JOANNES DOMINICUS MANSI SACRORUM CONCILIORUM NOVA ET AMPLISSIMA COLLECTIO VOL. 52 1961 AKADEMISCHE DRUCK- U. VERLAGSANSTALT GRAZ - AUSTRIA Unverânderter Abdruck der 1927 bei H. Welter Arnheim Leipzig (Société nouvelle d’édition de la collection Mansi) erschlenenen Ausgabe Druck: Akademische Druck- u. Verlagsan sta It. Graz Printed in Austria it.ii/u NOVA ET AMPLISSIMA COLLECTIO CUIU8 IOANNES DOMINICUS MANSI ET POST IPSIUS MORTEM FLORENTINUS ET VENETUS EDITORES AB ANNO 1759 AD ANNUM 1798 PRIORES TRIGINTA UNUM TOMOS EDIDERUNT NUNC AUTEM CONTINUATA ET DEO FAVENTE ABSOLUTA CURANTIBUS Ulmo et R II o D. D. LUDOVICO PETIT ARCHIEPISCOPO ATHENARUM E CONO REO ΑΠΟΝΕ AÜ0U8TINLA50RUM AB ASSUMPTIONE ET BONAE MEMORIAE 1OANNE BAPTISTA MARTIN SACERDOTE, OIJM PROFESSORE IN CATHOLICA UNIVERSITATE LUGDUNENSI. TOMUS QUINQUAGESIMUS SECUNDUS SACROSANCTI OECUMENICI CONCILII VATICANI PARS SECUNDA ACTA SYNOD ALIA (Coogreg. L pars altera-LXXXVI). INDEX MONUMENTORUM TOMI LII Verborum compendia ; patr. patriarchs ; aep. archiepiscopo· ; ep. = episcopos. Amro Curiati Chkibti 1869-1870 Sacrosanctum oecumenlcom concilium Vati canum. Pars secunda. Sessiones Acta synodalla. 1 maii 19 111-37 9. Congregatio generalis LIV Continuatur discussio generalis sche­ matis de ecclesia Christi — Oratores: Card. Cullen aep. Dublinensis 112-25 Card. Moreno aep.Vallisoletanus 125-32 lu&sef patr. Antiochenus gr. melch. 133-37 maii 20 137-62 10. Congregatio generalis LV Continuatur discussio generalis sche­ matis de ecclesia Christi. — Oratores: 138-44 Simor aep. Strigoniensis 144-51 Mac Hale aep. Tuamensis 151-55 Maddalena aep. Corcyrensis 155-62 Darboy aep. Parisiensis 162-91 11. Congregatio generalis LVI XXIII. Discussio schematis reformati con­ stitutionis primae de ecclesia Christi 1 Praevium editoris monitum subiuncta Pii IX ad ep. Aurolianensem epistola 1-3 maii 13 maii 14 1. Monitum quo patribus mittitur schema constitutionis dogmaticae primae de ec­ clesia Christi 3 2. Petitio novem concilii patrum, ut a praesidibus concedatur duplex discussio ge­ neralis, una de primatu, altera de infallibilitate 3-4 3. Constitutio dogmatica prima de ecclesia Christi patrum examini proposita 4-7 4. Relatio de observationibus patrum iu schema de Romani pontificis primatu et in fallibili tate 8-28 5. Congregatio generalis L (pars altera) 28- 37 Relatio praevia Eduardi Pie ep. Picta29- 37 viensis de integro schemate 37-64 6. Congregatio generalis LI Discussio generalis schematis ie ecclesia Christi. — Oratores: 38-42 Card. Patrizi ep. Portuensis Alemany aep. 8. Francisci Natoli aep. Messaneusia Dusmet aep. Catanensis Rivet ep. Divionensis Ranolder ep. Vesprimieneis Conde y Corral ep. Zamorensis maii 17 maii maii 21 Continuatur discussio generalis sche­ matis de ecclesia Christi. — Oratores: 163-70 Leaby aep. Casseliensis 170-78 Raeas ep. Argentinensis Trucchi ep. Foroliviensis maii 23 42-45 45- 46 46- 50 50-57 57- 58 58- 59 59- 63 Ceiosia ep. Pactensis Invitantur patres ad distributionem prae­ miorum a sanctissimo patre faciendam pro expositione obiectorum artis Chri­ stianae 64 64-84 7. Congregatio generalis LU Continuatur discussio generalis schematis de ecclesia Christi. — Oratores: Dechamps aep. Mecbliniensis ex patribus 65-71 Doputationis de fide 71-74 David ep. Briocensis 75-80 Greith ep. 8. Galli 80-84 Hefele ep. Rottenburgensis Annunciator mors Francisci de Cardozo Ayres ep. Olindensis in Brasilia 84 Congregatio generalis LIU 84-111 Continuatur discussio generalis schematis de ecclesia Christi. — Oratores: Garcia Gil aep. Caesaraugustanus 85-92 Card. Schwarzenberg aep. Pragensis 92-100 Card. Donnet aep. Burdigalensis 100-03 Card. Rauscher aep. Vindobonensis 103-11 publicae et congregationes gene­ rales, 1Θ70 1870 maii 24 maii 25 maii 28 178-83 183-91 191-219 Petagna ep. Castri Maris 12. Congregatio generalis LVTI Continuatur discusaio generalis sche­ matis de ecclesia Christi — Oratores: Hassun patr. Ciliciensis ritarm. 192-202 Ketteler ep. Moguntinus 202-11 Cousseau ep. Engolismensis 211-13 Ginoulhiac ep. Gratianopolitanus 213-19 219-49 13. Congregatio generalis LVIU Relatio de nonnullis episcopis qui a concilio discedendi veniam petierunt 219-20 Continuatur discussio generalis sche­ matis de ecclesia Christi — Oratores: Preux ep. Sedunensis 220-25 Caixal y Estradé ep. ürgellensis 225-30 Salas ep. SS. Conceptionis de Chile 230-38 238-49 Rota ep. Guastallensis 249-84 14. Congregatio generalis LEX. Continuatur discussio generalis sche­ matis de ecclesia Christi. — Oratores: Manning aep/Westroonasteriensis 249-61 262-74 Mac Evilly ep. Galviensis 274-84 Clifford ep. Cliftoniensis 284-313 15. Congregatio generalis LX Continuatur discussio generalis sche­ matis de ecclesia Christi. — Oratores: 285-89 Sencstréy ep. Ratisbonensis INDEX MONUMENTORUM ΣΙ Ano Christi XII Astio Chkisti eminentissimis praesidibus exhibitum, 289-302 1870 Vérot ep. S. Augustini ut generali discussioni in schema con­ 302-05 Bonnaz ep. Csanadiensis stitutionis primae de ecclesia Christi Bravard ep. Constan tiensis 305-09 finis imponatur 441-44 Papp-Szilágyi ep. M.-Varadio. gr. rum. ianii 4 21. Protestatio contra indictum finem dis­ 309-12 cussionis generalis de schemate con­ Monentur patres quoad horam deinceps stitutionis primae de ecclesia Christi habendam in congregationibus gene­ 444-46 ralibus 312-13 22. Orationes et vota in schema de primatu znaii 30 Congregatio generalis LXI 313-48 et infallibili tate Romani pontificie pri­ Continuetur discussio generalis sche­ varim exhibitae: 446-95 matie de ecclesia Christi. — Oratores: a) Zelli abb. s. Pauli de Urbe 446-63 Spalding ep. Bsltimorensis 313-20 b) Kenriek aep. S. Ludovici 453-81 Le Breton ep. Aniciensis 320-22 c) Card. Corsi aep. Pisanus 482-91 Lacbat ep. Basileensis 322-24 d) Felineki aep. Vanaviensis 491-95 Lenti ep. Nepesinus et Sutrinus 325-26 ianii 6 23. Congregatio generalia LXV 495-521 Gastaldi ep. Salotiarum 327-37 Inchoatur discussio specialis in proLos Cases ep. Constantinianus 337-43 oemium schematis de ecclesia Christi, Garrelon ep. Nemerinus 343-48 Monitum ne oratores extra vagentur miii 31 17. Congregatio generalis LXII 348-79 496 Relatio de episcopo Akonensi qui con­ Oratores: cibo interesse non potuit 348 Card. Mathieu aep. Bisuntinus, qui lo­ 496 quendi veniae renunciat Relatio de nonnullis episcopis qui a 496- 97 Amat ep. Montereyensis concilio discedendi veniam petierunt 497- 99 349 Vérot ep. S. Augustini 600-06 Continuatur discussio generalis sche­ Wiery ep. Gurcensis matis de ecclesia Christi. — Oratores: Thomas ep. Rupellensis 506-08 Schaepman aep. Ultraiectenais 349-54 Martinez ep. S. Christophori de Hi503-14 vana Valerga patr. Hierosolymitanus 354-64 514-17 Whelan ep. Wheelingensis Claret y Ciará aep. Traianopolitanus 517-20 Magnasco ep. Bolinensis 364- 65 Absolvitur discussio specialis in proPurcell aep. Cincinnatensis 365- 70 521 oemium Connolly aep. Halifaxiensis 370-79 521-39 24. Congregatio generalia LXVI ianii Annunciator mors loannis Mariae Odin Inchoatur discussio specialis de capite I. aep. Novae Aureliae 379 — Oratores: ¡unii 2 18. Congregatio generalis LXFII 379-416 Card. Schwarzenberg aep. Pragensis Continuator discussio generalis sche­ 521-23 matis de ecclesia Christi. — Oratores: Moreno ep. Eporediensis 623-29 Vanesa aep. Fogarasiensis 629-30 380-86 Decbamps aep. Mechliniensis 530 Ferré ep. Casalensis Dreux-Brézé ep. Molinensis 386-91 530-33 Magnasco ep Bolinensis Strossmayer ep. Bosnemis 391-404 Absolvitor discussio specialis de caRégnault ep. Carnutensis 404-08 533 pite I Salzano ep. Tanensis 408-15 Inchoatur discussio specialis de caAnnunciator mors Thomae Grant ep. pite IL — Oratores: Suthwarcensis 415 Monzon y Martins aep. Granatene: * 534-37 ianii 3 19. Congregatio generalis LXIV 415-41 537 Filippi ep. Aqnilanus Relatio de nonnullis episcopis qui a con­ 538-39 Amat ep. Montereyensis cilio discedendi veniam petierunt 415-16 Absolvitor discussio specialis de caContinuator discussio generalis sche­ 539 pite II matis de ecclesia Christi — Oratores: 25. Congregatio generalis LXVII 639-70 ianii 9 Gillooly ep. Elphinensis 416-18 Inchoatur discussio specialis de caDinkel ep. Augustae Vindel. 418-25 pite I1L — Oratores: Domenec ep. Pittsburgenais 426-29 Card. Rauscher aep. Vindobonensis Miret ep. Surensis 429-40 530-44 Decbamps aep. Mechliniensis 544-48 Clauditor discussio generalis schematis | 548-51 Desprez aep. Tolosanus de ecclesia ad instantiam patrum 440 Behnam Benni aep. Mauailiensis rit Invitantor patres ad supplicationes co­ I ayr. 651-61 ram Sanctissimo Sacramento in basilica Landriot aep. Remensis 661-67 Vaticana eum sanctissimo patre 440 Amat ep. Montereyensis 667-70 Indicitur discussio specialis in schema Distributio emendationum in prooemium constitutionis primae de ecclesia Christi constitutionis primae de ecclesia ChriI 440 I 1K 570 Monentor patres ut in discussione spe­ iunii 10 I 26. Congregatio generalis LXVHI 570-600 ciali se cohibeant intra fines propositi argumenti 441 Continuatur discussio specialis de caI pite III. — Oratores . inoli 2 IV). Postulatum plurium concilii patrum 1870 XIII INDEX MONUMENTORUM Anho Christi Arno Christi 1870 ianii il Dupsnloup ep. Aurelisnensis 570-76 Salas ep. SS. Conceptionis de Chile 576-83 Sola ep. Nicionsis 583-85 Vérot ep. S. Augustini 585-91 Distributio emendationum in 1 et II ca­ put constitutionis primae de ecclesia Christi 591 Alii oratores: David ep. Briocensis 591-96 Monserrat y Navarro ep. Barcinonensis 596-600 27. Congregatio generalis LXIX 600-28 Relatio do nonnullis patribus qui a con­ cilio discedendi veniam petierunt 600 Continuatur discussio specialis do ca­ pite III, — Oratores: Papp-Szilágyi ep. M.-Varadin. rit rum. 601-05 Placo ep. Massiliensis 605-07 Gastaldi ep. Salutiarum 607-17 Callot ep. Oranensis 617-20 Guilbert ep. Vapincensis 620- 21 Magnasco ep. Bolinensis 621- 25 Zelli abbas S. Pauli do Urbe 625-28 Monentur patres in proxima congrega­ tione ferenda esso suffragia in emen­ dationes prooemii 628 1870 29. Emendationes in prooemium privatim exhibitae 632-36 Mermillod ep. Hebronensis 632-33 Caixal y Estradé ep. Urgellensis 633-34 Ranza ep. Placentinus 634 Filippi ep. Aquilanus 634- 35 Zelli abbas S. Pauli 635 635- 36 Valsecchi ep. Tiberiadensis 636- 61 30. Congregatio generalis LXX Indicuntur suffragia ferenda de emendationibus in prooemium 636 Relatio nomine Deputation!· facta a Patritio Leahy aep. Casseliensi 636-43 Proponuntur emendationes, quarum non­ 643 nullae admittuntur Continuatur discussio specialis de capite III. — Oratores: 643-50 Card. Pitra 651- 52 Régnault ep. Carnutensis 652- 54 Colet ep. Lucionensis 654-56 Ramirez ep. Pacensia 656-57 Dreux-Brézé ep. Molinensis Caixal y Estradò ep.Urgellensis 658-61 31. Petitio ut fini· imponatur discussioni capitia ΙΠ 661 ianii 14 32. Congregatio generalis LXXI 661-709 Continuatur discussio specialis de ca­ pite III. — Oratores : Haynald aep. Colocensis 662-71 lussef patr. Antiochenus gr. melch. 671-76 Bravard ep. Constantiensis 676-79 Demartis ep. Galtellin.-Norensis 679-81 Krementz ep. Varmiensis 681-90 690-97 Vanesa aep. Fogarasiensis 697-701 Freppel ep. Andegarensis Monentur patres ut qui loquendi veniam obtinuerint, intersint congregationibus, ne oratorum ordo perturbetur 701 33. Altera nonnullorum patrum petitio de imponendo fíne discussioni capitia HI 701 34. Emendationes a nonnullis patribus in congregatione generali factae super ca­ pite I et II constitutionis dogmaticae primae de ecclesia Christi 701-05 35. Emendationes in caput I et II privatim exhibitae 703-09 a. In caput I: Caixal y Estradé ep. Urgellensis 705-07 b. In caput II : Caixal y Estradé ep. Urgellensis 707-09 ianii 15 28. Emendationes a nonnullis patribus pro­ positae in congregatione generali saper prooemio constitutionis dogmaticae pri­ mae de ecclesia Christi 628-32 iunii 13 XIV ianii 18 36. Congregatio generalis LXX1I 709-30 Indicuntur suffragia ferenda de emenda­ tionibus capitis I et II 709 Relatio nomine Deputations facta a Bartholomaeo d' Avanzo ep. Calvensi et Theanensi 709-21 Proponantur emendationes, quarum non­ nullae acceptantur 721-22 Inchoator discussio specialis capitis IV. — Publicantur oratores 722-23 Aep. ladrensis conqueritur apud prae­ sides de omisso eius nomine inter oratores 723 Oratores : Card. Mathieu aep. Bisuntinus 723-24 Card. Rauscher aep. Vindobonensis 724-30 37. Congregatio generalis LXXII1 730-59 Publicantur novi oratores 731 Continuatur discussio specialis capitis IV. — Oratores: Card. Pitra 731-39 Card. Guidi aep. Bononiensis 740-48 Card, de Bonnechose aep. Rothomagensis 748-51 751-59 Card. Cullen aep. Dublinensis iunii 20 38. Congregatio generalis LXXTV 759-97 Publicantur novi oratores 760 Continuatur discussio specialis capitis IV. — Oratores: D'Avanzo ep. Calvensis ac Theanensis 760-67 767-75 Ballerini patr. Alexandrina· Valerga patr. Hierosolymitana· 775-84 784-90 Mac Haie aep. Tuamensie 790-97 Alemany aep. S. Francieci Monitum ne oratores in discussione spe­ ciali capitis IV redeant ad discussio­ 797 nem generalem iunii 22 39 . Congregatio generalis LXXV 797-832 Publicantur novi oratore·. — Repetitur monitum ne oratores in discussione speciali capitis IV redeant ad discus­ sionem generalem. — Monentur patres ne dent signa approbationis τβΐ re­ probationis 797 Continuatur discussio specialis capi­ tia IV. — Oratore·: 798-802 Apuzxo aep. Surrentinus 802-06 Spaccapietra aep. Smyrnensis 806-08 Errington aep. Trapexuntinus Vitelleschi aep. ep. Auximanus 808-13 813-19 Connolly aep. Halifaxiensis INDEX MONUMENTORUM XV AJJO A ir so Cbbisti Cbbisti Li Toar d’Auvergne nep. Bituriceneis 819-23 Monion y Martins aep. Granatene!» 823-32 1870 ianii 23 1870 iulii 2 40. Congregatio generalis LXXVI 832-68 Publicantur nori oratores. — Condonatur di»cuMÌo specialis capitis IV. — Oratores: 832-40 Maupas aep. ladrensis 840-53 Laodriot aep. Remensis Rodrigo Ynsto aep. Bargeosis 853-60 Lynch aep. Torontinus 860-62 Loeana ep. Bogellensis 862-68 41. Aliquot patrum petitiones de fine imponendo discussioni capitis IV 868-69 ianii 25 42. Coogregstio generalis LXX VII 870-902 Publicantur novi oratores. — Continuatur discussio specialis capitis IV. — Oratores: Wbelsn ep. Wbeelingensis 870-76 Legat ep. Tergestinus 876-79 Cantimorri ep. Parmensis 879-83 Keane ep. Cloyneoais 883-90 Ketteler ep Moguntinus 890-99 Lacarrière ep. olim Guadalupensis 899-902 ianii 28 43. Congregatio generalis LXXVIH 902-28 Continuatur discussio specialis capi­ tis IV. — Oratores: Vitali ep. Ferentinas 902-05 Ginoulhiac aep. Lugdunensis 905-10 Caixal y Estrade ep. ürgollensis 910-15 Amat ep. Montereyensis 915-20 Moriarty ep. Kernensis 920-28 ianii 30 44. Congregatio generalis LXXTX 928-67 Relatio de nonnullis episcopis qui & concilio discedendi veniam petierunt 928-29 Continuatur discussio specialis capi­ tis IV. — Oratores: Sergent op. Corisopitensis 929-32 Zelo ep. Aversanus 933-37 Martin ep. Paderbornensis 937-44 Ferré ep. Casalensis 944-53 Maupoint ep. 3. Dionysii Reunionis 953-55 Vérot ep. 3. Augustini 955-66 Annunciator mors loannis Derry ep. Clonferteniis 967 ralii 1 45. Congregatio generalis LXXX 967-1002 Continuatur discussio specialis capi­ tia TV. — Oratores: Payá y Rico ep. Conchenais 967-83 Colet ep. Lucionensis 983-86 Meret ep. Bureusis 986-88 David ep. Briocensis 988-94 Adames ep. Luxemburgensis 994-97 G rei th ep. 3. Galli 997-1002 Monentur patres in proxima congrega­ tione suffragiis proponendum esso tex­ tum tum prooemii tum capitis I et Π schematis de ecclesia Christi novissime adaptatum; item congregationes ge­ nerales hora octava ante meridiem deinceps esse habendas 1002 46. Constitutio dogmatica prima de ecclesia Christi. Prooemium, caput 1 et II no­ vissime adaptata 1002-03 iulii 4 XVI 47. Congregatio generalis LXXXI 1004-42 Exquiruntur suffragia de prooemio, nec non de I et II capite schematis de ecclesia Christi no viter α Deputationo adaptatis, et a generali congregatione adprobantur 1004 05 Continuatur discussio specialis capi­ tis IV. — Oratores: Nulty ep. Midensia 100611 Mermillod ep. Hebronensis 1012 Meignau ep. Catalaunensis 1012-15 Ramadié ep. Elnensi * 1015-19 Martines ep. S Christophori de Havana 1020-96 Moreira ep. Ayacuqucnais 1026- 27 Aggarbati ep. Senogalliensis 1027- 34 Gastaldi ep. Salutiarum 1034-38 Freppcl ep. Andcgavensis 1038-41 Monentur patres in proxima congregatione ferenda esse suffragia in emen­ dationes tertii capitis et canonis 1042 43. Congregatio generalis LXXXII 1042-46 Relatio de nonnullis episcopis qui a concilio discedendi veniam petierunt 1042 Plures oratores loquendi veniae renun­ tiant 1042-43 Orator: Gandolfi ep. CorneUnus et Centumcellensis 1043-45 Alii piares oratores obtentae loquendi veniae renuntiant 1045 Orator: Callot ep. Oranensis 1045-46 Alii oratores pariter loquendi veniae renuntiant — Absolvitur discussio specialis capitis IV 1046 49. Orationes habendae et non habitae ob renuntiationem 1047-80 a) Blanchet aep. Oregonopolitanus 1047-50 b) Ricciardi aep. Rbeginensis 1050-59 c) Franchi aep.Theaaalonicensis 1059-67 d) Dorrian ep. Dunensis et Connorensis 1067-70 e) Jekelfalusy ep. Alba-Regalensis 1070-80 50. Emendationes a nonnullis patribus in congregationibus generalibus factae su­ per caput IU constitutionis dogmaticae i primae de ecclesia Christi 1080-98 51. Emendationes in caput ΠΙ privarim ex­ 1098-99 hibitae Bernadou aep. Senonensis 1098 Allou ep. Meldensis 1098 Anonymus 1098 Ricca generalis Minimorum 1098 Cugini aep. Mutinensis 1098 Anonymus 1099 Card. Berardi 1099 Sergent ep. Corisopitensis 1099 iulii 5 I 62. Congregatio generalis LXXXUI 1099-119 Indicuntur suffragia ferenda de emen­ dationibus capitis III constitutionis primae de ecclesia Christi 1100 Relatio nomine Deputations facta a Fr. Zinelli ep. Tarvisino 1100-17 Proponuntur emendationes in hoc capiit^ quarum nonnullae acceptantur ; altera vero canonem respiciens, quae exhi- XVII INDEX MONUMENTORUM A M NO 0 H T18 TI A mno Christi 1870 bebatur iuxta modum a Deputatione propositum. reclamantibus aepp. Colocenai ct Parfoienai. differtur in sequen­ tem congregationem 1117-19 1870 53. Monitum quo intimatur congregatio ge­ neralis dio 11 iulii habenda 1119 54. Canon III capitis III constitutioni· dog­ maticae primae de ecclesia Christi ad mentum emendationum in congregatio­ nibus generalibus propositarum refor­ matus 1119 I iulii 9 XVIII 55. Querela de additione quadam ad canonem capitis III constitutionis primae da ecclesia Christi 1119-21 I 60. Congregatio generalis LXXXIV 1200-41 Relatio Fr. Zmelli ep.Tarvisini de emen­ datione in hesterna congregatione di­ lata 1200-03 Suffragiis proposita acceptatur 1203 Indicuntur suffragia de emendationibus in caput IV ferenda 1204 Relatio Vine. Gaaaer ep. Brixinensis in caput IV et emendationes eiusdem 1204-30 Suffragiis proponuntur illae emendationes 1231- 32 Monentur patres in sequenti congrega­ tione suffragiis subiicendum esse tex­ tum capitis III et IV noviter adaptatum, nec non integrum schema de ecclesia Christi 1232 56. Emendationes a nonnullis patribus in congregationibus generalibus factae su­ per capito IV constitutionis dogmaticae primae de ecclesia Christi 1121-40 57. Emendatione» in caput IV privatim ex­ hibitae 1140-94 Mourin ep. Ascalonensis 1140-51 Senestréy aep. Ratisbonensis 1151-63 Vitelleschi aep. ep. Auximanus 1153 Hefele ep. Rottenburgensis 1153-64 Greith ep Sangallensis 1154 Faùli ep. Grossetano» 1154 57 Dreux-Brézé ep. Molinenais 1158-60 Wicart ep. Vallis Vidonis 1160 Scandirla ep. Antinoensis 1160-62 Corradi ep. Balneoregiensis 1162-63 Ullathorneep. Birminghamiensis 1163-64 Farina ep. Vicentinus 1164 Satini vic. gener. Carmelitarum vet obs 1164-66 Anonymus 1166 Anonymus 1167 Anonymus 1167 Focaccetti ep. Lystrensis 1167-68 Dabert ep. Petrocoricensis 1168-69 Maret ep. Surensis 1169 Lipovniczki ep. M. Varadinensis 1169-70 Zunnui Casula ep. Uxellensis et Terralbensis 1170-74 Marinelli ep. Porphyriensis 1174-78 Anonymus 1178 Dechamps aep. Mechliniensis 1178-79 Anonymus 1179 Dupanloup ep. Aurelianensis 1179-82 Bravard ep Constantionsis 1182 Guilbert ep. Vapincensis 1182 Anonymus 1182 Anonymus 1162 D’Avanzo ep. Calvensis 1183 Hefele ep. Rottenburgensis 1183-84 Ricciardi aep. Rheginensis 1184-85 Pedicini aep. Barensis 1185 Pettinari ep. Nucerinus 1185 86 Serra ep. Dauliensis 1186 Franchi aep Thessalonicensis 1186 Mermillod ep. Hebronensis 1186-88 Card. Mortel 1188-93 D’Avanzo ep. Calvensis 1193 Senestréy ep. Ratisbonensis 1193-94 Manning nep. Westmonasteriensis 1194 Gaaser ep. Brixinensis 1194 58. Correctiones stylisticae et aliae emendationes a Deputatione fidei propositae 1194-95 59. Postulationes ut finis imponatur discus­ sioni capitis IV constitutionis primae 1195-200 de ecclesia Christi 1195- 96 a. Postulatio sedecim epp. 1196 b. Postulatio trium epp. 1196- 97 c. Postulatio duorum epp. d. Postulatio trium et viginti epp. 1197 1198 e. Postulatio quindecim epp. 1198 f. Postulatio trium epp. 1199 8· Postulatio ep. Gandavensis h. Altera postulatio eiusdem ep. 1199-1200 61. Constitutio dogmatica prima de ecclesia Christi. Capita IH et IV novissime 1232- 35 62. Animadversiones card. Berardi in novam definitionis formulam 1235-36 63. Constitutio dogmatica prima de ecclesia Christi suffragio congregationis generalis subiicienda 1236-41 iulii 13 Congregatio generalisLXXXV 1241-302 Relatio de pluribus episcopis qui a con­ cilio discedendi veniam petierunt 1241-42 Suffragia exquiruntur quoad canones qui ad caput I et II referuntur 1242-43 Suffragiis proponuntur et approbantur capita III et IV de ecclesia Christi no­ vissime adaptata a Deputatione 1243 Suffragiis subiicitur integrum schema de ecclesia Christi 1243 Nomina patrum qui proveí contra schema senserunt 1243-53 Annunciatur mors duorum concilii pa­ trum 1253 65. Animadversiones et emendationes a non­ nullis patribus privatim propositae 1253-59 Card. Berardi 1253-66 Guerrin ep. Lingonensis 1256-57 Targioni ep. Volaterranus 1257 Monetti ep. Cerviensie 1258 Ravinet ep. Trecensis 1258 Faict ep. Brugensis 1258-59 Frangipane ep. Concordiensis 1259 Teppa praepositus gener. Barnabitarum 1259 66. Patrum aliquot contra calumniosos li­ bellos protestatio 1260-61 iulii 14 67. Oratoris Anglorum epistola ad aep. 'Westmonasteriensem 1261-62 INDEX MONÜMEMTORÜM XIX AJJo I Christi 1870 1 gg jn cooitinitíonera de ecclesia animadrolli 14 I veniones quaedam summo pontifici obI latae 1262 I Auro I Christi I 1870 I I I 69. Monitum de generalicongregatione die I 16 iulii babenda 1262-63 I I 70. Exceptiones in constitutionemdogmati­ cam primam de ecclesia Christi a non­ nullis patribus in congregatione geneI rali factae 1263-302 In prooemium; I Caixal y Estrade ep. ürgellensis 1263 I Majorsini ep. Laquedoniensis 1264 Pettinali ep. Nucerinus 1264 Majorsini ep. Laquedoniensis 1264 Meurin ep. Ascalonenais 1264 Mérode aep. Melitenensis 1264-65 Barberi ep. Neocastrensia 1265 Riccio ep. Caiacensia 1265 Attanasio ep. iam Liparensis 1265 Amat ep. Monrereyensis 1265 Alberti ep. Syrensia 1265 Attanasio ep. iam Liparensis 1265-66 Mérode aep, Melitenensis 1266 I Riccio ep. Caiacensis 1266 Barberi ep. Neocastrenaia 1266 Mérode aep. Melitenensis 1266 I I I In caput I: Caixal y Estradò ep. Urgellenaii 1266-67 Attanasio ep. iam Liparensis 1267 Alberti ep. Syrensia 1267 I I I I I I I I In caput II: Caixal y Estradò ep. Urgellenaii 1267 Amat ep. Montereyensia 1267-68 Attanasio ep. iam Liparenaia 1268 Riccio ep. Caiacensis 1268 Mérode ep. Melitenensis 1268 Attanasio ep. iam Liparenaia 1268-71 Alberti ep. Syrensia 1271 Attanasio ep. iam Liparensis 1271 In capot ΙΠ: Landriot aep. Remensis 1271 Hindi ep. Iazirensis 1272 II Majorsini ep. Laquedoniensis 1272 Dubreil aep. Avenionensis 1272 Melchers aep. Coloniensis 1272 Riccio ep. Caiacensis 1272 Anonymus 1272 Gallo ep. Abellinensis 1272 Hindi ep. lazirensis 1272 Mei chi sed echi an ep Erzerumiensis 1272 Dreux-Brézé ep. Molinensis 1272-73 Majorsini ep. Laquedoniensis 1273 Gallo ep. Abellinensis 1273 Majorsini ep. Laquedoniensis 1273 j Mitella ep. Apnitínua 1273 I Farso ep Mardensis 1273I Gentili ep. Dionysiensis 1273-74 I Attanasio ep. iam Liparensis 1274 Barberi ep. Neocastrenais 1274 I Tarnóczy aep. Salisburgensis 1274 Melchers aep. Coloniensis 1274 I Mérode aep. Melitenensis 1274 I Card. De Siis estri 1274-75 I I P»egnault ep. Carnuteniis 1275 I Jandel mag. gener. Praedicatorum 1275 I I Gallo ep. Abellinensis 1275 I I Amat ep. Montereyensia 1275 I Cerruti ep. Sasonensis 1275-76 I Caixal y Estradò ep. Ürgellensis 1276 XX In caput IV: Moccagatta ep. Zenopolitanus 1276 Majorsini ep. Laquedoniensis 1276 Tixxani aep. Nisibenus 1276-77 Caixal y Estradò ep. ürgellensis 1277-79 Régnault ep. Carnutensis 1279 Melchers aep. Coloniensis 1279-80 Tamócxy aep. Salisburgensis 1280 Tixzani aep. Nisibenus 1280 Hindi ep. lazirensis 1280 Melchers aep. Coloniensis 1280 Tarnóczy aep. balisburgensis 1280 Dubreil aep. Avenionensis 1280 Bernadou aep. Senonenais 1280 Barberi ep. Neocastrensis 1280 Landriot aep. Remensis 1280 Melcben aep. Coloniensis 1280 Tarnóexy aep. Saliaburgensia 1280-81 Aainari aep. Epheainua 1281 Card. Trevisanato patr. Venetiarum 1281 Milella ep. Aprutinus 1281 Rosati ep. Tudertinus 1281 Delaplace ep. Hadrianopolitanus 1281-82 Gentili ep. Dionysienaia 1282 Amat ep. Monterey ensis 1282 Gallo ep. Abellinensis 1282 Mérode aep. Melitenensis 1282 Dreux-Brézé ep. Molinensis 1282 Formiaano ep. Nolanus 1282-83 Cerruti ep. Savonensia 1283-84 Marcbich ep. Cattarensia 1284 Blanco ep. Abulensis 1284 Attanasio ep. iam Liparensis 1284 Meurin ep. Ascalonenais 1234 Payé y Rico ep. Conehensis 1284-85 Martinez aep. de Manila 1285 Meurin ep. Ascalonensis 1285-86 Dreux-Brézé ep. Molinensis 1286 Rodrigo Yusto aep. Burgensis 1286-87 Valseccbi ep. Tiberiadensis 1287 Pace ep. Amerinus 1287 Salzano ep. Tanensis 1287 Moreyra ep. Ayacuquensis 1287-88 Delaplace ep. Hadrianopolitanus 1288 Bovieri ep. Faliscodunensia 1288 Alberti ep. Syrensia 1288 Régnault ep. Carnotensia 1288 Card. Trevisanato patr. Venetiarum 1288 Gallo ep. Abellinensis 1288 Tarnóczy aep. Saliaburgensia 1288 Salxano ep. Tanensis 1289 Meurin ep. Ascalonenais 1289 Delaplace ep. Hadrianopolitanus 1289 Melchers aep. Coloniensis 1289 Attanasio ep. iam Liparensis 1289 Régnault ep. Carnutensis 1289 Vaisecchi ep. Tiberiadensis 1289 Bostani aep. Tyrenais 1289 De Ferrari aep. Naupactensia 1289-90 Valaecchi ep. Tiberiadensis 1290 Guardi praepos, gener. Ministrantium in­ firmis 1290 Formisano ep. Nolanus 1290 Card. De Silvestri 1290-91 Beai ep. Canopensis 1291 Pace ep. Amerinus 1291 Card. Trevisanato patr. Venetiarum 1291 Anonymus 1291 Baciai ep. Cariopolitanus 1291 Dubreil aep. Arenionensis 1291 Hindi ep. lazirensis 1291 XXI INDEX MONUMENTORUM Ammo Christi 1870 iulii 16 Bernadou aep. Senonensis 1291 1291- 92 Pukalski ep. Tarnoviensis Riccio ep. CaiaconRÍB 1292- 93 1293 Orrego ep. do Serena Mórodo aep. Melitenensis 1283 Verrollea ep. Columbiconais 1293 Landriot aep. Remensis 1293 Mórodo aep. Melitenensis 1293 Barberi ep. Neocastrensis 1293 1293 Anonymus Moretti op. Imolonsis 1293 T izzani aep. Nisibenus 1294 1294 Gallo op. Abcllinenaia Amat op. Montereyensis 1294 Dreux-Brézé ep. Molinensia 1294 Gentili op. Dionyaiensie 1294 Pettinar! op. Nucerinus 1294 Card. Guidi aop. Bononiensia 1294 Dreux-Brézé op. Molinenais 1294- 95 Salzano ep. Tanenaia 1295- 96 Dolaplace ep. Hadrianopolitanus 1296 Rosati ep. Tudertinua 1296 Monzon y Martina aep. Granatenais 1296- 97 Blanchet aep. Oregonopolitanua 1297 Demers ep. Vancouveriensia 1297 Vaisecchi ep. Tiberiadensis 1297 Payé y Rico ep. Conchensia 1297 Régnault ep. Camutenaia 1297- 98 Melchiaedechian ep. Erzerumienais 1298 Dreux-Brézé ep. Molinensia 1298 Card. Trevisanato patr. Venetiarum 1298-99 Monzon y Martins aep. Granatenais 1299 Conde y Corral ep. Zamorensia 1299 Marchich ep. Cattarenaia 1299-1300 Monzon y Martine aep. Granatenaia 1300 Bovieri ep. Faliscodunensis 1300 Dreux-Brézé ep. Molinensia 1300 Delaplace ep. Hadrianopolitanus 1300 Vaisecchi op. Tiberiadensis 1300 Pace ep. Amerinus 1300 Card. De Silvestri 1300-01 Dubreil aep. Avenionensia 1301 Mac Closkey aep. Neo-Eboracensia 1301 1301 Verrollea ep. Columbicensia Ullathorne ep. Binninghamienaia 1301 Bernadou aep Senonensis 1301 Card. De Silvestri 1301 Martinez ep. S. Christophori de Havana 1301-02 1302 Domers ep. Vancouverienais Rosati ep. Tudertinna 1302 Valsecchi ep. Tiberiadenaia 1302 Marchich ep. Cattarensis 1302 71. Congregatio generalia LXXXVI 1302-21 Relatio de exceptionibus a patribus datis in prooemium nec non in caput I Cubisti 1870 XXII et II constitutionis de ecclesia facta a B. D’Avanzo ep. Calvenai et Theanenai 1303-10 Relatio Fr. Zinelli ep. Tarviaini de ex­ ceptionibus in caput IH eiusdem con­ stitutionis 1310-14 Relatio V. Gasser ep. Brixinensis de ex­ ceptionibus in caput IV eiusdem con­ stitutionis 1314-17 Exquiruntur suffragia de duabus tan­ tum exceptionibus, quae a generali congregatione approbantur 1317-18 Protestatio emorum praeaidum necnon totius concilii contra libellos: Ce qui se passe au concile, et: La dernière heure du concile 1318-19 Datur facultas patribus a concilio abe­ undi ad tempus sive ratione valetu­ dinis sive ratione negotiorum suae dioecesis 1319 Relatio de nonnullis patribus qui a con­ cilio discedendi veniam petierunt 1319-20 Monitum de sessione publica die 18 iulii habenda 1328-21 iulii 16-17 72. Litterae, quibus nonnulli patres sum­ mum pontificem rogant, ut constitutio­ nem de ecclesia aliquo modo temperet, quo ipsi possint sessioni publicae inter­ esse 1321-28 a. Epistola ep. Aurelianensis 1321-22 b. Epistola aep. Parisiensia 1322 c. Altera epiatola ep. Aurelianensis 1323 d. Epistola aep. Coloniensis 1324 e. Epistola ep. Moguntini 1324 f. Epiatola card. Schwarzenberg aep. Pragensia, quacum ad concilii secre­ tarium mittit, a) protestationem LV epp., b) alteram protestationem IV epp., c) tertiam ep. Eporediensis, d) quartam ep. Osnabrugensis 1324-28 g. Epiatola ep. Petriculani 1328 IV. Sessio publica quarta iulii 18 1327-50 1. Intimatio per cursores facienda, domi quoque dimisso exemplari 1327-29 2. Instrumentum a protonotariis apostolicis confectum super sessione quarta 1329-37 3. Nomina patrum qui quartae sessioni interfuerunt 1337-47 4. Professio fidei de pontificia infallibilitate a theologis et secretariis episco­ porum sacrosancti concilii Vaticani co­ ram sanctissimo domino nostro Pio papa nono facta die 18 iulii 1870 1347-50 8ACR0RU ù CONCILIORUM NOVA ET AMPLISSIMA COLLECTIO. TOMUS QUINQUAGESIMUS SECUNDUS. SACROSANCTUM OECUMENICUM CONCILIUM VATICANUM 1869-1870. PARS SECUNDA. ACTA SYNODALIA. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES. XX1IL DIBOU88IO S MATIS REFORMATI CONSTITUTIONIS PRIMAE DE ECCLESIA CHRISTI 1870 maii 13 - ¡olii 16. Praevium éditons monitum. — Cum schema con- A nus te diligimus, aut minoris, quam antea, facimus Btitutionifl de ecclesia Christi, quod in tomo prae­ dona tibi a Domino largita. Verum paternus ipse, quo to prosequimur affectus nos te, tam constanter dissen­ cedenti habetur, praesertim vero caput eiusdem XI neo non caput addendum acriter a nonnullis patribus tientem a plerisque venerabilibus fratribus tuis et a impugnata fuissent, ut ex exhibitis supra animad­ maxima cleri populique catholici totius orbis parte versionibus satis liquet, eminentisaimis concilii prao- monere compellit, ne velis sapiens esse apud temetsidibus, probante summo pontifice, satius visum est ipsum et inniti prudentiae tuae; noeti enim errores singularem constitutionem proponere super gravissimo omnes et haereses inde manasse, quod eorum auctores, illo doctrinae capite de primatu atque infallibili tate μ prae caeteris sapere arbitrati, noluerint acquiescere Romani pontificis. Quapropter mutato ordine prioris communi ecclesiae sententiae. Profecto ai studium veri­ schematis, placuit caput undecimum de primatu neo tatis et ipsum episcopale munus postulent ab iis, qui in non additamentum de infalli bili tate, quae doctrina in concilium convenerunt, ut perspicue ac libere prodant novo schemate quatuor capita complectitur, seoraim difficultates, quos alicui definitioni aut decreto ob­ tractanda concilio tradere, proposita ea constitutione stare arbitrantur; nemo idcirco censebit, licere cui­ quae mox dabitur. Haec quominus in examen statim que omni ope contendere, ut alios omnes ad suum judicium pertrahat, potissimum vero cum pro certo vocaretur, multum ii desudarunt qui antiinfaUibilistae dicebantur, atque in primis episcopus Aure­ habeat oecumenici concilii ree ita a Spiritu sancto li anensis, qui oretenus et litteris datis ipsum adiit moderari, et ita illustrari mentes ac inclinari patrum summum pontificem, obnixe rogans ut tam grave B voluntates, ut nihil quod certum non sit et revelatum, periculum ab ecclesia arceretur. Immo strenuum ath­ nihilque quod in ecclesiae utilitatem non vergat de­ finiri possit aut constitui. Quas sane animad versiones letam non puduit in memoriam Pii Noni revocare tot tantoequo labores a se praeterito tempore pro ec­ prudentiae tuae eo fidentius proponimus, quod multis abhinc annis didicerimus, te olim, dum in minoribus clesia susceptos, et pristinam quoque amicitiam, quam versabaris, simplicitatem fidei credentium secutum, dolebat ex venerandi pontificis animo iam excidisse. Tantam audaciam ut aliquatenus cohiberet, summus longo aliter sensisse quam in praesentiarum. Redi pontifex praefato episcopo sequentes dedit litteras, quaeso, venerabilis frater, ad auream illam parvulo­ quas libens profero, ne A urei i an ensium conjuratione rum simplicitatem; ad quam nisi converti conemur, non intrabimus in regnum caelorum. Praejudicatas omnino pereant. Exstant in volumine epistolarum anni 1870, num. 103, pag. 88, quod in tabulario Se­ abiicito opiniones, quae characteris tui sanctitatem ob­ cretarias Status asservatur. Sunt autem tonoris se­ scurare possunt, quaeque si non plane perniciosa, inutilia certe praestarent ecclesiae dona ingenii, quentis: alacritatis, eloquentiae, quibus te Deus in sui nominis Venerabili jratri Felici episcopo Aurelianensi gloriam suique regni dilatationem liberaliter ditavit. PIUS PAPA IX. Ea oene in to est affectuum vis et comparatio, a Venerabilis frater, salutem et apoetolicam bene­ qua nobis quod cupimus sperare lioeat Quomobrem dictionem. Nomine tuo, venerabilis frater, non aliter Deum rogamus, ut clarius tibi suo lumine affulgeat nunc afficimur, quam antea fuerimus affecti, nec mi­ susque gratia validius opituletur; eiusque favoris CONCIL. O1NXSAL TOMUS LTL A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES Eximia cum veneratione permanemus eminentia­ suspirem et praecipuae n retrae benevolentiae pignus A apoetolicam benedictionem etc. Datum Romae apud rum vestrarum reverendissimarum humillimi et devo­ & Petrum die 2 mail anni 1870, pontificatus nostri tissimi servi veri Datum Romae 11 maii 1870. anno rigesimoquarto. Fr. card. Schwarzenberg m. p. orchiop. Drag. Pius papa IX. Joseph. Othmar. card. Rauscher m. p. orehiep. Vien­ Quoniam vero mihi propositum non est singula nent pereequi, sed ea tantum monumenta exhibere quae Joannes Simor m. p. archiepiscopus Strigon. et Hun­ ad concilium strictissime pertinent, ad ea iam pro­ garian primas. grediendum quae ad dictam constitutionem spectant Maximilian us los. archiepp. Sid is burg. Gregorius, archiep. Monne. et Fris. 1. Michael, arch ¡episcopus Bambcrgensis m. p. Monitum quo patribus mittitur schema constitu­ FridcrictM m. p. archiepiscopus Olomuccnsis. tionis dogmaticae primae do oooloaia ChristL Lodovicus m. p. archiepiscopus Colocensis et Bar­ 1870 maii 9. riensis. Mittitur huic folio adiectum schema constitutionis Franciscos Xaverius archiepiscopus Leopolienais lat. dogmaticae primae de ecclesia Christi, reformatum ritiuxts observationes patrum in scripto missas, una cum .4 tergo propria losephi Fessler secretarii manu: relatione ad ipsum pertinente. B irAt istud non concedendum videbatur, ne eaedem res Proxima congregatio generalis habebitur feria VI inutiliter repeterentur, et discussio, ingruentibus iam hui® hebdomadae, die 13 currentis mensis maii, in caloribus aestivis, nimis protraheretur. qua fient duae relationes. Prior versabitur circa con­ Ad acta, absque responso.4* ditiones a nonnullis reverendissimis patribus nuper 3. in actu ferendi suffragio super schema de parvo ca­ techismo sdiectas suffragio suo, quae typis impressae Constitutio dogmatica prima de eooleaia Cbrlatl reverendissimorum patrum examini proposita. una cum schemate de parvo catechismo iuxta emen­ PIUS EPISCOPUS * dationes a patribus admissas novissimo adaptato quam primum distribuentur’. Altera autem pertractabit servus servorum Dei sacro approbante concilio ad perpetuam rei memoriam. constitutionem dogmaticam primam de ecclesia Christi, quae nunc distribuitur. Pastor aeternos et episcopus animarum nostra­ In prima dein congregatione genendi, quae hanc rum, ut salutiferum redemptionis suae opus usque ad subsequatur, fiet discussio genendis de schemate huius consummationem saeculi perenne redderet, sanctam constitutionis dogmaticae primae de ecclesia Christi; aedificare ecclesiam decrevit, in qua veluti in domo et reverendissimi patres, qui de hoc schemate loqui Dei1 .viventis fidelee omnes unius fidei et caritatis voluerint, poterunt interim suum disserendi pro­ vinculo continerentur. Ideo enim, priusquam clarifi­ positum modo solito significare; qua tamen in re caretur, rogavit Patrem, ut credentes in ipsum omdenuo monentur, ut rationem agendi num. 7 et 8 de­ C n« unum essent, sicut ipse Filius et Pater unum creti dati dio 20 februarii huius anni praescriptam sunt . * Sapientissimus igitur architectus1 ad hanc accurate sequantur. fidei et communionis unitatem in sua ecclesia iugiter E secretaria concilii Vaticani die 9 maii 1870. conservandam, in beato Petro apostolo instituit per­ loeephra episcopus Sancti Hippolyti, petuum utriusque unitatis principium ac visibile fun­ secretorius. damentum, super cuius fortitudinem aeternum extrueretur templum, et ecclesiae caelo inferenda subli­ 2. mitas in huius fidei firmitate consurgeret . * Contra Petitio novem ooncllll Patrum, ut a praealdlbus quod fundamentum divinitus pori tum, quoniam por­ concedatur duplex dlcusslo goneralls, una do pri­ tae inferi maiori in dies odio undique insurgunt, ed matu, altera do infalllbtlitate1. catholici nobis commissi gregis custodiam, incolumi­ 1870 maii 11. tatem, augmentum, sacro opprobonte concilio iudica­ Eminentissimi ac reverendissimi domini ! mus necessarium esse, doctrinam de institutione, per­ Ex monito, quod simul cum schemate do primatu petuitate, ac natura sacri apostolici primatus, α quo et infall i bili tate nobis communicatum est, intellexi­ totius ecclesiae vis et salus dependet, secundum an­ mus pro cunctis quatuor capitibus unam duntaxnt dis­ tiquam atque constantem universalis ecclesiae fidem cussionem generalem instituendam fore. Attamen ea cunctis fidelibus credendam et tenendam proponere, at capitis quarti ratio, ut peculiarem discussionem ge­ atque contrarios, cosque dominico gregi adeo pemineralem omnino exigat. Quid eat unius horae spatium D ciosoe errores debito condemnationis iudicio proecriad gravissimam et difficillimam infallibilitatis ponti­ ficiae quaestionem accuratione debita pertractandam ? CAPUT 1. — De apostolici primatus in beato Petro Sed praeterea de modo, quo doctrina haec in schemate institutione. exhibita est, agendum et emendationes, quae orator Docemus itaque et declaramus, α Chnsto Domino expedire censeat, proponendae erunt: id autem ab iis, iuxta evangelii testimonia primatum jurisdictionis in qui tantam rem diligentius explanare desiderant, universam Dei ecclesiam immediate et directe beato eodem quo generarim de ea dixerint, die praestari ne­ Petro apostolo proniisaum atque collatum fuisee. Ad quit: unde mentem aperiendi tempore tam arctis unum namque Petrum Christus Filius Dei vivi dixit: limitibus circumscripto reclamationibus non iniquis Et ego dico tibi: quia tu es Petrus, et euper hanc ansa praeberetur. Cum igitur eminentiarum vestra­ petram aedificabo ecclesiam meam, et portae inferi rum rit decernere an discussio generalia do schemate non praevalebunt adversus eam: et tibi dabo claves integro vel diviso habenda sit, dividatur, rogamus, ita 1 Cf. I Tim. m, 15. at de capit® quarto peculiaris discussio generalia ha­ • Cf. Ioan. XVII. 1, SI aeq. beatur, qua absoluta od specialem transeundum erit. « laa hibentar nprx ia altero Uxo. eoi 513-M. ■ laVir onriaali* nb boimt· S3. • Cf. I Cor. m, 10. « 8. Leo M. term. IV (ai. ΠΙ) cap. Π in diem Natalie reí [Wipe. Pair. Ul. L1V. 15O.I 6 CONSTITUTIO DOGMATICA PRIMA DE ECCLESIA CHRISTI 6 regni eoo lorum : et quodeumquo ligaveris super ter- A ram, erit ligatum et in caelis: et quodeumquo polveris super terram, orit solutum et in caelis* 1. Atque uni Simoni Potro contulit losus post suam resurrectionem summi pastoris et rectoris iurisdictionom in totum ipsius ovile dicens: Pasce agnos meos, pasce oves rueoA’. Huic tam manifestae sacrarum Scripturarum doctrinae, ut ab ecclesia catholica semper intellecta «t, aperte opponuntur damnandae eorum sententiae, qui constitutam a Christo Domino in sua ecclesia re­ giminis formam pervertentes negant, solum Petrum prae omnibus apostolis sivo seorsum singulis sive om­ nibus simul vero proprioquo jurisdictionis primatu fuisse a Christo instructum; aut qui affirmant, cumdem primatum non immediate, dirocteque ipsi beato Potro, sed ecclesiae, et per hanc illi ut suo ministro delatum luisse. obstringuntur, non solum in rebus quae ad fidem et moree, sed etiam quae ad disciplinam et regimen ec­ clesiae, per totum orbem diffusae, pertinent; ita ut custodita cum Romano pontifice tam communionis, quam eiusdem fidei professionis unitate, ecclesia Christi eit unus grex sub uno summo pastore. Haec est catholicae veritatis doctrina, a qua de­ viare salva fide atque salute nemo potest. Tantum autem abest, ut haec summi pontificis potestas oppo­ natur ordinariae ac immediatae illi episcopalis iuris­ dictionis potestati, qua particularium ecclesiarum pa­ storee assignatos sibi greges, singuli singulos, pascunt et regunt, ut eadem a supremo et universali pastore asseratur, roboretur ac vindicetur, dicente sancto Gre­ gorio Magno: Meus honor est honor universalis eccle­ siae. Meus honor est fratrum meorum solidus vigor. Tum ego vere honoratus sum, cum singulis quibusque honor debitus non negatur A CAPUT 11. — De perpetuitate primatus Petri in B Porro ex suprema illa Romani pontificis iurisdioRomanis pontificibus. tionis potestate consequitur, necessarium eidem ponti­ Quod autem in beato apostolo Petro princeps pa­ fici ius esse, in huius sui muneris exercitio libere com­ storum et pastor magnus ovium Dominus Christus municandi cum pastoribus et gregibus totius ecclesiae, Imus’ in perpetuam salutem ac perenno bonum ec­ ut iidem ab ipso in via salutis doceri ac regi possint clesiae instituit, id eodem auctoro in ecclesia, quae Quare damnamus ac reprobamus illorum sententias, fundata super petram ad finem saeculorum usque fir­ qui hanc supremi capitis cum pastoribus et gregibus miter stabit, iugiter duraro neoesse csL Nulli enim communicationem licite impediri posse dicunt, aut dubium, immo saeculis omnibus notum est, quod sanc­ eamdem reddunt saeculari potestati obnoxiam, ita ut tus beatissimusque Petrus, apoetolorum princeps et contendant, quae ab apostolica sede vel eius auctori­ caput, fideique columna et ecclesiae catholicae funda­ tate ad regimen ecclesiae constituuntur, vim ac va­ mentum, qui a Domino nostro lesu Christo et Sal­ lorem non habere, nisi potestatis saecularis placito vatore humani generis ac Redemptore, claves regni confirmentur. Et quoniam divino apostolici primatus iure Ro­ accepit, ad hoc usque tempus et semper in suis succes­ soribus, episcopis sanctae Romanae sedis, ab i peo manus pontifex universae ecclesiae praeeat, docemus fundatae, eiusque consecratae sanguine, vivit et prae­ etiam et declaramus, eum esse iudicem supremum sidet et iudicium exercet4: ita ut, quicumque in hac fidelium1, et in omnibus causis ad examen ecclesia­ cathedra Petro succedit, is iuxta Christi ipeius insti- sticum spectantibus ad ipsius posse indicium recurri’ ; turionem primatum Petri in universam ecclesiam ob- C sedis vero apostolica^, cuius auctoritate maior non est, tineat Manet ergo dispositio veritatis, et beatus iudicium a nemine fore retractandum, neque cuiquam Petrus in accepta fortitudine petrae perseverans sus­ de eius licere ¡udicare indicio4. Quare a recto veritatis tramite aberrant, qui affirmant, licere ab indiciis Ro­ cepta ecclesiae gubernacula non reliquit4. manorum pontificum ad oecumenicum concilium tam­ CAPUT HL — De vi ei ratione primatus Romani quam ad auctoritatem Romano pontifice superiorem pontificis. Hino inhaerentes tum praedecessorum nostrorum Romanorum pontificum decretis, tum praecedentium conciliorum generalium disertis, perepicuisque defi­ nitionibus, innovamus oecumonici concilii Florentini fidei professionem, qua credendum ab omnibus Christi fidelibus est, sanctam apostolicam sedem, et Roma­ num pontificem, in universum orbem tenere prima­ tum, et ipsum pontificem Romanum successorem ceso beati Petri principis apoetolorum, et verum Christi vicarium, toti usque ecclesiae caput, et omnium Chri­ stianorum patrem ac doctorem existera; et ipei in beato Petro pascendi, regendi ac gubernandi universa- D lem ecclesiam a Domino nostro lesu Christo plenam, potestatem traditam esse; quemadmodum etiam in gestis oecumenicorum conciliorum et in sacris cano­ nibus continetur. Docemus proinde et declaramus, hanc, quae pro­ prie est episcopalia iurisdictionis potestas, ordinariam eese et immediatam, erga quam particularium ecclesiarum, cuiuscumquo ntus et dignitatis, pastores atque fideles, tam seorsum singuli quam simul omnes, offi­ cio hierarchicae subordinationis, veraoque obedientiae 1 Matth. XVI, 18, 19. 1 Ioann. XXI, 15-17. • Ep. I Pet. V, 4, coli. ep. ad Hebr. Ì «II < Cf Labb., Coll eondL, t. ΙΠ, coL 1154. Epheeim concOil Act. III. Ont Philippi sed. ap, legati; coll a. Petri ChryioL jp. ad Eutyeh. preabyl [Manii, IV, 1295; V, 1850.] * 9. Leo M. »r. ΠΙ (al Π) η. 8. [Migue, Patr. Let LTV, 145.] CAPUT IV. — De Romani pontificis infaUibüitate. In suprema autem apostolica© iurisdictionis pote­ state, quam Romanus pontifex tamquam Petri princi­ pis apostolorum successor in universam ecclesiam ob­ tinet, supremam quoque magisterii potestatem com­ prehendi, haec sancta sedes semper tenuit, perpetuus ecclesiae usus comprobat, ipeaque oecumenica concilia tradiderunt Sequentes itaque inprimis generalium conciliorum, in quibus Oriens cum Occidente in fidei caritatisque unionem conveniebat, solemnes fidei pro­ fessiones, cum concilio quarto Constantinopolitano credimus: Prima salus eet, rectae fidei regulam cu­ stodire, et a constitutis Patrum nullatenus deviare. Et quia non potest Domini nostri lesu Christi praeter­ mitti sententia dicentis: Tu es Petrus et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam4, haeo quae dicta sunt, rerum probantur effectibus, quia in sede apo­ stolica immaculata est semper catholica reservata religio, et sancta celebrata doctrina: quam apostolicam sedem sequi in omnibus Christi fideles tenentur, ut ceso mereantur in una communione cum eadem sede. 1 & Gregor. M. ad EuJog. Alexandrin, ep. XXX. (Mîgne. Patr. Lat, LXXVU, 933.] • PU PP. VI breve Super lotùHiato d. 28 nov. 1788. • ContiL oecum. Lugdun. IL [Manii, XXIV, 70.) « Ep. Nicolai I ad Michaeltm imperatorem. (Manii, XV, 182, Migue, Patr. Lat CXIX, 954.) » Maith. XVI. 18. 1· A. SESSIONES PUBJJOAE ET CRNGREG ΑΊΊΟ KES GENERALES 8 ia qua est integra et vera christisnAe religionis Boli­ A ditas *. Et com Lugdunensi concilio secando profite­ BeJatlo de observationibus reverendissimorum con­ mur: Sanctam Romanam ecclesiam summum et ple­ cilii patrum in schema de Bornant pontificia primatu. num primatum et principatum super universam eccle­ siam catholicam obtinere, quam se ab ipso Domino in Obeervationee factae a reverend issi mis patribus in beato Petro apostolorum principe sivo vertice, cuius schema de Romani pontificis primatu aliae generalas Romanas pontifex «t successor, cum potestatis pleni­ sunt, aliae speciales. tudine recepisse veraciter et humiliter recognoscit ; et ANIMADVERSIONES GENERALES. sicut prae caeteris tenetur fidei veritatem defendere, L Animadvertitur de ordine et divisione capitis sic et si quae de fide subortae fuerint quaestiones, suo debent iudicio definiri *. Et cum Florentino concilio XI, quod quidem e reverendissimis patribus alii cen­ repetimus: Pontificem Romanum, verum Christi vi­ sent praemittendum esse reliquis de Christi ecclesia carium, toti usque ecclesiae caput et omnium Christia­ capitibus omnibus; alii vero trifariam dispertiendum, norum patrem ac doctoran existera; et ipsi in beato ita ut ait caput I, de institutione primatus; caput Π, Petro pascendi, regendi ac gubernandi universalem do perpetuitate pnmatus ; caput III, de natura pri­ ecclesiam a Domino nostro lesu Christo plenam po­ matus; caputIV, de infallibilitato primatus; utque * singuli capitibus sui canones respondeant Cum, uti testatem traditam esse*. Hinc, sacro approbante concilio, docemus et tam­ visum est, proponatur constitutio singularis de priquam dogma fidei declaramus, Romanum pontificem, B main Romani pontificis, utrique observationi satisfit. IL Animadvertitur de forma, quae ab aliis nimis cui in persona beari Petri ab eodem Domino nostro laro Christo praeter olia dictum est ; Ego rogavi pro dura et arida, ab aliis contra nimis elegans dicitur. te, at non deficiat fides tus. et tu aliquando conversus Visum nucem ret, exigendam illam esse ad modum confirma fratres tuos**, vi assistentiae divinae ipsi loquendi in similibus oecumenicorum conciliorum, promissae errare non posse, cum supremi omnium puta Lateranensis IV et V ac Florentini, dogmaticis Christianorum docturis munere fungens pro apostolica capitibus adhibitum, qui non tet paraeneticus, sed pro sea auctoritate definit, quid in rebus fidei et morum docentium auctoritate gravis, simplex, concisus, qui­ ab universa ecclesia tamquam de fide tenendam vol que unctionem repetit ex dignitate dogmatis, quod tamquam fidei contrarium rei iciendam sit ; et eius- iuxta verbum Dei scriptum et traditum declaratur modi decreta sive indicia, per m irreformabilia, a atque erodendum proponitur. Ceterum quoad formam quovis christiano, ut primum ei innotuerint, pleno reliqui reverendissimi potrea plerique omnes nihil fidei obsequio excipienda et tenenda cesa. Quoniam observandum habuerunt vero infallibili tas eadem est, sive spectetur in Ro­ HI. Animadvertitur de amissa doctrina circa iura mano pontifice tamquam capite eodeeiae, sive in uni­ episcoporum. Huius animadversionis ratio partim versa ecclesia docente cum capite unita, insuper defi­ habita est in hoc ipso constitutionis schemate de pri­ nimus, bano infallibilitatem etiam ad unum idemque matu Romani pontificis; et partim in altera constitu­ obiectum seee extendere. Si quis autem huic nostrae tione de ecclesia Christi fusiori modo habebitur. definitioni contradicere (quod Deus avertat) praesum- 0 OBSERVATIONES SPECIALES. pserit, sciat so a veritate fidei catholicae et ab unitate Ad prooemium. eccloiae defecisse. 1. Animadvertitur, dicendum non esse ,,in beato Conon L Si quia dixerit, beatum Petrum apostolum a Petro . . . institutum «se utriusquo unitatis prin­ * ’. Verum dici id posse ac debere, ecclesiae Christo Domino constitutum non esw apostolorum cipium omnium principem et totius ecdeeiae militantis visi­ patres et doctores tradunt, quatenus nimirum consti­ bile capot; vel eumdem honoris tantum, non autem tutum fuit in Petro totius ecclesiae caput, quo corpus verae propriaeque jurisdictionis primatum ab eodem in unitate continetur; quatenus in illo institutus fuit Domino nostro lesu Christo directe et immediato universalis omnium fideliam doctor et confirmator fratrum, per quem unitas fidei conservatur; et qua­ accepisse ; anathema sit. tenus in eodem institutus fuit supremus univorsi Canon IL gregis pastor, a quo unitas ovilis custoditur: de quibus Si quis dixerit, non esae ex ipsius Christi Domini inter alios probat» auctor» disserunt Petrus Balle­ institutione, ut beatus Petrus in primatu super uni­ rini, De tri ac ratione primatus, o. 10; cardinalis Gerversam ecclesiam habeat perpetuos successores ; aut dil, Opuscula quatuor ad hierarchicam ecclesiae constiRomanum pontificem non esse i ure divino Petri in tutionem pertinentia, opp. L XI, p. 103 sqq. eodem primatu successorem ; anathema sit. Sed ad rem sunt haec ex catechismo ad Parochos, D in articulo symboli Credo sanctam ecclesiam: ,,Unus Canon III. est etiam eius rector ao gubernator, invisibilis quidem Si quis dixerit. Romanum pontificem habere tan­ Christus, quem aeternus Pater dedit caput super om­ tummodo officium inspectionis vel directionis, non nem eccleeiam, quae «t corpus eius; visibilis autem autem plenam et supremam potestatem lurisdictionis is, qui Romanam cathedram, Petri apostolorum prin­ in universam ecclesiam, non solum in rebus quae ad cipis legitimus successor, tenet : de quo fuit illa om­ fidem et morca, «d etiam quae ad disciplinam ct nium Patrum ratio et sententia consentiens, hoc visi­ regimen ecclesiae per totum orbem diffusio perti­ bile caput ad unitatem eccloeiae constituendam et nent; aut hanc rius potestatem non enee ordinariam conservandam necessarium fuisse, quod praeclare et et immediatam rive in omn» ac singulas ecclesias sive vidit et scripeit sanctus Hieronymus, et contra loviin omnes et singulos pastores et fideles ; anathema sit nianum bis verbis: Unus eligitur, ut, capite constituto, schismatis tollatur occasio; et ad Damasum: I Ri tennis a HcnsisAse papae, prsut ib Hadriano □ F accesat invidia; Romani culminis recedat ambitio: patrlka· eevilii secvseairi VIH. CeoitentinopoliUni IV, pn>prtte «t O iisdem nhaeripU eat. (Haud. Vili. 407 ; XVI, S7.J cum successore piscatoris, et discipulo crucis loquor. « Bi pDÍwWv M*i edita a Orsecii La concilio cecam. Ego nullum primum, nisi Christum, sequens, beati­ Lagdueari IL (Mnri, XXIV, 70.) tudini tuae, id «t cathedrae Petri, communione con­ • Ct Imo. XXI. U-17. socior; super illam petram aedificatam ecclesiam scio. * Lee. XXIL M. 9 RELATIO DE OBSERVATIONIBUS IN SCHEMA DE R. PONT. PRIMATU FACTIS Quicumquo extra hanc domum agnum comederit, pro- i L fanuR est; si quia in arca Noe non fuerit, peribit regnanto diluvio.' * Idemquo illico adductis testimoniis Se. Cypriani, Optati, Basilii, Ambrosii et Augustini confirmatur. 2. Animadvertitur, loco „visibilo fundamentum’* dicendum esse „ praecipuum ** . fundamentum Sed i iuta verba Christi Domini apud Mat th. XVI ex maiorum interpretatione, et ecclesiae sensu constanter dictum illud est, hoc inauditum. Quod vero attinet ad senten­ tiam sive Scripturae sive Patrum, aedificatos nos esse super fundamentum apostolorum, eius declaratio ha­ betur in altera relationis huius parte, quae vereatur circa caput IV do Romani pontificis infallibilitotc. 10 tur, sensus asseratur, cum is in primis ac potissimum ab inimicis apostolici primatus in dubium vocatus sit et adhuc vocetur. 4. Animadvertitur, phrasi „iurisdictionis prima­ ** p. 19 addendum esse ,,et magisterii' tu . * Sed potestas magisterii ecclesiastici, cuiusmodi est potestas docendi, •tum in episcopis omnibus tum in episcopo episcopo­ rum, ad potestatem iurisdictionis pariter spectat, secus ac heterodoxi opinantur, de quibus vide ad schema de ecclesia Christi adnotationem 20, p. 119 sqq. AD CAPUT SECUNDUM. Animadvertitur, distinguendum esse inter ius,quo Petrus habet generatim successoree, quodque est ex institutione divina; ct inter ius, quo Petrus habet suc­ AD CAPUT PRIMUM. cessores nominatim in sede Romana, quodque ex facto 1. Animadvertitur, verbis Christi Domini apud Petri repetitur: quare dicitur illud iuris esse divini, Mattb. XVI, 18, addendum esse incisum praecedens, hoc autem satius ex divina ordinatione. Attamen Ego dico libi: quo evidentius appareat, ad solum B discrimen illud, quod fieri certe debet, et de quo expo­ Petrum verba illa directo oc immediate referri. Hac nitur in odnotatione 31 p. 140 in schemate de ecclesia Christi nd hunc locum indicatur autem observatione excluditur ista alia, qua a) tum verbis „Romanae sedis ab ipso (scilicet 2. animadvertitur, non „uni ** , Petro sed reli­ quis etiam apostolis coi latas esse praerogativas tum Petro, non α Christo) fundatae’* ; b) tum verbis „quicumque in hac cathedra suc­ docendi per verba Euntes docete, tum ligandi per verba . quibus successio „in hac ** cathedra Quidquid ligaveritis, tum regendi, cum omnes epi­ cedit, is . . ** scopi dicantur positi a Spiritu sancto regere ecclesiam distinguitur a iure quo primatus in universam eccle­ Dei. Sed haec adversantur communi sententiae ca­ siam obtinetur. Posset ergo gravissimorum patrum tholicorum interpretum ao theologorum, apud quos votis sub n. 12 p. 29 Analysis abunde satisfactum videri. sequentia distinguuntur: AD CAPUT TERTIUM. a) verba allata cd unum Petrum citra reliquos 1. Animadvertitur: allegatum ex Florentino conapostolos dicta fuerunt ; contra vero, quae nd reliquos apostolos dicebantur, ad eosdem non citra Petrum cil.’.) documentum per additionem et subtractionem fuisse immutatum. Porro de rationibus, ob quas adfuerunt directa. Rursum b) iis, quae uni Petro dicta fuerunt, is constitue­ ditio ex brevi Pii VI Super soliditate et omissio clau­ batur princeps apostolorum; quae vero apostolis om­ sulae Florentinae Quemadmodum etiam facta fuit, nibus una cum Petro dicebantur, ad eosdem pro exponitur in schemate constitutionis de ecclesia distinctionis ratione, quae Petrum inter ac reliquos 0 Christi, aduotationo 33. Deputatis autem patribus vi­ sum est, additionem illam opportuniori loco inserere; intercedebat, referebantur. Porro c) quaecumque omnibus apostolis una cum Petro clausulam vero, ut est in definitione Florentina, ap­ illis in locis dicta fuerunt, ea Petro etiam soli dicta ponere ; cum praeclaram contineat praecedentium con­ sunt ; sed omnibus etiam una cum Petro apostolis nul­ firmationem. 2. Animadvertitur in declarationem, potestatem latenus dicta sunt, quoo uni Potro Dominus dixit Et d) in apostolo Petro institutum fuit apostoli- Romani pontificis esse ordinariam ac immediatam cum munus et officium, quod una cum suprema illius iurisdictionis potestatem in omnes particularium ec­ apostolica potestate in successores iure divino iugiter clesiarum pastores et fideles: a) quasi haec non esset episcopalis, sed pripropagaretur; unde Petrus potestatem apostolicam dicitur habuisse ordinariam; secus autem reliqui apo­ inatialis. Sed potestas quae α Christo Domino collata stoli. E quibus apparet differentia intercedens inter beato Petro fuit apud Ioannem (XXI, lôseqq.), est Petrum et alios apostolos; atque multo magis dis­ potestas pascendi agnos et oves; et talis potestas dicicrimen apparet inter successoree Petri et reliquorum . tur et est episcopalis. Porro, uti apparet ex iisdem apostolorum successores, id est episcopos, sive seorsum Christi verbis, eadem potestas directe, immédiat eque sive simul sumptos. Ceterum huc pertinent censurae ita collata Petro fuit, ut eam haberet vi impositi inflictae sententiis, quibus reliqui apostoli coaequan­ officii pastoralis in universum gregem, qui totus ipsi tur apostolo Petro, quibusque eiusdem Petri succes­ citra aliud medium fuit commissus. Eat ergo potestas soribus coaequare reliquos episcopos student; do quibus D universalis et ordinaria et immediata in totum gre­ cf. adnotationem 62 in schemate do ecclesia Christi. gem, hoc est, in omnes agnos et oves, seu in omnes particularium ecclesiarum pastores et fideles. Hinc 3. Animadvertitur, hinc omissam esse traditio­ nem, et inde omittendum fuisse incisum, „ut ab ec­ liquet : a) potestatem supremam pascendi universum clesia intellecta semper ** . fuit Verum a) hoc ultimo inciso indicatur apprime divina Christi gregem in Romano pontifice vere esse epi­ occlesiae traditio, quae tamen cum historia non debet scopalem, non autem primat ialem; quo enim haec phrasis spectet, exponitur in odnotatione ad hunc lo­ confundi ; b) eodem inciso indicatur, traditionem, qua dogma cum in schemate de ecclesia Christi. fj) Liquet, «undem supremam Romani pontificis de primatu beati Petri innititur, exegeticam oseo ; ut onim theologi communiter inter traditionem exegeti­ potestatem pastoralem non tantum ordinariam esse, cam et constitutivam distinguunt: ita in eo iidem quod in Lateranensi IV concilio, ut in citata superius conveniunt, maiorum doctrinam de Petri primatu ad odnotatione videre est, definitur; sed etiam immedia­ verba Scripturae, eorumque declarationem revocari; tam, et quidem non eo sensu, etsi verissimo, quo Pe­ hinc trus, uti capital huius constitutionis pariter declara­ c) visum est omnino necessarium, ut locorum tum rat, a Christo Domino immediate potestatem acScripturae classicorum, quibus Petri primatus inniti- cepit; verum hoc sensu, quod eam exercendam imme- $ 11 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 12 dote in gregem universum accepit. Sed idem boo est A pastorum impediatur, ut per earn stabiliatur, firmetur,, quod disertis verbis exponendam caravit papa Pius VI vindicetur; uti vice versa per hanc alteram inferio­ in rwponiione data ad metropoli tance Moguntinum, rum pastorum potestatem supremi pastoris potestas Trevirensem, Coloni ensem et Salisbargensem, sect Π, non impedienda, sed iuvanda, oseerendaquo eat Ad c. 8, p. 188 sqq.: nQuinimo, ita ibidem, patres et rem Gregorius Magnus ep. 30 ad Eu logium Alexan­ concilio, tam ante quam post Gregorium Magnum, drinum: „Meus namque honor «t honor universalia inito velati inter se foedere, Romanum pontificem ecclesiae. Meus honor est fratrum meorum sol idua oertatim appellaverunt sacerdotem sacerdotum, patrem vigor.' Tunc ego vere honoratus eum, cum· singulis ** Undo patrum, episcopum episcoporum, et episcopum uni­ quibusque honor debitas non negatur. versalem; ita ot facultas theologica Parili ensis anno ζ) cum excipitur, nullam pontifici asserendam 1413 erroris notam inusserit huic sententiae: Papa potestatem esse, nisi quae sit possibilis, id at, exerceri Romanus ... non est episcopus universalis ; eum- ab ipso possit; talem autem non eseo potestatem im­ demqae nuncuparunt etiam iudieem supremum, mediatam, quae illi asseritur: respondetur primo, po­ quippe qui specialiter claves regni caelorum et prin­ testatem omnem, quam Christus Dominus reapse in­ cipatum iudiciariae potestatis obtinuit, dispensatorem stituit, possibilem osso; instituit autem in beato Petro canonum et Christi vicarium." Quibus ex sancto Ber­ potestatem illam, qua de agitur. Respondetur deinde. nardo de consideratione I II, c. 6-8 probatis, sub­ exceptionem a falsa proficisci hypothec vel prae­ jungitur: „Haec auctoritas poscendi cum clavium postera explicatione potestatis immediatae, quae Ro­ potestate conjuncta, Petro peculiarem in modum at­ mano pontifici asseritur: quasi significaretur, aut tributa, «cut auctoritatem prae ee fert in omnes fi­ episcopos, qui sunt pastorea particulares, non cèbo deles ordinariam atque immediatam, ita eamdem prae in ecclesia iure divino semper debere ; aut Romanum se fert auctoritatem ordinariam atque immediatam in pontificem regere unquam pense ecclesiam absque epi­ omnes postons, qui, quacumque demum praefulgeant scopia seu pastoribus particularibus. Verum namque dignitate, non solum non sunt pontifici parea, sed ita est, Romanum pontificem ita habere potestatem or­ eius auctoritati subduntur, ut qui pastores appellan­ dinariam et immediatam in universam ecclesiam, ut tur et sunt, ® populos rapicias, ii, ei pontificem spec- ex statuto divinitus ordine in partem sollicitudinis tee, nonnisi ovium numero habeantur . . . Petro im­ vocet episcopos particulares, qui potestate ordinaria et peratum est, ait Boesuetius, nt amore ceteros apostolos immediata particulares sibi commissas greges pascant antecelleret, mox ut cuncta gubernaret, et pasceret ct regant. omna agnos ct orte, filios et matres et ipsos quoque * 3. Pluribus reverendissimis patribus placeret, ai pastores. Pastorea, inquam, ai populi respiciantur, reciperentur : οτ«, ei Petro comparentur. Unde recte est illud a a) additiones tam nd caput quam ad canonem Gtrsoce animad verram, quod quemadmodum episcopi responden Um XVI, de quibus in adnotatione 35 pag. in totis dioecesis parochiis suam jurisdictionem exer­ 144 schematis de ecclesia Christi ; cent, ita praestare idem possit summus pontifex in b) vox ^episcopatu jurisdictionis potestas41; tota, qua late potet, ecclesia, et in omnibus dioece­ c) emendationes propositae circa ultimam perio­ sibus episcoporum. Quod divina verba patefecerunt, ( dum ,.Quare damnamus",de qua animadvertuntur tria: quodque concors Patrum sententia prodiderat, id a a) omittendam vocem ..perniciosas", cum senten­ conciliis quoque luculentissime definitum est: ca tiae, de quibus est sermo, partim haereticae parti m quippe summum agnoverunt et coluerunt in Romano schismatico? sint ; pontifice primatum seu principatum super universam p) loco ..impediendam eoe" dicendum .Jicite eoelaiam, cumulum scilicet potestatis et ordinariae posre impediri"; jurisdictionis super omnes et singulas catholici orbis γ) postremae rejiciendae sententiae addendum dioecoa ad causas etiam definiendae, quae aut fidata hoc esse incisum: ,^ut quomodolibet pro spirituali rapiciani aut negotia spectent ad coclesuasticum fo- Christi fidelium bono decernuntur." nuo pertinentia. ** AD CAPUT QUARTUM. b) Animadvertitur, quasi illius declarationis vi aut excluderetur aut detrimentum pateretur potestas Observationes in caput de suprema et infallibili episcopali Verum Romani pontificis in rebus fidei et morum definien­ a) ne pati quidpiam detrimenti possit videri, dis auctoritate ad tres claaees facile revocantur. Pro­ diserta fiet ordinariae ac immediatae potestatis epi- positum enim schema fcoporum in sum particulare * dioeceses declaratio; I. Quidam patres censent aut integrum aut sal­ tum vero considerandum proponitur: tem quoad eius substantiam relinendum; β) phrasis, qua de agitur, eet positiva et affir­ II. Alii ex integro mutandum; mari», non exclusiva et negans; quare per illam alii D III. Alii omnino omittendum. pastores, iique ordinarii ac immediati nullatenus ex­ Trium horum sententiarum rationes sequentibus cluduntur; imroo vero capitibus brevi modo comprehenduntur. γ) eo ipso quod Romanos pontifex constanter di­ Rationes primae sententiae. citur pastor supremus, alii pastores inferior» et ob­ noxii ugni Leontur; et cum idem Romanus pontifex 1. E rationibus, ob quas schema relinendum eoe dicitur constanter pastor uni venalis, significantur censetur, una externa est, aliae internae eunt Externo ex ipsa reverendissimorum patrum huius pastoree particulares. Sane 5) in capite X de ecclesia Christi non alia epi- concilii suffragio et auctoritate repetitur. •copis asseritur potatos, quam ipsa quae ordinario ac Internae vero rationes sitae in co sunt, quod rei immediata at; «t, definiendae fundamenta in schemate allata a) ex formulis fidei, iisque receptis in oecumenic) quod in adnotatione 64 peg. 199 in schemate d·» cocíais exponitur, secundum sanctum Tbomam illa cia conciliis deprompta fuerunt; quod ea petila duo: Pastor supremus itecnqoe univerrali?, et pastores fuerunt b) ex ri uamodi oocuiuenicis conciliis, in *quilm inferiores itemquo particulares, nullatenus seiuct ex­ caritati uni­ cludunt; contra, tantum abest, ut per priorem illam Oriens et Occidens in oimslem fidei ei * sommi pastoris potestatem banc altera obnoxiorum tatem conveniebant; quodque endem 13 RELATIO DE OBSERVATIONIBUS LN SCHEMA DE R. PONT. PRIMATU FACTIS 14 c) adiiciantur verba ex epistola s. Agathonis pa­ c) quemadmodum quoad auctoritatem omni ox- 2 pae sive ad imperatores, sive ad concilium oecumeniceptiono eunt maiora, ita Scripturarum testimonia ad rem poti» i ma complectuntur, eL quoad vim probandi cum VI, quibus praeclaro infallibilis in definiendis tam clara alquo perspicua existant, ut considerata et fidei rebus Romanorum pontificum auctoritas asse­ retenta, uti par est, verborum oo phrasium proprietate ritur. Sed cum illa non sint necessaria, visum est, et vi, infallibil it as, do qua quaeritur, iL«dcni vel aequi- solemnibus fidei professionibus alia testimonia nou pollenter efferatur vel virtualitor ao implicito, ut addere. Postulant deinde ut d) addatur ipsi definitionis formulae incisum, aiunt, contineatur; quod proptorea d) ij*a huius infallibilitatis definitio, si in Va­ quo indicetur, Romanum pontificem ita per se ab ticano concilio fieret, non esset niai expressa mu ex­ errore immunem esse, ut ad decisiones ipsius infalli­ plicita doctrinae praecedentium conciliorum declara­ biles reddendas aliorum episcoporum consensus sive tio; atque ita concureus, ut aiunt, non requiratur; eo quod in hoc e) haec eodem Vaticana definitio ac fidee ap­ apprimo situs sit enor, qui nunc maxime grassatur. pareret tamquam fidei praecedentium conciliorum Volunt alii, ut continuatio atque explicatio, qualem in prioribus con­ e) mutetur formula definitionis, ita ut in recto ciliis circa alia fidei dogmata similiter factam case seu immediate definitio cadat in pontificis infallibiliex historia conciliorum et dogmatum constat1. tatem, dicendo nimirum: ,,Docemus et . . . defini­ 2. Censetur tomen schema rursus ob duplicis ge­ mus, Romanum pontificem, cui in peraona beati Petri neris rationes, tum externas a votis patrum penden- B dictum est... Ego pro te rogavi... habere divinam tea, tum internos ox ipais robus, do quibus agitur, Spiritus sancti assis ten tiam, ut cum supremi omnium ¿luctas, in nonnullis expoliendum seu perficiendum. etc.“ (ut in schemate); quae mutatio propterea po­ Nimirum stulatur, ne infalli bili tas decretorum summi pon­ a) allatis fidei formulis addatur caput defini­ tificis tribui videatur potius divinae alicuius pro­ tionis do Romano pontifice in concilio Florentino san­ videntiae ordini, quam ipsi Romani pontificis prae­ rogativae. Desiderant, ut citum, cum in se praeclarum sit, et tam huius concilii, f) adiiciatur canon, quo oppositi definito dog­ licet in eo Oriens cum Occidente uniretur, quam ip­ sius definitionis legitimus valor a ventatis hostibus mati errores diserte reiiciantur; quia id cum rei gra­ vitale atque recepto conciliorum usu consonum est: in dubium vocetur. Accedit quod definitio Florentina sententiam ex­ et ne putare aliquis possit, huic fidei dogmati α Vati­ hibet verborum Domini in Ioannis XXL, tertii loci cano concilio minus quam aliis fidei capitibus con­ classici ad primatum beati Petri spectantis, quo sive sultum fuisse. Attamen visum est, clausulam „Si quis in se consideretur, sive cum maiorum traditione com­ autem elc.“, in fine capitis, rei sufficere, cum illa paretur, principis apostolorum, successoremque eius canonis vim prorsus habeat. Petunt denique plures, g) ut perficiatur ipsum huius capitis initium, ne infoili bili tas aperte demonstratur. Quod praeter alia idem aut nimis appareat abruptum, aut ne, quod non­ ox actis ipsius concilii Florentini constat Cum enim, mandante summo pontifice et praesente uno ex car­ nullis Nisum est, infoili bili tatis definitio uti pare aldinalibus, patribus graecis caput do Romano pon- 0 teri capiti inserenda censeatur. Huic postulato in tifico a theologis authentice explanaretur, loannes de nova constitutione satisfactum esse videtur. Montenigro declaravit, verbis de plena potestate pas­ Rationes secundae sententiae. cendi haec tria contineri : „pnmo, quod pascere omnes * oves eet commissum Petro et successoribus eius; seRationes ob quos propositum schema ex integro eundo, quod sedes apostolica num quam in aliqua er * mutandum censetur, fero eaedem sunt, quae ab aliis roris parte depressa eet, sed semper mansit immacu­ pro schemate perficiendo seu reformando afferentur. lata in fide; tertio, quod tanta est eius auctoritas, His itaque emendationibus adhibitis videtur votis po­ -quod universalis ecclesia et universae synodi semper tissimis etiam eorum reverendissimorum patrum satis­ fideliter secutae sunt, et patres catholici semper factum, qui schema immutandum censue rent susceperunt eius apoetolicam doctrinam ; et quod illa verba: Ut non deficiat fida tua, intelliguntur de sedo Rationes tertiae sententiae. apostolica, et quod sit immunis ab haereei, atque con­ Quod iomvero ad tertiani observationum classem firmationem omnium fratrum titubantium in fido ad ipsam sedem et Romanum pontificem pertinere ** 1. attinet, quibus totum schema simpliciter omittendum ac rciiciendum dicitur, eae od duo genera revocantur, Optant praeterea, ut ò) addatur testimonio ex Lucae XXII petito al- quorum terum incisum, quod gravissimum et ad rem neccesaalterum spcciatiin oc directe circa ipsum scherium est; cum vi eius sanctus Petrus constitutus fuerit D ma versatur, scilicet ad evertenda tum allata in fratrum, omniumque Christi fidelium firmamentum, eodem definitionis fundamenta, tum singula defini­ ut sanctus Cyrillus Alexandrinus interpretatur1: Kxl tionis propositae elementa, quae fundamentis illis in­ σύ ποτι έπιστρέψας στήρξον τους άδελφούς σου * του- nituntur; alterum vero generetim respicit universam de­ τέστι · Γένου στήριγμα χαΐ διδάσκαλος των διά πίστεως finiendae infall ibi litatis causam, spectata tam ve­ τψοσιδντων έμο(. Plures etiam flagitant, ut ritate quam opportunitate oc necessitate eiusdem. Porro omnibus quae in ipsum schema animadver­ 1 Cf. Condii* I et II, quoad dogma sanctissimae Trinitati·, tuntur, rite expensis, visum est, declaratam superius Concilia JU, IV, V et VI quoad dogma de Verbo incarnato, Concilia VIII, Lugdunense Π et Florentinum quoad dogma de schematis firmitatem per factas exceptiones nullum primatu Romanae sedis. detrimentum pati, cum expositae contra utramque • Labbe, Conciliorum eolL, tom. XVIII, cob 1166. [Mansi, schematis partem difficultates vi carere deprehen­ tom. XXXI, p. 10] β.] dantur. • Apud Mai. Nova Patrum bibliotheca, Com. Π, p. 420. ■CL ·. loannem Chrysos tomum ad verba Lucae ΧΧΠ, 31 sq.; et in Matth. bom. 82, aL 83, n. 4: alioaque patre· graecos et latino·, tum apud Bellarminum De Romano pontifice, lib. IV, e. ΙΠ, tum In libro De unitate Romana, tom. II, cap. IV, p. 189 sqq. Sane quod attinet od difficultates contra priorem schematis partem, qua rei definiendae fundamenta ex­ hibentur, vi carent 15 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 16 3. Vi caret exceptio, quasi idem libellus fidei, L exception es criticae, guari fonnula quae in in schemate tributus Hormisdae, fuerit ab Hadriano II schemate ad-cri bitar Hormisdae, 1. non baie, sed Hadriano pontifici tribuenda misius ad Graecos, et ab eia non prius ac in Lugdu­ sit Instituta namque collatione inter formulam Hor­ nensi concilio subscriptus. Sed in hia apparet anamisdae ab orientalibus subscriptam, et formulam Ha­ chronismus, quo Lugdunense II cum VITI concilio driani in VIH concilio velati fidei regula receptam, confunditur; non secus ac in eo, quod Anastasios bimanifesto apparet, hanc ad priorem illam ita rase bliothecarius eidem concilio dicitur interfuisse. Quae exprrasam, ut prior in secundam fuerit adamuseim vero hic idem Anastasios narrat, a papa Nicolao for­ prope translato. Cum enim reliqua omnia, quoad mulam, qua usua deinde Hadrianus est, fuisse Graeci» singula incisa ac verba, in utraque formula plane iden­ propositam, sed ab his non acceptam, nihil aliud osten­ tica sint, tota quae ad«t differentia, huc redit, at dunt, nisi hinc tenacitatem haereeeos et schismatis, a) paucissima fuerint in formula Hadriam de­ indo autem constantem ac immutabilem traditionem clarationis ergo odicela; scilicet post primam for­ ac doctrinam apud Romanae sedis episcopos. mulae Hormisdae periodum ab Hadriano (vel potius 4. Vi caret exceptio, quasi verba ox concilio Lug­ ab eius pracdecesore Nicolao) addita fait brevis ex­ dunensi II et formula Hormisdae adducta essent plicatio, cur distinguantur ,Jidei regula4* et ,con­ manca, vel, ut aiunt, truncata. Neque enim quae ex stituta Patrum" rive „constituta Dei et Patrum" ; rur­ utroque fidei documento allegata in schemate eunt, sum, post incisum .fervala religio44 formulae prioris, in manca dici possunt, altera ab VHI concilio probata additur: „et sancta B a) propterea quod neque tota confessio fidei Lug­ celebrata *doctrina 4; mutata tandem phrasi: ITspe et idunensis, neque integra Hormisdae formula translata fide44 in phrasim: ,Jide et doctrina44, poet incisum: iin schema fuit; nam ea tantum afferenda erant, quae "Conatituta Patrum" in formula Hormisdae, in altera ad rem de qua quaeritur, stabiliendam facerent; adiiatur: „et praecipue sanctorum sedis apœtolicae b) ac si pressa silentio ea fuissent, quibus omissis praesulum4'; ut ac praecisis verba in schemate allata alienam a suo b) formula fidei quae ab Hormisda opponebatur contextu sententiam praeeeferrent ; tantum enim abest suae aetatis haereticis atque schismaticis, Nestoriania ut in formula Hormisdae habeantur aliqua quibus nimirum, Eutychianis atque Acaci anis, eadem ab Ha­ propria allatorum verborum vis ac sententia infrin­ driano opponatur Iconomachis atque Photianis. Qui­ gatur, ut in illa non desint, quibus eadem sententia bus reieclis, Hadriani fonnula in VIII concibo ap­ firmetur; vel probata iisdem plano ac Hormisdae formal·» «erbia c) quod non omnia quae ad rem facere videntur, absolvitur. Quare cum Hormisdae formula, aive ree in schema relata fuerunt; visum enim satis rat ea rive verba respexeris, tota quanta ab Hadriano fuerit attulis^ quae ad rem conficiendam sufficerent Ce­ accepta, nec nifi hinc brevissimis dumtaxat declara­ terum eiusmodi defectus neque generarim causae sche­ tionibus aucta, inde pro temporum suorum odiuncris matis, nec nominarim officeret depromptis ex utro­ adaptata, merito in schemate adnotatur, quod com­ que oecumenico concilio doctrinis; idemque facile tol­ muni etiam usa receptam est, Hormisdae formulam litur, si plurium reverendis an orum patrum ratio hafuisse in »·ΙΦ * ilio Vili ab Hadriano propositam et ab C beatur, qui ex formula Hormisdae hara verba schemati eiusdem concilii patribus subscriptam. Ceterum, quod inserta vellent : ,Jn omnibus sequendam apoetolicam ad ipsa verba ex formula Hormisdae in schemate al­ sedem (vel: consentiendum apostolica^ sedi), in qua legata pertinet, ea totidem habentur in fonnula ab œt integra et verax chrisrianae religionis soliditas.44 Hadriano in VIII concilio proposita, cum hoc solo dia­ IL Vi carent exceprionee historicae: ac si nimi­ crimine, ut in posteriori occurrat incisum : „et sancta rum adductum in schemate ex Lugdunensi II concilio celebrata doctrina44, quod in schemate quoque conser­ fidei documentum ipei concilio Lugdunensi tribui ne­ vatam est Sed inde nec difficillimaa quisque reale queat, quia oblata a Michaale Palaeologo fidei formula formularum discrimen iure arguet ; et satis provisum in concilio fuit quidem Irate, sed approbata non dici­ erit, si nota schemati supposita ita concipiatur: „Ex tur a concilia Enimvero talis exceptio iis aperte ex­ formula sancti Hormisdae papae, prout ab Hadriano II cluditur, quae apud Labbeum 1 de Actis in concilio concilio ©ecumenico Vili proposita, et ab eiusdem Lugdunensi II referuntur. Nimirum: concilii patribus subscripta est" 1. alteram convocati huius concilii causam, a 2. Vi etiam caret exceptio altera, quasi allegata pontifice in ipeis convocationis litteris diserte expo­ in schemate fonnula Hormisdae tribui debout Ioann i sitam, fuisse Graecorum unionem; Constantinopolitano patriarchae, in cuius libello fida 2. in quarta solemmi concilii generalis sessione directo ad sanctum Homiifdam papam eadem formula hanc ipsam unionem tri fidei formulae publice lectae ex Isidori collectione repentur. Sed hisce confunditur atque pontifici, ipeius occumenici concilii praœidi, obanetor libelli cum eo, qui eidem fidei libello eubscrip- D latae, initam inter Orientem et Occidentem fuisse; et sit Scilicet1 fidei fonnula sive libellus Hormisdae’, 3. ab universo concilio solemnes Deo laude» quem recepere primum episcopi Epiri in synodo uniti, habitas «se pro restituta cum Graecis unione. tum provincite Dardaniae, Illyrici et Thraciae, missus Unde manifestum est, conciliarem dici debere porro fuit ad orientales patriarchas, Conetantinopoli- Graecorum unionem, conciliarem ipsius unionis ac­ tanum, Alexandrinum et Antiochenum; eidemque tum, et conciliare fundamentum seu instrumentum libello praeter reliquo· Orientis episcopos loonnee Con- symbolicum, cui unio innitebatur, et in quod panter •tantinopolitanus cum ingenti multitudine episcopo­ consentiendo dissitae prius ¡Mirtee conveniebant, et rum et archimandrilarum subscripsit, subseriptumquo quidem in pleno concilio, tam Graeci Ulud offerentes, libellum idem loannes, uti par erat, ad Honuisdam quam Latini idem recipient». Atqui haec duo pro­ direxit, atque ita unionem sui patriarcliatus cum Ro­ fecto ut aequivalentia haberi debent, dicere fidei for­ mana catholicae unitatis ecclesia diu abruptam in mulam unanimi consensione in concilio luisee recep­ integrum restituit H i oc certe Hormisdae li bel lus fidei tam, no illam α concilio probatam fuisse. Quodsi vero invenitur in epistola loannis patriarchae ad papam in concilio per specialem expressumque actum for­ Hormisdom, wd hic «t libelli anetor, ille subscriptor. mula, a Clemente IV pro unione Graeci» proposita, I HI evi LabWae, Candi, cotí. ¡V, 682 ·., 621 ·.; Hmvì.] teta Vili, teli 407 »η<ν i CanciL eoU., tom. XIV, roll. 60S aqq. (Maiuri, XXIV. TOJ 17 RELATIO DE OBSERVATIONIBUS LN SCHEMA DE R PONT. PRIMATO 18 non fuit probata, ratio mani foeta haoo cet, quod nulla A aliorum oppositis interpretationibus, infallibilitatem niuamodi probatio requirebatur, cum a Romana fidei Romani pontificis secundum patrum explicationem formula, in quam Orienta!» oonsentiobant, Occiden­ demonstrat ; cuius integram expositionem afferre proptal» noe priuA dissensissent, nec tunc dissentirent. terea opportunum videtur, quod non decet, qui BellarO te rum et hoc animadverti pot«t, ipso exercito, ut mini auctoritatem pro opposita sententia in medium aiunt, consensionis et unionis actu virtualiter certo protulerit. Ille itaque hoc pacto disserit: vel acquipollonter approbationem contineri. ,,Hic locus tribus modis exponi solet. Ili. Vi etiam careni exception» hermenéuticas et ,.Prima expositio eet quorumdam Parisiensium rxeyeticae, quibus impetuntur supra citatorum, quod Dominus hic oravit pro ecclesia 1. verba Christi Domini apud Matthaeum XVI universali, sive pro Petro ut totius ecclesiae figuram Tu es Petrus etc. quasi illis hoc unum indicaretur, ec­ gerebat; et hoc impetrasse, ut fides ecclesiae catho­ clesiam, quae esc m per habebit Petrum, numquam posse licae numquam deficiat Quae expositio ei ita intelorrore. Etenim ligeretur, ut diceree, immediata oratum esse pro capita a) praeterquam quod huiusmodi interpretatio ecclesiae, et consequenter pro toto corpore, quod per directe opponitur obvio verborum sensui, quibus signi­ caput repraesentatur, vera esset Sed non ita ipsi ficatur, ideo numquam superatum iri vel errare posso intelligunt; volunt enim pro sola ecclesia esse oratum. ecdoeiain, quia fundata est supra petram, qui ost Quae expositio falsa eet Petrus ; eadem „Altera expositio est quorumdam qui hoc tempore b) excluditur per verba sequentia ex formula 1 I vivunt, qui docent. Dominum orasse hoc loco pro per­ Hormisdae Had rioni quo in schemata allata; per ea severantia solius Petri in gratia Dei usque ad finem. enim haec eet, coquo authentica dictorum Christi At contra... “ et quinque allatis in contrarium argu­ interpretatio, ut eorumdem virtute „in sodo apostolica mentis, pergit: immaculata sit semper catholica sonata religio, et „Est igitur tertia expositio vera, quod Dominus sancta celebrata doctrina". duo privilegia Petro impetravit Unum, ut ipse non Haec autem non tantum de simplici facte, ut alii posset umquam veram fidem amittere, quantumvis excipiunt, sed de constanti ac immutabili quoque iure tantaretur a diabolo; id quod eet aliquid amplius intelligi debere, inde patet, quod allatis eiusdem for­ quam donum perseverantiae; dicitur enim perseverare mulae verbis conservatio immaculatae catholicae reli­ usque in finem, qui, licet interdum cadat, tamen gionis et celebratio sanctae doctrinae voluti effectus resurgit, et in fíne fidelis invenitur; at Petro Domi­ declaratur necessariae ac immutabilis causae, dicto­ nus impetravit, ut non posset umquam cadere, quod rum nimirum Christi; ita ut vi eorumdem Christi ad fidem attinet Alterum privilegium est, ut ipse dic toni m, quae immutabilia manent, quousque durat tamquam pontifex non posset umquam docere aliquid petra, supra quam Christus suam fundavit ecclesiam, contra fidem, sive ut in sede eius numquam invenire­ immutabiliter in sede apostolica divino iure imma­ tur qui doceret contra veram fidem. Ex quibus privi­ culata servetur catholica religio et sancta celebretur legiis primum fortasse non manavit ad posteros; at doctrina. secundum sine dubio manavit od posteros sive Porro excluditur et illa exceptio, quam quidam ; successoree." ex variis patrum sententiis do iisdem Christi verbis Atque utrumque illico confirmat adductis vete­ repetunt; cum enim explicatio dictorum Christi, quam rum patrum documentis, quibus tamen pro feliciori formula Hormisdae suppeditat, ipsum referat totius temporum conditione, quod ad explorata antiquitatis ecclesiae sensum, contra huno varia ac dissona, si quae monumenta spectat, alia facile patrum testimonia addi esset, patrum interpretatio nihil valeret. Attamen possunt, et addita reipsa fuerunt; ita ut hominibus consuluisse iuverit praeter alios antiquiores recen- ecclesiasticam sequentibus Scripturae interpretationem tioresque probatos auctores, commentarium De unitate nullum de vero huius testimonii sensu dubium superRomanax, do variis, specioquo tenus oppositis patrum esse possit ac debeat. interpretationibus, quibus, praeter anteriores prote­ IV. Vi tandem carent exceptiones dogmaticae, ad stan tas, lanseniani, Fcbroniani, Tamburiniani, aliiquo rei ipsius, de qua quaeritur, substantiam spectantes; vetustiores abusi sunt, ac recentioree abutuntur, etiam­ quasi si iisdem rite acceptis Romanorum pontificum infalli1. allegata conciliorum documenta referrentur bilitas confirmetur potius quam evertatur. tantum ad Romani pontificis primatum, nullatenus 2. Neque validius impetuntur verba Christi Do­ vero ^d infallibilitatem eiusdem. Enimvero mini apud Lucam XXH, 32 : Ego autem rogavi pro tc a) allegata testimonia referuntur pariter imme­ etc., quae non ad Romanos pontifices, sed ad solum diate ao directe, ut obvius eorum sensus indicat, ad Petrum, et quidem pro tempore tantum tentationis certam in ecclesia catholica fidei regulam, credendisuae, suique lapsus referenda dicuntur. D quo normam, quae apud sedis Romanae episcopum sita Etenim spectare verba haec ad omnes quoque esse docetur; quare Petri apostoli successores, constat e communi huius b) si eadem testimonia, quod merito dicitur, ad loci in ecclesia Dei acceptione, quae tum ex Romano­ Romanae sedis primatum spectant, profecto teneri rum pontificum litteris, etiam dogmaticis, iisque debet, cum Romani pontificis primatu praerogativam receptis in generalibus quoque conciliis, tum êx vulga­ infallibilitatis divino iure esse coniunctam; adeo ut tissima patrum, scriptorumque ecclesiasticorum inter­ c) primatus quem beatus Petrus a Christo Domi­ pretatione colligitur, uti videre est apud probatos no accepit, quemadmodum apertis verbis sanctus Leo auctores, cuiusmodi profecto haberi debet cardinalis Magnus in sua epistola ad episcopos per Illyriam con­ Bell arm i nos ’, qui ex hoc Lucae testimonio, reiectis stitutos docet, sit etiam ,jidei primatus"; fuit enim Petrus, ut eiusdem sancti Leonis legati in concilio 1 Lib. I, pag. 140 eqq.; lib. Π, pag. 161 »qq. Chalcedonensi (act. Ili) dixerunt: Βπέτρα χα! κρηκίς 1 De Romano pontifico, lib. IV, e. III. Cf. libellum De Romani pontificis suprema potestate docendi, pag. SO * qq. Tria praeaertim notanda ridentur: 1. Catholico· orientales episcopos, duce Soph roui o patriarcha et ore Stepbani Dorensi·, hanc inter­ pretationem in concilio La te ran euri a. 649 profiteri; 2. Agathonem papam ex mente concilii Romani eamdem interpreta­ tionem in dogmatica ina epistola, concilio oeenmenico VI CCNCTL. O KN KRAL. tomus LH. proposita et ab eodem solemniter probata, docere; ex quo consequitur, occidentales episcopo· in eadem lententia conve­ nisse; 8. orientale* et occidentale· epiacopea in Fiorentina oecum enica lynodo in eadem interpretatione compirai·*, qneaadmodum paulo fuperiui ostendebatur. χ SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES άπσπλικ baàrfii^ xo¿ τ * * ¿ρΜόξαυ π'τπως A cs^ ex fide consequens, ita ut statuì voi dofinin lamtyuhx, petra et basis apostolico * ecclesiae et or- quani fidei dogma nequeat. thodoiae fidei fundamentum". Porro Petrus, uti Sed duplex est illationis ratio, qua inferri aliquid statuit synodus Aquileiensis, cui aderat sanctus Am­ ex alio potest : altera mediala et ex accidente vel con­ brosius, „fidei columna et ecclesiae fundamentum, tingente, altera immediata et ex rei natura vel neveeper racwBona suas semper vivit"; et ..cathedra sario, quae satius tôt praecedentium declaratio seu ex­ Petri”, ut ait a Bachianu in apologia fidei, lux- plicatio; adeo ut, quod infertur, implicite, ut aiunt, est sed» fidei" ; vel, at alia plurimorum patrum diser- vel etiam virtualiter aut aequi pol lenter in illo con­ tisyma pariter verba, quae apud theologos possim tineatur, o quo infertur *. Porro patet, quod ita infertur, manifeste eiusdem recurrunt, omittantur, auctore «ancto Augustino (ep. 105), ,doctrinae salutaris cathedra”. Si ergo, ut rationis et ordini» esse, ac illud unde infertur. verissimum est, ¡d allatis fidei formulis sermo de Quare si divinitus revelatum ac de fide eet, e quo pontificis Romani primatu habetur, definiendae pon­ aliquid ido parto infertur, hoc ipsum panter reve­ tificiae infallibilitatis thesis non convellitur, sed ap­ latum tôt, eodemque modo fide creditur, quo illud in primo stabilitur. quo continetur. Atque ita contra haereticos Mono2. Viyaret exceptio quasi per allegata ex fidei phvMta.- et MonulbcJito» de fide cane definiebatur, formulis tortinion ia sit quidem inerrabilis Romana Christum habere humanam perfectam naturam et ecelecia. mja fiutem Romanus pontifex. Haec enim humanam etiam voluntatem, eo quod revelatum et distinctio qua λ Jeeiae vel sedi Romanae assereren­ B de fide erat, Christum ease hominem perfectum. tur praerogaiivoe, quae Romano pontifici denegaren­ Simili modo in schemate per voculam „hinc" tur, liquido excluditur, cum in Lugdunensi formula indicatur, praemiaris fidei formulis contineri Roma­ dicatur, „ecclesiam Romanam... in beato Petro.... norum pontificum in fall i bili tat em. Et ea sano testi­ cuius Romanus pontifex est successor. . . . reccpri® monio ex formula Hormridae (cum addito Hadnani) summum et plenum primatum etc."; in formula allato terbi» aequi pollentibus continetur; cum dicere, autem Honnixiae, „immaculatam servari religionem vi verborum Christi : Tur * Petrus etc. in «de aposto­ ia sede apostolica", scilicet a Romanis in illa seden­ lica, per Petri aciliret in eadem sedo successorea, im­ tibus pontificibus, cum his pariter in beato Petro dic­ maculatam semper serratavi esse, et, quod superius tum eit: Tu es Petrus etc. ostendebatur, jure xermrj semper debere religionem Tum vero illa ipsa perperam adhibita distinctio, atque doctrinam, aequi valeat certe propositioni qua di­ de qua Hormisdae ac concilii oecumenia VILI et Lug­ citur, Romano» in «de Petri episcopos circa religio­ dunensis II temporibus nemo certe cogitabat, in pro­ nem ac doctrinam ab errore immunes esse; et simi­ posito schemate aperte excluditur, cum in formula liter ipsa infallibilità * wrtute, ut aiunt, continetur definitionis diserte efferatur, „Romanum pontificem' sententiis ex concilio Lugdunensi II allati-, cum du­ esse qui per Spiritus sancti assistentiam ab errore im­ bitari non possit, quin io, cui praerogativa defensoris manis existât. fidei veritatis, atque officium convenit, suo iudicio 3. Neque illud vim habet quod opponunt, in &1- obortas in ecclesia Dei de fide controversias definiendi. litri videlicet Lugdunensis concilii verbis dici quidem, C infallibilitatri dote praotare debeat, ne defensio invapontificem Romanam teneri „prae ceteris fidei verita- hda aut nulla, et directiva, quam vocant, norma in tem defendere", sed non dici „seoreim". Enimvero fidei quaestionibus faba vel fallax existât. Neque a) neque dicitur ,,una cum ceteris"; minus aperte eadem veritas ex Florentino concilio b) tôt quidem verum, cum dicitur «prae ceterri”, infertur, cum Christi promissa non patiantur, ut fi­ non significari divisionem; at vero significatur distin­ dele * in errore * fidei inducantur ac prope compellan­ ctio, et quidem cum praecellentia seu praerogativa, tur ab eo, qui varas Christi Vicanus et omnium quae .grammo et pleno primatui et principatui" Christianorum pater et doctor constitutus, plena uni­ respondeat ; cumque additur, „prae ceteri» teneri fidei versalem ecclesiam pascendi potestate instructus eetveritatem defendere", non significatur, istam prae­ Quani illationem obviam et spontaneam e«c, inde rogativam in fidei defensione exerceri ab eo, qui a quoque comparet, quod ea longe maximo theologorum ceteris existi t separatus, sed qui citra et supra ceteros numero, innuo plurimi * provincialibus conciliis pro­ in fidei *cauri agit et iudicat. Id quod baia semper fuerit. Hinc autem apparet, quam infirma sit dupler c) liquido patet ex inciso sequenti: „Sic et si quae etc." quibus Romanus pontifex significatur exceptio coni superiori cohaerens: quarum altera di­ distinctus a celeris, inter quos suboriri possint de fide citur. infallibilitateni. si fidei formulis contineretur, ; *quaestione et significatur iisdem superior, quorum credi semper ab omnibu» debuisse, quod tamen falsis­ ele fide qu&eetion» ipse suo iudicio definiat. » Ita uva «clam philosophi diaseruat, *ed ia oecumeaieo Quamvis igitur per phrasim Lugdunensem non D concilio Ferrari emi, deiaeepe Florratino. cam aatiifaetione indicetur, Romanum pontificem ceu caput α ceteris Bescarionis Nicaeni, partione Graeeoram huic adhaerenti , * de ceu corpore ease separatum sive divisum, aperte ta­ adieeta in aymbo’.o particula .FiEcque’ ita ¿iiputarunt tum * tum Forali vitatis. Ilie enim ia collatione IX .or­ men indicatur, eumdem quoad actus quosdam, quod Coloaaenu fieri dixit per exprraaam certe capitis est, a ceteris esse distinctum, itemque dinatus sue.esxnm articulorum implicai explicationem aliorum fidei articulorum. necavltqae, iisdem superiorem, ita ut ceteri eiusmodi actus out phrasim .Pilinque * proprie ease additionem, eum non ait niai nullatenus habeant, aut obnoxie tantam et dependen­ aliorum fidei articulorum explicatio. Tum distinxit .ccnduakunm et veritatum sequentium ex principila duplieea diffe­ ts a Romano pontifice exerceant. B. Quod 'tam spectat ad exceptionw in alteram pro­ positi schematis partem, quae ipsa infallibilitatri defi­ nitione constat, animadvertitur L in ipsam rationem »u qualitatem propositionis definiendae, quae cum, at in schemate per illativam partriulam .Jiinc" indicetur, ex fidei formulis infera­ tur. diritur de fide e«e non posee, sed ad summum rentiam. quaedam veritate * sunt valde reniclae a prindpiia·, niri per multa media·. »ed quaedam ennt veritates, quae sunt ipaia principii» valde propinquae, adeo quod videantur per ae notoriae et facile dednd ex per ae notis, ut videantur inferri syllogismo imperceptibili... Ita patres Nicaeae quia viderunt hanc veritatem, videlicet Filium consubstantialem, non factum, sed ab aeterno, facile deduci posse ex articulo de Filio posito in symbolo apostolorum, ideo sine aliquo timore offendendi symbolum apostolorum, iucnndiasiine et cum omni fiducia can­ taverunt consubstantialem· Supplendam rf aon pcsnnt inferri. 21 RELATIO DE OBSERVATIONIBUS IN SCHEMA DE It PONT. PRIMATU eimum habetur; altera e contrario dicitur, infallibili- A scitur, ai quando dubitatur, concilium aliquod fuerit totem, nisi semper et ab omnibus et ubique cre­ noe no vero legitimum et oecumenicum, vel quid nam debatur, ut credendum fidei dogma definiri non posse. in concilio rovere ut fidei dogma definitum, quidve Infallibilità® eniiu Romani pontificis, quae» iuxta tantum ad doctrinae explicationem vel probationem relatas fidei formula® divina revelatione continetur, ad ice tum fuerit 1. una cum divina rovolationo, per generalem Sunt quidem etiam, qui non intelligi autument, videlicet revelationi® propositionem, implicite saltem quo ipsa phrasis „pro auctoritate" spectet Verum semper ot ab omnibus credebatur; tum a) haec ph raris qua idem significatur, ac vocibus 2. postquam infallibilitos solemnibus fidei for­ authentice, vel ex cathedra, praecedenti inciso cla­ mulis modo virtuali ot aequipoltente declarata fuit in rioris explicationis ergo addita fuit, ut accuratius de­ occumenicis conciliis, abrade hoc etiam modo semper finiretur character subiecti, cui infallibili tas asseritur ; et ab omnibus credebatur; et proinde 3. cum ipsa infallibilità® ot coclceiae magisterio b) in ipsa phrasi „pro auctoritate" subintelligiordinario ot publica praedicatione ac doctrina fuit ubi­ tur, quod in observationibus ab aliquo reverendissimo que fero clarius semper atquo expressius tradita, cla­ paire efferendum dicitur, scilicet quae eat su­ rius eadem ot expressius «inper ot ab omnibus prope prema et apostolica, quaeque orationis subiecto, id eat, credita cet. Sed supremo doctori ecclesiae propria cat Etenim solus 4. quod speciali propositione vel solemn i ecclesiae pontifex cum plena apostolica auctoritate Petro apoiudicio declaratum nondum fuit explicite sou expresse, B stolo succedit; reliqui namque episcopi, licet apostoloid definiri sic potest, itemque debet, si idipeum, licet rum successores recto quodam sensu vocentur, non sunt revolatum multisque modis creditum sit, in dubium tamen apostoli Petri successoribus acquai ce quoad vocetur aut etiam diserte praefructcque nogotur >. plenitudinem ac perfectionem potestatis apostolicae; II. Animadvertitur in infallibilitatis subicctum, quemadmodum iisdem aequales nullatenus ex eo sunt, quod solus Romanus pontifex non sit, eo quod quari aeque dicamur superaedificati super fundamen­ 1. ..infallibilità® personalis" nequeat probari. tum apostolorum, quorum episcopi successores vocan­ Sed quod vocem ..personalis infallibilitatis" at­ tur, ac dicimur aedificati super Petrum, cuius suc­ cessor episcopus Romanus existi L Alio namque sensu tinet, ea in proposito schemate non adhibetur. Si voro do re per vocem significata sermo sit, in- dicitur ecclesia a Christo aedificanda super Petrum, fallibilitas eodem verissimo sensu personalis dicitur, ot alio sensu fideles a Paulo dicuntur aedificati super ot dicta etiam fuit, quo tota primatus potestas ad fundamentum apostolorum et (addit, quo differentia excludendam Richerianorum haeresim’ personalis patet) prophetarum. Super hos enim aedificati sumus esse dicitur, quatenus scilicet praerogativa infallibili- — ex interpretatione doctorum, quorum sententiam tatis ipsi personae apostoli Petri directe ac im­ refert Angelicus 1 — quia ,,innititur fides nostra re­ mediate collata fuit a Christo Domino diconto: Tu es velationi apostolis et prophetis factae, qui canonicos Petrus etc., quemadmodum in Horraifdae formula libros scripserunt". Sed neque hoc sensu episcopi suocosoree apostolorum dicuntur, neque hoc sensu eofidei, prius exposita, declaratum est. Cum vero illa praerogativa personae beati Petri 0 clceia aedificata est super Petrum. Cum ergo Romani pontifices dicuntur docere ac definire „pro auctori­ apostoli et in Potro unicuique personae ex suis in Romana sedo successoribus ea tenus collata sit, qua­ tate" sua, sive apostolica, hoc intelligitur sensu om­ nino proprio ac privo, ot declaratur, eosdem non agere tenus Petrus esset a Christo Domino petra oc fun­ damentum universalis ecclesiae constitutus, vel qua­ privatam personam, sed personam Christi Vicarii, cui tenus apostolico munere universalis doctoris ac factae sunt promissiones. Quod autem ad alteram exceptionem spectat, qua pastoris totius eocleeiae insigniretur, propterea Ro­ manorum pontificum infalli bili tas eo sensu „persona- quidem eodem iuro concilii generalis decreta impeti lis" communiter non dicitur, oc si in fai Ii bili tas illis possent, nemo non intelligit, do actibus Romanorum conveniret uti personis mero privatis. Hinc in sche­ pontificum, de quibus sermo est, longo maiori iuro matis formula diserte dicitur: „Romanus pon­ valere, quao do actibus authenticis cuiusvis legitimae potestatis iuris periti affirmant: necessarias videlicet tifex . . . cum supremi doctoris munere fungens etc." ad illorum valorem conditiones supponi debere ex­ 2. Animadvertunt in infallibilitatis subiecturo, pletas. Etenim eo apprime spectat Spiritus sancti eo quod constare non possit, quando Romanus pon­ tifex ,.supremi doctoris munere fungens pro auctori­ assistentia, qua sola Romanae sedis episcopi infalli­ tate definiat", vel quando omnes ad infallibiliter de- bile» dicuntur, ut eae omnes compleantur conditiones, 9 quao requiruntur, ut ab ipsorum definitionibus circa finiendum expleverit condtftònes. Sed exceptiones hae sunt, quae alienae nimis vide­ determinatum suum obiectum omnis error excludnD tur. Quare probata semel Romanorum pontificum in­ antur. Ut enim, quod ad priorem spectat, humanae fall i bili tate, do expletis ad finem conditionibus nul­ lum amplius dubium dobet moveri. linguae non desunt necessaria ot apta signa ad ex­ 3. Animadvertunt, quod per eiusmodi doctrinam primendam supremi doctoris et apostolici muneris Romanus pontifex uti caput ab episcopis ceu corporo functionem : ita eiusmodi aignonim usus a Romanis pontificibus factus evidenter patet ex litteris non dividatur. Sed nullatenus. Nam praeter ea quae superius paucis, scriptis α primo Romanae sedis episcopo circa hanc separationis umbram dicta fuerunt, consi­ Petro, et ab cius porro successoribus, usque nd prae­ bentem pontificem Pium IX. Ceterum si quando du­ derari debet, aliud eese, Romanum pontificem per se, bitaretur, utrum documentum aliquod pontificium citra episcopos tam dispersos quam in concilio sire sit reapse α pontifice fungente apostolico suo munere generali sive partiali unitos, habere praerogativam infallibiliter orante fidelro docendi et poscendi ; et aliud, editum, profecto non maior e«set difficultas ac naeum sive liabitu sive actu umquam segregari vel > De Eia contalisie invent, quae, praeter alios probatos separari ab obnoxiis sibi sive agnis sive ovibus ; immo aactorea, ad rem scribit leremii® & Beneltis, Privilegium sancii cum Romanus pontifex veluti caput docendo rogenPetri vindicatum, p, li, L V. edit Roman, a. 1759. art 12, p. 367 »q. Cf. Hencenroether contra Doellinger, p. Il sqq. ’ De qua cf. schema de ecclesia Christi, adnotat 23. A. S xs IONES PUBLICAE ET GONGREG A TIONES GENER A LES 24 doqiw in totum corpus influit, coníunctionis vincule A dicitur eiusdem cum infall i bili tate ecclesiae amplitu­ inter ipsum et universum gregem attrahuntur et con­ dinis ewe, duplex infallibility significetur, altera firmantur. Tota igitur quaestio ad hoc revocetur, pontificis, altera occleeiae. Sed enimvero contrarium utrum Romano pontifici perse reapse eíusmodi actúa plane exprimitur, cum unum idemquo obicctum rene capitii ac supremi doctoris conveniat, quo citra reliqua dicatur, circa quod versatur, versari que potest in­ membra vel citra reliquas doctores simul concurrentes fallibilis Romanus pontifex, et illud, circa quod ec­ lotum corpus vel totum gregem docere et pascere clesia est infallibilis. Sed quod significatur discrimen, possit. Atqui hoc sensu Romano pontifici infallibi- est discrimen in modo considerandi subiectum. quod liter docendi auctoritatem divinitus rellatam fuisse, infallibile praedicatur, quodque tam esse definitur Romanus pontifex, uti supremus ecclesiae magister in schemate proponitur. Aat, inquiunt, in illa hypothesi inutilia fierent et doctor, quam tota ecclesia docens, seu universum concilia, et episcopi cessarent esse indices. ecclesiae magisterium, de quo in capite IX schematis Verum sd priorem exceptionem iam respondit de ecclesia Christi. Hoc autem subiteti discrimen re­ cardinalis Bellanninus ‘. * espondeo ’, inquit. ,Jd apse exsistit, cum infall i bili tatis praerogativa ex de­ non sequi. Nam, etsi in pontifice sit infallibilius, claratis conveniat tum supremo ac universali ecclesiae tamen non debet ipse contemnere media humana et doctori et pastori per ae, tum universo et adaequato ordinaria, quibus deveniri potest ad veram rei cogni­ totius ecclesiae magisterio, quod ecclesiae doctoribos tionem, de qua agitur. Medium autem ordinarium et pastoribus ima cum ruo capite. Romano pontifice, est concilium maius aut minus pro magnitudine vel B coalescit ; atque ita ecclesia docciti est ac dicitur infal­ parvitate rei, de qua agitur. Id quod patet primo libilia. exemplo apostolorum. Nam certo tam Petrus quam IV. Animadvertitur in ipsam vocem „infallib£Paulus poterant etiam soli quamlibet controversiam lis“, „infallibiiitas ‘, ac ai nova et variis interpreta­ infallibiliter definire; et tamen concilium convocave- tionibus obnoxia eaaet. runt: Aetor. XV... " Et alio loco1 etiam luculentius Sed baco vox a theologis et a fidelibus passim statuit, „gen eralium conciliorum convocation» utilis­ usurpatur, ut ea praerogativa significetur, qua Ro­ simas et suo quodam modo necessaria. *, non tamen manae sedis antistites in rebus fidei et morum de­ absolute et simpliciter necessarias esse" . . . „Etsi finientes ab errore immunes «errantur; atque idem vero summus pontifex iudex est, vice Christi, om­ vocabulum de ecclesiae magisterio, continuo iam et nium controversiarum, eique obtemperare debet fra­ antiquissimo usu, et certo quodam ac determinato ternitas universa, ut Cyprianus loquitur 1.1. ep. 3, sensu adbibetur. Cum ergo ecclesiae et Romani anti­ et nos in libris de pontifice multis argumentorum stitis, ecclesiae videlicet capitis et oris, infallibility generibus demonstravimus; tamen non debet pontifex una atque eadem sit, proferto non est, cur .i eodem in controversiis fidei diiudicandis aut soli suo indicio vocabulo adhibendo abstineamus; immo <·* omnino, fidere, aut exspectare divinam revelationem, sed ad­ cur illud adhibeamus. hibere diligentiam quantam res tanta postulat, et or­ C. dinaria media ; et tum demum exspectare assistentiam Atque haec satis visum est de priori exceptionum Spiritus sancti et directionem divinam. Porro me- C genere, quae directe ac immediate circa propositum dium ordinarium ac proinde necessarium esse con­ schema versantur, animadvertisse. Instituto vero illa­ cilium magnum aut panum, unum vel plura, prout rum examine, pleraeque omnes alterius generis diffi­ ipse indicaverit, facile probari potest-" Infall i bili tas cultate *, quae generat an ipsi doctrinae ac def milioni igitur Romani pontificis nullatenus evertit aut in­ pontificiae infallibili tatis opponuntur, praeoccupatae utilia reddit concilia sive generalia sive particularia fuerunt Duo tantum harum capita peculiarem con­ Sed neque efficit Romani pontificis infallibilitas, siderationem flagitare visa sunt, quorum al Urum con­ ut episcopi cessent esse veri, proprieque dicti in causis tinet exception» ex historia ecclesiastica petitas, al­ fidei iudica, tum quia veri sunt et remanent iudioee terum vero ad celebrem Vincenti! Lirinensis canonem proximi in eois dioecesibus, in synodis dioeeesanis et refertur. provincialibus; tum quia ex eo quod pontifex infalli­ 1. Porro quod ad primum caput attinet, videtur, bilis est, nullatenus sequitur, eum omnia per so et ut tum dignitati ac proprio muneri patrum, tum can­ citra iudicium aliorum episcoporum definire velle aut sse gravitati ac necessitati consulatur, sequent» nor­ definire debere; tum denique, quia ex theologorum mas praestituendas et ob oculos retinendas esse. 1. Ex monumentis omni exceptione maioribus, doctrina Romanorum pontificum non minus ac ipso­ rum conciliorum irreformabilia decreta subiici possunt ut superius declaratum fuit, Romanorum pontificum episcoporum examini ac iudicio, non quidem diseen- infallibility wt veritas divinitus revelata; fieri ergo * noni vel reiectionis, sed quod instructionis, ascen­ nequit, ut haec ex historiae factis quibuscumque falsa sionis atque approbationis appellant, quodque ad pia­ umquam demonstretur ; sed si quae illi historiae facta Dim causae cognitionem pertinet; cuiusmodi examen opponantur, ea certissime, quatenus opposita viden­ in concilio Chalcedonensi instituebatur circa dogmati­ tur, falsa habenda erunt. 2. Accedit, quod cum Romani pontificis in­ cam sancti Leonis Magni epistolam. De qua re praeter alios grave auctores consulatur Ballerini, De ri ac ra­ fallibility per apertos, certissimoeque font» ut ve­ ritas revelata, adeoque ul originalis ac simpliciter tione primatus. C.XHI. Π1. Animadvertitur in expositum pontificiae in­ antiqua cognoscatur, secundum regulam a Tertulliano iampridem adhibitam titulo poaerrionis contra om­ foili bilitatis obire tum. quasi 1. indefinita et vaga sit eias descriptio. Verum nem opinionem et conclusionem illi oppositam prae­ cum in schemate expresse dicatur, obiectum illud esse scribitur; id enim, maxime in causis ad fidem per­ eiusdem omnino extensionis, cujus est ambitus in­ tinentibus, ret verum, quod prius. Haec illustrari iis fallibility ecclesiae. per hano declarationem generalis powunt, quae in constitutione de catholica fide ca­ propositio, „quid in rebus fidei et inorum etc. tenen­ pite IV ab ipso concilio Vaticano statuuntur : „Omdum sit", definita plane ac determinata evadit; quasi nem assertionem veritati illuminatae fidei contrariam 2. hoc ipso, quod infallibility Romani pontificia omnino falsam «re . . . Quapropter omnee christiani fidei» huiusmodi opinion», quae fidei doctri­ » De bRm lib. IV. c. VIL nae contrariae cese cognoscuntur, maxime ai ab ce> De ctmrító». lib. I, e. X, H. 25 RELATIO DE OBSERVATIONIBUS SCHEMA DE R. PONT. PRIMATU 26 desia reprobatae fuerint, non solum prohibentur tam- A aliquam responsionem vel dispositionem. Ceterum huc quam legitimae scientiae conclusiones defendere, sed spectant aliae regulae omnes, quae communiter a theo­ logis circa definitiones quoque conciliorum statuuntur, pro erroribus potius, qui fallacem veritatis speciem prae se ferant, babero tenentur omnino . ** Iamvero in­ cum inquirunt, utrum aliquid et quidnam in illorum fallibili talem sanctae apostolica© sedis et Romani pon­ capitibus et canonibus definitum reapse sit. 4. Est principium in omnibus scientiis receptum, tificis ad doctrinam fidei portinere, ex allatis fidei documentis constat, et contrariae illi sententiae a ma­ atque ratione multo maiori in causis divinae fidei ob gisterio ecclesiae non semel fuerunt improbatae. oculos habendum, quod si de aliqua veritate, ex pro­ Cuiuscumquo ergo scientiae, etiam historiae ecclesi­ priis eiusdem fontibus, tamquam de thesi constiterit, asticae conclusiones, Romanorum pontificum infalli- probabilem quamvis solutionem vel gravem quamvis bilitati adversantes, quo manifestius haoo ex revela­ rationem sufficere, qua contrariae difficultates ceu hypotheses conciliari cum illa valeant. Sed ad conci­ tionis fontibus infertur, eo certius voluti totidem orrore® habendas ceso consequitur. liandas historicas exceptiones cum summi pontificis infoili bili tate probabiles saltem grotesque solutiones 3. Ad dogmaticam infallibililatis pontificiae de­ finitionem necessarium ao sufficiens est, ut patribus allatae fuerunt; · concilii ex propriis divinae revelationis fontibus, sci­ а) in causa Vigilii: a los. Aug. Orsi, De irrefor­ licet ex scriptura et traditione, constet, case illam mabili Romani pontificis in definiendis fidei contro­ divinitus revelatam; proindequo patrum officium est versiis iudicio, L I, p. I, cap. 19, 20; Benettis, op. et munus, hanc divini depositi veritatem pro suo ciL, P. II, tom. V. app. §5; Ballerini, De vi et ra­ charactere cum auctoritate declarare et proponere; tione primatus, c. 15; Lud. Tbomassin. Disp. XIX singulas autem aliunde petitas difficultates, quae illi in conci!.; Petrus de Marea, Diss.de Vigilio; et nuper opponuntur, dissolvere, non tam patrum concilii res Al. Vincenzi tn S. Gregarii Nysseni ei Origenis est, quam scholae theologorum, qui, quod ad hano scripta cum app. de actis synodi V, tom. IV et V. quoque causam spectat, suo munere diu iam functi б) in causa Honorii : inter vetustiores a loe. Biner sunt .Cum enim prolatae exceptiones historicae, de s. I. in Apparatu eruditionis p. HI, IV, et XI; Orsi, quibus agitur, non sint novae, sed longe vulgatissi­ op. ciL, cap. 21-28; Bellarm., op. ciL; Thomassin., mae ac tritae, quae a rerum theologicarum tractatori­ op. ciL, disi XX ; Natalis Alex., Historia ecclesiastica, bus in variis controversiis contra protestantes, lan- saeculi VIII diss. II ; Zaccaria, Antifebroniiis, p. Π, senianos, Febronianoa, alioeque, frequenter aeque ac 1. IV; inter recentiores: Civiltà cattolica, anno 1864, luculenter solutae fuerunt (dum sive de sanctae Ro­ serie V, vol. XI et XII ; Schneemann, Studia in quae­ manae sedis primatu, sive de catholicae ecclesiae in- stionem de Honorio; loe. Pennacchi, De Honorii l Ro­ fallibilitate, aliisque catholicis veritatibus dissere­ mani pontificis causa in concilio VI. c) in causa lapsuum aliquot, ut dicitur, Romanorent) ; minus decorum, minusque conveniens patribus visum est, singulas quasque ex illis in novum rursus rum pontificum circa ministrum sacramenti ordinis: vocare examen, quasi factae contra catholicas veri­ ab Orsi, op. ciL, 1. HI, c. 31 ; Toumely, qui in tractates objectiones reapse habuerint ac retinuerint huc­ tatù de sacramento ordinis singulas Morini difficulusque verum valorem ac robur, vel ipsa revelata veri­ 0 tatœ dissolvit, quae in propositis observationibus repe­ tas, catholicaeque ecclesiae doctrina, ut par erat, satis tuntur, etc. d) in causa bullae Bonifacii Vili: ab Aguirre, non fuerit asserta ac defensa. Consulantur itaque Defensio cathedrae sancti Petri, disp. 32, 33; An/igraves et probati auctores, qui de potissimis quae op­ ponuntur exceptionibus scripserunt, itemque generales lanus, p. 133 sqq. II. Quod vero ad Vincent ii Lirinensis canonem quasdam regulas statuerunt, quarum usu et applica­ tione speciales difficultates plerasque omnes tollere attinet, quo illustrissimus ecclesiae scriptor Commo­ nitorii sui cap. Ill1 id tenendum ait, quod ubique, satagunt Nimirum, inquiunt, videndum a) quod ad subiectum attinet, utrum Romanus quod semper, quod ab omnibus creditum eet: 1. is contra auctoris mentem intelligeretur, si pontifex reapse tanquam supremus et universalis doctor et pastor pro sua apostolica auctoritate fuerit ad infallibilem in catholica ecclesia normam diredilocutus, an potius locutus sit uti privata persona seu vam, quam vocant, referretur. A Linnensi enim ille refertur, quod ex contextu praecedenti et sequenti doctor particularis ; b) quod attinet ad obiectum, utrum materia cir­ liquet, ad normam obiectivam, scilicet ad divinam tra­ ca quam iudicium Romani pon tifiéis versatur, res ait ditionem; quatenus proposito canone criterium co­ fidei et morum pertinentium ad ecclesiam universa­ gnoscendi „catholicae ecclesiae traditionem” contine­ lem, an utrum sit res facti particularis vel disciplinae tur, qua „una cum legis divinae auctoritate munitur . divina Sed alia profecto ree est, utrum eodem ac iuris partialis vel localis. Quo faciunt haec ex epi­ fides ** stola Nicolai I ad Michaelem Imperatorem data anno D canone contineatur conditio necessaria, ut ab ecclesiae 865, quae inter decreta eiusdem Nicolai referuntur: catholicae magisterio possit aliquid infoili bili ter defi­ „Patet profecto, inquit, sedis apoetolicae, cuius aucto­ niri. Hoc Vincentius non docuit, immo contrarium, ritate maior non est, iudicium a nemine fore retrac­ uti patebit, significaviL Unde 2. apparet, Lirinensis canonem a vero suo sensu tandum, neque cuiquam de eius liceat i udi care judicio. Siquidem ad illam de qualibet mundi parte canones detorqueri, si eiusdem vi requiratur consensus uni­ appellari voluerunt; ab illa autem nemo sit appellare versalis sive unanimitas omnium episcoporum, ut ab permissus , . . Non negamus, eiusdem sedis senten­ ecclesiae magisterio, penes quod eet directiva fidei tiam poeso in melius commutari, cum aut sibi sub­ norma, aliquid tamquam fidei dogma definiatur. Tum 3. apparet, eumdem Lirinensis canonem perverti, reptum aliquid fuerit, aut ipsa pro consideratione aetatum vel temporum seu gravium necessitatum si in eo reponatur tum norma obiectiva tum directiva, dispensatorie quiddam ordinare ** decreverit. Scilicet ac si unica catholicae fidei norma infallibilis in con­ c) quod ad formam seu modum spectat, quo iudi­ sensione constanti ac universali ecclesiae sita sit, adeo ut nihil in rebus fidei absolute certum ac infallibile cium fertur, utrum decretum Romani pontificis ita conceptum sit, ut appareat, a Romano pontifice factam habeatur, quod consensione constanti non credatur, «eo veram an propriam definitionem seu perempto­ atque nullus fido divina, quae absolute ac infallibiliter riam latam sententiam ; non vero oeconomicam tantum > Immo Π, tpod Migne P.L. L. MO. 27 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 28 certa rit, crederò quidquam possit, nisi ιρ.π constiterit A cuerit, nihil credendum esse quod non ab omnibus de constanti oc universali ecclesiae consensione. Sic et ubique fuerit semper creditum, ut manifesto autem regula fidei catholicae pcæumdatur, et ipsa inquirat, quomodo credenda ventas possit cognosci, Lnditio seu verbum traditum, quatenus constanter, si ea neque ab omnibus, ncque ubique credita sit vel credatur. Scilicet docet cap. Vili et IX standum ubique et ab omnibus creditur, cum constitutis tradi* bonis doclonbiu sive magistris commiscetur, qui ver­ ,,«acratac vetustati, cuius auctoritate profanae novi­ bum divinitus revelatum semper, ubique et omnibus tatis conteratur audacia . . . siquidem mos iste semper in ecclesia viguit, ut quo quisque foret religiosior, eo (ridere tenentur. 4. Sed fi, uti debet, Linnensis canon ad ipsam promptius novellis adinventionibus contrairet. Exem­ oòwcA’rawi nonnam referatur, non rite tamen idem plis talibus plena sunt omnia. Sed ne longum fiat, intelligitur, quando tam positive quam negative acci­ unum aliquod et hoc ab apostolica potissimum sede pitur. Ut enim verissimus «t, si positive intelligatur, sumemus: ut omnes luce clarius videant, beatorum nimirum id esse divinitus revelatum, adeoque tenen­ apostolorum beata successio quanta vi semper, quanto dum, quod semper, quod ubique, quod ab omnibus cre­ studio, quanta contentione defenderit susceptae semel ditum a»t1 ; ita fabua foret, si intelligerelur negative, religionis integritatem. Quondam igitur venerabilis itemque tribus notis, antiquitate, universitate, consen- memoriae Agrippinas Carthaginensis episcopus, pri­ rione, simul ac coniundim acceptis, quasi nequeat mus omnium mortalium contra divinum canooem, quidquam esse divinitus revelatum adeoque creden­ contra morem atque instituta maiorum, rebaptizan­ dum, pro quo simul coniunctimque non militent anti- B dum esse censebat. Quae praesumptio tantum mali quitas, univcnatas, consensio. Fieri namque posse, invexit, ut non solum haereticis omnibus formam factu roque reven esse, ut aliquid semper, inde ab sacrilegii, sed etiam quibusdam catholicis occasionem antiquitate originali, creditum, adeoque divinitus reve­ praebuerit erroris. Cum ergo undiquo ad novitatem latum sit, quod tamen neque ubique, ncque ab omni­ rei cuncti reclamassent, atque omnes quaquavenras bus crederetur, ipse Vincendus docet sacerdotes pro suo quique studio reniterentur, tunc Sane antiquitati doesse posse univerri totem ac beatae memoriae papa Stephaniis, apostólicas .sedis consensionem, ipse palam affirmat, capite IV quae­ antistes, cum ceteris quidem collegia suis, sed tamen rens: „Quid igitur tunc faciet christianus catholicus, prae caeteris re&titit; dignum, ut opinor, existimans, si se aliqua ecclesiae particula ab universalis fidei si reliquos oran» tantum fidei devotione vinceret, communione praeciderit ? Quid utique, nisi ut pesti­ quantum loci auctoritate superabat. Denique in epi­ fero, corruptoque membro sanitatem universi corporis stola quae tunc ad Africam missa est, his verbis «an­ anteponat? Quid si novella aliqua contagio non iom xit: Nihil novandum, nisi quod traditum esL Intelliportiunculam tantum, sed totam pariter ecclesiam gebat enim vir «anctus et prodens, nihil aliud ratio­ commaculare conetur? Tum item providebit, ut anti­ nem pietatis admittere, nixi ut omnia quae fide a quitati inhaereat, quae proreus iam non potest ab ulla patribus suscepta forent, «dem fide filiis consigna­ novitatis fraude seduci. Quid si in ipsa vetustate duo­ rentur; nosque religionem non qua vellemus ducere, rum aut trium hominum vel certe civitatis unius aut red potias qua illa duceret sequi opportele ; idque eeae etiam provinciae alicuius error deprehendatur? Tunc 0 proprium christianae modestiae et gravitatis, non sua curabit, ut paocorum temeritati vel inscientiae, ei qua poeteris tradere, sed a maioribus accepta serrare. Quis font uni Vcreali ter antiquitus universalis ecclesiae de­ ergo tunc universi negotii artus? qms utique, nisi creta (alias, si qua sunt universalis concilii decreta) usitatus et solitus? Retenta est antiquitas, explosa praeponat ’. Quid, si tale aliquid emergat, ubi nihil novitas . . . Ipsius Africani concilii sive decreti . . . huinsmodi reperiatur? Tunc operum dabit, ut con­ vires, donante Deo, nullae, sed universa tamquam som­ latas inter se maiorum consulat, interrogetque senten­ nia, tamquam fabulae, tamquam superflua abolita, tias, eorum dumtaxat qui, diversis lioet temporibus antiquata, calcate sunt". Unde palet, ex meóte Vinceotii Lirineosis univer­ et locis, in unius tamen ecclesiae catholicae commu­ nione et fide permanentes, magistri probabiles exti- sitatem ac consensionem nullatenus requiri ad hoc ut terint: et quidquid non unus aut duo tantum, sed aliquid quod revera sacrae antiquitatis aucton tate amnes pariter uno oodemquo consensu aperte, frequen­ excellit, tamquam fidei dogma declarari possit; adeo­ ter, perseveranter tenuisse, scoprisse, docuit cogno­ que exceptionem ex Lirinensi canone contra definitio­ verit, id sibi quoque intelligat absque ulla dubitatione nem infallibilitetis Romanorum pontificum ri ac valore destitui. *. credendum' Patet denique « eadem Lirinenris analyai, prae­ E quibus liquet, a Vincentio non doceri quid exi­ gatur, ut indices fidei doctrinam aliquam uti fidei cedentem quamdam moralem, ut aiunt, rive fideliam dogma definire poasint, sed exponi quomodo a viro sive episcoporum unanimitatem necessariam non cese, catholico vera antiquitatis fides possit cognosci, tum, 13 ut ecclesiae magisterium in aliqua fidei quaeetione quando antiquitati universitas desit atque consensio; iudicium ferro queat, quaenam doctrina scripturis, quemadmodum re ipsa defiline docet cap. V et VI traditione, antiquitate, veritate nitetur. „tempore Donati, a quo Donntistae, cuín se»e multa 5. pars Africae in erroris sui furias praecipitaret . . . Congregationi· generalis quinquagesimae item quando Arianonim venenum non iam portiuncu­ para alterat lam quamdam, sed pene orbem totum contaminaverat, 1870 maii 13. adeo ut prope cunctis latini sermonis episcopis, partira vi partira fraude deceptis, caligo quaedam mentibus Post relationem episcopi Lausanensis et Genevenoffunderet ur“. «ie, eminentissiraus primus praese patribus dixit: Tantum ergo abest, ut Vincçntius Linnensis do,,Reverendissimi patres, absoluta hac materia pro­ cedimus ad tractandum schema constitutionis dogma­ 1 Quo ellam «pectet tritoni aascti Auguitini effatum: ticae pnmae de ecclesia Christi reverend issi moruro .Qicd iniven· texet eoleeia, bm a conduis luti tutem, wd amper rtteatna ent, nonnisi anetoritete apoatolie * traditam patrum exaiuini proposituro. Initium huius rei fit recturae ereditar/ 1 Qiibos aperte Lirinenrii teter traditionem seu nomam obtecti ram, de qua quaerit, et inter rccleaiae magiiterinm ten normas dxrertiram dUUarcit. » UongrtgaUnnb baiai par» prima ia L LI, eoi 634-88 habetur ; eia» acte alia ab alila diaioagenda ctuaui, qao lectoris commodo melini conauleretur. 29 CONGREGATIONIS GENERALIS QUINQUAGESIMAE PARS ALTERA 13 maü 1870 30 & relatione quam de hoo schemate Domino Deputatio- A Romana dicitur unitatis matrix et radix et nutrix, uia pro rebus fidei viva voco faciet reverendissimus et asseritur in Petro osse unitatis principium, nomi­ dominus Ludovicus Pio episcopus Pictavicnsia Ita­ nem noetratum fugit, clarissimum episcopum Meldenque praedictus reverendissimus dominus umbonem sem in sua celeberrima oratione de unitate ecclesiae ascendat." dixisse: Auctoritatem ecclesiasticam primum in unius persona constitutam in alias propagatam non fuisse nisi RELATIO ea lege, ut semper ad principium suae unitati * redu­ retvrmdì patris dumìni Ludovici Pie episcopi Pictacatur, eoequo qui illam exercendam susceperint debere viensis. inseparabiliter adhaerere eidem cathedrae. Eminentissimi praesides, eminentissimi ot reve­ Ratio autem huiusce vocabuli est» quia Petri rendissimi patres. auctoritas non eet tantummodo ecclesiae fundamen­ Cum inibi demandatum fuerit munus ea vobis tum passivum, sed fundamentum vivum, activum et, referendi, ox parte reverendissimorum patrum Depu­ ut aiunt, dynamicum, cuius vi et energia omnes partes tation» pro robus fidei, quao ipsorum examini pro­ stant et coalescunt, uti patebit ex infra dicendis. posita et ab ipsis accurato coram Deo disputata, denuo Primum caput proponit doctrinam primatus sancti in forma schematis vobis nuperrime traditi redacta do- Petri in quantum duplici praesertim errori opponitur. ecriptaque fuerunt, occo huno ambonem iterum con­ Et Io errori haereticorum et schismaticorum, qui vel scendo tum a nobis acta, tum actorum nostrorum ra­ negant absolute et simpliciter divinam primatus iuris­ tiones vobis ex officio nostro humiliter er posit urus: B dictionem fuisse a Christo institutam, vel primariam perterritus quidem rei difficultatibus, sed facta iam auctoritatem et centrum totius ecclesiae reponunt in benevolae indulgentiae vostrae experientia confortatus. suprema sacrosancta synodo. Et 2° errori novatorum Nequo longiori otiam sermono vobis importunus istorum Richerianorum et aliorum, qui volunt prima­ efficiar, cum distributa iam vobis fuerit fusior relatio, tum, immo quodlibet iurisdictionis munus primo imme­ cumino eiusdem Deputations typis commissa; quao diate et essentialiter ecclesiae a Christo fuisse tradi­ quidem ita singillatim omnia fero puncta enucleavit, tum, et per hanc Petro, ut suo ministro, delatum ut pauca mihi leviter attingenda superaint fuisse. Ad instantiam perplurimorum concilii patrum Vix aliquid primo schematis textui in hoc capite iterum atque iterum repetitam, schema quod habemus fuit immutatum. Legebatur in priori formula: „Ad prao oculis ante reliqua schemata fidem aut discipli­ unum namque Petrum Christus Filius Dei vivi dixit: nam respicientia, eminentissimi praesideo examini oc Tu es Petrus et super hanc petram ..." Observarunt discussioni synodali proponendum esse iudicarunt; „ea aliqui patree, aptissime praemittenda fore prima Do­ praesertim de causa, quod rocentiori tempore circa hoc mini nostri lesu Christi verba: Et ego dico tibi, quia gravissimum doctrinae caput non leves anxietates in tu es Petrus, ut sio evidentius appareret, verba illa ad fidelium animis ubique excitatae sint, et religiosae solum Petrum directe et immediate referri ; et libenter societatis pax et tranquillitas perturbentur." Et certo, huic propositioni annuit Deputatio nostra. reverendissimi patres, nemo ex coaetaneis nostris, de In hoc autem primo capite dicitur de primatu modo agendi cuiuslibet publici conventus tantisper 0 beati Petri, quod postea extendetur ad eius successores, edoctus, id peropportune factum esse inficias ibit. In huno primatum ipsi collatum fuisse in universam Dei nullo enim regno, in nullo statu, quaestio quaelibet ecclesiam. Qui quidem casus accusativus in universam omnium civium montée ita generaliter praeoccupaverit ecclesiam in priori schemate ex parte aliquorum re­ et inflammaverit, quin apud legislatorum suorum verendissimorum patrum causa accusationis fuit Ast ita iam pronuntiaverat concilium Lugdunen­ coetum aut senatum ree statim ad ordinem 'diei, ut se II declarans : „Sanctam Romanam ecclesiam in aiunt, deferenda pronuntietur. Liceat ergo dicere sino ulla ullius offensione, sine beato Petro apostolorum principe sive vertice, cuius ulla ad hoe vel illos criminis insimulatione, nihil cunc­ Romanus pontifex est successor, summum et plenum principatum ot primatum supra universam ecclesiam tis iam nuno optabilius ease, nisi ut quam primum ot doctrinam scrutari, et dubia solvere, et malis me- catholicam obtinere." Pariter et Florentinum definidori, id eat, ea palam producta luco divina, quae ex vit : „Sonctam apostolicam sedem et Romanum ponti­ promissione Christi nobis semper intus affulget, nubes ficem in universum orbem tenero principatum, et ipsi discutere, tempestati» sedare, et in veritatis unitate in beato Petro pascendi, regendi ac gubernandi unipacem facere communi consilio, aequo tranquilloquo vcrsalem ecclesiam a Domino nostro leeu Christo ple­ nam potestatem traditam ewe." animo cuncti simul connitomur. Verum proreus est id quod allegatur non semel His dictis, ad prooemium nostrae constitutionis veniamus. luxta mentem ac votum plurimorum pa­ alias, et quidem in concilio Tridentino, dictum fuisse trum constitutio illa inscribitur: Constitutio dogma- in universa ecclesia. Ab hoc autem dicendi modo nunc tica prima de ecclesia Dei. Et ideo exordium sumitur abstinendum duximus propter illam ipsam aequivocaox iis, quae spectant ad ipsam occlceiae institutionem, tioneni seu sinistram interpretationem, quam inde cuius fundamentum Dominus noster lesus Christus, ut usurparunt Ricberiani, Febroniani et alii ab ecclesia sapiens architectus, primum posuit ante ipsam aedifi­ merito damnati. Etenim omnes episcopi qui pascunt cii constitutionem, dum Petro dixit in praesenti: Et greges particulares, principatum habere in ecclesia ego dico tibi, quia tu es Petrus, et in futurum, et aliquo certissimo sensu dici possunt et debent, quate­ nus scilicet principem ordinis gradum tenent, et ad super hanc petram aedificabo ecclesiam meam. In hoc autem nobis animadversum est a nonnullis greges pascendos in ecclesia ordinantur. At vero nul­ patribus, quod Petrus dicatur fuisse institutus non latenus dici possunt primatum habere iurisdictionis, solummodo tamquam fundamentum visibile unitatis neque si omnes fuerint simul congregati, habere pri­ ecclesiae, sed etiam tamquam perpetuum eiusdem uni­ matum iurisdictionis in universam /edesiam, quod'sol i tatis principium. Petro et successoribus eius divinitus datum eet, ut Salvo autem meliori iudicio, Deputat ioni vostrae constat ex auctoritatibus iam allatis, ali iaque pene visum fuit nec auctoritates nec rationes deficere ut vox infinitis in decursu huius discussionis certe afferendis. illa servetur. Non auctoritati», nam praeter plurimos Et haec salis dicta sint de primo capite. patres tum graecos tum latinos, a quibus cathedra Caput II. Relate tum ad textum huius capitis. A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES Et ce occasione non possum ex intimo meo cordo ubi agitor dû perpetuitate primatus Romani pontili A cis, tum ad canonem huic capiti corresponden tem, non proferre dolorem atque stuporem meum, quod non auctoras prioris schematis non fugerat ea, quae ab ali­ solum in dubium revocari, sed et in contrariam partem quibus reverendissimis pambas facta est obeervatio. adeo focilo accipi possint textus illi evangelici et apo­ In successoribus beati Petri, qui sunt Romani pon­ stolici, quorum sensum expressa i rumo expressissima tifices, ubique duo distingui debent Ex i ure divino, pontificum et conciliorum oecumenicorum auctoritas scilicet ex institutione Christi, pendet perpetuae suc­ toties et tam irrefragabili ter determinavit Ignoscite cessionis lex, qua ratum divinitus est ut Petrus sem­ mihi, reverendissimi patres, si ingenue id dicam, quod per debeat habere successores. Ex facto autem Petri, mihi non semel hisce ultimis diebus in mentem venit qui sedem ac cathedram suam apostolicam, mirabili Utique Deo optimo maximo profundissimae grates Christi dispensatione, ut ait Gelarias papa, et dispo­ agendae sunt quod in praecedentibus conciliis, nomi­ nente Domino, ut ait Lateranense Π, ex facto Petri, narim vero in Tridentino, tot tamquo graves fidei inquam, qui sedem ac cathedram suam apostolicam quaestiones extra omnem dubitationis aleam positae in Urbe locavit, et suo sanguine consecravit pendet fuerint, atque supremo ecclesiae iudicio absolutae. Si quod dia successio in sede Romana locum habeat, ita enim quoad determinationem dogmatis ex auctoritate ut successor beari Petri nominarim, vel, ut aiunt redu­ verbi divini scripti aut traditi ea fuisset adhibenda plicative, sit Romanus episcopus; et hoc quidem exi­ methodus, quae in praesentiarum ab aliquot libellis erit ex iure illo humano, quod melius tamen et verius vindicatur ac exigitur, non dico de canone librorum ius redariartico-apostolicum nominator. B sacrorum, non de sacramento confirmationis et cxAttamen non tantum textus capitis, sed ipsius- treman unctionis, non de confessione sacramentali, «ed met canonis, visus at servandus prout iacebat. E dua­ neque etiam de praesentia reali Domini nostri lemi bus enim proposi rioni bus fide definitis procedit, scili­ Christi in eucharistia decisio dogmatica pronuncian cet ex prima illa propositione ride certa, nempe, potuisset (signa approbationis). primatum sancti Petri in aliquo suo successore et In hoc tertio nostro capite allegatur, quoad vim haerede continuari: et ex secunda illa propositione, et ration em primatus Romani pontificis, expressa illa Jpeum pontificem Romanum successorem œse beari oecumenici concilii Florentini fidei professio, quam Petri principis apostolorum", quae ver boten as, et non iuxta multorum patrum sapienrisaimam postulatio­ per incisum, sed directe a íimThilio Florentino decreta nem, in suo integerrimo textu totam proferimus. Certe ic definita est: et hoc quidem intelligitur de Roma­ si in priori proposito schemate aliqua ultima verba no pontifice ut historice, et de facto habetur in ecclesia omissa fuerant, ideo erat quia a pluribus in malam absque ulla interruptione ab initio temporia, relictis partem versa fueranL Et hac forsan ratione moti, quaestionibus et hypothesibus in schola plus minusve quingenti episcopi in alma Urbe ob solemnia saecu­ libere agitatis, quoad perpetuitatem urbis Romae et laria martyrii sanctorum apostolorum tribus abhinc conjunctionem primatus cum sede Romana. annis congregati, idem oraculum Florentinum in me­ Caput III. Inscribitur caput illud : de vi et ratione dium protulerunt, quin clausulae illius praetermis­ primatus Romani pontificis; quae vocea ita aptae et sione suspicionem ac ini oriam fabrificationis aut recongruentes in so reperì un tur ut non uni tractatui de C prehendendae mutilationis sibi inurendam pertime­ hac ipea quaestione in titulum operis adhibitae fuerint scerent Nihilominus, in bocce conciliari decreto, Exordium autem rie habet illud idem caput : ,.Hinc libentissime fateor nequaquam subtrahi debuisse hanc inhaerentes tum praedecessorum nostrorum Romano­ ipsam clausulam, eo magis quod iuxta authenticum rum pontificum decretis, tum etc." Non enim dicatur, exemplar a Vaticano concilio citatum et consecratum, Romanos pontifices in hac parte vix audiendos esse, nullatenus de praecedentium limitatione, red immo utpote in propria sua causa loquen tee : quemadmodum iuxta genuinum sensum suum, de historica praeceden­ Christo dixerant ludaei1: Tu de te ipso testimonium tium explicatione et confirmatione cunctis intelligeoda perhibe:; testimonium tuum non ut verum. Quibus patebit. respondit Dominus Icsus: Et si ego testimonium per­ lam vero, ex illa tam diserta concilii Florentini hibeo de meipso, verum esi testimonium [meum], quia definitione, praesens haec sacrosancta Vaticana syno­ scio unde reni... et si ludico ego, indicium meum dus, secundum constantem consuetudinem et auctori­ rerum ut, quia solus non sum; sed ego, et qui misit tatem qua praecedentium conciliorum decreta a sub­ me, Pater. Et revera, reverendissimi patres, dum supre­ sequent!bus conciliis evoluta semper et confi rinata mus ecclesiae doctor loquitur, ipse quoque non potest fuerunt, consequentias a novatoribus ultimorum ho­ non scire unde venit, nec eum latere vel obiter potest rum saeculorum negatas explicite deducit, et auctorieuius imago visibilis in terris rit, atque vicarios. Unde tative u se declarandas autumat ; quippe quae silentio exquisitissimum hoc effatum a Bossuetio prolatum iam praeteriti non possunt, quin fundamentalis ac­ hatemos contra objectionem allatam : Ego, inquit, ubi D derise constitutio in periculum adducatur. Et ut statim dicam, veniam dent unus aut alter agitur do dignitate sanctae sedis apostolica *), tradi­ tioni et doctrinae ipsorummel Romanorum pontifi­ reverendissimi patres, ei vox illa: potestas iurisdictionis episcopalis, quae pontifici Romano ad serta, cum sto. Praeterea attendatur ad hoc, quod in testimoniis in adnolationibus praecedentis schematis minus pla­ a nobis allatis, rive Romani pontifices, sive concilia cuerat., in textum ipsum schematis reviri fuerit in­ etiam oecumenica non de se loquuntur, quorum tamen ducta. Ratio est, tum quia postularunt illud plurimi testimonium accipi deberet ut veram, propter waisten- alii patres, de statu actuali controversiae in suis tiaxo Spiritus sancti : sed indicia ab ipsis prolata sem­ rospectivia provinciis solide ac presso disserentes, tum per asse positive oxegeties, id est auctoritatis sacrarum quia auctoritatem summi pontificis ac vicani Chnsti Scripturarum interpretativa ac determinativa, ita ut in omnem ecclesiam non dumtaxat indolem primatus indicis illa recusari non possint, quin et sanctae redi metropolitici divinitus instituti, sed naturam pasto­ Romanae et ipsimet ecclesiae abindicetur suum ius ralis et idoo episcopalis iurisdictionis prae se ferre, indicandi de vero sensu et interpretatione Scriptura­ rive ex ipeismet verbis Christi, rive e traditione et historia certissima doctrina evincitur. Quod quidem rum sacrarum. pleno ore asseri ac proclaman gravisi sumus a non uno edam ex reverendissimis patribus, qui aliis huíase® » Io. VIH, 11-1·. - —- -X ~ 33 CONGREGATIONIS GENERALIS QUINQUAGESIMAE PARS ALTERA 13 moii 1870 34 propoaitao constitutionis partibus non ita faverunt Et > 1 antecedens, nec primus de loco suo de i i ci tur. Itaque reapéo vox illu etiam apud nostrate», verbi gratia apud hoco prima vox: quidquid ligaveris, uni soli dicta, iam sub eius potestate redegit unumquemque horum Gersonium, boo etiam sensu iaiudiu fuit usurpata. Dum autem summa ¿Ua Romani pontificie iurie- quibus dicetur: quidquid remiseritis. Promissiones diclio, quae episcopalis dicitur, ordinaria cese et im­ Christi, sicut et ipsius dona, sunt sine poenitentia: et mediata in omnes non tantum pastores, sod ol fidelca quod semel datum fuit indefinite et universaliter, irrevocabile cet; praeterquam quod potestas data plu­ absolute declaratur, nullum indo prooiudicium afferri ordinariae illi ac immediatae iurisdictioni, qua epi­ ribus, ipsa sua partitione, restringitur in singulis: scopi divinitus pollent in ecclesia * sibi commissas, so­ dum poteste * uni (attendito) et super omnes et sine * quen eiusdem nostri schematis paragraph us diserte exceptione collata, plenitudinem importat ** adstruit. Gloriari nobis licet, reverendissimi patres, pleni­ Neque dicatur, indo duos nasci eiusdem ccdt iao * tudinem hanc apostolica^ potestatis, non tantum in : * episcopo ..Inconveniens eat, ait beatus Thomas, si singulos, sed ot in omnes et absque exceptione, a no­ duo aequaliter super eandem plebem constituantur, mino umquom forte eloquentiori simul et exactiori si autem inaequaliter, non est inconveniens; et secun­ doctrina praedicatam fuisse. Quin tamen eloquentis­ dum hoc super eandem plebem immediato eunt et simi praesulis famae quidquam detraham, audacter sacerdos parochialis, et episcopus, et papa1.*' Ratio dicam, ipsum in hoc suae orationis parte, non tam cel quia quando duae causae, etiam totales, non sunt auctorem quam interpretem fuisse, cum a sanctissimo eiusdem ordinis, sed una altari subordinatur, et sunt B suo contribule communis quasi eiusdem patnae civium invicem connexae, non se mutuo excludunt nec con­ iure, selectisaima quidem sua verba mutuatus fuerit fusionem pari un t: siculi actio Doi in eo quem adhibet Audiatur igitur Divionensis alter ille, Bernardus, ad concursum, non oxcludit nec perturbat actionem cau­ papam Eugeniuin III scribens ». sarum secundarum. Papa igitur, utpoto supremus et „Ago, inquit, indagemus adhuc diligentius quis universalis pastor et ecclouac episcopus, nullo pror­ sis, quam denique geras pro tempore personam in ec­ sus modo officit, quin proprius ecclesiae particularis clesia Dei. Qui es? Sacerdos magnus, summus pon­ ordinarius, eiusdem ecclesiae nominetur et sit verus tifex; tu princeps episcoporum, tu haeree apostolo­ sponsus et episcopus; sicut et sacerdotis parochialis rum ... ; tu es cui claves traditae, cui oves creditae titulus ordinarius, superiori et universaliori auctori­ sunt Sunt quidem et alii caeli ianitorea, et gregum tati antistitis in totam suam dioecesim nihil detrahit: pastores; sed tu tanto gloriosius, quanto et differen­ etsi bonus ordo postulet respectivas singulorum at­ tius utrumque prae caeleris nomen haereditasti. Ha­ tributiones non sine causa et discretione turbari et bent illi sibi assignatos greges, singuli singulos: tibi universos Christus credidit, uni unus: nec modo intermisceri, quod ab omnibus admittitur. Hoc autem arrepta occasione, reverendissimi pa­ ovium, sed et pastorum tu unus omnium pastor. Unde tres, precor ut nemini sit iniucundum, quod in odnota- id probem quaeris? Ex verbo Domini. Cui enim non tionibus hac de re post sanctum Thomam et scholasti­ dico episcoporum, sed etiam apostolorum, sic absoluto cos eius asseclas disceptatum fuit. Ubi enim dicitur et indiscrete totae commissae sunt communes oves? quod pastor supremus itemque universalis, et pasto­ C Si me amas, Petre, pasce oves meas. Quas? illius res inferiores itemque particulares, nullatenus semet vel illius populos civitatis, aut regionis, aut certi excludunt, illud de respectiva iurisdictionum relatione, regni? Oves meas, inquit. Cui non planum, non de­ non in concreto et de persona episcoporum, sed in signasse aliquas, sed assignasse omnes? Nihil ex­ genere dictum est. Neque umquam in ulla lingua cipitur, ubi distinguitur nihil. Et forte praesentes humana, quanto minus in idiomato ecclesiastico, epi­ caeteri condiscipuli erant, cum committens uni, uni­ scopos, qui et charactere et auctoritate principes sunt, tatem omnibus commendaret in uno grege et uno sub nomine pastorum sive praelatorum inferiorum pastore ... Ubi unitas, ibi perfectio. Reliqui nu­ designari continget ; primi sunt ecclesiarum pastorea. meri perfectionem non habent, sed divisionem, rece­ Et si hac certe mira varietate ecclesia sancta circum­ dentes ab unitate/’ Pergit adhuc Bernardus: „Ergo iuxta canones datur, ornatur ot regitur, dum alii in ea pontifices, alii minoris ordinis ot secundae dignitatis sacerdotes, tuos, alii in partem sollicitudinis, tu in plenitudinem diversorum ordinum viri consecrantur, do episcopis potestatis vocatus t». Aliorum potestas certis arctatur inerito praeconio praedicatur, quod eos Christus pon­ limitibus; tua extenditur et in ipsos qui supra olioe potestatem occeperunt/ * Et denique concludit: ,Jta tifices summas regendis populis praefecerit. Sed regrediamur ad secundam capitis nostri tertii cum quisque eaetero rum (episcoporum) naviculam ha­ paragraphum, do qua adhuc multus sermo, si omnia beat unam ’, tibi una commissa est grandissima navis, facta ex omnibus, ipsa scilicet universalis ecclesia, toto dicenda forent Ubi enim asseritur ordinaria et immediata ponti­ D orbe diffusa/’ Sod quoniam non desunt, qui supremi pontificis ficis Romani auctoritas erga fideles ot pastores, tam seorsum singulos quam simul omnes, redeunt eao anim­ iurisdictionem vel ad partem tantum universalis ec­ adversiones, quae relato ad eandem pontificiam clesiae, totam nempe occidentalem, extendunt, vel auctoritatem in universam ecclesiam iam factae fue­ eidem sive certos ritus, sive certos sacrae hierarchiae rant; quibus caedem responsiones, iisdem * aliisquo gradus subtrahere videntur, opportunum fuit addere fultae rationibus, α nobis iteran possent. Gratius officium hierarchicae subordinaiionis (quae verba ex autora et solemnius mihi erit, si plena illa primaria et epistola episcoporum Galliae ad Innocentium X anno numquam imminuta, vel divisa potestas Petri, idooque 1653 desumuntur) officium, inquam, hierarchicae successorum eius, in oranera ecclesiam, sermone vere subordinations ad omnes cuiuscumque ritus et digni­ aureo no victrici lingua duorum Galliae nostrae in­ tatis sœe extendere. Cui additioni certo suffragan­ geniorum ineluctabili auctoritate praedicetur. tur episcopi orientales, quorum olii» antecessores ad „Conailium Christi manifestum erat, inquit epi­ Symmachum episcopum Romanum scribebant: ,,Νοη scopus Meldcnsis, ut prius poneret in uno, quod postea enim ignoras, inquiebant, eius (satanae) ingenium, pluribus communicaret. At consequens non tollit qui quotidie a sacro tuo doctoro (Petro) dorerie oves 1 In 4 Diit 17, q. 3, a. 3, q 5, ad 3. Coxcil. omuL. tomos LII. « De «Mid. lib. II. cap. VIEL (Migue P. L. CLXXXIL 751] ’ AI. * nm, a cf. Migue L e. 3 35 X SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 36 Chrisü per totum habitabilem mundum tibi creditas A testimoniis, eorum praesertim in quibus oriens cum ocipsa depascere, non ri sed spooto coactas ; qui cum doctissimo adente conveniebat, enascitur et adstruitur ipea Paulo clamas nobis subiectis, et dicis: Non enim do­ finitionis formula In hac vero formula definitionis, plura debent minamur robis in fido, sod cooperamur in gaudio Et sane, reverendissimi patres, quid dilectissimis fra­ attente considerari. Io Infallibilitatis subiectum accurato pro suo cha­ tribus nostris orientalibus hic nobiscum in fidei uni­ tate, et fraternitatis amore tam feliciter congregatis, ractere publico describi ac definin, cum dicitur „in ** ao dicitur etiam ..supremi om­ quid, inquam, ipsis salubrius ac bonorum omnium persona beati Petri augurio plenius, quam si, noctis commoditatibusantea nium Christianorum doctoris munere fungens”, ne ad incognitis, spatiis terrae marisque quasi abolitis, ca­ privatam pontificis personam extendi definitio possit. thedrae eorum, ad instar sedium nostrarum occiden­ 2· Describi etiam actum specificum atque forma talium, intimiori in dies vinculo vivificae illi cathedrae lem, in quo divinitus protegi dicitur, nempe cum „pro Petri devinciantur, extra quam vix alia nunc libertas sua apostolica auctoritate definit”, ne quilibet supremi reperitor, nisi summa rivendi impotentia? postons actus sub definitione cadere credatur. Quarta eosdem capitis p&ragraphus liberam Ro­ 3° Significari quoque causam privilegii seu prae­ manorum pontificum omnibus Christi fidelibus com­ rogativas meritoriam sivo impetratu am, nempe in­ municationem ads tipolat, et hoc certe mitiori, qua stitutionem ac promissionem et orationem Chrieti : fieri licuit forma. Quod autem ad materias mixtas „Et ego dico tibi ... et ego rogavi pro te . . .” direr.dum proposuerunt aliquot reverendissimi patres, B 4° Indicari praeterea causam efficientem iafallihoc in ea constitutione locum suum habebit, ubi de bilitatis, nempe assistentiam divinam Christi et Spiri­ relationibus inter ecclesiam et societatem civilem ex­ tus eius, cuius protectione ac nomine fit, ut Romanus pressissime agetur. pontifex suo munere fungens circa proprium suum ob­ Deniqne in quinta eiusdem capitis tertii para­ jectum deficere et in errorem numquam delabi possit. graphe, recursus ad Romanum pontificem, quatenus 5® Tandem determinari illud infallibili tatis obieciudicem supremum, verbis praesertim concilii Lug- tum, et quidem primum generarim, quod significat dunensisll adstnntur; appellatioque ab ipsius iudiciis phrasis „in robus fidei ac morum”, deinde specifice condemnatur. verbis asserentibus eundem esse obiecti ambitum, qui Et hoc quidem nexu transitio fit ad caput IV. Ex assignatur obietto infallibilitatis ecclesiae. confesso omnium, ecclesia hoc nostro tempore in con­ Et haec sunt, reverendissimi patrew, quae gravis­ cilio adunata, silere nequibat de primatu sancti Petri, simis vestris deliberationibus iam iam subiicienda toties et tam acriter a tribus saeculis oppugnato. Porro erunt. Profecto schema vobis propositum perfectione cum ratione supremi iudicis io rebus ad ecclesiam indiget, nibilque tantopere exoptat Deputano a vobis spectantibus, et universe cum ipsa natura primatus commissa, nisi ut inchoatas labor a vobis perficiatur, hucusqoe expositi ac declarati, cohaeret ac penitissime vestroque charactere rie insigniatur, ut, re peracta, inhaeret ea praerogativa, quae in inerrantia seu infal­ constitutionem ipwun inspiciens unusquisque vestrum libility© sita «t, ot memotipeum interrogem quomodo opus suum conudereL in hao sacrosancta Vaticana synodo quaestio illa prae- c Interea quemadmodum in una ex orationibus in termini potuisset. Nunc autem, non tantum naturali ordine ad synodum exprimitor: „Ea quae conferenda rerum evolutione et progressu, sed et extrinsecis om- sunt, cum chori taie et benignitate unusquisque nibusque cognitis rationibus effectum œt, ut iam de vestrum suscipiat, et quae emendatione digna sunt, suprema auctoritate doctrinali sui capitis ecclesia si­ omni devotione fideliter studeat emendare.” lere non posait, quin auctoritatem illam in dubium ad­ Unum tantummodo, priusquam ex hoc ambón»? ducat, ipsique detrimentum ao praeiudiciuni afferat, descendam, mihi liceat humiliter deprecari. Nempe, quale nullum umquam Petri et successorum eius in quod huic nostrae doctrinae centi» milliesque his docendo auctoritas fuerit possa, ab ca die qua dixit ultimis temporibus criminatum fuit, j>er ipeani odstrui ei leeus Christus: Et ego dico tibi, quia tu a Petrus, nescio quam separatam pontificis Romani infallibiliel super hanc petram aedificabo ecclesiam meam, ct tatem, sicque caput ecclesiae ab ipsamet ecclesia prae­ reliqua scindi et dividi. Rogo et obsecro ut pro nostra com­ Porro, reverend issimi patres, de capito illo quarto muni dignitate id iam non dicatur. in hoc generali huiuecc constitutionis expositione ita Aliud «t enim pontificem, utpote supremum sufficienter fore i tan hodie dicere non possum, quin ductorem, absque fratribus suu tamquam con indi­ altera relatio ante specialem eiusdem capitis dis- canti bus, doctrinam sibi liquido perspectam, Spiritu cusrionem forsitan facienda sit sancto adunante, aliquando toti cedes iae declarare; Interea iam dictum fuit doctrinam, quae in hoc aliud «t eum ipsum membrorum suorum coaptatione capite exprimitur, ad antiquum ac constantem uni­ D et conjunctione deetitui, et absque reliquis sui cor­ versalis ecciwiae fidem referri, ut in prooemio con­ poris partibus sibi concordantibus ac secum pariter stitutionis iuro merito asseritur. Hanc eandem quippe sentientibus et credentibus ad huiusmodi iudicium doctrinam sancta sedee semper tenuit, et ecclesia illa procedere: quod, data institutione et promissione nebis Romae, quae errare non poteat : hanc continuus Christi, neque ex parte pontificis, nec etiam ex parte ecclesiae sensus et usus comprobavit: aeêignari quippe concilii generalis relate ad clerum et plebem fidelem, possunt, et reipsa ab adversariis etiam huiusce doctri­ unquam concipi poterit. nae assignantur, es tempora et loca et rerum ad i uncta, Et reipsa supremus pontifex, quatenus organum in quibus opinio contraria Mirrexit. et apud quasdam ecclesiae (non quidem organum ministeriale, a cor­ tantum scholas invaluit contra montem reliqui orbis pore deputatum, sed organum magistrale, divinitus et chriatiani, ao dissentientibus non tantum inclytissi­ immediate constitutum), Romanus pontifex, inquam, mis doetoribus, wd et sanctissimis illis viris, qui ob ore suo iudicium doctrinale numquam proferro po­ abundantiam meritorum et charismatum publici cul­ test, nisi quia ipsiusmet oculis claro ac indubitanter tus laudem in ecclesia meruerunt Hanc denique ipsa constiterit, doctrinam hocco iudicio asserendam, ex concilia oecumenica non obscure tradiderunt, quorum revelationis fonte manantem quasi sanguinem per ve­ nas corporis animati, cuius ip-c «t vivutq caput, dif­ fundi ac per manan». » MUm P.L· LXII. 67. 37 CONGREGATIONIS GENERALIS QUINQUAGESIMAE PARS ALTERA 13 maii 1870 38 Abigatur ergo illa gratuita ct phantastica et in- A loquendi petierunt, quorum nomina reverendus do­ lanosa imago avulsionis capitis α corporo! Decolla- minus subsecretarías ex ambone recitabit Antequam tionom Petri nec doctrina ecclesiastica patitur, noe voro huius discussionis initium fiat, in memoriam re­ historia referri Immo, ut observaverunt antiqui scrip- vocare iuvabit monitum iam alias datum, no scilicet torn, dum Paulus, cuius a postola tus erat temporarius signa vel approbationis vel improbationis in locis vel ac extraordinarius, capito amputato, hac vita decessit; actionibus profanis usitata ullo modo edantur, utpote Petrus, ecclosiao Dei vivi per cuncta decurrentia sae­ quue huic sacro loco et coetui minime conveniunt ** cula praefaturus, corporo suo monens detruncatus non Tuno subsecretanus am bon em conscendens sequen­ ceri Et hio, reverendissimi patres, placeat audire pul­ tem tabellam perlegit: cherrima verba alterius pontificis magno Leonis no­ ,,Nomina reverendissimorum patrum, qui de pro­ mine insigniti, Leonis IX quem ct Gallia simul ct posito schemate generatila spectato loquendi veniam Germania cathedrae Romanae datum gloriantur. petierunt — Eminentissimus ac reverendissimus do­ „Hoo utique, inquit, devotisrimus ille Petrus (scri­ minus Constantinus cardinalis Patrizi episcopus Por­ bit ad Michaelem Constantinopolitonum) non solum tuensis ct Sanctae Rufinae, reverendissimi domini vivens, sed ot morione demonstravit, quando congrua loseph Sadoc A loman y arc hi episcopus Sancti Fransignificatione w crucifigi deorsum verso capito po­ cisci, Aloisius Natoli archiopiscopus Messanensis, tivit: profecto divina inspiratione praefigurans seso losephus Dusmet arch ¡episcopus Catanensis, Francisprimum ot quadrum lapidem in fundamento, quod est cus Victor Rivet episcopus Divionensis, loanne» Ra­ Christus leeus, compaginatum, cohaerentem atquo fi nolder episcopus Vesprimiensis, Bernardus Conde y connexum; qui, utpoto suppositus1 angulari lapidi, Corral episcopus Zamorenris in Hispania, Petrus Co­ totum pondus ooclosiae fabricae incorruptibili solidi- lemia episcopus Pactenris, Augustinus David episcopus tate sufferret, ao proprii capitis suppositione omnia Briocensis, loan nee Carolus Greith episcopus * Sancti membra corporis Christi, per aptas et naturales com­ Galli, Carolus Hefele episcopus Rottenburgensis. ** pages, usquo ad consummationem saeculi, quasi usque Post haec ad ambo nem vocati sunt cardinalis epi­ ad pedee crescentia, inflexibili collo ad caelos sustol­ scopus Portuensis et Sanctae Rufinae, archiopiscopus * leret. ‘ Sancti Francisci, orchi episcopus Meesanensis, archi­ Nulla igitur, eminentissimi et reverendissimi pa­ opiscopus Catancnsis, episcopos Divionensis, episcopus tres, separatio, nulla detruncatio in illo roperienda eet, Vesprimiensis, episcopus Zamorensis, et episcopus qui e catacumba Vaticana, ubi, prout dixit Hilarius Poetemus. noster, aedificationi totius ecclesiae subiacet, in fine ORATIO temporum resurgens, potentissimo suo collo alligata eminentissimi ac reverendissimi domini Constantini univorsa corporis Christi membra, divino suo capiti cardinalis Patrizi episcopi Portuensis et Sanctae incorporanda, aeternitati inseret Rufinae1. Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ Hao autem relatione absoluta reverendissimi epi­ rendissimi patres. Discussionem de schemate ecclesiae, auxiliante scopi Pictaviensis’, eminentissimus primus praeses, finem imponens congregationi, his verbis patres di- c Deo, auspicaturi sinite quaeso, eminentissimi ac reve­ rendissimi patres, ut ego qui inter adstantium cardina­ misit: ,,Reverendissimi patres, in proxima congrega­ lium ordinem antiquior eum, primus ambonem hunc tione, quae habebitur crastina die hora consueta, in­ conscendam, sincerum fidei meae testimonium erga cipiet discussio generalis de integro schemate pro­ cathedram divi Petri humillime exhibiturus. Agitur enim de Christi ecclesiae fundamento solemniori ra­ posito, pro qua interim nomina sua daro possunt, qui tione confirmando, ac de divina asserenda romani pon­ de ea loqui voluerint ** tificatus institutione, unde ipsa episcopalis nostri or­ 6. dinis dignitas et vigor dimanari Congregatio generalis quinquagesima prima. Plurimae in primis agendae sunt gratiae eminen1870 maii 14. tissimis cardinalibus congregationum generalium Die sabbati 14 maii 1870 hora nona matutina in praesidibus, qui non solum recto animo sed et sapienti * annuentes, gravis­ conciliari aula Vaticanae patriarchal is basilicae, ge­ consilio, plurimorum patrum votis neralis reverendissimorum patrum congregatio habita simam huius argumenti disceptationem caeteris prae­ est; cui interfuerunt quingenti septuaginta et duo pa­ ponendam iudicarunri Qua quidem re palam ostentres, nempe 38 cardinales, 7 patriarchae, 8 primatee, 1 Argomentami .Cardinalis episcopal Portuensis et S. Ra93 archiepiscopi, 388 episcopi, 3 abbates nullius dioe­ finne gratias in primis egit eminentiasimis praesidibus eo quod cesis, 14 abbates generales sive praesides congrega­ argumentum de quo sermo caeleris omnibus praetulerint ad omnes tionum ordinum monasticorum, usum mitrae haben- D tollendas anxietates fidelium. Ad ipaam vero rem deveniens ait tes, 21 generales et vicarii generales, quorum omnium. In proposito schemate nihil novi tradi quod iam non fuerit in praxi nomina, quae per assignatores locorum accurate de­ eedeaiae Romanae, et traditum in scholis omnibus et a pluribus etiam confirmatum sive velería ecclesiae documentis, sive recenscripta fuerunt, exhibet indiculus patrum quinqua­ tioribns constitutionibus conciliorum vel provincialium vel synogesimae primae congregationis generalis, qui inter dalium, ut Piagenze, Coloníense, Colócense, Ultraieclenee, Baltimorense etc. Addidit hoc ipsum agnitum fuisse ab innumeris acta concilii asservatur. Reverendus pator dominus Benvenutus Monzon ecclesiae episcopii duabus vicibus paucis abbine annis Romam confluentibus. G natantibus nunc erroribus sileri nullatenus y Martins archiopiscopus Granatensis missam lectam posse ne fideles In errorem inducantur. Tunc opportunam ease celebravit. Qua absoluta, et recitata oratione Adsumus veritatis alicuius definitionem cum veritas ipsa aut impetitur Domine etc., eminentissimus primus praeses sic pa­ aut denegatur. Mala et incommoda quae dicuntur ex defini­ tione provenire nullam vim habere vel ex eo manifestum fleri tres alloquutus est: quod maius admodum malum ex silentio proveniret Patres .Reverendissimi patres, inchoabitur hodie dis­ quippe viderentur aliquatenus dubitasse de auetoritete et magi­ cussio generalis super integro echomate constitutionis sterio Romani pontificis. Conclusit asintiendo in omnibus pro­ dogmaticae primae de ecclesia Christi generarim posito schemati et votum emittendo nt totus dleusaionis «itus spectato: de quo piares reverendissimi potree veniam infallibilitatis definitione coronaretur." > Lege tuprrpcñh", Hard. C. C. VI, 930; Labbe XI, 1333; M/iati. XIX. A38. 1 Postulationes patrum, ut argumentna de infallibUitato Romani pontificis concilio proponeretur, ad calcem tomi prae cedentis relatae sunt, coL 637-783. 39 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 40 derunt, aliam esse agendi rationem eorum, qui in A maxima cum laude habitae, quibus vos ipei magna cx politicis comitiis cupiditatis magis quam iustitiae mo­ parte interfuistis, ac ubi comprovinciales episcopi do rem saepissime gerunt; atque aliam ab ecclesiae perenni suarum ecclesiarum traditione testificantes, pastoribus in oecumenico concilio, Spiritu sancto assi­ luculentissimum testimonium de Romanorum pontifi­ stente, pro Dei gloria, animarum salute et ecclesiae cum pnmatu atque do ipsa infai li bili tat i* praerogativa incolumitate adhibitam. Quem enim latet postremis claris apertisque verbis, nemine reclamanto, immo ca­ hisce temporibus, tot in vulgus contra Romanorum tholicis plaudentibus exhibuerunt? Satis est inter cae­ pontificum praerogativas promotis dubiis, controver­ tera Pragcnse, Coloni ense. Colócense, Ultraiectenso, sias quam maxime inopportunas cum certa animarum Baltimorense, West monas tenante commcmonuee con­ pernicie excitatas fuisse? Ecquis non ridet quae­ ciba, nostris hisce temporibus celebrata, in quibus con­ stiones ordinis supernaturalis ac periculo plenas, quae­ stans haeo atque incorrupta doctrina absque ulla rei que nonnisi inter sanctuarii penetralia perpendi ac catholicae iactura solemn i ter proclamata ac san­ cita fuit discuti ab ecclesiae praesulibus debuissent, a laici * etiam riris absque ullo mandato temere ac insipienter Do hac ipsa omnium ecdoiorum fide qnodnam cum tanta bonorum offensione fuisse pertractatas? In magis ac luculentius argumentum catholico orbi ex­ hac ergo animorum anxietate, in tanta opinionum hiberi poterit, quam solemnis illa episcoporum, quot­ fluctuatione, quam ipsi ecclesiae hostes in fideliam quot in hanc almam urbem ingenti numero binis vici­ perniciem magis magisque augere in dies connituntur; bus paucis abhinc annis cent enarunt, scripto tradita nihil meo iudicio opportunius quam sciscitantes fideles ] allocutio1; ubi uuo ore atque uno corde ea de Romani quid credere, quid tenere, quid reiicere debeant, statiin pontificis primatu ar magisterio prolata sunt, quae et absquo ulla haesitatione catholicam veritatem edo­ ipsas Chalcedonemus, Lugdunensi * ac Florentini ac­ cere; ne recta via declinantes circumferantur omni clamationem eiusdem fidei testimonio aemulari visa vento doctrinae, longiusque a fido paullatim receden­ aunt? tes maiora ecclesiae pariant incommoda, quam quae Quo» irra admirabili divinae providentiae consilio nonnulli ex definitione catholicae doctrinae perti­ fartum 6bt, ut qaar ia Aderit » * Lurttr», L III. t.3. seopis Romae degentibus conscriptae tant, reperinnlnr in ephe­ meride. eni titola·: La cirülà cattolica, ter. V, ml. 2. et ter VI. volli. Raram altera habetur quoqar tnpra t. XMX. SI7-«. CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA PRIMA 14 maii 1870 42 alicuius veritatis definitionem tum solummodo pro A ecclesiae formidabilia, in quibus nova induiVirtute ab cederetur, cum contrarius error evulgari ac prae­ alto ad proelianda praelia Domini ecclesiae pastores judicaro cum animarum detrimento coepisset; quis oportet? Non sine ergo arcano divinae providentiae non videt infernissimos cccle&iat/ hostes plurimis ab­ consilio in unum hic colligimur; ut scilicet novis ad­ hinc annis nullum non movûso lapidem ad sedem apo­ ditis viribus novam quoque supremo duci ac pastori sto! i cani deprimendam, cathedram divi Petri con­ nostro virtutem palam conciliemus, ad hoc ut ipsa culcandam, Romanorum pontificum praerogativas oc veritate noe quoquo recreati ac roborati, incedamus iurn conterenda? Vos appello, eminentissimi ac re­ tanquam acies ordinata ad hostium machinationes verendissimi ¡>atrea, qui dissilis licet regionibus con­ evertendas, errores dissipandos, veritatem edocendam, stituti, voluti vigil» domus Dei speculatores et ex­ omnosque ad rectam salutis semitam, Deo auxiliante, cubiae, catholicos pastorali vestrae curae commissos rcducendoa. Quemadmodum enim Christus voluit per identidem contra huiusinodi inimicorum insidias ex­ oe Petri gentes audire verbum Dei et credere; ita et citastis, et modo opportuni.· * instructionibus, modo «a- nobis insuper commisit firmitatem huius petrae ma­ pientissimis scriptis, modo amantissimis litteris hanc gia uiagisqiio solidare, ac oracula supremi pastoris, sanctam sedem oiusque conculcata iura hcmcl iterum- supremi fidelium magistri, in rem ipsam nostram quo tuenda cum maximo catholicorum solatio sus­ nostrique ordinis decus palam tueri ac propagare. Quae cum ita sint, doctrinae in schemate assertae cepistis. Persuasum enim vobis erat, porcusao pastore, gregem dbpordi, et, afflicto capito, caetera quoque libentissime assentior, maxima insuper spe fretus, ut membro insimul languescere. B Vaticanum concilium bonorum desiderio ac expecta­ Neo timendum meo quidem iudicio cet, ex solcami tion! respondent, doctrinam ipsam, ex qua plura in catholicae doctrinae definitione quoddam voluti ob­ religiosam societatem commoda, maximus ecclesiae romanar, communi omnium matri ac magistrae, staculum positum iri redire volentibus ad sinum sanctae matris ecclesiae. De huiusmodi argumento splendor, ingens episcopalis nostri ordinis auxilium ac nonnulli forsan ex vobis, qui personarum et locorum decus obventurum est, concordi animo auspicatissimo gnari apprimo sunt, ox hoc ipso loco accuratius erunt decernendo. Hac ratione adversariis nostris innotescet unitas disceptaturi. Unum mihi liceat in medium adducere, Christi scilicet ecclesiam vel ab ipso suo exordio pro­ illa episcopalia, quum ipri tantopere reformidant; pagatam undiquo fuisse praedicatione doctrinae, quae fideles omnes ecclesiam audientes ipsius oraculo ac­ moribus ac praeiudiciis prioris illius temporis omnino quiescent ; ipsa civilis societas apprime noscens quae­ adversabatur: i deoque mihi persuasum est, disidentes, nam Hint praerogativae, quaenam iura supremae illius in solemni confirmatione principii supremi in ec­ auctoritatis, quae una in universali omnium potesta­ clesiae auctoritate et magisterio, causam validiorem tum subventione iam superest, ad illam ceu splendidis­ habituros suos deserendi errores, quam si nos ipsi in­ simum pharum confugiet ; ac sedata denuo tempestate, certi, haerentes ac veluti professionem devitantes de quae in tantum discrimen fideles adduxit, fiet ubique, Romanae sedis praerogativis ac i uri bus dubitare quo­ imperante Domino, tranquillitas magna. Quod super­ dammodo videremur. Compertum quippe est, ipsa ex­ est, Spintus sanctus docebit noe omnem veritatem, perientia teste, ad columnam et firmamentum veri­ C si in corde humili ac recto sedium suarum assistricem tatis, ecclesiam, eo facilius accedere homines infirmée sapientiam fidenter implorabimus. in fide, quo clarius ipeis constat vigor unitatis, clariusquo apparet irrefragabile et supremum capitis ma­ ORATIO gisterium. Pateat ergo cunctis haec unitas, hio vigor, reverendi patri * domini Iorephi Sadoc Alemany archihoc signum; pateatque haesitantibus in fide portus episcopi Sancti Francuci. salutis, in quo inter mundi tempestates securi et tran­ Eminentissimi' praesides, eminent issimi et reve­ quilli conquiescant. Quid quod et asserta Romani pontificis auctoritas rend issimi patres. Non is sane sum ego qui Romanos pontifices in­ et infallibile magisterium, novam certamquecivili ijjei societati afferet medelam? Ipsa enim societas, tur­ fallibiles esso eredem in omnibus: utinam talis essem. bato reipuhlicae ordino ac auctoritatis principio peni­ tus contempto, veritate omnino despecta, praesidium » Argumentum: .Archiepiscopo * S. Francisci se non eoa in ecclesiae capito exquirit; quo tandem ad iustitian esse dixit qui Romanum pontificem in omnibus omnino infalli­ cultum reclamque agendi rationem jærveniro facilius bilem credat, *strae religionis dosrmata. omni ratione contendunt, ca praesertim impugnantes, D Constanter etiam ad a poitùli cam sedem omnes ecclesias re­ quae ad ecclesiae auctoritatem et Romani pontificis’ curram habuisse in fidei quaestionibus, omnesque existimasse primatum spectant? Ipsi enim probe sciunt, eo ma­ sedem hanc dum de ecclesiis omnibus pro suo iure indicat, ipeam vero indicari a nemine poAse. Id autem confirmavit iorem ecclesiam in civili societate vim esso habituram, etiam divi Thomae auctoritate. Addidit se non ideo ambonem quo magis supremi ecclesiae capitis auctoritas robo­ ascendisse ut argumentum hoc fusius evolveret, sed eo dum­ retur ac firmetur; neque ipsos latet, episcoporum taxat animo ut timorem a pluribus manifestatum circa defini­ auctoritatem tunc validiorem oxtitiste, cum apoetolicae tionem hanc non satia fundatum esse ostenderet Et id pro­ bavit 1° quia ante quamlibet definitionem timor aliquis adest sedis sua virtus ac potestas plano constitit Ideoque hic semper; 2° quia cum Christus praecepit apostolis ut docerent temperaro me haud possum, quin oculis vestris sub­ homines quaecumque illis mandaverat, quae revelata ab ipso liciam gravissima, quae ecclesiae impendent discrimina sunt premi silentio non debent Posito autem quod concilium ob bellum, quod ubique terrarum christianae reipubli- oecumenieum Vaticanum id definiat, ipse Spiritus sanctus de­ finiet, et evidens eat quod ratio creata aeternae veritati rabcan indictum est Vos, eminentissimi et reverendissimi iecta teneatur Deo revelanti et docenti obsequium praestare. patres, qui in tot tantisque versamini difficultatibus, Et si aliqui Deo revelanti et docenti credere recusabant non quique nullis parcentes curis ac laboribus bonum cer­ idcirco tacere debet ecclesia, et catholicum orbem teritatis tamen certatis, futuram ecclesiae salutem divinare ex luce privare. Definitionem hanc in praesentiarum necessariam ease ob errores sine numero, qui quotidie prodeunt, et ex eo praesenti rerum humanarum statu facillime poteritis. quod post Vaticanum hoc concilium non facile erit ahud coadu­ Quis enim dubitat instare tempora periculosa et nari posse. In hac tamen quaestione atrinque charitatem et 43 A. SESSIONES· PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 4-1 Tunc enim quidquid eorum auctoritate vel nomine A Similes oderant timores ante immaculatae virgini * in lucem edatur, ignorantiae nobis per originale pec­ Mariae definitionem, antequam declararetur, beatis­ catum tran * missae magnam afferre posset medelam : simam virginem recta vocari posse matrem Dei, et * et ego speciali modo iam non peccator, sed aeterne fere semper antequam concilia pendentes quaestione Deum amans per infallibilem typographum reveren­ decernerent At ubi primum beati Petri cathedra con­ dae Camerae apostoli cae inter beatos sanctas Ale many ceptionem immaculatam promulgavit, in universo orbo adnumerarcr. At quaestio non œt de infallibihtate a Roma ad postremum finem tarme ac per omnee omnium iudiciorum, queo nomine sanctae sedis e Americao regiones usque ad secundi novi mundi finca, saens congregationibus vel ab ipsis summis pontifici­ ac per Australiani ct per totum orbem, plaudentibus bus prodeunt; qui quamvis inter doctos doctissimi omnibus christi fideli bus, vox Petri insonuit, toturn effulserint, nec se infallibiles in humanis disciplinis orbem gaudio replevit, quin ulla afferret mala. Simili crediderunt, nec tales catholica ecclesia agnovit, cum modo, post definitionem concilii Ephesxni ac aliorum, tanquam doctores privati suas de rebus od religionem qui antea stabant timores, evanuerunt. Verum quidem est aliquos privatis suis opinioni­ spectantibus sententias tradiderunt. De huiusmodi nihil nobis quaeritur; tota quaœtio est, an Romanus bus contra editas definitiones pertinaciter adhaesisse; pontifex ut beati Petri successor, uti Cephas sea petra non tamen propter hoc Dei veritates silentio prae­ ab omnipotentia Christi peata ceu firmissimum fun­ tereundas visum eeL Cum autem Christus Dominus damentum indefcctibilis suae ecclesiae vel tanquam praeceperit1: Euntes, docete omnes gentes . . . quaeimmediatus ac verus Christi vicarius toti usque eo- B cumque mandavi vobis; hinc noe sanctis Petro et clœiae caput, et omnium Christianorum pater ac doc­ iatimi indices Hierosolymae, nec beati Petri succes­ tor possit pascere Christi gregem noxiis pascuis er­ sori bos principes hui as silentium imponere potuerunt: roris, vel universalem ecclesiam haereticis doctrinis «d contra, cuxn divina veritas manifestanda erat, sem­ regero ac gubernare; ita ut cum Christi vices gerit, per dixerunt5: Noe non po&sumiu quae vidimus et rius nomino ac auctoritate possit universae «deeiae audivimus non loqui. aliquid haereticum, tanquam do fide credendum, prae­ Concilia generalia non possunt divinas ven totee, cipere. quas in deposito fidei contineri vident, non loqui. In huiasmodi rebus infalli bili tas mihi ridetur cla­ Nunc autem concilium Vaticanum definiet infallibilirius in sacra Scriptura contineri, quam processio Spi­ totem, vel non definiet: ri non definiat, nullus erit ritus sancti ac perpetua virginitas oc immaculata con­ timori locus; ai definiat, nulla timendi debebit esse ceptio beatissimae virginis Alariae ac nonnulla alia ratio propter banc rationem. Si concilium definiat, fidei dogmata. Mihi videtur a beato Petro ad Pium LX ergo Spiritus sanctus definiet, quia quod tunc vide­ christifidel» ad sedem apostolicam appellasse inde­ bitur patribus et patrum patri, videbitur etiam Spi­ sinenter, ut centrum totius rei catholicae ac invio­ ritui sancto; tunoque patebit esse veritatem divinitus labilis veritatis fidelem custodem; sancti patre» ct revelatam. Cum vero ratio creata aeternae veritati concilia generalia nullam aliam mihi ridentur habuisse subiecta rit, ac teneatur Deo revelanti obsequium prae­ sententiam, quam sanctam sedem a nemine iodicari, stare, ut propter divinaro eius auctoritatem animo sed eam posse omnes alice indicare, ut verticem ac c volente libenter credat ; si aliqui nolunt credere Deo praecipuum caput et principem omnium patriarcha­ revelanti, non propter hoc debet ecclesia veritatem rum, cum potestate Christi Domini nostri super silentio premere, et orbem catholicum veritatis luce cunctos fideles et universalem ecclesiam christianam. privare. Omnes fere protestante», omnes fere scriptor» Verum saltem hodie meus anima * non ost do hisce diwerere: unum tantam dicam cum divo Thoma nostri tamponainfallibiles putant: innumerabiles sanctos Chrysostomum et Cyrillnm afferente super ca in di« prodeunt errores. Evidenter est impossibile Matthaei: Tu « Petrus et super hanc petram etc. quod ex America, ex Australia, ex Sinendum imperio sequentibus verbis: „Nun exprimit utrum petrae non aliisque dissitis plagis poeairnua nos frequenter ad con­ praevalebunt, in qua aedificat Christus ecclesiam, aut ciba generalia venire, omnesque relinquere dioecc *» ecclesiae quam aedificat super petram : tamen mani­ per menses vel annos, cum maiori vel minori eonimfestum eat quia nec advenus petram, nec adversus dem damno. Igitur, si reaper Christus nobis dare ecclesiam portae praevalent inferorum. Secundum voluit infallibilem papam; non video cur summa non autem hanc Domini promissionem eccltsda apostolica profluerent beneficia in tutum orbem catholicum in . * An Deus reveni Petri ab omni seductione et haereticorum circumven­ promulgatione huius in fallibili tati tione manet immaculata super omnes praepositos et doderit, nostrum est nunc ludicare; hoc nos debemus eptfcopos, et super omnes primatee ecclesiarum et conquirere. Sed iu hac conquisitione, permittite mihi, reverenpopulorum in suis pontificibus, in fide plenuaima et auctoritate Petri. Et cum aliae ecclesiae quorumdam D dioeimi patres, nam cor pusillam meam linguam cogit, sint verecundatac, stabilita inquosaabiliter ipea sola permittite mihi humiliter eed enixe ad precari, ut sum­ regnat . . . typum veritatis etc." Haec divus Tornas1. ma cum moderatione, mansuetudine et chantóte pro­ Quod autem ombonem arrendere mo hodio movit, cedamus in hocco adimplendo munere: tum nostro fuit dee id eri um quaedam reverendissimis patribus pro­ decori, tum dioecesibus nostris, et lotius orbis populis, ponendi humiliter, ac in primis pauca dicendi super et historiae quae non moritur, debitor» sumus. Affe­ observationes nonnullorum in schema propositum: rantur quidem argumenta, dentur iis responsiones, timent enim aliqui, quod gravissima orirentur main fiat conquisitio veritatis: sed tam arguentes quam ex definitione proposita. At si res aequo animo per­ respondentes habeamus omn» cor unum et animam pendatur; non video cur isto timore debeant angi. unam in Dro. Tunc enim in disquisitione omnes iuvare poterunt tam arguent» in unam quam in alte­ ram partem, prout i fit in canoniiatione sanctorum; in etanttahaPm tervinàus. et se careat firmitate? Ubi aedificium incon- rendissimi patres. ctwmni usque nd consummationem saeculi, si petra, Libentissime assent i or, tum quod ad definitionem super quam erigitur, errare potest et in praeceps ire? attinet tum quod ad formam, iis quae de primatu Ro­ Romanus pontifex re quidem veia cum loquitur ex mani pontificis in schemate scripta sunt, necnon iis cathedra, si errorem docet, quid faciet ecclesia? Re­ quae nobis tam diserta et expedita oratione exposuit nuit? en schisma inter caput et membra. Annuit? reverendissimus relator episcopus Pictaviensts. et ipea statim illico deficit; quod absonum, quodque Do doctrina autem, quam tria priora capita con­ infandum. Christus constituit ad gubernandam, re- stitutionis dogmaticae primae complectuntur, nulla geiidam occlesinm Petrum: Petrus dicitur sicut et D meo iudicio est quaestio expendenda. Extant concilia pontifex centrum unitatis ecclesiae. Si fallibilis sit, oecumonica, Nicaenum I, Ephesinum, Chalcedonem©, quomodo centrum? quomodo dici potest de Romano Const ont i nopol i tonum III et IV, Lugdunense II et pontifice, ut cupito constituto schismatis tolleretur praecipuo Florentinum, quae primatui summi ponti­ occasio? Si fallibilis sit, nonno quotidie csspt occasio ficis solemne ac perpetuum perhibent testimonium; schismatis? Iure meritoque, reverend issimi patres, extant decreta Romanorum pontificum, qui illum heterodox i, et quidem magni nominis (ego scio quia iurisdictionalem primatum continue exercuerunt; innumeri sunt ex omni secta qui od meam sedem ex tat veneranda traditio patrum, qui eurudem prima­ confluunt, ibiquo domicilium figunt) hotcrodoxi et tum non finibus describere, sed plenissimo confiteri quidem magni nominis nequeunt sibimetipeis per­ gloriati sunt ; extat universalis consensus ecclesia·, suadere, posse quosdam catholicos negare vel saltem in dubium revocare infallibilitatem Romani pontifii Argumentum: «Archiépiscopal Catanlenals pariter da quiritio; rod ut fiat, prout patribus Tridentinie iniunc- A tum »1, quam mitissime, est mea humilis procatio. Monitum addendum canonibus proponere volue­ rim ; sed nescio an prudens sit, et an hodie hoc pro­ ponere poaaim, cum nunc do schemate in genero dis­ cussio fiat, vel alia die. Praeses Card, de Angelis. Cum sermo erit do schemato in specie, tunc proponce monitum. Orator. Hace omnia dicta rapiontisaimo patrum iudicio humillime submitto. 1 Argumentum: .Archiépiscopal Meaaaneneis quoad tria priora capita nullam difficultatem occurrere dixit; quartam Idei reo fuaim proeeqauUu est, et pluribus declaravit ei se ex toto corde adhaerere. Addidit Siculos nemine excepto veri­ tatem hanc tenere, et ab aevo apostolico tenuisse semper, ut indubia monumenta probant * quarto tantum capite loquutus eat; argumenta attigit quae Romani pontificis infallibilitatem ostendunt, eaqoe clarissima et plenissima ease affirmavit. Nec de opportunitate dubitari poM cum in iis adiunctii iimus ut innumera mala ex süentío obvenirent. De Siculis autem ea confirmavit quae a praece­ denti oratore dicta fuerant. * 47 L· SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 48 qaae eiusdem primatus exercitium perfecta submis­ A an propositio do infallibilitate summi pontificis vont sione recepit In tribas ergo praedictis capitibus nihil co maturitatis advenerit, ut tempestiva iam nuno aliud, ut mea fert opinio, exhibetur, quam gloriosae videatur eiusdem definitio. Reverendissimi patron, coactus verba ad compendium conferre, supervolitans obedientiae summo pontifici debitae confirmatio, na * bdo ac procelloso hoo tempore opportun ¿stima. luvat iis quae vobis omnibus penis existant, nonnulla prae­ hac de causa super iis non immorari; et quaedam feram generaliter consideranda. Ante omnia id animadvertendum puto, quaestio­ potias in genere de infallibilitate Romani pontificis nes interdum erumpunt, quae numquam fieri potost depromere. Eiusmodi definitioni nobis propositae, velati ut praetermittantur. Usu i mino venit ut ex novis exoptato solamini, toto corde totisqoe visceribus ad­ adi anctis ad tractationem caro md em quodammodo haerere mihi bonum «L Diligenter omnibus perpen­ compellamur, nullam amplius quoadusque solvantur sis, dempta omnino videtur unicuique facultas adhuc requiem habituri. Audivimus nuper unum ex Gallici in haesitatione manendi: tanta favent huic proposi­ imperii ministris e suo suggestu dicentem: Incendia * relinquunt saepe arden lea reli­ tioni perspicua argumenta iamdudam et rursus hodie quam tum vis extinct evulgata! Car ergo eam praecise non declarabimus ? quias fumantesque ruinas, quas una tantum favilla Mansit, manet, et, quoad usque militans erit ceciaria, poterit iterum inflammare. Hanc similitudinem li­ manebit in Romano pontifice Petri privilegium. Nam, benter mihi addiscam, utpote ad propositum lucu­ notate, verba sancti Augustini1: ^icut in Salvatore lenter accommodatam. Et revera disputationes fervenerant omnes causa magisterii, ita et post Salvatorem B treqoe con tróvenme hoc super re, appropinquante con * omnes continentur in Petro”; qai supremam redem cilio, subortae liquido patefaciunt, advenas opiniones pro ecclesiarum salute suscepit dicente Domino: Tw haud rese, ut mulli sentiebant, vetustate reneeeentes cf Petnig, ft ruper hanc petram aedificabo fcrleriam diuturno tempore tritas. Latebat sub cinere ignis, re­ meam, et tibi dabo dava regni cadorum Caelorum verendissimi patres, et praebente ae occatione sub nova regnum, reverendissimi pairee, (exculti cuiusdam forma et tota vi iterum exarsit Quid ergo? Diri­ magnae notae auctoris dictis voe alloquor) est regnum menda est quaglio ac resecanda nuikitus: id exigunt veritatis, regnum Dei qui de seipeo ait: Ego rum ve­ oontenlioorti ingravescente» in dieo. ritas. Petro igitur traditae fuerunt claves verita­ Etiam ne conticescendum putabimus? At silen­ tis; ideo papa est infallibilia. Ista est sola potei bilis ti am concilii nedum, ni fallor, summo pontifici inju­ interpretatio, quae privilegium soli Petro conrewsum riam inferret, serum etiam matri nostrae ecclesiae. distincte ab ali's apostolis ita confert praerogativae Adeo hoc verum est, ut quidam huios aevi audacia datae omnibus apostolis coniunctis Petro, ut ex utra­ insignes minime ambigerint arguere do inconsequen­ que collatione pulcherrimus oristar unitatis ordo. tia magtitn» suos, qui Romani pontificis in fai libi li­ Basis haec, cui praesertim innititur nunquam inter­ tatam negant», nequaquam ausi sunt ecclesiae quo­ rupta traditio, satis firma est; neque proinde potuit que infallibilitatem respuere. Inexorabilis logica er­ aliquo modo ooncuti. Ipsa quot habuit intendam roris non raro discipulum eo ducit, ut c falsis princi­ oppugnatores, tot palmas obtinnit, illos persaepe suis piis ultimas trahat conclusion», a quibus praeceptor devincens armis. C perterritus existimaverat abstinendum! Itaque mihi Quid reapee profuerunt tandem ingeniosae alle­ credite, reverendissimi patres, hodiernae nequitiae gationes Gersonis, quid sermones malti Aiarsili i, Fe- satis non erit in theoriis consistere; sed nostro fruens brunii, Dupinii, Pici, Richerii? quid orationes com­ silentio antiquo» iam damnatos errores aeque ac novis­ ptae, quid acceptation» elaborata©? nostis, reverendis­ simos callide et Ubere diffundet- Hinc quid eveniet? simi patres. Profuerunt, ut veritas magis inagisque nimia ehristianorom e< societatis perturbatio; tum eluceret; profuerunt ut vinceret: nec immerito. Divina nempe ecclesiam, quam nolebamus exagitare, in mo­ siquidem et immutabilis ecclesiae constitutio multum diis fluctibus vehementer lactari aspiciemus; tum admodum differt a modis, qui terram sapiunt In animorum concordia, quam sen ari sperabamus, per­ religione revelata indicium pastoris pastorum, cui petuis scindetur aemulationibus; tum civilia guber­ depositum fidei et morum commi^um fuit, nihil debet nia, quorum commotionem declinandam putabamus, pre© so ferre, quod non sit certitudinis signaculo mu­ maiori surgent confidentia, ut suo placito quemlibet nitum, nihil quod schismatis offerat occationem. Unde sanctae sedis actum rabiicianl; tum malignantes et perbelle scriptum est: „In medio societatis fidelium contradicentre, quos confidebamus ad bonam frugem quemadmodum et in centro planetarum supremus est facilius reversuro». durabunt quales antea contradi­ motor, qui numquam aberrans attractione sua, omnia centes et malignantes ; tum ex fidelibus pusillos inin respectiva orbita detinet astra, illa quoque qua© cautosque ea adhuc dubitatione laborare videbimus, in propriam attractionis sphaeram minora trahunt a qua i ure optabant ut liberarentur: quin |>otii« multi sidera.” Id absque temporum et conditionis discrimino ) ox ipsis modicae fidei, quos firma et absoluta definitio pro comperto habuerunt chribtiíidcles: eicquo factum • poterat salve» facere, cadent forsitan in laqueum e ret ut definitiones α solo Romano pontifice prolatae, vaferrimis insidiatoribus paratum, ct in perniciem tota mentis et voluntatis observantia ab omnibus co- ruenL lerentar. Silentium, a quo tot infausti orirentur effectus, Venimt&men dicet forte aliquis, quare definien­ non prudentia, non molerai io videretur. Dum hostes *iae per auctoritati * negationem, eelrcto quodam­ dum arbitrans quod iam in simplicitate creditur? Non ecclc haereo respondere, quia omnia tempus habent. Idem modo gladio, ad certamen properant, neutiquam pru­ responsam longo antea dederant Vincentius Lirinentia dentes merebimur apjiellari, ei supremo pastori tesse­ ct Boteaetus: ille docet, dogma tempore opportuno ram infaHibilitatis, quantum in nobit erit, tacendo per definitionem perpoliri, determinari, perfici, eique, auferremus, litu in huiusmodi re vera prudentia manente integritate, concinnitatem, formam, distinc­ i ud icatur, quae definitionem infallibi litatis summi tionem adiici; iste affirmat, veri atem catholicam citi pontificis pro viribus urget: sola namque huius pro­ constantem et perpetuam suos Uinon habere progres­ clamat io veritatis captiunculas inimicorum exarma­ sus. Idcirco in hoc tota res vertitur, ut examinemus, bit, ipsaque sola ea bona perficiet, quae ¡>er singulare? et separati» denuntiationes unius et alterius episcopi tnçMmim foret praestolari. Veniant utique enantes, ui * Q»ae>ftoncf vderii d «oti totavwiti, q. IAX.V. 49 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA PRIMA 14 maii 1870 50 reconcilientur ecclcaiao; wxl conciliationem ab oiadem A morum in sua dioecesi iudicium facere, ita et mihi fas emero jicr reticentiam veritati», hoc unicuique ne­ sit eiculorum antistitum minimo hanc declarationem utrum, nomino excepto, indecorum videbitur et om­ coram vobis apertissime emittere: Siculi fideles calidis animis praediti, nequeunt quin urenti sanctam sedem nibus nervii reepucnduin. Cum plurimorum iam aperti hint oculi, cum multae amore prosequantur. Quocirca laetissime ibunt ob­ evanuerint illusione», cum nullum habuerint exitum viam suis pastoribus hoc gaudium magnum, si Spi­ tot iterata humano conamine experimenta, omnee ritui sancto placuerit, allatuns. Nunc quao dixi, bonitati et indulgentiae vestrae honesti homines, et magni et pani, et nobilee et ple­ bei, do praesenti fatigati, de futuro timente» a summo humiliter submitto. pontifice reposcunt certitudinem, securitatem, vitam ORATIO quae paullaliin recedunt α terra. Quapropter anhela reverendi patris damini Francisci Victoris Rivet plebe maiori cum fiducia excipiet verbum illius, ai episcopi Divianenns l. infallibil itat i eiusdem, quam ipaa actu tonet, i urii Eminentissimi et reverendissimi praesides, emi­ Muictio itidem accedat, legitima equidem, ecqua haec vota populorum. Amplius no moremur ideo; finnie- nentissimi et reverendissimi patres. vimo chantât ia praesidio simul praecincti adimpleamus Heri reverendissimus et doctissimus Pictaviensis esa. Definitio infallibilitatis Romani pontificis noco- episcopus coram vobis super schemate do primatu sum­ bit tantummodo hostibus capitalibus ecclesiae, qui mi pontificis verba faciens, ot quasi montem deputasponsam Christi obstinato persequuntur odio. Ipsi B tionis evolvens, ut dofinitio infallibilitatis mox a Va­ plano verentur, ne veritas solcmniter declarata redimat ticana synodo conficeretur, in medium protulit com­ captae ex errorum vinculis, et ad obedientiam sanctae motionem animorum, et anxietates conscientiarum, sedis reducat tot miren» seductos jxitiua, quam corrup­ quibus conciliari definitione pax, ut aiebat, corte red­ tos. Nili ita esset, haud quoquam animo contenderent deretur. Sed seorsum egomot sentio, et venia vestra impias ephemerides, ut nos a proposito dimoverent; coram vobis contradictoriam opinionem proferre et o convomo omnes darent operam, ut tantum quan­ stabilire aggredior. tocius absolveremus negotium. Olim in conscribendo suo praeclarissimo libro de Quod ad dissidentes spectat, ad haereticos, ad considerai ione divus Bernardus, Burgundiae nostrae philosophos qui sincere velint suum iudicium iugo praecipuum decus, duobus coarctabatur, volebat et fidei subdere, quam pluri mas ii nobis deberent repen­ nolebat, ut ipse ait. Egomet potiori iure utrum loqui, dero grates. Sat enim per hanc definitionem explo­ utrum tacere satius sit, severo examine perpendi. Si ratum illis ont, neminem a nobis quoquo modo cir­ autem, ut in Bernardo, verecundia silentium mihi sua­ cumveniri, nulli umquam sanam celari doctrinam. deat, amor impellit eloqui, amor scilicet ecclesiae Dei, Praeterea do obedientia et intellectus submissione amor sanctae sedis, et animarum Christi sanguine dictatis summi pontificis clariorem accipient cogni­ redemptarum. tionem ; et ita a lapsu tutius protegentur ac facilius Porro et ecclesiae Dei, et sanctae sedi, et innu­ progredientur ad veritatem comparandam. Nec grato meris animabus pro quibus omnia nostra libenter im­ minus animo haec definitio α civilibus guberniis reci- C penderemus, et superimpenderemur ipsi, haud dubie pienda videtur, si recte sibimetipsis consulentes in id mihi videtur adversan summorum pontificum in falli­ studeant, ut diversa uniuscuiusque auctoritatis jura bili tatis definitio. Idcirco quaestionem hanc omnino ραπ prorsus violentia ubiquo terrarum impetita ad omittere, pro viribus suadere ten tabo. Non dedignerobur pristinum restituantur. mini senis et imperiti fratris vestri orationi benignam Quod si aliquis fortasse inveniatur ex nationum praebere attentionem. rectoribus, qui de definitione suspicaretur; tunc nobis Pluribus abhinc annis in quaestionem personalis vires suppeditaret haec moderni scriptoris sententia: summorum pontificum infallibilitalis, in publico im­ Poteste tes huius sacculi adductae sunt in suspicionem prudenter, ut sentio, emissam, sub omni respectu erga prophetas et apostolos praecones sancti Spiritus, peqændendam incumbo; et licet eam in conspectu et ii per ipsas secti sunt, lapidati sunt, vivi decorticati huius augustissimi senatus, hodie in eeipsa perscru­ sunt, crucifixi sunt, capito plexi sunt: attamen divina tari nolim; illius tamen, ut dixi, definitionem a sacro praedicatio veritatis praevaluit et regnat. concilio non proferendam esse contendo, quod tribus His praelibatis, potero ne, reverendissimi patres, hisco instando argumentis sum explanaturus: Io rea do vestro consensu mihi spondere? quippe scilicet in est non paucis intolerabilis; 2° generali ecclesiae bono hono spem plane me erigunt pietas, sapientia ot dia­ adversatur; 3° ecclesiae regimini mihi videtur om­ ri tas omnium vostrum erga sanctam ecclesiam matrem nino inutilis. Tria haec, si vobis placuerit, quam bre­ nostram. Nil referent discrimina opinionum, nil dis­ vissimo evolvam. sensus, nil disputationes. Omnes nos sola veritatis D L Personalis ot absolutae summorum pontificum investigatio usque modo agitavit: cum venerit hora, infallibilitalis dofinitio eet non paucis intolerabilia unus oc idem suaviloquens Spiritus feretur super II ineo utor verbis personalis et absoluta, quia hisce capita nostra, stabit, et resistentiae, si quao sint, tan- eisdem verbis quaestio proferri et omnibus patere quam fumus deficient Hunc flatum omnes, anxii videtur. Eo sensu in cunctis diariis atquo libellis agiprae caeteris, sentient; et calefacti ab ipeo de trepi­ * Argumentum: «Episcopus Divionenais quaestionem d· dationibus splendidum agent triumphum. Tunc ma­ Romani pontificis infallibili tete omnino praetermittendam. In­ ximo necessitatem et utilitatem confitebimur defini­ foi libili tatis nomen intolerabile nunc esse, opinionem antea tionis ac propterea spectaculum evademus ot angelis publicam mundi reginam esse, nec posse prudenter sperni Se­ quendum exemplum Christi, qui non omnia simul apostolis pro­ et hominibus. Reverendissimi patres, nil mihi est reliquum. Sed posuit, sed eos volait praedicationi recipiendae idoneos esse, ut patet ex verbis : «Molta alia adhuc habeo robis dicere, sed non po­ antequam de ambqno descendam, sinito quaeso ut non testis portare modo.· Praeterea infallibili tatis definitionem gene­ meae tantum Catanensis diooccseoe, quam omnium po­ rali ecclesiae catholicae bono funestam asseruit, et id probavit tius sicularum ecclesiarum nomine immortales sanctis­ ex incommodis et damnis, quae inde obvenire possunt Demus simo domino nostro Pio gratias agam, quod dignatus inutilem esae definitionem hanc eo quod ecclesia per octodecim saecula, absque hui asm od i dogmate stetit, et Romani pontificis sit praedictum schema concilio proponere. Sicut alicui auctoritas et dignitas summo in houore apud omnes con­ ex patribus congruum visum est do diepositiono ani- stanter fuit * CONCIL·. GENERAL·. TOMUS LIL 4 51 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 52 tatur et propugnatur; aicqne, licet foraan verbis qui- immaculatae beatae Mariae virginis deiparae concep­ busdam paulo minue praefinitis exhibenda sit, a tionis ferendam, sese habuerit idem sacrosanctum concilium; et quid, posthabitis doctissimis discussio­ populis aut admittenda erit, aut propulsanda. Porro luce meridiana clarius est cuilibet cum suis nibus diulumisque disputationibus, consuerit ac sta­ concivibus in mundo versanti, et rerum praesentium bilient. Liquebat definitionem hanc in votis ac opinionum rationem sibi sincere reddenti, maiorem omnium fere patrum; iamiam erat decretum affirma­ hominum partem circa quaestionem hanc non solum tivum, atque mox, instantibus nec paucis nec contem­ * perturbato et anxio esse animo, ut ip« agnovit veno· nendis doctoribus, erat· promulgandum ; cum fratre rabHis relator; sed revera circa illam, eheu! infenso Praedicatores, qui tomen mitiori iam aggressione *, esse animo, licet ex ipsis non pauci sint, qui catho­ illam impugnabant, enixe rogaverunt no α par ri bu licam religionem sincere profiteantur, sanctam hanc edito decreto, censoria nota etiam indirecto libi in­ ex imo pectore revereantur .«edem Romanam, quam ferretur, hoc freti motivo quod liber discussionis usu·» et verbis et operibus, scriptis oc libris acriter tuentur, super hanccc beatae Manne virginis praerogativam cuique largi&rimis donis, in praesenti rerum angustia, hucusque in scholia ab rvrleria fuerit conc-oeu *. Initan­ pie opitulantur. tibus illorum efflagita! ioni bu», liret per Francisranos» Ne quis dicat ergo, istorum opinionem, quidquid acriter oppugnatis, benigno annuens sacrum conci­ de ea theologice sentiri powit, ex depravata mento lium, decreti formulam immutatione gravi tempera­ aut impio vel malevolo erga sanctam Petri siriem vit, no dicti fratres Praedicatores laederentur, nec m animo originem ducere. Certius oritur ex efformata B devoti erga sanctissimam Dei matrem liabori possent. ratiocinio conscientia, ex consideratis historiae civilis Hac pia indulgentia et sapienti conciliatione, sacrum et ecclesiasticae consuetis effectibus, ex hodiernarum concilium nec honori beatae Mariae deiparae aliquid idearum praepotentia, et tandem, dicere haud absur­ detraxit, nec sancti Dominici venerabilem nilo modo dum, ex insita iam menti a tenerrimis anni * contraria laesit familiam. opinione. Ibi homines evangelio et eocl»iae suum non Dixi quomodo erga definitionem beatae Mariae sine, merito submittunt undique conflictatum ani­ virginis immaculatae conceptionis sere gesrerunt |Λmum ; et si mysteria reverenter quidem credunt, ei ec- tnw concilii Tridentini: liceat mihi nunc referre, quid eladae docentis infallibilitatem abaque detractione circa hane eandem definitionem agere consuerit ipre admittunt, eosdem tamen numquam adducere poteri­ Muictisrimt» dominus noster Pii» paj»a IX. mus ad absolutam et personalem summorum pontifi­ Iam venerabilis memoriae Gregorius XVI enixo cum infallibilitatem profitendam; praesertim cum rogatus fuerat, definitionem hanc pietati fidelium illos non lateat, plurimum etiam inter peritissimos et ’ carissimam supremo sanctae sedis indicio tandem pro­ probatissimos fidei doctores extitiseo semper dissidium ferre. Sod politici * commotionibus, quae ultimos sui atque disceptationem. pontificatus anno» conturbarunt. impediti», rem ad Haec consideratio mihi maximi ponderis «se optatum finem ipse perdocere nequivit. Vix Pius IX videtur. Nam qui * nescit opinionem publicam esse, pontificium solium accenderat, cum omnes coniunctini ut aiunt, mundi reginam? . . . Haec licet saepius Θalliorum antistites epistolas ed illum direxerunt, ut erret, reseque et alios in impervium iter abripiat; C hanc definitionem, ab omni ecclc. ia exoptatam, tannihilominus certum est quod cum illa semper com­ quaui auspirativuma» sui supremi pontificatus primi­ ponendam sit, etiam in rebus quae ex ea non pendent, tias denunciarci. Res modo differtur. Mox vero pi ie­ immo quae et ipsanunet regero ac dominari deberent. rimus pontifex in exilii sui solamen ad hoc maximuin Hoc modo semper, et in civilibus negotiis a pru­ opus se» accingere decrevit. Porro certior iampridem dentibus, ot in imperiis regendis a legislatoribus factus erat votorum, ut ita dicam, lotium ecclesiae; actum est: unde istud apud noe Gallos axioma: Les encyclicam tamen nd omnes episcopos misit epistolam, lois doivent être dans les menas avant d'etre dans les qua non solum ipsorummet mentem, apprimo quidem codes: requiritur lego moribus prius iuesse, quam notam et expresso nunc conariIrndam. .-ed etiam et sanciantur, et in civilibus conscribantur codicibus. cleri et populorum opinionem de lia/ .-solemn i defini­ Nihil ergo, ut par ret, Mib poenis aut credendum aut tione sedulo inquirendam expostulat. Responsis quasi faciendum praescribendum ed, nili prius circa hoc uno ore prolatis et praecedentia vota confirmantibus, effonnati sint inore * ac communis opinio; olioquin quis non credat summum pontificeui Kit tandem in­ et opinio et mont» insurgent eontumaoea, et iugum formatum, cauKiro tot ac tanti * testimoniis nc docu­ impositum indignanter excutere conabuntur. mentis fultam non us * illico absoluturum? Sapien­ Qua quidem ducti prudentia summi pontifice * tissimo pontifici nostro non ita risum cM : mentem sacraque occumenica concilia, multoties leire» od mo­ in Deo intentius defigit, preces publicas praescribit, ram regulas, vel od disciplinam, vel etiam ad fidem doctissimis theologi * rem maturiu * examinandam adatruendom quoquomodo spectant», protelare non D commendai, episcopos quaxnplnrinwa qui de dicta de­ dubitarunt. Ad hoc demonstrandum sufficiat histo­ finitione ultimo leetim statuerent, convocat ; ac tan­ riam concilii Tridentini in testimonium afferre. Ibi dem, ardentioribm» denuo profusis precibus, hancro videre mt quam caute ct prudenter habuerunt definitionem mundo catholico aolemniter promulgat. summi pontifices Paulus III, lulius 111, et Pius IV Usque adeo summo pontifici videbatur, non temere tum erga Germanicus imj>cratoros, tum erga Franco­ wd cautissimo'cum opinione in rebus religionis semper rum. Hispaniae et Anglioe regw, tum etiam erga esae agendum. Ut quid ergo circn quaestionem hanc Alcoianniac duces, nccnon et erga rempublicom Vene­ nostram aliud ingrederemur itor, quam quod et verbi» torum; quneque temperamenta in rebus concilii et factis supremus ductor noster, Pius papa ornatis­ gerendis et definit inni bos promulgandis cum eisdem simus, nobis monstravit? Nonne res hodierna indubi­ adhibuerunt ; insuper, quot et quantas concessione» ad tanter maioris adhuc «t momenti? At mihi potiori argumento, ipsius scilicet Domini protelantes alliciendos, et in maternum ecclesiae gre­ mium revucsndoe propuraere. Porro, quis hodie hanc nostri Iwu Christi exemplo, hoc prudentiae consilium agendi rationem condemnare praceumat? Nonne illam liceat fulcire. In evangelio (Io. XVI) nonne haec • contra spiritu sapientiae et charitotis plenam uno Salvatoris divini doctoris verba legimus: Multa alio adhuc habeo vobis dicere, sed non potestis portare ore praedicamus? Coondaremn» adhuc quomodo, circa definitionem modo? Prodent irei mus ar patient imimus magister 53 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA PRIMA 14 maii 1870 54 Istos ergo, venerabiles fratres, istos greges nostros hace, quae dicenda adhuc habebat, reticere oenauit, L no discipuli Unii cordo ad credendum, magnitudine ob­ licet forsan quandoque rebelles, sed in Christo et ruerentur revelationum, quarum capacee nondum erant propter Christum nobis carissimos semper, hoc ipso Hisce tantis exemplis informati, caveamus et noe, momento ob oculos habeamus, et in hoc solemni nostro reverendissimi patree, ne humeris debilioribus onera coetu, pro eorum salute congregato, anxia mente a importabilia imponamus. Nec dicat aliquis vestrum, nobismetipsis sciscitemur, an quaestio nunc inter nos super hoc me in errore versari. Utinam errore deceptus agitata ad illorum reipsa emendationem et salutem sirn I sed ree non ita ao habet. Liceat ergo mihi adiu- evasura sit! . . Quis desideriis nostris posset esso raro vos omnes in Christo, vos praesertim, venera­ modus, si horumce non satis memores populorum, vel bile» fratres, quibus reformidanda animarum cura non eat prudentes et cauti decreta conficiemus, quibus incumbit Unusquisque nostrum pecoris sui vultum promulgatis, attonitas, attritas, ac quasi intimo corde attento consideret, et coram Deo ox ima conscientia vulneratas complures ex nostris ovibus videremus a pronuntiet, quibusnam placitura et in adiutorium nobis discedentes, iam fortasse haud umquam rever­ suras I quibus, iterum dico, promulgatis, multi alii, fidei evasura, quibusnam o contra invisa, atque piotati, irnmo fidei noxia futura sit ista formalia definitio 1 quorum ad pastorem reversio diu desiderata, paulHocque perpenso ot quasi nunc summo iudici lesu latirn parata, mox sperata, iam nuno impoesibilia Christo pro omnibus, sapientibus ot insipientibus, qui­ fieret et inexhaustis frustra deflenda foret lacrymisl bus aequaliter debitoree sumus, rationem reddituri, Qui luctus et lamenta, quae in postarum conscientiae hanc arduam quaestionem dirimamus. Quod ad me B objurgationes, si nos, reverendissimi patres, qui ad attinet, eminentissimi ac reverendissimi pairea, haec animarum resurrectionem sumus positi, m earum, omnia, scilicet quales ot quam pauci sint qui defini­ culpa nostra, versaremur detrimentum et inelucta­ tionem hanc expetunt et sunt accepturi, quot voro et bilem ruinam ! quanti qui illam aversantur et reiecturi sunt, acri et Porro, et testis eet Deus quod non mentior, ego intento animo oxpendi, qua impulsus comparatione scio ac affirmo, et non pauci ex vobis apprime mecum et urgente conscientia tunc, lioet imparatior, am- sciunt ac mecum affirmare possunt, quod quamplurimi homines istius aevi, posita definitione, circa bonem ascendi. Ergo primo, ei verius est quod quaestioni nunc quam commotiori nuno sunt animo, seso ab ecclesia controversae repugnent atque adversentur fere om­ paullalim subductun sunt, vel etiam omnino abstrac­ nium procerum, doctorum et caeterorum alicuius no­ turi. Ah ! si fas mihi foret palam emittere litteras, quas minis opiniones, provide amoveamus, quae non solum ad me direxerunt viri quidam et altissima scientia et non utilia, sed e contra certissimo forent religioni ardentissima fide et eminenti conditione et in Gallila necnon animarum saluti detrimento; quod nunc de­ nostris percelebri nomine noti ; vehementer essetis monstrandum prosequor si mihi licentiam concedere pertemti de praesenti mentium statu, et procul dubio res ista vobis inter gravissimas pergravissima vide­ velitis, patres reverendissimi. U. Asserere non dubitavi infallibilitatis perso­ retur. Hinc legitimum intelligite metum nostrum, et nalis et absolutae, ut aiunt, summorum pontificum angorem nostrum diiudicate ! Itaque, reverendissimi patres, suppliciter precor et declarationem generali ecclesiae bono funestam fore, c Hic agitur enim de novo dogmate populis nostris, obtestor, vobiscum reputate quam pauca bona, quanta eheu! iam imminuta fide languentibus, imponendo; vero mala reipublicae catholicae ex proposita defini­ novo, siquidem hucusque non solum non fuit prola­ tione scaturire debeant tum in G alliis apud praedictos, tum, sed ne ab ullo quidem concilio umquam intro­ tum in Alemannia et in America apud protestantes, ductum; novo, inquam, et menti quasi omnium hio tum in Russia et in orientis partibus apud schismati­ et nunc certissime repugnanti. Nam, animadvertere cos; et dum tempuS est hic sistamus, ne hinc iter ad velitis, precor, reverendissimi patres, hominum nostri ecclesiam plurimis occludamus, illino vero in viam istius aevi agendi rationem plane ab avorum more dis­ perditionis homines detrudamus, qui usque adhuc in sentire. Hodie, veterum tutiori modo vivendi relicto. sanctas huius ecclesiae semitas sat recte ambulaverunt Ergo secundo, novum personalis summorum pon­ id est plena legitimae auctoritati submissione, et semitas vitoo publicae ingressi, in rebus suis admini­ tificum infollibilitatis dogma nedum ecclesiam adiustrandis partem habere volunt; quapropter in comitia tunim sit ac dilataturum, generali contra ipsius bono publica suos mittunt legatos, qui regum suorum et adversabitur. III. Definitio i rifalli bilitatis personalis et ab­ leges ot acta discutiant et revisent. Minime quidem dubium eat, quin ecclesia hisce solutae summorum pontificum ecclesiae regimini om­ regulis subiici possit; nullusquo prorsus inter catho­ nino inutilis mihi videtur. Utilitas definitionis de summorum pontificum inlicos adest, qui has in ecclesia regenda adhibendas esso contendat Attamen perspicuum est, et ad hoc solum fallibilitate his duobus motivia exoriri poteet, nempe attendere volui, generalem coaetaneorum opinionem, , quod mediante dicta definitione, summi pontifices propellente quadam huiusmodi et morum et idearum supremam suam auctoritatem in ecclesia gubernanda impulsione, praedictae definitioni, non obstantibus facilius et efficacius acturi sint, et quod populus Chri­ veneratione sincera, filiali pietate, studioque ardenti, stianus ipsorum mandata libentius et maiori reveren­ quibus sanctissimum ac dilectissimum papam nostrum tia admissurus rit et exeeuturua Atqui neutrum hio et nunc dici poteet. Sola et­ omnes prosequuntur, rebellatricem fore, nec deinceps solius summi pontificis iudicio suam sortem integram enim summorum pontificum auctoritate a tercentis annis ecclesia regitur; sola eadem auctoritate, om­ in rebus salutis absolute remissuros. Haec eetsine dubio tempestate hac nostra, ai mihi nibus episcopis assentientibus, nulloque inter sinceros fos dicere, moralis atmosplnicra. Fateor equidem me fidei catholicae asseclas reclamante, cunctae de rebus maximi facere scientiam atque virtutem collegarum ad fidem vel ad disciplinam spectantibus per hoc tem­ meorum, α quibus in hoc dissentio, et absque nimia poris spatium exortae controversiae diremptae fuerunt humilitato me procul ab ipsis sub omni respectu post- et errores cuiuslibet generis condemnati, quod eatw pono. Ast in hac gravi quaestione non do personis superque tribus hisce demonstratur apostolicis consti­ nostris agitur, neo de respectiva illarum eminentia tutionibus, nempe: 1® summi pontificis Innocenti XI aut praecellentia; unice de gregibus nostris agitur. bulla Unigenitus; 2® Pii papae VI bulla .diriorem 55 A. SES3I0NES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERA LES 56 ¡idei; 3° Pii papae IX feliciter et gloriose re­ quorumlibet ordinariorum . . . Volumus atque decor­ gnantis bulla Ineffabilis; hasce constitution® proprio nila um, non obstantibus do iure quaesito non tol­ raotu, de scientia certa, deque piena apostolica auctori­ lendo ... et derogatum esse volumus cartería quibus­ tate ediderunt. Ecqui» illis contradixerit? E contra cumque . . . ct perpetuo interdicimus iisdem archiclerus universus, simul et populi in sententiam sum­ opiscopis, episcopis et capitulis quodeumquo exer­ morum pontificum, sensim et sua sponte adducti, citium cuiusvis ecclesiasticae iurisdictionis, nullius ro­ doctrinae promulgatae ex animo adhaeserunt, nec ad boris declarant® quidquid quispiam eorum sit atten­ taturus: ita ut cae ecclesiae et respecti vae earum di ooquodlibet concilium appellaverunt Est profecto deflendum, quod per tria praeceden­ c®es, rite integrae rive ex parte iuxta novam per­ tia saecula nullum generale habitum fuerit concilium : agendam circumscriptionem et haberi debeant et sint ecquis tamen asserere audeat ecclesiam tamdiu sine revera prorsa» libonw; ut de iis noe constituero et sufficienti regimino remansisse? Ergo in praxi sum­ disponere va fon na possimus, quae infra a nobis indi­ morum pontificum auctoritas sat rota atque definita cabitur. * 4 lata tam explicita declaratio, mundo at­ od hanc horam habita est, et etiam nunc, intricatis tonito proluta, nullo indiget commentario, ut ex ea temporum difficultatibus, par esse queat. Sic enim summi pontifici» omnipotentia cunctis etiam obMaculo XVII in Galliis diradicante, statuente oo de­ carcatierimis cridenter appareat. finiente eadem auctoritate, obruti sunt quietismi tum Non sat tomen; sed ad haec tam stupenda ali» pestiferi iansenismi errores. Porro quid in hoc cer­ quaedam non minus miranda adiicero ®L Non so­ tamine, sua Fcnelonio profuere virtus haud dubia, B lummodo plenam antiquae Galliarum ecclesiae ever­ ipsiusque ingenii acumen? Quid cardinali de Noailles sionem ratam habuit summus pontifex et ab omnibus et quatuor episcopis appellantibus pervicacia? Quid ratam haberi voluit, mx! et bonorum illius leuqcora­ argumenta sat stricta Sorbonao nastrar, dieu' tunc lium et redituum omnium proscriptioni, seu potius deviam ingressae semitam? Quid tandem etiam po- spoliationi, licet contristatus aseen tiens eroi®» am istam tentissimt» regiarum curiarum interventus? Con­ non minus opulentam quam nobilem et inclytum, quai * stitutionibus, bullis seu brevibus summorum pontifi­ hucusque suarum rorum rompo fuerat, u gubernio cum, errore per omnia conflicto, devicta eat plane civili stipendiariam effecit rimai cum suis seminanis, rebellio; pont i ficai i eque decreta inter leg® regni, capitulis, univano clero et ipeomet episcopatu ; ita ut universo bonorum plausu, relata et solemniter in­ quasi nccessano quotidianum panem omnes ab alieno scripta fuerunL Animadvertere relitis, precor, reve­ quaesituri forent. Quin immo quamlibet futurae resti­ rendissimi patres, haec omnia ita habuisse, non tutioni» spem ademit declarando actual® bonorum ecobstante summorum pontificum personalis falli bili- deriasticoTuni numquam esse inquietandos. tati» opinione apud nostnitee vigente. Porro, admissa Quis nostrum, reverendissimi patre», ri hoc tem­ infall i bili tate, quid amplius effici potuisset? pore vixisset, super hoc facto \ere inaudito et otnn® Sed quoddam maioris momenti factum ad memo­ excedente adhut * not® fines, non vehementer miratus riam revocandum eet. Anno 1791 Francorum ustio­ fni?ert? Quia, his auditi», summum pontificem revera nali» conventio sacrilegam manum in Galliaruiu eo- iuatitiae limites exceerissc non exclamaste!, et om­ cleriam ini icere ausa esL Non solum hanc antiquiari- C nium legum violatorem non censuisset? At meminieae mam et maxime venerabilem ecclesiam funditus ever­ nos iovef, revcrend« imi * paln>, istius >umma nixi tere et sacram ipsius conculcare hierarchiam conata ratione axiomatis- Salus populi suprema 1er esto. In eet ; sed etiam novum ecclesia»ticarum rerum ordinem, hac extrema rerum angustia Pius VII gladio anci­ audax omnia perpeti, sancire non dubitavit. piti, ut ita dicam, obirotus aut luctuosam et forsan Paulo cessante tandem hac luctuosa tempestate, irretneabikxu gallicae geoti» ab eccleria catholica venerabilis immo sanctae memoriae Piu *» jopa Vil. secoli gnem, aut manifestam iurium canonicorum vio­ suggerente Napoleone, tum primo consule mox im­ lationem eligere, modo ineluctabili coercebatur. Fecit peratore^ cardinalem Constivi, felicis rcconlahonis vi­ quod certimiuie, Deo iudice, faciendum erat ; scilicet rum, instaurandae religioni * causa in Gallio» legatum oetcniam tot millium hominum «iluten» teiiq>oralium miri!. Porro omnibus notum ®t. quam maxima con­ legum ohenantiae anteposuit : et mox quinquaginta troversia do hacce religionis restauratione pontificem abhinc anni * beuta illius anima iam & *ecu!a est coro­ inter et Napoleonem statini exorta sit. Iu * et religio nam illam iuriitiae promiseun ei, qui bonum cer­ suadebant, immo exigebant ut resarciretur lutee ec­ tamen certas it, et fidem non solum suam sed totius clesia, legitim iquo antistites »edil»u» suis rot i tueren­ genti» «rvavil. Et quae gens illa, cuius sic servata tur. Id sutnmus pontifex et dicti» et cripti» efflagi­ lune fido ? neiii|)C antiquum Clodovaei, Caroli Magni tabat, acriter renuente Napoleone, qui iuribu» om­ et mneti Ludovici regnum, quod inter alia *» catholica» nibus contempti * et conculcali», omnia in constitu­ et eedi Petri doiotwima» nationes, francico cordi par­ tione Galliarum ecclesiae ad instar suae dominationis D cite, primum siine historiae traditionibus, primum nova fore contendebat. fide sua inconcusos, primum suis vere catholicae dia­ Frustra ergo obsistunt et legatus et ipeemet pon­ ri tat in operibus, primum land cui numero et affectu, tifex. Dira necessitate compulsus PiusVll lias fa- nemine reclamante, locum obtinet. moriwimM litteras Ecclesia Christi, et Qui Christi Do­ Ah venerandae memoriae poter, vere bis Pius erga mini vier», supremam suam auctoritatem, foeto α de­ nos fuhdil tibi laus, tibi gloria sempiterna pro fausta cem et octo saeculis inaudito, ut scripsit Consalvi, fide» cntholican in nostra patria conservatione, licet palam hisce affirmabat verbi», quae in memoriam re­ tot ac tantis comparata sacrificiisI Omnia penitus vocare Ineat1 : „ Derogami» expresse cui cumque accen­ erant peritura, tu vero iudex imprimis perspicax et tui legitimorum arehiepiscoporum, episcoporum et prudens, tu nobis omnia reddidisti ; et si hodie huic capitulorum respecti varum ecclesiarum, ac aliorum racro concilio inter catholicos antistites, nos Gallia­ rum filii tot adsumus, tui. coram Deo praedicamus, tui muneris est. * Verba litteraroi Qui Christi Domini via» Î 5 proprie tate rent. .Derogamo» cipree» roicuraqu * M«cnrai legitlmoAt mihi, precor, indulgentia vestra» eminentissimi rna artiiepiKopcnun. eptaeoporua, et eapitnlonuu reepeetiriac reverendissimi patres, fusae longius orationis ve­ ra» ecdeaiarm. te aliorum «luoramlibel ordinariorum, et niam benigne concedat Hisco verbis omnibus mihi perpvlno hterdirimuB itakm exercitium ealuiris demonstrandum erat, summorum pontificum auctoriiuri>4ir V.oai» ... iodi»bitur.“ 57 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA PRIMA 14 maii 1870 58 tatem satia «so firmam, et ab omnibus catholicis, 3 praesertim in Galli», eat pleno acceptam, minimeque proinde nova doclarationo neo absoluta personalis in­ fallibili tat is definitione iam opus cese. Quid enim huio sacrosanctae auctoritati «set additura definitio baco et solemn is proclamati©? Nonne immortalis me­ moriae noster Boesuctua, civitatis incae episcopalis maximus et clarissimus honor, in percelebri de uni­ late ecrlcsuie sermone, coram comitiis cleri gallicani Lutetiae congregatis habito, supremum in ecclesia Christi summi pontificis primatum neo controversam ipsius jurisdictionem, quin immo absolutam in qui­ busdam cari Lus auctoritatem, ratis superquo his lucu­ lentissimis verbis exaltavit post sanctum Bernardum: En cas de nécessite, le souverain puntife peut tout: In necessitate summus pontifex nihil non potest. Et nunc tandem opus meum absolvi et definitio­ nem personalis et absolutae summorum pontificum infallibil it ut is ab hoc sacro concilio non esse proclaman­ dam, tamquam 1° hominibus praesentis aevi intolera­ bilem ; 2· ipsimol generali ecclesiae catholicae bono funestam; 3° tandem eiusdem ecclesiae regimini om­ nino inutilem, pro mea sententia et ingenii mei pauci­ tate demonstrare conatus sum. Credidi propter quod locutus sum. Faxit Deus, faxit sapientia vestra, quod non in vanum locutus sim! Ex hoc ambone nunc descensurus, non possum quin sinceras de patientia vestra erga me gratias agam. Omnia de caotoro humiliter, ut par est, vestro supremo iudicio submitto. Magna est inter antistites ipsos scissio, discordia magna: magnae res etiam dependenL De hocco scis­ sione proh dolor! nonnisi gloriantur inimici ecclesiae catholicae, secundum illud , divide et vincea. Quanta liceret dicere do aliis qui Christum profitentur qui­ dem, sed non ecclesiae catholicae adhaerent in oriente et in occidente, qui vel primatum summi pontificis non agnoscunt, vel ecclesiae catholicae infallibili to­ tem, qui proindo novo bocce dogmate eo magis ab ecclesia removerentur, spe omni recisa, ut illi umquaxn uri nos redeant Sanctus Paulus apostolus ipse dixit1: Lac vobis tribui et non solidum cibum, quia iis adhuc por­ tandis impares eratis. Ecclesia catholica his omnibus plus lacto praebet et praebuit adusque in symbolis fidei, secundum quae professio fidei instituitur. Quaerit autem ecclesia: des mihi animas. Itaque has eLiam omne· quaque licet prece invitare, non autem i repellere oporteret. In votis est insuper, ut a concilio regula seu norma credendorum clara, explicita, firma proponatur; cum tamen si decretum hocce enunciarctur, negotium et labor sacris curionibus nimis difficultaretur: siquidem in controversiis signanter cum ocatholicis, illi fere semper inferiores ex arenae lucta discederent, siquidem palmari, irrefragabili argu­ mento decretum, sententia haecce probari nequit, id quod publice etiam fit toties quoties coram fideli­ bus, atque sic non tantum sacri praecones confusi, sed multum ipsi etiam fideles turbati discedent In dioecesi conscientiae meae concredita, fidelium numerus prope od medium millionem ascendit; inter­ ORATIO mixti insuper sunt bis centum millia protestanti um, reverendi patri * domini loannis Ranolder episcopi qui disciplinis theologicis multam operam navant, et Vesprimiensisl. qui iam nunc expectant occasionem, qua, tali ratione Eminentissimi praeside·, eminentissimi et reve­ pronunciando hoc decretum, catholicam ecclesiam pa­ rendissimi patres. lam aggrediantur, et ad defectiones invitent Non neQuod faustum sit et salutare quod in concilio agi­ C cesse, non utile est, non, decretum hocce enunciare. mus, quod idem benedictionem et incrementum de­ Si abstineatur a decreti huius pronunciatione, nemo super emereatur, oportet primum quaerere regnum perderet Qui fors huius opinionis sunt, huius sen­ Dei, secundum illud: Adveniat regnum tuum; bonum tentiae maneant, habeant de quo gaudeant Suum ecclesiae, incrementum ecclesiae oportet quaerere, quae cuique; nec nobis illam opinionem obtrudant, quae leeu Christi sunt, salutem animarum, pro quibus Sal­ violentiam conscientiae induceret Atque hinc summ­ vator noster mortuus est Salus animarum principalis opere optandum, ut a decreti huius pronunciatione ab­ scopus, suprema lex concilii oecumenicL Ast vero tre­ stineatur; vel, quod praeai narem et praedes i derarem, mebundus vereor, immo video huiu scopo principali utinam beatissimus pater noster qui potens est, qui concilii adversari, si decretum do Romani pontificis cernit certe pacem, tranquillitatem turbatam fere ubi­ infallibilitato enunciaretur. que, bi ille pro sua potentia, sapientia imperaret quasi Multi sane ex catholicis advertentes novum onus muri et ventis, fluctibus et tempestatibus, et cer­ imponi humeris, desiderari quod adusque desideratum neremus laeti omnes magnam tranquillitatem, si bea­ non fuit, quod non semper, ubique, et ab omnibus tissimus paler α quo non thesis haec profecta est, obtinebat, dicerent profecto3: Durux est sermo hic, proprio motu nunc adhuc quaestionem hanc de medio ei quis potest portare eum? Fateor anxietatem sum­ tolleret! Profecto hocce sapientia, hocce magnani­ mam esse in corde meo propior iocturam multorum ex mitate, hocce vero animarum angore coronam sibi his; non tantum iacturam eorum, sed etiam genera­ ¡Miraret i in marcesci bilem. Faxit Deus! tionis animarum subseqnentia. Fateor eese forsan in D ORATIO numero eorum infirmos in fide, qui non satis sincero corde religioni catholicae adhaerebant. Ast vero reverendi patris domini Bernardi Conde y Corrui episcopi Zumarensis . * Paulus apostolus dicit3: Infirmum in fide suscipite; Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ motrisfamilios cura et sollicitudo maxima in aegro­ tantes proles dirigitur. Salvator noster ipse, relictis rendissimi patres. Do schemate nobis nd disceptandum proposito co­ nonaginta novem ovibus, centesimam illam perditum­ que quaesivit: venit autem, ut ipsa dicit, quaerere ram vobis locuturus, id imprimis alte repositum in et salvum facere quod perierat Oportet ut in concilio mente habeo, ut cito citius me expediam, no forte agantur quae unionem, unitatem animarum promo­ voe taedio afficiam. Quod quidem non ita difficile veant; nam pro dolori vestis inconsutilis scissa est. α me praestandum puto, postquam clarissimœ patre·, 1 Argumentum: .Episcopus Vespri mien.» is piara habuit de animaram pericolo quod ex hac de qua agitur definitione timeri merito potest: abstinendum idcirco a pronuntiatione huius dogmatis, qnod neque ubique neque semper neque ab omnibus retentum est. Conclusit votum emittendo ut sanctis­ simus dominus noster hac super re silentium imponsL" « Ioan. VI, 61. > Rom. XIV, 1. i Í Cor. VL 8. i Argumentum : .Episcopos Zamorenris adhxerere se sche­ mati dixit immo de proposita qoardione summopere ImUti Addendam nihilominus parigrnpbum dixit in capite 1· ubi totius doctrinae fundamentum statuitur, et nllalii starne Scriptorie testimoniis sancti patres velati tradi bonis teste * oou dican­ tur. De hoc tamen ait m loqnnturam ia disraeoone ipeciaiL * 59 A. 8ESSIONE8 PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 60 qui prolocuti sunt, audivimus multa praeclaro et pro A ait filiorum. Doctrinae evolvendae ac firmandae argumenti dignitate dicentes, etiam illos qui non pro merito initium inde sumitur, cum de ecclesia Dei fit sententia, quae proponitur definienda, sed e contra sermo, unde ecclesia ipsa suam accipit firmitatem, suamquo vindicat indefecti bilitatem. In Romano locuti sunt Illis patribus imprimis asaentior, qui do re et autem pontifice constitutum fuisse a Christo Domino forma schematis a reverendissimis patribus deputatis fundamentum ecclesiae, nemini catholicorum dubium de fide propositi approbationis calculum adjecerunt, esse potest Cum autem in ecclesia rei christianao neo repetenda quae ab cis copiose quidem non minus summa habeatur, cumque ecclesia ipsa ad caput suum quam accurate sunt exposita. Praetereundum tamen convergens, Romanum pontificem, ab ipso illum ac­ non esse censeo maximas Deputation! deberi gratias ; cipiat vigorem, qui per membra longo lateque diffun­ et quod ad me attinet, hoc debitum ei libenter ex­ ditur; merito hic repetere possumus cum venerabili solvo, eo quod illorum patrum desideriis satisfecerit, Bellarmino1 : ,,De quo agitur, quando de primatu Ro­ qui primam de ecclesia constitutionem ordiri velle mani pontificia agitur? Brevissime dicam: agitur de significarunt a primatu Romani pontificis constabi­ summa rei christianae." Hinc facile colligi potest, liendo et firmando tamquam fundamentum visibile quantum nostra interest, qui sumus speculatores in ecclesiae Christi. Gratum deinde censeo patnbus, domo Dei, pro sanae doctrinae custodia sub i peo Ro­ certe mihi valde arridet, quod tribus primis con­ mani pontificis ductu, hanc ato materiam discutere stitutionis capitibus absolverint catholicam de pri­ et absolvere. Quod quidem magis magisque urgens matu pontificio doctrinam : sponte enim sua fluit ea- B videri debet, ideo quod de huius primatus con­ pite quarto Romani pontificis infall i bili tas, velati sectaria praerogativa, nempe de infallibilitate in do­ conclusio ex praemissis, effectus ex sua causa, arbor cendo, talis iam facta ait commotio; ut nihil oppor­ ex suo semina tunius evadat ad exinde orta discrimina sedanda, Liceat tamen mihi animadvertere, quod aliquid quam solemne ac universalis ecclesiae iudicium: ideo desiderandum videatur ubi iacitur fundamentum to­ gratulamur nobis exhibitum hac de re schema in qua­ tius doctrinae, nimirum capite primo, ubi ex sacra tuor capita divisum. Scriptura ea quidem assumuntur testimonia, quae nota Optime ad roro concinnatum mihi videtur pro­ sunt et rem omnem conficiunt. oemium : licet enim Romani pontificis primatus veri­ Sed quia ad stabiliendum et determinandum sa­ tas sit catholica fide tenenda; tamen merito in pro­ crae Scripturae sensum, patrum ecclesiae dicta valut oemio memoratur, portas inferi nihil omina· * in­ traditionis testium non allegantur, sola vero adhibita surrexisse, ac maiori in dire odio insurgere contra clausula „ut ab ecclesia catholica semper intellecta est' * huno primatum; atque inde repeti necessitatem eius­ ree haec absolvitur; conveniens fore censerem, ei ali­ dem confirmandi per hoc Vaticanum concilium, ao quibus patrum testimoniis in modium adductis sum­ evolvendi iuxta antiquam et constantem universalis maque cura delectis, ob oculos poneretur perpetuus ec­ oocJeeiac fidem. clesiae sensus, quo allata testimonia ecclesia intellexit Quae tribus prioribus capitibus continentur do et saeculorum praxi edocuit. Scio equidem illa ipsa apostolici primatus in beato Petro institutione, de clausula usos fuisse patres multati» in conciliis, et C eiusdem perpetuitate, vi et ratione odoo clara sunt et frequentiarimam esse in Tridentino: attamen cum in perspicua, ut nihil lucidius dici posse existimem. praesentiarum agatur de visibili fundamento totius Caeterum sapientissime foetum eeee puto, ut quod noelesixe, summa scilicet ipsius potestate, non alienum verissime reseritur de episcopali huius primatus uni­ a rei magnitudine censerem si fulcimentum doctrinae versali potestate ordinaria et immediata, asseratur pa­ catholicae de primatu Romam pontificis omnibus ritor de singulorum episcoporum in suis dioecesibus numeris absolutum appareret. Sio enim iam a prima potestate: ita satis factum est complurium patrum operis fronte, caetera firmarentur validissime, quae votis; et fidelre magis magisque videbunt, quaenam tribus reliquis capitibus complectuntur. Ab hac autem sit relatio simul et arctissima coni unctio suorum pa­ traditionis expressa ac distincta expositione ex­ storum cum supremo omnium pastore Romano pon­ hibenda, cum nunc locum non habere videatur, pro- tifice. Libenti animo igitur excipio quae in prooemio pteres quod schema gen erati m discutitur, supersedeo ; et in prioribus tribus capitibus habentor: sic etiam ea exhibiturus tamen, ri id alii patres non praestiterint, quae in capite quarto circa infallibilitatem Romani cum caput primum schematis in discussionem venerit. pontifìcie opportune exposita sunt, de qua aliquid Quidquid vero hic adnotandum et exponendum diffusius dicendum puto. censui, vos, reverendissimi patres, pro vestra sapien­ Cum de fide sit Romanum pontificem ene supre­ tia judicabitis, et ego indicio veetro subeen barn. mum pastorem animarum, quae a veritatis cognitione alimentum accipiunt ; ita inter catholicos certum »*βο ORATIO D debet ac omnino tenendum, decreta Romani pon­ reverendi pains domini Petri Celtia episcopi tificis ex cathedra loquentia ene irreformabilia: hoc Partensis1. enim eruitar ex recta intelligentia sacrarum Scriptu­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ rarum ; hoc luculentissime demonstrant omnium chrirendissimi potrea. erianae historiae saeculorum documenta; hoc denique Schema constitutionis dogmaticae primae de ec­ satis clare ipsa oecumenicorum conciliorum inûuit clesia Dei volenti animo excipiendum duco, illud re- auctoritas. mmiscana, quod honor et gloria patris, honor et gloria Schema quod prae manibus habemus, ad nostram memoriam revocat, quid concilia generalia Lug­ 1 Arfumetitam : .Episcopus Paeteutis eum gaudio decretum dunense II et Florentinum graecis et latinia in utrobse sMdpleadim, to qnod honor patria ait etiam filiorum. Recte tractation em de ecclesia a Romano pontifice exordiri, qui aedssiae fondamental «t. unde ipsa totam rigorem recipit Agi de mat tetina rei ebrlsüanaa cuca de Romano pontífice agitar. Optíaua rase schemati· nexum. bene concinnatam prcMmim, et Ite clare se dilucide expon! ea quae in primis tri­ bus eapitilrtu sant, ut nihil ulterios exigi posait Transiit ad repnt de nfalWlitete. et haae alt In Ipsa Idea supremi et «nivetnaRa pastoris contineri, at id confirmavit Scripturae testí- muuiis, veteribus eedesiastícae historiae doeomentis et Ipsorum oecumenicorum co odilorem auctoritate. Nedum opportunam •ed necessariam nunc esse definitionem hanc Utentia peculiari bus dierum nostrorum adimetis. Concludi rogando ut wdmltteretar schema quod omnium rotis respondere videtur, et · quin ¡fenili episcopis expostulatam fuit * 1 Dc ramno ponii/tce, lo praefatione. 61 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA PRIMA 14 maii 1870 62 quo consentientibus, do hac re affirmaverint, et quid A quirere, an pro temporum adiunctis oporteat, ut sacrodo integritate fidei semper in apostolica sode servata, sanctum hoc Vaticanum concilium doctrinam aliorum patroe concilii Constantinopolitoni IV super hac re in conciliorum ubenus explicans definiat, Romanum formula fidoi declaraverint. At pro mea satisfactione, pontificem in rebus fidei ot morum definiendis erraro meminisse iuvat, quomodo patres concilii Constanti * non posse. Cum a saeculo IV Romani pontifices sem­ nopolitani III, quod est illud ipsum VI oecumonicum, per ao temporum adi une ta, fidei necessitas, vel uti­ do quo tot et tanta proclamantur, torcenti orientai» litas totius postularet eccl»iae» putaverunt eo circum­ patron epistolam Agathonis scribentis: „Numquam a dare splendidissima corona fratrum, et eorum sapientia via veritatis in qualibet erroris parte1 deflexa iuvari, quos Spiritus santtus posuerat regere eccle­ est apostolica sedee" libenter audierint, et expansis siam Dei; tuno concilia oecumenica indicta fuisse manibus susceperint, conclamant» : * „Littora profere­ invenimus a Romanis pontificibus, ut errores tunc batur, ct per Agathoncm Petrus loquebatur"; sicut tempons contra fidem catholicam diffusi solemn! et milii non |>orvi ponderis videntur praecedentia vota iudicio damnarentur. Indo fit, reverendissimi patres, Chalcodoncnsium patrum, qui Loonem Magnum fun­ ut adhuc maneant nonnullae veritates sino dogma­ damentum fidoi appellarunt, dicent» : * „Haec est tica sanctione, quae licet ab omnibus uti certae (id» nostra, haec »t fid» eoclosiao; anathema ei qui habeantur; tamen, utpoto quae a nullo fuerint adver­ ita non crediderit.4* sario oppugnatae, nulla pariter dogmatica sanctione Hoc utique, reverendissimi patr», non satis at­ eguerunt Ex iis una est, de qua disserimus, veritas; tento perpendisse videntur, qui protulerunt nescio B quae cum generali catholicorum consensu uti certa quaonom commenta de necessitate antecedentia vel haberetur, nullam habuit formalem scholam et ex subsequent^ ccclreiae consensus, ut decreta pontifìcia professo adversam ad id temporis usque, quo Tri­ do fido et moribus infallibilitatis notam sibi vin­ denti celebrata »t oecumenica synodus. dicent et acquirant. Immo, iuribus unius4 divini prima­ Post haec nunc primum colligitur generale con­ tus in duas portee divisis, eo rem detulerunt, ut duo cilium; et nulli dubium, esse muneris huius sacri elementa pariter essentialia debeant necessario con­ Vaticani concilii rem ad trutinam revocare, et si id currero ad constituendam supremam ecclesiae potesta­ publico ecclesiae bono expedire videbitur, solemni tem ; ac si non ecclesia super petram, sed petra super iudicio definire, supremum Romani pontificis iudi­ ecclesiam fundata esset; ao ai non Petro fratres suos, cium in rebus fidei et morum esse immune ab errore^ sed fratribus datum esset Petrum in fide confirmare; Et hoc non solam hisce nostris temporibus congruere, ac si non pastor oves, sed oves pastorem regere et verum etiam pro mea sententia necessarium esso gubernare deberent. Petrus tamen, dicam cum Bru- 4 proreus existimo. Nemo enim ignorat, quid multis nono Astensi5, „Petrus pascit agnos, pascit· et ov«; abhino mensibus, concilii occasiono noeta, scriptum pascit filios, pascit et matres; regit subditos, regit sit et quid adhuc scribatur sive pro tuenda, sive ma­ praelatos. Omnium igitur pastor eut, quia praeter gis ao magis pro denegando utilitate ct opportunitate agnos ot oves in ecclesia nihil »L" huius definitionis. Immo ree eo usque devenit» ut non Et revera, tribus prioribus ecclesiae saeculis nul­ solum opuscula, verum etiam non parvae molis libri lum oecumenicum concilium celebratum fuisse con­ C in lucem prodierint, quibus catholica doctrina aperte stat; haeres» tamen, et non lev», fuisse invenimus, impugnatur, formam constitutionis ecclesiae subver­ quae solo et irrefragabili Romani pontificis iudicio tendo. Rea nunc talis est, ut catholici testimonium profligatae sunt. Solum Romanum pontificem fuisse verae doctrinae ab hoc concilio flagitent ct expectant. iudicem infallibilem fidei et morum ita clare in pri­ Quis vero conciliorum finis, nisi ut error», qui nomis ecclesiae saeculis patuit, ut Cyprianus de ecclesia viter surrexerunt, a veritate secernant? Si in tanta Romana asserere posset, quod ad eam perfidia habere rerum et animorum perturbatione concilium Vatica­ non posset accessum. In eadem cathedra Augustinus num huic suo muneri defuerit, timendum »t, ne nova profitebatur Deum posuisse doctrinam veritatis, id- doctrina unitatis principium diruere minaretur, ct ca­ que ad securitatem plebis, ne u inquam salubris doctri­ tholici dubitarent, putantes, concilium Vaticanum circa formam constitutioni.·» ecclesiae novi ter produc­ nae veritate desereretur. Et notatu dignum. In saeculo V quadraginta tree Galliorum antistites tam loquendi et definiendi rationem non habuisseHaec omnia, reverendissimi patr», praeteriri in concilio sub Ravcnnio Arelatensi episcopo congre­ gato, in falli bilitatem Romani pontificis magno Leoni haud poterunt ab hoc Vaticano concilio, cuius »t reli­ significabant his verbis memorandis7: „ Exaltavimus, gionis et societatis iura tueri atque defendero: nam Deo propitio, lectis beatitudinis vestrae litteris» et haec definitio cpm utriusque iuribus arctissime con­ ... omnes in Galliis constitutos exultare mox feci­ necti videtur. Et revera, qui ecclesiasticam historiam mus ... Quao apoetolatus vostri scripta, ita ut sym­ oiusquo philosophiam callent, apte norunt, quae ot bolum fidei, quisque redemptionis sacramenta non D quanta in nonnullis catholicis nationibus orta sint negligi t, tabulis cordis describat" Quam vero hono­ mala ex huiusmodi doctrinis auctoritati sanctae sedis rabilem traditionem illius inclytae Gall iorum ecclesiae adversis. Hinc absque dubio repeti debet imminu­ colligens clarissimus ille Meldensis episcopos haec tus in populis ille devotionis spiritus erga summum habet: „Ecclaia Romane numquam haerasim cogno­ pontificem vicarium lesu Christi in terris; hinc illa vit; ecclesia Romana est adhuc virgo, et Petrus in suis nonnullorum audacia, qui a pontificia decisionibus ad generale concilium appellant; hinc servilis illa adula­ successoribus permanet fundamentum fidelium." Sed no diutius in his immoramur, satius erit extio regibus, qui ecclesiam non ut dominam sed ut ancillam habuerunt; hinc denique insanus ille rebel­ 1 ad quamlibet ,.. pariem ed. Vade 1 Apud Labbe, tum. Vit, p. 1090 cd. venet; Mansi, XI, 239. lionis spiritus, qui ex ecclesiastica in civilem trans­ ■ Apud Labbe, tom. IV, ρ. 1235 ed. reoeL; * Manii, VI. 972. gredióos provinciam legitimas auctori tat» evertero 4 Auju« ed.Vat. molitus est. Affinis enim est et consentiens ratio * Comment, in Ioann, cap. XXI, spud Migue, P. L., LCLXV, coL 600. Snb nomine EoMbii Einiiaeni eadem leguntor in eorum, qui ecclesiasticam hierarch i ani subvertere co­ Bibliotheca Pat mm, editione Logdunenri, L VI, p. 794, ex hu­ nantur, cum insanis illorurn consiliis, qui in civilis milia in vigilia sanctorum apeatolorum. regiminis ordinem eamdem siiUrrrionem invehere • pa ted om. ed. Vatic. aggrediuntur. 7 Eput. XCIX inter opera tondi Leoni , * editionis B all firi co rum. Et hic mihi liceat, reverendissimi patres, aliquid 63 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 64 speciatim attingere de rerum odami Lato, quae inultis A generalis habebitur feria tertia, in qua discussio gene­ ** abhinc annis Italiani nostram susque deque vertit, et ad ralis de proposito schemate continuabitur. Et addidit: extremam minatur perdocere ruinam. Qui singulan „De actu solemni, qui feria secunda sequentis heb­ astutia thronum simul et aram appetierunt, divisam quamdam regiminis formam in utroque ordine, in domadae habebitur, reverendus dominus subsecreta­ * eodœiastico nempe et civili, inducere moliti sunt, par rios scitu necessaria ex ambone publicabit/ Tunc ambo nem subsecretarios ascendens sequens utrimque principatus odium, par perversissimae po­ pularis aequalitatis studium. Hinc factum est, ut monitum perlegit: Reverendissimi patres, feria secunda sequentis eicuti civilem potestatem de supremis imperantibus in magistratus, et de magistratibus in populum hebdomadae sanctissimus pater in ecclesia Sanctae transferre vellent, ita contra supremi pontificatus iura Mariae Angelorum in thermis Diocletiani hora deci­ quotidie debaochantes, ecclesiasticam auctoritatem non ma matutina faciet distributionem praemiorum pro tantum inter episcopos coaequarent, verum etiam ad expositione obiectorum artis christianae. Quicumque presbyteros fere independenter transferrent Hinc illa ex reverendissimis patribus huic solem ni actui inter­ totius ordinis perversio, cuius exitum, quam exitialis esso voluerint, accedant in habitu praelatitio, id eat in fuerit, funestissima omnium, quae secuta est, nec rochet to et manteletta, et ingrediantur per portam hodie expectata, calamitas comprobavit, nempe con­ monasterii huic ecclesiae adnexi. ** stitutio associationum schismaticorum vulgo dicta def Hisce omnibus absolutis, dimissa congregatio ret. dao emancipato. Uti nam haec somnia, et non vera B 6. fuissent facta; quae tamen magis ac magis roboris Congregatio generalis quinquagesima socan da accipient et latius patebunt, alias pervadendo catho­ 1870 mail 17· licas nationes, û pro viribus non obetet huius Vati­ cani concilii auctoritas. Feria tertia die 17 mail 1870 hora nona matutina, Quae cum ita sint, proreus necessarium puto, ut in conciliari aula Vaticanae patriarchal is basilicae, ecclesia per suos pastores in oecumenica synodo con­ generalis reverendi&imonim patrum congregatio gregatos suam sententiam dicat, ne forte silentio suo habita est; cui interfuerunt sexcenti patres, nempe quod erroneum est tolerare videatur. Error enim, 38 cardinale», 8 patriarchae, 8 primates, 89 archiepi­ iuxta inris effatum, error, cui non resistitur, approba­ scopi, 416 episcopi, 5 abbatte nullius dioecesis, 14 ab­ tor; et veritas cum non defenditur, opprimitur. Tolla­ bates generales sive praesides congregationum ordi­ tur oportet ex animo fidelium omnis dubitandi ]ckus; num monasticorum, usum mitrae habentes, 22 gene­ et sic omni secluso erroris subterfugio, nemo, loquente ral» et vicarii generales; quorum omnium nomina, Petro ex ee cathedra, quam Cyprianus ventatis domi­ quae per assignatore» locorum accurate descripta fue­ cilium appellavit, falso sibi persuadere poterit, se in runt, exhibet indiculus patrum quinquagesimae se­ catholica ecclesia tuto permanere, aliter credendo, cundae congregations generalis, qui inter acta con­ quam Petrus credendum diiudicaL Nihil igitur super­ cilii asservatur. Reverendus paler dominus Fridericus de Fûrstenest, reverendissimi patres, ut ego sentio, nisi quod Romanum pontificem in rebus fidei et morum défi- C berg archiepiscopus Olomucensis missam lectam oeloniendis errare non posse, solemn i ter tamquam dogma bravit Qua absoluta, et recitata oratione Adsumus Domine etc., eminentissimo * primos praes» sic potrea fidei in hoc sacro concilio Vaticano vindicetur. Schema nobis propositum, cui ex toto corde adhae­ alloquutus est: ,,Reverendissimi patres, prosequimur in hodierna reo, yotis omnium respondet. Quingenti enim, ut iam dictum est, ex vobis ipsis ad peragenda saecularia congregatione discussionem generalem propositi sche­ martyrii sanctorum apostolorum Petri et Pauli in hac matis constitutionis dogmaticae primae de ecclesia alma urbe congregati circa aposto licum thronum, quin­ Christi. Audiendi >upersunt nonnulli reverendissimi genti ex vobis, novi potrea chalccd onenses, Piuni IX patres, qui iam veniam loquendi obtinuerunt in con­ pontificem maximum non dubitastis acclamare uni­ gregatione generali proxime habita, nempe episcopus versalis ecclesiae doctorem oc fidei custodem1, con fi r- Briocensis, episcopus Sancti Galli, et episcopus Rotmando ea quae ad fidei depositum custodiendum ab tonburgensis. Cum vero unus ex patribus deputati on is eo fueriut prolata, et ea reiiciendo tamquam fidei ad­ pro rebus fidei, nempe reverendus dominus archiepivena, quae ab eo fuerint reiccta. Faxit Deus, ut idem Bcopus MechLiniensis iuxta uum. IX decreti diei 20 fe­ unanimia consensus in hac veritate definienda fiat bruarii petierit veniam oratorum difficultatibus et specimen illius arctissimae unitatis, quam ex illa ob­ animadversionibus respondendi, is primus loqui venturam speramus! Faxit Deus ut, unitis per discus­ poterit. His acceeeerunt complures alii eminentissimi sionis temperantiam consiliis, veritas magis elucescat, ac reverendissimi pairen, quorum nomina iuxta ordiD neru dignitatis et promotionis disposita reverendus et omnium oculos od se trahat! ' * Utique, reverendùrimi patres, veritatem tantum dominus subsrcretarius nunc ex ambone recitabit. Id subsecretarios exequens ambonem ascendit et quaeramus; et si veritatem in chántate quaeremus, Deus, qui eet ventas simul et chantas, ipse in nobia, tabellam oratorum perlegit, in qua inscripti erant: eC n» in ipso manebimus. Utinsm, utinam ex pacata Eminentissimus oc reverendissimus dominus Frideri­ discussione, omnibus, qui hio adstomus, ecclesiae pa­ cus cardinalis Schaarienberg archiepiscopus Pragenstoribus datum sit manus mutua benignitate conserere, 8 is, eminentissimus ac reverend issi mus dominus Fran­ et super venerandos cineree, cara pignora principis ciscas cardinalis Donnei archiepiscopus Burdigalenria, * oc reverend issi mus dominus losephus apostolorum fraternitatis foedus vehementer confir­ eminentissimi! Oth morus cardinalia Rauscher archiepiscopus Vindomare, servando unitatem spiritus in vinculo pacis. Haec omuia, quae dixi, reverendissimi pairee, sa­ bo nens is, eminentissimus ac reve rend issi mus dominus Paulus cardinalis Cullen archiepiscopus Dublinensis, pientissimo vestro i udi cio submitto. emincntieimus ac reverend i» i mus dominus loannee Hic autem interrupta disceptatio «t, et emi ne n- Ignatius cardinalis Moreno archiepiscopus VallieoleitfKm-s prunus praeses patribus dixit: tanus, reverendissimus dominus Gregorius luseef pa­ ..Reverendissimi patres, proxima congregatio triarcha Antiochenus G racco-Melchi tarum, nrverendissimus dominus Ioannes Simor archiepiscopus Strigo» gqpra. t XL1I. p d. 65 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SECUNDA 17 maii 1870 66 ni ens is et primal Hungarino. Reverendissimi domini A seu specialia descenderunt, sed de opportunitate huius archiepiscopi, loan nee Mac Halo archiepiscopus Tus­ declarationis dogmaticae disseruerunt in genere, et inons is, Patri ti ue Lcohy archiepiscopus Casseliensis, moriva pro sua quisque sententia concilii patribus ex­ Spi nd ion Maddalena archiepiscopus Corey renais, hibuerunt Inter moriva illa, ut meministis, enume­ Georg lus Darboy archiepiscopus Pariuenais. Reveren­ rata fuerunt haec: primo quidem timor imponendi fidelium humeris onus importabile; deinde prudentia dissimi domini episcopi, Andreaa Ráese episcopus Argenlinenais, Petrus Paulus Trucchi episcopus Foro- huius verbi Domini1 : Non potestis portare modo; livicnsia, Francincua Pologne episcopus Castri Maris, denique adiicieb&tur inutile oc periculosum fore, si Guillelinus de Ketteler episcopus Moguntinus, An­ de hac ro a concilio ederetur declaratio dogmatica. Onus sane importabile caKet dogma condi novum, tonius Carolus Coiwmu episcopus Engolismonsis, lacobus Ginoulhiuc episcopus Gratianopoli tamis. eo scilicet sensu, quem huic tu· i novum attribuunt ilInseph Caixal y Estradò episcopus Urgellensis, literati multi inter laicos. Et quodnam dogma? Iner­ losephun Hippolytus Salas episcopus Sanctissimae rantia seu infallibilitos ipsius personae summi pon­ Concept ionia de Chile, Petrus Rota episcopus Gua- tificis, et quidem infallibilitas absoluta: dogma no­ stallensis, loan net Mac Evilly episcopus Gal vi ensis, vum infallibilitas personae et absoluta. Huiusmodi Guillolmus Clifford episcopus Cliftonicnsis, Petrus autem onus importabile esset humeris meis et vestris, Henrietta Géruult do Longaleric episcopus Bellicensis, reverendissimi patres, importabile etiam foret nobis Renatus Annandus Maupoint episcopus Sancti Dio­ sio intellectum; etenim per dogma novum intelligunt nysii Reunion», Augustinus Vérot episcopus Sancti 13 quidam novam doctrinam ecclesiae fidei propositam, Augustini, Alexander Bonnox episcopus Csanadcnsis novam, inquam, doctrinam. Sed non agitur de doc­ et TemcsvarieuHis, Ioannes Petrus Bravarci episcopus trina nova, agitur de ecclesiae doctrina constanti: et Conslantiensis et Abrincenris, loeophus Pupp-Szilagyi satis patet ex usu ecclesiae perpetuo, etiam patriarcha­ episcopus Magno-Varadinensis ritus rumeni, Petrus rum orientalium, recurrendi semper ad sanctam se­ Le Breton episcopus Anicicnsis, Eugenius Lachat epi­ dem, od Romanum pontificem tamquam ad iudicem scopus Basileenais, lulius Lenti episcopus Nepesinus et supremum in quaestionibus fidei ; secundo ex concilile Sutrinus, Laurentius Gastaldi episcopus Salutiarum, oocunienicis, ut videre est in ipso schemate, quod Felix de Las Cases episcopus Constantinianus et Hip­ examini vestro e»t propositum. Nec quaestio est de infallibili tate absoluta pummi ponensis, Maria Ephrem Gorrelon episcopus Neme­ si nus, Franciscos Leopoldus Zolli lacobuzi ordinis pontificis >cd de infallibililale omnino relativa, sci­ sancti Benedicti abbas nullius Sancti Pauli do Urbe. licet relate od veritates, quao in fidei deposito coaOratoribus publicatis, eminentissimus primus tinentur vel expresse vel implicite, vel connexione praeses ad ambonem vocavit arch ¡episcopum Medili- essentiali et necessaria. Agitur itaque de infallibililate fidelis depositarii et incorruptibilis defensoris n ¡ensera his verbis: istius depositi divini: non agitur de aliis. Ergo non „1 taque ambonem ascendat qui ex patribus Depu­ tation's pro rebus fidei veniam loquendi petiit, nempe est infallibili!a> absoluta. Nec demum tertio quaestio est dc persona inreverendissimus dominus Victor Augustus Dechampe C fallibili. Si enim persona jxipao infallibilis caset, archiepiscopus Mechliniensis et primas Belgii." tuno et tamquam persona privata infallibilis esset, ORATIO cum persona dividi nequeat î et propter camdcm ratio­ reverendi patris domini Victoris Augusti Drchomps nem infallibilis esset semper et in omnibus, et tunc archiepiscopi Mechliniensis l. recte diceretur infallibilis infallibilitate absoluta. Sed ita non est; nam tunc tantum divina et infallibili Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ assistentia gaudet cum munere suo supremi iudicis rendissimi patres. Quamvis discussio habeatur circa schema gene­ aut absolutum. sed primatui ecdentastico adhaerens. certi>que rarim sumptum ; plerique tamen illustrissimi oratores conditionibus obnoxium." Similia dici posse de infallibilitate de quarto tantum huius constitutionis capite locuti separata, sed haec omitti pn$ *e dixit nipote iam praeoccupata i»unL Et iure quidem merito, non enim od singularia ab episcopo Pictaviensi. Nec dici quod novae revelationes pon­ tifici fi nt, * cum infallibilis sit non per inspirationem, sed per gratiam gratis datam Petro efauiu ret a Doo, fidem numquam de­ quid quaeso in hoc importabile habetur? An furie fecturam ; et ergo quod media adhiberentur. Christi vicarius infallibilis est ope novarum revelatio­ Constat itaque, re>crenatribus plurimis proponentur diversa, quae oecumenica damnatos, a Damaso paulo antea ioctis, hac in re usuveoire poterunt, sicut eidem scopo inser­ iudicia pro sancienda regula fidei α summis ponti­ viunt plura quae iam in relatione typis excusa occur­ ficibus lata nuper episcoporum consultatione, sive suam rant. Ubi eiusmodi expositio seu explicatio ante caño­ in actis relationis sententiam ponant sive omittant, nee apparebit, intelligent ubique fideles nullum inter­ prout illis collibuerit, divina aequo ac summa per uni­ venire debere miraculum, nec umbram miraculi, ut versam ecclesiam auctoritate niti, cui christiani omnes lœu Christi in torris vicarius dicatur et revera sit in­ ex officio ipsius quoque mentis obsequium praestare fallibilis. Intelligent populi infallibilitatem hanc e«e teneantur Sunt verba episcoporum Galliae ad opus divinae providentiae ordinariae Christi Domini Innocentium X. vigilantis tuper ecclesiam suam, et reapse exequentis ΓΐΛβ.Χί. S3. 1 Cf. apod RfltkoTMDjr, de Romano pontifice, torn. II. p. 190. &· 71 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 72 ea quae divinitus promisit. Clare videbunt infallibili- A vero supra petram fundavit Christua ecclesiam tam totem summi pontificis cese lapidem angularem aedi­ quam super fundamentum primarium, sicut et secun­ ficii ecclesiae, nullis inferorum assultibus destruendi ; dario super fundamentum apostolorum et propheta­ esse inter societatis illius divina fata omnium splen­ rum, in fundamentis enim civitatis sanctae nomina didissimum fatum, et nedum fidei nostrae onus im­ sunt apostolorum: sed non est fundamentum nisi in portabile, esse potius unum cx perpetuis et clarissimis quantum supra stat aedificium, alioquin c»et petra argumentis credi bili tatis ipsius fidei nostrae. Vide­ singularis et solitaria. Ergo ut petrae illius part» et bunt denique omnes, qui veritatem scilicet quaerunt, privilegia affirmari possint, prius ocvlcsioo aedificium confessionem fidei nostrae in auctoritatem supremam saltem breviter perspiciendum osL Petrus »t su­ a lesu Christo Petro collatum non foro inutilem ani­ prema potestas; sed omnis potestas ordinatur od marum saluti, sed contra ovibus nostris tam fore pro­ quamdam societatem: ergo prior »t in conceptu lo­ ficuam, quam exitiale, evidenter exitiale, illis esset gico ecclesia. nostrum inexplicabile silentium. Quid egit Chrritus, eminentisrimi et reverend is­ Nunc autem, eminentissimi ac reverendissimi pa­ simi patres? Nonno primum duodecim apostolos ele­ tres, nunc fateor quod obscuritates quaedam et tene­ git, nonne istos sal diu edocuit, antequam ad Petrum brae sunt, anxietates reperì un tur etiam in cordibus immortale verbum diceret1: Tu es Petrus. et super illustrisi i morum fratrum nostrorum, qui veritatem hanc petram aedificabo ecclesiam meamf Ecclesia ardenter amant et ipsius exaltationem volunt; ricuti est ovile, tot acies ordinala, eat domus, et m mavultis. Christi exaltationem desideratane magnae etiam illae B est iuxta etymon congregatio; quae omnia supponunt animae, quae ad Christum in sepulcro dormientem collectu am quamdam unitatem corpon * > rientri prae­ ibant dicentes: Quis nobis revolvet lapidem f Et ta­ cognitam, aut saltem pruedeliuratoin. ut deinde uni­ men ibant nec revertebantur, et inveneruut revo­ cuique membro suum onu> MDgnetar H officium, et lutum lapidem. ipsi venerando capiti: et tamen titula * inscribitur Eamus ergo et nos, ot ad finem a divina pro­ schemati * nostri : Constitutio prima de eedesta videntia nobri dare darignatum fidenter procedamus; Attendite quae *o, merendrisim: patres», quod □t in nostras dioeces» redeunt» inveniamus etiam reapse sint quaedam rariununi momenta, quibu * tota revolutum lapidem offensionis et petram scandali. subiicitur ecclesiae materia, quae i sudo ita dominantur Tunc dilectis dioecosanri nostris dicemus: In tristitia et regunt, ut ataque praevia illarum discussione vel furitis, sed tristitia vestra versa est in gaudium, et saltem delineatione ad primatum summi pontificis gaudium vestrum nemo tollet a vobis. recte transire nequeamus. Sit exempli gratia ccclmiae regimen rat ne pure c< ataolate monarcbicuni, an Post arch ¡episcopum Medili mensem, qui no­ temperatu monarchici] m ? Nonne vere dicebat Bellarmine Deputationri loquulus eet, od ambonem succ»- minu : * „In eo conveniunt omnes, ut regimen octlrairive vocati sunt ab eminentissimo primo praeside epi­ aa Licum sit illud quidem monarchic uni, sed tempera­ scopi» Briocensri, episcopus Sancti Galli, et episcopus tum ex arritocratia et democralia ?" Si vera *unl Rotten burgensia. magni illius viri dicta, primatus summi pon li fieri C eodem diaractcrc non insignitur, eisdem luribu? non ORATIO potitur, ac si pura esset in regimine ecclesiastico mo­ reverendi patris domini Augustini Dacid episcopi narchia. Quomodo ergo definiri, ddimitari poset in Brior ensis L hypothec Bellarminiuna summi pontifici * primatus, Eminentissimi praesul», eminentissimi et reve­ si prius de ipsius regimini» natura saltem unum ver­ rend risimi potrea bum nou praemittatur? Quomodo verbi gratia quando Non sine quodam timore et dubitatione ambonem in capite tertio agitur de vi et extensione, -hi potius ascendo, et nrii multis conscientiae meae curis angerer, dicam ratione primatus, quomodo veram illius notio­ nisi quisque episcopali munere fungens officium suum nem effingemus, cum a natura regimini' ecclesiastici desereret mentem suam dissimulando, iam felicio­ praecipue prodeat via et ratio illius primatus? Sic ribus et petilioribus libenter locum remitterem. Si in rapite quarto quando declaratur, ad unum idemque quid ergo in sermono molestum vobri afferam, in­ obi ectimi infallibili tat ein summi pontificis extendi ac scienti mihi nec volenti in antecessum parcito: recto i]>iu5inet ecdreiae docentis cum capite inerrantia, animo et coram Deo loquor, nihil in corde meo nrii unum per aliud metimur et oratimanius; ¿cd criterium obedientiam simul et amorem erga sanctam occlwiam ut mensuram q> *ani ignoramos. Quonam i ure. quo­ et Uatrisimum patrem nostrum Pium sentiens et pro­ nam pacto circumscribere licebit obiorlum infallibili * fitent. tatis pontificiae? De schemate in genere quaedam tantum praelibare Primum igitur si ad eam rationum al tendatur, sufficiat; cum ubi erit de quolibet capite altior et D quam logiche et theologiae ipsius principia ac univer­ maturior dricussio, expediat reservare. Mihi quidem salis usus commendat, commode ut prospere trattar i videtur ab ordine logico schema nimium recedere, cum nequit de pnmatu, quin prius ecclesiae divinum or­ in eo de summo pontifies * agatur, antequam de ipea- ganum seu structuram prae oculis habeamus saltem met ecclesia ne unum quidem verbum emissum fuerit ; delmeatam: alioquin quod Dew· eomunxit, n» ho­ ita ut multa habeantur, quae vix recte ititeli igi po­ mines separamus, et opus aggredimur impedimentis ac stini ataque praevia de ecclesia dissertatione. Enim- salebris refertum. Nullus certe in memoria vestra theologiae cursus hocco modo uniqunni proceariL 1 Arguaratain: .Bpheoryui BrVxeuaia notavit in primis Et tamen, etninentrisimi ac reverendissimi potros, mftilibílilatis erdesiie, ram ansdum d * ecclesia aetnm. et lafailibililalia tins stirar railices penetraro ambimus, fundamenta operi * ebieetam fuerit deterunaaUm. Mulla do perirutU addidit qnae ot substruet iones detegimus ct patefnmmus ; inanibus ei bsc definUkrae Immiueal « parte hasrsUeorum. schismaIl­ eorum el Ιροσηυ· ebristiaamum. AdtUdil el diMCtms esoe later fratres, ·1 a. CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SECUNDA 17 maii 1870 ΊΊ 78 versam Helvetiam amodo dispermie iam sunt eo fine, A Gravitatem rei aerio intuenti mihi visa œt haec ut completam disjunctionem catholicorum & aedo Ro­ quaestio, quamvis alias iam discussa, nondum fun­ mana, dcmocraticam cleri constitutionem, ecclesiam ditus examinata et ab omni parta sufficienter exhau­ nationalom et potissimum rempublicam centralem vo­ sta, ut praetermisso alio rigoroso examine ex spe­ veant atque urgeant. Iam proxima inacquanti aastate ciali huiub Vaticani concilii mandato, ad solemnem quaestio do revisione pactus foederatis in Helvetia ferendam definitionem considerari possit satis matura agetur; ot si turbarum illarum auctoribus contingeret ac sufficienter iam praeparata; adooque hac ratione animositatem protestantium contra catholicos excitare non potui non mirari, quod reverendissimus auctor iu· sibi suoquo consilio devincire, tunc rempublicam relationis nuperrime nobis porrectae ex praepostera centralem habebimus, vel saltem centralem super suppositione spem infundere non diffidit, ac si doc­ rebus scholarum cl ecclesiarum legislationem; et trina do pontificia in falli bili tate dogma fidei iam sit ulrumquo nihil aliud innuit, reverendissimi patres, certissimum. quam magnam in ecclesiam catholicam directam per­ Sed non ita stat quaestio nostra; libero reveren­ secutionem, exitium omnium claustrorum adhuc dissimorum patrum iudicio ea adhuc latissime patet: superati! um, collegiorum ot scholarum catholicae fun­ et quamvis non pauci theologi notissimae auctorita­ dationis extinctionom, plenam denique populi catho­ tis doctrinam eam professi sint fidei proximam ; nullo lici servitutem: cum hia aliiaque violentiae actibus tamen alicuius oecumenici concilii decreto, nulla con­ adversam nostrates ad definitionem pontificiae in­ stitutione apostolica hucusque od fidei dogma fuit fall i bili tatis respondebunt. Quis de imminenti casu 8 evecta: nam si secus, in varium nostro examini schema tum eripiet celeberrimum monasterium beatae Mariae de infallibilitate fuisset propoeitum, ita ut pro virginis Einriodlensis, celeberrimum hoc benodictinae nostra conscientia et scientia tamquam indices fidei religionis pietatis et scientiae monumentum, quod coram Deo, angelis et hominibus indicium feramus, eversum, α populis catholicis plangi poterii, resusci­ utrum vere a Deo revelata sit ea doctrina de personali tari numquam? Ut verbo dicam, definitionem infalli- summi pontificis infallibilitate, qualis in schemate b i lit at is valut scintillam considero, quae proiucta se­ nostro proponitur. Quis nostrum, quaeso, supremum mel in igniferos pulveree ubique dispersos magnam summi pontificis principatum iurisdictionis et sum­ excitabit inimicae potestatis eruptionem; queia igni­ mam eius in ecclesia universali magisterii auctoritabus et ruinis facile non exigua pars catholicae ecclesiae tam non integerrima fide profiteatur? Quis dcin in patria nostra obruetur. sanctae Romanae ecclesiae et apostolicae sedis prae­ Dolco vehementer, reverendissimi patres, de ale­ rogativas impugnaro praesumat? Quis denique ipsam ni anni ca Helvetiae parte haec vobis referre tristissima infallibilitatem Romani pontificis ex cathedra loquen­ nuntia, et quasi prisca Cassandrae renovare vaticinia: tia attentare voluerit, dummodo summum divini ma­ sed officii mei partes esse putavi rerum statum, qualis, gisterii caput cum reliquo corpore, episcoporum sci­ aspicientibus illis testibus, hic minime innotescit, can­ licet, quodammodo iunctum statuatur? Examinentur dide vobis explanaro; quatenus non solum de mea igitur oportet argumenta et rationes, quae contrariae sententia rationem reddam, sed rationem etiam red­ nostrae opinioni plus minusve favere videntur: nam dendam de effectibus qui imminent, aliis relinquam. C difficultates non removentur quae obteguntur, neo Cactorum si fall ¿bilis propheta inveniar, haec mea er­ exceptiones solvuntur quae per effugia declinantur. rantia neminem me feliciorem reddet, interea nullam Illustre huius aequitatis exemplum nobis reli­ theoretical» adducere debemus cuiusdam principii querunt patres Tridentini, non oblitcrandum memoria; evolutionem, quae facile nos conducere posset ad ex­ quibus in ultima concilii sessione licuit testari : „Nihii plicit am impionnn revolutionem *. dissimulatum est nostrorum ad versar iorum argumen­ 2° Sed praeter rationem temporis summe pericu­ ta et rationes ita tractatae sunt, ut eorum causa non losi, alia etiam et gravissima ratio ex statu quaestio­ nostra agi videretur; tertio nonnulla aut etiam quarto nis formali desumpta contra opportunitatem dogma­ discussa sunt, summa saepe contentione certatum est.“ ticae huius definitionis vehementer militat. Nani Itaque non de sumini pontificis praerogativis, ne­ status nostrae quaestionis tot tantisquo adhuc laborat que de eiusdem cum magisterio ecclesiae coni uncti in­ defectibus, ut super hoc fundamentum nequaquam fallibilitate haec noeti a agitur quaestio, sed depen-onali construi possit illud antea surgen» dogmaticae defini­ pontificis infallibilitate disceptamus: ideoque quae­ tionis aedificium. Defectus eos singillatim dilucidare stionem movemus, quae multum abest ut quasi phan­ ad aliam occasionem differam, ideo ut locutione bre­ tasticum figmentum nominari posait; potius aestimari vior fiam : nunc quidem generalia de iis quaedam pro­ meretur principalis nostrae controversiae quaestio et tulit e juvabit. Causarii summne molis contigit vobis punctum saliens. Si non Petrus sed Paulus Romae detractare, eminentissimi et reverendissimi patres; capitalus fuit, providendum est ne secundo decapitetur causam dicarem quae nedum, sicut alia fidei dogmata, D Paulus apostolus in collegio episcoporum jierpetuo viod supcmaturalcm rerum ordinem spectat, sed na­ vus et cum capite Petro arctissimo coniunclus. Dubia turalem etiam hominum societatem et statum pu­ maximi ponderis nondum plene soluta adsurgunt vel blicum impense rcepicere creditur a inultis, causam circa dogmatica argumenta pro infallibilitate allegari quae semel definita omnium christifidelium con­ solita, vel circa facta quaedam et acta historiae ecclesia­ ** scientia. i»erpetuo obstringet, summae tentai ion is sticae: omnia ea dubia sicut nubila oriente aurora dis­ periculum in numeris catholicis tribuet, cl focilo ingen­ perguntur, si sanctum Antoninum illum sequamur qui tem factorum seriem pro ecclesia et orbe quasi in nuoe dicit1: "Romanum pontificem uteutem concilio et abscondit Quare in negotio tanti momenti non prae- requirentem odiutorium universalis ecclesiae non poeee cipiti sed lento groseii, non solo pietatis affectu, sed errare. ** Summus pontifex sane se solo infallibili * maturo quoque rationis iudicio procedendum est, ne maxima quoque dubia circa testimonia allegari solita umquam illud in noe adimpleatur divinae Sapientiae suscitabit: summus idem pontifex aequo infallibilis, comma5: Extrema gaudii luctus occupat. sed quodammodo cum magisterio episcoporum unitus vere integrum subiectum infallibilitatis divinitus pro­ missae constituit, et qua talis omnia dubia dissolvit. 1 Hanc postremam periodum recte intelligere stenograph! non potoeranL « Prov. XIV, 13. I SWwima Ideologica, parte tertia, tlL 23, cap, 3, f 4. 79 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 80 omnee exceptiones victoriose, quasi uno ictu, pro- A vitam nostram posuimus. Quod semper in tot tanLisque aerum db maximum nobis attulit solamen, itemit Facillime reverendissimus auctor relationis dubia filialis profecto erat noster amor et numquam con­ □triusque genens solvit, quippe qui dixerat, sensum cussa in nobis fid» et observantia in sanctam sedem, verum eorum locorum sacrae Scripturae a suprema cuius salus, cuius gloria, cuius victoria aeque ac nostra ecclesiae, conciliorum scilicet et summorum pontifi­ semper fuit Porrigite igitur nobis, si placuerit, for­ cum, auctoritate iam definitum asse et ab ecclesia re­ mulam definitionis et in ea modum servandum, quo ceptum, rejectis aliorum oppositis interpretationi Lua. summus pontifex locutprus ex cathedra nun divulsus Sed ubi propositio maior non volet, nec tracta ab ea com pareat a reliquo magisterii corpore, coetu nempe episcoporum: modum dicam, quem pro alta sua sa­ valet conclusio. Sane suprema ecclesiae auctoritate verus illorum pientia et providentia proprio motu ipao gloriosus textuum sensus definitus iam eet, in quantum od can­ noster pontifex servare voluit, antequam ad aolemnem teras Romani pontificis praerogativas, ad summum definitionem immaculatae conceptionis beatissimae primatum jurisdictionis, summi magisterii auctori­ virginis Mariae procedenL Quod licite provideque tatem, ecclesiae Romanae numquam violatam fidei factum est, licite provideque fiet semper, causa integritatem referuntur. Verus autem illorum dic­ remanente eodem. Quod si fieret, dubia omnia soluta torum sensus definitus nondum est, ri proprie et sunt, testimonia sacrae Scripturae, sanctorum painim ipeciotim ad probandam personalem eummi pontificis et conciliorum apprime quadrant, exceptiones histoinfallibilitatem adhibeantur; alioquin ipsa doctrina de B ricae evanescunt, et eiusmodi formula definitionis pontificis infallibilitate dogmatice definita iam esset, Magna Charta font restitutae pacis in ecclesia et in nec amplius nobis de ea disceptationi locus. Suprema orbo universo, ac aere perennius amoris nostri et ec­ summi pontificis auctoritas in divino magisterio, clesiasticae unitati * monumentum. Faxit Deus! suum confirmandi fratres in fido officium et incon­ Quae cum ita sint, habita utraque ratione vel tem­ taminata sanctae Romanae ecclesiae in fide integritas poris huius summe periculosi, vel status quaestionis ex una, infallibilitas personalis od definiendum pro­ nondum maturi, censeo: Ie dogmaticam pontificiae posita ex altera parte, fateor, nec secnet excludunt ; in fallibili tatis definitionem «m praetermittendam ; tamen non idem unumque sunt sed duo, nec quidem 2® quod sin minus placuerit, specialem tunc patrum sibi opposta, tamen diversa. deputationem es» seligendam propono, quibus ex con­ Examinandum eat igitur, utrum sacrar Scriptu­ cilii huius mandato committatur integram causam rae et sanctorum patrum et conciliorum testimonia, funditas examinare atque de fructibus talis discusquae uni probando optime quadrant, alteri quoque · rioni * solidam suo tempore nobis porrigere relationem, aequipollentcm eamdem probandi vim offerant Quod Salvo Fapjcnbon vestro i od icio. si etiam a sanctis patribus ct conciliis loca ista ORATIO indubitanter de personali infallibilitate Romani pon­ reverendi patris damini Caroli HrfeU rpijtrapi tificis intellecta forent, tunc causa finite «set, et vati­ Roltcnbwgrnsu. ». cana eiusdem definitio vere nonnisi esset constantis fidei explicatio et praecedentium conciliorum conti- C Eminentissimi praesidea, eminentissimi et reve­ nuatio. Sed dubia non minoris momenti contra eius- rendissimi praesules. modi interpretationem levantur. Numquam in tote dierum meorum serie maiori Iam vero alia quoque dubia contra definitioneui commotione animi ombonem ascendi, quam in hoc oriuntur ex documentis et actis ecclesiasticae historiae, momento quo de re tam gravi, de materia tanti pon­ quae supra citatus reverend ierimus auctor ite solvit, deris, de quaestione inaestimabilis valons agitur. infallibilitatcm, inquiene, Romani pontificis ad doc­ Libenter tacerem, red conscientia mea me impellit ad trinam fidei pertinere ex allatis fidei documentis con­ loquendum, cum volis eorum qui definitionem infallistat: ergo cuiuscumque scientiae etiam historiae ec£ bilitatis pontificiae efflagitent, minime accedere pos­ desiasticae conclusiones pontificiae infallibilitati ad­ sim, et quidem tribus ex causis: primo propter magna versantes velati totidem errores habendae sunL et gravissima pericula, immo dico nou pericula solum, Super hac conclusione ne verbum quidem dicam. red certissima damna ecdcriae indo oritura; deinde Illud tantummodo mihi liceat animadvertere: cum doctrina do infallibilitate solem nitor nondum definita 1 AnruwnlDm: .Epi-copoi Rottenburgnuis tribui ex rit, rei profecto expedit et gravitati causae atque ex­ aaiu dixit definitioni iafallibUiteti * se adhaerere non ρο«κ. celsae huius concilii Vaticani auctoritati moximopere 1· Ob danna graviteima inde oritura; 2· ob obataculum qnod convenit, ut omnia documenta et acte ecdoriasticae hae definitione ponereta r eonvervioni illorum qui extra eedecam iut; 3· ob dubia eoa pauca rive theologica rive hbtoriea antiquitatis, quue ad rem pertinent, diligentissimo , quae huk definitioni obstare ridentur, sic exempli gratia quoNam, reverendissimi patn®, D modo pontificara decrete hi conciliis oecumeuicb IV. VI, VU, et examini lubiiciantur. documentorum membranae, quae in archivis la­ VUI examini snbiici potuerint. Multes patres eius sententiae esae tuerant, hodie publici factes sunt i uris; et quae olim ut ad definitionem novi dogmatis procedi non posait antequam omnia dubia haec soluta non fuerint. Id vero minime factam dicebantur in aure, modo praedicantur super, tecte. ease. Non univi haec dubia prr distinctionem inter ius approSi nos ante definitionem promulgandam providum bationù et uu r/teicnfionu, qui enim in· habet approbandi illud examen omittimus; post semel faclanf defini­ etiam dissentiendi-ioa habeat opus eat. Non solri haec dubia tionem adversarii ecclesiae illud suscipient, atque non dicendo quod infallibilius Romani pontificis est veritas divi­ nitus revelate, et idcirco quod otnnia facta historica quae ob­ nobiscum red sine nobis, non sine summa ira et studio stare ridentur aut falsa eunt, aut ite explicari et componi ad expugnandam infallibilitatem non solum summi debent ut infallibilitati nou obstent. Huiosmodi argument sudi modo dixit poni tamquam certam qnod adhuc probandam eat, pontificis, wxl etiam totius ecclesiae exequentur. Denique superest sermoni finem imponere humil­ 'illud nimirum quod aut negatur, aut de quodubitatnr. Non sciri haec dubia libros indicando, quorum lectione ac stadio diffi­ lima prece ad vos, eminentissimi oc reverendi«imi cultatibus omnibus satisfieri potest, red experimentara fieri *. patre Nolite quaeso patere, nos qui ite sentimus, opus esse, atrum reapre hic fructus inde habeatur. Hic ratione adversari perpetuis summi pontificis et huius apo­ ait respondere re ii», qnae nomine deputai ionie pro rebus fidei * stolica sed» iuribu * et privilegiis, pro quibus sarte patribus exhibita sunt. Conci urit »e summam reverentiam habere erga aposto.icam sedem, at nihilominus cenrere licitura tecteque tuendi· vite romite durisaimum certamen non esse venire ad definitionem pontificiae infallibilitatis. quia Wtavirous. tot eornturoehaa portavimus et non semel episcopi testes tantum d< in libris sanctorum patrum et debent, ut non obstent Sed hac argumentatione minime tranquillor. in actis conciliorum ipse inveni; id et hodie testor Ponitur enim pro certissimo id quod probandum est ; coram Deo. Omnibus notum est, unum cx illis dubiis ponitur pro concosso quod negamus aut do quo merito historicis a mo tractatum et propositum raso in libello dubitamus. Si de canonization? alicuius servi Dei quodam nomine meo inscriptum. Errare potui, et agatur, et quidem si iam permulti homines de eius unusquirque ius habet do libello meo radicandi num sanctitate persuasi sint, non ita proceditur ut ab axio­ aerem verberassem, num piscem cpepissehi. Sed de mate ipsum sanctum cese iam incipiatur, et deindo interna mea intentione nomo iudicet praetor Deum. omnia facta historica, quae sanctitati forsan obstare Num in nomino Domini retia laxassem nec ne, is solu * videntur, ita explicentur et componantur, ut nihil erit qui scrutator est cordium, quique hunc primatum contra demonstrent: e contra credo omnia talia facta nemini, credo, tribuit. solertcr et diligentissimo investigantur, antequam ad Hic autem interrupta disceptatione, einincntisdeclarationem sanctitatis procedatur. Pari modo credo etiam quoad declarationem in fai li bili tatis faciendum simos primus prarara dixit: „ Reverend issimi pairee, dolentes vobis significa­ esse. Sed nonno a venerabili deputation?, quoad eia- i men factorum liistoricorum ct dubiorum nostrorum, mus quod unu» ex concilii patribus, nempe reveren­ istis votis iam satisfactum est, etsi non directo ot dissimus domimi» Franciscos do Cardozo Ayres epi­ immediate, tamen indirecte et mediate pagina 40 scopus Oliixlensi» in Brasilia sabbato proxime elapso (26 JLB ), ubi nonnulli libri laudantur et nobis commen­ in hac alma Urbe supremum diem obierit, cuius anima dantur, quorum lectione et studio omnia eiusmod. piis reverendissimorum pairum suffragiis praesertim dubia tolli posoint? in sanctissimo missae sacrificio commendatur. ' * Dein frubiunxit : Sed ignoecite si ingenue fateor; legi hosco libros, „Proxima congregatio generalis habebitur cra­ praesertim praestantioros, attente perlegi, et multos alios libros do hac re agentes; sed dubia non sunt stina die, in qua discussio generalis propositi schematis * 4 ablata. Exempli gratia pog. 40 (ibid.) ad tollenda continuabitur. omnia dubia quoad causam Honorii laudatur liber Hi! Cf. Peaaacdü, DineHaiio dt ¡Icnorio yapa. 85 86 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SECUNDA 17 maii 1870 Schema de prima conati ta rione ecclesiae aggressus hia, Honriciu Marot episcopus Surensin, lacobus A Stopischncgg episcopus Lavantinus, Thomas Nulthy eet primo reverendissimus ac darissi mus praesul Brioepiscopus Mideneie, Michael Fogarasy episcopus coneis. Do ordine logico incipiens conqueri, quod Tranci Ivon i ensis, Ιοαηηββ Huerta episcopus Punien- scilicet de fundamento et capite ecclesiae deputatio eis, Antonius Fama episcopus Potentino * et Morsicen- constitutionem pnmam attulerit, antequam de ipsa sis, Theodorus Gravez episcopus Nnmurceneis, Ste­ ecclesia aliquid loqueretur. Sed responsio iam prae­ phanas Lipovniczky episcopus Magno-Varadineosis occupata eat ab ipsa fidei doputarione in exordio sche­ ritus latini, Carolus Froppel episcopus Audegavènsis. matis, cum do fundamento ecclesiae primum loqui Oratoribus publicatis, ominen tissi mus primus proposuisse se dixit, quia maiora in dies pericula et praeses dixit: maiora in dies odia undique consurgunt adversus hoc ,,Veniam loquendi petiit unus ex patribus dopu- fundamentum: et ubi maximum periculum est et tationis pro rebus fidei, ut iuxta numerum IX decreti hostos primum aggrediuntur, ibi etiam resistentia diei 20 februarii rceponderot difficultatibus et anim­ apponenda est. adversionibus in hesterna congregatione prolatis, Aliam etiam rationem adhibuit, quia scilicet nempe reverendissimus dominus Emmanuel Garcia Dominus noeter Iceos Christus sapientísimas archi­ Gil arch ¡episcopus Cocearaugustanus. ** tectus, antequam ecclesiam suum fundaret, antequam ipte promissionem de Ecclesia aedificanda adiiceret, ORATIO Petrum inter apostolos elegit et ipsi dixit: Beatus es re cernuii patris domini Emmunuelis Garcia Gil B Simon Bar-lona.... Et ego dico tibi, quia tu es (irch icpiscopi Caesaraugustoni ’. Peti us, et super hanc petram aedificabo ecclesiam Eminentissimi p raceides, eminentissimi ac rove­ meam. Primum loquutus est do petra supra quam rend issimi patres. aedificaturus erat, deinde dicit ecclesiam aedifica­ Si non sino magno timore et quasi conscientia turum esse saper illam. Nil mirum itaque esse debet, coacti ambonem ascendisse professi sunt eminentissimi si deputatio fidei eumdem ordinem sequuta fuerit, üo reverendissimi patres, qui hesterna congregatione quem tenuit ipse Dominus noster lesos Christus sal­ contra fidei schema do constitutione prima ecclesiae vator ot magister noster. loquuti sunt; multo magis certo timeam etiam ego Opponit tamen doctissimus antistes: in ipso sche­ ipse Decesse est, cum saplentioribus respondere et om­ mate do fundamento et capite ecclesiae aliqua dicenda nino imparatus sim, et etiam ideputationis fidei esso saltem do regimine ecclesiae, antequam do ipsius nomine alloqui debeam, qui ipse deputatorum omnium fundamento ageretur; do regimine, nam scilicet boo minimus sum. Sed ct vestra maxima benevolentia, regimen monorchicum sit vel aristocraticam, vel mix­ eminentissimi ac reverendissimi patres, et causae boni­ tum vel democraticum. Sed parcat reverendissimus ot tas est super omnia, ot spes in illum qui saepe saepis­ doctissimus praeeul, deputatio non ita sentit: Depu­ simo infirmis ct debilioribus instrumentis utitur od tatio contra existimat non a regimine ecclesiae dedu­ sua opem exequenda: hac spe tantum fidens dico. cendam «seo naturam fundamenti; sed potias a natura 1 Argumentara: ,Hio quidem respondere in pnmis Ag­ 0 sive dogmatica, sive historica, quae huic definitioni videatur gressas est episcopo Briocenei animadvertens qnod non contra opponi Deputation! impossibile fuisse in rea relatione diffi­ ordinem logicam est agere primum de Romano pontifice et cultatibus omnibus satisfacere, et idcirco nonnullos dumtaxat deinde de ecclesia. Christum ait primam posuisse fundamen­ canones seu criteria generalia constituiré tum pro veritate tum, et fondamento adstructo ecclesiam aedificasse, nec nt tuenda, tum pro difficultatibus eliminandis. Addidit quod cum aliqua veritas argumentis omnino indubiis adstruitur, et reapse dicebat episcopus Briocensis a natura ecderiae naturam funda­ demonstrata est, pro difficultatibus quae deinceps occurrunt menti sea capitis derivandam esse, sed potias a natura capitis fatis sunt responsiones probabiles. Argumenta theologica de­ seu fondamenti ecclesiae ipsi as naturam atque indolem colligi sumpta ex conciliis Orientalibus V, VI, VII, Vili, ubi litterae posse. Addidit aliud esse ordinem logicum, aliud vero ordinem Romanorum PP. examini wbiectae sunt, non gravem diffi­ ontologicum, ordinem essendi et ordinem cognoscendi : non sem­ per incipiendum ab iis quae priora sunt ontologie», melius cultatem facere. Examen institui posse 1<> ut id quod dubiam aliquando esse ut ab iis quae logice priora sunt exordium du­ est extra dubium ponatur. 2° Ut quod certum quidem est sed adhuc obscurum aliquo modo dilucidetur. 3° Ut qui infirmi catur. Id autem in casu nostro contingere circa pontificiam sunt et dubitant confirmentur. 4° Demum, et hoc quod com­ infallibilitatem. In ordine vero ad obiectum seu extensionem munissimum apud theologos et putres, ut res aliqua declarari infallibili tatis affirmari id de pontifice tenendum quod teneri explicari ac defendi possit. Id praedae factam esae in examine de ecclesia debet quia ecclesiae infallibilius magis nota est. litterarum de quibus sermo. At nihil inde concludi posse. Episcopum Briocensem dixisse timere se in ecclesiae fondamento Ad Honorium qaod attinet, primo probari opus esse dixit nullam investigando et quodammodo nudando, at vanum esse hui annodi prorsus corruptionem in acta concilii VI irrepsisse; secundo timorem qaia de firmo ac stabili fundamento agitur quoti ab boc etiam omisso, indubiam esse in epistolis Honorii nullam ipso Deo constitutum est. Quaestionem autem infallibilitatis prorsas Laereaim occurrere, sed in eo tantum ipsum culpabilem ideo proponi in concilio necessario debuisse quia nostris his fuisse quod veritatem non satis defenderit. Ab episcopo Rotlemdiebus contra eam hostes insurrexerunt, ecclesiae vero histo­ b urge usi dictum esse Honorium unam tantum voluntatem couriam liquido ostendere definitiones «emper necessitatem se­ D fessam fuisse; ipsum tamen Honorium id explicasse; nimirum quoias ease. Christum non assumpsisse humanam naturam corruptam, et Episcopo Sancti Galli qui defiebat mala innumera quae ex ideo omnia in eo fuisse divinae voluntati subiecta, enroque hac definitione obventam sunt tum catholicis tum arathollcts, prop te rea nullam contrariam voluntatem habuisse, sed volun­ respondit mirari se de eo quod ipse affirmaverat, nimirum ca­ tatem humanam divinae in omnibus sub ordinatam, et in nullo tholicos in sua regione decreta fidei quae a Roro, pontifice dissidentem exütisse. Voluisse utique Honorium nt neque unias feruntur hi omnibus et quidem debito obsequio ac obedientia neque duplicis sive energiae sive operationis mentio fieret: recipere ; si enim ita est» unde dissidiorum timor? 'Em quae dixisse tamen duas esse in Christo naturas operantes. Unam episcopus Sancti Galli dixit de suis subditis in genere de catho­ tase personam, duas naturas, ratione personae unam dumtaxat licis omnibus dici posse, et idcirco ex parte eorum nihil timen­ esse suppositam operans, at ratione naturarum principium qtto dum ex ea de qua agitur definitione. Pro acatholicis vero duplex esse, seu duas naturas operante . * Haec duo statuisse easdem eis difficultates occurrere in ordine ad infallibilitatem, Honorium, nimirum unum esse Verbum Dei omnia operans quasi quae occurrunt in ordine ad primatum ; et idcirco si eas su­ principium çwod, duplex autem enee principium yao, quod tamen perare aliquando poterunt ut primatum admittant, infallibili­ expresse dicendum non putavit, sed eensnit grammaticis re­ tatem quoque eos admissuros evidentiunnum esse. Dicenti linquendam. Nullam igitur errorem docuisse evidens cese. At demum ephenpo Sancti Galli rem non satis discussam ac ma­ dato etiam quod erraverit, nihil inde contra schema, nihil enim turam eicsc, respondit bac super re adeo scriptam et disputatam definire se velle dixit. Sed neque ex eo quod damnatio Honorii esse, ut iam nihil prorsas praesto sit quod addi possit. Tran­ a concilio VI lata confirmata fuerit iu concilio VII el Vili siit postremo loco ad expendendas difficultates episcopi Rollemaliquid contra schema: nam aliud esse dixit fidem non confiteri burgensis qui ait triplici de causa adhaerere se schemati non aliud vero fidem negare, de primo duataxat actum ewe omne * posse, nimirum ob pericula ecclesiae obventura, ob maiorem difficultatem revocandi errantes, et demum ob nonnulla dubia ultro admittere. * ·· A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 88 et ratione fundamenti quod Dominus exstruxit et po- A mala, tot pericula, tot calamitates, tot aerumnas, tot inimistà ecclesiae auguratos est ex definitione pon­ suit, deducendam esse naturam regiminis ecclesiae. Addidit etiam : in quarto capito de Romano pon­ tificiae infoi li bililatis. Id mihi animad versione di­ tifice, loquendo de argumento extensionis infoilibüi- gnum, quod cum ipse dixisset hanc in falli bili tatis de­ tatis Petri in suis successoribus, dici od idem obiedum finitionem periculosam c*ae tum catholicis tum acnm porrigere ad quod in falli bili tas ipsius ecclesiae, do tholicis, et maxima pericula in ipsius suis regioni bus qua tamen infallibilitato nondum locuta fuerat depu- praevidisset ; dixit tamen omnes catholicos in sua ra­ tatio. Verum est: «ed alius est ordo logicus, ut ita giono omnino tenere et recipere decreta fidei, a summo dicam, et alius ordo ontologicus; alius est ordo pontifice data, «umuio fidei obsequio et obedi en ri a. («scadi, alius ordo cognoscendi, ut scholastici di­ Si ita est, certe respecta illorum catholicorum nulla cebant. Quando volumus aliquid explicare et ex­ possunt occurrere disidía; iam tenent dogma, quod plicare dare, non semper ab iis quae prius sunt ordine definiendum proponitur in nostro schemate: nihil ontologico incipimus, wd ab iis quao sunt prius ordine aliud \oluunr», quam quod universi catholici credimi logico: ct ita nos. Quia plus notum erat do infallibili- et pleno ct perfecto fidei obsequio nuntiantur decretis tale ecclcsiac, ideo hanc comparationem instituimus fidei a «uinuio pontifkr latin. Sed non tantum do cacum obiecto infallibilitaris occlesioe et in fallibili tatis tbolicri suae regioni * hoc dici potot; *cd dici ctieiu summi pontificis, quae certo eodem est, ut suo tempore potrai de catholici- universae cvdcsuae, et vere catho­ dicetur; sed non cx hoc aliquod obstaculum occurrit licis in quarumque regione; quia aliud est thoorice, ut pro infallibilitato definienda, lam sapientissimo * et B ita dicam, loqui et alimi rat practice loqui. Quandi» disertissimus relator, ct ni fallor etiam in hesterna tliconco quu» loquitur, potrei aliqui * sustinere, et potu­ congregatione oloquentissimus Mcch liniensis, aliquid erant nonnulli sustinere, sententiam do fallìbili tau» dixit, nimirum obioctum definitionis pose dici omne summi pont i fiel· etiam in robu? fidei ct morum. Sed quod «t in deperito fidei, omne quod est necessarium certe quando aliqua bulla dogmatica Mimmi pontifici? ad depositum revelationis custodiendum, exjonenduni prodiit, omnes su lac ri porre; ct m qui appellare sunt et defendendum: hoc rat obiratum infallibilitotis pon­ conati, damnati Mint, et ab ipsi * * episcopi. regionis tificiae, ct nihil aliud. iptonim damnati Mint. Et povera afferre exemplum Timebat deinde reverendissimus Brioccnsis se­ de aliquo concilio m Galli is habito. cretas potestatis ecclesiasticae radico penetrare, ct Onmevad unum Milx-rip^iunl bullae Unigenita fundamenta operis tongere et quasi manibus con­ bulloo Anetortm fidri ct rimilibus bulli?; et id po­ trectare. Hic timor in operibus humanis rationabilis terit dici de omnibtt? bullis dogmaticis ab initio ipaius est, sed firmum fundamentum Dei stat, adversus quod eockaiac. Quando bolla dogmatica vel verum decre­ praetulere non possunt portae inferorum. Et praeterea tum de fide α Romano pontifice exiit; stat i m tam­ certo do infallibilitato summi pontificis in Vaticanum quam haeretici habiti .Mini qui ili» decretis, illis bullis concilium quaretio non veniret, nisi contra jpoam Ro­ subscribere renuerunt: ct ei qui forte obstinati sunt, mani pontificis infalli bili totem, contra ipsum Romani pulsi et excommunicari sunt, ct appellatio damnata pontificis magisterium bostas insurrexúecnt. e*l. Et corte, in honorem Galliae loquor, ipsa gal li­ Quando ferino per tria sarcula ita m universa cc- C cono ecclesia non fuit ultima in damnando laruenistas desia cognita erat divinitas Verbi divini, ut non ab et appel la ole * u bulla Unigenitum; noti minimum 1aaliquibus tantum wd generatio) in universa ecclesia boravit, r«l imilhiin I alora vit ut oœnes illi bullae kdLhaberetur; nullo modo cogitatum «t do concilio oocu- scriberent. K mcnjco cogendo, donec Arius contra divinitatem Verbi Quod ad ucatholicoB attiuet, sunt extra ccclosiani. insurrexit. Et quamvis di»initas Verbi rit fundamen­ Si agitur dc ipsi * od cctlesiain reducendis, eadem tum et primum, praeter quod nemo aliud potad po­ difficultas, codini pericula, eadem inn berrima declaratio, nisi appellationes a bulla Uni- Rottenburgcnsi, qui triplici ratione, si bene memini, genitut, nisi concilium Pistoriense et alia huiusmodi, quarto schematis capiti oiwentire non posse affirmavit. quao necfosariam faciunt hanc definitionem. Ecclreia nimiruiu ob pericula ecclesiae catholicae suo iudicio non definit dogmata, nisi prout nraeeritas exigit. eventura, ob maiorem difficultatem revocandi errantes Sed haec generarim dicta rint, quia generarim in sinum matris ecclesiae, ob dubia dogmatica et hi­ etiam de schemate loquimur; ac propterea superseden­ storico, quuo definitioni infallibilitaris obstare viden­ dum mihi asso existimavi ab iis, quao idem reverendis­ tur. Cum ipse tamen do hoc tantum tertio capite lo­ simus contra quartum caput do infallibilitato magi­ cutus fuerit, de hoc etiam tertio capite ego pauca sterii et de summo magisterio capitis ecelniao dixit; dicam, hoc eet, de dubiis et difficultatibus tum theo­ oo maxime quod alii etiam oratores hanc materiam logicis tum historicis, quae contra infallibilitaris euo tempore tractatur) certo sint, quibus etiam suo definitionem militant. Sed prius scrupulum removere debeo, quem ipso clarissimus praesul attulit, ex iis tempore deputabo satin facere curabiL Eanxiem orationem faciens dicam ad ea, quae quao deputati© fidei dixerat in relatione typis edita et dixit reverendiaeimuA episcopus Sancti Galli, qui tot reverendissimis patribus tradita. 89 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SECUNDA 17 maii 1870 90 Loquendo enim do his difficultatibus tum theo­ Etiam contra eoe qui aliquam veritatem ad­ logicis tum historicis, cuín od omnes singillatim venire mittunt, vel aliquem librum sacrum admittunt, ar­ imponibile esset, nisi magnus tomus conscriberetur, guimus ex illa veritate, ex illo libro, quem ipsi ad­ deputat io fidei quosdam quasi canones apposuit, ut de mittunt Ita contra ludaeos disputamus ex veteri iis soso expediret. Dixit itaque, quod cum ex monu­ Testamento; contra eoe qui negant quasdam epistolas mentis omni exceptione maioribus constet, infallibili- vel quosdam partee novi Teetamenti, arguimus etiam totem Romanorum pontificum esso veritatem fidei, «X iis quas protestantes agnoscunt et recognoscunt non fidei explicitai), sel veritatem contentam in de­ tamquam verbum Dei scriptum. Ita etiam in concilio posito fidei ; cum constet ex his monumentis, ex ipeis cum aliqui forte dubitarent, num auctoritati pontifi­ professionibus fidei, quao in capite quarto schematis ciae omnino et proreus quasi de fide deferri deberet, adducuntur, uon esse opus od omnia argumenta, quae reclamantibus nonnullis patribus, consenserunt non afferri possunt contra, respondere, ad omnia obiecta, sino aliqua difficultate, ut epistolae illae alicui exa­ ad omnia facta; quia certo quando constat do qua­ mini subiicerentur, non sine difficultate dico. Epi­ dam veritate, non est necease ut omnia solvantur, quae stola sancti Caelestini, epistola sancti Leonis papae, contra camdem veritatem afferri possunt. epistola sancti Agathonis receptae sunt certe magnis Si dogma sanctissimae Trinitatis, si dogma In­ acclamationibus; et summi pontifices ordinem dede­ carnationis Domini nostri lesu Christi, si omnia fidei rant suis legatis, ut neque verbum neque apicem dogmata, si ipsae veritates philosophicae, ipsae thesea ullum permitterent ab ipsis eradi. philosophorum non possunt statui nisi tum, cum om- fì Si in huiusmodi conciliis aliquod verbum, aliqua nia argumenta evidenter solverentur, quae contra sententia, apex unus ex illis epistolis detractus esset, ipsas theses afferri possunt; numquam aliquod dogma certe poterit reverendissimus praesul dicere, episcopos fuisset defensum, numquam do aliqua thasi certo con­ vere indicasse, libero indicasse de his dogmaticis epi­ staret. Non ergo deputatio fidei posuit canonem, stolis, tamquam definitivae non essent Sed epistola quasi nihil dicendo et quasi supponendo iom esae sancti Caelestini, epistola sancti Leonis, epistola sancti dogma fidei definitum infallibilitatem Romani pon­ Agathonis omnino receptae sunt sine ulla immuta­ tificis; non ita: sed dixit, constat ex monumentis in­ tione: et si quod ex iis conciliis aliqua decrevit non dubiis, constat ex professionibus fidei ob ipsis con­ circa ipsa dogmata fidei, sed si aliqua constituit quae ciliis oecu men icis emissis, constat haec veritas ex ipsis Romanis pontificibus non placuerunt, Romanus perpetua ecclesiae traditione, constat ex aliis multis pontifex non admisit, sicut contigit de loco et ordino argumentis. Si ita constat, iam non opus est ut od om­ pontificatus constantinopolitani, cui Romanus pon­ nia et singula argumenta respondeamus; tamen suf­ tifex renuit assentir! : et corte tamquam prima sedes ficiunt responsiones probabiles, non responsiones evi­ post Romanam habita non est, donec ipsa sedes Ro­ dentes: quia sunt quaedam quaestiones, in quibus mana consenserit. adversa argumenta opponuntur, quibus evidenter re­ Attulit etiam facta historica, sed unios memini, sponderi non potest, sed sufficit responsio probabilis, nempe lapsus, erroris, haeresis Honorii papae. Nolo responsio fundata. Et ita contingit forte in quibus­ quaestionem habere, quao certe non fundamento caret, dam argumentis, quae contra Romani pontificis in- C utrum omnia quao in gestis illorum conciliorum le­ follibilitatem proferuntur. Haec dicta sufficiant guntur, sint omnino exacta, vel aliqua mutatio, ali­ quoad illum scrupulum amovendum. qua corruptio in illis facta sit. Nolo hanc quaestionem Nuno vero de duplici genere argumentorum ali­ movere: veniamus ad epistolas Honorii, et ad facta qua eloquar, quae ipse reverendissimus et clarissimus concilii, et ad confirmationem summi pontificis. Si praesul adhibuit, ut quartum caput schematis im­ aliqua mutatio, si‘aliqua corruptio facta est in gestis, pugnaret, nimirum argumenta theologica ot argumenta omnino evanescit de lapsu Honorii argumentum: si historica. Do argumentis theologicis illa tantum ad­ omnia sunt integra, si omnia sine corruptione ibi hibuit, quae inferri possunt ex conciliis orientalibus sunt, habenda est ratio primum de ipsa epistola Ho­ V, VI, VII et Vili, in quibus epistolae dogmaticaa norii. Logi accuratissimo hanc epistolam, vidi et per­ Romanorum pontificum discussioni, ut ipse dicit, spexi argumenta, verba propter quae erroris et har­ subiectae eunt Nam si illae epistolae dogmaticae de­ reéis accusatur Honorius; sod omnibus perspectis et finitivo examini subiectae sunt, si a patribus quae­ bene examinatis, omissio certe fuit in summo pontifico situm est num conconlftrent, cohaererent cum lift quao culpabilis, quam solius Dei est iudicare, omissio fuit: aliunde a patribus, a conciliis atque Scripturis con­ veritatem non satis defendit; sed haeresis nulla est starent, signum est, aiebat ipse reverendissimus prae­ in istis epistolis. Dixit reverendissimus dominus, Ho­ sul, quod patres illi non acceperunt epistolas illas norius docet : „Unam tantum voluntatem confitemur : ** quasi definitivas, quia ipsas suo examini et iudicio sed pontifex hoc docet et explicat eo sensu unam esse relinquebant. D voluntatem, quia Christus non assumpsit naturam hu­ Sed optime novit reverend issi mus et sapientissi­ manam corruptam, sed naturam humanam integram, * ma illo praesul, quaestiones examini ex multiplici et ideo omnia erant subiocta voluntati divinae, hoc capite ct ob multas rationes saepe proponi : Io ut rt» sensu explicat; quia. Sergius quadam amphibologia quae dubia est, extra omne dubium ponatut; 2° ut locutus fuerat, et etiam dixerat se resistere duplici res quao quidem est certa sed obscura, aliqua luce voluntati in Christo, quia non poterat admitti voluntas irradiari possit; 3° propter infirmos, propter eos qui contraria: et pontifex in hoc insistit: „Nullo modo dubitant, confirmandos; 4° denique, et hoc est com­ contraria. ** munissimum apud theologos, apud patres, inimo neceeCerto quando etiam tum, quando in tertia le­ wvrium etiam, ut rem penitius declarare jxwsent, ut sione omnes pairee concilii, qui «aderant, dixerunt poeeent reddere rationem, possent explicare, possent placel; bene poesumus dicere unam fuisse omnium defendere ipsa dogmata: et ideo nunc theologi dispu­ voluntatem, quia omnes in eamdem sententiam con­ tant de Trinitate, disputant de Incarnatione Domini currerunt. Ita quia voluntas humana in Christo om­ et examinant fundamenta carum definitionum, non nino eubiecta erat voluntati divinae et in nullo dissi­ quia dubitent, sed ut eas facilius exponunt et clarius debat, hoc sensu optimo dici posset unam rese in omnes convincant illam esso ecclesiae fidem, illum es^e Christo voluntatem; et hunc sensum explicuit ipse Scripturarum sensum. pontifex. Dicit nec duas energias ncc duas operati- 91 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES G EN ER AI Æ8 92 ones neo imam dici oportere, quia Sergius dixerat hanc A spicare et sustentare: hoc non fecit Honorius, muneri esse quaestionem novam, do qua neque patres ncque suo defecit, et hac ratione quasi fautor hacroqcorum conciba hactenus locuta fuerant ; et propter hanc quae­ habitus fuit. Et quia iuxta sanctissimi patris receptum stionem maiora dissidia in oriente oriri, ct spem proverbium, qui veritatem non defendit, quasi op­ unionis quorumdam haereticorum omnino evanescere, primere videtur, qui errorem non impedit, quasi suf­ ■i do duplici operatione in Christo loqueretur. Sed fragari errori videtur; ideo tamquam haereticus et Honorius, qui ad silentium hortatus est super ea re, quasi haereticus damnatus fuit in concilio. Sed con­ tamen expresse dicit, duos esse in Christo naturas cibo m illud oecumenicum omnem virtutem oecumcnici totis habet ex confirmatione Romani pontificis, qui operantes et operatrices. In concilio VI oecumenico, inquit divus Thomas, optime distinguere scivit et non damnant tamquam et ni fallor, in quinta actione, pronuntiata sunt verba haereticum et errori.·» assertorem. sed tamquam errori cuiusdam haeretici Severi nomine, qui dicit ee ad­ faventem ; quia scilicet Honorius non conatur ut pro mittere, Christum Verbum Dei operatum fuùee et di­ apostolico munere «io ns tam fidem defendere. Non vina ct humana; quia aliter operabatur quando am­ conatus est, hoc omisit : hic est sensus concilii occumobulabat, quando manducabat, quando dormiebat; et nici prout confirmatum est a Romano pontifice. Credo hoc ratis ceso pro facto laudato α reveren­ aliter operabatur quando miracula eliciebat, mortuos ad vitam revocabat etc. Sed illo haereticus admittebat dissimo ct clarissimo episcopo Rottenburgemu. Alia humanitatem, tamquam purum instrumentum, et di­ quae in di-xurau a reverendissimis patribus dicta sunt, cebat non dicendas caso duas naturus operantes: B tangere nolo, ct iam dixi cur: quia melior occasio rese „NuUo modo possum admittere duas in Christo na­ offeret ad omnia tractanda. turas operantes vel operatrices. “ Et inquit divus Tho­ Nunc de iis, quae dixi, omnino veniam poto ab mas1 hanc ea-e veram tesseram ad distinguendum hae­ em incutici mi * precidi bus et ab cminenti.-simis et reticos a catholice sentientibus; quia certe ai sermo reverendissimi» patribus., et eorum iudicio omnia mea sit de operatione, in Christo aliud et aliud est : ope­ submitto. ratio autem tribuitur uni eidemquo supposito vel per­ sonae. In Christo una a»t persona, duae sunt naturae: Post relationem archiepiscopi (aesaraugu»üuii, ad ratione personae, una ret operatio, unum eat suppo­ am bonem successi»c vocati sunt eminentissimi ac reve­ situm operans; ratione naturarum sive principia quo, rendissimi domini cardinales arcbiepiscopus Pragenut in scholis dici solet, duo sunt principia quo opera­ sis, arehiepnoopus Burdigalensi·, et archiepiscopus tionum, vel duae naturae operant» ct operatrices. Vindoboneusis, pro quo, quia adversa gutturis vale­ Haecduoprincipiastatuitaummos pontifex Honorius: tudine impediebatur, eius sermonem legit reveren­ statuit unum esse Deum Verbum Dei, Filium Dei, dissimus dominus episcopus RotLenb argentis. omnia operantem, quasi principium quod; sed duo ORATIO principia quo non expressis asseruit verbis, quia dixit verta hanc grammatico relinquenda. Nullum ergo eminentissimi ac reverendissimi domini Frideria car­ dinalis Schwarzenberg archiepiscopi Pragensis1. errorem expressit Honorius papa in sua epistola. Eminentissimi praeeides, eminentissimi ac reve­ Sed ri esset error, si errasset, tamen numquid C propter hunc errorem probari aliquid posset contra rendissimi patres. Benedictus XIV in opere suo de synodo diocesana nostrum schema? In illis epistolis Honorius papa ni­ *hil definit ; dicit nihil oportere definiri, dicit rem non cardinalibus ¿anctae Romanae ecclesiae quia sunt aæe 1 Argumentos: .Cardinalis Pratens a nonnulla praemisit ewe adhuc disputatam, nullas synodos congregatas «éo super hic re. Porro qui dicit so nolle definire, non de libertate loquendi necessaria admcdnm in oonrilio. et con­ questus est hanc libertatem fuisse quodammodo coaretatam per oportere definire, quomodo dicemus ipsum defini­ ea, quae a nonnullis ephemeridibus publicata rant. Causas visse? Immo quando de silentio loquitur, quando dicit dein investigavit cur hoc «ebena Un dto et prae caeterii in ct commendat Sergio, ut non dicatur nec una nec discanionem venerit, et id a praefatis ephemeridibus repeten­ duplex operatio, non ponit praeceptum, xd hortatur, dum esse dixit, quia propositum iam foerat schema de ecclesia, et relativae oUerraliones a patribus expetitae. Hai assodi hortatur tantum: „Hortantos vos, ut unius vel gemi- observationes datas iam fuisse; et licet perpauci ex patribus, nao novio vocis inductum operationis vocabulum unum nimirum in nam. X4 et quinque in nam. 66, decretam de Ro­ aufugientes, unum nobiscum Dominum Icsum Chri­ mano pontifice anteponendam eae (eris ceaxuerint, mimada» * vel maxime ease quod admissa istorum sententia fait, stum filium Dei vivi, Deum verissimum in duabus na­ nihibmina posti abi lis aaffrarii * libram patrum, qai quidem pin rimi Damero turis operatum, divinitus atque humanitus, fido sunt, et in e^atrarium opinabantur. Graves difficultates in hac orthodoxa ct unitate catholica praedicetis.“ Hortamur re pertractanda occorrere: 1· quod nequeat avi de primato * turn vos; quando agitur de definitione dogmatica, non Romani pontifici» qoin prias aliquid de ecclesia pruelib *. S'» impossibile esse ptimatos ratkuem oberine definire, dicitur hortamur, sed praecipimus: non est ergo do­ foerit quia prias definita potestas episcoporum fueriL Pro sutti quidem finitio fidei. Igitur quamvis inesset aliqua hoercais, D eoustitnliûnem de episcopi , * sed promissioni * verbum non suf­ quod non est, epistola vel duae epistolae Honorii non ficere. cum nulla spei eertitedo praeberi possit. Hie autem erant dofinitio fidei *, atque ideo nihil omnino contra patribus ob oculos proposuit quos demum fructus huc atque concilium obtinuerit, dimidiatum schema de fide, et dimidiatam nostrum propositum schema. schéma de ecclesìa. Et de hoc postremo quera balar quod in At dicunt: sed concilium oecumenicum VI dam­ saia repouibas vel maxime conferat ad augeodia calumnias navit Honorium tamquam haereticum, ct hinc dam­ contra concilium VatioLauro, et iam dicatur condliom hoc non nationem etiam repetiit concilium Vil et concilium propter eteledam coadunatum esae; ted ecclesiam non esse nisi Vili, et huic damnationi subscripserunt Romani pon­ mediam ad maiorem honorem Romanae curiae procurandum. Ad boiotmedi calomnias removendas aiebat aut agendam in tifioca. genere de ecclesia, aut si Id fieri nequeat, saltem au^erdara et Verum aliud est non confiten fidem, aliud est complendam doctrinam de episcopia. At praescindendo ab hoc fidem negare. Qui negat fidem et scienter et contuma­ nullum omnino ferendum esse decretam de primatu, nisi forte citer negat, est haereticus, qui non confitetur fidem repeti et eoufinnari velint ea quae alias iam definita in eondliU fuerunt Post haec venit ad alteram schematis j at Lem, quando debet confiteri, certe violat praeceptum affir­ quae eat de infalllbilitate Romani pontificis, et conquestos est mativum, sed haereticus non est. Tamquam supremus qnod infallibilius pontificis proponeretur qain prias praemissum •celestine magister, tamquam vicarius Christi et surces- aliquid fuerit de ecclesiae magisterio. Addidit nullam prorim •or sancti Petri debebat certo veritatem penitus intro- neeeoitalem ene definitionis huius edeodae. Necessitatem, 1 Ct qmsatùnef iupuiiîat de union? Vcrfii inrumall, art. î. dixit, ai quse adstrui poaset, hanc esae vtl In se et absolute, vel iuxU praesentes indigentias et temporii rationes, vel demam 93 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SECUNDA 17 maii 1870 so ree, collateralee et çoadiutoree papae, ut eos vocat A sanctus Bernardus, gravo officium ini un git: ,,Tenen­ tur, ait, quid coram Doo sentiant ingenue aperire... neo possunt, sino culpo, consilium suum reticere, aut ambiguis verbis obductum proferre1 “ Tantae commi­ nationis pondero pressus, in gravissima, quae nobis proponitur, quaestione, sententiam meam neo mento retinere, neque eam ulla verborum ambiguitate conte­ gere volo. Ooeumenici pariter ratio concilii postulat omnino, ut patres melum nut favorem procul habentee, ea quao coram Deo vera ao salutaria existimaverint, ex apostolico suo munere aperte proponant, et sacra forti­ tudine defendunt. Etenim teucro non possum, ultimis diebus ct qui­ dem extra conciliarem aulam plura accidisse, quao libertatem dicendi, sino qua conciliaris deliberatio ne­ quit esse, coarclare, immo violentiam aliquam opinio­ nibus inferre videntur; ao si ree dogmaticae, de qua­ rum dofinitiono quaerimus et tractamus, definitae iam fuerint ct prorsus decisae. In publicis jioüseimum foli is et ephemeridibus homines nd episcopalem ordi­ nem minime pertinentes, immo laici maximo, venera­ biles non paucos huius synodi antistites, quorum sententias suis placitis adversari asseruerunt' vel autu­ marunt, liberalismi accusare, immo cum inimicis ecclesiae consociare ausi sunt, eo temeritatis progressi, 94 ut eoe haereticis et deepotismi civilis patronis et i peius sanctae sedis detrectatoribus similes praedicarent Eo descendere non possum, ut contra huius modi calumnias illibatam fidem unius ex congregatis prae­ sulibus, intemeratam erga sanctam sedem devotionem asseram vel defendam. Sed liceat mihi dolorem atte­ stari quo afficior, cum conspicio huius modi accusa­ tiones vel incriminationes fieri, et vel semel audiri potuisse, quin concordi omnium publicae abominationi condemnarentur, eorumquo auctor», qui catholici sunt, severis verbis coercerentur. Caeterum illos catho­ licos episcopos, qui iuru ecclesiae et sanctae sedis aliis in locis fortissime contra invasoree propugnarunt, ista minime movebunt, ut quod Deo et ecclesiae, veritati et iustitiao debent, minus candide dicant: comprobatio vero per quorum antistitum sententiam bono religionis et honori sanctae sedis melius consultum fuerit, haec comprobatio, inquam, ab historia rerum magistra sine dubio exhibebitur. Quod vero nunc in praesentem deliberationis materiom devenimus, quam venerabile^ multi praesules in hoc momento postulant, non pauci vero alio loco reser­ vari exoptarunt, cui magis istud prae caeteris debe­ mus ? Timeo, reverendissimi patres, si primas causas re­ colere ot ad initia corn motion is accendete voluerimus, in eosdem quoe paulo ante1 dixi viros incidamus, extraneos huic concilio, qui cum decreta exoptata differri nimis propter honorem i peius primatus Petri. Porro necessitatem in viderent, ea urgentia et omnino necessaria proclama­ K et ubwlutam nullam esae: quae enim hoc modo necessaria sunt nullo non tempore deeue possunt, et e contra per XVIII runt: in ipso enim concilio aliter actum fuisse ipei saecula Rominl pontifices suam in rebus fidei auctoriUtem testes suiuus. Oblatus nobis erat tractatus acceptisaiexercuerunt absquo ulla rei huius definitione, et huc neque ec­ mus et pernecessarius de ecclesia ; exponi eius naturam, clesia nec concilia generalia ullam viderunt definitionis huius finem, proprietates omnee gaudentes probavimus, in edendae necesxilatem. Sed neque haberi necessitatem relativam ortam tx indigentiis universalis ecclesiae et peculiaribus tempo­ singula singuli quaedam adnotantes: per hono enim rum rationibus. Siquidem si pro nonnullis episcopis et non­ rationem forma docendi habebatur, quae audientes nullis regionibus haec definitio videtur utilis et necessaria, pro simul moveret ct attraheret. Sed odnectebatur solius aliis o contra neque necessaria neque utilis est Neque hxereses primatus doctrina, omissis omnibus, quao ad episco­ ortas esse qnae primatus magisterium attingunt, immo maximam ubique erga Petri cathedram devotionem apparere, quae quidem c porum ordinem et munus pertinent; quae cum incom­ devotio si aliquantulum hic et nunc imminuitur, hoc ait ab pleta essent, fero omnes praesules qui adnotationœ ipsa quaestione de qua nunc agitur repetendum. Et inde evi­ scripto exhibuerunt, postularunt ut post generalem dens esse neque tertii generis necessitatem occurrere, siquidem doctrinam do ecclesia totius hi era rebino catholicae ordo primatus agnitus fuit semper quin necessaria unquam infallí· bllitas habita sit, et ri primatus aliquando impetitus fuit nun­ exponeretur; ut praeter primatum tamquam caput quam occurrere in historiis quod veteres od infallibilitatis prae­ ecclesiae, etiam episcoporum apostolica *) dignitatis conium confugerint. Et quod magis est, videri sibi dixit, pro­ successorum traderetur missio, dignitas et munus. Ita positam definitionem non solum nihil conferre ad honorem rei veritos iubero multis videbatur, ita suadebat com­ primatus, sed potius eius existimationem inter fideles immi­ nuere. Primatum in ecclesia non dominationem et imperium munis in theologicis scholis et ipsis catechismi con­ indicare, sed relationem tantummodo dicere ad alios qui secundo suetudo ac usus, ita tota admirabilis catholicae eccle­ loco sunt, et definita infallibilitate solius Romani pontificis, pri­ siae institutio oculis appareret clarior oordibusque matum in unius dominii imperium transire. De periculis etiam amabilior et suavior. Dissentientes tantum paucissi­ loquutus est quae In hac definitione occurrunt, attenta praeser­ tim politica conditione statuum Italiae, Germaniae et Bohemise. mos in odnotationibus videmus, unum in numero qui Transiit ad postulationes quae a centum triginta septem patri­ est 21, porro quinque patres in numero 66, qui decreta bus ad concilium factae sunt ut quaestio haec praetermittere­ de summo pontifice caeleris omnibus anteponenda centur, et inter hos patres aliquos haberi Anstro-Hnngaricos, suorunt. Miror quod haec posterior sententia placuit, Germanicos, Italos, Anglos, Gallos, Americanos etc.; horum sen­ tentiam non ane spernendam cum non de exigua parte eh ri­ dimissis et posthabitis priorum sententiis, qui nec piani gregis, sed de quadraginta septem millionibus agatur, numero nec \ aloro contemnendi fuerant. quot fideles suat eorum curae concrediti. Dictam esse definiVerum, si nihilominus istud factum est, num lionera hanc esse necessariam ad confirmandum in societate exinde difficultas et fero impossibilitas tractandi de principium auctoritatis; at notandum ait quod omues revolu­ tiones hodie ex fabo absolutism! principio oriantur, vi cuius solo primatu, omissis cueteris, sublata est? Mansit ins omne etiam in sacra adscribí principibus vellet: ad buiuscerto ct permagna est : ex fine videlicet omnis operatio nodi principium convellendum et ad quamlibet absolatbmi incipit. Qui * sapiens architectus do structura aedificii deam removendam, non primatum solum, sed primatum una vel de ipso fundamento quaerit, antequam animo sum episcopis exhibendum. Dictum ease quaestionem hanc neresaario diesel vend am ad anxietates omnes et angores tollen­ fixum ratumque habeat, quid sit aedificaturus? Quo­ dos: at ignem ex ci Ut um fuisse ait non ab inimicis ecclesiae, modo de primatu Petri, de eius natura iuribusque sed ab amicis, a duobus foliis, alteram Parisiis, alteram Romae sermo poterit institui, nisi prius vel saltem simul de publicatum. Episcopos non ab his circumduci opus esse, et ecclesia, huius fine et indole dogmatica detur exposi­ sequenda vestigia Tri lentinorum patrum qui a non paucis inaestionibus supersedendum cennuerunt, quin propterea per tio? Quomodo in genero aliquam partem huius divini soc illorum honor imminntns fuerit Addidit hanc ip am * quaeaedificii definiemus, nisi totius aedificii praemiseri­ itionem non satis maturam esse, et inter ipsos theologos, non mus considerationem et descriptionem? ¿ancos haberi qui rive pro rive eontra propugnant et quidem Asscntitur mihi ipsum schema, quod prostet- In >x Scripturae testimoniis et traditionis documentis argumen•anter. Conclusit abstinendum omnino ab huinsmodi definitione prooemio enim saltem lineamenta visa sunt necessaria, ît non imponendum humanitati iugum a quo ipsa repugnat * unde et quid sit ista ecclesia, de cuius primatu loquen1 Lib. XIII. cap. I, § 7. » Hoc voeabulnm non bene intellectum fait a sténographia. ’ cm. ed. VaL 95 A. SESSIONES PUBLICAS ET CONGREGATIONES GENERALES •96 dum veniat, ot quis ait character illius domus, cuius A da, ai non auferenda, videtur, ad caput de infallibili * fundamentum divinus architectus posuerit Petrum. tate. Nemo est qui in hoc enero concilii Vaticani con­ Ecquis vero sibi persuadeat paucas istas lineas suffi­ sessu expositionem dogmaticam de natura et munero cere, ut rationem exponant eorum quae sequuntur? Multo maior autem difficultas et vera impossibili­ sacrosanctae ecclesiae non consuent maximo necessa­ tas exurgit uberius definiendi rationem primatus, nisi riam et salutarem ; nemo qui neget od hanc expositio­ simul de episcoporum definiatur potestate. Quomodo nem infallibilitatem quoquo pertinere, qua errare in de centro et apice, de summo praeside et capite sermo fido numquam potest, non passivam sed activum intui-, dogmaticus instituetur, nisi caetera apostolatus mem­ ligo infallibilitatem, qua magisterium Petri divinum bra, nisi illi qui simul sacrae hierarchise partes sunt, aposto licum munitum praesidium possidet rivo in considerentur? Organismus episcopatus unus eet, modo conciliis collectum, rivo prout consensus habetur epi­ utique inaequali a Christo institutus: sed quidquid scoporum per mundum dispersorum. Nemo deniquo de una parte statuitur, in altera reflectitur; quod de est, qui diffiteatur Petri primatum etiam ad doctri­ capite definitur, simul in membra redundat Iterum nam salutis extendi ; in qua custodienda et declaranda testem advoco schema propositum una cum relatione ipse praesidet, regit ecclesiam, et confirmat fratres. commissionis dogmaticae nobis communicata, ubi fun­ Sed hunc primatum si confitemur, non rimul infalli­ damentum Petri dicitur reflectere ad fundamenta can­ bilitatem eiub, quando aliquo episcopatu definit, terorum apostolorum. Si Petrus eet pastor ovium et recipimus: hoc vero in schemate proposito aperte conagnorum. pastores etiam episcopi sunt: Petrus solvit B tinetur. ligatque; utrumque apostolorum quoque esse edicitur: Equidem hunc Mnsum decreti mitigando nomine nulla ne inter utrumque relatio? Summi pontificis deputations nobis declaratum fuit non agi de abso­ iurisdictio vocatur ordinaria ot immediata; quomodo luta, non do personali, non do soli as pontificis infalli­ episcoporum ordinaria et immediata jurisdictio cum bili tat e; ¿cd do relativa tantum, de gratia quadam ea concilietur? Haec quaestio nam ab hoc loco aliena muneris, quod in ecclesia exercet. Vellem, ut ista et erit? plura alia quoque in schemate clare habeantur, non in Quantum ex indiciis concludere licet, equidem benigniori tantum explicatione. Schema nobis pro­ nollem trac lationem de episcoporum munere incerto positum absolu’e »onat; et vere provocamur, utomuso futuro tempori reservari ; etenim ex nunc definiendis totius apotolatus magisterio, nihil dicentes de eocloet definitis cerno praeiudicium progigni futuris de aiae intrinseca et necesaria infallibilitate, eam solam, eadem re definitionibus. In praesenti enim relatione quae in Romano pontifice c?t, definiamus. Si um­ episcopi non simpliciter, sed tantum quodam sensu quam in lioc capite particularis tsset et discerpta apostolorum dicuntur successores, ct omnis eorum mis­ tractatio, non poterit non mira videri. Quomodo, sio restringitur ad particularem dioecesin), quam a quaeso, in istum nodum incidimus? necessita?. dicitur. summo pontifice occipiunt: haec vero ab apostolica Necessarium vocatur α plurimis huius synodi venera­ traditione aliena sunt Ast vero promittitur nobis ista bilibus patribus, ut tandem omnis incertitudo prae­ altera constitutio de episcopis, quae loquetur de torum cludatur, et ut dogma quod ab omnibus catholicis iuribus, ut deputatio dogmatica nobis asserit pagina 4 i ; exoptatur ct expectatur, forti tandem declaratione (8 b u), et quae declarabit eorum immediatam et definiatur. Rogo vos, reverendissimi patres, ut quo­ ordinariam potestatem in suos dioeceses, ut pagina 10 niam non pauci antistites aliter sentiunt, hanc neces­ (11 Ci *). Sed enimvero neque huius argumenti pro­ sitatem mocuiu aliquanto attentius velitis considerare. missio, neque promissionis verbum sufficere nobis Necesitas ista adseri potest: 1® in se vel absoluto; potest, qui texto, qui decreto, qui formula indigemus, 2® iuxta praesentes indigentias et temporis ration»; ut cum praesenti textu decreti et fonnula comparari aut saltem 3° propter honorem ipsius primatus Petri. valeat. Ad primum non credo aliquem in hoc illustri Caeîerum si commissio dogmatica hanc promis­ coetu, qui necessitatem huius definitionis in se vel sionem nobis exhibet; in prooemio tamen nostri sche­ absolute defendero velit; quae enim absolute neceematis non invenimus nisi annuntiationem doctrinae de saria sunt, nullo tempore doeaso possunt. Plus octo­ primatu. Quo tandem tempore promissio istliaec decim saeculis vivit Petrus in successoribus suis, et impleri poterit; quocnam ne dicam securitas, sed quae innumerabilibus decretis summi pontifie» suam in spei certitudo praeberi potest? Concilium hoc quod rebus fidei auctoritatem exercuerunt, et definitio cha­ propediem prorogandum esso dicitur, brevi tempore racteris infallibilis horum eloquiorum nostri.·» adhuc iterum congregatum iri? Cogitetis quaeso, reveren- diebus movetur: ai ista definitio in se requiretur, eam d risi mi patres, qualem fructum, quae decreta mundus iamdudum teneremus. Sed plus mihi dicendum esL catholicus a concilio sit accepturus? inceptum et dimi- Etiam ecclesia quae certissime infallibilitate gaudet, diatum decretum do fide, inceptum et dimidiatum de D etiam concilia quae, odeistente Spiritu sancto, egerunt, ecclesia, de summo inquam pontifice, praetermisso numquam necessarium putarunt vel opportunum defi­ organiamo ecclesiae, omisa hierarchia catholica. Fre­ nire hanc suorum decretorum divinam auctoritatem: quens iam in nostris terris huius concilii calumnia est : nullum canonem, nullum decretum de hac re monstrat non propter ecclesiam haberi, eed ecclesiam veluti mo­ historia. Ecclesia uusqua.ru, neque in concilio Triden­ dium adhiberi ad maiorem curian Romanan honorem. tino, infallibilitatem suam contra haereticos etiam Ad has calumnias refutandas quodnam aptum reme­ contumac» directe eloquuta est; quamvis non igno­ rarent patres, ab haereticis aperta fronte eam ipsam dium reportabimus? Hinc mea sententia eo redit, ut praesens schema, impugnari. Optime enim sciebant id indirecte fieri fi non doctrina de ecclesia in genere, ad minimum per quodeumque suum de fide decretum, editum cum saltem doctrina de episcopis augeatur ct compleatur. ea persuasione, se esse concilium in Spiritu sancto Quoadusque id factum fuerit, decretum de primatu legitime congregatum. Ad secundum, non itaque supereat, nisi ut neconon feratur, aut si ferendum sit, nihil edatur nisi quod a generalibus synodis iam definitum fuerit. saris videatur definitio pontificiae infallibili tatis Quod ri in praedictis desideranda ot restituenda censui quoad praesente et peculiar» temporum rationes. In­ quae ablata sunt, converto me ad al loram achoniatis digentiae certe fidelium ct ipsius ecclesiae in diversis portem, quae senus ad i oc ta mihi eodem modo complen- regionibus diversae sunt, et diversa sunt etiam iudicia 97 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SECUNDA 17 maii 1870 98 do particularibus robus. Ergo etiam opiniones do ista, . foecunda malorum, quae amorem convertere videtur in do qua loquor, necessitato facile diversas ceso posse metum et angustias animorum. iinmo doboro fateor. Libentissime agnosco ct reveren­ Ad tertium his respondisse mihi videor ad illo­ tiae honoro prosequor sententiam plurimorum in hoo rum opinionem, qui in fall i bili tatis doctnnam ' neces­ concilio patrum, qui definitionem hanc propter pecu­ sariam putant ad honorem primatus. Provocaro utique liares suarum regionum vel diocceseon rationes urgen­ licet ad historiam, quae primatus auctoritatem semper tem et nccresariam consent. Eamdom vero aequitatem agnitam vidit. Infallibilitatis doctrinam requiri ab ea et iustitiam rogo et α vostra benignitate pro contrario visum non fuit; verum etiam ubi dignitas primatus iudicio illorum antistitum, qui hanc definitionem pro a nefariis ausibus praeteritorum saeculorum impu­ suis regionibus ct dioecesibus censere coguntur non gnata fuit, od eam restituendam antecessores nostri necessariam, non utilem, non opportunam. Eam neces­ numquam od infallibilitatis praeconium confugerunt sariam esse propter lotius ecclesiae indigentias vel Sciebant enim per excessum non minus poccari, quam universales omnium rationes, id diffiteri debeo, hoc per defectum. nego. Atque ut verum fatear, per propositam defini­ An vero definitio conciliaris noccssaria videtur tionem auferri potius primatum censeo, quam confir­ propter haorceea contra primatus magisterium domi­ mari. Hoo celebre nomen pontificiae dignitatis indi­ nantes vel etiam exortas? Propter hanc enim rationem tum fuit, ut primatus in ecclesia dicatur non domi­ maximo celebrata novimus concilia, ut Bcllarminus natus, non regnum, non imperium. Primatus primum dicit. Semper ecclesia odeo tanti fecit periculum B designat, non unicum; alios simul innuit, qui secundo novarum haoresum, ut non putaverit aliter posso loco sunt. Quod si per infallibilitatem solus pontifex rosisti, quam bi omnes vel certe multi principes inviolabilia decreta fidei promere potest, quin secun­ ecclesiarum, con i unctis viribus ot quasi agmino facto, darii pastores requirantur; primatus esse desinit et irruerent in hostes fidoi. Quando adorandum sanctis­ transit in solius dominii imperium. Istud vero quanta simae Trinitatis ot Incarnationis mysterium per impia fidelium animarum pericula secumferat praesertim in asserta Arii, Neetorii aliorumquo ox coeteris sectis regionibus ultra montes, plures antistites sentiunt, et destnii et vitiari videbatur, verno fidoi doctnna per quidem ratione illarum regionum quae provinciam concilia generalia et particularia defensa et sancita Bohcmiao constituunt, cogor expresse dicere. fuit; pelagiani errores de gratia Christi tam por epi­ Non tantum in Italia fervet febricitantis nationascopos et summum pontificem, quam per synodos lismi ignis; quis non videt Germanicas aeque ac Slacorreptas? Ac certo oppugnati sunt. Quidquid medio aevo contra Christia­ vicas gente» eodem igne nam veritatem pullulavit erroris, adversarios habuit periculosum est fomitem augere, vel igni alimenta ecclesiae definientis canones; et quid Tridentina syno­ praestare. Dubio caret per definitionem infallibili­ dus egit, nisi quod protestantium commentis sartam tatis multis ecclesiae inimicis opportuna arma offern tectonique opposuit catholicam fidem? Ita contra et praesidio. In Bohemia pristinum Husitisinum etiam lansen istas, contra Pistorienses actum. in re religiosa invehere, populum maximo ab unitatis Quandonorn vero ecclesiam vidimus praeter istam centro divellere, et notionalom, quam vocant, eccle­ necessitatem, quasi immoderato proprio aestu promere 0 siam cousti tuere gestiunt; sanctam sedem odiosam dogmata, vel dogmaticas cumulare definitiones? llae- populo reddere, eique persuadere conantur, Bohémica© nationis libertatem et salutem politico-religiosam non­ resim iam contra sedis apoetolicae magisterium in rebus fidoi non video. Insurgunt hostes in sancti nisi rupto cum sede Romana unionis vinculo esse Petri cathedram quatenus ree disciplinares ordinat, acquirendam. Nulli profecto dubio subest, hosco seductores ex quatenus cum civili potestate tractat et conventiones paciscitur; sed dogmaticum campum liberum ultro definitione infallibilitatis aptissimam occasionem concedunt. In ipso gremio ecclreiao ubi sunt filii nacturos esse, ut quasi insatiabilem Romanao curiae degeneres, qui auctoritatem docentis pontificis sper­ dominandi cupiditatem, quao nec a novis dogmatibus nant, qui eius decretis so non subiiciant, qui ad fu­ abhorreat, traducentes, incautam plebem eo certius in schisma et haeresim immergant. No hoc periculum turum aliquod concilium appellent? Repetito, patres reverendissimi, saecula ecclesiae. augeatur, ne ecclesiae ac sanctae sedis defensio, quae Qua, quaeso, aetate in ecclesia universalior erat obo- nobis episcopis incumbit, in immensum reddatur diffi­ dientiae erga sedem apostolicam promptitudo? Qua cilior, iam ante concilium Vaticanum una cum epi­ aetate episcopatus, clerus, fideles lauta devotione et scopis meis suffraganois, ot nostrum votum et multo­ reverentia pontificis vocem prosequebantur? Qua rum virorum, fide ac doctrina praestantium, desi­ aetate proniori obtemperationis obsequio cius decreta derium expressimus, no concilium infallibilitatis quae­ colebantur, quam nostra? Quoties vidimus vel legi­ stionem pertractet aut definiat Corda fidelium exindo turbatum iri vidimus, mus, viros doctos, quorum scripta reprobationem in- D currerent, seso laudabiliter subiecisso! Quoties iam quasi nunc demum fundamentum fidei stabiliendum episcopis hisce recen lies i mis temporibus od supremam esset: infideles voro novam calumniarum materiam apostolatus cathedram confluxerunt, ut filialis obe- lucraturos c»e. Pastoralis cura officium mihi iniandiontiae homogium universae christianitatis patri git, ut idem praesentisaimum periculum in hoc con­ praestarent I Quanta pocunianim subsidia ex omnibus ciliari conseeu coram omnibus patribus iterato et terrae partibus grato animo ari podre oius deponeban­ publico commemorem, no numerosae immortales ani­ tur, ut onus regiminis, quod pro couimuni saluto mae naufragio fidoi exponantur. Faxit Deus, ne stu­ humoris suis gestat, communibus quoquo fulcimentis dium honorandi Petri cathedram in Bohemiao fines al levi aretur ! Quae, quaeso, splendidiora non dico scintillam coniiciat ingentis incendii, cuius flammis obediontiao sed filialis fiduciae documenta quaerun­ exlinguendis mo saltem imparem sentioI Insuper vero cum concilium iam convocatum eet, tur? Si apud hostes fulmina vaticana timentur minus, certo fidelium amor eet maior. Ecquid, nonno amor centum et triginta septem concilii patres, inter quos firmissimus duraturi obsequii est pignus? Devotus hio non tantum austro-hungarici, sed germani, americani, amor si recentissimo tempore obnubilari videtur, in orientales, angli, galli, itoli petitionem exhibuerunt, causa forsan ipsa illa infelicissima quaestio est, quam agitaro cogimur; quae ante solutionem parens videtur 1 Vide Bopra, t XLIX. ooL 458 D. COSCIX. OENKRAL. TOMUB LEL 99 À. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 100 ut a quaestione infallibilitatis solius pontificis ab­ A simis rationibus. Doctrinam theologorum ceso con­ stineretur *. Num sensa illic expressa sufficienti mo­ cedimus, cui vero alii et non pauci ncc minus gravea mento carebant, cum tractationem ct definitionem adversantur nedum in Germania et Austria, sed ebani istam suis gregibus censu erunt non necessariam, immo in Gallin, in Anglia, in America: tum textus biblici nocivam? Certissime non de exigua portione ovilis cum traditionis documenta a catholicis di\r ream inter­ Christi hanc sollicitudinem expresserunt; numerus pretationem habent. Asseritur quidem contrarium : enim animarum quas regunt, magnam omnium catho­ sed deleri non possunt scripta ss. patrum; expungi licorum partem efficit: ascendit enim ad quadraginta non possunt c bibliothecis theologorum antiquorum ct septem million». Ecquis contendere audebit, hos anti­ recent iorum libri, qui alios explicationes tenuerunt ; stites indigentias aut pericula suorum fidelium falso illao denique difficultate,, quas historia omnino et indicasse, vel non satis perspexisse, vel omnino non certo obiicit, sufficienti solutione adhuc indigent. Propter unam reccntiorum scholam non sunt neglige»sollicite et conscientiose examinasse? Sed audio tamen necessariam esse definitionem, doc cáeteme et antiquiore». ut auctoritas in societate confirmetur, quae ubivis Nuper prae manibus habui librum : hud Unitone * vacillat. Dicunt, in praesentis temporis commotione de loris theologici * Romae cum permissione superio­ ubi ingenia bue illuc fluctuant, ubi animae .oh opinio­ rum anno 1771 imprecas, quae itaque in scholis ro­ num subiectivismo feruntur, summopere et unice re­ manis tradebantur ; ubi infalli bi litas ordre i ac de solo quiri, ut petra auctoritatis et obedientiae necessitas consensu episcoporum cum sancta Sede, ot non de solo Bolemniter stabiliatur. Principii huius necessitati mi- 1B pontifice asseritur: et haec multiplicari poreunt. Iu nimo adversor, immo a^entior: ast quaeso, reveren­ catechismi» Doatris, in institutione redeuntium ad fi­ dissimi patres, nullane auctoritas in ecclesia est praeter dem idem huc usque habuimus et tenuimus. Atque wdem apostolicam ? Quod si utique firmanda auctori­ haoc omnia nunc infirma ct infecta erunt, corrigenda tas est, firmetur tota universalis et sicut revera in omnino? Id vero ex definitione sequetur. Qui non ecclesia Christi apparet et agit, id est primat ut cum assent i unt patrcx, ct as.-«. *ntire cx suarum ecclesiarum episcopii. Aut undenam illa contra reges et domina­ traditione non possunt, adigendi sunt, ut quod huc tores insurroclio? Nonne ex protestantismo e quo usque libere aut profesri aut non professi sunt dimit­ partum est illud falsissimum principium, quo prin­ tentes, novam hanc definitionem recipiant tamquam cipibus absolutum dominandi ius ct etiam in rebus professionem universali» ecclesiae, rive semper rivo sacris adseribebatur? Postquam auctoritas civilis in ubique five apud omnes traditam traditionem, atque deepotismum conversa fuit, populi suorum iurium, etiam suarum ecclesiarum quarum professio certe mi­ quao medio catholico aevo universali consensu agnita nime fuit ? His itaque imponitur iugum, quod sinceri­ fuerunt, recordati sunt, et postmodum in alteram par­ tati repugnat. Similis forsan erit conditio aliorum tem erraverunt excessibus: abyssus enim abyssum in­ plurimorum antistitum si a definitione abstineatur? vocat. Caveamus ne similia in sancta ecclesia experiri minime quidem. Qui enim in fall i bili tat i tamquam cer­ cogamur. tae veritati adhaerent, camdeni rententiam suam li­ Ast argumentum denique aliud proferri videmus: bere tenebunt, praedicabunt, defendent in posterum; quaestio haec tomen mota est, ergo solvi debet ; in in- C quae, et recte quidem, ceu theologica et gravis opinio numeris scriptis ventilatur; ephemerides eadem plenae ab omnibus conceditur cum hoc solo et sapienti dis­ sunt; ubivis terrarum discutitur; fideles responsionem crimine, quod non liceat cos» qui secus sentiunt, tam­ concilii expectant: ergo respondeatur necew «t; id quam degeneres a fide, vel exule * α veritate catholica postulat concilii honor ct dignitas. condecínare. Hinc irteCMnuni prorsus existimo, ut Sed quomodo id sequatur nescire me fateor. Quae­ in falli bili tas «xlreiao noti in solo capite, sed iuxta rere Dolo unde haec commotio animorum, quae revera solitam huc usque fidei confessionem in toto magi­ existit, originem trahat. Non inimici ecclesiae istas sterio Petri apostolico collocare. Atque ita reforman­ aquas turbat erunt, sed ab amicis, α domesticis nostris dum èsse ediema propositum cerneo, et ut osan­ factum initium cs.«e novimus. Nota folia periodica, ti atis oro. alterum Paruiis, alterum Romae publicatum *, ignem Cactorum peculiares aliquas, observationis, quae incensum in flagran Lissi mam flammam exsuf fla­ mihi necessariae videntur, in speciali discussione ex­ verunt An decus concilii erit ab hi» moveri? Utrum pendendas mihi reservo. illorum foliorum, utrum laicorum vel sacerdotum, utut ORATIO piissimi sint, an vero episcoporum est in decernendis convenire ct indicare? Patrum Trident inorum exem­ eminen turimi or rer.errndurimi ds/nuni Francièri * cardinali Donnei arrhicpi^opi lhtrdigalrn.iir *. plum intueamur. Nonne acerrima discussio erat de modo et tempore, quo Adamus primam gratiam crea­ Eminentissimi praesides, neo non eminentissimi toris acceperit? Nonno de modo actualis gratiae, de D et reverendissimi patr». episcoporum i ure immediato aut mediato et de aliis Denuo hunc umbonem tum eloquentia tum scien­ ampian controversiae erant? tamen sapientius iudica- tia orni nent issimi cardinali» archiepiMrjpi Pragensis runt patres a definitione abstinere. Num honor ipsius rutilantem ascendere non dubito; cum animi fervor, Tridentini imminutus inde fuit, et non potius ud- persuasionis robur, fidei imperium, tnca erga cinctam ouedua, eo quod omnes luculenter viderint venerabiles Sedem devotio, totius prarleiva, quantum ipee intellipraesules ad praematuram vel non necessariam defi­ gere possum, ecclreiur bonum me mi biientiiim abrum­ nitionem re trahi pareos non fuisse? pendum impulerint. Immaturam vero e«e quaestionem et theologice Quotquot mo agnoscitis, eminentiMimi et reverennondum satie eliquatam omnino asserere cogor. Di­ 1 Argumentum: „Card. Burligdemii Adhaerere te in ty num idem. Hic occasio praebetur, eamquo libentissime arri­ Non mihi mons est, eminentissimi ac reverendissi­ pio, appellandi honoris causa episcopos missionum et mi patree. hio hodio proponere theologicam thosim vicarios apostólicos, eisquo meritam laudem persol­ pemtiusque discutere; nam ex quo do infallibilitate vendi. Nonnulli inter istos catenis constricti, plures summi pontificis disputatio exorta est, quis edicere persecutione exagitati mortem ipsam proxime con­ valet quot quantunque obioctionum aggere * everterim B spexerunt, omnes denique pro lesu Christo laboree et (minus valido) atque contriverim? Postquam Chri­ angustias passi sunt. Numquid propterea testimo­ stianae traditionis thesaurus ot hodiernus ecclesiae nium eorum prae nostro porvi ducendum dicemus? sensus lure, qua patet, clarior revelatus est; iam Si eorum curae commisso populo tributum sanguinis unusquisque >ostrum suam alta mente repositam gerit saepe martyrio persolvunt, numquid eorum vota minus sententiam: adeo ut si qua fortaseo reformanda sit, merentur? neutiquam linee excogitaverit quisquam. hoo iam non α moan argumentationis efficacitate, sed Ego quidem non possum, quin exclamem do omnibus, qui hio odstant, apostolis1: Vas electionis est iste, ut u divinae gratiae virtute sit oxpoctandum. Hoc unum dixerim, si nompo poet tot saeculorum portet nomen meum coram gentibus; vel etiam1: cursum pontificalis auctoritas sibimetipsi tribuero po­ Quam speciosi pedes evangelizantium pacem, evan­ test, universa concedente ecclesia, inerrantiae privi­ gelicantium bona. Adhuc circumspicio ot quotquot do ecclesia sunt legium fundamento destitutum, actum «t de promis­ sione Domini nostri lesu Christi dicentis1: Ecce ego fide illustrati, choritate fervidi, omnigenisquo exer­ vobiscum sum omnibus diebus usque ad consumma- citationibus pietatis addicti, omnes uno oro defini­ lion em saeculi. Coram Deo et hominibus, coram cae­ tionem do pontificis infallibilitate exposcunt. Clerus lesti curia et augusto hoo occumenico consessu, prope catholicus qui in sinu populorum vivit, quiquo fide­ solium Pii pontificis maximi et apostoli Petri sepul- lium vota studiaquo dignoscit; omnee filii Dei quo­ chrum debitor sum fidei meae et meorum in Bardi­ rum devotae procce et sacramentorum manna pabulum gli! ens i sedo dioccesanorum, immo fidelibus pastorali c est, qui per silentii et orationis studium continua cum meae curae commissis, nec non clero dilectissimo qui Deo communication© tenentur; sacrae denique vir­ mecum collaborat in evangelio, debitor sum ut exal­ ginee, quarum cogitatio o solitudinis recessu Romam tem quasi tubam vocem meam, indicem et testimo­ advolat, ut veneratione ot obsequio circa pontificium * nium absolutissimi assensus, quo doctrinam de summi solium incurvetur, omnes potunt et prosecutam tanti votis definitionem expectant. Et quisnam dubitet pontificis infallibilitate amplector ac profiteor. Nec me fugiunt, quotquot undequaquo hanc doc­ huiu^modi animorum ardorem ot motum voluti facti trinam appetiverunt, obiectiones; sed contigit, verum tium orae, alia nimirum ex causa, non vero a divina fateor, ut nedum fidem meam non concuterent, sed operatione excitatum? Minime vero. Ne quidom unus etiam confirmarent. Schemati itaque proposito quoad est, sì ex animo verba proferat, qui non fateatur: doctrinam, et expositioni lucidissimae dilectissimi ot Digitus Dei est hic. Fides de infallibilitate pontificis in ecclesiae sinu doctissimi comprovincialis et suffragane! mei epi­ scopi Pictavicnsis, qui ut dignus Hilari i magni suc­ repœita «t ; et si ecclesia quasi parturiens hodie cla­ cessor ct aemulus inter nos nuper locutus est, plenis­ mat, ex hoo fit ex quo germen extitit divina opera­ sime assentions ad solam opportunitatem defendendam tione Joccundum, et resci ala veritas in lucem prodire se convertunt verba mea. Tantum deprecor omnes, gestit et ud dogmatis vitam pervenire. Neo mo latet quos contradicere compellor, et inter hos Diviouen- adversus haec desideria ioni contraria quaedam vota sem episcopum qui 32 abhinc annis do ecclesia univer­ percrebuisso: sed no timeamus, reverendissimi patres. sali et do sua dioecesi beneméritos est, quique mihi a ' Ecclesia enim non est societas penitus humana aut diuturno tempore omiciraimus est, ut, salva affectione,, humanis innixa momentis; est immo societas divina huno quaestionem omni, qua polleo, libertate mihi superno vivens influxu, cuius quidem eximia pruden­ tia haud temero appetit omne periculi genus: sed cum praedicaro indulgeanL In primis, reverend irai mi patre , * definitionem in­ do regno suo, quod est regnum Christi, agitur, neo fallibilitatis summi pontificis exposco, quia hanc uni- trepidaro novit, neo de superno Spiritus sancti auxilio vena ecclesia exposcit. Oculos circumquaque vertens diffidere. Longe sit ergo α mo non satis christianus quid intueor? Super humanas ree in sublimi collo­ illo timor, qui erga sapientiam Dei diffidentiam catum vertice pontificem intueor, quem Deus mirabili implicat. Et si tamen quis episcopali nostra solli­ providentia suae ecclesiae conceesit, cuius desiderium citudine dignus, ob suam bonam voluntatem et prae­ et spes nullam habere apud nos dubitationem potest; sertim ob suam bonam fidem anceps hodie haeret; eo melius cuncta videt, quo excelsiorem locum ob­ nolito timere, dicam adhuc, nolito timers; mox suavis­ tinens omnia, ut ait Boreuetius, circumspicit: ipsi simo Dei gratia allectos experietur, quod veritas Do­ debetur et, quidquid tandem senserimus, ipsi conce­ mini vim habet, qua non ligat sed liberat. Haeo <*t ditur plenior supernorum luminum effusio quam veritas, quae salvabit nos. i Mstth. XXVIII, 2d 1 Ack IX, 15. ■ Bon. X, 15. 103 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 104 Liceat mihi1 proferre orationem, quam eminenAgitó dum, emineo tiseini i ac reverendissimi pa­ tres, per nationis meae fidem vos precor atque obtestor, tissi mus cardinalis de Ra lische r perlegendam mihi per catholici nominis honorem, per debitam doctoribus tradidit Sic loquitur: Constitutio dogmatica prima do ecclesia Christi elapsi temporis reverentiam, per sanctae huius Ro­ manae ecclesiae intemeratum decus, quam nonnulli ct primatum et infollibilitatcm Romani pontificis velat mendacii scholam exhibent (omnes fateor fratres continet; ac observationes generales, quae faciendae hic praebentes esse catholicos esse sanctae «di addictos videntur, omnes eadem oratione comprehendere opor­ quousque esse possunt). Dictum ergo est nostram ec­ tet. Magnum est pensum : si quis nimium ducat, non clesiam esse vel uti mendacii scholam: ergo calumniari contradico. Itaque etiamsi tria priora schematis ca­ hanc doctam, hanc sanctam, hanc optimam matrem pita amplam dicendi matenam offerant, ad capiti * non erubuerunt. Digni sunt.... nescio quid sint, ocio quarti argumentum convertor; quod cum in se gra­ ubi sint, illos cognosco, in orationibus quas ad caelum vi»imum sit, pro temporum nostrorum ratione pecu­ faciam ascendere totis diebus, ¿Hos praesentes habeo: liarem sollicitudinem et cautionem districto postulat. haec vindicta nobis omnibus est permissa. Id agitur, ut successorum sancti Petri inerrantia Non meo tantum .-ed et omnium episcoporum in rebus fidei ol morum populo cliristiano tamquam nomine qui huc convolarunt, ut inexpugnabili muro α Deo revelata proponatur, et proinde qui eam non vicanum Christi ambiant, nomino deniquo praeteritae credant, fidei Deo negatae rei declarentur. Defini» totius fotmiaquo aetatis precor, ut certissima ct in­ tiono hac plurimis animabas a Christo redempti»· concussa dc infallibilitato ponti ficis doctrina prout in B magna pararentur pericula, undo quaindiu prudano «hemato nostro proponitur, et eo sensu quo tam lucide supersit dubium, cani ferro non licet; atque concilii ab illustrissimo archiepiscopo Mechlinienri in ultima patribus sanctum sit oportet, omnem causam animo congregatione fuit exposita, scilicet do infallibilitato et laudibus r.l contumeliis superiore in timore Domini, nec personali nec separata ncc absoluta, iuxta senten­ qui conia videt, undequaque expendero. Id quantum tiam Bellarmini qui ait definitiones de fide praecipue horae unius spatio fieri potest pro viribus praestabo. 1'endent ex traditione apostolica et consciuu ccclcriaUt outctn rem in clariorem lucem vindicemus, rum, tamquam veritas catholica ct fidei dogma iam videamus primum quacnam sint, in quibus de pon­ iam definiatur et sit. tificia docendi potestate universi nos propo sepul­ Ego homines novi; ego Galliam none habuisse, et inde summam dixerunt, ut in hesterna discussione audivimus. d conciliorum oecumenicorum auctoritatem repetendam. Porro Quod si forte potuit mea vox non determinaro et conciliorum ancta ri talem imminui, et concilia ipsa pronaa quidem (hoc enim Spinlus sancti «t, et vocem cius inutilia reddi per eam de qua açilnr definitione criden list inram esae. Augustinum excusasse Cyprianum in quaestione cora audis ct novi * undo veniat, quia non venit de me, Stephana Romano pontífice, quod de re ageretur, quae in nullo »ed de Spiritu sancto), «xl vel minimum excitare suf­ plenario concilio terminato fuerat, non ita certe loquuturum fragia ventre, hoc erit mihi alti»imus honor, liaoc ei Stephanum putoaset infallibilem. Leonem autem 111 Caroli Magni legati * dixisse absit ut patribus illis (Cbalcedonenribus) maxima consolatio vitae tot abhinc annis studio, cui­ me praeferam vel coaequare praesumam. * Nullum in traditione tarte et dilectioni animorum deditae, haec est in­ textum occurrere, quo adstrui infoili bilitas posait; et loca Scriptxirarum quibus primatus evincitur vel maxime conferre sperata diuturni mei episcopatus corona. ORATIO . emmcjiiiwrmi ac rercrendisimi damini fonephi Olhmari cardinal ir Rcnachcr archirpircopi V indabanenfis Emincnti»imi praeridre, eminentissimi et reveren­ dissimi praesules. » Argumenlira : «Card. Vlndoboa x«is * tratte de quart» capite ad pontificiam auctoritatem in tuto ponendam, et etiam ad moralem certitudinem inducendam eius inerrantiae. At de certitudine fidei divinae sermonem hic ease. Nonnulla etiam addidit de factis illis ex historia desumptis unde difficultates desumi solent. De Anatrine conditione etiam loquutus est, et de difficultatibus, quae superari deberent, et de ea praesertim, qua per definitionem hanc videretur concilium ius Roraanorara pontificum in temporalia regura adrtruere. Concludebat totam * han< quaestionem quam diligentissime exp ndeudam * ** esse. » lloro oratio perlecta fuit ob episcopo Rotteabarornri 105 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SECUNDA 17 maii 1870 106 Omnes cathedreni sancti Petri inconcussum fidei, A hac ratione a sancta sedo decretum efficacia minua­ quam Petrua confessus «t, firmamentum esso credi­ tur, ut potius augeatur. Si definitio pontificia per se mus; universi propterva asserimus sanctae sedis de et absque consensu ecclesiae quomodocumque mani­ fido mori busque definitione * prompta cum obedien- festata do fido asset ; episcopi simplicem ci sublectio­ tia et magna fiducia excipiendas esso, atque etiam nem debent: nam adversus cam excipiendo fidem Deo constitutionibus et mandatis, quae summus pontifex negarent. Si autem eam declinandi possibilitas ex­ vi potestatis vccltoiam regendi facit, obedient ia debe­ cluderetur, do episcoporum acceptatione protinus ta­ tur. Quaeritur autem num omnino fieri nequeat, ut cendum foret; undo summus pontifex solus relinque­ quis, dociuto pontificio do fido moribusquo edito, ali­ retur et privaretur confirmatione, quae auctoritati quid correctione dignum toso censeat, quin contra buoo ex tot antistitum iu toto orbe catholico gregem fidem peccet. Fieri non j>osw maior patrum con­ Christi parantium iudieio conformi occederet. cilii numera» assent: ne autem iis assentiar, pro­ Praeterea episcopo * vi muneris sui iudicee fidei hibent difficultates, quibus solvendis huc usque im­ esse hucusque α nemine negatum est; tametsi non par fui. desint qui vim vocis explicationibus suis tollere co­ Revelatio superna parum nobis prodesset, si fieri nantur. Attamen, aiunt, ultimis hisce temporibus porrei ut ecclesia eum aliter, quam ab apostoli» ac­ accidit ut infallibilità» pontificia a multis impugna­ cepit, nobis communicaret. Firma igitur convictio cc- retur; igitur solemn i definitione stabilienda est. cltoiain in deposito fidei ei concredito disamando Ararontcs, id quod probandum est, ceu probatum supneque fallero ncque falli penso, omnino ncceeearia tot, : 3 ponunt, personalem summorum pontificum infallibiliut doctrinam aliquam tamquam a Deo revelatam tatem fidei dogma iam esse. At hoo α veritate dis­ amplectamur. Quapropter sanctus Augustinus op­ crepat, et w» qui aliter sentiunt vix tanquam haere­ timo dixit: ,,Evangelio non crederem nisi cccltoiao tico» traducere, charitati christianae consonum non mo commoveret auctoritas.’* Quatuor evangelia ut a tot. An forsan haeres i proximus erat sanctus An­ Spiritu sancto inspirata veneramur, quoniam ec­ toninus, cuius festum ante paucos dito recurrit? clesiam in testimonio, quod do libris sacris perhibet, Ipso autem, qui inter fidelissimos sancti Thomae erraro non jhhso confidimus. Hacc cius inerrantia discipulos numeratur, de summo pontifice scripsit1: debetur Spiritui sancto, cuius operatione efficitur „Licet ut persona singularis ex motu proprio agen» ut, prout sanctus Irenaeus dicit, depositum fidei errare pœsit in fide, tamen utens consilio’ ct requi­ iuvenescat et iuveneeeere faciat ipsum vas in quo tot. rens ndiutorium universalis ecclesiae, Deo ordinante, Ea autem Spiritus sancti operatio, cuius beneficio de­ qui dixit: Ego rogavi pro te, non potest errare: * 4 his positum fidei consonatur, agit in omnes veritatis verbis concilii paire», qui a maiori numero dissentiunt, revelatae testes. Sumini ergo momenti est ut ebri- ad unum omnes paratissimi subscribunt. Praeterea In­ stiani certissime sciant, quinam ii sint quos in testi­ nocentius XI duobus brevibus laudavit Bossuetii ex­ monio isto perhibendo Spiritus sancti assistentia ab positionem fidei catholicae, qua infallibilitatis doctri­ omni errore immunes praestat. Hac do re habetur nam ud fidem non pertinere asserit. sententia, ml quam amplectendam catholici univorsi Coeterum viri catholici, qui in eadem slant cum conspirant. C sancto Antonino sententia, pro sua erga sanctam se­ De conciliorum oceumcnicorum auctoritate num- dem reverentia infallibilitatis quaestionem inviti et quom inter catholicos controversia fuit- Disceptatum nonnisi urgente necessitate aggressi sunt; quo factum nonnumquam est on synodus quaedam universalibus est, ut cum ephemeridum articulis vobis, reverendis­ accomenda sit, non autem on, si vero universalis, in­ simi palito, notissimis disceptatio do sanctae sedis infallibilis iudex fuerit. Nequo circa auctoritatem decre­ fallibilitalo provocaretur, ex adversis primum insur­ torum pontificiorum ab ecclesia acceptatorum catho­ gerent scriptores, qui in primatum ipsum impetum lici dissenserunt sive dissentiunt. Persuasio hacc ca­ facerent, ct calumnias multas contra sedem romanare tholicis omnibus communis per decem et octo saecula proferrent. Protestantes pleriquo erant et dicteriorum od fidei puritatem et unitatem conservandam suffecit ; occlusionem a diariis illis oblatam lubenter arripuerunt. eo magis iterum iu postorum sufficiet. Longo tem­ Sed quid hoc od catholico * sanctae sedi deditisrimoe, porum decursu post innumeras pugnas ot indefessos qui doctrinan! do veritatis revelatae tessera in ec­ labores doctrina do mysteriis divinitus revelatis unde- clesiarum consensione reposita cum ss. putribus profi­ quaque esplicata et stabilita est, itu ut vix error tentur, et eum retinendam esse autumant? Itaque in­ emergat, de quo non liqueat cum veritati catholicae fallibilitatis pontificiae definitio nulla ex parte ne­ ecclesiarum consensu primum sancitae aperto refra­ cesaria est ; et praeterea graves ei dif ficui latto obiioil gari. Praeterea viae ferro stratae vaporibus auctae antiqua regula, quam Bcllarminus sequentibus ex­ remotissimas regiones coniungunt, et sanctae sedi primit verbis: „Dcfin it iones fidei pendent praecipuo maximam praebent facilitatem, sententiam episcojio- ex traditione apostolica ct consensu occltoiarum. ** rum in sedibus suis monentium exquirere, si causae Reponet aliquis: atqui do immaculata Virgini * arduae id pascere videantur. Conceptione quae fidelibus a sanctissimo patro cre­ Itaque necessarium non est, ut de infallibilitatis denda proposita tot, sucrue litterae altum tenent silen­ ecclesiae subiccto fidelibus novum quidpiain tamquam tium. ct tradilioiito apostolica# tacent. Non omnino divinitus revelatum praracributur, ncc ut id fiat ex­ tarent, nam ex antiquísimo tempore eccltoiae lutins, pedit : definitioni fidei a sancta sedo oditae certitudo graecu atipie syriara ct ipsa nevo apostolico fundata, moralis adest eam cum fidei deposito conconiare, et uno oro Deiparam ab omni peccati labe immunem ipsam cum fiducia et reverentia accipere fideles tenen­ fuisse praedicaverunt. Sanctus Augustinus de sanc­ tur. Merito haec eis obligatio absque ulla excep­ tissima virgin© Maria propter honorem Domini, nul­ tionis, quae occurrero possit, mentione praedicatur; lam proreus, cum de ¡ovatis agitur, haberi vult cum casus, quibus episcopi constitutionem pontificiam quaestionem. Si apud theologiae patro * invenito fuiefidem attinentem licito declinaverint, rarissime sac­ set, Mariam peccatum originale prout reliqui Adonii culis labentibus contigissent. Pro pnixi sunt quasi posteri contraxit, tum Scolu< nunquam de contrario non sint; ut autem in theoria statuenda eorum ratio asserendo rogitavisset. Quaestio igitur in eo ver»habeatur, exigit veritas quae summa lex eet eorum, > Summa tAro/oÿïcu. parte III, tit 25. cap. 3, | 4. quao a Christianis credenda sunt; ct tantum abest ut » Sic ed. Vatie.; alii hoc loco habent 107 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 108 botar, an immanitas ab omni peccati labe sensu pro­ anis ut a Doo revelatum proponatur. Haec autem po­ prio sumenda, an ad peccatum personale restringenda testas ei nunquam non attributa est; etenim ex anti­ eeseL Postquam festum conceptionis Mariae virgi­ quissimo tempore catholici omnes agnoverunt fido nis per 400 iam annos in ecclesia celebratum esset, certam non cese doctrinam, quam Romanus pontifex Pius IX episcoporum hac de re sententiam expetivit, et ratam non habuerit Praeterea peculiaris Dei assi­ seicenti plores attestati eunt, ipsos et clerum et popu­ stentia, quam Petri cathedrae adosee confidimus, lum eorum immaculatum Virginis conceptum fide pia piam auget fiduciam, quae summus pontifex do cre­ tenere, atque condigna devotione colere: omnes fere dendis decernet, cum Petri fide plano consentire, et iddiderunt admodum sibi in votis esse, ut sancta se­ certitudine morali vim conferat quae dubium do facto de hac de re dogmatica definitione decerneret Tres excludat. His autem non dirimitur quaestio an quoties sum­ tantum aut quatuor dubia quaedam manifestarunt; diserte ne ullus quidem contradixit, cum sanctissimus mus pontifex do fido moribusque decretum ediderit, pater declaravit immunitatem ab omni peccati labe dubio locum ilare idem sit oc Spiritus sancti eloquiis sensu proprio intolligcndam esso. refragari. Si Domino placuisset sancti Petri miccoPrimatus sancto Petro eiusquo successoribus col­ sores infallibiles veritatis revelatae leetc.i fidcique in­ latus in sacris litteris clare exprimitur: Pasce. agnos die» constituere, innumeris profecto con troverai is et meos, pasce oves meas, dixit Dominus; et cum patri­ animarum periculis unxi praerepta fuis&et. Certo autem bus tridentinis profitemur, plenam ei ecclesiam uni­ de tali benignitatis divinae consilio fideles ita moniti versalem regendi potestatem a Christo traditam esse. 1 fuissent, ut nemo, qui bonae voluntatis «set, do eo Non desunt, qui asserant, potisutem pontificiam, dubius fuiaset. Ideirvo fieri non posset ut sancti viri, quia suprema, ideo infallibilem esse. Ast ab ecclesia quos traditionis apostolicae tc&tes veneremur, id exulet adagium α viro sacculari, ingenii splendidi ma­ nescirent, aut unquam omiserint fidelibus inculcare, gis quam solidi et rerum ecclesiasticarum parum no controversiis do fide tempus tererent, et quaerendo periti: Qui nimis probat, nihil probat Si potestas quam devitent viam oternrcent : Pontificem potius pontifìcia infoili bilis est quia suprema ; etiam suprema Romanum alloqui adeant, et ab eo quae vera sint dumtaxat «t quatenus infallibilis. Igitur aut in rebus discant. Quamvis autem saeculorum priorum Chri­ ad potestatem regiminis pertinentibus ah omni errore stiani rodium aportolicarum et praecipue ecclenae Ro­ immunis declarandus, aut negandum rat quod sum­ manae de fide testimonia summi facerent, ipxis tamen mam oxltsiao potestatem habeat. Attamen Petro constabat veritatis revelatae pignus absolute certum etiam dictum est: Tu es Peints, et super hanc petram in consenston e ecclesiarum haberi. aedificabo ecclesiam meam, et theologi non pauci Ex universali et intima hac j«erauaaiono explicatur asseverunt hoc ipso etiam inerrantiae donum ci col­ saiuma in fidei rebus aactontax, quae conciliis occulatum fuisse; quia sine co ecclesiae petra esse nequit. menicis ab omnibus adiudirata est. Si pontificis Ro­ In verbo divino interpretando occloeiae patres mani de fido moribusque definition» infallibile * magni faciendi sunt nou tantum propter sanctitatem sunt, verum ΟΑΜχυΙΟΊ e>! cardinalis Orsi cum diceret, et ingenium, rod etiam quia traditionis apouolican conciliis oecumcnicis opus non 'ubse, et omnem hunc fonti multo nobis propinquiores erant. Ipsi autem c laborem (tous ces tracas *) inutiliter in ecclesia ex­ non omnes sub petra Petrum intelligcndum pu­ citatum esse. (Adnolat eminent its imus aurlor: Noto tant ; longe plores putant fidem, quam Petrus pro­ frustre me conatum es» textum originarium inspi­ fessus est, designari, alii Christum, nonnulli apostolos cere, unde versione gallica utendum erat ; deinde pro­ univorsos. Neque sanctus Ambrosius et Leo Magnus sequitur·.) Dixtisrimuru virum (cardinalem Orsi) quando celeberrimum hunc textum explicant, Petrum laudo, quod animi sui sensa candide pandidrrit, ct sub petra intelligendum cero docent; etiam fidem, vana effugia dedignatu- fuerit. Quid autem do talia quam Petrus confessus est, ecclesiae fundamentum proferente ». patres iudivavieent ? Quid sanctus Gre­ esse asserunt. Hoc etiam facit sanctus Augustinus, gorius Magnus, quatuor concilia ©ecumenica siculi cuius insuper locus est, quo omnes simul apostolos pi *evangeli! libros veneratus? A partium studio alieni tram ecclesiae fundamentalem esse dicit. Verumtamen facile videbunt. tanti viri, cum vario modo Christi varba exponant, Beilanninum quod attinet, iis quae infallibili­ non sibi contradicunt, red camdem veritatem secun­ tatis defensorem adducere solent recen.fi ris, sujæraddit. dum part « et relationem eius explican t. Petrus in concilia ideo quoque utilia e, e** quoniam pontifiera petram principaliter constitutus est, non solus autem infallibiles esse non omnes admittunt. Inter bl patrre et a carteris apostolis separatus, sed cum iis coniunc- non ast qui neget, fidei causas etiam conaenau ecclesiae tus. Fides in Christum filium Dei vivum, cuius con­ dispersae finiri posse, concilia vero oecumonica tam­ fectione Petrus fratrw anteivit, inexpugnabile fidei quam efücacÍMÍnium el pro re nato necessarium confirmamentum est; omnem vero ecclesiam per fidem D ronsus in claram lucem vindicandi medium omnes re­ et operam confirmandi vim tam Petrus quam reliqui verebantur. Uudo co rum de conciliorum universalium apostoli a lesu Christo habent, qui summus angularis auctoritate et necessitate sensa claro simul common­ lapis totius fundamenti œt et erit strant, quod occlcaiorum consertionem veritatis reve­ Cum igitur cathedra Petri institutione divina cen­ latae usseram habuerunt; neque sancta sedes unquam trum imitata, et principale ecclesiae fidoique, cui in­ reclamavit, quatuor decurrentibus saeculis, quorum la­ nititur, fundamentum «it, accidere nequit ut experia­ boribus recta de Trinitate et Incarnatione fides stabi­ tur quae ecclesia Ephurina perpessa est, ab apostolo lita «t. Saepissime enuncintum est od irrefragabilem gentium triennali labore fundata et instituta, ac a fidei regulam constituendam consensum ecclesiarum discipulo quem Dominus dilexit ultra viginti annos requiri; ct pontifices non condemnaverunt, sed cam­ edocta et gubernata. Firmiter· fidelibus cunctis dem potias sententiam disertis verbis profeti sunt. In­ tenendum »t fore, ut finem usque mundi cathedra ter disceptationes et difficultates rerumque tam ec­ Peto perduret, ct Christus Dominus per Bucressores clesiasticorum quam civilium pericula, quae fidei causa Petri fidem, quam Petrus confessus «t, illibatum con- excitata sunt, cunctis pen-uasum manebat ad eynodm *te * hi «torta ecelertutiea contribuere, ut eorum vestigia concilium Vaticanum B He^rirua «trm· defaràrraL Vert driafe U arehfcrbenpim Prarraiea et *e nitro ronrralrr «irait rara ira qtue ipte in sequatur. Caeteram semper adorabo vias Domini, cuius médina protnbc ex Benedicto XIV curra liWrtsÜ· acta epi•eojú cc&cMmdisa. el nraiix- in eondUa nbi de acafata misericordia elevata est super omnia opera eius. nettili et «date aa i xa rum agiter; tune Licitotela «ibi viali· Hic autom, cura hora nimis processisset, interrupta discussio cet; et em i nent issi rn us primus praeses dimi­ sit pains dicendo: ,.Proxima congregatio generalis habebitur cretina die, in qua discussio coepta continuabitur." 9. Congregatio generalis quinquagesima quarta 1870 maii 19. rare, et ra fretam

rlu> «** nriari hoc ex uattinoi iara e^¿*tería·· orti rant, qc·-s bots c odevmatioae ioDomine etc., eminentisriim» primus pra·.·?® dixit: diger? indubiis e»e. Ifaxfaae arthtep Fragrasela liar ram jJLnerendhrimi patr®, antequam progrediemur eax ne deinceps principes ñora kar deánití^c indigraiti ee* prvrras ad ulteriorem discussionem gcneialcin propositi fchc- clesiaa nationales cosetituaat: «ed id ait imf-»«ubtl IIiati. *, reverendus dominus wbMcretorius ex amUnie e«e ti episcopi apottolirae «edi costaseli siaL Eaedem archiep. Praemiem ¿íxímc <«taqu Haynukl arcrbiepi^opui trisam InfaliibillUtL· pTvj-n¿n omne· tenent- Et haec ait qtttttd eminestruiaraiM tard. PraC-olocensri cl BauHoruiis, Franco· us l^u ruix episcopus genxm observar- ac volttisae (ratum ea pra-cire libertate quxm Baioncttei·, Itb lianluA Wlielon episcopii * Wheclingcn- ip *e pairibus in cvndiio vindicavit. Venit ad eardu ate.-.i Viudo•i>, llenricus Bindi «pueopus Pistoriensis et Prnienri». bvuenacm qui i ritrai inter alia deftnitionciu Line neceMarfaUD r·^ vel ex ev evinci qtx4 a nullo ec *· finitione· re»j *cti;xn Labre ..Prwodsmt» nunc ad ip>om diemc-ionem, et nm- ad vigrutea errores; aule ^hirntali» tempo» nullum dubium tonem usccteJat eminent ibimus ar r«vvrendÍMÍmi» notum ini·»·· arca lt»m. |K-nL auctoritatem, at drincepa errare· tn di *» ari *n crescete viso» esse. ('«meUliM Triden­ dominus Paulus «aolinali· (.'alien ajihi«’pin<»»| a* ti num η·»η potai··· «ktrlrisam de Rrick, viro doctiMÌruo et pibaimo, odilo. Ituque «¡uno ex fide credendum. Nec vestigium ullius definitionis dicta aunt, n(x’ noni net magni momenti mihi vim in epiitolis Honorii; simpliciter oeconomiam quanrunl. In primi- do hi * breviter ngam, et ostendam B doni adhibuit, quarn ip^o prudentem existimavit, ut niilhmi argumentum cx Honorii orli * contro fidele· non loquerentur do una vel duabus volunta­ infidiibilitatcni pontificiam; acci potiua diocrcin oum tibus aut energiis, sed simpliciter eroderent duos esso doctissimo professore Schrader apertiwimum argu­ naturos humana et divina operantes. Quomodo ergo factiun est, ut a concilio VI et a mentum ex ¡in duci po.-.se ari obtendendam infallibiliconcilio Vili damnaretur Honorius? Id explicandum tntem ponti fici». Ut argumentum aliquod cx documenti , * de qui bun doctissimo episcopo relinquam; ipse enim dicit ut hae­ tmclutur, duci posset, duo constare deberent, scilicet: reticum verum demnotum fuisse Honorium; dum in Io Honorium docuittO lianrreim, aut eius epistolas locis quae legi dicit, Honorium in nullam hrwresim hiioresi infectas cane; 2° Honorium tamquam cx cathe­ inciduae, plane orthodoxum fuiste. Explicare ergo dra locutum orsù, et doctrinam suam ut erodendam ec­ debe! episcòpi», quomodo concilium Honorium dam­ clesiae universali proposuisse. Si enim cius cpietolao nare haerento» potuerit, cum hac-re^eos reus non esset hueresim non continent, nullum argumentum ox iis Si aliquod argumentum in hac re sit adversus auctori­ duci pote.4 contra infnllibilitatcm pontificis; si hoc- tatem concilii generalis, adhiberi potuisset a prote­ rosim ex cathedra non docuit, similiter nil duci potoet stant ibus; red certe adhiberi non potest et non debuit u doctissimo episcopo adventus in fall i bili talem summi ox iis documentis contru eamdem doctrinam. Sed nunc quaeramus, au ulla haeretica labe in­ pontificis. Sed tomen ego non damno concilium, non fectae sint Honorii epLstolno. lùw logi et perlegi, et dico concilium in errorem incidisse; dico pontificem nihil in iis invenire potui, quod calholire explicari C orthodoxas epistolas scripsisse, dico cum nihil defluisse non possit, nihil in iis inveni quod hueresim &i|)creL ex fide: dico concilium temen non errasse in eo dam­ Loquitur de duabun naturis operantibus iuxta vim nando, ei vera sint quae hac do ro narrantur. Duplici quodam sensu sumi potest vox haereticus; suoni, lulcoque admittit duas naturas, duas opera­ tiones, duos voluntates in Christo, licet enumerandas liacreticus est qui directo, aperte, manifeste proponit non orso dicat. Memorat etiam unam voluntatem, sed doctrinas haeretica!es ; et haeretici vocantur etiam qui loquitur evidenter de una natum humana; ol excludit favent haeresibus, qui occasionem aut ansam dant, ut in Christo illam projiensitalom sive proclivitatem in haeres» et errores per mundum disseminentur: et peccatum, qua homines j»ost lapsum Adami in­ hanc distinctionem adhiberi videmus in constitutioni­ bus upostolicis. Ubi enim agitur do societatibus se­ ficiuntur. cretis, non solum ii qui vere pertinent ad eas socie­ condlinm Trblentiunin pontificiam auctoritatem mitfs matates damnantur; sed etiam earum fautores et pro­ gi-qnc iinpetítini fniwe, non |x«8e ideirea Vaticanum concilium ulta ratione Hilere. Dril· ** coni. Vimlobonciuetn hanc verita­ pugnatores ct receptores in easdem incidunt censuras. tem in pruri ab omnibus retineri, Mecque non nere&sariam Itaque concilium damnavit Honorium non quia voro definitionem. At evident cs e * qn«l n>qne «bini derinila fuerit, haereticus erat, sed quia agendo illa imprudenti ra­ eperari non poirit ileficero impn/iiatoro. Aliunde notum este tione, qua usus est, ansam praebuit Monothelitis, ut in praoentiamm id impugnan a non pauta et qnHera non aine magno tum fideliam tum ip. scriptores catho­ gendo confovit.' * Negligendo confovit; nihil haere­ lici animarentur, ut ab episcopi * saccessori bus ajototicum docuit: sed silentio suo vel imprudenti agendi lorum laedendi» abeti nermt. Verum quomodo »e ro rations permisit, ut ab aliis haeresis traderetur. Item nunc habent ? in epistola ad regem H impaniarli tu *„Condemnati Constat opuscula et opera grandia edita furi *» sunt.... (ii qui memorati sunt), et una cum cis Ho­ contra summos pontifices, opera cavillationibus, ca­ norius Romanus, qui immaculatam apostolica© tradi­ lumniis, mendaciis omnibus, quao perrons» pontifi­ tionis regulam, quum a praedecessoribus suis accepit, cum laedere possunt, plena. Exemplum affero libri in maculan consensit." Ex hiare omnibus patet, non ot Germania celeberrimi, qui »ub nomina bifrontis nu­ haereticum proprie dictum damnatum furisc Hono­ minis pagani editus eel1. Existimo auctorem voiurise rium; -oJ iuxta mentum pontificis damnatum fuis­ ostendere re et protestan lem et catholirum eodem tem­ se, quia abrtinuit ab excquendo munere suo. pore esse; nam dims facio» re habere ostendit. Hic Quae dkla Mint, confirmantur ab epistolis et actis libor loti-ai mo per Germaniam disseminatus est, la­ lubscqucntium pontificum, quae inveniuntur in opu- D tissime per Galliam, latissime per Angliam, et dolens senio hac de re, id «t, de infallibilitate pontificis ab dico per Hiberniam: anglico versus e»t, et fore gratis ipso epricopo Rottenburgcnsi conscripto. Scribit enim distribuitur inter fidelea nolrw populo». Tacere ne doctissimis episcopus, Romance pontificai in ¡tira­ dobent catholici, dum haec fiunt? Numquid dicendum mento solitos furire condemnaro Honorium.. Sod si id ret, non licere respuere, refutare calumnias et im­ verum trt, damnaverunt cum ca ratione, qua appro­ properio, quibus sanctissimus noster |sil er, quibus se­ bata sunt acta synodi unireraalis a Romano pontifice ; dee Petri impetitur; noo licebit hare refellere, et illum condemnarunt ut haereticum improprie dictum, licebit advertariri et hostibus religionis libere per to­ rt dum Honorium condemnarent, eodem tempore per­ tum mundum infamias hujusmodi disseminare? In petuo proclamabant mxleeiam Romanam semper im­ seri tendo aliquando limites excedunt nostri catholici, manem a quacumque macula et naevo et errore furise­ optimi etiam catholici provocati; calumniis ipei im­ lo ipsa luramenti forma, ut exhibetur ab episcopo potiti aliquando ultra limite * progrediuntur, idque Rottenburgensi, hare loquuntur: „Anathematizamus dolendum est: red tamen vix oos damnare poesumus. * M&mL CoUédio owunJiorum, XI, ©5. ’ na. 7B1. » IW«L. 1WSL < Ibid., 1067. I IbuL, XVI. Ï7. 1 catholica om. ed. Vatie. > Alladlt td opusculum: Jcmu», der Pabet und da» Condi. elUm i Ulice verram et Florentiae editum 1869. 117 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA QUARTA 19 maii 1870 118 Damnare debemus cos qui scribunt contra pontificem, A diti Romano pontifici. Si surgunt adversum Ro­ cen Iro ccolceiam, contra omnia quae in religione nostra manum pontificem episcopi statim conculcantur, sta­ sancta sunt : boa damno, hos reprobo. Misereor eorum tina privilegia et potestatem suam perdunt; si uni­ qui infirmitate victi, dum veritatem defendunt, naevoe untur, fides quae vincit mundum erit victoria eorum, quosdam contrahunt. fides Romanorum pontificum. Primo itaque in loco dissentire me fateor ab iis, Sed videamus quinam sint episcoporum inimici. quao ab archiepiscopo Progens i dicta sunt, ut pro­ Fateor esso pluree, plurimos eos habere iniroicoe. Sed baret hoc tempore agi non debere do infallibilitate quinam sunt? Primo in loco omnes ii, qui revolu­ summi pontificia, aut decine primatu locum non esae: tionibus favent, omnes societates secretae, principes rationi minimo osse consentaneum ut a capito tractatio quidem, qui inimici sunt etiam summo pontifici, mi­ huius argumenti incipiatur. Sed ego potius exemplum nistri potentes, ii qui defendunt libertatem omnes Christi sequor, quam logicae regulas, ai logi cao regulae libros imprimendi, hi ornnes inimici sunt episcoporum. sunt violandae. Et quomodo egit Christus? Primum Idcoquo cum eminentissimo principe plane convenio, fundamentum posuit ecclesiae; primum potcdtatem omnes conatus faciendos cese ut ecclesiae iura et pri­ promisit Petro, ut esset petra seu fundamentum ec­ vilegia et auctoritatem defendamus; idque nulla ra­ clesiae. Temporibus noetris ubi doctrina illa invaluit, tione melius fieri potœt, quam episcoporum obedienomnem potestatem a populo derivaro, iustum quidem tiam, obsequium et venerationem erga sanctam sedem est do subditis regis aut principis non agere, quia ab defendendo. Audivi aliquos queri, pontificem nunc violare eis deris at potestatem iuxta principium anni 1789. B Sed alia e¿t res ubi agitur do negotiis ecclesiasticis. libertatem ecclesiarum orientalium. Sed in qua re con­ Christus est supremum caput ecclesiae, ab eo omnis sistit haec violatio? Per infelices temporum circum­ potestas derivatur; ipse summam potestatem primo stantias factum est ut populi, ut milites, nautae, Petro dedit, ut portea haec potestas aliis communica­ artificœ, operarii, agricolae, pauperes et divites sibi retur. Id usserit antiquissimus scriptor Tertullia­ usurparent potestatem nominandi patriarchas et archinus: ,,Claves primum Petro dedit ecclesiae communi­ episcopoe et episcopos, aut saltem electio praecipue ab candas." Id asserit antiquissimus pater episcopus Op­ iis fieret. Ex hao agendi ratione maxime collapsa tatus Milovi tonus: „Potestatem Petro dedit aliis est ecclesia in oriente: nulla est spes ut possit erigi, communicandam.“ Idem dicit et tanctus Leo; ait nisi summus pontifex ius ecclesiae vindicet, et sibi enim: ,,Quidquid aliis non negavit, Petro dedit1* sumat potestatem, aliqua ratione saltem ad regulas, Fons itaque ct origo potestatis in summo pontifice nominandi patriarchas, archiepiscopos et episcopos. Et invenitur. Itaque primo in loco debemus agere de tantum abest ut ecclesiae iura violaverit summus pon­ Romano pontifice, de eius dotibus et praesertim de tifex, ut jxitius libertatem ecclesiae vindicaro velit. Transactis temporibus, praesertim ultima periodo eius infallibilitate, si egere debemus do Romano pon­ tifice. Quomodo agit architectus ubi aedes surgere proximo elapsi sacculi in Germania, legimus, quos­ iubet? Primum agit de fundamentis, postea de aedi­ dam magnos archiepiscopoe et electores imperii in unum conspirasse, ut iura summi pontificis immificio construendo. Novi etiam aliquando, saltem ubi do novo con- 0 nuerent. Quid fecerint fore omnes, quid scripserit scribendo exercitu agitur, primum duces ct tribuni no­ Febroniue, omnes noverunt. Sed quo pervenit doniquo minantur, postea agetur do militibus gregariis con­ ree? Archiepiscopi et episcopi isti ad nihil fere re­ ducendis: eadem ratione, ut mihi videtur, netum est a dacti fuerunt ab insurgentibus resolutionibus; ct Deo ipso in principio mundi. Cum enim logem natu­ dum potestatem pontificis averterent, omnia quao ralem omnibus dedit, ct cum leges eas ad societatem habuerunt, fere perdiderunt Quid accidit et Graecis? aptas osso voluit et ad regna constituenda, omnem Legam hac do re excerptum ex epistola magni ponti­ potestatem in omnia dedit patri primario universi ficis Gregorii papae IX, scripta ad Germanum generis humani. Itaque non sunt reprehendendi legati, archiepiscopum Constontinopolitonum l: ..Praevidens qui huio concilio praesunt, non reprehendendi eunt autem Dominus, quod ecclesia a tyrannis conculcare­ episcòpi, qui rogaverunt ut hac do re statini ageretur. tur, et ab haereticis laniaretur, ot a schismaticis scin­ . In negotiis agendis non logicis regulis semper deretur, dixit: Rogavi pro /e, Petre, ut non dejiciat agendum est; sed ratio habenda est personarum et fides tua: et tu aliquando conversus confirma fratres temporum et locorum: et valde opportunum esset, ut tuos. Ex quo colligitur evidenter, quod ad aedem Petri negotia quaedam magna statim expedirentur, dum omnis quaestio fidei referenda sit Sed, quod dolentes omnes adsunt episcopi, ita ut liberum postea esset, dicimus, ut epistolae tuae verbis utamur, praeeumput aliqui possent in enas regiones ot in suas ecclesias tuose quidem, non per manus militum, sed ecclesia­ sticorum personorum sensus, veri loeeph talaris tunica proficisci. Questus est etiam, ominentissimus orchi episcopus, D et inconsutilis est passa scissuram, Sed quis sciderit iura episcoporum non defendi vel fortasse minui. In hoc videamus. Cum Graecorum ecclesia a Romanae sedis cum co convenio, sed plane diverso sensu. Eg«» nunquam' unitate recessit, statim privilegio caruit ecclesiasticae existimavi, summum pontificem aut concilium geno- libertatis; et quao libera fuerat, facta est saecularis ralo hostes esso iurium et privilegiorum episcoporum : potestatis ancilla, ut iusto Dei iudicio, quae noluit immo ex historia constat Romanos ponti ficos ubique divinum retOgnoscere in Petro primatum, toleret in­ adfuisse, ut episcopos in suis iuribtis defenderent, ut vita dominium saeculare." Haec satis dicta esse viden­ eorum privilegia sarta tectaquoservarentur. Interroga tur, ut appareat saltem a summo pontifice, vel a con­ episcopos Polonia©, numquid illis pontifex defuit? cilio, vel a Roma nihil episcopis esse timendum. Interroga archiepiscopum Coloniensem, qui certo α Questus etiam est eminentissimus dominus, si bene Gregorio XVI amplissime defensus est; interroga nunc illum intellexi, nimium arctari intra suas dioeceses episcopos Hispaniarum, si eorum iura laedere velit potest al cm episcoporum; eos aliquid extra facere pontifex ; interrogate integrum orbem, et videbitis et debere; potestatem quamdam apostolicam ipsis ease invenietis, pontifices semper et ubique optimos fuisse vindicandam. protectores, amico * et patres episcoporum. Invenietis In hoc cum illo minime convenio. Summi * pon­ etiam episcopos tunc maximam potestatem Imbuite tificibus, successoribus Petri, supremam m omnes daeo tempore, quo plus intimo connexi fuerunt et sub1 Mafiii. op. ciL, XXIII, ML 119 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 120 tam fuisse potestatem, in universos, ovos et agnos, in A errores Launnoi et Rieheni, nati sunt errores Febronii universam ecclesiam datam fuisse potestatem omnino et Eybel, nati sunt innumeri alii error» qui a lano constat: sed huiusmodi potestatem nunquam datam oliksque per Germaniam nunc disseminantur, quique fuisse singulis episcopis aeque clarum feL Apostoli directe auctoritatem pontificis impetunt. Cur huius­ quidem, dum viverent, extraordinariam quondam ha­ modi errores non condemnandi sint, ego intelligero bebant potestatem, ut evangeliuni ubique per mundum non postum. Sed timendum e*t, principe» et ministros princi­ praedicarent; sed cum ipsi mortui fuerint, cessavit extraordinaria ista potestas, et episcoporum potestas pini] odeo iratos fore, ut cx hac definienda doctrina occasionem arripiant constituendi cociori as national». ooarctata o*t intra limites suarum dioccescon. Melius, aut clarius huiusmodi quaestionem expo­ Hoc certe magnum esset malum; sed malum quod minime timeo: Hiberniae exemplum suit doctissimus vir, qui certe in rebus huiusmodi eventurum <*t minimo suspectus est, Natalis Alexander, ex cuius dis­ od ferro poauin. Par tria fere saecula potentissimi sertatione IV in saeculum I hace exscripsi1: "Epi­ principes Angliae omnes vir» suas exercuerunt, ut scopi sunt Hicctesorcs apostolorum, distinguo: seduta ecclesiam ludioualcm erigerent in Hibernia; et quin plenitudine pote *tatis, concedo; cum potestatis pleni­ concors erat anima episcoporum, quia episcopi semper tudine, nego. Duplex enim vero in apostolis spoetando, adhaeserunt redi apostolica^, quia populus fidelis potestas est: una cum tota plenitudine, ratione apo­ erat, principe. * isti nunquam ad exitum felicem pro­ stolato?, ct ea quidem ordinaria in Petro, od cuius poni uni suum ducere potoeruut. Si nunc inter sa conproinde successores tota transmissa sit; extraordinaria : I veniant episcopi, >i fideles sint, ut sunt (et nunquam vero in apo-tolis, a quibus proindo in sucwsore» in­ antea fideliores erant), ri fideles futuri nini episcopi tegra non transierit; altera episcopalis, recluso a;«sto­ ranctae seili. nihil principum aut revolutionum, aut lata, et sine plenitudine potestatis, quao in episcopos Mxietoium xvrciaruiii conatus timeo; nunquam ec­ omnes transfuga csL“ Tum procedit: ,,Itaque pair» clesiam notíonaJoni constituere poterunt, aut ri consti­ (cum citasset antea patres) supra laudati non existi­ tuent, brevi tempori' intervallo ad nihilum redigetur. marunt, episcopos instar apostolorum potestatem in Sed fidelra querentur oqnhlem mutatum fuisse ecclesiam universalem accepisse; rod ad definita^ sin­ fundamentum suae religionis, si infallibilitas summo gularium provinciarum sedes eam potestatem, quam pontifici tribuatur. Quomodo hoc dicatur ego videre ab apostolis accepissent, coarctarunt. non po. *unu Nam ii qui hoc ratione loquuntur, ipsi „Conccdo igitur, quod apostolorum r,uco *¿ono profitentur pontificem c^ro infallibilem, et in qui­ rint episcopi, quod apostolicen potestati', haeredes cen­ busdam eorum synodis legi id solemn iter proclamatum seri debeant ; red potœtatcm illam nego aeque exten­ fai»: Pontificali errare non posse in iis, quao od sam in episcopis ac in apostolis. Illorum enim aucto­ fidem pertinent et ad mores definiendos. Turbati non ritas nullis erat sedibus definita, nullis provinciis Mini certo populi a decirionibu * istis synodorum pro­ circumscripta: ot episcoporum potestas intra diocce- vincialium; neque turbalrtjntur «i haec doctrina a con­ roon suarum cancellos cohibetur. Usu namque, etiam cilio Vaticano definiatur. ab ecclesiae incunabulis receptum est, ut certis ecclesiis Hic animadvertam, página I321 emendationum, singuli episcopi praeficiantur, ut patet ex apostolo C quae sunt typri imprewc, in caput hoc de quo agimus, eprst. cd Titum cap. 2: Huuu rei graiia, inquit, episcopum aliquem adeo hac de re timore agitatum reliqui le Cretee, ul ea quae desunt, corrigas, d con- fuisre, ut Milcmniter ibi declaraverit «ibi persuasum diluas per civitates praesbyteros, sicut d ego disposui es?c, οιηικχ oinniuo νρίκορο * us^ue od intoniceioncm libi. Ex his enim verbis constat episcopos apostolorum esse interficiendos. Sed minia huiusmodi non sunt 8ucct»<»rcs udo loco addictos fame, cuiu·» limitibus terrendi episcopi; uo.· turbabuntur populi cum audienL eorum potestas coaretaretur. Propterea consuetudo summum pontificem e»ro infallibilem, net semper permanentem infalli bili tat is geminandam, novitatis praesertim studiosis id tem­ suae; quia quolibet momento surgere valent dubia ar quaestiones de rebus fidei et morum. Huiusmtxli focus poris pullulantibus. * illum aspi­ Disceptationis existen tia factum est extra aleam permanens ita visibilis essse debet, ut omne positum quod scripta scriptis succedunt, typis man­ cere facile possint, atquo in ipso lucentem auctoritatem dantur et publici iuris fiunt, totiusque orbL ephe­ divinitus constitutam, ad lites infalli bititor dirimen­ merides, etiam suprema statuum comitia sermocinan­ das. Focus autem hic permanens seu phorus in­ tur. Hinc vehemens illa universalis affectio exul- deficienter lucens navigantibus in mari, rapidis dis­ tationis et laetitiae in nonnullis, tristitiae ot moeroris B ceptationi ** ventis agitatus, non sunt concilia gene­ in pluribus, anxietatis in omnibus, qua et vos ipsi, ralia; siquidem raro celebrantur, et od illa celebranda eminentissimi et reverendissimi patres, laboratis. His gravissimae saepe onuntur difficultate ., * interdum autem perspectis, potcbtno sacrosancta synodus vocem forsan inMjj^rubilos. Est igitur permanens et visi­ suam premere, et permittere ut eius silentium inter­ bilis focus illo centrum unitaria catholicae, in quo ne­ pretationem subeat pontificiae infallibililatis adver­ cessario rese debet principium, undo et unitas fidei ot sam? nullo modo. Quod si eveniret, quam laetus unita * communionis oriantur. Principium autem hoc triumphus inimicis ecdesiee, quam acerba amaritudo est auctoritas suprema *cd mfallibilitate praedita, optimis filiis eiusl etenim eo ipso enervata videren­ olioquin proreus inepta foret od unitatem producen­ tur rationum momenta venerationis et obedientiao dam conscrvandainque. supremo pastori. Nunc vero, reverendissimi patres, apostolica sedes Difficile sane foret effectua coercere argumenta­ centrum est unitatis, ad quod voluti radii referantur * tioni cuilibet saxis obviae, qua impii atquo infirmi necease ret omnes, qui sunt undique fideles. In i pea in fido solerter uterentur; videtur mihi insequeus ergo agnoscere debemus auctoritatem supremam et in­ aut simile allatum iri ratiocinium: Occumenira Va­ fallibilem, non supremam solum sed infallibilem ticana synodus accuratam habuit notitiam de publica etiam, cum nec suprema esset absque infalli bili tate: disceptatione, ante et post synodi inaugurationem in­ siquidem supremae potestati etiam in societatibus stituta, utrum scilicet pontifici infallibililas competat humanis quaedam tribuitur infalli bili tatis species, si­ quando, ut divinitas constitutas occlcsiae magister, C cut societatis bonum exigit, et ab illius sententia inter­ definitivam in rebus fidei et morum profert senten­ dicitur appellatio. Cum autem Romano pontifici, tiam, ipsamquo univorsae ecclesiae proponit auctoritate iuxta concilium Florentinum in beato Petro pascendi, postulante consensum oris et cordis; ita ut illius regendi et gubernandi universalem occlesiam α Do­ dogmatica decreta prorsus irreformabilia sint ante mino nostro I«u Christo plena potestas trail i ta sit; in eiusdem ecclesiae consensum. Hanc controversiam ipso proprio dicta infall i bili tas insit necease est. etiam admoverunt aliquot ex episcopis, ipsius concilii Actionem date in solemma illius iudicia, et Petri pri­ patribus, palam asserentes minime opportunum esse matu *! enervatur omnino, mirumque concidit unitatis dogmaticam fieri definitionem pro pontificia infalli- aedificium. Unitas enim fidei, ut optime ratiocinatur bilitate. Nihilominus eodem synodus, quae plura angelicus doctor, servari non potest, nisi quaestio fidei edidit dogmatica decreta, nihil proreus definivit circa exorta determinetur per eum, qui toti ecclesiae prec­ subicctam disceptationem; idque contigit PioIX in es t, ut sic eius sententia ab ecclesia tota firmiter Petri cat bed ra sedente, qui paulo antea solemniter toncatur. Prop!crea ecclesiae constitutio ea est, ut in­ definierat, orbe catholico plaudente, immaculatam fallibility saltem activa illi non competat, nisi qua­ beatae Mariae virginis conceptionem. Ergo synodo tenus cum capite Roruano pontifice unum efficiat cor­ visum est, vel argumenta pro infallibilitate pontificia pus: quod enim Christus, ut aiunt theologi, ecclesiae sat firmitatis non habere, vel e contrario gravia ode ve contulit, corpori contulit integro et perfecto seu ex fundamenta pro sententia opposita. capito et corpore coalescenti. Unde recte inferendum, Utraque hypothesis, eminentissimi et reverendis- D eo ipe *o infallibilitatem in Romano pontifice inceso timi patres, ansam praeberet sedi * apostolica^ inimicis debere, cum ipse sit ex divina institutione fulcimen­ ad innovando * iansenistarum errore *, quod nempe tum infallibilitatis ecclesiae. dogmaticis papae definitionibus obsequiosum de­ Certo Christus Dominus Petrum ot in Petro Ro­ beatur silentium, non ex corde submissio; aut quod manum pontificem petram constituit et basim firmi­ satis sit provisorie, ne pax turbetur, iis assent i ri, tatis ecclesiae et universalem totius ecclesiae pastorem donec universae cccl»iae accedat assensu *. Asl quis­ cum munere pascendi agno® et oves, ut unus sit om­ nam catholicorum exitialem hanc doctrinam nun re- nium pastor. Insuper illi commisit ut confirmaret iiciat? Externa observantia abaque interno assensu fretro® suos: quos fratres? interrogat Bauuetius, hypocrisis est, homi no christiano indigna: provisorie apostolus; quanto magis episcopos successores aposto­ autem awentiri doctrinae, «le qua dubitatur utrum lorum? Igitur falsi nescius rit necesse est, quem vera an faba sil, absonum prorsus est et rectae rationi Christus constituit ut universum gregem, agnos et oves, fideles et pastores in veritate solidaret, atque ab contrariam. Horret animus, reverendissimi patre», dum mente errore in fide et moribus arceret. Consonat divina traditio tanto quidem splendore recolimus ingentia mala, queo ex synodi silentio eccleeiao catholicae resent certo obventura. Frustra hu­ fulgens, ut omnis caligo in re eubiecta evanescat. Ve­ manae prudentiae rationibus aut opportunitati eilen- rum mens mea non e>t singula percurrere, quae ad 129 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA QUARTA 19 maii 1870 illam proreus ovincendam extant orientalis et occiden- A talis cecleaiao monumenta, sed ea leviter attingere, quae orationi meae magis propria visa sunL Primis ecclceiao saeculis errantes circa fidem statini ac α Romanis pontificibus fuerunt damnati, ab omnibus ut haeretici Labiti sunt: omnes namque in pontificia dofinitiono regulum fidei agnoscebant, quemadmodum ex occloriastica historia satia liqucL Sanctus Augusti­ nus, quem tan tuo scion tiao fui *ro usserit CoelcstinusI in epistola 21 ud episcopos Galline, ut inter magistros optimos a Romanis pontificibus semper haberetur, vix certior factus do sancti Innoccntii in causa Pe­ lagli definitione, haec protulit verba, quae iudicio clari hcriptoris sunt voluti tessera nd cognoscendum vere catholicum : „Causa finita est litteris beatae me­ morino papou Innoccntii, quibus de hac re dubitatio tota sublutu eat": quod sone, ut auctoris cuimdam ianroniuni, obsequiosi silentii defensoris, fert opinio, perindo volet ac dicoro: iudiciuni infallibile atque appellalionis expon latum fuisse. Hanc quidem vim Innoccntii definitioni tribuit b. Augustinus, quin ex­ pectoret donec univeraoo oeclcsiac consensus ac­ cederet; siquideui nec tempus illi fuit cum ita locutus est, ad notitiam do eiusmodi consensu comparandam. Definitionis ergo robur absque ulla limitatione sanc­ tus doctor referebat acceptum supremae atque infalli­ bili papae auctoritati. Idipsum ex oo luculentissimo evincitur, quod patres et groooi et latini in octava oocumenica synodo omnes haereses anathematizaro pro fossi sunt, ab apoetolicae sedis fide et doctrina separari minime cupientes. Quod sane principium est universale, est constans pro omni loco et tempore. Cum autem orientalis atque oc­ cidentalis ecclesiae sententia sit ab apoetolicae sedis fido et doctrina minimo separandum; quis affirmare audeat camdom upostolicam sedem seu Romanum pon­ tificem in quaestionibus fidoi definiendis falli bilem esse? Ecquis voro illius infallibilitatem in docendo odiccro addubitet, cuius iudicio, si quae subonantur fidei quaestiones, definiri debent? Priscae huius atquo universalis doctrinae firmum etiam habemus argumentum in ecclesiarum particu­ larium fido: quod eam semper professa fuorjt Hisponiarum gloriatur ecclesia. Fuit quarto ecclesiae saeculo in Hispania vir vafer ingonio, loquocissimus et vecors, Priscillionus nomino, manicheismi, gnosti­ cismi et Sobellii erroribus infectus aliisque non minus exitialibus, qui christianismum novum cudero visus cet; cumque contra A]>ostoli monitum carnis curam faceret in desideriis, voluptatibus atquo impudicitiis indulgens, suisque asseclis idipsum, quasi liceret, sub arcano permittens, brevi quam plurimos in suam pestilentem doctrinam allexit Erat autem illis in­ frangi bilis nonna: ,,lura, periura, secretu in prodere noli." Veram causa adversus prisci 11 ian istas in ooncilio Caesa raugustano instituta eorumque erroribus damnatis, res od sanctum Damasum papam evectà œt, oiusquo supremo iudicio finita. Ast adeo percrebuit denuo post Priroilliani mortem priscillianistarum secta, ut iussu sancti Leonis Magni concilium Hispaniaram et Lusitaniae plenarium Toleti anno 447 habitum fuerit ; in quo professionem fidoi atque anathematismos contra priroillianistas ad normam epi­ stolae dogmaticae s. Leonis patree solemniter ediderant Quos inter anathematismoe insoquens od rem noe tram abeque dubio eet: ,,8i quis in errore Priroilliani sectam sequitur vel profitetur, ut aliud in salubri baptismo contra sedem sancti Petri faciat, anathema sit". En, reverendissimi patree, principium a Toletana synodo proclamatum, quodque in rebus fidei et moram labentibus saeculis iugiter in Hispania COMCIL. OKNXRJLL. TOKOS LII. 130 servatur: Si quis contra sedem sancti Petn sentit vel faciat, anathema siL Summa veneratione verborum memini praeclaris­ simorum Leandri, Fulgentii, atque Isidori sapientia et sanctitate praeetantium. Ea de Romani praesulis auctoritate, divinisque praerogativis iis erat opinio, ut prior dixerit: „In ecclesia nemo pontifice potentior“; alter voro palam docuerit, ab episcopo Romae firmam obtinendam veritatis cognitionem ; et sanctus Isidoras, clarissimus ecclesiae doctor atque Hispaniarum decus ful gen t issi mum, eamdein vim tribuit dog­ maticis Romani pontificis definitionibus ao conciliis oocumenicis; immo definitionum conciliorum firmi­ tatem ab auctoritate repetit apostolica^ sedis: epi­ stolas Romanorum pontificum, inquit, eorumque de­ creta pro culmine sedis apostolica^, nec impares esse cum synodis auctoritates, nec ullam synodum lege ratam fuisse, quae non fuerit auctoritate apostolica^ rodis congregata vel fulta. Purissimae doctrinae lacte nutriti, indesinenter Hispani nullo non témpora indubitatum avitae fidei praebuerunt testimonium. Fuit tamen saeculo XV audacissimi vir ingenii, Petrus Oxomeasis, qui asserere non erubuit, ecclesiam urbis Romae errare posso. Sed Toletanus antistes hanc novatoris thesim, aliasque octo examinare fecit damnavitque ; quam damnationem definitivo confirmavit iudicio apostolica sedes, pro­ positiones confodicns ut scandalosa^ ct haereticas. Saeculis sequentibus celebres etiam biepani pontificiae praerogativae exti terunt assertores, qui orbe catholico celebrantur, Solo, Conus, Valenza, Suarez, Aguirre, Gonzales aliique sacrae theologiae et luris canonici viri peritissimi. Hinc Hispaniarum episcopi pontifi­ ciam infallibilitatem uno ore omnes profitemur unani­ mes; itidomquo praeclari praesules Hispano-Ameri­ cani spiritum sedulo servantes, ot doctrinam sancti Turibii Mogrovezo caeterorumque insignium virorum, qui apostolico zelo illius regionis ecclesias fundarunt. Eandem etiam in Galliis doctrinam obtinuisse ex clarissimis sancti Bernardi scriptis certe constat; qui utpote novissimus patrum pro tota antiquitate respon­ det. Istam in fai li bili tatis pontificiae praerogativum, ait mellifluus doctor, consuntissima perpetuaque ss. patrum traditio demonstrat. Quid autem ante cele­ brem declarationem, la ben te iam sacculo XVII fa­ ctam, senserit clerus galliconus, ree quidem est ad­ modum explorata, cum i pro in coetu, eodem ineunte saeculo Parisiis celebrato, ita de Romano pontifice locutus fuerit: „Is enim successor est Petri, super quem Christus lœus ecclesiam fundavit, quando illi elaves regni coelorum et donum infallibilitatis in cau­ sis fidoi reliquit." Quod si deinceps universitas sorbonica, non clerus gallicanus, ab antiqua doctrina descivit, huius defectionis causam significavit Tournely : ,,Νοη dissimulandum est, inquit doctor sorbonicus, in tanta testimoniorum mole, quae Bellarminus et alii congerunt, nos recognoscere apoetolicae sedis seu Romanae ecclesiae certam et infallibilem auctori­ tatem : at longe difficilius est ca reconciliare cum de­ claratione cleri gallicani, α qua recedere nobis non per­ mittitur." Nihilominus illustris Galliarum episcopatus in an­ tiqua perstitit sententia; quandoquidem asserit Mil­ lantò, paucos «eo Gallos qui Romani pontificis infal­ libilitatem contendant Huius assertionis perspicuum recentiori aetate habemus testimonium, quando vide­ licet Galliarum atque Italiae episcopis Parisiis coram Napoleone I congregatis undecimo praesentis saeculi anno, die vero 17 mensis iunii, postquam omnes iuramentum obedientiao erga apostolicam sedem praesti­ terunt, itemque ab omnibus emissa fidei professione I 131 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 132 ι σι ta formulam Pii IV, eloqucntissimiis Trecensìs epi­ A divina credendam? Quid nisi ut socer con sessus catho­ scopus inaugurali oratione infrangi bilem coetus licam orbem verbia divi Hieronymi ad Denied rinden ι * fidem, nor Romano pontifici adhaesionem patefecit, cum de­ alloquatur1: ,.Sancti Innocen tri ... tenea nominans ecclesiae lapidem angularem, fornicis ela­ peregrinam, quamvis tibi prudens calliduquu videaris, vem sine qua totum corrueret aedificium, sacrarum doctrinam rrepicias?” Subdit doctus huius periodi traditionum fidelissimum custodem et veritatis arcem. interpres: Monitum sapientia plenum, quod si redu­ Neo alius est sensus caeterarum ecclesiarum, ut bene catur ad proxim, cunctas relegaret haeresce l Etenim iuxta illud, sibi ipsi diffidere debere cliristianus. nostis, eminentissimi et reverendissimi patres. Cnm adeo evidens sit constans totius ecclesiae tra- quantumvis scientia atque ingenio praefulgeat : Quam­ ditionalis sensus, mirum est quod ab aliquibus scrip­ vis tibi prudens coliidaquo videaris; ct peregrinum toribus novitatis arguatur doctrina de pontificia in- quoque spernere doctrinam, illius definitioni stando, falh'bili tote : sane scriptores illi doctrinam cum eius qui in Petri cathedra sedet. Longa nimis evaderet oratio, ai ulterius progre­ formula ct propugnatione confundunt. Quando nam­ que de hor veritate ambigebat nemo, opus non fuit derer. Finem dicendi faciam prorei argini ri Molscholastica fonnula uti: at quando labantibus saeculis chiori * Cani verbis’, argumentum orationis meno vo­ in dubium, licet a paucis, revocan coepit; scholastici luti sum mat i m complectentibus: „Si nullus itaque, theologi clarissimi doctrinam ecclesiae scientifica ait doctissimus concilii Tridentini tlicologu *, legum formula determinarunt, nihil novi íd ea enun­ Christi sanior est interpret, quam perpetuus ecclesia!· ciantes, sed quod aemper, quod ubique, quod od R usus ; ecclesia vero in fidei rebua non ad Antiochenum. omnibus creditum est. Impugnatio igitur nova Alexandrinum, Constantinopolitanum.... episcopo *, est; sod doctrina pontificiae infallí bi litatis ea sed ad Romanum omni semper aetate recurrerit: quigaudet antiquitate, qua universa ecclesia. Solemnia dubitet, hunc case, quetn ut succoesore.n Petri, itu * apostolica «edis judicia enervare moliti sunt quoquo doctrinae apœtolicae magistrum, quaa *liononnulli spiritu rebellionis imbuti; non sanioris cu­ uumque de fido i udi com habemus? Quid? quod ipa» piditate iudicii, ut scite loquitur Pius II in bulla etiam itrom experimento comperimi», Christi do Ezccrabilù, sed commissi evasione peccati α Romano Petro ot «ucte *so.ibcM \aticinia in ecclesia Rumana pontifice lesu Christi vicario ad futurum concilium manifestius implen? Et tum «eteree apostolorum provocare preeminentes. Ex his appellation i bus prima, eccleeiao vd ab infiddibun occupatae vol aL quao corte constet, a Du Plessis saeculo XIV ineunte liooretjois affectae aliquando fuerint; haec una tot fuit interposita; in cuius appellatione him il it er ar in inter hostus txx infiddibu., nec haereticis saluit ex­ «oquentibuK ob formulae diversitatem clare deprehen­ pugnari. Hinc quaeri rolct, an haarotivuni rit usrercre. ditur ot novitas actionis ct praepedimentuin, quo ap­ po<« * quandoque Romanam ecclesiam, quemadmodum pellantes laborabant. Huiusmodi provocationes Pina 11 et caetera-s α Christi fido defnxTO. Ei furiant .atri in synodo Mantuana damnavit, ct tamquam erroneos Hieronymus periurum dxcn>. qui Romanar «die oc detestabili * reprobavit. fidem non fuerit secutu ; * Cyprianus direna: qui ca­ Vorurn direi aliquis: infallibilitato Romani ponti- thedram Petri, supra quam fundata c*t exlc-ia, <’«writ, fias semel constituta, inutilia erae ocvumonica con- C in ©celeria c*8w *e non rem fidat; synodu * Cuostmir cilia. Ant immerito; non solum utilia, ted interdum tiemis liaereticuiu indicans, qui do fidei articuli * moraliter necessaria sunt concilia generalia, ut nempe alitor * entit, quam raneta Romana ecclesia docet. Illud rebus magib ad trutinam mandatis, haeretici facilius postremo addam. Cuui <·χ traditionibiu apwiulonim convincantur; ut doctrina fidei et morum totius ec- ad evincendam haensnn argumentum firmum tertum cimiac iudicio suffulta ab omnibus ot abequo ullo obice quo trahatur; coralet autem Romauoa ej>iACopr capita et canone· qui Florentini perlegit, quod patras grueei nonnisi et non sequnutur directe Graecus anathemate percellere, qu *«d hucus­ prius, post etiam tot conatus et labores, doctrinae de que nunquam factam est, et omnino nubvertare illud uuionia primatu subscripserint, cum praedictu declaratio, principintn quod in decreio concilii Florentini eobsbtit Suf­ ficere ut renovetur doctrina concilii Floren lini de primatu et limitatio, sanctio locum in decreto obtinuerit; quam quidem cutn ea clausu’λ , ani vis vidrlicel luilbns omnibus et clausulam ecclesia orientalis ut propugnaculum auao privilegiis patriarcharum orientalium'; eam siquidem ciainalam autonomiao, ut pignus suarum immunitatum, ut se­ fundamentum esse quo summi |k>u tifici· de revocandi· ad uni­ curitatem tandem omnium suarum institutionum esse, tatem sebiematieis pertractarunt, et quo ¡«arva pura eixleriae graeeae adhuc in communione cum Romana ecclesia perseverai. arbitratu semper est. Haec clausula a»t ct fuit sempor Quae in erhemale hal enlur * nullum amplius locum illi daneulae sicut fundamentum, quo summi pontifices innixi dc relinquere, et iura omnia immunitati· dextrnere quae ecclesiae revocandis schismaticis ad unitatem pertractarunt, ot graecae competunt praesertim ex canonibus sexto concilii Nirenj 1>, octavo Coiistanthiopditani I1, decimo aeptimo <’«n- D cuius veritate una para ecclesiae graecuo in commu­ nione cum ecclesia Romana adhuc perdurat. Haec, •tantinopolitani 41 et quarto Chalerdoneivds. Quae in schemata habentur non pos * e coni|»oui cnm praxl lolia· antiquitatis, inquam, clausula est unica tabula ct r|ms quao rema­ praescriptionibus roneiliomm et rumdjturionibu· Rom. ponti­ net, ut grueei, conservatores tenacissimi suarum ficum, quibas omni ha· Groad cnm ad unitatem redierunt cer­ antiquitatum, ad obodientiam >edi apoetolieno prae­ tiores facti sunt nnllain unquam immutationem introductum iri. Notum praeterea esso apud orientales et praesertim standam reduci pomint. Graecus hunr. ecdesioe typum haberi, ut nimirum unlrtrsns lam \ero in hac constitui ione sunt ea, quao ot ca­ episcopatus in quinqué ve itici has neu patriarcbaîibu- adunetur, tholicos graccœ a centro removebunt, ot in dispen * et in uno supremo vertice nempe patriarrbatu Rumano loto» tionem scii i* mol icos, no convertantur, certissime ad­ coadunetur quin tamen destruat illnrum autunomiam et im­ munitatem. nine nil mirum esse si concilia semper dum ducent. Nam cur in constitutionis capite tertio haec Rom pontificis iura tuita sunt, simul immunitatem et autoclausula, quao est ut complementum canonis et para nomiam aliornm patriarcharum conservarunt, et hac praecise eius integrans, reticetur? Num dicetur: do ea halabi­ sub conditione addidit, orientalem ecclesiam nunc qnoqne pletur ratio in alio schemate aut loco? Sed simul a* niaaimam auctoritatem in Rom. pontifice «gnn-ccere, Conclusit caput tertium cum suo canone nedum constitutionem ecclesiae disjungitur a corporo canonis, omnem vim suam amit­ graecae subvertere, seti et ad completam eiu· ruinam intendere, tere videtur; imuio ra sublata, expositio immediate et idcirco ab eo admittendo pastoralem <*uam conscientiam sequens et canon tertius locum in alio schemate non refugere, et enixe »e postulare ut finnum in omnibus maneat relinquit, nimirum haec declaratio potestatis iurisdecretum concilii Florentini et nihil ulterius addatur.- 1S5 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 136 dictionis, quae eet episcopalis, ordinaria et imme­ A Romanam sedem primam tenet, qui Constantinopolidiata, „erga quam particularium ecclœiarum, cuius­ tanam secundam, qui Alexandrinam ct Antiochenam cumque ritus et dignitatis, pastores atque fideles, tnm et qui Hierosolymitanam, haec est universa oedeeioo seorsum singuli quam simal omnes, officio hierarchi­ potestas, penes boe divinorum dogmatum iudioium ost. cal subordinations veraequo obedientiae obstringun­ Episcopatus igitur universus in quinque vorticibus tur, non solum in rebus quae ad fidem et mores, sed adunatur et in uno supremo vertice totus quantus est etiam quae ad disciplinam et regimen ecclesiae per coadunatur." Quid mirum est igitur ei concilia oecu totum orbem diffusae pertinent/’ Quomodo, quaeso, menica et summi pontifices ita rata habuerunt iuru eminentissimi et reverendissimi patres, hano constitu­ supremi primatus, ut iuribus et privilegiis illorum tionem ita conceptam per Orientem in lucem edere et patriarcharum et debitus pracetarelur honor et im­ execution] mandare poterimus ? Qua fronte cum schis­ munita·» conservaretur? Summam ot plenissimam ecclesia orientalis Roma­ maticis disceptandum et cum catholicis pertractandum ost? Nonne noe accusabunt tamquam contemptores no pontifici tribuit potestatem, sed hoc conditione ut racrao antiquitatis et violatores conciliorum et cano­ eius plenitudo et principalitas cum iuribus sedium num? Quid illis respondendum eet, qui maxima vene­ patriarchalium componeretur. Hinc iure consuetudi­ ratione prosequuntur concilia in Oriente celebrata, cum nario antiquissimo factum est, ut numquam Romani nobis afferent canonem sextum concilii Nicaeni I, pontifices, nisi in casibus gravissimis, in iis wodibus canonem octavum concilii Constan tinopoli tan i I, ca- eam ordinariam et immediatam exercuerint iurisnon em decimum septimum concilii Constant inopol i- B dictionem, cuius definitio sancienda nobis sino ulla ex­ tern IV1, canonem quartum concilii Chalcedonensis ceptione exhibetur. At vero hoco definitio, adhibitu in vim legis civilis habentis ex lustiniani novella 131 ; capito tertio et canone respondente, consti turionem uniqui canones editi atque consecrati ad integritatem roreae ecclesiae graecac subvertens cam ad completam iurium et immunitatum ecclesiae orientalis luendam illius ruinam intendit ; ct proindn cam admittere con­ servandamque et per conciba Lateranense IV et Flo­ scientia pastoralis refugit. Pcet enim octodecim sae­ rentinum rat i lia biti fuerunt? Quomodo catholici in cula. id tat, ab incunabulis religionis christianae usque fide renumebunt et schismatici ad unionem persuade­ ad hanc diem haec ecclesia semper administrata est buntur venire, cum unicum tutamen suae immunitatis canonibus aptotis, distincta disciplina, institutioni bue sublatum, sedee patriarchal» suo decore ac iuribus propriis, quas vetustissimo consuetudo atn n apostolico orbatas, gravamina multiplicata per hanc constitutio­ incepta introduxit, antiquissima particularia ot gene­ nem videbunt? ralia concilia ^anxerunt, patres et doctoras ratas habu­ Re quidem vera quomodo haec sunt componenda erunt. omne * gczierarionm per tot saecula maxima non solum cum praxi totius sacrae antiquitatis et veneratione circumdederunt. IU’is ct fundamentum synodorum praescriptionibus, sed etiam cum constitu­ illius rogi minis est cius autonomia « immunitos, cre­ tionibus summorum pontificum, qui numquam non dere quae dicit suprema Petri mxIcb, communionem asseveranter certiore» fecerunt graneos, quod cum ad cum illa roñare, quemadmodum omnimoda antiquitas unitatem reversi fuerint, nullum gravamen nullaque tradit, ot ronctisaimu» dominus noster Pius papa IX mutatio eis imponetur, immo omnia sarta toctaque 0 in textu praevii ato inculcat. Irne est absoluto neccosaeorum iura monebunt? Sufficit vel unus glorioeiei- num. Hoce duo ecclesiam orientalem gnitcam con­ mus et zelantisimus do orientalibus dominus noster stituunt, et in unum idemquo apud orientales co inci­ papa Pius IX, qui in litteris ad orientales, quae incipit dunt, qui firmum et persuasum tenent formam ex ter­ In niprema, haec habet: ,Jtaque non aliud vobis im­ nani, autouomiam regiminis ecclesiastici esse chaponimus oneris, quam haec necessaria; nimirum ut ract eristicam conditionem suae ex i st enti se religiosae ad unitatem reversi consentiatis nobiecum in profes­ ot «ocialis. sione verae fidei, quam ecclesia catholica tenet et docet, * Volle igitur aliquid immutaro est velle omnia ot cum ecclesia ipsa supremaquo hac Petri sedo com­ evertere; et consequenter si, fateor, tempori» calculus munionem servatis." Quomodo autem ea, quae haec prae oculis habeatur, si inde tacti bili tas et perpetuità ** constitutio stabilit, cum hac solemnissima summi pon­ oiusmodi canonum uonaideretor, si conservatio fide­ tificis promissione cohaereat, vos videte, eminen­ lium ritus graeci, si orientalis ecclesiae in unitate cum tissimi et reverendissimi patrev summo pontifice cordi sit, si tandem i anu a, qua inte­ Notum insuper est, quod apud Orientales a tota gra orientalis «elenia in unitatem catholicam quam antiquitate usque od hace tempora hic »t et viget primum properat, in aeternum non claudatur, supplico ecclesiae typus; quod scilicet universa Christi ecclesia et ardentissimo obsecro, ut hace obstacula novarum in quinque patriarchìi * iure canonico distribuatur, ct oiusmodi definitionum removeantur. in ano aliorum principe iure divino colligatur. Hace Hoce humiliter expoui pro bono ecclesiae orien­ tait et est ecclesiae unitu, ut episcopi cum proprio D talis ; hanc humilem confidentiam mihi insinuat patriarcha et quilibet patriarcha cum aliis patriarchis magnus ille Gregorius, qui patriarchas Alexandrinum tum maximo cum Romano patriarcha in fide et chari- ' et Antiochenum ita exhortatus fuerat : Oportet ut ’ tate communicet: iure divino unus ideo est Romanus constanter ct sine praejudicio rondi», sicut occopistw, pontifex cactervrum princeps, iure canonico principes ecclesias;... Universa ecclesia voe patriarchas non ecclesiae apostolorum successores sunt quinque. ..Qui­ solum in lionis operibu», ned utiiun in veritaus aucto­ nam sunt apoetolorum succeeeoree (haec verba legun­ ritate cognoecaL" Ego igitur qui suiu indignus suetur in actis concilii Constantinopolitani IV )? * Quii «B8e.· * Vide in acti * congregationis XL VII, u LI. cot 4*57. 139 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES HO gravissimae indaginis idcirco properanter atque se- cam sancivit, atquo sanctae sedis iura sic vindicaro poeitis et ad aliud tempus relegatis omnibus aliis voluit ? Concilium Tridentinum, quod recte ob hosce in­ concilii obiectis, quaestionem hanc pertractandam ve­ nire, quia in ecclesia de Romani pontificis auctoritate fensissimos sanctae sedis hostes et ob hosco odii in motus mentium oc animorum excitati sunt: motus ao sanctam sedem disseminator» congregatum est, sanc­ fluctus hi in altum attulerunt naviculam s. Petri; tae sedis iura non aliter vindicanda esse existimavit, motus hi nunc componendi sunt ut fiat iterum quam in suis decretis honorificentissime de apostolica pai, fiat in ecclesia tranquillitas magna. Si sunt in sede, de sanctissimo domino nostro loquendo, et in ses­ ecclesia motus, noe episcopi Hungarian boa motus non sione ultima, seu XXV, patres concilii ct pastores om­ excitavimus. Dum nos mandato sanctissimi domini nes obtestando, ut statutis sanctae Romanae ecclesiae, nostri promptam exhibituri obedientiam convolavi­ quae est mater et magistra omnium cccltoiarum, mus ad aeternam Urbem, ad hano sancti Petri cathe­ debitam exhiberent reverentiam et obedientiam. Si historiae paginas introepiciamus, inveniemus dram generali conalio interfaturi, pacata apud nos erant omnia. At vero nobis non dormientibus, sed hic quod concilia presse et, ut id dici solet, ex intentione in synodo ad procurandam rem ecclesiae consedentibus de Romani pontificis auctoritate numquam tracta­ supervenit inimicus homo, et superseminavit zizania verunt, nui dum aut schismata in ecclesia Romana in medio tritici, et non abiit, sed mansit in regno exorta de medio tollenda fuissent, aut vero dum schis­ nostro et ibidem erexit cathedram pestilentiae. Fieri matici, orientales nempe, cum ecclesia occidentali, onim vix potuit, ut clamores de hoc quaestione alibi 1 i cum ecclesia catholica apostolica romana uniendi excitati ad nostros etiam non pervenirent; scintillae erant; numquam quaesitis sed semper sese sponte of­ alibi excitatae apud noi quoque ignem excitarunt, qui ferentibus occasionibus, concilia de Romani pontificis ne in flammas excrescat, in tristem bustum omnia con­ auctoritate tractaierunt atque concluserunt. Iis oc­ versurus, ab exitu huius quaestionis, quae nobis propo­ casionibus, quas commemoravi, intelligitur quod de sita «et, dependet Romani pontificis auctoritate in conciliis disqui­ Unus sum, reverendissimi patres, illorum epi- sì tienta atque etiam conclusiones deinde fieri debue­ aooporum, qui suppliciter exoravimus, no haec quae­ runt. stio conalio discutienda proponeretur. Feci hoc, non Notum vobis «t, quidnam acciderit in concilii * propterea, quemadmodum ruordaix * linguae calum­ Constantiensi e< Basileeasi ; et vero ego de conciliorum niandum dixerunt, quemadmodum' qui calamo non horum decretis, quae ediderunt relate ad Romanum atramento scribere, sed atra bile sua exararo soliti in pontificem, ad apoetolicam sedem, hic loqui nolo: illa vulgus sparserunt, ad assentationem vel ob metum enim decreta non fuisse conciliariter facta, neque per­ civilis potestatis, sed feci hoc ob impendens innume­ tinere ad normalem ecclesiae statum hic coram vobis rabilibus animabas aeternae salutis dispendium; feci lubens profiteor. Quidnam actum fuerit in concilio boo quia intimo convictus eram atquo etiam nunc sum, Lugdunensi li et in concilio Florentino, pariter vobis exagitationc atquo prout intenditur huius quaestionis notum est; quamvis prioris quidem concilii, Lug­ definitione ingentia atque irreparabilia damna ec­ dunensis II, acta non habeamus, si unam nltoramvc clesiae in patria mea afferenda case. Vos ego oro. rove- C epistolam dematis atque professionem illam fidei, rendis&imi patres, qui ita felices cetis, ut tantum pro quao Lugdunensis dia tur, quam professionem fidei unica anima vestra pervigilare ot aliquando Deo Xiidiael Palaeologus graccorum imperator, sod tamen aeterno iodici respondere debetis, vos rogo et obtestor ille solus, emisit: episcopi enim graoci, ne illi quidem ut angustiarum, anxietatum, timorum nostrorum, qui in uniono cum ecclesia catholica occidentali per­ timorum conscientiae in nobis, qui centena et centena stiterunt, neo quidem erga instan tifisi mas I n nocenmillia animarum pascimus, qui pondus atque dici tü ÎV proces hanc professionem emittere voluerunt aestus portamus, ut nostrorum horum angorum ra­ Notum vobis eet qood concilium bocce finem intentum tionem et respectum habere velitis. non obtinuit ; «d nee et Florentinum, quamvis bocce Oratulemini quod nulla sollicitudine teneamini ultimum concilium quemadmodum ex contractu, quem circa exccutioncm eorum, quae in concilio hocco con­ cum graneis pepigit, oppido liquet, ingens sacrificium clusa fuerint, memores facilius esse concludere quam erga sanctissimum dominum Eugenium pontificem excqui. Id autem pro certo teneatis, reverendissimi pa­ maximum constiterit tre, quod nos quoque pari amore, pari roverent ia erga Qui schismaticos noscit (et ego illos noscendi oc­ matrem notram ecclesiam feramur; ct si nobis pares casionem habeo, nam in nostro Hangariae regno plu«tis in fide, in fidelitate, in adhaesione erga hanc ros m i Ilionee schismaticorum vivunt, qui proprium pa­ sancti Petri cathedram, nos in hac fide, in hac fideli­ triarcham, metropolitas, episcopos, totamque grueeam tate, in hoc obsequio erga sanctissimum dominum hierarchiam cumque ditissimam atque splendidis­ nostrum, erga hanc cathedram superare nequeatis. D simam habent), qui illos ita noscit, scit profecto pri­ Si fuit aliquando tempus sanctae sedi apostolica^ matum iurisdictionis Romani pontificis praecipue ob­ inimicum et iniquum, illud fuit profecto tempus prao- stare, quominu» illi ecclesiae Romanae, occlcaine oc­ tensae reformationis; nunquam wcluriae romanac. cidentali uniantur. Qui ex illis huncco primatum huius sanctae sedia iura tam perfricta fronte negata; iurisdictionis agnoscit, is quoad caetera differen­ numquam ton Latum est huic sanctae sedi, tot nomi­ ti ani rn puncta facilius dat manus: *contifici% in rebu effutiverunt, et pessimo calamo scriptu litteris munda­ ot morum infallibilitatc. schismatici facilina cum cre cltoia occidentali uniendi sint. Qui minus pondu * verunt. Et numne concilium Tridentinum, reverendi *· rimi patri *. propterea constitutionem dogmaticam, no­ nullatenus portare voluit, is a maiori quoque pondera vum artxtilum fidei constituit ad vindicanda iura, nd abhorrebit. De hi * ego vobis loqni debui, non potui taw. «arta lectaqu * eoMrvanda Minutae sedi· privilegia? Namno concilium novam const'dulimivm dogmati­ revet·uditimi patire, propter ingentia pericula, que· HI CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA QUINTA 20 maii 1870 142 nostris unitis orientalis ritus catholicis io regno im- A siones orirentur, quia fixum orat patribus nil definire, pondent Ego sub mea metropoli tica jurisdictione nisi cum unanimi consensu episcoporum. ootingeula millia huiusmodi unitorum optimorum ca­ Videtis, reverendissimi potree, non tam decretis tholicorum habeo, inter quoi, ex incidenti huius quae­ suis, quao scivit concilium sperni a protestanti bus et stionis, emissarii ex vicino imperio, quod vobis hio ab ncatholicis, quam potius catholicae unitatis male­ nominaro nolo, irruerunt, et quaerunt sicut loo ru­ state opprimere haereticos voluit. Sciverunt patres giens, ut ipsos devorent Pro hisco periculis impen­ summum robur in unitate episcopatus consistera; dentibus unitis apud nos catholicis, qui saeculo XVII hanc unitatom esse illum aeneum murum, quem nullus od unionem pertransicrunt, pro eorum periculo ego inimicorum unquam pertundere adhuc valebit; responsionis onero gravari nolo. hancce unitatem esae, in cuius capita unus ost quem Memoratu muio dignum Ite legitor in pagelli· et La transcriptione ttenogrv impugnatur ecclesia, quam in saeculis anteactis; 149 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA QUINTA 20 midi 1870 150 proindequo si graviora eunt certamina ot graviora A > talis, quae nil nisi amorem et tenerrimam fiduciam imminent pericula fidelibus, nocceso case otiam quod erga eam spiret. Non ita vero respectu dogmatis infallibilitatis augeatur auctoritas summi pontificie. II aco mihi in mentem revocant obeervationem summi pontificia. Ipsissimi pontifices sunt testes; i pea quorumdam, qui occloeiam comparare volunt cum quo­ ecclesiae historia testatur, non pacificum esse semper dam gubernio; quia quando insurgunt populi contra eorum regimen. Ista doctrina pontificia non peregrina gubernium, dicunt, necessarium cm» augere novis eat, sed est doctrina quasi domestica, quao omnes iuribus et armis potestatem gubernii, in memoriam cuiuscumquo ordinis tangit, et praesertim historiam non revocantes quam maximum esso discrimen inter hominum superborum, de quibus dicitur: Tonge mon­ potestatem summi pontificis et istorum regnorum sae­ tes ct fumigant. Ista doctrina est intertexta forte cum cularium, quno omnino timore et armis innituntur et omnibus officiis et negotiis hominum; cos aut rusti­ gubernant. Non ita eet cum ecclesia catholica, cuius cando aut peregrinando ubique comitatur : adeo ut non principium in gubernio est persuasio et fidos. Et si possit definiri doctrina infallibilitatis summi pon­ sunt aliqui qui timent nos incidisse in ista infausta tificis quin pro certo animet, informet, moveat, agitet, tempora, in quibus dicitur fidem non reperiondam atque toti corpori societatis seso immisceat Hino cum rea ita sint, anno iuvat certamina ex­ in hominibus, ot quam maximo diminui potestatem summi pontificia ot amorem ot obzcquium, quibus cum citaro, in quibus forran magis timendum quam speran­ * omne prosequuntur ; coniiciant oculas in istum coe­ dam ost? Saltem erit quaestio, quam semper prutum amplissimum ct etiam frequent issi rnum ante om­ B dentia proponit, quid ex tali definitione pro interesse suo, pro bono ecclesiae sit sperandum. Si nihil esset nia tempora ecclesiae. In quibiemam faeculis fuit consessus ex variis na­ sperandum, certe supervacaneus foret noster labor et tionibus non solum ex istis locis iam vicinis, quao anxietas: et mihi videtur nihil sperandum sivo ex olim fuerunt quasi in remota Europa, sed ex plagis parte fidelium amicorum, sivo ex parto inimicorum ita remotis venerint qui nunc adsunt, ut tempore infensorum, sivo ex porto (et non erit abe re) futu­ ultimi concilii Tridentini loca, quao iam repraesen­ rorum Romanorum pontificum. Ex parte fidelium, seu simplicium quid ex poetan­ tant, talia fuerint, quod in iis sola armenta vaga­ rentur? Ipsi testimonium perhibent si diminuta sit dum? Non tali dofinitiono indigent, sunt enim ad­ auctoritas summi pontificis, cum hio colligantur non dictissimi sancto Petro. Nullus etiam in isto con­ timore neo minacibus literis, sed invitatione miti cilio potest esso addictior, et eorum fiducia in sum­ summi pontificis; ot quorum numerus et obsequium mum pontificem non oritur ex theologorum sententiis, totius orbis terrarum sunt admirationi. Respon­ ncque ox accuratis definitionibus; sed exoritur ex deant quoquo hi, ei eorum vocibus respondeant eorum eodem fonte fidei, ox quo ipso a. Potrus suam ipsam amantissimi greges, et si istius amoris non verborum fidem hauserat. Igitur non indigent ista, et si sed rerum argumenta sint largitiones, quas quotidie indigerent, mirum certo multis videretur, quod epi­ remittunt ad summum pontificem tamquam pignus scopus, qui tantos annos confecit in episcopatu et in amoris, ct ut valeat decenti et efficaci ratione suum relationibus cum fidelibus, ibi exponeret sententiam regnum spirituale regere. Et etsi non liberales aint non corte gratam istis qui definitionem exposcunt. Sed ego loquor solummodo pro meis, et nullo modo forsan contributiones illorum qui potentissimi sunt saeculo; testimonium perhibent oblationes populorum misceam meam falcem in alienam mussem; loquor pro Hibernis mihi notis, qui aunt addictissimi summo pon­ fidelium, qui non ox sua obundantia sed potius ex sua necessitate m thesaurum ecclesiasticum summi tifici, qui do talibus definitionibus, ut mihi videtur, parum curant ot cogitant: et ai aliquam haberent opi­ pontificis suas eleemosynae attulerunt. Itaquo cum res ita sint, cum nostrum officium nionem, certo œset, quod tot episcopi ex omnibus par­ sit nostram sententiam palam proferro; mihi videtur tibus mundi, haeredes illorum, qui semper debellarunt quam maxime mirum, quod liaec quaestio do defini­ pro ecclesia et euinmo pontifice, tempus nunc tererent tione ista pertractetur, dicam intempestivo, saeculo in disquisitionibus de auctoritate aut privilegiis decimo nono ad finom vergente. Certum œt ot non summi pontificis, do quibus nunquam ipsi dubitarunt disputatum quod Christus suae ecclesiae nunquam ut filii fidei devotissimi, tenenti» ipsam doctrinam deest in necessariis: et si sacculo decimo nono neces­ (quam non solum Hiberni populi, sed, credo bene, saria fuerit ista definitio od conterendos hostes eo- fideles omnes quorum fides non dretruitur alienis in­ olesiae, aut od erigendam fiduciam ; mirum est ita fluentiis, tenent) quam ab incunabulis cum lacte ma­ dilatam fuisse istam definitionem, ecclesiae tam no- terno acceperunt, hauserunt, expresserunt. Cum ros ita sint, eet quaestio tantum de inimicis. ccesariam. Et non possum certe consentire cum sententia, Et quid sperandum ecclesiae ox parte inimicorum? quam hcetema die palam fecit eloquon Lissi mus car­ An existimandum quod deponant sua praeiudicia? E dinalis Moreno, qui instituit comparationem inter contra mihi persuadetur quod, crescente odio, bellum dogma immaculatae conceptionis beatae Mariae vir­ advenus ecclesiam acrius movebunt. Et quaenam eet ginis ot istud dogma, seu hanc doctrinam ct opinio­ conditio presbyterorum catholicorum? quaenam epi­ nem de qua agitur; nempo quod isto eodem saeculo scoporum orbis catholici? Mihi vidotur, eoe cese in utramquo ab opinione libera eveheret ecclesia ad conditione parum aptu od congrediendum cum istis, dogma. Inter dogma conceptionis et istud hoc primum quia nec elevati orant in cullegiis, neo iam possident eet discrimen, quod in memoriam omnes habent: tot bona sublata ecclesiae. Video multos css<· ex om­ sanctum Augustinum disserentem de universali pec­ nibus terrae partibus, qui occupantur aut in erigendis cati originalis propagatione dixisse, quod cum sermo scholis aut in reficiendis templis, quao iam fuerunt reset de sanctissima virgine quid in -ea factum fuerit, diruta, et pondus diei et aestus portant; et tamen dicere non audero, et in eius favorem exceptionem fa­ hoo tempore acerrimum «t bellum. Quid itaque di­ cere. Et id insitum erat a primitivis ecclesiae tem­ cendum de istia? Quando ita sunt occupati, melius poribus cordibus omnium beatam virginem fuisse im­ foret certo ut non teneantur congredi cum istis maculatam; quia instrumentum redimendi genus hu­ hostibus. Dixi otiam cos non habere collegia et universitates, manum indecens erat subiectum fuisse dominio impuri spiritus. Praeterea est ista doctrina de beota Virgine in quibus instrui possint ml congrediendum cum ini10· 151 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 152 micis. Quod cum ita ait, mihi videtur illis deesse quo- A Natus in Graecia, atque in Graecia ducta maiori que occasion», quibus gaudebant antiquis diebus ca­ meae vitae parte, licet non sirn oriental ia ritus, ego tholici i qui habebant suas universitates, sua collegia, toto corde diligo ecclesiam groccam, et pro eius re­ in quibo * millia iuvenum congregata erant, ut more versione ad unitatis centrum vitam etiam profundere militum romanorum ludis quasi fictilibus sese exer­ non dubitarem. Attamen maximo cum animi mei do­ cerent in campo Martio ad verum certamen cum lore fateri debeo, nec duin usque nunc, nec dum hostibus habendum. Non ita nunc; sunt occupati, auroram exortam esse illius diei, tam a me quam α divisum «t eorum tempus inter necessaria officia mis­ vobis desideratissimi, qui gestiens mirabitur orien­ sionis et inter necessitatem congrediendi cura istis tem α lethargo mortis et tenebrarum, quo iam octo hostibus. Et mihi videtur in memoriam revocare sor- abhinc saeculis torpescit, excitari tandem aliquando tem certo non exoptandam hebraeorum, qui dum refi­ ad novam vitam novamque lucem, iterum &o sub­ cerent templa diruta ab hostibus antiquis temporibus, mittendo romanae ecclesiae, quae est fons verno vitae adducti fuerant ad necessitatem portandi instrumen­ ot verae lucis. Oh nimis miserandam ecclesiae graotum fabri in una manu et gladium in altera, ut con­ cae sortem, quae olim tam magna, tam illustris, tam grederentur cum hostibus: sed isto modo et tali marte foecunda, decus ar splendor erat catholicae religionis ; certe non multum proficerent. nunc vilis, sterilis, obscura effecta ceu monumentum Cum itaque addicti sint summo pontifici omnes subsistit terribilis divinae ultionis ! Peccatum peccavit fideles tura episcopi tum sacerdote»; et cum certum lerroalcm et effrtsna at a filia Sion omnùt decor eit quod, definita ista quaestione, nova certamina ex­ B eiwi. Quam formidanda est poena, qua Deus humiliat poscerent inimici, et loquerentur do aliis rebus do qui­ • superbiam populorum ! bus ipse nunc silui. mihi videtur nihil innovandum. Ecclesia illa, quae temporibus primorum octo con­ Silui de erroribus et de vitiis aliorum pontificum; et ciliorum inter carteras sive doctrina, sive eruditione, ratio est, quod revera nullus catholicus fidelis sen us sive eloquentia quasi principe eminebat, nunc in hac vellet sibi adsciscore maledictum illius, qui patris in­ sancta universali Synodo Vaticana vix unum ex euin firmitatem omnino exponeret. Sed et si silemus, in habet, qui cara repraesentet et lacrymas ex animo amico isto concilio, anno silebunt, quando discessuri effundat super eius lapsu tam ignominioso, ei usque sumus, inimici? Renovabunt istud bellum calumniosa vulneribus ton· gravibus la roque inveteratis. Ita ree scientia, et etiam memoriam illorum, qui in «pul­ est, eminentissimi et reverendissimi patro; quam ria chris suis a saeculis dormierunt, revocabunt Et tunc, ego totam attentis oculis |>erlust rem augustam hanc ut antea dixi, omnibus episcopis et presbyteris im­ conciliarem aulam, oculi mei optata consolatione ca­ ponetur necessitas ea omnia proterendi sana respon­ rent «se defigendi in episcopos proprie ac aine addito sione ot respondendi ad ubique fidei» ; et iam tempus graecos. Proh dolor! In Oriente doctissimi calami non suppetet ad magis necessaria officia admini­ sanctorum patrum Nazianxeui, Cyrilli. Gregorii Nys­ strandi sacramenta et etiam euoe fideles instruendi. sam iampridem humi confracti iacent, iampridem eloItaque propter istas rationes, nempe et pro ipao quontisrimae voces Chrysœtomi. Athanarii, Basili! summo pontifice cuius amor et obsequium ex porto_ obmutuerunt; mimo echo ipsa sanctarum vocuiu pror­ fidelium ct episcoporum vix incrementum recipere C sus evanuit: crassa ignorantia et turpis simonia do­ posant, et ex parte etiam simplicium fidelium qui minantur hodie in derum graecum. definitione non indigent ; et ex parte tot episcoporum Inter mira recensendum est. ai pare aliqua huius ot sacerdotum, qui expositi forent od innovanda cer­ cleri, olim tam insignis, praeter scientiam legendi tamina, meum consensum ab isto schemate retracto. missal is calicot quoque prima linguae graecae rudi­ menta; quare gratti pre? by teri (de schismaticis lo­ ORATIO quor) parvi immo nihili faciunt nomen ct officium reverendi patru dammi Spiridkmi * Maddalena concionai or is. Si forte sermonem audire velletis in archiepiscûpi Corcyrrneù'. ecclesia gratta, Irne fieri haud posset nisi dumtaxat Eminentissimi ac reverendissimi praesules, emi- in paucis tantum conspicuis civitatibus», et diebus MOlissimi oc revereudiasimi potree. solem moribus Turn vero. relictis paulisper forensibus Constitutionem primam nobis propositam de Ro­ curis, laicus advocatus re sistet in ambone, ct sanctum mani pontificis primatu eiu-que infallibilitate ex toto diei currentis evan gelium explicabit; aut forsan, quod corde approbo. Verum tamen cum sint nonnulli qui frequentius contingit, pharmacopola tergens sibi ma­ putant, dogmaticam pontificiae inerrant i ae defini­ nus. quibus paulo ante pliarmaca conficiebat, stat in tionem obstaculum fore con * eraioni graecurum schri- suggestu de sanctis patribus concionai urus. maticorum ad unitatem ecclesiae, cuinquc mihi Iam vero in huiusmodi sacerdotibus, qui tali ac maxime cordi sit bonum infelici» istius ecclesiae, fre­ tanta laborant ignorantia et socordia, pot»t ne un­ tus vostra benevolentia aggredior paucis ostendere, D quam animarum zelus inveniri? Presbyte ratus pro timorem huiusmodi valde ease exngeratum. Absit om- · ipsis nihil aliud est. nisi ars quaedam lucrandi pe­ nino, et bonus Deus avertat, ino vello novis obstaculis cuniam, qua uxori filiisque panem afferant ; idcoquo viam olatmere, quam infelix illa ecclesia percurrere iuxta cos simonia non modo res licita est, sed ius debet, ut inter derelicti catholici ovili» septa denuo quoddam ct officium inhaerens muneri sacerdotali. «m recipiat I Sed quid facient pastoras isti mercenarii, si calamitas aliqua, ex. gr. morbus contagiosus r-ommiaram sibi ’ Ar^unentQn. .ArchtepÍKopus Corcyrensû» proponilo populum afflixerit? illinc aufugiunt et sex? oc­ aebenUi vlba«r re * m trP.-qnviun dilit, animadvertent, centra cultant, uno verbo omnem adhibent industriam se •a pu· dixit patriarcha AntlocbenM lldehitarom. de&nitionem UfaJllbiUtatj» ηηΠια «an· dcuimentniu Graecu κhiunatici» subtrahendi contagio; dura miseri infirmi derelicti a aiUUram. qaoram tamen reda ma al ratholkan unitatem proprio sacerdote ad mutar brutorum animam ex­ furari in praearatiaram non [»>< *« probavit praesertim ex igno­ halant Saepe hisce in casibus, prout accidit paucis rantia tvm deri toa papali Se licet latini ritas, inter Graeco» abhinc annis in nica dioeceei, gubernium praecipit *3 tam orina «< etra Graeci» viiirae et cunvmaXtra ftuwe î, * »eop peate Ideino de UH» ram cvçuiüone canea * militibus publicae tranquillitati praefectis, ut civita­ Alterili lattar qaoi li Mira forte vellent, sáltetenos offendi tem percurrant et quos inveniunt presbyteros ducant po»»nt drtmtiona bar. qni * ιπιλ aed^riae patret, et priora eos, tametsi invitos, ad infirmos a saeviente luo per­ •eptem «artife. et teterem liUrgiam eanriderantea, doctrinas culsos. Quapropter clerus omni doctrina et ipsius hni'ii tednbta monumenta reperirmi * I 153 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA QUINTA 20 maii 1870 154 divini muneris conscientia destitutus, clerus simoniaca A in Graecia inter schismaticos conversiones operari labo tam foedo inquinatus, clerus iste, inquam, habe- modo non queat ; nihilo tamen secius inveterata graebitno scientiam sufficientem ct seriam voluntatem corum contra catholicos praaiudicia et odium sensim cooperandi reversioni ccclcsiao suae ad centrum uni­ sino sensu eradicare et extinguère conatur, auferendo hoo modo obstacula, quao impediunt quominus graecus tatis? Quod si effectio unionis, do qua agitur, a clericis populus et graecum terrenum ad meliorem frugem ex poetari non potest; multo minus ca speranda est a redeat Et Deipara Virgo in caelum assumpta, erga lai cie. Graecus populus enim in praesentiarum tali est quam Graeci omnes, nemine excepto, maximam fovent natura comparatus, ut primario sit graecus, et solum devotionem, pronti speramus ac precamur, imminuet secundario sit chriatianus. Graeci colunt, adorant dies caecitatis ct obstinationis, et restituet huno popu­ tamquam idolum propriam nationalitatem ; quao lum illi statui religionis, pietatis ac scientiae, in quo sicuti olirn, temporibus ita poscentibus, dicebatur cum omnium admiratione inveniebatur tempore con­ ethnica, nunc immutatis temporum adiunctis Chri­ cilii Ephceini, quando divina maternités fidei dogma stiana nuncupatur, lumduduin, sed multo magis post proclamata fuit. occidentales c cuoce i gnat orum militum expeditiones et Sed dato etiam quod tempus huius conversionis imporri bizantini excidium, ipsi considerant catho- ecclesiae graccae od unitatem ob aliquod miraculum licismum voluti hostem inexorabilem hellonismi, sivo valde sit proximum; certum est dogmaticam defini­ graecae nationalitatis : quao nationalitas cum pro tionem inerrantioo pontificiae nullo pacto fore imGraecis sil summum bonum, iptd abominantur et Ij pedirnentum et moram reversionis graecorum ad uni­ tatem. Omnes enim norunt graecos, quamvis caeteris detestantur catholicismum ut summum malum. Quocirca sive misera cleri gracci conditio specte­ non praestent sinceritate et bona fido, cos tamen tur, «ivo populi levo ingenium consideremus, dicen­ magna vi logicae pollere. Dcest quidem ipsis bona dum est tempus reversionis ecclcaiae graccae ad uni­ voluntas bo convertendi; at non decet ingenium ot tatem catholicam longe, immo longissime a nobis logica. Quare si Graeci post tot saecula infelicis sepa­ distare. Cum enim schisma quod superbia iam genuit, rationis revertentur ingenue, sincero ad gremium san­ superbia una cum ignorantia nunc nutriat ac foveat; ctae Romanae ccclœiae, ad quam necesso est omnem naturalis necessitas graeco rum quodammodo evasit: convenire ecclesiam, ai candido cognoscent et fatebun­ cuius graecae indolis specimen vobis, cminonribsimi tur, Romanum pontificem osse lesu Christi vicarium et supremum ecclesiae caput; tunc profecto absque ao reverendissimi patres, hesterna die non dofuiL Quae cum ita sint, Graeci petrificad, ut aio loquar, gravi difficultate admittent etiam ot recognoscent in in suo schismate, vi euae superbiae admodum diffi­ cathedra Petri omnes illos praerogativas, quae logice ciliter α schismate ad unitatem gradum facient. Id promanant a primatu, quarumque una illa certo cet, tamen alia ratione poterit, ut arbitror, evenire; scili­ vi cuius Romanus pontifex in exercendo munere, quo cet postquam rationaliami placita, ac dominantes no­ fungitur, supremi christifidolium doctoris erraro non strae aetatis ideae de libertate conscientiae et indif­ potest. Quod vero Graeci facile perspicerent solo logicae ferentia in negotio religionis, et alia huiusmodi graecum quoque populum invaserint; quod diu tar­ C adminiculo; id etiam α constanti illius ecclesiae tradi­ daro non poterit, spectata vi quasi magica illorum tione luculenter deducerent. Si enim Graeci qui in fallar.ium principiorum. Tunc fortasse ecclesia graeco, schismate degunt, quosque sincero animo revertentes iam iam in eo ut deleatur et penitus destruatur ab suppono, ei Graeci isti, inquam, recte animadverterent athoismo in suo sinu grassante, tuno in hoc horrendo ad sanctorum suorum patrum documenta ct primorum naufragio apprehendet unicam, quao sempor immota soplcm conciliorum generalium, quae sola tamquam manet, tabulam salutis, redeundo ad tutum catholicae occumenica ipsi venerantur, certe solemnia ibi passim religionis portum; vel etiam obtenta aliquando a testimonia invenient, quao eos ad supremam Romani graeco populo ca, quam vehementissime anhelant, sui pontificis doctrinalem praerogativam confitendam imperii potentia, tunc ipsi, haud amplius egentes magis inaglsquo iuqællant. Patres enim Graeci saoporeligioso plianatismo, qui hodie est validius instru­ numero Romanum pontificem appellant orthodoxo­ mentum ad dictam national i tat is perfectionem asse­ rum dogmatum fundamentum, immobilem fidei ba­ quendam, illum spernet ac nogligot; ac interim, ut ad sim; et concilia occumenica orientalia eum firmam altitudinem aliarum nationum civilium assurgat, fidei petram dicunt, et Petrum per muos successone amplectatur seducentes ideas progressus ct libertatis, loqui in dogmaticis definitionibus aperte fatentur. Sed ut alia omittam cum, teste Augustino, forma et ita demum campum apertum relinquet salutiferae actioni ecclesiae catholicae. Extra duas hosco hypo­ precandi sit forma credendi, pro Graecis noccsre non theses, eminentissimi ac reverendissimi patres, quao esset, ut in hoc re operosas disputationes expectorent, tamen, ut in actum deducantur, plurimi anni decur­ D sed attendere tantum deberent ad quotidianas orarant necessc est, ego puto graecorum resipiscentiam ‘ tiones suas. Siquidem liturgica graecorum monu­ menta. quao prostant in menaeis, synaxaria atque alia via evenire non posse. Haec tomen dixi, si infelicem huius ccclcaino sta­ eorum hymnologio, talia sunt, ut ex iisdem abunde tum oculis tantum humanae prudentiae inspiciemus. et evidenter appareat, quao semper fuerit traditional» Sed quod humano loquendo impossibile videtur, quia ecclesiae graecae sententia de auctoritate Romani ¡κ>ηneget omnipotentem Deum, cuius misericordiae in­ tifiois ex potestatis plenitudine docentis universam finitus est numerus, posse efficere uno tantum tem­ ecclesiam. Et sane in libris liturgicis quos gracci adhibent poris articulo? manus enim Domini non est abbre­ viata; ct sanabiles fecit Dominus natione». Ecclesia in solemni celebratione festorum, Romano pontifici * tribuitur: ip * er­ insuper latina, quao in praecipuis Graeciae partibus declarandi fidei dogmata potestà existit, oorrolKirala continuis auxiliis sacrae congre­ rorum profligator vocatur, ¡peo synodorum congre­ gationis de Propaganda fide, quam hic grati animi gator et rector et magister celebratur; in ed· ·'iulis caufa nomino, certo manibus compressis non sedet, sed fidei veritatibus a Spiritu Dei moveri et agi dicitur; quantum potest agit indesinenter. Rata enim iuxta ac denique, quod ex omnibus sequitur, ipse falli illud Scripturae effatum, alium esso qui reminat, ct nescius catholicorum dogmatum definitor proclama­ alium qui motet, licet ecclesia nostra latina sinceras tur. Igitur liturgia evclwiac graccae eloquentissima 155 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 156 vox ert, quae Romani pontificis infoili bilita ti obse­ A rione evident» emittam, aut etiam quaedam facta in quian], confessione sua, affert plenissimum ; atque ita memoriam simpliciter revocabo, ex quibus rovere fi­ Graeci traditionum suarum tenacissimi vera poeniten­ dissimi potree i u dica re poterunt, utrum tota res juxta tia aliquando ducti ob schisma, in quo misere versan­ ordinetn gesta fuerit, et tam venerandi coetus digni­ tur, ne facto denegent quod verbis liturgicis con­ tati et juribus satis provisum. 1® Certum est totum schematis nostri cardinem fitentur, id quod omnes celebrant in sacris peragendis verti super solo capite quarto, ubi quacetio »t do officiis et facto complere non detrectabunt. Demum in hac sententia tee confirmat ipsa ex­ summi pontificis in fallibili tate. Non enim ambigitur perientia. Ex eo enim quod avulsi ab inconcussa fidei inter noe de apostolici primatus in beato Petro insti­ petra, quae est Romanus pontifex, auctoritate infalli­ tutione, neque de primatus huius in Romanis ponti­ bili eareant in rebus fidei et morum; non raro con­ ficibus perpetuitate. Vel ei modum excedere in tingit ut circa unam eamdemque rem aliud sentiant capite I et Π videtur, aut ei vis et ratio pnmatus, Athenis, aliud Conetantinopob *, aliud in russico quales in capite III praedicantur, in discussionem imperio. Sic exempli gratia ecclesia graeco-russica veniunt, id maxime fit, quod aliquid importent ad agnoscit validitatem baptismi collati per infusionem ; infalbbilitatem capite IV adstruendam. ecclesia vero graeca simpliciter talis modo eum vali­ 2° Certum est quaestionem hanc de infallibili tate dum dicit, modo invalidum. Quapropter vir schisma­ praecipuum esse concilii Vaticani obicctum, odooque ticus apprime instructus hoc mihi dioere non veritus praecipuum, ut a pluribus indiscrete dictum sit quo«t: Voe catholici adeo estis inter vos uniti, atquo I I dam sensu unicum. Et hoc duplici ratione constat : odeo caeteris omnibus religionibus vinculo unitatis * 1° quia de opinione agitur, rive de doctrinae quodam praesutis, quia in Romano pontifice praesto vobis est puncto ad dogma fidei evehendo; quae dogmatixatio auctoritas infallibilis, quae omnibus quaestionibus certe tamquam praecipua res est in concilio oecum ocirca fidem et mores tractu temporis exorientibus nico semper habenda; 2 9 quia quaestiones aliao, ricut sententia irreformabili finem imponit videro est in elencho nobis nuper tradito, vel longe Igitur Graeci, supposito quod animo rincoro inferioris momenti sunt, vel iam antra decisae, adco­ catholicam religionem amplectantur, sive rationem que simpliciter revisendae, ut nuper actum est cum theologicam, rive suorum patrum traditionem, rive existentiam ei attributa Dei, revelationis factum et conciliorum orientalium oceumenicorum acta, rive necessitatem, obligationem credendi, noe non concor­ liturgica suso ecclesiae monumenta considerent, neces­ diam fidei et rationis definivimus et sanximus. sario admittent supremum ecclesiae magistrum esso 3· Certum «t praecipuam hanc de infallibilitate infallibilem. quaestionem non fuisse indicatam in bulla convoca­ tionis neque in actis ad synodi convocationem spectan­ ORATIO tibus ; et quidem merito: quia 1° orbis catholicus nullo reverendi patris domini Gcorgii Darboy prorsus modo quaestionem hanc solvi desiderabat, ne­ archiepiscopi ParisienrisK' que causa erat eam tractandi hucusque inter theologos Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ libere ventilatam; 2° quia plurima et gravia occur­ rendissimi patres. rebant mala, quao multarum passim animarum salu­ Constitutionem dogmaticam de ecclesia primam tem in discrimen adduxerant, et quibus mederi magis examini vostro subiectam aggredior, materiam scilicet expedire judicaverat pro sua sollicitudine et chántate quao ex capite multiplici fieret ingrata, nisi eam aanctisBÍmus Dominus noster. veritatis ornor, erga fratres charitaa et reverentia faci­ 4° Certum est quaestionem hanc ab extrínseco, loni redderent et non iniucondam. Pertractandum ita­ id est a clericis et Inicia scriptoribus fuisse motam, que schema suscipio, mente ab omni partium studio, modo contra «cleeissticam et traditionalem agendi ut arbitror, libero, neminem offendero volens, vehe­ rationem et contra omne hierarchiae et decori regulas menter exoptans ut verba mea suscipiatis qualia pro­ usurpato; agitationemque viis, ut aiunt, demagogie» fero cum eadem ingenuitate. fuisse productam eo fine, ut episcoporum hic seden­ His igitur praemissis, fas sit sententiam meam tium conscientia inique premeretur, ac timor cis breviter exponere circa schema subicctum, quatenus incuteretur ne, ri forte resisterent, diocceeim suam in summa considerandum, caque dicere quao conscien­ repetere et sine plurimis difficultatibus regere ne­ tiam meam morent et agunL Porro tria sunt, ut mihi quirent ridetur, examinanda, scilicet huius schematis origo, 5° Certum est ideo res ad talem statum adductae deinde via et indoles, demum consequentiae practicae. fuisse, ut Vaticani patres, etri conscientiam suam pie Super aebematis huius origine et praesenti in con­ et generose eequuti, tamen hisce violentis manifestacilium introductione paucas proposition» riñe discusD relinquatur cavillationibus et obieetionibns moralem praesertim 1 Argxmestum. »Arthtepbccpus Parteiemte ab cari par­ condili auctoriuLem impetentibus. tias studio imxunem «e esse, et propositum schema considerare Quoad indolem et vira schematis agi de infallibilitate per­ velie quoad origines, quoad rías indolem et vim, et quoad sonali absoluta et separata, ad quam definiendam necessariam practicas coiaeqsentías. Quoad originem 1· certam esse to­ esse inquiri 1· formatera. 2® utrum salte obiectionibas et dubiis sattefactam ait, 3· utrum certum sit infallibnitatem hanc ab tum cardinem praesentis sckemslis verti super caput IV, omnibus moraliter admitti. At propositam formulam non salte 2° praecipuum concilii oMectum ease doctrinam de infallibDiaptam ease, nec sufficiens tempus datam es e * pro difficultatibus tete, 3° hoc peculiare caput non fútese indicatum in balte et dubiis expendendte, moralem autem anaaimiUlem serio bdktorte, 4· ab estrinseco a laidi et deridi quaestionem attendendam, decisionem quippe hniuraodi non ex ite esse quae hanc motam (nine centra eecleriutiram et traditionalem agendi tantummodo ad maiorum suffragiorum pluralitatem ferri possit. rationem, 6· eo rem adductam ut Vaticani patres quasi ti Quoad practicas consequentias ideo definitionem banc ex­ adducti inermi ad quagliente huios introdacUonvm postulan­ pone! ut centralis unitas maior in ecdeate fiat, et nt effieadus dam. ecatra principius omnimodse libertatis, quae summopere remedium malis adhibeatur, quibus sodetaa opprimitur. At te cosdliis necessaria eat, 6 * contra naturalem et hgicum quoad 1* “ videri suitkienlem ease eam cum centro unitatem, rerun ordinem boc sebean introductum esse, praetermissa quae huc usque habita est; quoad alteram. Umendam ne es­ * qoipp Meanda parte primi schematis de fide, et incipiendo agerato unitatis vinculo. Ipsa unitas detrimentum habeat ea quae ecclesiam raspi a tra t a Romano poutilee; non ita se Nihil boni allaturam definitionem hane sive catholicis sive reelaw primos schematum auctores, 7-» pra *maturara buina protestantibuA, serio autem perpendenda pericula quae cbvenive qiaestlGute tetrodartiones non in honorem rum mi pontificis ex illa pouent Conclusit quaestionem hanc omnino praeter­ vergers, boo ipso quod de personali ipsius privilegio sermo sit mittendam.· Non posse Igitur nunc quaestionem hane definiri, quin locus 157 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA QUINTA 20 man 1870 158 tionibus extrinsecis ct factitiae opinioni plus aequo it echomate de infallibilitate ista ab omnibus semper ad­ indulsilo dicti sint, cum infallibilitatis quaestionem missa, qua scilicet vis invicta et irrefragabilis decreto­ introduci postulaverunt, indequo propter tumultum rum seu decisionum dogmaticarum, fidem cunctis tum huno ad conciliaris aulae portas excitatum, nostrae fidelibus tum pastoribus imperantium, residet unico omnium dignitati ot libertati nonnihil detractum ap­ in consensu communi episcoporum summo pontifici pareat; quod «t summo indecens ct gravibus obno­ coniunctorum ; sed tractari, etsi ree aperte non prae­ xium incommodis, imino tolerari nequit, sine coetus dicetur, de infallibilitate papae personali, absoluta et huius venerandi iniuria et opprobrio, qui sponte agere separata. Nam de priori omnes consentiunt, unde debet, non vi extorna cogi, et non tantum libor esse, nulla esset discutiendi ratio, si de hoc ageretur; sed est discussio, ut patet: ergo agitur de altera. Itaque sed et videri. 6° Certum «t quaestionem hanc hodie proposi­ verus hic est quaestionis status et indoles, quod quidem tam extra naturalem ot logicam rorum seriem venire, negari nequit, quin schematis doctrina mutiletur et idcoquo praejudicium aliquod invehere in causeo ipsius mons segniter dissimuletur. detrimentum. Namque Io reliquum do fide schema, 2° In schemate non agitur do infallibilitate per­ super quo iam ita disputatum est, ut argumenta sonali tamquam de mera opinione, vel do punoto utriusquo opinionis praesto memoriae sint et indo doctrinae commendando, red tamquam de asserendo facilior evadat ultime discussio, nobis tradi debuis­ fidei dogmate. Enimvero hucusque disputatum eet set et examini subiici. 2° Schema do ecclesia non alibi do opportunitate et convenientia quaestionis huius roete incipit ex primatu, quidquid dixerit aut innuerit B in concilium introducendae; quae disceptatio finem relatio typis impressa, vel relatio verbalia, aut aliquis accepit, ex quo summus pontifex decrevit, rem silentio cx reverendissimis patribus; namque neque ita con­ iam premi non posse. Sed nunc in discussionem venit suerunt primi schematis auctores, neque ulli de ec­ para altera quaestionis, scilicet an opportuno et con­ clesia tractantes theologi. Accedit quod studia et venienter vol non, summi pontificia personalis infalliscripta nostra super undecim capitibus praedicti sche­ bilitaa ut fidei dogma declarari iam possit et debeat. matis oo directa erant, ut ordini primum indicato con­ Et haec eet praeciso materia praesentis deliberationis cordarent, dum novo ordini non satis optantur, et iam et obiectum. 3° Porro ut ree recte peragatur et ad exitum pro­ aliter tractanda sint 7° Cortum eet deniquo praematuram nostrao quae­ deat, tria sunt necessaria: scilicet ut praestetur do­ stionis introductionem, maxime cum praesenti ordinis ctrinae formula seu definitio ; deinde solidis et omne interversione, nd sanctae sedis honorem parum iuvore, dubium excludentibus probetur argumentis; tandem imino damnum aliquod ipsi inferra. Cum enim ex con­ . ab omnibus moraliter admittatur. Prima necessitas: necesse est doctrinae formulam stitutione Multiplices inter postulata remittantur od congregationem peculiarem, quae de iis relationem seu definitionem excudere; quod quidem difficilli­ summo pontifici porrigit; cumque summo pontifici mum est, ut patet , exemplo sive eorum qui schema liberum sit congregationis huius conclusiones ad­ primum redegerunt, sive eorum qui postea reforma­ mittere vel reiicere, sequitur quod auctores postula­ runt: in hoc opere multum insudasso videntur, et fortionum de infall ibi lit ate introducenda ct praeoccu­ 0 san incassum. Hoc dico, non ut personas quasi velli­ panda sanctissimum patrem publice induxerint ad care audeam, quas e contra honore praevenire gestio; statuendum et decidendum in sua causa ct pro per­ sed hoc dico quia veritas est. Et ad rem: Io enim terminis utuntur vagis et discussiones in infinitam sonali privilegio; in quo certo contra eorum intentic nem tantae maiestati non satis consuluisse, si non generare natis. Quid enim est fungi munere supremi Christianorum doctoris? Quae muneris huius ad­ aliquid etiam detraxisse, dicendi sunL Quao septem puncta, si vera sint, et verissima impleti conditiones externae? Quando constabit sum­ quidem videntur, quaestionem hanc do infalli bili tate mum pontificem eo praecise titulo loquutum? Hoc his conditionibus ortam et isto modo introductam ag­ patere dicunt schematis auctores, sicut patet, verbi gredi ct definire non possumus, ut arbitror, quin co gratia, conciliorum oecumenicitas. At sibi ipei vulnus ipso tristem viam sternamus tum cavillationibus im­ inferunt, namque concilium non habetur ut oecumenipiorum, tum etiam objectionibus moralem huius con­ cum a fidelibus per orbem spareis, nisi tale ab omnibus cilii auctoritatem minuentibus. Et hoc quidem eo ma­ episcopis moraliter admittatur; unde ai natura et gis cavendum est, quod iam prostent et pervulgentur indoles et vis decretorum a summo pontifice emanan­ scripta ct acta, quae vim eius et rationem labefactaro tium eodem modo declarantur et cognoscuntur, iam attentant ; ita ut nedum animos sedare queat et quae nihil agunt auctores venerandi, siquidem ultima ratio pacis sunt afferre, o contra nova dissensionis et dis­ infallibilitatis admittendae erit communis episcopocordiarum semina inter christianoe spargere vide­ rum consensus. 2° Eliminontne vel non istum episcoporum con­ antur. Itaque, si mihi liceat huio orationis meae parti sensum a fidei definitionibus faciendis? Si prius, ai practicara conclusionem apponere, statuerem: Io recte eliminant, rem faciunt et inauditam et intolerabilem; fecisse qui quaestionem hono censuerunt csfc in­ ai posterius, rem antiquam et ab omnibus acceptam . * opportunam; 2° recte facturos qui ab hoc definienda edicunt, contra hostem absentem laboriose dimicante In utroque casu, tacere de episcoporum consensus ne­ abstinere opportunum iudicabunL Nuno ad secundam orationis partem, de vi et in­ cessitate vel inutilitate non possunt nec debent; silen­ tium enim eorum in tali materia et in praesentibus dole huius schematis quaedam indicabo, non evolvam. Io Pro obiecto non habet schema nostrum ad- rerum adiunctis fideles ad nova dubia impelleret, et struero doctrinam do infallibilitate in genere; sciunt novis viam strueret difficultatibus. enim omnes et fido catholica credunt ecclreiam esso 3° Obiectum infallibilitatis pontificiae non aliter infallibilem, quae caeterum ita se gerit a fero viginti determinant, nisi declarando unum idemque esse ac retro sacculis: sed pro obiecto habet definire et tam­ ecclceiao infallibilitatis obiectum. Sed talis indicatio quam de fide proponere, summum pontificem re solo omnino insufficiens est, donec definierit sancta syno­ ose infallibilem, et quidem privilegium hoc inerran- dus quod obiectum habeat ecclesiae ipsius infallibilitiao tam lato patere, quam ecclesiae ipriusmet in­ taa; ct indo rursus patet quo logko vitio laborat . * fallibilità Enim vero notandum eat non tractari in schema de primatu praepositum schemati de ecclesia 159 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 160 in genere. Insuper, quando agitur do ecclesia, A insuper hanc aliquis o venerabilibus patribus, ut reor, ácimos infallibilitatem eius semper excerccri intra special ini tractare intendit. Sufficiat notare interdum proprios obietti sui limites, tum quia de boo monemur qua conscientiae anxietate turbarentur fideles, ei, ubi i-ommum episcoporum consensu, tum quia ecclesia de dogmate asserendo agitur, minoritas non de­ nancte est et peccare nequit: dum e contra, quando spicienda ioni praetermitteretur, et si inde ansa prae­ agitur do summo pontifice, schematis auctores ex una beretur concilii validitatem et auctoritatem in dubium parte excludunt, quidquid dicant, episcoporum con- revocaro (cracunl sitpia improbationis). 3° De schematis consectariis practicis duo potis­ ►erwum, ct ex altera parto nondum probare aggnssi »-unt unumquemque pontificem esse sanctum ct im­ simum videntur animadvertendo. Noni ista infoilipeccabilem. Haec do doctrinae formula inveniendo. bilitas personalis non requiritur et credenda proponi­ Secunda necessitas: neccssc est formulam de­ tur, nisi ut in ecclesia sit unitos pressior et centralis finitionis inventam et redactam solidis et omno auctoritas valentior, idcoque ut efficacius malis om­ dubium excludentibus argumentis probare. Probetur nibus praebeatur remedium. Unde animadversio prima. Circo unitatem et itaque: Io doctrinam hanc dc infallibilitate personali contineri in i»ncra Scriptum, semper eodem sensu inter­ auctoritatem centralem, not.uidum usi in genere, cas pretata, ot in omnium saeculorum traditione; 2· hanc esse et servari dotarc non quas fingimus aut ratio itaquo fuisso semper odmiNNûm, consentientibus ¡»tri- nostra suadet, acd quas lesas Christus Dominas noster btu, doctori bus, episcopis ct theologis, non solum qui­ instituit, quas patres nostri bucusquu tenuerunt. Non busdam sed ntoral iter omnibus (rumoref)', >3° tane B enim nostrum est recle^iom pro arbitrio constituere insuper perfecte concordare cum omnibus discussioni- et divini operis conditiones mutare. Atqui unitas bus et adis conciliorum oecumenicoruin autlioutiria1 ; necessaria scilicet fidei et communionis sub paterno 4a hanc itidem doctrinam non valido impugnari foetis auctoritatis centralis regimino cxLtit oc temper oxhistoricis, nequo huic ulla * summorum pontificum titil inter catholicoi; alioquin dici deberet ecclesiam actus refragari; 5· hanc denique esso ex carum veri­ a tot retro saeculis sibimet in ro essentiali dofpisso; tatum numero, quao decernere et definire possunt quod omnes certo inficia» ibunt. Inconcussa igitur concilia cum Mimmo pontifico unita: quippe quae iam manent ot doctrinae nocnon communionis unitos ot demonstraretur furiae ab omnibus, ubique, semper ad- centrali» Mimmi pontificis auctoritas, quae floruerunt inbsa tamquam revelata. et vigent absque dogmatica infoi li bili tali.· * definitione. Porro haec omnia non praotat schema nostrum, Ncc dicatur uuitalein liane futuram esse blrictioquao tamen profetare doberet. Namque ubi Inu futur rom, si auctoritas centrali:, evaderet vakutior: non de dogmate constituendo, iiccowe rei omnibus j»a- enim ralct ista consequentia. Esse unum non sufficit, tribiw sufficere *cl argumenta rei probantia, vel tem­ sed ca unitalo et eo unitati» gradu gaudere oportet, pus ea exquirendi et expendendi. Atqui : 1 · neque quao requirit tum rei natura et indole·, tum vitae lox schema originale, neque .’♦chema reformatum talia ar­ et necessitas. Immo fieri jotret ut re * ipea misere gumenta sufficiunt, quao quafetionem elucident et in torret, eo praociro quod ad unitatem strictius redi­ omnre scrupulos amoveant; 2· tempus quaestionem gatur; namque lune vire» eius internae ms>o exercere hanc complexam enodandi, difficultatis solvendi, ideo- C et vitali officio fungi nequeunt, prosiori exageratae que conscientiam sapienter offormandi (fubmiuc uiuluiis vinculo obrutae fractaoque. Sic in moralibus ridetti nonnulli pair? *) non fuit cwwwuni, ut probo laxior est ac honestior unitas virorum eub lego litare •citis et hodierna congregationi» commemoratuui ret ; et fortiter agentium, quam unita * servorum sub arbi­ unde supcrredeuduui foret huic puncto doctrinae de­ trio tyrannidis Mgniter degentium. finiendo. hi tali materia, ubi agitur do onoro tunIgitur ttuii lia bea mus unitatem, quae nobb ox in­ scionliw fidelium irrevocabiliter irnjonendo, grave stitutione Cùcùli competit, illudque unitati * medium, periculum fet, si praemature egeritri ct ataque certi­ auctoritatem cciliret sumini pontificis centralem, tudine alnolnla: nullum vero periculum, ei rem iiin- qua semper et ubiquo agnoverunt et reverentor colue­ pliue discutiendam ot postea decidendam as-o consue­ runt maiore.: nostri, non episcopos a summo pontifice ritis, tuttanun conscientiu agentes. separai iti#, ncque pontificem ab epiwopia. Veterem Tertio nccoxitas: ucccmk? œt doctrinam de in- erodendorum nonnam fideliter teneamus et statuta fallibilituto personali et independent! claro expositam, patrum, eu magri quod definitio proposita nmltri et ut diximm, ot solide probatam ab omnibus mora li ter gravibus patet incommodis. pot ri luis admitti; aliter timendum foret, ne huius do­ Et haec est toceundu e! ultima animad * craio. Vix ctrinae declaratio videretur multis constitutio quidem dubitari potent quin remedium istud sit impotens ad pontificia, red non conciliare decretum (tubmiisa im~ mola sacculi huius sananda; immo timendum est ne prubatiunir tifjnti). Namque veritatem tamquam de permultis noceat. Non eub respectu tantum theolo­ fide loocndam omnibus clirritiahri impwicrc officium D gico res est confiderai idu, sed et quatenus od socie­ est ct iu·» tam grave tam Huictum, ut eo non nisi cum tatem civilem spectat. Eiiimvero non liic adsumus magmi discretione fungi pc^iiii episcopi. Undo ¡Mitres quasi quidam sacrarii praesides nui minusculae conTridmitini. ut probe scitri et quidquid in contrarium grogationiR superiores, sed quasi viri in solliciladictum sit, docisidma sua * in mulctiu doginutini noti dinri partem admisi α summo pontifice, qui totius maioritato numerica tulerunt, sed unanimitate morali. eccloriao curotn gerit ot sustinet. Itoquo btatuin mundi D# hui quMstiouo ¡du» acquo d tacrere longum ereot; prudenter inspifluuuu·» Numquid infallibility·) pereonairi el independeos t loh. Friedrich tn ino opere; Documenta ad illutiran· e sepulchro suscitabit extinctas littoria africani eccle­ dum eonrihvm ftttfcawvai erasi 1970, «»Uto NuHlin?rn 1871, val II. pig. 416, rihibîl tune oraüootnj arebiepUcopi l’ariilrasias, aut e somno orientem illum tot ingeniis et vir­ tb, la qaa haie uam. 3» po«C verbum auiÂenti-ù, addantur tutibus ohm florentem? Numquid facilius erit fratri­ *ec ü alla verba rri diam Outanttaiilf concilii deerrtu a bus nostris vicariis scilicet apoalulieis (quidquid contra MMkmw 4 et 3 rddio, quit enim ri eurum or umraicilu», hic dictum fuerit) numquid facilius erit his paganos, juod non admitía, rriieirnda foret, tameu M««um tXealogorum ft epitt^porum ootmdunt ci communem opin^nem. Umen nialiumeUiKM et schrimaticos ad fidem catholicam ad­ pnadieUH urchupircofm· onmqoxm baec verba protulit lu con­ ducere, ei praeciso doceant popam esso se solo infalli­ dilo Valicate, ut palrt ex pagatila denverophoraœ orixinarüa bilem? Numquid definitio proposita protestant ibus *l «X ettnm’lew trxAmnpUoBe. ioti * «pitn bac «irai font· rect hoercticri aliis animo * et vires addet, ut ecclesiam thcU· tant Mqae *4 ue. 161 162 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA QUINTA 20 maii 1870 romanain adeant et omnia iam praeiudicia et odia A ot politicis regum et populorum, de legibus et iuribus deponant? Sed haec do externis. quae publicae auctoritatis esee hodie reputantur. Nemo Quid de Europa? Dolens dico, ab omnibus exulat non videt si politicae gnarus, quae semina dissensio­ ecclesia; exulat nempe ab bis congressibus, ubi do num schema nostrum contineat et quibus periculis bello et pace inter populos agitur; ct in quibus ohm exponatur i pea temporalis sanctae sedis potestas. valuit sanctae sedis auctoritas, dum hodie do ipsamet Sed haec exponere longum foret, forsan indiscre­ ista auctoritate statuitur, quin sententiam suam ape­ tum ; vel certe omnia quae in promptu sunt argumenta riat. Exulat ecclesia a publicis comitiis in pluribus hio non possem praebere, quin in plura inciderem quae ecclesiae regnis, et si qui praelati aut presbyteri istis prudentia dicere dissuadet. Meam conscientiam, in hio vel illio intersint, mirum quid videtur. Exulat a quantum licet, sublevavi; verba meo, prout indica­ scholis, ubi graviores apprimo grassantur errores; α veritis, occipite. legibus quao indolem prao so ferunt saccularem, Scio equidem sua inesse omnibus incommoda, exinde irreligiosam; a familia ubi matrimonium civile neque semper esse ab agendis abstinendum eo quod mores inficit. Nos igitur vel fugiunt, vel etiam arcent plura sequentur mala. Sed praecise rem propono fero ii omnes qui rebus humanis in Europa praesunt. venerandis patribus non ut in meam sententiam ex Porro, quod in tantis ecclesiae angustiis laboranti abrupto descendant, sed ut mature perpendant et in mundo remedium affertur? lis omnibus qui ab utriusque partis favorem argumenta librent- Scio in­ humero indocili excutiunt onera antiquitus imposita super non opinioni publicae pueriliter cedendum, sed et consuetudine patrum veneranda, noVum idcoquo 13 neo pertinaciter huic contradicendum ; sapientius est gravo onus imponi postulant schematis auctores! Eos et solertius cum ea pluries componere, ac in omni casu omnes qui infirmae fidei sunt novo et non satis oppor­ eius rationem habere. Scio denique ecclesiam non tuno dogmate quasi obruunt, doctrina scilicet hucus­ indigere brachio humano; sed nec societatis civilis que nondum definita, praesentis discussionis vulnere concursum ct auxilia repellit, neque, ut suspicor, nonnihil sauciata, el a concilio cuius libertatem minus Constantini Magni tempore ad Neronis tempora, aequo apparere plurimi autumant ct dicunt pronun­ tenerrime resuspiravit. Sed haec sufficiant do tianda! Et sperant ea personalis ot separatae infalli- practicis schematis nostri consectariis. bilitatis definitione omnia posse sanari, fidem in Sit igitur sequens orationis qualiscumque meae omnibus iam firmari et morto converti in melius! conclusio. Exoptarem: Io schematis in posterum At in vanum sperant! Mundus aut aeger est, aut discussionem differri, eo quod modo non satis digno perit, non quod ignorat veritatem vel veritatis doctoree, videtur in hoc concilium fuisse introductum; 2° in sed quod ab ea refugit eamquo sibi non vult imperari. omni casu recudí et in fallibili tatis naturam et limites Igitur, si eam respuit, cum a toto dorentis ecclesiae severiori modo definiri, no cavillationibus aut dispu­ corpore, id est ab octingentis episcopis per totum orbem tationibus ansa praebeatur in posterum; 3° quod ab­ sparsis et simul eum summo pontifice infallibilibus solute melius esset, omnino eliminari e schemate praedicatur; quanto magis cum ab unico doctore in­ quaestionem do infallibilitate propter gravia, quae ex fallibili, et quidem ut tali recenter declarato, praedi­ ea sequerentur, incommoda. cabitur? Ex altera parte, ut valeat ct efficaciter agat C Caeterum, eminentissimi et reverendissimi patres, auctoritas, necesso est non tantum eam affirmari, ecd sententiam meam vestro iudicio cum debita reveren­ ot insuper admitti. Igitur non sufficit declarare tia submitto. papam esso personaliter et separatim ab episcopis in­ fallibilem; sed oportet tamquam talem ab omnibus Hic autem interrupta disceptatio est, et eminonaccipi, ut munero suo non incassum fungatur. Verbi tissirnus primus praeses proximam congregationem gratia, ad quid valet anathema, si do excommunicantis generalem insequenti die habendam his verbis indixit: auctoritate parum curetur? Aliud exemplum accipito, '«Reverendissimi patres, proxima congregatio ge­ reverendissimi patres: syllabus totam Europam per­ neralis habebitur crastina dio, in qua coopta discussio vasit; at cui malo mederi potuit etiam ubi tamquam continuabitur." infallibilo oraculum susceptus est? Duo tunc resta­ Post haec dimissa congregatio est. bant regna in quibus religio florebai, non do facto tantum, sed et do i ure. dominans; Austria scilicet ot 11. Hispania. Atqui in his duobus regnis ruit isto catho­ Congregatio generalis quinquagesima sexta licus ordo, quamvis ab infallibili auctoritate commen­ 1870 maii 21. datus, immo forsen, saltem in Austria, ut arbitror, eo Sabbato die 21 maii 1870 hora nona matutina, in praecise quod ab oa commendatus. Accedamus igitur res ut sunt considerare. Nodum conciliari aula Vaticanae patriarchalis basilicae, genesummi pontificis indopendens infallibib’tas praeiudi­ D ralis reverendissimorum patrum congregatio habita cia et obiectiones destruat quao permultos a fide aver­ est; cui interfuerunt quingenti quadraginta et quatuor tunt, ea potius auget ct aggravat ; saltem id timendum patres, nempe 36 cardinal», G patriarchae, 7 primates, eet. Plurimi sunt, etiam catholicae religioni non 85 archiepiscopi, 374 episcopi, 4 abbates nullius dioe­ animo infensi, qui do separanda, ut aiunt, societate cesis, 14 abbates generales sive praesides congrega­ civili et ecclesia cogitant. In hanc partem abire plurce tionum ordinum monasticorum, usum mitrae habeoex his, qui rebus publicis praesunt, indubium est; et tes, 20 generales et vicarii generales, quorum omnium ox proposita definitione occasionem eeporationis huius nomina, quao per assignatores locorum accurate de­ ad offectum perducendae libenter arripient Porro scripta fuerunt, exhibet indiculus patrum quinquaquod in Galli is actum fuerit, hoo brevi tota Europa gesimoe sextae congregationis generalis, qui inter acta plus mi nueve imitabitur, et quidem non sine maximo concilii asservetur. cleri et ecclesiae ipsius dispendio. Ideo definitione Reverendus pater dominus Franciscos Cugini arsua, volint nolint, novum ordinem discriminibus ple­ chiepiacopus Mutinensis miwam lectam celebravit num instituunt schematis auctores, praesertim, si Qua absoluta, et recitata oratione Adtvmw Domine non exactius determinetur in falli bili tatis personalis etc., cminentissimus primus praes» dixit: obiectum, ac autumari possit papam in rebus morum ,.Reverendissimi patres, antequam continuabitur definientem, eo ipso pronuntiare de actibus civilibus generalis discussio propositi schematie, reverendus do­ COMOm. ORNITRAL. TOMUR LU. li ■163 A. SESSIONES PUBLICAE ET GENERALES 164 minus su becereLan uà ex ambone publicabit nomina quaestiones in hac insula oriantur, ad sedem aporeverendissimorum patrum, qui adhuc veniam loquen­ stolicam referantur." Ita edocti nos Hi born enses te­ nuimus et adhuc, paucissimis exceptis, tenemus quod di petierunt de achemate generatam spectato. “ Tuno subsecretarios tabellam perlegit, in qua in­ summi pontifices successoree Petri sint infallibili», scripti erant reverendissimi patres, Georgius Erring- quando ex cathedra totam ecclesiam docent Haec est ton archiopiscopus Trapezunti nus, David Moriarty fides mea; haec est fidae dioocescos mihi concreditae; episcopus Kemensis et Aghadonensis, Antonius Pett­ baco fide# catholicae provinciae Casseliensis, et si mihi ier episcopus Variensis, Patritius Dorrian episcopus loqui fas est do alteris partibus Hiberniae, iuro merito Dunensis et Connorensis, Stephanos Ramadie epi­ addere possum, quod ait fides totius Hiberniae catho­ scopus Elnensis, Josephus Aggorboti episcopus Seno- licae. Hesterna dio didici pro certo, quod paucis abhinc galliensis, Henricus Schmid obbas monasterii sanctae diebus episcopus Contagi ensis (et Coreggia est secunda Mariae Einsicdlensis in Helvetia. Oratoribus publicatis, eminentissimus primus civit&s in tota Hibernia), hesterna inquam dio didici, episcopum Corcagieneem magnum paucis abhinc die­ praeses subdidit ; „Veniam petiit unus ex patribus deputations pro bus habuisse conventum tum cleri tuui populi in rebus fidei, nempe reverendissimus dominus Patritius civitate sua; et in hoc conventu tam episcopi tam sacer­ Leaby archiopiscopus Casselicnsis, ut iuxta num. IX dotes tam laici catholici praesentes» publicam ct sodecreti diei 20 februarii responderet difficultatibus lemnrm professionem fecerunt fidei in infallibilitate et animadversionibus in hesterna congregatione gene­ B summi pontificis. Iis omnibus igitur, quae in hoc rali prolatis. Itaque is ambo nem ascendat.' * venerabili concilio pari eloquentia ac doctrina dieu sunt ab eminentissimo cardinali Cullen, omnino osORATIO sentio, i psique gratias reddo propter istud tam splen­ reverendi patris domini Patritii Leahy didum testimonium fidei gentis nostrae. archiepiscopi Cassdienris His praemissis, mihi liceat quasdam observationes Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ facere non de omnibus, sed de quibusdam his diebus rendissimi patres. dictis contra infallibilitatem summi pontificia. Sanctus Patritius apostolus Hiberniae missus in Dictum est, ai memini, ab eminentissimo cardinali insulam nostram a Onestino papa, maiores nostros Pragemi archiepiscopo, quod definitio haec, si fierot, docuit controversias in insula nostra suborituraà ad quam maximum gaudium afferret protestanti bus in sanctam sedem apoetolicam referri. Hoc petet ex Bohemia ct in regionibus circum circa; propterea canone dicto sancti Patritii, qui invenitur in conciliis quod anxam illis praeberet calumniandi catholicos et Britannicis (Wilkins), et qui sic w habet; „Si quae etiam avertendi cudiolicos a fide. 1 Argumentum. .Exordium hic dnxit a testimonio ferendo sMctr.m et dedisse potestate· * ligandi et solvendi , quaecamfidei Hiberniae catholicae circa pontificiam infallibilitatem. circa qne alligaveritis eie. euntes ergo docete ete. * at hoc ipsum argu­ quam aasentiri *e cardinali archiepiscopo Dublinec»! plenissime mentara urgere protestante. * contra primatum iurisdictaonis, et dixit Transii: deinde ad observationes a praecedentibus ora- C idcirco archiep. Teamenhae * dicentem, debere sibi eamtoribns facta : * archiepiscopo· Pragensem dixisse definitionem dea resproriooem. qxua ipre datara * te Hibernia tomum et ait nullum pro e» regione adseribitar. sed man *ri publico adnexo quo fingitor pontifex timore» rase. Hibernes veritatem bane iam tenere, et apont snprtiunm est ecctetlne caput Dixiate enradem archiep. •tolicae aedi addirti «situo * eempcr; non igiur mi­ randam dixit, ri id et in Vaticano concilio contingit- Sammi in ri infilici tato suae fidei non iutclligeret quid aibi pontificia inerrant iaro recentioribttj raeculis plus minai op­ velit haec theologica phrasis loqui ex cathedra, popu- D pugnatores hxbuiwe semptr, definiendam idcirco ad tollenda Ius simplex haec non intelligcret; sed populus noster mala, quae ex htuosmodi contradictiunibas et duceptationibuf bone intelligit, populus noster firmiter credit, quod si· derivant Ephrepuiu IHriouensem dixiaie abvtinendum e«c ab hoinuinixii definitione, 1· quia pro mallie intolerabilis eat, summus pontifex succedor Petri cum auctoritate do­ 2° quia ecclesiae bono advera * tur, 3° quia inutilis ecderiae rtceat universam ecclesiam, non possit errare. Hoc bene gimini. E contra ipse ait definitionem banc uni laten ns intole­ novit populus noster ct hoc firmiter credit; haec est rabilem dki pos», creleriae boao valdo profienaia ene, et fides nostra: ct si aliquis contrarium doceret, fiopulus eccleidae regimini valde utilem. Haec *e denionAtrare velle. Et in frinii adnota vit contra cpi nostri, quotquot ecclesiam depntationh, ne confondi videatur persona publica cum permea nostram virtutibus et doctrina per tot torculorum privala; satis antera id determinari coni in rebus tamum fidei et morum in fa Hi bib Las adatruatur, et quando pontifex supremi seriem illustrarunt; ita nos omnes credimus, omnes parii munere fang i tur. Hanc defini lienem se vel maxime episcopi Hiberniae in praesentiarum, uno vel altero optare, et mirari ease adbnc presbytères et episcopo· qui de excepto. Nos propter nostram adhaesionem ad Petri hac re adhuc débitent Tam abcaae ot intolerabile iugum per sedem multa perpensi sumus, fere omnia amisimus; definitionem hanc imponatur, nt potio· si nihil in re hac fieret, ma^nnm discrimen fidei i bu· immine re L Qui vero diemthnt, sed unum post omnia ct prae omnibus servavimus, ant sunt catholici, et tnc vix ab cederis definitivum ludieium nostram sanctam religionem catholicam romanam. probum firent, aviniese * re debebant; si vero aut ealholki V,· ·· ·- ■ 172 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 171 Eminentissimi praesides, eminentissimi et rove- A Quemadmodum ecvloia Christi sua gaudet histo­ rio, ita quodlibet fidei dogma sua habet biographic * reodisriini poires1. Bis mille vii óblale» annis, paucis abhinc stadiis momenta et suam, si diocre licet, canonicam atque celeberrimi^ romani fori orator exclamavit: „ Quan ta dogmaticam institutionem et canonizationem. Quid Praeter moenia Nicaeae, quid Ephesi, quid Chalcedone, Constant ino- aeternae Urbis, quasi mi doiecti fori ruinas, cadein, poli et alibi actum sit, hic commemorare aúpenaca- eminentissimi et reverendissimi patria, haec vox om­ noum foret opus. nium nostrum est. Memoria enim neutiquam elapsa quod do sanctissimae ot immaculatae virginia Marino •unt praelio theologorum ct innumeran ct infinitae dis­ privilegio, a saeculis in omnibus orbis christiani |Mir­ ceptationes theologorum in praeteritis saciulis, prae­ ti bus conclamato, ail Sanctum Petrum nufierriiuo a cipuo autem in novissimis ct praesentheimis diebus de sanctissimo {miro Pio IX, praesentibus ct assentienLi- rabua Dei ct ecclesiae; disceptationo quae omnium bus quingenti * ubique animos moverunt et movenk est. Hoccr dogma statuendo tritam per saecula viam pugna doctiAsimorum hominumV In omnium ore et corde versatur, episcopis, decretum atque definitum No fluctuantes circumferamur omni vento doctri­ ecclesia inivit, ct quod antra libere ot universaliter nae, concilium generale Vaticanum ad instar pnuvis- creditum fnrral, |Mollior dogmatico fideque divina ct dcntiuin oecu men iconi in cocluum oro Petri α Chrido catholic a erodendum proponebatur. AccLimunmt om­ convocatum est, ut opiniones ur «ententtas antehac ne» diribtifidclcs, courte aut spontaneo ora tenuerunt libero discussas, dilucidius examinatas inconcuso More vol inoMBuni fremuerunt infidel», Fabiiquo1 cuncUi- faciat, novos errores notet profligetquc, veri tat» cliri- B toro», nec unquam emortui, nce unquam morituri, ct itiana.- iterum iterumque confirmet ar doctrinas reve­ sic dirli lilirrior» et docliont, .qui negantes ao ha­ íalas hucusque occeptas, sed nondum fulmine «arlo buerant nut dubitanter haescrani, mirati sunt sc oee arrepto collustratas ct soleum iter prodamatns, monu­ . * rnwirntc ac omni errandi formidine Praerogativa inenuutiae Romani ponlifñ i , quae remota, assensione suspensiva nblatiu recursuque al>- oo * pii» miuuavo opjrugnatorc * subiit, «pii in divvms quidem obierunt ¡«orí», unum vero cumdeni- mento aeneo stabiliat, non vant, ani ex iw eunt qni nnmisu tantnm dici ealbolid pausat, ben ImpeduDcaU e<'« non η«-»ππηα« nnirenedi banorna omnia· voto Mtbfcil T *1 m iitiqne non tfcrehn* qncfrU «nt io«lrornd'H foe aire miuiUcrio panxbonim. rive lit Urii puUrxJilMM epi«oop<«rum, rive ali * ςαυτιη^ητ nlivue; at d udirsi ct doceri nolwriuf. romi:ten4o« ill.»· jjatiac Ilei. φΜ pro mu iut«erirordi4 providere non deduct Pn> kaÌB4modi tatòdida Mnitfeneni hanc inukrabikn e.ar «Senti ali * qntqao reliewih «fognai * infoterabilia eU «unit. ricali eis ill * ouiflii dixpJjo bcnl qn e * dcccmrnfar in h· *· ccmnliu. \'<>u bon ¡girar enrz>. IHrtnni rwe p ira ex lac «L initione obventura iu ercteri * mala, ob publicam upinkmia, «munire * praríi-uvlaiM. rumíeme· publi ca» aul vertía <*··«■ ani Cxl-un, »i veraw. contradi - re ¡uírilibihUU m *u p«-.«c; rifahtH.non ferctriam ^4 <»¡-¡4^jiaud*Bi et xiBlblenys j^riiux « PHu:cn«faw «(•uratioæù b.uc lm· n Vatican) c-nnlii ritatfo m di« ri«wn Y«su *t aní * E.< pi»HbUi.« a^cterÍLM. i», caput eatuJUt (>aIltoui«Kitx4 in (tetti , * ai-nn« * Frbruui iu Ceriauii . * l«HCpU«uiu<· íu Anuria, K n qxi ad rilealinat prr pMififlcfaji cut «litulivao rl Hilera * redacti «nat. Iktti· *¿ui. Gnntòriiani. TraJn iani ri teli t adi­ rarli oarainn gnUimn K Ite.-nantui Jcrui itera· apfrtmMit. Dirluin rx’C, ad qtüd viaSiotre btrrranüam pviiCifi *uto com ipñn.4 decreta reverenti * aitiauj recepì * ιι^ΰρυ· «ini. etri con­ traria «eatrnfU l«4»rantnrf NifUcieElrm fuiste MeloriteUtn faJhbiíoa ad dirivt-rZv» rtmlruicrrii * hhr·DÍ«tarUM et * 4 boc ■t Pii * VI! p *r ( onrunUtrih» eu-.u Xapnleoae ! cntmipotraliae arta» eancere pMwrit in nova «pac tune nígebatnr dioett-inii drrosjvrijHicoe. Al ha<-· tvalrarmat pian ì^» evincere, p Ballasi f’««n fatart diioxnl . * Coocotditniu aun iw * Nap·! !· nbqnr pkuitadinein p» ut i ici *.·? puteatath i mi i care is abdíiiene vHrrnm «d» urnni * et depuri tòmo rpUrupurnin, at níHhaiirM XVIII Galhae epfoeojM ¡■intifici rertitòoe un· tubl4 BOtbriiMM e«. * et inde purram frclctìam ori/in -» * habni'se. JVnuita r*«e regtninl Hclrriir lalilni- praeiiviiais ▼un praedo<>re d«ltaltòm« bar et ponÜtdb axuUtulLmibru plenam Mcteritetrtn »fndirim emen· •lari, ih yreettrtebada qntu onU'un mom nli * vtdebantnr. • Ctarv, /*♦ dir»· tffcMie, II. fi!, lofi quo tinem prOM»|iMitr , * ul ncnqje ore et o/icre cincti Petri ciUMjuexuvaoris mitloiilalvni imminuerent, ac ]H4rnlrm MilutifcraiDqttv actionem frangerent, ct sic * omne omnium mdUMium ct liugucnim inique fix · * dorali-, in imum wolirerunt, ut adJ petram mi-ere aJliutn«· ei iiLilm filii ventis eheu! uffl.inlur ronlranu. uli<^ Inter t*n linent imi mm <4 nncivndi^irnw -jKitn vein * * andi'-imu« cpiMtq»u« IIujoiu-iim' exoptat, ul » «incilium Vnliramim i» dufinilioiKi in fallibili latía Romani jA>nlife t* al-Ίιιπ-.ιΐ. d quitkiu «x lripli«.i ra­ tione, qum iuxbi ipriti» xmhiitiam, Io talia dofinitio C"M ! i«··. pro mulli" inl(>l« '.mv regimini inutilis; vol ul «irirliiK <·»’ prta^siiM loquar, definitionem reiieit ut mtolcrabilcfu, ul fumatum, ut inutilem. * Liiupidtm ct arduae iri explanationi pro sermoni" t*X|M>Mlioiii mm oiga rev cirndis.xi mum puti cui vetieralionr ar ein- rvro iiwnti» affretti «4 io «|qx>itani definitiunem o»i·, mntrnriinn ducendo adstnicndu. * ili«ci et talem I» pn> omnibus vero chrisliunis fai de loh'ruliilem; 2* 1 rain generali cerici * ia«* bono c« c * mide profil uuiii ; 3° recto erelvKiao regimini tuaxíme utilem. Eiiiiiirtilmnimi ri rov« renili-·ίmi |>αΐπ·», pro voMra lN nciokiitin, * si placet, dicenti favate. ΑίΠιιριηπ, π ιη propiii" aggrediar, rinite me animodxeoiunculain tnmqimm nd limina tJUstodcni1 hre- vilor praemittere. Iterer end iliums Divionenri» m rio * anxietate correpiii· in argumentandi vum abut. 1 fabiqnr Rr»«k. ’ fòt !armt * 4. Vai > am c¿. V at. • r«l V at • *·! V\t • * rafiom ·-! V t’ ’ ltd Ιι«·οηι<·« rta f hi «im rd VaL 173 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SEXTA 21 maii 1870 174 quae nonnisi definitionem infall i bili tatis personalis A tum ecclesiasticae doctrinae obsequium praestantes; «L absolutae Romani pontificis attingit; eadem via quos tamen, ut aiebat reverendissimus orator, „nun­ bori vidimus ire reverendissimum Parisiensom archi- quam adducere poterimus ad dictam i nfollibil itatis episcopum. Ast ¡mee roverendtaimorutu virorum ac pontificiae dotem admittendam ** ! Res tam miranda1, venerati»! morum collegarum aperto dicam, talos ter­ ut rationis fines transcendere videatur! Quid, quaeso? minis sic prolatus in M. *hemato nobis proposito frustra Sanino isti catholici vel non? Si sunt catholici, quan­ perqusivi. Doputulio enim de fido vocibus falso con- do et quam primum ecclesia locuta fuerit, credent incopti·» nc ambiguo enuntiatis prudenter bapìenterque fallibilitatem Romani pontificis eodem modo, quo ulcitinuil: et quidem u voce personalis, ne personam nunc credunt praesentiam rcalcm, trunssu betant iatiopublicum cum ]>onmnn privata confundendi furet aut1 nom. Trinitatem ct cociera religionis mysteria, quae daretur occasio; inerrantia doctrinalis enim nec per­ creditu sunt longe difficiliora. Si non sunt catholici, sonne qua tali, uro cathedra» in abstracto competit, quomodo catholici vocari possunt? Sano non credent > od dignitati ne ufficio penatine cathedram Petri in2 iiifallibililaleni Romani (nintifiiis sicut non credunt concreto tenenti . ** It ideili ataicntum ot a voce ab- infollibiIitateni oedosian, inspirationem sacrarum Scri­ •mollila, ile qua ne vi * «tignili; qnidriu obvenit in >chc- pturarum. Hmu * farina» «alludici nullo modo nos imr.v; i« contra definitur infallibilità.·» nonnisi relatu impediunt, quominu * vota ot draiderta virorum ad le.·» fulci et morum; ergo non ad omnia ab-olutcex­ apprimo catholicorum aatufaciunius. tunditur. Quid2 Btud ? (’«mi unctore * •'chomatis illas Sed, dicet aliquis, Mint isti homines infirmi in voces nvnl iipmni adhibuerint, onmrm de iis inerì mi- B fide, idcoque «mu «anteii» et provido benignopm mo· nationem i.xtru rhombum laguri et nul laten tu ad. «lenimine t nu tum Ii. Esto; ergo eu« docebimus, irdia providebit, (’atliolnu opinio publica in­ umili L'Iuixtiano apprimo uptmiduni et adoptaudnni tona, non Muniitis volis et prccibiiü, aperto monebit1: esso, tot is viribus ploiioque fiducia ¡ussero ct contendo. „11 i<· niger ot: hune tu, Romane, caveto" 4. Tiiiicu valde, «‘minenttaimi ac roveremltaimi pa­ Egu etiam, indulgete, reverend tai ini patera, si insipientur «liram, triginta uhbine unita lulmiitatra­ tie». nr inter Elus si»· dictos uúholicus multi niinicrontionem ingentis ot vastae dioocrais susropi indignus, tiir. «pii riübulirJ numine Imitimi vocari rurent. Pro et «le animarunt ballilo connu Domino me non |κιπιιηΑ iis «Icfiniiiti «η·» in falli bi lil ul i» |x>nlifictau erit Millieilum csm» profiteur. Quocnam nutem in pnuwrii- C iuguiii iiihilriuliilr, sirnt pro italfiiu fucninl et amt (lanini giogi nun inrat cogita! io ct pr.uiMiupnlio de intulontbilm tuga alia·· «Irfmilmiics ct veritates', aqui­ robus vedremo et salutis? Mirantur Iidrles non quod lius ablimiriil, sirul mulli abhorrent mm tantum a Roniuiius jtoiitifcx infallibilis praedicetur, >ud quail melatimi», tfd rltaiu n c«insuetudine mmimis cum>inl inter «ntholicíM qui curii uti infallibilem non II1IHIÍ-. Quiil ¡udo? Si i]w>nnil voti» unnii· rv vel­ *nlcivitiiK. et infinta ro, agiiuvanl. Minuitur ol stiqiciil quod inter pn-UiytenK lemus ··. «ilcuiii et upcrnm |K * «·Ι púdolo ¡mtÍikí nd givg.rx filivi no­ el inter episcopos aliqua de Ime veritate cíiiilrovondo jodlum·, )κΐϊοη stra»· » s|M *vd« (uiii iri nncrtorcniur. Omnia (Uiiargcrc putneri! : ftdeo fidelium meae «urao com ** missorum uiiiiims lænetniiil ct intime jicrvamt per­ «pmi» Im aguntur. :iuriix «·( reniai ra! bulicarli tn suado de inerrantia vivarii ( liristi in lenis ilosupremi nex ii* «li>pii(vnl. Displicuit vis cmivuralin concilii; * M anathemata; unum * pastori «·! docturi» omnium Christianorum! Scnn- displicent deviantiiunro im«tnu arrideret silentium luHnim. (vxopttuit. Sed pnioapua bolliciludu nobis incumbit * * excepti κητπlol ibus |>cr hanc «lofinitioncm iuguiu intolerabile imponenv- do medro clero» qui» pW|KUici lur. Minimo ruin gaudio excipient declarat i unem, quao suor «oiidilionis ini memori lus» et vmm seb-ntia in­ ipsorum montem, persuasionem ct dovolionem tam flatis, «pii, inipiiiiti. ptaittaimnV cl exportait¡«únua dfinis fol ils in «<> «>!, quud xilemi liter dcclanHiir prae­ prncvlarc eloqueretur ct toni accurato exprimeret. Et ro quidem vora non aliter do quolibet viro vere rogativa inorniiilinc ('liristi vicarii pro (Ήη<1ο k>*nii« «Ί pro (’liristi· indicant i·. Ili sunt veri ΓιΙίι catholico sentiendum existimo. Ingenuo futcor, tutis qiH mirari non valeo do iis7, quao nuper in hac aula au­ vix lesine; lioruiii vxamlicnda ot humilis deprivai»» divi, extaro alicubi homines fido catholira imbutos, • admirmc&i ed. VaL .sanctae apoMnlivnc sedi etiam add iettai mot» ct dobt’ 2 • 4 * < î tí Vat. m am. ed. Vat. ed. Vat. prürrww ed. VaL rtddnuìnm ed. VaL imotrxai e manrAf! ed. VaL 4 HoraL Sal. I. 4, SS, » tvtiauu ed. VaL • jtdrere ed. VaL 1 rfe Ufi· auitiri· rd. Vat • paCea/ioiaras cd. Vai. 175 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 176 Ad vos, eminentissimi et reverend issimi patres, ae A debitae. Nemo ¿am aut saltem pauci eiusdem decretis quasi unanimi oro supplices convertunt, a vobis1 ex­ assensum immediate praebebunt; omnes aut plure» cxpostulant veritatis lumen, fidei certitudinem: ct no­ pcctabunt universalis ecclesiae assensum vol futurum dum evadat importabile, ipsis erit omnibus onus suave generalo concilium. Quis autem, observabat quidam orator, quolibet deliranto' theologo vol jurisconsulto et iugum leve. Secundo dictura fuit definitionem infall i bihtalis congregabit concilium? In vanum profligabunt er­ pontificiae suiumo ct generali bono cocleuac adver­ rores Romani pontifices: errantes praetextum fallisari; pauca tantum, atjerilur, ex ipsa evenient com­ bililalis arripient ad eludendum quant unicum quo moda, mala vero multa; ct ea quidem mala proven­ iuslani ct instantem condemnationem. Non sibi fucum faciant*, qui rorum statum huc tura autumantur, quia per talem definitionem con­ trario amne adibimus * opinionem publicam, cum qua nostra aetate recto indicare volunL Ubiquo restant semper, ut nudius tertios3 rovcrendissimi» Divioncn- praeteritorum errorum sci π tiliae ¿opilar quidem, red sis dixit, ct heri reverendi.·®mus Paririenris mitigando nullatenus cx tinctae; ubique germen quod darn re­ rodixit4, pluries aut saepe saepius componendum csL lictum falsorum systematum praecedentis aevi, quod Nova sano ot hucusque inaudita in ecclesia Chrùti aestu animorum mox evolutum ct exclusum prodibit poterías, opinio publica, quam polities reginam mundi Slatini ac ubique terramm innotescet, concilium Va­ vocant. Nos autem uon ab hominibus red a leso ticanum a declaranda infallibilitatc pontificis abChristo edocti, mitalrm, non opixioncm publicam •liuume, Gallicanismus in (vallia, Eebroniamsinus in vocamus reginam mundi. Non quidem diffiteor, haud B Germania, iorephismns in Austria rapui denuo sualvquo itela causa ideas sic dictas saeculi a fronte op- perbo extollent, fax-entibos guberniis civilibus ot forpugnanda.··. esse; sed quando mandatum Christi sal­ san etiam elicui pluribus uni venu Latum professoribus vatoris urget nos, opinioni veritas anteponatur nocere ct sacerdotibus, rebus mundi et suae in fai libi ii Luti «t. Opinio publica vera est vel falsa: si vera, non po­ magis quam ccdoiac ct inerrantia© pontificiae ad­ test definitioni in fallibi litat is pontificiae contradicere dictis et foederatis; et qui in novissimis decenniis |>cr et a* vero stare aversa ; * si falsa, non fovenda, red litteras ct constitutiones pontificias ad silentium oppugnanda, infirmanda, refellenda d mutanda esL redacti Mint, Ilcnncriani, Gunlhcriam, traduc ion i, laEt certo mutabitur, deque ca triumphabit veritas, titudinarii omnesquo omnium nationum et linguarum sicut apostoli triumpharunt de opinione publica im­ laxi vapulanto, isti statini in antiquatarum et nova­ perii Romani, quao ipsis omnibus mundi armis ad­ rum opinionum polft4ram prorumpent. Quin imo de­ versabatur, sicut ecclesia sacculorum decursu trium­ bilitata auctoritate pontificia et relaxatis vinculis pharo non desiit do opinione publica ipsi propomodum inter centrum un i Lai ri et (relouas particulares, timen­ Hamper infensa. Abiiciatur ergo ut pote libertari Chri­ dum ecrturbQ»ct. Quomodo igitur dici potrei iatelHri’ timmt M. Vst. mtlmJ IL»*k » eo»firitnt ed. Vsl, M om td. VbL n iafaitaf M. Val • nUibei driibcrmili Ru»k_ ■ faeind et Valle. • mm η·. el VaL CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SEXTA 21 moii 1870 177 178 declarationem in fai libilitat ia pontificiae bono regi-, Ex praemissis patet,- definitionem infallibilitatis mini ecclesiae utilem non œec ad dirimendum atat i m pontificiae esse, Io pro omnibus vere et1 sincere catho­ et immediato aubortaa con Iro vora i aa? licis iugum facillime tolerabile; 2° eam bono generali Eadem conciuaio oritur cx altero facto a reverendie- ecclesiae valde profuturam ; 3° per eam rectum eccle­ simo Diriononri allegato. Certe maximae agendae sunt siae regimen asservari2 ac roborari. Quapropter eam gratiae Pio VI1 et otium imperatori Napoleoni I ob toto corde exopto, oc suffragiis vestris, eminentissimi γόη religioso» tam feliciter rentitutas per concordatum an reverendissimi patres, obsignandam humiliter anni 1802. Actu» muio fuit plenitudini^ potestatis deprecor ct enixo efflagito. Dixi.et salvavi ani rdam meam. pontificiae abolitio antiquaefxvlwiae gallicana *), depo­ sitio antiquorum episcoporum Galliae, Belgii, Sabau­ ORATIO di ao, ac novarum sedium institutio. Verum quis igno­ reverendi patris dòmini Petri Pauli Trucchi rans ]M)tCHl octodecim episcopo * Galline auctoritati episcopi Foroliviensis . * Pii VII pertinaciter ¡cititÍMO, et actum recessus a sodiEminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ bus suis constanter rccusasM. *? Quare? quin falsa imbuti opinione, |>apum non ussu supra canones con­ rend isimi patres. Ex quo sacris studiis operam dabam, praecipue tendebant, ¡psique nuperiori tut em veram ct proprio dictam, ct consequenter infallibilitatem iuxta suas vero cum alumnis meae congregationis theologicas gallicunas ideas proreus abiudicabanL Hinc infelix praelectiones pro modulo meo traderem od plores illa nata Odi, ut dicimus, parva ecclesia, quao udirne B annos, desiderio desiderari inter fidei articulos referri liodicdum progeniem tuam provexit et protraxit — duos veritates, quae mihi semper fuerunt in deliciis: Videtis, eminentissimi et reverend issi mi patre», quanti prima est beat beimae virginis Mariae conceptio imma­ momenti sit, et quanta utilitas iinoio necessitas pre­ culata, altera infall i bili tas summi pontificis, quando, mat pro bono regimine ecclcsiuo talibus praeiudiciis loquens ex cathedra, in rebus fidei et morum univer­ iu posterum viam occludendi per positivam iurium ct sam ecclesiam, id est gregem suum ut supremus pastor docet ct erudit. praerogativaiuiu Romani pontificis definitionem. In uno voto compos iam factus sum, et ingenuo Denique si ex actuali rerum statu exemplum desumere vellem, sponte milii argumentum suppe­ fateor quod die auspicatissima qua in hoc templo ditaret plurium coaevorum nostrorum agendi ratio. adiunctus sacris pastoribus fratribus meis audivi Magna profecto eat, nec id negare velim1, liodicdum Petrum definientem solemniler, Mariam semper vir­ catholicorum reverentia erga sanctam et apostolicam ginem a primaeva labe fuisse praeservalam irnmunem, sedem. Attamen re» paulo attentius perpendendae tunc primum non dicam leve sed et suave sensi onus sunt, ne circa quorumdam sensue et affectus in errorem episcojwdc. Hodie tandem ostium magnum apertum abducamur. Quare verbi gratia errorea nuperrime est, unde mihi spes affulget fore ut alterum deside­ profligati per encyclical dogmaticas Gregorii XVI et rium meum omnino compleatur: et laetus moriar si Pii IX, non obstantibus tot et tantis Romanorum pon­ audiero Vaticani concilii patres oraculo suo solem ni ter tificum solemnioribus decretis, nihilominus unimos decernere pontificiam infallibilitatem. Interea tamen vobis grave ion sit, ut ego, licet nonnullorum catholicorum pervaserunt, et adhuc per- C vadunt? Nonno eo quod ipsis persuasum fuit, Roma­ minimus inter vos, modicum quid dicam de hac ipna num pontificem non esso infallibilem in rebus fidei in fall ibil itate. Ad quod eo libentius aggrediar, quin ot morum diiudiaindis? En ratio occulta, vel etioji supremus moderator meae congregationis, fideliter interdum palam prolata, ipsorum repugnantiae erga premens vestigia divi patris Vincentii a Paulo, qui ministerium Petri in suis successoribus perenne; en totus fuit ut ianseniani errores ab apostolica sede praetextus, quo vis et actio supremorum decretorum diiudicarenter, et post eorum condemnationem solemeffugiuntur aut perfringuntur, sicque serpunt erro­ niter habebat repetere: „Petrus per Innocentium locures, quamvis toties α Romanis pontificibus damnati 1 om. ed. VaL fuorint3 nrsrrerflri od. VaL Heri reverendissimus arch ¡episcopus Parisiensis ’ Argumentum : ^Episcopus Forolivienais pontificiae ianon sino epecio rei observavit, Syllabum verbi gratia fallibilitatis definitionem se vel maxime optai e, dissidentes non­ minimo impedivisse, quin plurimi in mio errore persti­ nisi de opportunitate dubitare po« e, * et idcirco quaestionem terint; quod factum non negabo. Sed nonne1 hoo opportunitatis paucis evolvere se dixiL Opportunitatem autem praccifo indo evenit, quod ipsis in fal.^im opinionem in primis derivare ex eo quod proposita re hic ante eoncilinm, adductis persuasum fuerat, Romanum pontificem non plurimi in oppositam sententiam abierint, et inde fictum iit ut fideles decretorium iam responsum exportent. Ad respon­ etm infallibilem, ideoquo denegat ioneui assensus sibi sum baiusmudi exhibendum episcopos in concilio convocato· licere», usquedum concilium generale de istis rebus obligatos omnino esse, nec aliquorum infirmitatem iustae diiudicavcrit? Si tunc iam saluberrime definitum causo e iis esse possa ut a definitivo iudicio ferendo abstineant. fuisset, vicarium Christi in rebus fidei et inorum Eo vel magis quod certa ait doctrina haec et in concilio Flo­ rentino proposita, cum declaratum fuit Romanum pontificem decidendis erraro non po«m, talibus effugiis inter docto rem et magistrum esse universae ecclesiae. Stetisse uti­ catholicos udi em fores portarum semiapertae occlmoe que ecclesiam per XVIII «accula sine bac definitione, at ex fuissent, et Syllabus pleniorem suum effectum cer­ quaestionibus quae in praesentiarum ortae eunt necessitatem tissimo obtinuisset. Quomodo ergo offirmari jiotest, ulterius progrediendi exurgere. Nec dicendum inutilem e*se de­ definitionem in fall i bilitat is pontificiae recto cecie? iae finitionem banc, quia quaestionibus definiendis condita generalia praesto esse possunt. At concilia non semper colligi po<«e. regimini esse inutilem, cum recentiore» cncyclicao Verum utique esse hodie propter faciliore· communicatione·, dogmaticae robur suum et effectum part ini non ob­ imminutas itinerum difficultates; at attendenda * etiam politicas tinuerint ob hanc praecise causam, quod pluiw infuili- vicissitudines quae non levia impedimenta parere powuuL Con­ bilitatem negantes in errore suo permanere minimo cilia insuper erroribus extirpandis noa expeditissimum remedium exhibere. Addidit eondllorum infallibilitatem a pontifie· pen * dubitent? Definiatur ergo absqiio ambage, ut into­ dere, eamque corruere dne pontificis infallibilitato. Opportu­ lerandis effugiis in posterum praecaveatur, et nulla num quoque esse quaestionem bane definire, quia commue· assensus suspensio locum habere possit, quoties ex ca­ omnium votum id expostulat, rt ipsum VaLicauum templum rive in Petri cineribus rive iu ceteris omnibus monument» thedra Petri vox Domini intonuerit. 1 ccWewi ed. VaL • nrm ed. Vat. Conclu. OIXniL TOMUS ΕΠ. infallibilitatem huiosmodi cene k ou re. Ccncjiirit dicendo libi esso ut boo dogmate constituto concilium Vaticanam fa­ cilius celerius et maturius absolvatur,· 19 179 A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 180 tus est, causa finita est”; moderator, inquam, rnrae Adendo, gulx?matur enim, ait ven. Bolluriiiini», u congregationis nuperrime ab urbe Porisienai preces Christo tamquam a capite suo et a Spiritu sanctu tam­ et vota sanctissimo Domino nostro Pio humillime quam ab anima: ergo oportot docto rem et magistrum porrexit tam suo quam totius congregationis nomine, ecclesiae takun esse, qui non circumferatur omni vento ut tandem aliquando infallibilità» Romani pontificis doctrinae, qui praestantior summo sacerdote Aaronico ex cathedra loquentia ebristiano populo ceu dogma gerens in pectore doctrinam et vwtatem nunquam erret, et omnm in fide confirmet et eodenam univer­ credendum proponatur. Atque imprimis pro certo habeo, nullum hic sam in unitate doctrinae retineat; wits Clirirtus ec­ adesse, qui pontificiam inerrantium in quaestionem clesiae suar idoneum doctoran et magistrum non pro­ saltem «olidam odducaL Luculentissime hoc patet ex vidimi. Sed reponunt inopportunirtae. quid ergo? nonno supplicatione ab ingenti nuinero episcoporum facta ad sanctissimum patrem, u! huic concilio quam citius ecclesia stare |x>tuit per octodecim saecula absque hac proponere dignaretur schema do infallibilitate summi definitione? Ropon>io in promptu eet: potuit qui­ pontificis. Ad summum quis poseí dubitare do dem stare, ct >lr(it revera. Sed probo advertendum opportunitate huius definitionis. est, quod tot hbentibu» >aeculis nunquam oxtilit illa, Mihi, eminentiæiini et revcraidierimi pains, quam ego hic propugno, opportunità * cx necesítate. fixum immotumqiie in animo sedet adveníase tempus Euimvero fidele * in verbi * * pontifici docentis uniperopportunum, quo veritas tanti momenti ehrirt i fide­ veisam ccvlrdam MViqter venerati sunt verba ipsius li bu» firmiter constan torque credenda assignetur. Hic H Christi, cuit» vi<» gerit in terri», et a quo mandatum autem non loquor de illa opportunitate, quu * intrin­ acrepit jMWOidi ¡xr doctrinam spiritus et vitae agnos seca cuique eet veritati; veritas enim tale est tonum, <4 om A-t in pra/^mtiarum ree est longe diversa: ut eius manifestatio nunquam inopportuna ait intel­ nuiH * «piar ri tur an ait opjiortunum pontificia inerranlectuali creaturae. Quid enim, aiebat Augustini», tiam irreformabili indicio definiri; nunc de her op­ quid potius dedderat anima, quam veritatem ? Omitto, portunitate drqnitant et ii-docti in circulis et docti inquam, istam opportunitatem, ct de duplici tantum in bihiiothrvi * et * wiib humanum in orba terrarum: opportunitate verba faciam, nempe do opportunitate ergo rwxexM· cM ut rondili i oraculum confirmet et Boli­ quam ego dico er uerrxfi/o/r, et de opportunitate de! fidele * in }ΜΊ>ηη.·ι«4ΐο tonino veritatis. quam ego appello er aspirationibus et votis ratholiSed u It eri u* nbiiriiiitl : nd quid ista definitio, ài eorum. Incipiam ab opportunitate ex ncct-ritata in vederi * fuit maximi ponderis conciliorum Nosti» quod vel antequam hoc generale concilium generali uni anctoritas. quae in maximi. * rerum per­ auspicaretur, α multis per publicos ephemerides, licet turbai ioni bu? ad dissipoodaa errorum tenebro» quasi extra propriam provinciam, di russum fuerit, utrum fulgor salutari * illuxit ? Et hoc co vel magis quod con­ a concilio Vaticano adscribí deberet necne inter fidei cilia mine celebrari pestóni facilii», quia sacri pastore * articulos infallibilius Romam fiontifu» ex cathedra e duriti * etluiu regionibus cito po&rint in unum locum loquent». Diversi in diversam abiere» sententiam; et convenire. res brevi tempore eo usque pervenit, ut inerito repeti Fateor magnam rs»e conciliorum auctoritatem ; illud possit sacrae Scripturae’: Ecce nubecola parra c non inficior humani ingenii inventa vicisse locorum ascendebat ....et facta est pluria grandi* Iam vero distantiam. Sed probatum exploratumque cM, maxi­ manifestum est, quod in Ime opinionum differentia mum impedimentum ad cogendum generale concilium fideles interrogant no», expectant a nobis, et in * noti cw tantum itineri * difficultatem H longitudi­ quidem habent interrogandi et expectaudi, interrogant nem. red porwciitione * * potiu huius naeculi; ex quibus et expectant α nobis decretorium de hoc quaestione p6r *vrulioiiil>UA eripuit noe Dominus, ita ut prodigii ecclesiae docentis iudicium: nos igitur in obligatione loco habendum sit, quod hir tandem simus omnes con­ sumus respondendi. Hac posita ineluctabili necessi­ gregati * Sed orto quod concilia semper possint, ne­ tate, quidquid sit do toti» decantata nonuullunim mine im}Axliente, ronvueari : certum tamen ert putres hominum indispositione, hic certe locum non habet non ρο *Μ· congregari in momento, in ictu oculi; mxJ illud Spiritus sancti5: Ubi non est auditui, non tempus ita notabile defluet, donec senentur de iure effundas termonem. Νω debitor» sumi» fidelibu * sen and» quoad convocationem, celebrationem et roninterrogantibus ct expectant ibus, et eorum intehOga- eli» i unem concilii. Si in id tempori» novus error, ut tionem ot expeelationem negligere nou poeunu» in cancer, serpai in medio pupuli chrirtiani. quis me­ gratiam praedictorum hominum renuentium. Quid debitur malo^ Fidei» expectabunt concilii oracula, ergo respondebimus? Dicamus sapienter quidem, «ed et interim error impune granabitur od animarum apertissime veritatem, et simul inclamemus cum A po­ perniciem. Ast qui< sibi penuadere |»oontifice «umino praetente ct prae­ catholicae. Porro ecdreifi non potret errare in ortunitntem, quum cx aspira­ esso infallibilem. Definiamus, inquam, utaquo mora, tionibus ct votis fidelium nuncupavi; nec cusu, ut illud mente recolentes quod praelaudatus Bellarmiuus reor, sed speciali dispositione divina venit in contro­ magnifice dixit, nempe post Christum fundamentum versiam opportunitas huius definitionis, ut revelentur est Petrus, et nisi per Petrum non pervenitur ad nempe ex multis cordibus cogitationes. Nemo vestrum Christum. Quae verba, quaeso, nemini exaggerata vi­ ignorat quantas obsequentis animi significationes de­ deantur, nam pressius adhuc et fortius ct fidentius derint propugnatoribus inopportuni tal is tot perditi iam longe ante dixerat Leo Magnus ad episcopos : * „Necesse est, eunt cius verba, religionis hostes, qui α veritate auditum avertunt. Viennensis provinciae Nec mirum ; superbiae enim istorum semper displicet exortem illum mysterii osse divini, qui ausus fuerit * 4 Hinc iure ineritoquo decreto dogmatico roborari lapidem ab ipsis repro­ a Petri soliditate recedere. batum, a Deo doctum, super quem si ceciderint, con­ aiebat suavissimus ille episcopus, qui fuit Eranciscus fringentur. At fideles qui supra hunc potraui so Salesius, quod unum prorsus idemque iuut papa ct ec­ aedificant in templum sanctum in Domino, fideles ex clesia. Sed finis sit. Interim mens mihi fausta canit; magna conqui­ omni ustiono quao sub cacio est, qui inculiontibus er­ rorum tenebris et pace ubique perturbata, intendunt sitio nuno fit inter noe, optime quidem: sed quid ex oculas in Romanum pontificem tamquam in lucem hac conquisitione nubis proveniet? Magnum omnino orbis terrarum ct arcem omnium gentium, nihil magis D bonum, fiet enim voluntas Dei sicut in caelo ct in in votis habent, quam ut Vaticani patres declarant, terra, contra quam voluntatem non est sapientia, non a fido deficere qui negaverint doctorcm totius ecclesiae est prudentia, non eet consilium. Serio pensandum eet, eminentissimi et reverendissimi potree, ac iden­ esse infallibilem veritatis assertorem. Si saepissimo edita sunt decreta dogmatica, ut tidem monte revolvendum, quod dum in hoc aula con­ pientissimis catholicis orbis desideriis fieret Satis ; si sulitur, oratio fit sine intermissione ab ecclesia ad ipse sanetifisi inna Dominus noster totius ercltriuo vo­ Deum pro sanctissimo papa nostro Pio ct pro hoo tis annuens definivit veluti catholicae fidei dogma Vaticano concilio. Ad vocem huius orationis, btatim immaculatam Deiparae conceptionem; ita ct nunc, ut audierit, Deus respondebit; flabit spiritus cius, qui patres amplissimi, faveto aspirationibus et votis fi­ est spiritus veritatis et docet omnem veritatem, flabit delium, ct pontificis infallibilitatcm indicio rustro spiritus eius ct fluent aquno: quae aquae sub huiussancite. Ciinctandumiie vobis erit, eu quod filii huius modi afflatu fluentes, confluent tandem, adi u van to Deipara immaculata cum beatis apostolis Petro et sacculi hanc definitionem negre ferente * in pont if iiaPaulo, in illud optimum unitati * et pacis flumen, 1 Enarrntio in pt-ilmum XL, n. 81. tpnd Migue. P. L-. cuius fluminis impetus laetificabit civitatem Dei, id t. XIV. coi 1184. « Lib. II. cap. 8. * Secunda scctmdae, qn et. * I, ari. IO. 1 Scrwne II in notiritiitem apoitotoriivt I f tri H PsnJu i Ep X. c* p I. ctis est mihi Dominus quia non mentior, Molestiam mihi affert persaepe audire, quod con­ de penetralibus cordis mei unice proveniunt; et hunc trarium tenet et tenuit derus gallicani! : * opus c*l finem unicum habent, ut in hac praerogativa infal- dicere antigallicanus clerus, antigallicana ecclesia, libilitatis successorum Petri ille honoretur, ille glori­ antigalliona opinio. Ideo grati animi sensu erga ficetur, qui Petro dixit: Ego rogari pro te, ut non bonitatem et comitatem· quam expertu * sutu, illius deficiat fide * tua cleri, et ex satisfactione illius devotion is erga priB motum ct praerogativas Romani pontificis, liceat mihi ORATIO aliquid dicere de vera coeloiae gallicanac doctrina. reverendi patri * damini Francaci Pelagna episcopi Dominus abi as Petitdidier in suo tractatu theo­ Castri Marti . * logico de auctoritate et infnllibiìitate Kummoruin ponEmineotiivimi praesides, eminentissimi et revc- tifirwn. Hyacinthus Sorry de fíomano pontifier in reendinimi patres. ferendo de fide niardfuaqite iudtcio falli et fallere Expungam quod iam dictum c?t ex meo sermone. neccia, doctor de Bouix in suo tractatu de papa unno Cum agitur do primatu Romani pontificis eimque in- proxime cla|>o edito, pater Anfani in mio open» Mo­ fallibilitate, agitur do fundamento, de radice, de fonte tivi per eut non puù Λ’. A’ aderire idle q tail tro prototius depoliti fidei. Do hac veritate oracula Christi pofiziuni gaUtrtrnc. ct pcaeeapoc anoaymus ordini» rant magis explicita et clara ipsi * oraculis ab eo pro­ comentualiuin in mio opere praeterito sacculo edito: latis de inerrantia corporis pactorum. Homani pontifici * umma attetor ila*, * iwt ei prae­ stantia, lujuitur de ecclesiae gallicana? mente circa » Commentarium in Matthaeum, eap. XVI. pracvininentiam ct inerrantiam pontificiam, et fuse ’ Ar^umentius: .Episcopo * Castri Mari * oitradere in pri­ probet «ex capitibus, talem doctrinam ibi semper tì* mi *e velle dixit veram ecderiae gallicani^ doctrinam eam guirae, uli apjwrrt ex farti * lucidiæûiuu illius natio­ fait*e *emp?r qaxe tenet inerrantium ramni pontificia at pro­ nis, ex conciliis gallicani^, ex comitiis illius cleri, ex prie ac rigorose loqueado qui contrariano tenent non Gallicani «d Anliu ct martyr, «aucti Polycarpi Ex «aeralo V epistolam «ynodicam concilii Are latromìa ad diaciptdus m· doctrinarum omnium accaratindmus iiiLecceta 1"·. Ex axecak» VJ epütolam Aviti Viennensi . * tire· •aeralam VU coerilitha Turonen-e. Ex saeculo Vili Alrainum iCiUigator, ut ait Trriulliauu . * Hic ¡«iter librn III et libran Carohiva. Ex ««Aeralo IX usque ad X111 plora monu­ eon Ira horreur * capito 3 dmvq, axi ecdodam ionia nani menta unanimi catboli co mia gallorum de Romani pontifici * inomnem «elrsiam, id <>t ornm-t» fideles, convenire defallibilitale perraarionem (e-tantia. Ex saeralo XIV testimo­ bo;t·, in qua cr Romano pontifices ct pervulgatur verilax, tietjeo commîmes filíese ·* n ten U am do Romani pou tifici * in­ fallibili ta te, id autem ex verbi * c ai aedem Petri episcopi M ri­ * infallibilità habetur in Romano pontifice. * diavi eruero se dixit qui anno 1441 post cou sul lationem a Sacculo 111 ecclesiae Galliae adhaeserunt condem­ * praelati et npientiba· Galliae ini'am. mistus fuit a Carolo VII nationi Novat inni fat ine in concilio Romano; et ad Eugenia» IV ut prote taretar * conira ea quae ficta focrant * consultili rivi ir rend uni rero.iicninl ad Romanum ponin concilio Builecn-L Attulit praeterea concilium Florentinum, cuín» verbi» Romanam pontificem de * to rem nniveme ecclesiae I’ tificeiii, ut repellerci quemdam Martian uni mmj Mar­ ease et quidem infallibilem k&Ü * evidenter exprimi dixit. Pro (cinncm c collegio epicoporum, quia Novatiani ait ruenda autem «ratentia infallibilitatu in Gallila citavit etiam dori ri nao favebat. eomitia deri gallicani anni * 1626 et 1681. Quod attinet vero Saeculo IV patre· concilii Aquilciennia, quod co­ ad celebre * quatuor propositione * editae anno 1682. patret rertlrit ad ('arolain Gérin in sab» .Recherche * * historique ear ortum fuit eo merulo ex provinciis occidentalibw», ideo* ÍAMetabU dn clerxê do France de 1582 *. ubi ait optime detuouEuchariatixin Abran libn * CaptarBaiti· dixi»e diaripoiia «uii: atrnri illam de ri declarationem non ease secandum a» m munem, ,Vol til et vos xbire? * Coaclndebal ciano * loquearían eoe in neque malori * pirli» illius cleri Mnientiam. Quoad eamdem veritate aliqua defendenda et declaranda, quando haec ab ad­ dedaraUonem altalit etiam De Marea, Bo-raetlum etTournely, versarii· impetitor, licet pericolasi rit perditioni * ex parte et tandem damnationem routra eam latam in Italia, in Gallia aliquorum. Hinc illud Christi ,qui non crediderit condemnabi­ et in concilio national! Hungarian, qoam ait mirari *e quod * tur. Addidit molta quae dicuntur de periculi * et damubi magi * •enteutiam immutavit : et blc nonnulla addidit ad parido * ani­ imaginatione depingi qoam veritate foedari. Pericula et damna * mo * erigrado in hypolbw qnod ex principan» timore id con­ imminere potius ri, ut nonnulli vellent, concilium a definitivo tigerit. indicio proferendo abstineret. Definitionem Idcirco *e enixe Quemdam on torea» dixi *» tarila· e** differre definitionem postulare, immo et canonem proponere quo dicatur: ,Si qui * et expe-ctandum donec fidele * rint idonei Illi recipiendae, et dixerit Romanum pontificem in docendo totam ecderiaa de tequendura OirisU exemplum dicentia; .Multa alia habeo vo* rebu fidei et morum non eme etiam sine praevio inferiorum bu direre, *e¿ a on potesti * portare modo. Et bic adnotavit pastorum consensu infallibilem, anathema iit" I· Christum ba *c apostoli» dixlase cum nondum receperant • * Dt undate ecclesiae. cap 6. Spiritum «anctum Chrietom loauaks VI promittentem 185 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SEXTA 21 maii 1870 186 quo etiam episcopi ecclesiarum Galliae, quae floren- j acuris quao ad redactae fidei tenorem pertinent, sancta tissimao erant in hoc sacculo, miserunt ad Gratianum Romana ecclesia, ut omnium magistra, nutrix ac imperatorem epistolam, in qua ita loquuntur1: „To- doctrix, est consulendo, et eius salubria monita sunt tius orbis romani caput, romonam ocelos i am atque tenendo.' * illam sacrosanctam fidem apostolorum no turbari Initio saeculi XI patres concilii Lemovioensis sineret, obsecranda fuit clementia tua; inde enim in dixerunt1: „Sicut caput nostrum romana sancta apo­ omnes venerandae communionis ima dimanant.'' Ergo stolica rades comprobat, ita nos cius membra hoc etiam omnes communicaro tenebantur cum romana ecclesia debemus suscipere ct omni veneratione amplecti." ad consonandum fidem apostolorum; ergo infalli­ Sacculo XII sanctus Ivo Carnotensis sacrorum bilem eonf ititantur. canonum por it issi mus, ecclesiae gallicanae aetate suo Saeculo V infallibilitatcm Romani pontificis oe ingoniumquo, ut cum appellat Serry, atque etiam agnovit ecclesia gallicana in concilio national i Aro la­ (quod est bena attendendum) summopere commen­ tens i, celebrato eo saeculo; ct patres in epistola datus in epistola cleri gallicani ad Innocentium XI, synodktx ad Leonem I professi sunt, Romanum ponti­ uhquo adeo Romanas pontifices in ferendo do fido ficem symbolum condere po»ao oc reapse condidisse, iudicio infallibiles ccnsuit, ut non dubitaverit affir­ quod fideles omnes cordis tabulis inscribere debeant. maro (en eius verba): „ Haereticae pravitatis ceso Saeculo VI bonctus Avitus Viennensis episcopus sedis apostoli eae iudiciis et constitutionibus obviare." ad Hormisdam in hoc saeculo scripsit3: ,,Quaesumus, Sanctus Bernardas lumen clarissimum, honor ut quid filiis vestris fratribus meis, id œt gallicani», B docu Carolini. Illo in epistolaG9ad Lugdunenses scripsit5: gallicani sacerdotii interfuit, dictum fuit Christum ,,Νοιηο catholicus contra ecclesiae auctori talem > ... commirisso suae ecclesiae curam Petro „ut suae stacertare audeat; et no schismaticus inveniatur et non C bititote fidei cael eros in christiana religione firmarci". catholicus, sequatur probatissimam sanctae Romanae In concilio oocumcnico Lugdunensi II in quo magna ecclesiae auctoritatem." Ergo si auctoritas istius est Gallorum praesulum multitudo vira e»t, patres prae­ totius ecclesiae et quisque tenetur obtemperare, erro­ dicaverunt, docuerunt et firmiter tenuerunt, ,,quod si nea dogmata erigere nequit. In libris Carolini» hoco quae do fido subortao fuerint quaestiones, suo (Ro­ \erba occurrunt®: ,,Omnes catholicae debent observaro mani pontificis) debent iudicio definiri." Relinquam ecclesiae, ut ab ea (nempe a romana ecclesia) post testimonia loannis Parisicnsis, Bernardi episcopi Christum ad muniendam fidem adiutoriuni potant, Auguslodunenris, Slophoni episcopi Parisicnsis, Petri quae non habens maculam nec rugam et portentuosa abbatis Cellcnsis et |>ostca episcopi Carnotonsie. liaercsum capita (Oleat, et fidelium mentes in fido cor­ Relinquam etiam litteras sex Gallianim episcoporum ad Innocentium IV; nihil dicam de fiorentissima stu­ roborat." /\ saeculo IX usque ad XIII, id est α schismate diorum academia Parisieiisi, cuius theologi, doctores, Graecorum usquo ad scholasticos unanimis fuit per­ praesules in camdem sententiam conspirarunt. Quis­ suasio catholicorum do infallibilitate Romani ponti­ nam ignorat in illa infallibilitatis doctrinam docuisse ficis in illo regno. Ecclesia gallicana in concilio Pon- beatum Altarium Magnum, beatum Thomam theo­ tigonensi congregata dixit de Romano pontifice7: „Et logorum aquilum, sanctum Bonavonluram, qui tanta quae secundum sacrum ministerium suum auctoritate sanctitate et doctrina praedii i sunt, ut nos potius ab apostolica decreverit, cum summa veneratione ab om­ ipais edoceri quam nos illos docere praesumere deberonibus suscipiantur." Quod vero generatim nunquam D mus? dicerent, niti α ]>ontifice decretum auctoritate aposto­ Sacculo XIV, ait llyucinthus Serry, tantas eu lica per totam ecclesiam sino orrore factum recogno­ sententia do Romani pontificis infallibilitato radices scere, Aeneos episcopus Porwicnsri dixit·: „In sede in Galliis egerat, ut nun ecclesiasticus et ncademicus romana, Deo rectore, tale nunquam contigit dedecus, lautum ordo, rad et politica * ea perinde ossei imbutus. ut aliquis hueros i arches eidem praesideret, quam Dum enim Don i fac i i VIII memoriam a elemento V Petrus fura sanguine consecravit." Hincmmus epi­ damnari postularunt, iti eodem libello dicunt: ,,Νοη scopus Remensis ait·: „De omnibus dubiis vel ob- quaeritur de litcrwi papae quondam, ut papae, «d ut privatae pcrronac. Neo enim uti |>apu potuit «ra ’ Mansi, t HI, p. 629 b. \ EpisL 187, npnd Mignc, P. L., LIX, 990 a. haereticus, sed uti privata persona, nec unquam ali­ • datum ed. Vatie. quis papa inquautum pupa haereticus fuit." « Manii. IX. 798 E. Quod autem opinio do Romani pontificie fallibili­ • Spisi. 90 (alias 69), apud Mlgne, P. L, C, 293 a. tato enata fuerit XV dumtaxat saeculo, concilii Con­ • Lib. I, cap. 8, apud Mlgae, P. L. XCVII1, 1021 n 7 Mansi, XVII, 326 b. stant ienris temporibus, nd hoc probandum non alium • Liter adeernu Graces, in praefatione, apud Migue, tœtcm adducere volo, nisi >(«summet Gerranium. qui P. L, CXXI. 687 b. » De diroHio Lrfharii d Teibergae, iu praefatione. P. L, CXXV, 623 A. 1 Tale qaid legitur Ia Mtlb BlhM «ytimB apnl Mtsû, XIX. 518 n. 187 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 168 certe hac io re minime suspectus ease potest Tee tatù r A apparet ¿Bom cleri declarationem non esse secundum ille hisce verbis valde attendendis: „Hic solus, id communem illius ecclesiae sententiam, neque maioris est papa, symbolam fidei condere, hic solus causas partis (et reapse ibi convenerunt 3-1 ex supra 130 epi­ eiusdem fidei et maiores cae teras tractare potest scopis qui erant in Gallia), neque cum tota libertate * Solus, ut iam factum est, definitiones, regulas, leges et conscienda, sed sub timoris imperio ct regis favore ot canones condit : alioquin id quod per alios definitur, ob oculos habentes illi episcopi, et qui postea reapse decernitur, conditur, statuitur irritum «t et inane... factum retractarunt Verum eet quod contra pontificis elogium abba?, Ante celebrationem huius sacrosanctae Constantiensis synodi ista traditio ita occupaverat mentes, ut oppo­ Loyson evertere conatur illud opus in opero suo cui sitorum dogmatizator fuisset de haeretica proritate titulus: L'assemblée du clergé de France de 1682. vel notatus vel damnatus.... Iam radicatum et uti Scd in sua responsione Carolus Gérin finem facit cancer serpens tam medullitus imbibitum fuit hoc dicendo, quod ille obbas eius conclusion» non convellit priscae adulationis virus lethiferum.” Aiebat, quod sed affirmat; ito ut gallicamsmus nunquam invenerit ex adulatione semper dictum fuerit Romanum ponti­ novo defensore terribiliorem adversarium. Doctor qui­ ficem esso infallibilem, sicut nunc dicitur, quod maxi­ dam sorbonensis, ni fallor, Duval ait: ,,Omnes, velint ma pars episcoporum in hac aula sunt aulici cum nolint, admittere debent tamquam rem clarini mam. Romano pontifice. Erat necne adulator ipse Gcrsonius, quod proceres ecclesiae gallicana® semper retinuerunt dum antea in sermone coram Alexandro V habito die infallibilitatem summorum pontificum su-xessorum Ascensionis Domini rabonem redditurus, cur graeca B Petri.” ecclesia erroribus fidei vitiata fuerit, non autem Petrus de Marea pcrcelebns ait : „Doctrinu do inlatina, romanae fidei indefecti bili tatam exinde dedu­ fallibilitato papae est solo, quae doceatur in Hispania, cit dicens, quin latiniza ipsa purior, et immA-ulata in Italia, in aliis provinciis christianitatis; ita ut sen­ sedem habet Petri, pro cuius fide ne deficeret specia­ tentia, quae dicitur doctorum Parisiens! um. est tan­ liter orarii ille, qui in omnibus exauditus est pro tua tum tolerata. Auctoritas definiendi infnllibiliter in reverentia. Habemus in hac re ipsum met Gersonium causa fidei retinetur in Romanis pontificibus ex con­ •ese confi ten lem novitatis reum. sensu omnium univerritaium.” Sed etiam post concilium Constantiense in Gallia A udiamo» Boesoetium. Iste in sermone de unitatcommunis fuit sententia do infallibilitate summi pon­ ecclesiae ait : ..Ecclesia romana α divo Petro suisquo tificis. Legimus quod quidam episcopus Meldensis successoribus edocta a nulla haereris labo est unquam Bosauetii antecessor nomine Petrus anno 1441 pœt maculata; ideo ecclesia Romae est semper virgo, fidc-> consultationem in i tam cum praelatis ac sapientibus romana scraper e-t ecclesiae fides, creditur semper id Galliae missus fuit a Carolo VII ad Eugenium IV quod adoratur ct eadem vox ubique resonat, et Petru * in concilium Florentinum cum missione faciendi pro­ est etiam in suis succentoribus omnium fidelium fun­ testationem contra doctrinam synodi Barileenris, quae damentum. lesus Christus hoo dixit, atque caelum ad verbum est eodem ac illa Constanticnsis, et ut et terra transibunt, verba autem eius non praeteri­ innotesceret omnibus Galliae intentio. En oius verba: bunt.” „Ipsam potestatem monorchicam supprimere conati c Sed audiamus eumdem Bœauct in suis medita­ sunt Basileenses, et nimio fenore resistendi ad hanc tionibus, ubi super illa verba: Rogavi pro te, ut non vesaniam devenerunt, quod supremam potestatem in deficiat fides tua, ait: „Christus dixit: Rogavi pro uno supposito consistere denegant, sed etiam in mul­ te, non dixit: Rogavi pro vobis. Per hanc orationem titudine, quod cito in diversa scinditur, collocant; et lesu Christi Petrus accepit fidem constantem, invin­ rio pulcherrimam monarchiam ecclesiae, quae Christia­ cibilem, immobilem et tam copiosam, ut apta fuisset nos hucusque tenuit in unitate fidei, nunc... abolere ad confirmandos in fide non tantum fideles, sed et et supprimere contendunt.” Florentinum concilium suos fratres et apostolos et episcopos.' En verba Boshanc veritatem plene quidem lucidavit, ut patet in raoti. Quomodo hace concilianda cum defensione decreto graecorum; « reflectendum eet, quod in hoc declarationis cleri gallicani? neeeio. Hoc scio quod concilio ea verba doctoran esse ecclesiae Romanum si suum est illud opus, non voluit consignaro typis; et pontificem, sunt verba dicta eo sensu, quod infalli­ longo post cius mortem editum fuit. Et tam fulgida bilitatem pontificiam exprimant, quia haec fuit ex­ sunt traditionis monumenta, ut Galliae theologum plicatio cuiusdam oratoris qui dofendebat hace verba magni nominis Tournely dicat, non dissimulandum contra quosdam graecoe, qui aiebant, quod haec verba difficile este in tanta testimoniorum mole, quae Bol­ admittere non poterant: sed post multas allatas ra­ larmi nue, IauuoÌub et alii congerunt, non recogno­ tiones et fortia argumenta de infall i bili toto Romani scere apostolicao sedis seu romanoe ecclesiae certam pontificie, ut habemus in historia illius concilii, ad­ et infallibilem auctoritatem, at longe difficilius cese miserunt. D eadem conciliare cum declaratione cleri gallicani, α In comitiis cleri gallicani anno 1626 sermo eat de qua recedere nobis non permittitur. Una voco clamarunt adveraos novam doctrinam clavibus regni coelestis, quam Christus dedit Petro eiusque successoribus cum infallibilitate fidei : propter cleri gallicani non solum Italia et Gallia eed etiam brevitatem relinquo longum textum. Et anno 1681 Hungaria, ubi coactum fuit concilium nationale et etiam in talibus comitiis dictum fuit: «.Ecclesia ro­ damnatae fuerunt quatuor illae propositiones, et pro­ mana a Petro eiusque successoribus edocta nunquam ab hibitio fuit facta fidelibus illas retinendi vel legendi. haereei corrupta fuit.” Quod attinet ad quatuor pro­ Nescio quando opposita sententia, nempe illa quae tue­ positiones confectas in conventu cleri Galliae anno tur Romanum pontificem etiam ex cathedra loquentem 1682 nil dicam. Quid, quare, a quibus personis et errare posse, initium habuerit in illa tam catholica re­ quibusnam circumstantiis in praefatis comitiis actum gione. Quid dicendum ei nostram rationem agendi «it, lucidissimis documentis enarravit Carolus Gérin petere velimus ex minis guberniorum? Obliti non in suis Recherches his tonques sur rassemblée du sumus illorum verborum: Non possumus; obedi re de­ clergé de France de 1682, quas transacto anno typis bemus Deo magis quam hominibus placere. Animo * mandavit. Pius IX summe laudavit hoc opus per nostros meticulosos et pavidos erigit vox egressa de litteras mensis februarii eiusdem anni ad auctorem sub pedibus nostris (sicut mox dicebatur de hac ec­ miseoA. praesertim quia ex illis documentis satis clesia Vaticana) de sub pedibus nostris, id est d· * 189 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SEXTA 21 rnaii 1870 190 Roma subterranea; eius lapidee insculptae, uda tecto- A nostra, qui uno ore deberemus eamdem doctrinam ve­ ría colorata, depicta vitra nove detecta loquuntur no­ ri tatis docere ; sed etiam ex parte inimicorum ecclesiae, bis do inerrantia papali, cuius confessionem eorum qui ctuuscumquo genens, in praesens timentes veri­ sanguine confirmatam primi ferventissimi fidolce tatem a concilio definiri et ita quasi se percussuros voluerunt otiam indelebili modo saeculis venientibus iri ab adventante telo, furentes debacchantur: ergo tradere. Et quid aliud nobis innuere voluerunt in ima­ ex eorum ratione agendi definitio, quam optamus, gino columbae, id est Spiritus sancti, qui emitti ra­ illis perniciosa ideoquo ecclesiae valde utilis est At­ dios suae lucis super suppositam cathedram ? Quid in que proinde necessarium foret, non solum ex mea, sed illo flumine decurrente do latere eiusdem cathedrae otiam cx aliorum episcoporum sententia canonem con­ super montem positae? Quid in Moyse qui petram dere capiti IV adiungendum, ita clarum, praecieum, tangit, qui ret Christus, undo aquae fluunt per orbom? validum, ut nullus amplius dotur locus, quantum fieri . * Et hio illi beati martyre» ad clarius aperiendum poesit, ad nova dubia, cavillationes et ambiguitate eorum animi sensum in latere Moysis scripserunt Pe­ Et hoo eo magis, quia videmur aliquantulum per­ trus sicut iam Augustinus aiebat, Moysem esse figu­ timescere fortitudinem veritatis, relinquente» trepi­ ram Petri ; et quid ast aqua et lux, nisi doctrina ex dantor solum caput IV sine correspondente suo ca­ none, ex quo, quasi dicam, videtur veritatem infir­ vulgari sensu Scripturarum et patrum? Dictum fuit, quod aliquando melius fuit differro mari. Haeo erit formula, vel alia, si clarior et prae­ definitionem alicuius veritatis, sicut Christus dixit1 : cisior inveniatur: „Si quis dixerit, Romanum pon­ Mulla alia habeo vobis dicere, sed non potestis por­ B tificem in docendo totam ecclesiam do rebus fidei et tare modo. Observandum tomen quod apostoli non­ morum non œro etiam sino praevio inferiorum pasto­ dum receperunt Spiritum sanctum, qui postea docuit rum consensu infallibilem, anathema siL" Cocteroquin haud metuendum t»t ex parte fide­ apostolos omnem veritatem. Sed ale rc non erit bene perpendero, quomodo ipse Christus ee gesserit in edi­ lium. Non intolerabilis, non funesta, non inutilis erit cenda >eritale, dum auditores minime dispositi erant eiusinodi definitio, sicuti cx dictis satis apparet, dum­ ad cam audiendam. Christus dixit’: Ego sum panis, modo tamen quisque nostrum dicat rudibus: haec est qui de. caelo descendi; si quis manducaverit ex hoc veritas iam vobis nota ex catechismo meae dioecesis, pane vivet in aeternum. Litigabant ludaoi ad in­ quae magis firmatur a definitione concilii Vaticani; vicem dicentes : Quomodo potest hic nobis carnem suam litteratis: omissa historia ecclesiastica Fleury, ad dare ad manducandum? Scd Christus propositam aliam animum admovete, quae possit vicarii Christi voritatem urgens asserebat pluribus verbis, suam car­ eccleaioequo capitis amorem fovero; omnibus denique: nem esse vero cibum, suum sanguinem esse verum po­ interrogate maiores vestra, et dicent vobis: tenete tum. Ad hoc multi ex discipulis dixerunt: Durus est traditiones antiquas. Adhortationem audivimus ad conveniendum iu hic sermo, et quis potest eum audire? et ex hoc multi discipulorum oius abierunt, et non amplius cum illo unum cum aliis aliud sentientibus. Et revera Aposto­ ambulabant. Quomodo ad hono defectionem se gossit lus aiebat1: Idem ¿apile, pacem habete, et Deuspacù Christus? od duodecim conversus dixit: Numquid et ct dilectionis erit vobiscum; non est dissensionis Deus, vos vultis abire? Reepondit ei Simon Petrus: Do- C eed pacis. Et Hilarii verba adiicero fas sit: „Speeiomrne, ad quem ibimus? verba vitae aeternae habes. sum quidem nomen est pacis, et pulchra eet opinio Ex hoc eruitur altius loquendum esse in declaranda, unitatis. Sed quis ambigut eam solani ecclesiae atque definienda, defendenda veritate quando ipsa ab ad­ evangel iorum unitatem pacem esse, quae Christi est? versariis impetitur; quamvis periculum possit esso de Sed hoc opus, hic labor." Quam magna discrepantia in mento eiusdem, voluntaria aliquorum perditione. Nequo ideo dicendum, quod concilium Vaticanum hominis in diversis temporibus constituti relato ad a suo fino deflexerit, qui est animarum salus: Dais eius nationes et placitu! Doctor protestons Newman vult omnes homines salvos fieri, el ad agnitionem adversabatur Perron io in explicatione cuiusdam tui­ veritatis ventre, quare salus animarum seiungenda non tus jsitris ecclesiae. Post suam conversionem ad ca­ est ab agnitione veritatis; et eo amplius salus ani­ tholicam fidem, degens in collegio do Propaganda marum habetur ope veritatis, Christus enim dixit: fido (ct hoo accepi ex eius condiscipulo qui nunc sedet m hac aula), postquam lector in schola, explanato Docete omnes gentes........ qui crediderit salvus erit; qui non crediderit condemnabitur. Ergo veritatem do illo textu, eubiunxil: Quidquid dicat doctor Newman, iste surrexit ct confessus est Verissimum esse, atque infallibilitate Romani pontificis definiendo concilium Vaticanum a suo fino non deflectit. Divus Gregorius addidit : Quod nuno clarissimo perspicio in veritate, Magnus aiebat : „Quando a veritate nascitur scan­ tuno perspiciebam in errore. Ergo iu meridiana luce dalum, uGlius permittitur nasci scandalum, quam veri­ etiam doctissimi viri caecutire ponunt: nocemria eat tas relinquatur." Et Augustinus etiam dixit: „Quis D bona dispositio animi, Clarissimus de Maistre postquam affirniaseet, audeat dicere adversus mendacium in defensoribus suis inermem debere consistere veritatem?" Maximo sanctos communiter et firmiter se teneri in doctrina commendabat eccleeiam catholicam doctus protestons infallibilitatis Romani pontificia, finem facit his ver­ Herder, quia nunquam ipsa pactionem fecit cum er­ bis: Quia solus adversator buio praerogativae «t su­ rore; et potius permisit in viam suam α se longe abire perbia, quae immolatur a charitate. Et opportuno ecclesiam graenm, quae illo tempore constituebat Augustinus aiebat: Ad capeesondam et obtinendam mediam partem christiani orbis, quam veritatem al­ veritatem multae viae: Γ humilitas, 2* humilitas. * humilito»; et aiebat etiam: Non intmtur in veri­ tius proclamaro ct defendere. Et quod ille de grnecis, 3 nos etiam de protcotnntibus et anglicani» di core pos­ tatem nisi per charitatem. et aiebat: Proclivior» su­ mus quaerere potius quid contra eu respondeamus quae sumus. Animadvertendum eet etiam, quod multa quae nostro oblici un tur errori, quam intendere quam sint dicuntur hodio, potius imaginatione depicta quam vera salubria, ut careamus errore. Quaero deponite studia sunt, hnmo dicam quod verum asset periculum ex de­ partium, aiebat Augustinus, et verum non vincendi fectu definitionis huius doctrinae non tantum ex parte rod inveniendi gratin quaerito. Veritatem iu pace cai low. XVI, 19. • loin. VI. 41. » Π Cor. XIII. II. 191 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 192 Rere ren dus pater dominus Victor Bernadou architholira pacifico studio requiramus, aiebat Augustinus, A parati oorrigi, ei fraterne ac recte reprehendimur; pa­ opiscopos Senonensis missam lectam celebravit. Qua rati etiam si ab inimico, vera tamen dicente, mor­ abeoluta, et recitata oratione Adsumus Domine ota, ominentissimus primus pracees dixit: demur. Reverendissimi patres, progredimur ad continu­ Ideoque « nos asserimus in ventate esse et dissen­ tientes in errore; et ipsi contra noe putant in errore andam discussionem proponiti schematis; antea vero esse ct se in veritate, quid faciendum ? Paucis dicam. reverendas dominus subsecretarius publicabit nomina Demus brevi momento, non ex conscientia ¿ed amore reverendi«imorum patrum, qui adhuc veniam lo­ pacis. noe in tenebris sedere, et adversum nos sentien­ quendi petierunt. ** Tuno subsecretarios tabellam perlegit, in quo in­ tes in luce: nonno eadem hypothesis facienda ex utra­ que parto? Ideoque et ipsi possunt esse in caligine et scripti erant reverendissimi patres, Petrus Doimus nos in claritate: ergo arbiter inter nos et illos itat uen- Moupos archiepiscopus ladrensis, loonnee Baptista dux. Cum magna, sicuti quondam, etiam in praesens Bortaud episcopus Tutelensis, lacobus Baillis epi­ conquisitio fieret, surgena Petrus in successore scopus iam Lucionensis, Georgius But1er episcopus Pio IX dicore posset od noe omnes, et quidem diceret Limericensis, Carolus Colet episcopus Luciononsis, cum quamplurimia episcopia, seu cum maxima parte Nicolaus Adamos episcopus Halicarnassensis, Stepha­ Vaticani concilii1: Viri fratres, vos scitis quoniam ab niis Pankovics episcopus Munkacsiensis ritus rutheni. antiquis diebus Deus in nobis elegit, per as meum Franc iscus Groe episcopus Tarantasien. *is. audire gentes verbum ccangelii et credere. Et noe B Novis oratoribus publicatis, cminentisaimus pri­ ornnw concludere deberemus: Visum est Spiritui mus praeses ait: untelo et nobis. · .«Veniam petiit unus ex patribus Deputation! * pro Sed cum in praesenti conquisitione agatur de rebus fidei, nempe reverendiftimua dominus Antonius ipsius pontificis inerrantia, quae a dissentientibus non H&ssun patriarcha Ciliciensis ritus armeni, ut iuxta admittitur, ut satisfiat nostris fratribus et ad con­ nam. IX decreti diei 20 februarii responderet diffi­ ci mi on em deveniamus, absolute necessarium est ad cultatibus et animadversionibus in congregatione ge­ communem arbitrum ex sua natura infallibilem con­ nerali prolatis. Is itaque amboocm ascendat ** fugere, qui est Deus. Ille tantum facere potest ut con­ ORATIO veniatur inter noe, et idem videre et idem velle sit in reverendi patris domini Antonii Petri Uassun nobis. Idem videro est donum perfectum descendens patriarchae Cüiclensis ritus armenil. a patre luminum; idem velle opus est omnipotentis Dei, qui fidelium et episcoporum mentre unius effi­ Emincntiwimi ac reverendi^imi praesides, emi cere poteet voluntatis. nentissimi ac reverendissimi patres. Ergo coram imagino Salvatoris eruxi affixi, flexis Quae tribus abhinc diebus reverendissimus pa­ genibus, roani hub in caelum levatis, oculis in ipsam intentis, unuiquisquo nostrum cum bona voluntate ex i Argumentum: .Patriarcha Ciliciensia armera pairirrotitudine animi, in humilitate cordis et in desiderio arehae Antiocheno graeeo-melchitae respondit qui meruerat inreniendao ventata dicat: Dommc’. id videam ... 0 ™ “P’’ t‘rtla“ <*?" “*· >’ «de*i"· quae apud orientales α lota antiquitate ad haec u que * tem­ huta eloquium tuum da mihi intellectum1... Doce pora viget; > canon ibus ecmcilioruni generaHum Nicaeni primi. me farere voluntatem tuam'... Et tum Deus nobis Constantinopolitui primi, Chaicedoaeusis. et Ia primis Flo rendabit lumen, intellectum et bonam voluntatem; et tini; 3° coatti turionibus aammurum pontificum et papae Pii IX. ipee, qui cut rentas, faciet ut in unitate luminis cam- Quoad primum ait iure ¿irino Romanum pontificem habitum fuisse semper ut ceterorum caput et principem, inra vero et deoi veritatem intelligamus ct corndcm relimas ad pnvilegia aliorum patriarcharum a canonibus originem habuiase. idem sapiendum et pacem habendam. atque ut talia in Oriente agnita fuirae semper Haec autem Hio autem interrupta disceptatio est; et ominenLei mus primus praesci» patres dimisit dicens: Rroxima congregatio generalis habebitur feria secunda sequentis hebdomadae, et in ea diecuseio coepta continuabitur." 12. Congregatio generalis quinquagesima septima 1870 maii 23. Foria II dio 23 m&ii 1870 hora nona matutina, in conciliari aula Vaticanae patriarchalis basilicae, gene- D ralis reverrmdiseimonru patrum congregatio habita est; cui interfuerunt quingenti quadraginta septem palm, nempe 37 cardinales, 6 patriarchae, 8 primates, 82 archiepiscopi, 381 episcopi, 2 abbates nullius dioe­ cesis, 13 ablolra general» sive praesides congregatio­ num ordinum monasticorum, usum mitrae habentes, 18 general» et vicarii generales, quorum omnium no­ mina. quae ¡«er assignatores locorum accurate descripta fuerunt, exhibet indiculus patrum quinquagesimae séptimas congregationis generalis, qui inter actu con­ cilii assentatur. I Art. XV. 7. • ed. Vatie. qnM h Domww ««scadavi seraadara «Dad EvangtlU. Lue. XVIÎI, 41. » P« CXVIIJ. 144 • ?·. exui, ia omnia pluribus veterum testimoniis ac monumenti * probavit. Doctrinam vero a patriarcha Heichi ta propugnatam ad graeei schismatis tempora refert, et ad misas periculosissimam esae et schismati viam aperire. Quoad Ï·" fabo ait a patriarcha Mekhite dictum esae doctrinam schemaiis veterum concili orum et praesertim Florentini ¿ικ-trinae adveran . * omnia allegata «b ipso concilia in Rom. pontifice plenitudinem potestati * λζώοvisse, et hoe ease quod in schemate asseritur^ Quoad 3“ dixisse patriarcham Melchit. Rcminoa pontifices per suas eoestitu tienes conitaxjter significa>^e Graecis qeod redeuntes ad unionem nullum gravamen subirent nnllaque eb tantalio ünpoueretur ac omnia ipsorum inra s.xrta tectaque servarentur. At quid­ quid dixerit patriarcha MelchiL nullibi haec occurrere. Ro­ manos pontifices constanter de conservatione rituum orientalium loquntes esse, quei utique m servaturo * dixerant, at cum hae clausula, nimirum .dummodo veritali fidei, morum pariteli, catholicae veritati, hoiueteti ecderiasUcae non derogarent , * potentate antem priinathli traper orientales ecclesias spoliare se nec voluiue nec potuiw. Nec patriarcham M deh item lavare constitutionem ab ip o * ei telam ainctlssimi domini nostri editam anno 1848. Ibi pontificem alloqui seonûm orientales catholicos et orientale· achismalicos, et quoad eatbnUeos aprite distin­ guere inter disciplinam et ritu.·-, de disciplina ait: ,Cum inter alia relatum ad noe ait in regimine ecclesiastico vestrarum nationum quaedam erae quae ab anteacti temporis calamitati­ bus incerta adhuc manen'· vel minui aperte constituta, libenter quidem utemur auctoritate nostra apostolica ut ad normam sacrorum canonum serrati^que patrum in»tltuUs recte cmnia componantur et ordinentur. * De ritibus vero addit: .Omnino sartas teclas habebimus vestra * eatbulicai liturgia·, qua· plu­ rimi sane facimos etc. * Quoad scblsmaUcos autem tria tentum attingere nimirum fidei unitatem, rituum puritatem, et pro­ prium gradam «acris ministris serrandam. Nihil ergo inde erui po«ae in coafirmitionem eorum quae a patriarcha Melchita dicta «ruit.· 193 194 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SEPTIMA 23 maii 1870 triarcha Antiochenus G raeco-M olebit arum in hac aula A atas; penes hae divinorum dogmatum indicium eet: conciliari disseruit do primis tribus capitibus et do episcopatus igitur universus in quinque vorticibus canonibus, maximo autem do tortio constitution is dog­ adunatur, et in uno supremo vertice totus quantus maticae do ecclesia capite tam gravia sunt, tamque est coadunatur. lura supremi primatus ita rata ha­ aliena videntur a genuina notione primatus Romani bita sunt, ut iuribus ot privilegiis patriarcharum et pontificis, ut ea tacitus praeterire nequeam; eo vel debitus praestaretur honor et immunitas conservare­ ** Summani et plenissimam ecclesia orientalis magis quod ct ipse testis sim traditionis ecclesiae tur. orientalis, in qua viginti octo iam abhinc annis epi­ Romano pontifici tribuit potestatem, sed hac condi­ scopatum gero. Liceat orgo mihi, eminentissimi ac tione ut eius plenitudo et principalitas cum iuribus reverendissimi patres, ut venia reverendissimi oratoris sedium patriarchal!um componeretur. Basis et fun­ postquam in summam redegero quae ab eodem reveren­ damentum cccleeiae orientalis est eius autonomia et dissimo oratore prolata fuerunt, quid do iis censeam immunitas; et orientales firmum et persuasum habent palam exponam, ea usua brevitate» quum temporis externam formam, autonomiam regiminis ecclesiastici angustia exquirit, sed quantum argumenti etiam esse characteristicam conditionem suae existenti se necessitas permittit; caque usus libertate, quam ct religiosa/' ct civilis. Haec reverendissimus orator. At xoro lume doctrinam totam ignorasse anti­ rei gravitas et ecclesiae ipsius orientalis non minus quitatem catholicorum pro certo habendum eet, eu ac occuincniei Vaticani concilii dignitas exigit Si rem bene teneo, tota oratio do qua agitur in eo quod nedum contraria sed et contradictoria do ecret, ut omissis quao in tertio capite constitutionis no­ B desino constitutione tradiderit. Non enim referam strae, forte etiam et in duobus prioribus dicta sunt, quae in theologicis disciplinis possim traduntur; quid ca solummodo tradantur quae do pontificio primatu enim indignius vestrae sapientiae, quam ad theolo­ definivit sacra synodus Florentina, non omissa giae rudimenta revocare? Indulgeatis tamen mihi, eminentissimi et reverendissimi patres, aliquid ex periodo ,.renovantes insuper ordinem traditum etc. ** quao agit do ordino patriarcharum. Cuius petitionis orientalis ecclesiae patribus, quorum nomino reveren­ liaec affertur causa, quod scilicet in memoratis capiti­ diori mus orator loquutus esf, in medium offerre; eo bus nostrae constitutionis ea occurrant, quae catholicos vel magis quod ipee neminem afferens omnes simul et graecos a centro removebunt et in desperationem cuiuscumque aetatis amplectitur. Notissimum ergo schismaticos, ne convertantur, certissime adducent; est quomodo sanctus Irenaeus unitatem supremi regi­ qui profecto, ait reverendissimus orator, accusabunt minis ecclesiae exhibeat per inclyta ea verba1: „Ad episcopos, caput huius constitutionis annuntiantes, ut hanc enim ecclesiam, scilicet romanam, propter pocontemptores sacrae antiquitatis et violatores conci­ tentiorem principalitatem necease est omnem con­ ** S. loannes Chrysostomus regimen liorum et canonum. Et revera ea componi non posse venire ecclesiam. innuitur non modo cum praxi totius sacrae antiqui­ ecclesiasticae familiae exhibet, cum de Romano pon­ : * „Pracfectus totius orbis et caput fami­ tatis et synodorum praescriptionibus, sed neque cum tifice dicat constitutionibus summorum pontificum, quos inter liae Christi/1 Cyrillus Alexandrinus patriarcha nullum regimen mentio occurrit sanctissimi domini nostri qui gruccia ad unitatem revertentibus nullum gravamen nullam- pat ri archi cum agnoscit, sed solummodo πολιτείαν Pe­ que mutationem so eis impositurum pollicitus ceso tri apostolicam, cum asserit’: ,Ju ipso, quem iuxtn dicitur; immo omnia sarta et tecta eorum iura œæ vim nominis α petra vocavit Petrum, Christus funmansura. Tantum vero procul dubio graecis malum daturus erat universam omnium Christianorum agendi *' Idem esse obventurum propter capita constitutionis, do rationem (πολιτείαν) nempe ecclesiam suam. quibus agitur, suadere dicuntur receptae apud eos his verbis supremam et monarehicam ecclesiae catho­ licae doctrinalis et disciplinaris regiminis formam ex­ opiniones. *4*: „Oportct noe ut membra inhaerere capiti Iam vero summa orationis reverendissimi patriar­ hibet1 chae haec est: capita constitutionis maxime vero ter­ noetro Romano pontifici et sedi apostolica©; n quo tium caput opponitur: Io typo ecclesiae quae apud partes nostrae sunt quaerere quid credere ot docere orientales α tota antiquitate usque ad haec tempora debeamus, et hoc tenere; quoniam illius tantum pro­ viget; 2° opponitur canonibus conciliorum genera­ prium est reprehendere, corrigere, confirmare, sta­ *' lium Nicaeni I, Constanlinopolitani I, Chnlcedoneir- tuere, solvere ct ligare. Theodoretus autem Cyreneis episcopus ecclesiae sis, in primis vero Florentini; 3° opponitur consti­ tutionibus latis a summis pontificibus et ab ipso centrum et unitatem supremi ecclesiastici regiminis sanctissimo domino nostro. Aliquid de hisce singulis (ήγιμονίαν) in Romano pontifice et non in patriarchico systemate recognoscit, ita allocutus patres conarticulis breviter adnotabo. Io De typo ecclesiae orientalis haec tradita fuere cilii Ephcsini4: Utatur Leo apostolica potestate. α reverendissimo oratore. Notum est quod apud orien- D et od consessum vestrum me accurrere iubcat Habet talee a tota antiquitate usque ad haeo tempora hio enim sanctissima illa sedes munus ducendi (gracce ** Hino est et viget ecclesiae typus, quod scilicet universa ifrepoviav) ecclesias, quae in toto ‘sunt orbe. Christi ecclesia in quinque patriarchis iuro canonico et Juvenalis Hierosolymitanus episcopus in concilio distribuatur, et in uno illorum principe iure divino Ephesino professus ret dicens·: ,,Ex apostolico ordine colligatur. Haec fuit et eet ecclesiae unitas ut episcopi et traditione maxime morem esse, ut ipsa antiochena cum patriarcha, et quilibet patriarcha cum aliis pa­ sedes α Romana dirigatur ct apud eam iudicotur/’ triarchis tum maximo cum Romano patriarcha in fido Patree autem concilii Chalcodonensis ecclesiastici et charitato communicent lure divino unus, id ost regiminis formam sio exhibent, et sino ullo discrimine Romanus pontifex eaeterorum princeps; iure cano­ dignitatis sanctum Leonem Magnum ita alloquun­ nico principes ecclesiae apostolorum successores sunt tur7: „Quibus, id eet patribus synodi, tu quidem, quinque. 1 Adverttu kaertiei, lib. III, r. ·. Quinam sunt apostolorum successores ? Haeo verba • Toa. VI opp. pig. 882. • In loa». eap. I, ▼. 49. in actis concilii Constanti nopol i fani IV : „Qui Roma­ • Tbesaar. 1Π>. L 21. nam sedem primam tenent, qui Constantinopolilanam » Midi), CWZwi. «wnL tom. I!. p. 918. secundam, qui Alexandrinam et Antiochenam, et qui « Mansi, Coiteci. conni, tom. IV. jk 111·. Hierosolymitanam, haeo eet universa ecclesiae pote· 7 S. Leon. epiiL 90, t¿ Balkr. CoXCTU ÛIXU1L TOMI’S LIE 18 195 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 196 sicut membris capot, praeeras in his qui tuum tene- A deeiasbcae historiae documenta seu facta, praxis bent ordinem benevolentiam praeferens.... Ideoque eccleaiae. Hinc ab aevo apostolico videmus Romanos tibi ut primae sedis antistiti universalia ecclesiae quid pontifices vi primatus super occidentale» ucque ac orientales ecclesias rivo patriarchates sint sive epi­ gerendum sit relinquimus.' * Sanctus Maximus ipse martyr ad Mannum dia­ scopales iuro supremi primatus usos fuisse, quin per conum scribens, sic supremum ecclesiae Christi re­ typum vel formain vel regimen potriarchicum ullo gimen exhibet1: nAb initio adventus incarnati Verbi modo impedirentur, uu^ au tono miao sedium patriaruniversarum ubique terrarum christianae ecclesiae α chaliuiif aliquid ab ipsis imminueretur. Soffierai sancta Romanorum ecclesia originem habuerunt, fun­ memorasse potentissima^ litteras, quas, ut ait sanctus damentum solidum et maximum, contra quod portae Irenaeus1, sanctus Clemens papa acri bebat Corinthiis inferi nullo pacto praevalebunt” Item’: „Si Pyrrhus ,,ad parem eœ congregan» et reparans fidem eorum." vult haereticum non esse neque audire, non isti aut Sanctu» Polycarpu» Romam so conferebat ad pa­ illi satisfaciat; festinet pro omnibus sedi Romanae pam Anicetum, ut cum oo de die paschalis ageret. satisfacere. Hoc enim satisfacta communiter ubique Victor Romanus pontifex Ariana» decreto α &o pro­ omnes pium huno et orthodoxum praedicabunt.' * mulgato do dio celebrandi paschalri obtemperan) de­ Sophronius autem Hierosolymitanus patriordia trectanto iam anat Innuat ixand i consilium inierat. InStephanum Dorensem episcopum alloquendo dogma- noeoulius I in epistola ad Alexandrum Antiochiaeepitam fundamentum non in quinque patriarcharum scopum varia dricip li nae capita statuebat. Cum Penuniono, sed in sola apostolica sedo recognoscebat di- B tapolitani Dionysium Alexandrinum voluti liusau· cendo’: ,J)onec ad apostolicam sedem, ubi orthodoxo­ fidei nomine apud Dionysium Romanum pontificem rum dogmatum fundamenta existant, pervenias.” accusassent, uti narrat Emebiua ; * litteras eidem Ro Hino et lustinianus imperator, ad cuius novellas manus pontifex mriit, ul »uam do argumento, circa appellare videbatur reverendissimus orator, loan- quod ipsi Iri intentata erat, sententiam aperiret. nem Π papam ita alloquebatur4: „Nec enim patimur Scrijxsit isto ad Dionysium papam upologiam, qua ca­ quidquam, quod ad ecclesiarum statum pertinet, lumnias sibi a delatoribus impactu plano depulit. quamvis manifestum ct indubitatum sit, ut non Sauri as Athanasius ab orientalibus dopulsus od vestrae innotescat sanctitati, quia caput eut omnium lulium 1 srec recepit ut restitueretur; et Iulius I pn» sancturum ecclesiarum." ecclesia praesertim orientali Arianorum violentiis ct Torosius item Constantinopolítanus patriarcha ad fraudibus exagitata ¡oc tamquam nturum aeneum el Hadrianum Romanum pontificem scribens non iam columnam ferreum haeret ici * opjmsujt, atquu Alhutypum putriarchale, sed Petri apostolici regimen pro­ nuium aliosquc cpix-ojxj * calholicue in synodo Tyriu fitetur cum adserit4: ,,Principali sacerdotio tuo omnis daninatoK in coroniluiioiiem recepit, et unitatem «episcopalis potestas subi ici tur; non rei orthodoxus qui clcrioo rratiturre conatus esi. non veneratur sedem, in qua sedet Coryplmcus apostoTheodorei us, quod Metorianua crederetur, in con­ iorum, qui non et omnes fideles docet et gubernat. còlio Epherino damnatus, ad Leonem advolavit, a quo Postea vero unionem eanctao ecclesiae per mandatum ¡n communionem receptus r*t ; unde iu jocunda actione Romani pontificis obtinon profitetur dicens : ,,Sio (per concilii ChalccdonensiM dixerunt patre»: „logrediatur litteras pontificis) dilacerata inombra in unitatem co­ et reverendissimus opricopus Tlæodorotue et rit parti­ pulantur; sio vera confessio stabilitur; sic ratholka ceps synodi, quia restituit ei episcopatum unctissi­ ecclesia obtinet unionem. ,Jn fine autem synodi VII mus areliiepix-opu» Lro. ’ •io hiorarcbicum ecclramo ήγβμονίαν explicat cuiu ad (calettino» Ncaturium Imcnxo' auctorem sacer­ ounduui pontificem scribit1: „Petro divino apostolo, dotio privat et Cyrillo (Ut in mandati , * ut Romanan cuius cathedram sortita eet sanctitas vostra.... i ure eedri nomino ct auctoritate illini exequatur, ct Conigitur ac «eundum Dei voluntatem sanctitas ves»Irti etaiitinopolitauac eœlerior pruspici&l, haec memo­ sacrum hierarchienm ordinem gubernans celebrem ha­ randa varix» eidem Cyrillo acri ben * J: ..Auctoritate te­ bet honorem.” cum inalrao «di- tuba-ito, nastra vice usta, bane S. Ignatius patriarcha Conelantinoj>olilanu> ad exequnrri districto rigore sentential», ut aut intra de­ Nicolaum papam scribendo de supremo ecclesiae regi­ cem dit».... prates praedicationes suas scripta pro­ mino sic mentem Miam aperit1: „lu membris iezione condemnet........ nut nisi hoc fecerit, mox Christi... unum tantum ac solutu eloctum ct univi?· sanet itu. * tua illi ecC lesine Constant inopolitanao pro­ salifeinium medicum, nempe tuam fratomain pater- videat.” namque sanctitatem supremum ct fortissimum Dei Innumera ft^ni documenta, qtuie in hauo rem afVerbuin constituit, cuín Petro supremo sanet ùoi moque for¡ possent ; quibus mirifice statuitur autonomiara paapostolorum vertici dixit: Tu u Pdnia, ft tuper hanc triorchici regiminis in antiquis ecclesiae socculis ab inpdram aedificabo fcclcsiam meam. ,clytitillius ecclesiae orientali''(patriarchis et episcopi.» Nequo aliter docuerunt patres cccksnw occidan- nullo modo cognitam fui e. * Immo ccclomuticam talis, inter quos sufficiat memorasse tantummodo historiam apprimo perpendent i .facile apparebit, Ro­ sanctum Ambrosium, qui, ut ecckriam Christi ex­ mani pontificis muprciuoe auctoritatis exercitii monu­ hiberet, non iam quinque patriarchaluuiu culmen, sed menta iam ab aevo apostolico in praedaris illis Orien­ «dem Petri ostendit dicens^: „Ubi Petrus, ibi el oc- tis eceloiis luculentiora eze, qunui iu ecclesia occiden­ cterio." Neque alia ratione rem nobis praobout βε­ tali *, snnetneimosque ilioe Orientis patriarchas, quo magri α ranctu sede honorati erant, eo magis suae sin­ ι Ajad Barca, aa. MA cerae obcdientiae obsequium solem ni ori modo eidem 1 Apod Mígne. PalroL t in occumenicis conciliis ca­ gionum ; in ampliori sua extension© ad haereticos per­ non aut definitio, quae Romani pontificis supremam tinere: ab iis vero ad catholicam veritatem reversis potestatem magis claro et perspicue alserat, quam non omnibus et omnino et plenissime fuisse abduc­ factum fuerit in Florentina. Verum dicitur haec'fuisse tum, sed adhuc ni fallor retineri adiectis conditioni­ duobus limitibus circumscripta: 1® ut exerceatnr iuxta bus, quibus sublatis, catholicos omnino dedecet Nemo canones conciliorum generalium; 2® ut salva consi­ autem non viderit quam periculosa saltem sil doc­ stant omnia patriarcharum iuro. Rem expendamus trina do hujusmodi typo ccclusiastico, quam facilem relatu prius definitione iptm: „D nimus sanctam latamquo viam aporiat schismati et erroribus; ideo- apostolicom sedem ct Romanum poiililiceni in uni­ quo nullam cius rationem haberi ¡>os« in decretis vorsum orbem tenero primatum.... quemadmodum huius occii menici concilii sanciendis, cuius est fideles D etiam in gestis oecu men iconi m conciliorum et in sacri nedum α noxiis verum ct α periculosis doctrinis onj- canonibus continetm Renovantes insuper ordinem nino arcere. Ex quo itaque constitutio de pontificio traditum in canonibus cacterorum venerabilium pa­ primatu non cohaereat typo illi, non sequitur con­ triarcharum; ut patriarcha Constan tinopoli tan us secundus sit post sanctissimum Romanum ponti­ stitutionem illam foro rciicicndam. ' Nunc veniam ad secundam reverendissimi oratoris ficem, tertius vero Alexandrinus, quartus autem An­ argumentationis portem. Dicitur constitutionem, de tiochenus, et quintus Hierosolymitanus, salvis vide­ licet privilegiis omnibus et iuribus eoruin.“ qua sermo est, contradicere canonibus conciliorum Difficultas itaqueexurgit 1® ex illis verbis: çwrmoecu men ico rum, scilicet sexto canoni concilii Nicaeni, octavo canoni Constan tinopoli ton i I, quarto Chal- adviodum diam in gedis oecvmeniconfm concibacedonensis, et decimo septimo Constantinopolitani IV, rum ct in sacri * canonibus contindto; placet enim demum definitioni fiorentina©. Gravissima contra­ imprimis illis verbis qucmadmodwn diam alia surro­ dictionis momenta iuval expendero. gare iurta quod. Dico autem 1® priorem vernonem Sextus canon concilii Nicaeni I occasione Mele- congruere cum textu originali graeco; quem quisque tiensie schismatis sancitus fuit, qua Alexandrini epietiam Romae, ut accepi, potest conferre; 2® sive dica­ tur quemadmodum diam sive iurta quod, sermoneen in idem recidere. Etenim nihil magis elucet in sacris 1 Cf. tp. Lrandariam in opere Zu* arareo-rcmanum etc. 199 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 200 canonibus et in gestis conciliorum, quam suprema venalem, quam etiam praedicabat uti certissimo praenullisque limitibus circumscripta Romani pontificis servatam : sunt haec ipsa eius verba : ^Praoservatuui pofœtas; 3° hano definitionem ita semper fuisse in­ ab omni errore ac deceptione propter virtutem supre­ ** Neque aliter tenuerunt cius succes­ tellectam ab omnibus catholicis, paucis tantum ex­ mo© potestatis. ceptis, qui tamen contrariam sententiam nusquam in sores, qui apostolica© sedi dubia et quaestiones pro­ praxim vocaverunt; 4· in sensu limitationis superius posuerunt, eiusque indicia acceperunt uti prae coctoris dictae susceptam, usurpatam esse ab omnibus haere­ constitutionem Benedicti XIV, quae incipit Deman­ ticis et schismaticis. Rem paucis verbis contraxi quia datam. Ex dictis patet, nec ullis conciliorum decretis notissima est, et quia non est hic locus dissertationis recitandae, quae si foret necessaria, afferri etiam noque florentina© declarationi contradicere nostram constitutionem do primatu Romani pontificia. Cur paseL Secunda difficultas exurgere dicitur ex postremis vero, ea relata, omissa fuerint verba Renovantes etc. verbis: salvis videlicet privilegiis omnibus ei turibus de ordine patriarcharum, pronum est intelligere. In eorum, hoc est patriarcharum Constantinopolitani, constitutione nostra nipote dogmatica nonnisi dog­ Alexandrini, Antiocheni et Hierosolymitani ; perinde maticum decretum continetur; proindo sola para dog; ac si hisce verbis limitata fuerit suprema potestas malica florentina© definitionis erat referenda. Licuit Romani pontificis. Graeci quidem ita expetierunt in synodo illi disciplinarem de ordino sedium subtexero synodo Florentina, quorum iuvat ipsa verba referre, disperi tionem, eo quod nullos canones divziplinartM prout extant in historia eiusdem concilii1 : nDe Ro- I edident ; nobis vero, qui de disciplina reparat i m agi­ mano pontifice, fatemur ipsum summum pontificem, mus, non liret utrumque confundere, ne quod est procuratorem, Jocum gerentem ac vicarium Christi, humani inris ad diviuos institutiones referri videatur, pastorem et doctorem omnium christianorum, regen­ et ne capita disciplinae quao suapte natura mutabilis tem et gubernantem Dei ecclesiam salvia privilegiis est. immutabilibus atque aeternis dogmatibus arccnet iuribus patriarcharum orientis: et Constantinopo- seantur. litanum quidem secundum esso post papam; deinde Venio nunc od tertiam reverendissimi bratoris Alexandrinum; post hunc esse Antiochenum; post­ argumentationis partem, redicet ad constitutionem remum Hierosolymitanum. ** In qua formula perspi­ apostólicas; ri quidem Romanas pontifico per illam cuum eet verba illa salvis privilegiis esse limitativa asseveranter certiore» fcci®e graecos, quod cum ad primatus pontificii, quod Graeci ’omnino conten­ unitatem reversi fuerint nullum gravamen nulloquo debant: verum id quod Graeci petebant non ob­ mutatio eis imponetur, immo omnia sarta trelaque tinuerunt Etenim ai attente consideretur definitio eorum iura manebunt: ex quo inferebatur iisdem con­ florentina, duae ibidem partes continentur; prima tradicere. aut saltem cum iis minime componi caput quidem dogmatica de primatu Romani pontificie; constitutionis nostrae, praesertim si cum agitur de altera procul dubio disciplinatis do ordine patriar­ primatu Romani pontificis, non agatur riuiul ct qui­ charum. Huic autem alteri, non autem primae, dem in ipso capite dogmatico de privilegio patriarcha­ addita eet clausula illa salvis privilegiis etc. Ex hoc rum. At * ero nulla * unquam ose Dovi apostolica» vero discrimino inter graecorum postulationem et do- C litteras, in quibus Romani pontifices ea, qune in ante­ finitionem concilii apparet, hanc non fuisse postula­ cessum dicta sunt, polliciti fuerint. Egerunt tan­ tioni conformem, praesertim ri consideretur ©idem tummodo de conservatione rituum orientalium, addita postulationi disertissimo restitisse in ipso concilio tamen notissima dia conditione: dummodo veritati episcopos, ipsumque pontificem Eugenium IV ; etsi, fidei, moruin puritati, catholicae unitati, honestati ut scriptor graecus quoquo tradit, promptam discessio­ ecclesiasticae non derogarenL His autem gravissimis nem saepissime graeci minitarentur patientisrimo illi verbis, quot quantaque significentur, vos, reveren­ papae Eugenio. dissimi patres, minime fugit, ct pro vestra sapientia Et revera subsequent ecclesiae praxis, optima plane intclligitix logum interpres, id quod asserimus satis superquo con­ Nullo patio potuúeo aut jxxse Romanos ponti­ firmat. Eton im omnes quotquot ab illa actato ab apo­ fices, uo proditi sui ministerii a supremo j>a»torum stolica sede confirmati fuerunt et agniti patriarchae princij» Christo lesu argui vellent, assertam autonoritus orientalis, professi sunt supremam Romani miani erclesiarum orientalium confirmare, seque pri­ pontificis potestatem, nulla ab iis interposita limi­ vare suprema potestate ipsi primatui essentialiter tatione vel conditione limitativa supremae primatus inhaerente easdem ecclesias ricuti coûteras pascendi ct potestatis. Disertissima est formula fidei quam pro gubernandi. Memoratis vero cumulalim apostolici^ Orientalibus sanciri t Urbanus VIH, ct pro Graecis litteris, carum speciali» mentio facta est, quas bodcGregorius ΧΙΠ, in qua reperitur sola pare dogmatica tisrimiM dominus noster dedit anno 1848 ud orientale» * florentina definitionis, et posterior quae est de ordine D omnes, perinde ac ri absoluta ac integra independen­ patriarcharum omnino praetermittitur: in utraque cia© suae exemptio promisi fuerit. Veroni non itu; voro Romano pontifici spondent ac iurant veram obe­ sanctissimus enim dominus noster in memoratis dient iam, quod etiam ampliori verborum fonnula ex­ litteris1 seorsum agit dc calliolici- orientalibus ot primitur in iuramonto fidelitatis. Et ne tum quidem schismaticis seorsum. Dum catholicos alloquitur, di­ cum et ipsi maiores nostri, qui a schismate et haereri stinguit evidenter disciplinant, quae respicit ecclesia­ ad catholicam unitatem et obedientiam apostolica© sticum regimen, a ritibus; de disciplina dicit: „Cum sedis reveni sunt, limitandum consuerunt pontificium inter alia relatum ad nos sit, in regimine ecclesia­ primatum. Testor univenum in eccleeia armena nun­ stico vestrarum nationum quaedam esse, quae ob quam id evenisse. De gracca autem Melchitarum ce­ on tract i temporis calamitatem incerta adhuc manent dreis novi, patriarcham Atbanasium cum saeculo vol minus apte constituta, libenter equidem aderimus roclcsiae XVII ad catholicam unitatem reversus est, auctoritate nostra apostolica, ut ad nurmani sacrorum datis ad Clementem XI litteris, non unum quidem canonum senatisque sanctorum patrum institutis, ** Dr ritibus rarbum protulueo de iuribus patriarchal ibus, quin rite omnia componantur et ordinentur. *. „Ou»nino autem *arias Inia * habebimus dilucide agnoviese Romani pontificie putaMalem uni- autem addit » Apud UH . * 1019 n t. XVH1, v-516 ed. verni.-, NaatL XXXI, » IJUeris apciloìid * Jn tuprema. VHe Pontificia mariani Fü IX acta, ura. J, p. 1. parç. 78. 201 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SEPTIMA 23 maii 1870 202 peculior® vestras catholicae liturgias; quos plurimi A iuxta quod impossibile est illud commoveri, eed etiam sane facimus etc.' * Convertens deinde sermonem ad subioctive, id est, in intelligentiiset cordibus fidelium, ecliianiatic® tria praesertim exquirit: Io do fidei Secundo ut do orientalibus preesius dicamus, exunitale, ait enim: ,,Ut ad unitatem reveni consen- ponentia novimus cos ex populis orientalibus con­ tint is nobiscum in professione verae fidei, quam stantor semper in catholica unitate mansisse, quorum ecclesia catholica tenet oo docet, et cum ecclesia ipsa mentibus illius defixa erat clara notio primatus pon­ bupreniuquo hac Petri sede communionem urvetis." tificii ; nutasse autem c® postquam idea illa fuit 2° Do rituum puritate: „Hinc, tequitur ponlifox, ad obnubilata. Hinc factum eet, ut p®t schisma grae­ Vcetro * raer® ritus quod attinet, roiicicnda solum­ cum non semper steterint in fide qui ad veritatem modo orunt si quao in illos separationis tempore reveni sunt; sed non satis deploranda varietate ad irrepserint, quai * eidem fidei et unitati catholicae schisma reversi fuerint, quo eiurato, denuo facti adversentur: atquu hin demptis rartae tcctacquo vobis catholici non post multum temporis od vomitum re­ manebunt veteres liturgiae vestrae oriental®." 3° De dierunt Testia ego, prout ct antecessor® mei etiam servandis in proprio gradu sacris ministris: ,,Insuper, patriarchae Ciliciae, viri fidei addictissimi et huic ait ijwje pontifex, deliberatum fixumque nobis est, soneto# sedi apœtolicac devotissimi, schismaticorum ut erga sacros ministros, sacerdotes et prnceul®, qui conversion® co maiores numero ct firmiores esse, quo ex istis notionibus ad unitatem catholicam revertan­ clarius ipsi annuntiatum fuit catholicum dogma de tur, eamdem teneamus rationem qua decessor® nostri primatu pontificio. Concludam, reverendissimi patres, quoniam rovotum proximo# tum superioris aetatis multoti® usi b sunt, ut illis soilioot servemus gradus et dignitates rcndiaximtis orator iuxta finem suae orationis se con­ suas , atque hino illorum, non minus quam reliqui ca­ ferro videbatur ad epistolam sancti Gregorii Magni, tholici orientalis olori, opera utamur od cultum catho­ scriptam ad patriarchas Eulogium Alexandrinum et licae religionis inter popular® su® luendum ac Anastasium Antiochenum ; ego etiam verbis eiusdem dilatandum." Ad promissionis huius confirmationem Gregorii Magni finem imponam orationi meae, quae reipra· adsunt testes patres orientalis ritus etiam in longior profecto evasit, quam ego maluerim : „Oportet hac ipsa aula conciliari. Denique concludit, pari bene­ ergo, ait magnas illo pontifex *, ut constanter ac sine volentia catholic® oriental® fore complexurum tum praeiudicio senetis, sicut accepistis, ecclesias, et nihil clerum tum laie®, qui ad unitatem revertentur. Hisce sibi in vobis haec ten latio diabolicae usurpationis lelatia nihil addam· 4< *lo« quippe et teudasenta csL Et nos fortarae pœt longas discussiones discemus, este et Chrictatfi lapidem angularem, Hinc courlwtehat ut recta de hac materia duputetnr itcemdam e*»· totum atqae inte­ quod patro * tridentini iam pridem experientia docti grum sebes * d- rerleau prup-mtre. non proferendum idcirco frunt; scilicet de papali auctoritate perfecte agi non ullum iodinnm aid pria * de redeña deliberatum fuerit, ct depotc quae plena periculis cat B i uri bus suis et facultatibus spoliavit, ot adhuc per­ et humano ingenio nimis indulgent; ita ut pro suo durans ip *os portas huius sanctae Urbis puUuL Eadem arbitrio constitutionem ccclceiao sibi construat. In violenta iniustilia iam ante tercentos annos sedes epi­ philosophia fas est huc via uti ; in definiendis veritati­ scopales Hiberniae pariter s)>oliatae sunt. Sed quid bus revelatis nequaquam. Philosophi primum statu­ ista omnia valeant ad nostram controversiam, utrum unt quaedam principia, ex quibus caetera deducunt; nimirum seorsum aut coniuoctim do primatu ct epi­ sed in theologia, quae scientia positiva est, ubi von­ scopatu agendum ait, plane non video. tatee non ab humana ratiocinatione, sed a voluntate Denique ab iisdem cminentissimis et reverendis­ Dei revelantis doj»endent, prius constare debet do simis patribus dictum est, Romanum pontificem osso facta revelatione, ac tum domum liucbit mutuum fundamentum ecclesiae, ac proindo de co primo loco nexum veritatum inquirere, ac omnia harmonico con­ et separai i m agi poste, quin do aliis ecclesiae par­ tibus aliquid proponatur; sicut otiam fundamentum ciliare. Neque ex indole primatus deducenda ret indoles domus primo loco ponitur, coctoris domus partibus episcopatus, nequo vice versa; sed ex voluntate Dei, nondum aedificatis. Ad hoc responderi débet, fun­ ex verbis Christi et apostolorum, qui de utraque po­ damentum domus non poni, nisi prius delineatio et testat e locuti sunt. Satis periculosum est de uno tan­ adumbratio quaedam totius aedificii habeatur, iuxta tum membro eceleeiae loqui, et promissiones divinas quam delineationem otiam totum fundamentum men­ uni membro factas seorsum perpendere, ac deinde de­ surari debet. Deinde ecclesia non aedificatur lapifinire et deducore quidquid pius zelus ingerit. Ergo 0 dibus inanimatis, sed ecclesia ret templum Dei vivi, otiam hoo ultimum argumentum reverendissimi archi­ est fundamentum ex lapidibus vivis exstructum : episcopi Careara u gustan i non valet, mxI contrarium singulae jxutre non mechanice i unctae sunt. Ecclesia potius probat. Si plenam et adaequatam veritatem ret organisions, est spiritus et vita, cuius partos, si assequi velimus, debemus omnes et singulas partes separantur, destruuntur ; ideoquo ei recto de singulis mirabilis aedificii ccclreiun consideraro, et omnes et part ibi» loqui velimus, ctu» in unione considerare de­ singulus promissiones Christi bone perpendere atque bemus. Denique Romanus ¡>ontifcx non cut adaequatum invicem conciliaro. Eminentissimus cardinalis Dublinonsis fero iis­ fundamentum ecclesiae; Christus Dominus esi lapis dem rationibus suadere studuit do primatu seorsum angularis, ct apostoli dicuntur fundamentum ocot primo loco agendum ee e; ** ot argumentum novum clesiac. Ronuuius pontifex est quidem fundamentum quod adierit certo nihil probat. Ipso enim contra emi- principale ot columna ccclreiao, sod et episcopi sunt fundamenta secundaria ct columnae domus Dei, prout nenti&nmum cardinalem Prugcnsaii, postulantem, ut de papali et episcopali auctoritate simul agatur, pro­ dicit Scriptura, jxUroe ct Nicolaus )>ontifcx in epistola vocavit ad historiam quae no dorerei primatum esse ad Gallos: adaequatum ergo et completum fundamen­ verum firmamentum episcopatus, et per primatum tum est Romanus jiontifex una cum episcopis, vel semper vindicata fuisse iura opix-oporum, prout |K»t- totum collegium episcoporum in Rumano pontifico reniis temporibus Gregorius XVI in causa Colon ione i voluti in suo vertico consertum et reus^umptum. Ut demonstravit: proinde, ait, sine tallono timeri ne iura D omnes apostoli, ita et omnes episcopi sunt lapides fun­ episcopatus per iuta primatus unquam laedantur. Ut damentales, sod quasi disperai, qui per petram prin­ hoc confirmaret, adduxit etiain principes doctoree cipalem ad unitatem et soliditatem coniungunlur. Et Germaniae, qui Amisiae congregati rese contra pri­ hoc quod dixi non est novum sed antiquum, et per matum extollebant, et paulo poet omnibus suis ¡uri- sacras litteras probatur ot per universalem traditio­ bus et praerogativis et privilegiis spoliati sunt. Ad nem, quao ex innumeris non solum patribus rod et hoo respondeo primum non licere contra adversarium, theologorum testimoniis exurgit. Ergo non apparet ut facilius refutetur, propositiones defendero ac ai ab quomodo porgit agi de primatu, nisi simul divina po­ adversario negatae fuissent, quas tamen ipse nunquam testas episcoporum respiciatur. negavit. Eminentissimus cardinalis Pragensis nun­ Quibus dictis, haec m» est sententia. His rationi­ quam negavit vigorem episcopatus imprimis dependere bus, quas supra nominati reverendissimi patres iam ab intima coniunctiono cum primatu et a vigoro et protulerunt, revera probari propositam methodum auctoritate eiusdem. Ipee defendit a nobis non ease tractandi «se contra indolem ecclesiae, cero contra lo­ reparanda quae Deus coniunxit ; ac proinde de primatu gicos regulas, contra methodum a theologis traditam, et episcopatu, quas duas potestates Christus Dominus esee contra bonum ecclesiae et contra dignitatem et intime coniunxit, etiam in concilio eimul tractan­ decus apostolico© aedis: argumenta autem, quibus De­ dum et definiendum reso. Sed qui hoo defendit, plane putalo hunc modum tractandi defendere conata est, A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 207 208 omni n probantur destitui. Quare omnia quae dixi A statutionem ecclesiae immutatam et destructam videri. sequentibus propositionibus comprehendo: Io ut de Sed hao de re fas erit fusius loqui, si do capite quarto propositis quatuor capitibus de primatu darius et agetur. Modo mihi sufficit quoad infallibilitatem duas melius indicare possimus, ponderaba scilicet singulis breves observationes adiungere. Saepe iam observatum eet summum pontificem ecclesiae partibus et invicem comparatis. Decesse est ut totum schema de ecclesia proponatur; 2o judicium debere esae omnino independentem, siquidem supre­ definitivum de his quatuor capitibus non est feren­ mam potestatem habet ; neque ipsum sed episcopatum dam, nisi prius totum schema de ecclesia deliberatum fieri supremum iadioem, ai infallibile iudicium summi rit; 3° decretum de primatu non seoraim red cum pontificis ab ulla cooperatione episcoporum dependeat. Hoc argumentum iam a pluribus, et postremo ab i peo decreto de ecclesia promulgandum est. • Restat ergo de indole schematis generarim non­ relatore Deputation is dogmaticae, a reverendissimo nulla animadvertere. In primis declaro me quamlibet archiepiscopo Cassel iens i, irrefragabilis axiomatis ad definitionem infallibilitatis summi pontificis in­ instar adductum «t, licet omni fundamento deetituaopportunam censere. Ex mea sententia temporum tur. Nam qui ita loquitur, non perpendit naturam necessitatibus multo magis prodest ac sufficit, si rerum quao organice, id est, per internum et vitale primo doctrina de primatu et obedienria successori principium invicem con i unctae sunk In corpore hu­ Fancri Petri debita graviter et efficaciter inculcatur, mano omnia membra actibus suis ab invicem depen­ et si se io simili modo prout patres tridentini dent, caput a corpore et corpus a capite; caput nequit agentes de peccato originali quin immaculatam con- R agere sine cooperatione aliorum membrorum, et tamen ceptionem beatón virginis Mariae definirent, hanc caput propterea non cessai esse supremum membrum tamen doctrinam sartam tectamque servaverunt, ita et caput. Idem dicendum de omnibus, quae organico oriam ubi agetur de infallibili magisterio ecclesiae, coniuocta Mint ; in hoc eorum perfectio est, per quam facta reservariono, caveatur, ne omissa definitione discernuntur ab aliù rebus, quae mechanico tantum praejudicium aliquod contra ipsam doctricem infalli­ coniuncU sunt, obi portes non ita invicem cohaerent bilia auctoritatis Romani pontificis e cathedra loquen­ sed separan possunt. Idem valet de divino organismo tia colligi possit. ecclesiae, ubi nulla para est omnino independent, nulla Rationes vero, ob quas huiusmodi definitionem para: Romanos pontifex est caput ecclesiae ducentia inopportunam censeo, iam ab aliis reverendissimis epi­ et supremus iudex, et sine illo nequit fieri supremum scopis expositae sunt. Equidem adfui, quoties beatis­ iudicium. Sed qui putat Romanum pontificem non simus pater episcopos Romam advocavit; et si aun pos^c vere tamquam supremum ludiocm agere, nisi perfectam unitatem, qua tunc omnes episcopi con- omnino independen ter agat et exclusa omni coopera­ iuncti orant, in memoriam revoco, atque nunc dignis­ tione tum omnium membrorum tum totius corporis simos et religiosissimos praesules etiam eiusdem oedeeiae, ipeo solvit constitutionem quam Christas plagae et linguae ab invicem adeo longe distantes ecclesiae dedit. video, et damnum aspicio ecclcsiao illatam ab eis, qui Observo 2® innumera testimonia quae ad proban­ causam huius dissidii iu medium protulerunt, vehe­ dam afferebantur, ad quaestionem, quae nuno agitor, mentem cordis afflictionem vix cohibere possum. C nihil pertinere ; et tempus frustra teri nisi probent, 2° Declaro me definitioni infallibilitatis Romani papam solum ot omnino independenter a tota ecclesia pontificia eo sensu intellectae, quo in schemate pro­ cese infallibilem. Hace eet quaestio, hoc est proban­ ponitur ot in relatione Deputation» dogmaticae ul­ dum, secus definitio fieri nequit: nam propositio de­ terius declaratur, meum consensum praestare non finiri nequit ot dogma fidei, nisi constet earn non posse. Equidem infalli bili tat em Romani pontificis ex solum veram sed divinitus etiam revelatam esec. Pro­ cathedra loquentia per totam vitam meam semper tenui bandum ergo est. in sacris litteris vel in traditione ut sententiam maximae auctoritatis, et ut talem fide­ totidem verbis rei saltem quoad rem claro et evidenter libus dioecesis meae proposui, quin difficultatem aut contineri hanc propositionem : Romanum pontificem oppositionem ullam repertus sim. Dubitavi solum­ a se solo et independenter a tota ecclesia et omni co­ modo num demonstratio theologica huius rei iam eum operatione episcoporum agentem esae infallibilem. gradum perfectionis a^cquula sit, quae od dogipati- Hoo probandum e«t, ct quidem non rationibus plus cam definitionem necessaria est. Sed iam non agitur minusve probabilibus, sed rationibus quao reni omnino quaestio num papa ex cathedra Joquena eo sensu, quem certam reddant, ct omne prudens dubium excludant; theologi optimae notae passim vel ipsi tenuemnt vel nam hoc solum fide divina definiri potest, quod certo Noltem libere admiserunt, infallibilis sit; sed agitur constat esse revolatum. qaaretio utrum specifica quaedam scholae sententia Priora autem capita schematis mihi minus placent ad dignitatem dogmaticae definitionis promovenda et non taru propter ree quas continent, quam propter omnibuv sub excommunicationis poena praecipienda D modum quo proponuntur, Tota enim expositio doc­ sit fido credenda, summum pontificem a se solo oí trinan do primatu talis est, ut in lectoro sponte pro­ independenter a tota ecclesia loquentem infallibilem vocet suspicionem credendi, non fuisse intentionem esse, ita ut epicopi quibus Christus in persona aposto­ doctrinam do ecclesia germano suo ot nativo sensu ac lorum dixit1: Docete omnes gentes.... cl.tcrr ego splendido ct harmonico modo exponere; sed eo potius Cobium (docentibus) sum omnibus diebus luquc ad omnia studia tendere, ut auctoritas primae sedis, quae ctmsutnmalumcm sarculi; et alio in loco1: Spiritus utiquo uMictivima sed tamen non unica oet auctoritas MFictut docebit tw omnia, et suggeret vobis omnia, in cucicela, semper ct ubique ad extremum usquo ut episcopi, inquam. a enoteris fidelibus, quod ad audiatur. Simul otiam verba adhibentur ancipitia, munus supremi ct infallibilis ecclesiae magisterii quao quidem rectum sensum admittunt, red facillime spectant, non alitor distinguantur nisi officio quod etiam praepostero intelligi potient, atque adversariis ipeis incumbit, ut decreta Romani pontificis populo nostris ausam praebere inde colligem li divina iura proponere et explicare debeant, Iam veru nnn powum episcoporum negata et Romano pontifici dominium quin fxd,ltn dicam, hau dottrina mihi divinam von- attributum raw. quod reli auctori oedesina Christo Domino rmnpelit. Nomo certo inter m·». qui iura epiHOpo·ΊΙ” hndon» velit; reti cur nnn adhibentur verba, I KâlÜL XXVIII. quita ·** praetoitita· dniatrae intent ¡unis »ino αηι« toan XIV. Μ -Ml!? 209 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA SEPTIMA 23 maii 1870 210 bagibus excludatur? Sententiam meam sequenti com- A universum dispersi sed cum cathedra Petri uniti in idem testimonium veritatis conspirant. Sed si Ro­ paratione illustraro poseuin. Postremis sacculis multi erant amici et fautores manus pontifex solus et omnino independenter agens monarchiae, qui gradatim omnia iura, quae in repú­ ab omnibus aliis episcopis et ab omni operatione eccle­ blica extitorunt, monarchiae odscripserunt, spoliatis siae declaratur infallibilis; si omnes et singuli epi­ diversis omnium coetibus et corporationibus. Id qui­ scopi, sive dispersi sive in concilium congregati huius dem praestiterunt optima fido arbitrantes, se boo testimonio semper absolute et simpliciter adhaerere pacto prospicere incremento monarchiae ot regiae debent, iam non sunt testee sui iuris ct propriae aucto­ potestatis: et quicumque huio tentamini resistebat, ritatis; ac testificatio tot testium non magis valet habebatur uti inimicus regiminis monarchici; atque oc testimonium unius. Qui ergo in fallibi li tatem hoc ita orta est in Europo illa formo monarchiae absolu­ sensu occeptam Romano pontifici odseribit, vim et tae, cuiusmodi lubento proximo saeculo fere ubiquo auctoritatem eius testimonii non augent, sed immenso floruit. Sed iorn quaero num regimen monarchismi pondero tot conspirantium testium destituunt; ac hoo pacto roboratum ac firmatum fuerit; nequaquam. porro robur aposto! icae testificationis extenuant ac Noe omnes videmus contrarium cveni&so: omnia illa infirmant. Idem valet si officium iudicis consideremus. Qui regimine repente ot inopinate corruerunt per univer­ sas Europae plagas, ct continua mutatio rerum publi­ se simpliciter iudicio alterius accommodare debet, corum exinde perdurat, ot ablata omni auctoritate sae­ nunquam iudex appellari potcsL Restituatur verita» culari, populi nesciunt ubinam pedem figere debeant. B verborum in relatione de observationibus nd prima­ Eiusmodi ruina certe non potest ecclesiam in­ tum pag. 34 [23 c s], ubi affirmatur, illam Romani vadere, quia aedificata eet supra petram, contra quam pontificis infallibilitatem non efficere, ut episcopi ces­ portae infori non praevalebunt Sed etiam error qui sent osse vero propricque dicti iudicee vel in ipsis supre­ tuno tot animos principum legitimorum occupaverat mis fidei iudiciis, cum ipsis competat iudicium etiam nostro tempore mihi videtur occupasse montée mul­ de infallibilibus Romani pontificis decretis, non qui­ torum, qui ecclesiae penitus addicti sunt Quemad­ dem iudicium dissensionis vel reiectionis, sed iudicium modum enim illi arbitrati sunt salutem et firmitatem instructionis, assensionis atque approbationis. Certe monarchiae positam esse in absolutismo; ita illi autem per universum orbem nullus reperiri poterit iuris ponunt salutem et incrementum ecclesiae et primatus peritus qui unquam concedat, eum vero et proprie positum, esse in absoluta quadam auctoritate Romani iudicem appellan posse, qui adstringitur ut indepen­ pontificia Et quemadmodum priores licet contra deos iudicium alterius simpliciter approbet cique omnem suam voluntatem ad ruinam monarchiae con­ consentiat. Si ergo summi pontificie est, ot quidem tulerunt; ita illi quin ullo modo velint, nihilominus a se solo ct independenter ab omni episcoporum co­ tum ecclesiam tum apostolicam sedem infirmant: qui operatione agentis, irreformabilia iudicio in omnibus enim episcopatum vigore suo exuit, hoc ipso etiam rebus fidei edere, quao iudicio omnes episcopi sive minuit robur primatus et vice versa. Caeterum mihi dispersi sive in concilio generali congregati, interno persuasum est, illos theologos et illos patres qui om­ et Absoluto fidei assensu non aliter ac caetori fideles nibus viribus eo tendunt, ut auctoritatem primae sedis <} excipere debent; hoc saltem nobis concedatur, tunc ad extremum usque extendant, ut iura aliorum pn>- unum solum iudicem remanere, et episcopos, nisi pemodum absorpta videantur, nonnisi vero et sincero verbis ludere velimus, in hoc actu iudicee vocari non posse, vel tot sint iudices nccesso est quot sunt fideles, amore erga ecclesiam duci. Neque puto ecclesiae bonum a me magis amori qui iisdem iudiciis fidei assensum praestent. Sed quis non videt hoc pacto auctoritatem totius quam ab ipsis, licet coram Deo humiliter fateri posdm, me post Deum nihil unquam magis amasse, quam ecclesiae minui, pondus conciliorum e gradu dignitatis ecclesiam ct in ecclesia primatum. Mihi omnino per­ suae depelli, oc porro etiam auctoritatem supremi pa­ suasum est, eosdem non nisi optima fido ad optimum storis ecclesiae infirmari? Quanta est auctoritas et finem aspiraro; sed simul arbitror eos falli in eligen­ pondus, quando Romanus pontifex tanquam supremus dis mediis ad hunc finem obtinendum. Ut hoc pateat, iudex iudicia do robus fidei promulgans universo mun­ sufficit perpendere episcopos, quod a nemine in do dicoro potest, se suprema sua auctoritate iudicasee dubium vocatur, esso testee traditionis et iudicee fidei. una cum universis episcopis, qui iudicee sui iuris con­ Jhristus ipse in persona apostolorum tamquam testee stituti ex propria persuasione consentientes omnes in uao doctrinae eoa instituit1: Erilis mihi testes..·, eamdem veritatem conspiraverint; et quantopere haec tóque ad ultimum terrae. lamvero omne pondus tceti- auctoritas, hoc pondus deprimatur necesse est, si icationis pendet tum α pondero tum α numero praeter solum Romanum pontificem nullus alius re­ ostium; et crescente pondere et numero testium maneat iudex verus et proprio dictus, si omnibus aliis rescit etiam pondus ct auctoritas testimonii. Sed D episcopis nonnisi officium incumbit ut idem repetant, lumorus testium nihil valet et omne pondus evanescit, quod ipse prior dixit et quia ipse dixit; ac porro lisi singuli testee in testimonio sui iuria sint, et sio si iudicium totius collegii episcoporum nec magis, nec •ropria auctoritate testentur. Do facto, cuius veritas alio pretio aestimandum est nisi loco praeclari exempli nquiritur, si unus solus est sui iuris, caeteri autem porfeclao subiectionis! Certo universus orbis deplorat, quod omnis auc­ «tea idem repetere debent quod primus testis‘dixit; am manifestum est unum solum remanere testem, et toritas tam spiritualis quam saecularis nostris diebus pstimonium cacterorum resolvi in testimonium primi proculcata sit Omnes homines bonae voluntatis desi­ estis, neque magis valere quam testimonium unius derant, ut auctoritatem defendamus, sartam tectainque servemus. Attamen totum orbem simul pervadit estis. lamvero nulhim est argumentqm quod patres alius sensus communis, qui omnem formam absolu­ ontra haereticos maiori triumpho urgebant, quam tism! (submissa signa improbationis), ex quo tot mala onsonsionem tot testium in eamdem veritatem; nihil pro genere humano provenerunt, jTrhonrscit atque lagis christianis evidentiam rovo!atoo veritatis de­ detestatur: nam absolutismos hominem ipsum cor­ mons t rat, quam unionem tot episcoporum, qui per rumpit ac vilem reddit. Promulgato ergu, reveren­ dissimi patres, promulgato universo orbi orrlreiac auctoritatem, qua nulla alia firmior, nulla sublimior, * Act. I. β. COMOIU (>F..MKOAIu TOMUS LH. 14 211 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 212 nulla amabilior, esse simul fundamentum omnia auc­ A qui summum audit pontificem Christi vicarium ct toritatis. Sed ostendite quoque in ecclesia nullam esse Petri successorem. Porro omnes valde perturbarentur potestatem arbitrariam (tigna improbationis), ex­ ai audirent summum pontificem falsa docere posse, legem et absolutijticam ; in ea omnia ministeria esse nec cius doctrinam ut fidei regulam agnoacendam divinitus ordinata et bene disposita, atque unum tan­ esse, nisi prius de eius concordia cum umverais epi­ tum esse Dominum et monarrham absolutum (tigna scopis bene constiterit? talem concordiam necessariam improbationis crtscunl) lesum Christum, qui eccle­ autumant, nec cam aliquando abrumpi a quibusdam siam acquisi vit sibi sanguine suo. Nonnisi qui utrum­ rebellibus sino magno scandalo vident. Mota est recenter de hac re qunostio; si indefinita que praestat, tum bono ecclesiae tum auctoritati maneret, eos in anxietatem coniiceret et in dubium, sanctae sedis bene prospicit fidei ipeorum omnino importabile ct gravissimis ple­ ORATIO num periculis. Erit ergo fidelium animabas nedum reverendi patri * domini Antonii Caroli Cout&au proficua, sed etiam omnino nccow^iria infoili bili tatis episcopi Engolismensis*. clara definitio. Iisdem de rationibus erit proficua 3Uorunt, sint fundata, sint congrua, sint aequa. stus, ut ail eum ¡>cr univorsum nunquam doficientein Io Utrum fundato. Ibi p presupponi tur ct affir­ aspiceret, et inde occiperet undo singulos confirmaret. matur, ex momentis omni exceptione maioribus quae­ Sic enim sequitur: Et tu aliquando con raws, ad stionem, de qua agitur, esso veritatem divinitus re­ velatam confici, ut consequenter facta ipra quae tanta buricco uompo fidem cvcloinc, con/irm/i fratres tuos ** B sunt, quno opponuntur vel quae opponerentur, falsa Haec Dignicnsis. Jlacc quidem, reverend i> *i mi patres, do i| o ecIic- etsse necease sit; ct hoc quia veritati illuminatae alia * inato sufficiant. Nunc ad onimadvondonoH su|x *r rela­ veritas opponi nequeat. Sed illa affirmatio, illa pre­ supposi t io est pnuTipue quae adducitur in quaestio­ tione nobis tradita devenio. Prima quidem refertur ad gravem practcrmLshio- nem; aliis incoila aliis dubio haec testimonia allata noni, quae est ista. Omnes novimus, quod ubi agitur videntur. Aut ergo argumentum laborat vel laboraret do dcfinibilitalo novi dogmatis, sedulo attendendum vitio petitionis principii, aut, ut generatila loquar, sit, quoad argumenta proponenda, nec eadem nec eius­ huiusco generis argumentum valorem absolutum ha­ dem ponderili esso deboro; sed ut efficaciter rem nd- bet nonnisi quando agitur vel de principiis rationis struant, ct adaptata et, ut ita dicam, propoil ion ata humanae, vel do argumentis ab omnibus doctis ut esso debero natu rao et gravitati quaestionis, de qua cortis acceptis, \cl de dogmatibus fidei definitis. 2° Si fundata sil ista agendi methodus, parum agitur. Porro hoc etiam novimus omnes, quod dupli­ cis generis distinguantur veritates rei elatae; aliae sino congrua videtur si serio consideretur. Nani est ria quibus recta vita cliristinna institui, existera, aut regi­ quaedam exceptionis. Porro quaestionem amovere via men ijfeum ecclesiae exerceri efficaciter non potest; exceptionis, param aut miniis honorificum ois, cum aliae quuo ad hunc vel alterum scopum attingendum quibus quaestio controvert it ur : varia enim suut in­ non sunt necessariae. Prioris goiin is veritates dicuntur genia, varii modi quaestionem considerandi; ct nemo practicac, ct valide praescriptionis argumento demon­ nescii veritatem vere catholicam variis ingeniis, \ariis strari possunt; posteriores non item. Inter prions C exigentiis mentium posse satisfacere. Et cum purum numerantur articuli fidei, sacrameli torum doctrina congruo id in ipsa religione fiat erga eos quos adversubstantialis, hierarch i ao divinitus institutae existen- sarit * existimant, indecore rausam emuni cum causa tia, et praecipua quae ad regimen filici essentialiter protestantium, innseniuiiaiuni. fcbronianoruni aliquq attinent; inter posteriores aliae veritates tum specu­ modo minent, ricquc quaestionis status indecore mu­ lativae tum etiam in accidentalibus practican, quuo ita tatur. Non enim inter nos agitur nec agi potent do non eunt cognitu necessariae. Super veritatibus prioris op|Kj>itioiiibus quao a protestant ibus et aliis, '«cd quae generis nunquam aut nisi a nonnullis in ecclesia ca­ u ductoribus rollio! icis; a doctor i bits catholicis in­ tholica dubitatum esi, nunquam nec nisi per modicum quam, qui eas protesi antium oppusiliom» confutarunt, tempus super iis disceptationes grave * exortae sunt: sed qui res sub alio reaped u considerando suis dubiis, super posterioris generis veritates u pluribus et per suis observationibus non oinniiio satis factum nec salii multos annos quandoque dubitatum ost, ot divisioni» obviatum putant. Si placet, reverend issi mi patres, opinionum in ecclesia excitatae. Liceat mihi rem cum super his quaestioni bus disceptandum erit, si dis­ ceptandum sit; haec odiasi protestant iu ni, iunseniubreviter duabus exemplis illustraro. Huiusco generis est processio Spiritila sancti n noiuiii, fcbronianoruni nomimi non proferantur. 3° Utrum acqua. Nemo cM qui historiae dogmaPatro tamquam ab uno spirationis principio. Haec veritas omnino speculatila noe ud rectam vitae Chri­ liuti oculos vel mamts admoverit, qui nesciat lucem stianae institutionem necessaria; undo nun miram sibi omnia in cccIcmu praestare, factu documentis ve­ il lain a patribus graecis ot latinis generat im fuisso D ram indolem, documenta fact is sanimi senati in ; et in­ alila verbis expressam: inde dissensione» ortas, of iirmain cmsc ngendi methodum quao olia ab aliis se­ ventai em ipeain ipsius procesaîoilis a Filio inde in paret, ac etiam documenta ij a * etiam darissima non oriento per plura saetula vel apud plurcw obscuratam. in abstracto mmI inconcreto, ut ita diram,consideranda Huiusco etiam generis iuiinnculata brotac ct glorio­ oh·. Hoc modo rt» elucidari, dubia dissipari, certi­ sissimae semper virginie Mariae conceptio: linee etiam tudinem verum acquiri, plenam claritatem in animis veritas nec practica nec necessaria; inde factum quod ingeri. Liceat ergo eis quibus iustuin, ortuouni per plura saecula α pluribus variis do causis dubi­ videbitur ex factis, ex documentis menlcin suam ex­ tatum sit, ct minus clara huiqs veritatis in occidente plicato et rem ipsam dilucidaro. Noe a fodis nec n quam in oriente professio. Indo fit ut quando agitur dictis nec α decretis nobi·» pectimeMmlum < *t, *od op’ do ventole magni momenti, do ventato pnutira de­ omnium mediorum opus quidem vere abrnhiluin et finienda, plura ot validiora argumenta huiusce dofini- harmonicum est. Cactorum hoccc dignitati, hocrc bilitatis adducenda sint: probandum ncnqie illam libertati conciliari debetur, et Imo· quidem eo fiden­ nunquam in ecclesia ignoratam, nunquam in magna tius loquor, roierondinimi path», avertant. Hinc nullum nou muveri ab η-L· lapidem ut .Jjiiinenttaeinii pracrid», eminent insilili et reve- propu.dloiu finem a-wqitantur, occa«ivurm utique arrcptnn· ex rendi»inii patre *, uhquot concilii pati» ex gravibus D definitione infallibilità!ta »i demum pnelibii. mn doiitnria »us» veniam a concilio disivdendi potierunt, scilicet : tamen a raxxpto eouallio ai ali ea Vaticani patir» abstinuerint. 1· Carolus Ia Rocque episcopii * «ancti Hyacinthi in Addidit utique non nreligenduin Helvetiae bonum. α«ι1 neque necligeudam bonum universali· ecclesiae, et conflictu· 4 qui «Uhbu< foederatis Atncnrae septenirionali *, propter furte fierent, tamntn nairmaii· eceleaiae ercleitarnm parti­ graves nrtreeitatre suat» dioocrer recruter’ erectao; cularium bonu e»«e neuiper anteponendum. Iluunia universali· r * * praerogativa quibu» turistas b. Petri cathe­ 2° Georgius Schclhot archiopiscopiM Alcp)MMiais ritus ecclesiae es syriari. ob suam infirmitatem et gravem ecdcoine sime dram insiituire voluit; ha.» praerogativa· eo magi· profi.*uas eeriestae eaee, quo IpeM et certinv et finnlu» a fiilclibu· cogno­ netvMiitalem, 3· Petrus Tilkian episcopus Brusensis scuntur *, et idcirco maiorem fidei firmitatem ori luram ex so­ ritus armeni, ob grave periculum animarum in sua lemn! defluii ¿vue praerogativae infallibilitelia. Bonum univerdroetesi nuper exortum; 4® Lqjlovicus La Flèche aalta eceleaiae ·e** nniiatem in fide, et hanc nullo e ficaciori medio eouaerrari powe quam extalentia magtaterii permanenti· episcopus Anthedonenris. ob mortem episcopi Triflu- et infallibilia. Bonum universalia eceleaiae e«ae prospicere vianenria, cuius diocceu ipee tamquam tutuli utor pro­ cuuacienhae tranquillitati quae a pluribus menvibu· turbata videre debet; 5° Ioann» Theophilus Pinchón epi­ eat. quaeque nuuniai per buiusmoli definitionem acquiescere scopo· Polwnon tenais, ob gravissima» necessitate * et possent. Bonum universali· ecclesiae tw servare depositum fidet seu thesaurum veritatum revelatarum et huius custodiam perventione· in viceriatn sibi commisso exorta». 6° definitionem pontificiae infallibilitatis exigere. Bonum univer­ « Aupad Labbe tom-XVHI. pag. 910 ed. veneLj Mansi, XXXI A. te fine saaa. XIL sali· aocleatoe esse dignitatem concilii in tuto ponere, et sine definitione bae dici forte posset Vaticanos patres humano re- •221 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA OCTAVA 24 maii 1870 222 cum propheta dicore debeam: A a a nescio loqui1 ; et A Sed nonne forsan quae allegaturi sunt vel iam lamen ad loquendum mo quodammodo compellit im­ allegant, nempe si α concilio Vaticano lota fuerit sen­ primis qualitas senioris inter episcopos Helvetiae, no tentia do pontificis Romani infallibilitate tunc habere ailontium meum in praeiudicium veritatis ct bonae causam separandi a communione bedis apoetolireputationis patriae meae eveniat. Rogo itaque voa cao; nonne haec potius allegant, eo quod magis ipsis ut mo balbutientem patienter ferre dignemini. De re­ displicet haec definitio, qua velint uti tamquam liquo non multis vos detinere mihi animus c»t. praetextu od huiusmodi separationem aliquando fa­ In primis diebus discussionis do echomate, de quo ciendam, et ideo fortassis huno praetextum in publi­ in praceentiarum agitur, ux hoc suggœtu prolixa et cum edunt, ut concilium pro sua parte intimidare vivida factu eet vobis descriptio malorum, quibus ree nitantur? Sed sit et vera detur causa timendi no ex catholica in Helvetia affligitur; enumeratae fuerunt et hoc definitione revera nova molimina fiant, ut tan­ spoliationes et monasteriorum suppressiones et iuriuiu tum rnolum ecclesiae catholicae in Helvetia inferatur; ecclesiasticorum violationes ot luctamina, quae nupor­ nonne bonum generale particulari praevalere debet? ri mis temporibus ecclesia catholica in mea patria, sci­ Hoc utique receptum est. Proindo si bono ecclesiae licet Helvetia, experta ot perpessa est. Ncc ibi sub­ proficiat eiusmodi definitio, ct nobis Helvetia aliquid sistebatur: sed praeterea vobis expositum fuit, lucta­ immineat ; in eiusmodi malum noe utique qua chri­ mina in oa ragiono ncc dum nd finem pervenisse et st ioni resignare oporteret, ct Deus alio modo nobis pericula magna rei catholicae imminere, in primis patientibus certo providere non intermittet. periculum ne ibi nationalis quaedam ocelaria erigatur, D An sero bonum ecclesiae exigit otusmodi defini­ quod si fieret, actum esset do reliquiis monasteriorum tionem? Mea utiquo sententia. Bonum quippe eccle­ ot institutorum ct scholis catholicis, quao ibidem ad­ siae sunt omne» praerogativae, quibus lesus Christus huc dum perdurant’. cathedram «ancti Petri insignire voluit; qui hosco Haec omnis audistis ox oro illuatrimimi viri, cuius praerogativos nonnisi in bonum, in utilitatem eccle­ eruditionem et scientiam revera suspicio, cuius zolum siae principaliter huic cathedrae collates esse voluit. pro re catholica nonnisi laudaro possum, cuius servitia Iam voro co magis eiusmodi praerogativae ecclesiae pro re catholica praestita sano gratus agnoscere de­ proficient, quo certius α fidelibus agnoscuntur, et quo firmius ab ipsis creduntur. Unde cum praerogativa beo, quippe qui so semper strenuum propugnatorem pro ecclesia exhibuit; vir, inquam, cuius amicitia seni- hace sit cathedrae sancti Patri infallibilitas, ex de­ por honoror. Neque vero ex iis quao dictu sunt ab finitione solemni accedet fidei filiorum maior firmitas ipso, quidquid detractum esse volo, nulla hypolhcri. H eorum agnitioni maior amplitudo ct certitudo. Bonum ccclcsiae cat unitas in fide; hac namque Profecto patria nostra communis est, sed ox iis om­ nibus ipse conclusit ad iiiopportunitatem definitionis, maxime prae coctoris societatibus religiosis resplendet, atque ab ipsis seso distinguit. Et quodnam efficacius de qua in praesentiarum agitur. Ad couelusioneiu ngo assentirò nequeo. Ut oniin medium eiusmodi unitatis efficiendae et conservandae, haeo conclusio alicuius sit valoría, necease «set, ut quum exiatentia jiennancnhs magisterii infallibilis in huiusmodi quaestio omnium nostrorum malorum causa ecclesia, quod scilicet semper pro re nata dissidia circa existeroL Verum haec quaestio recentissima »t, et J fidem componere, veritatis periclitantes vindicare po­ mala quae perduramus iam praeterita sunt, uhi de terit ? Proindo eo magis proficiet eiusmodi medium, infallibilitato summi pontifici * ncc quidquam age­ quo magis extra omnem controversiam positum fuerit; batur, quomodo ergo liane causa ex ¡stero potest? et et hoc ]>cr definitionem salemnem ecclesiae praesta­ quomodo proin ex iis ad inopportunitatem concludi bitur. Bonum e»t ecclesiae pax et tranquillitas conhclen­ potest? Sed dicitur hucc quaestio dabit ansam pro futuris malis scilicet ct imminentibus, quorum peri­ ti arum filiorum suorum, cui utique ipsa, qua bona culum nobis imminet. Ego vero dico huiusmodi quae­ mater, prospicere tonetur. Iam \oro quis ignorai haace stionem veram ansam non daturam uoso, solummodo conscient i os iam a menribus et mensibus maximopere praetextum; novimus enim ex multo iam tempore, perturbatas fuisse? Immo eo u.^uc ei ira modi turbatio quo tondant molimina virorum religioni catholicae pervarii, ut etiam penetraverit in nuxim dioevesim. hostilium in Helvetia: videlicet ita fidoin catholicam non obstanto montium altitudine, qua quasi a reliquo indo esulare iubent, ut ecclesiam catholicam |>eiritii« mundo separatur, per folia publica, noxia ot hostilia; e solo Helvetiae extirpare velint. Proindo si praetex­ et sic bonorum fidelium catholicorum ibi quoquo tus quaestionis praesentis ipsis defuerit, alium profecto jMM'turlMtu conscient in ot. Quomodo vero medebitur * roperient; et ad id manus admovebunt eo facilius, eiusmodi turbationi? Quomodo pax et tranquillità • ioduri jiotcrit? Per eiuainodi definitionem. Nam ab­ quod Jovis quisque praetextus iis sufficere potrat. at ensio ab es proferto jærturluitionem cessaro non specta laborasse. Non sbslinendnm igitur a definitione ponU- D faciet ; dissidia quoque magia mngiaquo crescent, et fldae inf-dlibillUtis, et aliis inediis hostiam conatibus occur«ch· ubique diffundent. ren dam. Dictum esse Helvetios hoc usque summa veneratione Bonum ocrlcriao t* deperitum fidei, hoc ret llicdecreta apostoliche «edis suscepisse; sed quid lude? Nonne suuniM veritatum levelataium, quarum custodia occloquia veris catholicis insita iam erat persuado de ipsius infalliriue coin missa «t. Verum an ciuamodi tbreaurus non bilitate? Si ergo in huiusmodi adiunctis infallibilius non de­ finiatur, dubitari iure optimo potest ne veneratio illa im­ aliquant i.*|>er |iericl itabit, si ab hac definitione a talen­ minuatur. Dictum rase nondum inai oram c»e quaestionem tum fuerit? Nam quao veritae hueuaque in ecclesia hanc; at notetur eam tenuisse doctissimos viros et principes communiter credita fuit, illa profecto de suo robore theologicarum scholarum, quarum unaquaeque innumeros doc­ ct certitudine amittet; aliquod detrimentum patietur trina et sanctitate viros habuit. Nec suadendam electionem commissionis in qna arguinenU qnae bine inde afferuntur in sua certitudine. Nam hoste * * settaria et fortassis eiaminl sublidantur. Non multiplicandas .«ine fine concerta­ alii quuque ipri exhinc munem certitudinem eripere tiones, nec maiorem lucem sperari posse 'ea quae iam facta est conabuntur, fora etiam ipaam pro|M? xeritatrni; niai per sermones card, arch Dnblincnsis, et arth. ( asselienaia, forte ex commiseratione aliqua tenuem «olummudo pro­ qui de fide Hiberniae testimonium praebuerunt. & Galli ec­ clesiam H ibera en sis ecclesiae filiam ease, et sperare se illam babilitatem ipri sint derelicturi : quia ducent argu­ tantae matris non degenerem filiam futuram. * mentum ex huiiratuodi abdenrioitr bam- qinuntianem 1 lerrtn. I, »1 hmiiino dubinm on’ nulli'· ac finiri * niti fundamen­ 1 Alludit ad orationem episcopi Sancii Galli in r* a gregatis et <ρια»· mi spargunto' m %ulgu«, iitiqtH * tunc fsdrm Cion? generali diei 17 mail habitam Supra, coi 7fi 223 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 224 Utique am plectentur filii Helvetiae catholicae roperent, et fides fidelium quae hucusque firma per­ A decretum conciliare cum omni reverentia ct venera­ stitit, vacillare incipiet. Bonum ecclesiae est dignitas concilii, quae est i pea tione; siquidem hucusque etiam Romani pontificia dignitas ecclesiae. Iam vero huic ut consulatur, quid decreta ita suscepere et suscipient non exhorresce»tee agendum, nisi definiendum? nam &i omissa fuerit in eiusmodi decreto iugum et onus intolerabile: quia huiusmodi definitio, postquam publicae discussioni in hoc decreto id confirmatum videbunt, quod iam subiecta fuit, id intimidation! attribuetur, respectui antea in corde suo firmiter crediderunt; immo vero humano quo concilium laborasse praetendetur: et eiusinoci i decretum conciliare tamquam beneficium quam hoc dignitati concilii et proinde ecclesiae no­ acceptabunt cum summa animi gratitudine. Et quare? * ipjos apponet sigillum veri­ xium sit quis non viderit? scilicet summum augu­ Quia hoc decretum pene stissimum senatum qui in mundo reperiri potest, cum tati hucusque ab ipsis creditae; amplcctentur cum talem esse ut intimidationis et respectus humani in- venerationo quia in voce concilii, proinde cccleaioe doceri tri, agnoscunt fidelem echo vocis illius do quo fluxni obnoxius sit? Bonum ert «circiae vigor auctoritatis apostoli- dictum est : Tu verba ritae haber; vocem illius do quo rac; nam quo fortior jiotcstas qua regitur societas, verba prodeunt, unde vivere debet homo, quii homo oo ct prosperior ct firmior persistet. .Quod autom,. non «olummodo de peme vicit, sed de omni verbo quod quaeso, detrimentum subibit summa auctoritas Ro­ exii de are Dei Gaudebunt sicut filii gaudent cum mani pontificis, si ab hac definitione abstinendum motor ipsi» novum lac et non panem solidum suppefuerit? Numquid fidele * eadem veneratione, eadem B ditat; gaudebunt, sicut discipuli dociles, qui nihil òbedientia, eodem fiducia suscipient in futurum de­ magis desiderant, quam ut a magritro documenta ac­ creta quao ex arce rdigionri, hoc est cx Vaticano pro­ cipiant et quidem eo magis cum eius magisterium gressura sunt? Et nonno aliquod nunc quoque pro infallibile fuerit; gaudebunt, quia hocco 'decretum praeteritis timendum? quia ot decretis praeteritis sane ipri exhibet infallibilem durem in via veritatis ct in aliqua ria et aliquod robur deco^urum est, quia liare via salutis, silicei Romanum jeulificrm. omnia quasi dubia, quasi roformabilia obtendentur. llhibtrifeimus collega in episcopatu, contra quem Patet orgo mea opinione diram potius sententia, quod lojuor, hoc argumentum duxit inopporl imitat ri ex bonum recl&iac exigit eiusmodi definitionem ;ct quod statu formali qiuretioiiri, videlicr maturum antra qiiaiwtionri dom-hi cum veneratione debita ct obodicnlia. Et examen ct quidum uvamon sufficienter absolutum? quare? Quia iciliret veris •incorisquo ratholirri-hanc Nonno liare quaestio debet dici simpliciter et auffiinsila iam fidat est, quod ui rei nodi decreta infallibili­ civntor eliquata? Siquidem doctoro * quoquo maximi tato nitantur. Num veru cadoin obedicniia ct oadem solutionem cittì desierunt direndo, iiifallibililuth duo 1 onerat ione ciremodi decreta suscipientur, rum con- trinum ι· *ο fidei proximam. e< eius rent rariuin haorosi cilium drirolutuui fuerit quiu duurctum de infoili- omnino vicinam; viri qui in studiri insonuerunt, ct bilitotn omiserit? Kgu vero vddti dubito, quia vocìi- quorum opeta theologorum manibus teruntur, ut tot kbit illa fibodbutie, vacillabit illa veneratio, quia D libri pro et coutiu liane quivMionem scripti sunt, ut uiusmisli ¡icr>naiuo dv infallibilitato in ipsis quoque illam omni οχ ¡«rio discuterent H examinarent. fidei dius aliquo inodn concutietur. Nondum exhausta est hure quaralîo, cl proinde El an veto debitam obedientiaiu pimplare paraf­ eligenda rei roniini^io, quao omnia argumenta pro ino» rimnindi docrcti·, quin infullihilitntcin admitta­ ut rout in expendat. Ilacc fuit conclusio mei illiiMriamus? Tune debita cliiMiiodi da retri cl definit ionibus Hilni collegae. Vcnimtanicn puto quod eiwuuodi propositioni iam exhibetur obedientm, (inn id pnuvdutnr quoi in i|«i» a fnlnlitaH exigitur. Et quid in oiusmodi deuretis rununliul; nam longregnlionre gcnoinlre utique romax igitur? Ut fideli * obudiantt non aoluin externe rod mririonom hanc epccialcin abunde supplebunt. Arena etiam interno, Ικχ· rei, et inni »uurn inlenntni a»>rn«uin aperta ret ; pugdre acerrimi et versatissimi actu in ventai lini * definitili a mie apudolira exhibendo et hanc arenam eoe praecipitant, et nrecicnus quando praestando. Qua autem ratione id fieri ¡votcrit, si in huius concertationis finis erit. Et tamen huc speran­ dubio relinquatur, innuo voro dubium fiat, num oiua- dum, qinxl OX huiuunodi concertat ione tantum luminis modi decreta irreformabilia voi reformabilia eint? sit exiturum, ut haec quacavio etiam pro iis quibus Rane ti»ranmim internum firmum K inconcueeuni pcac­ nondum exhausta videtur, satis elucidata videatur. ti are nequeo alieni decreto, qimd mea sententia non Huius lucis radius iam refulsit ; et unde emicuit mihi ? irrefuniiabile ret, quod proinde alieni errori obnoxium Ex verbis eminent risimi an hi epi «cop i Dublincasri. qui 226 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA OCTAVA 24 maii 1870 126 Dixi personalis, quia non satis exacte dictum eet, uæcruit ccdeeiain Hiberniae semper hanc constanter A tenuisse fidem de infallibi 1 itate Romani pontificia ut mihi videtur, a sapientissimo et reverendissimo Et hio radius incrementimi accepit nuper ox alio, cum patre1 qui nomino Deputation!» feria tertia superiori» alius archiopiacopuB1 ex Irlandia originem huius fidei hebdomadae et ab olio postea, qui sicut ipso locutus infallibilitatis ecclesiae Hiberniae ad PaLritii tem­ est, infallibilitatis praerogativam potiusquam per­ sonalem censendam esse pertinere ad officium aposto­ pora. i rumo ad ipsum sanctum Patrilium reduxit Novi quidem quanti faciat meus collega in epi­ lati!!!. Etenim primatus totius ecclesiae a Christo scopatu episcopus Sangollcnsis ecclesiam Hiberniae, collatus fuit beato Petro personalis: Tibi, tu, pro te quo affectu ipsam prosequatur, quam existimationem rogavi dictum est a Christo; et eodem modo personalis de ipsa habeat. Id luculenter patescit ex historia eet in omnibus eius successoribus. Ex non praestituto tanta cum eruditione ct elegantia ab ipso conscripta, hoo principio exorta est distinctio inter cathedram et unius exemplar ex liberali eius manu ego ipse accepi. sedentem in ea a gallicani» quibusdam tantopere Et quidem merito, quia in hoo ipso libro ipse ostendit exaggerata; ex non beno praestituto hoo principio et demonstrat ab ecclesia Hiberniae suppeditatae, ab exorta est perversa illa doctrina de necessitate concilii ipsius gremio profectos cmo illos viros apostolici» qui oecumcnici ad irreformabilitatem definitionum Ro­ illis region i bua lucem evangelii intulerunt, quae modo manorum pontificum. In hoc personali infallibilitato ipsius episcopatum constituunt: proindo ecclesia San- positum eet mysterium osslatent i ae Spiritus sancti, gallensis filia est ooolesiae Hibernine. Et sano pastor propter quam Romanus pontifex docens ecclesiam in reliquo meritissimus, omni veneratione dignissimus B vocat mí servum servorum Dei, et illud Apostoli sibi volet et non tardabit, profecto non haesitabit senten­ appropriât1: Non ego sed gratia Deimecum, et cum tiam et sensus huius ecclesiae suos facere; ot sic boato Petro voluti repetit3: Viri fratres, vos scitis quo­ ecclesia San gal lens is se filiam, non dico non de­ niam ab antiquis diebus Deui in nobis elegit, per os generem, sed dignam ecse commonstret ctcese laetatur. metan audire gentes verbum evangelii, ei credere. Hinc est quod praerogativa infallibilitatis nequeat α Dixi, \ olete. Romano pontifice cuilibet alii personae communicari Post episcopum Sedunensem qui nomino Depu- et delegari Quam ob rem dum de ecclesia fit sermo, ratio tationis loquutu» eet, ad ambonem successivo vocati sunt episcopus Urgellonsis, episcopus sanctissimae ordinis et logici et ontologici exigit, ut ante omnia sermo fiat de capito eius visibili; nam, ut inquit Conceptionis do Chilo et episcopus Guostallensis. sanctus Leo Magnus·, soliditas fidei quae in principe ORATIO apostolorum laudatur α Christo, perpetua est ; et sicut reverendi patria domini losephi Coirai y Estrade pormanet quod in Christo Petrus credidit, ita per­ epìscopi Urgellcnsis . * manet quod in Petro Christus instituit ; a Christo enim Eminentissimi praesidee, eminentissimi oc reve­ Petrus ipse petra appellatus est. Unde non recte reve­ rendissimus ac sapientissinius episcopus Moguntinus rendissimi patres. loro laetus moriar, quoniam alterum quod maiores dixit heri, nos cepararo caput a corpore, sd prius agatur mostri decursu trium saeculorum et amplius tanto C de primatu, quin actum fuerit de ecclesia et de iuribus studio cupierunt videro, hoc me propediem visurum episcoporum: nam fundamentum ecclesiae est fidos esse confido. Duo enim sunt quae universitates Hi­ istius personalis capitis. Hinc quotiescumque Romanus spaniae, praesertim Salmanticonsis, Complutcnsis et pontifex vult docere ecclesiam universam, adeo certum Cervancnsis, unanimi doctorum et magistrorum voto est Spiritum sanctum illi odatiturum osse ne erret, exoptarunt: Io ut fide catholica definiretur imma­ quemadmodum certum est omnipotentem Dei virtutem culata Virginis genitricis Dei Conceptio; 2° ut aeterno adstituram sacerdoti qui velit consecrare panem et îfidei decreto stabilirentur divinae praerogativae vinum, licet hic sacerdos ex modo operandi peccet in summi principatus Romanae sedis, maxime illa quae alio. Ergo donum infallibilitatis ex divina institu­ ¡ínter canteras effulget, omnium praestuntissima, tione pro magisterio universali lotius ecclesiae ita scilicet in fall i bil itas personalis in magisterio ecclesiae. nexum est individuae personae Romani pontificis, ut nulli alteri sit commune. * Alludit nd arch i episcopum CuMelienscm. Cf. eius oratio­ Rectissimo ergo do ecclesia acturi nos in concilio nem in congregatione generali 21 mail habitam, coi 1*3. exordimur α capite, cuius vox infallibilis omnia mem­ ’ Argumentum: .Episcopo* Urgellen-is: praerogativam inbra unit in unum corpus, ne quasi videamur noe de fallibilitatii reapse personalem esse cum personae dixerit Christus; , Rogavi pro te ut non deficiat fides tua, et tu alipontifico acturi quid simile dicere iis, quae famigera­ quando conversus etc? Bene decretum de ecclesia inchoari a tus Gioberti dixit do Icsuitis, eos ease res non per­ Romano pontifice, cum attento ordine sive ontologico sive lo­ sonas. Ergo merito pro infallibilitato personali et gico, primum omnium ait caput visibile. Tempus adveuisse ut profligetur perniciosissimus error de duplici capite in ecclesia, D conceptione immaculata laudatae universitatem Hi­ Romano pontifice scilicet et concilio generali Neque patres spaniae communi studio decertarunt et aemulatione afferendos ad id evincendum; notum quippe esse aliud ad dog­ ma aliud ad disciplinam pertinere, et tum de dugmate tum de disciplina patres loquutos esse. De dogmate loquutoe esse cum adstruebant veritatem supremi capitis ad magisterium, de disciplina vero cum de conciliorum u»u dùserebant. De disci­ plina loculum Augustinum in can I Cor. XV. 10. 3 Act XV, 7. « &ηκο 11 m ariKWfriarit àie aemmptienie swas orf pent ificatum. » 237 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 228 dignissima. Exaudita fuerunt earum studia quoad A titer et suaviter praeparavit mentes et corda sapien primum; aine dubio exaudientur nunc quoad secun­ tum theologorum, maxime episcoporum ad claram ct humilem confessionem unius summi capitis visibilis in dam. Quieecite ergo nano iam venerabile cinerea car­ ecclesia Dei, excluso monstro capitis gemini necessarii dinalia do Aguire et ipsius Gonzalez, qui in academia pro definienda fide. Loquatur Petrus per oe Pii IX, Salman ticenai stetistis strenui assertorea praerogati­ et continuo sedebitur suscitata tempestas, et venti et vorum Romanorum pontificum; quiescito etiam nunc mare obedient ei; monstrum vero gemini capiti» et vos pacifici cineres magni magistn losephi de exosum a patribus nostris procul abigatur ab cocleam Hiermo, cancellarii academias Complutensia; collige­ sancta Dei. Nec introducamus Ionum biforem in ec­ tur fructus iam maturus seminis, quod tanto labore clesiam; nam etsi concilium oecu meni cum haberet excoluistis. Requiescite etiam vos et exui tate, faciem adeo pulchram ac illam apostoli Pauli, non carissimi cineree celeberrimorum doctorum Ccrvarien- tamen esset cum personali capite Petro in unum caput aium patris Pontii et patria Perpiniani, quorum me­ coniungenda. Quae autem excuditur nonnullis in moria immortalis manebit in fastis academiae Cer- scriptis ss. patrum antithesis pro tuenda necessitato varietms, ob eximiam eorum devotionem erga omnes concilii, quod sit alterum os ad infallibilitatem de­ et singulas praerogativas apostolica *) Romanae sedis. finitionum sedis apostolica^, nulla omnino eeL Etenim Et tu, alma moter cunctarum nostrarum universita- dum patras adstruunt veritatem summi capitis od ma­ tum, academia catholica et apostolica Parisiensis, gisUrium ecclesiae, loquuntur dogmatice; at vero duiu exulta et renova non nefastos posteriorum temporum, B videntur adstruere necessitatem concilii pro causa sed ineundos iuventutie tuae dies. Manent exsculpta fidei absolvenda, loquuntur disciplinariter. in corde meo divina verba quibus 85 G alii arum Neminem vestrum ignoraro scio, antiquum fuisse episcopi post damnatam tamquam haereticam thesim ecclesiae disciplinara, cumque prodent i«imam, ut illam quorumdam filiorum suorum, quae dicebat: cum nonnulli episcopi doctrinam traderent non cohae­ ..Sanctus Petrus et sanctus Paulus sunt duo capita rentem doctrinae aliarum sedium, praesertim sedi» ecclesiae, unum caput constituentes", scripserunt ad romanae, convocaretur concilium episcoporum od cau­ Innocentium X Romanum pontificem hare verba1: sam dijudicandam. De hac disciplina loquitur ..Experta est nuper beotitudo tua quantam apostolica *) Augustinus cum nititur ex defectu concilii plenarii sedis in gemini capitis errore profligando valuerit excusare non sane laudabilem resistentiam sancti Cy­ auctoritas: continuo sedata est tempestas, atque ad priani adveraos decretum ipsi datum, aut responsum Christi vocem venti et mare obedierunt," Observate, ipsi datum a summo pontifico Stephana Haoc autem Innocentium X vocarunt vocem Christi, quia ec­ disciplinae ratio in synodis convocandis varia semper clesiae fiiks est, papam ce Christi, oedesiae lo­ fuit in cedería, utpote quae ad prudentiam spectet quentia. summi capitis et pastoría. Veritas huius distinctioni», Eminentissimi ac roveretidissiiui patres, alia nuuc quam ego gravem reputo ad patrum do conciliis sen­ gemini repitis serpit haereris a deviantibus synodis tentias intdligendas et conciliandas, luculentissime Constantiensi ct Basiloensi sensim introducta, quae palet ex epistola dogmatica sancti Leonis Magni ad animos incautos quorumdam eruditorum invasit; C sanctum Flavianam Constantinopolitanum1: nam nempe Romanus pontifex et concilium generale bcu primo in ea statuit nullam fuûac necessitatem con­ votum episcoporum dispersorum sunt duo capita seu vocandi plenarium concilium ad fidem definiendam, doo ora, unum caput et unum os efficientia, nreow-arin quam ipse sua auctoritate iam defui ierat, adeoque ait omnino ad definitionis fidei irreformabiles officien­ ..rationabilius ab indicenda synodo fuisset abstinen­ das. Nova hare gemini capitis horrenda spreme ct dura"; statuit secundo nihilominus indixisse con­ malorum causa tandem aliquando ad tranquillitatem cilium no videretur bac in re repugnaro voluntati im­ ecclesiae catholicae diminuenda eet. Dixi duo capita peratoris» ut pleniori iudicio, inquit, omnis possit vel duo ora unum caput efficientia morale. Etenim error aboleri. En, eminentissimi ac reverendissimi qui affirmant iudicium episcoporum esse necessarium patre», veram necessitatem conciliorum non ad defi­ ad confirmandam definitionem Romani pontificie niendas veritates, non ad damnandos errores: ad hoc eeraquo efficiendam infallibilem, procul dubio con­ sufficit, ut probat sanctus Leo papa, auctoritas apo­ stituunt primatum Romani j>onlific¿K personakun non stolica ** sedis, sed ut omnis possit error aboleri. Patet sufficere ad unitatem fidei, sed requiri con.«erpcndito quaeso, sita# ct pertractatae fuerunt usque, ut ita dicam, ad eminentissimi ot reverendissimi patres, sententiam satietatem. Vcrumtomen cum iam aggrediamur per­ quam Icsub Christus laturus <*t de omnibus et sin­ tractandam percelebrem illam quaestionem de Romani gulis hominibus iu iudicio particulari et universali. B pontificis infallibilitate ex cathedra, ot schola loqui­ Infallibilis sano eet et natura sua irreformabilis defi­ tur, loquentia, conceptum sermonem quis continere nitio n Christo lata in iudicio particulari; ea tamen potest? Ni fallor, ecclesiae interest ut hic apertus iterum discutietur et examinabitur a Christo coram apostolis sedentibus a latero cius tamquam iudices * ritiri ed. Vatie. * Op. cit., hymn. XII, v. 43; Migue, ibid, coL 564. iudicantes duodecim tribus Israel et solemniter in » credila ed. Vatie. iudicio universali. Non ideo tamen tractabitur, ut « Op. ciL, hymn. XI, ▼. 31 ; Migne, ibid., col 535. mutetur, sed ut magis elucescat i usti t ia iudicis Christi, * Argumentara: .Episcopos Si. Conceptionis de Chile et solemniori et in aeternum irretractabili definitione ambonem se ideo tentam ascendisse dixit ut eorum difficultati­ bus responderet qui quaestionem infalli bili tatis inopportunam causa perficiatur. En vera imago Romani pontificis, puta Leonis esse et silentio praetereundam contendunt. Iam vero silentium hoc nullatenus exoptandam et suadendam esse ne Vaticanam Magni, vel Agathonis vel alterius cuiuslibet causam concilium hodie deuti et Honorius olim praecise ob silentiora fidei et veritatis ad verum Dei cultum et aeternam maledictis et accusationibus impetatur. Silentium hoc nulla­ fidelium salutem definientis in iudicio particulari ct tenus servandum intuita protestandum et aliorum qui foria in iudicio universali, concilio oecumenico. Infallibilis sunt ne iis difficilior reditus efficiatur. Siquidem protestantes, et in genere omnes inimici ecclesiae nou hanc tentum sed atque irreformabilis erat natura sua prima definitio; quamlibet pronus Tentati» definitionem verentur, et nemo un­ at vero ad solemniorem veritatis iustamque manifesta­ quam dixerit ab omni pronus cuiuslibet definitione abstinen­ tionem, volente Romano pontifice et indicente, potest dum in gratiam illorum. Neque de schismaticis timendum, iterum examinari in iudicio universali, quo plenario 0 ipsi enim nedum infallibilitatem sed et ipsum primatum re­ tici un t; nec tamen exigi iure posse ut concilium Vaticanum iudicio versutiae portarum inferi confundantur per neque ipeum Rom. pontificis primatum ullo modo attingeret. irretractabilem in aeternum definitionem et senten­ Neque attendendam difficultatem desumptam ex parte ci vilium guberniorum, cum docendi munus non utique ea conditione tiam. Soluta ergo est, mihi videtur, et in pulverem ecclesiae paatoribas datam ait ut principum voluntatem con­ sulant. Gubernia in praesentiarum non catholica sed ianseniinanem attrita manent quae a nonnullis heri dicta stica, febroniana, massonica, Judaica et etiam athea esse, non fuerunt tanto eruditionis munimine. Unde gravissi­ ergo curandum quid eis placeat vel displiceat Neque eorum mus apparet eorum error, qui nituntur convertere iras et persecutiones pertimescendas, episcoporum quippe dis­ oeconomiam disciplinarem in institutionem dogmati­ ciplinam esse non occidere sed occidi, aiebat Tertullianus, et Paulum dixisse: ,Si hominibus placerem, Christi servus non cam et necessariam ex lesu Christi salvatoris consti­ essem. * Sed numquid damnandam scholam gallicanam quae tutione. tot illustres viros et de ecclesia optime meritos habuit? At Concludo has observationes rogando tum eminen- nimis hoc probare neque ullum fuisse dogma quovis tempore t issi mos tum * reverendissimos patres, ut propositum definitum quod ante definitionem adversarios non habuerit vi­ ros vere catholicos et episcopali dignitate insignitos. Conditio­ nobis schema reformetur, ut veritas catholica de sin­ nem scholae huius post definitionem infallibilitatis eamdem gulis praerogativis divini primatus beati Petri luci­ faturam ac nunc est conditio scholae illius quae negabat olim dius exponatur, cum appositis canonibus pro unaqua­ Immaculatam Conceptionem b. M. v. Tandem de iis aliquid dixit que praerogativa, maxime pro ea, quae est praecipuum qui contendere visi sunt in hac quaestione magis attendendum esje indicium prindpalium episcoporum seu maiorum sedium, obieotum huius constitutionis, nempe infall ibi li tas quam indicium missionariorum, et aliorum qui ex longinquis personaba ^Romani pontificis. Et no tenear hue regionibus veuerunL Ius emittendi suffragium nou aliud alio ascendero pro unoquoquo capite vel pro trium prio­ potentius esse asseruit, et si quis ex episcopis aliquam su peri ori­ rum, ai ita fiat, discussione; peto ut quao pro cor­ latem prae caeteris sibi vindicare posset, hunc eum esse qui cum Paulo diceret: ,Ministri Christi sunt, plus ego in laboribus rectionibus, pro ad notation i bus, quae nobis praescri­ plurimis, in careeribus .. .* In boo consistere verum apoetolnbuntur, scripta habeo, possim tradere Commissioni vel tum, et ad hunc missionario· praesertim referri, et illorum suffragia speciali consideratione digna esse, et nihilominus Deputation!, ut ea indicet. Sint corona eorum quao dixi pulcherrimi Pru­ convicia iis non defuisse, quia inter barbaras gente» commo­ rantur et ad nutum apostólicas sedis amoveri possuit. Et dentii nostri Hispani, gloriae Caesaraugustao, versus demum episcopo Moguntino qui exponebat tristia consectaria do primatu sancti Petri, alludentes ad fontem qui, regiminis absoluti et exemplum desumebat ex ordine civili, re­ * mcmarchieum prouti videtur, erat prope confessionem sancti Petri spondit nihil commune hsbere regimen ecclesia a Christo institutam cum monarchia absoluta ordinis eivilis. illis diebus: Alter (Petrus) cathedram possidens Primam, recludit creditas Aeternitatis ianuos x.i* i Perirlephanon, bjmn. II, v. 462-4, apud Migue, P. L, L LX, eoi 324. Ecclesiae regimen unice a Christi voluntate pendere. Nihil arbitrarium, nihil absolutismum sapiens in ecclesia ease, et quas ex parte infallibilitatis pontificiae oblidantur, posse eadem ratione ex parte infallibilitatis ecclesiae oblici. Arbitrarium esse quod nonnisi ex arbitrio et sine ulla ration· fit, neque ea quae in jure voluntati et arbitrio episcoporum relinquuntur arbitraria dici posse. Conclusit nihil timendum, et ad pro­ positam definitionem veniendum.· 15· 231 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 232 exhibeatur liber traditionum omnium populorum, et A conversionis protcetantium od catholicam fidem haec omnes genite testimonium perhibeant veritati tant­ omnia aeterni silentii sigillo obserabimus? Attamen opere, nescio cur, in praesentiarum oppugnatae. in adversariorum hypothesi nescio quomodo haec ab­ Idcirco ius dicendi omnibus amplissimo concessum surda consectaria ex suamet argumentatione ineluctamihi etiam pauperculo vindicari; et post obtentam biliter fluentia vitare possint; et sic dum nimis loquendi licentiam, adversa licet laborans valetudine probaro intendunt nihil reapse probant. in hunc am bon cm ascendo. Non evolvam, colendissimi Sed ut quid inonijer defatigamur? En reali tos patres, scripturam, traditionem, patrum testimonia, super hanc adversariorum infoili bili tatis fonpidinem. conciliorum decreta, theologorum placita etc. ex qui­ Alii ex acatholicis seu protestanti bus tam aegre et bus luculentissime ostenditur aut evincitur Romani irate ferent infallibilitatom Romani pontificis, quam pontificis infallibilius. De his iam satis ab aliis mfallibilitatem ecclesiae. Alii, et utique numero disertissimis patribus dictum est, et adhuc superest plurcs, utramque infallibilitatom existimabunt tam­ dicendum pro rei opportunitate. Non nova swi forte quam quid plano indifferens et forte a sensu communi novo audietis. absonum. Et non obstante hac animorum dispositione, His ergo praetermissis, ego devenio ad difficul­ advenientibus misericordiae momentis quotquot sunt tates, quas multoties perlegi et etiam audivi, ut ab­ praeordinati, quotquot sunt voati venient cum gaudio stineatur α ferendo iudicio et a sententia dicenda in et exultai ione od sanctam matrem ecclesiam ¡lorian­ hac adeo celeberrima et gravissima causa. Quae ergo tes manipulos scientiae ct humilitatis. Ita plaudente sunt rationum momenta, quae nobis opponuntur, ne B ecclesia et admirante orbe, eveniet quod centies evenit quam cito fieri possit, et ca qua par est animi tran­ postquam α sanctririmo domino nostro papa Pio IX quillitate, hanc perpendamus materiam ut tandem definita fuit immaculata conceptio sanctissimae vir­ iudicio publico ct solemni definiatur? audiamus in­ ginis Mariae utpolo catholicae fidei dogma. Prius­ falli bili tat is adversarios ita loqucntes. Acatholici, quam sanctissimus gratissimam hanc simul ac iucunilli dicunt, schismatici, gubernia «edicentia catholica, di&imam definitionem, Spiritu sancto inspiranto, potentiores nationes ex una parte, debiles et infirmi decreverit, etiorn atque etiam ubique, ot ubique ter­ ex alia, catholici quidam perillustres, schola quaedam rarum caedem formidinis voces audiebantur. Et quid et tandem episcoporum iura, vostrum zelum vestraque evenit? vos omnes, reverendissimi patres, probe scitis, desideria magnopere damnant et improbanL Silete et manus vestrae quasi contrectaverunt mirabilia Dei ergo vos, nostram sequimini viam, ct ne in examen in acatholicorum conversionem, in fidei dilatationem, adducatis rem tantis difficultatibus plenam. et praecipue in huius temporalis principatus sedis Sed imprimis, reverendissimi patrœ, silentium, apostólica© vere miraculosam conservationem. Nau­ quod nobis commendatur, est illa regula oda muss im clerus ille peri tifisi mus qui Petri navicellae guber­ servata atque etiam commendata a Romano pontifice nacula tenet, .«cmcl atque iterum dicebat tunc tremen­ Honorio in sua epistola ad illum mouolhelkmi pro­ tibus corde: Modicae fidei, quare dubitatis? Est pro pugnatorem, Sergium nempe patriarcham Constanti- nobis Deus, e>t pro nobis veritos, est pro nobis illa, nopolitanum ; ot tamen nemo vestrum ignorat quibus cuius est cunctas harnees in universo mundo in­ et quantis objurgationibus ct accusationibus hodie me- C terimere. Eccur hodie lioc venerandum concilium moria illius pontificis impetatur et detrectetur ab eodem modo alloqui non poterit : Animo formidantes, adversariis infallibilitatis. Et liret Honorius sit ab quid timidi estri? Definitione semel prolata fuigrbit haoresree labe vindicatus etiam ab iis qui eum accu­ veritas, nubes evanescet, cessabit tempestas, et fiet sant; quis vestrum, eminentissimi ct reverendissimi tranquillitas magna, et erit pax. quae teste Augustino patres, ob silentium vellet hoc crudele, iniustuin ac est tranquillitas ordink. formidandum posteritati * iudiciumsubire? Consilium Neque schismatici ab hac iucundissima spe nos ergo silentii nobis propositum cum grano salis «st avertero valant. Enim vero schismatici aeque pruM> accipiendum. quuntur odio infallibilitatom ct primatum Romani Et quid catholicae ecclesiao prodixit silentium pontificis; immo apud eoe primatus cl in fall i bi Ii tas episcoporum? Ne gubernia, ne protestantes. schis­ eunt quasi unum quid et idem, aut saltem ita inter se matici etc. a via v cr itat ri deteri can tur, ct magis magia­ conncctuntur ut ab invicem separari non possint. In­ que .«anctriaimis religionis nostrae praeceptis infensi fall ibi litas in eorum sententia profluit a primatu sicut sint? Nihil certe, episcoporum silentium hic et nunc, rivulus α fonte, radiu * a sole. Rc quidem vera, supre­ prout so res habent, foret ecclesiae indecorum ue mum imperandi ius, quod primatui inest iuxta catho­ noxium, rriuquo et cachinnis α guberniis prottetanti- licorum sententiam, i nd risolubili nexu connecti debet bus ct sdiriinaticri acceptum: et aliunde veritas ca­ cum primario ipriusmet primatus obiccto, nempe fidei tholica ex aratholicurum, schismaticorum et guber- defensione, et conservatione. Iam vero haec ncque morum fontibus nec erui nec promanare potest; et D este neque concipi jxjssmit absque infallibilitate RoV eneran di huius concilii poteva non pergent od haere­ moni pout ¡fieri in docenda veritate erroreque profli­ ticam et scbrimaticam pravitatem ut suus, si ita loqui gando. Si ergo schismaticorum opinio eet, ut retuli; fis est, depromant inspirationes pro rebus fidei quo nititur fundamento ratio formidinis et timoris infallibilitateni reikientiuni? Delebimus etiam pri­ definiendis. Haud diffiteor perpaucos protestantes non aequo matum successorum beati Petri? In oblivionem man­ ferre animo definitionem de Romani pontificis in­ dabimus concilii Florentini definitionem, ut schis­ fall i bilitate. Sed quid inde? Nihil ergo definiet con­ matici convertantur vel saltem non tam gravi odio cilium Vaticanum ob adverram inimicorum ecclesiae ecclesiam catholicam prosequantur? Al»it u nobis voluntatem? Art etiam prot«tor\tte no diram aegre rem ritam cogitare. Zelus pro animarum salute alie­ •ed irrisorie, iracundo ot detrerlanter aspiciunt rane- nus esse non debet α publica ct integra veritatum toni m vallum, confisionem auricularem. infallibili- filici catholicae collisione; aliunde non e»ct zelus *, no diram aliquid acerbius. Mea liUeai rechviao. primatum honoris et iurridictionis Dei «.t! wîgiiiti» Romani ponti fieri rt sexcenta alia fidei ratholicao humili sententia tali agendi ratione, tali formidine dogmata ; M nmnquid ra «In rausa «x nwtro symbolo perculsi ne unum quidem m li rimat irum nui nnslhoralholiro illa dogmata oxarabimu * 7 Numquid siqicr livum nd Mnictain crclmiam convertonni«. E contrario (erta «n non pftvMItrabinm·? Nuntqni·! ob diaidernim illi m» irridrlmnt ct (onvicialHintnr. «·( iure quidem CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA OCTAVA 24 maii 1870 ‘233 234 ac monto, quia defuit nobis animi fortitudo ad con- A niom quid non cogeret mortalia pectora auri sacra fa­ filendom absque ambagibus veritatem. mée? Cacear quocumque vocetur nomine, sive sit im­ Sed argumentum achillea, colendissimi patres, perator, sive sit rex, aivo dux, sive princeps, sive prae­ parcito verbo, pro silentio sonando circa definitionem ses prae moni bua habet honores et dona, privilegia et dogmaticam, do qua est disquisitio, ex guberniis prae­ distinctiones et illud : Haec omnia tibi dabo, si cadens sertim, quae sese autumant catholica, eruitur. Hic adoraveris me1. Ubique gentium est periculum maxi­ labor, hic opus, hic magna difficultas, ut concilium mum tam in castris Philisthinorum, quam in tentoriis Vaticanum aliquid certo et do fide definiat in tanti Dei Israel. Aliunde ratio agendi politica guberniorum momenti re. Gubernia (adversarii infallibili tatis iam non est catholica, dicam, iam non est catholica. loquuntur) non patientur irnpune definitionem dog­ Ego ex republica venio, ego republicanas sum, sed maticam de infallibilitate Romani pontificis; et quid catholicus apostólicas roman us et etiam, parcite mihi, erit ecclesiae in his moestissimi» chnstianao reipubli- ultramontanos (risus). Ratio igitur agendi politica cao temporibus, quid erit sanctae sedis principatus guberniorum non est catholica (ego unam exceptionem civilis si guberniorum irae excitentur ot rebellentur, agnosco) non est catholico, sed regalista, iansenistica, remcl oo prolata fuerit definitio? Peraequentur epi­ febronionu, rationalistica aut massonica, et quibus­ scopos, et parva quao adhuc supereat eorum protectio dam in locis est etiam nthea et iudaico. Quao cum ita sint, quae erunt guberniorum placita auferetur ab ecclesia; effruenata evadet impietas, et undequaquo apparebit malorum proluvies, ot ecclesiae et desideria relate ad ca quae in hac aula conciliari iura et libertas funditus susdequo evertentur: et quid B pertractata, sancita ac definita fuerint? Et noe qui erit de episcopis et christifidelibtis qui ipsis commen­ diversa plano ratione Dei ct ecclesiae negotia gerimus, dantur? Itu argumentum hoc proponitur ab eis, qui nos apostolorum successores, nos quodammodo filii suis libellis et reriptis strenue propugnant inoppor- lucis et prophetarum, ibimus ad nostrorum caesarum tunitutem definitionis dogmaticae super infallibilitate palatia, ut cognoscamus quid placeat vel non pla­ ceat eorum desideriis vel votis, priusquam aliquid de Christi in terris vicarii. Et parcito mihi, quaeso, humanissimi patres, si fide definiamus? Nullo quidem modo, colendissimi eloquar ea, quae absolute necessaria est, libertate pro patres. Sed praepropera et inopportuna definitione guber­ iuribus et dogmate ecclesiae hoc solemni momento vin­ dicandis oc defendendis. Miror equidem talem obioc- niorum praeiudicia exacerbari obiicitur ab impugnationem serio propositam esse. Ea semel admissa actum toribiLs veritatis definiendae; et inde irae ct per­ erit de religione, de evangeli i praedicatione, deque secutiones. Ergo propter motum nihil definiemus? ipsamet constitutione ecclesiae, quoniam luicc ab ec­ At vero episcopatus officium iuxta Chrysostomum clesiae incunabulis in mundo praedicata et instituta magnum postulat animum; ct fortitudo foras mittit fuerunt renuentibus, prohibentibus, contradicentibus timorem. Venient persecution»? bene; venient guber­ guberniis. Nec in sacris litteris legitur Salvatorem niorum irae? ne ergo timueritis cos, ait Christus. et Dominum nostrum lesu tu Christum praecepisse Disciplina nostra non est occidere red occidi, inquit apostolis, ut pro munero docendi omnes gentes ipsis Tertullianus, et: Si hominibus placerem, Christi ter· commisso utilius exercendo caesarum aut guber- C n« non essem, ait divus Paulus’. Hac ergo de causa niorum voluntatem consulerent, corumque bene­ sinamus iras ot jiereecutiones venire, moriendo tunc vincemus. Sed certe, colendissimi patres, gloria mar­ placitum peterent. Undenarii ergo desumitur illa inaudita ct exotica tyrum hac ratione non erit nobis reservata, guber­ regula de consulendo quid placet vel non placet guber­ niorum irae non erunt tantae, ut vitam amittamus niis, priusquam do rebus ad religionem pertinentibus propterea quod propugnamus definitionem : et contra aliquid decernatur? Nuinquid gubernio, eo quod no­ guberniorum iras et persecutiones, si quae fuerint est men catholicum praescierunt aut insignitu sunt, ius conscientia catholica, est populus catholicus, est prae­ idiquod in sacrum fidei depositum sibi adrerere cipuo episcoporum robur invictum, sunt episcopalia audebunt? Et nlinndo (totam dicamus veritatem) pectora; ct huc et illuc confringentur ac voluti spu­ salvis personis, quae aliquando bonis moribus ct reli­ mantes undae in vaporos dilabontur catholicae veritatis gione non negata robus publicis praesunt, ubinam sunt inimicorum conatus ot irae, patientia et mansuetudine. in tristissimis rerum adiunctis, in quibus vereamur, Ecclesia est pulchra illa filia lerusolem terribilis ut gubernia vere sincereque catholica, ut consilia capian­ castrorum acies ordinata (bene). tur ab eis pro robus ecclesiae referentibus? Astiterunt Libellorum auctores aliud adversus nostrae defi­ reges terrae ct principes convenerunt in unum, non nitionis opportunitatem desumunt argumentum, ex iam ferro sed calliditate et huius saeculi prudentia, quorumdam catholicorum et scholae gallicanae pla­ citis. Quomodo, dicunt, celebris ista schola, et per­ adversus Dominum et adversus Christum eius1. Quae ct quanta contra sanctam ecclesiam catho- illustres catholici de ecclesia benemeriti erunt imlicam et venerandum eius visibile caput moliuntur, probandi? At imprimis si sententiae, contrariae rei sive palam rivo secreto, gubernia redicentia catholica! definiendae, forent validae rationce ut nihil statuatur Quae et quanta etiam maiestatee omnes temporales vel definiatur, fere nullum fidei dogma usque nunc edidero leges ct decreta iuribus, libertati ct ecclesiae sancitum fuisset; nam milium est quod ante prolatam institutionibus contraria! Prae multitudine di­ sententiam negatum ac etiam impugnatum non fuerit numerare non possum. Ibi sunt codices, ibi est historia a viris catholico nomine et etiam episcopali dignitate de retroactis saeculis atque etiam de nostri temporis insignitis. Et secundo, conditio celebris scholae illius aevo, tristia simul et luculentissima do his omnibus post latam definitionem perinde erit ac alterivi * non testimonia perhibenteifv. Quid plura? Aperte dicam minus celebris, quao olim privilegium immaculatae (salvis semper personis, salvis salvandis pro sua reli­ conceptionis beatae Mariae virginis oppugnabat Quid gione et iuribus eapim) ex omnibus ecclesiae inimicis iniuriae. quid indecoris huicce scholae obvenit post callidiorum callidissimus est ratio agendi politica illius privilegii declarationem dogmaticam? Est echóla guberniorum. Gubernia amplam habent potestatem gallicana! Praeclaros certo habet viros, quorum no­ dona ferendi; at timeo Danaos et dona ferentes: quo- men certe etiam non iniuria inuret definitio infalli! Pi. II. ». I Math. IV, » • GalaL 1, 10. A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 235 236 Tandem obiiciunt inopportunae definitionis pro­ Lilitalri, si tandem prolata fuerit. Et aliunde huic A * episcopales, •cholao perillustri opponimus nue aliam scholam uni­ pugnatores potentiorum civitatum aede versalem, generalem, fere catholicam; nam prouti quae infalli bili tati adversantur, quaeque ratione ponunc se res habeot, catholici et ultramontani sunt tioria principalitatis, melius quam episcopi mi&iionarii et alii ex regionibus longinquis agnoscunt quidquid unum quid et idem. Relato vero ad catholicos illustre *, qui suae con­ conveniat vel non conveniat Christi ecclesiae. At pace ditionis in ecclesia Dei immemore», tanquam pastores tantorum scriptorum ego assero, quod, ai quaestio foret rt duce» ecclesiae ipsius seso habere volunt, quique solvenda ratione potent iorum civitatum, hinc et indo in eu» comitiis eo irreverentiae pervenerunt, ut con­ pro atraque parto diu erit dimicandum ; quoniam hinc cibo ipaomet Vaticano regulam gerendorum prae- et inde pro et contra infallibilitatem sunt praesul» •eribere ausi fuerint, non video aliam cum ipsis agendi potenrissimarum civitatum. An voro sub hac discus­ rationem servari posse, nisi illam severae et efficacis sionis ratione veritas innotescet, meum non est ludi­ coercitionis, quam quidam auctor1 libelli de summi care. Unum tamen scio et est, quod iuxta Apostolum pontificis infallibilitate personali commendabat pro puniend» clericis ct taicri defensoribus huius Petri non multi nobiles, non multi sapientes, non multi ■mccoeorri praerogativae. Quis enim audivit unquam, potentes; et eo maior potentia quo maior infimi i tus: ecclesiae patres et doctoree a lairia edocendos fore de et infirma mundi elegit Deus ut fortiora quaeque con­ rebus definiendis ve! non definiendis in conciliis fundat. Poten tiores civitates! An etiam potentiores oecumcniris? Sed posito quod de laicorum votis ac B episcopi, eo quia sunt potentionini civitatum episcopi? desideriis est sermo, quare non erunt attendenda vota Nemo rostrum, reverendissimi patres, hanc ideam in eorum qui longe numero maiores toto cordo defini­ mente habet. Eat alb dubio in hoc amplissimo eccle­ tionem infoili bili taris pontificiae efflagitant? Quare siae senatu hierarchia quam ego vereor, miror et colo; non erunt potior» iure, qui potior» sunt tempore et sed relate ad ius suffragia omittendi et hoc munus numero? Laicû ergo tantopere α vobis commendatis orienter, libero et honorate praestandi non est alius aliw laicos ecclesiae laude dignissimos et ubique terra­ alio superior, nou est alius alio poteatior. rum dapomos, cum aliis innumeris chrritifidelibus Sustinete modicum insipientiae meae. Ulinam opponimus. haec tandem intelligant recentior» episcoporum ina­ Mea dioecesis quingentorum millium christi- grito, qui co usque audaciae et contemptus erga epi­ fidelium numerum circitor attingit, ct omne» una­ scopalem dignitatem devenerunt, ut fortini et hospite nimiter unaquo voce ot ex imo cordo definitionem insalutato nostra. * domos invaserint ad docendum noe, infallibilitatis pontificiae jiostulant summo¡ivu ot miuriosa recurrunt, causa idemque sentiunt super Mimmi pontificis infallibili­ ipsa mi» patrocinii * suffulta apud ipote iam tantummodo mundi plago reu parte petitam defini­ lentior» civitates. Et si episcoporum aliquis sibi tionem ardentririmis votri efflagitantium. vindicaro vellet aliquam prno caeteri * >uperioritaiein Dicta sint haec ud leuivudum dolorem ouruin, qui aut potentiam; non erit alit» nisi ille, qui cum divo quay plorante * et ululant» nobri loquuntur dr quo­ Paul» d ivere poterit : * Ministri Chrtdi xwd. plus et rumdam dioec rar4‘«slH MnrarrwitarK ui entriti» *r!rtr im( >< ”vr. ext; ittMien N en poli editam faiwv ab eisdem episcopi· m fallibllilati R.xnani T-»atirtri« adversarii·, iridtraqne «e alU< fratrum Th· Ampli· By?1·» «maUma in rmnp·· rtn eat. 237 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA OCTAVA 24 maii 1870 238 reverend risi ini patire, inter barbaros commorantur A beneficum prout eitre gesta luculentissimo ostendunt. pupulos, et eo quia tui nutum pontificis amoveri Solido ergo non nituntur fundamento reverendissimi ponunt. Uniusmodi argumenta impugnatione non episcopi timores. indigent ; exponuntur et hoc sufficit pro illorum im­ Sed nihil in ecclesia arbitrarium, nihil absulutripugnatione. inum sapiens, inquiebat idem reverendissimus epi­ * Romani pontificis semel Tandem iura episcoporum ab ipsomet schemate scopus. Ecquid infallibilità nobis proposito splendido vindicata sunL Ex sche­ declaratu tamquam dogma fidei haec secum ferret ? Et matis doctrina opisvo|Mjruni iura non laeduntur; non infallibilitas ecclesiae suo capiti coadunata quare laeduntur a Romano ¡>ontifico ex sub tato schemate. eodem non se haberet modo? Alterutra ex suam et pro­ Doctrina de primatu, prout in schemate nostro pro­ pria natura profluit ex iisdem fontibus, alterutra ponitur. haec est: Tantum autem abest, ut haec nullum tatare potest iudicem superiorem seu appel­ Minimi |>outiricis potestas opponatur ordinariae ac lationi; et proindu quidquid contra unam praedica­ immédiat oo illi episcopalis iurridictionri potestati, tur, roclrixiino etiam contra aliam dici ¡«test. Si ergo qua particularium ecclesialurn pastora assignatos sibi infallibilitas Romani pontificis tendit ad ty rannidimi, *. grege singuli singulos, pascunt et regunt, ut eodem etiam infallibilius ecclesiae, quod quidem absurdriα supremo ct universali pastore asseratur, roboretur iimum it. ac vindicetur, dirento Mineto Gregorio Magno: „Moiw Do cactcro illud nihil in ecclesia arbitrarium nihil honor ot honor universalis eccitino. Meus honor eet absolut rimum rapiens si referatur ad ea, quae alisquc frati uni incorom solidus vigor. Tum ego vere hono­ R ratini io aliqua fien in ea possunt a suis praesulibus, ratus sum, cum singulis quibusque honor debitus non optimo dii tu esso nemo inficiatur. Veruintamcn ri * negatur/ Quid amplias exigitur? quid amplius desi­ cum clausula illa damnata etiam remanent omnia in deratur? Hic summ&tim sunt iura episcoporum iure arbitrio et voluntati non solum sanctae sedis» sed etiam episcoporum relicta; enuntiatio illa est erronea contentu. Relate ad potestatem ordinariam et immediatam et prorsus a sacris canonibus alieno. Sub hoc sensu episcoporum et potestatem ordinariam et immediatam, porplura sunt in ecclesia arbitraria, et ab omnibus potestatem iurisdictionri cumulativum Romani pon­ odmibra: rati» est in exemplum adducere concilium tificis, ecquis negaro poterit, colendissimi patra, |>o- Tridentinum (anto|>cro ab omnibus commendatum ca­ testatem hanc immediatam Romani pontificis in uni­ pite 1 session ri XIV do reformatione. Ibi ex quocum­ versam ecclesiam? Ubi erit primatus, si huoc Romano que causi, etiam ob occultum crimen, quomodolibet, pontifici non concedatur? Sed certe mirandum orat, utiam ο\Ί rai udicial iter. conceditur episcopis facul­ si fort© Romanus pontifex in aliqua diaeresi parti­ tas u sart is ordinibus arcendi, quos sua conscientia in­ culari commonitus fuerit, et pro iure ñaua pontifi­ dignos indicaverint; immo et eadem via ab ordinibus calium petere deberet veniam ab epÌNO|»o ordinario. gradibus vel dignitatibus ecclesiasticis sum clericos Negata autem potestate immediata Romano pontifici Mixpendendi, quin contra ipeius praelati voluntatem in universam ecclesiam, etiam haec incluctabilitcr ulla rtbtitutio Miffragriur. En procedendi modus consequuntur. Pontifex licentiam ordinarii loci jielero quum ex informata conscientia canonistae vocant. Et debet pro exercitio supremnn illius potestatis! Haec (; quaero n rovcrendtaimu Moguntino episcopo quo­ non nppugnnntur, sed exponuntur. Nihil ergo a modo vocatur in iure hic procedendi modus, qui pro schemate nostro timendum contra epriciqtoruiii iura regula h:dx‘t arbitrium rt consciuntian> episcopi? Ergo in ecclesia sunt quaedam arbitrario, seu quao pro ratione primatus. Relato ad infallibilitatem, quod Romanus pon­ ruttato uxritundi habent epricuporum tant unimodo tifex et episcopi considerentur tamquam iudices fidei, voluntatem. Ne ergo damnemur in Romano pontifice, etiam ibi claro continetur, ubi sunt quae edoceri quod ulto» epi.M-opis concedi mus. et in prosi execution! * . * gutaniandi Pri­ dotant a christ i fidei ibus: MQiioniniii vero infallibili- iniuiduinus pro nostris diocceribu tns eadem est, sive spectetur in Romam» ¡muti fice mulus ergo et in fall ibi litas nihil epÍMiq torum iuritamipiam capito ecclesiae, si\o in univorsa cortada do­ bus officit; et in schemate nostro ium tare rarta cente cum capilo eie. ** Ecco doctrina catholica Mij«r tcchiquo servantur. Pkm uI ergo abiguntur timores ct fonuidin·^; no, concilia generalia do robus fidei definientia una elini reverendissimi paties, propior mollili) t-alunmiu·’ cri­ Romano |>onlifire. Heri reverendissimus opiMopus Moguutiniis inter men giorni·· nodrne infeniliir; viriliter agami» veri­ alia, (pine abs dubio ral rifu» dunda erunt al» aliquo ex tatem nitlmlinim prot Inmundo et definiendo. Eavit * praesidio innititur concilium reverend taimri Deputat tonis do fido patribus, finem Imita virgo Mnriu, l uiu dicendi Incielali in extensum oxponemlu dtarimina Vnt inumili, ut laudonius ct glori liremus Dominum et tristia consectaria regiminis nhsohili h»ii monar­ nostrum Illuni Chrrituin in suo in terris vicarrn. lauchiae sImiIuIiu» in online civili. Et quorsum rila Ium D dandoet glorificnnilo privilegia nb ipso Domino nostro longo repetitu sermone? eg»» min Hieronymo in ronin lusu Christo ei coneam, el n concilio Vaticano tamropeirlniin. Quid eonimiinc hid el regimen moiinnhi- quam fidei dogmata definienda. cum rectaiae cntholnso institutum a Chrrito Domino ORATIO immodinle, cum regimine politico regum sub hoc vel Hfl· thmiini ί* ·Ίτί IMu ilia forma id» hominibus stabilito? Qiine relatio su­ rpiurttpi fi’ Ustuite Naia'. premum inter ecclesiae juislurem el ramili |»nh lnlrs? ** Eminent issimi procrides, eminent risimi H rev» *Nulla quidem. Numquid principes Ici nie endrin hnlsmt prom rira, cnnidrm πgun di normam ar divi rendtaiini ¡mires. Petri successores? Undcimm ergo, nx io quod n-ges Dolco mu loqui deliero |»ol proA-nlenlmi rluquonsua absoluta vol dopolira agendi'ratione, si cerium ti^imuin omturom. qui riunì ilwrtr πμsuasrifxjalul, est, |»opulonini odia cl perduriI¡oihk rentra m'Í| * om cum ferrali ηΐήριιι debeam referre; mxI non tali et regimen monanhicum enariImerini, undenam ergo, • Aren men t am : .Eptarepw Geastallradv us*aUri se üb dico, ex hoc rvmraqiii ¡msra, · .idem certaine «ut Indirne prxrevlxre regimini et venerando un» rapili eventum esse. eleo dixit qui ernsent praeæntrM prop'-itâu), et aadith annum*ti« μπβ«* bine mie et ambone (plia eius infallibilitatem defendimus? Supremi re­ prelati Ont, faeik ntra»»H|oe -rt»Untimi rceutbari (*re et bditafo, quam mur* admittimus, tensu n obietto mem I «πs vel a fundamento el supers! rue odo aedificio determinati-, gradus naturali ordine fartu * fiii-x't oil hinc inde desumptis. Si cnifn veruni rat ra¡Mit nine * c»e non p08M>; vmnii nd cl iam membra sino tractatum de ccdedar membris nm non ral. erwnt Sec dkcadnn qaeahlxt ««¿tropea mv&oseata bo­ Vrnim. ut meum xmtctitiairi proferam, ad or­ ni» perj-îmlere et exaaímre opa» ewe. tb-olrçie. rea AivB»dini» pcrturlaUiunmi rocrigimdam fononi ιη-·ηιη<, ran lironibu ht oHvade ante» maturi· atraía ut cunAÎiutio dr Romani pontifici primatu ila <«nUUrita· patres ab oaaioca teiere. Piare * libellai ia ¿eacta xrinveute-qo * eptac?i «te?» * case qui ¡¡ri tartaatar deretar, ut in loto Ira' tatù de rrrk« *m -mi loro ae FMe ecf<-alUe c<»n4i jcr! rictante .pneut pur * lutiix reponcrrettir, et cum ili·· unum corpi» * At tMwlna 1· q>·! «jtne Aefovaoritmi bGdUHfitatte optime’ tutu mu·» |xvitilm» mlwna» efforn· ¡nr-M-t. «fkvxter te «t¿:b« iá c» u·/·ko tiara, «bri ec¿cu iure et Ita qui ita »tibus prouctuii verbi * ri corpi irai ion ila» editi» ex Imm· qwuter ri4«ri rat ¿e ali-xv o^nri'iiite «InHtare, ut ¡«itere ambon»·, in mio rubi *v ad line permanere videntur: ct q«od pw-il ¿abitan de Ma; P qoi rafrillhilitati advermtttf * <4 iwliwri ordii»» diges­ deterre »u *e co»* ,.oIlv- coMBtete. qate rea teglia qnor iafdU- UNK-ilii opti» certe perfadiu tum, tum iu limiu pnxhen!. al» omtiiLu- indicarciur. Hlitalt riremter a ¡¿aribiu tta^logh ut haereri pruiiii k Irri iter. et utiam ma olr>lrucîcntur «pu»»·, ounetlin jierarto, nine Qof (Atkinatar remn «.partoritaten η magUarU r. ··. dubio iniqua Im-uluta Mint. inierim impediretur Ϊ· teí¿H < * ara cario !» * quia Ib pienti» «’ite a rwMidi -r» rquin !«)<···< -iUi«fi« *n ctiiun «l«-itlvrio illoruni ¡etrum dxat Haereiki· ri »··» « * gvrcni veUrmev, ri ncirn f»«rì ·« quilrtM iitMia, ut putant, «I·· cOinm nudi «rriiprr ·μ Idei ait Mite m totani ajntehm ttdo'vtrhiM r-et. Cuui ·! *»»bur iHiguliuiii «pointwiu» expríliri, et »|uai *«tjofimi ,1«· trabet· q%Mi«s» *n rœ ara tali de luidlibilitale qui * «te φΜ pensiti Hate, riltalktx «ny ·Η'.γτ» fatur· * pfwplrr Rimi uu pouüfkte iiiLillibìlilutc quamprimum lotiire ¿tBfttevra tafaniblHtatR CHUnib rtvilia r«k-«um cornili! Mmiritfia prcimiplocic resolvi. rwtatara * p · »»! p *»t 4>Aailtewa qu< arivi Jnki et at»!ci Sed bui·· liliali rewlulioni multai oluvtant diffiperaof:-tauter. Nw un»· hipevtaMte drUaUteorai Urac did • liliale-. Erto: art ego ex illte urgunientaini dvMiino ·· *,p Mw ìqdr? · * *4iKtu·. otU« a^tatenlu (retuiu woriiiinn * 4.4ri te t, * ipw tttqv prwvHtbit »t v ciliu·» nd soluiiotiout deveniendi. DiffierixrtCMt See t»M«q»r * orjmdr· c*ht-u»« iU«> ri qnrin· * rullalra multa·', num *. Mqenuidae. mlriratubu * Mini cte'x pair · * qm 4*6aite»at rirrr-iatar. ItyiJuMma qntl»«u pro Miiicnlia pnricimda. Ego inferii: proferenda •w ai ilil ia*witati a «m mm crii. !:mi «I. d« *riñan statere «tetara. Km»» reiría «te Uh· *»»«h*- iontifivK in tal Ii bili talo ex­ utatur; et difficultatre ex Scriptura d« uniplao * plicari, propugnari, ab obiecti * defendi, haiga di cw* evanescent. siono auimnos pontifices haereri im-usatn» ab errore Et idorn dicatur do dlin quae ox traditione et (disolutos audivi <»< etiam semper tenui. Quid? ergi» Concio, oxx . krau touur 1.1!. 1« 243 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 244 si valet suum argumentum, meum etiam valebit ; et A contraria et haereri proxima. Tinicunt ergo illi ne in si meum, quia illi me comparan? non audeo, non valet ; impugnanda hac sententia vel etiam in negando * saltem votum valebit tot illustrium praelatorum, eidem proprio suffragio conscientiae propriae vu Inu quorum mulli e cathedra scholastica ad epwcopalem infligant. Coctori ri erraverint, dicere poterunt eum * gradum merito fecerant. Dixi me audivisse usque a Augustino so a Deo ipro, qui hanc sententiam tanti inventate pontifiera illos, qui erroris do fide accusa­ argumentis fulciri et credibilem reddi pa&sus est, in bantur, in schola defendi; et ideo dixi, ut difficul­ errorem inducto» esse. Caetcrum ut aliqaid dicam de hac tam exaggerata tates quao ab historia uti novae et in explicabili» nunc opponuntur, iam ventilatus a multo trnqwro et solutos inopportuni tote, ct do malis quae a inultis timentur, fuiso innuerem; ita ut definitioni quao α maion pa­ observo qnod episcopi illi qui pro definitione stant, trum parto desideratur, minime obstare uunc possint. etiam illi in mundo vivunt, etiam illi ea quae iuxta Caetcrum si ad trutinam in hoc etiam concilio se eveniunt norunt. Potest ne fieri ut mala illa iterum revocentur, quid eveniet? Quod post multa omnia, quao a definitione cedraia» proventum rasent, evolata volumina et multo * libro· pars una diffi­ ab illis nc minimum quidem praoviderentur? Potrai cultates solutas rase autumabit; altera subi non Qlw- no fieri ut oouM» tam cacci wool, ut has urinas non fectum e*.c contendet: et ecce iterum dh» *nsjo. Mul­ advertant nœ declinan * satagant ? ‘ Hoc incredibile tae autem earum difficultatum contrahuntur vel ex mihi videtur, ct in suspicionem mo adducit, timore * sententiis fortasse inteq«retatis aliter quam a multis illo» fervida imaginatione augeri, ct facile jkxsc ml judicetur, vel ex documentis incertae authcnticilatis B iiBtam mcnMirani reduci. vd fortowe interpolatis, aut ex deficientia rorum do­ Corte ii desumuntur ex parte infidelium, linereticumentorum, quae dcjærdita probabiliter sunt; alia ronim, *ch uniate urum, catholicorum infirmae fidei autem miaste inficiantur cum facta vd dicta rrapi- vd moribus depravatorum, denique rectorum rivilium ciant, quae privata ct personalia uti sunt ikc ad quae­ societatum iuxta pugnae nonnas mite concilii initium stionem ullo modo pertinentia forilo praetermitti a ducibus iam indicates. Sed «atri rospon&um est nil possunt. De nullo vero pontifice corte probari j«trat, timendum ah ininldibu-, qui noti solimi hunc -ed quod revera ex cathedra docens liacrcrim crelmiae olire etiam fidei articulos ignorant. Korean difficiliu» credendam proposuerit: restant ergo solummodo illi. * erit credere pontificiae infallibilitati, quam fnjrdubia. Si ergo concilium ex mera Scriptura, ex tradi­ slcrii-sanetixsihuu· Trinitatis, Incarnationi. *, Euchari­ tione. ex universali «desine scn.su et ex fontibu *. cx stiae? Nil etiam ab haeretici *» cum plura alia sint in quibus concilia definition suas haurire solent, con­ *qu l»u α nob ri dbc-urdant. quae si oblivioni «landa cluserit summum pontificem infallibilem «as; dubia fuient eum «Io illis qmiralio in ecclesia orta est, in­ omnia illa, uti fundamento carentia, «pernenda rasent, cipiendo α Icen ('liristi divinitate, totum symbolum quaedam narrat iones corrigendae, quaedam ut falsae ad unum forta c art iridum reductum ra-cl. SrfiKrespuendae. Et ita prolatione finalis .«ententiae diffi­ niuliti non «k * primatu * privilegiis, M *d de primatu cultatibus omnibus «lentium imponetur. tpro pontificia deputant. Ergo et huiu * * veritati pro­ Scio et confiteor temero non cs-e liane gravtsrimi clamati» in hic -vuodo silentio praetereunda ? momenti proferendam «cntenliam; et idro laudandi, c Midi tallio) iri foreun taire effecti Mini. cum de hac qui zdo animarum incensi nos admonent, diam libris quaretionr agi roepil? là forran oil meliorem frugoni conscripti», extra concilium tamen et nobis grati·» infe­ re I i bu nt -i illam ^-¡κιηοπηι * ct silentio prcmiunní? ri·, ne plurimis et gravixmnri culpfe, qua.· * enumerant, Seti ita illi * imponimi» inqortebilv nntt *. Ridenda conscientiam nostram gravemos. Sed prartnrquuin- difrimiliru* utri potita» i-s-i lamentanda. vel urii quod monita dia, qui pro definitione «tant, Miri dol« *iidum «met, quod «rio ab illis, qui obodiciiliom monitoribus etiam remittere eodem jure ¡oeiut; fidei non ex numero articulorum credendorum sral cx qasretto insuper a tanto tempore, a tot κ-riptoribu» illorum rvvrléione metiendam sciunt, proponatur. dfecotM est. ut nemo ieiunus ad hoc concilium arereGubernia. Oh! pium ab omnibus «pii hir Mini ecrit, ct nemo non potuerit hactenus perfectam illius congregali epwropi, ai prraecutionca quae po.«i aunt (Ognitioncm sibi comparare. Praeterea si illos con­ H qua * {ratiuntur, a qiwriione ponlifitinc in fui li bi li­ scientia in roo renui perorare cogit, alio. * etiam tetis in roucili» tra» lamia originem duxerint ; immo adducet in proprio: ile otnnibu· * renticndmn rat, quod si non ctiam anti«quani «le concilio M«nno haberetur, iuxta conscientiam suarn ct l& piantur ct scnienlmm jxi^bi non sint expoliat ione», can erra, exilin et munis rint tandem laturi. Qui ad roam vtfl alienam con- gooerra tormenta. Italo» tantum appello ct Hfeponos, xcientum appellat, rit venia verbo, vel de aliena du­ quorum inula sunt recent ioni ct damna forsan gra­ bitare videtur, vd de au· dubitare suspicetur. Verum viora. ei in proferenda liar ren tent ia cum metu ot tremore Verum omne» illoa qui tanta mala timent, «pii tot procedendum rat; ego exfetimo magri in proscribenda D difficulté re obtendunt, interrogo: Cn-dit i-no quoi quam in af>eren«la pontificii infallibilitate conscicn- concilia oocumonka »int in «pinr-l ionibu * «Ircidcndis Itte integritatem periclitari. indices infallibile? Inuno creditis i|« *i «.’•«•Ireiur per­ Quisrotm unquam dixit, profiteri infallibilitatem petuitati «*t indofvctibilitati? Certe mino ex volita Romam puntifu is hoorreitn eren? Qui sornu) Scriptu­ ml( *i »|n vedreia unxius erit, ricut panjrbtiM «juidnm, rae textus, quae rof^ilii definitio, cuiu * nu<·turis ren- qui sbi * gnüri. ut mori» *ntia t< pro infal libi Iit at«.« min eolum G00 episcopi ral, nuper intaso, ita conclmlnu ounus rat, ut «i «h»fiprofiteotur. red etiam illi 137 quo inter tul versance uitio infullibilitalis pontificiae prolata fuerit, crederet docemur ad numerari, qui opp>rl unitatem definitionia catholicam rcriraiain inortuli vulnere saiudatam iri. oppugnant, nnn veritatem per illam definiendam. quasi a facio icrrno oveporalurani, vel cum sectis Smtrntri ergo in fallibili tat ri non mlurn nulla ron- heterodoxia confundendam foro: quod vere linrroticum raU Igitur si creditis acatanimi nunquam defen•ura perstnrta fuit nre pfratringi pMcet ; red ** t turam, si concili» gononilibu», ct praesertim ab i|>ro etiam ecAa fantontm numero moral iter ivo ab aliis dicto fuerint; quin toties eadern re po­ omnes devoti animi significationes, ignoscatur mihi, tant, divino beneplacito fidenter illi so committant, valde suspectae sunt; asperitas illa qua sententia im­ quidquid illi libuerit libenter suscepturi ea mentis pugnatur, et artes quae adhibentur suspicionem illam persuasione, tantam ecclesiae ruinam Deum permis­ mihi ingerunt: quod no temere me indicare dicatur, liceat exemplum proferre. Usus aliquando fuit apud surum non esse. Sed obstant centum quadraginta patre», de quo­ ecclesiasticos scriptores, et ¡dura exempla habemus in rum votis ratio habenda rat. Utique optandum esset, iure canonico, appellari hacresim peccatum rimoniae, ut et isti seutentiao tam maiori suffragiorum numero foraitan a pomo haeretico, Simone Mago. Textas suffultae adhaererent ! sed si in sua adhuc persistant, B omitto, ex quibus aliqua videri poteritis in causa 1. uum u ferendo decreto abstinendum erit? Nullatenus quoesL 1 decreti Gratiani. Ad criminis detestationem ab ipsis contendendum, neo a nobis exigendum. In intelligitis haec dici, non quod omnis «pii emit aut nullo enim concilio nec ullo ecclesiastico decreto sta- vendit spiritualia revera haereticus dici possit. Et tamen ad probandum summos pontifices in tutum est, ut conciliares definitiones nonnisi unanimi patrum suffragio statuendae sint. Unanimitas quam hacrc&im labi jkjsso ct revera lapso» esse adducitur multi nunc exigere videntur, licet appellatione moralis exemplum Paschalis II, qui taedio persecutionis aliquatenus coarctetur, tamen caset effugium quo mi­ afflictus Henrico V privilegium illud infaustum in­ nor numerus maiori voluntatem suam imponeret. In vestiturarum vi extortum concessit, quod ad simoniae casu nostro sexcenti, ut dicitur, episcopi pontificem similitudinem ct nunquam in vero sensu in Viennensi infallibilem proclamare gestiunt; centum quadraginta concilio hocresis vocatur. Et verba ista ex textu se­ huic voto rraiatunt; qui sunt qui in hac concertatione paratu et nulla explicatione mollita referuntur1: triumpharent? Qui de minori numero sunt, quod est „Haercritn ceso judicavimus." Minim autein quod qui contra rationem ct contra methodum in omnibus con­ hoc factum pro pontificis follibilitatc protulit, non ciliis servatam. Certe ncc in Nicaeno nec in Constan- legerit concilii illius patres, qui Paschalis diploma tinopolitano nec in aliis perfecta concordia soffra- vi extortum vi omni carere declararunt, id fecisse ad gioruni habita est, haereticis saltem, inter quoe etiam Dei honorem el vainoti (scilicet pontifiai») animatoe, episcopi, in sua sententia perfracte remanentibus: et uL ipsi profitentur; et tantum abesse α condemnando tamen decreta de fide emanata sunt et adhuc vigent. C do haeresi pontificem ut in eodem epistola (notate Nec adversarii opponere iure possunt exemplum con- patn») hoco scripserint * : „Et nunc, domno pater, cilii Tridentini in casu peculiari, do quo mentio iam vestram, sicut dignum est, m ni estatem suppliciter facta est. Ibi enim α Romano pontifice data nonua exoramus." Forsan ut ab haercsi ad veram fidem est ut ab ulteriori discussione abstineretur ; hic autem so convertat? minime: sed audite3: ,,Exoramus, ut ab ipso pontifice, huius discrepantiae iam conscio, quod pro sanctae ecclesiae fidei robore, pro Dei ct discussio concilio proposita est: nullo ergo modo de­ vestro honore fecimus, auctoritate apostolica solem* Post quae putative quod aliquis finitio declinari potest, sed absolute finienda, etiamsi niter confirmetis.' posset inde hanc conclusionem deducere: quidquid perfectu votorum concordantia non lia Inu tur. Obtruditur magna ¡meis utilitas, quao α «η «nenda sil de cuIjhl Paschalis, saltem coaevi sui et ipse quaestione haurienda ct experienda ¡wtitur. Sed con­ Paschalis credebant pupam in haerraim labi posse? hoc foetum, ut quasi telum acutis­ tra, ad perfectam pacem obtinendam quarationw de­ Putatisno talo finitio magis conducere mihi videtur. Si ergo swqicn- simum u scriptore alioquin doctissimo reputetur ad derctur discuoio, omnibus in sua opinione remanen­ pontificiam infallibilitatem penitus diruendam aptis­ tibus, aliis victoriam jactantibus, aliis id a<‘gro feren­ simum, et elato supercilio certus do victoria, quasi tibus, dissidia infeliciter protraherentur. Neo dicant reliqua superflua fuerint, illud contra adversarios idem eventurum, si in sensu affirmativo quaestio iniiciat his verbis: Rogo ut mihi lautum permittatis resolvatur; lune enim omne» in eodem sensu statini hoc solum fartum in memoriam revocare? Simili modo procedit et eadem utitur arte censor convenient ac convenire debent, et volitati extra du­ bium infnllihilitcr positae omnes. qui ab ecclesia quidum1 Honorii, de quo «doro non possum, qunratiosmungi non velint, acquiescent. En pax et |>ax sta­ nem tamen non attingendo, sed «dummodo quaedam bilis; nemo outrm se vicium filile dolerci, cum notando quae animum saltem contra Romanum pon­ tificem valde praeoccupatum ostendunt. Voe scitis potius ab errore » revocatum fiiirao gauderet. Ncc mo rnovenl lande» illac et gloria quAo pon­ artem, qua Sergius in errorem Honorium traxerat, tifici prom i I ti tur, si disputationem ex animi magna­ fuisse ac< pii vorat ion em Ruper humana voluntate bona nimitate supprimeret. Landra quasdam et devotio­ et mala, excludendo, quando Honorio loquebatur, ma­ nis declarationes dum audio, artra uieao memoriae lam voluntatem, praedicando autem, cuín Honorina ¿accurrunt (ignoscatur mihi, nam profiteor me ei rrapondit, ipsum Honorium Uniam in (ΊιηΜο ex­ aliter de adversariis sentire), ortra, .inquam, Ariano- clusisse et sio divinam solummodo admwrise. Hanc nirn qui nullum reverentiae testimonium, nullam artem nunc etiam adhibitam video ab illo, qui verba ■arrllrnt mr attributionem Irau Christo negabant, « N.ed. XXI. 74. dummodo illum 1’atri consubstantialem fateri non » IbiiL. 75. cogerentur. Ita nnne qnidnrn, *rd rumis profitew, > IHd., 75-7«; Ubbr, c. ΧΠ, p. lf«4 M vtwL certo alio animo, ilrvotioncm erga Minimum jmnti4 AllUilil lut rpi»nq»nre Rnlfrο*» λγ<γπ*-- τ (T. hSr’fe· ab ficem illimilstam sjumd^nt. ad •nerificin omntn j»amli 9 ccDwnptom. cai UlnJw·; . ** pur |». ·. 247 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 248 hanc scripsit et typis vulgavit Cum scriptor ille verba A me certiorem reddant Quod non solum ridiculum huc Honorii retulisset : „ündc et unam voluntatem sed incommodum esset cum interim fidolce credere fatemur Domini noetri I«u Christi, quia profecto a deberent propter pontificie definitionem, et incerti divinitate aseumpta »t nostra natura non culpa (ergo essent non adhuc cognito episcoporum consensu : quem ei natura etiam voluntas quod darius patet ex se­ insuper quanto tempore expectoro tenerentur? Quot quentibus) illa profecto, quae ante peccatum creata episcopi in definitionem convenire deberent ? Quot est, non quae post praevaricationem vitiata (ergo ei obstare possent ne irreformabilis evaderet? Quis cer­ Adam voluntate propria dotatus fuit, etiam sacro­ tiores faceret fideles, definitionem pontificiam robur sancta humanitas Christi; sed exduditne Honorius irrefragabile tandem consequutam fuisse? Eu maiores hanc voluntatem? Audite). Non est itaque assumpta difficultates, quam proveniant ex unius infallibilis a Salvatore vitiata natura, quae repugnaret legi iudicis clara et certum in modum manifestata menti< eius (quao verba darisnime ad notissima illa sententia. Sed hoc opus, hio labor! Multi obiiciunt gravis­ sancti Pauli alludunt)." Postquam, inquam, haec relata sunt et commentario explanata, prosequitur simam difficultatem cognoscendi quando pontifex lo­ scriptor: Hactenus nete; abhinc vero sequentem in quatur, ut ad rem nostram pertinet, ex cathedra, le­ modum debuisset ratiocinari : ideo in Chrrito non orat vissima difficultas quae serio oblici non potest, quasi p«camino53, ramali.·» volunta, *ed solummodo bona eadem non possit opponi etiam dogmaticis conciliovolunta humana di» inae voluntati omnino conformis; rum definitionibus. Si concilia modum habent edendi odcoque reipss duae voluntates, divina nimirum atque B canon» dogmático?, et facere ut illi ad fidelium humana taque bona.” Esto, sed hoc peccatum «t cognitionem indubitanter perveniant; quis serio nega­ ad summum omission is uon com mission ii Ita videtur, verit summo pontifici id possibile esso? •«1 anetor in peccatum com m brionie commutat sub­ Sed ne voa super his, quas libenter vocarem jungendo: „ Honorius confundit has duas voluntates; abeque ullius offensione nugas, diutius immoror; ali­ vel bonam voluntatem humanam, utpoto divinae vo­ qua breviter ante orationis finem notabo. luntati in omnibus consonam, in hane (id »t divinam) P Audimus infallibilitatem pontifici aprendo, pronus transire sinit, idcoqoo dicit: ,,ιιηαιη volun­ praedicari ateilutum imperium nulla loge coarctatum. tatem fatemur Domini nostri lesu Christi." Ealris&i- nno verbo absolutionum *. Miror potuisse id a docmum prorsus, et patet ex verbis ipsis, quibas auctor tteùno affirmari. Absoluta potatos in ecclesìa dari Honorium interpretatur: ..ideoquo in Christo non non potat, cum cite constitutio data divinitus illi orat lex membrorum (ergo non exdudil voluntatem fuerit. Hoc e»t gubernium vere, ut aiunt, constitu­ humanam prout naturae integrae convenit) quao legi tional, non voluntate subditorum sed Dei ipsius, mentis adversaretur;" ct ox illis quibus Honorius de­ certis limitibus definitum. Cum nutem asserimus claravit Chrútum «se unum et eundem operantem summo pontifici infallibilitatem. tantum abest ut illi divina et humana, in duabus naturis operantem quae liberum et arbitrarium imperium adseribamus, quin propria cuiuscumque naturae sunt, ut probe nostis. etiam illum dicimus ita in suo docendo officio de­ Unde intelligore non possum quomodo ille scriptor vinctum esse, ut nihil de suo loqui possit, sed tantum postquam donno peccatum omissionis Honorio impu­ C ea, quao in revelatione continentur. Sed forsan si eius tavit, offirmare potuerit1: ,,Honoriu * per saltum itupcriuui assistentia episcoporum temperetur, isti prosequitur: ergo una dumtaxat volunta * est in maiorem habebunt in edendis fidei decretis liber­ Christo, quam divinam areant." tatem? Minime, cum et ipe *i revelationi insistere et Seti ubi Honorius unam tantum voluntatem, quam adhaerere debeant. Sive ergo a pontifico solo, sive α vidimus quo ecriMi unam illam appellet, divinam pontifice· cum cpieriontiam Ecria IV dìo 25 mui i 1870 hora nona matutina, scilicet animae a Deo pient ¡km mu cium misericordia in conciliari aula Vaticanae patriarchal ia basilicae, B voculae de tenebris uri admirabile lumen juum. Formigeneralis reverendissimorum patrum congregatio ha­ dandum Lslud itinerarium cx umbra mortis, ubi nullus bita est; cui interfuerunt quingenti quadraginta ¡ni­ est ordo, ad Hierusalem quue do sursum est, singulis tros, nempe 36 cardinales, 4 patriarchae, 9 primates, passibus laborioso emensus sum. Quod a vobis, reve­ 89 archiepiscopi, 3G8 episcopi, 2 abbates nullius rendissimi patres, agnosci non potest, men a i uveo Lute dioecesis, 13 abbates generales «ivo praesides congre­ prno oculis habui ; nempe adspccluin catholicae eccle­ gationum ordinum monasticorum, usum mitrae ha­ siae et catholicae veritatis ab extra visum non sub bentes, 19 generales et vicani generales; quorum om­ solari fidei radio, quo \os α nativitate fniimini, sod nium nomina, quao per assignatores locorum accurato sub dubio lumino lunae in quo umbrae pro corporibus» descripta fuerunt, exhibet indiculus patrum quinqua­ coq>ora pro umbr» habentur. Vellem igitur, vestra gesimae nonae congregationis generalis, qui inter orta tholica credenda esae qiue ab ecclesia «ire aolemni indicio sire concilii asservatur. ordinario et unireraali magisterio tamquam divinitus re re lata Reverendus pater dominus Fnuiciscus Blanchet credenda proponuntur, ct idcirco non de libera opinione sed archiepiscopus Oregonopolilanus missani Iccium cele­ de vera et catholica doctrina hic agi Hinc «equi 1® nullius * accurantur quxri bravit. Qua absoluta, ot recitata oratione Adsumus roboris oppositionem esse qua Vaticani patre liberam opinionem velint ad dogmatis dignitatem evrhere; Domine etc., eminent iseimus primus praeses dixit: 2° falsum es *e inde praeindieari effatam·. ,In nccearariis unitos, "Reverendissimi patres, continuabitur hodio dis­ in dubiis libertas.4 H ri toriam ostendere Roman<>rnm pontifi­ cussio propositi schematis, de quo lulhue veniam cum decreta ab ecclesia universali ultro et continuo acceptata fui«e, et vice versa nullius concilii decreta recepta et accep­ loquendi potierunt nonnulli reverendissimi patres, C tata fuisse nisi prius a Romano pontifice confi i inarentur. In quorum nomina reverendus dominus subsocrotarit» ex hac ecclesiae praxi nullam quaestionem occurrere de mediis et am bono publicabit. ** conditionibus a Romanis poutifiribas vel in definiendis veri­ Tuno umbonem snbsccretnrius ascendit, et tabel­ tatibus, Tei in conciliis confirmandis adbibitis ct adhibendis. Et bic arrepta occasione protestatus Ml contra opusculum lam perlegit in qua inscripti erant reverend issi mi , Disquisitio moralis de officio episcoporum in emit trudis suffra­ domini Lud ον ¡cus Del nilo episcopus Ruthanonsie. giis circa definitionem personalis et i ude ¡«-nd eut i» intallibiliGeorgius Siniciklaa episcopus Crisicusis ritus rut lieni, talri Romani pontificis * animadvertens per illud et evaditi digni­ Iaseph Esteves do Toral cpibcoj.us Conchensia in tatem laedi et zizaniorum manipulum inter patres disseminari. Dabitautibns de opportunitate, rl negantibnx necessitatem H impania. definitionis dixit nihil inde timendum, imino per definitionem Novis oratoribus publicatis, eminentissimus pri­ consulendum veritati catholicae quae hodie oppugnatur el im­ mus praeses subiunxit: petitur. Quoad «catholicos definitionem ucce^aiiam es^e ut „Unus ox patribus Deputations pro rebus fidei ad veritatem catholicam validius «llicfanhir, ct id de Anglii veniam loquendi petiit, ncrnpo rcveremi¡«simiis domi­ praesertim affirmare. In Anglia M Baton, et in Anglia renuisse, et inter Anglos semper diversatum esse, ρ···<α * i4«irco abaque nus Eduardos Manning urchiepiscOpiis Wcstinonaste- temeritate recurius loqui de ipsoium indole et di>po»ition * sd riensis, ut respondeat difficultatibus el animad­ calbolici. ab ininneta «Ai tsuuerr evi­ tum ad tuendam veritatem. turn nd confirmando * fideles, tam giler. Duo Igitur affirmare »· I® iataUiHBlataai «erk iae denique ad cunvenioncni aratboHconna praesertim Aügliae, case uakato et «Aa· doctrinam haw- libU vbwnrare el du­ ▼erbia conficere m rette. In primis autem adnotaril ponti­ biam pndestantibcs reddere * p»»s·· q» *ai *«»rea n»gai p^nfifiriae ficiam iiitallibilitaUm tradita» ftd««e communi et constanti infallibilitatis et CMltrovrr-ias luter ralhttioM agitat. *. ecclesiae inagriteti©, ri implicita d. imirata « conciliis i'oustan- dehat dei *Ilion»n» propositan! n«m uredo non •'«•{nturx» red tinopolitano IΠ, el Lugdnueosi 11. Fide ante» diruta et ca· profuturam preU«tintiu» conxcrsxiiL * A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 252 fretus benevolentia, omni simplicitate exponere quo- A proximam. Elevatio igitur catholicae ejusmodi verimodo fratres mei in Anglia protestantes et acathob’ci tatis ex non definita in definitam doctrinam nihil respiciant ipsam Romani pontificis infoili bili tati i certitudini intrinsecae addit; extrínseca tantum cer­ doctrinam et certamen, dolens loquor, quod de ea ca­ titudo augebitur. 2° Non tantum veritate carere, tholica doctrina circa ipsum Petri sepulcrum inter immo falsitate laborare, quotieeeumquo de hac defi­ noe fervere rident, et videntes non parum mirantur. nitione proferatur istud tritum effatum: In neces­ Non ingratum neque inutile fore arbitror, ut aliquan­ sariis unitae, in dubiis libertas. Nullo modo enim tisper alienis utamur oculis, et ut eis res nostras tam­ dubia est catholica do Romani pontificis infallibilitate doctrina; et no in posterum ex controversiis quam ab extra contemplemur. Ut haec clarius oetendam liceat mihi exponere noetris, et ex Vaticani concilii silentio tamquam dubia quid sit et quantae gravitatis ea causa, de qua nuno haberi posait, Decesso o&t, ut do ea solomnis promul­ getur definido. nobis egendum est Quae hactenus iam dixi, reverendissimi patree, A communi et constanti ecclesiae magisterio edocemur, infallibilem Romani pontificis auctorita­ non mea sunt, nec a se ipso tantum loquitur Gonzalez, tem in tradendo, in custodiendo, in defendendo sed doctrinam ecclesiae catholicae et catholicarum divinae ventatis deposito doctrinam catholicam a Deo scholarum accuratissime tradit, dicens: ,.Itaque in­ revelatam, universali ecclesiae traditione luminose fallibilius Romani pontificis, licet non sit exprenae declaratam, in regimine Romanorum pontificum ne­ definita ab ecclesia, est tamen proxime definibili, cessario praesuppo&itam, in praxi universalis ecclesiae B quia est ventas theologica. omnino certa, contenta in disertissime recognitam, nominatim a ConitanL- sacris Scripturis et perpetua ecclesiae traditione, ct Dopdlitanolll et Lugdunensi U, luculenter tamquam communi consensu patrum et doctorum firmata : ot, axioma subin tel lectam in Florentino, ut temperate ut aiebat Bellarminus, opposita doctrina videtur om­ immo nimis temperate dicam, impilate definitam nino erronea, et licet non ait de fide quoad obliga­ unanimi consensu patrum sanctorum, ordinum religio­ tionem credendi intimatam omnibus ab ecclesia, est sorum, theologorum, dempta ana tantum facultate et tamen de fide quoad obiectum et quoad obligationem eiusdem demptis tantum aliquibus epoch is et aliqui­ respectu eorum, qui certi sunt hanc veritatem esso ** Et cardinal» Toletta: ,,Νοη est ista con­ bus theologis, nec non omnium populorum fide sem­ revelatam. per et ubique acceptam. Igitur Romani pontificis ma­ clusio opinali ve tenenda, sed opposita eat error mani­ gisterium in docendo ee» infallibile est doctrina festus in fide. Si quis enim Romani pontificis infalli­ catholica fido divina et catholica credenda iuxta infal­ bile magisterium negaverit, totam omnino doctrinalem libilem Pii IX constitutionem die 24 mensis elapsi auctoritatem ecclesiae, non tantum extra concilium promulgatam, in qua de veritate fidei divinae decer­ docentem sed etiam in conciliorum decretis interpre­ nens sancta Vaticana synodo approbante definivit: tandis infirmabit, eo quia i pee non solummodo ,JPorro fide divina et catholica ea omnia credenda hnlusce vel alius doctrinae veritatem rei iceret, sed sunt, quae in verbo Dei scripto vel tradito contineo- ipsum ecclesiae magisterium in ipso capite adoriretur ; tur, et ab ecclesia sive solomni iudicio sive ordinario et proinde ipsam fidei basim, nempe Dei revelationem et universali magisterio, tamquam divinitus revelata, 0 percelleret. * 4 credenda proponuntur." Quapropter ne dicatur amplius, enixe precor, per Huiusce splendidissimi decreti ratio est, quod octodecim saecula buiusmodi definitione minime egu­ quidquid a Deo est revelatum et ab ecckftiao magisterio isse ecclesiam vel id quod hactenus suffecisset in postopropositum, a fidelibus fide divina ct catholica est rum sufficere posse et debere. Si enim hoc dicatur do credendum ; non tamen potissimum quod ab ccclcriae formali et verbali infallibilitatis pontificiae defini­ magisterio proponatur, red quia in Dei revelatione tione, concedatur et transeat; sed si de ipeo Romani contineatur. Gratia enim fidei, quae omnibus datur pontificis infallibili magisterio dicatur, omnino a renaris et ad totum Dei verbum adaequate extenditur, veritate alienum, immo veritati contrarium esse detanturn patet quantum patet revelatum seu dictatum prehenditur. Nunquam enim vel momento quidem ab ipao Spiritu sancta Quod sit definita aliqua eius­ stabilis et indefectibilis Petri fidea vel nutavit vel si­ modi doctrina vel quod non sit definita, hoc parum luit; nunquam in successoribus suis ceesavit Petrus refert. Quod sit definita, veritati revelatae in se nihil praesidere et regere, et tamquam supremus et infalli­ addit; quod non sit definita, nihil adimit. Quidquid bilis teris, magister et index veritatem custodire, de­ enim ab universali et iugi eocleaioo magisterio tam­ fendere et proponere. quam revelatum proponitur, omnes credere tenemur; Haec divina dispositio nunquam defecit; immo quia omnia α Deo revelata do fide sunt, ot quicumque semper necessitat i bus ecclesiae satisfecit et sine de­ ea negaverit, materialiter saltem haereticus est, non finitione sufficeret, si α contradictoribus veritas ipea solum, immo non potissimum quia ecclesiae magistc- D nunquam fubeet violata, animique fidelium nunquam rio adversetur, sed quia obietto formali fidoi, et. fuissent contradicentium fallaciis obscurati. Sine intrinsecae fidei naturae, et ipei universali fidei definitione igitur hactenus militavit ecclesia, red nun­ oeconomiae qua ad Deum conducimur, roristaL quam vel momento quidem rei fuit expers, scilicet in­ Itaque Romani pontificis infailibdilas non est fallibilis Petri magialeni. In toto enim saeculorum opinio inter catholicae libera, et ut audivimus, libere decursu historias evolventes, duo evidentissime vide­ ventilata et Ubere ventilanda; quia com omnes iam mus: 1° quod omnia omnino Romanorum pontificum credere tenemur. Neque est omnino mera opinio, red decreta ab ecclesia universali ultro et continuo accepta eat reapse doctrina, quia in revelatione Dei continetur. fuerunt; 2° quod nulla unquam conciliorum oecumeIgitur ex praedictis duo evidentissime sequuntur : Io nicorum decreta ab ecclesia accepta sunt, nisi prius a omnino carere vi et veritate oppositionem saepe raepius Romano pontifice fuerint confirmata. Ex quonam fonte dimanavit ista universalis erga in hisce praeteritis mensibus factam, quod concilii V aticani potrea pontificiam infallibilitatem definientee, Romanum pontificem subiectio? Non quidem ex liberam hactenus opinionem in fidei dogma sint morali quadam certitudine circa eius auctoritatem, evecturi. Iam enim probatum est cam ce» neque libe­ sicut altera die audivimus; sed ex intima et divina ram neque opinionem, sed doctrinam, non quidem de­ fidei certitudine, quod assistente Spiritu sancto Ro­ finitam sed revelatam, omnino certam, saltem fidei manus pontifex tamquam supremus ecclesiae doctor 253 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA NONA 25 maü 1870 254 ot iudex in errorem nunquam in rebus fidei et morum A tius excitatas. Atqui, humillime quaeso, excidit dilabi possit. Haeo fides supernatural is viva et offi- omnino ex hominum memona saeculorum decimi çax, per totam ecclesiam discentem diffusa, absque septimi et decimi octavi historia? Perplurima quidem verbali quidem definitione per quindecim quidem et antea et in hao ipsa discussione audivimus de malis saecula suffecit. Definitiones enim non fidelibus, sed Romani pontificis infoilibilitatis definitione cer­ infidelibus vel saltem infirmis et dubitantibus, sicut tissime eventuris: ex parte fidelium, ex parte infidoetiam iuxta Apostoli effatum, lex insto non est posita, lium, ex parte philosophorum, ex parte rudium, ex sed initietis et non subditis. parte guberniorum, ex parte sectariorum. Videbar Et hio silentio praeterire nequeo, quod in hoc con­ enim videre librum illum propheticum coram nobis stanti ecclesiae praxi nulla omnino inveniatur quaestio expansum, qui erat scriptus intus et foris, et scripta de modiis ot de conditionibus α Romanis pontificibus erant in ea lamentationes ei carmen et vae1: In om­ vel in definiendis veritatibus, vel in condemnandis nem terram exivit de Roma tremor et timor, et con­ erroribus, vel in conciliis confirmandis adhibitis vel clamitabant undique guberni a et principes et ephe­ adhibendis. Decretum pontificis, eo ipso quod ab ipso merides, portentosa ista definitione facta: Venient ea intentione, ecclesiam universalem docendi ot obli­ Romani et tollent nostrum locum et gentem ’. Non gandi, publicatum fuerit, omne dubium illico solvit adeo tremebundi sunt Angli mei ut postea ostendam: ast, humillime precor, a visionibus ad terras descen­ omnemque quaestionem dirimit. Audivimus inter alia huiusce temporis mirabilia, damus et a timoribus nocturnis ad lucem solis et ad triginta adesse conditiones od actorum pontificum ] i historias hominum redeamus. Minimo velim, reverendissimi patree, tristee inno­ validitatem requisitas, do quibus inter theologos sino fino disputatur. Sed do hisce conditionibus vel crassa vare memorius; sufficit ut dicatur, post ultimum ignorantia laborarunt per quindecim saecula christi- oecumenicum concilium clausum catholicam de Ro­ fidelee, vel ea sunt quibus Romanus pontifex coram mani pontificis inerrantia doctrinam primo forma­ Deo tantum, non coram hominibus obligatur; ideoquo tter reiectam fuisse, istamque veritatis reicctionenr ca sunt, quae nullo modo in pontificem, qui auctori­ primum in formam opinionis theologicae redactam et tate qua pollet 'supremus est, ulla omnino superiore in scholis palam fuisse traditam. Iam per dno saecula error isto invaluit, regiones plurimas invasit, varias potestate post Deum imponi possunt. Insuper in assistentia Petro promissa omnia neces­ quidem formas induens red sub formis utcumque saria promittuntur; et in hoc assistentia, qua dirigitur divertis unus semper et idem, nempe supremo Romani pontifex no erret circa finem, certissimum est con­ pontificis magisterio formalis oppositio, vel saltom tineri etiam assistentiam ne erret circa media, od doctoris supremi auctoritatis infirmatio: ncc in scho­ lis coorctari vel includi potuit ista perversa opinio; finem assequendum necessaria. Ignoscatis, quaeso, si in hoc capite catholicae doc­ de scholis in dorum progressa est, do clero in fideles. trinae prolixius forsan quam aequum eet morari Ex hoc fonte perplurima in ecclesia oxorta sunt fu­ videar. Paucis enim abhinc diebus, α qua manu nestissima mala, rixae, scissiones, partium studia, nescio, opusculum accepi cui titulus: Disquisitio mo­ invidiae, controversiae, calumniae, iniuriosao inter ralis de officio episcoporum in emittendis suffragiis C fideles nomenclaturae, quae omnia libentissime circa personalis et indcpendcnlis infallibilitatis Ro­ tacerem, red nullo modo tacendum conseo, ex hisce mani pontificis definitionem. In praefato opusculo primordiis quatuor systemata ut ita dicam theologica quaeritur an episcopus possit, quin graviter peccet, dimanasse, in Gallia galliconismum ct errorem Riconcurrere per suum suffragium ad huiusmodi defini­ cherii, in Germania febronianismum cum foetibus tionem, nisi prius habuerit do hac doctrina, ut reve­ eius rocentioribus, et in hisce diobus novum quemdam lata semporquo in ecclesia ut tali passim tradita et ex tribus horum reliquiis syncretisinum, cui onixo credita, veram plenamquo certitudinem. Ast quaeso favent et suffragantur gubernia civilia in regionibus an fingi ista hypothesis posset, quin gravissimo pecce­ toni catholicis quam acalholicis. Atqui inveterata ista mus contra charitalom fraternam, contra episcoporum ot famigerata systemata a viris non panae culturae catholicorum fidelitatem, contra ecclesiae universalis laicos inter atquo occlcsiastiçoe opusculis ct volumini­ episcopatus decorem? Nonno est, ut iam vidimus, bus palam ot aperto propugnantur, distrahuntur animi Romani pontificis infallibilità» doctrina citra omne fidelium, ancepe haeret mundus, veritas dubia eradit, dubium theologice certa saltem, vel etiam fidei pro­ error probabilitatis induit speciem; denique poet duo xima? De opportunitate, ut dicunt, huiusmodi defini­ saecula tandem coram magisterio vivo ot universali ec­ tionis decernendae quaestiones ab aliquibus moveri clesiae hic solemniter ct pro tribunali constituto sistunt quidem audivi, sed do doctrinae voritato quis nostrum novae L laedo Romani pontificis auctoritate doctrinae. Vestrum est, reverendissimi patrue, camam iudiest, qui do ea dubitet? No verbum quidem in hoc sacrosancta synodo audivi: casus isto moralis episcopis D caro, nebula dissipare, et splendorem veritatis cathocatholicis sine egregia irreverentia proponi non potesL . Ii eae mundo universo, fidelibus atque infidelibus Ex intrinseca opusculi evidentia crederem equidem ostendere. Gravis revera, ut iam audivimus ct ad­ istius modi suggestiones vel ab amico1 quam maximo monemur, α nobis reddenda oet ratio, ei scilicet qui inopportuna ironia inspiratas, vel a quodam inimico veritas est, cuius in terris infallibile magisterium ocatholico larvata facio ad concilii dignitatem laeden­ Petro commissum, non dicam periclitatur, quod fieri dam ortum habuisse et tamquam zizaniorum mani­ nequit, sed impugnatur et reiicitur. Caelorum dubitari non potest, quod si catholica pulum inter patres disseminari. Hisce praedictis, ad quaestionem do opportunitate Romani pontificis infallibilis magisterii docti ina definitionis procedamus. Miror equidem, reverendis­ nunquam a contradicentibus violata fuisret, indefinita simi patres, cum audiam α viris auctoritate gravibus tuto relinqui posset, sicuri hactenus relicta est infalli­ bilità» ipsius ecclesiae. Attamen si cat ho lira de eccle­ nullam ariesso huiusmodi definitionis necessitatem vel etiam i ustam causam; ideoquo animorum motus quos siae infallibilitatc doctrina iam fuisset negata, dubi­ undique videmus aliam nullam habere rationem, nisi tari non potest quod omnes universi tatholiri per indolem aliquorum contentiosam, ephemeridum pesti­ totum orbem diffusi solemnem definitionem statini lentiam atquo commotiones indo heri vol nudius terI Etech. ΙΓ, 9. 1 aliquo ft Vat. 265 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 266 et uno ore efflagitarent Quamdiu veritates fidei iugi A meis emensus sum; cum eis omnis generis neceeaitueodesiae magisterio custoditae et ab eadem fidelibus dinis et amicitiae vinculis usque ad hanc diem propositae a contradictoribus inviolatae tuto vigent, con i une tus cum maxima familiaritate soleo conversari. in primaevo revelationis lumino et evidentia secure Si ut minus sapiens loquor, supportate me; alii mo relinqui possent. Verum tamen cum primum palam coegerunt reiectac fuerint, necessita.- tuendi fidem ecclesiae do­ Si experientia de interna catholicorum conditione centi incumbit; tota Dei revelatio sine imminutione cedere debeo certissime inter catholicos natis, nihil om­ unius apicis vel iotae in omni sua amplitudine omni- nino cedere possum, cum agendum eat do indole morali que suo splendore ab ecclesia est custodienda et decla- et mentali, de conditione et periculis in Anglia protes­ .•anda. Nimirum ad evincendam huius rei veritatem eteli tiam et acatholicorum : in hoe re duplici experien­ ration» ex ipsis argumentis nobis appositis desumere tia instructus sum, in anteriori viteo parte quadraginta possem. Perquam abunde enim dictum est hominum annorum, in subsequent) etiam viginti. Non modoetiae animos in plerisque catholicae unitatis regionibus ad esse iudico, immo neque candoris neque veritatis esae occeptandam Romani pontificis infallibibtatis defini­ duco, ut de eis quae sino culpa dcócifo revera non tionem non esse paratos. Igitur ex duobus anum : vel possum, vel timide vel cum animi haesitatione senten­ ista assertio non est fundata, et ideo nihil impedit tiam coram vobis edicam. Palam igitur affinno, reve­ quin ea revelata veritas solcmmter definiatur; vel vere rendissimi patres, quod iam centies contiesque iteravi fundata est, et ideo ex praecipuis revelationis capiti­ non solum colloquiis inter amicos sed etiam in scriptis bus unum omnino conspicuum et necessarium obera- B typis impressis, denique in relationibus od sanctam ratum esre constat, et eo ipso necessitas definitionis federa expositis, de Angliao reditu ad fidem tamquam de re proxime implenda cœ tantum loqui, qui vel liquido demonstratur. Admonemur periculum adosse, ne facta huiosmodi chántale «statico aliquantulum abrepti sint vel rei definitione defectus fidelium subsequatur. Sed infecta veritatem minus oscurate perspiciant. Attamen cer­ definitione, non adest forsan periculum, ne fiat de­ tissimum eet per hos retro quinquaginta annos duas fectus ipsius luminis et veritatis? Inter duo pericola insignes mutationes velocitate in dies accelerata magis constitutis id quod minus est prudentissime eligen­ magisque in Angha evolvi ; unam eversionem et disso­ * anglicani, alteram explicationem dum; deficiente enim fidei lumine omnes filii lucis lutionem schismati m filios tenebrarum, sensim obaurati, possunt mu­ et instaurationem veritatis et unitatis catholicae. tari: deficientibus aliquibus a fido iidem etiam ad Neque haec neque illa arte humana vel potestate im­ vitam revocari poterunt, et aliis ne deficerent con­ pediri potest ; lex utrique insita seu mortis seu vitae sultum erit. Ex adiunctis igitur, merendici mi patres, munere suo fungitur et fungetur. Per triginta praetentos an noe numerus conver­ huiusco temporia pro pace ecclesiae interna luculentierime constat, necessitatem tuendi non fidem tan­ sorum ad fidem constanter multiplicatur; anno elapso, tum, sed ipsius fidei capitolium nobia incumbere. calculis diligenter computatis, adhuc froquentior nu­ Quod ad extra spectat aliqua dicenda censen. Qua­ merus invenitur. Nihilominus, reverendissimi patres, propter ad oppositionem, quod Romani pontificis si rei catholicae in Anglia veros progressus emetiri veliinfallibilius non debet definiri, ne acatholici a catho- 0 lis, ne raspicratis, precor, conversorum computationes, lica veritate repellantur, respondeo argumentum retor­ Veri enim catholicae ecclesiae profectus invenientur quendo, ot assero, quod definiri debet veritas prae­ in perpetua et visibili ecclesiae per totum Angliao po­ dicta, ut acatholici ad catholicam veritatem eo fortius pulum penetrat ione, in manifestatione veritatis catho­ alliciantur. Licet affirmare non dubitem hoc omnino licae, in intelligentia excultorum etiam infidelium, et universim esse verum; id de Anglia tantum in qui catholicae fidei contradicere cessarunt, qui etiam praesentiarum assero. En igitur causa de qua agitur. omni omnino revelationi contradicere vellent- In hoc Iam in Angliam transeamus. est vis et veritas missionis nostrae inter Anglos, po­ Cum inulta audio de Angliao reditu ad fidem pulum, si qui sit, veritatis capacem, licet avorum in­ (quod ego ardent «rime desidero et diu noctuquc a fidelitate lumine privatum: scilicet logica doctrina­ Deo suppliciter rogo) et de regionibus ibi ad mosem rum claritas et intrinseca rei perspicuitas, dogmatum albescentibus, de periculis ne aestas aliquorum im­ cohaerentia, idcoque fidei indissolubilis unitas. In hoc prudentia retardetur ita ut spes moeris et vindemiae signo et in alio nullo, post Deum, vincemus. Qua­ differatur, ct aurora fidei redeuntis denuo et forsan propter nihil inveniri potest, quod progressus ecclesiae per saecula obnubiletur, mocum quaerere incipio: qui et veritatis in Anglia logico impedire valeat, quam in­ haec dictitant suntne illi soli oculati, nos autem cae­ testinae catholicorum oontrovendae, et praecipuo si in cutientes? suntne illi prophetae, et nos non fidei controversiam revocetur totius fidei certitudinis fun­ tantum, sed etiam rationie expert»? damentum, non quidem suprema jurisdictio, sed in­ Revera, reverendissimi patres, ei quid eet non D fallibile ecclesiae capitis magisterium, quo fit, ut opdicam quod ego scio, se«l quod ego certe ex omni. timo demonstravit altera die Caaeiliensis archiepiLitulo et omni officio moo scire debeam, certe est ecopus, etiam occlttiaa ipsius infallibilitas in discrimen patriae m»e statas et conditio. Si, ut dixi, part» revocetur. In hac re valigia eminentissimi antecessoris inei theologicae huiusco insignis discussionis libentissime * tractando aliis relinquam; de patriae tamen meae Nicolai Wiseman clarissimae ct chariesimae memo­ indole et dispositione et adiunctis ad religionem et rile sedulo et fideliter premo. Inter ultima eua verba, ree publicas spectantibus, citra omnem temeritatem e lectulo mortis dicta, haec in cordo meo religiose ser­ sententiam edicere valeo et debeo , iramo quin veri­ vanda iudicori. Mense ianuarii 1865, cum audivisset tatem et sinceritatem deseram atque laedam, a sen­ quanta virtute illustra Galliae episcopi litterae encytent ia proferenda, idque cum oraoi fiducia et liber­ dicaa summi pontificis Quanta cura in dioeceeibua tate, abetinere nequeo omnino. In Anglia enim natus eois publicaocnt: „Quam maxime laetor, dixit, de eum et inter Angloe iam renui, cum Anglis per totum constantia episcoporum Galliae, adeo praeclare pro aetatis mrae decursum intime ooniundus, nescio quo­ ecclesiae libertatibus decertantium. Episcopi Galli ** Ex modo eos non probe et penitus eognoecam. In gentis iam alte loquuti sunt, et ego hucusque nihil dixi. meae echolie publicis et m universitate Angliao prae­ illo tempore in Anglia etiam inceperunt inter pro­ cipua integrum studiorum curriculum cum coetaneis testant» infensissimae contra Romani pontificis in- 257 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA NONA 25 rnaii 1870 258 fallibihtatem calumniae, quibus ot catholicorum ani- A cursum inter protestantes cum maxima familiaritate, moo graviter ot periculoso affectae fuerunt Dolens ut iam dixi, vitam dego. Per fermo viginti annos mu­ udiungero debeo, inter catholicos ipsos aliquos exortos nere pastorali Londini fungor. Minime me deceret, rese, qui anonym is scriptis, articulis in diariis evul­ reverendissimi patres, vel de meipso loqui, vel de iis gatis infallibile Romani pontificis magisterium tam­ quae a Deo ante oculos meos facta sunt tacere. Ferme quam opinionem novam, liberam, incertam, postCon- viginti annis protestantes ad ecclesiam velut manu stantienso invectum, vel eliam falsam, tamquam ducendo in dies laboro. Duplici igitur experientia, curialium ct assentatorum figmentum ot adulationem propria scilicet et aliorum, singulos huius itineris pas­ sus probe et quam accuratissime edidici; et hac ma­ icieccruiit, ot denser un tPastoralis nostrae sollicitudinis erat, ab istis tura experientia edoctus, duo citra omne dubium af­ pascuis venenosis greges nostros arcere. Hinc factum firmaro non dubito: Io infallibilitatem ecclesiae uni­ est, ut pro luenda fide et ad impetus adversariorum cum esse verae conversionis ad catholicam fidem adae­ retundendos, certamen a longinquo in Angliam in­ quatum inotivum ; 2° nihil aequo obscurare et in vectum inceptum fuit; et in tuenda Romani pontificis dubium revocare supremam illam fidei doctrinam oc infallibili auctoritate ccrtiseirnum est non solummodo pontificiae infallibilitatis negationem, controversias­ pro Angliao cui bol icis, sed otiam pro protestanti bus, que exinde inter nosmetipeos subortus. scilicet pro certitudine divinae fidei et pro funda­ Haec eadem responsio in innumeris ferme exem­ mento rei christianae dimicavimus. Dubitari enim ne­ plis mihi recurrit. In decursu anni proxime elapsi quit, gravissima obstacula ex Romani pontificis B tristissimum habui huiusco rei exemplum. Invenía quidam catholicus, catholico enutritus et in collegiis infallibilitatis negatione dimanari, quibus ncalholicorum reditus ari fidem magnopere obstaretur. Ratio est nostris effonnatus, fidem catholicam deseruit. Potor quia negatu capitis ecclesiae infallibilitate, auctoritas eius, moerore poene confectus, rogavit eum ut ino doctrinalis totius ecclesiae graviter perculsa est. Immo adiret. Omnia cum eo conatus sum; at ille palam charisma infallibilitatis ecclesiae incertitudino ita in­ declaravit ecclesiae infallibilitatem omnino incredibi­ volvitur et obnubilatur, ut in dubium etiam inter ca­ lem fuisse redditam propter controversias circa qua­ tuor cleri gallicani articulos et propter internas dissen­ tholicos videatur rovocari. Probe memini, reverendissimi potree, cum pri­ siones catholicorum ipsorum de hoc supremo religionis mum, gratia Dei adspirante, ad examen doctrinae ca­ articulo. Idem argumentum vel potius eandem fallaciam vi­ tholicae de ecclesiae infallibilitate pervenerim; ca veritus quam maxime improbabilis mihi videbatur, cibus absque numero in hisce praeteritis annis audivi ; non quidem intrinseco sed praecipue quod etiam inter et eadem fallacia animos inter falsas religiones usque ipsos catholicos ea doctrina palam et acriter discepta­ od mortem detineri, eoeque, ne viderent veritatem, obcaecari saepissimo cognovi. Eo ipso tempore cum ex retur. Controversias vigere comperi de capitis ecclesiae Anglia ad concilium venturus egrediebar, mihi tradi­ inerrantia, de valore actuum pontificium, de oecume- tum est scriptum, a coryphaeo quodam anglicanorum nicitate plurimorum conciliorum, de situ ubi resideret confectum, quo vellet extra ecclesiam detinere unam infallibilitatis praerogativo, de fonte e quo dimaneret, C ex suis, quae veritate ferme illuminata ad fidem ca­ de organo quo exerceatur, Intelligero non potui quo­ tholicam appropinquaret. Negavit ille minister peni­ modo, si neque pontifex sine episcopatu est infalli­ tus, sicut omnes omnino negant, ecclesiae infallibibilis, neque episcopatus sine pontifice, unus olii con­ litatem; et pro argumento adduxit catholicorum ferre posset quae neuter possideret. Insuper visum ipsorum do infallibilitate controversias, vehementer est, quod quoniam Romano pontifici ecclesia tenetur quidem exaggerando tum gallicanorum tum ultra­ obedi re, si Romanus pontifex in errorem delabi pos­ montano rum, uti dixit, exceesus et acrimonias. Ex sit, ecclesia vel in errorem ex obediontia induceretur, hisce igitur praemissis quas fere sine fine congerere ideoquo de ecclesiae etiam infallibilitate actum esset, po6s>em, minimo dubito affirmare: Io contentiones in­ vel si non obediret in contumaciam contra divinam ter nos ab iis erroribus excitatas quam maxime aucto­ pontificis auctoritatem laberetur. Utroque modo tum ritati ecclesiae docentis officere eamque infirmare; de ecclesiae infallibilitate tum de eiusdem unitate ac­ ideoque 2° infallibilitatis pontificiae definitionem tum esset. Haec omnia rem totam mihi adeo otturare non solum conversioni protestantium vel ocatholicovidebantur, ut doctrina ipsa probabilitate videretur rum non obfuturam, sed quam maximo in Anglia sal­ tem profuturam. privari. Ad hanc assertionem clarius evincendam pauca Pontificis infallibilitas videbatur dubia, quia pa­ lam, impune a catholicis ipsis fuit impugnata. In­ addam: Io quod iam ab omnibus Anglioe protestan­ foili bilitas conciliorum dubia evasit, quia a gall icon is ti bus vel acatholicis infallibilitas Romani pontificis Constantiense et Basileense acceptantur, ab ultramon- D pro unico vera doctrina ecclesiae catholicae, ut dicunt, tanis reiiciuntur; Florentinum α gollicanis plurimis romanae omnino habeatur; 2° gallicanismum aliaque reiicitur, ab ultramontanis accipitur. Nullum igitur istiusinodi systemata α protestan ti bus vel acatholicis Angliao non tamquam doctrinam catholicam haberi, invenire potui criterion, quo oecumenica a non oocumcnicis discernerentur. Ipsius ecclesiae infallibilitas sed tamquam effugia controvereistarum, tamquam propter dissensiones do inerrantioe statu, do Tonte, do exemplar doctrinarum discordiae, quae, ecclesia ca­ organo, do extensione, do conditionibus inter ecclesia­ tholica connivente, inter catholicos ipsos ad instar sticos et inter fideles ferventes omnino obscura et in­ protestantium libertatis et confusionis permittitur: certa evadere videbatur. Tessera veritatis unitas, er­ ad repellendam, ut putant, catholicarum doctrinarum roris stigma discrepantia. Praeiudicio laborare vide­ veritatem hoo argumentum perpetuo ab iis adduci so­ batur causa, do qua inter ipsos defensores accenduntur let ; 3° in hisce mensibus proximo elapsis ex conspicuis certamina. Minime, reverendissimi patres, affirmare habuimus testimoniis, quod tuditantibus ipsis An­ audeo haec dialectice cohaerere; ast caecitate ex nati­ gliao acatholicis pontificia infallibilitas nihil aliud reL vitate laborantibus homines velut arbores ambulantes nisi logica et ineluctabilis evolutio catholicae de ec­ videri soient clesiae magisterio doctrinae. Quod ex propria mea experientia edoctus assero, Quoniam tam multa de protostanti bus et acatho­ do aliis etiam asserendum. Per totum aetatis meae de- licis iam legimus et audivimus, ignoscatis, precor. Coxctl. OJOTKBAI·. tomus L1Ï. 17 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 260 reverendissimi patres, si aliqua ipsorum verba ad lit- A vocabulo venia, praepostera praeposteris nominibus teram referam. A concilio Vaticano nihil quoad sa­ gaudent. Denique, haec non mea sunt, revecen diesimi pa­ lutem animarum, nihil quod ad reditum Angliae ad fidem reepiciat alienum puto; quapropter ignoscatis, tres, sunt ovium mearum in Anglia errantium bala­ si ea quae sum dicturus ex fontibus aliquatenus forsi­ tus: „ Orbis christiani lucifer, romana scilicet occlcein, tan trivialibus et mundanis desumam. Habemus de sede superbiae suae detrusa nostrae similis effici­ igitur in Anglia quatuor praecipua diaria excultiori tur. Romana ecclesia in posterum ipsis ipsius mem­ peritia et egregio intellectus vigore conscripta. Si bris confi tenti bus inter alias societates Christianas quae sunt, in quibus tamquam in speculo videre eat locum obtinebit tamquam ecclesia late quidem dif­ communis Anglorum opinio, ea sunt de quibus testi­ fusa, antiquitate venerabilis, propter varias et multi­ monia sum desumpturus. Quatuor ista diaria una voce plices fortunas quam maximo conspicua; sed istis fatentur: P ut iam dixi, infoili bili talem pon tificiara ambitiosis praerogativis, quibus super alias orbis aliud non esse quam logicam et ineluctabilem catho­ christiani ecclesias dominio insolenti regnaro hucusquo licae doctrinae evolutionem ; 2® quod ventate doctri­ conata est, abdicatione spontanea exarmata relinque­ nae supposita, ea veritas a concilio Vaticano debeat tur. “ En, reverendissimi pairee, ip&iseima protretan­ declaran et definiri; 3® quod istiusmodi definitio tan­ tium et acatholioorum verbo, quao in infinitum cumu­ tum abest ut animos acatholicorum repellat, ut sup­ lare possem ; sed haec arbitror ex abundantia sufficere. posita veritate potius omnino ad eos alliciendos magis Iis ita positis, ad assertionem eorum qui definiapta et magis efficax esse videatur; 4® quod hoc tem- B tionem Romani pontificis infallì bi litatis protestanporo in hoc concilio et in hoc ipso certamine non so­ tiara ooo version i oh futuram affirmant, duplici modo lummodo agitur de aliqua theologiae catholicae doc­ responderé possum. Lu assertio ncque cum factis, nc­ trina, sed de sanctae sedis auctoritate doctrinali, et que ut mihi ridetur cum fidei piotate consona est. postremo de omni omnino universalis ecclesiae infal­ Non potest cum factis conciliari, quia per hosco tri­ libili magisteria ginta annos ferme ad fidem conveni omnes, demptis En ipsorum l'erba.’ , .Dogmatica definitio, quae. paucissimis, Romani pontificis infallibili tat em palam imminere videtur, non aliud eet quam evolutio logica et fortiter propugnan L Quod attinet ad acatholicos doctrinae, super quam tota auctoritas ecclesiae fun­ Angliae haec sufficiant data est. Doctrina, quae soli Romano pontifici inIam vero no dicatur, precor, definitionem Romani fallibilitatem tribuit, non est intrinseco absurdior pontificii infallibilitatis non ocatholicis tantum sed quam ea, quae eamdera tribuit infollibilitatem maiori catholicis obfuturam. Inter bis centena millia populi concilii parti. Siculi semper, sic nunc etiam ecclesiae □ostri decirn centena miBia catholicorum inveniuntur; Romanae profectus est absolute et ineluctabilitcr lo­ vd si mihi liceat propter expeditiorem rei intelligen* gicus.' Rursus: HAbstracte spectatum pontificiae tiam effingere vocabulum inter viginti millones habi­ infallibilitalis dogma et robur et firmitatem ecclesiae tantium unum tantum catholicorum invenitur. Ex catholicae adderet et augeret, viamque acatholioonim hisce decios centenis millibus octies centena millia od religionem catholicam redderet faciliorem Hiberni vel sanguiñe Hiberni Hint; et pro integra Infallibilitatis pontificiae definitio tamquam in ima- C eorum catholica fide iam responderunt et responde­ gine quidam et visibili claraque luco manifestat uni­ bunt fidele» Hiberniae episcopi. Ex his bis centenis tatis et auctoritatis dotas, quae quam maximo ecclesiae millibus qui remanent, dimidius numerus sunt ii, qui catholicae conciliant ab omnibus venerationem.1' plerumque sub patroni societati? lesu cura formati Iterum: „Nihil cuilibet sinceno mentis clarius e^>c et spirituali consilio utentes ab omni tali periculo eva­ potest quam argumentum eorum, qui supposita in- dunt imraunre. De fractione quae remanet nihil om­ fallibilitatis pontificiae veritate, necessitatem defini­ nino censeo dicendum, nisi forai tan quod sint filii tionis propugnant Opporitio ex inopportunilatc de­ martyrum et con fessorum, qui pro fide catholica et sumpta ne vel momento quidem tempons propugnari Romani pontificis auctoritate et iuribus contendentes potest Insuper difficultates contra doctrinam ipsam contra tynmnidem regis Angliae gaudenter san­ insinuare, eodem ipso tempore profitent» inoppor- guinem et vitam effuderunt. Ab eis ct ab eorum tunitatem tantum definitionis impugnare, nil cet nomine suspicionem mentis a veritate et fidelitate aliud quam de re gravi decipere, et ex una parte ami­ catholica aversae tamquam temerarium et iniurioeum corum fiduciae iacturam fecero, et ex al tern parte ab arbitror repellendum. En, reverendiæimi patres, testi­ adversariis minime arma eri fiere.u monium veritati? de patria mea. Rursus: ,Ji qui huic definitioni adversantur non Attamen ne .vestra patientia et erga me humanitate iam doctrinae veritatem, rod tantum definitionis op­ abutar ad clausulam veniam. Minimo dubitari potest portunitatem impugnant. Ast ingenue fatemur nos Romani pontifici infallibilitatem implicite quidem. ex corde gloriari de directa eorum ratione agendi, qui D sed evidenter in decreto concilii Florentini contineri. ex adverso stant. Resisti non potest argumento eorum Nihilominus perversi» interpretationibus genuinus qui asserunt, veritate doctrinae supposita, eam palam illius decreti sensu? ita solet detorqueri, ut excluso definire inopportunum esse nequit ; immo opportunio­ proraus infallibili doctrinali magisterio nihil nisi rem nunquam istam foro definitionem quam hisce supremam iurisdictionis potestatem averero videatur. temporibus cum ex una parte eiusmodi definitio adeo Per duo ferme saecula hac interpretatione sinistra in ardenter derideretur, et « altera adeo acriter impug- diea invalescente decretum Florentini ita in dubium netur ; denique cum intestinae ecclesiae disensiones revocatum «t, ut neque a fidelibus, neque α pastoribus eam adeo MoesBariam essç deniunstrenL" ... „Ec- ad dirimendam istam domeeticam et perniciosam litem elesia Romana ri n definienda hac suprema oc vitali citari posait. Quapropter quoniam conciliorum ©ecu­ doctrina abetmeret; auctoritate, sus confirmabit menico rum muneris ret ut conciliorum antecedentium laxiora omnia libertatis principia, laxioremque in sinu decreta enucleent atque interpretentur; pastore? et suo opinionum discordantiam, quam etiam proteetan- fideles catholicae unitatis a concilio Vaticano praesto­ tium «celar unquam sibi vindicarunt* 1 ... ..Tarento lantur effiagitantque, ut fiorentini decreti genuinus ronrilio Vaticano arx supremae dogmaticae religioni» senau» α vobis, reverendissimi pairea, ita declaretur, proditioni tradetur, H enrona triumphali? liberalismo ut in posterum da hoc eximio doctrinae catholicae vri potum indifferentismo christiano imponatur." Sit rapite nemini dubitandi relinquatur locu·. 261 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA NONA 25 n>*ii 1870 262 ORAT1O Si in Tridentino concilio definitione decretoria A reverendi patris domini loanni» Mac Evilly omne dubium circa Romani pontificis infallibile episcopi Galviensis l. magisterium fuieset sublatum, luctuosissima mala Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ quae per duo saecula in Gallia, in Germania, in aliis etiam regionibus, ueo non ca omnia quae hodie dolen­ rendissimi patres. Quoniam tempus huiusce venerandi concilii tes legimus, audivimus, adhuc videmus, nullo modo potuissent exoriri. En, reverend issimi patres, silentii summe pretiosum sit, nc proinde fere periculum foret aoarbÎMÎDii fructus. Pariter ai do hisco gravissimis etiam unum momentum inutiliter perdere, omnibus erroribus, qui poet ultimum concilium oocurnonicum itaque poslliabitis prolegomenis, vestra benevolentia clausum exorti sunt, concilium Vaticanum taceret; fretus, statini ad rem devenio. Quoad priora tria capita constitutionis dogmati­ non solum pro opinionibus liberis et innocui * errores isti a fidelibus haberi poterunt, sed innuper per- cae nobis propositae circa primatum et praerogativas Romani pontificis, nihil in eis occurrit mihi generali plurima damna et graviora quidem ©celerino universali * ulla speciali animadversione dig­ magisterio ct sanctae sodis auctoritati ©ventura nomo modo considerati est, qui non clarisaimo videat. Meridiana enim luco num. Dico generali modo consideratis, qnia, ai spe­ clarius est, Vaticano concilio do hac suprema reticonto, ciali modo considerentur, plura in his occurrunt omni auctoritatem ccclanino docentis ubique terrorum infir­ maxima consideratione digna: or proindo nullatenus matum ot conquassatum iri, quo fiet ut membra un- assentici passum iis, quao a quodam reverendissimo diquo dispersa, unione dependentiae cum capite B oratore ex hoc ambone lecta fuerunt feria sexta ultime languescente, facilius sub guberniorum civilium di­ . eia pea, vel ab aliis reverendissimis oratoribus qui tione ct corruptione cadentia in ©celeri rus, ut dicunt, onto cum et post eum loquuti aunt, quoad motivum ct rausam ob quam haec tria capita praemissa sunL nationales evadant. Definiente tamen Vaticano concilio idooque in­ Itaque ad quocutionem istam, quae est quaestio ma­ fallibili indicio totius ecclesiae supremam rapitis sui ximi momenti, sive speculativo sivo practice conside­ auctoritatem firmanto, iurisdictio ajioslolicn, quao retur, cuius detenni nationem vel in unam vel in fons est unicus veritatis ct unitatis, ita virtute auge­ alteram portem summa cum anxietate totus orbis bitur ut nova vis novumquo robur per totum episcopa­ praestolatur, devenio: quacationeni nempe circa in­ tum diffundetur, ct omnium Christianorum fides et fall i bili talem summi pontificis cum, ..supremi om­ obedientia magnopere confirmabitur, unitas totius nium Christianorum doctoris munere fungens, aposto­ ecclesia© solidabitur, et magisterii infallibilis certi­ lica sua auctoritate definit, quid in rebus fidei et tudo sicut testudo illa romana clypeis coniunctis un­ morum ab universa occlcaia tamquam do fido tenen­ dique impenetrabilis ignea nequissimi tela accipiet ot dum, vel tamquam fidei contrarium reiiciendum sit“. Quao in isto capito traduntur do infallibilitato oxtinguet. Quapropter quoniam cx tristissimis huius temporis adi unctis, nobis necesitas incumbit doctri­ summi pontificis, mihi videntur quoad substantiam nam a Deo revelatam et a contradicentibus acriter im- vehementer probanda, tum quia doctrinam istam esso pugnatam firmiter tuendi; quoniam et fideles ot a Deo revolatam oc in fidei deposito contentam fie­ infideles α concilio Vaticano supremum do hac re C miter credo; immo credo istam doctrinam clarius con­ praestolantur iudicium; quoniam et qua© ad tineri vel saltem directius contineri in textibus istis, impediendam Romani pontificis infollibilitatis de­ undo probatur primatus contra protestantes in novo finitionem hactenus facta, scripta, dicta sunt, magis Testamento, quam primatus ipso probatur. Et si vis mngisquo evincunt et pro ventatis tutela et pro saluto probativa istorum textuum quoad infallibilitotcm in­ animarum promovenda oxplicitoo definitionis in­ firmetur, ncccsso est ut illico cadat eorum vis proba­ declinabilem necessitatem, a luminum Patro instanter tiva quoad primatum. Et secundo milii firmiter per­ precor immo suppliciter deprecor, ut afflanto Spiritu suasum est non solum opportunitatem et tempus, quod sancto qui tempora et momenta in sua posuit potestate, huius ipsius venerandi concilii celebratio suppeditat, solem ni et suprema definitione omnem dubitandi lo­ istam doctrinam nd dignitatem dogmatis evehendi cum excludente doctrina catholica de Romani ponti­ iam advenisse; verum etiam necessitatem nobis in­ ficis infallibili magisterio demum in tuto ponatur, cumbere hoc faciendi. Dico quoad substantiam, quia vehementer vellem, ita ut et ab ecclesia docento ct ab ecclesia discente in posterum omnino praecludantur perniciosae con­ quin metas aut limites generalis discussionis trans­ grediar, vehementer cupcrem quod clarae explicationes tradicentium opiniones. Liceat mihi, reverend issi mi ¡mires, votum cordis a doctissimo primate Belgii hic traditor isti capiti mei non tantum coram vobis, «xl coram Domino nostro praemitterentur, tum ad tricas verborum vel diffi- Icsu Christo emittere. Fax it Deus, ut in festo aposto­ lorum principis proximo celebrando circa solium suc­ cessoris eius nos totius orbis pastores congregati me­ morias omnes, quao nd horam nos contristaverunt, in Petri sepulcro depositas in perjicluo sepeliamus, et ut ex solo fonte, quo unita * sacerdotalis exorta est, in nos omnes copiosissimo dimanet perfecta Dei pax, in concordia fratrum, in soliditate definitae veritatis, quas noe coniungat in aeternum. Ea, reverendissimi patres, quao ut arbitror vera, sona et ad salutem sunt, humillimo dixi. Vwtrum est afflanto Spiritu sancto, qui· medius inter nos adest, de iis i udi caro, definire et decernere. Post archiepiscopum Westmonasteriensem ad um­ bonem successive vocati sunt episcopus Galvienais et episcopus Cliftoniensis. D 1 Argumentum: .Episcopus Galvieneis nibil omnino se ad· notandam babero dixit quoad tria priora capita schematis, et probare in omnibus quoad substautiam etiam caput quartum. Optare tamen ut eidem capiti quarto adiungantur ea quae viva voce a Belirii primate dicta fuerant, tura ad maiorem duri­ tatem tum nt iungis extendatur obieclum infalli bilitatia. Doctri­ nam infallibilitalu a fidelibus suae carae commuais finnisrime teneri, et libentissime se UMcnUri ila quae trun card. Dubii· neuris tam arch. Cassel lemis dixerant de fide Hiberniae. A reá­ menla quae in co utrarium afferri peasant nibil valere; ai quid valerent, potins primatum quam infallibiUUtem impeterent. Suum autem desiderium fuisse ut cititi * proponeretur et definire­ tur tum nd tollenda mala quae iam excitata rant, tum ad illa praecavenda quae in posterum oriri poaiuut Conquesto * fuiste nonnullos patre * de penuria librorum quo * sibi deesse affir­ mant, at querelam hanc Romae similem illi ease qua quis que­ reretur de penuria tignorum in sjlnu Rebus autem * ie stanti­ bus inutile ease disputare de origine quaestioni» huius, et de iis quae quaestioni omnino extranea sunt, et episcopo * suo muneri defuturo * indicum custodum et testium si ab ea que hic proponitur definitione abstinuerint * ir 263 A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 264 enlutes praecavendas tum ad veritatem darios A π ime obstant quae a quodam reverendissimo episcopo, enucleandam. Et secundo mihi videtur quod obiectum nescio quis ait1, inter adnotationes num. 97 (b) quo» infallibilitatis nimis restringatur ; vellem ut exten­ prae manibus habemus, inveniuntur, nempe: ,,In deretur ad censuras haereri minores, ita ut compre­ Anglia, inquit, aliud magnum est damnum quod ante­ henderet ea quae in monito adnexo decreto dogmatico quam catholici a1 legibus poenalibus liberarentur, et ad plenam libertatem et civilem aequalitatem cum suis circa fidem comprehenduntur. Quando dico me hanc veritatem credere esse a Deo concivibus admitterentur, episcopi et theologi publice revelatam, libenter testificor illam esse fidem con­ a parlamento interrogati fuere, utrum catholici An­ stantem dioecesum curae meae commissarum et cum gi iae tenerent papam posse definitiones relato ad fi­ plenissimo animi assensu et omnimoda mentis eecu- dem et mores populis imponere absque omni consensu ritate assentior iis quae ab eminentissimo cardinali expresso tel tacito ecclesiae. Omnes episcopi, inter quos Dublinensi et ab illustrissimo archiepiscopo Cassc- duo praedecessores eminentissimi card. Du bl menais liemi hic tradita fuere circa fidem meae gentis, quae (et nescio qua de causa corum meminit reverendissi­ nos omnes tunta laetitia affecere. mus adnotator, nisi forte vellet convertere cardinalem Et quoniam eminentia sua ad me referre dignata Dublinensem), responderunt catholicos hoc non te­ est tamquam testem eorum, quae in synodo nationali nere." Nunc, episcopi, de quibus agitur, hoc testiThurlocnsi viginti abhinc annis gesta fuere dira monium perhibuerunt, et ego simul testimonium ex docentem auctoritatem summi pontificis; gratissimi hoc ambone perhibeo; nempe, non esae de fide cathoanimi sensu erga eminentiam suam testificor (nam B lira quam omne» tenentur sub poena haeresco® credere, praesens fui ac tamquam procurator absentis episcopi quod pontifex sit infallibilia ex cathedra docens: sed decreta subseri pei) omnes arch i episcopo» ac episcopos Dei providentia quae omnia suaviter disponit et in sua Hiberniae tunc congregatos in ista nationals synodo dispositione non fallitur, non foret lutimi i unno sub praesidentia eminentiae suae, qui tunc tamquam summe inconveniens foret paucis abhinc diebus, hoc primas Armacanus praesidebat auctoritate et nomine annuntiare «re ex hoc vel ex alio ambone. Et quid sanctae sedis, testificor oce libentisaime «ibcrifnis e * exinde sequitur? „Hin responsionibus confisum pariis, quae dicta sunt circa Romani pontificis auctori­ lamentum Angliae admisit catholicos ad participa­ tatem docentem : et licet esset, ut sanctae sodi optimo tionem iurium civilium." notum oet, magna discrepantia et varietas sententia­ Si per haec auctor emendationi» asserere intendit, rum circe alia puncta, praecipue circa decreta, quae quod testificatio episcoporum iam dicta ullarn quomcollegia de regina, ut vocantur, respiciebant; nulla cumque pariem habuit in admittendo catholicos ad discrepantia quaecumquo extiiit circa ea, quae docen­ participationem bonorum civilium, vel quod decla­ tem auctoritatem summi pontificis respiciebant Nam ratio huio&modi doctrinae ullo modo apposita fuit omnibus episcopis illic praesentibus persuasum fuit tamquam conditio eorum emancipationis; ns&erit quod se solummodo proclamare doctrinam, quam omnea omnes noscunt esse a veri tat e alienum. Ideo enim ca­ Hiberni cum lacte matris suae hauserant et hauri un L tholici Hiberniae ad participationem iurium civilium Et licet eminentia sua non indigeat ullius confir­ fuerunt admissi, quia catholici sub ductu illius ce­ matione circa quamcumque assertionem quam faciat; ( lebris Hibernk-i catholici O’Connell, qui ianiiam Ge­ tamen cum illi arridere videatur, ut hoc porlii beam, nuae moriturus legavit cor suum Romae tamquam perhibeo libenter, ut in are ditnrum vei Irium talium testimonium indeficientis amoris suae patriae erg.» dei omne verbum *. hanc almam Urbem, et cuius cor adhuc in collegio Hi­ Fidea Thurlftcnsis fuit fide» omnium in nostra bernorum iacot, catholici iura civilia sua repetente» gente; et ii aliquis assereret, quod nemo adhuc fecit, eemetipsos tamquam potestatem haud contemnendam contrarium, assereret quod a veritate alieoum «set, in rtatu constituerunt, ct hoc admissum fuit a Roberto et se exhiberet reum, falsum testimonium perii i luen­ Ped primario Angliae ministro in sui * orationibus do. non solum adversus proximum, sed adversus uni­ tunc tempori» habiti», et a summo duco Wellington versam gentem. lugani cum vestra renia brevità qui tunc fuit primarius regi» Angliae consiliarius. ca, qum· iu synodo Th urlesomi gesta fuere; legum Ambo admberunt quod nunquam consentirent, ut ca­ decreta, quibus omnes archiepiscopi et episcopi eub- tholici ad participationem suorum iurium admitteren­ scripecrunt: „Primo itaque quidquid romana ecclesia tur, nisi quod quotidie timebant bellum civile, et quod de fide divina credendum proponit, ex inlimi cordis exercitu. * Angliae compositus ex catholicis Hiberniae sententia credimus et credere debemus; et quidquid nunquam adversu» suce compatriota» pugnaret. Haec reiicit et damnat, rei icimus et damnamus. Ac eet causa sola ob quam catholici Hiberniae (et secuni propterea errore» omnes, quos Romani pontifices traxerunt paucos ex Anglia) fuerunt admissi axi j«artamquam fidei adversos proscripserunt, nos proscri­ ticipolionem iurium suorum. Sed iuramcuta praestita, bimos ac damnamus, atque pro virili parte conabimur, de quibus agitur, nullam partem omnino habuerunt ut nullum eorum vestigium in nostris dioecesibus in isto bono emancipationis consequendo. inveniatur." Quid mirum ergo quod de causa Honorii tot aetate Iterum litteras communiter scripserunt ad sum­ nostra ac tam grasce controversiae excitentur, cum mum pontificem, ut dignaretur definire doctrinam facta hiatoriae coetaneoe, cuius facta noe ipsi oculi» de immaculata Conceptione, in quibus littcria sequen­ nostris perspeximus, identidem non sati» accurate ex­ tia referuntur; „Haec cum ita sint, bcaliludinem posita fuerint, si coram hocco concilio generali cx luam enixe rogamu», quod et Mqmratim iam cum toto mundo congregato alius nescio quis aa^eruerit. aliis fere omnibus Intius erclrabic catholicae antisti­ quod ista juramenta et testili cat ione» aliquid com­ tibus praestitimus, ut cx suprema cathedra principia mune liabcrent cum emancipatione catholicorum? Per sportclonnn, cuiui fidei et pol ertati» haort» existis, quinquaginta annos nostri episcopi Hiberniae talia dogmatico et infallibili decreto beatam virginem Dm iuramenta emiserunt. Iste reverendissimus emendator genitricem absque ulla peccati originali» labe fuiwe addidit: qui» persuadebit protest ont ibus catholico» conreptim definiti»" I Fuit Gnillrtnra» CUfford, epifcopas ClifUmienú». ut iam * quae a synodo *iThurl# Hi m. * statuì sunt, mi mnnui illam numerum Otxerrrtiosnm in tumo LI editarum. » Dwi. XIX. U. u » ab M. Valte. proal texebatur in A¿aotdiruat, ubi limen wl tw *ta ec4icfo nnto^raphL 265 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA NONA 25 maii 1870 266 contra fidem non agere si huiuamodi definitionem A celebratione, concluderetur quin de hac quaestione de­ decreverint patres Vaticani? Quis persuadebit pro­ finitionem conderet Nam non solum haec doctrina, lectantibus, qui certe noe levitatis ct malae fidei in­ quao nobis diarissima est, ab ephemeridibus quae con­ cusabunt? Quis persuadebit protestanti bus! Respon­ spirant ad causam infidelitatis et liberalismi propa­ deo, nemo iis persuadere poterit. Nullus poterit persua­ gandam, non solum a laici» hominibus nomine tan­ dere protost&ntibus plura alia, quao circa catholicorum tum catholicis impugnatur, sed α multis per totum doctrinam ipsi comminiscuntur. Quis protestanti bus mundum cum risu excipitur at per lutum trahitur. Angliae persuadebit, quod papa non sit antichristus? Nono ai concilium Vaticanum licet ad hoc provocatum Quis eis persuadebit, quod catholici non adorent pa­ definitionem condere omitteret, quid inde eveniret? nem ct vinum in sacrificio missae? Quis cis persua­ Semina infidelitatis, quibus mundus iam plus im­ debit, quod beatam virginem Mariam cultu latrías non pletur, altius radices agerent; torrentes impietatis et odorent? Quis cis persuadebit, quod catholici indul­ infidelitatis liberius etiam faciem terrae cooperirent gentias non vendant causa pecuniae? Sod (quod nobis Et hoc magis inagisquo in aperto est, si con­ maximo timeri debet) quis ois persuadebit, si defini­ siderentur signa temporum quao quotidie apparent tio omittatur, ecclesiam catholicam non fuisse sy­ Quid enim sibi volunt turbae, contradictiones et ani­ stema fraudis et fallaciae ab initio? Hoc foret revera morum motus summopere dolondi, qui ubique contra difficillimum. Non cet qui ignoret, quod non bene­ huiusce veritatis definitionem excitantur ab inimicis volentia gubernia protest antium catholicos prosequun­ Dei et ecclesiae, ab iis qui undique conspirant ecclesiae tur, sed potius cos oderunt. Quamdiu ipsis tutum B iura ac libertatem imminuero ct civilem potestatem erat, sub dira servitute catholicoe religionis causa pro­ in omnibus supremam reddere, ab iis qui non solum mebant; et si gladium persecutionis cras evaginaro ministros veram etiam ipsum verbum Dei ligatum te­ possent aut vellent, neo definitio infallibilitatis eoe nere volunt? Quid sibi volunt vagi isti sermones, qui in nostras aures quotidie offerantur, de violentia accenderet, nec omissio eoe retardaret. His dictis iterum, non possum quin gratias meas cui hoc venerandum concilium subiiceretur, si voci reddam venerabili episcopo Sedunensi, in quo tam­ conscientiae obsequens, si Deo magis quam hominibus quam in filio glorior, quia gloria patris est filius obediens, quod in Domino sibi et sancto Spiritui vi­ sapiens, ob testimonium quod hesterna die reddidit de sum fuerit libere definiret? Quid sibi volunt isti spirituali cognatione quae inter ecclesias Hiberniae rumores, qui paucis abhinc mensibus ex industria et Helvetiae existit, ct gloriatur se tenero in Helvetia spargebantur, quibus cervicibus nostris minabamur, eam dem fidem quam sanctus Gallus illic erexit e pe­ et forsan adhuc minamur, per subtractionem copia­ dibus sancti Patri Li i, qui ex fonte s. Cael catini eam- rum istarum fortissimarum Galliae, eo fine ut teneras dem fidem hausiL Haec est eadem fides quam sanctus misericordias nostrorum inimicorum habeamus? Si Columbanus in Germaniam invexit; fides, qua sanctus ad definitionem infallibilitatis ut par est progredere­ Bonifacios informavit sedem Moguntinam et alias se­ mur, quasi animas nostras pretiosiores faceremus des Germaniae, aliique ex sanctis Hiberniae qui tam­ quam nos et haberemus, dummodo consummemus mi­ quam apes ex apiario exierunt, fidem eandem infal­ nisterium verbi nobis a Domino lesu Christo commislibilitatis summi pontificis ubique evulgarunt Quae C sum, testifican evangelium gratiae Dei. Quid sibi volunt ista ardentissima desideria quae in contrarium adducta in hoc concilio audivi, nullo modo labefactarunt fidem meam circa huius revelatio­ quotidie audimus ut hocco concilium prorogetur, et nem. Nam ad vosmetipsos ut ad testes appello; om­ quaestionis huius consideratio in proximum annum nia argumenta quae audivimus quid erant? Praeter differatur, quasi interea reges terrae non adstitisænt, voces aerem verberantes, sonus verborum spirans cae­ et principes non essent instigati convenire in unum et des, sanguinem, schismata, ignes, fulgura et vaporos adsurgero adversas Dominum et adversus Christum fumi, adsimilis istis igneis globulis, quos nuper vidi­ eius? Quid haec sibi volunt? Quid nisi, quod votus mus ex colle Pinciano emissos1, qui in vanum abierant iste serpens humani generis hostis clare percipiat, de­ et in vaporem evanuerunt et nihil postea reliquerant. finitionem et authenticam huiusce veritatis proclaSed argumenta desiderabantur, vel si quae ad argu­ mationem suo imperio in hoc mundo maximum dam­ menti dignitatem assurgebant, adversus ipsum pri­ num et praeiudicium allaturam? Caeterum Satanas matum, adversus concilia generalia magis quam contra se non pugnat, et bono noscit quod ri in se odversus infallibilitatem summi pontificis mili­ divisus est, regnum eius non stabit ; et idcirco vix tabant. Et quidem non obstantibus querelis quo­ contra re excitaret hos antichrist! praecurreres qui in rumdam disertorum oratorum, qui in hoc ambone mundum exierant, nisi in causa sua hos motus ex­ questi sunt de penuria librorum, qua laborabant hio citaret. Simii» motus excitavit, et similia caesanRomae, quasi aliquis quereretur de penuria ligni in drica rati ci nia misit circa exaltationem matris nostrae Mylva (nam si ullibi sit copia librorum et documento­ D in caelis. Sed cum alius fortior eo supervenerit victus rum, quae ad hanoco quaestionem respiciunt, si ullibi fuit, eius vires fuerant direptae, spiritus lenis a Deo copia sit in mundo, est hio Romae), non obstantibus flavit, Spiritus sanctus super aquas insufflavit, spi­ dico istis querelis, vellem quod haec quaestio maturius ritus procellarum fuit fugatus, lux rediit serena et in hoc concilium introducta fuisset Sio enim, ut mul­ facta est tranquillitas magna. Ita hoc quoquo in prae­ tis persuasum videtur, nec patres huiusce cOncilii iam senti causa fiet, si isti (et summa cum reverentia di­ plus sex mensibus a suis dioecesibus absentes, tantam cam, sed hio libere dicam) quos proxime concernit, temporis i acturara paterentur, nec praesidum longa­ officia sua fideliter adimpleverint 2° Rebus positis ut sunt, nulla optio episcopis nimitas tantopere forsan taxaretur excipiendo longos, non dicam inutiles sermones, do die in diem pro­ hio congregatis relinquitur, quin vocem haud incer­ tam emittentes, veritatem Dei aperte et audacter pro­ ductos, sine causa, si tamen sine .causa. Et quidem non possum dissimulare vobis, emi-' clament; necessitas illis incumbit. Dico rebus positis nentissimi et reverend issimi patres, quam mihi causa ut sunt, quia vix ulli bono inserviret, e contra forsan summi doloris est, si hocco conci bura Vaticanum plena ansam vel locum daret criminationibus et recrimina­ libertate ab extra gaudens, sicuti ab intra gaudet in ti on i bus utrinque, inquirere in causas vel in circum­ stantias peculiares, quae ortum proxime dederunt 1 Allodit ad Indierò· ignea qni die Paschatis noctu ad praesenti statui rerum; ex. gr. ad quid, cui bono spectaculum accendebantur. 267 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 268 inserviret inquirere, quia nimis longum et forsan A cumbit proferendi hanc opinionem. Quid enim ? difficile esset, do origine cuiusdam libelli1 duodecim Nonno episcopi sunt iudicee, testee, custodes et qui­ abhinc mensi bus ad episcopos anglicana lingua uten­ dem divinitus constitub illius illibatae fidei eorum te missi, quos ex germanica lingua redditi, quem curae vigilanti concreditae? Per transennam et obiter dicatur, iudices eempor tamen libellum oculis meis logi ct perlegi in mense novembri proxime elapso in lingua gallicana in forma Petro et capiti oedeeiao subordinati: nec ista subor­ pastoralis celebris *, in qua infallibihtas summi pon­ dinado magis laedit eorum iudicialem characterem, tificis si non minaciter saltem acriter impugnabatur? quam in statu civili laeditur i udi eialo ius civilium iuCuinam causae bono inserviret inquirere quinam fue­ dicum, aut reveni iudices osse cessarent, ai in aliquo rit libelli iam memorati originarius textus, sive angli­ casu sit ius appellationis ab eorum renten tin ad nu­ canos, sivo gallicanus, sive pmetensus germánicas? periorem iudicem ; ot quando in cuna saeculari tenen­ Cui bono inserviret investigare in originem ve! causas tur legem administrare secundum codices legatee, qui aliorum foliorum (quae nonnisi dolorem hic causant) sunt conscripti, non cessant e&so veri iudicee ac vero quae contra in falli bili tatem scripta sunt, et quae redo­ judiciali charactere insigniri, licet secundum legem lent doctrinam quae certo non est omnino catholica? scriptam et determinatam sententiam ferre tenentur, Hisce ct similibus posthabitis, mihi liceat hic ob­ et iis non competit α lege ista in sua sententia servare quod quidam emincntisrinn ac reverendissimi discedere; eodem modo quo nos tenemur iudicium * oratore ridebantur (summa cum reverentia dicatur) ferre secundum quod iustum et rectum est Nam non memoriae defectu saltem expeditae laborare, cum con- B sumus iudices contra veritatem, sed pro veritate, questi sunt cx boo ambone de violentia cui quidam Nullatenus laodit nostrum iuridicum ius quod haboepiscopi lubiicicbantur, et omnino obliviri videban­ mus super πω alium iudicetn, ad quem recurrero tur violentiae quam supra memoravi Et quoniam arctes * est. Proinde illorum tamquam iudicum eat, scientibus legem loquor et iis qui in canonibus eccle­ cum dubitationes et lites circa veritatem Dei oriantur siae optime versati sunt; meum non «t in memoriam et proinde in discrimen adducatur, eorum tamquam revocare poenas gravissimas, quis canones sanxerunt indicum est, clarum iudicium et definitivam senten­ adversus quoscumqae, qui praesumerent auxilium tiam proferre, ne per lutum ista veritas trahatur, ac brachii sarcularis invocare vel adversus ecclwiam te! pedibus hominum conculcetur. Nonne eorum tam­ adversus eiu * caput divinitus institutum. Cum isti quam custodum est veritatem contra quoscumque excellentissimi oratores conquesti sunt de violento boetes defendere, quo minus tamquam omni funda­ agendi modo aliquorum foliorum publicorum, qui tum mento destitutum tamquam sal fatuatum foris eiiciahic Romae tum Parisiis epi^copoe aliquantulum velli­ tur? Nonne eis tamquam testibus a Deo ad hoc cabant, et do hoc dolco, videbantur oblivisci quot praeordinatu, quibus dedit non spiritum timoris sed dicteria adversus hoc concilium et patrem nostrum virtutis, omni pcethabito indigniori metu, testimo­ amantisrimum prolata sini, et quot effroutee calum­ nium in gratiam veritatis illis concreditae deferre niae ab un i venta turba foliarum per orbem lotum tamquam facti a Deo revelati? causam infidelitatis et liberalismi propugnantium, et In mea humili opinione episcopi in hocco concilio inter alios foliorum quorumdam publicorum in Gallia C Vaticano congregati suo officio iudicum, cu«tixlum, et Germania nomino tenus catholicorum, quibus ex testium dtesrent, reboa pmitis at sunt, &i hanc defini­ hac alma orbe Roma suppeditatur pabulum.... ! ut tionem omitterent Et quidem nonne audivimus priusquam fere atramentum ex calamo effluxerat, Apostolum ad Romana * epistolam exordientem cum evulgarent, non obstante secreto pontificio et aperta comminatione irae Dei de caelo advenus iniustitiam violatione fidei ct honoris, ipsa schemata nobis pro­ eorum omnium, qui venialem Dei in i niusti tia de­ posita; et ansam praebuerunt hominibus politicis, ut tinent? Nonno nos e&emus maghi ini usti erga po­ libertatem nostram episcopalem aut omnino desstroere pulum nostrum, quam erant pagani philosophi, de aut sub variis et fahis praetextibus nimis coorcUre quibas loquitur Apostolus, si veritatem Dei iniusto inioste conarentur. eub modio poneremus, a definitione hac abstinendo? Equidem isti reverendttsuni oratore» videbantur Nam cum populus fidelis fluctibus agitationis ob admittere, quod quidam episcopi proreus adversarentur controversias t-up-er hanc rem undique exortae agita­ traditionibus suarum ecclesiarum, eo quod totus clerus tur. n<»niic liabet populus ius ut labeis mente detur et populus iis adversetur. Nonne hoc «t idem ac ad­ requ»«>. et quaestio in unam vel in alteram partem mittere et» tamquam Lestes traditionum suarum eccle­ detrsminetur? Nonne habet populus aniuacuiusquo siarum nullatenus admitti debere? Ego quidem non di'KCtais ius. ut ab eorum pastoribus, praecipue ab poseum concipere, sed vobis propono, quando episcopus epircopia edoceantur veritatem Dei, et suis bene fun­ epistolam conscribit, quae non eolum suam dioecesim datis dubiis respondeatur? Et quomodo paseent epired totam nationem et nccl«ium respici at, et ai hanc D acopi suo munero in hac re fungi nisi & concilio epistolam per folia publia ciulget ; non pcesum con­ Vatirano terminetur? cipere ai in arenam in singulare certamen dwcemlat Denique quaero a vobis, reverendissimi potree, ct si valido» ictu» impendat, quo iurc conqueri possit utrum liberum sit nobis relinquere istam quaestionem re invicem valido * ictus veiporo; ct ai lorua bellatoris do summo pontifico in peiori statu quam unquam fuit. reee induit utrum no aequum ait ad privilegia vestis Si liare quaestio non terminaretur, si patres Vaticani talari» ricorrere. De hac ro nullam opinionem pro­ licet ad hoc undique provocati ab ista quaestione tero, red vretrae sapientiae submitto. Dico itaque definienda abstinerent, et provocationi undique datae *um reddere formidarent, quid inde quod, rebus positi * ut sunt, nrceeritas episcopis in- aptum reepon sequeretur? Quid olimi nisi hoc? nempe illos absti­ i AIbriit ad cpwailam liar» cemvnica. tallica et italica nuisse ab ista quaestione definienda, quae in pratenti editam K apfarftuua d/finirt VwfcìliMiìÀ ¿xtpjpjí Jfrm·»statu mundi <*t lapis angularis totam societatis molem iWm d MSOflri (fi Germania ri tfet tota mente prttediato devinciens, quo» * est firmi-aimum sustentaculum auc­ •Ma trû Haec sdnoUtio eut Ipelui episcopi GslvieniL· sd concilii lam et copularo inter se vana privilegia et attributa secretarium facta. ·- 271 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 272 de Petro praedirau. Cum itaque portae infoi, id est A Uter repetentes, sese potestatem in statu haud con­ portae erroris adversus Petrum non praevalebunt, temnendam constituerunt. Fanatici protestantes haud dubio vellent gubernia contra noe quocumque sub indo dare consequetur eius infallibilius. Haec protestantes, de quibus agitur, qui ullatenus praetextu instigare; sed gubernia ipsa definitionem curant de sua salute et rita futura (nam de aliis nulla nihib' faciunt: nec definitio gubernia instigaret, ut ratio habenda at) noscunt aeque bene ac nos scimus. gladium persecutionis evaginarent, nec omissio ea Si itaque concilium generale Vaticanum, beet ad hoc conciliaret aut retraheret, si hoc tutum foret, sed undique provocatum et veritas huiusce doctrinae nunc amplius tutum non ost 2· Si de guberniis, ut vocantur, catholicis agatur, palam negetur et a multis cum risu excipiatur, a de­ finitione abstineat, concluderent haeretici, concilium quarum quaedam dum patrocinantur, opprimunt existimare, doctrinam practice ab initio oed esiae ecclesiam, cam tamquam ancillam vel servam non creditam non esse revera revelatam. Quid inde illis tamquam dominam et reginam tractantes, revera di­ restare praeterquam concludere, prout concludere debe­ cendum at, ea nullam offensam ex doctrina infalli­ rent, fidem quae erat quasi immanens in ecclesia, esse bili tatis in sensu exposito, quae nihil novi practico prorsus falsam ; ecclesiam ipsam catholicam non esso induat, concipere; nisi forsan sint quidam qui ea istam societatem, cui promissa fuit perennis Spiritus excitaro vellent suis perversis interpretationibus, qui ancti assistentia ad eam omnia docendam, cum qua admonendi sunt de poenis ecclsriasticia, quibus foraan Christus Dominus promisit se usque finem mundi seso exponunt. Quod quidem revera guberniis istis adfu turum : uno verbo, non esse domum Dei riri, fir- 1 offensam dat, est doctrina do iure deponendi rogos ac mam en tum et columnam veritatis, sed potias systema eorum subditos ab obedientia solvendi. Verum cum fraudis et fallaciae ab initio? Si proinde, gratia Dei hac doctrina sive quoad ias rive quoad eius debitam eoe praeveniente « adiuvante, inclinarent in gremium applicationem et exercitium nullatenus confundi debot eoclerias redire, hacc omissio defini bonis eos procul quaestio infallibilitaliâ, prout nobis definienda prourceret. ponitur. Et revera cum necessitas exurgit, ut fideles nostri, 3· Obiicilur. Ubi de fide definienda agitur, debet filii regni in eorum fide firmarentur, ecclesia nihil esse «altem moralis unanimitas cx parte patrum con­ feat praei udi eia haereticorum, et semper in more ha- cilii. Insuper a maiore parte episcoporum consuli bait Dei veritatem alte proclamare. Et anne nosmot- debet pro sensibus minoris partis adversantis, quao ipsoH ten en ore * exhibebimus erga haereticos, qui vo- numerum eatis spectabilem in hac re constituit. InnUrio extra ecclesiam remanent, quam erga filios Respondetur. Sententia, quae requirit moralem nostros infirmos, quorum fidas, ut mihi firmiter unanimitatem in casu obietto, prorsus arbitraria est, pcraua?um ert, in pluribus caribo * labefactaretur, non nullo fundamento nititur; primo contraria est praxi sdom in praesenti verum etiam in futuro, si con­ fero omnium conciliorum Nicaeni, Constan tin opolicilium Vaticanum provocationi super hac re datae tani I, Epberini, Chalcedonensis et ultimo concilii cptum responsum reddere formidaret? Et sedulo no­ Tridentini, in quo semper mos fuit (testibus concilii tandum est, quod haereticos longe arcet ab ecclesia praeridibus) ut iuxta maiorem numerum suffragionon esse doctrinam infallibilitatis summi pontificis; C rum et sententiarum decreta scribantur1. Contra hanc quod maximo exhorrent est doctrina catholica circa generalem regulam nihil facit casus exceptionolis a primatum summi pontificis; et ri posterius admittere summo pontifice statutus arca residentium, de qua ponent, prius tamquam eius corollarium notarium 67 patres stabant pro una parte, 71 pro altera. In­ facillime admitterent Hisce omnibus adiici debet, structio summi pontificis concilio data per sanctum quod conversio hacretirorum ct eorum reditu. * in ec­ Carolom Borromaeum ut a definitione abstineretur, clesiam ordinario non provenit ex doctrinalibus ex- casum specialem respexit, nec a regula generali nisi poritionibas, red ex oratione humili ad Deum et bona exceptional) ter derogavit voluntate, quam praevenit et adiuvat Dei omnipoten­ 2° Hac regula de necessitate morulis unanimitatis tis gratia misericors. stabilita, Christus Dominus non satis providisset pro Oblici ta r 2< Hacc definitio offensam daret civi­ fidei incolumitate. Nam, attenta humana natura, libus guberniis, quae indo atram arriperent religio­ magnus numerus episcoporum haereri mordicus ad­ sam persecutionem instituendi in ruinam animarum. haerere posset, ac suurp errorem in concilio tueri, quod, Respondetur. Ut huic gratuitae assertioni, quae historia toste, non semel factum fuit et etiam hodierna grata quoque negari respondeatur, scire die factum conspicimus. Aulici episcopi, qui non vellem, de qaibusnam guberniis agitur; au de catho­ habent legem niri Caesarem, auctoritate civilia pote­ licis vel acatholicis? P Si de guberniis ocalholicis statis suffulti poœent habere, sicut non semel habu­ agatur, quae ecclesiam et societatem religiosam pror­ erunt, multos asseclae, ot falsam doctrinam ecclesiae eus ignorant, quao quaccumquc iura specialia, privi- D iuribus adversam propugnare, et tunc si eorum od­ legis, subsidia ecu dolatione» ecclesiae denegant, iiserio necttearia fuisset, priusquam quaestio fidei qualia sunt ista gubernia validissima, Britannicum determinaretur, qua ratione fidei succurri posset? ct Americanum septentrionale, prorsus rino funda­ Denique determinari debet quinam numerus relativus mento osecritur, quod ista gubernis ullatenus de in­ dissidentium requiratur ut moralis unanimitas desi­ fallibilitato cogitant, nisi foraan aliqui officiose deretur vel deficiat, an tertia, quinta, septima etc. agendo hanc doctrinam falso wnsu ct perperam re­ pare? Uno verbo, determinari debet quid praecise praesentent. Ista gubernia erant et foraan adhuc sunt moralem unanimitatem constituat. ecclesiae infensa, sicut mundus semper erit Dei ini­ Quoad observationem relate ad sensus minoritalis micus. Et m ecclesia aliquali libertate sub iis gau- in concilio, equidem quidquid personalem offensam drat, •i gladius peraecutionis iu vaginam mittatur sapit, procul aversari debeL Sed quawtio hic non eet in vastis regionibus istis guberniis subieclis post de peraonis, f*ed de principiis in aeternum duraturis. dirisrimas pcrwutiones per plura hiocula patienter Et licet de personis ageretur, nonne et maior para quo­ toleratu; cumam caneas hoc attribuendum «t? Anne que suos sensus habet, quibus quoque consulendum benevolentiae ministrorum gubernii erga nos? Nullo eat? Et quidem tyrannica agendi ratio deprecari modo, ird caiUH mere politici!. Idei reo hoc contingit, « PaUavldni. Hûttria ronalii Tridíidini. Ub. XVI, cap. IV quod catholici iura «ua civilia ad ¡miar Apostoli for- n. 19. 273 274 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA NONA 25 maii 1870 debet ex parte minori· sicut ot maiori· parti·. Et si À iam advenit respectu doctrinae infallibilitatis Romani aliquid minus docena in aula conciliari gestum oeito, oc cum ipsius ooclesiao constitutione fides ab ipsis firmabitur; contra insurgentes errores essentialiter ot ox Christi institutione intertexta? Quid mundum vastantes propugnaculum validissimum pro­ itmpio novi in relationibus Romani pontificis cum videbitur; ct magna gloria Deo et matri nostrae episcopi· per definitionem accederet? Et si eit vere ecclesiae redundabit. revelata, quomodo episcoporum i un bus noceret? Deus ORATIO enim in buu institutione sibi contradicere nequit. Epi­ reverendi patris domini Guillelmi Clifford scopi quidem sunt ox divina institutione iudicos, testes episcopi Clifloniensisl. ot custodes fidei; sod ox eadem divina institutione, Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ indices, testos ot custodes fuerunt semper subordinati ]B summo pontifici, Christi in terris vicario; ct nulla rendissimi patres. Timeo quod maxime inopportunum existimabitis, iuru sibi vindicaro possunt prneter ea a Chnsto concesfcu et iuxta modum et mensuram concessionis. Hoc me vobis hoc hora verba facere de opportunitate^ post­ officium iudicum, testium ot custodum fidoi exercent quam tot verba de hac re dicta sunt. Non potui in propriis suis dioecesibus, in conciliis provincialibus tamen omnia silere, cum iam ab initio semper oppo­ et ganoralibus. Noe eorum •ubordinalio aut ius appel­ situm me expressi opportunitati hanc quaestionem lationis ad iudicem supremum ab oorum sententiis agendi; et nunc non minus inopportuna mihi videtur nocet eorum iudiciali characteri aut officio; sicut in ratio qua eam tractamus, scilicet solitario et a quae­ republica civili et curiis saccularibus constat, in qui­ stione do ecclesia separatim. Ea quao audivimus a reverendissimo et sapien­ bus quotidie videmus appellationes ad superius tri­ bunal, quin iudicos a quo veri indicée esso ccesent. tissimo archiepiscopo Westmonasteriensi non mo ab Utinain I isti qui indopendentiam episcopatus super hac sententia removerunt: quaedam autom quae dixit, pontificem tam aenter vindicant, similem indepen- in hanc ipsam sententiam, praesertim vero quod dentiom iis vindicarent respectu civilium potestatum, spectat ad necessitatem non disiungendi quaestionem quao solao iura episcoporum et ecclesiae semper in­ de auctoritate ct infallibilitato Romani pontificis a vaserunt, nec adhuc invadere cessant neo cessabunt. quaestione do auctoritate et infallibilitato ecclesiae, 5° Obiicitur. Haec definitio ansam dabit infirmis verba mo ron firmaverunt. catholicis, ut ab ecclesia deficiant. c * **— ’ Anraiotntom. w E ¡dsco pu i Cliftonknih exùtimirc r dixit Respondetur. Multo plurcs scandalizarentur, ot opportuaoin nullatenus ewe venire hodie ad propositam defini­ eorum fides infirmaretur si in praesentibus rerum tionem. Modum quo hulusinodi quaestio introducta est eibi udi unctis a dofinitiono abstineretur. Et si sint, qui non probari. Arch. Wcstmonasterieu^cm diiiaie noram non suae obstinatae superbiae cedentes, ab ecclesia disce­ esse quaestionem hanc, aed α Reculo decimo septimo et decimo octavo agitari coepkse, et per dubia circa pontificiam infalliderent, ad quam vix unquam pertinebant, qui ex nobis bllitatem obscurari ipsam Infallibilitatem ecclesiae, et quoad exierunt, quia do facto non erant ex nobis ; solummodo Anglo·, eorum conversionem nullo effie&dori medio curari poaie dicere possumus cum mise ri conio Salvatore mundi: quam definiendo pontificiam infalhbllltolem. At contra per­ suasum sibi esse Au gl is non pontificiam InfallibUitatem pro­ Sinite illos: caeci sunt et duces caecorum *. Apud ec­ ponendam, >ed potius pontificiae potestatis naturam explican­ clesiam Dei magistram veritatis, licet erga filios suos dam , eis ostendendam Romanum poutlflcem non ease tyrannum, errantes tenerrimam matrem, nunquam in moro erat, nec tyrannidem ease ecclesiae potestatem. (Haec suprema verba licet haeretici obluctarent, veritatem celare ac eub minus grata patribus fuisse reprobationis signa undiqne facta luculenter ostenderunt). Novam utique non esse quaestionem modio tonore, cum necessitas erat, ut in prneeenti casu, hanc; did tamen posse quod apud Anglos sopito erat. Edocto· ut super candelabrum posita toti Dei domui elucescat. semper Anglos fuisse de infallibilltate ere ledae; at utrum inCum certum sit multo pluros scandalizatos foro ex fallibUitotis obiectum in eolo Romano pontifice, aut in pontifice 'definitionis omissione quam ox cius confectione, rebus simul eum ecdesia resideat, hoc creditum fuisse semper ad scholas pertinere. lude autem descendero quod ai definitio positis ut sunt, nihil aliud nobis restat, quam inter edatur, doctrina haec nedum protestontibus sed et pluribus duo mala minus oligore. etiam inter catholicos nova prorsus apparere debeat Addidit Inter haec omnia semper in memoria tonendum D dolendum quod parvi admodum flant difficultates · nulli· palribos propositae in ordine ad proprias dioeeeeea Exponendas eet, quod aliqui oblivisci videntur, nompe quod sancti * Spiritu· assistentia hoc concilium diriget non solum veritatem, at prudenter quoque agendam, et ecclesiae historiam testem nobis esse ; quod ii minus prudenter aliquando constitu­ quoad ipsam definitionem, verum etiam quoad mo­ tum aliquid fuerit, multorum malorum caue ortam conten­ tionem in populri et familiis suri, et quantum ipei despotam conatituriro (rumoree ei improbationi * timerent, ne si definitio tamquam de fide repente po­ tigna). Caetorum, rcverendisnmi patres, verum »t quod neretur, fideles a fide deficerent; et nomina mihi quaestio ista saeculis XVII et XVIII tumultuum in data fuerunt non solum ex neophytri, sed etiam ex ecclesia ranas fuerit, et quod hoc sensu non sit quoeetio antiquri catholicis. Unum ego omnibus semper dedi *. Nolite, dicebam ipsis, agitari propter nova; red ad populos noetroe quod spectat, certum eet responsum quod erit quaestio omnino subita. Nulla erat apud ritas voces quae in vulgus sparguntur ; ritae voces quae Anglos quaestio hri de rebus; populos nostros in Αή­ ■porguntur, quod concilium sit ad hoc tantum con- 277 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA NONA 26 maii 1870 278 ts· —— vocat uni, istia) vocea, dicebam, ephemeridum scriptori * A Lac ct rebelliones contra ecclesiam excitatae sunt Per­ bus tribuantur, sed nullius prorsus auctoritatis sunt. manet quidem invicta ecclesia catholica super petram Novi ego urbem Romam, non hac ratione ros illio fundata; rod quis eius terribiles calamitates non tractantur; multa ab boatibus ecclesiae Romanao defleat? Quis dicet non maxime pertinere ad ecclesiae contra ijeain crimina iaclata sunt; nemo ipsam prae­ prudentiam cavere ne similia aliqua renoventur? Nunc cipitantiae accusavit; non debet ex quorumdam fer­ autem novi instant hostee; portae inferi contra eccle­ ventibus deaidoriia Roma iudicari. siam consurgunt, neque solum in remotioribus illis a Fateor quod n» alitor eveniunt quam ego cx- centro lucis regionibus, sed in torris etiam proximiori­ poctnbam ; et tamen quod effonnaveram indicium bus et a veritate catholica non antea reparatis. Nullum putabam experientiae meae, putabam prudentiae et potest esso dubium, quin adhuc alias regiones ab dignitati huius Urbis convenire. Certe longe aliter ecclesia divellere hostes tentent. Equidem scio quod portae inferi non praevale­ agendum esso noe docet sanctus Augustinus qui ait1: ,.Quomodo enim potuit ista res tantis altercationum bunt; sed quid obstat, quod sicut antea fuit, ita et nebulis involuta, ad plenarii concilii luculentam illu­ nuno ingentia damna ecclesiae inferantur, nisi summa strationem confirmationcmquo perduci, nisi primo prudentia utamur? Si nuno quaquaversus maximi viri diutius per orbis terrarum regiones, multis hinc atque ex his locis, ubi hostos cum filiis ecclesiae commixti hinc disputationibus et collationibus episcoporum per­ sunt, et ubi homines ab ©ceiosia facilius divelluntur, tractata constaret?' * Nos nutem istam tam gravem si ex Germania, ex Hungaria, ex Gallia, ox Lusitania, quaestionem, quao non solum auctoritatem pontificis, 1 3 ex Helvetia, ex ipsa Italia vigiles pastores vocem ex­ sed omnem auctoritatem episcoporum in ecclesia tam tollunt et nos gravis periculi admonent, quis audebit radicitus tangit, non solum non diutius antea ullo dicere has voces parvipendendas esse? Quis sibi per­ modo pertractavimus, non eoluin huc convenimus suadebit nullum aliud officium compotore occlesioo, absque ulla notitia, quod in concilio do hac quaestione nisi ut veritatem praedicet signis temporum et opi­ ageretur; red insuper quaestio introducta fuit festi­ nione publica contempta? Si vel decima pars malorum * nanter, ct extra praestitutum ordinem rerum tractan­ illorum, quae pastores isti timent, evenirent ecclesiae; darum, ct quod maximo iniunosum est, solitarie, id nonne roverissimam rationem exiget pastor aeternus est quin simul quidquam proponatur do relation© quae ab iis, qui signa temporum neglexerunt? Sed et aliam habetur inter primatum et infallibilitatem Romani observationem facere debeo. Post luctuosam illam saeculi XVI defectionem, pontificis et inter auctoritatem ct potestatem docendi ecclesia romper missioni a fundatore suo acceptae fi­ episcoporum. Quis non novit quam exaggeratae, quam omnem delis, ipsa sancta rode, ut solet et ut successoribus Petri excedentes modum sententiae in vulgus maxime his in primis competit, praeeunte, terras perditos recupe­ temporibus hac do ro sparsae sint. Si concilium Vati­ rare et novos Christo acquirere insigni successu canum nihil aliud non fecerit quam decretum de in- aggressa esL In Anglia, in Germania multae conver­ fallibilitate Romani pontificis qualecumquo edere, siones factae sunt, et in America, ubi terra nova eet, nihil dicens do ecclesia, nihil do episcopis, nihil pro­ novae et vastissimae ecclesiae ortae sunt. Quis ferens vel ad compescendas alias falsas sententias quae C ignorabit quot laboribus et quam felici successu haec sparguntur; non solum non poterit illa pax a laboribus facta sint nostris diebus? Si quaeramus ubinan- in nostris sperari, sed dissensiones ot irae procul dubio ecclesia appareat praecipua causa luctus; nonne appa­ augebuntur. Non possum non sentire, reverendissimi rebit praecipue in antiquioribus ecclesiis, in Italia, patres, quod difficultates quae a multis patribus no­ in Hispania, in America meridionali? Si contra minatae sunt circa ea, quao evenire poterunt in suis quaeratur causa laetitiae, invenietur apud ea loca quae ecclesiae postmodum acquisita sunt. In America novae dioecesibus, nimis parvipendantur. Vult reverendissimus archiepiscopus Caosaraugu­ conversiones habentur, item in Anglia, in coloniis stan us quod ecclesia regatur veritate, non opinione Angliae in quibus in dies romper novae conversiones publica. Et procul dubio sententia verissima est, si ita occurrunt Quis ergo dubitabit quin maximum sit ec­ intelligatur quod ecclesia non debeat tacere veritatem clesiae praeiudicium inferre, si dum in antiquioribus propter timorem hominum, quod scilicet magis appa­ christianitatibus ecclesia tot malis est sublecta, reli­ reat Deo placere quam hominibus. Sed si hoc modo giosas difficultates ibidem inferamus, ubi maxima intelligitur, quod, modo tota sit veritas, prudentia in nunc ecclesiae spes est, et non solum conversionibus agendo non sit maxima pars in regimine ecclesiae, impedimenta imponamus, rod etiam conversis causam quod publica opinio nullatenus consideranda sit, sed offensionis praebeamus? Quomodo ergo parvi fiori omnia caelo committenda; hoc non od fidem sed ad possunt difficultates et timores episcoporum ex his fataliemum pertineret. Habet ecclesia invictam firmi­ locis provenientium? Sed reverendissimus orator ad episcopum Sangaltatem, sed habet etiam suam sapientem politicam; D simplicitatem columbae non sciungit α prudentia ser­ 1 ensem respondens de hac re ait agi vel de bonis pentis, cum inter lupos debeat agnos pascere. Servus catholicis, et ii procul dubio accipiunt quidquid decre­ quem domui suae paterfamilias praeponit, non solum verit ecclesia, vel do malis et protestantibus, et ipei fidelis sed et prudens sit oportet, ut det omnibus licet non sint cx proposito offendendi, tamen non sunt cibum in tempore. Licet ergo ecclesia opinione publica audiendi in tali causa. Sed in primis ista divirio manca et ieiuna est. Sunt catholici boni et mali, sed non regatur; non tamen eam impune spernit. Iam ‘vero,, reverendissimi patres, considerato qui mali non ideo negligendi quia moli sunt; rod quaero ecclesiam catholicam ; conspicite hanc Sion, et praeterea inter catholicos et praesertim inter catholicos complectimini eam. Tempus orat quando Europae excultiores sunt multi et varii bonitatis et fervoris regna *unam christianam catholicam constituebant gradus; utique boni sunt catholici qui vitam bonam rempublicam; longa serie malorum eo tandem res degunt, qui sacramenta salii» bene frequentant, qui deducta est, ut maxima pars Europae septentrionalis familias suas in timore Dei educant, qui res suas ab ecclesia divulsa sit: in aliis etiam regionibus tur- impendunt in bono ecclesiae sive in guberniis civili­ bus, sive in magistratu sive in professionibus iuria, sive in exercitibus sive in aliis modis. > De baptirrw contra Donatista!, lib. Π. cap. IV, apud Omnee isti homines praesertim qui inter protê­ Migue, P. L, XLI1I. 129. ¿79 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES ¿so ttantes vivunt, eunt plus min ωve in controversia ver- A mota sunt super filio suo, illam autem spuriam quae sati, et necessario; quia debent causam suam cum potuit dicero: scindatur puer. Eminentifisimus canlinalie Dublinensiw provo­ «ociis suis tueri. Maximum est periculum, magna contra fidem tentatio istis hominibus imponere novum cavit ad exemplum populi Hibernici, ut probaret iugum, atque ita imponere praesertim si specie tenus frustra gubornia tentare ecclesias nationales inter (quidquid sit in re) eo videatur tendere ad libertatem populos catholicos stabilire. Ütinam ego possem ar­ suam magis coarctandam. At si decretum de infalli- gumentum eminentissimi praamlie corrobare exemplo bilitate Romani pontificis, prout nobis proponitur, gentis meae, exemplo gentis Scotorum, exemplo Bo decernatur, nulla addita explicatione de auctoritate raoiae, exemplo Germanice superioris, exemplo ecclesiae, praesertim si simul considerentur extremae Danimarca^, exemplo S\etica, exemplo Norvegia·! In illae theoriae, quae ubique sparsae sunt, et u promo- omnibus istis regionibus guberniis nimis feliciter suc­ toribus promoventur, et in omnium manibus vereantur cessit Iu nationolibus ecclesiis congregandis. Quoi· et contra quas nuDum ponitur remedium ; imponibile etiam eminenti^imus cardinalis dixit do gente Hiœt quod multi ex his hominibus non offendantur et bernica, ipse non solum \erc sed et modeste dixit ; ogo non ad indiffercntismuin et infidelitatem pellantur. enim Anglus cum sim, pavum audacter testimonium Scio quod hisce temporibus mos valde invaluit om­ dare, prout libentissime facio in hoc conro&cu, fide­ nes istos homines indisenminatim vilipendere et ferme litatis ct fidei illius gentis: nunc quidem Angli malis inter haereticos considerare. Sed, reverendissimi pa­ ab ipnia in Hiberniam allatis, quantum possunt me­ tres, si catholici in Britania et in America nunc sua B deri «ludent. Sed ai mento recurramus ad illa tempora, libertate gaudent, ri ecclesia ibi et in America septen­ de quibus ominen tibini u$ cardinalis loquebatur, nul­ trionali libera est, si pontificia potestas ibidem sicut lum dubium est, nullum unquam ]»pulum tam dirum in nulla alia orbis parte libere exerceri potest, si et diuturnam persecutionem pro fide catholica tam libertas docendi ibidem ut in Gallia vindicata est ; qui­ constanter ct Iam nobili animo et tanta fidelitate busnam, quaeso, debetur post Deum, nisi horum ho­ rastinuisro. Angli non ooluiu fortiter rfd ct sapienter minum instan risei mis laboribus, et sincerae erga ec­ ut fore catholicos in Hibernia oppresserunt. Attamen clesiam devotioni ? Nemo mihi persuadebit, quod non inclytus ille populus non solum numquam induci po­ magnam iniuriam inurat ecclesiae quisquis )u * lio- tuit, ut fidem quondam α sancta aede per sanctum mi nes vel ab ecclesia repellat vel frigidos in causa Patrilium acceptam immutarent atque deponerent; eodeuao tuenda reddat immo potius oam non sibi solum, *xl Angliae serva­ Sed nec verum «t, quod in hac quaestione pro­ verunt, Americio ren at erunt, Australian .enaverunt, testantes considerandi nullatenus sink Qui ita Indri servaverunt et colonus noatris ani versis: ubiloquuntur, nesciunt quomodo catholici in Anglia et in cumquo enim lingua anglica tonai, ibi etiam fides ca­ America inter protestant» vivant, et quomodo in om­ tholica per catholico» Hiberna» plantata fuit. nibus vitae relationibus a bona voluntate inter re et Voriwima liare sunt, reverendcotimi patre». Sod protestant» existant et dependent In Anglia et quL» noMrum summo quovis etiam sanguinis sui pretio America a protestantibus maxime reguntnr catholici non compararet, ut omnia ¡Ata mala praepedita fuiaqui in minori tote sunt, nec quidquam pro ecclesia C seni, vel quod nec nunc invicti fideles ecclesiae filii valerent nisi freti auxilio protestant i um. Lege» contrae· contendant? Et crete legenti mihi historiam nostrae ferantur a deputatis praecipue protestant ibus ; Angliae non potisi non probari eorum sententia, qui tota libertas ecclesiae, tituli possessionum cccl»iasti- concludunt quod «i cautius et prudentius cum regina oaram, libertas instructionis, statu * et libertas regu­ Elieahctlia actum fui^ct antequam ad thronum larium et monachorum, etiam ¡pea civilis possesso conscenderet, ct cmn primum regni gubernium catholicorum inter magistratus, in exercitu, inter MNcepinet, dira illa div ubrio Angliae a rodo apostolica, iuris perit» omnia pendent a modo, quo protestantes et omnia inde suhroquula mola averti potuissent erga conciv» sue * catholicos afficiuntur. Nemo ergo Quod inulto magi» verum «t de tempore regie» aarerere potest, quod non maxime spectat od pruden­ lacchi II. Habebamus tunc regem catholicum ; pluatiam ecclesiae consideraro utrunme opportunum ait quam dimidia par- jiopuli adhuc avitam religionem protestantes contra ecclesiam in hisce regionibus ex­ tenebat, et ex aliis multi religionem protestant icam citare. Iniqua nobis instant tempora; in comitiis non tam ex animo quam a recenta consuetudine tene­ nostris iam agitur do legibus pro scholis puerorum, et bant: ex proceribus multi temporarii erant, et facile de bonis ecclesiasticis, ot initium malorum haec eunt: trahebantur ad eam partem, quae victoriam sibi vin­ nulla nobis suppeditabit ratio defendendi causam de dicare po cL * Magna tunc apee erat de religione catho­ bono ecclesiae, nisi mediante auxilio protaetantium ct lica in Anglia repnstinanda. Sed vix cogitari potest illorum ministrorum regni, qui bene erga nos afficiun- quam caeca fatuitate consiliarii regis tam clerici quam lar. Quod autem praesens nostra agendi ratio pluros D laici, tam in rebu» politicis quam ecclesiasticis extrema iam α nobis alienaverit, et causam noetrain debiliorem consilia semper urgebant. Exemplum regis Roboom reddidcnl et plure» in di» alienabit, experientia iam sequutus rex lacobus, simile et etiam gravius fatum nos docuit et scriptis hominum, qui in consiliis regni inveniL Extat od baptisterium Euius templi monu­ in primis praeeunt, declaratum eat, ut ego novi et mentum arte Canovae exsculptum, cui verba in­ alii necum testari poesunt scribuntur: „Gontis Stuardae ultimis." Non haec ibi Non possum non offendi, quando audio oliquoe legerentur, nec spes perii&aet de fide in Anglia in­ tam leviter dimittere timores illos, quoe plures episcopi stauranda, nec persecutio in Hibernia et in catholicos exposuerunt de timore defectionis et rchiamatis in Angliae renovata fuisset, si locobus II aurem tem­ dioecesibus soia. Audivi plures dicentes *. esto, ipsorum pestivam praestitisset iis, qui indicabant mala, quae damnum erit et non ecclesiae; ecclesia triumphabit eventura tenebant, si absque debita consideratione plus et in fine vegetior erit Non «t haec vox ecclesiae populis imponeretur quam eorum vir», aut etiam catholicae, non «t haec vox illius ecclesiae, quam nos praeiudicia ferre valebanL Longe aliter et felicion sane exitu actum rat sae­ non tolum magistram eed et matrem profitemur. Rex ille omnium sapientissimo» inter duas mulieres culo elapso exeuntis, quando primum aliquod solamen indicans, cum puerum in duae part» scindi iussireet, catholicis Angliae allatum fuit, et fundamenta iacta illam veram »ro matrem derrerit. cuius viscera com- sunt illius plenissimae religionis libertatis, quae poste- 281 CONGREGATIO GENERALIS QUINQUAGESIMA NONA 25 maii 1870 282 non bus hisco temporibus tandem in Anglia consum- A riensis dixit, quod licet de opportunitate sit quaeebo mata, officit ut nullus nit in orbo terrarum locus, ubi inter nos, tamen ageretur de re, in qua quoad factum cultus religionis ait liberior, aut ubi spiritualis omnes convenimus. Plores ita arguunt ac si omnes, auctoritas Romani pontificis plenius agnoscatur aut qui decreto de personali et separata papae infallibili­ liberius exercentur; Agebatur tunc do iuramento quo­ tà te adversantur, adversarii essent primatus et supre­ dam fidelitatis praœtauduo; gubernium enim angli- mae auctoritatis sanctae sedis. Alii queruntur quod cuin nullum levamen catholicis praestare volobat, nos utamur vocibus illis infall i bili talis personalis et nisi prius catholici iuramento assererent, papam nul­ separatae. Sed et ipsi defensores schematis donum ac lam potestatem aut jurisdictionem temporalem direc­ privilegium infallibilitatis diversis modis explicant; tam aut imliicctam habere in dominiis rogis Angliae, non solum in libris nuper super huc ro editis expresso rirnulquo iuraient tenore se, quod nec papa ncc dicitur agi do infallibililate personali, sed audistis quisquuin alius poscet eoe ab hoc iuramento pracetito heri revarcndksiinum episcopum Urgellensem diser­ absolvero. tissimo asserentem, quod cardo lobus quaestionis in co Non defuerunt qui instarent non licere qatholicis cat, ut infallibilibus de persona praedicetur. Quisque talo iuriuranduin praestare, inter quos erat reveren­ videt toto caelo distare verbi gratia quao de statu quae­ dissimus Ghilini nuntius Btuxcllendis sanctae sedis. stionis dicta sunt α reverendissimo Mcchlinicnsi ab Episcopi lumen cL Angliae * ot Hiberniae, ic mature iis quao dicta sunt a reverendissimo Urgellensi. Et per pensa, ot prae oculis habentae gravissima damna tamen res semper tractatur ac si nos de una eodemque ecclesiae eventura, quae merito timebantur, cen- B re ageremus. Si statua quaestionis non prius claro suenint iusiurnndum praestari debere, et ipsi reapse proponatur, idque non orelenus aut ab uno vel altero praestiterunt simul ac superioree ordinum regularium, Deputat ion is membro, sed in scripto ct cum auctori­ et cleris et populis suis praestandum commendarunt tate; longissimis orationibus nihil unquam profi­ ciemus. anno 1778. Reverendissimus dominus Butler nrchiepiscopus Em i nent i bhi mus Dubii nensis arvhicpiscopus emi­ Casseliensis scribens anno 178G ad vicecomitem-Kon- nent issi inum Pragemem reprehendit, quasi negaro mare, narret se rem totam explicasse eminentissimo voluisset curam totius dominici gregis soli Petro com­ cardinoli Marefoechi tunc temporis Hiberniae protec­ missam fuisse, vel quasi dixisset uni episcopo com­ tori, ot addit, cardinalis in sua responsione summo­ petens esso »o in rebus alienae diocwscox ingérera pere probavit quae a me illi scripta fuerunt; quao Non dixit hoc eminentissimus Pragensis, sed cum approbatio eminentissimi viri postea confirmata fuit vellet ostendere quantus nexus existerai inter quae­ a papa et a congregatione de Propaganda fido, qui stionem do primatu suinmi pontificis et quaestionem etiam probaverunt iuramenti formam. Quarum om­ do iuribus episcoporum, ut indo concluderet non posse nium approbationum vades authenticae sunt ipsae recte tractatum unum α tractatu altero separari, dixit litterae a sacra congregatione conscriptae, ct quae iura episcoporum alia esse spectantia ad suas dioece­ apud me servantur. ses, alia spectantia od ecclesiam universalem ; per quao Scriptor anglus qui historiam conscripsit dc iis, verba aperio allusit ad iura episcoporum in conciliis quae tunc temporis acta sunt, postquam de prudenti 0 generalibus. Numquid extra ius nostrum egimus, cum agendi ratione tunc inila ab ecclesiae praesulibus do parvo catechismo pro universa ecclesia egimus, disseruerit, ita concludit: Venerabilibus liis viris debi­ quando egimus de episcopis, de vicariis et aliis ad tóles sumus liberi exercitii nostrae religionis et securi­ disciplinam universalem ecclesiae spectantibus? Et tatis proprietatis qua fniimur. Si aliquando evenerit quod haec iura episcoporum màximum nexum habeant ut ulteriora iura nostra assequi possimus, ipsis in cum quaestione de infallibilitale Romani pontificis, primis debebitur noster successus. Ob defectum vel exiudo putet quod eunt qui ad infallibilitatem similis prudentiae, heu! quoties maiores nostri experti Romani pontificis defendendam dicunt episcopos in sunt, quod maximi hostes religionis sunt immoderati concilio generali non es>e vere indicés, red tamen religionis assertores. Hinc sicuti ab initio semper habere tantum iudicium assertionis, eius scilicet ac­ dolui quod haec quaestio agitari coeperit, nec senten­ ceptandi quod iam ante auditionem causae tenebatur tiam meam hac de re mutaverim; ita nunc pro corto tamquam Judicatum. Sed posterioribus hisco diebus habeo, quod non solum nihil boni sit sperandum ex etiam graviora audivimus et legimus1. solitaria definitione huius quaestionis quibuscumque Initio huius concilii nihil gravius vel dirius ex tandem verbis concepta, sed nisi simul cum decreto hoc suggestu nobis nuntiatum fuit, quam quod pleno do Romani pontificis auctoritate tota quaestio do admitteretur episcopos voro iudiccs esse in concilio ct auctoritate ecclesia© et episcoporum lucido et logice causas fidei cum pontifico iudicnre, ct stricto omnino ct splendido populis exponatur, lites et perturbationes interpretari ea verba primae consti turionis dogmatiubique non imminuentur sed augebuntur. Sed do D cao: ,.Sedentibus nobiscum et iudicantibus universi hisco salis. orbis episcopis.' * Sed non solum iam plures hoc iudi­ Plura dicenda paraveram do argumentis a patri­ cium extenuant, sed alii et i pee reverend issi mus Edœbus allata circn schema ipsum in genero spectatum. senus arch ¡episcopus, cuius opus nuper typis editum Sed cum tot alios doctos viros do his rebas disserentes corto non levis est auctoritatis ad explicandum quid per audivistis, nolo vos ultra verbis meis fatigaro (signa decretum infallibilitatis stabiliri velit, expressis verbis approbationis): unum est quod advertam oportet officium episcoporum in concilio etiam generali revin­ Plures oratores dixerunt agi do ro luce meridiana cit ad hoc, ut consilium praestant pontifici, conque clariori. Mihi autem videtur o contra non solum nos in eadem categoria adnurnerat cum aliis theologri. En meridiana luce carere, sed quo magis procedimus, illius verba art. 3 pag. 151’: „Licet Romani ponti­ tenebras crescere. Docst nobis primum fundamentum fices in iis decretis edendis uti soleant consilio rivo claritatis, scilicet ut bene intelligatur status quae­ episcoporum, qui vel in oecumenica vel in particulari stionis inter partes contendentes; quo pinne }>atrcs synodo sint collecti, sive sanctae Romanae ecclesiae loquuntur, tanto evidentius liquet quod eadem verba, 1 Alludit ad ingentem opnsraloram wriem. qoie Ume eaedem phrases diverso plano sensu ab aliis ot ab tempori» sive yrv five con/ra alii* *tu»L aliis nccipinntur. ’ losephns Cantoni, dr donatica R.wv Reverendissimus archiepiscopus West monaste- pontificis infnUiMiitate nnnpte drfinibititote, Bnaae, 1870, p. 161. 283 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 284 cardinalium, sive aliorum doctorum; attamen haec vere et plene a fautoribus utri usque sententiae exa­ externa subsidia, ut licite et prudenter agant, requi­ minetur, fratres vostri non sunt, hostes sanctae sedis runtur, non autem necessaria sunt existimanda, ut ea sunt? Videte Galliam, videte Germaniam, videte A modecreta vi cogendi fideles potiantur.“ Expressis hic ricam, Lusitaniam, Helvetiam, videto omnes region» verbis traditur quod etiam in conmina generalibus unde isti fratres venerunt; considerate deinde eccloepiscopi consilium tantum praestant pontifici. Quis siae historiam per quartam saeculi part, m in Europa non videt hanc quaestionem tangere ipsam radicem quidem ob malorum persecutionem luctuosam, alibi autem ob dilatatam fidem gloriosissimam. Si quando i urium episcoporum? Haec notavi non quasi pro instanti vellem innuere, hisce temporibus aut fid» praedicanda, aut libertas quod eminentissimus Dublinensis verba eminentissi­ ecclesiae adstruenda, aut institutio juventutis catholi­ mi Pragensis prava aliqua intentione in contrarium cas ab incredulis vindiotest sive Et in commentario in Lucam capite XXII ita fides Petri sive ecclesiae eius, sed contra inferorum docet: Ego rogavi pro te, ut non deficiat fides lua. portas stat inexpugnabilis, ut haereticae p-rfidiau ua „Hoc argumentum efficax est pro sede Petri et sue­ impietatis labo numquam inquinetur. ** Quod clarius cessero illius, quod fides eius non finaliter de-c explicans contra perfidos pontificum obtn * latores ita ficiat" *. inclamat: „Suus ergo (cathedrae Petri ailirot) scrNeque aliter summus etiam et sanctissimus vir, vendus est holior, quomodocumque vivat qui in ea qui ulter Germaniae apostolus appellari meruit, pmesidet; qui certe propter cathedram iuxta divinam beatus Petrus Canisius, qui in Colonienri archidioe- ordinationem ’hoc habet privilegium, nuHuui ut cesi natus ct primus Germanorum societatem Icsu in- haoreeim profiteatur nullumque in fide defectum sen­ tiat : quandoquidem oravit ct exoravit Chi Mus no 1 Argumentnm: .Rererendifrrimui Ratisboaemh ad remo­ Petri fides deficeret, qui j>uos fratres in vera doctrina vendam suspicionem quae post prolatas a nonnullis patribus debet ubique gentium confirmare.· * Quae verba beati objectiones tre ne rari in aliquo potuisset, ac *1 Germania com­ Petri Canisii valent contra illos qui ad infallibilitatem munem eeclesioc doctrinam de infallibilitate Romani pontificis Romani pontificis requirunt cius impeccabili!atom. minus fideliter retinuerit, nonnullos dixit e suis maioribus re­ censere se velle qui eam in Germania aperte propugnarunt Post haec autem mirum sane non est, in GorEt in primis attulit tum Albertum Magnum commentario in munia sanam hanc doctrinam a nobis per duo con­ Mallii, cap. 16, et comment, in Luc. cap. 2, tnm b. Petrum Casequentia saecula semper ot ab omnibus orthodoxis nislum in celebri aun doctrina chrialiana einsdemque notis, servatam fuisse. Testis est, ut obvia omnibus exempla et in notis circa evangelinm et festum «. apostolorum Petri et Pauli. His autem adinnxit quatuor celebres canooiet&s. adducam, celeberrimus canonista Franciscos SchmalxSchmalxzrueber in suo iure ecclesiae lib. 1, p*rt 4, tit 31, grueber qui in universitate Bavariae Ingoistadii et Reinffestnel lib. 2 decretalium, lit. 2, Schiuder in sua iurisDilingana diocceeeos Augustanae vixit et docuit, in prudentia canonica civili libr. 1, tract. 6, cap. 2, et Panium Layman in sua theologia morali lib. 2, track 1, cap. 1.. Ideo D suo iure ecclesiastico, libro 1, parto IV, titulo 31, hanc autem «e canonistas potissimum attulisse ut palaci fieret stre­ propositionem statuit et probat: „Summus pontifex nuos i uris defensores nullatenus timuisse ne episcopi swu auctoriest certa ct infallibilis regula veritatis, et supremus taie indicandi in rebus fidei ei marum privarentur, sl Roma­ index controversiarum fidoi, ita ut in his publico nas pontifex supremi et infallibilis indicis potestatem habeat indicio definiendis errare non posrit; et quidem ita ut Addidit clarissimos in Germania viros ia variis unlverritatibus et collegiis doctrinam hanc propugnasse semper, et theo­ summus pontifex m fidei controversiis definiendis in­ logicis argumentis illos trasse. Nullum autem dimensum in fallibilis fit independenter a concilio." Secundo sta­ Germaniae scholis hae super re habitum esso usque ad tempus tuit et probat: ,,Ραρα, ut universalis eccleeiao epi­ in quo Febronius disseminare errores suos coepit Demum in scopus, eet infallibilis regula morum, ita ut decreta eorum quae dixit confirmationem attulit decreta conciliorum Pragensis et Coloniensis, et concludi evidenter inde patere eiusdem, quibus aliquid ut honestum vel inhonestum, quaenam vera Germaniae fides sit circa pontificiam infalli­ licitum vel illicitum universali ecclesiae proponit, bili ta lem.* praecipit vel prohibet, necessario vera, nulliqoe errori • Cf. reverendissimi oratoris opusculum: Beati Alberti obnoxia esse poseint. ** Sfagni ecclesiarumque Germaniae doctrina de infallibili Ro­ mani pontificis magisterio testimoniis aliquot illustrata. Neapoli, Eandem prorsus sententiam exhibet alter celeber­ typis Vincenti! Manfredi, 1870, 16 p. rimus canonista ex ordine sancti Francisci, Anarletua • f>ico ed. Vatie. Vide B. Alberti Magni opera omnia, Reiffenstuel episcopi Frisingenris tunc temporis theo­ Lugduni. 1651, tom. IX, fol. 308. logus, in librum II decretalium, titul. 2. « Op. cit, tom. X. fol. 326. ORATIO reverendi patrié domini Ignalii de Senestr éy episcopi Ratisbunensis l. A. SESSIONES POBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 288 Accedit tertias Fnndscus Schmier ordinis sancti A oesibus Bavariae, in quibus curam animarum gv^ai, Benedicti ex monasterio Otten burenri dioecesis adeo firmam inveni, ut sine ingenti omnium piorum Augustanae et cancellarius universitatis Salisbargen- offensione contraria opinio proferri ct sustineri non ris, in sua iurispmdcntia canonica cwüi, libro I, tract. posaiL In ipsis quoque theologicis scholis, superatis V, capí 2. Neque aliter Paulas Layman, qui saeculo perversitatis temporibus, sana doctrina semper habuit XVH Ingolstadii, Monachii et Dilingae theologiam et adhuc habet egregios tam scientia quam numero moralem et ius canonicam tradidit, in sua theologia praestanta fautores invictoequo assertores, quemad­ morali, libro II, tract I, cap. 7. Omitto innúmeras modum liber nuperrime in Germania oditus ostendiL alios, cam si ipsi canonique huic doctrinae unanimes Immo multi currebant anni, quibus opinio Romani adstip olantur, de rei dogmaticae tractatoribus certe pontificis infallibilem auctoritatem negans in publi­ cam lucem prodire non audebat ; erant enim pastores nullum dubium supersit Canonistas autem potissimam adhibui, ut palam vigilantes, et potentium favor errori non palam pa­ fiat maxime strenuos ecclesiastici iuris assertores non trocinabatur. Sane rectam et antiquam doctrinam recentLsturno timuisse, ne episcopi auctoritate indicandi in rebus fidei et moram priventur, si Romanus pontifex etiam tempore in Germania longo communiorem supremi et infallibilis iudicii potestatem habet Ma­ penes theologos fuisse, amplissimo testimonio ostendit nent enim episcopi vere iudices primo in diooceubus sacrorum bibliorum in gtrmaniram linguam vendo, tuis, manent in conciliis particularibus, manent etiam quam doctor Allioli iam professor in universitate in conciliis generalibus. Quid enim est indicare, quam B Monacensi, modo praepositus capituli cathcdralis cognita causa sententiam cum auctoritate proferre? Augustani, edidit et adiectu praeclaris notis illustra­ Quilibet autem iudex veritate tenetur; et ei omnia vit. Haec traductio ab ipsa apostolica redo probata, c¿ pro veritate ct nihil contra veritatem rive intrinseca ab omnibus Germaniae episcopis laudata et commen­ sive extrinsecis rationibus cognitam, nec a veritate data esL Igitur ad Matthaei caput XVI praeter alia dissentiendi ollum ius habei, numquid idcirco non vere egregia haec notat doctiaumiB auctor: «Solummodo iudex est? Si apostoli cum Christo iudirabunt, nonne visibilis et personalis petra semper ea erat, quae sua veri iudices eunt? ita et episcopi com vicario Christi fide ecclesiam ab inferorum portis, hoc est, α corrupta indicantes, licet dissentiendi potestate destituantur, et faba doctrina servavit ** Et ad Lucae caput XXII : veri iudicee censeri debent; quod canonistas et dogma­ «Dominos promittit hi * verbis ccderiac tuae capiti et ticos illos plane non fugit. Et haec sufficiant contra legitim» eiusdem successoribus, ut vera fides nun­ obiectionem illorum qui inter iura episcoporum etiam quam in ipria defectura sit; quod fieret, si publice ius dissentiendi a vicario Christi in rebus fidei et coram ecclem errorem docerent, aut errori asseninorum recenseri volunt, quod profecto aliud non est tirenL Hoc autem nunquam factum est, neque un­ nisi licentia errandi. quam fiet-“ Verba Allioli. Itaque id unum observo, omnes illos «cientia daLucalenliwjnito etiam modis id ipsum dicitur in risaimoe viroe in variis universitatibus vel collegiis notis, quas recentior adhuc auctor suae sacrorum Li­ Germaniao eandem de supremo ot infallibili fidei bilo rum in Germanicam linguam versioni explanatiomagisterio Romanorum pontificum doctrinam con- C nis causa adierit ; quae veraio pariter fere ab omnibus stanter tamquam veritatem revelatam ab ecclesiae ortu Germaniae episcopis laudari et approbari meruit continuam et communem profiteri, eamque Scriptu­ Cum vero una alteravo venio in omnium clericorum rarum et traditionis testimoniis ct rationibus theo­ et plurimorum Lucorum manibus teratur; nonno utra­ logicis comprobare- Nullus hac in re di-^eaMiv m que evidenter communem de infallibili Romani pon­ theologicis Germaniae scholis, nullum dubium iu ca­ tificis madriteno sententiam et doctrinam testatur? tholico populo usque ad ea tempora, quao illuminatio­ Quid plura? 'Nonne etiam novissime provinciales nis et declarationis audiunt; quando latius propagatis synodi in Germania Colonicnaia et Pragensis ve­ ideis non in catholica Germania natis Fcbromus ex tustiorum vestigia sequentes, eandem antiquam et impuro fonte pestiferos errore» hausit et diffudit; communem doctnnam libenter et aperte professae quando illis ideis imbuti nou solum principes seculares sunt? Ex bis plane consequitur, catholicae Ger­ ecclesiasticam potestatem ribi vindicare satagebant, maniae fidem in hac re non debere existimari ex red etiam primarii Germaniae praesules in thermis novissimis quibusdam turbis, cx guberniorum agendi loci Ems congre&u falsae libertatis cupidi apostoli- rationibus, ex scriptis ct clamoribus temerariorum, cae sedis auctoritatem et iura aggredi conabantur. qui catholicum nomen nunc praeseferre ambiunt, quod Exinde discors inter dictos sententia, exinde a guber­ factis negare non desinunt. niis celebrata, promota et in praxi frequentata feFidelis *ane populus fidelisquo clerus oecumenici broniana perversitas, exiudo theologicum scholarum concilii infallibilem auctoritatem venerantur; eius doa guberniis corruptarum ruina, exinde continua apo- D finitionem in hac quoque causa nullatenus timent. stolkae codis monita et iudicia contra invalescentes neque novum doctrinam inveli i autumant, sol anti­ errores, exinde dubia ct minus «anuo opiniones etiam quam veritatem confirmari cfficaciusque proponi et iu erudit» catholicis viris, exinde vero etiam immensa stabiliri gratulabuntur. Et si sint qui timeant, nc catliolicae rei domna. Neque tamen novus error anti­ malevoli abutantur hac definitione ul scandala, vel quam veritatem vicit aut expulit, neque in catholico turbas excitent et ecclesiam debellent, certum ompopulo sinceram mentem corrupit. Ipee enim credit, nibuo esto eosdem malevolos audnrionn usque futuroa, iupremis apostólica© sedis decretis et iudiciis in rebus ei pavidos no» aut anxias in veritatis defensione et fidei et morum non solum oris wd etiam cordis professione reperi ren L Fideles vero intelligentes, &c obedientiam internuinque mentis assensum prae­ quidem superaedificatos esee super fundamentum standum cbm; quem nomo iure ’ postulare, nemo apostolorum et prophetaram (quos nunquam in ci­ recte praestare potest, nisi auctoritas ab errore im­ tando hcc textu omiasot» c=. S6 -« P. u. obtinuerunt; et sumini pontifico» non distiterunt. At­ t,dt, m. tamen si hoc tempore credidissent quod sua iudicia < nt, Wb. H. IV - P. L- L dt, IW 293 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA 28 maii 1870 294 erant infallibilia, restitissent; sed non restiterunt. Et A iam finitam, iam judicatam ipsemet iudicare iterum lune in bis circumstantiis congregatum fuit concilium voluisset. Illi episcopi certe non credebant papam A relátense, in quo Constantinus ipsemet expensas epi­ esse infallibilem. Et tandem Zoeimus ipse quaestio­ scopis subministravit, ct in quo multi episcopi plus nem iterum iudicavit, et iudicavit hac viee iuxta Inno­ quam ducenti convenerunt, ibiquo illa quaestio saltem centium et condemnavit Pclagianos per tractoriam iuxta multos theologos definita fuit, quod baptisma epistolam, quae omnibus promulgata fuit praecipuo non erat reiterandum ; ct tunc patres huius concilii Africanis, qui do boo ipsa responderunt quod etiamsi scripserunt ad sanctum Silveetrum his verbis: ,,Pla­ iuxta eorum placita egisset, attamen libere sic cuit per to quia maiores dioocew» tenes potissimum egisset. Sed adhuc aliquid restat; Zosimus moritur et omnibus insinuari.‘* Si sanctus Silvester credidisset infallibilitatem pontificiam, non ¡nituisset salteranno Bonifacios fit summus pontifex. Tunc Pelogiani recri in i natione admittere hoc concilium: attamen illud reclamaverunt ad concilium universale ot haec eet admisit, et admisit etiam rogationem patrum con­ occasio, in qua sanctus Augustinus illos confutavit; cilii qui illi dicebant, quod quia maioree dioeceses te­ scribendo enim circa illud ad Bonifocium aie loqui­ nebat, illorum decisio ab eo omnibus insinuaretur et tur1: „Aut vero congregatione synodi opus est, ut aperta perniciee damnaretur: quasi nulla baeresis ali­ daretur. Haec facta mihi videntur satis clara, saltem quando nisi synodi congregatione damnata ait; cum ad ostendendum traditionem non esse adeo eviden­ potius rarissimo inveniantur, propter quas damnantem, quod aliqui probaro non opportunum indicarunt, B das necessitas talis extiterit; multoque sint atque sed asserere tantummodo voluerunt quod traditio erat incomparabiliter plures, quao ubi extiterunt illic improbari domnurique meruerunt, atque inde per uniformia. * Possem dicere aliquid de concilio Nicaeno quod caetonis terras devitandae innotescere potuerunt/ Videte, reverendissimi patres, responsionem sancti habitum fuit paucis annis poet Arelalenso; sed nihil est in hoc concilio circa hanc quaestionem: et multum Augustini. Non dicit quod papa circa illud decretum miratus sum, quando in diario Hispanico inveni de­ ediderit, et quod non amplius aliqua discussione in­ cretum concilii Nicaeni quod affertur cum magna fi­ digebat; sed respondit, quod aperta pernicies, aperta ducia: ,,Quicumque pontifici Romano contradixerit, baeresis non requirat concilium, et quod satis condem­ a synodo excommunicetur. ' * Sed unum tantum volo netur per consensionem ecclesiae: et si ille puta­ dicere, quod illud decretum est apocryphum; sicut visset quod decretum summi pontificis rem infalli­ etiam concilia non habita fuerunt in Roma, sicut biliter dirimeret, illic hoc debuisset dicere, sed nihil dicitur in tabula in quadam ecclesia in hae civitate, tale dixit Et notatu dignum est, quod aliquae theo­ quod duo concilia fuerint habita ante ot post concilium logiae, verbi gratia theologia, quao olim erat galli­ Nicaenum. Multum gavisus sum illud videndo, quia cana at alio sensu ac nunc est, ab illustrissimo Bouvier illud probatio evidens erat pro primatu Romani pon­ edita, circa illa verba, quae ubi extiterunt, illic im­ tificis, quem aliqui impugnant ex hoc silentio; sed probari meruerunt, post illa verba illic inserit intra silentium nihil probat Sed cum volui videre utrum parenthœim Romae. Porro dico quod illa est additio illa duo concilia habita fuennt, vidi quod nullatenus C omnino damnanda. Non est in textu Augustini, et ego plures paginas percurri ad videndum utrum sal­ constat quod habita fuerint Veniamus ad hoeresim Pclagianam, et ibi invenie­ tem mentio fieret Romae paucis paginis ante; sed mus claram probationem, quod doctrina quam aliqui nulla est mentio Romae. Itaque illa additio Romae credunt evidentem et probatam, tunc non cognosce­ debet considerari tamquam pia fraus et contra doc­ batur. Pelagiani suam haeresim propagaro tenta- trinam sancti Augustini. Veniam nuno ad tempora concilii Ephesini et verunt sub pontificibus Innocenti© I, Zosimo et Boni­ facio: concilia adversus eoe habita sunt in oriente, Chalccdonensis ; ad quao concilia Romani pontifices sed praecipuo in Africa duo concilia. Illa concilia miserunt epistolas, dicendo patribus, placent vobis admissa sunt α sancto Innocentio, qui condemnavit illae epistolae necne? Sed quia illud punctum iara Pelagianoe; et tunc sonchis Augustinus praedicando tractatum est, do eo nihil dicam. Et venio ad sequens saeculum, ad concilium V. dicere potuit illa verba tam bene nola omnibus: „Iam enim do hac causa duo concilia missa sunt ad In hoc concilio generali V tria capitula damnata sunL sedem a post ol icam. Indo otiam rescripta venerunt: Et hic, reverendissimi ¡Mitres, velitis attentionem mihi causa finita est. ütinom aliquando finiatur et er­ vestram benigno concedere; et mihi videtur quod illud ror1." Sed, reverend issimi putreo, attendito ad sen­ factum sit magni momenti in hac quaestione. Con­ sum illorum verborum, videto quomodo illo error cilium volebat condemnare tria capitula; Vigilius dicatur finitus. Innocentius qui illum condemnaverat papa erat praesens non in concilio, sed in civitate erat moritur hoc anno, et ipsi sufficitur Zosimus. Cae- D praesens: ct Vigilius noluit condemnare illa capitulo, lestius ot Pelagius Romam accurrunt, et Zosimus' Vigilius restitit concilio V, illud a nomine potest dene­ iterum iudicat hanc causam, quao erat finito. Itaque gari ; neque etiam denegari potest, quod poet aliquod patet quod etiam Zoeimus non putavit suos anteces­ tempus Instinianus imperator Vigilium misit in exi­ sores fuisse infallibiles ; iudicavit iterum causam quao lium. Tunc Vigilius ct ipso bene consensit damnationi finita erat iuxta aliquos, et quomodo illam iudi­ trium capitulorum factae α concilio. Itaque in hoc cavit? Iudicavit illam pro Caelcstio et Pelagio, et casu, attendito reverendissimi patres, caput et mem­ scripsit dure ad africanos episcopos dicens illis, quod bra convenerunt simul, sed quia caput venit ad durius egissent erga homines, qui catholico sentie­ membra, non quia membra ad caput, et illud non bant. Scripsit ad illos, et nunc, reverendissimi potest negari, Vigilius tandem tria capitula condem­ domini, illi episcopi non crediderunt quod deberent navit, ergo episcopi concilii V non putabant Vigilium obedire huic decreto Zosimi; sed habuerunt duo alia esse infallibilem. Praeterea Vigilias restitit con­ concilia et miserunt litteras ad Zoeimum conqueren- cilio V. Sed audite, patres, quia consensit concilio V, tes et amare conqueren tes quod ipse, posthabito con­ in occidente multi contra eum reclamaverunt, et in cilio Romano et posthabitis conciliis Africanis, rem occidente quidam volebant se separare ab eius com> Serai, CXXX1. De cerbi» Apertoli, X, 10. 1 Contra duae epistolae Pelagian. ad Bonifaeiwn, lik IV, op» IS. 19· 295 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 296 mazuone; ct ipse Vigilius ct ipsius successore» cum A nandum Pholium, qui deposuerat legitimum patriarmagua immo maxima difficultate occidentem in­ diani Constantinopolitanum sanctum Ignntium, atque duxerunt ad condemnanda illa tria capitula, quia co audaciae venerat, ut etiam deponere lentavisset ot occidens credebat quod Vigilius coadecnnasset con­ sententiam depositionis protulisset contra papam, cilium Chaladonense. Ex hoc facto, quod negari non contra Nicolaum. Ille Photius sententiam depolitionis potest, mihi ridetur satis clarum, quod hoc tempore voluit promulgare contra Romanum pontificem. Ita­ neque oriens neque occidens credebat infallibilitati que agebatur in hoc concibo de necessitate commu­ nionis cum sancta sede; idcoque Hadrianue II pro­ Romani pontificis. Venio ad tempora concilii VI saoculo sequenti, fessionem fidei misit, in qua illa communio cum in quo Honorius condemnatus fuit, et nolo de hoc sancta sede, quae semper remanet immaculata (et ego facto loqui, quia nimis longa esset discussio, et for * illud dico coram omnibus, etiamsi loquar in sensu, sitan alius de hoc discurret. Sed dico quod incon­ in quo videtis mo loqui (risus), et illud explicabo cussum est, quod in hoc concilio VI saepe dictum et mox), dicitur necessaria: unde requiri vit ab omnibus acclamatum fuit α patribus anathema Honorio patribus concilii huius octavi, quod schedulas sua haeretico. Non inquiro sensum illorum verborum, sed aubecriptionc firmarent. saepe illud conclamatum fuit, et liturae Honorii De hac profteriooe fidei, cuius pan· datur in papae combustae sunt in pleno concilio: illud a nostro schemate, notandum quod iis habitis, quao nemine negari potest leguntur in ipsa historia concilii eodem pagina », opiHis peritis dico, quod hoc tempore episcopi B scopi grace i murmuraverunt et iverunt ad Ignntium orientis non credebant Romanum pontificem esse in­ patriarcham atque ad Basilium imperatorem acceden­ fallibilem. Si illi episcopi credidissent Romanum tes dixerunt, noo bene factum fuisse, quod ecclesiam pontificem esse infallibilem, non consensissent buio Conslantinopolitanom tanta subtectione Romanae condemnationi, reclamavissent et saltem aliquod vesti­ subdi ecclesiae permiserint, ita ut hanc ei tamquam gium reclamationis inveniretur: sed nihil existit dominac ancillam tradiderint. Et quid factura fuit? huiusmodi. Sed etiam papa sanctus Leo II scriprit illa chirographa furata sunt a romanis legatio, furata Hispanis illa decreta ct specialiter damnationem sunt ab illis ut dicitur in hoc concilio, etri eis postea Honorii agnoscens, qtri etiam non reclamaverunt, ct restituta fuerint. Itaque quaestio erat de communione omnino, siculi dictum erat illis a sancto Leone, cum «ancta sede, quia Pholi ux deponere attentaverat admiserant post inquisitionem et examinationem, uti summum pontificem. videtur in actis concilii. Ergo hoc tempore neque Hadrianus II qui per suoe legatos praesidebat huic oriens neque occidens credebat infallibilitatem jiapaa concilio, debuit explicare causara Honorii, et haec Venio ad tempora concilii VII Nicaeni II, in quo quaestio erat tum maximi momenti; et Hadrianus cultus imaginum proclamatus fuit. Dico primo circa loquendo concilio circa illud loquebatur ex cathedra illud concilium quod etiam nomen Honorii ibi in­ ample, amplissime, quia haec erat res praecipua con­ venitor, sed sine causa honoris. Nane ad aliad factura cilii. Nunc, reverendissimi patres, haec eunt verba inconcussum in historia occlaiastica. In occidente Hadriani papae ad coucilium, quae verba inveniuntur habitam fuit hoc tomporo concilium Francofordiense, c in eodem conalio’: , .Romanum pontificem do om­ quod dici potest oecumenicum pro occidente. In hoc nium ecclesiarum praesulibus indicasse legimus; de concilio Francofordionsi decreta synodi VII procrea­ eo vero qucmqunm indicasse non legimus: licet enim tala fuerant, et praetentata ab ipsis Romani ponti­ Honorio ab orientalibus post mortem anathema ait ficis legatis qui erant in hoc concibo. Cum ergo legati dictum, sciendum tamen est quia fuerat super haeredi Romani pontificis id eet Hadriani I essent in hoc accusatus, propter quam wlam licitum est minoribus concilio, ct etiam patres francofonliensee cognovissent, maiorum suorum molibus resistendi, vel pravos sen­ et bene ot optime cognovissent papam illos in hoo sus libere respuendi: quamvis et ibi nec patriarcha­ concilio mittere; attamen noluerunt recipere con­ rum noe cacterorum aut i ititum cuipiam de oo quem­ cilium Nicaenum Π. Non tantum noluerunt recipere, libet fas fuerit proferendi sententiam, nisi eiusdem «d etiam fecerant decretum contra cultura sancto­ primae sedis pontificis consensus praecessisset aucto­ rum, quia decepti fuerant per verbum adorationis: ritas. ** putabant quod imaginée doborent adorari. Sed dico, Nunc, reverendiseimi patres, illa >erba sunt magni ha tempore francofordieiuea patre» non credebant momenti, et dico quod illa verba dirimant quaestio­ infallibilitati papae, qui papa per suos legatee illis nem, et omnino illam dirimant. Illa verba sunt verba praesentabat hoc concilium. Et ree eo devenit, ut ipse non concilii, nam quidam dicerent concilium errare popa responsionem sea apologiam miserit Carolo poterit; non sunt verba concilii, sunt verba summi Magno pro defensione concilii Nicaeni, septimi pontificis quem multi dicunt infallibilem; sunt verba generalis. D summi pontificis qui debebat explicare hoc factum Venio ad VIH concilium oecumenicum, quod Honorii, et hoc factum explicat modo digno Romano habitum fuit praeciso milio abhinc annis. Porro circa pontifice. Non dicit quod concilium fuerit corruptum, illud concilium saltem non dicetur, quod ipsius acta non dicit quod concilium erraverit, non dicit quod Ho­ fuerint corrupta. Et ex hoc concilio relatores Depu­ norius nou fuerit condemnatus propter haeres i m (at­ tation is suum principalem textum extrahunt a pro- tendat bene eminentisrimua Dubi i neuris qui de hoc feieione fidei Honnisdao, etiamsi Hormiadaa hio non tractavit), sed videte quod Honorius fuerit condem­ nominetur; et ot proprie profeeaio fidei, quae re­ natus non propter silentium, sed ex verbis ipeiusmet quisita fuit ab Hadriano H. Porro, reverendiseimi Hadriani papao quia fuerat super haereri accusatus. patres, hic habitum fuit factura, magni momenti, quod Hadrianus nullum effugium ex iis dat, quae auctores mihi videtur dirimere praesentem controversiam; eententine oppositae, quam impugno, notant; non dicit etiam quod Honorius fuerit condemnatus tan­ itaque volo maiori attentione me honorari. In hoc concilio nullatenus agebatur de infallibili- tummodo tamquam privatus doctor; non dicit quod tate Romani pontifici·, wd agebatur de communione illa condemnatio repudiata fuerit a Romanis pontifi­ cuiu Romano pontifice; et hoc concilium fuit con­ cibus, ut aliqui dixerunt; nihil ci ili modi dicit: wd vocatum non ad definiendum aliquod particulare * Àptd I-xbVfc. Um.X. p.496 eì. vomì.» MansK XV!, 27 ’ Labbe, t. dt. W7 ; Mansi, t, dt,. 121. punctum doctrinae, congregatum fuit ad condcin- 297 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA 28 maii 1870 298 dicit quod Honorius fuerit accusatus de haereei, et no ί k quadraginta casibus allegatorum errorum, qui discu­ aliquis modus remaneat dicendi, quod hic vox hae- tiuntur in Bellarmino. Sed hoc factum afferre non reris non sumitur in stricto sensu, attendito illud quod volo quosi exemplum erroris, sed afferam auctori­ Hadrianus dicit, quod fuerat super haereri accusatus, tatem Ioannis XXII. propter quam solam licet minoribus contra superiores Porro loan noe XXII contra bullam Nicolai IV insurgen) ct pravis illorum sensibus resistere. Itaque declaravit quaedam, circa quae nihil volo dicere; sed iuxta Hadrianum pontificem si Nicolaus i udi catus ratio quam dat, est omnino clara. Dicit quod Minores fuisset ct condemnatus do haeroii, pos.net illud indi­ seu Fraticelli principium haereticum propugnabant ad cium aliquo modo sustineri; bed Nicolaus non fuerat declinandam vim suae bullae. Et haec sunt verba accuratus de haereri, contra Photium concludit, quod pontificis in bulla, quae incipit Quia quorundam; illa condemnatio fuit contra omnes regulas. loanncs XXH sic loquitur in bulla1: „Ad impu­ Attendito etiam, reverendissimi patres, quia in gnandas autem constitutiones praedictas subscripta hoc textu Hadrianus positivo ot expresso dicit Ho­ ratione, tam verbo quam scripto usi sunt publice, sicut norium condemnatum fuisse ex consensu sanctae fertur: illud, inquiunt, quod per elavem scientiae in sedis; et quia ille toxtus cat magni momenti, invenitur fido ac moribus semel definierunt Romani ponti­ etiam in notis relationis. Sed nihil do hoc textu dic­ fia», adeo immutabile perseverat, quod illud succes­ tum fuit; prudens existimaverunt nihil do hoc dicere. sori revocaro non licet in dubium, nec contrarium Illum textum lego iterum: ,Jjicct Honorio ab orien­ affirmare: licet de iis quae per elavem potestatis talibus post mortem anathema sit dictum, sciendum B ordinaverint, asserant secus esse/ * tamen ad quod fuerat super haereri accusatus, propter Itaque ille pontifex dicit Minores in eo errare, quam solam licitum est minoribus maiorum suorum quod dicant quando summas pontifex aliquid definivit motibus resistendi, vel pravos sensus libero respuendi: do fide et moribus, tunc illius iudicium est irrefor­ quamvis et ibi neo patriarcharum nec caeterorum an­ mabile et ab illius successore mutari non potest. Pono tistitum cuipiam de oo quomlibot fas fuerit proferendi haec est praecise thesis nostri schematis, quao con­ sententiam, nisi eiusdem primae sedis pontifìcie con­ futatur a Ioan ne XX1L Et tunc od removendum sensus praecessisset auctoritas. ** Pontifex qui prae­ effugium fratrum illorum addit: „Patet autem, quod sidebat concilio erat sanctus Agatho, qui miserat illic neque Honorii confirmatio, ncque Gregorii, neque suos legatos, et illis dixerat quod possent consentire Alexandri, neque Nicolai praedictorum facta fuerit huic condemnationi Honorii, si revera litterae pro­ iu concilio generali, cum per nullum ipsorum fuerit ferrentur quae probabant, quao contra Honorii causam generale concilium celebratum.., Nicolaus autem IV faciebant. Et illud sit dictum pro eminentissimo celebravit concilium generale, nec aliquid circa dic­ Dublincnsi, qui etiam illos legatos coram nobis reprae­ tam regulam declaravit/4 Itaque e Ioanne XXII con­ sentavit tamquam homines simplices et ignaros quoad stitutiones circa fidem et mores sunt immutabiles tan­ textum, quoad sensum; volens indicare quod illi legati tummodo quando accedit auctoritas ecclesiae docentis. forsan nesciebant quid facerent. Sed videtis ex hoc Et haec o>t sententia sancti Antonini, qui ex pro­ textu quod illi legati habebant permissionem et de­ fesso dicit quod cum papa ut papa errare non potest, cretum α sancto Agathono: et etiam, reverend issimi C sed po)Mi ut papa intclligitur „papa utens concilio paties, si illi legati tam ignorantes erant, debemus et requirens adiutorium ecclesiae. ** Et haec est etiam videro quod ex illis legatis eligebantur summi ponti­ sententia sancti Thomae angeli scholae, qui dicit fices, et quod illa animadversio etiam redundat erga papam efficere symbolum in concilio. Haec est, illos. reverendissimi patres, doctrina quae posita fuit in Nunc post illud concilium VIII, quod fuit ulti­ arca a clero gallicano in sua celebri declaratione, quae mum in oriente, scio quod probationes contra pontifi­ data fuit duobus abhinc sacculis ferme. In illa decla­ ciam infallibilitatem minus numerosae inveniuntur; ratione quam omnes cognoscunt, inultum quidem erat sed attendito, reverend issi ini patres, ad circumstan­ reprehendendum, quod et ipse reprehendo cum summis tias. Praeciso ad hoc tempus publicatae fuerunt ab pon tifici bus, qui eam condemnaverunt. Illa declaratio impostore falsae decretales ex quibus, et nomini ne­ orat omnino illegitima, quia erat interpositio aliquo­ garo licet, Melchior Canus praecipuas suas probatioues rum cpiscojioruin in controversia inter regem Galliae extrahit do infallibilitate pontificia. Praeterea hoc ct pontificem Romanum: illa declaratio dabat illos tempore schisma graeeum factum fuit. Itaque illo pa­ quatuor articulos tamquam articulos fidei, quod certe triarcha, qui se dicebat patriarcham universalem, iam non erant. Sed do huc declaratione dicere libet cum iam in robus occidentis non apjxircL Praeterea sum­ Bossuelio5: „Abeat quo libuerit declaratio, attamen mus pontifex suam extraordinariam potestatem non doctrino inconcusa manet, et omni censura expers.44 tantum spiritunliter mmI etiam corporaliter super om­ Remanet tamquam opinio, mxI censura expera. Et, nia exercuit. Itaquo non tam mirandum eet quod D reverend iterimi patres, liceat mihi advertere, quod ex tanta testimonia non inveniantur; forsitan inveniren­ illis quatuor articulis unus est, qui ab omnibus dere­ tur, sed non habui tempus. linquitur; ille articulus qui tractat de potestate pon­ Sed oece factum quod non potest denegari. Fu­ tificis directa vel indirecta super temporalia regum. erunt habita concilia generalia, quae concilia generalia Nullus est qui nunc propugnet hunc articulum, sunt probatio omnibus, quoti aliquid additur ponti- et liceat mihi vobis dicero, quod tempus fuit quo ille fioiis definitionibus jwr concilia generalia. Et circa articulus eiusdem certitudinis et auctoritatis consi­ fidem horum saeculorum usque ad Constantiense con­ derabatur nc infallibilitas. Erat tunc pro illo articulo cilium, reverendissimi patro, unam probationem, sed eadem externa apparentia et auctoritas ac probabili­ omnino invictam iuxta me, adducam, quae eruitur ex tas extrínseca; sed illa auctoritas extrínseca dereliquit bulla Ioannis XXII. Itaque hoc tempore quidam Ro­ illum articulum. Cur non poterit derelinquere et hunc mani pontifices praecipue Nicolaus IV bullam edidit, definiens quaedam circa pauj>ertatom Ohristi et apo­ > Ex tra Tag. loanees ΧΠ. de verb. cap. V. stolorum ct circa paupertatem quae viget in ordine 1 Ipsa Bossueti verba baec soni: «Abeat ergo Drdaratb Minorum. Porro Ioan nes XXII bullam edidit contra quo libuerit; non enim «m, quod saepe profiteri lavat, tutaadam hic suscipimus. Manet incoBensaa et censurae ornais ex­ bullam Nicolai IV, illa bulla est clara; et non tantum pera prisca illa sententia Parisien dum.· Devomo ZAedo rotini tr imam sed plures edidit: et illo casus est unus ex iis Gallia ortkodara, § X. 299 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 300 alium? lie evenit in rebus controversis. Fides sola A tantummodo error alicuius personae, qui imputari non e»t invariabilis; red opiniones hominum possunt va­ potest sedi et ecclesiae Romanae, ctwror qui non potest riari. Et circa illud, reverendissimi patres, nullo durare, non magis quam existentia ecclerian uno modo passum approbare illas qui dicunt, hanc quae­ capite. Ecclesia etiamsi, quando papa moritur, Fino stionem extra aream controversiarum theologicarum capite ait, attamen non remanet sine capito. Itaque positam fuisse: nostra pnwscntia hic probat contra­ transitorius error in pontifice non probat contra neces­ rium- Sed illud factam coram vobis affero. Notum sitatem communionis cum illo; quia pontifex ijfccinet est omnibus quod Bossuetius ediderit expositionem potest retractaro suam opinionem, ut fecit Vigilius. methodicam nostrae fidei ad protestantes et ibi dis­ Reverendissimi patres, una, ut dicam familiariter, cerere debuit do auctoritate pontificia, e! ibi a«erit uncia facti magis valet quam centum librat’ specu­ primatum, sicut omnes faciunt catholici ; sed expresse lationum. Vigilius non tenebat cum concilio, restitit ot positive declarat, quod nihil amplius requiritur episcopis; attamen revocavit suam opinionem et tunc erodendum de fide ot circa illud adsunt probationes venit ad concilium, et non concilium ad illum. Ita etiam circa Honorium illud notatu dignum est. expressae, directae et formales. Ergo nihil «t de fide circa banc quaestionem, et illa quaestio remanet adhuc Honorius suas litteras misit, ut apparet, nullum con­ cilium tenendo, nullos episcopo consulendo, ut in arca con troverai arum theologicarum. * epistolas misit Et illud etiam probo ex catech^mo romano1 emi­ iterum apparet ex historia; sed eua *, ut dinentissimi cardinalis Patria, qui docetur in hac ad Sergium, in omnibus ipsius inentem soquen. . * Sed mor­ civitate; et doctrina huius catechismi est praecise at concilium, et impia dogmata confirman dœtrina catholica quam semper docui, quam ax primis tuus est Honorius pauco tempore post suas epistolis; meis momen Lis audiri ah omnibus t nui i tam, ct quae ot ipoos immediatus su.vessor slatini contra monocerte pugnat cum praesenti schemate. Haec est doc­ tholctismuin pugnavit et illum condemnavit: et illae trina catechismi romani: „Quid intclligis per docen­ litterae Honorii fere omnino tunc erant ignotae etiam tem ecclesiam? — Intelligo summum pontificem Ro­ Romae. Et in concilio quod habitum est in Latera­ manum vicarium lesu Christi et caput totius unitatis nensi ecclesia sub sancto Martino I, ille summus pon­ et simul omna episcopos, qui illi sunt uniti." Non tifex cdhesim Heredii condemnavit et simul typum dicit: credo summum pontificem Romanum solum, Constantini, qui idem fere quoad substantiam fuit red ct omnes episcopos qui illi sunt uniti: hoc est cum litteris Honorii. Et in hoc typo et in litteris ecdreia docens, lioc corpus docens, non pontifex solus alicuius Pauli Constantinopolitani patriarchae id red pontifex simul cum epricopis. Pergit catechismo *; : dicebatur, quod Sergius et Honorio» «anctae memo­ .Fotret ne ecderia docere falsitatom fidelibus? ** rise, unus («trian-ha aenioris Romae alter novae Ro­ Respondit: „Non potest, quia fuit stabilita a leso mae, approbaverant unam voluntatem. Ille Paulus Christo magistra fidelium, columna et firmamentum fuit condemnatas, et ecclesia Romana, statini ae mor­ veritatis, et temper assistitur a Spiritu sancto/ * Nunc: tuos est Honorius, reclamavit contra monotholctis,.Quando Ifeus Christus stabilivit pastore * tamquam raum; ct monotbeletixmus fuit profligatus etiaro α magistros fidelium?· * liaoc e*t quaestio. Respondit: Romano pontifice. Et circa illo * errore», reverendis­ r,Quando dixit illis: Ite per totum mundum; prae- C simi patres, illi errores non possunt destruere com­ dicate evangelium omni creaturae/' „Et quomodo nos munionem cum sancti sede * recuro fecit les.us Christus, quod pastore suao ereleSic verbi gratia legendo concilia vidi quod papa siao nusquam docorcnt errorem ? — Quia promisit es « aliqui.% Stephanos II, videtur dicere quod baptismo» suam asústen tiam illis omnibus diebus u«]uo ad finem in vino Mc&isitalis aius-a, quando non c&t aqua, ait saeculi." herum: „Cum stabilivit Christus episcopos validu»: illud vidi. Vidi etiam in responsis sancti unitos sumino pontifici tamquam magidrw veritatis Nicolai ad Búlgaros, quod baptismus valear, quando revelatae, nonno etiam dedit illis pote «talem lege datur nou tantum in nomine sanctissimae Trinitatis, faciendi ?“ Haec eat doctrina quam semper docui, quam sed etiam in nomine Christi. Vidi etiam illic quod illo semper docebo; sed nunquam docui et nunquam audivi pontifex, quando consulebatur a Bulgaria utrum li­ quod solus papa sit infallibilis, et quod suam infalli­ ceat iocari tempore quadragesimae, dicit quod nulla­ bili la ten» communicet aliis pastoribus et ecclesiae. tenus liceat christiania iocari. Porro illi errores, et Sed nunc venio ad unum objectionem («olam qdom alii quoi possem memorare, nullatenus nocent nostrae noverim) circa illam quaestionem: debemus c-sc in thesi et articulo fidei, quod debemus esse in com­ communione cum summo pontifice. Certo dcbol c^e munione cum Romano pontifice. Nam nemo ex nobis communio cum summo pontifico, debemu * communi­ illas assertiones admittit; et illae assert ¡once re mancaro cum Mimmo pontifice in fide ar moribm, in renint tantum in libris fere incognitae, tantummodo * decreti circa (idem cl moro *; ct si nihil aliud intelli- cognitae iis qui libro» legunt. Remanserunt in gitur per infalliliililalwn, iam definita est quaedio, D libris tamquam mortua littera, ct propter hanc raet non est loeu» rontrorenune : omne * omnino ill ml. tioiicin nullatenus nocuerunt illi communioni, quam admittunt. Semper ego ip c idem prostantibus prae­ nos ncaxre est habeamus cum Romano pon tifico. Et dicavi etiam in illorum tccleuÑ, criará in loris idem dicatur circa ¡Ibis bullas, quas Romani pon­ publicis, ubi iudicis politica exercentur, ct temper tifices ediderunt in utateriis temporalibus nempe circa incipio ab auctoritate commina Romano pontifici per potest aleni directam in temporalia regum. Illae bul­ illa verba: Tu ei Pclnw, rt tuprr hanc petram ele.; lae rcmaiiMirunt in libris, in bullarii··; β«!»Ι multi non red nunquam quod nereidas illius communionis rum admiserunt doctrinam, nec illam admittunt nunc. Et summo pontifice requireret fidem in eius infallibili- tamen non *olvunt communionem cum «ancta æde; Utem: et haec wt quamtio, quam volo dilucidare. quia illae assertiones remanent in bullaris, ct nemo * seee separavit a Romana rede. Magna est differentia inter necwilatcm commu­ propter illa· Et lircat mihi dicere, admitto (ct illud erit rcnioni· cum summo pontifice et mus infidlibilitntcui in fido, multa eri differentia. Quare? Quia supposito Mjionaio reverendissimo Cavrelienri, qui nabis testimo­ quod RoTbinns j»ontifex erret, lune ceritela non erra­ nium amplum dedit circa fidem Hiljcmorum), equi­ bit. *t ili * error erit tantummodo transitorius, r; erit dem M-io quod Hiberni crohmt in infnllihilitatcm pu|«nn; red aliam credunt in infallibilitarrm suorum • Ct Mfi Ao dj i^mrn Feli’ d, qui indicare omnibus coram populis? cur timidi et quad minime dubitaverunt adversantibus schematis dicere, pavidi sumus cum Christo? nonne non sumuv in ipeo quod «i Casent vel paulium docti iu rebus theologicis. fundati et radicati? Nonne in navi non sumus, quae C vel mites corde et humiles, vel muneribus principino semper fluctiba * excitata, uunquaui obruitur, et laeta non obraecau. non ad immania perducti honorum et et triumphans ad plagas remigat aeternas? Maxima auri sacra fame, ei graeow timuissent etiam dona fe­ quando ünblevatur tempestas, navicularii non funium rentes. vel nou hypocritae, sicuri .Ariani erunt, cum apparatus ita disponunt, ut adversa fronte ventorum de obsequio et devotione et amore loquuntur erga formidulosos flata * vincant. Ita fornan prudenter sanctam «dem et papam; certe, certissime cum illis egisset concilium suam primaevam agendi rationem ipri· schemati plauderent et infallibilitati summi pon­ ri in nullo oiuUns, incepta absolvens, ad schema de tificis. Reverendissimi patres, an i ini gallici aestus, summo pontifice devenisset, quando finem optatum ri non osci refraenandus, quam morda/ ia responsa in priora habuissent. proujpin producerentur! Iam culpe e*t de illis cogi­ Dicunt autem, haec «odabitui tempesta *, quando tare, quid e-Ή non impatientem linguam continere? definiet concilium quae credenda, quaeve reiicienda Melias fonan dicendum ent hisce collegis, quos Mini in hoc schemate. Hic responsiones permultas reverentia omnimoda et chnritate maxima iu Christo opponere facile foret. Do his taceo, Mitem pro ho­ amplector, illissatiuserit dicere, quod de sententia cui li i<·πια die: haec tristia, haec tristissima verba solum­ inhaerent, non eo» vitupero, sed quod talibua con­ modo dico: velit Deus talea eventus decisionibus dare tumeliis, ri suam tueri conantur causam, non sat pru­ concilii ; velit bieco omnipotens et misericors Deusoon- denter agunt, ut mentes ad venantium od illorum sen­ Hilí-re quod speratis, quod nostris ardentissimu pre- sum inclinent Et exinde illis mirum non erit, si in • ibw cum vobis exposcimus! aed non sinat hiero D prima mra ct antiqua et perseveranti sententia liben *, Deu» cuius misericordias in Europam non sat unquam quieta * et immotas moneo; ri similis sum venerando n ili abimus, non sinat quod haec pax sperata non ct lugcndiesimo meo comprovinciali et amico episcopo til |«x cadaverum 1 Velit Iliceo Deus, quod ad costi- Ebroicenri, quem aeger ipse aegrotissimum deducebam gambini Europam pro omnibus suis infidelitatibus ad usque Porisim tempore Paerionis, et qui laetus in *: De cu­ non hoo utatur experimento, non hac fruatur occasione sua civitate mortem venientem accepit dicen. td >u»citanda «hiemata, ad renovanda odia in ecclesia, pite undecimo addito priori schemati de ecclesia mul­ id nostris populis eripiendam fidem catholicam, sicut lum dolui; sed horum quae dixi et acripei contra hocce caput, non me poenitet, et gaudeo monens, antequam •lim illam et Africae et Asiae enpuit ! · * audierim3. Audio quae dicitis: confidite, nolite timere, veri- discussione Finem termoni meo imponens, fateor, reverendislas liberabit nos; audio et alise promissio noe. Sed nec illorum oblivisci poeeum: Iam venit hara eorum' rimi potree, quod nec ita sentirem nec ita dicerem, vi .Movebo candelabrum^.. Dic eccleniae *.. (¿via te- non nova, sed antiqua, sed ea quae in concilio Floren‘ fosa. IV!, 4. • Atrt·- I!. S. • Mstlh. XV1U. 17. i Apoc. m. IA. 3 Laedat orator revereoduâtanm I&aonem Sebantiaaum Adolphom Devooeaax. qui in diotceaim rerersn , * die 2 mail obierat 309 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA 28 maii 1870 310 lino inni decretu eunt, si haec nobis proponerentur, Λ non definienda, nicut dixit hisco diebus unus ex ora­ tori bus commissionis fidei, non definienda, eed reno­ vanda in hocco mu:raumeto Vaticano concilio propone­ rentur. Et ideo ut ad decretum florent inum, siculi se habet in mio restrictivo ot genuino sensu, redeamus, humillimo et enixo postulo. sancti concilii patres, istae sunt ree antiquae; invenio enim ego haec iam in Πηδάλιον constantinopolitano seu codice ecclesiae orientalis scholiiaecclesiae constantinopolitanac illustrato. Absoluta et irrestricta monar­ chia papae! et dicunt hanc assertionem esse evidenter haereticam, quoniam in hoc systemate supponitur so­ lum Romanum pontificem habere a Christo Domino potestatem in ecclesia. Jam autem certum est non ORATIO solum Romanum pontificem habere divini iuris pote^ reverendi patris domini lotephi PappSsHágyí statem in ecclesiam, sed etiam episcopos habere pote­ de. lllesfalva episcopi Magno-Varad mens is statem in ecclesia, qui positi eunt a Spiritu sancto graeco-rumeni1. regere ecclesiam Dei, qui magistri eunt in ecclesia: Sancti concilii patres. dictum enim illis est1: Ite. et docete; ccce ego vobis­ Contromuro dum inter vos ot vobiscum hodierna cum sum (minibus diebus usque nd consummationem dio magisterii munero fungor. Magisterii autem mu­ saeculL Dicunt illi episcopos esse principes ecclesia­ nero fungi debeo, quoniam ot mihi dictum est : * De- rum, plena potestate suos dioeceses regentes; acci quo­ positum nudodi, opus fac evangelistas; ideo magisterii rum potestas non od privatas tantum dioeceses restrin­ munero perfungor ínter vos, ut sinceritatem contester. gitur, sed magistri illi sunt et rectores universae Ideo dicam vobis dubia, dicam vobis contraria, dicam B ecclesiae, ct sollicitudinem sustinent totius ecclesiae, vobis quid ego ex deposito fidei sciam, et quod sit dum in concilio ©ecumenico congregati legislatores meum iudicium ; sed dicam vobis otiam ea quae grec­ et magistri mundi sunt Hinc systema de absoluta et ami m ecclesiarum prae?ales ad hoc concilium oecume­ irrestricta monarchia papae respuunt tamquam hae­ nicum vocati dicturi fuissent, si forran comparu issent; reticum. ut contrariis iuxta se positis atquo mature combinatis Quod illud autem attinet, absoluta et personalis securius diiudicaro possitis, quid tuto pro dogmate infallibilitas papae, alii dicunt hoc esse papolatriam, idololatriam; et nobis catholicis obiiciunt nostram fidei definiri possit ac debeat Imprimis in hoc gravissimo obiecto a quo pax ec­ fidem et religionem non esso amplius Christi sed clesiae, pax mundi dependet, in gravissimo obiecto papisticam. Commemorarem etiam et tertium sed non qnod a novemdecim christiunac aerae sacculis pleno commemorabo: id tantum dico, quod iuxta illorum ac determinato definitum nondum est, et definitionem mentem do ecclesiae lege Romanus pontifex excommu­ suam ab hoc concilio Vaticano exportât, dixerunt plu- nicatus ab ecclesia est. Sed omittamus hos graecoe, res ex sacri concilii huius patribus so anxios esse, ne et ad Satanam redeamus, ad illum implacabilem forte ex nova definitione dogmatica de regimine et salutis hostem qui sicut leo rugiens circuit quaerens magisterio ecclesiae ansa praebeatur inimicis ecclesiae quem devoret; et dico adversas Satanam nos habere : * Resi­ christianum et catholicum populum conturbandi usque remedia et quidem quod sanctus Petrus dicit ad defectionem a fide, et ab ecclesia catholica permo­ stite illi fortes in fide. Satanas mendax est; mendacio vendi. Fateor sincere quod ista anxietas non sit vana; opponenda est veritos: quis autem opponet veritatem nam inimicus ille salutis Satanas semper usus est et nisi concilium oecumenicum, quod est ecclesiae Dei utitur omni occasione, ut fidelium mentes pervertat vivi columna et firmamentum veritatis? Porro reme­ dium est illud3: Estote prudentes sicut serpentes; et atque fidem ex animis credentium evellat Memorarunt alii concilii patres etiam ecclesiam sic ego prudentiam serpentis in eo constituo, quod vide­ dictam orientalem, et anxii sunt ne forte ex nova licet dogmata fidei itu exprimantur et definiantur, enunciatione dogmatica do regimine et magisterio ec­ et definitio dogmatica unum solum sensum atque clesiae novus paries isque impenetrabilis erigatur illum, quem ecclesia tenet, admittat; alium autem separationis illius ecclesiae ab ecclesia catholica, im­ sensum obvolute non admittat Exempli gratia Ro­ primis ei pro primatu Romani pontificis dogmatico manus pontifex est infallibilis: ista sententia non est definiretur absoluta et irrestrictainonarchia papae, et apta ad exprimendum dogma catholicum, quoniam pro primatu magisterii dogmatice definiretur absoluta ista sententia admittit talem sensum quem non ad­ ct personalis infallibilitas papae. Non sunt haec nova, mittit ecclesia catholica, id est Infallibilitatem personalem et privatam Romani pontificis. Sed si diceret: Romanus pontifex tamquam a Christo in boato Petro 1 Argumentara: .Episcopo * Magno-Varadinenfb gr. nun. adhaerere se generatim «eternati, et nihil eo timendum dixit apostolorum principe, cuius successor «t, constitutus Recte irucrihi condii ut io primi de ecclesia Christi, et sermo­ magister, fundamentum et firmamentum fidei eccle­ nem fieri de primatu et infallibilitate Romani pontificis, nam siae, in rebus fidei et morum assistente Christo et interroganti quodn.un sit regimen et magisterium ecclesiae, respondere se e»se Pdro-apostolicum. Recte igitur a Petro D Spiritu sancto, Spiritu veritatis ecclesiae dato, nec inltiom fieri. Suppleri uihiluininns opus esae quae desunt in ipse errare nec praedicatione ecclesiam in errorem in­ schemate. Dicendam episcopo^ ease successores apostolorum a ducere poteet; atquo ecclesia nonniri cum illo ot per Spiritu a. positos regere ccdcsiaui Dei, e»se magistros divinitus illum habet certam et objective veram fidem ct doc­ , * instituto indices fidei et depositi custode , * et a Spiritu e. trinam. Haec esset definitio, quao nullum alium sen­ accipere potestatem regendi ecclesias particulares plena eum potestate, salva tamen pattatale Rom. pontificia qui habet sum admitteret, nisi unicum et illum quem tenet curam totius dominici gregis et potrutatem etiam in partira * ecclesia. lares ecclesias episcoporum. Haec si addantur existimare se Nunc accedamus. Ecclesia in definitionibus dog­ neminem schemati contrarium foturum. maticis seu concilium oecumenicum in definitionibus Quoad Infallibilitatem dixit tuto ad definitionem deveniri poase, et banc a graecis schismaticis recusari non debere, nisi itn venari debet, ut non tantum catholicas in sua forte velint veteribus suae ecclesiae monumentis, et patrum fide catholica corroboret, sed simul ros 11 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 312 Hisce accedamus ad ipsum schema. A hoc eodem sensu, sed habemus testimonium etiam illoEgo istud schema non timeo. Christus poet resurrec­ rum qui extra ecclesiam eunt. Petrus petra fidei; utor tionem suam dixit1: Pax vobis, ego sum, noliie hac expressione ex confessione ecclesiae grueeae, et (ònere. Christus in medio nostri eat, qui dicit nobis: quidem ex confessione ecclesiae graecae non tantum Docete, docete, quidquid proponitur vobis docete; ego catholicae, sed etiam schismati cae. Nam primo eccle­ enim vobiscum sum et hodie et cras et toto durante sia illa graeca, quae in honorem sancti Petri principia concilio; vobiscum sum nolite timere, docete. Schema apostolorum longum ieiunium omni anno observat, istud inscribitur constitutio dogmatica prima de ec­ saepe quatuor vel quinque septimanarum, in cantico clesia Christi, et agit de Romani pontificis primatu suo ad diem 29 iunii ad feetum apostoli Petri, sio atque magisteria Constitutio prima, do primatu; canit : ,,Petra Christus petram fidei Petrum praeeleononne haec conveniunt? Ad quid ergo reiiciain ego tum inter apostolos glorificat evidenter.” Ergo petra hoc schema? Et si quis me interrogabit, quid est Christus petram fidei Petrum glorificat evidenter. Et regimen et magisterium ecclesiae, respondebo illi: nunc, sancti concilii patres, expendite una mccum Petro - apostolicam. Ergo Petro - apostolicam ; Petro coram Deo et coram universa credentium ecclesia, num primum, tuno apostolicum. Consequenter dum do re­ ista petra fidei, quao est fundamentum ecclesiae, gimine et magisterio sermo est, primus et primas ct contra quarn propter petram istam firmam nec portae regens et magister commemorandus; i deoque quod de inferi praevalere possunt, erit ita infirmo, ut nostram illo sentit ecclesia et concilium oecumenicum confiteri fidem non firmare, sed etiam infirmare posait! debet B Universa ecclesia credit illud esse criterium veri­ Noe omnee sine exceptione docemus fidelibus tatis fidei, quod Romanus pontifex peti a fidei definit, sacerdotibus noetns Romano pontifici praecipienti enuntiat et proprio oraculo docet Dicite num concilia obediendum esse. et Romano pontifici docenti creden­ illa generalia oecumenica in oriente celebrata, dura dam ese; sed Romanus pontifex etiam docet, episco­ dixerunt: Petrus per Agathonem, Petrus per Leonem pis praecipientibus obediendum et episcopis docenti bus locutus est, id non expresserint: ideo credimus quia credendum esse. Quare Romano pontifici praecipienti Petrus per Agathonem vel in Agathone, per Leonem obediendum et docenti credendum, satis superque ex­ vel in Leone ad nos locutus est. Et ai sanctus Basilios primitur in ipso schemate; sed quare episcopis obe­ Magnus dicit scribendum e«e Romano pontifici, ut diendum sit et illis docentibus credendum sit, in sche­ reapiciat rea nostras orientales, atque baeresim Mar­ mate deesL Itaque id suppleri debet in schemate, quod celli nocivam et a veritate catholica alienam sua aucto­ in schemate deest; et si suppletum fuerit, «chema ritate exterminet, nonne hic ert primatus magisterii istud integritatem accipiet, ac tunc secure dogma fidei Petri ct primatus talis qui cum iurisdictione con i unc­ de primatu regiminis et iurisdictionis Romani ponti­ tus iit? Et si sanctus Icannee Chrysoetornus homilía * pronuntiari potest Igitur quid est supplendum ? LXVILI dicit: .^Romanus pontifex eut fidei catholicae fici Dicitur in schemate quod ipse summus pontifex firmamentum et totius orbis terrarum doctor”; et ai iura episcoporum ipse aserat et vindicet. Sed ista concilium generale oecumenicum VIII dixit et incla­ iura non exponit, quid asserat non dicit, ideoque poet mavit: „Optamus ut in illa unione esse mereamur verba illa asserit vel ab ipto atteratur credo dicendum C quam sedee apostolica prwdicatt in qua sola est inesre, quae ait confessio summi pontificis de potestate legra religionis chnstianae soliditas” ; an non haec est episcoporum; atque ideo dicatur: quemadmodum Ro­ infalli bili tes ecclesiae in capite suo? manus pontifex «t successor principis apoetolorum Anno 1837 cum pro laurea doctoral] in universi­ Petri in munere et potestate, ita episcopi successores tate Viennensi disputassem, iam tunc hanc theeim apoetolorum sunt eorum successores in nmuere et pote­ defendi: „Nullu * ex Romanis pontificibus edidit de­ state, positi a Spiritu sancto regere ecclesiam Dei, qui cretum in roba * fidei et morum catholicae veritati cum summo pontifice capite suo regunt ecdedam, sunt adventum. ** Et tunc, sicut et nunc declaro me in hac magistri divinitus instituti quibus dictum eets: Ite fide constan tiri mura esse, non obstantibus epistolia ei doctlc, ace ego tobucum οτηηίάιω diebus t«- Honorii ad Sergium patriarcham Constant i nopolitnqu' ad connimmahonem saeculi, qui cuín suo capite nurn, de quibus ego meum iudicium depromam eorum summo magistro pontifice, magistri sunt et ipsi, vobis, quod illae litterae non fuerunt definientes depositi custodes, et fidei iudicee. Porro episcopos per fidem, sed fuerunt tenturo litterae administrativae : consecrationem et a Spiritu sancto accipere potestatem Romanum autem pontificem in administrationc om­ regendi suas ecclesias particulares plena cum potentate nino errare porae nemo unquam negabit. Et ideo dico, ad tramitem tamen legum ecclesiasti eurum, salva si in ecclesia Romana non creet hoc magisterium tamen potestate Romani pontificis universalis totius divinitus institutum in quo secura «t fide * nostra; ecclesiae pestoni», cui universali pastori a Christo com­ ego vobis declaro, quod tuuc ecclesia Romana aequa­ missa est totius gregis cura, etiam circa illas parti- D relur cuique sectae, cuicumque congregationi humacoloree cularee greges quas quaa regunt episcopi, quae salutaria nae. Sed recte hoc rue facit catholicum, quod hic e*t *unt decernendo ac etiam disponendo. Si haec supple­ petra fidei, hic est fundamentum ecclesiae, quod Deu· antur in schemate, nullum, ego credo, contrarium ha­ posuit; et ista infallibilis et immobilis auctoritas est, bebit, et nullas dicet, hoc schema integratum non osse. per quam potest una fides in tota ecclc^ja conservari. Iam modo pergo ad caput IV, quod agit de infalli- Sine hac auctoritate non est unitas fidei, non eet bilitate Romani pontificis; atque dico istum titulum unitas ecclesiae; et si hoc me non detineret in ecclesia •eu inscriptionem capitis omnino ad dogma definien­ catholica, ego hodie illi nuntium mitterem. Sancti concilii patres, ego non diffiteor hoc dam non quadrare, quia dixi istam sententiam admit­ tere Miam alium sensum, quem ecclesia non tenet. schema nostrum nova redactions indigere, sed qualis Sed si diceretur in titulo huius capitis de magisterial sit dia nova redactio, tunc patebit dum in partiali Romani pontifiât mlaUib ititate, hunc titulum ac­ de singulis capitibus sermo fiet ; tunc quilibet habebit cepto; et hoo posito, dico ad dogmaticam definitionem occasionem proponendi, quomodo censeat hoc schema infallibili tatis magisterialis Romani pontificis tuto reformandum esse. procedi posse; quoniam non tentum omnes sumus in His autem peractis, interrupte disceptatio est, et t Lac. KXIV. M. *! eminenti» mus primus praeses patres dimittens dixit : • Mitth. XVIII. W. 313 CONGREGATIO GENERALI9 8EXAGES1M/V 28 moll 1870 314 auctore reverendissimo Bouvier et insignis illa theo­ logia loannis Perrone, quando non usurpant ut tex­ tum theologiam Francaci Patritii Kenrick, temper ad illam provocant tamquam summa fruentem aucto­ ritate, tesseram quandam fidei. Iam certissimum est illumdoctrinam infallibilitar tia summi pontificis tradere atque etiam defendere ; et 16. incipiam α textu qui nobis obiicitur eo fine, ut pro­ Congregatio g one rulla sexagesima prima betur illum ao opposuisse doctrinae in fallibili tatis, 1870 maii 30. prouti in schemate nostro continetur. Dicit quidem Foria II dio 30 maii 1870 hora octava cum sibi non placere clausulam illam se solo infallibilis: dimidio onto meridiem5, in conciliari aula Vaticanae rationes dat sufficientes. At huius expressionis ne patriurchalis basilicae, generalis reverendiori morum minimum quidem in schemate proposito vestigium in­ patrum congregatio habita est; cui interfuerunt quin­ venitur; immo excluditur. Non loquimur do Romano genti vigiliti duo patres, nempe 39 cardinales, 7 pa­ pontifice solo, non separato. Hae expressiones sunt triarchae, 8 primates, 77 archiepiscopi, 361 episcopi, commenta adversariorum, quibus odium in doctrinam 5 abbates nullius dioecesis, 12 abbates generales sive impingant: nunquam solus, nunquam separatus. Lo­ praesides congregationum ordinum monasticorum, quimur de Romano pontifice ecu universali doctore, usum mitrae habentes, 17 generales et vicarii gene­ 1 fungente munere capitis ecclesiae, ut posteriori parte rales; quorum omnium nomina, quae per assignatores definitionis innuitur; deinde ut utatur apostolica locorum accurate descripta fuerunt, exhibet indiculus auctoritate, non privata persona, non reparata, non patrum sexagesimae primae congregationis generalis, sola. Haec sunt eius verba nobis obiecta: „Non tamen qui inter acta concilii asservatur. Reverendus pater dominus Carolus Eyre archi­ placet ea loquendi ratio, qua pontifex se solo infal­ episcopus Anazarbenris et delegatus apostólicas in libilis praedicatur. Nam do eo tamquam privato doc­ Scotia missam lectam celebravit Qua absoluto, et toro privilegium inerrantiae nemo fere ex theologis recitata oratione Adsumus Domine etc., eminentisai- catholicis noscitur propugnasse. Nec tamquam pon­ tifex solus est: ei quippe docenti adhaeret episcoporum mus primus praeses dixit: .Reverendissimi patres, prosequamur hodie dis­ collegium, ut semper contigisse ex ecclesiastica histo­ cussionem generalem schematis primae constitutionis ria liquet.” Hio facium asserit, ex universa historia ec­ de ecclesia Christi, Veniam loquendi petiit unus ex patribus Deputationis pro rebus fidei, nempe reveren­ clesiastica liquere, collegium episcoporum semper ad­ dissimus dominus Io an nes Martinos Spalding archi­ haesisse Romano pontifici. In nota vero ex canonista episcopus Baltimorensis, ut respondeat difficultatibus Zalliiiger probat ius, probat hoc debere fieri ex pro­ et animadversionibus contra hoc schema prolatis. missis Christi, ex ipsamet ecclesiae Christi institu­ tione. Factum et ius facti, haec duo, qua fieri Itaque is ambonem ascendat. ** 0 possit in tam ampla materio, brevitate ego illustrare ORATIO conabor; factum, quod semper Petri successoribus, reverendi patris domini loannis Martini Spalding eius decisionibus adhaeserit ecclesia ; ius, quod debeat archiepiscopi Baltimorensis . * necessario ex promissis Christi, ex ipsamet natura et Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ institutione ecclesiae adhaerere, ita ut papa qua papa rendissimi patres. supremo munere suo fungens nunquam solus fuerit, Quaedam de gravissima materia, quae nobis in nunquam separatus fuerit, nunquam solus esse possit nostro schemate proponitur, dicturus, quo melius Scimus omnes primo pontifici adhaesisse. Ante exordiar quam si ad verba venerandi antecessoris mei Pentecosten adhaeserunt apostoli et discipuli Petro in sede Baltimorensi provocem? Erat quippe ille epi­ proponeuli ut unus eligeretur, qui locum ludae prae­ scopus omni numero completus, pius, doctus, mode­ varicantis teneret. Iu ipsa die Pentecostes ex fide­ ratus, qui apud nostrates semper summa gaudebat libus illi adhaeserunt tria millia, et post aliquot dies auctoritate. Opus eius theologicum, insigne monùmen- quinque alia millia. Sicut primus omnium qui virtute tum eruditionis et spiritus moderaminis, in quibus­ clavium aperuit oetia regni caelorum in terris, id est dam seminariis usurpatur ut textus; in abis ubi ecclesiae, ludaeis; ita primus omnium aperuit aureas praeferunt auctore» magis scholasticae methodo con­ ianuas gentilibus: per oe suum elegit Deus, ut formes, ut exempli gratia ultima editio expurgata ab audirent gentes verbum Dei. Et quamvis Paulus fuerit specialiter electus ad gentium apostolum; ta- ,,Proxima congregatio gonoralie habebitur feria A secunda sequentia hebdomadae, in qua continuabitur discussio propositi schematis. Monentur autem revorendissimi patroe, quod initium congregationum gene­ ralium quod hucusque hora nona fuit, deinceps habe­ bitur hora octava cum dimidio V 1 Huic novae horarum moderationi in congregationibus D__ habendis occasionem dedere plurium patrum postulationes suis rant, Honorium nihil definivisse, quemadmodum praedictus locis, ai Deus dederit, evulgandae. Franciscos Kenrick in sua theologia demonstravit. Vigilium 1 Vide monitura patribus datum in fine antcacUe congre­ non de fide aut de factis dogmaticis sed de personis tantum­ gationis quoad horam deinceps habendam in generalibus con­ modo egisse. Ex causa vero Pelagianorum et ex contentione gregati on i bus. inter Stephanom et Cyprianum nihil concludi posse. Conciarie inde stare qnod dixerat, factum historicam esse ecclesiam Petri 1 Argumentum: .Rererendisrimuj Baltimorenaia nonnullis successoribus adbaeriase semper. Traudii ad alterum capai praemiaris de doctrina Franebei Patritii Kenrick sui antecessoris qaod superius proposuerat, nimirum Romanam pontificem nullo in cathedra Baltimorensi, et cum ostendisset eum et tenuisse modo solum et qasri separatum ab ecclesia esse posse. Id et docuisse doctrinam pontificiae infaltibilitatb, ad rem de­ autem ex natura ecclesiae demonstravit, el ex relati»·'ni bue veniens et propositum schema expendens, distinguendam in primis dixit inter factam et ius facti. Factum esse quod ec­ aedifidi ad fundamentum. Addidit dictam esse ecclenae con­ clesia Petri successoribus eonunque decisionibus semper ad­ sensum requiri ut pontificia decreta irreformabilia sint At haeserit; ius esse quod ex Christi promissionibus et institutione quem consensum? quanto Uni pore expectation’ Ximia vague ecclesiae, ei semper adhaerere papa debet, nt supremo suo id esse, futile ac omnino impraticabile. Demum protestatus munere fungens, nunquam soins fiat, aut separatus esse possit. est contra opusculum cni titulus ,Casus ccnsdeutiae in suffra­ Primum sen factam pluribus demonstravit Paulum ait resti­ giis dandis in decreto mfallibilitatis Roas, pontificis ' et alnna tisse quidem Petro, sed nihil inde rive contra primatum sive casum conscientiae proponere se velle ait, u imi rum an luta contra infallibiliutem, et mirandam ab epbcopis ea argumenta conscienlix possit episcopus pontificiae infallibilitali suffragia» proferri contra infallibilitatem, qnae a protestaatibus contra negare, et adhaerere quarto artknlo declarationis cleri galbea· I primatum afferuntor. Quoad facta historica quae «.bircia fatdamnatae a Rons.-.nis pontificibus - U. 315 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONOREO ATIONES GENERALES 316 men non in hoc muñas intravit, donec prias videret A missa fuerit: quod quidem pro be ret summam revcrcnPetram1: Et post 1res armos, quos in Arabia et pro­ tiam, quam erga summum pontificem habuerunt babiliter in solitudine (eruit, vati Hierosolymam, di­ etiam concilia generalia, quae nonnisi permittente Ro­ et, videre Petrum, d mansi apud eum diebus quin­ mano pontifice, ut dicit Hadrianus II in litteris ad decim. Deinde post annos quatuordecim iterum venit generale concilium, causa introducta eet. Sed quare Hieroeolymam videre Petrum, lacobum et loannern, damnatus Honorius? Certe nihil definivit, omnino qui videbantur aliquid esse, et seorsum cum illis lo­ expresse dicit: „Non oportet nos aliquid definiendo cutus est, et ratio erat, ne currerem vel cucurrissem praedicaro.0 Damnatus ait praecise quia noa definivit in vacuum1. · cum definire debuisset; quod silentium iniunxeriu Allegant quidem Paulam Petro restitisse in fa­ Deinde hae litterae non eunt directae, sicut aliae ciem: nihil omnino probat contra infallibihtatem, dogmaticae, concilio generali, toti ecdcriae, sed pri­ sicut nihil probat contra primatum. Inferior potest vato episcopo, patriarchae Sergia Ecquid fecit Ser­ remonstrare cum superiore; nulla erat quaestio ne­ gius? Vidit epistolam illam omnino declararo catho­ que de fide neque de moribus. Miror ego catholicos licam doctrinam; in sennio posuit epistolam, quae nostras, etiam .«anctas episcopos, usurpare contra in- scripta eat an. 633; et posteaquani secundus ab Ho­ falhbib'totem eadem arma, quae protestantes contra norio Mioceesor potu laveril rationem cur ab Hera dio primatum usurpant Sicut isti nihil proficiunt aie ecthesis id eet edictum publicatum fuerit, quid respon­ dit Herodius? Sergius scripsit octhosim, nv unum nec illi. In concilio primo Hierosolymitano omnes norunt B quidem verbum de Honono. Sergius accretam tenuspoetolos et discipule» Petro adhaesisse; magna fuit isse videtur diam epistolam; non potuit monstraro, conquisitio Petrus loquitar, definit; tacuit omnis quia contra ipsum erat, «xl tenebat privarim sicut multitudo: et postquam Paulus et Barnabas confir­ vafri omnes isti haeretici faciunt. Nihil contra in­ marunt sententiam Petn ox factis, quorum taite» erant foi libili talem. potius pro infallibilitato Honorii, qui in missionibus suis, lacobus episcopos Hieroeolymo­ cum debuit reprimere haeream, cum debuit definire, rum in formulam redegit sententiam Petri et deinde: ocut alii pontifico», negligendo confovit Hoc ex­ Tirimi est Spiritui sancto et nobis *. Quocumque casu plicat indignationem etiam Romanorum pontificum suorum soecess-xum, quod solus inter omnes Romanos adhaeserunt Sicut in primo Dio»concilio adhaeserunt, ita etiam episcopos non, ut decuit, coercuit haeredi in, eed negli­ in omnibus aliis conciliis generalibus adhaeserunt; gendo confovit. Et ex illo tempore nullus pontifex nulla exceptio. Et ex hac adhaesione provenit, quod iu egit. infallibilee fuerint eorumdem conciliorum indicia, In casu Vigilii, qui etiam saepe saepius refutatus decisiones; secus non fuissent infallibiles. Nulla in- est, nulla quaestio est de fide, nec quidem ulla fallibilitas in ecclesia sine pontifice, eet certissimum quaestio de factis proprie dietis dogmaticis; quaestio de fido vel saltem fidei proximum, nulla infoili bili tas eet de personis. Tota difficultas in eo fuit, saltem sine Romano pontifico; cum illo exurgit in falli bili tas. praecipua difficultas, an personae trium auctorum ho­ Examini quidem quidam subiecerunt litteras dogma­ rum capitulorum damnandae eeeent, vel memoria pro­ ticas Romanorum pontificum, quia episcopi sunt ho- ( fliganda. Reetitit Vigilius primo, quia omnes isti mines, et homines non eunt automata, et debent inqui­ scriptores in concilio Cbaloodonensi post renuntiatas rere: sed ex eo quod quaedam huiusmodi facta fuerit et recantatas erroneas illorum sententias recepti sunt inquisitio, quoddam examen, non licet inferre deci­ in communionem: et res delicatissima erat, ne ride­ siones dogmaticas praevias summorum pontificum non retur pontifex contra agendi rationem concilii Chalfuisse infallibilee ; sicut ex magna conquisitione, quae oedonensi» aliquid facere. Primum damnavit tria in isto concilio venerando Vaticano fit, non licet in­ capitula, eed personas non damnavit; deinde non vo­ ferre concilium hoc non esse infallibile : ost in natura luit damnare personas ob rationem iam allatam : erat rerum ut conquisitio fiat personalis rea Demum cum videret nihil revera Audi venerandum meum antecessorem : „PontiG- officere auctoritati concilii Chakedonenris,' damnavit cum igitur de fide decreta semper cum magna vene­ etiam. consensit damnationi personarum. ratione a tota ecclesia et ab ipsis etiam oecumenicis De causa Pelagianorum nihil omnino contra nos : synodis sunt excepta ; et quamvis ad animos concilian­ ex illo casu nihil contra nostram thesim potest adduci. dos examini nonnunquam sint eubiecta in sacrii illis Innocentius damnavit Pelogianoe; Zosimus recepit et comitiis, non tamen velut res dubiae et incertae, quas benevolente! perlegit, et spiritum etiam probavit apo­ rescindere liceret, sed potius Scripturarum et patrum logise cuiusdam, sive litterarum a Caeleerio illi tra­ testimoniis muniendae, ut eorumdem frangeretur per­ ditarum; quae epistola spem dabat se erroribus suis tinacia." Et sanctus C&elestinus epistolam dogmati­ renuntiaturum. Sanctu» Augustinus certe rem bene novit, et cam adversus Nestori am scribens Cyrillo Alexandrino 1 patriarchae iniunxit, ut Nestori as si nollet recipere sanctus Augustinus clare dicit hanc fuisse rationem post dcccm diei a communione ecclesiastica abscin­ agendi a Zorimo adhibitam : „Et ho^ (loquen· de epi­ deretur. Sanctus Leo suam fidei expositionem tam­ stola Cariceti i) catholicae mentis est, ai qua forte quam tesseram, quam omnino recipere oporteret, tra­ aliter sapii, quam veritas exigit, non ca certi«ime didit. Uterque pontifex Petri interpres a patribus definire sed detecta ac demonstrata respuere1/* Voluit utrimque concilii habitus est: „Anathema ei qui ita instrui α pontifice. Pluries ad examen revocata eet non credit Petrus ¡«er Leonem locutus eet' Haec causa Pelagianorum, non quod noo finita fuerit, ted ad conciliandos animos, ad revocandos haereticos ad erat ratio examinis. Dicitur, sicut iam centies dictum fuit, generalo tramitem veritatis : ita pia mater eccleda indulgenter concilium condemnasse Honorium. Honoriui iam cum eiia qui extra sunt, agit. Quod ad Cyprianum attinet, tantum probat con­ mihi videtur satis ese discussus. Et obiicitur etiam quod ex exprima Romani pontificis permissione causa tra primatum, quantum contra infallibilitotem, siculi Honorii, qui de haereri accusaretur, in concilio ad- caetera omnia obiecta. Mandatum dedit papa Ste­ phanas, non definitionem dogmaticam : ,,Nihil ίππο­ > 1, ia. • lï. H. ï. • Act XV, ua. ι Ad Bonifacio * IA. 1!. «p. 3. eon/rtj thuu qdUobi» Pelagianorum, 317 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA PRIMA 30 maii 1870 318 velur niai quod traditum eat." Praxis Africanorum A quinquaginta vol eexaginta annos, p«tifera illa hae­ certo f idei principia tangebat ; seu erat praxis nebapti- ream quae in Africa incepit, in Africa quoque sepulxandi illos, qui ab haereticis baptixati fuerant. Dam­ chrum suum invenit Vae ecclesiae, ai papae illius navit prnxim Stophonus, Cyprianus restitit. Modo ai temporis non verum proclamassent, ei non fuissent vero genuinae sint illius epistolae, aleuti quidam ox infallibilee, ei unus Romanus pontifex illorum tempovenerabilibus fratribus nostris oruditiseimo opere1 co­ runv odhaeaiseet arianiemo! Quod dixit Hieronymus natus eet probaro non cese genuinas, sed ai genuinae ironice, vero foret dicendum: ecclesia Christi deperiit sint, probant solummodo illum suae sententiae ad- a facio orbis terrarum. haonsse, probant certi» imo illum lotam tumo prax ini In ipeomet concilio Vili, cui Hadrianus IItamquam ad disciplinam pertinentem et non ad /idem scripsit illas litteras magnificas, habemus testimo­ rwpcxiwe, quaai dixerit: eum aliis reliquerim plenam nium huius adhaesionis; quod ex co ampliorem vim libertatem1, cur non mo relinquis liberum? Probat derivat, quod ab omnibus episcopis orientalibus sub­ contra primatum potius, quam contra infallibili ta­ scripta fuerit haec confessio: »»Quia in sede aposto­ lem : contra neutrum omnino probat aliquid, neutrum. lica immaculata est semper catholica reservata religio Probat solummodo Cyprianum in errore versatum oso et sancta celebrata doctrina; quam apostolicam sedem ut omnes agnoscunt, qui vel retractavit errorem vel sequi in omnibus christifideles tenentur (sequi in om­ passionis falce purgavit. Excusatio unica erat illa, nibus), ut cese mereantur in communione cum eadem quam charitas s. Augustino suggessit, quod res non sede, in qua eet integra et vera christianae religionis fuerit satis eliquata per concilium plenarium. Si ha­ B soliditas"; sequi in omnibus ut poaaint esse in com­ buisset tempus examinandi omnia, non erravisset; munione non in rebus disciplinae, administrations, erravit tamen, et falce poveionis opus erat ut purgaret sed praesertim in rebus fidei. Et novimus magnum illud testimonium sancti Irenaei, quod omnes noe errorem. Francofordicnaea non adhaeserunt Romano ponti­ contra protestantes usurpamus, de quo eruditissimus fici, neo adhaeserunt concilio generali VII ; sed illo­ episcopus Andegavensis specialem dissertationem pu­ rum non adhaerentia probat potius contra concilium blicavit1, qua probat non solummodo adhaesionem generale, quam contra Romani pontificis infsllibili- omnium episcoporum ot omnium fidelium cathedrae tatem. Sed postea adhaeserunt, in errore facti venati Petri, sed necessitatem, ex divina institutione, huius sunt, non intellexerunt linguam groecam, ut videtur. adhaesionis. Bene notum est testimonium, non est neceese ut Nihil omnino probat Omnia ista argumenta iam exhausta sunt Iam respondimus centies milliesque perlegam ; quisque vult, perlegat dissertationem omnibus istis contra protestantes. Manet sancti istam, quae est omnino ineluctabilis, non potest ei Augustini celebre dictum3: ,Jn causa ipsa Pelagiano­ responderi: „Ad hanc enim ecclesiam propter potiorum duo concilia Romam iam missa sunt; indo etiam rem principalitatem noceste est omnem convenire ec­ ** Secundo saeculo, a nepote apostolorum, a rescripta venerunt: causa finita, uti nam » aliquando clesiam. finiatur et error. ** Plures episcopi tempore arianismi patre graeco qui latinos effectus eat, qui utri usque non adhaeserunt, fateor; sed pessimi erant haeretici. ecclosiae testimonium protulit, dictum est: „Necesse Quadraginta et amplius non adhaeserunt, tamen in C est omnem convenire ecclesiam, hoc est, eos qui sunt fine omnes adhaeserunt Romani pontifices in­ undique fideles, in qua semper ab his, qui sunt undi­ cipiendo a Liberio, qui condemnavit concilium Arimi­ que, conservata est ea quao est ab apostolis traditio :*' nense, tamquam murus inexpugnabilis sese contra est compendium totius controversiae. Longum et haeresim hanc pestiferam elevaverunt, tamquam fun­ laboriosum esset, dicit Irenaeus, ad omnes appellare damentum ecclesiae et eius firmamentum. Et post ecclesias; hinc ad antiquissimam et omnibus notam illam ecclesiam Romae a sanctis apostolis Petro et * Cf. TïxtAnï: Zxj celebre conlcaa fra tan Stefano e san Paulo fundatam provocat,· et lineam successionis un­ Cipriano. decim successorum vel duodecim usque ad eius tempora 1 Haec non Mint verba a&ncti Cypriani, sed lis tantum­ tradit, ut probet in personis ipsius successionis manere modo innuere videtor orator, Cyprianum cuilibet episcopo potestatem illam, custodiri ab omnibus, ubique terralibertatem concessisse contra suam de baptismo haereticorum opinionem sentiendi ; quod quidem Cyprianus perspicue. et rum eamdem fidem convenire. constanter docuit. Et revere in epistola 69 ad Magnum ait: Protestantes dicunt (spero quod non idem dicturi .Rescripsi, fili charissime, ad litteras tuas quantum parva sint gallicani) convenire non significare convenire in nostra mediocritas valuit, et ostendit quid nos quantum in sententia, adhaerere in fide; conveniunt, ut dixit nobis est sentiamus (de haereticorum scilicet baptismo), nemini praescribentes quominus statnat quod putat unusquisque prae­ Grabe protestane, ut omnes pium iter faciant ad positus actus sui rationem Domino redditurus. * Et in epistola 72 romanam civitatem, quao civitas Caesarum est1 *3. Non ad Stepbanum Romanum puntificem: .Qua in re (in negotio suspecti testes, magnus Bossuetu?, qui nisi fuis et in baptismatis haereticorum) nec nos vim culquam facimus, aut legem damus, cum habeat in ecclesiae administrations volun­ D Gallia tempore declarationis, forsan schisma teterritatis soie arbitrium liberum unusquisque praepositos rationem mum fuisset ortum, Bossuet us ergo et Petrus de Marea actus sui Domino redditurus. ** Et in epistola 73 ad Inbaianum: conveniunt hoc verbum debere in linguam gallicam •Haec tibi breviter pro nostra mediocritate rescripsimus, frater transferri per vocem 8 accorder. charissime, nemini praescribentes aut pra ei aditantes qu ominas Nuno ad secundem quaestionem venio, de iure. unusquisque episcoporum quod putat facial, habeas arbitrii sni liberam potestatem, nos quantum in nobis est propter haere­ Ego dico, non solummodo do facto adhaesisse colle­ ticos cum collegis et coepiseopis nostris non contendimus, cum gium episcoporum et corpus eccleeiae capiti docenti; quibus divinam concordiam et dominicam pacem tenemus. ** Et .sed dico, omnino debere adhaerere ex divina institu­ in exordio concilii Cartbaginensis III aie loquitur: .Superent tione ecclesiae, ex promissis Christi, quod nunquam ut de bac re singuli quid sentiamus proferamus neminem indi­ cantes, aut a iure communionis aliquem, ri diversum senserit, potest omnino fieri separatio, quod tota haec do in­ amoventes; neque enim quisquam nostrum episcopum se epi­ fallibilitato pontificis, ut solius, discussio eet futilis scoporum constituit, aut tyrannico terrore ad obsequendi ne­ et omnino reprobanda; quia, ut illis aemper respon­ cessitatem collegas suo * adigit, quandoquidem habeat omnis deo, nego suppositum, impossibile ret- Numquid atare episcopus pro licentia libertatis et potestatis suae arbitrium proprium. ** Si ergo ex sancto Cypriano unusquisque episcoporum hac in re quod putat facere potest; evidens est ipsum lotam hanc quaestionem tamquam ad disciplinam pertinentem respexisse. ■ &hh. CXXXÍ. De rerbit Apotíoli, X, 10. 1 Cf. Soixï Irfnft et la primauté Λ» pape par Sí. l’abbê Freppel actuellement Mque d’Anycrt 3 Vide opera oancti Irenaei per loannem Ernestum Grab·, Londiai 1709. 319 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 320 potest aedificium, cam mit fundamentum ? Nun- A instar Treason. Ego quidem vellem auctori huius quam ridi aedificium ego, quod non plus minam libelli1 tradere argumentum particularis antepransoiido fundamento inniteretur. Petrus est petra, fun­ dialis examinis. Numquid possum ego tuta conscien­ damentum ecclesiae, firmamentum ; non potest eccle­ tia dare suffragium contra infallibilitatem, in favo­ sia stare sine fundamento. Deinde Petrus est caput rem illorum articulorum declarationis, praesertim do ecclesiae; caput non potest separari a membris, quin quarto loquor; possum ego tuta conscientia darò mora interveniat. Potest caput humanum separari a meum suffragium, quo absurda illa, quia nulla alia membris, sed morimur. Sed non potest caput ecclesiae possum uti expressione, conditio consensus occleuae separari a membris, quia ecclesia non moritur, mon requiratur, ut irreformabilia sint dogmatica judicia non potest, portae inferi non praevalebunt Ego risi­ summorum pontificum, cum summi ipsi pontifices a tans ruinas huius magnae civitatis, ari tatis aeternae, 200 fere annis improbaverint illam declarationem? Innocentius XI quidem improbavit in genero; eod quia hic est sedes Petri, quae est aeterno, quia mu­ tuatur aeternitatem, firmitatem a sede Petri, saepe Alexander VIII improbavit articulas. Pias VI in ▼idi fundamentum sine aedificio, nunquam vidi aedi­ bulla Auctarem fidei improbavit articulos tamquam * *i in­ ficium sine fundamento. In eccloua non potest aedi­ temorarioe, scandal osos, sanctae «edi apostolica ficium destrui, sicut magnifica ista palatia romana juriosos. Possum ego suffragium meum doro pro iis. destructa sunt, ita ut solum maneat fundamentum; quao sunt temeraria, et in i uriasa summo pontifici? non potest fieri, et quare? quia portae vnfen non prae­ Ego certe, venerandissimi ac re verendissimi putres, valebunt .. Caelum et tena transibunt, verba autem B nunquam possum me adducere ad illam mont» con­ mea non praeteribunt1. ditionem, qua hisce omnibus reson at ion i bua, amba­ Confirmati possunt non adhaerere confirmatori ; gibus contentus eim. Ego adhaereo recte summo pon­ sed frustraretur totum Christi Domini propositum, tifici ; non indigeo distinctione. nisi adhaererent Vae gregibus, vel gregi unico (quia In notissimo illo textu sancti Hieronymi od Da•r unicus «t grex) si non adhaereat pastori ; dispergere- masum, quem in litteris nostris ad summum pontifi­ turk lupi illum devorarent Ex ipsa institutione cem nos dedimus, vera continetur doctrina: , Ego Christi, ex promissis omnino adhaesio «dorio * ad nullam primum niai Christum sequens beatitudini doctrinam Petri et successorum eius requiritur et pro­ tuae, id ret cathedrae Petri (unum ct idem eunt), com­ mittitur. Ecclesia non potest fallere, aedificium debet munione consocior: super illam petram aedificatam stare; tamen fundamentum potest fallere! Confirmati ecclesiam scia Quicumquo extra hanc domum agnum nunquam possunt a fide deficere; confirmator tamen comedent, profanus est. Si quis in arca Noe non pro quo oravit Christus Dominus, ut non deficiat fides fuerit, peribit regnante diluvia ** eius, ille potest deficere 1 Membra discedere a capite Itaque concludo ex his omnibus, ex facto, ex iure, powunt, et tamen vivere! grex infallibilis, pastor non ex duobu * unum: vel Romanus pontifex ut pontifex infallibilis ! Haec sunt argumenta illorum qui volunt totam docens ecderiam solemn i iudicio est infalli­ separationem, vel saltem innituntur ideae quod bilis; vel ecclesia ipsa Christi non est infallibilis. separatio sit possibilis, et qui negant infallibilitatem Stant cadantque rimai; stabunt tamen quia Portae summi pontifias. C inferi non praevalebunt (Signa approbation ). * Est alia ratio cur eet fidei proximum, si non de fide, quod debeant omnes adhaerere doctrinalibus Post arehiepiscopum Bait i i., icnsein ad umbonem Romani pontificis decisionibus. Est bulla Vineam successive vocati sunt episcopi Amciensis, Bauleensis, Domini Clementis XI contra obsequiosum silentium, Nepesini» et Sutrinus, Salariarum, Constantinianus, et damnavit et ab omnibus requisivit, omnibus prae­ et Nemesinus. cepit, ut non solum externo obsequio, sed mente et ORATIO corde illis decisionibus adhaererent Quaestio praoáse reverendi patris dammi Petri Le Breton erat do haereri, de quinque propositionibus Jansenii episcopi Anicienei * *. damnatis; de fide erat quaestio. Nunc dicit quartus Eminentissimi ac reverendissimi praesides, emiarticulus declarationis cleri gallicani, quod praecipuae sint partes Romani pontificis in dirimendis contro­ nent issimi ac reverend i» imi patres. versiis de fide; irreformabilia tamen non eunt eius Ambonem quadragesimus ascendens, ut de ma­ iudicia, nisi accedat acensas ecclesiae. Sed huic teria, quain plurimi non immerito exhaustam censent, bullae Clementis XI accedit iam a centum et «exa- verba faciam, scilicet de definienda aut non defiginta annis consensus ecclesiae; consentiente, plao- nienda infallibilitate, nec nova nec etiam nove quiddente orbe catholico bulbi haec acceptata e»l: ergo quam dixerim. Pro verbis igitur foetum ponam, eet infallibilis haeo declaratio. Ergo debemus Roma- factum utique omnibus gratissimum, exemplum noram pontificum iudiciis mentis ot cordis assensum D appellaro non auscrim , licet non solus profecto illud et valdo exoptem et aliquantulum sperem, quod sci­ praebere etiam iuxta principia gallicanorum. Sed requiritur consensas ecclesiae I Qui conson­ licet facto ostenderem, conceptum sermonem aliquando ius? consensus omnium? consensus centum? consensus posse contineri, immo et enatam prolem, orationem maioris partis? vel debet hic etiam e«e moralis dico plus minusve accurate conscriptam, posthabita unanimitas? Consensus ecclesiae! Quo tempore ex- paternitatis aemulatione, penitus ac sine deriderlo pectandus est’ Quot annos! Quot menses 1 Rea vaga, eliminare. indeterminata omnino, futilis et absurda, impracricai Alludit ad opusculum·. Dùqwniw morelù de. aliae bilia. Dum expectatur isto consensus, serpit haereris, et brachium ecclesiae omnino redditur inhabile ad ei tatua. i Argumentum: .Episcopus Anidensit nihil se addere poaae opus baereeeos coercendae. dixit iis quae adducta iam fuennt pro pontificia infallibilitate, Nobis datus «t, optima spero intentione, alius et doleudom maxime ease quod infallibilitatis adversarii eas­ casus conscientiae. Nuniquid nos possumus tuta con­ dem semper obiectiones repetant, nulla habita ratione optima, scientia suffragia nostra pro infallibilitate pontificia rum responsionum quae Ipsis afferuntur. Nonnulla addidjt de libello patribus oblato eui titulus ,Ce qui se passe au concile’ dare? Examen qnoddam conscientiae particulare ad et contra ipaum vehementer protestatas est. Conclusit hortando • Matta. xxiv, w patres ad xelum et fortitudinem fidem suam et suae dioeeeseos de pontificia infallibilitate coram omnibus profitendo.* 321 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA PRIMA 30 moii 1870 322 In praesenti siquidem discussionis ac quaestionis J stolarum obsequii sive scriptorum pontificia iura statu cum pleraque ac praecipua eorum, quae mihi propugnantium. Tandem consectaria praeeumentee definitionis, dicenda visa erant, iam diserte proloculi luerint, qui ante mo ani bon em ascenderunt illustrissimi infolli- quam probabilem ac imminentem autumant licet lu­ bilitutis propugnatores; ad vitandam temporio pre­ gendam, terrorem iniicere satagunt simplicibus ac tiosi iactunuu, pro fratrum sive consolatione, sive modicae fidei catholicis, iram guberniorum civilium aedificatione, obsidioni meae, ut aiunt, perlibenter minitantes coram theocratiae spectro, cuius resurrec­ valedico. Duo lanium verba, arrepta occasione, mihi tionem in mente curiae Romanae praemonstrare non erubescunt. Quae profecto, ut neminem fugit, absurproferre permittatis, rovorendisainii patree. Primum quidem quod attinet ad objection es ditatem non mediocriter sapiunt; et absurdissima contra definitionem dogmaticam prolato , * eodem quaeque, in vulgus proiecta, non minimi esse ponderis quippe vultu uut forma absimili lotice refricatas, quis inficietur? Portentosis vero hisce moliminibus ac pervicacibus conatibus, ea quapar erat indignatione, illud imprimis omnium oculoe et animum percellit *, scilicet quod no minimam quidem rationem hucusque vestrae sagacitati ao iustitiae commendatis, per habuerint definitionis adversarii responsionum ac viscera misericordiae Dei nostri voe deprecor, eia palmaris meo sen>u refutationis tolica et tarndiu iam agite, praestanti sei mi doctores fidoique iudices, irre­ a doctissimis probat ¿asi miaquo theologis fusius objec­ fragabili iudicio malum tandem praecidite, blasphe­ tarum. Equidem, sicuri pionque vestrum, eminen­ mantium ora occludite : urgete nempe ferreum oe, uti tissimi oc reverendissimi potrea, cuneta studiose ac ! fero omnee iam conclamant. Quod ad me attinet, utpote, sicuri vos, testem hic patienter perlegi scripta, nuper tum Neapoli tum Parisiis alibive extra Urbom odita; quin, ingenuo simul et iudicem, sacrosancto munere et officio meo fateor, novi quidquam aut alias non luculenter ac perfunctum me arbitror, fidem meam firmissimam, pleno confutati repercrim. Illud vero iterum in aperto fidem totius iam senescentis vitae, fidem non caecam, eat cuilibet legenti lucidam illam animadversionum quidquid dixerint quidam, sed doctrinae et quaestionis analyticam aynopsim illustrissimorum patrum Depu­ elucubrationo suffultam in hoc augustissimo consessu tations do fide dum referunt oc refellunt oppositas aincera mento profitendo, fidem quoque universalis difficultates tam ex historia ecclesiastica desumptas, egregiae dioecesis meae coram vobis profitendo. Dixi. quam etiam illas quae sive criticae sive exegeticae dicuntur. Do silentio hoc mirando prorsus et, ut mihi ORATIO videtur, eystematico indicium aliis proferendum iuvat reverendi patris domini Eugeni Lâchât relinquere. episcopi Basüeensis1. Liceat autem antequam ex ambone descendam, Eminentissimi et reverendissimi praesides, emi­ conscientiam episcopalem coram vobis liberare, reve­ rendissimi patree, de lugendo nimis et ultra modum nentissimi et reverendissimi patres. Cum universus catholicus orbis oracula concilii contumelioso opere nuperrime patribus misso, cui titulus: Quae agantur rn concilio, gallico: Ce qui se Vaticani summopere expectet, temporis ¿acturam om­ passe au concile ’. Si quid nempe venenosum, acer- C nium deplorandam existimo. Quamquam ausim di­ bum, odium spirans sub specio perfidae cuiusdam cere, mo non operam esse perditurum in asserendo moderationis ac religionis zelo unquam in lucem plenum primatum et perfectum magisterium Romani prodiit, illud profecto hisce in paginis plusquam pontificis in universa ecclesia, non quidem directe, 200 numero, callida pravaque peritia conscriptis, red diluendo obiectiones quae ex concilio Basileensi petuntur; tamen id committam, ut quoad mo tempus invenire datur. ‘ Ulic legere est, inter caetera, omnia hucusque in lucrifaciam. Modo autem non est cur reticeam mo veritates in synodo Vaticana male ac anticonci limi ter fuisse per­ tractata; videlicet summum pontificem, cuius vene­ schemate propositas amplecti et firmiter tenere; immo randae omnibusque dilectissimae personae alias dau- est mihi quoddam iustitiae et reparationis officium tur amplissimae laudes, iam ante concilium, ab initio limo in generali concilio, ad principara apoetolorum sua iura excessisse, posthabitis iuribus episcoporum. Petri et Pauli trophaea, reverentiam meam matri ao Item concilium debita ac necessaria libertate carere; magistrae omnium ecclesiarum, et Romanos pontifi­ discussionem evasisse impossibilem tum propter locum ces primatu pleno pollere, solemniter ita profiteri ut tum etiam ob praecepto impositam disserendi metho­ nihil ipsis st in ecclesia superius, et nemo eorum ma­ dum: unde fit oratores reponendi facultate privari, gisterio refragari iure possit. Cum enim Bosileensis dioeceseoe regimini prae­ ac reliqua isriusmodi. Sio etiam audacter asseritur reu dilucido insinuatur, totum concilii valorem sive quoad sim, memoria autem repetam inter eas episcopos, qui scientiam sivo quoad ingenium, animi firmitatem, in­ D in Basileensi concilio die 25 iunii anni 1439 ausi sunt dolem oc ut aiunt independentiam in minoris partis Eugenium IV legitimum ct certum Romanum pon­ synodi patribus consistere, ac si caeteri omnes aut tificem α redo Petri deponere, fuisse Fridericum iu ignari essent aut ad oculos servientes, adulatores ao Rhcin (eum pudet proferre) episcopum etiara Basileendignitatis suae prorsus immemores. Sicv omnia sem ; quomodo nam temperare me possum, quin turdisponentibus a longo et secreto societatis celeberri­ 1 Argumentum: «Episcopus Bwleensis proposito schemati mae membris, optimus ac sanctissimus Pius papa IX se plene asaentiri etiam ut hac ratione reparationem quamdam illorum suasione et influxu cuncta praeparavit, fecit apcetolicae sedi offerret contra injurias ei illatas anno 1439 ac fecero pergit, ut episcopi iudicos esso desinant, ad a celebri concilio Barile* ns i. Concreditam sibi ecclesiam ramno summum consiliariorum vicibus fungentes, ne dicatur pontifici debitam obedlentiam et nunc exhibere et semper ex­ hibituram coram universo concilio m protestan. Sibil magis approbatorum. ad ecclesiae bonum conducere posse quam summi pontificis Quid plura? Christi vicarium criminantur de auctoritatem juxta doctrinam quae in schemate sancitur. Non singulis etiam ad episcopos et fideles privatis allo­ denegari quod generalia concilia effieacissimum remedium cutionibus, non secus oc de variis ipsius litteris aut quandoque sint extirpandis erroribus; at nec facile nec saepe coadunari illa posse, et aliunde ecclesiae bono promovendo responsionibus, directis nempe ad auctoree sive epi- nonnisi pontificiam auctoritatem medium ordinarium praebere. 1 Piris, Henri Plon, imprimeur-éditeur. 1870. In-8°, 216 p. COXOIL. OKNKRAL. TOMUS LÏL Conclusit rogando patres ut propositam definitionem rafrsgiis suis sancirent* 81 323 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 324 pem hanc notam, quoad in me est, diluam et olrocis- A huius concilii Vaticani falsae perversaeque interpreta­ aimam iniuriam successori Petri illatam uljùcar? tiones undequaque iam sparguntur? Attollat vocem Certe saepius, reverendissimi patria, et libenter hio suam Petrus, inclamet speculator periculum imminere, quemque dioecereos sui defensorem et laudatorem errorem condemnet; ii e contra dicent et docebunt audivi ; me qui meam laudare possem criminis repara­ Petri vocem errare posse, et licere secus sentire, vel torem licet serum case non patiemini ? Sit igitur haec ad papam melius informatum, vel ad concilium genoiustitino ac pietatis reparatio per solemncm hanc fidei * rale, vel ad Christum ipsum appellare, quia do fido non professionem, maneatque in aeternum coram populo est Petrum uti doctoren! ecclesiae errare non posse. Rem profero non a me inventam, sed omnium in meo, et universa ecclesia. Cum populi fidem uepote veritati consonam tueri oculis et auribus inspectam et auditam. Interim ziza­ debeo et apertissime propugnare, liceat mihi, reveren­ nia impune seminabitur in agro Dei. Divinus ec­ dissimi patres, unum tantum vobis exponere. Animo, clesiae institutor nullum ne ecclesiae praebuit reme­ quaeso, reputetis, vos praerogativas et iura Petri cum dium, quo illico ab huiusmodi malis expediretur? Quo alte proclamaveritis, tono totius ecclesiae et saluti remedio putatisne, reverendissimi potrea, ecclcaiam fidelium in toto orbe esse consulturos; quamquam per tereentoi et amplius annoi, scilicet a concilio Triforte potestates tenebrarum in alia potius regione, dentino, usam non fuisse? Est no societas quae aucto­ quam alias violentius erumpent Sed ubi etiam ma­ ritatem tantum intermittentem, ut aiunt, habeat? lam gravius, ubi rerum status difficilior, ibi episcopi, Absit ut aliquis id credat. &i firmiter inter so et Petro maneant coniuncti, si b Sed dicunt ii de quibus loquor: isti inferioris aut unanimiter eodemque catholico sensu * certent bonum nullius ordinis viri claves ecclesiae regere aggrediuncortameo, neque eorum actis nec eorum verbis dent tnr, vela pandunt non Spiritu·» nancti flamine ducti, laicis occasionem et clericis in oppositas et varias sen­ sed omni tento doctrinae. Et quoniam doctrinae ven­ tentias abeundi, tunc Dei gratia opitulante, non erit tus hodie democratism affert ; non sicut olim ad prin­ metus od mortem. cipes, sed ad multitudinem el ad plebem appellant, et De caetero populum catholicum mihi concreditum, se ad illam inox appellature» ioni evulgant Frustra qui continet 40 millia et amplius, qui versantur inter obsistit episcopus et increpat eoe qui falsa docent. Ili plusqiiam 60 millia acalholicorum, revereri Romanum •Utim libertatem doctrinae et scientiae opponunt, pontificem, eius verbo tamquam Christi excipere, vel ad secularem potestatem confugiunt lubet epicoram Deo et vobis testari possum. Ne quis dicat od ecopu· observantiam legum disciplinarium, morum exemplum disertissimi oratoris, qui altera die ironice reformationem quandoque etiam iu clero; et hi inasserebat, nobilissimum ac fidelissimum populum Hi­ crcpoiit episcopi abeolutisxnum et iugum curiae epi­ berniae unumquemque parochum suum tamquam in­ scopalis blaterant: fit in ¡arvo quod in amplioribus fallibilem habere; ego etiam testor et de hoc vehemen­ coriis. Quid alia innumera persequar quae a me «licta ter doleo, quod a patrum nostrorum moribus non per velim, non ut ex his difficultatibus unico argumenta progressum sed per regressum non pauci inter noe ducam, sed ut co nugis opportunitatem et necessi­ procul se habent Sunt enim qui catholici arbitrio tatem definition^ ostendam? Scio mim fidem cathorase volunt; sunt qui mittant concilium, papam et c licam ex revelatione divina per os divine docentium ecclesiam catholicam. Hi adscript! sectis liberorum nobis constare prorsus oportere. muratorum veram ideam totius ordinis superna! nralis Quae cum ita siut, cur auctoritatem nostram ve­ amiserunt, atque ecclesiae et Christi hostes effecti in- ram non confirmamus? Cur non sequar ego exemplum fenrissimi, persecutionem intulerunt et inferent, quae­ praedecessoris mei Christophori de Blarêr sanctae cumque demum concilii Vaticani decreta sint. memoriae, qui pressus α novatoribus suae aetatis, con­ Quidquid zelus a malis nostris perterrefactus vo­ fugiebat ad Sixtum V? An frustra putamu * a Christo bis depinxit, est imago heu fidelísima eorum, quae centrum unitatis constitutum furiae, ut unita * ser­ postremis hisce annis passi sumus et patiemur adhuc, varetur et totum aedificium roboraretur? Quoad me. qnaonjmque, dicam rursus» future nint decreta con­ ad auctoritatem Petri confugio, meque ad episcopatus cilii, nisi Deus a manibu» inimicorum Christi nos portandi onus imparem c e * absque Petri praesidio eripiat Votene et variae sunt malorum cau.oe, et undequaque infrangibili profiteor. Nobis igitur con­ repetendae aunt in primis ab eo, quod hodie se palam sulimus, dum auctoritati Romani pontificis consuli­ facit per élucubrations calliditate corruptas, in alie­ mus, ct coronae decus at quod at centri. nam sensum detortas et ita implexas, ut verum a Quibus omnibus et iustitioe et reparationis ct dioe­ falso vix discomi queat ; unde ab extra in meam di oc­ cesis meae ct boni uni verri orbis catholici rationibus rea i m iam satis in discrimine positam zizania pessima, permoveor, necnon a re i|>a ut α vobis, reverendissimi noscio qua conspiratione, praesertim hisce diebus dis­ ]>atres, vohementisrimo efflagitem adoptionem doctriseminatur. His totem imbuti disciplinis quomodo D nae catholicae, quae tenet Deum nunquam permittere, uam inter se consentient, et primatum et magiste* ut Romanus jiontifex tamqu&in Christi vicarius in riniu Petri reverebuntur? rebus fidei et morum ecclesiae errorem credendum At ridete, patres, si ραρηπι non audiunt, quod praeeeribat, cum illi Christus se ad futurum pro­ eum ut catterai alios homines errori obnoxium pu­ miserit. Haec osi firmissima mea sententia, haec est tant, quotbodo nam me, utique omnium minimum, fidee mea quae rcpoeita. est in sinu meo, ex qua vivere quomodo nos riogulca putatis esse audituras, nos se­ et cum qua mori cupio. gregatos non semper in idem consentientes? Quae Si hanc fidem catholicam tenuissent et proigitor mihi, quae vobis amplius auctoritas? Tuné quid clamaviwent Barilaie patri», forte ego hodie epi­ do animarum salute, quid de ecclesia, quid do fide scopus exui, longe a rede praedecessorum meorum univenali catholica? Verum, nobis diceti·, in con­ commoratu·, profiteri non cogerer1 : IIaeredita i nmlra cilio generali αηα cum Romano pontifico collectis obe- verta exf tu labant concilium plena­ oocumonica dici poetant; quia semper numerus minor rium, et sanctu * Augustinus respondebat: Non po­ episcoporum in concilio fuit, quam essent episcopi qui * tuisti inficeio lotum orbem pestilentia vestra, vultis ad concilium non veniebant. Nisi infallibilitatcm saltem mundum totum turbaro vostro concilio pío- Romani pontificis dicamus agnitam fuisse ea aetate, mu io *, quid respondebat Augustinus: „Iamonim... non possemus hanc infallibilitatcm tueri. duo concilia missa eunt oil sedem apostolicam; indo Sed constat ex iuro canonico licere inferioribus etiam res|)on a * venerunt. Causa finita eu’". Quid iudicium ferre do papa, quando in h&crorim incidit, clarius ad infullibilitatom Romani pontificis proban­ si hoc agnoscatur ab ecclesia. Si summus pontifex dam ? 1 î potest decidero in haoreaini, potest itaque errare. Quando sanctus Petrus Chryiologue interrogatus Minime, conclusio non valet. 'Pune ipso non accedo ab Eutycho quid deberet credere, quid docere: Quid opinioni theologorum, qui aiunt summum pontificem me interrogas? respondebat, tibi consulo perfectam posMj proprio labi in haererim. Hanc quaestionem obedientiam beat ieri ino Romano episcopo, quia Petrus relinquo ; sed aio hoc posse concedi si velimus, et aliud in suis successoribus vivit, et semper pracitat quae­ omnino eet summum pontificem posso labi in hacrerentibus fidei veritatem5. Veritatem, non errorem sitn, aliud est auminum pontificem posse erme. Et fidei; ¡temper, non tantummodo quandi.quc. proptercu, quoccumque opponuntur facta, dicta a Infinitus essem si omnia testimonia vellem pro­ concilio VI generali contra Honorium tamquam hae­ ferro. Sed sufficiat asserere, sublata infallibilitata reticum, nihil \alent; quaeque opponuntur ex iuro Romani pontificis, haud amplius jxìsso explicari, canonico nihil valent Pupa, si vultu *, potest esso affirmari infallibilitatcm conciliorum, quae tamquam haereticus; ted papa non potest proferre definitionem occumcnica fuerunt recognita. Quaero, in concilio Ni­ dogmaticam do fido ct moribus, quao rit erronea. Et caeno erant terccnti decem et octo episcopi. Erant no causam affero. tota ecclesia? Non erunt quinta pars episcoporum ; Quid est haereris? Est adhaerere opinioni iam . * Si itaque pontifex umfortassis sexta pars episcoporum totius ecclesiae. In explicite damnatae ab eccitai sola Africa eo tempore erant plusquam quadringenti quam velit adhaerere opinioni, doctrinae, proposi­ episcopi. Ex omnibus episcopis occidentalibus, unus tioni, sententiae iam damnatae explícito modo ab Hosius legatus pontificis, quantum mihi videro potui, 0 ecclesia, regulam habemus qua nobis caleamus ab eius vel fortassis alter fuit praesens. Qua do causa hoc verbis. Tunc applicabimus ei regulam sancti Pauli1 : concilium habitum fuit tamquam oecumenicum, in­ Licet not, aut angelus de caelo evangelizet vobis prae­ fallibile? Qua de causa? Quo iuro? Omnes episcopi terquam quod evangclieavimus vobis, anathema sit: qui erant in eo concilio in suis successoribus, alius pœt excusate mo ei utor hoc exemplo. Si por impossibile alium, defecerunt ; omnos ecclesiae congregatae in illo summus pontifex Pius IX promulgaret decretum concilio defecaiunt in schismate Phot ii ot in schis­ contra definitionem dogmaticam immaculatae Con­ mate Michaelis Comlaiii. Infallibililas itaque nulla ceptionis, diceremus tunc: in hoorerim laberis. Ιαιιιpromissa fuerat illi coqrori occleriorum, quod orat in voro haeres is explicita, formalis separat immediato <-oncilio Nicaeno. Undcnam factum est i laque, ut hominem ab ecclesia: Papa cessaret ce&o papa; non omnes christiani, omnes venerarentur decreta illius taset amplius superior. Sed ei summus pontifex pro­ concilii, dum aberat, possum dicere, tota ecclesia oc­ ferendo sententiam definitivam do doctrina, do sen­ cidentalis, et do ou ecclesia non orat nisi summus tentia nondum explicite damnata ab ecclesia, ct de pontifex rcpnie-cnlalus ab Hosio, et duobus aliis qua ecclesia nondum iudicium explicitum tulisset, * legatis presbyteris, non episcopis? Quo iuro Arius erraret, non haberemus regulam qua poeemus nobi immediate diris devotus fuit? Quia in cordo omnium cavero ab eius errore. Nos debemus illi obedire, ergo catholicorum erat: ,,Ubi eat Petrus, ibi ost eoclceia4.'* in errorem omnes incideremus. Infallibility summo pontifici data est non in Infallibility illius concilii pendet omnino ab infalliD suam propriam utilitatem, sed in utilitatem totius bilitatn summi pontificis. Ncque dicam, quod in ad notationibus vidimus, ot ecclesiae. Spiritus sanctus ei adest, no labatur in er­ ex hoc ambone, ni fallor, etiam dictum fuit, etiam rorem; quia error cius inficit totam occleriam. Si concilia oecumenira indigere postea universali consen­ vultis possumus concedere Spiritum sancium illi non sione; noe non osso certos do illorum i nfall i bili tato, adesse, quo possit numquam labi in haeresim et ac­ quoufqiio non fuerint acceptata generarim ab ecclesia. ceptare doctrinam iam ab ecclesia damnatam. Duo sunt distinguenda, ot miror quomodo distincta non fuerint ; nam hoc modo immediate respondemus qui­ ’ Ad Bonifactum conim duax epitíolas Pelagianorw , * busdam obiectionibus relate ad Honorium. llb. IV, cap. ultimo, sit: .Verum istorum superbia . . . hanc etiam gloriam captare intelligitur, ut propter illos orientis et Et do Honorio, quaeso, patres roverend issimi, ex occidentis eynodus congregetur. Orbem quippe catholicum, hoc ambone semel et iterum conquestum fuit, quod quoniam. Domino eis resistente, pervértere nequeunt, saltem nescio quorum vicariorum generalium cineree effode­ commorere conantur." rentur’, quo potiori iuro conqueramur quod eius ci1 Scrm. dc rerb. rrangcL 131, cap. X. • Inter opp. a Leonis epist. XXV. ..Hortamur te, ut bis quae a beatissimo papa remanse civitatis scripta sunt, obedlenter attendas: quoniam beatus Petrus in propria sede ririt et praesidet, praestat quaerentibus fidei veritatem.· 4 Cf. s. Ambrosium, Enarratio in pxalmum 40. n. 30. • GsUt. I. 8. ’ Alludere ridetur iJ arthiepiscopam Pansiensem qui In oratione hxblu Iu eowrreyatioae generali undecima enaqoestu* 335 A. ,ΊΧ SIGNES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 33β neres, quae ibi in proximo eunt prope sepulcrum A opinioni publicae; vitemus mala, salvemus quod posPelri, modo tam irreverenti effossae faerini. Ipse 6UIDU5. Calvinismos erupit in Anglia tempore Hensemper magis delectabor in sequendis vestigiis Semi et Ispheri, qui operuerunt verenda patris em: num- ria VID, qui eodem tempore carnifici tradebat omn», qaam delectabor in ostendendis iis, quae sunt verenda qui eum tamquam papam non venerabantur, et qui in proprio patre. Obiectum epistolae Honorii non erat negabant transaubstantiationem et confessionem eacradefinitionem facere; ac res evidens est Non dicatur mentalem. Sed interea calvinismos adeo serpebat, uL neque una neque duae operationes, dicit Honorius1. C ranimeras archiepiscopus Cantuariensis per dczecn Obiectum fidei est aliquid credendam. Eratne mens annos semper blafphemaverit, ut ipse fassus est, transHonorii ut crederemus in Christo non esso neque substantiationem, dum missam celebraret. Eo mortuo erupit et invasit totam Angliam. Mortuo Eduardo, unam neque duas operationes? saltem noam admit * teboL Itaquo non erat cius mens docere, nos debere sub Maria catholica, quae usa est ferro ct igne contra credere in Christo non esse ncque unam neque duas calvinistas, tamen calvinismos non potuit eradicari; operationes. Sed obioctum definitionis dogmaticae quin immo fovebatur ab Elisabeths in ipso regio pala­ est aliquid credendum. Ipse nihil proposuit creden­ tio, et circum com veniebant omnej, qui postea rerum dum; ergo nullam protulit definitionem dogmaticam. potiti sunt. Et quando cardinali Polo, postremo archiEpistolae sancti Leonis papae, sonori Agathonia episcopo catholico Cantuariensi, relatum fait Mariam lectae fuerunt et examinatae in quibusdam conciliis, supremum obiisse diem: Eheu! meae Angliae, exconsen tien tene papa vel eo contradicente? Si papa B clamabat, actum est de ecclesia catholica in hoc regno. ipse concilium congregabat, epistolas suas mittebat, Et quindecim diebus postquam od thronum conscendit etiamsi legatis praeceperit ut epistolae adhaererent, Elisabetha, in privato sacello prohibuit no sacerdos poterat certe permitiore ut epistolae examinarentur. hostiam extolleret, quia negabat transsubstantiarEt certe existir iudicium purae confirmationis, et tionem. Sacerdos non obedivit, et i pea aufugit; ac eiboc vobis probo cx historia concilii Tridentini. Nam mul lex est proposita de restituendo calvinismo in in concilio Tridentino, quando agebatur de canone Anglia. Timebatur, ne omnia suffragia haberentur. librorum veteris et novi Testamenti, quaesitum fuit Quid facium est? Tres catholici per summam inju­ inter patres, utrum deberent novo rem examini subii- riara in carcerem detrusi fuerunt, et sic potuerunt ha­ cere: Iam res cum examinata sit ab antiquis patribus, bere maiori tat em trium suffragiorum al calvinismum per nostrum novum examen- fortasse imminuemus stat nendam. eorum auctoritatem. Quid responderunt illi ? Nos non Nimis verum, catholici illorum temporum, sicuri examinamus ut abiiaamus, sed ut confirmemus, ut constat cx epistolis Thomasi Mori, illius martyris demonstremus protestantibus, nihil nos decrevisw etiam supremae potestatis, non erant valde bene af­ quod prius non examinaverimus. Et examen axura- fecti erga sedem apostolicam- Arbitrabantur se poose tissimum institutum fuit, etiamsi omnes faterentur esse catholicos dummodo crederent missam, confesjam examen fuisse institutum et optime definitam sionem sacramental em. dummodo subiicerentur epilemporibus antiquis. scopis; sed do sancta sede parum aut nihil curabant. Ex hoc ambone in memoriam revocata fuit nxr 0 Iam a tribas et amplias saeculis placetum regium sub sio Angliae ab unitate catholica; et in memoriam potna laesae maiestaris toti clero impositum fuerat fuit revocatum quomodo oo tempore aliqui catholici in illo regno. Haæ e.t cau^a qua Anglia se exiRo­ accusarent sanctam sedem apostolicam imprudentiae; mana ralee nunquam potuisset approbaro iuramentum quia si rales apostolica permisisset catholicis iuramen­ quin damnaret seipsam, damnaret praeclari*3Í mum tum quod postulabant, Anglia vel non recejsiset ab pontificem Gregorium VU, damnare *, concilium Lug­ unitalo catholica, vel in unitatem reverea fuisset *. dunense 1, damnaret concilium Lateranense IV. Hoo Semper aberam sodom apostolicam in iis omnibus, nodo sals asset Anglian? dicam mH i us, et se cam quia ipsa publice ot solemn iter fecit, nulla ratione Anglia perdidisset improbari posse: omnia eius statuta et decreta defendi Et hoc loco, hoc occasione mihi Ii« *at dicere, ar­ possunt Anglia recessit ab unitate catholica tribus gumenta, difficultate quae ducantur c» «filia Bonide causis, ob caesarismum, calvinismum et tepiditatem faciiVIIl et Pauli IV nihil valero; quid eadem ar­ catholicorum erga sanctam sedem. gumenta educi possunt ex concilio Lateranensi IV et Caesarisaius incepit saeculo XII, ut constat ex Lugdunensi 1, in quibus «dem omnino decreta facta historia sancti Anselini et ex historia sancti Thomae aunt. Neque etiam concedo, aliam ex propositionibus Cantuarienris martyris. Et quod ad sanctum Tho- cleri sic dicti gallicani admissam ease tum ab omnibus mam Can tuar i ensem, qu&ew patres, animadvertite catholicis; id nego. Catholici, summopere qui reapse ipsum babalMc contra re omnes ferme episcopos An­ catholicum habent spiritum, catholici qui intclligunt ghie,qui dicebant: Tu m causa malorum; vide minas d quid sil rales apostolica, catholici qui intclligunt qaid qnas Henricus profert: ei tota Anglia pessum ibit, sit ecclesia, qui bene intclligunt omnia de religione Iu eris in causa. Sanctus Thomas stetit fortiter; eiua catholica, numquam approbarunt ullam ex ii< quatuor noraen inter «anctos relatum «t ; illorum nomina si­ propositionibus cleri sic dicti gallicani. Definitionem hanc proferamus, conficiamus rovolentio prona. Quando HenrkasVIIl volebat re erigere iu sum­ rendi«imi patres; necessaria omnino est. quia quae­ mum pontificem, omnes episcopi Angliae caput in­ libet societas indiget pace intorno, concordia interna. clinarunt. excepto fortissimo loannc Baptisa Fisher Corpus humanum potest ¿o defendere ab hos.ibua exqui martyr occubuit. Alii direlont *. Oportet cedere trinsecis, si iutus viscera non dolennt; ral si viscera torqueantur, tunc «Icet vigor, manu.·» arma tenere non potest, discerpitur et dilaceratur. Necesaria est et •st, qaod epir.op» Gilleilmmib-Xortnii· in praeeedrail conadeo ncce aria, ** ut mea quidem sententia nisi pro­ (nfiUont . Remne. ® *- BW imminuta auctoritate Mimmi pontificis, auctoritate tornito In4·, W p. fundamenti, immmmlur etiam solidità * aedificii. In­ 1 Ct. GTilmtt» r*TerrórUwmi CWloalaHi® habi­ digenius unione interna. Si omneí simu * compacti, si ta» ia «afrexaUo^a cramH die mah. 'Λ0 C. 337 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA PRIMA 30 maii 1870 338 bene uniti, idem sentiemus omnes, utique idem; et 1L fundamento, conclamante Paulo od Ephesios, et quamvis ex hoc ambone dictum fuerit iu unitate non loanne in Apocalypsi. excedendum, dicam semper n umquam satis Typus ecclesiae est multiplicitas ad unitatem con­ unitatem, nullam umquam unitatem osse superfluam. vergens, non nutem unitae multiplicitatem absorbens. Si omnes simul uniti simus, resistemus, obsistemus ad­ Petrus manet centrum, sed ne fiat simul et centrum versariis omnibus, qui noe verebuntur. Quomodo, et radiorum collectio; alioquin sin verbo, saltem redicebant gentiles do primis christianis, quomodo se ipsa evacuentur episcopi, quos tamen posuit Spiritus invicem diligunt, quomodo unum idemque sunt; et sanctus, non humana potestas, regere ecclesiam Dei: hi unum tangatis, omnes statini sentiunt, omnes con­ sic immutaretur ab homine divina ecclesiae consti­ tutio. Praeter enim characterem ordinis, duplici in­ queruntur. Haec definitio, mea quidem sententia, ipso mo­ signitus essentiali privilegio intelligitur episcopus, mento quo prolata fuerit, afficiet caelum gaudio, quia iurisdictionis scilicet et potestate docendi; ita ut si ecclesia triumphans gaudebit do paco ot concordia oo- absque utroque inveniretur episcopale corpus, iam (’letjioo militantis sororis suae; haec definitio gaudium nihil aliud nisi inane phantasma remaneret Neo suf­ diffundet in toto orbo terrarum, in ecclesia militante ficeret si utrumque haberet iure humano, seu pontifi­ quao exinde poterit bellaro bella Domini, quin tamen cia delegatione; episcopus enim est a Deo sicut et intorius debeat bellare. Tristitia erit et terror in illa apostoli, quorum successor legitimus stat Porro nihil aliud intendere videtur schema, nisi dio tantummodo potestati inferorum, quao magis magisquo contrita erit sub pede beatissimae Virginis B ut inducat novam pontificis iurisdictionem ; quae adeo episcopos et dioeceses singulas immediate et ordinarie «ine labe conceptae (bene). involvit, ut solus revera maneat papa omnis ecclesiae episcopus, caeteri vero episcopi quoad nomen, vicarii ORATIO quoad rem. Primum enim ostendit schema ut prin­ reverendi patris damini Felicis de Las Cases cipium fidei (quam rectius dixisset iuxta nonnam ’ episcopi Constant intani et Hipponensis1. loquendi patrum et conciliorum, centrum vel me­ Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ dium), quem cum fontem omnis potestatis si non rendissimi patres. praedicat saltem insinuet eo ipso nova et inaudita Duplici tantummodo quaestiuncula caque brevis­ iurisdictione aperte vestit Perhibetur enim hanc sima totam meam mentem do praesenti schemate ape­ iurisdictio in omni ecclesia velut episcopalis, ordina­ rire liceat; eo brevius rem conficiam quo singula peni­ rio, immediata; quod idem sonat, nisi propriam vim tus iterum tractanda venient in posterum, dum verbo repente amitterent, ac ista propositio: Papa est crisim in specie capitulorum aggrediemur. Quid sibi episcopus immediate ordinarius cuiusvis dioecesis tam vult schema? Quibus argumentis? Haec tota quaestio. Eugubii, quam Romae. Nec dicas pontificiam jurisdictionem sio intellec­ 1° Quid sibi vult? Facile intentan»'deprehen­ demus, si nos non fugerit genuina ecclesiae constitu­ tam non esse eiusdem generis ac ordinarii; episco­ tio. Quomodo enim traditio saeculorum non aristocra- palis est, ut clamat schema, non primatialis ; ordinaticuni dixit regimen christianao ecclesiae, si Petri 0 ria, immediata: quod nostra iurisdictio habet hoc et primatum disertissime et monumentis et gestis extol­ ista perfecte habet Sed nostra non habet quidquid lens, ait non esso absolute monarchicum, quippe qui ac tanta, ita ut coram hac pontificia potestate non cum idea ecclesiasticae hiérarchisé ex evangelio ot tra­ aliter stet iurisdictio episcopi,«-ac ipsa stat iurisdictio ditione deprompta non cohaereret? Non enim con­ parochi ante episcopum. Quis umquam veterum pa­ stituit Christus Petrum principem omnium caeterorum trum talia excogitavit? Duplex eiusdem proreus na­ simpliciter fidelium; eliguntur duodecim apostoli, turae iurisdictio circa unum et idem obiectum, duplex quibus datur magisterium et regimen, mittuntur a in dioecesi quoque ordinarius: utrique licite prohi­ Christo cum potestate docendi, mysteria dispensandi, benti vel imperanti fideles obedientiam praestare de­ animas pascendi, ligandi et solvendi. Horum quidem bent, dum varia praescribere possunt Cui paren­ primus Petrus primatum honoris et jurisdictionis ob­ dum? utraque potestas licito vereatur circa rem tinet ad unitatem ecclesiae perpetuo stabiliendam; caeterum indifferentem. Absit ut talem perturbatio­ sed nodum Petrus caeteroe ut simpliciter subicctoe nis fontem induxerit Christus, regiminis ecclesiastici habet, ut fratres confirmavit; et si ipse primarium auctor,, sapientissimus : vel papae solummodo prima­ fundamentum vocetur, et canteri cum ipso monebunt tialeni dedit iurisdictionem in episcopos et fidei», vel solummodo vicariam tribuit episcopis. Porro cum 1 Argumentum: .Episcopna Constan tinUnas quaesivit quid nostra non sit vicaria iurisdictio, posuit enim nos Spi­ sibi vellet schema, et quaenam eius argumenta. Ad primam ritus sanctus regere ecclesiam Dei, restat ut revera ait inverti eedeaiae constitutionem. Typum ecdesìae non esse iurisdictio pontificia primatialis tantummodo pronun­ unitatem quae multiplicitatem absorbeat, sed unitatem et multi· plidtatem convergentem. Novam pontificis iurisdictionem induci tietur. Vos autom non fugit, hanc in schemate pro­ Episcopos nonnisi ipsius vicarios evadere, et dividi caput a posito episcopalem Romani pontificis poteetatem non membris in munere docendi Ad secundum ait textas Scrip­ tantum universalem, immediatam et ordinariam prae­ turarum et traditionis plus aequo Urqneri ut falsa consectaria dicari, sed etiam extra omnem moderarne^ ecclesiasti­ inde deriventur. Plura conciliorum effata sive Constantinopo litan i IV sive Lugdunensis II non in proprium ac genuinum cum hanc ipsam nullo canone irretiri : et nuno sensum afferri, quae quidem si intdligi deberent quemad­ quomodo regimen ecclesiae monarchicum aristocratia modum in schemate in tel Ligantur, non potuisset libere defendi efficaciter moderatum erit? Immo ut haec Romani sententia quae huc usque defensa est. In alienum quoque pontificis potestas ex integro perficeretur, introducta sensum afferri alia quoque testimonia rive conciliorum rive sanctorum ecclesiae doctorum ad adstruendam Romani ponti­ fuit infalli bili tas divisa seu separata et sine omni ficis potestatem episcopalem ordinariam et immediatam super consensu sive antecedenti sive concomitanti sire universam ecclesiam. Ad suam autem sententiam adstruendam subsequent! episcoporum. Equidem soli apostolorum et ad recte intelligendx testimonia quae supra, attulit auctori­ corpori dictum fuit : Euntes docete.... ecce ego ix>tatem Bossuetii ac Gersonii. Contra episcopum Ra^isbonenaem, qui auctoritatem allegavit b. Alberti Uagnl, ait ea eximium biscum sum1..... Spiritus san·tus docebit tw omdoctorem non nrlprine nec cogitasse, et fraudulenter verba nia1... Alium Paraclitum dabit tvbù. ut maneat iprius ab episcopo Ralisbonenri fnisse allegata. Conduit ex episcopis utriuqne partis eligendam commissionem qnae argu­ menta omnia expendat ac dilucidet." COMCIU OEXEKAL. TOMUS LII. I Mxtth. XXV1U, 1·. t Io. XIV, 96. ή 339 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 3-10 robifcnm in aeternamx. Nihil darios, nihil ex- A niai absolutam extractionem, at non momentaneam obscurationem excludit. Patet ex ipsa acne hormoni^: preñas. His testimoniis suffulti, omnes antiqui patres Tu aliquando conversui ut convertatur nrcesse est, praedicas erunt Christum per sarcula manere animam ut saltem momentanee Petrus sit a lido roecsaurus. De quo loco optime aiobat Chrysostomus 1 : „Non veroni et virentem corporis ecclesiae; Romanum pon­ tificem laudarunt caput, episcopos autem inombra dixit, ut non neges, sed ut non doficiat fidej tua, ** Aliud enim, ut notat divus praecipua; et nedum totam et independentem huic ut non omnino pereat. capiti adseriberent ritum, axpresissimis verbis illud Bonaventura in hunc locum’, est cadere, aliud defi­ vitae influxum accipere a cacteris membris temper cere: deficit qui fidem non recuperat; cadit vero qui professi sunt: indo enim thesis pervulgatissima, con- post lapsum resurgit: „Christus non oravit ut Petrus •ensum scilicet ecclesiarum perpetuam regulam non caderet, sed ut non deficeret; quia quamvis ceci­ fidei. Petrus in hoc solemni consensu remanebat sem­ derit, resurrexit. ** Nec aliter hunc locum interpnsatur per os ecclesiae, episcopi patres ac magistri, ecclesia *? Albertus Magnus, quem tam inopportune in ultima Romanae praecipuas partes in definiendo dogmata congregatione, ut concludendo obtendam, productum dantes; sed non ideo ingloriosae et inutiles factae audivimus ’. Non solum enim illustrissimus theologus inerant caeteronim episcoporum partos. Corpus doc­ notat, Christum tunc pro Petre roga^ro tum pre om­ trinale conflatum ex eorum uni venali (ate existima- nibus (Io. XVII) rogaret; sed (et hoc fuluit nostrum latnr; nrc ulli quod sciam in mentem venerat tantam argumentum) cum rogasse ut fidos Potri non final i ter vim incMc capiti a corpore excluso, quam corpori et B deficeret. Duplici vico repetitur in Albertina inter­ capiti nexu fraterno indi visibili ter iunciis. Quam pretatione non f¡aditer, quia credit doctor Christum tamen separationem, quidquid e contra dictum fuerit, orasse tantum ut fidos successorum Petri numquam in praesenti schemate non deprehendere plano im- pronus seu finalità * periret, quamvis obscurationis poesibile ridetur; et sensum co rnagù categorici» momenta habere interdum posset. verbis audire praeoptamus, quo ab ipsa Deputations, 2® Praeter seasum allegantur plurima conciliorum uno tamen ex relatoribus nuper dissentiente, energico effata, sive ex Constantinopolitano IV sive ex Lugdu­ exclusam audivimus. nensi II, quae quidem si olim intellecta fubaent prout Jam nunc quid libi velit schema, ni fallor, obten­ nunc in «chámate interpretantur, non liberrime dimus; rideamus carptim quibus argumentis. Multi­ defendi sustinuissent sententiam, quae hucusque in plici modo tota schematis argumentatio perrara schola infallibilitatem Romano pontifici abiudicavit. videtur: P enim saepe saepius plus aequo textus E? revera formula HorraLdoe nullo modo asserit Scripturarum vel traditionis premuntur, et ad falsa fidem rcclrciae a rola sede apostolica ortum habere; consectaria facillimo detorquentur. Quamvis inn sed potius hanc sedera ut centrum laudat, quo vergit adamussim disputare nolim, in hac generali discus­ caeterarum ecclesiarum Udes; quasi si hic praesertim sione, in exemplum veniant duo celeberrima evangelii cumulata fides co tutius servaretur, quo antiquius coeloca: Pasce ores meas apud loannem, quo invehitur terarum coclcnarnm influxum velati centrum univer­ iurisdictio episcopalis immediata, ordinaria Romani sale perpetuo admiserit: quae quidem infallibilitatem pontificis in singulas dioeceses, et istud Lucae: c personalem non commendant. Rogari pro te ut asseratur infallibilius «parato. Profésalo fidei Graecorum in Lugdunensi concilio Prius equidem ex omnium consensu primatum praeterquamquod non fuit conciliare decretum, non Petri directe asserit, praesertim quia in eo talem vim plus pro infallibilitate facit- Dicens enim ecclesiam semper deprehendit vetus ecclesia: red nodum iisdem Romanam prae caeteris fidem defendere et definire verbis totum gregem Petro immediate et ordinarie teneri, non tamen declarat has definitiones absque caeuniversali episcopo collatum indicaretur, ipsis-imom teris, independenter a caeleris, sine caeteris, suo solo respecti vara singulorum episcoporum ordinariam po­ et ultimo iudicio proferendas. Quin immo cum istud testatem F*. doctorea apertissime vindicarunt. Au­ prae caeteris definiendi officium ex principio pleni diatur hac do re unus aut altor. Loquatur prior primatus deducat, idcirco eo apertius consensum cac­ Augustinus, cuius immediate, liret indignissimus, te rarum ecclesiarum necessarium assent, quo dixerit: «dem Hipponensem post quatuordecim «accula occu­ „Ad hanc nutem sic potestatis plenitudo consistit, pandam suscepi : , Json enim, inquit’, (Petrus) inter quod ecdeeias caeteras ad sollicitudinis partem admit­ discipulos solus meruit pascere dominicas oves, red tit.' * Pari modo non dixerat Lateranense IV, Romaqnando Christus ad unum loquitur, unitas commen­ num ¡outificem episcopalem immediatam et ordina­ datur, et Petro primitus, quia in apostolis Petrus est riam accepi&so potestatem in singulas ecclesias, sed, ** primas. Audiamus ot Ambrosium3: ..Repetitum quod aliter prorsus ronat, ordinariae potestatis princi­ at tertio a Domino pasce ores meas: quas oves, et patum : quo nullo modo proposita thesis fulcitur. quem gregem non rolutu tunc beatus suscepit Petrus, D 3· Contra sensum nonnulla afferuntur testimonia. sed et nobiscum eos suscepit, et cum illo eas nòs Sic placita conciliorum vel doctorum congerentes quo­ TOseepimca omnes. ** Quanta prudentia textus patres rum quaedam ordinariam, quaedam immediatam, alia disertissimi ponderarunt! ad sobrietatem sapientes univerralem, alia episcopalem iurisdictioncm Romani non plus aequo prementes, et sic inter extrema veri­ pontificie praedicaverunt, ad falsa consectaria sche­ tatem mediam ex sana interpretatione promentes. matis redactores deducti inveniuntur; nec umquam Posterius rogavi pro te in rensu obvio rectius ccr- impune licuit sic indiscriminatim probationes undetisiroo intelligeretur; tum enim de Petro et fratribus quaque afferre, quae singulae completae, aggregatione agebatur in passionis magna tribulatione. Dlud patet vel destruuntur vel saltem praeter modum excedunt. ex loco ubi Christus Petro et apostolis defectionem Qui enim praedicaverunt pontificiam potestatem im­ vaticinatur. Sed detur ut de Petro et eius succweori- mediatam vel ordinariam, non certissime episcopalem bus per eaocnla agatur *, nullo modo infallibilitatem sed primatialcm faciebant; qui vero universalem et stabiliet textus; omnem enim vim a verbo deficere episcopalem, eam mediantibus episcopis intelligebant argumentatio trahit Porro nil aliud eonat deficere ' IToviilia LXAXITI in IfaitAaeum n. 3. t kHV, 11 • Sen». 1· divertís CV1IÍ. cap. IV. • te áiynOatt taceriatali Hb. Il, cap Π. 1 Alludit ad epbeopwa lUteboneiucm qui orationem habuit in antecelenti congregatione generali 341 342 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA PRIMA 30 maii 1Θ70 Qu testimoniorum conspiration©, saltem improvisa, A contra textum perhibetur. Hic enim agitur non de * factum «t, ut proferatur ipso Bossuotus tamquam praerogativa infall i bi li tatis, bene vero de potestate huius alAolutiMimac poteetatis patronus, et ipro Gor- clavium, ut sive incipiens sive finiens explanationem sonius promatur. Audiamus tamen hac de ro saltem suam clamat ipse Albertus: „Clavee quidem sunt, ait, G erroni i genuinam sententiam, et iam quam immerito non scientia discernendi et potestas ligandi, ut qui­ allegentur istiusmodi testimonia, iudicemus: ,,Νοη dam dicunt, sed potius discernendi auctoritas inter tamen, aiebat praeclarus vir1, plenitudo potestatis lepram et lepram et iudicandi do peccatis1." Porro non satis fuit buio Rocaberto ut contra * papali eie intclligenda cet immediate super omnes Christianos, quod pro libito posait immediato juris­ textum concluderet, rod etiam propriam conclusionem * etc. tex­ dictionem in omnes per ro vel per alios extraordi­ incipientem ab his verbis Cum igitur Pttru nariae possim exercer©. Sic enim praeiudicarot ordi­ tum Albertinum fecit, ita ut iam producerentur verba nariis, qui ius habent immediatum, immo immedia­ eius sub nomine et auctoritate ipsius Alberti Magni. tissimum euper plebes eis commissas actus hierarchicos Errori enim reverendissimi relatoris iam praeiverat exercendi. Extenditur igitur plenitudo potestatis libellus, quem in manibus habuistis Romae perpaucis papae super omnes inferior», solum dum subest necee- abbino diebus impressum, quo pag. 14 fraus Roca* rita ex dofeotu ordinariorum inferiorum, vel dum berti aperto consecratur, dum iisdem characteribus apparat evidens utilitas occl&iiae." Ab una perperam italicis exarata tota citatio ut solius Alberti produ­ adducta auctoritate discito plures. citur5. Et ita factum est ut illustrissimus praesul Non enim feliciori industria productum audiri- B Ratisboncnsis, fraudulento testimonio extranei ot mus eC ipsum doctorara Angelicum, qui praedictam recentioris theologi praesertim fretus, antiquissimam jurisdictionem propugnaret, co solo quod jurisdictio­ fidem germanicao gentis t catari voluerit contra tot ot nem ραραο dixisset immediatam. Equidem loquitur tantos hio stantes nobilissimae istius german icae co­ de jwtcstate pontificia immediata, rod non eiusdem des ioo episcopos, fidem contrariam disertissime pro­ ordinis ac episcopalis: ,,Inconveniens esset, inquit, ri fitent». Quod quidem certo non evenisset, ri, prout duo atxjualiter eujier eamdem familiam constituan­ pluries rod frustra expetitum audivimus, huic solemni tur3." Ergo nihil restat nisi ut potestas pontificia controversiae praeivisset privata argumentorum dis­ non sit episcopalis; bene autem primatial is: tunc cupio inter patres ex utraquo parte deputatos, qui positis ponendis, distinguitur ab episcopali, non roeus veiuni et falsum, dum libri et documenta in promptu ac episcopalis distinguitur α parochi al i. Quid diram essent, facillime discernere potuissent. Istiusmodi cum ipso Gregorius Magnus producatur od legi timan- argumentationes non solum tanto proposito impares dam episcopalem Romani pontificis potestatem ordi­ dicam, rod praesertim eo plus arcendas, quo si san­ nariam in singulas dioeceses; et cius oraculum, mira cirentur, universale dubium in quaestionibus théolo­ quadam mutatione, ex ipsa desumitur epistola, in qua gie.» repente inducerent. Foeta historica negare vel levissimis hypothesibus nomen episcopi universalis abhorrens, ct quoad nomen ct quoad rem scribit: ,, Absit a coni i bus christiania destruere, dicto vetustissimorum celeberrimorum pa­ nomen istud blasphemin'), in quo omnium sacerdotum trum vel declinaro vel novo modo interpretari, ut honor adimitur, dum ab uno sibi dementer arroga- C pluries factum invenimus, novas inducere praeroga­ tur3. Si unus universalia est, restat ut vos episcopi tivos ut antiquissimae, dum ex cjertissiiuia historian non silis4. Si sua unicuique episcopo lurisdictio non documentis cas penitus ignoravit votus ecclesia, quid servatur, quid aliud agitur nisi ut per no·, per quos aliud esset, nisi partes ipsorum scepticorum suscipere? ecclesiasticus custodiri ordo debuit, confundatur5?" Gloriam primae sodi» in simplicitate veritatis quae­ Quod nutem magis mirum cunctis certo vide­ rentes, super firmam petram monumentum dogmatis bitur, non possum non in modium trahere, ricuti modo catholici do ecclesia inexpugnabili) extruamus, contra pollicitus eram. In ultima enim congregatione gene­ quod nihil valeant nec historica, nec theologica, nec rali reverendissimus relator a commissiono fidei depu­ conciliaria argumenta. Meam igitur totam orationem subsumen·, ingenue tatus, Ratisboncnsis episcopus, testimonium praede­ cessoris sui /Uberti Magni invocans, certo sua fiducia diram : schema praesens eo improbo quod Io ei specte­ deceptus, tamquam huiuroo summi theologi verba tur ut decretum, seu in proposito, regiminis eccle­ dixit, quao nec scripsit nec umquam cogitavit exi­ siastici certe videtur mutatio; 2° si perpendatur ut de­ mius doctor, et ideo in operibus suis omnino desi­ monstratio, seu in argumentis, probatiori theologiae, derantur. In celebri collectione Rorarberti, pag.69, antiquitatis genuinae traditioni adversum deprehen­ nam. 3Û2. revera quasi si essent Alberti continuo ditur, et quandoquo certitudini rivo morali sive etiam asterisco sunt consignata, seti reapro manet cuique histórica© maximum affert periculum. Quao omnia, prout mea dictabat conscientia, eloinspicienti hispani theologi mira explicatio, eo magis stupenda quia non solum extra, sed evidentissime D quutus, et meo munero sincero functus, vestro iudicio, reverendissimi patres, probanda humillime proponam, deprecaos totis viribus ut fraterna chori tas rimul cum t De potatale eccleeiadica d de origine inris d legum, libertate in his controversiis magis ac magis promoin epilogo § Concordia quod, 2 Infelidor tomen est methodo» obtruncandi testimoni . * m * N ai verb * divi Thom e. * *e. qn obiteinntnr, rite et integre perpendantor. ex iis potias probo lar, p m * ex plenitudine potesUtis habere ia r indictionem immediatam tara in omnes simal, quam in singulas seorvum particulares ecclesia * Ipse enim in 4 Disi. 17, q. 3. * .3, q. 5 ad 0 ait: .Inconveniens esset, quod dno aequaliter ruper eamdem plebem constituerentur: sed quod duo, que rara nnns est alio pnncipalioT, super eamdem plebem constituantur, non est inconveniens; et secundum hoc super eamdem plebem immediate sunt et sacerdos parochialis, et episcopus, et papa: et quilibet eorum potest ea, quae sunt Jurisdictionis ad ipsum pertinentia, alteri eommittera.· > Epist lib. V, indicti XIII, epbti SO ad Mauritinm im­ peratorem. 4 Ad Eusebium Thes< lonien«ero. * lib. IX, epistola 68. * Ad Romanum defensorem, lib. XI, episti 87. 1 Commentaria m Matthaeum, cap. XVI. « Quae hic dicuntur, IntellijrVDd * ridentur de opuscolo patris Reali ex ordine Praedic * to run, cui titulos: Tbmmrtao e Γ infallibilità dei Romani pontefici, Romae menee fe­ bruario 1870 edito. Non tamen ad eenrtemndam RoeaberU fraudem citatio ill * it * fact * est Etenim, ut observat pater Bianchi ex eodem Praedicatorum ordine, error tyjvvraphlens irrepsit in editionem Rocaberti de Romani pou/tfi ts aiirtoritate, tom. 1, n. 332, nbi asterisco», qui eoBoeandns erat ante initium periodi Cwm igitur, positus est in ftne eiusdem: quo factum eet ut verba illa, quae rerem Roca berti sunt * patre Reali Inculpate attributa fuerint beato Alberto Maçuo. Ct Bianchi: De constitut tone monarchica erelesiae d de infoili· Mitote Romani pontificie iurta dirum Thomam etuoqae scho­ lam, Romae menemper stabunt, «clœiao gallicanaa et totius eccleuse rendissimi patres, reverend issi mus dominus I ose ph us catholicae decus et immortalis gloria. Super quae­ Petrus Baltes episcopus Altonensis in statibus foede­ stionem vero infallibilitatis summi pontificis in ad­ ratis American septentrionalis, menso septembri anno * versa aliquando partos infideliter abreptus «t; eed 1869 nd episcopatum promotus in dioecesi recenter in multM 0]>cnim >uonim partibus, fido dure doo rege, D crocto, preces exhibuit, ut ribi remittatur obligatio explorato diligenter ccclouae traditione, adiuvantibua ad concilium Vaticanum adeundi, quoniam ipse novus scientia ct genio, Itone supremam summorum ponti­ episcopus in dioecesi recen timi me constituta pluribus ficum auctoritatem doctrinalem et firmissimis argu­ huius dioecesis nectteitolibus atque negotiis gravÍMÍ* est ab hoc longinquo itinere. Indices mentis comprobavit et eloquent issi mis exornavit rer- mis impeditu monibus. In ipromet conventu cleri gallicani anni vero excusationum eas absentiae suae causas sufficien­ * probatas consuerunt/ * 16-S7 aie digerit: .temper in tuis eucccjaoribu * vivet tes et sati Hac relatione perlecta, eminentiseimus primus Petrus, eemper m ma cathedra loque tur. Et mox *. Ecclesia Romana docla a sancto Petro et suis succes­ praeses dixit: ..Postquam reverendissimi pairee causae absentiae soribus. hnercaiui non novit ; exle-ia illo semper virgo eat. fid« Romana eet fides ecclesiae.” Et ad diruen­ praedicti episcopi Altonensi» intellexerunt, quas Indi­ *uere, ii dam ficti tiara distinctionem inter Mêlera et sedentem ces excusationum sufficienter probatas cen sic habet in libro X cap.V De/eruwmú Declaration »: omnes, qui cius absentiam ex his causis satis ex­ ..Neque vero distinguimu * a Romanorum pontificum cusatam agnoscunt, surgendo assensum suum mani­ festcnL“ fide romana * eccleriac fidem " Cum vero omne * eurrexissent, idem primui prae­ Ex hit omnibus liquido constai, sententiam faven­ *. tem pontificiae infallibilitati fuiste in noatra (tnlHo ses addidit 349 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SECUNDA 31 maii 1870 350 ,,Excufatio absentis episcopi Altonenris sufficiens A ecclesiasticae, quae Holland i a proteetantica vulgo agnita est a congregatione generali.·' appellari solet; cumque episcopali officio praesim Doin subsecrotoriue alteram hanc relationem archidiocccei, in qua plus quam decies centena millia perlegit: haereticorum habitant; tristi insuper nota eet i ansa­ ,,Aliquot concilii huius paties ox gravibus causia li istarum schismate, quod debilem etiam nunc vitam veniam α concilio discedendi petierunt absque obli­ in paucis sectatoribus protrahit; arbitratus sum me gatione redeundi, scilicet reverendissimi domini: rem ense facturum accommodatam causae quae agi­ 1° Modestus Domers episcopus Vancouvcriensis in sta­ tur, si quao mea, quae omnium Hollandiae antistitum tibus foederatis Amoricae septentrional is, qui iam in concordans hoc do re sententia sit, palam significare itinere ad boc concilium, gravi morbo correptus per non omitterem. plurcs mensos decubuit in terra peregrina, et nunc Septentrionalis Europae ea pars quam Hollandenuo morbo affectus est; 2° Edmundus Franciscos diam vocant, magna ex parto incolitur ab haereticis, Guicrry episcopus Danabonsis, qui nuperrime nomi­ qui ab erroribus raoculi XVI ab ecclesia alienati sunt natus vicarius apostolicus in China pro missione iarn Extaro in plagis istis imprimisquo florescere ibidem fero α duobus annis orbata, eidem tanto magis provi­ coctum eximio florentem et ferventem catholicorum, dero debet, quod nunc etiam persecutiones infidelium orbi fero ignotum adusque recentioni, tempora erat. contra novos ehristianos insurgunt; 3° Ioan nes Henes­ Quod autem maioris momenti est, hic coctus fide­ ey episcopus Dubuqucnsis in statibus foederatis Amo- lium roeva poreeeutione, ab haereticis ot a schismatiricoe septentrional is, propter summam sacerdotum B cis excitata, ct modo maiori modo minori vehementia penuriam in amplísima dioecesi, cui quam citissimo furenti diutissime mlreroque afflictatus est Tempora occurrendum »t, cum ipso mense iunio fundata spee illa duri certaminis et luctus, sed et magnae virtutis adsit operarios omnino necessarios inveniendi. Horum ct gloriae, incepta saeculo XVI, ipfiis currentis aevi omnium causas discedendi reverendissimi ludicee ex­ primordiis perdurabant. Spoliata ecclesia fuit, ex­ cusationum, rc diligenter examinata ac mature per­ pulsi religiosi et moniales, proscriptus turn publico pensa, satis fundatas atquo probatas agnoverunt tum vel in ipsis latebris exercendus verae religionis cultus, sacerdotes communibus civium iuribus, bono­ eorumque petitionem exaudiendam sua enint" * Tunc primus praeses rursus patres interrogavit: rum ac ipsius vitae securitate privati eunt. Fideles „Postquam causae, ob quas praedicti episcopi ve­ laici vilipend, a publica vita extorres, indigni et in­ niam a concilio discedendi petierunt, iudicibus excu­ capaces habiti sunt, qui vel humillimo status civilis sationum satis fundatae atque probatae visae sunt, munero perfungerentur. Omnem rudentem haeretica reverendissimi patres, qui bas camas sufficere cen­ perfidia movit, ut perturbatam modis omnibus laces­ sent, ut venia discedendi eisdem tribuatur, «urgendo sitam ecclesiam estinguerei, variis tormentis ipsoquo martyrum sanguine suffocaret. Sed neque cum assensum suum manifestent." descendit pluvia, et venerunt flumina et irruerunt in Surgentibus omnibus, addidit : „Causae discedendi probatae sunt a congregatione domani illam, non cecidit: fundata erat supra fir­ mam petram; petra erat Christus, petra Christi generali." Post haec ad discussionis generalis prosecutionem C vicarius, Romanus pontifex, cui fide intemerata, deventum est, et eminentissimus primus praeses dixit: humillima subieclione unita permansit. Sint igitur ^Reverendissimi patres, continuamus modo dis­ gratiae Christo Salvatori, sint gratiae Romanorum cussionem generalem schematis primae constitutionis pontificum tenerrimae sollicitudini: vegetior ex perse­ de ecclesia Christi. Veniam loquendi petiit unus cx cutione, fortior ex martyrio ecclesia hollandica surpatribus Deputationis pro rebus fidei, nempe reveren­ rexit. Depositis luctus ne viduitatis vestibus, seu tum dissimus dominus Andreas Ignatius Schaepnian circumamicta α sanctissimo pontifice Pio IX fuit archiepiscopus Ultraicctcnsis, ut respondeat difficul­ insignite hicrarchiae episcopalis, coronata, gloriosa tatibus et animadversionibus contra hoc schema praeclarissimo antistite metropolita, proedeceesoro meo, hic in concilio praesente, do dio in diem magis prolatis. Itaque is umbonem ascendat." magisque crescit in templum Domini. ORATIO Haec ita α me dicta sint, reverendissimi patr«.<, reverendi pairia domini Andreac Ignatii Schae.pman ut animo percipiatis non defuisse Neerlandiae catho­ arch iepitropi ( Uraicctensia licis occasionem, qua longa tviatique experientia undi­ que didicerint, quo animo, qua mento protestantes Eminentissimi praesides, reverendissimi patres. Nonnulli reverendissimi patres in hisce nostris afffccti sint dum ut persecutores vel concives, dum coetibus sermonem habuerunt do infaustis sequelis, ut imperium tenentes vel ut aequales cum catholicis quas comparato ad protest antium conversionem ex convivunt. pontificiae infallibilitatis definitione imminere ar- D Ad ino quod attinet, maiorem vitae partem inter bitrantur. Do eo argumento et mihi liceat quaedam, medios protestantes transegi; atquo frequentes et sed pauca, verba facere. Dum enim metropolitica dig­ assiduae milii fuerunt relationes cum alienis a fide nitate processo me voluit summus pontifex provinciae cuiuscumquo ordinis ct conditionis. Et ex quo divi­ nae providentiae placuit superimponere infirmis 1 Argumentum: wRererenili populi ordinibus inulto ser­ symbola, aut cantar» Dord racemi? synodi? Exci­ derunt haec omnia, jv-.iitus evanuerunt; et in univer­ mone explicare supervacuum e&t. Multitudinem ibi sitate Ultraiectensi, quae orthodoxa dicitur, traditor mox seductam esse, ubi prophetae increduli in ca­ doctrina quae theologiae protestan ticae quacumque thedris «edent. Verum quidem est, hanc increduli­ forma, quacumque specie ope rationalismi pene tatem qaamdam excitasse animorum commotionem et exuta est; in alia purus rationalismus praedicatur; reactionem inter protestante», qui omnem positivam tertia palam et aperte pantheismam epirilualisticum B fidem non rcicccrunL Sed proh dolori Haec reactio profitetur. Deindo princeps philosophorum inter no­ non est in favorem sanctae noetrae occlasioe; alii enim strates a materialismo non abhorret Tandem praeci­ maiora ardore ac pertinacia rigido calvinismo addicti, pui oratores ct scriptores omnem positivam fidem alii in varias sectas divisi sunt, alii religione tamquam amandarunt Is status est penes nos, ,oa immutatio praetextu utuntur, quo nefandae sensualitatis habenas protestantismi Calvini ct Lutheri. laxent, alii de insania in insaniam proruentes in hor­ Neo quisquam iuro me reprehendat, ei qualem in rendam superstitionem praecipites acti sunL In can­ Hollandia caso dixi, talem plurimis in regionibus pro­ teris omnibus inter se divisi et discrepantes in hoc testantismi conditionem esse, dixero. Sane ex Germania unum conveniant, in odium «ilice: erga catholicam nobis advenit ami huius effrocnata incredulitas. Sed ecclesiam, quin tamen et hi odium suum vertant in pcrauMum vobis est, reverendissimi patres, illud in­ singulare determinatum dogma ecclesiae. Attamen credulorum odium, quo vehementer illi homine * in­ penes nostrates una cadcmque sententia «et, quod sectantur ecclesiam, non dirigi in singularia aliqua quidquid oecumenicum concilium definiat, rigidi caldogmata, sed in ipsam ecclesiam et ipsam ecclesiae vin istae et ita dicti pietistae minimam prae caeteris existentiam et naturam, in divinam revelationem ingerunt spem ut ad veram fidem convertantur. quam praedicat et tuetur, et infallibilitatem cui inInterim, reverendissimi ¡jotres, stupenda confusio nititor. Unde quidquid supcmaturalo c¿t impugnant, qua protestantismos exagitatur, indcscrivibilis divido omnem auctoritatem, quae poiitivas veritates docet atquo discordia nullo remedio tollenda, omne,que eius atquo credere iabet, prosternere, conterere omni ama- C vires enervans errantium oculos quandoque aiierit, ut mino moliuntur. Nihil eorum interest utrum infoili- veritatem intueantur. Uua rei e^t quao ante alias tuno bile magisterium roli attribuas corpori pastorum in · animam mentemque percellit, admirabili * scilicet ca­ ecclesia, an idipsum etiam penes Romanum pontifi­ tholicae ecclesiae unitas; una res est quam omnes in­ cem esse doceas: auctoritas cat, quam odio habent; at vident, fidei nostrae certitudo, et tranquille serenitas hanc aperto declarant admitti ab ecclesia catholica, infallibili auctoritati innixa. odmiltique ab ea debere infallibilem docentem pon­ Audivisse me recordor quomodo mirantes fateren­ tificem. Ultimum verbum, dixit nuperrime αηα * ex tur, pretiosius nihil esse ea certitudine et in fide tran­ celeberrimis oratoribus et ministris protestanti bus, quillitate, qua catholici gaudent; et quomodo lamen­ ultimum verbarn catholicismi est inerrantia papoe. tarentur in protestantismo hunc deeese inaestimabilem Porro ipaum concilii nostri provincialis decretum, thesaurum. Si quando o tenebris erroris et confusionis quo Romani pontificis infallibilitas verbis quam afflictione miseri caput attollant, eius rei post divinae disertissimis enuntiatur, legerunt et audierunt, quin gratiae efficientiam vel in primis unitatis catholicae admirationis ullum tignum exhiberent, vel murmu­ splendor, et placida catholicae fidei quies fructum rationis ullum verbum fuerint locuti. Ast nunc, ct repetere i ure suo poterit. Ast hanc unitas catholica hoo bene attendendum, reverendissimi patres, ac ei maiori splendore, fulgentiori lumine lucebit, optabili­ ipsis ceset cura de nobis, cura do nostra sancta ccclo- orem se exhibebit ca fidei securitav, ubi proclamata a eia. quam mmdudam sino honoro sepelire vehementer concilio pontificia infallibilitate, aperte conspexerint, desiderant, nunc nolunt definiri a Valicano concilio. D unum in hac ecclesia esse semper viventem, semper Quam ob causam? Quia ex cius definitione even­ praesentem, vigilantem, cuius sententia subolee nequit turum («ko cernunt non solum ut ecclesia maiori gloria errori, unum cuius vox nihil nisi bonum, nihil nisi •c splendore coronetur, eed ut circumcingatur fortiori verum in wnctae religionis materia docere valet, unum ao potendoti armatura, »i fieri possit, maiori sub­ Petrum infallibilem vicarium Christi. Incomprehen­ lectionis ac fidei unitate ordinata appareat, habeal- sibilia sunt iudicia divinae providentiae, et investi­ que ab sacrae Romanae ecclesiae hoste aeterno et gabiles viae eius! Latet noe exoptandam votis om­ implacabili splendorem novae gloriae, maioris pote­ nibus tempus, cum ad limina paterna reversuri tan­ statis auctoritatem. Numquid autem definitio nostra dem sunt fruLree in fide errantes. Sed horum insciae talium animos longius a ventale, ab ecclesia repellet? menti sperare, confidere utique licet futurum esee, ut nullo modo credo *. et haec firmissimo est mea opinio. ex animi perturbatione et confusione qua circum­ Numquid certamen hosti uni forte increacet? eed in- cinguntur, o vertice ruderum quae accumulaverunt, cresrere vix potest At si Daua hoc permitteret, oculos cornicioni in montem, in petram infallibilem, mamorea simus ecclesiam militantem nos appellari undo veniet auxilium illis. Reliquum «t, reverendi»mi patres, inter Nccret rese. Una fere formido militibus Christi, unus Umor est, no satis strenue ac fortiter dimicaverint landine incolas ab ecclesia alienos memorem tristem iansenianam factionem; quod schismatis genua cx Haec do viris protefltantibus litteratis dicta sint 353 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SECUNDA 31 maii 1870 354 aliis regionibus ct ope alieni genarum in Hollandiam A ritus latini, archiopiscopus Traianopolitanus, archi­ illaluin gravia olim occleaiae inflixit vulnera, in prae- ep iscopus Cincinnatensis, et archiepiscopus Halifaeentiarurii languens, emortuum iacet, supremisque xiensis. Abbas autem sancti Pauli obtentae loquendi eius viribus utitur ut violentis discordiis domesticis veniae renuntiavit1. propria membra dilaceret ac diîMXsrpaL Haud difficile ORATIO dictu est, quos affectus infallibilitatis definitio, quae reverendi patris domini losephi Valerga sensu in huius sectae asseclis excitatura sit Certum patriarchae. Hierosolymitani ’. indubitatumquo est collapsuram penitus esse appel­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac revelationem α papa ad concilium generale, qua, licet aperte in eo nulla et scelesto, ceu legitimo schismatici rendiesimi patres. Ea quae tam acriter in praesentiarum exagitan­ vitae principio utuntur; et forritan aliquot, quorum memorato falso praetextu mons obnubilato eet, veri­ tur circa definitionem de infallibilitate Romani pon­ tatem clare intuente·, ad Romani pontificis obedien- tificis definienda tot tantasquo praeseferunt analo­ gias cum iis, quae acta sunt in causa monothelismi, tiam sunt redituri. Sed, reverendissimi potree, non possum quin ut utriusque controversiae una eodemquo et historia trisliaaiino animo declarem, nisi Deus adiutor fortis esto videatur et ratio. Quamvis de hoc argumento accedat, nihil camj quod aliquam spem ingerat, ut de­ nonnihil praelibatum fuerit a reverendissimo et elo­ posita pertinacia ianseniani ad vorom fidem ct curn quentissimo episcopo Sanctissimae Conceptionis do Romano pontifice in unione revertantur. Verum ct Chilo; nihilominus cum ipsum multo adhuc uberio­ illud accedere necease est, quod increscet schismatico rem luminis copiam suppeditet ad quaestionem, quae obstinatio et haeretica superbia, ri abstineatur a de­ finienda Romani pontificis in fido et moribus infal­ > Infra, ¿ab nam. 20, ponitor eius oratio. J Argumentara; .Patriarchi Hierosolymitanus comparatio­ libilitate. Exiguus iste sectariorum numerus, qui quinque millium numerum non excedit, dum catholica nem instituit inter Monothelumum et Gallicanismum, et non­ nullis praemissis de historica utriusque ratione internam utrim­ ecclesia quater decies centena millia fidelium numerat, que doctrinam evolvere aggressus est. Ulrique doctrinae ori­ paulatim, voluti elapsis aliquot annis eminentissimus ginem dedisse infaustam illam regnandi pruriginem, qua supremi cardinalis Pitra advertit, decrescit, et uno terreni com­ imperatores íd res racras tese immiscere constanter voluerunt. modi, temporalium bonorum od sectam pertinentium Monothelismum ab Herodio, Gallicanismum a Ludovico XIV originem habuisse. Attamen neque Sergium piissimo imperatori vinculo continentur; et si qua vox ex somno lethali neque clerum Gallicanum christianisrimo regi eo usque ob­ eos excitaro valeat, vox fortasse erit Spiritus sancti temperandum censukse ut formalem imperialis et regii dog­ concilii ore infallibilitatem Romani pontificia procla­ matis declarationem ederent, sed satis utrique fuisse indirecte fovere errorem: Sergio nimirum commendando silentium de mantis. duplici operatione in Christo, et clero Gallicano hoc ipsum Ea quae disputavi his paucis complector. Defini­ suadendo qunad pontificiam infallibilitatem. Hac utique diffe­ tionem infallibilitatis summi pontificis nullo modo rentia, quod Sergius astutia et calliditate id fecerit, Galliae noxiam, potias utilem existimo comparate ad pro­ autem episcopi pusillanimitate potius quam perversitate. Quod testantes, in quantum fidei securitatem, ecclesiae uni­ autem intendebat Sergius saeculo VII et clerus Gallicanus an. c 1682, id ipsum in praesentiarum postulare qui quaestionem de tatem, potestatis auctoritatem magis magisque firma- pontificia infallibilitate eliminari prorsus vellent; et eiusdem tara per huius dogmatis definitionem videbunt; item naturae argumenta utrobique occurrere. Silentium utrubique comparate ad iansenistas, quibus omnino falsus eri­ proponi et quidem ex male intellecto animarum zelo, et non peretur praetextus non redeundi ad obedientiam tam nt haeretici in fidem reducantur, quam ut fideles in errorem non prolabantur. Utrobique pro inopportunitate dimicari, et Romani pontificis. Quod denique, eminentissimi ac ipsum inopportunum vocabulum utrobique occurrere. Inoppor­ reverendissimi patres, ad fideles noetrœ catholicos tuni talis autem rationes ease quia de noro dogmate agitur, de Hollandicos attinet, quo amore erga pontificem Ro­ re sdbnc dubia et nullo satis solido argumento fundata, de manum inflammati sint, qua eum reverentia prose­ libera opinione, ex cuius definitione scandala et dissensiones oriri possent, et asseri tuto posse nihil auditum ease tam elo­ quantur, apertis profiteri verbis supervacuum duco. quenter aut pathetice prolatum ad suadendum silentium pro In hoc gloriamur, in hoo gaudemus res ab istis gestas pontificia infallibilitate, quod α Sergio iam praeoccupatum non altius, quam possit verbis, testari quem animum ge­ fuerit in causa Monothelitarum. Idem nane a sanctissimo do­ rant erga sanctam apoetolicam sedem. Filii eunt et mino o ostro postulari in causa Gallicanismi quod postulabatur ab Ilonorio in causa Monothelismi. Idem postulatum, eumdem haeredes es. martyrum Gorgomiensium, qui pro-con­ scopum, eosdem timores, eadem motiva, uno verbo eamdem exfessione primatus Romani pontificis gloriosum san­ trinsecam utriusque controversiae et rationem et historiam guinem suum effuderunt. Ipsis Hollandiao incolis esse. At non facturum ss. dd. n. quod Honorius fecit. Ad internam vero utriusque quaestionis analogiam de­ catholicis ipse Petri successor privilegio infallibilitatis veniens, ait Monothelismum Dominum nostrum lesum Christum fulget. invisibile ecclesiae caput respexisse, et duas quidem naturas in Id ipsum Neerlandiae antistites credunt, et palam eo cum concilio Chalcedonensi specie tenus admisisse, reapse solemni decreto in concilio provinciali confitentur. D tamen humanae naturae integritatem minuisse, eam privando Haec cleri, haec populi indubitata fides, haec omnium propria voluntate atque operatione. Gallicaniimum e contra respicere R. p. seu eederiae caput visibile et in eo admittere laeta confessio eet: offensione premerentur et tristitia, quidem specie tenus plenitudinem potestatis eum conciliis Lug­ si concilium praetermitteret Romani pontificis infal­ dunensi et Florentino, revera tamen plenitudinem hanc in eo libilitatem solemniter proclamare. Diuturniora et quod ei essentiale est imminuere : poni quippe reformabile ma­ acriora pro fide catholica et sede Romani fiontifioie gisterium, idem esse ac tradere plenam non esse docendi po­ testatem. Praeterea Monothelitas operationum ipsarum radices in solo nostro patrio fuerunt certamina, quam ut ali­ et fundamentum quod est in natura, a natura ipsa amoventes, qua certitudine non didiceramus ecclesiam non vin­ ad suppositum seu personam divinam transtulisse. et easdem id­ cere, sed iacturam pati si non facit et ri tacet adver­ circo operationes a persona potius quam a natura determinari sariorum gratia. Intime ipsis catholicis firmiterque dixi rae, ita et Gallicanismum amovisse a natura fundamentum et radicem operationum, omniaque ad suppositum et personatum persuasum est, ut si quod opus. peragere, si quam transtulisse, cum hoc tamen discrimine, quod Mcnothelitae im­ veritatem definire concilio praesenti dignum rit, certe minuebant in Christo id quod inferias est, Gallicani satem in hoc opus dici debet, haec veritas, definitio infallibili- mystico eius corpore id qnod est excellendas et nobilius. Ad­ didit de systemate se loqui voluisse non de peraonis; immo tatis Romani pontificie. Poet arch iepiscopum Ultraiect ensem ad ambonem successive vocati sunt patriarcha Hierosolymitanus COMCIL. ÛEXKBA-L. TOMUS LII. ultro admittere bona fide in praesentiarum Gallicanismum a nonnullis propugnari. Concluait quod quemadmodum Moeothelismns a patribus Constantinopolitaita damnatu fait, ita et GalUcanismu damnari a patribus Vaticanis debeat.23 355 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 356 nunc tam vehementer animos incendit, elucidandam, A omnis Christo amabilis Alexandrian populus factus et ad roete iudicandam de difficultatibus, quae tanto> est, et pene universa cum eis Aegyptus et Thebais, et verborum apparata tantoque eloquentiae robore contra Lybia et caeterae Aegyptiacae dispositionis regiones, definitionem mfallibilitatis in medium prolatae sunt ; quas olim consjderabanL, ut diximus, in innumera­ placeat, reverendissimi patres, huiusmodi analogias bilem haeraeeon multitudinem discissas: nunc autem paulo Iasius evolventi patientem aurem praebere; nec ... unum labium facti sunt omnes, una vox, et in taedeat si historicam potius praelectionem, quam ora­ unitate spiritus recta eccletsiac dogmata confitentur *.* Pulchra sane et mirabilia ecclesiae emolumenta, tionem coram vobis habere videar. Habent facta eloquendam suam eo certo saniorem, iam de facto acquistila noe certo minora liis, quao spe * quo ab intemperatis animi motibus et a personarum sibi et nobis ex silentio spondent, qui infallibilitati respectu magis alienam. Historiam eloquentem audia­ definitionem eliminari postulant. Ecquis enirn ex hoc mus; haec magistra veritatis novis seu potius reno­ silentio tam ingentem populorum multitudinem ve! vatis et plus aequo etiam repetitis obiectionibus veteres in ecclesiae gremium ‘enatam in, vel ad ipsam rvduquidem, sed non minus validas responsiones suppe­ oendam fote confidat, quantam per memoratam kiIuditabit ; et ex his, quae acta eunt in quaestione mono­ berritnam dispensationem ad so Cyrus attraxit? Sed theism i, plano meo iudicio patebit quid in causa caveamur in cauda venenum. ,,Ex his autem, prose­ gallicanismi agendum sit. Primum itaque de ratione quitur Sergius, quae dicta sunt atque stabilitu, unum historica, deinde do interna utrimque doctrinae ana- iexistit capitulum de una operatione Christi magni B Dei et Salvatoris nostri.” Ergo ex malo concepto Utrique controversiae, de luonothelrimo «alice: ct animarum reio non haeretici ad fidem, sed fiilnlede gallicanismo, ortum dedit prae primis infausta in harrcsiin provoluti sunt. ilb regnantium prurigo, qua ad arcam Domini pro­ Utrum }«ir veritati» ct fidei praejudicium e.\ fanas manus admovere, et ea, quae fidei sunt, vel insinuato silentio dc pontifiiis incrranria con-equatur proprio Jubito componere vel ad propria consilia per­ necne, ridebimus infra. Hace interim manet inter trahere non pertimescunt. Non immoremur in notis; utruraque factum analogia, quod iisdem omnino moti­ habemus hinc piusimum imperatorem, inde chnstia- vi * postulatur nunc rilen!inni circa quaestionem, ac nissimura regem: ex talibus progenitoribus male­ postulabatur a Sergio in controversia de duplici volun­ suadam dogmatum sobolem prodiriw quis miretur? tate et operatione. Ecquis enim ea potest perlegero Illud etiam commune iu utraque controversi accidit, quae vel a Sergio scripta aunt ad Honorium et Cyrum, quod tum Hcradius mooothclisrauni, tum Lodovicua vel ah Honorio ad Sergium rescripta, quin ultro gallicanismum directe et formaliter docere voluerint. memoriae subeant ea omnia, quae contra opportuni­ At neque Sergius piissimo imperatori, neque clerus tatem definiendae infallibilitatis nuperrime tum iu gallicani» christ iinissimo rogi eo usque obtemperan­ vanis litallis vulgata fuerunt, tura cliaui in venera­ dum eae ccnsuerunt, ut formalem imperialis e: regii bili hocco consessu prolata? Equidem utraque talia dogmatis declarationem ederent Sergio satis fuit sunt ut ri invicem comparentur, posteriora a prioritheologianlcm imperatorem in monothclbmo in­ bus substantialiter deprompta fuisse videantur. directo confirmare per sermonem Mennat od Vigilium, C Dicluru eût: definitio infalli bili tat is est novum nihil tamen proprium penitus, ut ipso ait, in hujus­ dogma; nec nova dogmata definire op|K>rtunum est. modi rescriptis promulgando: denis veru gallicanus Idem et Sergius, de duplici voluntate et operatione: seu potius aulici de episcopatu ct Sorbona theologi In sanet ri ct universalibus conciliis nulla de hoc nonnisi per indirectum ct negativa sub fonua doc­ mentio facta «t, nee inveiqrc e«t do huiusrnodi quae­ trinam de Romani pontificis infallibilitate oppugnare stione definitionem quamlibet e-se prolatam. Et Ho­ ausi sunt. Mens scilicet tum Sergii tum cleri gallicani norius incauta ¡lirais iu ren.^u Sergii abundans: „Non ca fuit, ut ex una parte doctrina de duplici voluntate oportet ad dogmata ecclesiastica retorquere, quae et operatione, cx altera vero de suprema pontificis neque >ynodalem apices * upra hoc examinantes», neque aodoritale silentio potius ct dissimulatione, quam anet ori Inlet (linoni car visae *unt explanasse” apertu negatione premeretur. Hoc tamcu inter utros­ Didum est: definitio infallibilitatis inoppor­ que discrimen extitiw fatendum cet, quod Sergius tuna. -f « ajritur do q onesti one libere hactenus inter ortutia et dolo silentium *uadebat ad hoerasini suam cathohdeputata. Idipuin et Honorius: „Ad tranquillius et commodius propugnandam; gallici e ecclwiairticu dogmata evehi non debent, quae unus­ contra declarationis auctores pusillanimitate magis quisque in mio sensu abundans, videtur Fecunduiu forte, quam perversitate peccantes, doctrinae sibi propriam sententiam explicare.” regia voluntate impœitæ vires mogia minuere quam Dictum isa: definitio infallibili!uti« es^et de re augere aaUgebanL dubia et nullo satis solido traditionis fundamento Qund Sergius saeculo VII intendit, quod intendit D innixa. Haud aliter Sergius: „Quae raro a quibusdam clerus gallicanus per declarationem anni 1682, patribus dicta sunt ct non circa haec intentionem idipeum postulant ii, qui definitionem jontificioo in­ habentibus, quari planum et inambiguam de eis doc­ fallibili tatis in praesentiarum eliminandam esse vo­ trinam exponerent, ad regulam et legem per omnia lunt, eiu *dem noturae motivi», licet «me nou eadem dogmaticam reducere non oportere.” Atque iterum: ducti intentionis pravitate. In Aegypto ad impera­ „Quae nullatenus dicta Mint a probabilibus patribus, toris excitationem Cyrus patriarcha agit de reducen­ nunc vero a quibusdam proferri/' Dictum cet: definitio infallibili latri in praejudi­ dis ad catholicam ecclesiam mono phy ritie, ct titulo prudentiae et saluberrimae dispensationis concordia cium cederet unitaria et ¡meri. dimensiones et dissidia in ecclesia excitaret, novis haereri bos locum daret. imtur. Audiatur Sergius od Honorium. ..Post multai disputationem el laboree, quos cum Haec omnia etiam et Sergius: ..Quomodo enim non nimis prudentia et saluberrima diapcnratione in hac esset durum et valde onerosum. «piando hoc resolvere «ausa (Cyrus) impendit, hoc, quod furti nabat, per > Maori. XI. Wl Cf. qoe redoneœem: atraque icilicet tamquam de fido tenenda addidit infaUibllitntem ¿megari. Et mitones ob qaas non in* non ita «L 2· In controversia do pontificis infalbbiUtato unigantnr sacrae Scripturae esae 1® quin homine amant I* eum ut eum a. Theresia amavit; 2® quia superbia imiisdem ferme concurrent ibus rerum adiunctis ac in pelianlor; d· qui * ™ut nonnulli qui nulaat mUlligvrt ut quaestioni» de duplici voluntate et operatione, nulla bene agant. * « Cap. VI. 6apparet sufficiens ratio, quare in Vaticano concilio 365 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SECUNDA 31 maxi 1870 366 tur. Ego autem ipaius verbis utens gaudeo me non cura dolosis non cum dissimulantibus commemorari, sed cum patribus concilii Tridentini, qui et ipei in­ opportunum omnino duxerunt quaestionem infalli­ bili latis discutere. Noluerunt istam quaestionem de­ finire, i deoque cum ipsis particeps sum opprobrii istius, quodeumque sit, quod eis resultat, qui nolue­ runt banc quaestionem discutere vel definitionem emittere. Si patres tridentini credidissent illud esse opportunum, non ei restitissent Sed ego optime scio hanc quaestionem numquam esse definitam, et ideo consentio et adhaereo omnibus conciliis oecumenicis, quao hucusque habita sunt, ot quae istam definitionem non proclamaverunt Res ita est non potest denegari. Iterum eloquentissimus episcopus et ipse antistes patriarcha dixerunt concilia Lugdunense et Floren­ tinum decrevisse plenam ose auctoritatem summi pontificis, idcoquc infallibilem esse; quia idem sonant B plenitudo potestatis, auctoritatis et infallibilitatis. Nuno iterum concilium Tridentinum erravit non pro­ nunciaos, non declarans, non definiens infallibilem esse summum pontificem. Certe declarasset, si credi­ ORATIO disset plenitudinem auctoritatis docendi importare reverendi patris domini loannis PurceU infallibilitatem in docendo; sed hoc non fecit con­ arch iepiscopi Cincinnalensis *. cilium Tridentinum. Ergo ego et hi qui rnecum con­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ sentiunt, non debent accusari doli vel hostilitatis summo pontifici, quem ex toto corde amamus. rendissimi patres. Ego iam quinquaginta et unum annos in America Antequam venia ve itra incipiam sententiam meam de hac gravissima quaestione emittere; non possum septentrionali egi; ex his quatuordccim in presby­ quin statim respondeam iis, quae a venerabili archi- teratu et fere triginta septem in episcopatu: ct in episcopo et patriarcha Hierosolymitano iam ex hoc templis haereticis in presbyteratu et episcopatu contro­ ambone dicta sunt: scilicet cum callidis et dolosis versias continuo habui cum ministris heterodoxia, sectatoribus Sergii id est monothelitis eos enumeravit, septem dies per hebdomadas et quinque horas per diem quos etiam dissimulantes appellavit, qui opportunitati coram millibus protestantium ; et non detrectari discussionis infallibilitatis summi pontificis adveraan- suffragium dare i uri bus ct praerogativis summi pon­ tificis. Liber publicatus est, et sanctus Gregorius 1 Mattb. XI. 23. C (passum illum dicere sanctum) anno 1839 voluit ut 5 Pe. LXVI, 1. ex praelo Propagandae fidei iste libellus publicaretur ; 9 Argumentum: .Arehiepkcopns Cineinnatcniif nonnulla et ego humiliter exposui summo pontifici, quod iste in primis animadvertit contra patriarcham Hierosolymitanum in ordine ad comparationem qnam ipse instituerat inter Monoliber contineret iniurias contra summum pontificem, thelitas et Gallicanos. Odiosam esse buiusmodi comparationem, et noluit hic saltem publicari; sed millibus exem­ neque nota aliqua inuri posse illos, qui definitioni pontificiae plaribus publicatus est apud nos. infallibilitatis advertantur, eo vel magis quod do iis agatur Omnibus collegis meis in America appellare pos­ qui apostolica^ aedi devotissimi sunt. Ilie autem de se ipso loquutus est et suam devotionem et observantiam ergo apostosem, si ego non semper sustentavissem omnibus viri­ licam sedem pluribus commendavit Attamen pro infallibili tale bus meis quaecumque asseri debent de praerogativis personali separata et absoluta suffragium se dare non posse, beatissimi patris nostri. Ego cum Bcdini nuntio nondum satis explicatum esse quid sit docere ex cathedra, et summi pontificis ivi in urbem Cincinnati, ipsum ubi­ piares pontífices penes Bellarminum excusari quod errorem docuerint, nec videre se quomodo excusari possint Sedulo que comitatus sum, et quando mille furentium infide­ etiam declarandum utrum praerogativa infallibilitatis importet lium et haereticorum in vespere Natalis Domini ad nec ne supremum pontificis dominium super omnem terram, meam domum venerunt cum lanternis et fustibus, ut supra reges et populos, et optare se ut bule potestati ab ec­ ipsam comburerent et mo interficerent, ego, adiuvante clesia renuntietur. Dolendum quod arehiepiscopus Casseliensis nonnihil animadverterit contra arehiepiscopum Progeniem in Deo, mhil tirali i; et tunc dio sequenti in rheda cum eo quod dixit in sua regione nondum penitus extinctum esse ipso iens ad aliam ecclesiam, cum infensissimi et furi­ spiritum Hos et Hieronymi de Praga. Orationi archiepiscopi bundi isti homines vellent eum occidere, per fene­ Pragensis se in omnibus assentir!, eumque aient et episcopum stram rhedae nihil timens ipsi dixi: Utinam pro te Moguntinnm honorem esse Vaticani coetus. Did non posse fidem Hiberniae circa pontificiam infalli bili tatem originem me occiderent! et ipse mihi respondit: Ncc me nec habuisse a s. Patricio; opinionem autem infallibili tati contra­ te. Haec dico non ex iactantia, quia vera sunt, sed riam a pluribus praesulibus et a pluribus facultatibus in Hi­ ut respondeam iis qui accusant nos duci timore ignavo, bernia teneri. Conclusit infallibilitatis doctrinam sic enuncianquia iis sententiam nostram coram Deo ex conscientia dam: Magisterium infallibile summi pontificis, seu . potius ecclesiae catholicae ipsius infallibile magisterium esse agno­ opponimus. scendum tum in episcopis apostolorum successoribus per orbem Nunc addam ad ea quae iam dixi, quod praero­ diffusis ecclesiae doctrinam circa fidem et mores una cum gativas et iura summi pontificis coram omnibus pontifice tradentibus, tum in iisdem episcopis congregatis in defendi: nempe infallibilem auctoritatem eccleriao conciliis oecumenids, et suo capiti unitis, tum demum in ipso summo pontifice, qui tanquam totius ecclesiae caput et doctor catholicae in rebus fidei et morum; sedem apostoli atque fidei morumque doctrinae interpres et custos caique cam propter potiorem principalitatem, qua Deus eam semper unita manet ecclesia tanquam domus suo fundamento, donavit, esse matrem et magistram omnium ecclesiaquique in beato Petro apostolorum principe munus confirmandi rum; summum pontificem universalem et ordinariam fratres in fide accepit, quando in controversiis drea fidem et mores definit quid ab universis fidelibus de fide tenendum sit, habere iurisdictionem in omnes ecclesias per orbem aut relidendum tanquam fidei contrarium. Seu quod idem est, terrarum diffusas ; ei in persona beati Petri datas e,«» profiteri se summum pontificem infallibilem esse quando definit claves regni caelorum, ei concreditum csre gregem do­ circa fidem et mores, cum ecclesia tamen sive ia concilio con­ minicum. ove * scilicet et agnos; cius es *o lacere rete in gregata sive dispersa extra concilium.· Vehementer cupio, eminentissimi et reverendissimi j patres, ut omnes cognoscamus et confiteamur hanc veritatem. In vita sanctae Thcreaiae legitur quod Dominus leena apparuit ei, et dixit: Omne malum huius mundi provenit, quia homines non intelligunt sacras Scri­ pturas. Re quidem vora ai homines intclligerent macras Scripturas, clare et aperte viderent hanc veri­ tatem do summi pontificis infallibilitato; quae qui­ dem veritas in evangélio continetur. Sed quaro non in tolli gunt sacras Scripturas? Tros sunt causae: Io quia hominoe non habent amorem Dei, ut dixit idem Iceus sanctae Thereeiae; 2° quia non habent humilitatem, ut legitur in evangelio1: Confiteor tibi, Pater, Domine caeli et terrae, quia abscondisti haec a tapientibus et prudentibus, et revelasti ea parvulis; 3° tandem quia sunt nonnulli, qui nolunt i nielli gero, ut bono agant. Dicamus igitur cum propbeta David1: Detis misereatur nostri, et benedicat nobis; illuminet ••ullum suum super nos, ct misereatur nostri. Dixi. 367 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 368 captaram piscium, ideet animarum,et vocare qaos vult A conclamat: Erravit Nicolaus I, non fuit validum noe tocios laborum et sollicitudinis, sicut factum legimus licitum. Audio alium ex his quadraginta clamantem: Ego in Scripturis de loanne et lacobo, quo) vocavit socios laborum quia it» habuit; demum nemini licere ab dixi sanctos in osculo Domini mortuos non admitti ad cius supremo iudicio ad futurum concilium appellare, beatificam visionem in caelis ante diem extremi judi­ rei ab ipsius interpretatione sensus librarum de rebus cii; et tota ecclesia conclamo! illum errasse. Audio fidei et morum tractantium: en fides mea, quam alium cx his testibas, docentem: si uxor aegro;a od, temper evulgavi et protestor. His ei aliis conformibus de ipsius consensu maritus cius potœt aliam sumero, fidei reverentiae et amoris tosti mon iis erga sanctam et cum ca man taliter cohabitare; et Deo gratia i, to’.a •edeni et penouos sa. me. Gregori XVI et Pii IX Christi ecclesia haec damnat. Vigilius una vico con­ gloriotre regnantis gaudenter eu been pai in concili» demnat concilium, missus eat in exilium, revertitur provincialibus, quao in Cincinnali et Baltimora habita et concilium tunc approbat. Zorimus condemna! con­ sunt et etiam in duobus conciliis plenariis in ista cilium, non solummodo personas auctorum trium ca­ ultima urbe celebratisi Iterum appello pro veritate pitulorum, sed doctrinam eorum, errore» carum; ct huius assertionis od omnes nostros episcopos: si in iis potra revocat, retractat iudicium suum. Hmc me perturbant coram Deo ct coram vobis; fuit error, defectu non erratum est Nunc si quaeratur quare ego votum non emittam hac».·, t&tificor, omnia caetera omittam, me maxime neque pro opportunitate neque pro definitione dogma- perturbant, et natrio quomodo summus pontifex seaifica quaestionis de infallibilitate personali, absoluta B per potrot dici infallibili , * et semper ex cathedra Jo­ el separata summi pontificis, respondeo: 1· quia, ut coiasc, quando haec in historia leguntur. Non \una reverendissimus ct riorerisrima? episcopus Cliftonicn- profero, non ingrata proferre vellem, seti *»»iumi>todu bis nuperrime ex hoc ambone dixit, status istias qua> veritatem dicere coram Deo et hominibus. sti onii nondum positas eet; ei, eminentissimi ac reveIgitur non dicitar utrum nerne infallibilità.'· hiirend i -ri mi praeside» et reverendissimi poire *. ego premi pontificis importet etiam supremum dominium credo cx corde omnem hanc controversiam eliminari supra omnem terram, supra rege * ei populus. Nondum jx>tuissc, ii status quaestionis ab initio huius concilii adhuc definitum est, nondum curu auctoritati * u quo­ recte pœitua fui&sct: hoc credo. En error et en lites cumque prareale dictum ert, utrum nempe (vebsia ri­ inter nos, quia anu» credit summum pontificem do- nunciarci isti potestati necne. Scio quod dicitur de rentemex cathedra, ut id dicam, et alius contradicit; concilio Lugdunensi et de concilio Ixitenuiciiri, quod non intclligimus adhuc, ego raltem non intdligo, quid in istis conciliis idem omnino dictum filici ac intelligatur per docentem cx cathcdra. dixerunt pontifices Bonifacios Vili, Paula· HI, Quacnam sunt conditiones in quibus bcatixrimus Pi’ *V etc. Sed, ni fallor, isti jxmtifices venerandi dilectissimasque pontifex noster censeatur loquutiw vindicaverunt, islam potestatem in temporalia regum fuis&e ex .alhedra? Quando ai aut summum pontifi­ ipsis a Dco conoamni Cebo; a De», lice credo, non dixe­ cem semper esae infallibilem m dooeudo, ego libentis­ runt concilia. Et aiunt inmper a* posse cxe.vrre istum sime hoc crederem. Tota mea natura roo portat erga potestatem quaiidocumque ipris placet, certe propter summum pontificem, illum ex corde diligo, illi me bonas rationes, non aliter ipris placeret, sed pro ra­ totaliter idbiirio; sal vellem scire, quia conscientiam tionibus quae ipsis rident ar bonae et i ustae Sed tunc habeo, ct Deo in supremo iudicio respondere debeo, si hanc potestatem habeant. omnes populi e’, omnes prias inlelligero volo quando loquitur ex cathedra, reges et principes ipsis cvrte infensi erunt ; et video quando ipsum oportet audire, ct ei obedire, si, ut calamitatem, calaclvunum imminere ecclesiae catho­ aliqui praetendant, temper dicit ex cathedra, ri quod- licae, ri talis doctrina ab hac sacrosancta svnodo sta·» curoque decretum vel effatum emittit summus pon­ tuatur. Igitur dicant praesules, dicant oederiain re­ tifex, illud rit infallibile et irreformabile, quod hoc nunciado isti potestati, ct ego valde gratus et dicit ex cathedra doxaL contentus ero. Sed nunc video magnam nubem te *tium supra ceSi rerbi gratia nunc non praascns aduiirabilis put meum, triginta vel quodraginta pontifices, qui sanctissimus ponlifex. red alius dicet ecderiaiu vi ot a Bellarmino enumerati sunt, em omnes hic videor vigore iufollibilis potestatis eius, reges et praeridœ mihi videro in hac aula sanctissima, et una, mihi dicit: rerum publicarum non esse man datari os |x>puli, et Ego fautor fui, per ignaviam vel per negli gent i am, populum non ¡«osso eoa cx loco euo otiam iuxta con­ erroris monothditaruni, et fui in isto casu infallibilis? stitutionem elicere, non case mandatorio» populorum; Respondet eminentissimus cardinalis Dublincnai», il­ quis non rident hoc in ruinam evasurum ecclesia» lam in hoc casu non fuisse infallibilem, red non fuisse catholicae in statibus foederatis American septentrio­ proprie haereticum. Sed contra quando audio duo con­ nalis? Ego credo rege» non esso nisi manda’anos pocilia oecumcnica et pluns· pontifice» illum appellare D pulorum (mitrmur) ; ego credo quod rex pro populo. haereticum sine odi uncto vel proprie vel impropri^· non populus pro rogo constitutu» rii. Hónrete loquor; tane ego anxius, anceps haesito... Nemo est proprie totam memn inentem expando coram vobi>. Si in haeretico», et valde improprium eet caso haereticum. errore eum, ¡>otretis me corrigere; ai non eum in er­ Sed concilium non definivit utrum sit proprio vel im­ rore, oportet ut certe haec vobis innotescant. proprie. red eum damnavit ut haereticum: ila con­ Maxime *gravi »· eum quod a personalitatibus clamarunt QiDWîi. Et nunc inutile est subtilibus argu­ iniurioai» abstinuerint oinnre fere praesules, qui cx mentis conari ipsam probare non rese haereticum, hoc loco vobis verba freerunt. Gaudeo maxime, quia quia tunc non debeo credere conciliis, neque pontifici­ comprobat istud Vaticanum concilium optimum ex ex­ bus. qui per tot saecula ipsum fiaereticuni habuerunt. cellentissimis quae hactenus liabita sunt, ubi faerunt Est dubium pro me, est carnificina conscientiae meae, disseusus et rixae; ecd hic. Deo gratias, non habitae quod hanc quaestionem non possum solvere, proprio fuerunt (rtatt). Attamen dolui quando venerabilem arvhipraesulem Ca^liearem audivi opprobriose dicen­ determinare et definire. Andio alium ex quadraginta toribm super caput tem in venerabilissimum istum cardinalem Pragen* et spirita * Hieronymi do nuMrum clamantem: Ego docui baptUmum collatum eem, quod forte epiritm Has· in nomiae lc *u «olum. sino nominatione Ixatiwnmn Praga adhuc jicnunerel in tua dioecesi. Neremo non Trinitatis. validum. Tunc tota ecclesia catholica erat talia dicvre, quia episcopi et |M>pnli ratholici in 369 370 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SECUNDA 31 rnaii 1870 Bohemia i pai repulerunt Huss, ipsi condemnaverunt A cipe munus confirmandi fratres in fide accepit, quo­ Hieronymum de Praga; et ideo ipsi non debet obiici ties etiam in controversiis circa fidem et mores definit quod epiritua eius fortasse adhuo vigeret in eadem quid ab universis fidelibus de fide tenendum, vel tam­ regione. Debent laudari quod non consenserint hae­ quam fidei contrarium reiiciendum, illum magistrum reticis istis; sed nomina eorum pronuntiari non universalis ecclesiae catholicae ex toto corde pro­ debuissent, ut dolorem faciant eminentissimo isti car­ fiteor. Summus pontifex, sine quo nihil definiri po­ test, sive definiat cum ecclesia congregata in concilio, dinali. Attentior ex cordo omnibus, quae iste ominentis- sive extra concilium dispersa, definiens quid sit iuxta «imu5 cardinalis dixit ex hoc loco; aasentior ex cordo fidem, vel quid sit contra, profiteor quod sit infalli­ omnibus quao dixit eminentissimus ct vere episcopus bilis. Haec sufficiant. Moguntinus. Eorum orationes dignae fuerunt nume­ ORATIO rari cum optimis, quao in concilio Tridentino auditae reverendi patris damini Thomae Connolly sunt. Sunt honori isti augusti praesulce, honori sunt archiepiscopi Halijaxiensis1. coetui nostro. Eminentissimi ao reverendissimi praesides, emi­ Quoad argumentum desumptum ex exemplo Hi­ berniae (ego etiam hibernus sum), quod nempe sanc­ nentissimi ac reverendissimi patres. Quidquid a me nunc dicendum est de schemate re­ tus Patritius docuerit infallibilitatem summi ponti­ ficis, quando instituit ecclesiam hibemicam, ego formato in genere, ac praesertim de eo quod spectat nescio utrum ipsius canones sint authentici necne; sed B ad infallibilitatem summi pontificis, contra animum, non possum adhuc videro quod etiam vox infallibi­ ingenium ac omne quod mei est praeter conscientiam, litast loquens de summo pontifice, ab ipso pronun­ invite aggredior. In amore erga officium ac personam tiata fuerit (murmur) ; potest hoc nobis dicere doc­ summi pontificis feliciter regnantis, ac intima cordis tissimus cardinalis Dublinensis, sed valde dubito devotione erga sanctam sedem in omni quod spectat utrum istam vocem protulerit. Nihil, si cum reveren­ ad magisterium spirituale ac temporale nec secundus tia dicere possum, veniam ad hoc peto, nihil sanctus sum quoad bonam voluntatem, ac cordis desideria cui­ Patritius omisit quod conducere posset ad instructio­ cumque infra ambitum huius concilii Vaticani. Quo nem et salutem populi sibi a Deo commissi; etiam magis paterfamilias ditior fit et exomatior, eo magis canonem fecit ut femoralia haberent sacerdotes, et filii congaudere debent; cohaeredee enim sumus, quando missam celebrarent: qui minora docuit, et cum illo comparticipes bonorum terrestris lerusalem, scilicet Romae, quae est mater communis ommaiora omittere non debuisset. Sed ego optime scio, quod in hac aula plurimi epi­ mum nostrum. Per totam vitam meam, infallibilitatem Romani scopi sunt, qui iuramento renunciaverunt doctrinae, quod summus pontifex sit infallibilis. Ego non volo pontificis ex cathedra docentis, tamquam opinionem esso sponsor cuiuscumque praesulis, qui sua singula theologicam, et quidem probabilissimam tenui; sed loqui possunt; sed scio, sunt etiam nunc archiepiscopi, quid per τδ er cathedra intel ligendum sit, nunquam qui iuraverunt se non credidisse isti doctrinae. Adhuo perspecte constabat: de hoo theologi disceptabant, et societas, facultas Sorbonica, Alcalensis, Duacensis, 0 adhuc sub i udire lis est- Vocatus ad concilium Vati­ Lovaniensis, Salmanticensis, omnes istae universitates canum in re tam magni momenti ae praesertim pro catholicae solemniter responderunt, hoc non esse doc­ degentibus in regione summe protestantica unde trinam ecclesiae catholicae; et triginta quinque edi­ 1 Argumentum : ,Archiepiscopus Halifaxiensis infallibilita­ tiones libelli, cuius Litulus: Principia catholicorum tem Rom. pontificis in sensu schematis non satis constare. Angliae circa regem et summum pontificem, triginta Textum Matthaei XVI Tu es Petrus etc. 1res diversas inter­ quinque editiones dico, quarum una celeberrimo mi­ pretationes iuxta patres habere posse ut perperam afferatur pro nistro Pitt praesentata fuit, evulgatae fuerunt in An­ adstruenda infallibilitate. Idem autem dicendum de iis quae sive ex Luca sive ex Iohanne proferuntur. Traditionem in­ glia et in Hibernia ut isti doctrinae renunciare mon­ fallibilitatem in sensu schematis nullatenus evincere, et non strent omnes catholicos. Nunc si aliter statuamus, ridere se quomodo argumenta huius generis urgeri hae in re dicent ipsi nos doloso egisse, et quod nos nescivimus possint Archiepiscopum Wcstmonasteri ensem dixisse opinionem pontificiae infallibilitati con tran am haeresi proximam esse. doctrinam catholicae religionis. At respondit ante iudicium ecclesiae nulli theologo fas esae Innumera alia dicere vellem, sed nolo fatigare sententiam illam vel quamcumque aliam censura notare, et ex mentes et aures; solummodo dico quod nullum um­ responsionibus s. Poenilentiariae annis 1820 et 1831 constare quam timorem exhibui in docendo, quae vera decla­ quod Gallicana doctrina nulla adhuc censura ab apostolica sede rata fuerunt α religione catholica circa iura summi notata fuit. Addidit contra eumdem archiepiscopum Westmonas te ri en «em protestantes qui neque toti ecdesiae infallibilitatem pontificis. Et nunc iterum atque iterum oro, ut quae­ tribuunt, longe magis illi resilturos quae uni personae ecu stio ista clara in luce ponatur; clara in luce ponatur Romano pontifici vindicatur. Se autem illi nullo mudo concedere quid sentiendum do summo pontifice ex cathedra do­ D quod in omnibus dogmatibus difficultates occurrant quae in­ cente, et quid do potestate Romanorum pontificum solubiles sink Rediens vero ad traditionis argumentum ait nullum extare testimonium, ne iis quidem exceptis, quae allecirca dominia seu circa temporalia regum ot popu­ * gantur in schemate, quod pontificiam infallibilitatem evincat! lorum. seu ut ipse ait ostendat copui solum esse totam ecclesiam iaEn propositio quao fieri posset, nempe: magiste­ faUibUiter docentem, d episcopos omnes rive m coRcil» rive rium infallibile summi pontificis, seu potius ecclesiae extra nomine quidem re autem nihil esse. Hoc quippe est papam eve infallibilem absolute et independenter a coetu epis­ catholicae ipsius magisterium infallibile tum per coporum. E contra argumenta omnia traditionis evidenter episcopos apostolorum successores per orbem diffusos ostendere infallibilem esse coiudieanlibas episcopia De op­ in tradenda eadem doctrina ecclesiae curii Romano portunitate etiam definitionis loquntus est Et se iis assentiri pontifice circa fidem et mores, tum per eosdem in dixit, qui timent gravissima damna inde obventura ecdesiae. Non esse illos audiendos qui dicunt pereant populi sed ponti­ oecumcnicis conciliis congregatos cum suo capite Ro­ ficia infallibilitas definiatur. De gravissimo onere agi quod mano pontifice per conciliaria decreta circa eamdem exemplo Christi et apostolorum non debemus fidebam animamateriam, tum tandem per summum pontificem qui bus imponere. Dimittendum schema qwd ccaretat ianuas caeli, tamquam totius ecclesiae caput et doctor cet, atque et choritali ac visceribus mise rio rixae Dei repugnat occlu­ dendo viam iis qui foris sunk OxUrum si reo aliter definiatur, doctrinae fidei et morum interpres et custos, cui sem­ se ex toto corde cum d. Pelro ¿telorum .Domine ad quem per unita manet universa ecclesia tamquam domus suo ibimus? Verba vitae aeternae habes et nobiaram es in rotili· fundamento, quique in beato Petro apostolorum prin- Vaticano et nobiscum eris u«quv ad consnmmstionea saecnir. * CctSCIU GF.NKMAL. TOUCH Lll. 24 371 A- SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 372 renio, de novo, ut par erat, studio pro viribus incubai, a munis dici potest, 2° supra Christum, a pluribus aliis, ut propriis oculis viderem de verbo hoc, et sic ratio­ iuxta illud1: Petra autan erat Christus. 3° supra nem reddere possem Deo, ecclesiae et conscientiae et Petrum a quibusdam aliis, sed longe paucioribus: omnibus contradicentibus post reditum meum in pa­ quaevis cx hisce probari potest oc admitti. Ergo non triam. Fere omnia hac de re in operibus divi Thomae, est sola tertia de fide; hoc fundamentum, quo vult Melchioris Cani, venerabilis Bellarmini, sancti Al- adi trai infallibilitas absoluta, non eet satis fundatum. Prima interpretatio scilicet, quod fides Petri pbonsi. patris Perrone, patris Bouix, ao varios libel­ los, necnon duo schemata pro infallibilitate cum anim­ obi ceti ve sumpta, seu veritas quam Petrus professus ad ren ion i bos et responsis ac rationibus adnexis «t, scilicet divinitatis Iceu Chnsti, ait vera petra perlegi Et en conclusio ad quam coram Deo inevi la­ relata in textu, dici potest probabilissima, quia ad­ strui tur a longe niaion numero patrum ex antiquis biliter cogor. Infallibilitas proud habetur in schemate refor­ temporibus, inter quos recensentur Leo Magnus, Am­ mato, non vera infallibilitas summi pontificis ut mihi brosius, Augustinus, Chrysostomus. Gregorius Nysvidetur, sod illa in schemate proposita non mihi ar­ senus, Cyrillus Alexandrinus, Hilarius etc. Secunda rider Ie quia sensu exposito non satis constat; et interpretatio etiam fulcitur auctoritate oo rationibus 2’ etiamsi constaret, definido talis videtur summe quam maxime suadenti bua Sic Augustinus serm. X III «, inquit, Petrus, et super inopportuno, utpote sanctae sedi apoetolicae, tod ec­ de verbis Domini ait: clesiae Dei, paci, concordiae fratrum, et animarum hanc petram, quam confessus es, super hanc petram. lucro per orbem terrarum, ac praesertim inter in- B quam cognovisti... id est, super meipeuiu filium Dei viri, aedificabo ecclesiam meam. *' Et iterum fideles ac haereticos maxime nociva, ut opinor. Non eatis constat (notate, patres praestan rissimi, tract. 134 m Ioan. XXI: „Non a Petro petra, sed quod nono loquor de infallibilitate in sensa schematis Petrus a petra... ideo ait Dominus: Super hanc tantummodo), non saris constat; quia ut talis de­ petram aedduabo ecclesiam meam: petra enim erat bet esse evidentissimo in verbo Dei fundata sve Christes.” Tertia interpretatio, illa scilicet sche­ scripto sive non scripto. Atqui non est taliter fundata matis, habet certo potrea prwetan triai mos, et id li benin verbo Dei : ergo non sotri constat, ut fidei dogma trisme admitto, habet certe suos patronos ac molioris notae; sed permulto pauciores sunt inter antiquos, et De maiori nullum in hoc venerabili coetu subease perplurimi talem interpretationem omnino excludunt. potest dubium. Per dogma fidei credimus in id. quod Sic divos Chrysostomus serm. I in·Pentecosten ait: dixit Deus, propter auctoritatem revelantis: Paraci i- ,JTu es Petrus, et super hanc petram aedificabo ec­ tus autem Spiritus sanctus, quem mittet Pater m no­ clesiam meam, non dixit super Petrum ; non enim mine meo, ille docebit ios omnia, el suggeret robis super hominem, sed super fidem eius (Petri) aedifi­ omnia quaecumque disero vobis *. Quidquid Dominus cavit. * ’ En contrarium expositis in achemato quod noster non dixerit, etiamsi metaphysi» ac physioe habetur ex ipso ore aureo doctoris Cons tan tinopoli tan i. certissimum, numquam boari esse potent dogmatis di­ Et alia interpretatio iri adi un gì tur, quae utpote vinae fidei. Fides enim cx auditu, auditus autem per antiquissima, quam maximae auctoritatis est. In ipeo verbum Christi *. In hoc fere omnes theologi con- C saeculo III Cyprianus in hanc locum e prit. 27 de 1 ap­ rati i ont, Perron i us, Thil, Benedictus Stahl et ipse sis: „Et ego dico tibi, quia tu u Petrus et super Melchior Canas ubi dicit de auctoritate conciliorum istam petram aedificabo ecclesiam meam... inde, ait, lib. V: .JFides catholica nihil credit, urii quod est per temporum et successionum vices episcoporum a Deo revelatum.’4 ordinatio et ecclesiae ratio decurrit, ut ecclesia super Nunc od minorem venio: atqui ncque in schemate episcopo» constituatur et omnis actus ecclesiae per priori neo in reformato nec in relationibus sive scnpto eoedem praepositos gubernetur. ** En interpretatio divi sive voce datis, hoo verbum Dei pro adstruenda infalli- Cypriani in hunc textum; et tamen in schemate non bditato evidenter invenitur atquo indubitate in sensa citatur ut vult Cyprianus, non ot ecclesia super epi­ schematis; ergo infallibilitas, ut in schemate, non scopo®, sed super Petrum solum tamquam super probatur. Ante argumentum notate, patree reveren­ petram fundamentalem constituatur. Et iterum eodem dissimi, quod nono quaestio non «t de variri syste­ saeculo Orígenes commentano in Matthaeum XVI : matibus infallibilitatri, do quibus locuti sunt reveren­ „Si vero super illum unum solummodo Petrum totam dissimi relatores et patree concilii, qui saepe sibi ipsi ecclesiam a Deo aedi fi can arbitraris, quid de loarme contradicunt Verba volant; de non apparentibus ct tonitrui filio, et unoquoque apostolorum dixeris? non existenti bus eodem est ratio. Nunc de eo quod Alioquin an audebimus dicere portas inferi spécial i m scriptum est tractare debemus. adversus Petrum non praeralituras, praevaliluras Quod summas pontifex ut os Petri, oraculum epi­ autem adversus reliquos apostolos et perfectos? Nonno scoporum, caput rivum ao verum eccleeiae viventis ac D vero et omnibus et his singulis fit istud quod supra docentia sit infallibilis, de boo et ego oriam toto corde dictum eet: Portae inferi non praevalebunt adversus convenio. Sola quaestio, ut a schemate apparet, est eam; et illud quoque: Super hanc petram aedificabo an per ee, ut est personα publica, omnino indepeq- ecclesiam meam? An etiaxn soli Petro dantur a Do­ denler ab episcopis orbis catholici, illis inconsultis, mino claves regni caelorum, nec quisquam beatorum immo, ñ rite inlelligam, et omnibus contradicentibus alius eas accipiet? Quod si et aliis commune est: (oh), sic intellexi certissime schema, sed illis saltem Dabo tibi claves regni caelorum, quomodo et non eu inconsultis, solus, et contra coram animum solus pon­ quae praecedunt, communia sunt, et quae subnectun­ tifex dono infallibilitatri gaudeat et quidem vi pro­ tur tamquam in Petrum dicta?” Ita Origem». Quomodo igitur cum quatuor diversis interpre­ * missioni divinae, prout in schemate habetur. Haec theeri non probatur quidem illo Matthaei XVI: Tu tationibus ea. patrum coram oculis, quarum una « Petrus, et ruper hanc petram aedificabo ecclesiam pene communis dici potest, illa scilicet Cypriani, meam; nam hic triplicem interpretationem dant Origenis et Chrysoatomi, quarum alia antiquissima paln», nempe: Ie supra fidem Petri, quae datur α expressissimis vrrbri denegat sancto Petro id i peu m, pluribus et antiquioribus ac gravioribus, ot (ero com- quod in «themata oseeritur, quomodo nano in dogma » le. XIV, ». i Bcm. X. W. i 1 Cor. X. I. 373 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SECUNDA 31 maii 1870 374 fidoi origonduin eet ct quidem vi huiue Lex tua? De A genuini textus antiquorum patrum aut textus con­ aliix duobus tritibus, Luceo scilicet et loannis, eodem ciliorum typis mandentur ao tradantur patribus huius omnino modo dicendum. Do iis etiam perlegi catenam concilii, quibus propositum a memoratis verbis Auream divi Thomao, Cornelium a Lapide, Tirinum et Matthaei, Lucae et sancti loannis in sensu inerrantiae alio·, ac no verbum quidem in tota antiquitate inveni Buinmi pontificis absolutae demonstrari potest. Inibi in favorem interpretationis pro infallibilitate abso­ conquestus sum, quod in vanum laboravi legendo ve­ nerabilem Bellarminum pro hisco genuinis traditionis luta ac independent!, ut in ache mato. Non verba ipea. prout sonant aut scribuntur, sunt monumentis. En sola responsio reverendissimorum quoquo modo vorbum Dei, nam sio littera occidit, ct relatorum saltem in substantia. Iterum lege Bellaromnium novatorum ct haereticorum sola regula haeo minum. Post initam hanc discussionem, reverendiæimus fuit, inni naufragium circa fidem pavi sunt; dicere necease cat, non ipea verba sacrae Scripturae, sed arch ¡episcopus Wcstmonastericnsis, ni fallor, et qui­ genuinità sensus sive litteralia sive metaphoricus prout dam alii dixerunt, quod opinio contra infallibilitatem in mento Dei revelantis fuit, atquo ab ecclesiae patri­ summi pontificis proxima haereri fuerit; ac pro hoc bus semper ot ubique concordantibus expositus, ct tantummodo ratione, quod ita sentiunt ven. Bellarquem non, patree praeetantÍMiimi, soqui iuramento minus et quidam alii theologi. Sed si historiam non omnee obstringimur. Hic tantummodo vera Dei reve­ legero in vanum, etiam librum controversiarum vene­ latio dicenda eet, hic solus senius communis ecclesiae rabilis Bcllarmini in Indice positum fuisse constat: patrum, hio verum ac solum verbum Dei, cui quod- B et pacem habebit mecum ille doctissimus relator, cum cumque dogma fidei inniti potest: fundamentum dicam, quod nulli theologo liceat sententiam illam vel enim aliud nemo potest ponere, praeter id, quod posi­ quamcumquc aliam ullo modo notare; nam ecclesiam tum eet por pi usquam octodecim saecula. Hoc primum sequi, non praevenire debemus. Innocentius XI die 2 mart i i anni 1679 decretum et eaaentialo discrimen inter no * et protestantes et omnea qui foria sunt et erunt, usque ad finem mundi. tulit quo omnibus in virtute sanctae obedientiai» prae­ Cum hoc tantummodo prae oculis, scilicet traditione cepit, ut tam in libris imprimendis quam in disputa­ ecclesiae, naturaliter loquendo penitus impossibile eat tionibus ac praedicationibus caveant ab omni censura secundum ordinem divinae providentiae, quod um- et nota contra eas propositiones, quae adhuc inter quam in errorem quemcumque circa fidem inciderimus. catholicos hinc inde controvertuntur, donec a sancta Hoo constituto, sensum communem patrum ac sede iudicium proferatur. Idem etiam ac fere iisdem prae cauteris summorum pontificum et conciliorum in­ verbis repetitur a Benedicto XIV in constitutione de quirere et diligenter scrutari, primi nostri muneris examino librorum §23, ubi citat ex divo Augustino est. Nam unusquisque nostrum testis oculatus ac verus quae sequuntur: Sententiam suam amantes non quia iudex est, et quidem a Deo constitutus: Euntes docete vera est, sed quia sua est..,. Non feratur omnino, omnes gentes... ecce vobùcum sum omnibus diebus1 ; dicit Benedictus XIV, privatas sententias voluti certa Paraditus autem Spiritus ipse vos docebit omnia, et ac definita ecclesiae dogmata, α quopiam in libris suggeret vobis omnia 3 ; quod fuit ab initio, quod audi­ obtrudi, opporita vero erroris insimulari, quo turbae vimus, quod vidimus oculis nostris, quod perspexi­ 0 in ecclesia excitantur, dissidia inter doctores aut mus ... haec annuntiamus vobiss; sicut tradiderunt serantur aut foventur, ct christianae charitatis vin­ nobis, qui ab initio ipsi viderunt, ei ministri fuerunt cula persaepe abrumpuntur1.** Ita Benedictus XIV. Atqui sacra Poeni ten tiaria die 27 eeptembris3 anni sermonis4. Sicut ipso lacobus, adatante divo Petro, in concilio Hierosolymitano, sic et unusquisque no­ 1820, ac bis etiam anno 1831 declaravit doctrinam strum potest et cum ecclesiae traditione, ut lege et gallicanam quamquam improbatam a sancta sede et nonna in mento sua, tenetur agere ut verus fidei quidem meritu, illam doctrinam gallicanam, quam et iudex; sicut ipse lacobus ius habuit dicere: Ego indi­ ego ex infantia mea respui et hoc momento toto cordo co; sicut millies ct millies repetitum fuit a praedeoœ- reprobo, nulla censura α sancta sede notatam esse. En soribus nostris in episcopatu per omnia anteacta sae­ responsio sacrae Poenitentiariae ter data patribus: ,,Nulla censura hanc doctrinam gallicanam a sancta cula, dum quidquid de novo definiendum erat. Textus allati, praeter rem ipsam, si quid probant sedo notatam eese.” Ergo nihil valet et omnino circa infallibilitatem summi pontificis, certum est per praeter rem est illa tam salutaris monitio reveren­ eos consensum episcoporum, ut verum iudicium dis­ dissimi relatoris patribus huius venerandi concilii sensionis non excludi. His positis, nuno quaeeo humi­ facta Do hac, tamquam opinione theologies, usqueliter, ubi nam sunt illa traditionis monumento, quibus modo fi beram fuit ac est unicuique nostrum saltem solis thesis in schemate reformato proposita probatur extra hoo concilium sentire prout placuerit. Non in sensu reverendissimorum relatorum? Quinam pa­ auderem quidem umquam docere doctrinam gallicatres, aut summi pontifices, aut concilia in hoc sensu D nam in ullo loco, neque quidem permittere cuicumque ex meis presbyteris; sed tamen nuno loquendum est umquam loquuta eunt usque ad sanctum Hormisdam per sex priora ecclesiae saecula? In interpretatione ’. cum maxima cautela, praesertim cum de peccato men­ Scripturae sacrae exegesis optimo inservire potest ut tali agitur, et hoc fieri posse sino etiam peccato subsidium, cum verus sensus aliunde constet plus veniali nuno assero. E contra nunc patres in concilio min nave; sed per se ac praesertim cum consensus debent oc tenentur aut fateri aut adversari secundum patrum obstat, exegesis od nihil valet ubi de fide conscientiam et quidem sub poena gratissimi peccati divina agitur. Nunc, ut omni tempore dicendum, contra fidem. Idem relator noster nobis dixit bonae indolis pro­ nihil innovandum in ecclesia, nisi quod traditum reL In mei * observationibus contra schema quam enixe testantes, iuxta suam experientiam, omnino favere precatus sum reverendissimos relatore ', ** ut quidam infallibilitati summi pontificis, tr-mquam conse­ quenti logico fidei nostrae, nonne verum? (hic arator sese convertit ad reverendis * iwm»· rtbilorem qui I Matth. XXVTTÍ, 19. « io. XIV, se. assentire demonstrat) et quoti proposita definitio * I lo. J, I. 4 Lue. I, 1. 4 Cf. L LI. 9W. ein« observatione * io caput «le infallibili­ tàte Romani pentirteli schemati de eecfeda additam η. 18 (4Ϊ). 1 Cf constitutionem Benedicti XIV Sollicita ac punii, did 9 iulii 1763. 3 vox reptem bris dee·! in ed. Vatia 94· h ·» 375 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 376 nulli mod e obstrueret eorum conversionem. Ast ego logos modernOe, eod sanctae traditionis monumenta qui etiam per multos, per triginta tres annos inter quae demonstrent, quod caput solum ait tota ecclesia protestantes versatus sum et quos intime cognosco infaUibilitcr docens, et episcopi omnes vel in concilio aeque ac catholicos, omnino contrarium asserendum vel extra nomine quidem, re tamen nihil esso, et ego in conscientia mea coram Deo attestor. Omnes passim etiam quoad doctrinam libentissime dicam : Placet. nostri inimici per totum mundum, quorum perplurimi Verbum Dei volo, et hoc solum quaero, et quidem in­ et ipsi mihi iam loquebantur, nil magis desiderant dubitatum ut dicam: Fiat. Verbo, decem millia theo­ quam hanc definitionem absolutam in sensu schema­ logorum sacculi XVI sine apertissimis divinae tradi­ tis. Nam si infallibilitatem toti ecclesiae, scilicet tionis testimoniis valent quidem pro opinionibus scho­ <** mille episcopis cum summo pontifice, ad hoc a Deo lasticis hinc et inde; sed nullius omnino momenti <· commissis, denegant; nonne uni homini tantummodo possunt, ubi de certitudine fidei divinae tractatur. fidem illibatam praestare longe magis aversentur, ut Quae enim indubitata testimonia ex omni antiquitate, sensui communi omnium nostrum clarissime pateecit ? quae demonstrent summum pontificem totam infal­ Abus ex reverendissimis relatoribus dixit, quod libilitatem in se habere, et omnibus episcopis nihil numquam dogma definitum fuit ab ecclesia, contra esse proprium nisi assentire ac credere sicut cacton fi­ quod obiectiones fieri non possent, quas refellero om­ deles? hic finis erit totius controversiae. Sed textun nino impossibile esseL Sed hoc toto corde nego, utpole allati ex sacra Scriptura etiam ri ad infallibilitatem disonum perspectae veritati Dei, quae etiamsi ex una divi Petri successorum omnino referantur, prout in parte misteriosa, tamen cx altera parte est ac debet I ecclesia hucusque intellecta fuit; nullo modo demon­ esse evidentissime credibilis. Nam rationabile debet strant hanc praerogativam exclusivam. independenese, ut docet etiam divus Paulus, obsequium nostrum tem ac totalem. etiam in rebus fidei, et pro ca reddere rationem tene­ Si Petrus semper fuit prae caHoris praecipuus mur et eos qui contradicunt arguere : ergo et possemus inter apostolos et eorum successoree in episcopatu, ut refellere omnes quascumque obiectiones. Usque modo omnes confitentur, et non sine cooperatione ac con­ in .humili experientia mea nullam difficultatem per sensu fratrum in hoc episcopatu inerroneus factus eet totam vitam meam a protestanti bus contra religionem per octodecim saecula, quod numquam α fido erraverit catholicam prolatam audivi, quam facillime, quam nec errare pcerit; tunc aptissime omnes hi textus ad totaliter, iuxta mentem meam, refellere non potuerim. probandam rius infallibilitatem quam maxime inser­ Ad argumentum nuno redeo. Potias quam iterum vire possunt in nostro sensu infollibi litat is ; Petrus consulatur Bollanninus, eocur, dico, paucioribus ver­ tunc esset vere petra indretructibilis, super quam fun­ bis non adducuntur hi textus ipsi, cum pene sine data est ecclesia; pro eius fide Christus Dominus numero sint, ut multoties affirmabatur ex hoc am­ noster efficaciter orasset; portae inferi, id est hae­ bone? Quidam tantummodo textus ex tota traditione res» omnes contra eum non essent praevaliturae; afferantur, quibus demonstretur consensionem epi­ tunc veraciter pasceret agnos et oves, et pater et doctor scopo rum rive verum iudicium, etiam dissensioni *, non fuisset, ut revera est, omnium Christianorum. requiri, ut quid irreformabiliter definiatur; et tunc Sed quomodo, quaeso, contra hoc probanda est saltem quoad doctrinam nulla erit amplius difficultas. C haec inerrantia absoluta, independen * ac sine fratrum Adducantur tree vel quatuor textus ad probandum cooperatione vd expresa vel tacito, quam Dominus quod consensio episcoporum nullo modo requiratur, apcrtizrimis terbi * promirit, ct quae a tota antiquitate neque expresse, neque tacito; et causa finita est. Sed hucusque recognita fuit? Dato quod omnes textus si hi textus desint (et post sex mensium examen, ego Matthaei, Lucae ac Ioannis, formula sancti Horinisdae humiliter dico hic, coram hoc augustissimo coetu, re­ papae ac profeerip fidei a Graecis in concilio Lugdu­ vera d«unt), et quomodo non tantum rine unanimi nensi Π edita probent infallibilitatem; tamen nullo consensu patrum, *ed potius contra hunc sensum ac modo innuunt inerrantiam absolutam ac independentotum corpus traditionis, huiusmodi infallibilitas in tem ut proponitur in schemoto; nil omnino dicunt do dogma erigenda est ? mediis et conditionibus neeeaariis huius inerrantiae, Omni tempore sacrae Scripturae interpretatio, nullimode demonstrant nec demonstrare possunt, ut iuxta sensum et praxim ecclesiae ac traditionem pa­ opinor, episcopos rivo corpus ecclesiae docens nullam trum, robur inexpugnabile ac munimentum nobis erat omnino portem veram et efficacem habere in susten­ contra omnes haereticos. Promissa Dei assistentia tando, ut semper fecerunt, hanc infallibilitatem pa­ summo pontifici superaddatur, et tunc totum opus pae: ergo omnes textus allati qui proponuntur in consummatum eeL Sic quasi naturaliter loquendo schemate, nihil probant Summus pontifex potest eese unumquodque dogma nostrum demonstrabile fit, tam- infallibilis, et consensus communis docentis ecclesiae quam quodeumquo problema in mathematicis; et rive exprereus sive tacitus potest esse medium ac conomnibus objectionibus adversariorum, etiam episcopo- D ditio necessaria huius inerrantiae, ut ego opinor et ut rum, facillime respondetur. Sed praetermittite tra­ hucusque fuit, et contra talem hypotherim hi textus ditionem catholicam in interpretando sacras Scriptu­ nihil innuunt neque demonstrant: ergo ad nihil om­ ras. et tunc nos quoque, patres praeetantiasimi, in mari nino valent ut contrarium definiatur. magno et extra limites verbi Dei errabimus ot etiam Quoti summus pontifex sit supremus iudex fidei, extra limitée promissae Spiritus sancti assistendae sed non solus, exclusis episcopis sive corpore ecclesiae (mttnmtr); ri contra verbum Dei, hoc eet impossibile docentis, ex ipsa sacra Scriptura el trail it ione totius in ecclesia infallibili. Iterum atque iterum dico re- antiquitatis patet, ut iam dixi: totum corpus vivum verendisrimis relatoribus, dent nobis non Bellarmi- nihil est sino capite, et caput nihil rino vivo corpore. *© ex­ num nec cos qui post merces Mercatoris Doruerunt, Nec valet illa mirabilis coniunctio, tam ingenio sed dent unum tantummodo excerptum ex conciliis cogitata a doctissimo illo viro episcopo Pictaviensi ini­ generalibus. aut ostendant nobis sensum moraliter tio huius discussionis1, inter infallibilitatem docentis unanimem patrum pro infallibilitate ut in schemate, ex una parte, ac cos qui, novo dogmate definito, ut adduci tercenteni possent pro primatu summi pon- audire, obtemperare ac credere tenerentur ex altera. tifiriM oí? pro vera rius infallibilitate, et angustiis ani­ Huiurceniodi dobet ewse coniunctio inter pontificem e< maram tam terribilibus erit tandem finia. 1 Ct relationem in hoc tchema , politicis equidem sicut etiam in religiosis fanatismos Anatolius Consi antinopolitanus episcopus dicit: „Epi- quandoquo habet imperium, ac persaepe eo devenit, stola sanctissimi Leonis consonat symbolo... et iis quod homines, aliundo optimi, caeci fiant, inter bo­ quae in Epheso sub beatissimo et sanctissimo Cyrillo num et malum, verum ac non verum amplius discrimi­ gesta sunt ab universali et sancto concilio, quando nare nequeant. Sed theologi ista omnia diluero de iure possent di­ maledictum Nestorium condemnavit”; ct post examen dixit: „Quapropter consensi et eidem epistolae liben- D cendo, haec decreta ad fidem non porti nero; ad sum­ ter subscripsi.” Maximus episcopus Antiochenus Sy­ mum hic foret error popularis, qui ad nihil quoad doc­ rorum pene iisdem verbis utitur et subscripsit; Ste- trinam valet Dato et non concesso, tamen in ruinam phanus episcopus Ephewinus consensit et subscripsit; fidei catholicae foret inter istos populos, quod luce cla­ Diogenes episcopus Cyzicenus item, et sio omnes rius est Sed ai veritos Dei est, ita dicunt quidam zelan­ patres concilii ; Cyros episcopus Anozarbi similiter, et tes, jiereant populi, eed promulgetur dogma. Non ita Constantinus episcopus Bostroruni dixit: „Consonat equidem locuti sunt neque senserunt Christus, neque et subscripsi.” Sio in omnibus conciliis quae nuno apostoli, neque ecclesia mater; qui ante omnia saluti praetermittere neccsee est, quia timeo quod iam pa­ animarum ac imbecillitati plurium summa cum ac sollicitudine consuluerunt: Multa adhuc, dicit Chri­ tientia vestra nimis abusus sim. Examinaro atque attestari quod * novum dogma stus, habeo vobis dicere: sed non potestis portare concordasse! cum univorsa doctrina ecclesiae» et tunc modo9. Visum est Spiritui sancto et nobis, nihil ultra solemniter indicare ac definire, semper mos erat ponce imponere vobis oneris quam haec necessaria ; atque omnes patres conciliorum; ratificare, confirmare, no­ * Enarratio tn pso/autm XL» B- 80. apoJ P. L, vum dogma conficere, et quidem infallibiliter, erat * Ct. Lsbbe, IV. 1863 edit, renet.; Mansi. VII. 10. XIV, 1181. 1 1«. XV!, 12. » Act. XV, 28. 379 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 380 ^Reverendissimi paires, prosequamur hodie dis­ ane hac definitione de infallibilitate absoluta Ro- A inani pontifichi, ecclesia per octodecim saecula floruit cussionem generalem «chema? « primae const itu! ionie ne triumpha»it super omnes inimicos: ergo hoc onus de ecclesia Christi; de quo adhur veniam luqmmdi gravissimum ac periculosissimum imponendum non petierunt eminent ¡Mimos ac reveroudûrimuj' dominus est humeris nostris. In hoc potius sequamini, reveren­ Caesarius cardinalis Mathieu andiiepi«copus Bisundissimi patres, duritatem Christi, et summam sapien­ tinuss et reverend issi mus dominus Felix Dupanloup *. tiam apostolorum in condilo Hierosolymitano; nam episcop us A u ne! ianenei Dein ad omboneni auccMuve vocati eunt Ioan nee perditio etiam unius animae modo infinito prae­ Vanoa arch i episcopus Foganuionsis et Al bai ul tenais ponderat cuicumque bono, quod sperandum e&seL Ut igitur finem imponam orationi, obiicio huic ritua graeco-ru men i, Petrus Ludovicos de Dreux tchemati: Io quia non eatis constat, et 2® quia januas Brén’· epócopi» Molinensis, Josephus Georgiua Strosacaeli coarvtat et charitati ac visceri bus misericordiae mayer epinopus Boen ensis et Sy rimettala, Ludoticus Dei repugnat, iis qui foris sunt viam quodammodo oc­ Régnault epwvopus Camutends, et Thomas Michael cludendo, orientem pellit, occidentem etiam dividit Salxano episcopo» Tanenria. ac periculo exponit, omnibus redeuntibus etiam in­ ORATIO vitatis bellum non parem indicit; timiditatem et reverendi patri * dammi ¡oaatnit Vancna angorem animarum seminat, ubi fides firma steti: a chiepMpi Fo^araucmu ei Allmiulien>ia l. reluti columna; et timorem etiam senilem inspirat, Eminentissimi praeside», eminentisutni m· revoubi nullus erat antea, sed potius summus ornor popu- B lorum ad patrem amantnsimum. Ecclesia ubique vim rendiwimi patres. Tanti eunt obtutus ex quibus super schemate ad patitur et nonne ex hisce omnibus timendum, ne quam düctcsmnem preparilo constitutionis primar de «do­ maxima iniuna ipsi sedi apostoli cae afferatur? Haec mea sententia in praesentiarum. Sed ri de­ ria Chnsti in genere disseri poarit, ut homo oncope finiatur aliter, cum divo Petro ipse ex imo corde ct haereat quem ex illxa pro dicendi obiecto sibi ©ligure Morenísimo animo clamabo; Domine od quan ibi· debeat. Plures intuitus sunt heic commemorati et ex­ inujf verba vitae aeternae habetJ, et nobiscum « hic positi; ego illis superaedendo, alio respectu volo super in concilio Vaticano, et nobiscum eris etiam usque od schemate hoc pauca verba facere, ut taliter veritas, consummationem saeculi. Sic j* r omnia ordo SC dubiis et contrariis iuxta sepositis atque omni ex credidi propter quod locutus sum. Parcite. parte dilucidatis, magis elucebat. Pandam sensa mea illo animi candore, quem veritas obiettiva quam in­ Hic autem interrupta disceptatio est, ct eroinen- quirimus ribi praetendit Ussimus primus praxes mortem unius ex condhi Non proferam in medium calumnias schismati­ patribus per hare verbfi annuntiavit: corum contra «anctam sedem apœtolicam vibratas, ..Reverendissimi patres, dolente» vobis rignifiea- rive illae contineantur in libris sive alibi sint con­ inus, quod unus ex patribus huius concilii, nempe cinnatae; rum repetitam talium commemorationem reverendissimus dominus loonncs Maria Odin archi- non modo kscto huic loco Deo dicato derogare, verum episcopm Novae Aureliae, po *t morbum diuturnum C et reverentiae sanctae sedi apostoliche debitae detra­ in dioecesi Lugdunensi, patris sua, ipeo die festo here, ac tanto sacro concilio ©ecumenico indignant esse Ascensionis Domini, supremum divin obierit ; cuius arbitrer. Sed gravissimas commemorabo difficultates anima piis reverendissimorum patrum suffragiis, quas ex difficiliima positione, quam ego pro sacri mei praesertim in sacrosancto miaeae sacrificio, commen­ muneris officio sustinendam liabeo, mihi certo obven­ * datur.' turas esse praevideo, si schema istud in sua plena Deinde proximam congregationem indixit haben­ rigiditate acceptatum foreL Ego enim non tantum­ dam feria. V eiusdem hebdomadae hora octava cum modo contra quinque generum haerede, et in medio dimidio ante meridiem, dicens: schismatis Phot iam inde ab illa regione usque PctTo­ „Proxima congregatio generalis habebitur feria V polini extensi excubias ago in agro Domini; verum huius hebdomadae hora octava cum dimidio, in qua etiam gregem ovilis dominici ex hoc schismate sacram continuabitur discussio propositi schematis. ** unionem, adi avante divino auxilio, adaugere conamur. Nunc rosmet, reverendissimi patres, poteritis emetiri ct collibrare quantis dubiis, quantis undique conqui­ 18. sitis argumentis impugnaretur «aera unio, et impete­ Congregatio general is sexagesima tertia rer et ego ab inimicis sacrae unionis illis in partibus 1870 iunii 2. degentibus. Feria V die 2 iunii 1870 hora octava cum dimidio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae putrior- D ’ Argumentara: .Arckirpiscopus FcgarariensR nonnulla cbalis basilicae, generalis revercudisaimorum ¡Mtrum dubii proposait praesertim circa tertiam et quartam «riten atü congregatio habita est; cui interfuerunt quingenti caput, quibas ait. in jua rigiditate acceptú, fidem ecclesiae graecocatholkae non parum convelli. Io ecclesia Graeca qua­ quadraginta 1res potrea, nempe 31 cardinale», 7 pa­ tuor eue quae halentur ut partes CMHlitotitae ecclesiae, ni­ triarchae, 8 primate», 83 archiepiscopi, 382 episcopi, mirum symbolam, codicem, rituale, hierurthìam. Ad symbolam e ** quod wlius 3 ablates nullius dioecesis, 11 abbates genomi» rivo quod attinet, «liffieullatera Graecis facere pc praesides congregationum oniiuutn monasticorum, Romani pontificis oraculum offertur loco auctoritatis eccleaiae collective sumptae, quam bue asque maximo in honore habuerunt, usum mitrae habentes, 18 generales et vicarii gene­ et In quam se credere in symbolo profitentur. Quoad codicem et rales; quorum omnium nomina, quao per assignatores rituale, ecclesiam Graecam suis sive legibru sive ritibus ad­ locorum accurate descripta fuerunt, exhibet indiculus dicti «rimam esae, et admkaa doctrina in capite tertio expetita ubi agitur de potestate lotam dhaplinam moderandi, eamque potnun sexagesimae tertiae congregationis generalis, extendi ad omnes sine discrimine ritus, ipsius codicem et ri­ qui inter acta concilii avcrvoliir. tuale penitus convelli. Quoad hiérarchisa, Graecos admittere Reverendus pater dominus Raphael ¿’Ambrosio utique primatum Romani pontificia, at admittere etiam episcopos archicpiscopus DyrrachieiMÍS miimm lectam cele­ esae apostolorum mceeoores; non tarile igitur passuros adeo extendi pontificiam potestatem quemadmodum in capite tertio bravit.‘Qua abrolnta. ot recitala oratimir Artacmua fit, «Item si doctrina illa adoptetur in tota sua rigiditate. Domine Hr., eminentι-·ίηιη· primus pnv *e« dixit: lnsit * Con renovandum esse decrelum concilii Florentini, et non ulteria· prt-^rcdieudum.·· Tío. VI, to. CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA TERTIA 2 iunii 1870 381 382 Affcinrn aliqua ex istis dubiis, commemorabo ¿ > Spiritus sanctus non deest, quanto magis par est, ibi difficultates non illo scopo, ut vel unum vestrum illis illuni minimo dofuturum, ubi tanta sanctorum mul­ inaccessibilem persuadeam do contrario eius, quod titudo convenit? üt is ergo nullo umquam tempore firma fido et ex convictione tonet, non ideo, sed vel apostolos deserebat, quem illi praedicando suscepe­ ideo maxime ut solus i|»o a vobis rapientioribus per­ rant; aderat enim illis semper Dominus et magister, cipiam, ct accipiam, quid ad sufficientiam reponen­ immo vero noe tunc, cum iam pleno adulti orant, ma­ dum sit tantae >xu-rao unionis inimicis, qui mo do gisterii sui ope destituebantur. Docebat illo qui principiis nostri schematis jiro certo interpellaturi miserat, docebat illo qui quid docerent suggerebat, sunt. Nam et a me, uti do so pro suo moro praeciam docebat qui so in suis apostolis audiri affirmat. Ita dixit illustrisdinui primas Hungarian relato ad euoe nec cacton» quoquo Domini sacerdotes deserit; quippe fideles, ct mei fideles quaerunt verbum salutis, ot cum demandata praedicationis cum, propugnandaomtiunciii suae fidei α suo praesule desiderant Igitur quo et propagandae sollicitudo quad huerod i Inno nos prius ojioitot sciro, quid rcjionciiduin habeamus quodam iure ad nos transmissa nd onim» pertineat. omni quaerenti de ea, quao in nobis r.it, fide. Pro­ Omnes enim ubivi * |»er totum torraium orbem illorum ponam difficult at ce ct dubia prout ea simul afferunt, \iro nomen Domini praedicamus, atquo eodem iurc ot nobis ob oculos sistunt advorvarii. tenemur. Etenim dum illis dicitur: lie, dórele omnes Itaque si acliema nobis propositum in plena sua gentes, non aliquid particulare sed generale manda­ rigiditate, jirarcertim in capitibus HI et IV adopta­ tum proponitur; meque ministerium in a|x»tolis in tum fuerit, non modo mullorum convictio, quam do B commune mandavit : hoc no» omnes explero voluit/ * sanetne ecclesiae constituiiono adusquo habuerunt, Haec sunt verba sumini j>oiit i ficis Caelent ini I. alterabitur et succutietur vehementer; verum etiam Sed videamus quid ct ecclesia giucca, ad cuius fi­ fides ecclesiae graecoo ot catholicae non parum con­ dem ct hic ct illic fit provocatio, dum adhuc tota ca­ velletur. Nam in ecclesia giucca ct catholica tenetur, tholica esset, quoad Spiritus sancti assistent iam fide quatuor osso partea constitutivas ecclesiae, symbolum positiva in publicis documentis deposita crediderit, sen veritates fidei ot moniiii, codicem, rituale et tum relato ad subiectum, cui in fall ibilitos attribuitur, hierarchinm. tum relato etiam ad modum quo eadem exerceri et Quod iam symbolum attinet, adoptata schematis operari crederetur, bta documenta reperì until r prao nostri doctrina in capite IV proposita, infallibilis de­ manibus alioquin inimicorum nostrorum, ct prae ma­ finitio et declaratio et annuntiatio veritatum ad sym­ nibus nostris, quia sunt publica, scilicet acta, decreta, bolum spectantium soli Romani pontificis oraculo definitiones conciliorum generalium: nenqx) primo offerretur; non iam amplius, ut adusque, ecclesiae quidem in concilio Coiistantinopoliluno II, occumecollectivo docenti attribueretur, do qua Christus Do­ nico V, in cuius collatione VIII in sententia do tribus minus ad suos apostolos dixit1: Euntes docete omnes capitulis, inter alia, haec leguntur1: „Licet enim gentes........ cere ego vobiscum sum omnibus diebus sancti Spiritus gratia ct circa singulos apostolos usque ad consummationem Mendi; et alibi5*: Cum abundaret, ut non indigerent alieno consilio ad ea autem venerit Spiritus veritatis, docebit tos omnem quao agenda erant; non tamen aliter voluerunt de eo veritatem; et in alio loi* c* o3: Qui vos audit me audit, C quod movebatur, ri ojjortorct genica circumcidi, de­ et qui ros spernit me spernit; et tandem : * Ni ec­ finire, priusquam communitor congregali divinarum clesiam non audierit, sit tibi sicut ethnicus ct publi­ Scripturarum testimoniis unusquisque sua dicta con­ * Et ulterius progreditur3: „Scd et can us. Tamen hanc ecclesiam collective docentem firmaverunt/ videtur agnovisse et summus pontifex sanctus Cae- sancti patres, qui j»cr tonqiora in sanctis quatuor con­ 1 es tinus 1 esse solam veritatis infallibilem magistram. ciliis convenerunt, antiquis exemplis utente , * com­ Nam in epistola ad Nestoriuni haec habet5: „Quam- muniter do exortis haeroibus et quaestionibus dis­ obrem hoc tibi jjorsuasum habeas velim, nisi de posuerunt certo constituto quod in communibus Christo Domino nostro ea docueris et tenueris, quao disceptationibus cum proponuntur, quao ex utniquo et Romana et Alexandrina et universalis ecclesia ca­ discutienda sunt, veritatis lumen tenebras cxjicllit tholica tonet et docet, sicut ot sanctissima magna Con­ mendacii/ * stant inopolitana ecclesia usque ad hunc episcopatum Quanti autem haec ex ¡tarto sanctae salis facta tenuit ot docuit ... ab universalis ecclesiae catholicae fuerint, apparet ex testimonio sancti Agathon w commuriiono quamprimum to expulsum proscriptu m- summi pontificis, ex epistola scripta od imperatore * que iri/ * Id vero minimo negari jiotest, Spiritus orientis atquo in synodo VI occumonica ncliono IV sancti assistentium ecclesiae promissam, ease prae­ lecta, quao hie continentur1: ,,Quao vanonnx» a sanctis cipuum ecclesiae catholicae praesidium ad id, ut haec atquo npostolicifl praedecessoribus, ct venerabilibus apta ot capax reddatur ad divinam ot caelestem suam quinque conciliis definita eunt, cum simplicitate cordis docendi missionem rite ot infallibiliter adimplendam, et sino ambiguitatu n patribus traditao fidei conser­ atquo divino euo capiti ot fini, fundatoris voluntati vamus, unum ao praecipuum bonum habere semper opt antes atquo studonUs, ut nihil do eie quao cano­ conformiter, com j>ondondum. * Hoc ipsum declaravit idem eummus pontifex Cac- nico constituta sunt, minuatur, nihil mutotur, nihil leetinue I in epistola sua ad patres synodi Ephcsinuo addatur, sed eadem et vorbis et sententiis illibata scriptu, quam his inchoat verbis : * „Sac«rdntum con­ custodiantur/ * In concilio VII occu men ico Nicaeno Π, congregati cilium Spiritus sancti pracHoutiuin dori unit. Certum eet enim illud quod legimus (neque enim veritas mon­ I?atrcs ncliono VII ita loquuntur in definition©obiecti ibidem pertractati *: „Qui nobis cognitionis suae lu­ tili jiotest, quod evangelici» litteris proditum extat): men gratis dedit, et tenobras caliginomquo infidelium Ubi sunt duo vel tres in nomine meo congregati, ibi et ego sum in medio eorum. Quod si numero Ium exiguo insaniae discussit, noequo »b cn liberavit, Christus scilicet Deus noster, qui suum <.χ· l«uom non habentem maculam aut rugam sibi dcqxmsavit et diligenter i Matlh. XXVIII. 19. > > < • Io. XVI, 13. Lac. X. 16. Matth XVIII. 17. EplsL XIII, apud Constasi; Musi, IV. IOV». Epi’t. XVIII, apud CoiuUnt; Massi, IV. ΓΛ3. » 1 > < Manti, Ubbe, Ubbe. Labbe. IX, 069. VI, 199 rd. veeeM IX VII. tenet; Manti. XI. 235 d. Vili. 1203 ed- reset ; Manu. XIII, 374 n. 383 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 384 custodiendam esse praecepit et discipulis suis sanctis A intenderent, atque saeculo XV in concilio Florentino confirmavit dixns: Vobiscum rum omnibus diebus anno 1439 celebrato revera etiam perfecerint. Quid illi usque ad consummationem sacculi Hanc vero pro­ egerint ad tutanda sua instituta canonica, ritualia, missionem non solum illis dedit, sed et nobis fecit qui disciplinaria quaelibet, paginas actorum conciliorum per eos credidimus in nomine ipsius .... Igitur Do­ istorum legenti patulum erit. Sed non abeimilitor minus noster lesus Christus .... noe undique sacer­ egerunt et aliae nationes, quae graeco ritui addictae, dotalis dignitatis praefectos secundum suum bene­ od sacram unionem amplectendam successivis tem­ placitum convocavit.... quatenus divina traditio poribus accesero nt. Alias non commemoro nisi unam, quae mihi caris­ ecclesiae catholicae communi suffragio auctoritatem accipiat Igitur cum omni diligentia perscrutantes et sima «t, quae mater eet, intelligo nationem Rumenam, investigantes iuxta scopum veritatem nobis proposi­ quae re Romanam vocat. Haec namque saeculo XVII tam nihil adiicimus; nihil adimimus; sed cuncta in finem vergente, anno 1697, in synodo sua menso ecclesiae catholicae dogmata conservamus, et sex uni­ februario celebrata sacram fidei unionem cum sancta versalibus conciliis inhaerentes eorum acta compro- redo apostolica profesa esi secundum puncta concilii Florentini intuitu sacrae unionis stabilita, ea expres­ bamus.’* Haec sunt illa momenta historica quae inimici sione addita ut sibi ritum, disciplinam et codicem nostri ut dixi prae manibus habent, excerpta utique ultro quoque conservare liceret, eo subintellecto quod ex decretis conciliorum oecumenicorum ecclesiae iis omnibus nihil insit quod sive unitati fidei, aivo totius, dum tota catholica esset, quae sacrae unionis I I honestati et puritati morum officeret. Nec dicax quis, reprend issi mi patres, comme­ defensoribus opponunt, quibusque nos oppugnant Utinam autem ipsi iidem adversarii vel illum uni­ morationem disciplinae extra rhombum vagari, neque cum factum prae oculis haberent haec omnia auctori­ ad sutum quaestionis pertinere; nam hic non agitur tate sanctae sedis apostolica * confirmata et compro­ de disciplina ecclesiastica. Sed, reverendissimi patres, non agitur de punctis disciplinae ecclesiasticae in spe­ bata fuisse! Sed videamus modo quid nobis opponatur quoad cialibus concedo; nam agitur de principio disciplinam secundam partem constitutivam ecclesiae, seu quoad totam moderandi expresse exposito, quod dicitur codicem, si ista principia, quae in schemate proponun­ extensum iri ad omnes sine discrimino ritus. Et reapse tur cumprimis in capite HI, ita adamussim adoptata hoc est praecise quod magnam anxietatis causam prae­ fuerint Quantum codici eocleriastico insit momen­ bebit illis, quorum vita Christiana publica od nor­ tum, cumprimis illi ecclesiae graecae, quae fuit ca­ mam statutorum ecclesiae universalis adusquo guber­ tholica dum hunc codicem conderet, quillibet vaitrum, nata fuit. Ego qui optime nosco rituationem, positionem reverendissimi patres, poterit intelligere, ei mecum perspexerit in illo codice non tantum sacerdotii et meam et difficultates, quas forsan nullus vestrum omnium ecclesiasticarum personarum privatam et habet, quibus circumdor, ei etiam naturam populi mei publicam vitam et agendi rationem regulari; verum ex cuius gremio sum, et cogitandi rationem et con­ etiam fidelium publicam vitam occledartiram eodem victionem et consuetudinem et mores, quod vita pre­ codice gubernari, totam disciplinam dirigi, quin immo C tiosior omnes nostrum reputant, non possum igitur, in illo codice plurimas tum ipsius cultus divini tum reverendissimi patres, quin solemni hoc momento etiam ritus ipsius regulas stabiliri. Hinc evenit ut vobis non pandam vehementem animi mei angorem ecclesia graeca wmper suo codia tribuerit momen­ in eo consistentem, quod principia, quao hic proponun­ tum, eumque auctoritate conciliorum generalium, qui­ tur, si ad cuspidem et apicem in finem perducta bas ipsa interfuit, sibi asseoirait· fecerit fuerint, non modo illos qui adusque adhuc in schis­ Hoc et patet ex pluribus decretis conciliorum oecu- matis tenebris delitescunt, longius et amplius repel­ menicorum in oriente celebratorum, cumprimis autem lerent a sacra unione amplectenda, verum etiam ipso» concilii Nicaeni Π canone I, concilii Constantinopoli- fideles graeco-catholicœ magna, maxima anxietate tani II can. Vili et can. V; ex quibus brevitatis causa replerent, eo quod plurimi faciunt suas res religioeas tantummodo medium canonem primum concilii Coa­ et ecclesiasticas. Quin immo vehementer timeo, uti­ rtan tinopol i tan i IV vobis praelegam. Dicunt nempe nam autem etiam vanus esset timor, sed ti ineo non canone I congregati patres sequentia1 : „Igitur regu­ futurum vanum, summo periculo ipsos eliam fideles, las, quae sanctae catholicae ac apostolica * ecclesiae qui sacra unione Christo lucrifacti sunt, expositum tam a sanctis famosissimis apostolis, quam ab ortho­ iri, si haec ita rigide adoptata fuerint. doxorum universalibus, necnon et particularibus con­ Nec dicat quis, reverendissimi patres, nos non ciliis, vel etiam a quolibet Deiloquo patre ac magistro multum debere curare de iis qui foris sunt; viderint ecclesiae traditae sunt, servaro et custodire profi­ illi quid faciant, non ita nos. Habemus sanctissimam temur; his et propriam vitam et mores regentes et D obligationem quaerendi et salvandi quod perierat; omnem sacerdotii catalogum, sed et omnes qui chri- nam Christus Dominus dixit nobis per apostolos rtiano censentur vocabulo, poenis et damnationibus, suos1 : Et alias occa habeo, quae non nent ex hoc ovili, et illae opartci me adducere. Quomodo, per quem, et e diverso receptionibus ac iustificationibus, quo * per illas prolatae sunt et definitae, subiici canonico rogo, roverendinimi patres, si non per nos? quomodo decernentes; tenero quippe tradition», quos accepi­ adducentur, ai non curemus? et ai non curamus, quo­ mus, site per sermonem sive per epistolam sanctorum, modo implebitur eiusdem effati dominici socunda qu¡ antea fulserunt, Paulus admonet aperte magnus para: Et erit unum ovile, et unus pastori Sed neque hoc quis dicat, angorem ob defectionem ** apartólas. Similibus contestation ibas egerunt confonniler a sancta catholica ecclesia, a sacra unione, non iustigricci etiam aerioribus temporibus, cumprimis sacculo ficari ne tunc quidem si (quod Deus avertat) eventu ΧΠ1 «t saeculo XV ; sacculo XIII in concilio Lug­ comprobaretur. Nam huiusmodi deficientes mani­ dunensi Π anni 1274 asservito, dum interruptam sa­ festant per hoc w non habere salutis animae curam, cram fidei unionem charitatisque communionem cum ac proindo non cwc nostros, ex nostris; neo tum qui­ ecclesia catholica et sancta sede apostolica reanumere dem fuisse, cum numero nostro accenserentur. » UkU, X, «3 wL renet.; Mansi. XVI. 160c. » Io. X, W. CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA TERTIA 2 iunii 1870 385 386 Sed non ita, reverendissimi polit»; salus animae A Et canone XXI dicitur1: ,,Dominicum sermonem, cet secunda suprema lex; prima cet gloria Dei, ct quem Christus sanctis apostoli» et discipulis suis dixit, immediato naius animarum; ad haec duo fundata eet quia qui ixm recipit me recipit, ei qui vos spartii, me ecclesia: summi momenti eat salus animarum. Ergo spernit, ad omnes etiam qui post eoe secundum i pece qua negotium summi momenti, summa cura etiam facti sunt summi pontifices et pastorum principes in amplectendum, sumninque rolliciludine prosequendum, ecclesia catholica dictum esse credentes, definimus, ct continuo piae oculis habendum remedium divinum nominem etc." Quis iam non videt, his omnibus declarari aperte quod Christus Dominus sui» apostolis praescripsit dum diceret1 : Ecce ego mitto nos sicut ov« inter lupos. ea, quae s. apostolus Paulus declaravit episcopis En tote ergo prudentes sicut serpentes, et simplices Miletum convocatis, dum ipsis valediceret venturus sicut columbae: riniplicew in electione finis, qui nobis Romam3: Attendile vobis et universo gregi, in quo praestitutus est ; mxI et prudentes in electione modio­ vos Spiritus sanctus posuit episcopos, regere ecclesiam rum mi hunc finem obtinendum. Faciamus quod Dei. Quis vero ab his non perspicit non parum discre­ Minctus Paulus profitetur mj focissei* 3: (hnnibu * omnia pare principia, quae habentur deposita in capito III laetus sum, ut omnes Christo lucrifaciam. Si mali schematis nostri? Igitur ut terminem quod volo, ne doctrina, quam »inl, reverendissimi patres, quis nunc ventrum eos relinquat? Corrigamus illos, et si possibile est, emen­ sacrosanctum hocco concilium generale oecumenicum demus; sed numquam a nobis repellamus, ne coram definiendam, enuntiandam, docendam e-re statuerit. iuitisrimo indice do manibus nostris requiratur san- B in ullius populi fidelis ansam et ruinam spiritualem guis eorum. Natu ot hi mali possunt nobis relinquere converti posait, nequo nos qui in durissimis circum­ tliCMmroe prêtiorisrimai, suas nempe futurus genera­ stantiis vereamur, implicemur dubiis inextricabilibus; tions, quao manebunt in inanibus nostris; quae hi putarem desistendum esse a doctrina in hoc schemate beuo educatao fuerint, jiolerunt esse ecclesiae catho­ deposita enuntianda, atque sufficere doctrinam enun­ licae devotissimae animae, et tristitiam illam, quam tiatam in concilio Florentino et ipsa ecclesia graeca pareritee forsan ex sua malitia attulerunt ecclesiae, consentiente definitam: idque ideo primo quia boo supplebunt et convertent in laetitiam, ut gaudium concilium Florentinum non videtur adoptatum esso per concilium Tridentinum, et rio desideratur ille ecclesiae sit plenum. Sed videamus modo quartam partem constituti­ nexus historiae ecclesiasticae, qui in conciliis in oriente vam ecclesiae catholico-giaecae, nempe hierarchiam. celebratis tantopere et tanta harmonia elucescit Prae­ Si doctrina ista, sicut est proposita, enuntiata ct defi­ terea putarem istam doctrinam omnino sufficientem nita fuerit, fideles mei non invenient in illa totam ολο ad conculcandos, retundendos, refutando» et con­ illam doctnnam a sacro concilio pronuntiatam, quam demnandos omnes etiam adversarios et haereticos illi tenent. Vos, reverendissimi patres, scitis omnes quicumque ab isto tempore pullulassent. optime, grueeam ecclesiam eiusque fidolce catholicos ORATIO etiam suae fidei, suorum patrum, suarum synodorum reverendi patris domini Petri Ludovici ecclesiasticarum, quas α sanctis patribus qui ecclesiae de Dreux-fìrésé episcopi Molincnsis ’· catholicae luminaria fuerunt, pie heroditavit, esso C Eminentissimi praesides, eminentissimi ac rove­ tenacissimos, et hodiedum oste valde sollicitos. Haec ecclesia graeco-catholica nostra, quao primatum sumini ren dissi mi patres. Tacendi aut loquendi anxius a verbis faciendis pontificis tamquam successoris beatissimi Petri prin­ cipis apostolorum, vicarii lesu Christi in torris, cum libenter abstinuissem, nisi in levandis quorumdam iuro honoris et iurisdictionis divinitus institutum verborum et quaestionum ambiguitatibus spee aliqua veneratur ot filiali obsequio prosequitur, suos quoquo inter nos consonantiae affulsisset : multos quippe, ut episcopos credit ee.se ajioslolorum Kucco^orw, atquo rnihi videtur, nonnisi inanis timor a doctrina sche­ eosdem potestate α Christo Domino institutos ολο matis amplectenda removit. Quapropter pauca verba regendi pascendi et docendi iuxta illud monitum do unione primatus et infallibilitatis, ac ricut con­ sancti Petri3: Pascite qui in vobis est gregem Dei. sectarii ex principiorum connexione proferam. Ubi Fidei suae haec documenta haurit ex positivis insti­ enim magisterii primatus admittatur, subito a bene tutis s uno ecclesiae, ex codico quem summa veneratione intelligenti bus ad nece&sitatem concluditur infallibiliprosequitur; in quo inter alia (ut non omnia com­ tatis. Noe oletat, ut apprimo exposuit Hierosolymitanus memorem) attingam quid illa credat hoc sub reepoctu. Dicit enim: „Episeopus igitur vobis praaridot, tam­ patriarcha, quod politico aut civiliter definientibus quam Doi dignitate constitutus, qui clerum sub pote­ nuda tantum debeatur obodientia, quin indo infalli­ state sua tonet ot toti populo praoest. Quanto magis biles aestimentur. Talis quidem obodientia «wculariaequum vobis œt, quorum clarissima fidee et spes D bus definitionibus sufficit, quin etiam extra magi­ certa eet, venerari in antistitibus Dominum Deum,’ sterii coRum ecclesiasticis. Quoties autem iam non atque Ima oree Doi episcopos arbitrari/ * Alio in extoniam rolom applicationem administratoriae pote­ loco4*: „Presbyteri ot diaconi prnoler episcopum nihil statis intendimus, red intrinsecae veritatis defini­ agere pertentent ; nam Domini populus ipsi commireus tionem, ipsa met ratione patet primatum edocendae est, et rationem pro tmimabus eorum redditurus est." veritatis doctorom requirere infallibilem. Ncc aliter Do hac eadem fido praeciso hoc anno sunt mille ipsis herodionis ap¡aruit quando solo lumino naturali anni, α quo et patres in concilio oecumenico VIII Con­ i Ibid. stanti nopolitano IV congregari taliter effati sunt, > Act XX. 28. ’ Argomentasi : .Bpbeopwi Moalinenrii. lafrilibiliuiea « canone XIV dicentes6: „Eos qui a divina gratia ad episcopale advocantur officium .., omni honore dignos primato descenders, nugirinim veracem mm deber·, et «pre­ mam Eisgutrum lamoe veracem. Id rideste» Gallicano· dinne ab omnibus principibus et subditis sancimus haberi. ** Romano pontifici nonniri primat partes competere, «en ipros i > * 4 • Mitth. X. 16 I Cor. IX. 22. I Petr. V, 2. Canone apostolico 88, apud Mansi, T, 88 a. Labbe, X MO et 646 ; Masri, XVI, 168 a. COSCTU OBTKXAL·. tomus LO. utique primum ease, non vero summum. Fer de&altlonem infalübüitaüa non despoticam fieri eederiae poteri atea, nos vtohri iura eplacoporum, qui temper indices eu ni et quidem Infallibile·, ri una com supremo ecclesiae capite iadiceaL Supremos autem indicem χίπη infallibilem em cum apostolico rao mentre fungitur.· 3β7 Α. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 388 Quoties in decursu saeculorum Christi vicarius ot ex confessione magisterii veritatem magisterii deduce­ L bant 1 : Magister icimus, quia verax es, el in veritale ipse crucem pro cathedra habens et protendens manus viam Dei doces. Magister ergo veritatis verax esse ad populos credentes et non contradicentes ad se illos debet, et ideo verax quia magister, et in quantam traxisset et ad veritatem, nisi se interposuissent magister in tantum verax, et si magister supremus doctoree, exaltationem pontificiam a terra per infal­ supreme verax. Porro in magisterio versoitatem libilitatis privilegium deprimentes I Nostrum ergo ost supremam quomodo vocabimus nisi infallibilitatem ? ex officio docendi nobis proprio confiteri coram po­ aecus licendam habens falli facilem, nullam nisi con­ pulis et regibus praeconem veritatis supremum in temptibilem auctoritatem exerceret, infelix doctor, aut universo munda Ex Icsu oro veritas libere prodiens dominationem falsi tatis infelicior imponeret, nec veri- et ex nostro fideliter et apte diffusa et reges et potatu teneret primatum, quin potius erroris. Uno pulos ct nos liberabit. Sed dictum fuit et ad satietatem repetitum, ex verbo: aut supremam magisterii potestatem Petro bac infallibilitatis cum primatu identificai ione puti­ negare cogimur, aut infallibilem praedicare. Cuius argumenti vis etiam in contrarium indinan- dam praedicari despotism! papal is aseen abonen» tamtibus satis valet, qui ad illam declinandam primatum quam si ex hac solemniter agnita connexione papa a suprema auctoritate separare ten tav erunt, quasi dcinccjfe mentes, corda, rnotue omnium christifidoprimus solam in docendo constitutus fuerit Petrus, lium ferreo iugo premendi potens evaderet. Qui talia non summus; et ubi supremas partes concessent Chri- fingunt non ignorant corte, sed obliviscuntur a nullo itus, praecipuas tantam conati sunt agnoscere. Hao» B p!unquam α despotismo orcleuam abhorrere; et ab ipm autem gallicana vox, non gallica; e contra quae papa- ubicumque liberis incedit gressibus, monstrum hoo lis apicis designationem omnimodae summitatis tanta prudenter sane et pedetentim, red omnino expulsum roluit commendatione praedicare, ut Petri successo­ fu ure. Mirum ergo foret supremo ecclesiae pastori rem lingua nostra numquam primum aut maximum et doctori a suo divino fundatore despoticao potestatis pontificem nominaverit, red supremum: gallice ete­ auctoritatis privilegium esse reservatum. Sed nihil nim de summo pontifice loquen!» dicimus k souve­ veritati consentaneum minus. rain pontife, italice il sovrano pontefice. Et no in scrutandis traditionis, ccdesiostirae hi­ Hoo verbo a saeculis tradito inscii forsan red storiae, et «anctorum patrum monumentis immoror, divinae providentiae dispositione profitentur, ponti­ quod melius doctioribus convenit; liceat in tantis ficis potestatem in ecclesia regiae, ut olirn apud noe sacrae Scripturae textibus duoe vel tres excipere, qui­ in civili gubernio plena non arbitraria vigebat, aequi- bus attento perpensi *. liquido apparebit, non promis­ parari: quae vox la soureramelé (la sovranità) ad cue certe, ut in convulsis societatibus, nec in bipartita principem reapeo desiit pertinere, sed transiit necne vel tripartita divisione supremae auctoritatis, ut in ad populum? Certissime plenae potestatis, quod modernis, red ita hierarchise regimen ecclesiasticum sonat, exercitium iam non est unius, sed inter piaree fuisse constitutum, ut episcopus sollicitudinis para dividitor ut ex. gr. in condendis legibus palet. Con­ sufficiens, immo tremenda nimis coram aeterno indice futatio illa quorumdam inter nos doctorum ex vero remaneat Ad gubernium quod attinet, aine dubio ipaa populi nostri et regiae in primatu pontificio C nec solvere nec ligare possunt episcopi, quin ipsis con­ dignitatis confessio in novum argumentum insurgunt crediti ovilis clavos ab co, cui eoli in regno caelorum infallibilitatis. Scriptura quippe sacra ex testimonio commissae Mint, directe xel indirecte fuerint traditae. veritati perhibendo notionem ipsam regiae potestatis Sed traditione facta, qui in iis ast, gregem Dei evincit; ad quid enim gladium portat rex? ad quid poscunt pol celale propria, ordinaria, niai in rail ice, leges condit? ad quid legibus, ut obsequium merean­ in exercitio saltem immediata, et (quod fatendum tur, aequitatis et iustitiae iura vindicat? ad quid ud foret, nisi cleri querelis temporum circumstantiae iudicandum redet, nisi ut veritatem in dicendis et saepe saepius oUirterent) nimis extraiudiciali. Licet agendis tueatur? ergo ubique terrarum uaivereae ecclesiae episcopus Omnia enim potestas cum ad hoc finaliter ordi­ eadem jotes: alo ordinaria, immediata et extraiudiciali nata sit, ut famuletur veritati, supremum veritatis gaudeat; ai tamen propter multitudinem chrirti an i pofamulitium manifestandae supremae po lestât is exer­ puii ca nonni *! extraordinarie et raro, et plerumque citio non rine profundioris wicramcnti intentione iudicialiter utitur. aequiparatur. Undo ut ex ore prophetarum et ex pro­ Quis diebus uoMns provinciae civili regendae pria »ua atUHtatiune Dominus noster nulla princi­ praeficitur, qui eadem ac ikx libertate, fixitate, digni­ paliori causa rex agnoscitur, nisi quatenus praedica­ tate. reverentia ex parte cupitis gloriari valent ? Om­ tor, annuntiator veritatis1: Ego autem constitutus nia nec uno excepto civilia gubernia mente perlustrans sum rex ab co rupee Sion, montem «mrium riut, prae­ quaesivi nec inveni. Gratia» igitur potius Deo aga­ dicans praeceptum eius Pariter an esset rex inter- D mus. qui in regno suo α Spiritu sancto delineatori» nini rogatus, de regia dignitate Christus ad praedicatio­ tanta suavitate adimpletam dat videre hierarchiain, nem veritatis continuo concludit1 : Tu diris qum rex qua ne ¡urtiti» subvertatur, excelso excelsior est alius, rum ego. Ego rn hoc natus sum, et ad hoc veni in et super han quoque eminentiores sunt alii, et insuper mundum, ut testimonium perhibeam veritati Post­ rex imperat univereae terrae. remo crucem patientis cathedram docentis efficiens Quoad doctrinam certe verbum Dei non est alli­ regiam titulum super inscribi voluit, ut inde discere­ gatum. Et doctrinae panem nortris porrigere non mus plano regium esae superarci lentissimum cliari- licet tantum, sed unicuique pro captu suo frangere tatis magisterium. Si autem regium, certe liberum; iul)cmur. Revera fas non est, nonnisi ex ipsorum licentia fratrum catliodram ascendere, ne praedica­ cuius vero libertatis, nisi illius de qua ipse dixit : * Cagnoletti» veritatem, et rentas Uberabit vot; sci­ tionis nostrae in nostra ius conculcetur. At scriben­ licet ab ini miris internis ct externis, a visibilibus et tibus. dum libri publico favore gaudeant, universo orbi verba facere fas ua cohaeJono semel mutuo ad in­ Non diffitendam illn^ieo nodo et ex abrupto discauioaea praeeenten mlroduelasi esse, et per ea quae expeuuntar in vanì ct perficiunt, ei ad finem divinitus pnifetitutuiu ■chemate ecclecae ooMtitationera deatni, et leparati. ne foeta mirum iu modum conspirant. Interno hoc rerum inter aput et membra wn epùeopo *, ex tondi qoie Chrùtua ordine quacumque demum ratione turbato, omnia tur­ araiunxit et ccalaneta eoo volait etiam in doeeada. Non pia­ cere ribi quod pontifida potestai cjvafpaiis dicalar, d«aa bari et quaedam in divino ecclesiae corpore mernbru quippe potcAtotot rab eodem reapertu te invkem excludere. nativo suo vigore et significatu desi itui oportet. Ego Neo lubaeribere re poue InfolUbilitati perte nal i, *ed iù ad­ de quibusdam constitutivis eedeñae elementis hoo haerere qaae pharibot in loeii a. Cyprianai acribit de Petro ena respectu loquor sequens iudicia relationis, quam ve­ «Urii apoJtoJii, quse clique de Romano pontifie * cum ceteri· epbeopfo debent fotelH-.opaeadem in folio quarto de episcopis loquitur, dicens de la m ene, ria *7c a ringulu i.n ir1ei tmen, et idj* iuribus epifcoporum partirti iu schemate nostro tracdrro epúecpcnra» potestà lem non pò » * intra UaifM propriae tari. partini tractatum iri; ego ip *e mox de episcopis dioeceses· restringi Confirmari haec ex con Iro venia inter a. Cypruana et Stepbanaa R. p. et ex modo quo Cyprianum exloquor et dico: mihi ea, quae iu schemate nostro con­ cutavit Augustin?·, nimirum nondum rem fnine in concilio tinentur, omnino insufficientia videri. Nam ut divina plenario terminatam In hnioraiodi contravenía expendenda 0 illa relatio, quao inter venerandum ecclesia * caput et et elucidanda melius ingenii tni vim exacturam patriarcham inter episcopatum, ot iura ulriasque intercedit, clare HiirowJymitanum. quam in comparatione illa h> *litnenda inter Monotbelicnna et Gallieamxmntn rab va^n Gallicani-mi ne­ pateat, haec duo gravissima objecta una simal et ex mine doctrinara comprehendendo quam mulli praeriariodiai profero t metan debent viri tenent et doctrina et pietate inri^uea. Iniarioram me Mea enim .«ententia, lutee duo ille indivisa unitate fratres haereticis urimilare et im^eniori&a quam verius ana· conìunxit, cui data est omnia po.e^ia» in coelo et in locita prolatam e%ae inter ea qnae longissimo tempore ad in­ viem distant. Gallicanam ecclesiam de Cbristi rdi^kme optime terra, quive rolemni occasione magisterii potestatem meritam eree estuque fili» istis praesertim diebus re apwtolnae in ecclesia sua fungens ad omnes in communi apo­ redi addktimisos demons? raaae. Heuitodinem potentati» in Ro­ stolos dixit: Euntes docete omnes gentes; ad omnes mano pontifice omnes admittere, etiam ilke qui tafolíibilitaüa in communi dixit1: Ecec ego roburum sum omnibus doctrhna, prout in echemaie proponitur, ne^ut, et plenam potestatem ûlum exerorre docent in convocan lis c^ndlifo gediebvs usque ad consummationem saeculi Hae’ duo aenlibu», iis praesidendo, corumque decreta confirmando. De­ in unum conìunxit ¿ile. qui aeternus est in ecclesia finita infoUibllitale superflua et inutilia eoucilia omnia generalia sua oui tris potestatis et auctoritatis fona, quique illam evasura (levis qoidaa motus hic factu· est po«tremam buioaipsam missionem, quam a Paire suo aeterno haeredita*li nx asserticom negantium). Nolle re suo suffragio ad caput IV cooperari, ut praesens concilium ullimum sit (novn« asotos negan­ vit, omnibus in communi apostolis communicavit, et tium focins eat). Praeludkari iuri episcoporum in ordine ad maligandi et solvendi potestatem iis omnibus dedit. gntarinm et iadicalum. cuius non est tautum approbare, expli­ Horum veritate verborum omnes quicunique in ec­ care, confirmare, sed vero ac proprio indicio indicare. Iu concilio clesia Dei episcopi sumus gravissimo magisterii Chakedonenri fuisse quidem summa vtnerali-ue exceptam eplatolam a. Leoni» ad Flavianum, at idem obsequium redditum D munere defungimur. Horum veritate verborum capiti fuisse CyriDo Alexandrino et ipsius Leonis episloiam examini ¡nostro coniuncti eeu per orbem divisi seu in concilio sublectam fiLare. Defendit epixopum Roltenburgcnsrui a congregati Spiritus sancti adsistentia contra quosvis eo3lradir.tkue de qns accusatas fuerat a card. Dublinensi, et errores tuti et securi sumus; horum veritate verborum qnambbel ccntradicüouea evanescere si textu· gallicu· redalo omnes considerari debemus tamquam ministri Christi atlendatar. quem alnus recte versnm fuisse absque controversia tenendum dixit. Tridentino· patre *, licet eis occasio non de­ et dispensatores mysteriorum Dei. fuerit infollibilitate» definiendi, prudenter tamen ab ea quaeNativam horum verborum vim et significationem stiene abitlnuisae. Nonnulla e tiara addidit de unanimitati· considerans a. Ignatius, ut notum «t in suis epi­ nerereilato in huius generis quaestionibus, et demum liane definitisnoai ansam praebere ad renarli», quorum unus ex Mani­ stolis, frequenter opiMopum in medio gregis sui com­ curi· iam reripiit deaiderabikw definitionem infoUibilitali , * ut parai ip«x Christo, ct dicit inter gregem et episcopum faeiliu· ¿estrustnr ecclesiae cathobeae aucLunlas. Marmarancam intercedere unionem ct relationem, quae inter­ libus antea patribus ad haec verba, ait alienam sententiam re cidit inter Christum et Putrem eius aeternum. Dicit is rufem. Manichaen» e«e qui ita loquitur, cius librum pcx.es nanctus voci episcopi in medio gregis ita obcdienduni * rere, pMM illum patribus exhibere, infernale opus illud wee quemadmodum obedire oportet voci ipsius Chri­ ease, et se ouiùno reprobare. Rxtlmrecere re pericula quae •X definitme obrenient, suo· et plurium aiioruia patrum sti Dei : quae quidem gravici tua verba, et gravipdnta trmeres non rere eoatemuend^i, et tu memoriam revocandum » Psalm. CXII1. K CbrisHm rafequiaae oves nvna«inta novem, ut uuam illam> i Ualth. XXVW, 19-20. *, quaerere jum perierat." 393 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA TERTIA 2 ianii 1870 394 comparai io iurte nullo mudo (ttcludil primatialcm A quasi iurisdictio episcoporum ita od limitem di occasi « illam dignitatem et potestatem summi jKJiitificie a eurum n»tricta rasoi, ut nullo modo in reliquam oc­ Deo institutam et in loto orbe lerranim manifestam clus mm jraicnt? Meo quidem iudicio, praeter hanc ut in cedraia Dui unitas conservetur et Milvo tur. Sed iurisdictionem insila est vi characteris ct ordinis epi­ luca NiUvm scnleiilin linee ierim uxeliidcro videntur scopalis virtuale quoddam in reliquam ecclesiam i us. concursum pai is opi * opulis mi inlict ioni *. Num duao Quod virtuale ius quidum viri sancti, viri graves, iurÎMlirtiuiiCK uno Imo el mili ondato rrapoclu çxer- viri ad singularia in ecclesia Dei complenda per Deum ciliiO sumet mutuo iiiqxMliiiiit, et naturali rorum cursu votati, in commune ecclesiae emolumentum iterum altura alleram suctra-u tempori» uut ini| dit * aut itcruinquo exercuerunt. Itu sanctus Cyprianus, de quo plano tollit, in magnum communis boni detrimentum. Gregorius Nyssenus dicit, cius auctoritatem, eius in­ Miliì talloni huic ivfinguri videtur illud quoquo G ro­ fluxum summum fuisre non tantum in colobrí afri­ gón i Magni, qui, si benu momini, in epistola ad cana ecclesia, sod pur tutum occidentem. Ita sanctus loannum leiumitoicm votai re episcopum opi * ο|»οπιιιι Bæiilius, do quo Gieguriu * Nuxioiizcnus dicit, quod nominali, quin existimat vir «inclus, illud quod «ibi non contentus fuerit labores míos et vigilantiam mani ultra men * uram tribuitur, fiulium suorum jh>1 citati solum suis tribuere, rod ad totam ecclesiam extenderit, et auctoritati derogato1. coniis et animi sui outil us extendens quaquav oraux ubi Cauterum liucc iiiothodu * duo haec obi ocia do Christus virtutis ct gratiae Miae lumen effudit1. Et primutu et de episcopis simul pertractandi otium ml notum cal Minctum loannem CbiysaUomum gravispatribus familiari» erat. Ego citabo unum aanutum B simo modo ntoncro opiscujios, ut cliaritatem et vigilanCyprianum eo quidem libentius, quod ex doctrina tiam suam non rratringunt ad propriae Miao dioecesis huius sancti, et ex eiusdem agendi lationo manifestum limites, quia, ut sanctus vir dicit, quemadmodum eat fit ecclesiam ita constitutam, ita diversorum clemen­ officium epitropi unire non lanium pro sua ecclesia, torum ad unum finem conspiratione temperatam <*ro, verum etiam pro universa ecclesia, ita el vigilantiam ut in eadem consultum sit non tantum recto ordini suam ct curam extendero debet quaquaversus ubi in et loctao sublectioni, non tantum perpetuae usque oil Christo eroditur ct ubi adest Christi ecclesia. Et i|»o fineui mundi duration!, non tantum Minctae ct indi­ summus pontifex Coolest inus in epistola ad patres visae unitati, verum otiain modestae libertati, et spe­ Ephraim» monel iproe, ad omnes in communi aju­ cialibus ecclesiarum singularium ct episcoporum stólos dicium raro: Eunla (locete tanna tjrnta; ct iuribusj ita ut in ecclesia Doi, mea saltem sententia, subiungit-: ,,Subeamus igitur omnes eorum labores, omnino illud exclusum habeatur, quod absoluluiu aut quibus omnes succoraimus in honora ** Sed quae fuerit sancti Cypriani, quoad ea quae raro aut dici possit. Scrij»it sanctus Cyprianus in hocee libro gravissimis utiquo sententiis el verbis, uti dixi, mons, apjarct cx cius agendi ratione seu ex pai- est ; loquitur de divino in ecclesia primatu, lo­ celcbcninia illa ct notissima controversia do reliapquitur do necessitate j»erpetuae cum sancta solo com­ lizandis haereticis, quao inter illum ot sanctum Stemunionis, loquitur ut par est de cathedra unitatis, phanum suminum pontificem agitata est; quae quo­ adductis classicis Matth. XVI et Io. XXI verbis, e niam triennio accidit post librum scriptum, vivus quibus hodie tanta cum certitudine et securitate C quodammodo, in quibusdam saltem, huius libri comquiduni personalem ct absolutam pontificis iiifallibi- ment ari us dici ]>otcsl. Ego hanc controversiam non I italem deducunt, cui quidem ego saltem subscriber© tantum ideo affero, quod obicclum do quo tractamus, non possum; quunqumn ex toto animo et ex corde sub- illustret; sed praecipuo ideo quia haec controversia scribain iis, quae sanctus Cyprianus in libris de unitate sanctae mxH apcmtolicao gloriae est ct honori; quin ecriatar inde deducit, quae singulus catholicus cre­ cx huc controversia dkccmut etiam hac vico traditio­ dere, docere, tenero et si opus sit, sanguine suo ob­ nem divinam in sua integritate ct puritate in sancta signaro dobet. Sed sanctus Cyprianus in eodem textu tede u|>oslolica servatam; quia ex co hoc sequitur, ct contextu dum pracclarrainui haec de Petri primatu quanuqieio |>cri('uloMiin ait uroiulis Mimtac sedis loquitur, loquitur una de iunbus ot apostolorum ct etiam tunc contraire, uum forran itis ita admittere aut episcoporum, dicens iterato’: ,,Hoc erant utique ct conscientia urgere videntur; quin haec controversia do­ raeteri apostoli quod fuit Petrus, puri consortio prae­ cet quum difficile, ¡(inno vero quam moralilcr fere im­ *lu etiam vir diti ot honoris ct potestatis' * ; ot alios relate ad su­ possìbile sit, ut in magno contentioni» ue * scae premum pascendi munus docet, non solum Petrum sanctus inter debitos i uris ct modostiae limite sed omnes apostolos pariter raro pastores el totum contineat. Nam sanctum Cyprianum limite» hos exper orbem ecclesiam unum grogcin, ut unanimi om­ ccssÍkm.’, quisquis epistolas ciu< legerit, agnoscere certe debet; et ideo sanctus Angustimi ** icctu dixit virum nium apostolorum consensione pascatur. Neque dicatur, ut mea saltem sententia minus hunc ct sanctum egregium »uum cxcesMim martyrio recto hoc loco dictum est, hoc solum do apostolis prue- D abolere debuiseo. Verum, rovereudMiiii patn>, si dicari, quasi episcopi non usront veri apostolorum haec verissima sunt, ut certe sunt; illud nou minus successores, quasi non essent haeredes totius illius verum est, quiuumquo coni revendan huius seriem no­ dignitatis, et auctoritatis quao apostolis propria erat, vit, quod tacculo ad mimi» tertio saltem nihil Bcituni *onali et absoluta Romanorum pontifi­ ut summus ¡amtifex est verus bucco sor beati Petri fuerit de |>er et verus haeres plenitudinis eius potrai aris quao cum infullibililatc: nnm socw» concipi non ]*o>ret, quo­ sancto Petro propria erat. Ideo sanctus Cyprianus modo sanctus Cyprianus cum toto concilio Africano, continenter loquitur etiam do episcopis et dicit, epi­ quomodo Minutus Eirmilinnus cum tota Cappadocia scopatum in toto terrarum orbe unum atque indivisum et Cilicia, «meto Stophano veritatem docenti ct Ndvmesso, cuius a singulis in solidum pura tenetur ’. Quao niter praedicanti el definienti nihil innordur. quo­ modo inquam contraire |xx«cnt ? quidem sententia et doctrina sancti Cypriani docet Neque dicatur, quod hic loci dictum audivi, qua *·i ne illud, quod itidem hoc loco dictum rat minus recte. non actum fuisset de ro gravi et de re fidei. Mea 1 Cf. epístolas ad Mauri tin m imperatorem et ad Eulogiam sententia equidem do re grativMiiin et de n· fidei ac­ et Anastnsiam epbcopot. tum rat; do re grnvì«sinm et do re fidei, cut contro1 Lib. De unilate ecdetiae, cap. IL 1 Verba eutua — tenetur bli habeatur in ed. Vatie., eo forte quod orator bis illa recitaverit. ‘ Ct ora tineem epi»cvpi Aar»lisnii. L L. cvL 4JI x. 2 Ep. XVlIf. apt.1 Ornatali; Maad. IV, |M0 κ 395 A. SESSIONES POBLICAE ET CONGREGATIONES GENEHALES 396 versile a Cyprianus infausto modo libro suo de A propriae suae virtutis vi, victrix evasit, et mundo unitate ecclesiae prolusit Et hic mihi incidit idea sanctissimos martyres, confesor» et milionario) de­ per quemdam excellentissimum episcopum hic loci dit; iniuriae eruditissimis et de ecclesia Dei meritis­ expressa, qai dicit in unitate urgenda nullum com­ simis episcopis, ut Bossueto et aliis, qui ai nudius ter­ mitti posse excessum. Meo autem iudicio committi tius ex tumulo resurrexissent et in medio nostrum potest in omni re excessus, etiam in re sanctissima re sistere potuissent, certe obstupuissent, ai pro tan­ et gravissima, cum eo saltem discrimine quod ex­ tis ecclesiae boms co tandem pervenissent, ut coram cessus in re gravi eo funestior et in fructibus suis toto concilio cum prisas haeresiarchis, Sergio, Pyrrho tristior sit; quod sanctus Cyprianus suo proprio ex­ etc. comparentur. Gravissima iniuria hac compara­ perimento didicit, dum in libro de unitate ecclesiae tione, quod maxime dolendum «t, nostro sancto fini adeo unitatem urget, ut dicat in ecclesia sola catho­ et nostrae intentioni infertur, quae eo tendere debet, lica baptismum haberi posse, in ecclesia tantum ca­ ut pax inter noi, ut tranquillitas, reconciliatio effec­ tholica filios Christo generan posse, in ecclesia tan­ tum habeat ; quae hac quidem comparatione, meo qui­ tum catholica Spiritum sanctum haberi et charis­ dem iudicio, numquam effect uabitur. Illud mihi in sermone eius maxime senum et matum eiusdem dona distribui posse; dum extra uni­ tatem ecclesiae nori adest Spiritus sanctus, non dona omni omnino attentione dignum visum est, quod dixit illius, neque Christo filii generantur, sed generantur de plenitudine potestatis. Sed ignoscat mihi et ille et alii patra: non agitur inter nos de vocabulis gonefilii Belial. Igitur agebatur de re gravissima, de re ad fidem B ralibus et vagis, quibus singulus nostrum maiori vel spectante; agebatur de re gravissima^ quae illustris­ minori ratiocinationis artificio suos proprias senius simam illius temporis ecclesiam africanam, asianam substituere potat. Verum agitur inter nos de re et italicam commovit; agebatur de re gravissima, quia positiva, agitur inter noa de positiva ecde&iae Dei panctus Stephanus Asianis aut ex communicat ionia constitutione, prout ea ex manibus aeterni sponsi sententiam minatus est aut eam edixit, quemad­ Domini nostri lesu Christi prodivit; et in hanc rem modum Dionysius magnus Alexandrinus apud Euse- non alia argumenta valent, quam argumenta ex divi­ bium testatur. Agebatur de re gravissima, quia nae traditionis penu deprompta: his nonnisi argu­ sanctus Stephanus solemnísimo definivit mAd ιπησ- mentis vinci possumus et libenter vincemur. Imparia enim sunt ea alia, quae adducuntur ex vetur; et alioquin illud, quod de sancto Augustino hic loci in eandem rem allatum eet, meo iudicio verum rebus, quae tamquam certae et indubitatae proponun­ est, et sententiam meam confirmat. Nam aanctus tur; dum earum certitudo et ventai primum probari Augustinus excusans sanctum Cyprianum, hoc dicit, et demonstran debet Nos utique aeque plenitudinem non fuisse eo tempore adhuc quaestionem sufficienter po statis ** beato Petro et eius successoribus attribui­ discussam \el exhaustam; non fuisse tunc temporis mus, et utique notum eet de hac re in concilio Triden­ rem concilii plenarii auctoritate, cui ipse Cyprianus tino disputatum fuisse. Verum hanc plenitudinem cessisset, definitam1. Igitur hoc ecclesiae non solum potestatis inter caetera summus pontifex exercet *, africana verum totius ecclesiae lumen, nihil suo tem- pluribus occasionibus; exercet solemn issi me con­ pore esse vidit de absoluta et personali Romanorum C vocando concilia generalia, exercet eis praesidendo, pontificum infallibilitate, verum de infallibilitate exercet decreta et canones confirmando, et illis hoc pontificis cum reliquo ecclesiae corporo in inumo et ratione divinum et irrefragabilem characterem inden­ indivulso nexu constituti. do. Sed ea quae in schemate nostro, seu in expolitione Liceat mihi hac occasione aliquid dicere reveren­ schematis nostri continentur folio, ni fallor, 32. 33, dissimo Hierosolymitarum patriarchae, qui nudius 34 de conciliis generalibus, summopere iuxta meam tertius eloquentissime disseruit de parallelismo, qui sententiam afficiunt indolem et naturam conciliorum iuxta eum intercederet inter sic dictam galliranismum generalium; et hoc est secundum constitutivum ele­ et inter priscum monothelismum : dicam sententiam mentum quod considerabo. meam modeste ot humiliter, quia impar ei sum omni Summa eet. reverendisaimi patres, conciliorum sub respecta. Ea quao dicta sunt & reverendissimo et generalium utilitas, summa quandoque et ineluctabilis praedaro antistite mihi videbantur ingeniosius ma­ nece» i tas. Spiritus ecclesiae, meo iudicio, spiritus gia, quam verius dicta: et certe insignis antistes de pacis et concordiae est, pro quo Dominus ncwter lesus quaestionibus omnibus et de quaestione hac quam Christus ultimis vitae suae momentis tam effuso modo tractamus, multo magia iuxta meam saltem senten­ Patrem suum aeternum deprecatus «t. Spiritus ec­ tiam meruisset, si insignes sui ingenii viros exer­ clesiae spiritus consilii et fraternae consensionis «t, cuisset in hoc gravissimo sancti Cypriani facto ex­ cuius nobis exemplum apostoli Hierosolymis reli­ pendendo et ad principia sua varie applicando. querunt; spiritus ordinis et debitae sublectionis est, Sed mea saltam sententia hoc facilius erat. Fa- D «d una etiam spiritus sanctae libertatis est, eius cilim est enim orientem cum occidente tot saeculorum libertatis qua sanctum Paulum usum fuisse cernimus, tractibus a se discerptis inter re comparare, quia hac dum Petrum reprehendit; quod uti Paulo ita etiam in re, venia sit verbo, magis abundare possumus in­ magis Petro gloriae fuit, qui scivit humilitate hano genio nostro, nisi velimus dicere arbitrio nostro. reprehensionem tolerare. Dum in conciliis generalibus episcopi ex toto ter­ Quid autem cx huiusmodi comparatione lucrari pos­ sit, ego saltem non video. Quin inuno video eius- rarum orbe catholico circa caput suum congregati in modi argumentationibus et comparationibus ini uri as unum consultant de gloria Dei promovende et saluto mullas, invito certe praeclarissimo antistite, .cumu­ animarum ; mihi quidem hoc spectaculo nihil divinius, lari; iniuria erga fratres eadem sancta intentione, nihil maius in ecclesia Dei excogitari poolucrit ; nam, meo Mitem matis dicitur, contrarium doceri in epistola Leonis iudicio et mea convictione, multi» malit hoc modo Magni ad Flavianum. Verum mea sententia et ex obviatum fuiuot, et fon» etiam fatali socculi XVI omnium conciliorum actis, quae utinam hic essent et reformationi. Unde ot quod i|i *c Pius IV pontifex, legerentur I ex omnium dico quotquot in ecclesia Dei spiritu Caroli Borrom&ei animatus, cunctatu» non celebrata sunt conciliorum actis hoc apparet, episcopos fuerit por legatos tuoe declarare, quod libenter consen­ in indicando in concilio nullas alios limites novisse tirei in decennalium conciliorum periodum, m id quam eoe, quos ponerent sacrarum Scripturarum ct traditionis divinae oracula. postularetur. Verum quidem est concilium Chalcedonense audita Verum, rovorendiseimi potrea, stabilita personali et absoluta Romani pontificis infallibilitate, mani­ leeoni» Magni epistola uno ore et laetabundum excla­ festum meo iudicio fit concilia generalia pone super­ masse: „Petrus per Leonem loquitur, omnes ita cre­ flua et inutilia evasura {signa improbationis). Nam dimus, ita sentimus, omnes huic epistolae adhaereiure merito quodammodo quaeri potest: ut quid epi­ B rnus“; tributum iuste datum primae sedi, sed scopi ex toto terrarum orbe, ex dissitissimis orbis tributum etiam datum sancti Leonis ingenio et elo­ catholici partibus, relictis gregibus suis, mi»is san­ quentiae, qui mirum in modum doctrinam catholicam ctissimis ministerii sui functionibus, in unum fre­ in epistola sua exposuit: qua quidem in re sanctus quentius convenirent, si in medio ecclesiae semper Leo consortem et comparem habuit Cyrillum Alexan­ adesset personalis ot absoluta auctoritas, quae semper drinum, cui eodem modo per concilium acclamatum praesto sit, semperque sufficiat od omnes contro­ fuit. Caeterum qui acta expenderit concilii Chalceversias fidei ot morum definiendas, ot tranquillitatem donensis, nullo momento negabit epistolam Leonis successu temporis expensam et ad amussim βαχ. rarum ecclesiae ne fora turbatam restituendam? Mihi equidem, reverendissimi patres, videtur, Scripturarum et traditionis fuisse examinatam. Ideo immo mihi indubium est, sanctum esae Romanorum omnes quotquot huic epistolae subscripsere, in hunc pontificum ius concilia generalia convocandi; sancta modum eubecnbunt: subscribimus quia haec epistola mihi est certe eorum inviolabilia libertas ea quando sacrae Scripturae conformis est, quia haec epistola voluerint convocandi : sed cogitandum quod omni iuri conformis eet symbolo Nicaeno, conformis symbolo etiam respondeat obligatio, quae aliquando adeo Constantinopolitono; et divinae providentiae munero urgens esso potest, ut ab eius implemento totius ec­ factum est, ut in concilio Chalcedonensi non tantum clesiae salus et tranquillitas ot innumerabilium ani­ unus alterve episcopus de orthodoxia huius epistolae dubitaret, sed episcopi magnarum provinciarum ut marum salus dependeat. Ego suffragio meo capiti IV schematis nostri dato C episcopi Illyrici et Palaestinae, quibus concilium et nollem ullo modo cooperari videri, ut hoc concilium tempus et occasionem et subsidia dedit, ut epistolam quasi ultimum esse videatur; quod meo saltem iudicio examinare et libere iudicium suum ferre poesenL Et eo magis dolendum foret, quod iuxta ineam senten­ ideo hoc respectu episcopus Rottenburgensis frater et tiam ecclesia, tenera gentium et populorum mater, amicus meus bene et ingeniose dixerat, concilium priscum suum vigorem et pnscam suam foecundi- Chalcedonense ne momento quidem dubitasse de iure tatem vix alio modo recuperabit, quam frequentiori episcoporum dubitandi. Cumque eum honoris causa conciliorum generalium celebratione; cui ip»a provi­ nominaverim, liceat mihi observare eum frustra dentia divina annuere videtur, quao in expeditissi­ contradictionis argui in antiquis suis et receutissimis mis illis viarum et itinerum compendiis etiam eccle­ scriptis, quemadmodum in hoc loco quidem factum siae suae insigne medium dedit unitatis suae, magis est, ideo quia eminentissimus Dublinensis indubitate ex erronea gallica versione in errorem ductus est, quam hucusque factum fuerit, exercendae. Verum ut concilia generalia sublimi fiui suo etiam illustrissimus amicus suo tempore uberius hanc respondere 'possint, sancta utique et inviolabilia esse rem explanabit1. Caeterum in concilio Chalcedonensi in epistolam oportet ante omnia tura primatus divini; sed eodem modo sancta esse debent et salva iura episcoporum st Leonis veri nominis iudicium exercitum fuisse, (murmur). Mihi autem iis quae in expositione sche­ duplici testimonio externo probari iuxta meam senten­ matis, ¡Hito, folio 34, 35, 36, dicuntur do indicatu tiam potest. Et primo quidem testimonio i peius episcoporum, mihi videtur huic iuri episcoporum prae- D Leonis Magni, qui in epistola sua 93 alias 63 hunc cir­ citer in modum loquitur: „Gloriomur, inquit, et Deo iudicari, in specio gravissimo episcoporum iuri de * magisterio et iudicatu divino. Quidquid enim adusque immortali gratias agimus, qui nullum nos in nostris dictum eet, quidquid hoc obtentu observatum est, mea fratribus detrimentum sustinere permisit’*: praesententia et convictione, ad essentiam iudicii, quod supponit igitur Leo Magnus detrimentum pati se po­ episcopi in concilio generali exercent, huc spectat, ut tuisse in fratribus. Immortales quoquo gratias agit non tantum confirmare, explicaro, approbare, verum Deo, quod »|irae prius orant eius iudicio definita, irre­ etiem pro conscientiae ot convictionis suae episcopalis tractabili fraternitatis universae assensu sint accep­ ratione quandoque etiam removere possint. Nisi enim tata. Gratia·» agit Deo, quod contradictores in concilio hoc admittatur, naturalis vigor et virtus verborum Chalcedonensi fuerint, quia hoc modo, inquit, fiet ut Christi minuitur: Euntes docete amnes gentes:' nisi mundus non possit dicere, vel assentatione vel ex quo­ enim hoc admittatur, naturalis vigor et virtus im­ cumque ignobili motivo episcopo» praestitiseo assen­ minuitur verborum Christi: Quidquid solveritis in sum epistolae meae. Tandem concludit signi ficantis­ terra, solutum erit in caelis, et quidquid ligaveritis in simi» hisco verbis’: „Multum sacerdotalis officii terris, erit ligatum et in caelis; nisi enim hoc ad­ i Cf. opoKülam Neapoli pariter editam non Romee, axi mittatur, mihi videtur naturalis vigor verborum sancti titolai: Defensio episcopi Rottrsburgtnsis. Cypriani minui qui dicit, unum et indivisum esso in i EpiíL CXX inter opere mmcli Leonis ediL Ballena 399 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 400 mentum splendescit, ubi sic summorum servatur A data ut nihil in concilio decideretur citra com­ auctoritas, ut in uullo inferiorum putetur imminuta munem aut fero communem patrum consensionem: libertas." Ecce quomodo Leo Magnus ipse eam ludi- et hoc tertium et ultimum est momentum de quo quae­ candi vim, qua episcopi in concilio fruuntur ut non dam dicam. Mirum videri potasi, reverendissimi patres, hac tantum approbare sed etiam reprobare possint agno scit, et quomodo cum ipsa libertatem concilii et de re quae regulam fidei tantopere afficit, vel umquam dubitari posse; tantopere in hanc doctrinam auctoritatem in connexione ponit Alterum testimonium externum decumam ex Bel­ consentiunt omnium patrum effata, et quotquot in ec­ larmino. Bellarminus io sua historia conciliorum clesia Dei usque ad hodiernam diem celebrata eunt, lib. II, ri bene memini, ut difficultatibus obviet ex conciliorum praxis et consuetudo. Ego existimo pro­ *e, ut hano in quaestionibus concilii Chalcedonenris de voro episto­ videntiae divinae munere factum ft lae Leonis od Flavianum iudicatu, hoc dicit: hanc rem proal arent non solum singularia sanctorum pa­ epistolam axi concilium Cbalcedonense missam non trum testimonia, sed integra etiam volumina, inter fuisse definitivam, verum fuisse solummodo instructi- quae volumina ego refero librum sancti Ircnoei ad· vam, atque ideo concilium Chalcedonensc potuisse vere venus liaerescs, Tertulliani de praescriptionibus haere­ ao realiter iudicium exercere. Sed cum id hodie nuilo- ticorum, et quem laudavi sancti Cypriani do unitate modo admittatur, admitti debet ex Bellarmino, con­ eccks-iae, Omnee ob id traditionem et doctrinam divi­ cilium Chalcodonense vero et realiter iudicium excr- nam detenu i nant et definiunt, provocando ad con­ ca i&se. B sens ion cui ecclesiarum apoMoliuirum ; et o: sanctutEgo, repelo, huic iuri epicoporum numquam Irenaeus consensum tantum affert ecclesiae Ronianm renunciare possum, quia hoc est originis divinae, quia propter eius poleutioreni principali:a em. * non hoc ideo hoc muneri episcopali inhaeret, quia hoc datum art in facit quod reliquarum ecclesiarum succvssionœ superaedificationem ecclesiae, ct hoc ius proximo attingit fluae aut minus necessariae tint; sed quia, ut ij«e auctoritatem concilii et libertatem: quam libertatem loquitur, longum nimis foret in hoc tali volumine om­ tam sancte concilium Tridentinum custodivit, ut cam nium ecclesiarum apoetolicarum successiones enume­ laesam putaverit duobus saltem vocabulis a proponen­ rare. tibus legatis sew. XVII prolatis. Et quamquam Omnibus hia magnis viris traditio ecclesiae Ro­ Pius IV pontifex per legatos non semel aed iterato manae visa est similis grandion alicui flumini, cuius patribus eoocilii Tridentini declaraverit his duabus aquis lotm terrarum orbis callioli cus irrigari et foevocibus, proponentibus legatis, non agi ullo modo do cundari debet. Art eodem modo magnis illis viris libertate patrum minuenda, verum de confusione evi­ traditiones reliquarum ecclesiarum apoetolicarum tanda; concilium tamen Tridentinum, episcopi in pri­ visae sunt similes rivis, quibus grandius hoc flumen mis Hispaniae et Galliae eo usquo non quieverunt, continuo nutriri et foveri debet, nisi ipsum arescere quousquo hae duae voces libertati concilii praejudi­ et succet *u temporis, quod Deus numquam permittat, cantes sesa. XXV solemniter retractatae non fuerint, deficere velit. et ita explicite, ut nulli episcoporum iuri et auctoriOmnibus his magnis viris videbatur testimonium tati, ut concilium dicit, canonum et decretorum futuris o primae sedis apostolica» in rebus fidei summi esse temporibus numquam praeiuditare jcesint. Ita bene momenti, summae auctoritatis. Verum ut huius testi­ fecit concilium Tridentinum et sapienti^iine, quod monii vis divina et auctoritas divina elucerent, omnee Itas et simile * quaestione non definiret requirunt ut consensum .reliquarum ecclesiarum Dictum «t ab uno reverendissimorum patrum, et apostolicarum et reliquorum episcoporum accedat; si bene memini ab archiepiscopo Wrefmonasterienri, adeo ut, iterato dixi, sanctus Cyprianus ecclesiam to­ quod concilium Tridentinum occasiouom non habuerit ta *» *·» gæg unum appellet, qui communi unanimi hoius definitionis faciendae. Verum Deus immorta­ omnium apoetolorum et episcoporum consensione lis! concilium Tridentinum si occasionem non habuit pascatur. huius definitionis faciendae, nulla umquam occasio Verum duo» saltem hanc in rem afferam, e: qui­ erit Ut notum cat, tunc agebatur cum protestan- dem Vincentium Lirinentem, quia ex professo hoc de tibue, qui totam ecclesiae auctoritatem negabant *, qui re agit, et quia auctore» expositionis eum folio, puto, omnem in ecclesia potestatem et omne ius eidem quadragesimo adducimi. Alius quem adducam eet mrripere volebant. sanctus Augustinus et hunc ideo, quia ea quao sancto Aequo dictum est, reverendissimi pairee, per hanc Augustino contigerunt, cum adiunctis nostris, iuxta definitionem, si farta fuisset, his controversus quao meam saltem sententiam, analoga sunt. Igitur quan­ in Gallili et in Germania subindi· enatae fuerunt, tum ad Vincentium Lirinensem, aurea illius regula finis impositus fui^L Meo quidem iudicio et omnis quod temper, quod ubique, quod ab omnibus, in ore quicumque historiam concilii Tridentini probe dis­ D totius catholici orbis eat, et in omnibus scholis et in cusserit, qui noverit historiam eius temporis Galliae, omnibus ecclesiis, et in bocce etiam Vaticana Synodo Germaniae, Hispaniae, concilium Tridentinum fa­ toties quoties resonavit. Vincenliua Lirinensis tria ab­ ciendo eiusmodi decisionem non tantum non prae­ soluto necessaria dicit, ut aliquid de fide ei traditione venisset controversias in Gallia et Germania cnaLas. divina definiri et stabiliri possit : * et haec tna aunt: quae quanto nocivae erant, proprio virtute earum ce­ vetustas, universalitas et cemttwño. Et, revereudieaimi ciaioni m sanatae sunt; verum novis et gravissimis paire?, haec tria unum sunt, neque ullo ratiocinationis controversiis tum in Gallia tum in Germania tum artificio, neque ulla dictionis subtilitate haec tria ab in Hispania occasionem dediset. Et ideo ego existimo invicem separari possunt. Nam in conwnsionw com­ concilium Tridentinum sapienti«rirno et prudentissimo munis necessitate fundatur universalitas; universalitas fecisse;et si quod votum ego hic publico ederepœeum, etiam consensionem prucnipponit, nec una nec altera illud at ut. quantum saltem poaibilo, vestigiis con­ fieri potest absque vetustato, id est absque auctoritate cilii Tridentini insistamus, quia illud sapienter ct pru­ eius qui ecclesiam sanguinis uui pretio redemit, et denter agendo erexit monumentum aere perennius, totum mortalium genus ad unam fidem et gloriae nulla vetustate temporum obliterandum. Ad quas iu«terone participationem vocavit. prudentiae »t rapirotino regulae < *rte illa pertinet per 1 Cf. Cewinv-^ifonum, c>p. ΙΠ Pincn IV. spiritu sancti Caroli Borromari imbutum. 401 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA TERTIA 2 iunii 1870 402 Ideo, reverendissimi patres, Vinoentius Lirinon- A hic, nisi cum omnium, ut ipse dixit, consensione, ώ cxjionens regulam «uain fidei do consensione ita lo­ Nam secus (quod avertat Deus) in ecclesia Dei magnis quitur plano quemadmodum nos loquimur, aut quem­ calamitatibus occasionem daremus, et praeter sanc­ admodum nos tot ire quoties locuti Mimus. In ipsa tam intentionem certe posset fieri ut illud, quod vetustate magnopere curandum est, ut illud teneamus, Dominus in ultimum pacis et concordiae remedium quod omnium aut fere omnium sacerdotum ot mogi- dedit, in dissensionum fomentum convertatur. Possem inalta ex sancto Augustino adducere, qui, M rorum doctrinis et definitionibus conformo esL Et hoc iure mento, quia doctrina divina, quia fide» non ut reverendissimis putribus notum est, in praeclaro o«t inventum humanum, mxI depositum divinum, quod suo libro contra epixlolam Manichaei inter carissima omnium nostrum testimoniis fulciri, quodque quavis illa vincula, quae hominem recte credentem fidei et oocaaiono ominum nostrum opera et consensione contra ecclesiae catholicae devinctum tenent, adducit qui­ dem cum Irenaeo successionem sacerdotum in apo­ quaevis defendi debet. Et ideo Vinoentius Lirinensis cap. XXV11 com­ stolica sedo usque ad praebentem episcopatum; sed monitorii eui commentarium scribens in illa praeclara adducit in primo loco consensionem gentium et po­ nancti Pauli apostoli verba : 0 Timothee, depontum pulorum, qui per ecclesiam repraesentantur, cuius autodi, devitant profanat vocum novitate , * in hunc auctoritatem dicit miraculis inchoatam, spe fotam, modum exclamat et quaerit: „Quid eat hodie Timo­ charitate nutritam, vetustate firmatam. Adducit etiam theum, quid est deponitum autudif" Et cn responsum: illud principium Vincentii Lirinensis, nempe calholi„Vel generaliter universa ecclesia, vel specialiter to- B cao ecclesiae nomen, quod inviti sanctae huic ectum praepositorum coqius, id est episcoporum, qui clesiao haeretici tribuere debent1, Verum adducam unum saltem adhuc ex sancto integram divini cultus scientiam vel habere ipsi de­ bent vel aliis infundere debent." Itaque depositi divini Augustino. Ut ipse profitetur in libris suis retracta­ custodes, iuxta Vincentium Lirineneem, est tota ec­ tionum et in epistola ad amicum suum Honoratum, clesia et totus praepositorum, id est, episcoporum descivit a materna religione atque longiori tempore corpus; et ideo Vincentius Lirinensis adducens illam in castris manichaeorum delituit; quibus manichaeia Agrippini Carthaginensis episcopi novitatem, quam familiare erat, ut sanctus Augustinus dicit, ecclesiae ipse induxit rebaptizandi haereticos, cap. IX ita contra catholicae auctoritatem traducere et inventati in hanc novitatem argumentatur: .Jnduxit, inquit, novi­ primis eruditiori eo invisam reddere quod dicerent in tatem contra divinum canonem (id est contra Scrip­ ecclesia catholica omnia superstitionibus esse plena; turam), contra universalis ecclesiae regulam, contra nam in ea creditur, dum ipsi manichaei blasphema­ sensum omnium consacerdotum, contra morem atque rent nil aliud doceri et teneri, nisi rationis principiis instituta maiorum"; atque ideo subdit: „Cum ergo conformo et intelligentiae humanae pervium. Sanctus Augustinus describens suas et fallacias undique ad novitatem rei redamarent, tunc (verba probe notanda) beatae memoriae papa Stephauus I manichaeorum, ita eas describit ac si non tantum de apoetolicae sedis antistes cum caeteris collegis suis, suis temporibus, sed etiam de nostris temporibus lo­ (notate) sed tamen prae caeteris restitit." Et ratio­ queretur. Sanctus Augustinus per gratiam Dei et nem quare prae caetoris Vincentius Lirinensis hunc C lacrymas suae matris catholicus effectuant ecclesiae adducit, quia vir sanctus dignum iudicavit, ut quan­ catholicae et fidei catholicae veritatem vindicaret, tum caeteros divina loci auctoritate superabat, tan­ et iuventutem a perversitatis periculo praemuniret scnpeit librum praeetantissimum et vere divinum, tum superaret fidei devotione. Sed mea sententia, quod rem plane definit, est dignum qui teratur ab omnibus, et imprimis a quod idem Vinoentius Lirinensis eodem capite VI inventate, diurna noctumaque manu, librum de utilicommonitorii sui loquens de sancto Cypriano et sancto tate credendi. In quo libro magnus hic vir summo Stephano eu rudem plane in modum excusat sanctum ingenii acumine argumento perpetuo usque ad con­ Cyprianum ac sanctus Augustinus. Nam compara­ summationem sacculorum valituro demonstrat, ec­ tione inter eum et donatistas effecta, hunc in modum clesiae catholicae et fidei catholicae auctoritatem non exclamat1: „0 rerum mira conversio! Auctores eius­ solum utilem sed etiam necessariam esse, ut gentes dem opinionis catholici; consectatores vero haeretici et nationes rite excoli, et in medio societatis humanae iudicontur; absolvuntur magistri; condemnantur dis­ eae virtutes exerceantur, sine quibus numquam nec cipuli; conscriptores librorum filii regni erunt; temporalis neo aeterna populorum felicitas stare udsertoree vero gehenna suscipiet. Nam quis ille potest In hocce libro de consensione de qua loquor, tam demens est, qui illud sanctorum omnium et in pluribus locis, capp. Vili, XIV, XIII si memini, episcoporum et martyrum lumen beatissimam Cy­ loquitur. Verum hunc locum ideo adduxi, ut inde prianum in aeternum dubitet esso regnaturum? discamus, quantopere levitati et vanitati humanae Aut quis tam sacrilegus qui donat istas et alios D auctoritatis iugurn grave videatur; ut ex eo discamus, huiusmodi pestos, quae illius auctoritate con­ quantum auctoritatis principium malevolorum homi­ cilii rebaptizare se iaclitant, in sempiternum neget num interpretationibus pateat; ut inde discamus, arburoe cum diabolo?" Itaque Vincentius Lirinensis quem cauti et providi ee^e debeamus in attributis eodem modo excusat sanctum Cyprianum; quia res « Verba Augustini ren/m epistolam λίαηύλαή, cap IV, in concilio solemniter definita non fuit; postquam haec sut: Jn catholica enim ecclesia ... malta inni alla, qua· vero definita fuerit, donatista© haeretici, donatista© in eiua gremio me initisaime tenent. Tenet consenaio pipu­ filii gehennae, donatislao ardent in inferno. lorum atqae gentium: tenet auctoritas miraculi· inchoata, ape Igitur Vincentio Lirinensi, mea saltem sententia, nutrita, chiniate acete, vetustate firmata: tenet ab ipsa aede nihil notum fuit de personali et absoluta Romanorum Petri apostoli, cui pascendas oves suas post resurrect Ionem pontificum infallibilitate; neque, meo saltem iudicio, Dominus commendavit» nique ad praeeentem episcopatum suecesrio sacerdotum: tenet postremo ipsum catholicae nomea, opus habuit nt in eius obsequium principium suum qaod non sine causa inter tam mulus haerete * «io ÚU ec­ an a nobis ex ambono in­ uti inutilia habuit, et in posterum non esso adunanda certae ot praematurae afferantur nnimadxcesiones, ita praedixit Et revera si ipsius ex omni parte admit­ ut postea, in complota de ecclesia Christi textura teretur sententia, prophetia suum sortiretur effectum. B Illustrissimus autem archi episcopus Mechlimensis proponenda, multa desiderentur et doficiantSecunda observatio. Illustrissimi et doctissimi quamvis losephi de Maistre ingenium valde miretur , * relatore archiopiscopus Mechliniensis et episcopus • et laudet, tomen ex rorum et factorum vi, ab illius Pictaviensis, praeclare asseruerunt numquam in con­ auctoris systemate et compacta do potestate suprema cilio Vaticano agi posse do infallibilitate poreonali, notione, actum docendi merito et sapienter se i unxit, separata, arbitraria, absoluta, tantopere in ephemeri­ et expresse affirmavit infallibilitatis praerogativam dibus dictis ct scriptis permultis commendata; vana­ tam pro ecclesia quam pro papa doctrinam tantum que haec systemata seu potius deliramenta uno verbo respicere, et in exercitio magisterii doctrinalis con­ tineri. Ergo denuo assero non esse de in fallibili tato expunxerunt Sed quao in sermone istorum oratorum, omnibus pontificia tractandum, antequam do natura et insti­ assentientibus, audita fuerunt et acceptata, in sche­ tutione magisterii doctrinalis agatur, nam in hoc tota mate hodierno non leguntur. Verba praetereunt, est quaestio ; et non potest aliquid affirmari de magi­ scripta sola manenL Quae a reverendissimis relatori­ sterio, nisi prius dicatur quid sit magistenum illud bus dicta sunt, nec typis mandata, noe in manibus in ecclesia. Quarta et postrema observatio. Multa confusio nostris sunt. Quid eveniet? Fideles et clerici nihil aliud in decreto videbunt nisi propositi schematis tex­ exorta et inducta fuit ex his verbis: infallibilitas per­ tum, in quo revera ponuntur haec verba pag. 13 ad sonalie, fidee Petri, uni Petro etc. Certe od personam Petri in ordine ad fratres spefinem [coi. 7 B u]: „sive spectetur in Romano ponti­ fice tamquam capite ecclesiae, sive etc.’*: quae neces- 0 cíales directae sunt promissiones Christi: quod Chrisaria verba minime safficiunt ad enunciandam et ex­ stas uni Petro dixit, numquam retractavit, et quando ponendam doctrinam, quae nihilominus in hoc parte omnes alloquitur apostolos, ibi est Petrus semper ubi­ que primus, et in infallibili ecclesiae magisterio spe­ saltem manca et incompleta remanet Tertia observatio. Ex fidei professione concilii ciali sua praerogativa gaudet et in omnibus princi­ Florentini pontifex Romanus vicarius Chriçti est om­ palitatem habet. Ne amplius disseramus ergo de nium christionorum pater et doctor, plenamque pote­ puncto, de quo praeclaro loquuti sunt doctissimi rela­ statem habet pascendi, regendi et gubernandi uni­ tores et praesules; scilicet si non potest concipi lapis wiguloris seu fundamentum sino structura ipsi ad­ versalem ecclesiam. Sane per potestatem pascendi intelligitur pote­ haerento, non magis dicatur concilium esse supra stas docendi; sod verbum pascere in suo naturali ot papam aut papam eupra concilium, cum in tempore etiam biblico sensu, ut dixit quidam praeclarissimus ut ita dicam normali concilium sine papa non rit con­ relator, duplex obiectum habet et multa includit Vox cilium. Post tempestatem ot infausta schismatis illa pascere, si in sua ordinaria et generali comprehen­ ad i uncto, papa probat vel improbat concilium, et sione sumatur, convenienter et consueto loquendi causae finis imponitur. Semper meminisse debemus verborum cuiusdam modo designat supremam potestatem seu primatum; primatus vero iurisdictionem plenam, supremum ex praeclaris relatoribus: fi dee Petri est fides eccle­ gubernium cum summo honore tenet et sibi vindicat. siae, non bonum privatum sed commune depositum ab Infallibilitas autem proprio et directe ex proiuis ioni* D ipso custodiendum. Ideo pontifex debet, quo opporbus Christi actioni doctrinali attribuitur iuxta haoc tuniori iudicaverit modo, fratrum suorum fidem vorba. Domini nostri lesu Christi oil Petrum et in cognoscere ot exquirere, non per sensum privatum aut persona Petri ad omnes ipsius sutecasores directa1: particularem inspirationem, sed adhibendo media ab Non deficiat fidts tua... confirma fratres /ko-j; et i psomet Christo ordinatu; non illi tamen imponendi deinceps ad apostolos coramque successores praesente sunt modus et conditiones exquisitionis. Inde enim hae­ Petro’: Euntes docete .. cccr ego wbiscvm sum. reticorum, schismaticorum, appellantium statini anea Ergo infallibilitas ex institutione divina primario et praeberetur, neo etiam successor Petri, quocumque directe magisterio doctrinali competit et ipei ecclesiae, coetu ecclesiastico umquam dependere potest. Tunc quae suo capiti unita regit ot gubernat: non habet enim corpus dominaretur capiti, quod naturalem ordi­ tamen infallibilitatem aliam ab ea, quam Christus nem, quem Christus in ecclesia sua constituit, pertur­ doctrinali magisterio adiunxit Doctrina exigit fidem, baret et destrueret. Attamen summus pontifex non primatus ct iurisdictio exigit honorem et obsequium. potest segregaro Mxnetipeum n fratribus, nec umquam Porro, reverendissimi patres, ipsi iudirate quaei utitur illa solitans independent ia, do qua nobis locutus est illustrissimus relator archiopiscopus Cas­ se! iensis» qui sub hoo respectu yltra limite» progredi i Lue. XX, 39. mihi visus «t. Hoc neque in scriptis patrum, neque » Matth. XXVIII, IMH 407 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 408 in annalibus ecclesiasticis tamquam traditum in- A biliter sibi persuasum habebunt, esae nunc in omuntuiu pontificrin ? doretum celeberrima epistola, et ipsi patre? Chalce- mirabuntur plurimi anxii, fluctuantes. Dum r ixjntru don enses non existimaverunt se ab ordine consueto ei de infallibili ecclesiae magisterio in miu loco deviasse, videndo, comjiarando non ut in dubium naturali agatur, omnes intelligent iníallibihutrin, Leonis epistolarum doctrinam vocarent, aut pontificis quae sanctae competit ccdtVMoe, ab ipsius capite num­ Facile hanc admittent auctoritatem declinarent, absit: sed ut illam veritatem quam abstrahi aut avelli compertam ac testatam haberent, indicando, dicendo veritatem, quae ai darr, aperte definiatur ut in rtovo post lectionem symbolorum et epistolarum Cyrdli ct echeniato, dempto tomen verbo dogmate, dempti» etiam anathemate indirecto, omnium fere senten­ Leonis: Cyrillum venialem dixit; Petrus per o* tn .iu Tum· Leonis locutus cat: Leo et CyriRus idem docuerunt tiarum erit consensio, e: pax in finiboa * (verba ex ipsis actis refero). nullo modo opus ent loquendi tie obtecto infallibiliSanctus Irenaeus, «anctus Augustinus cum Afri­ tatù»; quae si inextricabilis quaolio tongeretur, e-xM canis, et alii, quorum brevitatis causa omitto testi­ profecto tiare elucidanda et praevidenda. monia. ita egerunt; et otiam nunc episcopi snecev- B Quod si volueritis, rmerendi^drui |>atro *, logvn eores apostolorum quibus praeceptum a Domino in­ quae «cripta suut iu adnoutionibus a quibusdam ex culcatum fuit docendi et veritati testimonium per­ nobu propadit- pagina 212 el seqqJ, facile no»tniin hibendi divino muneri numquam defutun sunt, et sententiam perspicietis. Dico noolram, quia non ®»l erunt ubique testes veritatis, non teste» muti, «d unius patris sed dovciu {Mirum, quod |M»r aocideiu» testes uniti Petro, primatum Petro exercenti, testes et prorsus in voi un tane non fuit in od not at ion i bu · adunati Petro, devincti Petro; quod necettarimu ad consignatum; cui tamen sententiae duplex breve ad­ unitatem veritatis et magisterii, ut ait sanctus ditum a duobus patnbus fuit propositum. Tliomas m sua Summa contra gent. ΙΛ. Π\ cap. 76. Et finem impono sermoni meo, quem Maria Hii praemissis tum circa unionem evclft-iae cum auspice patrona Camutenai. breviter efferre tentavi. suo capite, tum circa necessitatem exponendi a priori ORATIO quid ait infallibile ecd&ioe magisterium, iguoecite mihi, patres reverendissimi, ei quondam modifi­ reverendi patris dammi Thomae Michaelis Sahano episcopi Tanens^·. cationes in novo schemate non quoad singula capita, sed in gruere vestro sapientissimo indicio submittere Eminent issimi praesides eminentirainii ac reveaudeam. Christi spuamur exemphim, qui ab initio rendici mi patres. * evangelica praedicationis totius suae ecclesiae for­ Schema quod nobU proponitur diüceptanduiii, mam praemisit, praeparavit, fortiter delineavit, et de quamvis per quatuor cepita dividam sit, in dua> veluti hac forma discipulos edocuit antequam primatum c ponce disj<¥C)tur; in quorum prima de Romani pontiPetro definitive post resurrectionem suam consti­ ficii primato, in altera de eius inerrantia loquitur. tueret dicens; Paxc agnas meos, pasce ores mtas, nam Dogma fidei est Romanum pontificem habere tum P duodecim elegit quos et apostolo nominavit; honoris tum lurisdictionis in universa ecclesia prima­ 2® discipulos septuaginta bino misit ad sacram prae­ tum; quod quidem a concilio Florentino definit uni est. dicationem: en hierarcbiae mu rue vindicatio; 3° omni­ De «chomate in genere loquentes nihil cM ut bus dixit: Quod in awe audit is, praedicit mper diutius immoremur. Restat ut do infallibilitate lo­ teda: en obiectum missionis; 4° Petro admirabile quamur; in qua quidem quaestione in contrarias suae fidei teatimonium exhibenti dicit: Tu cs Pdnu, partes abierunt sententiae. Quidam quandarn per­ d super hanc petram dc; petra siquidem a Christo sotialern et aleulutam ad-truunt pontificis infallibilipraeparata, a Spiritu sancto electa, eed non ent angu­ tatem ; quidam e coin orso despoticen) et tyrannicam laris neque fundamentalis, niai quando osceirurue auctoritatem, ή infallibilitae pontifici * definiatur, in­ ad cados super cuín Christus firmavit uedifivimu, duci dicunt. Neutrum ex his schema nostrum perhibet, eoius portae per Spiritum sanctum linitae coaptantur, sicut legenti potet pagina 13 [coi. 7 ]. ubi ne verbum ito ul splendens, vivida, indestruc tibi lis fiat structura. quidem neque de personali neque de absoluta neque Propono igitur,ut in prooemio pro generali modifi­ de despótica neque de tyrannice auctoritate invenitur. catione ct ordine poet ista verba pag.4 lin. 7 [coi. 4 c c] r,firmitate consurgeret" exponatur summalim et modo 1 Ct Synopru aiudytica còierrafionum, çuuî a patribus historico ecclesiae institutio et forma, ostenso iam 0 ¿η capul addendum decreto de Romani pontifici» primatu faciat summi pontificis primatu, sicuri Christus, qui priiuo ntnl, ad cxlcem L LL nom. 188. Aeciorem unam habent epi­ intuitu dixit Simoni: Tu vocaberis Cephas nihil tum scopum Trectjuen, »*d ex oratorii cob fes·ione liquet iisdem addens et promissiones in futurum reservona. In referri novem aatiitltum <*ntentiam. 5 Argumentum-. .Episcopus Taaeusis ea quae de primatu primo capite poot quaedam indicativo verba de unitate in schemate habentur talia ease nt nullam disputatiouem ad­ et du ratione seu perpetuitate ecclesiae offirmetur mittant, unice igitur de infallibilitate velle se loqui. Et in ipsius potestas et simul potestas summi pontificis ct primis argumenti· adductis quae infalliblHlatem evincunt, doc­ trinam hanc dixit Italiam Meridionalem a a laauario accepisse natura ipeius primatus, firmamentum unitatis. Secun­ et deinde constanter tenuisse, doctrinam hanc fniase semper dum caput esset de vi et efficacia primatus; tertium retentam ab universa dominicana familia, in qua eam tamquam de perpetuitate primatus; quartum de infallibili a matre hausisse declaravit, et hanc eiusdem a Antonini fuisse magisterio ecclesiae cum suo capite supremo, ponti­ doctrinam, qui non Ln sensu exclusivo loquutus est eum dixit Homanum pontidoem infallibilem es e * eum indicat ex consilio fice Romano. episcoporum. Nec nimis insistendum ln agendi ratione concilii E», haec «t ratio, reverendissimi patn», pro qua Tridentini ubi patres ab hac definienda quaestione abstinuerunt. vae rogo et obeeeror, ut de infallibilitato ecclesiae Quaestionis alatum nunc immutatum esae, nec agi amplius de opinione libera et innocua nl alias, sed de quaestione graristractetur antequam asseratur infcdlibilitas sanimi simi momenti, quam definiri opus ease invicta argumenta depontificis. Quando fidele» dccvetuni uuncilii V at iconi, monstrant. Prae »oli * autem ecclesiae t-ono cGwm’.rndan» rec uti nunc nobis proponitur, legent; forsan et proba- timenda mala illa quae obliduntur.· •109 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA TERTIA 2 iunii 1870 410 Alii vcllont ut antequam do pontificia auctoritate lo- l Romanum omni semper aetate recurrit; quis dubitet quatur, institueretur bornio do occleaiastici regiminis hunc esse quem ut succeaorem Petri, ita quoque doc­ forma, an monarchica ait, vel aliquo «ivo aristocratiae trinae apostolico# magistrum quaestionumque de fide eivo domocratiuo elemento temperata. Huo sunt echo * iudicem infallibilem habemus? Romanus igitur episcopus, ecclesiae usu inter­ larum opinione», in quibus unaquaeque acientia sicut et theologia doctor ibus disceptanda relinquitur: lex pretante, ille est cui Dominus in Petro ait: Pasce enim debet oara brevia, concinna, inaientate plena, agnos, pasce oves. Pugnatum est siquidem vehe­ sicut apud iuribLonaultoa (onvenit. Do conierò nocere menter non a graecis solum, sed ab aliis pluries totius eat ut aliquid etiam dot * tori bus et scholis concedatur. orbis episcopis, ut hoc Romanae ecclesiae privilegium Denique tantum abot ut hacc pontificia infallibili­ labefactarent: atque habebant pro se illi quidem et ** episcoporum jurisdictionem laedat, sicut piensquo imperatorum arma et inaiorem ecclesiarum numerum; tà. visum eat, quin immo ipsam magia magiaque con­ numquam tamen efficere potuerunt, ut aut Romani firmat, sicut ex ifBoo notdro schemate pagina 0 pontificis potestatem abrogarent, aut in alium trans­ icol. 6] lucuientiiufime appaict. ferrent episcopum. Quae piofccto omnia ratis osten­ Quucnarn autem ait episcopalia iui iodici ionia im­ dunt non humano sed divino prorsus decreto ecclesiam minutio in definitione infallibilitatis pontificiae,om­ Romanam et raeteris esra praepositam et Petri nino non video, infallibiIitus una cet; est illa quam privilegia iure sibi suo vindicasse, ot eam demum *o, super quam Christus universalem couChristus ccclceiae reliquit tamquam fidei nostrae de­ petram tx positum. Sed quomodo hoc fidei depositum debet enu- iI struxit ecclesiam, ad sertus quam portae inferi prae­ deuri ab ecclesia docento contra gliscente * errores? valere non possunt. Hanc fidem provinciarum me­ Respondet divus Thomas: ,,Nova ©ditio symboli ne­ ridionalium Italiae populi semper coluerunt; hanc cessaria eet ad vitandum surgen toe errores. Ad fidein a moionbus acceperunt, hanc, inquam, fidcui, illius ergo auctoritatem pertinet editio symboli, ad quum divus I anu arias martyr semper vivens suo cuius auctoritatem pertinet finaliter determinaro ea sanguine fovet, defendit et magis oc magis in dies quae sunt fidei, ut ab omnibus inconcussa fide tenean­ corroborai. Haec eat fides, quam professi sunt omnia familiae tur. Hoc autem pertinet ad auctoritatem summi pon­ * luminaria, quam quidem ad nos usque con­ tificis, ad quem maiores et difficiliores ecclesiae quae­ nostrae stiones referuntur, ut dicitur in decretai, extra de stanti et numquam interrupta traditione semper fir­ Bapt., cap. Maiores. Unde ct Dominus Luc. XXII missimo asseruerunt, et advenus denegantes quoslibet Petro dicit, quem summum pontificem constituit: e fontibus divinae revelationis invicte vindicarunt. Et Ego pro te rogavi, Petre, ut non deficiat fida tua; ne dicam de divo Thoma, qui hanc de pontificia in­ et tu aliquando conversus confirma fratres tuos. Et fallibilitate doctrinam non ex corruptis graecorum co­ huius ratio est, quia una fides debet cera totius ec­ dicibus hausit, sicut nonnullis Merere placuit, sed clesiae, secundum illud 1 ad Cor. I: Idipsum dicatis ex ipso sacrarum scripturarum fonte, quemadmodum omnes, et non sint in vobis schismata; quod servari ox verbis a me superius allatis liquido ostenditur; non posset, nisi quaes, io fidei exorta determinetur cuius ipsissima verita, ai in schemate nostro relata per eum, qui toti ecclesiae praeest; ut sic eius sen­ C fuissent, forsitan meo quidem indicio, universa haec tentia α tota ecclesia firmiter teneatur. Et ideo ad nostra disceptatio metam optatam ossequi potuisset; solam auctoritatem tummi pontificis pertinet nova ne dicam de Alberto Magno, cuius auctoritas in Ium editio symboli, sicut et omnia alia quao pertinent ad quaestione raaqxr integra manet, quamvis ampliori totam ecclesiam, ut congregare synodum generalem, significatione explicata fuerit a Roccabcrto, qui utpote ordinis universi magister doctrinam in nostris et alia huiusmodi1." In hoc verbo finaliter tota ecclesiastici regiminis scholis communem praedicabat ; ne dicam de iis oeconomia verantur; ad pontificem ergo pertinet fina­ solummodo, sevi quotquot hoc de re nostri scriptorem liter determinare ea quae sunt fidei vel cum episcopis extitenmt, universi hunc doctrinam professi eunt, ut in concilio congregatis, vel cum episcopis per orbem amplissimi cardinales Turrecremata, Caiotanus, Ordispersis, vel si casus et necessitas urget, ipse etiam sius, Gottius, lotîmes de Montenigro celeberrimus solus tamquam interpres traditionis eccloiae, ac in concilio Florentino theologus, Melchior Canus, proindo ab episcopis minimo separatus. Na' ox eo Prieras, Bonnes, Mamachius, Ccrbonius, Contenquod pontifex infallibilis est, ullo pacto sequitur eum sonius, Billuartus, uts de aliis peno innumeris pro suo arbitrio omnia per se et citra iudicium alio­ sileam; dicam praecipue de sancto Antonino, cuius rum episcoporum vel aliis modiis destitutus definire nomen vellicare non deeinunt, qui contrariam senten­ vello aut definire debere. Secus enim in ro tanti mo­ tiam tuentur. Noe vero in hoc argumento explicando menti Christus desereret suum vicarium, cui dixit in eam copiam, quam possem, peraequer, rad adverpersona Petri: Super hanc petram etc. ct portae D euntium tela contra sanctissimum virum quam maxima brevitate repellere curabo. inferi etc. Textus sancii Antonini hio «t: „Licet papa, ut Non excludit igitur episcoponnn consilium ponti­ ficis auctoritas, sed pro re nata quandoque hoc con­ singularis persona et proprio motu agens possit errare, silio utitur, quandoque non utitur, semper ex pru­ tamen papa utens concilio (seu, secundum alias dentia divinitus inspirata: Spiritus meus qui est in editiones, utens consilio) et requirens ad tutorium te, et verba mea, quae posui in ore tuo, non recedent universalis ecclesiae, Deo ordinante, qui dixit Petro: ' * 1. Praeterquanide ore tuo et de ore seminis tui, amodo et usque in pro te rogavi etc. non potest errare sempiternum9. Quod si legum Christi interpres nullus quod hio textus α nonnullis ostenditur ajtocryphus, sanior est quam perpetuus ecclesiae usus; ecclesìa vero ab omnibus interpolatus, inter quos nuperrime u in fidei religionisque quaestionibus, ac in caeteris gra­ clarissimo viro Francisco Palermo; tamen ex prin­ vissimis controversiis non ad Antiochenum, Alexan­ cipiis tanti doctoris contrarium evincitur. Loquebatur drinum, Constantinopolitanuro, Ephesinufn, Pari- sanctus Antoninus de eo quod in pluribus accidit. Et eiensem, Toletanum ac Bracarensem episcopos, sed od > Alludit ad Praedicatorum ordinet», rd quem re erren* Summa thectogica, 2» 2··. q. 1, art. 10. » Is. LIX, 21. dlsdmns orator pertinet • d ed. Tatie. • CC rommenftfr»w»R iw Luram ΧΧΠ. 4Π A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 412 certissimum est papam in re tanti moimnli, cuius est A assensu unusquisque erodero dobet ; quao tanta oblidefiniro ea, quae sive ad doctrinam sive ad moren galio in fidelibus nulla esset, si umquam po^et sum­ pertinent, uti consilio, *cu concilio. Sed quaestio nunc mus pontifex a fide deficere. Denique hoc inerrantiao privilegium in pontifice est. utrum ex sancto Antonino excludantur alia media, quibus pontifex ipec solus tamquam «rleriae funda­ luculentissime oelendit sanctus Antoninus in IV parte mentum et magister posait co, quae sunt fidei, eius operis, tiL 8, cap. HI, ubi loquens do privilegiis summi pontificis: ,,Sextum est, inquit, quoi fides définira Videamus quaenam sit hac de re -ancti Antonini universalis ecclesiae non pot«t deficere, dicen.» Do­ sententia. Ipse in tertia parte suae Summae theologi­ mino Petro : Ego rogavi pro te, ut non deficiat fide * cae, tit 22, de datu summorum pont ifirm, ubi ex tua. Et quantum quidem ad jiei-sonam Petri, intolli· professo loquitur de pontifice summo, incipit o&ton- gitur de defectu finali, ut Mulicet quod non j>erirot dere altissimom dignitatem successorum Petri, cum persidendo in negationis peccato; quantum ad co­ ipe aptet omnia quao de Christo prophetice prae­ elegiam autem, quae intelligitur in fide Petri, verai m dicantur in lavili: Minuisti etm paulo minus ab simpliciter est, quia non potod fidat ocvlesiao defi­ angelis, gloria ct honore coronarti rum, et constituid» cere. Ratio, quare fides ecdearae in generali defirere eum super opera mannum tuarum. Dial ille, Roma­ non jotrat. est quia a divina providentia ecdossia regi­ num pontificem quem Christus ipse suum vicanum in tur, scilicet α Spiritu Mincto, «m dirìgerne ut non terris reliquit, e&se natura angelis minorem, ted aucto­ errec Et licet pa¿a in particulari erraro possit, ut in niate et potestate praecellentem; quia angelus non B judicialibus, in quiba- proceditur por informationem: potest neque solvere neque ligare; paj>a vero habet àlias io his, quae pertinent ad fidem, erran» non ligandi et solvendi plenariam et universalem poteUa- potest, scilicet ut papa, in determinando, etiamsi ut tem. Coronatus est gloria et honore, quia poaitus ch! particularis et privata persona- Unde magis Mundum in sublimitate omnium dignitatum; unde merato est sententiae papae de pertinentibus ad fidem, quam nomen accipit beatissimi ct sanctissimi. Coronatus ret in iudicio proferret, quam opinioni quorumcunque magnitudine auctoritatis, quia ip *c iudicat omnes, s*xi sapicntum.” Hactenus ille. Quod quidem in aliis a nemine iudicatur. Collocatus «t super omnia Dei innumeris locis idijwum confirmat etiam auctoritate opera, quia disponit de omnibus tamquam sibi in­ sancti Thomae, sancii Hieronymi aliorumque eccle­ ferioribus; aperit caeli portas ordine * depromit in siae doctorum; ita ut ex eodem sancto Antonino haec omnes cleros et firmat imperia. ▼eritas vero dici jotot eecloiae universalis traditio. Hinc ex sancto Antonino omnia alia privilegia Haec sunt principio doctrinae «ancti Antonini, ex eruuntur, quae pontifici competunt, inter quao eius quibus evidenter deducitur, quod cum papa sit uni­ inerrantia in rebus fidei et morum. Ipso enim quando cum caput et prince]« totius ecclesiae, et super omnes in cap.ll §2 do potestate papae loquitur, compara­ habeat jotertatis plenitudinem, cum ad ipsam per­ tionem instituit inter pontificem et montem Sinai, tineat editio symboli et declaratio credendorum in □t inde concludat neutrum posse ab hominibus vio­ dubiis occurrentibus, cum ab eius ore debeant fideles lari: ^Significatur enim, ait ipse, summus pontifex legem accipere, cui internum etiam menti.· * assensum per talem montem. Primo enim ratione generalitatis, C praestare debent ; si quandoque sanctus doctor recur­ quia sicut mediante tali monte descendit Deus coram rere videtur ad consilium seu concilium universalis toto populo Judaeorum ; lie Christus mediante potestate ecclesiae, hoc, nisi dicere velimus ipsum -ccuni ipse summi pontificis in lege nova descendit Deus super et cum suis principiis omnino pugnare, concludere toto populo Christianorum... Tertio ratione legalis debemus quasi diceret, inter alia inedia quibus sum­ veritatis, quia sicut de illo monte data est lex, ita ab mus pontifex uti potest ad sua decernenda decreta ipso papa omnes leges et iura exquirenda sunt." «se universale ecclesiae concilium; mediurn vero non Hinc ex auctoritate sancti Antonini patet : 1· quod exclusivum non necessarium non indispensabile, cum Christus per pontificem descendit in ecclesiam, ut per w solum idipsum facere possit. Et luter inter­ ipsam in fide firmaret; et si verum est tritum illud pretatio confirmatur habita ratione teaqiortiiu in qui­ apud scholasticos proverbium „propter quod aliquid bus scripsit sanctu * doctor, temporibus scilicet tumultale, et illud magis”, necessc est ut pontifex, ex quo tuoribsimia conciliorum Basileensis et Pisani; et quia, procedit ecdcsiae inerrantia, ipse in fide errare non cum cius propositio affirmativa sit, praedicatum sin­ possit. 2° Quod sicut mons Sina fuit medium per gulariter accipi debet, ita ut alia media non excludat. quod lex Dei fuit populo promulgata, ita pontifex eet Immo ex ipsissimis verbis textus nobis obiecti hoc instrumentum, per quod vera Dei lox chrisliano ipsum ©vincitur. Ita enim loquitur: ,.Licet }>apa ut populo communicatur. Sed lex Dei non solum con- singularis persona et proprio motu agens po sit errare, tinctur praereptis morum, verum etiam fidet regulis; tamen pajia utens concilio (vel condilio), et requirens ergo secundum sanctum Antoninum summus pontifex D adiutorium imiveraalis ecclesiae, Deo ordinante, qui est medium a Christo constitutum ad fidoi dogmata dixit Petro: pro te rogavi, non potest errare.” Ibi adrerenda: quod quidem officium implere non posset, enim assignatur ratio cur papa erraro non possit, et vi ipso a fide posset umquam defuero. hace ratio non petitur ob assistentia concilii vel con­ Sed manifestius m eodem capite eam deni ten ten- silii, Mîd ex verbis Christi Dei: Ego rogaiñ pro te tiam tuetur «anctus Antoninus, ubi demonstrat eum- etc. Qiiainobrcni non equidem intallign quonam con­ muro pontificem «^e raput supremum et niomurham «ilio factum sit. ut audnritate ot rationibus unius * oías verbis in ecclesia Det. ex quo eruitur ipaiua inerrantiao privi­ quantumvis Mnetisaimi viri, ex contorti· * interpretatis nonnulli legium: „In tota universitate chrisliana, inquit ille, et contra henneneulicae regula debet esse conformiti de hi *, quo».· portaient ad veri­ sint, qui ab huiusmodi definitione terreantur. Et multo mina· mihi arridet opinio eonini, qui ad tatem fidei ot bonos more * circa neccwaria od salutem. Sed talia conformila» non posset salvari, nisi in online hoc, ut ad definitionem dogmaticam non deveniatur, sd unum caput seu unum praesidentem, ad quem in medium afferre solent concilii Tridentini pruden­ •pedat vontentiaro quid credendum et quid non ero­ tem oeconomiam in quaestione de intemerata beatae dendum, ergo ete?‘ Ex qua auctoritate eruitur sum­ Mariae virgini· conceptione. Agebatur in concilio mum pontificem ee&e in ntifex noster omantissimus. At­ eccito i oe sinu amoveantur,et magisterii infallibilitatem tamen tritum est etiam neotericorum effugium per­ admittent, sive ecclesia in concilio, sivo in solo papa fricta fronte dicentium atquo in vulgus effundentium, loquatur; vel perfricta fronto in suis erroribus per­ pontificem summum haud esse infallibilem, aopioinde tinaciter insisterò voluerint, et tunc ari sinum eccle­ damnatas ab illo doctrinas tantumdem valere, quan­ siae non redibunt, non iam propter huiusmodi dog­ tum intrinsecae rationes quibus damnatio uta funda­ maticae definitionis promulgationem, hx! ex bonae tur. Quod si ad damnationis ipsius vim et vigorem voluntatis defectu, sicut aliquando Bohemioe populis requiratur consensus sive expressus in concilio, sive evenit. Isti usum calicis enixis precibus postulabant; dissilonnn per orbem praesulum ; nullus aut fere nul­ ecclesia eadem benignitate usa est, ut communionem lus inveniretur damnatae propositionis effectus: et sub specie vini illis permitteret: sed experientia docuit interea error magis magisque rueret in peius summa ipsos in errore perdurasse, quia non erat usus calicis animarum atquo populorum pernicie. Si igitur trans­ prohibitus, sed rebellionis ac superbiae spiritus, qui actis temporibus, quibus nondum aderat effrena do­ illos α catholica ecclesia pervicaciter arcebat. cendi scribendique prurigo, conveniens nondum fuit Quod si etiam inter catholicos nonnulli saeculares C huius catholicae veritatis definitio; nuno necessaria viri in suis litteris ad episcopos datis definitionem, omnino est, ut error protinus couipescatur, et veritas ut dicitur, pertimescunt; bi vol ex ignorantia vel ex ipsa in hac tenebrarum caligine magis magisqiie elu­ pracconcoptis opinionibus vel pioeiudiciis, in quibus­ cescat. dam etiam ex mula fide originem ducit Si nutem in Hannibalem non ad portas sed intra moenia habe­ suis muneribus ac donis obsequium sanctae huic sedi mus; nam eo tempore quo imperantes vere sumini et praestare non desinunt, et ex hoc suam sententiam nomino et ro et potestate subditi erant ecclesiae, dictatoriam, ut ita dicam, imponere satagunt, no ad praesto erunt pariter ut ipsius ecclesiae legos atque hanc definitionem promulgandam deveniatur; satius canonicas sanctiones sua auctoritate firmarent, et ad erit si catholici ex corde sint, verum obedientiae obse­ praxim efficaciter deducerent: ex quo infinita bona quium praestaturi, si veritas haec quandoque in de­ ecclesiae non minus quam civili societati dimanarunt. finitionem |>crgat. Durus non est hio senno et unus­ Sed nunc ree ad triarios pervenit Posito semel in­ quisque portaro potost ; portari potest si Scripturarum fausto separationis principio ecclesiam interet statum, sensu fidelibus aperiuntur ac veterum traditiones neccssc est ut ecclesiastica hier anliia arctius vinciatur, enucleentur; portari pote«t si non in recentiores aca­ validius confirmetur, magnificentius extollatur, ut demias atquo universitates introducantur iuvenes, sed mediis humanis destituta sed maiori Dei auxilio freta, sub episco|)orum quoad fieri possit regimine jn sancto­ atque inerrantia sui capitis suffulta maioribus securi­ rum patrum pacificum honornndumquo consessum; tatis atquo obedientiae ligaminibus obstricta possit portari potest si fideles instruuntur super dogma de­ D valut agmine facto contra ecclesiae hostes insurgere, finiendum. ct ut qmmus Deo danto definietur; et atque feliciore omine validius, alacrius atquo celerius sublatis praejudiciis praepostorisquo ot falsis hac de re dimicaro. ambiguitatibus catholicum dogma in sua claritate ac Necessitas igitur dogmaticae definitionis nostris ventato omnibus exponatur. hisce temporibus ex efficacitate motivorum multo Noque linee definit io urgenda non est ut aliquibus magis apparet, ita ut neque inutilis neque supcrvacar placet, quasi Hannibalem habeamus ad portas. Scimus nea dicatur sicut in tempore antiquo: hinc ecclesiae autem Hannibalem devictum fuisse non tam 1 pru­ gallicanao traditionem, Fenelonis humilitatem, do dentia Fabii, quam Scipionis ardore. Hannibalem Noni Ilea atque Sorbonensium exemplum, necnon epi­ utique non solummodo habemus ad portae, sed nuno scoporum illius perillustris eccitoi oe in contentione tenq-oris praecipue intra nostra moenia habemus. Uni­ secuta inter Pium VII et Napoleone™ I sacrificia, cuique enim in comporto eet qua vi, quo impetu, quo humilitatem, obedientiam admirantes nostris voti * satanico furori· in occlwiasiica immo etiam in civili unanimiter affirmemus. Nam sicut illi suorum tem­ societate auctoritatis cuiuslibet fundamentum op­ porum necessitates penitus cognoscent™ illud abnegapugnetur. et contra ipsum neoterici omnes debaccharii tionis exemplum orbi uni'cuso dederunt: ita ipsum sensissent omnes si nosIris hisce diebus vixissent, et summi pontificis inerrantiam non minus tolurabikm». i tinfum ed. Vatie. 415 Λ. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 416 *dH ecclesia * bono congruentem immo utilissimam A mmc etc., eminentussimus pnmus praeses patribus dixissent. Hoc jiacto pastoribus cum gregibus suis in annuntiavit iudices excusationum euo munere functos ventato et in cliaritate amico foedere coniunctis, regio relationem quamdam ad praesidium transmisisse, illa sicut thesauris et virtute castoras omnes nationes quam iussit ex ambone eubsecreUtrium perlegere. Re­ praecellit; ita obedientia, devotione, affectu erga hano latio autem sequens eet: „Eminentissimi praecides, eminentissimi ct re­ apastolicam Petri sedem magis magisque coni unctam verendissimi patres, aliquot concilii patres gravibus h? esse ostendet. Ego non pertimesco neque rebel­ lione, neque turbas, neque populos, neque reges, de causis veniam a concilio discedendi petierunt, neque Garibaldium, nequo Luciferum timeo; sed scilicet: Io Ignatius Philippus H arcua patriarcha valde ürneo dissensiones inter episcopos: /dipsum Antiochiae Syrorum, ob diuturnum graviaaimumque dicamus omnes et non tini mter nac schismata morbum modo aliquantisper relaxatum, Ha ut nunc Dicamus igitur cum Bossueto: ,,Abeat declaratio proficisci valeat; 2° loannea Elliot Bet-etmo epi­ quo libuerit; maneat inconcussa prisca sententia Pa- scopus syncellus patriarchae Syrorum, qui in aetate ririensium, vetustissimorum temporum ecclesiae galli­ iam provecta aesrivoe caloree sufferre non volet; * cana sententia." Et ηω fraterno amore amplexatos 3· loeephus Matar archiepiscopus Aleppensia ritus repetere non pigeat latiori qnadam significatione et maro ni lici, ob gravissimas oontroveraiav et inimicitias pro temporum nostrorum necessitatibus aurea illa internationales durante eius absentia in dioeveai suo Hieronymi verba ad Damasum papam1: „Ego nullum exortas, et res gravissimi momenti cum gubernio primum, nisi Christum sequens beatitudini tuae, id f ! Othomanico proxime ab ipso tractandas; 4° Fran­ est cathedrae Petri, communione consocior: super ciscas Kerril Amherst episcopus Northantonionsi» in illam petram aedificatam ecclesiam «io. Quicumque Anglia, propter calorem ingravescentem, qui ei extra banc domum agnum comedent., profanus est. Si semper debilitatem maximam et aegritudinem gravem quis in arta Noe non fuerit, peribit regnante diluvio... affert; 5· 1 cannes Zwijsen arcbiepiscopu» episcopus Non novi Vitalem, Mdetium respuo, ignoro Pauli- BoscoducensL in Holland ia; 6* Michad Deinlcin num. Quicumque tecum non colligit, spargit; hoc est, archiepiscopus Bamberger»» in Bavaria; 7° lacobus qui Christi non est, antichristi est... Quamobrem ob­ Jeancard episcopus Ceramensis: hi tres ob graviores testor beatitudinem tuam per crucifixum, mundi aa- eorumdem infirmitates, in provecta eorum aetate et Jutem, per homousion Trinitatem, ut mihi epistolis aestu insueto magis periculosas. Iudices excusationum tuis, sive tacendarum sive dicendarum hypostaseon allegatas discedendi causas satis fundatas atque detur auctoritas. * ’ probatas agnoverunt, atque praedictorum episcopoHaec pro mea sententia vestrae sapientiae iodi­ rum petitionem exaudiendam suasere.” cioque submitto. Huiusmodi relatione perlecta, idem primus prae­ ses rogavit ut qui easdem diaoedendi causas appro­ Hic autem interrupta disceptatio est, et eminen­ barent, et petitam discedendi veniam concedendam tissimi» primus prac«s significavit patribus dlu- indicarent, per actum surgendi manifestarent assen­ etrissimum ac reverendi#imum dominurn Thomani sum suum. Surgentibus autem pene omnibus addidit: Grant episcopum Southwarcensem in Anglia aupre- C ,.Deciaramus allegatas discedendi causas a congre­ mum diem in hac alma urbe obiisse, ipsi usque ani­ gatione generali fuisse admissas.” mam piis eorum suffragiis ac praesertim in missae Deinde subiunxit : sacrificio commendavit ^Reverendissimi patree, continuabitur nunc ge­ Dein proximam congregationem generalem in­ neralis discussio schematis primae constitutionis de dixit insequenti die habendam, dicens: ecclesia Christi” ..Proxima congregatio generalis habebitur cra­ Et continuatione discussioni" indicta, arnbonem stina dio hora octava cum dimidio, in qua continua­ successive ascenderunt episcopus Elphinensi», episco­ bitur discussio propositi «bematis.“ pus Augustae Vindelicorum, episcopus PitUburgenais Poet haec consueto signo1, patres diniisei suntet episcopus Surensis. ORATIO 19. Congregatio generalis sexagesima quarta 1870 iunii 3. reterendi patris dammi Laurentii Gillooly episcopi Elphincnsisi E minen risei mi praesides, eminentiaeimi ac re­ Feria VI die 3 iunii 1870 hora octava cum verendissimi patres. dimidio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae Pauca tantum et brevissime de schemate nostro patriarchal» basilicae, generalis reverendissimorum animadvertam. Et primo liceat mihi assensum meum patrum congregatio habita est; cui interfuerunt D exprimere de omnibus, quae ex hoc ambone dicta eunt quingenti triginta et unus patres, nempe 29 cardi-· de ecclesia nostra Hibernica ab eminentissimo archi­ nales, 6 patriarchae, 9 primates. 84 archiepiscopi, episcopo Dubi i nens i et ab illustrissimis praesulibus 371 episcopi, 4 abbates nullius dioecesi», 12 abbates archiepiscopo Casselienri et episcopo Galviensi. De generale rive praesides congregationum ordinum mo­ dioecesi mihi commissa cum gaudio dico, quod nec nasticorum, usum mitrae habentes, 16 generales et unum catholicum ibi cognosco, qui iam papam invicarii generales; quorum omnium nomina, quae per ’ Argumenta·: .Epwcopus Elphinen·» adhaerere ae dixit assignatores locorum accurate descripta fuerunt, ex­ cardinali Dublinen*!, archiepiscopo Cawcbenri et episcopo Galhibet indiculus patrum »exaçesimse quartae con­ rienii quoad teetimonium eceletiae Hibernenrii circa pontificiam gregationis generalis, qui inter acta concilii asservatur. infallibilitatem. Convenire se cnm archiepiscopo W&»tœonasteReverendus pater dominus Ludovicus Dubreil rienei quod preposita infallibilitatis definitio aeatholids BriUnici regni magie profutura quasi obfutara ut. Schema aibi archiepiscopus A ven i on ensis mi «sam lectam celebravit in omnibus probari, doctrinam du et Scripturae et traditioni Qua abeoluta, et recitata oratione Adsumus Do- conformem eue. De opportunitate definithmii nullam iam fleri « i Car. 1, ia » Ipbt. XXV. lib. 1. « eonrarfo «rw 0«. ed. Vatie.. babenlar Umn ia «xlice Vtrbalhtn mw ascripto. quaestionem posse eum indicio «anetiniml domini nostri discus­ sio haec fuerit introducta. Obiectionea qnae opponuntur, eas ipsu esae quibus Lutheras et Catvinna regiminis potestatem in ecclesia impetebant, et mirari se nonnullos qhetpos easdem nunc obiectioces mas farere et contra infallibiliUlem afferre." 417 418 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA QUARTA 3 iunii 1870 fai libi lem non credat, nec unum inveniendum timeo a obiectiones suas fecerint et serio in hoc sacro concilio qui definitionem infallibilitatie non laetus accipiat proferant? En spectaculum deplorandomi quod Deus Quoad ocatholicoe in imperio Britannico credo, pro misericors a nobis amoveat. Quid, eminentissimi ac indubio habeo cum illustrissimo archiepiscopo West- reverendissimi patres, quid in laicis fiet, quid in clero, monasteriensi, quod definitio infallibilitatis conver­ si interea episcopi sacrae traditionis ecclesiae costodee α iudicio privato subvertantur et conculcentur? sionem eorum magnopere promovebit Clerus noster in Hibernia doctrinam infallibiliDixi, reverendissimi patres. tutis tenuerunt semper ac docuerunt; ot omnino ORATIO erroneum est quod de episcopis nostris ab illustrissimo reverendi patris domini Pancratii Dinkel archiepiscopo Cincinnatone! nuper ex hoc ambone as­ episcòpi Augustae Vindelicorum l. sertum eet» nerapo quod in juramento civili poteetati Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ praestito declarare solebant se papam infallibilem non credere. lurarnentum quod in certis rerum adiunctis rendissimi patrfa. Dum adversa licet laborans valetudine conor ali­ aliqui episcopi ot catholici Hiberniae praestare gene­ bantur, hoc eoIum de pontificia infallibilitate affir­ qua verba de definibilitate infallibilitatis pontificiae mabat; nempe quod non orat dogma fidei catholicae; in medium vestrum proferre, ut saltem episcopali quaeatio numquam erat de fido privata i urant is. lurar meae conscientiae satisfaciam; nihil mihi in animo mentum istud et omnia similia ab aliquot annis prop­ eet, nisi breve examen illius argumentationis, quae ter resistentiam nostram a parlamento abolita sunt. B pro definienda pontificia infallibilitate ex sacris Scrip­ Quod ad millionoe Hibernorum pertinet, qui in turis adduci solet. Antequam vero rem ipsam aggre­ Anglia, Scotia, Australia et America ecclesias catho­ diar, meum esse iudico ad illa verba paucis respondere, licas principaliter constituant, non dubito quin omnes quae nuperrime unum ex veneratisaimis Deputatio­ ex avita traditione papam infallibilem credant, et cum ns patribus, venerandum episcopum Ratisbonensem, clero et fidelibus patriae suae huius veritatis defini­ ex hoc ambone enuntiantem audistis. Ble enim in tionem laetissime accipient. meam ipsius dioecesim Augustanam singulari modo Do malis, quae ex definitione eventura timentur respiciens, asseruit doctrinam et fidem circa summi praesertim in Austria, Germania, Helvetia et Gallia, pontificis infallibilitatem in Bavaria saltem in qua­ multa in sensu diverso immo et contrario dicta sunt a tuor ipsius conditis dioecesibus ex antiquissimis tem­ plunmis illustrissimis oratonbus. Hi omnes ex sin­ poribus continuam et constantem. Magnopere, reve­ cera convictione sine dubio loquuti sunt, sed tamen rendissimi patres, dolco quod cogar huic assertioni certitudine, ut patet, de istis futuris loqui non pote­ in medio vestrum contradicere. Reverendissimus pater minime ea probasse mihi rant; et si ex solis illorum sententiis de opportunitate videtur, quae probare voluit; siquidem pro fulcienda definitionis iudicore oporteret, fateor quod dubius om­ nino haererem. Ex quo autem summus pontifex, qui sua assertione aliquos locoe allegavit ex operibus sex est caput concilii, et ad quem ex officio pertinet auctorum doctissimorum, qui in Bavaria et partim rationem habere et iudicium ferre de bonis et malis, in mea ipsius dioecesi publice docebant: quorum quao sive ex definitione sive ex definitionis omis­ C primus Albertus Magnus ex saeculo ΧΠΙ, deinde sione futura sunt, ex quo decrevit quaestionem do beatus Conisi us et Layman ex saeculo XVI, tum duo infallibilitate ad concilium admittere, statim cessavit canonistas Reiffenstuel et Schmolzgruebcr ex sae­ incertitude et haesitantia mea; et nunc credo firmiter culo XVIII, denique ipse praepositus capituli mei quod per Dei providentiam et per episcoporum inter Allioli, qui nunc adhuo in vivis est. Ut locoe citatos se et cum sancta sede unionem definitio fiat pro ipsos silentio praetermittam, quid sequitur exinde? maiori Dei gloria et pro maiori ecclesiae pace et in­ quod ex rex continuis saeculis afferuntur rex auctores, cremento. Definitionem infallibilitatis non solum op­ qui, ut ex operibus eorum desumitur, doctrinam de portunam, sed in praesentibus rerum adiunctis ne­ infallibilitate pontificia propugnant. Inquirendum cessariam duco et propter rationes iam ab aliis ora­ fuit potius, ut mihi saltem videtur, illud quod per saeculorum decursum a singulis episcopalium sedium toribus luculenter expositas. Doctrinam in quatuor schematis capitibus propo­ praesulibus constanter et continuo circa quaestionem sitam probo omnino et teneo, utpote sacris Scripturis noe tram tenebatur; inquirendum fuit potius quid in indubie fundatam «t sacra ecclesiae traditione et usu scholarum decursu theologiae studiosi docebantur, in omni saeculo probatam ; et vehementer desidero, quidque per parochos fideles. Ast ut ex variis theo­ ut haec doctrina statu periculoso liberae opinionis logicarum institutionum libris, qui decurrentibus in quam proxime eripiatur. Difficultates quae contra 1 Argumentum: .Episcopus AngusUe Vindelicorum non­ hanc doctrinan! afferuntur iomdudum α probatissi­ nulla in primis animadvertit circa ea quae ab episcopo Ratismis catholicis scriptoribus et multotiee in hoc ipsa P bonenai dicta fuerant, quem ait assumptum suum non satis aula solutae sunt; et si quibusdam patribus non satis probarte. Ad rem vero deveniens infallibilitatis defensores non solutae videntur, illud evenit meo saltem iudicio ex eatis attendere observavit ea quaa in Scripturis occurrunt pro infallibilitate universi magisterii; immo et exemplum ait occur­ criticismo acatholico, quem illi patres adhibuerunt in rere in Scripturis de moda indicandi in rebus Mei. et iudicium sensu Scripturarum et documentorum ecclesiasticorum hoc non per unum Petrum, sed per ipsum cum ceteris apostolis decernendo contra sensum et traditionem ecclesiae, factum proponitur in verbis .visum est Spiritui sancto et nobis*. scripturas et documenta theologica ad opiniones suas Infallibilitatis defensores ex Scripturae testimoniis quae pro­ ferunt non nisi indirecta argumenta desumuut et quidem non flectere cenantes sicut faciunt protestantes. Omnes adeo efficacia ut quamlibet exceptionem excludant Unde con­ obiectiones, quos in hoc concilio audivimus aut legi­ cluait Io potuiase Christum infallibilitatis praerogativam aut mus, eae ipsae sunt, ut bene notavit illustrissimus in supremo ecclesiae capite aut in universo magisteria collo­ archiepiscopus Baltimorensis, quae α Luthero et Cal­ care; 2° constare ex Scripturis eamdem infallibilitatis prae­ rogativam directe et immediate universo magisterio tributam vino et eorum asseclis contra primatum Petri iam esse; 8° constare ex Scripturis supremum ecclesiae caput in de­ milliee allatae sunt et toties profligatae; et si vim finiendis fidei rebus potio rea habere partea 4· Xcu colligi ex aliquam habent contra primatum magisterii, eamdem Scripturis infallibilitatis praerogativam ita pontifia inhaerere ut fp.«e ex se et absolute indicare in fallibili ter posali fi» SI habent fere omnes contra primatum regiminis. soli capiti infallibilitas competeret, ea quae file catholica de Quis igitur non doleat quod episcopi, qui sunt unitate magisterii creduntur necessario cenarmi et magisterii doctores, iudices et defensores doctrinae Christi, istas infallibilitas non propria sed mutuata CSMl* COMOIU 0ΚΝΚΒΛ1» TOMUS L1I. 87 419 A. SESSIONES POBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 420 Germania saeculis edebantur, patet: theologiae atu- A esse interpretanda, ut altera aliena non elidantur nec diari eemper docebantur quaestionem de infallibili­ leventur. Quidnam igitur de universi magisterii ccclotate summi pontificis ex cathedra loquentia contro­ siastici infallibilitate ex sacria Scripturis patet? Respondeo sacram Scripturam continere lucidis­ verti, ideoque lingulis relinqui aut hanc aut illam sequi opinionem. Fideles nostri ipsi per tria saecula sima effata dirmi nostri Salvatoris, ex quibus directo imbuebantur ad nonnam pani catechismi a beato et immediate cognoscitur, quomodo de infallibilitate Canisio editi ; at in isto parvo catechismo nil de quae­ magisterii a sanctissimo ecclesiae fundatore fuerit stione nostra legimas. Unde igitur circa hanc quae- provisum. Huc spectant praeprimis illa sanctissima itionem constans et continua doctrina de infallibilitate verba, quae Salvator noater lesus Christus discourus lummi pontificis in clero et fidelibus Bavariae pro­ ex hoc mundo ad discipulos suoi dirigens, illis Spiri­ gigni potuerit, ego pro mea imbecillitale omnino non tum sanctum Panic Ii tum, spiritum veritatis promit­ tit, declarans1: /Ile tx *j docebit umnia et suggeret intelligo. Reverendi«imus praesul suo argumento adiunxit vobis omnia, quaecumque durerò vobis; ille testimo­ se de certitudine assertionis suae propria experientia nium perhibebit de me·; docebit cui omnan tri­ ease edoctum. Quod ad meam diorereim pertinet, *ane tatemele,·, Earademque promissionem Iam * Christ uà reverendissimus pater ibi per aliquod tempori * spatium iteravit post resurrectionem suam iisdem suis ajx> paroeciae cuidam praefuit. Nescio an illi occasio data slolia, cum awemun» in caelum solemnissimam ij is * fuerit seso quoad fidem totius istius dioeceeeos satis muemoeni illam impertit, qua fungi debebant : * Data raperque informandi, huius dioeoesec * quae 847 B est mihi omnis potestà * in caelo et in terra, euntes paroeciis et amplius 1500 sacerdotibus complectitur. docete... servare omn>a, quaecumque mandari robis: Egomet ipse licet semper infirmus, sum per et em ego vobiecum sum usque ad consummat loncm duodecim fere annos episcopus huius amplioimae saeculi ; vel ut apud euangelistam Lucam legimus5: vineae, in qua cum catholicis magnus protestantium Vor testes tritu horum quae diari vobis. Et ego mitto numerus, nec non ipsius darwinismi asseclae cohabi- promissum Patris mei m rw. loi autem sedete in * tant An per hoc tempus assiduus vigil et fideli» ter- civiiate quoadusque mduamin» virtute er alto. Ex vus fuerim, ego nescio, Deus icit ; at testari possum his aliisque quos praetermitto Scripturae locis clarisclericos fideleeque mihi concreditos credere infallibili- sime apparet, universo apostolorum eorumque suctatem magisterii in ecclesia positi, nec non pleno et eeworum coetui in exercendo divino magisterio integerrimo obsequio redi apostolica * et summo pon­ MBMtantiam sancti Spiritus ad revelatam veritatem tifici «re addictos: ast illos etiam credere parti­ immaculate comenrandom a Iesu Christo fuisse pro­ cularem infallibilitatem summi pontificis, ego pro missam, et reopre per effusionem sancti Spiritus mea conscientia, reverendiwimi domini, testari ne­ impertitam. queo. Scio autem permultos ex dorios meis eodemQuoeri’.ur porro quomodo res se haberet, in quan­ que melioris et optimae notae, quorum opinionem tum ri dei icet ex sacra Scriptura cognosci potest, circa cognoscendi occasionem habui, opinioni infalhbili- exercitium Laius magisterii quando agitur de diiuditatis tamquam absolutae et independent!! nequaquam candis controverts circa fidem et mores. Unus tanadhaerere. Haec pauca quoad testimonium meum 1C tummedo ca *us in sacra Scriptura refertur, ex quo sufficiant. modus procedendi in htiiosmodi causis cognomi licet. Quod ad meam ipsius opinionem « fidem attinet, Cum enim, ut in Actis apostolorum * legitur, seditio semper ex piarti bus statam illorum, qui infallibilem facta esset Antiochiae, propter quod descendentes de auctoritatem pontificis ex cathedra loquentia affir­ ludaea fratres docuerant: Quia nisi circumcidamini mant, et propugnant; numquam autem pro iuris secundum morem Moysi, non potestis salvari: ascen­ eludi is theologicis, et pro mea scientia cx sacris fonti­ derunt Paulus et Barnabas in lerusalem super hoc bus divinae doctrinae mihi potueram persuadere, hanc quaestione: Convenerunt apostoli et seniores ridere infallibilitatem owe personalem atque absolutam, reu de verbo hoc. Mngnn facta est conquisitio; Petrus independentem. Nane ad rem. primus sententiam suam exposuit, deinde lacobus Merito quaeritur praeprimis utrum thesis exa­ quid iudicabal enuntiavit, adiiciens unam tantum­ mini nostro submissa in sacris Scripturis ita fundata modo proh i biti onera, quae fidelibus esset imponenda. nL ut Romani pontificis infallibilitas tamquam veri­ Quo facto, illud quod decretum fuerat, scriptum est tas divinitus revelata declarari et de fide catholica ad eos qui Antiochiae, Syriaect Ciliciae erant, fratres credenda proponi possit. Equidem laudare non pos­ his expresáis verbis: Apostoli et seniores fratres... sum, quod defensores infallibilitalis pontificiae in placuit nobis coUcdis in unum ... Visum est Spiritui tractatibus suis saepissime omittunt praeprimis in illa sancto et nobis. Patet igitur ex boc uno sacrae Scrip­ reflectare argumenta, quae pro infallibilitate universi turae loco, quaestionem Antiochenam decisioni non magisterii cx sacra Scriptura suppeditantur, vel etiam D unius Petri, red eius et caeterorura qui aderant apoin eas propositiones theologicas, quae circa infalli- stolonim iudicio et definitioni fuiseo trabmiasaui; bilitatem iam prostant tamquam fide catholica itemque hanc decisionem factam «re praevia con­ credendae. quisitione. Patet porro apoetoloe in unum cum capite Verum enimvero nihil magis «t necessarium or­ collectos decretum suum emisisse tamquam omnium dinique in recitato investiganda magis conreutancum consensione. Spiritu sancto abritent e, factum, nou obquam, prout doctissimus Canus episcopus Coiiariensis stanto praerogativa principi ipsorum a Domino tra­ ait, ut a notioribus ad ea quae minus sunt nota profi- dita, neque obelante eo quod etiam Petro circa evanciicamur. Quare in consensu cum isto doc-lueimo gelium in gentibus praedicandum particularis α auctore, necnon cum auctore libelli duobus circa men­ Domino iam foeta fuerat revelatio. Ast, ut brevissime dicam, haec quae modo exposui, sibus abhinc ad defendendam pontificiam infallibililatem editi et intitolati : De Romani pontificis supre­ ma docendi potestate disputatiol, affirmo haud dubio t Io. XVI. ·Λ. • lb. XV. M. ea quae Petro et qnao apostolis universi· dicta sunt ita * Asciar femus npwnli evt pater KlenUjra B.T. Prodiit KMpoli, tyyi· Viarralil MaaML sani» 187u. it» Η·. M p. > Ik xvn, u. » Maith. XXVIII. IB-ltt. » LtK. XXIV. 48-W. • I 'P- XV. l-TJ. 421 422 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA QUARTA 8 iunii 1870 adeo certa unni, ut sufficiat allegaro solummodo eas A fide ecclesiam, nequaquam saltem potestas absoluta propositiones, quae, quin umquam speciali et soloruni eeu independent nominari et esse potest, Aat relinquamus metaphoram, apoetolica sedes et mudo definitae fuerint, incontestabili fido catholica creduntur, et in omnibus dogmaticarum institutionum Romanus pontifex in universum orbem tenet prima­ libris unanimiter traduntur. Hac propositiones sunt tum; ipse est totius ecclesiae caput, et omnium Chri­ sequente·: Io ecclesiae inerrantia cx Christi institu­ stianorum doctor existiL Quare Romanus pontifex tione consist it in ccclcsiso docentis infallibilitate ; divina institutione positus est tamquam supremus 2° ecclesia catholica docens est iudex con trovera i arum custos depositi fidei servandi, definiendi ; et in fide infallibilis a Christo institutus; 3° episcopi iure di­ sonanda, definienda, explicanda principalem obtinet vino causas fidei indicant; 4° ecclesia per orbem locum, ita ut nulla veritas catholica cogitari possit, dispersa in rebus fidei et morum infallibili oat; nisi in unione cum fundamentali ecclesiae petrtf, nec β· ecclesia docens in concilio generali congregata est quidquam definitum aut damnatum in universo orbo cogitari queat, nisi definitum aut reiectum fuerit a iudex fidei infallibili . * Transeamus igitur ad examinanda ca argumenta, Petro. Hoco est illo, ut mihi videtur, principalitas quan ail probandam summi ponGfiaia infallibilitatem cathedrae vel ecclesiae Romanae, quam praedicant cx sacris Scripturi * hauriuntur, lutar illos tros Scrip­ antiquissimi ecclesiae patres docentes: cathedra Petri turae locos, cx qui bu * defemores pontificiae infal- praebet fidei certitudinem1; ad hanc ecclesiam prop­ * libililati argumentationem suam desumunt, procul ter potiorem principalitatem necease eet omnem con­ dubio illo qui apud Matthaeum legitur, primum tenet fi venire ecclesiam, hoc est, eoe qui sunt undique fideles, locum: quare primum do illis verbis: Tu c* Petrus. in qua semper ab his, qui eunt undique, conservata est EsL extra omnem controversiam Christum hisce . ea, quao ab apostolis eat traditio’. Haec mihi videtur verbis Petro cl succofaoribus eius illum regiminis, conclusio ex textu nostro eminenti necessario deri­ jurisdiction is et magisterii principatum, quem prima­ vando. At illud, Christum in constituendo Petro tam­ tum vocamus, promissorio modo tradidisse. Verum quam fundamento ecclesiae rem ita disposuisse, ut quid ex hisce verbis eruitur circa infallibilitatis prae- circa res fidei et morum illi tamquam primo ab­ rogarivnm, quam simul cum primatu Petro eiusque solutam potestatem definiendi tradiderit, ex textu successoribus traditam ose affirmant? Directe et im­ nastro necessario consequi mihi non videtur. mediate in verbis textus nostri circa Itane praerogati­ Transeamus ad breviter examinandum alterum vam quidem nihil exprimitur; via autem indirecta Scripturae textum, nempe illum Ioannis: Patee ove * et mediata scilicet per modium ratiocinationis defen­ mea * etc. Hicce textus eat etiam locus eminens, qui ad sores infallibilitatis assertionem suam ex hoc textu probandam praerogativam primatus merito allegatur. derivant Dicunt enim: si per Petrum firma adversus His enim praeclarissimis verbis Christus Petro et suc­ portas inferi ecclesia consistí, Petro data sit neceese cessoribus suis illum reapse tradidit principatum, est potestas in vera fide eam servandi; ecquae vero quem ipee verbis apud Matthaeum promissorio tan­ olia est haec potadas, nisi potestas definiendi, quae­ tum modo contulerat. Cum vero hoc textu Ioannis nam fides ab universa ecclesia tenenda eit? Nisi in nihil aliud exprimatur, nisi quod iam in verbis proPetro huius potestatis usus omni periculo errandi C missori ia diserra solummodo utrinquo metaphora convacet; neque potestas apta est ad ecclesiam in vera tinetur, mild licebit ad exemplar Ballerini aliorumque fido servandam, neque ecclesia, cui perennitas pro­ theologorum identitatem ponderis huius textus cum missa est, obligari potuit od eius decretis se subiicien- gravitate illius apud Matthaeum tantummodo com­ dum. Ergo etc. Haec est argumentationis eubstanria, memorare; devenirem enim, fuse illum textum quao quamvis α diversis quidem quoad formam varie­ examinando, ad eumdem conclusionem, quam ex textu primo eminenti derivandam existimavi. tur, apud omnes eadem remanet. Tertius donique sacrae Scripturae locus, ex quo inQuid vero de hac orgumentaUone dicendum, re­ verendissimi. patres? Mihi videtur hac argumen­ fallibililas summi pontificis derivatur, est illo qui tatione plus ex textu nostro probari vello, quam reapse legitur Lucae: Simon Simon.... Ego autem rogavi inde probari poseiL Omnino certum est in textu ρτυ te etc. Defensores infallibilitatis ex hoc textu ita nostro enuntiari firmitatem fundamenti ecclesiae concludunt: leans rogat pro uno Petro ut fid» eius oiusque perennitatem; itemque omnino certum «t numquam deficiat, siinulque fratres suoe confirmet. extra hoc insigne fundamentum ecclesiam haberi bon Oratio Christi pro Petro est omnino efficax ; ergo Pe­ posse. Porro cum quodvis fundamentum sustinere trus in successoribus suis est infallibilis. Praeprimis debeat aedificium super illud excitatum, etiam ab illa mihi videtur α patribus antiquissimi temporis huic petra, quae est fundamentum ecclesiae, servari debet textui saltem illud argumentationis pondus non esse ecclesia, ccclcsiaequo fides. Concedo igitur Petro tam­ attributum, quod illis duobus textibus, qui iam pruaquam fundamento ecclesiae datam esse potestatem in D cesserunt. Sunt quidem Theophylaetus, Ambrosius, vora fido ecclesiam servandi ; nequo minus concedo Cy ri Ilus, qui textum nostrum ad magisterium summi hanc illimitatam potesjatcm consistere in definiendo- pontificis referunt. Aet praeter hos patres sunt ipsi quaenam fides * ab ecclesia tenenda sit: quisnam im­ summi pontifices, qui saepe saepius hunc textum Petri probabit has assertion»? successoribus applicarunt, in quibus Gelasius, Pela­ Ast aliter so ree habet ai dicitur pot»(alem illam, gius, Hadrianus, Agatho, Leo. do qua loquimur, nimirum definiendi quaonam fides Hac praemissu animadversione, meam sententiam ab ecclesia tenenda sit, in uno Petro tamquam fun­ profero. Nomo potest respectu contextus verborum damento ecclesiae residere. Haec conclusio ex textu negare, I»um verbis illis, de quibus loquimur, usum nostro nequaquam neeeesario consequi videtur. Iam si esse, ut Petrum admoneret praepriruis illius gravis­ metaphoram verborum perecquirnur, qua Petri prima­ simae lentat ionie, in quam proxime sequenti nocte tus in textu noetro enuntiatur, dicere cogimur: quem­ fides eius traheretur. At non minus certum mihi vide­ admodum cuiusquo aedificii soliditas praeprimis a tur, quod lesus asserens se rogaturum »se pro Petro soliditate fundamenti pendet, sed etiam aimul a firma ut eius fidee non deficeret, hoc assereret simul propcohaeeione fundamenU cum columnis aedificii earum- terea quod eum tamquam petram iam elegerat, super que soliditate; ita quoque ea potestas, quae Petro 1 S. Petras Chrysolôgas ep. ad EutycbeUm. tamquam fundamento in»t ad conservandam in vera ’ 8. Irenaens adr. baeresei lib. III, e*p 111. 87· 423 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 424 quam aedificaturus esset suam ecclesiam. Ergo verba A prie supplicatur, tamquam aliorum status certior sit rogavi pro te etiam Petro merito aptantur tamquam futurus, si mens principia victa non fuerit." Itaque electo capiti ecclesiae, nec non successoribus eius, in quantumvis Petrus, ri tentationis in illa tristissima principatu ecclesiae. Quisnam enim dubitabit leeum nocte perturbatus, in confessione fidei vacillabat; Christum cum oratione eut Petro, in successoribus cura tamen Domini lesu Christi factum est ut fidem semper rivo, non minus praesto esse, quam ei praesto ipsam non amitteret, fidee eius non extingueretur, fuit in illa gravissimae tentationis nocte? Quare om­ mens principis non vinceretur. Et ai textum nostrum nino iustum existimo textum nostrum etiam respectu ad successores eius applicamus, eamdeni, quae ad Petrum ex oratione Chrivti manavit constantis firmae­ ad primatum Petri et successorum eius interpretari. In enucleando sensu huius textus, liceat mihi, re­ que fidei mensura, in successores eius promanasse con­ verendissimi potree, specialiter reflectere in illam fidamus necesso « *to, et qua de causa hoc facere volebat? Ad bus operibus hoc manifestarunt Sed amor quo prose­ itanda^ nempe funestissimas consequentiae quas ipse quimur vicarium Christi non eat caecus; periculum praevidit ori tura» esee ex definitione explicita et magnum contra ecclesiam sponsam Christi et contra formali Romani pontificis infallibilitatis. Nani dicit ipsum caput eius visibile praevidemus, ct illud evitare D clarus ille praesul: lrFormalis infallibilitatis Romani volumus. Ista ratio est, quare fere omnes nostrae pontificis definitio cum vi sua ad omnia etiam retroacta regionis antistites ri non contra doctrinam infallibili- saecula protenderetur, facile univeraum histonae ec­ tatis, certe contra illius opportunitatem fere omnes clesiastica© campam totumque bullarium theologorum eiuadem mentis erimus. Patres concilii Variami per­ cavillationibus et haereticorum itupionimque ad\erpendero debent quaenam bona el quaenam mala ex sus Romanos pontifiom criminationibus, iam fere definitione derivare ponent in universo mundo. Haec sopitis, aperiret** Haec eunt verba reveremliHsiuii definitio profutura erit pro regionibus catholicis, sed archiepiscopi Baltiiuureiisis in suo opusculo 1 in sche­ hae region» non eunt tota ecclesia; magna pan * et ma de Romani pontificia infallibilitate, et haec verba forean maior pars ecclesiae componitur regionibus, confirmant quaecumque dixi de malis nobis imminen­ quae mixtae eunt plus minusve cum protestantismo. tibus α proposita definitione. Numquam in tota ecclesiae historia maior fuit Maior pars episcoporum Viarum regionum, qui sunt veri indico in saia dioecesibus, pro certo tenet hanc opportunitas definiendi infallibilitatemRomani ponti­ *et ad errnreecontra definitionem positam e* c non pro bono ecclesiarum ficis, ri haec infallibili!os apia fuieccleriam de medio tolleudoa, quam in cpx ha concilii •ibi commiwearum. Sed sropus meus c*t loqui tantummodo de hoc t CL t IJ. Wn anUephcnpl H*UImpenna regione, in qua positus sum episcopo *, et confidro’·^ de IhiclbbiliUV! lV>œsni pentitici*. 439 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA QUARTA 3 iunii 1870 430 Tridentini. Nutn tunc tempux odíutn contra Romanos A infallibilitate Romani pontificis ex cathedra loquontis. pontifices ct curiam Romanum quamvis falsissimo ex­ Omnes patres sacri concilii Vaticani profitentur eamcitavit reformatore * contra ipsam ecclesiam debellaro; dem venerationem, eamdem obedientiam, eamdem tuno tempus propitium erat Romanum pontificem ex­ devotionem erga sanctam sedem ; sed non omnes tollere, eum omnibus privilegiis praemunire, et prae­ eodem sensu afficiuntur circa infallibilitatem ponti­ cipue privilegio infallibility ia. Quare concilium Tri- ficiam. Definitionem huius infallibilitatis alii putant dontinum hoc non fecit? Non invenio nisi duas esse possibilem, opportunam, immo necessariam; exi­ ratione-, vel quia tridentini patres non putaverunt stimant alii hanc definitionem, pro nostris tempori­ hanc definitionem opportunam asc, vel quia infalli­ bus periculosissimam, non habere sufficiens motivam * bilità Romani ponti ficis multis difficultatibus cir­ in Scriptura sacra, in traditione, ct idcirco nullo modo cumdata cmL Eaedem ergo rationes quao validae eam ad dignitatem dogmatis fidei divinae et catholi­ fuerunt pm concilio Tridentino pro non conficiendo cae evehi potse. hoc dogmate, etiam pro nobis validae osao debent. Adsunt in venerabili coetu nostro conciliari dissen­ Rea cum ita sint, venerabiles patras, enixe precor siones maximi momenti, quae vocari possunt aliae ut haec definitio, prout in nchernato habetur, non fiat, practico *.· et aliae dogmaticae. Dissensiones praelieae quia non puto eam pro bono universali totius eccle­ versantur circa opportunitatem definitionis, quae pro­ siae; et verba venerabilis episcopi Divionensis tam ponitur; dissensiones dogmaticae attingunt ad eius plena amoris ct eloquentiae dicta non tam in auribus possibilitatem theologicam et veritatem. Omnia quae quam in corde meo sunt. Praeclarus ille vir cum eam- B seso referunt ad quaestionem practicara, id est, ad dem expostulationem fecisnet, quam ego nunc facio, quaestionem opportunitatis omittam, quia de ea re posuit coram oculis concilii Vaticani exemplum iam multa praeclare et fortiter dicta sunt ab oratori­ sapientiae et benignitatis concilii Tridentini, decli­ bus, qui hunc umbonem ascenderunt, et multa forsan nantis definirò ut de fido immaculatam conceptionem adhuo dicentur. Quaestionem dogmaticam solam beatae Mariae virginis, eo quod familia religiosorum tractare intendo, et cum ad hanc tractationem per sancti Dominici, qui per multum temporis spatium amorem veritatis et pacis unice impellar (Deus testis illud dogma impugnaverant, illam gratiam enixo ex­ eet), spero quod vestram benevolentiam mihi non postulavit denegabitis. Eminentissimi ac reverendissimi patres, Iam non, ominentisairni ac reverendissimi patres, supportate me implentem coram Deo ct Christo eius, in nomine unius familiae religioeao peto a concilio coram ecclesia officium episcopale, quale meae con­ Vaticano ut dogma de infallibilitate Romani pontifi­ scientiae innotescit. cis, prout in schemate habetur, non definiatur; sed Ad sedandos animorum motus, ad reconciliandas hoc peto in nomino quorumdam eniinentusimorum opiniones, quae inter se primo aspectu pugnare viden­ sanctae Romanae ecclesiae cardinalium, hoc peto in tur, nihil utilius quam clara et praecisa expositio doc­ nomino plurimorum praelatorum, qui repraesentant trinarum oppooitarura. Mihi liceat ergo adumbrare, magnam et forsan maiorem (po/res reclamant) eccle­ quam fidelissime potero, ideam doctrinarum, quae siae partem, hoc peto in nomine nostrae Aniericae sacrosanctum concilium scindere videntur. ecclesiae, in nomine neophytorum nostrorum, qui ad- C Doctrina affirmans infallibilitatem pontificis ex huo lacte indigent od vitam catholicam sustentandam, cathedra docentis continetur in schemate examini in nomine millionum protestantium bene dispoeito- patrum subiecto, quod habetis in manibus; et decla­ rum, qui requiem quaerunt in sinu ecclesiae catholicae, ratur Romanum pontificem supremo omnium Chri­ et hanc requiem invenient, nisi forsan alienati sint, stianorum doctoris munere fungentem et pro aposto­ lica sua auctoritate definientem, quid in rebus fidei repulsi sint occasione huius definitionis. Accipite, reverendissimi patres, ea quae dixi et morum ab universa ecclesia tamquam de fide tenendum vel tamquam fidei contionum reiiciendum eadem veritate et sinceritate qua protuli. sit, errare non poase. Quamvis dicatur post haec verba, ORATIO quod haec infallibilitos eadem sit sive spectetur in reverendi patris damini H enría Moret Romano pontifice tamquam capito ecclesiae, sive in episcopi Surensis . * universa ecclesia docente cum capite; tamen auctores Eminentissimi praesides, eminentissimi ot reve­ schematis nullo modo admittunt ut necessarium ad effornianda decreta et iudicio summi pontificis con­ rendissimi patres. Prae oculis habemus spectaculum consideratione cursum fratrum suorum episcoporum catholicorum, dignissimum ot instructione plenissimum. Quaestiones sive hic consensus sit antecedens sive consequens vel gravissimae proponuntur de primatu eiusque dotibus, concomitans. In sensu schematis summus pontifex cum et petitur a concilio Vaticano definitio dogmatica de indicat et decernit de fide et moribus pro ecclesia uni1 Argumentum: .EpLcopns Surensis dissenlionea quae in gravissimi hac quaestione occurrant alias practicas esse seu quae opportunitatem definitionis respiciunt, alias vero dog­ maticas quae possibilitatem theologicam definitionis seu rei veri­ tatem. Non de quaestione practica sed de dogmatica loqui *e velle. Agi de infallibilitate separata, absoluto, * personali. Non paucos ex patribus ei repugnare, su aeque sententiae argu­ menta variis modis nota omnibus fecisse. Antead is temporibus errores ante concilia ortos esae, veritatem autem In conciliis definitam. Nullum errorem ante Vaticanum concilium in re bac extitiMO, sed in ipso concilio in duas partes dividi patres, nempe in maioritatem et minoritatem visi sunt. Hic autem minoritatis argumenta exponere aggres/us est, et ait non esse infoltii ititatem quae negatur, sed ease infalhbilUatem omni­ modam d eeparatam: dici necessarium esse consensam epi­ scoporum ut pontificia decreta vim habeant imponendi assen­ sum et ad hoc reduci formulam a Antonini Sententiam minoritatis evinci argumentis, sive directis sive indirectis, tum ex scriptura tum ex traditione tum ex conciliorum actis. Argumenta rero maloritatis incondudentia esse, monar­ chiam absolutam introduci in ecclesia, mutationem fieri in symbolo ut dici iam nequeat ,credo ecclesiam , * sed dicen­ dum sit .credo papam : * et quaerentibus cur haec mutatio facta rit respondendum esse, mysterium fidei hoc ease. Inde apparere in qualem abyssum pertrahimur, et iu quem nobiseum pertrahitur ecclesia Christi Hic autem multi conqueri visi sunt, et unus alta voce dixit iniuriovum hoc esse maioritati. Praesides insuper interrogavit orator, num animnm haberent dlsenarioni finem imponere et venire ad suffragia. Atqui id fieri non posse dixit, cum non satis clara et eliquata rit quaestio. Nimis praecipitanter hanc introductam esae, et sine ordine logico pertractatam. Fieri haec non potuisae dixit, et quae­ sivit quid rit concilium, quae eius natura et origo, qualis eius iurisdictio, quae iura et quo usque se extendant. Haec omnia expendi et determinari opns e»4 et nihil horam huc usque facium esae. (Novum murmur inter patres auditum est dum haec diceret.) Peti a condilo definitionem infallibilitatis, et boc Ipso maioritatem declarare concilium superius esse ponti­ fice, cum definiens definito rit maior. * miíhtntnr utpete ccifcm fere ac « teri .) * 431 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 432 versali «t eoius; ¿olas iudicat, solus decernit. Ergo λ qui fidem et unitatem labefactare conabantur. Aniquidquid dicatur ad demulcendas men tee, ad con- marum sarcire damna, errantes ad vuun veritatis recilianda opposita, cum in verbis affirmatur infallihili- ducere, mores componere, legos salutar» statuero boo tatem pontificiam non esse separatam, haec affirmatio fuit opus conciliorum. In hisce conciliis superbi errorum auctores et eorum a«cvlae victi fuerunt. est in verbis magis quam in rebus. Haec infallibilitas existit «parata cum summus Sed brevissimo tempero post aperturam concilii veritae pontifex seorsum et «paratim ab episcopis iudicat elucebat, condemnabantur errores, pairee una voco et decernit : qui «pararim iudicat, habet indicaturam proclamabant antiquam et immutabilem fidoru. «paratam. Huic «parationi non obstabit, quod epi­ Quoad concilium Vaticanum nihil panie invenietis. Ante convocationem concilii omnia in paco dege­ scopi in hoc systemate debeant «qui summum ponti­ ficem; sequuntur obedientes et non indicante *. Ergo bant et numquam fuit strictius et firmius vinculum, pontifex solus judicabit, «pararim ab episcopis judi­ quo devinciuntur membra capiti, episcopi supremo cabit: evidens eet, quod haec judiciorum pontificalium parton. In hac pacatissima concordia fratrum exurgit de facto particulari, quod revocaro non noccsse puto, infallibilitas est infallibilitas «parata. Sed est quoque absoluta. Absoluto opponitur exurgit quaestio de definienda a concilio in folli bilicondi donato m ; ut non ait absolutum, debet ease con- tate Romani pontificis. Aliqui reverendissimi epi­ ditionatum. Ubi est, qualis eet conditio imposita scopi suam opinionem patefaciendi officium habere pontifici decernenti de fide et moribus pro ecclesia? crediderunt. Sed ante concilium nullus poterat prae­ In hoc arcalo nulla invenitur conditio. Ergo infalli- B videre et dicere qualis esset sensu», qualis esset agvndi *, lolita quam docet schema propositum, eet infalli­ ratio concilii circa hanc gravi «imam et difficillimam bilius absoluta. quaestionem; et tamen, occasione dato, statini pro­ Sed est pariter et essentialiter penooalis, nuDo dierant spontanee et cum magna unanimitate et con­ alio ex hominibus necessario concurrente ad actum stantia farta de quibus memini, id est postulata, ob­ pontificalem, nullo necessario pontifici adstipulante, servationes, scripta, oratione» contra definitionem pro­ nullo auxilium illi necessario praestante. Aetna pon­ posi tam. tificalis omnino et solummodo pendet a voluntate Hic ergo, eminentissimi et reverendissimi pairee, pontifias; et cum in voluntate sit praecipue persona, in hoc sanctissimo templo, hic iuxta confessionem infallibilius pontificia est pure et «impliciter per­ beati Petn principis apostolorum, sub illa «plendensonalis. Concludere ergo licitum eat, quod idea in­ tiarima corona, quae in aere attollit ct semper pro­ fall ibilitatis pontificiae perita in schemate, eat idea clamai voces Christi: Tu a Pttna, et fitper fterne infallibili taris «paratae, absolutae, personalis. petram aedifteabo eccleiiam meam. hic circa omnino Sed cum ex doctrina schematis infallibilitas «pa­ necessariam, omnibus carissimam auctoritatem summi rata, absoluta, personalis eit attributum praecipuum pains erumpit «asio inter fratres, in duas portae monarch i cae potestatis, quae pertinet ad summam concilium scinditur, et habemus maiori tat em et minopontificem, cum summus pontifex «it causarum fidei ritatem, ut deveniamus tandem ad unanimitatem. solus et supremus iudex; inde sequitur monarchiam Uno verbo, quaedam facta publica ; ante concilium pontificiam rese puram, esse indivisibilem, esse abeo- C pax et concordia inter episcopo,1 ; in concilio autem lutam, et nullo modo in suo supremo exercitio ab circa quaestionem fundamentalem, gravissimam, emiepiscopali potestate temperari posse ; quamvis episcopi nenliieiroe praebeam, circa quaestionem, quae debet sint veri principes, qui non possunt auferri ad nutum rese notissima, circa regulam fidei dissensiones et con­ pontificis, quamvis sint quoque in aliquo «usu fidei flictationes inter fratres- Exemplum unicum in indicée. historia ecclesiastica ! Contra hanc doctrinam schematis exurgit in con­ Nunc oportet dicere qualis videatur cs« doctrina cilio Vaticano alia doctrina, quae propugnatur a mul­ generalis patrum eorum, qui non accipiunt defini­ tis patribus pietate, doctrina, devotione erga sanctam tionem in schemate propositam. Nou mihi organum sedem et summum pontificem aequaliter commenda­ illorum venerabilium patrum, nullam ab ei» accepi bilibus. HI i venerabiles patres suam opinionem, suam missionem : unum volo dicere, quod mihi ridetur ea *e doctrinam patefecerunt primo in postulati!1 quae doctrina minori tatis. Haec doctrina non affirmat direxerunt ad congregationem competentem et ud auctoritatem absolutam concilii generalis sapra pa­ summum pontificem ipsum ; secundo in observationi­ pam, haec doctrina non negat omnimodam pontifici» bus quas transmiserunt ad congregationem de fide. infallibilitatem ; haec doctrina docet Christum Do­ Obsenationcs illae in caput addendum de Romani minum elegisse duodecim apostolos, illis praemiauM pontificis primatu a patribus factae duo volumina 246 b. Petrum ut caput, mc constituisse unam euprepagiuis in 43 constantia cfformant \ quae habetis in mam potestatem in ecclesia sua. supremam potestatem manibus, Volumen secundum centum et triginta octo1 D in duobus elementis co usi st entem, scilicet in Petro observationes continet, et inter illas septuaginta quin­ habente iura primatus honoris et Jurisdiction! , * et que observationes impugnant definitionem infallibili­ in apostolis illi subordinati· * sed fruenti bus cum illo tatis propositam. Aliis viis plurimi patres concilii auctoritate participata docendi, pernendi, regendi ec­ suam emiserant opinionem, nempe per opuscula typis clesiam universalem; et hic ordo divinus in ecclesia mandata et quae vobis sunt notissima; denique per aeterna debet temper perseverare, ct Petrus sivit in oratione» in coetu nostro habitas, et qua * auribus pontifice Romano, et apostoli semper vivunt in epi­ vestris audistis. Haec manifestatio «nsus et doctri­ scopis. Ex hac institutione Christi, ex liac unitate in­ nae episcopalia praebet nobis factum in actibus con­ ciliorum oecu meni torum omnino inauditum, factum divisa supremae potestatis ecclesiasticae concludunt novum, factum stupendum. Ante conciliorum gene­ reverendissimi patres, non dari posse «¡unctionem ca­ ralium celebrationem in ecclesia gratabantur errores, pitis a membris, membrorum a capite; non poe.« Hìparnri papitum ab episcopatu, episcopatum n papatu in doréndo et regendo ecclesiam: et sicut ¡i, ‘ Huc osata piotata sata loci * io t LI retata mot 1 ItaWtar U rakem L LI, MS-IOTO. • 8ea 1119, ot ia neutra «ditta * videre «t ta votantes cñadlü jalrtaa * * dUtnbnU * nnt&eni IÎB per errurvu» * dfsshitar. bi i * iRev eo Itero®. Datum Romae 4 iunii 1870. Fridericus card. Sch vanen berg m. p. archiepiecopus Pragensis. Caesarius, archiepiscopus Bwuntinue. loseph Otlimame card. Rauscber m. p. archiepiscopus Viennensis. t Georgius arcbiepiicopus Parisiensis. t loan nes Paulus archiepiscopus Albiensis. f Eduardos arch i episcopus Siraccnsis. I Petrus Ricardos Kenrich, archiepiscopus Sancti Ludovici. » Enee rab eripUo * deest Um in ed. Vatic, qua® in Collect. Laceui. * Cf. AeU congieg. inpm. 445 f f f f f t f f f t f f f f f t t t t t t f t t t t t f t t t t f + t PROTESTATIO CONTRA INDICTUM FINEM DISCUSS. GENER. Gregorius archiepiscopus Monacensis et Frisine A f Guillelmus episcopus Moguntinus. gensis. f Thomas L. Connolly archi episcopos Halifaxiensta Michael, arcbiepiscopus Bambergcnsis. f David Moriarty episcopus Kerriensis. loannee Petrus, episcopus Constant i ensis et Abrin- f Ioannce Baptista episcopus Eccleeiensi^. oanaia. f losophua Georgius Stroesmayer m. p. episcopus Bosloannes m. p. archiopiscopus AIba-Iuliensis. nenaie et Syrmiensis. loannre Baptista Purcell archicpiscopus Cincin- f lacobus Rogers episcopus Chathamenais. natensia. f Felix, episcopus Aurelianensia. Richard us V. Whelan episcopus Whoe lingens is. t Paulus, episcopus Metensis. Augustinus Vcrot episcopus Sancti Augustini f loannes lulius episcopus Suessionensis et LauFloridae. dunensis. Franciscos Xaverius arcbiepiscopus lyoopolionsis f Paulus, episcopus Adiocensis. latini ritus. f loannee Petrus episcopus Niciensis. Ludovicus m. p. arcbiepiscopus Colocensis et Bao- f Guillelmus episcopus Catalaunensia. sionsis. f Fridericus episcopus Augustodunensis, Cabillonenloaepbua Aloysius episcopus Tarnoviensis. sis et Matisconensia. Sigismundos ru. p. episcopus Quinque-Ecclesiensis. t Ignatius Mrak episcopus Marianopolitanus et Mar­ Eduordus Fitzgerald episcopus Petriculanus. quette risis. B Gabriel Mari assy episcopus Paloeopolitanus. A targo, manu, secretarii: Antonius losephus episcopus Vaciensis. loannes episcopus laurinensis. Responsum viva voce datum per secretarium con­ Ladislaus Biro m. p. episcopus Szathmariensis. cilii cardinali Schwarzenberg pro caeleris: „Praeaidee, loannes Porger episcopus Cassoviensis. cum finis discussioni de schemate in genere esset im­ Fridericus m. p. P. de Fürstenberg arcbiepiscopus positus, omnibus rile servatis, quae in decreto diei 20 februarii auctoritate summi pontificia constituta Olomucensia. Franciscus, episcopus Divionensis. erant, exhibitam protestationem admittere non posea.' * Carolus, episcopus Lucionensis. loannes episcopus Vesprimiensis. Stephanus m. p. episcopus Magno-Varadinensis. 22. Pancratius episcopus Augustanus. Orationes et vota In aohema de primatu et InfalllAlexander episcopus Csanádiensis. bllltate Romani pontificii prlvatlm exhibita. Valentinus episcopus Gurcensis. loannes Valerianus m. p. episcopus Budvicensia Emericus episcopus Sabariensis. ORATIO Aloisius arcbiepiscopus Mediolanensis. reverendi patris Francisci Leopoldi Zeüi lacobusi lacobus Maximiliano episcopus Lavantinua. abbatis Sancti Pauli de Urbe1. Stephanus Pankovics m. p. epicopus Munkaceiensia. C Ex inferioribus huius sacrosancti concilii sub­ Philippus episcopus Varmiensis. selliis am bon em ascendo, ut liberum testimonium per­ loannes Petrus episcopus Bugellensis. Amatus Victor F. episcopus Vapincensis. hibeam verilati. Venia quaeso ait verbo, reverendis­ simi patres, si profana utor libertatis voce bacca in Gulielmus episcopus Cliftoniensis. aula, ubi nulla alia libertas eeee potest nisi ea, qua Ludovicus, episcopus Leontopolitanus. Christus nos liberant Parcite, inquam: me coegit loseph episcopus Nanceiensis et Tullensis. Henricus Lud. Car. episcopus Surensis. commentariolum quoddam nuper typis impressum et in publico pervulgatum’, in quo suspicio do mo­ Flavianus episcopus Baioceneis et Lexoviensis. rali quadam coactione in nonnullis conciliarium pa­ Carolus episcopus Rottenburgensis. trum classibus disseminata est. Liberum itaque testi­ Leo episcopus Rupellensis et Santonensis. Franciscus, Adolphus episcopus Agathopolitanus in monium offerre veritati mihi fas sit in conspectu omnium vestrum, dum ea quae breviter dicturus sum, partibus infidelium. ex intima mentis et cordis persuasione ac fideli con­ Carolus Philippus episcopus Massiliensis. Georgius Errington arcbiepiscopus Trapezuntinus. scientia, sponte ac libero depromo. Ree de qua agitur in schemate primo de Christi Georgius Smiciklas episcopus graeci ritus catholici ecclesia nobis proposito, ei qua gravis, si qua tem­ Crisiensia pori congrua, ei qua iuclicatu necessaria, si qua utilis Georgius episcopus Parentinus et Polene ia D et emolumento futura, ea certe eet Postquam enim Henricus episcopus Wratislaviensis. portae inferi subvertere conatae fuerint saeculis loannes Henricus episcopus Osnabrugensis. anteactis divinitatem, humanitatem et gratiam Sal­ lacobus, episcopus Gratianopoli tenus. vatoris nostri, atque sacramenta novae legis discer­ Augustinus, episcopus Briocensis. Stephanus Aemilius, episcopus Elnensis. pere, ipsumque humanae naturae liberum arbitrium Felix de Los Caece episcopus Constantinianus et ad violentam cupiditatis legem reducere, nihil autem Hipponensia. contra ecclesiam catholicam profecerint» dum in a Carolus loannes episcopus Sangallenais. concilio Tridentino fraudes detectae, impetus con­ Guillelmus episcopus Ludovicopolitanus. fracti, et universa pene dogmata adserta fuerunt; Michael episcopus Pittaburgensis. totam vim collegerunt decimo septimo saeculo contra Aloysius episcopus Eporediensi. Petrus Alfredus episcopus Cadurcensis. 1 Him oratio bibenda erat in cootioM generali, eed Bernardus Mac Quaid, episcopus Roffensis. Ucultati loquendi iam obtentae renudavit reverendissimis L B. Irenaeus episcopus Oranensis. Bartholomaeus episcopus Tergeetinus-Iustinopoli- pater ob oratorum multitudinem. * Alludit ad opusculum : De fwwmíniiM mero/s R^eessaire tanus. dant Ut concila pour Ut définüicr.t dogmatisa. Nnpka. Im­ Michael m. p. episcopus Transsi i vaniensis. primerie De Angelis. In-B·. 51 p. 447 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 448 ipsam petram et fundamentum ecclesiae, ut, ai fieri A fundamentum ecclesiae. Iam vero haec petra non est posset, subvorM fundamento tota corrueret divina con­ Christus, namque non de seipso loquitur, sed dc alio: structio et aedificatio, quam plantavit Pater caelestis. non est ecclesia, quia ridiculum esset aedificare eccle­ Non est profecto timere quod debeamus, ne insana ista siam super ecclesiam: non sunt reliqui apostoli, quia aggressio exitum suum consequi valeat: non prae­ in en narratione tantummodo aditant, et collocutio valebunt enim contra petram, et verbum Domini ma­ in forma dialogi explicatur inter Christum et Simo­ nem. Ergo petra est Petrus. Sed quaenam est petra net in aeternum. Verum, quis ignorat, multa et gravissima mala super quam erigitur aedificium, uisi fundamentum? inde orta esse, et speciem auctoritatis atque unitatis Fundamenti autem hoc proprium est ease stabile, in ecclesia quodammodo in multorum mentibus depra­ quoadusque durat domus. Domus vero, do qua agitur, vatam, atque in ipsis ecclesiae castris talee inveniri, est aedificium spirituale ecclesiae, quod in aeternum quales perbelle Petrus in epistola secunda capiteli duraturum usque ad consummationem saeculi alibi describit, qui dominationem contemnunt, sibi pla­ asseritur, et cuius basis est fides. Ergo Petrus in eo centes, sedas non metuunt introducere blarphrmanta quod aptatur in fundamentum ecclesiae, ad gratiam (versiculo 10), et inferius versiculo 18 superba vani­ quoque eligitur stabilitatis et inerrantiae in fide. Idtatis logucntes, et versiculo 19 libertatem promitten­ iptium argumentari libeat quoad mores; nam sanctitas tes, pellicientes animas instabiles: ita ut super con­ et morum doctrina numquam peribit in ecclesia. Prae­ stitutione ipsa ecclesiae, quasi a Christo non clare non clarum illud lumen doctrinae Bæsuotius non alio aperte non indubitato statuta fuerit, nonnulli, pau- B modo rem intellexit. Siquidem in meditatione 70 assim i etsi, tamen varias abeant in sententias? Altera super evangelio inquit: „Immutatur nomen Simonia ex parte quis non perapiciax, mysterium iniquitatis in illud Petri, ad indigitandum stabilitatem, quae non iam inceptum in di« invalescere, et mentito virtutis solum illi, sed universae quoque ecclesiae promitte­ pallio superindutam superbiam per late patentem batur, cum vellet Christus aedificare ecclesiam super mundum ferri concitatissimo cursu ? Qui ergo potest Petrum, tamquam super petram et immobile fun­ fieri, quin viscera charitatis vestrae episcopalis tot damentum." Videtis itaque, reverendissimi patres, ingruentibus et praesentibus animarum malis com­ quomodo infallibihtas ecclesiae super infallibilitatem moveantur, dum ego ex omni ratione, scientia, pru­ Petri posita sit, ita ut ni adseratur Petro, denegetur dentia, gradu, et, quod pluris est, gratia Spiritus ecclesiae. Velut enim immotam esse domum e fun­ sancti vobis inferior, tantis miseriis miseratione damenti stabilitate recte arguitur, ita ecclesiam esse permovear, et vix possim me a lacrymis temperare? infallibilem optime ex infallibilitate Petri demon­ Sane valde commotus sum. quando unus e reve­ stratur. rendissimis patribus paucis diebus ante micante corde Aquila illa ingenii nec minimam habuit suspicio­ dixit: Salus animarum suprema lex esto. Üt ingenue nem pugnantiae illius, quam nonnulli vident inter fatear, humillime arbitror salutem animarum a vobis ecclesiae et Petri infallibilitatem. Non contulit enim postulare, reverendissimi patres, ut accurate, diserte, Christus ecclesiae duo media veritatis tuendae et fidei sine ambiguitate, eolemniter edicatis primatum Ro­ servandae, sed unum. Sicut enim intellectus et volun­ mani pontificis eiusque praecellentes praerogativas; C tas quodammodo in toto corpore apparent, etsi a capite quemadmodum in sacris litteris continetur, et tota oriantur; ita ecclesia immaculata in fide semper fuit retro antiquitas ratum habuit, et sensus communis et est et erit, quia Petrus in fide firmatus fuit : eadem fidebam tenuit ac tenet. Ea quae nobis in schemate igitur est in falli bili tas una et altera, seu potius una proponuntur a doctissimis Deputations de fido pa­ quia una; nec in eo verborum lusus eet Quando enim tribus, rem totam complectuntur. Siquidem institu­ agitur de morali corpore ex personis rationabilibus tionem, perpetuitatem, naturam et rationem primatus constituto, cuius una caput est et caeterae membra; definiunt; cuius et consectarium necessarium est in­ Decesse prorsus est idem de corpore cum capite, ac de fallibility in iis decernendis, quae ad fidem et mores capite affirmare. Neque ideo distinguitur numero spectant Huius tamen consectarii declarandi oppor­ infall i bili tas Petri et ecclesiae. Namque in confesso tunitas minus perspecta videtur nonnullis, iisque est apud omnes, id noe de capite dicere, quod alii de sanctissimis et doctissimis huius sancti concilii patri­ capite cum corpore coniuncto. Si poneretur caput sine bus. Hoc autem ipsum non alia ratione contingere corpore, iam ecclesia amplius non existeret, inanis potest, niai quod argumenta, quibus veritas adstruitur, esset fides nostra, vana Christi verba, caput ipsum od non satis perpenderint nihilum redigeretur. Si fingeretur corpus sine capite, Re siquidem vera, quid clarius ex sacris litteris iam rediret difficultas; vita enim a corpore dilaberoquam inerrantia indiciorum de fide et moribus a tux. Non de eo disceptamus, sed quaestio eet, num Romano pontifice latorum? Tria loca consueverunt vita intellectus et voluntas a corpore in caput, sive allegari, et tria loca rem omnino conficiunt. Quid D a capite in corpus influat; aut, ai placet alio modo MalÜi. XVI a versiculo 13 ad 19 enarretur, optime rem statuere, num sapientiam Dei decuisset, aedifi­ vobis perspicuum est Interrogantur discipuli a cium stabile cum fundamento mobili erigere, aut Christo, quem illum ipsi esse dicant: quaestio sane corpus creare ame capite vivo. eet fundamentalis et caput religionis christianne. Nec dicant, interpretationem hanc wso metaphoIam vero, omnibus apostolis tacentibus, Simon confee- ricam. Namque verba Christi petra, aedificare morioneni illam divinitatis Domini nostri lesu Christi taphorica sunt, idcoque appellant ad relatam simili­ concipit et enunciai, quam caro et sanguis non reve­ tudinem, in qua “ensue proprius, obvius et naturalis a lavit ei, sed Pater, qui in caelis est. Hoo habere am­ quovis critico hic solus cognosci debet. Rem autem ipsam acu tangamus in verbis Chriati biguum nemo potest, ipsum locutum ex afflatu Spiritus sancti, et quasi experimentum feriste illius apud Lucam capite XXII versiculis 31 et 32. Expres­ premi«ionw, quam statini Christus Simonem beati­ sius hic renovatur eadem promis«io et iisdem extremis probatur. Sane Christus alloquitur Simonem, et ficando dedit: Et ego dico tibi etc. * in apostolos, sed Quis wt autem cui dicitur tibi f Simoni profecto: praevidet Satanae aggressione haud amplius tamen hic nominatur Simon, sed Pe­ statini subdit: Ego autem rogari pro (e, ut non de­ trus. Petrus vero a pdra dictum omnibus comper­ ficiat fides hui. Nonne clarum est, promisHun fuisso tam «Λ, atque illico Christus petram advocat in ►oli Petro firmitatem in fide, dum Christus pro eo 449 ORATIONES IN SCHEMA PRIVATIM EXHIBITAE 460 solo oravit? Ac ne intelligatur sermonem ease de ten- A postea amplissimi sanctae Romanae ecclesiae car­ talionibus tempore passionis, continuo ad iici t prae­ dinalis; qui testimonia permulta conciliorum, patrum ceptum: Et tu aliquando conversus confirma fratres et doctorum collegit et expendit, probalque therim tuos. Sed si Petro iubet Christus ut confirmet f ratroe suam ex actis summorum pontificum ab anno cen­ suos; profecto i puni antea rectum, inflexibilem et tesimo nono usque ad sua tempora, nec non validis­ immotum in fido reddidit: Si enim caecus caeco du· simis theologicis rationibus. Ibi etiam videre est, quid catum praestet, ambo in foveam cadunt . * Do qua vero ecclesiae eiusque capiti potestatis sit in temporalia fido Christus loquatur, et quinam sensus proprius regum christianorum, ubi bullam Unam sanctam eno­ huius loci sit, dicat illustrissimus Boeauetius in datam diligenter exponit op. citato: „Ego autem rogavi pro te, inquit eloVerum est, conatum fuisse aliquem e reverendis­ quentisaimus episcopus Meldensis, pro to specialim, simis patribus euinque vere doctissimum, sibi et vobis pro te determinate. Haud equidem ox eo Christus persuadere, primis ecclesiae saeculis praesertim in con­ caeleros neglexit, sed ea ratione, uti patree docent, ciliis generalibus nec ullum vestigium extare fidei quia capite firmiter statuto impediebat quominus huius in infallibilitate Romani pontificis. Siquidem, membra vacillarent. Quare Christus dixit, rogavi ut ipsi videtur, patres chalcedonensee, atque in sexto, pro te, non rogavi pro vobis.” Et post pauca con­ septimo et octavo ad examen revocarunt et iudicacludit: „1 taque ista Christi oratione Petrus accepit verunt epistolas dogmaticas sedis apoetolicae. Sed fidem constantem, invincibilem, immobilem atque ita cuiquam praeconceptas opiniones exuenti liquido apcopiosam, ut apta fuerit nedum ad confirmandos in B paret, patres priorum saeculorum quam maxime ad fide chrislianos omnes, sed etiam ipsos fratres, apo­ concilia convenisse non ideo, ut fidem suam peculia­ stolos nempe ct episcopos.” Ergo in sententia claris­ rem quodammodo profiterentur, sed ut eam cum fide Romanae ecclesiae compararent, auditaque et bene simi episcopi exaudita fuit oratio haec Christi. Sed etiam citra eius sententiam patet exauditam percepta suprema pontificis maximi sententra, fidem fuisse ex loannis capite XXI verriculis 15, 16 et 17, suam componerent, adsererent, et sree eamdem ubi invenimus impletas fuisse promissiones Petro fideliter praedicaturos promitterent. Id significant factas, prout referunt Matthaeus et Lucas. Siquidem adclamationes illae: „Omnes ita credimus... Petrus Salvator noster in tertia sua apparitione, Petrum ad per Leonem ... per Agathonem ... loquutus est,” vel trinam amoris confessionem compellens, pastorem quaecumque alia his porro similia. Idipsum autem agnorum et ovium auctoritate sua divina constituit. patet non posso ad optatum finem deduci, nisi prae­ Nemo est qui dixerit, his verbis Petrum ordinatum vio examine et quodam iudieio subiettivo ad animum fuisse episcopum, relate ad potestatem ordinis. colligendum et od nutum sanctae sedis accoramodanr Etenim deterioris fuisset conditionis quam caeteri dum; praesertim cum episcopi, postquam confirmati apostoli, quibus tunc temporis iam collatum fuisse sint a Petro, iudices recte existant in rebus fidei in apostolatum omnes admittunt. Data ei igitur fuit conciliis, et testes lesu Christi (non tamen propriae tunc α Christo potestas iurisdictionis, quam quidem opinionis vel suarum dioecesium nisi per accidens ad perfectam et plenissimam fuisse constat, ex triplici sensum fidelium comprobandum), prout apostolis mandato: quidquid enim ad trinitatem refertur, hoo C dictum fuit Evincitur ex eo, quod semper Romani perfectum est. Hanc vero potestatem fuisse univer­ pontifices censoria auctoritate in concilia ipsa ©ecume­ salem manifestum est, quia omnes omnino complecti­ nica usi sunt, et de facto ipsorum decreta minuerunt, tur, oves et agnos, matres et filios, pastores et plebem. mutaverunt atque etiam abrogaverunt : numquam vero Iam vero, hoc est, Petrum ponere fundamentum ec­ tale legimus factum a conciliis respectu Romanorum clesiae, et pastorem pastorum constituere, pro quibus pontificum. Iam vero si infallibilitas activa ecclesiae implendis vidimus promissam fuisse firmitatem in umquam manifestatur, id certe est in conciliis genera­ fide. Ergo de facto Petrus in fide firmatus fuit. libus. Sed quis negabit, eorum decreta ante approba­ tionem papae non esse irretractabilia, irreformabilia Facta fieri infecta non possunt. Verum aiunt in textu graeco non reperiri talem et infallibilia? A quo ergo sibi ipsi mutuetur ecclesia agnorum et ovium distinctionem. Qui haec dixit, infaUibilitatem, etiam lumine captus lucidissime certe vel linguam graecam non novit, vel numquam perspicit Perpendite quod factum novimus in concilio Contextum graecum legit. Namque in novo Testamento graeco ex recognitione Knappii et emendationibus stantinopolitano I. Agebatur tunc temporis, praeter Theile professoris Lipsiensis 1848 deprehendimus causam Arii et Macedonii, de quaestione fidei inter dictum esse a Christo, prima vice pasce agnos meos Paulinum et Meletium, ambo antiochenam ecclesiam τά dpvla; secundo, rege pastoris munere ποίμαινε oves occupantes, verbisque propemodum ipsis Trinitatem meas; tertio pasce oves meas. Ita lucidius quam in confitentes, sed sensu intimo discrepantes. Nec tam vulgata triplex dignoscitur collatio potestatis. Primo D facile visum eet doctissimis et sanctissimis orientis epiu quidem Christus contulit Petro potestatem episcopa­ . scopis, quos inter eminebant Athanasius et Basilius tus per TÒ pasce oves meas: deinde regimen super Magnus, dirimere cui formulae, utpote catholicae et episcopos, per xb rege pastoris munere oves meas: a sabellianismo, apollinarismo et maccdonianismo dis­ ultimo confirmationis in fide missionem ad episcopos, cordi, adhaerendum react. Immo dum Athanasius, re per τό pasce oves meas. Atque inde explicatur quo­ diligenter inspecta, mente sua prorsus divina indicabat, modo impletae fuerint promissiones Christi, et donum ambas partes esse catholicas; BomIìim, luminare illud inerrandae in fide tributum. Tunc autem accepit inquam praeclarissimum totius ecH-iae. Paul únanos Petrus claves regni caelorum, quae cum ianuas regni in Sabellii doctrinam incidisse aperte declarabat. Et veritatis recludant, in veritate constitutum Petrum tamen, ut unanimiter referunt Theodoretus et Soroapertissime demonstrant. menus in historiis, se Rufinos in epist. ad Micarium, Ad traditionem quod attinet, evolvat qui cupit sanctus Damasus papa duas misit epistolas, unam ad librum, cui titulus Regale sacerdotium Romano pon­ Paulinum, alteram ad ecclesias orientales, probans tifici assertum, praeclarum sane opus Caelcetini δίοπ­ Paulini fidem de consubstantialitate et aequalitate ό rati ordinis sancti Benedicti abbatis Sancti Galli, gloriae in Trinitate, damnans vero oppositam portem Meletii Apollinaris labe confectam. i XV, 14. Coacta itaque secunda oecumenica synodo, literas COXCTL. QKXBRjLL. tomus LIL » 451 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 452 ipsae ab orientalibus sub nomine Libelli occiden­ A ta bat apostolorum princeps... per Agathonem Petrus talrum cognitae, a patribus constantinopolitanis pure loquebatur.’* Ubinam quaeso est rimario et conquisitio in epi­ et simpliciter acceptatae sunt, ita ut susciperent qui Antiochiae unam Patrie et Filii et Spiritus sancti stolam Agathonis? Quod autem contra mandatum deitatem confitebantur. Neo sine explorato divinae egerunt nullius esse roboris nisi quantum sanctus providentiae consilio factum est, Athansaium et Bd­ Leo II probavit, apud omnee in confesso c«L Itidem in concibo «ptimo actione II1: „Legati ellium minus subtiles sogaresquo fuisse; ut futuris saeculis pervulgatum esset, neminem etiamsi sancti­ apoetolicae cathedrae dixerunt: Dicat nobis sacra tate, sapientia rerumque sollertia praeditum, integri­ synodus, num recipiat literas 3 sanctissimi papae vo­ tati et inerrantia© Romanae fidei, animo et corde taris Romae, an minus? Sancta Synodus respondit: repugnare posse; tantumque abesse ut Romanus Sequimur, recipimus et probamus.” pontifex doctrinam veram a conciliis hauriat, ut con­ Atque in concilio octavo, actione I, mox ut lecta cilia a Romano pontifice fidei veritatem ediscant. Si est epistola Hadriani, sancta synodus dixit3: „Omvero Athanasius et Bosilius papali infallibilitati hu­ nibus placet libellus a sancta Romanorum ecclesia ex­ *' militer se subiecerunt, non video quid acerbitatis et positus. En praeclaras investigationes, et fidei Romanic molestiae in ipsis imitandis esse possit. Tanta vero fuit obediendi Damalo necessitas, ut quao patres ad­ pericula in conciliis facta! denda censuerint symbolo Nicaeno, omnia de verbo ad Caeterum quod aiunt, rem utpote practicare de­ verbum ex anathematismis sancti Damasi sumpserint, i buisse semper, ubique, et ab omnibus servan, nonnisi ut cuilibet ea comparanti liquido patebit. Et tamen sophisma est. Nam ponitur in supposito fuisse iam notum est, symbolum Constantinopolitanum Romae definitum, qued verum non «L Rebelliones autem per plura saecula cantatum non fuisse; quia necease aeque ac defectiones a fide contingere neeesse cet. haud erat fidei veritatem confiteri, ubi fides firma Nihil porro ex iis ad rem, de qua inquiritur, an sit re­ et immaculata semper permansit. velata doctrina. Infinitus prope evaderem, ai cuncta >ellem in me­ Plura audivimus obiocta, nec sine scandalo (in­ dium proferre. Sed ut obiectis respondeam, satis rit genue fateor), quae tamen ex ea ratione proficis­ relate ad Chakedonemcm synodum unum tantum ad­ cuntur, quam vestra cum venia breviter explanabo. ontare. Gaudebam sane, reverendissimi patres, nam quod Actione V ista reperiuntur verba1: „ Omnee reve­ a Deo factum est laetitiae nobis esse debet, gaudebam rendissimi episcopi praeter romanos et aliquos orien­ sano, in hoc concilio Vaticano nullos adesse nec im­ tales clamaverunt: Definitio omnibus placet Haec peratores, nec reges, nec principes temporales, sed fides patrum ; qui aliter sapit, anathema eit. Poacha- neque legatos regnorum et rerumpublicarum. Sed sinus et Lucentius episcopi vicarii sedia apostolica© maxima sollicitudine vexatus sum, et acerbissime tuli, dixerunt: Si non consentiunt epistolae apostolici et dum magno animi moerore conspexerim in hanc sanc­ beatissimi viri popae Leonis, iabete nobis rescripta tam aulam clanculum irrepsisse quondam se celebran­ dari nt revertamur.... episcopi clamaverunt: Al­ tem mundi reginam, et eo temeritatis prorumpentem, tera definitio non fit.. . qui contradicunt, Romam C ut & sanctis huius concilii patribus reverentiam et ambulent. Magnificentissimi et gloriosissimi iudices obedientiam expostulare videretur. Nomen quoque dixerunt: quem sequimini Leonem an Dioscorum? suum nec ipsam puduit coram sanctitate vestra de&igReverendissimi episcopi clamaverunt : Ut Leo sic cre­ nare, ex quo vobis compertum fuit ipsam esse reginam dimus, Leo roete exposuit Magnificentissimi et tenebrarum Larum, reginam amatorum mundi, im­ gloriosissimi iudices dixerunt: Ergo addite defini­ piorum et iniquorum, ut ait Augustinus, et eorum dc tioni, secundum iudicium sanctissimi patris nostri quibus dicit evangelium *: Et mundus cum non Leonis duas esse naturas unitas in Christo inconvwti- cognovit. Quid ergo hio loci habet opinio corrupta ct biliter etc.' * Itaque in concilio Chalcedonensi, papa perversa huius mundi? Habemus evangelium, ha­ concilium coegit in aliam sententiam flectere, et suae bemus sanctorum patrum doctrinam, manu tenemus epistolae in omni bea subscribere, et commune pa­ apostolica» traditiones, od petram veritatis stamus. trum votum solus impugnavit, reiecit, ct mutare com­ Hanc» haec inquam, et nihil aliud audiamus. pulit doctrina et auctoritate iodici *. Ubinam quaeso Improba tempora defluxerunt, quando ut rex examen et iudicium episcoporum super epistolam magno» spiritus gerens se gloriose lactaret, episcopi sancti Leonis est? usque ad terram defixi, humiliati sunt. Avertat Deus, Quosd sextam synodum, abundo mihi erit paucis- no in liac rerum omnium perturbatione, a^ntat ionirima referre. bus gratiam huius saeculi aucupemur, |>er comitatis 1· In epirtola ad Augustos Agatho ita loquitur do simulationem Chrieti et ecclesiae causam prodamus, teatimoniie sanctorum patrum a se allegatis’: „üt D vcatraque dignitas et auctoritas in indignam vilitatem nihil profecto praesumant augere, minuere vel mu- deducatur; scriptum eet3: Reddite quae sunt Caesari· taro, sed traditionem huius apoetolicae sedis, ut a Caesari; sed nullibi reperimus: reddite quae Bunt praedecessoribus apostolici» pontificibus instituta eet3, mundi mundo; eo vel magis ei deneganda inde verinceriter enarrare.” · niant, quae sunt Dei Deo. Sed ei tandem aliquam 2a In epiatola ad synodum do legatis ita dicit : * opinionem publicam perscrutari velimus, od catlio,Apoetolicae nostrae fidei confessionem offerre de-, heam recurramus. beant, non tamquam do incertis contendere, sed ut Quod autem sensus communis fidelium semper certa atque immutabilia compendiosa definition© ita intellexerit et modo intclligat, aperte testantur proferre.” ’ anxielatee, disceptationes, curae et preces, quae in 3· Atqoe iU factum est. ut a patribus acclama- univano orbe catholico excitatae sunt, statim ac a tam action© XVIII 1U3 : ,3ummus nobiscum concer- nonnullis in dubium revocari visa «t sententia a 3 UkW. t IV, p. uw et teqq. ed. veaeL; Mxnñ. t VII, t Manti. L XI, p. a. « ut «t Vslit < Msmí. t XI. p. W a * p. «MA C D. * Mansi, t XII. P· I085 C. « IBcras om. H.Vatk. » U XVI. p. 30 D. « Ioan 1. 10. k 1UIÜL XXB, 21. 453 454 ORATIONES IN SCHEMA PRIVATO! EXHIBITAE cuncto populo christiano firmiter hucusque credita A ut omnia ad rem pertinentia ab aliis quam a me ple­ et venerata. Quid? Nonno hoc miserrimo aevo theo­ nius et melius dicerentur. Veniam vestram, patres logicae disputationes vix frequentantur in scholis? Et eminentissimi ac reverendissimi, imploro, ei vos tamen quis non videt, totam modo exagitari plebam longiore sermone quam afferre assueverim defatigare christianam, et maxirnopero ab hoc sancto concilio videar. Mihi etiam concedatis rogo ut utar libertate postulato, ut infallibilitas Romani pontificia leeu quae epispopum in concilio episcopos olloquentem, et, Christi vicarii adaeratur? An putatis anxietates istae ut ait Boieuetius, futura potius quam praesentia tem­ e dubitatione promanare? Minime gentium, reveren­ pora respicientem, deceat: confisi me a scopo sche­ dissimi patree. In hac alma Urbe, cuius fides prae^ matis non aberraturum, neo aliquod quod cuicunque dicatur in univorso mundo, tantilli pueri non alio offensionem crearo debeat, dicturum: multo minus nomino papam appellant, niri Deum in terra. Non eminentissimo praesuli Dubliniensi, cui me magnis agitur do novo dogmate, quando ca veritas expresso beneficiis devinctum agnosco; quemque semper, a in sacris litteris continetur. Agitur o contra do defi­ triginta plusque annis, suspexi, et usque ad extremum nienda ct declaranda doctrina certissimo revelata, ad vitae halitum, me suspecturum esso, spero et confido. quam tuendam christifidelcs enixis precibus Deum ct Quibus praemissis rem aggredior. 2. Meos esse observationes, numero centum tri-» concilium suppliciter perstringunt. Quid ergo adhuc quaeritur an sit opportunum? ginta octo in synopsi indicatas, in quas tam severe Opportunum est id, cuius contrarium nec unus e prae­ animadvertit eminentissimus Dubliniensis, agnosco; sentibus patribus affirmare auderet. Opportunum est ] i meque nihil in iis scripsisse quod non senserim, id, quod inferi portus confringit, et fideles ad fidei et, nisi in quantum ex hoc sermone contrarium con­ integritatem revocat. Opportunum est id, quod ec-' stiterit, adhuc non sentiam, profiteor. Tria loca ex clesioe divinam firmat constitutionem, dignitatem iis desumpta culpavit verbis severioribus eminentisepiscopalem extollit, praesentias imum Dei auxilium simus praesul: Primum, quod pagina ducentesima propugnat, unitatem corroborat, pacis aeternae foedus septemdecima dixerim, caeteros apostolos eodem quo Petrus fundamenti nomine designatos fuisse; id quod conciliat Fortassis ecclesiae hostes bella redintegrabunt, et ei videbatur infirmare probationem primatus Ro­ validiori impetu in nos desaevient? Possibile, ob­ mani pontificis, quam ex hac voce theologi afferunt. scurum autem et ambiguum. Hoc vero certum est, Id autem non mihi, sed divis Paulo et loonni vitio quod si (ut a Deo omnium, patre humiliter petimus) verti debet- Quod autem illud minime intendissem, unanimi oro et corde omnes in idem iudicium con-j probant verba quae adhibui, et quae hic exscribenda venietis, universus terrarum orbis in admirationem duxi. Scripsi enim: „Verba Christi, Tu es Petrus etc.. ostendunt quidem Petro prao caeteris apostolis privi­ et reverentiam raptus ad pedes vestros corruet, nomen* legium Christum contulisse, ut ecclesiae primarium que vestrum immortalitati commendabitis. Reverendissimi patres, in medium allatum est fundamentum esset; id quod ecclesia in eius primatu, ** exemplum sancti Cypnani episcopi et martyris in­ tum honoris tum iurisdictionis, semper agnovit. victissimi, quasi nec resciverit do supremo tribunali Negavi quidem, vi istius vocabuli fundamentum inpapae. Cyprianus itaque α quovis metu vos redimat, 0 fallibilitatis donum Petro prae caeteris apostolis col­ et revocet ad fortitudinem. In epistola LV ad Cor­ latum fuisse; cum nemini unquam in mentem venisse nelium haec calculo aureo sculpenda: „Non aliunde dixerim, illud privilegii caeteris apostolis, eorumque haereses sunt exortae, et nata schismata, quam quod successoribus, vindicare, eo quod eodem vocabulo fun­ sacerdoti Dei non obtemperatur, nec unus in ecclesia damenti insigniti fuerint. Deinde ostendi falso in­ ferri ecclesiae stabilitatem ex fundamenti firmitate Dei sacerdos ct iudex vice Christi cogitatur.“ derivari, cum Christus significasset se aliter utrique Vos ergo ex aequo et bono ludicate. consulturum; verbis nempo ad omnes apostolos,Petro b. cum caeteris connumerato, directis: Eccc ego vobiscum CONCIO sum, omnibus diebus, usque ad consummationem sae­ Petri Ricordi Kcnrick archiepiscopi Sancii Ludovici culi. Vix dici debuit me hac argumentandi ratione in concilio habenda at non habita ob indicium finem probationem consuetam primatus ex verbis Christi : Tu discussionis generalis1. es Petrus etc., infirmare, aut attentasse aut attentare voluisse. Ipsum autem eminentisaimum praesulem Eminentissimi praesides. istam probationem non tantum infirmare sed omnino Eminentissimi ac reverendissimi patree. 1. Eminentisrimus archi episcopus Dubliniensis in tollere, sua argumentandi ratione, quando nempe de sua concione ex hoc suggestu nonnulladixit quae meum caeteris apostolis eorumque successoribus, episcopis, honorem graviter laeserunt; quibus ut statim respon- locutus sit, postea ostendam. dere mihi liceret, post finitam eiusdem concionem, D Secundo loco asseruit eminentissimus Dublinienaut saltem sub finem congregationis generalis, ea die ris, idque emphatic©, verum noo esse quod scripserim habitae, ab eminentissimo praeside frustra postulavi. de verribus 16“° et 17·· capitis XXI loannis evan­ Hi no eet ut hodie ombonern ascendam, verba de sche­ geli!, nempe, quod vocee agnos et ores in vulgata ver­ mate nobis proposito in genero facturus; contra ac sione inibi occurrence, — ex quarum discrimine mihi in propositis erat; cum pro certo habuerim, fore argumento arguto, potius quam solido, nonnulli dedu­ cere solebant, episcopos aeque ac simplices fidele· » Prodiit Neapoli, typis fratnun de Angelis, in via Pelle­ curae pastori tine Romani pontificis, tanquam Petn grini 4, anno M tlKtiCLXX, hoc praenotato monito: .Quod haec successoris, concreditos fuisse, — in textu groove uni tondo habita non fuerit, quamvis ad id praeparata, ex hoc aecidit quod die tertia lanii, in fine congregationis generalia, eidemque vocabulo προβχτιχ respondeant; ideoque discussioni super schemate primo de fide catholica in genere fundamento id argumenti carere. Haud satis mirari finis Inopinato impositus sit. E quadraginta plus minusve epi­ potui eminentisaimum praesulem eiusmodi assertum scopis, qui sua nomina inscripsissent eum in finem ut verba ausum fuisse proferre; praecipuo cum. inter loquen­ facerent, erat harum scriptor. Iure suo divino, mentem suam de gravissima hac re eo-episcopis, aliisque ios habentibus con­ dum, id ipsum dicere mihi risus fuerit, mutato no­ cilio interesse, aperiendi, utendum esse per typographical mine πράβατα pro ηροβάτχχ. Graecus textus a duxit: forma concionis manente, et nonnullis quae in concione Tischendorfio ante aliquot annus ad antiquos codices ore prolata locum tantum haberent. Romae 8 lanii 1870. * denuo recensitus, — cui viro etiam, ai boo© memini, Orationem ipsam, non appendices dabo. Î9* 455 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 456 summus pontifex litteras commendati cías dederit, ob virtute theologica forsan accipienda sit. Caetera om­ opas cuns felicioribus post ingentes laboren absolu­ nia loca sensum fiduciae seu confidentiae, mu fidei tum, — me vere dixisse ostendit. Septimam eiusdem miraculorum, exprimunt In Lucae XXII, 32, de editionem, anno 1859 in lucem datam, prae manibus quo agitur, hunc verum esse sensum consuetus vocis habeo, ex qua integrum locum legam adiecta ad usus et rerum adi uncta mihi suadere videbantur et singulae Christi responsiones versione vulgata, ut adhuc videntur; et ominentissimus praesul nihil audientibus pateat eminentissimum Dubliniensem hac adduxit quo hoc meum assertum infirmetur. 3. Nuno progredior ad probandum eminentissiin re aliquid humani paseum esse. Praeterea : In arcu super sobum pontificis in ecclesia Vaticana, ubi versi­ mum Dublinicnsem, sua argumentandi ratione, om­ culi illi Graece exhibentur, προβατχα, non autem nem vim quam Christi verbis: Tu e» Petru» etc., inesee communiter censent theologi, iis abstulisse. πρόβατα legi potest. In opusculo de pontificia infaUíbüitale, eiusdem Eminentisaimus praesul negat episcopos, tan quam fere tenoris ac observation» praedictae, quod nuper apostolorum successores, universalem in ecclesia iunsNeapoli imprimendum.curavi, errore typographi, vox dictionem, quam hi a Christo acceperant, habere; πρόβατα loco προβάτια, aliter ac scripsissem, ac in quod quidem verum eet, ai do singulis episcopis extra synopsi habetur, occurrit. Atque, hoc haud obstante, concilium generale dicatur, sed non eet verum ei de verum est in graeco textu, in editione Hahnaea, eam­ corpore episcoporum, aive in concilio sive extra con­ dem vocem πρόβατα utrique vocabulo agnas d orer, cilium intelligatur. Si potestas quae apostolis data in atato loco, respondere. Hoc solum discrimen, ex B est, in universo mundo evangelium praedicandi, ad varia ista lectione, habetur; quod in textu Tiachen- ipeoe sit restringenda, quamvis eam ad finem usque dorfiano nil omnino inveniatur quod voci ovi» respon­ saeculorum duraturam dederit Christus, probari ne­ deat; cum προβάτια aut agniculo» aut oviculas, mi­ quit privilegium, quodeunquo fuerit, Petro per verba: nime autem oves significet: in altero autem textu Tu a Petnu etc., datum, ad suos successor», Roma­ Hahnaeo, vox πρόβατα ovem designat ; quo non ob­ nos nempe pontifices, descendisse. Probatio igitur ex stante vulgatae versioni^ auctor variandum duxit, verbis Matthaei XVI, 18, 19, desumpto, cadit eo nunc per agnos, nunc per ove» eandem vocem ipso quod verba Christi in eiusdem evangelista * capite πρόβατα reddendo. Assertum meum, quod verum XX VID, 18, 20, interpretationem minus litteralem non esae tam emphatic * repetitis vicibus dixit emi­ acci piant. Agitur enim in utroque loco de potestate nentissimi» Dubliniensis, verissimum esse constat, ad sacrum ministerium pertinente, et non de aliquo quicumque ex his duobus textibus adhibeatur. — De divinae eorum missionis signo, quale caset miracula version i bus orientalibus, quas allegavit eminentissi­ patrandi, linguis loquendi, aliaque huiuamodi effi­ mi» praeiul, loqui nolo, cum satis sit veritatem asserti ciendi facultas. Aut ergo tota illa ministerialis pote­ mei demonstrasse. Ex postea dicendis autem appare­ stà» ad eorum successores transiit, aut nulla; quod bit, parum referre quem sensum vocibus istis tribuere certe dici nequiL Non ego igitur infirmavi proba­ velimus, cum nil exindo in probationem pontificia * tionem primatus ex verbis Tu es Petrus etc., quam infallibilitatis aut pontificii etiam primatus, centra explicite agnovi ; sed eminentia sua, negando univer­ ac in observationibus dixerim, inferri posse facile C salem iuriadictionem apostolis concesam ad eorum ostendam. successores transióse, id praestitit. Tertio loco me culpavit eminentissimi» praesul Privilegia autem omnia ministeriolia, tum Petro quod dixerim de voce fides in LncaXXII,32; nempe tum caeteris apostolis concessa, ad eorum successores nunquam vocem istam adhibitam fuisee a Domino descendisse, sic probo; nulla in praesens facta in­ ad corpus doctrinarum indicandum ; in quo solo sensu quisitione, quaenam ista fuerint, aut quodnam inter argumentum in subsidium pontificiae infallibilitatis ea discrimen; aut quo genere probationis ostendantur exinde deduci posset : et haud plus una aut altera vice collata fuisse. pro virtutis eupernaturalis actu, quo Deo sese revelanti Quodcunque ad ministerium sacrum in ecclesia credimus, adhibitam eese. Per istam vocem, prout ex Christi pertinet ex eius instituto, ad eam semper per­ Domini loquelis colligi poeret, aswrui fiduciam seu tinere debet: alioquin ecclesia non esset talis qualis confidentiam ut plurimam indicatam fuisse; quem ab eo instituta aiL Privilegia proinde apostolis con­ sensum et non alium in loco allato vorem istam habere cessa, quao munus eis demandatum respici ont, eodem ostendi, regulae inhaerens, usum vocis consuetum sunt nunc, ac quando primo fuerint collata; id quod retinendum, nisi rerum ad i uncta aliter suaderent, dici debet de iia quae omnibus, Petro incluso, data quae hoc in casu, significationi consuetae favere ad­ fuerint, et de eo quod Petro singulari modo concessum verti. Istam assertionem meam haeresim Calvinia- sit. Dio reeurrectionia Christus omnibus apostolis. nam «apere dixit em men tósi mus praesul, vim ver­ Petro semper incluso, missionem dedit, verbis: Sicut borum quibus usus sit forsan minus advertens. In D misit me Pater, et ego mitto vos: et postea, quando cuius probationem adduxit locum ex Ioannis XI, 27 in caelos ascensurus esset, verbis: Docete omnes — verba nempe Marthoe, quibas se in Christum gentes etc. Haec autem verba ad omnes directa, eos credere professa sit, quod de fide sensu catholico respiciebant, non tonquam ad singulos dicta, sed tanaccepta necease est intelligere. qu&m collegium quoddam constituentes; quod vel ex Optimus tamen praesul non animadvertit in mea eo probatur, quod Thomas, qui non aderat quando die observatione non agi de vera fidei eupernaturalis tan- resurrectionis Christus apostolis apparuit, eamdem quam virtutis theologicae natura definienda, sed tan­ tamen missionem, eamdemque peccata remittendi tum de vj vocis fides qualis in dictis Christi usurpata facultatem, cum caeteris occeperit, ut omnes agno­ esae consueverit Ex viginti noxem locis evongcliorum scunt. Collegium hoc apoatolicum persona moralis est in quibus vox ista fide» occurrit, ut inspicientibus constituta, quae ad finem sarculorum duratura est; Bibliorum Latinorum concordantium focilo patebit, et cuius identitatem non magis minuit perpetua duo tantum sunt nempe Maith. XXIII, 23, ct membrorum aucceesio, quam nostrae personali iden­ Lurae XV IU, 8, in quibat vox ista fides pro fidei titati officiat continua mutatio elementorum ex quj. bus corpora nostra eonshmt. Sir semper hominibu» 1 I&. ,1m» t« Xpria M«r — pasce ftguos meo» *t ad< Iretis vivus, oculatus et auritus, eorum qua.· 15. ni attend μοκ — pasce φΜ neos Christus fecit et docuit ; udrò ut wrlm loanuis I. Ejupotutateli! in sua origine acceperit, eamdem nuno niensis, aliter sensisse; sed re penitius inspecta, habet. Divinam missionem — sicut misit me Pater censeo ab hac interpretatione recedendum. Rationem — et univonsalum iurisdictionem — docete amnes mutatae sententiae affero. Regula interpretandi Scripturas nobis imposita, gentes — collegium apoatolicum nunc babero dicondum cat; quo negato, aut infirmato, tota corruit haec eet: eas contra unanimem patrum consensum non interpretari. Si unquam detur consensus iste religio Christiana. Indo infero, Petri coeterorumquo apostolorum suc- unanimia dubitari possit. Eo tamen deficiente, regula ceaaoree, apoatolicum collegium constituentes, omnem ista videtur nobis legem ponere maiorem, qui ad una­ potestatem nunc habere, quam habuit istud collegium nimitatem accedere videretur, patrum numerum, in quando primo a Christo institutum esL Singuli epi­ suis Scripturae interpretationibus sequendi. Hoc scopi, aeoraiiu considerati, ex instituto ipsius collegii, posito, a communi hodierna explicatione verborum localem tantum in suis ipsorum dioecesibus ordinariam super hanc petram etc. discedere neceese est. In eximio opusculo, „ad instar manuscript! im­ iurisdictionem habent; univorsi autem, universam; non eo praecise sensu quod ista iurisdictio universalis presso44, et patribus ante duos fere menses dono dato, cx singulis localibus iurisdiotionibus quasi compona­ invenimus quinque diversas interpretationes verbi tur; sed quod univorsi, sive dispersi et α m invioem Petra in loco allato ; „quarum prima asserit" — verba separati, sivo in concilio generali adunati, collegium Ϊ exscribo ,^uper Petrum aedificatam ecclesiam, quam apoatolicum constituant. Hinc verba Cypriani, „epi- sequuntur patres eeptemdecim, et inter istos Oríge­ scopatus unus est, cuius pars in solidum a singulis nes, Cyprianus, Hieronymus, Hilarius, Cyrillus Alex­ tenetur4*, lucem accipiunt et facilem explicationem. andrinus, Leo Magnus, Augustinus. Secunda inter­ Si eminentissimus praesul Dubliniensis his acquie­ pretatio verba illa „super hanc petram aedificabo scendum non judicaverit, negare saltem nequit sin­ ecclesiam meam44, intelligit, ecclesiam aedificatam esse gulos, episcopos in conciliis generalibus iurisdictionem super omnes apostolos, quos Petrus propter primatum universalem habere. Hanc quidem clarissimus vir, in se repraesentabat. Et hanc sequuntur octo patres, archi episcopus Nisibenue, sub finem secundi volumi­ et inter istos Origenos, Cyprianus, Hieronymus, nis versioni^ Gallicae historiae suae conciliorum gene­ Augustinus, Theodoretus. Tertia interpretatio asserit ralium, ostendere conatur, episcopia derivatam esso a verba illa „super hanc petram aedificabo ecclesiam *', intelligenda es«e de fide, quam confessus Spiritu sancto, vi suae consecrationis, dum localem meam eorum iurisdictionem α Romano pontifico repetat. fuerat Petrus, ut scilicet haec fides, haec professio Schola autem theologorum cui adhaereo censet omnem fidei, qua credimus Christum case Filium Dei vivi, sit episcopalem iurisdictionem, episcopis inosse α Christo aeternum ct immobile fundamentum ecclesiae. Et immediate derivatam; ordinariamque eius restrictio­ haec interpretatio est omnium solemnior, quam se­ nem localem non nisi ex ecclesiae instituto ortam esse; quuntur patres doctoresque quadraginta quatuor; et cum debita tamen subordinatione eius ad Romanum inter istos, ex Oriente, Gregorius Nissenus, Cyrillus pontificem, tanquam collegii apostolici caput, sicut 0 Alexandrinus, Chrysoetomus, Theophylaetus; ex et universae ecclesiae. Dico igitur verba Christi ad Occidente, Hilarius, Ambrosius, Leo Magnus, ex apostolos dicta omnem suam vim otiam pro eorum Africa, Augustinus. — Quarta interpretatio asserit, successoribus habere, nihilque pono unde labefactetur verba illa, ,^uper hanc petram aedificabo ecclesiam argumentum quod ex verbis Matthaei XVI, 18, edu­ meam44 intelligenda esse de illa petra, quam confossus cere solent theologi, in probationem primatus Ro­ fuerat Petrus, i. e. Christum, ut scilicet ecclesia in­ mani pontificis: ad cuius tamen examen nunc pro­ aedificata sit super Christum; et hanc interpretatio­ nem sequuntur patres doctoreeque sexdecim. Quinta gredior. 4. Vestram indulgentiam postulo, eminentissimi patrum interpretatio nomino petrae intelligit etiam ac reverendissimi potree, ut me pluribus certe haud ipsos fideles, qui credentes Christum esse Filium Dei arrisura loquentern aequo animo audiatis. Nil haere­ constituuntur lapides vivi, ex quibus aedificatur ec­ * 4 — Hucusque auctor praedicti opusculi, apud ticum, aut quod haeresim sapiat, ut ex dictis eminen,- clesia. tifisimi Dubliniensis timore possitis, proferam: nil quem legi possunt verba patrum, doctorumque quos quod principiis fidei adversetur; nil quod rationum allegat. Ex hoc sequitur aut nullum omnino argumentum momentis, pro virium tenuitate, fulcire non conabor. Unum est quod monitum volo: me pro me ipeo loqui, in probationem primatus ex verbis super hanc petram non pro aliis, moquo nescire si quae dicturus eim, iis aedificabo ecclesiam meam, aut nonnisi tenuiter pro­ etiam quibuscurn in quaestione praesentis discursus babile, suppeditari. Nisi certum sit per petram. coniungor, non sint displicituro. Si inter loquendum D Potrum apostolum, in propria persona, non autem ut aliquid durius mihi dicere contigerit, mementote ot primarium apostolum, pro omnibus loquentern, inimitamini exemplum ducum quibus patientiam per­ telligi debere, nullum omnino argumentum suppeditat suaserit celebre dictum: „Percuto, sed audi.44 Modera­ istud vocabulum, non dico in probationem pontificiae toribus eminentissimis congregationis morem geram: infallibilitatis, sed etiam in subsidium primatus Ro­ motibus autem non cedam. mani episcopi. Si maiorem numerum patrum in hae Primatum Romani pontificis in univorsa ecclesia, re eequi debemus, tunc pro certo tenendum est, per tum honoris tum jurisdictionis agnosco: primatum petram, fidem a Petro professam, non autem Petrum, dixi, non dominatum. Primatum autem ei, tanquam fidem profitentem, intelligi oportere. Et hic liceat Petri -successori, incese tota traditio ecclesiae a sua mihi insigne interpretationis minus ingenuae exem­ origine testatur; quo solo testimonio adductus, eum plum afferre, quod praebet libellus a rev. emhitanquam certissimum fidei principium et dogma, epiecopo Edesseno nuper hic Romae, singulari privi­ accipio. Eum autem e verbis sacrae Scripturae probari legio, editus, quod pace venerandi viri dictum volo; posse, ab aliquo qui sequi velit regulam in earum cum in re tam gravi verbis clarioribus, modo veris, interpretatione adhibendam, nobis traditam in fidei utendum ait Libellus iste, ab undecim insignibus professione quam sub initium huius concilii, aliasquo theologis, quorum agmen ducit doctissimus pater toties omisimus, nego. Verum est me, principiis Perrone, litteris summo pontifici commenda tu·» est. 459 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 460 eiusqoe, eine dubio, permissu exceptus a regula quae A cata sit domus quaecumque, et illud quod in eius aedi­ episeopœ ut inter m per typographiam sua sensa comf- ficatione poni solet Aedificaturus domum, praecipue manicarent impedit, ni velint alias quam Romae si de magna et in longum tempus duratura agatur, prius defodit terram, uaquedum ad saxum vivum, ut typograpborum opera uti. Allatis duabus praecipuis interpretationibus, quae aiunt, pervenerit; in quo deinde fundamenta, id «t per petram, Petrum et fidem Petri, intelligunt, et primam partem structurae, ponit Admisso hoc facta observatione, priorem ante Ananam haereeim duplici eensu fundamenti, cessat omnis ista interpreta­ communem fuisse, alteram autem postea praecipue tionum varietas, pluraque loca Scripturae, quao primo invaluisse ob controversiam de divinitate Christi aspectu sevum vix conciban posse videantur, lucem exortam, prosequitur reverendi&îimus auctor, cuius magnam accipiunt Fundamentum ecdcaiae, ut ita. elucobrationis verba, paginis 7·· et S’», haoc sunt: dicam naturale et primarium, est Christus, sive eius „Quantum autem hae duae evangelici textus ex­ persona, seu fides de divina eius natura, respiciatur. positiones inter « cohaereant, facile quisque inteili- Fundamentum architectonicum, seu a Christo posi­ get, n haec bene perpendat. Ad unitatem constituen­ tum, eunt duodecim apostoli, inter quos ratione pri­ dam ac conservandam Christus Petri personam, matus eminet Petrus; et aie conciliantur loca patrum eiaeque in primatu successoree tanquam centrum qui intellexerint eum, hac occasione, sicut contigit in posuit, ut omnes fideles unitate fidei ac communionis ea quae post sermonem a Christo in synagoga Caphersimul coni ungerentur; at quoniam unitas pedum in naitica refertur, Ioannis VI, communi interrogationi communione omnium fidelium, sed praesertim m uni­ omnium nomine, respondía»; et pro omnibus prae­ tate fidei, quae communione potior est, consistit, mium confessionis accepisse1. In hae verbi Petra ex­ necessarium omnino erat ut non in mera Petri persona, plicatione, servatur Petri primatus, tanqu&m prima­ red etiam in fide quam praedicavit, et ecclesiastici rium ministeriale fundamentum; servatur proprietas aedificii fundamentum poneretur et unitatis centrum verborum Pauli et Ioannis, omnes apostolos communi constitueretur. Etenim si tantum in persona Petri, fundamenti nomine insignientium; servatur veritas et non etiam in soliditate eius fidei, aedificii fun­ locutionis a Paulo tam emphatic© adhibitae, nempe, damentum positum fuisset, deficiente Petri fide, fundament um man aliud nemo potat ponere praeter «clesiao unitas non servaretur, et iuxta professioni^ id quod positum est, quod esi Christus lesus fidei varietatem piares quoque efformarentur eccle­ (I Cor. III, 2); eripitur adversariis fidei telum quod siae. Si ergo Christus voluit, unam caso cedesiam. tam efficaciter in noe vibrare consueverint, cum unitate fidei et communionis, si od unitatem hanc dicant catholicos non super Christo, sed super mortali perpetuo servandam in ratione fundamenti ac centri, homine, ecclesiam aedificatam esse, credere; et, quod Petri personam posuit, eius quoque solidissimam in praesens est minime spernendum, subtrahitur fidem, quam professus est ac praedica vit, uti fun­ advocatis pontificis, se solo, infallibilis, fundamentum damentum ponere debuit; aliter ribi propositum argumenti, quod ex locutione figurata ct incerti sen­ finem in constituenda ecclesia assequutus non fuisset sus, ad vivum usque adacta, educere solent, ad proban­ Quapropter cum et Petri persona, et fides ab eo prae­ dam eum non tantum supremam sed etiam absolutam dicata rit ecclesiae fundamentum, illam ipsam petrae auctoritatem a Christo obtinere. Quidquid sit dc hac soliditatem, qua persona Petri gaudet, eamdem cius mea sententia, obvium est ex verbis Tu a Petrus, fidei esse tribuendam patet, ne, hac deficiente, totum ete. argumentum peremptorium in probationem etiam corruat aedificium. Utraque ergo horum Christi ver­ primatus educi nequire’. borum expositio eet eius intentioni in condenda eccle­ De aliis verbis Christi ad Petrum: Pasce agnos sia optime consentanea, et una ad alteram clarius meos; pasce oves mea *. dici potest, Christum per exponendam inservit Patres itaque priorum saecu­ triplicem istam commendationem ostendisse Petrum, lorum, qui ea verba ad Petri personam applicuerunt, 1 «Petras ex peraona omnius apoatoloram profitetur: Tu non solum «eundam expositionem non excludant, sed es Christus filius Dei ciri. — Quia tu es Petrus, et super implicite supponunt; agnoscentes enim Petri per­ hanc petram aedificato ecclesiam meam. — Sicut ipse lumen sonam eee immobilem fundamentalem petram totius apostolis donavit, ut lumen mundi appellarentur, caeteraqne ecclesiae aedificii, iam implicite eius fidem quoque ex Domino sortiti «uni vocabula: ita et Simoni, qui credebat in eadem fundamenti ratione agnovere debent, cum in petram Christum. Petri largitas est nomen. At secundum metaphoram petrae recte dicitar ei: aedificato ecclesiam meam eadem fides sit unitatis fundamentum totius aedificii. super te" S. Hieronymus, in Matth. e. XVI. Y. 15, 16. — -Sicut Illi autem qui Petri fidem petram esse in fundamento enim quedara dicuntur quae ad apostatata Petram proprie per­ ecclesiae a Christo positam tradunt, Petri personam tinere videantur. Dee tamen habent illustrera intellectum, nisi non excludunt, sed solum qua ratione Petrus petra cura referantur ad ecekaiam, cuius ille agnoscitur in figura gestasse personam, propter p ri malum qnem in discipulis La bait, et fundamentum ecclesiae intelligendus sit, apertius ricali est: Tibi dato dares regni cactorum, et si qua huiusdocent; hinc plures eorum sunt qui utramque exposi­ D modi * S. Augustinas, in enarr. Pel CVI1I, n. 1. — -Sicut ta tionem tradunt, uti videre ost apud S. Augustinum.’* apwtoUi cura eaeel eti un ipse numeras duodenarius, id est. qua­ Omitto quod auctor in his observat ion i bus sup­ dripartitas ta ternos, et omnes ureal interrogati. solos Petrua respondit: Tu es Christus, filius Dei rivi, et ei dicitur; tibi ponat id quod in quaestionem venit, nempe Christum dato clares regni caetorum, tauqoaui ligandi et «vivendi solus oederiam suam fundasse iu fide Petri jOraonnli; acceperit potestatem; cara et illud una» pro omaibas dixerit, exindeque «qui successorum Petri in fallibili talem, et boc cum omnibus lanquam personam gerens ipsius unitatis unum tantum notabo. Inter loca patrum quae, per «i acceperit: ideo unus pro omnibus, quia unitas est ta omnibus.· Idem, in Ioannis evangelism CXVIil, n. 4. .Tibi, inquit, dabo septenne paginas, citat, plura sunt quae vel de Pelro claves regni caelorum: et ut solvas et liges. Hoc Novatianns profitante fidem, id «t, de Petri fido eubioctiva, vel non audivit, sed ecclesia Dei audivit, id e*t. ille in lapsu, nos do fide α Petro pro fosea, id «t, de fide Petri obioctivo ta remissione: 'die in impoenitentia, nos in gratia. Quod Petro dicitur, apostolis dicitor." 8. Atnbrurins, ta Pralmnm XXXVUI, sumpta, inlelligi ¡xesent. Ul auteoi valeret argumen­ n. 37. tum. auctor probare debuit de aubiectiva, non autem « Postquam quae supra leguntur typis niaodarentar. in­ n * prorsus ideam de obi relira fida Petri, paire * ab eo citati * loculos cidi in locum Pawhasil Ra.lberti. qui eamd exprimlL .Licet super evletn inn-Umenta primus ac ñ caput furiae; id quod ostendere neglexit. Petrus recte positus credatur, tamra in ea petra, de qua nomen Mihi de lian interpretat muuni varietate cogitanti ribi ei dono traxit, st saper eaa» tota construitur et consta­ * omne pome in miam «jal< *rr viiuin est, m rurio bilitur illa caelatis teri wNec magis valent ad probandam pontificiam in errantiam verba Christi ad Petrum (Lucas XXII, 11, Ih) in quibus pal­ nequeunt: invalida autem nocent, potius quam patro­ * mar argumentum inveníase se putant eius penteiitioe advocati. cinantur, causae in cuius probationem adducantur. Habita ratione rerum adjunctorum in quibus Christus ea pro­ Irenoei, Tertulliani, Augustini, Vincentii Lerinensis tulit, et verbornm quae deinde ad omnes apostolos direxit, non exempla secutus, fidei catholicae probationes ex tradi­ ridetur munus aliquod ad ecclesiae regimen pertinens, tunc Petro collatum aut promissum fuisse: multo minus donum inerrantiae tione potius quam cx Scripturarum interpretatione in eo gerendo ei esse intimatum. Monitum erat quo eum ad quaerendos duxi; quae interpretatio, iuxta Tertullia­ imminens discrimen, cui obiiciendus esset, superandum hortare­ num, magis apta est ad veritatem obnubilandam quam tur, «ironique intimatio, eum post lapsum conversum iri, et caeteros apostolos confirmaturam. Rogavit igitur Christus pro D1 demonstrandam. Inter testimonia ex traditione de­ Petro, qui, ut prae caeteris apostolis munere distinguebatur, sumpta, nonnulla reiicienda censui; ut in commate prae caeteris etiam a Satana cribrandus petebatur, et prae Irenoei do potiore principalitate, quant ecclesiae Ro­ caeteris defecturus praevidebatur. Rogavit Christus ut non manae vindicasse communiter creditur; wd id prae­ deficeret fides eius, id est, ut fiduciam, qua Christo hucusque stiti, adductis rationum momentis; quibus, non con­ adhaeserat, omnino ant iu perpetuum non amitteret; et post lapsum, in se reversus, id est, conversus, caeteris animus ad­ tumeliis, sed rationibus, occurri dobeat. deret. Hoc praestitit Petrus post Domini resurrectionem, cum Metaphoricas argutias abiiciendos duxi; red fidem eam caeteris discipulis annuntiavit, ut ex verbis (Lucae XXIV) conciliorum patrumquo appellavi; quao ¿stas cum connut: Ileeurrexit Dominas vere et apparuit Petro. Non igitur antiqua ecclesiae universalis doctrina et praxi non de fide, tanquam doctrinae corpore, in quo sensu nunquam a Domino vox ista adbibita ridetor; nec etiam de fide, virtute cohaerere, red cis potius contradicere ostendit, liare nempe theologica, qua Deo credimus, in quo sensu semel et agendi ratio magis apta rei ad protestante in iterum tantum in eius dictis occurrit; sed de fiducia qua ei gremium ecclesiae reducendos, quam argumenta, quo­ tanquam magistro hucusque adhaeserat» verba Christi accipi rum principia ipsi reiiciont; et quae, quamvis catho­ debent. Quod si nonnulli inter veteres, et turba reeentiorum interpretum, ea verba aliter intellexerint; in iisque munus licis minus instructis irrefragabilia ew videantur, ex Petro impositum, fratres, id est, caeteros apostolos eoromqne sareulorum trium experientia, inventa sunt ad contro­ successores, episcopos nempe. In fide confirmandi, invenerint, versias finiendas parum apta. id aliis nullam imponit neceuitalem a simplici et litterali Sic huic parti praesentis rermonis finem impooo. eorum significatione recedendi.· C£ t LT, 1060 d. 453 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 464 argumentis brevi resumptis. — Habemus in sacra A timorensem movere possem, quod clausulam, quao Scriptura testimonia luculentissima miseionia omnibus toties in publicum nuper prodiit, mancam et trun­ apostolis datae et divinae assistendae omnibus pro­ catam ex hoc ambone tradiderit. Integra fratris sen­ missae. Haec loca clara sunt, et nullam interpretandi tentia aio se habet : „Non tamen placet ea loquendi ratio qua pontifex varietatem admittunt Non habemus vel unum locum Scripturae, de cuius vero sensu non disputetur, in quo se solo infallibilis praedicatur: nam de eo, tanquam aliquid ei asmodi Petro, aeoreim ab aliis, promittatur. privato doctore, privilegium inerrantiao nomo fero ex Et tamen volunt auctores schematis ut Romano pon­ theologis catholicis noscitur propugnasse: neo tan­ tifici, tan quam Petri successori, asseremus potes ta­ quam pontifex solus est, ei quippe docenti adhaeret tam, quam Petro datam fuisse nullo certo sacrae episcoporum collegium ut semper contigisse liquoL“ Huc usque Baltimorensis. Verba deinde sequentia, Scripturae testimonio probari possit, nisi in quantum cum caeteris apostolis eam acceperit; quaque ei seor- nulla alia interposita periodo, omittenda duxit, quam­ sim a caeteris vindicata, sequeretur divinam assisten­ vis, ut stalim patebit, ea ad plenam scriptoris senten­ dam eis promissam non nisi per eum dandam esse, tiam exponendam maxime necessaria essent. pontificias autem definitiones ab episcoporum quamvis loca adducta ostendant, eam ei, non alio modo, sicut nec aliis verbis, quam caeteris fuisse collegio exceptas, sive in concilio, sive in suis sedibus, promissam. Privilegium quidem Petro prae aliis vel subscribendo decretis, vel haud renitendo, vim magnum datum fuisse agnosco; non Scripturarum, babere et auctoritatem infallibilem nemo orthodoxus * ’ sed totius christianae antiquitatis, adductus testimo- J negaverit. Haec verba nullum dubiam relinquunt de mento nio: cuius beneficio eum infallibilem ce?e constat; ea tamen conditione, ut fratrum consilio utatur; eorum- scriptoris; quae proindo omitti non debuerunt, cum que, in supremo hoc munere cum eo consortium, prior periodus citetur, quin falsa de eius sententia iudicio adiuvetur, et eorum, quorum caput eet et os, opinio tradatur1. Hanc autem sententiam ei non casu excidisse con­ nomine loquatur. Nemo tamen est qui non videat quam longe distet istud privilegium α votis eorum stat ex iis quae scripsit in opere Anglica lingua scripto, qui, haud aine contumelia adversantium, antiquis viis ex cuius lectione se tam multum profecisse tototua ecclesiae insistentium, pontificiam potestatem, divina sit eminentiasimus praesul Dublinieiiris. Haec quae sua origine magnam, deinde decurau saeculorum in lecturus sum desumpsi ex opere ipso, in bibliotheca, collegii Anglici io hac urbe asservato. Versionem immensum auctam, solam esse in ecclo&ia velintx. 5. Sub initium suae concionis pminen Ussimus eorum Urinam ad litteras quasi exactam, ne, formam praesul Dublinien&is de opere a fratre meo ohm archi- venustiorem ambiendo, vim minuere viderer, sic trado. ..Personalis fallibilitas (papae) tanquam privatae episcopo Baltimorensi, Anglica lingua scripto de pri­ matu wdii apostoliche honorificentissime loculus rat ; personae, sive scribentis sive loquentia, libere agno­ pro quo gratus, ut par erat, cititi Decursu tamen ser­ scitur ab advocatis ardendovi bos praerogativarum monis mihi videbatur mortui commemorationem vi­ papali am ; sed eius officialis infallibilitas er cathedra ventis fuisse exprobrationem. Retulit enim se ox eius strenue affirmatur a multis; cum alii, ut Gallicus lectione ante triginta plus minusve annos didicisse, C coetus, anno 1682 habitus, asserunt eius iudicia posse quae de Honorii condemnatione in concilio sexto facta emendationem recipere, usquedum eis accesserit assen­ sint, nullomodo officere sententiae de pontificia in­ sus et acquiescentia magni (idest maioris portis) epi­ fallibilitate. Reverendissimus archiepiscopus Balti- scoporum corporis. In praxi, non est locus difficultati : morenrie postea de eo mentionem honorificam fecit; cum omnia solemnia iudicia a pontifice huc usque nonnullaque ex eius theologia dogmatica citavit; ex emissa vaensum collegarum acceperint- Si de nova quibus apparere posset non eam intercedere differen­ definitione quaestio esset, a fidelibus generatilo pro tiam inter sententiam quam ipse tam valide propugnat vera haberi debet, usque dum episcoporum corpus ei et eam quam fratris mei fuisse ego, litteris ad eum non contradixerit, aut sese opposuerit ** ’. directis, asseveraverim. De utroque pauca dicenda 6. Priusquam ad alia progrediar, nequeo diffiteri habeo. me in omnibus cum sententia fratris mei, quam com­ Gravem querelam adversus reverendissimum Bal- munem esse theologorum scio, non concordare. — De assensu ecclesiae, ut aiunt, dispersae, censeo eum 1 Litteris sd Ptririenaem nrchiepiscopum, die 24u octobris negativam poti usquam positivam auctoritatem habere. 1865 datis, pontifex sibi vindicavit ordinariae» potestatem in singula» dioeceses. In miraste de Remano pontifice diei hir. Nulli errori, qui ventati revelatae contradicat, eccleei compelere ordinariam et immediatam inrisdictionem in anivena ecclesia. Cnm haec dicta sint, nulla facta distinctione * In «no citandi modo habet arthiepiscopus B sitim oren* is inter potestatem ordinariam seu episcopalem, et ordinariam cagno» andorra. SU citari consuevit decrei am Florentinum, patriarthakm et primatial ea. videretur sequi pontificem ease ad quod hae in questione tam saepe appellator, ataque danrevera ordinariam seu episcopum uninreni isque dioeceseos orbis 1 rala adiuacta, nulla periodo interposita, de privilegiis patriarChristiani lux ta tnetorem libri De curia Romana, qui quin­ chalium sedium. alisnimque a Romani, serrandi*, quae sepa­ decim anso * Recae vixit, pontifex est ordinaria· exdurinu rata a verbi* praecedentibus, nullam senium praebet : sed eis omnium missionum quae sacrae congregationi Je Propaganda adlecta, vim verborum in ea adbibitorum explicat. — Adiicere fide subduntur; adeo ut non sit aliud discrimen inter vicarios placet verbum quemadmodum in ultima parte decreti, at com­ apostólicos, «t episcopos titulares qui iis miuionibu· praefici­ muniter citatur, non adverblaliter, sed sic ad juem modum, re&* ór rpôrtor, accipi ·1·1· t. antur, quam quod isti sint ordinarii, illi autem extraordinarii • .The penerai fallibility (of the pope) in bi* private ca­ * pontifici vicarii Dic rùmucAe Curie. Bangen, Minster 1854, p. 253, — Sublatis concordatis, quod, pontificia infallibilitate pacity, writing or speaking. b freely conceded by the most ardent advocates of papal prerogatives: but his official infalli­ stabilita, brevi eveniet, omnes sedes episcopales ad nutum pontificis sollus dispcneatnr: — omnesque proinde episcopi bility ex cathedra is strongly affirmed by many: while some, as the French assembly of 1682, eoo lend that his judgment erant vicarii pontificis, et ad nutum eius amovibile . * Sic ec­ may admit of amendment, as long ns it b not sustained by the citila. a qua societas dviiis gubernii repraesentarivi formam, assent and adhesion of the great body of bishops. Practically cui occepta debet lura sua, mutuata est, exemplum absolutism! there is no room for difficulty, since all solemn judgments in utraque ordine doctrinali et administrativo, perfectissimum hitherto pronounced by the pontiff have received the assent exhibebit Nuper reverendi /! * mus orator dixit, pontificiam of his colleagues; and la the contingency of a new definition. potestatem etiam in regimine ease quidem absolutam, non tamen It should bepresumed by the faithful nt large that it is correct arbitrariam; quia semper a ratione gubernatur; id quod evi­ as long ra the body of bishop» denot remonstrate and oppose denter rapp aii, pontificem impeccabilvm esse. Haec illatio IL- Ettrick, Primacy o( tXe Apotíolie See. Philadelphia 1845, necessaria etiam sequitur ex tins infalllbililaU. quia Intellectus p. 357. ad quem pertinet, a moribus infimam redpil ORATIONES IN SCHEMA PRIVATIM EXHIBITAE 465 466 eia, sive dispersa sivo in concibo collecta, assentiri ¿ . reiicitur sententia adeo solemniter in ista bulla enun­ posait, quin portae inferi contra eam praevaluisse ciata. Testem adduco omni certe hac in re exceptione dicerentur. — Divinam tamen assistentiam habet in maiorem, nempe reverendissimum dominum Martilia solis quae Christus apoetoloa docuerat, quae omnia num loonnem Spalding, archicpúcopum Baltimóren­ — omnem scilicet istam veritatem — omnia quaecum· se m, qui in opere de quo postea dicendi occurret que dixerim vobis — Spiritus sanctus in eorum, occasio aptior, anno 1866, Baltimori impresso, post­ memoriam revocavit, mentes eorum divino suo lumino quam tres aliae eiusdem libri editiones exhaustae illustrando — in quem finem datus est, potiusquam fuissent, et quarta haec votis fidelium data sit, — nova revelando. Ut do hia tanquam testes auriti, apo­ sio ait: stoli, eorumquo successores, testimonium ferre possint, „Dicitur tamen papatum potestatem temporalem necease est ut nullam sententiam quao eis contra­ sibi arrogasse; et, medii aevi saeculis, ius regee de­ diceret, etiam tacendo, approbare possent ponendi, eorumque subditos iuramento fidelitatis Quando autem quaestio sit do nova fidei defini­ solvendi potestatem eibi vindicasse? Esto: quid inde tione, censeo concilium, quod vere ecclesiam uni­ sequitur? An ista potestatis temporalis accessio pro versalem repraesentet, necessario requiri. In eo enim praerogativa papatus essentiali unquam habita fuerit? solo haberi possit conquisitio, si quid dubii ortum Quinimo, nonne habita eat tanquam appendix acciden­ fuerit Silentium in quibusdam tantum, iisque favo­ talis, — rerum ad ¡unctorum potius sequela? Anne rabilibus ad i unctis, pro assensu haberi debet, sed non dantur exempla talis ita dictae usurpationis in decem in omnibus, praecipuo cum dissensus evasurus sit aut B primis saeculis? Potestatem illam quis Romanorum inutilis aut periculosus. Sit in exemplum praesens pontificum per tria haec ultima saecula aut exer­ controversia. Si pontifici placuisset se ipsum, sensu cuerit aut sibi vindicaverit? Si haec duo foeta corta schematis, pro infallibili definire, non data fuisset sint, et sunt certissima, undo probari posit quod occasio magnae conquisitioni, quam, convocato con­ papatum agnoscere, eius potestatem temporalem agno­ cilio, et episcopia in unum collectis, ot aibimetipsis scendi necessitatem imponat? Haec certe numquam invicem lumen et animos afferentibus, dari vidimus. doctrina ecclesiae catholicae erat: alioquin, ubi quis Perpauci ex iie qui novae definitioni, in rerum possit invenire definitionem quae eam doctrinam esso adiunctis difficillimis, tam fortiter obstiterunt, ausi declaret1? Quinque ex universitatibus catholicis fuissent pontifici repugnare, aut, si eis ad id animi celebrioribus (Sorbonna, Lovaniensis, Duoccnn, Comnon defuissent, scivissent unde eumene ani tu ad plutensis et Salmanticensis), dum a Pitt, Gubernii tuenda iura sua, tam gravi periculo exposita, apta et Anglici nempe primo ministro, ex officio inter­ rogatae fuerint, solemniter et unanimiter hanc sen­ efficacia. Insigne exemplum quod silentium ecclesiae in tentiam damnaverunt, et ei contradixerunt Anne omni saltem casu pro assensu haberi nequeat, suppe­ ecclesia catholica, — anne ipsi pontifices — eas hano ditat historia sententiae de potentato Romani pontifi­ ob causam damnaverunt? Nonne catholici, ubivis fera cis in regna, quae suae ¡peius ditioni non luerint gentium, una voce eam reiiciunt; stintile eo minus subiecta. Per quatuor saltem saecula, post bullam catholici? Fidenter assero, idque re bene perpensa, Unam sanctam, invaluit ista sententia; nec aliquod perpaucos ex catholicis hodie inveniri posse qui eam quod sciam superest monumentum quod ostendat alios non reiiciant; pauciores adhuc qui eam teneant; et ? * ” quam qui exinde domna passi sint contra cam remon- quod Romae etiam, saltem publice non tradatur Tacitus igitur assensus episcoporum per quatuor strasse; iique non tam potestati ipsi quam exercitio eius, in eorum damnum, restitisse censeri debent Ex paltoni saecula non effecit ut sententia do potestate quo bulla Bonifacii VIH prodiit usque oil initium 1 Hic certe falsos est auctor. Ad doctrinam coniti tuen­ saeculi XVII, per quatuor integra saecula, ista de­ dam non requiritur definitio: sufficit ut sit veritas divinitus finitio potestatis pontificiae vim habuisse videtur; et revelata, et ut talis ordinario ecclesiae magisterio fidelibus ad fidem pertinere etiam u doctissimis theologis, qui proponatur. At potestas illa Unquam doctrina proposita est ** declaraaset eam saeculo decimoséptimo floruerunt, dicebatur. Puta­ a Bonifacio Vili, cum .«ub salutis dispendio bam quidem oliai, verba bullae Unam sanctam cum ab omnibus esae tenendam. Alioquin Snaresins eam pro doc­ trina definita habuit. sententia quam tunc tenebam de pontificia infallibili­ t .But the papacy invested itself with temporal power; tate componi posse, contra ac nuno censeo. Singulari and, in the middle ages, it claimed the right to depose princes e. * —Be quadam Dei providentia mihi videbatur factum esse, and to absolve their subjects from the oath of allegian ut pontifex non doclarasset omnem humanam crea­ it so; what then? Was this accession of temporal power ever viewed as an essential prerogative of the papacy? Or turam ei in temporalibus ratione peccati aubiectam was it not considered merely as an accidental appendage: the fuisse: sed, ro maturius ]>erpensa, sensi istam expli­ creature of peculiar circumstances? Are there any examples cationem merum effugium esse viro ingenuo omnino of such alleged usurpations daring the first ten centuries of indignum. Verba suam significationem trahunt ex D its history? Has this power been exercised, or even claimed, by the Roman pontiffs, for the last three centuries? If these intentione loquentia «t intelligentia audientium. two facta are undoubted, — as they certainly are, — then how Nemo negare potest mentem Bonifacii fuisse in illa maintain that a belief in the papacy involves a recognition of bulla, potestatem temporalem sibi vindicare, eamque its temporal power? The latter was never certainty a docsententiam fidelibus proponere, de salutis necessitate trine ot the church. If it was, where is the proof; where the church definition that made it a doctrine? Fire leading ca­ tenendam. Nemo negare potest verba bullae hoc sensu tholic universities — (Sorbonne, Louvaine, Downy, Alcala and acceptata fuisse ab omnibus, qui tunc temporis vive­ Salamanca) — when officially called on by Mr. Pitt, prime bant. Si ei restiterint subditi Philippi Pulchri, erant minister of Great Britain (1788). solemnly and unanimously numero paucissimi, relate od universam christiani­ disclaimed this opinion, and maintained tie contrary. Did the catholic church, did the popes ever rebuke them for the dis­ tatem, cum pars admodum pofva Galliae hodiernae claimer? Do not catholics all over the world now almcot una­ eius imperio parebat; ipsique pauci auctoritatis exer­ nimously disclaim it and are they the less catholic for this? citio potius quam eius iuri divino sese opposuisse I fearlessly esseri, — and I do it so advisedly, — that there haberi possint. Ecclesia igitur per id tempus videtur are very few catholics at the present day, who do not reject this opinion: that there are steli fewer who maintain it; and bullam Unam sanctam assensu suo probasse, nemine that it is not defended, at least publicly·, even in Rome it­ fere episcoporum contra eam reclamante. self/ Zedwres on the eridmcco of catholicity, by M. I. Spalding Nunc autem ab omnibus, haud etiam exceptis d. d. archbishop uf Baltimore. Fourth edition. 1«8, p. 577, 878. ardentioribus pontificiae infallibilitatis advocatis, • Vox minus cauta. *. GBXKBJLI TO3SÜS LIL 467 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 468 Romanorum pontificum in temporalibus pro doctrina A aestimationem, tanquom primam sedom occupantis, fidei catholicae haberetur, ut ex se potet, cum alio- et eruditionis ingvniique fuma celebris. Quinta bac».· quin eam nunc reiicere osset a catholicae ecclesiae editio apparuit eodem anno quo exaravit, nomine con­ cilii Baltimorensis, litteras ad summum pontificem, unitate deficere. In ista sententia duo quidem sunt distinguenda i ex quibus ipse aliique inferre vellent episcopos sta­ potestas ipsa, et ratio eius. Potestas ipsa suum fun­ tuum unitorum placitis infallibilistarum favere. damentum habuit in rerum adiunctis,· et, ut pluri­ Habetur in bibliotheca collegii Americani in hac mum, in bonum commune cessit. Ratio potestatis non Urbe, cui ab auctare, inscripto manu propria eius erat, — ut ponti fiere asserebant, — divina auctoritas, nomine, anno 1667, dum Romae esset, dono datus est : eis tamquam primatum tenentibus in ecclesia divinitus que occasione litteris ad summum pontificem directis data: sed ex rerum adiunctis, consentiente orbe chn- cum caeteris episcopis su been pai t, non certe animo stiano, orta. Publico iure agnita eet; ideoque erat aliquid doctrinaJiter statuendi aut enunciami!, legitima. Pontificibus inerat, non quia tanquam pon­ suam ipsorum venerationem et affectum erga ponti­ tifices eam a Christo accepissent, sed quia praeter vca ficem demonstrandi. — Haec sunt verba Baltinionemo reset qui eam, tunc temporis, forte necessariam, rensis: exercere potuisset. Eam divinae ordinationi occeptam (rAttamen in quo consistat discrimen inter docendi referendo, aliquid humani passi sunt pontifices; quod facultatem authoritativam primi corporis ministroeis exprobrare iniustum eeseu Eam iam in desuetu­ rum Christi, nempe apostolorum, et illam corporis dinem abiisee omnes quidem agnoscunt; rem rovi- B pastorum qui divina ordinatione eis successerunt» in viscere pore *? pauci autumant: quamvis id fieri posse munere praedicandi, docendi et baptizandi; et qui­ non sit impossibile, si pontifex pro infallibili habea­ bus, in istia sacris muneribus fungendis, promissa tur et fides danda sit verbis reverendissimi archi- erat divina assistentia, omnibus diebus usque ad con­ episcopi West monasteri en ria, dum in minoribus esset, summationem saeculi? Si haec (potestas nempe epi­ in concione Lendini ante aliquot annos habita. scoporum. Tr.) libertati rationali opponatur, cur non .Praeclarus ille vir in ista concione, ri lecta in illa (poteetas nempe apoetoloruin. Tr.)? Praeterea, ephemeridibus bene recordor, — in quo quoad sub­ nuno primum discimus, Romanam Cancellantim — stantiam certe non fallor, asseruit pontificem utpota (forean curiam scripserit d'Aubigny. et translator ver­ ricce leeu Christi gerentem rogem etiam rex? debere; tendo erraveriu Tr.), — de fidei articulis sententiam huicque asserto non officere quod per plura saecula definitivam dedisse. Credidimus temper id inuma nullum dominium temporale iiabuireet; cum ius ad fuisse conciliorum generalium exdusivum; et quan­ id semper possederit. Si haec vera sint, quod vehe­ do ea non celebrarentur, id ad Romanos pontifices menter nego, sequitur pontificem non tantum par­ pertinere, cum assensu seu acquiescentia corporis epi­ vum dominium, in sua ditione Romana, habere, sed scoporum in mundo «panorum. Credidimus etiam, iu etiam ius aliquod ad universale in toto mundo. Cum nostra simplicitate, nec eoe quidem seui|>er contro­ Christus est rex regum, pontifex qui ut eum reprae­ versias decidere solere, sed in iis tantum casibus in sentet iuxta Westmonastericasem, rex ceje debeat, quibus doctrina revelata clara et explicita esset : in debet eum repraesentare in tota ipsius Christi ditione, C aliis autem rebus, eoa sapienter concedere rationalem id est in universo Orbe. Novimus quam feliciter sententiarum libertatem. D’Aubigny autem noe melius consecutiones educere valeant pontificiae auctoritatis edocuit. Ille nobis persuadere vellet, Romanos catho­ ad root i, etiam ex locutionibus figuratis. Quid si licos, quoad manus et peda, corpus et animam ligatos principium adeo gravidum, ut a Weitmonaatenensi esse, neque iis etiam cogitare permissum l.“ profertur, pro fundamento habeant? Huic iuri non De fratris sententia in re Honorii ut pauca diemn magia officere potest quod per nonnulla saecula id sibi restat Non est mirum so, collegii Urbani alumnum, non awcruerit, quam quod ab initio per plura saecula et sanctae sedis studiosissimum, cum mitius indi­ id non habuisset, et etiam id ipsi competere nemo nec casse. Re enim nondum erat adeo magni momenti somniaverit. Haec retuli, non ut eximio viro prae­ ante exortam praesentem controversiam, idcoquo non judicium afferam, red ut ostendam sequelam ex prin­ erat eliquata eo modo quo nunc videmus. Hac occa­ cipio evidenter erroneo, cuius fatai totem in decursu sione utor, ut verbum dicam de sententia reverendissi­ praesentia concionis probare conabor — necessario mi Rottcnburgcnris in perdocta sua conciliorum histo­ educendam, — quam etiam ipse reiiceret, eum cautum ria tradita, quam cum ea quam nunc propugnat haud reddere debere non plus sapere quam oportet sapere in facile componi posse dixit cminentisaimus Dublinienre pontificiae infallibilitatis. Hiec sunt quae me a communi aaltem loquendi 1 .la what in fact ccarlsts the difference between the ratione discedere cogunt., quando quaestio ait de novo authoritative teaching of the fi nt body of Chriita ministers aliquo dogmate catholicae fidei definiendo *, od quod ]0 the apostles, and that of the body of pastors, who by divine censeo concilium, quod universalem ecclesiam vere commis®on sueceded them in the office of preaching, teaching repraesentet, exigi. Nunc ad rem redeo, quamvis ea and baptizing, and who in the discharge of these «acred duties were promised the divine «iilance all days, even to the con­ quae dixi ab ea non omnino aliena sint. summation of the world. And if the latter was opposed to 7. Non multum, ri quid forte, a fratn» mei rational liberty, why was not the former? Beeidea, we learn, sententia abludunt ea quae reverendissimus Balti- for the first time, that the Reman chancery decided on articles morenris, Martinus loonnes Spalding, seri prit in of faith: We had always thought that this was the exclusive province of general councils, and when they were not in ses­ liuteria re/armationù, ex cuius quinta editione, sion, of the Roman pontiffs with the consent or acquiescence auctoris curis recognita, et Baltimori, anno 186G, in of the body of bishops dispersed over the world. We bad also lucem data, haec exscripsi, et eadem qua fratris mei in our simplicity believed, that even these did not always on controverted points, but only in cases in which the verba fidelitate latina sic verto·; praemittens istam decide teaching of revelation clear and explicit: and that in ante viginti sex annos primo apparuisse; et contra other matters, they wisely allowed a reasonable latitude of historiam reformationis a d’Aubigny compositam, opinion. But D’Aubigny has taught ua better! He would then exaratam fuisse. Liber hic in omnium fere catholi­ have u* to believe that Roman catholics are bound hand and foot, body and soul, and that they are not allowed even to corum «tatuum foederatorum manibus vereatur, tum reflect.1* History of IA< reforwuxiion by Martin John Spalding ob copiam materiarum quibus abundat, stylum fami­ archbishop of Baltimore, 5 revised edition. Baltimore 18M. liarem quo scriptas sit, et auctoris magnam apud nos p. 318. voL 1. 469 470 ORATIONES IN SCHEMA PRIVATIM EXHIBITAE hie, ex Gallica forsan versione potius quam ex opere - sario credendae, non sint concilii decreto enuntiatae ij^o notitiam eius ae&ecutus. .Ante annum ipsum opus seu definitae. Haec autem distinctio est mere scho­ legi, ex eoquo primo didici, quod propria examinatio lastica; ct nullum omnino discrimen inter utriusque deinde confirmavit, litterae Honorii ad Sergium non­ generis veritates supponit, quoad obligationem cre­ nulla continere quao cuín sana doctrina componi dendi. Theologia, utpote scientia, eet a fide seu creden­ nequeant. 8. Magna animi voluptate audivi reverendissimum dorum corpore caute distinguenda. Fidei veritatee Weatinonaaterienscm nuper in hoc coetu perorantem; ordine sistematico proponit; easque, pro suo probandi et dubium hami quid plus mirari, viri eloquentiam aut genere, sive positivo sive scholastico, probat; pluresardentiKsimum eius animum in promovenda et quasi que conclusiones ex veritatibus explicite seu implicite imperanda nova definitione. Lucidus rerum ordo, revelatis educit, quae od distinctionem earum dici delectus verborum prorsus felix, gratia eloquii sin­ solent conclusiones theologicae. Istae conclusiones, gularis, summaquo auctoritas et animi candor, quao cum non rint immediate et necessario cum veritatibus in eo loquento splendebant, mo quasi coegerunt in revolatis connexae, odeo ut qui eas negaret, i peas veri­ vocem erumpere: Talis cum sis, utinam noster csacsl tates negare censeretur, non possunt ad gradum fidei Eum tamen dum audirem, mihi in mentem venit quod veritatum evehi, seu ut tales fidelibus proponi sub de Anglis iu Hibernia considentibus olim dici con­ dispendio salutis aeternae. Quao propositiones eis con­ suevit, eoe nempe ipsis Hibernis Hiberniores ease. tradicant possunt quidem ut erroneae damnari; non Reverendissimus praesul est certo magis catholicus B autem ut haereticae. quam quotquot huo usque catholicorum noverim. Nul­ In concilio Vaticano ista distinctio non videtur lum dubium de pontificia infdlibilitato — personali, senato. Inde factum est, ut, quod nunquam antea separata et absoluta, — aut ipso habet, aut aliis ut in conciliis evenit, episcopi in varias sententias habeant permittere vult. Eam doctrinam esso fidei abeant: non certe de fidei doctrinis, quarum sunt asserit, eamque ut talem a concilio Vaticano definiri, testes et custodes, sed do sententiis scholarum, dispu­ non tam postulat quam praedicit; more foraan prophe­ tantes. Aula conciliaris in arenam theologicam con­ tarum istorum, qui eventus a se praedicti dent operam versa est; patronis utriusque sententiae, non tantum ut fiant. — Mo quod attinet, quem sexaginta fere in re pontificiae infallibilitatis, sed in aliis, hinc inde annorum experientia, ex quo primo rudimenta fidei di glad ¡antibus, eo animorum aestu qui theologis ediscere coeperim, aeque bene in hoc re instructum potius quam episcopis mos est, neutrisque autem con­ forte reddiderit, quam qui a viginti circiter annis venit. Omnes enim agnoscunt Romanum pontificem, nomen ecclesiae dederit — asserere audeo, eam sen­ cum corpore episcoporum unitum, esse infallibilem. tentiam, ut in schemate iacet, non esso fidei doctri­ En fidei doctrina! Eum se solo infallibilem esso, non nam, nec talem devenire posso per quamcumque defi­ omnes admittunt; nec omnes sciunt quid per istam rei nitionem etiam concili irem. Depositi fidei sumus enuntiationem significetur: aliis alias interpretationes custodes, non domini. Fidelium curae nostrae con­ afferentibus. En scholarum opiniones, seu sententiae, creditorum doctores quidem in quantum sumus testes. quibus, ut par est, utrinque diversimode contradicitur. Mihi oblici potest me, sic argumentando, defini­ Magna illa idearum confusio, quae in tota hao C controversia obtinet, mihi ridetur ex notione parum tionem de beata Maria immaculate concepta per bul­ accurata nonnullorum terminorum et ex neglectu lam Ineffabilis Deus, labefactare; cum ista sententia discriminis, quod nunquam o memoria excidere debet per plura saecula libere α pluribus negata fuerit, ct — inter theologiam tamquam scientiam, et veritates postea in articulum fidei per praefatam bullam evecta; revelatas de quibus tractat, tanquam fidei nostrae consentiente et plaudente episcoporum corpore, ut con­ stat ex eorum scriptis actisque, pluribus etiam ex iie obiectum. Mentem meam paucis exponam. Omnes veritates divinitus revelatae sunt fide pontificiae definitioni aditantibus. Respondeo in­ divina credendae; quae, ut tales ab ecclesia, sive in genuo, pro me solo loquens, quae forsan nec amicis conciliis, sive ordinario suo magisterio, fidelibus pro­ nec aliis probata erunt — Pro pleniore responsione ponuntur. Inter veritatee istas aliae sunt explicite, ad observationes meas in synopsi, remitto, quarum alio© implicite revelatae. Hao ultimae ad eas solas summa haec est1. Agnosco beatam Mariam Virginem, restringendae sunt, quao cum veritatibus explicite singulari Dei beneficio et intuitu meritorum filii sui revelatis necessario nexu connectantur, adeo ut qui eas lesu Christi, ab omni reatu ob peccatum Adoe in sua negaret, illas quoquo negare censeretur. Sic ecclesia ipsius conceptione fuisse servatam. Istam sententiam in suis definitionibus semper est testis, et iudicium ad depositum fidei pertinere non nego; quam tamen nonnisi testando efformat. Damnat erronee qui doc­ inibi, quale illud Scriptura et patrum scripta ex­ trinis explícito revelatis aperte contradicant; et cos hibent, invenire nunquam potui; neo unquam queininsuper qui consectariis ex iis necessario eductis ad­ D dam nactus sum, qui eam inibi contineri milii osten­ versentur. Theologi communiter censent argumenta dere possit. Assensus ecclœiae, ut dicitur, dispersae * rit, non in fidei ventatura probationem minus valida in ipsis probat definitionem cut iste assensus datu etiam conciliis generalibus adduci posse, quamvis in contradicere alicui veritati revelatae; cum, ut iam ipsa fide declarantia concilia errare non possint. Ratio antea dixi, ecclesia, rive in conciliis collecta, sive est: fidem declarando, cuius capaces eunt episcopi, dispersa, aliquid quod fidei contradicat, tolerare indocti aequo oc docti, si quidem do facto agitur, ec­ nequeat. Pia sententia fidelibus cordi semper erat, quem clesia testatur: fidem, argumentis aut ex ratione aut etiam ex Scriptura eductis, probando, theologi potius affectum ecclesia fovit; et, feeto Conceptionis insti­ tuto, fere sancivit Eam tamen nunquam tanquam quam testis portes sustinet. Inter limites supra enuntiatos continenda est fides fidei doctrinam tradidit ; et neganti sententia· notam divinitus revelata, de qua ecclesia, ut testis, iudicium baeraseoe ab adversariis inuri districte prohibuerunt neganti, non efformare possit, et ei contradicentes tanquam haere­ pontifices. Eam fidei doctrinam <*se ticos percellere, inter istae veritates explicite aut im­ video quomodo responderi possit ; cum obi iceret eccle­ * revelatam tam plicite revelatas, quae ex iis solomni ecclesiae, iudicio siam errorem contra fidem divinità definitae sint, dicuntur re&e catholicae fidei, od distinctionem earum quae, licet sint resciet tu· ct neces­ « Synopni p- 284·SA [Sapra L U, ΙΟβΤ.Ι 30· 471 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 472 diu tolerare non potuisse, quin, aut quod ad fidei A quinque eius editionre separatim e praelo prodierint; depositum pertineret non scivisse, aut errorem mani­ praeterquam quod tamquam admodum parvulus, aliis festum tolerasse videretur. opusculis saepius ad iec tus sit. Re ve re nd isa imus vica­ 9. His dictis ostendere progredior sententiam de rius apostólicas in Anglia, Coppinger, sub initium pontificia infallibilitate eenau schematis, utrum vera praesentis saeculi duodecies eum imprimendum cura­ sit necne, non «se doctrinam fidei, nec ut talem per vit; ct alius vicarius apostólicas, Walmesley, vir sum­ conciliarem etiam definitionem fidelibus proponi mae eruditionis, scriptam reliquit sententiam suam do hoc libello, quem, ut claritate et iudicio compositum, posse. Definitiones fidei non sunt pietatis incitamenta; amicis commendant. De praesenti quaestione haec multo minus sententiarum scholarum, pro varia habet libellus iste. earum fortuna, triumphales evectiones. Sunt fidei „Non est de fide papam esse infallibilem, ab doctrinarum auetoritativae expositiones, ad novato­ ecclesia «orsini consideratum, etiam in fido tradenda: rum effugia ut plurimum praecavenda, et nunquam inde sequitur definitiones papales» seu decreta, quamcumque formam induerint, separatim a concilio gene­ novam fidem fidelibus imponunt Hoc posito, dico pontificiam infallibilitatem non rali, seu acceptatione universalis ecclesiae, id eet, non accedente eiusmodi ascensu, neminem obligaro eub e®e doctrinam fidei. ** l. 1. Non habetur in symbolis fidei; non traditur haereseoe poena, od assensum interiorem Totus libellus impressus «t in appendice ad comtanquam fidei articulus in catechism is; et non in­ venitur ut talis in aliquo publici cultus monumenta B mentation» históricas Caroli Butler, quae in biblioIdeoque ecclesia eam huc usque non docuit tamquam theca collegii Anglici hoc in urbe habentur. De Statibus unitis Americae septentrionalis testi» de fide credendam; quam, si esset fidei doctrina, tradere et docere debuisset. iadest reverendissimus archiepiscopus Baltimorensis. 2. Non tantum eam non docuit, aliquo publico iqui suam in hac re tradidit sententiam, non in opere instrumento, ecclesia; sed eam impugnari, non ali- ar ses conseils dans la sublimo entreprise de combattant do bonne foi pour dos principes. Il n’y a remédier aux mirérve morales de l'humanité? Cependant, quoique jo ne croie pas opportun quo deux camps, dont l’un est immense, quoiqu’opprimé, persécuté et privé de la liberté do parler, d’adresser une lettre officielle soit au saint-père soit au l’autre peu nombreux et méprisé, mais comblé de fa­ concile, je no m’oppose nullement à ce que le contenu veur» par les ennemis de l’église. Le premier est plein de cotte lettre soit communiqué confidentiellement à de foi et entièrement dévoué au saint-siège, l’autre ceux qui pourraient s’en servir avec profit. ayant la conscience de son apostasie et répétant timidement ce que l'ennemi du catholicisme lui . . . Je considère avec un sentiment d’admiration suggère. Le premier cherche le bien de l’église, et le modèle parfait d’un bon pasteur quo nous présente no voit d’autre planche de salut quo l’union étroite notre illustre primat. C’est un grand bienfait do la avec le saint-siege, l’autre se sent coupable, et pour providence, que dans uno crise aussi difficile le Seig­ de» motifs impurs désire voir son juge garrotté, pour neur ait daigné mettre un tel pasteur à ta tête do D l'église de Pologne, et nous donner, à nous autres être mieux assuré do son impunité. .Ah I s'il m’était donné de prendre part au concile, évêques, un tel exemplo et un tel guide. Que je serais avec quello consolation et quelle joio j’y ferais ces ob­ heureux de travailler sous sa conduite fraternelle au servations, espérant que l'égard aux besoins de l’église bien do cette partie du bercail de Jésus-Christ, que le menacée de Pologne déciderait peut-ctro quelques-uns pasteur céleste a daigne confier à mes soins indignes! Ma position personnelle, aussi bien que celle du des pères, qui no considèrent cette affaire quo sous le point do vue théorique, à abandonner l'opposition 1 clergé déporté en général, est toujours la même. On * par ce Les partisans de l'opposition no causent de joie qu’à peut juger do la quantité d» protrae deporti noe ennemis, qui seraient bien aise de pouvoir 1« seul fait, qu'il y en a 150 dans un seul village nommé orner do toutes lours décorations. Tounka, gouvernement d'Irkoutzk. J’ai reçu une Néanmoins, malgré ce désir ardent do communi­ lettre do l’un d eux, où il me décrit l’affreuse position quer mes observations aux confrères délibérant dans dans laquelle ils se trouvent à cause d’une indigeooe la ville étemelle, je ne crois pas opportun d’adresser extrême. On a réuni dans ce village Im protrae de la une pareille lettre au concile ou au saint père. En Sibérie orientale. On poursuit ht même méthode dans voici leu raisons: d'autres endroits: partout ou réunit des prêtres dans uno localité isolée et l’on en éloigne 1« autrw dépor­ 1 Dum hss voeal&s tdied ad efformxDrthodoxam aenteotLam. 49b X SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 496 population locale, que pour priver les déportée catho­ A cardinalis Jacobus Maria Mathieu archiepisoopus liques dee secours de la religion, ct pour Km con­ B irmi in us, Thaddaeus Amat episcopus Mootetraindre en quelque sorte à embrasser le schisme, ou reyensis, Augustinus Vérot episcopus Sancti Augu­ stini, Valentinus Wiery episcopus G ureenais, Bene­ du moins à perdre tout sentiment religieux. Ce désir d'empêcher 1« catholiques d'accomplir dictus Thomas episcopus Rupellensis. Oratorum leurs devoirs religieux est poussé si loin, qu’on a nominibus publicatis, idem subeecrctarius i umu étendu la défense d’administrer lea sacrements, et eminentissimi primi prareidis subdidit: „Caeterum monentur reverendissimi pairee, ut lo­ même de célébrer la messe, non seulement à tous 1« prêtres déportés, mais aussi à ceux qui sont allés de quen tes omnes iuxta normam discussionis prae­ leur gré assister les évêques en exil C'est ainsi qu’on scriptam in decreto diei 20 februarii num. X, sedulo me permet personnellement de dire la mease, mais intra fines propositi argumenti tam in prooemio quam on a défendu aux catholiques de venir l'entendre sans in singulis capitibus se cohibeant.” Dein patribus annuntiatum fuit ab eminentiasimo une autorisation spéciale du gouverneur do la pro­ vince. Chaque dimanche et chaque fête la police veille praeside cardinalem Bisuntinum sibi reservasse pote­ à ma porte pour ne laisser entrer personne sans un statem loquendi, cum ventum fuerit ad quartum pareil billet. Quant à l’administration des eacrementa, caput ; et ad ambonem successive vocati sunt episcopus on l’a défendue même à l’abbé Zabi ello, qui a été Montereyenris et Angelorum, episcopus Sancti Augu­ nommé mon chapelain par le ministre, et qui est du stini, episcopus Gurcensis, episcopus RupeUenais, qui­ nombre do ceux qu’on appelle blagonadejny (de bon B bus postea accesserunt episcopus Sancti Christophori augure). de Havana, episcopus Wbeelingensis, et episcopus La démarche bardio de l’abbó Pietrowicz, aussi Bolinensis; qui durante congregatione veniam pe­ bien que l'opposition ferme ct presque unanime, quoi­ tierant que passive seulement, du clergé du pays a arrêté ORATIO l'introducliou projetée de la langue russe dans le reverendi patris domini Thaddaei Amat rituel et les sermons, et l’on peut repérer qu’on ne episcopi Monterey ensis ct Angelarían >. renouvellera pas de ai tôt cette tentative, qui a pro­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac re­ duit une grande irritation dans le peuple catholique sans trouver d’appui nulle part, excepté un très petit verendissimi patres. nombre de mauvais prêtres, méprisés de tout le monde. Paucissimis \ erbis adnotabo, quae mihi videntur Pourvu que nous trouvions assez de force et de observanda super prooemium huius primi schematis vitalité en nous-mêmes, la persecution actuelle ne nous de ecclesia Christi. ébranlera pas; elle servira même à nous fortifier, en Et 1· in secunda periodo ,,Ideo enim etc.” mihi excitant un plus grand zèle, comme on en voit déjà videtur quod verba sacrae Scripturae, quae citantur, de nombreux exemples. En somme on ne peut pas non retinent genuinum sensum, et dicendum potius dire que nous perdons courage; au contraire, malgré foret: Ideo enim, ¡rtwquam clarificaretur, rogavit le prêtent très peu consolant, on espère généralement Patrem ei pro apostolis et pro iis, qui per verbum que l’avenir fera meilleur, et cet espoir soutient nos ( eorum σedit uri erant in ipsum, ut cannes unum essent. forces affaiblies. Sequentia potius omitterem, sed «i magis placeret Jarcslaw, 1 juin 1870. etiam illa retinere, ita dicendum: et ficui ipse Füius ct Pater unum rvnt, ita et omnes οι ipsis unum (Signé) Sigismond Félix. essent. 2® Ex hoc i peo aient etiam ex aliia sacrae Scrip­ 23. turae textibu * clare apparet, Christum ipeum, qui fidei Congregatio generalis sexagoalma quinta et charitatis auctor et est el dicitur, esse etiam earum, 1870 iunii 6. proprie loquendo, principium, ideoque hoc verbum, Feria secunda die 6 iunii hora octava cum dimidio principium nempe, in suo genuino eensu applicari non ante meridiem in conciliari aula Vaticanae patriar­ posse, mihi videtur, apostolo Petro, ut fit in sequenti * chal} basilicae, generalis reverendissimorum patrum periodo, linea4 pag.4 [4 CB]; sed potius dicendum, congregatio habita est; cui interfuerunt quingenti saltem meo iudicio, centrum. Christus enim in beato triginta tree patres, nempe 35 cardinale»», 5 patriar­ Petro instituit perpetuum utri usque unitatis centrum chae, 9 primates, 85 archiepiscopi, 362 episcopi. ac visibile fundamentum, non vero principium. Neo 4 abbates nullius dioecesis, 12 abbates generales sive enim aliter constare videtur ex eynodalibus defini­ pracridee congregationum ordinum monasticorum, tionibus. usum mitrae habent», 21 generales et vicarii gene­ 3· Periodus quarta incipiens „Contra quod funda­ rales ; quorum omnium nomina, quae per assignatores i mentum” eadem pagina 4 linea 10 [c * ), sequenti aut locorum accurate descripta fuerunt, exhibet indiculus simili modo mihi videtur reformanda: Et quoniam patrum sexagesimae quintae congregationis generalis, portae infoi, ad fundilu * evertendam ecclesiam, fi qui inter acta concilii asservatur. fieri possit, maiori m dies odio undique contra eius Reverendus pater dominus Aloiaiua V aceari archi- fundamentum divinitus positum insurgunt, noi ad epiacopus Colossensis missam lectam celebraviL Qua catholici gregis custodiam, incolumitatem, augmen­ absoluta, et recitata oratione Adsumus Domine etc., tum, tarro approbante concilio, indicamus necessarium emioentiMimus primus praeses dixit: esse doctrinam de institutione, perpetuitate ac natura ..Reverendissimi patres, progredimur hodie ad tacri apostolici primatus, m quo totius ecclesiae vis discussionem propositi schematis primae constitu­ et soliditas consirtit, secundum antiquam atque con­ tionis de ecclesia Christi in specie, incipientes a stantem universalis ecclesiae fidem etc., ut in prooemio eiusdem, de quo nonnulli ex reverendissimis sthemate. patribus veniam loquendi petierunt, quorum nomina Ratio mutationis quoad primam partem «t, reverendus dominus subsecretanue ex ambone re- 1· quia sensus periodi clarius apparebit ; 2° ut constet citabit'· » Episcopi Moaureyeniù proposuit emendaUcue * quintam, Tunc fubsccrelanus ambonem ascendane tabellam octavum et undecimam ex ii* quae ia folii * * typi * impremí pa­ perlegit, in qua inscnpti erant reverendissimi patres. trióme diitribntae eunt. 497 498 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA QUINTA 6 iunii 1870 nam illud maius odium vel in veniretur apud hetero­ doxos, vel apud catholicos, suppono malos catholicos. Porro non mihi videtur quod sit ratio sufficiens ad affirmandum tam positive, quod sit maius odium contra sanctam sedem ex parte haereticorum. Inter protestantes vivo, et bonam opportunitatem et occa­ sionem habeo videndi quid inter illos agatur. Porro mihi dicere fas sit, quod non mihi accuratum videtur dicere, quod inter protestantes, saltem protestantes Americao qui tam numerosi sunt, quod inter illos maius nuno sit odium contra sanctam sedem, quam antea; et revera credo quod minus sit odium. Equidem paucis abhinc annis istud odium contra sanctam sedem seso manifestavit in multis occasionibue in America: sed illud odium erat contra temporale ORATIO regnum sanctae sedis; quia inimici nostrae religionis reverendi patris domini Augustini Vérot ibi calumniam spargere ubique conabantur, quod papa episcopi Sancti Augustini l. vellet mittere exercitus in Amcricam et omnem re­ Eminentissimi praesides, eminentissimi et re­ fi gionern subiugare. Sed ille error non meretur seriam . confutationem. verendissimi patres. Caeterum mihi videtur necessarium dicere, quod Quao dicturus sum, spero dicturum sino offen­ sione alicuius. Certe nulla vel remotissima est intentio annuntiatio concilii generalis nedum maius odium contra sanctissimum nostrum patrem excitaverit; ut aliquem quam remotissimo offendendi. Post praematuram, ut mihi videtur et aliis, gene­ e contrario quondam admirationem et venerationem ralis discussionis conclusionem quidam ex adversariis erga illum produxerit. Sio verbi gratia preabyteriani, schematis putabant melius cese omnino silero de sche­ qni maxime hostiles ct infensissimi sunt contra sanc­ mate. Non sic mihi visum fuit, ct credo quod magis tam sedem ; tamen responsionem aliquatenus decentem christiano et episcopo dignum sit, veritatem, saltem et congruam dederunt litteris invitationis sanctissimi meo iudicio, subiectivo intellectam defendere, quam- patris, quod antea numquam factum fuerat. Circa diu occasio seso offert. Et sic, reverendissimi patres, schismaticos graecoe nil habeo dicere, etiamsi mihi libertatem sumo vobis aliquas animadversiones ex­ videatur ex iis quao sudivi ex hoc ambone, quod nec inter illos maius odium sit hodie quam antea erga ponendi circa prooemium. Duo puncta mihi videntur reprehendenda in pro­ sanctam sedem. Ego, reverendissimi patres, ingenue fatebor, quod oemio et correctione digna, primum minoris momenti, secundum multo maioris momenti. Primum invenitur istud concilium mihi dederat magnam spem concilia­ in illis verbis schematis „Con tra quod fundamentum tionem aliquam obtinendi pro protcetantibus et schisdivinitus positum quoniam portae inferi maiori in C molicie orientalibus, nempe si facta fuisset a concilio dice odio undique insurgunt, ad catholici nobis com­ expositio clara et mitis et mitigata, quantum veritas missi gregis custodiam etc. ** Illa verba „quoniam patitur, circa illa puncta, quae inter catholicos et portae inferi maiori in dies odio insurgunt" non protestantes controvertuntur ; illa puncta scilicet circa mihi videntur omnino et rigorose conformia veritati sacras Scripturas, quas protestantes mentiuntur noe historiae; id est non video, quod sit consentaneum interdicere populis, circa sacramenta et circa papam, satis historicae verilati, quod magis odium hisce tem­ quae est materia circa quam maxima mendacia ubique poribus extiterit contra sanctam sedem, quam antea; sparguntur. Alibi videtur quod si facta fuisset a con­ cilio moderata et mitis expositio illorum punctorum, tunc saltem i anua aperta fuisset pro conversione 1 Argumentara: .Episcopus 8. Augustini eos qui schemati adveriautur post praematuram discussionis generalis eondumultorum haereticorum ; saltem sio mihi videtur. ■iouem, consilium iniisse abstinendi m in posterum a loquendo ; Quoad catholicos non satis mihi videtur consen­ nbi tam eu potias videri convenire episcopo nt veritatem pandat taneum veritati dicere, quod nunc illi aliquod odium quoties se praebet occasio. Notavit autem 1° verba , eoo tra contra sanctam sedem ostendant. Equidem scio quod quod fundamentum divinitus positum quoniam portae inferi maiori in dies odio undique insurgunt etc.* veritati historicae multi gatholici, id est liberi muratore», carbonarii, et non respondere et maius hoc odium non verifican neque ex alii omnes id genus, quidquid possunt, moliuntur parte protestantium neque ex parte psendo-catholicorum. Hinc contra rcmpublicam christianam ; sed non praecise supprimenda ut in emendatione posita sub numero deeimo. — contra sanctam sedem. Equidem invaserunt dominium 2° Diei in prooemio doctrinam de institutione perpetuitate ac natura sacri primatus proponi secundum antiquam ac constan­ D temporale sanctae sedis; sed illud factum fuit non tem universalis ecclesiae fidem. At revera tradi doctrinam quae . supra principia . theologica et moralia, sed supra non est secundum antiquam et constantem ecclesiae fidem, sed politica principia, et non praecise ex odio maiori erga secundum placita ultramontanorum. Coeperunt hic obmurmu­ sanctam sedem et eius divinitus institutum primatum : rare patres. At orator dixit adhibitum alias fuisse Gallicanismi vocabulum, et idcirco non esse querendum de usu correspon­ sic saltem mihi videtur. dent's votis ultramontaoismi. Duo dixit systemata theologica Quoad autem catholicos veri nominis, mihi etiam ease ... At surgens card. Bilio oratorem monuit ,haec non per­ videtur, quod nullo umqnam tempore extitit maior re­ tinere ad discussionem specialem prooemii multoque minus ad verentia et obedi enti a erga sanctam sedem quam ante incisum de quo ipse loquebatur. Cum de singulis capitibus sermo erit, tane expendi possit utrum hoc vel illud caput anti­ concilium, ante annuntiationem condili. Episcopi quam et constantem ecclesiae doctrinam referat nec ne. At multis occasionibus Romam venerunt, ct certe, ut nunc videndam atrum recte dicatur, in tradenda doctrina de praeterea ratis ample dictum fuit, ostenderunt suum institutione perpetuitate et natura apostolici primatus receden­ perfectum obsequium erga sanctam sedem. Ideo non dum nobis non esse ab antiqua et constanti ecclesiae fide. Id unice videndam, et idcirco oratorem descendere ex ambone mihi videtur quod illa animadversio in prooemio ait opus esse, si potias quam de prooemio loqueretur, subaequentia conformis statui pressenti mundi catholici. Sed illud capita examini subiiceret .. .* Agnovit orator legi timi la lem punctam non est tanti momenti ac secundum, ad quod observationis a praeside factae, et reservata sibi loquendi fa­ nunc venio. cultate in aliis schematis partibus, finem dicendi fecit* contra ecclesiam portas inferi acies parare, dum ad- J L verras eius fundamentum insurgunt; ct ita conformior ait sacrati Scripturae in qua dicitur, cas contra co­ clee iam praeval ituras non esse. Et quoad secundam partem, quia vis ot salus ecclesiae a Deo potius dicen­ dum pendere; cuius tamen praesidium et soliditatem in ecclesiae fundamento seu primatu Christus collo­ cavit: quod potiori modo exprimitur per verba sub­ roganda: in quo (nempe) toto eius vis et soliditas consistit. Atque haoo sunt, eminentissimi ct reverendissimi patres, quao vestro sapientieeimo iudicio humillime submitto. COXCIU OBXnAU TOMUS LIL 89 499 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 500 Prooemium dicit m velle doctrinam de institu- A ORATIO tione, perpetuitate nc natura sacri apostolici primatus reverendi patris domini Valentini Wiery proponere ,.secundum antiquam atque constantem episcopi G ureensis l. universalis ecclesiae fidem * ’; haec sunt verba contra Eminentissiniuiu praesidium, eminentissimi ac quae aliquas animadversiones debeo, revecen dise imi illustrissimi potreo. patres, humiliter vobis proponere. Veniam loquendi petii, ut quasdam assertion® Non mihi videtur quod illa verba, nempe quod privilegia sanctae sedis, exponantur secundum anti­ prooemii schematis, de quo nunc tractatur, examinem, quam, constantem, universalis ecclesiae fidem ; et illud quae acriori et acerbiori crisi exoptatissimam ansam erit obiectum aliquarum animadversionum, ut vobis praeberent concilium Vaticanum saltem do minori ostendam, saltem conabor estendere, illas vocea non adhibita cautione vituperandi, nosque arguendi quod satis conformes esse reali statui factorum seu rebus notissimum illud principium neglexerimus: Princi­ ut sunt. Prooemium statuit, quod in hac constitutione piis obsta. Hucusque numquam in hoc inclito senatu proprio iustitutio et natura sacri primatus proponentur iuxta antiquam et constantem universalis ecclesiae fidem. marte locutas, patientiam auditorum hodie prima ot Nunc, reverendissimi patres, contra illam assertionem ni fallor ultima quoquo vico (submissa reprobationis eunt meae objection®. signa) appello, sperans succinctae, in quantum licet, Mihi ridetur quod schema exponat illa iura argumentorum expositioni illam non defuturnm. summi pontificis non iuxta antiquam et constantem B In prooemio nobis proposito, in fine paginae fidem uni venal is ecclesiae; sed mihi videtur quod illa prioris et initio oaboaquentis, legimus assertionem: i ara exponantur «eundum placita ul tramontan orum ..Sapient issi mus igitur architecta-» ad hanc fidei et (rumores et voces: Non. non; quibus respondit communion» unitatem in sua ecclesia iugiter con­ orator): Peto ab omnibus licentiam illud verbum ad­ servandam, in beato Petro apostolo instituit jx?rpehibendi, siquidem et verbum gall iconismus admissum tuum utri usque unitatis principium ac visibile fun­ fuit ex hoc ambone sine ullo omnino rpprebensnme. damentum ; ** in addita citatione invitamur conferre Nescio aliud verbum ad significandum idem; ct nim verba divi Pauli in epistola prima ad Corinthios ILI, 10. * omne illa verba intelligent, non video cur illa non ad­ Propter duo verba .capient issi mus architectus , ** seu. ut hiberem. Caeterom si forsan cogitaretur aliud ver­ adhuc pressius loquar, propter unicum verbum ,jirchibum, illud certe libenter adhiberem. ad ** tectus hunc locum provocare sat supervacaneum Omnes sciunt quod duo sunt bystemala catholica esset; utrum vero ex hoc luco pro ipsa thesi argumen­ theologica circa... tum hauriri possit, examinemus, et propteroa verba Apostoli citata in toto contextu nostram in memoriam Hic eminentissimus praeses cardinali * Hdio pulsat rvmenms. tintinnabulum, et surgen * ait: Jam initio huiin epistolae sanctus Paulus Christia­ Reverendissime paler, haec quae dicenda aggre­ nos vituperaverat dicens: Significatum est mihi... deris, non pertinent ad specialem discu-xionem pro­ quia contentiones runt inter vas... Unusquisque veoemii, tantoque minus pertinent ad incisum illud de C strum dicit: ego quidem sum Pauli; ego autan Apollo quo nunc loqueris. Cum ventum fuerit ad peculiaria ego vero Ccphae; ego autem Christi. Divisus est Chricapita doctrinarum, quae exponuntur in capitibus dust Capile III in loco, quem prooemium citat, Apo­ sequentibus, tunc tibi quemadmodum caeteris omni­ stolus de eadem controversia loquens ait: Neque qui bus fas erit, immo si ita sentis ex animo, officium pbmlui est aliquid, neque qui rigai; sed qui inrremen­ erit expendere utrum peculiaria illa capita, utrum hoc tum dat, Deus. Dei enim sumus adiutore , * Dei agri­ vel illud caput revera referat constantem et antiquam cultura extis, Dei ardi/tcaiio estis. Secundum gratiam universalis cccksiao fidem. Sed nunc agitur tantum Dei, quae data cd mihi, ut Mpims architectus fun­ de expendendis hisce verbis, utrum bene habeant damentum posui; alius autem superaedificat: unus­ necne, utrum recte dicatur quod in tradendis, in ex­ quisque autem videat quomodo superará ifieri; funda­ ponendis tribus hisce, nempe institutione, perpetui­ mentum enhn aliud nemo potest ponere praeter id tate et natura sacri apostolici primatus nobi * fixum quod padtum esi, quud est Christus lesus. Supersedeo certumque ceso debeat ut ne unguem quidem rece­ exegeticae huius praeclarissimi textus expositioni, damus ab antiqua et constanti universalis ecclesiae quia opinor tempus noetrum nec tJicologicis prae­ fide. De hoc tantum loqui deb®, utrum haec verba in lectionibus, nec piis meditationibus absumere opor­ prooemio bene habeant; cum autem postea disputabi­ tere: interrogo tantum quemcumrjUe haec verba in tur ringillatim de hoc vel illo iure apostolico primatui suo contextu legentem aut audientem, utrum ullo cum adnexo, tunc examinabis, tunc dicere poteris utrum fructu ad dilucidandam propositam theaim adhiberi revera doctrina exposita circa hoc vel illud ius sit D possint, Christum instituisse apostolum Petrum perconformis, sit consentaneo, sit consona nocue antiquae potuum principium et visibile fundamentum unitatis et constanti ecclesiae fidoi. Sed nunc liare, quae fidei et communion is. Textus autem citare qui threim direnila aggrederis, locum non habent, et potius per­ non probant, immo alterius generis argumentai iones tinent od generalem discussionem, quae iam clausa provocant, decreto concilii haud consonum «se quis «t. Idcirco, ii nihil aliud hac de re, do prooemio, non videt? Sed iam rem ipsam aggrediamur. dicendum bob®, rogamus to, reverendissimo pater, ut Prooemium dicit, Christus in divo Petro con­ ex ambone dereendw. stituit perpetuum principium ac visibile fundamen­ tum unitatis fidei et communionis. Pedetentim hoc Orator, Emi tienimi me praeeo·, agnosco legitirni- assertum examinemus non logomachies pruritu ducti, tatem et accuratam expositionem tuarum animad- nec in vanum aerem verberant®, sed propter illos, qui ▼enionum, dummodo mihi relinquatur, ut dixisti, ut prooemium ait, contra hoc fundamentum in dies occwio de illis tractandi in alia parte echeiuatie. Sed odio undique insurgunt, ne illi» ipsis arma praebea­ nunc, iuxta ordinem, propono ut illa verba expungan­ mus. aliosque provocemus od dicendum: nihil probat tur de «heñíate, illa verba de quibus iam locutus sum : qui nimium probat. Interrogabimus proinde quid sit et non habeo tempus nec facultatem amplius diccudi » Epueopn· Garread» proposuit emetdstlonem wiUm, septim»m. decimam tertixm et decimam quartam (a). aliud, et descendo de ambone. 502 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA QUINTA 6 iunii 1870 501 principium, et quis sit principium fidei, quis priná- A centro non constituitur. Nonne dioemus Christum tali pium communionis, quis principium unitatis fidei et unitati consuluisse? Quis autem huius unitatis prin­ communionis. Principium non est idem oc princi­ cipium? Ille qui dixit1: Tu es Petrus, et super hanc patus; qui has notiones confundit etiam corollaria ex petram aedificabo ecclesiam meam; an ille cui haec iis deducta confundit Vox principium, saltem ut ego promissio facta, id eet ille qui a Christo petra con­ opinor, trw diversas, inter so autem intime cohaeren­ stituitur? Nonno principium huius unitatis tam prae­ tes, significationes habet Principium Io idem est ac claro et corda omnium penetrante modo exprimitur initium, origo, auctor; 2° idem est ac conditio seu in oratione Domini, summi sacerdotis, post ultimam elementum subsistentiae ; 3° norma, finis, directivum coenam ? Referre partem tantum liceat- Orat summus ai dicere fas eet per quod cogitandi vel agendi ratio sacerdos et animarum pontifex de omnibus suis determinatur. Quaeramus modo num sanctus aposto­ apostolis, et de eorum unitate, et de ecclesia, quae per lorum princeps divina institutione sub.uno olterovo illos figurabatur, sollicitus1: Ego claritatem, quam respectu principium, immo perpetuum principium dedisti mihi, dedi cis: ut sint unum sicut et nos unum unitatis fidei et communionis dici possit: examinemus sumus. Ego m eis, et tu in me: ut sint consummati quoque num ipeius divi Petri et eloquia et epistola#) m unum, ct cognoscat mundus qui tu me misisti, et tali assertioni patrocincntur. dilexisti eos sicut et me dilexisti. Quantopere dolendum in prooemio schematis, Quis eet origo, auctor, ideoque principium fidei? Ad hanc quaestionem in hoc conseesu uberius respon­ quod inscribitur Constitutio dogmatica prima de ecdere sono iniurioeum reset: duo eloquia sacrae Scrip- B desia Christi, hunc praecellentem locum, ad quem turae adduxisse sufficiat In evangelio sancti loan­ sancti patres libentissime respiciunt, obiter tantum nis1 legimus ludaeos Icsum, qui illis dixerat: Si non et transitorie tangi, et quaestionibus et responsioni­ credideritis quia ego sum, moriemini in peccato vestro, bus ex illo prornanantibus attentionem nullam prae­ interrogasse: Tu quis esi lesus autem respondit: beri, quaestionibus et responsionibus nompe, quis Principium qui et loquor vobis. Multa habeo de vobis auctor? quis principium unitatis? Qui apostolis suis loqui, et indicare: sed qui me misit verax est; et ego omnibus dedit claritatem, ut unum sint. Quam clari­ quae audivi ab eo, haec loquor in mundo. Quis ergo tatem? illam quam dedit Pator Filio. Qualem secundum talia effata principium fidei? Et divus unitatem? Aequalem ei qua Pater ot Filius uniuntur. Petrus tam longe aberat talem sibi met adiudicore Quo medio? Ut sicut Poter in Christo, ita Christus praerogativam, ut potius secundam epistolam inchoa­ in apostolis. Et quaevis fero linea aurei opusculi sancti verit his verbis1: Simon Petrus, servus et apostolus Iesu Christi iis, qui coaequalem nobiscum sortiti sunt Cypriani de unitate ecclesiae, eandem confirmat sen­ fidem in iusiitia Dei nostri, et Salvatoris Iesu Christi tentiam. Tria tantum brevissima loca adduxisse Ast forsan divus apostolorum princeps si non sufficiat. Sanctus episcopus martyr sequenti modo principium fidei, saltem principium communionis iure argumentatur1: ,J)icit Dominus: Ego et pater unum merito appellatur, auctor, origo scilicet communionis sumus: et iterum de Patre, Filio ct Spiritu sancto fidelium. Novimus historiam ecclesiae et novimus scriptum est: Et hi tres unum sunt. Et quisquam historiam congregationis seu collectionis fidelium. C credit hanc unitatem do divina firmitate venientem, Quis fuit primus ornnium a Domino nostro Iesu sacramentis caelestibus cohaerentem, scindi in ec­ Christo invitatus, edoctus ut eum sequatur? nonno clesia posse et voluntatum collidentium divortio sepa­ Andreas? Ille, teste sancto loarme, invenit primum rari ?“ Comparat deinde sanctissimus auctor ecclesiam fratrem suum Simonem ex collectis asseclis; testis est cum tunica Christi de superiori parte consutili sed per et sanctus Lucos quod lesus elegit duodecim apostolos totam textili, et ait: „Unitatem illa portabat de et alios septuaginta binos quos misit in omnem civi­ superiore parte venientem, id est, de caelo et a Patre tatem in praeparationem evangelii. Quis erat prin­ venientem, quao ab occipiente et possidente scindi om­ ** Haec verba et insuper illa no­ cipium unionis sou congregationis horum fidelium? nino non poterat. : * „Episcopatus unus est, cuius a singulis in Nonno ille tantum qui dicere poterat1: Non vos me tissima , ** sat superquo demonstrant de elegistis, sed ego elegi vos de mundo, ut eatis et solidum para tenetur fructum afferatis et fructus vester maneat. Ipse quali originis unitate sanctus Cyprianus loquutua sanctus Potrus ad nostrum exemplum idipsum pro­ fuerit direna4: „Christus ut unitatem manifestaret, ponit his verbis4: Secundum eum qui vocavit vos, unam cathedram constituit, et unitatis eiusdem ori­ * sanctum, et ipsi in amni conversatione sancti sitis. ginem ab uno incipientem suo auctoritate disposuit.' Quod si orgo vocabulum principium, originem, Ergo quis principium? qui sua auctoritate originem initium interpetramur, deviaro nullo modo liret α ab uno incipientem disposuit in cathedra ipea quam verbis, quao in Apocalypsi legimus1: Ego sum alpha ipse instituit Quaestio haec etiam illi solvenda proet omega, ego principium et finis, dicit Dominus, D ponitur, qui asseveraret etiam in prooemio dici, Christus eapientissimus archi tectus instituit Petrum qui est, qui erat, et qui vetiturus est. Sed audio defensorem schematis obiicicntem : non qua principium. Nonno idem est ac dicere principium dicitur principium fidei et communionis, sed unitatis. Christus constituit principium Petrum? Quis non Non inconsulto quae huo usquo dixeram et quao videt contradictionem in termino? Sed prout superius indigitavi, vox principium et notissima videntur, praemisi. Nam ex his sponte fluit aptissima conclusio: nonne auctor fidei et com­ alium sensum habet ; denotat nimirum aubeistontiae munionis, auctor mediorum quoque quibus fides et elementum seu conditionem: verbi gratia aqua pis­ communio conservatur? Nonno scimus illum ea quae cibus, aer animantibus, radix arbori vitae conditio fundaverat, ad finem saeculortim usque perdurare et principium. Hoc sub respectu schematis auctoree velle? Sed fides evanescit ubi iutemeratao veritatis hoc verbo usos fuisse argumentari liceret ex verbis unitati non consulitur; et communio solvitur quae i Mitch. XVI, IR. 1 1 * < Cap.Vm, 25-2 *5. Cap. I. 1. Ioan. XV, 1β. I Petr. I, 15. • Lk wùialc eedesiae, cip. VI et VII, ed. Mi; . ** IV. MH.| < Ik eap. V Itbid. MI]» Ih. cap. IV |ihid. 4ΛΙ ar (P. L. 509 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES ia nostro prooemio paulo post occurrenti bu *, ubi nempe dia tur ,, primatus a quo totius ecclesiae via et «alus dependet”. Revera catholicus ea?e non potest, qui negat primatum in ecclesia catholica summopere necessarium esse ad unitatem fidei et fidelium con­ servandam. ecclesiaeque vim et salutem indissolubili nexu cum primatu summi pontificis esse coni unctam. Sed caveamus, ne forma, qua hanc persuasionem adstrai mus, praemeditata aut fortuita exaggeratione acalhobcis ansam praebeat nos monendi : Nonne recte dicimus vos Salvatorem non caelo, sed Romae quae­ rere, vos catholicos «u papistas non α Christo, sed a papa salutem expectore? Nonne vos obliviscimini ver­ borum Petri de Christo dicentis1: Non est in alio 504 ¿ dolo lar concupiscite; ut in eo crescatis rn ealutem: λ tamen gustastis quoniam dulcis est Dominus. Ad quem accedenta lapidem rivum, ab hominibus quidem reprobatum, a Deo autem election et honorifiratum: ei ipsi tamquam lapides vivi superaedifi­ camini. Ad hunc finem, ad hoc principium fidei et communionis homines perducere, hunc scopum oculis fidelium verbo et exemplo praefigere est officium magistri a Christo in ecclesia instituti; et quodom sensu supereminenti omnes sumus in ecclesia doctoree. Sed perducere od finem non est finis, sicut inanuductio viatoria ad metam non est meta. Unus tan­ tum de se dicere potuit1: Ego sum via, ego sum ostrum, ego sum principium et finis. Iterum rogo, aliquo salus: nec aliud nomen at sub caelo datum eminentissimi ac reverendissimi patres, non ad­ hominibus, tn quo oporteat nos salios fieril scriba! ur logomachiae pruritui tantus contra unicum Et revera ponderare et meditari íuvat verba divini verbum impensus labor; sed fervor defendentium est magistri non caetens apostolis tantum, sed ei Petro simul excusatio oppugnantium. dicentis’: Ego sum vilis, vos palmita: sicut palma B Sed non impugnare tantum, verum etiam emertnon potest ferre fructum a semetipso, nisi mantent dare officii mei «t- Quapropter provocans ad argu­ in vite; sic nec vos nisi in me manseritis Ponderant» menta prolata super his, quae hucusque de prooemio vim talium effatorum, sollicite evitare debemus quid­ tractavi, sequentes propono emendationes : Io omitta­ quid suspicionem immo iudicium provocat, ac si nobis tur citatio textus I Cor. 111, 10; 2° effatum ,.primatus non Dominus noster lesus Christus sit vitale ecclesiae a quo totius ecclesiae vis et salus dependet” mitigetur principium, qui apud nos manet usque ad consum­ addito verbo ..magnopere” ita ut dicatur: a quo totius mationem «aeculi, qui Spiritum sanctum misit ut nos ecclesiae vis et salus magnopere vol praecipue de­ introducat in omnem veritatem, qui in sancto missae pendet; 3· omittatur vox ..principium” cum suo sacrificio se quotidie pro nobis offert, qui ceu fons adiectivo ..perpetuum”, et eius loco dicatur farnum vitae aeternae est nobis praesens in sanctissima eucha­ vel permanens centrum seu vinculum unitatis fidei ristia et in sanctorum sacramentorum septifluo fonte et communionis. Concordat linee mea propositio cum nos vivificat, munit ac corroborat. Quapropter vis et brevi dogmatico summi pontificis Pii VI, quod in­ salus ecclesiae modo supereminenti et omnem com­ cipit Super soliditate, et haec habet: ,Jn hoc apo­ parationem excedente a Icsu Christo dependet. stoliche cathedrae principatu firmum voluit Christus Quis nescit primatum summi pontificis neces­ constrictumque tenere unitatis vinculum.” sarium esse, ut doctrina Christi eiusque veritates et Multa sane gravia de hoc prooemio insuper essent leges conferventur, no perversi homines illas depre­ dicenda, cum sit introductio in totam doctrinam de vent, immo evertant? Sed vis et salus doctrinae, quae c ecclesia Christi, et secundum titulum schematis ex illo manat, toste Apostolo, non dependet nec a aliud prooemium praeter hoc, quod statim ad unicam plantante nec a rigante, sed ab illo qui incrementum tantum transgreditur the&im, haud expectandum daL Ut grex Christi vigeat, visibilis summus pastor, videatur. Sed timeo ne protracto sermone taedio fiam, aeterno pastore sic disponente, est necessarius; sed qui ac nimis minutioee verba premere videar. Quapropter bonus pastor vitam quidem ovibus dare valet? Vitam profundiorem discussionem aliis committens, pauca eis dare ille tantum potest qui dicit’: Ego vitam tantum puncta saltem obiter indicabo. aeternam do eis: ei non peribunt in aeternum, nec Loquitur schema prae primis de odio, quo portae rapiet eas quisquam de manu mea. Ergo insto cum inferi contra visibile fundamentum ecclesiae insurmoderamine tantum dici potest, et proinde etiam tali gunt Quis nostrum nescit non contra primatum cum moderamine dicatur: .^Primatus a quo totius ocsolum, sed et contra totum magisterium Petro-apodesiae vis et salus dependet,” et cum debita circum­ stolicum und equaque insurgere hostes? Nonne autem scriptione tantum sub hoc respectu adhiberi potest haec pugna praeprimis et maiori cum acerbitate vox ..principium” in thesi, de qua sermo. Qui aliter directa est contra invisibile ecclesiae fundamentum, probat, non probat, sed reprobationem provocat; et contra lesum Christum eiusque divinitatis profes­ argumenta in relatione de observationibus pro defen­ sionem, hanc fidei petram? Nonne de iis aggressibus denda hao voce allata vix ullum convertunt praeprimis et prae omnibus conqueri deberemus, et Sed principium insuper denotat normam, se­ omnem pastoralem sollicitudinem in id impendere, ut cundum quam aliquid fieri debet regulam quam quis 1 obstacula removeantur, quae incremento ecclesiae in cogitando vel agendo «equitur. Examinemus num opponuntur, et pericula arceantur, quae vitam in sub boo respectu vox ista in textu citato aptum teneat Christo et pro Christo in tot regionibus e medio tollere locum. Principium directivum fidei nostrae Dominus minantur? Perbene scio nos omnes aemulari in remo­ ipse indigitavit verbis4: Haec est vita aeterna: ut vendis obstaculis, quae magisterio ecclesiae, defen­ cognoscant te solum Drum venan, et quem misisti sioni iurium pontificiorum opponuntur: tanto magis ¡esum ('hrulum. Principium directivum commu­ intimo animi dolore compulsus silentio praeterire non nionis nostrae nobis indigitavit praecepto * . Diliges possum tales episcopos, qui, testo orbe catholico, annis Dominum Deum tuum ex toto corde, et proximum nuperrime elapsis acriter praelia Domini praeliorunt tuum sicut teiprum. Ad quod tendere debeamus sanc­ pro iuribus ecclesiae et cathedra Petri, et novis, si non avertuntur, obviam eunt, in hac aula publice torum apostolorum princeps sat daris verbis innuit, infensissimo gallicanismi nomine fuisse accusatos a scribens·: Sicut modo geniti infantes, rationabile sine voce, quae de Hierolosolymis * quidem, at certe non ’ » Act. TV. Il • lema XV. U > Iosa X. ®• Iosa XVII. a. • Ue.X.97. • I Pstr. Π. 9-3. i Iosa. XVI, β. X. 9 . Apoc. Ill, 18. ’ Alludit ad oratione» patriarchae Hierosolymitani habi­ tan ia concreo1»»»·® generali die at mail 1870 Ut «aora 00L3M-M. v 505 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA QUINTA 6 iunii 1870 506 do Calvario et monto Oliveti surrexit. Sincere autem 2 simili quae ante dixi applican possent1: ,,Magnus fateor magis quam haec obstacula, plus quam ea quae « e vis ? a minimo incipe. Cogitas magnam fabneam * a mo allata sunt, me aliud timore, nempe illud in­ construere celsitudinis? de fundamento prius cogita differentiam um procticum, qui non quaerit fidem, humilitatis. Et quantum quisque vult et disponit praecepta et ecclesiam Christi, et propterea quoque superimponere molem aedificii, quanto erit maius non quaerit principium unitatis fidei ct communionis, aedificium, tanto altius fodit fundamentum/ * Haec et ea, quao hic decernimus. Argumentis argumenta de voce prooemii „visibile fundamentum ** adnotasso opponere possumus, insultationibus saltem patientiam, sufficiat. spoliationibus abnegationem. Sed haeo adnotario mihi simul viam sternit, ut Quamdiu homines magisterium a Christo institu­ finita sincera expositione argumentorum, desiderium tum impugnant, certo illud timent; quamdiu illud quoque meum sincere exponam. Hoc desiderium eet, timent, saltem indirecte eius vim ot auctoritatem ut arceatur in condendis concilii Vaticani decretis agnoscunt. Sed si palatia divitum et casae ruri- tropica mysticaque dicendi methodus; ne unus patrum cularum, si universitates ct scholae, gencratim si asseveret clare in decreto adesse, quod alter etiam ver­ fabricae ot officinae operariorum nobis occluduntur, balibus additis explicationibus minime invenit; neve quia doctrinam, quam tradimus, et salutis remedia unus patrum viceversa declaret in decreto non in­ quae administramus, haud indigere putant, quid veniri, quae tamen alteri insuperabile obstaculum tunc? Nonno haec desolatio poior omni perecquutione? forent: abas enim diceretur case canones, in quibus Do hao desolatione plus quam de aporta hodie undique B quisque frustra dogmata quaeret, sed inveniet pariter insurgente pugna conqueri oportet Si pericula dogmata quisque sua. humanae societatis simul ot ecclesiae imminentia Scimus nec divo Petro amsisse difficiliorem di­ probo et mature ponderamus; huic desolationi, hisce cendi methodum, ita quidem ut se haud temperare periculis mederi ecclesiae in synodo congregatae com­ potuerit de epistolis sancti Pauli adnotare1*3: In qui­ potit et convenit bus sunt quaedam difficilia intellectu, quae indocti Sanctus Augustinus loquitur de insigni aegroto et instabiles depravant. Memores simus potius gaudii qui in terra i ace bat, et de excelso medico qui de caelis apostolorum Domino dicentium3: Ecce nunc palam ad huno aegrotum descendebat Medicus hic Filius loqueris, et proverbium nullum dicis. Nunc scimus hominis nominari amabat ot transibat bonefaciendo, quia scis omnia, et non opus est ut quis te interroget. ut huic aegroto dicere posset1: Si verbis meis non In hoc credimus quia a Deo existi. credis, crede saltem operibus quae facio; oc od pro­ Sit venia verbo, sit venia sermocinanti. prium exemplum provocans viam salvationis indicare poterat, dicendo3: Discite a me, quia mitis sum, et ORATIO humilis corde: ct invenietis requiem animabus vestris. reverendi patris domini Benedicti Thomas Idem qui tunc languebat, nunc quoque infirmatur, episcopi Rupellensis . * quia caelestem sprovit medicum, terrestre sequens con­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac revesilium. Nonne eodem modo medebimur ei, quem 0 rendissimi patres. caelestis nos docuit medicus? Dicam paucis verbis quid in prooemio, mea sen­ Caecus pulchritudinem aedificii, fundamenti firmitatem, et opificis ingenium tunc tandem mira­ tentia, sit addendum et quid sit corrigendum. Primo, quid addendam. Assentio opinioni illu­ bitur, quando amoenitatis et commoditatis aedificii expertus est Fiduciam aegroti medicus sibi con­ strissimorum patrum, qui affirmaverunt et demon­ ciliabit non de propria fortitudine loquens, sed ad straverunt dispositionem schematis propositi, ac infirmi miserias misericordissime descendens, ad proinde discussionis ordinem esse satis illogicum, et exemplum gentium Apostoli, qui dicere poterat3: parum consentaneum sive traditioni conciliorum, sive Quis infirmatur, et ego non infirmor ? Factus sum praxi theologorum, sive exemplo ipeiusmet divini fun­ infirmis infirmus, ut infirmos lucrifacerem Omnibus datoris ecclesiae. Quomodo enim de primatu recte omnia factus sum, ut omnes facerem salvos. Infirmus tractari posset, nisi simul de episcopis et eorum misericordia medici sanatus magnitudinem virtutem­ iuribus ageretur? Quomodo de magisterio summi que eius mirabitur. Christus Dominus prius caecum pontificis separarim a magisterio ecclesiae universalis? sanaverat, inde eum interrogat4: Credis in Filium His et aliis argumentis necessarium censeo summaDei? Respondit ille et dixit: Quis est Domine, ut riam proposito prooemio praemittere expositionem de credam in eum? Et dixit ei lesus: Et vidisti eum, divina tum institutione tum constitutione ecclesiae. et qui loquitur tecum, ipse est. At ille ait: Credo Hanc autem eo maiori fiducia proponam, quod com­ Domine: et procidens adoravit eum. Sed sufficient» pendium exhibet doctrinae, in schemate prima vice ter dicta sint quoad odium quo mundus fundamentum D tradito, iam declaratae. En igitur illud quod prae­ ecclesiae prosequitur, ct quoad media veris periculis mittendum esset, meo saltem iudicio, isti prooemio his opposita, de quibus, ut censeo, praeprimis etiam agen­ aut similibus verbis: Aeternus Dei Filius, propter nos homines et prop­ dum esset. Emendationem desuper proponere idem ossct ac ter nostram salutem mcamatus et passus, doctrinam prooemium, et non illud tantum, immutaro; cui ventatis caeteraque salutis remedia et auxilia, quae superfluo labori supersedeo. Unum quod adhuc humano generi per peccatum miserabiliter lapso, attingo, est in citato loco „visibile fundamentum. * ’ superabundan ti gratia attulerat, discipulis nis tra­ Videtur hic tropus non apprime quadrare ad veri­ didit, praeclaram haereditatem, et inaestimabilis tatem ipsam significandam: fundamenta enim quae 1 Senn. X de verbis Domini (alias LXIX, P.L XXXVm, videntur, sunt fundamenta denudata domus nondum Ul a). extractae aut in ruinam collapsae. In memoriam 3 II Petr. III. 16. desuper revoco, verbis sancti Augustini, quae huic et • Ioan. XVI, 29-30. 1 3 • 4 Ioan. X, 38. Matlh. XI. 99. JI car. XI, $9; I Cor. IX, 22. loan. XI, 35-88. • Episcopos RopeUetuia proposait emendationes aocmdAs podium in pagina qamu, quae incipit : .Immutandas ridetur prooemiom* eie. u*qoe ad serba w centrarlo* errore* preeenbere* (pagina «eptimst Proposait eUas emendatione» amas in pagina 9, et decimam qaartam (b) n pagina IG 607 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 608 pretii depositumt gentibus omnibus atque cunctis gt-k potestnio cibi commissa regunt et moderantur clesiam; ,.p«torce sunt omnœ, ait tsanctiw Cypria­ neraliontbux destinatum. Noluit igitur Dominus or Redemptor noster tanti nus1, et grex unus ostenditur, qui ab apostolis om­ thesauri haeredes seriem cfformare asseclarum etwt- nibus unanimi consensione poscatur, ut ecclesia Christi gelii ab invicem triunciorum, qui singuli searrim tan­ una monstretur.... Quam unitatem firmiter tenero tum doctrinae eius adhaererent et /alutis mediis ab et vindicare debemus maxime episcopi, qui in cedraia ipso traditis uterentur; ted credentes in eum et sacro, praecidemus, ut episcopatum quoque ipsum unum *; et addit gloriosus doctor quod instituit, lavacro regeneratos voluit et statuit atque indivisum probemus'* m unum visibile corpus coalescar, cuius membra pulcherrima verba iam commemorata: „Episcopatui contunda essent ad invicem eiusdem fidei professione, unus est, cuius a singulis iu solidum pars tenetur." sacramentorum eorumdem participatione, conandcm- Hinc concludendum mihi videtur vim et salutem to­ que padorum regimine, d cuius esset ipse invisibile tius ecclesiae non unice dependero a primatu. Ec­ caput, atque vitae supcmaturalis principium. clesia super fundamento summi pontificis aedificata Quapropter religiosam ex iis, varietale licet gen­ fuit, * d innititur etiam columnis episcoporum, et tium, linguarum d morum divisis, societatem fun­ lapis angularis ipsius eet Christus losua. davit d ordinavit, atque per apostolos suor eorumque 3· Eadem pag. 4 prooemii lio. 11 [c 10] legimus, successores iugiter ad consummationem usque saeculi porta * inferi maiori in dica odio contra fundamen­ in universo mundo d er omni creatura colligendam, tum ecclesiae undique insurgere. At vero ut iam no­ docendam, sanctificandam regendamque mandavit, ut B tatum rat, nedum aevo noetro auctum fuerit odium una esset gens nanda, populus acreplabdis, sedator ud\er *ns sanctam sedem, videtur e contra additum bonorum operum. Societatem autem illam, ad quam fuisse notabile incrementum amori catholicorum erga omnes convocantur, ecclesiae titulo ipremet insignitam mm. Hoc testantur ubique locorum solemn i orra ct declaravit, regnumque suum esse neper terram, d ovile fréquentions huius amoris mani fra tal ione» ; ct inter et domum praedicavit'. ipeoemet acalholicoe veterum inimicitiarum im­ Et hacc est, quam adumbravit veteris testamenti minutus rat ardor. Saltem difficile demonstraretur synagoga, quam prophetae praenuntiavenat, quam portas inferi maiori odio temporibus nostris in auc­ laudant evangelica oracula d aposloUcae voces, pro toritatem sanctae «dis insorgere, procurimi ai atten­ cuius amore tanta tormenta passi sunt mertyres, quam datur ad infausta, quae anteersc-crunt, tempora, ad eunda retro saecula, ab adrentu Christi usque ad nos, tempestata exeuntis ^acculi XVIII. Unde rectius amnesque populi extare proclaman(: haec at ciccia dicendum videretur, portae inferi mxurgere non deunice d aeternum dilecta sponsa, materque vere n- sistunt, sapprerais vocibus ..maiori in dies odio un­ ventium, ecclesia Christi, quam acquisivi! fan guiñe dique". Si haec admissa et sapienti vestro suffragio suo, extra quam integra manere, cognosci el coli non comprobata fuennt. sequent em yeragra ph uni pro­ poled eius religio, nec quisquam chrirtiani nominis ponerem ut adnecteretur formulae superius a mo pro­ honore d praerogativis legitime gloriatur. pori tae: Secundo, quid in prooemio corrigendum. In pro­ Hanc igitur perenniter mansuram aedificare vooemio, prout se habet, haec mutanda rare censeo: C lens domum Dei viventis, m qua suos inhabitare unius 1® Voci ,.principium" quae legitur in fine phrasi moris faceret, ad hanc fidei d communionis unitatem pag. 4 lin. 4 [c>] substituenda videtur vox centrum. iugiter conservandam, in beato Petro apostolo in­ Traditione enim et usu fnquentiore recepta est, et stituit perpetuum utriusque unitatis visibile cmlrum insuper expressam et tecMÎmam exhibet nanctae et fundamentum, sup^r cuius fortitudine aetrinum eedis apostoliche imaginem, quatenus rat unitatis ec­ extruerctur templum, et ecclesiae cado inferenda sub­ clesiae radix et vigor. Sicut enim α centro prodeunt limitas in huius fidei firmitate consurgeret. Contra et ad illud convertuntur radii omnes; ita ab aposto­ quod fundamentum divinitus positum, quoniam por­ lica fedo exeunt et ad ipsam redeunt radii omnra ec­ tae inferi insurgere non desistunt, ad catholici nobis clesiastici rogimin»: centrum est ad quod propter commissi gregis custodiam, incolumitatem, augmen­ principaliorem potentiam nece&ve est omnem ccclraiam tum, sacro approbante concilio, indicamus necessarium convenire; et ipsius fidei doctrina instar sanguinis in esse doctrinam de institutione, perpetuitate, atque, na­ corporo a centro ad extrema membra, et ab extremis tura sacri apostolici primatus, a quo totius errlcriae membris ad centrum profluit. Quidquid sentit caput, vis et salus praecipue dependet, ametis fidelibus cre­ sentit et corpus reliquum; quod sentit corpus viciseim dendam et tenendam declarare, secundum antiquam et «eutit caput: una vox. ana mens, unus idrenque et constantem imi vernal is eiusdem ecclesiae fidem, at­ * spirito «t qui caput et membra dirigit. que contrarios errores proscribere. 2· In ultima phruri lin. 21 [ c UJ, poet haec verba Haec sunt, quae vestro iudicio, eminentias imi et ,^acri apostolici primatus a quo totius ecdreiae via et reverendiwirni potree, «impliciter et humiliter sub­ íalas" addendum arbitror praecipue, ne videamur di­ mitto, unum intendens scopuni, scilicet pro meo mo­ cere nihil ad eccleriae vim ct salutem conferre omnia dulo tueri1 primatum summi pontificia, cuius amor ot auxilia a Christo Domino ipsi impertita et epeciatim honor in hoc amplísimo coctu nec poasunt nec debent ordinem episcoporum, qui a Spiritu sancto positi sunt talis vel talis esee privilegium, *ed omnium *ine ulla regere ecckaiam Dei. Ipei aunt, ait Nicolaus pon­ exceptione commune ius el commune officium. tifex1, fpeculatoree civitatis Dei, pastorea gregis do­ ORATIO minici, columnae domus summi regis, magistri popu­ reverendi patris domini Hya^nthi M. Martmex lorum legitimi, rerum fidei et morum indices, qui sub episcopi sancti Christopher i de Havana1. Romano pontifice, visibili postorum principe, divina Eminentireimi ac reverendiseimi praesides, emi­ > In eaetdsüoae a reverendloimo orators in scripti· exnentissimi ac reverendissimi patres. kiMU «ninraUirimii prvwdibua praeterea leguntor : d iesKWR praedieaviT, ac in ea perenne tndilnit OMI ettd /Uri depatiinm ilUbahun eudadirt, perennes pue çm reyiwiinM aurfenldn·. ari /Uiie· omnu parere tmerentur: tamen rerba nunqsam protnllt in conjnegatwne gaerelL • Mansi. XV. ΜΠ k. ' De nnii. ccclctvu cap. IV et V [P. L. jy, MJOj. ■ Hoc verbum Uditam eet, qui* non fait b^e intellectum a itenographii. • Epireopu. 9. Ctafaopbori de se cum pluribus ÜÜ* patribus ut praesenti constitutioni longius prooemium prae- 509 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA QUINTA 6 iunii 1870 510 Quoniam constitutio de ecclesia Christi io duas A trueretvr templum, Hebr. VII, 2. tatem et auctoritatem contulit summo pontifici· idest 9 Io. XVIII, 37. beato Petro et eius successoribus, cum eum constituit • Ib. Vin. 32. • I Tim. III, 18. clavigerum regni caelestis, idest regni huius mundi, » Io. XVI, 21. quod Christus habet in hoo mundo, id«t ecclesiae; • * . Colo II, 10. quia Christus ergo, qui eet clavis David, dixit Petro: î Matth. XVni. 18. Tibi dabo claves regni caelorum, quod erat dicere: i Lue. XXII, 19. • Io. XX, 22. Ego sura clavis David, qui aperit et nemo claudit, » Matth. XXVIII 22. claudit et nemo aperit; ct etiam ipse eris quasi clavis » Ib. XVI, 18. « Io. XXI, 15. u Eedi. XLV. 21. 1 S. Leo iena. IV in Nat, Doto. cip. ID • Io. XVIII. 87. 511 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 512 David habens elavem mei regni, ut aperias ipse eoius, A dedit ordinem et principatum alios confirmandi, illoe quin alius veniat movere manum tuam, ut claudas ipse dooondi; quid vultis? Videtur mihi illa antiqua scena, * ri bunt de baronibus, qui se prae­ solus, quin veniant alii dicere tibi, te opus habere quam historici de aliorum opera ut claudas et aperias; sed tu claudis sentabant coram regibus et dicebant illis: Rex, nos et nemo aperit, tu aperis et nemo claudit: quod est sumus qui sin gì listini sumus tantum quantum tu; et regia potestas in praeceptis, ut dicit liber Ecclesia­ simul collecti sumus plus quam tu. stici, quam dedit Deus Aaron pro populo ærvitutis, Ergo, venerabiles patres, de i uri bus episcoporum nam haec sunt verba quae de illo dicit1: Fecit DeuJt Christus lesus loquutus est, et haec iura satis ex­ Aaron /imitem ribi, dedit illi ia praecepti/ tuis pressit. Primum enim dedit apostolis iura sacerdotii, potertatem, docere lacob testimonia, et in lege fita quando in coena dixit illis1: Hoc facile in meam lucem dare Israel, Quapropter nihil accommodatius commemorationem; deinde dedit illis iura episcopatus «se credidi, quam incipere hoc prooemium pro con­ ordinarii, quando in die resurrectionis dixit2: Sicut stitutione a dignitate regia, quae est in Christo, et misit me Pater, et ego mitto tw... Accipite Spiri-i post venire ad dignitatem aeterni sacerdotii, quam tum fandum: quorum remiseritis peccata etc.; jiostea habuit in natura humana, et quod est principium, dedit illis iura apostolatus extraordinarii, quando origo, fons, radix omnis dignitatis sacerdotalis, qnoe- ascensurus ad Patrem, dixit illis2: Euntes tn mundum cumque illa sit in ecclesia Dei. universum praedicate e vangelium omni creaturae. Et ludicavi etiam opportunum esse describere iura ideo, venerabile patres, nulla nisi una est txxdreia episcoporum, quia tot tan laque ex hoc ambone dicta : apostolica in toto orbe; non quia desunt cccltsiae quao sunt de iuribus episcoporum, ut crederem quod ali- ab apostolis fundatae eunt, sed quia nulla ecclesia quando discedentibus nobis ex hac aula, lapides haeredi talo possidet iura vere apostolica; quia sanctuarii de iuribus episcoporum loqui continuabunt: Christus dedit apostoli» ius episcopatus et apostolatu¿ ergo de iuribus episcoporum iustum et aequum est, ordinarii, et dedit illis ius apostolati!» extraordinarii, ut aliquid dicatur in hoc constitutione, sicut illa quia dixit illis: Ite in totum mundum, praedicato descripsi. Sed quid eunt iura episcoporum, venera­ euangelium omni creaturae, fundate ecclesias in omni biles potree? De iuribus episcoporum iam discepta­ orbe terrarum; et hoc ius descendit cum illis ad sebatur ante annos 1837. Prima disceptatio de iuribus pulchrum. Ideo dicitur quod episcopi sunt successores episcoporum evenit, quando duo fdii Zebedaei vi­ et haerede» apostolorum; sed non secundum totum, dente re plus amatos a Christo, et formidante» princi­ quia deest aliquid illis, quod habebant ajxxtoli et quod patum divi Petri, de quo iam loqui audierant, ac­ nos non habemus. Ut ait sanctus Thomas4, baculum ceperunt ad lesura, per matrem suam dicentem5; Dic portamos circumflexum, ut indicetur quod nostra auc­ ut hi duo filii mei sedeant unus ad derteram tuam et toritas habet suo» limites; ideo Romanus pontifex, alter ad sinistram in regno tuo. Sed quid ad haec cuius auctoritas non habet limites, non portat baculum, Christus? Statim Christus solvit quaestionem dicens: quia ipse dominatione sancta et principatu spirituali Nocitis, quid petatis, id est, discrepatio vestra pro­ habet potestatem universae ecclesiae. venit ex ignorantia iuriurn. Poet pauca alia disputatio Sed ecclesia catholica apostolica et Romana est de iuribus facta eet; nam inter discipulos contentio C illa quae possidet iura apostolat us universi, ordinarii facta est, quis eorum videretur esse maior. Iterum in orbe terrarum; quia Christus dedit Petro hunc lesus quaestionem indirecte resolvit advocans parvu­ apostolatum, hunc principatum, hanc dignitatem quam lum iuxta se, et constituens illum in medio aposto­ non dedit caeteris apostolis. Et quia Petrus in hac lorum et dicens illis3: Nisi efficiamini sicut parvulus urbe vitam finivit, quia ibi e vivis discessit; hinc non iste, non intrabitis in regnum caelorum; id est, re­ solum iura sacerdotalia, non solum iura episcopalia, solvit quaestionem dicens, si haberetis humilitatem, non solum iura apostolica, sed iura veri nominis apo­ non disputaretis do iuribus. Et idem hoc evenit, stolati, quem i pee habebat, successoribus relinquere quando in coena tertio disputatio orta est, quando debebat. quaerebatur quis eorum videretur ee¿e maior. Et lesus Ergo, venerabiles patres, ad haec tempora iam item resolvit quaestionem dicens4: Principe * gentium devenimus, in quibus oportet ecclesiam in Spiritu dominantia eorum: et qui magni sunt inter cos, bene­ sancto congregatam loqui fidenter, audacter, non ti­ fici meantur, V(rt autem non sic: sed qui maior at in mentes inimicos, nec illos qui gladium contra no» vobis fiat sicut minor. Eccc ergo quam antiqua sit vibrant, nec illos qui gladio linguae contra noe insur­ gunt. Et quare timemus illoe? Est ne veritas, illa disputatio do iuribus, et quam antiqua sit resolutio: quae definienda est? definiatur: quia veritae Domini scientiam et humilitatem prae se ferre debent dispu­ manet in aeternum; et quidquid dicant inimici, quid­ * tante de iuribus episcoporum et praesertim, venera­ quid adversarii blaterent, veritas Domini manet in biles patrtv, quando disputatur de iuribus coram illo, qui ¡D terni vires gerit Christi. i aeternum. Et tanto plus hoc neceesanuni esw? ar­ bitror, quia dicuntur fideles et non eunt, et non pauci Nam magna sunt iura episcoporum, quando epi­ ministri Christi appellentur, de quibus poseuinua scopi rorem comitiis regum disputant, contra tyrannidem advocante» pro populis, et defendentes iura dicere cum soneto Bernardo, quod ministri Christi ecclesiae. Video Leonem Magnum redivivum, video appellantur et Antichristo deserviunt; qui pauco ab­ bino tempore libro» et ephemerides in publicum proieAmbrosium e sepulchre resurgentem. Lupum exeun­ oerunt et palam proclamarunt, in quibus et patres tem obviam et alicw praeclaros soneteo centenae epi­ concilii arguuntur de criminibus in libertate, de scopos in ecclesia Det, qui de iuribus ecclesiae ct fidelium et veritatis disputarunt, et non timuerunt criminibus in modo agendi, et etiam de conspiratione praehabita ad proclamanda iura, iura quae, dicunt se sistere coram terrae regibus et principibus. Quando illi, quilibet non habet, et ad auferenda iura quae, autem video, ignoscite mihi, reverendissimi patrre, dicunt etiam illi, aliqui habent. Nec tollemus iura neo ignorile mihi obeeero. episcopos disputante * de * lunbu coram illorum capite, coram illo, cui Deus dabimus iura. Iura quae Christus publicavit suo ore et « » ■ • EttlecMlU. XLV. 7-91. Matth. XX. 91-M. Λ, XVIII. 1-8. Ue. XXII. 95-M » 5 2 « Lue. XXII. 19. lo. XX. 91 *93. More. XVL 18. S-.mmo tk'vfy. Sappkwentuxn, q. XL. a. 7, ni B. 513 514 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA QUINTA 6 innh 1870 quae dedit Petro oo eius eucceefeoribus, eadem favento 2 opinio, quae exiit in lucem ex temporum circumstan­ Deo publicabimus, et, Spiritu sancto afflanto, de fide tiis, in qua dicebatur quod concilium esset supra Ro­ csHo omnee decernemus; et ipse summus pontifex sua manum pontificem, ex qua alia consectaria in lucem definitione ac declaratione solem ni confirmabit iura proferebantur. Auctores huius doctrinae revera Galli etiam, quae noe habemus, quao sunt ad docendam ec­ erant, ex universitate Sorbonnensi erant, Petrus de clesiam Dei, ad administranda mysteria Dei, ad ad­ A Iliaco et loonnos Gersonius. Sed notate quod haec ministranda illa quae Petrus apostolus appellat patri­ doctrina per fere centum annos valuti lacuit, etiamsi monium Dei, hoereditatom Dei, eodem iura nota in quibusdam G alliorum et Germaniae scholis haeo faciet. profitebatur. Et quid vultis? Mirabilis coincidentia Sed absit α nobis ut universalitatem i urium in est, quod in regionibus illis, in quibus por oentum nobis instituamus. Nam antequam divus Petrus e annos scholastici hano doctrinam audierunt, luthevita discederet ct divus Paulus, ambo in suis litteris raniemus et calvinismus in lucem prodierunt. Sed dixerunt quao sunt iura episcoporum. Nam divus Pe­ notate quod doctrina, quam in concilio Constantienai trus in sua encyclica ad universam ecclesiam hoco ait1 : et postea in Bosileensi proclamaverunt aliqui patres, Pascite qui m vobis est gregem, notate verba, gregem est vera catholica doctrina tunc expressa. Ex hao qui in vobis est, non alium; ot sanctus Paulus vale­ doctrina quae facit concilium papa superius, ad illam dicens episcopis ot presbyteris Ephesi haec dicit illis’ : Lutheri nulla eat distantia niai illa quam habet axis Attendite vobis et universo gregi, in quo vos Spiritus α polo. Et sio post centum annos disputationis mag­ sane tus posuit episcopos regere ecclesiam Dei; notate nus materiae cumulus iam erat, et venit Luthorus et iterum verba in quo, in illo, non in olio. Ergo noe ignem admovit et tota Europa exarsit. Sed interea sumus in uno grego, et successor Petri est in toto adhuc non habemus hoc quod dicitur gallicanismus, grege. Quia tamen iura et privilegia Romani pon­ non. Anno 1682...... tificis post quatuor saecula infirmata veniunt a pes­ Eminentissimus praeses cardinalis De Luca pul­ simis doctrinis haereticorum et α pessimis doctrinis sato tintinnabulo surgens haec verba facit: illorum, qui non volunt haeretici appellari, sed ovi­ Reverendissime domine, multa quao nunc dicis ad nam pellem habentes in lupino corde omnia per­ rem proprie dictam non spectant; i deoque te rogo ut ficiunt; quia haec iura infirmata sunt secundum od propositam materiam redeas. eorum intentionem, nobis competit illa iura expen­ dere in prima constitutione de ecclesia, antequam pro­ Orator. Statim. Ergo, reverendissimi patres, est cedamus ad ipsum ecclesiam definiendam, stabilien­ caesarismus ille qui impetiit iura Romani pontificis. dam quo veritatem quae circa ipsam csL Nam fuit rex qui convocavi!1 gallicos episcopos, et Nam summus pontifex est fundamentum unitatis, iussu regis uniti declarationem emiserunt, et ex tuno non sicut venerabilis antistes, qui me praecessit, iura sanctae sedis debilitata eunt apud reges, apud dixit, fundamentum sed fundamentum visibile, quia principes et apud magnates; et qui illa debilitarunt fundamentum invisibile est Christus; Christus, ille per hanc pessimam doctrinam, et etiam illa facta sunt lapis angularis ioctus in monte Sinu, super quem α sancta sede valde improbata. Nos debemus procla­ etiam lapis angularis Petrus iaoet, et super hanc pe­ mare iura supremi principatus, supremi apostolatus tram, id est, super hunc lapidem angularem, fun­ quae habet in ecclesia Dei, et ut iura nostra sint sarta damentum immobile sed risibile surgit totius ecclesiae tectaque in ecclesia Dei, conserventur et in corpore aedificium et non aliter. Loqui do fundamento in­ ecclesiae sint, et ut quod summus pontifex accepit visibili, loqui de fide Christi, quae est invasibilis» ad regendum, ad conson andum, od docendum, ad con­ loqui de hac re est nihil loqui. firmandum, integrum conservetur a i acu lis inimico­ In hac quaestione loquimur de fundamento visi­ rum, qui undique illud impetunt, et si possent illud bili, et hoc fundamentum dicimus quod est Romanus destruere vellent. pontifex, sicuri habet prooemium; nam Christus in­ ORATIO stituit ecclesiam de hominibus qui vident, qui pal­ reverendi patris domini Richard! Whelan pant, qui tangunt, qui sentiunt Ergo oportebat ut episcopi Wheel in g ensis **. homines haberent fundamentum quod viderent, pal­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ parent, sentirent; et si non viderent, quomodo cre­ derent in hoc fundamento, quomodo haberent hano rendissimi patres. unitatem ? Mihi in inente non erat hodie loqui ad coctum pa­ Ergo, venerabiles potrre, ne longus sim, tantum­ trum venerabilium, cum sperarem alios fore qui de hoo modo dicam, quod quando in hoc ambone dictum est prooemio vellent loqui, et cum in laboribus episcopatus de doctrina illo, quae impetere videtur doctrinam de fere triginta annorum in regione vasta et fera as­ primatu Romani pontificis no reliqua quae ex eo D suetus non fuerim usui linguae lati nae, nec habuerim exurgunt, quando de hao doctrina aliqui loquuri sunt, tempus praeparandi ea quae volui dicere: spero ut tulerunt in medium hoc verbum gall iconismus; ot hoc bonitas vestra me excuset, et tamen spero quod po­ verbum non mihi arridet, quia dum dicuntur galli­ teritis ea intclligere, quae de hoc prooemio vellem cani, non satis distinguitur quid sit hic gallicanis- dicere. mus, et involvitur in hoc praeclarissima ecclesia Gal­ Primo ego loquor, prooemium hoo vellem omnino barum, praeclarissimi antistites, praeclarissimus cle­ praetermittere, quia nec necessarium est, nec convenire rus, qui pro gloria Dei multis abhinc saeculis multum videtur, nec consentaneum mihi videtur eree dignitati summi pontificis, et ad systema tantum sustentandum laboravit. Et mihi venia reverendissimorum episcoporum hio habeamus. Primo non neceesarium, quia coquae di­ Galliae liceat de Gallis loqui, quia in juventute mea cuntur iam dicta fuerunt in prooemio illo amplis­ per plurimos annos in Galliis commoratus sum, et simo, quod iam publicatum est initio concilii ; nihil studiis sacrarum litterarum operam navavi. Quid est hio videtur addi : et ergo mihi videtur prooemium omquod dicitur gallicanismus ? non est gallicanismus. 1 Hoc verbum additum eet a itenograpMi, quia oratorem Scitis omnes quod in concilio Constantiensi exiit > I Petr. V, 2. > Act XX, 28. Cojroru OXFXBAL. TÛWÜR LIL non bene inteUexerusL • A reumenhun :. EpUcopa* Wbeelinçenrii em endationes pro­ ponit tertiam, quartam. decimam quintam et decimam tei tam.* sa 515 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 616 nino non necessarium esse. At etiam non tantum non A strant, banc non esse veram vol saltern hanc non fuisse necessarium, seu si ordo requisitus vel qui requiri praecipuam causam, cur rogaverit Patrem. Rogavit ridetur assecutus fuisset, nulla esset necessitas ut quidem Patrem, ut omnee unum casent et unitate hoo prooemium nobis traderetur. Sed nec convenire huiusmodi, sicut ipee et Pater unum eunt Sed uni­ ridetur hoc prooemium, quia dnm occasio feret cum do tatis ipsa causa haec orat vel saltem haec praecipua, ecclesia Dei loquemur, sponsa Christi exhiberi poterit □t credat mundus quia tu me misisti, non tantum ut populis, ut diam revera agnoscant, sine ruga et sine fideles habitarent in ecclesia felices ot Deo obedientes, macula ; tum corpus Christi mysticum rideremus om­ sed etiam ampliori de causa ut credat mundus: hoco nibus monstrari, ut etiam omnes in hoc corpus valeant erat causa pro qua Christus rogavit Patrem, quia ad adoptari ; etiam de corpore Christi loquamur, quod est huno finem venit ut credat mundus, ut omnes por ecclesia, in quo omnes membra esse deberent: hoc est ipsum salvi fierent, credentes non peri ron L Et cum quod populis in prooemio, si fieret, proponendum es­ unitas esset necessaria, hac ergo do causa rogavit set Nam tum quidem hoc faceremus, quod in pro­ Patrem, et enixo rogavit et iterum atquo iterum roga­ oemio schematis dictum est; tum esset signum vit Patrem, ut omnes unum essent sicut ego ot Pator levatum in gentibus, quod possent omnee ridere, et unum sumus, ut credat mundus quia tu me misisti. Et ridentes Christum agnoscere. Tum quidem multa et ergo mihi videtur non posse hoc dici ,,idoo enim, etiam optima, et etiam cum omnium gaudio pos- priusquam clarificaretur, rogavit Patrem." sernos monstrare populo et dicere do ocelaria Christi. De textu sancti Pauli .^apientissimus architectus" Sed prooemium non est de ecclesia Christi, est B non loquor, quia iam de eo dictum esL Linea 6 pag. 4 [c«] legitur: ,^uper cuius for­ simpliciter prooemium de una parte ecclesiae Christi : prooemium ergo mihi non ridetur saltam consen­ titudinem aeternum extrueretur templum." Sed taneum dignitati Romani pontificis. Nam quidquid mihi ridetur gratuita omnino assertio ista „supra sit de necessitate primatus, quidquid de institutione cuius fortitudinem". Nam quando Christus Dominus illa a Domino facta, est etiam pars ecclesiae ; et mihi ad Petrum dixit: Tu a Petrus, ci super hanc petram multo magis consonum dignitati summi pontificis aedificabo ecclesiam meam, notandum eet, quod non esset, si tum de pontifice eeset quaestio non in primo dixit, aedificabitur ecclesia, sed potius de sua po­ loco, non ante etiam eoderiam Christi. Cum haec dico, testate omnipotenti loqueos, et volens nobis mon­ non est quod ego non habeam erga summum pastorem strare quomodo de reboa, quae in se nihil sunt, ipse etiam amorem ct reverentiam. Nam schema hoc non tamen aedificaret eccleriam non egens fundamento ®t summi pontificis, «ed est «chema a patribus De­ eiusmodi, quo egent homines, ut firmamentum sit om­ putations nobis oblatum. Quare ergo boo schema in nino forte et tale, ut possit sustinere aedificium ; manibus ncetris datum est? Eo praecise fine ut tamen ille sapiens architectus talem aodi ficaret aedi­ systema sustineatur; et ad hunc finem assequendum ficium, talem ecclesiam ut in aeternum duraret, ut omnia illa quao possent dici de ecclesia sponsa Christi, portae inferi et saeculi non possent praevalere ad­ omnia quae de corpore Christi mystico, omnia quae versus eam ; et in hoc magis ostenditur potentia Dei. de aedificio, quod Dominus positum voluit in monte Et mihi ridetur hanc fuisse etiam intentionem Do­ nt omnee riderent, omnia haec praetereunda sunt, eo C mini, quando loquitur: Super hanc petram aedificabo, fine ut systema quoddam praesentetur? Nam post Nec etiam super omnes vos, apostoli, quos elegi ut illa quae iam in primo nostro decreto de fide dicta fructum afferatis et fructus vester maneat, sed ego sunt, facile quis diceret: Ubi «t ergo haec ecclesia, omnipotens Deus, ego aedificabo ecclesiam, quia de qua dictum est quod Dominus fundavit eam, ut etiamsi posuero fundamentum hoc, tamen eget po­ esset omnibus medium revelationis cognoscendae? tentia omnipotenti * Dei. Hinc mihi videtur non posse Ubi est illa ecclesia, quae fuit omnibus signum in dia, vel ex hoc textu vel etiam ex aliis, ..super cuius nationes levatum? Ubi eet ecclesia, quae in se evidens fortitudinem extrueretur templum"; quia gratuita argumentum eridentissimum est veritatis christionae? omnino assertio videtur. De hac ecclesia nihil, aut saltem tantum de una parte Quae dicta sunt sub linea 12 [o 19] de portis in­ hui asce ecclesiae. Ergo pro his rationibus mihi ri­ feri. quasi insurgerent contra primatum Petri et detur prooemium hoc non awe aptum; sed potius pro- huius sanctae Sedis, in omnibus assent io iis, quae a oemium eiusmodi fieri debere, quo quidem «etesiae primo patre qui loquutus est, dicta sunt; quod non characteres nominarentur et omnibus ita coram oculis tantum non sit verum hoc quod dicitur, eed etiam positi, ut unusquisque dicat: revera «t opus Dei. contrarium verum est Nam quod volunt ho minee est, Dicitur etiam in linea 3 vel 4 [b 1S]: „ut saluti­ ut ecclesia Christi destruetur; ot milii videtur quod ferum redemptionis suae opus u. *que ad consum­ multi, qui ex eo praecise volunt systema hoc vel illud, mationem saeculi perenno redderet, sanctam aedificare nempe quia homines timent ne haec quaestio definiaecclesiam decrorit" (Pastor scilicet aeternus). Et nuno D tur, mihi ridentur omnino errare, Non timent ho­ etiam quaero a patribus reverendissimis, an haec fuerit mines, vel saltem valde pauci timent (timent, verum causa aedificandi ecclesiam. Potest ne dici, quod est, quia memores sunt quod olim sanctae obedientiae Christus hao tantum de causa vel etiam hac praecipue censuris obnoxium fuisset, quod forsan nunc erit de causa ecclesiam aedificaverit, ut opus suum usque systema solum, aliud a quo nuno inter homines multi ad consummationem saeculi perenne redderet? abhorrent); sed quamquam de his loquuti sumas, mihi Quanta sunt, quam magna, quam multa opera Dei! ridetur, quod omnes non ita timeant. E contra in Ad quid ergo ecclesiam aedificavit tantum, ut us­ quantum ego potui scire ex experientia plusquam tri­ que od consummationem saeculi opus suum perenne ginta annorum fere constanter inter protestantes, redderet? Aliae fuerunt causae cur Christus Dominus mihi ridentur de hac re non valde timere, et tantum aedificaverit Et hae erunt causae quae in hoc pro­ nobis ludibrio vertunt quod, uti dicunt, huic systemati oemio debent tractari. credimus. Et ego non timeo, sed potius contemno. In linea 8 vel 10 [b ti] dicitur: „Ideo enim, Circa lineam 15 [c lt] dicitur: Judicamus neces­ priusquam clarificaretur, rogavit Patrem etc." Chri­ sarium esse. doctrinam de institutione, perpetuitate stus ideo rogavit Patrem, scilicet ut omn» fidelee ae natura sacri apostolici primatus etc." Sed ut iam ri ventes tn eodem fidet et charitatis vinculo contine­ dixi, haec omnia dicta sunt in primo prooemio. Ibi rentur. Sed e contra ipsissima verba Chnsti demon- dictum est quoti de doctrinis catholicae ecclesiae, do 517 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA QUINTA 6 iunii 1870 518 doctrinis Christi nos lucuturi essemus in concilio; et, A ninm loquendi petii nt nonnulla, quae hic modo ut mihi videtur, haec omnia sino causa hoc in loco audiebam, exclararem et in sua vera luce pro mea infirmitate ponerem. Ut enim verum fatear, et dicam repetuntur. In linea paulo post [c H] „a quo totius ecclesiae cum reverentia erga omnee oratores sapientissimoe qui vis ct salus dependet’**; haoo etiam «t assertio quae prolocuti Eunt, multa hio dicta audivimus aequivoca, videtur contradicere his, quae ab apostolo Paulo prima confusa et minus recta, quae indigent explicatione, od Corinthios XII, 14 dicuntur; ubi ille dicit ex­ et quao non in sua claritate ponunt veritatem, sed presse, quod nullum membrum dicoro potest aliis cor­ magis inserviunt ad eam offuscandam. Hinc erit poris membris quod non sint necessaria, quod om­ operis pretium ut rite explicentur etiam ipsa vocabula, nia membra aliis membris indigent Et do hac re etiam ipsae phrases, quia ex recta harum explicatione loquendo quaero ab omnibus praesentibus patribus, pendet intclligentia veritatum. At hic ego unice per­ potcstno caput, quanquam sit id quod est in homino pendo, quao ad huiusmodi prooemium pertinent. Et imprimis, improbata est dispositio, qua huius­ pidtvipuuui et omnino necessarium, quid tamen potest caput sine cordo? Quid tamen potest sino pulmoni­ modi constitutio praemissa est constitutioni totius ec­ bus? Et do hoc, quando solemus docero fideles quid clesiae. Quamvis potuerit tractari huiusmodi quaestio, tenendum sit ot quid doceatur ab ecclesia Christi, acu materia huiusmodi, ut in primo schemata factum quomodo poterimus docero illos quod occlosiao totius erat; non ata re tamen est, immo rei naturae magis vis ct salus dependent α capita, quando iis contra- conforme, ut huiusmodi materia tractetur onta doodicero videntur ca quae dicuntur ab /Apostolo primis B trinam in genero do ecclesia: et hoc patet, tum ex ipsa Christi institutione, tum ex ipsa recta ratione. christionis Corinthiis? Ex ipsa, inquam, Christi institutione. Perlega­ Et in hac etiam phrasi, post verbum „depcndet“ dicitur ,¿secundum antiquam ac constantem univer­ mus, patres eminentissimi et reverendissimi, attenta salis ecclesiae fidem * 4. Do his hoc tantum volo notare, evangelium, et videbimus Christum Dominum inquod facillimo sensus perverti potest. Nam si virgula statuisse beati Petri primatum antequam nihil dixerat ponatur post „fidem", tunc haec verba possent etiam do ecclesia, nullum privilegium contulerat apostolis intelligi do eo, do quo loquebar, nempo „a quo totius suis. No sit nobis gravo consideraro quao habemus ecclesiae vis et salus dependet secundum antiquam .... in evangelio, Christo baptizato, duo discipuli fidem“. Tunc eensus videtur revera dici do perpetui­ audierunt a loanno Christum esse Messiam; unus tate et natura sacri apostolici primatus, cum ad doc­ ex iis erat Andreas. Hic adiit Icsum, apud trinam de institutione etc. secundum antiquam in ec­ ipsum moratus est una dio; ab eo egtassus occurrit ei Simon Petrus frater, cui ille dicit, invenimus clesia fidem refertur. Tantum verbum addam do iuribus, do quibus Mctsiom; ct narrat loannes1: Duxit cum ad lesion. multa iam dicta sunt. Nolo loqui hic de iuribus epi­ Quid, patres eminentissimi ct reverendissimi, quid scoporum eed de iuribus populorum, dc iuribus Icsus? En verba loanuis: Intuitus autem eum lesus, illorum, quibus missi sunt apostoli et ajiostolorum durit: Tu es Simon filius Iona, tu vocaberis Cephas, successores. Habent ius quod nihil illis imponatur, quod interpretatur Petrus, seu petra. Consideremus nisi id quod a Christo claro doctum est; habent ius ut C huiusmodi verba quae digna sunt consideratione, ot ecclesia Christi meliori modo coram oculis eorum po­ multum iuvont ad exclarandam rem, quam modo trac­ sita sit: et proindo no inspiciemus vel hoc systema vel tamus. Christus nondum vocaverat ullum apostolo­ aliud, sed potius illud faciamus, quod potest mugis ad rum ; Christus nondum no verbum quidem fecerat de ecclesia. Occurrit ci Simon; intuitus, ait evangelium, ecclesiae Dei progressum tendere. Non sunt alia, mihi videtur, do quibus neces­ intuitus est eum lesus. Quaero α vobis, reverendis­ sarium sit loqui ; tantum do eo, quod videtur mihi simi patres, quid significet huiusmodi intuitus leeu? figura omnino mutilata ubi de ecclesia schema lo­ Significat altum mentis consilium, quo Christus mo­ quitur. Dicerem : aedificare ecclesiam... in qua liebatur magni aliquid facere, siculi cum legimus do quasi lapides vivi superaedificantur fideles; cum ex Petro moliente sanaro claudum, dicitur -in Actibus figura ita mutilata dicitur in ca quod debeant rvsidero apostolorum’: Petrus bilucns in cum; sio dicendum seu contineri. Haec dicenda habui, ’reverendissimi est, huiusmodi intuitu Icsu significari mentis con­ silium ipsius. Quo autem spectabat huiusmodi mentis , * patre et vestro sapientissimo iudicio eubiicio. Icsu consilium, declarant illa verba quae sequuntur: ORATIO tu modo es Simon filius lonas, tu vocaberis Cephas, reverendi patris domini Salvatoris )lagnosco id est, petra. Ergo consilium Icsu illud erat, ut do episcopi Bolinensis1. Simone faceret petram. Immo iuxta consuetam phra­ Eminentissimi praesides, eminentissimi oc reve­ sim Scripturarum vocari idem eet ac esse, hinc de ) Christo dicitur’: Qui voai6i7ur Filius Dei; et de rendissimi patres. Non eo animo veni in congregationem ut xerba Ioan ne Baptista4: Et tu puer, propheta Altissimi facerem de prooemio schematis nobis propositi: vo- vocaberis, id eet, talis manifestaberis. Christus ergo per illa verba iam constituebat Petrum fundamentum 1 Argu mentam: .Episcopus Bolinensis tum suo tam aliorum fimo· ecclesiae. nomine respondere se velle dixit iis qui ante loquuti fuerant, et ab iis in eoe pit qui conquesti sunt quod constitutio Enee de Procedamus, prosequamur legere evangelium Remino pontifice praemiar fuerit constitutioni de ecclesia. (rumores ei vores: Ad prooemium). In evangeli» tum Hos antem refellens nimia ab argumento specialis disenasionís Matthaei tum Lucae tum Marci habentur nomina recedere vigna est; hinc rumores in variis aulae partibus et apostolorum, habetur apostolorum electio. In eligen­ multi intelligibili voce dixerunt ad prooemium, ad prooemium. Dictnm esse, subdidit orator, quod fundamentum in b. Petro po­ dis apostolis Christus exorsus est a Petro. Omnes sitam non sit principium vniiatù sed centrum·, at perperam. enim enumerant primo Petrum. At *afis non est Principium siquidem multiplex esse adnotavit, aliud efficiens, (rumores); dignum est considerai ione quod addit nimirum Dei gratiam, aliud formale, quod auctoritatis prin­ Matthaeus. Quid Matthaeus? Matthneu * non modo cipium est a quo veritas dimanat, et quo sublato societas om­ nis ruat necease est. Hoc postremo sensu Romanum pontificem principium eaae. Ineriminatum pariter esse quod dicitur .contra quod ... maiori in dies odio... etc. *; et illud ,a quo totius ecclesiae vis et aalus dependet . * At non nisi infuria id obifet pluribus demonstravit· 1 ’ • • Cap. I. 41 et aeqq. Act III. 4. Loe. I. 35. Ib. I. 7β. 33· 519 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 520 primo loco posuit Petrum, sed expresse dicit : * primus A unitatem derivat, est causa unitatis, quia eet causa cur caetera ad unitatem compaginentur et in unitate Petrus (τφ&τος). Quid est, eminentissimi et reverendissimi patres, conserventur. In civilibus princeps summus est causa unitatis, quod hanc vocem addidit Matthaeus? Si nihil aliud voluisset significare nisi primatum quemdam ordinis, est principium unitatis; in ipea familia pater eet prin­ nempe quod ante caeteroe fuerit tantum Petrus electus cipium et causa unitatis familina. Si tollatur princeps, a Christo, sufficiebat quod primo loco recenseretur, cuiusvis naturae sit, sive sit princeps absolutus sive et hoo plane eatis erat- At Matthaeus expresse dicit constitutionalis, hic non eet quaestio (debet in quali bot primus; et ne dicamus hanc vocem inanem esse, societate ceae principium, in quo rœideat aumma frustra pori tam in evangelio, concludamus oportet ali­ potestas), si tollatur illud principium, non amplius quid significare pro Petro, quod non erat commune erunt regna, civitates; omnia, immo omnes subditi dispergentur, et erunt tot regna vel tot status vel tot cum caeteris apostolis. Christus igitur tunc Petrum constituit veluti familise, quot sunt capita vel quot sunt ci ri ta tes vel primatem apostolorum, protoopostolum : sunt verba provinciae. Item ri tollatur pater in familia, non am­ ipsius Matthaei. Hinc datur intelligi, potree eminen­ plius existât ea familia, sed erunt tot familiae quot filii tissimi et reverendissimi, cur Petrus primus confessus erunL Hino patet quod Romanus pontifex, aeu primas rit divinitatem Christi; quare ipsi prae caeteris facta successor Petri, est non modo centrum unitatis, sed uni­ rit revelatio specialis de divinitate leeu Christi. Hinc tatis verum principium: et ita etiam fassi sunt ipei melius intelligitur antithesis verborum Christi et B protestantes, qui noscunt saltem necessitatem alicuius Petri·: Tu u Christus Filius Dei, ait Petrus; et principii saltem ordinis et honoris, ot ipse Maimvicisaim Christus: Tu « petra. Non dixit: tu eris burgus pro tee tans testatur, Romanum pontificem esas petra; sed, tu « petra; quia iam erat perita in funda­ principium et fundamentum unitatis. mento suae ecclesiae a Christo Domino. Omitto Improbarunt aliqui patres illa verba prooemii caetera (Voces: Deo gratias I) ,.contra quod fundamentum divinitus positum, quo­ At considerandum est, patres eminentissimi et niam portae inferi maiori in dies odio undiquo in­ reverendissimi, in hoc textu evangelii Matthaei con­ surgunt”. Hoc verum eet, sapientissimi patres. Omnes tineri omnia munia, omnes praerogativas, quae ad ecclesiae inimici, hostes ecclesiae sciunt, immo aperte primatum pertinent: non est hic locus ut ea evolvam fatentur, ut saepe legimus, frustra eos conari ad de­ (murmur), sed continentur omnes praerogativae, om­ struendam ecclesiam, nisi prius subverteretur eius nia munia primatus. At nondum Christus aliquid fundamentum, quale eet primatus Romani pontificis. dixerat apostolis, nondum eis dixerat3: Quaecumque Hinc contra hui asm odi fundamentum maiori odio in alligaveritis super terram etc. Apostolo Petro ante dies insurgunt omnia contulit primatum, contulit ei claves regni Etiam dictum est, esse addendam vocem prae­ caelorum; idcirco ante omnia Christus huiusinodi cipue ubi dicitor „a quo totius ecclesiae vis et salus fundamentum posuit, super quod erat atxlificaturus dependet’*. Fatemur, vitam ecclesiae non unice de­ suam ecclesiam. Hinc rite de primatu Petri agitur pendere a Romano pontifice, quia dependet etiam ab antequam agatur de ecclesia in genere, de privilegiis C opere praesertim episcoporum ; et hic non dicitur unice episcoporum, quia inde coepit ecclesia. pendet, sed tota vis pendet. Et rite id dictum est; Et ratio ipsa, aiebam, hoc docet Ecclesia est quia consideramus, patres eminentissimi ac reveren­ societas; cuiuslibet societatis essentiale bonum con­ dissimi, consideramus fundamentum quale absque sistit in unitate. Unitas ipsa est essentia cuiuslibet dubio est primatus Romani pontificis respectu ad ec­ societatis; non enim potest concipi societatis idea sine clesiam, regere universam domum, non partem unitote. Hinc fit ut principium unitatis, centrum domus, non regere praecipue domum; sed regit do­ unitatis prius concipiatur, quam ea quae ad unitatem mum, et regit domum totaliter; quin tamen inde se­ reducuntur. Quomodo enim possunt reduci ad uni­ quatur, non regere domum pro sua parte columnas, tatem sino principio, sino causa unitatis? effectus quae eriguntur in domo. Sed verum eet, quod funda­ haberetur ante suam causam. Igitur ratio ordinis mentum regit totam domum, quod a capite dependet exigit ut ordinis principium ante caetera consideretur, tota vis corporis, licet non unico, licet etiam agnosci ante caetera existât. debeat aliorum etiam pars in huius modi susten­ Sed dictum est, primatum non esse principium tatione, in huiusmodi vita. bui asmodi unitatis; sed tantum centrum unitatis. Haec sunt, patres eminentissimi et reverendissimi, Nolo facere quaestionem de verbo: sed hic non tan­ quae vestro subiicio iudicio. Ex tempore loquutus, tum agitur de verbo, agitur de re; et primatus Petri fortasse minus recte loquutus eum. non modo est centrum unitatis, sed etiam unitatis Poet haec eminentis&imus primus praeses discus­ prinripium. Oportet multa declarare, oportet decía- D rare pransertim ut intelligantur quae dicta sunt. Prin­ sionem specialem prooemii clausam esse annuntiavit cipium est quaedam causa; principium aliud est his verbis : „Cum nemo amplius veniam loquendi de pro­ efficiens, aliud est principium formale. Si loquamur de principio efficienti ecclesiae, quis neget esse Deum, oemio petierit, declaramus discussionem specialem de esse gratiam Dei? Per gratiam utique omnes vocamur prooemio absolutam esse, salvo deputatorum iure, si ad fidem, per gratiam Dei compaginamur nos in quid respondendum oensuerinL Emendationes pro­ corpus Christi. Sed principium formale cuiuslibet positae quamprimum typis impressae reverendissimis societatis sive ecclesiasticae sive civilis rive domesticae patribus distribuentur, ac postea moro solito suffragia est principium auctoritatis, «t illo in quo auctoritas do iisdem iuxta decretum diei 20 februarii ex­ residet ; quae auctoritas «t vinculum, quo ligantur quirentur.” Deindo addidit: diverrà societatis membra. Hinc qui auctoritatem ,.Proxima congregatio generalis habebitur Croatian, retinet non modo est centrum, sed eet principium unitatis; est principium unitatis, quia ab eo ad alia dio hora octava cum dimidio, in qua fiet discussio specialis do primo capite propositi schematis. Sed I Cap. X. 2. quoniam unus tantum veniam loquendi petiit, dein­ » JUttk XVL ia ceps procedetur ad discussionem specialem capitis se• Ik ΧΥ1Π. 13. 621 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SEXTA 7 iunii 1870 522 valiturae determinaro; quod si enorme prorsus mo­ mentum considero, quod doctrinae propositae ineat intuitu fidelium, episcoporum, ecclesiae et ipsius sanctae sedis ; quod si deniquo ob oculos meos versatur dignitatis ipsius concilii, quae diligentisaimum ex­ 24. actissimum et sollicitissimum rerum omnium examen Congregatio gonoralls soxagoalma box ta expostulat, mente omnino comprimor, et quid aut quo­ 1870 iunii 7. modo loquar, no sine omni utilitate loqui videar, fere Feria tertia dio 7 iunii 1870 hora octava cum di- nescire mo fateor. Accedit iam et istud, quod doctrina de apostolico midio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae patriarehalis basilicae, generalis reverendissimorum beati Petri primatu tam clara et cordibus omnium patrum congregatio lia bita est ; cui interfuerunt quin­ catholicorum tantopere impressa ct carissima simul genti quadraginta ct unus patres, nempe 36 car­ est, ut aliqua ad praesens caput primum adnotare dinales, b patriarchae, 7 primates, 76 archiepiscopi, superfluum posait videri. Nihilominus tamen illaqueo 382 episcopi, 4 abbates nullius dioecesis, 14 abbates a pluribus huius concilii patribus alio loco animad­ generales sive praesides congregationum ordinum mo­ versa eunt, ot quao animadvertenda omnino censeo, nasticorum, usum mitrae habentes, 17 generales et cum od hoc primum caput maxime quoquo pertineant, vicarii generales; quorum omnium nomina, quao per praeterire minimo possum. Dogmatica declaratio ct definitio ita exhibetur: Assignatores locorum accurate descripta fuerunt, ex- 1 3 bibet indiculus patrum sexagesimae sextae congre­ in beato Petro apostolicum primatum in universam gationis generalis, qui inter acta concilii asservatur. Dei ecclesiam institutum fuisse, idquo per duo cele­ Reverendus pator dominus Augustinus Borreinu berrima effata Salvatoris Domini nostri iesu Christi arc hi episcopus Salmnsiensis ritus chaldalci missam stabilitur; hunc primatum non honoris tantum esso lectam celebravit. Qua absoluta, ct recitata oratione sed et iurisdictionis, eumquo immediate et directo in Adsumus Domine etc., ominentissimus cardinalis De beatum Petrum fuisse collatum, non fore indirecte et Luca primi praesidia munere fungens loco cardinalia mediato per ecclesiam, quao primatum in Petrum ut suum ministrum contulerit- Haec definitio quae in De Angelis absentis, patribus dixit: ,,Progredimur nunc ad discussionem specialem so verissima est, et quam intimo et firmissimo cordo primi capitis schematis propositi de ecclesia Christi, omnes fideles amplectuntur, sufficiens quoquo cen­ do quo veniam loquendi petierunt aliqui revorenr senda foret, si caetorae partee quao ad cani sine dubio dissimi patres, quorum nomina reverendus dominus pertinent, simul enunciata^ essent vel potius praemis­ sae. Primatus tunc demum intolligitur, si simul di­ subsecretarios ex ambone recitabit ** Tunc tabellam subsecretarías perlegit in qua in­ citur super quos sit primus vel princeps; fundamen­ scripti erant reverendissimi patres: cardinalis Fri- tum perspicitur, si cum caeteris fundamentis con­ dericus Schwarzenberg arclúcpiecopus Pragensis, feratur; pastor supremus conspicitur, si caeteri simul Aloisius Moreno episcopus Eporediensis, Petrus considerentur. Dogmaticae definitionis ea certo exposcitur prae­ Mana Fen-e episcopus Casalensis, Salvator Mognasco C episcopus Bolinensis, qui omnes ad ambonem ab emi­ rogativa, ut rit clara proreus atque ita determinata, ut quaovis dubia, quasvis quaestiones, quantum fiori nentissimo praeside successive vocati sunL possit, excludat. Hanc vero claritatem vel perspicui­ ORATIO tatem determinatam in praesenti toxtu adeo non in­ eminentissimi ac reverendissimi Friderici cardinalis venio, ut, cum do caeteris necessariis altum sileat, Schivarzenberg archiepiscopi Pragensis1. non manca tantum, red et in obliquum versa appareat, Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ immo minus rectum quid edicat. Legimus verba: ,,od unum Petrum Christus dixit: Tu es Petrus ct super rendissimi patres. *. Haec qui­ Fateor sane, reverendissimi patres, si nunc ad hanc petram aedificabo ecclesiam meam' consideranda capita do apostolico Petri et summorum dem, 81 verbum et litteram attendas, verissima sunt; ri pontificum primatu provocamur, id praeter meam et autem rem ipsam consideraveris, dubiis et quaestioni­ plurium patrum exspectationem fieri. Nobis çniui bus praebent locum: nam Petrus quidem eminenti schema offertur, quod ab antecedente, vel quod prius ct peculiari rensu est fundamentum ecclauae, red non exhibitum fuerat, paucissimis tantum verbis dis­ solum et unicum praeter caeteroe apostolos. Sanctus crepat; fere eo solum quod nunc tribus capitibus Paulus testatur1, domesticos Dei superaedificatos esse distinguuntur ea, quao initio uno capito erant com­ super fundamentum apostolorum, ipso summo angu­ prehensa. Frequentes itaque illae adnotationes, quao lari lapide Christo ¡esu; et consonat Dominus noster ad doctrinam propositam a non paucis patribus scripto D sio ad omnes apostolos dicens2: Sicut misit me Pa­ Commissioni exhibitae et typis impressae2, nobis ab ter, ita et ego mitto iw; si me Pater posuit lapidem eodem communicatae fuerunt, in irritum ceciderunt: angularem summum, lapides eritis etiam vos. Haec dignae enim visae non sunt, quae aliquam mutationum nisi simul exprimantur, ratio lapidali^ fundamenti, schematis, nisi unam periodum excipias, inveherent. quod est Petrus, claro ab immeritis cavillationibus Insuper celerrimo praesens conciliaris consultatio praeservari non poteeL Super confessione Christi nobis imponitur, cum tantum oratorum numerum ad- Filii Dei vivi, qua praeivit Petrus, extruitur cvclcsia; huo ex poetaremus, qui de proposito reliemale in et caetcri ajxxstoli, tostante Christo apud loanncm2, genere essent dicturi. Quod si iam recordor quantae idem tenuerunt: Cognoverunt enim quia omnia, quae gravitatis sit res dogmaticas omni tempore et loco dedisti mihi, abs te sunt; et cognoverunt quia a te —* exivi, et crediderunt quia tu me misisti. 1 Argument am: .Cardinali * Pnujenri· conquestui in primis Schematis textus porro dicit: ,.uni Petro dixit: eat quod praeter luam el plurium aliorum patrum expeclatioquodrumque ligaveris super terram erit Itpitum et nem discuoilo generalis praemature admodum absoluta fuerit Addidit praesens schema a priore aut parum aut nihil differre, m coelis; et quodeumque solveris euper terram, erit eundi, do quo tantum duo rove rend issimi patroe hac- A tonus loquendi veniam petierunt. Quapropter co finita gradum faciemus ud discussionem tertii capitis. * 1 Hisce voro omnibus absolutis, patres dimissi sunt. et sic in irritam caddisse tot patrum observationes scripto exhibitae et typis impressae. Ad caput autem primam deveniens proposuit emendationem secandam pagina septima et sequenti. * i Supra, C. LI, coL W9 aq. » Ephea II. 19-80. » Io. XXI. 8L • lb XVII, 7. 523 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 524 solutum d m cadis"; ac istud quidem quoad verbum A tionem aggressa est sacra haec nostra synodus ipsum difficultatem patitur et negabitur. Non enim Vaticana in Spiritu sancto congregata. Ita, quemad­ uni Petro, sed etiam omnibus apostolis eadem verba modum scriptis, frustulum meum etiam brevi sermone dicta fuisse novimus omnes. Apud Matthaeum XVIII ut edi icere sinatis, reverendissimi patree, rogo. lamdiu schema accepimus de ccdcaia Christi omnes apostoli recipiunt verbum solemne1: Amen dico vobis, quotcumque alligaveritis super terram, omnibus fere numeris absolutum sub forma constitu­ eruxi ligata d in cado; d quaecumquc solveritis tionis, et nostras de ip«o observationes dedimus. Tunc super terram, erunt soluta d in cado; quae certe idem additum fuit caput singulare inscriptum decreti sonant Ergo eis quae dicta sunt Petro, explicanda et titulo, et nuperrime illis derelictis, propositum habe­ comparanda snnt; eo magis quod cum Dominus statim mus novum ex integro schema, inscriptum : Con­ de coniuncta multorum operatione loquitur, sic dicit1: stitutio prima de ecclesia, quod tamen re ac veritate Vbi duo vel tres congregati in unum sunt, ibi sum in est schema de primatu Romani pontificis. De singulari capite illo quoddam opinamentum meum, medio eorum. Ista observanda censui non quidem ea mente, ac lioet fuerit ex parte relatum, habetis sub numero 27 d in textibus allatis primatum Petri doceri nullo Synopsis analyticae observationum, quae a patribus modo diffiteri velim; iterum enim iterumqoe declaro in caput et canones de Romani pontificis primatu maximam probandi vim iis inesse. Ast necessarium factaa fuerunt1. Illius mei opinamenti nunc motiva mihi videtur praeverti et praecaveri illas objection®, sapienti vestrae considerationi exponam, ex quibus quae e similibus effatis ad omnee apostolos directis B percipietis me impelli quoque ad opinandum, non contra vim probandi pro primatu facile derivari pos­ usquequaque aptum, non sufficiens videri caput pri­ sunt; et in ea omnino sententia sum, ut non prote­ mum hodierna die, praeterquamquod cogitaram, in ratur tamquam uni Petro dictum, quod reapse dictum discussionem adductum. est etiam et caeteria Istae vero obiectiones sponte sua Vel ex principio schema originem ecclesiae asserit. excluderentur, si doctrina de ecclesia ac de vi et mu­ At nullam seu non adaequatam istius ideam exhibet, nere apostolati, prout i ure deoct, definitioni de pri­ cum tantummodo aedificii symbolo indicet, et a matu praemissa esset, aut definitio et publicatio Christo Redemptore inceptam autumat; quae tamen huius decreti eo usque differretur, donec universum de non satis accurate dici poterit. De ecclesia Christi ecclesia schema ob oculos nostros versabitur. Sin istud inscriptum erat primum schema; puperum titulo vero minus placuerit, ad probandum praesens caput donatam de ecclesia: primatus Romani pontificis, do requiri videtur, ut per brevem saltem comparationem quo schema tractet, urique est in ecclesia et super ec­ de caeterorum apostolorum fundamento et juris­ clesiam; at qaid vocabulo ecclesiae significetur et dictione compleatur. intelligatar, non dicitur, non explicatur, ncque origo In eo utique versamur, ut in hoc sacrosancto con- et institutio ecclesiae demonstratur. Summa recilio characterem apostolicam ecclesiae catholicae at­ verenda et obeeqnio prosequor omnes venerandos teste mur: Credo sanctam catholicam et apodciicam collegas in concilio, et pari modo praosUuitissirnoa ecclesiam, quod in celebrando incruento sacrificio con­ patres ad lectos in Deputarione. At huius omissionis fitemur. Apostolica autem vocatur et est ecclesia, non c seu praetermissionis congruentem rationem pro quod a sola Roma apostolica ecclesia descendit, cum imbecillitate mei ingenii perspicere non potui. et ipsa a duobus apostolis Petro et Paolo coni unctis Attamen ratio ipsa, facte et regulae sanctorum fundatam esso constet; sed eo quod ab omnibus et sin­ patrum, dicte et praecepta rhetorum et dialecticorum gulis apostolis qualunque suas et omnes derivat eo apprime docent a declaratione ueu definitione rei, de derisa. qua agitur, esae inchoandam tractationem. ,,Tradirionem apostolorum, inquit Irenaeus1, in Profecto non pro catholicis tentum fidelibus con­ toto mundo manifestatam, in omni adest ecclesia stitutio elaboratur et publici juris fiet, sed pro uni­ respicere omnibus, qui vera velint videre: et habemus versis habitatoribus terrae; uti apostolis, quos sancta annumerare cos, qui ab apostolis instituti sunt epi­ synodus nunc repraesentat, et ipsi mandatum œt scopi in ecclreiis et successor® eorum usque ad noa“. docere omnes gentes, proplereaqae in fines orbis terrae Cuius communis apostolici fundamenti oblivisci non verba eius exire debent. Et meum opinameli tum est, decet, «iam cum de primario Petri fundamento trac­ enixa animi mei vota sunt, quod nec vocabulum nec tatur et decernitur. iota unum in actis publicis synodi Vaticanae deprohendi possit ab iis, qui ex adverso sunt, quod carperò ORATIO valeant. reverendi patris domini Aloidi Moreno Caput de quo tractamus, ut prooemium, ecclesiam episcopi Eporediensi . ** supponit vel mente conceptam vvl fundatam a Eminentissimi H excellentissimi praesides, eini- Christo, eiusque originem reperit tantummodo a nentwrimi et reverendissimi patres. Christo Domino, a quo in primis promissum postea De ecclesia, quae columna est et firmamentum collutum dicit primatum bento Petro, utique in ec­ veritatis, quaeque illuminare debet omnem hominem clesia. Ergo huic capiti, quod initium dat nobili&rimne venientem in hunc mundum, nobilissimam tracta- tractationi, adnectitur ncce-aurio idea, qua explicetur notio et exponatur A¿v. beer. Iit. 1Π. cap. 8. factis Christi et apoetolorum. • Anpmeatnn» : .Ερίκσρα * Ipporeftenib in hoc primo ca­ pite prarmilten^xa d’ait notionem et npbrauàxm drfiuiliouem Ei re quidem vera constane iugiter doctrina docet, «electee. Id natem enn phriba» «volveret, et fclte adderet ecclesiam Christi esse catholicam etiam tebat, feteirw mm vente emir»rnii«‘iw'nun pr e* nJm ate^n * ra-ra * · Interra cupel nrfWromtew * texte eoa· obserrxlionex. HaiSMtedl vero refonmtam refertur In ewendMlionibux p <. 3. 4, 5, * Cum intern uimte Inngnm iit, *A ip eia· Iretione pxtre * teMte «fftd vi»| MUnt, « pin rie· obmiTuro rarant * ’ Sapro, t. Ll, *»»l '·<’· nc. 525 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SEXTA 7 iunü 1870 526 deriso initia profecto petenda ab aeternis divinae J ot parabolarum, cum frequens sit in concionibus ipeis sapientiae cornu liis; nam inquit eiusdem caput leeua ad instructionem plebium, et arca Noe etiam in Christus1; Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, catechismis (signa impatientiae) dicatur figura ec­ ego hodie genui te. Postula a me et dabo tibi gentes clesiae, extra quam sicut in diluvio nemo potest sal­ haercditatcm luam et possessionem tuam terminos vari; persuasum mihi est necessario... terrae. Undo Doctor gentium scripsit od Ephesios : * Eminentissimiu praeses De Luca, pulsato tintin­ Elegit nos in ipso ante mundi co tilulionem, prae­ nabulo, surgens ait: destinavit nos in adoptionem liliorum; et alio loco·: Ignoscas quaeso, reverendissime pater, ignoscas; Omnia subierit Deus sub pedibus eius (Christi), et extra motam propositi argumenti iam nimis vagaris; ipsum dedit caput super omnem ecclesiam, quae est ideoquo nos ct omnes reverendissimi patres rogant, corpus ipsius: quae commentando sanctus Augu­ ut ad propositum argumentum redeas, scilicet ad stinus in Ps. XXXVI edocuit4* : „Ex omnibus fideli­ specialem et non generalem discussionem propositi bus ot angelis fit una civitas sub uno roge." Ex hoo schematis. autem catholica doctrina universalem habemus ac­ Reverendissimus orator. Parcat eminentia vestra ceptionem eccleeioo pro diverso eorum statu, cx quibus coalescit, militantis scilicet, flentis et triumphantis: reverendissima, mihi parcat; sed motiva tantum ad­ quao divisio seu acceptio adeo communis et vulgaris duco ot explico propositionis meae, quao est immu­ evasit, ut in nostris catechismis generatim ait relata tandum caput I, seu eidem adiiciendum, quod de inB stitutiono ecclesiae dicat cum adnexo primatu apoot edocta. Altorum doindo acceptionem nominis ecclesiae . sto lico in beato Petro. Si eminentissimis pnwsidibus habemus minus latam quidem, sed ampliorem adhuc, placet, tantum adducam aut legum ipsum caput quod iuxta quam hoo vocabulum significat collectionem propono; si hoc non placet, noquo verbum ullum omnium fidelium viatorum ab initio mundi usque ad faciam. Caput I. — De institutione ecclesiae ac apostolici eius finem. Hoo sensu sanctus Gregorius Magnus, cuius effigiei praesentia in hoc sacro consessu ho­ primatus in beato Petro. Aeternus Deus ei Pater misericordiarum, cum nestamur, homilía X in evangel ia dicit, ecclesiam universalem incipero ab Abel insto usquo ad ultimum Verbo suo, quod genuit ante saecula, omnes gentes in electum, qui in fino mundi nasciturus cet; proptereai- haereditatem promiserit, et in possessionem terminos que otiam in catechismi^ habetur haec petitio: Haec terrae1 (citationes brevitatis causa omittam), ollissi­ ecclesia est no antiqua? cui respondetur: Incepit mis sapientiae suae consiliis sanctam ecclesiam quando Adae promissus fuit Redemptor. Ex quibus decrevit, et elegit nas in ipso ante mundi constitu­ pronum est memorari communitor quoque ecclesiam tionem, nosque praedestinavit in adoptionem filio­ *3. Hinc omnia subiecit Deus sub pedibus eius, et dici ante Christum oxtitisse, eaque designari coetum rum1 populi Dei sive onto legem datam, sive tempore legis ipsum dedit caput super omnem ecclesiam, quae est corpus ipsius, super omnia quidem visibilia et invisi­ et usque ad Christum. Profecto in multis locis veteris Testamenti nomen bilia: et postquam Adam in summam illam incidit ecclesiae iuxta versionem Septuaginta interpretum ad­ C calamitatem, ut sanctitatem et iustitiam, in qua hibetur in sensu, ut significet populum Deu Et ipse creatus fuerat, amitteret, et alia subiret mala, quae sanctus Stephanus (AcuVII, 38) eodem sensu istud ipsum suosque posteros omnes faciunt miseros, per vocabulum usurpat dicendo de Moyse: Hic esi, qui Redemptoris promissionem misericordia ei veritas juit in ecclesia in solitudine cum angelo qui loqueba­ obviaverunt sibi, iustitia et par osculatae sunt1, et in tur in monte Sina ct cum patribus nostris, qui accepit terris facto incepit ecclesia, in qua per fidem illius salutem consequuti sunt, quotquot rn ipsum spera­ verba vitae dare nobis. Cum igitur et Scripturae veteris et novi Testa­ verunt in veteri Testamento; non enim aliud sub menti et sancti patree ecclesiae originem et initia caelo umquam nomen datum est hominibus, m quo altius repetant, quam quod enunciatur in schemate; salvari possent1. Exinde omnia, quae de Redemptore et in catechismi^ ipsis plebs edoceatur christiana, ec­ promissa, praefigurata habentur vel a prophetis clesiam Christi initium habuisse a felicissimo in­ praedicta ante ac post legem Moysi datam, passim stanti, quo Adae promissus a Deo fuit Redemptor; sancti paires referunt ad eius ecclesiam, cuius plures accommodandum in hac parte caput videtur eo magis, typos deprehendunt, uti Eva, arca Noe, de qua ipse quia et sancti patres et scriptores ecclesiastici, immo beatus Petrus. Et profecto ecclesia a prophetis praedi­ et verbi Dei praecones passim referant figuras, qui­ catur civitas insti, urbs fidelis1, civitas Domini1, bus ecclesia in Scripturis adumbratur, et parabolos vinea electa1, hortus conclusus8, acies castrorum or­ dinala9, regnum sempiternum18. Quare origo ecclesiae quibus in iisdem delineatur. Altissima/) eruditioni vestrae apprime notum eet D non in natura vel pactis aut legibus hominum quae­ septem praesertim typos ecclesiae in litteris veteris renda est; sed tota omnino divina est, et ex consiliis Testamenti a sanctis patribus deprehendi, quatuor divinae sapientiae et bonitatis prorsus repetenda. nempe ante legem mosaicam (signa impatientiae), Unigenitus porro Dei Filius consubstantialis Patri, quae sunt paradisus, Eva, ut aperte commentatus est promissus in lege veteri Messias, et ipse expectatio sanctus Augustinus, arca Noe, de qua ipse sanctus gentium, cum in plenitudine temporum caro et homo Petrus apostolorum princeps, et veterum patriar­ factus est atque habitavit in terris, non modo cae­ charum uxores; tempore autem legis mosaicas tres lestes hominibus veritates nunciavit, doctrinamque insignes typi ecclesiae notantur, quorum unus fuit 1 P·. XI. 7-8» ipsa gens iudoica, alter templum hierosolymitanum, s Ephea. L, 4-5 et eeqq. tertius lapis, quem rex vidit abscissum de montibus • PaLXXXIX, 11. sino manibus, qui factus eet postea magnus et implevit 4 Act IV. 12. universam terram. Quorum quidem typorum usus, ut • Ii. L 28. i ’ • 4 Pa. Π, 7-8. Cap. L 4-5. Ib. ver». 22. In sermone IU, n. 4, P.L. ΧΧΧΠ. 885 d. • Ib. IX, 14. î Hier. Π. 21. • Out IV, 12. • Ib. VI, 8. • Dm. Π. 44; Ο*. Π, 19. A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 528 eùa, qui miserai illum, sed praeterquam typis signi- A ante alios potestatem clavium faciendo, demum eidem ficare ecclcriam voluit ac parabolis, et divinum pro­ Petro munus imponendo agnos et oves pascendi, fi­ positum suum adumbravit, incepit facere et docere, deles scilicet et pastores, et confirmandi fratresx, qui­ et per alios etangclium suum ntmciari ac doceri man­ bus omnibus apertissime illum constituere sua vice davit, atque in se ipsum credentes coniunxit et coag­ caput ecclesiae indixit, in ipsam universam primatum mentari iussit in unam societatem, quam appellavit dare, et fundamentum ponere cum prophetis et ecclesiam1 suam, populum et haereditatem suam3, apostolis aedificationis perpetuae. regnum caelorum \ ovile suum *. Igitur miserator Dominus, qui omnes homines Id autem Christus Dominus multiplicibus ac lucu­ vult salvas fien et ad agnitionem veritatis venire, lentissimis factis complevit; nam post miracula, ecclesiam instituit cum divina missione universum sermonem in monte, ac secessum ad pernoctandum in genus humanum per fidem et legem suam, per sacra­ oratione Dei, ab hac rediens vocavit ad se, quos voluit menta ct gratiarum Spiritus sancti diffusionem du­ ipse, et fecit ut essent duodecim secum, et misit illos cendi ad vitam aeternam, eique secundum divitias praedicare cum potestate curandi infirmitates et sapientiae suae pastores dedit apostolos, ipsorumque ciiciendi daemonia *. ilox Pascha secundo celebrato, successores episcopos, quos Spiritus sanctus posuit cum egressus abiisset in patriam suam, vocavit duo­ illam regere, et prmeipem eoruindrm Petrum per­ decim, dedit illis virtutem ct potestatem super amnia petuo item victurum in successoribus, ut fideles om­ daemonia, et misit praedicare regnum Dei3, cosque nes unius fidei et chantai is vinculo continerentur. Quae quidem omnia, ut apertasimo constant ex plura mirabilia edocuit ac magisterium edocendi et E praecipiendi imposuit inclamando: Qui ros audit mc fictis et dictis dinni auctoris et fundatoris, in ecclesia audit; qui vos spernit, me spernit. Tertio autem cele­ constituta fuisse, et ob apostolis apprimo intellecta et brato Pascha, postquam transfiguratus est in monte, cxequuta perhibent eorumdem facta, qui ludaeis pri­ ct alia mirabilia operavisset, discipuli venerunt Ca- mum tum Gentilibus in omnem terram fidem et phamaum, et residens vocavit duodecim, manda in- legem Christi annunciaveru nt, et acceptis potestatibus stitutionesque ipsis ampliavit, irretractabili decreto in universarum gentium beneficium usi eunt; qui sancivi!, qurmatmque ecclesiam non auditurum, ha­ mandatum eibi factum principibus synagogae et praobendum esse sicut ethnicum et publicanum, ideoque sidibos imperii opposuerunt, et decisiones de fide iudicium ecclesiae suae in terra iudicium Dei futurum sanxerunt, fratribus qui erant Antiochiae scribendo5: in caelo, mox adiunxit: Arnen dico vobis, quaecumque Vkmqr est Spiritui sancto et nobis, nihil ultra im­ alligaveritis super terram, erunt ligata et in caelo; ponere vobis oneris, quam haec necessaria, de moribus * edicendo (ut denuo citationes omit­ et quotcumque solveritis super terram, erunt /oluta praescriptione et in caelo. Deinde e mortuis resuscitatur, una /ob­ tam), de disciplina, cultu et ritibus disponendo, quali­ batorum cum fores essent clausae, ubi erant discipuli, tates necessarias ministris ecclesiae declarando, eoslesus stetit in medio eorum, et dixit ea: Pax robis; que constituendo, praecepta dando de peculio ecclesiae, tum ostendit manus ct latus, diritque cis iterum: correctiones oc poenas infligendo: facta quidem ac Pax vobis; sicut misit mc Pater (qui e caelo in terram leges apostolorum, quae colliguntur ex ipsorum actis, od vitam aeternam hominibus largiendam me misit), C ex epistolia sanctorum Petri, Pauli, lacobi, loannis, et ego mitto vo * pari auctoritate et db cumdcm finem. ludae, ct Apocalypsi; ex quibus insuper evincitur, Iloc cum dixisset, insufflavit super eos, cum or­ apostolos generarim eibi attribuere potestatem fa­ dinatione potestatem cis conferens instituendi seu ciendi praecepta et leges, corrigendi et puniendi. Atquo bisca omnibus profecto consonant testimo­ ordinandi eur»:rssores, ei dixit eis: Quarum remiseritis peccata, remittuntur cis; et quorum retinueritis, re­ nia et facta omnium hominum apoetnlicorum et con­ tenta sunt. ciliorum, quao una cum sanctis patribus perj«etuo Tandem' undecim, cum abiisent in Galilaeam in commonstrant ecclesiam ei usque hierarch ioni. sicuri a montem, ubi constituerat illis, Icens accedens locutus Iteu Christo aedificatam ct instructam, iugiter ab est eis dicens: Data est mihi omnis potestas in caelo ct apostolis pro salute ao omnium gentium bono exer­ in terra: nentes ago docete omnes gentes, baptizantes citam et txansmimm per episcopos, qui in eorum cos in nomine Patris ct Filii ct Spiritus ¿aneti, do­ locum successerunt, qui sacramentum confirmationis centes eos savore omnia quacnunquc mandari vobis. conferre, ministros ecclesiae ordinare, atque alia plera­ Et eccc ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad que peragere poenint: quorum functionum jxMeetatem reliqui inferioris ordinis nullam habent (ex Tridenconsummationem sacculi. Itaquc per praedicationem ciwiqelii, baptismum tino). et mandata, ecclesia sua divinitus ordinata d aptu tolis Hucusque expositis, quae capiti possent ad i ici, constitutis eiusdem rectoribus cum dirino magisterio mihi visum «t referri notionem et originem cccl»>iae, docendi, gubernandi, solvendi (K ligandi, sicut unus D et melius foraui enucleari quae non sunt satis acDeus, una fides et unum baptisma tantummodo haberi curate, si bene audivi, exposita vobis. Atque ai hoc possunt. Christus Dominus uni ex illis singulares modo concinnaretur iuxta rapienti am Deputatorum proreus praerogativas dedit, primo nempe, quemad­ caput hoc primum; tunc schema do ecclesia et iqxwlo­ modum Abraham et lacob patriarchis, nomen Simonis tico primatu colligaretur schemati do fide, quia in commutando in Petrum3; tum pod secessum ad aran­ ecclesia divinam religionem, de qua in prima consti­ dum eidem coram aliis apostolis nunciando: Tu cs tutione de fide, rum ipsa proreus colligatam mon­ Petrus, et super hanc petram aedificabo cedcriam strabit Hanc emendationem rapientiae indicii vestri sub­ meam, et portae ìnferi non praevalebunt adirreus eam, et dibi dabo claves regni caelorum9, sic ipeimet mitto. « Muth. XVI, 18. 1 TU. U. 14. AcL XX. M. Pt Π. 8. « lUttb. XUI. 24. « l». X. IA » Mstth. X. 8; Mart. ΙΠ. IS; Lue. IX, 1. • Mare. V. 7; Loe. IX, 1. 1 Ue. XI. 14; Ift. !. 42. * Matlb. XVI, IB. Hic autem eminentissimus praejw cardinalis Do Luca putribus ait: ,.ReverenduBÍmtt!i dominus Victor Augustus Deehampa areh¡epÍBC]: Jd unum namque non divino. Probe nostis, reverendissimi patres, qui Simonem filium lanae, quem immutalo nomine Pe­ magistri omnes estis in Israel, de fide catholica esse trum seu petram vocaverat, ct primum inter apostolos institutionem primatus in persona Petri, de fide elegerat, post cius confessionem: Tu es Christus Filius catholica esso etiam perpetuitatem primatus in ec­ Dei vivi, Christus dixit: Beatus es Simon Bar-lona, clesia, quia primatus pertinet ad ecclesiae bonum; et quia eccle&ia perdurare debebat usque ad consum­ quia caro et sanguis non revelavit tibi etc. mationem saeculi, etiam primatus usque ad consum­ Haec vestro sapientissimo iudicio submitto. mationem saeculi debet perdurare. Id est do fide Auditis oratoribus omnibus, qui pro primo capito catholica, quia definitum est a conciliis, voluntatem inscripti fuerant, eminentissimus primus praeses Dei cese, ut Petrus haberet successores; ac propterea in concilio Florentino et in aliis conciliis statutum fuit dixit: „Cum nomo amplius veniam loquendi do capite Romanos pontifices habere dignitatem primat iolem primo petierit, declaramus discussionem specialem D Petri: qua de causa? in quantum euccessons Petri, de primo capito absolutam esso, salvo iure DeputatoSed non aeque certum et compertum apud omnes rum, si quid respondendum ccnsuerint. Emendationes est, quomodo dignitas primatial is Petri adnexa fuit propositae quamprimum typis impressae reverendis­ sedi apostoli cae Romanae, an iure humano, an iure simis patribus distribuentur, ac postea moro solito divino. Et haec quaestio maximi momenti est, quia suffragia de iisdem iuxta decretum diei 20 februarii aliqui theologi, praesertim iansenistae et febroniani exquirentur. dicunt, dignitatem primatialem Petri tantum fuisse ,Jam gradum facimus ad specialem discussionem adnexam cathedrae Romanae propter factum huma­ secundi capitis, de quo veniam loquendi potierunt ali­ num et particulare Petri; ac propterea iure humano qui reverendissimi patres, quorum nomina reverendus poterit evelli ista dignitas primatialis cathedrae Ro­ dominus subsecretarios ex ambone recitabit" manae et ad aliam sedem transfem. Igitur aliqui Tabellam tunc subsecretarius perlegit, in qua in­ scriptores, ut loquitur sapient issi mus Benedictus XIV scripti erant reverendissimi patres: Benvcnutus Mou­ in egregio opere de rynodo diocesana lib. XI cap. I ron y Martins arcbiepiscopus Granatensis, Aloisias asserunt, adnexionem dignitatis primatialis redi RoFilippi episcopus Aqiiilunus, Thaddaeus Amat epi­ scopus Monteroyensis ct Angelorum, qui omnes ad > Argumeohm.· .Archieplrecpui Graxatends emradaUauea ambonem successive vocati sunt primam propoi ait quae refertur in pagina t·.· 34· A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 535 536 Iamvero, reverendissimi patres, si ad praeterita manae factam fuisse voluntate exclusiva Petri sino A mandato Dei, sine revelatione Dei; et quia ius divi­ saecula oculos nostros convertamus, et annales ec­ clesiasticos aliquantulum evolvere velimus; innumera num non potest fundari in facto mere humano, quod in cis inveniemus facta luculentissimo nobis demon­ volebant febroniani et ionsenistoe, posse evelli dice­ strantia divinam ordinationem oc apccialtun custo­ bant a sancta sede hanc dignitatem primatialem. Alii contra, dicit Benedictus XIV, dicunt beatum diam Christi erga sanctam sedem et ecclvrimn Ro­ Petrum reliquisse in sancta sede Romana dignitatem manam, et eius voluntatis propositura, ut in illa et primatialem voluntate sua, sed voluntate coniuncta non in aba Petri primatus odneeteretur et in per­ cum mandato Dei, ita ut Petrus haberet revelationem petuum constitueretur. Duo tantum facta vobis re­ quamdam vel mandatum speciale a Christo factum, ut cordabor. veniret Romam et ibi constitueret1 dignitatem prima­ Cum Petrus α christianis rogaretur enixe, ut ali­ tialem super universam ecclesiam. Sed, reverendissimi quantulum α persecutione sese subduceret propter patres, si aliqui scriptores, ut dixi antea, lansenistao bonum nascentis ecclesiae, nocte muros egredi ens, en et Febronioni demantur, omnes, etsi non omnes di­ occurrit illi Christus in urbem ingredi volens, et cant, Petram reliquisse primatialem dignitatem in Petro stupore pleno interroganti illum: yrDoinino quo Romana sede per expressam voluntatem seu man­ ** vadis? respondit: „ Venio Romam iterum pro vobis datum Christi, tamen dicunt, quondam Imbuisse in- Argumentum: „Epleeopni Aqailanni proporci: emenda­ tionem quartam quae legitur in pagina II·.* ’ Apolog. enne Vili ComíanUnop. ad Oarolum. {Manii, XIII, 769 0.] 1 Annmeniaa · .Episcopo» Montire/emii et Aageloran proposuit emewUtionee »erandan paç. 9·. tertiam pag. U· et quin Urn p·? IS·.· 539 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 540 Quod si haec minime placeant, saltem addatur A de Urbe, Raphael Ricca corrector generalis ordinis Minimorum. verbum legitime post verbum .J’etro". Haec eunt, eminentissimi ac reverendissimi pa­ Oratorum nominibus publicatis, ad umbonem suc­ tres, quae adnotanda habebam, quaeque vostro iudicio cessive vocati sunt cardi nubs archiepiecopus Vindohumiliter submitto. bonensis, archiepiscopus Mechliniensis, arch ¡episcopus Tolosanus, archiepiscopus Mausiliensis Syrorum, Hisco oratoribus auditis, eminentissimi» primus archiepiscopus Remensis et episcopus Montereyone is ot Angelorum. Episcopus autem Aurelianensis aberat praeses ait: „Cum nemo amplius veniam loquendi de capito morbo impeditus. «eundo petierit, declaramus discussionem specialem ORATIO de capite secundo absolutam esse, salvo iure Depu­ eminent issimi ac reverendissimi damini tatorum, si quid respondendum censuerint Emen­ lowphi Otkmari card malis Bauseher dationes propositae typis impressae reverendissimis archiepiscopi Vindobon ensis *. patribus distribuentur, ac postea more solito suffragia Eminentissimi praeside *, cmmeutiniini et reve­ de iisdem exquirentur iuxta Decretum diei 20 febru­ rendissimi patres. arii." Post haec ait: ..Proxima congregatio generalis Duo rant quae ad caput tertium mihi obsonanda habebitur feria quinta huius hebdomadae hora octava videntur. Primum respicit vocem tam in secundo ar­ cum dimidio, in qua inchoabitur discussio specialis de B ticulo capitis praedicti, quam in canone tertio occur * capito tertio propositi schematis una cum canone ad rentem, et a quo ai tollatur, in articulo addenda foret, ita ut non eliminetur, sed loco quo nunc eet moveatur. hoc ipsum caput pertinente.” Quaevis societas indiget summa quadam cani regendi Poet haec patres dimissi sunt potestate, cuius tamen et natura et subtectum pro so­ ci eUtum varietate divenissi inum est- Christus Dominus sancto Petro et successoribus eius summiun .Congivgalio generalis aoxageiuna septima tradidit universam ecclesiam regendi potestatem. 1870 iunii 9. Quamobrem in rebus ad disciplinam pertinentibus non Feria quinta die 9 iunii 1870 bora octava cum ret institutio tam legitima, vel ius tam certum, da dimidio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae quo summus pontifex, salute animarum id districte patri archalis basilicae, generalis reverendissimorum iubenta. disponere non posset. patrum congregatio habita eet; cui interfuerunt quin­ Legitimi ecclesiarum Galliae praesules α factione genti quadraginta novem patres, nempe 3S cardinales, in Deum ip»um rebellante atroci iniuria sedibus suis 6 patriarchae, 8 primates, 68 ardí iepiscopi. 392 epi­ pulsi erauL Attamen evidens erat pro rerum adiunctis scopi, 2 abbates nullius dioecesis, 14 abbates generales fieri non posse, ut ecclesia gallicana ex ruinis resiin­ sive praesides congregationum ordinum rnonartkorum, citaretur, nisi nova diocceseon circumscriptio dover­ usum mitrae habeuter, 23 general» ct vicarii ge­ neretur, opCimoqoe iure Pius VII eam decrevit, licet nerales; quorum omnium nomina, quae per assig­ non omnes legitimi antistites consentirent. Nam epi­ natores locorum accurate descripta fuerunt, exhibet scopus propter populum dioecesanum adest, et non indiculus patrum sexagesimae septimae congregationis populas dioecesanus propter episcopum. *, generali qui inter acta concilii asservatur. leans Christus apostolis, quos misit ut totum or­ Reverendus pater dominus loannes Lyonnet archi­ bem terrarum veritatis luce collustrarent, iuris­ episcopus Albiensis miwam lectam celebravit Qua ab- dictionem in omnem orbem terrarum concesa i L Dioeeoluto, et recitata oratione Adsumus Domine etc., ceses postmodum discretae et jurisdictio episcopalis eminentñrimus primus praees dixit: earum limitibus circumscripta eet, ita tamen ut in ..Reverendissimi patres, inchoatur hodie specialis quibusdam regionibus concurrentis jurisdictionis reli­ discuoio tertii capitis schematis primae constitu­ quiae diu remanerent. tionis de ecclesia Christi, de quo veniam loquendi Saeculo IV accidit ut sanctus Epiphanias in dioe­ petierunt complures oratores, quorum nomina reveren­ cesi Constantinopolitana archiepiscopi consensu non dus dominus subsecretarios ex ambone recitabit.” requisito ordinationem perageret; et cum loannee Tabellam tunc subsecretarios perlegit, in qua in­ Chry scat ornus presbyter eum de canonum violatione scripti erant reverendissimi patres, eminent istim us moneret, reposuit, in Cypro cuivis episcopo fas esse lorephus Oth morus cardinalis Rauscher archiepiscopus in alterius dioecesi functiones sacras celebrare. Vindobonensis, Victor Augustus Dechampe archiepiSuccessor autem sancti Petri licet et ipse dioecosim scopus Mechliniensis et primas Belgii, lulionus Flori- habeat, ubi quae episcopi sunt agat, tamen ad ecanus Desprez archiepiscopus Tolosanus, Cyrillus Beh- D cleaiam ubique locorum regendam, iurisdictionem in nam Benni archiepiscopus Mausiliensu ritus syrioci, universum orbem extensam retinuit- Potestate ergo loan noe Franciscas I .and riot archiepiscopus Remensis, pollet in quavis dioecesi ea, quae episcopi sunt, per­ Felix Dupanloup epietopua Aurelianensri, Thaddaeus agere, neque catholico cuiquam hoc negare licet- A Amat episcopus Monterey ensis et Angelorum, losephus nemine vicisaim in dubium xoentur episcopis in dioe­ Hippolytus Sala episcopus Sanet i «imae Conceptionis cesibus suis regendis proprium esse ius, nec eoe vicarios do Chile, Nicolaus Pace epicopus Amerinus, loounee summi pontificis esse. Itaque de re ipsa disceptationi Petrus Sola episcopus Nicicnsis, Augustinus Vérot episcopus Sancti Augustini, Augustinus David epi­ X Argumentara : .Cari. Vlndobonenti· ¿au observatione· copus Bri ocensis, Panlaleon Monferrât y Navarro proponit. Prima eat Romani pontificia poteatatem dici rpiepiscopus Barcinonensis, loeeph Papp-Szilágyi epi­ ocopalem ordinariam rf immediatam raper naivenam ecclesiam ; iam vero omittendam ait vocem ordinariam, ne in alienum aeuscopus Magno-Varad i nenais ntus rumeni, Carolus Phi­ ium detorqueretur, et in praeindicium pousutis epiecopcnim. lippus Place episcopus Massiliensis, Laurentius Ga­ Secanda est pagina 10. i ultlm. did, et in orna ibus causia ad staldi episcopus Solutiorum, Ioan nee Irenaeus Collot examen etc., et falso addaci concilium Ixurinneuae 2··, quia illa recurrant in symbolo quod Michael Palaenlojnis Grae­ spiscopus Oranensis, Victor Franciscos Guilbert epi­ ▼erba corum imperator professus eat. Delendam idcirco dixit adscopos Vapincensis, Salvator Magnasco episcopus Boli- notatiouem (b) ad articulum quintum condili Lugdunensia sensi·, Leopoldos Zelli Larobuxi abbas Sancti Pauli secundi" 541 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SEPTIMA 9 iunii 1870 542 vix locus ret. Operae vero pretium cet rei designan,- A niis, quibus istud apostolici primatus ius compro­ doo ea seligere verba, quae in sensum a veritate alie­ batur. Nego autem hanc in rem concilium Lugdu­ num detorqueri nequeant. nense II salva veritate adduci posse. Verba enim, quao Sacra Scriptura leeum Christum episcopum ani­ adnotationem adiun gons in mente habuit, occurrunt marum nostrarum adpellat; summus pontifex epi­ in symbolo, quod Michael Palaeologus Graecorum im­ scopum eccleei&o catholicae se dicit. In his autem vox perator professus est; et ideo citatum textui eublatiori quodam sensu sumitur: episcopus enim stric­ iunctum assertionem involvit concilium Lugdunense II tion sensu, ut aiunt, summus pontifex in Romana symbolum illud comprobasse atque adoptasse; quod tantum diocceei rat; potestas in aliis dioecesibus eo, apertis rerum gestarum documentis omnino repugnat. quao episcopi sunt, peregero ci tamquam ecclesiae pri­ Minime mihi in animo est de iis, quae symbolum mati propria est. Episcopi ordinarii nuncupati sunt, continet, hodieduin verba facere; eo enim argumenti quoniam in dioecesi sua ca quao episcopi sunt, ordi­ nuno pertractandi limites praetergrederer: hao do re nane ipsi peragunt, ct eodem sonsu, quo ordinarii cum ad caput IV perventum sit, dicendum erit. Id sunt. Potestas, cuius vi haec eadem excreentur, vel autem affirmo, symbolum praedictum concilii Lug­ extraordinaria eat, vel extraordinario modo in dioo- dunensis auctoritate non esse confirmatum; et ideo cesi agit. Duae potes ta tee, quao eodem sensu ordina­ concilium Lugdunense ad ca, quae textus do appel­ riae sint, in eodem dioecesi liaberi nequeunt. lationibus habet, comprobanda perperam citari. Ut Undo sanctus Thomas Aquinas recta observat*1, dicendis lux quaedam offundatur, rerum odi uncta, sub inconveniens cese si duo aequaliter super eamdem ple- B quibus symbolum praedictum concinnatum et Graecis bcm constituantur; si nutem inaequaliter, non est in­ propositum est, paucis saltem attingenda sunt. conveniens. Caoterum quia episcopis in dioecesi sua Michael Palaeologus, Bolduino 11 imperatore la­ potestas propria cet, non delegata, ex quo ea ordinaria tino pulso, imperii grace i sedem Nicaea Constant inodici consuevit, ordinarii vox etiam adhiberi coepit ad polim transtulit; Urbanus autem IV occidentis milites potestatem exercendi propriam a delegata distinguen­ et principes evocavit, ut cruce signati orientale Lati­ dam. Si autem do pontificum in omnas et singulas norum imperium restituerent Vana imperatoris dioeceece potestate dicitur, eam in potestate universam unibra Balduinus fuerat; at noe magna erat potentia ecclesiam regendi contineri, et hanc α Christo collatam Michaelis, domesticis quoque difficultatibus ex sua esse, eo ipso claritate, qua maior esse nequit, adseritur, ipsius culpa implicati: quapropter ad periculum de­ quod non ab hominibus delegata siL Sanctissimi pa­ clinandum cogebatur ut pontificis Romani primatum tris eadem sensa sunt, quae sanctus Gregorius Magnus agnosceret ct Graecorum cum Latinis unionem resti­ significavit cum scriberet3: „Absit hoc a mo, ut sta­ tueret. Res lente processit: Clemens IV quao legati tuta maiorum consacerdotibus meis in qualibet ecclesia sui Graecis concesserant rescidit, et symbolum trans­ infringam, quia mihi iniuriam facio, si fratrum meo­ misit quod imperator et ecclesia grooca amplecteretur. Quae in eo continebantur, Michaeli et suis nimia vide­ rum iura perturbo.' * Ut igitur omni interpretationi ab eius mente alie­ bantur. Cum autem Carolus Andegavcnsis post prae­ nae oditus recludatur, propono ut capite III artic.2 lium Beneventanum Siciliae rex Balduini caudam tanpog. 8 [d7j omittatur vox „ordinariam“ et dicatur C dem susciperet, Palaeologus promissionibus ct sponimmediatam ense; cum pontifici adiudicatur iuris- sionibus nihil non egit, ut a pontifice in gratiam reci­ dictio in singulos quasvis ecclesias immediate exer­ peretur. Gregorius X effecit ut belli induciae ipsi cenda, absque ambiguitate asseritur ei potestatem esso concederentur; petiit autem ut Graecorum imperator in quamlibet dioecesim ct, quao episcopi sunt, per­ et episcopi symbolum Clementis IV profiterentur. agere, quoties salus ecclesiae id exigat. Eadem vox in Huic rei obtinendae Miclmel impar plane erat. Lncanone III omittatur, et ponatur: eius potestatem non perio latino, quod cruce signati armis in christianos esse immediatam; si enim ordinaria eo, qui procul venis fundaverant, Graecorum in Latinos odia ma­ dubio intenditur, sensu intelligitur, per potestatis gnopere aucta sunt. Populus eos, praeeuntibus mona­ divinitus coi latae ac immediate exercendae assertionem chis, haereticos pessimos censebat, neque deerant epi­ scopi qui idem sentirent Moderatiores et doctiores superflua redditur. No autem quis suspicari possit hao omissione pri­ admittebant quidem Latinos de Spiritu sancto recta matus iuribus quidquam derogari, praemittantur con­ docere; negabant autem pontificem Romanum cum cilii LateranensisIV verba3 et dicatur: Docemus pro­ ecclesia latina potestatem habuisse symbolo Filioque inde ct declaramus, ecclesiam Romanam disponente addendi. Tom alte hoc Graecorum animis insidebat, Domino super omnes ordinarium potestatis obtinere ut ncque in concilio Florentino ad potestatem istam sanctae sedi odiudicandam permoveri potuerint. principatum, ct hanc, quae vere episcopalis est, itaris * Vel Michaelo regnante Graecorum res, licet undictionis potestatem immediatam esse, erga quam etc. Assertio, ordinarium Romano pontifici in omnes ec- D dique periclitantes, tamen non adeo miserae erant elesias principatum osso, nihil, quod ambiguitatem quam anno 1438, quo imperio orientali praeter urbem Constantinopolitnnam nihil quam exigua territorii afferat, in re habet. Secundum, quod de capite III animadvertendum pars supererat. Facile igitur Georgio Pachymero cre­ duco, non textum red adnotationem ei subiunctam dendum est, antistites graecos unanimes declaravisse, respicit Art 5 png. 10 [G b n] habetur: „et in om­ quaecumque imperator iuberet sive comminaretur, nibus causis od examen ecclesiasticum spectantibus ad novitati, quae in immutatione symboli temere prae­ ipeius (nempo pontificis Romani) posse iudicium re­ sumpta sit, se numquam consensuros. lamvero proxi­ ' * curri. Hoc apud omnes rerum ecclesiasticarum peri- mum erat concilium Lugdunense ad ecclesiae unitatem tiores constat. Iam sanctus Athanasius ab .Arionis restituendam et Terrae Sanctae suppetias ferendum pulsus ad lulium pontificem confugit, et concilium a Gregorio X indictum. Unde Michael Palaeologus Sardicense de appellationibus ad sanctam sedem in­ pessima timens nisi in concilio ad ecclesiae catholicae stituendis decrevit; unde solidis abundamus testimo- communionem admissus fuerit, suasionibus minisque effecit, ut episcopi, praeter Insephum patriarcham, 1 In 4 diit 17, q. 3, a. 3, q. 5 ad 3. omnes ad pontificem litteras traderent, quibus prima­ 1 Ad Natalem episcopum Bb.II, epistLII = P. L, LXXVII, tum cius agnoscerent ot obedientiam promitterent. 698 a. Ipso autem epistolae suae tenorem integrum sym' Mansi, XXII, 990, ubi pro ordinarium legitur ordinariae. 543 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 544 boli inseruit, et Gregorio logothetae viva voce A mula fidoi agebatur, quae omnibus nota et diuturno mandavit, at hanc fidei professionem euo nomine ecclesiae usu comprobata ossei. Sub Clemente IV cum in finem, ut a Graecis eu been beretur, consignata i urei tirando firmaret Factam hoc est in quarta con­ cilii Lugdunensis sessione, et poatmodum litterae fuerat, in ecclesia latina numquam adhibita, et neque antistitum graecorum perlectae sunt, quarum nobis Graecis, cum Florentiae do concordia ageretur, denuo versio latina supereat. In his autem neque sym­ proposita eet: eed symbolum erat fundamentum bolum praefatum continebatur, neqae eius mentio unionis Lugduni peractae. Nonne igitur approbatio unionis a patribus lugdunenaibus data symboli ap­ fiebat. Unionis restituendae desidenam et paratam pontifici reverentiam et obedientiam exhibendi ani­ probationem necessario involvit? Ad probationem mum esse multis verbis significabant; exprese© vero quod attinet, distinguendum eet- Recte supponitur nihil spoponderunt, quam (haec sunt verba) : „Valde antistitee latinos, plerosque saltem, Graecorum cum grate ea quae sunt spiritualis iurisdictionis aserimus, ecclesia reconciliationem cordis assensu comprobare. ct nihil eorum denegamus, quae ante schisma praeda­ Cum autem eorum sententiae rogatae non fuerint, bant patres nostri his, qui apostolicam regebant tedem, assensum conci liari ter non tribuerunt Praeterea sym­ bolum, cui imperator accessit, unionis Lugduni peracecd statim ct nos attribuimus1." Litteris hisce in editionibus conciliorum subían- tao fundamentum fuisse, a veritate penitus discrejiaL gitur iaramenti formula ex Waddingo desumpta. Nam, pronti pontificum ipsorum testimonio probatum quae sacramentum Graecorum inscribitur. Sed, prout est, antistite» graeci symbolum non profcsei aunt, et dadam iam Gabriel Cassarti ua observavit, Michaelis B in ipris, non in imperatore, unti huius negotii summa vertebatur. Principia conversionem haud sufficere, ut imperatoris sacramentum est, quod imperitus quidam homo, ne litteris episcoporum i usi urendum deeseet, populus eius catholicus redderetur, nemo noscit, et denao descripsit, paucis et infeliciter immutatis, pro numero&is probatum est exemplis. Jn nomine dicti domini mei" (nempe imperatoris) Ex Palaeologi cum ecclesia reconciliatione schis­ posuit Dà à Domini nastri nomine, quasi Filias Dei matis tollendi spem optimam concipere licebat: num vivi per nuntium suam ecdeauae Romanae obodienvero sublatam censen po&et, id ab eo pendebat, ut ti&m promiserit. promissionis et declarationis episcoporum graeoorum Praeterea i uri urendum ad ea, quae episcoporum litterae factae satis essent, ut ipsi et clerus populinque, litteris continentur, omnino non quadrat: undo viri in quantum eis consentiret, ad communionem ecclesiae docti omnes hac in re consenti un L Insaper pontifica catholicae admitterentur. Satis eas esse indicavit Gre­ daos Innocentium V et Nicolaum III testa habemua, gorius X, qui maximo studio unitatem restituendi qaod episcopi graeci symbolum a sede Romana prae­ agelatur, et non immerito credebat ad infirmorum scriptum Lugduni non professi fuerant, et proinde ne­ animos lucrandos coDcordiamque plenam reddendum, que iureiurando confirmaverant. Innocentius V in nun­ maiorem fore patientiae et lenitatis quam rigoris tiorum Constantinopolim destinatorum instructione efficacitatem. Unde imperatoris ct episcoporum articulo XII praescribit: ,Jtem suadeatur diligenter epistolis praelectis, hymno Ambrosiano decantando eidem imperatori, ut det operam suggerendi praelatis, initium fecit, et Graeci ad ecclesiam matrem redi isse at cum ipsi nondum fecissent profaerionem fidei et re- C censebantur. cognitionem primatus, faciant" Scripta haec sunt Cum igitur episcopi graeci symbolum non amplexi anno 1276, itaque duobus poet concilii Lugdunensis •int, et patres latini ipsum neque directe neque in­ annis. Idem ad verbum Nicolaus III nuntiis i ni unxit, directa adoptaverint, tamquam professio fidei, quam qaoa anno 1279 Constantinopolim direxit, et insuper concilium Lugdunense suam fecerit, citari nequit a loanne graeco patriarcha ct a Graneorum archiUnde propono ut nota (b) [coi. 6, n. 3] articulo quinto episcopis, episcopis et abbatibus postulavit, ut iuxta subiccta deleatur. formam ab imperatore Lugduni iam acceptam, ipsi ORATIO quoque veram fidem profiterentur, primatum su­ sciperent et schisma eiurarent Itaque satis superquo reverendi patris domini Victoris Augusti Dechamps archiepiscopi Mechlin iensis1. probatum est, episcopos Graecorum professionem fidei & sancta sede praescriptam Lugduni non fecisse. Eminentissimi praesides, eminentissimi oc reCaelerum loonnes Veccus aprili anni 1277 ad verendiaaimi patres. loannem XXI epistolam scripsit, coi inseruit quae De symbolo sive do professione fidei, de qua symbolam de primatu habebat: rei tamen ne men­ loquatus est eminentissimus cardinalis archiepiscopua tionem quidem Nicolaus HI in praedictis litteris fecit. Vindobonensis, non est mea mens nunc loqui; s-ed Legati eius nihil obtinuerunt, quam ut imperator et tamen non possum non dicere, quod ea quae in re­ filius eius Andronicus symboli professionem iterato latione nostra diximus de fundamento unionis inter iureiurando con firmaren L Nicolai vero successor Mar- D Graecos et Latinos in concilio Lugdunensi II factae, tinus IV anno 1281 Michaelem Palaeologum ut bchismediante professione liac fidei ab imperatore admissa, matis et haereris fautorem anathemate perculsiL Post a summo pontifico ad imperatorem missa, in concilio obitum, ei ut Latinorum communione polluto selecta, fuerit vere fundamentum unionis formale; et pultura ecclesiastica ab ipso filio denegata est- Eis quod argumenta ad hoo probantia, quae reperiuntur igitur, qui symbolum praefatum concilii Lugdunen­ 1 Argumentum: .Arehiepucopa* Mechlinlesurij proposait sis auctoritate fulciri desiderant, ad antistitee graecoe emendationem quae legitur anb numero 4&* in pagina M‘. provocare non licet. Certum est quod Graecis ex anno Praeterea occurrendam dixit Li» erroribai, qui recenter ad­ iam 1267 notam fuerat, nec addubitandum quod fre­ modum novat fonnaa induerunt temporum praeiodiale adap­ quenter de eo egerint Manifestum autem est quod tatae, nimirum Rom. pontificem habere qnidem eolom inrisdictioni» primatum Ln ecdeiia. at non habere eolom rapremam eius professionem tam ante concilium Lugdunense poteitaiem (la «onveraineté spiri ruelle): , Romanum pontifice τη quam in illo et post illud recusaverint. habere utique aliqualem poldtatem in ecclesia, ita tamen ob­ Praesules latinos qood attinet, ii de symbolo non noxiam, nt temper se submittere debeat magnae pluralitali epi■coporum (à la grande majuriU), qui et ipsi elementum con­ deliberaverunt et nihil decreverunt, immo eis ne od sti luunt buine supremae potestalia· Iu se submittere opus deliberandum quidem propositum eet, neque de forct», nt si renuerit, et indicari et deponi poaait ab epiaeopia Hinc sequente* canone* proposuit: 1· Si quii disent etc. ut m » Ct Minsi, lem. XXIV, cot T7 a. texta." M5 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SEPTIMA 9 iunii 1870 546 io nostra relatione, mihi nunc sicut prius inconcussa A post haec verba ..Porro ex suprema illa Romani ponti­ videntur. ficis iurisdictionis potestate consequitur * ’ inserantur Nunc, reverendisaimi patree, aliqua dicam primo primo sequentia; haec est propositio: Eundem (sequi­ do minoribus, postea do rebus gravioribus. Minora tur) Romanum pontificem sacrorum quidem canonum dico sequentia: schemati de ecclesia ut fiat quaedam vindicem, ubi tamen extraordinariis malis medendum additio, iam a menso februario expostulavi cum aliis est, iure tuo ad bonum religionis extraordinariis etiam pluribus fratribus ot ex Belgio ot ex Gallia1. Ex­ uti remediis, quate ineunte hoc saeculo XIX ad reli­ postulavi apud reverend issi mos patres a sanctitate sua gionis cultum in Galliis restaurandum adhibuit felicis deputatos nd propositione» expendendos; cumque pro­ recordationis Pius VII, plures dioeceses extinguendo positio mea vel potius nostra deputation! illi non novasque erigendo. Unde qui huiusmodi ordinationifuerit visa inutilis, hodie paucis verbis exponere in­ bus obtemperare nolentes sanctae sedis, d constitutif tendo, quae sit haec additio, quao sint cius motiva, ab ea legitimis episcopis obedientiam vel tunc detrec­ quis schematis locus, et quao verba quibus eam fieri tarunt, vel adhuc detrectant, a vera Christi ecclesia desiderarem. Aliqua historica necessaria sunt: patien­ seiuncti in schismate versantur. (Dicam quod non tiam rogo per aliquot minuta. scripsi, scilicet, quod haec non euntinutilia ad scopum Existant nempe hodieduni in aliquibus Belgii ct generalem, quia nescio an in tota ecclesiastica historia Galliae dioecesibus numero *at magno od plura millia reperiatur exemplum magis clarum plenitudinis pote­ ascendentes homines, qui in schismate ab ecclesia statis summi pontificis.) Praeterea (nunc schema catholica eiusque visibili in terris capite summo ponti- 1 3 iterum loquitur) ex eadem illa Romani pontificis fice vivunt, utpoto sequaces eorum qui, post concorda­ suprema potestate sequitur etc., ut in schemate. Ex tum anno 1801 α Pio VII initum cum gubernio scripto ad hunc effectum raox deponendo clare patet Gallico, arbitrati sunt illicitam case communicationem nexus cura antecedentibus et consequentibus. Non cum tunc constitutis a sancta sede episcopis, aut cum dubito autem, eminentissimi ac reverendissimi patree, sacerdotibus ab iis, vel ab eorum successoribus ad quin buio meo et aliorum desiderio ex corde acquie­ paroeciarum adniinistrationein deputatis. scatis: agitur enim de aeterna animarum salute. Ad Secta haec quae in Gallia vocari solet Pana Eo- hanc autem salutem procurandam tendunt quaecum­ desia (la Petite Église), in Belgio Stevcnistaritm que a conciliis vel in re dogmatica vel in re disci­ nomino designata, ab aliquo sacerdote, vicario ge­ plinari aguntur. nerali, quidem bonae notae, excellentissimo sacerdote Nunc breviter transeamus ad graviora. In hoc dirigebatur; sed initio erat in bona fide, postea re­ capite ΙΠ principia fidei circa primatum summi cognovit errorem suum, ct se omnino submisit: sed pontificis exponuntur, et opposi G errores vel in capite non sio eius asseclae. Anno quidem 1855 cura iam vel in canone ipsi correspondente refutantur et dam­ omni sacerdote carerent, aliqui ex Steven istis, aliqui nantur. Sed cum ii errores nostris diebus novas formas ex asseclis Parvae Ecclesiae per litteras ad sanctam praeiudiciis huiusce temporis omnino adaptatas in­ sedem confugerunt, ut α summo pontifice responsum duerent, necessarium videtur, ut iuxta Augustini acciperent, quo ut aiebant ad conscientiae tran­ celebre effatum ecclesia in concilio congregata de his quillitatem uti possent. Induisit reapse indulgen- C novitatibus non taceat, eo magis quod ob istarum tissimus pater, sanctissimus dominus noster Pius IX, novitatum auctoribus concilii iudicium de ipsis solemeiusmodi desiderio, et rescribere dignatus est, re niter expetitum fuerit. Novitas autem vel error de examinata eoe in miserando schismate iarere, ac quo agitur, ad hoc principium vel potius ad hano omnino neoesse esse ut, schismate abiccto ct eiurato, fundamentalem propositionem reducitur: summus ad proprii episcopi obedientiam redire festinent Apo­ pontifex habet quidem solus primatum iurisdictionis *) stolico litterae hucusque tamen effectu destitutae in ecclesia et in ecclesiam, sed solus non habet su­ fuerunt, eo quod aliqui Steven intorniti traditionibus premam potestatem (la souveraineté spirituelle). Sed, innixi sacerdotum, qui initio huiue sectae bona qui­ reverendissimi patree, quid est primatus iunsdictiodem fide fuerunt, litteras pontificias suppositions nis? Est primatus non solum honoris, sed pote­ dictitarunt statis. Et quid est primatus poteetatis? Respondent Verum tamen post iam inceptum nostrum con­ concilia oecumenica: concilium LateranenseIV vocat cilium Vaticanum pertinacia illa omnino iraminuta primatum potestatis principatum; LugdunenseII vo­ apparet; immo qui inter cos columnae videntur de­ cat eum summum et plenum principatum super uni­ cretis concilii Vaticani se submissuros mihi ipsi pro­ versalem ecckeiam; Florentinum plenam potestatem miserunt /\d salutem igitur illarum miserarum ani­ pascendi, regendi ct gubernandi univcrealemecclesiam. marum multum conduceret, si verbis saltem aliquibus En primatus iurisdicGonis; continet scilicet summum concilium declararet ab ecclesia se i unctos et schis­ ot plenum magisterium, potestatem plenam pascendi, maticos esse cos omnee, qui obedire nolunt huiue- ' summum et plenum imperium regendi et gubernandi. modi ordinationibus sanctae sedis atque episcopis a Verum quidem œt quod ad orthodoxiam cenan­ Pio VII initio huius saeculi ciusque successoribus dam aliqualem, saltem moo iudicio aliqualem, dicatur postea constitutis, cisque ut veris ac legitimis ecclesiae ab huius systematis odsertoribus : suprema potestas pastoribus non obtemperant. Attamen, reverendissimi spiritualis in totam ecclesiam eet essentialiter com­ patree, episcopi qui hanc α concilio declarationem de­ plexa atque composita, ex papa scilicet et episcopis, siderant, nullo modo petunt ut α concilio oecumenico ita tamen ut ad papam competat elementum superius fiat expressa mentio do pana ista ecclesia, sed hoc (l'élément supérieur), ad episcopos autem elementum tantum postulant, ut ex declaratione aliqua generali subordinatum (l'élément subordonné). Sed praeter­ ad ipsa principia schematis pertinentia, quae in hoc quam quod haec inter se pugnare videntur, scilicet capite ΙΠ exponuntur, intelligent clare hi miseri elementum subordinatum et tamen supremum utpoto christiani se in vero schismate versari. supremam potestatem participans, insuper melius ex­ Enixe itaque rogo ut in capite ΙΠ pog. 9 [6 b J plicantes auctores huius systematis dicunt: si summus pontifex, quod Deus avertat, se haberet ex una parte 1 Expostulatio aep. Mechlfalenria, de qua hio senno, dabi­ et episcopi ex altera, papa re submittere deberet tur «ub nam. SI infra, inter Acta congregationis ipeeialù ad magnae pluralitati epi?co|»orum (d la grande ma­ recipienda» ct erpendenda» epücoporvm propaniion u depu­ jorité), et si renueret te submittere, indicari ab epi­ tatae, t. LUI. col 637-88. co x CIL. OKXSBAL. TOMUS LD. 547 A- SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 548 Et sio, reverendissimi patres, fit gradus ad ecopia et deponi deben L An natem haec conveniant k monarchia? at dicunt temperatae, an non potius caput IV. Nihil amplius dicam; cum aapientibus implicaren t veram oligarchia™, vos, patres reveren­ loquor. dissimi, videritis. Cum vero de modo iudicii, quia ORATIO saltem mea sententia haec discutienda non sunt eed reverendi patris domtni lutimi Florian i damnanda, alia et alia in concilio proponi possent; Desprez arch iepiscopi Tolosani ·. examinabunt patres, an ea quae in sola forma canonum Eminentissimi praesides, etuiDentimi m i ac re­ brevitatis gratia redegi, et ex quibus natura et habitus novitatum, de quibus loquor, sufficienter patet, huno verendissimi patres. Opportuna mihi ridetur doctrinae expositio, quae in finem usui esso valeant. Dico in forma canonum; «d si fieret in capite, idem esset Dico itaque in in hoo tertio capite continetur. Licet enim persaepe forma canonum brevitatis gratia hoc modo1: concilia oecumenica de iuribus et praerogativis sanctae Io Si quis dirait, Romanum pontificem Petri «edis apœtolicae multa definierint; nihil tamen urasuccesiorem d unicum ecclesiae caput habere quidem quam omisit salutis humanae adversarius, ut hanc iurisdictionis primatum, non autan supremam pote­ dei iceret petram, supra quam fundata est ecclesia statem docendi, regendi d gubernandi ecclesiam Christi: quare decreta definitionesque conciliorum, perinde ac si pnmalus iurisdictionis, seu potestatis quae explicatione nulla indigere videbantur, perpetuo principatus, ut loquitur codcilium Lateranense IV, ab conatu obscurare tentant. Contra falsas inlerpretaipsa suprema potestate distingui valeret ; anathema sit. B tiones necessaria «t ergo nova eorumdein decretorum 2° Si quis dixerit, hanc supremam potestatem m expositio, et illa est quam maxima claritate et seritate Romano pontifice non esse plenam, uti eam vocat proponit schema praesens de Romano pontifice. Le­ Florentinum concilium, sed ipsam, qua suprema est guntur autem tree voces in decreto proposito, quao (animadvertite), divùam esse inter summum ponti­ quibusdam difficultatem crearunt, ut videtur in codice ficem et episcopos, quasi episcopi in pariem solli­ animadversionum, quem prae manibus habemus; citudinis vocati, ceu a Spiritu sancto positi ad ec­ nempe quod potestas illa suprema, quam Romano clesiam Dei docendam et regendam sub unico summo pontifia adscnpsit concilium Florentinum, vocetur totius ovüis pastore, etiam divinitus vocati fuerint episcopalis, ordinaria et immediata. ad participationem primatu *, seu supremae potestatis Difficultas quidem mota est tam circa rem, quam totius ecclesiae capitis; anathema sit. circa voces. nam cum omnes admittant et confiteantur 3° Si quis dixerit, supremam potestatem m ec­ Romanam episcopum obtinere primatum iurisdictio­ clesia a Christo constitutam non residere m totius nis in totam ecclœixm, denegare quidam videntur ecclesiae capite, sed in magna pluralitate episcoporum hanc eius potestatem eiusdem esse ordinis ac epi­ (magna pluralitas quae haberet ius deponendi ponti­ scopalem iansdictioaem. red illam esse, quam primaficem), quasi non soli Petro dixerit Dominus: Tu a tialem reu papolem vocare proponunt, supremam qui­ Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam dem in suo ordine, wd quae ad singulorum regimen meam, ei portae inferi non praevalebunt adversus ordinarium «altem non perimeret. Quare potestatem tam, ct tibi (non alii) dabo claves regni caelorum; c pontificis ordinariam vocari prohibent, ne confundatur anathema sit. cum potestate quam possident episcopi, quae ordinaria Equidem audivi quod etiam episcopi in funda­ dici consuevi L Eadem de causa jurisdictionem pestons mento sint petra ecclesiae, et citati sunt textus rancti supremi nollent declarari immediatam reponentes, Pauli, ubi dicit Paulus apostolus1: Superaedificati illam citra ediuDcia raro admodum et extraordinarie super fundamentum apostolorum; sed semper omit­ contingentia immediate non posse exercere iuris­ tant sequentia et prophetarum. An prophetae sunt dictionem in subditos aliorum episcoporum. auctoritas in ecclesia? Non hic agitur de auctoritate, Miror sane, reverendissimi patres, tales reperivi sed de fide, de doctrina, uti probatur ex sequentibus: animadversiones in notis, quae vobis traditae sunt; ipso summo angulari lapide Christo lesu, «ilice: qui doctrinae enim quae potestati detrahunt Romani fecit utraque unom, id est, ex utroque Tegimento pontifici *, prout iu schemate tribu» illis vocibus fidem quam praedixerunt prophetae, praedicaverunt describitur, et damnatae eunt a sancta sede et mani­ apostoli. Hic agitur de fide, de doctrina, non de con­ feste contradicunt tum Scripturi» tum ecclesiasticis stitutione ecclesiae, de auctoritate. Et insuper, quia institutionibus et conciliorum decretis. de iis loquor, non possum non dicere etiam alia. Inter­ Quid eet enim episcopalis, ordinaria et immediata pretationem horum textuum habemus authenticam in jurisdictio, nisi spiritualis potestà * praelato inhaerens conciliis oecumenicis, et non licet episcopis catholicis vi sui muneris, qua subditis propriis potest praedicare aliter interpretari Scripturam, quam interpretatur verbum Dei, ministrare sacramenta, leges statuero et ipsa catholica ecclesia: hoc definitum est in nostra D bona etiam temporalia ecclesiae secundum praescriptae prima constitutione post Tridentinum. regulas dispensare? Porro quis haec omnia per­ 4· Si quit dixerit, Romano pontifici traditam agendi proprio iure per totam ecclesiam, id ret in eoe plenam potestatem regendi quidem et gubernandi, singulis dioecesibus et erga singulos fideles summo sed non pascendi seu docendi universalem cedesiam, pontifici denegabit? Nonne negatio irta aperta fronte agnos et oves, fideles scilicet et pastores; anathema sit. pugnaret cam dictis evangelic is? Qui infinite audivit Hio autem ultimos canon sicut caeteri pertinet od a Christo: Tibi dabo dares regni cariorum... quodcaput ΙΠ, «iliret nd rationem et vim primatus, iuxta cumque ligaveris super terram eie., nonne hic per definitionem concilii Florentini, ex quo constat sum­ totam ecclesiam, etiam ubi sunt alii qui solvendi et mum magisterium aeque *n muuiu imperium in ligandi iuro potiuntur, suum munus exercere posset? Eet ne aliqais, qui non ligetur, aut solvatur imme­ primatu contineri. diate ab illo? Et cui dictum est univeraim: Pasce i Hic amene * ccntinent variu yropoiiüone * ex libro reagnos meos, pvet oves meas, nonne erga omnes eti ▼erendieimi £ Miret excerptu cui titaiai . Pu canote %Wral d ds la pair rdijinut. E¿>« íim proporsene i menie deceebri 1809 eidem specilli oougrexiüoai pro postulatis pitrum . * expesdeadi VUe farter portateli pi tram, fub litte n C, nam. 90. L LUI, col 690-97. i Eph. U, ». i Argumentara·. .Archiépiscopal Tolosaaus sliqaid adden­ dam in hoc decreti schernite quod reiptetet episccporam institntfamem; hinc propalai! emeudiUouem qaie reiertnr iub numero 30 in picini W M9 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SEPTIMA 9 iunii 1870 560 singulos iuro posoeudi, id œt praedicandi, ligandi, A tentent Sciunt etiam bonum ecclesiarum regimen lege· ferendi, ab illis solvendi, ecclesiae privilegia prohibere no ultra modum ooarctetur potestas epi­ dispensandi ius habet? Ergo nonne episcopalem, scopo rum. Ne timeamus ergo chimerica illa pericula, et veri­ ordinariam et immediatam iurisdiclionem habet? Hanc interpretationem confirmat praxis perpetua tatem pleno definiamus confidentes in sapientia illius, ecclesiae. Semper enim Romani pontifices ius qui a Spiritu sancto ductus regit ecclesiam Dei. Quod exercuerunt casus sibi reservandi, praedicandi verbum si aliquando contingeret incommodum aliquod, minus divinum per se aut por viros a se specialiter dele­ malum est illud reputandum, quam foret omissio de­ , * gate sacramenta ministrandi, leges condendi, colla­ finitionis, quam errores reoentiorum temporum neces­ tiones ecclesiasticas, non maiores tantum, sed et sariam effocerunL Remanet quaestio de nomine: qui­ minores, immo beneficia quaecumque conferendi; dam enim potestatem Romani pontificis plane pro­ quae sano sunt munera episcopalia, ordinaria et imme­ fitantes a vocibus praefatis abstinendum dicunt, ne diata ad singulas ecclesias singulosquc fideles spec­ apud imperitos videretur concilium detrahere digni­ tantia. .Merito igitur fiorentini patres declaraverunt, tati episcoporum. Sed voces illae iam obtinuerunt in Romanum episcopum habere plenam potestatem sermone ecclesiastico; pontifices Romanos episcopali pascendi ot regendi universam ecclesiam. Merito iunsdictione potientes aperta praedicavit Leo Magnus etiam pori tifi cos, veritatem huius decreti custodientes, cum scribens ad Marcianum Augustum ab iis verbis damnaverunt eorum scripta, qui cum Ricberio, F6- exorditur: „Leo episcopus Romanae et universalis ecbronio, Tamburino, Eybel ot recentioribus mediatam B clcsiae.” Idem probarunt patres concilii Chaloedonentantummodo et primatinlcm, non vero immediatam, 81S dum eundem pontificem adclamarunt oecumenicum ordinariam ot episcopalem Jurisdictionem summo archiepiscopum et patriarcham magnae Romae. Ordinariam illum per totam ecclesiam obtinere pontifici adseribebant. Quemadmodum, ait Pius VI in brevi suo Super soliditate, episcopi in tota dioecesi potestatem non tantum implicita multa concilia de­ et in omnibus dioeceseos parochiis suam iurisdictionem clararunt, sed expressis verbis id nobis Lateranense exercent, ita praestare idem potest summus pontifex IV tradidit1: „Romanam ecclesiam, disponente Do­ in tota qua patet ecclesia et in omnibus dioecesibus mino, super omnes alias ordinariae potestatis ob­ tinere principatum '. * Eo magis adhibendae sunt voces episcoporum. Neque exinde timendum est, ne tollatur epi­ ordinaria, immediata, quo eas Pius VI in brevi mox scopalis nostra potestas et ad ordinem vicariorum laudato eas usurpaverit contra quatuor metropolitanos summi pontificis redigamur: id enim quidam re­ Germaniae, poet conventiculum Emsense, dicendo formidare videntur. Quaenam est enim repugnantia, auctoritatem summi pontificis ordinariam et imme­ ei duo ordinariam in eosdem subditos obtineant iuris- diatam esse in omnes pastoree et fideles. Iis igitur dictionem, praesertim si non sint ambo in eodem omnibus quae traduntur in hoc tertio capita assei»gradu, sed legitima inter utrumque statuatur subor­ timus. At aliquid in eo desiderandum mihi videtur. Cum dinado? Nonno parochi obtinent in suo territorio ordinariam iunsdictionem praesertim quoad sacra­ enim amplissimis verbis potestas plena pascendi ecmentorum administrationem et verbi divini praedica­ C clesiam Christi in eo describitur, nihil dicitur de in­ tionem? Quid porro indicavimus nos omnes, quando stitutione episcoporum; quae tamen quaestio maxime reoentioribus temporibus quidam illorum, huic innixi opportuna mihi videtur in praesentibus adiunctis. Et rationi, quod non posset esse duplex jurisdictio in ne ulla sit circa mentem nostram aequi vocatio, declara­ eoedem subditos, contenderunt episcopos non posse mus nos non agere de quaestione olim agitata in con­ sine parochi licentia alioe sacerdotes in parochi terri­ cilio Tndentino, utrum jurisdictio episcoporum imme­ torio deputare ad confessiones audiendas, ad aliorum diata a Deo vel a Romano pontifice dimanet i sacramentorum administrationem et praedicationem loquimur de sola potestate praeficiendi episcopos di­ verbi divini? Folsitatem damnavimus; inviolata versis ecclesiis, quaecumque sit origo iurisdictionis. Porro certum est apud omnes, hanc potestatem ad nostra iura tenuimus. At quaeso, si episcopum et parochos simul in eosdem subditos potestate ordinaria pontificem Romanum pertinere, i usque sedis apostofruì non repugnat, modo servetur debita coordinatio, licae per ipsammet praxim ecclesiae confirmatur. At­ cur contradiceret jurisdictio episcoporum potestati tamen non erit superfluum, si in concilio aliquid de ordinariae et immediatae Romani pontificis in omnes quaestione tanti momenti dogmatice statuatur ; dogma enim est praxis fundamentum. Sunt autem validae et singulos christifideles ? Scimus equidem magnum hoc intercedere dis­ rationes, ob quas opportuna videtur declaratio dog­ crimen inter episcopos et parochos, quod ii iure ec­ matica de iure pontificis Romani in instituendis epi­ clesiastico tantum instituti sunt, dum illi iure divino scopis. Necessc est ut praecludatur Via scandalis et perigregem suum poscunt. Nec hanc differentiam inter D culis, quae ex hac denegata potestate non solum anti­ utrosquo vel minime diffiteri voluimus; at jurisdictio­ quis temporibus, sed etiam recentioribus exorta sunt, nem parochorum ordinariam ease ac dici posse, nemo ut doctrinae, quae huic favent, solemni iudicio repro­ umquam negaviL Ergo sub hoc saltem respectu firma bentur. Cum enim saeculo proxime elapso Febronius do­ intactaque manet ea, quam instituimus, comparatio. Sed reformidant ne si pontifex Romanus imme­ ceret episcoporum institutionem non pertinere pro­ diatam jurisdictionem exerceat, impediatur legitima prio iure ad summum pontificem, sed potius ad prin­ episcoporum administratio. Fateor me ab omni huius- cipes saeculares, perversa haec doctrina per orbam modi formidine liberem esso, et protracti temporis divulgata viam paravit schismati nostro in G alliis, experientia doctus non timeo maiora in futurum im­ quod constitutionale dicitur, et cui finem feliciter im­ pedimenta: aliud eet enim ius habere, aliud ius illud posuit Napoleon Primus imperator noster. Eandem doctrinam innovarunt, potestatem insti­ opportune importune exercere. Ius immediatum in singulos fideles pertinet ad pastorem universalem; tuendi episcopos non saeculari principi aed metropoli­ illud illi dedit Christus, illud postulat divina ec­ tano attribuente, temerarii quidam canonistae, quo­ clesias constitutio. At prudentia non carent Christi rum consiliis uti tentavit gubernium nostrum. Eti vicarii, et cum sollicitudine omnium ecclesiarum pene obruantur, non timendum est ne nimia ad se ad trahe re i Mxafi, ΧΧΠ, W0. M· 551 A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 552 tuno temporis anus ex vicariis generalibus dioeeesis A est non retirebo. Etenim gravis criminis reus essem Paririenris, cui nomen d’.4stros, qui postea «deni non solum si mentirer, verum etiam ei ea tacerem, nostram Tolosanam gloriose occupavit, purpura Ro­ quae necessarium est voe noeccre, quaequo omnino mana decoratus, per tree anne * correre dure fuit ignoraretis si noe orientales praesules ea turpi silentio asservatus, quia in hanc Agendi rationem fortiter involveremus. Loquar igitur ut decet episcopum in decertaverat Praeiverant aulici iurisperiti sub Ludo­ concilio episcoporum do summo ecclesiae vertice ac vico XVI et Henrico IV, cum, nolente pontifice epi­ fundamento disserentem. Ast ignoscat mihi quaeso re­ scopis praesentatis institutionem conferre canonicam, verendissimus patriarcha Melchitarum, si ab eiusdem declararunt ex antiquo ecclesiae iure id fieri posse placitis discessero, ot ea quae hic pronuntiavit, nullo pacto me probare posee declarem. Equidem amicitia.) per metropoli tan uni. Neque ita obsoletae sunt illae doctrinae ; siquidem foedero ab ineunto aetate i uncti fuimus, iisdem duc­ in libris nuper editis a viro noti nominis legimus, toribus in hac alma urbe usi sumus: mihi autem si eat exarch os qui apostolis in sedibus praecipuis succes­ Plato amicus, Socrates amicus, magis amica veritas. serunt, obtinere iure proprio et non per consensum Dicam igitur proposito capiti nullo pacto obstare, saltem tacitum Romani pontificis, potejtatern epi­ Ie traditionem eecletiae orientalis; 2° neque privilegia scopos in suo patriarcbatu instituendi; ius in multis patriarcharum, quaecumque demum illa sint ; 3° deni­ aliis sedibus olim extitisse, usque dum episcopis jier que nihil inde esso timendum quoad defectionem haeresim aut schisma ab ecclesia recedent ibus, ius catholicorum, sive quoad conversionem haereticorum. illud per de volationem accessit ad sanctam «dem Ro- B Quoad traditionem fvclesiarum orientalium, ser­ manam, ita tamen ut mutati. * odiunctis possit reverti monem contraham od ecclesiam ayriacam; etenim de ad pristinos possessores. graeca et armena satis audivistis: synaca ecclesia tero Quantum periculis plena sit illa doctrina, quan­ in tres ut ita dicam familias dividitur; altera quao tumque schismati faveat, omnibus facile patet. Vi­ simpliciter Syra dicta est, nd quam ego pertineo, deant ergo reverendissimi patres concilii Vaticani altera quae Maron i tarum, altera demum quao Chal­ annon sumenda esset occasio a praesenti decreto, doc­ daeorum appellatur: aliquid brevissime de singulis. trinam cocleeiae circa hanc quaestionem definiendi, Et primo vix ot quod dicani de Maroni tie; no­ nempe pontificis Romani esse, non tantum confir­ tísima est eorum fide?» reverentia ac obedientia erga mare, sed instituere episcopos. Hanc quidem potes­ apostolicam sedem, neque referam hic praeconio, qui­ tatem potest exercere per patriarchas aut metropoli- bus Benedictus XIV aliique Romani pontifices oam *!?, tane si iodica.erit; ita tamen ut ei bonum ecclesiae, celebrarunt ; siquidem notissima sunt. De Syra autem cui as ipee iustissimas œt aestimator, postulaverit, ius dicam quae ranetas Ignotius martyr habet in sua habeat revocandi quod ante concesserat. epistola ad Romanea, qui ecclesiam Antiochenam Idcirco humiliter postulamus ut in hoc capite rexit, cuius titulo hodie Itonestantur eccksioo et Syra tertio pog. 9, lin. 4 [6 a() addatur: Declaramus m- et Maronita, et ijera Mdebita. Itaque ecclesiam Ro­ ruper ac docemus ad hunc summum pastorem totius manam appellat raixtificatom et illuminatam per gregis dominici unice perlinae institutionem canoni­ voluntatem Dei, eamquo dicit praesidere in ‘loco cam episcoporum, ita ut, atra illius approbationem C Romanae regioni.·», repletam omni gratia Dei, inseu confirmationem, nulla umquam cuiuslibet episcopi dritrictam repurgatanique ab omni alieno colore, nominatio rd electio rata firmaque haberi possit deinde subdit: ...Memores estote iu precibus vestris Haec humiliter vobis submitto. ecclesiae quae «t in Syria, quae pro me Deo pastore utitur, rolus ipeani Icenis Christus vice episcopi regit ORATIO et vestra chori tes." reverendi patris domini Cyrilli lìehnam Maini Hisce ¿ancti Ignari i sensibus cohaerent ea, quae archiepiscopi Mausiliaisû ritus syrioci *. in libris liturgici^ Syrorum inveniuntur. In officio Eminentissimi praasidew, ominen tririm i ac re- enim sanctorum Petri ct Pauli, in ea Christi verba voroudririmi patre *. Paure agnos moot, hare habentur: ,.Tunc dixit: pasce Cor vos alloqui desideraverim, dum agitur de hoc mihi oviculas ct agnos gregis mei, et oves propter tertio capite scherniti» de ecclesia, duplex raw» est; qua> mortem pa^u * eum sujier lignum crucis." Hic prima quidem ut notissimis tœtibus recta i asticae tra­ notandum tum in evangelio tum in hoc loco tum alibi ditionis de Romani pontifici * divino primatu ac juMiini textum syriartfni di tinguore * agnos, qui unius praerogativis ct ego testimonium superaddam sy- anui sunt, ub ovibus, qua *-· vox indiscri minat ini parvas riacao ecclesiae ; altera vero ut difficultatibus cx orien­ et maiorw oree laclante * denotat; qua voce po * tremo talium ecclesiarum disciplina et moribus mutuatis intelliguutur epricopi, qui ut inaine lactant filíeles. breviter ratis foriam, neve einani vobis aliquid imponi Eadem porro repetuntur in «■.undo nocturno, ubi a veritate utut alienum, cui fidem po«e conciliari D canit Syra recia * a dicens: ,,Beatus es Petro, oo quod videretur vel ipsa locorum longinquitas, vel igno­ elegit Io Filius Dei, et fecit te caput dri * ipulorum rantia. vel praei ad iratae opimones, quae in vulgus suorum, ct dedit libi potestatem et imperium, ut circumferuntur, vel ipra imperturbate confidentia, solvas et liges in divinis. Tu vero dispensator, qua robi * annuntiata fuerunt. nam opw cius distribuis spirituales in omnibus. Absit ut noe orientali * episcopi patiamur nostris Magnificavit te et extendit dominium tuum in terra ecclesiis tentam irrogari iniuriam, vel ea quao contra et in caelo." Haec autefu licet de sancto Petro dicantur, intelliRomam pontifiai * iura et praerogativas hic dicta sunt, culpabili silentio nostro ferme comprobare. genda tamen a«e etiam de Romania pontificibus non Agam breviter, dicte non repetam, quidquid verum solum patet ex noto quaestionis principio, sed etiam confirmatur auctoritate by rorum patriarcharum, ex ' Arguntatnm: .Àrchir'piKOpusMMuilietiii Syrorum piara quibus brevitatis gratia unum vel alterum afferre talmvlvertil clatra patriarthva Mdebitaram quoad e». sufficiat testimonium. Revera Ignatius XVTÏ dic­ ia generali protulerat, et M ne filentio diorum epbcopoTUD erinxtahum in erromo obvolverentur urienule . * tus XIII, tecobitarum patriarcha, ad lulium IIÍ lime ait 1· proposito capili uqIIj mulu obsUrc trndltlcuem scribens, (toatquaiii eum salutavit his verbis: ..Paler «irvaUlis-, 2® neqne privilegia patriarcharum quaemundus... qui «det in «de veritati .., * pator pa­ oimqoe ¿emim ilU «nt; > nihil bri» limadora qvad Utrum, rapui principnm, pactor ovium ... quintus evnnfeeUonm ultelkornn». rive qnwl tearwtfeww· con verdona.· 553 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SEPTIMA 9 iunii 1870 554 gelista... plentia sapientia deitatis", haec subdit: A dissideat. Ab hac vero vetustissima ecclesiae trudi«Ultimo haec |»oto a sanctitate patris mei carissimi tione maximo abhorrent schismatici Balsamonis (idem orthodoxam stabilem ... Ego minimus inter placita quae vix tantum emollita, quantum omnino capita sacerdotum, Ignatius indignus facio reveren­ exigit catholica fides, in hac i pea aula, in quam ex tiam bis et ter patri moo dilecto... qui eet succceeon universo orbe convenimus episcopi, et prope eiusdem patris noeln Petri, caput patriarcharum Romae, ct sancti Leonis sacros cineres non sine gravi moerore caput congregationis patriarcharum mundi sequen­ nuper impavida fronte recitari audivimus. Quae autem vere ecclesiae patriarchal» sint docuit tium Christum. Noli mo despicere, pater mi, corona capitis nostri, cum ausus fuerim «ribero hoc et tot sanctus Nicolaus papa I respondens Bulgaria1: «Vera­ verba; sic enim decebat scribere nostram fidem ad citer illi habendi sunt patriarchae, qui sedes apo­ vestram sanctitatem, ut videas si in illa continetur stólicas per successiones pontificum obtinent, id est, veritas vel non, quia tu ce fornax ferri ruginosi, in qui illis praeeunt ecclesiis, quas apostoli instituisse quam quodeumque ingreditur ruginosum, exit purum. probantur". Inda sequitur patriorchalem sedem eam Sic sumus nos miseri respicientes ad Deum ct ad voraciter dici et esse, quae nullam aliam ecclesiam vestram sanctitatem; firmato quaesumus nostram parentem habuerit, illius locum nulla alia in ante­ cessum ecclesia praeoccupaverit, et quae aliarum ec­ fidem veram1." Ast ne quid de ecclesia Syra omittere videar, ad­ clesiarum mater extiterit Si quid igitur horum alicui dam et illud Eliae patriarchae ecclesiae Babylonensia, ecclesiae defuerit, vel ab apostolis minime dicenda e»t. qui scribens ad Paulum V Romanum pontificem hoc B vel matris honore indigna, quae nullas genuit filias, dicebat: ,.Videas si eet dolus in professione nostra, Cumque hae conditiones in hodiernos catholicos si est error aut recessio quaedam α matre nostra, eo- patriarchas minime quadrent, illi e veteri ecclesiarum desia Romana; admone et faciemus, doce et obedi e- ordinatione veraciter dici nequeunt patriarchae, sed ex mus... Praecipe id omne quod scis et decet, atque sola apoetolicae sedis dispensatione, a qua omnis dig­ convenit, et caput nostrum submissum est ante prae­ nitas et potestas orta eet. Iam vero iura aut privilegia ceptum tuae dominationis. Omne id quod dicit et quorumlibet episcoporum iuris humani ease, non admittit tua sanctitas, receptum eet apud nos orien­ divini, notum est, atque expresse haec non ante multos talem. Libri enim nostri ecce admonent nos de ec­ dies admissa fuisse gaudeo. Exinde haec sequuntur: 1° privilegia patriarchalia clesia sancta, et sede apostolica domini papae Romae, quoniam ipse est pater patrum, caput pastorum, ex legibus ecclesiasticis esse dimetienda, ut scite sanc­ eum audite, et non declinate a praecepto suo. Et tus Nicolaus I ad archiepiscopum Bituricensem dis­ patres nostri orientales omnes eos, qui ab ecclesia ponentem quasi iure patriarchal! de rebus archiepi­ Romana defecerunt, excommunicaverunt, et simul Om­ scopali» ecclesiae Narbonensis scribebat; 2° eadem nes conculcator» praecepti domini papae, qui est privilegia suprema ecclesiae potestate posse minui vel loco sancti Petri fundamenti ecclesiarum et capitis etiam aboleri, prout rerum adiuncta exegerint; apostolorum"1. Hic per transennam dictum sit, quod 3° hanc supremam potestatem inesse Romano ponti­ initio saeculi XVII iam Elias patriarcha Babylonen- fici. Multa proferri possent ad rem, si tempus et sis solemniter ea improbavit, quae saeculo XIX re- 0 locus paterentur. Sufficiant importunae preces qui­ verendissimus patriarcha Melchilarum in hoc sacro­ bus fatigata fuit apostolica sedes tum ab Anatolio episcopo Constan tinopolitano eiusque sectatoribus, sancto consessu dicturus erat Ex allatis testimoniis videtis, reverendissimi tum a Marciano imperatore, ut Constantinopolitanae patres, a traditione ecclesiae Syrae nullo pacto dis­ sedi privilegia indulgerei, quae canone XXVIII Chalcrepare doctrinam in hoc capite traditam, sive quoad ccdonensi praescripta fuerant Nemo autem catholi­ primatum iurisdictionis in singulas et universas ec­ corum id negare auserit, nisi qui fortasse institutam clesias, sive quoad caeteras Romanorum pontificum a Christo Domino ecclesiae constitutionem in aristocratiam quinque capitum patriarchalium, utut conpraerogativas. 2° Videndum modo an obstare possint, quae iunctione cum Romano pontifice unitaiu, transformare patriarchalia privilegia dicuntur. Patriorchalis digni­ praesumpserit. Quibus autem privilegiis patriarchae tatis et finis ad quem ordinatur, clarissime notionem gaudeant, determinari non solet, neque id facile fieri exhibet sanctus Leo Magnus in epistola ad Ana­ posset. Et revera dum hic praedicabantur patriaqstasium Thessalonicensem5, qui, postquam commé­ chalia privilegia ferme ac limitativa pontificii prima­ morasse! beatum Petrum α Domino nostro lesu tus, eadem privilegia, quod congruum fuisset, enu­ Clxristo caeteris apostolis praelatum fuisse atque prae­ merata non fuerunt, nec, quod omnino necessarium fectum, ait: „De qua forma episcoporum quoque orta erat, ullo pacto probata fuerunt, etsi iuxta tritam est distinctio, ct magna ordinatione provisum est, ne logicorum regulam ille qui asserit probare teneatur. Citati tamen fuerunt per transennam quidam omnes sibi omnia vindicarent, sed essent in singulis D provinciis singuli, quorum (id est metropolitanorunQ canones conciliorum oecumenicorum, qui violarentur, inter fratres haberetur prima sententia, et rursus qui­ ut dictum est, admissa doctrina in hoc capite de dam in maioribus urbibus constituti sollicitudinem Romano pontifice. Hi sunt, si rem bene teneo, sextus cusciperent ampliorem, per quos unam Petri sedem Nicaeni I, octavus Constantinopolitani I, quartus universalis ecclesiae cura conflueret, et nihil usquam Cbolcedonensis, decimus septimus Constantinopoli­ a suo capite dissideret": quo nomino profecto veniunt tani IV, qui dicuntur confirmati novella XIII im­ patriarchae. Igitur gravissimo sancti Leonis Magni peratoris lustiniani, nec non a conciliis ©ecumenici» testimonio patriarchae non sunt constituti ut capita Lateranensi IV ot Florentino firmati. Quaeso. re­ quaedam seu vertices summi ecclesiam arbitratu suo verendissimi potree, ut primo loco expungam novel­ gubernantes, verum ut praecipua quaedam membra lam lustiniani : indignum enim eet eccleeiarum privi­ mystici corporis Christi, per quae universalis co­ legia legum imperialium auctoritate probare, quod a ri es iae cura conflueret ad unam Petri sedem, ut nihil patribus chalcedonensibus graviter improbatum fuisse umquam a suo capite, id est α Romano pontifice, omnes bene scitis. Hoc illis relinquatur qui, ut scribe­ bat ad ecclesiam Cantuarieurem contra Henricianas 1 Steph- Boloxii, MucdL, tom. ΙΠ. pag. 199 et «qq. s Strozza. De dogmaîibue Ckaldaeorw , * jng. 6, 18, 16. • Ep. XIV. cap. XI, ed Rzllerin I Ct UbW, too. IX. eoL IMS. ed. ttMl C*ti ; MzmU XV. 430 a. 555 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 556 seu anglicanas consuetudines loannes Salisbcnenris, A peratorem pro episcopalibus iuribus statuere quao infidelium more Christo iterum patienti pro ecclesia voluerit; itemque Balsamon addit haec verba gravis­ dicunt: Non habemus pontificem aut papam nisi sima: „Nota autem cx hoc canone, quod licet im­ peratori auferre ecclesiastica privilegia; et impera­ Caesarem. Nunc veniam, et qmdem brevissime, ad citatos tores (ut idem subdit) episcopatus metropolium ho­ canones. Nihil dicam de sexto concilii Nicaeni, quippe nore donabunt, et eorum qui praeerunt promot ioni» omnes, qui vel prima degustarunt rudimenta eo- designabunt, et alia quaedam, pro ea quam habent * ’ Hic animadvertatis quoeeo, re­ desiasricae historiae vel iurisprudentiae, norunt ibi potestate, iubebunt. actum fuisse contra Meletianos et sancitum, ut quae verendissimi patres, quo devenerit ecclesiastica Orien­ privilegia maioribus episcopis essent, servarentur. talium iunspnidentia! qui canon» ad fulciendam Neque tamen canon edicit quao sint haec privilegia, contra Romanum pontificem patriarchalem auctori­ nisi fortasse quod episcopi praeter sententiam metro­ tatem in hac ipsa aula proferantur! Nihil dicam de notissimo vigesimo octavo canone politani non constituantur. Constantinopolitani I citatus est, ni fallor, canon octavus qui neque in chalcedonensi : duos gravissimos errores eiusdem no­ Graecorum libris, niai forte penes Aristenom, qui in tasse fas et, scilicet antiquae Romae throno privilegia hoc numero collocat canonem de Eunomianis, qui ad a patribus tributa fuisse, eo quod urbs illa imperaret, rem non pertinet. Forte agitur do secundo et tertio perinde ac si Romanus pontifex non ab ipso Christo qui citati sunt in Nomocanone, qui Pbotio tribuitur. Domino in persona beati Petri accepisset plenam poteIn secundo confirmantur privilegia in canone sexto B staterò regendi ecclesiam universalem, sed haec ab Nicaeno tributa sedi .Antiochenae, et cavetur ne imperioli digni taxe urbis Romae penderet. Constanünopolitanoe IV synodi seu octumenicao episcoporum potestas transgrederetur fines suarum dioeceseon. In tertio vero episcopo Constantinopoli­ VIII celebratae contra Photiuni canon decimus septi­ tano tribuuntur primae honoris partes post Romanum, mus, postquam meminit sexti Nicaeni canonis, de­ eo quod ipsa sit nova Roma. Quid isti canones faciant cernit tam in seniori et nova Roma quam in sedo ad nem nostram, nescio. Antiochiae et Hierosolymorum priscam consuetu­ Ex Chalcedonensis concilii canonibus, quartus, c dinem servari. Igitur ex citatis canonibus tantum bene audivi, citatus fuit. Verum iste agit tantum de haec privilegia sequuntur, nimirum ne quis invadat monachis; ex reliquis nullus ad iura patriarcha! ra fines dioeceseoe alienae, ne episcopus constituatur referri posse videtur, praeter nonum, decimum septi­ praeter sententiam metropolitani, ut metropolitan mum et vigesimum octavum1. Nonus et decimus promoveantur a patriarcha, et ad synodum patriarchaseptimus definiunt, quaestiones clericorum et epi­ lem vocati illuc accedere debeant Si quid praeterea scoporum cum suo metropolitano ad exordium pro­ est in citatis canonibus, demonstretur; ego certe in­ vinciae vel ad thronum imperialis urbis Constanti- venire non potui. Citatos autem canones confirmasse nopolis esse deferendas: quod postremum certe non est dicuntur synodi Lateranensis IV et Florentina: ali­ conforme praecedentium conciliorum canonibus. Ad­ quid breviter de utraque. dit vero quod «i aliqua civitas ab imperatoria auctori­ Inter canones Lateranensis IV adest quintus, qui tate innovata fuerit, civiles et publicas formas eo- C agit de privilegiis patriarcharum : en notissimum eius cleri asticarum quoque parochiarum ordo consequatur, exordium1: „Antiqua patriarchal i um sediurn privi­ boo est, ut commentatur Balsamon:, posse in ea im- legia renovante», sacra generali synodo approbanto, sancimus (ibi primo meminit pontificii primatus 1 ΙατιΙ hie referre ropradicto * cananei cbakedraenie·. qui dicens), Romanam ecclesiam disponente Domino super ad inra patriarchalia referri possent, ex ipais commentariis omnee alias ordinariae potestatis obtinere principatum . * Balracox coiai editio eugii in era ets * videtor apod Mekhitas. utpote matrem universorum christifidelium atque Canon IX: .Si qui * clericus habet cum clerico litem ant '. * magistram Atque hic ingenue fateor obstupui&se negotiaa, proprium episcopum ne relinquat, et ad wecularia me legentem hunc canonem, quomodo potuerint eum icdkia ne excurrat: «d caneam priai apud proprium episcopum pro privilegiis patriarchalibua citare illi iidem, qui agat, vel episcopi voluntate apud eo», quos atraque para ele­ gerit. indichisi agitetur. SI quia autem praeter haec fecerit, in eodem sermone fastidiebant schema nostrum, eo canoaieii poenh mbiiriatur. Si clerica· untesi cam proprio quod assent Romano pontifici potestatem in uni­ vel etiam abo episcopo negotium ani litem habeat, a provinciae versam ecclesiam, quae in eo ipso canone tam directe synodo Indicetur Si autem cum ip»ius proviuriae metropolitano enuntiatur. Insuper nescio qua ratione quis audeat episcopii vel clericus roBlrovtrriam LaLcat. di&ececis exarcbum adeat, vel imperiali * orbis Constantinopolis th renom, et apud conqueri de ordinaria Romani pontificie jurisdictione, eum litiget * quam in singulaa ecclesias habet, cum patriarchis Canon XVII.Qtxae wat m unaquaque provincia, rurales orientalibus, praesertim vero schismaticis, solemne eit vicanasque parochiis, firmas et incoaensras manere apud eo * omnimodam exercere iurisdictionem in personos et qui illas tenent epbcepoa. et maxime ri triginta annorum tempere eu rise vi detinente * administraverint. Si antem intra D dioeceecs archiepiscoporum et episcoporum suorum, trigaU in M * fait iliqca vel fuerit de ii * contraveni . * licere nisi fortasse hace anticanónica methodus recensenda * Dvuertatio de tummi pontificii auctoritate. Comoiu oknerau tomus LI1. 1 1 1 « * « Barilaia, tom. IX, pig. 122. [Mansi XXXI, 628 A.] De Deo trino, pag 482. In collectione Hardnini toni. 9, p. 1078. Hard, t IX. pag. 383 ; Manat ih 902 B. Hard. L IX. pag. 414-419; Manti, ih 1019-2«. Ih pag. 414 ■; Manti, ih 1019CD 663 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 564 servus servorum Dei". Imperator nomine Graecorum A omnipotentiam absolutam ai ve in regenda ecclesia, respondit, debere reticeri nomen papae, aut scribi qui­ sive in robus dogmaticis, evidentia patet adhuc claris­ dem, sed non papae solius, verum hoc addito: „con­ sime ex epistola Alexandri papae IV’ directa ad sensu patriarchae Constantinopolitani caeterorumque legatum suum in Oriente. Haec epistola legitur apud patriarcharum1: quae quidem verba non innuunt in Raynaldum anno 12Ô6, id cal, tantummodo octodecim Graecis voluntatem admittendi poteetatem absolute annis ante concilium Lugdunense II. Alexander dicit, illimitatam et infallibilitatem personalem. Nam qui­ Graecos suas conditiones iam obtulisse Innocentio IV; cumque exigit consensum episcoporum ad constituen­ enumerat autem istas conditiones, videlicet „o bed len­ dum decretum fidei, eo ipso non admittit infoilibdi- ti ara in sententiis, quas Romanus pontifex sacris non tatem in sensa nostri schematis, saltem separatam. adversat canonibus promulgabit In quaestionibus fi­ Et ita factum est ut volebant Graeci, et etiam plus dei, si quae ibidem fortassis emereorint, eum prae aliis quam volebant Nam titulus bullae non modo admittit dare sententiam, suaeque voluntatis proferre iudicium, conventam patriarcharum, sed etiam omnium prae­ quod dummodo evangelicis et canonicis non obviet institutu, obedienter caeteri suscipient et sequentur. sulum ecclesiam orientalem repraesentantium. Deinde ventum e*t ad privilegia papae. Summus In aliis vero ecclesiasticarum personarum causis et pontifex postulabat, ut ea haberet iuxta deter­ negotiis, quae in conciliis tractabuntur, sententi», minationem sacrae Scripturae et dicta sanctorum ; hoc quas Romam pontificis dictabit auctoritas, dummodo autem abnuerunt Graeci, notante * verba amoena et sacrorum non adversentur conciliorum decretis, caoteri gratulationes sanctorum non debere accipi pro privi­ acquiescent”. Deinde affirmat Alexander papa IV legiis, et adiecerunt2, quod ai haec verba non corri­ pracdccoeorem suum Innocentium IV approbasse fra­ gerentur, unio fieret impossibilis. Post aliquas dis­ trum suorum consilio has Graecorum conditiones. Ex his litteris Alexandri papae IV clarissime cmelon es Graeci tempus postulaverunt ad deliberan­ dum. ,,Statimque, egressis cardinalibus, noe consilium patet, Graecos iwmj-cr admisisse primatum Romani inivimus scripeimusque habenda esse a papa privi­ pontificis, «d auctori totem illius in rebus fidei et legia iuxta canon» et dicta sanctorum, eacramque disciplinae (rem non indico, factum expono) limi­ ** et concilia. Sequitur heçundo sum­ Scripturam et acta synodorum. Haec illis ex tem­ tas» per canon pore exarata tradidimus, responderuntque nobis: soli mos pontifices illas condition»' admisisse sub Inno­ nos nihil dicere poasumus, sed accepto scriptura re­ centio IV et Alexandro IV. Et haec persuasio Grae­ feremus omnia ad dominum nostrum, atque ita corum aliunde patet ex multis aliis documentis. Sed crastina die respondebimus. Postridie reversi sunt supereat, ut respondeamus formidando (ut aiunt) cardinales, et dixerunt papam accepisse condibonee argumento: ergo concilium ribimet contradicit, siqui­ Graecorum. Tunc Graecorum consummata unio, con- dem ex una jxrte admittit potestatem plenam in Bcripeeruntque id in duabus linguis latina et graeco, summo pontifice, et ex alia parte illam limitaret. et sacro peracto, post litanias decantatos recitato «t Nullam ibi invenio contradictionem, et fas sit mihi definitio latine et graece, latine quidem a cardinale meam cum reverentia et libertate evolvero sententiam. Sanctae Sabinae luliano, graece vero a Bessanono Nulla potestas in hoc mundo absolute plena et illimiarehiepiicopo Nicaeno, in Uacc verba etc.5” 'C toto est, nisi potestas solius Dei : , Jpsa potestas, ut Ex his quae leguntur in actis concilii Florentini loquitur Muzzarelli1, pontificis moderari debet ita, ut sequitur G raeros non admisisse privilegia papae nisi non possit fieri despótica et arbitraria. Nos omnes, odiuncto clausula ,.salvis omnibus iuribus et privi­ pergit Muzzarelli3, rei icimus illam despoticam auc­ legiis patriarcharum"; sequitur decretum fidei non toritatem. Erit igitur usus pontificiae auctoritatis fuisse confectum nisi de consensu omnium patriar­ moderandus iuxta canones ab ecclesia Romana, scilicet charum ct praemium ecclreiae orientalis, et hoc ex­ ab epricopis consentientibus cum Romano pontifice presse declarat titulus graecus decreti unionis; sequi­ ecclesiae capite. Unde, pergit Muzzarelli3, regimen tur Graecos non admisisse privilegia papae, nisi iuxta ecclesiae in aliquibus differt α regimine illo mo­ canones et dicta sanctorum, sacramque Scripturam et narchico absoluto, in quo principi illimitata potestas octo synodorum; sequitur liare omnia adiuirisse tribuitur... Sic igitur non negandum summo ponti­ Eugeninni IV summum pontificem et Graecis i»n- fici regimen inonarchieum et imperium, quamvis creeiwe: super his fundamentis pax foeta est; se­ temperatum ab institutore Christo aliquibus con­ quitur textum graecura decreti unionis esae textum ditionibus in favorem status episcopalis”. Ita originalem ot authentice legalem sicut textus latinus, Muzxarelli. eamdem vim habet, eumdem valorem: quin immo, Audite Ballerini1: ..Regimen ecclesiae, quod Graeci non subsignarunt nisi textum graecura; sequi­ Christus constituit, m chantóte et humilitate funtur tandem «nsnm textus graeci esee clarum, et; datum nemo inficiabitur, si animadvertat eum prnecenullam habent ambiguitatem χαθ·’ δν τρόπον etc. Lie D pisse discipulis, ut qui maior est inter ipeos fiat aicut •ensus.ret clarus et ci discussionibus praeviis Grae­ minor; Petro raque apostolorum principem toti usque corum, qui exprewe declaraverunt se non admittere ecclesiae primatem. Christi mentem explicantem privilegia papae, niri iuxta canones et dicto sanc­ mandasse, no quiequam sibi arrogaret dominari in torum, uu raro que Scripturam et arta synodorum. Isto cleris. Hac de causa, pergit adhuc Ballerini, sanctus sensus «t claru * ex orationibus Be^sarionis, qui loque- Gregorius Magnus in epistola ad loanncm Syra­ batur in concilio Graecorum; et iterum atque iterum cusanum scripsit: Si qua culpa in episcopis invenitur, dico, summus pontifex omnibus postulatis Graecorum nescio, quis ei (sedi apostolicae) subiectus non sit. assensum praebuit. Et non respondeatur hoco eeee com­ Cum vero culpa non erigit, omnes secundum rationem mentana gallicanoruin : sunt commentaria historiae, humilitatis aequales sumus”. Et ita concludit idem quin immo sunt ipeamet historia. Haec omnia Ballerini : .æotretos primatui competens in un i ve ream leguntur expresse in collectione Harduini. Hucusque dictorum evidentia sicut et firmi propo­ 1 De mttL Rom. poni. β. VI, | 3, Um. 2, pag. , professionem fidei Grae­ quae infra adnotaro intendo, et do quibus tractatur corum nullo modo fuisse subiectam examini et appro­ in sequenti capite, titulus huius inscriberetur sequenti bationi concilii Lugdunensis. Quin immo addit Orsi ** modo: De n et ratione primatus iurisdictionis Ro­ Gregorium papam expresse voluisse ,, forra ulani fidei mani pontificis. 2° In lin. 5 [5^1 §2 quae incipit „ Docemus a Graecis ataque synodi generalis examine atque re­ tractatione signari". Ergo haec professio fidei non proinde..." verba illa „particularium ecclesiarum" mihi videntur omittenda, et hoc propter varias ra­ potest vocari actúa vere conciliaris. Sed dices, concilium Lugdunense tacendo consen­ tiones: 1® quia iis omissis eu indem sensum retinent sit Respondeo : ut actus ait vere conciliaris, omnino verba huius periodi; dicitur enim paulo poet „tam requiritur, ut concilium hac de re sit authentice et seorsum singuli quam simul omnes" nempe j>ustores canonice proxocatum, quod certe nullo modo factum et fideles: subintelligitur ergo omnium ecclesiarum fuisse in concilio Lugdunensi aperte fatentur Orsi et particularium ; 2® non propter iura episcoporum, quao Muzzarelli. Unde ne concilium Vaticanum possit ac- certe neque minuuntur praedictis verbis retentis, casari tamquam asserens factum, quod veritati histori­ neque augentur iis sublatis, tamen episcopi iuxta cae perfecte non consonaret, expostulo ut in capite ILI modum loquendi ecderiae, ut ex liturgiis patet, revera loco verborum ,.concilium Lugdunense" ponantur sunt ecclesiae pastores, quamvis eorum iurisdictio baco alia: Professio fidei Graecorum in concilio Lug­ ultra limites iisdem designatos non extendatur, et dunensi. summo pontifici subiecta semper remaneat ; 3° quia Sed tempus advenit, ut finem sermoni meo im­ ipsi, qui hic etiam una cum pastoribus includuntur et ponam. Veniam iterum exposco, si necesítate coactus nominantur, non fideles sunt tam particularium ec­ descendi ad istas discussione *. Attamen nihil timen­ clesiarum, quam unius ecclesiae catholicae et uni­ dum est auctoritati sanctae sedis, quando quaestiones versalis fideles, sub uno summo pontifice; 4° tandem sincero animo theologice et historice exponuntur. Ab­ ne fidelibus atque arat hol icis idea ingeratur de eccle­ sit tamen ut velim vel minimum imminuere summam sia, unica Christi sponsa, sicuri formatam habent de potestatem a Christo papae concessam : credo e contra sectis ab ecclesia separatis, quae diversos coetus ha­ illos minuere potestatem pontificiam, qui nimis illam bent inter se divisos, plerumque nullo nexu inter se amplificant. Audite cardinalem Contarmi ; ct iste coniunctos. Poterit tamen, si magis placuerit, quod cardinalis erat carissimus Paulo III, qui audito nuntio minime necessarium duco, post verbum , Jideles" lin. 7 eius mortis, exclamavit: Amisimus profecto magnum [d1€] eiusdem § addi universalis ecclesiae. virum! et in verbis, quae refero, praecise agitur de Secandam partem huius paragraphe incipiendo a auctoritate pontificia, quod notatu dignum est: C lin. 11 [6 ▲ ,] post verbum ..obstringuntur" ita vellem ..Beatissimo pater, inquit cardinalis1, in plcrisque emendatam iuxta ea. quae supra observavi, ut oruissis rebus ita usu evenire eolcre saepen umero adverti, ut ia quae ad fidem et mores pertinent, tantummodo de nimio quodam animi affectu et studio, dum cupimus iis quae ad ecclesiae regimen et disciplinam spectant, eis consulere et earum amplificationi studemus, mul­ hic ageretur hoc modo: pastores nempe et fideles tum plerumque eis detrahamus et auctoritatis et officio verae obedientiae obstringuntur in rebus, quae dignitatis, ac interdum nimio hoc studio nostro potius ad disciplinam ct regimen totius ecclesiae perlinent, perniciem et interitum imprudente * illis procuremus, ito ut custodita cum Romano pontifice communionis quam ullam opem aut ullam maiestatem." Iu car­ unitate, ecclesia Christi >it unus grex sub uno summo dinalis Con Uri ni. pastore. Haec dicta sint ad nostram instructionem vel con­ Ratio huius mutationis, quae videtur obvia, est: solationem. Nam in saeculis, ubi viget agitatio 1® ne videamur confundere hic ea. quae ad disciplinam maxima, multi credunt res amplificare nimio quo­ et regimen ecderiae, cum iis quae ad fidem et od dam affectu et studio, dum e contra, inquit Col­ mores pertinent, quae, licet ad cumdein summi pon­ larini. imprudentes perniciem et interitum pro­ tificis primatum spectent, nonnisi tamen teub diverso curare possunt illis rebus, quas volunt amplificare; respectu; prima sub respectu primatus iurisdictionis, et aliunde tepidos et indifferentes saepius vocant, de quo nunc agitur, postrema vero sub respectu pri­ quicumque nolunt isti nimio affectui et studio apo­ matus magisterii, de quo agetur in capite sequenti, riari: Deus iudicabiL Sed spero multos ex illis epi- D cuius titulus ideo etiam mutandus, suo tempore, Deo scopis, qui iocose comparati sunt monothelitis, non adiuvante, proponere intendo; 2® ne videamur hic de­ infimas sedes in Dei iudicio occupatu roe inter veros finire quod nonnisi in sequenti capite examinandum et sinceros et omnimodo devotos sanctae sedi et summo et definiendum proponitur. Loco verborum ,,regimen pontifici. Haec mea spes, hace mea fiducia ; nam pro ecclesiae per totum orbem diffusae" dixi regimen «do apostolica in mea mente vero obedientia, in meo totius ecclesiae; quae tamen ad stylum tantum viden­ corde verus amor et singularis dilectio. tur «pertinere. 3® Iuxta praedicta, periodus prima paragraph i ORATIO tertiae, omissis verbis, „fideatque" ita componi debet. reverendi patris domini Thaddaci Amat Haec est catholicae veritatis doctrina, a qua deviare, episcopi Montereyensis et Angelcrum *. salva salute, nemo potest. Quod quidem faciendum Eminentissimi praesides, eminentissimi ω rera- foret, mihi videtur, etiamsi mutationes propositae in rendimmi patree. praecedenti paragrapho non admitterentur; quia cum ’ MoxxxreiH, De aucL twsm. pont., c. 15, f 2, t i, p. 847. ibi sermo fiat coniunctim de fide, moribus, disciplina » Ord, Lib. I, e. 85, L 2, p. 13». et regimine, ei quis deviaret tantum a disciplina aut • Epbt ad Panium III Ia ooUeetione BoecaberU, BiblMtc. mar m. tom. XIII. p*C· 180 et wq. i Arjruoenlnn; .Ερίκορω Monlereyewu et Angelaran proposuit emendations * 28, 84, 42, 47.· Kb sequentibus numeris pceitaa · 2, 24 569 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA SEPTIMA 9 iunii 1870 570 regimine quin negaret doctrinam, schismaticus qui-A quae habenda proposui; quae omnia vestro iudicio dem este po»et, minime vero haereticus; et ideo salva humiliter submitto. fide, non vero salute. Quod si quis negaret doctrinam, iam esset damnatus per canonem tertium huic doc­ Hic autem interrupta disceptatio «t, et eminentistrinae oppositum errorem damnantem; quique tamen simus primus praes» distributionem emendationum canon iuxta hic exposita emendandus caset- Non super, prooemium his verbis indixit: recitabo canonem emendatum, quia nescio utrum hic „ Distri buon tur nunc emendation» a nonnullis exponendus eriti1. reverendi»imorum patrum de prooemio huius sche­ In eadem p&ragrapho linea 8 [6 An], propter ra­ matis in discussione speciali propositae, de quibus poet tion» iam supra allatos, illa verba ,,particularium relationem nomine Deputationis pro rebus fidei ecclesiarum" mutentur oportet in sequentia: in ec­ faciendam feria Π hebdomadae requentis exquirentur clesia tamquam veri. Cum hac enim mutatione verba patrum suffragia." huius periodi oumdern sensum retinent, nulloque modo Distributione vero absoluta subiunxit: augere videntur episcoporum iurisdictionem, „qua in "Proxima congregatio generalis habebitur cra­ ecclesia tamquam veri pastor» assignatos sibi grog», stina die hora octava cum dimidio, in qua continua­ singuli singuloe, poscunt et regunt etc." bitur specialis discussio tertii capitis propositi sche­ 4° Cum ea quao statuuntur in paragraphia quarta matis." ct quinta ex uno eodemque principio deducantur^ Hisce vero expletis, patres dimissi sunt satius mihi videtur, ei ad vitandus repetition», quae B 26. saepe occurrunt, quaeque officiunt claritati, sicut Congregatio generalis sexagesima octava etiam nd consulendum brevitati, in uno paragraph© 1870 iunii 10. coniungantur paucissimis omissis vel mutatis, sequenti modo: Feria sexta die 10 iunii 1870 hora octava cum Et quoniam er divina illa ac suprema apostolici dimidio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae priîmitus jurisdictione, qua Romanus pontifex uni­ patriarchalis basilicae, generalis reverendissimorum versae ecclesiae pratesi, consequitur tum necessarium patrum congregatio habita est; cui interfuerunt quin­ eidem pontifici ius esse in huius 8Ui muneris exercitio genti quinquaginta patres, nempe 36 cardinales, 6 pa­ libere communicandi cum pastoribus et gregibus to­ triarchae, 9 primates, 81 archiepiscopi, 382 epi­ tius ecclesiae, ut Udem ab ipso in via salutis doceri scopi, 4 abbates nullius dioecesis, 12 abbates general» ac dirigi possint; tum cum esse iudicem supremum sive praesides congregationum ordinum monasticorum, fidelium, et in omnibus causis ad examen ecclesiasti­ usum mitrae habentes, 20 general» et vicarii gene­ cum spectantibus ad ipsius posse iudicium recurri, ral»; quorum omnium nomina, quae per assignator» sedis vero apostolicae iudicium a nemine fore retrac­ locorum accurate descripta fuerunt, exhibet indiculus tandum, neque cuiquam de cius licere iudùare iudicio, patrum sexogreimae octavae congregationis generalis, uti a patribus traditum recepimus: ideo damnamus ac qui inter acta concilii asservatur. reprobamus illorum sententiam, qui supremi capitis Reverendus pater dominus Marianus Escalada cum pastoribus et gregibus communionem licite im- C archiepiscopus de Buenos Ayres missam lectam celepediri posse dicunt, aut eamdem reddunt saeculari braviL Qua absoluta, et recitata oratione Adsumus potestati obnoxiam, ita ut contendant, quae ab aposto­ Domine etc., eminentissimus primus praeses dixit: lica sede vel eius auctoritate ad regimen ecclesiae ^Reverendissimi patres, continuatur hodie spe­ constituuntur, vim ac valorem non habere, nisi pote­ cialis discussio tertii capitis schematis primae con­ statis saecularis placito confirmentur; aut affirmant stitutionis de ecclesia Christi, de quo adhuc loquendi licere a indiciis Romanorum pontificum ad oecu­ veniam petierunt nonnulli reverendissimi pairea, quo­ menicum concilium appellare. rum nomina reverendus dominus subsecretarios ex Hic continentur omnia quae in duabus para­ ambone reci tabi L" graphia dicuntur: substitui tamen dirigi loco „regi", Tuno subsecretarios tabellam perlegit, in qua in­ cum idem importet ot mitius appareat. scripti erant reverendissimi patres, eminentissimus Omisi loquendo de sanctae sedis iudicio haec Ioan nes cardinalis Pitra, Ludovicus Régnault epi­ verba, „cuius auctoritate maior non »t". Iam enim scopus Carnutensis, Carolus Colet episcopus Lucionenaffirmatum est per illa alia, quibus dicitur sanctam eis, Henricus Moret episcopus Surenris, Ford inondas sedem universae ecclesiae precesse iurisdidionc. Ramirez episcopus Pacensis, Josephus Foulon epi­ Tandem, loquendo de appellatione a iudiciis Ro­ scopus Nanceiensis et Tullensia. manorum pontificum ad concilia generalia, omisi illa Deinde od ambonem successive vocati sunt epiverba, ,,tamquam od auctoritatem Romano pontifice scopus Aurelianensis, episcopus Sanctissimae Conoepsuperiorem", ad excludendam, reverendissimi patr», D tionis de Chilo, episcopus Niciensis, episcopus Sancti omnem appellationem. Posset enim quis appellare nd Augustini, episcopus Briocensis, et episcopus Barcino­ concilium generalo non tamquam od maiorem, sed nensis. tamquam ad tribunal melius informatimi concursu ORATIO episcoporum ; quod etiam nefas esset, et ideo damnan­ reverendi patris domini Eelicis Dupanloup dum existimo. episcopi .4 ureiianensisl. Quod si praedictas duas paragraphes in unam roEminentissimi praesules, eminentissimi ac reve­ ducere patribus non placuerit, saltem optarem ut od- rendissimi patr». notationibus praelaudati· in iisdem locum dare non De primatu, de vi ac iuribus primatus libenter dedignentur. loquor, eoque libentius, quod primatus ille Romanae Haec sicit, eminentissimi et reverendissimi patr», ecclesiae ac Romani pontificis non controvertitur inter nce nisi de quibusdam adiunctis in schemate, quae i Canon hic refertur inter emendationes capitii ΠΙ nb n. 71. et ent: Si firif dircrif, Romanum pontificem ... m univcr.<ûm fcetariam, in rtbu» çuse ad dtfripliuum ct regimen tatiu» ecclesiae pertinent, aut hanc ans pctcstafem non este ordinariam et immediatam in omnes ei singulos pastores ei fideles; anathema sit. 1 Argunenton: w E pisco pu* AurelkaeMb hiarioam et êctitiani esse comparitlonen rillicAeioi ram aoaotheliuM a patriarch* HIsro#olymiUno faetamj tertian capii il rene re ap­ probare se dixit; acMalla Une» mauri opt* eeae. Vjcea episcopalem ordinariam immediatam libi do* piacere. Giallo· 571 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES V 572 mihi necessaria non videntur, immo forte periculosa. A monium admisceat Bossue tins: Quam magna illa Primatus honoris et summi honoris simul ac iuris- Romana ecclesia omnium ecclesiarum mater! qua ser­ dictionis et universalis quidem jurisdictionis perstat vatur unitas, confirmatur fides, aperitur clauditurque immotus innix usque verbis Christi clarissimis, quae caelum, in qua doctoras nostri Parisienses unanimi obvio naturalique sensu intellecta ataque ullis ratio­ semper voco plenitudinem apcstolicao potestatis pro­ ciniorum discursibus rem evidentissime adstruunt clamaverunt." demonstrantque, omnesque memoria ac sermone verba ii ano confessionem in tota sua historia praeful­ Christi repetere iuvat aeternumque iuvabit; Tu es gentem G all i arum ecclesia suo nuper sanguino con­ Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam secravit, quando in nostrarum rerum perturbationibus, meam, et portae inferi non praevalebunt adversus vergente in finem saeculo, quinquaginta millia sacer­ eam. Et tibi dabo claves regi caelorum... et quae­ dotum et centum triginta episcopi, quatuor tantum cumque solveris super terram soluta erunt et in caelo exceptis, aedi aposto licae fortissimo et insuperabili etc.... Pasce agnos ei ova... Et tu aliquando con­ animo adhaerentes, in fido perstiterunt, invictiquo versus confirma fratres tuos. Morque ree atque artus mortem et carceres et exilia et martyria oppetentes. verba promissaque Christi sequuntur perfici un (que. Cumque Pius ille VI nobilis memoriae captivus exulPetrus ubique et in omnibus primus apparet: pri­ que devenit in Galliam, factus est piissimi pontificis mas adducitur ad Christum auditque vocaberis et fidelissimae G alliorum ecclesiae in tribulatione Cephas', primus vocatur cum fratre**, primus cern­ magna, in communione martyrii quasi amplexus quifitetur fidem de divinitate Christi *, primus videt : dam mirabilis; et quidquid fuisset de praeteritis Christum post resurrectionem·, primus praedicat poet controversiis, vicit pax Christi, sicut de Stephono et ascensionem4, primus est in miraculis·, primus in Cypriano rimai coronatis pulcherrimo aiebat Augus­ conversione ludaeorum *, primus in acceptione gen­ tinus, vicit pax Christi in cordibus eorum ; ot sacri tilium: Quod Deus purificavit, tu commune ne pontificis exsulantis benedictione mox exsurgens n diteris ·, primus in concilio Hierceolymitaoo *, pri­ ruinis et reviviscens Gallianim ecclesia ita praeclaris­ mas Antiochiae ubi nominis christiani gloria primum sime refloruit operum foecunditate, ut iterum dici orta est,e, primus Romae, quae ,Jacta caput mundo, pewit quod olim ad Alexandrum III de ipsa G ulli aquidquid non possidet armi-, religione tenet", ut can­ rum ecclesia: ..Non eet ecclesia, quao ecclesiae Ro­ tabat sanctus noster Gallianim doctor, sanctus Pro­ manae fuerit umquani utilior in omnibus angustiis, sper n. quam ecclesia Gallicana1". Haec sunt verba od Iuvat nunc, reverendissimi patres, doctrinam hano Alexandrum 111. primatus ac supremi principatus Petri profiteri « Quao tot alia inter opera, ut de caeteris taceam, praeclarissimis nostrae Gallianim eccleriae illustrare in sua resurrectione, miram hanc propagationem ac confirmare testimoniis. Audiamus ergo Irenaeum fidei, istudqoe quasi inexhaustum Petri denarium, Lugdunensem nostrum: nihil celebrius eet quam verba filimque suos ad vindicanda pontificis iura Romae quibus extollit ecclesiae sanctae Romanae potiorem dedit, instituitque munus perenne nec inficiandi u in­ seu potentiorem principalitatem. Audiamus Corea- quam amoris pignus? Haec eet illa nobili» ecclesia» ri um Arelatensem etiam nostrum; ad Symmachum * quae recenter tot conviciis probri^que impetita est. papam acríbeos primatum Romani pontificis procla­ De iis non loquar, silebo praesertim de istis miserrime mat non tantum honoris, wd jurisdictionis univer­ ingeniosis futilisrimisque analogiis inter tempora salis in omnes eoclwuM. Haec sunt ipciu» verba u: distnatitóima divenissi masque doctrinas . * Mirabitur .^Disciplinis competentibus sanctitas vcatra singulis olim historia in tali concilio talia fuisse effutita, ecclesiis, quid observare debeant, evidenter ostendat". temporisque nostri brevitatem ad huiusmodi nugas, Nec minua disertis verbis Avitus etiam noster Vien­ cavillationes et ludibria fuisse compositam4. Sed nensis apostolicen sedi vindicabat principatum gene­ apage ista! De Galliarum ecclesia etiam nunc ralis eccieeiae. Hiucmarus autem Rememis licet liaud dici potest, quod dixit olim pontifex illustri esi mus : semel obstiterit pontificibus, supremum pontificatum „Si noeri tate fidei, doctrina, doctrinae veritale et vir­ eloquentiseimis extollebat verbis. Primus enim hano tutum quoque titulis et plurimorum operum et devo­ pulcherrimam amantissimamque cccleeioe Romanae tionis erga sanctam sedem exhibitione refulsiL" Quis vocem protulit: „8ancta Romana ecclesia mater ct haec? Alexander Ill ad arch i episcopos et episcopos magistra, nutrix et doctrix omnium ecclesiarum eat Galliae, et cum ipso eodem loquen lee innocentium III consulenda, et cius salubria monita sunt tenenda l,.“ diasque multo» mid uccio poesciu. Et tandem haud indignus qui vocibus istis suum testiSed dicet quia: liaec olim iam dudum et auto --------, , controversias. Utique, sed post controversias, poet que magi· ii collectire spectentur. Ius appellationum ad Ro, . . ’ . . . . i.™. ιιι „ λ t.».. (o,. ipMun declarationem et recentisaimw temporibus non mnam poa ulcero ·» son cegare ; luna tamen con Tagum unr mediatam anitermi» et ineonditlonatnm me debere. U quarti D minoribus laudibus cumularunt Gallicanam ecclesiam. bene ordinata eocietate ioa appellatiocii immediatum ad mAudits Pium illum VI exultantem in fide et vir­ premam potestatem non niai eiceptic-naliter taneiri. Nonnulla tutibus huiusce ecclesiae; haec sunt ipsius verba4: addidit ds iaribua et coaanetudinibua particularium eceletiarum, „Ex quo factum est, ut tota Gallicana ecclesia consen­ rationem habendam de ecclesiarum orientalium neeearitaliboe, lin­ tiente, haberi deberent i óramenta ista tamquam penu­ que «aecurrend uro. Demum expungendum ab hoe tertio capite quid­ quid prte«capare videlnr ea quae In sequenti pertractantur.· ria... Hisce cleri Gallicani declarationibus, digna, I Ioan. I, 42. laude celebrandis, facta responderunt.. .Confortante • Matth X. 2. vos Domino lesu Christo, venerabile» fratres, in evan­ • Matth. XVI, 1β. gelica apoetolicaque doctrina insuperabiles perstitis­ • Uc. XXIV, 34. tis". Haec de episcopis gallicanis Pius VI. Et eius » Aet. Π, 14. • Ioan. ΙΠ, 9 et seqq. T Ioan. Π, 41. • Ib. X. 15. » Ib. XV, 7. »♦ lb. XL 92. t* Carmen de tngrntü, V. 41, P. L. LI, 9β. »· Labbe, collect. eoaeÜ. tom. V, psg. 424. » PraefaL ad Nieolaum I. P. L. CXXV, 596. » Epbt WHlelfld Caraoten. td Alsxaadruai I1L Ct Migue P. U, CC, 1407. « Alludit ad orationem rererendimal patrUrcbae Hlero■olymiUnl hxb. In eongreg. generali diei SI ami 1S70. 8apra, eoi 9M-M. • comporitMm ed. VaL Loco tocù 6rmtotem línea prae­ cedenti auipieor legendum eeee ¿erUatevi. • Arta Bi,FI, voL 1. ptg. 145 et 159. Romae 1871. 573 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA OCTAVA 10 iunii 1870 574 suoceesor Piu» VII, pontifex ille euavissimro et forti»- A per omnem iuncturam subministrationi», secundum bimae memoriae: ,,Quid autem, inquit ’, do praeclaris- operationem in mensuram uniuscuiusque membri, simo ecclesiae Gallicanae clero dicemus? Omnes autem augmentum corpori» faciena in aedificationem sui, in dicendi vire» excedunt amor, zelus, vigilantia, labor, charitate". quibus, episcopi praesertim, commissum sibi gregem Hoo autem, reverend issimi patree, generaliter pascunt, et religioni, cuius ministerium exercent, ho­ minos mihi placet in schemate, quod theoretice magis nori sunt, eiquo reverentiam apud ipsos illius hostes et absolute videtur compositum quam practice; et cir­ apprimo conciliant. Cuius quidem rei cum nos ipsi cumspectis totius ecclesiasticae constitutionis diversis testes fuerimus, hiuo debitis illum laudibus coram partibus et relationibus, adeo abstract ione veluti facta universa ecclesia ornandum a nobis cero merito iudica- de alii» omnibus, particularium quoque iurium atque vitnu».” consuetudinum vel etiam concordatorum abstractions, Et mm ante perturbationem everaionemque rerum videtur schema nostrum hoc unice intendisse, ut pri­ in Galliis Benedictus XIV (hoc, reverendissimi patree, matum in se et roparatim sumptum extolleret, et modo omnino attendendum est), cum omnia, tuta ceee ha­ quidem, ut ego opinor, non satis moderato. Quia berent, Benedictus XIV pro paco ecclesiae Gallicanae enim verbi gratia inspecto solo schemate suspicari aiebat: ,,Quam sincero ac constanti dilectione, veno posset, extitieeo umquam in ecclesia diversas et co­ rabiles fratres, firmitatem atque constantiam vestram ordinata» cum variis suis attributis iurisdictionea, perspeximus, perfectam consensionem in custodiendo episcopos et arch ¡episcopos et primates et patriarchas? verae &anacque doctrinae deposito et in retinenda, Quod si iu» anticum tempori» lapsu in multi» fuerit quam romper maioree vestri professi sunt, erga apoeto- obsoletum, tanta iactura, credite patres, male quidem licam beati Petri sedem, catholicae unitatis centrum, resarcietur, nimium et ad nimia extendendo summi observantia ot venerat i ono *'. Sciebat quidem idem pnmatus exercitium. Nollem certe equidem apoatolipontifex, sciebat ct dicebat’ esse hos Gallicos epi­ cam potestatem ullo modo minui ; sed neque a nobis scopos (haec eunt ipsius verba) suae iurisdictionis hoo confici vellem, neque schema nostrum ita com­ tenacissimos; rod nihilominus eoe proclamabat (haec poni, ut talem potestatem primatui attribuere videre­ sunt adhuc ipeius verba) sedi apostolicae obsequen- mur, qua fas esset nihil curare de canonibus, qui num­ tissimos et unitatis studiosissimos (nullo modo mo- quam fuerint regulariter ablati. nothelita») ac sacrorum canonum religiosissimos Quapropter, ut ante me multis a patribus, non custodes. Sunt qui hos episcopos, qui sunt ex Bene­ probo in schemate vocea illas collective et sino expli­ dicto XIV in custodiendo verae doctrinae deposito tam catione adhibitas episcopalis potestas atque immediata consentientes et erga apostoli cam sedem observantia et ordinaria, memor horum sancti Gregorii papae tam constantes, qui hos vocaverunt aulicos, et ipsa vo­ verborum1: „Si unus universali» eet (episcopus), catus sum aulicus; quasi nobi» non liceat, si tristis­ restat ut vos episcopi non sitis”; et etiam eiusdom simis atque indignis vestigii» insistere vellemus, quasi Magni Gregorii : * „Si sua unicuique episcopo juris­ nobis non liceret, et facillime, adulationes alios, spes dictio non servatur, quid aliud agitur nisi ut per nos, alias, metusque alios, denique alios aulicissimos mo- per quos ecclesiasticus ordo custodiri debuit, con funmorare. Sed haec procul a nobis sint; et omnia pror- 0 datur?” Alias quoque dixit idem summus pontifex’: sus, reverendissimi patres, inter nos pacifice et ,,Absit hoo a me, ut statuta maiorum consacerdotibus christiane episcopali charitate transigantur; certemus- meis in qualibet ecclesia infringam, quia mihi inque lucidioribus argumentis Romani primatus ac iuriaiu facio, si fratrum meorum iura perturbo.” sedis apostolicae auctoritatem maiestatemquo vin­ Haud inficior quidem, reverendissimi patres, in quo­ dicare. dam et verissimo sensu jurisdictionem summi ponti­ Redeo igitur nd schema nostrum (twrt: bene, ficis in unamquamque dioecesim esae episcopalem, bravo), a quo non ita longe abfui; redeo ad schema cum papa utiquo sit princeps episcoporum, et ordina­ nostrum et od ea quae mihi in schemate, intacta celd- riam, cum certe non sit delegata, et immediatam, cum brntoque omnimodo primatus doctrina, placere tamen possit in unumquemque directe exerceri. Sed cum epi­ non possunt. Ne forsitan ea quae iam fuerunt elo­ scopi quoque iurisdictio sit certe episcopalis, imme­ quenter exposita α praecedentibus oratoribus iterum diata et ordinaria, et istae voces usu, iure ct natura repetam, summam tantum rerum et quidem brevis­ rei episcopalis consecrentur pro episcopo; haud probo sime attingam. Primatum igitur celebrarmi» omnes, easdem prorsus voces adhiberi, ut episcopi et summi , * licet id est plenitudinem poteetatis in rodo apostolica. pontificis iurisdictionee, distinctae et diversa Sed cum oceanu * ipso in sua plenitudine suos habeat ex eodem fonte et ad eumdein ultimum finem colli­ ri natura, a Deo limites, primatum ipsum exopUmiw mantas, licet diversis certe limitibus, designentur. ineRuo exercitio moderatum ; quod etiam requirebat A esenti or igitur iis, quao de vocibus istis emendandis magnus ille doctor et sanctus Bernardus, qui cum B ¡am dicta fuerunt, ita allocutus esset Eugenium IIP: „Tu princeps epi­ Insuper iu» appellationis in schemate statuitur his scoporum, tu haeres apostolorum, tu primatu Abel, verbis: „in omnibus causis ad examen ecclesiasticum gubernatu Noe, palrinrchatu Abraham, ordine Mcl- spectantibus ad ipeius posse iudicium recurri”. Maneat chisedech, dignitate Aaron, auctoritate Moyses, indi­ certe inconcussum iu» appellationis ad summum pon­ cata Samuel, potentato Petrus, unctione Christus”, tificem, quod ius ot iurium omnium ac personarum illum tamen ita do moderatione admonebati* 4: ,,λίοη- tutela; maneat inconcussum, sed aliis verbis ac in strum facis, si manui submovens, digitum facis pen­ schemate exprimatur neceser eet, mea quidem senten­ dere de capite, superiorem manui, brachio collatera­ tia. Tale ius tam vagum, immediatum, universale et lem. Tale . Et quoad ecclesias orientale» hoc C ORATIO mihi liceat dicere: unum exopto coram Deo et coram reverendi patris domini losephi Hippolyti Sala historia, ut horum necessitatibus respectus liabcalur, episcopi Sanctissimae Conceptionis de Chile . * et ipris benignissime succurramus, et, ut scribebat Eminenti.MÌmi praesides, eminentissimi et reve­ sanctus Augustinus, manu mitissima componantur. ! * tin jotres. Minus placent tandem mihi in schemate quaedam rendi verba raptim ct quasi obiter dicta; quae tamen mag­ Iterum post obtentam veniam in hunc ainbonem nas implicant et praeiudicant quaestiones. de quibus ascendo non iam pro solvendis objectionibus adversus in capite sequenti agetur. Haec non probo in hoc infallibilitatem pontificiam propositis, sed pro tuenda tertio capito quasi per transennam, reapse tamen in ct vindicanda potestate illa ordinaria et immediata qualicumque sensu praejudicari. Et in his omnibus in omnes ct singulas ecclesias divo Petro apostolorum meminisse omnes iuvabit haec pulci torri ma vèrba principi ct successori bus eius rollata. Nihil clarius, sancti Bernardi ad Eiigeniam 4: „Conridcres mite om­ nihil meliuv fundatum in evangelio, in traditione, nia sanctam Romanam ecclesiam, cui l)vo aucturo in ctul&iue pravi, in conciliorum definitionibus, in praees, ecclesiarum matrem esso, non dominam, to publica fidelium et episcoporum utilitate quam pote­ vero non dominum episcoporum, eed fratrem unumque stas ea, quae in dubium revocatur. Veritas haec odeo cum ipsis”. Certo quo maior est apostolica ¡oleatas absoluta ct omnino necessaria est ad catholicae eccloet nd plura se extendens, eo magis indiget ut ipsi 1 Ct opuse. Connirmb* ddedor. cardinal. et aliar, pr&eafferatur veritas omnium rerum, et de omnibus hia-D later. de emend, redeña. Vide da* orationem bah. in congre­ quae ignorare posset nisi quis admoneat, admoneatur. gat gtn. d. 21 itnaarü 1870. L L, eoi. 457 a. 1 De tyned. diottra, lib. XIII. cap. I, η. 7. Hinc praeclara, praeclarissima, dulcissima, dignissima * Bolla convocationi* Ademi Patri». summo omnium patro Christianorum \erlm papae Icun­ 4 Arçnt&eataa: .Epitropo* Sanctledmie Conceptionis de nis XV111, qui in errorem facti lapsus redarguebat Chile totus in eo fuit nt propugnaret ordinariam et immedia­ amanter illum episcopum α quo monitus non fuisset5: tam potestatem Romani pontifici* la omne* particulares ec­ „Non mea est, dicebat summus pontifex, red tua clesias. At antequam id directe probaret, din immoratus est in refellendis falsis interpretationibus et assertionibus nonnulculpa, frater... Debueras certe mihi antequam illa lornm patram quae referuntur in analylica synopsi observa­ mortua ovis Romam veniret (agebatur do quodam ex- tionum. Eminentiseimns primus praeses eam monuit ut prés­ . IU ■ · elos ad propositum argumentum venirti. Obedientem se in Inter opp. «. Leonte epist. CVIU, ed. Ballerin. EpisU LXXl, η. 6. EpUL LXIV. bV XL De consider. Ub. TV, cap. VII. Textae verne eet: Conaidrre» ... I* »fro nen dovttnMM epitroporum, ted unum ex ipris; porro fratrcwt di/tycnfiMm Deum, d participem timea- » « • 4 tmm mm. ‘ Labbe, collect, conciliar, torn. XI, cot 126 *», leti I Mead. XIX, M7) ed * en. Ca­ omnibus ease velle subdidit orator, sed cum nihilominus extra metam vagari semper videretur, turgens eminentissimo* Ca­ pali] dixit; .Bevertsdiuime domine . . . iJlieo tamen orator uni« de sebemate se loqui velle dixit et suam thesim his ar­ gumentis probavit ex Scriptura, ex conciliis Lateranensi sub Innoeentio III, Florentlno et Tridentino; ex ecclesiae praxi; ex unanimi the»logorum sententia; ex utilitate episcoporum et fidelium, et demom ex unitele quam Christus pru forma dedit ecclesiae »uae sponsae.· 677 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA OCTAVA 10 iunii 1870 578 sias unitatem, ut ea eu blata ruit ipsa unitas ecclesiae, λ toa et iudicum conspirationes ostendere et profligare; subvortitur, commovetur et doletur. Quocirca pro viri- error est conspiratio quaedam contra veritatem. Et bua meis licet valde exiguis veritotem propugnaro parcite usurpasse pagani oratoris verba1: Senatus aggredior. haec intalligit, videt. error tamen vivit! Oh moriatur Sed antequam directo opus incipiam, liceat mihi, ergo error, et confrater noster vivat Mea sententia, praeclarissimi |>atree, aliquo odnotaro, quae non semel sub amplissima, quae conceditur universis, libertate sed tnul toties in nostris disceptationibus stupefactus disceptandi haec tolerari non debent, et haec inter audivi. Ad rem omnia, meo iudicio, pertinent; coa­ acta et documenta concilii Vaticani sine censura asser­ le ruiu, ego omnino subiectua sum praeeidum nostro- vari non possunt. rum voluntati; si metam transgredior, tintinnabulo Sed analyticam de erroribus et contradictionibus mo ad ordinem vocabunt. Si ad manus, reverendissimi prosequamur historiam; ita melius theeim nostram patres, habeatis Analylicam irynopsim observationum indirecte ostendemus. Audistis, quales foris timores nobis traditam, aperito eam et ibi sub numero 138 et formidines de odio acatbolicorum et schismaticorum sequentia notata pag. 218 invenietis1: ,,Quod non­ adversus sanctam ecclesiam, si definitio verbi gratia nulli jx»r agnos populum fidelem, per oves postores, de pontificia infallibilitate prolata fuerit Causa igi­ nempe episcopos, intellexerint, et exinde erui posso tur allegata pro nihil definiendo, reverendissimi argumentum contenderint, episcopos aeque ac sim­ patree, hoc in ro erat adversa acatbolicorum voluntas, plices fideles Petri ei usque successorum curao pasto­ chaneque magnum noe inter et illos nostra definitiono rali concreditos fuisse, caret fundamento. Ubinnm B apertum, ut omnino desperandum sit de protestantium enim dedit Petro ot successoribus eius primatum?4* . et schismaticorum conversione ad fidem catholicam. * in pen­ Formalem ut videtur huius dogmatis negationem Nihilominus quidam reverendissimus orator repetit archiepiscopus in libello Neapoli edito , * ubi ultima congregatione generali pro discussione sche­ pag. 18, „primatialis Romani pontificis potestas, in­ matis in genere, eleganter potius quam theologice quit, nonnisi abusive suprema dicitur”; quae qui­ nobis referebat vota ao desideria cuiusdam libri vere dem· assertio adversatur decreto concilii Tridentini infernalis ab acatholico quodam nuperrime in lucem sess. XIV, c. 7, ubi haec laudantur: „Unde merito edito. Hoc opus vero infernale orator conclamabat; pontifices maximi pro suprema potestate sibi in eccle­ auctor huius pestiferi operis gaudet supra modum, ac desiderabilem maxime ait definitionem infallibisia universa tradita etc.” Prosequitur idem reverendissimus adnotator pag. litatis pontificiae. 220: „Ex his, cum rerum eventu collatio, satis liquet Eminentùsimus praeses cardinalis de Angelis tin­ non omnem Christi precem exauditam fuisse.” Huic tinnabulum movet... propositioni contradictoria propositio legitur in evan­ Orator. Optime, eminentissime pater, optime, op­ gelio sancti loannis: Ego sciebam, ait Christus Do­ minus, quod semper mc audis; unde nescio quomodo time, si quae dicturus sum, eodem modo extra metam hacreseos et impietatis nota doctrina illa non inficie­ praegrediantur, tintinnabunt (risus). Scitis etiam, tur. Deinde pag. 236 liaec admodum sanctissimo patri reverendissimi patres, ante huius venerabilis concilii domino nostro Pio iniuriosa habet: „Nunc autem vult C indictionem et convocationem, seu ante primam eius (hic ita loquitur) infallibilitatem suam a concilio sessionem nullam fuisse controversiam circa suffra­ Vaticano definin, quod nd id praecipue convocatum giorum numerum ad rite condenda et publicanda fuisse videtur”: haec commentario non digna. Tan­ decreta. Omnes et gallicam cum suis doctoribus Tourdem eadem et sequenti pagina ita loquitur:,,Salvo pio nely ct Natali Alexandro et sexcentis aliis in unum affectu quem erga Matrem Domini semper tenui... conveniunt, scilicet maiorem suffragiorum numerum salva etiam reverentia sanctae sedi apostolica© debita, od hoc sufficere... Quidam reverendissimus auctor nequeo tacere sententiam, quam nova definitio (imma­ cuiusdam operis bene noti (murmur, nonnulli ex pa­ culatae nempe Conceptionis) suggerit, et quam plena tribus repetunt: non, non, non) pag. 50 et 55 disertis libertate episcopali exponam. Per istam definitionem et expressis verbis doctrinam hanc asserebat; en eius videtur ab antiqua ecclesiae regula et consuetudine verba: Pontifex non potest non sancire, quae ab una­ recessum fuisse... Per bullam Ineffabilis Deus utris­ nimitate morali vel a magna episcoporum maioritate que tum regulae tum consuetudini derogatum fuisse sancita fuerunt (praeses tintinnat). Utique dicetis mihi quid od rem ista tam longo videri potesu Sententia, quae nullum (observato, reve­ rendissimi patres) certum et indubium testimonium sermone contexta? Validiora sunt exempla quam sacrae Scripturae neque in patrum libris babero vide­ verba, reverendissimi patree, eo nempe fino ut liquido tur ... pietatis potius impulsu quam alicuius neces­ constet et clarius luce meridiana nostri schematis ad­ sitatis causa ad dogma fidei evecta eeL Si eam (iterum versarios extra viam veritatis versari. Verum vero non attendite) negaro nunc hoeresis sit, eam semper haere- D potest contradicere; veritas et hodie et heri et in saoeidi materialem fuisw ognoecere oportebit. ** Satis pro cula. Veritas est semper sibi constans, aeterna et exemplo. immutabilis, numquam sibi ipsi contradicit; veritas Quid vobis videtur, reverendissimi patres, de boo aemper eadem est, neque pro temporum adiunctii doctrina? quid vobis ridetur de hac plena libertate mutatur, neo in diversas ct oppositas et contradicto­ episcopali? quid de hoc erga sedem apostolicam reve­ rias abit sententias. Quod mutatur, quod deversitat, rentia? Iam, honorandi patres, non est quaestio de non est veritas, inquit profundissimus et percelebris gallicanismo ct ultramontnnismo, iam non quaeritur historiae variationum auctor. Sed quoniam, ut ait do definiendo vel non definiendo; sed œt qu&cetia Hieronymus, a scopulosis locis enarigarit oratio et de damnandis erroribus contra doctrinam catholicam. iam in altum cymba processit, directe et velociter Et vos, honoratissimi patres, vos œtis iudicœ, vos estis theeim meam aggredior demonstrandam. Non immo­ amplissimus catholicae ecclesiae senatus, et est sona- rabor, nam ecclreia docens, ut hio est in Spiritu sancto congregata, α nemine edoceri debet, alium non habet 1 Vid. t LI, coi. 1060. 1 Eet opusculum Petri Ritardi Ken rick archiepiaeopi Sancti Ludovici cui titolai: De pontificia infallibilitate qwilit ta cvncilia Valicane definienda proponitur duteriat ia theologica. Nea­ poli. typi« de Angelis, 1870, Ìn-B®, 42 p. CONCIL. OEXXUL TOMUS LU. » de. oraL I in Catilinam cap. Î. « Vide oration rm ab episcopo Bornea t Romae, ille dicendus verendissimi patres. esset episcopus unicus, universalis in tota ecclesia, et Difficilem et salebrosam quaestionem aggredior caeteri episcopi non essent amplius appellandi epi­ da ordinaria et immediata potesUte iurisdictionis epi- ; scopi, sed tantum summi pontificis vicarii generales, «opalis, quae in tertio capite, de quo agitur, summo quemadmodum vicarius generalis dicitur, qui Romae pontifici tribuitur. Ut ordine et ea qua par est vices illius gerit. Sed ut nonnulli loquontee de summo perspicuitate procedam, ante omnia ea quae in hac pontifice usi sint titulo episcopi universalis, notum cat causa certa sunt'et ab omnibus admissa, ab iis secer- hunc titulum in vero suo sensu acceptum repugnaro nam, da quibus disputari potest, et inter theologos, iis, quae dixit sanctus Paulus in capite XX Actuum apostolorum, ubi legimus Paulum alloquendo Timo­ iuriironsultos et inter nos etiam revera disputatur. Certum itaque primo est summum pontificem theum, quem episcopum constituerat Epiieei, et epi­ tamquam legitimum successorem sancti Petri caput scopos Axiae minoris, qui eum Mileti convenerant, esse tetius ecclesiae, primatu gaudere non solum ho­ eos non appellasse vicarios, sed episcopos dicens; noris sed verae iurisdictionis super universam ec­ Attendite vobis ei universo gregi, in quo vos Spiritus clesiam ; illi propterea competere plenum ius ot supre­ sanctus posuit episcopos regere ecclesiam Dd Ex quibus tria colliguntur: Io episcopos vere esse mam potestatem dirigendi et gubernandi in iis, quae ad religionem spectent, omnœ qui ad ecclesiam episcopos suarum dioeceseon : 2® non solum ordinatos Christi pertinent, sive simplices fideles rint, sire in «w pro suis dioecesibus, sed etiam pro bono ecclesiae, quibuscumque gradibus superioribus constituti. Cer­ idcoquc ipsis esse etiam adlaborandum pro bono ec­ tum secundo quoque eat, illum ease verum et unicum clesiae sub summo pontifice directore, ut nunc labo­ episcopum dioecesis Romanae, ideoque ad eum solum rant in hoc concilio; 3° episcopos esse constitutos ab in hao dioecesi spectaro omnia iura et officia, quae c ipso Spiritu sancto, a quo habuerunt propriam, quam sd episcopalem dignitatem pertinent. exercent, potestatem. Sed licet episcopi sint veri epi­ At ubi quaeritur utrum summus pontifex epi­ scopi, subi icent temen rammo pontifici ratione pnscopus ordinarius sit non solum dioecescce Romae, matas iurisdictionis, quem per Petrum a Christo sed etiam omnium dioeceseon, quae ecclesiam uni­ accepit; idcoquc Joco episcopalis potestatis, quae in versam componunt, sunt quidem multi, qui hanc pote­ schernite adseritur super omnes dioeccsw, potest sub­ statem super omnes dioeceses illi tribuunt, sed multi stitui vox pontifida, quae in regimine, de quo agitur, etiam inveniuntur, qui hanc potestatem arbitrantur ad maiorem auctoritatem Romano pontifici tribueret. illum non pertinere. Postquam rationes a propugna­ Nonne enim poterit summus pontifex vi primatus qui toribus utri usque partis allatas serius consideravi, non illi competit omnibus invigilare episcopis, leges quae ad potui quin secundae sententiae adhaererem. Meum optimam regimen spectant illis imponere, et ai obedire conii Hum non est plores textus sacrae scripturae, detrectent, poenis canonicis eoa multare? Sub­ sanctorum patrum et aliorum ecclesiasticorum fontium ati tuendo vocabulo „episcopalis“ illud pontificiae non congerere, sive quia ab aliis saepius repetite sunt, boIuiu nullum detrimentum obveniet summi ponti­ rive quia nolo nimia verborum quantitate molestiam ficis primatui, «d discordiae evitabuntur, quae facile vobis offerre : sic sermonem meum quibusdam tantum oriri possent, ai unaquaeque dioecesis duobus episcopia animadversionibus coerceam. subiaceret, nempe illi qui ab omnibus habetur tam­ Omnibus compertum est, ernincntisjimum cardi- quam episcopus, et summo pontifici qui una cura D primatiali sua dignitate debet etiam exercere iuria1 Argucentam : .Episcopal Nidenste admittere μ πηΠο dictionem episcopalem, cora nempe quae episcopis sodo jx>w pontificiam potestates dki epigeo pa] em immediatam ordinariis proprie dictis competit. H ordinariam in omnes particulares ecclesia , * et ad omnem Quo clarius mentem meam aperiam, iuxta Salva­ aequirreali on era tollendam proponer * ut pagina 8 linea 5 »chetoris nostri consuetudinem comparatione utor, quam matii, loco qñteo^o/is dicatnr pontificiae. Papam dici non pesce onlirariom miivenae ecdeùae epiveopam quin eodem temp-ore sanctus Paulus (I Corinth. XII) optimo consilio in­ comat canin» ordinaria ora ni am epix-iporam potestas. Hanc stituit inter ecvleriuun et corpus humanum. Sicuri autem ideam ut melius explicaret, recursum habuit ad humani enim inter multas, quibus constat partes humanum * corpori fhxdHt&dbem. qua apostolos Paolos uius eat cum de corpus, eminet caput, ita etiam inter fidel« et Chrteti recteiix loqueretur. Cum autem finem dicendi feriiseC orator, eurgen· exusnenuaiimn» Caprili dixit, praesidium non pastoree, qui ecclesiam constituunt, eminet tamquam * tiler circa ea quae ab episcopo Melensi dicta fueran L caput summus pontifex. Secundo, ut corpus valeat Ordinariam este Rumasi pontifici * poteiutero super universam ct diu conservetur, necee *· est ut unaquaeque [«are eocteriam a patribo * rondili LaUrxnrniu afHncatum fabae. suum locum teneat et functiones illi adsignatas exe­ Eaevina potestatem este Immediatam In omnes particulares eedr «a * aden darns eue, ut contraiioni non a temerini * nisi quatur, ndeo ut po«it sibi prodesse et toti <οη»οη Febroatanl. Rybd. lanmniaui et Lannoins. liiwlinea autem cui roniungitur. Ita dicendum est de ecclesia; ut ea trancaul oorpori * ah Apostolo adhibitam n«n a«fo» urumlae nt jiarifice et prwpcro procedat, requiritur oTtc ut omnia rererradtodtao * * Sktead farer» visus tri. ne euprem * Romani eiiie membra in gradu illis aiteignato consistant et pontificia auctoritas inde delnmeutum raptat. * 585 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA OCTAVA 10 iunii 1870 586 officii eorum gradui convenientibus sedulo fun- A patienter me audire, nam intelligo positionem, in qua * gontur, ita ut poeaint ribi prodesse ct universae ec­ ego ipse et alii sumus. Nempe hucusque quaedam clesiae, cui sunt consociata. Tertio, quemadmodum opinione» fuerunt libere discussae inter theologo® sino magna exurgeret in corpore perturbatio, quao illi ulla censura; nunc autem mihi et multis aliis, nempe etiam ruinam afferret, si caput locum occupare vellat, plus quam centum episcopis ex omni notione, quae sub qui alita membris, ut ventri, pulmonibus vel cordi caelo eet, dicitis, saltem aequivalenter: Vos oportet adsignatus eat, et cas functiones perficere, quao dictis vestram opinionem relinquere et noetram opinionem regionibus principalioribus corporis conveniunt; ita amplecti (murmur), vel: Vobis est exeundum de ec­ si in ecclesia summus pontifex vellet gradum occupare, clesia, id eet, ex gremio ecclesiae oportet vos exire, nisi qui episcopis adsignalus est, corumquo functiones amplectamini nostram opinionem. Videtis igitur, peragere, magnam discordiam produceret ot talem reverendissimi patres, in quo discrimine positus sim. perturbationem, quae, nisi Christus extraordinariis, Itaque mihi videtur, quod pro omnibus sit obligatio auxiliis, quae pollicitus cat, occurreret, posset ipsius non tantummodo charitatis, sed etiam iustitiae et oeconomiam omnino immutare ot gradatim eius rui­ religionis nos audire patienter ct audire eo modo, ut nam facere. nostras rationes confutetis, et confutetis non per ef­ Optimo proindo consilio summus pontifex sanctus fugia, sed per solidos responsiones. Item omnino Gregorius cognomento Magnus, et qui vastissima qua necessarium est, ut nobis detis probationes, sed bonas pollebat eruditione, singulari qua ducebatur pru­ ct solidas probationes, ut nostram derelinquamus dentia, et ardenti quo aestuabat glorino Dei et ani- B opinionem, et amplectamur opinionem, quae videtur marum salutis zelo, vero magnus erat, titulum esse opinio mai on tat is episcoporum huius concilii. universalis quo ab Eulogio episcopo Alexandrino Hinc venio ad illas emendationes. Et prima emen­ vocatus fuit, firmissimo animo respuit, non solum, datio, quae mihi ridetur magni momenti, est circa pnut ipse aiebat, quia superba vocabula ex vanitatis ra­ mam paragraphum tertii capitis, in qua citatur con­ dice prodierunt, sed potissimum ob causam quam cilium Florentinum, et dicitur quod summus pontifex addidit dicens1: „Quia vobis subtrahitur quod altori habeat plenam potestatem pascendi, regendi ecclesiam plus quam ratio exigit praebetur. ** etc.; in fine autem huius paragraph! est clausula Itaque sive ut praedicti summi pontificis consilio „quemadmodum etiam in gestis oecumenicorum con­ morem geram, sive propter rationes supra allatas ciliorum et in sacris canonibus continetur."4' Hinc arbitror ut in linea 25 pagina 8 [5 DT] vocabulo „epi- circa hanc clausulam controversia est et fuit inter *' scopalis substituatur pontificia. theologos, et illa controversia seso extendit ad omnem Haec dixi, et vestro iudicio submitto. pontificium supremam potestatem. Duplex est schola in ecclesia catholica, ultramontana et gallicana (mur­ Absoluta oratione reverendissimi episcopi Nicicn- mur), sive Bellarmini et Bossuetii. In prima schola sis, eminentissimus praeses cardinalis Capalti, pulsato aliqui dixerunt, quod nulli admittendi essent limites tintinnabulo, haec ad patres habuit: pontificiae potestatis; et quidam eo usque iverunt, ut Non possumus ullo modo silere de iis, quae dicta dixerint, sicut Albertus Pighius, quod summus ponsunt nuper ab episcopo Niciensi. Quod enim attinet C tifex potest dispensare de omnibus legibus, etiam ad ordinariam summi pontificis potestatem in uni­ humanis. Legi illud in theologia sancti Liguorii, ex versam ecclesiam, id definitum iam fuit α concilio quo sequeretur etiam, Romanum pontificem esse im­ oecumenico. Quod attinet vero ad eius immediatam peccabilem, si quidem se potest dispensare α legibus potestatem in omnes dioeceses ecclesiae, sententiam (crescit murmur), mihi videtur quod illud est ex­ contrariam non asseruerunt nisi Febronius, Eybel, aggeratio. Alii extenderunt limites huius auctoritatis lanseniani et Launoius. Eapropter non possumus eius- eo usque, ut dicerent, summum pontificem habere modi reverendissimi oratoris sententiae adhaerere, et dominium etiam temporale super universum orbem; contra ea quae dixit nimis urgendo similitudinem haec est prima schola Bellarmini (voces: Non eet). desumptam ex corpore humano a sancto Paulo adhibi­ Sed schola Bossuetii dicit esse limitée quasdam huic tam, putamus adeo perstrictam fuisse hanc simili­ auctoritati, et adducit i pee comparationem, quam iam tudinem, ut si amplius urgeatur, paulatim evanescat iam audivimus. Etiam limites sunt oceano, nam Deus supremus primatus Romani pontificis. Eapropter ΰοη dixit1: Usque huc venies, et non procedes amplius, possumus eiusmodi doctrinas admittere. et hic confringes tumentes fluctus tuos Quod si aliquis dicat quod summi pontifices ha­ ORATIO bent plenam potestatem, certe illud necessariam est reverendi patri * domini Augustini Vcrot confiteri; sed illa potestas, ut utamur verbis ovangelii, episcopi Sancti Augustini9. non necessario admittenda est tamquam conferta et Eminentissimi praesidre, eminentissimi oo reve- D coagitata et supereffluens; et haec est quaestio circa . quam aliqua verba vobis dicere mihi necessarium ride­ rendissimi patres. Emendationes quasdam circa tertium caput nobis tur; et ut illa clausula, quae invenitur in fine ultimae *, debent intelligi tamquam clausula coarcpropositum proponere mihi animus est, liceatque mihi paragraph! dicere quod illos emendationes propono ex solo desiderio tans seu limites indicans pontificiae potéri at i?. Et meum officium implendi et veritatem, at mihi saltem illud iam iam factum fuit, quia heri audivimus lucu­ apparet, vindicandi; velitisque, reverendissimi patroe, lentissimam dissertationem circa verum eeasUm huius 1 Epût. XXX, lib. Vili, ini I = P. L. LXXVII, 933 c. * Argumentum: .Episcopos Sancti Augustini patrum be­ nignitatem expostulavit, et suam et reliquorum qui secmn sen­ tiebant positionem sedulo attendendam. Imponi velle sub ern­ iari quod hucusque liberna, fuit, ubi propterea opus esse aut exire de ecclesia aut ae subiicere. Distinguendum ease ait inter scholam Bellarmini et scholam BoesuetiL Scholam Bellarmini adstruere Romani pontificis impeeeabilitatem (grave murmur hic factum est inter patres), aeholam vero Bossuetii tradere Romani pontificis potestatem esse quidem plenam, non tamen superfluentem, et clausulam illam concilii Florentini .quemad­ modum etiam in gestii oecumenieorum conciliorum et in «acris canonibus continetur *, appositam fui«w per modnm concilia­ tionis utique ad ponGficiam potestatem coart catdam. Notai esse controversias inter Ultramontanos et Gallicano· quoad verborum illorum intelligentiam. aliunde eorundem acopum ex ipsa textus inspectione apparere. Textum «e legere velle dixit, at omne * clamarunt Ae Ufas, et prvpterea declaravit a lec­ tione se abstinere. Proposuit idcirco emea lationes quae sub numeris aequent i bus referuntur *. 17, », 44, 60. 61. Novum praeterea canonem ae propon ere dixit ut contradiceret placito archiepiscopi Mechliniensis in praecedenti eeugregatin· ex· presso. nimirum: .Si quia ete.‘ ht ta tata. * I loKXXXVUI. 11. 687 À. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 588 partis concilii Florentini; et mihi videtur ex historia A univerei Alexandriani conveniente», ubi et accusatus concilii Florentini, qnod illa clausula addita fuerit per ipee et accusatores eunt et defensor eorum, examinato modum restrictionis et coarctationis pontificiae potes­ illorum negotio, concordem sententiam proferamus1/4 tatis. Nam illud apparet ex sensu orationum, quae Videtis, reverendissimi patres, quod illo pontifex non habitae fuerunt a cardinale Bcssarione; sed illud ma­ ignorat suam supremam auctoritatem, eed ibi iuxta gis clarum apparet, ex eo quod illa verba apposita canones dicit quod universi Alexandriani convenientes fuerint per modum conciliationis inter Latinos et ubi et accusatus ipse et accusatores eunt et defensor inter Graecos. Porro ri illa verba addita fuennt per eorum, examinato illorum negotio concordem senten­ modum conciliationis, evidens est quod debent in­ tiam proferamus. cludere dignam restrictionem: et sic Graeci illud Neo aba re erit notare quod sanctus Leo Magnus intellexerunt. Praeterea Graeci tantummodo sub­ non aliter banc rem intellexit; et a pro tes tant i bus scriptione sua firmaverunt graecum exemplar, in quo nostris vocatur, ct speciali odio illum prosequuntur, nulla adest, saltem .iuxta meam philologiam, ob­ tamquam fuisset tyrannus, quod est absolute falsum. scuritas, quia graccus textus dicit xalF cv τρόχον, Sed illa sunt verba sancti Leonis Magni explicantis iurta eum modum qui continetur in conciliis oecume- quare vigesimum* canonem Chalcedoncnsis synodi re­ nicis et canonibus. Itaqno mihi videtur, quod ge­ spueret. Huno vigesimum * canonem, qui secundum nuina concilii Florentini interpretatio requirat hanc locum tribuebat episcopo Constantinopolitano, non reiecit ex sua suprema auctoritate, sed dat rationem ; coarctationem et limitationem. Sed none volo etiam probare, quod summi pon- 1 i neque etiam reiecit illum ex eo quod plures cesen t tifie» semper hanc limitationem docuerunt in theoria episcopi in hoc concilio Chalcedonensi quam in Ni­ ct in praxi; et haec ost summa meae emendationis, caeno, «ed audite illius verba’: ,.Neque trecentis nempe quod summi pontifices docuerunt, se velle iliis decem atque octo episcopis quamlibet copiosior suam auctoritatem exercere tantummodo iuxta cano­ numerus sacerdotum comparare re audent vel prae­ nes. Et primo adducam exemplum ex historia ec­ ferre. cum tanto divinitus privilegio Nicaena sit sy­ clesiastica, et exemplum in re, quae, mihi videtur, nodus consecrata, ut sive per pauciores, sive per adhuc vigeret, si casus eveniret- Est casus Boni- plures ecclesiastica iudicia celebrentur, omni penitus facii II qui, dum viveret» successorem ribi elegit. auctoritate sit vacuum, quidquid ab illorum fuerit Ille successor erat diaconos Vigilius, qui postea fuit constitutione diversum . ** Haec est ratio quam dat. summus pontifex. Itaque Bonifacios Π illum, dum nempe quod concilium Nicaenum non dederit secun­ viveret, elogi* *, in synodo Romani, et chirographum dum locum redi Constantinopolitanae. de hoc confecit. Nunc audiamus modum quo AinflaTandem radem doctrina clare et luculenter apparet sius bibliothcvarius loquitur de hac transactione in ex iuramento reu confessione, quam faciunt, quam illa synodo habita, ct haec dicit Amatici os: ..Facta faciebant Mitem, pontifie». Hanc inveni confessio­ eet iterum synodus; et quia l>oc constituerunt jorer- nem in tomo IX Labbeanae collectionis toni iliorum. dotre omnre propter »e>erentiain sanctae aedis, ct Haec suat verba huius proft»ionri seu iaramenti a quia contra canoni» hoc fuerat factum, et quia culpa sumrno pontifice emissi tempore, quo possessione m eum respiciebat (Bonifaciuiu pajxm), ut sucoea^rem < fumebal sanrUe sedis: „Sanc(a octo universalia con­ ribi constitueret; ipso Bonifacio * paje reum re es» cilia, id est Nicaenum, Conslantinopolitanum ct Epheconfessus ret mai&tatri, quod diaronuui Vigilium sui tiuutn primum, Cbal«donense, quintum quoque et subscriptione chirographi unio confessionem beati sextum item (instantinopoli:anum, et septimum item Petri successorem consti tu isset ; ipsumque constitu­ Nicaenum, octavum quoque Constan tinopoli tantino, tum in praesentia omnium sacerdotum et cleri et usque ad unum apireen immutilata servaro. Et ραπ senatus incendio consumpsit. * 4 Hoc eat primum honore et veneratione digna habere, et quae praedica­ exemplum ; multa alia adducere possum. verunt et statuerunt, omnimode sequi et praedicare, Dicam quod papa Agapetus qooedam favor» quaeque condemnat erunt, condemnare ore et corde. sancto Caesario Arelatensi denegavit. r ponerem sequentem additionem, quae etiam rem illam magis illustraret, idquo multum mihi arrideret quod adderetur; Itaque libere profitemur, quod episcopis collata fuerit haec potestas (de qua loquimur) a Christo, dicente tía in persona apostolorum: Sicut misit me Pater et ego millo vos; pari terque quod epi­ scopi suo modo (licet secundario) fundamentum sunt ecclesiae dicente loarme: Et murus civitatis habens fundamenta duodecim, et in ipsis duodecim nomina duodecim apostolorum Agni (repeto textus: et in ipsis duodecim nomina duodecim apostolorum Agni); et dicente Paulo: Aedificali super fundamentum apostolorum et prophetarum. Ral io illius additionis per re patet, nempe ex ipsismet verbis sacrae Scrip­ turae, qune adducuntur. 590 In quarta paragraphe dicitur: „quare damnamus ao reprobamus illorum sententias, qui hanc supremi capitis cum pastoribus et gregibus communicationem licite impediri posse dicunt etc." Ego non sum unus ex iis qui dicunt illud; sed vellem ut his rerbis reetrictio aliqua ponatur iuxta regulas prudentiae, ut mihi videtur, nempo quod hic addatur: quando agitur de rebus pure spiritualibus in ordinariis circunSs tant i is. Nam, reverendissimi patree, in historia multi occurrunt casus, in quibus rescripta sanctae sedis non fuerunt statini ac immediate lecta et communicata fidelibus; verbi gratia in synodo VII generali de cultu imaginum pontifex Hadrianus I scripserat literam, in qua quaedam erant aliquatenus probrosa Tarasio patriarchae Constantinopolitano. Porro ex re­ latione concilii potestis videre quod illa verba pon­ tificis non fuerunt lecta ; attamen non potest dici quod in hoc casu patres concilii seu ipsimet legati summi pontificis suo officio defuerint. Etiam temporibus sancti Ludovici, qui sanctus *) Ludovico. canonizatus fuit α summo pontifice, prag­ matica ranctio fuit inita, in qua restrictiones quae­ dam circa illud inveniuntur, et praecipue circa collectionem elemoeynarum : at illud factum fuit ex consensu turn expresso tum saltem tacito summi ponti­ ficia. Ego etiam recordor, quod legendo historiam Angliae α doctore Lingard, quod tempore Mariae, quae Maria restituit cultum catholicum in Anglia ct quae utebatur consiliis cardinalis Poli, quaedam rescripta summi pontificis non fuerunt communicata fidelibus. Nunc non possum recordari materiam, sed quidquid sit, recordor illud. Et nunc mihi liceat dicere, quod circiter viginti abhinc annis fuit commotio in nostra America, fuit commotio multum vehemens et acrimoniosa contra catholicos, et multae ipsorum ecclesiae combustae fue’ runL Nunc iuxta meam opinionem mihi liceat dicere, quod si pro nobis tunc fuisset obligatio promulgandi Syllabum, tunc illud fuisset signum universae con­ flagrationis in America, et omnes nostrae ecclesiae combustae fuissent {voces: non). Haec est mea opinio, et haec est ratio propter quam in illa emendatione dico: in ordinariis circumstantiis. Nunc venio od emendationem in ultima para­ grapho, quao emendatio est sequens: „quare a recto veritatis tramito aberrant, qui affirmant, licere a indiciis Romanorum pontificum od oecumcnicum con­ cilium tamquam ad auctoritatem Romano pontifice superiorem appellare." Certe omnino iniqunul ot im­ pium est appellare ad oecumcnicum concilimi^ et hic mihi animus non eet loqui do illa appellatione, quae damnata fuit et impia est; sed peto et enixe poto ut supprimantur illa verba ,,tamquam ad auctoritatem Romano pontifice superiorem." D Et, reverendissimi potree, cum magno stupore, ne dicam scandalo audivi ex hoc ambone dicteria quae­ dam contra concilium Constanticnre a quodam oratore Hispano1 prolata, si bene recordor. Reverendissimi patres, mihi videtur quod illud concilium a Spiritu sancto certe suscitatum fuerit, et quod pacem in ec­ clesia statuerit ; et certe sine illo concilio nunc forsitan eesemus in eo deplorando statu, in quo tuno erat co­ ciesi a cum tribus summis pontificibus: ideoque illa dicteria omnino respuo. Et numquid obtemperandum erat illi obstinato schismatico Aragoncnsi Petro de Luna, qui orationem habuit de superiori tata papae supra concilium, qui dixit se esse solum pontificem, et Constantienses «ssc excommunicat»? Et circa illud, reverendissimi patres, habuit orationem ¡όγ wptem 1 Cf. orationem episcopi S. Chrtstopbori Jt Btrasa btSttun In «ngrqratioM crnerali di? β inni! 1870. rei 313-U. 591 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES longas horas, ita ut pene euoe cardinales occiderit A tionibus versabitur, quibus patebit quid mea sententia Certe illud ab omnibus dicitur. Legam textum conr admittendum, quid explicandum, quid roiicicndum in cilii Cons tan tiensis (non, non) ; ille textus noscitur ab schemate nostro. Benigno excipiatis quod solo veri­ omnibus : sed si patribus non placet, illum non legam. tatis et pacis intuitu vestrae sapientiae committo. I* Assertio. Nihil pacis bono in ecclesia magia Sed peto ut pro reverentia erga illud concilium et etiam pro reverenda erga concilium VTH Constan tino- confort, quam de iurisdictione conflictus et pugnas poli tan um illa verba non inserantur, relinquendo praecavero et amovere. Hisco lugendis disceptationi­ bus plurima mala in rom publicam chrutianam de­ quaestionem ubi esL Haec sunt verta concilii Constantinopoliuni VIH, fluxerunt, ct schismata quandoque orta sunt. Ex istis circa quae iamiam audistis professionem summorum iurgiis numquam non imminuta et intemerata evadit pontificum, qui volunt illa immutilata servari usque auetontaa, quae saltem in dignitate stia laeditur coram ad unum apicem. Canon XXI sic habet1 : Defini­ oculis populorum. * Assertio. Nulla umquam a beque lin· κι bus i:i Π mus, neminem prorsus mundi potentium, quemquam eorum qui patri are hai i bus sedibus praesunt inhono­ mundo fuit posita potestas; quaeque enim suis legibus, rare, aut movere a proprio throno tentare, sed omni suis finibus circumscribitur, neo terminos ex cederò reverentia et honore dignos iudicare; praecipuo qui­ potest, nisi certo sui et aliorum detrimento, ne dicam dem sanctissimum papam senioris Romae, drinoepe ruina. Si velim (ted quid opus cat?) assertionem se­ 'autem Constantinopoleos patriarcham, deinde vero cundam probare, dicerem: nonno Doua libere voluit Alexandriae, ac Antiochiae atque Hierosolymorum... B imperiata suum coaretare ita, ut libertati hominis, Porro si synodus universalis fuerit congregata, et cuius salutem ardentius expetit, officere non patiatur? facta fuerit etiam de sancta Romanorum ecclesia quae­ Hoc ille, qui supremus ct solus omnium Dominus est : vis ambiguitas et controversia, oportet venerabiliter is ad ostium cordis humani stat et pulsat, et neo in et cum convenienti reverentia de proposita quaestione illud intrare nec in illo habitare vult, niai homo ipse sciscitari et solutionem accipere... non tamen audacter libero voluntatis motu et gratia semper ad i usante val­ sententiam dicere contra summos senioris Romae vas templi aperiat. et servus regi dicat: Procede et *. pontifices' Haec sunt verba concilii ; et pro reverentia regna *. erga illa verba, quae satis per re patent, peto humiliter * IH Assertio. Nullam umquam praesertim in cout illa verba quae dixi, supprimantur. desia, nullam inquam illimi tatam, arbitrariam et ex­ Et nunc concludo per propositionem canonis, qui legem constituit Christus potestatem ; alioquin ecclesia erit tamquam appendix et complementum illorum non eséet societas perfecta, numeris omnibus absoluta, canonum, qui nobis lecti sunt heri a primate Belgii. mirandam corporis viventis effigiem referens. Sicut Itaque ille dixit, quod novi errores sunt damnandi. enim corpus unum est et membra habet multa, omnia Illi errores, quos vocavit novos et praceentea, mihi autem corporis membra cum sint multa unum tamen videntur nihil aliud esse quam doctrina, quam tenuit corpus efficiunt; iu et Christus, ita et ecclesia: haec Bossu etins, cardinalis Lotharingiae, cardinalis de La sincera ecclesiae sanctae effigies, quae Deo disponente Luzerne et multi alii eminentes theologi. Quidquid ÍU moderata est et temperata, ul si unum ex membris sit propono sequentem canonem: Si quis dixerit tam C loco exire velit, ab aliis in proprium locum reducatur. plenam esse Bomani pontificis auctoritatem in ec­ Non sai taira infinitae sapientiae consonaret ecclesia. clesia, ut omnia pro nutu suo disponere valeat, ana­ ri in se ipsa non tantum harmoniae immortalem vim thema sit (murmur et risui). gereret, red et malis supervenientibus remedium, et dd haec eminentissimus praeses cardinalis Capotti abusibus obicem; idque ex constitutione sua nativa et reverendissimum oratorem hisce verbis compellavit: proprio suo tenore fieri neotte·? eat, non autem miraculo. quo Dei voluntas numquam ligari valet. Non sumus in theatro ad audiendos scurra·», «ri * IV Assertio. Ipsa ergo, omni reverentia dicam, sumus in ecclesia Dei virentis ad tractanda gravia quja in corde et in fide reverentia et obedientia ineat, ecclesiae negotia; in quorum tractatione nihil diri * ipa summi pontifias potestas suos limites habet; debet aut contumeliosum, aut insulsum, aut erroneum. quod luce ita darius, ut huic venerandae auctoritati Parcat reverendissimus pater, si zelo correptus haec detrahere crederem, ac vel hypothetico in dubium dicere debui ; nam quotiescumque ad amboneni ascen­ revocando. Inutile est repetere verba Bossuet i : Ocea­ dit, toties detinet patres concilii ad suas facetias nus ipse finibus suis continetur ; quos si quando supe­ audiendas fvoces: bene). raret, diluvium fieret quo orbi·» pervastaretur. ** Hio autem eminentísimas primus praeses distri­ Tempore Pauli III praeclarissimae memoriae pon­ butionem emendationum, quae in primum et secun­ tificis. a quo Tridentinum fuit congregatum, multi dum caput huius schematis a patribus propoeitaa canonista * docebant, cummi pontificis voluntatem buofuerant. Vis verbis indixit: ;D rum agendorum in ordine saltem iurisdictionis regu­ ..Distribuuntur nunc emendationes capitis 1 et II lam unicam <■?«?. ipsumque dominum clare totius dis­ a nonnullis reverendissimis patribus propositae super ciplinae ecclesiasticae. Prudens ille et sinceritatis ista duo capita, de quibus post relationem nomino cultor pontifex deputatiooem octo episcopis constan­ Depulationis pro rebus fidei faciendam exquirentur tem elegit, cui malesuadam islam doctrinam perpenrsuffragia patrum iuxta decretum diei 20 Februarii.' * dere curam commisit, quorum nomine sic prolocutus eet eminent issi mus cardinalis Contaren! : cius verba ORATIO ex Nivellio desumpta laudaro breviter sufficiat. reverendi patris domini Augustini David „HteC positio, aiebat eminentixsimua cardinalis1, adeo episcopi Briocensis9. est falsa, odeo repugnans eensui communi, adeo con­ . Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ traria doctrinae Christianae, adeo depravat universi rendissimi patres. populi christiani gubernationem, ut nihil inveniri Tota mea oratio in quibusdam contractis asser- poesit perniciosius. Nem per Deum immortalem, 1 Lahbe tom. X. pag. 64«. ed. renet. Coirti ; Maux,XVI. 162. nonne liaec positio idololatriam sapit? Cui namque ’ Argumentara : .Episcopo * Briorensh plan ta -nadvertit í Pe. XLIV. δ. dica doctrinim hului tertii eapi'b et praesertim drea voces immediatam orarapparet duplex respectus exercitii jurisdictionis Ro­ mani pontificis, scilicet ordinariae et extraordinariae. ticulam copulativam lrrivo“ intercaletur hoc adverbium At in utroque casu immediata sou pontificalis suprema B extraordinariam. magis, quam episcopalis ac communis praelucet iuris­ Haec sunt quae pro meo captti vobis proponenda dictio. Et quaero, quid necessitatis habet primatus habui. hujuscemodi qualification is, quando nemo inficias ibit Romanam jurisdictionem protendi posse ad univer­ Hic autem interrupta disceptatio est, et cniinensalem «ckeiam ct universas personas in ea constitu­ tiuimus primus praeses patres dimittens ait: tas? Parum certe proderit nomen jurisdictionis, quam ,.Proxima congregatio generalis habebitur crastina Romanus pontifex accepit per Petrum a Domino dio, hora octava cum dimidio, in qua continuabitur nostro lesu Christo dono speciali clavium regni cae­ discussio specialis schematis propositi. * 4 lorum, immo et boc vocabulo episcopali forsan dubi­ tationem et implicationem induceremus. 27. Non vero haec quaestio ut dicitur est quaestio ver­ Congregatio generalis sexagesima nona. borum, sed est res magni momenti, quando verba 1870 iunii 11. significant aliquam rem gravem. Ideo quaecumque sit Die sabbati 11 iunii 1870 hora octava cum acceptio vocum rive verborum, quae in schemate in­ veniuntur, directe et profundo considerari debenL Si dimidio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae tamen acceptentur art reiiciantur animadtendones, patriarchal^ basilicae, generalis reverendissimorum semper verum erit, auctoritatem Romani pontificis patrum congregatio habita est ; cui interfuerunt quinet auctoritatem episcoporum altius esse fundatas, scili­ ! genti triginta sex patres, nempe 31 cardinales, 8 pa­ cet in verbo Domiui quod numqunm transit. Hoc ver­ triarchae, 9 primates, 71 archiepiscopi, 383 episcopi, bum considerat eruditissimus sanctus Pacían us, prae­ 4 abbates nullius dioecesis, 11 abbates generales sive decessor meus episcopus Barcinonensis, his verbis praesides congregationum ordinum monasticorum, designans utramque potestatem summi pontificis et "usum mitrae habentes, 19 generales et vicarii geneepiscoporum1: „Ideo ad unum Petrum loquutus est rales; quorum omnium nomina, quao per assignatores Dominus ut unitatem firmaret ex uno... et omnes locorum accurate descripta fuerunt, exhibet indiculus episcopi essemus in illo... Etri nos temerarie pro patrum sexagesimae nonae congregationis generalis, peccatis nostris episcopi nomen vindicamus, Deus qui inter acta concilii asservatur. illud sanctorum et apostolorum cathedram habentibus Reverendus pater dominus Georgius Errington non negabit, quod episcopi unici sui nomen induisit . * 44 arcliicpiscopus Trapezuntinus missam lectam celebra­ His vero prachobitis {signa defatigationis)... vit Qua absoluta, ct recitata oratione Adsumus Do­ Hos vero animadversiones propono, ut capite 1H nobis mine etc., eminentissimus primus praeses i usa it re­ proposito, seu post ultimam phrasim paragraph! lationem perlegi iudicum excusationum, in qua habe­ primae huius capitis ΠΙ addantur haec: Ac praecipue batur reverendissimos patres Marcellum Touvier w synodo Tridentina cap. VI! un. XIV de poeniten­ episcopum Olenensem et vicarium apostolicum Abys­ tia, dum declaratur: merito pontifices maximi pro su­ sinien, necnon Franc iscum Raynaudi episcopum prema potestate sibi in universa ecclesia tradita cau­ Aegensem et vicarium apostolicum Sophiae et sas aliquas criminum suo potuerunt peculiari iudiào D Philippopolis veniam discedendi petiisse ob proesenreservare. Quae verba continuata poet illa a concilio lisrima pericula animarum curae ipsorum commissa­ Florentino de primatu Romani pontificis prolata mihi rum novissime valde aucta. Interrogatis autem de more patribus, et «urgenti­ sufficere ridentur, ut iurisdictio eiusdem primatus sarta tcctaque servetur, et omnem ambiguitatem ex­ bus pene omnibus, idem eminentisaimus praeses de­ cludunt circa extensionem ad ecclesiae particulares et claravit causam discedendi α congregatione generali iingulas personas seorsum consideratas, cum relinqui­ fuisse admissam. Deinde subi unxit: „Proscquamur nuno discussionem specialem tertii tur sapientiae sanctae sedis huius supremae iurisdictionis adimplendae ratio juxta necessitate atque capitis schematis constitutionis primae de ecclesia utilitatem occksianim, quibus semper consulere Christi,'de quo adhuc veniam loquendi petiit reveren­ studuit; aut ai huiunmodi forma non sufficere cen- dissimus dominus Ludovicus Haynald archie pisco pus sealur, propono ut verba, quibus incipit paragraphus Col arenáis.4 4 Poet liare od ainbonem successive vocati eunt episco|ru< Magno-Varadinensis ritus rumeni, episcopus Massiliensis, episcopus Solutiorum, episcopus Ora’ Eptrt. Ill U Syoprori&aum. Ct Uigne, P. L, Χ1Π, nensis, episcopus Vapinrenst , * episcopus I’ linenris, et 1071 ·, o*m <ìm virtatiSu lettiouiboi. abîme Sancti Pnuli dc Urbe 1 Epic. I U Symprxlxaan, Ibid. 1067 0. 601 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA NONA 11 iunü 1870 602 A offendiculi1 „Noccssariam non eet, at accuratius per­ quiramus qualis inter caeteros apostolos fuerit Petrus. reverendi patri * domini losephi Papp-Szilágyi Esto quod fuerit ille talis, qualem Latini aiunt illum episcopi Magno-Varadincnsis ritus rumeni1. fuisse, et etiam maior, quid hoc ad papam? quod Sancti concilii patrea. indo commodum in Romanum redundat episcopum?4* Hodie ego inter voe causam graccao orientalis co- Et deindo prosequitur1: „Petrus fuit vicarius Christi, cleeiao pretiosissimae quondam sororis, quam a nobis et quanta Christus cum in terris ageret, praeditus haedum separatam esae dolemus, agam, dum de apo­ erat inter apoetoloe potestate, tantam1 Petrus, post­ *er eosdem stolico Romani pontificis primatu in universa ecclesia quam Christus sublimis raptus fuisset, in discussionem instituimus. Obiectum magnum, obiec­ apostolos obtinuit potestatem.44 Ergo Graeci schis­ tum magni ponderis cet¡ ideo sermoni meo favete, ut matici primatum Petri orthodoxissime asserunt, sed negant perpetuitatem primatus in ecclesia Chnsti; in bao causa rodum iudicium proferre valeatis. Dum anno 1G9OS natio mea Rumena, seu sicut eo cum tamen primatum Christus posuit fundamentum dicit Romana, unionem a schismate graoco cum sancta ecclesiae suae, ita ut, everso hoc fundamento, ipsum Romana ecclesia amplexa est, in instrumento synodal i ecclesiae aedificium corruere atquo existentia ecclesiae per tunc metropoli tam Alium asi um et omnes proto- cessare debeat, patula est Graecorum schismaticorum presbyleroa nationis subscripto sequentia expressa aberratio. Ego autem cum solatio conspicio definitionem sunt·: ,,Cum super omnia salutis animae eurum habere debeamus, unionem cum sancta Romano-ca- B concilii Florentini de successione Romani pontificis tholica ecclesia amplectimur, atque profitemur noe in prirnatu Potri; et haec definitio concilii Florentini omnia erodero et confiteri quao sancta Romano- clarissima est, plenissima est, complectitur enim om­ catEolica ecclesia credit, docet atque confitetur, im­ nia illa quaecumque do Romani pontificis primatu primis autem quatuor puncta, in quibus adusque credi et asseri poesunt. Romanus pontifex est vicarius differre videbamur, quemadmodum in concilio Floren­ Christi, vicarius Christi in pastoratu totius gregis, tino definita sunt, atquo etiam Romanum pontificem loco Christi pascit et gubernat ecclesiam. Ergo conse­ in totum orbem tenero primatum, Romanum ponti­ quentia eet quod omnis, qui in ecclesia eat, Romano ficem esso vicarium Christi totiusquo gregis Domini pontifici vicario Christi obediens esso debeat; quo­ pastorem, rectorem ot gubernatorem in boato Petro niam qui vicario Christi non obedit, ipsi Christo non a Christo Domino institutum.4' Et ego saluto de­ obedi L Romanus pontifex iuxta definitionem concilii Flo­ finitionem concilii Florentini in hoc nostro schemate reproductam tamquam basim unionis nationis meae rentini est caput universalis ecclesiae Christi; caput in corpore dirigit operationem membrorum, ct Ro­ cum ecclesia matre Romano. Hunc primatum Romani * pontificis in definitione concilii Florentini expressum manus pontifex caput universalis Christi ecclesiae ex­ omni tempore agnovit graeca ecclesia, prout praeter citat et dirigit omnes viros, quao eunt in ecclesia, ut omnem antiquitatem etiam concilia universalia, acta harmonice coeperentur ad finem ecclesiae consequen­ conciliorum et canones conciliorum testimonium fe­ dum. Romanus pontifex est rector et gubernator univer­ runt Ergo in definitione concilii Florentini apte om­ C nino provocatur ad acta conciliorum et canones, quia, salis Christi ecclesiae: ergo leges fert pro tota ecclesia dico, praeter omnem antiquitatem hi canones et acta etiam disciplinares. Quoad quod observari debet, quod conciliorum testimonium praebent do exercito Romani Romani pontifices relato ad disciplinam aliter ver­ pontificis iu totam ecclesiam primatu. Et ego ieor sati fuerint relato ad ecclesiam orientalem et aliter hunc esse sensum verborum, non autem restrictivum relate ad ecclesiam occidentalem. Dum enim Romani potestatis Romani pontificis, qui cum sit primas et pontifices in Occidente decretalibus rem disciplinae primus, ab iis qui subordinati sunt, dependere om­ moderabantur, in Oriente disciplinam stabiliverunt per confirmationem canonum et legum ecclesiasti­ nino non potest. Sed hunc primatum Petri agnoscunt etiam chi­ carum in generalibus conciliis in Oriente celebratis nino Graeci schismatici, qui nobiscum in oratione ab­ statutarum; quae leges ecclesiae per Romanum pon­ solutionis defunctorum α censuris ecclesiasticis ita pre­ tificem approbatae constituunt disciplinam ecclesiae cantur: „Domino multum misericors, Domine Iceu orientalis hodio quoque. Sed Romanus pontifex in toto orbe christiano pri­ Christe Deus noster, qui super principem apostolorum et discipulorum tuorum Petrum aedificasti ecclesiam matum tenet; Romanus pontifex primus pastorum ret; tuam, et illi dedisti claves regni caelorum, et illi et ergo primus qui potestatem iurisdictionis habet in caeteris apostolis dedisti omnem potestatem, ut quod- totum gregemT et qui habet totum, habet etiam par­ cumquo illi ligaverint in terra, sit ligatum ot in caelo, tes, consequenter primam potestatem habet Romanus et quod solutum fuerit in terra, sit solutum et in D pontifex in peculiares greges. Romanus pontifex eet caelo etc."; etsi Graeci schismatici successionem Ro­ unus est primus, et in hoo uno pastore grex Christi mani pontificis in confesso Petri primatu negent, unus est, quemadmodum ait divus Cyprianus: , JEtri dicente graeco Helia Monista * in suo opusculo Lapis pastores multi sunt, grex tamen unus eet" Haoc clarissima sunt, patula sunt ex ipso sensu litterali definitionis concilii Florentini, et de his agit > Argumentum: .Ep Lieo pus Magao-Varadienals ecclesiam rumenim acceptasse a tempore ipro unionis restitutae defini­ paragraph useeeunda capitis ILL Et tamen poet meem tionem condili Fiorentini, et fuperfluam esse ei aliquid addereconfessionem veram et ex intima convictione pro­ Expunçrndam paraçraphum *ecundaxn una cum relativo canone. fectam, de primatu Romani pontificis, admiratio voe In paragraphe quarta aliquid addendam quo innnatar eupremam subibit si ex ore meo audiatis modo paragrupbuni se­ Romani pontifide potestatem non opponi iuribus episcoporum qui a Spiritu sancto positi sunt regere ecclesiam Dei. Ex­ cundam una cum canone ei correspondente eviiiittcopungenda ea quae respiciunt immediatam Romani pontificia dam ct expungendam esse. ORATIO potestatem- Ex paragraphia tertia et quarta unam conficien­ dam. Hinc emendatione· proposuit 85, 64, 65.· * 1 Immo 1700. • Mansi. XXXVI«-r, col. 703 bl < Seu potias Elias ¡¿ignoti, cuius opusculum cui titulus Πίτςα αχατΛάλον primam Liviae prodiit anno 1718, morque latine redditum item Lipsiae eum textu graeco cusum fuit anno 1752, bcc praenotato titulo: Lapu oratore citator. 1 Op. dt, p. 181. » Ib>L, p. 132 > tardum el. VaU odienti, nb qo» ab 603 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 604 Rationes eunt, quia ego ex definitione dogmatica nus pontifex de plenitudine potestatis suae disciplinam id totum exmissum desidero, quod ut superfluum, ecclesiae orientalis etsi catholicam mutaret; timerent aut non plene clarum, aut disputabile eet. Insuper ex­ enim praemissa mutatione disciplinae ecquuturam mu­ pungendam hanc paragraph am censeo, propterea quia tationem ipsius ritus: ritus autem orientalibus idem in hac paragrapho occurrunt expressiones, quae gra­ est cum religione. Quare ? quia libri rituales et liturgici vem anxietatem producere possunt Legimus in hac complectuntur dogmata religionis et depositum fidei, paragraphe „cuiuscumque ritus et dignitatis", ubi depositum fidei illud, quod omnia dogmata catholicae omissum est, et forsan dici debuisset, etiamsi patriar­ religionis in se complectitur, ipsum dogma de primatu chate, Gneá schismatici in illam possunt venire Romani pontificis atque de infallibilitate magisterii opinionem, immo sententiam hic per haec verba eius, longe clarius, longe evidentius quam apud theo­ „cuiascumque ritus et dignitatis" derogare voluisse logos scholasticos invenitur, qui interdum speculantur concilium Vaticanum concilio Florentino, in specie et ratiocinantur sine historia, cum tamen scire debe­ rerbis illis salvis iuribus et privilegiis patriarcharum rent, historiam esse testem temporum, lucem et prae­ orientalium. Et in hoc sensu tanto magis confirma­ conem veri tatis atque magistram vitae. Dico in libris liturgici * et choral i bus eccleeiao buntur, quoniam illa verba ,.salvis iuribus et privi­ legiis patriarcharum orientalium" in reproducía in hoo graecae omnia dogmata ecclesiae catholicae com­ schemate definitione florentina omnino exmisaa sunL prehendi; et bene animadvertit arcbiepiscopus ex Et dicent Graeci, hoc significat foedus frangere, quia Corfu1, veniet tempus cum, animorum Graecorum verba illa in definitione florentina ,salvia etc. * 1 erant B cum latinis reconciliatione obtenta, omnia dogmata conditio sine qua non unionis Graecorum cum eccleeia catholica, quae in deposito ecclesiae orientalis depo­ latina; et sin Graeci illi schismatici per hanc defini­ sita sunt et complexa, illis fient clara, et post ani­ tionem concilii Vaticani non modo non desarmabun- morum et charitatis reconciliationem sequetur etiam tur, verum etiam ex definitione concilii Vaticani confessio omnis veritatis catholicae: ergo primo est nova capient arma ad suum schisma defendendum, chantas, primo est reconciliatio animorum. Sed, sustentandum et justificandum. Vult mundus decipi, sancti concilii patres, si in publicis legum tabulis ritus ergo decipiatur; sed decipiatur sua propria culpa, non noster ritus paganos compelletur, ai noster ritus tan­ autem culpa nostra. tam toleratus dicatur, si dicatur ritus latinos est Aliud quod occurrit in hao secunda paragrapho est primus, deinde secundus graecus, nonno haec humi­ commemoratio disciplinae, haud dubie etiam tenden- liatio eet pro nobis? In ecclesia Christi non est dis­ tiose ad disciplinam ecclesiae orientalis, ut nimirum crimen lodaei et Graeci: totum quod est catholicum, illa possit de plenitudine potestatis pontificiae edam aequale est; ergo non datur primus neque secundus, mutari, aut disciplinae ecclesiae latinas ex toto assi­ sed omnes fratres sunt; et ideo aequalis aceti motio non milati. Disciplina orientalis et occidentalis ecclesiae conturbat fratres. Ex his rationum momentis ego una est eo respectu, quia et una et alia disciplina ca­ istam paragraphum secundam e schemate nostro sim­ tholica est Disciplinam enim orientalis ecclesiae pliciter exmittendam esse puto, una cum correspon­ faciunt ecclesiae leges, canones universalium concilio­ den to canone tertio. rum per summum Romanum pontificem approbato- C Et vobis solemniter hicee declaro, si istam pararum, quae non catholica esse non poesunL Ecclesia graphum, quao superflua est, nam definitio concilii orientalis et occidentalis sunt sorores duae, quae ex­ Florentini clarissima eet, non exmiseritis ex hoo terna forma et specie ab invicem differunt, sicut a schemate et a definitione concilii Vaticani, tunc pro ▼obis externa forma differo; sed tamen sunt soror», omni aeternitate clausistis portam, et quidem clau­ sunt acqualee eiusdem dulcis matris ecclesiae filiae. sistis clavibus Petri, ita ut numquam amplius sit Sed disciplina perfici poteeL Omnino disciplina possibilis ecclesiae orientalis ad sacram unionem re­ perfici potest, ct n» volumus perficere nostram dis­ versio. Quod ut non fiat, sincere dicam vobis, quid ciplinam, et noe volumus vobiecum, fratres latini, adhuc faciendum ait. Et hoc in eo constat, exmissa aemulari charismata meliora ad nostram et nostri paragrapho secunda, immediate post definitionem gregis maiorem sanctificationem. Tamen etiam Pi- concilii Florentini dicatur: Haec est catholicae veri­ dalion Constantinopolitanum1 dicit in aliquo Joco: tatis doctrina, a qua deviare salva fide et salute nemo „ Etiam nos quae bona aunt Latinorum acceptamus" ; potest; deinde addatur, hoo est, paragraph us tertia ita et eoce dos hic praesentes de ecclesia graeca etiam ac­ modificata adoptetur: Haec tamen Romani pontificis ceptamus hic in concilio quao nobis congrua sunt Ac­ inter episcopos primatus potestas non excludit aut ceptavimus constitutionem de visitatione dioeceeeon, supprimit potestatem regiminis propriam episcopo­ de vicario episcopali, do sede vacante, de vicario capi­ rum, qui positi sunt iuxta Apostolum a Spiritu sancto tulari , quae omnia in nostro codice non sunt, et a vo­ regere ecclesiam Dà, et ad hoc Spiritum sanctum in bis libentissime acceptavimus. Ergo noe perficiemus D consecratione episcopali obtinent; proinde episcopi nostram disciplinam in synodis nostris provincialibus Romano pontifici coniuncti, et ei qua totius gregis do­ cum approbatione sanctae sedis apostólicas, prudenter minici principali pastori subordinati, non tantum par­ tamen, circumspecte, sine conturbatione animorum, ticulares suos greges potestate iuris divini regunt et quoniam scitis vos valde bene quod Graeci mordicitus gubernant, rerum etiam eum summo pontifice sollici­ adhaereant paternis suis traditionibus. Sed dico, tudinem totius ecclesiae sustinent, atque cum eodem faciamus nos ipsi opportuna pro crescente populi pontifice pro tota ecclesia legislatores et indices sunt; nostri et cleri intelligentia: saltus noe in natura phy­ adeoque regimen ecclesiae in episcopatu cum summo sica neo in morali datur. pontifice primate suo consistit, seu regimen ecclesiae Sed hio nolumus exprimere istam disciplinam in est Petroaposlolicum. Tum addatur: Qua ratione schemate dogmatico: quare? quia disciplina magna ex etiam salva sunt iura et privilegia patriarcharum parte cum ipso ritu ooniuncta est, ac proinde, muta­ orientalium, quemadmodum in concilio Florentino tione facta disciplinae, ipse ritus tangetur et mag­ continetur. nam excitabit anxietatem in populo graeco, ai HomaHaec propterea ita expreesa «ae desidero in schemate nostro vel in definitione concilii Vaticani » n^4sJb«v tsc «aJ riwiohri; ▼· * 0 * 1 /rzl^siaç. la-fot, Upalas » Vide orationem ab archlepUeopo Corcyrenri In ccugregatSone fenerali d. VO mali 1870 habiUm aspra coL 1B1-66. 605 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA NONA 11 iunii 1870 606 dogmatica, ut definitio concilii Vaticani dogmatic i Λ potestate œt insignitus, eed etiam et illi eoli ex omnibus congruat cum confessione ecclesiae orientalia, quae apostolorum successoribus fuere transmissa apostolati^ quemadmodum primatum Petri et successoria Romani dignitas et efficacia. Porro ei vox, de qua nunc dispu­ pontificia clarissimo et evidentissime asserit, ita simul tatur, ea quae sunt sacerdotii et episcopatus suffi­ confitetur reliquos etiam apostolos, quorum sucoeesores cienter exprimit, do apostolato omnino silet: nullus 'unt episcopi, accepisse in ecclesia regiminis potes­ umquam profiteri excogitavit ad augendam notionem tatem; ad illos enim dictum est1: Quaecumque liga­ potestatis episcoporum, illam definire parochialem. veritis super terram, erunt ligata et in caela; et quae­ Equidem, ut in altera Congregatione fuit obser­ cumque solveritis super terram, erunt soluta et in vatum, summi pontifices non eemel in variis docu­ caelo. Ad illos dictum est’: Docentes servare omnia mentis episcopi ecclesiae catholicae vocantur. Sed quaecumquc mandavi vobis; docentes servare man­ aliud eat huiusmodi titulo decorari summos pon tifi oes, data; etB: Qui vos audit me audit; qui vos spernit me aliud episcopalem simpliciter dicere potestatem, quae spernit; qui autem me spernit, spernit illum qui misit illis inest. Prius exprimit, quod verissimum eet, me. Qui ecclesiam non audierit, sit tibi sicut ethnicus summos pontifices potestate episcopali respectu totius ecclesiae gaudere, sed est simplex enuntiatio cuiusdam et publicanus* *. Sancti concilii patres, ai in definitione dogmatica tituli, qui non excludit alios titulos, qui od idem su­ exprimatur, sicut exprimi debet, episcopos sub­ biectum competere possunt; posterius vero, cum agitur ordinates esso pontifici tamquam primati, quia Ro­ de condenda definitione, nec adamussim nec adaequata manum pontificem faciet amplius dependentem a suis B designat potestatem omnem summorum pontificum, confratribus? Annon confratree illius sunt dependen­ quae plus quam episcopalis eet, cum insuper aposto­ tes ab illo qui eorum primas est? Ergo hic nullus lat um amplectatur. potest subversari scrupulus confitendo id de episco­ Propter illa motiva, et attendens insuper ad ea, pis, quod est in divina revelatione, quia per id absolute quae obietta fuerunt in antecedentibus congregatio­ non fit Romanus pontifex dependens ab episcopis, nibus de aequivocatione vocis episcopalis, expostulo quin pçtius dependentes sunt episcopi a primate suo ut expuncta illa voce dicatur, potestatem summi pon­ Romano pontifice. Et si nos per hoo unam ecclesiam tificis talem esse, qualem concilia ac patres praedicant, salvaremus, et si nos per hoo scandalum quod daretur hoo est summam et universalem; et ad illud sufficit avertamus, nonne sapientia et prudentia desiderat, ut decretum Florentinum. circumspecte et prudenter versemur etiam in hoc Nunc devenio ad voces de immediata et ordinaria Romani pontificis in omnes fideles et pastores nostro magno magisterio? Canones qui ad hoc schema de primatu Romani potestate. De re ipsa non disputatur inter catholicos; pontificis subiunguntur, primus extra exceptionem omnes enim profitentur Romanum pontificem iure est. Secundus posset aptius ita redigi ut in fine divino summum ease, eumque summam iurisdictionem dicatur: aut Romanum pontificem successorem Petri exercere posso in tota, qua late patet, ecclesia et in eius primatum in ecclesia non tenere, anathema sit. omnibus episcoporum diocesibua Quaestio tota in eo eet, an hae voces in decreto dogmatico et in canone C servari debeant tamquam casent utiles, opportunae aut ORATIO necessariae. Non ita opinor, et illorum loco substituen­ reverendi patris domini Caroli Philippi Place dum puto verba concilii Lateranensis IV dicenda, Ro­ episcopi Massiliensis \ manae ecclesiae inesse super omnes alias ordinariae Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ potestatis principatum. rendissimi patres. Ad sententiam meam adstruendom tres rationes Circa verba quae do episcopali Romani pontificis tantum et brevissimas afferam : 1 ° illa verba sunt eiusquo immediata et ordinaria potestate dicuntur, nova et non accurata; patres enim ut potestatem sum­ pauca animadvertam per modum animadversionis, non mam Romani pontificis exprimerent, numquam dixerunt illam esse ordinariam et immediatam super sermonem instituens. Ad episcopalem primo quod spectat potestatem, omnem ecclesiam, sed eam esse summam, supremam praemittendum duco nullo modo de vi primatus in se et universalem. Hoc autem habet commodi ab anti­ agendum esse ; nam certe tenendum est Christum Do­ quitate recepta locutio respectu illius, quao hodie minum Romani pontificis primatui contulisse potes­ proponitur, quod prior implicite et necessaria contatem plenam atque supremam in universam coclraiam, eoquutione dicat praeter et infra pastorem summum et quod abunde constat tum ex variis Scripturarum locis, universalem adesse pastores, qui inferiori ac particulari iam in huius discussionis decursu recitatis, tum ex potestate gaudent, dum posterior de istis nihil quidem traditione constanti, tum ex ipsorum conciliorum de­ insinuat, et de potestate Romani pontificis lapitur, finitionibus; sed nullibi legitur, ai mea memoria non • veJut ei sola esset ad regendam ecclesiam. Libenter me fallit, hanc potestatem dici ac esse episcopalem; ,ego concedo huiusmodi voces ,.potestas immediata ac numquam vox illa α patribus ac conciliis adhibita eet. ordinaria" usurpatas in nostro schemate positivas esse Non is eum qui reperiam in achemate proposito tantum et offirmantes, non vero negativas: concedo angustioribus arctari limitibus privilegia, qua® pri­ pariter vim earum aliqua ratione innotescere ex iis matui conferuntur: illa plus aequo patere potius verbis, quae in paragrapho tertia huius rapitis de crederem. Nihilominus non mihi placet vox epi­ potestate ordinaria et immediata episcoporum addita scopalis in dicto schemate, ideo praecise, quia ei sunt; verum non omnis inde confusio sublata eet. nec stricte sumatur, hanc summam primatus auctoritatem difficultas omnis amota de vi ac potestate utriusque imminutam exhibet, potius quam adaugeat Romanus vocis. Quae cum ita sint, mihi ridetur opportunum pontifex etenim non tantum sacerdotali et episcopali ceee et ferme necessarium ad praecavendas difficul­ tates, ut ab usu aarum vocum recedatur. Addo secunda quod nulla adeat ratio bisce vocibus i Matth. XVTII, ia. « Mat th. ΧΧΥΠΓ, 20. utendi ad eminentem primatus dignitatem maiori • Lac. X, 16. studio constabiliendam. Ex quo enim Romanus pon­ « Maith. XVIÜ, 20 tifex eet divino iure summus in ecclrem pontifex, * Argumentam: .Epiaeopaa Maaaiticniie etaeodatioaw pro­ ex quo immediate a Christo primatum potestatis posait qnae leguntur sub numeri» 23 el 70.a 607 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 608 et jurisdictions in ecclesia habet, ex quo tandem A conscendi ut et ipse operam conferam, si quidem fieri omnes christiani eidem parere tenentur, manifesto potest, ad diluendas difficultates, quae tum in adnotasequitur eum semper potestatem summam exercera tionibus tum ex hoc ambone propositae fuerunt contra posse et in fideles universos et in ipsos totius ccclôsi&o quaedam, quae in hoc capite eunt, praesertim verba episcopos, quia pastorum omnium unus ost pastor. supremam, immediatam, ordinariam, episcopalem Ergo est proreus inutile ad illas novas voces recurrere. potestatem. Dicam quae ex longo studio et longa Denique tertium argumentum in eo positum ost, meditatione et percurrendo opera sanctorum fratrum quod ad eorum errorem profligandum, qui eminentem mihi videntur vera, omnia submittendo capientissimo primatus dignitatem minuere et propomodum de­ vestro iudicio, et certe mentem habens quam maxime struere conantur, alia promptior et securior adest via. alienam ab ulla alicui offensa afferenda. Febronius namque, de Dominis, Tomburinius et alii, Imprimis potesiaa Romani pontificis mihi videtur ut primatus vim ac valorem everterent, excogitata apertissime non solum dicendam esse, sed reapse esse distinctione mediatae et immediatae potestatis, affir­ supremam et plenam, non quidem eo sensu, quo nullo mare non erubuerunt totam vim silam esse in in­ limite coarctetur (homines limitibus circumscripti spectione et directione, vel in supplenda aliorum sunt et inter homines nihil sine limitibus e=sc potest), negligentia. Sed ad hunc refellendum errorem non sed ex eo quod haec potestas potest dici absoluta, non est cur ad voces novas recurratur; sufficiens «t et tamen sequitur, quod aliqui suspicati sunt et melius., retentis aliis quae ab antiquitate recepimus timuerunt, ne dici possit arbitraria. Ne confundamus et a conciliis fuerant comprobata, substituantur dictis B quod absolulum eet cum arbitrario: absolutum dicitur in schemate verba concilii Lateranensis IV capita V, quod non pendet ab alio, arbitrarium dicitur quod iam recitata. Quae quidem verba cohaerent cum illis, caret omni ratione. Deus absolutissimum ens est, eed quae in fine responsionis datae a Pio VI ad metro­ in Deo stricte loquendo nihil arbitrarium est; quia politanos Moguntinum, Trevirensem, Coloniensem, et omnia in sapientia facit, omnia sapientissime semper Salisburgensem leguntor. In hao responsione dc auc­ facit, in omnibus suis operibus est semper ratio. toritate poscendi et clavium potestate summus ponti­ Summas pontifex propterea potest habere et, arbitror, fex utitur quidem vocibus immediatae ac ordinaria© habet potestatem absolutam, quao scilicet in suo potestatis, sed obiter tantum ct una tantum vire, dum exercitio non pendet a concursu episcoporum. Hoc est de ro fuse loquitur. Postquam verba retulerit Boesueti quod arbitror dicere velle patres deputatos pro fide et Gersonis, concludit in Romano pontifice ose pri­ in suo schemate, dum dicunt potestatem Romani matum rive principatum super omnem ecclesiam, pontifici» esse plenam, scilicet ita plenam ut possit cumulum scilicet potestatis et ordinariae jurisdictionis illam exercere, etiamsi episcopi non concurrant in eius super omnes et angulas catholici orbis dioreesea. Huec exercitio; adeo ut sua decreta, etiamsi in illis con­ verba et ea quae ex concilio IV Lateranensi recira­ ficiendis episcopi non concurrerint, valere debeant, vi mus, in schemate usurpanda sunt ; ideo loco ..imme­ non possint infirmari ; seu non potest dici : hoc diatae et ordinariae potestatis" substituendum puto: decretum non valet, caret suo robore; requirebatur vel ordinariae potestatis principatum. antecedens vel sub-equens episcoporum concursus. Hoc Opinio mea firmatur ex agendi ratione praestan- C sensu dicunt potestatem summi pontificis esse supretisrimerum auctorum thesium, quae in academia mam ct plenam: ct cum Dominus noster lesus theologica in archigymnasio Romano expenduntur. Christus peculiarem asaislentium promiserit ecclesiae Dum contra Febronium illiusque asseclas veram et praesertim capiti, certi esse possumus et debemus doctrinam adstruunt, numquam voces ordinariam et hano pote··, ra numquam arbitrariam futuram, Do­ immediatam usurpant. Nam una thesis de ecclesia minum nostrum ita semper adfuturum esse suo numero 42 rie se habet: „Summa gubernandi uni­ vicario, ut nihil faciat, nihil decernat, quod obsit versam ecclesiam pótelas ad Romanos pontifica beati animarum sanctificationi, quod possit nocere bono, ob Petri sucweores, Christo ipso auctore, pervenit * ’; et quod ecclesia statuta eet, scilicet maior Dei gloria et numero 43 legimus: „Hanc Romani pontificie pote­ animarum salus. statem male interpretatur Petrus Tomburinius affir­ Haec potestas suprema evidenter constat ex verbis mans eam non esse in singulas dioeceses, sed ius tan­ Christi ad Petrum1 : Tu es Petrus et super hanc tum curandi ac cavendi, ut leges ab ecclesia conditae petram. Haec verba mihi apertissima apparent, et * senentur/ omnes Iteri laetati sumus, quando audiebamus doctissi­ Condado, perpensis omnibus motivis supradictis, mum Aurelianensem episcopum tanto vocis robore odrie reformandum puto § II et canonem III : Docemus serentem, haec verba in genuino eorum sensu accepta, proinde ac declaramus, summum pontificem habere in primatum summi pontificis evidenter statuere, quia univertam ecclesiam ordieariae potestatis principa­ certe non sine moerore legebamus in quibusdam odtum, quam quidem potestatem semper exercere, potest D notationibus haec verba, aliter esse interpretanda, non super amnes pastores et fideles, qui officio hierarchical ■ine moerore legebamus interpretationem quam luthesubordinationis reraeque obedientiae parere tenentur rani et calviniani dant his verbis, ut illi» auferant non solum m rebus quae ad fidem et mares... et re­ vim ad statuendum summi pontificis primatum. Om-' liqua pronti in echemate. nee putre» graeci et latini, paucissimis exceptis, haec verba: super hanc petram, attribuunt Petro ipei. ORATIO Aliqui sunt qui in hisce verbis vident confeesioncyn reverendi patris domini Laurentii Gastaldi et fidem, eed non fidem generatim sumptam, verum episcopi Solutiorum h fidem quam Petrus confessus est, quasi nempe Do­ Eminentissimi praeridee, eminentissimi ac re­ minus noster ita dixerit Petro: fundamentum om­ nium dogmatum ecclesiae est divinitas mea et con­ verendissimi potree. Quae in capite III huius achematis habentur, fessio meae divinitatis (quia certe nisi crederemus mihi videntur omnia oee approbanda, et ambo nem Christum osse Deum, omnia ruerent); sed tu desti» Ancizeutoa .Ερίχοραι Salariara® cania »pprebiro μ •iliit quae ia eapit * proposi tí tiponanlur, «C Meo Untaos amtaarm aaeeuAtfM at et ípM operan «mm eco la diisolvralü concurau aposto­ rum venerabilium patriarcharum, ita ut sedes con­ lorum non posset quidquam decernere quod ad totam stan tin opob’tana secundum locum habeat post Ro­ ecclesiam pertineret, etiam nos qui successimus in iura apoetolorum idem ius habemus; et nisi summus pon­ manam, Alexandrina tertium etc." Satis quomodo patriarcha Constan tinopoli tan us, tifex nostrum suffragium habeat, non poterit quid­ quem summus pontifex antiquitus numquam voluit quam decernere. Sed quomodo probant reapse apostolos a Domino recognoscere tamquam primum post se, sed tantum­ modo quartum, semper invigilaret ne patriarcha nostro accepisse partem in supremo regimino? Num­ Alexandrinus in pristinum locum restitueretur. Sed quid alii apostoli dicti fuerunt petra super quam ponamus illa verba, ita intelligenda esse, ut reapse fundatur ecclesia, fundamentum super quod erigitur summos pontifex innovaret iura patriarcharum. Sum­ ecclesia? Numquid aliis claves datae sunt? Certe mus pontifex imprimis ex plenitudine suae potestatis sanctus loanncs Chrysostomus aitl, apostolos com­ potuit illa agnoscere et etiam augere, si id bonum missos fuisse Petro, Petro datam fuisse praefecturam arbitraretur pro salute ecclesiae. Secundo, etiam in super apostolos: apostoli itaque erant partes ecclesiae, Eoo concilio summus pontifex iam agnovit nostrum B erant pastores, sed etiam quoad Petrum erant oves. ius, cum in prima constitutione agnovit nos hic sedere Iam vero fundamentum cuiuscumque aedificii habet tamquam indicium ferentes. Et certe quamcum que in se omne, quod ad fundamentum requiritur; nihil potestatem nos agnoscamus in summo pontifice, sem- accipit a parietibus, quae super illud superstruuntur: per intelligimus salva esse iura episcoporum, archi- ita evadit de fundamento, in seipso habet quod fun­ episcoporum, primatuum, patriarcharum et cardina­ damentum «L Si itaque Petro data fuit suprema lium; ei hanc potestatem summi pontificis numquam potestas, quando dictus fuit petra, super quam fore ut aliqua iura. infringat, quia summus pontifex erigebatur ecclesia, et certe fundamentum societatis est assertor et custce iurium, et numquam violator. eet suprema potestas, id eet in societate suprema po­ Sed antequam definitio fieret, statutum erat testas, quod est in aedificio fundamentum, ergo alii potestatem Romani pontificis tantummodo agnosci apostoli non potuerunt habere partem in supremo regi­ iuxta sacram Scripturam, sanctorum patrum statuta, mine, et quando Christus dixit apostolis2: Docete et canones. Et certissime etiam nos nihil volumus amnes gentes, dixit2: Haec quotiescumque feceritis, agncttcere in summo pontifice, quod non rit adamusrim m meam commemoratianem facietis . . . quarum re­ iuxta sacram Scripturam, iuxta patres, et iuxta ca­ miseritis peccata . . . quaecumque ligaveritis .... nones; no quidem latuin unguem discedemus ab hoc quaccumque retinueritis4, dedit potestatem quam puncto. Et certe quaecumquo dicemus, arbitramur ea ipsi exercere debebant sub, dixerim, regimine Petri ; conformia esse antiquae traditioni; nihil nos facere non dedit eis potestatem, qua et ipai etiam partem novi, sed tantummodo modo explícito, verbis fortasse C haberent in eo supremo regimine. Quando Christus magis explicitas, id agnoscere quod in sacria literis, dixit2: Et fiet unum otile et unus pastor, non dixit in canonibus antiquorum conciliorum, in statutis sanc­ unum ovile et duodecim pastores, sed unus pastor. torum patrum continetur. Quod certum est, hoc est, Itaque per haec verba etiam apertissime indicabat sanctum Bernardum iam dixisse ad Eugenium III, in summam rerum se dedisse Petro, non apostolis. Veniamus ad factum. Toties provocati fuimus od eo solo residere plenitudinem potestatis1. Origen» explanans verba dicta ad Petrum dixerat1, primum concilium Hierosolymitanum. Dictum fuit: quod summa rerum ei tribueretur. Rupcrtus Abbas ibi typus est constitutionis ecclesiasticae. Non video iam dixerat1, summam potestatem esse in Romano hunc typum; imprimis ornacene apostoli erant in illo pontifice; et a. Thomas suo eolito acumino dixerat4: concilio? Ex sancto Paulo in sua epistola od Galatas ad conservandam unitatem ecclesiae requiritur unius videtur posse concludi tamquam res certa aut maxime sententia, non sententia plurium, non sententia in probabilis, in eo concilio fuisse tantummodo ex duo­ quam pluree concurrunt, requiritur sententia unius, et decim primis apostolis tree, Petrum, lacobum et propterea dicit dictum fuisse beato Petro: Tibi tabo loannem, deinde Paulum et Bamabam. Iam vero, si Christus ita constituerat ecclesiam suam, ita con­ claves regni caelorum. Hinc videtis, reverendissimi patres, non posse ullo stituerat supremam potestatem, ut haec non posset modo adprobari constitutionem ecclesiae, quemad­ exerceri a Petro sine concursu apostolorum; itaque modum eam sibi effinxerunt illi, qui arbitrati sunt decreta huius concilii non valebant, necessarius fuisset supremam potestatem non csw totam in Romano pon- D concursus omnium apostolorum, Ergo apostoli im­ tifice, e*d portim in Romano pontifice, et partirli in primis defecerunt propriae obligationi non inter­ corporo episcoporum; qnod praecipuum eet od Ro­ veniendo illi concilio; secundo etiam non potuerunt manum pontificem spectat, sed tamen pars non exercere suum ius: et illud decretum tanti momenti, minima residet in toto episcoporum coetu, ita ut quo nempe genus humanum absolvebatur ab obliga­ episcopi nihil poasint sine pontifice, etiam omnes tione legis Mosaics» cacremonialis, non valuisset. Sed deinde, si ibi est defectus, halicmus etiam collecti, nihil poseint contra illum vel supra illum; sed pontifex etiam «ne coetu episcoporum nihil de­ superabundantiam et excessum. Non tantummodo cernere ponit, aut si aliquid ponit facere, hoc tan­ erant apostoli; orant etiam seniores, immo dicit tex­ : * cum amni ecclesia, fortasse etiam laicis. Ipse tummodo per modum provisionis transitoriae et tus temporariae. e«l ueutiquam per modum sententiae de­ audivi aliquos sacerdotes, qui hac nostra aetate ad finitivae. » De etuuileral. Ub. II. «p. VIIL 1 Conus. In Mattb.. ed. Mio . * P. 0. torn. XIII, pH’· • D· ^<τώ. <. Srirü^, nb. Π, rap.«, «d. Mirie, P. L. CLIVII. pa< t«39. < Cvntr. (tant op. IB, i la Ioann. bom. LUX Vili, η. 1. i Muth. XXVIU. 19. ■ Lot. XXII, 19. < ItatUkXVin. IB; Ioan. XX. 23. » Iwn. X. 16. • AcL XV. A 613 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA NONA 11 iunii 1870 614 altitudiuem temporum evecti dicuntur liberale», A ita comprimerent, ut numquam caput erigerent usque obserent» re etiam habere ius veniendi od concilium ad eorum altitudinem: haberemus potestatem it* qua Vaticanum ; quo in casu neque haec aula, neque basilica partee haberent undecim episcopi vel undecim pa­ tota, neque odiacene plutea suffecisset ad tantam triarchae una cum successore Petri, sed neutiquam multitudinem continendam. Immo laici etiam omnes episcopi permitterentur indiscriminarim partem dixerunt : cum omni ecclesia, ibi eat typus. Videte habere. itaque, reverendissimi ¡míre», nos non posre satis pro­ Veniamus etiam ad aliud factum. Si verum esset vocaro od concilium, melius dixerim, ad verba prouti omMS episcopos ex iure divino, et propterea etiam ex sonant, sed oportet etiam quao ibi dicuntur comparare obligatione divina, ius habere in supremo regimine, cum aliis antecedentibus et subrequentibus, cum prin­ tuno etiam quotiescumque concilium oecumenicum cipiis theoreticis et cum fontis historiae ecclesiasticae, congregatum fuerit, omnes episcopi debuissent ire ad ut possimus definirò quid factum fuerit. concilium, et nullum decretum potuisset efformari, Sed supponamus Dominum nostrum dedisse etiam nisi in eo concilio saltem maxima para episcoporum aliis undecim apostolis potestatem, aut dixerim, ius congregata esset. Atqui nullum ferme habemus con­ habendi partee in suprema potestate. Quid fieri de­ cilium, nisi forte Lateranense II, in quo historia, ai buisset, si haec reapse erat mens Salvatoris nostri? bene legimus, docet mille episcopos interfuisse, nullum Alii undecim apostoli debuissent determinare sedea, habemus concilium, in quo media para episcoporum, sicut Petrus determinavit suam Romae; in quibus et dixerim ne quidem tertia episcoporum para fuerit sedibus per non interruptam episcoporum catholico- B coadunata. Ergo numquam habuimus ista comitia, rum seriem iurisdictioet potestà^quam ipei immediato quemadmodum a Domino nostro instituta dicuntur, acceperant a Christo Domino, transmitteretur. Iam ut sine quorum concursu nullum in ecclesia ferri pos­ vero, quaoao, ubi sunt redes istorum undecim apoeto­ sit decretum. Concilium Constantinopolitonum IV lorum? nullibi sunt. Unica sedes apostolica est Ro­ non habuit congregatos nisi centum episcopos; con­ mana, et haec sola vel ab immemorabili apostolica cilium Tridentinum, nonnisi bis centum: erantne tota appellata est, et solus Romanus pontifex vel ab ecclesia? erant totus coetus episcoporum? eratne totum immemorabili vocatus fuit Domnus apostolicus. Ec­ corpus episcoporum? clesiastica historia tacet do locis, saltem non satis clare Sed dicitur: repraesentabant ecclesiam. Sed quo­ loquitur de locis in quibus apostoli disseminarunt modo probatis repraesentasse ecclesiam in sensu, ut ovangelium: unam sedem lacobi novimus Hierosoly­ possent suffragium ferre in statuendis definitionibus, mitanam, et propterea etiamsi noe simus successores quae absentes obligarent? Qua do causa non potuissent apostolorum, nullus in praesentiarum in tota ecclesia dioero absentes: non interfuimus, nihil fecistis; aut catholica episcopus est qui possit dicere: iurisdictionem saltem: examinabimus quid fecistis, et deinde vide­ quam habeo, accepi non a Petro sed a loanne, a lacobo, bimus quid probandum sit. Et haec est quidem opinio a Simone, a Bartholomaeo aut ab alio ex apostolis, alicuius episcopi, qui in adnotationibus suis ita quia lurisdictio ad mo per ordinem episcoporum dixit et nisi fallor etiam alterius qui dixit ex hoc numquam interruptum et semper catholicorum epi­ ambone, concilia i pea oecumenica non valere, nisi scoporum pervenit. Nullus ex episcopis in praesen- C occesserit expressus vel tacitus episcoporum consensus, riorum hoc dicere potest, quia certe probare non potest Hoo statuto nullam regulam fidei amplius haberemus; Certum est, viventibus adhuo aliis apostolis, hoo posito actum erit do auctoritate ecclesiae, omnia Petrum Alexandriae, quao tunc habebatur praecipua in incertum ibunt. Quapropter ex facto constat num­ civitas Africae orientalis, statuisse sedem non per re quam tertiam partem, nec fortasse quartam generarim ipsum sed per Marcum; et illa sedes evasit prima episcoporum congregatam fuisse, et tamen habitam in honorem beari Petri. Porro ipse iurisdictionem fuisse tamquam sufficientem ad decreta effonnanda, dedit illi sedi, et probabilissime in illa iuriadictione quao obligarent universam ecclesiam. Ergo illa con­ etiam dedit facultatem eligendi episcopos, consecrandi stitutio ecclesiae quomodo effingitur, nempe do episcopos, transmittendi iurisdictionem. Ipremet in­ supremo regimine, quod resideat in Romano pontifice, stituit aliam sedem Antiochenam, viventibus apostolis, sed etiam in toto corpore ecclesiae, ad eum finem ut et illa redes Antiochena habita fuit tamquam Alexan­ sino concursu totius corporis episcoporum Romanus drino, ex eo quod ibi Petrus constituerat adhuo vivens pontifex nec articulos fidei definire possit, nec statuere suum successorem. Et certe una cum jurisdictione leges ecclesiasticas, neo obligare fideles, neque ab dederat etiam iurisdictionem transmittendi jurisdic­ legibus ecclesiasticis dispensare, ridetur omnino tionem. Etiam illae sedes quae ob apostolis fuerant evanescere, mea sententia, submittenda scraper sapieninstitutae, red quae tamen non fuerant institutae tiorum iudicio: quod mihi post longam meditationem tamquam suae sedes propriae, pedetenrim omnem verum apparuit. Propterea ex iis quae dixi, mihi iurisdictionem amiserunt, quia per haorerim ot schisma D videtur probari Romani pontificis auctoritatem re» omnis iurisdictio amittitur, et non potest iterum juris­ . ruprrmam; insuper ordinaria «t, quia illam concilium Lateranense IV hoc verbo iam condecorarit ; im­ dictio restitui nisi recurrendo ad fontem legitimum, qui fons legitimus est tantummodo sanctus Petrus, mediata etiam eet, nam certe inter unum pastorem de cuius corpore discedunt pallia, quae transmittunt et oves, quae ovile efficiunt, immediata debet rese iurisdictionem per totam ecclesiam. Itaque etiam ex relatio. Non debet rere aliquis inter oves et pastorem hao observatione mihi videtur evidens illam constitu­ supremum, red debet ease episcopus. Et qua de causa tionem ecclesiae, quam quidam effingunt, et vanam episcopus debet intercedere? Qua do causa ille qui esse et gratuitam. appellatus fuit pater patrum, pastor omnium, rector Secundo etiamsi isti undecim alii episcopi vel totius ecclesiae, caput totius ecclesiae, qua de causa patriarchae rese conspicuos perspicue probarent, or­ non poterit cum suis filiis, cura suis ovibus, cum suis bi tramin ine, reverendissimi patree, eoe patriarchae discipulis communirare nisi «caper intercedente epi­ permissuros esse, ut inferi oree episcopi ex urgant et scopo? Qua do causa caput non poterit communicare partem habeant in supremo regimine? Ex hoo ambone cum membris corporis, nisi intercedenti bua aliis audivimus de summis verticibus in quibus constat membris? ecclesia iuxta iudicium illius, qui ibi loquebatur: et si Sed ordo postulat ut semper episcopus interradat ; isti undecim vertices existèrent, alice episcopo· semper propterea semper illa communicatio debet rere τυτ- A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 615 616 disate episcopo, quapropter non debet haberi im- A niam, in Americani, et in olia loca, quia ut ait sanctus mediata. Ordo id postulare potest frequentissime, et Paulus 1 : Error tamquam cancer serpit. Dicitur galqootiee ordo id postulaverit, toties hunc ordinem licanismus, quia in Gallia ortum habuit ut dixi, semper Romanus pontifex servabit Sed frequentis­ quando illa declaratio, quae dicitur cleri gallicani, in simo potest contingere ut Romanus pontifex indigeat conventu anni 1682 facta oet. Habobatumo illio immediate communicare cum ovibus, cum discipulis, synodus natianalis ecclesiarum Galliae? eratne illio com filiis; et quando aut quotiescumque prudens, synodus provincialis ? erantne illio omnes episcopi necessarium, utile id judicaverit, episcopus illius ovis Galliae? Minime. Eo tempore erant oentum eexaginta vel fdii vel discipuli non potest insurgere et dicere i episcopi in Galliis, et quadraginta tantummodo Hio meus dioece&anus est Romane pontifex, a me fuerunt in illo conventu. Itaque illa declaratio cet de­ primum pete potestatem et licentiam communicandi; claratio tantummodo partis cleri gallicani, non totius hic est meus dioecesanus, ego sum immediatus pastor. cleri gallicani. Celebremus ergo ecclesiam G alliorum. Vos videtis quam id esset absurdum. Certissime illa exemplum perillustre, et quod Diciturne episcopalis? et qua de causa non numquam sub oculos sine lacrymis pono, dedit sub dicetur? Fid unum ovüe d unus pastor: iste pastor finem saeculi elapsi, quando tot episcopi et sacerdotes unus, de quo loquitur Christus, certe est episcopus. carceres, exilium, triremes passi sunt pro fide. GalliConcilium Tridentinum decrevit, Romanam ponti­ canismusne produxit illos martyres? Minime. Aliqui ficem pro sua suprema potestate posse sibi reservare potuerunt esse infecti gallicanismo bona fide, quia qaosdam casus criminum, a quibus ipse solus absol- B ab eorum inventate ita instituti fuerant; de illis vere potat. Hia absolutio, de qua ibi agitar, pertincCne dicam, quod sanctus Augustinus * dixit de sancto tantum ad forum externam, vel etiam ad forum con­ Cypriano: .^Antequam sanguinem funderet, errorem scientiae, ad forum sacramentalis poenitentiae? Ar­ correxerat in regula veritatis. “ bitror noe omnee, reverendissimi patres, hucusque hace In Gallus sanctus Vincentius α Paulo instituit verba accepisse etiam de foro conscientiae, adeo ut exercitum illum virginum, quae magis magisque pro­ numquam‘arbitrati simas nobis fas cese dare parochis pagantur, et sunt argumentum visibile, palpabile vel aliis confessoribus facultatem absolvendi ab illis divinitatis religionis christianae, et praesentiae realis casibus specialibus, qui dicuntur papales, nisi habita in sar.ctiæima euchansda, a qua tota illa massa con­ facultate a summo pontifice. Iam vero facultas pa­ spicua et splendidissima virtutum vim recipit. Sed storis ecclesiastici, quae directe refertur ad conscien­ sanctus Vincentius a Paulo eratne gallican us? Volo tiam, certissime est potestas episcopalis, eet facultas dicere, num fovebat gallicanismum ? In Galliis habe­ episcopalis. mus opus Propagationis fidei, quod ipse statim ac Hoo caput tertiam mihi videtur quam maxime cognovi, totis viribus curavi fovere, et nunc singulis utile, ne dicam neccessari um, immo melius est ut id annis in litteris pastoralibus, in kale nd ario, semper, dicam necessarium ; et hoc sensu non possum convenire continuo et ut ita dixerim ad dexteram et ad sinistram ‘cum sententia illustrissimi episcopi, qui ante me procuro continuo promovere et fovere; sed non fuit loqautus est, qui hoc caput vellet expungere asserendo, gall iconismus qui produxit hoc opus. Gallicanismo quae ibi dicuntor iam doceri in canone concilii Flo- C tribuendae sunt calamitates, quas deploramus in illo ren tint Concedo quae ibi dicuntur esse tantummodo imperio; gallicanismo nihil boni tribuere possum: et explicationes, evolutiones canonis concilii Florentini, etiamsi sedes apostolica nulla peculiari censura dam­ sed eet evolutio veritatum quae negatae fuerunt ex­ navit gallicanismum, seu quatuor propositiones cleri plicita. Cum negatae fuerint explicite, oportet illas gallicani, nota tamen est censura, quao nascitur ex ipsa explicite asserere; et hoc caput dico necoearium, ut rei notura. Gallicanismas damnatus fuit, et sedes tandem ex corpore eocleeiao eradicetur illa arbor, quae apostolica non damnat nisi errorem. cum tot malos fructus produxerit» mala dici debet, et Eat tamen alia obiectio, quam si vestra patientia etiam pessima dici debuit, nempe gallicanieinus. non abutar, adhuc paucissimis verbis curabo diluere. Et dum loquor de gallicanismo, rogo enixe omnee Tunc superflua, dicunt, et inutilia evadent concilia patres qui pertinent ad perillustrem, celebrem, et oecumenica. Et qua de causa evadent inutilia? Quia dixerim, sanctam et doctissimam ecclesiam Galliarum, summus pontifex a seipso omnia facere potest. cum qua ecclesia numquam in mentem alicuius ox Iam diximus suminum pontificem non habere nobis venit confundere gallicanismum, et propterea potestatem arbitrariam; omnia facere poteet, ita ecclesia Galliarum celebretur, quantum fieri poteet, tamen ut quaecumque fe ciet, in conscientia, quantum quia certo meretur; wd postquam fuerit celebrata, fieri powit, certus eitse prudenter, se sapienter agere. condemnabimus gallicanismum, quia dicimus n« loqui Iam vero Romanus pontifex vidit in onteactis aetati­ de gallicanismo, non de ecclesia Galliarum. Quod si bus, videt bajo nostra aetate concilia oecumenica etiam onanismos tantam partem ecclesiarum orion- D noceesana vel utilia secundum temporum, locorum et talium infecisset, quis umquam, quando condemna­ renim adiuncta; ot quotiescumque summas pontifex batur ariamsmus, condemnabat adesioni orientalem? indicabit se indigere concursa episcoporum, ut pru­ Quod si tempore Liberii, de quo loquitar Hierony­ denter et sapienter exerceat supremam suam potes­ mus quasi universus orbis cum maxima admiratione tatem, totiee concilia, si temporum adiuncta id per­ se reperit arianum, quis dixit reapse odesiam catho­ mittant, congregabit licam fuisse arianam? In concilio autem nos ut iam statutum fuit in Gallicanismes ret syitema quoddam, quod in prima constitutione, sedemus non tantummodo tam­ Gallia ortam habuit et in Gallia fotum fuit; pluree quam consilium suggerentes, seti tamquam suffragium habuit sectatores ex episcopis ct aliis distinctu, doctis, dantes, sed tamquam veri iudires. Qua de causa? et etiam dixerim piis, externa saltem pietate, oc- Quia tunc summus pontifex videt vel necessarium vel ckeiasucis gallicis ; et deinde etiam extra Galliis pro­ utile cese ut nos advocet, dixerim, in partem suno pagatos fuit, etiam nostram Italiam inficere conatus supremae potestatis; videt hoc maxime eonforre od est. et inde enatum scandalum Pistoriense. Ex Gallia bonum eccleriao, ut hisce occasionibus nobis permittat etiam in Angham ea contulit; se contulit in HiberI vit. L»ciftrianot, n. 19. «L VdkmL » II Tin». Π, 9fT. 1 Ad VlnceiUam RogsUsn. ipiit XCIU. n. 40. 617 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA NONA 11 iunii 1870 618 ut potestatem episcopalem exerceamus plene, et sic A obstringuutur erga summum pontificem, corpus suffragium demus; ct hoc suffragium damus, ut eorum, quod nihil aliud est quam omnee pastores simul arbitror, non tantummodo ex mera pomi iasione summi sumpti, inferius est summo pontifici, ao proinde con­ pontificis, sed cx iure divino, quatenus quando sum­ cilium generale, quod eet corpus pastorum in unum mus pontifex iudicat necessarium vel utile eese ut noe coetum congregatorum, inferius eet Papa. hoo iure utamur, tunc nos possumus hoc iure uti, et Has ob rationes, ni fallor, concilium Tridentinum in hoc iure concurrero in decretis statuendis, in de­ post multas variis temporibus discussiones noluit finitionibus faciendis. Sed observandum est pertinere definire summum pontificem potestate gaudere ec­ ad summum pontificem i udi caro, quando concilia clesiam universalem regendi, ut narrat Pallavicinus, necessaria vel utilia sint; ct posito hoc, posito nempo spedalini libro XIX capite 13. Clarias adhuc in quod ad illum tantummodo spectat boo iudicore, tunc schemate insinuatur damnata sententia, quae negat servatur ordo, tunc nihil fit inordinatum, nullum eat summum pontificem habere praeeminentiam absolu­ periculum discordiarum, nullum periculum dissen­ tam super concilium, quando damnatur appellatio ad sionum, nullum periculum schismatis. Eapropter con­ concilium oecumenicum tamquam ad auctoritatem ro­ cilia congregabuntur adhuc in posterum, et nihil ex mano pontifici superiorem. Damnata quidem est ap­ hac parte nobis timendum est, quominus etiam hoc pellatio od futurum concilium, et certissime merito caput tertium ipsi admittamus. damnata; siquidem, ut ait summus pontifex PiusΠi1 : Unum verbum adhuc addam quod ad ea, quae „Quis non illud ridiculum indicaverit, quod ad id dicta sunt de conversione Graecorum, quae impeditur, B appelletur, quod nusquam est, neque scitur quando si hoo caput admittatur. Ipso arbitror Graecos schis­ futurum sit". Sed non, quod sciam, damnata eet ut maticos, uti iam dictum fuit, difficulter converti, et appellatio ad auctoritatem summo pontifici su­ maxima esse obstacula, quao impediunt quominus ad periorem; id est, damnata non est sententia, quao unionem iterum veniant Illa ecclesia, meo quidem tenet, auctoritatem doctrinalem concilii a summo pon­ iudicio, in primis quasi tota dissolvetur; quando tifice congregati et sub cius moderatione ac cum cius videbit omnia omnino dissolvi, tunc veniet ge­ confirmatione definientis, auctoritate solius summi nibus flexis ad vicarium Christi, ad Romanum pon­ pontificis superiorem cese. Propono igitur, ut pon­ tificem, postulando ut admittantur iterum in sinu, et tificis Pii IV vestigiis inhaerens, concilium Vati­ omnia profitebuntur credenda. Sed curemus ut inter canum illam doctrinam saltem non severe damnet Liceat commemorare quae tanto pontifici scribebat nos unitas statuatur, praeveniamus dissidia et discor­ dias et schismata quae enascentur, nisi supremi pon­ cardinalis Lotharingiae, qui aperte in concilio Triden­ tificis potestas clare et explicite definiatur, ita ut tino negaverat praeemineo tiom papae super concilium subtilitatibus philosophicis et cavillationibus scho­ (apud Pallavicinum libro XIX capite 13), neque pro­ lasticis nullus amplius remaneat locus, sod etatim baverat cano nem, in quo dicebatur potestatem regendi ac decreta procedunt ex tede apostolica vim habeant, ecclesiam universalem papae competere: „Verum ser­ vitium sedis apœtolicae, scribebat illustrissimus car­ et debeant acceptari, et debeant ad praxim reduci. Omnis nunc auctoritas ubicumque jiessum it ; bel­ dinalis, non cut in uno vel duobus verbis od eius prae­ lum fit cuicumque auctoritati hac nostra aetate non C rogativas expressius indicandas, sed in obediencia pro­ solum regiae, sed etiam auctoritati paternae. Courer- vinciarum et quiete christianitatis". Post haec verba vemus primam auctoritatem quae vim habet con­ illustrissimus cardinalis a pajm enixe postulabat, ut servandae cuiuscumque alterius auctoritatis, nempe quaretionem de praeeminentia amoveret, ne daretur auctoritatem Romani pontificis, et sic nos prospiciemus occasio varioe ex utraquo parte libellos scribendi, se­ disque apœtolicae auctoritatem in dubium revocandi. bono ecclesiae. Addebat, iam satis euperque eere catholicis cum hae­ ORATIO reticis disputare, nec catholicos inter sc committendos. reverendi patris domini loannis ¡renati CaUot Quomodo summus pontifex excepit huiusmodi litteras, episcopi Orancnsis1. quibus cardinalis, qui noluerat approbare canonem, Eminentissimi praesules, eminentissimi ac re­ quo dicebatur papam liabere potestatem regendi uni­ verendissimi patres. versalem ecclesiam, suadebat ut quaestio de praero­ Attentionem venerabilis coetus dirigere vellem: gativis ipeius expressius indicandis amoseretur? 1 0 ad verba schematis, quao pag. 8 lin. 7 [5d10] le­ Attendite, patres reverendissimi ; ipee pontifex et guntur ..postores tam eooraum singulos, quam simul sanctissimus eius nepos, cardinalis Borromaeus, cenomnes, officio hierarchicae subordinotionis ob­ suerunt id consilium nonnisi ex amore ecclesiae, ex stringuntur"; 2° ad ultimas lineas pag. 10 [6 Ct] ubi maximo erga sanctam sedem studio profectum. Et dicitur ,,ηοη licere a indiciis romanorum pontificum Pius IV iusrit legatos concilii praesides nihil agere appellare ad oecumenicum concilium tamquam ad auo- > absque huiusce cardinalis Lotharingiae consilio: de toritatem romano pontifici superiorem’*. Haec verba his videte Pallavicinum libro XXII capite 2. Scin­ damnare videntur sententias hucusque nondum dam­ bant enim non sufficere ad definitionem articuli natas, et indirecte definire quaestionem infallibilitatis cuiusdam, ut credatur, immo ut probetur verum et ante discussionem quarti capitis. Hisce verbis dam­ revelatam, sed reqairi ut ecclesiae non sit periculosum. naro videmur tamquam alienos a fide catholica eos, Sciebant hanc definitionem osse actum regiminis ec­ qui dixerunt ecclesiam seu corpus pastorum respectu clesiae, qui eo maiorem requirit prudentiam. quo saltem doctrinalis iudicii esso summo pontifici su­ maioris eet momenti. Ergo, patres reverendieùmì. periorem. Si enim omnee pastores non solum singuli sententia quae tenet auctoritatem doctrinalem concilii sed simul omnes officio hierarchicae subordination^ maiorem esse quam auctoritatem papae solius, libera remansit in concilio Tridentino, non obstante dorato i Argumentum: .Epbeopus Oranenri» emendationes pro­ fiorentino. posuit 25, 33, 39, 43, 62. Meo vero m ea ratione loqui dixit Unde dicitur in theologia professons Dall' Oc. a. ne damnarentur sententiae theologorum quae liberae huc usque fuerunt, et ne in hoc capite quaestio pontificiae infallibili latis non in Gallia, red Bononiae typ» im prore * an. 18'29 praeoccupari videretur, l'un haec evolveret et doctrinas galcum omnibus lirentii * et laudibus superiorum, dicitur licanaa rie dictas defenderet, obmurmurare aliquando patera auditi sunt; ait tamen orator indignum hoe ease concilio, nec muraura impedire veritatem poase.· 1 BalUriam edtf. ΓιμΗλ. V, 149. 619 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 620 inquam Graecos noluisse admittere in concilio Floren­ A 2° Pagina 9 § Haec at [6 a tJ deleantur verba tino primatum papae super concilium, ct tamen Eu­ „hacc eet catholicae veritatis doctrina, a qua, deviaro genium IV unionem cum ipsis iniisse. Ergo etiam salva fido atquo saluto nemo potest”. recenter sub ditione temporali summi pontificis, 3° Pagina 9 § liate at, inserantur sequentia : Ab­ liberum erat docere praeeminentiam papae super con­ sit autem, ut exinde quis concludat aut episcopos, qui cilium non fuisse definitam in concilio Florentino, ao sunt pastora particulares, non esse in ecclesia iure proinde verba concilii in schemate ciuta non neces­ divino semper debere, aut Romanum pontificem re­ sario hanc praeeminentiam declarare. Addit etiam gere umquam passe ecclesiam absque episcopis seu idem professor Bononiae, certum esso apud omn« pastoribus particularibus. Verum namque est, Roma­ popam posse a concilio generali iudicari, spociatim num pontificem ita habere potestatem ordinariam et quando ut doctor privatus in haercsim lapsus cet immediatam in universam ecclesiam, ut ex statuto (nmwrcj: ha! haî). An tunc rit adhuc papa vel non, divinitus ordine in partem sollicitudinis vocet epi­ abetíneo. Sed credo (rumores crescunt)... (munnuna scopos particulares, qui potestate ordinano et imme­ non impediunt veritatem), eed credo (rumores iteran­ diata particulares sibi commissos greges pascant et tur) ... (illud quod dico est verum, in auctore citato regant. Quin immo potestas illa episcoporum a su­ allegatur... non sunt digna ista murmurio). Sed premo et universali pastore assentur, roboratur et credo in tam gravibus et tam intricatis quaestionibus vindicatur, dicente sancto Gregorio Magno: Meus interesse universae ecclesiae, quieti christianitatis et honor est honor etc. Omnia verba istius emendationis obedi en tiae provinciarum, ut cum cardinali Lotharin- 1 i ex integro od textum addita desumuntur cx relatione giae loquar, comdcm relinquere libertatem et dubia de observation ibus in schema de primatu pag. 11. non solvere quao, ut ait sanctissimus praesul, simul Ratio additionis est, quod dicunt reverendissimi rela­ in superioribus humile patemumquv imperium fovent tores et quidem merito falsa consectaria posse quamvis et in inferioribus promptiorem obedientiam. immerito e textu erui. Fateor equidem, his sententiis magnum vulnus 4· Pagina 9 § Haec est [ sM) post verba „a su­ inferendum esse, si definiatur infalli bili tas, ut in premo ot universali pastore” inserantur sequentia: qui schemate iacet ; sed haec infallibilitas non est hic in­ non potest ordinem ei pacem tn dioecesibus non velle. directe definienda. Insuper sperare volo nullam in­ Hiare verbis indicaretur cur, ut ait sanctus Gregorius famiae notam inurendam esse doctrinae, quae tot et Magnus, «ummus pontifex asserat, roboret et vindicet tantis viris doctis, tot praesulibus ct purpuratis gloria­ potestatem episcoporum. Asseritur enim, roboratur et tur. Spero dubia praesertim historica in pluribus vindicatur, quando episcopi possunt auctoritate sua impeditura certitudinem aloolutam alias communi- libere et pacifice dioeccsim suam gubernare sub csbikm et necessariam ad edenda fidei dogmata. moderari one summi pontificis. Spero praesules eximios, qui nonnisi pia gaudia prae­ 5· Pagina 10 § Et quoniam [ C f] deleantur verba vident in dioecesibus suis ex adoptione schematis ,, tamquam ad auctoritatem Romano pontifici superio­ secutura, in charitate Christi expendentes quid debeant rem”, et dicatur tantum : qui affirmant licere a iuditot ecclesiis (murmur), quarum praestantisrimi anti- dis Romanorum pontificum ad oecumcnicum con­ fies difficultates et pericula manifestaverunt, miti- C cifium appellere. galiorem definitionem admissuros, ita ut, solemniter ORATIO in tuto positis sacro primatu et Decessi tate verae obediectiae sanctae sedi, remaneant adhuc et sapiens reverendi patris damini Amati Viet. Franc. Giulbert episcopi Vapinccnsis1. libertas et vera pax in ecclesia. Quoad mentionem iurium episcop-atus, unum tan­ Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ tum verbum addam iis quae tam sapienter et practice rendissimi patres. dicta sunt in beatama con gregat ione et etiam hodierna. Non venio sermonem facere, sed tantummodo Sed mihi fas sit meum stuporem exprimere audiendo proponam duas emendationes in capite III. fecund i sa mum, qui me in ambone praecessit, ora­ Loco §3 „Haec est catholicae veritatis doctrina”, torem, cum dixit ex illa concilii cathedra errores fidei propono sequentem emendationem : Illa tamen divini oppositos aliquando enuntiatos fuisse. Pace illius primatus potestas non est tota et absoluta potestas, dixerim, tam gravo verbum nonnisi tremendo proferri quam Christus ecclesiae tuae tradidit; siquidem totius debuisset (murmur) ob ackriae et fratrum suorum huius potestatis participes sunt ipsimet episcopi, apo­ honorem et reverentiam. Quod ad me attinet, oon- stolorum successores, quos quoque Spiritus sanctus fiteri possum mo multa, quae sensui meo adversantur, posuit regere ecclesiam Dei. Dictum est enim omni­ sed ne unum quidem verbum, quo laedatur fid« bus apostolis et Petro coniunctim, conrmque succes­ catholica, audivisse. Nunc rodeo ad mentionem iurium soribus: Data est mihi omnis potestas in caelo et in episcopatu?. Unum tantum verbum brevitatis causaD terra: euntes ergo docete omnes gentes... ecce ego ad reverendissimos et doctissimos relatores. Pagina 11 vobiscum sum omnibus diebus usque ad consumma­ [12 AB ] relationis suae de observationibus circa pri­ tionem saeculi. Et sicut misit me Pater et ego mitto matum, dicunt ex schematis textu in falsum sensum vas ... accipite Spiritum sanctum etc.... Tantum igi­ detorto erroneas conclusione * erui posee contra episco­ tur abest ut summi pontificis potestas opponatur sive porum conditioner et potestatem in ecderix Haa illi episcoporum potestati, quam in universa ecclesia conclusiones reiiriunt, aliquibus verbis eam conditio­ omnes coniunctim cum Petri qircessore exercent ut nem et potestatem awrentce. Precor ergo et oro, ut legislatores et fidei iudices; sive illi ordinariae et haec verba in ipeo textu constitutionis inserant, ricque immediatae episcopalis etc. usque ad finem paragra­ iura episcoporum affirmantes vocem detractorum ph! sicut in schemate» cui addi potest: Haec est catho­ interdudanL licae veritatis doctrina, a qua deviare salta fide et Hae aunt emendationes, eminentiaimi et roveren- salute nemo potest. Huius emendationis rationes a dusimi patres, quas humiliter rapienti vetro indicio rovcrendiwimorun» patrum orationibus abundanter et eloquentissimo datae sunt. submitto. Ixjco ultimae paragraph! proponitur sequens: Et 1· Pagina 8 § Docemus [5 D 1Q] loco verborum „tam scoritini «iuguli quam simul omn»‘‘ dicatur tan­ * Argumentum . .Epivcopns Vspincenei· prop^Lt emenistívnes 8G et 67.· tum: omnrs et dngnli of¡ido... 621 CONGREGATIO GENERALIS SEXAGESIMA NONA 11 iunii 1870 622 cum in sincero sensu acceptum exercitio potestatis pontificiae modum imponere iuxta placita, ut ait de Marea, ecclesiae gallicanae, id est obnoxium facit praxi conciliorum et canonibus. Iam vero de primo nulla potest moveri quaestio; consentient» habemus adversarios, qui nobiscum fatentur ex textus latini lectione „quemadmodum etiam" erui plenam essa papae potestatem, idque probari ex actis conciliorum et sacris canonibus. Igitur si certe constabit ex argu­ mentis ineluctabilibus lectionem illam non ceso depra­ vatam, ut ipsi dicunt, sed veram, legitimam et genui­ nam, lis victa erit; et nullum amplius superasse poterit ORATIO dubium, quod in eo sensu confirmativo clausula con­ reverendi patris domini Salvatoris Magnaste cilii Florentini sit intelligenda. Hoc autem facile episcopi Bolincnsis1. praestare possum, et ita venio ad secundum, in quo Eminentissimi praesides, eminentiseimi et reve * totus quaestionis cardo consistit. rendifidimi patree. Iam vero post diligentissimaa codicum autogra­ luitio huius discussionis tertii capitis veniam lo­ phorum investigationes, a viris ea in re vereatisrimis quendi petii ea intentione ut α sancto concilio enixe novissimo etiam peractas, qui meridiana luce clarius postularem, ut declarationem apponeret clausulas demonstrant textus latini lectionem ,,quemadmodum decreti Florentini ^quemadmodum etiam", ita ut sta­ etiam" esse veram ac genuinam, qualis revera con­ tuatur eam iuxta mentem patrum Borcntinorum in- scripta fuit in concilio Florentino; mirum profecto est telligendam esse non in sensu limitativo, ut nonnulli adhuc existera viros cordatos, qui de Marea et Dol­ volunt, sed in sensu, ut dici solet, confirmativo. At linger commentis subscribere possunt Sane illa phra­ auditis, quae a reverendissimo ac disertissimo archi- sis perspicuo legitur in omnibus illius decreti exem­ episcopo Remensi aliisque in hanc rem prolata fuerunt, plaribus, ex quibus citari possunt tria quae habentur tantum abeat ut ab eo proposito abscederem, quin in in bibliotheca Vaticana, et alia quae asservantur in eo magis magisque fui confirmatus. In hanc inten­ archivio secreto vel etiam in archivio Vaticanae basili­ tionem me induxerant plurium reverendissimorum cae, in quibus prostant autographae subscriptiones patrum animadversiones, quae p roetant in compendio papae Eugenii IV et plurium cardinalium cum papae nobis tradito, praesertim in iis, quae habentur sigillo et bulla plumbea, et alter textus graecus cum num. 10 § 3 pag. 20, num. 16 pag. 31 ac maxime autographa subscriptione loannis Paloeologi impera­ num. 44 § 2 pag. 74 et 75 [t. LI, coi. 936, 940, 960], toris. in quibus aperte explicantur verba illius clausulae in Sed unum praestat afferre, eminentissimi et reve­ sensu restrictivo plena potestas pontifìci in eo decreto rendissimi patres, quod absolutissime rem conficit, et asserta ad tramites occumenicorum conciliorum et huiusmodi est unum ex primis quinque autographis canonum, et eam ob causam fit appellatio ad textum (' originalibus, quod adhuc superest, quae originalia graecum, quod et fecit reverendissimus archiepiscopus subscripta fuerunt ab omnibus patribus tum latinis Remensis orator. Agitur de re magni momenti eo tum graecis, qui ei concilio adfuerunt- Hoc exemplar quod hic agatur de decreto concilii, quod quodammodo asservatur Florentiae in bibliotheca Laurenti ana om­ aliorum conciliorum de plenitudine potestatis ¿pontifi­ nibus oculis perspicuum, qui illud explorare volunt ciae decreta complectitur. Do hoc codice, qui est in charta pergamena, ita scribit Nova non est huiusmodi doctrina, eam iam pro­ eruditissimus canonicus florentinos Eugenios Lec­ pugnarunt cum suis asseclis archiepiscopus de Marea coni, epistola data ephemeridi L'Armonia, die 1 fe­ in G alliis, Tamburrinius lansonistarum coryphaeus in bruarii huius anni: „Charta pergamena in duas Italia, et novissime eam asserit doctor Dollinger in columnas conscripta est, latinus textus α sinistris re­ Germania, qui de Marca secutus communem latini spicientis, graecus a dextris, id est, latinus textus α textus lectionem „quemadmodum etiam" depravatam dextris chartae, et graecus a sinistris. Sub textu latino affirmat, cam que corrigendam esce ait ex Biondo, qui proetat sigillum papae Eugenii ei usque autographa fuit a secretis Eugenii IV in bono formam quemad­ subscriptio; sequuntur in tribus columnis subscrip­ modum et, vel potius prouti prostat in textu graeco tiones autographae patrum latinorum. Sub textu iuxta eum modum. Discrimen sane magnum inter graeco exstat subscriptio cinabro exarata Pal&eologi, vario» huiusmodi lectiones ipsi videro volunt, quod deindo patrum g rocco rum, omnes autographae. A annuntiavit archiepiscopus de Marea hia verbis, in sinistris pendet bulla plumbea pontificia, a dextris quae ut attentionem vestram impendetis vos oro, D aurea imperatoris; in calce eiusdem chartae signatus eminentissimi ac reverendissimi patree: „Verba . Blondus: Blondus illo, ait, a secret ia pontificis, cuius granea, ait de Marca’, in sincero sensu accepta modum auctoritas invocatur a Dôllinger. Hao ergo pergamena exercitio potestatis pontificiae imponunt ei similem, legitur decretum originale unionis Graecorum cum quem ecclesia gallicana tuetur. At e contextus latini sancta Romana ecclesia promulgatum in sacro Flo­ depravata lectione eruitur plenam esso papae pote­ rentino universali concilio, 6 iulii anni 1439. Iam statem, idque probari actis conciliorum et canonibus." vero, porgit clarissimus vir, certum facere poreum Ex hoc testimonio tria haec eruuntur iuxta sen­ dominum Dôllinger in praefata pergamena, quam tentiam adversariorum, quam impugnamus: Io ex quisque pro voluntate consulere potest, ita legi: textus latini lectione ^quemadmodum etiam" probari quemadmodum etiam in gestis oecummicomm con­ plenam esso papae potestatem, idque confirmari ex ciliorum etc." Quod quidem testimonium etri rem actis conciliorum et canonibus; 2° hanc tamen lectio­ plane conficiat (hio enim agitur, ut ipse ait, de re nem latini textus esse depravatam; 3· textum grae- palpabili), tamen confirmare hanc veritatem pergit ’ Argumentum: .Epbecpas Bolrnenii· totos in eo fuit ot testimoniis rex aliorum exemplarium, quae sive in probaret dsosulam concilii Florentini quemadmodium erba ,,prout ecclesiae. ad superiorem auctoritatem , ** ubi statuitur non esse Re quidem vera reges gentium dominantur appellandum a Romano pontifice ad generale conci­ eorum, ecclesiae principes fiunt forma gregis ex lium. Sane, patres eminentissimi et reverendissimi, C animo; reges gentium tributa exigunt, ecclesiae prin­ si historiam ecclesiae universam ab aevo apostolico cipes melius esso putant dare quam accipere; reges percurramus, videbimus numquam appellatum fuisse gentium subioctionem passivam requirunt, ecclesiae a catholicis a Romano pontifice ad universale conci­ principes mentium et cordium quoque submissionem ; lium; immo quoties ortae sunt haereses, quoties orta reges gentium prospera quaeque cupiunt, anhelant et sunt schismata, semper recursus factus est tum ab retinent, ecclesiae principes in adverris laetantur, orientalibus tum ob occidentalibus ad sanctam eodem, proficiunt ct exultant; reges gentium gladium por­ a qua eemper expetitum fuit supremum definitivum tant, ecclesiae principes crucem et baculum pastora­ indicium tum de rebus quae ad regimen pertinent, lem. Quid ergo de monarchia et aristocratiu in cecie­ ria haud satie apposito quaestio agitatur? Nonne haec tum de rebus quao pertinent ad magisterium. Ad praecavenda igitur subterfugia, quae nonnulli omnia propria sunt episcoporum, ncc aliquid habent novissime in medium attulerunt, optime meo saltem commune cum imperatoribus, regibus, ducibus ot prae­ iudieio addita sunt haec verba, quao verissima sunt fectis? An non ea ad pastoris rediguntur officia, et in se. Nemo enim dubitat auctoritatem Romani pon­ regiae humanae auctoritati sunt adversa? Ergo regi­ tificis absolutam esse, et nullis conciliorum decretis men ecclesiae est episcopale; quid autem rit episco­ esse subiectam; Romanum pontificem posse pro sua patus dicat sanctus JEpiphairius. Ipsa enim haereri potestate omnes causas tum ad fidem tum ad discipli­ XXIX num. 3 ct 4 loquemi de regno Davidis in aeter­ nam pertinentes definire. Idcirco huiusmodi verba num duraturo ostendit id veri ficatum fuisse in epi­ scopatu. „Novi leges in qua i pre ait regnum praedic­ ego approbo. tum translatum fuisse regia et sacerdotali dignitate ORATIO in unum contracto, quod asserit Dominus servis suis induisisse, hoc est catholicae ecclesiae ponti fici bus“. reverendi patri * Frondici Leopoldi Z dii lacobud Itaque sicuti regimen ecclesiae cuiuslibet reridet in abbatis sancti Pendi de Urbe . * . regali sacerdotio, ita ecclesia uni vernali» in principatu Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ regalis sacerdotii. Sed praeclarum illud ecclesiae rendissimi patres. lumen, sanctus Christi martyr Cypriam», pcrepicuam Summa cum reverentia, sed pudore etiam suffusus tradit definitionem ecclreiao his verbis : * * «PM ambonem ascendo, cum non solum sapientia, virtute, sacerdoti coadunata, et pastori -uo grex ad haerens/* sed quod pluris est gratia Spiritus sancti inferior, Itaque iuxta doctrinam invicti unitatis pro­ longo inferior vobis sim. Sed tamen ea quae dicturus pugnatoris quemadmodum congregatione * illae fide­ sum praemisso auribus vestris honore, ex fideli con­ lium et greges, quibus vre, rererendtsrimi patre», reti» praepositi, quemadmodum inquam i gregat in­ 1 Smnm theoL I, q. 11, wt 1 et reqq. nes ver itantur rcrlreiae, in quantum >unt tubis datae « Epi Λ τς tunes tua: .Abbw ¿Unni Pauli de UrW proposuit emenda i ίαοΛο quas est cnmcro 28“ Coxcil. gkxkjixu tomus Lll. i Ue.XXII, M. • Epi.L LX1X. 40 627 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES Ü28 Christo; ita etiam oportet esse omnes una simul missis nominamur, filiorum titulo quoquo laetari coadunatos ad pransi codam obedi entiam et perfectam relate ad ecclesiae catholicae episcopum et patroni uni­ subiectionem in omnibus. Itaque sanctus Cyprianus versalem. cum voluit perfecte indicare quid factum fuerit a Itaque propono ut initium paragraph! soc undue Christo in constitutione ecclesiae, exposuit ita ut ita immutetur, ut clarius haec veritas innotescat: revera ita factum «sa a Christo constet ex eius Docemus proinde et declaramus, eam esse naturam oc epistola 27, abi ita diserte pronunciai : ,yDominus rationem apostolici primatus ct principatus, ut Sit iure noster episcopi honorem et ecclesiae suae rationem divino plenitudo potestatis episcopalis super uni­ disponens in evangelio loquitor et dicit Petro: Ego versum gregem Domini, et singulos pastores rn catho­ dico tibi, quia tu es Petrus etc. Inde per temporum et lica eadesia, toto orbe diffusa. Quod privilegium stat succession om vices episcoporum ordinatio et eccleaiae inconcussum successoribus beati Petri, tam in dalit ratio decurrit, ut ecclesia super episcopos constitua­ davibus quam in ovibus commendatis (sunt verba tur In quo praeclarissimo testimonio sanctas doc­ sancti Bernardi >). .1/gwe ita Domani pontifices ha­ tor quatuor veritates apertissime declarat: Io quod bent iurisdictionis potestatem ordinariam et immedia­ promissio facta Petro fuit honor episcopatus et tam etc. prout in schemate. constitutionis ecclesiae expressio; 2° quod ex illa Haec sunt quae sapientiae vestrae et iudicio com­ promissione originem habuit episcoporum eucoaasio; mendo. Si quid minus rectum, emendate. 3° quod ibi, nempe in episcopatu, rit constitutio ec­ clesiae; 4* tandem quod ecclesia super episcopos, epi- B Hic autem interrupta disceptatio œt, et eminen­ scopi autem super Petrum constituti sint. tissima» primus praeses patrre dimissurus dixit : Conferte nunc, reverendissimi patres, id quod ,J?roxima congregatio generalis habebitur feria sanctus doctor alibi tradit1: ,Episcopatus unus eet, secunda sequentis hebdomadae, in qua post relationem cuius a singulis in solidum pars tenetur , ** et statim nomine Deputation!» pro rebus fidei faciendam do perspicietis unum esse episcopum in ecclesia Dei, emendationibus in prooemium nostri «chomatis a non­ sicut unus episcopus in qualibet ecclesia; ipsos tamen nullis reverendiasimonim patrum propositis ct nuper episcopo» conglobatos esso in eadem fidoi communione, distributis, suffragia patrum moro solito exquirentur concordia, unitate, et conjunction *, quia «ibiiriuntur per duplicem actum surgendi. Deinde, si tempus ad­ uni episcopo, in quo episcopatus unus «L Ideo statim huc snpcrest, continuabitur discussio tertii capitis subdit: „Sed exordium ab unitate proficiscitur et schematis propositi. ** primatus Petro datur, ut una Christi ecclesia et ca­ thedra una monstretur. ** Ideo in epirt.45 ad Cor­ 28. nelium, ecclesiam Romanam vocat radicem et matri­ Emendationes a nonnullis patribus propositae In cem catholicae eoelejiae. congregatione generali super prooemio constitu­ His rationibus permotus, in obeenatione sub tionis dogmaticae primae de ecclesia CbristL numero 31 in synopei analytic * *, quae typis com­ missa nobis data eet, inquiebam : veram naturam pri­ 1. Martine: S. Christophori de Havana. [509 a] matus contineri in appellatione catholicae ecderiae C — Prooemium hunc in modum reformetur: episcopus. Velut enim voe, reverendieimi patres, „Cum rex pacificus, aeternusque sacerdos, Domi­ posuit Spiritus sanctus regere ecclesiam Dei, ccdesiam nus noster Icsus Christus regnum suum, quod i ustiinquam illam peculiarem, in qua ex communione cum tiae est et pacis (Hcbr. cap. VII, v. 2.), inter homines Romano pontifice canonice instituti cetis, ita Spiritus instituero decrevisset, ut omnes, qui ex veritate sunt, sanctus posuit antistitam urbis Romae episcopum in audiant verbum eius (Ioan. cap. XVIII, v. 37), ac in universali ecclesia, firmans thronum cius super fun­ ea manentes ¿alvi fiant (ibid. cap. VID, v. 32), post damentum veritatis, dexteram cius in iuatitia pastoris, devictos ac spoliatos principatus ac potestates, eccle­ cor cius in amore Christi, qui cum sit divinus fundator siam proprio sanguine fundatam instituit, in qua, ecclesiae, ei usque aeternum invisibile caput, vocatur valuti in domo Dei viventis (I Tim. cap. ILI, v. 18), et ipse pastor et episcopus animarum nostrarum. Et fideles omnes, unius fidei et communionis vinculo ad quemadmodum ipse pontifex in aeternum sedet ad invicem connexi, ipsi etiam capiti uniti semper ma­ dexteram Dei in excelsis, semper viren» ad inter- nerent. Quod etiam adeo ardentissimo cordis affectu pdlandum pro nobis1; ita qui vices eius gerit in desideravit, ut, priusquam glorificaretur, Patrem terris pastor et episcopus animarum noe trarum. sedet enixe rogaverit, ut credentes in ipsum omnes unum in Vaticano ad sepulcrum beati Petri, habens sollici­ essent, sicut ipsemet Filius et Pater unum sunt (Ioan, cap. XVII, v. 21). tudinem omnium ecclesiarum. Agnorum ct ovium pastor utrisque pabula sa­ „Hic proinde rex pacis, princepsque pastorum, qui nioris doctrinae impertitur; eed non ideo oves in-1> eet caput omnis principatus ac potestatis (Coloe. fecu.idao malernilatis iura amittunt, sed non ideo . cap. Π, v. 10), quo salutiferum nostrae redemptionis qui principes sunt, principatus gradu destituuntur. opus usque od consummationem saeculi perenne red­ Suprema enim potestas reliquas potestates non ex­ deret, quod ante passionem suam apostolis omnibus cludit sed ordinat, atque in eo quin minuatur, potius promiserat (Mntth. cap. XVIII, v. 18), post resur­ firmatur episcopalis auctoritas. Nam an episcoporum rectionem abunde implevit: nam ipsosmet, quos in iuriadictio sit necne de iure divino, adhuc sub iudioe novissima coena novi testamenti sacerdotes instituerat lis est : quod autem iurisdictio Romani pontificatus α (Luc. cap. XXII, v. 19), suae ecclesiae pastores etiam Deo ipso sit, non «t catholicus qui neget. Itaque epi­ instituit, dans illis Spiritum sanctum, ut, evangeli­ scopalis auctoritas ex apostolica sede aliquid divinum zantes ubique pacem et bona, peccata remittenda re­ certo certius mutuatur. Quidquid vero sit, hoc pro mitterent, et retinenda retinerent (Ioan. cap. XX, certo et explorato habemus, omnes quotquot sumus v.22, seq-). Quod etiam cumulate perfecit, cum, as­ in ecclesia vel ordine et iurisdictioue, vel iuriadiotione censurus ad Patrem, misit illos in universum mun­ tantum praelatos, dum potree in plebibus nobis coin- dum, praecipiens illis, ut docerent omnes gentes ser­ vare omnia, quae mandaverat illis, ac certos eos δ 1 D< wnit tedstias, eap. V. • Sapra, 114, coU 960 d. • Hrtr. VH, W * De eonitdertsi. lib. II, cap. Vili, na. 16 et 16, 629 630 EMENDATIONES IN PROOEMIUM A PATRIBUS PROPOSITAE reddens, cum q ns omnibus diebus futurum usque ad A sacro, quod instituit, lavacro regeneratos voluit et sta­ tuit in unum visibile corpus coalescere, cuius mem­ consummationem saeculi (Matth. XXVU1, v. 20). „Ut autem omnium, sive pastorum sive fidelium, bra coniuncta essent ad invicem eiusdem fidei pro­ in eo erodentium fidoi et charitatis unitas, quam in­ fessione, sacramentorum eorundem participatione, temeratam servare debebant, ut salvi fierent, in sua eorundemque pastorum regimine, et cuius esset ipse ecclesia iugiter conservaretur, velut potentissimus rex, invisibile caput, atque vitae supernatural» princi­ sui regni claves, quod uni Petro etiam promiserat pium. „Quapropter ex iis, varietate licet gentium, lin­ (Motth. cap. XVI, v. 18), ipsimet, eius vices in terris gesturo, tradidit (loan. cap. XXI, v. 15), ut nemo, nisi guarum et morum divisis, societatem fundavit et o * ij aperiente, in hoc regnum intraret; velati aeter­ ordinavit, atque per apostolos suos eorumque succeenus pontifex in summo ecclesiae suae sacerdotii et 80res iugitor ad consummationem usque saeculi in apostolatus apice eum collocavit, ut, perfectiori modo universo mundo colligendam, docendam, sanctifican­ quam Aaron pro populo servitutis, potestatem habe­ dam, regendam que mandavit, ut una esset gens ret in praeceptis, docere filios adoptionis testimonia, sancta, populus acceptabilis, tectator bonorum operum. ct in lege sua lucem dare credentibus (Ecoli. XX/, Societatem autem illam, ad quam omnes convocantur, v. 21); ac denique, uti sapientisrimus architectus in ecclesiae titulo ip^emet insignitam declaravit, regeodem beatissimo apostolorum principe perpetuum numquo suum esse super terram et ovile et domum utrimque unitatis principium ac visibile fundamen­ praedicavit, ac in ea perenne instituit magisterium, tum instituit, super cuius fortitudinem aeternum cx- B cuius esset fidei depositum illibatum custodire, peren­ tnieretur templum, ct eoclceioe caelo inferenda sub­ nem quoquo regiminis auctoritatem, cui fideles omnes limitas in huius fidei firmitate consurgeret (8. Leo parere tenerentur. „Haec est, quam adumbravit veteris testamenti M. Ser. 4, cap. HI, in die Nat). „Contra quod fundamentum divinitus posi tum, synagoga, quam prophetae praenuntiaverunt, quam quoniam portae inferi maiori odio undique insurgunt; laudant evangelica oracula et apostolica^ voces, pro ac haereticae pravitatis sectatores et fautores buio cuius amore tanta tormenta passi sunt martyres, quam ecclesiae catholicae visibili capiti, novis erroribus ac cuncta retro saecula, ab adventu Christi usque od noe, cavillationibus invectis, omnem fere virtutem ac vim omnesquo populi extare proclamant; haec est, electa ex eo agendi adimere tentant, ut, ipso infracto ac unico et aeternum dilecta sponsa, materque vere viven­ infirmato, totum ecclesiae corpus validioribus mali­ tium, ecclesia Christi, quam acquisivit sanguine suo, tiae armis impetant: ideo, ud catholici gregis nobis extra quam integra manere, cognosci et coli non potest commissi custodiam, incolumitatem et augmentum, ad eius religio, nec quisquam christiani nominis honore profligandas haeresce, omnesque errores depellendos, et praerogativis legitime gloriatur. „Volena igitur perpetuo mansuram aedificare et ad ecclesiae et episcoporum tutanda sacratissima iura, quae, capito debilitato, sarta tectaque manere domum Dei viventis, in qua suos inhabitare unius non possent, ac veram denique fidem populi Chri­ moris faceret, ad hanc fidei et communionis unitatem stiani contra novos multiplicesque, multis etiam modis conservandam, in beato Petro apostolo instituit perinvectos ao vulgatos, errores firmandam, sacro apro­ petuum utriusquo unitatis visibile centrum et funda­ bante concilio indicamus necessarium esse doctrinam mentum, super cuius fortitudine aeternum extrueretur circa hoc mysticum Christi corpus ac eius naturam et templum, et ecclesiae caelo inferenda sublimitas in proprietates, quam semper tenuit ipsamet ecclesia, huius fidei firmitate consurgeret. Contra quod fun­ denuo solemni declaratione ac definitione omnibus damentum divinitus positum, quoniam portae inferi notam facere. Quod, ut ordinate et sicut ipsius exigit insurgere non desistunt, ad catholici nobis commissi rei nature, perficiamus, ab ipso capite, u quo in uni­ gregis custodiam, incolumitatem et augmentum, sacro versum corpus vita provenit, incipere decernimus: ut approbante concilio iudicamus necessarium esso doc­ doctrinam de institutione, perpetuitate et nature sacri trinam do institutione, perpetuitate ac natura sacri apostolici primatus, a quo etiam totius ecclesiae vis apostolici primatus, a quo praecipue vis et salus totius et salus dependet, secundum antiquam et constantem ecclesiae dependet, cunctis fidelibus credendam et eiusdem ecclesiae fidem omnibus fidelibus firmiter tenendam declarare, iuxta antiquam constanteznque tenendam ac credendam exponamus et proponamus, universalis eiusdem ecclesiae fidem, atque contrarios atque contrarios, cosque dominico gregi adeo perni­ errores proscribere." 3. Whelan Wheclingensis. [514 d] — Reformetur ciosos, errores debito condemnationis iudicio proscri­ bamus, ac proinde totum hoc mysticum Christi cor­ totum prooemium. Intitulatum enim „de ecclesia * * proreus nihil de ecclesia dicit. Eo tendit in om­ pus, cuius membra nobis ipse met in beato Petre Christi regenda, confirmanda, docenda et pascenda tra­ nibus, quod systema quoddam sustentet. Ideoque de­ didit, verae fidei clypco munitum, integrum ae in- D bile omnino eet et mancum. Hio locus, ubi magnificis colume contra inimicorum in dies furentium iaculo, Scripturae figuris exhiberi deberet ecclesia tanquam omnium Dei operum maximum ct perfectissimum, ipso favente Christo, conservemus." 2. Thermas Rupdlends. [506 d] —Immutandum effectus et fructus redemptionis: Sponsa nempe sine ruga et macula; corpus Christi mysticum; nova Jeru­ ridetur prooemium his aut similibus verbis„Aeternus Dei filius, propter noe homines et salem; civitas in monte posita; ecclesia tandem, quam propter nostram salutem incarnatus et passus, doc­ non homines, etiam a me ipso electi, sed ego aedi­ trinam veritatis cáeteraque salutis remedia et auxilio, ficabo, et proinde magnum quoddam motivan credi­ quao humano generi per peccatum miserabiliter Ispeo, bilital is et signum levatum tM nationes nos ipsi de­ superabundant! grada attulerat, discipulis suis tra­ claravimus. Insuper in lineis 3 eC req. inadaequata suggeritur idea, ut mihi videtur, institutionis eccle­ didit, praeclaram hoc red i totem, et inaestimabili * pretii depositum. siae, ut do supra dictis patebit 4. Idem [516 a] — Vox Ideo in lin. 10 nre solum „Noluit autem dominus ac redemptor noster tanti thesauri haeredes seriem efformare asseclarum evan­ nec etiam praecipuum mot num orationis Domini, meo gel i i ab invicem reiunctorum, qui singuli reorsim saltem iudicio, enuntiat. Ideo enim rogavit, ut unum tantum doctrinae eius adhaererent et salutis mediis sint, ut credat mundus. Substituantur ergo bare dia: ab ipso traditis uterentur; sed credent» in eum et .Magnopere enim, tel. Enixe enim. 40· 631 A. S XS IONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 634 5. Amat Montereyensis. [496 B] — In secunda A phrasi, ante vel post verba: „totius eccleeioo vis et período „ideo enim" etc. videtur, quod verba sacrae salus” addendum asset verbum praecipue. 15. Whelan Wheelingcnsù. [517 λ] — .Assertum Scripturae, quae citantur, non relinent genuinum sen­ eam, et dicendam potine foret : /deo enim, priusquam lin. a fine 9, nempe, „A quo totius ecclesiae vis et salus clarificaretur, rogavit Patrem et pro apostolis, et pro • dependet", concordare minime videtur cum iis, quao iis, qui per verbum eorum σedituri erant m ipsum, ut I Cor. XII, 14 et wq. leguntur. Quid enim potcet omna unum essent; aliis omissis: vel si magis pla­ caput sine corde? Quid valet os aine pulmonibus? cuerit sequentis etiam retinere, ita dicendum, et sicut Ergo addatur, praecipue vel maxime. ipse Filius et Pater unum sunt, ita ei omnes in ipsis 16. Idem. [517b] — Tandem, ita currit ultima phrasis, ut facile mutato loco virgulae et post verbum unum essent 6. Wiery Gurccnsis. [504 a] — Pag. prima (sig­ fidem posito, sensus omnino mutari possit. natur tertia) omittatur citatio textus I Cor. IU, 10. 17. IPiery G urcensis. [502aj — Si hoc pro­ 7. Idem, [ibid.] — Ibid, et sequenti peg. textus: oemium unicum remonet pro tota doctrina de ecclesia nSapientisimus igitur architectus... instituit per­ Christi, intentior ratio habenda verborum Christi petuum otriusqne unitatis principium ac visibile fun­ apud Ioan. cap. XVII, ?cd et malorum ecclesiae Christi damentum" sequenti modo immutetur: Sapientissimus undequaque (non contra „visi bile” fundamentum) im­ igitur architectus... instituit permanens (vel firmum) minentium. utriusque unital is centrum æ fundamentum. 8. Amat Montereyensis. [496 c] — Ex variis «a- b It primae aitcrique emendationi super prooemio erae Scripturae textibus claie apparet, Christum ipsum, factae satisfiat, Deputatio patrum formulam sequen­ qui fidei et charitatis auctor et eet et dicitur, esso tem congregationi generali examinandam proponit: etiam earum, proprie loquendo, principium: ideoque Pag.3, lin. 14 poet verba: .... „unum sunt" in­ hoc verbum, principium nempe, in suo genuino sensu, seritur: ..Quemadmodum igitur apostolos, quos sibi de applicari non posse mihi videtur apostolo Petro, ut mundo elegerat, communicato Spiritu nancto, misit, fit in sequenti periodo, linea 4, pagina 4: sed potias sicut ipse missas era: a Patre: ita in ecclesia sua pas­ dicendum, saltem meo iudicio, *„Centrum' : Christus tores et doctores usque ad consummationem sacculi enim in beato Petro ..instituit perpetuum utriusque esso voluit. Ct vero episcopatus ipee unus et indivisus unitatis centrum &c visibile * '; fundamentum non voro esset, et universa credentium multitudo per cohaeren­ principium ; nec enim aliter constare videtur ex sino­ te» ribi invicem sacerdotes in fidei et communionis dali bus definitionibus. unitate conservaretur, beatum Petrum caeleris aposto­ 9. Thomas Rupellenris. [507 c] — Substituatur lis praeponens, in ipso instituit perpetuum utriusque verbum centrum pro principium ei fundamentum unitatis principium et visibile fundamentum, super lin. 5, pag. 4. cuius fortitudinem aeternum exstrueretur templum” 10. Verot S. Augustini. [497 c] — Supprimatur etc. ut in schemate. ultima phrasis prooemii incipiendo s ..Contra" etc. 11. Amat Montacyensis. [496 d] — Periodus 4 29. incipiens: ..Contra quod fundamentum’1 eadem pa- 0 Emendationee In prooemium privatim exhibitae. gina l, linea 10, sequenti aut simili modo mihi videtur reformanda: „Et quoniam portae inferi ad funditus 1. Mcrmillod ep. Hebron ensis. — „Ecclesia sancta evertendam eccleriam, si fieri posset, maiori m dies Dei, quae dicitur circumdata varietate *, pariter una odio undique contra cius fundamentum divinitus est1: nam si varietatem «tendit tum diversitas gen­ positum insurgunt, Nos ad catholici gregis custodiam, tium, quas ecclesia complectitur, tum multitudo pas­ incolumitatem, augmentum, sacro approbante con­ torum, quos Spiritus sanctus posuit episcopos regere cilio, iudicamus necessarium esse, doctrinam de in­ ecclesiam Dei1: tamen in unitate continentur haec stitutione, perpetuitate, ac natura sacri apostolici omnia; quoniam ex variis ovium gregibus fit unum primatus, in quo totius ecclesiae vis ac soliditas con­ * , ovile et super multiplices agnorum custodes stat sistit, secundum antiquam atque constantem univer­ unus pastor4: ut omnes eadem fide, eodem regimine, salis ecclesiae fidem", etc. ut in schemate. eodem more coni unet i, sint consummati in unum ·. Ratio mutationis, quoad primam partem, eet, ..Propterea Christus Dominus dum ut sapiens 1. quia sensus periodi clarius apparebit; 2. ut constet architectus in duodecim apostolis ponebat ecclesiae contra ecclreiam portas inferi aciee parare, dum ad­ fundamenta duodecim ®, unum inter eos elegit, super venus eius fundamentum insurgunt; et ita confor­ quem, tanquam super principalem petram aedifi­ mior rit sacrae Scripturae, in qua dicitur, eos contra cavit ecclesiam. Hunc autem et illoe ita coniunxit in­ ecclemam praevalituras non esee. Et quoad secundam separabiliter, ut iam eos homo separare non possit; partem, quia „ris ei salus ecclesiae" a Deo potius d hinc neque corpus episcoporum a Romano pontifice, dicendum pondero; cuius tamen praesidium et solidi­ capito suo, neque caput a corpore disiungi valebit: tatem in ecclwriae fundamento seu primatu Christus secus totius ruina sequeretur. Si quidem membra sine collocavit: quod potiori modo exprimitur per verba capito, et caput sine membris pariter mortua sunt; subroganda: ,.in quo" (nempe) „tota eius vis et soli­ et si membra capite reguntur, caput membris por­ tatur. Praeterea quemadmodum in Deo Trinitatem ditas consistit" 12. W’he tan Whedingensis. — Poet lin. 10, pro simul et unitatem profitemur, sic in ecclesia, quam Maiori, dicitur Constante. Christus fecit ad imaqinem et similitudinem Dei, 13. Thomas RuprUensis. [508 b] — Rectius di­ utrumque confiteri debemus, scilicet, pulchram divercendum videretur ^portae inferi insurgere non de­ 1 P». XLIV, 10. sistunt" suppressis vocibus ,jnaiori in dies odio • Cant-VI. 8. undique' ■ Act. XX. 28. 14α Wiery Gurcenris. [504 B 1 — Pag· 2 (sig­ < Ioad. X. 16. • Ibid. X. ιβ. natur 4) Ineo „a quo totiu * ecclesiae vis et salus depen­ • IMd. XVII. 23. det’ ditatur: ,A quo totius ecclesiae vi» el salus 1 I Cor. ΠΙ. 10. magnopere dependet". • Apoc XXIV, 14. • Maith. XVI. 1814 b. Thomas Ruprilensi». [507d] — In ultima 633 EMENDATIONES IN PROOEMIUM PRIVATIM EXHIBITAE 634 eitatem eius, quao eet circumamicla varietatibus * \ et i borans, ut illam nec humana temeritas posset ap­ 4. simul necessariam unitatem, quam signat Domini Pu­ petere, nec portae contra illam inferi praevalerentlI* nico inconsutilis ’. ,.Fuerunt utique omnes apostoli ex aequo funda­ ,,Impietas autem agnovit tuno ecclesiam facilius menta ecclesiae; quatenus repleti Spiritu sancto exesso delendam, ei prius petra, fundamentum unitatis, titerunt infallibiles testes verbi evangelii, et prae­ funditus evertatur. Hinc hodie totis viribus hoet« dicaverunt ubique, Domino cooperante, et sermonem : * at unus eorum tan­ ecclesiae quaerunt destruere sedem Petri, et eradicare confirmante, sequentibus signis Romani pontificis auctoritatem. Igitur, hac tem­ tum electus fuit ad repraesentandam unitatem divini pestato totum orbem concutiente, ne quis in fide vel lapidis, seu petrae angularis, cui cohaererent reliqui obedi entia naufragium incurrat, duximus hio veram apostoli, et eorum successores episcopi, glutino unius et catholicam doctrinam do sanctae sedis institutione, fidei atque indissolubilis communionis copulati, et de Romani primatus perpetuitate et de eiusdem na­ super quam visibilem et unicam petram, omnes epi­ tura cunctis fidelibus solomniter esse proponendam/4 scopales cathedrae superstruerentur, et tota ecclesia 2. Coirai y Estradi ep. Urgellensis. — Io Valdo usque ad finem saeculorum perenniter aedificaretur. optandum eeset, ut in proposito prooemio primae con­ Contra quod fundamentum divinitus positum, quo­ stitutionis de ecclesia Christi, explicita fieret mentio niam portae inferi maiori in dies odio undique insur­ de Christo Domino, quatenus ipse eet lapis angularis gunt, ad catholicae nobis commissae ecclesiae, quae totius aedificii. Atqui sanctus Petrus describens cc- est domus Dei, structuram, robur atque incrementum, cleaiam Christi in sua epistola prima cap. Π, op­ sacro approbante concilio, iudicamus necessarium esse time et verissime eam nobis exhibet fundatam super doctrinam de institutione, perpetuitate ac natura sacri Christum lapidem angularem, ad quem accedentes la­ apostolici primatus, a quo tota illius vis ac salus de­ pidem vivum fideles superaedificantur. Timeo igitur pendet etc. ut in schemate/ * (Nonis iunii an. 1870.) no protestantes, qui legerint propositum prooemium, 3. Panza ep. Placentinus. — In prooemio sche­ imdeant concilium Vaticanum, ac ei videremur patres matis constitutionis dogmaticae de ecclesia Christi concilii diversam proponere ideam ecclesiae ab ea, legitur peg. 4 [4 c a], lesum Christum in beato Petro quam sacra Scriptura nobis exhibet. Uniamus quaœo, apostolo instituisse perpetuum fundamentum, super eminentissimi ao reverendissimi patres, in hoc pro­ cuius fortitudinem aeternum extrueretur templum, et oemio optatissimae constitutionis, Simonem petram ecclesiae caelo inferenda sublimitas in huius fidei cum Christo lapide angulari, seu primaria et per se- firmitate consurgeret. ipsam principali petra aedificii. In his verbis, quae ex sermone sancti Leonis de­ 2° Posset fortasse offendere lectorem criticum sumpta sunt, habetur verbum huius, quod utpote non satis connexa series idearum. Exordimur enim pronomen positum eat loco nominis, quod superius ab idea pastoris, et mox progredimur ad ideam aedi­ expressum supponitur. In sermone sancti Leonis ficii ; huio subnectimus ideam architecti, et denique ex aperte significatur quaenam sit illa fides, in cuius abrupto regredimur ad ideam gregis. Itaque operae firmitate ecclesiae sublimitas consurgit, nempo fidea pretium esse ridetur ut idearum series non divulsa illa, quam Petrus professus est cum dixit Christo Do­ sed unita, non diffracta sed compacta a nobis ex­ 0 mino: Tu es Christus Filius Dei vivi. At vero cum de hac Petri confessione nulla mentio facta rit in pro­ hibeatur. 3° Ecclesia ChHsti nobis describitur voluti tem­ oemio schematis, forte contingere poterit, ut, qui plum seu domus, in qua fideles vivant ooniuncti vin­ textum sancti Leonis numquam prae oculis habuit, culo fidei et communionis. Videntur igitur fideles et haud intelligat, quidnam rit illud, ad quod referatur ecclesia Christi exhiberi tamquam duae ree, ab in­ pronomen huius, nempe quaenam sit fides, in cuius vicem distinctae. Sed, ei fideles ob oculos ponantur firmitate asseritur consurgere ecclesiae sublimitatem. Possuntne verba sancti Leonis ita referri, ut am­ veluti res distincta ab ecclesia; quid quaeso tunc ex­ hibebitur per ideam ecclesiae? Nonne igitur prae­ biguitas, quaecumquo eit, prorsus excludatur? Annon posset dici hoc modo: super cuius fortitu­ staret in hoc prooemio exhibere fideles, quemad­ modum eoe exhibet sanctus Petrus, tamquam lapides dinem aeternum extrueretur templum *, ita ut huius aeterni templi aedificatio mirabili munere gratiae Dei vivos aedificatos supra petram angularem? Itaque ad haec vitanda, audeo proponere pro­ in Petri soliditale consisteret *. Hanc animadversionem, quamvis poni momenti oemium sequenti modo emendatum: „Sacerdos in aeternum Christus lesus, ipse est a rit, propono, paratus eam nullius etiam momenti iudi­ Patre constitutus euporexcelsi templi maiestatis glo­ care, si eam negligendam consuerint rewrendisrimi riae suae lapis summus, angularis, electus, pretiosus» patres Deputat ionis pro rebus ad fidem pertinentibus. ut omnes qui in eum crediderint non confundantur, (Dio 6 iunii 1870.) 4. Filippi ep. Aquitanus. — Non essendomi ve­ sed accedentes ad eum efficiantur et ipsi lapides vivi, D qui superaedificentur, domus spiritualis, acceptabiles nuto a tempo ieri ¿'iscrivermi per leggere dall’ am­ Deo per ipsum Christum lesum. At ne ascensurus in bone una mia emendazione al proemio, mi permetto caelum, redderetur angularis lapis iudaeis et gen­ di umiliargliela, nella speranza che voglia ¿egoarei tilibus invisibilis, ct homines vagarentur in tenebris di accettarla- A ine sembra che potesse in qualche atquo incerti, nescientes modum quo possunt od modo soddisfare olle strane pretensioni di coloro che illum accedere, eidemque cohaerere firmissime ao in­ non rifiniscono di chiedere che almeno ri dia un cerino convulse; ipse inter apostolos unum elegit beatissi­ della costituzione storica della Chiesa in questo mum Petrum quem in consortium individuae unitatis proemia Del resto, vostra eminenza ne farcia quel assumptum, id quod ipse erat, nempo lapis angularis, conto che crederà nella sua Mggeua, mentre bacian­ voluit nominaro dicendo: Tu es Petrus, et super hanc dole la sagra porpora ho l’onore di ripetermi \ petram aedificabo ecclesiam meam, ut aeterni templi I & Lea spia 4 epUeopa» Oalllaaao· provila Vleaa«n«ia. aedificatio mirabili munere gratiae Dei in Petri soli« Marc. svi, sa » 8. Leo M. ter». IV. al Ul. ditate consisteret, ac eccleriam suam firmitate oorro4 S. Leo M. epist. 4 ad epucvpw Gallica··· p«oitacias VkwL cap 1. 1 Pa. XLIV, 15. ’ Ioan. XIX. S3. Kjfet. data ad card. R»U* praerid. bepoUt fe Afe di· 635 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 636 „in qua vdut in A unus populus acceptabitis sectator bonorum operum Pag. 3', linea 3* [4 b uj domo Dei viventis fide, epe et chántate enutriti, di­ ct unius fidei et charitatis vinculo omnes oanlmcrenvina charismata promereremur, et ius ad regnum tur. (Die 13 iunii 1870.) possidendum quod nobis paratum est a constitutione 30. mandi Ita cives effecti regni Christi in terris, co­ Congregatio generalis septuagesima. heredes eius futuri sumus in caelis, ubi Deus eet 1870 iunii 13. omnia in omnibus. Quare sapientissimo!» architectus Feria secunda die 13 iunii 1870 hora octava cum Dominus noster lesus Christus initio missionis ause certos quosdam ex coetu fidelium sibi comites elegit, dimidio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae quos et apostolos nominavit, ut sibi testes forent in patriarchalis basilicae, generalia reverendissimorum universo mundo, remissionem peccatorum annuntia­ patrum congregatio habita eat ; cui interfuerunt quin­ rent, et docerent omnes gentes señare omnia quae genti septuaginta tres patres, nempe 37 cardiualee, ipse mandavit eis. Hos vero tum sibi, tum ad invicem 6 patriarchae, 9 primates, 79 archiepiscopi, 404 epi­ odiunxit fide in semetipsum Filium Dei rivi, quao scopi, 4 abbates nullius dioecesis, 13 abbates generales monasticorum r sane est principium vitae christianae et porta salutis. sive praesides congregationum ordinum * Protinus hanc praeclarissimam ot invictissimam fidem usum mitrae habentes, 21 generales et vicarii genera­ primus et unus edidit Simon Bar-Iona; cui quidem les; quorum omnium nomino, quae per assignatores non caro et sanguis, sod pater qui est in caelis revo­ locorum accurato descripta fuerunt, exhibet indiculus lavit, at beatus prae caeteris diceretur, et per novum B patrum septuagesimae congregationis generalis, qui iam praenuntiatum atque tunc tandem tributum Petri inter acta concilii assonatur. Reverendas pater dominus Franciscos Naveri us nomen, petra fieret, super cuius firmitate ecclesiae caelo inferendae sublimitas consurgeret. Principium de Mérode archiepiscopus Melitenensis missam lec­ itaque Alius ministerii ad quod ecclesia est a Christo tam celebravit. Qua absoluta, et recitata oratione instituta missionem eius per omnia saecula adimple­ Adsumus Domine etc-, eminentissimus primus praeeea turo, fuit Petri persona perpetuam unitatis princi­ in hunc mod am patres alloquutus est: pium ac risibile fundamentum divinitus constituta, ^Reverendissimi patres, exquirenda sunt hodie raper quo ipsi summo angulari lapidi Christo Iesu suffragia de emendationibus in prooemium schematis coniungimur, atque in ipso unum efficimur, sicut Ipse primae constitutionis de ecclesia propositis atque et Pater unum sunt. Ct tra quod fundamentum etc. * 1. distributis. Antequam vero ad ipsum actum ferendi 5. ZeUi lacobusi abbas S. Pauli de Vrbe. — Op­ suffragia procedamus, audiendus est reverendissimus time scio, nullum ease cuique ius tradendi scripto dominus Patritius Leahy arch ¿episcopus Casseliensis tantum emendationes. Sed, ne tempus oratione mea qui nomine Deputationis pro rebus fidei relationem da vano insumatur, satias puto sapienti arbitrio deputa­ hisce emendationibus faciet, exponens quidquid ipsa torum patrum nonnullas emendationes proponere, do eisdem sentiat. Itaque praedictus dominus ascen­ quas pro mea tenuitate exhibendae censeo. dat ambonem. * * Mihi ridetor pag. 4 constitutionis dogmaticae pri­ Hic autem ambonem conscendens haec ad patree mae de ecclesia Christi lin.2 [4 c4]. valde expedire; C habuit: . RELATIO Ie quod indigitetur institutio episcopatus, iuxta illa reverendi patris domini Patritii Leahy verba sancti Cypriani: Episcopatus unus est; 2° de­ archiepiscopi Casseliensis. claretur quod primum in beato apostolo Petro institu­ tus «t, in quo totus est, cui s a singulis in solidum Eminentissimi praesides, eminentissimi ac revepars tenetur; 3® exprimatur plenitudo ipsa in tradi­ reodisaimi patres. tione clavium regni caelorum. Quoniam mihi concreditum est ad eminentissimo^ Ad eum finem rideant sapientissimi patree, num et reverendissimos patree congregati orna generalis re­ melius diceretur, prout sequitur: Jugiter conser­ ferre de prooemio constitutionis dogmaticae de ec­ vandam, dum ei sacerdotium, regia simul ac pontificia clesia. rem statim aggrediar. dignitate in unum contracta, attribuit: ac Davidis Duae primae emendationes simul sumuntur. Hae aeternum Alud regnum transferens, una cum ponti­ duae emendationes, quae proponunt reformationem ficatu tenis suis induisit, hoc est catholicae eccleeiae totius vel fere totius prooemii, sunt quidem in se op­ pontificibus1 : tamen primum in beato Petro apostolo, timae, sed sunt nimis longae quam ut in tota sua super quem aedificavit ecclesiam suam, instituit per­ amplitudine a patribus Deputationis poseint accep­ petuam utri asque unitaria principium, tradens ei cla­ tari. Prooemia concilii Tridentini sunt semper bre­ ves regni caelorum, ct fundans in eo víribüo funda­ vissima: noetrum prooemium est duplo maius, quam prooemia sex vel septem sessionum concilii Tridentini ; mentum etc.’1 ut in schemate. 6. VaUtcchi ep. Tiberiadensis. — Ut primae D et prima emendatio hic proposita eet duplo maior, alteri que emendationi super prooemio factae plenius quam noetrum prooemium. Sed quamvis patree Desatisfiat, et quae a reverendissima * Deputation op­ putationis de fide consuerint has duos emendationes time emendata «unt, cum praecedentibus magis oc non prese in total itate sua acceptari, tamen eas quoad splendidius cohaereant, sequentem primae periodi sensum et acopum auctorum acceptant, nempo hocco mutationem aut aliam huiusmodi proponendam cen­ modo: retinendo prooemium noetrum integrum et seo : .^Pastor aeternus et episcopus animarum nostra­ praeterea inferendo in initio prooemii additamentum rum. ut salutiferum Redemptionis suae opus usquo quoad substantiam sumptum ex iis emendationibus, ad consummationem saeculi perenne redderet et pro- quod additamentum typis exaratum 1 in manibus eet mijuas patribus benedictiones tn omnes gentes effun­ reverendissimorum patrum concilii. Hoo additamen­ post deret , ecclesiam Hierusalem nonum aedificare con­ tum inferendum est in pag. 3 lin. 14 [4 C stituit, in qua velati in domo Dei viventis gens sancta verba ,,unum sunt", et additamentum incipit, ut om­ popubf'fHs xceptabilis sedaterr bonorum operum nee vident, cum iis verbis: Quemadmodum igitur *, quos sibi de mundo elegerat etc. wnv «t *omn « unias fidei et chari latis rinculo apostolo Dixi pairee Deputationis habuisse in hoc adeontih» .cuiur.“ Vel: unn omnium esset gens sancta. » Ornala τ·Λ» ϊ«μ mt ■wo.® C A n f. EfipUnio, hier. t Vite raprK vi exkem documenti 29, eoi $32, 637 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA 13 iunii 1870 638 di lamento rationem carum duarum emendationum et A textum Scripturae oravit etiam pro apostolis, hoc qui­ eti am fccopi auctorum; et habuerunt Nam auctores dem eat verissimum; oravit pro discipulis, oravit harum duarum emendationum ribi videntur huno etiam pro apostolis, hoc verissimum est. Sed eclæma scopum proposuisse; nempe ut satisfacerent desiderio noetrum hoc non negat, solummodo omittit istam horum reverend issi morum patrum, qui in generali partem quoad apostolos, et istam partem omittit bre­ congregatione voluerunt, ut introduceretur institutio vitatis causa, utpoto ad rem et scopum non Decessaepiscoporum. Huic desiderio horum reverendis­ nam. Sed quoniam non disconvenit, potius convenit simorum patrum et eidem desiderio auctorum emen­ cum re ct cum materia et cum scopo, et quoniam etiam dationum satisfit, in quantum fieri potest, per hoc maxime germanum ost ad sensum additamendi quod additamentum, in quo disertis verbis exhibetur di­ proponimus inseri in initio prooemii, patres Deputa­ vina institutio cuín indivisa unitate episcopatus, in tionis acceptarunt hanc emendationem quoad primam quo etiam exhibentur omnee pastores, omnes fideles suam partem, sed solummodo quoad primam partem, sibi invicem coadunati per vinculum primatus summi nempo quoad cani partem quae finitur cum verbis ut pontificis. Igitur hao duae emendationes hocco modo omnes unum essent versus finem emendationis. Us­ quoad substantiam accoptatao sunt retinendo pro­ que ad hace verba patres Deputationis acceptant liane oemium sicuri est, ot inserendo in loco, quo dixi, ad­ emendationem, sed non acceptant quoad reliquam eius ditamentum typis exaratum, quod est in manibus partem. Emendatio 6B. Omittatur citatio textus sancti reverendissimorum patrum. Emendatio 3a. Haco emendatio asserit quod pror-B Pauli epistola I ad Corinthios; haec est emendatio, sus nihil dicatur in prooemio do ecclesia; et tamen Sed huic emendationi iarn satisfactum est, quia locus, ipsa emendatio postea dicit, in prooemio dari ideam, ad quem alludit auctor emendationis, expungitur a quamvis inadaequatam, institutionis ecclesiae. Dicit schemate, scilicet locus incipiens a verbis ,^>pienpraeterea quod prooemium eo tendat in omnibus, quod tissimus architectus” ; iste locus expungitur, et proinde systema quoddam sustineat. Sed non œt cur diutius satisfit isti emendationi. Emendatio 7B, 8a et 9B simul sumuntur. Hoo tres immoramur in hac emendatione. Non est emendatio omnino, eet potius censura; nihil proponit suffragiis emendationes in quibusdam inter se conveniunt, in reverend issi morum patrum; ot quoniam nihil omnino aliis discrepant. Omnes tres sunt pro omissione vocia „principium” ct substitutione vocis centrum unitatis. proponit, non est suffragiis proponendo. Emendatio 4B. Haec emendatio dicit, quod vi Duae, nempe 7* et 9*, sunt pro omissione vocis „visi­ istius vocis ,,idoo” Christus Dominus repraesentetur bile”, et una, nempe 9*, est pro omissione vocis "fun­ ut orans pro unitate credentium, tamquam fine prae­ damentum”. Sed patres Deputationis putarunt \orba cipuo orationis eius, vel tamquam fine solo; ct si fine schmatis es&o omnino retinenda et nullam ex hia solo, addit emendatio, quod ideo excludatur finis verus tribus emendationibus poo^e admitti. Quoad vocem propter quem Christus oravit, nempe ut mundus ere· „principium”, auctores emendationis, saltem unus ex dat quia tu me misisti1, lamvero nihil ex his dici iis dicit, quod principium recto dici non possit, fun­ potest. Verba schematis nostri neque expresse, neque damentum unitatis fidei recte dici non poarit de locato per implicationem significant quisnam fuerit vel C apostolo Petro, et quod hoc rite praedicari posrit de praecipuus vel solus finis orationis dominicae. Non solo Christo Domino. Certo Christus Dominus «t dicit quisnam fuerit finis praecipuus vel solus, ot principium primarium non solum unitatis, sed etiam proinde non excludit illum alium remotum ulteriorem omnium spiritualium donorum, quae opitulante Spi­ finem, quem Christus habuit in orando, nempe ut ritu sancto, operanto Spiritu sancto in sinum dilectae suoo sponsae ecclesiae effundit et semper ost effu­ mundus credat quia tu me misisti. Revera Christus in hoo loco oravit pro duobus; surus. Sed Christus praeterea posuit in ipsa ecclesia, oravit pro uno immediate, oravit pro alio remote. praeterea voluit in ipsa constitutione ecclesiae prin­ Immediato oravit pro unitate discipulorum, qui in cipium unitatis secundarium, vicarium. Quamvis eum credituri essent; oravit etiam remoto pro alio enim lesus Christus Dominus noster ait semper invisi­ fino, pro eo scilicet ut haec unitas discipulorum eius biliter cum ecclesia, eam per gratiam Spiritus sancti esset noto, quasi nota vel character unde mundus docens, regens, vivificans; ea tamen omnia facit modo agnosceret eius divinam missionem et divinitatem cius accommodato societati externae et visibili, qualis est ovangolii. Oravit pro unitate igitur discipulorum ecclesia, per media accommodata huic externae et visi­ immediate, oravit pro isto alio fine, ut mundus cogno­ bili eccleeiae, scilicet per ordinem hominum externam sceret ipsum minum fuisse, orant pro hoo remote. et visibilem, per media visibilia, per sacramenta visi­ Sed nequo textus Scripturae, neque verba schematis bilio, per praedicationem verbi externam, audi bilem, nostri directo vel indirecte significant, quisnam fuerit sensibilem: quamvis, inquam. Christus Dominus ita finia orationis dominicae vel praecipuus vel solus; D agat quoad oeconomiam totius ecclesiae, similiter, proindo vero dici non potest, ut dicitur in emen­ simili modo quamvis ipse sit auctor et effector uni­ datione, quod schema noetrum excludit finem propter tatis eccleeiae, primarium principium unitatis ccc4equem Christus oravit, scilicet: ut mundus credat quia aiae; tamen poeuit in ipsa constitutione ecclesiae illud tu me misisti. Igitur erronea est ista emendatio, et quod dicimus principium unitatis, illud quod de eo aptum et efficax est ad conservandam fidei et com­ non potuit admitti a patribus Deputationis. Emendatio 5B. Doctissimus auctor huius emen­ munionis unitatem heri, hodie et in saecula, illud quod dationis putat genuinum sensum Scripturae in hoc de se aptum et efficax «t ad conservandos omnes loco non retineri. Ingenue fateor me neeeiro quid sibi fideles ab haereri et schismate, illud quod de *e aptum * in professione eiusdem velit doctissi nus auctor huius observationis. Si vult et efficax eet ad conservande * per dicere, verba Scripturae hic detorqueri in sensum alie­ fidei ot sinu eiusdem communionis omnee spam num a sensu eorum genuino, certe hoc non est verum, univorsam terram et in omnibus ali» interne dii orsos: quia hic locus Scripturae sumitur in ipso biterali Christus inquam posuit illud in ip *a constitutione sensu. Si vero dicero vult, qnod iuxta schema Chri­ ecclesiae et illud, quod ita posuit, illud est auctoritas, stus oravit pro unitate discipulorum eius, dum iuxta auctoritas inquam non solum invisibili . * non sedum i prius Christi. sed auctoritas visibilis, palpabilis, rasi*· dr in ijea pwni Petn et successorum Petri. > Ioan. XVH, 21. 639 λ, SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 640 Et quod haec auctoritas «mimi pontificie vere dici A materiam ex abrupto transitus fieret. Igitur occeptari possit et sit principium unitatis, patet a priori ex eo non potuit haec emendatio. quod omnes huic auctoritati se submittentes in eodem Emendatio IIa. Reverendissimi patres Deputa­ fide et in eadem communione necessario conjunguntur. tions hanc emendationem lubenter acceperunt, ot qui­ Patet etiam a posteriori, quia de facto populi omnium dem propter rationes hio allatas, quae visae eunt bono tribuum et linguarum in unum ovile Christi con­ fund atea. gregati sunt, propterea quod primatum summi pon­ Emendatio 12a. Post lineam 10 pro „inaiori“ tificis agnoverint ; dum e converso ab ipsis incunabulis dicatur constanti. Haec emendatio non potuit ac­ ecclesiae usque ad praesentem diem scotani reiicientce ceptari. Auctor istius emendationis negat historicam semel, et quia reiiecerunt auctoritatem summi pontifi­ veritatem assertionis in schemate, nempo huius asser­ cis, ideo inter se in multiplices haereaœ et schismata tionis, quod portae inferi maiori in dies odio in­ sci» sunt et adhuc scinduntur. Vere igitur dici surgunt adversus fundamentum ecclesiae et adversus potest, quod primatus summi pontificis revera sit et ipsam ecclesiam. Adversus fundamentum ecclesiae: dici possit et debeat principium unitatis fidei et com­ auctor emendationis negat historicam ven Latera istius munionis. Et est specialis ratio, quare vox centrum assertionis, et negat tum quoad haereticos tum quoad unitatis non debeat substitui voci principium unitatis; catholicos. Haeretici et schismatici numquam erant est specialis ratio. Quarenani substituitur vox cen­ mitiores quam nunc; catholici numquam magis devoti trum unitatis? quarenam? Nempe quia haec vox cen­ erga sanctam sedem ; et si qui catholici insurrexerunt trum est magis elucidata, quia praeterea unum signi fi- B et insurgunt contra temporalem potestatem pontificia, eant hae voce * principiura unitatis et centrum unitatis. horum conatus sunt mere politici. Ita dicit reveren­ Sed loquendo de unitate ecclesiae, vox usitata semper dissimus emendator. vel fere temper in tractatibus theologicis e< in contro­ Sed pace reverendissimi emendatoris assertio in versiis cum protestanti bus, vox semper vel fere tem­ schemate et historice vera eet, ct eheu! nimis vera. per usitata de unitate ecclesiae est principium unitatis. Quoad haereticos et schismaticos, quamvis mitiorum Sed principium et centrum unitatis non sunt quid temporum spiritai cedentes non sint tam violenti, unum et idem? In re certe sunL Christus Dominus quam temporibus antiquis, tamen odium antiquum non solum est principium unitatis, sed etiam est cen­ si non maius, certe non minus adhuc manifestant; trum unitatis; eunt in so quid anum et idem. Sed vox et manifestatio odii horum ai careat priori nolentia, principium non eandem notionem exhibet atque eum- abundat et superabunda! in subdolis artibus antiqui dem respectum ac vox centrum unitatis; nam prin­ serpentia Secundo, si quando portae inferi videntur cipium proprie significat principium unitaria, signi­ ad tempus praevalere adversus fundamentum ecficat id quod positum est in ipsa constitutione deeise, nonne statim haeretici triumphant, nonne ecclesiae, significat relationem summi pontificis ad statim manibus plaudunt, nonne statim clamitant: membra ecclesiae; dum centrum unitatis significat cecidit, cecidit, magna illa Babylon, nempo Roma? relationem membrorum ecclesiae ad pontificem. Prin­ Quidquid dicat reverendissimus emendator, haereeis cipium est quid intrinsecum primatui ecclesiae; prae- est semper haeresis, spiritus haereeis est semper idem. supposita hac constitutione, praesuppoeuto hoc prin- C et spiritus haereeis est spiritus hostilitatis adversus cipio, tunc «quitar tamquam consectarium naturale summum pontificem et adversus ecclesiam catholicam. quod curo hoc principio convenire debeant omne» epi­ Haereáis deponet odium quando leopardus deponet scopi, omnee ccclreiac, omnes fidelee. Igitur vox maculae; baeresis mutabitur quando Aethiops muta­ principium unitatis non eat quid unum et idem ac vox bit pellem, et ex nigro fiet albus. principium unitatis: propterea vox principium uni­ Et quoad catholicos, numquam erant sanctae sedi tatis est fere temper usitata. Igitur patras Deputatio­ magis devincti quam in praesentiarum, numquam ns censuerunt vorem principium unitatis esse omnino maiorem amorem, maiorem filialem reverentiam ex­ rutineodaro et non mutandam in vorem centrum uni­ hibuerunt erga sanctissimum patrem : hoc œt verissi­ taria mum, et Deo gratias, quod sit verissimum. Sed auc­ Quoad alias voree. de quibus in iisdem emen­ tores schematis hoc non negant, non omnino. Et dationibus, scilicet „visibile fundamentum , ** hae quoad catlwlicos qui insurgunt et insurrexerunt con­ vorew sunt omnino retinendae; ita oensuerunt patres tra temporalem potestatem summi pontificis, omnino Deputations. Nam non solum ncre^o est ut sit in errat reverendissimus emendator dicendo quod eorum «desia principium de ee aptum et efficax ad pro­ conatas sunt puro politici. Quis enim est qui nesciat creandam unitatem, red etiam «d sustentandam, od quod omnee conatus,-qui designantur adversus tem­ eam oonrervandam ct perpetuandam usque od finem poralem potestatem summi pontificis, etiam propter· ueculi. Et quid magis inservit, quid magis neces­ arctum, arctissimum nexum inter potestatem temsarium ut in unum coagmententur omnes partes aedi- D pondera ot spiritualem pontificia, quis est qui nesciat ficii, quid magis inservit vel magis necessarium est quod propter hunc arctissimum nexum omnes conatus quum fundamentum? Hoc fundamentum omnino qui diriguntur ádrenme potestatem temporalem, etiam debet eeee et vocari risibile, quia «t fundamentum adversus spiritualem necessario diriguntur? «ocietatri visibilis, quia praeterea situm ret in ip *! Et quoniam haec est ree gravissima, mihi par­ visibili persona «xcoworw Petri: proinde hae vocre catis si aliquatenus immoror in hac re. In his diebus ..principium ac visibile fundamentum" sunt retinen­ nostris sunt quaedam peculiaria rerum ad i uncta, quae dae, ut cenxuerunt patres Deputationis. Proinde nulla magnopere adaugent, et simul probant adauctum esse ex tribus his emendat ion ibus 7* 8a 9a potest accep­ odium adversum summum pontificem et ecclesiam, tari. quaedam peculiaria rerum adiuncta quae omnibus ob­ Emendatio 10a. ..Supprimatur ultima pbnuis via sunt. In ipso sinu ecclesiae sunt liberales catholi­ prooemii." Deputatio de fide non potuit hanc emen­ ci, qui revera sunt calamitas sanctae religionis nostrae, dationem admittere. Haec enim pars prooemii gene­ neque numero neque auctoritate carentes, neque intra rali medo indicet, ut per eet. querenem in eubrequen- hanc vel illam regionem terrae circumscripti; et hi tibus capitibus agatur de primola et quomodo agen­ liberales catholici opprimerent pontificem et eccle­ dum tiL Si vero omittatur haec pare, neque unum siam, si possent et in quantum possent, negando, co­ Mque alterum n eia fieret, et in hanc grav irei mam artando iura pontificis et iura ecclesiae. En novum Ml 842 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA 13 iunii 1870 odium adversus pontificem ct ecclesiam, novum odium A ludicamus necessarium esse, doctrinam de institu­ nd huc in ecclesia inauditum. Temporibus onteuctis tione, perpetuitate ac natura sacri apostolici primatus, reges erant nutricii cccloeiao ct reginae nutrices; dio- in quo totius ecclesiae vis et soliditas consistit, cunctis bua vero nostris fero omnia gubernia etiam catholica fidelibus credendam et tenendam proponere secundum antiquas amicas relationes cum sancta sede inter­ antiquam atque constantem universalis ecclesiae fidem, ruperunt; en novum odium. His diebus nostris prae­ atque contrarios dominico gregi adeo perniciosos terea per totum orbem millies et milliee aucta est pote­ errores debito condemnationis iudicio proscribere. Haec sunt, eminentissimi praesides, eminentisrimi stas, quam ephemerides, quam inquam ephemerides, quam irreligiosa literatura exercent super mentes ac reverendissimi patres, quae dioenda habebam no­ millionum hominum, et quis nescit hos ephemerides, mine Deputalionis de fide. hanc irreligiosam lì te rat uram venenum foetidum, Cum ambonem descenderet relator, patres ei principium irreligiositatis, infidelitatis spuero in caput ecclesiae et in ipsam ecclesiam? En odium iam obmurmurarunt: Ultima emendatio? Unde iterum antea certo aliquatenus existons, sed non milliee ot ascendens haec addidit : Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ millica auctum. Est et illud magnum schismaticum imperium rend issimi patres, oblitus sum aliquid dicere de ultima * emendatione. Sed hoc solummodo dicere habeo, Ruasicum, quod tot populos etiam catholicos giganteo 17 pedo conterit, et umbram suam frigidam longe ultra quod huius emendationis ratio habeatur in odditarince proprios protendit, et in dies ultra protendero 1B mento, quod propositum erat inserendum in initio conatur. Omnes norunt hoc magnum schismaticum prooemii, ct in quo additamento allurio fit ad istum imperium et illud esse infensissimum adversus pon­ locum evangelii sancti loannis. Ipsum additamentum tificem ct ecclesiam catholicam. Et quid dicam do est fero nihil aliud qnam expressio istius textus sancti secretis societatibus, quao quoniam bene noverunt eo loannis. citius et certius subverti posse religionem, si sub­ Relatione autem expleta, eminentissimo» primus verteretur sancta sedes, ideo collates vires, secreta con­ silia, apertos conatus per totum orbem dirigunt ad­ praeses eie patres alloquutus est : ,J?rocedamus nunc od suffragia ferenda de emen­ versus pontificem et adversus ecclesiam? En odium quod si non est omnino novum, est tamen magnopere dationibus propositis, quas reverendus dominus subrecretarius aingillntim praeleget, ut postea de singulis adauctum. Deniquo revolutio extollit caput, revolutio erigit exquirantur suffragia. Monentur autem reverend is­ sua signa adversus omne gubernium, adversus omnem simi patres, quo melius et securius ea res bono ordine potestatem, adversus omnia iura divina ct humana. peragatur, ut singuli, quaindiu actus ferendi suffra­ Et quis est magnus hostis istius revolutionis, quis est gia durat, locum sibi assignatum in aula concilii eius magnus hostis? Summus pontifex, qui eoius vel occupent; ac insuper, ut qui assensum vel dissensum fere solus stetit et stat ot, Deo adiuvante, stabit fir­ suum sorgendo manifestare voluerint, tamdiu stantes mus pro principiis aeternae i astiti ao ad vereus hanc maneant, donec satis de maiori vel minori suffragioimpiissimam modernam revolutionem; et ideo, ideo C rum numero constet. I toque nunc reverendus domi­ haec revolutio odit pontificem odio summo, odio in­ nus subsetretarius incipiat legere singulos emen­ tonsissimo. Igitur omnino aberrat α veritate historica dationes.” Tunc more solito singulae emendationes α subse­ ipso reverendissimus auctor huiusce emendationis, quando negat assertionem in schemate nostro ceso cretario prius perlectae, suffragiis subiectae sunt. Et historico et litteraliter verum, scilicet quod odium ad- loco primae et secundae proposita est illa, quao in vereus ecclesiam et fundamentum ecclesiae sit in hisco peculiari folio typis impresso nomine Deputalionis diebus nostris magnopere adauctum, ct quod in dica patribus distribui praesules decreverant, quaeque cii«etiam augeatur. Igitur haec emendatio non potuit modi tenoris est: Pag. 3 lin. 14 [4 c ,] post verba... „unum sunt“ inseritur: Quemadmodum igitur apo­ acceptari. Emendatio 13 *. Huic emendationi iam satis­ stolos, quot sibi de mundo elegerat, communicato factum est in priori; sunt quoad substantiam unum Spiritu sancto, misit, sicut ipse missus erat a Patre; ita in ecclesia sua pastores et doctores usque ad con­ ot idem. Emendatio 14 *. Huic etiam emendationi satis- summationem saeculi esse voluit. Ut vero episcopatus factum est per adoptionem emendationis undecimae. ipse unus et indivisus esset, el universa credentium Nullus est locus pro hac emendatione post adoptionem multitudo per cohaerentes sibi invicem merdoles in fidei et communionis unitate conservaretur, beatum undecimae emendationis. Emendatio 15 *. Huic emendationi etiam plano Petrum caeteris apostolis praeponens, in ipso instituit satisfactum est in duabus prioribus emendationibus, D perpetuum utriusque unitatis principium et vifibile omittendo verba quae displicent ,,a quo totius occlusine fundamentum, super cuius fortitudinem (ybmum cxvis et salus dependet”. Hace verba omittuntur, et trurretur templum etc. ut in sciamato. Haec autem in eorum locum substituuntur verba: in quo totius emendatio duplici experimento facto, paucissimis ecclesiae vis ac soliditas consistit, ut in cmemlationo contradicentibus, admissa csL Tertia emendatio proposita non fuit, utpote quae undecima. Emendatio IG *. Auctor istius emendationis dicit simplex votum exprimeret, nullam exhibens peculia­ sensum loci esse aliquatenus ambiguum. Et certe rem formulam. Quarta fere omnes reiecerunt. Quinta diversus sensus poreot oriri, prout verba ..secundum consentientibus fere omnibus admissa est quoad pri­ antiquam et constantem ecclesiae fidem” referantur mam partem, reiccta vero quoad rerundam. Sexta ad priorem partem, vel od subeoquehtem. Sed omnis proposita non fuit, quia ei iam satisfactum eret in ambiguitas removetur por simplicem verborum trans­ priori. Septima, octava. nona et decima, paucimmia positionem, ponendo verba ..secundum antiquam contradicentibus, exclusae sunt. Undecimam fere atque constantem universalis ecclesiae fidem” imme­ omnes admiserunt. D^imam recondam et decimare diato poet verbum „proponere”. Igitur patres Depu­ tertiam fere omnes rciet-enwt. Decima quarta (a-b) li on is proponunt ut loci» rio so habeat incipiendo a proposita non fuit, quia provisum ei iam fuerat in verbo .Judicamus norosarium peg. 4 [4cti]: undecima. Ikrima quinta proposita non fuit, quia Coxciu niXWUL. TOMOS LIL 41 643 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 644 à provisum enrt in duabus prioribus. Decimam sex­ A Rem priusquam aggrediar; dubium mo movet, tam Deputano proposuit admittendam iuxta modum, utrum paulo post initium huius tertii capitis brevius ut nimirum verba ultimae periodi hac ratione trans­ legere maluerim ntum conciliorum praecedentium de­ ponerentur: Micamus necessarium esse, dodrinam finitionibus", tribus intermediis vocibus omissis, sive de institutione, perpetuitate ac natura sacri apostolici ut tollatur suspicio alias non esse de primatu formulas primatus, in quo totius ecclesiae vis ac soliditas con­ praeter florentinam disertas ct perspicuas, sive ne, sistit, aaciis fidelibus aedendam et tenendam pro­ dum ad generalia tantum concilia provocatur, caetera ponere secundum antiquam atque constantem uni­ videantur excludi. Sane inter ea queo topica nun­ versalis ecclesiae fidem; atque contrarias etm Et iuxta cupantur concilia, nobilissima synodus Sard icens is hunc modum propositam fere omnes admiserunt. De­ primas habet, cuius omnino vellem in hoc capito aut cima septima emendatio proposita non fuit, quia ei memoriam laudan, aut verba doprorni : huc enim iam provisum erat in additamento prioris. diserte ct perspicue pertinent illius sanctiones, quae mihi campum aperiunt, ut brevem excursum in codi­ Absoluto actu ferendi suffragia, discussione su­ cem canonicum ecclesiae graccae, praecipuum huius perius inchoatae continuationem primus praeses sermonis argumentum. indixit his verbis: Summae difficultatis cardo hactenus vertitur in ttProgTtdimur iam od continuandam discussionem secunda propositi capitis paragrapho, ubi pressius et tertii capitis schematis propositi, do quo adhuc non­ operosius quam in superiore formula florentina Ro­ nulli patres veniam loquendi petierant, quorum e mani primatus ratio et conditio explicantur. Tantae nomina reverendus dominus sub?ecretariu5 ex ambone enim potestatis moles nonnullis, vel latinea ecclesiae recitabit0 filiis, stuporem facit et admirationem; quanto magis Tabellam tunc perlegit subsecretarios, in qua in­ horrent fratres nostri orientales, qui lamentantur opus scripti erant reverendissimi patres, Gregorios lussef non posse, uti coeptum est, cumulari, quin frustra patriarcha Melchitarum, Petrus de Dreux Brézé epi­ iavantibus Petri clavibus, portae caeli miseris mor­ scopus Molinensis, loannes Bravard episcopus Con- talibus claudantur in aeternum A stantiensis, Salvator Angelus Dcmartis episcopus GalVerum enimvero miror et ego quid sit quod, cum teliinensis-Noreasis, et Philippus Kremeoti episcopus ipsos inter conquérantes non defuerint qui vel ab initio Varmicnsis. huius concilii Vaticani palam professi sunt, conden­ Post haec od ambonem successivo vocati sunt, dum esse novum et amplum disciplinae ecclesiasticae generalis Minimorum, cardinalis Pitra, episcopus Car- codicem, ¿idem adtX) refugiant a sola auctoritate quae nutensis, episcopus Lucionensis, episcopus Surensis, manum operi admovero possit. Novum iuris corpus episcopus Paccnsis, episcopus Nanceiearis et Tullen- construere, adornare, proponere, egregium sane con­ sis. arcbiepiscopus Coloccnsis ac Bacsiencs, patriar­ silium et dignissimum patribus Vaticanis! Sed, cha Melchitarum, episcopus Molineasis, episcopus quaeso, quomodo causarum, personarum, rerum eccle­ Giltellinensis-Norensis, episcopus Varmicnsis et epi­ siasticarum describere rationes, iurn episcoporum, scopus Urgellensis, qui veniam petiit durante con­ sacerdotum, fidelium statuere, cuiuscumque ritus et gregatione. c dignitatis habere respectum, nisi prius „claris perspiNotandum vero quod generalis Minimorum, epi­ cuisque definitionibus", ut cum proposito capite lo­ scopus Surensis et episcopus Nonce tensis loquendi quar, declaretur, pontificiam potestatem, quae sola veniae renuntiarunt; arcbiepiscopus Colocensis de­ suis potest ferre humeris tantum opus, ..proprie essa claravit se morbo impeditum esse, et hac dio loqui non episcopalem, ordinariam, immediatam, universalem, poese; episcopus Constsntiensis vocatus non fuit, quia uno verbo supremam, erga quam particularium ec­ abiit priusquam ambonem ascendere iuxta in­ clesiarum cuiuscnmque ritus ct dignitatis pastoree scriptionis ordinem debuisset; patriarcha Melchita­ atque fideles, tam seorsum singuli, quam simul om­ rum, episcopus Galtellinensis-Norensis, et episcopus nes, officio subordination is veraeque obedientiae ob­ Vanniensjs vocati non responderunt, ct abiisse dicti stringuntur, non solum in rebus quae ad fidem et sunt mores, sed etiam quae ad disciplinam et regimen ec­ ORATIO clesiae, per totum orbem diffusae, pertinent?" eminentissimi ac reverendissimi domini lcannis Idem et multo vehementius dicam de codice ec­ cardinalis Pitra1. clesiae orientalis, in quo non satis optanda oc desi­ Eminentissimi praesides, eminentissimi æ: reve­ deranda eet Romanae ecclesiae auctoritas. Ego cludum rendissimi patres. ex officio debui α multis annis in has leges ita in­ Non modico tempore steti, anxius ct vix audens cumbere, ut libere et candide mentem liceat meam in augu»tÌMÌnx> illo coetu primum assurgere, ot etiam hac do re aperire. Quas certe leges, si quao veteres nunc haereo dicturus de duobus gravissimis argu- I ) sunt, suspicio, annosas complector consuetudines, mentis, inceptae quidem disputationi apte connexis, avitosquo ritus deosculor, qui documentum mihi sunt quibus vero edisserendis imparem me esse vereor, antiquitatis, virtutis, religionis. Ex illa enim, Deo etiunsi id a vestra humanitate expectore labcat, quod favente, monastica familia sum, quae Petro addic­ exiguae et termonis et vocis meae tenuitati, facile ct tissima, inter aras ct altaria vetusta crevit, cui placent obvium praestet auxilium. monumenta senio squalida, aevi conspersa rubigine; 1 A reúnen tira: .Carttetlie Pitra praemiiit cptare «e, ut Ititi·» buiui capiti * rimpCciter dktretur .inhaerentes... prae­ cedentiam erari iterum ceneraliun decreti·', «araris verbi· omsibu Interagite. ne dici ridestar praeter Florentinam non »· * air alte· de· primita penpirass ¿eúnilicnet. Ili· praemissis all. tetera tartinée quaestioni· veratri la «randa paragraphe, qutm avnralli patres riva ex lattei· rive ex onratilibui ex­ horret· viri «xaL Maximam id «tei admiratira et» Cacera, niaxiac emù in turiti» laura cannili a nsnauilte infierii nurum catterai ueecMariir» tue et vtbraenter exoptari. Ad id firiendaw arew» faprimb ** »♦ ut expHretnr et «foeteretur Re­ ntal ¡Kitificb aaetorita . * quae We vperi eranum admovero deberet, üppnrtare fctaedam te ρη>ρν·»ω tertio achraratie ca­ pite ea quae pontificiam auctoritatem respiciunt, exponi. Unum ex orientalibus patribus dixteae codicem ecclesiae orientalis eue unum ex quatuor ecclesiae cardinibu , * qui in r-xlcm uradu est ac symbclum, hierarthte et «aeramenta. Id se admittere non paese dixit, et pluribus ostendit quinam verua valor ?raeci co­ dicis rit Ecclesiam orientalem de facto admirim semper Romani pontifici· potertatem esse episcopalem ordinariam et immedia­ tam pariter luculenter ostendit. Hoc ipsum cornmdem Roma­ norum pontificum usu et praxi eonfinnavit, qui potestate hniutmodi praeditos ease demonstrarunt te ecclcsrac sive occidentalis sive orientalis admin («trail one etc. * * Vide orationem habitam ab epiecopo Magne -Varadincn.ri in congregatione generali d. H Iunii 1S70, «apra coi. 604 cx. 645 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA 13 iumi 1870 646 coquo promptius amicas cum orientalibus dexteras A monere destiterunt clericos ritus graeci ut ecclosiastistringimus, quod eorum filii sumus, qui ante mille coe sanctorum patrum canones in divinis administran­ annos pacem utriusquo ecclesiae viderunt, neque for­ dis caute teneant. tasse seri erunt nepotes nostri patriarchae, qui com­ Neque dicatur codicem illum ius civitatis et Latii positam in orbo christiano pacem salutabunt Sed par­ habuisse, quando Dionysius Exiguus hortatu Roma­ cant mihi fratres orientales, si cousque non veniam, ut norum pontificum canones graecoe sua egregia or­ codicem disciplinae orientalis habeam tamquam unum navit interpretatione. Laudandus sane doctus ille ex quatuor occloaiao cardinibus, qui eodem gradu stet monachus, qui tamen privati tantum hominis opus ac symbolum, hierarcliia, sacramenta. Ita, ai bene in­ edidit, sicut postea Gratianus, iuxta sententiam eorumtellexerim, illustrissimus Fogaraaiensis archiepisco­ dem Ballerini certissimam : neque publicam inde auc­ pus 1 ; ita certe famigeratus inter Slavoe Macarius Pe- toritatem habuerunt canones sive in Dionysii vertropoli tonus. Ignoscant mihi si ab ipsis rescire vellem sionem sive in Gratiani decretum inserti. Interea diligentissimus Romanus interpres nihil quis demum, qualis quantunque sit codex ille orien­ talium canonum. omiserat, ut opus suum integrius absolveret, qui non Mitto lubens quaecumque pertinent ad Coptos, ad semel et iterum, sed ter se ad operam accinxit, et Actluopas, ad extremos Garamantes, ct quae sibi raro ac fere unico exemplo etiam graeca cum latinis vindicant /Yrmeni et Syri ct Chaldaei, quorum syno- e regione conferenda posuit. Quid plura? Vix manum dica in membranis iacent, praeter ea quae edidit vir de tabula Dionysius sustulit, cum loannes scholasticus immortalis memoriae Maius1, cuius immatura mors B patriarcha Constantinopolitanus concordiam suam fuit orbi litterato flebilis, flebilior nullibi quam in . quinquaginta titulorum edidit, non solum novis rebus bibliotheca Vaticana. Me igitur cohibeo in codice ce- auctam, sed etiam in priscis canonibus non leviter clesiae graecoe, quem ita sacrum et absolutum volunt, α Dionysi ana recensione recedentem. Paulo post anonymus quidam, nulla patriarchal! ut limes sit pontificiae potestati impervius, teste ac vade, nisi fallor, doctissimo Magno-Varad i nenri. Co­ dignitate fultus, nomocanonem decem ct trium1 titu­ dex enim est canitie venerabilis, ab omni aevo notus, lorum publici iuris fecit, ipso titulo operis prodens, natus ab immemorabili die! Ne autem apostolos et synodicas et caesareas leges aequo pedo in ecclesiae praetergrediamur; orditur enim codex a canonibus foro ambulare. Audax et infaustum facinus, quod apostoli cis, quorum quinquaginta tantum novit Dio­ adeo Photio et suis placuit, ut suum faceret opus illud nysius Exiguus, et nunc octoginta et quinque circum­ pseudepigraphum. Antea vero Trullam patres eolemferuntur, quorum parti posteriori hoc lemma solet nius aliquid et insolentius egerunt, cum inter suos plus etiam apud Graecoe praefigi: Id Romana ecclesia minus authenticos tres et centum canones copiosum quoddam syntagma in canone I descripserunt, in quo non novit*. Primus, nisi fallor, huiusmodi codex tantum ha- conferto agmine prodeunt eodemque legis vexillo buit canones nicaenos et sardioenses. Et statini opti­ gloriantur ct generales synodi, et topica concilia, et mum factu aestimo, ei notaverim, ex omnibus ecclesiae canonicae variorum multo dissimilium epistolae, et graecoe canonibus ad disciplinam spectantibus solos etiam incertum illud Cyprianicum conciliabulum, ao canones nicaenos et sard iceneca fuisse a Romanis pon­ si tribus sacculis post nicaena tempora haeretica bap­ tificibus constanti usu et publica auctoritate confir­ tismi iteratio iure postliminii rediviva celebraretur. Quid mirum si hoe canones Romana sedes constan­ matos, idque extra dubium doctissimi fratres Ballerini extulerunt1*34*. Accedat illud, quod generati m canones ter respuit, cum ipsa ecclesia graeca e codice suo tantum dogmaticos orientalium synodorum sancta se­ Cyprian i ca expulit, cum byzantin i iuris magistri cen­ des accepit; ncque alia intellexit Gregorius Magnus, soria virga multa castigarunt, cum etiam facundissimi, quando quatuor synodos perinde ipsi esse dixit ao quos alacriter hic audivimus, codicis orientalis prae­ quatuor evangelio; neque alio respiciunt iuramenta, cones, caute nuntium dedere photianis canonibus. Luprofessiones fidei, solemnes formulae, quae nonnulli bet honoris causa memoraro egregium illustrissimi inter nos patres nimium promiscue huc protulerunt Magno-Varadensis Enchiridion iurù, in quo pag. 65 Corpus ergo canonum graecorum praeter nicaenos et ubi significatur, quid post trullanoe canones codici eardicensee vim tantum legis localis et robur avitae accesserit, decreta tantum synodi VII, neque alia ad­ consuetudinis hic habet ubi in usu fuit et mansit6*. ducuntur. Sed qua demum auctoritate etiam pbotiana Et si quoe ob annosam antiquitatem Romana ecclesia expunguntur? Ut enim constat, Pbotium plura ex his suspexit, caoteros tantum tolleravit, neque omisit iden­ proprio morte cudisse, cum integra concilii sui acta tidem aliquos diu suspendere, ut chuloedonenses, et uno halitu et solus effunderet; ita compertum eet, aliquoe reprobare, ut trullanoe et photianoa. Neque eamdem sua audacter fecisse, quae ad concilium VIII tamen summi pontífices, inter quos Benedictus XIV ·, legitimum pertinent Quis non videt, quantopere etiam in hoc codice, et respectu ad spurios Pbolii 1 Vide eiai orationem habitam in eongreg. gen. d. 2 iunii canones, legitima et suprema auctoritas require­ 1870. «.apra eoi. 380-86. tur? 3 CoU. nom ret PP, t X. Infinitus essem si colligere vellem querelas Zo> Cf. Iuris ecciti. grace. bût. d. rnonum., t 1, p. XLI-XLIL narae, Balsamouis, Harmenopuli, Blastaris, lamen­ < De antigvii collect. rf collector. can. eccl, p. Ut H * Idem ferme dicendam de libris Graecorum ecclesiasticis, tantium veteres excidisse canones, singulos patriar­ quorum omnium nullam est ab auctoritate apostolica probatum chas pro libitu mutavisse leges, preeteree imperatorum praeter solum Eachologinnj. tu«ra Benedicti XIV Romae edi­ ex arbitrio omnia pendere, susque deque tecti. Notum tam. Caeteri tamen libri non semel in Romanorum pontificum eet enim suos cuique ecclesiae etiam eiusdem ritu· litteris laudantur, commendantur etiam in eoariliis oecumenidi. praesertim in concilio Florentino disputationi de purgatorio canonre fuisse. Udo aut altero exemplo defungar. A inservierunt. Eodem modo varii Graecorum canones possim codice graeco mirum quantum distat decantatus apod adducuntor in actis conciliorum et sanctae sedis: monnmenta Valachoe et Rumcnoa liber Pravda inscriptus, rere enim vetusta sunt, egregia dant testimonia traditionis, immo leges topicae sunt, ut dictum est. Nihilominus neque codex canonum graecorum neque corpus librorum ecclesiae graecae ehoralium generalem acceperunt a aede apostolica approba­ tionem (nota auctoris). • Constit. Ex goo pnmm $ 9; Bullor, cong. Propag. fid. L III, p. 394. » Immo guatuor, nam nomocaaoa dreea et tribus titulis constan· in re canvulca Graece rum penitus ignorata r. 1 Papp-SsüifyL Eftcbtrùüou tor. acci. onenUiw catW*·*. Ctp.lt 647 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES ' flM T O* * 648 cuius1 exemplaria auro contra et cedro linienda com- A memoria canones do appellationibus sint, satis erit * parantur; quid enim annosa canitie venerabilius? Sed brevia dare eorum 1 compendia, quao ab antiquo actio praeter exilia Aristoni scholia, praetor quamdam le­ boato, Photio anteriore, inde fluxerunt ad Ariatonum, gum imperatorum farraginem, tota rudis et indigesto ad Simconem magistrum, ct in omnia Slavo rum et molee fere «t Constantini3 Malaxi, qui saeculo XVII Valachorum synodica: Ie In causia episcoporum, ai adhuc vivebat Romano sic risum fuerit, etiam alii iudicc * aderunt; Quid praeterea commune codicem graceum interet 2· Episcopo deposito, non constituitur alius, nisi epi­ varia Slavorum synodica, in quibus tot insulsi canone * scopus,Roman definierit; despiciet1 enim depositio­ pocnitendales, tot fabulae aniles et ridicula commenta nem aut per nuntios aut per litteras3. congerebantur, ut tandem imperator Nicolaus I sto­ Sed audiantur interpretes, quorum facile princeps macho exarserit, et quid porro? Notatu dignum faci­ est loan ne * Zonaras: „Si quis, ait, condemnatus, nus, et quod extra rassicura imperium incredibile iterum audiri velit, neque id Romanus episcopus ab­ foret3! Novus quidam norruxarm grucce et rusrice nuat (id 4 namquo totum ad illius arbitrium commit­ prodiit4, et inopinato decreto, anno 1839, intercepta titur, rj γάρ δοκιμασία αύτοϋ rò Kdv άνατίθησι), uno ictu fuerunt omnia synodica, quibus α mille annis ipee mittat presbyteros a suo latere, auctoritatis suoo circiter universa «desia Slarica regebatur, et ne una vicarios, qui controversiam definiant; si vero decisis quidem tabula ex immenso naufragio erepto, totum standum esse papa censúent, ea de re quod ipe * recto imperium siluit En quos in scopulos eunt praecipites, habere, id est, quod aequum esse ccnaucrit, statuet 4.“ qui aliud quam Petri gubernaculum sive in rebus B Quid vero Balsamon, infensissimus hostis Lati­ fidei, rive in regulis morum, ave in negotiis ecclesias­ norum (utpote expulsus ex antiochena sedo in belli * ticis accipiunt «iris)? Vietos quoquo fasico subiicit, dum concedit Pericula vidit prudens antiquitas, ideoque, vene­ debere episcopo *, propter honorem sedis apostolica , * rabili Orio dure, α Sardi censi synodo emanarunt quae gesta sunt, papae Romano deferre, ct in eius celebres illae sanction», ad quos omnino necessarium potestatem positam esse appel lationem, sive ut ser­ est \it redeam, omnibusque viribus enitar, ut eas vetur aut non senetur; idque «se proprium negotiis vestrae commendem diligentiae. Ex ipso et inconcusso ecclesiasticis. Et iterum: „Ne tertius· canon te fu­ iure provocationis ad sedem apostolicam tum ab giat et quintus praesentis synodi de admittenda vel Oriente tum ab Occidente, unde cunctis in negotiis ro­ non admittenda α papa appellationeT. Hoc est enim mana sententia ultima et suprema est, co ip *o fit ut speciale in rebus ecclesiasticis, ÍStxbv γάρ ¿στ: τούτο Orientem inter et Occidentem Romano * pontifex ar- ιίς τάς ¿κχλησιαστ.κά; ύπ^θίσι:;. Immo Balsamon biter sedeat et iodex: verum ut orientalia negotia eomdem quam Zonaras vocem absolutam rescribere iuxta ipeorum populorum legee et ex sua consuentia non horruit: ,,τ^ yip δοκιμασία αυτού ό κανών τό prudenter componat, i as habet has leges recenecndi, ziv άνατίδτ/χ: eius enim arbitrio canon omnia relin­ examinandi, ct pro re data explicandi. Non solum quit ', * ut versione utar Beveregi i, episcopi angli­ igitur penes ipsum sunt canon» orientales, wd ipeiu * cani. Denique Balsamon his concludit : „Si autem hoc sententiae et * constitutiones sive dogourticae, rive quoque ut privilegium papae ditum esse dixeris, nihil disciplinares ad ecderias orientai» co saltem modo C novum." pertingunt, quem disertis verbis exposuit semel ct Hic vero lubenti me animo converto od fruirei iterum summus inris magister Benedictus XIV, t» *m * nostro , * orientale quorum non sine sincera animi in classico opere de «rronrm Dei bcaiificatione, tum voluptate hic multas elegantia simul et pietate in­ in constitutione Allatoe iunt. En illius verba: .Sub­ signe * audivi orationes, ut ri quo * invenerint, vel diti quatuor patriarcharum Orientis ... ligantur ... inter Latinos, qui novitate * in primatu Romano donovis pontificiis constitutionibus in tribus casibus: prebendant. qui Iridorianas merce» iterum sub liasta primo in materia dogmatum fidei ; secundo ri [apa ex­ et hedera suspendant, qui parcius et asperius quam plicite in suis constitutionibus faciat mentionem ct Graeculi de Romano pontifke scriptitent, iulæant ut disponat de praedictis; tertio d implicite in iisdem ii, qual«cumque sint, ad orientalium patrum monu­ constitutionibus de eis disponat, ut in caribù * appel­ menta nedum remittantur, quin immo od ipsos ab­ lationum ad futurum concilium legentur schismatico *, qui si quando somniarunt Cuique autem reformidanti sanctae relis iuris- quamdam inter patriarcha * societatem, numquam ex­ dictionem universalem, immediatam, ordinariam, uno cogitarunt requirendum ese omnium episcoporum verbo supremam, liceat mihi inexpectatum fortasse oonbensmn ; immo non negarunt ita supremam •ubdero argumentum ex ipeis photianis commentatori- Romani pontificis potestatem, ut parem dici alteram * ad hos canones sardioens», in quibus nomen et sedem, ne Byzantinam quidem, fas nullimodo rit ; ita bu , * et pergit auctoritas Romani pontifici * singulari splendore emi­ Zonaras in canones constantinopolitano cant3. Haud riñe (lirina providentia factum, ut cano- θ idem 8 : Quandoquidem un tiste * Romanus, sive prae­ nes illi aurei in collectionna orane *, nulla prorsus ex­ sulum nomina sint recitanda, rive in eodem considen­ cepto, transierint, usque ad nuricum nomocanonem dum, rive syngrapha firmanda, ct primus proclame­ * subecribat; oc et Pcdalion constantinopolitonum \ Cum in omnium tur. et princeps sedeat, et ante orane praeterea in depositione episcoporum et primus sen­ « Aiduf eA Vst 3 5» CmMonfin^ *ed Jienaeiis profecto kgenlnn. tentiam et ultimus dicat supremam. Eius namquo • on. ed- Vot. iudicio canon omnia committit." • Cf. Macaire, ThnL doy·». ortlodn t 1, p. 15. not L Ea vero et alia si fuerint Romani pontificis pri» om. ed. VaL 1 Ex reoohtloae ctQjçreg. hxMue die 4 ioL a. 1631 tn aedib. card. PiBpbilii. pwtea hmoc X. Breed. XIV wut. ALLsìm ntni I 44; D« urtarci Dà btoiificaigme lib. II, e. 38, η. 16; J9u£Ur. ceng. Prop. fid. L III, p. 373 (nota audoru), — At cxnixo aiewU wnt quo * ropra. L XLIX, cel. 1092-93, de Bini ruota Umili coran cardinali Pmpbilfo captae aucto rítate fido· idaotavL ’ oauaf *d_ Vat ■ Hoc too baUtor la ed. VaL: nd awdion/ur «trrprrtc·, qua· win « taira dferodto bac pen r * a irrqnenurt, forte tx Ιράκ oratoris wdtoUoae. • cm. ed. VaL • dfgpiàai ed Vat. • * telL Io Bibi. iur. p 694, 724. « Mi ed. Vit • Beteret;. F\sndcd. L I. p. 489. • Ibid. toto. 1. pug. 487, 489. = Munie. P. G. CXXXVÍI 1438 D. 1 admillaido . . , admittenda ad pnpam arj^Ualunrm ed. Val. • Ibid. PM- 89. 14S. 649 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA 13 iunii 1870 650 vilrgis, qualia in proposito capile deseri bu nturv quae A exarclios et ipsos patriarchas potuisset ab usurpatione demum Ru¡>creuiit cautoris patriarchis adscribenda? Byzantinae sedis tueri, solus etiam sacros ritus serAltera quaestio ct gravissima, quam primum attingere vasset incolumes. Notum eet enim ex ipso Balsamon© meditabor, sed temporis angustia preesus, fauci bus- ad Marcum Alexandrinum patriarcham respondento quo liaereus ac vostro parcens fastidio, supersedeo ab Constant i nopoli tonos omnibus intendisse nervis ut his quae fortasse in aliud et opportunius tempus dicere Sanctae Sophiae ritus per omnem Orientem, ne ser­ non prohibear. vatis quidem sancti lacobi et sancti Marci liturgiis, Digito liceat tantutn a longe ostendere, unum pervaderent Neque byzantinis praesulibus defuit inter innumera quae sub manu sunt argumento. auxilium imperatoriae potestatis, quae, quacumque Etiamsi enim sileant canones canonumque coi * data occasione, in ree sacras invasit, ut typica, eclectores, echo! i ostae, interpretes, clamant perpetua thesee, novellasque ecclesiasticas et rituales ad cumu­ Romanorum pontificum acta et Romana quao adhuc lum usquo conferret. Nullum sane alium scopum supersunt authentica regesto. Alterutrum enim di- habuerunt russici imperii duces aut imperatores, cum cutur neccsee est, aut summos pontifices effusis ha­ novum in Moscoviensi civitate erigendam patriarchabenis seso in omnes christ ioni orbis provincias, in tum curaverunt, nisi ut sub eodem gladio eademque singulos patriarcharum, exarcharum, cpiBooporum manu ferrea subque giganteo pedo, ut hoc loco modo tractus, ruptis singulorum iuribus et conculcatis, ir­ dixit egregie orchiepiscopus Caseliensis, sacra tene­ ruerunt (quod nemo non horrens excogitabit), aut rent et civilia, corpora simul ct animas opprimerent concedendum Romanorum pontificum jurisdictionem ] I Cogitanti mihi luctuosam tot Christianorum sor­ cam esso, qualis in hoc capite describitur. tem ac ruinas consideranti tot ecclesiarum olim florenGregorii Magni regesta, quae feliciter et integro tissimarum, cum alia multa, tum etiam votum illud ad nos usquo pervenerunt, evolventi patet quid mo­ animo subiit: U tin am Graeci et Orientales plura olim destissimus, si quis unquam fuit, pontifex de propria dedissent Romanis pontificibus, quae certe profanis sua jurisdictione senserit, et quid non verbis tantum, eripuissent imperatoribus! Utinam ipsi noe occiden­ sed totius vitae factis palam dixerit. Missis innumeris tales, ipsi nos G oli iorum alumni, ea nostris in fide episcoporum, presbyterorum, monachorum, fidelium patribus, Romanis inquam pontificibus, numquam causis ad eius tribunal delatis ex omnibus Occidentis negaverimus, quae tantum in augmentum praepoten­ partibus, saltem voluissem sub brevi speculo con­ tiae regum et imperatorum cesserunt! Iam tempus fortasse venit post tot rerum sub­ tinere gravissima quae ventilavit negotia cum orien­ talibus patriarchis, cum loanne Neeteuta et Cyriaco versiones, malorum causas a falsis doctrinis repetendi, Constantinopolitanis, cum Eulogio Alexandrino, cum eradicandi zizania quae superseminavit inimicus Gregorio Antiocheno, qui rarissimo exemplo proexule homo, et eiurandi placita cuiusdam scholae, quae ne­ apostolicum egit per viginti annos administratorem, quo Gallica1, ncque Parisiensis merito vocatur. Alia cum sancto Gregorii amico Anastasio, quem licet re­ est Gallia Christiana, alia inquam sancti Dionysii et luctantem post viginti tres annos inter ovantes Antio­ sanctae Genovcfae Lutetia; alia certe Gallia vere chenos ad sedem suam reduxit1*. Et cum humiliora orthodoxa, quam doctrina et sanguine suo honestarunt Christi fidelium negotia eo locupletius de disputata C Lazarus, Dionysius, Irenaeus et alii ex arce Romana jurisdictione testimonium dant, quo tenuiora sunt, missi od pulcherrimum sub sole regnum Christo ac­ non neglexeram syllabum texere, in quo prolixa serie quirendum, qui noe omnes cum Gregorio Magno vi­ varii e Graecia, ex Illyrico, ex Thracia, ex Cappadocia, dentur hortari et obtestari · : „State fortes, stato se­ cx Palaestina, ex Aegypto, etiam ex Caucaseis valli­ curi, ut4 universa vos ecclesia [patriarchas] non so­ bus et ex Sinaiticis vorticibus clerici et coenobitae, lum in bonis operibus sed etiam in veritatis auctoritate virgines et viduae, patritii et milites ad totius orbis cognoscat“. Quidni cum Theodoro Studita una ct cum portum romanum confugerunt Ita sane, Deo provi­ fratribus et patribus orientalibus respondeamus 5: ,,Tu dente, tam sub Gregorio Magno quam ante et post eius apostolicum caput, a Deo praeposite · pastor ovium pontificatum adeo multa sunt in Oriente testimonia et Christi, ianitor regni caelorum, petra fidei, super sollicitudinis et potestatis pontificiae, ut, si opus esset, quam aedificata eet catholica ecclesia; Petrus onim indo facilius quam caeteris orbis partibus primatus es tu, qui Petri sedem occupas et gubernas." Ubi Petrus, ibi Christus; ubi Christus, pax, victoria et amplitudo demonstraretur. A Magno Gregorio discedere nequeo, quin uno veritas. Restat, ut sive quao dicere ausus fui, sive quae verbo dicam in quo sensu oecumenici patriarchae titu­ lum reprobaverit. Inter varios ambitiosae vocis signi­ scripto’ mandaverim prudentissima© not rao Depu­ ficatus, unus quidem innocuus est ac mere honorificus, tation i de fide, ea summo vestro iudicio Nibiuittam oc quo inoffensis auribus usi sunt vel ante Nestoutam simul pro prolixa vestra in me benignitate gratina Constan ti nopoli tan i, vel ante et poet Gregorium Ro­ D agam et lia beam. mani pontifices, qui certe hunc titulum Besearioui mi­ nime inviderunt. Sed alius sensus schismatico© vecor­ diae favebat, quo Byzantini facile sibi arrogabant 1 Rhaili, Σίτταχμβ tôt 9t¡a>r xarorerr, L IV, p. 448. jurisdictionem per omne imperium Byzantinum, quao > Gallia ed. Vat • EpiiL XLUI, lib. V, iidiet. XIII ; P. L LXXVII. 774 b. orbis pars wla a viris habitata οικουμένη solito Grae­ « d ed. Vat. corum foatu ioctabatur. Gregorius, cum diu Constan» Epiit lib, Π, ep. 12, «pod Migne, P.O., XCIV, 115«. tinopolim incoluisset, cumque Graecorum technas et • prazpori/MiR ed. Vat. artificia probo introspexisset, prophetico dolore in­ î Emendationes, qoa¿ ble emineatiaumu pater In aeripto citabatur, no permitteret incautos ruere in scopulos exhibuit enoiuentiMimv prandi, hae mot: .Inimadv. I· pa«. 7, naufragiis famosos, magis de eneterorum patriar­ 8, Ivco ,tnm praecedentium condbcrnm getieraliua diserti» penpicuhqne definitionibus* de breviu«: tu» p-urcedrn-'iMm charum, quam de sedis suae privilegiis sollicitus. conciliorum definii icmxbus. tire ne due ad generaba iantina Utinam Romanus pontifex liberiorem in Oriente decreta pro vocatur, caetera vlitan rar rxcltdi, rive ut Ulïatar exercuerit potestatem ! solus quippe et episcopos et raspino aliai non enee de primatu Romano fonnxla*, praeter 1 luris ecclesiastici Graecorum historia ct m^numenta^ t. Π, p. 240, 249 *eqq. floren tinam, diac rtai et perapkna». Aaimadv. /· Alicubi $ar» dieenvis i/nodi memoria aat verba nrnorrntar ex can. III. V et VII, quae de iure appellationi# diserta in primis et per­ spìcua eunf A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 651 ORATIO reverendi patris domini Ludovici Régnault episcopi Camutensis x. Eminentissimi praeaidee, eminentissimi ac reve­ rendissimi patres. 652 A tum quia necessarium videtor, ut antequam tam gravia poena sanciatur fidei et salutis i ac tura, paragraph! eccundoe textus clarius explanetur, ot omnis proreus evantYcal ambiguitas. Denique in canone III pog. 15 [7 d], si tamen canon efformetur, banc formulam priori substituen­ dam propono: Si quis dixerit, Romani pontificis primatum esse tantum officium inspectionis ct direotionis, et supremam ipsius potestatem iurisdictionis in univeream ecclesiam non esse plenam, sed tantum extraordinariam et mediatam, anathema sit Illo canon sic exaratus et dispositus directe perstringeret schismaticorum et appellantium error», et illa servata formula, concilii Lateranensis IV et brevis Pii VI Super soliditate contra librum Febronii lucide affir­ maretur doctrina, et nulla videtur ratio ulterius pro­ gredi, cum a tempore Eybel usquo nunc nulla extiterit secte in nostris regionibus, quae appellantium renova­ verit errores; et aliunde epistola cardinalis D’Andrea in adnotationibus citata non rit gravis momenti. Circa paragraphum secundam capitis IU, quae in­ cipit ab his verbis ,J)ocemus proinde et declaramus4* linea 2 et 3, hanc emendationem propeno, ac vestro sapientissimo iudicio submitto. Haec eet: Docemus proinde ac declaramus, ordinariae potestatis et iurisdictionis pontificis Romani principatum immediate erga quarumlibet particularium ecclesiarum pastores atque fideles extendi, ita ut seorsum singuli quam simul omnes officio hiérarchisas subordinaiionie veraeque obedientiae obstringantur, non solum tn rebus quae ad mores, sed etiam quae ad disciplinam et regimen ecclesiae per totum orbem diffusae per­ tinent; ideoque custodita cum Romano pontifice tam communionis quam eiusdem fidei professione, ecclesia Christi fit unus grex sub uno summo pastore. Et baro ORATIO eet ratio, qua fulcitur mea proposita emeoditix reverendi patris domini Caroli Colet Verba illa schematis „hanc quao proprie est epi­ episcopi Lucioncnsis L scopalis iurisdictionis potestas , ** baro verba inquam, quae inter nas controversias suscitant. deleri poesunl Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ sino levissimo pontificias iurisdictionis detrimento, rendissimi patres. immo pro asserenda illa suprema potestate in melius, Petii veniam loquendi in hac discussione speciali mea saltem humili sententia, commutarentur. Siqui­ non ad novas animadversiones proferendas, sed ut dem ex concilio Lateranensi IV ecclesia Romana super mentem meam paucis verbis aperiam circa emen­ omnee ecclesias ordinariae potestatis obtinet princi­ dationem, quam reverendissimus archiepiscopus AI ech­ patum, et ex concilio Florentino summus pontifex: imiensis * inferendam proposuit in textum huius habet plenitudinem potestatis, id est, rive ordinis rive capitis ΙΠ, et quae spectat ad schismaticos qui in iurisdictionis, et consequenter omnibus iuribus epi­ Gallia Parvae Eodesiae membra nuncupantur. In me­ scopalibus proprie gaudet in universali ecclesia. For­ moriam revocavit doctissimus orator huic schismati mula autem a me proposita in sensu concilii Latera­ ortum dedisse episcoporum quorumdam renuentiam nensis et Florentini eo magis opportunior ridetur, poet publicationem litterarum apostoliconim Tam quia obiectioncs removeret et etiam depelleret timores < mulla spectantium ad conclusionem concordati quod eorum, qui inspecta schematis reductione, uti nunc inierat felicis recordationis Pius papa VII cum Napo­ est, arbitrarentur iurisdictionem ordinariam et divi­ leone L Sed huic narrationi quaedam addenda sunt, nam episcoporum fuisse in concilio Vaticano aliquo ut res dilucidior evadat modo imminutam. Sal altis radicibus inhaesit hoc schisma in veteri Dixi divinam et ordinariam episcoporum juris­ Vendra militari, quae decurrente saeculo XVIII pug­ dictionem ; non enim hic agitur de transmissione iuris­ narum heroísmo praestentiwimo notabilium sedem ee dictionis episcopalis ordinariao sive immediate per dedit pro religionis regiique regiminis defensione. Christum, sive mediato per summum pontifirem, quae Dioecesis mea Lucionensis, cuius intra fines in­ controversia in concilio Tridentino tantopere agitate cluditur non minor pars huiusce regionis, Christiano­ fuit, et de qua schema nostrum prudenter siluit ; sed rum tot heroum sanguine effuso illustratae, schismate de vera et probata sententia quae cum brevi Super soli- dissidentium fuit infecta pluribus, etiam multis, in ditate perfecte concordat, scilicet: quod per summum parochiis. Gcneratim illi difidentes austeritate vitao pontificem collata cuique episcopo canonica institu­ morumque integritate sunt omnino commendabiles; tione, ut Decesse est, ct huic assignatis i ure ccckeia- temén ex ecclesiis exui® vivunt, diebus dominicis et stiro dioecesis suae limitibus, statina ordinariam re- festivis ad orationem se conferunt in domos privatas, giminis potestatem in sua dioecesi exercere valeat, ubi adunantur praesidente persona laica, sive viro sive Porro, ait Bellorminua, oocleia catholica docet, epi- muliere, quae etiam dissidentium infant® baptizat, scopum iure divino presbyteris maiorem esse tum D imrno coniu^um pro contrahendis matrimoniis conordinis potestate, tum etiam iurisdictionis. Ex qui­ sensum recipit bus verbis liquet episcopum, completis institutionis Anno autem nuper elapso isti Galliae dissidentes canonicae conditionibus, suam ordinariam iure divino ad sacrum concilium Vaticanum miserunt1: Io typis cum subordination© certo summo pontifici debita mandatum exemplar ex canonicis expostulationibus, exercere iurisdictionem. Brevitatis causa alias omitto quas anno 1803 triginta ct octo Galliarum episcopi ini ration», absent iens iis, quae accurate ab abbate Sancti Pauli nudius tertius fuerunt exposite. i Argumentum·. .Epueopu» Ludonensi» respondero ae di­ Secunda mea proposita emendatio haec est. ut, ai xit Mrchitpuccpo Mechtiniend qui nonnulla adnouverat de non modificetur paragraph un secunda, deleantur illa Redeña parra quxe eat in (tallii* et contra, animadreriione^i ab verba paragraph! tertiae peg.9 (6 „Haec «t eo facto» emendationem proposât quae eat tub numero 4P.· s Vide du» orationem habitam in congregatione generali catholiraB veritatis doctrina, α qua deviare salva fide d. 9 iunii 1870, inpra, coL MI-43. atque salute nemo puteat" ; quao terba, mea rententia. » Cf. opujculnin: Sàndùsimo iitmew panlifln IV? IX. ronservari non jwwcnt, tum quis dpic m aieror ocrim, d gener. Rnmzxaa tyxo^o CMn» Anpimnitum i .Epiwpea Uarastra»:» emendat»dm pro­ ponit 16. 33. «. * grtgalit , et alterne , Gntomcse d ree^ren/ixatmae orj^ttnlaticnet apud SS. .Y.V. Pfam VH. Vide infra rab littera C num. 21 e, t. LUI, c« *l βΛ·87. 053 CONGREGATIO GENERALIS 8EPTU AGESIMA 13 iunii 1870 654 hac causa ad sanctam aedem scripserunt ; 2° rovoren- A verfa turos esse quamdiu suis episcopis non obediuni; tisaimam commentationem in qua illi triginta et octo vel alio quolibet meliori modo. Haec omnia, eminentissimi et reverendissimi episcopi exhibentur tamquam ex tumulis loquen Lee, ut episcoporum stabilitatis immobihtatisque causam, patres, sapienti vestro iudicio humiliter submitto. in re adeo violatae, ut aiunt, tueantur. Conclusio voro ORATIO huius reverent issirnao commentationis haec est: reverendi patris domini Ferdrnandi Ramires „Quam sacrum causam utinam, sancto adiuvanto Spi­ episcopi Pacensis1. ritu, isto in sancto conventu illi obtineant ut omnibus coram populis, iisque qui populos regunt, principia Eminentissimi praesides, eminentissimi ao reve­ confirmentur, et manifestum omnibus fiat, numquam rendissimi patres. regulas, quibus episcopatus auctoritas integra evadit, Nihil do Romani pontificis primatu, nihil de eius case violandas, illumque, quem sanctus Spiritus posuit iurisdictione immediata et ordinaria poet ea, quae ex regere ecclesiam Dei, numquam a sedo sus deturbari hoc loco audivimus; tantum aliquas observationem posse.’* Sic so habet conclusio. circa paragraphum secundam capitis tertii adducam. Pro affectu paterno erga dioeceaanoe meos, et pro Cum prooemium et quatuor capita constitutionis ardenti desiderio in viam salutis reducendi, quos tem­ dogmaticae de ecclesia, quae in praesentiarum discuti­ porum infelicitas sic in erroris semitam misero de­ tur, legi; evolvere etiam curari observationes a reve­ duxit, do iis omnibus scripsi relationem, quam direxi rendissimis patribus super huiusmodi argumento ad reverendissimos patres deputatos pro expendendis factas, in quibus certo inveni non a paucis ex iis fuisse patrum propositionibus L At nihil scripsi in relatione exoptatam omissionem phrasis, in qua „proprie epi­ mea de doctrinali quaestione, quae innititur facto in scopalis” designatur iurisdictio supremi capitis eccle­ annalibus ecclesiae proreus unico, et quod nulla lege siae, cum do eius auctoritate agi fur; hac semel ad­ particulari mensurari potest, co quod sit supra, quam­ missa, dicunt, iurisdictionem episcopi in pessum iri, libet eiusmodi legem manento principio: salus populi cum ambae simul consistere nequeant. Alii non solum suprema lex, et summus pontifex omnia potest in ec­ episcopalem admittunt eamque, uti oportet, ordi­ clesia. Duo igitur in votis meis sunt circa tam gravia nariam et immediatam ; nihilominus ita iudicant esse momenti quaestionem : Io quidem ardenter exopto oo- exprimendam, ut clare rideatur aliam esse summi pon­ tum aliquem edi conciliarem eo fine, ut promoveatur tifiéis auctoritatem, aliam vero ordinariam episcopi, dissidentium regressus nd unitatem catholicam ; 2° pa­ no ordo a Christo institutus turbetur. Alii denique riter ardenter desidero circa hano quaestionem per so dicunt: cur non episcopalem iurisdictionem Romani clarissimam non fieri dogmaticam declarationem; pontificis dicemus? Numquid ipse episcopus episco­ quod tomen implicite fieret, ai in textu tertii capitis porum non est? numquid ipsi iurisdictionis ordinariae inseratur emendatio a reverendissimo archiepiscopo et immediatae qualitatem denegare volumus, quae Mcchiiniensi proposita. pastori pastorum adeo propria est? Omnes verum Praeterea semper in dioecesi mea Lucionensi cum quaerentes, tamen diversa omnino repetentes angorem dissidentibus illis actum ost quadam indulgentia et potius quam consolationem ad animos portant mansuetudine. Quod ad mo spectat, praedecessorum C Quoniam, reverendissimi patres, ecclesia in re, de illustrium meorum vestigiis inhaerens, nullum cx iis qua agitur, debet considerari secundum suum case quao mihi suppetunt mediis ad illos misere devios in practicum, onino id quod harmonicam eius existentiam caulom divini pastoris reducendos adhibere praeter­ inter caput et membra perturbet etiam specie tenus, misi; et quolibet anno, occasione praesertim visitatio­ tam in veritatibus exponendis quam in iuribus ordi­ num pastoralium, quidam dissidentes cum magno meo nandis eliminari debet; hoc in sensu recte dici potest: solatio ad unitatem catholicam revertuntur. Hanc ob Quod Deus coniunxit, homo non separet ’. Immuta­ causam necessaria visa est mansuetudo erga Parvae bilis ecclesiae constitutio relationes intimas et har­ ecclesiae dissidentes, quia huius schismatis occasio in monicas caput inter et membra habet, utpoto in veri­ Vendea intricetur elemento quodam politico, quod in­ tate et choritate fundata. nititur dispositione ingenita, α patribus scilicet suis Quomodo ergo diversi diversa opinantes in unum occepta, in favorem regiae legitimitatis. Tota Vendea convenient? Scitis omnes quod in nwessariis neces­ perpetuo in praxi protestata est contra quasdam con­ saria eet unitas. Sed explicita mentio iurisdictionis cordati ordinationes, ex eo quod illae ordinationes huius episcopalis in paragraphe secunda rapitis tertii. coaevae sint regiminis politici, quod aegro regionis de quo agimus, est ne absoluto necessaria? illius incoino admittunt. Sio festa a concordato sup­ Parcito mihi, fratres carissimi, si principio nssenpressa in Vendea celebrantur cum servilium ab­ tiens aliter propositum meum exponam. Tamen attente stinentia, maiori etiam fideli toto quam ipsae domini­ cogitate, quod hic non quaeritur, utrum suprema pon­ cae, et quidem non solum a fidelibus christiania, sed tificis auctoritas etiam pro obiecto habeat, quae proab iis etiam qui religionis iugum caeteroquin reiiciunt. pria sunt episcopalis iurisdictionis, sed utrum neceoQuapropter nullum bonum requendum fore pu­ earium ait eam in hac paragraphe sic appellare, vel tarem cx emendatione proposita a reverendissimo quasi per transennam de ea in schemate specialem Belgii primato, quatenus dissidentes Parvae ecclesiae mentionem facere. Hoc in sensu existimo, quod faci­ tamquam schismatici publici dena ociaren tur; sed in liter haeo verba possent praetermitti, quin sensus hoc consentio cum reverendissimo et illustrissimo ora­ essentialis periodi ct scopus paragraph! immutetur, tore, et humiliter poto a sacro concilio Vaticano ad immo etiam opportunum iudico, 1® quia in paragraphe dissidentes Parvae ecclesiae verba aut epistolam re­ prima eiusdem capitis asseritur et vere asseritur ,,Ro­ scribere per reverendisiimum secretarium concilii: manum pontificem in universum orbem tenere prima­ Io clare perspici in hoc sacro concilio Vaticano epi­ tum, successorem «se beati Petri principis apostoloscopos totius ecclesiae communicare cum Galliae et rum et verum Christi vicarium”; 2® quod alibi recte Belgii episcopis; et sic plenam esse communionem additur eum habere primatum non solum honoris red episcoporum Galliae et Belgii cum summo pontifice etiam iurisdictionis; et tandem 3® hanc potestatem et tota ecclesia catholica; 2® ipsos extra salutis viam i Vide ipeeialie congregationi· pro peitalntii exci­ piendis, posto!. 21 b, t. LIII, coL 528-W. 1 Argtunenttizi .Ερίκ-optt, Piotwi· eneadatioacai propemil quse eet aexpressio uti innecesaria posset omitti. storis pastorum sollicitudo, vigilantia ac provisio adeo Petrus scribens ad fideles Ponti et Galatiae etc. salutaris et suprema est, ut a nullo puasit inculpabi­ ita se dicit: Petrus apostolus lesti Christi; sanctus liter in despectum haberi, a nemine eoaretari ; at ita Paulus ad Romanos et Corinthios in omnibus suis temperata eet et ceso debet, ut etiam sacra eorum epistolis ita incipit: Paulus vocatus apostolus lesu auctoritas, quos Spiritus sanctus posuit episcopos Christi; in Actibus apostolorum sanctus Lucas ita se regere ecclesiam Dei, minime ab ea, quae «t episcopi habetx: Coepit lesus facere ei docere usque in diem, episcoporum obnubiletur, infirmetur aut in depressio­ qua praecipiens apostolis... quos elegii etc. Nihil a nem reducatur; e contra foveatur, roboretur ac fir­ sacris scriptoribus de apostolorum episcopali dignitate miter confirmetur: ita paternal i ter ee gerens, ut posait dictum fuit; quis tamen ausus fuerit affirmaro apo­ nos admonere cum beato Petro1 : Pascite qui tn vobis stolos episcopos non esse, vel iorisdictionem episco­ est gregem Dei, providentes non coacte sed spontanee palem non habere? Cum igitur Romanus pontifex pro secundum Deum; vel cum divo Paulo ad Timotheum ’» certo sit vicarios Christi et successor sancti Petri, cum vel ad Titum 3 : Finis paeccpti choritas ... Oportet eius primatus sit honoris ac iarisdictionis, ac eius ergo episcopum irreprehensibilem esse; aut cum divo auctoritas ordinaria et immediata, vox episcopalis inu­ loanno ad Asiae episcopos * : Scio opera tua ... esto tilis hoc in loco evadit, immo inopportuna; videtis vigilans et confirma. Sic, reverendissimi patres, nomo quomodo animos psrturbet, quamvis eam agnoscant. B laeditur, et ordo α Christo institutus servatur. Auctoritas apostolica implicite continet, quao ad Demum cum reverendissimo archiepiscopo Tolo­ iorisdictionem episcopalem attinent, sive spectetur in sano deprecor reverendis&imos patres, ut in hoc capite se, sive in suo exercitio; unde ornis * is verbis para­ expresse statuatur, ad solum Romanum pontificem graph! „quae proprie est iurisdictionis episcopalis pertinere episcopos in universum orbem instituere. Voe potestas", suprema Romani pontificis auctoritas, ut scitis quantae in aliquibus regionibus perturbationes vicarius Christi et successor beati Petri, clarius super evenerint, dum praetextu antiquae disciplinae electi alias potestates eluce: ; dum auctoritas episcopalis ap­ a suprema potestate saeculari, hoc centrum unitatis paret modo ab omnibus nota et a sapientibus semper reepoentes, ad metropoli tanum mul toties institutio­ exposita, nullam nec apparentem contradictionem nem deferre voluerunt Itaque, quoniam impossibile prorsus est ecclesiam subit vel immutationem, et in futurum tollitur occasio praeposterae interpretationis. Indubium est prae­ rine capite concipere, aut caput absque membris qui­ clarissimum sanctum Thomam huiusmodi voce irram bus informet, vivere; ideo, quantum possibile, longe fuisse; «d hoc magis ad suam mentem danas sit a nobis omne illud quo hoc vitale elementum debi­ exponendam, quam absque absoluta necessitate ad litet aut perturbet, sic in nullo dissentiet sententia regulam constitutionis sv nodalis stat nendam accipien­ nostra, et in futuro pro bene gestis, sicut quotidie dum est. deprecamur, consequemur praemia sempiterna. (Patres Quare hanc periodum ita exarandam existimo amnes respondent: Anien.) (attendite bene) : Docemus proinde et declaramus lume C ORATIO iurisdiciionis potestatem esse ordinariam et imme­ reverendi patris domini Petri de Drcuz-Brezc diatam turnad fidei puritatem custodiendam. tum ad episcopi Molmensis . * morum sanctitatem screandam et disciplinae rigorem Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ procurandum; erga quam (iarisdictionem) omnium ecclesiarum cuiuscumque ritus et dignitatis pariores rendissimi pairea. In schemate, ubi necessarium asseritur ,,naturam atque fideles etc. Hac in ultima periodo claritati, meo videri, consulitur et quereli» via praecluditur, sacri apostolici primatus secundum antiquam atque dum alias exprimitur principale et sublime iuris- constantem universalis ecclesiae fidem proponere * 1, dictionis obiectum, id est bonam ecclesiae universalis, nonnulli mirati sunt antiquam et constantem primatus non autem depressio vel diminatio episcopalis digni­ apostolici distinctionem in primatum honoris ct iaris­ tatis, ut ab aliquibus timetur, quaeque incolumis ser­ dictionis fuisse omissam; nec attingi quidem profes­ vatur, ut postea innuitur. sionem primatus honoris, red totam definiendae rei Ut autem totius perturbationis aut diffidentiae rationem in asserendo iurisdictionis primatu positam tollatur occasio, mihi videtur quod in paragraphe ter­ esse. tia huius capitis, dum dicitur ,,tantum autem abest, Talis omissionis occasionem verisimiliter assig­ ut haec summi pontificis potestas opponatur ordina­ namus tripartiti numquam, wd bipartiti solum in oro riae et immediatae illi episcopalis etc.", tollatur de theologorum divisionem apostolici primatus. Illa medio ,.opponatur", quod ibi legimus, et rie clarius D tamen. ri iuxta antiquum modum loqueremur, etiam liarmonica constitutio eccleaiae exprimatur: Haec eri in mentione primatus honoris, nobis eicut et patribus catholicae veritatis doctrina, a qua deviare salva fide nostris bipartita remaneret. Antiquis enim prorsus et salute nemo potest. hareque summi pontificis po­ inaudita erat hodierna distinctio iurisdictionis ad testas cum ordinaria et immediata episcoporum divina significandum solum regimen, ct magisterii ad doc­ iurisdictione ita consonat, ut non solum inde nullum trinam indicandam. Sed unum et alterum docendi patiatur detrimentum in regimine, et gubernio parti­ sicut et imperandi ius in unica voco iurisdictionis in­ cularium ecclesiarum illis commissarum, sed e con­ cludebatur. Unde principatus duplex tantum assere­ trario. salvis mis iuribus, eadem a supremo ct uni­ batur, honoris scilicet et iarisdictionis, in qua regimen versali pastore asseratur etc. et magisterium continebantur, non trinus, sicut hodie Van nobis, reverendiarimi patres, vso catholicae dicere haberemus ex nova divisione honoris., iuris­ ecclmioa unitati ! si Christi vicarius et successor Petri dictionis et magisterii. i FPrtr.V. 2. iure proprio et in omnibus totius universi finibus > I Timoth. I, 5. ratini pastorale ministerium rxerrero non posret, et hoc » Tit. T, 7. exercitium principaliter tvl fidelium necessitatem > Art. I, I. • Apoc. IIT, 1-2. * Arguméntalo. «,Ερί·™?01 MMíneaiia propani! eœendatJenw 27. 31, 37. * 668 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA 13 itum 1870 657 Revera primatus honori * ex primatu jurisdictionis A ORATIO facile concluditur; wxl in nostris diebus satis, ut patet, reverendi patris domini losephi Coirai y Estrade inverecundis huiusmodi conclusion» non ita facile ab episcopi UrgeUensis1. aliquibus eruuntur, ct utiliter inculcarentur a pa­ Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ tribus. Quod magis expedire apparebit, si, ut probabile rendissimi patres. ret, in schemate de episcopis cleri et populorum erga Mecum considerans et méditons caput tertium, episcopos officia et obligation» affirmarentur. Nimis simul que ea omnia quae tam docte et nervose huo enim intolerabile foret omissam in causa summi pon­ usque a patribus disputata hic fuerunt, sciscitabar a tificis huiusmodi mentionem ab episcopis in propria mo ipso: et quaenam causa tandem seu ratio vera real is et substantialis primatus Romani pontificis? sua causa unico invocari. Unde, cum ex Florentino Romanum pontificem En quaestio primaria et fundamentalis, cuius solutio non solum doctorem et rectorem profitemur, sed onto adhuc desideratur in capite tertio. En quaestio quae omnia patrem, primo inculcandus videtur ab episcopis discordant» opiniones et sententias valet, removendo patri praestandus honor iuxta illud *: Honora patrem inconditam litteram, in unitatem desideratam ad­ tuum et matrem tuam, ut sis longaevus super terram; ducere. Quod si ratio primatus in schemate nostro no illis opponatur’: Si ergo pater ego sum, ubi est nec clare potet, neo hic profecto vis ipsa primatus dilucide declaratur. Recitetur itaquo in tertio capite honor meus f Huiusmodi honoris sicut et amoris modum in­ integre ct fideliter praeclarissimus textus concilii dicare ad nos non pertinet, in quo non invenitur mo­ Florentini de dotibus primatus, recitetur deinde textus dus. Quae enim doctori et rectori debentur, fido qui­ concilii Lateranensis IV tametsi immutatus et ob­ dem ct obedientia absolvuntur; amor autem modum truncatus verbo substantiali principatus. At neutro decreto declaratur vera et nativa ratio nescit, sed super omnem modum fervescit. Sub initio tertii capitis post voces ,,Ηίηο inhaeren- primatus; hinc factum est ut tum ante tum post con­ tes“, aut forsan appositius: Quapropter inhaerentes, cilium Tri den tinum utrumque decretum nedum a ante mentionem pontificiorum decretorum et con­ iuris peritis sed etiam α multis episcopis per plura ciliorum definitionum, bene enuntiarentur Petro fac­ saecula explicatum fuerit sensu plane divereo ab eo, tae promissiones. In illis enim totius nostrae argumen­ quem maior numerus patrum semper intellexit, et tationis fundamentum et robur, in enumeratione auc­ nunc hic quoque intelligit. Nec ideo tamen illi con­ toritatum, quibus inhaerentes sumus, non omittendum. trarii theologi et episcopi digni habiti sunt a Ro­ In secunda paragraphe eiusdem capitis fidei et manis pontificibus, veritatis et chari tatis studiosis­ communionis unitas utiliter indicantur. Sed proreus simis, qui compararentur Sergio, Pyrrho aliisque Moomittitur obedientia, quae salva fide et etiam com­ nothelitis haereticis versipellibus ct vaferrimis’. munionis unitate violari potest, ut pluries accidit, et Itaque ad rem veniamus. Quaenam igitur est ratio vera realis et substan­ patet ex historia. In tertia paragrapho eiusdem capitis ex his voci­ tialis primatus pontificis Romani? Mihi quidem ex bus ,.immediatae episcopalis jurisdictionis potestati ** C accuratissimo studio Scripturarum et traditionis non magnum videtur latere periculum. Ex parte enim vera alia ratio est vera et realis et substantialis quam est huiusmodi locutio, ex parte falsa, aut, si velint, ipsissima ratio primatus Christi Domini in regno ec­ dubia. Immediate quidem super assignatos greges clesiae suae sanctae: hinc principatus Petri eet ipse exercetur iurisdictio episcopalis, sed quod immediate principatus Christi Salvatoris. En ratio vera, realis a Christo ad episcopum descendat, non ita liquet, nec et substantialis primatus, a quo vis tota eiusdem de­ praesumit concilium definire. Porro cum in hoc ca­ pendet, et singularia omnia iura evolvuntur, et cui pito assimilari rideantur papalis iurisdictio, quae ex perfectissime cohaerent omnia divina episcoporum institutione et exercitio omnino immediata est, et iura. Agam iterum de hac re, cum loquar de infallibi­ iurisdictio episcopalis ex plurimorum opinione in litate in capite quarto: nunc brevissime attingam tex­ exercitio tantum immediata, timendum est ne ex hac tum sancti Matthaei: Tu es Petrus. Nota sunt vobis assimilation© et quasi acquiparationo utriusque iuris- omnibus verba sancti Hieronymi in celeberrima epi­ dictionis praeter concilii intentionem nonnihil in stola quam scripsit ad sanctum Dumosum’: „Ego nullum primum, nisi Christum sequens, beatitudini posterum exurgat difficultatis. Quae sequuntur indicare praesumo, verbis quae 1 Argumejtum: .Episcopos Urgellemis deeue in schemate Deputation! magis placuerint in schemate de Ro­ quxenam primatus ratio ut, et inde discordias ortas esse. Hanc mano pontifice inserenda. rationem ponendam in ipsissima ratione primatus Christi Do­ Io Ut in proponenda natura apostolici primatus mini in ecdeala sua; A id evinci ex interpretatione verborum mentio fiat primatus honoris; 2° sub initio tertii ca- D ,Tu es Petrus etc.1 iuxta sensum sanctorum patrum. Petiit ergo ut insereretur in capite maxima vis primatus ad praedicandum pitia, ut ante mentionem pontificiorum decretorum ubique evan geli um, ad docendum omnes populo· viam salutis, et conciliorum definitionum, praecise ponantur Petro ad fundandas cathedras episcopales ubi et quando ei visum factae promissiones; 3° ut secunda paragrapho eius­ fuerit, ad praefigenda, definienda, mutanda et transferenda iure dem capitis post unitatem fidei et communionis etiam hierarchies honoris et jurisdictionis, ad constituendo· vicarios apostolico! et delegatos in qualibet provincia. Dicendum etiam obedientia commendetur; 4° ut tertia huius capitis pontificem posse immutare canones disciplinares etiam coxdboparagrapho episcopalis jurisdictionis immediatae rem. et demum non quomodocunqne habere potestatem epi­ mentio aut omittatur aut in exercitio tantum indice­ scopalem ordinariam et immediatam, sed omnium principa­ tur, et non in institutione; verbi gratia dicendo si lem ratione principatus, quem tenet super universam eccle­ siam. Retinendam idcirco vocem priarijMfM·, quam Lateranense· non in radice, in exercitio certe immediata. patres lanci ve rent. Removendum denique a constitutkne quid­ Haec sunt quae reverendissimo coetui proponenda quid in dedecQs sanctae sedis vergere posseL Hine capit tertium reformatum exhibuit ut in emendations quae evt *xb censui, et submitto humiliter. I Dent V. 16 5 Make. I, 6. CONClU GENERAL·. TOMUS LII. numero L* • Videtur alludere ad orni k nem patriarchae Hierwljndtau i in congregati vae generali «Lei 81 1370. CT -jyre cotaM-64. • P. L XXII. «5. 4$ 659 X SESSI0NE3 PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 660 tuae, id œt cathedrae Petri, communione consocior: a versal is, cui datae t-unt claves claudendi et rowrandi super illam petram aedificatam ecclesiam scio.” En paradisum cuicumque volueris1.” Undo concludit: verba quae designant nobis rationem veram, reolem et ,J)eum >usto supplicio Graecos et Armcnoe et lacoct batan Halem primatus pontificis Romani, et viam bitas, quod se separaverint ab obedientia et fido divina sp-oriunt ad ¿nielligeodas varias specie tenus sancto­ primatus Petri, eoe tradidisse gentibus in opprobrium et infidelibus in rapinam.” Eam dem expreasit fidem rum patrum interpretationes. Animadvertite quaeso, eminentissimi ac reveren- orator Arni «morum alloquens eumdem Romanum pon­ di«imi patres, verborum aatithesim in unitate sensus tificem’: „Christi, dixit, sedem tenes.” Eamdeni ego unius einsdemque rei, quam indivulsa et insuperabili tenero edoctus sum veritatem in catechismo per hanc unitate individuae unionis personalis poaridet in terris brevissimam et omnium accuratissimam coeloriao doChristus et Petrus: ego, inquit Hieronymus, neminem finitionem: „Quid est ecclesia? Est congregatio fide­ primam ut magistrum et doctorem sequor nisi Chris­ lium, quam regit Christus, et papa vicarius eius (o tum, atque ideo beatitudini tuae, id est cathedrae la congregación de los fieles gobernada por Cristo Petri, communione consocior. Optima illatio, si­ y el papa su vicario). Ex dictis sequitur dominium quidem Christus, beatitudo tua, o Damase, et cathedra Romane sedis nullis limitibus definiri, H?d extendi Petri indivulsa unitote unionis individuae una eadem- por suum principatum ad uni vernam ecclesiam, alias quo eétis persona: ille itaque primus, mx! tu eius « vero sedes episcopali» fundatas fuisse omnes super vicarius; ideoque consociatus beatitudini tuae. quam illum thronum, a quo eodem sustentandae et regenvideo et audio, sequor magistrum et indicem Chris- B dae sunt. tum, quem nec video, nec audio nui in te. Utique episcopi positi sunt α Spiritu sancto regero Notate etiam, quaeso, pronomen relativum, diam ecclftsiam Dei, quia Spiritus sanctus vere datus est ot petram, quod utique de Christo a Hieronymo intelli- datur apostolis ct successoribus apostolorum, qui sunt gitur, ac si evidenter dixisset prius ecclesiam aedi­ in coenaculo Petri, atquo eorum singulis datur Spiri­ ficatam super Christum petram, ideoque recurro ad tus ad mensuram suae cathedrae; Romano pontifici Petrum, et consociatus beatitudini tuae exposco ideo vero datur plenitudo eiusdem Spiritus tamquam fidem a me tenendam et praedicandam. Etenim mihi vicario Christi et tamquam sedenti in throno illius, Hieronymo certum indubiumque eet, primatum qui dixit : * Spiritus Damini super me: propter quod Christi et primatum Petri, Christum petram et Si­ unxi! mc, ccange!icore pauperibus misit me, fanare monem, cathedram Petri « beatitudinem luam, o contrites co^de. Domase, esse unum idemque, extra quam ri quis Explicata ergo rationo veri, real is et substantialis fuerit, profanus est, et peribit regnante diluvio ob primatus pontificii, efflagito Io ut in capite tertio multiplices humanae mentis errores. Rectissime igitur inseratur in maxima primatus, 1° ad praedicandum sancti pains dum unius eiusdemqne rei veritatem et i are divino evangeli am in qualibet mundi regione, sub constantem ecclesiae catholicae fidem explicarunt, ditione etiam prinapum fidelium, 2° ad docendum hunc textum sancti Matthaei super hunc petram modo omnes populos viam aeternae salutis, 3° od fundan­ do persona Petri, modo de fide ct confessione Petri, das cathedras episcopales, ubi et quomodo Romano et modo de persona Christi interpretati sunt; nam C pontifici visum fuerit, 4° ad praefigenda, definienda, tria haec elementa effonnant substantialem, reolem mutanda, et transferenda iura hierarchica honoris et et verum primatum Romani pontificis, in quem cre­ inrisdictionis, unicuique sodi propria, etsi fuerint dimus: amoveatur vel unum cx tribas his clementis, potrùrehalia aut primatialia, non tamen ad huius­ amovetur primatus, ct ipse statim convertitur in charo modi iodes omnea nholcndaa, nc<]ue ad earuind«>m tenebrarum, quibus obvolvuntur et excaecantur graoci munia et officia impedienda pro humano arbitrio. schismatici et latini protestantes. Hinc in concilio Florentino recte Graecis promiesum Magisterium unitatis huius divini principatus est primatum Romani pontificis definiri concedendo, clare et nitide etiam fuit expressum a sancto Leone salvis tamen iuribus patriarcharum orientalium: Magno in epistola ad episcopos provinciae Viennensis promissum est hoc .^alvis tamen etc.”, 5° ad con­ in G alliis, inquiente1: ,Jtetrum in consortium in­ stituendos vicarios apostolieoe et delegatos in qualibet dividual unitatis assumptum, id quod ipse erat, voluit provincia, quemadmodum a primis ecclesiae saeculis nominari dicendo: Tu es Petrus, ct super hanc petram Romani pontifices hoc iure uri fuerunt cum in Occi­ aedificabo ccdcsiam meam". Ergo quod Petrus aedi­ dente tum in Oriente. ficat, Christus aedificat, quia una est petra totius Efflagito 2· ut in hoc capite explicitis verbis aedificii, ct fundamentum aliud nemo potest ponere dicatur. Romanum pontificem posse mutaro canones praeter id quod positum est, quod est Christus lesus. disciplinares etiam conciliorum oecumenicorum. nulItaque etei sanctus Paulus rit tertios decimus aposto­ loeque posse habere vim legis pro ecclesia universali, lus, sedes tamen duodecim sunt, quia beatus Petrus I> nisi ex auctoritate sedis apoetolicae. •edet in cathedra Christi ipeius, et in ca sedens iudicat ’ Denique efflagito ut in hoc etiam capite declare­ et regnat Materiam huius divini principatus ex­ tur Romanam apostoli cam sedem, non quomodocum­ presserunt patres concilii Tarraconensis eaoculo V, cum que habere ordinariam et immediatam jurisdictionem ad Hilarum scripserunt1: ,.Proindo noe Dçum in episcopalem in omnes et singulas ecclesias, sed om­ vobis adorantes recurrimus ad fidem apostolico oro nium principatum ratione principatus, quem cathedra laudatam.” apostolica tenet in universali ecclesia. Nam exempli Eomdem fidem cius adorando et meditando my­ gratia ego omnium vestrum minimus, episcopus Ursterium unitatis confeesus wt in concilio Florentino gelleneis, habeo ordinariam et immediatam iurisAndreas abbas orator patriarchae Aethiopiae Lacobi- dictionem episcopalem in mea dioecesi ; at vero Pius tarum cum ad Eugonium IV dixit'. ,.Pulvis eum ct papa IX sanctissimus pater noster habet principatum cinis coram te Deo in terris verba faciens. Tu namque jurisdictionis immediatae et ordinariae in tota mea m Deus in terris et Christus et eius vicarius: tu ee diocceri sicut in qualibet alia ecclesiae uni verant >rPetri succenor, et poter, caput et doctor cccleriae uni1 EpbL X Ister «pp. a Leoois. ed. Balleris. » Thiel, ZpMtotw Remanem porJi/frum ka. I. w- I**. genuimie, 1 Labbe, coll concit, tom. XVItl. IS 18, edit. rrn. Co­ irti. ~ MsuiL XXXJ. 1733 d. » hissai, SuppL, tom. I, pag. 20%-210, edit. Lac. » Lac. IV. 18. ?57 661 662 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA 13 iumi 1870 Hiño peto ut in honorem sedie apostolica^ retines- A cussionem specialem tertii capitis schematis primae tur in hoo capito vox principatus, quam patres concilii constitutionis de ecclesia Christi, de quo adhuo veniam Lateranensis IV sanciverunL Peto etiam ut quod in loquendi potierunt reverend Lesimi domini Joannes decus vertit sedis apostolica© ot in maius bonum ec­ Vanesa archiepiscopus Fogaraaiensis et Al baialienáis, clesiae universalis, sino timore renovetur ct confir­ et Carolus Freppel episcopus Andegavensis." metur ct amplificetur illorum decretum, dicendo Deinceps ad ambonem successive vocati sunt archi­ „cam, disponente Domino, super omnes alias atquo episcopus Coloccnsis, patriarcha Melchitarum, epi­ in omnee et singulos, nulla excepto, obtinere princi­ scopus Co natanti ensis, episcopus Galtcllinensis-Norenpatum ordinariae potestatis sive iurisdictionis ple­ ftis, episcopus Varmiensis, archiepiscopus Fogarariensis *'. nissimae Atque huius rei argumentum perspicuum et episcopus Andegavenxis. ret fuitque a pluribus retro saeculis exemptio regu­ larium ab ordinaria episcoporum iurisdictione, quae ORATIO ree excitavit proinde haereticorum et incredulorum reverendi patris domini Ludovici Haynald odium in regularcj, incusantium eorum exemptionem archiepiscopi Colocensis ct Bacsiensisx. tamquam scandalosam et iurium episcoporum offenOccurrit in schemate examini nostro subiecto ex­ aivam. Itaque propono tantisper immutandum caput ad pressio quaedam, ad quam nonnulla obeervanda habeo : maius decus patris nostri Romani pontificis, quod sed plura eorum, quae hanc in rem dicere voluissem, iam praesidentibus tradideram1 : non enim loqui volo- B iam a prioribus oratoribus praeoccupata fuerunt. Ideo barn. Etenim etiam ad nos episcopos et patres gregis a repetitionibus abstinendo, residuas nonnisi micas pertinet promissio Spiritus sancti: Qui honorat pa­ colligendo ita in negotio hoc versabor, ut aphoristioe trem suum, iucundabilur in filiis, et in die orationis potius quam systematise procedam. Expressio illa, de qua locutus fueram haec est: suae exaudietur. „quao proprie est episcopalis iurisdictionis potestas, Hio autem interrupta disceptatio est, et a primo ordinariam esse et immediatam etc.“ Hanc expressio­ nem dogmatico concilii Vaticani decreto inserere non praeside indicta congregatio generalis his verbis: ,,Proxima congregatio generalis habebitur cra­ opto; sufficere enim arbitror ea, quao in hac re a stina die hora octava cum dimidio, in qua continua­ concilio I Ateranensi IV et Florentino oecumemcis solemniter enuntiata fuerunt, quibas aliquid ultra ad­ bitur discussio capitis tertii schematis propositi. ** dere nec utile nec necessarium. Dia autem, quae pro­ 31. ponuntur, et ita quemadmodum proponuntur, periculi Potitio aliquot patrum ut finis Imponatur discus­ non vacua esse arbitror. Ne male intelligar, praemitto, sioni capitis m8. quod utiquo in decursu sermonis mei uberius explica­ Subscripti patres petunt enixe, ut discussio spe­ turus sum, me primatialem potestatem in exercitio suo ad finem suum ordinariam et immediate exer­ cialis super capite tertio concludatur. cendam admittere, et hunc primatum ita intellectum Martin episcopus Poderborncnsis. C ad suos fines et sublimes ecclesiae fines assequendos Vincentius archiepiscopus Smymensis. sufficientem esse puto. Ignatius episcopus Ratisbonensis. Aliae utique mentis fuerunt plures reverendissimi Henrietta archiepiscopus Westmonastericnsi·. oratores ante me prolocuti, qui sive universalem Ro­ Leo Meurin episcopus Ascalonensis. mani pontificis episcopatum diserte asseruerunt et Ioan nes los. episcopus Brugensis. defenderunt, sive magna industria omnem suam argu­ Edmundos Franc, episcopus Danabensis. mentationem eo direxerunt, ut talem primatus notio­ Ludovicus Anna episcopus Sancti Caudii. nem darent, quae potestatem non supremam modo, sed Robertus episcopus Beverlacensis. et absolutam et quasi omnium potestatum in ecclesia fontem nobis sistat : quo pacto utiquo basis etiam prae­ 32. bita fuit, in qua doctrina universalis Romani pon­ Congregatio gonoralis septuagesima prima tificis episcopatus tuto et commodo locaretur, Quod 1870 iunii 14. facientes patres istam potestatem episcopalem ultra modum restringendo, talia ipsi subtraxerunt, quae Feria tertia die 14 iunii 1870 hora octava cum dimidio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae eidem ex institutione divina haedum semper tenebamus patriarchal is basilicae, generalis reverendissimorum competere. Sed utique ad hunc finem argumenta illa explo­ patrum congregatio habita est; cui interfuerunt quin­ genti quinquaginta et unas patree, nempe 31 cardi­ denda forent, quae a sententiae nostrae patronis pro nali», 7 patriarchae, 9 primati», 83 archiepiscopi, D episcopali potestate in sua integritate conservanda 390 episcopi, 3 abbates nullius dioecesis, 12 abbates communiter afferuntur. Et hoc tentatum est a viro generales sive praesides congregationum ordinum mo­ 1 Argumentum :.Archiepiscopo! Colocc&sis in texta Pallina nasticorum, usum mitrae habentes, IG generales et ad Ephesioi .Superaedificati taper fundamea tum apostoloru» vicarii generale»; quorum omnium nomina, quae per etc * non solum de fide sed de unircraali conpage eccletiae assignatores locorum accurato descripta fucrbnt, ex­ sermonem esse; ideoque in linea regi mi nh et cecutitu lisait hibet indiculus patrum septuagesimae primae con­ eedeaiae episcopos conm efficere con Rom. pontiice. Piara addidit de potestate episcopali et titulum commemorari! qaea gregationis generalis, qui inter acta concilii asservatur. Gregorios Magau respuit, nimirum rpitcepui erReverendus pater dominus loannes Land riot archi­ desine. Hnnc titulum ei oblatum non fuisse a ecneilio Cbxlee* a^wt#· episcopus Remensis missam lectam celebra vit Qua donensi ubi legati apostolici se subscripserunt: ΓβίβΗ absoluta, et recitata oratione Aupra. coi. 607-17. * Cantoni, ElucuLvutio d< d^i^ilica Rom. pont ifidg infaUibxliiate, rap. II, art. III. pag. 11/7, ed. Cidliiatu cattolica^. ■ 665 V.v . Λ·.7ΙΜϋ^■’■ - Á'Wr^wwn CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA PRIMA 14 ¡unii 1870 666 illis quoe Dominus delegit, ut suae resurrectionis A adíerímus, si hace in se et absolute considerantes testes, doctrinae eius ρracconce, sacramentorum suo- eripiamus ex naturali et organico illo cum reliquis rum administri, gregis sui pastoree et rectoree simus; biblico-historicis pro constitutione ecclesiae teatimosucccssimus ipeis in apostolato, ut adimpleamus illud niis nexu. Exempli gratia dictum vobis esto quid mandatum divinum: Euntes docete1, ut utamur illa juris, quid potestatis in ecclesia adest, quod episcopis potestate : Quaecumque ligaveritis1, ut tuti ct securi et episcopis solis tribuere non possimus, si absoluta simus illo promisso divino: Ego vobiscum sum usque talia, ad unicum textum restricta et ad ultima usque ad consummationem saeculi Non detrahamus igi­ dictionis consectaria prolata, esegetica argumentatione tur sublimi huio episcopatui, cuius tanta sunt merita verba illa explicemus1 : Quaecumque ligaveritis super in ecclesia sancta Doi ; non detrahamus illi. Quid enim terram, erunt ligata et in caelis; quaecumque solveritis sancto Petro venerando apostolorum capiti, quid beatis super terram, erunt soluta et in cadisi Abeoluta et illius successoribus od adimplendas prominionea divi­ infinita ut ita dicam hic potestas nullis terminis cir­ nas, ad stabiliendam ot conservandam in universo orbo cumscripta daretur episcopis: sed unum regulat alius ecclesiam sanctam, od salvandas cunctas animas, quae textus; vita ecclesiae dat nobis traditional!ter verum vocatao sunt ad salutem, profociseot splendidissimus verborum sacrae Scripturae sensum; et dedit nobis ot sublimissimus etiam, qualem veneramur et suspi- pro verbis pasce agnos meos, pasce oves meas, venerancimus, primatus, si speciosi pcdfw apostolorum evan- dum caput ecclesiae sanctus Gregorius Magnus. Verba gelizantium pacem, evangelizantium bona non pera- illius citata sunt, ideo vos longius morari nolo cilagrassent omnes orbis regiones, ut in omnem terram B tionis verborum repetitione; aliquas solummodo refleexcat sonus eorum, et usque ad linee orbis terrae verba xiones addam. Ista adeo diserta, adeo stringentia esse, eorum? Cui potatati episcopali cum illa, quae per ut ad praesentem recte materiam dirimendam excogi­ viros hos vcnoratiwimos prolata sunt, non afficiant, tata et scripta esse rideantur. In decursu discussionis nostrae generalis super puto nec officere illa, quae ipsi positivo demon­ schemate praesenti, id est non nostrae, vestrae; nam strando in medium protulerunt. Provocatur, prout audivimus, saepe ad classicum mihi, vobis id volentibus, clausura enuntiata, vox : * in decursu igitur discussionis huius locum, verba Christi Domini ad Petrum directa ex­ faucibus haesit hibentem : Pasce agnos meos, pasce oves meas * *, qui­ generalis, venerabiles patres, saepius id dictum fuerat, bus universalitas potestatis pastoralis, universalitas quod tunc doctrina aliqua dogmatica definitione sta­ episcopalis in universum gregem dominicum potestatis bilienda venit, dum circa eam dubia enascuntur, dum demonstratur. Sed audistis et alios oratores, reveren­ errores exoriuntur, dum doctrina illa directe impetitur. dissimi patres, quorum verba ipse repetere nequeo, qui Quando oportuisset doctrinam istam de universali cum respectu od alios sacrae Scripturae textus ad apo­ Romani pontificis episcopatu stabilire, magis quam stolos directos : Pascite qui in vobis est gregem ....5 ; temporibus Gregorii Magni, cum patriarcha ConstanQuaecumque ligaveritis.. .e ; Ego vobiscum sum...T ; tinopolitanus, privilegiis antiquae Romae ad novam Docete omnes gentes etc.8, cum respectu ad traditio­ Romam magna parte translatis, in superbiam elatus nem, cum respectu ad historiam absolutum verborum supremum titulum sibi sumebat? Pontifex hancce textus huius sensum ad rectam mensuram reduxerunt C manifestam non competentis tituli usurpationem Ideo sufficiat mihi simpliciter nd illorum argumen­ repellens certe dicere debuisset : Mihi iniuriam infers, tationem provocasse, et tuno fidem ecclesiae meae titulus iste mihi redique meae competit, in qua uni­ versalis residet totius orbis episcopatus. Quod autem exhibere. Verbis illis Christi Domini: Pasce agnos meos, tam parum fecit sanctus liic pontifex, ut potius pasce oves meas, curam et custodiam universi gregis dixerit: titulus iste, proinde et dignitas quao illi dominici Petro et successoribus eius Romanis ponti­ eubest, nec meae redi, nec alii alicui sedi competit; ficibus concreditam, et per id unitatem atquo firmi­ immo titulum istum sine manifesto reliquarum sedium tatem ecclesiae sanctae Dei conciliatam eere, nemo episcopalium praeiudicio et iuris laesione usurpari a catholicus negat. Quivis catholicus grato tantum divi­ nemino licet Beno orni nentissi mus ille cardinalis, cuius doc­ nae misericordiae ct sapientiae beneficium recolens animo recognoscit, et Petrum et Romanum pontificem trinam vastissimam sicuti semper, ita heri etiam ceu summum pastorem veneratur, sub cuius supremo mirati sumus, enuntiavit sub titulo isto non merum regimine reliqui pastoree apostolorum successores epi­ titulum latuisse sed magnam rem, iurisdictionem sci­ scopi regunt particulares ecclesias, in quibus positi licet quam sibi vindicare voluerunt in Oriente patriar­ sunt a Spiritu sancto regero ecclesiam Dei. Hinc eet chae Constantinopolitani. Si hoo verum est. acuti quod munus pascendi Romani pontificis in primatu omnino verum eet, tunc novum argumentum occes­ veneremur, munus poscendi singulorum in singulari­ sisset stringendi pontificem, ut quod ipsi competit. bus gregibus Domini rectorum in episcopatu venere- D id nec in dubium vocari posset α nemine alio, nec mur, nec ullum sive in verbis textus illius, sive in . usurpari : seu tunc enuntiare debuisset pontifex re uni­ aliis sacrae Script urao textibus, sive in fine et con­ versalem totius orbis episcopum cere. Sed non fecit ceptu primatus, sire denique historiae argumentum hoc sanctus hio pontifex; bene enim vidit quod hac deprehendamus, quo ulterius ne fors ire coacti, in vita ratione fratribus suis derogaret. Verba illius vobi· universalis episcopatus axioma et attributa Romano nota sunt, citaro illa nolo: „Vobis enim negatur quod in me ultra mndum asseritur... Si sanctitas vestra pontifici asseramus. Bcno quidem scimus ex verbis illis citatis et com­ mo universalem [Kipam dicit, hoc sibi negat qixd in mentaria proferri; red id scimus, venerabiles potree, mo fatetur universum J." Sed bene sch it sanctus hk' quod nonnisi id quod volumus ex verbis Scripturae i i • « » • Î • II at th. XVni, 19. Matth. XVBI, 18. Matth. XXVin. 20. Ioan. XXI, 16-17. I Petr. V, 2. Matth. XVIII, 18Ibid, XXVIII. 20. Ibid. XXVIΠ, 19. i Matth. XVIII, 18. 1 Queritur hic orator quod in oonc potestas Ium» qui uterque primas Antiocheno patriarchae respectu D identica cum poteetaie episcopali, quae semper per i orivi ictioms tuberat. extensum plene, ordinarie, immediate exercitu pos­ Sed ut ad novissima t em ¡ora usque procedamus, sibilis esw debet; quod 2° coincidid cum potestate i pre Berearion in litteris, quos anno 1463 ad Cun­ primstiali, quia omnia omnino agere potest primatían tinopol i lanam ecclreiain dedit, ubi provocat hancce tialis potestas, quae agit episcopu··, ei finis primatus ecclesiam ut ad unitatem redeat cum sancta «de Ro­ id exigat, ad hunc scopum ut unitas servetur, con­ mana, titulo hoc oecumenici patriarchae abetinere cordia animarum procuretur, defectus suppleantur, noluit: arte noa sibi sumptum iri a Latinis sciens abuius tollantur, mala amoveantur vel praecaveantur, titulum illuni, quo iaiu lorephus patriarcha in Floren­ cuncta denique ad sublimes ecclesiae fines salubriter tino concilio, deuti auctor quidam eo exprimit, uti et sapienter dirigantur. abuti permi *aus foret. Igitur ex titulo oecwncnici epi· Et hic primatus, hacc potestas taliter intellecta tropi, catholicae tedesia? rpiteopi, nihil aliud nisi plena «l, et sufficiens ecclesiae; haec est illa plena potestas do qua concilium Lateranense et concilium * rxartiU dieit, ner ** ·< eMe V»0* “uni verram.· Florentinum loquitar ; haec e-t illa plena potestà * in MIt. 81 singuli in sin­ neta ia eeafftg. · leaii 1 70. * 671 A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 672 A rum derogem, sive ut in occidentali ecclesia systema patriarchie uru inducatur, ecd ut hoc systema in ec­ clesia orientali, prout semper extitit et adhuc extat, servetur. Occidentalis enim ecclesia unum habet vero patriarcham, reliquorum patriarcharum iuro divino principem, qui eet universalis ecclesiae supremus pon­ tifex. Ecclesia orientalis a temporibus apostolorum usque ad noe suos numerat patriarchas, quorum alii disi uncti a Romana sedo sunt, alii autem coniuncti, sub primatiali Romani pontificis regimino constituti. Expostulo ut haec hierarchic senetur, quae anti­ quissimo iure canonico constituta eet; boo expostulo non ad labefactandum Romanum primatum, sed ad ORATIO hoc ut eius iurisdictio suprema non solum ad orien­ reprendi pairit domini Gregorii lussef tales unitos, verum etiam ad disiunctoe tandem ali­ pairiiuchae Antiocheni1, quando se porrigat. Ad quod plurimum conferet hoc Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ venerabile concilium, si in definiendis iis1, quaesunt rendissimi patres. de ratione primatus, curabit servare iura, ritus, dis­ Ego unas ex pastoribus cccksise orientalis ex fi aplinam, caeremonias et consuetudines, quae in orien­ * animo cathedrae Romanae obsequenturimus pro talibus ecclesiis ab apostolorum temporibus | vigent» graeca ecclesia semel loquutus sum, humillime ab hoc quasque ipsi Romani pontifices inviolabiliter custodiri venerando concilio ea postulavi, quw in bonam aedi­ et conservari decreverunt. ficationem gregis mihi demandati con<..¿erent, quae­ Pro systemate patriarchio), quod in Oriente viget, que ad fovendam unionem et concordiam cum iis, qui ego attuli generalium conciliorum canones, quos ipsi a nobis diri uncti sunt, plurimum facere mihi ride­ Romani pontifice# sanxerunt et reveriti sunt. Recol­ rentur. Quapropter maximopere optavi, ut in sche­ ligam, eminentissimi et reverendissimi patres, ea quae mate, de quo discutimus, decreto dogm^rim do prolata sunt contra hos canones» quorum unum hio Romani pontificis primatu addatur decretum discipli­ affero, utpote qui coeterorum canonum, quos at­ nare hicrarehiam orientalem respiciens, sine qoo, ut tuleram, epilogas est, nimirum canonem 17 concilii IV patet ex florentina historia, greca patres nec unioni Constan tinopoli tam, qui iu so habet : * „ Sane ta et florentinas consensissent, nec decretum de primatu universalis Nicaena synodus antiquam consuetudi­ nem iubet servari per Aegyptum et provincias, quae tores reverendissimi et disertissimi demonstrarunt. sub ipsa sunt, ita ut horum omnium Alexandrinus epi­ Tamen nonnulli cx oratoribus plure in contrarine con­ scopus habeat potestatem, dicens : Quia et in Romano­ gesserunt, quibus nunc satisfacere opportunum duco. rum civitate huiusmodi mos praevaluit, qua pro causa Initium igitur facturus dicendi super hoc capite et haec magna et sancta synodus tam in seniori ct nova tertio ea repetam, quae dixi do primatu Romani pon- C Rr^na, quam in sede Antiochiae ac Hierosolymorum tificis. Hunc primatum tum honoris tum iurisdictio- priscam consuetudinem decernit in omnibus conser­ nis in universa Christi ecclesia iuro divino institnhim vari, ita ut earum praesules universorum metropoliesse profiteor; Romanam ecclesiam ut centrum uni­ tanorum, qui ab ipsis promoventur, et ave per manus tatis ct ecclesiarum principium et matrem agnoeco; impœitionem, sive per pallii dationem, episcopalis Romani pontificis praerogativas omn-ee affirmo, quas dignitatis firmitatem accipiunt, habeant potestatem.“ affirmavit ct. Graecis Latinisque consentientibus, sy­ Audiant ca, quae Romani pontifices de iure ca­ nodus Florentina definivit Toto corde et animo, nonico ab iia decretis constituto iudicia protulerunt. totis viribus exopto, ut huiusmodi primatus rr^gis Sanctus Leo I ad Maximum Antioclænum haec de magisque resplendeat, maiorem in dies vigorem acqui­ nicatnis canonibus habet1: „Nihil praejudicii invio­ rat in universos christiani nominis coetus, ubique labilibus potest inferre decretis: et facilius erit qua­ terrarum salutarem suam vim exerat, atque inde uni- rumlibet consensionum pacta dissolvi, quam horum rereus Christi Domini grex sub unico summo pastore canonum regulas ulla ex parte corrumpi. ** Ecquis fiat unum ovile. preeterea ignoret Magnum Gregorium 4 illorum con­ Nihilominus ea quae minus in aedificationem po­ ciliorum decreta ut sancta evangelia veneravisse? puli Dei facere videntur, in hoc capite non possum Praeiverat sanctus Damosus, qui scripsit1: ,,Absit α quin restringam, qualia sunt ea quae secunda et tertia me ut sanctorum patrum decreta transgrediar umparagrapbo habentur, quaeque,. meo iudicio, ita emen­ quam." Zorimus pontifex maximus haec habet ad dari debent, ut in nullo primatus ratio et vigor im- D episcopoe provinciae Viennensis * : ,»Apud no« in­ minuatur. convulsis radicibus vivit antiquitas, cui decreta pa­ Antequam meum propositum aggrediar, vos, emi­ trum sanxere reverentiam: contra statuta patrum ne nent i-si mi et reverendi»mi potrei, eoxjue praeclaris­ huius quidem sedis possit auctoritas.“ Sanctus Gre­ simos oratores qui sententiam oppugnaverunt, de gorius VII in episL 11 haec habet’: „Quod noe de hoc monitos volo, quod ea quae dixi pro hierarchia, causa Aregoneusis episcopatus consuluisti... i neonnon in hunc finem protuli sive ut iuribus episcopocomprehendero id quod circa schema istud proponendum habeo prout in exordio sermonis mei dixeram. Exmittantur haec quae asserunt potesíiUnm epi­ scopalis iurisdictionis ordinariam esse et immediatam ; reliqua reformentur prout in sequelam exnnsaonis huius necessarium fuerit Secundum quod propono, eet ut textus Gregorii Magni rei ex integro exmiuatur. vel plenius citetur, et in specie adferantur illa, quae verbi bieco citata im­ mediata praecedunt ct immediato sequuntur, quemad­ modum ab aliquo alio reverendissimo oratore ante me dictum fuit. 1 dtftnienda ca t>L Vil 1 ArganeaUm : .Patriarcha Melebitarum dixit Ie ». sedem en» ecclesiis orieaUlibui egvw «caper in sensu decreti Florentini; 2« conterrà tien em larium liturgia * et privilegio­ rum premiataci et «¿stipulatam fuiste In netu unionis. Bine postulavit 1· intuitu G mecorun de primatu Romani pontificis decretam conficiendam «ine anathemate ; 2· in hoc decreto nihil fidendum aliud quam renovare illud, quod ccnriliam Fioren­ tina statuit ; B· in hoc tertio capite Inducendum decretum disciplinare ah eo eonalk» latum de servandis Iuribus, ac pri­ vilegiis veterna patriarcharum. * t er imo ed VaL 1 Labbe colleeL condL tcm. X, pant verba toxtus graeci, καθ^’ βν τρόμον. Quas mani pontificis potestas. De illis casibus taceo, ut od dedit unus ex reverendissimis oratoribus declaratio­ notiora veniam. Proh dolori decem post annos bellum ne», non milii rissa sunt apta·) nd ineam mutandam decretum est italicum. Diram no quao fuerint Galliae C perantiquam convictionem. Secunda: postulo ut huic paragrapho addantur catholicae anxictulre hoc propter helium? Quam mul­ tas effuderunt procos, quas obiurgat iones, quae con­ haec verba ad sensum Florentini ot Lateranensis : silia dederunt omnes nostri episcopi, quibus excita­ salvis iuribus, quae concessione, consuetudine, corworverunt conatibus ad tuendum summum pontificem, datibus, aut alio aequo titulo, quibusdam dioecesibus ad ipsius servandum dominium temporale, quod pri­ inhaerent. Rationes huiusco additi non evolvo; eatis apparent pro dioecesibus praceertim orientalibus, pro matus spiritualis exercitio est tam necessarium 1 Sciunt omnes pariter quo pacto victor imperator aliis forsan et perantiquissimis sedibus in Occidente. Tertia emendatio; secunda paragrapbus meo sensu noeter Italiam voluit foederatis statibus compositam, huic praesidento Romano pontifice. Cur non succes­ supprimenda est, non eo quod omnino repugnem doc­ serit hoo propositum, ignoro. Quod vero neminem trinan in oo contentae, sed Io quia haeo redundatio est fugit est spoliatio violenta omnium principatuum solummodo explanatio decreti fiorentini; 2° quia mox sequuta, et praesertim iniusta sacrilcgaquo in­ verbis completur traditioni iuauditis, verbi gratia vox vasio provinciarum cedes i asticarum a regno, ut aiunt, episcopalis iurisdictionis potestas; 3° quis si urgean­ Italiae. Et ut extra fines meos non ultra progrediar, tur verija huius paragraph], episcopi certe non erunt quod puriter neminem fugit, est luwc spontanea ct pro pluribus nisi vicarii (rumores) Romani pontificis, * (rumores crescunt)} et tamen gloriosa foni)alio voluntariorum militum omnibus in ad nutum amovibile * nominadioecesibus Gallina ct etiam Belgii od sanctae sedis Christus duodecim elegit quos et apostolo D vit: et quando ure omnre qui sedi cuidam addicti tutelam. Scitis caetera. Ab horrenda opocha, quam non nomino, quid non sumus, quando plenitudinem sacerdotii occepimus, tali egerunt episcopi, sacerdotes, fideles omnium notionum sedi vere et irrevocabiliter sponsati coram Deo et ad sustentandum summum pontificem ct eiirt prima­ coniugati fuisse credimur; 4· quia haec paragraphic tum?... Omnes norunt quomodo episcopi Galliae... primo aspectu oculis plurimorum offensioni erit, im­ primis guberniis qui concordatum liabent con» No­ (rumores). Eminent insimus praeses cardinalis Capalti: Om- mano pontifice. Facile sibi persuasum habebunt haec gubernia, quod summus pontifes ri huiusco declaratio­ baa pruestiterunt, iu prolixe commendavit, at rargeni eant nis occumenicae administrare, regere possit dioeceses CapsiU dicero debuerit .Reverrndiâaime pater omne· norunt * etc. ut m trjetu. Ad rem m ultro deveniri dixit orator: at omnes, non directe ct immediate certe, sed indirecte ideo ae agendi rationem epiacoporum Galliae commemorare per nuntios verbi gratia per vicarios apostólicas» per ▼olaisae ut hoc modo responderet iniarib, quae ilii· ex ipso misere legatos (rumores ei voces variae) : hoc non erit ambone illatae fa erant (Hic antera inclamarunt pene omne·, pani momenti in eorum guberniorum cum Roma nullae iniaria· Galliae epitropis illatas unquam fuisse.) Venit deinde ad emendationes et illas proposuit qnae leguntur inb relationibus. Haec propter, ut omnino supprimatur num. &, 10, 38. Agens autem de emendatione sub numero 10 haec para graph us ut se habet in schemate, humiliter in aebemate, dixit violari fura episcoporum, qui admissa semel postulo ; ct nihilominus doctrinae hio contentae aseendoctrina ibi tradita, essent simplices Romani pontificis vicarii tior, sed illam, si volueritis, expressam vellem alio 'Ilie rursus clamarunt pene omnes. Id verum non esse.) * 679 X SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 68» modo per verba Florentini concilii imprimis, quao A licore indicare iudicio. Quare a recto vori tatis tra­ mihi videntur sal expresa et extensa. mite aberrant, qui affirmant, licere ab iudiciri Ro­ Quarta emendado: in tertia paragraphe voluerunt manorum pontificum od oecumenicum concilium tam­ auctores potatati episcoporum praecipuo providere. quam ad auctoritatem Romano pontífice superiorem De bona intentione illis congratulor reverendissimis appellare.' * et sapientriamis auctoribus. Sed pro pace illorum Hisce verbis duo contendebat rovorondiiwimus humillimo dicam: caput meum excavavi, ut ratio­ pater, ni fallor, episcopus Oronensis; putabat inquam, cinium in schemate evolutum in formam redigerem. Ie licitum esse appellare a Romano pontifice ad con­ Porro per totam noctem laborari et nihil repi. cilium generale; 2° quaestionem re» scholasticam Dicitur enim: potestas episcoporum ordinaria et illam sententiam, quae aseorit Romanum pontificem immediata asseritur, roboratur et vindicatur a non esso infallibilem, et per consequens eius decreta summo pontifice; ergo haec summa potestas summi reformabili a rese, quousque eius decreto rv formabili pontificis non opponitur episcoporum potestati. Meae ecclesiae consensus non accesserit. Incipiam ab hac parcite stupiditati; non mihi iuxta regulas Ari­ reformabili tat e, quam tueri conatus est innumeris stotelis consequens ab antecedente deductum appa­ argumentis. ret Si diceretur: Tantum autem abest, ut ab hac Et imprimis praenoto, una ex propositionibus summi pontificis potestate Christus voluerit de­ declarationis gallicana© haec est: ,,ln fidei quoque trimentum opponere ordinariae ac immediatae illi quaestionibus praecipuas re» partee Romani pon ti­ episcopalis iurisdictionis potestati, qua particularium B ficis, ri usque decreta ad omnee et singulas cccleeias ecclesiarum pastores assignatos ribi greges, singuli pertinere; nec tomen irreformabile esse iudicium nisi singulos, pascunt et regunt, ut idem Christus, siculi ecclesiae consensus accessoriL“ Secundo talis ecclesiae dixerat praecipue uni Petro, aliis pariter apostolis consensus sufficit quod sit tacitus, nec vero requiritur dixerit: Ite docete omnes gentes: coce ego vobiscum quod »t expressus; ita theologi gallicana© sententiae rum omnibus diebus usque cd consummationem rae- addicti, duce Boesuetio in libro defensionis cleri galli­ culi; et: Quaecumque ligaveritis ete., et per Petrum cani part. Ill, lib. 9, c.1 ct 2; et inter alios theologos hisce pastoribus pariter dixerit: Pascite qui in wbis principem sibi vindicat locum Honoratus Tournely est gregem Dei. Ecclesia enim in sacris eloquiis saepe qui dicit1 : lrHic autem tacitus consensus in silentio comparatur castrorum aciei bene ordinatae, cui ius et et non reclamatione positus est, vimque certam et officium commisit adversus salutis inimicos debet- indoctabilem confert latae definitioni. Istud involvit landi, et huic exercitui protest summus dur, qui est et importat unitas ipsa communionis catholicae. Neque Romanus pontifex; prauynt etiam, sed sub cius ductu vero singularum ecclesiarum sive extra concilium sive duces inferiores, qui sunt episcopi in ecclesia rite ordi­ in conciliis expree&o consensu semper opus fuisse, ut nati; hiere nodus dicendi mihi arrideret, quia rie in lata per apostolicam sedem constitutio vim obtineret, suo quisque gradu iuxta Scripturas et traditiones aut error semel damnatus, pro damnate apud omnee describitur. haberetur; constat ex bis manifeste, quao in causa Hanc emendationem eo libentius propono, quia propositionis lansenii peracta sunt- Vix enim extra etiamsi nec sim propheta nec prophetae filius, certe C Galliam unam reperies ecclesiam quae expresso ac iam apparent signa temporum. Sed de his signis publico instrumento bullas Alexandri VII et Innotaceam omnino; et de dictis forsan nimis duas ulti­ ccntii X receperit; et tamen ecclesiae totius consensu mas tertii capitis paragraphoe admittam, demptis ot approbatione receptas illas fuisse, soli negant lan­ solummodo aliquibus verbis, quorum correctio ab aliis ternoni, nullus vero catholicus.“ iam reverendissimis oratoribus postulata fuit Hisce praebebitis dico ex iisdem principiis, qui­ bus nituntur addicti sententiae gallicano , * probare ORATIO conabor summi pontificis decreta irreformabilia ease, reverendi patris domini Salvatoris Angeli Dcmartis quin immo ex hac propositione inferri potest, quod sint infallibilia (obmurmurant patres'). episcopi GalteUincnsis-Norcnsis1. Eminentivrimus praeses cardinalis Capolti: Quae­ Eminenti® ini i ac reverendissimi patres. stio nunc non est de infallibilitate, sed de primatu Initio discussionis huius schematis, quod prae Romani pontificis. manibus tenemus, quidam reverendisrimi patras autu­ Reverendissimus orator: Non loquor de infalli­ marunt omittendam esse discussionem de infallibitate bilitate, de inerrantia loquor (risus). Ab omnibus Romani pontificis, eo quod fideles excipiunt cius de­ catholicis recepta est constitutio summi pontificis creta ot in posterum excepturi sunt Alii e contra Pii IX lata anno 1864. Haec constitutio itaque tam­ dicebant omittendam esse, quia non constat ex prose quam catholica constitutio habetur, continet enim ex verbo Dei neque scripto nequo tradito. Tandem D innumerae propositione», quae respiciunt fidem et hisco diebus quidam reverendissimus pater1 ulterius etiam mons. Iam vero in tali constitutione, in sylprogressus at, ut proponeret B.icrcManclo huic con­ labo sub num. 2-3 continetur haec inerrantia summo­ cilio Vaticano supprimenda ce» illa verba, quae pro­ rum pontificum; en verba quao prostant in rito stant in fine tertii capitis, nempe: ,3ed« vero apo­ syllabo: „Romoni pontifices et concilia oocumenica stolica», cuius auctoritate maior non eet, iudicium α α limilibuH «uac potestatis recesserunt, iura princinemine foro retractandum, neque cuiquam do eius pum usurparunt, atque etiam in rebus fidei et morum definiendis errarunt . ** Duo hic statuuntur, quod con­ i Argumentum: .Epbccpui Gsltelllaenxù-Norvnsii oecilium sit fallibile ct etiam Romanus pontifex. eaeoue rjnpta sb iit. qnx^ unus ex reTerradiflñmi * p&tritai dixerat, eipuagen-la nimirum portrriD * verba tertii capitis Maxime vero ipm constitutio damnat, summos ponti, Sedia vero aportolkae curii etc.‘. nsqu· ad friem, et ideo quia ficee et concilia cwc fallibilia ; profecto eorum decreta i?·· putabat nos ette omnino Hlkitum appellare ad cnurilium irreformabilia sunt. a Itocxsi peuUleii iudicio, et quaestionem de pontificia inUlterius Piw» VI in bulla Auctorem fidei in PritofalliUlilate taere ecbolMlicam eaw et ew per ee refonnabtlia pcntifleii decreta, dmeutran aggreditnr orator eeu omnino rienses lota damnat quatuor propositiones gallicanes; IrrWonnibUia deerete pontificia, et ideo quia decrete eius irct inter propositiones gallicana» sub num. I oontinerWtmahffia «aut. ridireeto ride infallibiHtatea evinci." » Cf. orrthnem haHtaa ab epiwpo Oraaenai in eoc Ad lorinian η. 2β. > Sic ed. VaL; ridetur legendum reaponrionifoj, adliret ad obiectionee. fsUibiliU dei Rotici • ntptT ei Val. « cfcdrùta ed. Vat 687 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 688 Habemus igitur secundum Scripturae ct «eundum firmamentum huius fundamenti, quod omnes apostoli A constituunt. Non firmum «set hoc fundamentum, ηώ expositionem sanctorum patrum in cedraia Dei Io unus esset vertex, unus esset centrum, unus esset vin­ fundamentum invisibile, lapidem angularem Do­ culum. Petrus in summo medio positus, tamquam minum I«um Christum, qui omnia portat, omnia vinculum est, quod continet totam fundamentum et sustentat, omnia vivificat, ot ox cius plenitudine ac­ omnes fundamen talee lapides. Ergo non ambigi potest cipimus omnes, et hic architectus divinus instituit 2° de sensu doctoris Angelici quoad illud ad Ephesios fundamentum visibile apostolicum in Petro et aliis capite Π et Apocalyprooe XXI. Non discedit Angelus apostolis. Duodecim fundamenta sunt a Domino po­ sita sicut duodecim portae ct duodecim sedea judican­ scholae ab explicatione patrum. At sententia Angelici magis adhuc clarescit cx tium; sed firmamentum et centrum ct vinculum huius expositione clarissimi magistri sui Alberti Magni epi­ unitatis posuit Dominus Petrum et successore^ eius, scopi Ratisbonenrii, qui in expositione capitisXXI ita ut petra Romana sit pars principalis huius fun­ Apocalypscos haec affert: „Duodreim, inquit, fun­ damenti, caeteri apostoli et successores cius pars in­ damenta sunt duodecim apostoli, duodecim patriar­ ferior sed tamen integrali . * Et constituit Dominus chae et prophetae; id «t prophetae et patriarchae 3® apostolicum magisterium, et supremus magister eet inceperunt facere fundamenta ecclesiae (scilicet in Petrus et seda apostolica, sed non solus; non est Pe­ veteri Testamento): duodecim apostoli posuerunt trus totum magisterium. Pars principalis huius ma­ fundamenta ecclesiae, et in episcopia eorum suroes- gisterii est apostolus ille, pro quo Dominus oravit ut soribus rivent» usque ad consummationem saeculi B non deficiat fides cius; sed pars integral is sunt illi, ecclesiam sustentant, sustentati ab angolari lapide pro quibus idem Dominus oravit ut sanctificari eint Christo lesu." in veritate ct unum sint sicut Pater et Filius. Et œt En quam pulchre episcopus Ratisbonensis, magnus 4° principatus apostólicas; nam constituti eunt a Do­ ille Albertus, illa verba Apostoli: Superaedificati mino spontali et successores cius principes super om­ super fundamentum apostolorum et prophetarum, nem terram memores nominis Domini. Et sanctus quam pulchre et vere explanaverit Totum novum FrancLvus Solai us dicit: nCar 1« évêques sont véri­ Testamentum eet superaedificatum veteri ; prophetae, tablement princes spirituels» chefs et ¿roques en l’église dicit Albertus Magnus, inceperunt fecero fundamenta, de Dieu, non pas les lieutenants du papo, mais de substructiones aliquas ad excipiendum verum funda­ notre Seigneur. Aussi il las appello frères; lui sont mentum; super has substructiones apostoli vera posue­ inférieurs dans letendue de puissance, quoiqu'ils no runt fundamenta ecclesiae. Et quomodo durabit quod soient pas see vicaires ni substitués." Et inter hos posuerunt? In episcopis eorum successoribus viventes principes gregis Domini, inter bos pastore * illo pri­ usque ad cons ummarionem saeculi exlcrian» ¿osten­ mus, qui audivit a Domino verba illa: Pasce oves tant, sustentari ab angulari lapide Christo Icsu. Ecre meas; sed et alii veri principes, veri postores positi non quam accommodate et nitide antiquus ille episcopus nli hominibus sed a Spiritu sancio regere ecclesiam Ratis bonmais respondet moderno suo succe»ori (mur­ bei, quam aoquisivit sanguino suo. Unus «t iudex mur) explanationem magno cum pondere requirenti supremas, sed iudex supremus non est totum iudicium, verborum illorum : apostolorum et prophetarum. C non «t totum synedrium, totus senatus ecu aero pagus: Patet igitur, reverendissimi domini, ex sacra eel pare principalis et eat para integrali». Hoc docet Scriptura, ex testimonio sanctorum patrum ct ex ex­ Scriptura, hoc pronuntiant sancti patres ab Ignatio positione ipsius doctoris Angelici, quem reverendi do­ usque ad sanctum Gregorium et ultra * hanc divinam mini relatores appellaverunt, non alio sensu apostoli» constitutionem servare et tueri obligati sumus; hoc quam Petrum vocari fundamentum ecclesiae; Petrum iniunctum nobis α Christo officium. vero ease centrum, vinculum et firmamentum huius Nunc progredior ad aliquas observationes. In fundamenti, quod sustentatur ab illo angulari lapido paragrapho secunda capitis tertii peto expungantur Christo lesa ; ab illo fundamento, praeter quod nullum verba „quae proprie eet episcopalis jurisdictionis" ob aliud poni poteat, et quod cum veritas et vita sit, rationes ab aliis allatas. totum aedificium et omnes muros eius et lapidee por­ Peto 2· ut verbis Gregorii Magni pog. 9 ,,Meus tat, conncctit, unit et vivificat. honor est honor etc." anteponantur verba sancti Gre­ His igitur nisus argumentis nego equidem, quod gorii praecedentia: ,,Νοη honorem eae deputo, in quo asserunt relator», alio sensu ecclesiam dici suj/er fratres meos honorem suum perdere oognoeco.“ Petrum aedificatam, et alio super apostolos; ct sicut Peto 3· ut ultima huius capitis propositio pag. 10 non solum Petrus, sed etiam apœtoli a Spiritu sancto „Quare a recto Tentala tramite etc." omnino omit­ dicti sunt fundamentum ecclesiae, sic etiam non solum tatur. Ratione» afferam (murm^). Constitutionibus pro Petro, rod pro omnibus apostolis rogarit (mur­ summorum pontificum Martini V, Pii II nliorumquo mur), ne deficiat fides eorum. Eodem tempore pridie D et ultimo constitutione sanctissimi patris noetri Pii IX quam pateretur, priusquam progrederetur ad mon-. Apostolica? sedis quarto idus octobria 1869 sub excom­ Uni Oliveti et pro Petro et pro omnibus apostolis municationis poena prohibitum est ali ordinationibus ovarit *: Pater ¡ancte serva eos rn nomine meo, quos seu mandatis Romanorum pontificum pro tempore dedisti mihi: ut sint unum. ricut d nos unum rumus existentium ad universale futurum concilium appel­ ..,Et ego dedi eis sermonem tuum ... sanctifica cor lare; animadvertite, ad futurum concilium. Cum leges in veritate. Sermo tuus veritas cd. Sicut tu me misisti poenales stricte interpretandae sint, his const i lationi­ in mundum, d ego miri eos tn mundum: sanctifica bus non prohibitum ad praesens concilium a papa rite 'Ot in veritate Num haec verba positiva pro omni­ congregatum appellare. Causae enim illius prohibi­ bus apostoli * ad Patrem directa minus indicant, et tionis appellationis ad futurum concilium manifestae continent ne illam praerogativam, quam illa negativa sunt: „Ne. ut dicit papa Pius II*, nutriatur bellum pro «aiuto Petro, ut non deficiat fides (uaf num minus advenus »anctam sedem, ne libertas delinquendi con­ «ancti ficatum om in veritate, « non deficere in cedatur, ct omnis ecclesiastica disciplina, ct hicrarchifide? Et ei orario Domini pro Petro efficax erat, cus ordo confundatur; et quis ridiculum te¿ct od noni oratio Domini pro omnibus apostolis non habebit concilium provocaro quod nusquam eat. neque ecitur effectum? » Imo- XVII. II, * ni » Ballar, edit. Taurin, toa. V, US. CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA PRIMA 14 rami 1870 689 690 quando futurum sit". Quae causae cum revoca in con- A menta, ot verbum divinum eeee gladium ancipitem ex cilio actu iam congregato non adsint, minimo videtur utroque parte acutum, quo qui non caute utitur, facile mens summorum pontificum fuisse appellationem ad laeditur. Liceat ergo mihi textum afferre, qui mihi concilium in praesentiarum congregatum interdicere. occurrebat non propheticum, sed mere historicum et Quare otium appellationem sio dictae Parvae eo- simplicem, quem considerationi sincere, enixe com­ desiae ad hoo concilium Vaticanum admittendam mendatam velim: fortassis brevissimo tempore, si puto, do qua reverendissimus praesul Mochliniensis Deus vitam dabit, ex nostra ipsorum experientia nobis locutus ceL Hae Üicsi praeiudicatur suffragio ediscemus, qui textus adimpleti fuerint Scriptum eet do infallibilitate summi pontificia, quod capite quarto scilicet in libro I Machabaeorum de sacerdotibus illis, ferendum est. Num cum in illa propositione papa qui non voluerunt audire fratres euoe, sed existimantes sino concilio ot popa cum concilio omnino aequiperen­ fortiter se facture» certamen cum hostibus inierunt, et tur, infai Ii bili tas voro ab omnibus concilio cum papa Israeli magnum detrimentum intulerunt (signa im­ adiudicctur; liquido apparet hac propositione iam in- probationis) : In illa die ceciderunt sacerdotes in bdlo, fal libili totem summi pontificis indirecte esso procla­ dum volunt fortiter facere, dum sine consilio exeunt in matam in praoiudicium discussionis capitia quarti, praelium. «cuti recto observavit reverendissimus dominus epi­ Hio brevis textus meus; utinam applicationem haud inveniat ! Hoc in votis meis L scopus Onmensis. Tortio etiam ii qui sententiam do infallibilitate summi pontificia amplectuntur, concedunt auctori- B ORATIO tatem concilii cum papa saltem extensive maiorem reverendi patris domini Ioannis Vanesa ceso, quam illam papae sine concilio. Dicit exempli archiepiscopi Fogarasiensis et Albaiuliensis . * gratia Bouix, auctor de gallicanismo non suspectus Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ in tractatu suo de papa, p. IU, sectV1: .JDicimus auctoritatem concilii cum papa esso maiorem erienrice rendissimi patres. Praeter consuetudinem legam meum sermonem, auctoritate papae solius, id est, quoad numerum qui auctoritatem exercent Nam decretum dogmaticum a ut tempori brevi parcam. In capite tertio nobis ad discussionem proposito concilio cum papa editum non tantum auctoritate papaa, sed etiam vero sensu uniuscuiusque episcopi duo mihi videntur case, quibus medendum omnino conciliante!· pronunciantis auctoritate nititur. Epi­ foret ; et quidem primo defectas ex una parte, ex alia scopi enim sunt veri iudices et ipsis capiti unitis vero excessus, seu superfluitas. In paragraphis huius eique concordantibus fidem infalli bili ter docendi ao capitis mihi videntur adesse plures defectus, qui intimandi collata eet a Christo potestas. Ac pariter in supplendi essent Et Io statim in principio paragraph! primae vide­ decretis disciplinae vera patribus competit auctoritas ipsis a Christo collate quoad universale ecclesiae regi­ tur mihi adesse defectus nexus logici. Nam haoo para­ men, dummodo cum capite suo Romano pon tifi oo una­ graph us incipit ab Hia particula „Hinc“, quae solum nimiter et concorditer decernant Unde in concilio ibi suum habet locum, ubi talia sunt praemissa, ex qui­ cum papa intervenit et exercetur plurium auctoritas; C bus illatio quam particula „hinc“ exprimit, naturali decrete vero a papa extra concilium prolate unius et logico nexu consequitur. Ast vero in capite tertio auctoritate nituntur. Maior igitur extensive concilii nihil adhuc praemissum legitur, ex quo illatio sire consequentia illa fien posset ; sed nec illa, quae haben­ cum papa auctoritas. ** Haec Bouix. Nihil ergo impedit quominus, ad rem clarius dilu­ tur in capite secundo praecedenti, poesunt considerari cidandam et pleniori iudicio stabiliendam et confor­ tamquam talia praemissa, ex quibus illa poscit deduci tandam, causa a Romano pontifice iam indicate et consequentia, quia obiectum ct propositio capitis tertii ordinata ad iudicium concilii occumenici referatur, differt omnino ab illo capitis secundi, saltem quoad quod iam prioribus saeculis saepius factum fuisse genus proximum et ultimam differentiam. Hinc ego historia conciliorum oecumenicorum clare ostendit Ex particulam „hinc“ censerem omnino exmittendam his tribus a me allatis peto ut ultima thesis capitis i Acriorem hanc orationem poeten retractavit bonus Elie vir. Et rem narrat et documentum praebet cardinalis Hergentertii expungatur. De periculis et damnis animarum, quao proposita roetber. datis ad cardinalem Bilio ex praeaidibua concilii se­ quentibus litteris: infallibilitatis definitio meo iudicio in dioecesi mea et .Eminentissime ac reverendissime princeps, domine _ihi caeteris mihi notis Germaniae partibus excitabit, et obserrandissime „ReverendÍMÍmus d. Philippus Kremeutx episcopus Warsola quaestio iam excitavit, dicere supersedeo, cum discussioni generali finis impositus sit et amplius mienais conscientiae suae satisfacturus adnexam heic declara­ tionem ad me transmisit, dato quidem et sigillo carentem, locus non detur his querelis. Sufficiat vero dixisse, authentiam vero quod spectat, indubiam. Quam In actis Vati­ ea pericula adesse, et quidem grana. Moerens clamo: D cani concilii orationi a se habitae in congregatione generali cum verbis iam non credatur, nihil reetat quam ut d. 15 iunii 1870 adiungi et in Vaticanis tabulis asservari ve­ factis, quao evenient, probatio relinquatur; saltem hementer desiderat Cuius prout possum desiderio respondens transmitto praefatam declarationem seu retractationem vestrae dici nequit : * Custodes quid de nocte? non clamasse. eminentiae reverendissimae, cuius manus ex animo encolan· Illustrissimus quidem et providissimus praesul summo cum obsequio pentito eminentiae r. reverendissimae Mechliniensis auctoritate» qua utitur, verbis sacrae devotissimo· et humillimus sertus loa Card. Her genre·then Scripturae noe consolatus est dicens 3 : Tristes estis, sed Subisci, 31 lut 1879. tristitia vestra vertetur in gaudium. Dicitis·: Quis .Cum in oratione d. XV (legendam X/Γ) iunii 1870 in revolvet nobis lapidem? et ecco revolutus œt lapis. concilio Vaticano habita in refellendis aüquann episcoporum * qoo tunc eram Certe optima promissio et consolatio plcnoque de dissentientium argumentis vel dictis, ama pectore manans. Sed non ignorat iu sacra Scriptura tristi et commoto, acrius quaedam et au iri·» qua par erat dixi et notavi, quaecusque In his aegre pati potuerunt fratre· versatili mus arch ¡episcopus ex sacris litteris varios illi dilectissimi, libenter hisce et dolenter retracto posse textus afferri ad probanda diversissima arguf Philippo· episcopo * Warmica sis.· 1 > « 4 Op. cit t. Π, p. 687. In. XXI. n. Ioan. XVI, 20. Mare. XVI, 3. COMCUk OKXKRJLU TOMOS LIL ’ Argumentum: .Arehiepbcopus Fogarasiensis In daas parte· orationem suam distinxit. In prima emendationes pro­ posuit quae leguntur sub numeris 9, 12. 53, 66. In altero vero nonnulla animadvertit circa ea quae cardinalis Pitra di­ xerat de codice ecclesiae." 44 691 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 692 «w, et puto eam eliminan po®e, quin ecnsm con­ A quare illa verba modo derogare possint plenitudini potestatis summi pontificis. An non potius haec pleni­ vellatur. Deui 2° invenio defectum in eo quod comme­ tudo potestatis primatus ecclesiae Romanae adhuc morantur in genere Romanorum pontificum decreta magis resplendebit, si agnoscatur et firmiter credatur et conciliorum generalium disertae et perspicuae defi­ ease supra omnes, proinde et illos, qui inter praceuloa nitiones, et tamen spociatim nulla earum indicatur, ecclesiae per universum orbem dispersae summo pon­ quod eo magis mihi videtur esse necessarium, quo cer­ tifici subordinates, prima tenent loca in ecclesia Dei? ti us est definitiones concilii occumenici, quale est et Et ri concilium Lateranense IV canone 6 declaravit istud Vaticanum, in parte sua historica, qualis haeo aolemniter 1 : ,,Antiquarum patnarchalium sedium osse sistitur, documentis historicis specifice designatis privilegia renovantes sacra synodo approbante sanci­ debere fulciri, ut credi bili tatem apud omnes nancisci mus, quod post Romanam coci oriam, quao disponente possint Igitur ad comprobandam veritatem asser­ Domino super omnes alias ordinariae potestatis ob­ torum initio huius paragraph! postorum specificam tinet principatum, utpote moter universorum christiprovocationem esso arbitror necessariam ad illa dœreta fidelium et magistra, Constantinopolitano primum, summorum pontificum, atque ad eas perspicuas conci­ Alexandrina secundum, Antiochena tertiam, Hieroso­ liorum generalium definitiones, quae tantum in genere lymitana quartum locum obtineat, reservato cuilibet insinuantur. propria dignitate.’* * Et inferius prosequitur: „In om­ Tertius defectus esse videtur, quod in decreto rive nibus autem provinciis eorum iurisdictioni subioctis definitione sacri concilii Florentini, quae in para­ ad eos, cum nocere fuerit, provocetur, salvis appella­ graphe prima citatur, non compaiMt totus textus tionibus ad sedem apoetolicam interpositis, quibus ee» eiusdem definitionis; nam in eadem desideratur ea ab omnibus humiliter deferendum.” Item canone 30 pars decreti, quae tamquam secunda propositio facta eiusdem concilii haec leguntur: „Ut autem haec fuerat a Graecis, et a cuius acceptatione per Latinee salubris provirio pleniorem consequatur effectum, opus sacrae unionis conditionabatur, exmissa nempe huiusmodi suspensionis sententia, praeter Romani in prima paragraphe est pars illa: .^Renovantes in­ pontificis auctoritatem aut proprii patriarchae, mi­ super ordinem traditum in canonibus caeterorum vene­ nime relaxetur, ut in hoc quoque quatuor patriar­ rabilium patriarcharum, ut patriarcha Constontino- chal» «des specialiter honorentur. ** Si igitur haec politanus secundus rit post sanctissimum Romanum potuit enunciare unum concilium generalo et quidem pontificem, tertius vero Alexandrinus, quartus autem sub tali summo pontifice. Innocentio III scilicet, qui Antiochenus, quintus Hierosolymitanus, salvis vide­ auctoritatis ¿anctae sedis apostólicas non fuit remissus licet privilegiis et iuribus eorum.” Ego itaque desi­ custos et vindex, quin propterea per illa decreta vel derarem, ut totum illud decretum citetur, idque non n/niraum crederetur derogari sanctae sedi, quare in sino causis. Audite, venerabiles ¡atros. hoc sacro concilio Vaticano non possit idipeuru enun­ 1· Quia illud eet definitio concilii occumenici, ciaci absque ullo sanctae salis derogamine plano non cuius honor postulat, ut ri citatur eius decretum, perspicio. reproduratar totum id, quod ad rem, ad quam citatur, Nec dicat quis amplius contra veritatem historispectat. Iam vero quis umquam negabit, partem illam cam, uti iam semel ex hoc ambone dictum rst in illis tum ex intentione patrum concilii, qui pactum inter decretis concilii Lateranensis non agi de patriarchis se iniverunt quoad iura primatus ex parte Graecorum graecis ex eo, quod iam tunc Graeci schismatici facti agnoscenda et profitenda et iura patriarcharum Orien­ fuissent, sed omnia dicta fuisse de latin is patriarchis tis cx porto Latinorum admittenda, spectare ad inte­ ‘restaurato Latinorum orientali imperio constitutis. gritatem illius decreti? tum et contextum ipsius Qui hoc asseruit reverendissimus orator, videtur veri­ decreti id ipsum postulare, qui adeo arcta connexione tati non magnum praestitisse servitium, cum minime deductus habetur, ut haec pars secunda tantum per observaverit, in eodem concilio puncto quarto contineri participium praesens subiungatur priori, a qua indi­ aperto assertum, Graecos schismaticos tunc od sanctam vulse dependere vel per hoc demonstratur? Dicit unionem reversos fuisse. Ibi namque sequentia legun­ nempe „renovantes” coniunctim cum verbo prae­ tur: ,JJcet graecos in diebus nostris (summus pon­ cedenti in tempore personali indicativo. tifex, approbante sancto concilio, loquitur) ad oboDrin 2° dignitas sacrosancti concilii Vaticani ex­ dientiam sedis aposto! i cae revertentes fovero et hono­ postulat vehementer, ut documenta historica integra rare velimus, mores et ritus eorum, quantum cum Deo de canone reproducán tur, ri ad illa fiat provocatio, possumus, sustinendo etc. ** Quin immo testant i bus uti in hoc casu est Binio et Petavio et multo ante illos abbate U sperge nei, 3· Idipeum sibi praetendit veritas historica, quao certum plane «t, eidem concilio etiam patriarcham ri vel in conscribendis factis historicis omnem sinccri- Constan tinopoli tan um nationis graces© interfuisse3. totem («xpwcit, co magis in documentis et monumentis D Praeterea in ipeo contextu canonis V superius citati historicis, quae prae manibus omnium etiam infen- statini ab initio dicitur: „Antiqua potriarchalium risrimorum inimicorum versantur, citandis plena sin­ sedium privilegia renovantes” ; certe antiqua, dum ceritas et veritas adhibeatur, ne ansa detur alicui riu- patriarchatus illi Graeci fuissent et nunc essent catho­ ceritalcin tanti sacri concilii, quale istud «tv umquam lici tempore huius concilii od sinum ecclesiae sanctae in dubium vocandi, quin plurimum noceret etiam cae- Romanae reversi. taris concilii etiam maxime fundatis assertionibus. Ut iam nunc ad verba concilii Florentini regres­ Sed 4° idem commendat otiam prudens oeconomia sum faciam, ubi dicitur: ,.quemadmodum etiam in salutis animarum, quae omnem suadet removendam gestis conciliorum oecumemcorum et in sacris canonicausam, qua animi dissidentium a sacra unione am­ bus continetur”, utrum nempe haec verba sint verba plectenda adhuc magis alieni reddi ponent. I Manii. ΧΧΠ, WO. Nec putet quis per hoc potestati supremi pontificis 1 Alindere videtor ed erehkpiseopum MeaeiUen^m, qui vri minime derogari, non: nam si concilium Floren­ orationem Ubuit ta congregatione generali ositio ferine in idem recidit. Porro facultas toritatis pontificiae nec officit nec officere potest. theologica Paririensis (ct non a beque aliquo laetitia Quapropter advertito, reverendissimi patree, cani i-i filiali memoro) anno 1617 *, hanc propoeitioorm dam­ nant ut falsam et ignorantiam auctoris ostendentem : absit comparatio. Atqui si episoo| lu> * Romani pon­ i Eit epos eiusdem eminentissimi card. Pitra, centra quem di writ orator. tificis universalis rei ; et univwaleni ce» eiue iuris· * Argumentum: .Epijeopus Andegavensis placere libi*ch?ma in omnibu· dixit, et maxima cum approbatione patrum fere omuiam iis respondere aggreanu est. quae costra doctrinam in schemate traditam a nonnullis prolata fuerint" » 1113 ed. Vat forte ei l* p«i Ipriti crateri . * u * Cei run sorbonieam habea apud Fraachra® da Bar lay. arthiepb ** pm ®. * Rotboravcu .l/K-iy»·’ Kwjriti (Fari«i . * Ιβώ) ρ. JIA A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES ÎOO dictionem episcopalem oportet: ergo neque quoad A conredo ; tamquam inferior superiori, nego. Et haoo sensum, neque quoad vocem aliquid novi adstruit eet facienda distinctio, ut bene et recte intelligatur status quaestionis. Utique Romanus pontifex ligatur schema nostrum. Venio iam (de voce ordinaria non eet difficultas, et constringitur canonibus disciplinaribus conciliorum àquidem concilium Lateranense IV illam usurpat) ad generalium quae approbavit, canonibus pruedecceeovocem immediata. Non absque aliqua admiratione rum suorum et suimelipsius, sed, uti iam dixi, tam­ audivi reverendissimum episcopum Massiliensem quam legislator legibus suis, quas olteervaro ct asserentem hano vocem novam esse et antiquis theo­ secundum quas gubernare tenetur uaqucdum ab ipso logis inusitatam. Art vereor no sua eum in hac re legitime abrogatae fuerint. Stante ac vigente lege, memoria fefellerit; siquidem vocabulum istud in legislator illam nullatenus pedibus conculcare potest: eodem proreus sensu iam recurrit apud principem id exigit ius naturale ao divinum, quia id postulat theologorum, divum nempe Thomam. Et re quidem commune bonum et rectus ordo cuiuslibet societatis. At hoc principium schemati inserere prorsus vera in celeberrimo suo opuscolo contra Guillelmum de Sancto Amore pro fundamento ponit, quod papa inutile foret, quia per sa patet Valet hoc principium habet jurisdictionem immediatam in omnes Christia­ de gubernio quocumque edam in societate civili, de nos; ergo nullo modo novum vocabulum adhibuit episcopo in sua dioecesi, de parocho in sua parochia. Pius VI in suo numquam satis laudato et memorando Nulli legislatori fas est legem ab ipso latam vel con­ brevi Super soliditate, nisi sanctum Tbomam novum firmatam absque insta causa transgredi, donec ab ipso et recenti orem theologum nominare voluerimus, quod B rite et authentico abrogata fuerit. Sed exinde nullo abrit. Eamdem vocem immediata usurpat sanctus modo sequitur Romanum pontificem canonibus sub­ Antoninus in sua summa theologica a sancto Thoma lectum esse tamquam inferiorem superiori ; siquidem mutuans et suam faciens: >rPapa habet iurisdictionem isti canones habent quoad ipsum vim dircctivam, non immediatam in universam ecclesiam." autem vim ooactivam, in eo sensu, quod pro suprema, Denique eodem voce usus est in eodem sensu car­ qua pollet, potestate, pleno iure gaudet de istis canonidinalis Turrecremata explicans in suo Appcjatu super bus dispensandi, atque etiam eoa insta do causa decreto unionis Graecarum dia verba: „Eugenius ca­ abrogandi et immutandi. tholicae ecclesiae episcopus', dicit nempe: .JUcte Ac per hanc distinctionem, reverendissimi patres, dominus noster episcopum se absolute et indistincte omnino excluditur despotismos ille phantasticus, seu nominat, quia indistincte non in una dioecesi tantum, absolutismos, de quo, non sine moerore dicam, tot sed in toto orbe potestatem habet immediatam. *' Et conclamationes aegre audivimus et sustulimus. Ab­ in ipeomet concilio Florentino orator Latinorum Bes- solutismos plane continetur in hoc celeberrimo effato sarioni respondens ita disserebat: „Sucoesror Petri Ulpiani iorùconsulti romani: Quidquid principi pla­ habet immediatam potestatem suporioris in omnee." cuit, habet legis vigorem. Hic est absolutismus, bene­ Quomodo ergo ista vox immediata de Romanis ponti­ placitum principis locum legis tenens. ficibus usurpata nova dici poterit et parum usitata? Sed quaaso, reverendissimi patree. aliquid ne tale Ego pro mea tenuitate vix intelligere possum. Et haec in schemate nostro adstniitur? An talia aliquis um­ quoad vocee episcopalis, ordinaria, immediata, quas C quam inter noe vel minime excogitavit? Quis umob praedictas rationes et alias, quas brevitatis causa quam dixit a Romano pontifice gubernandam es» praetermitto, omnino retinendas censeo. ecclesiam pro eius beneplacito, pro nutu, pro arbitrio, Attamen quamvis ista vocabula mihi maxime arri­ pro lubitu, scilicet absque ullis legibus vel canonibus? deant, aliquam nihilominus super iis emendationem Nemo sane. Potestatem arbitrariam cxcludinus om­ proponam, ut melius appareat cumulative, non pri­ nes; potestatem plenam ac superiorem et omnibus vative illam episcopalem Jurisdictionem residere penes numeris absolutam, ut dixit Pius VI in suo brevi papam ct penes episcopos. Itaque §2 loco istorum Super soliditate, id eet potestatem plenam et per­ verborum „quae proprie est episcopalis iurisdictionis fectam, asserimus omnes. * potestas ’ ponerem: Quae suprema est episcopalis An fortassis eo ipso arbitraria eat potestas, quod iurisdictionis potestas. Hocce modo exprimitur simul sit suprema? Profecto hoc aliquoties dictum fuit, non iurisdictioncm esse vere episcopalem, et eam es») etiam in hac aula conciliari, sed extra a detractoribus et episcopalem superiori et eminentiori modo, ita ut epi­ osoribus cuiuslibet auctoritatis; sed qua falsi tate ipsi scopalis recte dici posset ordinaria, et summas pon­ videritis, reverendissimi patres. An gubernis civilia tifex ordinarius ordinariorum, ut passim loquuntur arbitraria sunt eo ipso, quod sint suprema? An con­ oanonistae. cilium generale a papa confirmatum arbitraria eet Tertia et ultima mea observatio haec esL Aliqui potestas eo ipso, quod sit suprema? Abeat ergo ista reverendissimi oratores adi true re sibi risi sunt, pleni­ idearum confusio; abigatur iste verborum abusus, et tudinem potestatis pontificiae limitandam esse per D vera reboa vocabula restituantur, ut doctrina in achecanonea et hanc suam sententiam schemati nostro in­ mate nostro proposi La in suo vero, proprio ao genuino serendam putaverunt In eo asserendo, ni fallor, soli sensu absque praepostera interpretatio do omnium fuerunt reverendissimi Briocensis et Sancti Augu­ oculis appareat atque praefulgeat, et, ut apero, stini; in hunc finem varia citaverunt dicta et gesta omnium suffragiis approbetur (maxima pars: bene, Romanorum pontificum, ex quibus constat eos cano­ optime, bravo). Haec sunt reve ren diesimi pairee... nibus obligari ee professos esse, vel iuxta tenorem canonum ee «vleeiam recturos promisisse vel etiam Auditis iis omnibus patribus, qui inscripti fue­ iuravisse. Omnia haec dicta vel facta iamdudum col­ rant, primus praesee dixit: legerat auctor Defensionis deri gallicani lib. XI, MCum nemo amplius veniam loquendi de tertio capp. 2, 3 et 4, ubi haec omnia ridere eet Sed tam capite petierit, declaramus absolutam esse specialem illustrissimos auctor huius libri, quam reverendissimi discussionem huius capitis, salvo iure deputatorum, patres, qui eius in hac re vestigia pressi eunt, ei quid respondendum censuerint „ Emend stion<», quae in eiusdem discussione pro­ distinctionem neglexerunt, quae omnino hio facienda eat, et qua facta, qua posita, omn» illae difficultates positae fuerunt, quam primum typis impressae reve­ illico evanescunt. Romanus pontifex subiectus est rendissimis patribus distribuentur, ac postea suffragia canonibus, distinguo: tamquam legislator legi suae. patrum de iis exquirentur. f® 701 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA PRIMA 14 iuaii 1870 702 omnia quidem visibilia et invisibilia: et postquam Adam in summam illam incidit calamitatem, ut sancti­ tatem et uistiti am, in qua creatus fuerat, amitteret, et alia subiret mala, quao ipsum, suoeque posteros omnee faciunt miseros, per Redemptoris promissionem misericordia, et veritas obviaverunt sibi, iustitia et pax osculatae sunt (Pe. 89, v. 11), et in terris facto incoepit ecclesia, in qua por fidem illius salutem consequuti sunt, quotquot in ipsum speraverunt in veteri testamento; non enim aliud sub caelo unquam nomen datum est hominibus, in quo salvari possent (Act. IV, 12). Exindo omnia, quae de Redemptore promissa, praesignata habentur vel a prophetis ante, ac post legem Moysi datam possim sancti patres referunt ad eius ecclesiam, cuius plures typi deprehenduntur: uti Evo, arca Noe, do qua ipse beatus Petrus. Et profecto ecclesia a prophetis praedicatur civitas iusti, urbs fidelis (Is.1, 26), civitas Domini (id. LX, 14), vinea B electa (Hier. U, 21), hortus conclusus (Cant IV, 12), 33. acies castrorum ordinata (id. VI, 3), regnum sompiter­ Altore nonnullorum patrum petitio de imponendo num (Dan. II, 44, Osee II, 19). Quare origo eccksiao Ano discussioni capitis IHa. non in natura, vel pactis aut legibus hominum quae­ Eminentissimi ac reverendissimi praesides. renda, sed tota omnino divina est, et cx consiliis Infraacripti patres enixe atque humillime a divinae sapientiae ac bonitatis prorsus repetenda. Uni­ sacrosancta synodo efflagitant, ut do capite tertio genitus porro Dei Filius consubstantialis Patri, pro­ discussioni finis imponatur. Quod ut obtineant, vali­ missus in lego veteri Messies, et ipse cxpectatio gen­ dissimae sano rationes suadent. Quae enim in eo con­ tium, cum in plenitudine temporum caro 3t homo tinentur capito, non modo certa, sed etiam clarissima factus est, atque habitavit in terris, non modo caelestes sunt: satis iam superque de iis omnibus disceptatum hominibus veritates nunc iavit, doctrinamque eius, qui fuit, ita ut, qui fiunt, sermonee fere eadem semper miserat illum, sed praeterquam typis significare ec­ repetant, necessum sit: ree vero haud tanti iiabetur clesiam voluit ac parabolis, ot divinum propositum momenti, ut pretiosum tempus sic insumatur, quod suum adumbravit, incvpit facere et docere, et per alios alia graviora merito sibi atque instanter vindicare evangeii um suum nunciari ac doceri mandavit, atque videntur. Hino ad aliorum discussionem quamprimum in seipsum credentes coni unxit, et coagmentari iussit veniendum, e re omnino esse, patres existimant, quo­ in unam societatem, quam appellavit ecclesiam suam rum heic nomina apponuntur. (Matth. XVI, 18), populum et haeredilatem suam Franciscus arcbiepiscopus Barensis. C (TiL II, 14, Act XX, 28, Ps. Π, 8), regnum caelorum Petrus arcbiepiscopus Rossanensis. (Matth. XIII, 24), ovile suum (Ioan. X, 16). Id autem loeephus episcopus Thyatirensis. Christus Dominus multiplicibus ac luculentissimis Valerius episcopus Gallipolitanus. factis complevit; nam poet miracula, sermonem in Marianus arcbiepiscopus Reginensis. monte, ac secessum ad pernoctandum in oratione Dei. Melchior episcopus Nicosiensis-Herbitensis. ab hac rediens vocavit ad se, quoe voluit ipse, ct fecit, Ludovicus Gabriel episcopus Adrianopolitanus. ut essent duodecim secum, ct misit ilice praedicare cum Carolus episcopus Astensis. potestate curandi infirmitates et eiiciendi daemonia Eugenias episcopus Basileensis. (Matth. X, Mare. ΠΙ, Luc. VI). Mox pascha secundo Stephanus episcopus Betblemensis. celebrato, cum egressus abiisset in patriam suam, vo­ Franciscus Xav. episcopus Castrimaris. cavit duodecim, dedit illis virtutem, et potestatem super omnia daemonia, et misit praedicare regnum 34. Dei (Marc. V, 7, Luc. IX), eosque plura mirabilia Emendatlonos a nonnullis patribus in congrega­ edocuit ac magisterium edocendi, et praecipiendi im­ tione generali faotae super capite I et Π constitu­ posuit inclamando ,,qui voe audit, me audit, et qui tionis dogmaticae primeo do ecclesia Christi. voe spernit, me spernit . ** Tertio autem celebrato Ad caput I. pascha, postquam transfiguratus est in monte, et alia 1. Moreno Eporediensi . * — Totum caput reforme­ mirabilia operavisset, discipuli venerunt Caphartur sio [526-28] : D naum, et residens vocavit duodecim, monita instituDe institutione ecclesiae, ac apostolici primatus rn tionesque ipsis ampliavit, irretractabili decreto sancivit, quemcumque ecclesiam non auditurum, ut beato Petro. Aeternus Deus et Pater misericordiarum, cum ethnicum et publicanum osse habendum, idcoque iudi­ Verbo suo, quod genuit ante saecula, omne? gentes in cium ecclesiae suae in terra iudicium Dei futurum in hae red i tate m promiserit et in possessionem terminos caelo, moxque adiunxit: „Amen dico vobis: quaecumterrae (Pe. XI, 7, 8), ollissimis sapientiae suae con­ quo alligaveritis super terram, erunt ligata ct in caelo: siliis sanctam ecclesiam decrevit; ot elegit noe in ipeo et quaecumque solveritis super terram, erunt soluta ** Deinde e mortuis resuscitati», una sab­ ante mundi constitutionem, noeque praedestinavit in ot in caelo. adoptionem filiorum (Eph. I, 4 seqq.). Hinc omnia batorum, cum fores essent clausae, ubi erant discipuli, : * Pax vobis; subiecit Deus sub pedibus eius, èt ipsum dedit caput lesus stetit in medio eorum, ct dixit ei super omnem ecclesiam, quae «t corpus ipsius, super tum ostendit manus ot latus, dii it que eis iterum: ,,Pax vobis, sicut misit me Pater (quic caelo in terram 1 Hae emendatioues diitributae fuerant in congregatione od vitam aeternam hominibus largiendam me misit), generali die 10 iunii 1870. Supra, M>1 d. et ego rnilto vos" pari auctoritate, et ob eundem finrtn. 1 ExhFbita est eminentlxsimis praeaidiboi poet abaoIuUs Hoo cum dixi^t, insufflavit cum ordinatione pote­ orationem episcopi Andegavenxis. ea tamen inutilia prorsas evasit, cum naturalem finem tabuerit eadem dhcn«4o. statem eis conferens instituendi, seu ordinandi sueres- irProxima congregatio generalia habebitur crastina A dio hora octava cum dimidio, in qua post relationem nomino Deputation!» pro rebus fidei faciendum de emendationibus in caput primum et «¡eundum sche­ matis nostri propositi» ac distributis1, suffragia patrum exquirentur. Deinde, ai tempus superfuerit, inchoabitur specialis discussio quarti capitia schematis propositi. „Al \cro cum in hesterna congregatione occiderit, ut plures cx reverendissimis patribus, qui veniam lo­ quendi obtinuerant, cum in suo ordine vocarentur ad loquendum, non essent praesentes, quod et per se parum conveniens œt et bonum ordinem perturbat, idcirco monentur reverendissimi patres, quod si quis deinceps, impetrata loquendi venia, in suo ordino vocatus praesens non fuerit, in ipso facto veniae obtentae renuntiasse censebitur. ** Hisce voro omnibus expletis, patres dimissi eunt 703 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 704 sort», et dixit eis : >rAccipite Spiritum sanctum, quo­ Porro venus finem capitia non eatis apte dicitur: rum remiseritis peccata, remittentur eis. quorum ,solinn Petrum prae omnibus apostolis sive seorsum retinueritis, retenta sunt** Tandem undecim, cum singulis sive omnibus simul , ** ac si ipso scilicet Petrus abiissent in Galilaeam in montem, ubi constituerat in numero apostolorum non sit recensendua. Potius illis, Icsus accedens locutus eet eis dicens: „Data eet dicendum: „solum Petrum prae ceteris apostolis mt mihi omnis potestas in caelo et in terra: euntes ergo seorsum singulis sive omnibus simul. ** docete omnee gentes, baptizantes eos in nomine Patris 3. Magnasco Bolinensis [533]. — Lin. 7, dicatur et Filii et Spiritus sancti, docentes eoe señare omnia, sic: )rAd unum namque Simonem filium lonae, quem quaecumque mandavi vobis. Ecce ego vobiscum sum immutato nomine Petrum seu Petram vocaveratl, ct usque ad consummationem saeculi.“ primum inter apoetoloe elegerat post eius confessio­ vivi Christus dixit: Itaque per praedicationem evangel ii, baptismum et nem „Tu es Christus filius Dei ** mandata, ecclesia sua fundata, et apostolis constitutis ,rBeaius es, Simon Bar-lona, quia caro et sanguis non tibi etc. cum toto eequenti textu. eiusdem rectoribus cum divino magisterio docendi, revelavit ** gubernandi, solvendi ac ligandi, sicuri unus Deus, una Haec propono, ut clarius appareat institutio pri­ fides et unus baptismus tantummodo haberi possunt matus b. Petri, et melius perspicientur praerogativae Christus Dominus uni ex illis singulares prorsus prae­ et munia primatus, quae in illo Christi Domini oraculo rogativas dedit, primo nempe quemadmodum Abram continentur. et Jacob patriarchis nomen Simonis commutando in 4. Ferré Catalensis [530]. — Pag. 5, lin. ultima Petrum (Luc. XI, 14, Ioann. I, 42) ; tum poet eecea- mutetur sic: ,Aperte opponuntur damnatae, seu falsae sum ad orandum eidem coram aliis apostolis con­ eorum sententiae. ** ciando : Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ratio mutationis. ecclesiam meam, et portae inferi non praevalebunt Quia «ententia negans primatum Petri prae eno­ adversus eam, et tibi dabo claves regni caelorum (Matth. XVI, 18), sic ipsimet ante alios potestatem teris apostolis, et sententia ita dicta capitis ministe­ clavium conferendo; demum eidem Petro munus im­ rialis a Richerio invecta, ad quoe schema alludit, iam ponendo agnoe ot oves pascendi, fideles scilicet ac pluries a summis pontificibus damnatae fuerunt. Si pastores, et confirmandi fratres (Ioann. XXI, 15, 16, igitur sententiae ipsae damnandae in constitutione 17), quibus omnibus apertissime illum constituere sua concilii Vaticani dicerentur, quasi videretur nulla ratio vice caput ecclesiae indixit, in ipsam universam pri­ haberi de condemnationibus a summis pontificibus matum dare, et fundamentum ponere aedifirAhonia iam latis. Ad caput 11. perpetuae cum prophetis et apostolis. 1. Monzon y Mart'ms Granai ensis [536]. — Ut Igitur miserator Dominus, qui omnes homines vult salvos fieri, et ad agnitionem veritatis venire, ec­ magis magisque elucescat providentia Christi circa clesiam instituit cum divina missione universum genus Petri primatus perpetuitatem in hac sede apostolica, ao humanum per fidem et legem suam, per i*xsumenta et in Romanis pontificibus, posset, iuxta meum iudicium, gratiarum Spiritus sancti diffusionem ducendi ad prima periodus capitis secundi hoc modo concinnari. „Quod autem in beato apostolo Petro princeps vitam aeternam, eiquo secundum divitias sapientiae C suae pastores dedit apostolos istorumque successores pastorum, et pastor magnus ovium Dominus Christus episcopos, quoe Spiritus sanctus posuit illam regere, lesos in perpetuam salutem, ac perenne ecclesiae et principem eorundem Petrum perpetuo item vio- bonum instituit, id in eadem ecclesia, quae fundata turum in successoribus, ut fideles omnes unius fidei super solidissimam petram ad finem saeculorum us­ et caritatis vinculo continerentur. que firmiter stabit, iugiter durare decrevit; ac prop2. Schwarzenberg Pragensis [522]. — Probatio tcrea sua divina ordinatione ac providentia salubriter primatus Petri ex textu apud Matth. XVI, 18, 19, factum est, ut Petri primatus integre, inviolabiliter tuno demum solido ot contra obiectiones tuto con­ semperque vigeret in sancta Romana ecclesia, „quae, ficitur, ri simul exponitur, in qua relatione funda­ ut aiebant patres concilii Lateranensis IV, disponente mentum Petri ad fundamenta omnium versetur apo­ Domino super omnes alias ordinariae potestatis obtinet stolorum, super quod, testante sancto Paulo (Epbes.2), principatum, utpote mater universorum Christi fide­ aedificati sunt fideles, et quomodo Petri potestas sol­ lium, et magistra." Nulli enim dubium, immo sae­ vendi et ligandi ad similem omnium apostolorum culis omnibus notum est, quod sanctus beatissimusque potestatem (Matth. 18) se habeat. Cum eadem verba apostolorum princeps et caput.. .'* etc. ut in schemate. ad omnee apostolos quoque dicta rint, vere asseri ne­ 2. Amai Montereyensis [538]. — Prima para quit, ad unum Petrum fuisse prolata : et quoad rem si­ periodi 2, incipiens „Nulli enim dubium4* etc. mihi milis obiectio de fundamentis ecclesiae expectanda est. videtur sequenti modo reformanda, nempe: ,,Sanctus Quandoquidem decreti dogmatici forma ea esse D enim beatasi musque Petrus, apostolorum princeps,' et debet, ut quasvis obiectionos et dubitationes, quantum ecclesiae catholicae caput atque fundamentum, qui a fieri poterit, claritate et plenitudine sua excludat: Domino nostro Icsu Christo4* etc. omissis ,Xideique conveniens, immo necessarium videtur, apostolorum columna." quoque fundamenta et potestatem solvendi commemo­ Ratio est, 1. quia, licet in se forsan verum sensum raro et cum summa Petri potestate conferre. Optimum exprimere valeant, et ita locutus fuerit Philippus pres­ utique erat, doctrinam de apostolico munere, utpote byter, apostoliche sedis legatus, patribus concilii generalem, illi de primatu praeponere, quo facto pri­ Epbesini; tamen neque verum sensum, literal iter matui natura et vie in plena luce apparuisset. Quod sumpta, praeeeferunt dicta verba: „nulli dubium, om­ quia non placuit, inserenda hic saltem commemoratio nibus saeculis notum4*, uti decet in decreto dogmatico: videtur in hunc vel similem modum : „Quamvis sancta neque omnia, quae oratorio modo dicuntur a sanctae Dei ecclesia super fundamenta omnium apostolorum sedis legatis in conciliis, censenda eunt approbata a a Christo Domino extructa sit, omnesque a divino re­ patnbua. 2. Quia non sunt conformia iis, quoe defi­ demptore alligandi et solvendi supra terram potes­ nita fuerunt a concilio Florentino, nempe ..Romanum tatem «ceperint: tamen peculiari et eminenti modo pontificem successorem esse beati Petri principis wiper Petrum aedificata fuit. /Vd eum solum i ktManet ergo" dicatur Vianet igitur (aut missa est**. Quam divinam institutionem primatus proinde) dispositio veritatis" etc. ut in schemate. « Iota. XX. 81. Quod si haec minime placerent, saltem addatur • Migue P. L. ΧΙΠ. 830. verbum ,,legitime" post „Petro'\ ■ S. Cypriano· epitU 86 ad CoraeHaa papam. • S. Oregornw Μ. 1Λ. IV, epift. 82. COMCIL. OXNXBAL. TOMUS LIL <5 707 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 706 remo ao coactivas iarisdictionis ad unitatem fidei et A in compacto aedificio mystici corporis Christi super nom mu π ion li a Deo Christo Domino immediate ao Petrum aedificato, eidemque, velut centro firmissi­ directe collari personae beatissimi Petri in universam mo, usque ad finem saeculorum perenniter cohaerente. ecclesiam, noe quoque praedecessorum noetronim Neque enim monento boato Petro» periit apoetolicus exempla sequuri et docemus, et confirmamus, et de­ eiusdem primatus, aut centrum aedificii totius domus claramus ut tandem grassanda schismata et haercses Dei defecit; multae siquidem adhuo supererant gen­ destruantur praeconio nostro veritatis salutiferae. tes α Christo super petram aedificandae, multique Etenim hoc apostolico primatu divinitus praeiacto, restabant filii Dei. qui orant dispersi, quos Dominus Ecclesia est vera unius domus Dei congregatio, quae congregaret in unum >. in unum connexom corpus atque compactum unitate „Quamobrem voluit Deus, sapientissimus corporis ecclesiae suae architectus, ut apostolicus primatus per­ fidei et charitatis assurgitx. ..Quamobrem voluit Deus Pater, specialis dilec­ severaret iure divino integer atque indefecti bilis in tionis suae beneficio, inter omnes apostolos unum successoribus beati Petri ad indivulsam fidei ct com­ eligere Simonem, ut vices ageret in terris Christi Filii munionis in domo Christi unitatem perennem. Hinc sui unigeniti, quatenus ipso est petra vitae et lapis manifestissimus in universo mundo patero debebat angularis fidei, et apostolus et pontifex confessionis novus mons Sion, in quo posita esset inconcussa potra nostrae: quare illum voluit nominari Petrum’, At­ totius aedificii templi Dei, columna fidei immobilis, que hac mirifica communicatione nominis demon­ cathedra veritatis incorrupto, et centrum unitatis divi­ stravit clarissime inconcussam et firmissimam, B nae, cui si gentes cohaererent, lapidee vivi redderen­ semperqae indefecribilem beati Petri fidem, in qua tur, ac in vera revelatione evangelii stabiles fierent, ecclesia Christi ita fundata et firmata esset, ut non et doctrinam verbi vitae audirent incorruptibilem, liberetur, et esset inexpugnabilis inferorum portis1. quam fide indubia crederent, atque in numquam mu­ „Nequo haec singularis apostolici primatus prae­ tando centro unitatis et charitatis caelestis innixi rogativa confundenda est cum muniis et officiis apo- rasent veri filii Dei congregati in unum, cohacredesque stolatus, omnibus apostolis ex aequo communibus : sed cum Christo regni aeterni. „Haec autem incorruptibilis beati Petri cathedra, habenda et credenda est tamquam propria unius per­ sonae principis apostolorum beati Petri, cui uni fuit omnibus gentibus certissime patens et man i fortissima, a Deo celiata. Fuerunt utique eseteri apostoli prae­ non alia procul dubio est, qaam Romana episcopalia cones et fundamenta fidei: at vero unus beatus sedee, quae a tota antiquitate, semper, ubique ac con­ Petrus, petra vocatur, eius namque fidei ipea quoque stanter appellata est apostolica beati Petri cathedra, per quam ea, quae est ab apostolis in ecclesia traditio ecclesiae fundamenta credita fuerunt *. * „Αΐψ2 ideo uni Simoni Petro contulit... etc." et praeconabo veritatis pervenit usque ad nos, et ad qaam propter potentiorem principalitatem necasse est ut in schemate. omnem convenire ecclesiam, hoc est, eos qui sunt undi­ b. In caput Kcnndnm. que fideles1. Haec est catholica, apostolica unitatis 2. Coirai y Estrade ep. UrgeUensis. — Rectissi­ fidei et communionis cathedra, contra quam portae mus est ordo huius secundi capitis. Sed valde optan- C inferi numquam praevalebunt, et in qua nos inscruta­ dum esset ut perpetuitas pnmatus, quae in paragrapho bili divinae providentiae secreto, nunc sedamus apo­ prima deducitur ex fine eiusdem, prius demonstraretur stolici beati Petri primatus haeres, licet indignus, et ex verbis Christi: Super hanc petram aedificabo ec­ successor ei usque locum tenens. Quem enim princeps clesiam meam. Nam claret evidenter, aedificium ec­ apostolorum divinitus accepit» supremum totius eccle­ clesiae non completum fuisse, vivente Petro ; adeoque, siae primatum, a sua persona indivisum, securn Ro­ ex decreto Christi, primatum non interiisse, moriente mam tulit, atque hac in urbe cathedram defigens et Petro. morie ns, ad successores in eadem apostolica sede per­ Optandum esset etiam, ut nos imitaremur quadra­ petuo transtulit ..Exaltatione igitur et gaudio magno cor nostrum ginta duos illos episcopos concilii A reiatensis in Galláis, in epistola ad sanctum Leonem Magnum, in Domino dilatatur, cum poet decem et octo saecula adi icendo in paragrapho prima mentionem nostri cum dimidio, non obstantibus conatibus inferorum regnantis pontificis hoc modo: Id nobis integrum innumeris, licet nobis in hoc concilio Vaticano idem perseverat, qui apostoliche huius sedis regimus divi­ repetere, quod huius sedis noetrae apostoli cao dele­ num principatum: unde religionis nostrae, propitio gatus dixit in concilio Epheaino : Nulli dubium est... Christo, fons el origo manavit*. etc.“ a lin. 26, pag.. 6 schematis usque ad verbum Denique videtur expedire, ut sub finem capitis exercet lin. 10, pag. 7 [5bi-ii]. „Quamobrem quicumque... etc.44 a lin. 8, pag.7 damnarentur errores Febronii et proUatantium do conficta ab eis constitutione ecclesiae Christi, contra D usque ad obtinet, lin. 12, pag. 7 [5 Di?-ct ]... „Maeedem apostolicom Romanam, quemadmodum in pri­ net enim dispositio veritatis, et beatus Petrus... etc.44 mo damnamus errores contra primatum beati Petri. a lin. 13 pag. 7 schematis usque ad verbum reliquit, lin. 17 pag.7 [δΟι-ί]... ..Rciicimus ergo et damna­ Propono igitur emendatum caput, hoc modo: Caput II. — Apostolices beati Petri primatus mus vel haereticas, vel erroneas illorum sententias, qui perseverat iure divino, ad totius ecclesiae unitatem dixerunt primatum Romanae cathedrae esse solum­ modo honoris, ct ecclesiam christianam esso societatem in Romanis pontificibus integer ac indefeciibitis. ..Necessaria unitatis lex, quam Deas creator sa­ aequalem, ubiquo terrarum vinculo spiritus consocia­ pient i «imus omnibus imposuit corporibus ut apte ac tam, od colendum Deum, secundum doctrinam a concinne coh^rerent suo centro ad fines singulis Christo traditam; aut qui negarunt iter beati Petri speciales assequendos, elacot mirabilis eupcrnaturali Romam, aut inficiati sunt Romanum eius pontifica­ Dei dispositione et virtute, ac demonstratur fortissimo tum, quo divinum ct apostolicum totius ecclesiae pri­ matum in Romanis pontificibus negarent. ** 3. Card. Riario Scorza aep Neapolitanus. — 1 8. Aabrotias Hb. III, d® offie. e. 8. « Maith. XVI. 18. Pag. 7. lin. 14 ad 16 capitis II Γ 5 b l7 ] constitutionis » 9. CyrlH Akx. lib. IV d· TriaiUU. • Λ Oreprisi Nas. erat de moder, μπ, i* diip. » liter oyp. l Leoaii M. to». I. ceL 986, ed. Mhnie. t Ioan. XI. 2. ’ 9. Irenaetu adv. hier. lib. IIT, cap. IIL 709 710 EMENDATIONES IN CAPUT I ET II SCHEMATIS et fusius excutiendae. Ipsas protulerunt enim emen­ datores illi, qui sunt ex reverendissimis et illustrissi­ mis patribus, qui iam ab initio schema nostrum im­ probarunt propter ordinem logicum violatum, propter exemplum Christi non sequutum, denique propter ordinariam methodum prorsus immutatam. Iam vero si quid meae preces apud tantos viros valerent equi­ dem vellem eoe sic orare: Parcite, reverendissimi et illustrissimi patres, parcite huic schemati; si quae enim peccata habet (nemo enim sine peccato vivit), haec certe non sunt ipsa; de quibus obiter dicam, non modo ad aequivocationee tollendas, ut par est inter fratres, sed etiam ut magis magisque sensus emendutionum elucescat. Igitur quoad ordinem logicum violatum, verum est quod ab initio observavit illustrissimus et reveren­ 36. dissimus Moguntinus, quod scilicet omnem con­ Congregatio gonoralls septuagesima eooanda structionem semper aliqua delineatio praecedat opor1870 iunii 15. B tet. At verum etiam est illud scitum philosophorum, Feria quarta die 15 iunii 1870 hora octava cum scilicet, quod prius est in intentione, posterius est in dimidio onto meridiem, in conciliari aula Vaticanae exeeutione. Iam vero Christus Dominus nostrer venit patriarchalis basilicae, genendis reverendissimorum in hunc mundum, ut aedificaret sibi ecclesiam spon­ patrum congregatio habita eat; cui interfuerunt quin­ sam non habentem maculam aut nigom; ac proindo genti sexaginta sex patres, nempe 31 cardinales, illius perfectam delineationem debuit habere. At 5 patriarchae, 9 primatee, 79 archiepiscopi, 406 epi­ quaeso undenam nobis huiusmodi delineatio potuit scopi,’ 3 abbates nullius dioecesis, 13 abbates gene­ apparere? Utique lesus Christus nullam constitutio­ rales sive praesides congregationum ordinum monasti­ nem de Ecclesia nobis scripto reliquit; ipse enim, ut corum, usum mitrae habentes, 20 generale» et vicarii ait evangelium, coepit facere et docere1. Itaque ex generales; quorum omnium nomina, quae per assig­ factis et dictis Christi tantummodo constitutio eccle­ natores locorum accurate descripta fuerunt, exhibet siae debet argui. indiculus patrum septuagesimae secundae congrega­ Iam vero quodnam est factum primum vel dictum tionis genendis, qui inter acta concilii asservatur. Domini nostri in ordine ad ecclesiam? Certe est illud Reverendus pator dominus Joannes Baptista Pur- quod secunda die a vita sua publica, ut aiunt, cum oell archiepiscopus Cincinnatensis missam lectam cele­ nonnisi duos discipulos haberet, duodecim mensibus bravit. Qua absoluta, et irritata oratione Adsumus antequam eligeret apostolos, cum tertius discipulus Simon sese illi offerret, lesus Christus dixit: Tu es Domine etc., eminentissimus primus praeses dixit: , Jioverendissimi patree, exquirenda eunt hodie C Simon loannis, tu vocaberis Cephas, quod est inter­ suffragia de emendationibus in caput primum et se­ pretatum Petrus1. Utiquo neque Simon, neque alii cundum schematis primae constitutionis de ecclesia intelligebant tunc temporis mysterium ¡Hias muta­ propositis ac distributis. Antequam vero ad ipsum tionis et illius cognominis; at certo Christus sciebat actum ferendi suffragia procedamus, audiendus est quid facturus, quid dicturus esset post sexdecim men­ reverendissimus dominus Bartholomaeus d*A ronzo ses in Capharnaum scilicet, dicturus erat: Tu es episcopus Calvensis et Theanensis, qui nomine Depu­ Peints1 ; nimirum de aetemali aedificio, quod ost tations pro rebus fidei, relationem de hisce emen­ ecclesia, extollendo lesus cogitans, primum de fun­ dationibus faciet, exponens quid ipsa de iisdetç damento sollicitus fuit, atque sicut olim Abrahamo sentiat. Itaque praedictus reverendissimus dominus dixerat4: Tu vocaberis Abraham, ut in mutatione ascendat ambonem." nominis iugiter admoneretur novi sui officii; ita et Qui am bone m conscendens haec ad concilii patree Petro, quem designabat fundamentum, et petram fun­ habuit : damentalem suae ecclesiae, Petro dixit: Tu vocaberis Cephas. Igitur in analyst factorum et dictorum Christi RELATIO quoad •yecclesiam primo loco venit Petrus, hoc est prireverendi patris domini Bartholomaei d'Avanzo matus. Quis ergo iure et iuste posset indignari nostro episcopi Calvensis et Theanensis. schemati, quod incipiat a primatu? Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ Sed neque aliud peccatum de methodo tractationis rendissimi patree. D ex arbitrio innovata accusari potest iuste. Equidem Pro parte vest rae Deputations de fide ego, licet ut omnes melius nostis, methodus vel analytics est vel minimus in domo patris, dicto tamen audiens, rela­ synthetica. Verum «t quod trac latoree sive theologiae tionem circa emendatione® super primo et recundo aire iuris ecclesiastici ut plurimum utuntur synthe­ capite aggredior, non quidem eleganter et eloquenti tics methodo; red certe methodus analytics praesertim sermone, quod meum non esse profiteor, red acadé­ modernis ignota non est. Bonum est quod nobis res mica, ut aiunt, methodo, atque, uti spero, odiuvante est cum doctis viris ex Germania, in quorum manus Deo et Domino nostro Iceu Christo fraterna collatione certe venerunt celeberrima Instituta iuris Miesiastiei non indigno. Interim praefari ad benevolentiam ve­ Vindobonensis professoris Georgii Phillips: quique stram captandam prorsus superfluum puto, siquidem haec instituta evolverunt, sciunt quod iste profesor, charitas patiens est ad audiendum, benigna est ad in­ isto doctissimus auctor, incipiat a titulis Christi in­ dulgendo m. Ergo quis magis charitate fervens quam tegram tractationem ; quare primum caput operis eet : vos, qui propter nimiam charitatem et salutamini et Christus est rex, et ecclesia eius regnum. Quare bre­ estis vere potree? Igitur ad rem. » Act I. 1. Emendatione», quos prae manibus habetis, eae ■ Ioan. I. 41 sunt, ut tantummodo duae primae aliquantulum • Matth. XVI. 18. negotii facessere videantur, ac proinde sunt diutius 4 XVH, &. priuftio de ecclesia legitur: ,,Undc quicumquo in bao A cathedra Petro sucuodit, ìb iuxta Christi ipeius institu­ tionem primatum Pclri in ecclesia obtine;.“ Verba haec j«r particulam unde ita prioribus col­ ligantur, ut videatur vello definiri primatum in uni­ versam ecclesiam cx Christi institutione Romanae sedi adnexum esic, et quamvis non diffitear, quod od alium quoque sensum possint deduci, ita ut nota iuris divini ut supra excludatur, nihilominus ad omnem tollendam ambiguitatem, et tui perspicuitatem inducendam quao in huiusmodi definitionibus maximo dedderatur, humillime arbitrarer [wc verba sequenti modo ex­ poni, nempe: Unde Romanus pontifex tamquam Petri in Λ/κ cathedra success >r iuxta Christi ipsius inditutionem etc. 4δ· •- * - - * 711 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 712 viter delineata idea regni Christi, quoniam Christus, in novo Testamento? Utique typi ct figurae eunfumut observat, eet rex et pastor, statim addit: idcirco brao rerum futurarum. Ergo vel non erant ont^a typi, dicit Pasce agnas meos, pasce oves meas. Non absimili vel ecclesia non citabat tempore Adao et tempero Noe. modo nostrum schema in exordio cum metaphoram ündenam ¿su antilogia? Utique: ..distinguo tempora notum * «t istud sancti ducat ab architecto, statim subiungit: Tu es petra. et concordabunt Scripturae Et poet generalem delineationem in secando capite Augustini. Igitur in ecclesia, ut probo noscitis (estis enim doctissimus auctor statim addit tractationem do vicario regni eius ot de Petro eius locum tenente, ubi fuse et magistri in Israel), duo distinguenda sunt, substantia fusius loquitur de primatu tum honoris tum juris­ et modus seu forma externa regimi nia. Subetantia dictionis tum in docendo tum in regendo. In tertio ecclesiae est fides sperandarum substantia reruml, capito agit de apostolis et nihil de ecclesia ; in quarto cuius fidei auctor et consummator est ¡esus Christus * ; capite agit de notis ecclesiae; in quinto capite tandem itaquo quaelibet societas credentium in Christum est agit de proprietatibus ecclesiae. Ergo videtis, reveren­ ecclesia. Ecclesia vero substantialiter sic definita non dissimi patres, quod omnis tractatio do ecclesia non modo ex tabal tempore Abe) et quo tempero promissus debet necessario incipi a notis et proprietatibus ec­ fuit Redemptor Adac peccanti, sed citabat ante pec­ clesiae, sed potius analytic® debet et potest incipi a catum, extabat in ipso paradiso ab i pao Creatore primatu : primus enim in ordino in ecclesia est Petrus, constituta. Equidem sanctus Thomas ponit quaestionem utrum et proinde primatus. Igitur neque ex boo capite nostrum schema iuste potest accusari ; ac proinde cum ! et quomodo fides sit necessaria; et dicit distinguenemendator primus ordino dicit, quod adsit aliqua con­ dum rese tempus ante peccatum et tempus poet pec­ tradictio in ipso titulo nostri schematis, scilicet titu­ catum, et dicit: absolute ante pcecatum fuit necessaria lus sit „constitutio de ecclesia *', et tamen incipiat fides in Incarnationem *, quare Adam habuit fidem tantummodo de primatu, noe observamus quod titulus expliri tam Incarnationis non quatenus referebatur ad non est absolute constitutio de ecclesia, in quo sensu redemptionem, sed quatenus referebatur ad consum­ poœemus etiam do primatu agere, sed dicit titulus mationem per gloriam. Et in hoc, reverend i.*si mi "Constitutio prima do ecclesia * ’. Ergo prima de eccle­ patres, conveniunt omnes patres a Tertulliano usque sia agit de primatu ; secunda erit de apostolis, de notia ad sanctum Bernardum et Innocentium III, qui omnee ecclesiae et sio deinceps. Et iam od emendationem in hoc conveniunt, quod cum Creator immisit soporem primam lata po.ta patet. in Adam ut aedificaret ex costa eius primam mu!io­ Igitur, ut dixi, iste primas emendator cum sit rem, tunc Adam primus tutes d primus horna, ut ex illis illustrissimis patribus, qui damnaverant morti loquitur sanctus Hieronymus, in mentis excessu vidit naturam indissolubili hoo schema, cum videant adhuc illud vivere, volunt Verbum assumens catenis et compedibus illud obruere ; et inde est quod nexu et ex Utere eius egredientem ecclesiam spon=am duae primae emendationes certe non ita brevissimae eius: unde expergefactus exclamavit: Hoc nunc os sint Igitur primus reverendissimus emendator non ex ossibus meis, et caro de came mea: quapropter modo novum schema proponit, sed gravissime con- rePmquet homo patrem suum et matrem suam, ct ad~ queritur cum patribus Deputation» quasi ideam non C haerebit uxori tuae *', quae verba Iceus Christus Domiadaequatam, non sufficientem, atque adeo non rectam nus noster dicit in evangelio esse verba Dei, notate, de ecclesia in schemate dederint, quippe qui incipiunt ea?e verba ipsius Dei. et non possent intelligi nisi cum institutionem ecclesiae a leeu Christo Domino nostro; aicetolo Paulo dicatur: Sacramentum hoc magnum quod ideo ipse reverendissimus emendator dicit, quasi est, ego autem dico in Christo et in ecclesia 4. Igitur id sit contra Scripturas, contra dicta sanctorum prima eccleeia est societas coniugali * a Creatore con­ patrum, contra ipsum catechismum. Eet contra Scrip­ stituta ante peccatum .Adae in ipso paradiso; oc tures (compendio dicam), quao originem ecclesiae de­ proinde forma regiminis externa ecclesiae fuit forma ducunt a diebus aeternitatis: Postula a me, d dabo familiaris ecu patriarchal», quae forma orat propa­ tibi gentes haereditatcm tuam 1 ; œt contra dicta sanc­ ganda per propagationem ct multiplicationem fami­ torum patrum, cum sanctus Gregorius Magnus dicat liarum: atque inde est cur omnis paterfamilias esset ecclesiam incepisse ab Abel i usto; est contra parvum etiam sacerdos, et inde eet quod sacerdotium per catechismum, siquidem in parvo catechismo parvuli primogenitarum propagaretur. docentur, quod ecdtuia inceperit a promissione Re­ Atque haec fonna externa regiminis ecclesiae ea demptoris. Et cn tripartita ista emendatio ; quae cum «t, de qua loquitur Paulus in epistola od Hebraeos per » longissima sit et cum novum schema proponat, capite XI, cum tam magnifice loquitur de fide. Atquo non est emendatio, sed schema novum; oc proindo hacc forma regiminis exterioris ecclesiae, scilicet pa­ a priori non potest acceptari: nam quodlibet schema triarchalis per familias divisa et per multiplicationem novum novae discussioni deberet subiici. et hoc stiffi- D familiarum multiplicanda, hacc forma duravit ab ceret ut non admittatur. Adam usque ad Moysem Siquidem misericors Do­ Sed quoniam ex hoc ambone audivistis oratorem minus, qui attingit a fine usque ad finem fortiter, incusantem patres Deputation» do violato etiam cate­ et disponit omnia suaviter, cum vellet ducere paulachismo pono, no pigeat vos, reverendissimi putree, tim et pedetentim ecclesiam suam ad perfectiorem otiam aliquam utcumque defensionem audiro (siqui­ formam, voluit ut ex multis familiis coaleeceret in dem, ut dicunt curiales, etiam diabolus audiendus cet unum populum, in unam nationem ; et idcirco altera in iudieio), ut postea cognita causa vos iudicetis. Igi­ forma externa regiminis ecclesiae fuit forma nati on alis tur primum postulo a reverendissimo emendatore, si in populo Israel, quae forma national» ex pluribus ecdctia iam instituta erat et inceperat tempore Abel, familiis collecta duravit ab exitu Israel de Aegypto ri ecclesia iam extabat cum promimus fuit Redemptor usqu® ad diem Pentecostes. Et hae sunt duae eccíreiae Adao, cur ip» emendator, ut probe noscitis, in ambone forma® «pian constituunt ecclesiam primam ante evandixit *, quod extent septem typi clarissimi in veteri golium. et de qua loquitur Apostolus ad Hebraeos Testamento do ecclesia, ot eunt alii typi et parabola® « H»kr. XI, 1. > Pa. Π. A 1 Ct «ratkovm «φίκορί Eporediensi· habiten ia congreg. 4 7 Ionii 1870, rapra, eel. W W. • lb ΧΠ. Î. » <» *K 11. ' KrU V. 713 CONGREGATIO GENERALIS S SECUNDA 15 iunii 1870 714 dicens: Accessistis ad ecclesiam primitivorum 1. Sed A ct oratoris rati inolio, cuius robur fuisse a me im­ cum venisset plenitudo temporis, Verbum insumpsit minutum nullus certe audebit asserere. Idcirco ipse humanam naturam, et voluit ut ecclesia haberet tan­ proponit formulam, quae incipit: Quamvis etc., in qua dem aliquando perfectiorem illam formam, qua non scilicet fit mentio tum de textu fundamentum aposto­ modo o familiis unus populus, sed ex omnibus populis lorum , tum de aliis. una societas vere catholica evaderet, qua scilicet com­ Verum, eminentissimi et reverendissimi patres, prehenderentur omnee gentes, quao sunt haeredi tas ista nonnisi speciem habent difficultatis, quam inde i peius Clinati. a suo tempore in nihilum redegit Innocent.us IU epi­ Et haec «t forina vere catholica, universalis, stola, quae incipit Apostolicae sedis, ad patriarcham cuius regiminis forma externa est aliquo sensu, ali­ Constantinopolitonum, ubi expendens illa verba: Tu qualiter, monarchica; universalis, complectens omnee es Petrus etc., inquit: „Pelro dictum est sine aliis ot gentes, omnee nationes, omnee populos. Haec eet non aliis sino Petro, ut intelligatur sic ei attributa forma duratura usque ad diem iudicii, et in hoc forma potestas huiusmodi, ut aliis sino ipso esso non possit, monarchica Christus est reapse unicas et solus mo­ ipsi sine aliis esse possit ex privilegio sibi celiato et ex narchal qui tamen profecturus ex hoc mundo ad concessa sibi plenitudine potestatis l.“ Itaque ex lau­ Patrem, ut temporalis absentiae suae defectui provi­ datis verbis quaedam dicta sunt Petro sino aliis deret abunde, vices et vocm commisit Simoni, quem apostolis, quaedam dicta sunt apostolis sed non sine cognominavit Petrum, ct dedit illi claves regni cae­ Petro. Quaenam sunt haec? Tria celeberrima illa lorum, ut ipso esset suus vicarius, donec ipse iterum B testimonia: Tu es Petrus... Confirma fratres... venturus esset in mundum indicare vivos ct mortuos. Pasce ores et agnos, praecipua illa continent quao dicta Igitur catechismus parvus supponit et catechismus sunt Petro sine apostolis, sed in praesentia aposto­ magnus docet quod ecclesia militat in terris primo sub lorum. Quae vero emendator proponit scilicet: Quae­ forma palriarclialis seu familiaris regiminis; secundo cumque alligaveritis.... Euntes docete etc., respi­ sub forma regiminis nationalis; tertio sub forma ciunt ea, quae dicta sunt apostolis at non sine Petro. monarchiae universalis. Cum itaque tantummodo in In quanam ergo relatione sunt inter se? Hoc est quod hac tertia forma regiminis Petrus habuerit primatum, quaerit emendator. Relatio patet ex contextu. Siquidem quod in primo textu: Tu es Petrus etc., iam videtis quod in hoc schemate, in quo sermo in­ stituitur do primatu Petri, non posait institui sermo Ictus Christus Dominus noster respiciat unum Pe­ otiam longo petitus de prima ot secunda forma ec­ trum, et ex textu est evidens, et orator ad litteram clesiae; et ipsi theologi non tractant do prima et se­ concedit; apostolos enim omnes praesentes Christus cunda forma, nisi in tractatu de Incarnatione, scilicet • alloquitur dicens: Quem me dicunt homines; et omnes do fide in Messiam. Igitur, eminentissimi et reveren­ respondent: Jfii Eliam, alii loonncm Baptistam, dissimi patres, ni fallor, cudit accusatio illa do ec­ alii Hicrcmiam. Tunc Christus iterat: Fos autem clesiae idea non sutis recto, neque accurata, neque quem me esse dicitis f Caeteris apostolis silentibus Pe­ adaequata a patribus Deputationibus violata ct, ut trus respondet: Tu es Christus filius Dei vivi. Tuno ita dicam, falsato. Igitur non modo propter acciden­ Christus statim : Beatus es Simon Bar-lona, quia non talem et exteriorem formam haec prima emendatio C caro et sanguis revelavit tibi, sed Pater meus qui in non potest admitti, sed etiam propter vitium intrin­ caelis est; sed tunc pergit: Et ego dico tibi, quia tu secum et substantiale. Idcirco Deputati© de fide sen­ es Petrus (Coplins scilicet, qui hanc confessionem fecisti), et super hanc petram aedificabo ecclesiam tit et opinatur, quod non ait admittenda. Emendotio secunda primo aspectu gravior opparet meam, ct portae inferi non praevalebunt adversus eam. ot certo digno quae diligenter expendatur; cumque Et tibi ebibo claves regni caelorum. Qua<»o, quibus­ agatur do interpretatione textus Scripturae, permit­ nam clarioribus verbis poterat Christus determinare personam Petri ? Illum appellat nomine nativitatis Si­ tatis, rogo, ut potius logum. Itaque reverendissimus emendator ex eodem prae- num, nomine paternitatis Bar-Iona, filius loannis, conccpta idea, quod non possit tractari de primatu niri subiungit cognomen quo ipse eum cognominaverat Tu prius agatur do ecclesia et praesertim de apostolico es Petrus, et assignat rationem eius quod dicturus munere, admittit quidem perceleberrima illa loca est Paler revelavit tibi, et pollicetur se daturum ipsi Matthaei : Tu es Petrus etc., et loannie: Pasce oves Petro ego dabo libi. Quaenam ergo est relatio in hoc etc., idcoque evidenter Petri primatum admittit; sed casu inter Christum inter Petrum et apostolos prae­ addit quod id verum sit litteraliter, at quoad rem sentes? Nulla alia litteraliter potest esse prima fronte ipsam pluribus difficultatibus et dubiis locum dent, nisi illa, quae intercedit inter Christum donantem, prout exprimuntur in capite primo schematis nostri, ct Petrum donotorium et apostolos testes donationis. sic ratiocinatur illustrissimus et reverendissimus emen­ Dixi prima fronte od litteram, sed quoad rem, ut ipse dator. In schemate dicitur, uni Petro dictum «t : Quod- emendatoris distinctione utar, quoad rem ipsam illa cumque solveris etc., atqui etiam apostolis Matthaei relatio est inter tres, quao naturalis est, inter supre­ XVIII dictum est: Quaecitmque solveritis peccata... ; mum Christum et subordinai um Petrum, et inter su­ uni Petro dictum est: Tu es Petrus etc., atqui otiam periorem Petrum et subordinates apostolos. Equidem in verbis donationis Christi apostoli non apostolis dictum est quod sint fundamentum: Aedi­ ficati super fundamentum apostolorum... ;*uni Petro nominantur nisi in obliquo et implicite; nomine ec­ dicitur dictum: Pasce oves etc., atqui caeteris etiam clesiae aedificandae et regni caelorum adunandi, prae­ apostolis dictum est: Sicut misit me Pater, et ego cipue veniunt apostoli. Cum ergo eccleeia aedificanda mitto vos; euntes docete.... Igitur concludit em<®- sit super petram fundamentalem Petrum, sequitur dator, ut bene omnia cohaereant et difficultas omnis quod relatio inter Petrum et apostolos in hoc textu sit ovancftcat, necessarium est ut exponatur clare in qua relatio inter fundamentum et aedificium. Fundamcnrelatione (notate, hacc est difficultas) sint ad invicem hae Christi promissiones ad Petrum et ad apostolos; » Cí Migue Patr. Ut- tora. OCXIV. P« 7S0. Texta· kte id quod consequi nequit nisi de apostolato simul et est: .Qxod ai oasi bos etiam apoatoh· dmul dxrtan es«u re*>, aed ipd une aHto attributam do primatu etiam pertractetur. En tota emendatoris peno, boo umea alii· ii« ip I Hebr. ΧΠ, 22-23. esae regacaces ligandi «t Mlvndi a Dotatae faealtatom. at quod ran otii aine ipeo. ip * «Ue ali * p-xuet ex privilegi» tibi celiato a Domino et renetta pieni l odi·e p<.treUtia“ A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 715 716 tum sustinet aedilicium, non sustinetur, regit et non A quibus verbis ot Petrum ct caeteroe apostolos instituit regitur; uno verbo a fundamento aedificium absolute pastores ct doctores super omnes gentes. Sod haec pendet, non viceversa. Ergo relatio apostolorum ad dicta narrantur Matthaei capite ultimo versiculo ul­ Petrum quantum ad rem ipsam est relatio abeolutao timo, et ut subiungit sanctus Marcus, post haec dicta: illis videntibus elevatus est tn caelum. Ergo antequam dependentiae. Idem dicendum de secundo testimonio Lucae constitueret pastores et doctoras apostolos non sino XXII: Ecce satanas expetivit vos... confirma Petro, iam dixerat : Pasce oves, pasce agnas; od coquo fratres tuos. Apostolis praesentibus Christus praedicit antequam designaret pastoree et doctores, iam con­ maximam tentationem satanae contra ipsos, tum sub­ stituerat Petrum pastorem pastorum, doctorem doc­ dit: Ego autem rogavi pro te, ut non deficiat fides torum, ut scilicet capite constituto non solum schis­ tua; en charisma personale Petro. Et quaenam relatio matis, sed et erroris tolleretur occasio. Eamdem argumentationem suppeditat aliud Mat­ ad apostolos? Subiungit: Tu conversus confirma fratres tuos. Ergo relatio Petri ad apostolos est relatio thaei: Quotcumque solveritis, erunt soluta. Iam an­ superioris od subordínalos, quippe absque contradic­ tea dixerat Petro: Quodcumque solveris etc., ad quao tione quod minus œt a maiori confirmatur. Et in nccv&ario verba illa sunt referenda ut posint intel­ casu nostro est relatio magistri ad discipulos, est ligi. Atque hic rogo vos, eminentissimi ac reverendis­ simi patres, ut magis magisquo benevolentiam vestram iterum dependentiae absolutae. Nec alium sensum praebent verba tertii testimonii indulgeatis, si in re tanti momenti, in qua cardo prae­ Ioannis XXI : Pasce oves. Praesentes erant omnes B cipuo vertitur difficultatis, diutius aliquantulum apostoli ad littus maris. Christus expostulat α Petro attentionem vestram distineo. lesos Christus Dominus noster in celebri illo testi­ triplex pignus amoris prae omnibus apostolis prae­ sentibus, nemine excepto; et postea confert illi monio Matthaei XVI duplici metaphora utitur, supremam potestatem promissam super omnes: Paxe petrae scilicet fundamentalis et clavium : Tu es Petrus, oves, pasce agnos. Ergo relatio inter Petrum et apos­ ct: Tibi dabo claves. Utrique metaphorae occasionem tolos cx hoc tertio testimonio est relatio inter pastorem dabat ipeo Simon loannis; primae metaphorae de et oves, hoc eet omnimoda subordinado. Quid clarius? petra propter cognomen suum Petrus, secundae vero Quid quaerit amplius emendator? Ergo dc. dicet ali­ metaphorae clavium propter suam confessionem, quis, rt dictum est, omnimoda et plena potestas erit dioeni: Tu es Christus. Attendite patres. Equidem absque ulla limitatione in Petro? Utique, duplicem quaenam est etymologia nominis Christi? Audiatur habet limitationem, activam unam, ut ita dicam, et Lactantius: ..Christus non proprium nomen est, sed alteram passivam. nuncupatio potestatis et regni ; rie enim I udae i reges Habet activam ex parte Christi donantis, qui ait: suos appellabant. Siquidem ricut nunc, inquit Lactan­ Ego Christus Deu * dabo tibi ; ego rogavi pro te ; pasce tius, Romanis indumentum purpurae insigne est oves meos. Itaque tantam potestatem habet Petrus, regiae dignitatis assumptae, rie ludaeis unctio sacra quantam illi dedit Christus Dominus, non in destruc­ nomen ac potestatem habet regiam. Verum quoniam tionem, «d in aedificationem corporis Christi, quod Graeci, prosequitur Lactantius, χρίεσθαι dicebant un­ est ecclesia. Sed est alia limitatio passiva, ri ita loqui gi, ob hanc rationem nos eum Christum n uncu pa­ ia» est, ab ipeo Christo posila ex parte apostolorum. mus1.* 4 Idipsum dixerat iam multo ante sanctus lúaChristus enim ut sapiens architectus posuit Petrum tinas. fundamentalem petram, supra quam aedificaret ec­ Christus igitur idem eet ac rex; et reapse ei qui clesiam. Sed ipse idem Christus designavit aedifi­ conceptus exhibetur frequentius in utri usque foederis catores, quibas Petrus ad aedificandam ecclesiam Scriptura, eat certe titulus regis a propheta Balaam us­ uteretur, hoc eet, apostolos ibi praoento. Petrus que ad Donielem, et etiam in novo Testamento, in quo constitutus est magister in secundo textu od confir­ angelus ad Mariam a regia potestate exorditur: Et mandum alios; sed isti alii non debent esse nisi illi, regnabit in domo David in aeternum Et loannes in quos ipse Christus dedit Petro fratres in apostolato: Apocalypsi: Rex regum ei Dominus dominantium Confirma fratres; atque odeo sibiinet in fratres Petrus ergo dicens: Tu es Christus Filius Dei vivi, elegerat : Vade ad fratres meos L In tertio textu Pe­ professus eat divinitatem non modo, sed regiam Christi trus debet pascere agnos; sed isti agni non debent ge­ potestatem; quare Christus respondet: Si ergo ego, nerari, nisi per illas oves, quas Christus ipso Petro Christus scilicet, rex sum, ego dabo tibi claves regni pascendas adrignabat, quas acquisi verat ribi; undo mei, et tu eris regni mei claviger, ioni tor. Claves illas vocat oves mees: Pore oves meas. Ergo su­ autem regiae potestatis erant insignia apud Hebraeos, prema ct plena potias est in Petro, qui tamen non quorum reges ferebant clavim super bonierum, unde potrai, non debet exercere eam per alios eoad i uto ree celebre illud Isaiae: Parvulus natus est nobis, et puer rooa, nisi per apostolos corumque successores. D datus est nobis, et fœtus est prmcipalus super hu­ Atque inde intelligitur, eminentissimi ac reveren- merum eius *·, hoc «t, eunt claves in signum regiae diirimi patres, sapientisairaam esse oeconomiam Icsu potestatis. Christi Domini nostri, quo, cum tradidisset plenam Atque in eodem metaphora perbov crans Christus et supremam potestatem Petro sine aliis, ut loquitur subiungit: Quodcumque solveris erit solutum. Non Innocentius IIIJ, postea eandem confirmat aliis, sed enim haec est tertia metaphora, ut vulgo dicitur etiam non rinePetro. Apoetolatus ergo, c< in ipso episcopatus, apud graves commentatores, non eet haec tertia meta­ immediate et iure divino at ex Christi institutione, phora, qua usus est, quia locum non habuisset; est non ad imponendum limitem, sed ad cooperan­ eadem metaphora, qune prosequitur. Nani apud Hedum supremae ac plenae potestati Petri in ciedifi- braeoe, ut bene norunt antiquitatis Hebraicae periti, catiooem erekriae, quam Christus acquirivit sanguine claves non claudebant vel aperiebant seras portarum suo. Atque id expresse confirmatur a testimoniis illis, immittendo vel emittendo transversam ferri laminam, quao «mandator opponit. 1 Divin. JrutüW. lib IV, η. 7 « P. L. VI, 4M-S3, s. lastìn. Christus equidem ud onines apostolos dicit : Euntes Apclo^· Π. P*«' ediL Mxarin. docet? Kc., dicit: Qui non crediderit, condemnabitur: « Lac. I. B2. ¡<ña.XX, * > « Ot. Cjiet 17. "4Ù » Apoc. XIX, 16. • UIX. 6. 717 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SECUNDA 16 iunii 1870 718 ut apud noe, sed vel io nodom volvebant vel enodabant a praedicationem et doctrinam. Quare ad Romanos dicit aliquem funiculum, qui in porto interiori portarum eo non praedicasse in locis, in quibus lesus Christus in huno finom ct modum erat ooncinnalua. Undo eol- praedicatus fuerat, do super alienurn fundamentum, vcrc funiculum idem orat ao aperire, innodare funi­ hoc tat super alienam praedicationem, aedificaret. Ad culum idem erat ao claudere. Verba Christi ergo idem Ephesios voro multo magis. Quinam enim sensus eet eonant ao illa Isaías: Dabo tibi clatxs David: aperies sensus Apostoli? Dixerat Apostolus, quod Ephesii el nemo claudet, claudes ct nemo aperietl. orant hospites testamentorum, hoc est extemi a pactis Ago vero, et a verbis Christi apud Matthaeum Dei cum ludaeis; nunc autem dicit: Estis cives sanc­ capito XVI transeamus ad verba Christi apud torum et domestici, hoc est in domo Dei, ubi sunt Matthaeum capito XVIII, in quibus alloquitur Pe­ patriarchae et prophetae, omnes fideles et angeli: trum cum caeteris apostolis. Christus ad omnee dicit: superaedificati super fundamentum apostolorum et Quaecumque solveritis, erunt soluta. Iam vero haeo prophetarum, hoo est, ut explicat sanctus Ambrosius, metaphora solutionis et ligaminis inusitata orat super novum et vetus Testamentum: quod enim apo­ Christo, qui alias semper dicit: Remittuntur tibi pec­ stoli praedicant, prophetae futurum praedixerunt. cata ... Remitto libi peccata... Quorum remiseritis Loquitur ergo apostolus de Ecclesia quoad substan­ peccata. Nullibi nisi in hisco duobus testimoniis ad­ tiam fidei, in qua omnes fideles tum in statu, ut hibet metaphoram solvendi et ligandi. Non potuisset aiunt, naturae, tum in statu legis scriptae, tum in itaque haec metaphora ab apoetolia intelligi, nisi prae­ statu legis evangelicae sunt; ct idcirco dicit superaediceeeis&et illa promissio: Ttbi dabo claves, ad Petrum. B ficati: sicut Hebraei fuerunt superaedificati in prima Sine illa enim potuissent Petrus et apostoli respon­ domo, quae fuit ecclesia sub forma patriarchal!, ita dero Christo: Quomodo solvemus sino clavibus? da et noe aedificamur super domum ecclesiae sub forma prius claves ad solvendum. Attamen neque Petrus iudaici regiminis. Unde idem Apostolus ad Hebraeos neque apostoli, alias semper difficiles ad intelligen- inquitl: Jccwm/w ad Sion montem et civitatem Dei dum, aliquam difficultatem hic proponunt. Immo viventis, ad ecclesiam primitivorum et multorum an­ Petrus tamquam ad se dicta illa verba accipiens, gelorum frequentiam. Igitur ct apostoli sicut et pro­ statiiii requirit, quoties hac potestate solvendi potuia- phetae eunt fundamentum quoad praedicationem fidei. eet uti erga fratrem suum, usque septiesÎ Et Christus: Atque hoo ipsum confirmat, non infirmat testi­ Septuagies septies. Nimirum intellexit Petrus se qui­ monium Apocalypeeoe : nam in Apocal}|>bi dicitur dem habere claves ad solvendum in bonum ecclesiae quidem, quod munis habet duodecim fundamenta: ex promiœiono Christi, sed cum impossibile sit ut ipse sed, eminentissimi ac reverendissimi patres, rogo ut personaliter per se ot immediate in toto orbe potesta­ consulamus ipsum textum. Ita incipit caput XXI: tem clavium adhiberet, ex institutione Christi intelto- Vidi cadum novum et terram novam. Primum euim xit nonnisi per oonfratres suos apostolos tamquam per aulum, et prima terra abiit, et mare iam non est. Iam ianitoree sibi subordínalos illa potestate uti debere. videtur, quod hio loanncs loquitur de tempore post Apostoli ergo solvunt, sed ope clavium quae datae diem iudicii, ac proindo subiungit: Et ostendit mihi sunt Petro. Ergo haec duo testimonia opposita ren- civitatem sanctam Jerusalem descendentem de caelo a sum litteralem non infirmant, sed magis magisquo 0 Deo, scilicet eet ecclesia triumphans in caelis, unde confirmant omnimodam et Absolutam dependentiam subiungit: El templum tum ridi in ea, Dominus enim apostolorum a Petro. omnipotens templum illini est, et agnus. Et civitas Restât et tertium testimonium, super quo emen­ sole non eget, neque luna, ut luceant in ea: nam clari­ datio etiam innititur et de quo tantopere gloriari tas Dei illuminavit eam, et lucerna eius est agnut... audivimus bori ex ambone illustrissimum et reveren­ Et portae eius non claudentur. Igitur ex contextu evi­ dissimum unum oratorem’: Aedificati super funda­ dens est, quod apostolus loquatur de ecclesia trium­ mentum apostolorum. Et imprimis, quoniam reveren­ phanti in caelis, hoc est de caelesti Hierusalem, et ita di sd mus orator heri tantam nubem testium ex patribus eam describit: Et habebat murum magnum et altum, citavit, ut hoc probaret de apostolis dictum, imprimis habentem portas duodecim; el in portis angelos duo­ licitum sit quaerere cur omiserit explicationem sancti decim, et nomina inscripta, quae sunt nomina duo­ Anseimi. Sanctus Anselmos enim post alios ita ratio­ decim tribuum filiorum Israel. Et murus civitatis cinatur: „Ex Apostolo fundamentum aliud nemo habens fundamenta duodecim, et in ipsis duodecim potest ponere, nisi quod positum est, quod est Christus nomina duodecim apostolorum agni. leeus. Quoniam haeo propositio est negativa, dicen­ Igitur apostoli sunt fundamentum muri civitatis dum est quod numquam aliud fundamentum licitum Hierusalem, sicut patriarchae sunt portae civitatis est ponoro, ao proinde etiam fundamentum aposto­ Hierusalem, et angeli sunt custodes civitatis Hieru­ lorum est Christus lesus. Ipse enim est lapis angu­ salem. Ista civitas ex apostolo Icanne constat tum ex laris in fundamento fundatus; unda subiungit D fidelibus veteris Testamenti, qui crediderunt in Chri­ Apostolus: ηδντος etc., cum ipse Christus sit lapis stum venturum, tum cx fidelibus novi Testamenti, qui angularis." Hao posita explicatione sancti Anseimi crediderunt in Christum qui iam venit, tum etiam et aliorum, iam videtis quod ipsi apostoli indigent, ex angelis, qui sunt administratorii spiritus, omnes et quod Christus solummodo sit fundamentum etiam in ministerium musi propter cos, qui hoereditatem apoetolorum ; ao proinde ad rem non facit capient salutis Unde sanctus Thomas dicit : Myste­ Sed quoniam communior interpretatio illa est, ut rium Incarnationis eet generale quoddam principium, fundamentum afficiat ipsos apostolos, prosequor, et ad quod respiciunt omnes ot angelorum et hominum quidem licitum ait scholastico distinguere. Igitur quod actus. Quare ecclesia ista caelestis constat cx angelis apostoli aint fundamentum, respondeo cum distinctio­ ot fidelibus, ut (verba sunt sancti Augustini) fiat ne: aunt fundamentum in fide et praedicatione, con­ una virtus sub uno rege. Igitur videtis quod beic cedo; sunt fundamentum in regimine ecclesiae, nego. fundamentum apostolorum significat praedicationem Certo Apoetolus nomen fundamentum hio accipit et fidem. Et certe ai duodecim sunt fundamenta, et pro doctrina et praedicatione: semper Apoetolus cum Petrus est etiam fundamentum, ecquis eet ianitor? agit de fundamento in sensu metaphorice intelligit et si sunt duodecim portae et sunt duodecim angeli. « Ia XXII. 22. ’ Allodi * id reverendissimam epixopum Vannieusem. > Hebr. XU, 22 23. * ’ Hebr. I, 14. 719 X SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 720 ergo Petrus amisit claves in hac civitate Hierusalem, A dicatur damnatae. A st damnatae etiam cet aliquid de qua loquitur loannes. Absolute illa interpretatio non magis rigoroeum, nam si sunt damnatae, qua nota vera est, quae concludit civitatem, de qua loquitur sunt damnatae? Neque falsae dici poseunt, falsa enim loannes, esse ecclesiam triumphantem in caelis. Iam est nota. At sunt quaedam, quao sunt hocreticao. Id­ vero, reverendissimi patres, numquid apostoli habent circo quoad modum acceptatur, modo ecilicot dicatur iurisdictionem in caelis, ubi ipse Christus eubiecit se pravae: sententiae pravae. Patri, ut ait Dominus unus in omnibus? Igitur, reve­ Nunc breviter ad secundum caput, nam dixi duas rendissimi patres, concludamus quod τό fundamen­ priorvs emendationem aliquantulum negotium faces­ tum heic respicit tantum fidem et praedicationem ; et sere. In prima emendatione reverendissimus pator proinde sive hoc sive alio testimonio nihil potest pro­ docte et pio locutus est, ct cum magno zelo, ut ecilioet bori, nisi quod fides ad nos venit per medium apo­ magis magisque coarctetur successio primatus in hac stolorum: undo quod dictum est Petro sine illis, alma urbo Roma. Equidem Deputatio de fide non dictum est illis cum Petro, ut scilicet omnes sciant potuit non laudaro pium desiderium, sed quoniam agitur de constitutione dogmatica, in constitutione ecclesiam tese apostolieam. Et haec est ultima observatio ad reverendissimum dogmatica non omnis pia sententia potest inseri: id­ emendatorem, qui dicit : videtis quomodo ecclesia sit circo post maturam discussionem Deputatio do fido apostolica; quia nonnisi per apostolos potestatem cla­ putat, quod iam sufficienter provisum sit etiam huic vium exercet Petrus, et institutio apoetolatus, qua­ sententiae piae sic, et in quantum fieri poterat, tum tenus est ordinarius, non dependet a voluntate Petri B in textu tum in canone correspondente; ac proinde, neo a voluntate papae, sed est divinae institutions. licet aegre, haec emendatio nequidem potest acceptari. Secunda emendatio capitis secundi est quidem Cum igitur transacta fuerit etiam haec tertia forma externi regiminis ecclesiae, tunc demum ex tribas mira et extraordinaria: emendator enim do tribus ecclesiae militantis formis surget una ecclesia, quao queritur: Ie quod dictum sit generaliter ,,nulli cum angelis erit ecclesia triumphans in caelis, ubi dubium omnibus saeculis notum : ** quid est saeculis non adest templum, ubi lucerna eius est tantummodo notum? 2° quod Petrus sit caput apostolorum ; 3° quod Agnus, ubi et prophetae et apostoli et patriarchae Petrus sit fidei columna. Iam vero emendator dicit: laudant Dominum. Concludamus ergo quod nulla Nulli dubium omnibus saeculis notum ! Quisnam scit, ratio sit, quare possit retineri ciusmodi emendatio. quae fuerunt dicta verba a Philippo in concilio EpheSiquidem haeo testimonia opposita non eunt limita­ sino? Caeterum non omnia, quae allegantur in con­ tiones verborum Christi, quae scilicet Christus dixit cilio, sunt dogmata fidei. Seri rogamus reverendissi­ absolute ad Petrum. Haec quoad pnmam partem mum emendatorem, ut advertat quod reapse notissima secundae emendationis. At haec emendatio habet secundam partem : postea non haec dicta fuerunt oratorio modo. Philip­ ,,Ροιτο versus finem capitis non satis apte dicitur: pas enim nonnisi unam aut alteram phrasim prae­ solum Petrum prao omnibus apostolis sive seorsum misit, ut scilicet daret formalem causam, ob quam singulis etc. ‘ Itaque emendator in hac secunda parte ipse nomine Romani pontificis et praesidebat et debe­ vult dici prae caeleris, et hoc bene dictum est, unde C bat confirmare concilium: atque haec maxima res haeo secunda pare acceptatur. atque nota, ac proinde debet retineri etiam in concilio Venimus iam ad alias emendationes, quae ut Vaticano, cum retenta sint in primis conciliis et in plurimum eo tendunt, ut perficiant textum. Iam usu scholarum. Attamen Petrus heic dicitur caput audistis, eminentissimi ao reverendissimi patres, elo- apostolorum. Minime. Caput ecclesiae est Petrus, non quentissimum Pictaviensem relatorem primum l, qui apostolorum : excusationem date et ne longius progre­ dixit, schema nostrum non esso perfectum, sed per- diar, quaeso; celeberrimum est illud Hieronymi: fectibilo ; idcirco quomeumque emendationem ad per­ ,Jnter duodecim unus eligitur, ut capite constituto ficiendum accipimus hac tamen lege, quod observetur schismatis tollatur occasio V * Petrus ergo, iuxta Hie­ quod dixit Paulus’: Omnia probate, quod bonum est ronymum est caput duodecim apostolorum. Unde ergo tenete: quod bonum, non quod melius: nam quod est haec tanta admiratio? Tertia admiratio oratoris ex melius uni, non est melius alteri. alia phrasi „fidei columna ** oritur: Quis fidei co­ Igitur emendatio tertia: Jd unum namque Si­ lumna? Petrus. Fortassis verum eet: sed non dicen­ monem etc. acceptatur, sed cum aliquo modulo, sci­ dum ; ecclesia est columna veritatis. Sed quaeso, quae­ licet cum emendator postulat, ut fiat mentio etiam nam confusio? allia eet columna fidei, alia est columna cognominationis ad Simonem: Tu es Petrus, bene veritatis; ecclesia «I columna veritatis, et Petrus dicit; cum vero addit: Et primum inter apostolos columna fidei: numquid in Scripturis hoc verbum elegerat... hoo superfluum eeL Nam alioquin de­ columna significat ecclesiam tantummodo? Adsunt beremus proferre omnia argumenta, quibus praeroga- D plure» locL Certe ad Galatas inquit Apostolus’: tira Petri splendet in evangelio. Itaque haec emen­ lacobus, et Cephas et loannes qui videbantur esse datio acceptori potest iuxta hunc modum: Ad unum columnae; et in Apocalypsi, ut alia praeteream testi­ namque Simonem Filium lanae, cui dixerat: Tu monia, dicitur’: Foriam illum rolnmnam in templo vocaberis Cephas, post confessionem: Tu es Christus Dei. Ergo etiam de Petro dici potest quod sit Filius Dei vici, locutus est Dominus dicens: Beatus columna. Caeterum quaestio tollitur α divo Augustino es Simon Bar lona, quia caro et sanguis non revelavit qui in sermone 281 de sanctis dixit: ..Solus Petrus tibi, ted Pater mais, qui in caelis est, et ego dico inter apostolos meruit audire: Tu es Petrus, dignus libi... cum iis quae sequuntur in textu. certe qui aedificandis in domo Dei populis lapis ceset Quart: emendatio proponit, quod illae propc *iad fundamentum, columna ad sustentandum". Ergo tionre, do quibus sermo «t in contextu, non sint columna fidei Petrus dicitur ab Augustino, Igitur damnandae, sed damnatae. Verum sensus textus non potest quiescere conscientia emendatoris, quod reapse ♦»t has propositione· non esse damnatae , sed quoniam i Ad lorinUnora. b.26 (Migne P.UXXIII. 247J. rea[«e accumrior ret i»U locutio, pro ..damnandae > VHe reUtloarm factae ab epiceyo PictsTteaei 'm cou* gregitlon tftMrali d. 10 mali 1870. lupra, col. X9-37. ’ ITUro. V. 21. • Cap. Π, 9. > Cap. III. η 4 Immo ». Vide qnaz roperías ad diem 7 ini], coL 630 adsotavt 721 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SECUNDA 15 iunii 1870 722 hoc verbum uullam novitatem inducit in schemate ac À caput, casque subsecretarios singillatim perlegit- Et proindo potest textus remanere, cum non possit haeo primam ac secundam fere omnes rciocerunL Tertia non fuit proposita, quia respiciebat tantummodo sty­ omendatio occeptari. Tertio emendatio respicit stylum: nam emendator lum. Quartam admiserunt fere omnes, iuxta modum dicit melius esse quod ponatur punctum. Sed hooc nomino Deputotionis propositum, ut nimirum post emendat iu curn respiciat stylum, vestrae votat ioni non ultimam periodum, seu verbum ,jeliquit" inseran­ submittitur. Etiam ultima emendatio: ..Manet ergo". tur sequentia: Hac de causa ed Romanam ecclesiam Dicit emendator: Manet igitur. Ergo vel igitur, vide­ propter potentierem principalitatem nccesse temper bunt emendatores styli. erat omnem convenire ecclesiam (Irem adv. haeres. Remanet quarta emendatio, et haec quarta emen­ 1. ILI 0.3), ut mea sede, a qua venerandae com­ datio etiam laudabili corte zelo propoeita est, siqui­ munionis iura in reliquas dimanant, tamquam mem­ dem neocasum est od complementum eius capitis, ut bra tn capite consociata in unam corporis compagem afferatur testimonium omnium ecclesiarum, omnium coalescerent (Pius VI breve Super soliditate}. Quinta octodecim saeculorum pro perpetuitate primatus. At quoad primam partem proposita non fuit, quia respi­ isto emendator in sua emendatione inseruit oriam ius ciebat tantummodo stylum, quoad alteram voro cunctis appellationis tamquam ad unitatis principium et ad suffragiis reiecta fuit t esseram universalitatis oculi convertebantur, Absoluto actu ferendi suffragia, eminentissimi» s ludida vero Humanorum pontificum ... ita ut haec emendatio primus praeses initium discussionis quarti capitia inprouti iiicct, sit materia tertii capitis, et proinde uti B dixit hisco verbis: iucet non potest accipi, no fiat confusio. Igitur retine,,Ιαπι accedamus ad specialem discussionem quarti tur quoad substantiam, sed iuxta modum. Modus capitis schematis propositi, do quo multi patres veniam autem hic est: Hac de causa ad Romanam ecclesiam loquendi petierunt, quorum nomina reverendus do­ propter potentiorem principalitatem necesse semper minus su fascere tari us ex ambone recitabit." Qui ambonem ascendens haec habuit: erat omnem convenire ecclesiam (verba sunt sancti Irenaci), ut in ea sede, a qua venerandae communionis „Nomina reverendissimorum patrum qui veniam iura in reliquas dimanant (verba sunt concilii Aqui- do capito quarto schematis constitutionis dogmaticae leiensis, cui praeerat sanctus Ambrosius), tamquam de ecclesia Christi loquendi petierunt: eminentissimi membra in capite consodata in unam corporis com­ et reverendissimi domini Caesarius cardinalis Mathieu pagem coalescerent (verba sunt Pii VI in brevi Super archiepiscopus Bisuntinus, loo. Othmarus cardinalis Raoscber archiepiscopus Vindobonensis, loannes car­ soliditate). Et haec sunt, eminentissimi et reverendissimi dinalis Pitra, Philippus Maria cardinalis Guidi orchipatres, quae ex parte Deputation» vestrae de fido episcopus Bononiensis, Henricus Maria cardinalis de debebam vestro iudicio submittere. Si quae bene dicta Bonnecboee archiepiscopus Rotbomagensis, Paulus sunt et oliservata, ipsa omnia Deo ct Deputation! tri­ cardinalis Cullen archiepiscopus Dublincnsis; et buatis rogo. Si quid vero vel minus recto vel certe reverendissimi domini Paulus Ballerini jatriarcha ieiunum dictum, paupertati ingenii mei parcaris; et Alexandrinus ritus latini, losephus Valerga patriarC cha Hierosolymitanus ritus latini, loannes Mac Hale interim laudetur lesus Christus. archiepiscopus Tuamensis, loeephus Sadoc Alemany Relationo autem expleta eminenrissimus primus archiepiscopus Sancti Francisci, Franciscos Apuzzo archiepiscopus Surrentinus, Vincentius Spaccapietre praeses addidit: ,.Procedamus nunc od suffragia ferenda de emen­ archiepiscopus Smymensis, Georgius Errington archi­ dationibus propositis, quas reverendus dominus sub­ episcopus Trapezuntinus, Salvator Nobili Vitellcechi secretarios singillotim praeleget, ut postea do singulis archiepiscopus episcopus Auxi manus et Cingulanas, exquirantur suffragia. Monentur autem reveren­ Thomas Connolly archiepiscopus Halifaxiensis, Ca­ dissimi patres, quo melius ea res peragatur, ut singuli, rolus de La Tour d'Auvergne archiepiscopus Bituriquomdiu actus suffragia ferendi durat, locum sibi censis, Benvenuti» Monzon y Martins archiepisoopue assignatum in aula concilii occupent, ao insuper, ut G ran atensis, loannes Franciscos Landriot archiepv qui assensum vol dissensum suum sorgendo mani­ scopus Rbemensis, Anastasi us Rodrigo Y usto archi­ festaro voluerint, tamdiu stantes maneant, donoc satis episcopus Burgenris. Ioan ne» Lynch archiepweopus constet do maiori vel minori suffragiorum numero. Toronrinus, Ioannce Losanna episcopus Bugellensia, Itaquo nunc reverendus dominus subsecretarios in­ Franciscos Lacroix episcopus Baionensis, Richard us Whelan episcopus Wheelingensis, Goillielmus UUacipiat proponere singulas emendationes." Tuno subsecretanus perlegit primum ac proposuit thorno episcopus Birminghamiensis, Bortliolomaeus emendationes in caput primum: suffragiorum autem Legat episcopus Tergestinus. Felix Canrimorri epiexitus hic fuit, more solito duplici experimento com- D scopus Parmensis, Guillelmus Keano episcopus CloyproboUis. Emendationem primam cunctis suffragiis ncnsw» GuilleImus de Kettclcr episcopus Moguntinus. roieoerunt omnes. Secundam quoad primam partem Petrus Lacarrière episcopus olim Guadalupcnsis, fere omnes reiecerunt, quoad alteram vero omnee Bartholomneus d* Avanzo episcopus Galvensis et Tlicacunctis suffragiis admiserunt. Tertiam (pre omnes nensis, Iesualdus Vitali episcopus Ferentinas, lacobus admiserunt iuxta modum tamen a reverendissimo Ginoulhiac episcopus Gratianopoli tonus, loeephus relatore nomine Deputation» propositum, ut nimirum Caixal y Estrade episcopus ürgellensi?, Tbaddaeus diceretur: Ad unum namque Simonem filium lemae Amat episcopus Montereyensis ct Angelorum. David cui dirrrat: Tu vocabcds Cephas, post confessionem: Moriarty episcopus Kemensis, Renatas Sergent epi­ Tu es Christus Filius Dd dd, locutus est Dominus: scopus Corisopitensis, Dominicus Zelo episcopos Beatus «r Simon Bar lona, quia caro et sangids non A versan us, Petrus Rota episcopus Guastallcnsis, Con­ *. Petrus Mana reveladt tibí, sed Pater meus qui in caelis est. Et ego rad us Martin episcopus Paderborocnsii diro libi etc- Quartam pariter admiserunt fere omnre, Ferre episcopus Caealmsis. Amandus Maupoint epi­ * Conde iuxta modum ab eodem relatore proposi tum, nimirum scopus Sancti Dionysii Reunion». Boniordinu ut loco vocis „damnaUo ct fulsao" poneretur vox y Corral epboopw Zamorcnsis. Augtntinus V.:ro· episcopus Sancti Augustini, Michael Paya i R>ro pravae. Prn¡xxil(ie qurotanti contextus, in quo occurrit, entires regulas, quas ipsa ratio dictat, negligere sanc­ sollicito atteudendus est; ad sanctos quoque patres, tam fidei causam agentibus me quidem iudioe indig­ traditionis apostolica© testes, recurrat oportet. Quae­ num esL In multis autem regionibus id prudentiae nam Dominus, cum servi adhuc formam indutus inter quoque repugnaret, quoniam statim insurgerent, qui homines ambularet, sancto Petro, quaenam cunctis artificia adhibita detegerent, calumniasque et irri­ apostolis promiserat, apud Matthaeum capito XVI et siones superadderent XVill habentur. Morto devicta fecit cis sicut prae­ Quamdiu obiectionea sat graves absque insta solu­ dixerat. Ipsa resurrectionis die apostolis universis ait: tione manent, infallibilitatis pontificiae definitione Sicut mûrit me Pater, ego mitto vos. Accipite Spiri­ non tantum religionis osoribus nova tribuerentur tum sanctum, quorum remiseritis peccata, remittuntur arma, sed etiam timendum foret, ne viris probis et cis, si retinueritis, retenta sunt. Ad mare vero Tibe- Christianis offensionis lapis esset, ita ut in dubitatio­ riadis Petro dixit: Pasce agnos, pasce oves meas. De nem de ipsius ecclesiae catholicae infallibili tate ad­ tropo agitur, cuius antiquissimus usus esL Iam B ducerentur; timendum foret, no in iis praesertim Homerus reges et regulos, quos in Iliade producit, regionibus, quae civilitatis modernae sedes esse glo­ pastores populorum ( ποιμένας τών λαών ) frequenter riantur, eorum, qui ad religionem indifferenter se adpellat. Evidenter Dominus tropica pascendi de­ habent, numerus magna incrementa caperet atque signatione totam potestatem Petro ut ecclesiae rectori audacia et potentia cresceret factionis, quae publicis traditam amplectitur. Quamvis autem sancti patres abutitur institutionibus ad fidem, spem et charitatem non negent, potestatem istam Petro eminentiori, quam in populi animis enervandam. Haec animarum peri­ caeteris apostolis, modo collatam ease, cam tamen cula potissimum effecerunt, ut pro viribus dissuade­ cunctis apostolis et successoribus eorum tributam esse rem, ne ad definitionem procederetur antequam ree affirmant. Tria sufficiant testimonia. diligentissimo examini subiecta esset. Cyprianus in libro de unitate ecclesiae scribit1: leena Christus apostolis exemplum proposuit „Pastoree sunt omnes et grex unus ostenditur, qui ab pastone, qui nonaginta novem oves in deserto relin­ apostolis omnibus unanimi consensione pascatur, ut quit et vadit quaerere eam, quae erraverat: unde peri­ ecclesia Christi una monstretur." Sanctus Augustinus cula tot animabas Christi sanguino redemptis immi­ in libro contra adversarios legis * asserit: „Cum ei nentia parvi pendere non audeo. Dicatur igitur cum (Petro) dicitur: Amas meî Pasce oves meas, ad omnee sancto Antonino: Successor sancti Petri utens con­ dicitur." Sanctus Basilios in monasticis institutioni· silio et requirens adiutorium universalis ecclesiae ·. * bus „Petre, inquit, amas me plus hisî Pasce oves errare non potest. Si vox adiutorium displiceat, pona­ meas. Et omnibus deinceps pastoribus et magistris C tur testimonium, vel alia seligatur formula, quae eamdem tribuit potestatem, cuius quidem rei signum tamen sine ambiguitate exprimat consensum ecclesiaeet, quod omnes similiter ligent et solvant." Cum rum praecedentem, concomitantem vel subsequentem omnis similitudo claudicet, in probationibus ex locu­ necessarium ease, non ad hoc officiendum ut ponti­ tionibus tropicis deductis summa cautione opus eet: ficiis do fide moribusque definitionibus reverentia et si enim hac in re theologis genio suo indulgere liceret, obedientia exhibeatur, nam quod ad hoc oertitudo nescio, quidnam ab arguto disputatore demonstrari moralis et obligaCionee ex ea derivatae plurimum valent, experientia longa edocuit, sed ut de necessitate non posset Accedit, quod Graecorum de inerrantiae doctrina salutis sit, eas tamquam doctrinam a Deo revelatam sententia in concilii Florentini actis clare expressa sit suscipere. Definitioni autem in schemate propositae, cum tot Doctis enim omnibus nota est oratio Beæarionis eru­ ditionis laude inter suos eminentis et ad dignitatem difficultates explicationem poscentes mihi obversencardinalitiam poet modum elevati. Neque Graeci per­ tur, assentire nequeo: nam sanctus Paulus dicit1: moveri potuerunt, ut agnoscerent papam potestatem Omne, quod non est ex fide, peccatum est. habuisse symbolo Filioque addendi. Cactorum ex actis Hic autem interrupta disceptatio est, et em men­ constat, futurum fuisse ut infecta re abirent, nisi declarationi de primatus iuribus adiecta essent verba tissi mus primus praeses dimittens patres ait: ,,Proxima congregatio generalis habebitur sabbato χαθ·’ ον τρόπον ct sequentia. Cum Graeci linguae latinao ignari essent, per se patet, eoe definitioni iuxta D huius hebdomadae, in qua continuabitur discussio sensum verbis graecis expressum adhaesisse ct facul­ quarti capitis." tatem sibi reservasse plenitudinem potestatis ponti­ 37. ficiae secundum conciliorum oecumenicorum gesta et Congregatio generalis septuagesima tertia canonum tenorem explicandi. 1870 iunii 18. Ex allatis manifestum mihi videtur, concilia ConDie sabbati 18 iunii 1870 hora octava cum dimidio stantinopolitanum IV, Lugdunense II et Florentinum nihil decrevisse, quod inerrantiae pontificiae profes­ onto meridiem, in conciliari aula Vaticanae patrxar*imorum patrum sionem contineret. Igitur non iudicare non possum chalis basilicae, generalis reverendis labile esso fundamentum, cui tanti ponderis doctrina congregatio habita «t; cui interfuerunt quingenti *?, 7 pa­ superstruitur. Praeterea definitioni, quam articulus octoginta e< duo patres, nempe 39 cardinal *9 episcopi, secundus exhibet, graves obstant difficultates, quibus triarchae, 9 primates, 87 archiepisropî, 39 * «ira solvendis equidem impar sum: sapientiorem, qui sup- 4 abbates nullius dioecesis, 15 abbates generale praesides congregation uni ordinum nwnastiocrum 1 Lib. de nuit eed. IV ¿=> P.L. IV, 500 a. usum mitrae habentes, 22 generale? ct ficarii geoe3 Immo libro tie apone cAritiiano, cap. 80, ipnd Migue ralre; quorum omnium nomina, quae j«or asignaturas P. L. XL. ace. > Migue P.O. XXXL 1410 λ. ΓRom. XIV. η. 731 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 732 locorum accurato de * lipta fuerunt, «nhibet indiculus A iam íia proplicri-t* verbis1*: (¿uam pulrltra tabcrn.waa patrum septuagtrinm * tertiae congregationis genera­ laeob et tentoria tua Israel, «aiuto definitionem do in­ fallibilitate poni ificio, quao nuno videtur «se moeroris lia, qui inter acta concilii asservatur. Reverendus pater dominus Philippus Gallo arc hi- et tristitiae quibusdam ex nostris dilectissimis ot vene­ episcopus Pal racensis missam lectam celebrant Qua rabilibus admodum fratribus, sed postea parutipsimum absoluta, et recitata oratione Adsumus Domine etc., fructum afferet ipsis consolationis ot laetitiae; nuno eminentissimus primus praeses dixit: videtur signum aliquod discrepationis et discordino ..Reverendissimi patres, prowquemur hodie spe­ inter fratres, sed in futurum ct in aeternum orit sig­ cialem discussionem quarti capitis schematis primae num concordiae, pacis et fraterni amoris. Haec spes constitutionis do ecclesia; do quo plures adhuc potree reposita eet in sinu moo’. (Vocet: bene, optime). veniam loquendi petierunt, quorum nomina reveren­ In hoo ultimo propositae constitutionis capite, quo dus dominus subsecretarios ex ambone publicabit * * vix aliud, inter Vaticani concilii decreta, argumento Tunc am bon em subsecretarios ascendens tabellam gravius, nobilius dignitate, nostrisquo temporibus perlegit, in qua inscripti erant reverendissimi patres, aptius erit, omnia cum oporteat et diligentiori medi­ eminentísimas dominus Fridericas cardinalis Schwar- tatione considerare, et «veriori enuntiare verborum lenberg archiepiscopus Pragensis, loannee Simor ce sententiarum discrimine, spero foro ut nemini orchi episcopus Strigoniensis et primas Hangariae, videar supervacuus, dum paucas dicti once sollicitandi Franciscos Blanchet archiepiscopus Oregonopolitanus, potius quam mutandi causa, huc adeam, it erumque Marianus Ricciardi archiepiscopus Rheginensis, Ale­ B velim, quam nuper iam expertus sum, amplissimi xander Franchi archiepiscopus Thessalonicensis, loa- vestn coetus praesentem ringularemque deprecari chim Lamberti archiepiscopus Florentinus, Franciscos benevolentiam. 1. Ne autem longiori exordio vobis molestus sim, Pedicini archiepiscopus Barensis, Georgias Darboy archiepiscopus Parisiensis, Thomas Ghilardi episcopus e vestigio me confero ad proposita: in quibus ante Montis Regalis, Franciscos Gandoifi episcopus Cor­ omnia placeret titulum inscribi de supremo Romani * magisterio, ut ab i peo limine, illud docentis netanus et Ontumcellenris, Felix Dupanloup episco­ pontifici pus Aurelianensis, loannee Ranolder episcopus Veepri- pontificis privilegium per se stet nobilius, a primatu miensis, Petrus Dreux Brere episcopus Molinensis, ita efflorescens, ut statim nihil supra in humani Franciscos Roullet de la Boudlerie episcopus Carcaa- generis instituendi ratione quaeratur vel excogitetur. sonensis, Joseph Formisano episcopos Nolanus, Gud- Inde prono alveo flueret, quasi ex tituli fonte, totum lelmus CHfford episcopus Cliftoniemis, Petrus Sola capitis initium : „In suprema autem apostolica© juris­ episcopus Niciensis, Ludovici» Delalle episcopus Ru- dictionis potestate etc.“, quibus verbis pauca duoerem thenensis, Michael MBella episcopus Aprutinua. An­ inserenda, a versu sexto, in hunc modum . Summam tonius Peitler episcopus Vacienais, Patritius Dorrian quoque et falli nesciam magisterii potestatem com­ episcopus Dunenris et Connorenris, Ioannes Baptista prehendi, divinis praelucentibus eloquiis, sancta sede * Onnaechea episcopus de Tulancingo, Nicolaus Dabert semper tenuit, ecclesiae usus comprobat, conciliorum episcopus Petrocoricensis, Carol us Place episcopus acia contestantur, profitetur consensio patrum, et sacra Massiliensis, Franciscos Failli episcopus G roseetan us, C publici cultus monumenta concelebrant. Tum respectu Henricus Biodi episcopus Pistoriensis et Pratensis, ad haec verba: divinis praelucentibus eloquiis, pla­ Leo Mencio episcopus Aocaloncnsis. loannee Baptista ceret hic ex ordine et integra poni Matthaei, Lucae et Callot episcopus Oranenjis, Salvator Magnasco epi­ Ioannis testimonia tria1: Tu es Petrus... Confirma scopus Bolin ensis, Albertus Passeri abbas generalis fratres... Pasce oves etc., quae, etiamsi superius et canonicorum regularium Lateranensium, Germanm saepe recurrant, hio tamen potissimum requiruntur, Gai abbas generalis congregationis. Vallis-Umbrosae, ut, confirmante sacro concilio Vaticano, suam inde et Angelus Savin i vicarias generalis ordinis Carmelita­ certam de pontifice inerrante habeant interpretatio­ ni m veteris observantiae. nem. Quorum mm quidem sententia ne unum etiam Oratorum nominibus publicatis, ad ambonem suc­ praetermitti potest, quin ambigatur, utrum necne haec cessivo vocati sunt cardinalis Pitra, cuius sermonem sacra testimonia praetenti de re volean L scripto traditum perlegit episcopus Bellicensis, car­ Valere autem, iterum dicam, et sancta sedee tenet, dinalis Bononiensis, cardinalis Rolhomagenris et car­ et ecclesiae usus comprobat, et conciliorum acta con­ dinalis Dublinensis. testantur, et profitetur consensio patrum, uti iam in hac aula, post sexcentos magistros, ostenderunt nobi­ ORATIO lissimi oratores, quibus ego totus a&entior, et quorum eminentissimi ac reverendissimi domini Ioannis nolim ne unam quidem renovare argumentum. Testacardinalis Pitra1. tur enim perpetua vox veterum omnium et novarum Eminentissimi praesides, eminentissimi oc reve­ D ecclesiarum, ut merito dictum sit, nullam esse in the­ rendissimi patire. sauro catholicae traditionis doctrinam, quae pluribus Verba quao ex ore meo audituri retis, sunt eminen­ et maioribus muniatur testimoniis. Testatur felix tifrimi et doctissimi cardinalis Pitra. Sed ea profe­ quondam Italis, cuius nobiscum conveniunt commi­ rens non vaticinabor ut Balsam aegre et nolens; liben­ litones episcopi, ex acie et pulvere ad Vaticanum con­ tissime conclusionibus eminentiae suae assentior. Et cilium miei, ut olim ad Nicaenum martyres, qui palam faciant, cum praeclarissimo duce eminentissimo 1 Argcsentum: ..Cardinali* Pitra emendatione* properait urbis vicario, quid sancta sedes semper tenuerit Testa­ q nae legnai or «ab Demeri* 2 e et ΙΑ Erolrrn* antem et ex­ plican* fa qnae pr&pofuit onninni eedetianun traditionem per tur per suos quoque purpuratos vetus Hispania, magna ■ tirana capita attigit. Traditioni etiam liturgiam addidit praeparens doctorum et apostolico™m virorum, et fidelis μτΙχβ gnetam, adaoUa* liturgiam praecipuum ecclesiasticae illa filia Americano-Hispana, quae academiis licet traditioni* organRm et instrumentum cue. Hymacgrapho· gymnasiisque fortasse et libris destituta, constrictaque quoque protulit 1· incognito· aeu innominato·, qui Petram celebrant non tantam apoatolum vita· ipalio eeptum. »ed ce­ compedibus, stridorem catenarum comprimit, ut derá· pontideea. magutrnm et praeconem in «mi romani* ^grerie dictum est, dum ore doctorum ot eloquentiswis ncceaaoribna immortalem. 2® cognito· ex omnibus eaeculia, immo byvnu* etiam •ehbmatieoram idem de Petro aentientea. Cc-oelnalt amplio· non ewe in cauta buiuamodl morandum, nec • Ui «ffngfo relinquendum.· > Nua. mv, 5. ’ Hmc verba, nt clara patet, rant episcopi Bellicensia. • MaUh. IVI, 18, 19 ; Lue. ΧΧΠ, 82; Ioan. XXI. 15.17. 733 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA TERTIA 18 iunii 1870 734 morum antistitum veteres patrum suorum hymnos ad À sacerdotalium sacramenta respiciamus quae ab apo­ sanctum Petrum congeminat Testatur utri usque stolis tradita in toto mundo atque in omni ecclesia Belgii unanimitas, Mochliniam inter et Ultraiectum catholica uniformiter celebrantur, ut legem credendi percusso foedere, ut post tria saecula maiores ali­ lex statuat supplicandi." quando fuisse Hispanos, etiam posteri meminerint Palam inde cat, poet divina oracula, poet solemnes Testatur ovans poet captivitatem Hibernia, quae conciliorum leges, vix ullam esae fidei treseram martyrum purpura purpuram merent issi rno archi- praestanti orem, quam illa Dei et populi christiani pracsuli suo comparavit, ut fidei suae hic caset testis grandiloquentia, sacris pompis et publicis plausibus omni exceptione maior. Testatur multis conciliis expressa, ducta et composita sanctorum antistitum Anglo-Saxonica gens catholica, quao o gremio Roma­ auctoritate, ornata sententiis patrum, ut merito sacra nae ecclesiae novella proles, uti iam ad magna, sio ad liturgis, more axiomatis, dicatur praecipuum catho­ maiora nata est. Testatur et conciliis et catochisrnis licae traditionis organum esse et instrumentum. Sy­ Germania apostolico, apostolicum imperium sancti nodi namque, nisi totius orbis sint, singularis pro­ Boni faci i, sancti Galli, sancti Emmcranni, sancti vinciae vel gentis habent sententiam; doctoree unius Adalbert!, sanctorum principimi Henrici, Wenceelai, saeculi, theologi scholae unius, aliquando placita re­ Stephan i, Leopoldi, Casimiri: quanta nobis testium ferunt /\t laus sacra saeculorum psalmus eet; hymnus nubes imposita, aucta fortasse in dies martyribus vetusta templorum moicetate superbit, et sanctorum Polonico, qui certo moeetis episcopis et anxiis custo­ velati 1 imaginibus honestatur. dibus clamant, fidentes esse Deo, qui de tantis peri- J I Novum non solummodo argumentum erit, sed culis eripuit et adhuc eripietI. Testatur Armenia quae adducturus sum ex vaticanis aliisque grace is Grcgorii Illuminatoris, quao hisce diebus inter tur­ membranis, nunc primum magna ex parte faustam ad binee et incendio, i u ben te egregio patriarcha, quem lucem in aula vaticana prodeunt; nihil tamen exciebo, impavidum ferient ruinae, non solum sua, sed totius quin fuerit publico et diuturno cultu consecratum. Orientis de inarabili magisterio summi pontificis Quae si aut temporum aut hominum iniuria, in editis documenta in medio posuit. Testatur demum et Gallia Graecorum libris non semel exciderint, divino quo­ mea, cui certe nulla invidit praeconia eloquentissimus dam numine provisam est, ut quae imprudenti vel patriarcha Hierosolymitanus, sive ob nova illa faci­ scelesta manu intercepta essent, alio integra migra­ nora, quao feliciter depinxit eminentisrimus archi­ rent, fidelibus transmissa interpretibus, in vetusta episcopus Bisuntinus, sive ob vetera fidei encomia, scilicet Slavorum, Ruthenorum, Volachorum, Meh hiquao docta quoque elegantia texuit illustrissimus tarum, aliorumque monumenta. En igitur Slavici episcopus Castrimaris ; quos honoris et grati animi orbis simul et Graeci testimonium ; et postquam de causa nomino, ut de fide Galliarum i unctis quae i un­ hisce Sarmatarum myriodibus in orcum imprudentia genda sunt, et amotis quae separanda, opportuni ser­ nostra ruituris lamenta audivimus, bene est ut eorummones fiant mala aurea in argenteis lectis Testantur dem laetis de sancto Petro hymnis benignas aures denique ct veteres ct novae monasticae religiones, quae praebeatis. Celebri et recenti exemplo notum est, cum orbis hisce quoque diebus Angelicam et Seraphicam nobis ostendunt turres, ex quibus pendent mille dypei, om­ catholicus de immaculato beatae Virginis conceptu nis armatura fortium i* 3 ; quibus non omisere socioe se exui tarit, quantam in testimoniis undique corrasis odiungere veterani e castris sancti Benedicti et sancti symbolam contulerint menaea et choraba ecclesiae Basili i, ad quos nullus etiam nunc provocare mihi ani­ orientalis volumina: idquo vellem saepius a nostris mus eet Satis erit ostendisse longam illam panegyrin, theologis usurpatum. Memini tamen etiam tunc non­ quao caelestia cum terrenis miscet, perinde ac modo nuli» dicere: lubrica cese id genus argumenta; am­ vidimus, gestanto inter caelum et terram vicario biguos aetatis, inoertiquo opera loci et nominis; foetus Christi Christum, qui veritas eet, militantis et ovantis promiscuae originis spurios; praeterea pompam et ecclesiae agmina consociari *. Currus Dei decem milli­ fucum et osiaticam redolore pinguedinem: encomia, bus multiplex millia laetantium ·, ac dicentium : Vera vel pro re tenui et obscura, turgere. Fac esse meliora: quid iam nisi ieiunos precationes pro plebeculae ru­ evangelii testimonia iustificata in semetipsa * ... Recte igitur in capite nostro, ex quo non recesai, ditate consutas, si quaesieris, reperies? Quam pau­ scribetur3: Divinis praelucentibus eloquiis, sancta cissimis respondendum omnino est, ei vestra patientia sedes semper tenuit, ecclesiae usus comprobat, con­ tulerit hoc diverticulum, ne omnis dictionis meae vis ciliorum actu contestantur, profitetur consensio pa­ infringatur. Ao primum antiquitatem extra dubium ponunt trum, ct sacra publici cultus monumenta concelebrant. Π. Iam in hisce ultimis verbis, quae addenda hymnograpborum nomina, quae in editis libris, cum summopere suadeo, haud sine admiratione rideo·, evanuerint aut caeco tumultu extra sedem exulent, in patres reverendissimi, argumentum hactenus pene in­ consentientibus membranis suo loco emicant Qua tactum, mihique derelictum, nisi pauca et eximia ducti certa indagine, videre orit a quinto saeculo ad verba illustrissimi archiepiscopi Corcyrensis, et illu­ nonum sancti Petri praecones, fama, scientia, sancti­ strissimi Magno-Varadinensis, iusto cum honore et tate insignes, sanctos nimirum Anatolium, Romanum. meritis laudibus excipiantur. De ri, indole et auctori­ Andream, Coemam, Damascenum, Germanum, Theo­ tate huius dicendi generis, favento summa vestra in­ dorum Stud i tam, losephum bymnographam, alios. dulgentia, nonnulla praemissa eunto. Neque etiam poemata in schismate condita, per me Exordium maius esse non potest quam a sancto expungantur; cum, si puris ct priscis documentis co­ Coolest i no, in epistola 21 : ..Obsecrationum quoque haereant, nonnisi ineluctabili veritatis robore adeo dissita consocientur. Ubi vero nomina desunt, sup­ i II Cor. I. 10. petunt certae hymnographiae legre ut aetas dignos­ 1 Prov. XXV, 11. catur, rive ex metn artificio, rire ex ingenua vatis > Cant TV, 4. libertate. Quemadmodum enim in priscis christianae • Alludit ad processionem Corporis Domini feria qoinU die 16 iunii habitam. artis monumentis sunt symbola, tituli. canones, ar* ρ·. Lxvn. ia canarque voces, quae singulis aetatibus quamdam in« Pi. XVIII. 10. 3 icribútur ed. VaL » videor ed. VaL I rW ed. VmL 735 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 736 didere propriam scripturam, ita in vetustis christi fr- A futurum «se ut de iisdem libris choralibus nondum noram hymnis sigillum quaeque suum aetas insculptu’L repurgatis, atque forte numquam emendandis, ea Caveamus ergo ne emphatica tantum et vacua regeram quao et a viris catholicis et in hac i pea aula aestimentur, qnae vere prisca sunt, dum facile in do ecclesiae Romanae breviario semel et iterum emen­ fastum inanem abeunt sequioris1 aevi formulae, dato, non sine quodam animi stupore, audivisse in­ qualis erat titulus iste oecumenici patriarchae in Con- gemui, et etiam referens ingemisco. Adhaereat potius stantinopolitano, aut iudicis oecumenici in Alexan­ lingua mea faucibus meis! Hactenus HI. Et nunc exsurgant hyninographi innominati, drino ob exaggeratam sancti Cyrilli memoriam. Ve­ tusta vero vocabula significatus saepe retinent, quos eo vetustiores, fortasse et sanction», quo suum nobis ignorant docti, indocti vero laudabili cum religione nomen inviderant; exsurgant, Petramque celebrent, retinent. Etenim nemo etiam nunc haeret inter Grae­ non tantum apostolum, humanae vitae spatio septum, coe, dum Petrum, Andream, Paulum agnoscit his sed ecclesiae pontificem, magistrum et praeconem, in nudis nominibus é κορυφαίος, ό πρωτόκλητος, ¿ άπύ- suis Romanis successoribus immortalem ». „0 Petre, inconcussa in fidei tuae petra, tu servas στολος; ita, dubitantibus fortasse peritis, plebe im­ perita in toto Oriente eundem Petrum magistrum, ecclesiae plenitudinem.” „Petnis petra fidei eet.” nulli errori obnoxium, salutat hoc solo epiphonemata: ,,Τα Trinitatis superdivinae templum factus, tu Petra fidei, quod in mox adducendis hymnis possim occurrit, et vix augetur, cum petra fidei dicitur incon­ divinus veritatis interpres et pronuntiator, cos qui te cussa, frangi nescia, immobilis, solidissima, firmis­ i cum fide venerantur sanctifica, illustro.” Beatum te Christus proprio dixit nomine Pe­ sima etc. Cum de summa rerum agatur, et quam maxime de esegetica sacrorum oraculorum inter­ trum, petram nempe et basim ecclesiae frangi nes­ * ciam. ’ pretatione, nihil parvi aestimandum. ,.Romae primus factus as episcopus, tu orthodoxae Sed ignoscant mihi iterum fratres orientales, si peregrinus homo, et qui in sacris eorum penetralibus prae urbibus urbis basis atque columna, Christi in­ ne hospes quidem dici debet, adyta transiliat, ct us­ super ecclesiae fulcrum, quam portae inferi, sponsore que in interius velamen libero oculo prospiciaL Eo Christo, non conquassabunt.·’ ^Stabilitatem dedisti ecclesiae tuae, Domine, in usque venio, ut grati animi et sincerae admirationis tributum solvam. Quoties enim, dum facili canonem Petri soliditate.” „0 Petre, tu apostolorum basis, tu petra Christia­ graecorum taedio tabescerem, recreari me contigit, et toto animo concuti, dum inopinata folia vertens, in­ nae ecclesiae, tu Christianorum primitiae, qui pascis ciderem in veteres ecclesiae graecoe hymnos, mira me­ oves, ovilis tui pecudes tuere/ „Tu merito vereque desi gnatus œ fidei petra et lodia et grandi theologia refertos! Sie dum Barilii canones poenitentia!», omni veneratione dignos, gratias claviger.” scrutarer, non semel adfuit mihi sancti martyris A the„0 Petre lapis fidei... Tu insto nomine petra nogenis hymnus: „0 lux hilaris”, ex quo summus vocatus es, quando inconcussam ecclesiae fidem Dodoctor adversus Macedonian» sumprit argumentum, minus vallavit, summum te pastorem rationalium Sio dum Constitutiones apostólicas typis ederem, re- C ovium instituit, tum etiam caelestium portarum te censeri oportuit ad calcem libri VII pulcherrimam nommirit optimum ianitorem, ut aperias omnibus cum canticum Te decet laus, quod a diro patriarcha Bene­ fide pulsantibus. In te fundant ecclesiam immobilem, dicto inde per quindecim saecula in matutinis mona­ cui non praevalebunt inferorum portae, ut neque vin­ chorum laudibus semper insonuit Praeterea contestari cant eam haereticorum garrulitates, neque eam diruat lubet, semper invenisse me, in amplo illo librorum ec­ barbarorum arrogantia.” ..Petrus, ecclesiae soliditas." clesiasticorum cyclo, disciplinae speculum, historiae ,.Petrum, fideles, hanc fidei petram, celebremus.” theatrum, theologiae exemplar, totius sanctitatis et ,,In te cum prius petram intuitus eet fideique religionis promptuarium. Rursus mihi parcant docti antistites orientales, ri firmitatem, te Christus statuit fundamentum ec­ cooscienti a mea constrictus, fateri rogar, hos venera­ ckeiae.” ,Jn te, Petre, robur fidei cum videret ineluctor biles libros numquam a sancta sede fuisse approbatas, praeter unum Euchologium, iussu Benedicti XIV in bile, ecclesiae numquam praevalituras inferni portae medio saeculo elapso Romae editum. Sint sone omnes pronuntiavit Christus, te vero clamante: Et hoc vir­ longa vetustate sacri, ipsa rerum molestate praestan­ tute tua, Christe!” tes, christ ianao traditionis testes omnium locupletiores ; ..Emisti, honestissime Petre, absque ullo pretio ideoque fuerint saepius multo cum honore commen­ margaritam, et primam invenisti sub coelo cathedram, dati, sire in pontificiis bullis, sive in actis ooncilioram, tu fidei fulcrum, tu ecclesiae crepido, sigillum et eo­ ae praesertim in Florentina synodo, in qua disputa- D ronis. „Tu summorum cum eis apostolorum sacra subli­ tioni de purgatorio inservierunt. Id certe * multis et plusquam novem argumentis, ipso me reo confitente, mitas, tu quoque ee solidissima ecckeiae basis, Petre, ostendetur, uti ostensum eet, perfecto novem excep­ omnium fortunatissime, tu chori apostolorum dux, tionum numero, haud excepto exiguo testimonio meo, patronus divinusque protothronus.” scilicet Graecorum canones rive dogmaticos, id quod „0 beate, uti os omnium et a Deo afflatum, ex­ extra controversiam vagatur, rive disciplinares, fuisse clamavisti: Tu es viventis Patris Filius, propterea et passim uti reteram consuetudinum testimonia adduc­ tu praemium meritis par recepisti, teque Christus, tos. Immo auctor ultro sum, ut in concilio Vaticano, qui ipse fundamentum eet, petram vocans et funda­ sicut iam nonnalli Orientis canones, ita libri liturgici mentum, in te cathedram inconfusibilem stabilivit.” Hactenus votum incognitorum testimonia, quao si et publici cultus monumenta celebrentur. Sed aliud est huiusmodi historicum elogium, aliud suffragium quis ea ad martyrum·tempora ne referat, ealtem habeat et iudicium ecriceise Romanae authenticam de cor­ ■ Ideo ΒίχαΐΕΗΤπtum ab tniitnliuizo o rotore explicatum pore rive canonum rive choralium librorum ecclesiae habe· ta libro: Hynnagrapkte de l’Églite grecque, Difteriaorientalis. Verum prompto animo spondeo, numquam tion aerompa^n/e det office du XVI janvier, de» XXIX et » fvperivrû ed. V at > errU ed. VtL XXX juin en Vkonneur de a Pierre et de» apûtre». 1867 ia-4·. IV t ee-CLXX p. Romae, 737 738 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA TERTIA 18 iunii 1870 sarculo quinio antiquiora, vix a vero aberraverit Sue- A tensis in lucem ediditl, apud quem quisque videat, cedant ea, quae, ei recentiora eunt, certo titulo adscri- sanctum Sylvcstrum fideles ab errore eduxisse, bcntur viris antiquitate, dignitate, sanctitate commen­ doctrinis guis infallibilibus (ταΐς άπλάνϊσί σου οιδαdandis. χαΐς ...) et sacratissimum dogma statuisse, obstruen­ „Haec digna a Deo suscepisti gratiarum munero, tem ora et doctrinas haereticorum (ita losephus hym­ sapiens apoetole, fidei petra, claviger caelestium por­ nographus) ; turn sanctum Coclretinum deposuisse im­ tarum," inquit sanctus Anatolius patriarcha Constan- pium Ncstonum per epistolam dogmaticam; tum tinopolitanus in sacculo quinio. sanctum Leonem esse, canente Theophane, columnam In sacculo sexto sanctus Romanus, elegantia me­ orthodoxiao in ecclesia erectam, Deoque movento lodos onines longo antecellens, haec inter plura: „Qui scrifeisse tomum sanctorum dogmatum, qui turbidas piscatores effecisti sapiontiorce oratoribus, tu, Domino, hoereses confudit; G rego num quoque Magnum reli­ dum illoe impavidos ac divina loquutoa praecones gionis fuisse facem et pharum, in procella erroris effecisti, assumpsisti illum tuorum discipulorum ver­ iactatoe od litus revocantem; sanctum denique Martioeni, tuis ut fruantur bonis et quiescant... En lex tinuin fuisse irrefragabilem et verissimam mendacii vestra, inquit Christus apostolis, foras pellit Demo­ damnatorem, episcoporum basim, orthodoxae fidei sthenem, victi iacent Attici, et a Galilaei·. Nam columnam, religionis magistrum. Cephas ille Petrus, dum mea nuntiat, silero iubet im­ Quid tandem Graecia vetus, vetus Oriens, inter modicas dictiones.... Petrus, omnium basis fidelium, sacra de Liberio et de Honorio consuerunt? Prior summus apostolorum princeps, Christi implens prao- ] i sedem suam in vetustis menologiis retinuit inter sanc­ dicationem, ad fidem incredulos adducere non destitit tos, et vocatur apud Syroe acerrimus defensor fidei ... Effundite iam vestri pectoris ubertatem, o Petre et haereseon debellator. De posteriori, in quantum et Paule, in omnes nos, vostro gaudentes perpetuo et scire potui, altum est silentium usque ad saeculi de­ cimi quarti finem, ubi tum primum infamatur a pes­ amoenissimo magisterio, o beatissimi!" „Tuoe cum discipulos, Icsu, recenti debiles fide simo schismaticorum coryphaeo Philotheo. Sed in vidisses, ad divinam eos scientiam provocans, com­ synodic© solemni, quod in prima Quadragesimae do­ pellas omnium animosiorem, et hac demum voce cla­ minica recitari videtur α saeculo nono, in quo texitur mas: Quem dicunt esse Filium hominis ? Prae prolixa omnium haereticorum series, in quo etiam cunctis fervidior Cephas, fidentius caetcris in hanc diserte diris voventur Sergius, Paulus et Pyr­ prorumpit vocem, plausu celebrandam : Tu es Christus rhus, ausim contendere, quidquid hac de re fuit Filius Dei vivi! statim inde in sua tuam recepit ec­ scriptum aut dictum, Honorium fuisse prorsus prae­ termissum, silentio, ni fallor, eloquentissimo. clesiam." Agcdum, etiam audiantur qui extra chorum Ad alios propero vates, minus arduos et bre­ viores: „Ecce ecclesiae fulcrum, ecce lapis fidei", in­ canunt, schismatici. Diserte, ut solet, et apposite notarii illustrissimus Magno-Varadinensis, Un tam quit Byzantius, Romano prope aetate aequalis. „In petra solida, in te nempe, Petre, Christus cese apud orientales adversus divum Petrum reli­ qui fundavit ecclesiam, eamdem in hac fide tua et gionem ut, singulis annis, satis longum et asperum ob tuis immotam precibus constabiliat" Ita sanctus An­ 0 oeativoe calores ieiunium, ipsius inscriptum nomine, praemitti cius festivitati soleat. Qua, opinor, fidelium dreas Cretensis in saeculo septimo. „0 Petre, nobilium apostolorum coryphaee, tu 1 pietate motus, saeculo undecimo exeunte, doctus anti­ fidei petra, in petra divinae confessionis tuae im­ stites Euboeensis 3, loannes Mauropus, quem ultimum motam ecclesiam Dominus stabilivit... O Petre, tu pene dixerim musae sacrae elegantem alumnum, lapis et basis. Petrus, petra fidet" Sic sanctus spissum condidit opus octo praegrandium canonum in Germanus, Damascenus et A ree ni us in saeculo honorem sancti Petri, oc ai voluerit, intra longos durioris abstinentiae dies3 aliquid solatii et ala­ octavo. Iam locus dandus est saeculi noni melodis, qui critatis sibi et suis reservare. Opus excurrit in qua­ fractis Iconomachorum viribus et porta victoria, iure tuor et sexaginta cantica, quae tria versuum millia martyrum et ovantium, tot epinicia per orbem ef­ praetergrediuntur, quae cum in unico codice Vaticano fuderunt, ut poeno veteres melodos obscuraverint, delitescant, hactenus fugerunt vel diligvntiseimoe. Raptim et pauca recolam in coronide, iis omissis corumque cantica in perpetuum miserint silentium. >rPetrus, petra fidei", unanimi voco prope omnes. quao iam supra abundant. „Sublimem theologum, a Deo inspiratum, clare Nunc Theophanes pro multis: „Tu verissimus omnium testis Incarnationis... in fundamento fidei dogmata supra mundum posita revelantem, in te, aedificasti omnium credentium animas... tu dogma­ Petre, agnovimus..." „Tu novae legis in novo populo institutor.... qui tum inconcussa basis... tu legislator, pastor et ma­ sacrum Christi evangelium eiusque legem fidelibus gister pecudum Christi." Tum demum sanctus losephus hymnographus, qui proponis.... " „In Petro ipso verba vitae sapientia pro fe roba L ipso suo nomine et ingenti hymnorum copia primas habet: „0 petra fidei ot ecclesiae Christi basis solida Et te tabulam agnovimus a Deo scriptam, o Dei spec­ et inconcussa, confirma mo... O Petre coryphaee, tator, toque vere exaratam legem a digito Verbi Dei vertex apostolorum, ecclesiarum soliditas, m firma­ salutamus." „Novus apparuisti legislator, qui same canones mento religionis stabilias me, o beatissime Petro... Tu fastigium ot crepido apostolorum, eockeiae fun­ legœque ferret, quae ipso divinus Spiritus el^uitur, damentum factus ee, o divinitus afflato, o Petre, organo usus linguae tuae, o Petre, quae facta est ca­ lamus velociter scribentis." fidei petra." ,Jn omnibus fidelis re dispensator, et orbi· oeooSexcenta id genus quae coryphaeo Petro ita soli non consecrantur, quin pariter in multorum laude 1 Dt Romani pontifici» ndtriiJlt dcdrinûli i ritmema Romanorum pontificum Sy Ivretri, Caelestini, Leonis. liturgica eccicriat graten» iticela * Io*- Cena-Laii. Romms Martini, Gregorii Magni, effuse cumulentur; quae 1870. In-8·, 18 p. « IU oralcr lapo ir eme ri ae pro AvcAci/mn aea ¿V mitto, cum ce nuper doctus monachus CryptofcrracÀaUomm. » gnatuor ei tmginta Ud. *L feriore hae perperic·. traohtii. 1 m loco tu ed. Vai. COXCIL. OKXKBAL. tomus LIL vabb ex bnes in­ 47 739 A. SESSIONES PÜBLICÆ ET CONGREGATIONES GENERALES 740 nomus pro omnibus credentibus instituisti vitae sacra- A ORATIO tae canones.0 eminentissimi ac reverendissimi domini Philippi „ Tamquam regula rectissima ct exactissima Mariae cardinalis Guidi archiep. Bononiensis ». omnium virtutum index factus es, sapientissimo Eminentissimi praesides, eminentissimi ot reve­ apostole, canones pietatis et sanctimoniae fidelibus rendissimi patres. edixisti0 „Subiacet tibi, o sapiens, omne propheticum ora­ Do quarto primi schematis do ecclesia Christi capito verba facturus, uo tempus supervacant» teram, culum et legalis praedictio.0 „Romae antistes et regii praes» aerarii, petra omissa vel praefatiuncula, immediate ad rem venio. fidei, firmum catholicae ecclesiae fundamentum sacris Hoo unum praemitto, mo, qui caeterum quae prolatu­ rus sum in antecessum vostro sapientissimo iudicio celebretur carminibus. ** Quid plura? Fuit inter Florentinos patres theo­ submitto, in vestra charitate ut meam qualem cumque logus Graecorum insignis, nomino loannee Plusia- orationem audiatis, confidere. Pag. 13 §1 lin.G [7 xXIj sic legimus: „Hino denus, qui unionis foedus tandem pactum aliter cele­ bran non autumavit, quam solemn i canone adhuc sacro approbante concilio docemus etc....° inter­ superstite, ex quo praeeunto docto monacho Basi- positis (quao tamen laudo) omissis usque ad lineam 15 liano1 flosculos decerpere invai: „Nunc Romanus ubi haec habentur: „vi assistendae divinae ipsi pro­ praesul illustris Eugenius omnes Florentiam con­ missae errare non posse, cum supremi omnium clirigregavit, nipote qui fidem tenens moveri nesciam, et B stianorum docioris munero fungens pro apostolica sua confirmans omnes, et ad ipsam eos adducens, verbum auctoritate definit, quid in rebus fidei et morum ab Salvatoris implevit: Conversus confirmabis ad unio­ universa ecclesia tamquam de fide tenendum vel tam­ nem tccum fratres tuos. Ego rogavi ne unquam de­ quam fidei contrarium reiieiendum rit; et cius mod i decreta rivo indicia, per ee irreformabilia, α quovis ficiat fida IwC' Quis demum non miretur, etiam florentino foe­ chrùtiano ut primum ei innotuerint, pleno fidei obse­ * dero rupto, etiam attritis deeperatisque Graecorum ec­ quio excipienda et tenenda eee.' Hoc est decretum in schemate propositum. Vel clesiis, adhuc superfuisse in ultimis saeculi decimi sexti annis pium gravemque melodum, Malaxum no­ inspicientibus . duplici illud constare parte rpparot; mine, qui prolixa do sancto Petro officia novis auxit altera, qua inerrantia seu infallibilitas Romani pon­ incrementis, in quibus: ..Salve, inqait, salve, Petre, tificis in definiendis fidei et morum quaestionibus sublimissime coryphaee; salve, totius ecclesiae petra; asseritur; altera, qua obsequium et fides catholica in easdem definitiones vel decreta ex cathedra, ut aiunt, salve, fidei lapis et regni Christi claviger etc.“ Et nunc, reverendissimi patres, cum per tot sae­ prolata praecipitur. Solemniter, totoque ex corde profiteor, me utram­ cula ed nostra usque tempora ea manserit Graecorum et omnium ritu graeco utentium religio et admiratio que ut veram habuisse et habere, et ab omnibus esso in sacrum divi Petri magisterium, quid iam moremur? i Argumentum: .Cardinalia Bononiensis propositum in An causam facessit vanum illud et recens effugium, ex nostris fortasse controversiis excogitatum, udEret Pe- C schemate decretura duplici constare parte, ritera qua inerran­ tia Romani jentifiri· aareritur. altera vero qua obsequium et trum non habuisse succesonee qui eamdem servarent fida· catholica in rinsJea definitiones et decreta ex cathedra in regenda ecclesia potestatem? Trita responsio esi, prolata praeehitor. Se antera Tbonxae dùcipulam, ntriqne quao non iteretur. Malim cum illustrissimo Corey- parti ex corde aiseatlri. Evolvens autem doctrinam in sebé­ rensi tjerare melius a fideli Graecorum memoria, a ente ex pesi tara. rii divisam assistent tain Petro eineqne sueeesjorihu procrixsam n-;n tree ni-i auxili»··· transiens, quod tenaci rituum obeervaiitia, ab innata ingenii ala­ pontifici datar, no· ut eius peroou ■ aumntetur, vel novam pro­ critate ct logico mentis criterio. Duo praeterea eidem prietatem acquirat, «ed ut agat et ano officio fungatur. Actum illustrissimo archiepiscopo visa aunt, quae sola aliun infallibilem eaae, mu pereonam. quae non ab actu sed ab ha­ rerum faciem inducere valent: scilicet, aut quaedam bita desositaxtar. Divinara esriaten tiara Petro eiusque euceesr-jribai preratasaxn, nou aliquid e* re ita per modum habitui libertas, quao omnia vincula, etiam schismatis, solvat ; tahaerem. sed actorie quoddam ac tranatans auxilium. aut immoderata impietas, quae omnia solo aequaverit .Ex communi theologo rura et canontatarum consensu, et At mihi reputanti Deum omnes, et maxime Christianas ex ipsa ecclesiae conditione, eri nclta potert nova revelatio gentes, fecisse sanabiles, duo longo diverta subeunt, accedere, et ad quam pertinet censerrare et explicare totum fidei depositam, inferri Romasam pontificem debere plus minus quae mo in spem meliorem inducunt, effusa nempe in iuxta rri rraritaVnn magna diligenda eccl· «iorum pastores et toto ritu grnrco pietas erga beatam Virginem et in­ doctores «aiutare, non quidem ut ab eta indicandi auctorita­ tem Butaetar, rei stae ita plenam non l abeat potestatem xnt deficiens in sanctum Petrum veneratio. Nisi tandem finis sermoni imponendus esset, haud exerdtism. sed ut resdat et retoiçnosca: an in deposito rerelatWi Terital definienda vere coutineatur, allosqne charac­ pauca potutarem eiusdem argumenti aeversere, non so­ teres habeat, quibus veritas fidei ornari debeat, cum non orn­ lum ox omnibus orientalium libris ritualibus, sed ex D ata verita·, fidei veritas ease possit. Ex hta dao ease maxime vetustis Galliarum et Hispnnionun liturgia, quao pos­ in schemate praecavenda. 1® Infallibilitatem non ita ad st men­ sim veterem Graecorum hymnographiam referunt. dam ac ri periotxalta et habitualis quaedam proprietas esaet, et rie detur haereticis calumniandi occasio, quasi homini tri­ Quos ri non nullius pretii visa fuerint vobis, re^e- buimus quod solius diriuitatta attributum est Caput idcirco rondiMimi patre *, velim ea quae proposui addenda petiusquam de Romaai pontificis infallibilitate, inscribendum cupiti IV aequo animo habeatis ’. Ipse me libontiesimo melius ewe, de Etoaxai pontificis dogxatirarum definitiσηπm in­ accedere iuvabit, rivo iis qui prossius partem capitis fallibili taie. S· Ne appareat pontificis tolius vel cum qualibuseumque consiliariis esae tantum dcgmatkai edere constitutiones, pceleriorcm exigent, ne ulla inopportuna parci tas pri­ hoc enim emet ignorantibus occasio erroris, qui omne verbum et vilegiis sanctae sedis adhibeatur, siro iis qui canonum, actura pontifias fidei dogma putarent; malignis vero praetextus inno quidem iudicio neceesarium. in fine odiiciendum ealumatandj ornata eiusdem rescripta etiam dogmatica; guberniis quoque metivum respuendi ea. quae sine fidei detrimento cawc cenane ri nl. tbdiais respuere non poteet; idcirco emendationem sequentem Quan omnia sapientissimo vostro iudicio hu­ proposuit pag. 13. Ita. 15 post fmtru luat dicendum ·. facta uti millime subi icio. morta eet inqnititfcne etc. (Haec emendatio refertar ta rerie 1 Costa-Lori di. apnee.; Pasini Calai. mx». BdL Taurin., p. 974. 5 Qnae anten hie minentiirimn» palet tradidit eminenpwribbui. ut ta caput ÍV «nrud «reatar, referantur en h meen· 2 e, H, ítrt. 79. earum quae ad hoc 4 * caput referuntur sub num. 37 in pag. 17.) Grave autem ixurtnur factum est inter patres cum hire emen­ dationem proponeret et relativam doctrinam evolveret. Insuper ad tertium eanrnen» duos alios addendas dixit qui loco citato reperiuBlRì sub Deaera 83. * -U. 741 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA TERTIA 18 innii 1870 742 excipiendam iutiero; immo utramquo et docui semper, a talem, et sacramentum conficit, nequo tomen ipso est et data occludono docturus sum divi Thomae Aqui- sacramental is vel sacramentum (quamvis ipso pote­ * nati doctrinae inooncUMOO fidissimus discipulus. statem habeat ct talem edendi actum, et sacramentum No tamen, eminent issimi et reverendissimi potree, conficiendi), ita papa potestatem habet definitionem putetis me sol id i mima momenta live ex Scripturis, edendi infallibilem, et proponendi infallibilem veri­ ei ve ex patribus, sive ox conciliis, sive ex Romanorum tatem, nec propterva persona ipsius est infallibilis. pontificum decretis iterum in medium prolaturum Conficiatur ergo periodus hoc modo, scilicet: Vi cese, quibus utroque superius allatae doctrinae pars aero contineatur, suppositio, qui dicunt, papam infallibilem declarare B illosque habeat characteres, quibus veritas fidei ornari loquentem ex cathedra, idem «so oc declarara ipeum debet, cum non omnis veri los fidei reritas «w poesil. solum posse definirò fidei ot morum quaesti ou ce in- Ex historia enim deducitur, revera summos pontifices dependentor a consonsu ecclcaioe antecedente, con­ numquam novos haeroses proscripsisse, nisi exquisi­ comitante et subséquente. Haoc, inquam, suppositio tione exposita aut per concilia, sire ut post Bcllarimaginaria «t, conficta ot omnino falsa. Falsa do minum locutus est optimus Sylvius, controversiorum factOj ut exempla ostendunt; praecessit enim semper lib. V, capito VI de conciliis: ,,Νοη invenientur pon­ ecclesiae sensus, et concomitans «t: ,,Semper enim tifices, qui abequo aliquorum episcoporum concilio ; ** ct inde concludit: fuit, ait Bellanninus allato loco, ista consuetudo, ut ad novas haere«a damnaverint ree dubias explicandas (eius sunt verita) concilia epi­ „quod autem semper factum fuit, quis negabit iuxta scoporum haberentur. Et ipsi Romani pontifices nul­ ordinariam providentiam cese necessarium? ** Ex his, inquam, duo maxime et cum omni dili­ lam umquam hac resi m novam sino no\o concilio damnaverunt, ut cognoscere poterit qui vel tomos con­ gentia in expositione capitis IV primae constitutionis de ecclesia Christi sunt praecavendo. ciliorum vel ecclesiasticas historias evolvero voluerit· ** Primum, ut asserta infallibilitas non appareat, ac Hucusque ille. At nonno etiam nunc, cum beatus aliquis in sanctorum albo solcmniter accensond ue est, si esset velut quaedam personalis et habitualis pro­ plurimi episcopi et congregantur et expresso consulun­ prietas, out praerogativa; hac etiam de ratione ne tur, cum tamen, an talo iudicium infallibile sit nec invidis et impiis aut haereticis occasio calumniandi C praebeatur, quasi attributum homini concedamus, ne, ab aliquibus ambigatur? Efl etiam falsa do iure quia, iterum verbis utar quod solius divinitatis et veritatis ab ea revelatao «t Bellarmini superiori loco laudati, „etsi summus pon­ proprium, adeoquo et titulus capitis, meo iudicio. tifex sit iudex vice Christi controversiarum omnium, melius sio inscriberetur: De Romani pontificis dog tamen non debet in controversiis fidei diiudicandis malicannn definitionum infallibilitate. Secundum, quod maxime praecavendum est, ne aut suo solo iudicio fidere, aut expectoro divinam revelationem, sed adhibere diligentiam, quantam ree appareat pontificem solum, vel curn qualibuscumquo postulat, ct ordinaro media; et tum demum ex poetare quibusdam consiliariis tantum dogmaticas edero de­ assistentiam Spiritus sancti, ot directionem divinam. finitiones. Esset enim ignorantibus et pusillis occasio Porro medium ordinarium ac proinde necessarium cese erroris, qui omne verbum, omne actum, omne scriptum concilium magnum vel parvum, unum vel plura, prout pontificie Romani ceso fidei dogma putarent, unde et erroneam sibi conscientiam efformorent; malignis ipse (papa) judicaverit, facile probari potest etc. ** Haeo ille doctissimus, inquam, venerabilis cardinalis vero, praetextus contemnendi omnia eiusdem prae­ scripta etiam dogmatica; guberniis quoque, motivum Bellarm i nos. Qua do causa, qui dant Honorium defocisao (ego respuendi ea, quao catholicus sine fidei detrimento vero noquo do, neque umquam dabo), uti Thomas- respuero non potest. Est ergo concinnandum caput ita, ut clare et sinus, et etiam cruditissimus arcbiepiscopus Edesse­ nus, esto hypothetice; aiunt ideo defecisse, quia mon i feeto appareat, quae decreta pontificis ut dog) matica habenda sint, et quomodo non ipse solus, eed nullum examen, sive concilium praemisit. Cum papa ergo finaliter rem fidei ct morum ipse cum episcopis consentientibus, immo quandoque definiente «t semper sensus ecclesiae praecedens et petentibus definitionem edat, ita ut isti solummodo concomitans et subsequens; quia, iterum loquitur cla­ proponant, ipso vero auctoritate sua «ibi propria et rissimus Perrone, fieri nequit, ut ecclesia vel insurgat plena, utpote vicarius Christi, a quo integram accepit, contra pontificis dogmaticum decretum, *aut illud definiat, cum ad solam auctoritatem, ut recti»in» reformare poesi t, quia numquam accidit Romanum docet sanctus Thomas1, summi pontificie nota ^iitio pontificem in definitionibus dogmaticis solum exti- symboli pertineat, seu veritatis catholicae, sicut et tisse. Quod si episcopi dividantur ad invicem, aliiquo omnia alia, quae ad totam ecclesiam spectant. cum pontifice, contra pontificem alii vero stent, nulli Et ut exemplo quodam mentem meam et rem catholico ignota est regula: Ubi Petrus, ibi ecclesia1· ipsam explicem clarius, formam praebeo, immutato, Concludam igitur, et paucis me colligo. Ex si placet, ut dixi, capitis titulo, ita ultimam penodutu natura divinae assistentiae Petro, et cum ipso suis conficerem, scilicet: Sacro approbante concilio efe. successoribus Romanis pontificibus repromissae, quao usque ad ea verba confirma fratres btoe. pag. 13 esse non potest, nisi auxilium transiens, et extrínseca lin. 15 [7 adderem: facta, uti mens fit, inguai· * S. Ambrosias expían. in pa. XL. a. 90. i fe··. S· q. 1, art 10 747 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 748 Lione de traditione in aliis ecclesiis quoad veritatem A episcopos, seu per concilium universale reform abi lin definiendam, coUatoque aliquando consilio cum pluri’ contendit bus ocl paucioribus episcopis, iurta rei gravitatem, Consulitur ita, ut roor, et utinani ! paci atquo uni­ praemissoque apud se examine, et invocato Spiritu tati ecclesiae; adimitur omnibus praetextus calum­ sancio, ri assistcntiae divinae ipsi promissae, errare niandi et cavillandi, et veritas in tuto ponitur. non posse (rumores) ; advoque cum supremi omnium Haec tamen iterum iterumquo vestro sapientissimo Christianorum doctoris munere fungens pro aposto­ iudicio, uti iam dixi, eminentissimi ac reverendissimi lica sua auctoritate, definit, quid in rebus fidei et patres, ex toto animo subiicio. Nuno iudicenL morum ab universa ecclesia tamquam de fide tenen­ dum, vel tamquam fidei contrarium reiiciendum, de­ ORATIO finitionem seu decretum esse omnino infallibile ei eminentissimi ac reverendissimi domini Henrici irreformabile (rumores). Propterea riusmodi decreta M. cardinalis de Bonnechose archiepiscopi Rothoseu constitutiones maturo iudicio, et de consilio magensisl. fratrum suorum facta, vel facias, per se ideo irre­ Eminenti«imi praesides, eminentissimi et reve­ formabilia, sive irreformabiles propter assistent iam Spiritus sancti, a quolibet christiano, ut primo ei rendissimi patree. Quod omnibus datum est patribus et a pluribus innotuerint, pleno fidei obsequio excipienda et te­ nenda esse. Quoniam vero infallibility eodem at, praestitum est, id mihi quoque liceat, paucis scilicet sive spectetur in decretis dogmaticis editis a Romano B verbis mentem meam aperiro circa quartum caput pontifice tamquam ecclesiae capite, sive tn decretis schematis de quo hodie agitur. Et quoniam nuno pri­ universalis ecclesiae docentis in conciliis cum capite mum in hoc sacro concilio venia loquendi usus sum, unitae, insuper definimus, hanc infaUibilitatem etiam ita in vestra benignitate confido me comiter, ut soletis, ad unum idemque obiectum, nempe, fidei et morum, «ee audituros, quamvis sermo meus fortasse durus et importabilis aliquibus videatur. Sed si amicus Plato, se extendere etc. ut in schemate. Hinc poet tertium canonem adderem alios duos ad magis amica veritas. caput IV pertinentes. Tria in hoc capite exponendo mihi videntur cese prae oculis habenda, nempe opportunitas definitionis, Canon L Si quis dixerit, decreta wlconstitutione * a Romano pontifice tamquam Petri successore editas, veritas definitionis, et formula. De illis nonnulla continentes aliquam fidei rei morum veritatem, vel promam. Aliquot abhinc annis dubium fortasse esse poterat, proscribentes aliquem errorem contra fidem, casque ab ipso pro sua suprema apostolica auctoritate ec­ an opportunum esset movere quaestionem infallibili— clesiae universae propositas non esse illico ct stalim talis magisterii summi pontificis; tum eius auctoritas cum toto offectu venerandas, et toto corde credendas, ab omnibus catholicis reverentiam et obedientiam ob­ vel pout reformari; anathema sil. tinebat, et quae in cordibus aliquorum sensa rebel­ Canon Π. Si quis dixerit, Romanum pontificem, lionis fovebantur, adhuc nos ignorabamus: sed nuno cum haec edil decreta seu constitutiones, agere er foras eruperunt, et non video quomodo concilium arbitrio ct ex se solo, independenter ab ecclesia, id C sacrum ab asserenda hac ventate abstinere valeat. est separalel, non autem cx consilio cpucopjnnn tra­ Hodie siquidem haec quaestio infallibilitatis ubiquo ditionem ecclesiarum exhibentium; anathema sit1 terrarum pertractatur, omnium mentes occupat, et (rumores et voces: Non non). eoleumiter per episcopum Surensem concilio delata Hoc modo ni fallor Romani pontificie.... *. eat Atque utinam res ultra non processissent ! At non defuere petulantia ingenia et praecipue in Ger­ Rumores iterantur, ct nonnulli dicunt: Bene, op­ mania anonymi libelli, inter quos acerbissimus lanus \ time; alii vero: Non, non; unde orator ait: qui dubia sparserunt contra auctoritatem Romani pon­ Nonno exhibent episcopi traditionem ecclesiarum tificis et ad inobedientiam provocarunt christianoe po­ Fummo pontifici ? Quare ergo non non f Et rogo orato­ pulas, immo ad apertam rebellionem : quin immo rem nou interrumpere: unusquisque suam sententiam noemeri pai audivimus in hac ipsa cathedra ct in medio profert Sunt iudicee qui debent iudicare, et vos ipai concilii exhumari veterem errorem pluries a Romanis postea debetis dicere placet vel non placet, non autem pontificibus damnatum, et qui in memoriam revocat interrumpero oratore *. (XunnuUi: bene, optimo.) luctuosissimos diea Basitee na is pseudorconcilii, nempe Hoc modo, ni fallor, Romani pontificis auctoritas concilium eeeo superius papa, et fas csm> appellare α summa atque infallibilis in rebus fidei finiendis asse­ sententia pontificis ad futurum concilium. ritur et vindicatur, eiuademquo super universam ecCum hodie mille sophismatibus et captionibus clftsiam aut dispersam aut congregatam supremat ia, falsae scientiae et falsae eruditionis auctoritas bucseu tQpranum magisterium constituitur; et illa D ce«orum Petri in docendo sit aperte oppugnata et in quorundam scriptorum sententia, quam falso et pluribus animis labefactata, quomodo, dico, concilium iniuria galliamam vocant, cum omni tempore, et oecumenicum poseet, tuta conscientia, sese abstincro bodio maximo gallicani praesules de Romana ecclesia t Argumentum: .Cardinalia Rothomagenrii tria dixit in optime promeriti eint. sententia, inquam, ille reiicitur hae quaeitlcce pne ©calia habere epua eoe. opportunitatem de­ omnino et damnetur, sententia illa nimirum, quae finitionis, veritatem et formulam. De opportunitate quaestio­ decreta ex cetliodre α Romano pontifice edita case per nem none esae nen posse, cam eo rea adducta ait, nt morali ter neceuarium did debeat omnes anxietates removere et con­ scientiarum tranquillitatem restituere. De venute quaestio­ * separato ed. VaL a Ad bene secundam canonem ab eminentittimo Guidi pro­ positum adaervalur in concilii Vaticani tabalario adnotatìo quaedam ab ipeo unctore, ut ridetur, eiarata, quae lie te ha­ bet: .Nella promena di Oevù Cítalo fitta alla tua Chiesa col t«U vangeli» Lhcde ere, corno nella premetta di Gesù Críalo fatu a «an Pietro e nella tua perwna al inceeeori; prò U reperì ere. li comprendono dae com: Γ infallibilità nell’ inMgnare la fetlltea rirrlaU e udì’ adoptare I menai neceasari per arrivare It» fallibilmente a eonvcerla ed a proporla. Gesù Cristo ka il Am e 1 menai.· nem esse non potae cum clariasima argumenta tint quae alve ex Scripturis, aive ex traditione habeinua. Nullius vero mo­ menti esae obiectlcnea. quae ex Scripturis proferuntur. For­ mulam vero mutari in melius temper posse et se eas emendatienes admissurum quae praesenti textui anteponendae vide­ buntur. Continui solemne fidei nae testimonium exhibens in pontificiam infallibilita Lem." » Alludit ad opusculum reverendissimi Henrici Moret: Le Connie pénfrol rf h pcLr rdí^inue. • Hoc vpnsculuui germanice conscript un. lingua vernacula editos est Flu rent a» an. I8EU tjjù regue bpognpbhe. 749 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA TERTIA 18 iuoii 1870 750 ab affirmando ot definiendo in conspectu omnis terrae A hoo munero fungitur? Si non ita owet, admittendum supremum et infallibile magisterium doctoris univers ceset quod Salvator imponendo munus confirmandi salis in cathedra Petri sedentis? Haec affirmatio fratres suos Potro, non dedisset illi et successoribus sive definitio debetur populo catholico, qui eam ex- suie medis et assistentiam necessariam ad scopum pcotat et ea indiget Habetur ergo non tantummodo attingendum, quod esset absurdum et divinitati iniuopportunitas, sed necessitas moralis, cui concilium noeum. E contrano cum credimus lesum Christum semper satisfacere tenetur, et cui ni fallor sapienter satis­ providere, infallibilitate successorum Petri, securitati faciet. Sed quid sentiendum est do definitione nobis pro-' et saluti omnium fidelium ct pastorum in. ecclesia posita a Commissiono do fido? Nolo nuno examinaro catholica; tunc opus redemptionis nostrae apparet per­ formam et verba; Commissio ipea confessa eet liaeo fectum et vero dignum sapientia ct bonitate Creatoris. posse in melius emendari. Si ergo proponuntur ali­ Tale est privilegium veri christiani, id est catholici, quae emendationes, quae mihi videantur ceso ante­ do quo non possumus umquam satis gratias agere Deo! ponendae textui praesenti, eas admittam. Sed hodio Sicut scit se osse choritate redemptum, scit etiam se doctrinam ipsam considero, et ipsius veritatem agno­ semper ceso veritate ductum ; et si acciderit quod pas­ sco et ei assent io. Iam plures ex patribus, qui eam sionibus humanis vel falsis doctoribus deceptus, extra reiiciunt, scripta do hoc nobis manduxerunt; iam viam tsalutis erraverit, et lucem veritatis amiserit, sem­ plurce in discussione generali de hoc locuti aunt, et per, corde compunctus et conversus poterit denuo infateor mo nihil invenisse in omnibus quae audivimus B venire illam et ad illam venire, quia semper lucerna vel legimus, quod intelligentiae meae satisfaciat: lucet in cathedra Petri, sicut sol in firmamento. Sin ergo me revolvo ad dictamina sensus communis ct ad autem vultis successorem Petri infallibilitate ex­ elementa fidei. Deum contemplatus sum admirabilem poliatum, tunc mundus intellectualis solem suum in omnibus operibus suis; in hoc orbe terrarum quam amittit, tenebrae instant ct error praevalere potest. Hanc case consequentiam dico systematis eorum, creavit potentia et bonitate sua, video luminare mag­ num et numquam deficiens, cuius lumen illuminat qui aiunt decreta summorum pontificum non esse irre­ omnes hominœ et omnia genera pecudum, in omnibus formabilia, niai cura consensu ecclesiae sive congre­ gatae in concilio sive dispersae. Nam si expectanda actibus eorum vitae corporalis et transitoriae. Cum Deus voluit filios Israel coalescere in popu­ eat concilii convocatio, fieri poterit ut expretetur lum electum et illos eximere a servitute Aegyptii ad tnbus sacculis; si intervenire debet consensus episcoadducendos illos in terram promissionis, suscitavit rum dLpcrsorum, quomodo et quando hic consensus illis Moysen legislatorem et interpretem legis, et post dabitur? quomodo oh r¡Atianus dubius de ventato po­ Aaron numquam defuit in Israel sacerdos, qui populo terit certior fieri? quomodo computabuntur suffra­ Dei redderet iudicii veritatem. Haec omnia, teste gia? quis numerus requiretur, ut conferatur deeratis Paulo, erant forma futuri. Quomodo ergo, quando pontificum irreformabilitas? His subtilitatibus et tempora completa fuerunt, quando Verbum caro fac­ captionibus in antiquis temporibus ecclraiac ignotis, tum est ad ealvandoe et erudiendos homines, quando obnubilata maneret veritas, via fidelium foeta esset Dominus sini aequi si vit populum electum novum, C dubia ct periculis plena, et populi catholici ruerent sanguino Filii sui redemptum, quomodo possumus ero­ in errores, perplexitates, divisiones, contentiones et dero quod Deus relinquens opus suum imperfectum anorchiam sectarum e sinu matris ecclesiae misero neglexisset providere primae necessitati ecclesia^, avulsarum. Cum omnia haec nobis ¡«rspccta sint, quid agen­ nempe necessitati lucis perpetuae et indeficientis? Porro hanc hypothesim nemo cordatus umquam ad­ dum est de obiectionibus historicis, quae nobis oppo­ mittet. lesus Christus ipse redemptor et doctor generis nuntur? Mihi videntur eae pani momenti, et nullo humani certissimo vello debuit accendero et servaro modo infirmaro thesi in infoili bilitat is. Quid enim lucernam semper lucentem in mundo animarum, sicut refert, quod apostoli receperint missionem docendi sol in mundo corporum. Vult omnes homines salvos omnes gentes cum Petro? Quid refert, quod in epi­ fieri; ergo providero debuit illuminationi oinnium stolis sanet i Pauli et in Apocalypsi nominati fuerint generationum, quae sibi invicem successurae erant apostoli fundamenta ecclesiae? Quid refert, quod ipsi super terram usquo ad consummationem sacculi. Hoc acceperint potratat em ligandi atque solvendi? Omnia proindo fecit constituendo Petrum fundamentum ec­ haec nullo modo minuunt potestatem Petri, nec im­ clesiae, pastorem gregis et confirmatorem fidei fra­ pediunt illum ot-o fundamentum primum positum a trum. Imitilo est revocaro hic diversos textus eacrao lesu Christo super angulari lapide, qui eet ipw Chri­ Scripturae, quibus talis veritas asserte declaratur. stus. Totum siquidem ecclesiae aedificium aedifi­ Quis enim ignorat Petro dictum esso: Tu es Petrus et catum et stabilitum est a Ireu Christo super Petrum, super hanc petram aedificabo ecclesiam meam, d D et alii apostoli corumque successore» ministerium verbi portae inferi non praevalebunt adversus eam,.. "Ro­ et iurisdictionis cum subordination© ad Petnim cina­ gavi pro te ut non deficiat fides tua, et tu aliquando que successoribus adimplero tenentur. Demum quid conversus confirma fratres tuos.... Pasce agnos meos, valent, quao de Honorio, Liborio, Vigilio proposita sunt? In omnibus quae dicta sunt cum tanto fragore pasce oves meas1. Extra dubium est, quod Petro committatur cura verborum de his pontificibus, numquid umquam pro­ pascendi gregom, nempo dirigendi et nutriendi. At­ batum fuit, quod ullus eorum docuerit haeresirn? qui quis est cibus animarum nisi veritas? Ergo Potro Sedes apostolica semper remansit ab errore imma­ imponitur officium praebendi agnis et ovibus, id eet culata. Hoc est factum historicum, ingens, inroncua. * rationi humanae stupendum, ct fidelibus et pastoribus, pabulum veritatis. Et quia Bum, supernatural *L Petrus semper vivit in successoribus suis Romanis quod omnem hanc controversiam dominari deS Ergo non mirandum rat, quod omnis christuuia pontificibus, hinc cuique Romano pontifici competit cum et officium praebere fidelibus et pastoribus antiquitas, omnia saecula praeterita, patree. doctoras pabulum verae doctrinae. Atqui quomodo pos&ct hoo cedraia©, concilia oecum ou ira et generalia, unanimi­ munere efficaciter fungi, nisi esset infallibilis quoties tas populorum catholicorum reputaverunt succraeorem Petri tamquam supremum regulat orem fidet at con­ scientiarum. Htuv fuit ot haec rat antiqua fide * regni I lUtth.XVT, 1Ô, 19; Lue. XXIL 32; Ioan. XXT. 15-17. 751 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 752 Galliarum, quod «brislianissimum α Romanis ponti­ A approbante concilio, docemus ct divinitus revelatum ficibus meruit appellari. Quod si libertates sic dictae dogma ase definimus, Romanum pontificem, cui in galHomar ibi per tempus viguerunt, illae tamen nimis persona beati Petri a Christo Domino dictum est: Tu sero inductae sunt, nec ita praevaluerunt in universam a Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam illam regionem, ut avita fides recessisse dicenda ait meam, et iterum: Ego rogari pro te ut non deficiat In sanctis viris non defectus, sed virtutes aestimandae fides tua, cum doctrinam de fide et moribus, ad aedi’ sunt, sicut in sapientibus admiramur quae sapienter ficationcin doctrinae christianae pertinentibus, pro tradita eunt, non ea in quibus exciderunt sua in universam ecclesiam auctoritate definit, per Haec antiqua fides genuit in Gallia sanctos et assistentiam Spiritus smeli ea infallibilitate gaudere, martyr»; haec est quae mittit adhuc quotidie filios qua divinus Redemptor ecclesiam suam instructam eius in extremos fines terrae ad convertendum evan­ esse voluit; idcoque haec Romani pontificis decreta gelio populos sedentes in umbra mortis; hace est fide, ex sese irreformabilia eae. Si quis autem huic nostro quam tenui ab initio sacerdotii mei ; haec est, quam decreto contradicere, quod Deus avertat, praesump­ semper docui populos mihi commissos ; haec est, quao serit, sciat se a veritate fidei catholicae et ab unitate temper fuit lumen meum, robur meum, consolatio ecclesiae defecisse. In his quae hoc loco exposui, primo in loco obser­ mea; haec est, quae sustinet episcopos ct sacerdotes in omnibus laboribus et tribulationibus eorum mini­ vandum est, summum pontificem edere debero defini­ steri L Haec est fides quao.vincit mundum; haec est, tionem fidei ut vicarium Christi, ut caput ccclcsioa, in qua bonum est vivere et mori; haec est demum, 1 I vel ut successorem sancti Petri. Summus pontifex sub quam mox, spero saltem, concilium Vaticanum eolem- diversis respectibus considerari potest ; agit aliquando ut persona privata, scribit epistolas; aliquando pon­ niter confitebitur. DixL tifices edunt etiam libros: sed in huiusmodi rebus privatae personae vel privati theologi partee agunt. ORATIO Plura alia agunt, quae non aguntur ab iis ut succes­ eminentissimi ac reverendissimi domini Pauli carsoribus beati Petri. Pontifex est exempli gratia epi­ • dinalis Cullen archiepiscopi DubHnenris1. scopus urbis Romae; cum aliquid praescribit in hac Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ alma urbe, non est voluntas pontificis, ut quae prae­ rendissimi patres. scripta sunt, extendantur ad universum mundum. Est Cum animo recolerem ea, quae post Pascha in hac archiepiscopus provinciae Romanae, est primas Ita­ aula dicta sunt; non potui quin mihi persuaderem, liae; et cum agit sub his nominibus, non obligat aut ea omnia, quae ad infallibilitatem summi pontificis non vult obligare totam ecclesiam. spectant, plenissime ad examen revocata fuisse. Et­ Sed aliud est cum agit ut vicarius Christi. Sub­ enim cum ae schemate nostro generaliter ageretur, intrat in locum sancti Petri, ut Petrus subintravit plurimi patres ea omnia protulerunt, quae oblici solent in locum Christi, et tunc propria sua auctoritate, advéreos hanc racram auctoritatem, vel saltem ad­ auctoritate ipsi a Christo directe tradita, non aliunde versus eius definitionem. dum alii patres eruditi, sumpta, non ex auctoritate episcoporum, n<· : cx condocti et eloquentes causam infallibilitatis magna cum C sensu ecclesiarum, «d ex commissione ipsi directe, vi et eloquentia defenderunt Itaque, ut mihi videtur, immediate, ipsi soli Petro et eius successoribus tradita. nihil novi nunc proferri potest hac de re, nihil quod Quid enim legimus in evangelio? Dominus dixit lucem aliquam quaestioni infundat. Ego itaque plura Petro1 : Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo dicere non conabor, «d statini ad schema venio, et ecclesiam meam; ct tibi dabo da t'es regni caelorum. emendationem ultimae paragraph! capitis quarti pro­ Non dixit Petro; Tu ee petra, dummodo consulueris ponam. episcopi» (signa approbationis), aut viros doctos et In illo capite pag. 13 definitio infallibilitatis theologos; tibi dabo clave» regni caelorum, sed co Romani pontificis continetur. Iis omnibus quae ibi tamen proposito, ut alios audias, alios consulas, ante­ dkuntur plene assentio; pontificem ut caput ecclesiae quam aperias portas caelorum. Soli Petro, directe plenam potestatem regendi, gubernandi ecclesiam Petro, immediato Petro, et Petro soli datum est pri­ habere, et definiendi doctrinas etiam profiteor, illum vilegium illud ut «set petra ecclesiae, id est ut esset obsistente Spiritu sancto, ab errore praebenari etiam fundamentum, ut tota ecclesia ab eo dependeret. Data teneo, et caetera omnia quae in hoc capite continentur. «t illi potestas aperiendi et claudendi regnum Veram definitio ipsa mihi nimis longa videtur; cadorum. definitio etiam paulisper fortasse implicata eut, et in Id etiam potet ex aliis locis, quae in evangelio mea humili sententia paucioribus verbis et clarioribus habentur. Dominas Salvator noster dixit Petro1: Tu exprimi potuis&et. Itaque, sinente sacro boi concilio, aliquando convenais1'. Rogavi pro te ut non deficiat proponam novam paragraphum loco illius ultimae D fides tua; fides tuo, absolute ct simpliciter dicit paragr&phi inserendam; in qua omnia, ut mihi vide­ Dominus noster: ct tu aliquando conversus confirma tur. quao spectant ad definitionem, simplicibus ot fratres tuos. Eadem ratione Dominus Petrum con­ claris verbis traduntur. Hace sunt itaque verba, quao stituit supremum pastorem ecclesiae; illi rurum ovium oteetatem datam esse Petro ut aliis communi­ Haec tria saltem necessaria sunt, ut agat vicarius caret1: sed numquam legimus potestatem datam Christi do robus quae pertinent ad fidem et morta, fuisse aliis, ut illi odiuvarent Petrum aut illi pote­ ut rem tamquam vicarius Christi proponat ecclesiae, statem conferrent. Hoc ad fidem spectare omnino et ut od utilitatem ecclesiae id quod definit pontifex, mihi videtur; habemus enim definitionem concilii pertineat. Florentini, quod expresso docet Petrum ipeum consti­ Si haec omnia in definitione adimpleantur, ut tutum fuisse doctorea) et pastorem et gubernatorem mihi videtur, nihil requiri potest ad explicandum id ecclesiae, pontificem Romanum Christi vicarium quod sibi concilium proponit: explicatur breviter ot tot ¡usque ecclesiae caput et omnium Christianorum dans verbis qua in re consistat definitio. Neque dici patrem ac doctorum ex iste re, et ipei, ipei Romano B potest obscuritatem aliquam esse semper in huiuspontifici, in beato Petro pascendi ac gubernandi uni-· modi rebus : nam id verum est etiam de conciliis. Ali­ verbalem ecclesiam a Domino nostro Icsu Christo quando difficile est statuere an res ad fidem pertineat plenam potestatem traditam esse, ipsi eoli, non ipsi necne, et etiam in concilila Itaque nihil mirandum cum auxilio aut consilio aliorum. est, si huiusmodi difficultates circa definitiones pon­ Et hac do re loqueas non possum quin legam ex­ tificias oriantur. Verum hoc discrimen est quod pon­ cerpta quaedam ex opusculo celeberrimi cardinalis tifex semper adest, et si difficultas aliqua de suis Poli, qui praefuit per aliquot annos una cum aliis decisionibus oriatur, id explicare potest; et ad eum eruditissimis cardinalibus concilio Tridentino: audi etiam pertinet explicare cas difficultates, quao affi­ quomodo ipse explicat relationem pontificis cum aliis ciunt declarationes et definitiones concilii. episcopis et etiam cum concilio generali. Polus autem Si haec forma definitionis omnibus non placeat, erat vir sanctus et vir doctus, et vir qui adfuit tot et si requiratur canon aliquis, quo errores apte con­ annis concilio Tridentino, ita ut sciro omnia, quae demnentur, ultima verba „ideoque haoc Romani pon­ ad huiusmodi rem spectarent, debuerit In opusculo tificis decreta ex seso irreformabilia esse" omitti de summo pontifice cap. 32, quod habetur in Biblùr possunt, et canon in eorum loco substitui: S· quis theca maxima pontificia apud Roccaberti, ita legimus: dixerit, Romani pontificis indicium in fidei et morum „Ita prorsus sentio, ait cardinalis, nusquam magis quaestionibus ad aedificationem doctrinae Christianas vigere auctoritatem Romani pontificis, quem in ipso pertinentibus non esse irreformabile, nisi ecclesiae generali concilio, ubi tamquam in theatro quodam, c consensus accesserit, anathema sit. Haec propono ea quo omnes ecclesiae pastores conveniunt, providentia spe, ut Deputatio de fide ea examinet, utque etiam, Dei voluit eum Chnsti partes agere... Ex quibus si huiusmodi agendi ratio probanda videatur, ros ipsa satis constaro potest concilia generalia summo pon­ sacrosancto huio concilio proponatur. Verum est aliud in proposita definitione, de quo tifici nullam addere auctoritatem, suam vero prorsus accipere ab eius vicaria potestate; eam autem divinam breviter loqui oportet; ita ìncipit: ,Jtaque noe tra­ esse, non ab homiuibus, sed ab ipso Christo datam: ditioni a fidei christionae exordio perceptae fideliter ipsum vicarium autem, ut in summa dicam, idem in inhaerendo." Negant aliqui huiusmodi traditionem conciliis generalibus agere, quod Christus ipse, dum extare. Fatentur quidem certitudinem adesse mora­ in terris versaretur, cum suis egit apostolis, tum cum lem veritatis huius, do veritatis huius doctrina, sed esurientem populum per eos pasceret, quasi de manu negant cani certitudinem a Christo aut a revelatione in manum tradens illis, quod populo deincops distri­ descendere: haec audivimus proximis hisco diebus buerent" Itaque iuxta cardinalem Polum Romanus propositu ox hoc ambone1. Quoad certitudinem mora­ pontifex id agit in conciliis generalibus, quod egit lem plano intelligere non possum, quomodo huiusmodi Christus cum pasceret multitudinem. Christus dedit certitudo moralis hoc in casu extare possit, nisi deri­ apostolis cibum, ut inter eos qui aderant, distri­ vetur α traditione divino. Nam qua de re agitur? buerent: eadem ratione auctoritate pontificia confir­ Hanc eet tota quaestio, an Dominus noster Potro de­ mantur episcopi, reguntur episcopi, eorum decreta derit potestatem infallibilem, potestatem supremam confirmantur, et hac ratione per eos toti mundo ea, D et infallibilem, qua rogitor ecclesia: agitur de reveqooe derivantur ex auctoritate pontificia, traduntur. latione ex parte Christi. Si Christui huiusmodi con­ Prosequitur cardinalis: „Hoo enim itidem facit cessionem fecit in gratiam Petri, tuno omnino constat in conciliis generalibus Christi vicarius in cibo eam doctrinam eese divinam, descendere ab ipeo spirituali : episcopos, qui locum apostolorum tenent, Christo» et originem habere divinum. Si huiusmodi pascens et in fido confirmans, ut per illos populus declarationem non fecerit Christus, non eet ulla cer­ salutare pabulum accipiat et in fide con fi nuetur. Id titudo moralis, existere non potest certitudo moralis. Sed hoc omisso, dico certitudinem nos habere om­ quod nusquam aeque commode fieri potest, atque in conciliis generalibus." Itaque prima conditio defini­ nino et maximam ceri i tu» li nem do hac doctrina, quod tionis est, ut suprema agnoscatur Romani pontificis hace doctrina ab apostolis et ab apostolorum tem­ auctoritas, et ut hoc auctoritate utatur cum aliquid poribus descendit. Imprimis hal-eim» doctrinam satis ad fidem aut mores spectans, definit : quod consonum claro contentam in sacris Scripturis. Audistis paucis ost Scripturae ct traditioni, ct ut mihi videtur, egregie abhinc diebus relatorem de fide episcopum Calrenscm, explicatum est a doctissimo cardinali Polo. Secundo qui doctissima et eloqoeotimma oratione omnia loca loco ea, quae definienda sunt, spectare debent od Mera#» Scripturae ad examen icxuit. et ita dare ’ 8. OpUtns Miterit lib. VII cootr. Pxrnicaiuintn cap. IIL ’ Tertulliinu * lib. SeoTptad up. X. Conçu.. hxnf.raL·. tomcs L1I. » Ct onticcen» biMtim ab rsinmitnearebèfptMVpe VtfrloUmti in wn^re^alimi· cedrali di-d II Ml I87U 48 756 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 756 demonstravit pontificem esse infallibilem, ut nisi quis A cilium habitum eet, in quo haec legimus: Grata ost meridiana luce caecutire velit, illam admittere debeat. memoria Goorgii Sxelepcsény Strigoniensis archiepi­ Deinde ab antiquissimis temporibus habemus loca scopi, qui quatuor propositiones cleri Gallicani, anno sanctorum patrum a primis ecclesiae saeculis, quibus 1682 editas, una cum caeteris Hungarian praesulibus eiusmodi potestas Romano pontifici tribuitur; habo- eodem boo anno auribus christianis absurdas et plane mus auctoritatem sancti Irenaei, habemus innumeros detestabiles proecripeit, et universis istius regni patres ex tertio et quarto saeculo, habemus patres ex fidelibus interdixit ne eas vel legero vel tenero, multo omnibus saeculis, quorum loca iam hic allata fuerunt, minus docere auderent." Habentur etiam quaedam et supervacaneum esset ca iterum repetere. ex concilio provinciali Colocensi anno 1863 habito; Habemus etiam consensum ecclesiarum. Quid postquam quaedam dixerat de auctoritate summi pon­ enim dicit ecclesia orientalis? Illud hodie audivimus tificis, ita proceditl: „Unde propositiones cleri Galli­ ab eminentissimo cardinali Pitra, qui summa erudi­ cani anno 1682 editas, quas iam Georgius archicpitione demonstravit, orientales in omnibus suis litur- scopus Strigoniensis una cum caeteris Hungarian prae­ giis infallibilitatem pontificis profiteri; ct ut lex sulibus eodem adhuc anno1 publice proecripeit, id orandi est lex credendi, ita dubitari non potest, quin idem 1 reficimus et proscribimus, atque cunctis pro­ universales ecclesiae orientales doctrinam hanc reci­ vinciae huius fidelibus interdicimus, ne cas legere vel piant, aut saltem cum in catholica unitate casent, tenero, multo minus docere audeant." Satis linee asse reciperent Quid de ecclesia Italiae, de cuius fide videntur ad ostendendam traditionem ecclesiae Hunnumquam dubitatum est, et quid de Hispaniae? Quid B gariae. Nihil enim fortius aut clarius aut distinctius enim illa ecclesia doceat audivimus ab eminentísimo esse potest, quam eorum ratio, quam episcoporum cardinali Vallisoletano archiepiscopo, qui innuincns illius regni ratio condemnandi et reiiciendi proposi­ argumentis demonstravit, catholicissimam ct fidelissi­ tiones gallicanas et profitendi fidem suam in auctori­ mam illam ecclesiam semper hanc pontificis praero­ tatem summi pontificis. gativam tuitam «ese. Quid dicam de ecclesiis Ameri­ Cum igitur buce ita sint, concludere possumus in can meridionalis, quae omnes eundem ac ipsa His­ omnibus fere regionibus sub caelo nunc teneri doc­ pania doctrinam tenent? Quid dicam de America trinam de infallibilitate pontificis, adcoque verum etiam septentrionali? Constat enim quatuor abhinc ease quoad hanc doctrinam, adeoquo omnes illas con­ annis concilium plenariam statuum foederatorum ditiones inveniri in hac doctrina, quae indicantur a American septentrionalis Baltimore * tunc habitum Vincendo Lirinensi: „quod semper, quod ubique etc." fuisse; in quo concilio quadraginta quatuor episcopi et Certe ubique, certe a primis temporibus haec doctrina quatuor procuratores aliorum episcoporum decretum in ecclesia invaluit, adooque \ere catholica diei debet 6ubjcrij-?erunt, quo plane doctrina do infallibilitate Haec cum ita sint, confido futurum ease, ut nemo summi pontificis continetur: quod etiam praestito amplius contendat consensum ecclesiae hac de re non runt episcopi Cañadiae et alii episcopi. Ut ad Euro­ existera, odeoque definiri non posse. Sed tamen obser­ pam revertar, quid dicam de ecclesia Belgii et de vandum eet, quod illa verba Vincenti! Lirinensis univcrriUto Lovaniensi? Quid dicam de ecclesia ..quod semper, quod ubique ete.“, haec verba si rite exHolandi&eOmnes istae ecclesiae perpetuo eamdem C plicentur, non indi^nt consensum ecclesiarum aut doctrinam, quam ego hodie defendo, professae sunt et populorum originem esse, fundamentum esse veri­ sdhuo profitentur. Ecclesiae Helvetiae eamdem ratio­ tatis catholicae, sed indicant argumentum egregium, nem secutae sunt ; et quod ad Angliam et Hiberniam optimum, ineluctabile desumi ex hoc consensu ad pro­ pertinet, idem dici potest, quod iam per me dictum bandam authenticitatem cuiuscumque doctrinae catho­ est, scilicet concilium nationale habitum fuisse in Hi­ licae, de qua agatur; sed satis haec videntur de defini­ bernia anno 1850, in quo claro ao praeciso haec doc­ tione proposita. trina explicata eet Quod et factum est etiam in Nunc unum tantum adiiciam, respondero enim synodo Westmonastericnsi, cui aderant omnes epi­ conabor argumento, quod hic alia die prolatum est ad­ scopi Angliao. versus pontificiam inerrantiam ex Vigilii ratione Eodem circa tempore variae synodi habitae sunt agendi et ex actis concilii V. Venerabilis quidam in diversis regionibus Europae; et in fere omnibus pater asseruit4, Vigilium sibi contradixisse in actis haec doctrina infallibilitatis summi pontificis aperte publicis et documentis editis ex cathedra: dixit etiam ac clare oc rotandis verbis «t proclamata. Ita factum concilium V unum ex iis documentis, postquam solemeet Coloniae, ita Pragae, ita factum est in pluribus niter fuerat a pontifice editum, ad examen revocasse dioecesibus Galliarum, ita etiam in remota Hungaria, et reiecisee. Tota haec historia valde difficilis est et in Pannonia. Plura non recenter tantum, sed ab­ implicata, et obscuri Ut e quadam obruitur. Praecipua hinc aliquot saeculis, plura concilia habita sunt, in tamen facta, quao ad hanc rem spectant, paucis verquibus patres professionem infallibilitatis omnino D bis explicare pensum, fecerunt. Ita anno 1682, sub Georgio Szelopcsényi In primis itaque imperator lustinianus, qui se archiepiscopo Strigoniensi, synodus habita in qua liaec rebus ecclesiasticis nimis immiscebat, quaedam agere habentur1: ,.Praedecessorum vestigiis inhaerentes, statuit, quae grata essent Eutychianis; pontificem Vi­ praefatos quatuor Gallicanas propositiones configimus gilium vocavit Constantinopolim, atque apud eum in­ et proscribimus, et universis istius regni christ if ideli,- stitit, ut concilium generale congregaretur. Pontifex bus interdicimus ac prohibemus, donec super eis pro­ initio renuit, quia timebat ne turbae inter Occidentem dierit infallibile apoetolic&e tedis oraculum, od quam et Orientem excitarentur. Itaque totum negotium sibi solam divino immutabili privilegio spectat de contro­ assumpsit, atque edidit Iwltcahtm, in quo tria celebria versiis iudieve. Ita uno voce, publico, unanimi om­ capitula condemnavit, nempe epistolam ad Marin nium ordinum consensu atque approbatione sincero Persam, Theodoreti quaedam opera contra sanctum profitemur et spondcinue sanctae Romanae ecclesiae, Cyrillum Alexandrinum, et Theodorum Mopeucetequae unica <*t, et sibi perpetuo constans errare non I Mmdsì, XLVIH, 517 Ju potest, perpetuo inhaesuros." Rccentioribus tempori­ ’ Pro adbuc anno legitur canone in ed. Vo contra privilegium Romani pontificis. facile constat, alhtdit taaeUu CahuaUat» ·■! deritattetma Quod si poullo altius rem repetamus, si histo- vocìi &wij. IH 759 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 760 dio beatum Petrum poet te dedisti caput ecderiae, te A patrum congregatio habita est ; cui interfuerunt quin­ supplie» rogamus, ut qui dedisti pastorem, ne quid genti quinquaginta sex patres, nempe 35 cardinal», de ovibus perderet, et grex effugiat errores, eius inter- 6 patriarchae, 9 primates, 79 archiepiscopi, 388 epi­ OBsione, quem praefecisti, salvifices." Et in-alia pre­ scopi, 4 abbates nullius dioecesis, 14 abbates gene­ catione: „Ex apostolis beatam Petrum in fundamen­ ral» rive praesides congregationum ordinum monasti­ tum ecclesiae collocasti, cuius fidem omnium disci­ corum, usum mi trac habentes, 21 generales et vicarii pulorum tuorum gaudio confirmasti". Haec verba generales ; quorum omnium nomina, quae per assigna­ sancti Columbani ex eius missalibus desumpta certe tor» locorum accurate descripta fuerunt, exhibet id efficere mihi videntur, ut necessarium sit con­ indiculos patrum septuagesimae quartae congrega­ cludere, optime illum do sanctae sedis infallibilitate tionis generalis, qui inter acta concilii asservatur. Reverendus pater dominus Vincent i us Tagliatatela et praerogativis Romanorum pontificum sensisse. Et quoniam sanctum Columbanum citan, nuno archicpiscopus Sipontinus missam lectam celebravit. verba alterius celeberrimi episcopi, qui diu vixit in Qua absoluta, et recitata oratione Adsumus Domine Hibernia et postea episcopus erat in Anglia afferam. etc., em mentissi mus primus proree» dixit: .Reverendissimi patres, continuatur hodie βροLoquor do sancto Aldheimo qui episcopus fuit anno 690: latinitas qua utitur eet valde obscura, sed tamen ciolri discussio quarti capitis schematis primae con­ satis clare indicat auctoritatem et infallibilitatem stitutionis de ecclesia; de quo adhuc nonnulli patree Romani pontificis. Scribens ad quendam Genintium veniam loquendi petierunt, quorum nomina reverendicit1*V: „Quae cum ita se habeant, propter communem 1 1 dus dominus subsecretarios ex ambone publicabit." coelestis patriae sortem et angelicae sodalitatis colle­ Tunc a subsecretario tabella perlecta ret, in qua gium subnixis precibus et flexis poplitibus vestram inscripti erant reverendissimi patree, Ludovicos Hayfraternitatem adi urantce suppliciter efflagitamus, ut nald archiepiscopus Coloccnsis et Bacsiensia, Francis­ alterius doctrinam et decreta beati Petri contumaci cos Rivet episcopus Divionensis, loonnea Bravarti cordis supercilio et protervo pectore non abomini- episcopus Constantiensis, Vincentias Jekelfalusy epi­ mini." Ita etiam in alio loco: „Et ut brevis sententiae scopus Alba-Regalensis, Franciscus Groe episcopus claustello cuncta concludantur, frustra de fide catho­ Taran tasi ens is, Amatus Gailbert episcopus Vapincenlica inaniter gloriatur, qui dogma et regulam sancti sis, Theobald as Cesari abbas monasterii Sancti Ber­ Petri non sectatur". Hic autem vivebat saeculo VU, nardi ad Thermas de urbe et praree» generalis ordinis et hac ratione de fide indefeetibili Romani pontificis Cistercensi um. loquebatur. Novis oratoribus publicatis, eminentísimas pri­ Eadem ratione loquutus est sanctos Thomas Con- mus praeees subdidit: tuariensta qui martyr pro religione occubuit. Brevis „Veniam loquendi petiit unus ex patribus Depu­ est locus ex huius sanctissimi viri scriptis, quae Laben­ tation is pro rebus fidei ut difficultatibus et animad­ tur apud Christianum Lupum1 : „Et ut plurimis patet versionibus de schemate factis respondeat. Is est reve­ exemplis, singula evangelii flumina ad mare, unde rendissimus dominus Bartholomaeus d’Avanzo episco­ orta sunt, redeunt, ut iterum fluant. Siquidem fons pus Calvearis et Theanensri, qui propterea anibonem paradisi unus eet, sed in plura rescinditur flumina, c ascendat." ut undique irriget terram. Quis (proeeqmturj Ro­ ORATIO Λ manam ecclesiam 'caput omnium ecclesiarum et fon­ reverendi patri» domini Bartholomaei d* Avanzo tem catholicae doctrinae ambigit esse? Quis clavce episcopi Calvensis oc Theanensis *. regni caelorum Petro traditas esse ignorat? Nonne Eminentissimi praeridœ et reverendissimi patree. in fide et doctrina Petri totius ecclesiae structura consurgit, donec occurramus omnes Christo in virum Memineritis quod in nostra solemni generali perfectum; in unitatem fidei et agnitionem Filii Dei ? discussione super hoc schemate, quae praesertim vorNecease quidem est multos esse qui plantent, multos 1 Argumentum: .Episcopus Calvearis archiepiscopi Bonoqui irrigent... Sed quicumque rit qui rigat aut plan­ nlarii sera enem ad revocavit eiusque animadver rionitat, Deus nulli dat incrementum, nisi illi qai plan­ bus respondit. Et in primis conquestus est quod nimis ur­ tavit in fido Petri, et doctrinae ipsius acquiescit." gerentur tria illa verba prrstmalú separata et absoluta (in­ Ne molestus sim augusto huic concilio, nihil ad­ fallibili tai); fieri hinc pooe ait ut concilium Vaticanam a tribu» dam de Romani pontificis infallibilitate, red eam adeo verbi» appellai! valeat, quemadmodum conrib nm oecumenicum V a tribu» capitulis. Ad aequi vocationes tollendas, et conbene fundatam in ipsis etiam Scripturis, traditione, cüiatioaem obtinendam loquutum esse archie pisco pam Bono­ consensu eccksiae, eam consecratam ese in li tur giri niensem, finem vero quem intendebat nullatenus esse asaequutum. ecclesiae tam clare patet, ut nihil dubius sim quin Ne personalis dicatur inerrantiae praerogativa, eum proposuisse dici decreta et definitiones infallibiles, non vero pontificem; sacra haec synodus sine magna mora sigillum sui et actum ait, non personam infallibilem esse. Id autem ad­ supremi iudicii illi imponat d mitti non posse adnoUnt episcopus Calvearis, siquidem assi­ Ilie autem interrupta disceptatio eet, et patree dim ieri sunt a primo praeside qui ait: „Proxima congregatio generalis habebitur feria secunda sequentis hebdomadae, in qua continuabitur discuoio quarti capiti·." 38. Congregatio generalis aeptuageelma quarta 1870 iunii 20. Feria secunda die 20 iunii 1870 hora octava cum dimidio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae patriarchalts baMilirac, generalis reverendissimorum ’ t Apud Mio·. P. L LXXXIX. *3-3A’ Epist. XCVU vi epheopos Angliae, tom. X, p. 116- stentia Spiritus sancti est charisma datum in salutem aliorum, sicut caetera alia charismata; et ex hoc sequi quod sicut qui habet charisma apostolato* dicitur apostolus, qui habet charisma scientiae dicitur doctor, iu qui habet charisma infallibilitatis didtar infallibilis. Papam edere actu definitionem infallibilem, quia habet charisma inerrantiae propter habitualem promissionem illi in Petro factam .non deficiet fides tua*. Immo nec gram­ matice loquendo recte dici posse decretum infallibile, definitio infallibilis. Insuper ri decretam papae est irreformabile et nihil remanere qualitatis in pertona, ¿equi dixit nec ipsum pa­ pam aliquid posse in suo decreto non applicare, non interpretari. Id autem contrariam ease regulae inris quae statuit eum qui legem fecit, posse illam authentice interpretari. Cae te rum illud personalis salii iam explicatum esse ne in sensu odioso acci­ piatur. .Veniens antem ad voces teporata et absoluta dixit cardi­ nalem Bononiensem duo proposuiw ad falsas interpretationes vitandas : 1· conditiones, 2® eaaonea. Conditiones quatuor eese : 1· ut fiat inquisitio ut moris est in aliis ecclesiis de traditione quoad veritatem definiendam; 2« ut fiat de consilio fratrum· 761 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUARTA 20 iunii 1870 762 sabatur super quarto capito, post sexaginta et amplius Δ et reverendissimi potree, duplici ex capite iterum oratores, audivimus illustrissimum ct reverendissimum atque iterum charitatem veetram et benevolentiam ut Hal ifaxi ensem 1 claman tom, quod non adhuo status mihi indulgentis rogo. Itaque ad rem statim. quaestionis fuerit eliquatus; quod aequivocationibua Praeclarissimus orator primum, no appareat prae­ ludamus super hoc echomate, praesertim ob tria illa rogativa inerrantiao esse personalis, proponit emen­ verba, quao licet non expressa subintolligebantur, dationem hanc in titulo, ut dicantur decreta et defini­ tion» infallibiles et irreformabilea, non vero pontifex scilicet personalis auctoritas, separata, absoluta. Et reapse tria illa verba singulis diebus audiri * infallibilis; atque sic argumentabatur in forma syllo­ mus in hoo aula, ita ut do illis repeti possit, quod do gistica: Papa habet assistentiam sancti Spiritus; aliis tribus verbis apud Romanos poeta’ dixit: ,,Dics atqui ex assistentia fit infallibilis; in quaestionibus illo nefastus erit, per quem tria verba rilebunt" ; immo fidei igitur papa est infallibilis. Super quo syllogismo videbatur ]>criculum eno quod sicut concilium V praeclarissimus orator subeumebat dicendo, quod oecumenicum a tribus capitulis, ita et concilium minor rit falsa quatenus personam respicit, vera quoad, nostrum Vaticanum a tribus verbis cognominaretur. obiectum; explicabat vero distinctionem affirmando, Merito itaque gavisi sumus cum in ultima generali quod assistentia rit auxilium actuale illuminans in­ congregatione et in secunda discussione particulari tellectum ad intelligcndum verum, sed movens volun­ super quarto capito audivimus praeclarissimum ora­ tatem ad proponendum et credendum; atqui, ille torem ’, qui hanc sportam sibi sumpsit, quod scilicet subsumit, actus nihil ponit in homine qualitatis, huiusmodi oequivocationce super hisce tribus verbis B propter quod possit aliud cognomen accipere. Sic evanescerent, et pax tandem fieret inter fraties. Et propter unam ebrietatem (hoc exemplo ipsemet orator co maxime gavisi sumus, quod ipso praeclarissimus utebatur) nemo potest dici ebriosus. Ergo neque papa orator protestatus fuerit se esso sancti Thomae Aqui­ dici potest infallibilis propter emanatum decretum in­ natis et fidissimum filium et fidissimum interpretem; fallibile. En fideliter proposita argumentatio. et eo magis quod in hoc ambone cum Bellarmino et Ast pace tanti viri dixerim quod assistentia Spiri­ Perrone vidimus ipsum frequenter conversari. Gavisi tus sancti, de qua hic agimus, est charisma gratis sumus; at scriptum est: Eztrema gaudii luctus occu­ datum in salutem aliorum, sicut et alia de quibus pat * ; siquidem ad finem orationis commota est uni­ loquitur Apostolusl: Altai per Spiritum datur sermo vorsa haec aula, aliis paucissimis affirmantibus, aliis scientiae, alteri sermo sapientiae, alii gratia sanita­ negantibus, aliis in dubium vertentibus utrum pacem tum, alii discretio spirituum. Unde concludit: et ipse desideratam fuerimus consequuti. dedit quosdam quidem apostolos, alios prophetas, alios Quae cum ita essent, heri de mane Deputatio doctores, in aedificationem corporis Christi. Ergo vestra de fide convenit ad aedes Sapientiae, ut discu­ sicut qui habet charisma apoetolatus dicitur aposto­ teret emendationes propositas. Quare visum est ipsi lus; qui habet charisma scientiae et sapientiae dicitur decernere, ut capta occasione ex illa oratione, fieret doctor; qui habet gratiam miraculorum dicitur tliauex hoc ambone alia (si fieri potest) clarior diluci­ maturgus etc.; ita qui habet per Spiritum sanctum dario circa doctrinam, quam exposuit Deputatio vestra charisma scientiae infallibilis hoc est infallibilitatem, in hoo quarto capite; et quoniam ex relatoribus ego C dicitur doctor infallibilis ex assistentia Spiritus. Papa recentior tempore sum, idcirco, cum haeo relatiuncula ergo idcirco actu edicit definitionem infallibilem, quia sit quaedam voluti mantissa ad ultimam relationem, ipso habet charisma inerrantiao propter habitualem quam tam benevole audistis, idcirco mihi praeceptum promissionem Spiritus sancti illi factam in Petro: est» ut hanc sportam apud vos adimplerem, ea tamen Non deficiet fides tua. Praeterquam quod (ne litem cum grammaticis in­ lege ut brevis esse laborem, sed non obscurus fiam. Dura lex, sed ita lata; ac proinde, eminentissimi stituam, utrum scilicet grammatice dici possit decre­ tum infallibile, definitio infallibilis), his omissis, si decretum a papa egressum est irreformabile, nihil 3° ut maturo indicio fiat, hoc est praemisso examine; 4° at autem remanet q. alitatis in persona, tunc papa nihil invocetur assistentia Spiritus sancti. Cononem praeterea addi­ poterit in suum decretum, neque illud interpretan, dit quae praeriset conciliationis modum. Iam veru inde patet, ait orator, cardinalem Bononiensem ad aliena castra trantiioe, nequo execution! illud mandere. Notum est enim enroque masáis Gallicanum evasisse, quam ipsi Gallicani. Galli­ quod qui facit legem, polest tantummodo illam canos quippe consensum episcoporum sive expressum rive taci­ authentice Jplica.ro et interpretari Ista prima teo­ tum requirere, omnibus notum esse; cardinalem vero Bononiensem dolitos ita a praeclarissimo oratore proposita non ten­ expressum consensum in sua emendatione postulasse. Se appel­ lasse cum Bellarmino et Perrone ad factum quod pontifices sum falsum excludit, red ipsamet est falsa. Adeoque nihil unquam definierint aine episcopis. Sed ex facto non posse bonam intentionem acceptare potest Deputatio, non argui de i ure, quod nimirum conditio haec verificad semper ipsam rem; eo vel magis quod rò personalis nonnisi debeat. Ordinarium magisterium in ecclesia duplex esse, papam solum et papam cum episcopia. Magisteriam aatem istud D per accidens et propter recen Lieras allusion» evaserit docere rive quae iam definita sunt, rive qnae explicite rive aliquibus odiosa. Cactorum bona fide fuerat semper quae implicite in deposito revelationis continentor, com papa adhibita ad excludendam arbitrariam distinctionem solus indicat, tone recurrere illud confirma fratres tues; uti­ Gersonis inter sedem ct sedentem; ct certe non est que nec diligentiam neque curam omittere eum posse, at for­ inusitata locutio apud patres, immo apud ipsum malem infallibilitatis causam esse a&ristentiam Spiritus sancti. In aehemate non doceri separationem papae ab ecclesia, sed Petrum de A Iliaco, quod scilicet in persona Petri distinctionem tantam, et caput nunquam ab ecderia «paratum Christus instituerit primatum. Si ergo primatus concipi posse. dicitur et est vere personalis, et nemini offensionem «Nonnulla demum addidit contra eos qui in opportunitatem parit; occur ent odiosum hoc verbum cum agitur de definitionis repetere videbantur a statu politico et officiali hodiernae societatis, quo argumento praesertim arehlepiseopus magisterio, quod pare «t ipsius primatus? Si igitur Parisiensis usus erat; et ait ordinem supernaturalem quocum­ personalis accipitur in sensu privatae ¡vreonai *, unde que modo resti tuendum esse, et ad restituendum ordinem snperodiosa illa vox personalitas, ct tunc eet reiicienda; «d nataralem neceasariam esse definitionem infallibilitatis.' * ai accipitur pro poreona ipsam ecclesiam gestante, tunc i Vide acta congregationis generalis d. 81 mati habitae, •upra. coL 370-79. »t personalis; atque idcirco in inMiro srbeniate dum ’ Oriel Fastor. lib. I. v. 47. diligenter omiasum fuit vertami personalis ad otnnin ’ Alludit ad entinentisrimum card. Guidi archieplseopun Bononiensem. < Prov. XIV, 18. 1 1 Car. XII. «. S. M 763 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 764 occasionem tollendam, potius additum fuit: supremi A luris, Lucae XX : Ego rogari pro te etc., quao verba respiciunt Petrum aine aliis; aliud «t Matthaei omnium Christianorum d octoris munere fungens." Sed transeamus od secundum et tertium verbum ultimo: Euntes docete clc., quae verba dicta sunt scilicet separatum, independent, sive absolutum. apostolis sed non sino Petro, ut verbo utar InnocenFatendum est quod heic praeclarissimus orator mul­ tii ΙΠ >, unde in alia relatione formulas argumen­ tum odlaboraverit, ut omnis mala interpretatio de tandi desumpsimus. Duplex ergo est modus infalli­ medio tolleretur. Ad quem finem duo proponit, primo bilitatis in ecclesia; primus exercetur per magiste­ conditiones apponit in ipsa definitione (notate, rium ordinarium ecclesiae: euntes docete. Itaque sicut Spiritus sanctus, spiritus veritatis, quaeso, patres) in ipsa definitione apponit quatuor conditiones, deinde canones duos condidit. In defini­ manet in ecclesia omnibus diebus; ita omnibus diebus tione, ne papa dici possit separatus et independen^ ecclesia veritates fidei docet assistente Spiritu sancto. et absolutus, apponit quatuor conditiones: Ie ut fiat Docet autem ea omnia, quae sive iam definita sunt, inquisitio, ut moris est, in aliis ecclesiis de traditione sive in thesauro revelationis explicite continentur s-.d quoad veritatem definiendam; 2° ut fiat do consilio nondum sunt definita, sivo tandem, quae implicite fratrum, hoc est, rollato consilio cum pluribus aut creduntur: ista docet quotidie ecclesia tum per ]>apam paucioribus episcopis iuxta rei gravitatem; 3· ut fiat principaliter tum per singulos episcopos papae ad­ maturo iudieio, hoc est praemisso apud se examine; haerentes. Omnes et papa et episcopi in isto ordinario 4· invocata adsistentia Spiritus sancti. Quibus qua­ magisterio sunt infallibiles cx ipsius ecclesiae infallituor conditionibus adimpletis, iam praeclarissimus 1 bilitale: in hoc tantummodo differunt, quod episcopi orator ponit canonem secundum, qui proprie continet per te non sunt infallibiles, sed indigent communione modum reconciliationis, ut ipse arbitratus fuerat, his cum papa, α quo confirmentur; papa vero non in­ verbis: Si quis dixerit, Romanum pant'dicon, eum digeat nisi assistentia sancti Spiritus illi promissa; haec edit decreta seu constitutions (scilicet de fide et ideo docet et non docetur, confirmat et non confir­ moribus), agere cx arbitrio aut cx se solo independen- matur. Quaenam autem est pars fidelium in hoc ro? ter ab ecclesia, id est separato \ non autem ex consilio Idem Spiritus sanctus qui per charisma infallibilitatis episcoporum traditionem ecclesiarum exhibentium; adsistit papae et episcopis docentibus, idem dat anathema sit. Post quem canonem praeclarissimus fidelibus edoctis gratiam fidei, qua magisterio eccldorator declarat boo pacto retici et damnari senten­ siae credunt In quo non abe re erit observare tanta tiam, quae iniuria dicitur gallicana. dignitate ac maiestate episcoporum magisterium Quoad hoc verbum, quo concludit, quod iniuria fidelibus praeeminere, etiam supposito schemate illa sententia dicatur gallicana, tantummodo obser­ nostro, quanta magister infallibilis divinitus constitu­ varem, quod sententia illa quoad originem reapse eet tus prae discipulis effulgere dignoscitur. gallicana; verum non est schola theologica, sed eet Quae observasse non inutile fuit contra obser­ schola politica, et de hoc habuissem aliquid dicere, sed vationem illorum reverendissimorum patrum, qui quoniam urget praereptum pro brevitate, ad alia dicere non dubitarunt, quod posito schemate nostro, transeo. epìscopi non sunt nisi aeque oc fideles, id quod quam Igitur ita ipse. dolendum sane quod prao- C a veritate aberret iam vidimus. Itaquo posito isto clarus vir non viderit se ad vitandum phantasma sepa­ ordinario magisterio aliquando contingit, ut quae in rationis (ipse enim merito dicit, quod ista separatio magisterio ordinario ecclesiae edocentur vel iam de­ non sit nisi phantasma, quod multi arguunt cum non finita impugnentur ct ad haeresim retorqueantur, vol viderint: ipse vere dicit non horrere huiusmodi phan­ nondum definita sed implicite vel explicite servata tasma), itaque ad evitandum phantasma separationis, debeant definiri, tunc occurrit casus dogmaticae de­ ut merito ipsemet illud appellat, vel ex invito et finitionis, de qua in praesentiarum agitur. Tunc ex inopinato ad aliena castra transierit; atque adeo via ordinaria episcopi primum deferunt papae errorem magis, quam ipsi gallicani, evaserit ipse orator galli- in suis dioecesibus ortum, vel desiderium definitionis canus. Vosmetipri i udi cate, eminentissimi ao reveren­ dogmaticae alicuius veritatis exprimunt, et deindo pro dissimi patres. Quarta propositio gallicana, quam papa tunc recurnl illud testimonium: Confirma dicunt, docet quod decreta Romani pontificis non sunt fratres. Quare pro rei gravitate inspectis omnibus irreformabilia, antequam consensus sive expressus rive circumstantiis, ex Spiritus sancti assistentia agit papa tacitus ecclesiae accesserit; atqui novus iste canon sicut oportet; nimirum, quoniam assistentia non est pertendit, quod consensus debeat praecedere, ct qui­ nova revelatio, eed manifestatio veritatis quo in dem expressus; dicit enim decretum fieri ex consilio deposito revelationis iam continetur, sanctus Spiritus episcoporum traditionem ecclesiae exhibentium: ergo agit et adiuvat papam ad veritatis conquisitionem ex plus exigit orator quam gallicani ipsi; ao per hoc fontibus divinae revelationis, quae in sacris Scripmodalità? ista non componit portes, sed sententiam 1 ) turis et traditione continetur. Quare neque diligentiam neque curas poteet omit­ iam in gallicani * reprobatam si non damnatam, ut * tere, quae necessario od cognoscendam veritatem praeomnes confitentur, in dogma promovet. At enim, inquit orator, numquid non Bellar- requiruntur. Idcirco papa inquisitionem instituit sive minus, Perrone, aliique theologi vulgo tradunt id cum clero et theologis ecclesiae Romanae, sive cum evenire, quotiescumque aliqua definitio a Romano fonnali synodo romana, ut inquirat quid in subiecta pontifice declaratur? Utique hoc est fartum ordina­ fidei ct morum materia teneat ecclesia Romana, in rium; sed indo conditiones in ipsa definitione ponen­ qua immaculata semper est servata apostolica doc­ das concinnare, hoc est quod omnino repugnat. Et ut trina; undo mater et magistra omnium vocatur et est. aliquid de ipso statu quaestionis declaretur tnagis Addit etiam aliquando inquisitionem cum episcopis magieque, sinite, eminentissimi ac reverendi· *! mi sive seorsum, sive in conciliis provincialibus, et quoties patres, ut ego semper praecepto posai bilis brevitatis opportunum in Domino iudicaverit, solemniorem strictus, mihimetipsi recorder quo pacto in eccleaia etiam inquisitionem instituit, convocatis simul totius infallibil i tas exerceatur. Equidem de infallibilitate orbis episcopi·, ut, ipsis eecum sedentibus ct judi­ in ecclesia Christi duo habemus testimonia cx Scrip- cantibus, solemnice etiam extendet definitio habea’ Lofndnn ridetur arpa rate. * Eput- Apciiclieac poli tuum. tedia id pitriirchim Ccuitaatino * 765 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUARTA 20 iunii 1870 766 tur. Quocumque autem modo isthaeo inquisitio a papa a saltem ut testes authorisabiles, ut loquitur praeclarisinstituatur, semper adiuvanto Spiritu sancto perfici­ simun orator, utrum et qualis pars et an sanior, utrum tur, cuius assistentia postea efficiet ut ad veritatis consenserint tacendo vel loquendo, utrum affir­ intellectionem ct definitionem perveniat infallibilem. mando vel indicando, quippe quod episcopi sint testes Causa igitur officiens ot formalis infallibilitatis non modo sed et iudices. Atque ita dum his aliisque ee>t assistentia Spiritus sancti, sivo papa agat cum tricis explicandis ecclesia tempus tereret, illorum error clero ecclesiae Romanae, sive cum episcopis vel con­ sicut cancer serpens longe latoque diffunderetur. ciliis provincialibus, sive in ipeo concilio generali; ao Eminentissimi et roverendisaimi patres, hypo­ proindo infallibilitatis in ecclesia est una ot identica; theses non fingimus: tristis experientia nos docuitmodalités tantummodo multiplicatur. Semper ergo Sufficiat in memoriam revocare quao in Gallia evene­ manet, quod papa numquam est ab ecclesia separatus; runt, occasione bullae Unigenitus. Prima fronte ot nos in schemate distinctionem ponimus, non separa- iansenistao consensum aliquorum episcoporum requi­ tionem: qui distinguit non separat. Distinguimus rebant ut necessarium ; consentientibus episcopis Gal­ inter Romanum pontificem tamquam ecclesiae caput liae, pro consensu omnium episcoporum orbis catho­ docentem universam ecclesiam, atquo ecclesiam ipeom lici reclamarunt. Post annos quinque olapeoe tandem cum capite suo coniunctam, et dicimus unam candcm- adiuvanto et cooperante civili gubernio, responsa quo esse utriusque infallibilitatcm ab eodem causa venerunt per legatos regis christianissimi affirmantes productam, assistente Spiritu sancto, atquo ad idem nullum ex episcopis catholicis dissentire. Forsan causa obicctum seso extendero: quo1 sensu in magisterio B finita fuit? Minime, sed ipsi rursum instan tea erant papae implicito manet magisterium episcoporum ipsi , dicentes episcopos esse iudiccs, iudicium sine dùcuaad haerentium, ct in magisterio episcoporum papae od- siono fieri non posse; ergo congregandos esse in conhaerentium magisterium pontificis continetur; ao cilio, ut iudicium cognita causa proferant Audistis, proinde do separatione capitis a corporo no cogitavi­ eminentissimi et reverendissimi patres? Ergo facta mus quidem. Immo, et hoc est observandum, quod e illa additiono a praeclarissimo oratore proposita de contra separationem istam primitus induxerunt Ger­ consensu episcoporum sive iudicum sive teetium, son ius ei usque asseclae usque ad praesentem diem. eveniet ut dum Romae consulitur, Saguntum expug­ Ij»i enim ecclesiam a pontifico actu separant, cum netur, atque ista nostra definitio omni offectu frustra­ dicunt concilium esso supra papam, a papa posso od bitur. concilium appellari, ct concilium posse ipsum papam Cum igitur hodie obstetricante progressu, quem omnino deponere. En separatio. dicunt, sicut linguae centum sint oraquo centum, per At reponunt quotquot sunt adversae sententiae quae singulis diebus errores novis formis propagantur patroni: si ita est (et nunc venio ad modum propo­ ubique, necessarium omnino est, ut singulis diebus situm ab illo clarissimo oratore), si ita est, exprima­ etiam sit quoque supremus iudex infallibilis, qua in­ tur ergo in definitione iste consensus episcoporum. fallibilis, qui illos damnet reiiciatque, et scriptone Respondeo: quod exprimatur in capite nihil ob­ errantes oc devios, qui in superbia sua infoilibilitatem stat, et de his loquuntur Bcllnrminus, Perrone etc.; sibi decernunt in diem, veru oc divina infallibilitate atquo ideo ipsa Dcputatio de fido aliquam additionem retundet etiam in diem. Nulla ergo conditio, pulla in hoc sensu habet in promptu, in capite. Sed quod limitatio poni potest in definitione, praeterquam quod hic consensus episcoporum exprimatur in ipsa defini­ positum est; scilicet ex parte subiecti, quod sit non tione, id omnino fieri non potest. Equidem ex parte persona privata, sed doctoris munere fungens; ex episcoporum additio istliacc est supervacanea. Ipsi parte obiccti, scilicet in rebus fidei et morum; et ex enim probo sciunt, quod separatio capitis α corporo, parte causae efficientis et formalis, hoc cet assistentia pontificis ab episcopis saltem ex saniori porte, est ex Spiritus sancti (tigna multa approbationis). Atque Christi institutione impossibilis. Re sane vera, de haec est sponsio illa divinitus indefectibilis, quao noe fide est, quod ecclesia docens sit infallibilis. Quid contra quemlibet abusum munit, siquidem do abusu venit nomine ecclesiae docentis? Omnes conveniunt saepe saepius hic audivimus oratores loquentes. Quod animalis homo haec non percipiat, quao quod ecclesia docens sit Romanus pontifex cum epi­ scopis, si non omnibus, saltem cum saniori parte. sunt Spiritus, facile intelligitur; sed spirituales, ut Sanior autem pars episcoporum, inquit Natalis Ale­ nos sumus ex Dei gratia, omnia iudicantea, scimus et xander, non suspectus, sanior para censetur semper profitemur nos esse in online supernatural!, cuius quao pontifici adhaeret. Unde ipse orator bene ad rem auctor, institutor et consummator est Christus, qui voluit ut ecclesia sit ipsa humanitas eius, in qua ipso clarnat: Ubi Petnie, ibi ecclesia. His positis, de quibus dubium nemini, ei in cum Patro et Spiritu sancto perpetuam habet man­ definitione aliqua dogmatica supponatur pontifex sionem. Atque hic relatiuncula isthaeo mea finem habeL separatus α saniori parte episcoporum, ita ut aliud D definiat pontifex do fido, aliud e contra doceat ista Sed quoniam de ordine supernaturali occurrit mihi sanior para, tunc ecclesia docens, quae duobus istis facere mentionem, et quoniam rursum ex inopinato elementis coalescit, deficiet; et promissio Christi de ad vos sermonem habere mihi honor datus fuit, rogo, infallibili lato ecclesiae docentis evanescet. Cum ita- eminentissimi ac reverendissimi patres, ut contra praequo id absurdum sit ot impassibile, sequitur ‘quod pro ceptuin brevitatis unam vel alteram periodum addere episcopis legem scientibus sit omnino supervacaneum milii permittatis, ut scilicet exprimam votum meum id in verbis definitionis expresse commemorare. At ex peculiare, quod forsan tempus exprimendi amplius parte eorum «pii foris sunt, qui ve contra catholicam non habebitur a me in hae disputatione. Audistis itaque, eminentissimi ac revereodbeimi ecclesiam contumaces nolunt tamen damnationis suae iustitiam agnoscere, quam fecunda mater cavillatio­ patre®, quid dixerint illi reverendissimi ct illustris­ num esset isthaec additio ab oratore proposita, simi oratores, qui tantopere contra opportuni alno, atquo discordiarum. Isti enim audacter contenderent, pugnant: mala, quae timeat secutara, praesertim re­ qt demonstraretur prius sibi, utrum papa omnibus spiciunt 1 statum praesentem aocietatii. Et certe ilhlconditionibus satisfecerit, utrum consenserint episcopi, atrissinm· et reverendiori nn» Parêuensit bene et me1 qwd ed. VaU 1 rttpetm! ed. Vst 767 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 768 rito statum praesentem describens odnotavit, quod A compendiose argumenta constringam, praecipua sal­ lesus Christus ioni cxulat a sodelate hodierna, exulat tem, quae tam pro pontificia infallibilitate, quam pro a publicis comitiis, exulat a magistratu, cxulat ab eius definitione afferuntur, atquo ibi aliquanto fusius institutis publicis, exulat a lege, exulat otiam ab ipeis digrediar, ubi enunciata mei sermonis ratio id exigere institutis cb ari tatis, uno verbo exulat etiam ab ipeis videtur. Paucissima demum et ad complementum ipsius schematis proponam. familiis propter matrimonium civile. Igitur possibilem primo assero pontificiae infal­ Ita est quoad societatem, ut dicunt, officialem. Sed, quaeso, undenam hace tanta calamitas orta est, libili tatis definitionem, quae noe tro sc he mu to ex­ nisi ex eo quod satanas hodie iterum regnat et est hibetur, quia revera ad eos veri talee hanc jærtinero princeps huius mundi officialis? Utique noe videmus tueor, quae divinae revelationis depositum constituunt, filicis satanae qui clamant, se satanam velle sequi, idque perspicuis probari tam Scripturae sacrae, quam satanam esse ipsorum regem, et servi ut sunt peccati, ecclesiasticae traditionis testimoniis. Profecto quoad servi gloriantur esse satanae. Quomodo satanas hoc Scripturas commémorais» sufficit tria loca illa cele­ intentum obtinuit? Utique per falsi nominis scien­ berrima Matthaei capite XVI, Lucao capito XXII, tiam et per inordinatum amorem ad res mundanas Ioann is capito XXI, quao praesertim si simul sumpta fecit, ut isti filii sui denegarent omnino ordinem conspician tur, tale in Petro constitutum u Christo supernal undem, cuius ordinis supernatural», ut iam ostendunt supremum in universam ecclesiam magi­ dixi, institutor, auctor et consummator est Christus. sterium, ut nili Deum inepta media ad propositum Igitur, eminentissimi, ac reverendissimi patres. sibi finem assequendum comparasse effingamus, nohuic tam effronti dénégation! de ordine supernatural i cessano cx illius conceptu ideam magisterii infallibilis opponatur a nobis alia sublimissima affirmatio ordinis evolvere debeamus. Esto igitur quod in Scripturis de supernatural is. Exeat, ct non amplius in utramque Romano pontifice, uti obiectum fuit, nulla prorsus partem claudicemus circa opportunitatem, exeat ali­ infallibilitatis in supremo magisterio exercendo aut quando ex hac aula, cx lioc concilio illa vox quae con­ vox aut notio occurrat Sed cum necessario hace in­ cilio est digna: Et scietis veritatem, d veritas libera­ cludatur in eo supremo rectoris ac d octons munere, bit nw1 ; ct veritas praecipuo hoc tempore, veritas ne­ quod in Petro Romano pontifici collatum α Christo cessaria, opportunissima, est veritas ordinis super­ novimus p*ro ecclesia universa usque ml saeculorum natu ral is. Levetur igitur in Vaticano, levetur gloriosum consoni motionem, profecto nihil officere potest, quod vexillum ordinis supernatural» per definitionem in­ assumpto ipso infallibilitatis vocabulo definiatur, ut fallibilitatis papae, quia tunc omnes gentra acicnt quod definita fuit exempli gratia in concilio Nicaeno I papa est velut quaedam incarnatio ordinis lupernatura- consubstantialitas Filii cum Deo Patro, tnms.substan­ lis; siquidem in ipso cum definit de fide, ipse Spiritus tis * io panis et vini in corpus et sanguinem Christi sanctus iugiter vivit et assistit; ae proinde in papa do­ in concilio Laterancn>i IV, licet nec eiusmod i voces, cente do fide ipsae gentes videant ordinem superuatu- nec praecise expressae ideae vocibus respondentes in ralom, et per ordinem tu pernal uralem videant ¡¡.cum sacris litteris inveniantur. Christum Dominum, qui idcirco in omnibus ot quoad Obiectum tamen fuit, Christi verba e Lucaa omnes ent in papa et cum papa ct per papam, ae per C XXII : Simun, Simun, ecce satanas expetivit vos, ut hoc erit in omnibus et super omnia Christus qui cribraret sicut triticwn; sed ego rugavi pro te, Petre, vincit, Christus regnat, Christus imperat, et dicent : u/ non deficiat fides tua, et tu aliquando conversus Laudetur ergo leeus Christus. confirma fratres tuos, ad unum Petrum, non autem ad eius in primatum successores pert i nube», tum quia ORATIO sermo eet de fratribus tunc α satana sicut tritico cri­ reverendi patris (lumini Pauli Ballermi brandis, do reliquis scilicet apostolis, qui e captura et patriarchae Alexandrini1. passione Christi in maxi man animi angustias ac contra Eminentissimi praesides, eminentissimi oc reve­ fidem dubietates prolapsuri erant, tum quia ad Petri rend ia>i mi patr«. conversionem alluditur, ad hanc nempe circumstan­ Duiu loqui aggredior de quarto capite schematis tiam ei omnino personalem, ita ut verba Christi ita projKfriti prioris constitutionis de ecclesia Christi ad sint intelligenda: Simon, tu gratia mea α tuo lapsu Romani pontificis infallibilitatem propugnandam erectus, huic tanteo miserationi responde confirmando eitnquo definitionem, videor mihi usurparo pos» illa fratres tuos njxxtolos in fido nutantes, donec ego post Ecclesiastici verba: Ego novissimus evigilavi (licet non resurrectionem apparens cis omnem ab eorum animis vere novissimus), et quari qui colligit armos post vht- anxietatem dispellam. dem iatares1. Ao sone past tut ingenio et erudit ione Hanc quidem interpretationem protestanlœ magno praestanthsimoa patres, qui id iam in lioc praeclaro favore adoptarunt, ut huic testimonio vim omnem conventu cumulatistùmo exegerunt, quid mihi nisi hoc D adimerent oil probandum ipsum Romani pontificis unum «upereet, ut si quid in tanta rerum copia out primat uni. Verum notandum eet, Io etsi pluree ex minus evolutum, aut forte neglectum conspexerint, ipsis vccksiao patribus ita intellexerint vocem conquod opportunum visum mihi fuerit ad quaedam diffi- vrrxiu, ut Petri s lapsu poenitentiam significaret, at­ « altata solvendas & venerabilibus patribus oppilas tamen verbalem pandlclhuuum in evongoliis ipsis per­ contrariai senlcnLiac patronis, illud enucleare aut spicuo ostendero, coni hic quoque accipiendam esso «altem proferre routentus sini? Verumtamen ne quao hoc tantum senau exprimendi cunveraionem sive phy­ dicturas sum, nimium inter m disicela videantur, id sicam, sive mclaphoricani personae loquentia ail eam inibi quoque necessarium appuret, ut simul omnia quam alloquitur. Hoc enim tantum sensu adhibentur eodem Lucae evangelio cap. VU, v. 44 : Conversus ad » 1«· VIH, 32. mulierem dixit Simon; cap. XIV : Ibant autem turbae 1 ,VaUtarths ARiuririDni definitionem pontificiae iamullae cum eo, et conversus dixit ad Uba; cap. XXII fdJibiliUli» poMibiles e«e dixit, quia de veriutn agitar, (hoc ipso capite), v.Gl: Et amvcrsux Dominus re­ qxfcA La divina revelatione evidenUacimam habet argwnentnni. spexit Petrum. In evangelio Matthaei cap. IX, v. 12: Argnaeatui anum bind adro fute evolvit ut pittrice taedii et iapMifutiae rigua patrv· eihibncrint. Tver anUm emen­ ¡esus conversus et videns eam (hemorrhoussam) ; cap. *·» dation proponit quae cum nia ratUmibua leguntur In folio XUI, v.23 {murmur)·. Qui conversus dixit Petro; •nb nnaeriv 7, M, 88/ Marci cap. Vili, v.33: Qui remrersuj, ct videns di• R-elL XXXill, M. 769 770 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUARTA 20 iunii 1870 scipulos suos; item et loannis cap. I, v. 38: Conversus A pontificem ut Petri successorem ipsi Petro omnino autem ¡ms, et videns cos; cap. XX, v. 26: Conversa adaequare non modo in munero ecclesiam universam illa dicit ci; ut alia omittam (risus). In textu autem docendi, sed etiam in firmitate revelatam veritatem graeco his locis semper occurrunt vocee sive verbi ab omni prorsus errore immanem custodiendi; 2° una­ στρέφιιν, aivo oiua composita έπιστρέφιιν. Usua igitur nimiter convenire patres in praecitatis evan gei iorum constans istarum vocum suadet etiam nostro loco, non locis tam de Petri quam de Romani pontificia primatu alium aeneum illi tribuendum ease, niai exprimendi ao supremo et firmissimo magisterio interpretandis; loquentia ad audientes conversionem. 3° praecipuum sc proreus ineluctabile testimonium 2° Absurdam proreus esse interpretationem illius divinae traditionis do pontificia infallibilitate occur­ cmphaticao similitudinis Christi: Ecce satanas ex­ rero in ipea perpetua fido Romanae ecclesiae, nec in petivit vos, ut cribraret sicut trilicum, ut nonnisi ten- minus constanti et perpetua doctrina atque agendi tationea significaret contra fidem, in quas ea nocto ration© pontificum Romanorum. et subséquente dio apostoli delapsuri essent, ac iuxta Quis dubitet Romanam ecclesiam, quae omnibus reliquas omnes eiusdem praedictiones, indubio prorsus saeculis depraedicata fuit, ut quae veram Christi doc­ referendas esso ad eos omnos persecutiones, quas, ut trinam intemeratam romper servavit, et quacum nedigni Christi discipuli, apostoli panuri essent toto ccrae esso omnem convenire ecclesiam tam luculenter vitao decursu in evangeli! praedicatione, quaeque illas ab ipeo sacculo II ipse Irenaeus edocuit, hoc semper omnes persecutiones oerumnasque praefigurabant, in Romano pontifice divinitus collatum asseruisse quibus omnes fideles ecclesiae pastores usque ad R privilegium evangelii doctrinam omnibus supremo mundi finem obnoxii eeso debuissent magisterio proponendi et infallibili iudicio vindi­ 3° Id suadere etiam vocem ποτέ, aliquando, quae candi ? Et undenom ipsi Romanae ecclesiae hoc ipsum non proximum, rod remotum illud cero tempus signi­ ineluctabile in fido robur, nisi ex ipea fidei firmitate ficabat, quo fratres a Petro confirmandi essent Petri successoris in ea rodentis? 4° Omnes ecclesiae patres, iis non exceptis, qui Huius autem perpetua et romper constans agendi all usionem ad poenitentiam Petri in voce conversus ac docendi ratio aliud sane non minoris ponderis argu­ supposuerunt, admisisse, Christum iis verbis: Con­ mentum pro adsertae doctrinae veritate. Quod enim firma fratres tuos, officium Petro concredidisse erga Romani pontifices ut sibi proprium et quidem divi­ reliquos apostolos, et in Petro etiam Romano pon­ nitus collatum et indesinenter asseruerunt, et aequo tifici erga omnes episcopos, respondens illi primatui constanti agendi ratione vindicarunt, repudiare non in ecclesiam universam, quem iam Christus Petro possumus, quin ipsum obedientiae fundamentum spoponderat; atque hoc universale ac perpetuum of­ Christi vicario debitae subvertamus, quin suppositam ficium complecti tam confirmationem in muneris indebitae auctoritatis usurpationem in Deum ipsum fidelitate, quam in ipsa fide. Ergo nullo pacto in du­ refundamus. At nemo certo negabit, Romanos pon­ bium vocaro licet huiuamodi interpretationem, e qua tifices semper ct quidem virtute supremi magisterii ut pontificio primatui inhaerens asseritur officium auctoritatem asseruisse omnes tam disciplinae quam et ecclesiam et ipsos ecclesiae pastores in recta fide fidei et morum controversias inappellabili iudicio firmandi ; ad quod rite exercendum necessario requiri, C dirimendi, non quidem arbitrario et inconsulto, sed ut ipso confirmator labi non possit, nemo sane ne­ vel ope conciliorum, vel aliis iis mediis adhibitis, quae gabit. sollicitudini ac prudentiae suae aptiora riderentur ad Nec maioris facienda etiam, quae ad infirmandum veritatem plene agnoscendam ac stabiliendam; immo pro thesi nostra valorem testimoniorum e Matthaeo tam altam eis persuasionem insedisse de hac prae­ et Ιοαηηο prolata sunt, quasi Petrus, qui rerum ec­ rogativa muneri suo inhaerenti, ut vel ad ipea occuclesiae fundamentum a Christo designatus fuit, etiam mcnica concilia dissitis in regionibus celebranda sua absque inerrantia doctrinali in successoribus suis, ut miserint dogmatica indicia tamquam indeclinabilem tale consistere potuerit; quasi pastor supremus gre­ fidei regulam in eis solemniori apparatu declaran­ gem dominicum universum semper ad salubria pascua dae. Ergo vel hoc uno argumento pontificia infalli­ deducere valeat, quin haec a venenatis infallibili ter bilitas ut veritas catholica admittenda esset. In re tam certa unum tantum afferam documen­ discernere queat. Ab huiusmodi hypotbeaihus refugit ipso catholicus sensus. Neo illud etiam valet quod tum, rarius quidem α tractatoribus commemoratum, nuper audivimusx, sufficere ad haec implenda cer­ desumptum o continuatione annalium ecclesiasticorum titudinem moralem, qua pollere doctrinas a sede apo­ eminentissimi cardinalis Baronii per Raynaldum, stolica propositas inficiari nemo potest, ut quisque quodque nuperrime evulgatum fuit etiam in valde subditorum o bod ire tenetur dogmaticis decretis pro­ commendando libello^ nobis oblato, Stephani Azarian : vincialium quoque conciliorum, lioet haec nonnisi mo­ Ecclesiae Armenos traditio etc. Hoo autem libentius rali certitudine fulciantur. Nam decreta huiusmodi in D affero documentum, utpote quod ab uno eorum pon­ tacita saltem tam ecclesiae universae, quam sedis tificum prodiit, qui Arcatone roderont, atque o Fran­ apostolicen consensione talem certitudinem adipiscun­ corum gente ortum duxit, et antequam Petri cathe­ tur, ut ipea uti irrefragabilia divinae traditionis dram conscenderet, insignis duarum in Galláis dioetestimonia accipienda sint, ac tanta revera auctoritate ccroon episcopus extitit, ideoque simul etiam antiquam nonnullae particularium veterum conciliorum defini­ et veram nobilissimae Gallicae ecclesiae traditionem tiones possim a theologis proferuntur. referre poteet. Legimus nempe ad annum 1351 jxmVerum et multo luculentius et magis adhuc per­ tificem Clementem VI instructionem edidisse ad pa­ spicue quam Scripturis, demonstratur ecclesiastica triarcham, id eet, catholicum Armeno rum, vocatum traditione pontificia infallibilitas. Ao ne in re tantae Consolatorem habita deliberatione cum venerabilibus molis tam que manifesta singula congeram testimonia, cardinalibus, nonnullis patriarchi , * arvhiepisoopii et haec in genere meminisse sufficiat: Io vocem quidem episcopis, aliisque praelatis et sacrae theologiae ma­ infallibilitatis aut pontificis infallibilis frustra forte gistris et decretorum doctoribus; quae instructio inquiri in patrum voluminibus, sed mille modis oc­ diversas interrogation» compitene cirra fidem Ar­ *v habet sub currere ideas aeqoipollentee ; eos nempe Romanum nienorum et eiusdem pain arrhae, ha 1 Cf. orationem habitem ab emineatÍMimo archiepiscopo Vhdoboneafi ia congregatione generali d. 15 mali 1870. Coxcil. osxxxal. tomus LII. i Imno ΜκΜλτ, ram peregriaosi acara, qne pencas qoaevia sppclhinr. eoa traasfereadvb, sed traascriheWui nt. 49 771 A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 772 num. 13x: „Si credidisti, et adhuc credis, solum A cientem, ex aliis eius verbis perspicuum esse, ac iis Romanum pontificem dubiis emergentibus circa fidem quae in Cypriani excusationem protulit Augustinus catholicam posse per determinationem authenticam, id solum innuere voluisse, Cyprianum ut haereticum cui sit inviolabiliter adhaerendum, finem imponere, habendum non esse, quali» postea habiti sunt qui et «se verum et catholicum quidquid ipee auctoritate baptismum iterabant ab haereticis collatum, eo quod clavium sibi traditarum α Christo determinat esae ve­ nondum habita fuerant concilia Arelatense atque rum, et quod determinat esso falsum et haereticum, eit Nicaenum, quibus eiusmodi robaptizan toe haeretici censendam (id est, tale falsum et haereticum sit cen­ declarati sunt De illo denique notissimo axiomate Vinccntii * sendam)/ Catholicus vero Armenorum solcmni legatione plenum assensum suum suaequo gentis testa­ Lirinensis: „Quod semper, quod ubique, quod ab tus est. Conspicimus evidenter ex hoc documento, omnibus etc.” post ea, quae a benemerentissima Dopuquam firmiter tunc apostolica sedes suam dogmati­ talione pro rebus fidei in relatione circa schema cam infallibilitatem virtute clavium professa ait, noetrum, et ea quao a quibusdam patribus voco pro­ quanta con«ons:oDC cardinalium, episcoporum et theo­ lata sunt, id unum commemorabo tam longe fuisse logorum eam ut fidei articulum eccleriae annenae pro­ Lirinensem ab illo principio ut nonnam exclusivam fitendam indixerit; quanta promptitudino et docili­ fidei constituendo, ut ad hanc quoque deveniat con­ tate hace talem emiserit professionem, certe non tam­ clusionem, nempe quod dum diversorum temporum quam rem ignotam aut novam. Quid amplius esset et locorum traditiones inter se pugnare videantur, illa desiderandum ad plenum argumentum constituendum B habeatur ut vera ecclesiae doctrina, quae recvntiori pro catholica veritate? . aevo communius viget, et merito quidem, quia vera Sed quarto loco, od recte arguendum cx ecclesia­ ecclesiae doctrina nec penitus interire nec obscurari stica traditione circa aliquam veritatem, rursus potest; ita ut si ipsius Lirinensis principia sequamur, animadverti debet, hanc infirmari non posse ex eo, pontificii magisterii infallibilitatem ut veram eccle­ quod prioribus saeculis non ita claro et directe, ut siae doctrinam admittere cogamur. subsequentibus, enunciata conspiciatur, dummodo illis Attamen rursus obiicitur: Pontifices ipsi, qui quoquo admissa appareant principia unde necessario circa fidem naufragaverunt, atque, omissis aliis, prae­ evolvi debebat, nec valde mature omnia haec con­ cipue Vigilius, Honorius (tritu signa impatientiae) sectaria evolata es», noe uno tempore apud omnee, atque eo recentiorea, qui sedi apoetolicae solemniter sed pro exsurgentibus controversiis, aliisvo datis oc­ asseruerunt iure divino competere supremum in omnes casionibus. Praeterea nec divinam originem alicuius imperantes dominium, nonne laboriosum pontificiae doctrinae ideo negandam esse, qaod in aliqua etiam infalli bili tatis aedificium funditus evertunt? ex ecclesiis antiquioribus nedum nulla occurrat de ea Bibliothecas veteres et recentes ai pacato animo mentio, eed potius doctrinae oppositae vestigia de­ consulant qui haec oblici un t, pl usquam satis habere prehendantur. Cum enim nulla peculiarium ecclesia- poterunt, unde reaedificent quod subversum putant; rum, praeter Romanam, ut donata inerrantiae praero­ sed ut de his quoque, saltem quo suasionem meam gativa vel antiquissimo habita fuerit, in singulis ostendam, permulta paucis constringam, do Vigilio iis ecclesiis vel imperfecta cese potuit fidei enunciado, C post ea, quae nuperrime disertissimo audivimus, mihi vd cito aliquo errore corrumpi. Ita exempli gratis id unum adiicere sufficiat, tarbos quae in Occidente apud nonnullos o graneis patribus ii tantum Scriptu­ concilium V et facta Vigilii secutae sunt, nihil aliud rae libri qui protocanonici dicuntur, ut canonici reœn- probare, nisi ipsos ecclesiarum pastores interdum aentur; ita mature invaluit inter Graccoe erronea nimio animorum aestu, etiam recta intentione, non prorsus doctrina de conjugalis vinculi dissolutione per recte egisse, ac mente turbata indiciorum luciditatem adulterium. amisisse. Quare illis, qui argumentum e tradition© pro pon­ Parcite sed Honorio redivivo: quasi vapore acti tificia infallibilitate omnino infirmare sibi videntur transvolabimus cum eo. Omissa igitur quaestione de e facto Cypriani aliorumque episcoporum Stephani documentorum integritate, Io cum ipso non immerito mandato obsistentium circa liaereticorum baptismum, insigni Natali Alexandro, scholae vulgo gallicana© primo quidem respondere liret, in quaestione per se non certo suspecto, non modo secundam Honorii epi­ dogmatica ad partem solummodo disciplinarem atten­ stolam, sed primam quoque, licet verbis unam ad­ dero potuisse episcopos illos, atque uti disciplinare mittat Domini nostri Iesu Christi voluntatem, tamen tantum respicere pontificis praeceptum, quod revera a monothelitico errore prorsus irnmunem assero, eo tenore dogmaticae declarationis oblatum fuisse non quod o contextu pateat, praesertim in sua relatione apparet. Deinde vero dici etiam potest, eos qui erro­ ad praecedentem Sergii epistolam, Honorium Sergii neam de baptismi valore doctrinam profitebantur, tricas non perspicientem, de humana tantum locutum potu Ino quidem nondum pervenisse ad perfecte evo- D esse Redemptoris voluntate. 2° Si tamen quolibet lutam doctrinam de dogmatica obedient ia Romano pretio velint adversarii Honorium monothelitica labe pontifici praestanda, licet secus supremae Romani se infici passum esse, dato hoc, etsi non concesso, pontificis auctoritati tam splendida Cyprianus edi­ evidens semper manet eum ut supremum ccclcsi&e docto rom nullam prorsus fidei definitionem protu­ derit testimonia. Sed reponitur, non hac ratione Augustinum Cy­ lisse; in epistola sua nonnisi transitorio opinionem prianum excurtaee, verum potius hac do causa, quod suam prodidisse, et modo tantum oeconomico, ut nondum tunc temporis per plenaria concilia definita aiunt, tranquillitati ecclesiae per silentium consulere fuireet quaestio de valoro baptismi ab haereticis col­ voluisee. 3° Certum pariter est, antiquitus possim lati; ídeoque ipsum /Vugustinum veram dogmaticam haereticos appellatos fuisMs latiori sensu, etiam qui infallibilitatem non in pontificis definitionibus, sed vere haeretici non essent, ut haereticorum fautores, conciliorum generalium admisisse. Respondeo autem vel e imo niara labo infectos, ipsumque concilium occuvaram Augustini mentem supremum in dogmaticis menicum VI indicium praebere, quod tantum oh eius controversiis iudicium in apostolico vertice conspi- negligentiam et consensionem in approbando silen­ tio «i Sergio preposito Honorium ut haereticum 1 Berea IBM. n. IS, SU Kxarian. Ecctrtwc armmat damnaverit, eo quod Hononum ipsum ab hae­ tmüSv» At primal rárMídñmü et mirra­ resiarchis wuungit, ciueque epistolas etiam tantum cx tili «MfúU/úi. Row, 1870. p 103. > ΤΙ 773 & áBRRv- CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUARTA 20 ¡unii 1870 774 hoc comburere potuit, quod per connivontiam cornili» A dicatur. Quod ipei abolitum vellent, est ipea catholica Sergii tantorum malorum causa in Oriente extiterinL religio, quae suis placitis conformari non potest Boni •Io Si tamen Honorius ut vero haereticus a concilio catholici vel pontificia infallibilitatem iam profitentur damnatus est, solummodo qua privatus doctor damna­ et plausu exciperent eius definitionem, vel docibiles tus fuit; concilium enim ipsum maxima reverentia omnino sunt, et pleno obsequio hanc ipsam revereren­ pontificis Agothonis declarationem suscepit apoetoli­ tur. Bonae fidei protestantes longe a catholica ec­ cae sedis inorroutiam suis in iudiciis statuentem. clesia detinentur potius ex eo, quod catholicos inter 6° Constat aeque loannem Agathonis in pontificatu re discordes cernunt circa infoilibilitatis subiectum, successorem damnationem a (’costantinopolitano con­ quam si haec Romano pontifici apertissime asserto cilio in Honorium latam eo tantum sensu admisisse, eeset, quia controversiam de subiecto cum controversia quod negligentia mon ot beliti cam haererim confoverit, de ipsa infallibilitate facile confundunt; ac praeterea ct pravis Sergii suasionibus adhaeserit, nnn errorem infalli bili tatis organum in concreto conspicere vellent, profitendo sed silentium suadendo; or tati modo dum consensio pontificie cum disperso episcopatu ali­ interpretandos esse sive alios pontifices sive concilia, quid nimis abstractum ct insufficiens ipsis apparet. dum Honorium nulla distinctione haereticis ad- Qui autem sive catholici sive protestantes indifferen­ numerant vel Sergio adhareisse dicunt, quia acta tes sunt, indifferentes manebunt. posteriora e praecedentibus dimetienda sunt. Nihil Quid ri in illis iisdem regionibus, ubi catholici ergo amplius difficultatis cx ulla parte adversus in­ et protestantes commixti degunt, absque periculis fallibile pontificis magisterium quaestio Honorii B pontificiam infallibilitatem iam plene assertam et facessere videtur. . praedicatam conspicimus. Exempli gratia concilium Quoad pontifices vero qui supremam tuiti sunt provinciale Pragenre habitum onno 1860 capite I potestatem clavium in principes saeculares, nuno tem­ de dignitate ordinis sacerdotalis pag. 6 profert sequens poris abe ro proreus non erit sacra illa verba comme­ Magni Leonis testimonium1: ,.Soliditatem illius morare : Afeita es/ incidere in manus Damini, quam in fidei, quae in apostolorum principe laudata est, divino manus hominum 1; nec arbitror ipsos principes nega­ adnitento praesidio perpetuam esse novimus, et sicut turos esso longo levius sibi fore exteriori etiam pon­ permanet quod in Christo Petrus credidit, ita per­ tificum eubesso iudicio, quam démocratisé incursus manet quod in Petro Christus instituit * 4; ac deinde sustinere. Nec tamen singulorum factorum vindicias subdit : * IrAd Petri, quam Pius haereditavit, cathe­ assumo, cum do doctrinis, non de factis agatur; neo dram confugiamus... quam per tot saecula, docente varias ineo rationes, quibus etiam circa haec omnia Spiritu sancto, nulla haeresis violavit, apud quam in­ Romanorum pontificum orthodoxia in tuto ponatur. corrupta patrum servatur haered itas, ex qua proindo Nobis qui oecumenicorum conciliorum infallibilitatem noetrum est quaerere, quid credendum, quid sentien­ firmissimo profitemur, recordari sufficiat illorum dum, et quid tenendum sit.' * Alia in eundem sensum pontificum doctrinas solemnem horum quoque retu­ habentur pag. 42 et 43. Sane non de lignea Petri lisse approbationem; siquidem concilium Lugdu­ cathedra, red de sedentibus in ea haec docuerunt nense I Romano pontifici plene consensit in Friderico patres pragenres ct populi intellexerunt, et quidem imperatore damnando ac deponendo, concilium vero C rite iuxta illa Hieronymi1: „Ego beatitudini tuso, ** Lateranense V cum pontifice Leone X celebrem Boni- id est cathedrae Petri, communione consocior. focii VILI constitutionem innovavit et approbavit Item in catechismo V ratislaviensi, cui as ipse Sed id etiam rectissime assertum a Deputatione tamen german i cum textum non inspexi, legi com­ nostra in praelaudata relatione, contra reri tatem ali­ perii: ..Quaœtio 34. Summus pontifex potest no in quam suis argumentis certo probatam non valere ali­ errorem incidere? Responsio: Potest in errorem quas difficultates, quae probabilibus tantum coniec- cadere ut persona privata; non tamen quando loquitur turis, aut etiam non plene resolvi possint. Quis enim ut supremus ecclesiae doctor, quia tunc α Spiritu exempli gratia omni ex parte proreus feliciter com­ sancto assistitur. ** Quid ergo timendum a definitione ponat apparentes antilogías, quae inter evangeliorum huius doctrinae sive pro catholicis sive pro con­ narrationes occurrunt? Quis plausibiliter explicet qua versione protestantium ipsorum, cum sit iam doctrina de causa insigne miraculum resurrectionis Laxari a vel in eorum regionibus notissima ct pervulgata? Neoessitas immo huius definitionis egregie pro­ loanne solo enarratur, atque tres reliqui evangelista^ illud absoluto silentio tegerunt? Sed cum propriis bata iam fuit; atque in iis quao de hac dicta sunt argumentis quatuor e van gelio rum et veracitas histo­ plenissime me convenire declarasse sufficiat, ut ultimo rica, ot divina inspiratio directe constet, quisnam tandem proponam quae ipei schemati adiici exoptem. prudens ob huiusmodi difficultates haeo denegare Ac primo quidem ego quoque titulum capitis ausit? Ita etsi alicui historicae difficultati circa pon­ opportune compleri censeo, ut ita efferatur: De Rotificiam infallibilitatem omnino satisfieri non posset, D mani pontificis infallibilitate in supremi magisterii non ideo veritas repudianda esset solidissimis innixa munere exercendo; tali enim ratione statim conspici­ tur in Romano pontifice eam non aeren abeo lu Lam fundamentis. At etsi possibilis definitio, proreus tamen in­ personae infallibilitatem, quae ad omnia prorsus doc­ opportuna asserta fuit (impatientiae signa). Sed trinalia eius effata re protendat, sed hanc ad ilke neque hio mihi recudero in animo est omnia quae tantum eiusdem actus coarctari, qui supremi univer­ prolata sunt ad id probandum, neque omnia quae ad salis magisterii officio respondeant; ut ita adreram haec resolvenda reposita fuerunt; iterum paucissima infallibilitatem cere corte personalem in pontifice, quia eet actus humanus, actus moralis ipsius pontifi­ dicam. Qui catholicam ecclesiam odio habent et pereequi cis, red non ita personalem ut ad omnia quae dicit te conantur, id faciunt ob infallibilitatem quam ipsa extendat, red solummodo ad illa, quae profert tam­ sibi oreerit in iis veritatibus proponendis, quae hu­ quam supremus ecclesiae pastor et dortor. manis cupiditatibus adversantur. Parum autem iis 1 8. Leca wna 2. cap. Î. op?. ed. Batteria!, í. 11 Qnie referre debet, utrum haec infallibilitas in pontifice, an in universo tantum episcoporum collegio reeidero ▼erba aliaqae box exhibida >aa capii· L rei rapite Π roi» II Reg XXIV, 14. rilii Pragearif ritentar. Ct aapra t XLVUI. ΛΜ a. » IbH. a 1 Ep¿ Alludit >4 rpheopan Murno-Vanutt -usm. ad arthh episcopum AlU-lubeu»#w. H <4 L·-. Mek».i»nn:n: 781 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUARTA 20 iunii 1870 782 Reverendissimo domino, rodeas, quaeso, ad schema seu A Equidem argumentum a nobis pro infallibilitate ad propositum caput infallibilitatis. in praecedenti oratione propositum e plenitudine pote­ Reverendissimus arator : Equidem argumentum a statis contradictores invenit; sed ni fallor, adhuo nobis pro infallibilitate in praecedenti oratione pro­ ex pectat refutatorem. Nugis et futilibus verborum positum ex plenitudine potestatis contradictores in­ iocis accensi tum audivimus; quo oorte confutationis venit. Sum in thesi de infallibilitate, red ni fallor genero nihil adinventu facilius. Sed forte a contra­ adhuc ex pectat refutatorem. Nugis et futilibus ver­ dicentibus non bene intellecta ree est. Ut rito ro­ borum >ocia... teili gant, si placet repetamus illud in strictiori forma. Eminentissimus praeses cardinalis Capalti. Sine, Potestas magisterii in pontifice sicuti - et alia quaeso, ut aliquid animadvertam. Quod pertinet ad quaeque potestas plena dici non potest, nisi ca omnia clausulam factam in decreto concilii Florentini respi­ habeat quae necessaria sunt ad finem suum conse­ cit caput tertium, in quo egimus de indole et ratione quendum, ct effectus euoe producendum. Atqui finis primatus. Tunc quidem oppositum a nonnullis patri­ et effectus magisterii in credendis est, ut magisterio bus fuit, ut haoo etiam clausula adiiceretur schemati, ipsi sincerus fidei assensus praebeatur. Ergo potestà^ dum in eo allegatur decretum concilii Florentini. In magisterii ut plena sit, debet habere id quo possit praesenti capito autem sermo quidem est de concilio sincerum fidei assensum imperare. Atqui sincerum Florentino, sed nemo ex patribus hucusque quod fidei assensum imperare non potest magisterium, quod aciam, putavit, ut in hoc ipso schematis capite quarto errori obnoxium sit: ergo ut potestas magisterii in udiicerctur haec clausula: eapropter cum satis res 1 i pontifice plena dicatur et sit, nullatenus errori obdiscusaa visa sit in capito tertio, non video, quao , noxia esse debet. necessitas ait, ut rursus camdcm quaestionem in­ Quid ad haec responsum fuit? Futilia sunt, in­ grediamur, cum modo agamus do capito quarto, in quiunt. Et qua de causa, si placet? Quia vox plena quo sermo est tantummodo do infallibilitate summi accipienda est in sensu lato, in sensu rhetorico. Ita pontificis. Eapropter to rogamus enixe, ut velis ab ne licet interpretari verba decretorum dogmaticorum? ime quaestione abetinere. et quidem decreti dogmatici quod tantis scrupulis Reverendissimus orator. Eminentissime praases, discussum fuit inter partes haud parum sane de re lubenter obsequor: sed mihi fas ait observare, mihi invicem diffidentes, ct quidem non in uno red in in animo esse ex huiusmodi clausula argumentum pro duobus conciliis? infallibilitate deducere. Si non licot, ex ambone ultro Sed scriptum estx: Plenitudo sapientiae timor descendam. Domini; et tomen qui habet timorem Domini, non Responsum expectabat; at nonnulli patres dixe-' temper habet omnem sapientiam. Et in quodam echo­ nent: Descende, descende. TJnde surgens denuo cmi- mate examini nostro proposito, plena appellatur poti­ ncnlbshnus praeses ait: stas episcoporum in iia, quae ad cleri vitam ct honoEminentissimus praeses cardinalis Capalti. Rogo statem pertinent, quamvis certe ad omnia non se te, reverendissime pater, ut hanc quaestionem omittas extendat, nec sine subordination© sit. eo vel magis, quod do ea actum iam sit. In primis neminem fugit, quantum vi et signifi­ Reverendissimus orator. Ergo ad conclusionem. C catione differat aliquid exprimi per modum adiectivi. Concludo igitur: perperam adversus pontificiae in­ ant per modum praedicati; et quam longe distet, quod fallibilitatis sive doctrinam sive definitionem ad in decreto disciplinari dicatur: episcopi plenam pote­ historiam concilii Tridentini provocatum est. Eo statem quam habent, hoc vel illo modo exerceant, et enim, quao in hoc concilio gesta sunt, probant, ipsis- quod in dogmatica definitione declaretur, pontificem met fatentibus illius temporis gallicanis, in confesso habere plenam potestatem ipei α Christo collatam. fuisse supremam pontificis tum in concilio potestatem, Secundo, nisi reverendissimum pricopinolo rom tum in magisterio inernmtiain in decreto florentino fugissent ea verbo, in ordine suo, quao consulto a fuisse contentam. Ergo stat, doctrinam buio contra­ nobis adiecta fuerant, facile animadvertere potuisset, riam ita se habere ad concilium Florentinum, sicut dari ubique posre potestateoi inferiorem et subordinaanto concilium Constantinopolitanum III doctrina tom, quao tamen in ordine suo plena sit, id est omnia unius in Christo voluntatis et operationis re habebat habeat necessaria ad finem suum consequendum. Et ad Chalcedonense. Ergo omni iure et merito catho­ talis revera cet potestas episcoporum m vitam et bonelica haec veritas do infallibili pontificis magisteria 5tat em clericorum, quamvis neque sine limite neque in schemate nostro tamquam legitimum florentinas sino subordinai ione sit. At potestas magisterii in pon­ fidei consectarium definienda proponetur. tifice vel dici debet non ordinari ad assensum fidei Quae omnia eapientissimo vestro iudicio submitto. obtinendae, ct proinde pontifici docenti posse quem­ Reverendissimus hic pater altera die ab habita libet, immo debere assensum suum suspendere, doñeo congregatione generali, m qua ad thesim revocatus de episcoporum consensione certior fiat, vel si ad hoo luerat ab eminentissimo praeside, quasi de iniuria ordinatur, plenam nullomodo dici poere, nisi ab omni sibi facta conquestus est litteris datis ad eminentissi­ erroris periculo immunis existât. * mo praesules, suamque orationem mtegre in actis concilii asservari postulavit1. Hrno esi quod hic praesidio reverentiam, caetera quae adhuo supererant, ribi prae­ tereunda eee duxit, et ad conclusionem devenit. adnectilvr pars, quam recitare non potuit. 1 Litterae, quas reverendissimus patriarcha Hierosolymi­ tanus dedit eminentissimi! pmesidibus, ut oratio s se habite in congregatione generali d. 50 iunii 1870 in actis concilii Va­ ticani integra asservaretur, hae sunt: Eminentissimi ac reverendissimi praesides. In praecedenti congregatione genendi, cum infrascriptas patriarcha Hierosolymitanus orationem suam legeret, semel et iterum ab eminentissimo ao rever/ndioimo praeside card. Ca­ palti ad thesim revocatas fuit. Et quamvis secunda praeser­ tim vice in intimo omnino thesis sibi esse rideretur, (quippe qui ex plenitudine potestatis magisterii a Florentina synodo asserte, magisterii ipsius infallibilitatem optimo iure deduci, ribi inibi demonstrandum proposuisset), nihilomiavs ob debitam Ei ambone descendens quaap’nres e patnbus utriusqne sententiae ribi conqueren tes audivit, qnod «eraso «tique a thesi numquam vagatus interruptus fuisset. Quare ne in hoc facto aliquid «equivoca lion Is acciderit, in­ frascriptas reverenter «t humiliter pestaht a vobte, emine»· risiimi ac reverendissimi praesides, miniari ut rsa oratio ia iis praesertim locis, abi interrupta fait. ad examen revocetur; et siquidem constiterit neque ipsam extra thesis limites di­ vagasse, neque aliquid «b infrascripto fai«M prolatum, quo lars suo privari meruerit, oratio «altem integre referatur in artis. Romae 52 iunii 1870. Humillimus ac tevot:w:mw «ervus f L Valerga patriarcha Hi/noolymi tanna i Eccli I. 783 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 784 Non immoror in alio textu. Timorem enim A ex indulgentia et libera omnino voluntate, quao omnia Domini non lato sensu, sed recto omnino dici plenitu­ apparent ex testimoniis supra citatis, quoeeiionem dinem sapientiae seu ipsam sapientiam, probat divus diremit pro silentio. Quid indo concludi potest, nisi Thomas 2* 2M, q. 44, art. 1, ad 3; acd redeamus ad quaestiones huiusmodi, quaestiones inquam oppor­ tunitatis, summi pontificis iudicio relinquendas? histonem tridentinam. Dixi propria sponto ct libera omnino voluntate, Pius IV, inquiunt, Lotharingii observationibus morem gessit, et consensit ut ab inserenda florentina Ut obiter saltem pateat, quam immerito od exemplum definitione abstineretur. Quid ergo? Num exinde Pii IV appellatum fuerit, ut probaretur moralis ut illius robur imminutum fuit? An vero Pius IV7 hac aiunt unanimitatis necessitas od ree fidei definiensua indulgentia vim dogmatici illius decreti debilita­ das. In historia enim tridentina, si quid video, oppo­ vit ? Dico summum illum pontificem neque id fecisse, situm omnino video. Video enim legate», perspecto nec farere voluisse, nec potuisse. Non fecit quia ex Lotharingii et sociorum dissensu, non illico a pro­ praetermissa eius renovatione, nullum omnino prae- posito definiendorum canonum destitisse, neque ani­ iudicium ipsi inferebatur. Dogmatica enim decreta mum tantum ad obtinendum adversariorum assensum semel edita, ut in plenissimo suo vigore consistant applicuisse, quod unico in adversariorum hypo thesi in perpetuum, nulla certe renovatione aut confirma­ necessarium fuisset, sed summum pontificem do dis­ tione opus habent Noluit farere, quia e contra ex­ sensu ipso certiorem fecisse, ut i pee quid agendum pressa verbis legatis suis mandaverat, ne quid omnino esset decerneret. Video pontificem sponte sua, libero fieri paterentur, quo auctoritas sedis apostolica© prae- B prorsus consilio legatis rescribentem ut ea tantum judicata maneret Nec demum facere potuit, quia proponerent, in quae patres unanimi consensu con­ certo certius non est in potestate pontificis dogmati­ spirarent; eum scilicet video non ex regula iuris, sed cam definitionem in concilio oecumeniro editam im­ secundum propnam prudentiam agentem. Video in­ mutare, aut ipsius robur quoquomodo imminuere. dulgentiam, non rideo legem: ,.Satius sibi futurum , ** Quao omnia adeo vera sunt, ut nullus iam sit inter inquit. Immo video indulgentiam sub conditione: catholicos pontificia^ infallibilitatis adversarius qui „m©do ne» inquit, auctoritas sanctae sedis praejudicata florentinam definitionem, nihil obstanto tri den tino­ maneret . ** Audio concilii historiographum hanc pon­ rum patrum silentio sartam tectam et in ©ecumenico tificis temperantiam non legis vel consuetudinis ne­ suo robore stare inficiatur. Ergo ex Pii IV indulgen­ cessitati tribuere, sed singulari prorsus, quo ipso pon­ tia el o tridentinorum patrum silentio nihil omnino tifex ferebatur, concordiae et consensionis amori: concludi potest noque contra auctoritatem flonmtinao nChe più! Γamore della concordia valse tanto in ltd I" definitionis, neque contra consectaria quao ex ipsa Video cardinalem Lothari ngiura suae ct suorum re­ legitime promanare, etiam veteres infallibilitatis ad­ pugnantiae innixum non regulas iuris, non concilio­ versarii fatebantur. rum consuetudines invocare ad definitionem effugien­ Sed instant: Cum ergo Pius IV silentio consensit, dam, sed ad preces confugere. Video denique pontifi­ et in praesentiarum non consentitur? Buie obiectioni cem. at ait Pallaricinus, precibus Lotharingii motum quae haud semel et ex ambone et extra conciliarem consensisse, ut tali emolumento seee privaret: ,,Conaulam producta fuit, multimodis potest satisfieri, c discese a privarsi di tanto vantaggio' * Quae omnia Responsio enim depromi posset, 1® ex dissimilitudine ab asserta regula moralis unanimitatis quam longe rei sive obietti ; aliud enim eet decretum oecumenicum absint, omnibus patet. renovare, quod propria virtute stat, nec alterius con­ Concludo igitur: perperam adversus pontificiae cilii fulcimento indiget, nec quacumque negatione in­ infallibilitatis sire doctrinam sive definitionem od firmari potest; aliud explicaro sensum decreti, quod historiam concilii Tridentini provocatum est. Ea praeposteris interpretationibus et distinctionibus ob­ enim, quae in hoc concilio gesta sunt, probant, ipsisscurari tentatum siL De primo quaestio erat in met fotenti bus illius temporis gallicanis, in confesso concilio Tridentino; de altero agitur in Vaticano: fuisse supremam pontificis tum in concilio potesta­ primum ane fidei praeiudicio praetermitti poterat; tem, tum in magisterio inerran tiara in decreto floren­ alterum omnino non potest. 29 Ex discrepantia tino fuiseo contentam. Ergo stat, doctrinam huic adiunctorum. Ecquis enim dixerit iisdem omnino contrariam ita se habere od concilium Florentinum, adiunctis ac circumstantiis consociari praesertim quae­ sicut ante concilium Constantinopolitanum IU doctri­ stionem de inerrantia pontificis definienda, ac quaœtio na unius in Christo voluntatis et operationis se habe­ tridentina de florentina definitione renovanda? bat od Chalcedonense. Ergo omni iure et merito Numquid tunc temporis provocatum fuerat ad catholica haec veritas de infallibili pontificis magi­ reto solvendam per apertum ct publicam negationem sterio in eche mato nostro tamquam legitimum floren­ etiam ex parte quorumdam episcoporum? Numquid tina© fidei consectarium definienda proponetur. rte iam delata fuerat ad generales patrum congrega- d Haec sententia mea «t, hoc iudicium meum, haec tiouee? Numquid tot turbae excitatae iam fuerant fides mea quam vobis, reverendissimi patres, humi­ extra concilium et in toto orbe catholico; tot ephe­ liter ac reverenter submitto; a qua tamen conclamanda merides. tot libelli tuba insonuerunt et animos neque immeritae criminationes me detorrere poterunt, exagitaverant? Numquid non undique ingruebant neque epliemeridum clamorea et calumniae, quas eheu t extraneorum hostium, scilicet bacrctitorum agmina, ex huius aulae conciliaris secreto prodire nimis patet. contra quao viribus unitis dimicandum foret, antequam Credidi propter quod locutus sum. de rebus internis ordinandis ageretur? Numquid non ORATIO instabant maiora, et omni comparatione graviora reverendi patrie domini lexmnig Mac Hale mala, quibus remedium onte omnis poni oporteret? archiepiscopi Tuamcnsù i. Sed his omnibus praetermissis, fas sit aliam rimEminentissimi oc reverendissimi iudicee. nee non plirioremque rationem addneere. Salva fidei veritate, firmo et i rrev ©cabali manente fiorentino decreto, quod emmentìfrimi oc roverend issi un patres. certe nullum ex silentio Tridentini prariudicium pati Cum urgentibus caloribus aestivis, et certo non poterat, hic erre duere fas est, totam quaretionem minuente fastidio auditorum, nou \clini tempus terere. * fiiLM puntiti et simplicem quaestionem opportunita­ • Argomentila-. .AreMefbcopua Tosatasi· nas quam audi­ tis. Pitts IV propria sponte, ob consensionis amorem. tam ease dixit Is « k’ dcAnitioalbua a Roman ** pentii Mitia 785 786 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUARTA 20 iunu 1870 Huporfluifl quibusdam significationibus meae erga A bus loquor, nullos umquam fuisse addictiores apostolibuno amplissimum cootum observantiae, attamen fre­ cae sedi, sed et eodem tempore magis liberos in ex­ tus benevolentia vestra, quam iam expertus sum, volo primendis suis opinionibus de rebus, in quas sive vere quasdam paucissimas quaestiones cum infallibilitate sive erroneo quosdam pontifices incidisse existima­ summi pontificis ooniunctas discutere, et etiam rursus bant. Historia quorumdam istorum sanctorum bene nota eet archiepiscopis et episcopis ex multis Europae exposcere indulgentiam istius amplissimi coetus. Inter catholicos vix ulla potest ceso quaestio, quin partibus, qui in isto concilio adsunt, et necessarium a suprema potestate, qua Christus Dominus insignivit non foret eorum verba ibi citari: sed quaecumque Petrum et cius successores, quam maxime derivetur foret eorum fama tum sanctitatis tum doctrinae antea, infallibili tas, qua ipsa ecclesia catholica donatur. Dixi ista fama novum incrementum accepit ab eximio opera • quam maxime, ex eo quod immemor non sum praero­ cui titulus Monachi occidentis, cuius auctor nuper gativarum episcoporum, qui divinitus constituti etiam mortuus1 certe cum dolore ecclesiae, namque magnam subordinato modo iudicee controversiarum ; et iuxta partem suae vitae, praesertim iuventutis, dedit defen­ istud verbum sancti Pauli1: Spiritus sanctus posuit sioni ecclesiae catholicae in divulgandis operibus in episcopos regere ecclesiam Dei. Ista verba regere ec­ Gallia pro Romano pontifice et ecclesia catholica, tum clesiam Dei tam clara sunt in suo stricto sensu circa cum ambulare in tali tramite, non erat certe trames potestatem episcoporum, ac clari sunt textue qui per­ ad honores huius saeculi. linent od Romance pontifioee, tamquam Petri succes­ Primo nunc loquor de perceleberrimo sancto Cosoree. Proindcque mihi ridetur in quacumque dis- B lumbo, qui natus in Hibernia, post in Hyensom in­ cursione circa infallibilitatem totius ecclesiae aut sulam prodiit, et suis laboribus et virtutibus sibi summi pontificis eius capitis, numquam eoa praeter­ meritus est laudem esso apostolum Pictorum, et obiit mitti debere, qui eunt sucoeeaorea caeterorum apostolo- in odore sanctitatis; et durante eius vita restitit om­ rum ac ipse cat successor Petri. Proindcque opportu­ nino summo pontifici in defendenda traditione prisca, num semper mihi videtur et quam maxime optandum quam ipse sive vere sive erronee dixit esse derivatam in omni discussione eos non praeteriri debere; neo ab apostolo loonno, et defendit istam traditionem etiam in aliqua formula fidei definitionis eorum usque ad mortem, quae traditio diverrà ret omnino a oblivisci non debemus, qui in omni ecclesiae aetate traditione recta Romana. fuerunt socii summi pontificis et haud exigua pars Haeredem suarum opinionum et controversiae in subordinato modo ecclesiae. reliquit alium Hibernum sanctum Colmanum episco­ Mirum mihi itaque ridebatur recommendatio, pum Anglum, qui percelebre habuit colloquium peu quao saepe saepius prodivit ex hoc ambone, nullimode controversiam praesente rege Angliae septentrionalis; rationem esse habendam episcoporum, quando editur qui rex sumina cum patientia et pietate utri usque definitio fidei de infallibilitate summi pontificia athletae argumenta audivit, et cum controversia inter Mirum certe ridetur eos debere praeteriri, qui, ut illos duos celeberrimos homines, nempe Colmanum et omnee consentiunt, sunt divinitus constituti iudicee Vilfridum erat terminata, proposuit quaestionem rex, fidei ; et nedum traditiones annalisticae ecclesiae tali an verum eeeet, Dominum dedisse Petro claves regni omissioni favent, e contra, mihi ridetur, annales oc- C caniorum; et respondit uterque athleta, verum enee: clesiao edictae doctrinae et tali omissioni ex parte et tuno adiecit rex: Vere ego certe adstabo ex parto episcoporum adversarentur. Et id patet ex multis et ianitoris caeli, ne cum venerim ad portas caelorum, celeberrimis controversiis, quae olim agitatae fuerunt, ipso qui tenet claves, ingressum mihi arceret ; proinde in quibus celeberrimi ct sanctissimi viri partes habue­ ex eius parte Decesse est mihi stare1: nec neocese est runt, quales erant quaestiones de celebrando tempore dicere, omnes acquievisse isti sapientissimo consilio Paschalis, et etiam quaestiones de tribus capitulis, de regis. Et hoo colloquium finivit controversiam inter quibus quaestio erat hesterno et hodierno die. Omni­ Anglum ot Hibernum. Et tuno narrat idem historio­ bus notum est quod in istis controversiis summi pon­ graphus Bed a in libro III historiae Anglorum, Col­ ti ficee suam potestatem exercebant, et eodem tempore man um reversum esse in Hiberniam, et etiam mor­ virofl fuisse doctos et etiam sanctos celeberrimos, qui tuum eeee. Habemus et celebramus iuxta rituum non putabant se ullo modo debitum obsequium romonum eius festum; dicitur eum obiisse in pace renuisse summo pontifici ab eius sententia omnino ecclesiae in occidentalissima insula nuncupata insula Bovis Albae adhuc nota praesertim iis, qui ab dissentiendo. Itaque mihi videntur duo, quao prorsus inter se America veniunt usque huno diem. discrepant, in mento quorumdam advocatorum infalli­ Cognatus erat in suis opinionibus isti sancto bilitatis confundi, nempe primatus summi pontificis alter eximius et percelebris homo, nempe Virgilius et eius infallibilitatis, quae omnino sunt direrea. episcopus Saliaburgensis, et ut didici ab illustrissimo Progredientes ex certo principio, summus pontifex D archiepiscopo, etiam unus ex patronis istius ecclreiae habet primatum, subito et quasi saltu deveniant ad cathedralis. Si non omnibus, saltem pluribus notum conclusionem: ergo eet infallibilis; quao conclusio est quaenam fuit eius controversia etiam cum summo mihi videtur adversari syllogismorum regulae, quod pontifice Bonifacio. Certum eet eum durante longa nimis conclusio probat. Quod quantum sit discrimen rita multae expertum fuisse molestias; et tamen inter pontificis primatum et infallibilitatem-historia mortuus etiam est i pee, et allusio facta iam fuerat ecclesiastica ostendit, et praesertim nostra historia de eius extraneis opinionibus circa antipodes in isto concilio, ct qui tamen etiamsi istas opiniones tenerci, ecclesiae Hiberniae. Nam fidenter dicere possum, sandia istis, do qui- obiit etiam in paco ecclesiae. epireopos tese Immiscere non posse, cum ipsi indices a Christo constituti sint Id pluribus exemplis ex historia desumptis con­ firma vit Maximum discrimen esse Inter primatum et Infalllbilitatem, neque hanc ex illo descendere. Quod autem de Hi­ berniae fide adnotari debet, hoc esse, nimirum Hibernes Ro­ mano pontifici addkttaimos semper fubse, einsqae decreta venerari; n«n tamen dedori inde posse eoa in Rotami ponti­ ficis infallibiliUtem credere, de qua nunquam forte cogitarunt" 1 Act XX. 28. COMCTL. nrMRXlL·. TOMCS LII. » Men talem bert. La Motara tOeeUtnt dejw asini Be­ ari/ jtuqu'd taint Bernard, I860. PaririU obiit vir ille famvri nominis die 13 nartai 1870. » Verba qnae a Beds referantur lib. 1Π. eap. 85. haee «tnt rEt eço wbb dice, qua bk eet retiarius Ule cui eco ««ti · ¿cere nolo; red in qnaatute noti vel valeo, huius cupis a nmaibus obedire statuti , * ne forts β· adreoiesìe al fsr s * recai caebrem. non ait qui reseret, arereo ilio qui darre teucre probatur" IO 787 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 788 Unum tantum alterum citabo, nomen non solum A auritum et quasi ocularem istorum eventuum maximi Europae sed toti fere mundo notum, nempe Calum­ momenti, et de quibus tot discrepantes fien tentino isto ban um, qui erat quasi cognatus alterius; et etsi erant tempore in publicum prodierunt. Non mirum eet mo homines pacifici et propterea Columba ct Columba- ex coincidentia quadam istos opiniones episcoporum, nos vocati, attamen certum est eoe acriter dimicasse quos iam citabo, mirum non est me eas memoria te­ pro fide, quando quaestio erat contra quidquid, quod nere, aut etiam possum habere libros, si existimarem ip?i existimabant errorem, defendere. Iam in memo­ quaestionem huiusmodi fore discutiendam. Irto tempore accidit me constitutum fuisse isto riam revocata est controversia de tribus capitulis, et dictum erat (et dicam, non sine causa), Columbanum anno episcopum ab apostolica sede, et accidit quoquo fuisse advocatum infallibilitatis ccdesioe. Sed hanc propter urgens jubilaeum proximo anno mo voluisse veniam damus petimusque vicimim; et dum libenter redire od locum mei pastoralis officii. Sed accidit dico argumenta quaedam esse ad ostendendum, cum quoque, quod episcopi Hiberniae celebriores, praeser­ credidisse Romanum pontificem «¿e infallibilem; tim metropoli tan us Dubii nensie, in qua dioecetu tunc mea opinio «t, eius dicta nihil aliud probare quam degebam, ct meus metropolitanus quoque erant tunc primatum summi pontificis, quem per totam suam citali ad Pariam en tum Britannicum, et ego tenebar vitam et strenue admodum defendebat Colum bonus. morari quatuor mensibus post literas apœtolicas re­ Inter alia loquitur do concilio V celeberrimo et ceptas, ego tenebar morari usque ad reditum istorum etiam de tribus capitulis, et dicit de Vigilio quasi episcoporum, qui mihi ordinem episcopalem con­ ludens istis verbis, quod oertum eat Vigilium pro oc- B ferrent. clcria non bono vigilasse. Sed quod dicit de Vigilio Quid sentiebant irti episcopi? Erant ut iam antea mihi in montem revocat verba sancti Bernardi cum mulli, sed erant praecipue archiepiscopus Dublinensis, discutit, quae eunt necessaria pro bono eoeIrai artico. meus praedecessor archiepiscopusTuamensis, et etiam Dicit ingressum, progressum ei egressum debere esse lacobus Doyle episcopus Kildariensis. Quando erant talia, ut aliquis mereatur laudem ecclesiae. Et quando citati, istae quaestiones discutiebantur, quao in isto sic iure loquitur de Vigilio Colum ban us, mihi certe concilio discutiuntur, et quibus per centum annos videtur eum potius habuisse in mente eius ingressum antea Britannicum gubernium omnes fere Europae ct egressum quoque eius praedecessoris, cuius memoria universitates fatigabat, erat quaestio de auctoritate eet in officio huius dici; mihi ridetur potius eum summi pontificis, de eius potestate solvendi subditos respexisse ad modum, in quo Vigilius ingressus est a sua debita fidelitate regibus (murmur), etiam de ecclesiam, quam ad cius acta connexa cum concilio V, bullis et eorum obligationibus eas recipiendi ; et hi aut etiam cum turbis quae propter istud concilium tres archiepiscopi et episcopi, quorum iam memini, et agendi rationem summi pontificis exortae sunt in deposuerunt et etiam iuramento, cos non teneri cx Dalmatia. fide catholica credere ullam potestatem fuisse in Ex his breviter dictis quisquis potcet iudicium summo pontifice deponendi regee (rwus), aut sol­ effonnare, utrum historia suppeditet clarum argu­ vendi suo debito erga reges et erga imperatores. Di­ mentum, priscos sanctos ecclesiae Hiberniae fore pro­ cebant quoque bullae recipiendas et etiam do ista pensos ad credendam infallibilitatem summi pon- C obligatione eas recipiendi ponebant, exprimebant tifiéis. opiniones quae magis consentaneae sunt istis opinioni­ Sed nunc ad recenti ora tempora transeamus, ad bus, quae potius scholae gallicanae quam ultramon­ nostram quasi epocham, praetermittendo omne inter­ tando scholae attribuuntur. vallum trium saeculorum ct amplius; duranto quo Haec certo sunt publica facta, de quibus nulla tempore dici potest et cum dolore dicimus nas Hiber­ potest esso dubitatio, et in iis durante eorum examine nas nullam quamcumquo theologiam aut aliquem accidebat, quod ipse perfungebar officio docendi theo­ aliam scientiam excultam habuisse domi, ex co quod logiam dogmaticam, et quod officium connexum erat in exilium ciectae fuerant tum scientiae tum litterae cum istis quaestionibus, de quibus iam antea inter­ propter trucem persecutionem, quae isto t em poro rogabantur episcopi; et proinde dicere possum in isto saevit in Hibernia, et de qua citabo verba celeberrimi tempore ecclesiae Hibernine nullo modo cognitam Anglicani scriptoris dicentis, in decem persecutioni­ fuisse scholam romanam seu ultramontanam, ut bus, quae sustinuit nascens ecclesia, nihil reperiri atro­ dicunt, aut etiam gallicanam: et pro me ipso dico, cius iis quao sustinuerunt durante isto tempore catho­ quod etsi per decem annos isto officio perfunctus lici Hiberniae. fuerim, et etsi eram discipulus gallicanorum profes­ Hocco tempore mirum non eat. noe non habuisse sorum, eorum opiniones fuisse ita moderatas, ut disci­ aliquam opinionem theologicam sive gallicanam sive puli qui prodibant ex Hibernia et ex collegio Mayoi t ramón lanam, ut dicunt; nam opiniones ecclesiasti­ nooth, numquam noti essent tamquam gallicani potius corum Hiberniae omnino pendebant a scholis et col- D quam ultramontanL legiis istarum Europae nationum, quae eoe hospitio, Neo dicebatur hic quod omnes Hiberni eunt in exceperant, et in quas ipsi tamquam exules erant. praesentiarum pro irta definitione infallibilitatis Itaque durante isto intervallo peregrinae educationis, summi pontificis. Quoad istam quaestionem dico dici non potest aut gallicanam aut ultramontanam nullos esse magis addictos ecclesiae Romanae quam aut ullo altero quocumque nomme notam fuisse eccle­ Hibernos; sed dico eodem tempore quod ubi ex­ siam Hiberniae, sed eorum opinionis ecclesiasticos ponitur, quod nihil omnino curant, saltem ii quoe fuisse ex istis scholis, in quibus sors eos coniicieboL cognosco, nihil omnino curant de istis opinionibus Primum itaque, ut veniamus ad nostra tempora, quae hic agitantur. Et quare? quia sunt catholici, ct primum documentum ct praecipuum et etiam dico cx principiis catholicis ita agunt. Quando presbyter pramtanÚMimuni opinionum ecclesiasticorum Hiber­ seu parochus super eos constituitur, noscunt eum raee niae colligendum est ex libris, qui publici iuris facti constitutum ob episcopo, noscunt episcopum eeee con­ •uni a Parlamento Britannico anno 1825. Et licet stitutum a summo pontifice, proindeque venerantur opiniones expressae irto tempore, quibusdam recon- quamcumquo tradunt isti doctrinam. Omnes preebyliorum temporum synchronie ignotae, licet ex quibus­ tcri sunt quoad populum quasi rami, et isti sunt dam «niorum mentibus exciderint ·, attamen accidit coniuncti gravioribus seu maioribus ramis, episcopio, me ewe non «nlum coaetaneum testem, sed etiam qui ipsi prodeunt ex trunco retro porrecto usque ad 789 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUARTA 20 iumi 1870 790 tempus ip&iua Petri, et usque ad radicem Christi; A et laudes effundere quando quaestio est do potestate, pro in deque nihil curant de opinionibus: sunt certi, quae tantopere superat omnes potestates mundi, ao amplectuntur quidquid eos docet presbyter; et quoad ipsum caelum superat terram? Non itaque ex istis quaestiones speculativas quidquid definiet concilium, litteris deducendum eos fuisse ultramontanos, et si ita eumma cordis affectione recipient. Sed in praesen­ deduceretur, certe testes erunt auditores, si parci ti arum dico quod oves meae cognosco, fideles Hibernos fuerimus in concilio Tuamensi loquendo de praero­ habere fidem forsan fortiorem etiam ea, quam habent gativis Romanae ecclesiae; ct istam epistolam legendo theologi (rtauj). Et ratio est quia recipiunt quidquid finem pono isti discussioni do fide Hibernae ecclesiae docet ecclesia, ct tantum œt discrimen inter fidem respectu Romani pontificis. ii to rum simplicium ac fidem istorum qui dependent Mittendo nostra decreta Romam, quae fuerunt ex quibusdam regulis, ac est inter parvum istud ct circiter decem abhinc annis, ita loquimur1: „Ut miserum solamen quod legibus civilibus datur pau­ autem fidem, quam corde tenemus, ore profiteamur, peribus, ac istud solamen quod ecclesia ex pleno suae declaramus fidem nostram illam ipsam esse, quam charitatis profundit ad pauperes sustentandos. confitetur catholicae veritatis et unitatis centrum, omHic perlectae fuerunt litterae quaedam, quao munique ecclesiarum caput, mater atque magistra, mittebantur, mihi videtur, ad summum pontificem quae fidem a Christo Domino traditam integram inex concilio national! quod habuimus viginti abbino violatamquo semper servavit: illa nimirum ecclesia, annis 1 ; et ab istis litteris colligebatur a quibusdam, quao maxima et antiquissima et omnibus cognita α nos omnes in isto concilio testimonium perhibuisse et J 1 gloriosissimis duobus apostolis Petro et Paulo Romae nos fuisse ultramontanos. Forsan non dubito, quin fundata et constituta eet; ad quam propter potenillustrissimus praesul qui scripsit istam litteram, certo tiorem principalitatem neccsse eet omnem convenire non dubito quin in mentem haberet tantam doctrinam ecclesiam ; in qua est integra religionis ot perfecta credere et profiteri, red quando non erat ulla quaestio soliditas; cum qua quicumque non colligit, spargit; do infallibilitate summi pontificis in isto concilio ex qua unitas sacerdotalis exorta est; quao illi adnexa nutionali, mihi non videtur esse iustum aut iuxta est petrae, quam superbae non vincunt inferorum nonnam ecclesiae et praxirn deducere conclusionem, portae; cuius sanctae Romanae ecclesiae supremae do qua numquam pensavimus, quia in isto concilio, auctoritati, qua decet subiectione et reverentia, omnia quod duravit duobus vel tribus hebdomadis, ne erat a nobis in synodo agenda et definienda, subiicimus quidem unum verbum do infallibilitate summi pon­ interpretanda et corrigenda... Et quoniam sanctae tificis. Istorum qui aderant concilio episcopi con­ Romanae occlt-eiae summoque pontifici, beati Petri secrati non supersunt nisi pauci; et qui erant tuno successori, cui omnes suas dotes coclœia Romana refert episcopi, perhibebunt testimonium, se numquam de acceptas, non solum fidei professione, sed filiali qua­ infallibilitato summi pontificis quaestionem agitasse. dam devotione devincti fuimus et devincimur, nihil Etiam do altero concilio, nempe concilio Balti- nobis umquam potius, nihil iucundius fuit, quam ut morcnai; et si do isto concilio mentionem facio, certo illius iura ct privilegia alacri animo propugnaremus conscii sunt Americani praesules me numquam monm et tueremur. Quapropter nullas curas, nullos laboras falcem in alienam messeni immittere vello. Et si ; recusavimus, ut fidelem sanctae Romanae ecclesiae mentio istius concilii iam a mo facta est, ratio est ut operam praestaremus. Ad hoc maiori adhuc vi im­ confinnetur argumentum quod iam dixi de concilio, pellebamur, cum sciremus, noe evclœiac Christi cau­ quod erat habitum in Hibernia. Dicebatur in isto sam, pro viribus ct quantum noe decuit, in eo regno concilio quoquo omnes fuisse ultramontanos et opi­ agere debere, ubi principes et potentes, omnibus arti­ * et molitionibus religionem catholicam evellere niones romanas (murmur) defendisse; sed hoc dioo bus quod inter episcopos Americanos qui aderant isti et destruere, aut ecclesiae libertatem labefactare, et concilio, quidam sunt qui quam maximo attoniti es­ perniciosis erroribus studiosae iuventutis animos in­ sent apponendo sua nomina decretis istius concilii, ficere connitebantur." Hare, ut spero, satis digna sunt indicia nostrae attoniti essent in conclusione adducenda, nempe eo fuisse ultramontanos. Dictum erat miratum fuisse venerationis et obsequii erga Romanam ecclesiam, totum orbem so esse arionum, et ratio erat quod quin tamen exinde deduci possit conclusio, do qua orthodoxis tunc ariani imputabant opinione», quos numquam cogitavimus, nos perhibuisse testimonium non tenebant; et eodem modo quiun maxime nos at­ do Romani pontificis infallibilitate. toniti essemus, ut conclusio adduceretur ab historicis ORATIO futuris nos credidisse opiniones, do quibus numqunm reverendi patris domini losephi S&doc Alemany isto tempore cogitavimus. archicpifcupi Sancti Francieci Verum est in duobus istis synodis maximas laudes Eminentissimi ct reverendn»imi praesides, emi­ impensas fuisse sedi apwlolicae; verum est etiam cas D magnifico sermone usas fuisse: et dico si parcerent nentissimi et reverendissimi palrraGrato laetoquo animo meminisse licet quod post istis laudibus et i ustis encomi is erga sanctissimam *cdeni, deessent omnino suo officio. Non parcant plure» difficultates et ani modversiones, Spiritu sancto ipsae erga sanctum sedem in suis laudibus. Omnibus afflante, primam cunrilii Voltami constitutionem, no notus est stylus rom anus, est dignissimus imitatione; uno quidem dissentiente, probastis, c< quoti pulcher­ et licet connu encomia sint quandoquo amplissima, rimam paragraphes», expositionis gratia, etiam ad­ istis numquam imputandus est defectus veritatis» red ditam voluistis, qua omnem removistis oo-axioneni, ita agunt tam ex traditione veteris romani eloquii, qua Christi ipOMMl uti scientiarum, liberalium ar­ tam praesertim ex ampla charitate evangelii ct eccle­ tium profectui adversam ipeius inimici traducere siae. Itaque non minini usas esse istis elogiis, ut possint. quando loquuntur tum de episcopis et archiepireopis 1 Cf. rendi Tiunsewe ia. 1858. ftpra. L XLVII. €00 tv ct fidelibus. Anne mirum eos quam maxima encomia > ed. VaL 1 Vide oratlenem habitam ab emmenliuimo archkpisrepo Dubitami in congregatione generali d sate iit add- ed. Vst. quam supremum, qui noe Dei doctrinam edoceat abs­ ■ tam , ·. tam ed. VAL que errore; nam si doctor erraverit, a quo edocebitur? • futa ed. VaL • Loe. ciL B. Si a supremo omnium fidelium doctoro aire pastore • Ib id. 912 D. noe Christus edoceri praecepit, eo errante in quem 1 Ibid. 913 a redundaret error? • S. Aœbrodwi erplan. In px XL, B. 30 [Mi-ne, P. L., XIV, » Alinden» rtdetar ad ternonem, qnern aa. me. pontifex Piai ¡X Utah d. 18 tuil 1870 la claurtro 8. Mirile And­ hra» osewto·· diitribationh praexaiomn prò expod tiene obiMtonm arti· chriitkaae. Ct CiriUd Colt etica m. VU, voL X, «Π. 1089 a]. • Cene. Cbalcedonenae, act II [Manii, VI, 971 a]. w Syaod. Epbealna. acL ΙΠ [Man-t IV, 1Λ6 c). u 8. Petrol Chry»L epiiL ad Eutych. (Migne. P. L., LII. 71 cl « Cene. Trid. VII, de Biptbmo. « Manti, L dL, 1023. 793 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUARTA 20 iunü 1870 794 littoria id eis exponant atque inculcent, ut procul A adversus praerogativas Petri e i usque successorum, dubio fiet. Quapropter roete aiebat reverendissimus consen laneum ipsis fuit eum textum adhibere adversus Vh eoi ingeríais, ei eum bene audivi, frustra timeri ubi formidabilem haeree im, cui refellendae incumbebant. reverendissimo Pitlsburgensi timendi ratio adcese At (prosequitur idem) applicant» textum vigenti apparebat. Bono quodam ductus zelo verebatur hic tunc controversiae, patree ne remotissima quidem im­ reverend isa i mus pater nostros missionarioe, collegio­ plicatione inficiantur illius obviam vim, qua Petri rum alumnos, generat iru catholico·, et praioertim praerogativa firmatur, quam contra tot aliis occasioni­ neophytos, aliam indicaturos propositam in schematis bus tam indubitanter asseruero l/‘ capite IV doctrinam, ab ea generaliter accepta, quam Deinde decus nostrae Americae respondens ob­ tonuit ct docuit praeclarissimus archiepiscopus Balti- jectionibus in nostrum schema desumptis ab his sacrae inoroneis reverendissimus Franciscas P. Kenrick, ouius Scripturae verbis: Euntes docete omnes gentes... virtutum sancta memoria per totos status Kentucky, Ecce ego vobiscum sum usque ad consummationem Penneylvan iao et Marylondiae, quin per ornnem Sta­ saeculi... Spiritus sanctus, quem mittet Pater in no­ tuum foederatorum ecclesiam immarcescibilis adhuo mine meo, ille vos docebit omnia ...Et erilis mihi redolet, ct qui suis eruditissimis probati&rimisquo testes in Hierusalem ei in omni ludaea et Samaria operibus defunctus adhuc loquitur. Hino et in hoo ei usque ad ultimum terrae, quibus plano verbis non frustra omnino timetur. nobis praecipitur ut seorsum singuli aut simul omnes Pius papa IX feliciter regnans, cuius iudicium nos teneamur petere Hierusalem et extremas Americae etiam extra cathedram in statera historiae ecclesiae B occidentalis terras, ut testimonio praedicationis nostrae ct orbis totius plus ponderis habere reputaretur quam testimonium praebeamus veritatibus absque supremo totum aurum California , * laudato archiepiscopo nostro pastore, qui nos confirmare valeat, si quando a vero Americanae ecclesiae decori litteras 27 iulii 1848 testimonio aburrare contingat; illis, inquam, obiectiopulchre exprimebat magnam consolationem sibi ab nibus, praeclarissimus Kenrick respondet provocando illo collatam speciatim zelo, quo sese dicabat muneri ad pulcherrimum sermonem secundum sancti Leonis suo pastorali implendo, devotione ac reverentia qua Magni in Natali sanctorum apoetolorum Petri et Pauli, supremam Petri catliedram proeequebutur, ao lauda­ ubi Christum sic Petro alloquentem summus pontifex bilibus conatibus quibus huius sanctae sedis apostoli- affert: „Tu es Petrus, id est,cum ego sim inviolabilis cae iura vindicabat. Quae vero nunc ex tanti praesulis petra, ego lapis angularis, qui facio utraque unum, operibus proferam non tam ad eius fidei puritatem tamen tu quoque petra es, quia mea virtute solidaris, ostendendam, quam ad doctrinam nostram compro­ ut quae mihi potestate sunt propria, sint tibi mecum bandam, ac difficultates eidem obiectas solvendas, nec participatione communia... Transivit quidem etiam ingrata nec inutilia spero foro iudicanda. in apostolos alios vis istius potestatis, sed non frustra Et quidem tota nostra doctrina eius ©criptis com­ uni commendatur, quod omnibus intimetur... In probari videretur, et quod mirum eet, argumentis quae Petro ergo omnium fortitudo munitur, et divinae quidam patres definitioni noetrae obiicienda ducunt, gratiae ita ordinatur auxilium, ut firmitas, quao por ille iam plurimis abhinc annis luculentissime respon­ Christum Petro tribuitur, per Petrum apostolis condit. Nam in opere suo de primatu sedis apostólicas 0 feratur/4 Hucusque sanctus Leo Magnus. Aliud argumentum afferri licet ex aureo opere vindicato cap. I hoco habet: „Ex co quod Christus in terns apparuerit uti supremus magister, donatus doctissimi Kenrick, desumptum ex exercitio supremae omni potestate et auctoritate, parati nos esse debere­ auctoritatis pontificiae, ac ad illam appellati oui bus mus ad statum christianae societatis, in quo unus eius ex ipsis remotissimis ecclesiae saeculis. Episcopi pro­ * recursum legimus teneret locum, exercens delegatione eam potestatem, vinciae Tarraconensis in Catalauni quam ille inhaereo ter possidebat Quod huiusmodi habuisse ©acculo V ad papam Hilarum, agnoscente© socialis forma sit aptior magno revelationis scopo, id in eo principatum vicarii Christi, ao postulan tee ut ratio ipsa demonstrat, quia ad diffusionem et conser­ aiebant decisionem α fonte, ubi nihil erronee ordina­ vationem doctrinae revelatae omnimode necessarium tur1. Sanctus Leo anno 447 exercuit hanc potesta­ est praecipuum habere depositarium atque supremum tem in casu Chelidonii, ac commemorai it usum, quo a custodem, de cuius magistrali sede vox veritatis pro­ tempore immemorabili Romani pontili· - * casus appel­ lationis recipiebant ao definiebant. Sic ex Gallio, ex deat usque ad extremum terrae.” Ad vindicandum hoc supremum magisterium Ro­ Anglia, ex Hispania, ex Africa, ex orbe catholioo manis pontificibus divinitus collatum, post allata ad Petri cathedram recursus habebatur tamquam ad Christi ad Petrum verba: Tu vocaberis Cephas, in supremum tribunal ao iudicem finalem in rebus fidei medium profert tres sacrae Scripturae textus in nostro et morum vice Christi definiendis. Et quod non schemate allatos, corumque sensum ad schematis men­ parum notatu dignum est, vel ipso evangelista sancto tem fuso sermone tuetur, interpretationibus copiosis- D Ioann© vivente, controversia magna quae Corinthios que citationibus, sancti Ignatii martyris, Tertulliani, primo saeculo violenter excitavit, non sancti apostoli, Origenis, sanctorum Cypriani, lacobi Nisibeni, Cy- qui propius erat, sed Romani pontificis litteris et rilli Hierosolymitani, Basilii Magni, Gregorii Na- auctoritate pacata evanuit. Tandem supremum ac erroris nescium Romam zianzeni, Chrysostomi, Epiphanii, Cyrilli Alexan­ drini, Hilarii, Optati, Ambrosii, Hieronymi, Augu­ pontificis magisterium miraculo probare permittatis. stini, Leonis Magni, Gregorii Magni et aliorum, Non loquor do miraculo a mo vocato Bonifacii VIH. quorum veneranda antiquitate nec spernendo auctori­ cuius constitutiones nostrae constitutionis doctrinam tatis pondere luculenter demonstrat, advenus aliter infirmare vel destruere quibusdam videatur, cuius sentientes, obvium sensum textus nostri schematis sepulchrum 302 annis ab eius morte apertum est, ut comprobari. Fatetur quidem aliquando a sanctis pa­ eius ossa, vel cineree cum illis aliorum removerentur tribus textum: Tu es Petrus, et super hanc petram in alium locum, id clipeate nova Vaticanae basil irae etc., ad fidem α beato Petro confessam referri non constructione. At loco cinerum non solum ossa, red tamen exclusive, quoad nostri schematis sensum id ct pellem et carnem ot venas, integram illius corpus factum, sic reponit: „In circumstantiis in quibus cum integris illius pontificis vestibus invenerunt, toto sanctus Hilarius ac alii patres locuti sunt, dum ariaUÜI cap. ΙΠ. nismus praevalescebat, nec ulla vigebat controversia 1 Thiel, Epûlciat rr. pewh^nun ftnutnif, paç. IW. 795 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 796 populo Romano vidente et plaudente, ac caelo fidei a aut saltem quod de hoc non oonsteL Idque iure euppontificiae integritati assensum consequentem prae­ ponunt, quia qui promisit infallibilitatem in docendo bente; rod loquor de miraculo, cui alludit noster universam ecclesiam, non deeet mediis ad id neoca* Et poetquam Romani pontificis infallibili­ Kennck, et quo omnee protestant® facillime pc^su- sariis.' mus debellare, nempe quod e cathedra apostolica num­ tatem luculentissime adetruxerit sacrae Scripturae textibus aut ecclceiasticae traditionis argumentis, eam quam error adversus fidem exivit Omnee homines errant; omnis hominis est errare, etiam probat ex praxi ecclesiae ab exordio hisco ver­ errant principes, errant philosophi, non idem romper bis: ,.Tribus primis saeculis ante concilium I generalo sentiant episcopi ; et tamen per 1800 et amplius annos plures haeretici solius Romani pontificis iudicio fue­ idem senserunt omnee beati Petn successores- Quae ab runt irreformabiliter damnati. Anno 150 Cerdon et uno aut altero reverendissimo patre tamquam a qui­ Valentinos ab Hygino apud Eueebium lib. I hist. eccl. busdam Romanis pontificibus erronee scripta rei con­ cap. X; anno 196 Theodorus a Victore apud eumdem stituta allata sunt, vel dccureu controversiae offem libuV cap.XXVLL; anno 215 Montanistao α Zephycontingat, non ex cathedra, non ut fidei dogmata ab rino apud Tertullianum lib. de ieiunio cap. L Post universa ecclesia de fido credenda pastoris universalis concilium Nicaenum anno 390 Siricius damnant munere fungentes pontifices definivisse, aequum lovinianum; anno 401 Anastasios damnavit Rufinum ostendet examen, omnesque huiuemodi cantus extra origenistam; anno 416 Innocentius I damnavit Pela­ chorum schematis decantatos attenta schematis lectio gium: et hi omnee (subiungit praeclarissimus doctor) revelabit. Non negat schema primam partem doctri- B habiti sunt haeretici ex solius papae iudicio. nae Antonimo, nempe quod papa uti persona privata Concludam igitur cum duobus archiepiscopis erraro possit; nec inficiatur schema secundam partem Baltimorensibus, cum reverendissimo Kcnrick qui doctrinae Antonina©, nempe quod papa utens concilio cap. XVI laudati operis non solum sancti Alphon&i errare nequeat; id tamen remanet, ut qui doctrinae sententiam de pontificis infallibilitate, ecclesiae anti­ Antoninae fidelium discipulorum nomine gloriantur, quitate fundatam, profitetur; rod et aperte asserit sanctum Antoninum non dimidiatum, rod integrum indubitabile ius esse papae fidei controversias defini­ recipiant magistrum, qui tertia parte summae, tiu 22, re, ac impossibile esse pravos moren eius auctoritate cap.VI, §20, haec habet: „Quaeritur utrum ad pa­ doren. Dicam eius praecisa anglica verba: ,Jt is the pam pertineat confirmare sententiam synodorum? undoubted right of the pope, to pronounce judgment Item utrum ad papam a synodo appelletur? Item on controversi® of faith... His pouwer cannot com­ utrum solius papae auctoritate habeat universalis mand any thing immoral”; cum praesenti vero archi­ synodus congregari ? Item utrum necease habeat papa episcopo Bal timoreusi, digno pallii illius haerede, aie congregare concilium universale, quotiescumque ha­ meo modo ratiocinabor: vel ecckeia non existit, vel beat aliquid de fide terminare? Ad omnes istas papa est infallibilis; atqui ecclesia existit: ergo papa quaestiones, ait sanctus Antoninus, simul respondit eat infallibilis. sanctus Thomas : ad primas tres affirmative, ad quar­ Probatur maior: Ecclesia est communio fidelium tam negative.' * profi ten tium unam eamdemquo doctrinam revelatam; Idem sanctus Antoninus, adhuc magis clare parte C atqui haec communio eri stere nequit a beque infoili bib quarta, tit.8, c.Ill, §5, ita habet: „Lioet papa in papa: ergo etc. Probo minorem facto ducentarum particulari errare posait, ut in iudicialibus. in quibus sectarum protestantium, quae postquam detruncave­ proceditur per informationem ; alias in bis, quao per­ runt so a papa, non unam fidem, sed bis centum et tinent ad fidem, errare non potest, scilioot ut papa, amplius professiones contradictorias constituere. Item in determinando, etiamsi ut particularis et privata facto gregis, cuius oves, percusso pastore, non unum persona possit. Undo magis standum eet sententiae gregem, sed dispersae in varias partes euntes devoran­ papae de pertinentibus ad fidem, quam in iudicio tur a lupis. Ao id tandem probo testimonio lapidum proferret, quam opinioni quorumcumque sapientoni, istius aulae conciliaris, qui ex hoc ambone diversas cum et Caiphas licet malas prophetaverit inscius. nostras sententias etiam super fidei deposito audivere, B ad eorum tempora. ..Noccssariuni visum est reverend issimi» patres, (’erte ipse Bossuet us ait apertissime, cathedram qui in speciali discussione capitis IV veniam loquendi Romanam virginem permansisse in fide. Numquam petierunt, monore, ut non redeant ad generalem credidi tantum virum potuisse ex animo admittere discussionem loquendo iterum do opportunitate vd * Argumentum : wArchi*p:»copus Snrrtnlrâtu pen tilda· necessitato huius definitionis, nec de iis quao ad capita infallibilitatem inniti in traditane omnium ecdenaram. Π ripa­ priora huius schematis pertinent. Praeterea sed alo ra od i argu mentam «volvendum asms prit, et nuli Ut prareertua curent, ut argumento huius capitia presse inliaereant, in ©«tendenda fide ecderiaram Gallile et ΠαηζΛΓΪια. Truonil caventes no ullo modo extra rem vagentur, omnesque deinceps ad dissolvenda» obleetienes. Cum tamra Aiu immora­ tus esset rn afferendis probati on ibe«. et ia di«wlvredl» obbrevitati, odeo ab omnibus desideratae, studeant." ieeticmbu· pari prolixitate oiurua videretur. obtauranranUbua Dein addidit: undique patribus, eminentUsiu.ua prteu« prarae» suriens di­ ..Renovamus quoquo monitum alios fartum, ut xit: . Re verre dtsrime domite. haee omnia «ptim mi. red per­ reverend issimi patres abstineant α quibuslibet signis tineat ad diteeuiemem çreeraleta. Venias capot |V ,qna* decebam eraat sivo approbat ionia sivo reprobationis erga reveren­ propositi «bea*ti»·. OraUr prooemium* et rie ri«im tutverwrom patrem excitavit Pro­ dissimos ¡Mitres, qui in ambone loquuntur." pormi noten ut pro mxfori Barilai· el faob-n dad nate ioPoet haec axi ambonom successile i orati sunt Ufirretia in 4ue adderetur mouton rrivrtur to Mi· archiepiscopus Surrentinus. archtepiM op th Sminicn- euír?/4-Ukf>e« »nb m® 7*®.“ 799 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 800 illum falsam distinctionem inter ttdcrr et ttdcnitm. A schismatibus, ot potius adversan] doctnnam perduciQuid eunt sedee sino sedente? Et quis potest discor- iioni et intestinis molis fomentum ot pabulum prae­ nere utrum primus pontifex erraverit, an vero erra­ bere affirment. Hoc autem concilium bomper plurimi verit secundus? Ut primam vero propositiones galli- factum «t in H ungaria. Ut sileam caetera, anno 1863 canae editae sunt, academia Duacensis, prima inter metropolita Coloconsia in synodo provinciali prima omnes, ut videre est apud Zac bari am, affirmavit de­ post ingentem illam cladem, qua tota provincia fuit dorali ο nem gallicanam continere doctrinam detesta­ a Tureis vastata, definivitl: ,.Quemadmodum Petrus , * doctrinae fidei magister irrefragabilis, pro bilem et inauditam in ea regione: notate verba, emi­ erat.. nentissimi et reverendissimi patres, inauditam d quo Dominus rogavit... pari modo legitimi eius in ddatabûan. Professores testantur doctrinam oppo­ cathedrae Romanae culmine successor» depositum sitam infalli bili tati esse propriam schismaticorum, et fidei summo et irrefragabili oraculo custodiunt. ** collam vident rationem, qua possit adversus lanseniEn rfoetris’ temporibus episcopi provinciae Colostas dimicare, quorum doctrinae non sunt damnatae in censis, qui affirmant iudicium Romani pontificis in generali concilio. Nonne, reverendissimi patres, vere rebus fidei et morum osso irrefragabile, irreformabile; nec de hoc contenti sequentibus verbis recurrunt ad prophetaverunt? Quid plura? Memini quae nostris temporibus acciderunt in concilium Strigonicnse ’ : „Undo propositiones cleri Gallia anno 1820 et 1821, cum eub Ludovico XVIH gallicani anno 1682 editas, quas iam Georgius Szeministri, ut aiunt, restaurationis a superioribus semi­ lepcsényi archiepiscopo * S trigon tenais una cum ceteris nariorum et ab antecessoribus seminariorum quaere- B Hungarian praesulibus eodem hoc anno publice pro­ bant adhaesionem declarationi anni 1682. Quid fece­ scripsit, itidem reiicimus, proscribimus, atque cunctis rant, quid responderunt sancti illi ac docti Galliarum provinciae huius fidelibus interdicimus, no cas legere episcopi? Udo ore onaqne mente rescripserunt for­ vel tenere, multo minus docere auderent“. Huic con­ mulam adhaesionis esse dignam censura sanctae redis, cilio subscripserunt praeter metropolitani quatuor et novum crimen contra iura episcoporum et sanctae episcopi. De iis, Deo adiuvante, adhuc duo vivunt, sedis. immo in concilium venerunt, suaque praesentia illud Post centum et triginta annos in quibus Romani cohonestant, scilicet reverendissimus arch iepiscopus pontifices de ea declaratione conquesti sunt, post sen­ Haynald, qui tunc ecclesiam Transsylvaniao regebat, tentiam duodecim pontificum, nova vincula auctori­ at episcopus Csanádensis. tati Romani pontificis non esse imponenda. Haec Unam oro obtestorque, dicant sapientissimi et aiebat reverendissimae archiepiacopus Burdigalensis eloquentissimi ii episcopi; fuitne illis illa doctrina d’Aviau, forma episcoporum, cuius virtutes tota Gallia imposita a Romana sede, sicut dictitatur in quodam suspexit. Haeo docuit eminentissimus cardinalis de libello1 gallico conscripto adversus omantissimum Clermont-Tonnerre archiepiscopos Tolosanas. Haec nostrum patrem et adversus totum generalo con­ reliqui episcopi Galliarum, quorum voces audistis, cilium, quasi noe omnes, reverendissimi patres, esse­ scripta legistis, exempla mirati estis. Si valet regula mus immemores nostrae dignitatis nostrique charac­ quod vetus verum, falsum quod posterius immissum, teris? Dicant pro Deo et coram Deo, utrum haeo dicere neoesse est fidem infallibilitatis esse fidem 0 doctrina iam a decem annis aliqua schismata vel ecclesiae. tumultus parturierit in provincia Colocensi? In Hangaria vero Georgius Szclepcaényi archi­ Quid plura? Ipsi adversarii, reverendissimi pa­ épiscopal Stri gon i ensis, primas regni, primas inter tres, dum negant infallibilitatem in summo pon­ omnes ecekeiaetiooa, in conventu episcoporum Tyr- tifice, illam admittant. Papa, dicunt, in casibus naviae ipso anno 1682 habito (proferam totum de­ extraordinariis est iudex infallibilis: cur? Quis est cretam, nam usque adhuc nisi in parte prolatum eet) iudex horum casuum extraordinariorum? Eritne po­ haec habet: .æropositionee (cleri gollicani) absurdae pulas? Et tunc auctoritas ecclesiae veniet a populo, et plano detestabiles, cum per H ungarici quoque regni et hoc est haereticum. Eritne summus pontifex iudex provincias disseminatae sint, eo fortasse consilio, ut casuum? Et tunc papa erit infallibilis, quantum vult. perduellioni et caeteris malis intestinis pabulum et Videte quanti sit veritas. Si haec vera sunt, ut sont fomentum suppeditent, et incautis fidelium animis verissima, quomodo, reverendissimi patres, aliqui inter schismaticum virus instillent; noe omissa in pratens nos timent et pavent etiam schismata. * cur eas confutandi, cum perpetua sanctorum patrum Non puto doctissimos et sapientissimos episcopos traditione, oocumenicorum conciliorum decretis, et falsa in medium huius concilii protulisse; annon fal­ apertis ipsius divini Verbi testimoniis satis explosae sae opiniones inter fideles disseminant aliqui libelli confutaUoquo sint, quamvis nonnulla Scripturae loca et ephemerides? Dictum est: definita infallibilitate auctores propositionum in suam sententiam detor­ inutilia fieri concilia generalia, episcopos evasuros queant ... Dei nomine invocato, et praehabito dili- D vicarios Romani pontificis, ipsam constitutionem ec­ genti examine et deliberatione matura cum venera­ clesiae immutari; Romanus pontifex, dictitant, po­ bilibus fratribus eoe pise opis noetris, abbatibus, pros­ terit pro suo lubitu, quaecumque placuerit, definire; periti·, capitulis, aliisque compluribus theologiae immo erit etiam impeccabilis. profaMoribus, et sacrorum canonum scientia prae­ Falsa sunt hacc, et inter fideles α filiis diaboli stantibus viris, praefatas quatuor propositiones con­ disseminantur ad invidiam creandam Romanae sedi figimus et proscribimus, et universis istius regni et huic oecumenico concilio. Dogma fidei est, epi­ Christi fidelibus interdicimus ac prohibemus, ne eos scopos etiam in suis sedibus dispersos una cum Ro­ legero vel tenere, mullo minus docere audeant, donec mano pontifice definientes, infallibiles ceso in rebus •aper eis infallibile prodierit apostoliche sedis ora­ fidei ct morum; et tamen nullus affirmavit concilia culum.” generalia eesc inutilia. Ita etiam definita infallibili­ Videte, reverendissimi patres, quae sit fides Han­ tate Romani pontificis, concilia generalia non modo garile; episcopi, abbates. capituli, doctoree damnant non erunt inutilia, sed etiam in aliquibus casibus propositiones deri gallicani, eas dicunt confutatas i VbL (opra, L XLVHI, coL 517 a. perpetua traditione sanctorum patrum, conciliorum s Ibid. decretis, et aperti * sacrae Scripturae testimoniis. Tan­ • Videtur alludere ad opusculum : Ce gui m au rzm. pag 85. tum abest ot doctrina de infallibilitate det occasionem 801 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUINTA 22 iunii 1870 hypothetico necessaria. Episcopi erunt vicarii papan A noe iudicen fidei? Et tamen in hoc ipso concilio papa noe appellat coniudicanles, „epificopia con i ud icanti bus nobiacum." Papam impeccabilem non facimus, immo dicimus quod etiam in rebus fidei ot morum definien * dis possit errare. 802 si ree referatur od concilium generale, huenoreœ nota errori illi inuretur. ** Paucis verbis omnia complexus eet doctissimus theologus. Possumus certo ferre suffragium cum tanto viro, electo etiam episcopo Canari ensi, qui certe non arguetur nimii amorie erga Romanam sedem. Dixi. EmmifllMirmus praeses cardrnahs de Angelis. ΟΒΑΊΊΟ Obsecro, reverendissimo domine; optima sunt quae tu reverendi patris domini Vincentii Spaccapielra dicis, sed pertinent od discussionem generalem. Ve­ archiepiscopi Smymensis l. nias, quaeso, od schema. Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ Reverendissimus orator. Erant prooemium ista, prooemium quaestionis (riras). Ad evitanda mala rendissimi potree. Ne timeatis quod voe longo anteloquio morari, quao ex falsis conclusionibus fidelibus evenire pos­ sunt, supplex voe oro et obtestor, reverendissimi pa­ et me nisi testimonium mihi perhibente conscientia tres, ut lino falsae expositiones ab i peo concilio elimi­ moa in Spiritu sancto loquuturum consueta prae­ nentur. Hoc facile poterit fieri aliquo monitu, ricuti fatione profiteri velim. Nihil enim videtur iniuriorius episcopatui et episcopis, quam eos, quaecumque factum est in fine capitis tertii; poterit dici: Sloncmus autem omnes fideles, et obsecramus in B rit eorum in liberis quaestionibus opinio, non ex conDomino, ne praebeant aures filiis diaboli, qui, quae­ . scientia et secundum conscientiam loqui, aut officiose cumque ignorant blasphemantes, asserere. non dubi­ comiter, ad gratiam et benevolentiam aucupandam tant, Romanum pontificem pro suo lubitu tamquam loqui. Quae dicturus sum, profecto inscite quidem sed inspiratum a Domino, quaecumque sibi placuerint, definire rnfallibiliter posse, immo nulli peccato ob­ ex conscientia et secundum conscientiam dicam, sci­ noxium esse; episcopos vero esse vicarios papae, nec licet caput IV schematis nostri, aliqua foraitan emen­ tudices controversiarum fidei, totamque ecclesiae datione a Deputatione do fide castigatum ad mentem constitutionem posse immutari. Cognoscimus infir­ a pluribus illustrissimis et reverendissimis patribus mitatem nostram, ei quotidie clamamus: Dimitte eiusdem Deputati on is praeclarissime et solide expli­ nobis debita nostra1; et si dixerimus, quia peccatum catam, omnino in sua doctrina et definitione iuxta meam humilem sententiam adoptandum es»; et non habemus, nos seducimus1. Episcopos vero nostros fratres vocamus, eosque propter has rationes α traditione perantiquae et apo­ iudices controversiarum fidei confitemur; non enim stoliche eocktúae Smyrnensis sancti Polycarpi, cuius accepimus potestatem a Domino nostro lesu Christo in ego, ut verbis utar sancti Gregorii Nazianzeni, sum destructionem, sed in aedificationem. Nec papa vel successor sicut nox diei et febris sanitati succedere concilium poterunt, aut ullo umquam tempore po­ dicitur. Non ideo eas aggerere rationes mihi propo­ tuerunt nova dogmata fidei pro suo lubitu evulgare: situm eet, quas ad satietatem usque audivimus vel 0 legimus. fides est depositum. Iam in hoc ambone, sicut a pluribus fuit adQuid est depositum? Id est, quod tibi creditum esi, non quod a te inventum; quod occepisti, non notatum, nihil novi dictum vel auditum; et profecto quod excogitasti; res non ingenii, sed doctrinae; non haud facile foret novum dicero de ea veritate, quae usurpationis privatae, sed publicae traditionis; res iam a quatuor abhinc saeculis α viris scientia, doctrina ad te perducta, non a te prolata, in qua non auctor et virtute praeditis ventilatur; et si vellem, protinus debes esse, sed custos; non institutor, sed sectator; admonitus repetet mea crimina1 scriptor, dicit poeta. Neque buio veritati me adhaesisse dicam, ubi primum non ducens, sed sequens 3. Ita facile omnia possent componi, et rio ab om­ scientiis sacris in hac alma Urbe vacabam, atque mihi nibus, mea quidem humillima sententia, poterit ac­ traditam in scholis sancti Vincendi a Paulo, gloriae et ceptari vel prima formula proposita in priori sche­ decoris Galliarum ecclesiae, cuius filium et discipu­ mate, vel etiam haec secunda formula proposita in lum me profiteri iucundum est, iuxta mentem sancti fundatoris semper a filiis suis in veneratione habitam, schemate refórmalo. Eminentissimi et reverendissimi patres, cum agi­ sicut illustris»mus frater iu Domino episcopus Foromus de ecclesia, noe dicimus absoluto, ecclesia ost 1 i vi ensis secundum sibi datam sapientiam iam dixit·. infallibilis in iudicandis quaestionibus de rebus fidei Ideo mihi in magno fuit oblectamento epistola eius, et morum; cum agitur do conciliis generalibus, cate­ qunm de ianseuiana lucrasi ob hac tede Petri condem­ gorico etiam dicimus, concilium generale eet infalli­ nanda, quam simul renaît ct abhorruit, ad aliquos bile in rebus fidei et morum. Cur cum loquimur de D Galliarum episcopos scripsit. Parcite ei illam referam, Romano pontifice, volumus admittere aliquas con­ cum multum ad nostrum propositum ct ad doctrinam ditiones, et non dicere absolute, cum suo munero capitis quarti stabiliendam valere ducam. Zelus et studium, dicitis (ita scribebat apud apostolico fungitur in quaestionibus fidei et morum, Romanus pontifex est infallibilis? Eadem est in­ Abclly ·, scriptorem eius vitae ct omici<«imum sancto, foili bili tas, idem obiectum, idem finis; cur duo pon­ dum viveret), quibus duae opiniones asseruntur, nuldera et duas mensuras? I Argumentum .Archiepbcopui Saoyraeuit quarte® eayot Concludam cum doctissimo Mclrbioro Cano, qui tibi in omnibus probari dixit ; at forte alista medxiratMM quaerit qua nota notanda sit sententia, quao negat opu eure latta deriderete a neon allia putrito· inai ex poete. infallibilitatem Romanae sedis vel Romani pontificis Fidem eodeexe Snyroenria circa bainaznodi expat m < vol rere (nam probat eamdem rem esso sedem et Romanum Telle dixit, qcod eum pluribus feckaet, addidit et ebiretime· qaae Oraecm «chumaticai rtupkiuL At nouait eam primea pontificem): „Noluniue, ait sapient issi mus theolo­ preeuea, hare non preesees capok «ci •opre « cürems ed. VaL Apod Oridine. Triti, lib. I. elac* L levitar mwitnz. et pro tcntCrr habetar terirr. Cf. acte coa^rcçatioai· çroerel·.· habita· d. Î1 axil 1*70, col 178-83 * Vila Λit r«rmrv Awi»». lib. II. exp. XU61 803 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES Θ04 km vel parvam afferre vobis videtur spem perfectae A in veneratione esset cum sua ecclesia Smyrnensi. Nec unionis. Hinc quod obiicitis me respondere cogit, minus observatione digna videntur alia eiusdem prae­ quod in rebus fidei et religionis, cum haec diversitas clarissimi patris verba1: ,Jpse Polycarpus Mar­ sententiarum oritur, nullum aliud medium adest, ciani ribi occurrenti et dicenti : Cognoscis nos, respon­ quam tertiae personae decisio, quae sido dubio videtur dit: Cognosco primogenitum diaboli.' * Et per tran­ esse papa- Et qui se subiicere renuit, nullius unionis sennam sit dictum, Marcion non fuerat nisi sententia eet capax, quae nec est alio modo desideranda; nam solius Romani pontificis ab ecclesia reiectus. Primoveritas non eet cum errore concilianda. Unanimitas genitum diaboli, quod plus via habere videtur quam ista, quam vos, illustrissimi domini, postulatis (se­ anathema sit, ne huius vocis timorem habeamus. quitur semper sanctus), profecto valde optanda Polycarpus igitur centenarius prope iter aggre­ esset, dummodo in fidei praciudicium non urgeat At ditur longe difficillimum, cum per id temporis nequo cum unio eet facienda, minor pars accedere debet ad naves neque currus igneus vapor iter inceptum cele­ maiorem, et membra ad caput ; quod faciendum pro­ rant rumore secundo, ut utar versu poetae . * Quid, ponitur, cum quinqué ex sex partibus ita sentiant rogo, sanctum episcopum negotii ecclesiastici causa Si poet decisionem divisio et schisma quoque timeatur, Romam pertraxit, nisi quae ab apostolo Ioan no ac­ malum tribuendum iis qui iudici nolunt se submittere. ceperat doctrinam, ad Romanam scilicet sedem causas neque episcoporum auctoritati adhaerere. Et hoc esset fidei et omnium ecclesiarum esse referendas? nisi medium veros ecclesiae filios a pervicacibus discer­ doctrina quae Paulum, post annos quatuonlccim a sua nendi.” Hucusquo fidelissimus sanctus. B vocatione, impulit Hierosolymum secundum revela­ De traditione nunc perantiquissimae ecclesiae tionem ascendere, et conferre cum columnis ecclesiae Smyrnensis, quae convenit integre cum capite IV, evangelium quod praedicaverat, no forte in vacuum .vobis nunc aliqua delibare mihi humiliter poscenti curreret rei cucurrisset1? concedito. Testem invoco sanctum Polycarpum, in­ Et animadvertite, patres reverendissimi, primo signem illum virum apcetolicum, totius Asiae prin­ quod Polycarpus Romam petiit potissimum propter cipem, uti eum vocat sanctus Hieronymus **, qui suas controreraiam de die, quo Pascha a fidelibus celebrari litteras in tanta fuisse veneratione testatur, ut in debebat; timebat enim no a communione ecclesiae publicis ecclesiae conventibus legerentur, et tantae Romanae, id est catholicae, extorres Asiani declara­ scientiae, ut ipee Hieronymus, tantam nomen! non rentur. Quanto magis si de fide et de dogmatibus est ausus in latinuni vertero sermonem, ita ut lugen­ ageretur, de fide inquam, sine qua impossibile eet dum ait quod una solummodo, scilicet illa ad Philip­ placero Deo, et quae ut numquam deficiat in illa penses, ad nos pervenerit Ad Polycarpum ex septem ecclesia, rogavit Dominus? angelis Apocah pris * Joannes, a quo doctrinam et or­ Secundo, quod est plurimi, de hac Paschatis cele­ dinem episcopalem accepit, verba laudis et praeconii brationis quaestione audiantur haec Irenaei verba4: clarissima scribit, et unus est cui nulla neo minimae ,J olycarpus cum Joanne Domini discipulo, et cum re­ * culpae labes inuritur, ricuti animadvertit sanctus liquis apcetolis, quibuscum familiariter vixerat, eum Joannes Chrysostomus, dignus propterea quod sua morem perpetuo observasset (Pascha celebrandi de­ aedes semper steterit, et stet immota in medio aliarum ' cima quarta die lunae). ** Ergo non arbitrabatur vir sex, quarum omnes lugent ruinam, quaeque nunc ille sanctus loannis et aliorum apostolorum Domini Smyrnenris ecclcriae subiectae sunt iurisdictionL approbationem sibi sufficere, vel Asianarum ecclesia­ Verum maximae auctoritatis Polycarpi testimo­ rum exemplum suffragari, ut secura ct tranquilla nium et prae omnibus habendum, nemo potest dubi­ conscientia morem suum sequeretur; nani Irenaeus tare: ,Jpri enim (sunt verba sancti Irenaei in epistola ait: loannee, alii apostoli, Asianae provinciae epi­ ad Florinum, qui cum adhuc puer esset audivit Po­ scopi stabant cum illo. Habetis apostolicam auctori­ lycarpum), ipsi cum Joanne ac reliquis qui Dominum tatem, habetis ecclesiarum orientalium commune viderunt intercessit consuetudo, quaeque de Domino exemplum, et tamen Polycarpus Romam petit, ut ex ipso audiverat, de miraculis illius edam, ac de Petri successoris ante omnia supremam auctoritatem doctrina quae acceperat, referebat, cuncta Scripturae exquirat, cum Petri successor possit aliud definire * consonaV Et in lib.III contra haeresce: „Haec do­ contra loannem et alios apostolos: quae quomodo cuit semper quae ab apostolis didicerat (Polycarpus), conciliari possint cum eorum sententia, qui apostoloquao et ecclesiae tradidit, et sola sunt vera V Testi­ rum auctoritatem eandem ac Petri affirmant, cum monium ergo Polycarpi est testimonium apostolorum, ipsis dictum rit aeque ac Petro: Quaecumque alliga­ «t testimonium ecclesiae, est testimonium lesu veritis 5... Sicut misit me Pater ·... Docete omnes Christi. gentesvel aliorum sententia, qui episcoporum con­ Hisce praeiactis, quae a Polycarpo sint testata sensum antecedentem vel consequentem ad Romani necene est videre. Et pnmuin audiamus iterum Ire- D pontificis constitutiones de moribus et fide firmandas nasum in citata epistola: „Aniocti temporibus Ro-. requirunt, ipsi rideant. Mihi et in ecclesiis nostris mam venit (Polycarpus), et cum inter ilice de quibus­ Asianis omnibus, qui successerunt Polycarpo, ipee dam aliis rebus modica «set controversia, statini mu­ videtur vir (loquor semper cum laudato Irenaeo8) tuo paria osculo se complexi sunt: do hoc capite (id multo maioris auctoritatis, ot fidelior veritatis testis eat do dio Paechatis celebrandae) non magnopere inter quam omnes alii. ao contendebant. Et Anicetos, addit Irenaeus, in ec­ Tertio Polycarpus o Smyrnis iter arripiens spera­ clesia consecrandi munua Polycarpo honoris causa con- bat, Romanum pontificem Asianorum morem saltem oeerit" Quod notandum, reverendissimi patree, tum tolerare, nisi probare voluisset. Et re quidem vera ut cognoscatur etiam ab illo aovo coram beatissimo Anicetus communicaro non destitit cum Asiae ecpapa loco i prius eucharistiam conficere magno honori * Ibidem loc. eit. habitum fuisse, tum quanti Polycarpus apud omnes « Vlrgil. Aeneidi» lib. VIII, ▼. W. f. * p 1 De viri» illuttrihi», cip. XVII. > Apo *. mp. II. 9. ’ later oyp. ·. ¡retid. Cf. Miete, Pitr. çraec. t VII. 1227. • Air. Uerec lib. Ill, cap 8. » Ori. II. 1-9. < Eptet. ad Florinum loc. dt. » Mnllh. XVI, 18. • Ioan. XX. 21. i Malik XXVHL 19. ’ Adv haerea, lib. l Π. cap. ΙΠ. η. 24. 805 806 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUINTA 22 iunii 1870 dceiis, quao suum morem retinuerunt; quod per A effatum ontologicum ab omnibus scholis admissum; sanctum Irenaeum Smymensis civitatis gloriam ct Actiones sunt suppositorum. Eeto nunc temporis. civem miro modo firmari videtur. Irenaeus vicinus apo­ quod pontifici od definitionem infallibilem edendam stolorum temporibus, ut ait sanctus Basilius, omnium opus sit illa vel illa media adhibere, quae congesta doctrinarum curiosissimus explorator, secundum Ter­ sunt; semper ct assistentia personali indiget, no erret tullianum, rectae semper catholicacquo doctrinae saltem in mediorum electione, neque homo hac assi­ propugnator, iuxta Euscbium. Unde cius doctrina? stentia declaratur omnimode infallibilis, ecilioet hoc Quao Polycarpus ab apostolis acceperat, studiose Ire­ sensu quod infallibilitatis donum possideat sicut ali­ naeus, sunt cius verbo, audiebat non in charta, sed in quam naturalem facultatem in omni re exercendam. cordo c'a consignans, et semper per Dei gratiam ea Profecto neque omnipotens est homo, et tamen Deus monte revolvitl. Hinc sua doctrina non fuit sua, impertitur cui vult potestatem miracula patrandi; sed Polycarpi, qui cum aliis misit cum in Galliae, ut negabimus ne hanc facultatem esse personalem, quam­ ccclosioo orientalis ct occidentalis simul Irenaeus vis non sit habitualis? Idem de infallibilitate dicenesset lumen, et faceret utrasque unam in fida, ita dum. ut iuro Polycarpus salutetur ab antiquia scriptoribus Et re quidem vera personaliter semper a Christo Galliarum apoetolus. verba ad Petrum dicta fuerunt: Tu a Pelrus.... Interim, bona vestra renia, dicero mihi liceat, Quae tu alligaveris.... Tibo dabo.... Rogavi pro quanta cordis mei laetitia huius filiationis, inquam, te; ecco quater tu: ubi adversarius nceter invenit memoriam semper vigere ot perennem in fiorentissimo B quod non sit ipso? Et ideo in opere 11 trionfo della Galliarum regno, et praesertim in Lugdunensi pro­ sania sede, opere eximio Grcgorii XVI venerandae vincia perdurare agnoverim, cum officio vero sale­ memoriae, id requiritur in pontifice, ut sit ipso coubroso fungerer, eleemosynas oet istim colligendi pro rictus do veritate, quam proponit credendam. Oportet ecclesia Smyrnis aedificanda; et tunc omnes illi epi­ ideo quod pcr&onalis sit haec divina assistentia. scopi, quorum magna para est hic ante oculos meos, Igitur hare est, quam a Polycarpo accepimus, mihi testati sunt eorum devotionem firmissimam ad vera doctrina, et hanc sartam tectamque servabimus; omnes doctrinas sancti Polycarpi. et coram vobis quod sunt in eo christifidelee per me Nunc ad Irenaeum redeo. Omnes nostis eius proclamant, adiuvonte Domino, ad quem tota dio as­ verba, quae pro ecclesiae Romanae dignitate ct auc­ cendit oratio nostra, illa quam in missa sancti Poly­ toritate scripsit, et hic saepe citata1: „Ad hanc ec­ carpi post communionem canimus: „Quaceumus, Do­ clesiam, propter potiorem principalitatem neeesse est mine, ut in ea doctrina, quae do pectore Filii tui od omnem convenire ecclesiam.” Dolcudum sane, quod loannem apostolum, et de huius ore ad beatum Polytextus graneus Irenaei, qui antiquis patribus tanto in carpum manavit, permaneamus in aeternum.” Nunc autem si vultis (murmur), pauca verba pretio fuit, integor sic exciderit, ut ca dumtaxat tem­ poris edacitati subduci potuerint fragmenta, quae possum addere de difficultate, quae mihi <£t proposita scriptis suis inseruerant patres gracci. Non moramur contra hoc schema circa Graecos schismaticos, qui cavillationes ab haereticis confictas, ut Irenaei tex­ semper magis erunt ab unione cum ecclesia Romana tui vim eriperent, qua pollet, vere mirandam. Non Calienati, si hic canon aliquis proponatur.... eet nobis adversus eos, qui foris sunt, colluctatio, et Emincnti&imus praeses cardinalis de Angelis: inconveniens valde esset eadem arma adhiberi posse Hoc pertinet ad discussionem generalem. a nostris sibi persuadere. Unos vel duo si sint, Per­ Reverendissimus orator. Bene, codant verba sius diceret, turpoct miserabile! Quidquid vero sit de aliqua voce diversimode a tintinnabulo. Ideo verbis Irenaei1 ipsius, quibuscum diversis hellenistis interpretata, illud palam œt om­ coepi, liceat mihi finem forero: Non exquiratis a no­ nibus, qui solis lucem perfricte negaro non audent, bis qui inter Celtas, illo dicit (inter Barbaros et Tur­ quod ad ecclesiam Romanam, videlicet non od urbis eas dicam ego), inoramur, atque in barbara lingua amplitudinem, populorum frequentiam, non ad for­ ut plurimum operam ponimus, verborum artificia; tissimos eius exercitus, gloriosos de toto orbo trium­ verum ea quao simpliciter ac vulgari sermone, sed ex phos, non deniquo od Caesarum maiestatem, sed ad conscientia, non ad benevolentiam captandam dixi­ hanc ccclosioin, in qua sedet vertex apostolorum, no- mus, benevolo tamen animo vobis dicta sunt, pari cesso est convenire, quia sic a Domino nostro lesu animi benevolentia vos ut excipiatis rogo, raque ipei Christo constitutum est, non tantum euro param, utpote nobis eruditiores quasi semen apud vos ampli­ africanam, alexandrinam, hierofolyinitanam, on tin­ ficabitis. che nam, constant inopol i tan am ot orientalem ccelceiani, ORATIO sed omnem, hoc est, eos qui sunt undique fideles, ut reverendi patris domini Gcorgii Erringkm membra cum capite, convenire, nec latum unguem ab ’ archiepiscopi Traperuntini ’. cius communione disce»lore posse. Est vero id neccsso Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ duplici de causa; altem propter potiorem principali­ tatem seu primatum, quem prae caeteris obtinet; al­ rendissimi patres. Ambonem ascendo confidens amori illi aequitatis, tera vero, quia in ea semper consonata cwt, quao est ab apostolis verae fidei ot pietatis sincerae traditio. qui in vobis regnat, quod auditum attentum praebere Immotum ergo cx Irenaeo restat do in fall i bili tato parati sitis, etiamsi non omnia quae proferam consona sententiae plurimorum futura sint. No taedium robis privilegium in summo pontifice. Nec metuamus, ut iam dictum eet, grammatico­ inferam, analytic? tantummodo exponam ra. quae rum ferulas propter novitatem nominis. Pro infal­ » Adv. hieres, lib. I, praef. n. 3. li bili lato noe addere possumus, quod haec infallibi* Argumeubaci : .Arehiepiacopa· Trapera®tinea ecnqxretna litas sit conveniens ipei ecclesiae capiti. Nam pro est de nodo qno is re tanti rasenti di«ceptatio habetur. Xon brevitate ingenii mei fateri debeo, quod intelligvre Ita in affli eoveiliii actam faine dixit Prepcweit nt ex ntraqne non potui, quomodo haec infallibilius conveniat parte ehcerentnr epiarci qai neexeta et ratiaiei extradèrent, definitioni et non definienti. Id mihi ridetur contra ac deinde ad ccDip^irationesi serale■ referrent A ldUil n > Epùt. ad Fiorinola loe. dt. î Adv. haeres, lib. ΠΓ, cap. ΙΠ. titulo capitia iifalìiòiblarù voce euUata. Jt Riatti -aderto dki pcoe. et in ccrpvre nihil ndiradta iit qeae aliai iam detalla «nat * M· 807 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 808 aliter dicturus fuissem, ct ultra quadrantem certe non A contention» religoban tur, testimonia corrupta oorrigoextendam sermonem meum. ban tur, farta examinabantur, textus \erificaban tur. Nihil igitur, eminentissimi ac reverend issimi ct secundum criticae regulas exponebantur, et omnia patres, addendum eet, mea sententia, in hoc capite IV concilio submittebantur, et paucissimae orationes ad definitiones in prioribus conciliis editas de magi­ hobebantur. Sic iterum in posterioribus conciliis sterio Romani pontificis. Ratio hoius sententiae eet, exempli gratia in Tridentino et Constantionri habe­ quod modus discussionis, quem sequimur, non videtur bantur congregationes speciales ad inquisitiones spe­ inquisitionem aliquam dare conciliari definitioni novi cial» faciendas, ad congregationem generalem deinde dogmatis praemittendam, cum in hoc capite IV quae­ referendos. Vix mihi videntur media hoco ad veri­ stio praecipue ac quasi totaliter vereetur in factis et tatem assequendam satis perfecto adhibita fuisse; testimoniis verificandis et expendendis. Nemo forsan quacetio namque maximi momenti examini libero con­ est, qui noetris interfuit discussionibus, qui non ad­ ciliari proposita fuit. Magna opera et eruditione diu mittat od hunc finem non ex toto idoneas esse disser­ in ecclesia certatum fuerat inter diversarum senten­ tationes quantumvis doctas, quas audivimus, fortuitas tiarum hac de re fautores. Quaestio praeterea eet, quoad ordinem, desultorias quoad materiam, nonnulla cuius termini non parum adhuc indoterminati sunt, tantum argumenta attingentes, et in absentia docu­ odeo ut vix minor diversitas inter sententias eorum, mentorum nihil probantes, quia ex altera parte sub- qui fautores, ut dicuntur, infallibilitatis sunt, quam sequens assertio facta vel testimonia prius citata vel inter nonnullos eorum, et inter istos et eos qui senB ten tiara oppositam tenent. Sic disputatur inter fau­ negavit omnino, vel alio prorsus sensu exposuit In his proinde circumstantiis et praecipue in tores doctrinae de natura infallibilitatis, utrum donum defectu argumentorum, duo cx privilegiis Deputat io­ inhaerens sit seu charisma, vel potius assistentia in nia de fide, cui omnes nos tandem debitores sumus casu; de sublecto, utrum ulla vel nulla omnino pro tempore et labore in servitio publico expenso, duo cooperatio cx parta aliorum episcopatus membrorum ex privilegiis huius Deputationis, utpote advocatae requiratur; de exercitio, utrum ullae vel nullae con­ unius partis tantum, aequae discussionis omnino ever­ dition» requirantur; et sic de coctoris. Hae porro siva evadunt, privilegium nempe loquendi quoties et omnes quaestiones ex deposito fidei sunt solvendae; quando placuerit et privilegium conficiendi relatio­ es namque solum infalli bili tas ecclesiae est, quam ipsi nem distribuendam reverendissimis patribus iuxta contulit Dominus noster Icsus Christus : et quid modum videndi unius tantum partis. Quaestio nam­ existai in deposito fidei, inquirendum nobis est per que ad fidem spectans cum ad concilium oecumenicum testimonium a verbo Dei scripto et ex traditione. refertur, dupliciter spectari debet Praecipua documenta huius testimonii congesta Primum ut quaesitum vel dubium propositum fuerant per fautores diversarum sententiarum, sed tribunali natura sua quam maximo ad illud nivendum singuli ea ad suam partem trahere conati fuemnL idoneo, et ab eo tribunali more humano tractandum. Quis igitur non speravisset quod nunc demum om­ Quaeritur scilicet quid de re tali in deposito fidei nia ea testimonia tantopere controversa, et cx quibus inveniatur; ct responsum eruitur cx investigatione tota pendet quaestio, in concilio noetro ad trutinam historico, more solito instituta: ad boc humani laboris C vocata fuissent, ut tandem quae esset eorum vis opus accedit deinde promissa Spiritus sancti assisten­ manifeste appareret? Quod si documenta ista omnia tia, ut quod ex investigatione peracta certissimum iam in ipsa congregatione generali producere et probaro evaserit, in quantum sinit humana infirmitas, fidei nimis esset incommodum, quid prohiberet quin ad certitudinem assequatur. Summa igitur diligentia congregationem specialem paucorum revorendisrimolaborandum est, omnibus humanae inquisitionis regu- rum patrum ex utraque parte selectorum committere­ lis odamussim servatis, in investigatione facienda, tur inquisitio specialis, et relatio cum argumentatione quae iudicium conciliaro praecedit, et eo magis quo ad congregationem generalem deferretur, ut aliter maioris momenti practici ct magis ad tractandum similibus in casibus fieri solitum fuisse supra vidi­ difficile indicii obiectum sit. Quae vero sint prin­ mus? Talis commissio nihil officeret muneri Deputa­ cipia et regulae inquisitionis humanae in veritatem, tionis de fide, quae prorsus alium scopum et aliam potet tum in praxi conciliorum antiquorum tum in operam habet. praxi fori, in praxi renatus, in praxi coetuum scientiHae sunt, eminentissimi praesides et reveren­ ficorum. Omnia in iis ad unum diriguntur, nempe dissimi patres, rationes propter quas hanc emendatio­ ut primum in causa facti propria cuiuscumque facti nem proposui, nempe ut in titulo capitis IV verbum testimonia vel criteria clare, quantum fieri poteet, magieterium substituatur pro verbo „infallibilitato“ ; constituantur; deindo ut dubia dare circumscriban­ et in corpore capitis ita sint verba, ut nihil addatur tur : denique ut cx iis praemissis communi i nielli gen­ iis, quae antea definita sunt. tis peritis ratiocinando procedatur ad obiectum in- D quisitionis in suo ordine certitudinis, probabilitatis ORATIO vd dubii statuendum, cum rw investiganda eit con­ reverendi patris domini Salvatoris Nobili-Vitelleschi troversa. Haec ratiocinatio absolvitur per paucos ex archiep. ep. Auximani et Cingulanil. utraque parte pleno de iis arguentes coram tribunali, Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ quodcumque sit, et invicem respondentes, quod fit, ut non raro accidit, cum testes ct documenta, coram rendissimi potree. Antequam tractationem aggrediar do capito IV toto tribunali minus commode vel omnino non exa­ minari poaunt: et si res rat controversa, ex utraque schematis nostri, inter animorum aestus, quibus pacis * redes nonnumquam turbari viaa est, parte relecti, qui instituant investigationem ex com­ haec et diari tatú muni assensu, ad tribunal referant do factis certis liceat mihi, vere omnium vestrum minimo ct fratri et dubiia per examinationem stabilitis, ot coram eo inter fratres, euaviaeimi Doctoris gentium verbis ora­ tionem meam exordiri ac voluti auspicari: S< qwi arguunt et rrajxmdenL Non aliter in conciliis orcumenicis actum fuisse i Argumentum: .Archieplscopus epueepn» Aaiiraannj et * histnn testatur: sio in actis concilii IV totim apud CincuUoaj» proposuit additionem quae referiar »nb namero 22® no· citati his diobu *». documenta ipsa semper in Pluriba * xutem de pcnuûd * infollibiHute dirait osteedeaâ qn«j4 d rtte omnia intethgantnr. difficalUte * omnes evanescunt.· medium afferebantur, genuina al> apocryphis 809 ONOREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA QUINTA 22 iunii 1870 810 consolatio in Christo, si quod solatium charitatis, si A out gubernans, sed imprimis docens: praetorquamqua societas Spiritus, ri qua viscera miserationis, im­ quod enim poaitivum accepit a ruo divino institutore plete gaudium meum, ut idem sapiatis camdcm chari- praeceptum: Docete omnes gentes1, fundamentum totem habentes unanimes, idipsum sentientes, nihil ipsum et causa omnia directionis aut gubernii nulla per contentionem, sed in humilitate superiores sibi ceso potest, nisi ipea veritas de fide aut moribus ab invicem arbitrantes. Hoc enim sentite in vobis quod hominibus semper et ubique pariter tenenda. Qua et hi Christo ¡esu *. Quid enim nobilius simul oc dul­ igitur ratione supremae huius societatis potestati cius efferri poterat? Verborum istorum divina qua­ docendi ius verum ac proprium denegare possumus? dam harmonia emolliti nostrum omnium animi Num aliqua societas aliter quam per sui ipsius supre­ menteequo conquiescant. Unio nostra ac in omnibus mam auctoritatem exigiere potest» aut vivere, aut ad religionem spectantibus splendidissima concordia operari? Nonne ontologica lex est, quodlibet ens ut ea «t, qua nos amant et sequuntur christifidck», qua existât et operetur, unum esse debere? Societas autem nos spectant et verentur ii etiam, qui ex mundo sunt quao nisi una sit, mera evadit individuorum aggre­ impii et profani; ca eet quae custodit verbum sanum, gatio et non societas, unde tandem accipit ut una sit, irreprehensibile, ul iis, qui ex adverso est, vereatur, nisi ex suprema sui auctoritate; et proinde unde nisi nihil habens malum dicere de nobis . * At quo signo ex hao auctoritate accipit ut existât, vivat et operetur? nos unius fidei et charitatis esse laetamur? Quo innixi Ergo cum inter huiusmodi operationes fundamentalis fundamento unitatem nostram perpetuo servandam sit et essentialis docendi operatio, per supremam sui ceso confidimus? Rem dico, de qua nemo unus B potestatem, id est, per Romanum pontificem ecclesia dubitat inter catholicos. Factam dico quod ante om­ Christi doceat netesse est. At animadvertite non nia conciliorum decreta, ante omnia pontificum quamlibet docendi rationem, sed infallibilem ecclesiae responsa, ante omnes decretales evidentissimo celebra­ a Christo fuisse concessam: ea enim infallibilis do­ tum est, cum ipse Dominus noster suae ecclesiae aedi­ cendi ratio ad conservandum fidei depositum neces­ ficium notans oc signons apostolorum principi aiebat: sario requirebatur, ut per se patet. Cum igitur Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo eccle­ suprema ecclesiae potestas, id eet, Romanus pontifex siam meam5. loquitur od fidei depositum conservandum, infallibilis Omnes igitur rem supponentes extra omnem esse debet. disceptationem positam, tranquillae mentis aemulaMerito igitur schema nostrum in suprema Ro­ toria charitato in sublimem illam a Christo Domino mani pontificis jurisdictione supremam quoque com­ constitutam supremae Romanorum pontificum digni­ prehendi statuit magisterii potestatem eomque infalli­ tatis excellentiam ipsam mentem et os nostrum con­ bilem. Quemadmodum enim regendi et gubernandi, vertamus, quae adeo summa est et suprema, ul do ita et docendi suprema esse debet Romani pontificis illa admirabundua sic altissime loquebatur sanctus potestas. Numquid Christus cum Petro in ecclesiam Cyrillue Alexandrinus *4 : „Filius Doi quemadmodum traderet potestatem, distinctionem ullam posuit inter ipso a Patre accepit ecclesiae et gentium sceptrum et morae directionis potestatem et potestatem docendi, potestatem super omnem principatum, et super omno ita ut altera suprema, altera vero alii obnoxia evaquodeumque est, ut ei genua cuncta curventur; ita C doret? Abeit: immo pro suprema docendi potestate eam dem amplissimam potestatem Petro et eius succes­ explicite et particulariter dictum legimus: Confirma soribus plenissime commisit '. * Atqui id mihi, mea fratres tuos: rogavi ne deficiat fides tua *. Si igitur hoc oratione probandum proposui, nobis de Romani Romani pontificis auctoritas suprema est, ergo in pontificis primatu, uti catholicis par est una consen­ docendo infallibilis existit. Atqui supremam eam esse tientibus, neque ulla dissensio esse potest de hoc omnes fatemur: quid igitur et infallibilem cese simul schematis nostri capite quarto, ita ut contentiones omnes non fateamur? omnes hao in ro inter nos exortas, abstractas potius At non minus connexa est Romani pontificis in­ et aequi vocationi bus fotas reperire malim, quam reales foi li bili tas cum ratione seu fine primatus. Finis pri­ et concretas. Ne nostra fiat dispersio, hac etiam in matus, ut probe nostis, est unitatis conservatio» ut ro sicut in caeteris unius labii et unius sermonis in­ unum sit corpus, una fide», unum baptisma; haec veniamur et simus, immo corte invenimur et sumus. unitas ita est essentialis ecclesiae Christi, atque ita Et sane quid in re nostra iuxta perpetuam eccle­ ipsius orthodoxiae tesseram constituit, ut si a fidei siae fidem statuendum sit, evidentissime constare unitate deficeret, ipsa ecclesia deficeret. Sed si pri­ puto. Mitto hic singula christianae antiquitatis testi­ matum istum Christus instituit ad hanc fidei uni­ monia referre et expendere: opus enim aggrederer, tatem, totiusque eccleeiae in uno corpore compagem quod saepe saepius in nostra hac synodo a doctissimis conservandam, certo ei qui primatum tenet, eam om­ patribus confici audivimus; et ita potius mihi disse­ nem contulit auctoritatem et potestatem, quae ad rere liceat: Ponamus extra omnem controversiam sublime munus implendum omnino postulatur. Atqui primatum haberi non modo honoris, sed et verae pro- unitas cx veritate, quemadmodum cx errore divisio: priaoque iurisdictionis in omnes quotquot sunt christi- ergo ad unitatem fidei conservandam essentiale mo­ fidoles sivo episcopos, sive clericos, sive laicos. Ex quo dium est veritatis certissimum magisterium. Qui primatu, nisi verbis ludere velimus, immediate se­ secus teneret. Christum Dominum faceret Romano quitur ius potestatem exercendi in omnes et singulos pontifici fidei servandae primatum concedentem, subditos, qui proinde non externo tantum obsequio, simul autem essentiale rei obtinendae medium dene­ sed interna animi sublectione huio potestati parendi gantem: quod quidem quam absonum rit a Dei sapientia, nenio nou videt Unde recte inquiebat relativa obligatione tenentur. Iam vero ecclesia est societas non modo regens sanctus Cyprianus1: „Super unum Petrum aedificat Dominus occlmiam suam, et illi pasrendaa mandat « Philipp, u, i-a. ovre suas... Et primatus datur ut una Christi eccle­ » TiL II. 8. sia, et cathedra una monstretur." Quid aliud quaeso » Matth. XVI, 18. 4 Lib. Thesaurorum, ti fide· saneto Thomas habenda in opuscolo contra Graeco·, ex qno arçuraentiia rcnp Romani pontifices decreverunt, hoc ab omnibus ec­ „Quara cum in conventu fratrum sollicitius legere­ clesiis admissum «t: ac prop te rea mo confirmaverunt * 4: hoc fecit gemper Romanus pontifex. Si Chri­ in fide infallibilitatis Romani pontificia. Ao propmus stus dedit Petro et eius successo π bus dotem et cha­ terea uti nara, reverendissimi patras, uno ore conci tunorisma infallibilitatis. utiquo exercet semper Spiritu mus et dicamus: Virum est Spiritui sancto et nobisl, sancto afflante; et Romani pontifices numquam erra­ Romanum pontificem loquentem ex cathedra in rebus vere, et concilia multa errarunt. Habemus multa con­ fidei et morum, dum omnibus fidelibus loquitur ut cilio, maxima, numerosissima, et in magnos errores doctor universalis, esse infallibilem. Fiat, fiat; inciderunt, et de Romanis pontificibus hoo non presu­ amen, omen. mili probare. Hic autem interrupta disceptatio eet, et eminenConcludit hoc caput IV: „Si quis autem huic nostrae definitioni contradicere (quod Deus avertat) tissimus primus praeses indixit proximam congrega­ praesumpserit, eriat se a veritate fidei catholicae ot tionem sequenti die habendam, his verbis: .^Reverendissimi patres, proxima congregatio ge­ ab unitate eccleeiae defecisse4*. Utique, et haec eet responsio adaequata illis patribus, qui conqueruntur, neralis habebitur eequenti feria quinta, in qua con­ quod nota hoereeeos inurerentur reverendissimi et tinuabitur discussio propositi schematis. ** sapientissimi patres in praeteritis saeculis: nullo modo. Usque dum definitio non exaretur a concilio, 40. nullus erit haereticus; qui post definitionem concilia- B Congregatio generalis aoptnageslma sexta rem sustineat doctrinam contrariam, utique haeretici» 1870 iunii 23. erit Sed patres et episcopi et illi clarissimi viri, qui hanc opinionem sustentaverunt praeteritis diebus, non Feria quinta die 23 iunii 1870 hora octava cum sunt haeretici. dimidio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae Denique assentio plenissime iis patribus, qui patriarehalis basilicae, generalis reverendissimorum volunt canonem specialem pro IV capite, et habeo patrum congregatio habita eet ; cui interfuerunt quin­ iam in promptu rationem. In nostra Hispania inter genti viginti quatuor patres, nempe 35 cardinales, duas ephemerides catholicas iam mota et agitata quae­ 7 patriarchae, 8 primate», 74 archiepiscopi, 365 epi­ stio fuit, si eodem modo credi debeant ea quae habent scopi, 4 abbates nullius dioecesis, 10 abbates generales canones», vel ca quae non habent canones: et voe scitis sive praesides congregationum ordinum monastico­ plures theologos disputasse, ai accipi vel retici rum, usum mitrae habentes, 21 generalas et vicarii deberent, ut decreta conciliaria, capitula in quibus generales ; quorum omnium nomina, quae per assigna­ doctrina exprimitur, vel solum canones Ideo, ut tores locorum accurate descripta fuerunt, exhibet occurratur difficultatibus, apponamus canonem, quia indiculus patrum septuagesimae sextae congregationis materia infallibilitatis hoc exigit, apponamus ca­ generalis, qui inter acta concilii asservatur. nonem specialem '. Reverendus pater dominus Ioan nes Lynch arc hiConcludo. Rogare vellem imprimis eminentísi­ episcopus Torontinus missam lectam celebravit. Qua mos praesides, et omnes em i nent issi mos et revecen- C absoluta, et recitata oratione Adsumus Domine etc., diæimoe patres rogo, ut apponatur caput V in hoc eminentissimi» primus praeses dixit: schemate nostro, quod caput V esset caput XII sche­ ..Reverendissimi patres, prosequemur hodie spe­ matis ecclesiae: Dc temporali dominio Romani pon­ cialem discussionem quarti capitis schematis primae tificis, quao est pars integrans huius schematis. Et, constitutionis de ecclesia Christi, de quo adhuc veniam hoc caput per acclamationem debemus probare, quia loquendi petiit reverendus dominas episcopus Montis omnia quae contenta sunt in capite XII, iam dicta Falisci4* sunt ab omnibus episcopis in suis litteris pastoralibus Dein ad ambonem successive vocati sunt reveren­ et in suis litteris directis ad sanctam sedem; et est dissimi patree Petrus Domnius M au pas oreliiepisoocomplementum, quia, ut aiebat episcopus relator fidei, pus ladreusis, Joannes Franciscos Landriot archi­ ni fallor Casseliensis, est intimus nexus in pontifi­ episcopus Remensis, Anastasias Rodrigo Yusto archi­ catu inter duos principatus, spiritualem et tempora­ episcopus Burgensís, Ioann es Lynch arclnepiscopua lem; ac propterea impii volunt convellero sanctam Torontinus, loannes Petrus Losanna episcopus Bugelsedem incipiendo α principatu temporali. Igitur ad- lensis. nectatur caput XII schematis ecclesiae de temporali ORATIO dominio sanctae sedis (plurcs paires: non! nonî). reverendi patris domini Petri Domnii Maupas Gratias ago, reverendissimi patres, vobis, qui archiepiscopi ladrcnsis1. audistis me, Deputation! fidei, quae tam magnifico Eminentissimi praesides, eminentissimi an reve­ et strenue laboravit in hoc schemate conficiendo, om- 1 rendissimi patres. nibus patribus, qui pro illo locuti sunt, et etiam . Cum in disquisitione capitis IV plurimi momenti, gratias speciales ago illis patribus, qui contra hoc ut arbitror, appareant singularium ecclesiarum tra­ schema locuti sunt, quia magnum levamen et magnum ditiones, atque suasiones quae generat i m inter fidclce beneficium mihi fecerunt, quia plenissime me con­ inveniuntur, idcirco opportunum Maith. XXVDT, 20. Cum autem eeclreia doens fungatur triplici munere, • Maith. XVIII. 20 quia nimirum <*»t testi» traditionis, iudex txwitroV Sera HI in die anni re re. fUtWr veraiarum et tragittai veritatis; ideo epitropi sunt t.I, pac.lt. taetre trad ilion i», «riiienU· divo Paulo tui Tiitio• Adv. Ηλτγτ·. Rb. Ill, cap. Ill. 837 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SEXTA 23 iumi 1870 833 rum quam occlcsiao suae docenti Redemptor noster J vobiscum sum usque ad consummationem saeculi, tradiderat. Atque hoc ita verum esso, ut ai quis eatis dare innuit assiatentiam suam numquam ec­ auderet asserere duodecim infalli bil i tales extitisse, desiae defuturam, etiam ai scivisset apostolos in putarent, ecclesiam eum voluti haereticum esae dam­ diversas mundi portes dispersum iri, eorumque succes­ naturam ; nequo umquam consciscerent in symbolo sores, nimirum episcopos, in variis et dissitis regionifidei loco „Credo in ecclesiam" substitui debere: bua mansionem suam habituros fuisse; eo quod a Credo in papam, quod proh dolor! in hac aula audivi ; centro ecdesiae ao ab eius capite tum unitatis vin­ quia nequo apostoli, qui symbolum fidei dicuntur con­ culum, tum doctrinae integritas ac magisterium, tum didisse, otri infalli biles essent, loco „Credo in ec­ reliqua, quae ad regendam ecclesiam sunt necessaria, clesiam" ponere existimarunt : Credo m apostolos. proditura erant ad bonum eiusdem et quietem cunc­ Neque scholae noetrao theologicae in Dalmatia of­ torum fidelium, nocnon ad eorumdem singulorum ficere existimarunt iudicium aliquorum historicorum postorum expeditiorem et securiorem se gerendi ratio­ Oí«erontium, huno vel illum ex pontificibus Romanis nem in regimine suarum dioecesium sive ecclesiarum. errasse in fide, aut aliquid contra bonos mores con­ Quippe qui ad similitudinem sanguinis, qui ex corde stituisse, eo quod ad of formandum sibi dictamen cer­ in venas influit et ad ipsum cor per easdem venas tum pro contraria sententia ita sunt ratiocinati. Cri­ refluit, a centro unitatis ad suscipiendum munus epi­ terium historico-theologicum in ecclesia semper scopale Spiritus sancti sibi collata virtute ac superna extitit, cum omnia simul facta dogmatica ad eius missione proficiscuntur, necnon ad idem centrum supremum iudicium pertineant. Quoties igitur eo- B plurimi * modis α sacris canonibus praefinitis redeant otaria argumentis eri tico-historicis innixa, per histo­ singuli pastores, nimirum episcopi, atque refluunt, ut riae scrip toree eruditissimos, per sacrorum canonum novum robur hauriant, ut arctius reddatur vinculum doctoree et probatissimos theologos omni exceptione quo cum capite connectuntur, ut solatium saepe in maiores certissime docet et tenet, falsum esso pon­ arduis negotiis nanciscantur, ut conservare queant tifices extitisse, qui supremo munere magisterii in illam animorum et cordium communionem, vi cuius rebus fidei et morum fungentes erraverint, ac teme­ totum corpus compactum suae conservationi atque in­ rarium case declarat assertum illorum historicorum, columitati superna dispositione neocesa eet provideat. qui suam opinionem defendunt, eo ipso quilibet fidelis En igitur Petrus petra in ecclesia habitus et factuseet; ecclesiae sententiam tuto «qui potest, quin immo idcirco claves regni caelorum ei collatae fuerunt, id­ tenetur; quia secus aut obedientiae ecclesiae debitae circo pastor ovium et agnorum in tota ecclesia con­ deceset, aut aliis traditionibus, ad quas illa facta hi­ stitutus, idcirco Christus Redemptor rogavit pro eo, ut storica totiee referuntur, temerarie resistere easque non deficeret eius fides et fratres suos confirmaret. Haec praeterea, eminentissimi et reverendissimi fortassis rei icore tentarci. Hoo igitur criterio historioo-theologico innixa patres, est natura cuiuslibet institutionis, et praoschola theologica in Dalmatia, Romanos pontifices et primis divinae oeconomiae, ut parva res pedet en tim nominarim Vigilium et Honorium hand in fido er­ crescat, evolvatur et usque od suam perfectionem per­ rasse retinuerunt et docuerunt; proindeque Romano­ tingat. Nihil igitur mirari debemus, si iura primatus, rum pontificum ineirantiam veluti veritatem quoque : quao in bonum ecclesiae Petro divinitus concessa fue­ historicam con: :.·«iter habuerunt. Quod sane criterium runt, sensim et successu temporis evolvantur et fir­ ita rationi fidei et praxi ecclesiae congruum osse mentur, ut totum ecclesiae corpus vividius atque arbitror, ut spem fovero queam, omnes qui unam fortius evadat. Atque eo minus mirabimur, si infal­ * magisterii ecclesiae evincatur etiam pro veritatem sincero quaerunt et in ea conquiescere libilità cupiunt, illi firmiter adhaesuros. Neque ex eo quod supremo capite iugiter loquento ore Petri, quem Chri­ infollibilitatis Romani pontificis refundatur in ec­ stus Dominus per fideles hodiedum praesertim, quin clesiae docentis infoili bili totem, atque cum hac una immo quotidie interrogat1 : Quem dicunt homina esse eademque sit, inutilis evadit prioris dogmatica defi­ filium hominis î ot a quo solemne responsum obtinet: nitio, quia recentioribus hisce temporibus contigit Tu es Christus Filius Dei vivi. Equidem Petrus per Romanum pontificem ore Petri loquentem haud fuisse sure successorie indesinenter praedicat omnibus atheis ab omnibus auditum, plurœque extitisse qui in­ modernis, indifferentiatis, materialistic et falsis doo­ dubiam eius tam auctoritatem docendi tum fidei tori bus Christum cese Filium Dei vivi, Chndum in­ integritatem in dubium vocaro ausi sunt, aut omnino quam, cuius religionem oc fidem impii aspernantur, persequuntur atque ad nihilum redigere conantur. negasse. Fateri profecto debemus, venerabiles ac reveren­ Indoles insuper temporis ac praeprimis periculum perversionis, cui indeainenter exponuntur fideles prae­ dissimi patree, Petri successores malignis hisce tem­ senti aevo, omnino expostulant, ut magisterium in­ poribus fuisse, qui caelestibus et continuis doctrinae fallibile ecclesiae iugiter praesto sit, quo damnentur i documentis Christi fidem eiusque ecclesiam eiusqne errores qui undique erumpunt et quaquaversus caput pastores ct ministros acriter et strenue tuiti sunt, extollunt, speciem assumentes falsi nominis scien­ pastoree persecutionibus obnoxios solari curarunt; et tiarum. Quin immo evadit baco definitio necessaria, proinde iterum i torumque ex vertice Vaticano cunctis quia secus in ecclesia in abstracto dumtaxat existeret nationibus Christi divinitatem ac integram fidem iugo indefectibile magisterium, in facto vero deficeret, summos pontifices nuntiavisse, ita ut iure meritoque cum impossibile foret, aut cunctos pastoree ecdesiae episcopi et fidelre clamare et repetere teneantur in unum coadunare, aut eos ringillatim interrogare; cum Dalmata doctore maximo9: ,.Haœ eo magis quia hucusque omnibus persuasum fuit, Ro­ est, papa beatissime, quam in catholica ecclesia manum pontificem qua Petri successorem eeee ma­ didicimus, quam semper tenuimus, in qua si minos gistrum, ad quem recurrendum quoties agitur de quae­ perito aut parum caute aliquid ferte positum est. stionibus fidei et morum, quae, deficiente concilio, emendari cupimus α te, qui Petri fidem ct sedem stat i m definiendae sunt, ne errores latius diffun­ tenee.'4 Cui praeclaro testimonio, ipm in hac sancta oecumenica synodo congregati. quamprimum Spiritus dantur, et fidetee veritatem edoceantur. Insuper cum Christus Dominus dixit1: Ecct ego » liato. xxvm. λ 1 MattK IVI. 13. « 8. Hierosyn» epùt U Dtmin» papa·; Miga·. P.U XXII. 8M sr 839 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 840 sancti assistentia suffulti ad i i ciemus sequentia: Papa A beato Peiro ipsi promissam, non esse unam eamdembeatissime, inerrantia seu infallibilità» ecclesiae in­ que cum ecclesiae infallibilitate; anathema sit. foili bili tas tua est, quia Petrus in te vivit, quia sem­ Devotissimo tomen animo ct condo omnia sapien­ per verba vitae locutus es, semper fidem Christi Do­ tissimo vestro iudieio submitto. mini docuisti et ab erroribus defendisti. Quod si ORATIO patres in Florentina synodo congregati te magistrum ac doctorem praedicaverunt, nœ in hac Vaticana sy­ reverendi patris domini loan nia Francisci Landriol archiepiscopi Remensis L nodo coadunati numquam sinere poterimus, ut aliquis Eminentissimi praesides, eminentissimi ct reve­ te magistrum et doctorem errori obnoxium asserat, quia tunc ope alterius indigeres od docendum, neque rendissimi patres. magisterio et doctrinae tuae fideles acquiescere umEx licentia, quae mihi fuerat concessa ab eminen­ tissimo praeside, praeparaveram responsionem obiocquam possent. Ex omnibus quae protuli mihi fas cat concludere: tionibus contra meum sermonem do concilio Floren­ Io omnes et singulas ecclesias per orbem dispersas tino; sed attentis circumstantiis malui illam silentio iam a primis ecclesiae catholicae temporibus pro diri­ praetermittere. Liceat mihi tantummodo dicoro reve­ mendis fidei et morum quaestionibus od Romanos rendissimos episcopos Bolinensem ot Andegaveasotu, pontifices Petri successores recursum fecisse; 2® ab caute admodum pro sua thesi, omisisse mea tria prae­ omnibus et singulis ecclesiis semper et ubique reten­ cipua argumenta. Cum hac disserendi methodo, tum fuisse, Romanos pontifices in definiendis quae- R nempe quando contradictor suet rationes sui adverA stionibus fidei et morum numquam errasse; 3° infal­ sani, refutatio eet admodum facilis. Multi reverenlibilitatem in rebus fidei et morum competere pon­ disumi episcopi, qui meum sermonem et adhuc lec­ tifìci Romano qua supremo in ecclesia magistro, vi tionem meae responsionis audiverunt, aperto fassi sunt divini sui primatus; 4° infallibilitatem Romani pon­ me adhuc expectore veram refutationem. Haec milii tificis unam eamdemque esse cum ecclesiae infallibili­ sufficiant, quandoquidem locus opportunus non datur tate, tam quoad sub i cetum tam quoad obiectum eius­ prolixae defensioni. Nunc immediate venio ad caput IV nostri sche­ dem; 5® si infallibilitM ecclesiae est fidei dogma, in­ fallibilitatem Romani pontificis, quae in fide divina matis. Affirmavi ot adhuc affirmo etiam ante omnem suum fundamentum habet, paese ad definitionem et definitionem concilii Vaticani me jiereonaliter ad­ , * qui quidem a Cle­ formam dogmatis evehi aboque ullo novitatis asserto vel haerere sententiae Fenelonii periculo; 6° hano definitionem non solum csm utilem, mente XI gratulationes accepit ob suam de infalli­ verum potius hisce temporibus necessariam ; quemad­ bilitate sententiam ab omni exaggeratione remotam. modum places aliae praerogativae iure divino prima­ Sed haec sententia Fenelonii estuo ita certa, ita una­ tui inhaerentes in hac ©ecumenica synodo definiendae nimi traditionis catholic&o consensu fundata, ut erunt; 7® existera in ecclesia catholica criterium possit definiri ut dogma fidei? Permissionem ex­ historico-theologicum, quo facta historica quae buio postulo reverenter et cum libertate meas conscientiae quoquo definitioni videntur repugnare, cnodan, dilu­ anxietates et theologica dubia exponendi : nam ncccsso cidari et determinari possunt, quemadmodum per C indicia reflexa in rebus moralibus plura determi­ » Argumentum: .Arehiepisropns Remenais episcopo * Bonantur. linaiMin et Andegavenaem refutare voluisse ea quae ipse pro­ Hinc devote propono in capito quarto sequentia tulerat in tertium caput praesentis schematic; Re respondere re nolle dixit» rerum non posse non observare omissa ab iis modificari: 1 ° ut titulas capitis ita mutetur: De Ro­ fui «re tria praecipua argumenta allata, hac autem ratione facile mani pontificis capitis ecclesiae docentis infalli­ admodum être respondere, at nihilominus plenam responsionem . * Quoad caput IV etiam ante omnem de­ bilitate. 2° Pagina 13 linea 6 [7a 1β] dicatur: Hinc re adhuc desiderar sacro approbante concilio, docemus et Uimqiurm fidei finitionem adhaerere re sententiae Fenelonii quoad baiasmodi quaestionem, nereire tamen an eadem sententia ita certa rii ut dogma declaramus, Romanum pontificem beati Petri tamquam fidei dogma proponi parait. Se idcirco nun dubia, successorem et caput ecclesiae docentis, cui in persona añasque anxietates expositurum animo submittendi oinni.-t con­ eiusdem beati Petri a Domino nostro lesu Christo cilio et summo pontifici. .Petiit in primis doctrinam quae in «hemate traditur pro­ praeter alia dictum est: Ego rogavi pro te ut non deficiat fides tua, et tu aliquando conversus confirma poni tamquam veram et catholicam, at sine canone et expunctis vocibus tamquam doqma fidei ut in emendationibus quae re­ fratres tuos; et cum quo cuncti reliqui pastores na­ feruntur sub numeris 35, ftl, 74. Ad ipsam vero quaestionem turali nexu cohaerent, vi divinae assistentiae ipri quod attinet negavit eam inniti in unanimi consensu traditionis promissae atque primatus eidem divinitus coneaxi et ait piares ex textibus allatis spurios esse, altos inisse mu­ errare non posse, cum supremi omnium christ ¡anorum tilatos falsatos interpolatos, alios vero nonnisi y rima inra pro­ bare. Adnotavit tamen dictas fal«ificationes et mutilaciones doctoris munere fungens, pro apostolica primatiali non fuisse voluntarias, textiuque illos bona fide allatos esse. sua auctoritate definit, quid in rebus fidei et morum Nonnulla autem loca attulit ex Augustino Basilio aliisque paab illis credendum vel rciiciendum sit; et ciwimodi tribua ut corruptionem et mutilationem probaret. Ita nec bene decreta rice iudieio, per te irreformabilia, a quori.9 citatum fuisse dixit Vincentium Lirineuaem et s. Colnmbannm. Iis quae unanimitatem traditionis rexpidtxnt, tin em imposuit af­ Christiano, ut primum ei innotuerint, pleno fidei ob­ ferendo testimonium Alpbon «i de Castro anetoris. ut ipse ait, sequio excipienda et tenenda esse. non suspecti, qui dixit sententiam hanc valde controversam Quoniam vero infallibilitas eadem at quoad esse, et utrunque partem catholicos et doctísimos habere pa­ subtectum, sive spectetur in Romano pontifice tam­ tronas. Falsam idcirco rare conci (iri t ante concilium Constantienre nullnm extitisse qui contrariam sententiam teneret. quam capite ecHexiae, sive in reliquis ecclesiae pasto­ Petiit ut hmumodi dubiis responderetur, de cetero se paratum ribus cum capite uniti * rt docentibus, eademque quoad esse dixit toto corde adhaerere iis omnibus quae concilium et obiectum, insuper definimus hanc infallibilitatem este pontifex definirent nullnmque in hoc casu dixit fidHiorem et unam camdemque cum infallibilitalc ecclesiae. Si quis obedieatiorem futurum arch. Remenai (huiiismodi protesta­ tionem plaudentes ex omni parte patres exceperunt). Nonnulla autem huic. nostrae definitioni contradicere, quod etiam addidit ei rea declarationem cleri gallicani, quam re im­ Deus avertat, praesumpserit, sciat se a rrritatr fidei probare dixit, et de ea ideo loqui ut restauraret famam eecleriae gali kanae, sensum eius exponendo saltem in pluribus. catholicae et ab undate ecclesiae defecisse. Propono sequentem cantinero : Ni quis dixerit in­ Demum petiit ut cum inribua capitia aliquid etiam de mem­ brorum inribtu diceretur ad pacem et concordiam facilius ob­ fallHalitatem Remioni pontificis, beati Petri tnuxes- linendam. * sorts ti capitis t.'desiar docentis, divimius m tod^m 5 RiAcr. littir. d] non dicatur „concilium Lugdunense ** sed proliter, ut par est, submitto. fessio fidei Graecorum in concilio Lugdunensi, prop­ Sed ut mea mens clarius patescat, subscriberem ter rationes, quas attuli in mea altera oratione. schemati nostro cum tribus modificationibus: 1° mal­ Nunc redeo ad meum scopum. Ad stabiliendum lem, et in hoo consentio cum plurimis archiepiscopi* dogma fidei necessaria est in traditione catholica et episcopis, quorum plure® non pertinent, ut aiunt, unanimitas moralis patrum et doctorum: omnes theo­ ad minoritatoin, mallem doctrina schematis declara­ logi admittunt illud celebre effatum Vincendi Liriretur solemn iter tamquam vera et catholica, expun­ nonsis1: „Quidquid universaliter antiquitus ecclesiam gendo tamen has vocee tamquam dogma fidei ad catholicam tenuisse cognoverit, id solum tenendum ultimam periodum huius paragraphL Haec clausula etc." Nuperrime unus ex reverendissimis patribus sufficiens videretur ad declarandum supremum ma­ concilii Vaticani archiepiscopus Edessenus libellum gisterium summi pontificis; nam ox una parte doc­ edidit in quo leguntur linee verba: „Altera conditio trina affirmaretur solemn i ter, et cx altera non ex parte actus (definitionis) est, ut pontifex morali severissimis subito notis profligaretur illa sententia, diligentia ac serio examino sacrarum Scripturarum, quae plures habuit etiam in antiquitate patronos, ut B ot uniformis traditionis sensu articulos.... de­ mox probabo, et quae hactenus, iuxta deciarationae finiat saccae Poenitentiariae3, nullis notis censurae theolo­ Multi ex illis theologis, quœ vocant ultramon­ gicae fuit inusta, quidquid in contrarium dixerit illu­ tanos, adeo intellexerunt vim eius argumenti et ne­ strissimus orchi episcopus Bituricensis. Nam, pace cessitatem unanimitatis in traditione, ut summopere huius reverendissimi archiepiscopi dixerim, seque­ nisi sint probaro ante concilium Constantiense retur ex eius dictis sanctam sedem sibimet contra­ unanimitatem traditionis existera3, et nullum doc­ dixisse, siquidem pluries, ni fallor, ct certo praesertim torem, ita eorum sunt verba, contrariam tenuisse doc­ duabus vicibus anno 1831 sacra Poeni ten li aria no­ trinam: quos quidem offirmationes ex hoc ambone mine sanctae sedis solemn iter declaravit declarationem pluree patres protulerunt. Veniam dabunt isti reve­ cleri gallicani ,,fuisse improbatam tamquam decla­ rendissimi oratores, si cum illis de hac unanimitate ita rationem, et acta cius conventus fuisse rescissa, nul­ intellecta consentirò non possum. Et revera, aperte lam tamen theologicae censurae notam3 doctrinae confiteor, traditio pro infallibilitate in sensu sano declaratione illa contentae inustam fuisse. ** Cum intellecta plurimos habet et doctissimos patronos, et igitur ecclesia non consueverit ita agere per saltum, praesertim apud summos pontifices; quin immo om­ proponerem declarari doctrinam tamquam veram ei nibus perpensis ante definitionem omnem concilii, catholicam. Ita processit concilium Florentinum sim­ illam ut veriorem credo, et libenter admitterem ut, pliciter dicens sine anathemate : Definimus Romanum attentis circumstantiis et multorum desideriis, Uta pontificem etc. C doctrina declararetur apertius et in clariorem lucem 2° Si ante vel poet declaratione» < adderentur proferretur. verba, quae ex hoc ambone protulerunt nomine DepuEloquentissimus et illustrissimus archiepiscopus tationis fidei illustrissimi Meehliniensis et Picta- Westmo nas teri ensis die 25 mai i dixit suam tbesim viensis, hic non agi de infallibilitate personali neque esse universalis traditionis lumine et consensu omnium absoluta etc., sed de infallibilitate in sensu Bellor- patrum comprobat am: hoc idem iam asseruerat in mini docentis * : „Definitiones do fide praecipue pen­ suis opusculis. Atqui, salva reverentia, audeo affir­ dent ex traditione apostolica et consensu ecclesiarum. ** maro hanc generalem unanimitatem neutiquom exi3° Proponerem sequentem additionem in sche­ stero: absit α mo tamen ut vel minime suspicer bonam mate, ut melius indicaretur nexus inter caput et cor­ fidem reverendissimi oratoris; sed veritas cogit mo pus, ot unio inter ecclesiam Romanam et totam ec­ dicere, illum valde decipi quoad istam unanimem tra­ clesiam catholicam, quin tamen dicatur aliquid ditionem. Attendite, eminentissimi et reverendissimi noxium supremae potestati summi pontificis. pairee. Ut non erretur circa meam intimam mentem, Pag. 13 lin. 30 [7 b u] ante haec verba „Quo- non offirmo istam traditionem de infallibilitate non niam vero ** adderem hoc incisum : Hacc autem vera et esso ita unanimem, ut non possit definiri: de hoo firma sunt, quando summus pontifex docet tamquam puncto omnia mea dubia vestris decisionibus confir­ caput ecclesiae.; calemus autem est caput ecclesiae, matis a summo pontifice humiliter submitto. Sed quatenus unum corpus cum ea constituit, ex capite affirmo, hanc traditionem non esse ita unanimem, scilicet et membris coalescens, et quatenus eroici!, ut ut dicitur a multis. Sod supposito quod declaretur ait Augustinus, quod antiquitus apostolica sedes et cum defectum unanimitatis in traditions non cnjc Romana cum caeleris tenet perseveranter ecclesia. talem, qui possit definitionem impedire; attamen ex Haeo ultima verba desumpta sunt de verbo ad verbum mea oratione, saltem spero, requetur conclusio maximi ex Augustino5, et doctissimo patre Perrone·, profes­ momenti, quam evolvam in ultima parte sermonis. Permulta habeo do traditione manuscript * ; potuis­ sore in Collegio Romano: aliunde exprimunt veritates theologice certissimas; quare ergo non scriberentur sem illa typi® mandare, sed tempus mihi defuit, M in schemate? Et eo magis quod tunc adhaererent facilitas, et foraan voluntas. Nam rumor iam satis multi patres, quia tunc clare exprimerentur hanc in­ magnus est, et melius habui illa saltem «numalim foili bili tatem non crea separatam ab ecclesia; et ex reservare concilio. Sano mihi ita agenti non aderit opportunitas omnia evolvendi, quia nolo xc®. eminen­ 1 8. Leo M. epiaL XLTV ad Theodos.' Aaguftuw, ed. Baller. tissimi ac reverend issimi pai ree, longùaima seri® Cl, pag. 911. textuum defatigare, et ad thesin» meam integre evol• Reap. a. PoenitenL 14 sept, £8 rept. (immo 13 dee.) 1831. Vid. Bonii. de Papa, t U, p. 157, 257. 2Λ& ■ nulla .. . nata ed. Vai. * De Ram. pautif. lib. IV, cap. VIL * Cernir, luhan. lib. I, d. 13, L X. p. 503 ed. Beaed • Da locit tkaol I p, * cap. IV. 1 ComsumxL cap. ΙΠ et XXIV. 1 Bnenbrat. dt infall c. II!, art. 9. p. 149. • Raoix, dt P^pa, tom. 1. p. 439-488; D. (tatrasgvr. D» la Uanarrkif pontificate, p. 919-¿5» prim. edit. 843 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 844 vendam multae orationes essent necessariae. Sum- A Quoad Augustinum cognosco formidandum textum, mam rerum tantum attingam; sed reverendissimo flqui nobis obiicitur: „Roma locuta cat, causa finita arduepiscopo Weetmonasteriensi et omnibus reveren­ est' *; ita enim relata fuerunt verba Augustini etiam dissimis patribus, qui una cum illo sentirent, frater­ in quibusdam documentis episcopalibus. Sed 1® num­ nam invitationem facio: nominentur ex utraquo parte quam ita dixit Augustinus: Roma locuta at, est tex­ quatuor vel sex testes, et omnia particulatim et singil- tus fabricatus; 2° aio revera locutus eet sanctus Augu­ latim probabo ex genuinis fontibus sanctorum stinus: >yIam hac do causa duo concilia missa eunt od patrum. sedem apoetolicam: inde etiam rescripta venerunt: Antequam alterius pergam, non abs re erit in causa finita «t *. M Textus ita restitutus et attentis memoriam revocare sequentia verba Agathonis papae, circumstantiis nequaquam exhibet sensum absolutum mandata promulgantis pro VI concilio oecumenico: veraionis: Roma locuta at. Nam 1® causa haereti­ ,,Verbum impunitatis conceden tes, et liberam loquendi corum fuerat profligata in multis conciliis provinciali­ facultatem unicuique loqui volenti, et verbum impen­ bus, et praesertim a duobus conciliis Africanis; dere pro fide, quam credit et tenet, quatenus ab omni­ 2° haeretici ipsi appellaverant od sanctam sedem; bus manifestissime cognoscatur, quod nullo terrore, 3° promiserant sese accepturos cum omnimoda sub­ nulla potestate, nulla comminatione vel aversione quis­ missione decisionem pontificis. Haec omnia constant , * et ipsomot Ballerini * quam ...loqui volens prohibitus, aut repulsus sit1.1* ex historicis, ex Augustino Ita sanctus Agatho. Obedio etiam nunc praecepto pro­ in suo opusculo, De ri et ratione primatus, haec omnia mulgato in concilio Chalcedonensi: haec verba eunt B recognoscit et admittit. Evidens est, positis his connotatu dignissima: „Unusquisque reverendissimorum ditionibus, causam debere esso finitam pro haereticis; episcoporum huius praesentis sancti concilii quomodo siquidem iam condemnati a suis primis iudicibus credit sine aliquo.metu, solius Dei timorem prae oculis naturalibus appellaverant ad sanctam sedem, et pro­ habens, diligenter exponat’." Hic mire consonant miserant omnimodam obedient i am decisionibus sum­ ¡ustissima verbo, quae ex hoc ambone nomine Deputa­ mi pontificis. Ergo nullo modo probari potest verba tions de fide reverendissimus episcopus Cal venais Augustini habere istam absolutam significationem, nuper promulgavit: Omni episcopo sine exceptione quae saepe saepius praefertur. Sed est alius Augustini locus, ubi adhibentur haeo debetur charitas et patientia in audiendo. Novam, ut opinor, faciem quaestionis examinabo, verba: Causa finita est; numquam citatur, nescio qua quoe usque adhuc, saltem credo, non fuit explorata. de causa: vos iudicabitis. Hic locus ita so habet. Affirmo coram concilio, plurimos textus traditionis Augustinas dixit Pelagianis: „Vestra vero apud catholicae vulgo prolatos esse mutilatos, falsificatos, competens iudicium commuuiuin episcoporum causa interpolatos et spurios, vel textus aliud nihil probant finita eet; nec amplius vobis agendum est, nisi ut nisi primatum. Praeterea silentio praetermittuntur prolatam hac de re sententiam cum pace sequamini *." multi textus, qui videntur contrarii. Cum hac dis­ Adest et alius textus Augustini qui raro citatur. serendi methodo nihil facilina eat, quam veritatem Haeretici querebantur so fuisse Romae male iudicatoe : : * „Quasi non eis ad hoc dici ad arbitrium suum movere, et nescio quam popularem respondet Augustinus stabilire convictionem inter illos lectores, qui non c poesit et i ustissime dici, ecco putemus illos episcopce, habent tempus, immo n« ideam recurrendi ud textus qui Romae judicarunt, non bonos iudices fuisse: originales. Sed proferendo hanc accusationem longe restabat adhuc plenarium ecclesiae universae conci­ absum, ut affirmem illas falsificati ones w®e volun­ lium, ubi etiam cum ipsis iudicibus causa possit tarias et quasi praemeditatas. Inter auctoiw saepe agitari, nt si malo i udi casse convicti essent, illorum saepius quod unus dicit, alter recantat, et aliquoties sententiae solverentur. Quod utrum fecerint, probent; praeconcepta idea pervertit, ut ita dicam, oculos in nos enim non factum esse facile probamus ex eo, quod legendo. In hac materia semper propensus ero ad ex­ totus orbis non eis communicat." Haec verba com­ plicationes maxime charitativas, sed factum existit et mentariis non indigent. Ego novi unum tantum theo­ α viris vere doctis non potest negari; quod ei negatur, logum infoilibilistam, qui citat hunc textum, sed rem omnino paratus sum ad probationem. In concilio HI facile, suo sensu, exhibet, et respondet Augustinum Conitantinopolitano memorandae huiusmodi mutila- ita locutum fuisse ad irrisionem haereticorum·: sed tionis invenimus exemplum. Gravis accusatio hac do nescio utrum haec responsio sit serio theologo digna. re instituta fuit: ..Sacra synodus dixit: Non con­ Neces&um puto addere istum theologum, ut non tam gruit orthodoxis ita drcumtnuirataa sanctorum pa­ absona videatur haec responsio, adhibere methodum trum vocee deflorare. Haereticorum potius hoc pro­ nimis ordinariam, supprimit ista verba essentialia: prium est ." * Concilium immediate iussit revisionem quasi non eìs dici possit et iustirime dici; quoe qui­ : * textuum haec revisio inter septem actiones concilii dem verba omnem irrisionis suspicionem ex mento producta fuit, et continetur in fere 200 paginis in D Augustini prorsus amovent, folio Labbaei torn. VI. In meis man ascriptis habeo viginli textus similes, Nollem vos, eminentissimi et reverendissimi qui evidenter probant Augustinum nullatenus favero patres, nollem voe obruero quasi innumeris textibus: thesi nostri schematis. Sufficiat sequentes proferro: quondam dumtaxat exempla et argumenta afferam „D ili gen ti us inquisita veritas quae poet magnos dubi­ praesertim ex primis eccitine «acculi·. Sanctus Augu­ tationis fluctus ad plenarii concilii confirmationem stinus et sanctus Basii i ui Magnus nullimodo invocari perducta est’.“ Nullibi in theologis altramontonis possunt tamquam defensores theris, prout in schemate ponitur; et plurima verba eorum perillustrium doc­ 1 Sera. 131, n. 10, torn. V, p»g. 646, ed. Bened. (P. torum fuerunt vel falsificata vel suppressa vel in alie­ XXXVIII, 734.] * 2>e peccat, origin, n. 19. tnm. X, pajf. 2R|, ed. Bened.; num sensum detorta etiam α theologis melioris notae. Conir. dwu epift. Pelagian, lib. Π, XL 6, pa<. 434, tom. X. » EpUL decretali· & Agathonh ConiUatino imp.; ef. iategnnn textam apvd Labbe (Wterfl torn. XI, p ç. * 283, ed. flor. 1 Labbe torn. IV, pag. 470- Verbum dilipnrfre exprimitor ia * e Sixtus papa III ad Illyrie. ■. 4. Ct Paire! Migue tusa, h, p. SIR Mansi, Vili. 763-W. ’ Ct opuse. De la Aianarek. pautif. p. tei. 151 prim, edat « Labbe Um. VI. p 1296-1V . * VH- prae-ertim plWi, 1997 a. 1998od, 1303 bc. |Maori XII. 7-ìfttJ 4 Vid Act Mnder. a BoUandistis ed t, die 8 martii p. 7« pr. coL * Rarvn. ae. 681 a 5. 4 Iu mea oraL de eoaeiL Rorent col. 564 ■ bulas volam. ; cf. Rsynald. aa. WM, n.47 M »eq. 1 Hardein. tern. IX. p 3» B C; Manti. XXXI. 898 A a. • Ibid, torn IX. p JSU K, m A. »9 D; IbU *94 c 847 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 848 Saepe saepius in libellis de infallibilitate invo-A quam gratulatione» et verba laudatoria ramper occipere catum vidi testimonium sancti Antonini, sed nusquam tamquam definitionee theologicas. respexi sequentem textum. Examinat ille eximius Ulterius progrediar. Adsunt multae propositiones doctor hanc quaestionem a sancto Thome positam: quae prima fronte infallibilitatem probare videntur, Ad quem pertineat editio symboli ; et respondet cum et quae certissime in mente auctoris rem plane diver­ Angelico doctore pertinere ad summum pontificem. sam significabant. Unum exemplum profero. Fer­ Sed attendite verba: irEt ratio est, quia editio sym­ iandus diaconus celebria auctor saeculi VI dicit in boli fit in synodo seu concilio generaliNon dicit quadam epistola: .^Apoatolicac aedis an tiste», cuius sanctus Antoninus : Et ratio est, quia papa est infalli­ sane doctrina constat iudicio veritatis, et fulcitur bilis; sed : Ratio ut, quia editio tomboli fit in synodo munimine auctoritatis.•** Nihil prima fronte videtur ran concilio generali. Prudenter siletur hic textus et clarius in favorem infallibilitatis; undo quidam theo­ alii plures. Aliunde nota est celebris formula sancti logus ultramontanas1 concludit immediate FcrranAntonini: ITPapa errare non potest utens concilio dum diaconum tribuere summo pontifici praerogati­ vam inerrnntiae. Sed iste auctor decipit suos lectores. etc. etc.” Eminentissimus cardinalis Dublinensú provocavit Nam in eadem epistolain eadem editione citata ab ad Vincentium Lirinensem. Sed oblitus eet addere isto auctore, Ferrand us diaconus apertissime dicit Lirinensem duas tantum irrefragabiles auctoritates in solum indicium universalis ecclesiae esso absoluto cer­ ecclesia admittere, sacras Scripturas el concilia gene- tum. Haec sunt illius verba: ,,Desistendum a con­ fai ia. Id apertissime dooot capp. 27, 28, 29. Sufficiat B ten tion i bus reor, cxpevtandum potius persuaden·, illa expromere: ,Jdeo quascumque profanitates nullo pati en torque hanc dubitationem ferendam, donec uni­ modo nos oportet, nisi aut sola, si opus est. Scriptu­ versalia ecclesiae auctoritate vel pronuntietur susci­ rarum auctoritate convincere, aut certe iam antiquitus pienda, vel prodatur abiicienda... Nisi per hanc universalibus sacerdotum catholicorum conciliis con­ sententiam roboretur (vera fides), minus firma existi­ victas damiiatasque vitare’". Et si exurgant diffi­ mabitur. ** Et alibi apertissime adhuc proclamat duas cultates circa sanas Scripturas, ad quam auctoritatem tantum auctoritates in ecclesia esse irrefragabiles, recurrendum? Respondet Lirinoneis: ..Primum om­ Scripturas et universalia concilia. Haec sunt adhuc nium concilia generalia, si qua sunt universalis con­ eius verba: „Sola enim sunt, ut superius iam saepe cilii decreta, praeponantJ“. Dicatur errasse Lirinen- diximus, in canonicis libris praecepta divina, et in ram; esto: sed saltem numquam invocetur ut generalibus synodis patema decreta, non refutanda nec respuenda, sed custodienda et amplectenda r‘. assertor infallibilitatis, prout ponitur in schemata. Multa loquutus est idem eminentissimu» de sancto Attamen Ferrandus diaconus inseritur inter infalliColumb&no, sed oblitus adhuc integrum citare Co­ bilistas. Quomodo facta fuit haec transfiguratio7 lum bonum. UliuB verba sunt adeo severa, adeo in falli­ nihil facilius. Omittuntur verba quae sunt thesi om­ bili tali pontificiae videntur contraria, ut non aude­ nino contraria, et affertur dumtaxat quaedam pro­ rem illa recitare ex hoc ambone, et cardinalis Orsi positio generalis, quae evidenter in mento auctoris vehementer obiurgat Columbanum, quod ita scripserit nullo modo habebat illum sensum, qui gratuito fin­ Responderi potest adhuc errasse Columbanum; rato: C gitur. sed saltem precor, non adducatur ut assertor huius Ex aliis doctori bus ot theologis, tum ex antiquia infallibilitatis, aut certe referantur integra omnia cine patribus tum ex scriptoribus medii aevi, possem multa verba; tunc lectores vel auditores iudicabunL congerere, el hac de re habeo quasi bis centum paginas Plurimce adhuc audivi ex hoc ambone de laudibus manuscripts», et coram Deo testor, traditionem in «meti Petri et eias successorum, et ex his laudibus favorem nostri schematis non dici posso ita unanimem, concluditur infallibilitas. Sed, ut dicebant Graeci in ul asserunt. Multi, episcopi, qui mecum textus re­ concilio Florentino, verba laudatoria non debent accipi cognoverunt el specialiter illustrissimus primos Hun­ pro privilegiis4. Sanctus Basilios vocat Atlianorium garian (murmur) 4, possunt testimonium ferre do vera­ „caput universorum in cedraia, χοροφήν των δλων, citato meae assertionis. Si quidam reverend issi morum consiliarium et ducem eorum quae agenda eunt λ" oratorum, qui post me locuturi eunt, inficientur quae Quin immo addit: .Athanasii tutelam cera unicum dixi do traditione catholica, non potero secundum malorum ecclesiae solatium .·** Sanctus Paulinos scri­ regulas statutas illis respondere, rad velint adhaerere bit Augustino: rtOs tuum fistulam aquae vivae, et huic fraternae propositioni : congressum amicum fa­ venam fontis oeteniae merito dixerim, quia fons in ciamus coram electis testibus, et omnia scrutabimur : te aqnae salientis in vitam aeternam...7 ; lucerna probata veritate historica, victus, quicumque ille rit, semper ret pedibus meis verbum tuum, ct lumen oetendet sua confessione eo sustinuisse, ut ait Augusti­ remit is meis: tu re vir Christi, doctor Israel in ecclesia nus, portee veritatis, non tamquam aura rad tamquam veritatis; scio te illuminatum spiritu revelationise D veritatis, Et sicut egregie dixit sanctus Thomas5: etc. etc. Nullus debet habere amicum in veri late, rad solum. Certe si sanctus Basilius, «anctus Paulinus ita debet adhaerere veri tat i Et addamus cum eodem locuti fuieent quibusdam summis pontificibus, illico sancto Tlioma: ,.Discordia in opinionibus non re­ quidam theologi concluderent infallibilitatem ex pugnat amicitiae. ** earum verbis (rifluì improbationis: Non. non). At­ 1 Bouiv de Pupa. t. I, p-3KJ. qui tamen neque Basii i us neque Paulinus ita scribendo 5 EpisL V ad Serer. Scholastic. L LXV1I pair. Migue, credebant sanctum Atlianorium et Augustinum erae p. 920. infallibilem. Adeo constat nihil magis illogicum erae, • Epirt. ad Pelag. el Analh. patr. Migue LLXVU. p.912 • gnau 4 p. titnL B. cap. IV, | 4. ko. IV, p. 459. 400. • (tew. rap. XXVllL • IHd. rap. II. « HaHrà. LIX. P.4Ì5D-. Manli, XXXI, 10» d. > Epirt.fi». p. 14/ «I • Rpu:.8O. p ITj Η. > lutar epb». Aacvaliwl ’•y.trft. u.2. p 34 t EeclL XLIV, 1. simum membrum44; attamen noe omnes veneramur ■ Labbotom.IX, p.M0ceto, ed. Paris; Manti, XIX, 686 a. •anctos Augustinum, Thomam ct Bonaventuram tam­ • Labbe tom. IX, p. 1028.45, «d. Paria; Manii, XIX. 634 x. • Ibid. tom. IX, p. 1044-45. quam maximos et sanctissimos ecclesiae doctoree. » Dt Boptitm. Ctmtr. Donafabu lib. ΠΙ, cap. HL tom. K, p. 110; nh.1V, cap. VL p. 1*6, ed Bened. • • • • Ibid. torn. Vili, p. 797 d α. Lib. L epUL LEL Lib. IL epi«L XLVn. Lib. VIH, split. XL. 853 854 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA ÍEXTA 23 iunii 1870 ut in memoriam revocentur haec nimis vera G re- A morale factum eet), sequeretur quod de his omnibus gorii XVI verba ,.Debita episcoporum obedientia infoili bùi ter iudicare posset, quod neque admittitur frangitur eo rumque iura conculcantur?4* Quid postu­ neque admitti potest tamquam de fide certum. His accedit quod pleriquc doctoree de fide non eee lamus, nisi ut serventur tam praeclara verba sancti affirment infoili bili totem eccleeiae in sanctorum ca­ Gregorii Magni, quae modo audistis? Haec verba semper fuerunt regulae sanctae sedis: nonizat i one, lioet in hoc casu de moribus et quam ad praxim magis ac magis reducantur, et tuno cx eminenter agatur. Audiatur hac in re Melchior Canus, omni porto orbis catholici omnes episcopi dicent Gre­ cuius auctoritas non levis ponderis «t1: .Judicia, gorio Magno et eius apost ol icis successoribus: Bear quae circa facta eduntur, pendent ex humanis infor­ tissimo et amantissimo pator, tu dixisti: Meus honor, mationibus. Iam vero humanas informationes erran eet fratrum meorum solidus vigor, et noe omnes ex esse obnoxias quis ambigat? Nemo sanus, cordatus orbo universo respondemus: Beatissime pator, noster nemo. Quod si quandoque ad regulas criticae exactae honor, honor omnium episcoporum eet sanctae sedis certitudinem pariant, haec certitudo moralis, sed natu­ apostolica© solidus vigor. Tunc elongabuntur omnee ralis ad summum erit, ideoque dogmati constituendo discuMionee, omnia iura mirum in modum concilia­ penitus impar/ * buntur, iura capitis et iura membrorum; tunc fiet Insuper ratio, qua permoti theologi offirmant in pax et tranquillitas magna, quia mutua dilectio et rebus morum ecclesiam sive papam esse infallibilem, reverentia habent suam affectuosam logicam, quae est quia error in rebus morum caset error in rebus vincit omnia, quia fortis est ut mors dilectio’, nec B fidei, cum morum principia sint revelata. Ergo eupaqutm contradictionis possunt illam extingúete, neo ponunt obiectum infallibilis magisterii esse non ree flumina difficultatum obruent illam. Tunc fie<,pax morum quaecumque, sed morum principia- Reor .et tranquillitas magna; et ecclesia Christi, ut ait equidem libentissime Romani pontificis indicia de Apostolus ’, crescet per omnia et augmentum corporis factis moralibus maxima cum reverentia esse ex­ faciet in aedificationem sui in charitate. cipienda, sed reor etiam circa ce infallibile non esse eius magisterium. ORATIO Iu veri t haec declararo perpulchra doctrina doc­ reverendi patrie domini AnasIasii Rodrigo Yusto toris Angelici. Iuxta divum Tbomam omne dictamen morale syllogismo quodam continetur, ideoque tribus archiepiscopi Burgensis A elementis constat, maiore quae est principium quod­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ dam morale, minore quae factum est, cui per synderendissimi patres. rerim applicatur principium, et conclusione quao dic­ Cum nonnulla sint in capite TV schematis de ec­ tamen practicum est de honestate talis vel talis actionis clesia Christi, quae offendiculum offerre possint, ideo in concreto sumptae. Ecclesia ideoque Romanus pon­ ut omno dubium auferatur, aliqua mihi verba facere tifex infallibilis censendus eet in declarando primo liceat pro luculentiori expositione materiae, de qua morali talis elemento, quod est principium quoddam agitur. morale, non vero in secundo quod factum exhibet huInerrantia seu infallibilitas Romani pon tifi cis C mana ad summum firmitate certum ; neque multo iuxta textum schematis effertur in rebus morum ; sed minus in tertio, nam conclusio iuxta legre logicae mea sententia haec verba substitui deberent cum hia: sequitur debiliorem partem, ac proinde humana tan­ rn principiis sive regulis morum, ita ut pro rebus mo­ tum certitudine constare poterit rum, dum de infalli bili tate Romani pontificis agitur, Igitur loco verborum ,,in rebus morum * 4 poni meo principia morum generalia intelligantur. Huius varia­ iudieio deberet m principiis morum; ex qua substitu­ tionis rationes plurimae sunt; ot paucas tantum at­ tione non leve commodum oriretur pro polemica et tingam. Res morum, prout omnibus notum est, nimis apologetica theologia. Nam quis nescit catholicae ec­ late patent; aut enim sunt facta moralia, aut leges clesiae hostes per fas et nefas plura nobis obiioero disciplinares quibus actus a subditis ponendi deter­ Romanorum pontificum errata, dum de licito aut minantur, aut eunt principia sive regulae generales, illicito in concreto pronuntiarunt ? Corto si infallibiquae mores Christianorum dirigete queant ad finem litas pontificia in principiis seu regulis morum decla­ supcmaturalem assequendum. randis oc definiendis dicatur contineri, pleraeque aut Iam vero Romanus pontifex, etiam doctoris uni­ omnes huiusmodi obiectiones in fumum abibunt, ut versalis munere fungens, eritno praedicandus erroris eas iingillatim disquirenti planum fiet. Alia possem nescius ex iure divino in his factis moralibus indican­ proferre pro mutatione exposita, sed brevitati studens dis? Pie credi potest; sed utrum vere, utrum certe, omitto. et nedum certe sed infalli biliter certe efferendum rit Nunc vero alia additio mihi proponenda ridetur. eius magisterium circa huiusmodi facta moralia, a D Caput quartum meo iudieio deberet inscribi hoc modo: concilio de fido, meo iudieio, definiri non potest Ple- De Romani pontificis magisterio. Rationes huius rique theologi, etiam ex his qui maxima reverentia mutationis, hae sunt : 10 quia Istius patet magisterium erga Romanum pontificem aguntur, id non solum in Romani pontificis, quam infallibilitas, saltem quoad dubium revocant, sed aperte negant: aliunde facta obligationis vim, quae ex magisterio dimanat; 2° quia moralia non continentur in divina revelatione, ac ob temporis iniunam maxime refert speciali modo in proinde magisterium infallibile Romani pontificisscee hoc capite IV tamquam proprio in loco declarare obli­ extendere ad «i non potest Secus enim cum nulla rit gationem, quao catholicos omnes, nullo facto dis­ actio humana, seu factum quod morale non rit (nam crimine, premit cas proscribendi doctrina *, quae a quodeumque ab homine deliberate agente procedit, Romano pontifice proscriptae fuerint, etiamri nota hacreeeos aut alia quavis theologica censura non sint perstrictae. Dolendum rane eat maximopero inter rai Encyclica Jfirort. tholioos ipeos, immo inter clericos nonnullre incentri, « Cant VITI, β, 7. • Ephes. IV, 15. Ιβ. qui patrocinium quarumdam threeon in Syllabo dam­ « A ramentam: .Archiepiscopo· Barrenti· en^ndsticoM natarum susceperint atque suvipiant. Quam malo proposait qaae leguntor *Qb. nam. 1 b, 58. 70, et plnribas i>fallibilitatis doctrinam dtaoaetrsvlt, ncanallu etiam obiec­ tiones dissolvendo.* 1 Dv toril lib. IV, csp. V. q. 5. M· 855 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 856 omine quamque infelici proreus animarum dispendio A adhuc hispano rum praœulum ad Romanos pontifices, hoc faciant, defleri potest, at explicari non potost. praeter plurimas alias, quae iniuria temporum, irrup­ Unde in pagina 13, parngrapho ultima lin. 30 tione barbarorum in Hispanius aut incendio aliisqoo post verba ..excipienda et tenenda esse” haec casibus periisse videntur. Verum praecipuae ac magi.·· meo iudicio addenda sunt: Firma lamen remanente exploratae et liberae a nola illa mercium Isidorianaobligatione, qua cuncti catholici tenentur eupremo Ro­ rum, sunt illae quas supra indicavimus ad Siricium. mani pontificis magisterio sese subiidendi quoad cae- ad Innocentium, ad Leonem, Hilorum et Bonn la­ teros doctrinas, quae tamquam de fide non proponun­ dani... cum rescriptis ipsorum. Quibus non multo tur, et proscribendi eas, quae absque haerescas nota poet adiungemus aliam Vigilii papae ad Profuturum’ episcopum Bracaren¿em, ab episcopis hwpanis cum proscriptae fuerint. Caeterum sic exposita infallibilitate seu inerrantia summa veneratione acceptam, in qua palam ct plene summi pontificis circa dogmata fidei et morum prin­ sectantur doctrinam ecclesiae Romanae α Vigilio sibi cipia non per inspirationem, sed per divinam assisten­ traditam de causis maioribus et iudiciis cpücoporum dam, veritas est extra omne dubium posita et aperto solius sedis apostolica^ supremo iudicio reservat ia, ct '. * fluens ex duobus principiis, quae communi omnium undequaque locorum tamquam capiti referendis calculo admittuntur, nimirum: Io ex obligatione qua Hucusque eminentisaimus cardinalis d’Aguirre, ct omnes tenentur Romani pontificis magisterio subiici, necessarium non est ob tanti viri testimonium eindum res fidei vel principia morum docet; et 2° ex eo gul&A epistolas in extensum referre. Eamdem veteris ecclesiae Hispanae traditionem quod sedes Romana, seu ecclesia Romana in fidei et B morum principiis tradendis indefeetibilis censetur. testantur em mentissi mus cardinalis de Loaysa archiEt certe si Romanus pontifex iure divino potiatur episcopus Toletanus, eruditissimus Pu ego in sua col­ docendi omnes, -magisterium eius summum e*t, nul­ lectione conciliorum Hispaniae, aliique ex nostris lumque datur ipso maius. Ergo quod collatum ei est, scriptoribus; atquo eadem demonstrare poetem innu­ omnes divino aut evangelico iure Romanum pontifi­ meris testimoniis sancti Isidori in variis operibus tam cem docentem tenentur audire: concipi enim nequit egregii doctoris, et epistola ad Claudium ducem, prout summum ius docendi abeque summa obligatione dis­ refert Natalis ipsemet Alexander in sacculum VII, cendi. Itaque haec obligatio omnee tenet, ut ipsemet sancti Braulii Caeearaugustoni, iuxta Florez in sua Bossuotius aiebat, fideles et pastoree, elencos et laicos, Hispania sacra, sancti Leandri et aliorum ex prae­ clarissimis illius aevi hispanis praesulibus, qui toti populee et principes. Haec obligatio quatenus pastores directo re&picit fuerunt in asserenda potestate et inerrantia summo­ ex beati Petri primatu descendit, ex munere fratres rum pontificum. Haec ecclesiae Hispaniae traditio etiam in vetu­ confirmandi, quod munus seu privilegium non pro apostolis, qui personaliter erant infallibiles, sed pro stissimis civilibus codicibus est expressa, ut facile apostolorum successoribus, id «t episcopis, neces­ videre potest quisquis ea perpendet. Quovis sacculo sarium erat ; ideoquo a Christo Domino Petro et Ro­ vel uti fidei tesseram habuit communionem fidei et manis pontificibus collatum. Et certo quoque, si sedes obedientiae cum Romano pontifice, ut Bossuetus ipse Romana in fide deficere nequit, baco inerrantia seu C fatetur; quovis saeculo recte proscriptas agnovit perindeficientia nonnisi ex beati Petri et Romanorum venas doctrinas a Romanis pontificibus damnatae, pontificum indeficientia et inerrantia descendere po­ quin ullam ex poetaret concilii alicuius condemnatio­ test. Cum enim praerogativa haec ecclesiae Roman se nem. Apprime noverat hanc esse ecclesiae catholicae non competat quatenus ret particularis ecclesia, quo traditionem, in eaque semper creditum ee®e summum sensu a caeteris non differret, sed quia ecclesia et deberi oleequium, non obsequiosum silentium magi­ sedes est beati Petri et eius successorum Romanorum sterio Romani pontificie, ex vi ipsius primatus. pontificum, liquido patet ex primatu beati Petri et Apprime noverat haereticos ipeos hanc veritatem Romanorum pontificum indeficientiam vel inerran­ testatos fuisse, eo i peo quod patrocinium sanctae sedis ti am descendere. quaesierint ante eorum condemnationem ; rito a ne­ Huiusmodi doctrina communis est sacrae antiqui- mine pro haereticis habendos si, ut aiebat pelagianus toti, quae eam dictis et factis semper professa est ; sed Coelestius, ab apostolica sede catholici seu orthodoxi cum omnibus nola sint documenta huius traditionis, iudicarentur. Ita factum est ut statini ac Petrus d© ab his recensendis supersedeo. Tantummodo aliquid Osma hanc inerrant i am seu infallibilitatem Romanae de Hispanae ecclesiae traditione dicere pernecessarium sedis negavit, statini condemnatus fuit in concilio mihi videtur, cum paucis abhinc diebus ab eminen­ Compiutemi; quae damnatio postea α Sixto IV appro­ tissimo et praeclarissimo cardinali Vindobonensi in bata fuit. dubium revocata sit, saltem pro tempore centum et Nec ullum argumentum contra liane Hispaniae triginta annorum poet concilium oecumcnicum V, et D ecclesiae perennem traditionem erui potest ex facto hodie orchiopiscopus Remensis etiam in dubium revo­ illo, quod non receperit per aliquod tempus concilium caverit, et ad legendum textum concilii Toletani VI oecutneuicum V, prout eminentiseirnus cardinalis Raunos Hispanos in persona Urgellensis episcopi provo­ scher innuere visus est Nam Io rationibus positivis caverit. Assertionem praelaudati eminentissimi car­ probari nequit praedictum concilium in Hispania dinalis sicut et archiepiscopi Remensis nullo aptiori receptum non fuisse; solummodo coniicitur ex silentio medo impugnare queo, quam assertionem alterius concilii Toletani ΙΠ, quod de quatuor tantum priori­ praeclarinimi ac doctissimi cardinalis hispani con­ bus oecumeuicie conciliis mentionem facit. Sed, ut trariam sententiam opponendo. recte observat cardinalis d'Aguirre, lioc in canone non Cardinalis hispanos Saenz de Aguirre, qui res ac solum praecipitur obeervantia quatuor priorum con­ monumenta Hispaniae optime noverat, ita ait voL III ciliorum, sed etiam reliquorum, quae a Romano pon­ pag. 143 collectionis conciliorum Hispaniae: „Prop- tifice sint approbata. Et cardinalis de Louysa eodem * tereaqu tot consultationibus ab ipsa Romana seda sensu hunc canonem concilii Toletani III interpreta­ apostolica, valuti fidei morumque magistra irrefraga­ tur dicens admissionem praedictorum quatuor con­ bili. quolibet tempore (attendite) quaesivit (ecclesia ciliorum poni tamquam notam verae fidei, sed non hispana/, quid credendum, quid agendum, quid vitan­ unicam, id eet, non excludendo caetera concilia dum «e t. * Huc spertant qnoecumquoepistolae manent oecumcnica, ricut dici potest de sancto Gregorio 857 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SfcXTA 23 iunii 1870 858 Magno, qui quatuor priora concilia dixit ao tamquam A. deravit ut auferrentur a schemate verba „tamquam quatuor ovangolia veneratum eese, etiamsi synodus de fido credenda”. Optime in proprio loco eunt, ita quinta iam suo tempore celebrata fuerit. a&serit Bossuetus, et ita exigit signum ut distinguatur Huius silentii ratio facile reddi potest Nam, ut magisterium Romani pontificis circa ea in quibus ait Perez Segobricensis doctissimus episcopus, vel certe infallibile est, et circa ea in quibus licet tenendis sero od Isidorum et Hispanos pervenire potuit Con­ tamen non est infallibile. stan tinopolitanao synodi approbatio a Romanis pon­ Ncc obstat quod noster Alpbonsus Tost at us, qui tificibus facta, vel ignorare potuerunt Hispaniae inter adversarios infoilibilitatis pontificiae adnumeraepiscopi huius synodi auctoritatem, cum audivissent tur, aliter sentire visus est Legi in quodam libello Vigilium papam noluisse in ipso praesidere: et eru­ typis vulgato quatuor insignes doctores theologos cesse ditissimus Arovaio asserit tamquam certum ad Isidori adversarios infallib ili tatisx, scilicet Alpboruum de notitiam non pervenisse, quod Romani pontífices Castro, Alphonsum Tostatura, Dominicum Soto ot synodo Constantinopolitanae auam certam auctorita­ Frane iscum Victoriam, insignes certe theologiae pro­ tem tribuissent. Et, ut recto obeerv&t Roncaglia fessores. Sed perperam, ncc ullus quidem est adversa­ adversus Boesuctuui, oporteret prius probaro monu­ rius infollibilitaris pontificiae. De Alphonso Toetato mentis eccleeiae, Pelagium papam sua definitione pro­ licet inter adversarios enumeretur, aliter sentire visus posuisse ecclesiae universae quintam synodum tam­ esu Certum est quod in defensorio advenas sententias quam veram et legitimam amplectendam. aliquando adsti palaverit, sed veri tale coactus tandem Secundo dato quod ecclesiae Hispaniae, sicut peno B exponens caput XVI divi Matthaei haec habet : „Cum omnee Occidentis ecclesiae, oecumen icam synodum Petrus esset futurus pastor, et populus debet tenere quintam non recepissent per aliquod tempus, id fac­ talem fidem, qualem pastor confitetur, ot Petras tum eet, quia certo non constabat de expressa ac libera futurus erat universalis pastor, voluit Christus quod confirmatione a Romano pontifice, ac potissimum ex confessio fidei esset per Petrum rol uni, ut innuatur eo quod fama ad ipsas Occidentis ecclesias detulerit, quod talis fides tenenda est, qualem praedicat Romana Romanum pontificem Vigilium illi restitisse. Ergo sedee, quae caput et mater ecclesiarum est, cui Petrus tantum abest ut quidquam ex hoc facto auctoritati praefuit”. Nil clarius. Idem dicendum est do infallibili Romani pontificis detrahi possit, ut potius Alphonso de Castro, quem cuín iam reverendissimus eam confirmet, cum ex eo constet propter defectum orchiepiscopus Remensis ipse confossus fuerit et odliberae, expressae et sole mnis confirmationis ponti­ numeraverit inter infallibiliatas, proinde non indigeo ficiae, prout tunc credebatur, Constantinopolitanam pro eius vindicatione aliquid dicere. Idem dicendum synodum non fuisse receptam. Ncc praeterire Jicet, certe est de Victoria et Dominico Soto celeberrimis oiusmodi argumentum nimis probare. Nam probaret Sal manti censis universitatis professoribus, qui falso contra conciliorum occumenicorum α Romanis ponti­ inter adversarios infallibility is adnumerantur. Ille ficibus approbatorum infallibilitatem, quod cordatus certe non tam explicite egit de infallibilitate, sed numquam negavit neque negare poterat, quia in prae­ nemo admittere ausus est. Antiquae huic traditioni consonat recentior uni­ lectionibus suis hoc ait de potestate ecclesiastica: versae hispánica© ecclesiae doctrina, et sententia acade- C „cunctam ecclesiasticam potestatem sive ordinis sive miuruin cunctarum praesertim florentiasimarum olim iurisdictionis, mediate vel immediate dependere, in­ Solmanticensis et Complutensis, quod nemo inficias quit, a summo pontifico”. Quod attinet ad Domini­ ibit, si quis praestontissimoe theologos hispanos, qui cum Sotum theologum celebrem in concilio Tridentino quodammodo dici possunt has universas scholas haec habet distinctione 22 in 4 sententiarum: .Papa repraesentare, prout ipsemet Bossuetus asserit de in quantum papa errare non potest, hoc est statuere Su ares io, inficias nemo ibit, ei quis praestontissimoe errorem tamquam articulum fidei, quia Spiritus sanc­ theologos Conum scilicet et Suareeium, unum ex Do­ tus hoc non permitteret.” His dictis, eminentissimi et reverendissimi patres, minicana familia, alterum ex societate Iesu, hispanos ambos dicentes audiat. Canus igitur, quem sanctus nil mirum si episcopi bispani caradora ac laudati Ligorius doctissimum, eruditissimum et classicum praestontissimi viri sententiam teneant ac propugnent. appellat, fidenter asserit libro VI capite VU de locis Interrogavimus patres nostros in fide, et idem theologicis : ,,111 ud assero, ac fidenter quidem assero, responderunt nobis; maiores nostri dixerunt nobis, pestem eoe ecclesiae ac perniciem offerre, qui aut Romanum pontificem, universam ecclesiam docentem negant Romanum pontificem Petro in fidei doctrinae­ veritates fidei et morum principia, errare non posso. que auctoritate succedere, aut certo adstruunt sum­ Noe deterrere nos possunt difficultates adverras inermum ecclesiae pastorem, quicumque tandem illo sit, ran tiara supradietnm obiectac sive cx interpretatione erraro in fidei iudicio posse.” Et Suaresius in quo, biblica exegetica, aut ex patristica cxogotica, sive ex prout iam dixi, Bossuetus ipsemet fatetur in i ¡eo uni­ D historia. Nam si nonnulli jwitrre exponendo Matt Itaci vorsam doctrinam contineri, et de quo noster celeberri­ textum declararunt per petram Christum aut fidem mus Balmes ait: „Nemo forte illo melius cognorit Petri esse intclligendam, numquam excluserunt. ob­ doctrinam catholicam, earuque discrevit ab opinioni­ servat sapientissime Gerdii *, interpretationem litte­ bus controversis”, Suarœius ipsemet haec habet: ralem, iuxta quam petrae nomino Petras intdligitur: „Fidem ecclesiae Romanae cswe catholicam fidem, ncc sed sacrae litterae, interpret oli one illa supposita, aliis ecclesiam Romanam ab ea defecisse nec deficere posse secundariis ct minus propriis gravidantur. Idem di­ propter Petri cathedram in ipea praesidentem”: et cendum de aliis Scripturae locis, quorum litteralis alibi: ..Veritas catholica est, pontificem definientem ‘ Cf. opexrnltna Riposte de HrAp»/ JOPim 4 wfv ex cathedra esse regulam fidei, quao erraro non potest. Dtfkampi, pag. 40-41 net ’ Hoc nortea ccd boe fatelkctxa fait * et/Dcgrapb/a. quando aliquid authentice proponit universae ccdaiao Certum autem est, ςι ? * bis ei^anatar. rarJini2«i G rhl * tamquam de fide divina credendum . ** Idem dorent traJiii<«e in ofrere. eu) tituhu: Gm/Waru ** Λ ·Λμ· di­ hoc tempore omnes catholici doctoree, et rensro reni retti ecn. *n> d Arene : Super lehditate. — Ita ed. Vaticana. qaa> prae sarita esso do fido certam- Auctoritate itaque, hunc occa­ Ex ttbedù Ioana» Marear» ep. ab oratore loco sionem narius, Bossuet i assentirò nequeo petitioni rei bota, piane evitai mera Orrdii re » * fui· pronuntiate·. AH * * verb laudata r><.3 ocrurrere h postulationi in hesterna congregatione factat? a reve­ ab ed. Vatic telato, x-d in al». de quo vid. eupra. L U, rendissimo domino Granatrnsi an hir piscopo qui d«>i- ed. MI a- 859 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 860 sensus privilegium infoilibilitatis Petro et eius suo- A latione dissentiat, quia tunc in fide deficeret , et contra oeesoribus cunceasum aperto demonstrant. ipsam inferi pirtae praevalerent, evidenter patet, Quoad patrísticas difficultates nullum teetinio­ Romanum pontificem in definitionis obiecto cum ec­ nium affertur, ex quo appareat Romanos pontifici» clesia necessario consentire, ao proinde noo cogitari ecclesiam alloquenU» in rebus fidei et morum de­ quidem posse ab ea separatum, quin capitis dignitatis ceptos fuisse; sed e oontra innumera sunt testimonia amitteret Ita Suareeius ipso, quem toties citavi, in et dicta patrum, quae ostendant Romani pontificis Defensione fidei pag. 66 lib. I cap. XXIII num. 7 sia iudicium hisce in rebus esso irreformabile. Sed si habet: „Etai enim verissimum sit, definitionem Ro­ aliquis ex patribus infallibilitatem pontificiam in mani pontificis ex cathedra loquentia infallibilem dubium revocavit, nihil inde erui potest, cum con­ veritatem continere, omneeque fidelee teneri ad illam sensus omnium omnino pro sdstroendo dogmate non firmiter credendam ; hoc tamen diversum non est ab requiratur: hinc effatum Vincentri Lirinensis toties eo, quod diximus, nam cum pontifex definit, ecclesia repetitum, non sensu negativo sed positivo intelligi per caput suum loquitur, nec corpus soporatur a capite, ** Cum ergo pontifex nec ab debet. Pro catholica veritate, pro catholico dogmate nec caput a corpore. habendum eet abe dubio quod semper, quod ubique, ecclesia separatus esse posait, nec eccleeiam accphalani quod ab omnibus creditum est, sed non requiritur fingamus; cum Romani pontificie inerrantia non in tamquam de fide defendere quod semper, quod ubique, omnibus et quomodolibet sose explicet, sed in veri­ quod ab omnibus creditum est: tunc enim plurimae tatibus fidei aut in morum praeceptis pro universa veritates, quae hodie ad catholicam fidem pertinent, B ecclesia adstnratur, nec absoluta aliunde nec personalis non pertinerent, eo quod non semper ab omnibus dici potest haec infallibilitas. Superest tantum, venerabiles patres, ut Romani creditae sunt. Difficultates historicas non tangam, quia iam pontificis inerrantiam sic expositam, quam omnes abunde ab aliis solutae sunt Id anum tantam dicam hucusque aperte tenuimus ac confessi sumus, omnes pro traditione hispana confirmanda, id unum dicam, edam in posterum tenoamus et per formalem defini­ sanctum Braolium sancti Isidori amioseimum et di- tionem declaremos. sapulum, in epistola, quam patrum nomine in con­ ORATIO cilio VI Toletano ad Honorium I papam dedit, aio reverendi patris domini loannis Lynch eum alloqui iuxta Florez, Hispaniae tocrae iam citaUe archiepiscopi Torontmi >. vol. XXX : „Optime satis valdeqoe congrue cathedrae Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ vestrae a Deo vobis collatae manos persolvitis, cum sancta sollicitudine omnium ecclesiarum, praenitente rendissimi patres. Liceat panca verba ex ecclesia Canodensi do doc­ doctrinae lumine, et... ecclesiae Christi digna tuta­ mina providetis ct dominicae tunicae divisores divini trina infallibilitatis summi pontificis proferre. Pa­ gladio verbi, et superni telo zelo confoditis, atque tientia vestra ultra sextam p«artem horae non utar : sanctam domum Dei, matrem nostram studio vestro vehementer dolco ego ipse, quod disputatio hac de vel vigilantia a nefandis praevaricatoribus et exe- re nimia protrahatur vanis repetitionibus et proba­ crandis desertoribus ad Nechemiae similitudinem ex- c tionibus omni ex parte desumptis, ut tempus frustra . ** purgatis Sufficiant haec, eminentissimi et reveren­ cum magno detrimento teratur. Ut in talem culpam dissimi patres, do dio Honorio inquam, qui tamquam non incidam, sententiam meam brevissime aperiam. Mihi videtur quod fere omnee patres huios sane ta o .proditor fidei a nonnullis habetur. Ne quis etiam, prouti aliqui oensuerunt. obiiciat synodi de doctrina infallibilitatis summi pontificis nobis etiam novitatem dogmatis, pauca tAntummodo .bene intellecta conveniant, ideoque humiliter obtestor Non lis movetur hio de vocibus, sed do rebus. Cum patree Deputationis de fide addere quaedam ex pro­ sancti patres conceptum infallibilitatis adhibuerint, positis reverendissimorum patrum schemati, ut finis sufficit ut eoe Romani pontificis praerogativ»m ponatur difficultatibus, dubiis et cavillationibus. infallibilitatis credidisse credamus. Voce * allitas ad Persona privata summi pontificie debet melius dogmata melius exprimenda non dicam adhibere, sed distingui a persona officiali. Pontifex est vicanus introducere in ecclesia semper fas fuit, at omnea Christi in terris, eet caput vivens ecclesiae corpori fatentur catholici. Hinc apud omnee tamqnwm clas­ viventi unitum non abscissam, non amputatum ; et sica habita semper fuit illa Vinoentii Lirinensis hoc corpus ecclesiae sunt episcopi positi a Spiritu regula: Non dicas nova, sed nove. Et Apostolus ad sancto regere ecclesiam Dei ; et hi episcopi per gra­ Timotheum non simpliciter vocum novitates, ecd pro­ tiam Christi Dei semper moraliter loquendo uniti fanas vocum novitates vitandas dixit, id est. iuxta erunt in fide cum capite suo summo pontifice, et sum­ ipeum Vincentium Lirinensem, quae nihil habent mus pontifex cum illis. Haec unio fundata est in socrum in religione et in ecclesia, erronea sunt. Tam 0 ipsa notara constitutionis ecclesiae infallibilis, et non vero prohibentur novae definitiones evangeliche doc­ in exteriori manifestatione, quae tamen semper, trinae contrariae: sed pouet et debet distincte exponi quando ree Christiana postulat, manifestabitur con­ per formalem definitionem doctrina, quae nedum siliis, decretis, epistolis vel aliis modis. Caput regit verbo Domini adversatur, sed saltem virtualiter in eo corpus, corpus autem alit caput. Haec divina unio et continetur; et talem esse doctrinam de infallibilitate mutua coniunctio capitis ecclesiae cum corpore, mea satis superque demonstratum «L humili opinione, clarius debet exprimi in schemate do Concludam. Dum de infallibilitate Romani pon­ infallibilitate summi pontificia Quando summus pon­ tificis loquimur» nos umquam nec separatum nec posse tifex ex cathedra iadicat, eo ipso iudicont episcopi. separari defendimos. Unde quaestio, an Romanus Petrus cum successoribus suis est fundamentum visi­ pontifex >b ecclesia separatds sit infallibilis, falso bile» super quod aedificata est ecclesia infallibilis per laborat supposito ; et ideo consulto', meo quidem iudi­ Christum ipsum. Si per absurdum supponi potest cio, in schemate omittantur voces solus et teporatus. quod fundamentum hoc destrui posset, totum aedi­ Cum enim Romanus pontifex ut caput ecclesiae et ficium in ruinam caderet, et portae inferi praevale­ officii manere fungens definire nequeat nisi ea, quae bant adveraos ecclesiam. in revelat i one sive formaliter sive virtualiter con­ « Argumentatu: .ArchiepUcopajiTorontinui emendationem tinentur. neo fieri possit ut Christi ecclesia α revo- proposuit que refertur rab nam. 49.· CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SEXTA 23 i anu 1870 861 862 Fida de infallibilitate summi pontificie semper A tatis singuli eorum participes fiant Praecavendam ►altem implicite in ecclesia Dei inventa eet Si inter­ eet, no in favorem inimicorum Dei pugnemus. Verum rogemus hominem fidelem, amicum Dei, cui revelata eet, quod per octodecim saecula ecclesia Doi eos pro­ sunt secreta caelestia: Confiteor tibi. Pater, Domine fligavit: sed ista doctrina de infallibilitate summi caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et pontificis supposita erat. Nunc vero quando de in­ prudentibus, ct revelasti ca parvulis *, si interrogemus: fallibilitate disputatur, si non asseritur, pro negata Quid credis de magisterio ecclesiae? Credimus pres­ haberetur, et concilium generale permanentor sistere byteris nostris, quando nobis annuntiant verbum Dei. deberet Sed presbyteri vestri possunt vos decipere. Episcopos Propono aliquam emendationem parvam his vel habemus, qui eos ad rectum tramitem trahant Sed similibus verbis. Pag. 13 lin. 19 [7 B T] inseratur: episcopi ipsi sunt fallibile . * Unus vel alter episcopus Pro apostolica sua auctoritale, ipso capite ecclesiae falli et noe decipero potest, concedo, sed non omnee i divinitus cum corpore episcoporum unito. sicut unus vel alter mil« Christi vinci potest, sed ORATIO lotus exercitus invincibilis eet; habemus super om­ reverendi^ patris domini loannis Petri Losanna nes episcopos Romanum pontificem succ&eorem beati episcopi Bugellensis x. Petri, qui illos episcopos in fide Petri confirmabit Summus pontifex ipse falli bilis est et in errorem Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ cadere, ct totam ecclesiam in liacresim inducere potest rendissimi patree. Pauper et simplex cordo horrescens clamabit: Vado. B Non possumus aliquid, scribebat aportolus Pau­ Aliqui sancti actibus Romani pontificis restito- ’ lus ad Corinthios, adversus veritatem, sed pro verirunt, sed numquam decreto in rebus fidei et morum tate1. Hac ego sententia Pauli erectus, eminentissimi repugnaverunt; ct si aliqui etiam episcopi etiam ac reverendissimi praesidei, eminentissimi ac reveren­ magui nominis iuraverunt, ut ita placarent infensis­ dissimi patree, nonnulla circa infallibilitatis doctri­ simos hostes ecclesiae Dei, infallibilitatem summi pon­ nam, prout nobis in capite IV proposita est, nempe tificis non esso de fide, recte fecerunt, quia tum non inconditionatam, individualem, vestrum sapientiae, orat de fide, teste hac longissima disputatione. cbari tati et iudicio submittam. Quintus accedo, et Quid dicam de guberniis et principibus huius me dolet vos iam fortasse ultro defessos vel aliquan­ mundi, qui decreta de infallibilitate summi pontificis tulum super eadem re detinere. Sed adversae meae ferri nolunt? Mundus est mundus, et in maligno fortunae suppleat, precor, benevolentia vcetra; pro­ positus. Principes huius mundi fere semper, praeser­ peranter incedam. tim his temporibus, ecclesiae Dei resistere volunt; et No tamen ulla obrepere possit ambiguitas, loquar quando illi pacta cum ecclesia faciunt, plus quam ego in specie, nempe de ea infallibilitatis doctrina, concedant, exigunt. Ministros Christi uLi simplices quae uni pontificis personae adseritur, doctrina quae,i milites habere volunt, et etiam legæ divinas sub eorum potestate submittere volunt- Igitur Deo, non i Argumentara·. ^Episcopal Bagellenria dogmaticam de­ finitionem infallibilitatis uni personne indi vid aali 1er et innon­ hominibus obediendum eet. Dictum est protestantes ab ingressu ecclesiae per C di lionate assertae nec convenienter nec rationabiliter redpi porse, quia per hoc, ut ipse ait, omni* moralis dignitas depri­ decretum de infallibilitate summi pontificis arceri. mitur et offenditur, quia fontes revelationis clare et evidenter Difficultas haec ex parte protestandum plus minusve id tradunt, quia demum eum actuali hominis conditione definitio bonae fidei, de quibus spes redeundi in gremium haec consociari nullatenus poteri. Eie autem obiter dixit Ro­ ecclesiae bene fundata est, nimis exaggerata est, ut mani pontificis decretis non interiorem assensum sed passivam dumtaxat obedientiam deberi Inde autem infallibiliutis doctri­ ita dicam. Experientia viginti septem annorum in nam corruere obicrrarit, qaia ea poriLa sequeretur decretis missionibus Hiberniae, in statibus foederatis Ameri- pontificiis internum assensum deberi. Loca scripturae quae cae et in Canada loquor, et in simplicitate cordis mei pro infallibilitate afferuntur interpretationibus obnoxia esse; possum obtestari, quod non pauci protestantes in meis loqueas antem de verbis .tibi dabo claves* adnotavit haec pro­ missionem continere, prom ieri e nem autem non essa collationem. manibus abiurationem suorum errorum fecerunt. Pro­ Hic patres omnes conqueri et clamare coeperunt dicentes ferri testantes gratia Dei, sicut alii peccatores convertuntur, non posse sermonem istum; et suriens card. Bilio sio oratorem veram religionem quaerunt orationibus, eleemosynis, alloquutus e»t: Reverendissime pater, rogamus de. ut b» teda. «Respondit orator suam intentionem non fuisse impetendi libros catholicos legendo, et veritatem ex oro sacer­ obedientiam Romanis pontificibus debitam, sed tantummodo de­ dotum quaerunt. Protestantes ad veram religionem monstrandi qnod textus In schemate adducti micrpretaiwnibu convertuntur raro disputationibus, rarissimo conces­ obnoxii rint, et idcirco insufficientes ad dogmaticam constitu­ sionibus, numquam veritatem celando vel minuendo. tionem. Addidit bano infallibilitatem non faine in ipso Petro Protestantes credunt omnem hominem pro semetipeo agnitam ab apostolis, dicitur Petrum habuisse sollicitudinem omnium ecclesiarum, at et Paulum eamdem curam sibi vindi­ esse infallibilem per privati iudicii doctrinam, et M caste. In concilio IIieros«limitano lacobnm sibi caasara as­ in iis quae respiciunt ad fidem et actus suos o»e D sam prisse et loquutum esse de vertute definienda. Legisse se infallibiles. Fere omnes neocon versi in Anglia et dixit in opusculo arch. Edesseni quod qui plenitudinem habet Americo, ut notum est omnibus, doctrinam de in­ potestatis non subeat, at Petrum fuisse missum Samariam cum locane ab apostolis rem em omnibus notissimam. Iterum fallibilitate summi pontificis ardenter exoptant. Non surgens card. Bilio, id nimis probare observavit, inde enim se­ liment protestantes infallibilitatem summi pontificis, queretur neque ipsum primatum agnitum fuisse ab apostolis. timent confessionem peccatorum suorum, timent De primato, ait orator m non loqui, et ultro admittere, eam ioiunia, timent publicam opinionem et alia; et cer­ ex iure divino em repetendum. Addidit doctrinam intallibititad* non pos*© consociari cum actuali heminis conditine© quin tissimo mundus timet opiscopos sedi invincibili Petri ant hominis natura mutetur, aut impeceabilitas eum in fall·biliunitos, et nuno cum gaudio do nostro dissensu, ap­ tate conlongatur. Omnes hic clamarunt; at orator dixit cer­ parenti solum iuxta me, audiunt, et maxime plaudunt tissimum ii em. et rationibus bob clamoribus em vincendam iis, quos paratos ee«o existimant contra praerogativas Neque cum infallibilitate pontificia ecclesiae ia fallibili talem conciliari pam, quia si tota infallibilitas restringatur In capite, beati Petri pugnare. iam pare totum absorbet, et id dari in natura ion posse. CanAlii c contrario dicunt, quod isti superbi episcopi chisit aliis vestibtu magis cauvemnDtns concilio schema in* Vaticani decretum de infallibilitate summi pontificis duendum, et fise una condition pM·? aanctismmui d. a. al­ certissimo omittent, ut aliquatenus huius infallibili- euti praeteritam teasiocem, ita et proximam el futuras orane· » Mat th. XI. sigillo suo obsignare et repetere: ,Qaam boaum et incandnm slraul ambulare fratres in consenso.* • LI Cbr. X1U. 8. 863 A. S χς IONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 864 at dicebam, inconditionate et indi viduali ter uni per- .A modo ex sacris litteris, modo ex sanctis patribus «onae adseritiir; atque asero, meo quidem sensu, quod desumptis, nos ipsi utamur eorum armis, ut erro ree tamen semper vestro iudicio subiiciam, dogmaticam eorum ipsis eorum armis confodiamus. Modo viri ci usmodi definitionem nec posse convenienter nec huiusmodi liberale , * qui dicuntur ct non sunt, noe ab­ rationaliter recipi, live quia moralem videtur omnem solutistas (murmur) vocauL Quare? Quia auctoritati dignitatem quodammodo deprimere, offendere, sive unius adhaeremus et acquiescimus. Itaque si noe po­ quia neo a revelationis fontibus clare, evidenter, uti sumus eripere e manibus eorum huiusmodi arma, quid par eet, erui potest, demum quia cum actuali hominis tunc possent dicere, si nos «m compelleremus ipsis conditione nullatenus consociari poteeL eorum armis dicendo: Vos parlamenti» vestris acIn schemate simpliciter dicitur, quaecumque fue­ quiescitis; et quaenam comparatio parlamenti cuius­ rint definita vel decreta, excipienda et tenenda esso cumque eam concilio Vaticano, in quo sedent omni obeequio etc.; nec tamen se sistit hic quaestio. ex omni parte orbis viri scientia, prudentia, ex­ Hesterna die adhuc audivimus, et declaratum aliunde perientia, pietate clari? Certe non possent rationa­ iara fuit, non sufficere passivam obedientiam, pas­ biliter denegaro consensum cecia * i ac, cum nempe sivam submissionem decretis fidei emissis a summo pontifex summus, cum magisterio eiuxmodi cccled&e, pontifice, sed interiorem neee&sanam esso obedientiam, ct dogmata ct decreta ederet ad fidei integritatem et interiorem assensum. Sed, venerabile» patres, obligatio morum puritatem servandam. credendi, scribebat auctor e societate lesu, in recenti Cacterum non hic immorabor in huiusmodi parte, suo opere quod editum fuit typis mense ianuario anni B sed properabo ad aliam, nempe non ita clare, non 1868, cui titulus (gallice conscriptum fuit eiusmodi ita evidenter, ut par eet, huiusmodi veritatem doc­ opus) : Études religieuses, philosophiques ei littéraires, trinae pesse comprobem ex sacris litteris. Certe nobis obligatio, inquit, credendi tam gravis eet, i as ligandi protinus afferuntur verba: Tu « Petrus... Pasce intellectus tam augustum et tanti momenti est, ut oves Rwat... Confirma fratres tuos... Rogaci pro vel patres ipsi tridentini censuerint non utendum esso te... Tibi dabo claves etc. Sed precor huiusmodi eo, tíiri magna cautela et extrema prudentia. Hinc verba, quae tantopere ex hoc loco audita sunt, anno cardinalis Besearion etiam subdebat, licere quidem ali­ ita clara, anne ita evidentia sunt, ut probent huius­ quid symbolo fidei addere, sed nonnisi magna cogente modi veritatem infallibilitatis inconditionatae et in­ necessitate. Modo vero a pluribus oratoribus iam de­ dividuali? Ros per se potet. Imprimis verba Christi monstratum est necessitatem huiusmodi definitionis ad Petrum semper interpretationi obnoxia fuerunt; non apparere. Interim tamen quod notum eet, id est, quae vero Christus ad ecclesiam dixit, nullo modo nempe definitionem huiusmodi posse practicae fidei possunt nec egent interpretatione. Namque quaenam profectui valde opponi et adversari (rumorea). potœî haberi obscuritas, quaenam nempe ambiguitas : Christi religio e caelo venit non ad deprimendum, Spiritus tanctus tus docebit omnia 1 .. Ecce ego vobissed ad erigendum hominem per culpam lapsum ab cum sum 3 .. Tibi dabo clares regni caelorum 3 : sed abiectione; e caelo venit eum ab abicctione, in promissio non eat collatio (murmur et risus). Indo qua per paganismum iaoebat, ad primaevam digni­ non impugno non fuisse collatum, id tantum ego tatem, a qua deciderat, revocare, a morte civili, a C Bsstro, nempe huiusmodi.... morte morali ad vitam filiorum Dei. Sed quomodo tamen posset, cum homo unus immensae huiusmodi Eminent issànus praeses cardinalis Bilio. Reveren­ potabatis imago, quomodo posset, eum huiusmodi dissime pater, rogamus te ut considerare velis, pro immensae potestatis imago, ut dicebam, concutero dignitate et divina promittentis natura, promissionem queat animam, perturbare? cum nemo certe pos&it, perinde valere ac collationem; non quod promissio nempe homo homini, qui cum similis sui sit, ita im­ proprie ac formaliter sit collatio, sed quia id quod ponere iugum credendi, ut non possit non solum ei Christus Petro promisit certissime coliai urus erat: denegare fidem, sed a seipeo velati a visceribus pro­ ideoque sancti patres et theologi argumenta sua ex prium assensum, propriam naturam convellere, et as­ promissione depromunt. Idcirco rogamus te, reveren­ sensum praebere: nempe id eet, quod patet plane dissime pater, ne dicas nos nihil inferre posse ex pro­ opponi valde hominis morali dignitati. missione illa, ea de causa quod promissio non sit Certe Copernicus quando primum ipse systema collatio. Atque tibi, reverendissime pater, no dis­ caeleste edidit, solem stare et terram moveri, et non pliceat quod hanc occasionem nactus rogem, enixe longe abfuit quin a sancta sede tamquam sacris lit­ rogem ne dicas dogmaticis Romanorum pontificum teris contrarius condemnaretur (rumores), quomodo constitutionibus obsequioso tantum silentio satisfieri ; potuisset ille egregias caeteroquin ecclesiasticus vir ne id dicae, reverendissime pater. Id namque dam­ α se ipso eiusmodi persuasionem, convictionem con­ natum est in notissima illa Clementia XI bulla, quae vellere atque credere contrarium, nempe solem moveri D incipit: Vineam Domini Sabaoth, quaeque prodiit et terram stare? Et tamen id «t plane quod contingit anno 1705 et ab universa ecclesia recepta cat; qua nobit. Non loquor de primariis dogmatibus, nempe constitutione Romanus pontifex declarat subi acere de rebus fidei, quae excedant rationem naturalem, seu poenis et censuris, quae decernuntur in constitutioni­ do dogmatibus, quae nempe fundamentalia velati sunt bus latis contra iansenistos, non solum eoe qui doc­ religionis Christianae, red loquor simpliciter ct in trinam domnatnm iansenistorum sustinerent aut tue­ specie de huiusmodi quaestione, infallibilitatis nempe rentur, eed illos etiam qui dicere auderent constitu­ pontificis, quae nempe definitio profectui practicae tionibus huiusmodi satisfieri solo exteriori obsequio, fidei opponeretur. sive silentio obsequioso: nam, dicit pontifex, et impii Notum wt quomodo per totam Europam et in in tenebris conticescunt. Inter nos, reverendissimo America quoque viguerit systema repraesentativum. pator, non potest osse disputatio, utrum debeatur obeIam nempe monarchiam abeolatam perosi reiecerunt dientia constitutionibus dogmaticis Romani pon­ auctoritatem unius. Sanctus Augustinus velut stra­ tificis ; haec veritas catholica admittitur in quacumque tagems merum, si mihi licet huiusmodi vocabulo uti, opinione, in quacumque sententia sive eorum qui nos edocuit, nempe ut arma e manibus adversariorum i Io. IlV, 2β. eriperemus, ac deinde sicut ipsi, aiebat Augustinus in • Matth. XXVIII, 20. ■ Matth. XVI, 18. libro de dodrñui rhristiana, armis nostris utuntur. 866 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SEXTA 23 iunii 1870 865 Revaendiaimut orator. Non loquor de primatu, non de primatu: certe do iure erat. Silentium huius­ modi semper a tota antiquitate servatum eet, quemad­ modum eminentis&imus arcbiepiscopus Vindobonensis adduxit. Ad oiusmodi doctrinae confirmationem ad­ duxit etiam testimonium sancti Columbani, qui scrip­ tor primus fuit saeculi VI, et in ipso idem agnoscebat, huiusmodi silentium Columbam probare omnino nul­ lam fuisse infallibilitatis mentionem factam· primis sacculis. At eminentissimus arcbiepiscopus Dublinensis opposuit» nempe Columbonus inter sylvas vivebat, inquit Sed sanctus Colum bonus primo, absolutis suis studiis litterariis, Galliam peragrant, praedicatione illuminavit varias Galliae provincias; anno 590 con­ * Rcvercndiuimu orator. Eminentissime praesul, struxit monasterium in urbe Luxeuil, et anno 599 cum ego emittebam verba: Tibi dabo clava etc. esse scopeti epistolam ciusmodi quintam ad Bonido futuro, non intendebam nullatenus impetere cius- facium IV, in qua non solum non mentionem facit in­ modi obedientiam, sed simpliciter pro mea thesi erat, fallibili tat is, sed quidem scribens ad Bonifacium, cum nempe verba Christi ad Petrum, non solum illa tan- B quaedam fuerit suspicio erroris et confusionis in ca­ tum, sed: Rogavi pro te, ut non deJtrial fida tua, thedra Petri allata per orbem, ipse sanctus Co Iumfides illa obiectiva vel subiectiva osse potest, nempe bonus scribens ad sanctum Bonifacium inquit para­ üt dicerem ct probarem verba Christi ad Petrum grapho nona eiusdem epistolae: „Quod si maius œt, potuisse esse, quemadmodum fuerunt semper, inter­ scrijbit sanctus Columbanus ad Bonifacium, ut caligo pretationibus obnoxia, ct consequenter haec non ita suspicionis deleatur de cathedra sancti Petri, indo clara nec ita evidentia, ut par eet, quomodo per doc­ conversus coge, ut quae vobis obiiciuntur, purgetis/ * trinam catholicam exigitur ad dogmaticam constitu­ Anne huiusmodi verba infallibilitatis indicium sunt? tionem; debet enim deduci ex revelatione evidenter: Ergo tam longe abest, ut de infallibilitate pontificia non tamen impetebam principium. Illud quod certum eo sensu cogitaretur, ut pontificem ad convocandum eet, id est, nempe verba Christi ad Petrum posse concilium impelleret. interpretationibus osso obnoxia, ut nempo non possint Sed argumentum aliud Honoratus n Sancta Maria dici ita clara, ita evidentia, dum tot volumina edita pro interpretatione v orbo rum adducebat, nempo testi­ eunt, in quibus alii contra oiusmodi sensum teneoL monium scriptorum, maxime qui docebant in uni­ Idque nonne verum eet, nos ipsi in hac aula in dis­ versalibus et collegiis. Quoniam voro unus et alter ceptationibus, quae tot diebus ex hoc loco audiuntur, ex hoc loco od testimonium orad e miarum provocarunt, dum alii quidem pro infallibilitate sunt, alii vero pro ut infallibilitatem huiusmodi in pontifice compro­ non infallibilitate, nonne aperto demonstramus non barent, liceat quoque mihi testimonium regiae uniita clara, non ita evidentia esse, quemadmodum par ) versitatis Taurinensis adducere, quae certa celebris est pro dogmaticis definitionibus? Itaque quoad erat, et multi in ca fuerunt viri scientiae ot pieUtis huiusmodi thesim verba quae adducuntur, non ita luminaria inter professores. clara sunt. Hoc loco miror quanta animi securitate SalutiaH abemus etiam regulas interpretationis. Hono­ rum episcopus emiserit opinionem seu fidem do inratus a Sancta Maria, qui quidem primus criticam fallibilitato eo usque, ut cui nullus plane consiliarios scientiam ad canones redegit, ot post ipsum quotquot adsit pontifici, tamen infallibilem cum haberet; obli­ prolegomena scripserunt in historiam ecclesiasticam tus plano ipse qui ct gradibus acodemicis cohonestatus » ** vel in theologiam, omnes constituerunt inter alia ver­ fuit, oblitus plano iurisiurandi, quod duces Sabaudi borum vim, ot factorum sensum historicorum, ot p lentissimi exigebant α doctori bus, nempo doctrinam personarum scribentium indolem α contempora­ sancti Thomoo profiteri atque tueri. Hic dicetur, non neis rese repetendam. Modo vero precor, quodnam constare sanctum Thomam infallibilitati obsistere; discrimen in historia apostolica? Quodnam indicium sed prae manibus habemus opusculum, quo asseritur huiusmodi infallibilitatis ponce apostolos in Petri per­ sanctum Thomam pro infallibilitate esse, aliud vero sona recognitum fuit, quodnam? Neque noe videmus contra infallibilitatem1: ergo saltem dubium adost. aporte apostolicam sollicitudinem omnium ecclesiarum Sed non dubium habemus pro universitate Taurinensi, Petrum habuisse, sed ct Paulus sibi vindicat hano pro qua factum habemus sane clarissimum. Anno sollicitudinem omnium ecclesiarum. Nos habemus in 1827 cum sacerdos Aloisias Massaro postulami in ipso concilio Hierosolymitano lacobum sibi causam D collegium doctorum facultatis theologicae cooptari, aœumpeisse, et verbis exposuisse doctrinam quae· threre misit et inter alias hanc: „U ni tas fidei morumdefinienda erat. Nos habemus in opusculo nobis di- quo erit nulla, si eius (nempo summi pontificis) irrestributo, ni fallor, a reverendissimo Edesseno archi- fragabili supremaque definiendi potestate non coboepiscopo, quod qui plenitudinem potestatis habet, non nectetur Tunc erat rector facultatis ille illustrissi­ subest sed pracéet, non mittitur sed mittit; ot tamen mus Peyron, cuius nomen sonat elogium in omnibus in Actibus apostolorum cum recepisset Samaria ver­ academiis orbis. Hic facultatem convocavit, an vellet bum Dei, miserunt apostoli, qui erant Hierosolymis, approbare huiusmodi thesim an non. Unanimiter sino ulla distinctione aut consideratione personorum doctores asseruerunt expungendum re» vocabulum speciali, miserunt Petrum ot loanncm, nempo primum irrefragabile: inde dissidia, inde dieeeoaiones. Nam et ultimum. Non habemus hio claro et evidenter vel sacerdos Aloisius Massera praefectus erat studiorum in collegio, quod Provinciarum dicebatur, et reveren­ indicium infallibilitatis huiusmodi. dissimus Root han prarere erat, qui mihi ipsi in officio Eminent issimus praaa card mal m Rilio. Haec 1 Alta Ut ad epurala : Dtf rewjhtWw't· eertrnimis probant, et nihil proinde probant Probarent riae d At iafallMliiaU Kow penli.-Vui huía dL enim non fuisse ab apostolis recognitum divinitus Jfvm. pjr fr. Raymwdv» JhncAi . et S. Tmmm» ( Γμ institutum in ecclesia primatum (bene). perni·firia ptr V. P. tenent Romanurn pontificem cx cathedra, loquen tem A infallibilem case, independonter ab omni consensu co­ ciea i arum et episcoporum, sivo eorum qui secus opi­ nantur. Omnce in hoc conveniunt, deberi obedientiam constitutioni bue dogmaticis Romani pontificis; sed vera orthodoxi hominis obedientia, ut dicit ipec pon­ tifex in laudata constitutione, ea eat, ut recipiantur constitutiones dogmaticae a postoli eae sedis non ore tantum, non obsequioso tantum silentio, sed cx cordo et intimo animi assensu. Displioct, maxime displicet to virum aetate venerandum et laboribus plurimis in ecclesia exantlatis conspicuum hac do ro admonere, sed officii nostri raliono te admonere cogimur. Coxcil. okmxial. tomus LIL » 867 Α. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES successi t. Qusfstio delata fait ad sanctam sedem per A quam a veritate vinci ; vincor ego sed non tamen reverendissimum abbatem Tosti, qui postea cardinalia anathematibus, quae dicte sunt verbera animi (ritus), fuit: ex sancta sede responsio venit, prudenter facul­ sed rationibus; unice rationibus, non verberibus per­ tatem theologicam se gessisse. Ergo aperto apparet suadentur homines. Caeterum vi caput cunatur, sed quaenam fuerit doctrina in regia Taurinenai universi- animus erigitur (dissensus), et tunc? Uno verbo tate circa infallibilitatem. dixerim, id tamen manebit certum ; nempe sufficit Caeterum non aasentior etiam iis, quae ipse sub- ut episcopi, quales modo ecclesia in sinu suo laetatur iunxit, quod nempe ecclesia corpus mysticum Chnsti habere, habeantur, qui nempo missionis suae probe superait, etiamsi brachiis vel pede privaretur, dum­ conscii sint et digni, ut modo in hoc Vaticano con­ modo salvum fieret caput Malo ego sponsam Chnsti cilio habentur, quemadmodum ipse Paulus vult epi­ sine ruga ct sine macula complecti, quam informem vel scopos eligi: Oportet episcopum rue ornatum, pru­ claudicantem pede videre. Aliunde vero, quod magis dentem, tamen solummodo non neophytum, ne in est, ipso iansenismi nota profesores illos etiam adus­ superbiam elatus, m iudicium incidat diaboli1, Haec sit, cum certe si in eo sensu accipiatur, nempe sinistro si serventur, ecclesia suos episcopos legitimos atque sensu, falso plane illa nota inureretur professoribus. dignos videbit, et populus christianus fovebitur, dila­ Et maximae pietatis officium adimpleo, quia et meus tabitur atque florebit. Modo vero etsi huiusmodi schema, concludam, ibidem erat parens et consanguineus, qui certo non iansenismi note inficiebatur. Caeterum inquit ipso velut alter Iona in navim Petri se conieccrit, non ego Napdeonem I interfecisse iansenismum, oblitus vero B decernam illud in mari proliciendum, sed unum praepraeteriti dicti, Caasansmum, inquit, iansenismi de­ stolabor, ut nempe aliis induatur vestibus, quibus bere haberi tamquam patrem et huiusmodi do: tn nae. possit convenientius huic augusto ct sacro consessui Quidquid sit, quod certum est hoc est, nempe non praesentari. Hac enim conditione poterit sanctissimus posse huiusmodi doctrinam consociari cum actuali uti praetentam sessionem, sic futuras omnes sacro suo hominis conditione. Namque quodeumque iudicium, obsignare sigillo, et admirabili excelsi animi sui effu­ negetur nempo vel affirmetur, semper est actio sione repetere: Quam bonum et iucundum simul ammoralis, in qua et intellectus cognitio ot voluntatis bulare fratres in consensu3. deliberatio necessaria est; an tamen, venerabile Hic autem interrupta disceptatio est, et eminenpatres, quod novimus bonum, rectum, i ustum semper sequimur? Non ego bonum quod volo, sed malum tissimus primus praeses indixit futuram congregatio­ quod nolo facio ; nempe homines, quicumque sint, qua­ nem per haec rerba: JProxima congregatio generalis habebitur sabbato cumque dignitate suffulti, quacumque potestate prae­ diti, semper tamen homines sunt, et misen» Iwmi- hora octava cum dimidio in qua continuabitur dis­ onni ot humanitatis subiiciuntur. Unusquisque enim, cussio propositi schematis." ut antiquus philosophus1 aiebat, patitur suos manes; 4L et Tacitus* dicebat : Ille maximus (optimus est) qui Alignât patrum politlones de flue imponendo urgetur minimi». Et Paulus ipse1: Sentio legem m discussioni capitis IV. membris meis repugnantem legi mentis meae. Itaque C non potest admitti huiusmodi, nixi admittatur rei naturam mutari vel impeccabili talem cum infallibili­ Eminent issim is ac reverendissimis cardinalibus tate (rumores) ooniungi... Certissimum «t... Vel sacrosancti concilii Vaticani praesidibus. rationibus indulgemus vel tantummodo clamoribus? Patres infrascripti petunt mimo enixo rogant ut Sed tamen id certissimum est, non ¡«ese aliter concipi eminentissimi oc reverendissimi praesides oratores mo­ huiusmodi doctrinam. Quomodo etiam posset concipi neant ne iterum dicant quod iam ab aliis oratoribus promissio certae infallibilitatis, qua© concessa fuit dictum fuerit, >-.l simpliciter enuntient suam senten­ ecclesiae corpori mystico? Sed si iu capite solum tiam conformem esse sententiae talis vel talis prae­ habetur, et in capite tota infallibilitas restringitur, cedentis oratoris; quod si speciale aliquid dicendum tuno habebimus partem quae totum ipsum absorbet, habeant, quam paucis verbis bcm expediant, alioquin quod certe non potest dari in natura. admoneantur ut finem loquendi faciant. Ergo concludam, nempe huiusmodi doctrinam de t Aloirius ep. Veronensis. infallibilitate neque clare neque evidenter ex revela­ t loe. A. ep. Bellovacensis Noviomonsis ct Sylvaneotione posso deduci, nec certe posse conciliari ita facile teniM. cum hominis actuali conditione ; oc prop terea ad mini­ t Fr. Aloisias ep. Aquilanus. mum dubium ibi reperiri. Anne super dubio potest t Gaspar ep. Hebron ensis. excelsa domus aedificari ? Inquiunt tamen, ad quam t Eugenius L C. Insephus ep. SinitettsU. auctoritatem ibimus, ei non infallibilitas in ponti- D ■f Petrus Dufal ep. Dclconensis. fice declaretur? Sed, venerabile# patres, post octo­ f Fr. Eustachiua Zonoli ep. Elcutheropolitanue. decim saecula anne erit neccesarium ut id ex pectemus, t Petrus Henrietta ep. Bell ¡censis. quod Christus Dominus iam ab initio providerat, t B. Petitjean ep. Myriophytensis. nempe, ut ait IrenaeusA, per apostolos constitutam f Chr. Bonjean O. M. I. ep. Medensis. esse ecclesiam, et ita omnibus datum agnoscere quae t Ludovico» ep. Apolloniensis. vora videri debeant et possint? Ergo per pastores per t F. Ridel ep. Philippopolis. orbem dispersos, per episcopos super quos constituta t P. I. M. I. Pichón ep. Heicno pol i tenus. ecclesia «t, ut ait Cyprianus, potest certissime unus­ t Ice. Hyae. ep. G adurens is et vie. ap. fiocine, septen­ quisque ct facile suae propriae aeternae saluti con­ trionalis. sulere. Itaque nil mihi clarius umquam fuit, quam f Franciscos Laotiènan ep. Flaviopolitanus. magni Augustini effatum, nihil nempe gloriosiusrese, f Stephanas Fennolly ep. Thermopyicnsis. 1 lamo fummo· poeta, non philosophai, nempe Virgilio», Aea. VI, 743 · Qatapie ruo» pafimwr Kann. • Immo Horatia·, T SaL 3, 88 : ritti» nemo ñne * r na»cii optww ille eet, Qui witntmù urgetnr. • Rovi. VII, 23. « A4v. haerea lib III, cap. III. A tergo manu serrelarii'. ,,Exhibitum dic 23 iunii 1870. — Ad acta." i I TifBoth. Ill, 9, e. ■ Alludit ad verbo, quae a a. Pius IX xd Γ-Μγ·μ Vaticaace habuit in ftne tewing it terttxe poetqium confirmavit decrete. Sapra, L Ll, 4M d-437 a. MC 869 870 PETITIONES UT FINIS DISCUSSIONI IMPONATUR b Λ 42. Eminentissimi ac reverendissimi praesides noeri Congreastlo generalis aoptuagaaima septima occumenici concilii Vaticani. 1870 iunii 25. Diuturnas diacussionce quao do Romam pontificia Die sabbati 25 iunii 1870 hora octava cum di­ in falli bili tato hucuaquo habitae aunt in generalibus congregat ion i boa, tum dum ageretur m genere do midio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae obiecto primae propositae dogmaticae conati tu tionie patri orchalis basilicae, generalis reverendissimorum de ecclesia Christi, tum in examine speciali capitia patrum congregatio habita est ; cui interfuerunt quin­ quarti propositi schematis eiusdem constitutionis, eo genti viginti et unus patres, nempe 29 cardinales, usque pervenerunt ut quotidianum factum demonstret 5 patriarchae, 9 primates, 75 archiepiscopi, 365 epi­ nil amplius novi proferri posse ad eius doctrinam scopi, 3 abbates nullius dioecesis, 13 abbates generales impugnandam, pari torque iam eatis exposita fuisse sive praesides congregationum ordinum monastico­ quao ad eam conferant demonstrandam ac vindican­ rum, usum mitrae habentes, 22 generales et vicarii dam. Ulterius insisterò cius modi disputationibus nil generales; quorum omnium nomina, quae per assigna­ esset nisi prorsus inutiliter illud tempus torero, quod tores locorum accurate descripta fuerunt, exhibet in­ pastorales episcoporum curae sibi postulant omnino. diculus patrum septuagesimae septimae congregatio­ Igitur ad nonnam articuli undecimi decreti diei nis generalis, qui inter acta concilii asservatur. 20 februani currentis anni humillimi subsignati enixe Reverendus pater dominus Beniaminos Dimi trio petunt ut eminentissimi ac reverendissimi praesides in 1 I archiepiscopus Neapoleoe ritus graeci missam lectam proxima generali congregatione vota patrum exqui­ celebravit. Qua absoluta, et recitata oratione Adsumus rant, on etiam peculiari discussioni circa quartum Domine etc., emi nentissi mus cardinalis de Luca in caput prions propositae constitutionis dc ecclesia absentia cardinalis de Angelis primi praesidis munere fungens dixit: Chrùti finem imponere placeat. .^Reverendissimi patres, continuabimus hodie spe­ t Paulus Angelus Ballerini patriarcha Alexandrinos cialem discussionem quarti capitis schematis primae lot. riL constitutionis de ecclesia Christi, de quo adhuo veniam t Clemens episcopus Pisaurensia loquendi petierunt reverendissimi domini Aloisias ■f loannes Baptista episcopus Verulanus. Moreno episcopus Epored iensis et losephus Georgius c. Strossmayer episcopus Basnensis et Sirmiensis.” Aux eminentissime * cardinaux présidents du concile. Dein ad ambonem successive vocati sunt episcopus Éminentifisimes seigneurs, Whoelingensis, episcopus Tergestinus, episcopus Par­ La fête de S. Pierro nous avait toujours paru de­ mensis, episcopus Cloynensis, episcopus Moguntinus, voir être le dernier terme de notre séjour à Rome. et episcopus olim Guadalupensis. Noua sommes à bout de nos forces ; et nos diocèses ORATIO souffrent singulièrement de notre absence trop pro­ reverendi patris domini Richardi Whelan longée. episcopi Wheelingensis1. Nous supplions humblement vos Éminences de C Eminentissimi prueaides, eminentissimi et reve­ prendre lee moyens les plus efficaces pour mettre un rendissimi potrea. terme à une discussion qui nous eet ai pénible! Expositurus quantum in me cat ooram Deo et hao Nous nous permettons donc de demander: Io. Qu’il y ait congrégation générale les diman­ sancta synodo Vaticana sententiam meam do per­ magna illa quaestione, quae pertractatur, momenta ches comme les autres jours; 2°. Qu'il y ait même, s’il le faut, deux congréga­ simul quibus afficior non nimis longo sermone ex­ tions par jour; ct qu’en tout cas, la congrégation ait ponenda videntur. In controversiis cum proteetantibus, quibus in lieu dans l'après-midi, ai quelque cérémonie empêche tractandis α i u ven tu te quasi assuetus sum (cognatoquelle ne se tienne le matin; 3°. Que les eminentissime * présidents veuillent rum1 enim maxima pare protestantes sunt), cum bien user de toute leur influence pour déterminer les iterum atque iterum assertum id viderem, quod nullo modo pertineret ad fidem catholicam doctrina de pon­ orateurs de la majorité à renoncer à la parole; ’ 4°. Que lea orateurs se bornent à proposer de tificis Romani infallibilitate, quaestio illa, fatebor, simples amendements sur le 4* chapitre, et à les parum me commovet Sed hinc clare patet, quod illis motiver en peu de mota Un quart d'heure serait qui anglico loquuntor et libros controversiarum edocti sunt, non potuit ista fides inesse tamquam fidas co­ suffisant; 5°. Que les orateurs soient rappelés à la question clee ioe, fides catholica, quia quotidie a scriptoribus aussitôt qu'ils son écartent, ou qu’ils reproduisent des D eiusmodi omnibus tamquam opinio tantum, et prorsus libera declarata cet. Inter nos enim viri exculti fere arguments déjà présentés. Nous pensons que, grâce a l'emploi de ces moyens, omnes, qui catholici sunt, legunt et optime noscunt la session pourrait encore avoir lieu le dimanche istos libros controversiarum. Haec sufficiat responsio illis omnibus, qui de fide in America septentrionali 10 juillet. Veuillez, éminent issi mes seigneurs, agréer l’hom- proreus nullis fundati argumentis testati sunt. mage do notre profond respect. * Argumentum: .Epie^opuaWheelisçtnaia de t Auguste évêque de Meaux. pentii eia infallibilitate liberan proreus esse in Anerica. Anglia t Renatus Consopi tensis et Leonen&is episcopus. et Hibernia, m Umen commoveri dixit arganetti· quae af­ t Louis Delai le, évêque de Rodez. feruntur pro hae doctrina. In formala quae proponitur ¿Seca­ dora definitionem pontificie eese eiprvaeKnca aen dedaratiouesi f Jean Antoine Marie, évêque de Mende. t Joseph Armand évêque do Beauvais, Noyon et fidei eoderiae, quae cueto» eat et mira verbi revelati. Nec praetenui tundam ecnennnm epiaeoporun. quia apostoli ao· a Senlis. Petro κΊ a Spiritu sancto edcaibi persuadebit quod eiusmodi doctrinam, quae illis volituras ase portas inferi, quod difficillimo nunc semper tamquam opinio ultramontanistarum tradita eiaamodi definitio ferri posset, quae mutationem fun­ est, isti acciperent et crederent quasi depositi fidei damentalem saltem implicaro non videatur. partem? Et eo magis quod opiniones quae vulgantur Cum vero de forma definitionis nunc quaestio quasi ultramontanistarum, liabantur in Anglia sicut ait, id praecipue prospiciam us, quod nobiametipsia in America pro dictis tantummodo Italorum, falsum contrarii nec simus nec reae videamur. Iam enim con­ agnosco, sed tamen necessarium fuit hoc animad­ stitutio nostra dogmatica definivit quod, ut officio vertere. His vero addo, quod ipsi episcopi horum nostro veram fidem amplectendi in oaque constanter regionum testimonia universitatum, infallibilitatem perseverandi satisfacere pavimus, Deus ecclesiam in­ summi pontificia declarantium non esse de fide catho­ stituit, ut en tamquam custos et magistra verbi revo­ lica, evulgarunt *, quod etiam iidem episcopi juramento lati ab omnibus possit agnosci. Proindo neoossarium confirmaruntx, quae omnia toti populo nota sudL prorsus est, ut demonstretur nexus inter illam doc­ Rogo vos, hisco perspectis et ponderatis, quis cre­ trinam iam promulgatam et liane aliam, qua decla­ dat populos et sacerdotes sincero corde tamquam fidem retur pontificis infoilibilitas. Quis enim exinde non catholicam acceptasse et credidisse quod ipsi episcopi b videt, quod non possit nunc doceri quaevis infallibilis iurabant non esse de fide, quin adderent case vel quid . auctoritas pontificia, nisi in quantum organum ot os proximum fidei, vel opinionem esse communem, vel et caput iit ecclesiae, quao instituta «t a Christo ad -quid aliud quod populum ad credendum commoveret r eum praeciae finem, ut custos et magistra verbi tavo­ Patres reverendissimi, indicate on dictis ex altera lati ah omnibus possit agnosci, per quam officio veram parte, vel argumentis hisco meis potias credendum rit fidem amplectendi satisfacere possimus; ot id eo ma­ Illustrissimus archiepiscopus West mon asteriearis, gis necessarium, quod in scliemate infoili bili tas eadem qui est ipse conversus ad cccleriani, qui adhuc con­ dicatur, quae exist it in universa ecclesia docento? Iam suetudine quotidiana cum pro: .intibus fruitur, illius vero illa demonstratio nexus praeciso est, quod in testimonium dico de difficultati bus ex parte protelan­ schemate nostro mihi deficere videtur; id est quod tium circa infallibilitatem Romani pontificis, non tam inulti patres desiderant, nempo ut clare doceatur parvi debet aestimari; nec tamen Ime omittendum, definitionem pontificis esse reapse expressionem teu eius testimonium contradicere omnibus, nullo quidem declarationem fidei ecclesiae, quae custos et magistra excepto {signa improbationis), quantum scio, qui de est verbi metati. Nani non ipso pontifex solus, etiam controversiis egerunt rive in Anglia siro in Hibernia. tamquam caput ecclesiae iuxta definii ionein, a nobisIdeo enim illi «riptoree infallibilitatem pontificis pro metip&itrduco Spiritu sancto probatam, infallibilis est, opinione inter catholicos liberrima protestanti bus de­ nisi in quantum cum corporo unitus corporis totius monstrarunt, ut praejudiciis istorum aie obviam irenL influxum prorsus necessarium recipit. Haoc est instiJudicent igitur reverendissimi poties, an orno» et in o tutio divina, quam docuerunt apostoli, quam Christian! Anglia et in America fuerint controversiarum scrip­ omn» ab exordio ad nos usque in symbolo professi tores, rol annon peculiaris quodammodo sil illa rerum sunt; ultra hanc constitutionem Christi progredi non conditio, do qua testatus cat vir ille rese rendis * iinus audeam usac illustrissimus? lude patet, quantam a veritate al>crront, qui de Dum autem de hoc re loquor, nec inutile erit et pontifice ex &e solo praedicant inerrantium, et illi omnino ad rem ut interrogem, air. »n de Gallia et etiam qui nullam rationem habere de reliquis corporis Germania et aliis Europae centralis regionibus id docentis partibus volunt. Quis enim non claro perrorum etiam sit, saltem ex magna parte, quod dixi spiciat, nempe de parte, sit etiam praecipua, dici non do America, de Anglia et Hibernia- Etenim Bowuetii posee, quod nonnisi ad totum pertinet? Quando re­ oxporitio fidei nonno bone nota utique eet in istis re­ center dictum at », caput nasse debere omnia, quae gionibus, viris sal torn excultis? Nonno etiam Lis nota sunt corporis, tunc vera ratio exposita est infallibilicat commendatio, quam ubique habuit et etiam ex i peo tatis, quaccumquo sit, pontificiae. Sed ut noscat ca­ summo pontifice? Quomodo, iterum rogo, pro doc­ put, necessaria sunt modia, quibus communicatio inter trina catholica vel proxima fidei illam isti habere eo ct membra omnia instituatur: non enim ea intuitivo potuerunt, quam talem non «we tanti ponderis testi­ caput noeciL In corpore naturali nervi ideo α Deo pro­ monia declaraverunt? visi sunt; similiter iu corpore Christi provisum eet. His omnibus perspectis, certissime illa ubique et Caput pontifex Romanus a Christo constitutus t<** ; inter omnee de infallibilitate sententia, de qua quidam D episcopi ab eodem Domino leeu testee et indicée fidei locuti sunt, intra limites non parum restrictos coorc- ac depositi custodes cum illo offecti sunt, ita ut unum tari debet, et cautissime huiusmodi assertionibus fides corpus, inquit Paulus , * non ai unum membrum, sed praebenda est. Attamen non diffitebor quod, quae­ multa: posuit Dominus membro, unumquodque eorum stione hac examini subiccta, multum rao commoverunt in corpore sicut voluit. Non potat oculus dicere ma­ momenta, quae adducuntur pro infallibilitate summi nui: Opera tua non indigeo, aut iterum caput pe­ pontificis, non tamen illa habituali et pro semper, pro dibus: Non estis mihi necessarii. qua plures contendunt, «od en quae ro natu ct urgente Quorsum ergo laborare, ut in schemate fit, ut ex divinis promissis necesario, ut mihi videtur, con­ ex alio capito deduratur pontificis infollibilitas. quae cludenda est. quidem tunc saltem videretur esse alia, quam infalHic vero labor, hoc opus, ut in definitione neutra libilitaa ecckeian? lia iuxta nostrum de fido decretum ventas tantummodo revelata, nihil vero humani homines non creent obligati excipere ea, quae n pon­ appareat. Proindo infaustum promus sent io, quod ti fi?T^atine generali die Zi inoli ltì70, eoi 8Z) c hnin» τΊηη. 1 I Cor. XII. 14. Ift, 21. 873 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SEPTIMA 25 iunii 1870 874 docentem, non alium quemvis, audire ex vestra de- A ille, custos est verbi revelali ex definitione nostra iam finitione tenemur. Quorsum nunc volumus id summo probata. · ponGfici honoris gratia et obsequii tribuere, quod soli Ex dictis patet mihi non placere schema, qua ecclesiae competere iam declaravimus? Quare in defi­ forma nuno existit; et non solum non debere, red nec nitione non potius verbis perspicuis enuntiamus id, posso hao forma definiri pontificis infallibilitatem cui fero omnes subscribere statim parati sumus? sentio: nam Christus contradicere sibi non potasi. Condonetis ergo mihi, eminentissimi ac reveren­ Porro cum totice apostolis collectim sumptis simul dissimi patres, si iterum attentionem vestram ad hoc cum officiis promissa quam clarissima praesentiae suae provocem, ut si possitis ex quibusvis locis vel Scriptu­ et divinae assistentiae usque od finem mundi dederit, rae sacrae vel traditionis pontificis infallibilitatem et eo quidem modo qui non solum sensu naturali et deducere, quae uon onset revera et de facto et simplici­ obvio convenit pluribus, sed etiam nec intelligi potest ter ecclesiae infallibilitas, non valeret ad fidem sta­ de unico; dogma nullum admitti potest quod hisce biliendum in mentibus eorum, qui foris sunt, quia promissis ot officiis conciliari non potest. non foret medium a Christo institutum iuxta nostrum Id primo notatu dignum: in veteri Testamento decretum. Quoraum ergo nobismetipeis contradicere Deus unum Moysen ducem populi vocavit; in novo videremur, vel saltem veritatem obscurando quasi Testamento duodecim elegit quos posuit, ut i pee uempo panem potent» lapidem, vel pro pisco serpentem aiebat, ut /ructum afferai is, et /ructus wster ma­ dare? Nonne multo magis proficiet ad pacem et con­ neat **, quos testes misit et doctrinarum et signorum ad cordiam ubique stabiliendam huiusmodi definitionem b evangelizandum totum orbem, ut non tantum unius mundo expectant! proferro, quam omnes iustam et verbo, sed plurium testimonio approbaretur evangelica conformem antiquae ct constanti ecclesiae doctrinae veritas, investigabiles Dei viae demonstrarentur ho­ agnoscant, cui omnes vel fero omnes gratulantes sub­ minibus in umbra mortis sedentibus. De Spiritu scribant, quao in praxi ad stabiliendam pontificis auc­ dixit: Ille docebit ros ; * Poraclitum dedit ut mancai toritatem sufficiat? Huiusmodi definitionem statim vobiscum m aeternum3. Ille testimonium perhibebit nostro proponendam examini rogo: nam ca ratio quae de me1; et ros erilis testea usque ad ultimas fines allata est, quao nunc non datur, nempe no piares terrae3. Hisco nccnon ct aliis Christi verbis quamloqui valeant, ea praecise est quare sententia mea plurimis nitidissime declaratur, singulœ esso tenta» aequum proreus est, ut statim in medium afferatur. constitutoe, sicut ad apostolatum singuli electi erant, Mihi enim nec aequum videtur, fateor, nec prudens, ut singulis influxum Spiritus sancti dotum iri; et eis­ in materia tam gravi post emendationem factam nulli, dem verbis non minus clare enuntiatur, cum apostolis nisi membris Deputations, loqui liceat eo rumque usque ad finem mundi successoribus et Do­ Caeterum mihi prorsus persuasum est, quod sio minum adfuturum esse ct Spiritum sanctum in adju­ multo minus dicendum erit, quia minus obiiciendum ; torium illis missum iri: quin immo et mandat illis saltem sic spero. Relatons quidem Deputationis sen­ ut teetee sint; «t obligatio vocationi et officio adnexa tentiam suam nobis exposuerunt, sed id non sufficit. et usque od finem imposita. Sano qui potuit unum Unus vel alter patrum reverendissimorum admittendo, sicuti Moysea olim eligere testem et doctorcm, certo quod in concilio saltem congregati episcopi uti indices l illi non denegandum est ius etiam plurcs mittendi. revera et necessario debeant esse liberi, multum adiuvit Multo simplicius certo res confecta fuisset uuius tretiut anxietates de mentibus fratrum evanesce ren L Sed monio et auctoritate suprema; sed missis iam a Christo de hoc securi reddamur saltem declaratione auctori- plurimis, et charactere testium divinitus insignitis et tativa, doctrinam hanc in capito de episcopis inseren­ promissione luminis superni hominibus commendatis, dam esse. nemo testimonium respuat, nemo inutile dicat, nemo Deinde, nec hoc praetereundum, nani revera spec­ in quid melius mutandum censeat, nemo libertatem taculum facti sumus mundo et angelis; quomodo, testandi tollere audeat. quaeso, a primatu simpliciter Petri magisterium doc­ Quid de testibus et iudicibus necessarium sit. trinae Bcducero conamur, cum apostolorum singulus praetereo, eo quod iam de istis alii loquuti sint, hoc a Spiritu sancto directe edoctus sit? Primatus ergo tantum adnotans, scilicet verba Domini nostri Icau Petri inm ab initio hoc magisterium erga fratres apo­ Christi, quibus Patrem rogavit, ut omnes unum lini stolos non habuit; illoe enim non Petrus docuit, sbd ....ut credat mundus, quia tu me minsli< Notum Spiritus sanctus. Quis ergo iterum non videat, quod ergo α saeculo est Domino opus suuinT: difficultates ex primatu Petri inter apostolos non sequitur, noe et praevidit ct elegit, et pro testium multorum con­ deduci potest magisterium doctrinae in succès·oribus cordia maluit Patrem rogare, quam unum semper in­ eius? Quod enim illo ex divina providentia aliter dis­ fallibilem praedicare. Et quod magis ad nostram ponente, nempe infallibilitatem singulis promittendo, quaestionem attinet, testatur necessariam prorsus ene ab exordio non habuit inter fratres nec habere potuit, ) hanc unionem, ut credat mundus; et proinde (quod quomodo successoribus transmisit? Omnes ergo am­ .etiam expresse docet) et certo concedendam cese. bages, omnia de quibus disputari ¡>otret, removeamus, Porro cum pateat, Io apostolos eorumque sucorasores, ut evidentibus, quantum possumus, omnibus argu­ ad finem usquo testaturos, missos divinitus ere *; mentis demonstretur, quo sensu ab institutione divina 2° testem necessario sui iuris esse debere; 3® testi­ necessario sequatur, caput et organum ecclesiae de­ monium illud unius non plurium habendum '.w, quod bere esse infallibile inunere suo fungens, quin episcopi compulsi testes redderent; et 4· tandem eum ipse iure et officio suo priventur. Nam corpus non «t Dominus concordiam inter plures trates. et signum unum membrum, sed multa. et conditionem futuram css *. mundo dixerit, ut credat. Quaestio ergo inter noe revera haec est, nempe exinde sequitur, quod contra ipsius Christi institu­ an oequivalcat, seu potius idem sit definitio pontificie, tionem et «oluntatem fieret ri twin od i definitio, quao quod «t definitio ecclesiae universalis: huo respiciunt • loan. XV. M laboras Deputationis simul et labores nostri. Quid * Lac. XIl. 19. enim prodesset, qrod Deus manifestis notis ecclesiam > loa·. XIV. Ιβ. < IK XV, ¿H. instruxerit ut ea possit ab omnibus agnosci, nisi etiam * Act. L a. manifestissime appareat quando et quare pontifex • Joan. XVII. il. loquatur tota ecclesiae auctoritate? quae nempe, non T Act. XV, 19. 87δ Α. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES in schemate proponitur, nisi simul expresse providea­ i de causa exigat, de quo pontifex ipso iudicabit, ut tur do officio episcoporum. Tœtœ enim veritatis caput loquatur, doctrina oius, virtute promissorum α revelatae ab ipeo Deo ideo electi et positi, ut mundus Christo factorum: £cce ego vobiscum sum omnibus credat usque ad finem; testes ergo non possunt ab diebus1, necessario infallibilis habenda est. Sio qui­ officio doponi, ut unius tantummodo testimonio ver­ dem multum apud pontificem relinquitur, institutio tamen Christi servatur. bum revelatum notum fiat Iam altera vice1 ex hoc ambone in memoriam Eo sensu, spero ut emendationem nobis Dcputatio revocavi patrum, quod uno quasi vocis impulsu Domi­ datura sit; eo sensu emendationem meam tradam nus lesus declaravit: Spiritus sanctus testimonium secretariis ’. perhibebit de me; ct tos testimonium perhibebitis1 ; ORATIO et sicut Spin tus testimonium reticere nemo ausus reverendi patris domini Bartholomaei Ilegal foret, sic et successorum apostolorum quis iam audeat episcopi Tergestini *. reiicere testimonium, vel quod idem eet, nullius Eminentissimi praraidra, eminentissimi ac reve­ rendissimi patres. momenti efficere? De quarto capite constitutionis primae dogmaticae Advocant quam saepissime defensores schematis ad traditionem omnium anteactorum sacculorum, de ecclesia Christi seu de propositione, Romanum pon­ cuius tamen traditionis argumenta paucissima et pror­ tificem in rebus fidei et morum definiendis errare sus obscura mihi videntur protulisse. E contra testi­ non prese, pauca verba proferre ad explanandam monium nos omnium omnino Christianorum iam ab ï unionis · viem conscientia mo impellit, quamvis im­ initio afferimus, symbolum scilicet apostolorum. Ibi parem me sentiam ad tantam opinionum differentiam videtur interpretatio apostolica promissionum evan­ componendam, quae eet virtus solius Spiritus sancti. gelii', ibi introspicimus catholicismum nascentis ec­ Magis igitur doceri quam docere cupiens nonnisi de­ clesiae; ibi fides proclamatur conversorum tam gen­ cretum ipaum speciali considerationi subiicio, cuius tium quam ludaeorum. Symbolum sive ab apostolis lectionem tamen praetermittam, cum sit in schemate, traditum sive postea ab aliis praeparatum aequale pro omnibus notum. Eiusmodi definitionis formulam, sicut in sche­ nobis est argumentum, demonstratio irrefragabilis doctrinae ab initio traditae. Et quando loquuntor mate continetur, aptari cuperem magis doctrinae nobis quidam quamtumvis docti et venerabiles patres sancti Thomae Aquinatis, qui in hac re docet, sicut de interpretatione textuum qui Petrum respiciunt, iam saepias recitatum fuit ex hoc ambone, sciliceta: tamquam ipsorum sensu ab ecclesia iam farta, sym­ ,JIatio, quare ecclesiae fides in generali delirerò non bolum boo illis obiicimus interpretantibus Scripturam potest, est, quia a divina providentia ecclesia regitur, ipsis apostolis. Quod vero prius fuit, contradici non scilicet α Spiritu sancto cam dirigente, ut non erreL potest ab iis, quae posterius dicta sunt: e contra’haec Et licet papa in particulari errare possit, ut in judi­ ab illis explicanda sint ncetaso est (patres ob taedium cialibus, in quibus proceditur per informationem : alias in his. quae pertinent ad fidem, erraro non obmurmurant), ■Multa praetereo; hoc tamen dicendum mihi vide­ potest, scilicet ut papa, in determinando, etiamsi ut tur. In conciliis generalibus nonne singulare est, quod C particulari.· ct privata peraona erraro possit. Undo non quaeratur semper, quae fuerit doctrina Romani magis standum est sententiae papae de pertinentibus pontificis, quod illius indicium irreformabile ab om­ ad fidem, quam in iudicio proferret, quam opinioni­ nibus non invocetur? Seposito dogmate de quo tracta­ bus quorumcumque sapientoni, cum et Caiphas, liret tur, quis illius indicium iudicio omnium anteposuit? malus, prophetavit nescius . ** Doctor Angelicus ante In concilio Chalcedonensi centies forsan patres lo­ omnia affert rationem, propter quam ecclesia errare quuntur do illis terrentis qui Nicaeae, de centum non possit; deinde subiungit papam quidem in parti­ quinquaginta qui Constantinopoli fidem testati sunt; cularibus, quibus adnumerat causarum quoque judicia­ do Romani pontificis auctoritate silera videntur, vel lium decisiones, ct qua personam privatam erraro saltem non tanti faciunt, nam nboquin certissime prese, ted in detenni nationi bus ad fidem pertinentinobis testimonia exposita fuissent « lutth- xxvm. 90. Tandem haec fides m«x est, ni fallor, fidra pluri­ 5 Emendationes, quas tradidit erainen (issimi * cardinalibus morum, nempe cum ex constitutione humanae naturae hi» tant: consensus testium pariat certitudinem, ita condensus praesidibui. «Cum infallibili las pontifici * mihi videatur non posse erui pastorum in cedraia certitudinem parere ex m ordi­ ex Petri quovis magisterio, «d ex eo, quod caput institutus vellem quae de magisterio dicuntur. natur, cui tamen confirmandae Christus adrase se fuerit eecksue: promisit. Ut vero de consensu semper constaret, ut que Quia pluribus duplicent excerpta ex conciliis Lugdunensi et Florentino, ea etiam cmlraa volo. Horum loco divina promissa testimonium inter omnes conatam ait ct immutabile, ecclesiae et Petro facta in priori paragraphe introducta veilem; Deus centrum et tesseram posuit in seda Petri, tesse- ' indique conclwlendaui seu dedseendim infallibilitatem pontificis ram dico non oo sensu quod ecclesia Rouiana ex rellem. Quibo* quovis aodo ¿ictis, «k defla itionem rcbemati* emendandam propino: m sola de deposito iudiret, et caeteris dictet cre­ ..Sacro approbante concilio duceoius ct tamquam dogma denda; eo vero sensu, ut cum cx institutione caput fidei declara®m, Rcmanum pontificem, cum lupremi doctor!* sit summus pontifex ecclesiae ct os cius, doctri­ et potori* rannera no fungen* pro apostolica ina auctoritate nam sanam sive iam declaratum sire claram quovis ex cathedra definit, quid de rtbw fidei et morum in deposito modo in boo sancta sedo divinitus constituta remper traditioni* couti neatur, et proinde quid ab omnibus tamquam de fide tenendum ve) tamquam fidei oentrarium rdiriendum ait, infallibiliter enuntiet et doceat. Ea tamen conditione noa posse per diriaam asristentiam errare; caput eat enim cor­ hanc eedem unionis centrum et teesenun veritatis Deus porii Christi ct c·* ecclesiae, cuius indicia tenentur omnes ac­ effecit, ut in ubscuru et dubiis sicut et in novis cipere, ai-aient eihnku* et publicanus esae non velint.·· 1 Argnxoeatnin .Episcopat Tergestinus emendationem pro­ dogmatibus condendis ordinarie de consensu eccle­ posuit quae eat sub num. 25.· siarum constet, quocumque modo id fiat. Nam et < Hoc verbum additum eat a sténographia, quia oratorem episcopi omne * *a Deo iudiccs constituti sunt: Deposi­ non bene inteUexercnt. > Advertas relini verba mox alauda non sancti Thomae tum, Timothee, custodi . * Si tamen ncrereitas quavis 1 In orática»· habita die 93 martii. Ct L LI. • Iota XV, M-97. • I Tìmoth. VI, K>. c. ease. »*d aneti Antonini Florentini, ! W. part. ¡V. tit Vin. cap. Ill, I 5. Caiphae exemplum ab Aquinate adducitur in (¿u 'ild-fto MH (at IX), in quo de inerrantia summi pontificis in canoniiatfaue sanctorum. 877 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SEPTIMA 23 iunii 1870 878 bus orrori non esse subiectum ; hinc eius sen tentiao, / apostolorum, quia omnibus promissum est Spiritum quam in iudicio profert, standum esse declarat. Hanc sanctum manere apud eoe in oetemum, ct unum sint doctrinam sancti Tiiomae sequentibus quinque brevis­ oportet, ut discipuli Christi appareant Hinc sum­ simis considerationibus suffultam cese reputo, ex mus pontifex fidem suam tamquam in veritate divi­ quibus ineam de infallibilitato summi pontificis pro­ nitus revelata fundatam annuntiaro nequit, nisi ab ponendam definitionem deducam. universo magisterio totius ecclesiae Christi testi­ Io Ratio quare fides ecclesiae deficere, caque monium praebeatur, veritatem doctrinae contineri vel orrore non possit, in eo sita est, quod a Spiritu sancto in verbo Dei scripto vel tradito. dirigitur. Por quid vero dirigitur ecclesia, nisi per 4° Huic distinctioni innixa esso videtur propositio vori totem quam non ab hominibus, sed a Deo accipit, sancti Thomae Aquinatis, cum dicit, magis standum docente sancto Ioan no, dum orationem Christi pro esse sententiae papae de pertinentibus ad fidem, apostolis ad fert : Ego rogabo Patrem et alium Para­ quam in iudicio proferret, quam opinioni quorumcum­ cl itum dabit vobis, ut maneat vobiscum in aeternum, que sapientum; requiri scilicet iudicium, ut senten­ Spiritum veritatis, quem mundus non potest accipere1. tiae papae, velut veritati conformi, standum sit Hocoe Et ad Patrem caelestem Christus item direxerat ora­ iudicium certe proferri non potest, nisi praecedat per­ tionem: Sanctifica eos . XVII. n-ι». ■ Log. ΧΧΠ. Su. ♦ Ioan. XVII, SJ. » Lae. XXII. W. 879 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 880 A cui sententiae omnee, qui catholico nomino censen­ tur, humiliter proprium iudicium abnegantes so subiecorunL Iam postulo a vobis, reverendissimi patre», nonne pariter, si hac de ro ecclesia pronunctevcrit, dicendum erit: Virum est Spiritui sancto et nobisf Nonno paritor proprium iudicium abnegandum et eo humiliter corde calliolico subjiciendum erit? Sed quid do factis, quao contra pontificiam in­ fall i bili totem cx historia ecclesiastica afferuntur? Verum istiusmodi facta sunt ne vero definitiones circa fidem et moros a summis pontificibus tamquam do fide tenendae propositae universae ecclesiae ? Si mente praejudicatis opinionibus libora perpendantur ca foeta, profecto constabit ipsa non babero characteres defini­ tionis universae ecclesiae propositae. Quod si circa haec pariter facta dubium supersit, nonne communis ORATIO sensus catholicorum dictat vel in hoc standum esso reverendi patris domini Felicis Cantimcm iudicio ecclesiae? Sed cum dteudent inter se ecclesiae episcopi Parmensisl. b doctores, ubi «t ecclesia? Nonne enim ubi maior Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ patrum pars invenitur, ibi neceóse est esse ecclesiam ? Verum quaestio haec iam a quindecim circiter sae­ rendissimi patres. De quarto schematis capito loquuturus reflexio­ culis habuit solutionem per sanctum Ambrosium et nem unam ad fulcimentum doctrinae, ad modificatio­ communem fideliam sensum repetentem: „Ubi Pe­ trus, ibi ecclesia L** Et semper hoc servatum fuit in nem alteram vobis proponam. Magna consideratione dignum mihi videtur fac­ ecclesia, ut qui cum Christi vicario non eet, cum tum, qood inter nos et sub oculis nostris versatur, Christo non sit, iuxta notissimum effatum sancti scilicet quod cum omnee et singuli eadem principia Hieronymi ad Damasum. Protest anti bue, qui nullam profiteamur, tamen tam diversas non modo sed et agnoscunt legitimam auctoritatem in ecclesia, datum contrarias omnino consequentias deducamus. Omnes est proprio sensui adhaerere, non autem catholicis, enim profitemur ex revelatione tantum vel ex divina qui promissionibus Christi fidem habentes, pro certo traditione dogmate fidei derivari posse, omnee re­ habent et Spiritum sanctum ecclesiae indicanti adeesc, cognoscimus eosdem revelationis et traditionis fontes, et proprium iudicium ab unoquoque abnegandum esse, omnes convenimus interpretes sanctarum Scriptura­ quia unusquique errori obnoxius est, ecclesiae senten­ rum «se ecclesiam et unanimem sanctorum patrum tiae su bisect. Nunc gressum facio ad additionem, quam huic consensum ; et cum in omnibus his conveniamui, adeo divenne et dispertitae eunt sententias nostrae circa capiti feriendam propono. Istius nutem additionis supremum summi pontifici * magisterium, ita ut alii C: rationes praemittendas es?e arbitror, ut clarius additio teneant minime pontificem infallibilem esse in proposita percipiatur, et eius aequitas et convenientia docendo universam ecclesiam, quin immo contendant, magis patefiat. Si quia mento tranquilla et a prae­ Romanos pontifices pluries errasse circa fidem et judicatis opinionibus libera perpendat ea, quae in mores; alii autem profiteantur quidem certitudinem sanctis evangeli is continentur circa ecclesiae regimen moralem haberi de eius infallibilitate, sed hoc non a Domino nostro lesu Christo constitutum, facile ibi esso revelatum; alii c contra pro certo habeant, et perspiciet vel uti duos factorum ordines inter se Romanum pontificem infallibilem esse cum do: et uni­ distinctos. In primis enim ibi videre ret dedignatio­ versam ecclesiam fidem et mores, et hoc fuisse in nem capitis seu principis in persona Simonis, cum hic sanctis evangeli» revelatum et patrum traditione et a fratre Andrea primum ductus fuit od lesuin, qui licet numquam antea illum vidisset, statini ac illum ecclesiae factis confirmatum. Undenam adeo contrariae sententiae in ro gravis­ aspexit dixit ei : Tues Siman filius luna, tu vocaberis sima ct ecclesiae Christi regimini perquam necessaria? Cephas1: in qua nominis permutatione aliquid glorio­ Num discrimen istud a diversis primaeva institutione sum ei conferendum indicat Haec porro nominis mu­ eusceptis praejudicatis opinionibus, aut a naturali ut tatio facta fuit, quando, uti refert sanctus Matthaeus, ita dicam pru¡»enjiione, quam quisque habet ad pro­ postquam Christus .interrogusset discipulos: Quem testantismi libertatem? Aliunde apud omnes constat dicunt homines esse Filium hominis ? et responso ac­ promissionem Christi, qua aperte asseruit Spiritum cepto, subdit: Vos autem, quem me esse d¡citisi sanctum docturum fore fideles omnem veritatem a ee D Petrus respondit: Tu es Christus filius Dei vivi. traditam, deficere non posse. Porro si quid circa hoo Respondens leeus dixit: Reatus es Siman Bar lema, revelatum fuit, profecto Spiritus sanctus suggessit quia caro et sanguis non revelavit tibi, sed Pater meus fidelibus: quod ai suggessit, necose «t, ut vel qui qui m caelis est; et ego diro tibi, quia tu es Petrus affirmant vel qui negant in emjre versentur. Ex et super heme petram aedificabo ecdesiam meam, ct duobus enim contradictoriis propoitionibu· neceseo portar. inferi non praevalebunt adwsus cam, et libi est unam cees»» veram et alterum falsam. Iam vero dabo etc. *, apud quos manebit veritas? Sicut autem, ut omnes norunt, nomine regni cae­ Illud constet apud omnes, quod cum do aliqua lorum hio significatur ecclesia, et nomino devium fidei veritate in contrariam partem disputatum cet, significatur suprema potestas iuxta Isniam : Et dabo pœt magnam conquisitionem ab ecclesia docento vir­ elavem domus David super humerum eius ; * ita mani­ tute promissae Spiritus ¿ancti aseistentiae pronun­ festum est, hic promitti Petro regimen supremum in tiatum, eme iudicium; et licet aliqui disuderent, co­ ecclesia, quas claves nemini apAtolonim umquami electe dixit: Virum at Spiritui sonrio et nobis1, 2® indicator modus, quo inno .ut doctnnao veritas, scilicet per testimonium magisterii apostolici muniti continua assisten tia Spiritus sancti ; 3° declaratur praerogativa summi pontificis tamquam supremi doc­ tors in magisterio apostolico, cum sine eius iudicio infallibilis decisio de veritate divinitus revelata fieri nequeat; 4® deducitur obligatio obsequii eloquio summi pontificis non solum externe sed etiam interne praestandi, quoniam in ipsius fide, ex promissionibus Christi numquam defectura, firmandi sunt omnes, qui ad ecclesiam Christi pertinent Hinc primae definitioni adiungi posjunt etiam sequentia verba: Si quis autem huic nostrae defini­ tioni contradicere praesumpserit, sciat se a veritate fidei catholicae ei ab unitate ecclesiae defecisse. » Aiftsrata·: .Ερί¿o»jæj» Fonatori * *πι·ε·1βΙϊοβ«πι pr> potait rak ano. 44, el caacnem n b num. 82.a > Art XV. Λ i 1 ® • 8. Amhroe. evylan. in p*. XL n. 30 Ioan. I, 42. Mallb. XVI. 13-19. I·. XV, 22. 881 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SEPTIMA 25 iunii 1870 882 promissos invenimus. Hino mirum non eet, a de hoc A, ecclesia Corinthi ortae eesent, sanctus Clemens, pon­ supremo eccloeiao capito praœertim sollicitum » Do­ tifex Romanus tertio» a Petro, ad illa» hac super re minus ostenderet, cum iam appropinquanto paesi onia epistolam dedit, quae ad haec usque tempora legitur. suae tempore annuntians proximas satanae tentatione» Sic pariter narrat historia apud «anctum Dionysium in apostolo» universo», tamen pro uno Petro oratio pontificem Romanum, tertio ni fallor ecclesiae «ac­ fit a Christo, ot ei committitur officium confirmandi culo, accusatum ease Dionysium patriarcham Alexan­ fratre» in fide. Hu autem designationis promissiones drinum, et huno humiliter apud illum s» purgarne. implevit Christus poet resurrectionem suam, cum ad Verum cum re» apud omnee in comperto sit, ab aliis inaro Tiberi adis sc manifestavit coram Petro et sex exemplis supereedeo (bene, bene). Quoad eam regiminis partem, qua> spectat magi­ aLis apostolis et discipulis, ubi ter requisito Petro num oum amaret, ad affirmativum respQnsum ei com­ sterium in fido, nos docet historia solito» fuisse epi­ misit tum ecclcaiam suam regendam, nomino exoepto, scopo» primis ecclesiae saeculis, cum nova Lacreáis 1er dicens : Pasce agnos meos, paicc agnos meos, pasce oriretur,-in concilio adunatis unius vel plurium pro­ oves nicas 1 ; in qua occasione ecclesiam suam Christus vinciarum episcopis, novae haereeis damnationem pro­ sub gregis forma repraesentans eam committit pascen­ clamasse. Quod ai error non cessare t, eed maioree ri ree dam Potro; ct sicut ecclesia, ut ait sanctus Augu­ acquireret, tunc tamquam ad supremum ludioem soli­ stinus, praecipuo in fido coadunatur, profecto etiam to» fuisse eum Romano pontifici deferre; at si per­ auctoritas et officium verae fidei tradendae, et errores quam late error propagatus esset, ad concilii generalis adverso» damnandi una cum facultate regendi mysti­ B definitionem sub praesidentia Romani pontificis vel cum gregem ei commisit; quoniam ad pastorem legatorum eius; et hoc in casu, scilicet praesidendae spectat, sicuti ad pascua salutaria gregem ducere, ita legatorum, poet definitionem petebatur confirmatio a noxiis prohibere: quod iam a conciliis et a patribus Romani pontificis; adeo ut, quod maxime notandum traditum csL eet, iudicium istius semper ultimum tribunal fuerit, Ista itaque consideranti evidens est Petrum con­ et sententia eius controversia omnis absolveretur. stitutum fuisse a Christo caput, principem et doctorem Quae res nonne intimum ecclesiae sensam de Romani in ecclesia sua instituta, quod munus utpote spectans pontificis infallibilitate significat? Ultimum enim ad ecclesiae constitutionem ac proinde in bonum ipsius tribunal in qualibet societate, vel infallibile est vel ecclesiae Petro collatum nemo catholicorum ambigit, infallibile supponi debet. Quod si error in provinciis quin ad proprios successores Romano» pontifices tran­ Romae propinquis ortus fuisset, non iam ad aliam sie ri L Sicuti autem haec certa et evidentia sunt, ita sedem legimus solitos fuisse Romano» pontifico» re­ pariter evidens ostenditur series altera factorum cursum habere, sed ipso» per se, veluti iudicee spectantium ad universos apostolos simul cum Petro, supremo» iudicasse, et condemnationem latam aliis quibus scilicet missionem et officium docendi omnes episcopis significasse. Nec umquam factum legimus, gentes commisit Christus, cum Matthaei capito ultimo ut aliquis catholicorum episcoporum ausus fuerit vel dixit: Euntes docete omnes gentes, et facultatem recipere condemnato» a Romano pontífice, vel causam absolvendi a peccatis loannis cap. XX, et asústen tiam veluti nondum supremo iudicio definitam, vel aboque Spiritus sancti pro veritate tradenda: Ego rogabo C assensu et auctoritate ipsius pontificis denuo ad Patrem, et alium Paraclitum dabit vobis, ut maneat examen revocare. Haec fuit ordinaria agendi ratio. Dixi eam fuisse ordinariam agendi rationem ; fieri vobiscum in aeternum, Spiritum veritatis3; et hos, ut ita dicam, quoque auctoritate munivit, et dixit enim potuit ut propter speciales rerum circumstantias Lucae X : Qui vos audii me audit, qui tw spernit me perraro factum aliquod inveniatur, in quo adamussim spernit: quibus omnibus significatur, facultatem re­ haec servata non sint Verum ratio dictat re» existi­ gendi ecclesiam et fideles docendi cis traditam esse. mandas esse ex eo quod ordinario fit, non ex eo quod Apostolis autem successisse episcopos in regimine ex circumstantiis forte .nunc temporis non bene cog­ peculiaris ecclesiae cuiquo traditae, testantur Acta nitis praeter ordinem factum eet- Caeterum animad­ apostolorum, in quibus san cius Paulus Miletum vertendum eet, quod sicut in regno recenter instituto discessurus alloquitur episcopos: Attendite vobis, et leges directi vae, quao definiant attributiones et iura universo gregi, in quo tw Spirit us sanctus posuit tribunalium, paullatim constituantur; ita in ecclesia episcopos regere ecclesiam Dei3. Ecclesia ergo com­ primis saeculis, praesertim inter angustias et per­ missa fuit regenda tum Petro tum apostolis. Verum secutione», nondum erant definita quae od unum caput sicut Dominus noster Iceos Christus cum Petrum con­ ecclesiae iura resent reservanda, quae postea saeculo­ stituerat caput et principem omnium in ecclesia, eiquo rum decursu melius stabilita sunt, quin aliquis eorum, omnes agnos et oves suas, nulla excepta, commiserat quibus forte libertas agendi coarctabatur, aliquid iure pascendas; ita dicendum est facultatem apostolis opponere auderet Verum est tamen tunc temporia solitos fuisse Ro­ datam regendi ecclesiam fuisse datam non sine depen­ dentia a Petro. Ex quo sequitur, quod quamvis epi­ mano» pontifice» apud se convocare episcopos vi­ scopi succedant apoetolis in facultate regendi eccle­ ciniore», ct cum his habito concilio, definitione» emit­ siam, numquam tamen veluti independente» α Petro tere. Istud enim a Romanis pontificibus fiebat motu proprio, ut clarius re» eliquaretur; sed episcopi recur­ ac successoribus eius haberi posse. Istam Christi institutionem pro ecclesiae regimine, rente» non concilio sed pontifici rem deferebant. Sic per temporum decursus propagata ecclesia inter gentes, etiam oecumenica concilia α solo pontifice confirma­ executionem habuisse ecclesiastica testatur historia. tionem petebant, sicuti ab eo cui soli promissione» a Constat enim ex una parte ecclesiam a successoribus Christo factae sunL Quod autem pontifice» inter­ apoetolorum episcopi» in dioeceses cuique assignatas mitterent ad concilium vocare episcopo» propria» rectam fuisse atquo una simul et praesertim α suc­ provinciae pro definitionibus emittendis» historiam ec­ cessoribus Petri Romanis pontificibus, qui universae clesiasticam perpendendo, ex eo ortum fuisse videtur, ecclesiae tamquam sibi demandatae curam gesserunt. quod cum a saeculo IX et sequentibus crebrius com­ . * Nempe vìvente adhuc loanne apostolo dum turbae in mitterentur cardinalibus legatione» a pontifkibu propterea istiusmodi legation» maiori apud oznnt» et I XXI. 15, 17. existimatione et honore haberi coeperunt, et hinc *e» Ib. XIV, 16. 1 .ti consiliarii pontificis in rebus omnibus gravioribus • AcL XX. 28. M Coxciu ocxnau tomus Τ.Π. «83 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 884 audiri; et sio episcoporum concilio sponte ad haec us- A dogmatica super primatu et infallibilitate summi pon­ qué tempora cardinales substituti fuerunt Caeterum tificis, vix aliquid novi inveniri potest. Rei tamen inter cardinales semper et piares episcopali dignitate magnitudo et historia octodecim saeculorum multam insigniti recensiti eunt, et viri doctrina et virtute in et nondum exhaustam suppeditant materiam. Singula, ecclesia eminentes. quae vestro sapientissimo iudicio submittenda habeo, Quae cum ita sint, mihi videretur cum veritate quam paucissimis verbis abeolvaru. consentaneum, tum forte non ingratum rase patribus, In toto discussionum decursu ab inibo concilii qui vereri srae ostendunt negkcta episcoporum iura, Vaticani usque od hodiernam diem denegari nequit, si in capite IV exprimeretur ha« agendi ratio, sicut quin plena loquendi libertas omnibus fuerit concessa. iam ab excellentissimo archiepiscopo Bituricensi pro­ Aequo certum «t talem fuisse praeeidum rapientium, positum fuit; quod facile fieri meo iudicio posset, patrum patientiam (adprobatio generalis), ot, non addendo scilicet ultimae paragraphe haec vel similia obstanto opinionum varietate, omnium ad invicem verba: Hinc, sacro approbante concilio, etc.... pro mutuam charitatem, ut huius coetus venerandi digni­ apcstolica nta auctoritate, sive una cum episcopii in tatem et msiratatem episcopi domum regrossi usquoad concilio generali adunatis, sive super consultatione finem vitae amanter et utiliter in memoriam revo­ episcoporum in sedibus suis residentium, sive per te, cabunt. dum rerum conditio id postulai (sicut nobis ecclesia­ Loquenti de schemate infallibilitatis pontificiae stica testatur historia ab eo fieri consuevisse) definit, mihi in primo loco occurrunt an i mod versiones, quae quid m rebus fidei... B typis impressae omnibus traditae sunt: aliquos sal­ Ad hanc autem additionem complendam, neces­ tem inter illas non sine dolore perlegi. Destruere vo­ saria mihi videtur canonis additio, qui doctrinae ca­ lentes fundamenta summi pontificis infallibilitatis, pitis IV respondeat. Eccur enim, cum unicuique capiti destruant et fundamenta ipsius primatus. Sumat doctrinae respondeat suus canon, huic tam controverso protestaría vel infidelis doctus ct infensus interpreta­ ct tam gravi non adiiceretur? Omissio ista canonis tionem, quam carum animadversionum auctoras attri­ vel fit propter haereticos et schismaticos, vel propter buant variis sacrae Scripturae locis in quibus de Petro catholicos hucusque dissentiente rive a doctrina rivo agitur, et videant ipsi, quam difficilis contra talem ab opportunitate. Si propter haereticos et schis­ adversarium verae doctrinae catholicae do primatu maticos, sicut isti nihili faciunt doctrinam a concilio Christi vicarii deveniat defensio. vulgatam, ita nec canonem adiectum. Si autem fieret In discussione huius capitis quarti de quibus agen­ propter catholicos diversimode sentientes, videmur dum erat? scilicet de infallibilitate summi pontificis, nos eludere nos ipsos, et ostendero opinionem de im­ de objectionibus contra illam propositis, et da eius plicitate illorum, quasi parcendo canoni, aliqua parte definitione ab hoc concilio Vaticano facienda, non doctrinae oppositae parceretur, nec revera tamquam quidem ut generaliter considerari possunt, sed sub hoo haeretica damnaretur, vel illam retinen tea censuras ec­ respectu, scilicet quod summus pontifex potest in falli­ clesiae vitara. bili ter in sensu huius capitis IV definire quaestiones Si sirrosanctum concilium in sua sapientia puta­ dogmaticas circa fidem et mores, quin episcoporum visset abstinendum rase a definitione, tum patet satis- C consensus vel ante vel poet ipsi sit patefactus. Deo factum iri eorum votis. Sed cum iam maxim·, reveran- optimo bonorum omnium datori gratiae reddantur, re­ dieumorum patrum pars in definitionem consentire verendissimi patres, pro modo admirabili in quo, videatur, et consequenter in damnationem contrariae secundum magnam suam misericordiam, od procuran­ opinionis, non video quod emolumenti afferri poeeil dam salutem animarum, quas pretioso suo sanguine canonis suppressio: aliunde non levia detrimenta oriri redemit, media instituerit amplissima et efficacis­ posee opinor. Quis enim ignorat captioei ingenii ho­ sima! Sacerdoti adhuc iuveni et recenter ordinato mines ex omnibus circumstantiis praetextam arripere potestatem dat, qua poenitcntem in peccatis mortuum affirmandi vel negandi, quod propriae opinioni tuen­ ad vitam aeternam resuscitare poteet ; et banc potesta­ dae prodesse vd abrase arbitrarentur? Hinc forte tem salutarem lingulis diebus et pluries in die per progrrasu temporis occasio sumi poterit cavillandi octodecim saecula non cessant exercera ipsius ministri. super definitionem, et in varios eensus interpretandi, Eidem sacerdoti adhuc iuveni et recenter ordinato et ut damnatus error in parte aliqua reviviscat : sicut potestatem dat angelis non concessam, panem et vinum plurira in iansenistarum causa factum c?>e experientia in corpus et sanguinem suum convertendi, ut dilecti et historia testatur. filii sui ad sacram mensam accedentes vivant in Itaque si α concilio probaretur additio a me pro­ aeternum; et hoc miraculum fere incredibile heri, posita in capite, sub hac vel rimili forma proponerem hodie, et in saecula perpetrant ipsius presbyteri. Quid canonem : Si quis dixerit, Romanum pontificem, Petri mirum igitur si pro bono ecclesiae regimine et anisuccessorem, supremo omnium Christianorum docton» D marum salute virano suo m terris, cui ovra et agnos munere fungentem errare posse sive quando una cum paacendi imposuit munus, contulit etiam in errantiae episcopis in concilio oecumenuo adunatis. ritY super donum? episcoporum consultatione, sive motu suo, dum rerum Sub poena anathematis catholici omnes credere conditio postulat, definit, quid m rebus fidei ei mo­ tenentur in hanc inerrant iam, quando cum ecclesia rum ab universa ecclesia de fide est tenendum, vel congregata vel dispersa pastor supremus veritates tamquam fidei ei moribus contrarium reiiciendum; proponit, aut errores condemnat. Sed post octodecim anathema sil. Haec omnia vestro sapienti iudicio sub­ saccula occo nunc hic congregatum concilium XIX, id mitto. est, unum concilium pro uno saeculo. Et quantum ad ORATIO ecclesiam dispersam si consensus huius, rite agnitus rrtrrcndi patri» domini Guillelmi Keane et acceptus, sit conditio sine qua non, historia antiqua episcopi Cloynrnsis l. Eminentissimi praraides, eminentissimi et reve­ noninllh obeerraticttiba· typi· impresi * nec non de diffienltatibus exhibiti· n aonnolU * patriboi quae eo tendere ridentur rend issimi patres. Post discussionem tam protractam de constitutione at iptuia primatu· fundamentan! destruant. Ostendit conçruam * Aryumeutam : .Epiaeopui Cloynenaii de nimia loquendi libertate ia primi· nonnulla dixit. Conquestas est etiam de admodum e** definitionem de qua «ermo eamque in Scripturis et traditone cridentioime innixam, nec novum dogma nec laedere iure epUeopalia.' * 885 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SEPTIMA 25 iunii 1870 ot hodierna demonstrat, quod semper et ubique et A pro omnibus casibus non suppeditat remedium tam facile, tam promptum et tam efficax ac non raro requiritur. Veritas fidei cet lux animae ad regnum caelorum deducens. Nonno igitur divinae providentiae donum et a priori congruum esso videtur, ut qui magisterium ct officium fratres suos in fide confirmandi semper exercuit ot semper exercebit, u Christo cuius vicarius est, non ad suam exaltationem personalem, sed ad gloriam Dei et salutem animarum quibusdam occasio­ nibus raro recurrentibus ab errore divina assistentia immunis servetur? Haec do congruo. Nunc do argumentis positivis quao in Scriptura sacra, in historia ecclesiastica, et in vestris decretis inveniuntur. Omnee suos apostolos alloquens, his verbis usus est Christus: Euntei docile etc.1. His et aliis verbis fundatur ecclesiae infallibilitas; sed dum ita omnes et inter illos Petrum alloquitur, Chri­ stus Petro soli, exclusis aliis, specialem dedit dele­ gationem oves et agnos pascendi ; Petro speciali modo dedit claves regni caelorum et potestatem ligandi at­ que solvendi super terram; Petro imposuit officium fratres euoe confirmandi, et Petro dedit novum nomen significans fundamentum ecclesiae, ut portae inferi non praevalerent adversus eam. Certum est quod hisco textibus Scripturae sacrae diversas interpreta­ tiones dederint sancti patres, prout obiecto vel fini quem sibi proponebant, verba citata inservire vide­ bantur. Sed hoo diversae interpretationes ad diversa aptae seso invicem non excludunt. Tempus concilii inutiliter torero nollem: precor tantum ut in me­ moriam revocare dignemini explicationes, quos de textibus, ubi agitur de Petro, ex hoo ambone paucis abhinc diebus dedit doctissimus episcopus Calvensis. Neo decursu temporis alia fuit interpretatio. Pri­ matus auctoritas et vel implicite vel explicite infal­ libilitas Petn et successorum eius historiae ec­ clesiasticae efficiunt cardinem; hinc tam abundant monumenta, ut non finis sed initium enumerationis efformet difficultatem. Quid enim semper fiebat, quid nuno fit, quid fiet quando circa fidem ct mores aliqua exoritur disputatio, pro cuius solutione insuf­ ficiens invenitur episcopi auctoritas? Recursus ad Christi vicarium est remedium usitatum. Audire dignemini, reverendissimi patres. Ad liane almam urbom adveniens Petrus, ut in imperii romani centro pes i tus totam ecclesiam facilius regere ¡>ossot, socum attulit totum, totum depœitum fidei scriptum ct traditum ; ot in hac apostolica sedo thesaurus illo pretiosus in tota sua integritate in­ * tactu et inviolatus servatus est. Aliorum apostolo­ rum sedes episcopales, si quas fixas habuerint, vel ignorantur, vel sunt destructae, vel α vera fide in haeresim olienatao, neo umquam tamquam unitab’s catholicae centrum habitae. Hinc prout decursu octo­ decim saeculorum fiebat, fit hodie et fiet semper. Ubicumque oritur controversia do fido vel de morum regulis, consulitur summus pontifex Petri successor et Christi vicarius, ut in tuto ponatur veritas. Et quid facit, ct quid facere debet illo supremus pastor, cuius est ovee et agnos gregi * dominici pascere, quid facit? Et solutione data, quid faciunt ecclesiae dispersae episcopi, quando ad illos pervenerit respon­ sum ? Hio, rewrendii«inii patres, attingitur nodus diffi­ cultatis. Romae sicut Hierosolymis fit magna con­ quisitio; tantum insumitur temporis ut moren roma­ nan proverbiale venerint. Quaeritur quid doceati i Match. XXVIII, 1». 886 fidei depœitum a Petro allatum, et numquam deficiens aut interruptum aut omissum ; quaeritur utrum doctrina examinanda deposito isti contradicat vel non: ai contradicit, condemnatur; si non contradicit, immunis a censura haeresces evadit illius auctor. Pendente autem hao conquisitione, papa non agit tamquam caput amputatum corporis mortui; sicut enim in corpore humano sanguis vivificat caput et membra, sic et papam ct ecclesiam nexu naturali et indissolubili mirabiliter coniungit illa divina fides, cuius sacrum depositum in tota sua integritate semper servavit sancta sedes apostolica. Appropinquante pugna, dux non separatur ab exercitu, cum aciem ordinatam instrui facit; nec ab ecclesia separatur sum­ mus pontifex, quando in centro ecclesiae, in nomine ecclesiae ad gloriam et illuminationem ecclesiae fra­ tribus suis, ut in fide confirmentur, ex cathedra sua suprema declarat, quid doceat et quid non doceat illud sacrum depœitum a Petro allatum, cuius custos fide­ lissima semper fuit haec sancta sedes apostolica, quae cum episcopis suis fratribus, per animam fidei et par Spintum insufflante Christo ecclesiae impertitum, semper coniungitur. Unde monstrum informe, amputatum, detrunca­ tum, mortuum numquam devenire potest ecclesia: portae inferi non praevalebunt adversus eam. Pro gloria Dei et animarum salute infallibilitas a Christo promittitur quando in concilio generali summus pon­ tifex ot episcopi simul loquuntur, non negatur; pro­ mittitur quando praesules ecclesiae dispersae constitu­ tiones et definition» dogmaticas acceptant, appro­ bant et promulgant, non negatur; et promittitur quando illo, sicut pluries fecit, totam alloquitur ec­ clesiam , quin tamen ipsi necessarius sit episcoporum concursus sive ante sive post solemnem suam defini­ tionem patefactus. Videamus quid fecerint vestri in : episcopatu antecessores; pcrspiciamus stricto et accu­ rate quid vos ipsi, reverendissimi fratres, vos ipsi feceritis. Brevis sed non obscurus esse volo. Semper ut in tempore sancti Augustini dubia episcoporum et conciliorum provincialium vel na­ tio nal i um Romam mittuntur, debito tempore datur responsum: ,.Causa finita est; utinam semper finia­ tur et error1." Infallibilitatis huius pontificiae denegatio tem­ pore concilii Constantiensis et indignationis et scan­ dali fidelibus orbis catholici fuit occasio. Audiantur verba celebris Gereonii, cuius testimonium hoc in re retici nequit, haec eunt illius verba * : „Ante celebra­ tionem sacrosanctae huius Constantiensis synodi, sic occupaverat mentes plurimorum litteratorum, quam illiteratorum ista traditio, ut oppositorum dogmati­ zator fuisset de haeretica pravitate vel notatus vel damnatus. Huius rei signum accipe, quia poet ¿ο­ ι clarat i on em... et practicationcm eiusdem synodi, in­ veniuntur qui talia possim asserere non pe vean L" En verba Gerronis. A mio 1653 scribentes ad Innocentium X episcopi Galliae ita loquuntur’: .Judicis pro sancienda regula fidei a summis pontificibus lata super episcoporum consultatione (notate, reverendissimi patres, wba quoe nunc lecturus sum), sive suam in adi * relationis sententiam ponant sive omittant, prout illis colli­ buerit, divina aeque ao summa per universam eccle­ siam auctoritate niti, cui rhristiani omnes ex officio ipsius quoque menti * obsequium praestare tdxontur." In anno 82 eiusdem saeculi in lurent prodierunt quatuor celebre» articuli gallicani, quoa ante finem » Seno. 181. «. IO, um V. p 64Λ, M. Beaed. ’ /V pvtnt. rrdn. ecasM. 2. • D AnreatH. €Wt m<6cct. IU, 5. p 271 ββ· 887 Λ. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES anni illius episcopi Hungarian damnaverunt (verba A est. Quid sacerdoti sic nuiocinanti poteet rrepondore iam audistis f, ideo dicta non repetam): pronunciatur episcopus, non credens pajiam essa infallibilem ? Aliud in decreto Hungariae infallibilem esse papam. Dicta non videtur esse responsum praeter hoc, scilicet ex­ ab eminentissimo archiepiscopo Dub linens i non repe­ pectore donec decisio dogmatica supremi eccleaiao tam, ideoque non citabo decreta concilii Tolosani, nec pastoris super quaestione fidem respiciente, typis decreta synodi Weet monesteriensls, nee decreta synodi impressa, in luocm edita ct episcopis toLius orbis Coloniensis in Borussia, nec decreta synodi Colooen- catholici proposita, ab illis episcopis accurate exa­ eis in Hangaria, noe decreta synodi Pragensis, nec minata. tandem approbaretur. decreta synodi Ultraiec tensi», quae omnea inter annum Sed, reverendissimi j ¿atrae, hic seso pnuventat 50 et 65 huius saeculi decurrentis habitae imperant secundus casus, in quo episcopi ipsi, rivo quaestio sit obedientiam definitionibus apostolici», quas synodus de haeresis auctoro nominato ve) non, pastoris supremi Colocensis pronuntiat esse irreformabiles. decretum aliquod dogmaticum acceptaro debent. In De his omnibus nihil amplius dicam ; venio statim decursu octodecim sacculorum non invenitur unum ad decreta huius concilii Vaticani. In constitutione quidem exemplum proprie dictum condemnationis per dogmatica de fide catholica sres. IU huios Vaticani ecclesiae dispersos opi«copos contra doc return jx>nLiconcilii inveniuntur sequentia verba: ,,Quoniam vero ficium ex cathedra in rebus fidei et morum pro totius ** instructione promulgatum; hic igitur od satis non est, haereticam pravitatem devitare, nisi ii ecclesia quoque errore» diligenter fugiantur, qui ad illam plus minus dici potest quod exemptio ab orrore tam sin­ minusve accedunt; omnes officii monemus, servandi B gularis et numquam interrupta non humanan scien­ etiam constitutiones ei decreta, quibus pravae huius- tiae vel prudentiae vel veracitati, sed asaiatontiao modi opiniones, quae isthic diserte non enumerantur, divinae probabiliter o>ct tribuendo. Sed, reveren­ dissimi potrea, prosequamur. ab hac sancta sede proscriptae et prohibitae sunt. ** Ratiocinium mox allaturus, facium primum in­ Quid significant hacc verba vestri concilii Vaticani? Luce meridiana clarius est, quod omnibus imponant quiro, quid faciunt episcopi, quid facitis vos huius obligationem strictissimam decision» pontificis occi­ venerandi concilii episcopi? Factum iterum inquiro. Quando ad voa pervenit constitutio dogmatica a piendi in earum vero et genuino sensu. Duplex supponi potest casus. In primo ca>u agitur summo pontifice ex cathedra ad totam ecclesiam data, do quaestione, quam sicuri de Lamennesio rei de alio anne illam examini subi ir i lis, ut errorem vel proba­ sacerdote episcopus sanctae sedi proponit. Hic Ro­ bilem vel possibilem in ea deprelamdatis? Quid mae prout semper magna fit conquisitio pro iudieio facitis? Episcopus qui credit papam non esse in fai li­ et munero suo et in modo, qui sibi opportunus et bilem, debet pro suo munere stricte examinare, utrum necessari us videtur; examini stricti’eimo totam rem dicta constitutio vera sit vel falsa. Si papa definiens sub licit papa. Fuerunt quidam inter pro totantee qui ex cathedra id rebus fidei ct morum, non est infalli­ non semel dixerunt, quod si sibi persuadere powrnt, bilis, falli potest ; ri falli potest, et fallere: oc proinde ecclesiam catholicam debitam et sufficientem in­ ne ove episcopo confisas ad pascua venenosa ducat dustriam in sensu vero sacrae Scripturae dignoscendo pastor supremus, episcopus tenetur fulritatem dete­ adbibuisêo, ad unitatis gremium, abiectis erroribus C gere, et detectam papae ipsi exponere, ut nova et suis, statim redirent. Absint a catholicis talia sub- correcta edatur constitutio. Iterum atque iterum terfugia: non sint inter illos qui suspicentur suis quaero, anne hoc fit? Credo firmiter quod neque fit promissis Deum deesse, aut vicarium rii» munero suo neque fiet. Si aliquis episcopus inter huius concilii non fungi. Examen fit ut fieri debet; episcopus patres hoc fecerit, diram tantummodo, non invideo responsum accipit, sacerdotem iam dictum accertit et quidem, sed miror magis. Episcopi cum omni debita eio alloquitur: Doctrina quam tenuisti damnata est reverentia et obedientia definitiones pontificias ac­ ut haeretica a supremo omnium fidelium dottore; ceptant, illas attento perlegunt, pro veris sbsquo dubio nihil tibi restat, nisi ut Fenelonii vestigiis incedens habent; et si ad wfeoqucndum verum et genuinum doctrinam damnatam tamquam filius ecclesiae obe- sensum α papa intentum et propositum Scriptura sacra diens rei ici u. et traditione apte utuntur, nihil aliud volunt, nisi ut Audite nunc, reverendissimi patres, justificatio­ melius d clarius tum clero tum populo constitutionis nem sacerdotis obedientiam fidei denegantis; dicit naturam explicare possint, ct ita pro scipsis et pro episcopo: Si quaestio esset de bonis meis tempo­ sacerdotibus doctrinam erroneam prof i tenti bus, seri­ ralibus vel de laboro meo vel de aliqua regula mere tatem et lucem inveniunt, et docente Christi vicario disciplinari, nihil eet quod non facerem ad meam erga omnes in fide confirmantur. Sanior est praxis om­ papam venerationem et obsequium probandum. Sed nium quam quorundam theologorum, qui gull iconis­ in praesenti casu agitur de ratione mea, de intellectu mum profitent» gol lican ismum non sequuntur. meo, de conscientia meu interna: sicut enim oculus D Ecclesiae dispersae non ex pectatur decisio, quia meus apertus non potest non videro solem in coelo inutilis et periculosa reset mora; serperet enim error. lucentem, rie et ratio mea non potest non videro veri­ Nonne ad mortem periculosa et haeretica labe infi­ tatem α me perspectam, nec praeter Deum in quo cerentur animae, de quorum reditu ad vitam meliorem est omnis veritas, et ecclesiam ab ipso fundatam et nulla restaret spes? Tam generalis et immediata ret eius auctoritate infoili bili ter docentem, existil aliquis ista acceptatio ex parte episcoporum, ut ex ambone in terra, qui ius habeat mihi imponendi obligationem, non semel proposita rit inter objection», de quibus qua credere tenear illud œse verum, quod ratio mea brevissime nunc loquendum habeo. dicit œee falsum, vel illud case falsum, quod ratio Primo dicitur quod primatus auctoritas, ius et mea dicit rese verum. Unde nisi infallibilitatis summi practice infallibility a catholicis agnoscantur: od pontificis ac proinde infai li bilitas eius decisionis quid igitur serviet definitio? Nunc autem si ab om­ certae sint, non possum obedi re, quin contra con­ nibus agnoscantur, vera sunt; si % era, magna est scientiam meam agerem: omne enim quod non eet ex veritas et praevalebit, neo sub modio abscondetur. fide, id eet ex intima mentis persuasione, peccatum Requiritur infallibilitatis definitio, quia infallibility continetur in deposito fidei a Petro Romam allato; 1 Vida orationem habium ab eminentiwitao Culla «p. requiritur definitio propter decretum Constantiense, Dibimeari ia congregatione generali d. 18 ranii 1870. coL7Md propter gallicanismi articulos et propter recentem * buio volominii. 889 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SEPTIMA 25 iunii 1870 890 denegati one m ; ot requiritur praesertim in praesenti j Aliae obiectiones factae sunt, et tam frequenter rorum statu. Hio et nuno definitio est inevitabilis, illis obiectiombus responsum est, ut non credam hio hio et nunc urget neoeeaitas ineluctabilis. Fiat, fiat et nunc utile esso ad illos revertere (coces : bene, bene). definitio ante concilii prorogationem, aut episcopo­ Unam tantum observationem superaddam. Promul­ rum separationem, etiamsi mense octobns aut novem­ gata hac definitione, quid fiet de episcoporum iuri­ bri» Romam sint redituri : separatione semel facta, bus? Omnia locum suum et tempus habenL In quis futura praevidero potest? Si abeatis hinc, reve­ schemate do ecclesia erit specialis discussio de episco­ rend issimi patres, ro infecta, triumphabunt ecclesiae pis, quorum status et iura erunt quod sunt, cum hac inimici ; clerus ct populus fidelis dolore ubique affi­ tamen exceptione, quod si in aliqua dioecesi in­ cietur, labefacta erit disciplina; futurus haereticus veniatur sacerdos contumax definitioni sanctae sedis, episcopo suo dicet: Decisionem pontificiam acceptare sicut pluri» accidit, obedire renuens sub praetextu nolo; multo magis quam ante concilium Vaticanum, defectus infallibilitatis in pontifice, talis excusationis credo papam non esae infallibilem. Si enim ista in­ omnis radix penitus evellotur; ,,et, ut ait Bossuelius, fallibilità» existerai, de tali praerogativa habita episcopi erga summum pastorem erunt ©ves, et erga quaestione, multis collationibus et discussionibus, oves sibi creditas erunt pastores, in dioecesibus suis illico concilii patree definitionem dedissent. fidem et mores ut antea doœbunt, ad concilia venient Iterum dico, definitio est inevitabilis, ne quid ut circa fidem et mor» una cum supremo iudice indi­ fides capiat damnum; si inevitabilia, fiat in nomine care posainL“ Nec laedentur nec minuentur eorum Domini : semel facta, omnee catholicoe et eorum epi- iura. scopoe obligabit decretum apoetolicum, sive praevium Episcopi hiberni durante trium saeculorum saeva suum consensum dederint episcopi, vel non dederint persequutione sicut alia occasione ex ambone dixi ·» Sed, reverendissimi patres, animadvertite, quam in Gallia, in Hispania, in Lusitania, in Belgio, fratres magna differentia illa, quam immensum coram invenimus. In hac autem alma urbo semper habui­ mundo et hominibus discrimen inter definitionem, mus patrem, qui filioe suos totius orbis catholici quae usque ad suffragium ultimum impugnatur, ct tristes et afflictes in suo gremio suscipit, fovet, definitionem quae, unanimi episcoporum voto adpro- nutrit, curatque. In hoc sacro concilio Vaticano, in­ bata, vim et fortitudinem aciei ordinatae, pro gloria vitante et iubento Pio IX, congregali sunt totius Dei et animarum salute, ecclesiae impertit. Definitio ecclesiae episcopi. Non sunt hic neque Galli, neque autem non poteet ponere episcoporum assensum sive Hispani, neque Germani, neque Itali; non sunt hic ante sive post tamquam conditionem sfne qua non. neque Americani, neque Europaei, neque Graeci, ne­ In futurum summus pontifex aget sicuti pro tempore que Latini : sed hic sunt orbis catholici episcopi pro acto agebat; nihil mutabitur. De quaestionibus dog­ fidelibus patres, pro se invicem fratros, pro supremo maticis conquiret, consulet, definietque pro suo sacro pastore filii addictissimi. Habent» igitur cor unum munere et officio; et habens semper eandem fidem et animam unam et vocem unam, cum illustrissimo immutabilem depositi Petro traditi, cum ecclesia Bossue lo dicant omnes : „Ob I sancta Romana ecclesia, semper coniungetur, et non coniungi nequit. Super mater et magistra omnium ecclesiarum, si oblitus hoc puncto, in quo consistit nodus difficultatis,' C fuero tui, oblivioni detur dextera mea; adhaereat nullam emendationem propono; sed spero ot opto et lingua mea faucibus meis hi non meminero tui, si non precor, ut a reverendissimis Deputation!» patribus proposuero tc in principio laetitiae Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ definiatur veritas tota et integra, verbis ot terminis, rendissimi patres, dixi; quae non bene ignoscatis; quibus omnes nemine excepto assent iri queant. Dicitur secundo verbum esse novum, novam esso cociera si quae sunt, sapientissimo \estro iudieio definitionem. Quid indo? Iu deposito fidei nihil eat quam humiliter submitto. novum. In illo erat consubstantialitas, processio a ORATIO Patro et Filio, traiissubetontiatio ot alia verba non reverendi patris domini Guillelmi de Ketlder nova quoad dogma, nova tantum quoad definitionem, episcopi Momentini*. qua veritas clarius proponeretur et explicaretur. Eminentissimi praesides» reverendissimi patres. Sumetur apoetolorum symbolum; quot decursu tem­ Ad IV caput quod spectat primo rogo ut in con­ porie ei additae sunt definitiones? In hoc ipso con­ cilio Vaticano approbati ot promulgati sunt octodecim stitutione clare et distincte exponantur principia ab * Romani pon­ novi articuli sub poena anathematis credendi. In con­ omnibus admissa, quibus infallibilità ciliis futuris haud dubium quin, prout requiret tificis regitur et circumscribitur. Nisi enim verus conceptus infallibilitatis claro definiatur, res ipsa non necessitas, alii addantur. Citatur regula quod semper, quod ubique, quod ita prout ab ecclesia intenditur, sed praquMtero a ab omnibus etc. Certe quod semper, quod ubique, D plorisque i nielli geretur, et decretum huiuemodi mentes quod ab omnibus, articulus fidei vel est, vel definiri, non illuminaret rod offuscaret, atque innumeris er­ potest. Quod autem nunc fidei ecclesiae proponitur, roribus viam sterneret. tenebatur scraper ab line sodo apostolica, et ab om­ nibus tenebatur pontificibus. In hoc sanctu sede apo­ > Vide eiua orationem habitam la congregatioce generali stolica depositum semper integrum, romper io» iolalum d. 15 februarii 1870. L L. "S3 D. - Argumentan wEpi#eopu< Mcguatiau * d&plfcrrt ribi ia et numquam deficiens scrvalum est, quod do aliis prirau dixit quoi ad fid i * d^trœa nhu trbriac «ententia re­ ecclesiis et do aliis episcopis diei nequit: duo tantum ferri velit. Addurla natem Ileieh ipria Cani doctrina r-carit afferam exempla. In Africa et in Oriente semper ct ut in couelilotione aildereatur quatuor priaeipi* qoitu· infoili * ubique et ab omnibus validitas baptismi ab haereticis bili t ai magisterii eccitai ae recitar. Nóaireai l· al ><»itif«x colluti tempore sancti Cypriani, vel α paganis, ut in aeque ae concilii pitreo debeat e*w» pira» iaformatm de ecotroveraia de qua agitar. 9· ut laaaatur «Urina pre rM mila dis­ tempore sancti Augustini, et in sensu claro lieatae ponenti» fleri ut media edrudb fidri decreti! necesaria icuiper Mariae immaculatue conceptio, tamquam dogmata adhibeantur; 8* etoiiaodi iafalhbiiia ialina ntmniq ex κηρ», * demum Uotclum infaUi4 revelata non habebantur. Quod nutem aliis drerat, tura et traditione bandeada e* Roma supplevit ; ct nunc sub poena anathemati * cre­ bilitati' Din ease nói irritatela impilate ret»hum wlrt· revelatkme tam certi» cenaciut ¡Ha •ine hi» ¡«dMrelita dere tenemur validitatem tali * bàptrèmì, ct com- ptiorerrari et ptvpml MqumU Alia * -tn'-qoe * .V«etvnU ·»♦♦ fewt nein iniinaculaiuiu beatae Matri * Dei. * qaa evb>pretxt»duirittr in emeodaUiNM «ab bi». Js ‘ 891 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 892 Secundo arbitror doctrinam de ínfallibiliute, jL ille episcopus prorsus abeundam censet >: „ Absurdum prout in schemate proponitur et in Relatione explica­ eet, inquit, ad finem aliquem niai per consentanea, tur, esse scholae sententiam, non vero communem co­ modia perveni ri. “ elesse doctrinam de infaUibihtate Romani pontiliori Quod ai verum est, nemo negabit inter illa media ex cathedra loqoentis; ac porro protestor contra inten­ primum locum occuparo consilium ot suffragium epi­ tionem promovendi hanc scholae sententiam ad dig­ scoporum, id est, eorum quos Christus ipeo tamquam nitatem dogmatis catholici. Neque approbaro possum testee et i udiore fidei instituit. Vel ipsa Relatio id limitationem doctrinae, quam theologi communiter concedit dicens, medium ordinarium ao proinde ne­ tradunt, de conditionibus et requisitis, ut dici possit cessarium esso consilium magis aut minus pro papam suprema auctoritate locutum esso ex cathedra ; magnitudine vel parvitate rei, do qua agitur. Mani­ et, si infallibilius Romani pontiliori definienda eet, festum »t enim huiusmodi suffragium neque semper, postulo ne eo modo coque sensu definiatur, quo omnes ncque semper eodem modo requiri, ut summus pon­ sententiae, quos hucusque optimis et innumeris theo­ tifex pleno informatus sil, eam quo argumentorum logis defendero licuit, anathemate proscriptae vide­ utriusque partis cognitionem habeat, quae necessaria supponitur, ut ipsi cx cathedra definienti adsit antur. Primo igitur rogo ut in constitutione clare et auxilium Spiritus sancti. Resurgente verbi gratia er­ distincte proponantur principia, quibus infallibilis rore aliquo, qui ah eccle&ia iam damnatus vel prae­ auctoritas summi pontificis regitur et circumscribitur. damnatus est, peculiare episcoporum suffragium non Sunt autem quatuor huiusmodi principia. B postulatur, ut summus pontifex iuxta definitam legem Primum principium «t : papa e cathedra loqueos credendi de oborto errore plene informatus iudioet; debet esso bene informatus ac proinde omnia media nec opus est isto suffragio, ai sententia episcoporum adhibere, quao ad cognoscendam rei veritatem necee- et fides ecclesiae iam alia via satis manifestata ait. earis sunt. Hac de re Melchior Canus instituta com­ Aliter tamen res sô habet, si do gravissima quaestione paratione inter inspirationem, qua sacrae Scripturae agatur, do definiendo novo dogmate, de quo non pleno auctores illuminati fuerunt, et inter assistentiam constat, num in traditione et in praedicatione uni­ Spiritus «aneli, qua ecclesia ab omni errore in fide versalis ecclesiae contineatur nec ne. Secundum principium, quo infallibilitas eocleeiae immunri servatur, ita scribit in celeberrimo suo opere de locis theologicis: ,J)uplex discrimen inter sarros regitur, laudatus Melchior Canus sequentibus sorbis auctores et summum pontificem patresque concilii exprimit3: ,,Quamquam, me quidem i udi ce, absurdum reperì tur. Unum, quod auctores sacri ex proxima Dei eet, ad finem aliquem nisi per consentanea inedia per­ vel revelatione vel inspiratione scribunt catholica dog­ veniri. Ita numquam ego admittam, aut pontificem mata. Nec enim egent exteris ad scribendum incita­ aut concilium diligentiam aliquam necessariam quae­ mentis, aut humana ratiocinatione e scripturis aliis stionibus fidei decernendis omisisse”. Ista ergo duo argumentantur, disquirunt, colligunt At concilium principia omnino consideranda aunt; scilicet pontifi­ ct pontifex (ita dicit Canas) humana via incedunt, cem aeque oc concilia debore humana via procedere, rationemqoe sequuntur; atque argumentando verum rationem sequi, atque argumentando verum a falso a falso discernunt Non enim existimandus est sum- C discernere, ut Deos suo auxilio praesto sit ad feren­ mus pontifex eam habere facultatem, quae in apo­ dum iudicium infallibile; ac propterea Deum num­ stolis, prophetis et evangelistas inerat, ut proposita quam permissurum, ut diligentia necessaria quae­ unaqualibet de fide quaestione protinus dignoscere stionibus fidei dirimendis a pontifice vel concibo possit, utra quaestionis pars vere falsare sit; sed ad­ negligalur {bene). Utraque veritos ad ordinem super­ hibere prius consilium neots» est. et expendere utrius­ natandis Dei providentiae pertinet, et idcirco etiam que portis argumenta: tum deinde sequetur auxilium utroque ventas clare enuntianda est. Eadem divina providentia, quae summum ponti­ Dei, quod videlicet opus est, ut summus pontifex in recta fide continentur1.* ’ Hucusque Melchior Canns, ficem et concüia ab errore immania servat, simul qui hanc veritatem, videlicet ad obtinendam Spiritus etiam summum pontificem et concilia praeservat, ne sancti assistentiam etiam humanam diligentiam hu- res fidei definiant quin prius media consentanea ad­ manaquo studia adhibenda «se, saepius inculcat; at­ hibuerint: ,,Commune est, ait Melchior Canus, crede que itu luculenter ostendit quantopere distet a sen­ mihi, omnibus ecclesiae iodici bus, ut si decreta edi­ tentia reverendissimi episcopi Calvensis, qui infalli- derint temeritate quadam, sino iudieio, repentino quasi bilitatem non ob assistentia Spiritus sancti repetit, vento incitati, nihil omnino conficiant quod solidum, sed ab inhaerento quodam charismate, quo, etiam quod grave, quod certum habeatur. Ea par est ot gra­ neglecto quolibet humano studio et labore, exoritur. via et certa in ecclesia haberi, quae iudieio, considerato Equidem neccio num tlieologus reperivi poterit, qui constanterque edita sink ' * Inde autem nullatenus serem ita explicaverit, aut illo verbo umquam usus 13 quilur iam beerò diligentiam sive pontificum sive fuerit. conciliorum in fidei causa finienda in dubium vocari. Cooterum idem Melchior Canus inter alia se­ ,,Ναηι Deus, ita prosequitur Canus3, suaviter disponit quenti etiam utitur comparationis exemplo2: „Quod omnia, rimulque prospicit et finem et media ad si Deus in sequentem annum frugum ab undantium finem necessaria. Si enim promitteret cuipiam aeter­ polliceretur, ecquid stultius esso posset, quam dubitare, nam vitam, mox conferat etiam illi bonarum gratiam anno homines semina terrosi mandaturi sint? Certe si actionum, quibus eam vitam consequeretur: videlicet seruerint, metent ; ai non seruerint, non metent... quos glorificarti, eosdem ct iuttificavit et meavit, ut Non enim frugum abundantia illa promica nisi oran­ ad Romanos octavo capite dicitur. Sic omnino, cum tibus, seminantibus, laborantibusque continget". Pari ecclesiae fidei firmitatem fueril pollicitus, deceso non modo ex wntentia Melcliioris Cani necesBO est ad­ potest, quo minus tribuat ecclesiae p recce, coot craque . * Ut ergo bibero consentanea media od disquirendam veritatem praesidia, quibus linee firmitas conservatur' revelatam, quibus adhibitis praesto erit etiam Dei tota oeconomia concilii vere pateat, necease eet utrumauxilium; contrariam nutem sententiam doctissimus qno principium insinuare. 1 De he. IkcvL lib. V, eap. V. q. 8, ad L • IbbL » IA< loe. IW. lib. V, rap. V, q. 3, ad « ibid. » ibid. 893 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SEPTIMA 25 iunii 1870 894 Tertium principium tuequo oertum, quod pariter a 1· Ergo rogo, ut in constitutione clare et distincte constituit normam infallibilitatis ecclesiae, pertinet exponantur principia ab omnibus admissa, quibus in­ od fon tee cx quibus tum pontifex tum concilia haurire foili bili tas regitur et circumscribitur. debent, indicia infallibilia proferentes. Neque de lioo 2° Dico, doctrinam de in falli bili tate, prout in capito dubium est; id cnirn in prima constitutione schemate proponitur, esse extremam sententiam cuius­ dogmatica huius concilii iam definitum fuit, ubi dici­ dam scholae, non vero communem ecclesiae doctrinam tur; , .Su pernotu ralis revelatio secundum universalis circa in falli bili tatem Romani pontificis ex cathedra ecclesiae fidem et sanctae Tridentinae synodi decretum loquentia. Ideo postulo ut schema ad sensum doc­ continetur in libris scriptis et sino scripto traditioni­ trinae, quae in ecclesia communiter tradi solet, refor­ bus etc.” Hi eunt fontee quibus inniti debet omne in­ metur, ne sententiae hucusque ab optimis theologis fallibili) iudicium ecclesiae, oo quod si hodie dicitur admissae reprobatae videantur. Certum autem est in tam summum pontificem quam concilia humana via schemate proponi specificam scholae sententiam, non incedere, rationem sequi atque argumentando verum a communem ecclesiae doctrinam. Nam qui verum sen­ falso discernere, haec omnia referenda sunt ad illos sum schematis quaerit, non tam ad Deputatos oratores bino· fontee sacrae Scripturae et apostoliche tradi­ commissionis dogmaticae recurrere debet, quam ad tionis, quao quasi per manus traditae ad nos usque Relationem quae una cum schemate patribus tradita pervenerunt Omnibus praesidiis, quae humana ratio fuit Et revera ibidem expositio veri sensus, quo De­ suppeditat, argumentando et discutiendo scrutari de- putai io dogmatica definitionem infallibilitatis summi bont ea diligentia, ao si inde totum negotium dopen- B pontificis ab concilio expostulat pag. 33 [supra, deret, adiunctis precibus ct supplicationibus, quibus 23a β] sequentibus verbis concluditur: Hoc sensu Dei auxilium imploratur. Patet autem quanti mo­ (qui ibidem expositus eet), Romano pontifici infallimenti sit hoc principium, ut recta intelligentia et biliter docendi auctoritatem divinitus collatam fuisse, notio infallibilitatis Romani pontificis habeatur, et in schemate proponitur.1* Sunt verba Relationis. quantopere necessarium ait, ut hoc quoque principium Quinam est ergo isto sensus? Id Relatio declarat clare et diserte in constitutione exprimatur, cum pag. 33 ubi linea8 [22d>] legimus: „Romanum pon­ nostris diebus pio quidem, sed certe non secundum tificem per se, citra episcopos tam dispersos quam prudentiam iam affirmetur, Romanum pontificem in concilio sive generali sive particulari unitos, habere talem traditionem superna quadam infusione quasi praerogativam infallibiliter omnes fideles docendi et in pectore inclusam habere. pascendi." Et paulo post [23a,] idem repetitur se­ Venio ad quartum principium, quo determinatur quentibus verbis: „Tota igitur quaestio ad hoc revo­ obiectum, ad quod se porrigunt infallibilia iudieio catur, utrum Romano pontifici per ie reapse cma­ tum Romani pontificis tum occumenicorum concilio­ in od i actus capitis ac supremi doctoris conveniat, quo rum. Etiam de hoc principio omnes catholici con­ citra reliqua membra vel citra reliquos doctores simul veniunt. Quantum scilicet patet divina revelatio, tan­ concurrentes totum corpus \*cl totum gregem docere tum quoque patet divina assistentia et infalli bili tas et pascere poæit". Haec ergo cet infallibili las, quao ecclesiae promissa. Quae enim revelata non eant, per dogmatice definienda postulatur, scilicet infallibility eo non pertinent ad obiectum infallibilis magisterii C Romani pontificis per se, infallibilitas citra episcopos ecclesiae, nisi quatenus tam arcto connexu sunt cum tam dispersas quam unitos, infallibility capitis citra revelatis veritatibus ct cum aeterna hominum saluta; reliqua membra, citra reliquos doctoras, infallibility ut ecclesia ei in illis errare posset, neque revelationem summi pontificis in omnibus, quae ad supremum fidei intemeratam señare neque aeternae hominum saluti iudicium spectant, omnino independenter ab omni satis prospicere valeret. Etiam istud principium claris eoolæraiione eccleeice ct aliorum pastorum agentis, verbis declarari debet, si veram et genuinam notionem infallibilitas qua illud directe excluditur, quod sanctus de infallibilitate in constitutione nostra dare velimus. Antoninus diserte requirit, qui non semel red iterum Quod si haec quatuor principia clare et perspicue dicit : .Topa ut singularis persona et proprio motu ox|K>nnntur, Io scilicet Romanum pontificem aeque potest errare, tamen papa utens consilio ct requirens ao potree concilii debere esse plane informatos do adiutorium ecclesiae, non potest errare": ita sanctus controversia, quae agitur; 2° divina providentia di­ Antoninus qui Eugenio IV theologus fuit in concilio sponente fieri, ut media edendis fidei derretís neces­ Florentino. A nobis autem postulatur ut definiamus, saria semper adhibeantur; 3° citisi nodi infallibilia summum pontificem citra concilium sivo sine udiuindicia nonnisi ex sacra Scriptura et traditione hau­ torio ecclesiae, proprio tantum motu agentem errare rienda esse; 4° demum obiectum huius infallibilitatis non posse; quod est plano contradictorium doctrinae non esso nisi veritatem vel immediate revelatam, vel «mieti Antonini. cum revelatione tam arcte connexam, ut illa aine ista Hunc vero esse sensum, quo summus pontifex immaculata servari ct proponi nequeat; ac tandem D iuxta schema infallibilis declarandus est, colligitur sancti Spiritus assistentiam, a qua infallibility d<> insuper ex sequentibus. Nom in eodem loco ubi haec pendet, nonnisi observatis huiusmodi regulis et infallibility citra episcopos tam dispeno * quoin in conditioni bua tum summo pontifici, tum patribus concilio un i los defenditur, auctor Relationis vult ro­ concilii praewto esse; haec omnia, inquam, ei in con­ si «andero oil obioctionem qua affirmatur, hoc doctrina stitutione claro exponantur, innumeri errores et prae­ fieri ut Romanus pontifex tamquam caput ab epi­ posterae explicationes quae de doctrina infallibilitatis scopis sivo corpore magisterii ecdroiastict dividatur. per orbem terrarum sunt diffusae, sponte sua eva­ Quomodo refellit auctor hanc obirctioneni ? ..Aliud nescent. Nos quidem scimus, roverend issi mi patres, est, inquit, Romanum pontificem per se. citra epi­ haec omnia perperam dicta cree; sed non sufficit nobis scopos tam dispersas quam in concilio rive generali ut nos sciamus. Certe non licebit nobis, qui omnibus sive particulari unitos, habero praerogativam infalli­ debitores sumus, ad illas praeposteras explirationce biliter omnes fideles docendi e< paareadi; et aliud, tacere; red edentee definitionem infallibilitatis debe­ eum sive habitu sive actu umquam segregari vri sepa­ mus declarare quid verum sit, quid falsum et rari ab obnoxiis sibi sive agnis rive ovibus." Et statini exaggeratum; debemus doctrinam ita proponere, ut affertur ratio huius propositionis, immo ita prosequi­ non solum theologi ei docti, red etiam alii verum tur Relnho: „Cum Romana· pontifex velati raput D· Rom. lik IV. ctp. Π. exclusa et reprobata videatur, CoxaiL. OXXKJLÀ.L. TO MU * LIL 57 899 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONG REG ATÏONES GENERALES 900 A dicens, sed ecmoti» ambagibus multis, ot multis verbis bilinguibus; crevit etiam in melius mutata praxis concellariae cum suis clausulis tempori opportuno accuratius appositis. Crevit praesertim Potrus, sed iuxta legem a Spiritu sancto assignatam in libro Geneseoe1: Faciens fructum iuxta genus suum, cuius semen in eemetipeo «t ; crevit Petrus iuxta institu­ tionem suam, principium suum, essentiam suam a Christo ordinatam et per sacculo, concilia, schismata» haeresce et errores varios ita explicatam, ut illa era­ dicata eradicetur etiam ecclesia catholica. Quid fides, quid fides sine operibus? Quid ecclesia? aspicite circa nos, reverendissimi fratres; quid ecclesia eiuo Petro, nisi cadaver? Sed audio dicentes : liaec omnes credimus, in nullo saeculo praeterito amor et fides erga Petrum florue­ runt aicuti hodie florent. Nobis invisceratus est Petrus, ad illum curritur ex omni gente, quao sub caelo est, per terras et maria cum votis, cum Ucrymis, cum muneribus, cum cultu effuso et omnigeno. Porro hoco omnia, sicuti mare et Iordanis coram Domino, fugient et convertentur retrorsum coram dogmate in­ fallibilitatis pontificiae. Itaque non est hic quaestio de opportunitate, quod iam dictum eet; sed hoeo definitio, quae imminet, nociva, maxime nociva, eet ecclesiae Dei viventi. — Ast prophetias non accipio: spero meliora et viciniora salutis. Quare? Quia hoco singularis et inaudita pietas erga sedem apostolicam ORATIO non ex homine, sed a Deo est. In hac tanta pressura reverendi patris domini Petri Locorriere opinionum et errorum, ascendente diluvio idearum, episcopi olim Guadalupen/is1. qui amant et tenent veritatem, ut melius teneant et Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ ament, confugiunt ad Petrum et naviculam eius non rendissimi patres. demergendam, et dicunt: Ad quem ibimus ? verba Tritis et attritis me quaedam addentem sustinere vitae aeternae habes1, verba vitae in ore Christi tam­ relitis quaeso; pauca dicam. quam in fonte, verba vitae in ore Petri per communi­ Calculis invia est quibusdam mens infractis, et cationem, red ex utraque parte fons aquae salientis quam nuha vis frangere potest. De causa Honorii in vitam aeternam. Gratia non adversatur gratiae, omnia aliquando dicta; at dicenda nonnulla. Loqueos Spiritus sanctus qui movet chriatifideles erga Petrum, ad dubium alta mente repostum do hoo facto Honorii, movebit eoe, ei opus sit, ct inclinabit eoe ad suscipien­ quae circa hanc rem paraveram aliquando, relinquo; dum oraculum, quod erit suum et vestrum: Visum unum verbum retinens, ultimum verbum huius quae­ est Spiritui sancto et nobis1. Qui incepit, ipso per­ stionis historicae, scilicet hoc ipsum iaramentum usur­ ficiet, et si qua perturbatio, si qua sit tentorio, faciet patum a summis pontificibus locum Petri ascendenti­ etiam, dicit Paulus, cum tentations proventum 4. Pati bus duobus fere saeculis. In hoc iuramento, post pro Petro, eminentissimi ct reverendissimi patres, est synodos VII et Vili adhuc vigente, non dicebant pon­ pati pro Christo. tifices anathema Honorio haeretico, sed dicebant ana­ Instant et dicunt: Hae animadversiones ad ordi­ thema Honorio, qui pravis haereticorum assertionibus nem supernaturalem pertinent; sed non sub hoo fomentum impendit. Dare haereticis fomentum et «se respectu tantum, sed etiam ad circumstantias exterio­ haereticum, hoc esset anum et idem? Si ab initio res exploranda est quaestio. Non loquuntur nunc in usque ad finem huius quaestionis Roma praevaluit, momento definitionis; nunc silent gubernio. Silen­ et iure professi sunt Romani pontifice», etiam Hono­ tium eorum nonne timendum est? State, non defi­ rium pro culpa sua damnantes, nec ecclesiam ucc niatis. — Hia diebus praeteritis, rmrerendvwimi pa­ ullum ex praedecessoribus eorum in fide defecisse; tres, vidimus equidem in prospectu nostro qmundam ex altera parte dogmatica non est epistola Honorii ad nubeculam, sed iam non est sub oculos nostros: abiit. Sergiam, non est decretum do fide, non eat constitutio D evanuit, sicut vapor ad modicum parens; sed non apostolica fidem irremeabili modo definiens, et ad evanuerunt custodes nostri fortissimi, non evanuit universam ecclesiam directa. Pro me tantum loquor; gladius ille tanta gloria, tot victoriis grandis, etiam red marmora ex lacubas emporii extracta non sunt in vagina potentusimua, gladius Domini et Gedeonis» iudicio meo manifestiora3. custodiens sicut filios mater hanc almam et sanctam Urgent ct dicunt, re» in nostro tempore· aliter sose civitatem, haec augustissima spatia, hos sacro * locos, 1· viere. Sub aliquo rcspretu credo cl ego. In sensu lias tliecas reliquiis tot et tantorum pontificum refer­ abolire α nobis enuntiando est etiam profectus in tae, hos apostolico» cineres Spiritum sanctum spiran­ fido; eet profectus in omnibus: crevit, sicut omnia tes, hano sedem Petri, spem et gaudium universae créeront, lingua ereleeiastica distinctius, melius eadem terrae, argumentum non apparentium, ab omni errore immaculatam et candidam, tamquam nix prima in * Antvnmtasi: .Eybtvpwi otia Gtudsloprafiv retenait» diebus hyemis, tamquam lilium primum in diebus ¿ortrisaa in OTonibu iMeatiri ¿ixit, et orasulha obernvRogo ergo, ut formula definitionis reformetur et (peg. 13 [7 B &] poet citatum locum sancti Lucae) ita concipiatur: Pi assistenliae divinae ipsi promissae errare non posse. cum uniius cum episcopis, sive in concilio congregali sive per orbem dispersis, supremi amnium Christianarum docioris munere fungens... definii. Vel ut eodem loco ad mentem sancti Antonini verba sequentia inserantur: Cum consilio episcoporum, et auxilio ecclesiae utens etc. ; vel etiam ad men­ tem Bcllarmini insertis verbis sequentibus: Audito consilio aliorum pastorum: vel adhibita simili for­ mula. In omnibus his formulis 1· declaratur, summum pontificem non solum in concilio occumenioo, sed etiam extra concilium infallibili auctoritate rem ali­ quam decernere pase, quod nondum definitum, et certe res maximi momenti eet, ut depositum fidei intemerate custodiatur; 2° variae sententiae eorum admittantur, qui docent, summum pontificem cum ex cathedra loquitur numquam solum, sed semper coni anctum cum episcopis loqui, quin resolvantur difficillimae quaestiones, an ei quo modo baco coniunctio cum episcopia se manifestare debeat; 3· altera quaestio, on pontifex, etiamsi solos rem aliquam definiat, infallibilis sit, in eo relinquitur statu, quem antea occupant tamquam sententia pro­ babilis, sed non rerta, ut dicit Bellanninus. tioaea ferit rira» JifAaRxlM fraecipiu *qn e in medium pro­ · lit * fuerant.· • Hoe Uta *por eratteitar linirira Tiberi < rija. * pmj lo­ ram * r!r fx Mermsrti/a. pleri» * »W lonlh aansnra. gas· vtlnrí ten» IM w:mU taraat. * rM^rtuw Hb * nppeCstenr. Use «raUdW mb * Hectare vjlmtar. 1 t > » Gen. I. 11. Iran. VI. Aet. XV, ». I Cufinth. X. tX 901 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA SEPTIMA 25 iunii 1870 902 Iiiscò ucstatie. Haec video, in his confido; &ed maior, A sio1: Cum tw cum titia mali, nostis buna data dare maior ct fortior in Deo et Potro epee mea. In tanta füiis vestris: quanto magia Pater vesta, qui in eaelis poce externa consulendum est paci internae. est, dabit bona petentibus 8CÎ Sio revercndiseimi Dictum fuit, omnes episcopos pro certo hobero patres, sio sentiendum eet de put re nostro, qui eet in pontificiam infallibilitatem; sed quosdam definitio­ terris. Dabit œ papa pro pone lapidem, pro ovo nem solummodo huius veritatis ccrtao non exoptare scorpionem, pro pisce serpentem? (voces: Non, non!). a/1 bonum maius ecclesiae. — Nihil tam laedit ad­ Abeit, porriget nobis veritatem certam et revelatam versarium, reverendissimi patres, quam illi dicere: ot non definitam; at cum decretum vestrum con­ credis hoc, cum aliud credat; videamus ree sicut sunt. firmabit, decreto suo dabit nobis et mundo veritatem Circa infallibilitatem pontificiam non definitam non definitam. Dixi. cet una eadcmqoe sententia. Id quidem universaliter ct tamquam principium dicitur, inter haeresce ct inter Nuntiatum insuper fuit a primo praeside tum veritates definitas et meras opiniones esse veritates episcopum Baionensem, tum episcopum Birmingncertas et inconcussas, quas nullus negare potest sine miensem veniae loquendi renuntias»; et interrupta quadam temeritate. Sod in praxi quid videmus relate disceptatione, eminentissimus primus praes» ait: ad infallibilitatem pontificiam? Alius dicit et credit , proxima congregatio generalis habebitur feria hoc eese certum, sed non damnat eos qui dicunt hoo tertia sequentis hebdomadae, et in ea continuabitur non case certum; alii dicunt de hoc libero decertari specialis discussio schematis propositi.**' posse, quamvis amplectantur ipsi, sed tamquam me- B ram opinionem, infallibilitatem pontificiam; alii cam 43. non amplectuntur etiam tamquam meram opinionem, Congregatio generalis septuagesima octava et hoo dicunt in quibusdam regionibus presbyteri, 1870 iunii 28. doctores, in seminariis professores, etiam ex ambone Feria tertia die 28 iunii 1870 hora octava cum in ecclesia praedicatores, tandem quidam episcopi. Aliunde longe maior pars ecclesiarum tenet et docet dimidio ante meridiem, in conciliari aula Vaticanae infallibilitatem pontificiam esse certam; et ecclesia patriorcholis basilicae, generalis reverendissimorum Romana omnium ecclesiarum mater et caput non patrum congregatio habita est; cui interfuerunt quin­ genti quadraginta novem patr», nempe 32 cardinales, solum certam, sed etiam fidei proximam asserit Cum res ita sint, quid agendum est? Remanere 7 patriarchae, 10 primates, 81 archiepiscopi, 385 epi­ in statu quo? Hoo esset permanere scienter in anar­ scopi, 4 abbates nullius dioecesis, 11 abbates generales chia, non in ordine, et ideo non in pace; quia, ut ait sive praesides congregationum ordinum monastico­ Augustinus, pax est tranquillitas ordinis. Quid ergo rum, usum mitrae habentes, 19 generales ct vicarii superest? Peremptoria et radicatis solutio quaestio­ generales; quorum omnium nomina, quae per assigna­ nis. Itaque nescio quae veritas a Spiritu sancto pro­ tores locorum accurate descripta fuerunt, exhibet fecta, incitamentis referta quatiat non banc aulam indiculus patrum septuagesimae octavae congregatio­ arte confectam, sed mentem nostram usque ad ultima. nis generalis, qui inter acta concilii asservatur. Reverendus poter dominus Ignotius Arciga archiHaec est illa veritas quae praefuit Nicaeno I dicenti 0 Filio Dei όμοούσι&ς, quae praefuit Ephcsino dicenti episcopus Mecoacanensis missam lectam celebravit. Mariae Θεοτόκος, et nuno Vaticanae synodo obumbrat, Qua absoluta, et recitata oratione zldrumus Domine ut quod implicite Florentina de magisterio vicarii Dei etc., eminentisaimus primus praeses dixit: .^Reverendissimi patres, prosequamur hodie spe­ universam ecclesiam docentis, explicite proferat Vati­ cana et definiat Patres vestri, reverendissimi patres, cialem discussionem quarti capitis schematis primae ** glorificaverunt Filium et Matrem, voe vicarium Dei constitutionis de ecclesia Christi. Dein ad ambonem successive vocati sunt reveren­ glorificabitis; et haec sunt, quae alii citius, alii tar­ dius, puto, omnes dicturi sumus. Simon lonae, quon­ dissimi domini Icsuoldus Vitali episcopus Ferentinae, dam arundo vento agitata, sed nunc petra, quia in lacobus Ginoulhiac arcbiepiscopus Lugdunensis >, petram quasi transsubstantiatus es a Christo, pastor loseph Coixol y Estrade episcopus Urgellensis, Thad­ ovium, et fratrum tuorum confirmator ex officio, daeus Amat episcopus Montereyensis et Angelorum, noe inter sepulcrum, ubi iacee pro tempore, et sedem, David Moriarty episcopus Kerriensis. Episcopus ubi vivis et regnas in saecula, libere constituti, ur­ autem Col venais et Theanensis loquendi veniae renun­ gentibus quasi stimulis igneis Scriptura, traditione, tiavit. ORATIO patribus, doctoribus, sanctis, ecclesiis, saeculis, ex­ reverendi patris domini ¡esutidi Vitati perientia do praeterito, visu de praesenti, et prospectu episcopi Ferentinatis . * de futuro, obiectis perpensis et solutis, carni et san­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ guini non acquiescentes, sed Christo Domino traditi, D haec non possumus non loqui, haec profitemur: Tu, rendissimi patres. Non turbetur cor vestrum neque formidet; unius Petre, cum successoribus tuis canonice intrantibus usque ad ultimum, tu in rebus fidei et morum eccle­ siam universalem ex cathedra docens, tu infallibilis « Matth. VR 11. 3 Hic rrrereoiUnhau pater ia ccofiftorio diei Î7 iunii es. Et hoc si non dicamus, reverendissimi patres, non 1870 a aedo GratianopoUtana ad LngdnaoMai prinatialt· dicet summus pontifex, quia iam dixit. translata* est Omnis papa, et sic concludo, omnis papa ante • Argumentan: » E piece pus Ferre tina*, nt taerrautiaa pri­ Pium, et saepe saepius Pius IX ipse, loquuti sunt de vilegium dmplicinn quoque capacitati aroreunodatim Éarci. pro­ supremo iudicio Romani pontificis. Pius de suo ora­ posuit enendatiooen quae eat eub namero 78, p. 38. Prete* Ma­ culo infallibili loquutus est, et hoQ verbo usus est in inili* delibati* circa doctrinae raritates, íntwio nodo contra tangas et extra rem rapate* praticare locate* rot Al Itngn* bulla dogmatico de immaculata conceptione beatae admodum in hoc fuit ut ecu que re rtn tur uudiqu· patre*, et id* Mariae virginis, at ex parte quidem; sed cum hoo arco surgen* cardinalis Chpalti dixit: , Rerertadbaine pater, verbo, onto cam in litteris dogmaticis non usurpato, nihil haec etmano* habent eum dbcuaewne capiti* quanti, cun quod insertum voluit in officio proprio auctoritate non lint nl*í exhortatione* general·· ad pairea, ¿un antes alio* rogas ut breves lint optimum reset ul U i pama aule sua edito et clerum utrumque obligante sub poena otturo ií* exemptam praebere**. Pauta tauc ahUAt aratro el peccati mortalis. Christus in evangelio suo loquitur fiaem dicredi fedt· 57· 903 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 904 enim plus minus horae quadrantem in dicendo me in * A communi vel fero communi theologo rum ct canon ista­ sumpturum spondeo et promitto, et promissa, quod rum suffragio probatur, inter quos iure merito emi­ net donasi mus vir cardinalis Bellarminus, cuius sen­ praecipuum «t, me servaturum esse. Exordio itaque, ac caeteris omnibus, quae ad rem tentiam ad rem perbelle excerptam nobis exhibet minime faciunt, pronus amandatis, unum tantum­ Relatio accuratissima do observationibus patrum in modo quoad caput nostrum attingam, praesides et nostrum schema prolatis pag. 33 et 34 [supra, coi. quotquot estis viri amplissimi et eminentissimi pa­ 23-24]. Eius verba aliaque similia et permulta, quae tras, item ac fratres venerabiles ac reverendissimi; in bibliothecis facili labore ex doctori bus depromere aliis alia adhuc forte notatu digna, ea qua par est potuissem, heic referre me ct vos distaederet, et a mea aequitate, lutanti animo expendenda relinquo. Cum et a vestra forsan cogitandi ratione prorsus abludit. nostra synodus non tantum theologos et sapientes Lectiones enim praesertim praelongus ct millire ac edocere teneatur, sed et praecipue christianam ple­ millia repetitas, quasi studiorum curriculum adhuo bem (debitores enim non minus insipientibus sumus emensi non fuerimus (parcite eminentissimi patres ac quam sapientibus), idque ut ct ipsa cognoscat quid reverendissimi, si nimia fortasse usus libertate, animi reapse et in quo sensu intelligendum sit priiil.^gium mei tantum, Deus scit, sensa inter animi mei septa inerrantiae, quo Romani pontifices cohonestantur, id­ cohibere non valeam), lectiones enim sive theologicas, que praeterea, ut se contra falsos doctores communiat. sive canonicas meditationibus non raro commixtas qui simplicium cor et mentem pervertere omni studio coram hoc au gustimi mo sicâtu I tatari, licet, prout conantur; putarem demissus idcirco, ut vel in fine B saepe saepius nolente· vol en u», auribus nostris lieto capitis nostri, vel post illa verba ,excipienda et tenen­ audivimus, licet dico mirificos et omnigenae erudi­ da esse *' haec aut similia addantur: Caeterum beati tionis plenas et cedro forsan liniendas, dignas quin Petri tuaxtsores non eo modo infallibila dicimus ei immo quae typis mandarentur et nobis potius domi asserimus, ut liceat illis quasi ab episcoporum collegio dirigerentur (rum), quid aliud hoc est, niai minuisse materialiter et omnimode separatis, media ordinaria aeque varae doctrinae et sapientiae vim, qua pollent et humana praetermittere, quibus od veram cognitio­ abunde? quid aliud lioc at, niai flocci ducere tot nem rd, de qua agitur, devenire redeant. Quae qui­ monita nobis super hisce ac ai mi li bus indicta, quasi dem media (ad haeo verba specialiter vos adprecor, venerabile praesides nostri non ad nos, non ad Vati­ eminentissimi et reverendissimi patres, ut aciem men­ cano· patres, «d u»l Corinthios verba facere voluisse tis votrae con vertere velitis) eosdem (scilicet Roma­ (finti) viderentur? Quid tandem hoc aliud est, nisi no» pontifica) numquam neglecturos, fideles omnes eorum satia su porque probata potientia abuti ? nedum vel leviter dubitare audeant, sed firmissime Et quousque tandem polientia, et prnesidum prae­ credere teneantur. sertim patlentissimorum polientia abutemur? In probe enim nostis, eminentissimi ct reveren­ scholis lectiones, in academiis dissertationes, in eccle­ dissimi patres, quot et quanta prodierint commenta, sia, in intimis cubiculis, in sacris aediculis nostris ut primum quaestio mota est de asserenda Romano­ meditationes quam maxime laudo; in lioc augustis­ rum pontificum infallibilitate iu rebus fidei et mo­ simo et amplissimo senatu non laudo! Et vos, prae­ rum, d quomodo simplicibus praesertim religionis 0 sides coli neu tifimi, licet paticnlÌAÌiui in nuperrimo nostrae inimicis sussuranlibus atque verborum sen­ vestro monito certa et iure optimo hoc non laudastis. sum maligno detorquentibus, quomodo inquam inter­ Haec vere paucula, purpurati ac reverendissimi pretata fuerit et adhuc sit examini nostro iam sub­ patres, pro mea conscientia vobis proponere ausu * >um, jecta veritas, quasi nempe Romani ponti fices ponine .non minus, praesertim in prawcutiuni rerum adiunc­ exinde ob episcoporum collegio materialiter et ut ita tis, in quibus auctoritas impugnatur ao impune impe­ dicam mathematice separari, vel pro suo ingenio vel titur ac pessurudatur, et omnia humanu nc divina iura caeco arbitratu omnia proponere, vel divino Spiritu violentiis et armis cedere coguntur, non minus in­ sancto afflari toties, quoties aliquid od fidem et mores quam pontificiae infallibilitatis, quae honor, vis, ct pertinens definiunt At falso. Nos enim fatemur vigor omnium potestatum saecularium est, (piam epi­ minime necessariam esso, quam dictitant, inspiratio­ scopalis dignitatis ei auctoritatis haud timidus... nem, sed satia, ut a divina assistentia, qua sane non Eminent isdmus praeses cardinalis Capali i. Re­ destituuntur, dirigantur. Maximum autem inter verendissimo |>oter, nihil hoc commune habet cum dis­ utrumque intercedere diecrimeu, neminem latet. cussione capitis IV, cum generales animadversiones Quid plura? Numquid ad summi pontificatus ponas; quibus in exhortationibus dum alio» com­ apicem Spiritus Dei sinet, ut hornin« scientiae, pru­ monefacis ut breves sint, optimum esset ut tu ipso anta dentiae et conscientiae nescii promoveantur? Num­ quid Romanorum antistites per plebiscita ad usum, ut omnes exemplum praebens. ita dicam, alicuius moderni delphini confecta, vel vilia D Rcirrendisdmus errator. At ego dixi haec, ut ex­ summae pretio comparandi leguntur? Quis ignorat primerem meam opinionem circa infallibilitatem quao et quanta ab olertoribus viris, sane pietate et summi pontificis; taec credidi, propter quod ita lopraevidentia conepicnis, perpendautur, antequam ad quutus sum: nec timeo me ideo minus imminutum ot Petri successorem eligendum deveniatur? Sicut humiliatum iri, nisi nos potius nimis humiliatum ot argentum in fornace, sic septuagies septies examina­ imminutum iri, si in hac sacrosancta synodo in tur in locum demortui pontificis sublegi debens. Spiritu sancto congregata summorum pontificum Nolint ergo catholici bonae fidei, sicut cacteri qui inerrantia, quod Deus avertat, fuerit roiectn aut oxorta bonam fidem non habent, illic trepidare ubi, timor lis sub iodico moneat. Et haec dixisse sufficiat, ne in foveam incidam quam feci, ne ei ego in cansa sim, ut rcapw non est. Gaudeant potius ac nobiscum laeten­ tur, quod thesaurum hucusque inr agro abscond i tum dum summorum pontificum infallibilitati in rebus fidoi ct morum consulitur, indigentissimi ac simul effodiendi opportunitas, ac eumdem, quarcumque de­ munificentuBinii, ul alia taceam. Pii patris nostri, mum Spiritui sancto et vobis definitionis verta visa qui ecclesiae et orbis terrarum delicium est, in re pecu­ fuerint, in lucem edendi, tandem aliquando advenias * niaria infallibilitatem expugnare, ct npua ab i pen Iam videatur. mirabiliter et audacter aggressum nostro cum dedecoro Porro memorata dictio, ni mea me fallit opinin, rei i cienda non e-t. Itat ri un enim his verbis contenta cunctando demoliri velle vidccminr. Porpuniti et re­ snsaan 905 ^a··· CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA OCTAVA 28 ¡unii 1870 906 verendissimi patire, quibus sane datum cet omnium A nosse mysteria, quis ex vobis at, qui uon capiat ver­ a bum istud? At, dicunt, quaestio non at satis eliquata. Non at satis eliquata? Hoc oonsula videant; pro me sat prata biberunt. Proponerem igitur, ut precibus nostris oratio od repellendas tempatata et ad petendam sere­ nitatem adderetur, ut tandem aliquanto uno ore, una voce exclamaro posaimus: Felix quaestio, culpas felices, quao talo ao tantum emolumentum Petri suc­ cessoribus et nobis gignere meruerunt I admittere. Non eat minor tradentis officio custodia traditorum. Illi lactaverunt fidei semina, nostra haec sollicitudo custodiat" Unde concludit: „A gen dum igitur at robore communi, ut credita et per aposto * licem successionem hucusque detenta servemus1.'1 Quae certe ita perspicua sunt, ut commentario non indigeant Sed adhuo et praecipue neoeoe est, ut hoc charactere investiatur definitio nostra, sive formula adoptande, ne ansa praebeatur haereticis ecclesiam catholicam criminandi, quasi teneret et vellet suos pontifica cese conditores dogmatum sicut et canonum, et, ut ipsi protestant» loquuntur, arbitros fidei ei ORATIO dominatores, quibus nulla alia ratio in docendo red­ reverendi patris domini lacobi Gmoulhiac denda sit, nisi ista quae soli Christo competit : Quod archiepiscopi Lugdunensisl. scimus loquimur, ei quod vidimus testamur A Eminentissimi proaida, eminentissimi et reve­ Et sane quidem sapientissimus ponUfex noster in rend issi mi patres. suis litteris ad protestant» aliosque acatholicos di­ Non do doctrina schematis, sed tantum de for­ rectis, quo efficacius huic criminationi occurreret, mula quae nobis proponitur, loqui mihi mens at, et B duobus vicibus veritatem catholicam exhibuit nt quidem non sub aspectu sublimiori et dogmatico, sed dopaitum ecclaiae concreditum et Spiritus sancti practice, licet quaedam forsan etiam dogmatica loquar. opo ab ea immutabiliter servandum: ,Jn qua (co­ Sunt enim varii generis formulae, quae plus minusve ciegia), inquit, veritas semper stabilis, nullique um­ recte, plus minusve perspicue rem explicant: varia quam immutationi obnoxia persistere debet, veluti genera formularum, nec etiam quae melior sit, in­ depositum eidem ecclaiae traditum integerrime dicare mihi animus at. Opus minus ambitiosum ag­ custodiendum, pro cuius custodia Spiritus sancti prae­ gredior, characteres seu condition» quibus vestire sentia, auxiliumque ipsi ecclaiae fuit perpetuo pro­ opus sit definitionem, ut sapienter acceptanda sit, mu» um A" Et quo providens sapientia patris et doc­ simpliciter describo et vindico. tor» noetri supremi monifate appareat, animadverPrimus est ut per se excludat in summo pontifice satis velim, reverendissimi patres, illud veritatis reve­ definiente omnem ideam revelationis et inspirationis; latae depositum dici non Petri, sed ecclaiae, nec ab 2° ut infallibilitas summi pontificis in eo non ap­ ipso solo custodiendum, sed ab ipsa ope Spiritus sancti pareat uti inconditionata, nec tamen nimium con­ et veritate promissionum Christi omnibus apostolis ditionibus impedita; 3° ut ad revocandos animos factarum: quod omnino consonum at verbis Apostoli patrum ad unitatem in concilio apta sit, et extra ad omna episcopos in persona Timothei admonent in: provocandam aut saltem obtinendam debitam pon­ Depositum custodi; cisque gratiam non defututam in tificiis decretis obedientiam. hoo munere adimplendo, addens: Bonum depositum Primus est ut per se excludat in pontifice defi­ C custodi per Spiritum sanctum, qui habitat in nobis . * niente revelationis et inspirationis ideam. Hunc cha­ Ast, reverendissimi patres, nonne evidens «t c racterem definitionis fonnula praescierat neceese at, contra minus veritati consonam, et haud satis utili­ quia certum illud apud theologos, et etiam ab ipsis tatibus et necessitatibus su prodictis providere formu­ summis pontificibus declaratum, magnum nempe lam nostram, in qua nihil de hocco charactere infalli­ existera discrimen inter infallibilitatem apostolorum bilitatis pontificiae perspicuo dictum invenitur? Nam et infallibilitatem eccleeiae docentis: illam esse in­ vox ista „ex assistentia Spiritus sancti" satis explicita fallibilitatem revelationis directae, istam conservatio­ non at ad omnem suspicionem amovendam ; et adden­ nis, et in ecclaiae magisterio illos auctores, pontifices dum, ex quo doctrinam, quam proponit summus pon­ simul cum episcopis custodes et depositarios cese; et tifex, depromit, nempe ex fontibus revelationis, cx hoc ipsum at, quod docebat summus pontifex Coe- eensu et fide ecclesiae universalis, ex deposito veritatis latinus I in sua celebri epistola ad concilium Ephe- ipsi concreditae, quod certe facillimum. Quod etiam sinum tantis laudibus celebrata nec meo sensu satis ab ipsis factum doctoribus medii aevi, qui verba umquam a theologis meditanda. Postquam enim Christi : Rogavi pro te, ad successores Petri exten­ dixerat pontificem simul et episcopos in iis verbis derunt. Iam transeunter in alia oratione haeo verba Christi : Euntes docete etc. accepisse generale man­ episcopi Digncnsis, Eugenio IV in sua relatione coram datum, omnes ideo agere voluisse, quae illis sic om­ pontifice in conalio Florentino prolata, iam trans­ nibus in commune mandabat officium, subdebat: eunter haeo allegavi : * „Sic dicit Dominus Petro: j.Nccesse at ut competenter nostros sequamur auc­ D Rogari pro te, ut non deficiat fides tua; quod com­ tora, et subeamus eorum labores, quibas omnes suc­ muniter intelligitur de fido ecclesiae, quae numquam cessimus in honora." Et deindo quod directo ad rem: in charismatibus necessariis deficiet, cum dicebat ..Praestemus ergo eorum diligentiam praedicatis Petro Christus iam ex commissione sibi data, ut ad (eorum nempe apostolorum), post quae (praedicata) eam per universum numquam deficientem aspiceret, monente Apostolo, nullam praedicationem iubemur et inde acciperet, unde singula confirmaret" Anim­ advertite, reverend issimi patres, has voca inde, unde, quorum sensus mani fati us adhuc ex sequen­ > Argumentan): .Archiépiscopal Luequi, libilitas non exhibeatur ut inconditionata, ncc tamen solcmnia. Sed quis non videt neque scopum a. nimium conditionibus impedita. Sal iam declaratum quocumque modo summus pontifex ostendat seu signi­ est nomine Deputationis de fide, infallibilitatem. cuius ficet, so suo consensu conciliatibus decretis accedere? definitio proponitur, non esse innonditinnalam, ut in Idem ergo do isto concursu cpisoojxitus cum pon­ tali re morari liceat: immo etiam illi Deputati plura tificiis decretis dicendum, quocumque modo fiat, in ex hisce conditionibus nobis indicavere, tum ex parte boo tota res ut ecclesia universalis in suo capite su­ subiecti, tum ex parte obiecti, tum ex parte ipsius premo agere ct deoornerv rite censeatur. Nec pertimes­ actúa definitionis necessariis; nec diffiteri renuerunt, cendum, reverend isa mi potrea, quod cx hisco addita­ quod iste actus investiri debeat conditionibus exa­ mentis in formula verbum Petri fiat alligatum. minis, consilii, quaestionis gravitati ac difficultati Vetitas, Christo ipso teste, hominem non alligat, sed proportionates. In Relatione de observationibus refe­ liberat; et conditiones illae veritate ipsa innixae, runtor duo textus Bellarmini, quorum nec etiam sum- E t sicut et sapientiam ita et veram libertatem ecclesiae redolenti mam hio exhibeo, quia omnibus praesens est. Sed * Nec tandem, quod a plunbus audivi, optandum purpuratus alter, non certe pani nominis, cardinalis Orsi, longius quam Bdlarminus progreditur et cele­ sane nt haec talis conditio inseratur, sed hoc nimis brationem concilii tamquam conditionem necessariam practice arduum. Exempla dedi formularum, tenta­ pro definitionibus ex cathedra aperta declarat, et mina potius quam textus, quibus e contra haud diffi­ pluribus argumentis adstruit, quae certe vir» in rebus cillimum hoc appareat. Nec obliviscendum, quod ecclesiasticis versatis non desunt Unum hic profero, saepe inculcai Augustinus, nunquam deese possibili­ sed omni exceptione maius, nempe in professionibus fidei, quos per plura saecula pontifices summi in die electionis vel inaugurationis suae emittebant, cuncta quao praedecessores suce apostólicos pontifices sino­ dali ter atque decretal i 1er statuerant, solcami jura­ mento testabantur1. Caeterum nemo est, ni fallor, qui cum Bdlannino et aliis veri nominis theologis, qui necessitatem tatem ubi adest plena et vera voluntas. Terties character est, ut formula deducenda od unitatem in eoocilio procurandam apta sit, et ad provocandam, aut saltem obtinendam doctrinae de­ bitam pontificiis decretis obedientiam idonea. Quod illa comparetur formula, quod ita temperetur, ot ad unitatem omnee in concilio reducere apta sit, quis ex nobis non optat, non a Deo ad precatur? Quis nescit in cedeslae conciliis aliter res agi, quam in comitiis vel in conventibus publicis et civilibus, et non i peis satis istarum conditionum super ipso principio hoc non sta­ tus:, definitiones de fide pondero praecipue cx tra­ ditione apostolica et consensu ecclesiarum : unde super C eew materialem illam pluralitatem votorum? (Obhis nulla inter nos controversia. Sed quaerebatur, vuuiaxraxldna nonnullis pairibus, orator ad cos con­ utrum in decursu capitis, in definitionis prooemio, an in formula istae conditiones declarandas csbcdL Hic difficultatis cardo vereatur, sed, ut ingenue dicam, quae parum aeria eat. Nullus certe arbitratur neces­ sarium immo vel congruum, ut in ipea formula adeo extense et explicita omnes istae conditiones proferan­ tur ac in prooemio. Sed cur in ipsa non indicarentur, versui ail: Velitis audire, videbitis quod nihil dicam, quod ullo modo ex sensu catholico non prodeat.) Quis in historia conciliorum venatus ignorare aut oblivisci possit, quibus artibus, quibus conatibus, qua oecono­ mia actum sit, ut qua fieri posset, vota et suffragia patrum ad unitatem reducerentur? Et hic hac sententia tam oenter disputata non argumentor; non iis quae dividere nos videntur, sed iis quibus omnino conjungimur nitor. Mentem, sen­ sum, usum universalem ecclesiae simpliciter memoro;’ aut saltem una non exprimeretur, quae alias omnes complectatur, non perspicio. Nonne cum sit reapse aut declaretur ipea conditionata, ut inconditionalam in sol emni formula exhibere docet summi pontifias eius fundamentum in verbis Apostoli significo, quibus infalli bili talem ? Num hoc sincerum ac ecclesiae vult nos stare in udo spiritu unanimes collaborant» gravitato et sapientia dignum? Ergo non superfluum. fidei evangelio. Haecque dicendo, me mentem, vo­ Sed forsan, ut dicebatur, ne cavillationibus detur tum, desideria omnium exprimere sentio ct affirmo. locus. Verum stent in prooemio ac in formula ipea Conficiatur ergo, quatenus iura veritatis necessaria definitionis istac conditiones, nonne criminationibus patiantur (nam haec iura semper in conciliis epi­ et cavillationibus ana praebebitur? Sed ipsa deli- D scoporum censentur reservata), quae omnium animos nitio, quibuslibet verbis exprimatur, num ab orniti ad unitatem reducet, fonnula qua forsan singulorum cavillationis periculo immunis erit? quia credit? Quis cogitationibus, opinionibus sut etiam scrupulis non nescit, verbi gratia, Christianum Lupum de defini­ omnino satis fiat, sed quam omnes mento libera, firma tionibus cx cathedra loquentem declarare, hanc conscientia, ut sanam ct sapientem, ut iura summi vocem ex cathedra quinque sensi bua inlelligi, nempe pontificis declarantem ct extol lentem, ncc i uri bus do cathedra opi roo pali, do cathedra metropolitana, de episcoporum detrahentem ct adversam unanimi oro cathedra primatial i, de cathedra palriarchali, de ca­ am plectemur. Comparanda etiam ita est vere, ut ad thedra suprema ct universali summi pontificis. Ego libenter dederim omnes conditiones in ipea formula non esse evolvendas, red quid incommodi, quid periculi, si inserantur verba haec verbi gratia de fratrum ntorum ajnfilio, vel: laquais ut rapui ectfaiœ, ertuqnr consilio, fl requisito cius Irsi intorno ft adiuloriu, quan nihil aliud, quam verba sanai An« Liber dituw tr. >.7«. (X VÍ0M. PmV. ht. L CY, provocandam fideliam obedientiam idonea videatur. Et hic, reverendissimi patres, non mea, non de meo ingenio proferam, sod quae a sumina auctoritate declarata, in medium adduco. Pius VI, ut norunt omnes, i urium sanctae aedis ¡xwtor strenuus ct acer­ rimus, et cloriraimus vindicatur, nuam rententiani r * mq constitutione civili per aliqunl i armes distulerat. Il ucce cum latione pcnnolua rex laxIauMt» XV! apud IMHiiifitrin d·· ipso pontifice querel·. ... H Imjc 909 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA OCTAVA 28 iunii 1870 910 breve Pius VI hos suae cunctationis ratione * dabat: A . lenitatem iit oppositurus, et curaturus ne ex episcopis „Ut sancti Petri successor ad declarandam post mar hio adunatis, quicumque sit, ulli infestationes possint turo peractum examen doctrinam devenire possit, excitari, quae animorum nimis divisionibus prae­ certum cum f* so oportet, primi pastoris voci docili­ currerent, et cos consequerentur. Cactorum non pro­ tatem audientium non defutunuiu At quia nobis huim prie dictam emendationem affero, sed simpliciter fidem docilitatis faciat, boo tumultus, furoris, delirii formulae sancti Antonini adhaereo. tempore? Quisnam cx en uncial ion i bus nostris maline ORATIO plus, an boni emanaturum sit, affirmet?4* Et poet pauca: ,,Omnia on i issa reputari ao perdita deberent, rererradi patrii domini lasephi Caixal y Extradé episcopi Urgdlcxsu l. ai centrum unitatis vim suam atque in animos in­ fluxum amitteret. ** Et tandem: „Numquam profecto Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ oblivisccmur, noe communis parentis personam gerere rendissimi patres. .... Nostra nos patientia contra furores pugnabimus, Hoc certe necessarium reputo Bwuleen.sis dogmatis animorum mobilitati atque inconstantiae lenitatem peccatum, quod divina lex infallibilis magisterii ex cundationcmquc opponemus... Nos praeterea tui cathedra beati Petri claro mundo effulsit. Oh felix regni episcopos hortabimur.... ut ab omni pacis gallicani conventus culpa, quae talo ac tantum meruit turbatione caveatur, neque ulli possint tumultus in­ infallibilia veritatis catholicae magisterio Romani festati onesquo excitari, quae omnino et praecurrerent pontificis obsequium et triumphum, in hoc Vaticano ad iismati, et illud ipsum consequerentur Haec B concilio ad Dei gloriam complendum I Omnes tandem summus pontifex Pius VI die 22 septeto bris anui vicimus; solus error dc necessitate consensus episcopo­ 1790, id est versus perturbationum gall ¡canarum ini­ rum ad infallibilitatem definitionum dogmaticarum tium. Romani pontificis devictus est! Quod bene adnotavit Est ergo ot loco principii habenda et sacra omnino Boesuetius, ecclesiarum Galliae decus ac ornamentum,, regula, quod ut sancti Petri successor ad declarandam errorem mutabilem et variabilem, atque omnes eius post maturum examen doctrinam devenire possit, deceptric» speciei formaa, quibus intumescens eius certum eum ceso oportet primi pastoris voci docili­ pus cooperitur ct cohonestatur, converti tandem in tatem audientium non defuturem. Haec prae oculis veritatis adamatae, quaesitae et inventae efficax ar­ et in bocce solem ni momento regula maximi gumentum et nobile triumphum. Ita plane accidit habenda csL Nam sicut et ad Petri succeteorem errori basileensis dogmatis, exsuscitati ex parte ot extra concilium, ita ad eum in concilio iudi- redivivi magica potentia famosi gallicani conventus; cantem, attente et a nobis ipsis quaerendum est, nam nihil eo magis, operante divina providentia, in­ utrum non simpliciter confidamus, sed certi simos servivit ad exaltandum divinum et infallibile magi­ docilitatem non solum fidelium simplicium formulae sterium Romani pontificis e cathedra universam ec­ nobis traditae, ut loquebatur Pios VI, sed audienbum clesiam doocutis, oc proinde, ut supponitur, cathedras in genere non defuturam. Nonne tempus, quo vivi­ primatial is. mus, illi tempori, quo loquebatur summus pontifex, Ree haec evidentissima facta iam est in huius omnino comparandum? Nonne perturbationes men­ C concilii Vaticani congregationibus generalibus. Et­ tium, libertas errorum, licentia doctrinarum hodierna enim licet adhuc nonnulli videantur inter nos esso sunt quaedam quasi extensio eorum, quae tunc mun­ de hac re nonnihil discordes, tamen et ipsi per hanc dum agitabant et in mundo apparebant? Nonne tem­ ipsam a caeteris patribus discordiam triumphalem pus hoc ipsum tempus est tumultus et quasi univer­ thronum infallibili magisterio cathedrae botiti Petri salis dolirii? Quis ergo huius fidem docilitatis faciat construxerunt ; et non dubito, quin magnus ille pon­ in delirii tempore? Qoisnom ex en uncial ioni bus for­ tifex Pius 11 antea cognomento Aeneas Silvius nobiles mulae qualis praebetur, maline plus an boni emana­ assequetur exempli sui maguan i mosque imitatores. turum sit, affirmet? Fuerat hic pontifex, cum in minoribus ageret, con­ Scimus, audivimus quid hac de re cogitent, sen­ cilii Basiicensis eruditissimus theologus, et pro­ tiant plores Germaniae, Ameriae, Angliae, Galliae pugnator acerrimus praerogativarum potestatis con­ episcopi, id est idi ipei, qui ree a proximo vident cilii tamquam immediate divinae ac superioris et quasi manu tangunt. Hos timores non ita fundatos, potestate unius episcopi, Romani pontificis. At post­ hasce affirmationes forsan non ita esse certas, in­ quam foetentis deeris graveolentiam sensit, humi­ veniuntur qui dicant; nescio utrum ullus cordatus et liter suum retractavit errorem, et Deus qui exaltat attentus, qui nulla probabilitate illos niti, affirmaro humiles, illum erexit ad thronum pontificium. Haec possit Hoo saltem Pii VI gravi momento monitum humillime ad universitatem Colonicnscm scripsit perpendamus, omnia amissa reputari ao perdita de­ sexto kalendas Maios anno 1463 ad pristini erroris berent, si centrum unitatis vim suam atque in animos scandalum reparandum: „Nos homines sumus, ct ut influxum amitteret Nonne iam aliquid ex hac vi, ex homines erravimus. Neque imus inficias, multa quao hoo influxu amisisse perspicimus ac dolemus? Omnia diximus, scnpsimus, egimus damnari posse: verum non ut Arius, Eu tyches, Macedonii» aut Neetorius ex tali definitione quaerenda et recuperanda speramus, sed non ut certum in nostra conscient a habemus. ct alia blaspliemonim turba cx animo damnatam Et si certa non sunt ot si haec separation» inter viam elegimus; reducti peccavimus ut Paulus; et eoeles i am et statum, et schismatis tentamina et semina ignorantes persecuti fuimus ecclesiam Dei et Ro­ facta videmus et sentimus, nonne sanctae «edis auc­ manam primamque sedem... Recognovimus errorem toritatem et in animos influxum ob minus vel magis noetrum, venimus Romam... Eugenio pontifici ma­ ximo caput submisimus, et reconciliali ecclesiae Ro­ strictam definitionis formnlam tanto discrimini obiimanae doctrinam eius imbuimus , * et illud Hieronymi ciemus? Alio verto animum, ad summum nempe pontifi­ diximus: Ego nullum primum, nisi Christum sequen * cem nostrum, certus quod numquam oblituras sit se beatitudini tuae, id est cathedrae Petri commun ione communis parentis personam gerere; quantum liret consocior etc. * 44, prout «epe audisti . * et decet animorum mobilitati atque inconstantiae i Pii VI ada, vt>L I, p. »40, edil. Prepay Met 1871. « Anreæatu. Jgpiarapw UrgeDeaaa aandaÜMe * pxail mat mb ans. Λ. 58, M * t Ritortali, dr pm-V. t«a. I. >. «ΙΑ «Π. pre- 911 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 912 Ad quid Aeneas Silvius? Quia erroris retracta- A ,Jdeo mihi cathedram Petn ot fidem apostolico ore tiono rediit ad antiquam veramque fidem ecclesiae laudatam censui consulendam ?M Germaniae, ad fidem inquam quae laudata est a Rá­ Alibi etiam novum argumentum eet ot validissi­ bano Mauro archiepiscopo Moguutino de ini possi bi li- mum de infallibilitate magisterii pontificis Roman « tate erroris in cathedra beati Petri. Et u ti nam quac sententiarum discordia, quam audivi. Et vae nobis, leguntur in actis Patricianis et apud Cochlaeum de si haeo personalia infallibilitas non ex is tero t in eccle­ applausu magno principum germanorum in conventu sia ! vae nobis, si non esset auctoritas pupremi magi­ Moguntino anni 1441 ob disiectas ab Eugcnianis dif­ sterii eanctissimi domini nostri Pii LX, qui noe ficultates Basileensium, et de obedientia quam pcr duceret et regeret in quaestionibus tractandis! regente oratorem Aeneam Silvium lidem principes praestite­ autem nos in oonciliaribua discussionibus pontifice, runt Eugenio doctori ut dicunt et magistro ventatis Spiritus sanctus certe nobis odosL Et bine eet, quod veritas infallibilitatis pontificis talem per nos omn« anno 1447, lucem afferant caecis. Bellum autem quod basileenses patres indixerunt obtinuit evidentiam, ut quaestio inni videatur finita Eugenio IV ad eum subiiciendum auctontati et in aeternum et ultra, et sonus erroris victus est. Et­ obedientiaa ooncilii, definientes, concilium habere su­ enim vicimus et certi sumus praerogativam divinae premam et infallibilem potestatem immediate α lesu infallibilitatis inhaerere cathedrae beati Petri et ora­ Christo, maiorem et superiorem pontifice Romano in culis pontificis Romani: etenim proxima et practica rebus fidei et morum, nondum omnino cessavit. Reli­ ratio, ob quam id credimus et dicimus, non alia tanquiae erroris latent adhuc sub cineribus, et a nonnullis B dem est, quam pontificis et cathedrae Romanae magidoctisaimis viris confoventur ex falso zelo tuendi et sierium, da quo id audivimus et didicimus. Nos autem vindicandi praerogativas et potestates ecclesiae, id est scimus, hanc unam cathedram constitutam et compro­ episcopatus, ac si revera existèrent in ecclesia duae batam a Deo fuisae notis evidentibus credi bili tatis, distinctae personae duabus distinctis naturis et po­ nempe sanguinis sanctorum martyrum, qui tribus testatibus constantes ac velati gladiis duobus munitae, primis saeculis, antequam ullum celebratum fuisset ex quarum unione conflaretur plenitudo potestatis ac concilium oecumenicum, decertarunt pro fide audita infallibilitas magisterii divini; atque ita error bari- ab ore Romani pontificis, et pro tuendo mogisterio leensis dogmatis de concilii potestate immediate divina cathedrae Petri mortui sunt. Novimus etiam magisterium eiusdem cathedrae et maiori papa, et qui tunc confixus fuerat ad formam erroris alius de Patre maiore Filio, mutatas nunc est comprobatum nuper fuisse stupendis miraculis sancti in formam baciesis nestorianao de duarum persona­ Francisri Xaverii, qui missionem apostolatus sui et rum unione cum duabus naturis ad efficiendum unum veritatem verbi fidei, cum gentibus praedicaret, non Christum Dominum et unam sanctam ecclesiam, atque ab aliquo concilio oecumenico aut a consensu episcopo­ unam infallibilitatem constantem et coalescentem ex rum, quorum nonnullas illi potius obstitit, sed solum consensu personae papae et ex consensu personae epi­ ab uno pontifice Romano accepit, qui ei dixit: scopatus. Ergono ecclesia, quae formata «t ex sacra­ Accipe, fili mi, accipe verbum oris mei, et esto pater tissimo cordo lesu Christi pendentis in cruce, ut in multarum gentium, et confundantur portae inferi et terns exhiberet divinam eius pulchritudinem, dicenda C obmutescat superbia protestantium aientium me ent referre imaginem monstri horrendi erroris nesto- senuisse, et prae senectute insaniisse. riani? Tenet nos tandem in eadem fido credenda con­ En, eminentissimi ac reverendissimi patres, prima stans tot Romanorum pontificum de hac infnllibiliratio, ob quam nequeo approbare, quod clanculum et tate doctrina, quin umquam aliquis eorum contrarium per cuniculos subinducatur formula definitionis ca­ docuerit; idem namque semper in ore omnium pon­ pite quarto nostri schematis de duplici personali ma­ tificum auditum eat verbum, quod omnibus prior gisterio communi, itemque ex utri usque concursu beatus Petrus protulit coram Paulo doctore gentium «mucente fidei inerrantia, nempe de magisterio, quod aliisque apostolis et senioribus: Deus in nobis elegit, proprium sit pontifici Romano, et de magisterio ec­ per μ marm audire gentes terbum e tangdii, et clesiae et episcopatus, od cuius tamquam nobiliorem Œedere1. Haec sane vox est regula illa divina, ad et certiorem formaiu prioris mensura objective con­ quam pontificea semper appellarunt pro veritate magi­ stituenda ct definienda sit. Abhorreo equidem istud sterii Romanae cathedrae infallibilis et immutabilis. latens humanae prudentiae in proposita definitiono Bene rescripait ad patres Mi levi ta noe Innocentius I capitulo vitium, quia exsuscitaremus bellum inter gla­ dicens: ,J) iligen ter ergo et congrue apostolici con­ dium unum et gladium alterum, inter episcopatum sulitis honoris arcana... super anxiis robus videatis ct pontificem Romanum, inter iudicia personae beati quae sit tenenda sententia; antiquae scilicet regulae Petri et iudicia personae moralis episcopatus, qua formam secuti, quam toto semper ab orbe nostis esse agendi rationo non mederemur malis ecclesiae in D servatam Atquo ideo iuxta huius antiquae regulao lies invalescentibus, sed forte augeremus ct exaspera­ formam divinam Clemens VI anno 1351 optimo prae­ remus. scripsit Consolatori Annenorum canones do quibus Dicam claro quod sentio. Si consensus episcopatus Armeni interrogabantur, et quorum tcrtiodecimo esset necessarius, non dico utilia, ad infallibilitatem quaerebatur, ut icitis (alias enim audistis ’) : „Si definitionum ecclesiae, saepe saepius ct quandoque per credidisti et adhuc credis solum Romanum pontifi­ mullum tempus non scirent fidei», quid credere, quid cem, dubiis emergentibus circa fidem etc." damnare tenerentur. Et sane in concilio Ariminensi Vicimus ergo nos qui huic doctrinae haeremus, ot ¿extenti episcopi denegarunt consensum doctrinae et certa est victoria huius doctrinae Romanae quam tene­ definitioni pontificis Romani, atque totus orbis in­ mus, credjmus et profitemur. Aat qui ex episcopia gemuit, et se ari an uni «sm? miratus eet. Et nonna sunt nobis contrarii, sententia sua reddiderunt victo­ ideo episcopatus Orientis et Russiae non consentit riam veritatis immobilem in aeternum. Nam eupdefinitionibus pontificum Romanorum? Ecquid quupso agerent fidclra indocti ct rudes, cum maximus « AeU XV. 7. doctorum Hieronymus adeo w ioctatum «entit inter 2 CouMaaU F.pUL· rr. jwniifimm, col hW. opinionum episeoporom undas, nt ad evitandum ’ Ct untiut^in LsVitsxn s patriarcha Alexandrino die naufragium in fide scriberet od sanctum Damasum: •Λ ianii 1870. coL 77·) υ bniiu votamini *. 913 914 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA OCTAVA 28 iunii 1870 posito quod verum eeeel requiri ex divina institutione iL tificum Romanorum reddendas infallibiles et irre­ consensum episcoporum ad iudicia Romanorum pon­ formabiles. Huius erroris causa duplex fuit. Prima, humani tificum officienda infallibilia et irretractabilia, nonne noe habemus consensum sexcentorum episcoporum hic animi infirmitas, qua auctoritatem supremam unius praesentium, qui adhaerent doctrinae pontificis Ro­ hominis abhorremus, aientee ad minus in cordibua mani de infallibilitate magisterii cathedrae beati nostris cum Davide : Chnnù homo mendaxl. At nonne ludaei hac potissimum de causa reiiaebant Petri? Huio episcoporum fero universae consensioni ad- etiam auctoritatem Christi Domini dicen tee: De bono haeret quoquo firmissimus atque immutabilis sensus opere non lapidamus te, sed de blasphemur el quia fidelium fere omnium, qui hoo intimis mentibus tu homo rum sis, facú te iptum Deum'l defixum habent, et quibus poeaunt indiciis ac officiis Altera erroris causa fuit nomen collectivum ectestantur, nil magisterio Romani pontificis ex cathe­ desia. At si ignorantes grammaticalem proprietatem dra beati Petri docentis esso in terris oertius, et nihil nominis velimus esse boni logici, obstringimur redire esse ultorius ab aliis episcopis exquirendum, prius­ ad dogma basileenee, et papam submittere in omnibus quam doctrinam oraculorum Romani pontificis in- auctoritati concilii, et cum Richerio et Febronio affir­ fallibiliter credant. Porro hio omnium fere fidelium mare, papam rese caput ministeriale ecclesiae. Nam fcensus probat certissime, Spiritum sanctum «ì6e, qui nulla est ratio, ob quam aliquis discerneret defini­ interno fidei lumino spirat fidelibus hunc sensum tiones pontificis Romani in rebus fidei et morum doctrinae, quam pontifices Romani constanter prae­ B indigere consensu episcoporum ad acquirendum dog­ dicaverunt, do infallibilitate magisterii cathedrae maticum valorem, caeteros autem pontificis Romani Petri. Huio argumento invictissimo et omnino in­ actus non indigere hoo episcopali consensu ad singulo­ solubili ex oonaensu totius ecclesiae, nuno viventis et rum firmitatem; maxime vero cum Christus dixerit militantis ecclesiae in terris, opponuntur perperam a fidelibus agens de correctione fraterna: Si frater iuus nonnullis quaedam antiquitatis dubiae fidei monu * non audient le, nec unum aut duos testes, dic eccle­ menta, eaque vel obscura vel secum pugnantia, aut siae *. Ego quidem non video medium inter puram et scripta mortuorum doctorum in pravum sensum et perspicuam doctrinam magisterii infallibilis cathedrae alienum a mente et fide auctorum, mala interpreta­ beali Petri et erroneum dictum bosilcensiuiu, richetione contorta, qui cum in sepulchris carean t flatu rianorum et febronianorum. Ratio ergo huius nominis vocis, nequeunt errores redarguere. collectivi ecclesiae, quod nounullis incautis fuit occasio Certe, ut uno exemplo illustrem, nullius est pon­ erroris, non alia dicenda est, quam ut ex -collectione deris interpretatio patrum concilii Toletani XV, quam multiplicium charismatum ecclesiae intelligamus et disertissimus Remensis arch iepiscopus nobis altera die credamus praesentiam et virtutem Spiritus sancti, qui indicavit, ut maculam ostenderet aut nubeculam sal­ regit ecclesiam, non omnia tamen membra eadem tem in constanti devotione Hispanorum erga in falli­ donorum divinorum oeconomia; atque ita charisma bili tatem Romani pontificis, quam adeo vivacem infallibilitatis ecclesiae per magisterium cathedrae Hispani omnes cum ooioniis americanis et orientali­ beati Petri a Spiritu sancto communicetur ad mensubus, immo et cum magnanima natione Belgii et Nea­ C ram officii uniuscuiusque membri. Hinc est quod, politano regno et cum insulis Siciliae et Sardiniae abrepta obedient ia erga illam beatam catbednun, tenent. Notum est enim sanctum Julianum cum reli­ charisma infallibilitatis deficit ab ipsa inspiratum. quis patribus Toletanis apologiam scripsisse ad Bene­ His proeiactis, peto Io ut in capito IV schematis dictum II, qua sese purgarunt a censura locutionis tollatur omnino confusio unius infallibilitatis propriae voluntatem de voluntate ad melius explicandam Filii duorum ex aequo ecclesiae et pontificis Romani, ac si cum Patre consubstantialitatem. Apologiam occepta­ huius infallibilitas mensuraretur infallibilitate illius. Peto 2° ut in schemate fundamentum indicetur vit Benedictus, qui Toletanos patres laudavit et prio­ rem suam censuram, verbalem tantummodo, abroga­ magisterii Christi per thionuin veritatis, in quo ipse vit, Dio gratias agens in conventu totius ecclesiae constituit beatum Petrum, et constituit eum \ icari uni Romanae de vera et sincera ipsorum fide: atque in suum. Magisterium huius throni promisit Spiritile hoo facto utrumque recte egit Benedictus. Recte enim sanctus in Ecclesiastico, capite XXIV, 34, ubi facto improbavit nd tempus laudatam formulam, quod ea sermone de cathedra Moysis praedixit stabiliendum per verba abstracta et non concreta et personalia, ut esse in terris thronum sempiternum Christi ad terram postea agnoverunt ipsi patres, ¡josset in pravum detor­ universam adimplendam sapientia Dei : Posuit David queri sensum; recto etiam egit Benedictos censuram puero suo excitare regem ex ipso fortissimum, et in abrogando, lecta apologia patrum Toletanorum do throno honoris sedentem tn sempiternum. Peto 3° no definiatur amplitudo obicctiva infallivero et catholico sensu eiusdem formulae; atque ita patree Toletani demonstrarunt filialem observantiam, D bilitafis: satis nobis rit conditionem essentialem huios quao debetur iudicio Romani pontificis etsi nondum magisterii infallibilis indicare, nempe ut fiat o cathe­ ex cathedra definientis, quin tamen ea impedirentur dra beati Petri. Hoo facto imitabimur id, quod Deus ad defensionem locutionis vero catholicae, utpote qua in veteri Testamento statuit ad auctoritatem magi­ usus fuerat sanctus Augustinus contra Ariano?. Hoc sterii summi pontificis levitici, ut nempe loqueretur autem facto patres Toletani demonstrarunt, in for­ per Urini et Thumim, per rationalem veritatis. Quod mulis fidei sigillum veritatis semper a sedo Romana si beno visum fuerit ad licere solitam in scholis for­ mulam „in rebus fidei et morum *', apponatur quo«o accipiendum esse. Nihil ergo solidum opponetur umquam invictis­ particula maxime aut saltem, ne videamur definire simo argumento, quo nos omnes in hoc concilio Vati­ pontificem Romanum in reliquia dretrnendis ad lomcano dogma infallibilitatis cathedrae beati Petri, etsi munem ecclesiae bonum non regi ah tue tent ia Spiri­ non omnee eadem vio, demonstravimus. Omnes ergo tus sancti, quod falsissimum eet. Peto 4® ut fiant renoms dari et perspicui de docemus, et solus error ut iam dixi devictus est. Utique, utique est in hoo Vaticano concilio, et suis propriis armis iugulata sententia nonnullorum o « PaCXV, 11. mortuis cineribus basileon *i dogmatis suscitata, loaa. X. 83. nooesmtato consensus episcoporum ad definitiones poii1 Maltk XVIIÍ. IA CüXOlL·. OF.XKBXU tomus L1I. M 915 JL· SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 916 ¿nfaJlibiliratc magisterii solios pontificis Romani, his A „ Quoniam voro infoili bili tas eadem est (ut in vel aliis similibus verbis: nostro schemate dicitur) sive spectatur in Romano Canon L Si quis dixerit, Romanam cathedram pontifice tamquam capito ecclesiae, sive in univorsa ; ** et ratio est, quia, ut beati Petri nem «a? init itu tam iure divino ad reprae­ oedeaia cum capite unita sentandum ‘m terris atque in tota ecclesia thronum optime dicitur in cap. LX schematis de ecclesia Christi, Christi Domini, quem Pater constituit sempiternum magisterio inest quod Christus in ecclesia sua per­ magistrum et doctorem omnium gentium; anathe­ petuum instituit, cum ad ajxatoloe dixit: Euntes ergo ma sit. etc., et iisdem promisit... veritatis suao Spiritum, Canon H. Si quis dixerit, Ronumum pontificem qui maneret cum eis m aeternum: quodque aliunde ex hac divina beati Petri cathedra docentem et defi­ perfectissimo congruit cum iis, quao ab hao nostra nientem veritatem, et obstringentem auctoritate sua synodo Vaticana iam definita sunt in capite IU primi fideles ad eam firmiter tenendam et credendam, non schematis de fide catholica ; et rogo reverendissimum esse magistrum infallibilem, cui omnes credamus; Urgellensem ut notet haec, ut poesi t concordaro cum anathema sii. iis, quao ipse ex hoc umbone dixit, nempe: ,,Fide Canon UL Si quis dixerit, doctrinam definitam divina et catholica eo omnia credenda sunt, quao in a Romano pontifice ex cathedra beati Petn dogmatice verbo Dei scripto vel tradito continentur, ot ob ecclesia credendam, posse esse contrariam fidei ei doctrinae sive eolem ni iudicio sive ordinario ot universali magi­ catholicae ecclesiae, adeoque ex divina institutione ad sterio tamquam divinitus revelata credenda proponun: ** quibus certissime innuitur, et implicito defini­ cuiuslibet erroris avertendi praecautionem requiri eon- B I tur sensum episcopatus, priusquam fideles infaRibditer tum «e apparet, magisterium ecckniae, seu corpus episcoporum cum suo capite Romano pontifice, ei ve ardere teneantur; anathema sit. Haec mihi ad notasse satis sit1. Vestrum est, patres, optimum eligere; adeoque id unum mihi restat, orare Deum ut illucescat tandem dies desideratisaima. in qua solemnis definitio infallibilitatis per­ sonae pontificis Romani e cathedra loquentis gaudio et exultatione univorsae terrae effulgeat ad gloriam Dei et od bonum totius ecclesiae, tamquam decora lux aeternitatis auream diem beatis irrigans ignibus, quae atras tenebras errorum disripet, reisque in astra liberam pandat viam: Amen. Fiat, fiat. Dixi. Cum descendisset ex ambone episcopus Urgellenlis, eminentissimus primus praeses distributionem pro­ oemii nec non primi et secundi capitis his verbis patribus annuntiavit: ^Distribuuntur nunc reverendissimis patribus C exemplaria prooemii do ecclesia Christi a Deputations pro rebus fidei adoptata iuxta emendationes ab i pea congregatione generali admissas. Porro de hoc textu prooemii, nec non do textu opitis primi et secundi suffragia patrum exquirentur in congregatione gene­ rali sabbati huius hebdomadae, ita quidem ut primum suffragia sint ferenda de textu prooemii, tum vero ' de textu capitis primi, ac denique de textu capitis ** secundi. Doin addidit: in conciliis generalibus congregatum, seu per totum orbem dispersum esse infallibile. Ideo congrue et con­ sequenter tractari posse» ct debere existimo de Ro­ mani pontificis infallibilitate sub ratione ipsius magi­ sterii primalus. Hac ratione ductos, sicut tractando dc capite III huius schemati», petii ut titulus praefati capitis caset: De vi d ratione primatus ntrisdidionis Romani pon­ tificis, et ut de sola hac materia in illo tractaretur ; ita et jam nunc peto, ut hoc caput IV inscribatur: De Romani pontificis magisterii primatu, ac de eius inerrantia tractetur, in quantum ipsi pontifici per­ tineat, ratione ipsius magisteni pnmatus, quin ullum verbum dicatur de infallibilitate. Hac agendi ratione duo consequemur bona, nempe nec definitio, quaecuroque illa demum sit, ridebitur primo intuitu pravis hominibus odiosa, neque mala, quae a plerisque patribus timentur (ct quidem, uti ego indico, prudenter praevidentur), excitabit, aut ansam praebebit inimicis ecclesiae ad illa excitanda, et ideo facilius concilii patres in unum conciliabit, cum praesertim nec ipsi alieni sint ab ecclesiae magi­ sterio, licet non participent in primatu, quem Roma­ nus pontifex solus habet. Hoc et chantas ct prudentia Christiana a nobis postulare videtur. His positis, liceat mihi, reverendissimi patres, „Antequam progrediamur, reverendissimi patres meam mentem candide aperire. Infoilibilitae inest monentur, quod sequen G feria V non habebitur cap­ ecclesiae rive eius magisterio, hoc est, corpori epi­ pella papulis apud sanctum Paulum scoporum cum suo capite, hoc certissimum est; immo Post distributionem more solito factam continuata de fide est, licet ab ecclesia non fuerit cip resse defini­ discussio est, et ad ambo nem iuxta inscriptionis ordi­ tum: ipsa enim est columna d firmamentum veri­ nem venit episcopus Montereyennis et Angelorum. tatis1. Sed haec infalli bili tas incese debet etiam Ro­ mano pontifici tamquam capiti ecclesiae et praecipuo ORATIO D corporis Christi membro in dicto magisterio, per quem reverendi patris domini Thaddaei Amat totum corpus regi et in fidei et communionis unitate episcopi Montereycnsis et Angelorum1. contineri iugiter necease est. Nec tamen ideo dici Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ potase existimo, papam ab ecclesia aut ecclesiam a papa rendissimi patres. mutuari inerrantiam, cum sit unum et idem magi­ Gradum facienti ad caput IV nostri schematis, sterium, cui Christus inerrantiae donum tribuit; liceat mihi meam sententiam vobis humiliter et quam propter quod incongrue dictum fuisse puto ab aliquo brevissime aperire; et sine aliis observationibus, ex reverend issi mis patribus ad probandam suam sen­ statim ad rem. tentiam in hao materia: Propter quod unumquodque tale d illud magis; falsa enim suppositione nititur, 1 Praeter emeadatkmes propositas, eas etiam rcverendisriidemque allegari posset, licet falso, ab aliis contrarium ms orator dedit emioentiuimi * pramidibus quae refervatsr opinantibus: dona enim Dei gratuito dardnr, nec nb atunero 12. philosophicis principiis mensurando. Infallibilitas ’ Meces·· fall hoc BcaìUun edere, quia de more eral, al epieepi poatifldo eolio editante· die inaequent! poet festam magisterio ecclesiae data est pro bono totius corporis; a Petri aposUU. ia bamlka a Paoli ad «aera solemnia ® * una eademque est sive in toto corpore episcoporum veairaat. • Arfumeatam: .Epi»ropui Montervyeam· et Angelorum «neadaUone· propovuit quae leguntor «b numen» 4. 11, 47.· I Π TimoUu UI, 15. » De baptismo conlr. Donat. lik IV, op. XXIV. i I TiaxHk VI. «L «· I " cum suo capite, n umquam sine capite, sive in suo A desia, nec conciliis institutum, sed semper retentum capito Romano pontifice consideretur. eet, auctoritate apostolica traditum certissime crediNum vero summus pontifex sino ullo consensu tur' *, praxis, inquam, ecclesiae tantum abest ut in­ episcoporum (qui portem habent in magisterio) sive fallibili talem pontificiam, ut in schemate nostro est» praevio, concomitante aut subséquente, ut in nostro probet, quod contrarium ex illa plane deduci appareat. schemate proponitur, ct quidem sine aliis limitibus, Quotiescumque enim haeresis aliqua exorta est contra quam quoe habet ecclesia, ait infallibilia, ut definien-» ventatem α Deo revelatam, damnata fuit primo ab dum proponitur in nostro schemate per lume verba: episcopis regionis, ubi ortum habuit, bite ainguliaseu "Insuper definimus hanc infallibilitatem etiam ad in conciliis provincialibus aut national i bus adunatis, unum idemquo obiectum sœc extendere , ** mihi vide­ pluries saepe repetitis, et fere in omnibus regionibus tur, quod minime sequitur, reverend issi mi patres, ex catholicis habitis, damnando haeresiarchas et eorum textibus sacrae Scripturae et conciliorum in schemate asseclas, declarando et explicando in formulis fidei adductis; neque cx argumentis α plerisquo patribus doctrinam impugnatam, iisdemquo formulis fidei sub­ factis, quae ut plurimum nituntur constanti praxi scribendo, ad quod adigebant, praeter ipsos haeresiar­ ecclcaiac, appellandi scilicet in controversiis fidei et chas, quotquot do fide suspecti habebantur; et tantum morum ad sanctam et apostolicam sedem. Ideoque aberat ut ecclesia Romana huio praxi resisteret, quin conclusio ex illis deducta non ut vera habetur a com­ etiam potius eam pluries promovit- Quod si iis mediis muni theologorum sententia, ut optimo observavit haeresce cxtinctae non fuissent, vel recursus habebatur reverendissimus episcopus Moguntinus, sed est opinio B ad Romanum pontificem, aut ipso summus pontifex paucorum, qui confundunt infallibilitatem pontificis causam ad se referendam mandabat, qui pro sua summi cum infallibilitate ecclesiae, seu quae pertinet prudentia et auctoritate aut approbabat definitiones ad totum magisterium ecckaiae, quod ex summo pon­ conciliorum, vel alia concilia convocabat ad denuo tifice et episcopis componitur, quaeque tamen minima examinandos et damnandos errores ; et tandem vel per confundi debent, ut ex dicendis patebit. ao ipsum sive in concilio generali aut in synodis Ex praedictis sacrae Scripturae ot conciliorum Romanis, vel sino concilio, suo definitivo decreto sta­ textibus in nostro schemate adductis, ct ex pkrisque tuebat, quid tamquam de fide credendum vel tam­ patrum argumentis in hoc ambone factis, minimo in­ quam fidei contrarium reiiciendum erat. ficior sequi, ad Romanum pontificem ratione prima­ Haec fuit praxis ecclesiae, ut beno nostis, revetus, quem habet, iurisdictionis et magisterii in uni­ ron dissi mi patres, quae probaro quidem videtur Ro­ versam ecclesiam, controversias omnes non solum in mani pontificis in controversiis fidei et. morum sedan­ rebus fidei et morum, sed etiam in disciplinaribus dis infallibilitatem, quia ex officio ipsi α Christo referendas esse, saltem quoties per episcopos sedari commisso hoc agit ad confirmandos fratres, ad illos non possunt, eiusque iudicio et litigantes subjici in fide solidandos: „Ad hoc enim est in sede Romana debere et controversias finiri ; quod nemini catholi­ integra et vera eh ristia non religionis, seu ecclesiae corum umquam dubium fuit, sive in Hibernia, aut in soliditas, et si quae de fide nubortae fuerint quae­ Gallia, sive in aliis regionibus. Utrum autem eius stiones, suo debent iudicio definiri1": quod quidem iudicium in controversiis circa fidem et mores sit in- C minime concordat cum definitione in schemate nostro fallibile et irreformabile, adeo ut omnes credere corde proposita. Praeterea infallibilitas pontificia in controversiis teneantur tamquam α Deo revelatum, quod ab ipso definitur, etiam onto alium consensum episcoporum, fidei et morum definiendis optime concordat cum paucissimis forsan exceptis, puto quod omnes catholici privilegiis et iuribus episcoporum, qui, ut constat ex admittent; quia non solus luno pro veritate definit, sacra Scriptura, revera sunt fidei veritatum custodes, sed cum eo sunt etiam non solum omnes illi episcopi, praecones, testee, iudicee et defensores, per quorum qui pro eadem veritato in controversiam deducta magisterium et fides accipitur, dicente Apostolo: , * decertant et fidei causam tuentur, sed etiam ii omnes, Fides ex auditu, auditus autem per verbum Christi qui per orbem diffusi pro vocitate stant, et contro­ et in corde fidelium in dies roboratur et firmatur, versiam finiri optant ab illo cui datum est officium immo et defenditur adversus hominum ac falsi no­ , * ut dicebat idem Apo­ ct munus confirmandi fratres. Ita contigit in damna­ minis scientiae oppositiones tione haeresis iansenianae et synodi Pistoriensis etc. ; stolus episcopo Timotheo. Et hoc non in solis pro­ ad quod puto et certum habeo, Romanum pontificem priis dioecesibus, red ubicumque fidei impugnetur, certando bonum certamen fidei, tamquam boni milites inerrantiae donum a Christo Domino accepisse. Ad hoc enim summus pontifex accepit primatum, Christi: de bono enim communi agitur, quando de ad catholicae fidei ct communionis unitatem in eccle­ fide in regno Christi eet quaestio» pro cuius defen­ sia iugiter conservandam (ita legitur in capita XI sione si omnis homo est miles, quanto uiagis episcopi schematis de ecclesia Christi) : nec enim potest Domini D eorum ducts? Hoc confirmatur exemplo sanctorum nostri lesu Christi praetermitti sententia dicentis: episcoporum per omnia retroacta saecula, quos cocleis Tu es Del rus, et super hanc petram aedificabo eccle­ veneratur tamquam fidei defensores. Romanus vero siam meam; ad hoc in sede apostolica immaculata pontifex est primus ct praecipuus fidei custos, praeco, est semper catholica reservata religio, ut praestet tcetis, iudex et defensor; et ideo ex concilio Lug­ quaerentibus fidei veritatem; ad hoc in ea “: in controversiis fidei et morum. versis fidelibus tamquam de fide tenendum, vel tam­ Ex quibus patet, meo saltem iudicio, quod licet quam fidei contrarium reiiciendum sit; et huiusmodi una eademque sit ccdeaiae infallibilius, rivo spectetur decreto, per se irreformabilia, ab omnibus pleno fidei in toto eius corpore, wu in eius praecipuo membro obsequio excipienda et tenenda esse. Si quis autem aut capite, quatenus ab ano eodemque Christo eccle­ huic nostrae definitioni contradicere (quod Deus aver­ siae magisterio concessa est ; tamen (et ha® est diffe­ tat) praesumpserit, sciat se a veritate fidei catholicae rentia) quoad eius obiectum magnum inter utrumque, et ab ecclesiae imitale defecisse. Definitio ita concepta plane sequi mihi videtur magnum dico, interesse discrimen. ..Obiectum igitur C (uti dicitur in capite IX schematis de «xlesia Christi ex textibus in nostro schemate adductis; liaec inerran­ a patribus compositum, et proposi tuin nobis ut exa­ tia necessario inhaerere debet primatui Romani pon­ minetur), obiectum igitur infallibilità:ia ecclesiae tan­ tificis ad fidei unitatem in ecclesia iugitor conser­ tum patere docemus, quantum fidei patet depositum, vandam, doctrinam refert, quam communiter docent et eius custodiendi postulat officium; adeoque prae­ omnee theologi ex sancto Ligorio, et tandem aptissima rogativam in fall i bili tat is, qua Christi ecclesia pollet, videtur ad omnium animos conciliandos (nonnulli: ambitu suo complecti tum universum Dei verbum Non, non), atque ad omnium episcoporum suffragium revelatnm, tum id omne, quod licet in se revelatum per placet, sine modo, obtinendum. Faxit Deus ut non sit, est tamen eiusmodi, vine quo illud tuto ita fiat. conservari, certo ac definitive ad credendum proponi ORATIO et explicari, aut contra errores hominum ac falsi no­ reverendi patris domini Davidi» Moriarty minis scientiae oppositiones valide asseri defendique episcopi Kerriensis l. non poerit ** Obi®tum vero infallibilitotis Romani Eminentissimi praesides, eminent issi mi et reve­ pontificis ratione ipsius magisterii primatus, quem rendi» imi patret. (ut optime etiam dicitur in capite XI eiusdem sche­ In initio mearum animadversionum in caput IV matis) od catholicae fidei ct communionis unitatem ponendum eat aliquod principium, in quo omnee con­ in sua ecclesia iugiter conservandam (Christus) in- veniunt; et hoc mihi videtur quod in line gravissima atituit, ad controversis^, quao circa idem obiectum D quaestione illam partem amplecti debemus vel defiinfallibilitatis ecclesiae oriri possunt, ut unitas con­ niendi vel ab definitione abatinendi, quae, salva veri­ servetur, suo supremo iudicio definiendas, extenditur tate catholicae fidei, magis tendit ab fulciendam et et circumscribitur in controversiis fidei et morum ad contuendam auctoritatem sanctae sedis. aedificationem doctrinae christianae pertinentium Nihil revera conferre possumus ad intrinsecam decernendis. soliditatem illius petrae, quam posuit Christus, super His itaque praemialis, propter rationes supra allé­ quam aedificavit ecclesiam suam, et quae summo galas, desiderio unionis et pacis motus, propono patri­ angulari lapide innixa semper inconcussa manebit. bus huius Vaticanae synodi sequens caput, quod breve 1 Argumentum .EpUeopui Kerri enti· et Aghadonenria in eet, adoptandum. Cap. IV. De Romani pontificis magisterii pri­ •eternate dixit doctrinam proponi de infallibilitate abeoluU æparala et pereanali. Hanc doctrinam videri albi non adeo in matu. verbo Dei fundatam ut ad Ûdei dogma evehi posuit, et nulla­ In plena autem illa apostolica» iurisdirtionis pote­ tea nettaaarium eue ut id fiat Hine propoauit omittendum state, quam Romanus pontifex tamquam Petri prin­ omnino hoc quartum caput ; aut ri retineri omnino voluerit, incipis apostolorum successor accepit, pascendi scilicet •cnten-lnm: de awprehko Rovuxnì ponfi/Scu magisterio ; et in J 3, Ita. 6 loco verborum : [tine etc. ea «ubati tnenda quae hauniversalem ecrlesiam, plenam quoque magisterii ocr.tar .2 emendatione perita «ub numero 34; et demum ut potestatem comprehendi, qua tamquam omnium ehm- certo aliquo riguo decretum dogmaticum ab alila di·tingnat ar." 921 CONGREGATIO GENERALI3 SEPTUAGESIMA OCTAVA 28 iunii 1870 922 Sed nobis datuiu eat illum munire ot circumvallaro, A tudo, ut ad ree dubias explicandas concilia episcoporum et sio extrínseco saltem firmiorem reddere, cum succee- haberentur. Et ipsi etiam Romani pontifices nullam aori Petri conciliamus fidem, amorem ot reverentiam umquam haeresi m noram sine novo concilio damna­ populi christiani. Mihi videtur quod quaestio moveri verunt... Quod autem semper et ab omnibus factum nequit, utrum irreformabilia sint decreta summi pon­ «t, quis negare audebit, ordinarium dici posse et tificis; sed quaestio est, sub quibusnam conditionibus revera esse? *' Sic Bellarminus. irreformabilia sint. Certum et admissum est apud Et sic revera factum eet, nec necessaria fuit, ad omnes, ot omni tempore oortum et admissum fuit, constituendum motivum certum credi bili tatis, pon­ Romanum pontificem coniunctum cum totius orbis tificiae infoili bilitatis admissio; alioquin veritates ab episcopis, seu corpus episcopale suo capiti unitum ecclesia proposites fide divina credere non potuissent errare non posse in docendo catholicam fidem. Nuno ii, qui hanc doctrinam ignorant aut negant. A for­ autem quaeritur, utrum do fide divina sit et utrum tiori necessaria non est definitio; quoniam adhuc de­ tamquam de fide catholica definiri debeat, decretum finita non eat, ct tamen confidimus noe fidem habere. summi pontificis, abetractione facta ab omni coopera * Dominicus Viva, auctor non suspectus, in quaestione Lione corporis episcopalis, oseo fier se irreformabile, id prodromo ad suum opus do thesibus damnatis sic ha­ est utrum pontifex aeparatini sumptus sit infallibilis, bet : „Ad hoc ut de fide credi debeat quodeumquo pon­ utrum solus, adhibendo quae voluerit media et quos tifex extra concilium loti ecclesiae proponit...., non voluerit consiliarios, possit fidem catholicam sub requiritur quod definitum sit, illi extra concilium dispendio salutis declarare, quin umquam subsit peri * B competere infallibilitatem ; sufficit quod sit moraculum errandi. . liter certum1** . Et ego dico quod paritate rationis Enixe observavit unus ex reverendissimis relatori * sufficit certitudo, quod doctrina quam proponit sit bus, ut in nostris disputationibus nec nominaretur doctrina ecclesiae; et si sufficientem certitudinem po­ separatio corporis a capite. Uti nam nos non coegis­ pulus habere potest ex testimonio parochorum et epi­ set auctor schematis! Utinam in isto schemate con­ scoporum, α fortiori illam habere possumus ex testi­ tineretur sensus, exprimerentur verba reverendissi­ monio summi pontificia Necessarium est certe, ut morum episcoporum Pictaviensis et Mediliniensis et aliquod infallibile tribunal sit in ecclesia; sod auc­ eminentissimi cardinalis Guidi (murmur)! Discussio toritas proponens articulum fidei non est necessario cito finem haberet, ot dulcissima vox illa placet in infallibilis. Nobis vero nunc proponitur non quaestio nuribus'nostris et adstantium fidelium iterum sonaret. facti sed iuris, et iuris divini. Non agitur de cer­ Sed de ista separatione et de tribus istis famosis ver­ titudine propositionis, sed de infallibilitate proponen­ bis, de quibus conquestus eet alius reverendissimus tis ; et quamdiu schema manet, prout cat, fidenter dico, relator1, neoesse est noe loqui, quia in iis tota pendet quod agitur de personali et separata et absoluta inquaestio. fallibilitate Romani pontificis. Pax sit tribus verbis. Si a nobis asserendum esset factum, non autem A nobis quaeritur non opinionem theologicam fidei dogma, tenerem utique et cum plenissima fidu­ seligere (quomodo fecerunt patree concilii Viennensis cia, quod in decretis suis do fide et moribus non de virtutibus infusis), sed fidei dogma definire ab omerravit pontifex. Nam, ut scribit quidam pontifex C nibus sub dispendio ralutis credendum, Romanum citatus in decreto Gratiani ’, „apostolicae sedis sen­ pontificem nulla adiecta conditione non possi» erraro tentia tanta semper consilii moderatione concipitur, in decretis fidei et morum: et si in utramque partem tanta patientia et maturitate decoquitur, tantaque licet adhuc salvo charitatis vinculo disputare, tomen deliberationis gravitate profertur, ut nec immutari sententiam affirmativam directe impoîere mo pro­ necessarium ducat, nisi forte sic prolata sit, ut re­ hibent gravissima quibus nititur argumenta, et pon­ tractari possit vel mutari . ** derosa theologorum et patrum huius coetus auctoritas, Praeterea decretum summi pontificis est vel de illam vero tamquam dogma fidei definirà in forma doctrina iam definita, vel de doctrina definienda. Si schematis me prohibent iurata erga ipsam sanctam primum, iam antecessit ecclesiae assensus; declarat sedem fides et reverentia, inutilitas definitionis, pontifex quae sit ecclesiae fides. Et dubitandum non odium novitatum, sollicitudo animarum ct divinae eet quod ille, qui in summo ecclesiae apice divinitus revelationis liaud sufficientia certitudo. constitutus est pastor ct doctor omnium Christiano­ Peto igitur primo, qunenam sententia plus con­ rum. certo assequatur et sine errore proferat ranam ferat ad augendam auctoritatem supremi ecclesiae et universalem ecclesiae fidem. Praeterea videtur ad capitia Secundum doctrinam schematis solus iudirat ordinariam Dei providentiam pertinere, ut non sinat papa; in sententia vero. quae infallibilitatom reponit vicarium suum docere errorem. Si secundum, nempe in pontifice coniuncto cum episcopis, iudirat pontifex si agatur de nova doctrina vel potius de doctrina adhuc sed cinctus ct stipatus corona fratrum, qui voce unadubia aut libera, dico quod numquam ausus est pon­ D nimi proclamant doctrinam eius esse doctrinam Petri, tifex, ct numquam audebit talem doctrinam definire,, doctrinam Christi. Ecce decretum papae suffultum quin prius assecutus fuerit sensum ecclesiae. Duo suffragio eorum omnium, quos posuit Spiritus sanctus splendida exempla huius modi agendi quasi ante regero ecclesiam Dei ; et cum non unus red mille te«t« oculos habemus, scilicet consultationem totius orbis conspirant in unum, firmior et facilior fit fides cre­ episcopatus factam ante definitionem immaculatae dentium. Quando obiicitur «paratae summi ponti­ conceptionis beatae Mariae virginis, et p race?n ten i ficis infallibilitatis patronis, quod in eorum svstoepiscoporum coetum, qui rogatur mentem ecclesiae mate concilia evadunt inutilia, respondent cum sancio declarare de summi pontificis infallibilitate. Quod Augustino’, saluberrimam es * in ecclesia Dei con­ autem dixi summum pontificem numquam voluisse ciliorum auctoritatem varias ob causas; praecipuam rem novam aut dubiam definirò sine conalio vel autem e«c, quia magnum illud ret motivum credibiligenerali vel particulari, testis sit Bellanninus qui sic tatis, quo haeretici convertuntur ct catholicorum con­ scribit3: ,,Semper enim fuit in ecclesia ista connie- firmatur fides. Atqui in «utentia eorum, qui iungiint episcopos Romano pontifici in indici» fidei, !>oo 1 Cf. relationem habitam a reverendiadmo epbcopo CaJmagnum credibilitatis motivum «mper adret. quandi * vemi et Theanenri die 20 itmii 1870, p. 761 a Eniti votaeiau. ’ Can. Aj»rtdi^ae tedi·. rana. XXV, qnicst. IX. 3 De conciliti d eceUtit, lib I, cap. XL « These * «tanni. qvs «L * proJr ·. XIV. • Ad rêfHÛttovf * /awirtni, lita 1. eji·1- M. A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 924 promulgatur pontificia decretum, episcopis totius λ extendit, quousque sroe extendit (ditstiutu). Propo­ orbis non renitcntibua Nec tacitus dicendus est con­ sitio eet identica. Servabit noe Spiritus sanctus ab sensus, quem praestant episcopi, quia eorum est de­ omni falsi tate; sed curandum est, no quid insulsum creta pontificis nota facere fidelibus, et sic christia- dicamus. noe populos in fide confirmant, aeque ac si in concilio Plus adhuc minuitur auctoritas sanctao sedis, generali res ageretur. Semel vero definita infallibili­ quando opus erit aperire fidelibus sensum huius de­ tate separata Romani pontificie, episcoporum potestas finitionis. Quoniam omnis definitio importat limita­ in iudiciis fidei relato ad universam eccksiam ab­ tionem, explicaro oportebit quod non significat; solute nulla est. Si sio augetur auctoritas sanctae Io papam esse impeccabilem, nam multi ai m pii oes sedis, eam minui neceare est nos in concilium con­ putant hunc esse definitionis sensum; 2° papam non esse infallibilem ut pntufuj doctor, etiamsi librum vocando. Dicitur a theologis et a defensoribus schematis, edero velit; 3· papam non cree infallibilem in factis quoniam consultatio episcoporum est medium ordina­ et iudiciis particularibus (certe vera sunt haec); et rium investigandae veritatis, semper adhibebitur, tum demum infallibilem cese in raris illis casibus, quoniam Deus qui vult finem, vult media. Sed dicatur quando loquitur ex cathedra de fide et moribus. in schemate, no nobis contingat in explicatione dis­ Deinde locus erit exceptionibus et cavillationibus^ crepare; nam etiam iam ita discrepant inter se quidam dum e contra nane amnia summi pontificis oracula, schematis defensores, ut constitutio haec publicanda nullo facto discrimine, summa obedientia excipiuntur. erit cum notis vanorum. B Sapientissime monuit eminentissimus archiepiscopus Recordari debemus, quod decreta de fide et mori­ V indo bonensis, quod si numquam supremus nisi in­ bus saepissime opponuntur hominum praei udiri is, fallibilis, omnis ruet auctoritas tum ipsius papae tum opponuntur falsi nominis civilizationi et progressui omnium episcoporum. Distinctionem fidei ct facti et, quam homines summe diligunt, libertati : ad hoc laici non faciunt, nec considerant utrum toti ecvleeiaa, summi pontifices non semper sibi conciliaverunt amo­ aut ecclesiae particulari loquatur papa. Omni viro rem et venerationem filiorum, sicut ille qui nunc catholico hoc nomine digno duo sufficiunt, legitima pulchritudine benignitatis suae sanctam sedem deco­ auctoritas et certitudo, quae haberi potest sino infal­ rat In hisce rerum ad innetis si papa solus ab omni libilitate proponentis. Sed quaeri potest, utrum posito quod vera sit in fratrum consortio segregatus, ut in hoc schemate pro­ ponitur, indicai et decernit, in illum solum totum se et revelata doctrina de qua agitur, et nobis non ait populare odium refundetur; si vero ille Dohiscum et nota nec salis certa, an fieri possit ut corpus epi­ nos cum illo sive congregati sive dispersi indicamus, scopale discedat a sententia summi pontificis, ita ut participes facti sumus consilio et iudicio eius, contra esset in materia fidei dissentio inter corpus et caput. nos in procinctu eius stantes inimicorum tela conver­ Nonne in hac hypothesi iam praevaluissent portae in­ feri et vana fuisset facta promissio? Promissio enim tentur; cum illo pondus diei et aestus portamus. Ameritar etiam in hoc schemate penonalis infalli­ Christi requirit, ut veritas non tantummodo profluat a bilius summi pontificis, non quod ei competat tam­ capite, sed etiam at influat in corpus. Assistentia quam privatae personae, sed quia in huius praaro- ( quae datur capiti ut doceat, datur ecclesiae ut discat; gativae exercitio nemo alius concurrere debet ; ab­ et abstrahendo ab ista impossibili dissentione inter soluta quoque est inerrantia ei attributa. Dictum fuit caput et corpas, credere non possumus Deum per­ ex hoc ambone potestatem hanc non esse absolutam »d missarum, ut in errorem incidat corpus episcopale per relativam ad ecclesiam. Distinctio mihi videtur sensu totam mandam dispersam. Nam, ut verbis utar car­ vacua. Absoluta infallibility opponitur non relationi dinalis Gotti ·, «i Deus coetum pastorum et doctorum quam habet papa erga ecclesiam, sed opponitur infal­ in ecclesia posuit ne circumferamur omni vento doc­ libili tati conditional! : absoluta dicitur potestas nulli trinae, ne ab errore circumveniamur, dici debet conditioni alligata. In schemate vero nostro nullae coetum istum errare non posse; nam si populus er­ apponuntur conditiones, nisi illae quarum papa inter rantes haberet pastores, his errantibus totus populus re et solum Deum index est, ut vere dixit reverendis­ erraret. Sed non ex inconvenientibus vel convenien­ simus Westmonasteriensis. Dicitur sane in schemate : tibus pendet doctrina, sed ex revelatione; ot dicam ..Quoniam infallibilitas eadem est, sive spectatur in igitur, huius doctrinae satis claram non esse reve­ Romano pontifice tamquam capite ecclesiae, sive in lationem, ut illam definire possimus ad constituendum universa ecclesia docento cum capite unita, insuper fidei dogma omnibus cum dispendio salutis creden­ definimus, hanc infallibilitatem etiam ad unum idem- dum. que obiectum rese extendere." Non sufficit mihi firma persuasio nec certa Sed quaero, quamnam nobis affert lucem ex- fiducia, quod Deus non sinat pontificem errare. Dooplicotio ista? Auctoris scopus fuit, quamdam exhibere D trina debet contineri, et manifeste, in deposito fidei. mensuram, ut sciamus quousque se extendit infalli- E sacra Scriptura ineluctabili ter probatur primatus, bilitatis pontificiae obiectum. An haec duo eunt et fateor quod ex illo textu : Patee oves meat ’, pro­ distincta principia? Et si non eunt, an potest aliquid botar suprema auctoritas in docendo, non vero doc­ rere sui ipeius mensura? Si quaeratur ab auctoribus trina istius schematis. In probationem adducuntur schematis, quaenarn sit infallibilitas universae ec­ verba Salvatoris : Ego rogavi pro ie, ut non deficiat clesiae, nonne respondebunt quod sit infallibilitas fidet tua1. Infirmum mihi videtur argumentum inde papae? Extra popam, dixit reverendi» i mus Baltimo- deductum, nam quatenus diriguntur ad sanctum Pe­ rerais, nulla infallibilitas in ecclesia, et, ut scribit trum verba hunc habent sensum : Etsi f idee tua in­ reverendissimus archiepiscopus Edessenus, cuius prae­ terna defioero possit aut defectura sit, oravi ut fides sentia nostrum decoratur concilium : „Si ex capite ad tua externa non deficiat : hio est sensus propri rioni * ecckniae corpus infallibilitas profluit, episcopi sine (rumores). Quatenus ad successores Petri diriguntur Romano pontifice infallibilitatis praerogativa non aio intelligi debent : Etsi fidee vestra interna defioero gaudent1.0 Schema igitur explicat idem per idem, Τλτοί. fcAcI dojm., I, Ia 1 Ioda theoL ao ai diceretur: infallibilitas Romani pontificis sere 1 Cartoni, BUcvbrat * d< depvaiwo &>■»· eap. ΙΠ, art. I, p.189. edit Propag. fldei. i* q.m. >8. » Iosa. XXI, 17. » Lac. XXH, 8i 925 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA OCTAVA 28 iunii 1870 926 possit, tomen rogavi pro vobis, ut fides vestra ex- A unitate fidei cum pontifice. Si ideo infallibilis pon­ toni α non deficiat (dissenna). Non licet mutare tifox, quia in nullo casu licet se separare a fundamento, sensum in argumento, et gratum mihi foret si aliquis sentio amplectendam esso sententiam, quae vocatur mihi daret solutionem huius obiectiunculoo. Tunc cx extrema Alberti Pighii. Omnee denique theologi, etiam ipse Albertus, alia parto notatu dignum est, quod omnee theologi qui infallibilitatem ecclesiae probaro suscipiunt, tex­ dicunt, quod mature et cum consilio pontifex debeat tus illos proferunt, in quibus de toto corporo docente definire. Ex hia multi dicunt, quod semper supponere sermo est: Euntes docete1... Qui vos audit me debemus pontificem ita egisse, quoniam Deus qui vult audit * ... Qui ecclesiam non audierit, sit tibi sicut finem, suppeditat media. Alii vero, et Salmanticenses ethnicus * ... In his Scripturae locis manifeste revo­ dicunt quod non sunt pauci, veram ponunt conditio­ latur infallibilitas occlcsiao, et fatendum est quod in nem, qua non perfecta, irreformabile non erit de­ his papa uon separatur α corpore: promittitur prae­ cretum: hi adversa fronte opponuntur doctrinae rogativa toti corpori docentium, et nihil indicat quod schematis. Et od hanc sententiam mihi ridetur pro­ pendere divus Thomas: „Editio symboli, ait, facte conferatur papae soli * Appellatur ad concilia oecumenico, ut in hoc ca­ eet in synodo generali. Sed huiusmodi synodus auc­ pito. Vel in his conciliorum decretis quaestio definitur toritate solius summi pontificis potest congregari. vel non: si primum, ree finita est, et non oportet Ergo editio symboli ad auctoritatem summi pontificis agere actum; si secundum, argumentum non valet. pertinet V Certe sanctus Thomas supponit concilium Notari debent, reverendissimi patres, verba concilii B praecedere definitionem. Et do necessitate adii i bendi concilia etiam vellem, Lugdunensis post illa verbo, quae referuntur in acliemato: ,,Ita tamen plenitudinem potestatis od ecclesiam ut attente perlegeretur eximia epistola venerabilis Romanam pertinere, ut alias ecclesias in partem solli­ Bollarmi ni od Clementem VIII, quam refert Serry in citudinis admittat." Praecipuus locus ad dignoscen­ historia congregationis do auxiliis1, ubi monet pon­ dam mentem ecclesiae, «t communis sententia theo­ tificem, in quantum discrimen ecclesiam commiserunt logorum; sed, reverendissimi patres, non sunt ita con­ pontifia», qui proprio morte voluerunt quaestiones cordes in asserenda pontificia infallibilitate, ac prima definire, „dum ii, ait Bell&nninus. qui non multum fronte videtur. Omitto illos, qui contrariam tenent studiis insudaran t, concurrente concilio, maximi mo­ sententiam; sed inter patronos infallibilitatis multi menti veritates eliquorunL" Quin etiam vult vene­ sunt ot magni nominis theologi, praesertim inter anti­ rabilis doctor, ut in controversiis de fide pontifex ali­ quiores, qui tenent pontificem, si in haeresim incidat, quo modo se indifferentem haberet ; sic enim conclu­ ipso foeto a pontificatu decidere. Certe multi sunt dit: „Caeterum, quamdiu res controvertitur, omni theologi, qui hanc tenent sententiam (murmur). In cordis affectu obtestor, ut illorum ora comprimat, qui hac sententia, quam tamen non amplector, tota evanes­ palam praedicant, sanctitatem vestram plane con­ cit difficultas: nolo esse fastidiosus citando eorum victam in unam litis partem omnino propendere, nec theologorum textus, Turrecrematae, Gregorii do Va­ satis lubenter alteram audire. Si enim ita res se lentia, Adami Tanner, qui sunt inter antesignanos haberet, nemo illi mentem suam auderet aperire." Sed doctrinae infallibilitatis, et conciliantur cum doctrina C Bcllanninus norat sua opera in indicem librorum schematis; posse eum, scilicet papam, scribit Grego­ prohibitorum relata fuisse a Sixto V, et exinde non de­ rius de Valentia, privatim suam haeresim manifestam leta fuisse nisi per Clementem VIII. Operae pretium est audire, quod scripsit Frialiis obtrudere, auctores graves admittunt. Haec sunt verba Gregorii de Valentia: „Neque <»ct id dericus’ episcopus Vindobonensis in libro de rebus sano con i unctum cum ecclesiae periculo, ut pote quae conciliants, quem dedicavit Paulo III, et in ipsa epi­ iam agnoscens, per haeresim manifestam, pontificem stola dedicatoria aio habet: „Noc enim prima fronte de auctoritate sua decidisse, et contra compertam in videtur accedendum uni solique papae praesertim in ecclesia fidem docere, minime tunc cum tamquam fidei causa, cum satis periculosum videatur fidem no­ pastorem audire, sed tamquam lupum manifestum fu­ stram unius hominis arbitrio committi." Verba fuerunt scripta iu epistola dedicatoria od ipaum pon­ gere teneretur Iuxta illos auctores casus accidere potest, in quo tificem; nec usque adeo superbum esso papam cre­ teneretur ecclesia so separare a communione pontificis dimus, quod ipse solus et unus homo toti congregationi propter eius haeresim, in quo ecclesia pocket illum suum iudicium praeferat, perinde ac si solu« ipse indicare et deponere, vel saltem depositum declarare. Spiritum sanctum haberet, maxime quod maior urbe Valde difficile erit monstrare eis, praesertim qui in sit orbis. Magnum mihi ridetur case praei odici um theologicis subtilitatibus non sunt venali, quomodo contra doctrinam schematis, quod in nullo ex receptis linee omnia cohaereant cum doctrina schematis. Me­ ab ecclesia symbolis contineatur. Non invenitur in lius ot consequentius ratiocinator Albertus Pighius4: D liturgia latina, non in approbatis formulis precum, „Si papa fieret haereticus etiam tamquam private non habetur in catechismo ad parochos, nec in ullo persona, teneretur ecclesia se separare ab eius com­ quem novi catechismo parvo. In formulis actus fidet munione." Atqui, nit Albertus Pighius, falsum con­ dicimus: Credo quodeumque evoleris nobis credendum sequens, quoniam est centrum ct fundamentum di­ proponit. vinitus constitutum ; ergo falsum anteceden *. Sed tum Altara die, quando reverendissimus episcopus quod in posterum formulas ista» antecedens tum consequens admittuntur α pluribus Su renais dixit theologis et etiam in iuro canonico; et proinde casus mutare oporteret, orti sunt rumores in direno nmjsu, * ad­ uccidere potest, in quo liceat ccdceiae se reparare a suo sed in eadem sententia. Aliqui ct aha voe cupito ct fundamento; et paritato rationis accidero mittebant consequens, alii reficiebant consequen­ potest casus, in quo teneretur ecclesia reparari ab tiam. Reverendissimi patere. Gregorius XVI in *uo • t ’ • Ihû3. • Match. XXVni, J9. Lue. X, 16. Match. XVIH, W. I. I. de oblecto fidei. poacL VIX. edit Laplan. toni. III. p.556. Hiera» L e4ulani putres. Etenim infallibilitatis charisma ex ipso primatu ut venia discedendi eisdem tribuatur, turgendo OMenfluere nemo non videt ; undo infallibilitatis definiensuin suum manifestent.’' Et surgentibus fere omnibus concilii patribus, dae fundamento deerit aliquid, nisi fuerit declaratum id omne, quod complectitur dottrinai) integritas. Ad em i nent issi mus praeses subiunxit: ¿Cuusao discedendi probatae sunt α congregatione hanc vero integritatem constituendam, meo quidem iudicio, requiritur ut plene definiatur, Romani pon­ * generali/ Dein proeequutioncm discussionis his verbis in­ tificis supremam ¡lotcstalcni iure divino complecti epi­ scopos vel in concilio oecumenico adunatae: hxus enim dixit: ,,Continuabimus hodie specialem discussionem calliolica doctrina cina infallibile vicarii Christi ma­ quarti capitis schematis primae constitutionis de ec­ gisterium obsrurari fatilo poterit, quin et enervari atque ad rei substantiam quod attinet fore extenuari. clesia Christi/ * Haec autem vobis, eminentissimi et reverend in­ Ad ambonem successive vocati sunt, Renatus Ser­ gent episcopus Corisopitcuris, Dominicus Zelo epi­ aimi patres, quoe minime fugit errorum nexus, qui­ scopus Averaanus, Con rad us Martin episcopus Pader- bus notissima est praeteritae aetatis historia, linee, in­ bornensis, Petrus Maria Ferrò episcopus Casalensis, quam, vobis digito quasi signare sufficiat, probationi­ Amandus Maupoint episcopus Sancti Dionysii Re- bus omittis, quos ibi congerere tam pronum quam inu­ unionis, et Augustinus Vérot episcopus Sancti Augu- C tile et inopportunum esset. Duo tamen sunt rationum stini. Episcopi autem Guaslallcnsis ct Zamorcnsis momenta, quae vel curri m delineata id efficient, ut rivo in tertio sive in quarto rapito definiri opart rat, veniae loquendi renuntiarunt. Romani poutificis propriam auctoritatem super quod­ ORATIO libet concilium eminere. Ac primo quidem illud quod reverendi patris domini Renati Sergent expresse docuit Lateranense V. non dreet ut reticeat episcopi Corisopitensis >. Vaticana synodus. linee nutem sunt Lateranensia verba quao ad rem nostram referuntur1: JSolum Ro­ Eminentissimi praesides, eminentittimi et reve­ manum ¡tout if irem (diligt-nter quaeso notetur haec rendissimi patres. forma loquendi) pro tempore cxistcntmu, tamquam Iu generali de hoc schemate discussione loquuti sunt septuaginta et quinque concilii potros, e quibus auctori Lai em super omnia concilia liubenlctn, liun quinquaginta saltem loquuti sunt de infallibilitate conciliorum indicendorum, transferendorum ac divol­ pontificis 1L Buni; iam do quarto capite scilicet in vendorum plenum ius ac potestatem haljere, nodum discussione de infullibilitato loquuti sunt ad minus ex sacrao Scripturae testimonio, dictis sanctorum triginta oratore». Octoginta concilii patres sermones patrum ac aliorum pontificum etiam, praedevettorum fusiores, immo etiam non pauci fusissimos de liar re nostrorum, aacrorumquo canonum decret», mxI pro­ iam habuerunt In discussione generali anticipata pria etiam eoruindem conciliorum confeziono mani­ feste constat/4 fuerunt omnia argumenta de quarto capite. Ex rerum Porro α dominationibus vostris, emiiKMitifimi et necessitato reverendissimi oratoire, qui de quarto D __ < illusi ritti mi patres, rogo, utrum tuto omitti preee 1 Argumentum : .Episcopal Coriwpi tauri» proposait dicen­ arbitrandum sil expnvfeac doctrinae lAteranvnri' * in­ dum, abi de iu prema Rumini pontificii auctori late fit termo, novationem, jost tot errores diffusos, putt Marci An­ banc esae i« paitorn ecderiae lum exira concilium duperoot, tonii de Dominio, llichorii, Innmmionorum, Tam­ Ium m concilio diam occumcnieo adunalo». Hanc-additionem burini, Febronii, Evbrl ct aliorum nenpta, qua *· in nullatanu praetermittendam ne calboliea doctrina de in falli­ bilità Le Romani pontificii obaeuretnr immo infirmetur. Plnrilucem vitnmqiio revocari hiacc diebus noalris i\» p»ri* bm ar/umenlii baiasmodi conceptam evolvere acxreww· eit inus? Equidem omnia praeteritorum conci limum at conqueri undique patres visi lini. Primai aotein praeses verba nec potto nre debere in praractili synodo iterum •urgen» dixit ei :, Reverendissime domine, haec non pertinent ad diaeiuaionro capitia quarti; rogo igitur te at venias ad ob­ dtveribi. probe scio ct Ii lient ¡«rime fatrer w *d ea tan­ servationes vel emendatiunea proponenda· super caput quartana tum quae ad rem uoalraiu faciunt, ea qtmnim praete­ de quo agitar. * Panca alia addidit orator; et demam finem ritio iu damnum vergeret veri tat», et quie nki dicendi faciens, sequentem canonem proposuit: .Si quii dixerit inserantur, prariudicium aliqixl qnari iuridinmi vol nisae Christum ecclesiam reipublicae more administrari sal­ tem in concilio ^ecumenico adnnatam qnod Romano pontifici (comperta eat enim vufrrrima iltcologonim subtilitas», non subeat ; anathema siL * Videns autem sermonem >uwm ni­ prnctudkium inquam unii qiM Ex balla lattar crfvnw· Leoa» X ta evoe. Laleraa. V e4iu« Mutti, XXXII, W7 c. 931 A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES «130 quidom iudicant ac definiunt, ot certissime; non vctu magis nec verius cum Petro, quam sub Petro, qui solus tam ipso quam eius successor supremum in ctcleria seu dispersa seu coadunata auctoritatem u -liti»·!, cum nullo dividendam. Ecclesia scilicet cum sovietule civili, et potestas eccitai ao cum suprema potestate in nationibus mixti regiminis confundi minime potest: neque si onlo procedendi a comitiis politicis emanat, ideo ab episcopis norma ct methodus concilii prae­ signanda erit. Negandum ergo, ut iu scholis mos est loquendi, negandum est plane suppositum, quod ta­ men nullatenus sufficit; red ut finis hisco molestis­ simis ac periculosissimis controversiis imponatur, de­ claranda est veritas. Declarandum igitur ct luculentissimo, potestatem ordinariam et immediatam in omnes oc singulos pastoree non extra concilium esso cohibendam; quin immo camdem nec minus supremam, nec minus imme­ diatam singulos et universos complecti ¡xuton», etiam in concilio occumcnico congregato . * Declaran­ dum inquam adeo disertis ac luculentis verbis, ut numquam ulterius, expresso vel suppresso vel imminuto catholici hominis nomine ea proferantur aut typis mandentur, quae plus minusve ad Eybolii errores ac­ cedant, qui scribere ausus est, voluisse Christum ecclesiam rei pubi i cae more administrari, eique Qui­ dem regimini opus esso praeside pro bono unitatis, verum qui non audeat se aliorum, qui simul regunt, negotiis implicare. Quamobrem propono ut sin minus in tertio capite vobis magis placuerit, saltem in quarto, sive in capitis corpore sive in canone, qui quarto capiti respondeat, clausula inseratur: De suprema Romani pontificis potestate in episcopos tum extra concilium dispersos, tum in concilio etiam occumcnico congregatos. Canon vero rie enunciaci potest: Si quis dixerit, voluisse Christum ecclesiam reipubi ecta iugi 1er secerna­ irreformabilia, etiam antequam accedat ecclesiae con­ tur. Iam vero talis non esset ecclena, ri Romanus sensus; 2° definitionem ipsam respicere bonum com­ pontifex non esset infallibilis in rebus fidei morumque mune ecclesiae universalis in credendo. definiendis. Post haec sequantur probationes, ad quas ex­ 2° Vellem, ut a concilio Vaticano declararetur sen­ planandos opto, ut a concilio Vaticano enuncientur sus verborum promissionis Christi beato Petro et eius et proponantur duo invictissima argumenta; primum C successoribus, iuxta universalem et perpetuam eccle­ desumptum ex ratione apostolicitalis, alterum ex siae traditionem, nempe quo sensu verba illa ab initio ratione indefectibilitatis ecclesiae. Rationes hae sunt: usque nuno fuerint intellecta et promulgata α con­ quia illa adeo sunt clara, perspicua, illustria, ut nul­ ciliis generalibus. Haec est ratio, quia non dorant, lum omnino relinquant ambigendi locum. Nam quoad qui promissiones a Christo factas beato Petro et eius argumentum ex apostolicitate, cum ecclesiae ab apo­ successoribus non recte accipiunt; unde condendere stolis fundatae omnes subversae sint, et una tantum ausi sunt, constitutiones pontificias dogmaticas vim steterit ecclesia Romana, quia firmitas α Christo per non habere propriam et absolutam od obligandum Romanum pontificem derivat, et apostoli personaliter omnes fideles ipsosque particularium ecclesiarum pastores, quousque fuerint acceptatae ab omnibus epi­ .8. Pro .errare non posse* ponatur: ab errore serrari mscopis rive dispersis sive in concilium generale con­ Mimem. .4. Eodem loco, pro periodo geqoenti, dicatur simpliciter: gregatis. d hanc Romani pontifici* pr rrogatwam, quacnm una ut d 3· Ad verba „et cum Florentino concilio' * pag. 12 eadem Mint magisterii ecderiae infallibilità», quoad ambitum lin. 22 [7 a u] addendum e»o puto ortroienko. Haeo ac vim tantum patere, quantum ida porrigitur. est ratio, quia olim α nonnullis gall iconis ad tempus ^Addatur canon: Si quit dixerit, Romanum pontificem, eum, supremi pastori» ac doctoris munert fungent, quid tn subdubitatuni fuit, utrum esset inter oecumcnica rebut fidei d morum ecclesiae universali tenendum rit vel occensendum ; idque ad praecavendas omnium ad­ reiieiendum, proponit, per assident iam divinam ab errore non versariorum cavillationes. servam irnmunem, aut huiusmodi ipsius decreta vtl iudicia ex 4· Optandum, ut concilium Vaticanum inter­ tese non esse irreformabilia, aut iisdem rerum mentis atten­ 9 tum d obsequium posse detrectari, donec de assensu episco­ pretando illa verba concilii Florentini in eadem pagina porum vel diam fidelium constiterit; anathema siL" ,.plenam potestatem traditam ease a Domino nostro 1 Argumentum: .Epbeopua A Tartan ns expotuit duo requiri lesa Christo" aperte declaret, concilium Florentinum ad fidei dogma: Io ut contineatur in divina revelatione; 2® ut per verba citata impilate admisisse in fa) libili totem respiciat uniformitatem in credendo. Petiit autem ut per con­ cilium declararetur 1· certo constare ex divina revelatione Ro­ Romani pontificis in docendo. Etenim si constat, manum pontificem Petri aueceaaorem plenam poteatatem aeu nullo addita restrictione, Romanum pontificem habere infallibilem auctoritatem in docendo habere, eiuaque decreta plenam potestatem in universam ecclesiam, quare non e*<* prorsus irreformabilia ; 2® definitionem ij*am respicere constet habere etiam plenam docendi potestatem, cum bonum commune ecclesiae universalia in docendo. Petiit etiam ul definiretur eenvu· verborum prornisuonis Christi K Petro docendi potestas sine dubio rit pars potestatis eccle­ et eius .x»rw. hac re verba sancti Boo aa raturar rreitare: „Credi hi li a quae est sub num. Ιβ." ORATIO reverendi patris domini Dominici Zelo episcopi Aversani* 1. 59· 935 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 936 multiplican dupliciter potest intelligi, vel quantum A tem in concilio vel extra concilium, niai dee i pere ex ad novorum articulorum additionem, vel quantum ad impietate velimus. Ergo ecclesia docena testimonium implicitorum explanationem. Si primo modo intelli- perhibet de se ipsa, et noe credimus, quia verum eet gitur, eie non œt concedendum fidem profecisse quan­ testimonium eius, et persuasum habemus, quia ab tum ad credendorum multiplicationem; ai secundo assistente Spiritu veritatis emanat. Ergo dum sermo modo, sic proficit secundum processum temporis, quia est de magisterio pontificis, eamdem regulam sequa­ quod uno tempore credebatur implicito et quasi uno mur. Ille idem enim veritatis Spiritus qui informat articulo, processu temporis explicatum œt, et quasi ecclesiam docentem, eique adspirat ne erret, illo pariter pontificem illustrat in inquisitione veritatis, distinctum in multa credibilia. ** 5° Lin. 8 pag. 13 [7b J post verba ..Romanum ne in errorem inducatur. Hanc sententiam defendit pontificem44 hoc addendum puto: et in sua sede legi­ Melchior Canus *. Re quidem vera causa efficiens infallibilitatis time regnantem, vel: et pro tempore erùtentem, ad vitandam illam distinctionem inter sedem et sedentem. Romani pontificis in rebus fidei et morum definiendis 6° Lin. 15 [ b a] ad verba „vi assistendae divinae est assistentia Spiritus sancti : sed haec assistentia ad ipsi promissae errare non posse" oenseo haec adiicienda duo se extendit, scilicet ad inquisitionem veritatis, esse: tum cum inquirit veritatem eligendo media, et ad veritatis intellectum, quo fit ut, ex gratia gratis quae sibi aptiora videbuntur ad agnitionem veritatis, data in bonum catholicae societatis, pontifex docens tum cum .spremi omnium Christianarum doctorii sicut caput ecclesiae neque diligentiam, curas et lamunere fungens, pro apostolica sua auctoritate de- B bores praetermitteret, qui necessarii ad veritatem perfinit. Haec est ratio, quia non desunt, qui, ut ca- noscendam praerequirantur. Fructus iste divina? oaeilumnientur Romanos pontifices, dicunt aditum Aper­ stentiae se prodit, scilicet recta intelligentia et ex­ tum iri latissimum in hac definitione, supponentes cellens veritatis propoaitio in definiendis. Hinc quod Romanus pontifex semper ac voluerit pro suo duplici modo te habet assistentia erga Romanum lubitu definiat ex arbitrio, et nulla tessera in magi­ pontificem, scilicet antecedenter ad veritatis inqui­ sterio. At nihil absurdius; nemo enim ignorat ex sitionem, concomitan ter ad veritatis intellectum ct de­ arbitrio agere pontificem non po&e et nulla tessera finitionem. Nam genendis regula est, ait sanctus obligari in magisterio. Nam per pontificem Christus Bernardinas Senensis, quod quandocumque divina eet vero auctor doctrinae catholicae, quam oretenus gratia eligit aliquem ad aliquam gratiam singularem, tradidit apostolis, et apostoli ex parte scripto con­ ad aliquem statum, omnia charismata donat, quae ei signarunt, ex parte orali traditioni, quam patres personae et eiua officio necessaria sunt, et illum co­ fideliter et ecclesia tradiderunt atque commiserunt. piose decorant. Propterea vel dubitandum est de tali Igitur pontifex antequam definiat. Scripturas et assistentia promissa, vel si concedatur, quod est in­ traditiones scrutari omnino debet. dubitatum, hoc ipsum confiteri oportet, quod ponti­ Hinc primum hoc elementum statuatur pro exer­ fex inquiret et percipiet, tuto ac infallibiliter definiet, citio magisterii pontificalis, scilicet ut innitatur ac proponet infallibiliter credendum. super verbum Dei scriptum vel traditum. Unde ponti­ Tandem ad verba ex ultima paragraphe „insuper fex nihil poteet ex se, immo oportet ut adhibeat media i definimus. Lane infallibilitatem etiam ad unum idemomnia ad Scriptura * et traditiones pernoscenda *. Sed que obiectum seee extendere'4, haec adnotanda esse ex hoc non sequitur, quod infalli bili tas pontificis de­ censeo. Haec verba, ut mihi ridetur, sunt obscura et sumi debeat e consensu episcoporum ; nam errant om­ darent locum cavillationibus, nisi prius determinetur nino, qui infallibilitatem pontificiam ex consensu a concilio Vaticano, quod nara sit obiectum ecclesiae tacito vol expresso, praevio vel subsequent! episcopo- tum ex Christi institutione, tum ex repetitis solemnirum desumunt ; tunc enim inferiora in superiora in­ bus eius promissionibus luculentis»imisque divinorum fluerent, et caput a membris penderet. Quamvis enim eloquiorum oraculis, tum ex sensu antiquitatis, tum et episcopi doctores sint cum pontifice, magisterium demum ex vetusta ecclesiae possessione. Et quoniam tomen eorum eubœt correctioni pontificis, et iudirium dum ecclesia docendi munus fungitur, triplex officium a pontifice emendari utique potest, nec in bb nec per exercet, testis scilicet, indicis et magistrae, oportet ut se eet irreformabile. Unde papa communicat quidem ad singula haeo determinetur infalli bili tas Romani irreformabilitatem iudieio episcoporum, non autem pontificis. Est enim tcetis docens sicut caput ecclesiae viceversa. Ratio ost, quia infallibilitatis influxus non in proponendis fidei veritatibus, quas α Christo occe­ ascendit ob inferioribus ad superiora, sed ab his ad pit; iudex in dirimendis controversiis, quae vel fidem illa descendit. Tametsi Spiritus sanctus etiam epi­ attingunt vel ad eam referuntur; magistra denique in scopos assistat, tamen testimonium quo constet, epi­ ministerio, quo fideles in omnibus instruit, quae ipsi? scopos Spiritui sancto adhaesisse, eet pontifex; nam intemerata doctrina et moribus informandis coníbi Vevitas conspicitur, ubi pontifex; ibi falsitas, ubi D ferunt, cosque velut manu ducit ad aeternae salutis pontifex non eet. iter capessendum. Neque dici potest, nesciri an omisso episcoporum Cum vero inter controversias, quao ad fidem re­ consensu, papa adhibuerit necne diligentiam, ut assi- ferri possunt, potissima ea ait, quae afficit librorum sten tieni Spiritus sancti personaliter sibi vindicet, et sensum, seu ut vocant facta dogmatica, necease eet ut eapropter personalem infallibilitatem. Nam hoc etiam concilium Vaticanum definiat, Romanum pontificem dici posset ad labefactandam ecclesiae docentis et in factis dogmaticis decernendi» aeque infallibilem oeco menici concilii infallibilitatem, et exquirere: esae. Et ut lux affulgeat implexae buio quaestioni, Num ne concilium quae damnavit et docuit, recte in­ constituendum est & concilio quid veniat nomine facti tellexit? valuit ne revelata cognoscere in Scripturis et dogmatici, deinde determinandum ad illa extendi in­ traditione contenta? exorbitavit no a finibus magi­ fallibili tatem Romani pontificia; eJioquin inane a·· sterii? Si ita quis interrogaverit, quae parata foret supervacaneum esset magisterium et indicium Romani responsio? Adret premiano aeistentiao divinae, vi pontificis in controversus fidei et morum dirimandia. cuit» ecclesia nec falli nec fallere poteet. Idem dicen­ via lata pateret erroribus tum theoreliri» tum praelidum de Romano pontifice. Esset no aliquis magister cis ingenti fidei et morum ioctura. vel doctor extra * concilium vpI crcleaiam docentem? I De tori· lib. V. esp. 3. Abrit. cum nemo rit qui iudicct eeclc-iain. vel docen- 937 CONGREGATIO GENERALIS SBPTUAÓESIMA NONA 30 ¡unii 1870 938 An recta dixerim vos, eminentissimi ac revcren- Λ fallibililutu Romani pontificis doctrina fere ubique diesimi patr«, indicate. eadem mensura floruerit aut clanguerit, qua amor et fidelitas erga sanctam sedem apostoliram ot qua res ORATIO catholica ipsa floruerit aut clanguerit. In Germania reverendi patris damini Conradi Martin qñscopi Padrrbomensis ». Eminent issimi praesides, ciniiientiwimi ac reverondireimi patres. Mihi in animo non eet do ipsa doctrina in schemato nostro proposita ad voe loqui. Quod ad eam attinot, unam tantum animadversionem mihi incero liceat. Hacc doctrina, infallibilem «se Romanum ponti­ ficem ex cathedra loqucnlem otiam episcopis actu non concurrentibus, haec doctrina mibi quidem certa ct certissima videtur, cum doctrina do ipsius Romani pontificis prirnatu intime ct indissolubili vinculo connexa. Nam quid, quaeso, cet primatus juris­ diction ia super ecclesiam, id ret, super sociotalem ero­ dentium, super sociotat em, quae ex veritate christiana ortum suum habot, ct quao nonnisi de stritato chri­ stiana vivit? Quidnam, quaeso, esset primatus juris­ dictionis super talem ecclesiam, nisi contineret otiam potestatem ipsi societati veritatem christianam atte­ standi, sive etiam circa fidem logea et decreta edendi? Et quidnam rursus esset ius et potestas circa fidem leges sanciendi, nisi ex altera parte, cx parte eccitine, huic iuri et potestati responderet ius, officium cus leges ox animo acceptandi, id quod tamquam eroden­ dum proponitur revera credendi? Et quomodo Istiusrnodi decreta ex animo acceptare, idquo quod eroden­ dum proponit tamipiam de fide divina credere pos­ sunt, si do istiusmodi décret orum infallibili icritnto non absolute certi sunt? Nam moralis certitudo (paco id dixerim eminen­ tissimi cardinalia et archiepiscopi Vimloboncnsis, corte, patria nica carissima, uequo ad tempora febronianisuii doctrinara de infallibilitato Romani ponti­ fici» ex cathedra loquentis communem fuisse, ct qui­ dem non solum apud theologos e societate Ichu, red otiam apud alie» fore omnes, famosus ille apostata Pichler, lesti» minime suspectus in libro nuo do theo­ logia Leibnitzii, veritatis pondero nuper aperte testa­ tu» est; ct in ipsius Martini Lulhcri mento cum idea primatu» Romani pontificis ideam infallibilitatis con­ nexam filine, colligitur cx eiusdem ad papam I/co­ ncili X epistola, in qua Romani pontifici» supremo iudieio omnem suam cum advcnarils controversiam subjiciens, aperte profitetur, so Romani |x>ntificis indicium pro Christi ipsius indicio suscepturum i«so. B Hanc memorabilem epistolam Ltit herus sir terminall: t,Quare, beatísimo |»alcr, prostratum mo jædibus tuae beatitud in is offero, cum omnilMis qii.no sum ct liabco. Vivifica, occide, voca, revoca, approba, reproba, ut placuerit, vocem tuam vocom Christi in te procudentia ct loquentis agnoscam. Si mortem meni i, non re­ cusabo; Domini enim cotiiit, deleri non potuit. ralis, inquam, certitudo, id est, illa certitudo quae non Pos! tristissima illa leiiqiora etiam Germanior nodran absoluto omne dubium excludit, ad innúmeras alias ro dire fulgida illuxit. Ex quo enim clarininiits illo mihi plane sufficit, ad erodendum aliquid do fido sanctu» nostrae religionis conh^ssoi areliirpÍH-íqiu» divina non sufficit; quoniam fidie divina omne du­ ColonicniÎB (Ίοιιιοηχ Λ illusi ιι> iiiguiii, quo libertas bium disoluto excludit, ct iuxta doclarationctu papae crclreiastira Nuppre^a fuerat, fortiter excudit, cl ocInnovi iilîi XI cum formidine, qua quis formidat no clreiac iura invicto animo revindirai il, ex c<» tempore * re-tapie ilici jtotuil: non sit locutus Deus, omnino staro non ¡>otcst. Nam etiaiu de Germania nocini ven Innocentius XI proscripsit illam sententiam ..Posse ítnn liicnix Inmriit, imbrr MU, el rrrrtítl: [Lore * fidom staro cum notitia solum probabili revelat ion is, appuniertmt in Ierra nostra-. Eximio enim fero ubi­ immo posso staro cum formidine, qua quis formidat, que in ¡taina inra revixit antiqua illa vera Germaniae pictas erga xaiictnm sedem opœtolicain ; revixit reli­ no non sit locutus Deus." Quao cum ita se balconi, equidem non video quo­ gioni» et rliarilnli.s xolux, qui tam miros non eolum flores m»I fructus protulit; revixerunt diam &cienliao modo, negata Romani jiontifici * infallibilitato, ronsesalutaris \ empie calli olirai' studia. Et hov quidem qucritor ipsi non etiam abiudicandu eit suprema in ecclesia potestas, quao est legislativa, id ost quomodo tem|n>re cum, efflorescram et pessime intelligatur, fice Graeci professi sunt: Sicut prae caeteris tenetur et penersac ao sinijirle interpretationes, quibus haec fidei veritatem defendere, sic ei si quae de fide doctrina turpiter obludatur, longo latequo in orbo subortae fuerint quaestiones, suo debent iudicio de­ C terrarum circumferantur; 2° dubitari nequit, quin finiri; cumdemque Petri tn sede successorem his perversis et sinistris interpretationibus qmu· ab omnium Christianorum patrem ct doctorem existere, adversariis doctrinae excogitatae sunt, ut hanc ipsam ipsique in beato Petro sicut regendi ita et pascendi doctrinam odiosam redderent, reapse mulli ubiquo universalem ecclesiam plenam potestatem a Domino terrarum, et inter eos etiam eiusmodi fidei» qui nostro lesu Christo traditam esse, Florentina synodus sanctae ecclesiae caeteroquin firmiter et fideliter od* «.'it (ex experientia loquor), ab hac nostra doc­ ha solemni decreto definivit. Huic igitur pastorali muneri ul sa'.ùfacerent prae­ trina abalienati sint et in dia abalienentur, et pericu­ decessores nostri, indefessam semper operam dederunt, lum patiantur in fide sua no naufragium faciant; ut salutaris Christi doctrina apud omnes terrae gentes 3’ dubitari nequit, quin concilio hoc Volitano non propagaretur, parique cura vigilarunt ut ubi recepta solum non indignum, sed e contrario quam maximo esset, sincere conservaretur. Quocirca totius orbi< dignum esse videatur, erroneas ct periciiloos antistites nunc singuli, nunc in synodis congregati opiniones circa doctrinam catholicam, quam maxiute longam ecclesiarum 1 consuetudinem et antiquae re­ id fieri possit, a populo christiano areere, coque ob­ gulae formam sequentes ea praesertim pericula, quae stacula, quao rectae in teli igea tine christ ianae veritatis in negotiis fidei emergebant, ad hanc sedem apostoli­ obstant, pro viribus suis removere. Pro hac quidem cam retulerunt, ut ibi potissimum resarcirentur dam­ sententia etiam possumus provocare ad exemplum na fidei, ubi non potest fides sentire defetum J. Ro­ sacrosancti concilii Tridentini; nam etiam concilium mani autem pontifices, prout temporum et rerum 0 Tridentinum possim decretis suis fidei subiungit am­ conditio suadebat, nunc convocatis otcumenicis con­ pliores instructiones ad episcopos vel ad animarum * ciliis aut rogata ecclesiae per orbem dispersae sen­ pastoree, quibus monentur, quomodo doctrinam qua/ tentia, nunc per synodos particularesnunc per in decretis condenda cet, quomodo hanc doctrinam ex­ scipsos, adhibitis quae Spiritus sanctus suggerebat ponere debeant populo. Exempli gratia in synodo auxiliis, ea tenenda definiverunt, quae Scripturis et Tridentina sessione XXV postquam decretum fuerit * apostolici traditionibus consentanea Deo adiutore imagina venerandas esse, sequitur longior et copiosior cognoverant. Quorum quidem apostolicam doctrinam expositio et instructio ad pastores, ad episcopos, quo­ omnes venerabiles patres amplexi, ei sancti doctores modo debeant populos instruere de recto cultu imagi­ orthodoxi venerati atque secuti sunt , * plenissime num sacrarum. Igitur quod concilio Tridentino in­ —“ · dignum non fuit, neque nostro concilio indignum 1 8. Cyrillo· Alex, td a Caetettin. P. esse potest. 1 8. Innoeentio· I sd «me. Carthag. et Mìlevit Massi, His tribus rabonibus accedit denique hare quarta, m, 44, 47. _______ • S. Bernard. Dt * » errorib Abadardi praet P. L, CLIXIfl, quod pluribus licet argumentis et satis certis ad hanc 1063. spem adducti simus, fore ut riuamodi ad i unctio, in « S. Bernard, spisi 190. qua uberior quaedam veri sensos doctrina contineatur, * 8. Agatho. epirt. ad Imperat. is cone, oeenm. VI appro­ etiam multis eorum clarissimorum patrum, qui hur bata. [IIacti. XI, A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 943 944 Haec est nostra formula, quao quidem cx mea usque contra definitionem doctrinae nostrae steterunt, A eorum annuos divina adiuvante gratia definitioni con­ humili sententia nihil continot, nihil, quod hoc sacro ciliet- Et quidnam, quaeso, nobis magis cordi e.-sc concilio non ait dignum, vol quod non quivis nostrum debet, quam promovere pacem et concordiam inter etiam doctrinae nostrae addictissimus ¡xfesit tuta con­ fratres? Nam pax et concordia episcoporum pulcher­ scientia subscribere. Nunc, reverendissimi ¡Mitres, ex­ rimum est spectaculum et mundo et angelis et ho­ pletis jxutibus muneris moi, mihi nihil reliquum cet, minibus. Sed haec quidem fieri potesL ct debet sine quam ut ct meo nomino ct duorum collegarum illu­ laesione veritatis: nam ai laesione cl occultai ione strium hanc rem, quao milii quidem vidotur magni ventatis quaeritur pav, haec pax non est pax lesu momenti, cum omni modestin, rod otiam cum omni Christi, quia pax lesa Christi provenit ex veritate Icsu fiducia vestro ropientissinio iudicio submittam. Christi. ORATIO Iam igitur, his praemissis, liceat mihi conceptam reverendi patri» domini Petri M. Eerre eiusmodi additionem capiti, meo ct illustrium diorum episcopi Casalcnsin >. collegarum nomine, vobis legere. Fonnula Imœ est : Eminentissimi ac reverendissimi jiraeaides, emi­ Insuper animarum pastores omnexque, quibat in sancta ecclesia munus docendi incumbit, moru-mu * el nent issimi ac reverendissimi putiva. Utraquo manu subscribo doctrinae infallibilitatis in Domino obsecramus, ut definitam lume de Rumani *, quae in hoc capite quarto schematis nobis pontificis infallibili magisterio doctrinan populo pontificiae christìano soler1er ac fideliter exponere satagant. In B proposti i conlinolur. Altente quidem perlegi ct conprimis cero sollicite curent, ut christ ifideles iis aures vulturi tractationes adversus eam, et typi» mqterrimo non praebeant, qui perversis et sinistris interpretationi­ mandatas ct in luu ipsa aula conciliari oretonus pre­ bus hanc salutarem doctrinam c.d alienum tensum de­ latas; cl inde mihi splendidior claruit supcniaturalis tortam turpiter offuscare conantur. Quapropter fi- inerrantia Mimmi Romani pontificis, veritate» fidei deles sibi commissos, ubi id opiu esse duxerint, pru­ et morum pro Miprcma auctoritate docentis. Nullus denter in Domino moneant, Domani pon Hfiels in quidem adversariorum umquam potuit vim atquo obeundo suo supremo magisterio infallib dilab m mi­ efficaciam infirmare textuum sancti cvnugelii, qui nime confundendam esse am impeccabilitate; neque primo ostendunt Christum, dum Petrum eiusque pro cam ad instar diarum propridahtm Romano pon­ tempore successores constituit ecclesiae suae fun­ tifici tamquam personae privatae inhaerere, xrd potiri damentum, contra quod ¡oriae irtferi praevoler? non ipsi tamquam universalis ecclesiae docturi, e! quidem posMiut, cum fecisse quoque infallibilem. Siculi enim hoc munus suum artu administranti competere; ner ccdoia, «pue tot regnum aeternum veritatis, non dicinam axsistenliam, quae Domantem jnmtifirent in potest inniti ni *i super veritatem; ita neque potest fungendo step remo suo dormdi munere ab errore pre­ pro fundamento habere nisi doctorcm atque prae­ servai, inspirat ioni prophricmem rei apuetolorum dicatorem infallibilem. acquiparandam esse. Nam illa divina euridrutta Vebri Secundo innuunt quoque Christum, dum Pel rum successoribus non ideo promissa est, ut etelcsiae nocas ci usquo pro tempore successorem constituit pastorem doctrinas patefacerent, sed ul depositum fidei integre C agnorum ct orium. id est, rectorem ac doctorem non custodirent inlemcratequc exponerent, diemte Do­ modo totius plebi» fidelis, .rod etiam epieeoporunx mino: Ego rogari pro te, ul non deficiat fides tua. omnium, j»eculiarcs sibi commissos grege» pascentium, Et quamquam haec Domini, qui fidelis eri, pro­ ¡Hum quoque infallibilitatis praerogativa donasse. missio effectu suo numquam carere po^it, tamen Verbum quippe Dei vacuum esse non potest, ac per humanam operam et industriam minime excludit. conroqucm·, siculi a fide absonum foret asserere, epi­ Immo potius, qui Romanis pontificibus in persona scopos omnes ¡kjssc α veritate divina deficere, quia in beati Pelei inerrantia? praerogativam promisit, idem hac hy]x)thcsi frustraretur verbum Christi, qui epi­ Dominus non permisit (id quidem ex emutor Ro­ scopis dedit in apostolis ius ct obligationem praedi­ manorum pontificum agendi ratione clarcxcil) neqne candi evangelium suum ; ila et a fide absonum esset permittet, ut iidem summo magisterio suo fungentes dicere, pajiam per se, dum suo munere fungitur, er­ debita media ad veritates Christianas in deperito fiori rorem insinuare; frustraretur enim oraculum, quo contentas rite cognoscendas, quad teníanles Dntm^ Christus dixit illi: Pasce agnos meo *, pasce ores umquam praetermittant. vicos 5. Denique praemuniantur ckrùlifidelr * ab errore Tertio aperto indicant, lesum Christum oras®? pro vel fictione, eorum, qui diditure mm verentur, de­ Petro et eius legitimis successoribi», ut numquam finita hac Romani pontificis inerrantia inter huno deficeret fides eius. Qui aliter hoc oraculum inter­ ipsum Romanum pontificem et inter ecclesiam rive pretati sunt ad excludendam infallibilitatem summi coelum episcoporum separationem statuì; ac si Ro- D pontificis, recesserunt ab illo sensu, quem circa oramarna pontifex, cum tamquam caput ecclesiae agat culum ipsum Kemper tenuit et tenet sancta muter ec­ et ex deperito fidei veritatem hauriat, id est ex sacra clesia, cuiun tantum est de vero sensu Scripturorum Scriptura el divina traditione, quae in omnium ec­ clesiae saeculorum monumentis fulget ac in ipsius * Argtur.tQlaa. .Epicopas Ca»xltnxis schematis doctrinae eederiat sensu et conscientia virit, dici pomi ab se in omnibus adhserere dixit. eaœque darios et fulgiólas ex ecclesia separatus, et non potius intime cum eadem parte impugnatorum enituisse, quia argumenta quae in favorem infallibilitatis afferuntur numquam refutare aut eo rum vim voniunetus agere. Numquam profecto Petrus in xuv- eludere potuerunt. Evangelica testimonia expendit et variae ccssoribtis suis ab ecclesia septaari pateri, ricut ricis- difficultates dissolvit. Venit autem ad illam desumptam ex rim nec ecderia a Petro, inquiente sancto Ambrario: necessitate unanimitatis saltem muralia At hic eminentissimus Ubi Petrus, ibi cedesia. El idnn Dominus, qui Priro primus praeses sit: .Reverendissime Domine, haec non pertinent ad praesentem quaestionem, ideo treogo ut ad propoiitum ardixit: Pasce agnos meos, pasce oves measx, alibi gumeutum redeas·. Respondit orator se ex hoc praecise argu­ diam ait: Qui intrat per ostium, pastor est ovium¿ mentant desumere velle in favorem infallibditatis, quia pontifex U quaestionibus dogmatieb. circa quas episcopi dissentiant, huic ostiarius aperit d oves vocem riitx audiunt ’ Ik X. 2. potest ¡adietara suum proferre uni vel alteri parti accedens et rie terminare quesiionem. Hoc autem infallibilitatem roppemere. Emendationem insuper propotui? quae est sub nnm ■ luán XXI. 17. 945 946 CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA NONA 30 ianii 1870 indicare. Hunc ecclesiae senium aperto expressit A ergo ex his conciliis procederò poterat auctoritatis nanctus Agatho popa, qui in epistola ad Constantinum iudiciis opostolicae sedis. Summus pontifex ex aucto­ Pogonatum in synodo oecumcnicu sexta lecta et ac­ ritate sibi soli α Christo collata non aliis ius hauriebat clamata, scripsit do ecclesia Romana, quod fidem sententiam definitivam pronuntiandi, quae causam semper ill ilia tam retinuit secundum Christi ipsius terminaret, id eet in rebus fidei esset absoluta ct Salvatoris divinam ¡>ol licitationem, quam suorum Christianos omnes graviter ligaret. Hoc sino ullo apostolorum principi in sacris evangeliix fecit, dicens dubio significat illud proloquium sancti Augustini1: Potro: Ego autem rogari pro le, id non deficiat fide» ,»Do hac rausa duo concilia missa sunt od sedem apotua I. licam; undo etiam rescripta venerunt- Causa finita Dictum fuit, allato oratala novi Foederis non esso at, ut inani finiatur error.'4 Si quis proprio officio efficacia ad probandam infallibilitatem Romani j»n- ius habet in rebus fidei sententiam absolute certam tificis, quia indigent interpret alione. At quisquo videt ct obligatoriam proferre, infallibilis dicendus eat. nullius ponderi * cmo hanc difficultatem. Textus enim Ergo Anguntinus hanc praerogativam Romano pon­ sacrae Scriptu roo non fiunt minus efficaces ad pro­ tifici nino ambagibus odiudiravit: cumque ita fecisset bandum, ex eo quod indigeni interpretatione, dum­ loquen * populo suo, argumentum indubium protulit modo interpretatio vora sit, quia intcqirolatio non inferendi, quod haec ipsa praerogativa pape a fide­ mutat verum sensum sacri textus, sed cum explicat libus populis erat communiter admira. et manifestat. Quod autem interpretatio allatorum Profecto sapient ¡«4 mu * episcopus Hipponensis textuum ¡VO demonstranda infallibilitate sit vera, ex 1 t allato textu ad indi cabal Mimmo put if it i ptestatom omni documentorum catholicnnim genere ali unde decernendi et obligandi in rebus fidei, quao propria patet; ecclosi asticam trad itionem «melorum patnim eat sedis nj>o>!olicac, inhaerens verbis Innoccntii I, qui et conciliorum decreta summi pontificis infallibilita- in rescripto ml pain * concilii Cart luigi nciisi * dixit: tem explícito non ruro, ct semper implicito affirmaro „l)ivina sententia decretum awc, ut quidquid, quam­ luculentum omnino est. vis do disjunctU renio!isque provinciis ageretur, non Satis est. hac super re non referre, sed recordari prius dureront episcopi finiendum ewe, ni>i ad huius eruditissimos ecclesiasticos scriptore», qui hoo sedis notitiam pneniret, ut lota huius auctoritate, inchoatum oecumenicum concilium collegerunt ot insta quao fuerit, pronuntiatio finimrotur, indique ediderunt testimonia controversa, quibus, omnibus ec­ sumerent cocieran cederían quid praecipere, quos ab­ clesiae'socculis, infallibilitas pontificia sive expresso luero, qun< voluti caeno inemundabili sordidatos sive modo aequipollenti fuit proclamata. Quidnuin mundis- digna coqx>ribus unda vil aret V * autem tam grandi testimoniorum agmini opponero Aller ex reverendissimis omtoribu * confia infalvaluerunt adversarii? Opposuerunt quaedam facta 1 ibil itntcm summi pontifici * solius seni eut iam divi historica multiplicibus obscuritatibus involuta, ex Thomne afferro non dubitavit4, qui dixit, l(nd sum­ quibus infertur quidem unum vel alterum summum mum pntiriccm pertinet ordinare novum symbolum pontificem suo muneri non satisfecisse, sed nulliniodo fidei, cuius auctoritate synodus congregatur ct cius deduci potest, aliquem pontificem Romanum dogma- «xileni ia confirmatur"; «piasi his verbis Angelicus ficarii definitionem edidisse a veritatibus fidei dis- C dicero voluerit summum pontificem peso utique nocrepantem. Haec adversarii maglio eum appralu pro­ vum ordinare symbolum, mxI ad hoc debora synodum tulerunt, quasi catholici doctores iam centies nlillics- congregan’. Verum hoce ox|ioritio aperto contradicit que non ostenderint, ex iisdem nihil deduci Angelici theologiae, qui profilcliir: nee c*t iiCccMcontra pontificiam infallibilitatem, quasi his factis rium quod nd cius (reilicct symboli) lexporitioncvn non obstantibus «metus Agalho ppa non rit testatus faciendam nnivcmlo concilium congregetur. Ita in do Romana ecclesia: „Quao pr Dei omnipotentis quaesi. N de polcntin, art. 4, ad 13. gratiam a tramite ajxjstolicue traditionis numquam Non defuerunt qui sancti Antonini auctoritatem cmbsso perhibetur"; et sanctus Hormillas (debraili sententiae favere ufiinuanml, quao tuetur paj«uiTi <*so formulam omnibus orientalibus episcopis ¡inunxerit, quidem infallibilem, sed non absque concilio et con­ in qua aprlu dicebatur: „In sedo apostolica imma­ sensu episfojxnum, qrtia xamtux doctor «lixii * : „Litei culata est sempr servata religio." Adversarii nullam pajel, ut ringularis |>cr>ona et proprio motu agens npcrtnm doctorum afferre p)l nerunt contra puf i fi­ possit errare, tamen utens concilio (alii consilio) ct rmili infallibilitatem sententiam; solummodo rorum requirens adiuloriiini universalis ecclesiae, Deo onlitestimoniis, «pino implicito tantum de inerrantia p- luiuto, qui dixit Petro: Pro te rogari^ ul nun deficiat fidet lua, non ¡mtol errare." Sevi dum non odrcrtimt pao agebant, vim auferre conati sunt. Reverendissimus quidum orator5 negavit, infiilli- isti infallibilitatis personalis osores, rondimi An­ bilitnteni pontificiam deduci jvossc ex celebri texti: toninum loco citalo non a concilio in pontificem, sed α Augustini, qui diceluit contra Pclagianos et eorum 1> ]xmliricc in roneilium infallibililatcm derivare. i| ius * hneresim: ,rDo hac causa duo concilia missa sunt ad Antonini mentem minime attingunt: ..Quartum pri­ sedem apastolicam ; indo etiam rescripta venerunt, vilegium, ita sanctus arelucpiscopus, est, quod Ro­ causa finita est: utirmiu aliquando finiatur error." manus pontifex dat auctoritatem et robur omnibat Quomodo illo sapient issi mus praesul inefficax hoc conciliis." Si res ita sc Iwbet, ergo oiifidem et inorat ab unirer»! artesia tenenda vel tenendae <4 firmiter asserendae. Hin siiinmu rciicienda at. Hoc utique ratione infallibilitas tifex nullam terit disi inri ionem inter Muilcnliunt summi pontificis declaratur extendi non modo ad de­ latam contra articuli * plane barroticoM ct contra erro­ finitiones circa dogmata fidei ot sententia * lucret iras, neos, M-nndaltxt *. Ergo siculi infallibilis est definitio verum quoque ad definitiones circa prosit iones, quao concilii ron tra primai * dossi» art nidos, ila infallibili» licet ncque supernaluraleni fidei certitudinem attin­ ret Italxinla eiusdem rom ilìi di *finìli<> «ohtra articulus gant, neque haereticam hocresi» deformitatem prae »c ulteriis classi ; * xxus ratio non npjKiroret. ob «piani ferant, attamen vel ad illam vel nd istam occedunt utnapio modo cui m Irmi rat ion is iwlnn, ¡ιιΙμίιΙο |k«]ki, et catholica© doctrinae aut favent uut adv montar. exquireretur a fitlidibirs prof.»iu. Exindo reels de­ Magni autem ponderi» argumenta pnqxritom scendit Miam, summo |K>nlifi« *i supremi sui niiigistorii suadent amplitudinem decreti cirro pontificiam in­ muriere fungerli! *c«< in romditutmno Vaticana ili­ fallibilitatem promulgandi; praecipuo qua? sequun­ fallibili tat an adíiidirandom in nolis llicolugicw appli­ tur, recenseo: Ie Ratio essential in infallibilitaib * |>on- candi * riña dix Irinam fidei cl inuniiii. Si line nun tificioo in definitionibus edendis do fnlo ct moribus expon ? * far inni Valicnni, ansami praeberent est divina assistentia, qua summit» pontifex gaudet, denegandi Itane iiifiillibiliSalcm etiam cadaòac «h * quando supremi sui magisterii munere fungitur: liino (' conti, rivo dis'ieroo rive in cxmcilio «•pngregalae. merito schema nobis propositum dicit, ]κηιαιη „vi assi3° Argumentum (murmur) xalidissinuini ud pro­ stentino dit ¡nao illi promissae erraro non poraco, cum bandam smnmi pontificis infullibililalcni ex cu disupremo omuiuin christ ¡anorum doctoris munere fun­ dm itur, quad Mimimi» pontifex, rum rat ione sui gens pro apostolica sua auctoritate definir . * Asi priiiinhv * ¡ils liabd ad olxxliailiani ct veruni animi suillinus jiontifcx non modo supremo mi i magisterii asst'iLMim dorrei i» suis dogmaticis exigendum, si in­ munere fungitur, quando veritates do fido definit aut fallibili * non forai, jmìnscI lulniii ccclcriuni in errorem errores condemnat, ecd etiam quando proposition» pertrahere. A *1 hoc i| iim sequeretur, si |κη»α non teed * aut commendat aut improbat notis theologicis fido infallibilis in nolit uppliiandis dc quibm loquimur. aut hae res i minoribus. En quomodo od rem nostram ,JSi quidam absoluta pnqM>itionmn damnai io, ut se exprimit theologus Montagnirs1 : „Cum cedria, scril it hmlatux llicologits Munlagnus, veruni cat iudiait ipse, quasdam propositiones ut Imoret ira», aut ciuni dogmalicum, ]cncnmni liabcl pro dirodo et etiam erroneas, tel temerariox, H-amlnloa * etc. sito inimcdiuiu oh iretu pio|K itionts * sensu ni tur doctrinam, spociatiui, riva generatini ct in globo damnai ; indicia intenium animi aMCnsuin exigit l.M Omnes qliippv huiusmodi vero sunt dogmática, ot tenetur unusquis­ ponlificcs, qui lince dogmatica protulerunt iudicia, que persuasum habere, nullam esso cx iis notimi, quae scnqMT vulnere con.«cicnlinni fiik'lium graviter ligaro in proscriptas propositiones merito non cadat; et in­ ail pru|>o *il ioiiw co sensu reprobandas ac rwpuenila», super ai agatur do censura generali et in globo, nullam «pio ipsi πιμΙ«* ιιι p rorari ¡scruni. Unicuique igitur esso ex damnatis proposition ibus, qimc aliquam ex D palet, quod si summus {ΜΐιιΐίΓοχ in diet i» iudiciis dogenumeratis notis non morentur. *' Quis rciqjto dicet, muliris terendi * errare ¡>ue«rt, calcsiam universam iudicium dogmaticum et quidem solemne non protu­ obligaret ml uni plectendum crronin. lisse, exempli gratia felicis memorino Pium VI in Io Demum (mtirmur) infnllibililns est praecellens sua bulla Auctorem ¡idei contra Pistorietnes, qui |irr- praerogativa summu pontifici Romano α Christo conmultos reprobavit sententias vetuli haereri proximus, iwa, ut sort uni tccluimpio sonaret dqsoritum fidoi temerarias, reand alosa» ele.? Quin etiam non idem ct populum catlioliviim in veritate aedificaret, liino affirmabit de sanctissimo domino ¡mpn Pio LX, cum manifestum est, infallibilitalom pontificis Romani in sua bulla Quanta cura praecipuos graviorcsque lanium extendi doliere, quantum ratio pustulat scopi improbavit ot proscripsit praesentis aetatis errores, atlingcmli. Veram iul luwrcscs praecavendas eunimolicet nulla speciali nota theologica cos confixerit? Ergo pero confert errores percellere, qui plus minusvo inferendum, infallibilitatem summi pontificis ad haec remote iiaereribus viam sternunt; ct ad piclatein quoque dogmatica iudicia protendi: ea enim sunt fovendam quam maxime ¡uval sententias telo con­ . * acta supremi gravissimi magisterii, in quo fungendo figere. quao a regula recedunt christianao virtuti Porro hoc summi pontifices assequuntur iudiciis «log1 Dt erwmrtf mu nWü ¿Ateteÿtcû d in clara non sunt, et potius in alienam partem propendero videntur. Cognosco omnes textus Scripturae: Tu cs veteri ecclesia; ct mihi gratum fuit audiro reveren­ Petrus etc., et audivi longas et ingeniosas explicationes dissimum suum succussorem Smyrnenscm episcopum ct commentationes do hoc ambone; sed conciario, loqui ex hoc arnione do eius adventu Romam, et quae in mentem meam venit, fuit haec: ri hacc in- colloquio cum pontifice Aniceto, quod certe probat fallibilitas contineretur in his verbis, tam multa, tam Romani pontificis primatum: sed quam parum, potius longa ct tain subtilia argumenta non requirerentur ad quam male illud probet iufallibilitutcm, audite, reve­ rendissimi patres, ex verbis sanati Irenaci citati ab illam ext ruendam ex illis textibus. Audivi protestantes eodem modo contra nos cx Eusebio ecclesiasticae historia? ¡«rente. Hace sunt sacris Scripturis argumentantes. Habemus in America verità sancti lrenaci J: „Neque euiiu Anicetos Polybaptistas, ut vocantur, qui dicunt baptismum non va­ carjjo persuadere umquam poterat ut observaro desi­ lere, nisi detur per immersionem; et illi baptistae neret, quippe qui cum Ioan ne Domini discipulo ot cnm possunt congerere textus ct graves argumentationem reliquis a j >osIolis, quibuscum familiariter vixerat, cum cx illis textibus ct cx originali voce baptizo deducere; morem perpetuo observaste!. Neque item Pulycarpus sed quid illis respondemus? Admittimus textus Aniceto pcnmadere conatus esi ut observaret, cum vestros; bed ecclesia etiam priorum sarculorum cog­ Anicetos eorum, qui ante se fuerant, presbyterorum noscebat illos textus, ct tamen baptizabat per in­ D inorem sibi relinendum esse diceret. Quæ cum ita fusionem saltem infirmos et cliuicos; ideoque textus scM» liabcreul, communicarunt sibi invicem, et AniScripturae explicantur }>cr historiam ct foeta: eo modo ootus in ccclûsia consecrandi munus Polycarpo honoris omnia subtilia argumenta, quae adducta sunt, ex his gratia coni«eit.“ Eixe Anicetos Polycarpo suam sen­ textibus Scripturae ud probandam pontificium infal­ tentiam ¡wrsuadere omnino non ¡votuit. Quid clarius libilitatem ¡¿er historiam ot facto explicari debent, (risus)? Ergo fuit inter eœ contrôlerait ; sevi Polyet ex illis mihi patet, quod Romanus pontifex ali­ carpna non indicabat Anicetum esse infallibilem, alioquin immediate re submisisset. Itaquo ille textus pro­ quando erraverit. Itaquo illi textus Scripturae non probant: Io quia bat, quod neque Anicetos neque Polycarpas. neque si probarent aliquid, probarent etiam papam esse infal­ Irenaeus, cuius haec sunt verto, infallibilitatem Ro­ libilem, quando minus aolemniler etiam loquitur, ut mani pontificis admiserunt. Illud dogma etiam incognitum fuit ut mihi aliqui voluerunt ; aliis verbis probarent pontificem esse infallibilem non tantum in bulla solemn i, red etiam in videtur sancto Cypriano, qui colitur ut martyr et *a. brevi, quod credo generaliter <4 iam adversarii noti doctor, non ut poonitens ut dixerat aliquis: cau admittunt. 2° Si illi textus infallibilitatem prolurent non fioenn martyrem facit. Igitur era! in bona fide. 1 Aliodit ad patrUrcban nieroftolynitaanm. ('£ c»L 854-54 « lutu», vn, ia. i UdaLlI. H. 1 aï FWMi Apo-1 Murw, P.O, VR ÍSH a. 959 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 960 etiamsi bene nosset papam pronuntiantem contra suam pontificum, hoc modo non egissent, nec agero potuis­ opinionem. Pontificia infallibilitas erat incognita sent Illud sic mihi evidens apparet, ut non poesim tempore sancti Sylvestri, non repetam illud. Erat concipere, quomodo illud negari poesit. Eodem modo, etiam incognita hoo saeculo, nempe saeculo in quo licet non tam solemni, actum eet in concilio Ni­ onanismos tantum tumultum in ecclesia excitavit. caeno II, ubi cultus imaginum proclamatus fuit; et Nam sanctus Athanasius, sanctus Hieronymus, sanc­ in hoo concilio sicut et in octavo Honorii nomen inter tus Hilarius dare dicunt Liberium pontificem ceci­ haereticos ^citatum fuit. disse; et nec tempus nec voluntas suppetit dicere de Sed provocari ad concilium Francòfoni ienso, in hoc casu Liberii, cum iuxta illos, qnoe impugno, papa quo decretum Graecorum, a Romano pontifice appro­ coactus non sit papa (etiamsi schema de hoc non loqua­ batum, reiectum fuit; mihiquo responsum fuit con­ tur, quod deberet fieri saltem). Sed nihilominus illi cilium errasse. Equidem, reverendissimi potrea, con­ doctores,quoe ci tavi, dicunt Liberium cecidisse ; ideoquo cilium erravit in hoc puncto; sed non attuli concilium mihi videtur, quod illum non admiserunt infallibilem. tamquam auctoritatem, sed tantummodo ut probarem Etiam illa infallibilitas non admittebatur tem­ absentiam traditionis circa infallibilitatem pontifi­ pore Zofiimi, qui post iudicium (notate bene, reveren­ ciam, quae ex hoc claro deducitur. Nam error patrum dissimi patres, est argumentum serium) sui praedeces­ erat tantummodo circa verum sensum verbi adoratiosoris Innocenti! in causa Pclagianorum, bis ipse hano nú; error erat facti, non doctrinae. Illi patres puta­ causam indicavit, semel pro Pelagianis et postea contra verunt errore facti Graecos cum summo pontifice vo­ illos, ut probat historia. Verba supposita sancti B luisse dare cultum latriae imaginibus: porro ille cultus Augustini : ITRoma loquuta est, causa finita est’4, de . latrino non dabatur imaginibus; et quia errore facti quo actum fuit etiam hodie, ut compleam eorum ex­ putarunt, pontificem hunc cultum latrino attribuere plicationem datam ab illustrissimo Remensi altera die, et adseribere imaginibus, resistere necessarium puta­ prolata fuerunt a sancto Augustino post decretum runt et Graecis et pontifici. Ex quo facto liquido Innocenti! et ante Zosimum: illud probat historia. patet, quod putaverunt Romanum pontificem poeso Sanctus doctor dicere volebat: Pelagiani condemnati errare, et casum extare posse, in quo non tantum pos­ fuerunt in Oriente, in Africa et Romae; non amplius sunt, sed debent episcopi resistere etiam pluribus epi­ sciunt, quid faciant : utinam finiatur error! quia vide­ scopis cum summo pontifice. Nescio quomodo ista bat eos obstinatos esae. Sed quid evenit? Innocentius conclusio possit vitari. Porro iHud concilium Franmoritur : illi advolant Romam ; a Zoeimo approbantur. cofordiense alioquin fuit concilium habitum ab Et ego quidem primo putabam «se tantum errorem hominibus pietale et zelo conspicuis, in quo condem­ facti personalis in Zoeimo; sed nunc non tam clarum natus eet error Eli pandi Toletani et Felicis Urgellemihi apparet ex quibusdam verbis sancti Augustini tani, qui in Occidentem nestorianismum volebant in­ Quidquid sit, patree africani in concilio graviter Zo- ducere. Hadriano autem pontifice hanc materiam simo remonstrant, qui tunc Pelagianos condemnavit; occidentalibus explicante, controversia finita eat. Nane autem ne quidem verbum unum allatum est et illi tunc ad concilium generale provocarunt. Haec circa hanc solemnem Hadriani papae II declarationem, est historia circa illud. Illa pontificia infallibilitas non admittebatur lem- C quae invenitur in concilii VIH actione VH, et in qua pore concilii quinti generalis sub Vigilio, cum testo ex officio, ad retundendam audaciam Photii, qui historia et approbante concilio, Vigilius nolebat con­ Nicolaum deponere ten taverat, summus ille pontifex demnare tria capitula, in quibus egebatur non do asseruit, Honorium propter haeresim accusatum et facto personali, sed de facto dogmatico, utrum nempe anathematizatum fuisse; sed propter haeresim non scripta revera erant prava necne. In exilium pulsus qualemcumque seu interpretativam, sed illam quae ius est, et postea mentem mutavit et condemnavit tria dat minoribus contra superiores insurgendi et illorum capitula, et una cum successoribus suis confirmavit hoc pravos sensus respuendi Exspectavi autem solutionem concilium. Legat autem reverendissimus Edessenus, huius difficultatis, sed nemo illam dare dignatus eet. qui negat in libello nuper edito hoc exilium Vigilii, Itaque si debeo credere papam infallibilem, quomodo legat quod scripsit de hoc Franciseus Pagi, qui et ipeo possum credere et Hadriano Π, qui dicit papam ana­ ultramontanos «t, et videbit ibi positiva testimonia thematizatum fuisse propter haeresim? Saltem illud contra illa, quao ipee in contrarium negativa adducit requirit explicationem. Ex his omnibus satis clarum mihi videtur, non in suo scripto1. Porro illud concilium quintum appro­ batum fuit a plurimis summis pontificibus; neo sta­ exister© in antiqua ecclesia traditionem firmam circa tini tamen admissum fuit in Occidente, etiamsi suffi­ pontificiam infallibilitatem. Omnee textus, qui citan­ cienter innotesceret pontificia approbatio. Immo sanc­ tur, probant tantummodo necessitatem communionis tus Gregorius Magnus, qui quintus pontifex poet in fide et regimine cum sancta sede. Necessitas autem Vigilium sedem apostolicaro occupavit, reginae cuidam D illius communionis a nemine negatur; et ego ipso Longobardorum induisit, ut non reciperet quintum, libenter admitto omnes illas laudes poeticas Graeco­ concilium : exemplum moderationis in non nimis ur­ rum more, nobis ex hoc ambone in nomine eminen­ gendis definitionibus in rebus non necessariis! Non tissimi cardinalis Pitra lectas ; immo ego ipee pro meo videtur autem ille pontifex admisisse pontificiam in­ modulo simile aliquid praedico in freto sancti Petri : fallibilitatem saltem personalem, seu se wlo; ipeius sed illud non involvit infallibilitatem pontificiam. Aliud est necessitas communionis in fide cum enim effatum, quod quatuor priora concilia venera­ batur quasi quatuorevangelia,vixconcipipoteetinoro Petro et ipeius successoribus, aliud infallibilitas. Ca­ eius, qui se credidisset eamdem infallibilitatem, aucto­ tholici qui pugnant contra infallibilitatem, nullatenus ritatem et efficaciam habere ao concilia, immo amplius. dicunt Petri sedem posse α fide deficere, sicut evenit Quod in concilio sexto ignota fuerit pontificia in sedibus Antiochiae, Alexandria.', sed asserunt infallibilitas, satis patet, quidquid sit de Honorio et possibilitatem erroris in persona pontificis, qui error cius litteris, cum certe constet ipsum sine explicatione, erit tantummodo transitorius; quem errorem vel i per­ sine distinctione anathemati subiectum fuisse. Si illi met retractabit, ut iuxta noe evenit Liberio, Vigilio, episcopi credidissent infallibilitatem Romanorum Zoeimo; vel erit error quem successor pontificis erran­ tis corrigit immediate, ut evenit in casu Honorii ; vel 1 Cariosi, £h a¿re/ío * dt da gnatica R. pontifida infoilierit error, qui non acceptabitur in ecclesia et remanebüilatf, eap. Π. ait. ΠΤ, p. 157, ri. Prop. Me!. CONGREGATIO GENERALIS SEPTUAGESIMA NONA 30 iunii 1870 961 963 bit in librò tamquam littera mortua, sicut evenit in a verat; in hoc loco pontificum decreta contra adversa­ maxima parto illorum quadraginta casuum erroris, rium adduxisset, si illa putavisset infallibilia: sed id quos memorat cardinalis Bollarminus, ot quibus multi nullatenus dicit. Nec volo repetere quae antea dixi. Igitur mihi videtur quod non satis feliciter dictum addi possunt. Itaque hic eat nodus difficultatis. Debent nobis exhiberi textus antiquitatis excludentes fuerit in prooemio, quod doctrinam primatus tradimus hos transitorios vel innocuos errores: textus generales „iuxta antiquam atque constantem universalis eccle­ de sancta sedo tamquam petra fidei et praesidio veri­ siae fidem". Hia autem doctrina pontificiae infalli­ tatis nihil probant; sed dentur speciales textus in- bilitatis mihi videtur ex allatis testimoniis nova. Tempora autem introductionis novae opinionis fallibilitatem probantes. Porro aliquis orator ex hoc ambone reverendissi­ assignari possunt, nempe medio aevo. Nam certe hoc mos relatores provocavit, ut aliquem textum antiquum tempore pontifices Romani exercuerunt potestatem afferrent, anteriorem medio aevo. Nullum autem super universa regna orbis christiani, quam numquam iuxta mo saltem adducere possunt Loquor autem de antea exercuerant et a tribus saeculis amplius non textu cloro et specifico pro infallibilitate, sicut nos exercent Quicumque legit historiam priorum saecu­ claros et specificos adducimus contra. Verbi gratis ille lorum, videbit quantum imperatores et reges Italiae textus episcoporum africanorum scribentium ad sanc­ Romanis pontificibus dominati sint, nedum pontifices tum Caelesti num, qui solus contra illos indicaverat super imperatores dominarentur. Illa extraordinaria in causa Apiarii: ,,Nisi, dicunt1, forte quisquam est potestas iuxta mo venit ex consensu populorum, bene qui credat, uni cuilibet posse Deum nostrum examinis B intellecta etiam. Haec autem fuit periodus, ubi cum inspirare iustitiani, et innumerabilibus congregatis in introductione falsarum decretalium post schisma concilium sacerdotibus denegare"; clarus est textus. Orientis nova opinio ortum habuit, quin et pietati Dicunt illi patres, quod non potest dici quod unus populorum et reverentiae erga primam sedem consen­ videat veritatem, dum innumeri pontifices non vi­ tanea est. Sed non omnia sunt vera, quae pietas ante­ dent Fides est factum, cui testimonium perhibent cessorum nostrorum excogitavit. In concilio autem nihil definiri potest, quod non clare pateat inveniri episcopi. Nihil autem clarius esse potest doctrina sancti in Scriptura et traditione. Augustini circa illud; qui, relata controversia inter Videte autem, patres, progressum novae opinionis, sanctum Cyprianum et papam, diserte et expresse quae vulnus acceperat in concilio Constan tiensi, et asserit, controversiam finitam fuisse tantummodo per vulnus reparare non potuit in concilio Tridentino. plenarium concilium. Attendite ipsis verbis, reveren- Dico itaque aliam notam novitatis occurrisse tempori­ diesimi patres; dicit: „Nec noe ipei tale aliquid bus cardinalium Baronii et Bellarmini, initio saeculi (nerupe valere baptismum haereticorum) auderemus XVII. Hoc tempore Bollarminus factum Honorii ex­ asserere, nisi universae ecclesiae concordissima auctori­ plicare voluit Quid autem fecit? Cum Baronie et tate firmati, cui et ipse Cyprianus sine dubio cederet^ aliis contendit concilium sextum fuisse adulteratum si iam illo tempore quaestionis huius veritas eliquata et corruptum, omniaque, quae in concilio inveniantur circa Honorium, esse subreptitia et falsa et α Graecis et declarata per plenarium concilium solidaretur Videto quod illa vorba non sunt verba hominis ultra- 0 falsariis asserta. Utinom posset haec solutio dari! montani, qui dixisset papam definiisse, quin revera omnem difficultatem de medio tolleret Sed assertio definiret. Haeo etiam inveniuntur in libro contra Baronii et Bellarmini circa hoc est omnino improOresconium: „Cum inter episcopos anterioris aeta­ babilis, omni caret fundamento et praeterea est summe tis ... ista quaestio fluctuaret, et varias haberet inter ecclesiae periculosa. Tempore illorum cardinalium non se collegarum salva unitate sententias, hoc per uni­ erant increduli et deistae ; et nunc quomodo authenversam catholicam (ecclesiam), quao toto orbe diffun­ ticitatem, integritatem ct veracitatem veteris et novi ditur, observari placuit quod tenemus... Hoc facimus Teetamenti probabimus contra deístas cum illa theo­ quod universae iam placuit ecclesiae, quam ipsarum ria? Itaque omnes opinionem Bellarmini et Baronii Scripturarum commendat auctoritas’." Videte quod dereliquerunt Vide Palma, Perrone etc. Sed, reverendissimi patres, hoc tempore de theoria hio sanctus Augustinus non provocat ad iudicium in­ ad praxim ventum est, et nomen Honorii a breviario fallibile pontificis. Fidenter dico, si antiqui cognovissent hanc viam romano et diurno libro erasum ret (rumores). Veritas finiendi controversias per solum recursum ad papam, non potest abscondi. Quamdiu sacerdotes et episcopi bano memoravissent; nam haec via eet facilis et facil­ in breviario legerunt nomen Honorii cum Sergio ot lima. Poterant Romanos pontifices interrogaro pêr Pyrrho, quaestio de infallibilitate personali Romani nuntium vel per litteras ; et si ipsius sententia tam­ pontificis vix poterat mentem eorum intrare. Videant quam definitiva habita fuisset, aliqui illud memora­ ergo patres, videant in hoc facto notam satis claram vissent, et circa illud numquam dubium ortum fuisset D novitatis sententiae, quam impugno. Non magis in ecclesia. Immo et mihi videtur, si persuasio quae . feliciter dicitar in prooemio nos asserere constantem multorum episcoporum animos invasit, fuisset com­ fidem universalis ecclesiae; nam doctrina quae nunc munis initio ecclesiae, consul bus i udi cassent apostoli tenetur a multis, immo ut vidi a plerisqoe huius con­ ir. symbolo inserere „Credo Romanum pontificem" cilii patribus, non tenebatur tempore concilii Con­ quam ,panctam catholicam ecclesiam"; nam Romanus st anti ensis. Nam ex his quae audivi ex hoc ambone, pontifex semper adiri potest, non autem tam facile mihi videtur quod maior pars eorum, qui none sunt eoolesia. Sanctus Augustinus, cum Pelagiani ad con­ in aula, non libenter subacribereot doctrinae enuntia­ cilium provocaverunt, illos confutavit dicendo *, mun­ tae in hoc concilio his verbis: „Dt Argumentara : .Epiecojus Conchen.·.!· quaestionem in hoc ease exposait : utrum papa extra evualium et sine episcopis sit infallibilis. Veram esse doctrinam sancti Antonini, esse tamen asserti tam. non exdasivam. His praemissis, praecipua azarea­ ras est solver· dif&cultalea quae in medium prolatae fueranL •Dictum fui»? documenta omnia origiaalu coadlinrum, qaa·, alve pro, sive coatra citata sunt, ia mediara proferri de­ bere ut expendantur. At documenta bar: aeque unica ncque impervia esse, et Hornae fari Is inveniri pu«e. Episcopo* antan magútrra ennrammatos erae, sem;rT<;C' paratos ad tffurmandnm in bolla Pii VI contra articolo· declarationis cleri gallicani, ubi doctrina illa dicitor damnata Um et reprobata. Non agi igitur de libera opinione, sed de opinione certa et proxime de­ finibili. Neque civilistas et politicos audiendos, hos episcoporum magistros non erae, sed ab eis polias discere debere. Unum ex episcopis dixisse: Quid po t * definitionem dicemus iis, quos nos i pai hanc doctrinam docuimu.· ut opinionem liberam? Ας respondit orator, hoc supponi de episcopo non posse, secus vae illi; hoc argumentandi gratia dictum esse. .In genere autem quoad prupori tas difficultates dixit, eas aut fabam ihtsim statuere, qnari sermo esset de infallibilitate personali absoluta et separata, aut etiam vel graviures, vel leviores. Ad primam respondendum : nego sappoaitnm. Gra­ viores. teste Boaraetio, nullum serium obstaculum opponere. Verba lionne til haec erae; , Bene perpensis omnibus, respon­ detur his difficultatibus; difficultas maior est iu quaestione Vigilii et Honorii . * At de bis ueque ad satietatem dictum case tam in concilio, tum extra. .Addidit nonnulla circa |>ixo-ipaa anrnmruta, quae in fa­ vorem InCaUibilitatu afferunt, di^tdmtaa Ut talus ot nl maiori numero deranm accederent, et ad dvfinhb um tuta deveniri pofsr <’)U-.1U C. * 969 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA 1 iulii 1870 970 Sed ego facile respondeo ipsi, quamvis sim mini­ In praesentiarum ot onto omnia protestor, quae- A . cumque dicturus sim non esse contra personas, nullo mus, et maxime respectu ipsius, quod huiusmod i do­ modo; sed tantum contra doctrinam. Personas veneror cumenta, de quibus sermo, non sunt neque unica neque atque diligo, et pro ipsis etiam sanguinem meum impervia. Sumus Romae, et hic inveniantur biblio­ fundero paratus sum. Protestor etiam me velle loqui thecae magnificae, in quibus invenitur quidquid de­ aliquantulum culte, quia vos, qui estis culti ot sapien­ siderari potest; et quod non potest inveniri Romae, tes, alloquor; ac proindo si aliquid mihi exciderit in non potest inveniri allibi. Igitur adeamus nos hujus­ praecipitantia, quia ut videtis ex abrupto loquor, vel modi collectiones, perscrutemur, monumenta cum mo­ aliquod verbum exciderit minus perpolitum, ignoscite, numentis comparemus, et iudicium effonnabimus. tribuite ignorantiae meae, non autem meae voluntati, Alias enim, si nobis hic praesentibus et Romae stan­ aut incongruo erga vos observantiae ct considerationis tibus, impossibile est efformare iudicium rectum de sensui. ro apposita, quae quidem non est res nec casus doctri­ Iu antecessum necesse est thesim nostram clara in nalis moralis, sed est pnneipium theoreticum et ab­ luce ponere; quia audivi et audivi accurato et con­ stractum; ai de his non possumus di indicare recta, stanter omnes omnino oratores, qui hunc ambonem quin offerantur nobis documenta originalia; quando honorarunt, multoties laborantes in vanum, quia de­ erimus in nostris dioecesibus, et occurret neoessitas fenderunt thesi m, quam nemo impugnat et nemo tractandi aliquam doctrinam, quomodo nos efformabi­ negat, vel oppugnarunt doctrinam, quam nemo tenet; mus iudicium, si non habebimus prae oculis dosicut factum est heri, ut dicam postea. Ao proinde B cum en ta et causam, sicut contigit in condemnatione no ego aerem verberem, debeo primo ponere thesim, erroris iansenismi et doctrinae Pistorianao? Nullo et quidem thesim clara in luce ponere. modo. His positis, impossibile est episcopos dispera» Do infallibilitate. Romani pontificia nunc agitur, posse iudicium rectum efformare circa rem deter­ loquimur enim de doctrina quarti capitis, non de minatam. doctrina tertii nec secundi nec primi capitis, nec de Non est omnino necessarium igitur odfcrri huiusschemati) in genere. Ista autem infoi Ini li tas Romani modi documenta originalia. Nos magistri debemus pontificis, ut vobis notum est, tripliciter considerari e»e iam et «Onsummati (non sum ego; vos miror potret, vel in concilio cum episcopis, vel extra con­ quia cetis): ct quia debemus osse magistri consum­ cilium cum episcopis, vel extra concilium sine epi­ mati, omnia haec debemus apprime callere, et ad scopis. Romanum pontificem esse infallibilem in con­ omnia parati nos debemus osse, et ad efformandum cilio, concilioriter agentem cum episcopis, omnes nos iudicium et ad sententiam ferendam. tonemus; in hoc noe convenimus omnes unanimiter, Et deinde etiam aiebat ipsemet orator: Non possu­ ac proinde non est laborandum in propugnanda hac mus tractare de hac re in hocco concilio, quia non veritate. Romanum pontificem esse infallibilem extra sumus parari. Praescindendo et separando mentem ab concilium cum episcopis, etiam omnee nos tenemus; ao eiusmodi dato ante dicto, sumus parati. Quando epi­ proinde etiam tenemus doctrinam s. Antonini, Ro­ scopi vocantur ad concilium debent osse parati, debent manum pontificem esso infallibilem cum episcopis: parati venire od omnia; quia vocantur in genero ad hoc tenemus. Haec propositio a Antonini est asser­ C omnia negotia tractanda, quae, iuxta conceptum ca­ tiva, non est exclusiva; ac proindo non est laborandum pitis ecclesiae, necessarium est pertractaro in bonum in propugnanda hac veritate, nec licet ipsam oppu­ ecclesiae. Et proinde debemus esse parati. gnare. Sed insistebat, et dicebat: Nesciebamus tractan­ Quaestio est de infallibilitate summi pontificis dum fore in hoc concilio de infallibilitate pontificia. tertio modo considerata, nempe, an pontifex sit in­ Sed ego non dubito quod sit verum id, quod ipse ita fallibilis quando definit, non ut persona particularis, asseverat ; sed dubito an in casu sit, quia quod ad me sed ut caput ecclesiae, et modo definitivo ct termina­ attinet vobis fateor meam domum, me adhuc extante tivo loquendo ad universam ecclesiam, non ad aliquam in men dioecesi, visitasse hospitem quemdam in­ personam particularem, neque ad aliquam ecclesiam cognitum, innominatum1; non libellum, sed librum particularem, sed ad universam ecclesiam, de rebus in 4° optima charta, optimis typis editum, et quamfidei et de robus morum. Non dico regtdù sed rebut plurimis centenis paginarum constantem: et hic in genere, atque etiam de his omnibus, quae con­ ignotus mihi et innominatus me certiorem fecit, de stituunt obiectum etiam infallibilitatis ecclesiae; quia hac ro tractandum fore in concilio. Et eet quid infalli bili tatis pontificiae et infall i bili tatis ecclesiae mirabile, quod omnia quae continebat ille ignotus, idem eet obiectum. De * hoc igitur loquor, et do hao qui officiose domum meam visitavit, omnia haec re teneo: Romanum pontificem ita loquen lem esse audivi ex hoc ambone, ex quo venimus huc. Hoc eet prorsus infallibilem. quid mirabile et explicatu non facile; et tamen ita Statuta iam iam nostra propositione et in claro D evenit, boo verum est Retineo huiusmodi librum. poeita, in antecessum meo iudicio convenit me ex­ Sicuti igitur mihi contigit, facile eet, probabile coi pedire ab aliquibus difficultatibus propositis a non­ quod contigerit quam plurimis ; quia eiusmodi editio nullis oratoribus; quao quidem difficultates meo non pro me solo facta est. Quapropter non potert dia iudicio non omnino hucusque attritae et contritae absolute noe non habuisse notionem, quod de hac re sunt. tractandum foret in hoc concilio, quia moniti ramus Dicebat quidam orator1, cuius facundiam, cuius opportune. Et hia dictis saris respondido mihi videor dicendi facilitatem, cuius scientiam miror, quod nos obietti on i bus praeclarissimi illius oratoris. hio non possumus definire recte et cum securitate Sed dicebat alter: Noe sumo· hic in concilio iu­ rem quam tractamus, quia ad hoo necessarium foret dicee et testee; ot sumus etiam testee et i udire * extra adducere huc omnia documenta originalia conciliorum, coneilium; et sumus unum et alterum ex divino in­ quae citata sunt hucusque pro vel contra, ut examina­ stituto, ex iure divino: si igitur sumus indicés κ rentur huiusmodi documenta, et ita cfformaremus testee, de omnibus debemus i udi care et testificari. Ita iudicium certum, rectum et certum pro re definienda: dicebat ille. Ast si declaretur pontificia infallibili's . * ita eximius orator. 1 Alludit sd arthlepi«copam Strigonieaeem, qui eratioaea habuit in co agrégation e generali d. 20 bkìL Ct enpr * cel 143 o. 1 Vidrtar rthriere ai cjwahun, raJ liutai tau Pipa et eaocitras. iliï 971 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 972 iam non indicabimus, nisi forte aliquando in concilio A Siste viator. Haec doctrina erat mera opinio hucus­ politi. Et tuno non adimplebitur propositum Christi, que? Haec doctrina hucusque erat omnino libera? quod consistebat in oo, quod nos essemus eemper Dicito mihi : Est certum vol non oet certum aitare in iudicœ et testes. bullario Romano bullam Suti IV, confirmantem iudi­ Beno est. Noe sumus indices et testes, iure divina cium Alphonsi Carrillo archiepiscopi Toletani, qui Ita «t, verum eet. Sed aicut indicée sunt et testes quidem condemnavit proposition» Petri do Osma? omnes magistratus, qui pertinent ad aliquod tribunal Eet certum vel non oet certum? Quod ad mo attinet, humanum, et tamen non indicant nocte neo indicant ego, ut amplius securus casem, paucis abbino diebus omnibus diebus, sed tantum indicant quando vocantur perlegi ipsam in bullario Romano a principio usque ad proferendum indicium; neque indicant de omnibus ad datam. Existit baco bulla, et in hac bulla con­ rebus, sed eiusmodi magistratus dividuntur in duas firmatur ista sententia. Quaenam eet haec sententia, vel tres vel quatuor sectiones, et quavis sectione quae confirmatur? Sententia condemnationis numeri tractatur negotium ad judicandum: ita pariter nos determinati propositionum extractarum ex libro,quem sumus iudices et testes, sed non semper et omni tem- in lucem edidit doctor illo universitatis Salmantioensis pore, sed quando vocamur a praeside huius magni tri­ in Hispania, ad finem sacculi XV. Eiusmodi publi­ bunalis ad tractanda magna negotia ecclesiae. Ita catio omnee doctores huiusmodi universitatis et verum est nos asse indices et testes, et tamen ius non aliarum universitatum Hispaniae commovit. Ree od habemus indicandi de omnibus; quia ei do omnibus notitiam primatis Toletani pervenit, et ipso consuluit indicandum foret, intendite, necessarium esset statuere pontificem tunc in sedo Petri sedentem, Sixtum IV. concilium permanens; et tunc gubirnium ecclesiae Sixtus IV dedit commissionem huic archiepiscopo, ut evaderet parlamentare, et in hoc casu quid de residen­ auditis pentissimo in re theologica et canonica cx tia nostra, quae est iuris divini? Quomodo possemus universitatibus celebrioribus Hispaniae, ot, audito residere in nostris dioecesibus et simul hic ad trae- iudicio horum doctorum, condemnaret vel non con­ tanda negotia magna ecclesiae? Hoc a saeculo, ut demnaret doctrinam in libro contentam Petri do Osma. Ita factum est. bene nostis, non est auditum. Excellentissimus Alphonsus Carrillo convocavit Ac propterea sumus veri indices ot testes; sed sumus testea ac iudicta quando convenit bono ecclesiae, Compluti numerum quinquaginta duorum doctorum quando vocamur ad testandum et judicandum a prae­ eximiorum, et electorum cx universitatibus Hispaniae, side ecclesiae, Romano pontifice; quando convenit nos quao quidem universitates Hispaniae bene nostis, quod audire vel in concilio congregatos, vel per ecclesiam illo tempore erant florentissimae. Huiusmodi doctores examinarunt, et pedetentim ad trutinam revocarunt universam dispersos. Deinde etiam aiebat: Nec patres in concilio, noe antariam, et omnee unanimiter convenerunt in hoc, Romanus pontifex solus possunt crearo dogmata ; sed quod illae propositiones erant damnandae sub hac tantum testificari, quod talis et talis doctrina con­ nota tamquam scaxdalosae, fabae, erroneae et haere­ tineatur in deposito revelationis. Si sumus malti, ex ticae conglobatim. Et quaenam erat propositio ex testimonio multorum secura est elucubrado veritatis; his extractis, quae ad rem nostram faciebat ? Erat pro­ «d si sit solus Romanus pontifex, quomodo creden­ positio quoe dicebat : «Ecclesia, quae est Romae, errare dum est testimonio unius? Testimonio unius nemo potest.4* His verbis textus continetur. Et altera procredit, oc proinde pontifex solus non potest definire. positio erat, quae dicebat : «Papa, non potest dispensare Eeto eie; sed audiat, quaeso, humilitatem meam in statutis ecclesiae universalia.“ Et omnes proposiiste pater reverendissimus. Et noe etiamsi simus sex­ . tiones his notis donatae aunt. centi, ct septingenti, et nongenti, et mille, et bis mille, Hoc ita est, et si amplius confirmari volumus in ct decies mille, et centies mille, ex nostra conditione veritate huiusmodi facti, in archivo ecclesiae metrohumana evademus umquam infallibiles? Iudicium politanae Toletanae asservabatur causa primaria et nostrum, in quantum humanam eet, erit fallibile. sententia originalis. Ipsam vidit et perlegit archiopiEtiamsi simus sexcenti et mille, numquam iudicium xopus Bartholomaeus Carranza successor Alphonsi nostrum erit infallibile. Nostrum iudicium in concilio Carrillo, qui quidem vixit uno sacculo post Carrillo, generali erit infallibile ex divina promissione: Ego nempe ad finem saeculi XVI; et hic testatur in sua Oobiscitm sumNunc autem est difficilius Deo Summa conciliorum, eum vidisse hanc esuram et hanc factro unum indicem testem infallibilem ae facere sententiam, ct propositionem istam contentam inter plures testes infallibita? Sicut igitur oaistentia Dei danni itas. fecit noe omnes infoili bita, potest facere unum testem Hoc confirmat testimonium cardinalis Aguirre in infallibilem, quia testimonium Romani pontificia tuno opero suo, quod donavit denominatione Collectio con­ non cet testimonium humanam, sed testimonium Dei. ciliorum; hoc ipsum deinde confirmat episcopus qui­ Deus promisit illi assistentiam soli, sicut promisit dam Valentinos dictus Roca berti in sua Defensione senobis asistentiam unitis. Igitur sicut nos sumus in­ dis Romanae; et ipse cardinalis Aguirre idipeum foili bita assistentia Dei, ita Romanus pontifex solus refert in suo opere, quod titulo donavit Defensio ca­ poteet esso etiam ex osrietentia Dei infallibilis. Nulla thedrae Petri. Et si amplius ot facilius volamus rem eet repugnantia. tenere, in promptu cet Summa brevis conciliorum Sed aiebant alii patres reverendissimi et dignissi­ facta a Fr. Bartholomaeo a Martyribus archiepiscopo mi: Quomodo fiet iste saltus, saltus a mera opinione Bracarensi, qui quidem adstitit concilio Tridentino, ultramontanorum ad dogma fidei? Hucusque haec et prae manibus eet. Ego hanc primum acquisivi ex doctnná de infallibilitate Romani pontificis, solius, bibliothecis publicis huius civitatis; et loquendo de hace doctrina, inquam, non «t nisi mera opinio, ct actis SixtilV, refert eas proposition» textualiter et contraria doctrina, a multis magnis ductoribus cele­ ad literam, ut in ipsa Summa conciliorum Fr. Borbrata et defensa, erat libera in ecctaia Si igitur ita tholomaei a Martyribus invenitur. est, quomodo fiet saltus a mera opinione ad dogma Haec ita sunt; et si ita veritas eet, et doctrina fallibili tatis pontificiae damnata eet tamquam scan­ fidei? * et haeretica; cat mera opinio Sinte viator, dicam illi, et ausculta aliquantulam. dalosa, erronea, fa!·»· infallibilitas, est doctrina libera, vel non cet libera? Deinde etiam vobis notus est catalogua articuloi Mattk xxvni. ». 9?3 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA 1 iulii 1870 974 rum damnatorum Lulhcri; et quisnam eet textus or- A ecclesiarum; et hac do causa in mea dioeoeai non eet viculi dociinoctavi? Aiebat Lu Iberas in suo articulo nisi una tantum opinio, ct haec opinio eet doctrina decimoctavo damnato: „Si papa cum magna parte sui praelati quamvis indigni. episcoporum sentit taliter vel taliter circa aliquam Hinc factum est, ut, postquam Romam veni, ac­ rem, etiamsi pluri ce neges, nec peccas nec haereticus ceperim primo unum postulatum subscriptum ab omni­ * ‘ Haec verba eunt articuli dociinoctavi. Ergo si bus superioribus, cathedrariis, discipulis, alumnis mei ca. propositio haec est damnata, contraria est vera: Si seminarii ; in quo postulato adhaerent ex corde quibuatu sontis contra id quod papa tonet cum magna parte cumque decretis futuri occumenici concilii Vaticani; episcoporum, ot peccas, ct lioereticus ce. Nuuc autem deindo expostulabant, ut declararetur tamquam dogma qua do causa, nisi quia doctrina «t conformis fidei, fidei haec doctrina de veritate infallibilitatis Romani nisi quia a tribunali infallibili eet declarata ot do- pontificis; et rogabant ut huiusmodi postulatum ex­ finita? Magna pars episcoporum non sufficit ad hano hiberem nostro patri amantissimo Pio IX. Deinde •declarationem faciendam, quia magna pars opisco- venit aliud postulatum subscriptum ab octodecim ex porum non roproceoutat ecclesiam universam: ergo canonicis mean eccksiao cathedral is (totidem sunt), haec doctrina evadit infallibilis ox testimonio Romani et α beneficiariis ct ab omnibus preabyteris, qui eidem pontificis. Ergo doctrina fallibilitalis Romani pon­ calhedrali adempii sunt. Tandem venerunt eodem tificis damnata est in articulo decimoctavo ex arti­ sensu tot postulata quoi sunt archi presbyteratus meco culis damnatis Ludicri. dioecesis, qui adeo vasti eunt, ut unus tantum continent Deindo etiam omnes nostis concilium Pistoriense I octoginta paroecias. damnatum fuisse, et doctrinam articulorum sio dictae lain vero omnes unum dicunt; et credite mihi, declarationis cleri Gallicani contineri in hac doctrina huiusmodi postulata fuerunt omnino spontanea, et concilii Pistoriensis. Et in bulla reprobationis Pii VI nullimodo cis persuasi ego, ut mihi remitterent haec hoce doctrina declarationis articulorum gallicanorum postulato. Et omnino spontanee hoc fecerunt, quia dicitur damnata iam et reprobata. Ita, reverendissimi totus clerus id tenet et totus etiam populus, nisi ali­ patres. quis individuus praevaricaverit ex lectione foliorum. Si igitur res ita so habet, quomodo haec doctrina Utinom ab ipsorum peate nas Deus liberaret! potuit esse libera? quomodo dicenda eat mera opinio? Haec vero, sicut ego in mea dioecesi ut haberem Non orat mera opinio, erat propositio certa, erat pro­ unum sensum et unum modum iudicandi, ita omnes positio proxime definibilis, erat propositio fidei episcopi abs dubio fecerunt; ct credo quod id quod theologicae, non fidei catholicae, quia nondum erat dixerunt, nonnisi argumentandi gratia protulerint, definita solemnitar, fidei theologicae proximo de­ non ex proposito dixisse puto: quia huiusmodi epi­ finibilis. In eodem statu erat huc usque adducta scopi non potuerunt docere talem doctrinam ox igno­ huiusmodi propositio, ot altero quae affirmabat rantia, quia ignorunt» non sunt, neque ex malitia, beatam virginem Mariam conceptam fuisse absque quin sunt boni. Igitur non fecerunt neque cx igno­ macula originalis peccati. Haec ab initio et ante de­ rantia neque ex malitia; sed fecerunt tantum argu­ clarationem dogma non erat, sed erat propositio pro­ mentandi gratia. xime definibilis; post declarationem erat articulus C Deinde et fuerunt alii oratores qui dixerunt: Noe fidei. Ita erit poet paucos dies huiusmodi propositio; quainplurimns difficultates praetentavimus nostrae erit dogma fidei, quoe hucusque propositio proxime congregationi, ex ambone proposuimus; cur non re­ definibilis et omnino certa erat. spondetis unicuique cx his difficultatibus sin gill atim ? Sed aiebat alter orator: Et quid dicemus politicis Et ultimam cx his obiectionibus audivimus hen. Cur et civilistis, qui dixerunt, ecclesia hucusque perman­ non respondetis huiusmodi difficultatibus? Maior ip­ sit ct bono profecit abequo hoc dogmate: haec eet no­ sarum pars deducebatur ex factis historicis. Ego re­ vitas non admissibilis. At non politici et civilistae sponderem disertissimo ct eruditissimo illi oratori et sunt magistri nostri in rebus, quao pertinent od fidem. aliis hoc modo: Quare tu, frater chori sa i me, proponía Discant prius veram doctrinam nostram, et videbunt tliesim quam nos non proponimus, et proposita ipsa •quod non sit novitas, sed antiquitas et magna antiqui­ thesi, gaudes impugnando quod noe non sustine­ tas; quod vera novitas in ecologia «t gallicana doc­ mus? Aiebat enim ipse: infallibilitas Romani trina, quia non extitit in ecclesia nisi ultimis saeculis: pontificis est personalis ot absoluta ; ct contra huiushoo proinde respondebimus * obiurgationibus civili- modi tliesim deduxit omnia argumenta, quae addu­ starum. xit. His omnibus respondeo uno verbo, nego Sed quid dicemus nostris neophytis, quos cum in­ suppositum; quia nos non sustinemus Romanum strueremus od fidem, docuimus hano doctrinam de in- pontificem personaliter et in omnibus es * infalli­ fallibilitote non esse nisi opinionem quamdam ultre- bilem; non sustinemus Romanum pontificem absolute montanorum parvi momenti? quare dicent nobis: D et in omnibus esse infallibilem. Quomodo res parvi momenti evasit dogma fidei ? Quid Nos tenemus Romanum pontificem rase pecca­ dicemus, addebat ille pator? Fratres diarissimi, fa­ torem ct poseo peccare, ot aliquando aliqui Romani teor coram vobis quod exhorrui, quando hanc doctri­ pontifices peccaverunt, sicut primus pontifex (non nam audivi. Et quando ille orator haec dixerit, credo Romanus, quia tunc Romae non erat) sanctus Petrus quod dixerit argumentandi gratia, quia ex corde peccavit nocte passionis, quia negavit suum magi­ ipsum hoeo dixisse impossibile est Impossibile est strum. Peccare pœsunt pontifiera, et tamquam doc­ aliquem episcopum catholicum existera, qui vel ox toree privati pœsunt errare, ot possunt errare etiam ambone in ecclesia, vel ex cathedra in schola docuerit quando non loquuntur ex cathedra. Hoc non susti­ hanc doctrinam «se liberam, hano doctrinam esse nemus, et proindo non poasumus statuero principium, meram opinionem. Vae ei si ita esset! vae illi! quia quod papa rit infallibilis in omnibus; et hoc eet quod coram Deo respondebit ipse de animabas vel deperditis sustinuerunt et publicaverunt aliqui in foliis, et ex vel deperdendis in posterum ex mala instructione. hoc cet scandalum in mundo. Deus illis parcat ! quia Non ita accidit tenuitati meae, quia ego a primis mala omnia, quae ex huiusmodi publicatione in ec­ annis meae aetatis semper tenui hanc veritatem, sicuti clesiam et in socirtatcrn devenerunt. Det» solo» scit. dixi, tamquam proximam fidei, et semper camdem Ipsi viderint: sod hic non est haec quaestio. Quia tenui in cathedris, et semper propugnavi in ambonibus igitur propositio, quae stabilita fait heri, non est 975 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATÍONES GENERALES 976 nostra propositio, non est cur respondeamus his diifi- A dubium, quod haec ventas nou posset adeo evidenter cui tati bus. probari: nam quae dicta sunt ecclosiaa, omnibus dicta Deinde alias respondero possum facillimo : concedo sunt apostolis. Sed cum Petrus fuerit ecclesiae caput antecedens, et nego consequentiam ; vel transeat ante­ constitutus, cum tot specialia fuerint do i peo praedi­ cedens, et nego consequentiam : quia plurima facta ex cata, sequitur hanc veritatem ex Scriptura evidenter iis non pertinent ad hunc casum. Transeat, sint vera probari. Ad quid enim Christus dixit: Tu ea Petrus Ï an sint falsa, quia ab iis non deducitur Romanum Ad quid : Rogavi pro te f Ad quid : Pasce agnos meos f pontificem non osse infallibilem loquentem ex cathe­ Ad quid caetera? Perperam no loquutus est Christus? dra, quia in his factis vd agebat et non docebat, vd Singulariter Petro loquebatur; singulariter Petro ali­ docebat ut doctor particularis. En responsum datum quid tribuit, illi nempe tribuit primatum atque in­ fallibili totem. omnibus his difficultatibus. Unum verbum tantum addam, ut finiam argumen­ Deinde etiam respondeo alio modo: difficultates contra hano thesim nostram sunt duplicis generis; vd ta deducta ex Scriptura. Illustrissimus quidam doctor sunt difficultates graviores vd sunt difficultates in universitate Valentina, qui erat studiosissimus, ita leviores. Difficultatibus levioribus non docet maioHa- ut toto vitae suae tempore inter libros moraretur, qui­ trín huius consessus respondere: quia ego testimonium bus sua domus erat refecta adeo, ut esset vera bibi io­ do, quod discipuli mei in primo anno theologiae, qui theca a porta usque ad tectum, habebat centena li bro­ dabon t operam studio tractatus de locis theologicis, rum aperta, ct deambulabat per domum semper responderunt apprime et feliciter omnibus his diffi- B legens, nane hic, nuna illic, nunc illuc: ac proindo cultatibus; ct non decet patres gravissimo^ in concilio erat homo eruditissimus. Et apud me quando erat detinere in addiscendo curriculum theologiae. Igitur iam septuagenarius confcs&us est: Confiteor magno hoc non est tractandum. cum dolore cordis mei, me in inventate meo odliaesisae Nunc de difficultatibus gravioribus. Et quae sunt forsan nimis doctrinis gallicanis, a paucis sollicitatus difficultates graviores? Audiamus testimonium irre­ et allucinatila, ac adulatus; quia mihi dicebant, non fragabile, testimonium Boesuetii ipsius; et hoc testi­ esse vere rapientem, qui hanc novam doctrinam non monium legi in cursu theologico gallicano. Bossuetius profiteretur; me natem aliquid inter ipsos videri: ct ipee postquam perpenderit et examinaverit omnia haec ego iudicau allucinatila posso teneri hanc doctrinam. argumenta, quae ex factis historicis deducuntur contra Sed nunc iam iam morti proximus, iam septua­ infallibilitatcm Romani pontificis, dixit (et haec sunt genarius, mento tranquilla, corde pacifico ct silentibus verba Boeuetii): ,,Βύηβ perpensis omnibus, facile re­ passioni bos confiteor et credo, Christum non potuisse spondetur his omnibus difficultatibus. Difficultas in evangelio loqui clarius, quam loquutus eat : sed maior est in quaestione Vigilii et Honorii." Nunc quod homines cx suis miseriis detorquent verba Scripturae ad Vigiliam et Honorium attinet, satis dictum eet: ad proprios suos miseros sensus. Haec est confessio non referam ego quao iam iam od satietatem hic pro­ istius gallicani conversi. Ego nec verbum addam. lata sunk Igitur verum est qaod omnibus difficultati­ Transeam ad secundam partem, ad traditionis bus satisfactam fait, levioribus in scholis, graviori bas probationes. Non adducam iam adducta, quia repo hic. Huiusmodi argumenta evanuerunt C tere nolo; et tantum profiteor coram vobis, quod His praemissis pro meo obietto, transeamus ad neque uno die abfui ab hac aula, nec una hora, et probationes. Non adducam probationer pro nostra audivi attontissime omnes oratores pro et contra lo­ thesi ex sacra Scriptura, quia sal Buperqoo de hac ro quen tee. Pro meo munere fui ca died rut icos α mea hucusque dictum est; adhuc rogo vos ut audiatis me iuventute, usque dam voluntate divina iussus eum benigne. S. Hilarius doctor gallas, e. Ambrosius doc­ ascendere episcopalem cathedram absque meis meritis; tor ítalas, 5. Augustinas doctor africanas, isti ex­ et centies miliesque evolvi theologicos tractatus, ct ponentes illum textum celeberrimum: Tu es Petrus, omnes vidi difficultates, quibus focilo poterat respon­ et super hanc petram aedificabo etc-, pronomen eam deri. Credebam vero aliquid novi in hao aula auditu­ non referunt ad ecclesiam, eod ad petram; et facta rum; quia hic est summa intelligent iorum, maxima hac expositione, quae est conformissima litterae, omne in toto orbe terrarum. dubiam evanescit. Tunc α Scriptura demonstratur Sed confiteor, quod nihil novi audivi, quod posset liaco veritas, quia sensus iste est: Tu es Petrus, et conturbare meam fidem. E contra magis magisque super hano petram aedificabo ecclesiam meam, et confirmatus eum; et traditionem istam do Romani portae inferi non praevalebunt advenus petram, non pontificis infallibilitate teneo tamquam traditionem adversus ecclesiam. Et cur hanc interpretationem te­ vere apœtolicam. Video ipsam tamquam flumen nent huiusmodi doctoree ecclesiae? Et cur tensus iste magnum ct limpidum, splendens tamquam crystal­ ret conformis litterae? Sustinete me aliquantulum. lum, exurgens ex radicibus montis Christi, per duodeHic oet una tantum oratio, unum tantum suppo- D cim scaturigines qui sunt apostoli, et veniens usque ritum orationis, duplex tamen membrum haec oratio ad nos rigans spatia decem et novem saeculorum, habet ; haeo duo debent referri od unum et idem suppo­ integrum absque dim i nati one. Tantum perepicio in situm. Suppositum «t petra. Ergo sicut Christus in ulGmo tractu huius fluminis parvam insulam, quae primo membro loquitur de Petro, ita etiam in secundo, se extollit in medio aquarum; quae, quia est parva quia alias sensus orationis inflectitur: Supra hanc, et nova, impetum aquarum non potuit continere, et petram aedificabo ecclesiam meam d portai inferi non aquae transierunt hinc inde, et venerunt usque mi noe. praevalebunt adversus petram ; quia si voluisset dicere Haec est schola gallicana. Et quoniam schola galli­ adversus ecclesiam, dixisset adversus istam, quia de cana est nova inter nos, ido» quia nova suspecta; quia ecclesia loquebatur ultimo loco; sed dixit adversus omne novum inter nos suspectum est cam. Quaenam est? De qua sermo fit? De petra. Tenet mo etiam quod contra liane traditionem Ergo portae inferi non praevalebunt adversus petram. generalem, vobis fateor, nullus textus quidem directus Hac inkrprotationo admissa, cvun«cil omnis diffi- et clarus adductus sit. Quocul nostrum traditionem in nostra cederliu H ίαrullas. SW aliud addi potest. Si Christus non dixisset panica hare traditio est evidentissima et apvUolica. * * ecclesia fundáis fni-wc Petro: Pasce agnos meos etc., ri (’liristm non dixisset: Bene nostis primas nostra ab tipndolU Pay lo «*t Imx>bo Maiori; H d·· l».< hqh Kgo rogavi pro te... confirma fraires luo4, non e» *et 977 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA 1 iulii 1870 978 gloriamur, quia non taliter fecit omni nationi, et J α centro, alias enim dissolveretur ecclesia. Sed huiusiudicia sua non manifestavit eie; et gloriamur quod modi attractio mentium humanarum ex fide non primi apostoli nostri fuerunt consecrati a primo ponti­ potest esse ita fortis, si centrum non est infallibile; fico Petro, iam tum Romae sedente, ot missi in His­ si Romanus pontifex non est omnino infallibilis, paniam, qui fundaverunt sede» quas tenent aliqui non potest attrahere firmiter, quia contra huiusmodi fratres, qui sunt in nostro concilio; ao proinde ista attractionem od centrum militat alia vis, quao dicitur traditio in nobis non eet interrupta. In nobis igitur centrifuga. Quaenam est vis centrifuga? Superbia verum est illud principium Vincentii Lirircnsis: nostra© mentis: Non serviam. igitur haec superbia „Quod semper, quod ubiquo, quod ab omnibus etc.;M mentis nostrae esset odeo fortis, immo fortior et for­ ar proindo quia quod soinper, quod ubique, quod ab tissima, si non esset vis attractionis ad centrum ec­ omnibus retentum est, id auctoritate apostolica tra­ clesiae omnino invincibilis. Nunc autem iuxta omnes ditum rectissimo creditur, nostra traditio est vere Romanus pontifex cat centrum totius unitatis. Ergo apostolica. Et ita nominatur a Dominico Donnez, et eet centrum unitatis in fide. Atqui non posset cese ita vocatur u magno Suarcsio et ab aliis ex scriptoribus centrum unitatis in fide, nisi esset infallibile. Ergo nostris. Romanus pontifex, quia est centrum unitatis, est Deinceps addam pro probatione etiam testi­ etiam infallibilis. monium, meo iudieio, magni momenti, hoc est, testi­ Deinde etiam do fido est, Romanum pontificem monium a. Al phons i a Li go rio. S. Λ1 phons us a esse iudicem supremum in quaestionibus fidei: de Ligorio, sanctus nostrae aetatis, est specimen sancti- B fide est, centies et millies hoc repetitum est, quod tatis quoad sanctitatem, ct est mirae erudition is eet desumptum in nostro schemate ex concilio Lugdu­ quoad sapientiam ; ct bono nostis opus eius morale ct nensi II, in quo dicitur quod omnes quaestiones fidei alia plurima, quae ab co confecta sunL Ipse perlegit a papa debeant definiri; (notato verba) dicit definiri, quodeumquo ad suum usque tempus scriptum erat bino hoc est, definitive finiri. Ergo si Romanus pontifex et indo, pro et contra in quavis sententia. S. Alphon- debet quaestiones fidei definitive finire; Romanus sus itaque, perpensis bene omnibus, tonet hano doc­ pontifex est iudex supremus. Et si a sententia Romani trinam semel atquo iterum explicite, camdom om­ pontificis posset appellari ad sententiam episcoporum, nino ac nos tenemus, ot do hoc doctoro dixit ecclesia, sicut tenent nostri fratres dissentientes, non definiret, nihil esse in oo censura dignam. Quia igitur secura non definitivo finiret; quia ut definiretur quaestio, nobis eat doctrina s. Alphonri, per cum possumus expect and us esset consensus vel dissensus episcoporum. devenire ad terminum nostrae peregrinationis. Atqui constat quaestiones omnes definiendas esse a Deinde etiam huiusmodi veritas demonstratur ex Romano pontifico seu definitive finiendas : ergo appa­ multis principiis, quao quidem admittuntur ab om­ ret etiam conclusionem esse de fide. nibus etiam gallicanis, ot nemo est qui ea neget. Sed Deinde etiam, quacnom sunt, reverendissimi pa­ m praesentiarum, no vobis molestiam afferam, tan­ tres, absurda, quao deducuntur cx doctrina ista, quam tum do duobus aliquid dicam. voco gallicanam (ita enim facilius me expedio, quia Principium hoc eet certum, ab omnibus ad­ non facio circumlocutionem), quaenam sunt absurda? Primum absurdum. Scitis omnes vos, qui estis missum: Zi/ynwmits pontifex est centrum totius uni-C latis ecclesiae. A quo impuguatur haec veritas? A sapientes, scitis, quodnam sit principium totius motanemine. Unitas duplex est, nempo unitas communio­ physirae, quae ret pare sublimior philosophiae; nam nis propter obedientiam, ct unitas fidei propter sub­ cani philosophia ait aci entia rerum ex alturi inis causis, missionem. Nunc nutem si summus pontifex non est de metaphysics maximo iure hoc dicitur. Fundamen­ infallibilis, non potest esso unitas fidei. Qua de tum autem melaphysirae est ontologia; et fundamen­ causa? Quia huiusmodi vox centrum est vox meta- tum ontologia© huius ret principium contradictionis: phorica desumpta cx centro terrae. Quid accidit in Impossibile est idem simul esse et non esse. quod ab contro terrae? Vos nostis ben.\ quod α physicis ad­ omnibus admittitur; et ab hoc principio deducuntur mittatur quaedam attractio generalis; quae quidem onuiee veri totos, do quibus senno ret in ontologia. Sed, attractio in globo terráqueo dicitur gravitas. Do admissa doctrina gallicana, possibile ret idem reso et lego gravitatis omnia corpora tendunt ad centrum non esse; proinde evertitur principium contradictio­ terrae, ita ut dicamus, centrum terrae at traitera for­ nis. Quomodo, dicetis? Audite quaeso. Romanus pontifex declarat dogma fidei quondam titer omnia corpora; et ex hac attractione evenit con­ servatio globi terraquei: quia ex Ime attractione nos, doctrinam, quae hucusque non est contradicta, ct im­ corpora, et haec cathedra, et quisqun supra stat, ad­ pugnatur a quibusdam haereticis, sicut factum rei cum haerent superficiei terrae: aliter enim, si non tam lanxcnismo, ct Historian isnio etc. ; et haec doctrina fortiter attraherentur, quid occiderat? corpora avo­ a Romano pontifice declarata tamquam catholica, ut larent et globus terráqueas dissolveretur; ita ut con- D tonent omnes contradictores nostri, delet credi. Debet servatio nostri globi dolxntnr vi attractionis furti&i- credi ab omnibus; quia iati omnes confitentur non mac. Ex hac re desumitur metaphora pro centro sufficere olerquiotmm edentium, nec sufficere volunta­ riam sublectionem, sed necessari un rear subiretionetn ecclesiae. Summus pontifex est centrum ecclesnic. quia mentis, ct subiretionem fidei, non tantum cordis sicut centrum terreo attraliit fortiter ct invincibili­ subiretionem. Si igitur praccejUa ret snbiectio men­ ter; ita centrum totius occlesiao attrahit fortiter non tis, ista doctrina quae praecipitur credi, rat credibilis * ; red ex alia tantum corda per obedientiam, sed etiam mentes per ox sua natura, ut credatur. Est credibili fidem. Nunc autem mentre non subiiciimtur per parte non est credibili», quia ut trrfimoniuni pontifici * obedientiam, sed vel ex evidentia vel ex parsoasióna, eit infallibile, debet tuxvdoro consensi» cpricoporum, vel ex fido et auctoritate. Nunc autom in iis robus ot adhuc mm ttmriL Ergo erit credibile quia praeci­ quae sunt ad fidem, non potest wbo scraper evidentia, pitur, et nrit incredibile quia non rat consummatum quin fides ret argumentum non npj virentium ; ner iudicium. Videtis quotando redera ras et dretnna erit potest esso, quin non halet locum respectu pluri­ credibili * ct non credibilis; credibilis ex una parto, re morum, qui non capiunt. Ergo huiusmodi subirelio incredibili * ex altera. debet provenire ex fido firmissima, et ita firma Deindo rei. si Romanus ¡»ontifrx non ret infalli debet esae haar fides, sicut est firnut attractio globi bili *. * quare inipmìtnr nostri * * mwitthu ”1* (’OWC1L. ; etiam Romanus pontifex ab hac via non mani pontificis infalli bili tas necessaria etiam est in discedet, quia cum eo erit Spiritus sanctus. Et sic concilio generali, quia eunt duae partes proximo factum est hucusque. Romanus pontifex prudenter aequales inter patres, duoo sectiones. Romanas pon­ aget, sicut fecit usque nunc, numquam praecipiti tifex iuxta conscientiam suam particularem et per­ modo condemnavit haeresce, numquam. Doctrinae sonalem non debet adhaerere huic parti vel alteri lansenistarum non sunt condemnatae nisi post bien­ sparti: ex sua decisione pendet totum negotium. Non nium discussionis, doctrinae Pistorianoe non sunt potest suam facere unam fractionem patrum nec aliam, damnatae nisi post decennium discussionis. quia debet cese impartialis, ot tantum coram Deo ipse Bene nostis hic agi ros conciliaritar in congrega­ solus debet gerere huiusmodi negotium. Ergo si pon­ tionibus et cardinalium et episcoporum et etiam doc­ tifex est fallibilis, iudicium concilii fallibile evadit. torum. Sed hae circumstantiae et hi tramites suppo­ Alias, si Romanus pontifex non est etiam infallibilis, nuntur, ast non imponuntur; oc proinde non nos debe­ ri α Romano pontifice non advenit infallibil·tas, ac­ mus imponere, sed supponimus Romanam pontificem tum est de negotio. Ex hoc sequitur etiam quod eccle­ agere semper rational·ter, sicut supponimus nos agere sia catholica non potest subsistere, si Romanus pon­ rationahtor hic in concdio. Ac proindo gubernium Romani pontificis numquam evadet deepoticum, quia tifex non est infaUibilis. Dicent: Quomodo extitit ecclesia usque nuno? habet legem pro tessera, et ab lege et etiam a lego Quomodo extitit? Doctissimi atque eruditissimi ora- naturali numquam recedet torœ, qui me praecesserunt, solutionem mihi ad C Sed quid amplius, si ipeimet nostri fratres dissen­ ni anum adduxerunt, quia et ipsi, etiam contradicendo tientes iam iam rem finitam nobis dant? Heri audi­ opportunitati huius declarationis, in praxi omnes stis, et ego audivi, quod disertissimus orator ct abs tonent Romanum pontificem cese infaUibilem. Ecclesia dubio peritus in lectione historiae, hic disertissimus igitur extitit usque nuno, quia in praxi omnes tenue­ postquam loquutus est et dixit nobis, id de quo iam runt hano veritatem. Tollamus hanc persuasionem, et antea verba feci, conclusit asserendo nostram doctri­ ecclesia dissolveretur, quia non est centrum unitatis nam esse probabilissimam, et ego dixi intra me : pretio­ in ecclesia. sa confessio, iam habemus doctrinam probabilissimam. Anteactis diebus audivi maximo cum gaudio Dicent tamen: Sed huiusmodi doctrina non potest admitti ullo modo, quia deveniemus in dospotismum quemdam archiepiscopum gallicam ’, disserentem pro­ papa]em ; ct despotismos est monstrum ingens. Despo­ pugnando erudito ot magno vigore dictionis, et ad ultimum ita concludentem: quare peto ut huiusmodi tism us! Horreo ad sonitum huiusmodi verbi. Sed quaero a fratribus meis, quid sit despotismos? doctrina declaretur tamquam vera et catholica. Pre­ Cum sapientibus loquor, non loquor cum insipientibus tiosa confessio! iam habernos doctrinam veram et vulgi. Quidnam est despotismus? Despot is mus con­ catholicam. Quid igitur restat? Aliquantulum pro­ sistit in gubernio unius? Ergo gubernium Dei super grediamur, et inveniemus nos identidem in via. omnes est deepoticum. Ergo dcspoticum est guber­ Noe habemus hanc pretiosam etiam confessionem, nium Christi super ecclesiam univorsam, quia Chri- qua alii reverendissimi patree hane doctrinam antistus est verum caput totius ecclesiae universalis. Ergo D quam dixerunt, et inter eoe frater noster aliquis anti­ est despoticum gubernium potrisfamilias in familia; quus dierum, venerabilis ex sui· torvitiis erga occlcriam et hoc gubernium est cx iuro naturae. Eet deepoticum ct societatem, et erga pauper», et erga omnia quae sunt gubernium patriarcharum; et gubernia Abraham, et obiectum veritatis, obiectum religionis. late disertus Isaac, et lacob erant gubernia despótica, lau­ orator aiebat1: non est ncoasranum declarare tam­ dara tamen a Deo. Et gubernium Moysis fuit quam dogma fidei hanc doctrinam infallibilitatis : hoo despoticum; deepoticum gubernium losue ot Da­ dixerunt plurimi, quia, ut antea dixi, haec doctrina in confereio! vid, quia fuerunt gubernia unius... Et guber­ praxi ab omnibus tenetur. Preti<*ima nium reipublieae anni 1793 orat gubernium an­ quae totam rom concludit Ergo ex vobis doctrina infallibilitati· in praxi ab gelicum, gubernium dulce, suave, charitativum et humanum, gubernium legale et acceptable, quia fuit universa ecclesia sustinetur; immo non sustinetur so­ non restrictum ad unam personam? lum, sed tamquam tessera et regula ad agendum iu Bene nostis, reverendissimi patree. quod despotis­ 1 JUtth. IXVin. » mos non constat in unitate vel pluritate personae gu­ • AJ ledit ad arehiepiscofc· Reeentm, tratto·*» bâ­ bernantis; consistit in eo quod sit lex moderatrix, tait In cearrtgrttoM renerei! diet 23 unii Iff?). gubernans. vel non sit. Ubi est lex moderatrix, ibi rivo • Vidriar all adere ad WUth*#?·*». tX erta rit una persona vel pluree, non est despottsmus : ubi ccajnr**àL;0ai· jreoeraE* d. 26 iiiii 1870. 983 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 984 utinotur hodie, heri, nudius tertius, sacculis praeteritis, tur paria, quae inter se essentialiter differunt. Praero­ omnibus saeculis, et ita praeclaram hanc doctrinam gativa enim primatus jurisdictionis pertinet ari solum tequuta est ecclesia. Ex illa regula: „quod universa s. Petri successorem, omnibus aliis quibuscumquo ex­ tenet ecclesia, nec a conciliis institutum, sed semper clusis ; praerogativa vero magisterii pertinet od corpus retentum est, nonnisi auctoritate apostolica traditum ecclesiae docentis, quod constat cx capite ot membris. rectissime creditur", ex auctoritate apostolica haec dot­ Ex altera parto obiectum primatus est regimen ec­ trina creditur et habetur. Ergo eat doctrina, quae con­ clesiae; obiectum vero magisterii eet custoditio do­ tinetur in deposito revelationis, et est proximo definí- patiti divinae revelationis. Nemini sano licet negare influxum primatus succensorum beati Petri in eurum bilis ; quod probare volebam. Si res ita se habet, ulterius non progrediar: eed supremum magisterium, sicuti in alios praerogativas non nihil dicam od hos fratres meos, quia maximo et ipsis α Christo concessas. Sed neminem latore potœt, lehementisrime eos diligo, et spero me audituros fore quanti referat ut rentas definienda retenus qua naturaliter cognoscitur, consentaneis logicar legibus rum patientia. Cur iati fratres iam iam non derelinquunt arma confirmetur argumentis. sua? Veniant ad idem, quia ultimo devenire debent, Quapropter sequentes emendationes humiliter pro­ sicut ipsi ultro professi sunt publice ex hoc ambone. pono: 1· titulus capitis quarti sic scribatur: De Re­ Cum haec doctrina definietur, ipsi adhaerebunt et cre­ marsi pontificis supremo magisterio; 2° expungantur dent, quia desperandum non cat de sua fidelitate. Sed septeni lineae priores textus capitis, quibus subro­ quod faciendum est, cur non facitis cito? Si postea, B ganda propono sequentia ìerba: Romanum pontificem cur non modo? Si non facitis modo, facietis ex nocca- tamquam beati Petri principis apostolorum succèssitate postea; et tunc quodnam erit vobis meritum? sorem, esse caput ct centrum magisterii, quod Christus Si facitis nunc, facietis libenter; et memoria vostra in ecclesia sua perpetuum instituit el cuius finis est lucidissima et laudatissima transibit in saecula κιο- fidelium societatis in doctrina fidei et morum inte­ merata puritas, hacc sancta sedes semper tenuit etc. culorum. 2® Animadversio ex natura magisterii eceleehie Deindo si vos resistitis huic doctrinae usque ad finem, praevideri potest, quod ultimo hacc doctrina desumpta Iure divino constat infallibilitatem ac­ definietur, quia sensum patrum bone noscitis et sen­ tivam, qua pollet ecclesia inesse eius magisterio, id sum sedis apostolicar. Ad quid igitur proficiet vestra est successoribus a Petri et apostolorum, quibus pro­ resistentia? Vos dicitis quia hoc agitis pro conversione misit Christus veritatis suae Spiritum, qui maneret eorum qui sunt extra, et pro iis qui sunt intra. Nuno cum eis in aeternum, in eis esset, cosque omnem autem resistentia vestra in contrarium tendit, quia veritatem doceret- Unde constat summum pontificem, post definitionem erit petra scandali pro debilibus qui quatenus eet caput et centrum magisterii ecclesiae, intra sunt, et poterit dare ansam iis, qui sunt extra, ad errare non posse srio in servando deposito divinae re­ oppugnandam nostram definitionem. Itaque si retis velationis. arie in ea docenda, sive in refellendis boni, aicuti credo et firmissime credo, venite cx hoc erroribus huic adversantibus. Sed cx formula defini­ ipso momento, sicuti debetis venire postea. Venite tionis propositae consequi videtur praerogativam pri­ modo et hebebitis meritum magnum coram Deo et C matus magisterii summo pontifici eodem modo com­ coram nobis. petere, ac praerogativam primatus iurisdictionis, id Cursum consummavi, metam tetigi nescio an feli­ est omnibus aliis quibuscumquo exclusis, et reapse in­ citer. Haec omnia sint in Dei gloriam, in bonum fallibilitatem, quae ex institutione divina incst magi­ ecclesiae et societatis universalis, et etiam pro vobis sterio ecclesiae, in persona summi pontificis qua talis ipsis, quia agimus de cociori ae bono et societatis et absolute, et omnibus aliis quibuscumque exclusis, nostro. Quod autem ad vos attinet, ignoscite mihi. residere. Haec rei summa ret, circa quam versatur contro­ Mea voluntas alia non fuit nisi meum sensum ex­ primere coram vobis. Non sum dignus, ut sim vester versia rive ex parte impugnatorum, sive ex parte magister. Magno in honore habeo esse discipulum propugnatorum schematis nostri. Hinc periculum talium magistrorum. Bona intentione et recto corde definiendi tamquam de fide catholica credendam doc­ locutus sum. Vos autem nunc iudicabitis, sicut in­ trinam, quae divinae ordinationi contradicere videre­ dicabit etiam sedes apostolica. tur; hinc talis ambiguitas propositae definitionis Ignoscite mihi ; et dixi. formulae, ut eius verborum sub ice ta ratio non tantum diversa sed ot opposita sit pro doctis etiam et si noeris ORATIO viris, quorum officium est illam explanare. Unde ne­ reverendi patris domini Caroli Colet dum mentes componantur per talem definitionem, ex episcopi Lucionensis1. illa orirentur ineluctabiles et periculosissimae discepta­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve- D tiones non tantum inter theologos sed inter episcopos rendiseimi patres. ipsos, nec non inter sacerdotes ct fideles ipsis re­ Doctrinam temperatam Fenelonii de infallibilitate spectivo commissos. Ergo ut per propositam defini­ summi pontificis temper tenui et docui. Nunc autem, tionem, iuxta egregium effatum reverendissimi Calposita opportunitate, doctrinam hanc ad dignitatem vensis et Tbeanensis episcopi, remedium aptum dogmatis fidei promovendi, plura animadvertenda afferatur malis innumeris, quae negationis ordinis videntur circa formulam definitionis propositam. supernatural is consectaria sunt, formulam nostram sio Ie Animadversio. In formula proposita deducitur emendare neccsso est, ut tenebrae quae eius sensum infallibilitos summi pontificis ex eius primatu, quod genuinum obnubilant, penitus dispellantur. Scopus piares reverendissimi oratores sequenti modo statue­ enim talis definitionis est, ut credentes illustrentur, runt, scilicett summos pontifex possidet supremam dubitantes confirmentur, et acatholicis veritas demon­ potestatem iuritd id ionia in universam ecclesiam ; ergo stretur, aut saltem eam despiciendi vel oppugnandi et supremam potestatem magisterii; ergo est infalli­ vis occludatur. Emendationem in isto sensu hesterna die lauda­ bilis. Porro hac argumentatione a pari probaretur quaestio per quaestionem ipsam; siquidem supponun- biliter proposuit reverendissimus pater et doctus orator episcopus Paderbomensis. Sed propositis ali­ 1 Affamentnm .Epitetaci Liriosesiii proposuit «raenqua etiam iuxta meam humilem sententiam addenda dativa» qw li-raatar nb eam. 13, 10, 45, 59.’ 985 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA 1 ¡olii 1870 986 forent, ut ex definitione noe tre excludantur, quae ad A fratres tuos, vi assistentiae divinae arare non posse. ineras scholarum opiniones pertinent cum supremi omnium Christianorum docloru munere Absque ullo dubio indefecti bili tas sanctae sedis jungens, post inquisitionem iure requisitam, ex fide eruitur ex formula Fidei, quam Graecis schismaticis ecclesiae docentis depromit, et apostolica sua auc­ tamquam cseentialem unionis conditionem praescripsit toritate definit, quid in rebus fidei morumque prin­ summus pontifex Gregorius X. Idem dicendum oo- cipiis tamquam de fide credendum sii. currit de formula fidei Graecis praescripta in octavo Incisum: post inquisitionem iure requisitam ex oecumonico concilio, de cuius tamen allato textu anim­ fide ecclesiae docentis depromit, est mera assertio advertendum eet, quod haec verba „et sancta cele­ historica agendi rationis, omnibus indiciis ex cathedra brata doctrina * non reponuntur in formulas. Hormis- circa fidem et mores indissolubili modo conjunctae, dao, nec leguntur in graeco-latina versione praomo- qua commemorata, illaesa manent plena libertas ot rnomtao synodi. Sed ox allatis textibus, sicut ex omnia iura summi pontificis in exercendo suo magi­ decreto florentino, educi non potest, ut luculentissimo sterio, ct tamen de facto evanescit tam male interpre­ patet, infollibilitos qualis a pluribus oratoribus ex­ tata solitudo eiusdem summi pontificis definientis, plicatur, scilicet quatenus ost personalis, separata et nec non chimerica et a fide absona opinio eorum, qui absoluta. Ex his textibus autem constat, summum cathedrae beati Petri heredem a collegio episcoporum pontificem utpote custodem, doctorem ct assertorem in hisce causis dissidere ct avelli posse aut viceversa fidei a sancta sede apostolica iugiter servatae, eo ipso imaginantur. cese in definiendo assertorem fidei ecclesia© uni- B Pag. 13 lin. 21 consentio emendationi a reveren­ vernalis, quam ecclesia Romana semper servavit ct dissimo patre archiepiscopo Burgeo&i propositae, ut sers’a tura permanet. loco ,Jn rebus fidei et morum principiis", legatur: • Certissime fidos Petri, pro qua rogavit Christus, in rebus fidei et morum p/incipiis vd regulis. in sedo Petri numquam defectura eet; immo Petrus cx Haec, eminentissimi ac reverendissimi patres, sua praecelsa sede fratres suos omnium ecclesiarum sapienti vestro iudieio humiliter submitto. antistites omnibus diebus usque ad consummationem ORATIO saeculi confirmabit: sed pro sua parte ecclesiarum reverendi patns domini Henrici Maret antistites, una cum successoribus beati Petri fidei episcopi Surensis1. iudioee et testes, divinae revelationis et traditionis Eminentissimi et reverendissimi praesides» emi­ upoetolicae depositum custodire tenentur. Episcopo­ rum est etiam de doctrina sua, sicut de fide ovium nentissimi ac reverendisaimi patres. In hac gravissima disquisitione hunc umbonem suarum vicario Christi testimonium perhibere. Sic absque periculo, non dico erroris, siquidem de tali ascendo, ut breviter et paucis verbis exponam senpericulo agi non potest, sed absque periculo pertur­ ten iam meam, et humilitor vestrae sapientiae subbationis fidei fidelium, ecclesiae magisterium excr­ mittam. Quae pacis sunt sedemur, inquit Apostolus1, eetur. Plura enim eunt verissima, quae non possunt parem que quaerere, parem instruere, parem stabilire, definiri tamquam credenda, quin fides fidelium tur­ hoc eet in votis omnium patrum huiusre sacri con­ betur. Sic definitiones consentaneae sunt naturae C cilii, et hic erit finis sui laboris ardui. Sed fateri debemus quod haec quaestio do infalli­ fidei, quae sanguinis instar in corpore ecclesiae fluit a centro ad extrema membra, ct a membris extremis nd bilitate pontificia, et conciliatio iurium episcopalium seu indicaturae episcopalis cum supremis iuribus centrum circulat. Istis praenotatis, sequentes etiam emendationes pontificis, non minimas praescierunt difficultates: humiliter et cum fiducia propono. Pagina 12, linea indo in scholis theologicis divorale sententiae, diversa 22, integer afferendus esset textus sacri concilii et opposita systemata. Sed viri cordati et ccclœiao Florentini, vel potius expungendus, cum sufficiat ad amantissimi, eorum scholarum magistri ct principas, illustrationem doctrinae do ipso mentionem fieri his etiam cum inter se bella gerunt etiam cum quadam vel aliis verbis: Quas declarationes decreto suo solemni vehementia disputant, semper ad conciliationem, ad de primatu Romani pontificis mox relato, sacrum con­ pacem, ad concordiam pronos sese praebent. Sint in exemplum Bollano in os ct Bossuotius. cilium riorentinum confirmat et renovat. Mihi liceat referre quaedam Bossuetii verba, quao Deindo sic concluderetur: Ex is'.is autem sequitur venerandae traditionis monumentis Romanum ponti­ mentem tanti viri tradunt, et amorem sanctae sodis ficem, utpote custodem doctrinae et assertorem fidei cordi cius insitum patefaciunt. Quae sedis apostólicas a sancta sede, iugiter servatae, eo ipso esse in de­ maiestatem decerent et certa traditione constituerent, finiendo assertorem fidei ecclesiae universalis, quam asseruit clarius quam in dubium revocari possit, ecclesia Romana semper servavit ct servatura per­ nempe in sede apostolica semper vivere et victurum D Petrum fidei principem, neque suoceesionem eius ummanet. 2° Pag. 13 lin. 5, attentis rerum adjunctis, meliori quam a fido abrumpendam, et catholicam fidem ad forsan modo concinnari posset secunda paragraphus: finem usque saeculi non aliam quam Romanam fu­ Io ut veritas definienda darius explendescat, et nulla turam: ex qua fide quoties Romanus praesul dixerit, novitatis nota inficiatur; 2° ut dici nequeat sacrum tunc ex cathedra dictum videri; atque hia confido me concilium Vaticanum novum fidei dogma condidisse. talem exhibuisse papatum. quo reicctis dubiis, in­ Ad qiiem scopum sequentem concinnationem propono. commodis. invidiosis, omnibus adhuc inanibus, eanoItaque sacris lesu Christi eloquiis innixi, divinae­ que traditioni inhaerentes, perpetuo servatam in ec­ 1 Ar?HEenUi3j : .Episcopos Serenti * pare» et eraewri * » clesia prarim confirmantes, et sanctam doctrinam ab oanibos queri in hac qaaretirae userait; obUsen astea ara posse nid taxi * d sciri ** n Bellannai et a As tonisi deapertius declarantes, sancto approbante concilio, doce­ tenniaeatur eradi lirae . * «pas reqalnmtor. ct papa errare aea mus, sanctam sedem apostolicam esse in fide inde- posait. Init * Ballaradana errare ara prara pratile » * rea fectibilem, et Romanum pontificem, rui in persona CM«) adbiboerit diligentia». Ia» raro ease» dlüceatiaa beati Petri a Domino nostro lesu Christo dictum est: ta: adbibere, cana ceti rorat tradii» onerale. et quinto * wsirereaba ^ab Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam alitar ecatilio et reqnirit adreterioe erateeta bis tondi tieni bn· «nate datare» pratile » * iafallitCrai cara meam; et in alio loco: Ego rogavi pro te, ut non Petiit idcirco forwakm a Antonini.· deficiat fides tua, et tu aliquando conversus confirma • Reo. XJV. 1K *87 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES J88 ios et sensu omnibus gratos, venerenduequo habeatur. A Ex toto condo aesontio emendationi ab illustribus Cum tales sint animi sensus, concordia longe abesse et multis patribus iam propositae, ut introducatur in decreto formula Antonina. non potest Sed Bellarminus, invito quamvis suo systemate, ORATIO Illi concordiae viam facillimam et tutissimam aperire reverendi patris domini Augustini David mihi videtur, qua quaent et declarat conditiones in­ episcopi Briocensis1. diciorum plene apostolicorum ct ex cathedra. Illae Eminentissimi praesides, eminentissimi ao reve­ conditionne reduci possunt ad diligentiam summam, quam pontifex adhibere tenetur, ut informet eua rendissimi pétrea. Ipostobca iudicio. Sed quale erit iudicium certum Priusquam vobis conscientiam meam palam fa­ huiusoe diligentiae? cerem, pedibus principis apostolorum modo advolutus Audiatur Bellarminum ipse: „EUi sunt aliqui rogabam, ut verbis meis vim simul ot moderamen catholici, qui existimant pontificem errare posse, illi Petrus conciliaret. Gravis momenti hora eet. Ecclesiae tamen dicunt tunc solum posse errare, quando non sanctae, cuius amore unice tenemur, sortem ducimus: adhibet omnem diligentiam. At cum generale con­ quae maxima mala aut bona e definitione pro suo cilium convocatur, sine dubio adhibet omnem dili­ sensu evasura sint, ita ut haec suprema papatus i pama gentiam in ro illa investiganda. Quid enim amplius auctoritas exinde labefactetur aut corroboretur, no­ facere potest? Ergo saltem tunc omnium consensu minem vestrum latet. Vos qui personalem et absolutam pontificis in­ non errabit1." Ex his gravissimis verbis Bellarmini B concludere licitum mihi videtur, quod secundum sen­ falli bili totem profitemini, recta intentione ductos pro tentiam huius tanti viri, nota certissima huiusoe dili­ certissimo habemus. Quare et nos qui contrariam gentiae, quao praesidere debet decretis apóstol icis, eet tenemus sententiam corde invito, sed conscientia iuconvocatio concilii generalis, aut quando concilium bente, iubento ratione, in suspicionem adduceremur? generale convocari non potest, concursus episcoporum. Hoc neque iustitiae, neque charitati, neque dignitati Sententia Bellarmini non differt a sententia sui nostrae consonum omnes christianao legee clamant; optimi magistri beati Antonini Florentini. Referre clamat episcopale ius nostrum in omnibus conciliis hio a Doctoris verba, quamquam notissima sint, non hucusque sancitum; mutua clamat ultro citroque de­ pigeat: ,J?apa, licet ut persona singularis et mota bita reverentia. Benevolo igitur animo quae nonnisi proprio agens erraro possit in fide, tamen utens con­ veritatis, qualis nobis innotescit, emolumento dicun­ dilo, et requirens adiutorium ccvkeiae universalis, tur, excipiatis. Hare thesis mea: in definitionibus fidei edendis Deo ordinante, qui dixit: Ego rogari pro te, non potest errare, nec potest esse, quod universalis ecclesia numquam seorsum ab ecclesia docento per se solum, accipiat aliquid tamquam catholicum, quod est hae­ etiam loqueas ut pastor supremus ne excogitatur qui­ reticum, quia ecclesia universalis, quao est sponsa, et dem vel ut infallibilitate donatus summus pontifex. Vel enim ecclesia doceas venerandam pontificis sen­ erit semper et est non habent maculam neque rugam V * Talia sunt verba s. Antonini. In his textibus tentiam ipsa praevenit aut sollicitat, vel cum ponti­ s. Antonini et Bellarmini mihi videtur includi con- fice universalem fidem docente ipsa docet, vel docenti eQiatio omnium iurium et summi pontificis et epi­ ante omnes pontifici ipsa aasentitur. Haec eccleriae scoporum. Pontifex Romanus est infallibilis in suis sanctae lex, haec sanae theologiae disciplina, haec sin­ decretis ad fidem et mores spectantibus, quando ad­ cera totius historiae nostrae summa: quod in emen­ hibet omnem diligentiam ad efformanda sua indicia: datione nostra mox proponenda nono stabiliendum hanc nocossariam diligendam adhibet, quando convo­ mihi incumbit Argumento negativo, brevitatis causa, cat concilium generale, et quando utitur consilio et re­ uti tantum licebit. quirit adiutorium ecclesiae universalis (murmur). Verum diligenter inquirenti apud so de hac quae­ Tales sunt conditiones certae iudiciorum ex ca­ stione unum occurrit, quo mens maxime movetur, hoc thedra, tales sunt conditiones infallibilitatis ponti­ scilicet inauditum, quod doctrina de infallibilitate ficiae; et in his conditionibus apparet natura et. ut personali et seorsum sumpta (non dico ei vultis eoita dicam, character omnis ecclesiae, quam Christus poratim sumpta ob quamdam teneritudinem aliquo­ voluit et fundavit, ut numquam separentur caput a rum, sed seorsum sumpta) haec doctrina seu, ut aiunt, membris, neo membra a capite. In hac intima con­ summus pontifex solus aut se solo numquam per nexione consistit et vita et robur et pulchritudo eo- totam antiquitatem ab ecclesia instituta usque ab XVI Jeeiae Christi. saeculum in formula, quadam explicita, ot a fortiori Quis cx nobis, eminentissimi praesides et rcveren- tamquam fidei dogma enuntiata eet. Hoc absolute et dissimi patres, iura pontificis et supremae eius poto- omnimode inauditum dico et assevero. itatis, quia ex nobis vult minuere haec iura? Quis ex D Attendite enim, patres reverendissimi, multa sunt nobis vult labefactare aut destruere iura episcoporum ? tamquam de fide divina tradita primum et in uni­ Omnia baeo iura optime inter se cohaerent et sub­ versa ecclesia credita, quao nunc ad fidem catholicum sistunt Introducatur ergo formula Antonina in ca­ per ecclesiae definitionem pertinent; multa sunt etiam put IV schematis propositi: scient omnes qualis in­ quae implicite tantum, serius vero ecclesia definiente fallibilitas ait pontificia, quales sint conditiones certae explicite creduntur. Sed attendite; veritates istae huiusco infallibilitatis. Unanimitas patrum, in quan­ erantne fundamen talee et ordinis ita practici, ut sine tum mihi videtur, pax et concordia inter fratres, inte­ illis vere ecclesiae notio neo ipeum magisterii eui ingritas dignitatis episcopalis, honor et gloria summi 1 Argumentum: .Episcopus Briocensta defendendum ag­ pontificatus, omnium mentium perturbatarum tran­ quillitas, errantium et inimicorum instructio et aedi­ gressus eit ,ne excogitari quidem posse pontificem, etiam loquentem ut supremum ecclesiae pastorem, Infallibilitate dona­ ficatio, novus vigor ecclesiae, spes melioris aevi erunt, tum seorsim ab ecclesia docente*. Attulit 1· argumentum ni fallor, consequentiae huius sapientissimi decreti, negativum, nimirum doctrinam hanc in veteri ecclesia nunquam et dicere poterimus : Visum esi Spinivi sancio et traditam fuisse, alve in conciliis, sive in symbolis, sive in caté­ chisais; 2· factum dissensionis ; nostris quippe temporibus nobis. centies discussam esse hanc doctrinam, et nihilominus a non­ lib. Π, eap. Π. 1 Dt ameiliü H tetUtia, • Swmm. tW, p. Uh Ut. 23. «f », i 4. nullis admitti, ab iliis vero reiid. Conclusit petendo formulam s. Antonini.·* 989 CONGREGA™ GENERALIS OCTOGESIMA 1 iulii 1870 falli bilis exercitium habón posaet? Hoo nemo pro- A fi teri auderet; nemo inquam affirmaro vallet per sexdccim saecula ecclesiam illud non docuisso tamquam do fide tenendum, sino quo unico fundamento iuxta quosdam, aut saltem praecipuo iuxta alios, careret ec­ clesiae ipsius magisterium. Porro talis cat momenti do infallibilitate personali doctrina. Ita in ecclesia ipsa habitu et processu movetur, ut ai foret revelata primum locum debuisset obtinere in ecclesiae defini * tionibus. Nam cardo essot, quo totum ecclesiae magisterium vertitur. Quis intra se cogitans susti­ nere velit, ecclesiam populos edocendo per sex dec im saecula numquam explicite dixisse, iudicium summi pontificis etiam solius regula eet credendorum? Permulta fuerunt symbola ab eo, quod nomine apostolorum inscribitur, et cuius duodecim formas saltem tradit doctissimus Denzinger, symbolum Ni­ caenum, symbolum Constantinopolitanum, symbolum Atlionasianum, symbolum Toletanum in undecimo concilio. Adsunt quinquaginta alia symbola, adsunt fidei professiones non paucae, cao praesertim quae liacreticis redeuntibus subscribendae offerebantur, verbi gratia fidei professio Woldensibus praescripta, professio summorum pontificum ipsorum die crea­ tionis suao solemnis, adest professio Pii IV, quam omnes in ecclesia nuno emittunt. Atqui in nulla um­ quam omnino ex his professionibus, in nullo umquam symbolo inscripta fuit explicite personalis summi pontificis infallibilitas. Semper quidem huius asse­ veratur primatus, semper legitur, et dicitur: credo ecclesiam, aut erodo in coclee i am catholicam; nullibi: credo summum pontificem, aut in summum ponti­ ficem seorsum loquentem ; baec enim est sola quaestio. Semper primas tenet partes pontifex in definiendo, totas et unicas numquam. Adsunt innumeri catechismi, in quibus omnia de fide tenenda fidelibus traduntur, nullibi in iis ante forsan novissimos annos explicite tradita invenitur infallibilitas personalis. Admitterem, si velitis, quod pan us catechismus Bellarminianus siluerit ob impo­ sitam brevitatem. Sed catechismus ille iussu concilii Tridentini editus, cui titulas ad parochos, qui doc­ trinam refert universalis ecclesiae, quomodo de ea siluisset, si tempore concilii Tridentini uti dogma haberetur personalis infallibilitas? Silentium istud stupendum nonno proditio fuisset ipsius veritatis; et in ipso Bellarminiano duplici parte constanto nonne recenter plurima addita sunt ab eminentissimo car­ dinale vicario, quae maioris momenti videbantur? übinain in istis additamentis personalis infallibilitas? Attamen quaestio i pea non longe a scopo aberat, quando ad quaesitum : Quid intelligitis per ecclesiam docentem? respondebat eminentissimus: 1 nielli go summum pontificem Christi vicarium, totius christia­ nitatis caput, simul et omnes episcopos in mundo, qui illi adhaerent. Formulam anxie quaeritis, reverendwumi pairee, qua omnes in unum reducamur, ot eet veneranda manu sub oculis sanctissimi ipsius conarnpta, scili­ cet: In hoc sistit infallibile magisteri urn ecclesiae, nempe summo pontifice Christi vicario et episcopis omnibus, qui illi adhaerent. Nullus saltem Danaos timebit et dona ferentes. Eo fortius urgetur istud argumentum negativum de tota antiquitate, quia plura fuerunt ab ipsis etiam patribus et profuso scripta do ecclesiae magisterio, de cathedra immortali Petri sive a Tertulliano dc praesoriphonibuf, rivo luculenter α Cypriano dr unitate ccclcfiae, sive α Vincendo Lirinensi. sive prareertim a s. Augustino et permulti * aliis. Quonam miraculo, quonam pacto doctrina, a qua pendeut fide: defini- 990 tienes, nusquam explicite, aut saltem claro ot per­ spicue tradita invenitur? Sic in concilio Tridentino locus erat aut numquam fuit affirmandi summi pon­ tificis infallibilitatem personalem, cum contra illam potius insurgerent p rotee tau tea, et nemo neque pon­ tifex ipse, neque legati, nec unus quidem ex patribus excogitavit pronuntiandam vocem infallibilitatis per­ sonalis aut rem ipsam? Siluit ergo Trideotinum, immo et post procellosas disputationes, ob pacis bonum decretum floren tinum denuo pronuntiaro recusavit. Quis non miretur? Memineritis quaeso, eminentissimi et revereodissimi patres, quantis laboribus, quantis orbis uni­ versi motibus, primis praesertim saeculis veritas ca­ tholica servabatur, et contra haereres undique insur­ gentes propugnabatur. Scribebant docti, testimonium afferebant ecclesiae privatae, intercedebant opportune et inopportuno imperatores, cogebantur concilia pro­ vincialia, Romani pontificis semper exquirebatur sen­ tentia, tandem od oecumonicam synodum vocabantur omnes episcopi. Nam asserebat Augustinus do baptismo haereti­ corum ita obscuram esse quaestionem ipsam, ut omnia conciliorum particularium nutarent statuta, donec plenario totius orbis concilio quid sentiebatur, remo­ tis dubitationibus, firmaretur. Et alibi: „Neo noe ipsi, inquit, talo aliquid andoremus asscrore, nisi uni­ versae ecclesiae concordísima auctoritate firmari1.44 Et ipse Innocentius III de reformatione ecclesiae oie loquitur: „Quia haec universorum fidelium com­ munem statum respiciunt, generale concilium iuxta priscam patrum consuetudinem convocemus’.44 Atqno hoc stupendum videtur, quod nemo um­ quam scripserit aut dixerit explicite: Ad quid, bone Deus, tanta studia, ad quid totius orbis tanta per­ turbatio? Consulatur Romanus pontifix; ipse vel se solo absque ullo cocleei oc interventu, quando ut supremus pastor loquitur, infallibiliter docet. Ut quid, quaeso, perditio haec? Sinite illum scrutari Scripturas aut tradition»; ipso viderit: vos autem non amplius exsudetis. Ipse enim totum ct integrum depositum fidei tenet; ipse totam fert seeum tradi­ tionem, saltem in necessariis. Porro quis hoc explicite in mundo dixit? Quis textum unum laudare valet talia asserentem? Erraro certe humanum est, sed silentium istud mihi tanta voco et tanta vi loquitur, ut, absque ullo dicam dubio, nullum aliud huiurec facti exemplum in mundo, in historia ecclesiastica inveniatur; praecipuo iterum dico, et attendito patres, cum agatur de dogmata, quod in ipea fronto ecclesiae relucesceret, do dogmate quod ad ipsam constitutionem magisterii attinet, sino quo ipsius elementa nullo modo concipi « nullo modo moveri possent, co quod iuxta quaedam nullam habet ecclesia infallibilitatem, nisi quam ei communicat papa, ut asserebat heri, si memoriae credo, reveren­ dissimus Urgellensis episcopus. Intelligi potest verbi gratia quod de immaculat * Conceptione traditiones ecclesiarum quand eque ob­ scurentur aut sikant, cum huius genre» veritates ad continuam ecclesiae praxim non respicient. Et tamen quid factum est? Attendite, dicam transeundo. Etri illud dogma ab initio fideliter coleret orientalis ec­ clesia, tribus ante definitionem strettila tarree jube­ bantur advervarii; omne * deinde catholici episcopi ab amantissimo pontifice Pio IX interrogabantur d * fide ecclesiarum, et tandem omnibus, uno aut altero vix excepto, consentientibus, plaudente orbe en i reno, dogma tandem «lefinitum fuit. En sapientia! en « Dt • Ctmtra iKmat, Uk II. ray. IV. lik XVI, rp. XXX 991 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 992 maturitas! en prudentia solemn is sanctae ecclesiae, Insuper authenticum textum laudub». Ipsa sacra quando etiam de speculativa quadam veritate pro­ Poeni tenti uria respondit iam irrisión i l.u·», et textum nuntiat! Quia non eamdem agendi rationem, easdem ipsum citaro mihi liceat ..Beatissime pateri (con­ curas et provisiones non postularet, si agatur de dog­ sulebat aliquis) Confessori us in Gallila sanctitatem mate ad intimam et vivam ecclesiae essentiam perti­ vestram humillimo consulit, num ipse queat et debout nente, de dogmate a permultis male intellecto, et ex absolvere illos ecclesiasticos, qui eo subiioero recusant qno pendet eoderiao pax et animarum salus? condemnationi, quam sancta sedes edidit, quatuor Sed ad obiectionem in mentibus vestris exortam celeberrimarum propositionum cleri gallicam. Ita respondero mihi officium est, nempe quidquid sit de multae tollerentur quaestiones, et conscientiae quie­ sexdecim prioribus saeculis, nunc in temporibus no­ scerent" Clare ponitur quaestio. Agitur do sacerdote, vissimis veritatem satis eliquatam et publico in ec­ qui directe recusat damnare quatuor propositiones. clesia affirmatam compertum esae, ita ut iam in „Sacra Poeni tenti ari a, diligenter perpensa quaestione, universali fide habeatur personalis infallibilitas ; hoo censu it (audite) declarationem conventus gallicani ab enim in hoc ambone pluries assertum audivimus, et apostolica sede improbatam quidem fuisse, oiusque breviter inquirendum incumbit, antequam orationi conventus acta rescissa, et nulla atque irrita declarata; finem imponam. nullam tamen theologicae censurae notam doctrinae Omnes fatentur a concilio saltem Constantiensi, in declaratione ista contentae inustam fuisse. Prop­ nempe ab anno 1414, quaestionem de personali ponti­ terea nihil obstare, quominus sacramentali absolu­ ficis infallibilitate moveri in ecclesia; atque duo nobis B tione donentur sacerdotes illi, qui bona fide et animi * certa habentur, nempe semper liberam fuisse, seu sui persuasione digni aliunde videantur. Die 27 liberae discussionis in sonsu theologico faina quae­ septembris anno 1831." stionem, et, ab ineunte saeculo XVH ad trigesimum Equidem scio quoedam, qui verba non rem pon­ abhinc annum, potius invaluisse quam decrevisse doc­ derant, et irrident quod saepe non satis intolligunt, trinam de necosritate unionis et censen«m summum dixisse, quod illa verba bona fide infirmarent deci­ pontificem inter et episcopos in rebus fidei definien­ sionem. Sed non agitur hic de simplici fideli, non dis. Diffiteri nolo quod theologi quidam praesertim agitur hic de illo qui ignorat ; sed agitur de illo qui •acculi XVI, verbi gratia Melchior Canus et Suarez, debet e»e in fide doctor, qui sua propria persuasione dixerint, doctrinam de infallibilitate personali esse post studia, recusat acceptare condemnationem qua­ fidei proximam, et contrariam erroneam. Sed probatu tuor propositionum. Eadem decisio aliunde repetitur. Sed mox ad alia documenta transibimus. Eiusfacile est hanc iniuriam nostrae opinioni ab ipsa ec­ clesia et ab ipsis summis pontificibus numquam modi semper apud noe fuerunt equidem infallibilitatia pontificiae assertores, quos hodie numerosiores, nu­ fuisse inustam. Miratus sum, quod praeterita quadam die reve­ merosissimos libenter volo, cum quaestio moveatur do rendissimus Bituricensis archiepiscopus de declara­ libera hucusque opinione. Sed fuerunt etiam tempora, tione cleri gallicani locutus, non tantum actum decla­ in quibus opinio contraria moraliter universalis orat. Testis est Feoelonius, scribens ad cardinalem rationis dixerit a sancta sede censuris notatum fuisse et damnatum, sed etiam damnatam fuisse doctrinam C Gabrielli, his verbis: „Ita a teneris unguiculis, inquit, •eu opinionem in declaratione contentam, quod certe edoctas est rex Christian issi mus, ut sedem apoetolicam suppositum esae facile demonstratur. Declaratio qui­ impensissime colat ac revereatur; neque tamen minus dem actus erat irregularis et damnandus, cum per arbitretur, regiam potestatem periculosissime con­ illam iam non mera opinio, sed quaedam fidei vellendam esse, si pontificiam infallibilitatem in regni G aliiarum affirmatio videretur, in toto regno tenenda, finibus tantillum pateretur." Transeat haec opimo quod et ipei noe improbamus. At doctrina multis iam magni Ludovici, sed pergamus. „Hanc paritor aver­ •seculis a Gersonio saltem explicite prolata, nullibi santur supremae omnee curiae... Ita singuli regni damnata invenitur, ita ut dicere cum Bossuetio pos­ consiliarii sentiant; ita Gallianim antistites; ita, sumus1 : ,Λ beat declaratio quo libuerit ; non enim eam paucissimis exceptis, omnes doctores et docti. Undo tuendam suscipimus'sed addamus cum illo alia si quisquam hanc doctrinam (de infallibilitate) vel verba: „Manet tamen inconcussa et omni censura ex- indirecte insinuaret, unanimi omnium gentis ordinum pere prisca illa Parisiensium sententia' consensu statini condemnaretur." Postulabat textum unum sed clarum et perspi­ Testes sint omnes fere vulgati theologiae cursus cuum disertissimus archiepiscopus Halifaxiensis. saeculi sequentis, et sanctae sedis i uribus addictissimi Textum affero, dicebat illustrissimus archiepiscopus patree societatis leeu, qui quatuor articulos sub­ BiturioensiB, et allegavit bullam Alexandri Vili Inter scripserunt, declarantes se huio doctrinae assentire, ut multiplice» et Pii VI Auctorem fidei, qui priorem iis­ videro est in in eruditissimo opere p. Theiner, de dem verbis refert. Veniam det reverendissimus archi- D Clemente XIV. episcopus, declarationem ab ipsa doctrina non eatis Testem adhuc inconcussum vultis? Audiatis unum discrevit Quid dicebat Alexander VIII ? „Omnia et theologum magna scientia et auctoritate Romao ipei, singule quae gesta sunt (attendite), quoad declara­ ex illustri Dominicanorum familia, nempe Garzoni ga, tionem et quatuor propositiones improbamus, cassa­ qui iam in manibus theologiae candidatorum, non in­ mus, irritamus, annullamus." Porro de actu ipso, non ficior, ab isto anno erat. Audiatis: ,,Νοη constat inter de doctrina haec dici possunt. Doctrina non canatur, ipsos catholicos, ubinam suprema illa iudicandi po­ non irritatur, non annullatur (murmur; unde orator testas resideat.·· Haec est obiectio, ad quam sic re­ <Λ): spondet: „Omnee ad unum catholicos hanc supremam Mihi videtur quod patientia saltem vestra audire et infallibilem iudicandi potestatem agnoscere in ec­ quaedam poesit, cum et quod dico in libris omnibus clesia universali, sive illa ait in conciliis oecumenicis et libris approbatis inveniatur. Iam alium aliquem legitime congregata, rive toto terrarum orbe dispersa, textum laudabo. Mihi videtur, inquam quod melius et m unam eamdemque doctrinam consentiens. De easet et con remen tins patienter audire, quia patienter hac re nulla est inter catholicos dissensionis umbra. Tota (audiatis, reverendissimi patres) controversia, et reverenter ipsi audivimus. quae inter eos viget, solummodo est de pontifice Ro­ mano; an scilicet ipse etiam, qui solus aliquid ex » Drfnu. drdaret. citri GalUcmi 993 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA 1 iulii 1870 994 catbedra definit, infallibilis siL Sed (pergit doctor) A vino aut etiam humano utriusque infallibilitatis leges haec controversia ad fidem minime spectat, et salvo reponuntur? Quidquid sit, quod ad me pertinet, conscientiae charitatis vinculo inter catholicos agitatur. Solum (audito) adversarios monemus, nullum omnino apud meae timoribus angor, et sic emendatum vellem noe caso articulum fidei (attendite), qui non a pon­ schema nostrum, ita ut vel formula Antonina adhi­ tifice et simul ab ecclesia definitus non sit“ Gazionibeatur, papam nempe cum utitur consilio, et requirit ga L editione approbata anni 1831. ad i u tonum universalis ecclesiae errare non posse, vel Si quod dubium mentibus vestris haereret, sic expressum ut dicatur in schemate nostro post verba eminentissimi ac reverendissimi patres, legerem tan­ „quid in rebus fidei et morum , ** adderem: quid in tum compendium theologiae recentius Parisiis et Lug­ rebus fidei et murum ab universa ecclesia tecum do­ duni editum, nempe anno 1888, duobus abhinc annis. cente tenendum de fide etc. Hoo opus, brevi pontificali decoratum, approbationi­ Et parcatis, reverendissimi patres, quod longius, bus pluribus gaudet, praesertim α reverendissimo Pio- et tamen vix ad iminonsac quaestionis istius . super­ taviensi episcopo, disertissimo relatore nostro, qui sic ficiem pertingens, sincero tamen animo dixi. auctorem praedicat: „Alii, forsan perit i ores, maculas ORATIO quosdam deprehendere possent. Quod ad me attinet, reverendissimi pairis domini Nicolai Adamet nullam invenisse maculam gaudeo, saltem in iis quae episcopi Luxembvrgentis b ': * perlegi et ab episcopo Nemausensi, qui ei gratulatur quod ecclesiam gallicanam ab aliis iniuste impetitam B Eminentissimi praesides, eminentissimi et reveren­ et exagitatam ipse vindicaverit. Atqui hace theologia . dissimi patres. nomine auctoris presbyteri Vincent e societate vene­ Si et ego de quarto capite nostri schematis» de randa S. Sulpitii anno praeterito excusa est, com- quaestione nempe maximi momenti, de Romani pon­ tificis infallibili tate in docendis rebus fidei et morum, Quae sufficiant, reverendissimi patres, ad pro­ verba facere aggredior, partite insipientiae meae. bandum nempe: 1° per sexdecim saecula numquam Meum esset potius audire quam loqui; sed conscientia inveniri explicit am infallibilitatis personalis affirma­ urget me, ut coram omnibus in hoc sacrosancto Va­ tionem ; 2° ad nostra tempora doctrinam etiam centies ticano concilio sedentibus patribus testimonium per­ discussam, ab aliis reiectam, ab aliis admissam, potius hibeam de fido mea ergo illam praeclarissimam invaluisse quam decrevisse a XVLI saeculo usque ad sanctae sedis apostolicae praerogativam, nec non de trigesimum annum huius saeculi, et nulla censura fide totius cleri et fidelium dioecesis Luxemburgensis. theologica proprie dicta laborare. Hoc sane omnino Attestor itaque, eminentissimi et reverendissimi indubium eet, numquam in historia, numquam in dog­ patres, doctrinalem Romani pontificis infallibilitatem matum nostrorum historia aliquid simile egisse eccle­ semper in nostra dioecesi cognitam fuisse et creditam; siam, nempe anathemate percussisse huiusceinodi doc­ noeque illam, sicut patres nostri crediderunt, unani­ trinam, et damnasse materialiter saltem tot et tantos miter credere et profiteri. Clerus Luxemburgensis, viros virtute ct scientia commendandos, qui non aulici qui terrentis octoginta novem constat sacerdotibus, habebantur, nisi quando mortem oppetebant pro 0 nuperrime mihi scripsit verba sequentia: Attestare vosuinmo ipeo pontifice. tum nostrum; omnino cupcre et avere, ut data fa­ Quidam patres, inter quos heri reverendissimus cultate quid de infallibilitato summi pontificis sentias et amant issimus Consopi tensis episcopus, longius pro­ edicendi, eo altius ad veram omnium a Christo Do * tractam et exhaustam quaestionem offirmaverunt. mino saeculorum sententiam tuendam atque praedi­ Quod ad me vix attactam, vix praelibalam fuisse pro candam vocem extollo, quod tecum reputes nos omnes ex tuo ore animo loqui. To enim fugere non potest in certissimo habeo. Nolo certe benevolae attentioni fa­ stidio esse ; sed cum quibusdam patribus enixe rogo, ut nostro numero, quotquot sumus tibi in apostólico inter paucos ex una et altera parte electos discussio munere cooperatores, non reperiri quemquam, qui non habeatur, sedente et indicante concilio. Sic tempori teneat Petrum ex cathedra loquentem, etiam incon­ simul et conscientiae nostrae et prudentiae con­ sultis caeteris apostolis, nec falli powo nec fallere. Haec, reverendissimi patres, fidea mea firmissima, suleretur. Periculis maximis patet definitio, si strictior fiat; et fides cleri et fidelium terrae Luxemburgicae, quao inulta sunt enim quao praevios explicationes urgentius in confiniis Germaniae, Galliae, ct Belgii sita ante imperant. Sic verbi gratia numquam praedicatum fuit, quadriennium proxime elapsum pars confoederationis an propnaet quali gaudeat infallibilitateecclesia, quod Germanicae fuerat. Mihi proposueram, reverendissimi patres, paucis certo primum habetur in tractanda quaestione. Vel enim infallibilitas ecclesiae a solo pontifice oritur, vel et ingenuis exponere verb», quibus haec nostra firpropria sua pollet infallibilitate ecclesia Si pnus, D missima fides innitatur argumentis, nec non dicere tunc quando moritur pontifex, quando sedes vacat, quas animi impressiones ex iis accepi, quae tum extra tum intra hoc concilium acta sunt; quaeque omnia quando dubius est papa, aut ad maioritatis annos non pervenit, ut olim Benedictus IX, qui annos natus de­ fidem meam si non «atis firma fuisset, antequam Va­ cem ad annum decimumnonum ecclesiam gubernavit, ticanum concilium convocaretur a summo patie nostro, quando libertate caret papa, ut Liberius et tôt alii, et maxime confirm assent. Sed ad quid perditio haec? ipsi sacratissimae et venerandae memoriae Pius VI et Cur hanc longam longius protrahere discusutmecn ? Pius VII, quod certe iuxta auctores quosdam ad cen­ Ad satietatem scripto et viva voce omnia circa tum annos historiae ecclesiasticae ad minus extenditur, hanc quaestionem argumenta pro et contra explanata .tunc inquam magisterium suum decet ecclesiae, cum sunt: cur ergo pretiosum inutiliter terere tempus? principium infallibilitatis suae iam non subsistat; Idcirco ut communi omnium desiderio satisfaciam quod impium et impossibile. Si posterius, id est si longiori expositioni renuntio, sperans fore, ut multi propriam habet infallibilitatem ecclesia, tunc duo alii ex reverendissimis oratoribus exemplum meum ad erunt infallibilitatis «ubiecta, cum unum ad omnia commune bonum sequantur. Hoc unum declarar» sufficiat. Et uhinam, quaeso, in quonam codice dicapitis sdiuertrt se is ouwka· dixit. et petiit qI ^«asfectas deÉsiÜJ ederetur* l’ONCIL. OBM1BAL. TOMUS LII. 995 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERA LES 996 iuvat, quod post lectionem omnium adversariorum li- λ nôtre; et jamais, d’aucune partie de l'univera, 1m bellorum, etiam illius cui titulus: Disquisitio moralis regards de la grande famille catholique, do rotto ds officio episcoporum in emittendis suffragiis, audi- Église rachetée par le sacrifice do la croix, et conquise tieque eorum in hac aula liabitis orationibus, laetanter à la glorieuse liberté des enfants de Dieu par le sang pro infallibilitatis pontificis definitione optaturus de Jésus-Christ, ne doivent voir indignement courbé, sum, et ex hac parte conscientiam mearo solidissimis sous une servitude quelconque, «dui qui cet pour eux enixam fundamentis omnino in luto positam osso per­ rinterprète auguste de la loi de Dieu, le guide suprême, des consciences, le souverain des âmes To ut re suasum habeo. Si ut modo audivimus conscientia re verendissimi les consciences, toutes les àmre en souffriraient ; la foi, patris, qui ante me ex hoc ambone verba ferit, non la loi morale, tous les intérêts les plus sacrée seraient adeo secura est, liceat mihi unum adhuc exhibere ar­ captifs avec lui. C’est co que disait éloquemment à gumentum, quod forsan praecaeteris ad sublevando»ac la tribune de rassemblée nationale, ct aux applau­ profligandas huiusmodi anxietates aptum ej»? potest ; dissements de Γimmenso majorité dos représentants verba nempe profero illustrissimi et eloquentissimi de la nation, celui des champions de l'Églvw qu’on Aurelianensis, qui aliquot ante annos, anno nempe voit toujours le premier sur la brèche au jour du 1861, hac de quaestione in libello celeberrimo La sou­ péril, M. do Montalembcrt : La liberté religieuse des veraineté pontificale scripsit. Refero haec verba in catholiques a pour condition sine qua non la liberté lingua originali, ne erroneae aut fabae interpretationis du pape; car si le pape, juge suprème, tribunal en accusationi exponar. B dernier ressort, organe vivant de la loi et do la foi Illustrissimus Aurelianensis nempe scriptural: des catholiques, n’eat pas libre, nous cessons do l'être. „Jésua-Chrisl accomplit uno chose d une simplicité et Nous avons donc le droit de demander à la puissance d’une grandeur •surhumaine, quand il choisit un publique, au gouvernement qui nous représente ct que homme mortel, ignorant, obscur pour en faire le chef nous avons constitué, de nous garantir à la fois et suprême de son immortelle Église, le père dos âmes, notre liberté personnelle en fait de religion, et la lo guido dee consciences, le fuge en dernier ressort dæ liberte de celui qni cat pour nous la religion vi­ intérêt» religieux de l’hummanité..." vante ... ..Depuis dix-huit siècles, cette faible créature, ce ..Pour nous catholiques, on le reconnaît, le papo roseau est devenu Pierre; sur lui repose la forte rat le docteur universel, le juge en dernier ressort des Église du Fil» do Dieu, et ke portea de l'enfer n'ont pas questions de foi el de morale chrétienne, le suprême encore prévalu contre elle. Pour moi, je l’avouerai sim­ interprète des saintes ¿tritures et des enseignements plement, cet homme, que Dieu a si extraordinairement divins; mais pour juger, interpréter, définir, ap­ conçu dans sa pensée, et fait dans su puissance, cet prouver, condamner, en un mot pour accomplir les homme, centre ot fondement du plus grand conseil actes essentiels de cette haute autorité spirituelle, il divin réalisé dans le temps, et conservé par une provi­ faut la parole, et la parole libre; il faut qu’il y ait, dence immuable, à travers les siècles, parmi tant sur un point de la terre, un centre de catholicité, une d’orages ; cct homme est non-seulement l’objet de ma chaire, du haut de laquelle le pape paisse parler et foi et 1 attrait de mon cœur, mais aussi l’étonnement c se faire entendre, écrire et proclamer ses décrets, et inépuisable de mon esprit. où sa parole et sa main soient libres comma sa con­ ,Jo n’oublierai jamais l'impression qui me saisît, science. lorsque je le contemplai pour la premiere foi», a .♦Et qu’on veuille bien entrer ici avec moi dons Rome en 1831; lorsque je vis le vicaire de Jcsus- le fond même de la question, ct pénétrer la vraie Chriet apparai tre, pour la première foi», à mes yeux, nature de cette pui&sancc surnaturelle, personnifiée sous Ira voûtes reepleudis^mtra de Sainte-Marie-Ma­ dans le chef de l’Églisc. Cette puissance établie pour jeure. Profondcmeht touché ù la vue du pere commun le bien de tous n’a jamais rien ù décréter qui flotto des fidèles, mais remué plus violemment par une les intérêts misérables ou lee mauvaises passions des pensée plus haute encore et plus forte, je rue disais: hommes ; elle est l’ennemie irréconciliable de l'égoïsme „Lc voilà donc ce pape! ce successeur de Pierre; et de l’orgueil, qui lee poussent sans cesse entre eux aux ce chef de la chrétienté catholique; celte bouche de divisions ct aux révoltes. H eet donc de son honneur, l’Églisc, os ecclesiae, toujour» vivante et ouverte pour comme de son devoir, de n’etre, de ne paraître jamais enseigner l'univere; cc centre de la foi ct de 1 unité suspecte, de s’élever toujours manifestement plus haut chrétienne; ce foyer de lu lumiere et de la vérité, que toutes le prétentions rivales, que toutes lee préven­ allumé pour éclairer le monde, tur mundi; cct homme tions jalouses. Il faut que ni les esprits chagrins qui infirme, rtas eroleriae denanum s. Petri sub muleta ceso prohibitum, offi­ excubias tenebant. Et ipsa catholica redeeia summa cium devotionis Marianae mense maio abroga­ tunc auctoritate, potentia, acieutia omnisque generis tum, missiones populares erae omnino interdictas; viribus quam maxime abundabat. Iam vero in asperrimo eo saeculi tempore vivi­ atque nefarium hoo decretum Juliano apostata dignum a civibus cum acclamationibus fuit acceptatum, post­ mus, ubi fere nihil de pristina ea prosperitate nobis quam communitatis praesides rotationem valde in- reliquum est ; cum ruina ubique et dissolutio magna, ία ri oeam contra infallibilitatem summi pontificis, neque imperatores, neque regas portis crctasiao tuendis contra auctoritatem sanctae sedis et contra catholicum adsint Immutata sunt omnia; impune roo tra ec­ utri usque ordinis clerum in pleno civium conventu clesiam vesana saevit impietas. Percurrite, rerereoperlegi mandaverant. Quantum quaeso distat ab boo d iesimi patree, qua late patet catholicum orbem, e< occurretis rebus catholicis quaquaversum fere ad ex­ 1 Argu mea tam: ^Episcopos Sancti Galli proposait rara· trema redactis, ecclesiam conspicietis tnatisuma sorte dationem quae est mb nam. M.· 999 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1000 afilieUm. Magno luctu es dolel in infelicissimo Po * J L liter, etiam apostoli oorumque successores nominan­ Ionise regno, moscovi tica immani Ute -crudeliter op­ tur et sunt, qui scilicet primariae petrae fundamento pressa, et quasi exLincta. Di vexata est et direpta in divina ordinatione coagmentati, occleaiae templum in amplis Hispani arum provinciis; nec nobis coram in terris sustentant, ao divinum in ea infallibile magi­ pulchra huius Ausoniae terra, a communi strage re­ sterium una cum Petro et sub Petro principe con­ mansit immanis catholica religio, in tot terrarum stituunt. Atque fundamentum totius huius ecclesia­ partibus profanata, ecclesia conculcata, auctoritas stici aedificii sunt etiam episcopi, non solum docendo sanctae aedis despecta. Cum igitur tam miserrima in tamquam fidei doctores positi super fundamentum his regnis ecclesia effecta sit, vix expediret iis, in apostolorum et prophetarum, verum etiam regendo ecclesiastica strage alia forsan adhuc subiungere tamquam ecclesiae rectores, quos scilicet Spiritus sanc­ regna, ubi ad catholicae religionis eversionem animi tus posuit, regere ecclesiam Dei. Omnibus apostolis, potioris partis in populo satis proni et parati esse nullo excepto, qui in prototype divinum magisterium subsequent» ecclesiae praeformaverant, Christus Do­ videntur. Caeterum manifestissime patet maiori numero minus promisit et contulit Spiritum sanctum, qui eoa gubernia omnesque societates revolutioni addictas ad in omnem quam docuit, induceret fidei veritatem. completam separationem status publici ct ecclesiae Certa Petrus qui huius apostolici magisterii caput i u giter conspirare, atque utri usque ab invicem dis­ principaliter et praecipue est. Spiritus sancti assisten­ ruptionem omni opera studioque adire; atquo proh tia in supremo docentis ecclesiae fastigio pollere recte dolori funestissimum hoc divortium in compluribus B creditur; attamen non divulsus a reliquia corporis, regnis vel expertum iri vel expertum iam rese con­ cuius caput eet, membris, nec sejunctus ab iis. Atque spicimus; nam matrimonia, familiae ditiores ac po­ in hoc sistitur Archimedis punctum ot praecipuus ti ores, omnes vel eruditione vel auctoritate pollentes, cardo, in quo quaestio nostra movetur. scholae, universitates, scientiae, litteratura, diana Magno fasto etiam declaratum fait, praeter sa­ publica, gubernia, verbo dicam omne» potentiae, quae crae Scripturae locos, etiam ecclesiasticae traditionis et magna sua influentia publicam societatem moderan­ sanctorum patrum testimoniis luculenter evinci, quod tur, plerumque ecclesiae catholicae vel inimicae vel iam ab apostolorum tempore per primaeva saecula abalienatae vel prorsus subtractae iam sunt; ita ut semper ubique et omnibus nota fidee vigeret, Roma­ derelicta ecclesia, quae moderatrix quondam fuit re­ num pontificem se solo in causis fidei errare non posso. rum humanarum, in praesenti magis magisque in Argumenta pro hac assertione desideravimus \olda, remotum et angustum angulum compressa, et omnis expectavimus frustra. Veteres patres ct synodi potencommercii cum humana societate paullatim expers tiorem principalitatem sedis et ecclesiae Romanae fieri videatur. etiam in apostolico magisterio saepnsiine concinna­ Non ignoro, quam difficillimum sit tot tantisque runt; infallibilem autem docentis ecvlcsiao auctori­ malis efficaciter obsistere, et lethaliter sauciatae publi­ tatem non in solis et singulis Romanis pontificibus, cae societati sanando succurrere. Attamen ne in threat, sed in consensu ecclesiarum, vel episcoporum eorum quo sanari ea debet ; ct sanari non potrei, nisi per ecclesiae consona cum apostolica rede fidei professione repo­ auxilium. Huius igitur potissimum esse debet, pacis C suerunt. disrupts© vincula cum publica societate religare potius Huiusmodi infallibilitate magisterii in ecclesia a quam rescindere, catastrophcn vitare potius quam Spiritu sancto illuminata et constanti traditione, hae­ suscitare, exacerbatas hominum mentre mitiores po­ reticorum errore» refutare et orthodoxam fidem ex­ tius reddere quam excitare. Numquid xero hoc fiet, si planare semper assolebant. Quod ai valeret argumen­ in spiritualibus quidam absolutismos statuatur populis tum: Super Petrum tamquam fundamentum Christus coram, qui in temporalibus vix ullam, vel nonnisi aedificavit ecclesiam, ergo Christus Petro contulit constitutione circumscriptam et temperatam auctori­ praerogativam infallibilitatis ; tunc rectum etiam et tatem amplius agnoscere se relie gestiunt? iustum foret illud antiquum ratiocinium, quod de po­ Seligenda ergo est pro definitione formula miti­ testate clavium conclusum fuit, ut summum ius Ro­ gatu, qua divino ordini congrue, supremo magisterii mani pontificis in temporalia regum probaretur. Qui capiti in exercenda summa infallibilitatis praeroga­ v«o personali et absolutae infallibilitati summi pon­ tiva reliqua etiam corporis membra aliquomodo iuii- tificis insistunt, de ecclesiasticis actis et dogmaticis gantur; quo foeto firmatum erit instrumentum pro factis omnium pontificum Romanorum rationem red­ ealeeia et pro catholico orbe, atque simul inimicis dant oportet; atque demonstrent neminem eorum subtracta erit omnis ansa irruendi in ecclesiam ct in umquam solem ni ter-erroneam protulisse de fide doc­ sanctae sedis apostolica® auctoritatem. Catholica veri­ trinam, eamque fidem in inerrantiam summi ponti­ ta- tunc ex hoc certamine victrix procedet. ficis iam α primaevo tempore in diversis viguiaee ccSed praeter ecclesiae salutem ratio etiam catho- ) elee i is. licao veritatis emendationem propositam satis super * De primaeva ecclesiae Hibernae fido circa eam que iustificaL Videant qui in ea haereticum quem­ doctrinam nuperrime ex ore eminentissiiui cardinalia dam odorem senserant, s. Antoninum ad latus no­ ot archiepiscopi Dublinensis complura audivi hu­ strum, magnum profecto patronum, de quo verbis cusque numquam audita, alia in documentis illis pror­ Tullii dicam : „Cum hoc Platone errare mallem, quam sus alienigeno. Statuit quidem celeberrimus canon s. 'cum aliis ambigue vera sentire. *' Non de infallibili­ Patritio adscnptus: „Si quae in Hibernia quaestiones tate proprie dicta, sed potias de modal itate huius in- do fide emerserint, ad sanctam sedem Romanam re­ falii bili tatis disceptamus. Nemo, nisi per secundariam ferantur.' * Quid vero his verbis aliud enuntiatur, ct consectariam conclusionem, ex potestatis plenitu­ quam ut utar verbis s. Irenoei, potior scilicet ecclesiae dine b. Petro a Christo Domino oollalae, vel ex Petro Romanae principalitas, summum eiusdem magiste­ ecclesiae fundamento deducere et probare potest ab­ rium ct fidei forum, ad quod omnes quao in mundo solutam, separatam et personalem summi pontificis ubique sunt convenire debent ecclesiae? Hoc quan­ tum abunde adhuc distet a personal i Romani ponti­ infallibilitatem, non autem directe et immediate. Sone super Petrum tamquam super fundamentum ficis infallibilitate quisque facile peripicit. Audivimus ab eodem eminent i> *tnto domino, s. principale Christus aedificavit ccckeiam suam. Sed fundamentum rcclesiae, quamvis non ncque principa- Columbanum vixisea m eremis et syhix, ideoque Hia- 1001 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA 1 iulü 1870 1002 tum quaestionis in lite trium capitulorum non satis i rive cooperationis episcoporum statuere sive in dam­ perspectum Imbuisse. Ad quod respondeo; Vixit qui­ nandis erroribus, rive in locutionibus ex cathedra dem Colum ban us diutissime in eremis et sylvis, sed emittendis semper servandum, quo videlicet: tieo fuit eremita semper, nec umquam capucin us a) in casibus, ubi iudicia contra exortos errores fe­ strictae clausurae, qui in cellula sua retentus mundi renda fuerint, praevie in consilium adseisoerentur epi­ cursum et sui aevi vicissitudines ignorassot ; quin immo scopi saltem illarum provinciarum, in quibus novi Hibernia relicta, in Burgundia in Australia in Ale­ errores emerserint vel adoleverint; mania et in Italia diuturno tempore commoratus fre­ b) in locutionibus autem rive decisionibus vel quent issi mas aulas regum et aedes episcoporum adiit, doctrinis de fide et moribus ex cathedra ad univer­ ct ex consuetudine sua cum monachis nobilibus et salem ecclesiam emittendis, adsciscerentur episcopi discipulis qui Lexovii, Brigantiae, Mediolani et Bob­ ecclesiarum, vel eorum requireretur super deposito bi oo undique confluebant, de rerum statu sui aevi fidei testimonium, prout inorem dium iam invaluisse apprime fuerat instructus; proinde etiam quaestionem constat. in causa Vigilii papae optime noverat et noscere potuit Quao omnis sapientissimo vestro iudicio submitto. ex ipso ore Agilulphi regis Longobardorum et piae coniugis Thcodolindae reginae, necnon ex relatione Hic autem interrupta disceptatione, emiuentiseiepiscoporum regni Longobardorum, quorum omnium mus primus praeeee ait: nomine et expresso mandato epistolam ad Bonifa, .Reverendissimi patres, proxima congregatio ge­ cium IV exaravit ut ipse fatetur. Aliorum autem solli- B neralis habebitur crastina die, in qua suffragia pa­ citudines ot clamores in constitutum Vigilii papae ex­ trum exquirentur do textu prooemii ne? non capitis 1 ponens in ca epistola propriam etiam suam opinionem et Π, iuxta emendationes a congregatione generali ad­ manifestat, Vigilium non bene vigilasse, occeptamque missas, novissime adaptato et nuper iam distributo1 ; a maioribus fidei doctrinam non bene custodisse. tum vero continuabitur discussio quarti capitis. Nullum igitur dubium (reliqua transeo ut brevior ,Jnilium autem congregationum generalium cra­ sim), nullum dubium reliquum est, qua intentione, stina die et deinccpe fiet hora octava. * ’ quonam sensu a Colum bonus epistolam eam scripserit, quae vere nonnisi magica quadam arte od testimonium eius fidei in personalem infallibilitatem Romani pon­ 46. tificis commutari et detorqueri potest. Manifeste qui­ Constitutio dogmatica prima de ecclesia Christi. dem in ea Romanum pontificem sanctus noster prae­ Prooemium, caput I et Π novissime adaptata. dicat summum omnium pastorum pastorem; magni­ ficentiam sedis Romanae et in hymnis et in suis epi­ Pius episcopus stolis frequenter celebrat; verba fidem meam de pri­ servus servorum Dd sacro approbante concilio matu iurisdictionis et magisterii profitentur, quam ad perpetuam rd memoriam. hodie nos omnes alta voce profitemur, qui personalem Pastor aeternus et episcopus animarum nostrarum, et absolutam infallibilitatem summi pontificis im­ pugnandam esse censemus. C ut salutiferum redemptionis suae opus perenno red­ Ita etiam haec ecclesia Sangallensis, filia tanti deret, sanctam aedificare ecclesiam decrevit, in qua patris, nec fidei patris nec fidei matris suao ecclMiae veluti in domo Dei viventis fideles omnes unius fidei Hi bernonsis dissentit, sed apprime consentit. Sed et charitatis vinculo continerentur. Ideo enim, prius­ neque Sfondratus ille acerrimus pontificiae infallibili­ quam clarificaretur, rogant Patrem non pro apostolis tatis vindex, nec Bellarminus in ecclesiasticis actis tantum, sed et pro eis, qui credituri erant per ver­ delere potuerunt Vigilii retractationem sive indicatum, bum eorum in ipsum, ut omnes unum essent, sicut vel expungero primam Honorii epistolam ot latam ipee Filius et Pater unum suut*. Quemadmodum igi­ in eum trium conciliorum et & Leonis Π censuram tur apostolos, quoe sibi de mundo elegerat, misit, aliaque documenta, de quibus ipse Baronius cum ca sicut ipse missus erat α Patro: ita in ecckcia sua perlegerit expavit, et ut salvet doctrinam conciliorum, pastores et doctoree usque ad consummationem saeculi eorum acta spuria esse finxit. Hinc etiam catholicae esse voluit Ut vero episcopatus ipse unus et indi­ veritatis ratio emendationem capitis IV satis superque visus eeret, et universa credentium multitudo per iustificat. cohaerentes sibi invicem sacerdotes in fidei et com­ Emendatio autem ita sonat, quam proponere munionis unitate conservaretur, beatum P<’ im cae­ festino: Hinc sacro approbante concilio docemus et teris apostolis praepoens in ipso instituit ρ. i potuum declaramus, Romanum pontificem, cui in persona b. utri usque unitatis principium ac visibile fundamen­ Petri ab eodem Domino nostro lesu Christo praeter tum, super cuius fortitudinem aeternum exstrueretur alia dictum est: Ego rogavi pro te, ut non deficiat templum, et ecclesiae caelo inferenda sublimitas in fides tua, et tu aliquando conversus confirma fratres huius fidei firmitate consurgeret *. Et quoniam por­ tuos, vi assistentiac divinae supremi omnium Chri­ tae inferi ad funditus evertendam ecclesiam, ri fien stianorum doctoris munere fungi, et cum pro apo­ posset, maiori in dies odio undique contra eius funda­ stolica sua auctoritate definii, quid in rebus fidei et mentum divinitus positum insurgunt, nos ad ca­ morum ab omnibus tamquam de fide tenendum vel tholici gregis custodiam, incolumitatem, augmentum, tamquam fidei contrarium rdidendum, eiusmodi de­ sacro approbante concilio, indicamus necessariam esse, creta sive iudicia a quovis christ iano ut primum ei doctrinam de institutione, perpetuitate, ac natura sarei innotuerint, pleno fidei obsequio excipienda et tenenda apostolici primatus, in quo totius ecclesiae vis ac esse: proinde reprobamus sententiam eorum, qui er­ soliditas consistit, cunctis fidelibus credendam et roneam contendunt esse doctrinam, quae tenet ac tenendam, secundum antiquam atque const anteen uni­ docet, Romanum pontificem, tamquam supremum ca­ versalis «derise fidem, proponere, atque contrarios. put sibi perpetuo et inseparabiliter iuncti divini ré ecclesia constituti magisterii, ex cathedra loquen tem 1 Ct scia eesfTYfsUxl* psaerrib 4. M twtí 1870, in causis fidei et morum errare non posse «4.916 o. 2° Ut beatissimus pater dignetur, per apostolicam • Cf. Ioan. X VU. 1. » Μ bullam definitioni subiungendam, modum concursus. ■ & Leo >L sera. IV (d. ΠΤ), cap. ft, to dm 5'aUiis set 1003 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES «jeque dominico gregi adeo perniciosos errores debito A condemnationis iudicio proscribere. Caput L De apostolici primatus in beato Petro institutione. 1004 47. Congregatio generalis ootogeeima prima 1870 iulii 2. Die sabbati 2 iulii 1870 hora octava matutina, in Docemus itaque et declaramus, a Christo Domino conciliari aula Vaticanae patriarch al is basilicae, ge­ iurta evangeli! testimonia primatum iurisdictionis in neralis reverendissimorum patrum congregatio habita universam Dei ecclesiam immediate et directo beato est; cui interfuerunt quingenti et septuaginta patree, Petro apostolo promissum atque collatum fuisse. Ad nempe 37 cardinales, 6 patriarchae, 8 primatee, 83 ar­ unum namque Simonem filium Iona, cui dixerat : Tu chiepiscopi, 396 episcopi, 4 abbatee nullius dioecesis, vocaberis Cephas1, poet confessionem: Tu es Christus, 13 abbates generales rive praesides congregationum Filius Dei viri, locutus est Dominus: Beatus ee Simon ordinum monasticorum, usum mitrae habentes, 23 ge­ Bar-lona: quia caro, et sanguis non revelavit tibi, nerales et vicarii generales; quorum omnium nomina, sed Pater meos, qui in caelis est: Et ego dico ¿ibi, quao per assignatores locorum accurate deceri pta quia tu es Petrus, ot super hanc petram aedificabo fuerunt» exhibet indiculus patrum octogwimoo priman ecclesiam meam, et portae inferi non praevalebunt ad­ congregationis generalis, qui inter acta concilii asser­ versus eam: et tibi dabo clave» regni caelorum: et vatur. Reverendus pater dominus Ludovicus Haynald quodeumque ligaveris super terram, erit ligatum et in caelis: et quodeumque solveris super terram, erit B archiepiscopus Colooeuais et Bacsicnsis mueam lec­ solutum et in caelis’. Atque uni Simoni Petro contulit tam celebrant. Qua absoluta, et recitata orationo lesus poet suam resurrectionem summi pastoris et rec­ Adsumus Domine etc-, eminentissimi» cardinalis de toris iurisdictionem in totam suum ovile, dicens: Luca in absentia cardinalis de Angelis, primi praePasco aguce meos : Pasce oves meas’. Huic tam mani­ ridis munere fungens dixit: Reverendissimi patres, in hodierna congregatione festae sacrarum Scripturarum doctrinae, ut ab ecclesia catholica semper intellecta est, aperto opponuntur pra­ generali primum exquirenda sunt suffragia de textu vae eorum sententiae, qui constitutam a Christo Do­ integro prooemii, nec non capitia primi ct secundi, mino in sua ecclesia regiminis formam pervertentes novissime adaptato ac nuper distributo, schematis negant, solum Petrum prae coeteris apostolis, rive primae constitutionis de ecclesia Christi. Pro bono seorsum singulis rive omnibus rimai, vero proprioque huius rei ordine reverendissimi potree monentur, ut iurisdictionis primatu fuisse a Christo instructum; singuli locum in aula concilii ribi assignatum durante aut qui affirmant, eundem primatum non immediate, actu ferendi suffragia occupent, et ii, qui ad interro­ directeque ipsi beato Petro, sed ecclesiae, et per hanc gationem a primo praeside factam eurrexerint, tara­ dia stantes maneant, donec de maiori vel minori illi ut suo ministro delatum fuisse. suffragiorum numero satis constiterit. Initium fiet a textu prooemii. Ipse textus prooemii a Deputation© Caput II. pro rebus fidei iuxta emendationes α congregatione De perpetuitate primatus Petri in Romanis C generali admissas adaptatus et patribus distributus, pontificibus. satis omnibus notus «t, ita ut lectione non indigeat. ,Jtaque reverendissimi patres, qui textui integro Quod autem in beato apostolo Petro princeps pastonim et poetor magnus ovium Dominus Christus prooemii novissimo adaptato in hac ultima sua forma lesus in perpetuam salutem ac perenne bonum ec- areentiuntur, surgant." cleriaa instituit, id eodem auctore in ecclesia, quae Uno vel altero excepto omnes surrexcrunt. fundata super petram ad finem saeculorum usquo fir­ Subdidit autem eminenti&rimus primus praeses: miter stabit, iugiter durare neoeese eet. Nulli enim Rvidens eet, quod longe maior patrum pare dubium, immo saeculis omnibus notum «t, quod sanc­ surrexorit. Iam vero qui huic textui prooemii contra­ tus beotissimusque Petrus, oposlolorum princeps ct dicunt, surganL“ caput, fideique columna et ecclesiae catholicae fun­ Nullus omnino uirrexit. damentum, qui a Domino nostro lesu Christo et Tunc primus praeses dixit: Salvatore humani generis ac Redemptore claves regni ..Evidens est, quod longe minor patrum pare accepit, ml hoo usque tempus et semper in suis suc­ surrexerit. Declaramus itaque, textum prooemii no­ cessoribus, episcopis sanctae Romanae sedia, ab ipso vissime adaptatum a congregatione generali fuisse fundatae, eiusque consecratae sanguine, vivit et prae- approbatum.“ ridet et iudicium exercet *. Undo quicumque iu hac Deinceps ad primum caput deventum eet, et omicathedra Petro succedit, is iuxta Christi ipeius in- nentissimus primus praeses ait: stitutiooem primatum Petri in universam ecclesiam D „Iam vero exquirentur suffragia de integro textu obtinet. Manet ergo dispositio veritatis, et beatus capitis primi iuxta emendationes admissas α congre­ Petrus in accepta fortitudine petrae perseverans sus­ gatione generali adaptato, qui pariter omnibus satis cepta ecclesiae gubernacula non reliquit1, Hac de notus rat, ita ut lectione non indigeat. Itaque reveren­ causa od Romanam ecclesiam propter potiûrem prin­ dissimi patres, qui textui integro capitia primi no­ cipalitatem ncceew» scraper erat omnem convenire ec­ vissime adaptato in hac ultima sua forma assentiunclesiam, hoc «st, eos, qui sunt undique fideles, ut in tur, surgant.’* ea sedo, e qua venerandae communionis iura in om­ Duplici experimento ut supra facto, cunctis nes dimanant, tamquam membra in capite consociata, suffragiis approbatus eet. Unde em i nent issi mus in unam corporis compagem coalescerent ·. primus praeses dixit: ..Declaramus itaque, integrum textum capitis J Imb. I. 42. primi novissimo adaptatum α congregatione generali • Mstth XVI, 16-19. fuisse approbatum.“ > loan. XXI. 15-Π. • Cf. Rpherid concilii art. Ill, rt s. Petri ΛτροΕ ep. ad Suffragia quoque in caput secundum proposita Eatjch. pfcakyl sunt ab eminentissimo primo praeside, qui ait: • 8. Uo M. nrw. Ill (al. 11), *rp_ 3. ..Progredimur nunc ad suffragia ferenda de in­ • 8. Iren. adv. baer. I. 111. e. 3. et eplaL * cnf. A qui Iri. a. 381, tegro textu capitia secundi iuxta emenda! iones a ronU Grailla, inpcr. e. 4. Cf. *Ii«< VI, breve &ptr aUùUefe. 1005 CONGREGATIO GENERALIS • PRIMA 2 iulii 1870 1006 gregat inno generali admiseae adaptato, qui eat in / morum, ab omnibus pleno mentis obsequio et assenvu manibus omnium, ac proinde lectione non indiget nooewario erodendas, speciali Dei providentia errare itaque reverendissimi patree, qui textui integro ca­ non potesL Pro accuratiori explicatione huius pro­ pitis secundi novissime adaptato in hac ultima sua positionis notandum est, quod summus pontifex potest forma assent i un tur, surgant. ** homines docere et instruere sicut doctor privatus; et Duplici experimento facto, omnee, paucis exceptis, tunc utique omnino falli bilis errorique obnoxius eat. surrexcrunt et approbarunt; ct eminent isaimus primus At vero quando alloquitur docetque fideles non tam­ praeses dixit: quam doctor privatus, sed tamquam eorum supremas ,,Declaramus itaque integrum textum capitis se­ pastor et pontifex, iure divino suo utens, munereque cundi novissime adaptatum a congregatione generali divino fungens, ad quod vi officii tenetur, tunc, et fuisse approbatum." tunc solum vere et proprie dicitur docere ex cathedra. Hisco peractis, continuatio indicta est discussionis Iam vero veritates, quas summus pontifex sic spécial is quarti capitis, in qua od ambonem successive docet fideles, poesunt «se aut veritates fidei vel mo­ vocati sunt Thomas Nulty episcopus Midcnsis, Gas­ rum quae in deposito fidei continentur; aut poesunt par Mormillod episcopus Hebrone nais, Guillelmus esse veritates, quao formaliter quidem non continentur Mcignan episcopus Catalannensis, Stephanus Aemi­ in deposito, sed quae cum veritatibus fidei essen­ lius Ramadié episcopus Elnensis, Hyacinthus M. tialiter connectuntur; aut possunt esse veritates, quae Martinez episcopus S. Christophori de Havana, Fran­ in privatis revelationibus solummodo continentur; vel cise us Moreira episcopus Aiacuquenaia, Ioaephua A g-1 ¡ poesunt respicere facta miracolosa quae in vita sanc­ garbati episcopus Senogalliensis, Laurentius Gastaldi torum continentur, sed quae non continentur aut in episcopus Solutiorum, et Carolus Aemilius Freppel Scriptura aut in traditione ; vel poesunt respicere dis­ episcopus Andegavensis. ciplinam particularem aut universalem ecclesiae ; vel Veniae autem loquendi renuntiarunt episcopi denique pontifex potest disserere et tractare de rebus, Brugensis, Transsylvaniensis, Uxellensis, Potentinus, quasi scientificis et politicis, verbi gratia de depo­ Albae Pompeiensis, Alexandrinus, Ardagad «nsis, sitione regum vel de provinciis nuper sanctae sedi Bal neor eg i ensi8, Nemesinus, Rotemburgensis, abbas ereptis. generalis SS. Trinitatis Cavensis ord. s. Benedicti, et Ut de iis omnibus breviter noe expediamus, dici­ Magister generalis ord. Praedicatorum. Aberant prae­ mus pontificem omnino fallibilem esse quamdiu trac­ terea episcopi Constantinianus et Varmiensis, qui tat de rebus et factis naturalibus aut veritatibus, quae idcirco cum vocati non respondissent, renuntiasse aut in lege naturali (rumor) aut humana solummodo habiti sunt, iuxta decretum diei 14 iunii proxime continentur, aut quando tractat de factis istis miraelapsi. culoais eu penus indicatis, quae nec in Scriptura nec ORATIO in traditione continentur: immo dicimus pontificem reverendi patris domini Thomae Nulty minime infallibilem esse quando tractat de veritatibus episcopi òfidensis1. aut naturalibus aut supernaturali bus, quae in privata Eminentissimi praesides, illustrissimi et reveren­ solummodo traditione continentur. Concludimus ergo, dissimi patres. C summum pontificem tunc solummodo cs^e infalli­ In pagina 13 nostri schematis legitur ad litteram bilem, quando alloquitur fidelos, cosque docet tam­ (b) Romanum pontificem „vi assietentiae divinae ipsi quam supremus pastor, pontifex et doctor, munere suo promissae errare non posse, cum supremi omnium fungens, iureque suo divino utens, et secundo quando Christianorum d oc toris manere fungens pro apostolica iis proponit doctrinas de rebus fidei vel morum, aut sua auctoritate definit, quid in rebus fidei et morum fide catholica credendas aut saltem pleno obsequio ab universa ecclesia tamquam de fide tenendum vel mentis ct cordis necessario credendas; et quando papa tamquam fidei contrarium reiiciendum sit; et eius­ sic docet fideles, nec minimum discrimen facit, utrum modi decreta sive iudicia, per ac irreformabilia, a quo­ sermonem suum fonnaliter ad universalem ecclesiam vis chrietiano, ut primum ei innotuerint, pleno fidei dirigat aut ad aliquam particularem ecclesiam propter obsequio excipienda et tenenda cese." Emendatio, speciales eius necessitates, aut ad ecclesiam propriam cuius insertionem in loco verborum praedictorum hic Romanam, aut ad exemplum conciliorum generalium humiliter rogo, sio se habet, nempe: Romanum ponti­ doctrinas suas publici iuris faciat, quin ad ullam ficem vi assistentiae divinae ipsi promissae errare non specialem ecclesiam dirigantur. Quando enim popa posse, cum fideles edoceat tamquam eorum supremus i pertractat palamque proponit doctrinas aut fide ca­ pastor et doctor, iisque proponit doctrinas de rebus tholica aut saltem fide ecclesiastica ab omnibus ne­ fidet vel morum, aut fide catholica plene credendas cessario credendas, túne atique istae doctrinae ne­ aut pleno obsequio et mentis assensu necessario cessario diriguntur od omnes christifideke, quia ab acceptandas, ciusmodique decreta sive iudicia per se D omnibus necessario credendae sunt, qui extra unitatem fidei vel formaliter vel virtualiter nolunt ac sistere. irreformabilia esse .. .-(sicut in schemate). üt patree concilii clare perspiciant emendationem, Ad definitionem vel determinationem meritatis quam propono, status quaestionis mihi videtur ne­ quam defendimus, duae hae conditiones solummodo cessario et quam accurate explicandus; id est veritas, requiruntur, primum ut papa doceat et inai root fideles quam dicimus esse et revelatam et catholicam, clare tamquam eorum supremus pastor, pontifex et doctor; et praeciae definienda et determinanda est. Sic ergo secundo ut proponat aie docendo doctrinas de rebus fidei et morum ab omnibus aut fide catholica creden­ generaliter proponi potest. Summus pontifex quando docet ex cathedra, das aut saltem pleno meutis et cordis obaequio aonfideli busque proponit doctrinas de rebus fidei vel piendaa. Summus pontifex ergo munere suo doctnnali fungens his duabus conditionibus vestitus, speciali 1 Argumentum: .Episcopal Midendf iacepit proponendo Dei providentia errare non potest. emeodatiooem quae est tub nomerò fit Eœradatlonb antea Inerrantia reco ipsa «t donum supernaturale, rationes adeo prolixe exposuit, nt obaansnrare aadiqae et conqueri patres vili dnl Tune surgens card. Da Loca dixit: quod a Spiritu sancto tamquam a cauta efficienti , Reve rendí «i me pater probe eompidi, quod ccagregaUo Un procedi L Quamquam ergo gratia Spiritus sancti ait, defatigata eet; ideoqoe te rogamus ut vela cootrahaa. st emennon est tamen gratia gratum faciens ob unum ponti­ ¿atione· aliai, ri quas habeas, proponas.' Tuae paséis Institit ficem rd individuum data; red eet potius gratia gratia orator in dieta saperias emendatione, et finca dieeadi fedt * 1007 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1008 dal a ob bonum universale ecclesiae concessa. Minime clesiae do fide ecclesiae dispersae solenmiter, plene, ergo confundi debet cum dono impeccabili tatis, quod satisfactorio, ordinarie non fiet nisi in conciliis genosénat quidem a peccato, minime vero ab errore, et rali bus. Et talia de facto fuerunt et necees i Uu et quod, quia ad bonum individui datur, per prupnam conditio et occasio omnium conciliorum, quae um­ culpam amitti potest. Donum >*ero in errantiae ser­ quam habita fuerunt, nempe ad nova dogmata vat quidem ab errore, minime vero a peccato. Hino determinanda, quae fuerunt aut dubia, aut contra quae summus pontifex peccare quidem potest, pessi meque aliqua haeresis insurrexerit. vivere, sed non potest pravam aut haereticam doc­ Infallibilitas ergo summi pontificis non tollit, trinam universos christifidelee edocere. Et quam­ sed supponit etiam et utilitatem et aliquo modo quasi quam donum inspirationis sit etiam gratia gratis necessitatem conciliorum oecumenicorum. Concilia data, minime tamen identificatur cum dono in erran­ generalia semper summe utilia et quasi m oraliter tiae. Per donum enim inspirationis nova revelantur ; necessaria erunt, non tantum pro reformatione morum per donum vero in errantiae vetera revelata fidelissime ot condendam disciplinam generalem apte et sapienter custodiuntur, integerrimeque docentur. Quamquam accommodatam mutatis circumstantiis ecclesiae uni­ ergo hoc donum inerrandae inseparabiliter sit ad­ versalis, sed etiam pro definitione aliquando etiam nexum primatui; tamen in uno munere primatus veritatum fidei. Summus pontifex ergo ista concilia obeundo (tantum in uno munere primatus obeundo) generalia certissime convocabit semper, ac revera nempe apostolico docendi, summum pontificem specia­ utilia, necessaria sunt; sicut hucusque nemine cogente liter illuminat et dirigit Natura ergo istius doni B ea convocavit. darius, plenius et melius perspicietur considerando Iam vero in conciliis generalibus constitutional quousque summum pontificem illuminet et dirigat doctrinales, quao patribus subiiciuntur, essentialiter quasi sunt non definitivae sed instructivae, prout in munere suo doctorali fungendo. Distinguendum ergo est inter ipsa dogmata fidai, Vaticano concilio iam vidimus fieri. In his ergo dis­ seu veritates fidei, vel moram, quae a summo ponti­ cutiendis, quamquam summus pontifex sit teatis et fice' edoceri possint Aliqua enim sunt iam definita iudex principalis, non tamen est talis, ut omnes alii proposi taque ab ecclesia tamquam de fide catholica iudices et testes eius testimoniis aut iudicio necessario credenda; et haec dogmata iam de facto fide ex­ conformari teneantur. Est ergo in ecclesia Dei magi­ plicita a fidelibus creduntur. Alia vero sunt, quao con­ steriam supremum vivum permanens et infallibile, tinentur quidem in deposito fidei, sed quae hucusque semper in promptu, semper paratum per seque aptum saltem ab ecclesia explicite definita non fuerant. Iam et sufficiens ad auxilium et remedium praestandum vero pro extinctione haeresum et errorum, qui insur­ necessitatibus ecclesiae et periculis fidei, ita ut porta© gere possunt contra priora dogmata, nemini um­ inferi contra cam non praevalebunt. Concilia generalia rarissime celebrantur; magi­ quam dubium fuit, quod magisterium infallibile summi pontificis abunde sufficit ; et hucusque abunda sterium apoetolicum semper permanens, semper est sufficiebat, ut videre licet in extinctione haeresco * praesens, et maior pare episcoporum universi mundi, I ansemanic. At minime inferendum est, idem magi­ prout ex hoc concilio Vaticano iam patet, credit auxi­ sterium infallibile non sufficere etiam pro deter- C lium istud vivum ct permanens in ecclesia in hoo minatione seu definitione novorum dogmatum ; quia magisterio apostolico reponi aut uullibi exister©. Summi ergo momenti est, reverendissimi patres, semper non stalim definit, sed patienter expectat» pru­ denter et diligenter inquirit. Ante definitionem no­ detenu inare quam accurat issi me veritatem, do qua vorum dogmatum frequenter accidit, quod aut ignora­ tractamus. Perplures impugnabant iuerranriam pon­ tur aut saltem generaliter dubitatur, quaenam sit vera tificis non sicut in se ac revera est, sed sicuri eam ipsi fides ecclesiae. male intellexerunt Donum ergo inerrantiae pontificiae minime con­ Reverendissimus archiepiscopo * Halifax iens is eam fundi debet cum dono omniscientiae, ncc summus impugnando exhibebat se tamquam caecum mendi­ pontifex tantum lumen habet, ut statim et quasi cum, qui sedebat iuxta viam, quae ducebai ad lericho; miraculose de omnibus articulis fidei plenissime et et prout est moris omnium mendicorum, canidcm pe­ per fcotisai me instructus evaderet. Donum inerrantiae titionem in eadem formula verborum millies rnillicsservabit illum quidem, ne falso fidetee edoceat; non que proferebat. Reverendissimus praesul suppliciter tamen sen'abit illum ne ipse dubitet aut etiam igno­ petebat ut aliquis ei afferret, ei monstraret aliquem ret multas doctrinas fidei. Quando ergo aut dubitat textum ex sacra. Scriptura, ex sanctis patribus, aliquod aut ignorat, quaenam sit vera fides ecclesiae, donum factum ex sacra historia, quo monstraretur episcopo * inerrantiae non sinit illum definire, .sed cogit illum positive exclusos esse a munere eorum sacro testifi­ inquirere; facit ut adhibeat -omnia media ordinaria candi et indicandi de fide. Sed non excluduntur om­ et necessaria iuxta ordinem a Deo stabilitum ad veri- D nino. Nemo umquam dubitavit, papam solum |x»se tateni catholicam detegendam; et in hac inquisitione convocaro concilia generalia, et iam ostendi quod ista Petrus catenis aut conditionibus minime ligandus est. concilia generalia semper convocabit, sicut hucusque Inerrantia pontificia est donimi ouperualuralo ut an­ fteit, semper ac vere utilia et necessaria sunt. tea dixi, quod procedit a Spiritu sancto, ct quod Iam voro est de essentia oecumenicitatis concilii proindo omnee talee conditiones respuit. generalis, ut episcopi sint in iis et testes ct iudices Pesaime ergo infertur ex eo quod pontifex in hac fidei, et ut in iis plenissima libertate gaudeant. Hoc inquisitione facienda saepe episcopos consuluit, huius iure hacque libertate episcopi semper gaudebunt in decreta nullius rero valori * si consultationem omisisset. conciliis generalibus, et hac libertate uti possunt, si Pontifex ergo non necessitato aliqua coortus «d ipsis aiciibuerit, usque ad discedendum non tantum a summa libertate gaudens diligentissime scrutabitur et se invicem sed etiam α summo pontifice, ut videmus exquiret fidem ecclesiae prout Spiritus sanctus in iam fieri in hoc concilio Vaticano. Quomodo ergo cirtumetantiis « suggeret. Persaepe tamra eveniet possami!· probare aut cx patribus aut ex Scripturis quod investigabit et inquiret fidem ecclesiae dispensa quod falsum est, nempe, episcopos spoliatos fuIam* iuro ab ii·, qui divinitus constituti sunt cius tetre, cu­ suo tamquam indices vel testes fidei? Ergo summus * ccdestodes nt indices, id cat ab episcopis ecclesiae. Iam pontifex tamquam doctor supremus universali l subiectuin huit!· *>upcniaiurulr< doni, quod vr>vero talis inquisitio, talia investigatio ah episcopis ec­ HÛM· r* 1009 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA PRIMA 2 ialii 1870 1010 catur infoili b ili taa seu inerrantia summi pontificie. A sed pabulum venenosum mortiferumque, quod pen mit Tota difficultas nunc est determinare obiectum, circa non tantum partem gregis, sed universum gregem quod versatur exercitium huius doni. Schema nostrum perimit destruitque omnino. Nam si pontifex non e*t restringit obiectum huius doni inerrantiae ad veritates infallibilis, potest utique proponere atque docere uni­ fidei vel morum, quao in deposito fidei continentur, vorsos christifidoles, tamquam sana et theologice certa, et quao proinde proponi possent fidelibus tamquam principia falsa et pestifera, quae virtualitsr et logica do fide catholica credendae. Iuxta emendationem, quadam necessitate contradicunt veritatibus fidei et quam ego propono, obiectum inerrantiae pontificiae bo morum; potest omnee christifideles docere principia extendit otiam ad doctrinas, quao formali ter quidem pœtifera et falsa, quae necessario conducunt ad cor­ non continentur in deposito fidei, sed quae cum veri­ ruptionem tum eorum fidei tum eorum morum. Id vero cwe impossibile patet ex ipsa natura prae­ tatibus fidei cssontialiter oonnectuntur. Complectitur ergo facta dogmatica, canonixationem sanctorum, ap­ cipui officii pastoralis Petro hic traditi, quia prae­ probationem ordinum religiosorum, et disciplinam ceptum divinum quo Petrus obligatur pascere et docere universam ecclesiam Dei, obligat indirecte qui­ otiam goneralem ecclesiae obiectivo sumptam. Li circurnatantiis, reverendissimi patres, in quibus dem, sed vere et reali ter, omnee christ if idei es accl­ ine actualiter congregati sumus, definitionem inerran- j>ere et manducare doctrinas, quaa Petrus affert, cre­ tiae pontificiae in hoo sensu acceptae omnino nooeeso- dero ac tenero doctrinas quas Petrus praedicat. Vox riam iudico: liaec gravissima quaestio iamdiu subiecta enim illa pasce, prout dirigitur ad Petrum, idem est considerationi et examini patrum; testes et iudicce B sonat ao praedica et doce; prout vero dirigitur ad fidei quotquot eunt in ecclesia, solemn i ter invitati sunt omnes christifidelee, idem sonat ac credite et tenete hac de re iudicium ferre ; et universus mundus magna doctrinas, quas Petrus praedicabit, et quia praeceptum certe erectione animorum expectat ab hoc concilio, istud nulla limitatione restringitur, complectitur quid ea de re fide catholica credendum siL In his ergo etiam doctrinas fidei et morum, quae cum deposito circumstantiis nolle cam definire, idem revera eet ao fidei solummodo oonnectuntur. Hinc nec summus pontifex nec fideles ipsi umquam distinguunt inter tamquam falsam ici icere aut dubiam. Iam vero summus pontifex munero suo dooendi et summum pontificem docentem veritates fidei, et doc­ instruendi fidelee fungitur docendo et veritates fidei, trinas quae cum veritatibus fidei solummodo con nec­ ot maximo ot praecipuo docendo doctrinas, quae cum tuntur; sed omnibus ei aequaliter credendum esse veritatibus fidai solummodo et e&entialiterconnoctun- existimant. Quia ergo ista duo praecepta, quibus Petrua tur. Hinc definirò infallibilitatem summi pontificis in uno genere docendi tantum, idem revera est ac ne­ obligatur docere et fideles obligantur credere, sibi gare illam in altero genere: praesertim cum testes et invicem correlativa sunt, eam dem vim obligativam iudicœ fidei invitati sint de utroque iudicium ferre, et habent. Posito ergo praecepto divino, quod fideles omnee christifidelee totam veritatem in hac materia tenentur credere doctrinas a Petro praedicatas, im­ quam vehementissime desiderent. Iam vero negare aut possibile eet eum errare; si enim errasset falsamqua reiicere infallibilitatem summi pontificis etiam in his erroneam aut haereticam doctrinam proposuisset, tunc doctrinis, quae solummodo oonnectuntur cum verita­ utique omnes christifideles sequendo et obediendo tibus fidei, dummodo essentialiter connectantur, ne- praecepto divino inducerentur in errorem necessarium. gare infallibilitatem summi pontificis in his doctriuis, sed etiam crederent doctrinas quae essent virtualiter idem revera œt ac negare et reiicere infallibilitatem haereticae, quia ad haererim necessaria et logica neces­ ipsius ecclesiae in his doctrinis determinandis: quod sitate conducunt. Actum ergo esset de infallibilitate passiva ecclesiae ipsius. Hinc concludimus, i nfallibiliomnino falsum et erroneum est Probatur haec gravissima assertio ex pulcherrima totem pontificis et infallibilitatem ecclesiae in radice ista allocutione Christi Domini ad s. Petrum, prout et in se ipsa realiter non distingui. Theologi distinguunt inter infallibilitatem summi narratur a s. Ioanna; ubi Christus Dominus sole ni­ ni ter et triplici vice Petro iniunxit pascere oves suas, pontificis docentis doctrinae fidei, et docentis doctri­ pascerò agnos suos. Ecclesia Dei saepe exhibetur in nas quae cum veritatibus fidei tantum connect un tuK Scripturis tamquam ovile, et hoo ovile semper exhibo- In modo tamen concipiendi fidelium, istae duae in· tur tamquam unicum, unicumque habens pastorem. fallibilitatoa non duas diversas sed unam eandemque In hoc ovili ergo praeter agnos ot ovos ac summum pa­ constituunt; et fideles non distinguunt etiam inter storem, qui huic ovili praeficitur, nihil aliud inveniri fidem Romani pontificis divina auctoritate docentis et potest. Per agnos et oves in hac locutione designantur instruentis universam ecclesiam, et fidem infallibilem omnes christifidelee, qui pastorali regimini s. Petri universae ccclreioe audientis et credentis doctrinas ab subiiciuntur. Ex altera vero parte haec vox pasce duo ipso edoctas. Hinc fidelee firmiter credunt, papam importat; per eam enim divina auctoritas Petro im- D nonnisi fidem occleeiae praedicare et docere, immo pertitur, divinumquo praeceptum Petro imponitur credunt ecclesiam ipeam doceri per pontificem ; et non pascere universum g rogem Christi. Iam vero doc­ tantum hoc, sed certo existimant nonnisi per rivum, trinae divinae fidei et morum constituunt pabulum permanens practicumque magisterium summi ponti­ illud divinum, quo grex Christi pascitur et nutritur ficis ecclesiam officium suum instruendi et docendi in vitam aeternam. Petrus ergo divina auctoritate omn» christifidelee recte peragere posse. Hinc effa­ mittitur, divinoque praecepto obligatur pascere et do­ tum illud a. Augustini tamquam dogma fida practi­ cere universum gregem Christi. Hinc concilium cas ubique acceptatur: , Jio ma loquuta «t, causa Florentinum exprese dicit, summum pontificem con­ finita ret“, quia Romam loquutam cere idem signi­ stitutum fuisse pastorem supremum et doctorem uni­ ficat ac ecclesiam iam definiisse. Proinde nec minima suspicio umquam eis occurrit de veritate doctrinarum versalis ecclesiae. Quaerere ergo de infallibilitate sommi pontificis & summo pontifico propositarum, et stat i m et «ine in iis doctrinis, quae cum veritatibus fidei solummodo ulla haesitatione plenoque asrensu fidei ipsi aerenoonnectuntur, idem revera est ao quaerere utrum su­ tiuntur. Iam vero haec ratio agendi idem renat ac cnricr» premus pastor, qui divinitus huic constituitur ovili Christi, possit aliquando afferre non pascua salubria, ct tenere saltem in praxi infallibilitatem aatnmi pon­ non cibos salutares qui nutriunt aluntque ad vitam. tificis; ct haec doctrina ubique viget, ubvque terrarum COMOIL. GKXKXAL. TOMÜ9 LIL 1011 A. SESSIONES PÜBLICEA ET CONGREGATIONES GENERALES rigcL Haec ratio agendi viget in Irlandia obi omnee A rendían mus d. Gaspar Merari Hod episropua llcbru * fero episcopi defendunt infallibilitatem Romani pon­ nensis." tificia; viget ôüam in Hangaria ubi fere omnes epi­ ORATIO scopi huic doctrinae adversantur. rererendi pairis domini Gasparis Mrrmillod lUoetriesimus primas Hungariae ci hoc ambone episcopi Hebronensis* l. solemniter («tatas est, fidei» Hungariae addictissi­ Eminentissimi praesides, eminentiseimi et reve­ * et fidelissimos fuisse summo pontifici ; et addidit, rendissimi patres. mo quod nec minima suspicio umquam ipsis occurrebat de Sino exordio in medias ree incedo, et de capito IV veritate alicuius doctrinae a summo pontifice pro­ aliquot verbula facere too tabo; potius spero silentio positae; et addebat etiam quod ipsi haeretici testi­ meo ditare concilium. monium reddebant fidei catholicorum, quia ipsos Omn« iam fastidio onerati sub duplici pondere designabant non nomine catholicarum, sed probroso caloris ct eloquentiae obruimur, ita ut sperabamus nomine papistarum Doctrina ergo infallibilitatis quod concordi, pacifica agendi ratione omnes clament pontificiae in praxi saltem etiam in Hungaria tene­ ad vocationem iudicum et non ad vocationem orato­ tur; et haec doctrina non est ibi nova vel recenter rum. A sex mensibus episcopi probant m ceso iudices introducta, sed est antiquissima. et nolunt iudicium dare (signa approbationis). Sumus Aliqui patres ex hoc ambone recitarunt excerpta in curriculo theologiae, sumus prudentes, docentes. ex duobus conciliis, ex quibus haec doctrina evidenter Non amplius eet hora discussionis, sed coram Deo qui probatur. Ecclesia Hungariae singularem gloriam B nos congregant, coram ecclesia quae ml parem ct uni­ et merita consecuta ost, cum fuerit prima vel salum tatem adspirat, coram animabus quae anxiae sunt, intor primas, quae doctrinam galli canam eolemnitcr coram summo pontifice cuius decus est eius praero­ damnabant. In hac celeberrima damnatione edita gativas non disceptare. omn« dicunt; Hora est de­ anno 1686, solemniter et expresse professi est doc­ finitionis, et non diluvionis (plurimi patres: Bene, trinam infallibilitatis summi pontificis, et doctrinam bene). contrariam tamquam falsam etc. peri.nlosam in fide Hic etiam eminent issi unis praeses dixit: notabat, et aliis notis theologicis eam inurebat. Ergo ..Reverendissimus episcopus Tronfisi Ivnn i ao exem­ in Irlandia ac in Hungaria haec doctrina docetur, id est in universo orbo (rifw), quia quoad hanc rem plo reverendwimi episcopi Brugensis motus, ipso quo­ Irlandia et Hungaria sunt quasi extrema terrae. Haec que veniae loquendi renuntiavit; idcoqpo et ipsi toto doctrina ergo practice admittitur a fidelibus per uni­ corde gratias agimus (patres: Optime, optime).“ vorsum mundam... ORATIO Eminentissimus praeses cardinalis De Luca. Reve­ reverendi patris domini Guillelmi Magnan rendissime pater, probe perspicis quod iam tota con­ episcopi Catalaunensis 5. gregatio defatigata sit; ergo te rogo ut vela contra­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ has, et ad emendation» proponendas devenias, si quas rendissimi patres. proponendas habeas. De argumento traditionis respectu infallibilitatis Reverendissimus orator. Emendatio quam habeo pontificiae agere mihi proposueram, et plura non levis proponere, haec est, quod loco istorum verborum quidem, ut mihi videtur, momenti fusius animad­ „tamquam de fide tenendum *' substituantur haec alia: vertere: a proposito meo recedere dura (rumores) mihi Romanum pontificem, vi assistentiae divinae ipsi pro­ necessitas incumbit; quae explicare intenderam, ee missae, errare non posse, cum fideles edocet, tamquam brevissimo sermone contrahere cogor, demptis testi­ eorum supremus pastor et doctor, iisque proponit doc­ moniis et testibus non admodum supervacaneis, ma­ trinas in rebus fidei vel morum, aut fide catholica xime dolens quod ab sufficienter investigando et intro­ plane credendas, aut pleno obiequio ct mentis assensu spiciendo me simul deterreant et aestuoesimi dies, in necessario acceptandas, el huiusmodi decreta seu quibas vereamur, et lassitudo animi et corporis, nec fidei iudicia irreformabilia per se esse. non impatientia (dissensus) aurium et animarum. Schema enim videtur sibi ipsi contradicere, quia Sunt quae, nisi tempestive ordine suo et probata me­ dicit Romanum pontificem esse infallibilem in rebus thodo tractentur, taedium generant, etiamsi gravis­ fidei et morum, seu ad hoc restringit infallibilitatis sima sinL Si igitur in tam iniquis temporis et obieetum summi pontificis; deinde dicit infallibili­ methodi conditionibus verba aliqua facere tamen tatem summi pontificis eamdem o&se ac infallibili­ susceperim, existimate, patres reverendissimi, ratio­ tatem eccl«iao, idemquo obieetum habere. Iam vero nem solummodo officii implendi me ad id impulisse. notum ret omnibus, quod obieetum infallibilitatis • Idcirco mihi benigne favete dicenti. ecclesiae non tantum complectitur veritates fidei vel D Tota salebrosa satis, quae movetur in quarto sche­ morum, sed etiam facta dogmatica, approbationem matis capite quaestio, poene pendet a traditione ; religioeorum ordinum, ct plurima alis quae certis­ nemini enim sane videbitur effata Scripturae sacrae sime includuntur in obiecto infallibilitatis ecclesiae. Proinde quando schema in primo loco restringit 1 Argumentum: .Episcopus Hebronensis pandi verbis in infallibilitatem pontificiam ad doctrinam fidei vel favorem infallibilitatis loqnutus est, et conclusit horam iam demorum, et gx altera parte dicit obieetum eius idem finitionis erae et non discusaionU.* 1 Argumentum. .Episcopus Catalaunensis in hac Unti mo­ caso ac obieetum infallibilitatis ecclesiae, resera sibi menti quaestione minus ante actum esse dixit. Non rem exami­ ipsi contradicit. nare et expendere, sed tumultuari patres diei posse. (Obmur­ Et nisi curam habeamus, sic forsan aliquas diffi­ murantibus pene omnibus haec verba prolata, sunt.) Traditionis * cultate nobismetipnis faciemus, quando habebimus argumenta probanda ease, non simpliciter afferenda (novus ru­ mor). Infallibilitatem personalem, absolutam et separatam, nun­ tractare de obiecto infallibilitatis ecclesiae. Hic «urgons eminentimimua primus praras» ait: ..Rmcrend ierimus episcopus Bnigenris d. Faict veniae obtentae sermonem habendi renuntiavit; immo ex corde illi agimus gratias. Ambonem ascendat rov©- quam probari posse. (Item.) Doctrinam infallibilitatis velati in semine reperir! ubique in antiquitate, excrevisse autem la benti­ bes saeculis, perperam tamen in schemate did dogma infalli­ bilitatis exhibere antiquam et universalem eociedae ¿dem Formulam s. Antonini proposuit, addens se de catterò quameumque alium formulam accepturum, dummodo cuncunas epi­ scoporum in decreto idei edendo necessarius dicatur.* 1013 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA PRIMA 2 i alii 1870 1014 ad reni pertinentia adeo per m perspicua esse ot ex- ¿ k maiori emergente detrimento, erraro nequeat non pro­ plicata, ut, missis monumentis traditionis vel iisdem nuntiarunt, et forte interrogati pronuntiaro noluissent perfunctorio versatis, infallibilitatis dogma eo, quo patree, do quibus loquor. Quidquid sit de hac mea privata sententia, nemo in schcmolo proponitur, tenore firmiter ad strui pos­ sit. Iam sano congeri» textuum ex hoc ambono cumu­ iuro inficiabitur ex historia conciliorum et omnibus lata fuit; sod ut iam a pluribus oratoribus notatum historicis monumentis, evidenter erui posse, et mani­ est, et quod veritas eet, quotidie non pauca patrum festo constare, scilicet maiores nostroa prioribus sae­ ot etiam conciliorum afferuntur testimonia, tum in culis non admisisse saltem in praxi infallibilitatem boo augustissimo loco recitata tum in élucubration ibus pontificiam separatam; sed potius eam agendi ratio­ typis mandatis collecta, quae aut origine eunt incerta, nem sibi proposuisse et retinuisse, qua ab erroribus aut ad utilitatem causae forsan detruncata, aut in personalibus pontificum, si qui accidissent, praecavere sensum alienum per negligentiam detorta; adeo ut possent, et in tuto fidem sartam tectamque servarent. traditio non tam elucidata, quum obnubilata potius Illud tametsi inficiari nollem, doctrinam eiusmodi in­ fallibilitatis iam in antiquo quasi in seminibus cese, appareat Quis enim ignorat non cuique fas esse veterum undo labentibus saeculis excreverit; et si schema dicta iuxta sanae critic» regulas recognoscere, per­ nostrum nihil aliud credendum proponeret, huic fora spicere et interpretari? Non temere dixerunt, qui con­ non contradicerem. Sed cum affirmet infallibilitatem suerunt rem tantae difficultatis non alia recta et tuta credendam et tenendam esse, quasi antiquam et univia noe componere posse, quam iudices peritiasimos B veraalem ecclesiae fidem ; dogma infallibilitatis ita deputando, qui contradictorios textus allatos ex omni propositum mihi videtur minus accuratis exprimi parte examinarent, et de iisdem relationem in medium verbis. Non diffitendum est quin medii aovi saeculis iner­ afferrent. Nullum sane conveniens magis cese poterat rantia obtinuerit magis, quam in priori aetate; sed propositum, nullum od causam magis idoneum. Pace vestra liceat dicere, mihi nostram agendi tamen mihi facilius non persuaserim, eam tunq tem­ rationem consideranti quod in suspicionem venerit, poris constantem et universalem fuisse. Quod si talis nos in disquisitione tam operosa, tam perdifficili fuisset, ex uno tantum exemplo apparet, patres con­ minus caule processisse, et forte tumultuarie aedi­ cilii Constanti ensis profecto non decrevissent quasi ficasse ct fabricasse argumenta. Obstrepunt enim unanimes ea quao decreverunt. Cuique legenti actus aures nostrae his aut similibus verbis ex ambone reci­ huiusco concilii vel libros praestantium ingenio et fido tatis: Tota traditio infallibilitatem sonat; omnes una­ virorum, qui tunc temporis ad extinguendum schisma nimi voco declaraverunt: Universalis ab antiquo con­ laudabilem dederunt operam, ei manifestum fit, fidem densus patrum eet talis. Viro tamen prudenti et docto infallibilitatis pontificiae non tam obtinuisse, quam ree non tam manifeste constare forsan videbitur, recent» auctores existimant. Sed ea omittamus, et liceat mihi inquirere on tra­ quippe qui non immerito iudicabit iis casibus veri­ tatem non illustrari sed potius fucari, atque vim testi­ ditio infallibilitatis α tempore concilii Tridentini ni on iorum zelo potius labefactam esse quam auctam fuerit constans in lota ecclesia, an etiam nuno tematque firmatam. Iam universalem traditionem adesse C poris sit universalis. Si quis in memoriam revocaverit facilius conclamatur, quam probatur. Placeat vobis quid hesterna die praeclarus orator episcopus Briocenme quod sentiam de traditione, ad quam provocamur, sis ex documentis certissimis constare probaverit, is cum libertate et ingenuitate coram vobis profiteri. non dubitabit, quod in Gallia α temporibus concilii Mea saltem sententia, patres priorum saeculorum Tridentini doctrina infallibilitatis personalis in di» infallibilitatem successorum Petri, si eam requiras invaluerit usque ad initium praesentis saeculi. Et ei quao in schemate proponitur, neque affirmaverunt in Germania febronianismus et iocephinismus radie» neque etiam noverunt. Rem et verbum omiserunt, tam altas egeront, id profecto evenit, ut ipsi asser­ utnimquo ignorant» et eadem scilicet causa, qua mo­ tor» infallibilitatis personalis ex hoc ipso loco pluri» narchiam in ecclesia sive absolutam sive temperatam dixerunt, quia doctrina infallibilitatis communiter numquam asseruerunt. His modernis et recentibus nondum admissa fuerat. Quod si tandem undique affirmatur, universalem conceptis prorsus alieni videntur Irenaeus, Cyprianus, Augustinus, salis habentes si ab evangelio et apostolica in diebus nostris esse persuasionem infallibilitatis traxi itione non discederent; eam minimo attigerunt personalis, et omnes episcopos, presbyteros et fidei» inerrantiam quam personalem, separatam, ot absolu­ «undem tenero fidem ; offirmatio illa non tantum eo tam appellamus, earnque nobis vel minime indigita- infirmatur, quod in cpncilio Vaticano quotidie vide­ vorunt: munus pascendi et regendi ot docendi totam mus, audimus et timemus, quam reclamationibus et ecclesiam Petro et successoribus eius impositum fuisse commotione, quae longe latcquc (murmur) in di» memorarunt; huic privilegio auxilia congrue adnexe D crescit. Non omnes enim episcopi, qui definitioni in­ fuisse haud dubitant». . fallibilitatis patrocinantur, asserunt id testimonio, Si cuique enim baptizato, si presbyteris gratiam quo antiquam et universalem fidein ecclesiarum sua­ Deus dederit necessitatibus competentem et propor- ’ rum asserere valeant. Si exquiras quae ait antiquitas tionntam, profecto non dubitandum est quod succes­ fidei ecclesiarum, quae (hoc exemplo utor) vicariis soribus Petri maiorem, ut maiora munia implerent, apostolici» committuntur (murmur), quao ait uni­ Christus impertierit; et illud «t privilegium gratiae versalitas infallibilitatis in plerisque dioecesibus, qua­ et assistent iac, quod patres passim et occasione data rum clerus infallibilitatis assertor eet, certo perspici» celebraverunt. Utrum vero gratia huiusmodi ot privi­ neque antiquam «se doctrinam hanc, saltem in eccle­ legium usque ad infallibilitatem separatam crescant, siis infidelium nuper ad fidem adductis (risus ft mur­ nemo sano temperatus vir ex scriptis maiorum certe mur), neque universalem in ecclesiis America , * Akridebitur affirmare, indico (rumores). manniae et Hungarian Quidquid apud patres invenitur, ad hoc reducitur, Haec dicta sint, pairee eminentissimi et reveren­ ecclesiam n fido vera decidere non posse, pontificem dissimi, non ad infirmandam fidem dogmatis infalli­ Romanum modo ordinario fratres confirmare. An bilitatis, sed eo tantum ut iu schemate non amplissi­ vero, exceptione porita semel aut iterum, in decursu mis verbis celebretur perpetua et constans et universa­ sacculorum papa, nullo inde per misericordiam Dei li * traditio de dogmate infallibilitatis. Hia, ut mihi 1015 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES videtur, ambitiosis verbis ansa datar, quo decreti a A limia circumstantiis, in quibus sumus, utiliter loqui nobis edendi infirmetur auctoritas. Una restat via, non eet ros facilis; ct tamen tenuitatis meae oblitus, qua verba de quibus agitur, vera immo quam accura­ sed benevolentiae vestrae et officii mei non immemor tissima reddamus: formulam infallibilitatis in sebe- hoc ingratum et peringratum opus aggredior. mate nobis propositam omittamus, et in locum eius Duobus argumentis respondere, quaedam dubia ex­ formulam Antoninianam ponamus (murmur d risus). ponere, et conclusiones deducere hic oet scopus meus, Hanc formulam confirmavit venerabilis antiquitas, hic labor eet. Duobus istis argumentis de quibus lo­ constans universalis ecclesiae traditio, unanimitas quor primum respondeo: inter varia argumenta quae patrum, obedientia et observantia ehristioni mundi. in defensionem doctrinae schematis prolata sunt, duo Invidia protestandum, et incredulorum facilius ro­ persaepe sunt repetita. Plures oratores infallibilitundetur, et nobis expeditiora arma praestabuntur, tat em summi pontificis in primatu esse inclusam quibus fidem in Christum Deum, in ecclesiam et erga quasi consequens in antecedenti ; alii veram mentis hanc sanctissimam Petri sedem devotionem promo­ obedientiam summorum pontificum decretis debitam, authenticum infallibilitatis testimonium a&soruerunt. veamus. Quod si plurimi potree formulam Antoninianam Mea Aditem sententia ista duo in favorem doctrinae recusaverint admittere, eam quae ipsis magis pla­ schematis talis qualis est, non valent. cuerit, accipiant aut ipsi conficiant, dummodo con­ Et primo, primatus summi pontificis non eet cursus saltem aliquis episcoporum in decreto fidei principium efficax ipsius infallibilitatis, et ut clarius edendo tamquam necessarius exprimatur. Si enim B loquar, in primatu magisterii Romani pontificis non concursus ille reticeatur, non obstante nostra humil­ includitur necessario ipsius inerrantia. Ut ree ita se lima sed vehem en ties ima deprecatione, eo porto indi­ haberet, vel demonstrandum esset a priori primatum cabunt omnes infallibilitatem separatam decretam et infallibilitatem unam eamdemque exprimere ideam, esse, et inde calamitates et scandala consoquentur, et has duas praerogativas esse natura connexas ita, ut quae prudenter patres concilii Vaticani ab ecclesia ex una altera necessario sequatur, vel defectu illius removere, meo saltem iudicio, tenentur et obligantur. argumenti probandum esset, Christum primatum Nam omnee in confesso habent, papam caput esee Petri in ecclesia instituendo hanc praerogativam vivum ecclesiae, id est arctissime cum membris con­ quasi consectarium utile addidisse. Porro, ni fallor, junctum, una cum eis volentem, agentem et decer­ illo duplici modo non potest deduci haec consequentia. nentem. Caput trunco avulsum unanimiter respuimus, Quid sit primatus Romanus, cur Christus illum in­ et tamquam monstrum quoddam consideramus. Quid stituit, nemo hic ignorat. Petrum fundamentum ec­ ergo haec et similia in decreto edendo non introducere­ clesiae, confirmatorem fratrum, pastorem universalem mus, ut veritas magis elucescat, ut media in manibus instituendo, illi sublimem principatus praerogativam habeamus, quibus perfidiam haereticam convellamus contulit; sed an Christo impossibile erat, ut illum et conficiamus? eveheret ad hanc tantam dignitatem, quin illum prae­ Decretum de infallibilitate ita conscribatur, ut muniret in docendo ab errore, nullus affirmare velit ope verborum quibus constiterit, illud seijeum defen­ (murmur patrum). dat. Neminem nostrum fallit, noe omnes officium C Audistis ne verbum quod protuli? Peto ex vobis, et opem nobis brevi tempore praestantes, mox dimi­ reverendissimi patres, an Christus non potuerit in­ caturae esse contra communem hostem iam insinuan­ stituere primatum Petri, quin illum infallibilem red­ tem, noe papam arbitraria potestate mox donaturos. deret? Certe in ecclesia, quae est vera societas ani­ Multa legi nulla ratione moderata et finita; arma marum, cuius vita a communione fidei praecipue pen­ suppeditentur nobis, quibus eas calumnias vindicemus. det, auctoritas infallibilis magisterii omnino neces­ Veritas tota de doctrina infallibilitatis pateat et efful­ saria erat. Non necease vero videtur, ut soli capiti geat in actibus concilii Vaticani: ubi veritas non exag­ sui corporis mystici Clinatus illam reson aret ; poterat gerata, non ad votum personarum exposita, ibi salus evidenter statuere, ut in corpore cum capito docente et victoria leau Christi. Ea tantum methodo patrum illa auctoritas infallibilis resideret, et constituero ut unanimitas conailii Vaticani restituetur, quae si ab­ in illius exercitio, quod est actus supereminens vitae fuerit saltem moraliter, inde labefactatum iri in aesti­ ecclesiae, et caput dirigeret corpus, et corpus susten­ matione hominum saltem laicorum decreta concilii taret caput. Unde evidenter sequitur, necessario non Vaticani nemo non videt. ose inclusum donum infallibilitatis in praerogativa Igitur Antoninianam formulam sentio admitten­ principatus. Accedit quod hae duae praerogativae dam, aut saltem eas quas proposuerunt archiepiscopus sunt diversae, ut ostendit heri amantisaimus episco­ Remensis et episcopus Lucionensis et alii, cum quibus pus Lucionensis; nam non in eodem subiecto resident, ooniunctisaimus sum. non idem obiectum habent, non iisdem limitibus coORATIO d arctantur, et quidquid sit de doctrina infallibilitatis, reverendi patris damini Stcphani Aemilii Ramadié evidens est primatum regiminis plus extendi, quam episcopi Elnensis l. primatus magisterii. Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ Et certe primatum Romani pontificis a Christo rendissimi patres. institutum tota clamat traditio, in incunabulis eccle­ Gravissima breviter dicere, nihil ex iam auditis siae noscitur illa praerogativa, de illa frequentia, clara in ista longa discussione repetere, et attentis difficil- et inconcussa reddunt testimonia numerosi doc­ tores; de infallibilitate explicite silent. Certe affir­ * A nauseaUun: vEpiseopu El nenes InûJliWiUtem non mando illam infallibilitatem primatum demonstrascxjtuequi ex primatu, nec obedientiam poDtiñeüi coniti tu Ucnibw debitam, mm antbenlieum iniailibilitath leatimcniam. Duo sent, dum e contra primatum asserendo infallibilita­ haec faaiu evolvit ut in fai ! ibi U ta tü propugnatoribus respon­ tem non asserunt. Si in iis persecutionum saeculis hac deret, quorum do naulii iis osi fuerant. 8. Antonini formulam divina praerogativa infallibilitatis ornatum esse proponit et sequentem canone·: ,81 quii dixerit praerogaüvam summum pontificem docuissent, quis non videt illius infallibülutú exerceri posse vel ab ecclesia sino Romano pon­ , * tile rei a Romano pontiSce sine ecclesia, anathema dC Obexcellentis privilegii praedicatione ecclesiam sanctae •unnurnrant ot damarunt patres, com hunc canonem perlegeret sedi honorem maximum dedisse, ac mavima gloria orator, m vel ma ubique ad tificis includitur, illa infallibilitas oet norma creden­ eam recurritur, et ex verbis Bcllarmini ultimum iudi­ tium, cet regula fidei: sed regula fidei non potest ceso cium ad eum pertinet. Sed dixerunt quidam veneran­ dubio, inoerta; necease est, ut sit inconcussa, univer­ dissimi oratores, doctnnam schematis esse quamdam salis, perpetua et constans. Si aliquo tempore quon­ evolutionem doctrinae catholicae, et progressum dog­ dam fidei regulam agnovit ecclesia catholica, illam matis. Paco horum doctissimorum virorum, istiua numquam rei icero noe in oblivionem mittere illi fas evolutionis et progressus veram historiam narrabo. erit : ita pariter si aliquo tempore illam nescivit nec Constitutionem ecclesiae esse monarchicam cat de tenuit, nùscio si potuit fieri regula fidei. Attamen fide: sed etsi monarchica sit ipsius forma, tamen non veritas tam practica ct tom utilis, ut dicere potuerint B eat, ut dicunt canonista^, simplex, sed mixta duobus in hac nula aliqui oratores sino illa ecclesiam non posee . elementis, scilicet monarchia temperata ex Bellar­ stare, cur illa lucerna ardens et non lucens fuit posita mino. Licet enim regimen mere monarchicum sit in sub modio, ot non super candelabrum? Cur Irenaeus, se omnium perfectissimum, tamen attenta conditione Tertullianus, Augustinus, Vincentius Linnensis dc humana monarchicum temperatum est praeferendum. regula fidei tractantes non primatui soli, nec Romani Christus ergo super unitatem episcopatus, ut ait Cy­ pontificia auctoritati soli recurrendum docuerunt, sed prianus, suam ecclesiam constituit: episcopatus enim consensui omnium ecclesiarum? Saltem fatendum unus «L Sed ille episcopatus modo corporis humani est, patres et doctores non de ecclesia et de Romano constitutus caput habet et membra. Caput illius pontifice eodem calamo scripsisse, sed valde diasi mili­ corporis docentis est Romanus pontifex, membra sunt bus verbis ac venerandi auctores schematis, revolventes episcopi. Ex his facile intelliguntur et explicantur lapidem ab oetio traditionis circa schematis doctrinam varia dicta patrum, quae modo effusius de capite, modo effusius de membris loquuntur pro circumstan­ occlusam. Secundo infallibilitas summi pontificis deduci tiis, temporum indigentiis et proprii ingenii cha­ non potest ex institutione primatus α Christo. Si enim ractere; sed nullus ex eis magisterium ecclesiae in hae duae praerogativae diversae sunt ex dictis, con­ duas partes umquam divisit, nec opponit papam epi­ clusio non continetur in praemissis: invenienda essent scopis, nec episcopos summo pontifici. Tempore concilii Constantiensis prodiit in lucem Scripturae et traditionis testimonia, quae primatum magisterii infallibilem esse se solo non probant. De 0 horrendum illud monstrum, ut aiebat illustrissimus ipso titulo magisterii ecclesiae non desunt monumenta, episcopus Cloynensis, caput vivum separatum a cor­ quae demonstrent ipsius infallibilitatem. Ipse Chri­ pore vivo; ad schismati finem imponendum nece^e stus clamat: Si quis ecclesiam non audierit1... Do- indicavit concilium illud de superioritate synodi super cele omnes gentes ... vece ego vobiscum sum omnibus papam tractare; sed quod illo in luctuosissimo tem­ diebus etc.’. Ipsa divina conciliorum origo in evan­ pore tantum poterat convenire, ad statum habitualem geli is declaratur; unde α primis ecclesiae diebus apo­ ecclesiae plures ex theologis extenderunt. Excessus stoli et seniores convenerunt Hierosolyinam videre de ille excessum provocavit: Abyssus abyssum tnronif1; contentione exorta inter fratres4. Si Romanus pon­ et in scholis inaudita haec distinctio tractata fuit dc tifex infallibilitate gaudere deberet, fateor illud con­ papa ut persona privata, et de papa cum ecclraino cilium a pluribus synodis tamquam normam concilio­ adiutorio loquente. &χ1 mirum nec Angelicus doctor, rum vocatum, non mihi videri approbatione dignum. nec s. Antoninus tertium hunc casum supponunt, quo Non possum mihi reddere rationem de illa magna papa sino consensu ecvlosiaruiu ogat : haec cs-t quaestio conquisitione, quao ibi fit: iam α Petro, uti capito rocentior. Definitio summi pontificis citra concu reum illum quaestio illa soluta fuerat, et apostoli infallibiles erant: cur ergo non sufficit iudicium infallibile episcopalem non in mentem venit antiquorum theo­ logorum; et ideo grates ago illustrissimo episcopo Potri? Sextum concilium oecumenicum respondet: hisco Hispaniae1, qui archi episcopo Halifaxiensi respon­ primis ecclesiae diebus necesse videbatur apostolis nor- D dens agnovit nullum esso in tota antiquitate textum, mam tradere futuris, veram ecclesiae constitutionem, qui infallibilitnti summi pontificie prout eet in «cho­ a Christo datam facto solemni publicare, atque pri­ mate faveat ; quia ut sapienter et ingenuo dixit, tra­ matu et infallibilitate revera pollebat Petrus. Sed ditio non admisit suppositum. Sed cum de hoc sup­ dum primus heredes habere debebat, ista cum ipso in posito tota taceat antiquitas, non recedam α formula monte Montorio crucifigenda erat. Et Petrus in con­ s. Antonini, et non asMUitiain illi suppositioni mere cilio Hierosolymitano non ut infallibilia loquitur, sed scholari, evehendo (ale systema ad dignitatem dogma­ * progressum ut primas praesidet, primus loquitur, partee agit, quas ticam. Verum eet progressu tempori transmisit suis successoribus, et ideo etiam lacobua fuisse systema schematis nostri. Habet et non paucos poet Petrum loquitur, cum Petro iudicat; et sententia osores et validos defensores, et tamen ut »enetur concilii concopta est verbis, quae unionem capitis cum quodammodo antiquae ecclesiae traditio, multi inter membris exprimunt ; ot ex oratione lacobi conficitur: istos theologoe, no diram oiunw, non absolutam sed Γμμπι est Spiritui nancto ei nobis. coud it ionata m infallibilitatem Mimmo pontifici ex Hinc magisterium ecclesiae capiti suo unitae i MaUh. XVIIJ, 17. t Ib. XXVII!, UO. * Act. XV, β. I Palm XU. ft. • Altalit ad arrMrpVoran OranaUaMw, qoi oretiemi babai l io . theologos conditiones, de quibus loquor, requisì visse. Eminentissimi et reverendissimi praesides, emi­ Praetermitto etiam responsum «cundo argu­ mento’, scilicet obedientiam summo pontifici necessa­ nentissimi et reverendissimi patree. riam ipsias infallibilitatem probare. Sed liceat mihi Optima exempla secutus, cum sanctorum patrum vobis dicere, quod debemus veram mentis obedientiam consensu ad cisternam aquarum viventium properan­ summo pontifici quando ex cathedra non loquitur; sed tium, et ego vestigia illorum secutus hodie nullum liceat mihi vobis dicere, nos debere veram mentis obe­ aliud verbum ex hoc ambone protulissem niai unum : dientiam conciliis provincialibus, quae quandoque, ut Sistamus hic; satis dictum eet. Sed cum omnes pro­ ait Bellarminus, de fide loquuntur et sub anathemate grediantur usque ad puteum aquarum viventium, ego praecepta fidei tradunt. Timeo ne sic, affirmando etiam cx situla mea aquam haurire desidero. necessitatem infall i bili tatis ad obedientiam obtinen­ Video, eminentissimi patree, video, humanissimi dam, labefactemus auctoritatem summi pontificia, praesules, quosdam lapides praegrande * et quadros in quando non loquitur ex cathedra. Non dicamus ergo via positos, et circa puteum ipsum conglobatos, qui Decesse esse ut auctoritas sit infallibilis ad obedien­ no® non permittunt haurire aquam puram ex aquis tiam obtinendam. Toto corde adhaereo orationibus, viventibus. Et quod magis me terret est, quod video quae fonnulam Antoninianam postularunt pro defi- B in ipsis lapidibus scripta carmina et lamentation» et vae. In uno enim video scriptum: caput quartum nit ione infallibilitatis pontificiae. Si quartum canon em addere vultis schemati, liunc huius schematis non ita digerendum eet, sed huius­ -etiam propono, qui separatam infallibilitatem, quam modi infallibili tas dogmatum et veritatum, quas de­ respuunt relator», et omnes oratores quos audivimus, finit summus pontifex, est hoc de quo agitur. Non. damnat, et respuit etiam errorem eorum, qui episcopos enim in fallibili tas illi inest per modum habitus, sed a summo pontifice contra promissa Christi posse sepa­ per modum actus. Alium lapidem video cum hac inscriptione: non rari affirmant ; nam, ut mihi ridetur, ecclesia quoad effectus similiter detruncata est sive corpus a capito oportet definire infallibilitatem Romani pontificis, separetur, sive caput «paretur a corpore. Ergo poteri­ quia nulla prorsus auctoritas invenitur in verbo sacro mus dicere: Si quis dixerit, infallibile magisteri cuji vel scripto vel tradito, quae hoc edoceat, et quia oportet ecclesiae a Christo institutum exerceri posse vel ab veritates dogmaticas ita demonstrari ricut demon­ episcopis a Romano pontifice separatis, vel a Romano strantur theoremata mathematica. Alios etiam lapidee pontifice separato ab episcopis, anathema sit (dwwn- praegrandes video, in quibus terrores incutiuntur ne rui)... Non vultis infallibilitatem separatam, et iste definiant patres infallibilitatem Romani pontificis, canon nihil aliud dicit, nisi quod infallibilitas non eet quia homine sapientes scribant ne haec definiatur; separata. ne definiant patres infallibilitatem Romani pon­ Meminerimus, reverendissimi patree, eius sancti tificis, quia haeretici et schismatici longius α nobis diei, quo per consecrationem episcopalem vires no- C abibunt; ne definiant, nam inter fideles exibunt et stras, nostram vitam, mentem et cor ecclesiae Christi schismata et dissent ione *. Denique alium lapidem et sanctae sedi vovimus; et pro Deo, salute animarum video, in quo est scriptum: definiant romonenses, et snmmo pontifice, si neceese esset, ad mortem laeti definiant infallibilitatem Romani pontificis, et osten­ volaremus. Illo ipso momento, quo iam de nostra demus illis rem! Definiant, surgemus omnes contra persona non amplias agebatur, et quo holocaustum unum; et quid erit unus contra omnes? Sed etsi mea me exiguitas terreat, ego tamen Dei iam ardebat, ecclesia voluit, ut ad dignitatem epi­ scopalem oculos convertentes, illam etiam contra ab­ gratia fixus, et protegente numine, α quo hauriam solutam vim ex juramento defenderemus, et prae­ meo ex puteo aquarum viventium, congeram dissolutos cepit, ut, nescio quos limites ei assignaremus, salvo hos lapides, ut omnes recto tramite progrediamur ad meo ordine sive iuro mei ordinis. Ius illud ordinis fontem veritatis et hauriamus aquas ex illo. Et ideo, eet sanctum, est inviolabile, est sacrum et sacrat is- parcite mihi, eminentissimi et reverendissimi patres, iimum ; ius etiam illud eet valde honorabile, nam est vellem hodie loqui non more hominum, sed more ius fideliter et ubique summo pontifici, patri, pastori, angelorum per in tuitionem, ut omnia ictu oculi per­ d octori et domino nostro adhaerendi, ius ipsius vita solverentur: sed non est possibile. Vado ergo et fi­ vivendi, ius numquam ab eo nos «parandi, ius non denter progredior ad demonstrandam infallibilitatem sine eo, sed cum eo loquendi, quando ex cathedra de­ Romani pontificis ex iure divino, ex factis iuridicis, finit, ius radicandi, ius definiendi, cum eo et sub eo ex traditione ecclesiae, ex sensu populorum. regendi eacram Dei ecclesiam. salvo meo ordine rie D Et quidem, reverendissimi patres, undenam ha­ salvabitur; iuiiurandum serremus, et magis ac magis bemus quod ecclesia Christi sit infallibilis? Num hoc amantissimo patri Pio IX adhaereamus, nec permit­ scriptum est? Ego nullibi invenio. Non in tota sacra tamus schemati ipsi in duas partes episcopatum, qui Biblia hoc verbum infallibilis, vel infoili bili tas in­ unus est, dividere. venitur. Scimus ecclesiam esse infallibilem, quia iuxta Infallibility ecclesiae promissa, est quasi tunica regulas theologicas et exegeticas, ex duobus proposi­ Christi inconsutilis. Quanti valet! Non dividamus tionibus de fide, consequentia deducitur de fide. Hinc eam, et non dicamus ut milites romani, qui Christum dicimus: Christus promisit apostolis, quod futurus blasphemabant, sed potius sortiamur circa eam cuius esset cum illis usque ad consummationem saeculi, do­ git1. Cuius rit scimus, praecipuam partem possidet centibus et profitentibus fidem; sed Christus est incaput ecclesiae inviolabiliter, reliquas partes habet ' Argumentum: .Epiaeopu· 8. Chriatophori de Havana episcopatus unitus cum Romano pontifice. Pos­ nullam emendationem proposait, et longa admodum oratione sideamus ergo eam simul, ot ut dicitur, per indivisum, telai in eo fuit ut stenderei tum ex Scripturi· tum ex tra­ ditione pontificiam infallibilitatem manifeste evinci. Noon allas Deo sortiamur do ea cuius sit. i Iosa XIX. « quoque diaaolvil obiectionee. Concluait rogando Patree ut tan­ dem aliquando ad definitionem venirent, et in illa dia ne eum reliqui· fratribu· ae univano fidelium coetu dicturum: ,Haec die·, quam fecit Dominai, exultemu· el laetemur in ea·.· CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA PRIMA 2 iulii 1870 1021 1022 fallibilis: ergo ecclesia est infallibilis. Christus pro- Ai Ergo ut non deficiat fides Petri, necessarium est ut raisit apostolis, quod Spiritus sanctus docturus esset sit infallibilis in illa docendo populos. illos omnem veritatem; sed Spiritus sanctus eet in­ Etiam oportet inspicere quid voluit Christus lesus fallibilis: ergo ecclesia œt infallibilis. Et sio ex prae­ dicere Petro, dum dixit illi1: Pasce oves meas, pasce missis do fido deducimus conclusionem de fide. Sed agnos meos. Nam sicut pastor perducit gregem ad nonno haec eadem verba dixit Christus Petro cum apo­ pascuo, ita Petrus debebat perducere gregem fidelium stolis? Sed nonne dixit similia verba Petro sino apo­ ad pascua aeternae vitae. Et quae sunt pascua aeter­ stolis? Ergo si ex similibus verbis possumus deducere nae vitae, nisi doctrina? Ergo ut pastor perducat conclusionem de fido, dicimus e»e de fide, quod sum­ ovee suas ad pascua infallibiliter, debet scire an salu­ mus pontifex sit infallibilis. taria sint, an venenosa, un nociva. Deinde ex his om­ Christus primum dixit Petro quod illo esset petra; nibus colligitur Christum dedisse Petro tria haoc, super quam fundaturus esset ecclesiam Dei, Sed scilicet summum principatum, summum magisterium, Christus est petra indefecti bilis; ergo Petrus «t petra summam paternitatem. indefecti bilis. Ideo est Christus petra indofectibilis Quantum ad magisterium nemo dubitat. Quan­ seu lapis angularis, electus, probatus, collocatus in tum ad paternitatem neo ullus; nam, ut ait d. Bona­ Sion, quia est infinito sapiens et non potest falli, ventura, omnes nos sumus filii summi pontificis; ipee cet infinito bonus ct non potest fallere. Ergo ai vole­ eet omnium pater. Ergo licet milii argumentari per bat Christus constituero fundamentum ecclesiae suae analogiam inter gregem et pastorem, ut comperiatur Petrum, id cet petram, ista debebat esae indefoc tibi lis; B quod pastor ecclesiae debet esse infallibilia, ut persed ut sit indefoctibilis, dobet habere fidem indefecti- . ducat gregem ad pascua vitae. Nam praecise Christus bilem ot in confitendo et in docendo. Ergo Petrus cet Dominus constituit Petrum pastorem ovium et agno­ infallibilis. rum et nihil amplius; quae scitis, quod multa sunt. Oportet, venerabiles patres, expendero verba Chri­ Sunt greges armentorum, quae vivunt in silvis, et sti in s. evangelio: nam prima, per quae consti­ pastore plerumque non egent, et aliquando contra pa­ tuit petram fundamentalem ecclesiae, confirmavit per storem insurgunt. Non loquitur Christus do iis; lo­ alis dicens: Ego tibi dabo claves regni caelorum. quitur Christus do ovibus, de agnis, qui natura sua Quid sunt claves regni caelorum? Ipse loeus Christus sunt imbelles, infirmi, non habent arma ad so defen­ exposuerat, dum loquendo cum Pharisaeis dixit eis1: dendum ; et consequenter voluit ut Petrus esset pastor Vae vobis quia tulistis claves scientiae, nec intratis nec ovium et agnorum. Venerabiles patree, quis umquam vidit in rerum sinitis alios intrare. Ergo quando dixit Petro: Tibi dabo claves regni caelorum, dedit illi claves scientiae, natura, ut discipuli sint supra magistrum? Quomodo claves doctrinae, elavem fidei, ita ut nemo possit in­ discipuli poterunt Jurare in verba magistri, si non cre­ trare in regnum Christi, nisi aperiente Petro. Quo­ dunt cam doctrinam esse infallibilem? Vidistis ali­ modo ergo, patres, Petrus non erit infallibilis in fide, quando gregem ducere pastorem, vidistis ne aliquando ut aperiat et claudat portas regni caelorum? Nonne quod oves ostendant pastori pascua? Si haec ita aperit Petrus portas ¡egni caelorum? Anno aperiet fierent, si verum esset quod dictum cet ab aliquibus Petrus ct claudet magister? Anno claudet, et magister C patribus, quod episcopi debent summo pontifici mon­ regni caelorum aperiet? Absit haec contradictio a strare doctrinam, quam ille confirmare debet; opor­ teret verba Christi ita et non aliter interpretari: Petro tanto rege, absit a tanto clavigero. Deinde Christus in hoc textu constituit Petrum ego pro te rogavi ut non deficiat fides tua; sed tu ali­ suum vicesgerentem in torris, ac dedit illi suum pro­ quando conversus exquire doctrinam a fratribus tuis, prium personatum; et quomodo dedit illi suum pro­ ’et illam accipe, et illos confirma: Petre pasce ovee prium personatum? Explicando luculenter quod Pe­ meos, pasco agnos meos. Sed nola, nota bene quod in trus cet petra. Ergo portae inferi indicant quid mag­ ovili meo oves ostendunt pascua pastori, et pastor non num. Est mirabile portarum notam inter orientales debet aliud facere nisi consentire ovibus et illos con­ nihil aliud indicaro nisi vim, potentiam, virtutem, ducere ad pascua, quao illis placent. Sed haec verbo, iudicium, doctrinam, sedem, cathedram. Ergo Chri­ venerabiles patres, non sunt absona, non sunt iniuriosa stus quando dedit Petro suum personatum, voluit op­ sanctitati Christi Domini ac eius bonitati? Quare ex ponere suam vim alicui vi, suain virtutem alicui omnibus regulis iuris divini interpretationis constat, virtuti, suam sedem alicui sedi, suam cathedram ali­ infallibilitatem Petri quatenus petram, quatenus cui cathedrae. Quae est cathedra, quao est sedes, quao· pastorem, quatenus magistrum, quatenus patrem om­ doctrina, quao cet vis et virtus? Sedes satanae, sedes nium in ecclesia, ex evangelio clare deduci; et si non iniquitatis, sedes malitiae, virtus in fororum. Ergo bene deducitur, parcite mihi. Quidam reverendissimus pater post multos dies deducito nunc consequentiam. Christus opponit dia­ bolo Petrum, doctrinae satanae doctrinam Petri, pesti- D dixit causam, quare veritates quae in evangelio con­ lentiae cathedrae iniquitatis doctrinam Petri et sane-, tinentur, non comprehenduntur. Ego non illam tam cathedram Petri. Quapropter vel oportet, ut por­ dicam; non enim satis auctoritatem habeo. Interea * tae inferi possent aliquando insurgere contra Petrum tamen si ex iure divino liaec veritas elucescit, ex facti et praevalere, vel necessarium erat ut haec petra sicut juridicis haec veritas nimia claritate circumdatur. Nam quae sunt ultima verba, quae Christus dixit immobilia ita esset infallibilis. Deinde Christus lesu» confirmavit hanc eamdem Potro coram apostolis? Simon loanni» diligis me plus doctrinam dicendo Petro2: Tu aliquando conversus his? Pasce oves meas. Simon loannis diligis me plus confirma fratres tuas: ego rogavi pro te ut non de­ his? Pasce oves meas. Et iterum idem repetiit: «9ificiat fides tua. Et quid est hoc, venerabiles ‘patres, mon loannis diligis me? Pasce agnos meos1. Hia pro­ nisi promittere illi se futurum semper iudefectibilom fundissima mysteria includuntur infallibilitatis Petri in credendo et in docendo? Quid eet sensu * qund por­ et eius successorum, quam ille agnoeoere debebat, et teo inferi non praevalebunt adversus eam. nisi im­ apostoli recognoscere in illo. Nam cur Christus dixit ponere illi praeceptum ut confirmet fratree suos, illi: Petre amas me? Diligis me pias hie? Numquid * promittendo illi, fidem suam non esse defecturam? propter semotipsum? nlwit ; illo enim scit cogitatione Mitth. XXIII, 13. » Lne. 11. 31 i XXL IT. « laaa. XXI, 13-IT. « Imul 1023 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1024 hominum, et vocat ea quae non sunt tamquam ea quae A Petri in judicandis robus fidei, in fratribus confir­ rant. Quare ergo Cliristiw dixit Petro coram disci­ mandis, in adducendo ad pascua grogem Christi certa pulis ei diligebat illuni? Ipse sciebat, sed propter esso dignoscitur. Petrum et propter discipulos. Nam Petro oportebat Attamen dictum est, quod summi pontifices non dicere quis ille foret, et futurus erat, oportebat ut egerunt personaliter sicut sumini pont ilicee, sed primo nosceret suam dignitatem; ideo Christus praemisit consultis episcopis. Et hoc verum est; sed de facto coram omnibus illius humilitatem: nam interrogatus od ius magna eat differentia. Nam facta probant a Christo num illum diligeret, respondit: Tu scis Do­ existentiam i uris, sed non constituunt ius. Christus mine, quia amo te. Poterat enim respondere: Tu acis Dominus omnibus hominibus praescripsit media ad Domine quia plus diligo le; quia in isto momento salutem aeternam consequendam: et quae sunt hncc cum eases in littore, ut venirem ad te natando, ut media? Humilitas in praeeentia Dei ad obtinendum inquit &. Bonaventura, ego nunc isctus sum in pro­ gratiam, et preces effusae. Ergo volunt aliqui ut fundo mori»; quia plus omnibus te diligo. Sed hae»? summi pon tifi eoe sint sicut quoddnm ens misanthropinon respondit humillimus Petrus, quod diligeret Chri­ cum, quod solum vivit, quod nescit sua munera, quod stum; et hoc dirigebatur ad discipulos audientes; ignorat quod omnibus illo praedicat. Summi ponti­ oportebat ut discipuli scirent dignitatem Petri, et fices adhibuerunt semper orationem, consilia, quao cognoscerent quanta erat eius sublimitas in ecclesia. sunt gratiae oxtrinsecaa, quao ncccesariao sunt et uti­ Quae sublimitas, patres venerabiles, dicam cum lissimae ad gratiam intrinsecam et Spiritum sanctum s. Bonaventura? Sublimitas qua Petrus est superapo- B promerendum. Interea quis navit per omnia ecclesiae naecula stolos, ea quidem eet qua Christus erat super illos. Per consequens apostoli cx hac die agnoverunt Pe­ summos pontifices per se ipsos definivisse quaestiones trum tamquam caput, tamquam patrem, tamquam fidei et haerraes profligasse, haereticos damnasse et pastorem, tamquam doctorem omnium. Et hoc patet omnes fideles veritatem docuisse? Numquid, sicuti ex divinis litteris. Vos scitis quid factum fuerit altera praeclarissimus antistes Conch ensis dixit in hesterna die post ascensionem Christi in caelum. Vidistis ne congregatione, non darunavit Sixtus IV ut haereticam hominem aliquem interpretantem sacram Scripturam propositionem Petri de Osma docentis iam quod pajia ita infall i bil iter ut Petrus? Numquid aliquis inter­ non rat infallibilis, quod ecclesia Romana potest er­ pretatus est prophetias nisi Christus Dominus, pro­ rare? Numquid Leo X in bulla Erurgat Deus non phetias, quae de illo loquebantur? Sed Petrus ape­ damnavit omnes errores Lutheri, quos post viginti riens os suum in conspectu fratrum (et non acceperat annos damnaverunt patres concilii Tridentini? Num­ adhuc Spiritum sanctum) dixit illis: Voi scitis, fra· * quid praeterea Pius VI, immortalis ille vir, non dam­ 1res, quid evenerit ludar, qui emit agrum de mercede navit propositiones synodi Pistoriensis ut haereticas, iniquitatis, et suspensus crepuit medius; et diffusa ut erroneas, ut scandalosa^? Ergo summi pontifices sunt omnia viscera eius. Oportet ergo implen Scrip­ habent ius, sunt in possessione iuris docendi ecclesiam turam, quam praedixit Spiritus sanctus per os David, Dei, et in ecclesia obtinent, et per omnia saecula episcopatum eius accipiet alter1. Hic «t primus habuerunt; hoc non est uti signum infallibile quod interpres sacrae Scripturae, de quo nobis constat in C ecclesia, quod fideles, quod omnia saecula crediderunt novo Testamento; et per consequens Petrus tunc lo- summum pontificem esse infallibilem? quutus infallibiliter, antequam accepisset Spiritum Et hinc, reverendissimi patres, ecee dissolutus mnetum. Et tantum vi muneris sui. quod acceperat lapis, qui habebat inscriptum quod infallibilitas Ro­ a Christo, docendi universam ecclesiam id fecit. mani pontificis versari debet circa veritates, non autem Deinde, venerabiles patres, quis nisi Petrus, in­ circa suam personam: sed hoc est sophisma. Hic non consultis apostolis, elegit successorem ludae? Quis, quaerimus de infallibilitate veritatum. Quis enim nisi Petrus, damnavit primum haereticum in ecclesia dixit umquam, quod veritas sit fallibi lis vel infalli­ Dei, nempe Simonem Magum: nam cum Simon Magus bilis? Veritas iuxta regulas meta physicas est ens ab­ voluisset emere munera caelestia per munera terrena, stractum, ens aeternum, ens infinitum, ens immuta­ Petrus plenus Spiritu sancto illum damnavit ; et quod bile, sed non est ens infallibile. De veritatibus in Deo, delibando dicam, primus qui insurrexit contra Petri in cuius essentia omnia identificantur, dicimus tunc, infallibilitatem fuit homo haereticus Simon Magus, Deus est veritas; sed Deus est infallibilis, ergo veritas qui peraequatus est Petrum usque ad necem, eo quod eet infallibilis. Sed non loquimur de veritate sic, sed illum damnaverat. Simili modo in concilio Hierosoly­ de veritate prout evolvitur, prout manifestatur; et mitano quis fuit, qui primus loqueretur? Ille cum tunc veritas ipsa nec est fallibilis nec eet infallibilis, duobus apostolis, nam non erant alii apostoli, cum quia debet esse infallibilis ille qui evolvit veritatem, lacobo videlicet totam quaestionem definivit: sed ille qui docet veritatem, qui manifestat dogrnata. Ecco primus omnium loquutus est. Et haec fieri oportebat D ubi quaerenda est infallibilitas; in subiecto, non in vi sui magisterii: rem definivit, fratres confirmavit. obiectis, quae ex natura sua sunt aeterna et immu­ Et hoc in sequentibus saeculi * compertum fuit. tabilia. Dictum est, noe non habere testimonia antiqua Dictum est, quod liaec infallibilitatis idea infallibilitatis Romanorum pontificum. Sed obsecro, eximenda «t, quia non accedit papae ad modum venerabiles potree, numquid concilia oecumenica ali­ habitus, sed ad modum actus, et comparata est * qua vires habent, nisi confirmentur a summo pon­ cum illo qui semel induisit vino et inebriatus est, tifice? Nonne confirmaverunt successores Petri omnia et non poteet ebrius vocari, et cum sacerdote occe­ concilia oecumenica a Nicaeno I usque ad Tridenti- dente od sacramenta conficienda, ille conficit nuni? Adprevor ergo, quid eet quod pontifices con­ quando materia est parata. Sed haec doctrina men­ firmant? Sumus no infallibilee episcopi in Spiritu tita est ipeamet sibi, quia sacerdos ideo consecrat, sancto congregati in concilio generali? Ergo plus est ideoque conficit sacramentum toties quoties, non quis infallibilis, qui noe confirmat *, confirmat noe ad in­ materia paratur, sed quia habitualiter habet charac­ fallibilità tem, ergo magi» eet ipec infallibilis'; quia, terem, habet facultatem, habet ius: ai ter in die velit ut ait Paulus, minor a maiore benedicitur. Hinc ex consecrare, ter consecrat. Ergo in illo est et facultan renatanti ecclesiae traditione infallibilitaa succoso nini ad modum habitus, etiamsi illam exerceat ad modum actus. I Art. I. 1β·». 10í¿6 CONGREGATIO GENERALIS O 1026 PRIMA 2 iulii 1870 Simili modo diluitur illo lapis, in quo dicebatur i l voluit dicere: Vos qui estis plus quam homines, vos quod non potest definiri infallibilius Romani pon­ qui ratis dii. Christus ergo nos deos appellavit. Deinde Apostolus appellat episcopo angelos1: tificis, eo quod non invenitur in sacra Scriptura auctoritas illam comprobans; quia, dicitur, veritates Spectoridum facti sumus mundo, angelis, el homini­ fidei dobont demonstrari tamquam theoremata mathe­ bus. Angeli siiinua nos. Postea idem s. Paulus prae­ maticae. Quis umquam hoc audivit? Qui vel salutavit cipit mulieribus, ut ingrediantur in ecclesiam capite loca theologica, probe scit discrimen quod intercedit cooperto (utinam hoc observareturI) ; id est, dicit inter veritatis fidei ct theorema mathematicum. Et Iomines ChrysoMomus, propter nos episcopos. Nos sumus angeli. Nos debemus loqui, non possumus si omne genus hominum insimul sumptum habet in * (allibii i talem naturalem veritatum; tamen eius in­ oculos clausos habere, versari debemus inter mulieres, * fallibilità nihil e*t comparatu illi infallibilitati fidei, quibuscum loquimur, et non est iustum ut oculos quao provenit u Deo qui infinito sapiens, infinito uod ros apertos habeamus ad videndam capillaturam, plus ad luxuriam quam ad pietatem proclives. Angeli Itonus ncc follere noe falli potest. bigo scio, ct voe omnee scitis, quod haoo ventas sumus nos. Etiam loanncs in Apocalypsi saepius \ocal cpkco|>os angelos. naturali» nihil est in comparatione veritatum super * Et quid rat hoc? Quid cogitant fideles de epi­ naturalium. Ignoscat proinde mihi ille pater, qui hoc asseruit, nesciens illo temporis momento regains theo­ scopis? Fideles credunt episcopum esso hominem logicas, quod nompe veritas revelata invenienda est in sanctum, purum, ct ut dicam, impeccabilem; credunt deponito fidei, in sensu fidelium, et super omnia in B eius verbi.’, ct omnia quae dicit optime exequuntur. definitione ecclesiae, ct in definitione Romanorum Et vultis nunc fidelibus dicere, quod pontifex non pontificum. Quod, nisi timerem longe abire ratio­ ral impeccabilis ! Et ecclesia ct patres hoc confessi cinando, vellem vobis ostendere ex plenissima ana­ sunt, apjtcllando illum sanctam, sanctissimum patrem, logia, quam invenimus inter dogma immaculatae sanctum sanctorum, ut dicit divus Gregorius; et Matini ille fit sanctus, ei non sanctitate vitae, sancti­ Conceptionis et hanc doctrinam catholicam de infalli * bilitate Romani pontificis. Nec Scriptura do illo lo- tate officii. Ergo abstineamus, patres, ab illa locu­ quuta est, nec patres; non enim invenitur in Scrip­ tione. Satis est ut populis explicetur, quod est sum­ tura, quod fuerit concepta absque macula originali, mus pontifex caput ecclesiae, cui omnes obedi re tene­ nisi in illo capito IH Genesi», in quo Dvus mulierem mur, quod est fundamentum ecclesiae, quod est trituram esse serpentem promisit, insidias ipsum magister universalis. Si interea homines ah ecclesia alieni alia dicunt, structurum esse mulieri etc. Ex quo palet legitimo Mariam fuisse conceptam sine macula, sine ruga, sibi videant. Qui dicunt ut non definiatur dogma pulcherrimam, speciosam ut talem, et angelis infallibilitatis, quia homines sapientes exscribunt ut omnibus pulchriorem. Quare? Quia omnes profiten­ non definiatur, sibi videant. Ego tantummodo dico, tur eam fuisse conceptam absque peccato, absque quod sapere secundum carnem mora eet, et quod ruga, et in hoc inclusum est hoc dogipa do Con­ sapientia camis inimica est Deo’. Ego tantummodo ceptione immaculata beatae virginis Muriae. Et si­ dico, illos homines non esse discipulos illius praemili modo dicendum est de infallibilitato summi pon­ C clarissimi episcopi Remensis, qui saeculo IX in libro de praedestinatione scribebat: „üt catholicus bonus tificis. Nullus patrum hanc quaestionem movit, nullus fidelis aliquid credat, sufficit ei ut sancta ecclesia illam resolvit. Quomodo resolverent quaestionem, de Romana loquatur." Si pro illis terrores sunt; pro qua nemo loquebatur? Sed nullus patrum est a primis uobib non rat nisi spes consolationis et gaudii. Quapropter, si aliquid ego valerem, si quid pos­ ecclesiae temporibus usque ad saeculum decimumtortium qui non appellaverit summum pontificem funda­ sem, veneralissimi patres, ego qui minimus sum om­ mentum ecclosine, firmamentum fidei, magistrum nium, precarer vos ut non iam disceptationibus, sed veritatis, verticem ecclesiae, episcopum episcoporum, orationibus hanc rem α Deo exquiramus; ut tandem patrem patrum, patrem sanctissimum, patrem in quo adveniat dies, in qua summus pontifex confirmet sen­ oportebat Deum adoraro, et alia similia. Venerabiles tentiam nostram, ct declaret Petrum et successore^ patres, per haec concluditur, patres omnes in summo eius crac infallibiles in docendo ecclesiam Dei, ut pontifice quiddam revereri, quod non erat in caeteris omnes porai mus sancto patri gratulari et dicere: Almo episcopis. Et hoo verbis demonstrarem per sensum pator glorificet te Deus. Pie pontifex, quia super populorum progrediendo a Carolo Magno {murmur cl caput beatae Mariae virginis pulcherrimae et amabilis voces: satis), illo rege, qui venit Romam accipere co­ et Spiritui sancto concupibilis, diadema honoris et ronam u summo pontifice usque ad tempora, in quibus gloriae collocasti, glorificet te Deus; quia nunc denuo fideles certatim mittunt ad sanctissimum patrem sua in fine vitae etiam super caput venerandi principia munera, suas opes, ut illum sublevent et demonstrent D apostolonim diadema collocasti honoris et gloriae, se vere esae ovœ Christi, quao debent habere pastorem illius infallibilitatem proclamando, et nobis exhibendo et sustinere pastorem. diem, in qua dicere possimus: Haec dies, hacc vera His dictis, reverendissimi patre», nihil aliud odii- dies, quam fecit Dominus, exultemos et laetemur cere debeo, eo quod vestra patientia satis probata sit. in ea. Tantummodo duo verbula circa finem capitis IV, do ORATIO reverendi patris domini Francieri Moreira quo paucis abhinc diebus aliquid dictum csL Dixit quidam reverendissimus pater, et enixo n» precatus episcopi Ayocuqueruis est, ut vellemus accipere eius verba. Fateor quod Eminentissimi prareidre, eminentissimi ac reve­ accipio, sed aliqua non accipio. rendissimi patera. Dicit quod oportebat adiicero ad fineiu capitis IV Post magnificas oration» Mipientuaimorum epiexhortationem quondam od magistros, ad illos omnes scoporum egu renuntio orationi mear {appiannui)-, qui docere tenentur, ut doceant populum suum papam quia poi Athanarium idiotam Paphnutiunv audire non esso impeccabilem. Venerabiles patres, Christus i I Cor. IV. 9. Dominus appellavit nos deos; nam, ut ait Hierony­ • Ito VID. e-7. mus, cum dicit apostolis: Quem dicunt homines este ’ Anremratoiai «Eptopos Ayvaqvmu pasca 4ixil ia filium hominis/... Vos autem quem me. esse dicitis/ boto b Petri, eaini ratMrae Sdm nbtqoe ufiutulir.· CONCIU OKKTMAL» tomus LU. 6Λ 1027 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1028 non libeL Parcite mihi quod unum tantum verbum, A Haec uutcm verba, meo quidem iudieio, sequentia in laudem et amorem cathedrae Petri, verbum diram necessario complectuntur: Io in verbis apostólicas quod in se continet doctrinam infallibilitatis, quia si rrdis, in verbis igitur Romani pontificis; nemo enim fide» ecclesiae catholicae est ecclesiae Romanae, se­ iuro affirmaro poterit sanctissimum Hipponensem quitur inde quod haec cathedra s. Petri, ubi .«enatur praesulem distinguerò voluisse inter sedem et seden­ haec fides, semper et ubique viget. tem; 2° fundata certa et clara est catholica fide . * Oh sancta et benedicta Petri cathedra fundata penes igitur Romanam sedem incorruptum et purum super Petrum! tu ra illa rathedra, quae cum doces, fidei depolitum custoditur; 3° denique ul nefai sit doces veritatem; cum definis, definis in Spiritu de Ubi dubitare chrvdiano; quid voluit, eminentissimi sancto; quando liga», ligas rinculi» indissolubilibus; ot reverendissimi potro», hisce postremis verbis signi­ quando solvis, vere et realiler sciris; cum anathema­ ficaro Augustinus, iii.ri deboro cliristianum verbis ero­ tizas, anathematizas maledictione caelesti ; cum dis­ dere apotolinic sedie, cadcmquo venerari, quia con­ pensas, dispensas auctoritate α Christo arrepta ; qunndn tinent redam cl cbutmi catholicam fidem? Sed fides ungis, ungis characteribus indelebilibus; et quando certa et datu per magisterium infallibile exponitur, aperis, aperis paradisum et purgatorium. Oh cathe­ docetur ; ergo iuxta x. Augustini sententiam, aposto­ dra! qui le non timet, iam condemnatus est ; qui te non lica nodo, id est, sedei» super apostolicom sedem est veneratur, maledictus est; qui libi non obedit, srhi>- infallibilis fidei magister. maricus; qui separatur a te, haeret iens rat. Tua auc­ Ideo autem praefatam addìi ionon» projxmo, quia toritas ral divina, Unix limor est sanctas; tua doctrina B erund iterumquo in hae xacri «-nncilti nula dictum fui! est vera; tuum indicium c»t rectum; tuum do u» ot sanctorum |mlnim traditionem ner salis esse explora­ supremum; tua benedictio ot caelesti.». tam, noque constantem do infallibili Romani pon­ Hic autem obstinen» nopieo, quin libi grainier. tificis magisterio in robus fidei <4 morum; praesertim Oh sancta ecclesia Romana, nniai inter omnes orenuntiaverim; sed quae dicturus sum, spero me ex­ «îtnni custoditur. cusatum apud vos habebunt. Omiwo igitur quocum­ humero s. Hipponensis praesul non exposuit pro­ que exordio, capientissimo iudieio vestro nuam ad­ fecto doctrinam de Romani pontificis in rebus fidei ditionem siibmisre pro|>oiio, mea humili sententia ct morum infallibili magisterio iisdem, in quibus ex­ faciendam primae jieriodo capiti» (piarti constitutionis ponitur verbis in capite IV nostrae constitutionis, quia dogmaticae nunc examini nostro propositae, ob ra­ nondnm erant suo nevo qui illam duta opera optiones, quas breviter deinde evolvam, rogans interim pngtmront. Vobis nondum litigantibus, respondebat benignitatem vestram ct benevolentiam vestram, nt sanctu * doctor Pelagian» abutentibus quibusdam obmo dicentem a)iquantis]x *r pallamini. sctirioribus verbi * *. Ioannis Chrysostomi in quin *· Prima itaque periodus milii refnrniandit hoc modo Miou« «le transfusiona originalis peccati, vobis videretur. Post verba ,rMipreuiam quoque tnaghderii nnndum litigantibus, securius in ecclesia Dei ipse potestatem rom prehendi *' hoiO add enda putarem: guia loquebatur, nihil mirum eapropter, si de infallibili in verbis aporlotimc xrdh tnm tmligna rl fundata. D magisterio papae peculiarem libnim vel tractatum non certa et clara ml catholica fidm, ul nefa * tU de illa scripserit. dubitare rhrislianu. Haec eadem sancta sedes rrmper Nihilominus semel ilcnimqui * arrepta occasione tenuit·.» eie. ut in capile. Verba oda quae addenda doctrinam infallibilis magisterii summi pontificis propono, non sunt mea, *cd gr«turimi H eximii t rab nnmero Ιδ * ad qun explicandam idquaereret et defatigatos od haereditatem vocaret, duxit doctrinam «. Angui lini, qnera vimlicandnm azaampiit contra interpres legi *, assertor gratiae, destructor synagogae, archiep. Rrmensem. praenertim in qusextione «. Cypriani com retírame reparator. Et ideo solus inter apostolos FUphino. Coin tamen diu imtilueet in Angustiai doctrina nrnlit audire. \mcn dico tibi, quin tu es Petrus et eaocitanda, et undique eonqoererentur pairee, ¿urgen * cani. De Loca dixit: .Satia de a Cypriano el «. Augustino, rodamus wiper hanc petram aedificabo ecclesiaui meam; dignus te. reeerendkwinje paler, ut ad aaimodvendooea venias quaa certe qui aedificandis in domo Dei populis lapis esset propancre intendis . * Respondit orator Ira quae ab initio pro­ nd fumhuiicnlum, columna ad »w«tcntncidum. clavis posait niUl addendum albi yraeato ro . * Scopum eumn fuieu * ad regumn.' Hncusqim Augurimi·. a. Augurüní apol«.»gUn» texere.· 1029 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA PRIMA 2 iulii 1870 1839 Grandia quidem haec eunt praeconia Petri, rod A scopum doctoris Hipponensis fuisse Donat istos refelgrandia quoquo eiusdem privilegia portendunt a lore, non autem labefactare supremam Romani pon­ Christo Domino eidem collata in bonum ecclesiae, ut tificia auctoritatem. reset in ea interpres legis, ergo supremus fidei ma­ Illos autem potissimum ex eo refellebat, quod Cy­ gister; lapis od fundamentum, ergo centrum unitatis; priani exemplum non imitabantur in sen anda unitate columna ad sustentaculum, ergo firmamentum om­ communionis et fidei cum apostolica sede. Idcirco nium. Iure propterea sanctus doctor serm. 295 cap. II in notbeimo psalmo contra partem Donati, postquam do Natali ss. apostolorum Petri ot Pauli inquit: declaraverat Donatistae a vera catholica ecclesia „ Ipsius universitatis et unitatis figuram gérait, roiunctoe, ad quam ut reverterentur, hortabatur di­ quando ei dictum eet, tibi trado quod omnibus tradi­ cens: ,,Venite, fratres, si vultis nt inroramini in vite: .^Jolor ral cum vo * videmus praecisos ita iocore,’* sta­ tum «L“ Reverend issimi patron, in hac sanet· concilii uulu tini, uti mos erat antiquorum ¡mtnim in haeret icon et saepius audivi, leeum Christum Dominum nostrum roll ismat icos disputantium, nd Romanae rodis pon­ dedisse apostolis eorumquo successoribus episcopis tifie» hisce verb» protocobat: „Numerato roconlotes potestatem docendi, per quam sunt magistri fidei, et vel ab ipsa Petri rode, cl in online illo patrum quis cui in concilio generali cum eorum capite legitimo con­ succo» iL videte. I|»ro, est petra, quam non vincunt gregati sunt iudicos fidoi infallibiles. Ast quaero superbae inferorum portae." Similia rq»etit in nonne hano eamdom j>o tee totem, quamvis Potro una spirt. 53 num. 2, «piani ipso una min Fortunato ot cum enoteris apostolis a Christo collatum, eidem soli II Alipio ad Generosum dedil. (Jlrobiquc c van gel irum tribuit Augustinus, quia rolus universitatis ot unitatis textum produit, quo Petrus eiusquo successores, quos figuram gerebat? Dicet forte aliquis: tribuit prima­ recenset, constituti fuerunt a Christo Domino petra tum tantummodo! Respondeo, tribuit simul infal­ ilia super «piam codoline aedificium consurgit; cui libile magisterium, quia tribuit Petro quod omnibus unitas adhaeret commini ion» cl fidoi, ct contra quam portae inferorum non praevalebunt. Dum igitur traditum eet. Quao veritus magis mngisquo elucocet directe re­ contra Donat istas agit, qui Cypriani auctoritate et spondendo illis reverendissimis oratoribus, qui ad­ exemplo abutelKinlur, poliusquam supremam Romani modum gestientes plura ex s. Augustino in medium jXHitificis auctoritatem lalicfactarct, eam validissimo attulerunt. Dolero tamen cogor, cum non potuerim confi nuat. Sed audio dicentem: cur ergo Cyprianum Steinvenire quoedom textus prolatos, quin reverendissimi oratores obliti fuerunt notaro librum, vel ronnonem plnuio papae resistentem excusat? Rationem excusa­ vel epistolam sancti patris, ex quibus illos texti» de­ tionis depromit ex eo Augustinus, quia: 1° verisimile prompserunt. Omnes nostis quam grandia sint vo­ censet Cyprianum in regula veritatis se correxisse. Nam scribit lib. II do Bapt». cap. IV : .,Quin pro foeto lumina Augustini. Nihilominus dicam primo in genere, quod in et uni verum dicenti et demonstranti posset facillime lectione sanctorum ecclesiae patrum attendi romper consentire tam sancta anima, tam pacato, ct fortasse *. Neque enim omnia, quao debet magis sensus ct scopus auctorum, quam externa factum cwt, rod nosci mu. verborum cortex. Nam secundum inris effatum lib. V C illo tempore inter episcopos gesta sunt, memoriae D oc retai. cap. 15 de verborum significationibus, non lilt orisque mandari potnenmt, aut omnia quao deman­ debent attendi sola verba, sed voluntas illorum qui data sunt noximus"; 2° excusat non tamen absolute verbis utuntur, cum non intentio verbis, rod verba sed in comparatione Donat istarum, qui ab unitalo iam defecerant et propterea damnati. Cyprianus e intentioni debeant inservire. Huic igitur regulae inhaerens dicam in specio contra licet pupae restiterit, pacem eC unitatem difficultatem primo desumptam a duobus reverendis­ custodierat, ct sacramentorum communionem fideliter simis oratoribus praesertim ex controversia inter servaverat. Cur ergo, iterum quaerunt, Hipponensis praesul Stcphanuin popam et s. Cyprianum facile ovonescero attento scopo, quem sibi proposuit Hipponensis an­ etiam post decretum Stcphani dicentis: „ Nihil inno­ tistes in libris de Baptismo contra Donatista , * M vetur, nisi quod traditum rat", in re profecto do quem declarat initio lib. I hisce verbis: ,,In hoc opero fide, quia agebatur do baptismo, inquit liberum fuisro adiuvante Domino suscepimus non solum ea refellere, Cypriano suam sententiam propugnare, quia regula quae de hoc re nobis Donatistae obiectaro consue­ credendi est universalis traditio; quia per concilium verunt, sed etiam do beatissimi martyris Cypriani plenarium quaestio nondum erat eliquata, nec veritas auctoritate, unde suam perversitatem, no veritatis declarata ot rolidata? Firmiter inhaerens Augustini roopo respondeo, li­ impetu cadat, fulciri conantur, quae Dominus dona­ verit dicere, ut intelligent ornnes, qui non studio par­ berum fuisse Cypriano suam propugnare sententiam: tium obcaecati iudicant, non solum cos non adiuvari D I · quia non erat tunc temporis tamquam haereticum * bap­ auctoritate Cypriani, sed per ipsam maxime convinci declaratum asserere, non posse iterum baptizari atque subverti. “ Iam porro licet Cyprianus per con­ tízalos ab haereticis iu nomine sanctissimae Trinitatis; suetud i nem baptizandi baptizato * in haeresi vel DonatiQno autem rcbaptismmu defendent» erant iam schismate a Stephano dissentiret, tamen cum eo in roirai, et roro roparave rant ab unitolo reliront» con­ unitatis pace permansit, atque venientes ab haerrai luminari a venientibus sino eorum baptismo; 2· quia etsi non rebaptizatoe gratiam consequi propter uni­ torba illa Stephen i „nihil innovetur, nisi quod tradi­ tatem ecclesiae fatebatur. Hinc Cypriani imctoritato tum rat" non exhibebant reram ct proprie dictam maximo subvertebatur Donat istarum perversitas, quos dogmaticam definitionem, cum doctrinam de fide cre­ Augustinus in lib. II de Bapt. ita perurgebat: ,„A dendum universos ecclesiae fidei» minime edocerent. talibus venientes sine baptismo, ut dicitis, ei Cypria­ 3® demum quia appellatio ad universalem traditionem num non contaminabant, quomodo vos contaminaro et ad plenarium concilium erat pro sapientissimo Hip­ poterant non convicti, sed conficti traditores?... ponensi validum argumentum ad plene refellendo» Quare (toties repetit) quaro vos separastis? Cur auc­ Donat istos, qui ab cedraia catholica rocera ion^ni fa­ toritatem Cypriani pro vestro schismate assumitis, cientes, et do facto roparati non obstante universali et eius exemplum pro ecclesiae pace respuitis?4' Haec traditions, non obstante concilii definitione, Cy­ et alia multa in praefatis libris legentibus illico patet. priani exemplo et auctoritate abutebantur, et romper 1031 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1032 abusi sunL Merito proinde inquit e. doctor Cypria-A bumani erroris; rebaptizare autem catholicos, quod num Donatisti^ adversari, non favere. adhuc isti faciunt, semper eet diabolicae praceumptioEnim vero ante concilii plenarii definitionem, in nia. *' In qua conclusione duo animadvertenda veniunt; quo universalis traditio potest perduci usque ad dis­ Io quaestio, an casent rebaptizandi ab baenwi veniencussionem et robur concilii, quemadmodum, reveren­ tes, nova erat et sua novitate turbavit; 2° robaptismua dissimi patres, in nobis ipsis exemplum; ante, in­ illis collatus tunc fuit humani erroris. Ergo Hippo­ quam, plenarii concilii definitionem, cui procul dubio, nensis praesul in illa nova quaestione Cyprianum Steai en te Augustino, Cyprianus cessisset, quamvis con­ phani sententiae resistentem et ideo rebaptizantem ab traria sentiret illis quae Steph anus edixerat, num­ humano errore iterum nullimode excusat, neque eumquam tamen adduci potuit ad ecclesiae unitatem dem immun em a culpa fuisse iterum confirmat Ni scindendam, quod e contra fecerunt Donatistae; ct ergo contradicentes velint Augustini verba per vim quamvis etiam Stephano neti terit, non fuit tamen, detorquere, oportet mecum fateantur, eximium eccle­ * con­ ad instar Donatista™m, hac de causa haereticus, cum siae doctorem in examinanda adversus Donatista non es?et dogma fidei, Romanum pontificem uni­ troversia inter Stephanum papam et Cyprianum Carversam ecclesiam docentem res fidei et morum esse thaginensem episcopum, minime denegasse in Romano magistrum et doctorem infallibilem, sicuri non sunt pontifice supremum infallibile magisterium, immo haeretici qui hocce magisterium infallibile hucusque luculenter admisisse. Nunc ad Pelagi a noe (murmur negarunt. el taedium)... Verum enim vero s. Augustinus adeo ne Cypria- R Eminentüñmus praeses cardinalis De Luca, Satis num excusat, ut ipsum dicat a quavis cnlpa nnmunem ? Non pigeat reverendissimos patres contrarium sen­ dictam est de sancto Cypriano et desanclo Augustino; tientes legere septem eximii doctoris libros de Bap­ ideoque omnes te rogamus, reverendissimo pater, ut tismo contra Petilianum, et praesertim caput XIII, ad animadversiones venias, quas proponendas habes. in quo haec memoranda leguntur: „0 quam detestan­ Reverendissimus orator. Animadversiones, qua· * dus œt error hominum, qui clarorum virorum (Agrip­ ego proponere putabam, nibil aliud erant nisi additio, pinas et Cyprianus antea nominari) quaedam non quam proposui, desumpta ex verbis s. Augustini recto facta laudabiliter se imitari putant, a quorum Quae sequuntur, ab eodem reverendissimo d. Sevirtutibus alieni sunt. Sic enim ct nonnulli Petro apostolo comparari se volunt, si Christum negaverint: nogallicnn episcopo praetermissa fuere in oratione, si vero etiam gentes iudrizare coegerint, vocitari ger­ quam habuit in hoc generali congregatione, quamque mani affectant. Haec in illo tanto viro reprehensibilia integram asservari in actis concilii Vaticani vehemen­ fuerunt, sed tanta eminuit apostolica gratia, ut con­ ter exoptavit Nunc ad Pdagianoe; breriter tamen me ex­ tinuo delerentur; nec ei, non dico praeferri, «d sal­ tem posset aequari, aut de proximo comparari quisquis pediam. Minime vos latet, eminentissimi et reveren­ nostrorum temporum Christianus, aut etiam episcopus dissimi patres, quot graves et diuturnae ad venio fidei nec Christum negarent, nec gentes iudrizare com­ veritates propugnanda * fuerini quaestione» Augustipulerit. Sic et in martyre gloriosmdmo Cypriano: C num inter et Pelagiome haereticos, qui ducis ct magi­ si apud haereticos vel schismaticos datum Christi bap­ stri Pelagii hypocrisiui imitantes huc et illuc con­ tismum nolebat agnoscere, duiu cos nimium detestare­ fugiebant in responsionibus ad Hipponensem, no tur, quos α catholica unitate, quam multum dilexit, viderentur, nme palam aestimarentur haeretici. Per­ reparatoa dolebat, tanta cius merita usque ad trium­ celebres sunt de hisce quaestionibus 1res ad papam phum martyrii consecuta sunt, ut et charitatis, qua Innocentium I epistolae, duae conciliorum Carthnexcellebat loco» illa obumbratio fugaretur, et ut sar- ginsisis et Milevitani, tertia quinque episcoporum ineutum fructuosum fieret fructuosius, si quid habebat .Africae; quae omnes ab Augustino scriptae et inter purgandum, si nulla re alia, certe passionis falce eiusdem s. doctoris epistolas editae, testimonium evi­ ultima tolleretur." denter perhibent sicuti ipsius Augustini, ita et alia­ Quae egit Cyprianus dicuntur ab Augustino non rum ecclesiarum Africae. Ideo autem hosco epistolas recte facta; ergo eiusdem agendi rabonem nullimode ad Innocentium pontificem dedere, quia persuasum excusavit Quomodo revera Cyprianum excusabo habebant Romanam sedem e^e rectae fidei fontem ; dicendus est, dum Potro Christum neganti eum com­ quia eorum fid« in epistolis expressa recta esse non parat? Nemo nutem offirmaverit, Petrum negando poterat, nisi ex eodem fonte in eiusdem fidei unitatem Christum immunem n culpa fuisse: α pari iuxta derivaret. Eapropter affirma Hint wee in PclngianoAugustinum, Cyprianus culpandus. Et quemadmo­ rum causa ad Romanam sedem retulisse, non ut «un­ dum ille peccatum expiavit amare deflendo et aposto­ dem sedem rectam fidem edocerent, sed nt intellilica gratia, qua eminuit ; sio iste meritis, quibus prae- D celimi usque od triumphum martyrii, velali sarmen­ 1 In κπη?η« habito & «uhacripto episcopo in congregatione tum fructuosum factum fructuosius, non recte facta generali diei 2 iulii teBtimonla ·. Augustini desumpto (nerunt abstulit passionis ultima falce. Igitur praesul Hippo­ ex una antiquiorum editionum, ea dein celiato cam editione Maurina Antnerpiae an. 1700, sequenti ordine in hae inveniuntur. nensis nec Cyprianum absolute excusavit, nec.eumdem 1· In cerbi * ap^dolicac udû etc citato ex epiat. 157 ha­ itumunem asseruit a culpo. bentur in voL II epistola 190 ad optatum num. 23. Nonnulli patres dicebant, et repetebant: Tam Mcpe de Cypriano dictum ett; haec at mera repetitio. • Tandeu« praedictum caput ita sanctus doctor con­ cludit: ,,Νσνα enim tunc quaestio fuit, quemadmodum suscipiendi «went haeretici, quae nonnullos fratres haereticam perniciem vehementer merito detestantes, ipsa novilate turbavit ut crederent hoc etiam in eis improbandum, quod malo suo tenebant bonum. Ego au tero, ut quod de han re sentio breviter dicam, relmptiznro haereticos, quod illi feciwo dicuntur, tunc fuit ü° Pdnu in ru cnrteafiuva dùcip-.tiorum etc. ex aerm. 29 de eanctis inveniuntur in vol V, tenu. 203 in appendice. 3° Iptius imircnüatù d unitati * etc. in voL V, wnn. 295 in Natali apostolorum cap. Π. 4· In Aoc opere etc. in vol IX. lib. I de Baptismo contra DoualiaUu cap. I, n. 1. 5- A talibu» venurdibns etc in vol. IX, lib. II de Baptismo contra DonaUttos cap. IX, num. 9. «· Fraiie fratre etc. Ln vol IX. Peal, in partem Donali. 7· qnia prvfuto d uni rerum dicenti etc. in voL IX. cap. IV, num. 5. 8® O juam ddfUandu» td error ete. in vol. IX de unico Baptimo contra Peliiianum cap. ΧΓΠ, num. 21-22. Fr. I ose ph ns epteopn Senogalllenii». 1033 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA PRIMA 2 iulii 1870 1034 gerent, an sua fides cum fide ipeius sedis una A damnavisse doctrinam, absolutam remisaise personam, eodomque oeset, atque ex eodem fonte dimanaret. quia versipellis lulianus ad papam appellans, ut in­ Placeat roverondiseimis patribus mentem inten­ strueretur, quemadmodum inquiebat, eidem promi­ dero in epistolam 177 scriptam ab Aurelio, Augustino, serat se recepturum sententiam Innocenti i, quae habe­ Alipio, Evodio et Posaidio. Huiusmodi agendi ratio batur tamquam regula fidei contra Pelagianoe. horum episcoporum non erat equidem merum et Magnus Augustinus igitur vindicat Zosimum, In no­ externum officium ad captandam pontificis gratiam, centi i sententiam sine restrictione propugnat, et quemadmodum erat illud Pelagi anorum ; qui dum lulianum virum pessimae fidei redarguit ac damnat. Romanae sedis iudicio suam sententiam submisere eo Quapropter lib. I contra eumdem cap. IV hisce fuerunt animo, ut pontifici assentirontur si ipsorum verbis lulianum alloquitur (en integer textus, cuius sententiae faveret, secus vero eidem repugnarent tantummodo postrema verba placuit reverendissimo Simplici o contra et sincera mente scripsero africani archiepiscopo Remensi notare): „Puto tibi eam par­ laudati, qui erant parati animo corrigere et reprobaro tem orbis sufficere debuisset, in qua primum aposto­ quidquid Romanus pontifex corrigendum aut repro­ lorum suorum voluit Dominus coronare martyrio. Cui bandum suo iudicio consuisset. Hoc sane consilio epi­ ecclesiae praesidentem beatum Innocentium a audire scoporum decus Augustinus contra duas Pelagian orum voluisses, iam tunc periculosam i u ven tutem tuam epistolas misit ad Bonifacium papam quatuor libros, pelagiani * laqueis exuisses: nihil enim potuit vir ille in quorum primo n.3 haec habet Haec ergo quae sanctus Africanis respondero conciliis, nisi quod antiistis, ut dixi, duabuj epistolis illorum ista disputa­ R quitus apostolica sedes et Romana cum caetcris tenet tione respondeo, ad tuam potissimum dirigere sancti­ .perseveranter ecclesia.’* In hoc libro totus eet Augu­ tatem, non tam discenda, quam examinanda, et ubi stinus in demonstranda contro lulianum transfusione forsitan aliquid displicuerit, emendanda constitui.4' peccati originalis, productis sacrarum Scripturarum Hisce in plena et clara luce positis sententia Hippo­ auctoritatibus et occidentalium patrum sententiis. Sed nensis luculenter patescit. Ad Petri sedem cum epi­ quoniam lulianus in medium pro se afferebat patres scopis Africae Augustinus fidenter appellat veluti ad orientales, Augustinus ut etiam hoc effugium eri­ fontem purae fidei, α quo unitas in fide derivat; od peret, ad patres orientales appellat; sed primo monet Petri sedem fidenter appellat, eiusque iudicium ex­ lulianum, quod ei sufficere debuisset auctoritas Inno­ postulat super iis, quae contra Pelagianoe iam scrip­ centa, quia Innocentius non poterat respondere, nisi serat: ergo ad Petri sedem fidenter appellat, ut cum quod apostolica sedes et Romana perseveranter tenet. ipea fidei unitatem servet, ut sedentis iudicium in Igitur Magnus Augustinus supremum iudicium contra fidei doctrina recipiat, paratus emendare ubi forsan Pelagianos in sententia Innocenti! absolute recogno­ aliquid displicuerit; ergo ad Petri sedem fidenter vit; absolute igitur docuit magisterium Romani pon­ Augustinus appellat, quia sedentis iudicium credit tificis in robus fidei et morum esso revera infallibile. revera infallibile. Eapropter lib. 1 operis imperfecti adversus, eumdem Perspicuum porro, solemne, peremptorium huius lulianum inquit: „Quid adhuc quaeris examen, quod veritatis exhibuit testimonium, dum serm. 131 de iam factum est apud apostolicen sedem? Damnata Pelag ion orum haeresi sequentia scripsit: ,,lam hac de C ergo haerosis ab episcopis non adhuc examinanda, sed causa duo concilia missa sunt ad sedem apoetolicam, coercenda est a potestatibus christiania." inde etiam rescripta venerunt. Causa finita eet, utiHaec salis sint ad vindicandam fulgidissimi ec­ nam et error finiatur!4' Et lib. II contra duas episto­ clesiae luminis et patris mei divi Augustini germanam lae Pel agi anorum cap. HI inquit : ,,Per papae rescrip­ doctrinam de supremo infallibili Romani pontificia tum causa Pelagionorum finita est, totoque orbe post magisterio in rebus fidei et morum. eius damnationem damnati sunt, ac litteris Innocenti! ORATIO tota de hac re dubitatio sublata est. ** Nullo isthsec referendi patris domini Laurentii Gastaldi decretona verba indigent commentario. episcopi Saluliantm *. Me non latet quibusdam placuisse respondero Eminent issimi et reverendissimi praesides, emi­ (etiam vulgato typis opusculo), magnum Augusti­ num talia verba protulisse, quia Pelagionorum harre­ nentissimi ac reverendissimi patres. Gratulor quam maxime quod discussio nostra áis utpote aperta pernicies omnibus nota ct damnata, robore et auctoritate non indigebat generalis concilii fructum iam certe uberem attulerit, de quo gaudere ut convelleretur ac damnaretur. Haec et similia debemus. Paucis abhinc diebus audivimus unum ex patri­ respondentes rogo ne dedignentur historiam Pelagia­ ns© haereris evolvere doctissimi Augustiniani Henri ci bus’, qui adversatur definitioni dogmaticae de incardinalis Noris, et librum XIV de theologicis disci­ fallibilitate Romani pontificis, qui certe inter patree plinis alterius Augustiniani praestant issi mi Laurentii D qui huic definitioni adversantur, distinguitur sua doeBerti. Ambo luculenter ostendunt quid revera fuerit trina et eloquentia, asserentem tamen in hac aula hanc haec haeresis, contra quam s. Augustinus cursu fere tbeaim de Romani pontificis infallibilitate, etiam non viginti quatuor annorum dimicavit ; quot varii status concurrentibus episcopis in definitione dogmatica una eiusdem, et quomodo callidus hypocrita Pelagius, qui cum illo proferenda, rese veram et catholicam, immo aliquando verbis abusus fidem pietatemque * sonanti- necease rese, ut capta hac occasione in hoc concilio haec bus, in errorem inducere vel ipsos illius aevi doctisri- sententia uti vera et catholica asseratur. Magnus pro­ fectus! et si haec doctrina est iero et catholica, ergo moe patres conatus fuerit. Ad eiusdem sectatores igitur strictis pert urgendos doctrina contraria est falsa et heterodoxa et ant¿catho­ s. doctor absoluto dixit causam Pelagionorum finitam lica; et si mt falsa et antkatholica, cur hoc non dice­ esse, et litteris Innocenti! totam, dubitationem sub­ tur? Cur hoc non definietur? latam, eo vel magis quia lulianus, contra quem agebat, 1 Argumentum; .Kpûeopu SataliarWB teMÜttlatto d·©· ad Zosimum appellaverat. Cum autem luliani secta- trinae proni in capile IV exponitur re In omníhií ex loto corde * praecipia arrumraU mi­ toree Zorimi auctoritate abuterentur, falso putantes adhaerere dixit, el hu Ct orationem arehkpiaropt Remeata Labium ia eoaque capite Zoeimi vindicias sumpsit, ostendens hunc ^reçatione deaerati d. Λ iuaü 1970. 1035 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES J036 Ipee dicit definitioni maximam difficultatem ob- A scilicet sancta sedee so arbitratur, se censet, se iudicat stare, quia ex traditione non constat, et textus sancto­ in falli bilem. rum patrum, qui communiter afferuntur pro hac Sed hucusque generalim, paucissimis oxcoptis, infallibilitate, vel mutili sunt vel id non dicunt, quod omnes episcopi submiserunt mentem suam, suum mdiprima fronte dicere ridentur. Ego percurri (aiebat) cium iudicio Romani pontificia. Observato attento, totam seriem traditionis, centena testimonia patrum reverend issi mi potree, episcopi ease submittendo illius collegi, quae possem ostendere, et in nullo istorum i udici is non solum acceptarunt doctrinam in illis testimoniorum haec infallibilitas habetur. Sed, quae­ contentam, sed etiam approbarunt methodum, ratio­ so, quomodo sententia potest esse vera et catholica, nem iudicii. Itaque omnos vel expresso vd saltem cui traditio non suffragatur? Quomodo potest epi­ tacite agnoverunt in Romano pontifice ius ita agendi, scopus in hac aula asserere: Declaranda esi haec sen­ approbarunt vel expresse vd eaiteni implicite senten­ tentia tamquam vera et catholica, «d tamen ipse tiam Romani pontificis seipeum infallibilem iudi­ fateor totam traditionem diligenter me percurrisse et cant is. Itaque mihi videtur ree iam i udi cata. Certe nihil invenisse, quod reapse hanc sententiam defen­ pro nobis favet universalis sensus catholicus. Si quis­ dat et tueatur? Haec est evidens et manifesta contra­ quam nostrum umquam in aliqua sua epistola panto­ dictio, quae, quamvis involvatur magna, splendida, ndi diceret suis dioecesanis in dubium vocari infalli­ bilitatem Romani pontificis, scandalum maximum admirabili eloquentia, erit semper contradictio. Veniamus quatuor episcopi ex una porte et qua­ afferret. In corde omnium catholicorum est, Romanum tuor cx alia, examinemus simul omnes textus; et R deinde? Quis erit iudex, quaeso, quis erit iudex? Con­ pontificem quatenus Romanum |»ntificem, scilicet stituemus ne in antecessum, dixerim, magisterium vicarium lesu Christi, caput et patrem totius ecclesiae, compositum ex utraque parte? Sed certe inaequali pastorem ct doctorem omnium ecclesiarum, errare non numero. ludicahuntne? Nullus erit finis indicii, po»e. Et. hia sensus catholicus adeo viget in cordibus etiamsi ibi forsan per annum integrum cum omnibus omnium nostrum, ut ipso indicem, mihi licere, hoc voluminibus sanctorum patrum ct conciliorum et theo­ asserere: oportet omnino ut in hoc concilio ambages logorum sub oculis rem discuteremus et examinare­ omnes amoveantur; omnes tandem idem dicamus et mus; sine iudice qui proferat iudicium infallibile, sentiamus, idem omnes in omnibus seminariis docea­ mus. vd Romanum pontificem esso infallibilem, vel numquam possumus concordare. Quaeso, postquam noe declaraverimus veraiu et fallibilem sine concursu episcoporum. Si infallibilis, , * dicatur in conspectu totius catholicam hanc sententiam do infallibilitate summi definiatur; ai fallibili pontificis, quin tamen dicamus contrariam haeret icam, ecclesiae. Qua de causa inter nos debent esso discor­ quin dicamus separari α corporo eoclœiae qui illam diae et dissidia, quare alii gallicani et alii ultramon­ negat; quaeso, expleto concilio si aliquis lenit ad tani dicendi sunt? Qua de causa cuín episcopi simul cathedram poeni ten liariam, laicos, profesar, sacer­ comeniunt, conveniunt sacerdotes, disputare inter se dos, et dicat: Non possum me condutero ad admitten­ debent de hoc capite? Vel eet summus pontifex falli­ *, vel infallibilis; si est fallibili», id a-sseramus. dam istam infallibilitatem: negabimus absolutionem bili vel concedemus? alterutrum certe uvercudum ret. Si C Quis «t ex nobis, qui hoc velit asserere? Repugnat dabimus absolutionem, itaque sententia erit semper sensus catholicus, conscientia nostra refugit; et ideo libera, itaque nibil fecerimus, itaque semper disputa­ audivimus unum ex episcopis qui nd versantur huic tiones, controversiae, discordiae, dissidia; itaque sem­ definitioni, postquam per integram horam et plus per in ecclesia bellum civile, quod iam exardescit et omnem historiam fere ecclesiasticam percurrerat ct magis magisque semper cxardeeceL Negabimus? Si demonstraverat, ut ipse arbitrabatur, ex centenis testi­ negabimus, nescio qu&e differentia sit inter negandam moniis Romanum pontificem labi posse in errorem ; absolutionem ob peccatum mortale quodeumquo verbi tamen tandem fa&aus eat, illam sententiam c*se pro­ gratia mobedientiam ecclisiae, et inter peccatum quod babilissimam1. Quibus argumentis permotus? Con­ sit rrapee baerrais, peccatum quod sit contra canonem. scientia catholica loquebatur, erat sensus catholicus Itaquft cum iam constet ex confessione, dixerim, ad­ qui eum compellebat ad contradicendum sibi ipsi. versariorum hanc neu tentiani cs *e veram ct catholicam Sensus catholicus qui adeo vivide locutus eet in et €‘ëe declarandam, omnino necewc est ut cani sino corde Boesuoti, ut Boquetas iu suo magnifico, stu­ ambagibus aperte, perspicue declaremus, et asseramus pendo, eloquentissimo sermone, quem ipse recitavit hunc fidei articulum, scilicet summum pontificem in illo celebri conventu, infallibilitatem Romani pon­ quando definitione·? profert ex cathedra, etiamsi in tifici» omnino asseruerit, ita ut quicumque scit legero illa definitione proferenda non concurrant episcopi, sermonem, certe fatebitur: summus ille vir persentie­ esse definitionem dogmaticam, quae errori su bosse non bat in illo conventu praeparari venenum, ct ipso in potasi; quia Spiritus sanctus adeat Romano pontifici D antecessum praebuit antidotum ; et illo ipse vir, qui in illa definitione asserenda. ut dicitur a plurimi», scripsit defensionem, institit Et certo, patre» reverendissimi, definiendo hanc apud «anctam sedem, ut opus Fenelonii damnaretur. veritatem quid facimus? Nihil aliud facimus quam Agnoscebat propterea auctoritatem Romani pontifi­ declarare, quod nos omnes iam practice agnoscimus; cis, et ipse ea occasione dicobat nullam faciendam esse nihil aliud facimus quam ad praxim reducere, quod distinctionem inter ius et factum, inter externam obplurics in professionibus fidei fecimus recognoscendo senaiitiarn et externam obedientiam. Romanam sedem tamquam magistram omnium eerie­ Bossuet us hic non gallicano» apparet frequentissi­ st i arum. Observandum eet, sedem aposto! icam, quando me, sed omnino quasi assertor infallibilitatis ponti­ profert definitiones, quando condemnat sententia» ficiae. Hic sensus catholicus hisce diebus quam maxime tamquam haeretica», quando veritatem aliquam oa- se manifestavit in diversis ordinibus religiosi», quo­ enrit, ita m? gerere ac si reapse infallibilis siL Nam rum superiores hic redent; et dolco, quod unus ox prolato iudicio, statini compellit omne», episcopos patribus in adnotationibus in dubium xocavcrit ius etiam, ad hoc iudicium acceptandum. Non dicit: hoc istorum superiorum suffragia ferendi s. Istud ius sive indicium valebit ralum postquam episcopi suffragium • Videtur tlladere ad archlepircopum Renensem. qai orxdederint, rt maior pars suffragiorum accesserit, mi­ tkmeui habuit in congresraUone irrnsraU d. 23 tanti 1870. nime: ita agit wi- ta ac »i renj ' ** infallibili» sit. 1 Alladlt ad airhlepiacopam S. Ludovici. Cf. .Sjttepitm σηα- 1037 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA PRIMA 2 iulii 1870 1038 venit ex iure ocolcaioetico sivo divino, ipsi ius habent Λ adversati sunt huic definitioni, immortalem coronam hic oseorendi, quao sit traditio suorum ordinum, quis comparaturos, si velint nobiscum suffragium suum ait sensus catholicus, qui viget in eorum familiis. Hic dare, ut sic omnes sicut in prima sessione unanimes sensus catholicus quam maxime sese ostendit in hoc idem dicamus. Qui esset triumphus ecclesiae, reveren­ concilio in venerabili coetu episcoporum, qui dicuntur dissimi patres, quae victoria, qui honor huic esaet, ct sunt vicarii apoetolici ; quibus non deest character si omnee tandem victi rationibus, compulsi a veritatis episcopalis, neque iurisdictio episcopalis, quamvis vi solemniter in hac aula omnes unanimes nullo ex­ illam exerceant nomino Romani pontificis; et quibus cepto aeseruerimus: Placet nobis definire infallibili­ per summam iniuriam in ad notati on i bus denegatur tatem Romani pontificia. Compulsi veritatis vi: qui ius suffragii in hoc concilio. vincitur a veritate non est victus, sed victor. Vinci a Concilium Nicaenum maxime enituit, quod eo veritate maxima nobis gloria est. loco erant tot episcopi qui tempore persecutionis Id faciamus, reverendissimi patres, quod iam Diocletiani passi fuerunt pro fide, et qui vestigia ot fecerunt tot episcopi per orbem disperai. Hisce diebus cicatricen ostendebant in corporo suo; quao Constan­ epistolas dederunt clero ct populo, in quibus declara­ tinus Magnus summa veneratione deosculatus est. bant suum desiderium de infallibilitate Romani pon­ Hoc concilium maxime fulget, maxime resplendet ex tificis quam citius definienda. Inter nos gratulor eo quod tot sint episcopi, qui vestigiis primorum apo­ quam maximo, quod debeam nominare grehiepiscostolorum adeo presso insistunt, et quibus non solum pum meum Taurin ensem, qui paucis abhinc diebus non possumus negare ius suffragii, sed dicendum esset B epistolam dedit, quao dominica elapsa ex omnibus cum beato apostolo Paulo, qui bene praesunt presbyteri . suggestibus lecta est, et in qua dicit so desiderare, duplici honoro digni sunt, duplex suffragium est illis quam maxime desiderare ut infallibilitas Romani •tribuendum ex eo quod propria fortitudine, zelo, pontificis definiatur. Definiatur itaque quam citius; humilitate, abnegatione, nobis omnibus (excusate me, definiatur et omnes concordes simus. patree reverendissimi) exemplo sunt vitae episcopalis, Hoc est votum meum, et hoc expostulo ut sit qui pudores spargunt, et parati eunt ad sanguinem votum omnium vestrum. fundendum. Quae iniuria haec eet, denegare his vene­ ORATIO rabilibus episcopis ius suffragii! Et ipsi omnes testan­ reverendi patris domini Caroli Aemilii. Freppel tur Romanum pontificem esse infallibilem, et ex hac episcopi Andegavensis1. definitione nullum obstaculum obventurum con­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ versioni infidelium, neque protestantium, nec haere­ rendissimi patres. ticorum. Liceat mihi de quarto capite pauca dicturo etatim Deinde, reverendissimi patres, me movet et me maxime movet haec ratio, quod ex quo hoc concilium rem aggredi, ut tempori tam protioso pro debito apertum fuit, in omnibus diariis publicis et ephemeri­ parcam. Duplex a me scopus intenditur: Io ut quasdam dibus nomina episcoporum, qui in hac aula aliquid protulerunt contra infallibilitatem Romani pontificis, difficultates removeam; 2° ut aliquas emendationes laudibus elata sunt et efferuntur; nomina eorum qui 0 proponam. Indulgete, quaeso, et pro benevolentia infallibilitatem tuentur, iniuriis et opprobriis af­ vestra favete. Io Quod spectat ad titulum capitis, non abeque ficiuntur. Quaoto, in eadem pagina in qua sunt tot blasphemiae contra lesum Christum, contra ecclesiam admiratione audiri quosdam reverendissimos patres, suam, contra realem praesentiam Christi Domini in inter quos heri reverendissimus episcopus Lucionensis, eucharistia, legere laudes et plausus et elogia episcopo- proponentes quod ponatur vox supremum et ex­ rum, quod oppugnent infallibilitatem Romani pon­ pungatur vox infallibile, ac si magisterium Romani tificis, quis ita loquitur, nisi daemon? Quis nisi sa­ pontificis dici posset supremum, quin esset infallibile. tanas poteet eodem tempore blasphemare ecclesiam Venia ipsorum confidenter dicam: haec eorum sen­ Christi, et laudare episcopum qui oppugnat in fallibili- tentia directa fronte pugnat adversus logices regulas. In ecclesie, quae ipsa infallibilis est, non potest dari totem capitis eccleeiae? Ego, si umquam nomen meum in aliqua ex illis magisterium supremum quod infallibile non sit. Et­ paginis vel columnis legerem, putarem utique, sicut enim si magisterium supremum non ereet infallibile, dictum fuit mihi ab aliquibus ex episcopis, contremis­ aliud extaro oporteret magisterium, quod illud ad cendum cese; si quid dicam minus recte, vererer ne viam, ad normam, ad tramitem veritatis reducere va­ nomen meum, eo quod scriptum in ea pagina, deletum leret: ergo iam non ewet supremum, sed subordieeset e libro viventium ; et quando nomen meum video natum, sed secundarium. Posito ergo quod, ut omnea exprobratum ab hisco impugnatori bus, hoetibus, ad­ fatentur, magisterium Romani pontificis sit eupreversariis ecclesiae, laetor quam maxime; spee mihi est D mum, eo ipso sponte ac necessario sequitur ipsum case quod nomen meum inter electos scribatur. Reveren­ infallibile. Ac proinde, ut bene indicetur nexus iste dissimi patres, hoc argumentum, mihi videtur, bene logicus et intrinsecus, hunc propono titulum capitis: perpensum cum omnibus suis ad i unctis, debere rem De Romani pontificis supremo atque infallibili ma­ perficere. Nos omnee habemus fidem catholicam in gisterio. 2· Servatis omnibus et quidem fideliter verbis cordibus nostris; noe omnes pastores losu Christi, sci­ licet ab ipso positi ad regendam ecclesiam, ad pascen­ trium conciliorum generalium, quae definitioni no­ das oves. Nobis nihil commune cum errore, nihil strae viam straverunt, formulam ipsam aggredior. Hic primo breviter indicari rei lem ipsum acopum commune cum satana Satanas laudat amicos suos, et non laudat eos qui eum impugnant, qui ei adver­ definitionis, gloriam Dei nempe et animarum aalusantur. * Argumentum: .Episcopal Androννηώ km Oratio huios episcopi, qaam tradidit reverendissimo con­ dationibus in tertium caput nretri schematis et cano­ cilii secretario, refertur in additione huixu congregationis. ’ Argumentum : .Episcopus Oranensis ad anboucm vocatus nem, qui ad hoc caput pertinet, propositis» suffragia brevissimum ae futurum declaravit, et nonnullis praemissis in exquirentur.” defensionem eorum, quae dixerat cum tertii capitis dive ovaio Hisce omnibus absolutis, patero dimissi sunt hora fieret, proposuit emendationes, quae leguntur sub numeris M nona cum dimidio. et 73.“ ’ Alludit ad card, archiepiscopum Rotto magras * m. Cf. eius orationem habitam in congregatione generali d. 18 lanii 1870, coL 748-51. 4 Disserf. de ponti/teis aveteritate a. 1M 1 Eiav oratio, qaim in aclii asservari petiit, referiar ia additions huius ceu creían .-dm. 1047 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 49. Orationes habendao et non habitae ob renuntiationem. 1048 Ai sima et dein generaliter de oinuibus provinciis istius magnae Rei publicae. Cum in mbaioneni Oregoncnsem quae intra Soxoou montee et magnum Pacificum occanum iacot (assi­ stento socio sacerdote qui nunc ο, quia dici nequit manifestandam afferendum reae iodico. Cum insuper iastum, elemento™ ct sapient isrimuni Deum im­ dictum fuerit, fere omnes unitorum Statuum 'Amen­ ponam gregi, quem per honguinem Filii eius dilec­ me episcopos, sacerdotes et fideles propositae defini­ tissimi redemit, jastorem fallibile™, qui agnos ct oves tioni non favere, ego senior episcopus sive Americae ad nociva pascua vel inter lupos ducere posset; Britannicae, sive foederatorum Statuum, a veritate, 2· credimus quia, cum mysticum ecclesiae aedificium a magnae regionis lionore, necnon ab officii nostri usquo ad consummationem saeculi permanendum sit, sanctitate motus, dictam assertionem, utpote nimis ipsius fundamentum eodem modo et tumdiu stare generalem et consequenter erga multos ini ustam debet; 3· credimus quia, ri Petrus ab errore non contradicere compellor. immunis esset, lesu * Christus Salvator noster in ]· Et primum dc America Britannica hoc dicen­ vanum ei imposuisset munus confirmandi fratres suoe; dum censeo. Gallo-Conadiensia quoad originem et 4· credimi» quia sine blosphcmia asserendum non est educationem, per quadraginta duos annos in patria nec innuendum. Dei Filium unigenitum pro Petro vixi, septem annis in missionibus Novi Brunswick ex­ Patrem suum aeternum frustra oravisse. Hiwc est ceptis, et ibidem doctrinam in nostro schemate con­ fides nostra, in qua per totam provinciam Oregonensignatam semper professus sum. Sic etiam ab initio tM. *m vivimus c< lactamur. colonisât ion is, orno» incolse Canadienses crediderunt. 3° Si autem generaliter ronsideremu * .*4 alum reli­ In hac enim regione, ubi viget sancta religio catholica gionis cat hol iene in su prodieri * Americae unitis sta­ sicut in apostolicis temporibus, cum illustrissimo ac C tibus, hasu-exponenda case videntur, reilicet; septem reverendissimo venerabilis ecclesiae Qucbocenris orchi- aunt ibidem ecclesiasticae provinciae, sexnginta epi­ episcopo, qui, ii non abreæl, idem testimonium attu­ scopi, 2500 Muerdotca, et quinque vel tex mille millia lisset, cuncti episcopi districtuum dictorum Canada catholicorum. His positis, avertie audeo, antequam orientalis, Canada occidentalis et Flumen rubrum, quaedamobservatione * definitioni haud faventes njtaa usque ad longinquas maris Pacifici ripas, clerus quo­ fuerint, unanimem fuisM pastorum et ovium fidem que et fideles, toto corde unonimique voco definitio­ relative ad summi pontificis inerrantiam. Etiam nem do qua agitur expetunt ot postulant- Hanc doc­ nunc, quamvis episcopi aliqui plus vel minus mutati trinam in eosdem nuper recognitos tractus, cumulo videantur, testificor omne», iisdem {nocía exceptis, decimo septimo sacculo, attulerunt mission ari i ex antistites nostros ct praesertim doctissimum veritaGallia venientes, nccnon et primi coloni quos religiosa riwjuo st odioso»! mu tu arvhicpiscopum Sliding, celoBritannia transmiserat ; et de dio in diem haec fides berrimso ecclesiae Boltimorensis praesulem illustrissi­ dilectissima in supra nominatis locis firmior -evadit. mum, omnem clcnun, omne» quoque laico» firmiter Idem quoque, non obstantibus quibusdam dictis, affir­ et aporte profiteri, Christum ipsum per o* Petri cx mandum est quoad dispositiones cleri ct fidelium cathedra loquentia, in perpetuum univorsum orbem provinciae Halifaxionsis, ad quam districtus iam me­ dooero. et suprema Romanorum pontificum iudicia moratus Novi Brunswick pertinet; nulla œt ibi alia osse irreformabili ter tenenda. Ideo mullo verius sententia ct similibus votis omnes emoventur. dicendum reset, foro omnes catholicos provinciarum 2· Quao vero dicenda Itabeo circa foederatos Ame­ nostrarum, ah Atlanticis Ii Itoribus tuque ad nostrum ricae status, specialiter exponam de provincia mea ingens Pacificum mare, cum plausu et submissione Oregoneosi, idest, do adoptionis meno patria diloctis- statuendam definiiionem quam primum accepturoa. 4· Testimonio meo ita veraciter ct ex toto oordo allato, haec sequentia adderò milii liceat! i Rsee orstto miMS est sd concilii secreUriam cum hsc spuUta: Hic cat modus quo invaluit apud fideles noetros insilriMhoe se reveresdÌMime domine! illa de infallibilitate capitis ecclesiae sententia: chriCuto ha c * cencio men cam pmr e»ü * inclawa, in concilio ■tianae piacque malrce pueris suis sacfic dictaverunt, Vaticino hibcudi. habita non inerit, brevitatis cansa, rugo pajiain principis apostolorum successorem, Domini enixe nt saltem praeservHar «un alii· concilii Vaticani documealis, nt remintal et sil testis et monumentum fidei eplsconostri freu Christi vicarium osse; hunc duceni eccle­ perun, cieri et fidelium Americae eepteutrionaUs circa summi siae tuque in finem saeculi permanici!lis, Deum ipsum pontificis primato· et infallibilis magisterii qnaeslionem. Doleo rcpraawmtarc super terram; eidem n Christo lc»u mai Ime qnod etaiaealicsimi praesides et eminenlisaimi ac reclaves regni coelorum datus fausse; cpi&c<>|>oM omnes vtreadiMlmi patres supra dictas dispositiones loquendi occasio­ nem UHtsqaaiu babneriuU a summo pontifice missos, institutionem et iuris­ Romae die 17 talli 107α dictionem ab eodem occipere; fidem papne in nomine Excellentiae tuae humillimus serrua Spiritus sancti loquentia deficere nequire; suprema t Er. Norbertu * Blanchet eius mandata pro toto christianonim |x>pulo obligaarchiepiscopus Oregonopolitanas alias d Oregon-eity. 1049 ORATIONES HABENDAE ET NON HABITAE OB RENUNTIATIONEM 1050 tona œ», ot veram fidei catholicae notam in firma i torum Statuum república, et pro aliis septentrionalis adhaeeiono fidei Petri inveniendam esse et proban­ ao meridionalis A men carum partibus. Si e contra dam. Haec Christianarum matrum assidua praedicatio votis nostris concilium Vaticanum non annueret, in­ in animo puerorum imprimitur, et per omnee aetatce gens et inauditus luctus per totum novum continen­ vitae eoadcm, ut ita dicam, comitatur. Communis tem, a polo boreali usquo ad australes plagas, perva­ sensus fidelium lumenque rationis divinae revelationi deret. innixum, auctoritatem infallibilem, ad regendam ec­ Quapropter, plurimis ad rem pertinentibus ra­ clesiam Dei necessari am, admittendam ee-o apporne tionibus praetermissis, divino testimonio innixus, demonstranL Et idem confirmatur in mente iuventu- gloriam Dei omnipotentis intendens, ecclesiaeque sa­ tis tam per solomnom litterarum pontificalium publi­ lutem cupiens, huic definitioni do Romani pontificis cationem, quam per episcoporum mandata circa eas infallibilitate, uti in quarto capitulo schematis ex­ respect uose, aino mora ct in toto accipiendas, et prae­ primitur, assentire valeo. terea per parochorum instructiones quae tractant de b. vicarii Christi praerogati rie. Hinc veneratio, pietas ORATIO et confidentia quao erga supremum pastorem in om­ reverendi patris dammi Mariani Ricciardi nibus orbis catholici regionibus manifestantur ; hinc archiepiscopi Rheginensis *. illao multiplices eleemosynae quae ad pedes eius per episcopos et aliis modis afferuntur. Inter tot sane praesules doctrinae, consilii, ac vir5° Hocco ius plenum quo Romanus pontifex l tutis laude praestantes, qui de quarto schematis capite al^ue errore iudicat, doctores ecclesiae agnoverunt, disserere, Roman i que pontificis, summi ecclesiae docnovemdecim saecula tamquam semper vigens et divi­ toris munere fungentis, inerrantium omni argumen­ nitus fundatum praedicaverunt, ipsique Petri succes­ torum vi defendere adgreesi sunt, atque rem penitus, sores confidenter exercuerunt. Si autem non eeset meo iudicio, confecerunt; haud mihi omnium post­ legitimum, nec α divino fundatore constitutum, sa­ remo locum esse existimarem, nisi e re omnino es» queretur doctoree egregios, omnes sanctos, totamque ducerem cordis mei adfectui erga Christi vicarium, et occlosiam usurpationem nullo modo iustificatam apostolicam sedem aliquantulum indulgere, satis meo perenniter approbavisse; quod certissime de sponsa officio facere, atque iuxta ipsius capitis IV verba Christi immaculata minime dicendum est. perpetuum ecclesiae usum pontificiae infallibii itati Praesens etiam quaestionis status considerandi» testimonium reddentem, saltem cx parte aliqua quae est sicut supradictao doctrinae clara expositio firma- usque adhuc probata non fuit, declarare. que vindicatio, ita ut dicere non timeam: Causa iam Quapropter apud Rheginenscm dioecesim meae iam indicata ad. Etenim maior pare populi christiani, solicitudini creditam universamque ecclesiam, quae in maior pare sacerdotum, maior quoque pars totius orbis Brutiis est, cuiusque, exceptis tantum paucissimis episcoporum, supremo pastore multis modis annuente, dioecesibus, metropoli tan us habetur Rheginensis sio toto corde confitentur votisque haud ignotis palam archiepiscopus, illam viguisse atque rigere doctrinam dictitant. Unde, si erronea esset sententiaquam caput assero, quae Romanos pontifices in rebus fidei et mo­ ot membra concorditer sustinent, promissiones divinae C rum proponendis errare non posse merito affirmat ac inance evasissent, et portae inferi adversus ecclesiam docet. Sed Brutiorum ecclesiae non secus ac caeteratandem praevaluissent Absit! Nonne dictum est? rum Italiae ecclesiarum fides de pontificum infalli­ Verba mea non praeteribunt >. bilitate ita apud omnes in comperto est, omnemque 6° Plurimi oratores in hac sancta aula dixerunt, disputationis oleam evadit, ut tempus ao verba frustra per definitionem de qua disseritur, zelum catholioo- insumeret, qui rem ipsa luce clariorem adhuc declarare rum erga Christi vicarium frigefactum et forsan eniteretur. Eminentissimi et reverendissimi patres, in penitus extinctum fore. Tolis apprehensio, ut mihi dioecesibus praesertim meridianis Italiae doctrinam appar?t, nullo nititur fundamento. Censeo utique de pontificia infallibilitate fideles cum lacte ipso, ut quod si exoptata solutio praetermitteretur, amor et ita dicam, et ab unguiculis hauriunt, ut reverendis­ reverentia, quao beatissimo patri tamquam tributum simus Tanensis episcopus diserte atque luculenter a piis filiis offeruntur, eodem forsitan non rema­ ostendebat Quod nullo pacto, ut aliqui autumant * nerent. Si autem infallibilitas universalis doctoria praeiudiciis tribuendum est; sed α fide illa omnino definitive affirmetur et declaretur, tunc revera pastor repetendum, quam principes apostolorum Petrus et agnorum et ovium, nova gloria coronatus venerabilior Paulus maiores nostros docuerunt. Indubia ritpiidetn amoreque dignior, ante oculos vere credenGum in monumenta evincunt, Petrum ecclesiam Neujolitafuturum apparebit. nam aliasque ex nostris fundus»; Paulum vero tv Dictum est insuper, eamdem definitionem tur- ciesiam Rheginensem, ex qua evangelii lux in propinbaUonce in toto terrarum orbe producturam esse. Hio d quas emanavit regiones, instituis» certo certius «t; distinguendum videtur; producet certe odia et exeera- in meae cathedral is ecclesiae fronte verba Actuum apo­ liones apud sanctae ecclesiae inimicos, ct hoc Uon stolorum. quae Pauli itinera referunt, magnis consig­ mirandum, cum plenior principii auctoritatis affir­ nantur litteris: Circum venientes devenimus Regium. matio consiliis eorum non faveat Producet etiam Quod si nobis omnibus pergratum quidem fecit murmura, moestitudinem, aegrum stuporem apud ali­ reverendissimus episcopus Castri maris, qui Galliarum quos, qui nomen catholicum retinentes, attamen opi­ ecclesiae honorem vindicavit, ponrificiaeque in falli­ nionibus quibusdam mundum regentibus arridere bili tabs hostes non gallicanoe. sed potius antigallidesiderant Sed cum haec per saecula vivens doctrina canos appellari debere luculenter oel end it ; si lux * i«leoi veritos sit u Deo revolata, solemn is cius proclamado, alii iterum attingere e re existimarunt. alii autem ab hoc sancta synodo facta, inter omnes qui nomine Hungarian, Hispaniae, Hiberniae. Angliae, Ihlniachristiano ferventer gaudent, undique et in perpetuum tiae, Armeniae, utriusque A turritae. reliquarunxpæ maximnrn confovebit laetitiam. orbis n rieri arum de pontificiii infallibilihitt· lindi Id saltem affirmare possum pro Canadiens] re­ > Oratio babeada ab ** "! * archleri ea tRhect * «njr»r ca­ gione, sicut iam significavi, pro vastissima foedera« Matlh XXrV. 25. pi1 IV de Ramini pestiteli iafathbihULe. >|wJ eam le^aeadi veniae renuntiaverit, rata remittit re freed :a innumera ferme bona in rem christianam derivare Gregorius autem III ob eamdem penitus rem ip­ praevidemus. sum Bonifacium ita adhortabatur: „Itaquo non de­ Eodem saeculo IX episcopi, qui ex regno Loth ari i sinas, frater reverendissime, docendo cos sanciam in concilium Mótense convenerunt, veram fidei doc­ catholicam et apostolicam Romanae sedis traditionem, trinam ad erroneus arcendas novitates a Romania pon­ ut illuminentur rudes ct viam salutis teneant, per tificibus quaerendam affirmabant, atquo Nicolaum I quam possint ad aeterna pnwnta pervenire.” ita synod ica epistola prosequebantur: ,,Apostolici * At priusquam od alia gradum faciam, illud obiter documentis ct pontificalibus decreta multipliciter in­ animadvertero duco, divum Bonifacium nullam um­ formamur, ut vestri sanctissimi apostolati!» apicem, quam distinctionem agnovisse inter pontificem et principis apostolorum fide et nomine consecratum, sedem apoatolicum seu, uti aiunt, inter sedem et «den­ quoties sancta ecclesia aliqua novitate pulsatur, humi­ tem. Et re quidem veni, quod od auctoritatem attinet, liter adeamus; ibique veri consilii saluberrima in­ nullum inter pontificem, wdemque apostolicam inter­ stituta sinceriter hauriamus, ubi mitis magister cedere discrimen ipsa Bonifacii ad Zachariam fatetur Christus et summum caput nostrum fundamentum epistola, qua ipsius pontificis veram doctrinam edi­ ecclesiao posuiL” Quid quod patres concilii Triburiensi» opus esso scere capit: ..Quapropter si hoc, Deo inspirante, vera­ citer implere voluerit, consilium et praeceptum vestrae innuant, Romanorum pontificum decretis oppugnare 1063 ORATIONES HABENDAE ET NON HABITAE OB RENUNTIATIONEM 1054 haereticos, schismaticos, omncoque verae fidei errores? Au gensis statuta paucis complectitur, haec quoad rem In epistola enim, quao proloquutiva audit, haec legi­ nostram addi conspicimus: „Sacroeancta Romana mus: „Cum constet omnibus, divinam legem tractanti­ ecclesia, sicut in sancto Petro apostolorum principe, bus, poet ον an gel i a ... beatorum canonibus apostolo- a Domino promissionem obtinuit, quod universalis rum ... neo non et apostolicorum Romanae sedis ecclesia© fundamentum ex iste re t ; et praeceptum acce­ pontificum decretis satis occurrisse, restitisse et pit, ut christianae fidei professores in fide, religione oppugnasse, sive haereticis, sive schismaticis et omni­ omniqua sanctirtionia confirmaret." bus verae fidoi oppugnantibus regulas." Huc spectant verba quibus, saeculo XIV con­ Verum ut ad sacculum XI me confatilo conver­ cilium provinciale Magdeburgenso ab Alborto II tam, decimo praetermisso, cuius apertissima hac in Magdcburgensi archiepiscopo celebratum de Trinitate ro documenta ignorantiae tenebrae lato quidem ob- deque fide catholica agens fidenter affirmat: „Nihil fusae nobis invidero videntur, in concilio Osboriensi aliud cat credendum, tenendum vel dicendum, nisi ex It al ilio G ormoni aequo episcopis coacto lectam fuisse quod Romana credit, tonet et docet etiam piissima ct constat synodolom disceptationem habitam inter regis prudentissima moter nostra." Henri ci IV advocatum et Romanae sedis defensorem, Doctrinam de Romani pontificis in fai li bili tato atquo hunc coctoris ad probant i bus dixisse novimus: consignant, sacculo XV quao in diocccsona synodo „Fidcm quipi>e violat, qui adversus illam agit, quae Olomuccnsi a Wenceslao patriarcha Antiocheno, ecmater eet fidei, ot illi contumax invenitur, qui eam, clceiacque Olomuccnsis commendatore do ecclceiae nempo Romanam sedom, cunctis ecclesiis praetulisse B Romanae primatu disseruntur, ipsiusquo immobilem cognoscitur?’ in fido firmitatem ad ecclesiam in eadem fido soli­ Sigofridus vero Moguntinus antistes ad Alexan­ dandam aperte aut supponunt, aut adstruunt: „Ecdrum II scribens non modo de Petro haec habot: clesia Romano, quae at mater ct domina omnium „Spccialiter illo magnus Petrus iuxta solidissimam ecclesiarum, quam inscrutabilis divinae providentia© nominis sui firmitatem, et firmissimam fidei con­ altitudo in universis disporitionibus incommutabilem fessionis suae soliditatem, eius (ecclesiae) ot tantam voluit, totius orbis obtineat principatum." sustentat fabricam, od hoc quidem electus α Domino Eodem autem sacculo, concilium Salisburgcnao nostro dicente: Super hanc petram aedificabo certe- provinciale sub Eberiionio archiepiscopo doctrinam de ¿iam meam": sod etiam Petrum cx privilegio Roma­ Trinitate exponens, ait: „Nihil aliud at credendum, nam sedem exornasse colligit; „quo maiora eccle­ tenendum ct docendum, nisi quod Romana credit, siae negotia (nempo quao ad fidem spectant), et diffi­ tenet et docet ecclesia piissima, sanctissima et pru­ ciliores causarum exitus ad ipsam velut ad caput dentissima mater nwdra." referantur, ei usque iudicio cuncta salubriter exami­ Tam alte autem pervaserat omnium Germanorum nata in portum salutis diriguntur." At ipsius Sige- animos, sacculo XVI persuasio, ineluctabilia plane fridi ad cuindoin pontificem scribentis puldxMrima esse, quao per Romanos pontifices in fidei rebus .san­ occurrit sententia, qua concilii Moguntini statutorum cirentur, ut in Lnthcrum, errores disseminaro in­ ab Alexandro confirmationem expostulans, incon­ cipientem, Maximilian» * I imperator veram cxcussam Romanorum pontificum fidei firmitatem a C poscens doctrinam ad Leonem X, qui jiotcrat ct debe­ Potro transfusam ita adsorit: „Ad hoc naniquo opus bat do omnibus fidei quaestionibus iudicium ferre, ca instituit ct confirmat fideo, quam beatum Petrum erran toque coin ¡Macere, atque ad saniorem montem caro ct sanguis non docuit, sed Pater do Unigenito redigere, ita scriberet: „ A erepimus non adeo multo * suo per Spiritum sanctuin ei revelavit; quao utique ante dia quondam fratrem Augustinianum nonnulla * fides, sicut Dominus Iran * pro co rogavit, nuinquom conclusione^ in materia indulgentiarum κ-holastico doficiot; sed per beatas succcsrioncs ajiostoliconim more discutiendas dis'cminn&e... Verum cum praesulum (id est succosorum Petri) ad confirmandos Mispcctao (inertiones ct periculosa dogmata a nemine fratres (id est succcs>oroa omnium apostolorum) usque melius, rectius ct vrriiw diiudicnri queunt, quam n in finem proficiet," beatitudine iratru, quao «olii ut potest ita debet Noo minus consonat concilium Quintilincbur- vanarum quaestionum, sophisticarum rationum, et * compescere etc." gense, quod canonem primum ita prosequitur: „Cum verbosarum contentionum auctore ordines iuxta ordinem suum consedissent, prolata sunt Quin Romanum pontificati in fide erraro non * Lutheni ipso fatebatur, vel fotori simulabat, in medium decreta sanctorum patroni do primatu sedis njjostolicao, quod nulli umquam liceat cius cum Izonorn X, do catholicae cedra i ac sensu testi­ iudicium roctractaro ct do cius iudicio indicare." monium praeclarissimum praebens, ?ir adloqueretur: Quod α totius synodi publica professione laudaturo ,,Qunrc beatissime pater, me prosi nilum pedibus tuar est ct confirmatum. Luculenta ¡writer sunt, quae sac­ beatitudini * offero cum omnibus quao sum ct habeo. culo XII synodus Tullcnsis diocesana ImM dc ad- D Vivifica, occido; voca, revoca; approba, improba, ut etniendn inconcussa ecclesiae fide cx petrae, nempo placuerit. Vocem tuam, vocem Christi in te praesidentis Petri oiusquo succosorum, firmitate: „Ut sol, inquit, agnoacam. Si moriom merui, mortem non recusabo." ct luna sancta refulget ecclesia, quao super |x?lram Ex luculentissimo hoc sensu traditional! factum reor, ut synodus Hildraicnsis sub episcopo Valen­ fundata haereticae pravitatis irritamenta respuit, nec recipit blandimenta." tino asseveraverit: „Quod sancta catholica et aposto­ Huo accedit synodi II ildcshc i mensis II, sacculo lica Romanoquo erodit, tonet ct docct cedraia, sanctis­ XIII sub Honorio III concino praedarum affatum, sima, piissima et prudentísima mater nostra, ct nihil quod fidem Petri, rat io no primatus, qui in «icccsson» aliud erodendum oc docendniu statuimna, et ordina­ transfunditur, numquam deficere evincit : ..Licet doc­ rmi ct praecipimus." trinis variis et divorai hostos fi«crvationibu.< typo consignatio tum ut non deficiat fidai Petri." Qua..» portali© etiam hoc otiam in nula imprudentiae accusare, nobh certo in epistola Guidoni * patris cardinali . * legati ad pro­ omnibus moerentibua atque admirai» pie universali * ccclcsiii' Fcnsu, di jarinrt sarà un esempio eJ un motivo a tutti «li Ambedue quae in rebus fidei et morum id semper < t ubique le parti di far lo e perciò avrà più effetto al fine de­ veluti irrefragabile habuit ac pleno obsequio rocopit, siderato, che patri avere anche il eue bel dùcer ». * Perciò benché il roaaigtio edge »U lei un «gridilo perquod u Romanis pontificibus singulari etiam iudicio •onxle, lu direi, dica recbamtnle rmmurò a pariare. fuerat definitum. l’va qn«”to Hi potro ottenere U rinunxU di molti. Dc qua quidem re wp1endidi»imum exhibent testi­ Sn»i devotÌMiMo r»l nffeiioliatissimo monium gHiffralin concilia, de quibi» in capite quarto Knne<· K. arontificiae directo ct immediate a Deo Romae studiorum meorum curriculum explevi, Roma­ derivatur. Tria ox his sequuntur corollario. 1· Si iufallibiltnam ecclesiam in qua, omnibus consentientibus, imma­ culatum semper fidei depositum fuit servatum, ct ad tatis praerogativa immediate et directe a Deo eet; quam, teste Irenoeo, propter potiorem principalitatem assistentia divina est unica ratio sufficiens pontificias neoesse est omnes convenire ecclesias, Romanam, in­ inerrantioc. Corollarium 2. Si infallibilitas directe a Deo quam ecclesiam ci usque de Romanorum pontificum inerrantia traditionem palam vindicaro. Fateor equi­ D est, ipeiusque assistentia est sola ratio sufficiens i nar­ dem, eminentissimi ac reverend issimi patres, me ranti ac pontificiae; sequitur huiusmodi iuerrantiam maxima admiratione aliquot ante dies audivisse unum ub aliorum assensu pendere non posso: alioquin iste ex reverend issi mis episcopis hio declararo non dubi­ assensus reset velati ratio sufficiens eiusdem in erran­ tantem, Romonajo ecclreiam semper credidisse Roma­ tiae. Propositio ergo qune dicit» Romani pontificis nos pontifices in robus fidei et raornui definiendis iudicium in rebus fidei et inorum non esse irreforma­ erraro posse. Et quaenam eunt documenta, quaenam bile nisi oeccreerit episcoporum consensus, ordinem a facta, quaenam dicta quoe testari de hac contraria Deo praestitutum non solum subvertit, sed, meo traditione aliqua ratione possint? E contra, eminen­ iudicio, huic alteri acquivalet propositioni: episcopi tissimi ac reverendissimi patres, illud apertF ac solem- «ivo in concilio ooniuncti sire per rockeiam dispersi niter coram vobis assero, quin ullus uinquam me iure infallìbile» sunt etiam reparali a Romano pontifice. possit erroris facti redarguere, Romanam ecclesiam Enim vero vel dissensi» * episcoporum ret in farto fwvot; semper et constanter a primis ecclesiae temporibus * bilis vel non. Si non e, c contra episcopis semper scopus civitatis potentioris; sed protestantes et calet intimo coniunctum; 2° Romanum pontificem media 0 vin istae ob Anglin et Scotia in manibus suis habent opportuna semper adhibere, quemadmodum et ecclesia opes ct divitias ac fere ex omni parte sunt conductores ipsa in concilio congregata adhibet; sed liberum ipsum operatorum ct operatricum. Si itaque sit episcopus cwrt quoad electionem horam modiorum, nec ipsius vivens inter protestante- qui timore debeat hanc de­ infallibilitatem a mediorum ipeorum usu ct qualitate finitionem, ego eum isto episcopus. Sed non; multo ullo modo pendere. magis timeo malos catholicos scholae gallicanac, qui Non inopportunum ergo fore arbitror, si de his corrumpunt et decipiunt simplices fideles. E contra aliqua in schemate mentio fieret, prout iam ab alio ardenter desidero definitionem, ct ex multis haec cat reverendissimo episcopo propositum fuerat, his verbis: una ratio. Montani autem pontifices, prout temporum ct rerum Quam maxima difficultas orta est ex eo, quod conditio naidebat, nunc conroeatis occumenicis con- saepe saepius protestantes ctium doctissimi mihi dixe­ ciliis, nunc rogata ecclesiae per orbem dûpcrwe sen- runt, quod voe ipei catholici non creditu infallibili­ lentia, nunc per se ipsos, adhibitis quae Spiritus tatem, quia inter vos non consentitis do situ seu sanctus tuygcrcbal uuriliis, ca tenenda definiverunt, subiecto in quo inhaeret: si doctrina esset vera, cognos­ quae sacris Scripturis et apostolici? traditionibus con- ceretis ubi resideat. Nec sufficit responsio do parallelo rcntanra, Deo adiuvante, cognoverunt. Hac ratione anTmae humanae et eius litu in corpore humano. mihi videtur occurri passo difficultatibus, quae hac Obtecturos enim sunt, licet nomino protestantes, potius super ro a nonnullis praestantisrimis praesulibus pro­ material istae, qui non credunt animain humanam positae eunL D substantiam spiritualem, sed quamdam substantiam Cattarum haec omnia sapientissimo vestro iudieio, subtilem, magnet i eam vel electricam, quae temporis ero immt risiili i ac reverendissimi patres, humillime decursu fiat capax vitae et loquelae. .Alia responsio subitelo. igitur fit necessaria. Hinc puto quod omnis contro­ venia cum non catholicis facilior, magis satisfactoria d. et conclusiva evadet, si definiretur infallibilitatem in ORATIO summo pontifice residere. Ncc militat opinio episcopi reterendi pal ris domini PatriHi Dorrian Pittaburgcnsis do ista |>arte, cum eius antecessor ibat episcopi Dunensig ct Connurcnsis *. in opinionem ipei totaliter oppositam. Credite mihi, Eminentissimi praesides, eminent risimi ac rovesunt inter protestante» multi candidi ct veritatis rend imi mi ¡atre *. amatores, qui. si veritas ipsis sine dolo et amlrttgibus burn huic discuMioni, ut in amnio ret minium, praesentaretur, eam gaudenter acceptarent. Sed quamism ferme satisfactum sit, non mullum immorabor. diu inter noe de hac re disputare permittitur, fides vora multis simplicibus et bene dispositis apparebit • Neloe qtaedaa rpt»r«po Dnuenxi et Connortmi nonnisi obnubilata seu incerta, et idea forsan otiam UtoaUlntuvm st rtverauliMitftQtn atcretarloa ln fine di»cuaL> a. Praeterea in bypotheri definitionis methodus «heie «1« UrfUlibilltate ramnd pontificii trantmiwae. — -Vota argumentandi cum protestan! iba» non ox infallibilianrfwrt·. 1069 ORATIONES HABENDAE ET NON HABITAE OB RENUNTIATIONEM 1070 tate sed ex fallibili tate papae non fuit vera; et certe 2i mon ia cum factis historicis non concordare. Plura alia eius fai sitae eet mala ratio ea pro futuro utendi. Vera habeo de argumentis horum reverendissimorum pa­ methodus erit uberior in fructibus et magis decora trum, sed vobis et illis parco. atque simplex. Sio mihi expertum fuit. Unum scio quod haec dicta de hoc ambone dû in­ Reverendissimus adnototor sub numero 83°dicit1, firmitatibus patrum, de papatia tyrannica, et si sic in quod in fall i bil itas numquam α parochis in Hibernia viridi, quid in arido? ut dictum fuit ab episcopo praedicata fuit. Nunc adsum qui feci; et in confe­ S. Galli et alia buiusmodi nec nominanda, sunt, mea rentia cleri totius dioeccecoa omnee in unum conve­ opinione, quam maxima ratio pro definitione. Quid niebant hac do re; et credere professi sunt, Syllabum enim esset ecclesia si α talibus episcopis dependeret? veritates infallibiliter veras docere et praedicare. Voa, Concludo rogando ut phrasis ex cathedra prae­ patres venerabiles, indicate utrum perperam fecimus: cedat phrasim de supremi doc toris munero” utpote et iudicium est necessarium, quia salva unitate magis explicativo. Et rogo etiam, ut canon perstrin­ fidei, episcopi non possunt poet hoo Vaticanum con­ gens sub anathemate, et correspondons doctrinae defi­ cilium propositiones contradictorias suos greges am­ niendae, addatur in hac constitutione. plius docere in eodem regno. e. Tamquam responsum ad archiepiscopo» TuameuORATIO sem, Halifaxienscm ot od episcopos Wheclingenscm ot reverendi patrii domini losephi Jekelfalusy Pittsburgensem est factum historicum, ut mihi vide­ episcopi Alba-Regalensis1. tur, maioris momenti quam mille testimonia. Probat ÍB fidem Hiberniae in infallibilitate extitisse inter omnes Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ per totum regnum plusquam ducentis annis abhinc. rendissimi patres. An Romanus pontifex, familiae Christi (ecclesiae) Non historiam sed factum tantummodo narrabo. Anno 1663 sex propositiones a facultate Sor- princeps possit falli, atque in rebus fidei et morum bonensi sancitae, quarum asperam historiam hic non errare, ob aliquo tantum tempore disputatur; primis tango, in Hibernia a Petro Walsh' ex ord. Mendican­ namque quatuordecim saeculis pacifice, tranquille, tium pervulgabantur. Ipse fuit ox schola lonscnii et constantor et concorditer, pia, ita dicendo, fido crede­ commissionarius fuit cx parte gubernii ad labefactan­ batur, quod papa, ecclesiae Dei caput et supremus dam omni conatu inter Hiberno» auctoritatem papae. in ea pastor, doctor ac magister, de rebus fidei et Vicem regis gerens tuno temporis fuit dux de Ormund, morum ex cathedra Petri docens, erraro nequeat. A temporibus conciliorum Constant tenais ct Baqui agnovit, spem omnis successus fore in creando divisiones inter clerum. Nihil est quod non factum sileeneis inceperunt quidam doctoree vindicare, quod fuit ab homine inimico ad zizania seminanda super solo concilia occumcnicu habeant donum inerrantiaa, fidem ; sed primate tunc expulso, eius vicarius Patri­ et ideo α papa ad haec appellari possit; verum veteres tius Duly coetum cleri ad Dublinium convocavit Die scriptores sacrarum Scripturarum textibus innixi 10 iunii 1666 ibi fuerunt decem episcopi, septem vi­ concorditer tradiderunt, uti antiquitatum testes ba­ carii generales, decani superiores ordinum a. Domi­ diedum tradunt, infallibilitatis privilegium ab ipso nici, lesuiturum, s. Fruncisci, s. Augustini, Calcea­ C Christo datum fuisse Petro apostolorum principi, torum et Discalceatorum, et alii, ita ut tota Hibernia eiusquo successoribus, ceu Christi in his terril vicariis, * atque fuit moraliter praesens. Tunc Petrus Wuhli per fas et ac supremis ecclesiae pastoribus doctoribu nefas, per vim, dolum, et minus ad obtinendas sigua- magistris; ut adeo primis illis quatuordecim sacculis, turas in gratiam remonstrationis, ut dicebatur, contra nemo umquam dubitaverit, inerrantiam propriam cese auctoritatem papae conabatur: sed frustra. Tuno cathedrae Petri, talonique esse debere hanc cathedram sperabatur, quod subscriberent saltem sex propositio­ in peqietuuin, ad auctoritatem magisterii divini nibus quid équivalons. Per quindecim dies continuata iugiter conservandum, prout ncc ecclesia capiti suo fuit discussio, ot civili gubernio Petrum Welsh strenuo iuncta in docendo umquam errare potest. Itaque sae­ auxiliante. Sed nec vie nec dolus id efficere potuit. culo XV est primum perturbata antiqua ecckeiao Tree primae propositiones aliquibus, non omnibus catholicae hac in ro |«ix, et invecta cv mit teretur. Honorium III: Udrò vocali estri ail plenitudinem 1073 ORATIONES HABENDAE ET NON HABITAE OB RENUNTIATIONEM 1074 potestatis, ut ea, quae ad animarum salutem pertinent, A et propter malos (neforo) pastoree, nolit dividere Chri­ auctoritate «odia apoetolicae corrigantur." Verba qui­ stianam gregis unitatem, neque laceret inconsutilem dem haec indicant jurisdictionem papan, verum invol­ Christi tunicam, seu vivam ecclesiae Christi charivunt ea illius etiam inerrantiam ; ei enim papa debet tatem, et insignem maternam pietatem; propter im­ corrigere ea, α quibus aeterna animarum solus depen­ pietatem enim patrum, nihil derogatur fidei veritati, det, tunc suprema haec Romani pontificis potestas, et praelatorum impuritas ecclesiae dogmatibus nihil qua maior potestas in mundo nec datur, munita osso scabiei affricat, etiamsi maxima illa sit atque notis­ debet divino inerrantiao dono, ne secus, dum aeterna sima; ipso enim Christus securos noe hac in parte alicuius salus promoveri intenditur, errore commisso, fecit, dicens: Quae dicunt facite, sed quae faciunt, ei damnum inferetur aeternum. nolite facere, dicunt euim ea, quae Dei sunt, et dicunt 2° Anno 1309 in synodo Poeonienai dicebant pa­ ex Petri cathedra, quae bona uc vera sunt; ct hoo tres: ,,Sedem apostoli cam, in qua Christus catholicae esse nobis debet satis !" fidei fundamentum posuit, voluit ipso caso matrem Sed dico, si Romano jioutifici sub aeternae salutis et magistram Christianorum": seu cathedram Petri discrimina quivis nostrum, ovis et agnus, pastor et ipse Christus erexit tamquam fundamentum ecclesiae fidelis obedi re tenetur, neque poesit salutem aeternam suae, quam indefecti bilem et inexpugnabilem ceso serare is, qui vicario Christi loquenti refragatur, om­ voluit; fecitque lioc eum in finom, ut ecclesia sua nem omnino nostrum certum esse oportet do oo, quod sit perpetua magistra veritatis, per Deum ipsum reve­ idem Christi vicarius numquam sit docturus talo quid, latae, neque audiat quisquam ab ca quid aliud, quam ]B quod contra fidem dit initus revelatam, moresque fidet veritatem. Sed quomodo fiet istud, nisi homines, qui­ • huic conformes esset: quod tamen secas fieri nequit, bus ecclesia *) suae magisterium commisit, natura sua quam si irrefragabilis adsit certitudo, quod Roma­ uLique fragiles et fallibiles, seu episcopos et cumprimis nus pontifex, ex beati Petri cathedra docens, peculiari papam, episcoporum episcopum ct magistrorum ma­ semper aaistentiae divinae dono, ne privilegio muni­ gistrum ipse idem Christus dono inerrantiao muni­ tas doceat ; ct hanc fidem sunt professi ¡«tres Striverit-, uti hoc revera etiam factum esse ipsae aacrao goniemses ’. litterae contendunt? Sed veniamus ad tempora refor­ 4° Anno 1682 (saeculo XVII) clerus Hungarian mationis. Tyrnaviae, sub praesidio Georgii Szelepcsény regni 3° Anno 1560 (saeculo XVI) in synodo provin­ primatis collectus, pro suo iu rem Christi zelo, quatuor ciali Strigoniensi patres congregati dicebant: „Chri- propositiones gallicanes, ecclesiae bono iniuriosissistus, ecclesiae per se fundatae primarium caput, suam mas, protinus ac illae proclamatae fuissent, proscrip­ ecclesiam, visibilem hunc fidelium suorum coetum, sit, prohibens eas legere, tenere, aut docere, doñeo pascendam tradidit beato Petro, primo suo vi­ infallibile super cis sedis apostolicae oraculum pro­ cario oc primo Romano pontifici, illi usque suc­ dierit; et addidit professionem sequentem: „Sanctam cessoribus, ut sic christianus hio coetus aeternam Romanam ecclesiam, quae unica est, et sibi perpetuo salutem felicius et certius consequatur." Sed constans, errare non posse." Patres igitur tunc Tyrquaero, eri Ino certa et secura salus aeterna illius, naviae in Hungnria collecti, palam professi sunt veriquem imbecillis, fragilis, erroribusque obnoxius C tatem, de qua pro hic et nunc, isthir tam acriter summus pontifex, dubius doctor, titubans pastor, ct disputatur. vacillans magister manuduxerit? Ergo summus ille Notandum, hic accurrit prima vico, synodaliler episcopus, qui in beati Petri cathedra sedet, et cui quasi expressa iox, infallibilitas contra qnam hinc Dominus universum gregem suum pascendum com­ inde tam foites æ insinuant exceptiones. Ast, authen­ misit, volens ut hio aeternam salutem eo felicius atque ticum ecclesiae Dei magisterium semper utebatur certius consequatur, in fide docenda omnino (iam hoc iure suo; ita sancivit olim vocem Trinitas, iuxta patrum Strigoniensium mentem) divino iner­ quamvis unit&rii eam tamquam non biblicain neque rantiao dono munitus osso debet. Durum certe esset latinam proscripserint; sancivit vocem (rantsubs (anipsam consequentiam ex ipsa rei natura profluentem Halio, quamvis haeretici eam hodiedum reiiciant, tam­ negare vello. Dicebant illi porro: „Christus primum quam α Scripturio alienam atque barbaram; ita san­ Romanum pontificem, beatum Petrum, fecit suum in civit vocem infallibUitas, qua exprimeretur divinum illud inorrantiae donum, quo Dominus magisterium his terris vicarium (vices suas gerentem)." Sed quaero, fuissotno congruum snpientiae divi­ ecclesiae suae docentis, ct cumprimis supremum in es nae, vices Christi in ecclesia conferre homini misero^ pistorem, doctorem ac magistrum iugiter munit, no * fragili, errori busque obnoxio, quin cum divina sua secus, ei ve ecclesia universa docens, sivu Romana assistentia muniret ita, ut in fido docenda errare ne­ fxmtifex ex beati Petri cathedra instruens ac decerneue. queat? Tamen Romanus pontifex, sino (ali munimina in rebus fidei ac morum umquam errare poesit 5· Anno 1761 (saeculo XVIII) Manud Olsarhky sibi relictus, mundum erroribus contra veram fidem ' prolatis obruero, ct sic contra explicitam lesu Christi titularis episcopus, et vicarius apœtolicus Munkacvoluntatem operari posset. In verbis itaque patrum aiensio, dum exhortaretur populum Szatbmariezwetn Strigoniensium implicite complectitur infallibilitas od schisma relapsum, cumque ad sacram unionem cum papae in fido docenda. Dicebant illi porro: pObcdiro nTlesia Romana ivassumendam hortaretur, in celebri debemus pastoribus ecclesiae, donec hi Romanae ca­ hoc xormouo suo caetera inter dicebat: „Oportet igi­ tholicae ecclesiae, atque apostolicae adhaerere digno­ tur nos, tamquam membra caput, sequi Romanum scuntur; sed magis obedi re tenemur conciliis uni­ pontificem et sedem apoetolicam, atque ab hac debe­ versalibus, ceu antiquissimis maiorum traditionibus; mus petere, quid erodero et quid sentire debeamus sed maximo obediro noe oportet sancti Petri succes­ quia ipeius est tantum confutare, redarguere et con­ soribus, Romanis praesulibus, lesu Christi vicariis, firmare"; et dico: si ego Romanum pontificem et pro quibus solis impetravit Dominus, no fidos illorum sedem apoatoliram in omnibus ecqui debeo, et si ex Christiana, ullo umquam tempore, sive in [«anis sive ipsius Christi instituto a binde debeo quaerere, quid­ in magnis ecclesiae dogmatibus constituendis, aut nam sit mihi credendum et qualiter rentiendum, t>: declarandi- destitui possit ; et i de» (addit synodus) acteninni tvMcqui preeim .salutem ; tunc ideai illo R ne praesumat ovis suum indicaro ]tnreni, u quo iy a ** • Vide Péterffjr, Gmt. j* rH.,* tro. IL judicanda \onit, neque uvis « .itliedrani Petri deserat. ’ VMe péurffj, Caac. /fantur, t«u. Il, pu 4M-44I. Coxciu OKXKBAL. TOMUS LIÍ. 6S 1075 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES JO76 luaiiim pontifex in illo debot «se elatu, ne idem in A Pelrum audimus, te decernente Christo obtempera­ •docendo errare posut : hvun enim Domini nostri lean mus; item: Norunt ecclesiae inimici, in sanata sede (’liristi tota quanta intentio eludi facillimo pose , * relui in arce inexpugnabili, omne veritatis robur quod \el cogitare impium «st. inesse, hinc odium implacabile, hinc rnsanabilis livor, 6· .Anno 1852 (saeculo XIX) dum episcopus hinc continuum scelestissimorum hominum studium, Nitnenaû suam in festo Epiphaniae dimisisset cn- ut wnctom Romanam ecclesiam, eiusque sedem depri­ cyclicam, ita in ea loquebatur: ,,Divinis promissioni­ mant, ac d fieri passel, prorsus exscindant. Haeo bus evictum est, solidissimam hanc ventatis petram dixerunt episcopi ante,octo annos; ct quaero, volletno nnllis umquam adversitatibus nulli bimus, locum pro Domino in omne discrimen fortu­ suos, ut inviolabili i u ramen to in ipsa Dei domo dqx>· namque parari decertabimus." Possuntne haec tuta sito, una sccum promitterent, ,/e hanc fidem catho­ conscientia dici ab episcopis, quos Spiritus sanctus licam, atque sal vi fi cam, jier maiores suos Roma alla­ posuit regere ecclesiam Dei, ad eum, de cuius iner­ tam, atquo unionem aeternam cum sancta et aposlolini rabit itat e H infallibilitate aliquid adhuc superest du­ sede Romana, quam maior» sui uti veritatis colum­ bium? Dixere hi demum: ,,ϋηο (itaque) ore, atque nam agnoverunt, inconcussa fide «enaturo. <-t ricut animo reiicimus ea omnia, quae ceu divinae fidei, ani­ in ea vivere, ita in ca mori etiam velie. ** lain vero, C marum saluti, et societatis humanae bono advento tu qui credit beati Pétri successores in fide doormla ob ip?e reprobanda ac reiicienda i udi cost i, firmum enim Christ i preces deficere et errare non paese, qui credit menti noslrae e* t, altequc defixum, quod patres Flo­ sedem Romanam esse perpetuae veritatis columium, rentini in decreto unioni· unanimes definiverunt.” Et anne non credit, boari Petri cathedram recte ad evitan­ quaero, «4 ne hic sermo dignus labiis episcoporum, dos errore», secus omnino possibile», divino incrrantiae dum ad cum loquuntur, utut ecclesiae principem, de dono munitam owe debere? Vel dices forta»e: hoc cuida infallibilitate necdum adest certa in loquentamen non obstante, beati Petri succestor», in huius tibus convictio? cathedra sedent», in docenda fide errare posre. Anne Testatum fecerunt taliter praesul» ecclesiae ca­ ignorat, quod union tali errore interveniente, fid» tholicae in Hungaria concorditer, quod semper con­ beari Petri suocmorri deficeret, et beati Petri cathe­ venerint rum doctrina ecclesiae Romanae, ad quam dra evaderet fons errons rt columna falsi tetri? iuxta Irenaeum omnes undique convenire oportet; 8· Anno 1858 (eodem ergo saeculo) patre * in tone, quod couvanerint cum apostolici» papae Pii IX dicti», prov. Strigonienri collecti (quorum quidam adhuc factis atque litteris, qui annis novissimis rc vero supre­ vivunt) professi sunt, quod Petri cathedra sit magistra mum ac infallibilem omnium Christi fidelium docveritatis et sanctitatis, quod sancita conciliorum nul­ torem ac msgutrum osse, orbe plaudente catholico, lam urnquani obligandi vim liabeant, nisi ea con­ exhibuit; quod ve eiusdem sensus fuerint cum epi­ firmantis papae auctoritate ac suffragio confirmen­ scopis orbis catholici, lúe Romae annis 1862 et 1867 tur, quod controversiae in rebus fidei ac morum Roma D simul collectis; ut adeo dici revera possit, constantem loquen te semper finitae fuerint, quod dubia circa res fuisse apud episcopos Hungariae doctrinam ita pri­ fidei ac morum oborta, semper Romani pontificia matus, quam etiam infallibilitatis Romani pontifi­ sententia fuerint sublata, quod etiam proscribant pro­ cis: praesules enim cathedrarum h ungaci carum sacris position» gallicano» eoueque etiam, donec super eis Scripturis, traditioni oc ecclesiae praxi innixi, sem­ infallibile sedis ajicetoliuie oraculum prodierit, quod per ac iugiter utrnmquo profitebantur, immo docue­ sancta Romana ecclesia sibi semper constans sit, neque runt veritatem, idque conformiter menti conciliorum, erraro possit etc.; et quaero; quis non sidet hic aper­ quae, leste papa Pio VII, Romanum pontificem ap­ tura infallibilitatis pontificiae testimonium? pellabant iam sacerdotem sacerdotum, iam patrem 0· Anno 1862 (novissimo igitur tempore) aderant • patrum, pastorem pudorum, episcopum episcoporum, Romae 300 et ultra episcopi orbis catholici, cum qui­ episcopum universalem, ut adeo, dicente eodem papa. qui pastores appellantur, tales sint, si populos respi­ bus praesule» etiam regni Hungarian aderant, et hi. glorioaieeimao bodied urn regnanti summo pontifici, dan. sed si Romanos pontifices respidas, ovium non­ nisi numero habeantur, pascendi videlicet etiam ab papae Pio TX, ad Petri annos Deo opitulante tamiam accedenti, caetera inter haec diœbant: Tu es sanctae co, qui in beati Petri cathedra, qua Christi vicarius doctrinae nobis magister, tu es populis lumen ifi- •edet. Sicut autem iurisdictio ita etiam infallibilitas padefidene a divina sapientia praeparatum Ir loapam, ceu supremum ac universalem iudicem, quam autem in destructionem ecclesiae. Quod ut certo solum ac unicum, absque concursu etiam reliquorum fiat, ct no ecclesiae principes ab ipso Christo instituti episcoporum edere posse infallibilis euoe potestatis (quorum hodie 258 · * papa tenet b. Petri cathedram) actum; in fide docenda quadantenus errore possint, Deus pro c) posse papam in partem judicandi advocaro alius infinita sua sapientia ac immensa in genus humanum etiam ecclesiae pastores seu episcopos, sive intra sive benignitate sicut ecclesiam suam docentem, capiti uti­ extra concilium, uti hoc ipsum, Deo assistente atquo que iunctam, ita supremum etiam in ea pastorem, doc­ illum dirigente, facere etiam solet. Eluunt hacc omnia ex ip *a natura ecclesiae, quam to rem atque magistrum perpetua munivit Spiritus sancti assistentia, in qua sola ct unica universum in­ Christus ipse fundaverat, uti hoc ipsum testantur fallibilitatis pontificiae praesidium residet Quam sacrae litterae, constans traditio, patrum ac concilio­ provido sit hoc a divina providentia factum, patet ex rum continua doctrina, ecclesiae praxis, sedis apostoli­ eo, quia tota quanta divini magisterii in ecclesia suo ca© consuetudo, et communis «'bolorum catholicarum per Christum erecti auctoritas ab hoc divina assisten­ sententia. *’■ His praemissis, humillimum totum meum sequentia unico dependet: si enim magisterium ecclesiae in fido docenda vacillaro, aut unica saltem vico erraro 3 tibus concludo. Etsi ferendae circa hanc veritatem posset, omnis omnino fidei catholicae firmitas eo ipso definitioni sollicitudo aliqua nefors obstare videretur, exstingueretur, et ecclesia Dei contra positivam eam tamen quo ocyus ferendam esso opinor. Si enim auctor fidei et salutis nostrae, Christus Christi voluntatem, cessaret esse columna ac firma­ Dominus, opportunum duxit hanc veritatem reflaro. mentum veritatis. Hacc igitur fuit semper doctrina in Hungaria, • t voluit ut ea credatur atque doceatur, ante umilia tamqunin sententia in sacris Sciipluris et traditione, cam holemniter definire oporteL Si doctrina haec, tamquam veritas onto sdiisma atque in synodorum hungaricarum concordi assensu fundata; quaro eam episcopi Hungarino, nemine un­ orientalo atquo occidentale salutari cum fidelium con­ quam contradicente, semper professi sunt, praedica­ sensione per universum orbem catholicum praedica­ verunt atque docuerunt, quin timerent, per huius­ batur; auQple sequitur errorem ei contrarium esse par­ modi doctrinam sive apostolicum episcoporum munus, tum tristissimum, seu foetum dissensionum sequius atque honorem imminui debere, sivo concilia generalia exortorum. Ergo dictam veritatem, ad hunc foetum inutilia ne superflu * reddenda esse. Non timebant perimendum, quo ocyus solemn iter definire oportet, haec, uti vidimus, patre» concilii provincialis Strigo- ne -ecus malignus hic error in dio robustior evadat, nienris anno 1560 celebrati, ut pote qui, ineo concilio et m ecclesiae Dei perniciem solidetur. Si Graeci ante Photiuiu in hac veritate quaerebant Tridentino durante, Romanum pontificem, dum is salutis suae onchoram. ot sp» suos in illa colloaifidem iu * morte ex Petri cathedra doceret, ab omni <*rroro iminiineni ten infallibilem supremum magistrum D verant, dictam veritatem ocyire definire oportet; dum enim cedraia Christ i solemniter pronuntiaverit: su­ («m?, palum ac publice professi aunt. Non timebant * haec, tribus abhinc annis, iideni episcopi Hungariae, premum ecclesiae Dei pastorem, doctorem ac ma­ qui tunc cum 500 et amplius catholicis episcopis Ro­ gistrum. ob perpetuam Spiritus sancti assistent iam. mito prureentes erant, nunc autem hic una nobiscum qua idem ex peculiari loen Christi in fidele muim benignitate munitur, in fido ex b. Petri cathedra do­ consultant, utpote qui illo tempore, postquam p*m ex cathedra docentem inerrabilem esso pron unti assent, cenda errara uamquam posse, et quidem ideo, ne secaw intimum animi sui solatium exprimebant super eo. intentio Christi Domini, ecclesiam suam tamquam quod ex proprio actu gloriosissimo regnantia papao ventatis perpetuae magistram instituentis, salutari Pii IX ore audiverint concilium uecumenirum per hoc fino suo umquam defraudari posait; haec inquam, cuimlcm mox convocandum esse, dicentra: ..Annuat aut alia huiusmodi definitio, ingentem vim. robur Deus huic tuo proposito, cuius ipse tibi mentem iu- immensum. et irrefragabilem addet auctoritatem di­ *c in mi * «sedari * spiravit; cx hoc enim providentiae tuae opere denuo vino illi magisterio, quod Christus ip exhibebuntur mundo immensa l>enoficia, humanae erexit, ct ab omnibus sub aeternae salutis discrimine societati |»er pontifiuiluni Romanum asserta, patebit- audin voluit; atque beati Petri cathedrae nimbus, quo cunctis, quantum valent cedraia ex eo, quod ipsa qui ei M»iu|>er imvt. ampliori aucebitur lune. Iam * — Mipra soluiisAiiuam petram ait fundata, rt quod in vero dicat qui· quod mit ; ml humo natura tua at 1079 A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1080 vel bonam vitam non approbat, nec tacet, nec facit loricate regitur, auctoritati namque parere, humanum ost. Liceat itaque dicere, quo maior, firmior et splen­ et alibi: „Dicatur ergo verum, maximo tibi aliqua ** didior exhibebitur divini in ecclesia magisterii auc­ quaestio, ut idem dicatur, impellit. Fiant igitur haec omnia et quidem quo ocyus in toritas, eo maior, eo certior, ergo etiam firmior evadet Deo cooperante fidae in eo, qui docentem Dei ec­ hoc sacrosancto concibo Vaticano, quod Deo -volente clesiam audierit. Et quia inconcussa huiusmodi divina hic asservatur, in hac orbis basilica, divo Petro, apo­ auctoritas, qua maior in mundo nec datur, in oculis stolorum principi, primo Christi vicario oc primo Ro­ mano pontifici dicata, in qua eiusdem beati Petri hominum simplici ac humili corde ambulantium stat super omnia, immo super omnia dominatur et ope­ cathedra, universi orbis magisterio pollens residet, in ratur in eis, sperare beent, quod recto imminens haec qua sedentes beati Petri successores, iisdem oc ille dogmatica definitio, per quam divini in ecclesia dotibus instructi, hodie sicut olim, eminent. Fiant Christi magisterii auctoritas solemniter firmabitur, haec quo ocyus hic, ad commune beatorum Petri et plurimum sit valitura ad id, ut optata tandem fiat Pauli «pulchrum, in quo sancti eorum cineree iacent, et ad cuius limina saepius provoluti, aat superquo conversio animarum in tenebris sedentium, et in discere possumus: Non oportere nos in alio aliquo umbra morti * adhuc semper viventium. Porro ai episcoporum e»t fidei depositum custo­ gloriari, quum in cruce Domini nostri Iesu Christi, dire, si conciliorum est revelatas veritates catholicas, per quem nobis mundue crucifixus rst, et nos mundo! dum haec negantur, defendere, eas praecise explicare, 50. ct ad credendum proponere, errores autem ei oppositos B Emendationes a nonnullis patribus in oongrogarei icere, proscribere et condemnare, tunc ne minimum moremur; veritatem lune, per prima quatuordecim tlonlbus generalibus factao super caput III con­ stitutionis dogmaticae primae de e ceiosia Christi. saecula pacifice creditam, in Hungaria semper fotam, immo publice proclamatam, per orbem catholicum 1. Caixal y Estrade Lrgellensis. [col. 661] — concorditer traditam, in ecclesiae atque sedis aposto­ Emendetur caput ILI modo sequenti: licae praxi continuo conservatam, serius quidem a ^Romanus pontifex divino iure apostolici prima­ novatoribus impugnatam, wd a piis studiose semper tus habet veram ac independen tem potestatem legis vindicatam, et a veris catholicis numquam negatam laiivam, iudiriariam, atque etiam oeconomicam the­ nunc iam solemniter definire; ne secus noe in sacro­ sauri meritorum Christi et sanctorum ad unitatem sancto hoc Vaticano concilio congregati ecclesiarum communionis in regimine universalis ecclesiae. catholicarum praesules approbare videamur errorem, ..Divini et apostolici primatus nostri finis est vera cui non restitimus, aut opprimere velle videamur veri­ tranquillitas, pax, salus et felicitas universi mundi. tatem, quaiu non defendimus, nere ipei demos an- Institutus quippe a Deo fuit, ut omnes homines, ne­ asid, ut neglecti officii nostri accusemur ab iis, quibus mine excepto, fierent membra corporis Christi, atquo praesumus, vel de erroris favore arguamur, et con­ ut sacrae communionis et divinae (raritatis unitate nivent ine cum errantibus α quibusdam inrimu lemur * sanctificat i in unum, perducerentur ad aeternam Veritas, de qua agimus, est fundamentalia re­ beatitudineni ac Dei possessionem. Cuius rei causa spectu ecclfwiac Christi, nec potent ea labefactari, quin C Christus Dominus tradidit beato Petro claves regni totum labefactetur ecclesiae Dei magisterium: im­ caelorum, eidem dicens: ..Quodcumquc ligaveris super minuto ecclesiae capitis nimbo, obscurabitur utique terram, erit ligatum et in caelis; ct quodeumque totum «xk>iae Dei coqiue. ct jiastore percusso, disper­ solveris super terram, erit solutum et in caelis,’' gentur ovm; depressa semel papae auctoritate in ec­ (Matih. 16. 19.) clesia, enervari oportebit iu ea noetrum etiam, quod „Hinc apostolica nostra beati Petri cathedra ita gerimus, episcopale munus! Errores autem contra defixa est Romae, ut nullis limitibus circumseri but ur, hanc veritatem postremis nonnisi temporibus exorti, sed potestas eius ad ambitum totius orbis terrarum eo sed novissime ¡usto plus agitati, no dicam concitati extendat. Caeterae autem episcopales sedes, super hodie, cras tristissimam iuferent ecclesiae Dei stra­ hanc nostram aedificatae, imis limitibus singulae de­ gem. Pro munero itaque nobis coram Deo et homini­ finiuntur ad consortium et adiutorium supremi nostri bus incumbente solemniter configere oportet cos, universalis regiminis, totius Dominici gregis, in quo sicut ili» iam antehac confixit ecclesia tam dispersa proprios approbatos α nobis, et apostolico nostro pri­ quam et in conciliis particularibns collecta, et sicut matui eubiectoft, posuit Spiritus sanctus opiecopns proscripserunt e» Romani pontifices, puta Sixtus IV regero ecclesiam Dei. (Act. Ap. 20,28.) anno 1479, Ix» X anno 1520, Innocentius XI anno „Docemus proinde, declaramus et sancimus, epi­ 1682, Alexander Vili anno 1690, Pius VI anno 1794. scopalem iurisdictioncin nostrae Romanae sedis ot D® humillimis igitur votis meis est, ut veritae apostolici primatus, disponente Domino, super omnes haec solemniter in hoc Vaticano concilio definiatur, D alias wde», et particulares ecclesias ordinariae ac et error ei contrarius solemniter proacri bat ur. Hinc immediatae poteetatis obtinere principatum, utpole optarem: 1· ut titulus capitia IV ita inscnbutur: Dr universorum christifideliutn centrum et fundamen­ Romani pontificis supremo ac infallibili in ecclesia Christi magisterio: 2· ut definitioni huic conformi» canon feralta, et quidem sub anathemate, quo sic fun­ damentale isthoc fidoi nostrae dogma fulgentius eniteat. Ne vero qui», contra hoc mcuiu votum refugium quodpiam quaeriturua, allegare posait a Augustinum tolerantiam quandoque et moderationem suadentem, dicendum hic loci reputo, ecclesiam Dei semper uti hac virtute erga peccata et peccatores, erga pravitatem item et praros, «d numquam erga haerew * et schis­ mata. Ideo dicit idem a. Augustinus: ..Ecclesia Dei inter multam paleam, multamque liramaiu constituta multa tolerat; attamen ea. quae sunt contra fidem tum, matricem ct radicem, iudicrm et magistram. Quapropter erga hanc upostolicam cathedram beati Petri omnia, agni et oves, pastor» scilicet et fideles, cuiuscumque ritus ct dignitatis hi fuerint, tam seor­ sum singuli, quam simul omnes, officio a Deo praesti­ tuto hierarchicao subordinationis, veraeque obedientiao obstringuntur pro servanda et tuenda unitate fidei et caritatis in corpore Christi mystico, tum in rebus, (june ad fidem et mores pertinent, tum etiam in iis omnibus, quae ad disciplinam et regimen spec­ tant; ut hoc modo custodita cum Romano pontifice aubiectione ar obedient ia, nullum exoriatur in eccle- * ΕρίΛ. LV «4 fanaariwm. 1081 EMENDATIONES 8ÜPER CAPITE ΙΠ PROPOSITAE 1082 sia schisma, sintquo oranw cor unum ot anima una: A quae concessione, consuetudine, concordal ibus, aut alio aequo Ululo, quibusdam dioecesibus inhaerent. atquo unus gioì, et unus poetor. ,,Ad gloriam ergo sanctissirnae Trinitatis et ad 6. Virot S. Augustini, [coi. 589 Bj — In fine maius ecclesiae robur et decus, sacro approbante con­ primae paragrapbi inseratur: ,,Etenim suam auctori­ cilio, innovamus et confirmamus occumenici concilii tatem iuxta sanctos canones esso exercendam semper Florentini... etc. schem. pag. 8 lin. 3. professi sunt Romani pontifices. '* „Hoec est catholicae veritatis... etc. pag.9 lin.5 7. Manterrai y Navarro Barcinonensis. [cob 599C ] umjuo ad verbum ,,negatur" lin. 24 ciuad. pag. —.Proponitur: üt poet ultima paragraph! 1 addantur „Hinc inhaerentes doctrinos evangeli i, et defini­ haec: Ac praecipue in synodo Tridentina cap. VII tionibus ac decretis apoetoli eno cathedrae sive in con­ sees. XIV do Poenitentia dum declaratur: ,.Merito ciliis occumenici8, sive alio modo editis, reprobamus pontifices maximi pro suprema potestate sibi in uni­ ct damnamus illorum sententias, qui haeretica temeri­ versa ecclesia tradita causas aliquas criminum suo tate ausi fuerint tenero: transi isse utique ab apostolo potuerunt peculiari iudicio ** resanare. Quae verba beato Petro in eius succrasorca Romanos pontifices continuata post illa α concilio Florentino do primatu putomum munus iidhortatoriao poteetatis ao directio­ Rom. pontificis prolata sufficere videntur, ut juris­ nis, minimo voro potestatem legislativam ct judicia­ dictio eiusdem primatus sarta tectaque servetur ; et riam. Etiam eorum, qui dicunt: Primatum iuris­ omnem ambiguitatem excludunt circo extensionem od dictionis Romani pontificis non extendi divino iura ecclesias particular» et singulas personas seorsum in univorsam ecdesium; rui coque fas cese episcopis, B consideratas, cum relinquitur sapientiae 8. sedis huius arbitratu suo log» lotas α Romano pontifice exami­ supremae iurisdictionis adimplendae ratio iuxta ne­ nare, casque vel approbare, vel reiicero. Item illo­ cessitai» atque utilitatem ecclesiarum, quibus sem­ rum, qui trudunt: Potestatem legislativam et judi­ per consulere studuit; aut si huiusmodi fonna non ciarium Romani pontificis ewsc mero spiritualem; ita sufficere censeatur, proponitur, ut verba, quibus in­ ut in iubenda actione coqxjruli, aut qualibet re cipit paragraphue Π, supprimantur usque ad illa spectante ad materiam corpoream, ca obnoxia sit et „cuiuscumquo ritus, et dignitatis", et illorum loco sublecta potestati jioliticao saeculari. Insuper eorum, haec apponantur: ,,Docemus proinde lane primatus qui permiscentes potestatem primatus judiciariam s. sedis potestatem, quae ad ecclesiam universalem cum oeconomica potestate dispensandi thesaurum se extendit, esse ordinarium et immediatam, in quan­ maritorum Christi et sanctorum, reducunt iurisdictio- tum ex officio primatus destinatur ad conservationem nem clavium ad hanc unam potestatem, canique mul­ unitatis intime ron i unctae bono generali ct concordiae tis limitibus circumscriptam. Denique damnamus universali, quin nihil impediat, ut Rom. pontifex pravam illorum doctrinam, qui negant asse Romano illam extraordinarie exerceat erga particularium ec­ pontifici in exercitio Apostolici primatus ius omniuo clesiarum cuiusrnmquc ritus ct dignittaia pastori *» at­ liberum ac independen * u potestate politica saeculari que fidei», dum salus oeci esi ac id postulet." commun ¡candi cum episcopis et grege Dominico ec­ 8. Magnaxco * . Bolinean [coi.623B] Ut lia clesiae universalis, ubivis terrarum, aut mittendi * in omnis amoveatur circa sensum clausulae decreti svnodi quaslibet nationes viros apostolico * pro annuntiando 0 Florentinae, quam perperam nonnulli in mmlsu ro­ verbo evangel ii; nisi haoc omnia saccularis potestatis strictivo potestatis pontificiae intcqiretontur, post de­ placito npprolieiitur ct confirmentur, cretum adduntur sequentia \erba declarativa: ..Quemadmodum etiam etc., quan quidem post­ "Et quoniam divino... loin paragraphic ultima pag. 10. rema verba ita esse intclligcndn declaramus, ut» 2. Amai Monlereyensis. [col. 568 Λ] — Cum in quae in huc decreto continentur, etiam per gesta con­ hoc capite agatur specialim de primatu iurisdictionis ciliorum oocumenirorum, et sarros canon» asseran­ Romani pontificis, permaxime exoptandum esset, ut tur/4 omissus paucissimis, quao infra adnotari intenduntur, 0. Vanevi Poyarasirnsis. [rol. 690 B] - In paradeque quibus tractatur in sequenti capite, titulus graphie httiue capitis vidrritur ádrese phirre defectus, huius inscriberetur: De ri ct ratione primatus inris- qui supplendi reeeni, ila a) statini in principio § 1 videtur ude»o defectus dictionis Itomani pontificis. 3. DreiLZ-Bresr Molinenñs. rol. 657 B — Sub nexus logici. Num hoco § incipit a particula illativa inilio tertii cupitis jx«l voces: Hinc inhaerentes, aut ..Hinc", quoe snlum ibi smini habet locum, ubi talia forami appositius: Quapropter inhaerentes, ante men- sunt praemissa, cx quibus illatio, quum particula tioiioni pontificiorum decretorum, ct conciliorum de­ ,,hin» exprimit, naturali et logico nexu consequitur. finitionum, praeviae |>onantiir Petro factae promis­ At iero in capitelli nihil adhuc pracniranirn le­ sione. In illis enim lotius nostrae argumentationis gitur, cx quo illatio sive consequentia illa fieri ponfundamentum ct robur, in enumeratione auctori ta- D set; red ncc illa, quae habentur in capitoli prarcotuin, quibus iululeront» burnus, non omittendum. denti, possunt considerari (umquam talia praemia», cx quibus illa posait deduci consequent ia. quia obiec4. Cardinalis Pitra· [ col. 650 D J — Pag. 7, 8 *loco: Ium praecedentium conciliorum generalium disertis tum ct propositio capitis III differt omnino «b illo que pirui ptr * definitionibus, sic brevius: tum prae’ capitisi!, saltem quoad genus proximum rl ultimam cedentium conciliorum definitionibus, sive ne, dum differentium. Hinc particula „llinc" omnino ♦•vmittisida ad gcnenilin tantum decreta provocatur, caetera vi­ deantur excludi, sive ut tollatur suspicio alios non et eliminari potasi, quin sensus convellatur; dem b) commemorantur in genere ,,Romanorum pon­ <*se do primatu Romano formulas, praeter Floren­ tinam, disertas et perspicuas. tificum decreta et conciliorum geticraliutu directae ct , ** ct tamen spreiatim nulla 5. Bravard Cons tan tiensis. [col. 678 B] — In fino jwspicuoc definition» » ** tsrecaprimae parngraphi, pagina 8, clausula quemadmodum eorum indicantur, quod eo magi» ridetur <· definition» ixMiriliomm ore»»· intelligatur in sensu obvio, id »t, restrictivo, aicut sarium, quo certius probat huiusce concilii historia, aienti et probant verba men ico rum, quale est et irtud Vaticanum, in j^artu textus graeci : Καθ’δν τρόπον. sua historica, qualis haec «utitur, documenta Huic primoo paragraph© addantur luce % erba ad historicis specifice dreigimtis debere fiik iri, ut eredi· mm!num Florentini et Lateranensic w}/ri« turibus. bilitatam upnd uiunr» Mmctrei |nmsiu!. 1083 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1084 Igitur ad comprobandam lari talem usseri/?rum Δ „In omnibus autem provinciis eorum iurisdictioni initio huius § positorum specifica provocatio esset subicctis ad eos, cum neceser fuerit, provocetur, mil­ necessaria ad illa decreta summorum pontificum, at­ vis appellationibus ad sedem apostolicam interpositis, que ad eas perspicuas lonciliorum generalium defini­ quibus est ab omnibus humiliter deferendum.“ Item canone 30 eiusdem concilii haec leguntur: ,,Metro­ tiones, quae tantum in genere insinuantur. c) In decreto sivo definitione s. concilii Floren­ politan i vero delictum superioris iudicio relinquatur tini, quao in §1 citatur, non comparet totus textus ex parte concilii nunciandurn. Ut autem haec salubris eiusdem definitionis, nam iu eadem desideratur eo provisio pleniorem consequatur effectum, huiusmodi pare decreti, quao tamquam jocunda propositio fuerat suspensionis sententia, praeter Romani pontificis facta a Graecis, a cuius acceptatione per Latinos opus auctoritatem, aut proprii patriarchae, minime relaxe­ sacrae unionis condi donabatur, cx missa nempe in tur. Ut in hoc quoque quatuor patriarchaloe ecdes ** Si igitur lineo potuit enun­ 1 § est pars illa: „Renovantes insuper ordinem tra­ specialiter honorentur. ditum in canonibus caclerorum venerabilium patriar­ ciare unum concilium generalo et quidem sub tali charum; ut patriarcha Constan tinopol it anus secundus wmmo pontifice (Innocentio 111), qui auctoritatis * et sit post sanctissimum Romanum pontificem, tertius s. redis apostolica© certe non fuit remissus ouate vero Alexandrinus, quartus anioni Antiocheno» et vindex, quin propterea por illa decreta vel minimum quintus Hierosolymitanus, Kais is videlicet privilegiis crederetur derogari xanctae sedi : qunre in hoc omnibus et iuribus eorum . ** Desiderandum itaque, ut ». concilio Vaticano non posset id ipsum enuncian totum illud decretum citetur, idquo ideo: B aboque ullo eiusdem s. «dia deroga mine, plano non 1. quia illud mt definitio concilii oecu menici, perspicitur ! Nec dicat quis amplius contra veritatem histori­ cuius honor postulat, ut ai citatur cius decretum, re­ producá! ur totum id, quod od rem, ad quam citatur, cam, uti iam semel ex hoc ambone dictura fuerat, in spectat. Iam vero quis unquam negabit, (tortem illam illis decretis concilii Lateranensia non agi de patriar­ tum ex intentione patrum concilii, qui pactum inter chis Graeci» ex eo, quod iam tunc Graeci schismatici se iniverunt quoad iura primatu * cx porto Graecorum facti fuissent, sed omnia dicta fuisse do latin is patri­ agnosceuda et iure patriarcharum Orientis cx porto archis restaurato Latinorum orientali imperio con­ Latinorum admittenda, «pectore ad integritatem illius stitutis. Qui hoc asreruit reverendissimus orator, videtur decreti? tum et contextum ipsius decreti id ipsum po­ stulare, qui adeo arcta connexione deductus habetur, veritati historicae non magnum praestitisse servitium, ut haec pare tantum per participium praesens subiun- rum minime observaverit in oodem concilio puncto4 gatur priori, α qua indivulse dependere vel per hoc contineri aperte awortuin, Graecos schismaticos tuno id s. unionem fuisse rever , ** ibi namque sequentia demonstratur. Dein 2. dignitas huius concilii Vaticani expostulat, ut leguntur: „Licet Graecos in diebus nostris ad obedieitdocumenta historica integra et genuina repnxlocan- tiam sedis apostolica© revertentes fovere et honorare velimus, inores et ritus eorum, quantum cum Deo tur, si ad illa fiat provocatio, uti in hoc casu est. * * etc. Quinimo testant i bus Bi­ 3. Id ipsum sibi praetendit v entas historica, quae possumus, sustinendo, si vel in conscribendis factis historicis omnem sinceri- C nio et Petavio et multo ante illoe abbate Uspergensi, totem exposcit, co magis in documentis et monumentis certum «t, eidem concilio etiam patriarcham Con­ historicis quae prae manibus omnium etiam inimi­ stant inopolilanum nationis Graecae interfuisse1. corum versantur, citandis plena sinceritas e< veritas Praeterea iu ipso contextu canonis 5 superius citati adhibeatur, no ansa detur alicui sinceritatem concilii statim ab initio dicitur: .^Antiqua patriarchalium se­ in dubium vocandi, quae plurimum noceret etiam dium privilegia renovanto· , ** certe antiqua, dum pa­ caeteris concilii etiamsi maxime fundatis assert ioni- triarchate» illi Onwci fuissent ct nunc cteent catho­ bua. Sed lici tempore huius concilii nd sinum ecclesiae catho­ 4. idem cou i men dat etiam prudens oeconomia lica» revenii. salutis animarum, quae omnem suadet removendam Ut iam nunc mi verba concilii Florentini regres­ causam, qua animi dissidentium a s. unione am­ sum faciamus, ubi dicitur: „quemadmoduiu etiam in plectenda adhuc magis alieni reddi possent. gestis occu men icoruin conciliorum et in e. canonibus Nec putet quis per lioc potestati supremi pon­ continetur * 4, utrum nempe sint verba haec limitativa tificis vel minimum derogari, num si concilium Flo­ vel potius confirmatisa potestatis summi pontificis? rentinum, cui certe ita cordi erat suprema auctoritas In una praeteritarum congregationum generalium summi pontificis, prout i huic ss. concilio Vaticano, dignissimus quidam praesul non brevi oratione coAnnihil invenit derogatorii eidem upremoe jotuMali in batur demonstrare verba illa e®c confirmatoria ¡x>verbis, de quibus agitur: certe non perspicitur ratio, testatis wmmi pontificis ex co, quod en, uti passim quare illa vorba modo derogare pueeint plenitudini D noscuntur, ita reperiantur scripta iu exemplari ori­ potestatis summi pontificia An non potius haec ginali authentico latino textu exhibita Florentiae as­ plenitudo potestatis primatus ecclesia? Romanae ad­ servato. huc magia resplendet? fi agnoscatur et firmiter cre­ Etsi libenter concedatur, illa verba in decreto lin­ datur, esso supra omnes, proin et illoe, qui inter prae­ gua latina concinnalo ita reperiri pronti assort um est, sules ecclesia© per orbem dispersae summo pontifici non tomen ideo necessario ronsequi debet, verba illo subordinates, prima tenent loca in ecclesia Dei. eodem sensu occurrero in textu graeco originali aequo Et si concilium generale Lateranense IV canone 5 ac authentico, in quo |nu»u* ille exprimitur verbis : declaravit «olemniter *. ..Antiquarum patriarchalium BKafr' δν τρόπον xal έν τοίς πραχτιχοίς των eixovsedium privilegia renovantes sacra synodo approbante prvtx&v συνόδων χαΐ τοίς Itpcî; χανόσι διαλαμβάνεται/ Nam cum illud decretum unionis fuerit condi­ sancimus: ut post Romanam ecclesiam, quae dispo­ nente Domino super omnes alias ordinariae potestatis tum per pactum duarum partium, praesertim quoad obtinet principatum, utpote mater universorum controversa puncta potestatis hierarehicae, latini ox Christi fidelium et magistra, Constantinopolitana sua porto proposuerunt id, quod α Graecis do primatu primum, Alexandrina Meandum, Antiochena ter­ Mimmi pontificis agnosci et teneri desiderarent, et tium, Hierosolymitana quartum locum obtineat, reser­ 1 Bail Lttdov., Svmsui t. I, p. 418, Mnok »4 vata cuilibet propria dignitate"; et inferius dicitur: can. 4- 1086 EM EÑ DATION E9 SUPER CAPITE ill PROPOSITAE 1086 cum iuxta proverbium sit ,.optimus interpres verbo- A potestatis principatum, cui omnes in ecclesia Christi ruin quisque suorum", pro Latinis quoad sua postulala officio hierarchicae »u bord in at ionie veraeque obeipsos esse optimos interpretes sensus decreti secun­ dientioe obstringuntur ita, ut custodita cum Romano dum ipsorum intentionem de potestate summi pon­ pontifice tam communionis quam eiusdem fidei pro­ tificis concinnati, ac proin ipsorum textum quoad fessionis unitate ecclesia Christi ait unus grex sub uno hanc partem decreti esse authenticum concedi potest. summo pastore." E contra vero G raeros ex allata causa case inter­ 13. husef patriarchìi Mdchitarum. [col. 6761)] pretes intentionis suae decreto illo expressae, et ip­ — Pag. 8 et 9 proponuntur delenda omnia, quae con­ sorum textum (ww authenticum quoad partem decreti, tinentur 11 et ¡11 jiarugrupho, et in eorum locum quao illorum declarationem et postulata respicit, quo­ haec subroganda. ,,Docemus proinde ac declaramus plenam luuic rum genuinum sensum verba graecn superius citata apprimo exprimerent, addubitari non posset. Nam illi atque supremam iurisdictionis potestatem, tum ad debent naturaliter supponi ct scivisse optime sua universam Christi ecclesiam, tum ad singulas parti­ sensa, et oxpneaisMj genuine sua postulata. Haec vi­ culares ecclesias earum que pastores atque fideles por­ dentur confirmari etiam per ea, quao leguntur in rigi, tantumque patere, quantum hierarchic * sub­ actis concilii Florentini Romae anno 1865 oditi» ordinado ct unitas fidei or communionis expostulant, p. 265 his verbis: „Rwpondit Imperator, spatium ut universi Dominici gregis unitas sub uno supremo velle sibi dari ud consultandum, statimquo post egres­ pactore consistai nique senetur. sos cardinales nos consilium inivimus dccrevimusquo, B „ Atquo ul suprema el plena hare potestas nihil ul papa habeat sua privilegia secundum canone * el dignitati ordinis episcopalis detrahere videatur; ime» dicta sanctorum, sarrainquo Scripturam et arta syno­ ri mus episcopos a Spiritu sanctn positos esse regero ecclesiam Dei, et sub uno supremo pastore assignatos dorum"1. 10. Bravard Constanlienti. [coi. 678 CJ — Sup­ sibi greges poscere ct moderari. Renovamus insuper primatur omnino secunda paragraphus, quia verba ordinem traditum in canonibus carterorum venera­ Florentini, et alia, quae prius sunt proposita, sat ex­ bilium patriarcharum, ut patrian-ha Constanünopoli­ presse et luculenter primatum Romani pontificis ex­ primunt. 11. Papp-Stilágyi Magno-Varodinenri. [coi. 603 Aj Paragraphus 2 ex schemate ex mittatur, eo quod quoad substantiam in praemissa definitione Floren­ tina iam comprehendatur, sed imprimis ideo, quod quae hac paragrapho schematis exprimuntur, grave» anxietates generare possunt; imprimis quoad ec­ clesiam orientalem expressio „cuiuscumque ritus ct dignitatis" ita interpretari posset, quasi concilium Va­ ticanum expresse derogare voluerit conditioni sino qua non sacrae unionis in definitionu concilii Floren- 0 tini expressae verbis, „salvis iuribus el privilegiis patriarcharum orientalium", cui conditioni Hierae unionis calva honestate derogari nequit. Secundo commemoratur in hoc paragrapho etiam disciplina, et quidem tendentiose ccclcsiac orientalis disciplina, quae cum proprio ritu orientali con i uncta est, ndeoquo mutatio disciplinae etiam mutationem ritus sequacem habere posset, qui tamen ritus per orientales cum ipsa religione identificatur, quo­ niam libri liturgici et rituales dogmata religionis et depositum fidei complectuntur. tan us «eundus ait post «anetini muni Romanum pon­ tificem, tertius vero Alexandrinus, quartus autem Antiochenus et quintus Hierosolymitanus, salvis vi­ delicet privilegiis omnibus H iuribus rorum." (Concil. Florent.) 14. Dupanloiip Aiirrlianrfuâ . * [ coi· 570-761 ] Pag. 8 sublatis vocibus cpivopalu, immediata ct or­ dinaria, componatur ita paragraphe Ducemwi: ,, Docemus proinde et deci ara mus, nanctae npostolicao sedis in unamquamque crrlesiarum i n risd ic t ionein eam esse, iure divino, erga quam particularium ecclesiarum, cuiuecumquo ritus ct dignitati», pastores atque fideles officio hierarch i cee subordinaiimiL * vtraequo obedient i oc obstringunt nr"; etr. Deletu sunt in hac formula verba Iam tear * am rinyuli quam rimul omne»; quae videntur praeiudicare quaestionem sequentia capitis. 15. David Brwrenti . * (coi. 596 B Vox rpiMOpalù. utpolc * inauditu, pravisque ct periculosis interpretation ibus favens, omnino eradatur. 10. Hcgnaull Carnulenti. [coi.651 | Circa paragraphum 2, quae incipit ab hia verbis: ,,Docemus proinde ac deci aram u·. ** lin. 2 ct 3 liare emendai iu proponitur et sapientissimo iudicio submittitur: „Doceinus proinde ac declaramus, ordinariae potestatis et iurisdictionis ¡wntificis Romani principatum im­ 12. Vancta Fogaranauit· feci. 693-941 In consequentiam dictorum superius n. 9 videtur super­ flua tota §2. cum n€X.-esearia mi credendam et tenen­ dam omnigenam potestatis primatus Romani pon­ mediate erga quarumlibet particularium cociori arum tificis praerogativam apprime contineantur in defi­ pastores atque fideles extendi, ita ut Iam wanum sin­ * subordinanitione concilii Florentini § 1 citata, ita quidem, ut guli quam simul omnes officio hierarchies ad illam praerogativam potestatis primulus in ec- D tionis venitque oliediontiae obstringantur non >olum desia Christi clariori in luce collocandam vix ac no .in rebus, quae tui fidem ct morm, wd etiam quae axi disciplinam et regimen ecclesiae per totum orbem vix quidem aliquid amplius lequiralur. Praeterea declaratio eorurn, quae in hoc 2 § ex­ diffusae pertinent, ideoque custodita cum Romano posita habentur, ita prouti leguntur, certo certius om­ pontifice tam communionis quam eiusdem fidei pro­ fessione ecclesia Christi sit unus grex sub uno mimmo nem praecluderet viam schismaticis ad m. uiiionem amplectendam aliquando revertendi; quod vero aperte caset contra vocationem nostram, quam habemus a Domino, quaerendi et salvandi, quod perierat. Itaque in emolumentum 5. unionis cogimur de­ clararo et enixe postulare, ut haec, quae 2 § continen­ tur, omnino exmittantur. Si vero coram Deo crede­ retur, necessario illam § permanere debere, tunc § hanc sic exponi desideraretur: „Doceinus proinde et decla­ ramus cum concilio ¡Ateranensi IV, hanc summi pon­ tificis potestatem esse super omnes alia» urdinariae 1 S. Finrtnt. condi, edit. * MonsrM» Raaedlctfoo pastore." Et haec est ratio, qtia fulcitur proposita emen­ datio: Verba il|n schematis: ..hanc, quae proprie cat epi­ scopalis iurisdictionis potestas ......... baev verba in­ quam, quae inter nos controversiam tuse itant, deleri possunt aine levissimo pontificiae iariadirtiemi· detri­ mento, immo pro a erenda * dia suprema potitate m • BnK»l *tinae« ·* μ ej* Aurelia !* **** etkiHH »<»· t* ir·· fermane, qerm Uboit. sed in «paralia M»ia Qn-d rem *! menatMe «atw erti. 1087 Α. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1086 molias commutarentur. Siquidem ex concilio Latera- A jurisdictionem episcopalem attinent, givo siKctctur in nensi IV ecclesia Romana supra omnes ecclesias or­ se, sive in suo exercitio, undo omissis verbis porag. dinariae potestatis obtinet principatum, et ex concilio citatae, quae proprie est epucvpalti iurisdiclionti pu­ Florentino summi» ¡«ontifex liabel plenitudinem po- lentas, suprema Rom. pontificia auctoritas, ut vicarii toaotis, id est sin» ordinis siro jurisdictionis, ot Christi et successoris b. Petri, clarius super omne * consequenter omnibus iuribus episcopalibus propriis alias |M>testates elucet, dum auctoritas episcopalia, quae gaudet in universali eccloda. apparet modo ab omnibus nota, ot a sapient i bus ex­ Formula proposita in sensu concilii Lateranensis posita, nullam nec apparentem immutationem subit, et Florentini ro magis opportunior videretur, quo et in fulumm tollitur occasio praopoatorun interpre­ obiectioncs removeret et etiam depelleret timore * tationis. Indubium «U, praeclarÌAsimiim *. Thomum eorum, qui inspecta schematis redaction?, uti nunc est, ejusmodi voco imum fuisse, mm! lino magia iul Miam arbitrarentur, jurisdictionem ordinariam et divinam mentem clarius exponendam, quaui ubsquo absolutu episcoporum fuisse in concilio Vaticano aliqimmodo necohsilate ad regulam constitution ia synodalis sta­ imminutam. Dixi divinam et ordinoriam episcoporum tuendam accipiendum alis iuriídictionis44, (juin in praeiudí- solca fide, fdque salute, nema potest; hofcque summi riuni episcopalis jiotcslatis exponi poteunt, qnari non pontificis potestas cum ordinaria el immediata rpiC scoportan divina iurtidicliune ita mnsonat, ul ntm esset propria vel divini iuris, sal tantum vicaria. 18. Ramirez Parentis. [col. 654-55] — Cmn hio solum titde nullum patiatur delrimentiim in regimine ηοιι quaeratur, utrum suprema pontificis auctoritas el gubernio particularium errlcxianim illis commis· etiam pro obiecto habeat, quae propria sunt episcopalis mrnm. sed e ron tra, salvis suti iuribus, eadem a su­ iuriralictionia, seti utrum necessarium ait enm sic ap­ premo rt UBvcrMili pastore uMeralur etc. Vac nobis! vue eeclcriao catholicae unitati! wi pellare, vel quasi per transennam de ca in schemate specialem mentionem facere, in hoc return existimatur, Christi vicarius et succeeor Petri iure proprio ct in quod focilo liaoc verba passent praetermitti, quin sen­ omnibus totius universi fiuibua xiiuin pastorale minisus essentialis periodi et scopus paragrafili im­ steriam exercere non posset ad fidelium ncceadtatee mutetur, immo omissio etiam opportuna indicatur. sublevandas, ad disciplinam et inores roborando^, 1. Quia in parag. 1 eiusdem capitis asseritur Ro­ integruinque fidei depositum custodiendum! Huius manum pontifican in universum arban latere pri-. pastoris pastorum sollicitudo, vigilantia, nc provisio malum, successorem cue b. Petri principis apostolo adeo «ilutaría el suprema est, ut α nullo |mmsíL in­ rum et verum (’Aristi vicarium; 2. quod alibi recte culpabiliter in despectum haberi, a nemine coarctari, additur cum habere primatum non solum honoris red et ita temperata esso oportet, et est, ut etiam sacra etiam iurridictionia, et tandem 3. hanc potestatem eorum auctorita», quos Spiritus sanctus posuit epi­ etiam c*re ordinariam uc immediatam, Quao cum ita scopos regero ecclesiam Dei, minime ab m, quae est sint, nemo non videt, quod iurtidirlianti episcopati * episcopi episcoporum, obnubiletur, infirmetur aut in exprtveio uti innecesaria poeret omitti. D depressionem reducatur; o contra foveatur, rnloretur * Beatu l’etra * scribens ad fidelee Fonti, Galatiae ac confirmetur: ita puteniidilor se gerens, ut pos-sil etc. ita re dicit Petrus apostolus h C·, * 8. Paulus pastores admonere cum beato Petro, pascite, qui in in omnibus suis epistolia ita incipit *. Ptruhu vocatus vobis cxl gregem Dei, providentes non coacte, sed aposl. /.(?.; in actibus apostolorum 8. Lucer ita spontanee secundum Deum: nui d. Paulo, finis prae­ habet, coepit lexwi tacere el docere usque in diem, qua cepti ehm itas; opurte.l ergo rpticopum irreprehensibi­ praecipiens apostolis, erfinent, tantummodo de ΐικ quae i 8. Beraari uimi dardicrtnin synodi memoria ant vnrba memorent m patre» rita· chaldairi. lowpliu· Au4o patriarcha Babylouenii·. w can. Ill, V H VII. qua» de iure appellationi * diserta Elia * Melin» episcopn» Akreadi, Michael Petrus Bar-Tatar in primis ri |wrspiciia sani. cupn» * irehiepi Sertheari». 1097 EMENDATIONES SUPER CAPITE U' PROPOSITAE 1093 64. Papp-Scilágyi Mugno-Varadmensis. [col. A ulterius progrediendi, cum α tempore Eybcl usquo 605 Bj — Canon II ita reformetur: „aut Romanum nunc nulla existât recta, in nostris regionibus, quae pontificem Petri huccceeorein eiue primatum in ce­ appellantium renovaverit errores et aliunde epistola draia non tenero; anathema rit. ** cardinalis d'Andrea in annotationibus citata, non eit 65. Idem. [coi. 602-04 J — Canon III praedictis gravis momenti. con form i ter ex mittatur, reçus, nisi praedicto modo 51. totum schema reformetur, porta pro perpetuo clau­ detur, ne unquam Graeci ad unionem cum Romana Emendationes in caput tertium prlvatim exhibitae. ecclesia redire possint. 1. Bemadou aep. Senonensis. — Proclamata ex­ 66. Vanesa Vogarasiensis. [col. 694 B] — Quod plícito modo doctrina inconcussa iurisdictionis imme­ iam canones concernit, tortius canon e schemate peni­ diatae ei ordinariae sumini pontificis in omnes ot tus cxmittendus esset. singulares ecclesias in pastores et greges, non mihi 67. Landriot Rhemensis. [coi. 566 CJ — Ut vite­ videtur nec necesaria nec utilis vox *episcopali ; tur omnis species arbitrariae potestatis, modificandus nihil enim addit doctrinae expositae. E contra illa videtur ΙΠ canon, aut, si non modificetur, addantur vox locum praebere posset difficultatibus et ambi­ in fine capitis tertii: guitatibus. Ergo propono ut deleatur vox episcopalis, 1. haec verba Fonelonii (De aucL s. pontif. c. 21) et sic inscribatur paragraphus: Damnantes iterum ,,ηοη tamen potest summus pontifex contra canones sententias veterum ei recentiorum novatorum, doce· sancire caceo modo, omnia iura omnemque disciplinam B mus proinde et declaramus hanc iurisdictionis pote· perturbaro". stalem ordinariam esse et immediatam, reliqua ut in 2. Haec alia: „nam sunt in ecclesia leges fun­ schemate. damentales, quas convellendi nemo ius habet4*: et ut 2. AUou ep. *Meldensi . — Chap. 3 a la page 8, ait Ballerini, „omnia potest summus pontifex in ec­ ligne 4 [5C10J: „Concilii Florentini fidei professio­ clesiae regimine, sed ea conditione, ut huius potestatis nem, qua ** . credendum — On disait bien: fidem qua usqs in aedificationem sit, et non in ** . destructionem credimus etc. mais avec fidei professio, il faudrait: Et etiam in materia, ,,in qua nihil per se naturali iuxta quamaut divino iure praescriptum aut vetitum est, omnis Page 9, ligne 5 [6 A 7] : „Haec est catholicae veri­ ecclesiastica potestas ea conditione adstringitur ab tatis doctrina". Mieux vaudrait simplement: liaec est ipso Deo praefinita, ut nihil statuat, praecipiat aut catholica doctrina. mutet, nisi quod in ecclesiae aedificationem ** . ait Ibid, ligne 8 [ibid. LtJ: „Tantum autem abest Ballerini Vindiciae, c. 3 n. 10 p. 147, c. 4 η. 1 p. 152, ut etc,... ** modifier ainsi: Haec autem summi pon­ ed. typis de Propag. fide anno 1850). tificis potestas nullo modo opponitur ordinariae ac. immediatae illi episcopalis iurisdictionis potestati, 68. Rauscher Vindobonensis. [coi. 541 C],— Pro­ ponitur: Ut in canone IU omittatur ,,ordinariam" et qua... pascunt et regunt. — Supprimer le reste de ponatur: „aut hanc eius potestatem non esse imme­ l'alinéa. On ne voit pas comm eut le pouvoir de sa diatam sive" etc. * juridiction épiscopale est corrobori· par le droit que 69. Monserral y Navarro Barcinonensis, [col. C le souverain pontife n d’exercer par lui-même cette 600 B'j — In canone 3 pag. 15 lin. 13 ante particulam juridiction dons un diocèse. copulativam sive intercaletur hoc verbum „red extra­ 3. Anonymat. — Pag. 8 [5 Dâ], post \erba ,jn . ** ordinariam variis canonibus ** continetur rie pergatur: „Neque igitur principatus seu suprema in eccle­ 70. Place Massiliensis, [coi. 607 D] — Canon 3 sic reformandus: Si quis dixerit, Romanum pontifi­ siam potestas i uter plnns partito, sed tota plenitudo cem non habere plenam et supremam potestatem iuris­ eius in beato Petro, cui soli Dei Filius regni sui clave» dictionis in universam ecclesiam, tum in rebus, quae et gregem unn orsum tradidit, Romano pontifici col­ ad filem et mores, tum in iis, quae ad disciplinam labi est ; cacteri autem pastores, quos Spiritus sanctus et regimen ecclesiae per totum orbem diffusae per­ posuit episcopos regere ecclesiam Dei, in partem solli­ tinent; aut eum non habere ordinariae intestatis prin­ citudinis vocantur, ut sub uno summo totius ovilis cipatum sive in omnes ac singulas ecclesias, rive in pastore suum quisque munus gerant." 4. Ricca generalis Minimorum. — In cap. III, omnes et singulos pastores et fideles; anathema siL (Haec omnia ad mentem decreti concilii Floren­ pag. 10, lin. 23 [6CS ). Cum episcopus rit superior synodo dioecceana, cuius est episcopus; occur papa, tini). 71. Amat Montereyensis. [coL 569 A nota] — qui est episcopus a postoli eus et patriarcha oecumeniCanon ΙΠ, iuxta exposita n. 2, 24, 28, 34 emendandus cus, prout sancto Leoni acclamavit synodus Chalceest: Si quis dixerit, Romanum pontificem... in uni- - donensis, concilio oecumenico superior non erit? Dcversarn ecclesiam tn rebus, quae ad disciplinam et D finitiva sententia proferatur circa praeeminentiara regimen totius ecclesiae pertinent; aut hanc eius pote­ papae supra generale concilium, quandoquidem nec statem non esse ordinariam et immediatam in omnes concilium eeset sine papa. Et ideo ea postrema verba capitis ΠΙ ex preesi us, ad tollendas controversias in et singulas pastores et fideles; anathema sit. 72. Régnault Carnulentis, [coi. 652 A] — In scholis, impensiusque per execra! ioni» modum, ad canone tertio pag. 15 (ri canon efformetur), haec sepeliendam famosam declarationem 1682, facienformula priori substituenda proponitur: Si quis dumque gressum ad inerrantiam papae stabiliendam, dixerit, Romani pontificie primatum eeee tantum declarare oportet, ri anathemate non placeat, Mitem officium inspectionis et directionis et supremam hoc modo : Quare a recto veritatis tramite etc. ..Quare iprius potestatem iurisdictionis in universam ecclesiam execramus et damnamus ac a recto veritatis tramile non eeee plenam, sed tantum extraordinariam ct me­ aberraro decernimus, qui affirmant licere ab iudictia diatam; anathema rit. Romanorum pontificum ad oecumenicum concilium. Ille canon sic exoratus et dispositus directe per­ contra statuta patrum appellare; aut etiam praesump­ stringeret schismaticorum et appellantium errores, et tione temeraria negant «ummum pontificem supra illa servata formula, concilii Lateranensis IV et brevis ecclesiam universam et supra concilium generale prae­ ** Pii VI „Super soliditate" contra librum Febronii lu­ eminentia ac superiori tato gaudere. cide affirmaretur doctrina et nulla videtur ratio 5. Cugini aep. Mutinensis. - Canon IH aie re- 1099 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES IlUO formari potest: „Si quis dixerit, Romanum ponti-A nullius dioecesis, 14 abbati * * generale mvo praesides ficem habere tantummodo officiam inspectionis vel congregationum ordinurn monasticorum, uium mitrae directionis, aut potiorem quidem partem non autem habentes, 21 genende * et vicarii geuorulca; quorum * locorum ac­ plenam et supremam potestatem iurisdictionis in uni­ omnium nomina, quao ]>er assignature versam ecclesiam, non solum in rebus quae ad fidem curato discripta fuerunt, nxhibot indiculus patrum ot mores, sed etiam in iis quae ad disciplinam ctc.“ octogesimae tertiae congregnt ionie generalis, qui inter 6. Anongmus- — Capitis tertii canon tertius sic acta concilii asservatur. Reverendi» pater dominus 1acubus Giuoulhioc reformari potest: „Si quis dixerit, Romanum ponti­ ficem habere tantum modo officium inspectionis vol archiepiscopus Lugdunensis missam lectam celebravi L directionis, aut potiorem quidem partem, non autem Qua absoluta, ct recitata oratione Adsumus Domine * dixit: plenam ac supremam potestatem jurisdiction» in uni­ etc., em incutimi mus primus pruesc „In hodierna congregatione generali exquirentur versam ecclesiam non solum in rebus quae ad fidem et mores, sed etiam in iis quae ad disciplinam H regi­ suffragia patrum do emendat ioni bmi in discussione men ecclesiae per totum orbem diffuxu» pertinent; speciali tertii rapitis schematis primae constitutionis do ecclesia Christi publico pru)iOfiilÌN. Pniecedvl autem aut hanc eius potestatem non «se ordinariam etc.' * 7. Cardinalis Berardi. — Tam in capite tertio relatio nomino Deputation» pru rebus filici facienda pug. 8, lin. 3 onte ultimam [6Asj, quam in ca­ do hisco emendation ibus. Eam relationem faciet reve­ none IU tollenda videntur illa verba „per totum rendissimus d. Fridcricus M. Zinelli episcopus Turviorbem dispersae'4; ne officium hierarchical su bordi- B fcinus. Itaque praedictus reverend ibimus dominus nationis veraeque obedieotiae, quo fideles ol«strin­ ambonom awondat," guntur erga Romani pontificis auctoritatem, videatur RE1ATIO coarctari od eoe solum casus, in quibus agitur de reverendi patris domini Fridcrici M. '¿incili disciplina et regimine ecclesiae universalis. Cura enim episcopi Tarvisiniquidam asseruerint immediatam Romani pontificia Eminent i-e i mi praoidœ, oininentiraimi ct reve­ potestatem in particulares ecclesias ringukequo fideles . * tunc solum legitime exerceri, cum id totius ecclesiae rendissimi patre Qui nunqiuuu ambonem ascendi, non mea volun­ postulat bonum, minimo vero cum do booo agitur ecclesiae particularia aut privati fidelis, cuius pro­ tate, sed eminentissimi praesidis Doputalionis vretnio videntia episcopis unire relinquenda est, caveri radalo do fido, cuius mihi iuwa raposwore incumbit, hodio debet, ne quidquam dicatur, quod huic errori ansam ascendo, ut referam coram Iumj, quo nihil augustius praebere possi L dari poto»t, cohmxmi, nomine ipsn» Deputation» do 8. Sergent ep. Corisopitcnsis. — In ultima parte emendationibus rapitis III part» primae constitutio­ canonis £Π aliqua fiat interversio, bisque verbis canon nis de ecclesia. Hoc procul dubio indicio orit, certo absolvatur: Sine in omnes et singulos fideles atque non prolixam fore arationem ineam, cum no verbum pastores tum extra concilium dispersos, tum in con­ quidem prae iwcreutiiv rorain vobis proferre ausus cilio etiam oecumenico congregatos; anathema sit. fuerim. At vas qui iuxtitiam sequimini, hoc non milii Idque duplicem ob rationem. Pnor deducitur cx C profecto imputabitis, quod de duabus supra scptuaconcilio Lateranensi V, bulla Pastor aeternus ubi legi­ ginta emendationibus singillatiui vorba facere de­ mus: ,,Solum Romanum pontificem... tamquam beam, quarum aliquae tanti momenti euut, nt tum auctoritatem super omnia concilia habentem etc. officium meum tmu erga emendationum auctore * ob­ etc... servantia * ufficientcm diretiseioneni requirant. Vos Quod perspicue docuit Lateranensis, reticere nou estis teste * omni exceptione maiores, mo nullam liarum potest Vaticana synodus in ea potissimum constitu­ emendationum proposuisse, ac proinde unicuique tione, quae agit ex professo de primatu. suum tribuatur. Ut autem brevitati quantum fieri Altera vero ratio haec est: eo magia necessaria potest consulatur, slatini aliquid declarandum puto, apparet explicita veritatis declaratio, quo acrius et no deinceps mihi id subinde monendum ait. constantius per orbem universum sparsae sunt quere­ Reverendissimi emendatores qui ct doctrina ct lae adversus ordinem quem in concilio renandum recta intentione praefulgent, in proponendi * emen­ praescripsit Pii IX sanctitas; quasi ordo illo non a dationibus prae oculi * habuerunt speciem quondam papae solius, red ox coramuni tam papae quam ipsius constitutionis quao ipsis arrideret, quaeque aptissime concilii auctoritate emanare debuerit, tacito vel ex­ fuisset ab ipeis exaratu si id muneris sumpsissent. Si presso negata Romani pontificis suprema polcetute innumeri homines praeclari idem argumentum per­ qua pollet super concilium sive congregandum sive tractandum suscipiant, innumeri sermoni» existèrent congregatum, ac Eybelii errore innovato qui scripsit commendabile, quidem omne *, ut horum alter prao impudentissime: „ voluisse Christum cccleeiam rei- D altero pro diversitate cuiusque ingenii, gustu» et stu­ publicae more administrari; ei quidem regimini opus diorum magis placeret. En igitur quao sit sparta ct «so pro bono unitatis, verum qui non audeat re alio­ non invidenda Deputation» do fido et cius relatoria. rum qui simul regunt negotiis ira plicare’.“ * Magua pars emendationum, quae auctores habent reverendissimos virus et sapientia ct pietate refulgen­ tes, admitti non potest hac tantum do causa, quod 52. . optimoo illno quidem par planeque dignao sunt, Congregatio generali· octogesima tertia quas iu! suum quisque caput si non esset redactum 1870 iulii 5. admitteret; eed cum redact io constitutionis iam gene­ Feria tertia dio 5 iulii 1870 hora octava matu­ raliter admissa sit, locum amplius in ea habere non * emendationes tina in conci bori aula Vaticanae patriarchal is basili­ possunt. Alia praeterea do causa plure cae, generalis reverendissimorum patrum congregatio admitti nwpieunt, quia scilicet non raro, ut fert natura habita est ; cui interfuorunt quingenti septuaginta libera illius discussionis, quae est propria concilii, quatuor patire, nempe 38 cardinales, 7 patriarchae, multi non solum in diversa, sed in opposita abeunt. At, eminentiseimi et reverendissimi patres, |>o8 primates, 91 archiepiscopi, 391 episcopi, 4 abbate» t cet no Deputatio vestra do fide, cum contradictor i ao Munt sententiae, these» et antithcM * nl in philosophia « Breve Pü VI &φ<τ diditote. 1101 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA TERTTA 5 iulii 1870 1102 Kantiana ad unum pariter demonstrare et approbaro? A Emendatio 5*. Reverendissimus emendator vult Ipea rei necomitaa cogit ut alteri adhaereamus, alteri clausulam, „quemadmodum etiam in gestis oocumcniadversemur sententiae: nobili non tribuatur si contra­ corum conciliorum et in sacris canonibus , ** quae est in dictoria acque simul constare non possint. Reverentia textu citato Florentino, sumi in sensu restrictivo, erga sapiente * et pioe emendationum auctores exi­ quasi concilium Florentinum prius definient esse tra­ geret, ut quotiex aliqua emendatio non admittitur ditam plenam potestatem a Christo Petro, deinde in explicaremus rationes, quae emendationem etsi re- membro immediate aequent i concilium ipsum nimis i ce tam in eo tamen laudabilem demonstrant. At sio in amplam suam declarationem correxerit, et remedium longum nimis protraheretur relatio: ideoquo mihi praebuerit, negans Petro Christum dedisse plenam indulgentis si strictissimo loquendi modo emendatio­ potestatem, sed tantum in determinata mensura, eo * aut admissas aut reiectas enuntiabo: scianlque α modo quo in gestis occumonicorum conciliorum et in ne priori reverendissimi emendationum auctores nullo sacris canonibus continetur. Evidens est hanc clausu­ modo me voluisse dcesse obsequio, quo eoe ox cordo lae interpretationem repugnare contextui et dignitati revereor. concilii oecumenici; ideo nec historiam nec phrasim His dictis, statini venio ad emendationes pro­ graecam suffragari huic interpretationi restrictivae, positas. ut toties demonstratum est auctoritate etiam codicum Emendatio 1·. Reverendissimus emendator vult authenticorum, qui nuperrime inspecti sunt Ipea simplici titulo, quo caput tertium inscribitur, * alium venio armena, quamvis a graeco textu derivata, non substitui, in quo contineretur in compendium redacta B favet sensui restrictivo. Nulla igitur adest ratio emen­ doctrina capitis, quao ob ipso reformata exhibetur. dationis propositae, quae coeteroquin eum ad legre Etiamsi admitteretur nova ab ipso proposita redactio disciplinaren pertineat, hic ubi agitur de constitutione capitis, nullo modo adoptandus esset novus titulus, dogmatico, locum habere non potest; ac proinde De­ tjui potius redoleret argumentum tractatus theologici, putatio de fide emendationem hanc non admittit. quam titulum capitis concilii oecumcnici. Nova re­ Emendatio G *. Haec emendatio aut est superflua, dactio capitis eodem defectu laborat, quo titulus. Nam aut est periculosa. Nam per ipsam insinuaretur, certe quin clare et breviter natura primatus, praei octo fun­ contra intentionem auctoris, plenitudinem potestatis damento definitionis concilii Florentini, in ipso ex­ pontificiae coaretandam intra certos limites, quod ponatur, fuse disseritur etiam do rebus quae ad certo nemo, ut quidem mihi vidotur fieri, a concilio scopum paragraph! non pertinent. Si quaedam sunt Vaticano serio petere potest. Deputatio igitur de fido in reformatione proposita, quorum aliqua ratio haberi hanc emendationem non admittit. Emendatio 7*. Haec emendatio continet duas par­ possit, ea habebitur occasione emendationum, quae cx professo ab aliis reverendissimis patribus proponen­ tes; prima pars admitti non potest, tum quis super­ tur. Quamvis igitur prima emendatio plura vere lau­ vacaneum prorsus esset propositum additamentum ex danda contineat, quamvis maxime commendari debeat sessione XIV cap. 7 concilii Tridentini, tum quia hoo vere eximius catholicus sensus reverendissimi patris; additamentum videri posset quaedam quasi inter])olatio Florentinae definitionis. Secunda panigratamen Deputatio de fide eam non admittit. Emendatio 2*. Reverendissimus poter existimat C phus quin clariorem reddat sensum, videtur potius in capite tertio agi taxativo de iurisdictionis pnraatu insinuare duo falsa dictata certe contra intentionem tantum, ac proinde vellet ut paucissimis omissis, de auctoris; unum implicite, nempo jiotes! at cm pontificis quibus agendum in sequenti capite, mutaretur titulus. habere pro obiocto ecclesias dumtaxat seorsum sump­ At pace illustrissimi viri inliaerenduin titulo, qui eet tas, aliud explicite quod nempe Romanus pontifex in schemate. Nam ea non fuit intentio auctorum sche­ ]» tost at em suum nonnisi extraordinarie exerceat erga matis coorctare in hocco capite tractationem ad pri­ particularium ecclesiarum cuiuscumque ritus et digni­ matum iurisdictionis, sed loqui breviter et generaliter tatis partoree et fideles: quae duo dictata certo con­ de vi et ratione primatus. Etiamsi igitur reveren­ cilium oecumcnicum non solum non confirmabit, sed dissimus pater enuntiasset ea quae essent suo iudicio damnabit: ae proinde hanc emendationem Deputatio expungenda, quod omnino necessarium erat ut ratio do fide non admittit. Emendatio 8 . * Emendationis huius auctor vellet haberetur emendationis propositae, nullo tamen modo admitti potest, quia ea quae ille omitti vult, reapse aliquod incisum addi, ut excludatur interpretatio re­ od argumentum capitis pertinent. Deputatio igitur de strictiva laudati textus verborum concilii Florentini. Maxime laudandus est scopus reverendissimi patris: at fide hanc emendationem non admittit. Emendatio 3·. Non spernenda videtur tertia haeo Deputation! visum est ex contextu totius capitia tara emendatio, attamen acceptanda iuxta modum dum­ clare apparere sensum clausulae, quae otiam ex con­ taxat; nempe ut generica fiat rpentio locorum sacrae textu ipso non restrictiva esse evidenter elucet, ut non Scripturae, ita ut incipiatur caput: „Hinc innixi necessarium additamentum iudicet. Deputatio igitur sacrae Scripturae apertis testimoniis." Nam inutilis, de fide hanc emendationem non admittit Emendatio 9a. Reverendissimus auctor huius videtur citatio in specie textuum qui toties repetuntur, et omnium mentes subeunt, vix ao fiat generica enun­ emendationis multa congerit contra caput tertium: 1· nollet incipi a particula „hinc", quia hoc caput non tiatio. Deputatio do fide igitur admittit propositam emendationem iuxta modum enuntiatum, nempe ut descendit nexu logico, ut ipse dicit, a priori. At hoo incipiat caput a verbis: „Hinc innixi sacrae Scrip­ verum non est. Nam vis et natura primatus descendit α modo, quo Christus illum instituit, et quatenus est turae apertis testimoniis. * 1 Emendatio 4 . * Ex eo quod ad generalia tantum primatus in Romano pontifice, a praerogativa etiam concilia provocet textus, nullo modo sequitur, ut timet perpetuitatis primatus; 2· vellet multa decreta oe­ reverendissimus emendator, excludi» caetera, sed gene­ cum en icorum conciliorum et constitutiones poet ifictas ralia citantur propter eorum auctoritatem ; nec ex eo addaci speciatim : at hio non agitur de tractatu theo­ quod praecedentium conciliorum definitiones dicuntur logico; 3· vellet textum integrum cooeilii Florentini disertae ot perspicuae, consequitur formulas praeter adduci, in quo privilegia asseruntur patriarcharum Florentinam non rese disertas et perspicuas, ut ait, orientalium; at haec privilegia nullo modo, ut dixi­ immo prorsus oppositum. Deputatio de fide igitur mus et rursus dicemus, pertinent ad constitutionm non potest admittere hanc emendationem. dogmaticam; 4® nonnulla dicit, ut insinuet G ree- 1103 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1104 cos intellexisse verba concilii Florentini ttquemad-Λ igitur primo quae ait iurisdictio C]>ÍMO|)uiÍX. EplMlipi modum..in sensu restrictivo, ct lx>c apparere cx est pascere gregem: nulla enim magis familiaris ideu textu graeco. At de en opinione, de qua dictum «t et regiminis episcopalis in sacris litteris, in patrum ope­ forsan in posterum dicendum, nulla hic ratio habenda; ribus, in usu omnium Christianorum, quam ropniesen­ nam nihil emendatio proponit: quapropter Deputatio tare episcopum veluti pasturen), qui pascit gregem. do fido hanc emendationem sub num. 9 non admittit Pascit autem episcopus tam exercitio potentati * ordinis Emendaiiona 10 *, *, 11 *. 12 Illustrissimi et reve­ quam iurisdictionis. Nam exercitium potestatis oidirendissimi auctores harum emendationum vellent ex­ nis nonnisi in subdito * potœt licite habere locum. pungi paragraphum ¿ecundam capitis, quae superflua Episcopi igitur iurisdictio ad ea |>cragonda se extendit, videtur; nem satis exprimitur ratio primatus per quae necessaria sunt ut fidele» vitam aeternam con­ verba concilii Florentini. Sed quamvis laudabile sit sequantur ; ac proinde debet episcopus: P admini­ * ferre ml bonum fidelium; desiderium resecandi quod superabundar, attamen strare sacramenta; 2® leges * providendum etiam est, ne dum eujiorflua respui mna, 3® execution) ipsarum invigilare «ivo per Mci|>smu sive in necessariis deficiamus. Verum est ύι verbis con­ per delegatos; 4® ot proinde visitare dtoccoim; cilii Fiorentini contineri, quantum ex so sufficeret ad 5® praedicare; G® iudicaro controversias; 7® punire rim primatus cognoscendam; at nihilominus, non ob­ sont» etc. Hace ct similia comprehenduntur in verbo stanto definitione Florentina, errores orti sunt, qui pascere. At haec episcopus non potest facere nisi sub respiciunt naturam primatus, et in dies crescunt, adeo dependentia pontificis summi. Haec nutem dependen­ ut necessarium sit, ut in concilio Vaticano genuinus 1 tis non est nisi limitatio iurisdictionis episcopalis. Consideremus autem quacnam Jesús Christus sensus definitionis Florentinae synodi explicetur. auctoritative, et auctoritative etiam quae non satia attribuit apostolo Petro et eius successoribus. Nonne explicite in verbis ab illa synodo adhibitis continen­ in praemium triplicis declarationis amoris dedit illi tur, eruantur. Repetitio osi apparens; real iter per munus pascendi gregem, scilicet agnos ct oves? Cum dose paragraphes lux affertur doctrinae; ac proinde hoc discrimine, quod episcopis datum eat tantum * elgcidatio, non repetitio eet. At emendationum auc­ pascere qui in eis est gregem scilicet determinata tores nihil amplius in paragraphe vident, quam ea partes gregis illis commissas: Petro autem et succe»quae sunt in verbis Florentinae synodi. Hoc quam soribus eius datum est pascere omnem gregem, agnos maxime arridet; nam auctoritate horum reverendissi­ et oves®, simplices fidei» nempe et episcopos, in suo morum patrum tali modo respondetur illis, qui doc­ regimine independenter ab aliis; dum contra episcopi trinas iu recunda paragraphe contentas impugnant. pascunt remper, ut diximus, dependente)· a Petro ot Auctor 12M emendationis cam etiam ob causam Petri .successore. En igitur successor Petri potest in expungi vellet secundam hanc paragraphuiu, quia per toto orbe christiano omnia penígero quae superius verba „cuiuacumquo ritus et dignitatis" timet, ne enuntiavimus, ct proindo administrare sacramenta, videamur derogare privilegiis et iuribus patriarcha­ logea ferre, invigilare etc., praedicare, iudicaro contro­ rum orientalium. At consideret reverendissimi» pater versias. punire sontes etc. Quaero igitur: poteslno quod iam diximus, noe hic versan in privilegiis iure haec omnia peragere vere in toto orbe catholico? divino concessis Romano pontifici ; oc proinde noe 1 Qui contradiceret, innumeris obrueretur antiquitatis loqui de superioriUte iure divino pertinente ad poma­ exemple. Nec dicat aliquis, hare peregisse pontificem sum­ tum: nullo modo igitur derogatur per definition», quae hic ferentur, privilegiis iure humano ac proinde mum qua jiatriarcham occidentalem. Nam praeter mutabili forsan competentibus patriarch». Recte exempla innumera huius iurisdictionis exercitii in obiectio procederet, ri in coustitutione disciplinari per Oriente, notum est privilegia patri orcivarum, poma­ generale decretum cum derogatione cernuet udi oum tum et metropolitanorum esse positiva, ct ex con­ exprease abolerentur privilegia. Deputatio de fide cessione pontificis summi. Si igitur aliis patriarchis igitur has emendation» sub numeris 10, 11, 12 non provenit α concessione summi pontificie, consequitur potest admittere. in ipso privilegium esse ex institutione divina. Eadem Emendatio 13 *. Reverendissimus emerui ut nr de­ igitur quoad speciem est episcopalis potestas episcopolenda existimat, quae in paragraphia secunda et tertia rum in singulissuisdioecesibus, et in pontifice summo continentur; et proponit primum aliqua substituendo, quoad omnea dioeceses, cum hoc discrimine quod i)) quao sentum vagum et ambiguum, ac proinde in praxi pontifice summo est in sua plenitudine, in aliis re­ periculosum praeberent: nam privato iudicio ridetur, stricta; in summo pontifice independent, in episcopis certo contra intentionem rovereti diari mi, ab i peo relin­ dependens; in episcopis coorctata ad suas dioeceses, qui quoad usquo porrigatur iurisdictio pontificia. in pontifice summo sine ulla limitatione loci, sed nd Dein de iuribus episcoporum agit, de quibus senno terminos terrae. Cum igitur convenire no * necease erit, cum agemus de episcopis. Demum de privilegiis D sit, realità * potestatem summi pontificis e*se eandem patriarcharum orientalium, quibas, ut nuper diximus, specie ac potestatem episcoporum, quid vetat quominus in hoc constitutione dogmatica locas non est. Depu­ utamur eodem vocabulo ad qualitatem enuntiandam tatio igitur do fide hanc emendationem non admittit. iurisdictionis, quae exercetur per pontifices et episco­ Emendatio 14 *. Reverendissimus auctor respuere pos, et dicamus episcopalem potestatem in episcopis, et vellet attributa episcopalir, ordinaria et immediata, summam supremam potestatem episcopalem eSiM? in quao enuntiantur do ¡uriedktiooo pontificia. Con­ wimmo pontifice? venit liare emendatio cum aliis propositis ab aliquibus At dice·, vocabulum novum non est necessariam. nntrvudinimis patribus, quique diversas ob causas Prius observo potestatem episcopalem ot potestatem deletionem horum attributorum petunt. Alii timent pontificalem unum et idem esso. In episcopis dicitur no laedatur per ipsa ius episcoporum, alii no do pon­ pontificalis, in sommo pontifice, summa potestas |xjntifice minus dicatur, quum par eet; alii quia vident tifical». \ocabulom episcopalis non est novum de hare verbo superflua. Priuaqusm de vocabulis dica­ summo pontifice, qui se catholicae ecclesiae episcopum mus, de re ipsa et conceptu videndum. Nam si in rei subecribit. Humilitat» vetba adhibita a Gregorio conceptu non convenían», nec certo in sermone con­ venire poteri mu *. iχ v, 2. Incipiamus ah attributo episcopidix (Quaeritur i * χχχ 1547 1105 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA TERTIA 5 iulii 1870 1106 .Magno üplÍA5iinu tempori erant, ut retunderetur exem- . i quam non ex truoni inori is dumtaxat casibus (ner ideo pio ambitio Constan tin οροί i tan i episcopi. pro supplenda tantummodo praelatorum negligent ia) At rursus dicunt: nulla ratio; novi vocabuli inlro- el ecclesiae periculis, sed semper exercere potest, ct ductio superflua est. Sed contra. Notum est, immo in fideles univeraœ, ct in ¡pao * ecclesiae totius epiusitatieaimuin in ecclesia, ut nova dogmatica vocabula tcopos, quia pastorum omnium inna est pastor.” Quao adhibeantur, novis erroribus insurgentibus. Nostris verba doctu * tcriptor exscripsit ex s. Bucheri o Lug­ temporibus reapee valde periculosa sententia apud ali­ dunensi. Sed quod quum maxime arridet, sunt verba quos invaluit, quae sustinet, summum pontificem non GeraoniL Thornaatinus1 notaverat Gersonium pro er­ posse in aliis dioecesibus .u Romana divorai * ca per­ rore habuisse, quod papa non sit immediatus praelatus agere, quae episcopus quilibet in sua propria, eo prae­ omnium fidelium, ner rponsus ecclesiae universalis, textu quod alias illorum iuriadiutionooi laederet: per­ sed solius Romae. Pro illis autem qui offenduntur niciosus error a Vaticano concilio est configendus; otestâtem, delegatam. Omnes dicunt potestatem ordinariam, qua pollet miidiihik pontifex, non tantum ad singulos quae alicui competit ratione muneris, delegatam, quae scoraum sumptos, sed ad simul omnes se extendere; non competit alicui ratione maneris, sed nomine alte­ cum iuxta catholicos omno spectet ad Romanum pon­ rius exercetur, in quo est ordinario. Explicato sensu tificem convocale concilia generalia, iu pnu>idcre ct vocabulorum, lis ut videtur Deputation!, finita est; eu confirmare ita ut ai desit confirmatio, concilia va­ nam potestas quae summo pontifici tribuitur, nonne lore destituantur. Patet etiam ex hoc, potestatem est in illo radono muneris? Si est rationo in uneris, summi pontificis extendi non solum ad pastores seor­ est ordinaria. Immediata autem, quomodo distingui­ sum, sed etiam coniunctim sumptos: ac proinde ap­ tur a mediata? Immediata est ea potestas, quao exer­ probari non potest u Deputat i one de fide illa omissio. ceri potest sine adhibito medio necessario, scilicet Igitur Deputatio de fide hanc 14 · * emendationem non admittit. medio od quod adhibendum tenemur. At papa potostne omnia episcopalia queo enuntia­ Emendatio 15 *. Etiam hic reverend i sai mus auctor vimus supra, exercere per se in omnibus dioecesibus, emendationis vult ut vox episcopalis, ut inaudita quin obligetur uti medio episcopi particularis ec­ pravisque et periculosis interpretationibus favens, om­ clesiae? aut ipse necessario debet licentiam petere ab nino eradatur. Hanc emendationem Deputatio iam episcopo, ut cx. gr. sacramentum confirmationis im­ non admisit sub num. 14°. Emendatio 16 *. Haec emendatio quoad formulam pertiatur, aut confessionem excipiat a fidelibus? Quo­ C ties ab aliquo reverendissimo oratore petitum fuit, propositam ex verbis concilii Lateranensis IV co in­ ; * quoad omissionem incisi num papa indigeat hoc licentia, risus in hoc consessu cidit cum emendatione 21 est excitatus, credo etiam illorum, qui eliminationem ,,quoe proprie &t episcopalis... potestas” coincidit vocis immediatae poposcerunt. Alia eloquentiori re­ cum emendatione sequenti. Emendatio 17 *. Reverendissimus emendator abfutatione .emendationis non indigemus. Maneant igitur haec ad luneta ordinariae, immediatae, episco­ hoiret ab illa phrasi, „quae proprie eet episcopalis iurisdictionis potestas”. Hanc emendationem sub palia. Nullo modo autem turbemur, ne in regimino par­ ii. 14° Deputatio de fide non admisit; et superius sub ticularium ecclesiarum cx hac ordinario, immediata, eo numero res e*t enucleata. Deputatio igitur de fide episcopali potestate concurrente cum illa, quao est vain admittere nou potest. Emendatio 18 *. Rcveiendiseimus emendator propria episcopi unius aut alterius dioecesis, oriatur confusio. Confusio oriretur, si duae pares iurisdictio- quamvis plane conveniat, potestatem qua fruitur sum­ nes concurrerent, minime cum altera alteri sit sub­ mus pontifex, habere pro obiecto omnia episcopalia ordinata. Certe, ei summus pontifex, sicut habet ius munera, attamen optima ductus intentione expungi peragendi quemcuinquo actum proprie episcopalem in vult episcopalis. Hanc emendationem quoad primam quacumque dioecesi, se ut ita dicam multiplicaret, et partem Deputatio sub n. 14° non admisit, ac proindo quotidie, nulla habita ratione episcopi, ca quao ab etiam nunc non admittit. Secunda para respicit styhoc sapienter determinarentur, destrueret; uteretur D lum ct ratio de ca habebitur, quin proponatur euffra*. Tertie pars omnino coincidit cum emendati »no non in aedificationem, sed in destructionem sua po­ gii testate; confusio oriretur in spirituali ad ministra- sub n. 30° atque tunc examinabitur. Emendatio 19 . * * Revorendirsimu emendator vult tione. At quis noe per somnium quidem excogitare posset tam absurdam hypothesim? Acquiescant omne? voci ..episcopalis” substitui pontificalis. Nulla vide­ ratio substitutionis, nisi ad eliminandstu vo­ igitur; et modorationo sanctae sedis confisi, nullum tur * Ihv dubium moveant auctoritatem sanctae sedis praesidio rem episcopalis: hanc emendationem sub n. 14 putatio non admisit. futuram, non laesioni episcopalis potestatis. Emendatio 20 *. Haec emendatio a Deputaticele Liceat mihi, antequam finem faciam, confirmare sententiam Deputationis de fide quoad duo verba im- de fide non admittitur, quia non est necc-waria. et mediatam ct ordinariam potestatem, adducendo duas fortasse dubitationibus locum dare potest. Satis ex­ supre­ auctoritates certe non suspectas illis, qui contraria primitur pot ostai em Romani pontificis rentiunt; nempe Natalis ab Alexandro1: ..Romanus mam, tum in praeclarissima definitione Florentina, pontifex (sic dicit) summam habet eamque ordina­ tum diserte initio § IV textus nostri. Mteoqoe Depa­ riam in ecclesia universa potestatem et auctoritatem, lat io non admittit. 1 Risi. eecl. di«. IV in saee. F, § IV, scbaJ. IIL Coxcil. OKxaaau tomvs LIL > VeL et nor ecelea p I. lib. I, eap. VI a. 14 70 Π07 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1108 Emendatio 21a. Valde placet Deputation! de fide A haec pertinent. At titulus huius capitis est d© vi et haec eminentissimi emendatio; quia ipre suggessit ration© primatus, noe inconsulto et casu hic titulus sapienter verba concilii Lateranensis, in quibus duo positus fuit. Nam ea mens erat, ut hic saltem generic© conceptus ordinariae potestatis et supremae potestatis principia inserantur quoad primatum, ox quibus cae­ pulchre coniunguntur hoc modo: super omnes alias tera specialia dorivari pomol. Nihil mirum igitur ordinariae potestatis obtinere principatum. Monen­ quod in hoo capite quarto de speciali praerogativa pri­ dum tamen est per errorem typographicum legi ,3uper matus, nempe do infallibilitate tractetur. Secunda omnee ordinariam potestatis obtinere principatum *; pars huius emendationis pertinet ad stylum. Dopucum legi debeat ordinariae potestatis obtinere prin­ tatio de fido hanc igitur emendationem non potest ad­ mittere. cipatum. Emendatio sub numero 29°. Reverendissimus Emendatio 22 . * Auctor emendationis sub nu­ mero 22® vellet, ut dicatur „docemus proinde et de­ emendator vult specialiter declarari, quod salva sint claramus hanc supremam potestatem ordinariam case iura et antiquae uc legitimae ecclesiarum consuetudi­ *. At haec declaratio, ut saepe dictum eat, non habet et immediatam, ornis» inciso „quac proprie est epi­ ne scopalis". Hanc emendationem iam superius, sub aliis hio locum, quia haec cet constitutio tantum dogmatica, numeris, non case admittendam dixi. non disciplinari. *. Deputatio igitur de fido hanc emen­ Emendatio 23a. Auctor huit» emendationis ex­ dationem non admittit. Emendatio sub numero 30°. Reverendissimus cludit tum propositionem incidentem de potestate pri­ matus aoapte natura episcopali, tum praeterea nitri- B emendator vult hic declarari, ad solum summum ponbutum immediatam, quod de eadem potestate praedi­ tificem pertinere institutionem canonicam episcopocatur. Ob ratione» iam α me allatas haec emendatio rum. Ratio habenda est huius emendationis suo loee proali visum fuerit, ubi agemus do institutione epi­ admitti non potest. Emendat io 24 a. Vult reverendissimus emendator, scoporum. De|Hitatio de fide hic et nunc dum lauda! ut emendentur ea verba „omnium ecclesiarum parti­ quam maxime scopum, quem xibi proposuit auctor, lu­ cularium'· propter rationes, quae reapse non omnes men non admittit. Emendatio sub numero 31°. Reverend i.*® imua sunt eiusdem ponderis. At cum, ut reverendissimus emendator observat, illis verbi * deletis, sensus om­ anetor huius emendationis vult expressam fieri men­ nino intactus remaneat, telul superflua amandanda tionem obedientiae debitae sanctae sedi. At utique eunt. Deputatio igitur hanc emendationem admittit. expressa in capite sunt haec verba „veracque obedien­ Emendatio 25 a. Vult reverendissimus emendator tiae"; ac proinde nescio quid amplias desiderari pas­ ut, quin dicatur „tam seorsum singuli quam simul sât. Deputatio igitur de fide, cum iam sit provisum, omnes", substituatur: omnes et singuli. Videtur ca>e laudans intentionem auctoris, emendationem ut au per­ ree de stylo, ac proinde suffragiis non est proponenda. fluam non admittit. Emendationes sub numero 32® et 33®. Auctores Emendatio 26 a. Huic emendationi quoad «ab­ stantiam iam satisfactum ert, admits emendatione harum emendationum vellent deleri ea verba ,,hocc sub numero 21·: sed ut concepta ret hic et nunc, est catholicae veritatis doctrina, α qua deviaro salva Deputatio de fide nou admittit. C fide atque salute uemo poles! " ; quia, ut prior emen­ Emendatio 27 a. Queritur reverend usi mus emen­ dator dicit, tam gravis poena non debet infligi, nisi dator, quod in schemate nostro nihil dicatur de pri­ doctrina capitis III clare et sine ambiguitate expona­ matu honoris Romani pontificis. At, pace reverendis­ tur. Deputation! de fide capitis doctrina clara videtur simi domini, ex una parte in canone primo fit mentio e! tanti momenti, ut claa-ula illa sanciri mereatur. primatus honoris: quare autem iu canone potius quam Emendatio 34\ Emendator clausulam „haec rat in capite fiat mentio primatu * honoris, ratio est c lara. calholiiac etc.” retinet quidem, *ed vult expungi ab Primatus honoris est consequentia immediata et evi­ m terba tùie utque, et legi : a qua deviare salva sa­ dens primatus jurisdiction in; immo pc *sct * deberet lute nemo potest. Quia, ut ipee ait, si quis deviaret ac rationabiliter oreeri, nullo modo citatore duos pri­ tantum λ disciplina aut regimine quin negaret doc­ matus, unum honoris, alium Jurisdiction ia. Nam con- trinam, schismaticus quidem esse poeset, non haere­ ceeao primatu jurisdictionis, possessori eius primarius ticus. At pace reverend beimi emendatoris, textus honor debetur non ut diversus primatus, sed ut’attri­ huiu * capitis expresse dicit „qui deviaret a doctrine", butum primatus iurisdictioni», in quo includitur exi­ ac proinde cadit eius obiectio, eiusque emendatio ad­ gentia, ut ab aliis et prae al i ia primas honoretur. mitti non poteet. Quod error fidei sit damnatus in Distinctio duplicis primatu * honoris et jurisdictio­ canone, non impedit quod etiam in capito damnetur. nis originem ducit ab errore illorum, qui inficiebantur Deputatio igitur de fide hanc emendationem admit­ primatum jurisdictioni * summi pontificis, et ut re tere non potrei. aliquo infelicissimo modo extricarent a locis Scriptu- D Emendationes sub numero 35° ct 36·. Reveren­ ree et traditionis, concedebant primatum honoris: ac idissimus emendator sub numero 35· vult expungi proinde in canone primo dicitur anathema iis, qui § recondam, et proponit quomodo paragraphus, quae aiunt, b. Petrum honoris tnntum. non autem verae immediate subsequeretur concilii Florentini definitio­ propriaeque iurisdictionis primatum ab eodem Do­ nem, concinnari deberet. Emendator sub numero 36· mino nostro Ireu Christo directo et immediate nc- loco tertiae paragraph! aliam substituit. In hoc con­ oepiree. Cum satis igitur provisum sit in canone per veniunt ambo reverend irei mi emendatores, ut a con­ phrasim „primatum honoris ”, cura in primatu iuris- cilio Vaticano sanciatur principium, totam supremam dictionis, de quo in hoc capito, contineatur, cum ca­ potestatem ecclesiasticam non rreidere in Romano non, ubi configitur, sit proprius locus huius phrasis, pontifico, red dumtaxat in Romano pontifice cum epi­ emendationem sub numero 27·; Deputatio do fido, scopia. Hae emendationes hoc sensu toto caelo ab­ laudane quam maxime scopum, quem sibi praefigit errant a sententia Deputations vestrae de fide, quae eius auctor, hoc loco non admittit. et sacra Scriptura et traditione et definitionibus con­ Emendatio 28·. Reverendissimus auctor huius ciliorum fulcitur. Nam ex omnibus his fontibus reve­ emendationis nollet in hoc capite fieri mentionem lationis apparet, Petro et eius successoribus datam rorum ad fidem at more© pertinentium, quia ut ipre fuisse vere plenam eamque supremam in ecclesia po­ inerit, non ad hoc tertium, sed ad quartum caput le * tat em, scilicet plenam ita ut coorctari non possit ab 1109 CONGREGATIO GENERALIS O< EOGE8IMA TERTIA 5 iulii 1870 L· ♦ · · « ·-· 1010 ■■ ulla potoelato humana i pea supcriore, sod a iure tan- j membris est proprium illorum, qui subiiciunt papum tum naturali et divino. Hinc vani et futilœ (parcant cpibcopis collective sumptis, aut repraeeen tatis a con­ verbo) illi clamoree, qui difficillime ut serii conside­ cilio generali; tunc enim »cquitur paseo ex una parte rari poseunt, ne si papa© tribuatur perplena et su­ stare aliquando pontificem, etiam in aua quali ta to prema potoetas, ipso posait destruere episcopatum, qui pon ti Tic is sumini, et ex idi» parte episcopos. E con­ iure divino est in ecclesia, possit omnes canonicas trario non admittimus vere plenam et supremam pote­ sanctiones sapienter ot sancte ab apostolis et ecclesia statem existere in summo pontifice veluti capite, et emanatas susque deque evertere, quasi omnis theo­ eatndem vero plenam· et supremam potestatem reso logia moralis non clamitet legislatorem ipsum etiam ' in capito cum membris coni uncto, scilicet in subiici quoad vim directivam, non quoad coactivam, pontifice cum episcopis, salvo semper et inconcusso mis legibus, quasi praecepta evidenter iniusta, nulla quod prius admonuimus. Hoc modo numquam potest et damnosa possent inducere obligationem, nisi nd evenire casus, ut episcopi separentur ct divellantur scandalum vitandum. acápite. Nam ri exercet su minus jiontifex suam pote­ Nec validum pondus habent hypothetici prorsus statem vero plenum ct supremam, veluli caput et casus de pontifico in haerosim ut privata persona etiam independenter a concursu aliorum, omnia lapso aut incorrigibili, qui casus aequiporari ponunt membra statini debent non iudicium ribi arrogare de aliis do pontifice habitual iter in dementiam lapso, exercitio potestatis huiusmodi, sed cum suo capite con­ etc.... Haec, providentiae supernatural i confisi, satis cordare» Nam aliter in co non recognoscerent vero probabiliter existimamus numquam eventura. At B plenam ct supremam poto»! atem. Deus in neccesoriis non deeet; oc proindo si ipso per­ Si contra, Mininius pontifex una cum episcopis, , * vere plenam et supre­ mitteret tantum malum, non deerunt inedia ad provi­ vel dispersis vel congregali dendum, quin propter hos casus hypotheticos doctrina mam potestatem in solidum exercet, nulla possibilis de vere plena et suprema potestate Romani pontificis collirio. Nam cum vere plena ct suprema potestas non sit in corpore separalo a capite, episcopi sin­ infinnotur. At fonsan reverendissimi potree dicent: Nonne gulares, quotquot f»cnt, dum n best papa, nullo modo suprema et vero plena potestas est etiam in concilio sino capite vero plenam el supremam potestatem exer­ oocumenico? Nonne Christus omnibus apostolis pro­ cere ponent; dum, ut diximus, nummus pontifex ut caput etiam independen 1er α concursu episcoporum, misit se futurum cum ipeie? Nonne apostolis dixit : * Quaecumque ligaveritis super terram, erunt ligata ct supremam suam auctoritatem exercere potest. Enu­ tn caelis; quaecumque solveritis super terram, erunt cleanda haec principia nullo modo sunt, sed potius a venerando consessu veniam pelero debeo, si diutius soluta et in caelis? Nonne alia dixit quibus clare ap * paret, ecclesiae suae supremam et plenam potestatem in hoc argumento immoratus sum. Hoc enim omnino tribuere voluisse? Hoc libenter concedimus, ita tamen necessarium erat, ut appareat quam gravibus rationi­ ut inconcussum maneat, quod saepe iam diximus, pote­ bus Deputatio do fido mota fuerit ad excludendas statem supremam et plenam summi pontificis nullo emendat iones propositas, quao conceptúa aliquantum modo imminui, ox eo quod episcopi in concilio con­ periculosos, contra intentionem auctorum, continegregantur. Nam sive in concilio congregentur, rive sint C bant. Deputatio igitur do fido duas hos emendationes dispersi per orbem, sive considerentur ut singuli, sive sub numeris 3ô® et 36° non admittit. Emendatio sub numero 37®. Reverendissimus coniunctim, summus pontifex eamdem consen at super eos suam supremam, plenam et immediatam jiotesia- c metri ator timet ne, cum iurisdictionem episcopi dici­ tem; ita insuper tamen ut ne putetis nos definire mus immediatum, eomque veluti comparamus cum quaestionem tam in concilio Tridentino agitatum do potadme seu iurisdictionc sumini pontificis, detur derivatione iurisdictionis in episcopos, quam alii im­ locus ambiguae interpretationi, quod nempo etiam mediate α summo pontifico, alii immediato ab ipso iurisdictio episcoporum immediate conferatur α Chri­ sto; ut a Christo immediate iurisdictionem accipiant Christo derivant. His positis, concedimus lubenter et nos in concilio sicut papa. Scitis, eminentissimi ac reverendissimi oocumenico sive in episcopis coniunctini cum suo ca­ patres, quanto aestu disputatum fuerit in concilio Tripito supremam inesso et plenam ecclesiasticam pote­ dentino do hac quaestione. Scitis ex una parte et ox statem in fideles omnes: utique ecclesiae cum suo alia acres et illustres fuisse pugnatores, et pontificem capite coniunctao optime haec congruit. Igitur epi­ buminum, quamvis ex praestituta lege secundum ma­ scopi congregati cum capite in concilio occumcnico, iorem numerum suffragiorum quaestio posset definiri, *et discrepantia senten­ quo in casu totam occlesium repraesentant, aut dis­ noluisse tamen.·cum tanta cs porci, sed cum suo capite, quo casu sunt ipsa ecclesia, tiarum, m praecipuo motum ratione, ut credendum vere plenam potestatem habent. At verba Christi om­ eet, quod quoad praxim fere indifferens sit rive unam nia consistere deben L Si ex eo quod cum apostolis D rive aliam sententiam sequaris. Non est igitur pati­ cum Petro et successoribus futurum se esse promisit, bile, quod aut Deputatio de fide aut concilium Vati­ aliaque concessit, apparet liane vere plenam et su­ canum definire voluerit hanc quaestionem sino ulla premam potestatem ceso in ecclesia cum suo capito praemissa disputatione, quasi ut dicunt antecedentes. con i uncta, eadem prorsus ratione, ex eo quod similes Precor, ut reverend issi mus auctor emendationis con­ promissiones factae sunt Petro soli et eius successori- sideret verba copiti» in toto contextu, et claro appare­ bus, concludendum est, vere plenam ct supremam bit hic ct nunc nos minime agere da illa quaestione, potestatem traditam esse Petro ot cius suocere ri bus, bed do exercenda iurisdictionc sine media Deputatio etiam independenter ab actione communi cum aliis igitur do fide propositam emendationem non admittit. Emendationes sub muneris 38· et 39·. Reveren­ episcopis. Quae duo amice consistere poseunt, quin dualis­ dissimi emendatores do iure episcoporum servando mos qui confusionem porit, introducatur in eccle­ solliciti, aut aliter ordinarunt paragmphum, aut alia siam. Hoc postremum incommodum obtineret, si duae inserunt. Optima certe est intentio reverend ieri morum ab invicem distinctae et separatae vere plenae et su­ patrum. At si comparentur quae volunt «u tentatene premae potœtutee admitterentur; at separare caput a aut addere, apparet in textu, qui rat multo simplicior, contineri quae rationaliter requiruntur; sarta terta enantur inra episcoporum, quibus iure Mimmi pon* Matth. XVIII, ia nil Λ. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES tifiéis nullo modo officiunt; et contra, nonnullas expresriooes in emendationibus projxxitis sensum am­ biguum praebere. Deputatio igitur de fide has emen­ dationes sub num. 38° et 39° non admittit. Emendatio sub numero 40°. Reverendissimus emendator vult inseri in paragraphe tertia capitis III: Nec placet Deputation! de fide, ut omittantur oa verba ,,cuius auctoritate maior non cet”, cum ex­ plicita ratio asserti ,,iudieio sanctae sedis a nomino pasee retractari” eo loci opportunissima siL Tandem vult omitti ea verba „tamquam ad aucto­ ritatem Romano pontifico superiorem”. Nam aliquis Tantum abat, ut haec gummi pontificis potabis, posset recurrere ad concilium generale non tamquam quae te cananee ecdesiae revereri et servare semper ad tribunal maius, sed ad tribunal melius informaprojuta ut- At haec insertio, quae hic α contextu non tum; quod nafas est. Sed hic et nunc non est intentio Deputation» verba habendi de omnibus modis, quibus requiritur, nihil aliud referret quam monitum fac­ tum pon ti fici, et sensum vagum ct, ut videtur, etiam peccari posset α contumace, ut eluderet sententiam periculosum haberet; ac proinde Deputatio de fide damnationis; nani dicendum tunc esset etiam do illis, qui recurrunt u pontifice malo informato ad ponti­ eam non admittit. Emendationes sub numeris 41· et 42·. Reveren­ ficem bene informatum, et aliis huiusmodi. Deputatio dissimi emendationum auctores desiderant in para­ igitur do fide, laudans quam maxime acopum, quem ** emen­ graphe tertia capitu IU inseri diqua verba, ut ex­ sibi proposuit reverend issi mus auctor 47 plicite episcopi dicantur apostolorum suavswores u dationis, reservato eius usu quoad stylum, non ad­ Spiritu sancto positi et veri pastores. Quamvis ad­ mittit. Emendatio sub numero 48° non pertinet ad hanc ditio haec absolute necesaria non esset, attamen cum B sit non solum innocua, sed et multis ex patribus grata constitutionem; nam de institutione episcoporum «se possit, nec ulli ingrata, Deputatio de fide ac­ argumentum est speciale, et ratio habenda erit, in ceptat iuxta modum has duas emendationes. Modus quantum erit inris, cum tractabitur de institutione autem «t sequens, dicatur: Potatati qua episcopi episcoporum, ut iam saepe dictum est. Deputatio igi­ ut apostolorum succasora ei a Spiritu xancto positi tur de fide hoc loco hanc emendationem non admittit. Emendatio sub munero 49·. Cum auctor huius tamquam veri pastora sibi grega assignato», singuli emendationis nullam formulam proponat, sed ex­ singulos etc. ut in textu. Emendatio eub numero 43·. Haec emendatio, qua primat simplex desiderium, cuida caeteroquin ob tacitum monitum datur pontifici, videretur in i ariosa rationo mox allatas nulla ratio hio loci haberi posset, sanctae sedi, certe contra mentem auctoris; ct proinde idcirco haec emendatio suffragiis non proponitur. eam non admittit Deputatio de fide. Emendatio 50 . * Haec emendatio, quatenus libo- · Emendatio sub numero 44·. Emendatio haec ram communicationem cum ranchi sede restringit ad nullo modo discutienda, cum pertineat ad caput de res pure spirituales et ad ordinarias circumstantias, episcopis, ut iam diximus. Hic et nunc igitur Depu­ laesiva est iurisdictionis ecclesiae. Deputatio de fido tatio do fide non admittit. hanc emendationem non admittit. Reverendissimus Emendat tona sub numeris 45· e< 46·. Auctor emendator ulterius vellet omnino omitti propositio­ primae emendationis vult ut verbis Gregoni Magni nem ultimam hnius capitis ITT, qua condemnatur „Meus honor etc." anteponantur alia praecedentia. At C appellatio a papa ad concilium, quia, ut ipse ait, conex rantentia Deputation is de f ide praecipuis verbis st it ut iones eummonim pontificum prohibent Jantum adductis, alia ad memoriam revocantur. Auctor se­ appellationem ad futurum concilium. At, pace reve­ cundae emendationis vult addi alia, ut ipse dicit, non rend beimi emendatoris, pontifices in hum constitu­ minus eximia eiusdem pontificis. Sed cum sint alte­ tionibus condemnarunt errorem appellantium kuorius epistolae, et in citationibus non necessariis par­ rum temporum, qui od futurum concilium appella­ simonia sit praeferenda, Deputatio d * fide lias duas bant, quia actu concilium oecumenicum non erat emendationest 45“ et 46“ non admitti». congregatum. At damnatio erroris huius aequaliter Emendatio sub numero 47·. Emendationis reve­ feriebat appellantes ad concilium etiam actu con­ rendissimus auctor vult, quartam et quintam para- gregatum, quia ratio fundamentali# erroris appellan­ graphum capitis ID in unum con i ungi, quia ex uno tium a falsa dependebat sententia de superioritato principio deducuntur, et quia rie evitarentur repeti­ concilii supra pajMim. Ex hoc quod episcopi con­ tiones. At ex eo quod ab uno principio argumenta gregantur iu uno loco, nullo modo, ut diximus, mutari utriusque paragraph! deriventur, non sequitur de iis potest praerogatuu successorum Petri, ab ipso Chneto in una paragraphe tractandum esse; nani nimis hoc in persona Petri concessa. Addo evidens esso in bulla probaret. Repetitiones autem, ut verum fatear, tales Pii II Exsecrabilis, qnod condemnatur abusus appel­ non video, ut brevitatis causa nos cogat ad duas jtara- landi α Romano pontifice propter rationem genera­ graphos ooniungendas. Immo cum de distinctis iuri­ lem, quae valet tnm pro appellatione od futurum bus, nempe liberae communicationis et liberae appella- D concilium, tum pro appellatione ad concilium actu tionis agatur, clarior erit contextus si distinctae re­ congregatum. Nam dicit : „A Romano pontifice lesu maneant quarta et quinta paragraphic. Landandus Christi vicario, cui dictum est in pereona Petri: tamen est reverendissimus auctor, qui in aliquibus Pasce ova meat... Quodcumque ligaveris super ter­ stylum meliorem reddidit; et quoad stylum ratio ram, erit ligatum et in caelis." Allusio ad hos textus habebitur suo tempore emendationis propositae. manifesta est ratio huius dictionis. Deputatio de fido Vellet reverendissimus pater ut substitueretur hanc emendationem non admittit. verbum dirigi verbo regi, in utraque paragraphe, cum Emendatio sub numero 51·. Haec emendatio idem, ut i pee asserit, importet et mitius appareat. vellet addi pag. 9: Salvis coneordatibus et iure pote­ At Deputation! de fide, amantissima^ cuinscumque statis rivilù, in materiis mixtis. Quoad primum mem­ mitioris formae, magnum discrimen interrase videtur brum, ad rem non pertinet, cum concordata in specie inter utrumque verbum. Primum enim quod sub­ spectent ad ius positivum humanum, et haec eet con­ stituendum «eet, nempe dirigi, potius consilium rapit stitutio dogmatica; quoad secundum membrum ad­ quam exercitium verae auctoritatis; secundum quod ditio iniuriosa esset ipai concilio, quasi dubium oriri delendum esset, nempe regi, proprie dictam auctori­ posset ne laedere vellet iura civilia, odeoque Deputatio tatem exercere significat Conceptus igitur non ma­ de fide non admittit. neret idem, quod certe nec ipse emendator desiderat. Emendatio sub numero 52·. Haec emendatio con- 1113 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA TERTIA 3 iulii 1870 venit cum emendatione anteriori non admissa, scilicet A vult expungi prohibitionem appellationis a papa nd concilium. Nam dicit, constitution» pontificias pro­ hibere appellationes ad futurum concilium, non ad concilium actu congregatum. At haec propositio iam fuit reiecta u Deputations. Deputatio de fido igitur non admittit; ot ai acceptata fuerit emendatio sub numero 50°, suffragiis non proponetur. Emendationes sub numeris 53®, 54° et 55®. Auc­ tores harum emendationum dubia insinuant super ventato citationis concilii Lugdunensis, quae eat in fine paginae in caput Ill. Pag. 10 dicitur: „in om­ nibus causis ad examen occlesiasticum spectantibus ad ipsius jvosse iudicium recurri.4’ Haec verba cum sint decerpta a documento solemni in concilio Lug­ dunensi 11 lecto, congruum erat ut id in fine paginae ad not aretur. Nullo modo dicitur in schemate, con­ cilium Lugdunense definivisse aliquid super dictis verbis, multo minus graeco * antistites formulam in­ tegram, a quii ea verba decerpta sunt, aut legisse aut juramento firmasse. Etiamsi igitur verum esset quod supponunt emendatores, non posse praedicta verba ct formulam, cuius pars sunt, haberi veluti formal i 1er sancita u concilio Lugdunensi II; citatio sub paginae finem constare posset et deberet. At res seso aliter habet, et miruni est quod vero spectabilis ct vero sapiens emendator sub numero 54° tot dubia, quae ad rem non faciunt, congemerit. Historia authentica concilii Lugdunensis, quamvis neta desint, satis superque demonstrat, fidei profes­ sionem illam, ex qua verba superenuntiata decerpta sunt, auctoritate concilii Lugdunensis II fulciri. Cum agitaretur negotium cessationis schismatis orientalis, Clemens IV Constantinopolim misit per micm legatos formulam subscribendam, si graeci episcopi recipi vel­ lent in sinu catholicae ecclesinc. Difficultates obortae tum optatam concoidiiam retardarunt, usque dum indictum fuit a Gregorio X concilium Lugdunense II, cuius praecipuum scopum enuntiabatur fore unionem Graecorum cum ecclesia catholica. Pro fundamentali principio unionis Gregorius X statuit, se nullo motio passurum ut in disceptationem venirent sententiae fidei ab ecclesia Romana ndmÎMac cl primatus Ro­ mani pontificis; et proinde Graecos detaro professio­ nem fidei cmiltcro, qune ad eo missa fuerat a Cle­ mente IV. Congregato concilio Lugduni in seziono IV 1114 formulé in sessione solemni concilii Lugdunensis praelecta, formula quae erat para maxima concilii Lugdunensis, nam omnes sciebant a Clemente IV mis­ sam ese Constantinopolim ut esset fundamentum unionis, nonne dici debet formula concilii Lugdunen­ sis? Non fuit discussa. Quid interest? Ecclesia Ro­ mana fundamentum fidei ad discussionem non ad­ misit nec admittere poterat. At episcopi gnieci, qui non intervenerunt concilio, subecribere, etiam duobus transactis annis, formulam noluerunt. Quid ad nos? Ipsi videre dotabant; nam do eorum orthodoxie dgvbatur. Esset no minus generale concilium Lugdunense quia illi gracci episcopi non adhaeserunt? Maneat igitur citatio concilii Lugdunensis. Quamvis hic lau­ dandus sit quam maxime scopus emendatoria, qui est, ne in poaterum ecclesiae catholicae aliquid in concilio □ecumenico minus od historiae leges consonum ex­ probretur; attamen hanc emendationem Deputatio de i fide admittere non potest. Emendatio 56 . * Reverendissimus emendator vel­ let aliqua inseri verba synodi Sardicensis, do iuro appellationis ud summum pontificem. At cum satis provisum ait per auctoritates in capite III adductas, no textus multiplicentur, ct praeterea cum emendator nullam determinatam formulam proponat, rn! sim­ plex exprimat animi sui desiderium, idcirco haec emendatio suffragiis non proponitur. Emendatio sub numero 57®. Ratio sufficiens non apparet mutationis textus, quia ea quao pro|>onuntur substituenda, clare inveniuntur in textu; iu· proinde Deputatio lume emendationem non admittit. Emendatio sub ninnerò 58®. Reverend tai mu * emendationis auctor vellet, cum agitur do np|>ella­ tionibus, dolori ,,omnibus rûii-is * ’. liner pars emen­ dationis, quatimus insinuare | ml est contra intentionem ipsius emendatoris, non in oiiiiiilius musís ml examen C ecclesiasticum pertinentibus |μχμ· recurri ud sedcm apostolicam, hacc emendatio cswt i urium sanctae sedò locsiva. Vult otium addi in «cetiuda ¡nutu: noti tamen omissa intermedia iitrisdirliunr. Ilare quaterne» in­ sinuaro potest, corte contra mefitem emendatoris, non |>osse fideles, omisso quocumque medio, o*l sedem ujioMolicani appellaro, a cuius sapientísimo arbitrio jieudot ut acceptetur appellatio, aut ad indicium in­ feriorum remittatur, etiam in bar secunda parte iurium, quae divina institutione pertinent ud prima­ adfuit nomino imperatoris Logo theta Georgius, qui tum, est Ineriva; ac proinde Deputatio «le fide non professionem omisit praescriptum a Gregorio pupa, potest eam admitiere. iam signatam kuii manu nb imperatore, et iuramento Emendai iones sub muneris 59®, Gl" cl G2®. Vel­ confirmavit. Adfuerunt repraesentantes episcopos lent emendatores· omitti ea verba, „ruim< auctoritate graecos, qui el ipsi iuramento ron firmaverunt pro­ maior non est”. Ratio huius omise ioti is insinuatur, no fessionem fidei prout (notentur verba) plene exi terbi, videamur praeoccu)Mire argumenta capit is IV et awivn» declarans unusquisque sc habere ab episcopi * suffi­ supcrioritateni Homani jxontifiria erga concilium oociens mandatum; et haec erant conformia litteris ab cumeuicum. Sed haeo superiorità * diserti· affirmatur episcopis graccis missis, ct in concilio lecti . * D a 1/eoueX in bulla Pastor aeternus, editu approbante Observandum erat, haec uduiniissim convenire cimi sacro concilio I^dcraiieiiri V; idcirro lume emendatio­ iis, quae in sessione soleinni praecesserant. Nam cum nem sub numeris 59®. Gl® et G2® Deputatio de fido Lugdunum )>erveiierunt nuntii Graecorum, Grego­ non potest admittere. rius X circumdatus cardinalibus magnoque cpi.scvEmendai io sub numero 60® iam non admita * r»t ponim numero eoa * excepit, cisque faciem osculandolo sub numero 58®, ac proinde votis non proponitur. d dumlnxat d« ijum. 72 modificato. Quibusdam pelen Libo * * juitribu caiiun, quem Dcputatio proposuit, typis mandatus esi ot cum eum prae oculis haberemus, apparuit, ipsum hand continore tenorem emendat ion is, quae sub num. 72 legitur, in quibusdam mutatum sod potius cunoneui, prout in «chemate habetur, integrum rcfcrre, non autem so­ lum: nem interi a esi additio, quam magni CW IDO menti nemo non videt. Quapropter declaremur ojimiel : quao rociXMidiali mua relator de emendai loue 72 dixerit, IIUII WHIcordare cmn ii *, quao de canone 111 Deputat in ro­ upie egit. Praeterea decretum .ipostoliris litteris n. Nil praocribit, ut suffragia i-ongrogat ionia geile­ nd in exquirantur super projMxitis in ipso discussione emendationibus: iniquo stabilito res pertractandi or­ Monitum quo intimatur congregatio generalis dini adveouiur, ut suffragia exquirantur nuper uddie 11 iulii habenda. B d¡tomento sutis gravi schemati post discussionem et Proxima congregatio generalia habebitur feria•. proin obeique discussione facto. Postula mu» ergo, nt xviinda di© 11 currentis menais, hora octava. In βα in suffragiis proximo ferendis patrum vola petantur primum liet brevis relatio tic emendatione 72 capitia do emendai ione 72, quum si roi ici contigerit, en nun tertii, de qua jxntmodum Miffragia patrum exquiren­ ieriius prout in schemate habetur, proponatur. tur. Dein fiet relatio do emcndoliouibus quarti rapi­ Cani f rii, eminenti-eimoK el reverend beinios prae­ tis arhenwlri primae constitution» do ecclesia, iam sides liane luxtram jxititionem, quao ¡usta et aequa eU, distributis, et exquirentur suffragia jnlnun de iisdem benevolo excepturo ew *c, omni qua jwir est, observantia emendationibus. nos profitemur Eminentiarum vestrarum reverend iaùmaruui E Httetaria concilii Vaticani dir 8 iulii 1870. IkUiim Romae 9 iulii 1870. losejdius episcopus S. liippolyli humillimo et obsequent ìnki ma * *, ¿servo xtrH nriim. γ Fridericus cani. Srhwemuborg archiepiscopi» Pmgensix. f (Caesarius rani. Mathieu urehiepiscopus Bisiiiitinus. Canon ΙΠ capitia ΓΠ t los. Otbm. raid. Ruundrer archiepiscopi» Vien­ /onslitutionis dnqmattcae primar de ecclesia ('bruti nensis. txl mentem emendationum in congreyuliotríbus f Fridericus P. archiepiscopi» Oluinuceiisin. tjen eral ibus propositarum reformai ·α C f Fram-ricn * Xaveriun arch ¡episcopus IxxipolicnM.''. Si quis dixerit, Romanum pontificem habere lan­ t Gregorius arcliiopriropiis Mon acensin et Frisinium modo officium inspectionis vel directionis, non grnwn. autem plenam et supremam potestatem inrisdirtiouis f Michael *«.trchiepi. coj>u Banibcrgensisin unit orcam ecclesia in, tum in rebus, quao od fidem f Petri» Ricardos Krnrirk nrchicpujcopim S. Ludo­ ct moros, tum quae ad disciplinam et regimen oc­ vici. cireine per lotum orbem diffusae pertinent ; aut eum f Georgia * Errili ginn arch iep ¡scopas Trapezunti nus. (tabere tantum poliores parla, non vent lotam pleni t 1 Aidovicus 11 ay naid an-hicpi» opus l.’olocensis. ludinem huius supremae potestatis; oui Lane rids f Aloriian arcbiepiscopus Mediolanensis. potestatem non isso uni ina rinm el immediatam nive f loen. Petrus episcopus Bugellenrix. in omnes ac singulos erclcsins rive in omnes ct ringuloa f Augustinus Vérol episcopus S. Augustini, pastores et fideles; anathema sit t Gidieliniw Clifford episcopus (’1 i Tinniemus, N. B. Verbo. rharnrlrriinu Halicis imprendi, ad f Aloyaran cpincopns Eporodieiwia. raniment III sehrnudis a Itepidaliun? dr fide (Mila ■f Michael Dumcncc episcopus PittelMirgriisis. sunt1. f Paula * uivh¡episcopus Coloniensis. ait. f haiinco Franciscus archiepiscopi» Rhvwennri. Querela de additione quodam ad canonem t Grorgiu * episcnpaH Criricnri . * capitia III conatitutíonia primeo de occleela Christi. t Mietaci episcopiis Trn.n *rilvaiiieu>ri. 1870 iulii 9. 1* t Henricus qincopii * \Vratifiât ¡miei *. t Inuline * episcopus Vespri mien * i*. Eminent pavi mi r< reverend inri mi praeaidcs. * c|>i *coj)us Augustanus Vindelicoi·. In iiupcrrimii congregai ione genendi rum voti» t Funeraliu phii Aloysius cpisc-opu * Ταπιον ionsi». •ubi iteren tur capiti * 111 de ecclesia emendationes, su­ f *Iuoi * Vaciennis. per i-tmuin num. 70, 71, 72 reverendimas i** Depu­ ■f Auloniuv lobcphtin episcopo * episcopus Trmiroiww. tat ioni * relator cx ainbono declaravit, Deputat iimriii f Mol thin admitiere num. 72 iluta modum, ¡¿coque do num. 70 t Ludovicus epiMXJpiib l/eonluj>olilaniis. t loannes upixroptM louriuronis. t l-ailielaus episcopus Sznt man enei». < Piares eoarilíi pairea port aliquot die * rwnuenint Mni- lionem. Reverendusimue arcliiepiscopus CoIocwim* primum hoc adnntavit; jKxsteu vero archiepiscopi» Parisiensis «urgens dixit, novum esso quod io canone proponebatur, et ideo nova diacusiiouc super illo opus esse Tune eminentrisimi praoide * ad quam­ libet aequ¡vocationem tollendam decreverunt differri Miffragia quoad hunc canonem in proximam con­ gregationem, cumque typm impressum putribus distri­ bui; interim voro miffragiia subiiciendas esse emen­ * datione acptuageriinam et septuagesimam primnm: utnunquc autem fere omnes reioccrunt. Expletis iis, quae emendationes in tertium raput ropiciebanl, eminentifrimus primus prarecs dixit: ..Dies proximae rougiogntionia generalis rignificnbitur reverendissimis patribus.’* Et signo dato, otoñes dimissi sunt. 53. aratroiaii praeóditma prole^ULloaewi In Sane caarara». quae * refertur iafra »ub non. « Ad encudationen a Deputation * proponua plenius llliMtraudain farit «eque · * epistola Contian tini card inali < Pu­ lciai ad cardinale» Bilh, Deputation!· de Ade praecide» Huios ricopiar noeta· «un ex Ipso στΰή· 1ι * ** in< »■ tabulario ae» retarla· Status eaaerralur. 1U pono m babet: .KnioeaUMÌ»o mi· pUrone. - Nell’ odien sa di questa •era li «unto paJre ni ha ordinalo di far caaotrere a vo«lra F.nineata n» inttniioue cb· il canone IH τ»·η< * * pro a ~- o posto air esame della congreiraûone generale tale e quale è •tato ora distribuito, cioè coll’ aggiunta in carattere corrivo. .Mi affretto quindi d’ adempiere I sovrani comandi e rin­ novo a vmlra Emiaenxa i sensi dei mio profondo ojuequlo con cui resto baciando umiiitaimamenle ie mani, di Vostra Eminenra, umilimlmo devulisrimo serillor vero. Vicariata 9 luglio 1870. tX card. PatrìnL Kmiuruliatim» rignnr card. Bilia.· 1121 1122 QUERELA. DE CANONE ADDITO AD CAPUT HI Stepbanus episcopus Munkaceiensis. J tatur quartum caput, cuius doctrina melius et satis loannee Terger episcopus Caesovi ensis in H ungano. plene continetur in capite tertio. loannee Henr. episcopus Osnabrugensia. Si retineatur, ait titulus „De supremo Romani loannee Jiraik episcopus Budvicensis. pontificis magisterio' . * Bartholomoeus episcopus Tergestinus et Justinopo2b. Colet Ludonensis. [ooL984A] — Titulas litanus. capitis sic scribatur: De Romam pontifici» supremo t Josephus Georgius Stroremaycr episcopus Boenen, magisterio, ad tollendas quasdam ambiguitates. et Syrmieo. 2e. Cardinalis Pitra, [col. 732 B] — Animad­ t Carolus Josephus episcopus Rottenburgcnsis. versio. Caput inscribatur: De supremo Romani pon­ ■f Philippus episcopus Varmiensis. tificis magisterio, ut tota magisterii ratio α primatu deducatur. f Adulphus episcopus Agathopolitauus i. p. L ■f lacobus archiepisoopus Lugdunensis. 3. Vérot S. Augustini. [coL966Bj — Caput IV t Franciscus episcopus Divionensis. inscribatur: De supremo Romani pontificis magiste­ f loannee Petrus episcopus Niciensis. rio in docendo. f Augustinus episcopus Briocensis. 4. Amat Monterey ensis- [coL916B] — Propo­ f Joannes Petrus episcopus Constantiensis et Abrin- nitur patribus huius Vaticanae synodi sequens ca­ censia. pitis inscriptio: De Romani pontificis magisterii pri­ f Stephanus Aemilius episcopus Elnensis. matu. f Joannes Julius episcopus Sueesionensis et Laudu- B 5. Martin Paderbomensis- [coi. 941 Bj — Tinensis. . tulus capitisIV sic reformetur: De Romanorum pon­ t Petrus episcopus Cad urce nais. tificum infallibili magisterio. t 1. B. Irenaeus episcopus Oranenais. 6. Maupas Iadrensis, [coi. 839 C] — Titulus ca­ f P. Paulus episcopus Adiocensie. pitis itu mutetur: De Romani pontificis, capitis ec­ f Amatus Victor episcopus Vapincenais. clesiae docentis, infallibilitate, f Leo episcopus Rupellensis. 7. Ballerini patriarcha Alexandrinus. [coL 774 D] — Titulus capitis opportune ita esset complendus: f Felix episcopus Constantinianua et Hipponensis, f Guilelmus Emmanuel episcopus Mogun tinus. „Do Romani pontificis infalliblitato in supremi ma­ t Georgius episcopus Parentinos et Polensis. gisterii munere * exercendo.' Tali enim ratione statim conspicitur, in Romano pontifice eam non oss-eri ab­ t Gabriel Mariasey episcopus Palaeopolitanus. t Alexander Bonnaz episcopus Ceanadienais. solutam personae infallibilitatem, quae ad omnia pror­ t Sigismundos Kovacs episcopus Quinque-Ecclesien- sus doctrinalia eius effata se protendat, sed hanc ad illos tantum eius actus coarctari, qui supremi univer­ sia. salis magisterii officio respondeant t Georgius arcbiepiscopus Parisienas. 8. Caixal y Estrade Urgellensis- [coL915n. I] t Flavianus episcopus Baiocensis et Jjcxoviensis. — Titulus capitisIV aio immutetur: t Henricus L. C. episcopus Surensis. j ■f f f f f Carolus Philippus episcopus Massiliensis. f Stephanus episcopus Magno-Varadinensis rit lot. t Joseph episcopus Nanceyensis et TuUensis. 56. Romanus pontifex iure divino apostolici primatus C habet indeficiens Spiritus sancti donum infallibilis magisterii fidei et veritatis, quo fideles in credendo et colendo Deo nequeant umquam a via salutis aeternae aberrare9. Whelan Wheelin g ensis- [col. 872 CD] — Cum Emendationes a nonnullis patribus In congregationibus generalibus factae super capite IV constitutionis dogmaticae primae de ooolosla Christi1. infallibilitas pontificis non posait erui ex Petri quovis magisterio, sod ex eo, quod caput institutus fuerit ec­ clesiae; omittantur, quae de magisterio dicuntur. Quia pluribus displicent excerpta ex conciliis Lugdu­ nensi et Florentino, ea etiam omittantur. Horum la. Erringtvn Trapezuniinus- [ooh 808 C] — In capitis IV titulo substituatur verbum magisterium loco divina promissa ecclesiae et Petro facta in priori paragrapho introducantur. Indeque concludatur seu pro infallibilitate. 16. Ywto Burgeneis. [coi. 854 D J — Deberet ca­ deducatur infallibilitas ecclesiae. 10. Martin Paderbomensis. [coL 941-42] — put IV inscribi hoo modo: De Romani pontifici» ma­ Praeambula huius capitis ita immutantur: ,Jpeo gisterio. autem apostolico primatu, quem Romanas pontifex Rationes huius mutationis: , supremam quoque 1. Quia latius patet magisterium Romani pon­ super universam ecclesiam *obtinet tificis, quam infallibilitas, saltem quoad obligationis magisterii potestatem comprehendi, et haec s. sedet, D traditione divina edocta, veraciter, et humiliter sem­ vim, quae ex magisterio dimanat. 2. Quia ob temporis iniuriam maxime refert, spo-> per tenuit, perpetuus ecclesiae usus comprobat, ot ciali modo in hoo capite IV tamquam proprio in loco ©ecumenica concilia, ea imprimis, in quibus Oriens declarare obligationem, quae catholicos omnes, nullo cum Occidente in fidei et ohan tatis unionem convenie­ bat, declaraverunt facto discrimine, premit, eas proscribendi doctrinas, Lugdunensi enim concilio approbante de Roma­ quae a Romano pontifice proscriptae fuerint, etiamsi no pontifice Graeci professi sunt: Sicut prae cesteria nota haerœeos aut alia quavis theologica censura non sint perstrictae. Dolendum sane est maximopere, inter tenetur fidei veritatem defendere, sk et, si quae da fide subortae fuerint quaestiones, suo debent iudicio catholicos ipsos, immo inter clericos nonnullos * in veniri, qui patrocinium quarumdam theseon in Syl­ definiri; eundemque Petri in Romana rede succes­ labo damnatarum susceperint * atque suscipiant. Quam sorem omnium Christianorum patrem et doctoreen malo omine, quamque infelici prorsus animarum dis­ existera, ipsique in beato Petro sicut regendi, ita et universalem ecclesiam pascendi plenam potatatam a pendio hoo faciant, defleri potest, at explicari non Domino nostro Ireu Christo traditam esae, Florentina potest 2a. Moriarty Kerriensi». [ooL927C] — Omit- synodus solemn) decreto definivit Huic igitur pastorali muneri ut MBtiafacerenU 1 Domain patri bru mime feeruit feris quinta, dia 7 iihi praedee«sores nostri indefessim semper operam de­ Coxcul. íimijul tomus L£L ll 1123 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1124 d erunt, at salutaris Christi doctrina apud omnes aeternae aberrare numquam postant Qua in ro fuit terrae populos propagaretur, panqué cura vigilarunt, omnium patrum et conciliorum consentiens sententia, ut, ubi recepta esset, sincera et pura conservaretur. Romanum apostolica^ cathedrae primatum ad uni­ Quocirca totius orbis antistites nunc singuli, nunc ia tatem iûdefcctibilem fidei et veri Dei cultus in eccle­ synodis congregati „longam ecclesiarum consuetu­ sia constituendam, esse ex divina ordinatione necessa­ dinem 1 “ et „antiquao regulae formam sequentes rium; ut iam schismaticus ct peccator ceset, quioontra ea praesertim pericula, quae in negotiis fidei emerge­ singularem beati Petri cathedram alteram co1 loen re L bant, ad banc sedem apostolicam retulerunt, ut ibi ,,Quod enim olim Deus omnipotens promisit per potissimum resarcirentur damna fidei, ubi non potest lercmiam: Dabo vobis pastores........ 44 etc. ex synopsi fidea sentire defectum3. Romani autem pontifices, analytic * observ. in cap. addendum dccr. de Rum. prout temporum et rerum conditio suadebat, nunc pont, primatu, u lin. 14, pag. 152 usque ad finem convocatis ©ecumenici * conciliis aut rogata ecclesiae lin. 23, pag. 158 [t LI, 1035 B ir1037 D <]. per orbem dispersae sententia, nunc per synodos parti­ ..Auctoritas ergo infallibilis magisterii cathedrae culares, nunc per se ipei, adhibitis quae Spiritus sanc­ apostolicao Romani pontificis nullum adfert praciuditus suggerebat auxiliis, ea tenenda definiverunt, quae cium aut detrimentum episcopali magisterio aliarum sanctis Scripturis et apostolici * traditionibus consen­ sedium; immo potius illud sustentat, tuetur, regit ac tanea Deo adiutore cognoverant. Quorum quidem confirmat; universamque ecclesiam in unitate fidei ,3po6tolicam -xtrinani omnes venerabiles jiat res catholicae contra inferorum porta» docet, protegit ne amplexi, ql sa: ti doctores orthodoxi venerati atque £ defendit. secuti sunt4*4; plenissime scientes, in lise s. Petri ..Etenim in *cdc apostolica.. etc. n lin. 29, sede, secundar Domini nostri Iesu Christi senten­ pag. 11 schematis inique ad verbum .¿olidilas'' tiam, immaculatam bcmper catholicam sen ari reli­ lin. 6. pag. 12. „Undc cum Lugdunensi concilio .se­ gionem et sanctam celebrari doctrinam, ner in com­ cundo profitemur: Sanctam....” etc. a lin. 7, munione ecclesia' e V bol ¡cae permanere po^-e, nisi pag. 12 scliein. usque oil verbum ^definin' lin. 23 qui huic sedi apostoliche consentiant *. eiusd. pag. 12. „Porro obicctum magisterii infallibilis At vero cum Lac i¡-^ aetate, qua salutifera apo­ apostolici primatus est omni» doctrina fidei et veristolici muneris efficacia vel maxime requiritur, non tati * ad cultum Dei ct salutem aeternam fidelium pauci insurrexerint, qui illius anctoniati obtrectant; a Romano pontifice definita.” necwaarium omnino tr-e wMcmu», veritatis ex fidei 13. Colei Ijtcionenùs. [coi. 934 B . — Expun­ non deficienti» charisma quod unigenitus Dei Filius gantur scptein priores lineae textus capitis, quibus una cum pastorali officio beato Petro ei usque in luse subroganda proponuntur sequentia vorba: cathedra succosioribus contulit, adversa» prava homi­ fiomanm pontificem tanquam beati Petri, prin­ num studia asserere. * 4 cipe apostolorum, sucressomn, esse capul el centrum 11. Amat *Montcreyend . 20j *¡coL9lu- Prae- magisterii, qnod Christus perpetuum institui!. ct ambula sic immutentur: ,Jn plena autem illa apo­ cuiu» finis est fidelium societati * in doctrina fidei ct stoliche iurisdictionis |M»trelaie, quam Romanas pon­ morum intemerata paritat, haec sancta sedi * soinjær tifex, tamquam Petri principis apostolorum successor C tenuit etc. accepit, pascendi scilicet univcr>A‘?m ccckriaiu. ple­ Ratio emendationi'' est, quod eruendo, sicut in nam quoque magisterii potest ¿ten, comprehendi, qua schemate, infallibilitatem summi pontificis cx cius tamquam omnium chri^tianon m doctor, in doctrina primatu, probatur quatti io per quaestionem ipsam, veritatis omnes edoceat ac in fidei unitate continent, unde via palmt acatholicii * definitionem despiciendi iuuv v&uct¿ î-xlc» semper tonuit, *peqietuu ecclesiae ei oppugnandi apud catholicos, quorum fides turba­ *usu comprobat, ipsaque oreumenica concilia tradide­ retur. runt. Et quia non jx>te4 Domini nostri leni Christi 14. Cardinalis Pitra, fcoi. 732 B] — Animadv. praetermitti tentent ia dicentis: „Tu c» Petrus, ot A lin.G mutanda quaedam io hunc modum: ttSumsuper hanc petram aedificabo ecclesiam meam, ct mam quoque ft falli urscumt magisterii potestatem portae inferi non praevalebunt *adversu cum”: ideo comprehendi, divinis praelucentibus eloquiis, sancta in redo apostolica immaculata est *einpcr cutltvliea sedra semper tenuit, ecclesiae *u« comprobat, con­ reservata religio, et ¡sancta celebrata doctrina: quam ciliorum arta contestantur, profitetur consensio pa­ opostolicam «dem sequi iu omnibus Christi *fidele trum, sorra pMici cultu» monumenta concelebrant·” tenentur, ut ose mereantur in una communione cum 15. Agffarbati SenogaUicaA. [coi. 1027 D) eodem «xle, in qua est integra ct vera christianae reli­ In prima periodo post verba. ,.supremam quoquo gionis, seu aviaria , «diditas, atque fundamentum: *magi tcrii potestatem comprehendi4*, haec addantur. et sicut prae caeteris enetur fidei veritatem defendere, „quis — ia *cerbi apotlolicae sedis tam antiqua et sic ct, μ quae de fido subortue fuerint quaestiones, D fundata certa ei clara est catholica fides, ut nefas sit suo debent iudicio definiri.” de illa dubitare chrùtiano — haec eodem sancta se­ 12. Coirai y Estrade *Urgcllcnxi . [col. 915 ii. 1 ] des" etc. ut in schemate. Praefata verba sunt eximii — Praeambula *capiti ita immutentur. ,.Et quoniam et fulgidissimi ecclcsiac luminis s. Augustini, ct le­ fides est fundamentum ecclesiae, statuit Deus in apo­ guntur in epistola 157. stolico primatu lirati Petri, oiu» Ici iique successorum 1G. Zeto A versantis, [coi. 933 B] — Pagina II. permanens atque indeficiens Spiritus sancti donum, In suprema autem .... haer raneta sedes semper te­ ad infallibile magisterium fidei rt veritatis, ita ut nuit. Addatur: ..Itone firmissimam veritatem demon­ fideles omn«, rivo episcopi sive adhaereat» eis strant duo illa invictissima argumenta, primum ex greges, in verno fidei Unitate radicarentur immobiles, apostolic i tat e, alterum ex indefcctibilitatc reclceino atque in colendo Deo a via «notifica! ion is et salutis desumptam, quodque perpetim» ecclesiae usus com­ * probar rtc. uti iscet in schemate. . * 17 Martines S. ChrÍJtlophnri de I{arana. — • 9. Cyr- Alex. U ·. Cadevi P. • ■ 4 • necas 8. Innoe. I vi «me. Carth. et Mlleril C, ·. Bara. epiet 190. <’f. ■. A^atfan ep. ad imp a covr. orcam. VI approbata. Cf Fonatila HafwMka P. ab Hadriano patribor eoae, I proamita, et ab hia subscripta. » Ubi nnlins latra parenUvesia meciorator numrnis, indlnam eat. * ai»ndxlinnra qaae seqatmtnr non in orationibu· enram «yrwk Ubitu. κ<1 lo follia dùtincliv a patriba * ex* bibita Cairn. 1125 1126 EMENDATIONES SUPER CAPITE IV PROPOSITAE Pag. 11, lin. 20 dicatur „cum concilio quarto Constan- Λ tinopolilouo erodimus, primam salutem caso *' ole., vel olio modo „cum concilio quarto Constxuitinopolitano erodimus, quod prima salua »t" ote. 18. Colei Lucionensis. [col. 958CJ — P. 12 lio. 22. Integre afferendus osct textus sacri concilii fiorentini, vel potius expungendus, cum sufficiat, ad illustrationem doctrinae, do ipw mentionem fieri, hia vel aliis verbis: Docemus ecclesiam Christi omni veritate esxj instructam per Spiritum sanctum, qui continuo cum ea manet; ideoquo sacro approbanto concilio tamquam fidei dogma definimus Romanum pontificem, qui supremas est doctor in magisterio apoeOolico, cum doc­ trinam fidei morumque suo iudicio confirmat, erraro non posse. Si quia autem huic nostrae definitioni contradicere praesumpserit, sciat se a ventato fidei catholicae et ab unitate ecclesiae defecisse.” Quas declarationes decreto suo solcmni de primula Romani pontificis mox relato, sacrum concilium Florentinum ron firmal el renoval. 26. Cardinalis Pitra, [col. 732 C| — Auimadv. Ex online integra ponantur lotimonia tria Matthaei XVI, 18; Luc.XXIl.32; Imum.XXI, 16» 17. quao hic requiruntur, neque omitti tat, quin ambi­ gatur, utrum ιια· no do promenti argumento vaironi. 27. Zelo Aversanus. ¡rol. 934 C| - Pagina 13 lin. 12 *|K t verita: Ego rogavi pro te, ni non deficiat Deindo aio concluderetur paragraphe: Ex istis autem sequitur venerandae traditionis monumenlis, Romanum pontificem, nipote custodem, doclorem et assertorem fidei a sancta sede iutjilcr serratur, eo ipso esse in definiendo assertorem fidei fides Ina, el tu aliquando run versas confirma fratres ecclesiae universalis, quam ecclesia Rumana semper tuos: dicatur: „quar verba iuxta univorsa!on i, ct perservami c( servatura permanet. B petuani cccloiun traditionem intclligenda aunt do in­ 19. Zelo Aversanus. [coi. 934 C] - Pagina 12 fallibili magisterio Petri, rl cius Micvotonim." lin. 23 ad verba: El cum Florentino concilio, addatur, 28. Caixal g Estrude I rgrllrnsis. | coi. 914 C | t P( * «licta sui» η. 12, petitur 1, ut in M-hcinate, cap. IV oecumcnico. lati pro­ 20. Zelo Aversanus. (col.934 1)] Pag. 13 lollatur omnino nwifu^io unius infallibili* lin. 5 post verba, plenam polestalem traditam eae, priae duorum cx aequo eccltiriflo ct |M»iilifiris Romani, addatur: „llacc autem plena potestas iuxta sensum ac m' Imius infallibilitas mensuraretur infallibilitate eiusdem concilii includit infailibilo Romani pontificis .** magisterium 21. Erring ton Trapezuntinus. (coi.808C] — In corporo cupitis nihil addatur do fide definitionibus illius. Petitur 2, ut in schemate fund amentum indicetur magisterii ('liristi per thronum veritatis, in quo n Mi­ si itu it b. Petrum vicarium suum. Magisterium huius throni promiserat Spiritus sanctus in Ecelo¡astico, anteriorum conciliorum. Ratio. Quia modus ditìcusKÌonri adhibitus non cup. 24, 34, ubi foeto sermone do roibedra Mojsis, convoi lions videtur inquisitioni praemittendae iudicio praedixit stabiliendum omì in terris thronum Minpiconciliari, iu ro, quao pendet praecipuo cx investi­ tcnium (’liristi, vel terram universam odiniphtidam sapientia Dei. „Ponit David puero suo «verituro re­ gat iono factorum et testimoniorum. 22. Vitrlleschi Auximaiius. |coi.812CD] — gem cx i[x> fortissimum, et in throno lionuris seden­ Anto ultimam jiaragniphum inseratur sapiens: tem in rompitrrninn. ** ,,llanc autem supremam magisterii potestatem C 29. Zeto Aversanus. [cul.935 A | Pagina 13 sano ab omni retro antiquitate semper exercuit Ro­ lin.8 pot vrrba, Ronmnum punlifirrm, addatur, el manus pontifex tanquam pastor et doctor omnium pro tempore rxislrnlrm, vel, et in sua sale legitimo fidelium, ciusquo decisiones in cxliqiandis erroribus regnantem, ad vitandam illam distinctionem inter ut (pio dogmaticas epistolas omni tempore fuisse ab sodom ct sedentem. 30. (¡andolfi (’ornclanns. i cul. 1043-14 | In universa ecclesia recopias, jmirum testimonia, et con­ primis optatur, ut loen verbi dorions universalis ci Iiorum neta testantur. Undo notum illud, jMjnlifirein ponatur pastoris laHrersalis, quod magis proprium Romanum cx cathedra loqiicntem erraro non )>osso, loiurum, ajM «plia ei dic­ cum scilicet ad scripturam attendens et ml traditio­ est Petri, «piam rnHerorum * nem, quao in ecclesia Romana a temporibus apollolo­ tum fuit a (liristi»: Pomo * agni mona: cum c txxilra vox docturis universali» pertinent iu! mnura cqs^tolos, rum incorrupta servatur, ac referens universalis ec­ quibus in eommune dictum est: EiíiiIck dórete. clesiae sensum assistente Spiritu sancto aliquid Deindo ante vocxuii definii |M»ncnda videtur cx fidelibus universis erodendum init ubiqiio observan­ ridiirtira. dum projsmit w praeripit". Pod illa verba: errare non adiiriantur: 23. De la Tour d'Auvergne llilurirrnxis. (col. Cnm supremi omnium christ ian urum pusloris m intere 822 BI — Post primam paragraphum insonui lu r: „l)ominw< enim lesus Christus, qui a|x h>los * suos fungens pro apostoHra auctoritate ex ruthrdra definit, hisco allocutus est verbis: Euntes ergo doceto omnes quûl in rebus fidri etc. 31. Mon:un g Marlins Granatene», (col. 829-30] . * genti — ot occo ogo vobiscum sum omnibus diebus D - Addantur verla *cii phrasis, loqtrrns ex fnth^drn. usque ad consummationem saeculi (Mntlh. XXV1IJ, Haec enim phrasi , * «plia i&rn ab annis H succidi * or hanc petram aedificabo crcleuam conMMTttla, voluti iranien tal ri in «4 ioli meam (Mattb. XVI, 18); et iterum: Ego rogavi pro spoetata, et ni» omnibus dnetoribus pascmi wuirpaU in definitioni» infallibilitatis pontificiio foituultt non Io, ut non deficiat fidos tua: ot tu aliquando con­ πΊητικΙα videtur; ·οΙ |x»tiu« rvpriuwmU et con· versus, confirma fratres tuos (Luc. XXII, 32)." 24. Moriarty Kerrienxis. [coi. 928 B] — - Ut ha­ sign amia; et hoe nee novum noe inolitum est in ec­ * dogma­ beatur aliquod certum tignum, quo ab aliis distingua­ clesia catliolica, quue in miri definitmnibu * tici cdiwervndis, ut fidem suoni ¡vreooin * c< espressiti» tur decretum dogmaticum, nullum ut tale admittatur, in quo non adhibetur consueta.fonnula: „adliibitri declararet, quoniam voces trehnicM inter doctoreo suffragiis venerabilium fratrum nostrorum cardina­ irritatu «sopo saepius adoptavit, ut e. gr. consubrlan lium ecclesiae Romanae et aliorum in sacra theologis tiede, transsubstanlialio, ex opere operato, c< olito permultos, qtiao in merorum dogmatum historio fre­ ** magistrorum. 25. Legat Tergestinus, (coi. 878-79] — Proponi­ quentor inveniuntur. tur formula decreti pro definienda infallibilitate Veroni in se Ornale, ut in ipsa formula drïmisummi pontificis sequens: tionri infallibilitatri pontificiae phrasim i Han» cnn· η· 1127 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1128 grue explicatam, et vel uti authentico declaratam om-A plixuter dicens aine anathemate: Definimus, Roma­ nee possint invenire: formula definitionis hoo vel alio num pontificem etc. 36. Greith S. Galli, [coi. 1001 CD] — Habita simili modo concinnetur: „Hinc, sacro approbante concilio, docemus et utraque ratione salutis ecclesiae et catholicae veritatis tanquam dogma fidei declaramus, Romanum ponti­ petitur, ut ficem, cui in persona beati Petn... etc. vi assisten1. Textus definitionis propositae emendetur hunc tise divinae ipsi promissae errare non posee ex ca­ in modum: ,,Hinc sacrosancto approbante concilio do­ thedra loquentem. hoc est, cum supremi omnium cemus et declaramus: Romanum pontificem, cui in Christianorum doctons munere fungens, pro aposto­ persona beati Petri ab eodem Domino nostro lesu lica sua regendi et dooendi plena potestate definit ac Christo praeter alia dictum eet : Ego rogavi pro te, ut decernit, quid in rebus fidei et morum ab universa non deficiat fidoe tua.... fratree tuos.... vi assiecclesia tenendum, vel rauciendum ait; et eiusmodi stentiae divinae supremi omnium Christianorum doc­ decreta sive iudicia, quae per se irreformabilia esse turis munere fungi, et cum pro apostolica sua auctori­ decernimus, a quovis christiano...0 etc. ut in echo­ tate definit, quid in rebus fidei et morum ab omnibus mate. tanquam de fide tenendum, vel tanquam fidei contra­ 32. Ballerini patriarcha Alexandrinus, [coi. rium rejiciendum, eiusmodi decreta sive iudicia a 775 A] — Ut constet, Rom. pontifici novas non quovis christiano, ut primum ei innotuerint, pleno contingere revelationes, dum suas edit definitiones, fidei obsequio excipienda et tenenda esae; proinde sed omnia desumere e penu perfectae iam divinae B reprobamus sententiam eorum, qui erroneam conrevelationis, pag. 13, lin. 20 poet v., quid, hoc in-. tendunt esse doctrinam, quae tenet ac docet: Roma­ seratur, iuxta divinae traditionis depositum, ut tali num pontificem tanquam supremum caput sibi per­ ratione pateat, Rom. pont, non modo arbitrario ac petuo et inseparabiliter iuncti divini in cccleeia con­ prorsus a semetipso ad actus supremi magisterii pro­ stituti magisterii ex cathedra loquentem in causia cedere, sed exquisita prius ac diligentissime pond creta fidei et morum errare non posse. universalis ecclesiae doctrina, sive per concilia, sive 2. Ut beatissimus pater benigne dignetur per per privatas episcoporum consultation», sive ad i u torio apostolicam constitutionem huic definitioni subiunsacri collegii ac Romanorum congregationum pro op­ gendam modum concursus sive cooperationis episco­ portunitate et necessitate. porum statuere semper servandum, quo videlicet 83. Vérot 8. Augustini, [coi. 966 C] — Para­ a) in casibus, ubi apostolica iudicia contra ex­ graphus 2 sic concipiatur: „Hinc sacro... confirma ortos errores ferenda fuerint, praevie in consilium fratree tuoe, vi primatus ipsi divinitus concessi posse itd«ri«arerentur episcopi illius provinciae vel illarum et debere supremi omnium Christianorum doctoris provinciarum, in quibus novi errores emerserint vel munere fungi, ideoque pro sua apostolica auctoritate adoleverint ; definire, quid in rebus fidei et morum ab universa b) in locutionibus autem sive decisionibus vel ecclesia tamquam de fide tenendum, vel tanquam fidei doctrinis de fide ex cathedra emittendis praevie in contrarium reiicienduin siL Hinc fit, quod sine com­ Consilium adsciscerentur episcopi ecclesiarum, vel munione cum sancta sede in-fide et regimine salus C eorum requireretur de deposito fidei testimonium, obtineri non potest; hinc factum est, quod omnee prout mos ille iaindudum invaluisse constat. veteres haerœes sedes apostolica profligaverit Si 37. Guidi Bononiensis, [coi. 746-47] — P. 13 autem, quod obsit, novus exurgat error circa fidem et lin. 15 post „fratres tuos" addenda forent ,,facta, uti mores, quem gladio anathematis ferire Romanus pon­ moris est, inquisitione de traditione in aliis ecclesiis tifex opportunum judicaverit, haec excommunicatio quoad veritatem defintendam, collotoque aliquando suum plenum effectum et invictum robur habeat intra consilio cum pluribus, vel paucioribus episcopis, iuxta (breve aliquod tempus a deputat ione assignatum) ab rei gravitatem, praemissoque apud se examine, et in­ eiusdem promulgatione. * ’ vocato Spiritu sancio, vi assistentiae divinae ipsi pro­ 34. Moriarty Kerriensis. [coi. 727-28] — Pa­ missae, errare non posse; adeoque cum supremi om­ gina 13, linoa6 loco paragraph!, quae incipit „Hinc“ nium Christianorum doctoris munere fungens pro substituatur: apostolica, sua auctoritate definit, quid in rebus fidei „Hinc, sacro approbante concilio, declaramus, de­ et morum ab universa cccleeia tamquam de fide rrota Romani pontificis, cui in peraona beati Petri tenendum, vel tamquam fidei contrarium reiicienab eodem Domino nostro lesu Christo praeter alia dum; definitionem seu decretum esse omnino infal­ dictum fuit: Pasce agnos meos: pasce oves meas, libile, et irreformabile. Propterea eiusmodi decreta, rum supremi omnium Christianorum doctoris munere seu constitutiones maturo iudicio, et de consilio fra­ fungens pro apostolica sua auctoritate definit, quid sit trum suorum facta, vel facta per se, ideo irreforma­ In rebus fidei et morum sana et constans ecclesiae D bilia, sive irreformabiles propter assist en tinni Spiritus doctrina, a quovis christiano, ut primum innotur sancti a quolibet christiano, ut primum ei innotuerint, erint, pleno fidei obsequio excipienda et tenenda pleno fidei obsequio excipienda, et tenenda esse. ** use. Quoniam vero infallibilitas eadem est, sive spectetur 35. Landriot Remensis. [coL841 A] — Doctrina in decretis dogmaticis a Romano pontifice editis schematis declaretur tamquam vera et catholica, ex­ tamquam ecclesiae capite, sive in decretis universalis pungendo hae voces, tamquam dogma fidei, et ulti­ ecclesiae docentis in conciliis cum capite unitae, in­ mam periodum huius paragraph!, Si quis autem etc. super definimus, hanc infallibilitatem etiam ad unum pag. 14. Haec clausula sufficiens videtur ad declaran­ idemque obiectum, nempe fidei et morum sese exten­ dum supremum magisterium summi pontificis. Noni dere etc.’*. ex una parte doctrina affirmatur solcmniter; et ex 38. Vérot 8. Augustini, [col. 966 CD] — Si altera non severissimis subito notis proecribitur illa emendatio sub η. 33 non placeat, saltem verba sequen­ sententia, quae piares liabuit etiam in antiquitate tia inserantur lin. 14 recundae paragraph! poet ver­ patronos, et quae hactenus, iuxta declarationes s. Poe­ bum, fungens. nitentiariao (anno 1831) nullis notis censurae theo­ ,,Poatquam pro sua sapientia fidem fratrum suo­ logicae inusta fuit. Ecclesia non consuevit ito agere rum in episcopatu exploraverit, ex apostolica" etc. 39. Ketteler Moguntinus. [col.891B] — Roper «altum. Ita processit concilium Florentinum sim- 1129 EMENDATIONES SUPER CAPITE IV PROPOSITAE 1130 gatur 1, ut quatuor principia, quibus infallibilitas Ai confirmetur canon concilii Florentini cum suis ad­ magisterii ecclesiae regitur, secundum Melchiorem nexis, nempe ,,quemadmodum ** etc. Çanum in constitutione claro et distincte proponantur ; LI. „Ubi autem gravis urgeret necessitas integri­ 2. ut de infallibilitate summi pontificis ce tan­ tati ac puritati fidei, morumve providendi ad Chri­ tum definiantur, do quibus fero omnes theologi inter stiani populi salutem, sacrosancta synodus Vaticana se conveniunt, no exempli gratia doctrina sancti An­ declarat, scita oc decreta per summum pontificem ex tonini et aliorum, qui eiusdem sunt sententiae, ex­ cathedra prolata poet consultam, quoad saltem clusa et reprobata videatur. potuerit, ecclesiam per orbem dispersam, habenda cese Rogatur ergo, ut formula definitionis reformetur infallibilia, oc si essent ab ecclesia ipsa legitime con­ et (pag. 13 post citatum locum e. Lucae) ita concipia­ gregata solemn iter emisso." tur: „ · · vi asaistentiao divinae ipsi promissae errare 43. Colet Lucionensis. [coi. 985 D] — Pagina 13 non porne, cum unitus cum episcopis, sive in concilio lin. 5 attentis rerum adiunctis, meliori forsan modo congregatis, sive per orbem dispersis, supremi om­ concinnari poscet secunda paragraphus, nium Christianorum doctoris munere /fungens etc. 1. ut veritas definita clarius reeplcndeecat, et nulla novitatis nota inficiatur; definit44; vel ut eodem loco ad mentem a Antonini verba 2. ut dici nequeat, sacrum concilium Vaticanum sequentia inserantur: ,,cum consilio episcoporum el . novum fidei dogma condidisse. auxilio ecclesiae utens" etc. ; Sequens proponitur concinnatio: vel etiam ad mentem Bellarmini insertis verbis B tJ taque, sacris lesu Christi eloquiis innixi, divi­ sequentibus: ,,audito consilio aliorum pastorum"; vel naeque traditioni inhaerentes, perpetuo servatam in adhibita olia rimili formula. ecclesia praxim confirmantes, sanctam doctrinam In omnibus his formulis apertius declarantes, sacro approbante concilio, doce­ 1. declaratur, summum pontificem non solum in mus, sanctam sedem apostolicam esse in fide inde concilio occumenico, bed etiam extra concilium infal­ feclibilem, et Romanum pontificem, cui in persona libili auctoritate rem aliquam decernere poese, quod beati Petri α Domino nostro lesu Christo dictum est: nondum definitum et certe ree maximi momenti est, Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo eccle­ ut depositum fidei intemerate custodiatur; siam meam; et in alio loco: Ego rogavi pro te, ut non 2. variae sententiae eorum admittuntur, qui om- deficiat fides tua, ct tu aliquando conversus, confirma nee docent, summum pontificem, cum ex cathedra fratres tuos: ri awistentiae divinae errare non posse, loquitur, nunquam solum, sed semper coniunctum cum cum supremi omnium Christianorum doctoris munere episcopis loqui, quin resolvantur difficillimae quae­ fungens, post inquisitionem iure praescriptam, ex fide stiones, an et quo modo haec coniunctio cum episcopis ecclesiae docentis depromit, et apostolica sua auctori­ se manifestare debeat; tate definit, quid in rebus fidei, morumque principiis 3. altera quaestio, an pontifex, etiamsi solus rem ab universa ecclesia de fide credendum sit ** etc. aliquam definiat, infallibilis sit, in eo relinquitur Primum: Post inquisitionem iure requisitam, ex statu,'quem antea occupavit tanquam sententia proba­ fide ecclesiae, docentis depromit, ut mera assertio 0 historica agendi rationis, omnibus iudiciis ex cathedra bilis, sed non certa, prout dicit Bellarminus. 40. Rauscher Vindobonensis. [coL730BC] — circa fidem et mores indissolubili nodo coniunctae, Dicatur cum s. Antonino: ,.Successor s. Petri utens qua commemorata, illaesa manent plena libertas et consilio et requirens adiutorium universalis ecclesiae omnia iura summi pontificis in exercendo suo magi­ errare non potest.“ Si vox „adiutorium“ displicet, sterio, et tamen de facto evanescit tam male inter­ pretata solitudo eiusdem summi pontifici» definientia. ponatur testimonium. 46. Cantimoni Parmensis. [coL883AJ — For­ 41. Meignan Catalaunensis. [coi. 1015 C] —Antoniniana formula censetur admittenda, haec saltem, mula definitionis ita immutanda videtur: „Hinc sacro approbante concilio etc.... pro apo­ quae proposita est sub n. 40 et 43. 42. David Briocensis. [coi. 994 A ] — Vel in­ stolica sua auctoritate, sive una cum episcopis in con­ seratur formula Antonini: Papa utens consilio el re­ cilio adunatis, sive super consultationibus episcoporum quirens adiutorium universalis ecclesiae, errare non in sedibus suis residentibus sive per se, dum rerum potest. Vel sio ordinetur phrasis: „Vi assistendae conditio id postulat, definit (sicuti nobis testatur ec­ divinae ipsi promissae errare non posse, cum supremi clesiastica historia ab eo fieri consuevisse), quid in omnium doctoris munere fungens, pro apostolica sua rebus fidei" etc. 47. Amat Monterey ensis. [coi. 920 B] — „Hinc, auctoritate definit, quid in rebus fidei et morum ab universa ecclesia secum docente de fide * tenendum 4 etc. sacro approbante concilio, docemus et tamquam 43. Ramadié Elnensis. [ool. 1018-19] — Adop­ dogma fidei declaramus, vi assistentiae diiinae fieri, tetur formula s. Antonini: „Papa utens consilio et D ut Romanus pontifex, cui in beate Petro apostolo a requirens adiutorium, sive testimonium universalis . Domino dictum eet: Ego rogari pro te, ut non deficiat fidos tua; et tu aliquando conversus confirma ecclesiae eet infallibilis. ** 1. Provenit illa formula a sancto episcopo, a Tho­ fratres tuos, errare non possit, cum tamquam totius mae discipulo, Eugeni! IV theologo; unde honora­ ecclesia© caput atque doctrinae fidei et morum interpree et cuetos, cum quo semper unita manet universa bilem habet originem. 2. S. Antoninus devotissimus fuit a sedi, et ecclesia, ut corpus capiti et domus suo fundamento, dum supremi omnium Christianorum doctoris munere ipsius praerogativis annumeratur ista infallibilitas. 3. Exprimit vere et recto illa formula infallibili- fungens, pro apostolica sun auctoritate, in contro­ tatem pontificis Romani, eed non vult rem esse versiis circa fidem et mores ad aedificationem doc­ separatam, personalem, neo independentem, quod trinae Christianae pertinentes, definit, quid ab uni­ nolunt etiam ipei relatores deputation is de fide. versis fidelibus tamquam de fide tenendum, vel tam­ 4. Paci faveret concûii et mundi catholici et quam fidei contrarium reiiciendam sit; et huiusmodi sufficeret ad omnes nos in unam eandemque senten­ decreta, per se irreformabilia, ab omnibus pleno fidei obeequio excipienda et tenenda cese. Si quis autem tiam reducendos. 44. Losanna Buoellensis. — L Rescribetur et buio nostrae definitioni contradicere (quod Deus arer- 1131 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1132 tat) praesumpserit, sciat se α veritate fidei catholi- A praepediant. Habeat noster maximus pontifex et venerandum caput omnem potestatem et libertatem, eae et ab ecclesiae unitate defecisse." Definitio ita concepta plane sequi videtur ex quam accepit a Christo; nec nobis oonvenit, nec co­ textibus in schemate adductis; haec inerrantia neces­ ci ce i ae Dei, nostrum amantisaimum patrem ac supre­ sario inhaerere debet primatui Romani pontificis ad mum magistrum ct docto rem ligatum habere aut ca­ fidei unitatem in ecclesia iugiter consonandam; doc­ tenis vinctum; quia catenae pontificis sunt catenae trinam refert, quam communiter docent omnes theo­ ecclesiae, et servitutes nostrae; sicut libertas ponti­ logi ex s. Alphonse Ligorio, et tandem, aptissima ficis, quam accepit a Christo, est libertas nostra, liber­ videtur ad omnium animos conciliandos, atque ad tas episcopatus, libertas ecclesiae, libertas populorum, omnium episcoporum suffragium per Placet, sine et totius mundi salus... 54. De la Tour d'Auvergne Bituriccnsis. [col. modo, obtinendum. Faxit Deus, ut ita fiat 48. Caimolly Halifaxiensis. [coi.819B' — In 822C] — „Nos itaque, Christi Domini nostri verbis innixi, et traditioni n fidei christianae exordio per­ fonnula definitionis dicatur: „Hinc, sacro approbante concilio, docemus et de­ ceptae fideliter inhaerendo... sacro approbante con­ claramus, Romanum pontificem, beari Petri principis cilio, docemus ac dogma fidei esse declaramus: Roma­ apostolorum successorem, ab errore esse imm unem, num pontificem, non tantum quando una cum episco­ cum tanquam caput ecclesiae eecum semper docentis pis sive in concilio, sive extra concilium, sed etiam manere suo fungens definit, quid in rebus fidei ac quando i pee solus, supremi pastoris ac doctoris munero morum ab universo fidelium coetu tenendum, vel ceu B fungens, quaesi ion» fidei et morum suo iudicio de­ fidei contrarium sit reiiciendum." finit, per divinam assistentiam beato Petro promis­ 49. Lynch Torontinus. [coL862AJ — Proponi­ sam, es&e infallibilem: ¡deoque ipsius Romani ponti­ tur, nt in schemate de infallibilitate p. 13 L 19 ista ficis iudicia seu decreta esse per se irreformabilia, vel similia verba inserantur: etiam antequam occesserit ecclesiae consensus." ,JPro apostolica sua auctoritate; ipso capite eccle­ 55. Zelo Aversanus, [col. 935 A] — Pag. 13 siae, divinitus cum corporo episcoporum unito", etc. lin. 15 post verba, ci assistentiae divinae ipsi promis­ 50. Vitelleschi Auximanus- [coi. 812 D) — In sae errare non posse: dicatur: „tum, cum supremi ultima paragraphe pag. 13 ad lineam 17 post verbum omnium Christianorum doctoris munere fungens pro cum addatur: „Tanquam caput ecclesiae." apostolica sua auctoritate inquirit veritatem in verbo 51. Landriot Remensis, [coi. 841 C] — Proponi­ Dei scripto, vel tradito, tum cum definit" etc. tur sequens additio in schemate, ut melius indicetur 56. Caixal y Estrade IJrgcllensis. [col. 914 D] — nexus inter caput et corpus, ct unio inter Romanam Petitur, ne definiatur amplitudo objectiva infallibili­ ecclesiam et totam ecclesiam catholicam, quin tamen tatis: satis nobis ait conditionem essentialem huius dicatur aliquid noxium supremae potestati summi magisterii infallibilis indicare; nempe, ut fiat o ca­ pontificis. thedra beati Petri. Hoc pacto imitabimur id, quod Pagina 13 lin. 30 ante haec verba, Quoniam cero Deus in veteri lege statuit ad auctoritatem magisterii infallibilitas, etc., addatur hoc incisum: ,,Haec autem Mimmi pontificis Levitici, ut nempe loqueretur per vera et firma sunt, quando summus pontifex docet C Urim et Thumim, per Rationale veritatis. Quod si tamquam caput ecclesia©: cutenus autem est caput bene visum fuerit, ad licere solitam in scholis for­ ecclesiae, quatenus unum corpus cum ca constituit, mulam „in rebus fidei et morum" apponatur, quaeso, ex capite scilicet oc membris coaleecens; et quatenus particula maxime aut saltem, ne videamur definire evolvit, ut ait Augustinus, quod antiquitus apostolica pontificem in reliquis decernendis, ad commune ec­ sede© et Romana cum carter is tenet perseveranter clesiae bonum, non regi ab assistentia Spiritus sancti. ardesia." 57. Monzon y Martins Granatenñs. [col. 830 B] Haec ultima additamenta sunt de verbo od verbum — In definitionis infallibilitatis pontificiae formula extracta ex Augustino (Coot lulion. 1. 1 n. 13). supprimantur illa verba: tamquam de fide: et: rei Aliunde exprimunt veritates theologice certissimas. tamquam fidei contrarium, quae abe dubio magnis Quare ergo non exprimerentur in schemate? et eo quaestionibus et difficultatibus ansam ct occasionem magis, quod tunc adhaererent forsan multi patres, praebero poterunt, praesertim in factis dogmaticis quia tunc claro exprimeretur, hanc infallibilitatem decernendis; et dicatur simpliciter, quid in rebus non ose separatam ab ecclesia. Et ex altera parte, fidei, et morum ab universa ecclesia tenendum vel omnia salva oseent, et quidquid essentialiter desiderat reiiciendum sit. * inaiente , esset concessum. 38. Yusto Burgensis. [coi. 854 C] — Loco verbo­ 52. Meten Wheelingensis. [coi. 872 Dn( — rum, in rebus morum, apponendum videtur in hoc Iuxta dicta sub n. 9 definitio sic emendetur: capito IV in principiis morum. Ex qua substitution© „Sacro approbante concilio docemus ot tamquam D non leve commodum oriretur pro polemica et a polodogma fidei declaramus, Romanum pontificem, cum gotica theologia. Nam quis nescit, catholicae ecclesiae supremi doctoris et pastoris munero suo fungens pro hoetee per fas et nefas plura nobis obiicere Roma * apostolica sua auctoritate cx cathedra definit, quid de norum pontificum errata, dum de licito aut illicito rebus fidei ct morum in deposito traditionis continea­ pronuntiarunt? Certe si infallibilitas pontificia in tur, et proindo quid ab omnibus tamquanf dc fido principiis morum declarandis ac definiendis dicatur tenendum vel tamquam fidei contrarium reiiciendum contineri, pleraequc aut omnes huiusmodi obiectiones •it, non pore© per divinam assistontiam erraro; caput in fumum abibunt, ut eas singillotim disquirenti est enim corporis Christi et oe ecclcniae, cuius iudicia planum fiet. tenentur omn« accipere, ai aicut ethnicus et publi­ 59. Çotei Lucioncnsis. [coi. 986 B] — Linea 13 canus eesc non velint." pagina 21 loco „in rebus fidei et morum" er ri bat ur 53. Monean y Martins Granatensis. [col. 830 C] Jn rebus fidoi morumque principiis, vel regulis", ut — Iterum atque iterum enixe rogatur, ut nullo pacto, definitio nostra veritatis limites non tranmrndiiitur. neque in hoo capi’© IV, neque in canone eidem respon­ 60. Gandolfi Comefanus. [coi. 104-1 B) — Opta­ dente ullae conditione· apponantur, quas Christus tur, poet illa verba ut primum cis innotuerint ut Petro non apposuit, et qua© Romani poni»ficis divi­ addatur mentio de episcopis, per quos regulariter nam inerrantia·· praerogati\am indebite roarctent,aut •decreta et definiiiunea pontificiae tradendae sunt 1133 EMENDATIONES SUPER CAPITE IV PROPOSITAE 1134 .populis eorum cura© concreditis. Illis verbis „ut pri- λ. totum fidei, et ad condom nationem errorum contra mum eis innotuerint", baco alia addenda: ,,por epi­ Fidem, sed etiam ad iudicia dogmatica, quibus pro­ scopos vel alioe ecclesiae rectoree". positiones inuruntur notis hae ree i minoribus. Mur­ 61. Nulty Midenri». [col. 1005Cet 1011 C] — tinus V quippe approbante concilio Constantiensi ex Formula definitionis aie concipiatur: trRomanum articulis Wiclefi, loannis Hus, et Hieronymi de Praga pontificem vi oasistentiae divinae ipsi promissae quosdam proscripsit tamquam notorie haereticos, 'erraro uon potee, cum fideles edoceat tanquam eorum quosdam autem tamquam erroneos, scandaloeoe, supremus pastor et doctor, iisque proponit doctrinas temerarios. Exinde recte descendit, etiam summo pon­ in rebus fidoi vol morum aut fide catholica plene tifici supremi sui magisterii munere per se fungenti credendas aut pleno obsequio et mentis assensu neces­ infallibilitatem esso odiudicandam in applicandis sario acceptandas, eiusmodique decreta sive iudicia notis theologicis propositionibus ad doctrinam fidei irreformabilia cese." et morum spectantibus. 62. Payà y Rico Conehends- — Pag. 14 lin. 4 3. Argumentum validissimum in favorem pon­ finita periodo, pro eiusdem complemento addantur tificiae infallibilitatis ex eo deducitur, quod summus banc verba: ,μιο proinde, pontificia circa hoc ipsum pontifex, cum ratione sui primatus ius habeat ad decreta, vera etiam atque interna mentis et cordis verum animi assensum decretis suis dogmaticis exi­ obedi entia, esse tenenda atque observanda." gendum, si infallibilis non foret, posset totam eccle­ 63. Moriarty Kerriensù- [col. 928 A] — Delean­ siam in errorem pertrahere. Ast hoc ipsum sequeretur, tur alia, incipiendo a verbis ,,Quoniam vero infalli­ B si papa non esset infallibilis in notis applicandis, de bilitas" et caetera, usque ad finem capitis. quibus praesens est sermo. Omnes quippe summi pon­ 64. Callot 0ran ends. [col. 1046A] — Petitur, tifices, qui eiusmodi dogmatica protulerunt decreta, ut verba schematis pag. 13 „quoniam vero infallibili­ semper voluerunt conscientiam fidelium graviter tas eadem est, ai ve spectetur io Romano pontifice ligare ad propositiones eo sensu reprobandas ac re­ tamquam capite ecclesiae, sive in universa ecclesia spuendos, quo ipsi easdem proscripserunt. Unicuique docente cum capite unita" supprimantur, et dicatur igitur patet, quod si summus pontifex in his iudiciis simpliciter: ,Jnsuper definimus banc infallibilitatem dogmaticis ferendis errare posset, ecclesiam uni­ ad unum idemque obieetum se extendere, ad quod versam obligaret ad amplectendum errorem. seso extendit ecclesiae infallibilitas." 4. Infallibilius summo pontifici est divinitus 65. · Fare Casaleneis. [col. 950-53] — In hoc concessa ad sartum tectum servandum depositum capite quarto videtur nimis coarctari obieetum pon­ fidei, ot ad populum in veritate aedificandum. Igitur tificiae infallibilitatis. In co quippe decernitur sum­ dicta infallibilitas tantum extendi debet, quantum mus pontifex infallibilis, quando docet, quid in rebus ratio postulat scopi attingendi. Verum ad liaereses fidei et morum ab universa ecclesia tamquam de fide praecavendas summopere confert errores percellere, tenendum, vel tamquam fidei contrarium reiiciendum qui plus minusvo remote haeresibus viam sternunt; sit. Sed summi pontificis iudicia non versantur tan­ et od pietatem fovendam quam maxime iuvat >entcntummodo circa propositiones de fide tenendas, et pro­ tias telo configere, quae a regula recedunt christianae positiones fidei contrarias, idooque haereticas; sed C virtutis. Porro summus pontifex hoc assequitur iudi­ etiam circa propositiones, quae licet de fide catholica ciis dogmaticis, de quibus nunc agitur; ergo in­ non declarentur, attamen proclamantur fidei proxi­ fallibilitas pontificia ad haec ipsa iudicia extendi mae; et circa propositiones, quae licci non damnentur dicenda est. tamquam haereticae, tamen vel proscribuntur genera­ 66. Martin Poderbornensù. [col. 939CD] — tila tamquam erroneae, vel variis notantur theologicis Formula definitions infallibilitatis Romani pon· censuris, puta, dicuntur haeresi proximae, haereeim tifies: sapientes, temeraria© etc. Etiam in hisce iudiciis pro­ .Jtaquo noe, traditioni a fidei christianae exordio ferendis summum pontificem infallibilitate gaudere, perreptae1 fideliter inhaerendo ad Dei Salvatoris omnino tenendum est. Ideo schematis textus ita refor­ nostri gloriam, sanctao religionis catholicae exalta­ mandus eet, ut pro eo, quod dicitur p. 13 1. 20 „quid tionem ct Christianorum populorum salutem, sacro in rebus fidei et morum ab universa ecclesia tamquam approbanto concilio, docemus ot tanquam dogma fidei de fido tenendum, vel tamquam fidei contrarium declaramus: Romanum pontificem, cui in persona reiiciendum sit", ponatur, doctrinam, quae cirai beati Petri a Christo Domino dictum est: „Tu re fidem et more * db universa ecclesia tenenda vel Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam reiidenda est. meatu", et iterum: „Ego rogavi pro te, ut non Argumenta, quao hano summopere suadent am­ deficiat fide» tua", cum pro suprema sua apostolica pliationem decreti circa pontificiam infallibilitatem auctoritate universam ecclreiam docet, in definiendis promulgandi, sequentia eunt: D rebus fidei et morum, ad aedificationem doctrinae 1. Ratio esecriti al is infallibilitatis pontificiae in christianae pertinentium, vi aasistenliae divinas errare definitionibus edendis do fide ot moribus «t divina non posse, ideoque huiusmodi Romani pontificis de­ assistentia, qua summus pontifex gaudet, quando su­ creta ex rese irreformabilia reae. Si quis nutem" eontifox) asserere aliquid potest, ut pri­ cathedra vicarium suum labi permitteret clc." — Nevata persona quaedam, vel doctor quispiam... Se-B quoquam igitur ea est sententia Swires ii, summum eundo modo asserere aliquid poteri. obligando univer­ pontificem tum solum loqui cx cathedra, cum fidei sam ecclesiam, ul illud recipiat, nec quúquom audeat dogma proponat. Sed in tractatu do fido id primo ribi persuadere contrarium. Quaerumque pontifex i« loco statuit, quod erat maximi momenti, ct cx quo aliqua re de religione controversa rie asserit, certa reliqua, quae ibidem sequuntur, deducere posset. Do cetero hace dicta sunt, ut ostendamus, non c*se fido credendum est, illum infallibiliter utpota ox auctoritate pontificia, L e. cx divina assistentia as­ noefeoarium, definitionem, de qua agitur, ad co, quao serere" (Le.). Thyrsus Gonzalez, postquam multorum aunt fide divina credendo, limitari; non vero, ul per­ theologorum sententias attulit, rie concludit: „Ex suadeamur, definitionem iam ose hic ad alia diserto dictis ratis constat, quid velint doctores calholiri com­ extendendam. 3. Meurin rp. Asralonmxix. — Emendatio pro muniter, dum... docent, papam non poso erraro, dum o cathedra tamquam summus pastor totani ec­ rapitis IV paragrnpho II. Dominus oniui lesu» Chri­ clesiam instruit in rebus fidei ct morum, proponens stus, qui iu caelum ascensurus diloctam nuam sjxmomnibus fidelibus, quid debeant tenere in re, quao xam» ad custodicinlum depositum fidei, in fui libi li­ inter ipsos catholicos erat aliquo modo dubia." — tatis pro erogat i vu ornatum esee voluit, Petrum Inter theologos, quorum dicta Thyrsus (dixp. 15 quidem una cum reliquis rimul apostolis hisce affatus beet. 1) recitat, eri etiam M.Bail (Sumina condi, t. I «i verbis: „Euntcs doceto omnes gentes... et ecco p. 85), qui latius do locutione ex cathedra ¿imeriL ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consumEtsi vero aliqui theologi pro tenendum rcribant rre- c mutionrm saeculi (Matth.XXVlIl, 19. 20); sed et demlum, hoc vocabulum non ®t premendum, ul palet Petro soli praeter alia dixit: „Ego rogavi pro lo» ut apud cumdem Tliyrsum, qui in exordio sui npens, non deficiat fides tua; ct tu aliquando convenni» con­ rane praestant issimi, rie loquitur: „Tunc igitur echini firma fratres tuos ** (Luc. ΧΧΠ, 32). eum non posso errare contendimus, cum ex cathedra Hinc sacro approbante concilio docemus ct dogma loquitur, scilicet cum in controversi « oil fidem et fidei esse declaramus, Romanum pontificem, quando mores spectantibus (ut quando dubitalur, revelatu rune in rebus fidei ct morum definiendis supremi pastoris aliquid rit, aut utrum ex revelatis sequatur necne) ct doctoris munero fungitur, per Spiritus sancti nsriipse ceu supremas magister ccderiae pastorque uni­ ricutiam eadem gaudero infallibilitate, qua tota ec­ versalis, ro diligenter dûcuma, alterutram partem clesia docens rivo intra, rive extra concilium prae­ determinat et toti ecclesiae proponit, omnibus pro dita est. apostolica potestate et imperio nd eam credendam ob­ Canon. strictis." Sed mox pergit: ,.Manifesto siquidem Si qui * dixerit. Romanum pontificem in robus patet, quoti», exorta inter catholicon dubitatione, Ro­ fidei ct morum supremo magisterio pro auctoritate manus pontifex alteram partem, ut haereticam, vel fungentem errore pa« *e; aut iudicia eius in rebus iis­ erroneam aut temerariam condemnat, alteram vero dem non osee cx w irreformabilia; aut eadem non esse ceu catholicam atquo «anam proponit, singulos quos­ pleno mentis assensu et obsequio excipienda ct te­ que fidei® arctissimo iuro constringi, ut suum su­ nenda; anathema aiL premi magistri et pastoris iudicio iudicium sub- D 4. Meurin cp. Ascalonenris. - Poet primum mittant." Unde palet, vocabulum credendum in prue­ parngraphum dicatur: redento periodo nequaquam om» urgendum. — Eodem „Dominus enim lesus Christus, qui Petrum una plano modo Gauthier (Zachariae Tlic *. theol. t. 1 cum reliquis apostolis hisce affatu» est verbis: Euntes p. 84). ex cathedra, i. e. cum peri maturam de­ docete omnes gentes ... et erre, ego vobiscum sum om­ liberationem et debitum examen tamquam doctor uni­ nibus diebus usque ad consummationem sacculi', versalis decretum edit pro tota ccclwia, quo proponit idem Petro soli pnwter alio dixerat : * Tu es Petrus, aliquid in fidei morumque materia vehit ab omnibus ct super hanc petram aedificabo ecclesiam meam, et fidelibus indubitanter credendum, tenendum vel ob- portae inferi non praevalebunt adversus 'rnn, et servandum." — Conferatur Roncaglia in eodem Thee. iterum *: Ego rogavi pro te, ut non deficiat fides tua; theol. tom. 7 P. 2 p. 961, et s. Alphonsus iu diwer- et tu aliquando conversus confirma fratres tuos. „Hinc, divini magistri verbi® et iugi patrum tra­ tatione iam citata, qui vocabulum ex cathedra inter­ pretantur: ex potestate docendi uni venam eceleriam ditioni innixi, docemus et dogma fidei esse declara­ in rebus fidei et morum. — Solet quidem imprimis mus. magisterium in rebus fidei et morum ad aedifiopponi Suarer, quippe qui (Tr. de fide, disp. 5 sect. 8) » JUtth. XXVIII, 19-20. statuit propositionem: ,,Veritas catholica eat, ponti­ » Matta XVI, 18. ■ LOe. ΧΧΠ, 39. ficem definientem ex cathedra <*se regulam fidei, quart 1149 EMENDATIONES IN CAPUT IV PRIVATIM EXHIBITAE caiioncm doctrinae christionao pertinentium, per J i Spiritus sancti asaistcutiam infallibile, non tantum a Romano pontifico et episcopia simul judicantibus, mxI etiam a Romano pontifice ex cathedra loquento exerceri: et proinde Romanum pontificem pro plena sua in univeraam ecclesiam potentate easdem ros fidei et morum suo iudicio definientem, vi promissionis divinae eidem in liento Petro factor, esse infalli· ' * bilem. Canon. „Si quis dixerit, Romanum pontificum cx cathe­ dra loquentem non otro infallibilem, aut indicia cius in rebus fidei ct inorum non i*sc irreformabilia cx se ipsis, red ex coiibcnsu occlœiao; anathema sit.' * 1150 ficcm infallibilem esae, cum aliquid definit vel ut dogma fidei credendum, vel ut fidei contrarium et proinde ul haereticum respuendum. Definitiones nutem huiusmodi quis nere it rarissime omnino edi consuevisse a Romanis pontificibus? Contra vero, quid sit tenendum in ceteris casibus, qui frequentis­ simi esse solent, omnino laootur: videlicet cum Ro­ manus pontifex publicum et solemnero cultum iis decernit, dc quorum sanctitate iudicavit: cum reli­ giosa instituta approbat: cum aliquam doctrinam vel esso catholicam vel simpliciter certam declarat: aut tin lira turn alias propositiones velut erroneas, aut impias, aut reondaloaas reprobat: cum facta dog­ matica iudical: uno verbo in iis omnibus |>oiilif ici is actibus, quibas assensus fidei divinae proprio dictus ADNOTA T1ON ES. non praecipitur. Io In hac formula definitur .solum id, quod in Nec responderi potest huiusmodi incommodo op­ hac parte constitutioni * do ecclesia requiritur, vide­ portuno provisum exso insapienti periodo, quae sic licet, Romanum pontificem ««e etiam tubicclitm in­ B habet: „Quoniam vero Jnfallibilit&s eadem est, sivo fallibil itat ih, siculi est tota ecclesia docena. «pectetur in Romano |>on(ifico tamquam rapito eccle­ 2° Νοιι definitur, nequo debet hoc loco definiri, siae, sive in universa ecclesia docente jcum capito accuratus ambitus obietti infallibilitatis, qui, cuín unita, insuper definimus, hanc infallibilitatem etiam pro utroque sub i octo sit idem, aeque bene, immo com­ od unum idemque obiectum soe extendere. *' Ex hac modius in secunda parto huius constitutionis definiri enim renlcntin, quin auferatur, increscit mugis diffi­ poterit, si definiendus sit. Nunc manet quaotio de cultas. Cum enim in prima sententia Jnfallibilitas eo in statu quo hucusque fuit. Porro phrasis m fidei pontificia circumscripta «l in iis tantum devenien­ el morum e»l theologorum communissima simulquo dis, quae ut fidei dogmata sint credenda, vel ut con­ indeterminata expressio adhibita in capito II con­ traria reiicicnda, cadcmquo pleno fidei obsequio; in stitutionis primae de fide concilii Vaticani. retunda autem sententia eadem dicatur esse infalli3° Neque definitur quaestio, utrum concilii in­ bilitas ecclesiae: indo deduci posset infallibilem a licto­ fui! ibilitas resideat ultimalim in papa solo, an potius ri tat cui ccclcsiao in ¡Isdem tantum robus dcccniciidls in subiecto composito, id est, in papa ct episcopis valere posse ct debere. simul. Et revera haec quaestio nihil ad scopum huius Ut minus, praefata definitionis formula uequivoeu capitis confert, ct omnino hic eliminanda est. dicenda est, et quao, nonnisi benigna interpretatione, 4° Exprimitur diserte identitas tum infallibili- ad plcmun veritatis oxproeuonciu adduci possil : tatis tum obiccli, tum causae efficientis infallibili- proindo nullo pack» satisfacit desiderio pliiMpmm latis pro utroque subiccto; simulque excluditur notio quingentorum episcoporum, qui diserte postulabant, revelationis aut inspirationis. ut pontificiae infallibilitatis dogma const it neretur 5° Expresse asseritur ius episcoporum iudiciuidi aperti», omnemque dubitandi lorum rjxludcnlibv * in concilio. verbi». Eicilo autem videtur posse omnis difficili Ia * 6° Rciicitur sine ambago error, Romanum pon­ tificem suam infallibilitatem ab ecclesia mutuare, ita removeri, si verba illa tamquam de fide, et tinti quam ut sit solummodo ecclesiae interpres passivus seu fidei contrarium omittantur; ct pro illis aliis pleno dependens, caput ministeriale, ct quao sunt eiusmodi. fidei obsequio ponantur pleno obsequio et menti» 7° Usurpatur formula definiendi adhibita in con­ ajenan. Tota itaque paragraph uk deberet hoc modo cilio Lugdunensi II ruo iudicio definire, quao acqui- enuntiari : valct illi sancti Thomae: ,Jinnlitor determinare. ** Hinc sacro approbante concilio doromus, ct tam­ 8° Consecratur formula er cathedra loquen», et quam fidei dogma declaramus: Romanum pontificem, verbum infallibili . * cui in |>orsona boati Petri ab eodem Domino nostro 9° Ponitur canon, quia haec est expresso, quamvis lesu Christo praetor alia dictum est: Ego rogavi pro erronea, assertio adversariorum, non wre dogma lct ut non deficiat fide * tua, el iu aliquando runrrrstneto dictum, nisi quod canone confirmatur. confirma fralrex tuo», vi assistendae divinae ipsi 5. Mrurin cp. Aacaloiimsis. Animadversione» promissae errare non jxxsc, cum, supremi omnium in schema do Romano pontifice. Schema, quod pro- cluistinnorum doctoris munero fungens, pro apostolica positum est do Romano pontifice, huiusmodi verbis D sua auctoritate definit quid in rebus fidei el morum definitionem do pontificia infallibilitalo concludit: ab univcnta ecclesia tenendum vel roiicicndum sit; Additor pastoris. at ratio habeatur textas fundamentalis infallibilitate conservetur vel revocetur, fundamen­ spud Ioan. XXI, cui praerogativa primatui innititor. ’ Additur ad umcersalrm rcclesiam spectantibus, ut ex­ tum ac basis unionis conservetur vel restituatur necesse cet. Unionis porro fundamentum ac basis cludatur difficultas, ae si infallibilitas Romani pontifici· ad res eorum etiam particularium (L particulares) extenderetur. inter pleroeque omnee situm erat in schemate a reve­ • Dicitor .quid tenendum sit ... proponit* ; haec enim rendorum patrum Deputation© congregationi generali phrasis expressa est ad verba primae Constitutionis de fide es­ proposito. Illud ergo, quantum fieri possit, neceeee thetics, in qua legitur cap. ΙΠ (p. 9 (t LI, 432 c »D de ecwt retineatur, atque adeo Io excludatur substantialis tiftria docente: .quae ab ecclesia sive solemn! Indicio sive ordi­ nario ... magisterio ... credenda proponuntur.* Ibi agitur de mutatio in iis partibus, circa quas nulla inter patres fidei articulis ; eum igitur sermo sit de obiecto non divina fide erat dissensio; ne substitutis aliis, iisque novis, ob­ credendo, sed infallibiliter tenendo, dici similiter potest, quod... oriantur discordiae et novae exigantur novarum rerum I) tenendum proponitur. Accedit, quod etiam in elidendo acta discussiones, quibus opera ac tempos perderetur. fidei catholicae fideles did (L dicere) solent. Id se tenere vel credere, quod ab ecclesia credendum vel tenendum proponitur. Porro 2° in iis, circa quae versatur dissensio, eoe fiant * Loco .errare non posse* dicitur .vi aaaistentiae pro­ emendationes, quae tum a clara fidei expositione tum missae ...ab errore fervori tmmunem*, ut melius significetur ab eius contra vigente® errore® custodia postulantur. oeconomia divinae anistentine, sive actio vel efficientia divina, Atqui 3® nulla erat circa priorem schematis partem per quam Rom. pontifex ab errore immunis praeservatur. * Hac incidenti propositione ita declaratur unitas et iden­ discordia; haec ergo, quoad substantiam saltem, tenea­ titas infallibilitatis, quae de Romano pontifice deque ecclesia tur et asseratur. 4· Omnis quae nata est dissensio, praedicator, ut principalitas concedatur Romano pontifici, dum refertur ad propositam α reverendorum patrum Depu­ eius praerogativa exhibetur uti mensura ae terminus, quocum tations definitionis formulam; haec ergo, conservatis confertur inerrantia ecclesiae. * Did ta r .magisterium eedesiae* loeo .Ecclesiae docentis-, conservandis, emendetur: scilicet, retineatur quod plu­ quia illa phrasi usum est Vaticanum concilium loco supra dtato. rimis placet; reiiciatur. vero quod plerisque displicet. î Ambitus infallibilitatis refertur ad obiectum, quod proinde Tam vero 5· in proposita definitionis formula fere lie innuitur, ut non nominetur, ad vitanda dissidia. Fis Inomnibus praecipue displicet, quod Romani pontificis fidlihllitatU refertur ad valorem el effectus actuum, qui ab ea infallibilitas angustioribus circumscribitur limitibus, proficiscantur, qui mnt irreformabiles et exigunt internum meatis assensum. — Haec indicasen tatis videtur in doctrinae quam ecclesiae docentis infallibilitas porrigitur; pla­ capite, errores vero oppositi mertatur «pedalem condemnatio­ cuit autem plurimum declaratio, unam ct eamdem in nem in tenone. 1153 ’ EMENDATIONES IN CAPUT IV PRIVATIM ΕΧΠΤΒΙΤΑΕ 1154 decretis nun deberi, cum primum innotuerint, ab om- A IIIo Denique, quia non pauca dubia theologica ni bue internum mentis assensum; anathema ait. et historica huic definitioni obstare videntur, exem­ 7. Vitclleschi aep. ep. Auximanus ei Cingulanus. pli gratia modus ille, quo concilia occ ume nica pontifi­ — Reverendiseimo monsignore* 1. Nello intendimento cum decreta, praesertim in conciliis oecumenicis IV, o noi desiderio da cui deve essere animato ogni vesco­ VI, VU, et VIII examini subioccrunt. vo di veder diminuito il numero dei colleglli contra­ Multi patree eius erant sententiae, quod ad defini­ di llon al capo de infallibilitate Romani pontifici» tionem novi dogmatis procedi non posset antequam o di temperare la oppoziono di quelli che non re­ omnia eiusmodi dubia fuerint soluta; id vero adhuc cedessero dal senso contrario, io cho appartengo ai minime factum. promotori della definizione di quella dottrina mi per­ Io Non solvuntur haec dubia distinctione inter iua metto a mezzo di V. S. illustrissima e reverendissima approbationis ct ius dissensionis, a venerabili Dcpuproporre alla Deputazione prò rebus fidei l’addiziono tationo pag. 35 [23 Dt] relationis suae introducta. del seguente paragrafo al capo IV, il quale essendo Edocemur, concilia oecumenica approbare quidem po­ una spiegazione di quelle parole dello stesso capo poeto tuisse decreta pontificia, sed non ab eis dissentire. nel principio della linee ottava perpetuus ecclesiae Sed qui ius habet approbationis, etiam ius dissensionis usus comprobat, suppono la eliminazione delle mede­ habeat oportet ; alioquin ius approbationis plane ficti­ simo. cium, immo ridiculum esset. ,,Hanc autom supremam magisterii potestatem 2· Non solvuntur haec dubia argumentatione a revera ab omni retro antiquitate semper exercuit Ro- B venerabili DepuLatione pag. 36 sq. [24 C14] (relatiomanus pontifex tamquam pastor et doctor omnium • nis) proposita, quoe ita concipi potest: ,Jnfallibilitas Romani pontificis est veritas divi­ fidelium, eiusque decisiones in extirpandis erroribus, atque dogmaticas epistolas omni tempore fuisse ab nitus revelata, ergo omnia facta historica, quae ob­ universa ecclesia receptas patrum testimonia ct con­ stare videntur, aut falsa sunt, aut ita explicari et * 4 ciliorum acta testantur. Unde notum illud, pontifi­ componi debent, ut infallibilitati non obstent. cem Romanum ex cathedra loquentem erraro non Sed haec argumentatio minime nos tranquillat. posse, cum scilicet ad Scripturam et traditionem Ponitur enim iam pro certissimo id, quod adhuc pro­ attendens, quao in ecclesia Romana a temporibus bandum est, ponitur pro concesso, quod negamus, aut apostolorum incorrupta servatur, ac referens {vel do quo certe dubitamus. repraesentans, prout melius visum fuerit) universalis 3° Non solvuntur dubia illa eo modo, quem ecclesiae sensum, assistente Spiritu sancto aliquid venerabilis Depulatio adhibuit pag. 40 [26 AB] rela­ fidelibus universis credendum aut ubique observan­ tionis suae, nempe ut nounnllos libros laudaret et commendaret, quorum lectione ct studio omne dubium dum proponit ac praecipit ** Tale paragrafo dovrebbe essere il penultimo del auferri posset. Sed revera libri laudati hunc fruckim capo IV da porsi a pag. 13 alla lineo sesta [7 A n], minime afferunt. Denique etsi summa reverentia repleti sumus erga prima del! ultimo „Hioc sacro etc.“ In questo poi alla linea 17 [ib. B<], dopo la parola „cum“ aggiun- apostolicam sedem, ad definitionem infallibilitatis gerei tamquam caput ecclesiae, od alia linea 19 pontificiae progredi licitum non putamus, quia testes [ib. Bj], sostituirei alle parole ,,pro.apostolica sua tantum sumus doctrinae, non arbitri. — (17 maii ** auctoritate le altre ex cathedra· 1870). 9. Greith ep. Sangallensis- — Habita utraque Siffatta addizione che spiegherebbe l'apprensione di alcuni di una potestà absoluta, independent, sepa­ ratione, vel temporia huius summe periculosi, vel rata, che crea tanti con traditiori, sarebbe analoga alla status quaestionis maxime defectuosi censeo: 1° Dogmaticam pontificiae infallibilitatis defini­ prudente riserva fatta nella formola di non proporre nella definizione I»· parole ex se solo et antequam tionem esse praetermittendam. 2° Quod si reverendissimis patribus minus pla­ accedat consensus episcoporum, ed in conseguenza sarebbe anche nel senso degli autori dello schema cuerit, specialem tunc deputationem patrum eree secondo quanto è sembrato al sottoscritto2 (die 20 seligendam propono, quibus ex Vaticani concilii man­ dato committatur, integram causam funditus exami­ maii 1870). 8. Hefele ep. Rottenburgensis. — Votis eorum, nare atque de fructibus talis disquisitionis solidam qui definitionem infallibilitatis pontificiae efflagi­ suo tempore nobis porrigere relationem. (Ex epilogo sermonis in generali congregatione habiti, 17 maii tant, accedere non possum, tribus ex causis: Io Propter magna et gravirai ms pericula, immo 1870.) 10. Failli ep. Grossetanus. — Seposito quovis non solum pericula, sed certissimo damna, ecclesiae exordio vitandi fastidii causa, breviter et perspicue indo exoritura; Π0 Deinde quia hac definitione certo retardaretur sententiam meam exponam circa schematis formulam, benignissimum Dei consilium, errantes reducendi in qua Romani pontificia infallibilitas definitur. Legitur in schemate, ,Romanum pontificem vi sinum sanctae matris ecclesiae; assistentiae divinae ipsi promissae errare non purae, 1 Epiit. ad u. concilii secretarium data d. 90 maii 1870. cum supremi omnium Christianorum doctoris munere 1 flaee emendatio r. p. d. Salvatori· Vitelleschi tane arehiep. ep. Anxi man i et Cìdgalani, poetai a R. e. cardinalia eatis fungens pro apostolica sua auctoritate definit, quid in evincit quam calumniose post eros obitum anglicanas epheme­ rebus fidei et morum ab universa ecclesia tamquam rides Times, Dady Telegraph, Guardian, Saturday Review, eoa de fido tenendum, vel tamquam fidei contrarium auetorem traduxerint libelli, cui titaloa: Otto «un a Roma reiiciendum sit etc.“ durante il concilio Vaticano di Pomponio Ldo. Caelerum de piiiaimi praesulis Adeli devotoque erga apostoKeam sedem animo Circa hanc formulam tria animadverto; sed im­ luculentissimum testimonium dedit (men*e iplio an. 1878) Pins IX primis praestituo hoc principium : nos in hac condenda ·. m. Cum enim qnadam die, post eoasuetam deambulationem eonsediseet fr^-jnenti patrum cardinalium aliorumque praela­ definitione nihil excipere, nihil limitare debere, quod torum corona ircamdatua et Franciscas Nardi a rotae auditor exceptum et limitatum non reperì at ur a Christo praedictas retulisset calumnias ta card. VìteUesehi valga Cas, Domino. Nostrum enim non eet in fai libi litatis prae­ summus ille pontifex ait: Abbiamo abbaottmea consocialo il rogativam Romano pontifici conferre prout nob * cardinal VUeileochi c lo dichiariamo incapace di vcrivert contro arridet, .rad tantummodo illam a Christo iam ei col­ la a tede. Haec ipeemet a adiri eum ta eodem eoasessa ab la! am veraciter agnoscere et veraciter confiteri. Hoc eminentLraimo card. Bilio doelus adeasem. (^m/sro4olicnm doctrinam omnes venerabiles et cur vox definit in hanc aliam tradit ac praecipit fnerit im­ » Et epatóla miwa ad cari Ôilio, praerilem Deputation!· de fide. * Epistola mitra -EininrnUwù»o card. Bilio et olii» *patri bu· Deputation!· * fidei — Plane liquet ex genere tam dicendi quam acri bendi. Iriine prcporitionii auctorem unum eoe ex plagi· orientali bus. * S. Cyril. Alex ad a * , Carie p. « 8. Inane. 1 U ecnc. Carth. et Mikvil * Ct a Bern, e piat. 190. mutata. - Conxulto igitur selecta cat vox. qua non exprimeretur unice ut in schemate proposito nuenina fidei, bene vero ge­ neratila asiento! quilibet decreti· pontificiis religiose quidem temper ac sincere debitus, alius tamen atque aliai pro natura *a ip et ratione varia decreti Scilicet exprimi debet onerali quadam voce assenso * aim fidei divinae et catholicae, rive fidei •impliciter, rive etiam, ut aiunt aliqui, fidei ecclesiasticae, rive tandem veritati· theologicae aimplicixer, certae et infallibilia ob relatlcnem cum veritate revelata. 1169 EMENDATIONES IN CAPUT IV PRIVATIM EXHIBITAE 1170 Conon I. Si quia dixerit infallibile non ene Ro- A libilem. Atque ideo cum Romanus pontifex supremi mani pontificis magisterium >, cum cx cathedra lo­ omnium Christianorum doctoria munere fungona etc."; quitur, id cat, pro supremi pastoris atque doctoris prout in schemate usque in finem. Canon. „Si quia dixerit, magisterium ecclesiae munero et auctoritate suo iudicio1 definii; anathema Christi rivo in concilio congregatum sive in ecclesia rit." Canon II. ,,Si quis dixerit Romani pontificis ex dispersum in capite suo Romano pontifice solo Petri cathedra loquentia definitiones sivo iudicia non om- successore infallibile non esse, anathema sit." 25. Zunnui Casula ep. Uxellensis et Terralbensis. *nem ex soso vim obtinere, aut irreformabilia non esse, nisi prius ucceeserit episcoporumΛ consensus; ana­ — Eminentissimi praeeidee, reverendissimi patres >, thema sit." ut haec gravissima et maximo practica quaestio de 23. Maret ep. Surensis. — In oratione habita, Romani pontificis infallibilitate clarius definiatur, die prima iulii, in sacro concilio Vaticano, assensum pauca, pro mea sententia, od caput quartum nobis meum praebui emendationi ex pluribus patribus iam propositum ari notanda videntur; et ideo defatigatam propositae, scilicet ut introducatur iu capite IV for­ patientiam vestram enixe rogo, venerabiles patres, mula Antonina, dicens „papam errare non posse, ut ca bona venia excipiatis. Haec itaque sapien­ quando utitur consilio aut requirit auxilium univer­ tissimo vestro iudicio proponere existimo, nimirum: salia eccleeiae." Pag. 13 lin. 15 [7 B 6] et seqq.... „vi assistentiac 24. Lipovnicski ep. * . Magno-Varadmensis — divinae in bonum ecclesiae ei animarum salutem ipsi Cum veritas non indigeat multis verbis, dicente sancto B specialiter promissae ex ordinaria constituti ordinis Cypriano lib. de unitate ecclesiae: „Probatio ad fidem providentia errare non posee, cum supremi omnium facilis est compendio veritatis , ** caput hoc IV do Ro­ chrìstionoruin doctoris munere fungens, pro aposto­ mani pontificis magisterial! infallibilitate brevius re­ lica sua auctoritate definit quid ab universa ecclesia digendum esse censeo, omissis omnibus quae quocum­ in rebus fidei et morum temendum vel reiiciendum *' ut in schemate. que modo disputabilia sunt. Sequentem ideo propono sit etc. huius capitis redactionem: Eadem pag. lin.30 [ib. Bia] ct seqq.... „Quo,,Divinus Salvator generis humani lesus Christus niam vero infailibilitas eadem est sive doctrina divi­ qui ecclesiam acquisivit sanguino auo ad sanctifica­ nitus revelata definiatur et tradatur a solo Romano tionem erodentium et per hoc vitam et felicitatem pontifice tamquam universalis ecclesiae magistro et aeternam consequendam, ecclesiam suam indofecti- confirmatore, sive ab universa ecclesia docente cum büem usque finem mundi super firmam fundamen­ capite unita, quia in Petro omnium fortitudo muni­ tum, quod overti non possit, aedificavit dicens Petro tur, ct divinae gratiae ita ordinatur auxilium, ut apostolo suo confitenti Christum osse Filium Dei vivi: firmitas quae per Christum Petro tribuitur, per Beattie es Simon Bar-lona, quoniam non caro ei san­ Petrum apostolis conferatur5. Insuper definimus guis revelavit tibi, sed Pater meus qui in caelis est, etc." ut in eodem schemate. Demum expungendam propono ultimam capitis et ego dico tibi quia tu es Petrus ct super hanc petram * ’, et hanc novam aedificabo ecclesiam meam, ei portae inferi non prae­ periodum ,,Si quis autem etc. valebunt adversus eam, in Petro petram fidei posuit C adiiciendam : Quare rciicimus et damnamus absurdas in apostolatu suo ad confirmandam fidem apostolo- et perversas eorum doctrinas, qui affirmaverint rum et per hos omnium fidelium. Cumque Romanus Romanum pontificem in hisce suis doctrinalibus de­ pontifex beato Petro principi apostolorum qua fun­ cretis, sive iudiciis errare posse, saltem praerogativae damentum et firmamentum fidei ccclosiae succedat, seu potestatis suae obiectum, aut limites excedendo; sacrosanctum oecumenicum concilium Florentinum ad vel docuerint haec decreta, sive iudicia definitiva el unionem Graecorum cum ecclesia Romana metro et obligatoria non evadere nisi constet omnium, aut magistra omnium ecclesiarum congregatum dogmate maioris partis episcoporum congregatorum vel disper­ catholico definivit, Romanum pontificem in univer­ sorum consensum sive praevium, sive concomitantem sum orbein tenere primatum et ipsum pontificem Ro­ sive subsequent em saltem tacitum eisdem occessisse. Hoo adnotationee. In earum autem reddenda manum successorem esso beati Petri principis aposto­ lorum, et verum Ciiristi vicarium totiusque ecclesiae ratione brevissime ogam, cum me sapientioribus lo­ caput, et omnium christianornm patrem et doctoran. quar. Proindo edam do aliorum patrum obeervationiQuam concilii Florentini dogmaticam definitionem bua, el difficultatibus nihil omnino proferam: cas repetentes et innovantes, approbanto com ilio, docemus enim expendere praesertim in speciali discussione et tamquam dogma fidei declaramus, Romanum pon­ venerabilis nostrae Deputation is ius est et munus, in tificem qua in beato Petro principe apostolorum cuius quo adimplendo nec sibi nec nobis certissime ipsa successor est magistrum fundamentum et firmamen­ defuit. Quod si ab omnibus admitteretur, profecto tum fidei ecclesiae in robus fidei ot morum specialiter D breviori via progrederemur, Hanc igitur tenens, dicam in primis quaro omit­ aseistento ei Christo, cuius vicarius est, ct Spiritu sancto, Spiritu veritatis ecclesiae dato taliter errare tenda duxerim verba „ tamquam do fide, vel tamquam ** quae habentur pag. 13 lin. 22et 23 non posse, ut cum illo tantum et per illum fidem fidei contrarium fratrum coniudicum de fide confirmantem habeat ec­ [ib. B,]. Et ratio est quia uec omnes veri tafee eodem clesia fidom et doctrinam obiectivo certam ct infal- gradu fidem et mores attingunt, nec omnes errores pariter eodem gradu fidei ct moribus opponuntur. 1 Magia quidem placeret infallibilem dici Romanum ponti­ Hoc patet ex diversis damnatarum eiusque contraria· ficem; aed praecavendae cavillatione * de perornati infallibilitate, rum propositionum clajeibua. In his porro si inter­ (qntxl re ria» imo aliquo senau dici potest et debet) et ansa im­ peritis subtrahenda infallibilitatem confundendi cura impecveniat summi pontificia indicium, certum «t hosce cabilitate. propositionce vel doctrinae talea esae tenendas, quales * Cone. Lngd. Π in form. prof. fid. habetur qveationes de vel proponuntur vel reiiciuntur. Ut itaque in re tanti fide ruo (Romani pontificis) iudicia debent definiri. momenti omnia dubii occasio et quaestioni» praetextus • Melius dicitur epùccporum quam ecclesiae consensui, ne qui cavillentur excludi quidem hoc nostro canone necessitatem praevii consensas laieorum. sed tamen non etiam ipsorum epi­ scoporum Noteje au darie 4 Emendationem proposuit, eam veniae loquendi k eodem capite. rcnunciareL Conci L ükxkral. tom vs LIL i H ec * oratio habita bcm hit i* M· U 74 1171 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1172 omnino removean lar, praenotata verba omittenda independentiae et dependentiae, auctoritatis ct sub­ lectionis, magisterii infallibiliter docendi, ot obliga­ videntur. Quae autem in eadem periodo addenda existimo tionis humiliter discendi et credendi. liaec sunt: I· verba in bonum ecclesiae et salutem amLinea autem 32 [ib. BUJ, ante vorba ,,Romano marum, ut indicetur buina privilegii finis1 quo fit, pontifici" adioci hoo aliud solo, quia revera ipso per­ ut haec praerogativa inhaereat personae Romani pon­ sonaliter solus est pastor universalis agnorum et tificis ratione muneris, quo huic fini prospicere tene­ ovium, fidelium et episcoporum; eet personaliter solus tur, et aio excluditur quaelibet ratio privatae eiusdem confirmator fratrum, apostolorum; eet pereonahter personae. 2®-Verbum specialiter ot testimonium penes solus universalis ecclesiae doctor, et magister ob fideles a concilio reddatur de facto Christi a quo, antiquis diebus electus, ut per os eius audirent gentes ut ait «anctus Leo1 in illud Lucae XXII: Simon evangelium Dei et crederent et ideo patres concilii Simon etc., specialis Petri cura suscipitur, et pro fide oecumcnici VIII simpliciter organum Spiritus sancti Petri proprie supplicatur. 3° Verba ex ordinaria con­ papam appellarunt Proinde cum omnee docibiles stituti ordinis procidentia, ut ab hac assistentia Dei ξ etiam nos, incipiendo ab eminentiae imo rum divina omnia removeatur idea extraordinarii inter­ sacri collegii cardinalium decano ad mo usquo om­ ventui divini seu miraculi, cum ea assistentia in­ nium episcoporum minimum, vias veritatis et justi­ trinseca ait ipsi constitutioni ecclesiae. Quao cum sit tiae Domini ipeo docet in eisque confirmat, dici non aedificata supra petram Petrum, hic ex sui destina­ potest Romanum pontificem cese oe ecclesiae quin hoc tionis nempe fundamenti natura, debet esse semper E Ri ebenum sapiat. Non enim est minister ©ceiosia* ot continuo indeficiens. Hoo, ne aedificium umquam sed magister, rices gerens Christi lesu, cuius doc­ concutiatur, necessario requiritur ab eiusdem firmi­ trinam tradit, et cuius est oe, aient universa ecclesia tatis et stabilitatis lege, seu a fide, in qua radicaliter docens cum capite unita. Eius siquidem est oe, cuius consistit (quia sine fide impossibile est placere Deo) est corpus; corpus autem est Christi: ergo et os. Et omnium visibilis ecclesiae partium ooosionis ratio. In quoniam oe unum eat nempe summus pontifex, qui partibus nutem fide huic aedificio adhaerentibus suae solus visibiliter, et intelligibili ac articulata voco agit coesionis vis, seu assensus ratio, en ose debet, ut personam Christi in regenda ct docenda universali quamcumque metaphysicam certitudinem lupereL ecclesia, quia ipsi soli sunt participatione communia, Cum enim Deo credi debeat, certitudo moralis in fidei quao Christo sunt potestate propria, ut loquitur sanc­ assensu absurda ret. Atqui nullus Deo visibiliter tus Leo, ideo infallibilitas est una sicut docet schema credit, seu aedificio ecclesiae cohaeret nisi per Petrum, nostrum, quod ut aliqua auctoritate confirmaretur, qui solus est eiusdem visibile fundamentum. Ergo odiicienda proposui eiusdem sancti Leonis verba assistentia divina, qua solus Romanus pontifex reddi­ superius in adnotationibus recitata. tur infallibilis, ut ei ex motivo fidei credatur, ipsi Ex quibas satis patet solum Romanum pontificem necessaria et propria est ex natura loci, in quo in esso visibile fundamentum, principium activum et constituto ordino a Christo positus est, ac proinde causam formalem infallibilitatis ecclesiae, quao tota ex lege ordinaria conservationis maximi, quod primo visibiliter tenetur a Petro, sicut hic tenetur α Christo. in boo ordine factum fuit, miraculi constitutionis C Firmitas enim quae per Christum Petro tribuitur, ecclesiae. per Petrum in quo omnium fortitudo munitur, apo­ In linea autem 31 eodem pag. 13 [ib. Buj ad­ stolis confertur. Quod aperte tradit omnium sanc­ hibui verba: sive doctrina divinitus revelata definia­ torum ecclesiae doctorum discipulus, doctor et ipso tur et tradatur a solo Romano pontifice etc., 1° ut Angelicus his verbis4 : „Ecclesia generalis non potest unius eiusdemquo infallibilitatis duplex exercitionis errare, quia ille qui in omnibus exauditus est pro seu manifestationis forma distinctius exprimeretur, sua reverentia, dicit Petro, super cuius confessione ac proinde clarius etiam distinguerentur et quae Petro ecclesia fundata est: Ego rogavi pro le etc. *' Pro­ soli, et quae apostolis cum Petro, ut loquitur Augu­ fecto si fides ex auditu, auditus autem per verbum stinus, vobis a reverendissimo episcopo C&lvensi iam Christi \ et verbum Christi per os solius Petri audien­ allatus, a Christo tributa fuerunt; 2° quia hio agitur dum et credendum, necessario sequitur infallibili­ de infallibilitate activa, quae cum in actu practico tatem Romani pontificis fundamentum, principium, definitionis et traditionis doctrinae divinitus revela­ causam esse infallibilitatis ecclesiae, quae una oademtae consistat, hic actus in formula exprimendus etiam que est ac illa. A solo enim Romano pontifice con­ videtur; 3° quia verbis doctrina divinitus revelata ciliares definitiones infallibilitatem obtinent, quia totum continetur infallibili tatis obiectum directum, ipse solus infallibilis, et reliqui iure docentes por et ideo neowae non eat tempus ulterius terere in ipsum et cum ipso. peculiaribus, quae orin possunt hac super re quae­ Ne timeamus itaque, venerabile patres, verba stionibus. Hae siquidem veluti in propria sede de-1 ' solus et personalis in Romano pontifice, quia nec finiendae erunt, cum actum fuerit de infallibilitate solitudinem iuv divisionem important. Christus enim ecclesiae, quae iam recepta est, et nuno statuere tan­ personaliter solus est fundamentum et caput, nihil­ tum sufficiat Romani pontificis infallibilitatem ad ominus nec divisus est, nec solitarius, ecd habet ec­ unum idemque obiectum sese porrigere. clesiam corpus suum mysticum. Ita papa personaliter Eadem linea et pagina mutavi verba „capite ec­ solus est doctor universalis ecclesiae, et tamen nec clesiae" in haec alia: universalis ecclesiae magistro et solitarius est nec divisus a discipulis, quos suo magi­ confirmatore; 1· quia hanc verba proprius respondent sterio docet. Ipeo personaliter solus eet caput visi­ iis quae superius in schemate adhibentur, nempe bile ecclesiae, nec ideo est divisus a membris, quae supremi omnium Christianorum doctoris munere /un­ regit, et quae sub suo regimine suos habent proprios gens; atque ita semper conservatur eiusdem sententiae actus, qui quia cuiusque membri proprii, ideo non substantia et forma; 2° ut prossius determinentur possunt esse i idem ipsi in omnibus membris, sed ad relation», quae intersunt inter magistrum et di­ > Aci. XV, 7. scipulos, inter confirmatorem et confirmatos, quae • Can. Π. set. IH. certe aliae es» non poesunt, nisi relationes absolutae » Lm. dut. • loan. VÎ, 4δ. « In 4 diet. 91, q. 1. • Rom. X, 17. l8. 1173 EMENDATIONES IN CAPUT IV PRIVATIM 1 3IBITAE 1174 sumdem finem diriguntur, et ordinantur & capite, ▲ eiusmodi decreta sive iudicia per seipsa irreformabilia cui eunt unita membra, et a quo baco vitam et a quovis christiano, ut primum ei innotuerint, pleno vigorem non solum, verum etiam functiones positiva fidei obsequio excipienda et tenenda non ease, ana­ destinatione ot institutione in corpore legitimas thema siL“ recipiunt. Non ergo Christus, et eius Vicarius a cor­ Canon Π. „Si quis negaverit unam eamdemque poro ecclesiae et a schola docibilium Dei divisi et esse vi sssislentiae divinae infallibilitatem, sive doc­ separati sunt, sod qui buio capiti et dottori non eub- trina divinitus revelata definiatur, et tradatur a solo ■unt, hi miserrime separati, et divisi sunt a papa, Romano pontifice tamquam universalis ecclesiae magi­ ot ideo α Christo, quia summus pontifex idem est ac stro et confirmatore, sive ab universa ecclesia docento Christum Iceus in veritate, in iudicio, in iustitia. Unde cum capite unita; aut hano Romani pontificis infalli­ qui appellant a Romano pontifice, a Christo appellant bilitatem sese extendere ad unum idemque integre Repetam itaquo, ne timeamus haec verba scitu et obiectum infallibili tatis ecclesiae, anathema sit. ** personalis, Christus enim non constituit ecclesiam Haec est, venerabiles fratres, fides mea, et ratio impersonalem et abstractam, uti vellent Christi et fidoi meae, nam fides eGam suam habet rationem ecclesiae inimici, sed personalem concretam et subsi­ et logicam. Haec est fides dioecesis mihi concreditae, stentem in Romano pontifico, in quo solo est viva, immo fides toGus Sardiniae insulae. Cui certe fidei activa, articulata infoili bili tas. Quao non tantam cat carissima mea patria debet, si christiana religio ex vorus et proprius catholicae religionis divinitatis quo pro infinita Dei bonitate ab apostolis Petro et character, quin Deus essentialiter verax et bonus nec B Paulo ot lacobo praedicata fuit et a sancto Clemen te falli, noe fallero potest, verum etiam est sola formalis papa primo eius episcopo nutrita et roborata, ac α tot ratio fidei, unitatis, ac communionis omnium mem­ tantisquo martyribus proprio sanguine, qui est chribrorum ecclesiae cum capito papa, qui solus est tessera sG an orum semen, custodita, propagata et purpurata, viva veritatis et iustitiae, et in quo solo ecclesia con­ usquo in hodiedum, nec erroribus deturpata, neo stituitur personaliter loquens vice et auctoritate schismatibus scissa, nec persecu Goni bus ot vexationi­ Christi leeu. Hino factum est, ut nulla umquam nova bus concussa unquam fuerit. Et haec erit fides, quae definitio dogmatica tradita fuerit tempore sedis pon­ nos et nostras diooceeoe salvabit, reverendissimi tificalis vacationis, vel tempore schismatum; quia patres, α furore fluctuum, quos magna revera horum hisce in casibus nullum est in ecclesia personaliter temporum incredulitatis et impietatis tempestas tanto recognitum os Christi vivum et articulatum. Quod impetu ab imis excitavit. Qui enim stat in navi Petri, si quae tentata fuere, ca ab hoc Christi oro certo quae super basco luteas aquas fertur in sublimo, non cognito Romano pontifice vel adprobata, vel reietta demergetur, quia ille qui in omnibus exauditus est postea extiterunt, ut patet ex actis Murtini V et pro sua reverentia Petro dixit: Ego pro te rogavi Eugeni! IV circa Constant i ensis et Basileensis con­ ut non deficiat fides tua. ciliorum decreta. Quae duo exempla sufficiunt etiam Cattorum, reverendissimi venerabilis DoputaGout probetur Romanos pontifices charismate infalli­ nis patres, hasce meas observationes integre sapienbilitatis sibi personaliter proprio vera a falsis secre­ Gaa vestrae examini ita committo, ut si non probavisse, cum utroque ab hisce conciliis decreta fuerint C veritis ius vobis sit ad generalem concilii patrum In ultima periodo, quam de noro schemati congregationem eas non deferendi no tempus inuti­ odiiciendam proposui, duo damnantur, ut patet, gros- liter teratur. In eis proponendis stimulo conscien­ santés errores. Primus eorum qui dicunt non solum tiae meae satisfacere intendi: nunc vero, hoc adimRomanum pontificem, sed etiam universam ecclesiam pleto officio alterum mihi restat, acceptandi nempe docentem erraro posse, ut de facto errasse obietti quae α vobis certe meliora nobis provenient. (2 iulii limites excedendo. Huius erroris exemplum habemus, 1870.) 26. Marinelli ep. Porphyriensis1. — Eminen­ circa doctrinam ab apostolica sede ot universo epi­ scopatu solemniter traditam de necessitate temporalis tissime princeps oc reverendissimi patres, ut doctrina Romani pontificis dominii; ut clare videro est in de Romani pontificis infallibilitate magis magisque notis 41, 42, 43 et 44 [L LI, 608-12] primo sche­ comprobata existât, mini videtur, in prima periodo mati do ecclesia adioctis, ex quibus etiam satis apparet capitis quarti esse addenda poet illa schematis huius proscriptionis urgentia. AJter error eet eorum, ,,perpetuus ecclesiae usus commendat” haec alia qui docent, ie;oiri ecclesiae consensum saltem taci­ verba: sancti patres docuerunt. Revera horum, quos tum, ut ordinationes Romani pontificis valeant et Deus posuit in ecclesia, ut ait Apostolus, pastorea rt obligent. Notus iam vobis est, sicut et nota ipsius doctorea... donec occurramus omnee in unitatem damnationis necessitas, ut quaestionibus omnibus fidei, minime videtur mentio praetermittenda. Quod finis tandem aliquando imponatur. Do his itaque, ut autem in suprema apostolicaa iurisdictionis potestate, stem promises© brevitati, verba ultorius non faciam. D quam Romanus pontifex tamquam Petri principis Venio ideo ad ultimam propositionem, qua vellem apoetolorum successor in universam ecclesiam obtinet, ut in fdiomato ultima etiam huius capitis periodus supremam quoque magisterii potestatem comprehendi, expungeretur. Ratio est ut huic etiam capiti canones adiiciantur. Hoc enim postulant et huius Vaticani i Vlndidna Mit a. Augnatisi qnoad doctrinam de infalli· . * et prvprnit rrrerendifannan Depa­ concilii agendi ratio, et rei gravitas in praesentiarum bHiUte Reccani pontifici *«nem quarti capitia Qnowodo od i unet is, et ipse fidelium sensus in doctrina tanti la Goni prò rebus fidd emen«lati id «ibi in meaten venerit, i| e * fatetur in epistola ad loaepbnm momenti tantopere dolendum in modum exagitata. Feuler concili! recreUritua ml«ntificem quando ex cathedra lo­ synodo Diospolitana iudicatus fuerit ab haeres i im­ quitur, id est, quando ex plena sua docendi potestate munis. Ergo independenter a consensu episcoporum supremi omnium Christianorum pastoris et doctoris seu ecclesiae Augustinus tribuit Romano pontifici munere fungens definit quid in rebus fidei ct morum irrefragabilem auctoritatem, ita ut per cius litteras ab universa ecclesia tamquam de fide tenendum, ral seu decreta tota in religionis causis dubitatio aufe­ tamquam fidei contrarium reiiciendum ait, vi Mttratur. Mentila divinae ipsi in breto Petro promime, errare His addo quao habet sanctus doctor tract 50 in non posee. Non ideo tamen intendimus Romani ponloanncm: „Petrus quando accepit claves, ecclesiam « Earatete» 14 rediratiwHaa prirtUtm Dqmtate «W 4« sanctam significavit... cuius (addit enarr. in «¿e uplicis magisterii relatio. Duplex igitur in ec­ Haec verba, ni fallor, possent praebere locum clesia credimus magisterium infallibile, seu per aequi vocation i, vel cavillationi. Fieri enim potest, ut sancti Spiritus assi.Mentiam expers erroris: unum Romanus pontifex aliquid definiat ad convellendos solemne, videlicet omnium episcoporum simul cum errores contra fidem in aliquo regno vel provincia Romano pontifice docentium; aliud ordinarium. exortos; honeque declarationem, seu definitionem ad ipeius nempe pontificia, loquentia nomine totius ec­ illud tantum regnum vel provinciam transmittati clesiae et rice Christi. Porro duplex illud magiaterinra invicem unitur; quoniam u corpus ecclesiae docent» i EplsL ad eptscopam PsderUraeasea data die 80 ianii I8T0l ex episcopis et pontifice tamquam ex membris et Cowciu oxxxnau tomos LII. T· 1187 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES capite constat, £as non eet inter ea separationem fin­ decennium, Romae consessus peragatur episcoporum gere. Membra siquidem absque capite, et caput sine totius orbis, quotonus universalis ecclesiae negotia mcm bria, pariter mortua eunt: vel episcopi sine pon­ generalia do communi consilio ct consensu securius et tifice non eunt ecclesiae corpas infallibilitor docens; efficacius tractari voleanL et pontifex absque episcopis non est caput ecclesiae 43. Card. Mertet. — Cum iuxta Apostoli moni­ loqueos. Non potest autem oculus dicere manui: tum in mystico ecclesiae corporo multa sint membra, opera tua non indigeo; aut iterum caput pedibus: quae non eundem actum habent; hino hoo mihi non estis mihi necessarii; sed multo magis quae viden­ proposueram ut quoti» in concilio Vaticano de robus tur membra corporis infirmiora esse necessaria sunt. fidei ac de dogmaticis ageretur, aliis harum rerum Et si membra capite reguntur, caput membris porta­ tractationem relinquerem, ac tunc tantum quando ad tur: episcopi docent, pontifice praesidente; pontifex disciplinaris tractatio deflecteret, aliquid proferre docet ex fide omnium ecclesiarum; et in atraque liceret mibi, qui fere unicus ex omnibus in concilio parte, doctrina profertur nomino Christi, qui dixit sedentibus et indicantibus, praecipuo in partem apostolis: Docete omnes gentes; qui et dixit Petro: vocatus sum opitulationis et dispensationis. Non itaque aliquid dicam quoad intrinseca in Confirma fratres tuos. Insuper unum magisterium alio non redditur superfluum: quia concilia fieri non themate hoc, de quo tanta »t disquisitio, sed miam possunt iugiter; et aliunde pontifex non semper solus et alteram observationem exhibebo circa formam cxloqui debet Homines quidam solent loqui sedendo, trinsecam ac circa modum concipiendi constitutionem. toto corpore in pace composito; tamen interdum, ad B Idquo mihi indulgendum esso videbatur non tam ex maiorem sermonis efficaciam, caput loquendo mem­ profanis historiis exemplo sumpto ab Apelle ot sutore, bris omnibus indiget adiuvari, ut eorum gestu et motu quam cum cogitari possit apostolum Paulum in sccnofactonae artificio aliquid detulisse monitis Aquilae loquela fiat vividior. Obedientia fidei. Itaque commendamus magiste­ et PrisciUae. * Inhaerens theologorum placitis pro infallibilitate rium ecclesiasticum tum totius corporis, tum coni ancti capitis: quorum iura, eui valerent utrinque perfecto Romani pontificis sentientibus, ex tot libellis, utar distingui, numquam certe poterunt separari. Corporis tantum illo cui titulus: Elucubratio de dogmatica ergo sicut et capitis auctoritati infallibili omnes et Romani pontificis infallibilitate per reverendissimum singuli fidei» obedientiam fidei praestare tenentur. archiepiscopum Edessenum typis Civilitatis catholicae, Per hanc obedientiam ex fon to auctori tatis hauritur 1870; qui libellus tum ex aliis circumstantiis, tum aqua saliens in vitam aeternam, hoc eet doctrina cae­ quod ei adhaeserint numero undecim ex consultoribus lestis ad veram ducens sanctitatem. Quemadmodum commissionis dogmaticae; ex hac specifica adhaesione in divinis, Pator, fons potestatis supremus, est prin­ haberi poteet uti votum eiusdem commissionis. cipium a quo Verbum sapientiae generatur, et ex utro­ Oratorio modo haec non tractabo, neque utar que procedit Spiritus sanctitatis; sic in humana methodo demonstrationis, sed stricte et summatim societate quae facta est od imaginem et similitudinem animadversion» indigitabo potius quam exponam. sanctissimae Trinitatis, auctoritas eet principium quo Ago enim cum sapientibus, qui sunt simul pluribus proponitur doctrina veritatis, ut deinceps, ex obe- C occupati. dientia et lumine coniunctis procedat vera sanctitas ln Elucubratione reverendissimi Edesseni quam et salus animar. Quem gratiae supernatural is ordir^m citavi (pag. 146 et seqq.) referuntur condition» quae sentiant illi, quoe traxit Pater. Plores autem, erroris requiruntur ut pontifex ex cathedra loqui, et ideo spiritu seducti, seducunt alios, illis inspirando rebel­ infallibilis dicatur. Quae requisito, seu condition» lionem et diffidentiam erga pontificis et ecclesiae eunt tum ex parte obiecti, tum ex parte actus. In­ magisterium. Quapropter, ut talium audacia retun­ quirendum est igitur num hac in re congrua et suffi­ datur, et ut fideles in fide confirmentur, sancta cientis sint verba quibus utitur schema constitutionis synodus hos qui sequuntur, canones statuit: (pag. 13 lin. 17 ad 25 [7 Buo])i 9aa0 verba sunt: Canon I. ,,Si quis dixerit eccleriam non accepisse ,.Romanum pontificem... errare non posse, cum cum assistente veritatis spiritu donum infalhbili- supremi omnium Christianorum docturis munere fun­ tatis, vel istud donum in ea non amplius vigere; gens pro apostolica sua auctoritate definit etc.' anathema ait‘* Hanc theologicam enunciationem non accuso. Sed Canon Π. „Si qui * dixerit concilium universale peto quaenam certitudinis teesera sit ut cognosci posse errare in iis quae circa ree sacras, fidem et possit pontificem definiisse ea, quae supra deeeribitur, mores credenda fidelibus imponit; anathema sit.” qualitate et auctoritate? Cum enim papa loquatur Canon ILL „Si quis dixerit Romanum ponti­ non solum uti doctor privatus, sed etiam uti papa, ficem quando tamquam universalis pastor, de fido quin definitio rit infallibilis et irreformabilis, externa servanda vel dc errore sub haeresis poena reiicicndo D quaedam ac certa tessera seu delineatio actus »t neces­ publico docet ecclesiam, errare posse; anathema sit." saria, quae exprimat ac demonstret, quaenam eit His autem canonibus sancta synodus nullatenus volitio bcu determinatio papae at uno potius quam intendit episcopos a pontifice, vel pontificem ab ec­ alio modo et effectu actum cmittaL clesia separaro: cum caput et membra Dominus ipee, Diversum vel dubium cese poteet indicium seu collegium apostolicum instituendo, coni unxerit inse­ intellectus hominum do vi verborum et de intentione parabiliter. Immo sancta synodus damnat haereticam proferentis. Hinc recte maiore» nostri in civilibus pravitatem, qua fingeretur vel concilium universale legibus iuridicos effectus oriri tantum voluerunt vel Romano pontifici contrarium, vel pontifex ab epi­ ex certis detenu i nat isque verborum fonnulis aut ex scoporum corporo separatus. Tandem declarat se in materiali facto quo voluntas loquentis et agentis praedictis canonibus nihil intendisse, quo negaretur manifestaretur, uti confractio stipulae in stipula­ rive conciliorum oeco men icorum utilitas, sive ponti­ tione, digitorum crepitus in aditione haereditatis, ficiorum decretorum opportunitas; «xi praecipit ut inieclus lapilli in nunciatione novi operis. Atque ipsa cuncti fidei» credendo suscipiant definition» summi theologica schola utens verbis definitionis ex cathedra pontificis ex cathedra loquentia; tamen aliando per per medium ideae materialis facti exprimebat ac modum legis statuit quod, visitationibus particulari­ doeignab&t voluntatem et determinationem pontificis bus od apostolorum limina sublatis, de daennio in supremum et infallibile indicium proferendi. Sed no 1189 EMENDATIONES IN CAPUT IV PRIVATLM ΕΧΠΙΒΤΤΑΕ 1190 vagari videar in his; in sacramentis novao logis divi- A Secundo, pontifex Alexander IH in cap.IIl de sponsa ni tus institutis, nonne caelestia gratia et spiritualis duorum matrimonii primi validitatem, secundi nullirocramenti effectus, visibili, materiali certoque signo tatem edicit, expresse addens: „quamvis aliter a quibusdam praedecessoribus nostris sit aliquando indi­ designatur? * Ergo etsi in hisce casibus ageretur de sub­ Iam vero proposita verba schematis certitudinem catum.' hanc non praesentant. Etenim semper dubitari potest stantia sacramenti ac de regula morum, tamen prae­ an ad dogmaticae definitionis qualitatem constituen­ cedentes definitiones pontificum ex hoo capite tantum dam necessario requiratur ut pontifex exprimat verba dogmaticae non sunt habitae sed oeconomicae et dis­ illa ,^e procedere ad definitionem uti supremum pensativae. omnium Christianorum doctorem etc. et quae definit Quin etiam oportet ut tessera haec indigitet num etc. tamquam de fide tenendum esso vel etc.” leu in eodem actu omnia tamquam fidei dogma propo­ poi ius an ex argumentis, indiciis et conjecturis id nantur. Rem declaro unico exemplo sumpto ex Bonideduci otiam possit. » faciiVni bulla, quae incipit Unam sanctam, quam De gravissima re agitur, scilicet, quoad fideles toties ex hoc loco memoratam audivimus. Quae diasingulos ut sub spiritualis mortis poena pleno fidei ceptationee motae hac do bulla nunc fuerint, quaeque obsequio haec decreta sint tenenda; quoad ecclesiam, sint propositae scimus: neque in hia immorandum ut decreta haeo nullo umquam tempore reformari censeo. poesin L Hino iure meri toque postulatur ut in sche­ Cuius certae, determinatae, et omnibus perspicuae mate res clarius exprimatur. B tesserae actus infallibilitatis vi et auctoritate praediti Neque quis dicat satis esse posse media illa inter­ quanta sit necessitas, discussio nuper inchoata de ca­ pretationis, quibus hucusque scholae usae sunt Primo pite quarto schematis demonstrat Quot enim et sibi invicem pugnantes opiniones enim nego paritatem, inter tempus antecedens huic dogmaticae definitioni et tempus subaequens, saltem hac in re sunt prolatae ab oratoribus, qui omnes inquoad fideles, uti quisque bene percipit Secundo cum fallibilitati in genere favebant! Sunt enim qui di­ centies atque centice nostris auribus insonuerint de- vinam hanc qualitatem dant actui, etsi directus sit clnmationee de veritate nuda exprimenda, de dubita­ non fidelibus universis sive ecclesiae, eed uni al terive, tionibus tollendis, de cavillationibus praecidendis, dummodo rescripserit vel locutus sit pontifex uti su­ nescio cur nam haeo sequenda forent in definitionis premus in ecclesia magister. Sunt qui eadem nota decorant verba vel actus quando universali ecclesiae substantia, despicienda vero in definitionis forma. Nequo etiam audiendi forent aliqui qui oppo­ directi sunt, quamvis proprie de rebus fidei et morum nerent semper debitam esse obedientiam papae defini­ non agant, sed res fidei et moribus affines seu con­ tionibus. Quod quidem dum concedo; tamen cum nexas quomodocumque explanent Sunt alii, qui alias diversi sint effectus pro natura divorate iussionis, variasque opiniones hac in re protulerunt Iam vero respondere his liceret verbis sancti concilii Hieroeoly- fieri potest ut iuxta horum opiniones, irreformabilia mitani primi: Visum est enim Spiritui sancto et ab ipso pontifice atque ab ipsius successoribus habean­ nobis nihil ultra imponere vobis oneris quam haec tur, quae papa profert in alloquendo quodam coetu necessaria. Caveant profecto ii ne in incerto natura C fidelium, qui eum uti papam veneraturi venerant; definitionis papae relicta, multi usurpare uti pro ut talia habeantur verba omnia quae sunt in quibuanorma credendi censeant illud: ,Jn dubiis quod mini­ cumque encydicis, allocutionibus aliisque huiusmodi mum est sequimur.“ Caveant profecto ii ne in ecclesia ad universos episcopos et fidolee directis, etsi proprie inducant quasi de praecepto ea quae consilii sunt, neque de fide neque de moribus agant; ut irrefor­ eoclesiaeque formam sibi effingant ad instar con­ mabiles sint sententiae quaedam pontificum aliquibus gregationis societatisve regularium. Caveant ii ne abhinc saeculis vel nominarim in aliquos reges neothericarum scholarum exaggerationes de fidei obe­ supremosque dominatores latae, vel condemnationes di entia sequantur, quas quo postea reciderint vidimus generali modo in eos pronunciatse, quatenus a fide catholica, etri ad tempus, deficerent; quae acta, repro­ et lugemus. Caeterum haec ecclesiam ipsam potius tangunt bando sane consilio, aliqui e pulvere educta in lucem quam ipsos fideles. Interest enim ecclesiae quam nunc iterum protulerunt Cavendum est igitur ne seges controversiarum in maximo ut in propatulo sit quidn^m ad thesaurum fidei pertineat, quodque sit irreformabile; quid ad dis­ posterum crescat et augeatur. Prospiciendum est nunc ciplinam, quid ad dispensationem, quid ad ordinarium solum iis quae metuenda sunt ab inimicis; verum magisterium et directionem, quae iuxta temporum etiam consulendum est ne ii, qui indiscreto zelo labo­ rant, vel excerei vis opinionibus indulgent, plus necircumstantiarumque conditiones possunt immutari. Neque certa haec tessera pro agnoscenda natura gocii faciant, quam qui contra sunt Non peymittenpontificiae dispositionis poni posset in obiecto defini- D dum est ut omnia pontificum dicta et acta tamquam tionis, cum plurimae ex huiusmodi dispositionibus dogma habeantur. Relatio de observationibus, quao schemati ad­ etsi od fidem et mores pertineant, tamen pro dog­ maticis non habeantur. Et ne nimius sim, exemplum juncta est, pag. 31 et 39 [22 A, 25 D], aliqua de his petam ab epistolis Honorii do quibus tanta hic dicta habet; sed, ut ridetur, quasi perfunctorie, neque sunt, quasque multi uti non dogmaticas habuerunt, difficultatibus occurrens, sed se remittens ad futuras etsi thema esset articulus doctrinae. Addam duo disputationes theologorum. Caeterum authcnticitas exempla deducta ex iure canonico: ao primo quidem, actus, de qua ibi agitur, confundi non poteet cum Romana ecclesia ob impotentiam unius ex coniugis forma dium concipiendi. Hanc primam itaque animadversionem concludens eoe non separabat. Idque recte quando adhuc reli­ nempe gionis ardor talis erat, ut viri eas quas uxores habere propono, ut schemati pag. 13 lin. 24 non possent, haberent ut sorores. At refrigescente post verbum rtUciendum sii, addantur seu inserantur fidei flamma, aegre quidem de impotentia molestas haec vel acquivalentia verba: eoque munere ei auc­ inquisitiones ecclesia est aggressa, eaque probata, toritate se tunc uti expresse declarante etc» Quae coniugibus ad alias nuptiae largita ret facultatem propositio additionis communis eat aliis fonnulis oretenus ab aliquibus oratoribus propositis, si aliqua ex illis magis arrideat Deputations > Cap. Π, 4, 6, de frig, d maief. 7δ· 1191 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1192 Ad secundam animadversionem transeo. Re v eren- A clarus quidem custos, ut Tullianus ille custosI etsi dissimila Edtósenus cui, ut supra dixi, undecim theo­ hic vel ovina pelle, vel tegumento alio se obvolvat! logi consultore» adhaeserunt, conditiones proponit ex Dixerunt aliqui oratores ex hoo loco, revolutionem parte actus, scilicet libertatem pontificis ab omni vi, ot incredulitatem adversari declarationi dogmaticae de coactione et motu; quod ipse concinne et nervose ex­ infallibilitate Romani pontificis: quibus ego non con­ ponit et confirmat (pag. 149). tradicam. Gaudet enim atque impio exultât incredu­ Cuius rei noe vola nec vestigium est in schemate: jlitas et revolutio de discrepantia opinionum hac de quod notandum censeo, non accusandum. Sed quod re exorta, atque sibi falso blanditur evanuisse con­ gravius est, hoc in puncto ambigua, incerta, et forte cordiam, fideique unitatem quam catholicae ecclesiae diversae opinioni favens videri potest relatio de ob­ invidebant. servationibus, consulenda pag. 24 in pr. et pag. 32 At cavendum est no poet definitionem de infalli­ postmed. [18B4,22C7J. bilitate, mala illa bestia laetitia impia afficiatur, Quod si forte factum est, quia opinio consul­ quasi ipsa tunc habeat illud, quod scelestissimo con­ torum theologorum alicui non placuit, dolco pluris silio exoptabat imperator Caligula, scilicet unam habitam fuisse sapientiam illam quam aliquis ad nos tantum esse populo Romano cervicem, ut, uno tantum transfretasse putant super aurum purissimum (sci­ securis ictu, universus posset occidi. Prospiciendum eet igitur, ne ei Deus od tempus licet super bonam intentionem), quam aestimatam fuisse doctrinam, quae Romae probata et tradita erat. ecclesiam suam affligi permittat, qui contra cum sunt, Hinc hac de re agenti liceat mihi exordiri a verbis B neque in sua feritate, neque in sua calliditate couGregorii papae X in generali concilio Lugdunensi: fidero possint. Ad cuius propositionis confirmationem ex pluri­ ,,Ubi periculum maius intenditur, ibi procul dubio bus exemplis unum tantum indigitabo. Narrant bioest plenius consulendum. ** Ad periculum demonstrandum ex historicis prae­ graphi sanctae memoriae Pii VII, ipsum in Galliam teritorum temporum facta non recolam. Hoc unum anno 1804 proficiscentem, timuisse ne violentia ali­ tantum commemorabo, fere omnia facta historica, qua ea in regione pateretur, ideoquo renunciation is quae adducta sunt ab iis qui infallibilitatem op­ actum loco tuto deposuisse, scilicet penca cardinalem pugnant, ortum habuisse aut a materiali violentia arch ¿episcopum Panormitanum. Cum vero tot numero prolatae sint formulae de­ aut a morali pressione, qua pontifices fuerunt im­ petiti. Qui pro infallibilitate pugnant, haec facta ab finitionis dogmaticae, nescio an per insertionem vererrore dogmatico purgare laborant. Verum haec facta busculi apte perfici valeat quod supra notavi. Saltem ostendunt quam rit prospiciendum ne violentia cuius­ vero tollenda est ambiguitas et, nt minus dicam, libet generis in pontificem nefario consilio directa, duoitatio ex supra citatis animadversionibus exorta. Utraque vero animadversio neque directe neque aliquem sortiatur effectum. Quae Paschali II ex­ torta fuit charta conventionis, concessionis etri in­ indirecte aliquid detrahit pontificiae potestati uti signibus viris tunc haereeim sapere visa rit, haeretica per se potet: tum etiam quia desumptae sunt ex quidem non fuit. Sed nisi provido consilio, divinaque disciplina canon istarum de quibus duobus abhinc saeope, illico concessio seu conventio rescissa reprobata- C culis scribebat clarissimus cardinalis loannes Baptiste que fuisset, quis non videt quo ecclesiae constitutio de Luca: „De potestate papae esse varietatem opi­ recidisset! Quaenam immutatio in iuribus primatus nionum inter theologos et canonistas, quorum primi Romani pontificis ac in ipsa constitutione ecclesia© restringunt, posteriores magis ampliant pontificiam ** (RelaL Roman. Cur. disc. 2 n. 25). si stetissent pacta conventa, seu potius extorta a potestatem Neque quis obi i eia t haec quae propono brevitati Pio VII anno 1812, ac nisi ea, invocato Paschalis Π exemplo, abrogate fuissent! formulae dogmaticae officere, atque difficultatibus Etsi nunc Deus tranquilla tempora dedisset, ta­ al igni Km redact i onera implicare; oc ideo non con­ men buio rei consulendum foret, cum in canonibus venire concinnae methodo, qua alia dogmata in con­ condendis, mentri oculis usque ad finem saeculorum ciliis concinnata fucrunL sit intuendum. Verum infandum non renovabo do­ Huic enim reponerem, differentiam esse maxi­ lorem do praesentium rerum statu loqueos, aut proxi­ mam inter definitionem quae proponitur ac fere mae praeteritas commotiones narratione complectens. omnes praecedentes dogmatum definitiones. Caetera Non ego hic feralia quaedam acte, ac instrumenta enim sanctissimae religionis dogmata immensos miramentís vestrae oculis exponam, cum vobis omnibus bileeque effectus proferentia ad hominum felicitatem, in huno locum venientibus, occurrant miserandae aetemamque bcatitudinem assequendam, in ipsa ruinae non tam immanis accieris testimonium, quam operatione ac effectu sub sensibus non cadunt ac abominandi consilii, postmodum complendi, indicium, mysterio obvolvuntur. At magisterium supremum Verum, iuxta notum illud monitum ,,plu» periculi D pontificis, illiusque solemnes pronunciation » * de fide rat in insidiatore occulto, quam in host© manifesto. ** et moribus, superna terrenis coni ungunt, ita ut dogma Est nunc alia ho min uni secte, quao religionis hoc quotidianam, practicara, sen ri bilem quo opera­ venerationem umoremque mendacibus verbis simulans tionem, atquo ut ita dicam, cxtrinwcalionem habeat. atque tentum in politicis rebus dissensionem rase Itaque brevis concinnoque formula eatis esse potest dicens, ecclesiae reformationi incumbendum esae sua­ pro speculativo dogmate firmando. z\t hoc dogma det Huius sectae auctorum, fautorum ecripturumquo do infallibilitate Romani pontificis speculativae veri­ nomina in loco sancto non proferam, neque indigitabo tatis notioni pcrncceæe coniunctam habet ideam quid illi «ub nomine reformationis ecclesiae sibi pro­ actionis extrinsecae super extrinsecaa, sensibiles ot ponant. Qui audiunt, intelligunL multiformes ree scilicet super actus humanos, qui Hoo solum dico, hoe homines neque propositum, suapto natura complexi sunt. Hinc formula dog­ neque modum propositi ad effectum deducendi dri- matis, non in sola speculativa enunciation© consistere rimulare. Atque indo oritur illorum constans con­ potest, sed aliquid etiam de practicis contingentiis silium, assiduus labor, multiplex studium ad de­ exponere K disponere summarie saltem et generic© struendum temporale dominium aanctao sedi», quo debet. Non diffiteor difficultatis aliquid ex eo parari, pontificis libertas vallatur ac custoditur. Hinc vox illa revalut ion is : „ Epistola data ad cari de A>C *H· ei praetilHx 1199 A. SESSIONIS PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES T200 Haec autem sessio, si omnia bone disponantur, Romae, 27 iunii 1870. celebrari poterit die dominica 17 * currentis nwmaia Eminentissimi domini presides concilii Vaticani I Etenim in congregatione genendi habenda An loqui an tacere debeam prorsus ignoro. At­ feria II emendationes ad caput IV examinabuntur et tamen cum silentium sequelas deflendas habere possit, de iis vota ferentur. Iam ad meridiem poterunt pau­ ot loquela mihi soli, ut imprudenti, nocere debeat, cae illae emendationes in textum referri, et totum schema poterit tempore pomeridiano omnibus patribus loquar in nomine Domini. Omnes fere patres concilii vehementer optant distribui. promptam solutionem quaestionis pcndcsntis in ca­ Feria sequenti HI in congregatione generali pite IV; pauci quaerunt protrahere concilium cum cap. Ill et cap. IV turgende ail mitti poterunt ot mox omnigeno periculo ne unquam ad solutionem per­ vota in totum schema excipi per placet vel placet veniat, immo et dicit unus altane nunquam definien­ iurta medum. Illae modales schedulae a dd. theologis secretarii dam esse summi pontificis infallibilitatem. Quo scopo hi agant, chantas vetat suspicari. Sed Deputationis iam ad horam secundam poterunt ordi­ morbi ex caloribus iam noscentes, incursus hostium nari et typis mandari, ita ut feria IV mane distriarmatorum, et, quod longe siti amantissimi pontifìcia boantur, et a patribus Deputationis examinentur more necessario impedimentum ponerent decisioni ab feria TV et V. Dia ipsa feria, ad horam 5 “vesper­ tinam vel feria VI mane a congregatione generali do ecclesia adeo optatae. Interim orationes multiplicantur, cum res sit om- B illis statui poterit. Tempus supererit sufficiens ad aulam praeparan­ nino instructa et in omnem sensum versa, cum argu­ menta sint librata et nihil novi adferri possit dam. Quae si per cbaritatem vestram eximium, eminen­ Ideo videtur his finem ponere omnino necesserium. tissimi praesides, ita disponantur, encomia omnium, Sed cum dicere quidam possent : Nondum votum et quod magis est, summam experiemini gratitunostrum proposuimus, nec mentem aperuimus, for­ dinem. Interim enixo deprecor ut maximae meae venera­ san methodus esse posset, ut Liceat omnibus qui modificationem aut ad­ tionis significationes gratas habere ne dedignemini ditionem desiderant, hace scripto exhibere, ut exami­ Eminentiarum vestrarum nentur et ponderentur a patribus deputationis de fide, humillimus in C. L servare relaturis do his omnibus. t Henne, episcopus Gandaven. Vel, eminentissimi domini, si haec methodus non 60. videtur acceptanda ex hac die, nonne conveniret mo­ Congregatio generalis octogesima quarta nere secreto amicos sanctae sedis eiusque i urium ut 1870 iulii 11. a loquendo abstineant vel saltem non ultra quinque vel rex minutos horae loquantur? Feria recunda die 11 iulii 1870 hora octava ma­ Putaveram per epistolam humiliter ct candide tutina in conciliari aula Vaticanae potriorchalis basideprecari illustrissime» episcopos Calvcnrem, Ur- C licao, generalis reverendissimorum patrum congre­ gellensem et alios, ut ex amore in sanctam ecclesiam, gatio habita est; coi interfuerunt quingenti nonaginta. verbis faciendis renuntiarent Sed cum supplicatio novem patres, nempe 41 cardinales, 7 patriarchae, simplicis collegae non multum efficaciae habere pro­ 8 primates, 86 archiepiscopi, 415 episcopi, 4 abbates sit, ab epistolis scribendis abetinui. nullius dioecesis, 14 abbates generales aivo praesides Dixissem illis: Reverendissimo pater, nonne evi­ congregationum ordinum monasticorum, usum mitrae dens est adversarios infallibilitatis omnem movere habentes, 24 generales et vicarii generales: quorum lapidem ad discussionem protrahendam, et proin omnium nomina, quae per assignatores locorum ac­ nonne aequo evidens est non tenori ad discussionem curato descripta fuerunt, exhibet indiculus patrum promovendam silendo vel saltem brevissime loquendo? octogesimae quartae congregationis generalis, qui Nonne omnee circumstantias ipsi arripiunt ut ad inter acta concilii acervatur. parerga defluant, nonno nostrum eet nullam similibus Reverendus paler dominus Leonard us Me llano praebere occasionem? Simus prudentes et nullam no­ orchiepiscopus Nicomedi ensis missam lectam cele­ ram quaestionem suscitemus. bravit. Qua absoluta, et recitata oratione Adsumus Videtur niliì, eminentissimi Domini praesides, Domine etc., eminentissimus primus praeses ait: proreus necessarium quocumque modo finem invenire .Reverendissimi patres, superest adhuc ex ultima harum discussionum ; unicum eet salutis medium. Si congregatione emendatio septuagesima secunda in ca­ quamprimum finis non ponatur, etiam per auctori­ put tertium proposita, de qua sicut etiam de canone tatem, semper novi succedent oratores seu lectores D tertio ad caput tertium pertinente, iuxta mentem emen­ orationum. dationum in congregationibus generalibus proposita­ Haec ex solo amore veritatis, ex mera devotione· rum reformato, typis impresso patribusque distributo, in sanctam sedem apoetolicam scripta suscipere ne primum audiendus «t relator, nempe reverendissimus gravemini. d. Fridericua M. Zi nell i episcopus Tarvisinus, ac Interim me profiteor eminentiarum vestrarum postea ferenda erunt suffragia patrum. Itaque prae­ humillimum et obsequentiteimum servum in D. N. dictus reverendissimus dominus ambonem ascendat. ** I. C. . . A Qui ambonem ascendens haec nomino Deputat Henrie. episcopus Gandaven. tionis de fide ad concilii patres habuit: h. RELATIO Romae 8 iulii 1870. reverendi patris domini Friderici Jf. Zinelli Emineiitiaaimi praesides concilii Vaticani! episcopi Tarpimi. Liceat ultimum verbulum scribere. Plurimi patre * aegrotant, do quarum numero ct Eminentissimi ac reverendissimi pmesidee, emi­ ego »um, et vehementer desiderant finem rerum per nentissimi et reverendi»imi patres. Mvwionem aolenmeai, ne debeant, robus infectis, ad In postrema congregatione generali L 63 diM 136, f S. (Miga·, P. L, • ••II ’ Epiit. ad Damatimi papam. (Miga·, P. L, XXII, 863.) ’ Lib. ΠΤ, adv. Ruftoam cap. XV, (Migue, P.L·, ΧΧΠΙ, ♦ •II 4681. 1209 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA QUARTA 11 iulii 1870 1210 conciliorum ineet, in generalibus congregationibus à Oriento convocandi concilii, ut de hac forma discep­ obiecto fuerint, pauca regerere neceare eeL taretur, papa respondit his verbis: ,,Ροττο perscrip­ Et quidem quoad concilium Constantinopolita- tam purissimam, certissimam et solidissimam ortho­ num IV, verba in schemate allata fero ad unum con­ doxae fidei veritatem et evangelica® doctrinae con­ cordant cum formula papae Hormisdae, qua schisma sonam, a sanctis patribus et Romanorum pontificum Acacianum fuit compositum, et quao non solummodo in suis synodis definitione firmatam; aicut nec decet, ab ecclesia orientali, sed etiam a maxima parte eccle­ sio noe volumus novae discussioni ac definitioni subsiae occidentalis fuit approbata. Dictum fuit, hanc iacere, ipsam quasi per hoc quomodolibet contra fas et rorandam nihil continere nisi fiduciam, nunquam licitum, in dubium revocando. Ideoque licet in prae­ faturum orae ut cathedrae s. Petri accidat, quod de fata scriptura (scilicet in epistola imperatoris) de tot sedibus apostolici» actum esse dolemus; sed suc­ convocatione concilii ageretur; licet tu (imperator) cessores principis apostolorum fidem tuendi et fratres per tuas praefatas litteras concilium in terra tua con­ confirmandi munero usque ad finem mundi functuros vocari potieris; nos tamen nullo modo proponimus 0380. concilium ad discussionem seu definitionem huius­ Ast lisce interpretatio nec convenit literae nec modi convocare; non quod cuiusquam faciem verea­ Bonsui historico huius documenti. Non convenit mur, vel eandem sacrosanctam Romanam ecclesiam literno, num litera huius formulad papae Hormisdae, Graecorum superari prudentia timeamus; sed quia quao foro vorbotenus est recepta α concilio Constan- prorsus indecens foret, immo nec liret nec expedit in tinopolitano IV, ut nostis, haec ait: „Prima salus est B dubium rovocari praemissam verne fidei puritatem, i oc too fidei regulum custodire, et a consitutis patrum tot sacrae paginae auctoritatibus, tot sanctorum robo­ nullatenus deviaro, quia non potest Domini nostri ratam sententiis, tot Romanorum pontificum stabili Icgu Christi praetermitti sententia dicentis: Tu a definitione firmatam; pro cuius defensione, si neces» Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam foret, parati essemus subire martyrium et morti etiam meam. Haec quao dicta sunt rorum probantur effecti­ exponere corpus nostrum Ita Ciernen^. Itaque bus, quia in sedo apostolica immaculata est semper mirum non est, quod etiam Gregorius X in concilio catholica servata religio. Ab hac ergo spo et fide Lugduuensi discussionem huius formulae non per­ reparari minime cupientes, et patrum sequentes in misit. Tertium documentum desumptum est cx concilio omnibus constituta, anathematizamus omnes haereti­ cos eto.“ Et in fino: „Undo, aicut praediximus, Florentino. Do iis, quae in schemate nostro offerun­ sequentes in omnibus npostolicam sedem et praedican­ tur ex concilio Florentino, dictum est, nihil in iis tes cius omnia constituto, spero ut in una communione contineri, quod sobrius interpres od stabiliendam vobiscum (cum papa Hormisda), quam sedes apo­ doctrinam infallibilitatis adhibere possit Ast mentem stolica praodicut, esse merear, in qua est integra et patrum Florentinorum longo aliam fuisse patet cx illo vora christianoe religionis soliditas.“ Haec sunt verba commentario, quem fr. loannes coram papa Euge­ nio IV et coram imperatore Ioan ne Palacologo, ut huius formulae. Quod ad sensum attinet, sensus manifestus horum imperator resciret quisnam sit sensu» formulae, quae verborum utiquo hic ost: ut Orions divulsus a redo C de Romano pontifice agebat, de iis instituit. Itaque apostolica iterum communionem cum ipsa sedo apo­ incisa per singula declarans, incisum illud: Romanum stolica ot cum ecclesia catholica reciperet, solem nem pontificem lotius ecclesiae caput, omnium Christiano­ professionem fidei episcopi circa praerogativam sedis rum patrem, et doctorem existere, explicans, in haec apostolicen emittere debebant, scilicet hoc osso rectae verba desiit: „Cum omnes christiani in fido con­ fidei regulam custodire, ai spe et fide firmiter Jene- veniant et convenire debeant, ipre (Romanus ponti­ mus, Domini nostri fesu Christi promissionem Petro fex) ponitur doctor immaculatae fidei propter privi­ factam non jhjsso praetermitti, sicut roap&c eventu legium concessum Petro.“ Explicans incisum illud: comprobata est, scilicet in eo quod immaculata semper Eidem sedi ct Romano pontifici in b. principe apo­ stolorum pascendi, regendi et gubernandi universalem servata est in sedo apostolica vora religio. Contra testimonium ex concilio Lugdunensi alla­ ecclesiam plenariam [traditam] esse potestatem, ad­ tum dictum fuit, illud nec a concilio adhibitum neque duxit fr. loannes epistolam s. Agathon is papae ad con fi nuat um fuisse. No repetam oa quae iam hac do imperatorem Constantinum, respective ad concilium ro relator capitis torti i dixit, solummodo de uno pau­ Constant inopolitnnum ΠΙ, et exinde sequentem con­ cissima proferam; scilicet tui demonstrandum quod clusionem deduxit: ,,In bar auctoritate (Agathoius formula ista fidei a concilio Lugdunensi non fuerit scilicet) tria haec manifeste asseruntur. Primo, quod adhibita, obiicitur illam formulam in concilio non pascere omnes ovre sit commisaum Petro, ct successori­ fuisse discussam. Hoc utiquo verum »t, red exindo bus suis. Secundo, quod sedes apcwtolica nunquam ia nihil probatur contra auctoritatem huius documenti: D aliqua erroris parte depressa est, red rem per mansit o contrario firmatur magis auctoritas illius. Nam . immaculata in fide. Tertio, quod tanta Mitth. XVI. 18 * Lee. ΧΧΠ. M. ’ Loe. ΧΧΠ. 32. 1217 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA QUARTA 11 iulii 1870 1218 antiquitatis, id eet, sanctorum patrum, ex sententia A debeo odhucdum respondere ad illam gravieimam doctorum vol aliis modis privatis, quao omnia ad ple- obiectionem, qua dictum est ex ambone noe vello nam informationem sufficiunt. opinionem extremam certae cuiusdam scholae ad Demum nunquam praetermittendum est, quod dogma fidei catholicae evehere. Sane gravissima haec papae praeeto ait illa traditio ecclesiae Romanae, id est obiectio; et cum cam ex ore egregii et etiam sestiest, illius ecclesia© ad quam perfidia non habet acces­ matissimi oratoris audirem, tristis caput demisi et sum, et od quam propter potentiorem illius principali­ oratio mea in sinu meo convertebatur. Bone Deus! tatem omnem oportet convenire ecclesiam. Proinde anna confudisti mentes, linguas nostras, ut nos tradu­ stricta illa neceesitas, qualis requiritur ad constitutio­ camur tanquam promotores opinionis extremae cuius­ nem dogmaticam, nullo modo poteat demonstrari. Po­ dam scholae ad dignitatem dogmatis, et Bellarminus test accidero casus aliquis ita difficilis, ut papa neces­ inducatur tanquam auctor quartae propositionis de­ sarium putet pro sua informatione, sicut id factum est clarationis cleri gallicani? Nam, ut ab ultimo exordiar, cum ageretur do dogmata immaculatae Conceptionis, qualis est differentia inter assertionem, quam reveren­ quuerero ex episcopis, tanquam medio ordinario, quid dissimus orator Bellarmino tribuit: Pontifex non sentiant ecclesiae; sed talis casus non potest statui potest aliquid infallibilUer definire citra reliquos pro regula. episcopos et sine cooperatione ecclesiae, et inter notisInsuper, quod bene notandum eat, omnes sciunt simum articulum quartum: in fidei quaestionibus regulam illam do consensione ecclesiarum in praedica- summi pontificis non irreformabile esse iudicium, nisi tione praesente valere solummodo in sensu positivo, B ecclesiae consensus accedati Reapse vix ulla inveniri nullatenus vero in sensu negativo; id est, omne quod poterit differentia, nisi quis etiam dissensionem epi­ universalis ecclesia consentiens, praedicatione prae­ scoporum cooperationem ecclesiae vocare velit, et qui­ sente tanquam revelatum suscipit et veneratur, certe dem ita ut definitio dogmatica, etiam dissentientibus est verum et catholicum. Ast, quid fiet si dissensio episcopis, sit infallibilis, dummodo illos antea con­ inter ecclesias particulares exoritur, si controversiae de sul ueri L Haec de sententia Bellarmini. Quoad vero doctrinam in schemata expositam, fide insequuntur? Tunc iuxta Lirinensem recurren­ dum est ad consensionem antiquitatis, id cet, ad Deputatio in i uste traducitur ac si voluisset extremam Scripturam et sanctos patree; et ex consensione anti­ opinionem, scilicet illam Alberti Pighii, ad dignitatem quitatis dissensio praedicationis praesentis eet resol­ dogmatis evehere. Nam opinio Alberti Pighii, quam BeUarminus vocat piam quidem et probabilem, erat venda. Iam notum ost, quod iudicia dogmatica pontificis quod papa qua persona singularis seu doctor privatus Romani vel maxime versentur circa controversias ox ignorantia quadam possit errare, sed nequaquam fidei, in quibus fit recursus ad sacram sedem; pon­ in haeresim incidere vel haereaim docere. Hoc, ut tifex Romanus ergo illas definire debet, vel maxime reliqua omnia missa faciam, apparet ex ipsis verbis ex Scriptura, sanctis patribus, doctoribus ecclesiae, et Bellarmini, tum in loco a reverendissimo oratore vel maxime ex traditione ecclesiae Romanae, quae citato, tum etiam ex ipso Bellarmino, qui lib. 4 quod Petrus tradidit, fideliter et sancte custodivit cap.VI sententiam Pighii sequentibus verbis enuntiat: Quicumque ergo contendit, quod papa sive ad in- C "Probabile est pieque credi potest, summum pontifi­ formationem sive ad infallibile de fide et moribus cem non solum uti pontificem errare non posse, sed iudicium omnino dependeat α manifesta consensione etiam ut particularem personam haereticum esse non episcoporum, vel eorum auxilio, illi nihil reliquum posse, falsum aliquid contra fidem pertinaciter cre­ est nisi statuere falsum illud principium, omnia iudi­ dendo.” Ex bis apparet doctrinam quae habetur in cia dogmatica Romani pontificis in se et ex se esse schemate non esse illam Alberti Pighii, seu extremam infirma et reformabilia, nisi accedat consensus ec­ cuiusdam scholae, sed illam unam eandemque quam Bellarminus in loco a reverendissimo oratore citato clesiae. Sed hoc systema aut eet proreus arbitrarium aut docet, quarto loco adducit, et quam vocat certissimam totius infallibilitatis pontificiae eversivum. Eat arbi­ et asserendam, vel potius semetipsum retractando, trarium si requireretur maioris vel minoris partis sententiam communissimam et certam. Primas emendation» proponam, et deinde de iis, episcoporum assensus. Nam quis statuet illorum * “ inclusive. pote­ numerum? Quis faciet delectum, cum episcopi inter scilicet usque od emendationem 20 se sub hoc respectu sint omnino pares, ot assensus runt rogari suffragia. Post generalem illam relationem quorumdam assensui et iudicio aliorum non possit singulae emendationes iam paucis poterunt absolvi. Emendationes octo primae agunt de titulo. praeiudicare? Ex arbitrario hoc systemate, praecipue cum agatur de assensu subséquents sive tacito sive Priores quatuor reverendissimi emendatores volunt expresso, quot fluant anxietates, turbae et scandala, titulum inscribere: De supremo magisterio, vel aimhistoria testis est; sed favete linguis. Hoc systema D plici tor: de magisterio, vel de primatu magisftni. At est totius infallibilitatis pontificiae eversivum, ai Deputatio talem titulum non potuit approbare, nam assensus totius ecclesiae requireretur. Nam tunc reapse latius pateret quam argumentum huius capitia; in boc una sola datur infallibilitas, quae nonnisi in toto enim capite non agitur generati m de supremo magi­ corpore ecclesiae docentis residet Sed hoc in casu sterio pontificis, quod est pars iurisdictionis ipsius, decreta Romani pontificis possunt et debent.reformari nam iurisdictio pontificis duabus clavibus absolvitur, per concilium generale, quatenus interim assensus id est, clavi scientiae et clavi potestatis. Proinde non ecclesiae non ita ait manifestus, ut negari nequeat; potuit Deputatio admittere 1" emendationem. 2“" papa non est infallibilis nisi cum concilio generali. •uba) b) c), 3-et 4-. Et ne iterum in infallibilitatem pontificis ex se solo Emendai io 5B vult, ut titulas inscribatur: De decernentis recidamus, papa non poterit confirmare Romanorum pontificum infallibili magisteria. Hanc nisi illa decreta concilii, quae placuerunt maiori parti emendationem Deputatio admittit et quidem iuxta episcoporum, vel potius unanimitati eorum. Quid vero modum, ut non dicatur de Romanarum pontificum. si episcopi non consentiant? Actum erit de iudicio sed in singulari de Romani pontificis in fallibili ma­ ecclesiae, conclamatum erit de ecclesia, quae, teste Apo­ gisterio. Causa admissionis haec est, quod itwripto stolo, debet osse columna et firmamentum veritatis. de Romani pontificis infallibilitale verra in alias Antequam huic relationi generali valedicam, linguae nonnunquam sensum non genuinum exhiberet Coxcm. GXMBBJkL- TOMUS LTL T7 1219 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1220 nio verbi gratia in lingua germanica facile hace vox A datio, quae typis impressa heri folio singulari fuit pœaet confundi cum impeccabilitate. Ut ergo etalirn distributa; ot ista omnino commendatur, ut sic satis­ primo intuitu appareat, quod hic non agitur do ίπι- fiat tum iis qui putant cooperationem ccclcsiao om­ poccabilitate Romani pontificis in agendo, sed do in- nino excludi, et iis qui in suis animadversion i bus ot fallibilitata in docendo, inscribatur caput de Romani monitis diversa ad hanc doctrinam illustrandam pontificis infallibili magisterio. populo proponere volobant. In ieta ergo emendatione Emendatio 6a non admittitur ctiarn ea ex causa, α Doputationo do novo adoptata, quao incipit ,,IIuic quia in ista inscriptione habetur moti vu m, quod pastorali muneri..." et quao desinit in verba ,,soleranempo sit caput ccclcsioo docentis. Sed in titulo nihil nitor asserere", in ista dico vmendutiono do novo haberi solot do motivis. adoptata continentur sequentia. Emendatio 7*. Etiam istam Deputatio non ad­ Primo describitur cura, quam Romani pontifices mittit Dicendum esset iuxta mentem huius reveren­ tum ¿pei in so Miscipiebant pro veritate catholica con­ dissimi emendatoris: de Romani pontificis infallibili- servanda ct dilatanda, tum quae ipsis imposita fuit talc in supremi magisterii munere rxerrendo, ct sic per ron trovera ina fidei in variis locis ct tcmjioribus quodammodo statim circumscribitur infall ibii itas exortas. Drindo a verbis ..Romani autem poutificce, pontificis. Sed non usuvenit in inscriptionibus ponere prout temporum ct rorum conditio suadebat..." de­ limites rei pertractandae. scribitur agendi ratio, qua Romani pontifice» in doDemum emendatio 8* non est titulus, sed potius finition ¡bu * dogmaticis semper usi sunt ct utuntur ot integra quaedam thesis; et proinde etiam ista non B in pœtcrum etiam utenhir. Inde u vorbri „quac sacris Scripturis rt apostolici * traditionibus consentanea..." potuit acceptari. Emendatio 9*. De hac emendat ione nulla poweenda describitur, quod Romani pontificas definiunt innixi sunt suffragia, quia solummodo continet quoddam sacra Scriptura ct Inui it ione, sub tutela Christi ot votum, quod scilicet documenta conciliorum sint omit­ assistentia Spiritus saniti, quae non est confundenda tenda, ot potius promissa divina in argumentum in­ cum revelatione. Inde α > orbis ..Quorum quidem apofall i bili tat is sint adducenda. Ergn non subiiciotur rtolieam doctrinam..." describitur modus, quo de­ suffragiis. finitiones Romani jiontificis ex promissione Christi irrefragabiles fue­ Inde a numero 10® incipiunt emendationes, quao tanquam veritati consontancao spectant ad partem primam schematis, reu ad intro­ runt susceptae, ct quomodo hac ipsa re consensio ductionem quao primis verbis continetur ct oil docu­ ecclesiarum per orbem dispensarum cum ecclesia Ro­ menta trium conciliorum ; ct quidem emendai ione» pri­ mana, rt viceversa Romanae ecclesiae cum reliquis mae, re il icet 10 *. * ct 12 11 *, tradunt textum novum maximo enitet. Inde α verbis „Hoc igitur veritatis partis primae buius schematis. Iam quod emendatio­ rt fidei..." describitur finis, ob quem Christus Do­ nem 10 *" attinet, constat emendat io decima tribus mina» praerogativam inerrantiae sedi apostolicac scu partibus. Partem primam admittit Deputatio, quia pori tifi ri Romano concessit. Finis enim huius doni est stylus cet magis concinnus, quamvis ren su * sit unus bonum rederiac, in omnium salutem ut munere suo idemquo cum scliemate. fungeretur, rt quidem tum consecutio sanae doctrinae, Pare «eunda incipiens verbis „ Lugdunensi enim C tum un it as fidei rt chori tat is, tum nexus indivulsus concilio approbante" usque ad verba '.Florentina inter fundamentum et ecclesiae aedificium. Demum synodus solemni decreto definivit", pare feta secunda in ultimo inciso frAt vero cum hoc ipsa aetate..." non subiicitur suffragiis, sed etiam non acceptatur, primum innuitur causa huius solemn is definitionis quia statutum iam fuit, quod non solammodo con­ infallibilitatis pontificiae, et deindo natura huius cilium Lugdunense adducatur, ned quod doni menta praerogativae innuitur, reilicct, quod papae non con­ ista ex Iribus conciliis omnino intacta moneant, snlum- veniat tanquam pontonai» privatae, sed quod conveniat modo quoad stylum et quoad textum corrcctiorom ipsi fungenti munero suo summo pastorali. Ergo haec quaedam debent emendari, quae habentur in folio heri emendatio reverendissimi * patribus commendatur, cl dirtrilmto1 sub num. 1®, 2®, 3®. 4®, ct 5®; «rilícet acceptanda proponitur. quoad stylum quaedam debuit mutatio fieri. H Nunc emendatio 11 *. Continet etiam haec emen­ quidem ea ex causa, quis proponit Deputatio post datio textum notum partis primae, ecu paragraph! paragraph um primam, quae continet documenta con­ primae nostri capitis. Conceptus in hac emendatione ciliorum, inserendam descriptionem praxis sedia apo­ occurrentes sunt mü boni; ast nihilominus Deputatio * stolica/ in indiciis dogmaticis. lorn cum pare ista illam emendationem non acceptandam e«re censet, vel sit historica, utique etiam prima pare, quae agit do maximo ea ex causa, quia non videbantur omittenda documentis, debet forma historica proponi, ct non documenta illa publica trium occumcnicnmm con­ forma solemni» professionis, siculi nunc habetur in ciliorum. schemate ..profitemur cum concilio etc.' * Sed cum D Emendatio 12 *. Etiam haec emendatio habet tex­ bare ros utique stylum tangat, non sunt jxireenda tum integrum primae paragraph! nostri capitis; etiam suffragia. in hac emendat ione conceptu. * occurrunt omnino Quod attinet textum corroctiorom, in primis pulchri; ast nonnunquatn, ut mihi videtur, etiam ex­ notatu digna est correctio sub num. 3° folii heri aggerati. Et ex Ime caiLO., et cx eadem causa quam distributi. Doctissimus et reverend issi mus Rotlon- attuli in emendationo priori, Deputatio censet hanc burgensis enim innuit, quod vería sicut habentur in emendationem non esse admittendam. nostro eche mato, non omnino concordent cum textu Indo ab emendatinnr J3 * u«que ad emendationem correcto concilii Constonlinopolitani IV; et proindo 20 * “ continentur quaedam emendationes in singula iuxta hunc textum corroctiorom etiam emendatio ter­ loca paragraph! primae nostri capitis. Et quidem in tia proponitur, red utique non suffragiis. emendatione 13 * proponitur votum, quod septem Pars tertia huius emendationis decimae quao in­ primis linei * nostri capitis, id cs,t. exordii, subrogen­ cipit: „Huic igitur pastorali muneri ut satisfacerent", tur alia rerha. vrilicet: Romanum pontificem tan· loco huius portis tertiat * prout hai Mur in ipsa emen­ quam beati Petri principis apostolorum etc. Sed non datione 10 *. patrum suffragiis supponitur illa omen· vidrtur me acceptanda haec emendatio, et quidem quia non aubstislit obicctin. quam roveron dissi mu» anetor promovet, «¡licet quod per introni argnmen1 VHe Duc. M, col 1U9. 1221 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA QUARTA 21 iulii 1870 1222 tondi raliono'iì quaestio probetur ex quaestione, id relT A Emendatio * .23 Reverendissimus emendator vult, cum domonstramua in fallibili totem ex primatu. Sed ut in schemate inducantur primo verba Christi ad non sic est, nam nos deducimus ex primatu supremam omn» apostolos: Euntes docete etc. et dcindo notis­ potestatem docendi tanquam speciem n suo genero, et simi tr» loci sacrae Scripturae pro infoliibilitote ox suprema potestate docendi, respectu habito ad Romani pontificis. Quoad secundum hoc votum finem illius, qui est conservatio unitatis in fido, ot ad abunde provisum esse videtur voto reverendissimi promissiones Christi, deducimus infallibilitatom. patris por ca, quao habentur tum m documentis trium Ergo reapse nullus circulus adeat vitiosus. conciliorum tum in paragraph© nova inserta; proinde Emendatio 14 * etiam pertinet nd prima verba haec emendatio non occeptanda proponitur. Emendatio 24 . * Etiam de hac emendatione suf­ prooemii nostri capitis, ut scilicet dicatur: divinis praelucentibus eloquiis... rt prout textan tur sacra fragia nulla sunt petenda, quia continet rem quao publici cultus monumenta. Sed haec verba, spocintim non spectaro videtur ad constitutionem dogmaticam, ultimo, vix poterunt inseri, quamvis alios optima, mxI quae concernit agendi rationem summi pontificis nostro capiti; quia reapse do documentis cultus publici in promulgandis decretis fidei. in nostro capito, in toto doctrina nihil invenitur. Emendatio 25 . * Etiam haec emendatio non potuit Emendatio 15 * vult quod post verba: potestatem acceptori a Deputation©, quia videtur reverendissimus comprehendi, inseratur locus s. Augustini, scilicet: in auctor huius emendationis restringerò infallibiliocrbis apostólicas sedis tam antiqua et fundata, certa totom pontificiam ad confirmanda decreta generalium et clara est catholica fides, ut nefas sit de illa dubi­ B concOiorum. Est ergo mclOAtoxis, id est, transitus ex tare christiano. Sed, cum linee verba a Augustini ordino in alium. Emendatio 2G *. Etiam huic emendationi sat» non sint generalia, sed referantur ad singularem quondam casum, non videntur apta, ut inserantur provisum est tum per documenta quao iam habentur huio capiti. in schemate, tum etiam per paragraphum novam in­ Emendatio 16 . * Reverendissimus emendator vult, sertam. Ergo nulla danda sunt suffragio. Emendatio 27*. Reverendissimus auctor vult, ut ut deducatur, et quidem expressis verbis, infallibilitas pontificia ex apoetol icitote et indefecti bili tote verba Christi : Ego rogavi pro te etc. authentice de­ ecclesiae. Sed reapse opoetolicitos et indefectibil itas clarentur a concilio. Sed huiusmodi authentica ecclesiae innuitur in nostro capite; ct utique non om­ declaratio non potuit intendi,, et si intenta fuisset, nia argumento possunt ct volunt adduci, no, si unum utiquo etiam disceptatio Ime do re in concilio agenda omittatur, quasi hoc nullius momenti esse videatur. fuisset. Ergo non acceptanda proponitur. Emendatio 28 * constat duabus portibus, quae vere Ergo non proponitur acceptando. Emendatio 17 * pertinet ad stylum, et proindo suffragiis nptac non sunt, quia solummodo continent vota reverend tori mi emendatoris; et meo iudieio suffragiis non proponitur. Emendatio 18 * constat duabus partibus. In prima votum secundum continet quondam sententiam, quae porto auctor vult, ut verba Florentini aut cx integro iuxta meum opinionem admitti non potest; supponit afferantur, aut omnino expungantur, aut solummodo enim quasi nulla alia detur infollibilitos in ecclesia, quadam allusione adducantur. Seti verba Florentini C nisi .quao a pontifice et per pontificem communicatur nec videntur omnino auferende, nec etiam cx integro ecclesiae, sicut fit do iurisdictiono. Emendatio 29 *. Reverendísimas emendator vult, offerendo, quatenus non pertinent ad magisterium pontificis infallibile: ergo prima pars huius emen­ quod addatur ad Romanum pontificem: pro tempore dationis non est acceptando. Idem valet do secunda existen lem. Sed cum hoc per to superfluum videatur, parto; nam in secunda parte asseritur pontifex tan­ non sunt suffragia poscenda. Emendatio 30 . * Quoad primam partem, qua reve­ tummodo ut custos et assertor fidei, non autem ut infallibilis iudex ; et proindo non est apta haec emen­ rendissimum emendator vult, ut pro verbo doctoris universalis ponatur: pastoris universalis, iam satis­ datio, ut patribus acceptanda proponatur. Emendatio 19 . * Reverendissimus emendator op­ factum est in nova formula definitionis, do qua mox tat, ut concilio Florentino addatur verbum oecumenico. sermo recurret. Quod partem secundam attinet, cum Sed omnino non est necessarium ; nam statim ab initio plures roicrendissimi patres petierint ut retineatur cum haec documenta inducuntur, dicitur quod solum­ formula ista notissima ex cathedra loquentis, cum modo adducantur illa testimonia, quae desumpta sunt plures hunc terminum schola© solemnem utique in ox conciliis occumonicis; nc proinde cum statim ab theologia exoptaverint, Deputatio do fide huic desi­ initio omnia tria illa concilia dicantur ©ecumenica, derio satisfaciendum esso putat; et proinde proponitur huius emendationis secunda pars acceptanda. idem utiquo etiam valet de Florentino. Emendatio 31 * continet eandem rem; solummodo Emendatio 20 * non proponitur suffragiis. Vult enim ut post verba Florentini sequentia addantur: D rationes, ct quidem certe non spernendae, adducuntur Haec autem plena potestas iuxta sensum eiusdem con­ pro ista expreaione: Pontificis loquentis ex cathedra cilii includit infallibile Romani pontificis magiste­ Ergo suffragia non amplius sunt necessaria, quia iam ** emendationi». rium. Sed abunde provisum est voto huius reveren­ satisfactum erit per acceptationem 30 Emendatio 32 . * Voto huius reverendissimi emen­ dissimi emendatoris per emendationem seu per§2 ", * * iom satisfactum est in paragraph© recens quae proponitur inserenda inter §l“et inter 2* “ datori nostri capitis, seu emendationem quae habetur in inserta. Emendatio 33 *. Pen enimus iam ad ipsam defi­ folio heri distributo. Emendatio 21 * non supponitur suffragiis, quia nitionem. Priores enim emendation» concernebant censuram potius continet quam emendationem. Reve­ quaedam pracam bula. «d posterior» iam concernunt rendissimus enim emendator vult ut nihil definiatur ipsam definitionis formulam. Equidem reverendissi­ de fide in causa infallibilitatis. mi» emendator sub numero 33· videtur optare quod Emendatio 22 . * Etiam de hac emendatione non suppressa re et nomine infoili bili tat i». Romano pon­ rogabuntur suffragia, quia desideriis huius reveren­ tifici solummodo ius et officium vindicaretur haere­ dissimi emendatoris abunde provisum «t in para­ sce. errores veteres de fido proscribendi, et exsurgent»graph© iam inserta inter primam et secundam, quae haeresi nova praescribendi quid sub poma negandae agit de praxi sedis apostolica© in iudiciis dogmaticis. communionis ait tenendum aut retinendum- Proinde 1223 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1224 Deputatio non potest admittere hanc emenda­ super etiam haec emendatio seu haec conditio rei valde voga et ambigua, et proindo non potuit admitti. tionem. Emendatio 34 *. Etiam haec emendatio non potest In secunda porto huius emendationis reverendissimus admitti, quia infallibilitatem Romani pontificis, pro­ auctor vult, ut pro „rebus fidei et morum’1 vel doc­ prie sic dictem, videtur aut omnino excludere, aut trina fidei et morum, ponatur: fidei morumque prin­ nimium saltem coarctare; iuxta mentem enim huius cipiis. Sed etiam hanc emendationem non potest ad­ reverend issimi emendatoris processus in rebus fidei mittere Deputatio do fide et quidem partim quia vox nostrae talis est: Romanus pontifex notam facit iste esset omnino nova, cum vox res fidei et morum, mentem occloeiao; ecclesia notum facit sensum de­ doctrina fidei et morum sit notissima, et unusquis­ positi revelationis; et revelatio notem facit mentem que theologus scit quid sub his verbis sit intelligenDei, cuius veraci Las est moti vum formale fidoi- Ergo dum. Insuper principia morum possunt esse alia mere definire rensum dogmatis revelati iuxta mentem philosophica naturalis honestatis, quae non sub omni emendatoris videtur solummodo et exclusive pertinere respectu pertinent ad depositum fidei. ad concilium generale seu ad universalem ecclesiam. Emendatio 46 * non supponenda est suffragiis, Emendatio 35 *. Reverendissimus emendator optat, quia menti huius reverendissimi oratoris satis pro­ ut doctrina de infallibilitate a concilio proponatur visum osse videtur in paragrapho recens inserta. tanquam vera et catholica, non autem tanquam vera Emendatio 47 * etiam non potest admitti, eed alia de fide, ut etiam teli ratione, ut ipse dicit, sal­ ex causa, non propter condition» appositas, sed quia tus evitetur. Sed reapse definitio nostra non fit per 1 reverendissimus emendator infallibilitatem pontifi­ «altum; nam nulla pars doctrinae catholicae inde vel ciam videtur coarctare ad solas controversias fidoi, maxime a fine saeculi XVII toties ct tam acriter ven­ cum tamen pontifex etiam sit infallibilis qua doctor tilate fuit, quam haec pars doctrinae nostrae. Proindo universalis, qua supremus testis traditionis, depositi certe concilium non poterit accusari, quasi egisset perw fidei saltum. Emendatio 48 *. Etiam haec emendatio non po­ Emendatio 36 *. Cum hac emendatione iam in­ test admitti, saltem non ad mentem emendatoris, cum cipiunt singulae quaedam condition», quae iuxta dicit: eum pontifex tanquam caput ecclesiae secum mentem quorumdam reverendissimorum patrum ipsi semper docentis munere suo fungens definit etc. definitioni tanquam conditiones, sine quibus infalli­ Verba ista utique fundunt sensum ambiguum ; sed ob bilitas pontificis Romani salva consistere nequit, ap­ hunc sensum ambiguum emendatio non potest admitti. ponendae sint Ex principiis quae in relatione gene­ Emendatio 49 * etiam talis est, quae sensum rali proposui, nullam istarum emendationum (quae ambiguum fundat, cum dicitur: pro apostolica sua nihilominus pro libertate concilii suffragiis patrum auctoritate, ipso capite ecclesiae, divinitus cum cor­ supponendae erunt), deputatio admittere potest. pore episcoporum unito. Proinde deputatio de fide excludit et excludere debet Emendatio 50 . * Reverendissimus orator vult ut iuxta principia quae proposui, sequen tes emen­ dicatur tantum : tanquam caput ecclesiae. Huic desi­ dationes, et quidem eo magis conditiones debet ex­ derio utique oequipollenter satisfactum est per ea, cludere, quia saepissimo sunt valde indefinitae^ ita C quae habentur in nova formula definitionis; cum ca quidem ut tali ratione solummodo quibusdam cavilla­ quae ibidem dicuntur de papa definiente omnino tionibus ansam dare possint, quam reipsa verifican. aequi poli en ter accipienda sint tanquam caput ec­ Hoo etiam valet do illa conditione, quao habetur in clesiae. formula sic dicta Antoniniana; nam etiam haec for­ Emendatio 51 . * Etiam haec emendatio non vide­ mula pro definitione concilii, non dico pro tractatu tur suffragiis supponenda. Reverendissimus auctor theologico, nimis vaga et indefinite esseL Ergo depu­ vult, ut inserantur verba partim ex p. Perrone (cuius tatio de fide simpliciter excludit ex sua parte emen­ mentio ex quadam incuria fuit omissa in ultimo in­ dationem 36“, sed nihilominus, ut iam dixi, suffra­ ciso) desumpta, partim ex s. Augustino, et locus iste giis supponetur. Quoad primam partem (constatenim in nostro schemate inseratur. Sed locus prior non haec emendatio duabus partibus) respondet deputatio potuit inseri, quia reapse locum non invenit; et quod de fide: negative; quoad secundam vero partem, ad verba s. Augustini attinet: quod antiquitus apo­ nulla danda sunt suffragia, quia non pertinet ad con­ stolica sedes et Romana cum caeleris tenet perse­ stitutionem dogmaticam; nam vult, ut concilium per veranter ecclesia, haec verba iam habentur in para­ constitutionem dogmaticam definitioni subiiciendam grapho recenter inserta; proinde quamvis omnino non a beatissimo patre impetret modum concursus eodem contextu verba ista occurrant, tamen menti resive cooperationis episcoporum in singulis casibus ser­ .verendissimi emendatoris satisfactum esse videtur: vandum. proinde nulla erunt poscenda suffragia. Ite deputatio excludit etiam emendationem 37 D Emendatio 52 * ubi dicitur: pro apostolica sua emendationem 38 * “, emendationem 39 * “, emendatio­ auctoritate ex cathedra definit, quid de rebus fidei nem 40 ·. * Emendatio 41 * non subiicieuda est Suf­ et morum in deposito traditionis contineatur, et fragiis, quia ibidem nulla proprio habetur verbis con­ proinde quid ab omnibus tanquam de fide tenendum ceptis emendatio. Emendatio 42 * item excluditur ex vel tanquam fidei contrarium reliciendum sit, non rationo modo allata. Ita etiam excluditur a ¿epula­ posse per divinam assistentiam errare; caput est enim tione emendatio 43 *. corporis Christi etc., quamvis haec omnia possint Emendatio 44 * quoad primam partem non sub- sensum sanum fundere, tamen sunt ambigua; ct mens iicionda est suffragiis, quia nullam continet verbis reverendissimi emendatoris videtur osée, quod papa conceptis compositam emendationem. Quoad secun­ promulgat consensione episcoporum seu ecclesiae do­ dam partem vero continet conditiones utique valde centis; ergo non eet admittenda iuxta mentem depu­ vagos el incertes; ct proinde etiam debuit haec emen­ tat ionis. datio a depulatione excludi. Emendatio 53 * non supponitur suffragiis, quia Sio etiam excluditur emendatio 45 *. Haeo quidem solummodo continet votum, ne conditiones aliquae op­ continet duas partea In prima parte videtur contineri ponantur in ipsa definitions infallibilitatis pontifi­ quaedam conditio, scilicet: Peal inquisitionem iure cia. Ergo hucusque de condition i bua. Iam reliquae emendation» concernunt ambitum. prarteriplam ex /ide ecclesiae docentis depromit In­ CONGREGATIO 1225 GENERALIS OCTOGESIMA QUARTA 11 iulii 1870 1226 hivo oxtonsionom infallibilitatis pontificiae; et iam hio Iam hic Io certum est, infallibilitatem a Deo loci suffragiis proponenda erit formula nova a depu- promissam, sive in tota ecclesia docente, cum in con­ tatione recenter pptata, quae habetur in folio heri ciliis veritates definit, rive in ipao Mimmo pontifice distributo, quao formula uti nostis sic se habet: ,Jta- per se spectetur, ad eundem omnino ambitum veri­ quo nos traditioni a religionis christianae exordio tatum extendi; cum idem rit finis infallibilitatis, perceptae fideliter inhaerendo, ad Dei Salvatoris utrovis modo ea consideretur. nostri gloriam, fidei catholicae exaltationem et Chri­ 2° In eo ipso verbo Dei, quo infallibilitas ad stianorum populorum salutem, sacro approbante con­ custodiam depositi rive pontifici per se spectato, rive cilio, docemus ct divinitus revelatum dogma esso de­ ecclesiae docenti promissa est, continetur etiam in­ finimus, Romanum pontificem, cum ex cathedra dubitanter hanc infallibilitatem extendi saltem ad ea, loquitur, id eet, cum omnium Christianorum pastoris quae per se depoeitum fidei constituunt, ad dogmata et doctoris munere fungens pro suprema sua aposto­ nimirum fidei definienda, et, quod eodem rodit, od lica auctoritate doctrinam do fide... Romani pon­ haereses condemnandas. Hinc sane de fide creditur tificis definitiones ceso ox seso irreformabiles." et credendum est ab omnibus filiis a matris eccle­ Haec emendatio est quodammodo conveniens cum siae, ecclesiam in proponendis ac definiendis dogmati­ emendatione 68 * quae proindo huc est transferenda. bus fidei infallibilem esse. Eodem au tam modo in­ Concordat enim cum ista emendatione, sed non ex fallibilitas capitis ecclesiae revelata esse et definiri integro. Post multas disceptationes, quae in deputa­ non poterit, quin eo ipso revelatum rit ac definiatur rono do fide hac do re fuerunt agitatae, domum tota B pontificem esse infallibilem in definiendis fidei dogDeputatio do fide unanimiter hanc emendationemseu ' motibus. hanc formulam novam definitionis infallibilitatis pon­ At vero 3® cum dogmatibus revelatis, ut paulo tificiae congregationi generali proponendam esso anta dixi, veritates aliae magis vel minus stricta co­ censuiL Cum res ista tanti sit momenti, sensum huius haerent, quae licet in se revelatae non sint, requirun­ tur tamen ad ipsum depositum revelationis integre novao definitionis aliquibus hic loci exponam. In ista definitione agitur Io de subiecto infal­ custodiendam, rita explicandum et efficaciter defi­ libilitatis, quale est Romanus pontifex, utique qua niendum; huiusmodi igitur veritates, ad quas utique pontifex, qua persona publica in relatione ad ec­ etiam per se pertinent facta dogmatica, quatenus sine bis depoeitum fidei custodiri et exponi non posset, clesiam universalem. 2° Continetur actus, seu qualitas et conditio actus huiusmodi, inquam, veritatae non quidem per se ad infallibilis pontificiae definitionis; tum scilicet pon­ depoeitum fidei, sed tamen ad custodiam depositi tifex dicitur infallibilis cum loquitur ex cathedra. fidei spectant Hinc omnes omnino catholici theo­ Formula ista utiquo in schola est recepta, et sensus logi consentiunt, ecclesiam in huiusmodi veritatum huius formulae uti habetur in ipso corpore dofini- authentica propositione ac definitione esso infalli­ tionis eet sequens; scilicet quando summus pontifex bilem, ita ut hanc infallibilitatem negaro gravissimus loquitur ex cathedra, primo non tanquam doctor pri­ œset error. Sed opinionum diversitas vereatur unice vatus, neque solum tanquam episcopus ac ordinarius circa gradum certitudinis, utrum scilicet infallibilitas alicuius dioecesis vel provinciae aliquid decernit, sed C in hisce veritatibus proponendis, ac proinde in erroridocet supremi omnium Christianorum pastoris et doo- bua per censuras nota haereeeoe inferiores proscriben­ toris munere fungens. Secundo non sufficit quivis dis debeat censeri dogma fidei, ut hanc infallibili­ modus proponendi doctrinam, etiam dum pontifex tatem «desine negans esset haereticus; an solum rit fungitur munere supremi pastoris et doctoris, sed veritas in se non revelata, sed ex revelato dogmate requiritur intentio manifestata definiendi doctrinam, deducta, oc proinde solum theologice certa. Iam vero cum de infallibilitate summi pontificis seu fluctuationi finem imponendi circa doctrinam quamdam seu rem definiendam, dando definitivam in definiendis veritatibus idem omnino dicendum sit, sententiam, et doctrinam illam proponendo tenendam quod do infallibilitate definientis ecclesiae; eadem ab ecclesia universali. Hoc ultimum est quidem aliquid oritur quaestio de extensione infallibilitatis pontificiae intrinsecum omni definitioni dogmaticae de fide vel ad huiusmodi veritates in se non revelatas, port in enmoribus, quae docentur a supremo pastore et doctore tes tamen ad custodiam depositi: quaestio, inquam, ecclesiae universalis ot ab universa ecclesia tenenda: oritur utrum infallibilitas pontificia in bis veritati­ verum hanc proprietatem ipsam et notam definitionis bus definiendis non solum sit theologice certa, sed sit proprie dictae aliquatenus saltem etiam debet ex­ fidei dogma eodern prorsus modo sicut dictum est de primere, cum doctrinam ab universali ecclesia tenen­ infallibilitate ecclesiae. Cum autem patribus Depu­ tation is unanimi consensione visum rit hanc quaestio­ dam definit. 3’“ quod habetur in definitione «t principium nem nunc saltem non definiendam, sed relinquendam seu causa efficax infallibilitatia Principium seu causa I osse in eo statu in quo est ; necessario consequitur ex efficax infallibilitatis eet tutela Christi et assistentia eorumdem Deputatorum sententia decretum fidei de infallibilitate Romani pontificis ita eese concipien­ Spiritus sancti. 4° Continetur in definitione obiectum infallibili­ dum, ut definiatur de obiecto infallibilitatis in de­ tatia Infallibilitas promissa est od custodiendum et fin itioni bus Romani pontificis omnino idem eroden­ evolvendum integrum depositum fidei. Hinc univer- dum cfese, quod creditur de obiecto infallibilitatis in sim quidem facile patet, obiectum infallibilitatis esse definitionibus «cifrine. doctrinam de fide et moribus» At non omnes veri­ Hinc praesens definitio de obiecto infallibilitatia tates, quae ad doctrinam do fido ot moribus christiania duae continet partea inter se intime nrvas. Pars prior pertinent, aunt unius modi; nec omnes in uno eodem- obiectum infallibilitatis tolum gener ice enuntiat, illud que gradu ad custodiam integritatis deperit i neces­ nempe esse doctrinam do fide et mon bus; pare vero sariae sunt. Unde etiam consequitur errores contrarios altera hoc obiectum non quidem per singula distincte diversis gradibus adversari deposito custodiendo, declaret, «ed illud circumscribit ar determinat per prout veritates ipsae quibus adversantur magia vel comparationem cum infallibilitate in definit ¡caita» minus ad ipsum depositum pertinent Qui quidem er­ ecclceiae. adeo ut omnino ideai profitendum ait de rorum gradus diversi diversis censurarum notis di­ obiecto infallibilitatis in definitionibus edit» a pon­ stinguuntur. tifice, quod profitendum cet de obiroto infallibilitatia 1227 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1228 in definitionibus ecclesiae. Hae duae partee semper A tiono inter infallibilitatem pontificiam ct infallibili­ debent inter se coniungi, ei sensus nostrae definitionis tatem ecclesiae non amplius ent necessaria. Proinde verus velit haberi Ergo non solummodo dicendum me posse puto abetinere ab ulterioribus observationi­ est, papam esso infallibilem in rebus fidei et morum bus circa has obiectionee, sed solummodo proponere quando definit doctrinas de fide et moribus, sed hano ai forsitan quidpiam notandum specialiter osso in/allibii itafAm esco eam infallibilitatem qua gaudet videatur. ecclesia; proinde etiam nunquam sibi omnino sensum Ergo emendatio 54 * eet prima, do qua nulla sufdefinitionis nostrae quis assequeretur, si simpliciter fragia jxjtenda sunt, irt cusu scilicet, quo nostra for­ annuntiaret, Romanum pontificem esso infallibilem, mula acceptetur. quando aliquid definit de fide vel moribus; sicut Emendatio 55 *. Etiam de hac emendarono nulla etiam die sensum nostrae formulae non assequeretur, petenda erunt suffragia, quia roverend issi mus emen­ qui simpliciter dicorct, Romanum pontificem esso in­ dator non solummodo vult, ut declaretur pontifex fallibilem quando aliquid definit ab ecclesia simpli­ infallibilis in definiendo, sed etiam in inquirendo, citer tenendum; sed hao duae res semper sunt inter se scilicet veritatem. Item do emendatione 56 * nulla potendo erunt conncctendao, ut sensus nostrae formulae sanus et varus habeatur. Hoc autem utrumque aptissime ex­ suffragia. Idem valet do emendatione 57*, item do primi videtur hac formula: Romanum pontificem emendatione 58 . * Sod ratio huius rei, quod hic loci cum doctrinam de fide et moribus ab universa ecclesia suffragia nulla petenda eunt, est alia; scilicet reveren­ tenendam definit, ea infallibilitate pollere, qua divi- B dissimus emendator concordat cum priore quodam nes redemptor eocleriam suam in doctrina do fido vel emondotore, qui loco ,.rebus morum" vult dicendum: principiis morum; et proinde cum iam ibidem dictum moribus instructam esse voluit Proinde in tota hao definitione tria sequentis sit istam emendationem non posse recipi, et cum continentur: 1° Romanum pontificem per promissam reapse etiam suffragiis non sit supposita, ergo etiam ribi divinam asaistentiam ceso infallibilem, cum pro suffragia non erunt petenda. Emendatio 59 * concordat cum priori, proinde suprema sua auctoritate doctrinam ab univena «do­ ria tenendam definit seu, ut pluree theologi loquun­ nulla suffragia. Emendatio 60 * vult additionem, quao non per­ tur, definitiva oo terminativa sententia proponit; 2° obiectum harum infallibilium definitionum eso tinet ad constitutionem dogmaticam, scilicet de pro­ doctrinam de fido vel moribus; 3° in hoc obiecto ita mulgatione definitionum pontificiarum por episcopos. generico enuntiato infallibilitatem pontificis nec Hoc utique non spectat ad constitutionem dogmati­ minus nec magia late patere, quam pateat infallibili­ cam; unde nulla suffragia. Etiam de emendatione 61 * nulla rogabuntur suf­ tas ecclesiae in suis definitionibus doctrinae de fida et moribus. Unde sicut nemine diffitente haereticum fragia in casu quo etc. Emendatio 62 * agit do assensu praestando pon­ est «deriso infallibilitatem in definiendis fidei dog­ matibus negare, ita in huius decreti Vaticani vim non tificiis decretu do fide. Deputatio censet hanc etiam minus haereticum erit negare summi pontificie per se emendationem non esse acceptandam a congregatione spectati infallibilitatem in definitionibus degmatum C generali. Nam haec emendatio utique pertinet ad fidei. In illis autem in quibus theologice quidem systema a nostro systemata diversum ; nam ista emen­ certum, non tamen hactenus certum de fide est eccle­ datio solummodo tunc locum habet, ri supponatur siam cere infallibilem, etiam infallibilitas pontificis assensus ecclesiae necessarius sive antecedens sive con­ hoc decreto sacri concilii non definitur tanquam de sequens; cum iam nos non quidem excludamus co­ fide credenda. Qua vero certitudine theologica con­ operationem ecclesiae, non excludimus consensum ec­ stat hare alia obiccta praetor dogmata fidei com­ clesiae, dummodo ista cooperatio et iste consensus non prehendi inter ambitum infallibilitatis. qua pollet ponatur Unquam conditio, sine qua pontifex non ecdreia in suis definitionibus, eadem certitudine poaeit cese infallibilis. In nostro, ut dixi, systemate tenendum eat ac erit ad haec etiam obiecta extendi emendatio ista locum non habet; proindo non videtur infallibilitatem in definitionibus editis α Romano esre acceptanda. pontifice. Emendatio 63 * etiam non supponitur puff raglia Iam quod ad modum rem tractandi in suffragiis in casu. attinet, eminentissimi ct reverendissimi patres, ipsi Etiam emendatio 64 * suffragiis ex pari causa videtis in nostra hac formula ita omnia ceso connexa, non supponitur, quamvis voto eiusmodi emendatoris ut ca quao habentur in sequentibus emendationibus per novam nostram formulam non quidem in sensu de obire lo infallibilitatis pontificiae et de relatione, ipsius, sed tamen ait satisfactum. quao tel inter infallibilitatem pontificiam et intalliEmendatio 65 . * Etiam do hac emendatione sufb il itatem ecclesiae, non possint adiungi nec a nostra D fragia non sunt poscendo. Rovercndissimu» enim definitione aliquid possit avelli: proinde nihil aliud, emendator permulta ct quidem certa non spernendae restat quam ut primum haec nostra formula suffra­ gravitatis exponit, quod papa sit infallibilia etiam * reverendissimorum patrum supponatur. Quod ei in iis, quae definit et proponit rciicienda censura gii haec formula acceptaretur, uti Deo odiuvanta spero, haereri minoro. Sed de his iam valet observatio ipsa, tunc nulla amplius «rent suffragia petenda do se­ quam dedi in ipso commentario nostrae definitionis. quentibus emendationibus, quatenus concernunt obiec­ Emendatio 66 *. Nulla sunt poscenda suffragia, tum infallibilitatis pontificiae et relationem inter quia partim eet iam eatis factum desiderio huius reve­ infallibilitatem pontificiam ct ecclesiae universalis in- rendissimi patris per paragraphum insertam, partim falii bilitatem ; quia uti iam dixi, quae in emen­ etiam quia spectat ecu continet quaedam do obiecto dationibus hao do re habentur, non possunt salvo infallibilitatis pontificiae, quae non concordant cum lensu in nostra formula recipi, nec do nostra for­ nostra formula. mula aliquid omitti, quin nexus omnis pessumdetur: Emendatio 67 *. Etiam haec emendatio non eubproindeque primum orunt roganda suffragia do hac i icitur suffragiis. nostra formula, et in casu quo acceptatur a congrega­ Emendatio 68 * est quoad substantiam ea, quao do tone generali, iam etiam relatio ulterior do illis novo a Deputations fidei adoptata fuit, ct quam •mendaiianibu» de obtecta infallibili! atw et de rela- habemur in nostra formula. 1229 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA QUARTA 11 iulii 1870 1230 Emendatio 69 *. Etiam do hoc non sunt poecendo A deficit aut in uno aut in altero; etiam in iis qui certo sunt optimi, et vel maximo eunt duae emen­ «uffragia in casu. Emendatio 70 . * Reverendissimus emendator vult dationes quao multum occupaverunt mentes Deputato­ quaedam addenda in fino definitionis, scilicet: Firma rum, sod etiam in istis canonibus doctrina non quoad tamen remanente obligatione, qua catholici tenentur substantiam integram repetitur, sed doctrina ipsa ut etc. Sed haec definitio non est opportuna, no videa­ ita dicam essentialiter mutilatur; nam doctrina sicut mur praeripere iudicium sacri concilii; et insuper ali­ habetur in antiquo schemate, de quo in congregationi­ quatenus eet iam provisum in prima constitutione bus generalibus disputatum est, doctrina ista duabus dogmatica, quao agebat de fide. partibus constat: prima quao dicit, quando papa de­ Emendatio 71 * non supponitur suffragiis, quia finit de fide, tenendum esse tunc papam esse infalli­ vult extendere definitionem nostram etiam ad facta bilem, secunda pars erat, eandem cese pontificis in­ dogmatica, et quidem non in eo omnino sensu, quem fallibilitatem quae est ecclesiae, ac proinde infallibili­ exposui in commentario nostrae definitionis. tatem pontificiam porrigi etiam ad idem obiectum, Emendatio 72 . * Etiam do hac emendatione nulla ad quod porrigitur infallibilitas ecclesiae. Sed totam sunt poscenda suffragia quoad primam partom; et istam doctrinam quoad utramque partem, ergo quoad idem etiam valet quoad secundam partem, quia agit substantialia, nullus canon ex integro refert. otiom do obiecto fidei; immo vult reverendissimus Quod vero ad erro ree grassantea attinet, utique emendator ut expresso etiam definiatur infallibili­ casent aliqui canones, qui proscribunt errorem, pontatem Romani pontificis ct ecclesiae esso eandem. Quo B tificia decreta esso refonnabilia; sed hac de re iam in sensu hoc a nobis dicatur, iam in commentario tractatur in ipsa nostra formula, et huic errori locus nostrae formulae dictum eet. Proinde etiam haec utique es» non potest, definitione semel emanata, emendatio non est subiicienda suffragiis. qualis habetur in nostro novo schemate seu in nostra Iam sequuntur addenda quaedam post doctrinam nova formula- At vero alter error proscribendus est, et ante canones. Quod attinet omnia ista monita quod scilicet Romani pontificis decreta non sint irre­ quao a pluribus reverendissimis patribus fuerunt pro­ formabilia et a fidelibus tenenda, si nondum acces­ posita, Deputatio de fide censet his monitis satis serit assensus ecclesiae, seu de illo non constet- Cum provisum esse in paragrapho nova iam inserta inter ergo nullus canon responderet iis quae, ei descendere­ primam et secundam paragraphum. Proinde omnes tur ad singula et ad specialia, requiruntur; deputatio istae emendationes a Deputatione de fide quidem ex­ post longam disceptationem id consilii cepit, pro­ cluduntur, quin tamen iudicium congregationis gene­ ponere congregationi generali canonem generalem, id ralis praeripiamus, saltem quoad aliquas huiusmodi eet ultima verba nostri schematis antiqui in forma canonis immediate ad i uncta doctrinae capitis. Canon emendationes. Sic ergo emendatio 73 * a Deputatione dc fide iste ergo sic eo haberet: „Si quis autem huic nostrae quidem non commendatur, sed nihilominus suffragia definitioni contradicere, quod Deus avertat, prae­ do hac emendatione rogari poterunt Scilicet vult sumpserit; a. a“ reverendissimus emendator ut dicatur quod in poste- ,· Haec, eminentissimi ac reverendissimi patres, voC bis proponenda habui- Quod ad modum tractandi rum concilia non fient inutilia etc. Idem valet de emendatione 74 . * Haec nullis suf­ attinet, primum suffragia poscentur de isto canone fragiis est supponenda, quia nullam verbis conceptis modo proposito, qui utique non fuit impressus, quia iam prae oculis habetur. Quoad reliquos autem ca­ factam continet emendationem. Emendatio 75 . * Etiam huic emendationi ex nones qui proponuntur, de istis quidem suffragia mente Deputationis in paragrapho iam inserta est sunt petenda, ne libertati concilii praejudicare vi­ provisum ; et proinde possunt quidem posci suffragia, deamur; sed deputatio de fide nullum istorum ca­ sed a Deputatione de fide emendatio non commen­ nonum suum facere potuit. His iam dictis, eminentissimi ac reverend issimi datur. Idem valet de emendatione 76 *, ubi etiam de patres, rogo veniam, si quid sinistre (multi neganl)t impoccabilitate Romani pontificis, quod illa non in­ si quid foraan etiam, quod charitatem quodammodo cludatur in definitione infallibilitatis, expressis verbis laesisset, proposuissem; corte intentio mea ista non fuit. Id unicum superest, id rogo, ut tandem alitractatur. Quod attinet emendationes 77 " * et 78 ", * hae quando finis imponatur periodo illi tristissimae, quae emendationes seu haec monita non supponentur suf­ incipit inde a magno schismate ecclesiae occidentalia fragiis, quia reverendissimi auctores qui sunt mem­ saeculi XVI, quae periodus usque ad nostra tempora bra Deputationis do fide, consentiunt quod abunde rese extend iL Quao quidem periodus incepit (omnes sit provisum in paragrapho inserta votis eorum. Ergo causas huius facti norunt) a depressione auctoritatis D Romani pontificis, ct ita quidem, ut ros iam eo nulla suffragia de emendationibus 77 * et 78 *. Iam devenimus ad 79 " * seu ad canones. Quod devenerit, ut omnia auctoritas tum in república sacra, od hanc ultimam partem attinet, paucis rem, vobis tum in republica civili, quatenus descendit a divina reverendissimis patribus permittentibus, absolvam. origine ot ex Dei gratia, iam sit a multis spreta, Multum etiam hac de re in Deputatione de fide dispu­ immo a plurimis omnino posthabita.·. Ergo im­ tatum ot disceptatum fuit; sed omnes in ed convene­ ponamus huic periodo finem, exaltando iterum auc­ runt quod nullus canon, qui habetur in sequentibus toritatem Romani pontificis ad illud culmen, quod emendationibus, possit admitti. Et quidem causa in hac re habuit, ant»?quam hac de re tantopere ew»t huius rei, ut paucis exponam, haec est In canone disceptatum. Frequentia requiruntur, scilicet: 1° ut doctrina capitia quoad substantiam et quoad substantialia in canone Relatione expleta, primus praeses actum ferendi repetatur; 2° ut canon opponatur directe erroribus suffragia indixit : in doctrina ista grassantibua. Proindo canon qui „Nunc suffragia patrum exquirentur de iis ecnmapprobandus est, ut tanquam probandus posset pro­ dationibus, quas r. d. subsecretarius singillatim pro­ poni congregationi generali, deberet etiam ista in re ponet. Reverendissimi autem patres iterum roganto/ continera, de quibus modo dixi. ut, durante actu ferendi suffragia, locum «bi in Ast reapse nullus canon omnia ista continet, red aula assignatum occupent. *· a 1231 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1232 Tunc moro eolito subsecretarios singulas emen­ Λ ηββ reiecorunt Septuagesima quarta proposita non dationes perlegit, et, duplici experimento facto, hic fuit, quia nullam continet emendationem. Septua­ gesima septima et octava propositae non sunt, quia cis suffragiorum exitus fuiL Emendationes prima (a et b), secunda (a, b et e), iam provisum erat. Reliquis provisum est per sequen­ tertia et quarta propositae non sunt, quia eis provisum tem conclusionem, quae nomine deputationis propo­ eet in quinta, quam fere omnee admiserunt iuxta mo­ sita est, et quam fero omnes admiserunt, nimirum: dum tamen nomino deputations a relatore propoai- Si quis autem huic nostrae definitioni contradicere, tum, ut nimirum pluralis numerus in singularem quod Deus avertat, praesumpserit; anathema sit. Explícito actu ferendi suffragia, eminentisaimua verteretur, ac diceretur: De Romani pontificis infallibili magisterio. Sextam, septimam et octavam primus praeses proximam congregationem indixit per fere omnes rejecerunt. Nona proposita non fuit, quia haeo verba: >rProxima congregatio generalis habebitur se­ simplex votum continebat, nullam exhibendo for­ quenti feria quarta bora octavo, in qua primum mulam. Decima tribas constabat partibus. Et primam, suffragia ferentur de integro textu capitis tertii iuxta pancia exceptis, fere omnee admiserunt Secundam ob emendationes ab ipea congregatione generali admisses rationes a relatore expositos suffragiis non subiicien- reformato, crastina die distribuendo, tum de integro dam esso praesides statuerunt, tertiam demum fere textu capitis quarti similiter iuxta emendationes a omnee admiserunt, at iuxta modum a deputatane congregatione generali hodie admissas reformato et propositum, qui in folio separato refertur sub numero crastina die distribuendo, denique etiam de canonibus 6®, et incipit: Huic pastorali muneri ut satisfacerent qui ad schema pertinent. Quo peracto, procedetur in etc. Undecimam, duodecimam, decimam tertiam, eadem congregatione feriae quartae od suffragia do quartam, quintam, sextam, octavam et nonam fere toto schemate ferenda per verba placet aut non placet omnes excluserunt. Decima septima proposita non aut placet iuxta modum prout alias factum est, ot innititur num. XIV decreti diei 20 februarii.“ fuit, quia respiciebat tantummodo stylum. His omnibus peractis, patree dimissi sunt. 'Vigesima proposita non fuit quia ei provisum iam erat per acceptationem emendationis propositae in 61. folio separato sub numero 6°. Vigesima prima pro­ posita non fuit, quin censure potius quam emendatio Constitutio dogmatica prima de ecclesia Christi. Caput ΙΠ et IV novissime adaptata. visa esu Neo proposita fuit vigesima secunda, quia Canon ad caput L ei iam provisum erat per acceptationem emendationis, Si quis dixerit, beatum Petrum apostolum α de qua in folio numero 6°. Vigesimam tertiam, quin­ tam, sextam et septimam fero omnee rei«erunt- Vige­ Christo Domino constitutum non eese apostolorum sima quarta proposita non fuit, quia non videbatur omnium principem et totius ecclesiae militantis visi­ spectare ad constitutionem dogmaticam. Vigesima bile caput; vel eundem honoris tantum, non autem octava pariter proposita non fuit quoad primam par­ verae propriaeque jurisdictionis primatum ab eodem tem, quia simplex votum continebat; quoad alteram Domino nostro lesu Christo directe et immediate oc­ vero admissa non fuit, quia infalli bilitas non com- 1 cepisse: anathema ait. municatur. Item vigesima nona non fuit proposita Canon ad caput Π. □tpote omnino inutilis. Si quis dixerit, non esse ex ipsius Christi Domini Trigesima proposita non fuit quoad primam pirtem, quia ei provisum iam fuerat; quoad secundam institutione seu iure divino, ut beatus Petrus in pri­ vero partem fere ab omnilms admissa est Trigesima matu super universam ecclesiam habeat perpetuoe prima ct secunda propositae non sunt, quia eis iam succeeeoree; aut Romanum pontificem non esse beati provisum orat. Trigesimam tertiam, quartam et quin­ Petri in eodem primatu successorem ; anathema sit. tam fero omnee reieccrunt. Item et trigesimam sex­ Caput HI. tam quoad primam partem; quoad «eundam vero De vi et ratione primatus Romani pontificis. suffragia quaesita non sunt, quia non videbatur spec­ Quapropter apertis innixi sacrarum litterarum tare ad constitutionem dogmaticam. Trigesimam sep­ timam, octavam, nonam, quadragesimam, quadra­ testimoniis et inhaerentes tum praedecessorum nostro­ gesimam primam, secundam et tertiam fere omnes rum Romanorum pontificum tum conciliorum gene­ reiecerunt. Quadragesima quarta quoad primam ralium disertis, perspicuisque decretis·, innovamus partem proposita non fuit, quia nullam exhibebat for­ oecumenici concilii Florentini definitionem, qua cre­ mulam; quoad secundam vero partem fere ab omnibus dendum ab omnibus Christi fidelibus eet, sanctam reiacta ret. Item quadragesima quinta, septima, oc- apostolicam sedem, et Romanum pontificem in imi­ tava et nona. D versum orbem tenere primatum, et ipsum pontificem Quadragesima sexta, quinquagesima et quinqua­ Romanum successorem esse beati Petri principia apo­ gesima prima propositae non sunt, quia eis iam pro­ stolorum, et verum Chri-ti vicarium, totiusque ec­ visum crut; item et quinquagesima tertio, quae non clesiae caput, et omnium rhristianonim patrem ac continebat nisi votum. Quinquagesimam .secundam doctorem existera; et ipei in beato Petro pascendi, fere omnee reiecerunt. Quoad quinquagesimam quar­ regendi ac gubernandi universalem ecclesiam a Do­ tam nomine Deputation» de fide nova formula mino nostro leau Christo plenam potestatem traditam proposito eet, quae habetur in folio separato rese; quemadmodum etiam in gestis oecumenicorum eub numero 7° ct in substantialibus concordat cum conciliorum et in sacris canonibus continetur. emendatione 68 ct novam hanc formulam fere Docemus proindo cl declaramus, ecclesiam Ro­ omnes admiserunt. Quo factum rei, ut proponi am­ manam disponente Domino super omnee alias ordi­ plius non debuerint emendat ionca quinquagesima nariae potestatis obtinere principatum, et hanc Ro­ quarta, quinta, sexta, septima, octava, nona, mani pontificis jurisdictionis potestatem, quae vere sex agre i ma, sexagesima prima, tertia, quarta, quinta, episcopalis «t, immediatam rese: erga quam ctiiussexta, septima, octava, nona, septuagesima prima ct rumquo ritus et dignitatis paniorm atque fideles, secunda. Sexagreunani «eundam, septuagesimam, tam «orsum ringuli quam simul munre, (iffirio topiiidgrsimam tertiam, quintam et sextam fere otn- hierarchicac subordination», veraeque obedient ine ob- 1233 CAPUT III ET IV C0N8T1T. DE ECCLESIA CHRISTI 1234 stringuntur, non solum in rebus, quao ad fidem et A in quibus Oriens cum Occidente in fidei charitaiisque mores, sed etiain in iis, quae ad disciplinam et re­ unionem conveniebat, declaraverunt. Patres euim gimen ecclesiae» per totum orbem diffusae, pertinent; concilii Constantinopolitani quarti, maiorum vestigiis ita ut custodita cum Romano pontifice tam com­ inhaerendo, hanc solemnom ediderunt professionem: munionis, quam eiusdem fidei proh-^ionis unitate, Prima salus est, rectae fidei regulam custodire. Et ecclesia Christi sit unus grex sub uno summo pastore. quia non potest Domini nostri lesa Christi praeter­ Haec est catholicae veritatis doctrina, a qua deviare mitti sententia dicentis: Tu es Petrus, et super hanc salva fide atque salute nemo poteet. petram aedificabo ecclesiam meam *, haec, quae dicta Tantum autem abest, ut haec summi pontificis sunt, rerum probantur effectibus, quia in sede aposto­ potestas officiat ordinariae ac immediatae illi epi­ lica immaculata «t semper catholica reservata religio, scopalis iurisdictionis potestati, qua episcopi, qui et sancta celebrata doctrina. Ab huius ergo fide et positi a Spiritu sancto in apostolorum locum suc­ doctrina ^parari minime cupientes, speremus, ut in cesserunt ’, tanquam veri pastoree assignato· * xibi una communione, quam sedes apostolica praedicat, greges, singuli singulos, pascunt et regunt, ut eodem esse mereamur, in qua est integre et vera christianae α supremo et universali pastore asseratur, roboretur religionis soliditas Approbante vero Lugdunensi oc vindicetur, dicente sancto Gregorio magno: Meus concilio secundo, Graeci professi sunt: Sanctam Ro­ honor est honor universalis ecclesiae. Meus honor œt manam ecclesiam summum et plenum primatum et fratrum meorum solidus vigor. Tum ego vere hono­ principatum super universam ecclesiam catholicam obratus sum, cum singulis quibusque honor debitus non : I tiñere, quem so »b ipso Domino in beato Petro apo­ stolorum principe sive vertice, cuius Romanus pon­ negatur *. Porro ex suprema illa Romani pontificis potestate tifex est successor, cum potestatis plenitudine rece­ gubernandi universam ecclesiam ius eidem esse con­ pisco veraciter et humiliter recognoecit; et sicut prae sequitur, in huius sui muneris exercitio libere com­ caeteris tenetur fidei veritatem defendere, sic et, si municandi cum pastoribus et gregibus totius ecclesiae, quao do fide subortao fuerint quaestiones, suo debent ut iidem ab ipso in via salutis doceri ac regi possint. iudieio definiri Florentinum denique concilium de­ Quare damnamus ac reprobamus illorum sententias, finivit: Pontificem Romanum, verum Christi vica­ qui hano supremi capitis cum pastoribus et gregibus rium, tot i usque ecclesiae caput et omnium Christiano­ communicationem licito impediri posse dicunt, aut rum patrem ac doctorem existere; et ipsi in beato eandem reddunt saeculari potestati obnoxiam, ita ut Petro pascendi, regendi ac gubernandi universalem contendant, quae ab apostolica sede vel eius auctori­ ecclesiam a Domino nostro lesu Christo plenam po­ tate ad regimen ecclesiae constituuntur, vim ac va­ testatem traditam esse3. Huic pastorali muneri ut satisfacerent, praede­ lorem non habere, nisi potestatis saecularis placito cessores nostri indefessam semper operam dederunt, confirmentur. Et quoniam divino apostolici primatus iure Ro­ ut salutaria Christi doctrina apud omnes terrae po­ manus pontifex universae ecclesiae pr&eest, docemus pulos propagaretur, parique cura vigilarunt, ut, ubi etiam et declaramus, eum esse iudicem supremum fi­ recepta esset, sincera ct pura conservaretur. Quocirca delium 3, et in omnibus causis ad examen ecclesiasti- < ! totius orbis antistites nunc singuli, nunc in synodis cum spectantibus ad ipsius posse indicium recurri4); congregali, longam ecclesiarum consuetudinem4 et sedis vero apoetolicae, cuius auctoritate maior non antiquae regulae formam sequentes3, ea praesertim est, iudicium α nemine fore retractandum, neque cui­ periculo, quae in negotiis fidei emergebant, ad hanc quam de eius licere indicare indicio3. Quare α recto sedem opoetolicam retulerunt, ut ibi potissimum veritatis tramite aberrant, qui affirmant, licere ab resarcirentur damna fidei, ubi fides non potest sentire , * prout tempo­ indiciis Romanorum pontificum ad occumenicum con­ defectum®. Romani autem pontifici cilium tanquam ad auctoritatem Romano pontifice rum et rerum conditio suadebat, nunc convocat» oecu men icis conciliis aut rogata ccclœiœ per orbem superiorem appellare. Si quis itaquo dixerit, Romanum pontificem ha­ dispersae sententia, nunc per synodos particular», bere tantummodo officium inspectionis vel directionis, nunc aliis, quae divina suppeditabat providentia, ad­ non autem plenam et bupremam potestatem juris­ hibitis auxiliis, ea tenenda definiverunt, quae racrw dictionis in universam ecclesiam, non solum in rebus, Scripturis et aposlolicis traditionibus consentanea Deo quao nd fidem et iiiuhh, -sed etiam quao ad discipli­ ad iutoro cognoverant. Neque enim Petri succcasoribus nam et regimen ecclesiae per totum orbem diffusae Spiritus rane tus promissus est, ut eo revelante novam pertinent; aut eum habere I an timi polimen portee, non doctrinam patefacerent, sed ut co amistente traditam vero totam plenitudinem huius supremae pota * tatis; per ujx>stoJoe revelationem seu fidei depositum sancte aut hanc eius potestatem non esso ordinariam et im­ custodirent et fideliter exponerent. Quorum quidem mediatam «ivo in omnes oc singulos ccduuAs sive in D apostolicam ducici nain omnes venerabiles patras am­ plexi et sancti doctoree orthodoxi venerati atque recuti omnes ct singulos pastores et fideles; anathema sit. sunt; plenissime scientes, hanc sancti Petri redrm Caput IV. ab omni semper errore illibatam pennanere, secun­ De Romani pontifici * infallibili magisterio. dum Domini Salvatoris nostri divinam pollicitatio­ Ipso autem apostolico ¡trimatu, quem Romanus nem discipulorum suorum principi fu. tam: Ego pontifex tanquam Petri principis apostolorum auc- rogavi pro te, ut non deficiat fido tua. et tu ali­ cfxsor in universam ecclesiam obtinet, supremam quando conversus confirma fratte· tuo * 1; ut *|tse rgnoquoquo magisterii potestatem comprelwuidi, haec « Malüi XVI, 18. sancta sed» semper tenuit, perpetuus ecclesiae usus • Ex fumala s. Ilonmsdae papae, proal ab Hxdrisao II comprobat, ipsaquo occumeiiic * concilia, n* imprimis, t Cone. Tri«l-. 23 cap. 4. • fi. Gregor. M. »·<. *►·· AlexaWrm. ty. XXX |bb. VJIL Migae, P.L, LXXVU. a^sj. i Pii PP. VI br^vr teli-lifafc d. 29 »< *r. 17bS * CoociL xcum I *·< !■■· H. i R)i Snelli I ad MIrtaeta· iar^vrfiii. 1 Micae, P. L, CX1X, I Uoxciu UIWMBAl- TOMIM Lll. pxtribM cvnciLi oecumenici VIH. C«uteaü»u|· bteai IV, proposita et ab ibde» «nWcripla eat. (Mansi, XVI, 27 nj » IX han. XXI. 16-17. * fi. (>rr. Alex. »4 «. CAeleat. p. |M W. P.G.. LXXVU. 711 * & laure. I a>l re»<.Carlb et MtteviL |lianU. Ill, • & Itera, rpuk m |Mingb minor patroni pars siirrcxit; undo emina»tisumus praesra ait: ..Declaramus itaque, caput tertium cum suo ca­ none in hac tonna novissima a congregation© generali fuisse approbatura.’4 Deinde addidit: ’..Progredimur ad caput quartum noatri schemati * novissimo adaptatum, quod cum canone ©idem subiuncto suffragiis patrum nunc proponitur. Itaque reverendissimi potree, qui huic quarto capiti cum suo canone assent iuntur, surganL44 Longe maior patrom pars surrexit: „Nunc vero qui eidem capiti cum suo canon© con­ tradicunt, surgant.” Ixxigu minor patrum pars snmrit; unde aninentÎMomuF praeses ait: Curd inai ia Corsi............................................. placet Cardinalis Asquini ...... e pincel Cardinal» Cornili do Traetto .... pincel ('ordinalis Riario-Sforzn............................... pincel Cardinalis Mathieu........................................ placel * Cardinali Donnei............................................ placel Cardinalis Monchini...................................... piaret Cardinalis Pecci.................................................. placet * Cardinali Ruuscher................................ non placed * Cardinale Baninbò............................................ pl&rl (’ordinali.- Antonmvi...................................... placet Cardinalis Orici..............................................a bed (Cardinalis Ih * SihcMri . . placet iuxta modum * Cardinali Sacroni............................................ ploret Con linai i* Quaglio............................................ placet Cardinali' Puncbium-o...................................... piarvi (bardinoli-TrmÌMiiuto . . placet iuxta modum (uni inni i' ! >< * Luca............................................ pitted Canlinnli- Bizzarri ....................................... j lacet Cordinoli- do hi Iaì-Ίπι y Cuenta . . . placel Cani inni i* Pitra...................................... . . placet ('aril¡nolis Guidi .... placet iuxta modum Cardinali- ile Donnei hoc................................ piarci * Cardinali Chilien................................................... placel Can I i nal i- d’Hoheulohc....................................... abed * Cardinali Riho...................................................placet Confinali- Bonaparte...................................... ploeri * Cardinali Pomeri............................................ placet * Cardinali Barili...................................................placet Cani ina Ii' Beran li.............................................. ebrei * Canliirali Moreno............................................ pteet Cani inni i* Monaco la Valetta .... placet * Ordini ..Decianum» itaque, caput quartum cum suo ca­ none in hac fonna novísima α congregatione generali C fuisse approbatum.” dlseoneram: Cani inali- Antonelli.............................................. abed Cardinali Celerini............................................ placet * Cardinali- Gracilini....................................... abed Cardinali- Mertel.................................................. placet Cardinali- Cousolini............................................ placet Cardinali- Borromeo . Hbeo peractis, eminentissimi» primus praoe- 1244 * Cardinali »................... pined Capalti................................ placet pergit annuntiando actum ferendi suffragia in inte­ gram constitutionem. ..Reverendissimi patres, Hrrereitilitdmi domini patriarchae: po-tquaiu tum super Constant ¡napolitani»......................... placet emendationibus tum super ningularum partium textu suffragia patrum per actum surgendi lata fuerunt, Alexandrin u-............................................ placet superasi ut iuxta num. XIV decreti diei 20 februarii huius anni, de toto schemate patrum sententiae ro­ Hietooh milonus. gentur. liare nutem suffragia arelaras edentur per vorba piarti uut non placet, aut, ut alia * luctatu est. por rerha placet iuxla modum, tradendo simul in cripto modum -ivo conditionem, quam singuli forte druide rant 1 taquo nunc reverendus dominus suh- •ccretarius ad exquirenda suffragia singulorum pa­ trum more solito ex ambone leget nomina; et rogan­ tur singuli quorum nomina lecta fuerint, volo rioni D et intelligibili suffragium suum edere.4* Ambonein itaque OMCtidens subsecretario, οηιηά concilii potros hoc ordine compellavit. EminentMmi ac revertndi ind ** domini rardiualrt: Ordini· episcoporum i Cardinal» Mattei . ........................................... abed Cardinalis Patrizi......................................... placet Cardinalia Amat................................................pbtcel Cardinalia Paracciaui Clorali i , . . placet Cardinal» Di Pietro placel Cardinalis Mileei................................................ placet Ordini· presbyterorum: Cardinali· De Angeli * . Cardinalis Vannichili Cardinalis Schirtntnberg . . . . · . placet placet pluret Antiochenus ritus graeci inelchitici .non placet ............................................ placet . . .non placet Indiorum Occidentalium.................. ploeri Ciliciei»» ritu- armeni.........................pi /rd Antiochenus iam ritus graeci inelchitici ploeri Babyloncn-is ritus chatdaici Rrvrrrudixnmi domini primatem: Soli-burgensis......................... placet iurta modum zkntibareUfis........................................................ placet Salernitanus......................................................... abat SS. Salvatoris inBrasilia............................... placet Gneuioiisis et PoBiianicn............................... placet Strigon ¡ensis.............................................. non placet Mcthlinicnsis....................................................... ploeri Atnukanu-............................................................. placet Lugdunensia..............................................non placet RererendiMimi domini archiepiscopi : Consen tinus....................................................... placet mei»M * To .................................................... placet Babylonens» ritus latini............................... abed Berytensis riti» maronitici................................ abed Amo-eiii» iam ritus armeni .... abed Cypreus» ritus maronitici . . . . placet Ro-anensia...................................................... placH * Fÿlicsinu .............................. piaret iuxta modum CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA QUINTA 13 iulii 1870 1246 1245 Urbinutensis.................................................placel A Oregonopolitonus .... placet iuxta modum Camerincnsis .·'........................................... placet Sancti Ludovici....................................non placet Sirocensis rilue armeni........................ non placet Sancti lacobi do Chilo............................ placet Dyrrachiensie............................................ placet Salmosionsis ritus chaldaici .... ploret Tranonsis.................................................. placet placet Lucanus....................................... Compoanus . ............................................ placet Tarentinus.................................................. placel Traianopolitonus...................................... placet Caesareenaia ritus armeni (Hagian) . . placel placet Cameraccnsis ..... Neapolcos ritus gracci . . placet Olomueensia .... non placet Sancti Franciser . . . . placel Cai otan us...................... . placet B Sipontinus....................... Korkukonsis ritus chaldaici . . . . placet Nisi bonus .. ... * placet iuxta modum Surrentinus .... . . . . placet Acheruntinus iam . . . . . . placet Petrensis ..... .... placet • Smyrnonsis ..... .... placet Trapezuntinus .... . . . non placet Mutinensis ..... . . . . placet Rheginensis .... . . . . placet Brundusinus . . . ’. .... placet Monacensi.............................................. non placet Seleuciensis iam ...........................................pinrel Thessalonicensis.......................................... placel TheaLinus..............................................placel Tyiensis et Sidon, rit. mar. . placet iuxta modum Cosseli ensis........................... . . . placet Pul uiy renais iam...................... . . . pitted C Florentinus........................... . . . placet Patracensis................................. . . . placet Sardianus................................. . . . placet Barensis...................................... . . . placet Bambcrgensis........................... . . non placet Sertonais ritus chaldaici . . . . . non placet Caesaruu gustanus..................... . . . placet Hali fax iensis........................... . . non placel Tolosanus................................. . . . placet Leopoliensis ritus latini . . . . . non placet Corcy renais.’........................... . . . placet Amadienau ritus chaldaici . . . . . placet Aleppensis ritus armeni . . . . . . placel Valentinus................................ . . . placet Mclitonensis ritus armeni . . . . . placet . . . placet Bituricensis .... Do Manila...................... placet iurta mudimi .... placet D Do Piata...................... ·. . . . placet Mausiliensis ritus syriaci placet iurta modum Gian atens is .... . . . . placel lodrensis...................... . . . . placet Babylononsis ritus syriaci . . . non plutei Parisiensis...................... .... placet Mox i canus...................... . . . . placet Uti nens is...................... Avenionensis........................ placet iuxta modom Naxienris............................... placet Baltimorensis......................»... placet Neo-Eboracensis ... placet iuxta modum Colocensis et BacsiensL * ..................... non placet De Buenos Ayres........................ placet West monaster iensis................... placet Coloniensis..................... placet iuxta modum Meliteueosis........................placet iuxta modurn Colossensis.......................... Bost renais.......................... Memnenstt..................... Calsnenaia.......................... Edoœuua.......................... Mediolanensia ..................... . . . non planet • Remensis.......................... placet iuxta modum Tyrensw ritus graeci melchitici . . non placet Icon iensis.......................... . . . . abed Sciioncioiis.......................... placet iuxta modum Burgonsis.......................... placet iuxta modum De Guati ino la . . . . .... placet Ulraíectonsis..................... .... placet Quiteña».......................... .... placet Do Guudalaxara . . . . . . . . abed Phllip|)cns¡M ritus graeci . . . . . piare! Anazarbcnsis..................... , . . . . placet Mocoocanenris . . . · . .......................... placet Corinth iensis..................... ......................... placet Amidons» ritus chaldaici ........................... abed TorontinuM ............................... placet N¡comedien»! * .... ......................... placet Naupactensi» .... . placet iuxta modum Re ccrr/¡dietimi domini episcopi: Bugel Iensis....................................... non placet Acculami* ct Ccriniolenais..........................placet Torracinonau iam . . ....... pl.xcrt Toniorensia. . . · ., . . . . . obesi * Sidonicnsù ritus graoci melchitici . . placet Mariano|>ulitanus . . ............................... pbtcel Ventimi lionsia . . . . placet iuxta mudum Int cran mons is . . . ................................ abai Augustoduiionais . . ....................... non piorei BaioiicMisia .... ............................... pbtcrt * E|»orcdien>i . . . ....................... non placet ....................... non placet * Colunibircnsi . . . . . placet iuxta modnm ............................... piarci Cnnopcusis . . . . . placet iuxta modum Ik'thloinensis . . . ............................... placet Tiburtinus .... ............................... piarei ............................... ploret Mauriuiicn>is . . . ................................ploret ............................... placet . . . . . . platel * BcHoimeusb . . . ............................... plat· 1 * Munti Alti . . . ............................... plnr» 1 ............................... plot, el .................................abest ........................ non ploeri Syroivùs ..... . . placet iuxta modum ............................... placet ............................... plori Milwanc hiensia . . ............................... placet * Caxciv» Carmel i tara in . . . placet B periculis oblici per error» contra veritates in sc non » B. M. do Mercede . . placet rovdalos, sed tamen connexos cum revelatis et ideo >> Primi Ord. SS. Trinit . placel * theologica seu religiosa . * 4 Hinc „quamvis deposi­ •t tum fidei stricte sumptum non comprdiendat nisi vora Patribus omnibus singillotiin interrogatis, eorumrevelatu, attamen depositum custodiendum in tota suu quo sententia por suffragiorum scrutator» una cum amplitudine cum omnibus suis munimentis ot modis notariis in scriptis relata, eorumdem suffragiorum applicationis latius patet. O Timotheo depositum cu­ computatio facta csL Qua explota, exitum suffra­ stodi. devitans profanas vocum novitates (1 Tim. VI, giorum eminenti»iinim primu * praes» his verbis ex- 20). ** Ex quibus evidenter consequitur, quod „cui α Christo commissum est munus infallibili auctoritate .,,Reverendissimi patres, notum vobis facimus, custodiendi depositum, ot illud tuendi adversus error» quod iuxta computationem suffragiorum, suffragia ingruent», eius auctoritas infallibilis docendi ct dododorunt patron sexcenti ot unus. Ex his autem qua­ hignandi ac damnandi errores oppositos, extenditur ad depositum in tota sua amplitudine, hoc est ad dringenti quinquaginta ot unus dodorunt suffragium per vorbum placet, idi i octoginta ot octo per verba vcritalez etiam in se non revelatas, quatenus cum non placet, alii domum suxngintu duo per verba revolatis cohaerent ct ad illas referuntur." Quod igitur reverendissimus relator nudius lerplacet iuxta modum. Suffragia quae data fuerunt iuxta modum in scripto, typis imprimentur ac patribuM distribuentur, ut in proxima congregatione generali congrua eorum ratio haberi possit. Di» vero proximae congregationis generalis significabitur revorond beimi» patribus." Postea subiunxit: „ ReverendIssimi patr», dolentes vobis significa­ mus, quod duo ex putribus huius concilii, nempo reverend issi mus dominus Antonius Stahl episcopus Herb i polene is, et· roverendífsímus poter Dominicus a rancio Joseph praepositus generalis ordinis (ìanuclitarum discalceato min in hac alma urbe hodie e vivis excoxerint; quorum animar prie reverendissimorum patrum suffragiis, procaccimi in sacrosanctn missae sacrificio, commendantur." Tune consuelo signo nbrimdi facultas data est. titia distinguendum esso dixit inter depositum dogc matum, ct veritat» alias in deposito non contentas, ab ecclesia tamen custodiendas, admitti potest, ae debet, si tota distinctio ad obiectirm infallibilis magi­ sterii referatur, aut etiam ud mentis obsequium, quo fidei» ulriusquo ordinis veritates, ct definition» amplecti debent; at nullo pacto admitti debet, aul potest, ei diversi gradus auctoritatis in ijfcsO magisterio authentico, eiusquo decretis per eam distinctionem inducantur. Quamvis enim sententia, quae per in­ fallibilem definitionem occlcsiae, reu Romani ponti­ ficis proponitur ut vera, non tamen ut revolata, creda­ tur fido ecclesiastica, ut nonnulli volunt, voi ut alii dicunt, fida mediate divina; nihilominus ca semper creditur propter ecclesiae, seu Romani pontificia in­ fallibilem auclontatom, quae una et eadem semper »t, nipote usaistpntiao Spiritus sancti, et Dei revo­ Animadversiones ot Emendationes a nonnullis lantis auctoritati innixa. Hinc sanctissimus dominus patribus privatim propositae. noster Pius IX in litteris encyclicie Quanta cura Tamobi catholicae sciitcn-d totius epibcoputus approbatione et plausu commen­ I. (lard. iierardi *. line do Ronuuii pontificis infallibilitate firm i· * imo datis: „Silentio, inquit, praeterire non po?eumua rorum audaciam, qui sanam non sustinent» doc­ luihaoreuin, formulae lamen definitionis nuper protrinam contendunt: illis apostolinic redis iudiciis ct poaitan quominus unquiarnm, hae me rationes potis­ decretis, quorum obieetum ad Ionum generale csclesimum retinent: I· quia ni mi * rmlringitnr Romani pontificis infallibilila * ; 2® quia non satis aperte dé­ sian citiHlcmquc iura, ac disciplinam spectaro declara­ clarât nr biute Romano pontifici infnllibiliUitcni com­ tur. dummodo fidei ntortttnque ibupnata non ai tin potera independen ter a consensu m lcsiao. Praeter ea (pint, posse iiAsensum. ct obediœt¿am detrectari abeque quao animadverti in folio tradito dio 10 currentis peccato, et absquo ulla catholicae professionis iattura. mensis uni ex cminentissimis praraidibu , * nonnulla Quod quidem qiiantoj»ere adverretur catholico dogmati adhuc notabo, ae reverendissimorum patrum depu­ pleuao potestà! is Romano pontifici ab ipso Christo Ih>tatorum considerationi ao prudentiae subliciam. mino divinitus col latae uni vermicai parcendi, regendi, I. Doctrina ost in omnibus scholis catholicis sem­ et gubernandi eccitaiamtnemo ert qui non clare npecteper tradita atque ecclesiasticorum inori u mon torum quo videat et iiitdligat. ** Ergo ex catholico dogmate multiplici testificatione communita, Romani ponprimatus consequitur, Romano pontifici aliquid defi­ nienti, quoti ad bonum generale, iura. K disciplinan» i Abfait a «ngr^iatwoe patrati. fwlesiae apertat, quamvis fidei, memmque «logmats 1255 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1256 non attingat, assensum, veram que obodientiam deberi ; A cuinam primo, et immediato collata ea ait, non statim quod profecto veritatem iudicii, atquo adeo infalli * apparet. Si enim Romanus pontifex ea infallibilitate bilem indicanti * potestatem supponit Haec cum ita immunis eet ab errore, qua Christus instructam voluit sint, peto ut huic sententiae, quae tot auctoritatum ecclesiam; nonno aliquis inferro posset: ergo primum ac rationum momentis confirmata est, per solemnem et immediate cobatam osse ecclesiae infallibilitatem, definitionem gravissimum non inferatur praeiudi- aut saltem od infallibilia Romani pontificis decreta rium; ac proinde ut verba illa ,.doctrinam de fide, presupponi totius ecclesiae docentia consensum? No­ vel moribus ab universa ecclesia tenendam definit4', que vero ad effugium hoo praecludendum sufficere quao tum in ee spectatae, tum cum praesentis contro * videntur voculae per sese, quae in formulae commate versiae ao definitionis circumstantiis comparata, in- postremo leguntur. Cum enim illae solum defini­ telligi possent de sola dogmatis definitione, in haec tiones dicantur per sese irreformabiles, quao fiunt ox alia commutentur: proponit quid fidelibus sentien­ infallibilitate, quam habet ecclesia; ai quia contendat, dum, et tenendum sit in iis, quae ad fidem vel mores episcoporum consensum esse necessarium, is simul adspectant, mittet, nonnisi post hunc ipsum consensum Romani Π. Si rite reverendissimi relatoris mentem, et pontificis definitiones retractari non posse. Erunt verba assecutus sum, is distinguendam esse dixit in­ haec captiosorum hominum sophismata (quamquam fallibilitatem Romani pontificis ab ecclesiae totius non ita omnibus videtur), sed cum agitur de dogmate docentis infallibilitate. Hoc sane si ea ratione in­ fidei definiendo, ea perspicuitate doctrina credenda tellexit, ut unius eiusdemque infallibilitatis duae sint B proponi debet, quae nullam cavillandi ansam relin­ distinctae modalitatm, consentientem me habet: at in quat. Humillime igitur obsecro et peto, ut formula eius sententiam accedere non possum, si quidem eius definitionis in hunc vel similem modum emen­ verba do duabus distinctis infalli bili tatibus accipi detur: debeant Neque enim alia unquam in ecclesia agnita Romanum pontificem ex cathedra loquentem, est infallibilitas, quam quae a capite Romano pon­ id est pro suprema, ei plena sua apostolica auctoritate tifice repetitur, non quidem tamquam a causa effi­ docentem quid fidelibus sentiendum et tenendum sit cienti, sed velati a causa formali, „quia totam eccle­ in iis, quae ad fidem vel mores spectant, per assistensiastici magisterii compagem in veritatis unitate regit, tiam divinam ab errore servari immunem, ac proinde et continet Petrus, inquit Maximas Taurinensi * in eiuemodi decreta esse per sese irreformabilia, etiam homil. IV hiemali de Petro apostolo, tamquam bonus antequam ecclesiae consensus accedat. pastor tuendum gregem accepit, ut qui sibi ante in­ Quod si placet comparationem infallibilitatis Ro­ firmus fuerat, fieret omnibus firmamentum, et qui mani pontificis cum ecclesiae infallibilitate retinere, ipse interrogationis tentatione nutaverat, eoeteros addi possent haec verba: fidei stabilitate fundaret. Denique pro soliditate de­ Docemus insuper supremum hoc Romani pon­ votionis ecclesiarum petra dicitur, sicut ait Dominus: tificis magisterium idem esse quoad vim et ambitum, Tu es Petrus, et sirper hanc petram aedificabo eccle­ sive ab eodem per sese et ex plenitudine potestatis, siam meam, et partae inferi non praevalebunt ad­ sive coniunctim cum caeleris ecclesiae pastoribus et versus eam." Si igitur Petrus non eiusdem ecclesiae C magistris exerceatur. sed ecclesiarum, atque adeo cathobcae ecclesiae, quae III. Demum obsecro et peto, ut in prooemio huius arctissima omnium societate componitur, firmamen­ capitis loco verborum „nonc aliis, quao divina suppe­ tum est, et soliditas, non alia eat ecclesiae, quam quae ditabat providentia, adhibitis auxiliis'4, adhibentur Petri est, magisterii infallibilitas: propter hunc enim haec afia : nunc per se, et pro plenitudine suae apostopotissimum dicitur adversus ecclesiam supra petram licae auctoritatis, vel saltem ut pro nomine „auxiliis“ fundatam inferni portas non praevafituras. trÁ Petro, ponatur vocabulum mediis, no videamur definire ex­ ait Innocentius I, ipse episcopatus, et tota auctoritas ternam aliquam conditionem (quum Gallicani intellinominis huius emersit441: nam „indo, subdit Cypria­ gere possent consensum antecedentem ecclesiae disper­ nus, per temporum, ct successionum view episcoporum sae) esso adiumentum necessarium, sine quo Romani ordinatio, et ecclesia© ratio decurrit" *. Si itaque pontificis definitionee ab errore immuiwa non praeser­ iuxta eiusdem Cypriani effatum „epÍ3copatua unus cet, ventur. Peto tandem, ut in fine eiusdom prooemii cuius a singulis in sobdum para tenetur44 3, magiste­ verba Augustini deleantur, quae ut in sese, et pro rium vero authenticum, ot infallibile una est ac nobi­ scopo sancti doctoris historice intellecta verissima lissima ox episcopatus functionibus, pronum eat in­ sunt, sic hoc loco posita vim principii iuridici aut ferre, unam esse carademquo in Petro, ac in caetcris necessariae conditionis preeseferre udentur; nc ecclesia© pastoribus infalLbilitatem. Quod sublimis­ proinde afferre possent occasionem existimandi, con­ simo Trinitatis divinae paradigmate a sanctis patribus sensum cae te rarum ecclesiarum necessarium esae, ut interdum illustratur *, ut sicut plenitudo divinitatis D suprema Romanorum pontificum definitionibus auc­ in Patre primum est, a quo deinde Filio, et per huno toritas concibctur. (Die 13 i ubi 1870.) Spiritui sancto communicatur, ita quidquid in eccle­ 2. Guerrin ep. Lingonensis. — Io actis concilii siae miniftfrio potestatis, decoris, et praerogativae Vaticani non semper sufficiens cura habetur de intelligitur, in Petro tamquam in principio, fonte, latinitate. radice primum existât, & quo in reUquos pastores cum Do prooemio. 1° Prooemii in ultima linea paginae eo cohaerentes deinde propagatur. Iam vero si quis primae [1237 A,1 portis inferi tribuitur odium. quod verbis constitutionis propositae consideret, in quibus noque etiam metaphoric©, in bona latinitate admitti dicitur „Rmnanum pontificem ea infallibibtate pol­ poteet. Substituantur inferni potestates. 2° In fine parugraphi, huic intortae locutioni lere, qua divinus Redemptor ecclesiam suam instruc­ tam em voluit44, intelligitur quidem unam osso Ro­ „dcbito condemnationis iudicio" substituatur debita mani pontificii, et ecclesiae infallibilitatem, attamen condemnatione, 'el simplicius damnare ac proscribere. D·.· capito primo. Io Haec valde intricata phrasis (rAd unum enim Simonem etc.44 sic melius ct clarius t Epiai «S M «rise. Carthig• EpUt. >9 1 * concinnetur: Ad solum enim Simonem post vocatio­ • * Ü vail sert nem muim dixerat Christus: Tu waberis Cephas: • Cyyrita.epnl.7il tal Maynnm «le anil. erri.-, Sjmmteh. ct postquam ille mam confessionem edidit: Tu poatlf «pivi. I tpo-i UUe IV. p. 1991 Vili. ‘K« ì EMENDATIONES 1267 A NONNULLIS PP, PRIVATTM EXHIBITAE 1258 ■M i « Christus Filius Dei vivi, dixit illi: Beatus es K 4. Monetti ep. Cerviensis. — Infrascriptos epi­ scopus putat non recte, nec theologice dici. pag. 8 Simon etc. 3° In phrasi sequenti verbis „atquo uni" sub­ lin. 17 [ 1241 A u] in constitutione de ecclesia "divini­ stituantur: Uni etiam Simoni Petro etc. tus revelatum dogma eeee definimus etc.", quia tane Do capito Nocundo. Linea8 paginae5 [1238A,] m communi, et obvio sensu catholico, et theologico ali­ verbis ..necceeo semper erat" substituantur magis ab­ qua propositio evadit dogma in ecclesia, quando iam soluta; semper fuit. definita eet voluti do fide, non antequam definiatur. Do capito tertio. Linea 13 paginae 8 [1239BJ Unde melius, ct verius eadem sententia, meo quidem sic habetur: ,,iudicium α nomino foro retractandum." sensu, enunciaretur si ita diceretur: docemus d veri­ Porro non fore retradandum non satis indicat iudi­ tatem divinitus revelatam esse definimus etc. cium esse irretractabile. Dicatur igitur: a nemine Insuper peccat aliquomodo in stylo ultima con­ retractari posse. clusio dicens „eiusmodi Romani pontifìcie defini­ De capite quarto. Linea 12 paginae 10 [1240B J tiones e»e ex se etc.“ et postea statim ,¿i quis huic legitur: ,,ea praesertim pericula etc.... ** Porro peri­ nostrae definitioni contradicere" ; definitiones, de­ cula quae emergunt et pericula quae retulerunt, bonae finitioni, hanc repetitionem sufficiat adno tasse, ut ai latinitati valde repugnant. Dicatur potius: eas prae­ placeat et videatur poseo mutari, fiat. ** Haec autem dicta sint, salvo semper etc. (Die sertim difficultates, quae........ occurrebant etc. 4° Ibidem linea 21 [ib. B ¡J ubi sic: „quae sacris 13 iulii 1870.) 5. Ravinet ep. Tretensis. — Prooemii paginal Scripturis et apostolis traditionibus consentanea B etc.", timida haec et segnis locutio reiiciatur, et di­ linea ultima [1236 Du] exigeret sensus, ut loco vercatur: quae sacris Scripturis d apostolicis traditio- borum „Et quoniam etc." diceretur, et quidem ad li­ neam: Quoniam vero, et postoa pag. 4 lin.2 [1237 A>] mbus continebantur. Et paulo inferius, verbis „patefacerent ... custo­ supprimeretur vox ,4taquo", sic dicendo: Nos ad dirent ... exponerent" substituantur in praesenti: catholici gregis dc. Eadem pagina, capitis I prima periodus eet ni­ patefaciant ... custodiant ... exponant. 5° Pagina 11 initio paragraph! Hoc igitur non mium intricata succedentibus sibi incisis, ita ut vix conclusiva sed explicativa debet usurpari particula. percipi possit sensus. Cur non diceretur: Ad unum enim Simonem quem a principio iam vocaverat Ce­ Dicatur: Hoc autem etc. Et „ab erroris venenosa esca" simplicius et melius phas, postquam ille suam confessionem dc. Vel aliquo meliori modo verbi gratia postquam ille confessus est exprimatur sic : ab erroris veneno aversus etc. 8. Targioni ep. Volaterranus. — Eminentissime Christum esse Filium Dei vivi, locutus est etc. Pag. 6 lin. 8 [1238 A f] cur non dicitur semper praeses, et reverendissimi patres Deputationis de fide, quamvis integrum schema primne constitutionis dog­ fuit, loco verbi ,,semper erat?" Pag. 7 lin. 20 [tb. D J reporitur verbum ut sensu maticae de ecclesia Christi novissime adaptatum mihi placeat et iam suffragio meo probatum sit; nonnulla opposito; cur non dicatur: ,,nedum autem haec summi tamen in eo mihi magis arriderent, quae sapientiori pontificis potestas officiat... immo eadem a supremo C et universali pastore asseritur, roboratur etc." iudicio vestro propono, ut sequitur: Hic insuper proposueram ut post verba ,,tamquam Prooemium. veri pastores assignatos sibi greges» singuli ainguloe, Pag.3 v.2° [1236 C lt] ,,redemptionis suae opus" : re­ adiicerentur haec verba: secundum ecclesiae et con­ demptionis suae opus in terris etc. ciliorum, Florentini praesertim et Tridentini statuta, pascunt d regunt, immo eadem a supremo et uni­ Caput IL Pag. 6 v. 8 [1238 A J ,,necease semper erat" : necesse versali etc." Ratio erat: 1° satisfaciendi, quantum necease erat, fuit semper etc. votis orientalium; 2° ut servaretur ordo in ipea ec­ Caput ΙΠ. Pag. 7 v. 9 [ib. C J ,,immediatam ease" : ordinariam clesia occidentali statutus inter patriarchas, primate, d immediatam esse (ut continetur tn canone archiepiscopoe etc. Sed responsum fuit haec in constitutione de epi­ subiecto). Pag. 8 v. 5 [1239 A,,) „quae ab apostolica sede" scopis dicenda fore. Si res ita sini, supersedeo ab ista reclamatione. : quaecumquc ab apostolica sede dc. Denique in ultima periodo cum canone quinquies Canon. Ibid. v. 24 [tb. BjJ ,,aut eum habere tantum etc." repetitur: definitio ... definimus etc. (Die 13 iulii 1870.) : aut eum habere quidem etc. 6. Faict ep. Brugensis. — F In prima phrasi, miCaput IV. Pag. 10 v. 9 [ 1240 B,] .¿incera et pura" : integra ei D nus latina sunt ,,redemptionis opus"; dein ly redempfio nonnisi rarissime in activo sensu accipitur, .pe­ pura etc. renne redderet ... fideles ** non bene sonat cum fidei Ibid. v. 16 [ih. Bu] .¿uadebat" : suasisset. Ibid. v. 30 [fb. CJ ,,discipulorum suorum principi" statini sequente. ,Jn domo contineri" et quidem me­ diante vinculo latinum non «t: quare forte melisa : apostolorum principi etc. Pag. 11 v. 7 [ib. Clf) ,Jidei non deficientis" : fidei diceretur: Ut salutiferos redemptionis effectus ad •numquam deficientis etc. cunctas gentes estenderei atque in aevum firmarti, Pag. 11 V.9 [fb. D J „u( excelso suo munere in omnium sanctam ... ta domo Dei viventis omnes homines salutem fungerentur" : quo suo praecelso munere unius fidei ... vinculo adunarentur. in omnium gentium salutem fungerentur. 2· In secunda phrasi habetur oba.'uritas, ex hoc Ibid. v. 10 [ib. DJ „ab erroribus venenosa esca aver­ quod ,,ideo enim", quod naturaliter ad ideam prin­ sus" : a venenosa errons esca divulsus (vel semotus). cipalem aedificationis ecclesiae refem deberet» reipaa Ibid. v. Il [ib. DJ „ut sublata etc." : et sublata etc. tamen referitur ad incisum ,,unionis . ** Hinc did Ibid. v. 14 [1241 AJ ,At vero cum hac ipsa aetate poeset : Cuius quidem unionis intuitu, priusquam ata. etc." : Cum vero hac ipM aetate dc. 3° Post ..missus erat a Patre , ** videtur supplen­ Ibid. v. 16 [ib. A a] „qui illius auctoritati obtrectant dum : atque ecclesiam fundavit... Dein peto enixe ut etc.’* : illius auctoritatis obtrectatores etc. post ..pastor» et doctores" addatur : scilicet episcopos. 1259 A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1260 te. Circa formulam definitionis infallibilitatis, loco A Patrum aliquot contra calumniosos libellos „ea“ infallibilitate pollere, dicatur eadem, nt excluda­ protestatio. tur opinio extrema paucorum dicentium, infallibili­ Eminentissimi praesides. tatem activam in ecclesia omnem derivari a summo Ex quo sacrosancta synodus Vaticana, contre pontifice, quasi infallibilitatis subioctum duplex non «eet Sensus litteralis schematis cum ly ea profecto plurimorum spem, tandem in Urbe congregata fuit, est: ,,L'infaillibilité, dont Jésus-Christ a investi son acerrimum adversus eam exarsit bellum ; nihilque non Église, cet au pouvoir du pape", quod verum non «t; ten tatùm relinquentes, ecclesiae ct veritatis adversarii, et dici debet: .Jésus-Christ a investi le pape de la libellis innumeris et cuiusque linguae ephemeridibus, même (eadem) infaillibilité, dont il a doté son nostros pro salute fidelium labores impedire quae­ sierunt vel labefactare. Église." Maiori autem affecti fuimus doloro et tristitia, 7. Frangipane ep. Concordiensis. — Eccellenza reverendissima1, una leggera indisposizione m’impe­ cum inter ipsos ecclesiae filios non paucos agnovimus, disce di assistere questa mattina alla congregazione .qui perversis abstracti et illecti principiis altioraque generale. Non volendo che la mia assenza, stanta de < propriis praesumentes opinionibus, sacrosancto l’importanza dell’argomenta, venisse sin i stramen ta < concilio detrahere, vel eius gesta vituperare non du­ interpretata, dichiaro colla presenta il pieno mio bitaverint. assenso alla prima costituzione dogmatica de ecclesia Nos igitur, malo in dies ingravescente per suppoChristi, e mi unisco cogli altri Padri a darvi il mio B sitas episcoporum litteras, quibus publica grassantur folia, praesertim per libellos, gallico ex arates idioPlacet. Aggredisca, eccellenza reverendissima, anche in mata, sub titulis Ce qui te passe au concile et La der­ questa occasione lo protesto del mio profondo rispetta. nière heurt: in quorum scilioet paginis tum augu­ 8. Teppa praepositus gen. congreg. s. Pauli. — stissima sanctissimi domini papae persona neo non 1® Pag.4 lin. 2 [1237 A,] omittatur (ot in prima iura sanctae sedis, tum concilii et ecclesiae dignitas redaction© textus) particula „itaque", quia male con- libertasque infandis oppugnantur calumniis, ncctitur cum initio periodi: Et quoniam. Ne silentium nostrum improborum interpretationi 2® Pag. 4 lin. 4 [¿b. A sj pro Judicamus" melius ansam praebeat, et pro infirmis occasio sit scandali, esset judicavimus. adversus tot et tantas calumnias vocem nostram ex­ 3® Pag. 4 cap. I periodus quae incipit ,rAd unum" tollentes opponenteeque malorum hominum proterviae nimis intricata et obscura est, ita clarius reformanda integritatem veritatis, nempe qualiter res ee habue­ videtur: Ad unum namque Simonem (cui tampridem rint ab initio nostris sub oculis, vel nostras omnium Cephas, feu Petri nomen imposuerat), postquam ille aures pulsaverint, suam confessionem edidit inquiens: Tu es Christus Pronuntiamus et declaramus Filius Dei vivi, solemnia illa verba Dominus lesus Plenam omnibus ei singulis patribus facultatem direxit: Beatus es, Simon etc. dari propriai sive pandendi sive tuendi opiniones; 4· Pag. 6 lin. 8 [1238 A ,] „Necesso semper erat44, Absolutam suffragiorum libertatem tam con­ dicendum videtur: est; adeoque lin. 12 [ib. At>] pro C cessam fuisse qsam etiam nunc concedi: ,/X)alceôeΓcnt‘, dicendum erit: coalescant. Fabularum et mere malitiosae adinventionis 5® Pag.7 lin. 14 [Λ. C:J] verba „per totum orbem habendum loco quidquid, quocumque nomine vel diffusae" superflua videntur, et periodum nimis pro­ praetertu, de istius plenissimae libertatis vel minima trahunt. Unde aut omnino expungantur, aut brevius diminutions effutiatur. dicatur: totius ecclesiae Iam enim plores ex nobis, pastoralis officii me­ 6· Pag.7 lin.22 [tb. DJ vox „positi" hic affertur mores, commissos curae nostrae fideles graviter ad­ modo abcoluta et indeterminato, ac propterea obscuro. monuimus, no praefatis detractionibus vel iniuriis vel Multa melius videtur afferre verba intagra concilii qoibuscunque eiusmodi contra concilium et sanctam Tridentini (loco citata) ex divo Paulo: positi a ecclesiam necnon apostolicam sedem aures unquam Spiritu sancto regere ecclesiam Dei; quae verba se­ praebeant; et, ut summa diligentia peccatum vitantes quentibus explicantur. eorum, qui sanctum contristant Spiritum, divinam 7° Pag. 7 lin. 26 [ib. 1) B] loco verborum ,.dicenta instanter deprocentur gratiam, in simplicitate et sancto Gregorio Magno" melius diceretur ; iuxta illud docilitate mentis suae, quatenus concilii Vaticani nancti Gregorii Magni, tum ratione euphonise, tum no labores ad felicissimum perducantur exitum. videantur verba sancti Gregorii afferri tamquam ratio Quamobrem, nostra impulsi conscientia ot veri­ (et quidem unica) eorum, quae supra dicuntur, cum tatis tretee constituti, volumus hanc protestationem ipea revera non sint nisi explicatio vel confirmatio. nostram in manus eminent issi moni m concilii Vati8’ Pag. 8 [1239 B14) in canone verbis „per lotum D cani praceidum consignari. orbem diffusae'1 applicanda ret animadversio facta n.5®. t Henncue Eduardus archiep. Weetinonastariefisia. 9® Pag-9 lin.4 [ib.C7j „Petri principia aposto­ t C. A. archiep. Bituricensis iu Gallia. t Franciscos epiac. Carcassonenais in Gallia. lorum", melius sonat : Petri apostolorum principis. 10® Ut verba sancti Augustini hio allegata clarius f Carolus episc. Ce nomanene is in Gallia, intalligantur, nevo cuipiam scrupulum ingerant, ad­ f Renatus Coriaopitensis et Leonensis episc. dantur textui allato verba ex sancto Paulo : * Una f Nic. Adames episc. Halicarnassensis, vie. apoat. Luxemburgensie. enim est fides. 11® Pag. 11 lin. 25 [1241 A u]. Ι^κο verborum t Leo Meurin S. I. episc. Aecalonensis, vie. apoet. Bombay ensis. ocum ex cathedra loquitur", melius dicendum videtur : cum ex cathedra docet, ut clarius pateat hio agi tan­ t Claudius Maria episc. Galveatonensis. Texas tummodo de potestate docendi. Nam pontifex loquitur j M. lulianus episc. Dinienais in Gallio. rtiam ex cathedra cum condit legre pro universa f Victor Aug. archiep. Mechliniensis, primas Belgii, f Theodorus loecphus episc. Namurrensis. coricala f loan nos loscph episc. Brugensis. t Gaspar los. episc. Tomarensis. 1 tystok data U «mcihl secretarti!» die IB Iulii 1870. ♦ Henrietta episc. Gaudavenst * PATRUM ALIQUOT CONTRA CALUMNIOSOS LIBELLOS PROTESTATIO 1261 1262 -j Franc. Xav. archiep. Surrentinus. t giornali la lista degli 88 volendo per la publicazione j Vincentius archiep. Smymensis, vie. apost Asiae dei nomi prima della sessione pubblica di legarii a Minoris. votare ancora nello stesso modo. •f losephus archiep. Tranonsis et Nazarenus, f lanuarius Maria episc. Anglononsis et Tursiensis. 68. -f Caietanus archiep.1 episc. Melphicti, luvenacii, et In constitutionem de eooleala animadversiones quaedam summo pontifici oblatae1. Terlitii. 1870 iulii 14. j- Aloysius episc. Oritanus. j Petrus Paulus episc. Foroliviensis. Colle condiscendenze usate verso il partito della •f loannee Bapt. losophus episc. Atrehatensu. opposizione nulla si è guadagnato. La medesima nelf Innocentius episc. Eugubinus. Γ ultima congregazione generale si è schierata im­ f Ludovicus-Maria episc. Aturenais et Aquens. mobile con 88 voti contrarii. j Felix episc.' Lemovioensis. Lo schema presentato merita qualche considera­ t A. A. episc. Azotenais, vie. apoeL Siamensia. zione specialmente nella forinola della definizione. t Ivo Maria Croc episc. L&randensis , * coadjutor I gallicani, e specialmente monsignor Maret am­ Tungkini meridionalis. mettono, che lo definizioni dei papi sono infallibili t Fmnciscus Laouùnan episc. Flaviopolitanus. se vi è il consenso dei vescovi o antecedente, o con­ t Steph. Charbonneau episc. Iassensis, vio. apost. comitante, o sussequente. Per ferire direttamente tale Maysurii. B errore e necessario mettere nella definizione la con­ t Christophorus Bonjean O. M.I., episc. Medensis, tradictoria, cioè non essere necessario il consenso o vic. epost. laffnenais. * antecedente, o concomitante, o sussequente dei vescovi. ΐ loannee Marcellus episc. Olenensis, vie. apost Nella formula della definizione ai è avuto timore • Abyssiniae. di usare un linguaggio chiaro, netto, esplicito, e senza ambagi; e si sono usate espressioni coperto e riservate t Aloysius episc. Veronensis. dicendosi: „ideoque eiusmodi Romani pontificis de­ t Amandus Renatus episc. S. Dionysii. finitio oes esse ex sese irreformabiles ' * : espressioni, j Ludovicus Maria episc. S. Deodati che attesa la mala fede degli avversarli, e delle sotti­ t Aemilius episc. Andegavensis. gliezze della scuola germanica possono dar luogo a t losephus Clarus episc. Guadalupeneis. cavilli specialmente se si confrontano col proemio. t Petrus episc. Verealiensis Quindi anche a sentimento di monsignor Freppel, "t Ludovicus Anna, episc. S. Claudii, e di alcuni altri buoni vescovi Francesi sarebbe neces­ t Petrus olim episc. Imae Telluris, sario faro alla forinola una piccola aggiunta, che t loannes olim episc. Venetensis. sarebbe la seguente, cioè: ideoçMS eiusmodi Romani t Augustinus episc. Nivemensis. pontificis definitiones esse ex sese irreformabiles, quin t Antonius episc. Belemenais. sit necessarius consensus episcoporum sive antecedens, sive concomitans, sive subsequeris. E non earebbo suffi67. C ciente mettere: quin accedat consensus episcoporum, Oratoria Anglorum epistola ad arehleplsoopum perchè queste parole «eludono il consenso suseequente, Westmonasterienaem «. ma non 1’ antecedente. Giovedì serai*4. Con queste poche parole sarebbe tolto ogni occa­ * aggiunta Monsignor Darboy, il quale prende a se il merito sione di dubbio, e di cavillo. Ma quest degli 88 euffragj, aveva intenzione di andare dal- difficilmente.... Γ eminentissimo Bilio per dettare le sue condizioni. Ci Ita inopinato abrumpitur textus folio abscisso. dico (monsignor Darboy) che coi voti iuxta modum, e con quelli degli assenti egli è certo di avere 140 Ai vero alterum habebatur inclusum folium, quo gra­ non placet. Ai Francesi ed ai Tedœchi egli ha con­ vissima haec verba continebantur a summo pontifice sigliato di preparare una protesta solenne, per deporre Pio Nono propria manu exarata, videlicet: Dal Vaticano, 14 luglio 1870. sul tavolino del concilio dopo che i 140 avranno II card. Bilio legga le unite osservazioni e procuri votato, dichiarando che senza unanimità morale essi di farne uso. Si assicuri pure il cardinale che nel non si crederanno obligati in coscienza. •I miei colleghi dicono che il trionfo di vittoria caso nostro è più che mai vera quella sentenza: ,,Ubi '.* sta fra gli 88 al grado di febbre. Sperano di avere non eet auditus non effundas sermonem più orientali, ma io non so come. Rine sane factum est, ut in constitutionem redLa morto del vescovo di Wurtzburgh ha intimo­ rito molti, o un numero ristretto forse partirà sab- ] > perentur illa verba: non autem ex consensu ecclcsiia. bato: ma ogni lavoro si fa per impedire la loro quae a Deputations fidei utique admissa sunt in con gressu hac eadem die 14 iulii habito, ut alio loco di­ partenza. L’ agitazione del Haynald è etraordinaria. L * in­ cetur, ubi nempe huius Deputations acta in publi­ tera edizione della Dernière heure du concile fu distri­ cam lucem prodibunt ’. buita ieri ed oggi. Villa Grazioli · ha mandato ai 69. Monitum do ¿onerali congregatione dia 16 lulU i Antea erat archiep. Aeheruntinni et Matberanewd·. babeada. > Laradentù cod. • Pro Vertnlìmiù legitor canino perperam OtíoIm» [η in Collectione Laccati, eoi. 1788. 4 Inte acbedaa Hannibali· CapaJtl cardinali· oeevrit ·»quena epistola, cui emioentieirntu ille titnlnm hone lemma praefixit: Copia Λ bttera terilia a eumriyaor Manmp arnvMKV di Wctiivutrr prttmlf m Roma dal ripnore Odo Rtmell affanti potvrno mpfv*. Ip*nm vero textnm pro­ pria mano deaeri pai t archiepiacopna Manning. • Scilicet die 14 itili. • Xempe episcopo· Aireliaoeniia Proxima congregatio generalis habebitur sabbato, die 16 huius mensis, hora octava In es fiet brevis relatio de exceptionibus, quae suffragiis super integro schemate primae constitutionis de ccckeia Chnab in » Oraviaaimi bafu documenti een postrema par· tus ane­ torii Boom aetjne deciderne ter foli· ab·™· * Adwreatar fai Ubai ario Secretariat Sutu, later acU et nw»a» aìa * Pii papae IX. ’ VH t Lin. eoi /Ti a 1263 A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1264 ultima congregatione latis a quibusdam patrum ad- A dedit quosdam quidem apostolos, quosdam autem proditae fuerunt, et quae typis impressae huic folio phetas, alios vero evangelistas, alios autem pastores adiectae reverendissimis patnbus mittuntur. et doctores ad consummationem sanctorum, in opus E secretaria concilii Vaticani die 14 iulii 1870. ministerii, in aedificationem corporis Christi ». Hino etiam, quemadmodum non ad soloe apostolos, sed ad losephua, episcopus S. Hippolyti aline quoquo pastoree ct doctoree spectat divinum secretan us. Christi praeceptum: Docete omnes gentes; ita ad eoe 70. omnes cx aequo pertinere credenda eet indefoctibilia Exceptiones tn constitutionem dogmaticam primam promissio: Et ecce ego vobiscum sum omnibus diebus de ecclesia Christi a nonnullis patribus tn usque ad consummationem sacculi oongrogatione generali factae1. Placeret clausula quarta „Ut vero episcopatus", Jio prooemium.) si in ea ad clariorem confessionem divinae potestatis 1. Caixal y Estradé ep. Urgellensis. — Modus, primatus beati Petri fieret expreta mentio persona­ quo placeret prooemium constitution» primae de ec­ rum, quarum episcopatus subiectus fuit beato Petro, clesia, esset: Primo ei in eo fieret clara et expresa in hunc modum: ,,üt vero apostolorum aliorumque mentio personae Spiritus sancti, quem Christus o caelo pastorum episcopatus ipse etc." Non enim rea in ab­ misit ad apostolos, ut eius induerentur virtute tum stracto, sed in concreto subirete illi «t. ad fundandam, tum ad regendam ecclesiam. Atque In eodem clausula non placent haec verba absoluto ideo sino virtute Spiritus sancti vera Christi ecclesia B parita ,Án i peo (beato Petro) instituit", Etenim non atoro nequit Secundo si in clausula prima finis in­ tunc institutum fuit principium unitatis, quod iam stituendi ecclesiam extenderetur clare et explicite od prius a Deo Patre institutum fuerat in ipso Christo. easdem personas, ad quas extenditur salutiferum re­ Et de hac Patris institutione loquutus est Apostolus demptionis opus. Nam vera Christi ecclesia quovis ad Corinthios’: Fundamentum enim aliud nemo potempore idem profiteatur oportet, quod Chnstus de test ponere, praeter id quod positum est, quod est re dixit: Non veni ut iudicem mundum, sed ut salvi­ Christus ¡esus. Ne ergo, his verbis nostrae clausulae ficem mundum . * Ne ergo idea generalis ecclesiae retantis, manifesta detur protestan tibus occasio quidpiam redoleat lansenismi, non coarctetur ad soloe reiiciendi doctrinam totius constitutionis, tamquam fidelee, neque ad solum vinculum fidei et caritatis; contrariam verbo Dei scripto; peto ut eodem verba eed extendatur ad omnes horniore, et ad sanctificatio­ immutentur hoc modo : ,,Beatum Petrum caeteris apo­ nem interiorem per sacramenta ex legitimo ministerio stolis praeponens, vicos suas ei dedit agendas in terris, apostolico. Tertio ai in eodem clausula prima verbum ut eiusdem auctoritate et ministerio perpetuum ,,decrevit" mutaretur in aliud, quo, potius quam pro­ utriusque unitatis principium maneret iugiter firmum, positum seu decretum, indicaretur reolitaa sive exi­ ao indivulsum; unde eum fecit visibile fundamentum stentia rei, exempli gratia coepit aedificare, vel ab­ et petram, super cuius" etc. solute, aedificavit. 2. Majorsini ep. Laquedoniensis. — In primo Prima igitur clausula placeret melius in huno versu prooemii, post verba ,.animarum nostrarum " modum expreeea: .J’astor aeternus et episcopus ani- O addatur : Dominus noster lesvs Christus. marum nostrarum, ut salutiferum redemptionis suae 8. Pettinaci ep. Nucerinus. — In prooemio in­ opus perenne redderet, misso e caelis Spiritu sancto, serenda videe tur verba communicato Spiritu sancto, suam aedificavit ecdreiam, per quam omnee homines cum ita in congregatione generali 13 iunii admissa od agnitionem veritatis venirent’, et in qua, velati fuerit emendatio proposita a Deputatione pro rebus filii in domo Dei viventis, omnre congregati m unum fidei. salvi fierent, atque unius fidei et caritatis indissolu­ 4. Majorsim ep. Laquedonìcnsis. — In lin. 11 bili vinculo sanctificati in veritate4, vitam abundan­ pag. ΙΠ [1236 D/j poet verba ,,pastoree et doctoree'1 tius haberent’, et fructificarent, et creecerent m addendum : id est episcopos, qui in apostolorum locum scientia Dei ad salutem <.* 4 succedunt, ut roete intelligatur, quinam sint ex divina Placeret mihi clausula tertia „Quemad modum institutione veri doctores et pastoree. igitur", si duo, quae in ea indicantur, aanctarum 3. Mrurin ep. Ascalonensis. — In prooemio poet Scripturarum loca declararentur expressius in hunc verba „ease voluit4* (in tertia periodo) haec pauca ex modum: „Et ideo, teste beato Paulo apostolo, ipse sancto Cypriano (ep. 69) desumpta addantur: .quo plebs sacerdoti coadunaretur el pastori suo grex ad­ haereret. Ita enim melius periodus Quemadmodum 1 Ab iis scilicet p * tribu», qui luffri^ium per verba ptacd igitur etc. cum praecedente nectitur, et ipse conceptus iuxta modum in confregitiene die 13 iulii habita dederant plenius exprimitur. Auctorum tomín , * quantam fleri licuit eolqne emeadatieni prae­ 6. Majorsini ep. Laquedoniensis. — In lin. 12 fixi; textam paasim emendavi autographorum ipwnun ope, ia B quibo» tamen animad verta» velim, non eudem ccnititutioohi ¿ib. D<] post verba ,.episcopatus ipso unus ct indivisus dogmaticae editionem a «iuguli * patri bui laudari, sed aliam esset" addatur: cuius tamen a singulis episcopis pars ab alila in faxi tribu» citandis adhiberi. Etenim ana pro illa tenetur (sunt verba sancti Cypriani do unit. eccl. eonfrecatkne parala fuit editio, qoae paginis undecim, numeris cap. IV). romani» ligniti», eccitai ; ea tamen non omnes uri rant patre», sed eorum nonnulli alleram adhibuerunt paulo ante adornatam, Ία. Mérode aep. Melitenensis. — [Mutentur se­ in qua duo tantum capita, nempe III et IV, comprehenduntur; quentia: Io] pag. HI lin. 14et 15 [¿b.D,] loco verbohaec octo cenitat paginis, nume ria, ul aiunt, arabici» lignatis. rum ,,beatum Petrum cactaris aposto! is praeponens" Ne cui vero negotium facesseret eiusmedi in citandis paginis dicatur: Inter caeteros apostolos digens, quia magis varietas, ad nostram constitutionis editionem lectorem ubique consentaneum modo loquendi sancti evan gei ii. amandabo illorum ope nnmerorura qui inter uncinos ponti sunt. Eiusdem generis uncinis eos etiam locos incinsi, qui ab auctori­ 7b. idem . * — Pag. ΠΙ [ibid.] loco ,,beatum Pebus quidem exarati, in exceptionum tamen sjllogen non fuerant recepti ab ile qui eandem in i ustum ordinem redegerunt, quo eomisodiuR ad trattala revocari posset « Ioan. XII. 47. » I Tim. 11. 4. < loan. XVII. 12. • (Mue I. «î I Petr. 11. 2. i EpbtA. IV, 11-12. i Matth. XXVIII, 90. • I Cor. III, 11. ♦ * Archiepiscopo Melitenensu ** m exhibuit emendationes in duobus distincti» foliis, * e qu verbis sUquantbper immutatis eandem utrobique praebent «eutentijun. EXCEPTIONES IN SCHEMA CONSTIT. DE ECCE FACTAE 1266 1265 trum coctoris apostoli» praeponens" magia conwn- A constitutione de ecclesia Christi, retenu phrasi,.Sacro tanoum foret evangelio: beatum Petrum inter cae· approbante concilio" in fronto Constitutionis, illius loco vel in prooomio, vel in quarto capite, vel potius teros apostolos eligens. 8a. Barberi ep. Neocastrensis. - Expungantur in utroque sinat inscribi periphraeim: Decernente in prooomio illo verba principium et fundamentum. nobiscum sancta synodo, quae habetur in capito Scelus Principium enim -est solus Christus, iuxta illud loan­ caos. 2, quaest 1, vel aliam idem explicite sonantem, nis cap. Vili, 25: Principium, qui et loquor vobis; utpote quao rei, loco ao tempori magis convenire vi­ sive accipiatur ut principium omnium rerum, uti detur. Creator, sive accipiatur uti fundator ecclesiae. In Nec obstat quod, cum phrases praedictae theolo­ utroque sensu est attributum incommunicabile, ideo- giae ac iuris vere peritis unum eundemque sensum reddant, nec rite, nec recte ad significandum idipsum quo competit soli Christo. Principium autem simul et fundamentum cc- variae adhibeantur formulae. Quid ni? Nec logicae dcsiao eet symbolum fidei, iuxta concilium Triden- profecto leges id vetant, neque ecclesiae usus: scimus tinum eoas. Ill in qua legitur: „Quare symbolum enim ad ipsissimam hanc, de qua agitur, rem signi­ fidei, quo utitur sancta Romana ecclesia, tanquam ficandam, alias atque alias adhibitas esso formulas principium illud, in quo omnes, qui fidem Christi in plerisquo conciliis, quibus summi pontifices per­ profitentur, necessario conveniunt, ac fundamentum sonaliter item praefuerunt; casque collegit lar.obatius firmum ot unicum, contra quod portae inferi non etc." (De concit, lib. V, art. 14, apud Roccaberti, Biblioth. Si igitur symbolum fidei est fundamentum unicum, B maxima ponti]., tomo IX pag. 612 et seq.) et passim non video quomodo Petrus potest dici fundamentum. ridere est in corpore iuris. Pro rei autem merito, illius phrasis permutandae Dicatur ergo: centrum unitatis etc., quod vere Petro haec mihi, haud levis momenti, ratio occurrit, quod competit rationo primatus. 85. Riccio ep. Caiacensis. — In prooemio pag. ΓΠ indocti nempe ac malignantes, quorum indeficiens, lin. 16 [123GDl0] tollatur vox principium, et sub­ et hac praesertim aetate, maximus est numerus, vel stituatur vox centrum ob praeclarissimas et doctissi­ solo verborum sono ansam arripere possent et Ro­ mas rationne allatas α doctissimo episcopo, qui supra- manum pontificem vel concilium ulterius calum­ niandi: quasi ille, ad potiora sibi iura quaerenda, ex dictam fecit animadversionem. 9. Attanasio ep. iam Liparensis. - Pag. IU universo undique orbe dominici gregis pastores in [ibid.]. Perpetuitas oc visibilitas primatui adseriptae, suam ditionem acciverit, atque hospitatus sit; isti sunt ipsae proprietates ecclesiae, quae conveniunt ei vero, vel urbanitate illecti, vel reverentia perculsi, coniunctae. In schemata vero tribuuntur primatui, cum intemeratae fidei iactura, et contra animi senten­ una valuti principio, altera oeu fundamento. Etsi tiam, exoptatis praerogativis Alum cumulaverint Nonne et auribus nostris audivimus foeda con­ autem principii ac fundamenti vocibus unus idemque primatus indicetur, si tamen ambae i angantur, sic- vicia, quibus ephemerides quaedam vulgan animo ac que iunctis, utrisque illa duo simul referantur prae­ sermone iniquissime risae sunt insectari episcopos, dicata perpetuitatis ac visibilitatis, haec sequentur blaterantes heic fuisse coactos ad proferendum placet. bona: primo scilicet, sermo evadet accuratior, et sen- C et respondendum ament Nescirem equidem quianam sus planior; deinde omnis difficultas, quam vox illa probris illis magis impetatur, concilii patres ne, an principium aliquibus ingerere posset, omnino evanes­ pater patrum potius ac supremus ecclesiae pontifex! Utrorumque igitur decori, ac pusillorum insuper ceret, cum expresse dicatur principium visibile. Hinc ipsissima schematis verba transponenda tan­ bono consuleretur, si praedicta formula verteretur uti tum, sed necessario censerem ita legendo: instituit supra. 13 α. Mérode aep. Melitenensis. —[2°] Pag. IV visibile ac perpetuum utriusque unitatis principium lin. 6 [ib. Af] loco verborum „in quo totius ecclesiae ac fundamentum. 10. Amat ep. Montereyensis. — [Ie] In pro­ vis ac soliditas consistit" dicatur aliquo modo, prima­ oomio. Tertia periodus sequenti modo corrigenda tum osse conditionem necessariam (sine qua non) at eeeot: ,,Quemadmodum igitur apostolos, quos sibi de non unicam fis ac soliditatis ecclesiae. 135. Riccio ep. Caiacensis. — [2·] Ut in lo­ mundo elegerat, misit, sicut ipse missus erat α Patre, et cum eis, in successoribus suis, adfut urum se esse cum phrasis „in quo totius ecclesiae ris et soliditas promisit omnibus diebus usque ad consummationem consistit" pag. IV lin. G [ibid.] dicatur: m quo totius saeculi; ita perpetuum in ecclesia sua voluit esso pa­ ecclesiae vis et soliditas praecipue consistit. 13e. Barberi ep. Neocastrensis.. — Similiter in stores et doctores. Ut veru sicut i episcopatus ipse unus et indivisus est, ita otiam universa credentium multi­ prooemio inter verba ..soliditas ecclesiae consistit" po­ tudo por coha oren tes sibi invicem sacerdotes in fidei natur principaliter, scilicet: principaliter consistit, et et communionis unitale consonaretur, beatum Petrum D erit modus, sive phrasis sancti Thomae, qui in art. 2 * “ ad tertium dicit: „Quoo quidem raeteris apostolis praeponens, in ipeo instituit per­ quaetst XI 2 petuum utriusquo unitatis principium ac visibile fun­ auctoritas principaliter residet in summo pontifice." 13d. Mérode aep. Melitenensis. — Pag. IV lin. 6 damentum etc." Ratio. Episcopatus in ccclœia unus eet, noe fieri [ibid. J „in quo totius ecclesiae vis ac soliditas con­ debet; et hoc per virtutem asuxtontiao di vi irae, quae sistit" corrigatur aliquo modo, quia tota ris ecclesiae ideo memorari debet: ut autem sicut episcopatus, ita non consistit in unitnte. etiam si unita * fait taimad- vervam. quaquam dgniftcavlt, aut folium, quo continebatur, deperditum videtur. EXCEPTIONES 1273 IN SCHEMA CON3TIT. DE ECCL FACTAE 1274 «opali jurisdictioni non officere dicitur propter ratio- A iudicium recurri”, ut ansa non praebeatur spernendi nem i u ridicam ; possibilem scilicet, cum ordine debito, atque evadendi proprii pastoris iudicium, addantur utriuaquo iurisdictionis coexistentiam, aut propter ra­ haec verba: non omissis prius canonicae iurisdictionis tionem historicam, assuetam scilicet sanctae sedis mo­ gradibus. derationem. 37. Attanasio ep. iam Liparcnsis. — Pag. VIH, In primo casa ratio iuns danda orat, nec afferenda nota 2 [1239 n.3]. Quamvis ex rationibus α reveren­ bOntcntia sancti Gregorii, quan ad rem non faciebat. dissimo relatore Deputations de fide et ex voto pluri­ In secundo casu stare potest sententia eiusdem sancti morum patrum citatio isthaec haud sit improbanda, Gregorii; sed mutanda paragraph! prima pars, et accuratior tomen evadet si in citatione concilii Lug­ argumentum non a ratiocinio iuridico, sed ab exemplo dunensis adiungatur, doctrinam, de qua in textu, moderationis pontificiae initiandum. praecise reperiri in professione fidei Graecorum. Eo Si tamen conservetur paragraphus, iuris et facti vel magis, quod ita robur accedit ipsi doctrinae. conciliatio posset his aut similibus verbis enunciari: Enimvero non omne quod in conciliis probatur dogma Nec impedit haec summi pontificis potestas ordina­ est, et fidem importat; sed quod ab errantibus ex­ riam ct immediatam illam episcopalis iurisdictionis igitur in solemni fidei professione, ut iterum in ec­ potestatem, qua episcopi, qui positi a Spiritu sancto clesiae sinum admittantur, nonnisi de fide divina esae in apostolorum locum successerunt, tanquam veri pa­ potest et debet. Hac ipea ratione ductoe esse reor reve­ stores assignatos sibi greges singuli singulos pascunt rendissime» patres Deputationis de fide ut in quarto et regunt, cum obvium sit duplicem iurisdictionem B capite (pag. IX vere. 19 [1240AJ) non concilium coexistere posse, dummodo non aequalem, sed alteram Lugdunense simpliciter, sed Graecorum scilicet profeealteri subordinatala. Et reapse tantum abest, summos eionem in dicto concilio emissam, et adprobatam, adpontifices suam auctoritatem in detrimentum epi­ notarunt dicentes: ,.Approbante vero Lugdunensi con­ scopalis adduxisse, ut eadem ... (sequitur ut in para- cilio secundo, Graeci professi sunt sanctam Romanam ecclesiam etc. ** Eodem ferme modo Pius VI in brevi amplio). 34. Majorsini ep. Laquedoniensis. — In lin. 10 Super soliditate locum, de quo agitur, citavit, inquiens: ,Jn Lugdunensi Π edita est Graecorum fidei [ib. DeJ paragraph! tertiae, ante verba „meue ** honor addantur alia verba ipsius sancti Gregorii Magni: professio, qua se recognoscere testantur Romanam ec­ „Si sua unicuique episcopo iurisdictio non servatur, clesiam etc.“ Qua de causa haec modificatio proponitur: Cone. quid aliud agitur, nisi ut per nos, per quos ecclesia­ Lugd. II in professione fidei a Graecis emissa. sticus custodiri debet ordo, ** confundatur? 38. Barben ep. Neocastrensis. — Pari ratione 35. Gallo ep, Abellinensis. — [2°] In capitelli paragraphe 3 petitur, ut verbis sancti Gregorii Magni canon ΠΙ non placet. 39. Tamóczy aep. Salisburyensis. — Quae canon ,,meus honor" anteponantur illa praecedentia: non honorem meum esse deputo, in quo fratres meos ho­ capitis III eloquitur de potestate ordinaria et imme­ liorem suum perdere cognosco Et poòtea, subsequan­ diata sive in omnes sive in singulas ecclesias, sive in tur: Si sua et caetera, prout habentur in emendatio­ -omnee et singulos pastores et fideles, eius generis sunt, C ut in praesenti rerum statu merito timendum sit, ne nibus pag. 32 [1094 A] num. 45-46. 351/·- Majorsini ep. Laquedoniensis. — In pag. gubernis civilia certo certius inde ansam et praetextum Vili [1239 A I8 ] paragrapho quinta, post verba „iu- sint arreptura, libertatem ecclesiae ubique coarctandi, dicom supremum fidelium" addatur: in spiritualibus, eam que vinculis illis funestissimis, quae quondam sub ne ista reticentia aliquam pariat suspicionem, quod titulo iurium circa sacra adstringi solebant, denuo ecclesia ingerere se velit in iudiciis saecularibus fide­ ligandi. Ecclesia in Austria hanc calamitatem inde a lium, quao suspicio vitanda eet, pro pace ecclesiae, loeepho II usque ad concordatum satis experta cat, ut ardenter desiderandum sit, no promulgatione huiue apud gubernia hostilia. In lin. 5 eiusdem paragraphs, post verbum „re- canonis ansa pro reducendo eiusmodi statu pernicioso curri” addendum expresse: servata forma sacri con­ denuo suppeditetur. 40. Melchers aep. Coloniensis. — Et canon in fine cilii Tridentini sess.XXlV de refor. cap. 20. [Denique, quoad canone» omnino non placet, tum adiunctus p. VIII lin. 19 req. [1239BIO] omittatur, ; ait' quia sufficit od reprimendos errores ampla doctrina vel saltem verba ,,aut eum“ usque ad ,.anathema * clare expressa in Florentino et in praesentibus capiti­ quia non solum dubiis et obliquis interpretationibus bus, tum quia tot canones cum lotis censuris, absque obnoxio sunt, sed etiam certissime guberniis ansam necessitato, adversantur charitati ecclesiae, et ponunt praebebunt ct praetextum ecclesiae libertatem coarc­ tandi et vinculis illis funestissimis, quae quondam sub in ambagibus fidelium conscientias.] 36α. Milella ep. Aprutinus. — Caput III non titulo iurium circa sacra ubique fere usurpabantur. placet, nisi verbis (pag. 8 lin. 12 [ih. Bt] paragra- D denuo ligandi. 41. Mérode aep. Melitenenris. — [4°] pag. VIH phoV cap. Ill) „ad ipsius posse iudicium iccurri" haec alia addantur, vel ncquivalcntia: Inferioris iuris­ lin. 24 [ib. Blt] tollantur verba ,,Aut eum habere dictionis gradibus minime despectis. Huius additionis tantum polioru partes, non cero totam plenitudinem , potestatis utpote quae nihil addunt ratio ex eo petitur, ne praebeatur ansa, vel occasio huius Bupremae ** labefactandi, sivo contemnendi episcoporum in pro­ totius canonis 1 significatui, et haberi possunt velati destruentia potestatem inferiorem supremae sub­ prios subditos auctoritatem. 36b. Eorso ep. Mardentis Chaldaeorum. — Λ1 3° ordinatam. rapitolo si mettano questo parolo: Salvi, i primeggi 42. Card. De Silvestri. — In fino capitis III de­ dati dal sacro concilio Fiorentino alle Chiese patriar­ leatur ipcisum „aul cum habere tantum poti or e 9 (num potestas eccitata dividitur in partm potioree cali. 36c. Gentili ep. Dionysimsis «. — In capitelli vel minores?) * , parte non tero totam plenitudinem pag. Vili lin. 12 [ibid ] pad verba „ad ipsius pOMi (in conceptu verbi plenitudo habetur totum, integniru. universum) huius supremae potestatis’*; ideoque in­ i Qxue hoc numero ethibenlnr. reprieves Utantur in editu utile incisum hoc videtur. nti pan attera efamtaa numeri 3G6. at 0(.a rPctê# prout ex ip in mediatam; anathema sit" (omi. is * aliis quae in textu eo vox primatus claro exprimeretur; xccus enim canon proposito afferuntur). non bone respondoret inscriptioni ct doctrinae capitia 44. Jaculei magister ordinis Praedicatorum. Placet iuxta modum, nempo renata priori forma ca­ de m et ratione primatus. Portasse, rw hoc modo nonis tertii, qualis fuit generali discussioni proposita, melius exprimeretur: * dempti verbis eidem novheuine insertis. [No quod „Si qui> orgu dixerit, primatum Romani ponti­ exoriatur dubium circa mentem moam, declaro mc ficis vteO tantummodo officium inspectionis vel direc­ pleno mlliocroro doctrinae in inciso exprasœ; verum, tionis, non autem aporiolicum principatum plenae quoniom sufficionter et aperte in primitiva formula B et bupnxmm iurisdictionis in universam ecclesiam, continetur, quin adiretis verbis opus sit; quoniam nedum in rebus, quao ad fidoni ct moro , * sed etiam horum verborum inopinate insertio, tunc tantum pro­ quao od disciplinam et regimen eiusdem ecclesiae per posito, quando nulhm amplius dabatur discursioni lo­ totum orbem diffusae pertinent, aut huius supremae cus, nec ulla iam animndvonrio fieri poterat, valdo polctdolLs (artiore * tantum partes, non vero totam exacerbavit animos plurium patrum, qui suspicati plenitudinem Romann pontifici competere; aut hanc sunt, liret Γαϊκο, talem insertionem fraudulenter ac supremam potestatem non cesso ordinariam et i m me­ subreptitio fuisse sir. introductam od turpandum abs­ diatalo sive in omnes oc singulas eecle«ias, sive ctc.“ que deliberatione suffragium; quoniam tandem ubi |Id capai IV.j non removebitur, sufficere poterit, ut aperto declara­ tum i>t, ad provocanda non pauca nem piaret in 49. Moccagalla ep. Zenopolitanus. — Quod IV proxima senione, ipNim supprimere melius ct pru­ caput circa infallibilitatem summi pontificis spectat, dentius arbitror. | non possum respondere piaret tuta conscientia: 1° quia 45. Gallo ep. Abrilineuris. - - [3° ] in capitelli cs>t contra praxim ccclosiao decem ct novem saeculo­ sil in fine canon, qui habetur in emendationibus rum, ri ecclesia soiupcr rexit, et quidem sine macula; pag. 40 [1097 1) | num. 72. 2° quia non clare constai esse doctrinam revolatam. 46. Amat rp. Montereyensis. — [3®] Canon se­ Tostus adducti in schemata probant quidem prima­ quenti modo videtur rincmlanduA: „Si quis itoquo tum, sed non infallibilitatem: sir explicant expositores dixerit, Romanum pontificum habere lantuinmzxlo C sacrae Scripturae, officium inspectioni * vel directionis, non autem ple­ 50. Majorsini ep. Laquedoniensis. — Titulus IV nam et supremam j>ot«Molem verae iurisdictionis in * capiti sil: De Romani pontificis infallibili mugi univorsam ccrlcriaiu; aut cum habere tantum (lotiores sirria cx cathedra definientis. part®, non voro totam plcnitudinom huius supremae Expositio autem huius capitis ple H uti doctrina, pototetis; aut hanc cius iurisdictionis potfotatem non ideoquo laudanda, confirmanda et roboranda doctrina esre ordinariam ct immediatam in orano ct singulos ista do Romani pontifici * infallibilitate definientis pastor® et fidei», ila ut iidrm teneantur, non solum ex cullicdra in rebus fidei et morum. Nam id sufficit in rebus, quao ad fidem et mora *, sed etiam quae ad ad veritatem fidelibus solemniter oc firmiter traden­ disciplinam et regimen ccclwiao per totum orbem dam, ud summi Romani pontificis auctoritatem oxdiffusae perlinent, ipsi obedire; anathema sit.“ tollondam, ct obedientiam erga ipsum servandum. Ration®. Ita exaratus canon conformis est doc­ Sed omnino non placet ut definiatur ipsa doctrina trinan pamgrnphi recundao. lurudictio enim pontificie uti dogma fidoi, tum quia non necessarium, ot tum est in pastor® et fidoi®, qui cl®iam c** repnuventaiit, ob gravissima (icricuta defectionum et schismatis, quao ut ijwi nbediant in robus fidei ct disciplinae ox officio probabiliter ex definitione huius dogmatis oriri pos­ hiorarvhicae subordino!ioni ; * non vero, saltem codoni sent in damnum ecclesiae, salutis animarum, et ipsius motlo, in rebus, quao ad fidem et mores, et quœ od sanctae sedis, voluti a pluribus concilii putribus ex disciplinam ot regimen «elceioc pertinent: quao enim umbone diffuse auditum est; quae pericula non sunt ail fidem cl mor® porlinml, ret depositum, quod pon- D parvipendenda in ferendo suffragio, tifex custodire debri; quae vero ud disciplinam et Hoc ot 'Otiim meum quod, uti supra, distincte regimen reclreioi» pertinent, pro suu voluntate, in exposui, no conscientia roca gravetur angustiis, prae­ aedificationem tornen non in destructionem, potest cipuo, si prncvisn damna post dogmatis definitionem mutaro; qnrwquo videntur confundi in canono nnbis eventura sint, quod summopere esset deplorandum, si exhibitu, ri acceptatu. reapse ex facto concilii, spreti * periculis iam conte­ Additur in 3 linea verbum verae, ri in 8, verbum. statis n patribus σχ ambone, daretur occasio, ut salus iurisdictionis, ut clarius pateat diecnmcn inter iuris­ animarum periclitaretur! dictionem, de qua loquitur, et officium inspectionis Quapropter nolo meo suffragio ad hoc salutis ct directioni». discrimen concurrero, quin prius dubia ex ambone proposita per meliorem discussionis formam concilia­ Tandem omittitur in linea 9.verba „sive in omnee ntor deponantur. Nam aliud ot doctrinam tenere, ri singulas ecclesias sire...“, tamquam non neces­ docere ao declararo, aliud est novum dogma in tanta saria, ut pote sufficienter provisum per sequentia, in omnrs el ringutos putores et fideles; et propter ratio- patrum dissensione celeriter constituere. 51. Tifimi aep. Nisibenus. — [Caput IV:] ,.EciHw adductas in emendatione 24 * (J089C], quao aroeptata fmt a Deputation . * » kanc non flit ortiinn nam om ed. 47. Cerruti ep Saoonensis et Ni Mstth. XVI. 18 mani pontificis in iis quae ad fidem et mures per­ t M*Uk XXVIII. an. tinent. Eccuniam ergo in hoc rapite huiuiun<«dt ■ Maith. XXVIII, 19-20. < Lne. X. 18. sacrata in scholis locutio mutanda tM in hanc nlternm • IftAn. XXI. 18 minus notam, nempe: ..dtxlrinam de fide ivi mori­ « Lac. XXII. 32 bus”? Nonno arguciuur vel ab ¡paia protest intibus î lean. XVII, il. • 10AR. X. 3Π. novilntÍM, <4 Μ-holas cntludk-ns novitate voris lrsl>e• Io Tizzoni aep. Nisibenus. — Si suprascripta fallibilis ecclesiae. Denique ex eadem formula id facile deducitur, (num. 51) formula reiiciatur, hoc in casu admittitur quod quidam ex patribus voluit nobis persuadere, integrum caput IV, dummodo reformetur periodus donum infallibilitatis habitualiter reridere in ecclesia; (pag. IX lin. 19 [1240 A J), quae incipit ,,Appro­ in Romano vero pontifico, quoad particulares actus, ban te vero Lugdunensi concilio etc. ', * 1® quia nullam cum nimirum docet doctrinam, quam ocelaria per in­ adprobationem emisit concilium Lugdunense quoad fallibilitatem, qua α Redemptore fuit instructa, valet B verba sicut prae caeteris etc. ; 2° quia episcopi Graoci nullimode subscripsere professioni fidei Michaelis definire. Peto igitur ut formula in hunc modum clariorem, Palaeologi, sed tantum subscripsere formulae, quao rescissis inutilibus verbis, invertatur: Romanum pon­ appellatur sacramentum, ubi verba sicut prae caeteris tificem, cum ex cathedra, id at, cum fungitur etc. desiderantur omnino, sicut videre est apud Labsuprema apostolici primatus auctoritate, definit doc­ beum et Harduinum [Mana, XX.IV, 77]. 56. Hindi ep. * ladren is Chaldaeorum. — Pag. L£ trinam de iis, quae ad fidem vd mora pertinent, definiri ab universa ecclesia tenendam vd reiiciendam, eadem lin. ultima [ib. A ,]» loco ,,suo debent iudicio ** pollere speciali magisterii infallibilitate, quam Chri­ dicator: suo debent finaliter iudicio definiri. stus Dominus uni bealo Pdro singulariter promisit 57. Melchers aep. Coloniensis. — [3°] Pag.X et contulit per assislentiam Spiritus sancti, ad veram lin. 17 [ib. Bu) textus ita mutetur : Convocatis ad con­ unitatem fidei totius ecclesiae perpetuo servandam; cilia oecumenica ecclesiae episcopis, aut rogata eorum ideoque trasmodi Romani pontificis definitiones esse per orbem dispersorum sententia etc. ex sese irreformabiles. 58. Tamóczy aep. Salisburyensis. — Pag. X Placeret ultima clausula „8i quis autem", si oiua [ibid.], ut et episcoporum aliquando mentio fiat, loco apponeretur verus canon, aicut sub finem praece­ phrasis ita immutetur: Convocatis ad concilia oecudentium capitum. Atqui in hoc capite erat longe menica ecclesiae episcopis, aut rogata eorum per or­ opportunior; nam secus non deerunt, qui malitiose bem dispersorum sententia. dicant, papam definivisse sub anathemate suam in- C 59. Dubreil aep. Avenionensis. — In capite quar­ fallibilitatem. Illa enim verba ,Jiuic nostrae defini­ to, pag.X [ib.An] a paragrapho sic incipiente: *' tioni pertinent ad papam. nHuic pastorali etc." ea quae dicuntur de praeterito, Petitur ergo, ut dicatur hoc modo: Si quis ergo dicantur etiam de futuro. huic verae ac salvifica * fidei dogmati, quod nos, sacro 60. Bernadou aep. Senonensis. — Paragraphus approbante concilio, in Spiritu sancto declaravimus et capitis IV quae incipit per illa verba: ,,Huic pastorali definivimus, plenum oe verum mentis assensum de­ ** , etc. in extenso inscribitur tantum de praeterito. trectare^ aut contradicere, quod Deus avertat, prae­ Postulatur ut verba sequentia vel similia in illa in­ sumpserit; anathema sit. scribantur: quod summi pontifices temporibus ante 53. Régnault ep. Camutensis. — Modus proposi­ actis semper fecere, ita et m futuris semper facient. tu.· pro capito IV : 61. Barberi ep. Neocastrensis. — Placet caput IV De Romani pontificis, ecclesiae capitis, dummodo post verba ,,Deo adiutore cognoverant' infallibili magisterio. adiungatur: Quod in posterum ita fiet, quis negabit f ..Supremae autem apastolicae potestati magiste­ Vel : negari non potat; vel : ita fieri debet / rium inest, quod Christus in ecclesia sua perpetuum 62. Landriot aep. Rhemensis. — Pag.X lin. 21 instituit, cum od Petrum et caeteroe apœtoloe dixerit: [ib. BjT] post haec verba „Deo adiutore ** , cognoverant Euntes ergo docete... baptizantes... docentes eos addantur sequentia, ut melius innotescat connexio servare omnia ...et ecce ego vobiscum sum ... usque praeteriti et futuri: Dubitari autem non potat, quin ad consummationem saeculi. Porro ecclesia catholica D in posterum cum ista maturitate ddiberaiionis sancta semper tenuit et docuit, istud infallibilitatis privir seda semper procedat. legium magisterio ecclesiae suae a Christo conctsseum 63. Melchers aep. Coloniensis. — [4°] pag Xplenarie residere in suo capite Romano pontifice, sive lin. 21 et seq. [ibid.] textus ita struatur: ,,Consen­ decernat in concilio cum episcopis secum sedentibus et tanea ex ecclesiae testimonio Deo adiuvante cogno­ coiudicantibus, sive extra concilium; nam saepe sae­ verant, neque unquam alio modo magisterii sui pius, nec facile nec opportune in concilium advocaren­ supremi munere fungentur: ipsis enim tanquam Petri tur episcopi, et tamen ecclesia nunquam potret succtwonbus divinum auxilium 1 singulare promis­ con trovers i orum iudice destitui (verba sancti Fran­ sum «t, non ut Deo revelante etc." cise i Salesii, quao tamen, si melius Deputation! pla­ 64. Tamóczy aep. Salisburgensis. — Pag. X cuerit omitti possunt). Vestigiis itaque genera­ lin. 20 sqq. [ibid.i textus ita immutetur: Quae sacris lium conciliorum inhaerentes..reliqua ut in Scripturis et *apostolici traditionibus ex ecclesiarum testimonio Deo adiutore cognoverant, * nc unquam schemate [,,Quin etiam (ut in Achemate pag. X) buio pasto­ alio mndo magisterii sui supremi munere fungentur. rali muneri ut satisfacerent, praedereesores nostri..." Neque enim Petri succosoribus divina promissa est et reliqua. ] t cowtUtum e»t. 54. M*richer aep. Coloniensis — [2·] In ca- 1281 EXCEPTIONES IN SCHEMA CON8TIT. DE ECCL. FACTAE 1282 revelatio, qua novam doctrinam paie)acerent, sed tan- A et fore semper plene liberos ad talia vel talia auxilia tum utrislentia divina, qua traditam per apostolos adhibenda. 70. Gentili ep. Lhonyncnris. — Pag.X lin. 19 revelationem ..65. Arinoci aep. Ephcrinus. — [Ad caput LV [ibid.J supprimantur verba „nunc aliis etc.44, quia haec humillimo immutanda propono. Io] Pag. 7 lin. nimis universalia, et non secundum traditionem. 71. .tmot ep. Montereyenris. — [4° Super] ca­ I2otl3 [1240 Bu], deleantur verba„uuncaliis,quae divina suppeditabat providentia adhibitis auxiliis41, ot pito IV. In 2“ paragrapho illa verba „Neque enim eorum vico dicatur: vel alia prudentiae via. 2° Deleta Potri successoribus Spiritus sanctus promissus est *etc.' autem verba transforantur pag. 8 lin. 20 [1241 A l4j forsan melius eeset dicere: Neque enim Petri succes­ *ic: id est, cum omnium Christianorum pastoris ei soribus divina assistentia promissa est, ut Deo reve­ doctoris munere fungens, atque, adhibitis auxiliis, lante novam doctrinam patefacerent, sed ut eo adiuvante traditam etc. qiuie divina providentia suppeditat, [pro suprema] Ratio: licet enim idem significet, nullibi tamen sua apostolica auctoritate, doctrinam 1 de fide et mo­ ribus ab universa ecclesia tenendam1 definit etc. beato Petro speciatim Spiritus sanctus promissus fuit, in ipsa definitione etiam dicitur: per assistentiam [Faxit Deus ut per haec paucula faustissimum illud omen adimpleri possit, quod legitur in emendationibus divinam, ipsi... promissam etc. 72. Gallo ep. Abellinensis. — [4°] In capite IV euper caput IV, pag. 20, liu. 31 [1129 D(9]. i 66. Card. Trcvisanalo patr. Venetiorum. — In paragrapho2 lineis 16et 17 [ib. B1T] sic dicatur: Ne­ cupite IV §2 pro „nunc aliis, quae divina suppedita- ■ que enim ecclesiae docenti Spiritus sanctus promissus bat providentia, adhibitis auxiliis4*, substituatur: nunc · est, ut eo revelante, Petri successores novam doctrinam per se ipsos adhibitis, quae divina procidentia suppe­ ... ut iu constitutione. 73o. Merode aep. Melitenensis. — Pag. X liu. 22 ditabat, auxiliis. Placet autem liaec substitutio, ut magis magisque elucescat, summi pontificis infalli­ [ibid.] „Spiritus sanctus promissus est". Hic non fit bilitatem ab usu auxilipruni minime (per ee et ab­ genuina applicatio textus, qui non tantum ad Petrum, sed ad omnee apostolos referri debet. solute loquendo) pendere. 73δ. Idem. — [5°] Pag.X lin.21 et 22 [ibid.j 67. Milella ep. Aprutinus. - Caput IV non pla­ * videntur non cet, nisi post verba (pag.X lin. 18 [1240BuJ paragr.2 verba „Spiritus sanctus promissus est cup.IV) „per synodoe particulares etc.44 quae sequun­ convenienter referri ad solum Petrum, cum a Christo tur, deleantur, nempe: „Nuno aliis, quae divina Domino directa, fuerint omnibus apostolis. Providen­ euppeditabat providentia, adhibitis auxiliis44; quippe tius hoc loco adhiberentur alia verba exempli gratia: quae vel superflua videntur post recensito» modos, Neque enim Petri successoribus dictum est: Confirma quibus anteaetis temporibus Romani pontifices suum fratres tuos, ut novam doctrinam revelatam pateface­ mercantine privilegium exercuerunt; vel quia, cum rent, sed ut traditam per apostolos etc. etc. 74α. Dreue-Br¿ce ep. Molinensis. — [Ad caput referantur ad vetustiorem ecclesiae consuetudinem, fa­ vere censentur quaestionibus excitandis, etiam post [V pag. X j paragraph us, quoe incipit „Huic pasto­ * 4 usque od ,quorum quidem" utiliter expungererali eolemnem pontificiae infallibilitatis definitionem. 68. Rosati ep. Tudertinus. — In emendatione a j tur. Vim enim ex allatis in praecedenti paragrapho fidei Deputatione confecta, incipiente videlicet: conciliis depromptam infirmare, non confirmare vide­ ,,Huic pastorali inuneri“ post verba ,,ηιιηο.... ad­ tur, et moniti propositum patribus satis ingratam hibitis ** , auxiliis ut Romano pontifici necessitas quae­ subintroducere. Vox „quocirca“ lin. 5 [ib. B>J huius paragraphi dam adhibendi praesidia oc media, quae α Christo certo impositu nullo modo Petro fuerunt, in defini­ non videtur bone deducta ex praecedentibus; ad cla­ tionibus peragendis minimo imponatur, et ipsis factis riorem deductionem melius diceretur: (Quocirca etiam, definitionibus, ne exceptionibus contra prolata decreta aut accuratius sic mutaretur: Pro sua parte etc. In­ locus ct via satis facilis aperiatur, ut ista verba nunc super hio sermo de recursu od sanctam sedem iam in per sese ex plenitudine potestatis ad i ungerentur, capite tertio convenienter allegatus, nec ideo reno­ vehementer optatur; alias enim adversarii semper vandus. Quod eiusdem paragraphi linea 10 [ib. BUJ dici­ obiicero possent, ista vel illa indicata inedia hac in tur, a Romanis pontificibus oecumenica concilia con­ definitione non extitisae. Ne ab hostibus deindo dici umquam valeat, Ro­ vocata fuisse, ut munere suo fungerentur, potest ab manum pontificem in veritati * cdooendis doctrinis, hominibus criticis ut minus accuratum in medium consentanea sacris Scripturis et apostolici * traditioni­ adduci. Constat enim, oecumenica concilia, uti Chaloedonense, concilium V etc. praeter et contra Roma­ bus non docuisse, verba „quae sacris Scripturis, et traditionibus consentaneo" tali modo mutata desi­ norum pontificum voluntatem convocata fuisse. Insuper expositio historica de adhibitis a pon­ derantur, ut substituta verba cavillationibus iniquis- D que ratiocinationibus aditum perfecte praecluderent, tificibus modiis periculose introducitur. Factum enim pro iure facile accipitur, et media cum super­ et quumcumquo objectionein'removerent. 69. Delaplace cp. Hodrianopolitanus. — Ptig. 7 naturali causa officiente infnllibilitati· confundentur lin. 13 [ibid.] post verbum „adhibitis" addatur: ultro a pluribus. vel proprio motu vel quaelibet alia vox, qua exprima­ Linea 12 (ib. BltJ eiusdem jwiagraphi, praeser­ tur libertas plena ot spontanea summorum pontificum tim cum hic agatur de consultatione, loco ..eoclesiee m eligendis et adhibendis huiusmodi auxiliis. per orbem dispersae’4 dicendum foiet: Eccleeiarum Licet agatur do foeti * historicis, et minime deter­ per orbem diffusarum, ne occasio praeberetur autu­ minetur, quaenam auxilia adhibenda veniant, adeo ut mandi ecrietíiam citra pontificem existera pœre. sufficere bene ]>o—>«it preces privatae ot secretae, atta­ Linra 16 [ib. B|T] eiusdem paragraphi phrasis men quia do facto praeterito quandoque transitar ad ,,Neque enim" tota tollenda, utpote parum decens, ius futurum, et quia od actus externos desiderantur ab et quasi crubceceus de donis Spiritus sancti, et ex­ hominibus auxilia visibilia, ue praebeatur ansa contra­ cusaro satagens, quae nec ruborem admittant, nee dicendi, clarius exprimatur, summos pontifices fume excusationem. 74 Ò. Eormisano ep. Nolanus. — [2·! Duae illae . <Λ w. χ 15 f¡b β iiRom4ni porl'OXOTU ûSXaaAL. TOMCS Lîl. 1283 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1284 tifíeos usque ad verba „Deo auctore cognoverant' A Romani autem pontifices vel convocatis conciliis gene­ ** nonnullis videntor & proposita quaestione tantillum ralibus aut particularibus, vel rogata aut explorata deviare. Sane modo quaeritur, nam iudiaum Romani ecclesiae per orbem diffusae sententia, ea tenenda de­ pontificis ex cathedra prolatum seorsum ab episcopis finiverunt quae etc. sit irreformabile; aut an, ut tale iudicium sit irre­ 75. Marchich ep. Cattarensis. — E § 2 expun­ formabile, necessarius sit consensus episcoporum vel gantur verba: „prout temporum et rerum conditio antecedens, vel concomitans, vel subsequent. Hic suadebat, nunc convocatis oecumenicis conciliis aut todas quaestionis nodus et status. rogata ecclesiae per orbem dispersae sententia, nunc Quapropter reverendissimi schematis auctores per­ per synodos particular», nunc aliis, quae divina pendant diligenter, num verba, prout in schemate suppeditabat providentia, adhibitis auxiliis.’* Haec leguntur, possint olim controversias excitare, ansam- enim verba non tantum superfluo, sed et periculosa que praebere cavilloeis hominibus quaeritandi epi­ sunt, cdm condition» ad infallibilitatem summi pon­ scoporum assensum in definitionibus pontificiis. tificis agnoscendam exigent» iis abuti possint. Possent itaque sic. immutari: 76. Blanco ep. Abulensis. — Optatur, ut para­ Cum autem Romani pontifices probe scirent, Petri graph ω secunda quarti capitis terminaretur per verba successoribus Spiritum sanctum promissum fuisse. non evangelica: Ego rogavi pro te etc., omissis quao se­ ut eo revelante novam doctrinam patefacerent, sed ut quuntur: „ Neque ignorant» ctc.“; quao neque neces­ eo adsistenle traditam per apostolos revelationem seu saria sunt, neque utilia, neque convenientia in casu, fidei deponium sancte custodirent, ei fideliter ex- B immo vero, quamvis omni reverentia digno, in prae­ ponerent; hinc fit, ut cum ipsi ex cathedra loquantur,’ senti loco posita et orationem parum gratam reddunt, seu cum omnium chrManorum patoris ac doctoris occasionem in futurum fortasse praebere possunt sal­ munere fungantur, iis utantur auxiliis eaque religant tem inutilibus quaestionibus, quas prorsus resecare et adiumenta, quae pro rerum adiunctix divina suppe­ in posterum omnino vitare oportet. ditat providentia. 77. Attanasio ep. iam Lipar ensis. — Pag. XI Quod si haeo minime arrident, videant reve ren- vera. 2 Hb. C UJ sancti Irenaei textus, quo paeto heio di«imi Deputations patres, num verba eadem pagina recitatur, ad Romani pontificis primatum potius, r. 20 [ib. BJ4j ,.ea tenenda definiverunt ** congruant quam ad infallibilitatem confirmandam facere vide­ cum* .» e*historica veritate. tur: re quidem vera ad hoc in capite II relatus * Eoimvero licet omn» oecumenicae avnodi a sum­ ret eodem modo. At ille etiam ad infallibile Romani mis pontificibus convocatae fuerint, non semper in pontificis magisterium recognoscendum apprime est his pontificie definierunt, quae tenenda erant. Num- opportunus, si bene, per longum ac penitus in illius quid Pius IV in concibo Tridentino definivit, quae patris libro inspiciatur. tenenda erant, cum in singulis sessionibus dicatur: Quapropter ad infallibilitatem ex illo colligendam Sacra synodus docet, definii, etc.? nisi dicere velimus, conceptus illius, saltem quoad sensum, ulterius de­ per subsequentem synodi odprvbationem pontificem promendi sunt, sequenti ratione, videlicet: Neque definivisse, quae tenenda erant ; eed haec dicendi ratio ignorantes ad Romanam ecclesiam pro recta fide eeset vaga et obscura. C dignoscenda ac conservanda incesse esse Adde quod insolitum plane esset, pontificem in omnem etc. concili i* oecumenicis dici ex cathedra loqui, prout Si haec emendatio retineatur, relativa citatio hare verba in scholis intelliguntur, sed tunc dicitur immutetur ita: Cf. s. Iren. I. ill c.3. tota loqui ecclesia suo capiti unita, quare ot decreta 78. Meurin ep. Ascalonensis. — [3·] Omittatur citantur sub ipsius concilii nomine, non vero sub etiam textus e sancto Irenaeo (adv. haeres, lib. ΓΠ, nomine pontificis. c.3) petitus. Nam: a) hic textus iam occurrit in ca­ Denique reverendissimi Deputation! * * patre notent pite Π; et b) quamvis infallibilitatem Romani ponti­ illa verba ..rogata ecclesiae per orbem dispersae sen­ ficis probat, nec malae interpretationi ansam praebet, tentia' quae in rem praebentem ansam praebere in ut sancti Augustini locus, tamen, ei comparetur cum posterum possent gravibus controversiis. Sane licet proximo praecedentibus, tenuis videtur, praesertim si, rogare sententiam alicuius possit significare exquirere, sublato sancti Augustini loco, solus remaneat ’. quid quis sentiat super aliqua quaestione, tamen in 79. Payó y Rico cp. Conchensis in Hispania. — actibus solemnioribas rogare sententiam erat reddere, [Io] Pag. XI lin. 3 [ib. C 1&j supprimatur omnino cita­ dare ro/irm decisivum, ut aiunt: aio causa acta iudiccs tio textus, qui falso, omnino falso tribuitur sancto Au­ sententiam rogabantur, id est dabant votum d« isivum gustino in Loco citato. Ipsius sententia toto caelo distat absolutioni·, vel damnationi». ab hac, quao in textu capitis IV prostat, non tantum Quapropter hac in constitutione allata verba pos- quoad verba, sed etiam quoad sensum. Verba sancti *« quis in eum rensum detorquere, ut significare D Augustini ad literam haec sunt: „Cui occlreiae prae­ dicantur, debere, vel velle pontifices exspectare votum sidentem beatum Innocentium ei audire voluisses, iam dftcaivum ecclesiae per orbem dispersae. tunc periculosam iuventutem tuam Pclagianis laqueis 74 c. Cernili ep. Savoneneis et Naulensis1i. — exuisses. Quid enim potuit ille vir sanctus Africanis Modo» immutandi periodum in pag. 7 lin. 9 [ib. B 1β] reepondero conciliis, nisi quod antiquitus apoetolira a verbis ..Romani autem . definiverunt ** capitisIV : sodra et Romana cum caeteris tonet perseveranter ecclesia ?“ Ex his patet sanctum Augustinum loqui tantum 1 Hia: eieeadslibom, qnae d«r*t ia editù, Uve !·€© rede uno Romano pontifice, nempe Innocentio, et do dpfaAiro «·« cwwi, ipo »orem uteuuqnc geram ipei emeauno caeù particulari; quo quidem non chetante verba Uuti. qii epbtcU U uikIIH «cretariam data die 94 iulii 1970 huc habet: .Duu re· n«n probavi quoad tertum conschematis od otnn» referuntur pontifie» ot ad omn» UitutiôüJ primae de eal«i» cani vota emitterentur «urgeado omnino cusus; ita ut cingatur ipsorum auctoritas, eri«t •edndo. In ultima varo eoa sensus ecclesiae, antecedentis vel consequentis vel con­ anfractus occludendos et overtendoe, ne animarum,• comitantis, ad infallibilitatem definitionis pontificiae. quas Christus redemit, dispendio in posterum variis Quod quantum referat arcere periculum, nemo non cavillationibus pontificias eludat definitiones, sub­ videt. 2° Quia perperam allegantur verba sancti Augu­ scribens humiliter procatur, ut memorata verba in finem §2 capitis IV apposita expungantur.·] stini et infideliter referuntur. Nam sanctus Augu­ 81. Meurinep. Ascaloncnsis. — [2°] In capite IV stinus loquitur de casu particulari, nempe de dog­ locus o sancto Augustino (contra Julianum lib. I, mate transfusionis peccati originalia, quod pertina­ n. 13) allatus: ,,ηοη posso respondero, nisi quod anti­ citer impugnabat lulianus; non vero exhibet regulam quitus apostolica rodes et Romana cum caeteris tenet generalem, prout fit in schemate. Seu quod idem «t, perseveranter ecclesia , ** omittatur. Nam: sanctus Augustinus agebat do dogmate ab omnibus a) Si hio locus affertur ut testimonium infallibili­ theoretic© et practice, exprm· et explicite eredito: tatis Romani pontificis, dubium est num illam probet. agebat do veritate iam tamquam de fide definita, Verba sancti Augustini > haeo sunt: „Quid enim ac proinde loquebatur do necessitate premente Roma­ num pontificem respondendi iuxta id, quod antiquitus et perroverán ter cum caeteris tenebat ecclesia Romana 1 InUffna Astiai textum exhibet emendator ad caleem obeerratienara latrata Sanctus Augustinus igitur usurpabat praeticta verba •I· 1287 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1288 Hoc modo reformetur illa para schematis cum ad­ in caeu deciso, non vero prout regulam 1 in decidendis, ditione sequenti: ...non posse respondere, nisi quod aient usurpantur in schemate. [3° Quia iuxta theologos ad definitionem alicuius illis praecipit Christus, quia Deus invulnerabilem er­ veritatis non requiritur, quod veritae fuerit semper rore propugnatorem nobis providit Romanae ecclesiae ... antistitem, et ad victoriam praeparavit, doc­ et perseveranter ab omnibus ecclesiis tradita, j Nihil magis 84. Valsecchi ep. Tiberiadensis. — [Non ad in­ trinis eum undique veritatis cingens firmandam, sed od confirmandam magis capitis IV clarum quam haec verba Cholcodononsia concilii. ,De Romani pontificis infallibili magisterio'4 doc­ Deciderai ur, ut in jfrimo paragrapho pag. 8 [1241 trinam, aliqua iurta modum omittenda, addenda, A,j in finem addantur haec verba: quia Christus emendanda propono, quibus via, ut mihi videtur, ca­ sanguinem suum fudit, certe ut oves eas emeret, quas villationibus et aequivocationibus obstruatur errores­ Petro et eius successoribus tradiditf. que tamdiu invalescentes vel in eorum latebris vel 88. Dtlaploct ep. Hadrianopolitamis. — Pag. 7 ambagibus configantur. lin. 28 [1240 C1Aj omittatur textus ille sancti Augu­ 1·] Omittatur textus «aucti Augustini: ,,Et Ro­ stini. Textus ille sancti Augustini non videtur felicitar manos pontifices quaerentibus fidei veritatem non electus. Tractat enim ibi sanctus Augustinus dc facto posse respondere, nisi quod etc. etc." Quin allata cognito, nempe de peccato originali, et recte declarat, hancti Augustini verba in capitis contextu nequi voce Romanos pontifices quaerentibus fidei veritatem non interpretari possent, ot ideo a perpetuis infallibili- posse respondere, nisi etc. Nos autem tractantes3 de fatis pontificiae detractoribus od infirmandas vel r re definienda per iudicium Romani pontificis, dicerejiciendas quaslibet definitiones usurpari possent. musne apostolicam sedem non pos>e respondero nisi 85. Pace cp. Amerimu. — In capito IV sche­ quod eum caeteris tenet etc.? matis de Romani pontificie infallibili magisterio 89. Boriai ep, Fali^codunc.nsis. — [Io] In fine pag. 7 lin. ult. [ibid.] verba Augustini contra lulia- pag.7 [ibid.] leguntur haec verba: ..Romanos pon­ num lib. 1 §13 scilicet: „Niri quod antiquitus ** , etc. tifices quaerentibus fidei veritatem non pos>c respon­ non videntur adhiberi in proprio sensu Augustini, dere, nisi quod antiquitus apostolica sedes et Romana qui iis utebatur in controversia Donatiatarum seu in cum caeteris tenet perseveranter ecclesia “ Hoc ver­ rensu speciali, non in sensu generali, prout adhiben­ bum cum caeteris, ri sumatur, prout sonat, nimirum tur in schemate. Praeterea verba illa magisterium cum ateieris omnibus ecclesiis, non est admittendum, summi pontificia aliquantulum labefactare ridentur, ne reddatur fere impossibilis aliqua definitio, si una quasi illud pendeat a concordia cum caeteris ecclesiis, . aut altera ec loria non conveniat cum sede apostolica dum e converao cáeteme ecclesiae cum ecclesia Ro­ et ecclesia Romana; ac proinde explicandum est prae­ mana propter potiorem eius principalitatem prorsus fatum verbum odi ungendo ; cum caeteris, quae cum convenire debeant. Hinc putarem, postrema illa verba ecclesia Romana et sede apostolico conveniunt. esse delenda. 90. Alberti cp. Syrensix. — Pag. XI lin. 5 86. Sabano cp. Tanensis. — [Pag. XI lin. 4] [ib. C uj omittantur voces „cum ** , caeteris ne videatur Auctoritas sancti Augustini optima eet, red non facit summas pontifex in definiendo ex cathedra tonori ad rem. Pius enim ponitur in declaratione doctrinae, C quaerere traditione· caoterarum particularium ec­ quam in conclusione. Nam secundum Augustinum clesiarum. dum e contra iuxta celeberrimum Irenaei requireretur suffragium ecclesiarum consentientirm textum istae debent ad traditionem recurrere Roma­ cum ecclesia Romano, dum e contra haec consensio iu nae eccleeiac propter eiusdem principalitatem. conclusione minime requiri dicitur, et bono dicitur. 91. Régnault ep. Gamut ensis. — Pag. XI [ib. Ut igitur omnis aequivocationum et cavillationum C u] possunt omitti [haec] verba: „Hoc igitur veritati» occorio in posterum tollatur, et no magis in praemiaris ct ** . fidei .. usque ad haec alia verba inclusive „indicatur quam in conclusione, expungenda videtur aur- feri portas consisteret“. quae in prooemio et in con­ toritas sancti Augustini, sed retinenda quae dicta sunt textu expresse aut saltem oequivolenter continentur. in antecedenti schemate, ut videlicet pori verba fideles 92. Card. Trevisanato patr. Venetiorum. — In dicatur: »/ asc mereantur in una communione cum fine § 2 vel deleantur extrema verba „et Romance eodem sede, in qua est integra et vera christianae pontifices.... perseveranter ** , ecclesia vel, sublata religionis soliditas. citatione, ita componatur oratio, ut dispareat illud 87. Morcyra cp, Ayocuqucnsis. — Videtur magis cum caeteris, qnod in loco citato diri Augustini pro convenire, ut expungantur verba sancti Augustini, temporibus illis et «ubicete materia nihil negotii fa­ quae leguntur in pag. 7 [ibid.] propo finem. Ratio: cessere poterat ; e contra nostris temporibus nostroque Quia ad evitandae novas cavillatione» et dubia fictitia, in casu pluree potest pontificiae infallibilitatis osori­ quae exsurgere possunt ex prava interpretatione illo- bus cavillandi praebere praetextus, quasi nempo redee rum verborum, „niri quod antiquitus apostolica sedee ‘ apostolica et ecclesia Romana rit aliarum ecclesiarum ct Romana cum caeteris tenot perseveranter ecclesia * 1, magistra non cx se, red quatenus eius doctrina cum neceare est claudere omnes cancello», per quos viam caeteris ecclesiis conveniat; ac proinde posse indagari, paremus ad eorum ingressus, vel forte regressus. num id quod odoceat, conveniat nec ne cum caeteris. Quamvis ergo valde notui eet pensus illprum ver­ 93. Gallo ep. AbeUinensis. — [5®] In capitis IV borum, nihil novum foret, ut invenirentur homines, paragraphe 3 pro verbo „charisma“ ponatur munimen. qui illa subvertero conarentur in proprio suo sensu, 94. Tamóccy aep. Salisbicrgensis. — Sunt haud *, dicente quoi decreta emanata a sedo apostolica circa pauci, quoe pag. XI lin. 7 [ib. C1B] offendit vox chafidem et moren «olummodo irreformabilia sunt, cum risma de ista Petri praerogativa usurpata, quem ter­ sint veritates habitae ot tales ab ecclesia Romana cum minum hoc sensu antiquior theologia non novoraL caetens ecclesiis, non aliter: vet quod sint motiva Quare magis convenire ridetur, ut charisma cum prae­ valida et ioria ad rauciendam aut non acceptandam rogativa aut etiam donum permutetur. aliquam definitionem Romanorum pontificum, ri de 1 Synod. Cholced- in prospbonetioo ad Marcianum impera­ illa dicatur, non «se notem in traditione cocí erarum reriesiannn illam veritatem, quam definit, vel quod torem. « B. Ioan. Cbry *· hk 3 de eaeerdotio. |Miçne, P. Gr non gaodrat honore antiquitatis XLVin. 633.1 * Λσ» antm trartAiar ed. 1289 EXCEPTIONES IN SCHEMA CON8T1T. DE ECCL. FACTAE 1290 t>5. Salzano cp. Tanensis. — Pag. XI lin. 8 A in prooemio capitia IV afferantur textus biblici, de» ib. D tJ. Ut latius pateat quaenam sit mena concilii bcret exprimi non tantum traditio, sed et sacra Scrip­ circa pontificia infallibilitatem, et ut omnis aequi- tura dicendo: ,Jtaque nos sacrae Scripturae et tradi­ vocotio tollatur inter sedem et sedentem, inter seriem tioni etc. pontificum ot singulos pontifices, satius foret, si post /pri (ecclesiae) in beata Petro promissam etc. verbum ,.eiusque” ponatur verbum singulis. Tunc cum reliquis verbis significatur infallibilitas ecclesiae clarius apparebit pontificie infallibilitatem non respi- (de qua nulla movetur quaestio), nam illi datur, cui iero tantummodo sive sedem, sive seriem pontificum promittitur; inerrantia autem Petri ad summum ex­ in illa sedentium, sed singulos etiam pontifices hoc primeretur in obliquo, ita ut locutio fieret nimia im­ privilegio gaudere. plexa et equivoca. Atqui Christus directe Petro lo­ 96. Meurin ep. Atculonensis. — [_4°] In cap. IV cutus est: Confirma fratres tuos. Qui vult finem, pag. XI lin. 8 [ibid.j addatur verbum singulis ante Deus, dat ct media necesaria ot opportuna ad illum successoribus, ut excludatur conceptus seriei. consequendum. Et revera Petrus ait in Hierosolymi­ 96Dclaplace ep. Hodrianopolitanus . * — 4* tana synodo (cum magna fieret conquisitio): Viri observatio. Pag. 8 lin. 2 [ibid.] ante vorbum „suc- fratres, vos scitis, quoniam ab antiquis diebus Deus in eenoribus” addatur singulis. Additur singulis, ne, nobis elegit per os meum audire gentes verba evan· iuxta opinionem Bossueti, charisma illud adecribatur gelii, et credere. Itaque audire ot credere supponit .«eriri pontificum in genere; unde indefectibilitas sur­ evidenter infallibilitatem Petro concessam; unde git, non infallibilitas. ] B tacuit omnis multitudo. Quapropter rogamus, ut iner­ 97. Melchers aep. Colonicnsis. — [6°] Pag. XI rantia Petri clarius definiatur. lin. 7 sqq. [ib. C19] textus modificetur hoc modo: 102. Valsecchi ep. Tiberiadensis. — [3°] In ul­ .„Haec igitur fidei non deficientis praerogativa Petro tima paragrapho post verba „1 taque nos” inserantur ei usque in hac cathedra successoribus divinitus collata sequentia: Christi Domini nostri verbis innixi, quia est, ut excolso suo munere rite fungerentur, atque uni­ dogma infallibilitatis ex luculentissimis, quae in versum Christi gregem, qui supiemisui pastoris vocem evangelio leguntur Christi1 testimoniis, prius et ma­ audire se debere noscit, docentes, numquam a veritatis gis olucet ; et nullam ibi de iisdem ’ mentionem facere, revelatae tremite in errorum semitas possent seducere, idem eet ac negare vel infirmaro ipsorum auctori­ eed e contra ut per unius summi pastoris doctrinam tatem, ut factum est ab aliquo oratore in congregatio­ ab omni errore immunem schismatis periculo sublato nibus generalibus. 103. Guardi generalis ministrantium infirmis. — totius ecclesiae unitas semper conservaretur, eadcin­ loco illorum ver­ que suo fundamento innixa firma advéreos inferi por­ In cap. IV pag. XI lin. 23 [ib. A borum ,,sacro approbante concilio” ad maiorem, sal­ tas consisteret.” 97 >/·. Attanasio ep. iam Liparensis. — Pag. XI tem extrinsccam, dignitatem exprimendam, ponantur vora. 11 [ib. verba „sublata schismatis occasione” verba adhibita in prima constitutione dogmatica, sequentibus commutentur: TJt desciscentium haeresum videlicet: Sedentibus nobisewn, ac indicantibus uni­ occasione remota, ecclesia, Christo desponsata in fide, versi orbis episcopis in hanc oecumenicam synodum lota una atque immaculata conservaretur etc. Haec 0 auctoritate nostra in Spiritu sancto congregatis. 104. Formisano ep. Nolanus. — Pag. XI v. 23 lectio praeferenda videtur eo quod, etsi vox schisma etymologice accepta, generatim quamlibet alienatio­ post verba „dooemus et divinitus revelatum dogma nem, etiam in doctrinis, significare valeat, technice esse definimus” dicatur: Romanum pontificem, cum tamen in re ecclesiastica subductionem importat ab ex cathedra loquitur, id est, cum omnium christia declori munere fungitur, per di­ hierarchico legitimorum pastorum regimine. At hoc norum pastoris ac * in capito non de poiastato vel iurisdictione gubernii, vinam assistentiam ipsi in beato Petro promissam ned de infallibili Romani pontificis magisterio ser­ eadem infallibilitate pollere, qua divinus Redemptor mo est, quo fidei potius, quam obedientiae defectio­ ecclesiam suam instructam esse voluit, eiusque prop terca decreta vel iudicio co plane modo excipienda ac nibus occurritur. 98. Régnault ep. Carnulentis. — Pag. XI Un. 23 tenenda esse, quo ipsius ecclesiae decreta ac iudicia [1241 A ul loco verbi „dogma” dicatur: tanquam excipiuntur ac tenentur, quandoquidem infallibilitas eadem omnino est, atque ad idem prorsus obiectum se veritatem a Domino nostro divinitus revelatam. 99. Valsecchi ep. Tiberiadensis. — [2°] In pen­ se extendit, sive spectetur in Romano pontifice tan­ ultima paragrapho ad illa verba „non pauci in­ quam ecclesiae capite, sive in universa ecclesia docente veniantur, qui illius auctoritati obtrectant” inseren­ cum capite unita. Vel poet verbo „ instrue tam esse dum proponitur: qui reprobatas multoties doctrinas voluit” dicatur: eiusque propterea decreta vel iudicia renovantes illius auctoritati otc.; ne silentio prae­ irreformabilia esse eo plane modo, quo ipsius ecclesiae terire vel omnino oblivisci videamur errorre et con- i> decreta rei iudicia irreformabilia sunt, quandoqui­ dem etc. demnationos lansenietorum etc. Ratio huius modi œt: 1° Ut omiten omnino tollan­ 100. Bostani aep. Tyri el Sidonis Maronitarum. — Necessarium est congerere ante definitionem in­ tur quaretionee do extensione jx>ntificiao infallibili­ foi li bili tatis omnia sua argumenta inconcussa, et fa­ tatis. 2° Ne quis suspicari poscwt pontificis vel ec­ vere omnia media possibilia lucrandi consonsum fere clesiae infallibilitatem coarctari tantummodo ad de­ cunctorum patrum concilii, ut amoveatur omne peri­ finiendas quaretionee de fide et moribus. Quid enim culum damni spiritualis, quia episcopi non debent in quaestionibus de factis dogmaticis? quid ri pontifex definire tantum veritates fidei, sed debent etiam etu» vel ecclesia non definiret, sed tantum doceret? Pro­ defendero omnibus viribus etc. fecte docere distinguitur a definire 101. De Ferrari aep. Naupad ensis. — Cum rite 104Vj. Card. De Silvestri. — Retento primaevo schemate, post verba ,,Hinc sacro adprobante concilio, i Non hsbebator in editis nnm. 96 >/«, sed prims eia * par», nempe .4· observatio —addatur omnino omissa erat, docemus.... Romanum pontificem” addantur fo­ altera vero, sdlieot .additor nnçulû — non infallibilitas * oc­ quen tía verba: ta definiendis rebus ad Udem et ai currebat in fine 5 primae numeri 150, in loco pronas alieno, at cuique legenti patet Alteram hanc partem iu numerum 96 receperunt editores Cdledwnu Lacensis, non male quidem, sed coatra eodids autographi fidem I 1 CÂnjiï ont ed 5 ntdem ed 1091 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1292 mores pertinentibus ex cathedra loquentem A amantissimum nostrum papam, a Christo Domino do tot et tantis extraordinariis supematuralibus donis errori non esse obnoxium. 105. Btsi cp. C&iopensù. — Adoptetur formula in vita insignem, firmum in fide, ac super genium s. Antonini quae dicit, „papam cum (episcoporum) aevi longe sublimiorem, in iudiciis suis quoad dog­ consibo, aut cum concilio (iuxta ed. 1740) cum adiu­ mata fidei et morum definienda, de foeto iam esse infallibilem. tori© ecclesiae, Deo disponente, errare non posse.” Utinam de nostris vitae diebus Christus Dominus 106. Pace ep. Amerinus. — In § ,Jtaque nos” post ista verba dicatur: perspicuis dicinae sapientiae vellet adderò pontifici nostro Pio IX longitudinem verbis et traditioni a fidei christianae *, dum non ex •dierum. Officii autem mei ease duco, doctrinam de infalli­ traditione tantum, sed magis ex ipsia evangelici ver­ bis cx ore Obruti prolatis eruitur Romani pontificia bilitate Romani pontificis vigentem in dioecesi mea otiam enucleare» ut sequitur: „Summus pontifex infallibilitas. 107. Card, Trecidanolo pair. Venetiorum. — In gaudet, qua supremus omnium fidelium magister, principio §5 ,Jtaque nos traditioni etc.“ mutetur iudex, doctor et caput ecclesiae dono super-naturali Hoque nos Domini nostri ¡esu Christi verbis innixi, inerrantiae seu infallibilitatis, quando ex cathedra, et traditioni etc., aut: Itaque nos divinis innixi elo­ nomino totius eccleaiao sive in concilio congregatae quiis, et traditioni etc. Anne dogma de pontificia in­ sive in orbe terrarum dispersae loquitur, quoad dog­ fallibilitato ex sola constat traditione? Nonne omnino mata fidei et morum. Haec est fides et doctrina fidoin Scripturis continetur, vel saltem lucidissime in B lium et scholae. ** Scripturis fundatur? Ad quid iu ipso huius ca­ In prooemio huius doctrinae seu formulae dicitur: pitis IV discurra recitantur verba: Tu fS Petrus etc. „Romani pontifices prout (pag.X lin. 16 [1240B10]) et alia: Ego rogavi etc.? temporum et rerum conditio suadebat, nunc convo­ 108. Anonymus1. — In capitaIV eiusdem con­ catis owumenicis conciliis aut rogata ecclesiae per stitutionis, in definitione infallibilitatis summi pon­ orbem dispersae sententia, nunc per synodos parti­ tificis fiat mentio iuris episcoporum in magisterio culares, nunc aliis, quae divina suppeditabat provi­ , *ecclesia et habeatur aliqua relatio ad illud magiste­ dentia» adhibitis auxiliis, ea tenenda definierunt, quao rium, non eo ftCiisu quod summus pontifex mendicare sacris Scripturis ct apostolicis traditionibus consen­ debeat donum infallibilitatis ab episcoporum collegio, tanee Deo adiutore cognoverant. ** Quamvis vero ibi­ quod est absurdum, sed ut intacta maueat usque nunc dem exprimatur, neque Petri successoribus Spiritum semper servata ecclesiae praxis. sanctum promissum esse, ut eo revelanto novam doc­ 109. Baciai ep. Cariopolitanus ritus captici. — trinam patefacerent, sed ut eo assistente traditam per Romanus pontifex est infallibilis cum concilio. apostolos revelationem seu fidei depositum sancto 110. Dubreil aep. Avenionensis. — In defini­ custodirent et fideliter exponerent; tamen in ipso tione pars ecclesiae maior sit et magis patent. definitionis decreto haec conditio, nempe concursus 111. Hindi ep. lari/ensis Chaldaeorum. — Pag. episcoporum, non est adiecta. XI lin. 24 [ib. Au] post ^Romanum pontificem4* Quia vero ecclesia unum corpus organicum coninterseratur: quorum ¿empir unita manci universa C stituit, cuius supremum caput eet Romanus pontifex, ecclesia ut corpus cum capite, el domus cum funda­ et ut ait sanctus Augustinus (contr. lulianum lib. I, mento suo etc. sicut in schemate. n. 13) „eatenus eet caput ecclesiae, quatenus unum 112. Bernadou aep. Senonentis. — Pag. XI lin. corpus cum ea constituit, ex capite scilicet el membris 24-25 [ibid.] post illa verba „ex cathedra loquitur’*, coalescens, et quatenus evolvit, quod antiquitus apo­ addantur voces: tanquam os omnium apostolorum, stolica sedes et Romana cum caeleris tenet perse­ ut ait sanctus ChryMetomus; vel: tanquam caput veranter ecclesia”; hinc etiam a corpore hoc vivo et ecclesiae. organico, id est a caeteris episcopis, separari nequit, 113. Pukahki cp. TarnovicnsÌA. — f Cum suffra­ quando liane gravissimam muneris, nempe supremi gia in congregatione concilii Vaticani oeeumenici in doctoris ecclesiae, partem exercet. Huic asserto sane aula conciliari super quatuor capitibus de primatu suffragatur sanctus Antoninus sancti Thomoo disci­ Romani pontificis et cius infallibilitato expeterentur, pulus et Eugenii IV papae theologus (emend. 40-13 *ponderati puhdcrandis protuli votum meum dio [1129 CD]): ,,Ραρα utens consilio et requirens adiu13 iulii 1870 sub formula consueta placet iuxta torium universalis ecclceiae errare non potest. ** modum ex causi * ut sequitur; His itaque innixus optarem *, ut in ipso defini­ a) Quoad tria capita priora, tractantia de prima­ tionis decreto post verba ,.doctoris munere fungens” tial i Romani pontifici· * dignitate et iurisdictione, inseratur: ac cacierorum episcoporum utens consilio omnia a Deputatione de fide antepositu, cl a patri­ et adiutori'/; vel si haec displicerent, adhibeatur bus concilii Vaticani raffulta, apertis ulnis corde et D vocabulum testimonio, aut quaecumquc alis expressio, animo amplector, ct secuta approbatione ct confirma­ quae tamen conditionem supra laudatam clare elo­ tione pontificali profiteor, credo, veneror! quatur. b) Quod attinet IV caput, formula (canon) qua Huic vero additamento inserendo eo magis Romani pontificis infallibile magisterium definitur, insistendum existimo1, cum continuae praxi a Ro­ quod ambiguitati exponitur, el minus praeciso manis pontificibus semper obeorvotae innitatur, qui redacte, ar cum prooemio quoad concursum episco­ testo historia nullam doctrinam sine concursu episco­ porum, ut arbitror, exacte concordare non videtur, porum dogmatico definierunt. [pro parte mea mihi | minus arridet. Si possibile 114. Riccio ep. Caiaccnsis. — | 5°] E capite IV «■ct doctrinam mfallibilitelis dividere sea discrimen pag. XI.a linea 24 od lineam 26 [1241 Auj d olean tur ficteo Rumanou> pontificem nostrum Pium IX inter, verba „cum cx cathedra etc." usque od verbum ..fun­ antiquitatem et tempora futura, tum absque omni gens", et substituantur sequentia: cum in concilio tcrgiver&atione profiterer: Sanctitatem Pium IX, episcoporum, vel ipsorum per urbem dispersarum cx· quixitis suffragiis pro ¡suprema ete. ut in constitutione. • IraiütMM# nex/w c&rútiana el > Ite® «t sUjtt ille «pii eweadaliuae® 31 d exhibuit, ed1 Ofdc rd. licet ant BiaI* VratinkLeuii», aal Miwcion * Miletecui». aat » ed. Pelarti VkL «rioqoe an®. Ill· 1293 EXCEPTIONES IN SCHEMA CONST1T. DE ECCL. FACTAE 1294 Hic modus valût, ut non excludantur episcopi a Δ absoluta necessitas qualiscumque rogandi ecclesiae sive magisterio fidei, quod de iure divino habent, et ut collectae sive dispersae sententiam. constitutio sit sibi ipsi consona, nam initio capitis, 123. Tizzoni aep. Nisibenus. — Insuper expun­ linea 3 et 4, dicitur, in apostolico primatu Romani genda essent verba, quae habentur lin. 25 pag. XI pontificis comprehendi supremam magisterii pote­ [1241 A n] „id est cum omnium" etc. usque ad ,,mu­ statem. Bene quidem. At suprema non est idem ac nere fungens" inclusive. Nam quemadmodum reiectae absoluta, seu sola, et unica, immo eo ipso quod sit fuerunt nonnullae conditioner definitioni apposiUe a suprema, supponit potestatem inferiorem, quao eet variis patribus, quia, ut dixit relator, cavillationibus episcoporum, qui saltem audiendi sunt, cum do defini­ occasionem praebebant, ita verbis expungendis cavilla­ tionibus fidei et morum agitur, secus quomodo locum tionibus etiam praeberetur occasio, cum quilibet et effectum habebunt illa Christi Domini verba, quae fidelis posset dubitare an Romanus pontifex in suis super ianuam aulae conciliaris leguntur: Euntes definitionibus locutus sit tamquam omnium chri­ docete omnes gentes? Dicitur forsitan: praedicta stianorum pastoris et doctoris munere fungens. 124. Gallo ep. AbeUin ensis. — [6°] In capiteIV verba locum ot effectum habebunt, cum episcopi annuntiabunt populis definitiones factas a summo paragraphe 5 linea 8 [ib. A 17] post verbum „auctoripontifico. Inanis prorsus, ne dicam ridicula, responsio. tote" inserantur sequentia: Iuxta traditionem in Nonno et omnes concionatores, et catechista^, immo magisterio universalis ecclesiae depositam, deinde et typographi hoo faciunt’ doctrinam, uti in constitutione. 125. Amat ep. Monterey ensis. — Definitio, ut 115. Orrego ep. de Serena. — Infallibilitas Ro- B mani pontificis circumscribatur od definitiones dog­ • in capite IV proponitur, non placet; saltem post verba maticas ex cathedra in quaestionibus seu controversiis ,,do fide vel moribus" ponantur inter commata hacc fidei iuxta promissiones α Christo divo Petro factas, alia: in fidei deposito contentam, aut in deposito ec­ ut docet et demonstrat oeleber Petrus Ballerinius in clesiae commisso contentam; et loco verbi ,,tenendam" suo egregio opero De vi ac ratione primatus Roma­ pouatur credendam. Hoc modo: pro suprema sua apo­ norum pontificum cap. XV, et in appendice de in­ stolica auctoritate doctrinam de fide vel moribus, in fallibilitate pontificia ad Vindicias con tra opus I listini deposito ecclesiae commisso contentam, ab universa ecclesia credendam definii etc. ut in schemate. Febronii. His additis nihil subtrahitur pontifici, et in tuto 116. Mérode aep. Mditenensis. — [6°] Pag.XI lin. 26 [ibid.] post verba ,,pastoris et doctoris munere ponitur ecclesiae fides sub quacumque circumstantia, fungens" addantur verba: Nixus testimonio ecclesia- in qua summus pontifex inveniri posset definiens aliquam veritatem. rum, pro suprema etc. 126. Dreuz-Brcze ep. Molinensis. — Pag. XI 117. Verrolles ep. Columbicensis. — Pag. 8 lin. 20 [ibid.] in ultima paragraphe capitis IV post [ ib. A >] paragraphus incipiens, Jtaque noe traditioni" verba „munere * addatur: fungens el certior factus plena scopulis videtur. Etenim primo vocee ex cathedra loquitur... definit dicentur a pluribus ambitum in­ de traditione ecclesiarum. 118. Landriot aep. Rhemensis. — Pag. XI li­ fallibilitatis ad sola dogmata coorctare, vel ad ea quae nea 26 [ibid.] post verba ,,munere fungens" addatur 0 sunt dogmatibus contraria, 127. Gentili ep. Dionysiensis. — In capite IV hoc incisum : Et certior factus de traditione catholica. Hoc additamentum est theologice verum: aliunde1 pag.XI linea25 [ib. A n] expungantur verba „id«t, nullo modo coarctat auctoritatem pontificiam, si qui­ cum omnium christianorum... fungens", quia inu­ dem nullam praecise determinat * viam ad investigan­ tilia, et immo periculosa. 128. Peti inori ep. Nucerinus. — In formula dam istam traditionem. Ita canon correeponderet doc­ trinae expositae in quarto capite, ubi dicitur „quae pag.XI lineo27 [ibid.lin. 17] loco verborum r,docsacris Scripturis et apostolici traditionibus consen­ trinam de fido vel moribus ab universa ecclesia *tenen. definit dici posset: aliquid universae ecclesiae tanea, Deo ad iu van te, cognoverant" (pag. X lin. 20 dam ** proponit de fide divina tenendum vel reiiciendum. et 21 [1240B1<]). 119. Mérode aep. Melitenensis. — Pag. XI lin. 26 tum quia satis in capite expositum fuit, circa quao [ibid.] post verba „munere fungens" dicatur: innixus versetur infallibilitas Romani pontificis; tum quia ita dignoscitur quando Romanus pontifex ex cathedra traditioni ecclesiarum. 120. Barberi ep. Ncocastren sis. — Insuper post loquitur; tum etiam quia hoo modo procul aberit verba „doctoris munere fungens" ponantur haec alia: quaecumque anxietas in aliis quibusvis sanctae sedis et faciens quae de diae ei more facienda sunt, pro decisionibus. 129. Card. Guidi aep. Bononiensis. — Caput IV suprema etc. 121. * . Anonymus — [Placet omnino quoad sum­ pag.XI §5 lin. 27 [ibid.] post „sua apostolica aucmum pontificem, red minime quoad illos, quos in D toritate" verba restituantur, quae erant in schemate consilium forsan vocabit. Hinc] pagina 7 in fine non adoptato, nimirum pag. 13 lin. 20 [7BS): i ib. Cn] dicatur: El Romanos pontifices per se solos, definit, quid in rebus fidei et morum ab universa nemine adhibito eorum, qui falli et fallere solent, ecclesia tamquam de fide tenendum, vel tamquam quaerentibus etc. ut ibi. fidei contrarium reiiciendum sit: per assistentiam 122. Moretti ep. Imolensis. — Ut omnis prae­ divinam etc. cludatur via dubiis ot cavillationibus, cum definitio 130. Drntz-Bréxé ep. Molinensis. — [Eadem1] provocet ad verba sancti Augustini: ,,Romanos pon­ periculosa coarctatio rursus invenietur in vocibus tifices non posse respondere, nisi quod antiquitus „doctrina de fide et moribus" Licet enim illa vox Romana cum caeteris tenet paraeverantor ecclesia"; doctrina do se salis ampla, non do dogmatibus tan­ quoniam de iure pontificia solemniter asserendo tum, sed de rebus fidei et morum intalligi posait, agitur, vel explicetur sensus, vel ipsa in definitione tamen ex reverendissimi relatoris explicationibus in­ explicite excludatur in pontifice ex cathedra loqnento felicitor restricta fuit. Unde nec facta dogmatica, nec censurae minoras, nec condemnationes in globo ubi nullus error determinate configitur, nec canon isa■ determinet ed. i I· fait nat BUU Vaatimilienih, ait Mincione MUeteniis. not Pannai Aff»lkoateea U * VH. nam. Bld et 103. « Ea scilicet gw nam. Ιΐβ iam innmtwr. 1295 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1296 bon» sanctorum ad infallibilitatem videntur per­ A odiungvndu haec olia : in definiendis his quae rive ad fidem, sive ad mores pertinent, instructam esse voluit, tinere. Ex voce doctrina ed tensum reverendissimi rebi­ quae quidem Romani pontificis infallibilitas ad unum teris, et comparatione cum infallibilitate ecclesiae etiam idemque obiectum sese extendit ac illa quam sequitor praesentem definitionem in faturum forsan Christus eidem ecclesiae donavit; ideoque etc. Vel melius fortasse, loco verborum „in definienda annum non sufficere, ac per novam definitionem * 4 dici potorit: ad divinum ampliandam esse. Etenim quando infallibilitas eccle- doctrina de fido ct moribus ciae, quae ex relatoris explicationibus ad dogmata depositum custodiendum instructam esse voluit; ideorestringitur, ad res fidei et morum extendetur1, que βίο­ ι 32. Delaplacc ep. Hadrianopolitanus. — Pag. 8 necessarium erit infallibilitatem pontificiam ad eumlin. 22 [ib. Ajj] post verba „ab universa ecclesia dem ambitum extendere, ut aequalitas fiat. Unde rie: ¡taque,.. Romanum ponti]icein cum tenendam’* addatur: solus... solus definit! vel xin· ex cathedra loquitur, id eet omnium Christianorum gulariter iuxta sanctum Thomaui. Suppliciter et partorii et doctoris munere fungens, pro suprema sua enixo rogatur, hanc vocem solus vel singulariter addi, apostolica auctoritate definit, quid in rebus fidei et utpote od medullas quaestionis pertingentem. Ad­ moni ni ab universa ecclesia tenendum sit, per assi versarii enim infallibilitatis, quibuscum nobis rea cet, stentiam divinam ipsi in beato Petro promissam errare totam definitionem propositam acceptabunt, dum­ non posse. (Caoteris ubi de infallibilitate ecclesiae modo subintelligendi locus relinquatur, quando 1 rvmderelictis. ) B mus pontifex cum caeleris consulit ct iudicat. Et hinc 131. Salzano ep. Tanensu. — Pag. XI lin. 23 · minime victos confitebuntur. [1241 A 13j. In definitionibus fidei nullus debet esse 133. Rosati ep. Tudertinus. — Omnibus for­ ambigendi locus, nulla aequi vocatio, ut tandem ali- mulae expressionibus mature perpensis, et no ox ulti­ quando litibus omnibus finis imponatur, atque tem­ mis eiusdem verbis inferre adversarii audeant, quoti porum necessitatibus penitius consulatur. sicut ecclesiae infallibilitas ex morali uniformi epi­ Nunc temporis nulla est nova peculiaris haeresis, scoporum consensu dimanet et oriatur, sic *pontifici » sed libris innumeris veritas impetitur, atque diffun­ inerrantia ex eorumdem con«nsu, sive antecedenti, ditur error; et ideo nccesse est, ut pontificia in falli­ sive subsequent! proficiscatur, magnopere optaretur, bili tas ita definiatur, ut possit errores istiusmodi ut simpliciter, sublato verbo „ea”, infallibilitate btatim compescere. pollere voluit, ideoque eiusmodi Romani pontificis Non sufficit ergo, ut haec pontificis iufallibili- definitiones esse ex sese irreformabiles diceretur. Haec tob limitetur ad ea solummodo, quao pertinent ad doc­ enim adversariorum argumentatio minime exclusa et trinam fidei et morum, sed necease est, ut ipsa multo amota animadvertitur ex verbis ..definitiones esse ex latius pateat ad hoc, ut atatim ac enor aliquis, cuius­ sese irreformabilesproptorea quod nullo modo con­ cumque naturae ait, insurgat, atatira etiam confodia­ ditionem destruunt, qua indicatur, pontificiam intur, eo reputetur damnatos non solummodo per ratio- fallibilitateni esse ad instar infallibilitatis ecclesiae, n» intrínceos, quibus utitur pontifex, quod ultro quao ex uniformi episcopatus sententia cum suo capito ci troque adversarii concedunt, verum etiam per eius C sino dubio enascitur. infallibilem definitionem, cui contradicere nomo pos­ Ad quodeumque deinde adversariorum confugium ait. Non 4olum enim confodiendae sunt proposi donee contra definitione» ex cathedra α pontifice proluta * contra doctrinam fidei, «od illae otiam, quao fidem penitus auferendum, summopere deeid oraretur, ut in ipsam non tollunt, sed infirmant, ot quoe erroneno praesenti formula ea omnia ponerentur expresse, quao dicuntur, vel sapient» hoeresim etc. ote., in quibus infallibilitatis pontificis praerogativam ex quovia damnandis propositionibus necessarium omnino ¿st, adiuncto exclusam, et prorsus independentem ita pate­ ut Romani pontificis infallibilitas in his etiam de­ facerent, ut ipsa tota ex Christi promissione et Spiri­ finiatur. Et ideo noceese est, ut explicite ct generaliter tus sancti assistentia proveniat. in definitione ponatur, infallibilitatem Romani pon­ 134. Monzon y Martins aep. Granalcnsis. — tificis non solum extendi ad doctrinam do fido et [Modus quo primae constitutioni de ecclesia Christi moribus, sed ad idem obiectum porrigi, ad quod seso hodie suffragatus sum, refertur ad quartum ipsius extendit ipsius ecclesiae infallibilitas. Secus enim caput, et praecipue ad formulam definitionis infalli­ necessitatibus nostrorum temporum non fieret satis. bilitatis pontificiae, et triplex est. Hanc autem animadversio tanti ponderis osse vide­ Io] Ubi dicitur ..doctrinam do fido et moribus ab tur, ut ipsemet revecen dissi mus ac strenuus relator universa ecclesia tenendam definit , ** addantur hao. * * coactu 4l explicaro, quid Deputatio de fide intelle­ verba: vel reiiciendam et ac decernit, ita ut dicatur xerit tub nomine doctrinae de fide et moribus, hoc modo: doctrinam dc fide vel moribus ab universa dicendo, sub iatiuunodi vocibus intelligeudos esso non D ecclesia tenendam vel reiiciendam definit, ac decernit. solummodo veri tat re, quae pertinent ad fidei deposi­ Harum additionum ratio eet, quia Romanus pon­ tum, sed illos etiam, quao ad ipsius depositi custodiam tifex non solum infallibilitate gaudet in definiendo attinent, sub quibus vocibus intelligitur damnatio doctrinas fidei et morum α fidelibus credendas et propositionum sub censuris inferioris ordinis. Hanc tenendas, sed et in reprobando ct damnando doctrina^ autem relatoris interpretatio rivo explicatio in textu ab ipsis reprobandas et damnandos: et eodem modo constitution is dogmaticae certe apponenda non erit, Romanus pontifex non solum infallibilis est, dum ct ideo semper aequi vocat io remanet, Io infallibili- definit, seu definitivam .sententiam pronuntiat in talem Romani pontificis ristringi ad illam solummdo quaestionibus do fido et moribus, vel inter episcopo» infallibilitatem eocleiiae. quae rrepkit doctrinam de et sacerdotes, vel inter ipeoe fideles laico» aliquando fide et moribus; 2’ aliquid amplius ecckeiom definire exortis, ut aliqui reverendissimi patres dixerunt; sed posas in damnandis propositionibus, exempli causa etiam infallibili» eet cum ex proprio motu, sino erronei·, jcbiamaticis etc., ad quas non se extendit praecedenti quaestione definienda, pastoris et doctoris universalis greg» Christi munere fungens, decernit pont dicis infallibilitas. Et ideo po»t verba „erclcsiaro suam" videntur ceso oc proponit omnibus christ i (iddibu· illas fidei vel • fwiHdo noi. *’i exceptiones in schema CONSTIT. DE ECCL. FACTAE 1298 morum doctrinas, quas ipee ecclesiae bono vel anima­ A sufficienter designatur; nam semper pontifex supre­ rum saluti necessarias esse in Domino iudicaverit mus omnium Christianorum pastoris et doctoris mu­ 135. Blanchet aep. Oregonupolitanus. — [Huic nero fungens repraesentat ecclesiam (ubi Petrus, ibi definitioni de infallibilitate Romani pontificis circa ecclesia), nec institui poteet aliquantula comparatio. doctrinas do fide vel moribus ab universa ecclesia Loco horum verborum in fine „Si quis autem huic tenendas toto corde assentire cupio. Attamen] cum nostrae definitioni , ** dicatur: „Haec est vera et ca­ magisterium summi pastoris sit plenum, et consequen­ tholica doctrina, quam omnes intimo corie credere et ter tam ad definiendas propositiones de fide tenendas ore profiteri tenentur. Et si congruum videtur, nou quam ad condemnandos propositiones fidei contrarias inducatur verbum anathema in hac constitutioue. 141. Melchisedechian ep. Erzcrumiensis. — Ad valeat ; Cum insuper in dicta definitione do Romani pon­ caput IV pag. 8 [ib. B J [haec] verba „ea in fai li bili­ tificis infallibilitate, potestas do erroribus infalli- late pollere etc." videntur ambigua et facillime ad bililer condemnandis non plane, id cat, non verbatim pravos sensus detorquentur: quare necessarium vide­ tur, ut apertis verbis dicatur, magisterium Romani declaretur; Cum praeterea nemo ignoret, quam frequenter pontificis in rebus fidei et morum1 esse infallibile, ut pote1 intitulado capitis enuntiat. haereticae vel erroneae doctrinae reprobandae sint: 142. Dreuz-Brézé ep. Molinensis. — Ex vocibus Ideo, od removendum omne effugium, quo haere­ tici vel perversi scriptores iam usi sunt aut in futu­ huius paragraph! „qua divinus Redemptor instructam rum uti possent, enixe rogatur, ut quaedam verba B esso voluit" videtur ecclesiam primaria Christi in­ addantur, per quae supradicta infallibilis potestas tentione infallibilitate instructam, deinde secundaria • Romanum pontificem. Et sic aut duplicem esse infal­ circa errorum condemnationem sancita erit. Tuno foraitan dicendum caset in pagina XI capi­ libilitatem, aut infallibilitatem pontificis in iufallitis IV incipiendo a linea25 [1241 A u]... „Com... bilitate ecclesiae contineri, et illius tantum oe et or­ pro suprema sua apostolica auctoritate doctrinam de ganum esse; quae omnia quantum falsa, dubia et fide vel moribus ab universa ecclesia tenendam definit, periculosa sint, nemo uon videt. 143. Card. Trevisanato pair. Venetiorum. — vd propositiones fidei contrarias damnat, per assi­ stentium divinam, ipsi in beato Petro promissam, ea Ex verbis § 51, Jio manum pontificem cum ex cathedra infallibilitate pollere, qua divinus Redemptor eccle­ loquitur... ea infallibilitate pollere, qua divinus Re­ siam suam in definienda doctrina de fide vel moribus demptor ecclesiam suam ... instructam esse voluit", videtur a) posse quis cavillandi locum sumere, quasi aut in erroribus damnandis instructam cese voluit.. ecclesia sit infallibilia directe, pontifex vero indirecte [(addendo verba infra lineata).] tantum, nempe per ecclesiam; 6) posse quis intelli­ 136. Demers ep. V ancouveriensis. — In capite IV in paragrapho * 5 leformata, pag. XI, lin. 9 [ib. A M] gence, non solum unum et idem esso obiectum infalliponatur ut in priori schemate pag. ΧΓΠ, lin. 22-23 bilitatis pontificis et ecclesiae, sed unum et idem esse [7 B8]: quid... ab universa ecclesia ...vel tamquam etiam infallibilitatis subiectum, prout affirmavit auc­ tor emendationis num. *72 pag. 34 [1135D]. — Hoc fidei contrarium reiiciendum sit. 137. Vaisecchi ep. Tiberiadensis. — [4°] In C videtur non posse subsistere. Nam in definitionibus ultima paragrapho dicatur non doctrinam de fide et ex cathedra subiectum infallibilitatis est summus pon­ moribus, sed melius, uti videtur, doctrinam aliqu m tifex tantum; in definitionibus conciliorum oecumenicorum subiectum infallibilitatis per modum unius est de fide etc. [5o] Ibidem ubi habetur „in definienda doctrina pontifex cum episcopis ipei adhaerentibus. Etenim si de fide ct moribus , ** utendum potius numero plurali : episcopi in concilio oecumenico (quod nemo nvgat) sunt coniudices, sunt etiam comparticipes in solidum in definiendis doctrinis etc. 138. Idem. — [8°] In decreto definitionis adda­ eiusdem praerogativae indicandi infallibii iter, id est ont in eorum complexu, seu, uti dicunt, in corpore, tur post verbum definit aliud verbum, hoo est: vel □infallibiles cum summo pontifice; ergo in concilio proponit. Ratio patet. 139. Paya y Rico ep. Conchensis. — [2o] Con­ oecumenico et in decretis ex cathedra non unum idemque, sed diversum est infallibilitatis subiectum. servato integro sensu contextus in lin. 27,28,29,30 et Ut itaque hisce sivo cavillationibus sive aequivoca31 paginae XI [ib. A 17], ad maiorem conceptus clari­ tatem, ut claudatur omnino porta ulterioribus cavilla­ tionibus omnis praecludatur aditus, cum praesertim tionibus, atque ut satisfiat vivissimo desiderio mul­ hic agatur de formula definitionis, quae, quantum torum patrum, hac forma concinnetur textus defini­ fieri potest, nitidissima ac determinatisaima esse de­ tionis, inserendo tantummodo aliqua.verba linea sub­ bet, eam, habita etiam latini styli ratione, ita placet ducta notata: ,.doctrinam do rebus fidei vel morum ab mutare: „Docemus et divinitus revelatum dogma esse de­ universa ecclesia tenendam aut reiiciendam definit, P per assistendam ipsi in beato Petro promissam, in­ finimus: Romanum pontificem, cum ex cathedra lo­ fallibilitatis dono pollere; quae quidem ipsius infalli­ quitur, id est cum omnium Christianorum pastoris bilitas eiusdem naturae atque extensionis est ac ea, et doctoris munere fungens, pro suprema sua aposto­ qua divinus Redemptor ecclesiam suam in definienda lica auctori tate, doctrinam aliquam do fide vel moribus doctrina de rebus fidei vel inorum instructam esso ab universa ecclesia tenendam definit, per ossisieotiam voluit. ** (Caetera ut prostant) divinam, ipsi in beato Petro promissam, errare non 140. Régnault ep. Cam utensis. — Omittantur posse; haneque inerrantiae seu infallibilitatis praero­ haec verba ultimae paragraph!: „ea infallibilitate gat i tam ad eumdem obiecti ambitum porriqi, od pollere, qua divinus Redemptor eoelesi ani suam in quem sese extendit infallibilitas. qua divinus Re­ definienda doctrina de fide et moribus instructam esso demptor ecclesiam suam in definiendis doctrinis de ** voluit. fido vel moribus instructam ewe voluit; ideoque eiuaAdmiæa enim nostra formula [supra, num. 58] in initio capitis IV, excluditur omnis idea dual i tat is 1 Lore mentri edita posant de. etiam indirectae, et aliunde per definitionem ibiectumi ’ «t ed. reete «¡aides. at ecatra wdki· i Vide $ S· et > eitt»de» eeendatorls nh mm. 144 et U7. COXCTU OBXIRAL. TOMUS LII. » Edita addnt pod prine, qnae verte ml et f 5 pe·«at sate Kr rrriu. M 1299 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1300 modi Romani pontificis definitiones esse ex se irre- A pertinent, ab universa ecclesia tenenda tradit vcl defonnabOes. linit........ Ecclesiam suam in tradendis vel definiendis iis, quae ad fidem vel mores pertinent, instructam „Si quis autem etc.” 144. Monson y Martins aep. Granaiensis. — esse voluit; ideoque eiusmodi Romani pontificis tra­ [2·] Post verba „per assistendam divinam ipsi in ditiones (sive instructiones) vel definitiones esse etc. Secus enim, praeter alias ratione», haud facile beato Petro promissam’*, haec alia addantur: errare non posse; ita ut sensus integer sit: per assistentiam componi posse videtur cum formula proposita dam­ divinam ipsi in beato Petro promissam errare non natio a summo pontifice Pio IX in enciclica Quanta cura prolata huius propositionis: ,Jllis apostolica *) posse, ac (a ipsa infallibilitate pollere, qua.... etc. Hocce modo magis clare ac directe definita manet sedis indiciis et decretis, quorum obiectum nd bonum infallibilitatis praerogativa, quam Romanus pontifex generale ecclesiae eiusdemque iura ac disciplinam in persona beati Petri accepit n Christo; et tam amicis spectare declaratur, dummodo fidei dogmata non quam adversariis omnis tollitur occasio cavillandi et attingat, posse assensum et obedientiam detrectari dicendi, Romanum pontificem non habere infallibili­ absque peccato, et absque ulla catholicae professionis tatem subiectivam et sui maneris propriam, sed iactura.” tantummodo participare de infallibilitate ecclesiae, 147. Monson y Martins aep. Granai ensis. — nec eam unquam exercere posse sine interventu ct [3·] Deniqoo ad notabilem cacophoniam vitandam, consensu ecclesiae; in quo quidem sensu etiam ipsimet vel saltem temperandam, quae in ultimo formulae in­ adversarii ultro admitterent Romani pontificia decreta B ciso resultat cx verbis „esse ex sese, poterat prae­ de fide et moribus esse prorsas irreformabilia. Et . dictam incisum hoc modo concinnari: ideoque eius­ aliunde hoc edam modo clare demonstratur, quod in­ modi Romani pontificis definitiones aut decreta esse, . * fallibili! ecclesiae in nostra formula non snbioctive. per se prorsus irreformabilia. sed objective ot extensive sumatur. 148. Bonen ep. Faliscodunensis. — [2°J In Et haec additio multo magis necessaria videtur, nullo canone capitis IV inveni, summo pontifici obe­ postquam inter primum et secundum rapitis quarti diendum esse ex intimo conscientiae sensu, dum ipse paragrapbum alius tertius, congregatione generali aliquid praecipit agendum vel omittendum; idcirco approbante, intericctus est, iu quo haec [verba] le­ in fine eiusdem capitis IV post verba ..esse cx sose guntur: ,.Romanos pontifices quaerentibus fidei veri­ irreformabiles” adiicienda esse haec alia censeo: vel tatem ton passe respondere, nisi quod antiquitus apo­ dum aliquid praecipit agendum ab omnibus fidelibus stolica sedes ct Romana perseveranter cum caderis aut omittendum, eidem intimo conscientiae sensu esse tenet ccckaia”. Queis verbis quantum abuti posit obediendum. ad praepediendam oc indebite coarctandam Romani 149. Dreus-Bréré ep. Molinensis. — De vocibus pontificis inerrantiae praerogativam ipsi in beato esse ex sese nihil advertendum, utpote in ad vertentia» Petro collatam, nemo non videt. Propter hoc, et quia tribuendis. non recte, ni fallor, nec sensus nec mens sancti Augu­ Lugendum est, fonnam canonum assuetam in stini in hi«e verbis exprimuntur, deberent ex nostra causa infallibilitatis pontificiae tantum fuisse omisconstitutione penitus expungi. C sam. Intentio enim facile nimis in teli igitur ad pluri­ 145. Conde y Corrai ep. Zamorensis. — Romani morum dolorem, et mussitationem nonnullorum. pontificis infallibilitas directe, expree&c, ct non quasi 150. DeJaplare ep. Hudrianopolitanus. — Pag. 8 in involuta declaratione, nimirum infallibilitatis lin. 26 [1241 B 4] \erba ista ..definitione» eao cx seso qualitate, definiatur: quod plane his verbis effici pos<· irreformabiles” nimis dure sonant ad aurem. Dici censeo: riRomanum pontificem, cum ex cathedra lo­ forte posset: esse per se irreformabiles: aut si gra­ quitur, id est, cum omnium Christianorum etc.... in viores adsint rationes, cur absolute ponantur voces ex beato Petro promissam, infallibilem esse, et ea ipsa tese, tunc membrum phrasis proponitur eo modo ap­ quidem infallibilitate, qua divinus Redemptor etc.4* tandum: ideoque eiusmodi Romani pontificis defini­ ... (usque in finem constitutionis). tiones ita valere, ut sint ex sese irreformabiles L Rationes huiusmodi formulae sunt: Io Quod rem De caetero liceat adnolare, per totum illud ca­ attente consideranti appareat, in constitutione nou in- put IV sentiri nescio quam timiditatem in asserenda fallihilitatem Romani pontificis definiri, sed ipsius magna praerogativa summi pontificis, quam nos perinfallibilitatis qualitatem, dura in obliquo dicitur de cupimus pre®ius et sublimius extolli. Romano pontifice, ea infallibilitate poUere, qoa ec­ 151. Vaisecchi ep. Tiberiadensis. — [6°] In fino clesia instructa eat α suo conditore. 2° Quia hac ipsa ultimae paragraph! ita legendum: ,Jdcoque eiusmodi co!. iitutiouis formula aliquid reticeri videtur, quod Romani pontificis definitiones esse vel etiam ante palam exprimi deceat, nimirum Romanum pontifi­ episcoporum assensum ex se irreformabile!».,, Haec cem infallibilem esse: nam ca ipsa ree, quae roticita D additio, quae etiam ad tollendam cacophoniam (esse videtur, statim qualificaiur, dum de ea dicitur, esse, ex sese) inservit, videtur maxime necessaria, tum quia illam infallibilitatem, qua ecclesia «t instructa. 3° vis et ratio definitionis tota in ea sita eet, tum quia Quia definitio verbis constitutionis concepta, non rem contradictores infallibilitatis eam excludere maxime definiendam exhibet, nimirum Romani pontificis in­ connituntur. fallibile magisterium, ut affert capitis IV épigraphes, 152. Pace ep. Amerinus. — In fine eiusdem pa­ «ed ipaitM rei, quae iam in altero inciso expressa sup­ ragraph! „Itaquo” post verba ..Romani pontificis ponitur, natura et qualitas. Decet autem sacri con­ definit ione» ease ex seee irreformabiles” adiiciatur: cilii Vaticani definitiones verbis explicitis, quae etiam antequam ecclesiarum consensus accesserit. directe, clare et explicite rem definitam exhibeant, de­ Nam verba illa ex sese non dirimunt quaestionem, an definitiones pontificis sint ex sese irreformabiles promi. Ι4β. Marchich ep. Cattarensis. — [2®] Formula, postquam accceerit ecclesiarum consensus, vel etiam cum uon exprimat, prout par est, obiectum integrum nullo carum interveniente consensu. 153 Vr Card. De Silvestri1. — In fine eiusdem infallibilitatis pontificiae, immutetur ita, ut illud integre ac rette tradat, verbi gratia post verba „pro i Perpenun hle habebantur in editi * ea quae »upra num. 9β i/» suprema sua apcetolica auctoritate” haec existeu- potai. tibua «uUiiluantur: m, quae ad fidem vel mores • Hunc numeran, qui in editis deerat, libeni profero ex 1301 EXCEPTIONES IN SOT ΓΛ A CONST1T. DE ECCL. FACTAE 1302 * adiiciatur: A nenda, militat, ne hoc fiat: ei etenim in prima conparagrephi post vocem irreformabiles' nec firmitatem haurire ab episcopi , * quorum senten­ stitutione dogmatica condenda concilium bene egit, tiam idem Romanus pontifex pro sua prudentia ex­ eamdem sequi debet regulam agendi *, quam dum de­ quirendam esse censuent. serit ut aliam sequatur, dici de illo poterit quod 153. Dubreil aep. Accnioncnsis. — Definitio sibimet non sit simile in modo operandi, quod quam­ dam contradictionem, saltem apparentem, implicat. cartai anathemate. 154. Mac Closkey aep. Neo-Ebor acentis. — Mi­ Rogantur proinde venerabiles ac reverendissimi nimo placet substitutio verborum ,,anathema sit“ pro patree Deputat ioni» de fide, ut antiquam regulam, „sciat so α veritate fidei catholicae ctc.“ ad finem quam semper tenuerunt generalia concilia, atque bocce » *capiti IV ut in schemate. Deleatur ,,anathema“. etiam Vaticanum iam sequi coepit, firmiter stabiliant, 155. Venrolles ep. Columbicensis. — Humiliter ac invariabiliter sequi statuant. rogatur et enixo expostulatur, ut canou appositus ad Praeterea, cuín anathemata tantum feriant eoa, finem capitis quarti lrSi quia autem huic nostraeetc.“ qui veritatibus revelatis vel in revelatione contentis, et omnino auferatur, utpote minime necessarius, et in­ nt tales ab ecclesia declaratis, cum obstinatione resi­ stunt, valde conveniens esse iudico, ut, sicut mos sem­ super — attentis circumstantiis — nocivus. 156. U Hathorne ep. Birmingham iensit. — In ca­ per conciliis fuit, praecipuis verbis ea notentur, quibus pilo IV linea ultima omittantur vorba „anathemasit"t reiectis, diris anima vovetur. Cur ergo non editur ot substituantur verba ex schemate.· sciat se a veritate singularis canon pro infallibili magisterio RomanoB rum pontificum? Proinde sequens proponitur, in quo fidei catholicae et ab unitate ecclesiae defecisse. Et ratio eat, Io quia ab initio discussionis intellec­ nihil abundat, nihilque deficit. Canon IV. Si quis dixerit, Romanum pontificem, tum fuit, quod haec doctrina non esset submittenda anathemati ; 2° quia nequo inter emendationes α patri­ dum tamquam omnium Christianorum pastor ei doc­ bus propositas, noque inter eas quas Deputatio do fido tor a Christo Domino constitutus universam docet in scriptis proposuit, invenitur; sed in ultimo ecclesiam, et pro suprema sua apostolica auctoritate momento cx improviso patribus propositum fuit; 3° definit, quid circa fidem et mores credendum ac ser­ quia ita ex impromptu introductum, nunquam dis­ vandum est, non ette. per specialem Dei assistentiam ei in beato Petro promissam ea praeditum infallibilicussum fuit, vel discuti potuit. 157. Bernadou aep. Senonensis. — Ut loco vocis tate, qua idem Redemptor noster ecclesiam suam „anatheina sit“ servetur conclusio redactionis primi munitam esse voluit in fide docenda et profitenda: schematis, scilicet: sciai se a veritate fidei catholicae aut affirmaverit huiusmodi definitiones esse ex se etc. Sensus est idem, sed verba videntur minus dura. reformationi obnoxias; anathema sit. 160. Demers ep. Vancouveriensu. — [2°j Ut 158. Card. De Silvestri. — In clausula huius capitis deleantur verba anathemasii et retineatur multorum votis satisfiat, apponatur canon in consueta textus primaevus.... Sciat se a veritate fidei catho­ forma, ut fortius firmetur ac corroboretur definitio nostra. licae, et ab unitate ecclesiae defecisse. 161. Baiati ep. Tudertinus. — Peroptaretur tanQuod si patribus placeret addere canonem in fine huius capitis, tunc proponeretur sequens: Si quis C dem, ut verus canon in fiue praesentis capitis ponere­ dixerit, Romanum pontificem ex cathedra loquentem tur. Qui si a fidei Deputatione opportunus indica­ retur, posset esse sequens : errare posse; anathema sit. Si quis dixerit, Romanum pontificem ex cathedra 159. Martinez ep. S. Christophori de Havana. — Duobus antea mensibus sanctissimus dominus noster loquentem in quaestionibus fidei et morum errare Pius papa IX, sacro hocco adprobante concilio, consti­ posse, eiusque dogmatica decreta, etiam antequam ac­ tutionem do fide ex cathedra publicavit: in qua, cedat consensus ecclesiae, irreformabilia non esse; vestigia premendo sacri concilii Tridentini et fore om­ anathema sil. 162. Vaisecchi ep. Tiberiadensis. — [7°] Clau­ nium conciliorum generalium, in primis doctrinam circa fidem in quatuor capitibus exposuit concilium sula vel canon ita complendus videtur: Si quis nutem nostrum, deinde autem canones edidit, veri tatos dog­ huic nostrae definitioni, quod Deus avertat, contra­ dicere, aut verum mentis assensum et obsequium de­ maticas iudigitando, ac eas negantes «.liris vovendo. In praesenti conficienda constitutione de ecclesia trectare praesumpserit; anathema sit. Ratio huius ad­ alio modo velle agere venerabiles patro» apparet, quin ditionis est, quia nulla apparet sufficiens ratio per­ tamen ulla ratio afferei possit, cur in uno codoniquo cellendi anathemate eum, qui exteme contradicit, non sanctorum patrum comessu diversa agendi ratio eum vero, qui interne fidem denegat definitae veri­ tati; immo ob silentium illud lansenistarum obsequio­ stabiliatur, Quin imo, retío, ct quidem non content ** sum alias damnatum, hunc potius quam illum damepistoU dosmoptam, qtum emineatiisìmi emendatori theologus D ΠΟΤΟ oporteret, eoncilii sabieereUrio misit hoc paeto: 163. Marchich IlIostrÌMlmo e reverendissimo monrig. Ludovico Jacob in i, . sotto-segretario del conelio Vaticano. Mourignore illutrierimo e reve rend i «imo. L’eminentissimo signor cardinale De Silvestri sulla coati tu­ rione dogmatica prima emetterà il aa» favorevole iicrfa modum ehe venne oobjo affatto nelle stampe distribuite. L’ eminenza «un sngceriva tra le altre cose che a! decreto del capo IV dopo la parola irrtformabilu si aggiungesse: nec firm dolevi haurire ab eyitcopiì quorum $enle !iam * idem Ro­ manus pontifex pro tua prudentia exquirendam eue ernxuerit Certamente in tal modo ai confermerebbe anche meglio il vero principio e si metterebbe d’accordo il decreto con le premesse. Ella veda nella sua saviezza qual conto nel momento possa fare di questa coram unieaxione, ed intanto coi sentimenti della più profonda stima mi dichiaro di vostra fienoria illustrissima e reverra Ji«itni ami li «rimo obbedienti^aimo servo. Canonico Pio Delicati. 16 loglio ISTO. ep. Cattarensis. — [3·] Canon ita potius redigatur: Si quis autem huic nostras defi­ nit ioni ac doctrinae contradicere etc. * Cavillatore enim possent inter definitionem ct doctrinam defi­ nitam distinctionem instituere ml sibi arridentia de­ fendenda. 66. Congregatio gonoralh ootogeaima saxta 1870 iulii 16. Die sabbati 16 iulii 1870 Inua octava matutina in conciliari aula Vaticanae patnarchalia BMÙlictfo. generalis reverendissimorum patroni congregatio ha­ bita eat ; cui interfuerunt quingenti quinquaginta duo patra?, nvmpe 38 rardinalea, 4 patriarchae. 8 ρπmarea, 85 arvhiepiecopi, 383 episcopi, 3 abitarnulliua die dederunt per verba placet iuxta modum, simul ex­ ex epistola prima sancti Petri, ubi princeps aposto­ hibentes in folio scripto difficultates, quae ipebs a B lorum tcribit ’ : EralU sicut ores errantes, nunc con­ pura et simplici approbatione detinebant, vel expri­ versi estis ad pastorem et episcopum animarum vestra­ mentes nonnulla desideria, quae in istis fobia scriptis rum. Numquid et divus Petrus addit Iasum Christum? continebantur. Interim in ¡ustum ordinem redacta per minime. Quisque ex christiania noverat hic agi de folia typis impressa, atquo singulis patribus diatri­ lesu Christo. Quare superflua est haec additio, cum buta, ad notitiam cunctorum prolata sunt. Deputatio non agatur de emendatione. autem pro rebus fidei ea omnia sollicite examinavit, Sed exceptio 3 * postulat, ut addatur : communi­ diligentissime considerans, an et quae eorumdem ratio cato Spiritu sancto, et arguit ad hominera dicens, quod haberi possit. Singulis autem partibus praemittetur per ipsam Deputationem haec emendatio admissa fall­ nomine Deputations pro rebus fidei brevis relatio. ita eat, admissa fuit haec pericopo, red in secunda Itaque ascendat ambo oeni reverendissimus dominus emendatione. At reminiscatur proponens quod tertia Bartholomaeue D'Avanzo episcopus Cálvense el Thea- emendatio addita fuit, in qua emendatione iam textus nensis, ut eam relationem faciat de exceptionibus, non amplius fuerat; ac proinde exclusa fuit. Quid­ quae suffragiis quonmdam patrum de prooemio, nec quid ait, nulla neoesritas ut inseratur. non de capite primo et secundo adiectac fuerunt. * 4 ErceptioV vult, ut explicetur quid \cniat nomine pastores et doctores. Et lúe etiam scrupulus videtur nimis arctus. Siquidem apostolus inquit’: Posuit RELATIO pastores ei doctores ad opu * ministerii. Haec est reverendi patris domini Bariholomari D'Avanzo q phrasis in Scriptoria. episcopi Calccnsis d Theanensü. Exceptio 5* est, sicut et 6* et 10 *, ex illis patri­ Eminentissimi praesides, eminentissimi ac reve­ bus qui supponunt non posse pertractari de primatu Romani pontificis, nisi insimul tractetur et de apo­ rendissimi patres. stolis et Je episcopis successoribus apoetolorum et de Ne terreamini, quaeso, cum videatis relatorem ecclesia. Sed iam de hoc, ut probe noscitis, pertracta­ Deputationis vestrae de Ede habentem prae manibus tum est, et dictum est quod etiam tractatores iuris volumen integrum, cogitantes quod multum temporis canonici, qui luetliodum aualyticam sequuntur, agunt terendum sit et vobis ot ipsi in huiusmodi libro exa­ primo de primatu, deinde de apostolis eorumque sucminando, quia si relatio mea ordine prima fuit relate ceasoribu.· *, potea de notis ecclesiae, ultimo de proprie­ et respectivo brevis, ai altera fuit brevior, haec ex tatibus ecclesiae. Quare eet omnino haec superflua et consequenti debet «se brevissima, tum quia praeccp- non ad rem. Idem dicendam de 6*. tuDi brevitatis, quod mihi recunda vice impori tum Sequitur exceptio numero 7a et nam. 7b. In hisce fuit, nunc urget instantius, instantissime, tum quia reverendi wma» proponens offenditur ex illo verbo reapse ipea res per sere id reclamat. Et en ad argumen­ praeponens apostolis beatum Petram. Ipee dicit quod tum manum admoveo. magis esset consentaneum evangelio dicere: beatum De quanam igitur re hoc mane agitur? Non qui­ Petrum inter caeteros apostolos eligens, lain vero dem agitur de schemate reformandi textus et de emen­ quaererem α reverendissimo proponente: magis con­ dationibus in schemate; sed agitur de scliemnte, de D sonum est evangelio? Triplici vice in evangelio sermo texlu iam reformato, et poet emendationes concordato instituitur de electione apostolorum, scilicet apud seu adaptate, et in congregatione generali pluribus Mattliaeuin, apud Marcum et apud Lucam ; neque suffragiis udprobato: qni textus nuno nonniri leviter Matthaeus nequo Marcus adhibent verbum elegit; debet recognosci. Igitur hoc mane nulla umquam tantummodo Lucas dicit quod lesus Christus Domi­ discupio du doctrina potest iterari, neque potest agi nus noster ex omnibus discipulis elegit duodecim quos de novo textu priori textui substituendo; red tantum­ et apostolos nominavit. Iam vero cum dicimus, ox modo agi potest de aliquo modulo, qni, integro re­ discipulis elegit duodecim, quos apostolos nominavit, manente textu et doctrina, possit aliquo sensu adap­ iam patet quinam sit scopus electionis. At si diceretur, tari et inseri. Nam Deputatio vestra de fide in hoc ut proponit reverendissimus: beatum Petrum inter firma est, quod iura maioritatis, quae tam frequenti caeteros apostolos eligens, eligens ad quid? eligens ad suffragio textum adprobavit, sarta tectaque semper primatum, eligens ut sit primas. Et quid «t prae­ remaneant; ac proinde Deputation! vestrae de fide ponere nisi eligere ut sit primas? Quare ad quid ista illud firmum et solemne fuit, atque praeter omnem circumlocutio? Numquid (id nemo potest suspicari), dubitationis aleam positum, quod scilicet niai urgens necesites, vel evidentissima utilitas ad id impellat, i I Pete. Π. i* · s Epbea. IV, U-12. nullo unquam modo textus rwecetur. 1305 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA SEXTA 16 iulii 1870 1306 numquid ct de primatu vellet aliquod dubium ingo- A beatum Petrum apostolum non «se a Christo Domino rore? Id impossibile cet, ne quidem suspicari. Itaque constitutum apostolorum omnium principem; in nulle umquam ratio potest rationabiliter admitti pro textu habetur: ,31 quis dixerit, beatum Petrum a •huiusmodi exceptione. Christo Domino constitutum non esse apostolorum Exceptio 8a agit do verbis principio et funda­ omnium principem.“ Advertit proponens quod illud mento, et vellet excludi principium ot substitui cen­ non esse, ut nuno est, possit aliquo modo dubitationem trum. Iam quisque recordatur quod in emendationi­ et obscuritatem ingerere; quare proponit ut τδ non bus, et quidem sub num. 8° et 9°, liaec quaestio agi­ esse ponatur ut ipse dicit Et hic est vere modus; ac tata fuit» ct iam exclusa et indicata in congregatione proinde potest admitti, cum sine mutilatione textus generali; ac proinde locum non habet. Exceptio 8 5 adsit et utilitas. Quare admittitur iste modus, ut Jdom repetit, ac proinde eodem modo locum non habet. dicitur in exceptione: non esse a Christo Domino con­ Nunc habetur vero modus, qui proponitur aub stitutum, non vero: ,,α Christo Domino constitutum .num. 9°. Scilicet reverendissimus isto proponit, quod non esse." retentis omnibus verbis, tantummodo substituatur hoo Emendatio sive exceptio 16 * vult ut addatur: aut modo: instituit visibile ac perpetuum utriusque uni­ hunc non esse Romanum pontificem. Sed rogamus tatis principium ac fundamentum. In textu habetur: reverendissimum proponentem ut advertat, quod in ,.instituit perpetuum utriusque unitatis principium et primo capite agitur de institutione primatus, non vero visibile fundamentum.“ Vellet itaque ut conjungantur de successione, ac proinde ad rem non facit huiusmodi simul visibile et perpetuum. Sed iam etiam heic adest B exceptio. De Romano pontifice enim in secundo capite quaestio praoiudicata, quia iam de hoc discussum fuit agetur. Nunc transimus ad secundum caput. Proponens et iudicatum in iisdem emendationibus 8* et 9‘, et * profert quatuor modos. Primus textus, ut nunc est, approbatus fuit Caeterum roga­ in exceptione 17 mus proponentem- ut advertat, quod τδ visibile prin­ modus est ut pro reverentia addatur beati Petri, et cipium etiam multis negotium facessit, et non stricte m hoc rationem habet, et ratio habebitur. Itaque ac­ vero dici posse arbitrati sunt Quare relinquatur ceptatur huiusmodi recognitio textus, ut dicatur beati. Secundus modus eet emendatio potius quam modus, textus ul est. Exceptio IO, ut dixi, pertinet od illos patres, qui ac proinde non potest admitti. Tertius modus iterum putant in hoc tractanda esse etiam quae pertinent ad repetit titulum beatus. Quartus modus est super verbo ecclesiam ; ac proinde ad rem non facit. Aliunde suf­ „erat“ et reapse ipse proponit: fuit. Et revera melius ficienter provisum est in additionibus tum prooemii est dicere fuit vel etiam est. Quare cum proposuerit fuit, α Deputatione τδ fuit adoptatur. Necease semper tum etiam tertii capitis, ut probe nostis. Exceptio 11 * vult ut tollatur „itaque“. Illud fuit universam convenire ecclesiam, hoc est, omnes itaque erat mendum typographicum et iam ex­ qui sunt undique fideles1. Exceptio 18 * proponit iterum, ut deleantur illa punctum est. Et en quomodo recognoscitur textus, verba „nulli enim dubium . ** Iam quisque recordatur, non per emendationes. Exceptio 12 * proponit ut pro τδ approbante con­ quod de huiusmodi emendatione actum est in congrecilio dicatur decernente concilio, et addit pluree ratio­ C gatione generali sub num. 2°, et fuit exclusa: quare nes. Sed etiam haec quaestio iam praeiudicata est; nullo pacto potest iterum admitti. Exceptio 19 * proponit, ut pro „enim“ admittatur siquidem in primo schemate in exordio iam disputa­ tum fuit de formula adoptanda, et statutum fuit a alia particula, et hic modus etiam admissus fuit. congregatione generali, quod iu prooemio generali Quare pro enim in textu habebitur sane. Ipse pro­ diceretur: Sedentibus et indicantibus nobiscum epi­ ponit itaque vel sane; idem est Exceptio 20 , * quae ut patet refertur ad exceptio­ scopis, deinde in caeteris adhibeatur fonnula, quae ad­ *®. In ista exceptione 20 * dicitur, ut expun­ hibita fuit constanter in concilio Lugdunensi II et nem 18 Lateranensi V scilicet sacro approbante concilio; ac gantur illa verba „fidei columna1*, et de hoc etiam proinde, cum ree iam sit indicata, non possumus actum est in eadem emendatione, quae reiecta fuit; et proinde iam iudicata est. Sed quoniam reverendissi­ iterum de his inquirere suffragia. Emendatio 13 a, 135, 13 r, 13 d ad idem redeunt, mus proponens pro maxima sua humanitate tam nimirum volunt ut illa verba „in quo totius ecclesiae generoso agit cum relatore, liceat mihi ut aliquam responsionem etiam gratitudinis causa addam. Itaque vis et soliditas consistit' , * substituantur per alia verba. At meminerit reverendissimus proponens quod in in priuia illa exceptione reverendissimus emendator emendatione 11 *. * et 15 14 * quae respiciunt pro­ offendebatur, quod Petrus diceretur caput apostolorum oemium, iam de hoc discussum fuit. Immo ista verba et columna fidei, nunc agit tantummodo de columna „in quo totius ecclesiae vis ac soliditas consistit1* non fidei. Itaque ego rogo ut advertat, quod tunc ego prosunt proprie schematis reformati; sed ipsa verba emen­ D poeui ut relotor, quod retineretur caput apostolorum. quia sunt ipsissima verba sancti Augustini, qui ait: dationis, et sic nunquam erit finis. Nuno sequitur exceptio 14 * quae continet tres „Petrus apostolorum caput, caeli innitor etc.“ Ipae modos. Primus modus proponit, ut post verba Juxta credidit Augustino, et proinde acquievit; at nuno evan gel i i testimonia , ** addantur: et constantem catho­ i torum proponit huiusmodi exceptionem. Si itaque ac­ licae traditionis fidem. Rogamus proponentem, ne quievit Augustino dicenti Petrum apostolorum caput, ipse nimium acceleret; nam paulo post in textu dici­ acquiescet etiam Augustino qui vocat Petrum colum­ tur: „ut ab ecclesia catholica semper intellecta est4'. nam ; * Petrus enim «t petra ad fundamentum, Itaque paulo post adsunt ista verba, quao in idem columna ad sustentandum, et ita porro. Igitur idem recidunt Secundus modus proponit ut addatur: apo­ Augustinus caput apostolorum appellat Petrum ct stolicum primatum plenitudinis iurisdictionis episco­ columnam fidei. Retineatur ergo iure et merito palis in universam etc. Sed etiam hic nimis celer cel; secunda ot tertia phrasi. *. nam in capite tertio abunde satisfit eiusmodi ex­ Caeterum quod pertinet ad columna fidei rogarem ceptioni. Tertius modus vero eet innovatio totius tex­ revorendissimuni proponentem ut adverteret, quod tus sino necessitate; ac proinde non potest admitti ut poto emendatio. 1 Irto. lib.Ul. adv. baerea. cap. HI. (Migue P. Ot.Vn, 819 ) Iam venimus tui exceptionem 15 *·. si quis digerit, * Tract CXIIÎ, in Ioan. n. 2. 1307 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERA LES 1308 ιαιπ in usa loquendi receptu fuit rila phrasis non modo A ex decreto concilii oecumenici vel, quod mugis lepi­ de Petro sei do Romano pontifice, quod sit columna dum est, ex consensu omnium ¡jopuloium, cathedra fidei. Exemplo sit synodus provincialis, quao habita Petri e Roma ad aliam partem transferatur. Haec fuit in America anno 1858 praeside archiepiscopo propositio, quae est nona numero damnata in Nuytx, Petro Ricbardo Kcnrick, in qua synodo expresse fuit damnata per sanctissimum dominum papam in Vocatur beati» Petrus columna fidei1. Igitur iam in sua epistola, quao incipit Ad aposloticae sedis l, et licet more eet haec phrasis; et proinde credo quod satisfit damnaverit in globo, certe damnat omnes pro posi­ etiam ipsi proponenti, si retineatur textus uri se habet, tion os sub gravissimis censuris illas dicens haereticos, Exceptio 2Γ et 22 * offenditur ex illo verbo vivit subversivas etc. ; ct est propositio XXXV in Syllabo. et praesidet’*, et videtur illi quod sit nimis motaplio- Itaque hodie sustineri nullo pacto potest secunda sen­ ricum. Sed liaec metaphora iam adhibita fuit a con­ tentia, qua dicitur id esse ex mero iure occlttei&stico, ciliis et a patribus iuxta citationem textus; et proinde adeo ut per consensum concilii oecumenici possit Ro­ non potest offendi. Caeteruin nonne dicitur Deus mana sedes ab hac alma urbe ad aliam civitatem trans­ Abraham, Deus Isaac, Deus lacob, Deus viventium ferri. Igiiur cum textus aliquid deberet dicere, vel ad et non mortuorum? Quare optime dicitur quod Petrus primam vel ad tertiam sententiam debebat confugere. vint in Romano pontifice, Petrus iudicat: et ¡Mires Si dixisset de prima sententia, quod scilicet iure utuntor hac phrasi, quod Petrus iudicat, Petrus vivit; divino episcopus Romanus succedit, iam nihil novi et concilium Chalcedonense dicit, quod Petrus per dixisset. Nam Innocentius III agens do primatu Ro­ Lconeiu loquutus est. B manae sedis in sua epistola od patriarcham ConstanSequitur exceptio 23 * in verba: „undequicumque tinopolitanum, expresáis verbis haec habet *: „Qui in hac cathedra Petro succedit, is iuxta Christi ¡peiu * (Potras) licet post modum ex revelatione divina ab institutionem primatum Petri in universam ecclesiam Antiochia fuerit translatus ad urbem, non tamen con­ obtinet.” Hic reverendissimus proponens reapse scru­ cessum sibi primatum deseruit”; ot deinceps meminit pulis, ct, ut videtur, merito agitatus est ne videretur illam antiquissimam traditionem, quod scilicet Petrus una.ex tribus sententiis catholicis praeiudicari. Per­ tempore persecutionis Neronis cum e Roma excederet, mittatis ergo, rogo, ut breviter statum quaestionis occurrit illi leena Christus Dominus noster; unde mi­ exponam. Igitur successio ad beatum Petrum duo ratus Petrus dixit: Magister quo oadis? et respondit respicit, successionem in cathedram et successionem losus Chri«tus. Venio Romam iterum crucifigi: id in prifnatum. Iuro divino (et est dogma fidei) statu­ quod fuit monitorium pro sancto Petro; unde reversus tum est, ut qui succedit Petro in cathedra, eit successor Romam, ibi crucifixus fuit. Iam, quaeso, ai in capite in primatu. At constat tx testimoniis novemdecim nostro verba Innoceatii inserta fuissent, quaenam obsacculorum quod Petrus mortuus sit Romae; et quo­ iectio insta fieri potuisset? At non dicimus, quod sit niam non succeditur nisi cedenti de loco, ut perbelle ex revelatione divina et quod sit ex expresso monito loquitar Beilanninus *, sequitur per consequens quod Domini nostri lesu Christi. Si igitur, ut ipse suppo­ episcopus Romanus succedat in primatu. nit, verba textus potius favent tertiae sententiae, At quaerunt theologi: episcopus Romanus succe­ minus dicunt quam potuissemus dicere. dit Petro ex iure divino vel ex iuro ecclesiastico vel C Caelerum monemus proponentem, quod reapse ex iure mixto? Certum est quod id proveniat ex facto textus nulli ex sententiis neque favet nequç nocet, Petri. Igitur prima sententia eet eorum qui dicunt: quia textus sic se habet: „Unde quicumque in hoo Petrus Antiochiam reliquit el Romam venit ex ex­ cathedra Romana Petro succedit, is iuxta Christi presso mandato lœu Christi Domini nostri, ac proinde ipsius institutionem primatum Petri in universam ex iure divino episcopus Romanus succedit Petro. Ita ecclesiam obtinet.” Offenditur illustrissimus propo­ Melchior Canus1 et quos ipse citat. Alii e contrario nens ex eo. quod illud ipsius institutione referatur tam dicunt quod Petrus ex suo arbitrio Romam venit, ac ad successionem in cathedra, quam ad successionem proinde «cuti pro suo arbitrio Petrus Romam venit, in primatu. Sed attento legenti haec oequivocatio ita pro suo arbitrio quilibet Romanus pontifex, qui stare non potest; dicitur enim quod quicumque succe­ habet eandem auctoritatem primatus, poteet e Roma dit, quomodocumque succedat, sive de iure divino in proficisci ad aliam civitatem. Quare dicunt isti, et prima sententia, sive de iure ecclesiastico in secunda eet secunda sententia, quod Romanus pontifex succe­ sententia, sive de iure mixto in tertia sententia, quo­ dat Petro ex iure ecclesiastico. Alia sententia est ut modocumque succedat, is iuxta Christi ipsius institu­ ita diram media, quae sententia dicit, quod ex facto tionem primatum Petri in universam ecclesiam Petri evenit ut Romanus episcopus succedat Petro; obtinet. Itaque iure divino Romanus pontifex dici debot red Itoc factum erat conditio sine qua non. ot ut semel posita hac conditione, nullus unquam amplius Roma­ succedere in Petri primatu, id quod reapse definitur norum pontificum potsit hoc factum mutare: oc D in canone. Atque in hoc Deputatio obsonavit, quod proinde est aliquo sensu de iuro ecclesiastico, aliqqo reapse redact io canonis uti erat primo, forsitan po­ tuisset praebere aliquod dubium ; sed iuxta emen­ reutu de iure divino. His peritis, reverendissimus et dootimmus emen­ dationem ipsius reverendissimi patris ablatum fuit dator proponens exceptionem observat, quod verbo illud „iure divino”. Cum itaque et ipse consenserit textus oostri iam acrobati potius videntur favore ter­ ut in canone nihil dicatur, quidquid dicatur in capite, tiae rententiae. Atqui, ipse dicit, textu·» non debet nnn officit ulli sententiae. Sed caeterum ista senten­ favere ulli sententiae. Iam primum observo, quod ex tia, qui succedit in episcopatu, ex iure divino succedit hia tribus sententiis vel prima oet admittenda (et ipwe in primatu, non est convertibilis in hanc: ergo qui rcrerendissiinus proponen * dicit se primam tenero), succedit jure divino in primatu, etiam succedit iure vel tertia; secunda enim iam hodio amplius sustineri divino in episcopatu, in cathedra: ac proinde nullus non potest- Memineritis enim, quod profewor in uni- scrupulus debet remanere huic .reverendissimo pro­ vrrritate Taurinensi nomine Nuytx, inter cactora com­ ponenti. Sequitur exceptio 24B ..necoese semper erat... · ** menta, hoc etiam dixit, scilicet quod nihil vetat quod i ïtQfi. XLVfl, S3O C i • Dt Bom ptrntíj^, lik II, es?. XIL • ht tort» UkVf. esp.Vin. 10-. i l id. Ada Pii IX, μ. I. rol. L üBS. 1 <7. Miaae. pAtr. Ut.. u«. CCXIV. pie. 781. CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA SEXTA 16 iulii 1870 1309 1310 &cd iaru dictum est quod proibenti ponatur fuit, quod A vero ut relationem facci et de exceptionibus quae ca­ idem eet; atque hoc «t quod iste proponens dicit. piti quarto eunt appositae. Sequitur nunc sub numero 25® modus vere modus, RELATIO utinam et omnes ita fuissent! Iste emendator eet idem reeerendi patris domini Fridejici JL '¿melli doctus ac reverendissimus paler1, cui, si mihi permis­ episcopi Tarvisini. sum eet, gaudeo quod passim bonum testimonium praebere cum pro sua insigni pietate, tum pro pro­ Eminentissimi praesides, eminentissimi et reve­ funda scientia theologica: ipse enim meus est amicis­ rendissimi patres, expenduntur modi spectantes ad simus. Igitur isto observat, quod ut adest citatio in caput tertium. notula, possot ingerere aliquod dubium, siquidem di­ Modus sub num. 28°. Reverendissimus vellet in­ citur communionis. At uti habetur in collectione bab­ seri in caput tertium doctrinam, ut ipse ait. Ballerini bei ot etiam Mansi, dicitur commonitionis. Hoc men­ cum verbis ipsius, in quibus dicit regimen ecclesiae dum vero irrepsit ex eo, quod tum Mansi tum non osse mero monarchicum, sed esse regimen ex mo­ Labbeus usi sunt editione Sirmondi, qui reapse ex narchico et aristocratico mixtum1: idque ut non vi­ mendosis codicibus legit commonitionis; sed postea deamur in concilio Vaticano deprimere auctoritatem accuratissimi Maurini cum ediderunt typis epistolam episcoporum. Quod hic insinuetur, fuerat propositum sancti Ambrosii, veram lectionem ex sincerissimis sub emendatione num. 63°, et ea occasione motiva admanuscriptis vindicarunt, ct est uti est. Quare optime ducta nomine Deputation» expensa sunt, et patrum reverendissimus proponens dicit, ot Deputatio de fide B suffragiis rogatis in congregatione generali, emenilli gratias agit ob hanc emendationem, scilicet quod datio fuit reietta. Ad auctoritatem Ballerini aliorumque respondeo, in notula non dicatur: „Vid. concilium Aquilátense", sed dicatur: Vid. epistolam XI s. Ambrosii, ita ut nihil aliud ipsos significare quam id quod in nostra licet epistola XI sit reapse epistola illa, quam s. Am­ constitutione apertissimo dicitur, episcopos in ecclesia brosius misit ad imperatorem nomine concilii Aqui- esse ex institutione divina, eos habere in propria dioe­ leiensis; attamen ne quis accedat ad collectionem cesi ordinariam et immediatam potestatem, et in ar­ Labbei vel Mansi, potius necessum est ut adeat ipsum bitrio non esse nec Romani pontificia nec concilii textum epistolarum s. Ambrosii ; et idcirco liic modus oecumenici destruere totum episcopatum, sicut nec caetera quae sunt institutionis divinae. Do hoc nulla in omnibus retinetur. Modus 26° vult, ut pro „perpetuos successores * 1 est quaestio. At in significatu obvio illi, qui asserunt dicatur perpetuum pro tempore successorem, ne for­ regimen ecclesiae case monarchicum mixtum aristo­ tasse quis possit dicere, quod reapse dictum nou fuerat, cratico, intelligent potestatem pontificis limitari po­ plures esse coaetaneos successores s. Petri. Sed huic testate episcoporum, ita ut in eo non sit vero suprema scrupulo iam abunde satisfit in textu; nam imme­ et plena potestas, ted dumtaxat in corpore episcopodiate sequitur, Romanum pontificem in primatu suc­ rum cum ipso; quae doctrina sic exclusive intellecta est omnino falsa. Regimina quae appellantur mixta cessorem. Emendatio 27 * postulat, ut in canone addatur non sunt reapse talia, sed verbolenus; nam supremum tertium comma, scilicet non modo quod iure divino O imperium si uni insit, monarchicum est regimèn; si debeat quis succedere Petro, non modo quod huic do pluribus, sed nou omnibus, est aristocraticum ;.si om­ facto succedit Romanus pontifex, axi vellet ut ad­ nibus, democraticum. Si monarchia ab aristocratie datur, quia Romanus pontifex’ ideo habet iuro divino temperetur, conceptus regiminis vero monarchici plane primatum. Sed Deputatio de fide observât, quoti si destruitur; cum hoc casu summum imperium apud hoc propositum fuisset in emendatione, iam potuisset multos resideat, et’non apud unum. Ad rem faciunt verba Gersonis: „Status papalis, acceptari; sed nunc videtur superfluum, tum quia abunde in secundo commate dicitur, Romanum ponti­ dicit ipse, institutus est a Christo supernaturali ter et ficem succedere in primatu, tum quia quoad ius divi­ immediato tanquam primatum habens monarchicum num manifeste et sufficienter exprimitur in primo et regalem in ecclesiastica hierarchia; secundum quem commate: ac proinde remaneat textus etiam in canone. statum unicum et supremum ecclesia militans dicitur una sub Christo; quem statum (et intelligit de pri­ Et iam, eminentissimi ac reverendissimi patree, egi relatorem ex parte mea; siquidem ut quisque matu mox enuntiato, monarchico ct rogali) quisquis posset melius attendere emendationibus iam in con­ impugnaro vel diminuere vel alicui ecclesiastico statui gregationibus generalibus radicati», idcirco eniinen- particulari coaequare praesumit; si hoc pertinaciter tissimus praesul Deputat ion is voluit, ut quisque faciat, haereticus est, schismaticus, impius atquo ' or ri­ . * Notate diligenter, quod liacc verba non sunt nostrum referret de modis, sicut et retulit de emen­ lego dationibus. Cum ergo axi secundum caput relatio mea mea, eed Gersonis3, quem qui volunt, consulant in finem habuerit, otiam haec relatio finem accipiat. Si D consideratione prima de statu summi pontificis, Modus sub numero 29®. Evidenti ratione sub haec relatio fuerit rudis iudigeetaquo moles, quaeso, parcite non meae malae voluntati, sed eo quod virée emendatione 5* conclusum a me fuit, hanc additionem in constitutione dogmatica habere non posse locum; meae defecerunt * a vobis reiccta eet illn Gratia et misericordia et pax filiorum Dei abundet et iuxta votum Deputat ioni in cordibus nostris, beata interveniente Marra virgine emendatio: ac proinde nulla ratio huius modi haberi immaculata, cuius intercessione certe factum est. ut potest. Modus sub numero 30· coincidi! omnino cum in liac dio solemni de Monte ('ármelo magnum opus perfecerimus de primatu Romani pontificis; ac emendationibus sub num. 10®, 11® et 12· iuxta votum proinde laudetur leans Christus. * Deputation! a congregatione generali non admissis. Modus sub numero 31·, a, b, c, d, c, /. Ex pro­ Prima tac relatione absoluta ad atnbonem suc­ freso fuit de voco episcvputa quaestio expensa in re­ cessive vocati nuit reverend issimi domini Fridericus latione mea, occasione emendationi * *·, 14 et proposita Maria Zinelli episcopus Tarvisinus et VinCtttins Gas- omissio a congregatione generali fuit rerecta. Nulla ser episcopus Brixincnsis; ille ut relationem facete! igitur ratio hoius modi haberi potest. de exceptionibus, quae tertio capiti adiecta» sunt, hio i Alhdit *4 epbcopain iam Liparra^n. 1 VmlkUe ca». III. a. ti, «dit. Prvpix W. * TraeL Ana- i Dionysii Reunionis; thema! anathema 1“ 8® Ignatius Bourget, episcopus Morían opoli tan us Cum autem subsecretarios more solito numerum in America, postremi tres ob graves suarum dioecesium suffragiorum elata voce exprimens, dixisset : Fere om­ nécessitât ce ; nes nzrrezcrunt, ex una parte clamor factus est dicen­ 9® Emmanuel loachim da Silveira, archi episcopus tium : ttNon jere omnes... omnes... omnes ... Alii Sancti Salvatoris in Brasilia et primas, ob graviorem vero dixerunt : praeter unum ... unus non surinfirmitatem, qua iam ante acceseum ad concilium rexit." Quis autem iste reset, videri nullo modo po­ laboravit, nunc deouo laborat; tuit At demum silentio facto, ct omnibus stantibus, 10® Bernardus Mac Quaid, episcopus Roffonsis verificatum est omnes reapse surrexiæe. in America, ob plurimas necessitates suae dioecesis Primus autem praeses subiunxit: recentissimo tempore erectae; , .Reverendissimi patree, voe modo rogamus, ut in 11® Eugenios Deaflèchee, episcopus Sin i tensis, tretimonium adhaesionis vestrae alterum cx duobus vicarius apoetolicus in China; exemplaribus huius protestationis ac declarationis 12® Ivo Croc, episcopos Larandensis, vicarius apo­ vobis distributis appositione vostri nominis munire etolicus Tunldni meridionalis; velitis, dludquo reverendissimo domino aecreUno 13® Alexius Canoa, episcopus Tam assens is, vica­ tradere, ut in actis huius concilii ad perpetuam rei rius apoetolicus in Madura; memoriam asservari posait.'* 14® Felix Ridel, episcopus Phili ppopolitan us, viHic autem cum multi su erexissent et in eo essent c carius apoetolicus in Coren; ut discederent, eu loo: re tari us iussu eminentissimi 15® Aloisias Elloy, episcopus Típasitanus, coadju­ praesi dis alta voce dixit: „Sciant reverendissimi tor vicarii apostolici Oceania * centralis; potree, congregationem nondum reae absolu tam. " 16® Bernardus Petitjean, episcopus M yrio phi ten­ Sedentibus autem omnibus et silentio facto, emi- sis, vicarius apoetolicus laponiao. Hi omnes propter ncndssimus primus praeses dixit: gravissimas vicariatos suae curae commissi necessitati». ,Jleverendiasimi patres, sanctissimus dominus , Judices excusationum has discedendi causas satis noster, quamvis hoc Vaticanum concilium post Merio­ fundatas atque probatas agnoverunt eorumque peti­ nem quartam continuari velit absque ulla suspensione tionem exaudiendam suaserunt/4 vel prorogatione; benignissime tamen reverendissimis Huiusmodi relatione perlecta, eminent isaimus patribus, qui vel ratione valetudinis vel rationo nego­ primus praeses dixit: tiorum in sua dioecesi peragendorum ad tempus ex .J’oetquom causae, ob quas praedicti episcopi hac alma urbe discedere volunt, veniam abeundi-gene­ veniam a concilio discedendi petierunt, iudicibus ex­ raliter concedit; ita tamen, ut disceesum suum signi­ cusationum satis fundatae atque probatae visae sunt; ficent in scripto ad m>?rotarium concilii misso, nec ab­ reverendissimi potrea qui has causas sufficere censent sentia haec protrahatur ultra fretum sancti Martini ut venia discedendi eisdem tribuatur, surgendo assen­ dio 11 novembris huius anni. sum suum man ifreten t.” ,3hnul etiam omnibus intra hoc temporis spatium Cum autem fere omnee surrexissent, aubiunxit: pro una vico tantum facultatem elargitus ret habendi d ,,Causae discedendi probatae sunt α congregatione ordinationem generalem extra tempora, si id pro sua generali1' dioecesi neceeearium vel opportunum in Domino indi­ Demum quartam scerionem indixit in hunc caverint. modum: praeterea eunt aliqui patres, qui ex gravibus ,.Sanctissimus dominus noetor statuit, ut quarta causis veniam a concilio discedendi petierunt abeque sereio sacrosancti oecumenici concilii Vaticani celebre­ obligatione redeundi, de quibus indices excusationum tur feria secunda hebdomadae eequentis, quae est dies soo munere functi iuxta litteras apostólicas Mulli- decima octava iulii, hora nona. plicee inter diei 27 novembris 1869 aliqua exhibuerunt ,Jn hac sessione suffragia patrum super prima congregationi generali proponenda. constitutione dogmatica de ecclesia Christi exquiren­ , Jtaque reverendus dominus subsecretarios brevem tur eodem plane modo, qui nuper in congregatione hac de re faciet relationem. ‘ generali adhibitus est, ita nempe, ut nomina singu­ Ambonem cum ascendisset eubsecretarius sequen­ lorum concilii patrum iuxta ordinem dignitatis et promotionis alta voce recitentur, iique, quorum nomina tem relationem perlegit: ,Aliquot concilii patree ex gravibus canris veniam fuerint recitata, elata et intelligibili voce suffragium a concilio discedendi petierunt abequn obligation© edant respondendo placet vel non placet. ,Animtulvertendum quippe est, quod in publica redeundi, scilirH: 1321 CONGREGATIO GENERALIS OCTOGESIMA SEXTA 16 iulii 1870 Medione iuxta litteras apostólicasMultiplices inter diei A 27 novembris 1869 n® VHI non liceat suffragium aliter dare, nisi por ista verbo placet aut non placet. ,,P rad crea rogantur reverendissimi patree, ut in hac ecesiono singuli occupent eum locum, qui iuxta numerum in catalogo patrum mense maio distributo unicuique assignatus eet l.“ His autem omnibus expletis, dimissa congregatio «t. Interim quam plurimi patree exemplar protesta­ tionis de qua supra, sua subscriptione munitum praesidibus ct secretario tradiderunt’. 1322 nuor ne fera que s’accroître, et les malheure qui en seraient la suite sont effrayants. Tout ce bien et tout ce mal, très saint père, sont entre les mains de votre sainteté. Il dépend d’elle entièrement, et, je le puis ajouter, facilement, de pro­ curer cet immense bien, la paix dans l’union, et de prévenir le scandale et tous les maux qui seraient les inévitablos conséquences de la division du concile, si cette division persévérait jusqu’à la fin. La décision que prendra votre sainteté dans cette grave affaire est donc d’une importance suprême, et telle, très saint père, que, j’ose le dire, il n’y a jamais 72. eu pour elle, et depuis longtemps pour aucun pape, ni LRtorae, quibus nonnulli patro· summum ponti- une plus sérieuse responsabilité, ni l'occasion d'honofloem rogant, ut oonstltutionom de Ecclesia aliquo rer davantage le saint siège et le saint père, qui aurait modo temperet, quo ipsi possint sessioni publicae ainsi éloigné tout à coup de l'Église, à la dernière interesse. heure, des maux qui paraissaient ausai imminents que 1870 iulii 16-17. redoutables, et lui aurait procuré une paix sur laB quelle personne n’oeait plus compter. Epistola La terrible nouvelle de guerre qui nous arrive episcopi Aurelianensis ad Pium ¡X au moment où je termine cotte lettre, et qui jette dans summum pontificem. la consternation et met en face d'un effrayant inconnu Très saint père. l’Europe, y compris l’Italie et Rome, est bien de Je crois pouvoir dire à votre sainteté que j’ai naturo, très saint père, à nous faire désirer et deman­ donné plus d’une fois à sa personne sacrée et au s. der à Dieu que le trouble ne soit pas mis dans ΓÉglise, siège dee témoignages de mon profond dévouement. à l’heure meme où la guerre va être partout Baisant avec respect les pieds de votre sainteté, je Je la prie de permettre que je vienne lui en donner encore un nouveau, dans une circonstance des plus suis avec le plus profond respect gravea et dee plus délicates poor l’église. Je m’y Très saint père sens encouragé d’ailleurs par la bienveillance avec la­ Romo 16 juillet 1870. quelle j’ai eu que votre sainteté avait reçu hier les de votre sainteté évêques qui se sont présentés à elle au nom do la le très humble et très dévoué fils minorité du concile. • f Félix, évêque d’Orléans. La situation s’aggrave, très saint père: au lieu P. S- Que si votre sainteté jugeait à propos de d'applanir les difficultés, voilà qu’on les augmente et m’admettre auprès d'elle, je suis entièrement à ses qu’on lee multiplie encore. ordres. Le rapporteur de la députation de fide, probable- 0 ment sans que votre sainteté en eût été informée, a b. déclaré dans la séance de ce matin deux choses : Ie que Epistola la députation retranchait du schema un texte de a. archiepiscopi Parisienne ad Pium ¡X Augustin dont nous regardons la suppression comme summum pontificem de mutatione constitutionis très regrettable; et 2° qu’elle ajoutait au schéma, dans de ecclesia desiderata. la definition même de l'infaillibilité, quelques mots Beatissime pater. qui sont de nature à rendre cette définition encore Ex iussu sanctitatis vestrae, indicationes hic sub­ plus absolue et plus séparée de l’épiscopat. Pcrmottez-nous d'espérer, très saint père, que la licio, do quibus dictum est heri sub vesperis a dépu­ sagesse de votre sainteté écartera ces deux modifica­ tations in paterno conspectu vestro admissa. Duo tions, qui assurément ne sont pas nécessaires, et qui scilioot desideramus: 1® pagina VIII constitutionis huic folio annexae, seraient tout à fait propres à augmenter encore la division dans le concile et le nombre des votes négatifs. expungantur verba haec, quae calamo notata sunt: Tl me parait on même temps utile, tris saint père, aut eum habere tantum potiores partes, non vero do rappeler à votre sainteté les deux choses qui lui totam plenitudinem huius supremae potestatis. 2® pag. IX eiusdem constitutionis, addatur brevis ont été demandées hier, dans un esprit do vraie conci­ liation, par les évêques qu’elle a bien voulu reccfvoir: quaedam explicatio, his aut aliis similibus verbis con­ 1® la suppression d’nne phrase qui avait été ajoutée i cepta: videlicet, loco notato, linea 26, postquam dic­ après coup par ]a députation au canon du 3 ** chapitre; tum «t: munere fungens, addatur: et testimonio eo2® l'addition, dans la définition do l'infaillibilité, de etesiarum innixus, vel: et mediis, quae semper m ecclesia catholica usurpata fuerunt, adhibitis, vel ces mots: innixus testimonio ecclesiarum. Si votre sainteté veut bien accepter ces deux de­ etiam si placuerit: non exclusis episcopis. Rationes duplicis huius emendationis hic referendi mandes qui sont assurément bien raisonnables et bien modérées, et si elle écart© en même tempe la double locus non est Sufficiat adnotare, quod ni huic duplici modification proposée bien malheureusement ce matin desiderio satisfieret, et si insuper pag. VII lin. 9 au nom de la députation, le saint père aura la consola­ delerentur haec verba: quae cere episcopalis est, fere tion, cela est certain, d’accorder les esprits et d’amener omnes patres, qui per non placet suffragium emiserunt cette unanimité si désirable dans les décrets nonni liai* in congregatione generali, votum emittent per placet res, surtout quand ils ont pour objet la foi. in sessione publica. Quod faxit Deus et omnes ad Dans le cas contraire, la division au lieu de dimiunanimem sensum reducat! Romae 16 iulii 1870. 1 CaUJognm Ulan in solüs a me emeodatam vid. L LUI, Sanctitatis vretrae coL 106I-I004 servus addictissimus et obsequent isti mus • Hae patrum rab^ription®. |Q duobw roluminibu oolleeUe in actia eoneiUi Vaticani aeaervantar. f Georgius arrhiep Psrroous. ______ * •W 1323 A SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1324 d. Epistola altera episcopi Aurelianensis ad Pium IX summum pontificem de promulgatione constitutionis de ecclesia. Litterae archiepiscopi Coloniensis ad concilii praesides. Eminentissimo sacri concilii Vaticani praesidio hisce humillime significo, me ex rationibus iam nuper in congregatione generali cum suffragio meo placet sub modo expositis in eo esse, ut in crastina scesiono publica do constitutione prima de ecclesia votum placel tute conscientia dare nequeam. Prop tenca ex reverentia erga sanctissimum patrem quamvis dolente animo a voto abstinebo ot utens licentia iam impetrata ad sedem meam citissimo redibo, quia ob bellum inter Galliam et Bomssiam iam declaratum, gravissimum ne versetur in mora periculum, omnino timendum mihi eet. Cactorum declaro me decretis α concilio ferendis et a sanctissimo patro confirmandis humil­ lime me ceso sobiccturum, qui summae venerationis sensibus persisto eminentissimi praceidii Très saint père. Je me sens tres vivement pressé de proposer à votre sainteté une pensée, qui me frappe beaucoup, et qai offrirait un moyen très simple de prévenir les maux affreux, dont Γ Église «t menacée par la défini­ tion, dans ce concile, et au milieu du trouble extrême dœ esprits, de l'infaillibilité pontificale. Et cela, très saint père, sans que cette doctrine en fût affaiblie ; elle aurait fait, au contraire, dans le présent concile, un grand pas en avant Ce moyen, le voici : La session publique aurait lion, comme elle a été annoncée. Lee suffrages seraient recueillis: puis, après le vote, votre sainteté dirait deux choses : B Io Qu elle se réjouit, bénit Dieu et remercie le concile de ce qu’une nouvelle et très ¿datante confir­ Romae 17 iulii 1870. mation a été donnée aux prérogatives du pontife humillimus et obsequiosus in Chr. famulus Romain par les suffrages ri nombreux et ri imposants, t Paulus archiepiscopus Coloniensis. de tant d evoques; 2° Que, toutefois, vu les circonstance», de son propre mouvement, et apri» y avoir mûrement réfléchi Litterae episcopi Uoguntini ad Pium IX summum devant Dieu, elle croit meilleur, par prudence et pontificem. modération apostolique, de surseoir présentement à la confirmation du vote conciliaire et à la conclusion Ex tenore primae de ecclesia Christi constitu­ définitive, et d’attendre pour cela un temps plus pro­ tionis, quam modo accepi, colligere fas eet sanctitatem pice, et un plus grand calme des esprits. tuam credidisse precibus nostris, quas nuper supplices Ce coup de sagesse, très saint père, qui prévien­ explicavimus, non posse satisfieri. Ne ergo, quod drait avec tant de simplicité et d’une manière ri inat­ omnibus animae meae sensibus repugnat, mihi im­ tendue, à la dernière heure, des maux incalculables ponatur onus, in publica sessione coram sanctitate tua et trop certains, étonnerait le monde; elle y exciterait votum non placet emittendi, nihil mihi restat, quam uno reconnaissance et une admiration universelles: ut hodie veepere utar venia discedendi, quae mihi coul’affection envere votre sainteté redoublerait; les gou- c cessa eet. Sed non possum Roma discedere, priusquam verments et les peuples lui sauraient gré d’avoir écarté tibi, beatissime pater, declaraverim fore ut defini­ sagement une nouvelle cause de trouble, en un moment tionibus concilii me plenissime subliciam, perinde ac où l’Europe entière va, peut-être, être bouleversée; et si praesens volo placet consensirsem. l’autorité paternelle de votre sainteté s’en trouverait Ad sedem sanctitatis tuae provolutus humiliter considérablement grandie. mihi gregique commisso apoetolicam tuam benedictio­ Et, bien que, par cette prudente et douce écono­ nem imploro mie, le vote du concile demeurât, pour l’heure pré­ sanctitatis tuae sente, encore en suspens, il n’est personne, très saint Romae 17 iulii 1870. père, qui ne voie combien la doctrino do l'infailli­ humillimus et obcequen tissimus filius ct famulus bilité, loin de nen perdre, aurait acquis plutôt une t Guillelmus Emmanuel episcopus Moguntinus. forco d’autorité nouvelle et considérable, par le vote affirmatif et public do près de 500 évêques. Le con­ f. cile aurait donc fait faire, je le répète, à oette doctrine Protestatio nonnullorum patrum contra publicam un grand pas en avant, qui rendrait ensuite bien plus sessionem. facile le dernier pas. quand le moment on serait venu. Reverendissime domine x. Je prie, avec instance, Notre Seigneur, si cette pensée vient de Lui, de la faire goûter à votre earn.Nomine omnium subscriptorum patrum rogo, ut teté; ot, baisant avec respect vos pieds sacrés, je suis d praœentee litteras (A) in originali benigne tradas suae sanctitati ; copiam vero (B) cum originali omnino de votre sainteté, très raint pere, consonam, et duas epistolas (C et D) velis, ut urbaniter Rome 17 juillet 1870. petimus, exhibere eminentissimis ac reverendissimis dominibus praesidibus, utpoto ex unanimi signatorum le très humble et très obéissant serviteur et fils voto actis concilii istius inserendam. Equidem singu­ t Félix évêque d’Orléans. lari cum veneratione persisto Reverendissimae dominationis tuae obligatissimus P. S. Je me fais, très saint péro, un devoir de Romae die 17 iulii 1870. délicatesse et d’honneur do dire encore à votre sain­ t Fr. card. Schwarzenberg archiep. Prag. teté oeci: Dans le cas où la sagesse de votre sainteté A tergo manu secretarii: „Cord. Schwarzenberg croirait devoir adopter la penrée que je prends l’humble liberté de lui proposer, je regarderai comme exhibuit 18 iulii 1870 mane hora 7; praetentatum une rigoureuse obligation pour moi, et j’en prends papae eodem, ct missum ad praes idcm De Angelis d’avance l'engagement, do m'imposer à jamais lo plus eodem, sicut in litteris petitur. Cardinalis De Angelis absolu silence tur la démarche que je tais aujourd'hui restituit secretario in ipsa tieeeione exemplaria tria auprrè d’elle. t Litterae daUe * 4 secretarium ccndliL 1325 LITTERAE PRAE8ULUM SESSIONI IV INTERESSE RENUENTIUM 132$ hic odicela pro actis; sanctus pater suum exemplar A atque p ráesentiaaim as eorum spirituales indigentiae retinuit; postea misit od acta“. Secretorius concilii. summopere necasaarii sumus; dolentes quod ob tristia, in quibus versamur rerum adiunctis, etiam conscien­ (A.) tiarum pacem et tranquillitatem turbatam repertori Beatissime pateri sumus. In congregatione generali die decima tertia huius Interea ecclesiam Dei et sanctitatem vestram, cui mensis habita, dedimus suffragia nostra super eche- intemeratam fidem et obedientiam profitemur, Do­ mato primae constitutionis dogmaticae de ecclneia mini nostri Iesu Christi gratiae et praesidio toto corde Christi. commendantes, sumus cum aliis, qui nobis suffragan­ Notum eet sanctitati vestrae, 88 patras fuisse, qui tur nec adsunt conscientia urgento et amore sanctae ecclesiae Christi Sanctitatis vestrae permoti, suffragium suum per verba non placet emi­ Dotum Romae die 17 iulii 1870. serunt ; 62 alioe, qui suffragati sunt per verba placet devotissimi ac obedi en fissimi filii. iuxta modum; denique 76 circiter, qui a congregatione abfuerunt atque a suffragio omittendo abstinuerunt. t Fridericus card. Schwarzenberg archiepisc. PraHis occedunt et alii, qui infirmitatibus aut aliis gra­ gensis. vioribus rationibus ducti ad suas dioeceees reversi sunt. t Caesarius card. Mathieu archiepix»puB Bisuntinus. Hac ratione sanctitati vestrae et toti mundo suf­ t loanneu Simor primas Hangariae et arch. Strigo­ fragia nostra nota ac manifestata fuere, patuitqua, li niensis. quam multis episcopis sententia nostra probetur, at­ t Georgius orchiepiscopus Pansiensis. quo hoc modo munus officiumque, quod nobis incum­ f lacobus orchiepiscopus Lugdunensis. bit, persolvimus. t Ludovicus Haynald orchiepiscopus Colocensis. Ab eo inde tempore nihil prorsus evenit, quod t Gregorius orchiepiscopus Monacenais. sententiam nostram mutaret, quin immo multa caque f Fridericus P. orchiepiscopus Olomucensis. gravissima acciderunt, quao nos a proposito nostro t Aloysius orchiepiscopus Mediolanensis. recedere non sinunt. Atque ideo nostra iam odita f Petrus Ricard us Kenrick archiepisoopus S. Ludo­ tuffragia noe renovare ac confirmare declaramus. vici. Confirmanti» itaque per hanc scripturam suffra­ t Alexander episcopus Ceanádiensis. gia nostra, a sessione publica die decima octava huius f loannee episcopus Veaprimiensis. mensis habenda abeese constituimus1. Pietas enim f Paulus episcopus Metensis. filialis et reverentia, quae missos nostros nuperrime ad t Fridericus episcopus Augustoduncnsis. pedes sanctitatis vestrae adduxere, non patiuntur noe t losephus Georgius Strosemayer ep. Bosnen. et Syrmi ensis in causa sanctitatis vestrae personam adeo proxime concernente, palam et in facie patris dicere: non f Pane ratius episcopus Augustanus Vindelic. f Antonius lasephus episcopus Vacíeos is. placet. Et aliunde suffragia in solemni sessione edenda t Aloysius episcopus Eporediensis. repeterent dumtaxat suffragia in congregatione ge­ C f Henrious L. C. episcopus Surensis. nerali depromta. t Joannes episcopus laurinensis. Redimus itaque sine mora ad greges nostros, qui­ f losephus episcopus Nanceyensis. bus post tam longam absentiam ob belli timores f Stephanus episcopus Magno-Varadinensis rit lot, f Augustinus Vérot episcopus b. Augustini. 1 Ad rem melini Hltntrandam optime facit curioiwamnm f Guillelmus episcopus Catalaunensis. documentum, quod continetur In seqaentlbai litteris cardinalis f loannes Petrus episcopus Niciensis. Simeoai praefecti a. c. de Propaganda fide sd cardinalem Bilio unum ex pr *eidibu«» concilii Vaticani: f Stephanus episcopus Elnensis. .Π eottoicritto card. Prefetto dell * S. Congreçaxione de f Carolus Philippus episcopus Massiliensis. Propaganda fide per gli affari del rito orientale rimette qui t Augustinus episcopus Briocensis. unita in originale una lettera del reverendhaimo mona Lorenzo t Guillelmus episcopus Cliftoniensis. Trioche arcivescovo di Babilonia, il quale avvertito non tro­ varci in atti il documento di ana adesione e sommissione ai f Felix episcopus Aurelianensis. decreti delle sessioni dell’ecumenico concilio Vaticano, alle t Franciscas episcopus Divionensis. quali egli non intervenne, dichiarava di aver già rimesso f Michael episcopus Transsilvaniensis. * quell atto nelle mani del card. Barnabò di cb. me. che però t Sigismundus Kovice episcopus Quinquo-Ecclevolentieri rinnova. In questa occasione ai è creduto opportuno trasmettere siensis. all’eminenza vostra, per l'importanza che presenta, il qui com­ f Stephanus episcopus Muukocsiensis. piegato biglietto originale di visita di mona Strossmajer rela­ f Carolus Colet episcopus Lucionenris. tivo al suddetto concilio Vaticano, in coi si legge quanto ap­ presso: ,1. O. Strosíinayer episcopus Bosnensis et Synnienaia D t Matthias episcopus Travi ren» is. a l’honneur d’informer mgr. le patriarche Ando que le comité t Leo episcopus Rupollensis. international n résolu: 1· de ne pas intervenir à la séanèe t Ioan nes Petrus episcopus Constan tiensis. solennelle de demain; Ü· de signer une déclaration dont le t I. B. Irenaeus episcopus Oranensis. texte se trouve dans les mains du cardinal Ranseher. * Questo t Ladislaus episcopus Szathmariensi . * biglietto è stato trovato fra altre carte relative agli affari della chiesa Caldea ritenute dal tace «dote D. Luigi Sciami * f Flavianus episcopus Baiocensis et Lexoviensia dello stesso rito, che si recò in Roma in occasione del concilio t Carolus losephus episcopus Rottenburgensis. Vaticano col suo patriarca mona. Giuseppe Audu di b. m. che t loannee Perper episcopus Casso viensri in Hangaria. seguendolo anche nelle sue aberrazioni si diè al neo-scisma t Emericus episcopus Sabariensis. Caldeo, e finalmente recatosi in Egitto per sostenerne le parti vi mori impenitente. Il reverendissimo mona Luigi Curda t Gabriel Mariassy episcopus Palaeopolitanna arcivescovo d’irenopoli, delegalo apostolico dell'Egitto, dopo la t P. Paulus epiecopus Adiaoensis. morte di quelHnfelioe prete, ritirò le carte presso lui esistenti, t Ludovicus episcopus Leontopolitanus. che potevano Interessare la a. congregazione, e alla medesima t Felix episcopus Constantinianu· et Hipponensis le trasmise. Intanto lo scrivente le bada nm il hai mam an te le mani. t Georgius episcopus Crisiensis. Di vostra eminenza t Philippus episcopus Warmiensis. Dalla Propaganda 1 giugno 1880. t Adolphus episcopus Agathopolitanu». Umilissimo devotieimo servitor vero Giovanni card. Simecni. t Georgius episcopus Parentinu· e< Poleoris. I 1327 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1828 is. 2 tia concilium relinquendi mihi concessa utens bodio discedam. Caeterum suffragium circa schema de occleria Christi, cui assentire non possum, sub voce non placet a me latum in sacro maneat, et enixo poto, ut hacc mea declaratio actis concilii Vaticani inseratur. f Thomas L. Connolly archiopiacopus Halif f M. Domenec episcopus Pittsburgeneis. t Joannes Bapt. episcopus Ecclesienais *. (B.) Eminentissimi ac reverendissimi praeeidee. Romae die 17 iulii 1870. f loannee Henrietta episcopus Osnabrugênais. „Ultra posee nemo tenetur ; ** sic noe inírascnpti, gravissimis ex cauris, inter quas intolerabilis iste Ad eminentissinîum praesidium concilii Vaticani. aestus eminet, non possumus diutius Romae morari et proficisci cogimur. Discedentes vero simul declara­ 9. mus: nos, ai diutius restare potuissemus, etiam in ses­ Litterae sione publica de intentata dogmatica personalis in­ episcopi Petriculam ad u. concilii secretarium. fallibilitatis definitione, non aliud votum, nisi non Illustrassimo et reverendissime *. placet esse prolaturos. Cum ax una parte discedendi veniam a congrega­ Qui de cetero sub devotissimo manuum osculo per­ severamus tione generali et sanctissimo domino nostro (prout literas amplitudinis tuae me certiorem faciunt) ob­ Eminentiarum vestrarum reverendissimarum tinuerim; ex alia vero parte non placet dicere tum ob Romae, 13 iulii 1870. £ I reverentiam in sanctissimum dominum nostrum, tum humillimi ac obsequiosissimi ut bonori meo consulem nolim, rogo, illustrissime, ut nomen meum in congregatione publica crastina non f Joannes Valerianus episcopus Budvicensis. legatur. f Honricus Fdrater episcopus Wratislavienris. f lacobus Maximilianos episcopus Levantinos. Quod ad alia attinet, profiteor me in omnibus f Valentinos episcopus Gurcensis. sequi velle decreta a matris ecclesiae, et huius concilii Vaticani. (Ci) Servus addictissimus Firenze 15 luglio 1870. t Eduardos Fitzgerald episc. Petriculanus. A scanso di qualsiasi interpretazione che attribuir si possa alla mia partenza dal concilio Vaticano e da Cum autem publicae sessioni die 18 iulii inter­ Roma forzato da urgenti motivi di salute, sento il fuisset, attamen prout exoptaverat, suo ordine non bisogno di dichiarare come dopo i più serii rifleeri sul vocaretur ad suffragium suum exhibendum, ipse per ▼oto da me emesso nella seduta conciliare 13 corrente assignatorem locorum reverendissimo secretario has non solo mi trovai e trovomi tuttora in pace con me misit literas: stesso, ma disposto altresì a riportarlo nella sessione Reverendissime domine. pubblica ovo la medesima potette aver luogo ed io Cum concilio intersim, volo suffragium meum potttì&i intervenirvi. edere. Rimetto questa mia spontanea dichiarazione a C t Eduardos Fitzgerald episc. Petriculanus. a a reverendissima Tarciveecovo di Milano per quel ▼aloro ed uso che la gravita del caso credesse richiedere Reapse vocatus a subsecretario suffragium dedit per verba non placet. Absoluta autem publica sessione, t Gio. Pietro vescovo di Biella (in Piemonte). cum iam summus pontifex auctoritate sua confir(D.) massd constitutionem Pastor aeternus, ipse e loco suo Ob bellum inter Galliam et Prussiani ortum descendens obviam ivit pontifici ante throni gradus, quam primum domum revertar oportet, quare, licen- et suam fidei professionem emisit dicendo: Modo credo, sancte pater. 1 Ite in litteris summo pontifici datis; exempter vero, quod eainenÜMimte prasridiboji destinatum est, ut nette concilii adiioeretur, pro episcopo Eedcnenei refert hanc subscriptionem : t Amatu Victor episcopus Gapieaite. 1 Hae litterae datae runt die 17 iulii 1870. XXIV. SESSIO PUBLICA QUARTA. 1870 iulii 18. D cantu ab eminentissimo et reverendissimo domino car­ dinali Barili. Expicta missa statutae preces iuxta ordinem per­ solventur, quibus absolutis suffragium dabitur α patri­ Die 18 iulii anni 1870 feria Π hora nona ante­ bus ea forma, quae praescripta fuit in monito a reve­ meridiana in patnarcha.li basilica a. Petri in Vaticano rendissimo episcopo Sancti Hippolyti concilii secre­ habebitur eeerio IV sacri concilii oecumenici. tario die 18 mensis aprilis proximo elapsi evulgato. Eminentissimi et reverendissimi domini cardin aire Intimentur itaque omnee ot singuli eminentissimi vestibus rubris induti cum calceis nigris accedent ad et reverendissimi domini cardinales, reverendissimi memoratam basilicam, ubi adorato s. sacramento, domini patriarchae, primatee, archiepiscopi, episcopi, paramenta coloris rubri cuique ordini propria argu­ abbates ,et supremi moderatoree congregationum et ment, et petent subeeUia in aula conciliari. ordinum regularium ex apostolica concreeione locum Reverendissimi domini patriarchae, primates, in concilio Vaticano habentes. archiepiscopi, episcopi et abbates locum in concilio Intimentur quoque vice-camerarius, princeps solii habente», adorato ut supra ea. sacramento, in parato concilii custos, reverendos camerae apostoliche audi­ saettilo s. Sebastian i vestes sacras colorii rubri sibi tor, antistes pontificiae domui praepositus, senator ct debitas induent, ct in aulam praedictam convenient. conservatores urbis, magister sancti Hospitii, protonoMima votiva de Spiritu sancto celebrabitur sine tarii de numero participantium quinque, auditote» L . Intimatio por cursores facienda, domi quoquo dimisso exemplari. 8E881O PUBLICA QUARTA 18iaiül870 1329 roteo quatuor, clerici camorae apostolica^ duo, votan­ tes signaturae quatuor, abbreviatores do parco maiori duo, officiales concilii. Do mandato sanctissimi domini nostri papae /Uoysius Ferrari protonotarius apostolico» praefectus caeremoniarum. 2. Instrumentum a protonotaril» apostoliols confootum super sessione quarta. In nomino Domini amen. 1330 et familiaribus. Hinc sanctitas sua genuflexa ante altare aliquantisper oravit, ac deinde solium ponti­ ficium ascendit In quo ut sedit, reverendissimus dominus secretarias concilii evan geliorum codicem in parato throno super altare solemn iter collocavit Tunc summus pontifex assurgens alta voce recitavit preces er caeremoniali excerptas, et in ordine concilii oe­ cumenici Vaticani descriptae. Quibus expletis cap­ pellani cantores Litanias sanctorum solemniter in­ tonuerunt, quarum absoluto versiculo Ut domnum apostolicum etc., sanctitas sua surgen» cum mitra, et manu sinistra tenens crucem loco baculi pastoralis trinam distinctam benedictionem sanctae synodo impertita est his verbis: Ut hanc sanctam synodum benedicere, regere, et conservare digneris. Litaniis cum orationibus ad finem perductis, eminentissimus et reverendissimus dominus cardinalis diaconus Hannibal Capai ti, obtenta benedictione a summo B pontifice, in forma solita cecinit evangelium desump­ tum ex capite XVI sancti Matthaei. Quo peracto, sanctitas sua de throno ad faldistorium procedens procubuit et intonuit hymnum Veni creator Spiritus, qui alternatus a patribus et cantoribus fuit absolutus cum solitis versiculis, oratione, et cum Benedicamus Domino. Post haec reverendissimus dominus episcopus Sancti Hippolyti concilii secretorius, et reverendissi­ mus dominus episcopus Fabrianensis et Malhrdioensis adstiterunt coram summo pontifice, qui memorato epi­ scopo Fabrianensi et Mathelicensi tradidit constitu­ tionem dogmaticam promulgandam iam acceptam a praedicto secretario concilii. Tunc episcopus Fabrianensi» et Matheliceosis ambonem ascendens alta claraque voce recitavit constitutionem sequentem : In congregatione generali diei 16 mensis iulii anni 1870, ¿ussu sanctissimi domini nostri Pii papae IX, indicta fuit quarta sessio publica sanctissimi concilii ©ecumenici Vaticani habenda die 18 praedicti mensis. Itaque dio, mense et anno, quibus supra, anno XXV pontificatus sanctissimi domini nostri Pii papae IX, indictione XIH, hora nona ante meridiem iuxta intimationem singulis patribus transmittam a caeremoniarum praefecto, eminentissimi et reveren­ dissimi domini cardinales, reverendissimi domini pa­ triarchae, primates, archiepiscopi, episcopi, et abbates induti vestibus coloris rubri cuique ritui et ordini propriis, nec non generales et vicarii generales con­ gregationum regularium, monasticarum et mendican­ tium ex privilegio locum habentes in concilio, numero quingenti et triginta quinque, quorum nomina con­ tinentur in nota tradita ab officialibus concilii ad locorum designationem destinatis, quae asservatur tum in archivio collegii nostri, tum concilii, in con­ suetam aulam conciliarem convenerunt ad propria subsellia pergentes. In eodem aula conciliari iam ecee collegerant reverendissimus dominus episcopus Sancti Hippolyti Pius episcopus servus servorum Dei sacro approconcilii secretarias neo non singuli officiales concilii ipsius, id est subsecretarios cum duobus suis adiutori- 1 3 ban te concilio ad perpetuam rei memoriam. Pastor aeternus et episcopus animaram nostrarum, bus, quinque subscripti protonotarii cum duobus pariter suis odiutoribus, septem scrutatores, caere­ ut salutiferum redemptionis opus perenne redderet, moniarum magistri, et locorum designatores singuli sanctam aedificare ecclesiam decrevit, in qua velati proprii collegii vestibus induti. Nec deerant procura­ in domo Dei viventis fideles omnee unius fidei et tores episcoporum legitime abeentium, theologi et cbari tatis vinculo continerentur. Quapropter, prius­ canonistas pontificii sedentes in loco aulae superiori quam clarificaretur, rogavit Patrem non pro apostolis apposite extracto. Aderant etiam in inferiori loco tantum, sed et pro eis, qui credituri erant per verbum dextrorsum serenissima infans Lusitaniae, sinistror­ eorum in ipsum, ut omnee unum essent, sicut ipse sum autem quorumdam guberniorum legati et ora­ Filius ct Poter unum sunt Quemadmodum igitur tores, nec non qui supremum imperium in pontificias apostolos, quos sibi de mundo elegerat, misit, sicut copias exercet. lanua princeps concilii custodiebatur ipse missus erat a Patre: ita in ecclesia sua pastores ab equitibus ordinis Hieroso! imi toni, quemadmodum et doctores usque ad consummationem saeculi esse caetorae concilii ianuae custodiebantur a militibus voluit. Ut vero episcopatus ipee unus et indivisus eeeet, et per cohaerentes sibi invicem sacerdotes cre­ Helveticis, qui praesidio sunt pontifici. Rebus ita dispositis, celebrata fuit sine cantu dentium multitudo universa in fidei et communionis missa votiva do Spiritu sancto ab eminentissimo unitate conservaretur, boatum Petrum caeteris apo­ cardinale Barili cum odsistentia nonnullorum ex stolis praeponens in ipso instituit perpetuum utriuscaeremoniarum magistris et clericorum cappellae I » que unitatis principium ac visibile fundamentum, super cuius fortitudinem aeternum exstrueretur tem­ pontificiae. Missa absoluta, sumrnus pontifex e propriis plum, et ecclesiae caelo inferenda sublimitas in huius aedibus ad aulam paramen torum pergens sœe induit fidei firmitate consurgeret ’. Et quoniam portae inferi vestibus solemnibus pontificalibus. Hinc praecedente ad evertendam, si fieri posset, ecclesiam contra eius auditore sacrae rotae reverendissimo domino De Avila fundamentum divinitus positum maiori in dies odio subdiacono apostolico crucem gestante, sanctissimus undique insurgunt; nos ad catholici gregis custodiam, dominus, cui inserviebant duo ex nobis subscriptis incolumitatem, augmentum, necessarium esse indica­ protonotariis, medius inter reverend issi moe dominos mus, sacro approbante concilio, doctrinam de institu­ cardinales diaconos G as parem Grassellini et Theo- tione, perpetuitate ac natura sacri apostolici primatus, d alphum Mortel, aulam ingressus est conciliarem in quo totius coclee i se vis ac soliditas consistit, cunctis comitantibus pontificem ipsum antistite pontificiae fidelibus credendam et tenendam, secundum antiquam domui praeposito, praefecto cubiculi sanctitatis suae, atque constantem universalis ecclreiae fidem, pro­ decano sacrae rotae cum mitra, vice-camerario sanctae ponere, atque contrarios, dominico gregi adeo perni­ Romanae ecclesiae, principe solii concilii custode, ciosos, errores proscribere et condemnare. auditore reverendae camerae apostolica^, senatore et 1 S. Leo M. «m. TV (at ID), cap. S, la dise Natali· rei. conservatoribus urbis, nec non aliis consuetis praelatis (Migne P. L. LIV, 160.) Coxctu OKNiuu tomus LIL 84 133) A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES Caput I. De apostolici primatus in beato Petro institutione. 1332 A dae communionis iura in omnes dimanant, tamquam membra in capite consociata, in unam corporis com­ pagem coalescerent1* i. Si quis ergo dixerit, non esae ex ipsius Christi Domini institutione seu iure divino, ut beatus Petrus in primatu super universam ecclesiam habeat per­ petuos successores; aut Romanum pontificem non esse beati Petri in eodem primatu eucoeasorem; anar thema sit Decemus itaque et declaramus, inita evangeli! testimonia primatum jurisdictionis in universam Dei ecclesiam immediate et directe beato Petro apostolo promissum atquo collatum a Christo Domino fuisse. Unum enim Simonem, cui iam pridem dixerat: Tu vocaberis Cephasl, postquam ille suam edidit conicerionem inquiens: Tu es Christus, filius Dei vivi, Caput IU. solem nibus his verbis allocutus est Dominus: Beatus De vi et ratione primatus Domani pontificis. es Simon Bar Iona: quia caro, et sanguis non revelavit libi, sed Pater meus, qui in caelis est. Et ego dico libi, Quapropter apertis innixi sacrarum litterarum quia tu es Petrus, ct super hanc petram aedificabo testimoniis, et inhaerentes tum praedecessorum no­ ecclesiam meam, ei portae inferi non praevalebunt strorum Romanorum pontificum, tum conciliorum adversus eam. Et tibi dabo claves regni caelorum. Et generalium disertis, perspicuisque decretis, innovamus quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum et oocumenici concilii Florentini definitionem, qua cre­ in caelis: et quodcumque solveris super terram, erit dendum ab omnibus Christi fidelibus est, sanctam solutum et in caelis*. Atque uni bimoni Petro con- b apostolicam sedem, et Romanum pontificem in uni tulit feus post suam resurrectionem summi pastoris versum orbem tenere primatum, et ipsum pontificem ot rectoris iurisdictionem in totum suum ovile, dicens : Romanum successorem asse beati Petri principis Pasce agnas meos: Pasce oves meas*. Huic tam mani- apostolorum, et verum Christi vicarium, totiusque ec­ festae sacrarum Scripturarum doctrinae, ut ab ecclesia clesiae caput, et omnium Christianorum patrem ac catholica semper intellecta est, aperte opponuntur pra­ doctorem existera; et ipsi in beato Petro pascendi, vae eorum sententiae, qui constitutam a Christo Do­ regendi ac gubernandi universalem ecclesiam a Do­ mino in sua ecclesia regiminis formam pervertentes mino nostro Ireu Christo plenam potestatem traditam negant, solum Petrum prae caeteris apostolis, sive esse: quemadmodum etiam in gestis oecumenicorum seorsum singulis sive omnibus simul, vero proprioque conciliorum et in sacris canonibus continetur. jurisdictionis primatu fuisse a Christo instructum; Docemus proinde et declaramus, ecclesiam Roma­ aut qui affirmant, eandem primatum non immediate, nam, disponente Domino, super omnes alias ordinariae directeque ipei beato Petro, sed ecclesiae, et per hanc potestatis obtinere principatum, el hanc Romani pon­ illi ut ipsius ecclesiae ministro delatum fuisse. tificie jurisdictionis potestatem, quae vere episcopalis Si quis igitur dixerit, beatum Petrum apostolum est, immediatam esse: erga quam cuiuscumque ritus non cese a Christo Domino constitutum apostolorum et dignitatis pastores atque fideles, tam seorsum sin­ omnium principem el totius ecclesiae militantis visi­ guli quam simul omnes, officio hierarchicae subordi­ bile caput; vel eundem honoris tantum, non autem nations, veraequae obedientiae obstringuntur, non verae propriaeque iurisdictionis primatum ab eodem C solum in rebus, quae ad fidem ot mores, sed etiam in Domino nostro lesu Christo directe et immediate ac­ iis, quae ad disciplinam et regimen ecclesiae per to­ cepisse; anathema sit. tum orbem diffusae pertinent; ita ut custodita cum Romano pontifice tam communionis, quam eiusdem Caput Π. fidei professionis unitate, ecclesia Christi sit unus Dc perpetuitate primatus beati Petri in Romanis grex sub uno summo pastore. Haec cet catholicae pontificibus. veritatis doctrina, a qua deviare, salva fide atque sa­ Qnod autem in beato apostolo Petro princeps lute, nemo potest. pastorum et pastor magnus ovium Dominus Christus Tantum autem abest, ut haec summi pontificis lesus in perpetuam salutem ac perenne bonum eccle­ potestas officiat ordinariae ac immediatae illi epi­ siae instituit, id, eodem auctore, in ecclesia, quae fun­ scopalis iurisdictionis potestati, qua episcopi, qui data super petram od finoin saeculorum usquo firma positi a Spiritu sancto in apostolorum locum succes­ stabit, iugiter durare necessc est. Nulli sane dubium, serunt, tamquam veri pastores assignatos sibi greges, immo saeculis omnibus notum est, quod sanctus bea­ singuli singulos, pascunt et regunt, ut eadem a tificausque Petrus, apostolorum princeps et caput, supremo et universali pastore asseratur, roboretur ac fideique columna et ecclesiae catholicae fundamentum, vindicetur, secundum illud sancti Gregorii Magni: a Domino nostro lesu Christo, Salvatore hurnani ge­ ,^Meus honor eet honor universalis ecclesiae. Mous neris ac Redemptore, claves regni accepit: qui ad hoc honor est fratrum meorum solidus rigor. Tum ego usque tempus et rempor in suis successoribus, episcopis D vere honoratus sum, cum singulis quibusque honor sanctae Romanae sedis ab ipso fundatao, eiusque con­ debitus non negatur ' * 2. secratae sanguine, vivit et praesidet ct iudicium Porro ex suprema illa Romani pontificis po­ . * exercet Undo quicumque in hoo cathedra Petro suc­ testate gubernandi universam ecclesiam ius eidem esse cedit, is secundum Christi ipsius institutionem pri­ consequitur, in huius sui muneris exercitio libere com­ matum Petri in universam ecclesiam obtinet. Manet municandi cum pastoribus et gregibus totius ecclesiae, ergo dispositio veritatis, et beatus Petrus in accepta ut iidem ab ipso in via salutis doceri ac regi possint. fortitudine petrae per-everans suscepta ecclesiae gu­ Quare damnamus ac reprobamus illorum sententias, bernacula non reliquit Hac de causa ad Romanam qui hanc supremi capitia cum pastoribus et gregibus ecclesiam propter potentiorem principalitatem noceste communicationem licite impediri posee dicunt, aut semper fuit omnem convenire ecclesiam, hoo est, eos, eandem reddunt saeculari potestati obnoxiam, ita ut qui sunt undique fideles, ut in ea sede, e qua veneran- contendant, quae ab apostolica aede vel eius auctoritate 1 ΙβΜ. I. 42 • Maith XVI, 13-12. • Inl». XXI. 1M7. • Ct F.pbevUi rodili act. 111. |Msmì. IV. 12% c.] » 8. Lev M. Benn. Ill (at Ilk cap. 3. IHhtne P. L. UV. 143.J i 8. Iren. adv. haer. L ΓΠ, c. 8, et cone. Aquileiea. a. 381, inter epp. ■- Ambre», ep. XL [Higne P. Ur. VII, 849, P. L. XVI, M3] i Ep. »4 Rnlog. Alexandrin. 1. VIH, ep. XXX. Vigne P- U LXXVII. 933.| [lib.VIIT. 1333 SESSIO PUBLICA QUARTA 18 iulii 1870 1334 ad regimen ecclreiao constituuntur, vim ac valorem A Petro pascendi, regendi ac gubernandi universalem non habere, nisi potestatis saecularis placito con­ ecclesiam a Domino nostro lesu Christo plenam firmentur. potestatem traditam esse. Et quoniam divino apostolici primatus iure Ro­ Huic pastorali muneri ut satisfacerent, praedeces­ manus pontifex universae ecclesiae praeeat, docemus sores noetri indefessam semper operam dederunt, ut etiam ct declaramus, eum cese ludicom supremum Fi­ salutaris Christi doctrina apud omnes terrae populos delium l, et in omnibus causis ad examen ecclesiasti­ propagaretur, parique cura vigilarunt, ut, ubi recepta cum spectantibus od ipsius posso iudicium recurri’; esset, sincera et pura conservaretur. Quocirca totius redis vero apoetolicoo, cuius auctoritate maior non est, orbis antistites nunc singuli, nunc in synodis cen­ iudicium a nemine fore retractandum, neque cuiquam gregati, longam ecclesiarum consuetudinem et an tido eius licere iudicaro iudicio ·. Quare a recto veritatis quae regulae formam sequentes, ea praesertim tramito aberrant, qui affirmant, licere ab iudiciis Ro­ cula, quao in negotiis fidei emergebant, ad banc manorum pontificum ad oecumenicum concilium tam­ sedem apostolicam retulerunt, ut ibi potissimum quam at! auctoritatem Romano pontifice superiorem resarcirentur damna fidei, ubi fides non potest sentire appellare. defectum Romani autem pontifices, prout tem­ Si quis itaque dixerit, Romanum pontificem ha­ porum et rerum conditio suadebat, nunc convocatis bere tantummodo officium inspectionis vel directionis, occumenicis conciliis aut explorata ecclesiae per orbem non autem plenam et supremam potestatem iuris­ dispersae sententia, nunc per synodos particulares, dictionis in universam ecclesiam, non solum in robus, B nunc aliis, quae divina suppeditabat providentia, adquoo ad fidem et mores, sed etiam in iis, quao ad dis­ hibitis auxiliis, ea tenenda definiverunt, quae sacria ciplinam et regimen ecclesiae per totum orbem dif­ Scripturis et apostolici^ traditionibus consentanea, fusae pertinent; aut eum habere tantum potiores par­ Deo adiutore, cognoverant. Neque enim Petri succes­ tee, non vero totam plenitudinem huius supremae soribus Spiritus sanctus promissus est, ut eo revelante potestatis; aut hanc eius potestatem non esso ordina­ novam doctrinam patefacerent, sed ut eo assistente riam et immediatam sive in omnes ac singulas ec­ traditam per apostolo© revelationem seu fidei depo­ clesias, sive in omnes et singulos pastores et fideles; situm sancte custodirent et fideliter exponerent. Quo­ rum quidem apostolicam doctrinam omnes venerabiles anathema sit. patres amplexi et sancti doctores orthodoxi venerati Caput IV. atque secuti sunt; plenissime scientes, hano sancti De Romani pontifici * infallibili magisterio. Petri sedem ab omni semper errore illibatam per­ Ipso autem apostolico primatu, quem Romanus manere, secundum Domini Salvatoris nostri divinam pontifex tamquam Petri principis apostolorum suc­ pollicitationem discipulorum suorum principi factam : * tua: et tu cessor in universam ecclesiam obtinet, supremam quo­ Ego rogavi pro te, ut non deficiat fide * tuos1. quo magisterii potestatem comprehendi, haec sancta aliquando conversus confirma fratre Hoc igitur veritatis et fidei numquam deficientia sedes semper tenuit, perpetuus ecclesiae usus com­ probat, ipsaquo occ ume nica concilia, ca imprimis, in charisma Petro eiusque in hac cathedra successoribus quibus Oriens cum Occidente in fidei charilatisquo C divinitus collatum est, ut excelso suo munere in omunionem conveniebat, declaraverunt. Patres enim con­ nium salutem fungerentur, ut universus Christi grex cilii Constantinopolitani quarti, maiorum vestigiis in­ per eos ab erroris venenosa esca aversus, caelestis haerentes, hanc solemnem ediderunt professionem: doctrinae pabulo nutriretur, ut sublata schismatis oc­ Prima salus cet, rectae fidei regulam custodire. Et casiono ecclesia tota una conservaretur, atque suo fun­ quin non potest Domini nostri Ireu Christi praeter­ damento innixa, firma adversus inferi portas con­ mitti sententia dicentis ♦: Tu es Petrus, et super hanc sisteret. At vero cum hoo ipsa aetate, qua salutifera apo­ petram aedificabo ecclesiam meam, haec, quae dicta eunt, rerum probantur effectibus, quia in rede aposto­ stolici muneris efficacia vel maxime requiritur, non lica immaculata est rem per catholica reservata religio, pauci inveniantur, qui illius auctoritati obtrectant; ct sancta celebrata doctrina. Ab huius ergo fido ot necessarium omnino esse censemus, praerogativam, doctrina separari minime cupientes, speramus ut in quam unigenitus Dei Filius cum summo pastorali una communione, quam seden apostolica praedicat, officio coniungero dignatus est, solemniter asrerere. Itaque nos traditioni α fidei christianoo exordio esso mereamur, in qua est integra ot vora christianao religionis soliditas5. Approbanto vero Lugdunensi perceptae fideliter inhaerendo, ad Dei Salvatoris concilio secundo, Graeci professi sunt: Sanctam Ro­ noetri gloriam, religionis catholicae exaltationem et manam ecclesiam summum et plenum primatum et Christianorum populorum salutem, sacro approbante principatum super universam ecclesiam catholicam concilio, docemus ot divinitus revelatum dogma esse obtinere, quem re ab ipso Dómino in beato Petro D definimus: Romanum pontificem, cum ex cathedra apostolorum principo sivo vertice, cuius Romanus pon- loquitur, id est, cum omnium Christianorum pastoris tifox est successor, cum potestatis plenitudine rocepiseo et dottori * munero fungens, pro suprema sua aposto­ voraciter et humiliter recognoscit; et sicut prae can­ lica auctoritate doctrinam de fide vel moribus ab * teri tenetur fidei veritatem defendero, sic ot, si quae universa ecclesia tenendam definit, per assistentiam do fido subortae fuerint quaestionem, suo debent divinam, ipsi in beato Petro promissam, ea iufalliiudicio definiri. Florentinum denique concilium bilitato pollere, qua divinus Redemptor ecclesiam suam definivit: Pontificem Romanum, verum Christi vi­ in definienda doctrina de fide vel moribus instructam carium, totiuaque ecclesiae caput et omnium Christia­ rere voluit; ideoque eiusmodi Romani pontificis de­ norum patrem ac doctorem distere; ©t ipsi in boato finitiones ex seso, non autem ex consensu ecclesiae irreformabiles care. I Pii PP. VI. Breve Super nitiditate, d. 28 nov. 1786. Si quis autem huic nostrae definitioni contra­ « Conefl. oecum. Logdon. ¡I. [Manti, XXIV, 71 D.J dicere, quod Deus avertat, praesumpserit; ana­ • Ep. S. Nicolai I ad Mtcbaeiem imperatorem. (Migue, thema sit·. P. L. CXIX. 9*4. J « Mat th. XVI, 18. * Ei formula a. Hormiadae papae, prout ab Hadriano Π patribuM eoscilii oeenmeni VIH, Conwtan tinopoli tan i IV. propoeiU et ab iisdem rabecripU eat. [Minai, XVI, 97 «J 1 Cf. a Bere, spisi. CXC. (Migs« P. U CLXXXIÎ, I06M • ,DaUm Roma· l· pwklk * * MMies ia Vatieoa Moflea totema iter celebrata aaae laearaatioai· Ovi»ta ira· «ul · * > 1335 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1336 ,,Summa ista Romani pontificis auctoritas, vene­ Qua recitatione absoluta, idem episcopus Fabria- A nensis et Maxhelicensis singulos patres ita rogavit: rabiles fratres, non opprimit sed adiuvat, non destruit verendissimi patree, placentae vobia decreta et ca­ sed aedificat, et saepissime confirmat in dignitate, nones, qui in hac constitutione continentur?" Cum unit in charitate, et fratrum, scilicet episcoporum, quilibet ex patribus iuxta litteras apostólicas Multi­ iura firmat atque tuetur. Ideoque illi, qui nunc plica inter diei 27 novem bris anno 1869 deberet hac iudicant in commotione, sciant non esse in commo­ super re suffragium edere per verbum placet, vel non tione Dominum. Meminerint, quod paucis abhinc an­ placet, hinc reverendissimae dominus subsecretarios nis, oppositam tenentes sententiam abundaverunt in concilii am bonem ascendens nomina singulorum pa­ sensu nostro et in sensu maioris partis huius amplis­ trum iuxta ordinem dignitatis et promotionisalta voce simi consessus; sed tuno iudicaverunt in spiritu aurae recitavi L Quod dum agebatur,septem scrutatores, quo­ lenis. Numquid in eodem iudicio indicando duae op­ rum nonnulli ad excipienda suffragiadataper verbum positae possunt existera conscientiae? Absit. Illuminet placet, et alii ad ea excipienda data per verbum non ergo Deus sensus et corda, et quoniam ipse facit mi­ placet erant designati, nec non quinque ex subscriptis rabilia magna solus, illuminet sensus et corda, ut om­ notariis, quibus commissum erat utraque suffragia nes accedere possint ad sinum patris, Christi lesu in describere, in appositis notis singulorum patrum re­ terris indigni vicarii, qui eos amat, eos diligit, et sponsa accuratissime retulerunt. Itaque enumeratis exoptat unum esse cum illis. Et ita simul in vinculo suffragiis compertum est ex quingentis et triginta charitatis con i uncti proeliare possimus praelia Do­ quinque patribus praesentibus duos tantam dedisse B mini, ut non solum non irrideant nos inimici nostri, suffragium per verbum non placet *, reliquos vero sed timeant potius et aliquando arma malitiae cedant unanimi consensu per verbum placet suffragium edi­ in conspectu veritatis, sicque omnee cum divo disse. Qua actione peracta scrutatores una cum nobis Augustino dicere valeant: ,Tu vocasti me in admirabile subscriptis notariis reverendissimo patri domino con- lumen tuum et eroe video. * Deus vos benedicat." eihi secretario sese obtulerunt eidem notas cum re­ Hac allocutione absoluta, duo advocati consisto­ sponsionibus singulorum patrum redactas exhibento». riales tamquam concilii promotores designati acceden­ Quibus ab eo acceptis, singuli coram summo pontifice tes una nobiacum subscriptis notariis ad imum pon­ constiterunt, et in genua provoluti sunt, excepto reve­ tificii solii gradum ita nos allocuti sunt: irRogamus rendissimo domino secretario, qui thronum ascendens vos protonotarios praesentes, ut de omnibus et singulis sanctitati suae suffragiorum exitum retulit hac for­ in hac publica sessione sanctissimi concilii oecumenici mula: Vaticani gestis, authenticum instrumentum vel in­ "Beatissime pater, decreta et canones placuerunt strumenta conficiantur. ** omnibus patribus, duobus exceptis.4* Ad quorum instantiam ego subscriptus decanus Post haec summus pontifex assurgens suprema sua collegii protonotariorum Aloysius Colombo omnium auctoritate [decreta et canones] confirmavit [dicens]: nomine respondi: "Conficiemus vobis teetibus , ** in­ "Decreta et canones, qui in constitutione modo lecta nuendo reverendissimos dominos Bartholomoeum continentur, placuerunt omnibus patribus, duobus ex­ Pacca pontificiae domui praepositum, et Franciscum ceptis; noeque sacro approbante concilio illa et illos, ( Ricci praefectum cubiculi sanctitatis suae, qui una ita ut lecta sunt, definimus, et apostolica auctoritate nobiscum se subscribunt ** confirmamus. Tuno summus pontifex, deposita mitra, hymnum Simul oc ultima huius formulae verba a sanctis­ Te Deum laudamus intonuit, quo expleto cum con­ simo domino prolata fuere, incredibile dictu est, in suetis versiculis et orationibus, sanctitas sua solem­ quot signa laetitiae, quam non amplius intus con­ niter apostolicam benedictionem impertita est, cui eet tinere valebant, singuli patres proruperint, quae talis subsecuta indulgentiae publicatio facta ab eminentis­ ao tanta fuit, ut etiam extra aulam conciliarem ¿ow simo cardinale Philippo De Angelis presbytero od­ propagaverit, et vere ao proprie evaserit una adcla- eisten ta, cum qua finem habuit quarta publica sceeio mitio, una laetitia, unum gaudium. Demisso aliquan­ sanctiosimi concilii oecumenici Vaticani. tulum hoo animorum aestu, summas pontifex sequenti Sanctissimus dominus depositis in aula panunenallocutione patree affatus est1: torum sacris vestibus ad proprias aedes redivit. • · -e—» · Haec omnia peracta fuerunt in basilica Vaticana, oetioginterimo reptuagerimo, dis derima octava iulii. pohtidie, menae, et anno quibus supra, et quia his omnibus, fiutai noitri anno vigeriroo quinto." Hite addit authentica baiai constitutioni * editio ex typographi» concilii Vaticani Ro­ dum agerentur, nos subecripti protonotarii inter­ mae 1370 fuimus, ideo requisiti et rogati ut de illis unum vel i Horam anui fait Aloyriai Riccio epiecopua Calacead * plura, publicum seu publica, instrumentum vel instru­ (vulgo Ciyuru, in regno atiia qne * Siciliae), altar vero menta ad perpetuam rei memoriam conficeremus, * Edoardi! Fitzgerald epiacopui Petricnlann· (vulgo Liilk-Rodt, ia Statibus foederatii Americas leptentrinnali ). * Hic tamen in D praesens hoc publicum instrumentum in duplici auto­ eadem «endone, ut supra relatam ait, col 13Æ eoram summo grapho confecimus, subscripeimus, solitoquo collegii pontifice fidem protestatus e t. ille atatim post definitionem · nostri sigillo munivimus mandantes secretario nostro •oram aaneliorimo domino gruoflexai dixit Credo, magno corde ut unum huius duplicis autographi ad perpetuam rei cum reliquis Te De m * cantavit et paratum m obtulit, ut etiam oun vitae dispendio coniti talionem defenderet. memoriam in nostro archivio asservetur, ab eo sub­ 1 Allocutio illa paulo alitar se habet in codice prjvato rescribatur et publicetur, alterum vero tradatur reveren­ vtreadiMimi domini Antonii canonici Cani hoc pacto: «Magna dissimo patri domino secretario concilii ut inter acta eat auctoritas hi summo pontifice, el auctoritas ista non de­ conciliaria habeatur limit, sed aedificat; non opprimit sed sustentat, et saepe Actum ubi supra praesentibus eisdem su boeri pris Mepios lira defendit fratrum nempe iura epkcoporum. Quod ri aliqui non mserunt bene nobiacum, ariani ipai quod indi­ teetibus ad praemissa vocatis, habitis atque rogatis. caverant ia commotione; aed meminerint rum ta eomisugumc Dvmtawi. Meminerint quod panda adhiue.annii abundaverunt b sensu nostro, et b senta huius ampliarim! consegua. Quid ergo? Bunt duo oonarirntiae, aunt duo voluntate· in eodem argumento? Absit. Regamus ergo Deum, ut Illa, qui facit mirabilia magna eoloa, ‘poo Illuminet «eusus et corda eorum. 11 ornis redeant ad rinum patri . * Id eet summi pontificis vi­ carii indigni I*«u Christi, ut eos amplectatur, et laborent nobtaem omtra Inimicos eederiM Dei. Ahi faxit, faxit Deui, ut cum Angustino dicere poarint; ,Tu admirabile lumen tuum dedisti nobta, et ecco video.’ Ah! videant omne·'. Deu* το· ben edictat." N. B. Hmc verba Ipeenet stenographic· excepi ad gradu· •olli pontificii provolutu*. — Hanc adnotetionem ad fidem fa­ ciendam propria mana autographo tuo adierit vir optima· Antonia· Cani. SESSIO PUBLICA QUARTA 18 iulü 1870 1337 Bartholomaous Pacca testis, Franciscus Ricci testis, Aloisius Colombo protonotarius, loannea Simeoni protonotarius, Aloisius Pericoli protonotarius, Dominicus Bartolini protonotarius, Franciscus Mercurelli protonotarius. 1338 A Aloysius Bilio, tit. S. Laurentii m Panepema. Lucianus Bonaparte, tit. S. Pudentianae. Innocentius Ferrieri, tit. S. Caeciliae. Laurentius Barili, tit S. Agnatis extra moenia, loeoph Berardi, tiL Ss. Marcellini et Petri. Ιοαηηοβ Ignatius Moreno, tit S. Mariae a Pace, archi­ episcopus Vallisoletanos. Raphael Monaco la Valletta, tit. S. Crucis in Hieru­ salem. Zeno Ulpiani, iocretarius. Ordinis diaconorum. lacobus Antonelli, diaconus S. Mariae in Via Lata. Prosper Caterini, diaconus S. Mariae Scalaris. Gaspar G rasaci lini, diaconus S. Mariae ad Martyres. Theodulphus Mortel, diaconus S. Eustachii. Dominicus Consolini, diaconus S. Mariae in Domnica. Eduardos Borromeo, diaconus Se. Viti et Modesti. Hannibal Capalti, diaconus S. Mariae in Aquiro. 3. Nomina patrum qui quartae sessioni interfuerunt. Eminentissimi et reverendissimi domini s. R. e. cardinales. * Ordini episcoporum. Constantinus Patrizi, episcopus Portuensis et Sanctae Rufinae. Aloysius Amat, episcopus Praenestinus, s. R. e. vicecan cellarius. Nicolaus Paracciani Clarelli, episcopus Tusculanus. Camillus di Pietro, episcopus Albanensis. loeephus Milesi Pironi Ferretti, episcopus Sabinensis, abbas com men datarius perpetuus et ordinarius Se. Vinccntii et Anastasii ad Aquas Salvias. B Reverendissimi domini patriarchae. Rogerius Aloysius Antici Mattei, Constantinopolitanus. Paulus Ballerini, Alexandrinus. loseph Valerga, Hierosolymitanus. Thomas Iglesias y Barcones, Indianim Occidentalium. Antonius Hassun, Ciliciensis, rit. armen. Clemens Bahus, iam Antiochenus, riL grace, melcb. Reverendissimi domini primates. Maximilianos de Tamoczy, archiepiscopus Salisburgensis. Philippus de Angelis, tit. S. Laurentii in Lucina, Carolus Pooten arcbiep. Antibarensis et Scodrensis. archiepiscopus Firmanus, s. e. R. camerarius. Aloysius Vannicelli Casoni, tiL S- Práxedis, archi­ Emmanuel da Silveira, archiep. S. Salvatoris in Bra­ silia. episcopus Ferrariensis. Cosmus Corsi, tit. Ss. loannis et Pauli ad Clivum Miocislaus Lcdochowski, archiep. Gnesnensis et Posnanionsis. Scauri, archiepiscopus Pisanus. Fabius Maria Asquini tit. S. Stephani in Monte Coelio. ) Victor Augustus Dochamps, archiep. Mechliniensis. Dominicus Carola de Traetto, tit. S. Mariae Ange- Daniel Mae Gettingan, archiep. Armucanus. lorum, archiepiscopus Beneventanus. Reverendissimi domini archiepiscopi. Sixtus Riario Sforza, tit. S. Sabinae, archiepiscopus Laurentius Pontillo, Coneentinus. Neapolitanus. Franciscus Augustus Donnot, tiL S. Mariae in Via, Tobias Aun, Berytensis, rit. maronit. Ignatius Kalybgian, iam Amasenus archiep. ep., rit. archiepiscopus Burdigalonsis. armen. Carolus Aloysius Morichini, tiL S. Onuphrii, epi­ Toeophus Gingia, Cypronsis, rit. maroniL scopus Aerinus. Ioachim Pecci, tit. S. Chrysogoni, episcopus Peru­ Petrus Cilento, Rossanonsis. Alexander Arinari de San marrano, Epherinus in part, sinus. infid. Alexander Bamabò, tiL S. Susannae. Antonius Benedictus Antonucci, tiL Ss. Silvestri et Alexander Angeloni, Urbinatcnsis. Martini ad Montes, episcopus Anconitanus et Franciscus Norbertus Blanchet, Oregonopolitanus. Felicissimus Salvini, Camorinensis, administr. perpet. Humáneosla occl. Treicnsis. Petrus do Silvestri, tit. S. Marci. Raphael Valentinus Valdivieso, S. lacobi do Chile. Carolus Sacconi, tit. S. Mariae do Populo. Angelus Quaglia, tit. Ss. Androae et Gregorii in Raphael d‘Ambrosio, Dyrrachiensis. D Augustinus Georgius Barellino, Salmasiensis, rit. Monto Coelio. chaldaic. Antonius Maria Panobianco, tit. Ss. XII. Apostololoeeph de Bianchi Dottula, Tranensis, Nazarenus, et rum, maior poenitcntiurius. Barulensis, administr. perpet. codes. Vigiliensis. loseph Aloysius Trevisane!©, tit. Ss. Ncroi et Achil­ lulius Arrigoni, Lucanus. lei, patriarcha Venctiaruro. Antoninus de Luca, tit. Ss. Quatuor Coronatorum, Gregorius de Luco, Compsanus, administr. perpot. occl. Cam pan iensis. loseph Andre» Bizzarri, tit. S. Hieronymi Illyri­ loseph Rotundo, Tarentinus. corum. Ludovicus de la Lastra y Cuesta, tiL S. Petri ad Vin­ Antonius Claret y Claró, Traían opoli tanus in part, infid. cula, archiepiscopus Hispalensis. loannee Ragion, Caesariensis in Cappadocia archiop loanncs Baptista Pitra, tit. S. Callisti. opisc., rit. armen. Philippus Maria Guidi, tiL S. Sixki, archiepiscopus Renatus Franciscus Regnier. Comeracensia. Bononiensis. Henricus Maria de Bonnechoeo, tit. S. Clementis, Inseph Sadoc Alemany, S. Francisci. archiepiscopus Rothomageneis. Philippus Cammarota, Caietanua Paulus Cullen, tiL S. Pctri in Monte Aureo, archi­ Vintentius Taglialatda, Sipontinus, administr. per­ episcopus Dublincnsis. pet. occl Vestano * Ordinis presbyterorum. 1339 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1340 Timotheus Attar, Amidensis sou Diarbekirenais, nt Ioanna Tamraz, Corcurensis seu Kerkukeneis, rit. chaldaic. chaldaic. Ioanna Lynch, Torontinus Franciscas Xaveri us Apuzzo, Surrentinus. CaieUnus Rosemi, iam Acherun tinus et Mothe ran en­ Hyacinthus de Ferrari, Naupactensis. sis, nunc ep. Melphicti, luvenacii et Terlitii. Reverendissimi domini episcopi. Petrus Villanova Castellarci, Petrensis in part infid. Vincentius Spaccapietra, Smyrnensis, vio. ap. Asiae Leonardos Todisco Grande, Asculi et Ceriniolae. G a¿Helm us Siliani Aretini, iam Terracinenais. minoris. Franciscos Aemilius Cugini, Mutinensis, abbas nul­ Gaspar Labis, Tornacensis. Theodoeius Kojungi, Sidon ienais, rit grace. melch. lius Nonantulae. Ignatius Bourget, Marianopolitanua Marianus Ricciardi, Rheginensis. Raphael Ferrigno, Brundusinus, administr. perpet. Laurentius Biale, Ven Limili ensis. Joseph Maria Severa, Interamnensis. eccl. Ostunensis. Salvator Nobili Vi telleschi, iam. Seleucienris in part, Franciscus Lacroix, Baionensis. Augustus Allou, Meldensis. infid., nunc ep. Auximanus et Cingulanus. Alexander Franchi, Thessalonicensis in part infid. Stephan us Bagnoud, Bethlemenais in part, infid. Aloysius de Marinis, Theatinus, administr. perpet. Carolus Gigli, Tiburtinus. Eugenias Desflêches, Sinitensis in part infid., vio. eccl. Vas tensis. ap. Sutchuensis orientalis. Patritius Leahy, Casseliensis, administr. perpet eccl. B Franciscas Vibert, Maurianensis. Emliensis. Marinus Marini, iam Palmyrensis in part infid., nunc Stephanas Charbonneau, Iassensis in part infid., vic. ap. Mayourii. ep. Urbevetanus. Nicolaus Crispigni, Fulginatensis. Joachim Limberti, Florentinus. Joseph Gignoox, Bellov acens» s. Philippus Gallo, Patracensis in part infid. Eleonoras Aronne, Montis Alti. Petrus GianneDi, Sardianus in part, infid. Ioanna Baptista Berteaud, Tutalensis. Franciscos Pedicini, Baren ais. Joseph Maria Alberti, Syrensis, vic. ap. Graeciae. Emmanuel Garcia Gil, Caesaraugustanus. Ioanna Thomas Ghilardi, Montis Regalis in PedeJulianas Florisnus Felix Desprez, Tolosanus. montio. Spiridion Maddalena, Corcyrensis. Joseph Jannuzzi, Lucerinus. Georgius Ebedjesús Khayyalh, Amadiensis, rit chaldaic. Ioanna Martinas Henni, Milwauchienaia. Gregorius Balitian, Aleppensis archiep. ep., rit Petrus Josephus de Preux, Sedunensis. armen. Carolus Rousselet, Sagiensis. Marianus Barrio y Fernandez, Valentinus. Aloysius Moccagatta, Zenopolitanua in part infid., Ijco Korkoruni, Melitenensis archicp. ep., rit armen. vic. apost. Kan-tung. Carolus do la Tour d'Auvergne-Lauraguais, Bituri- Fidelis Suter, Roealiensis in part, infid., vic. ap. censis. 0 Tunetan us. Gregorius Martinez, de Manila. Bonaventura Attanasio, iam Liparensis. Petrus Puch y Solona, de Plata. Philippus Viard, Wellingtonienaia. Cyrillus Behnam Benni, Mausiliensis, rit syriao. Alexius Wicart, Vallis Guidonis. Benvenutua Monzon y Martins, Granatensis. Ioanna Pellei, Aquipendiensis. Petrus Doimus Maupas, ladrensis. Jacobus Maria Baillée, iam Lucionensis. Athanasius Ciacchi, Babyloneosis, rit. syriac. Daniel Murphy, Hobartoniensis. Pelagius Antonios de Lavastida y Davalos, Mexicanos. Stephanos Marilley, Ixiueanensis et Genevensis. Andrees Casasola, ütinensis. Guillelmus UUathome, Birminghamiensis Ludovicos Dubreil, Avenionensis. Alexius Canoz, Tamasscnsis in part infid., vic. ap. lAurentius Bergcretti, Naxiensis. Mod urens is. Martinos Ioann ee Spalding, Bal tuno renais. Theodorus Forcade, Nivernensis. Joannes Mac Cloekey, Neo-Eboracenais. Modestus Domerà, Vancouveriensis. Marianus Escalada, de Buenos Ayres. Aloysius Maigret, Aratbensis in part, infid., vic. apHenri cus Eduardos Manning, Westmonasteriensis. Sandwichianus. Antonius Rossi Vascari, Colossensis in part, infid. Petrus Paulus Trucchi, Foroliviensis. Gualterios Steins, Boetrensis in part infid., vic. ap. Franciscus Mazzuoli, S. Beverini. CalcutUo. Felix Cantimorri, Parmensis. Aloysius Natoli, Meesanensís. D Philippus Mincione, Miletensis. Joseph Benedictus Dusmet, Catanensis. Vincentius d’Alfonso, Pennensis et Atriensis. Joseph Cordoni, Edessenus in part, infid. Amedeus Rappe, Clevelandensis. Ioanna Landriot, Remensis. Joseph Novella, Patarensis in part infid. Athanasius Kauam, Tyrensis, rit. grace, mekh. Petrus Vrancken, Colophoniensis in part infid., vie. ap. in Batavia. Victor Bemadou, Senonensis, episc. Antissiodorensis. loeeph Serra, Dauliensis in part, infid. Anastasios Rodrigo Y usto, Burgensis. Aloysius Ricci, Signinus. Bernardus Pinol y Aycinena, de Guatimela. Jacobus Goold, Melburnensis. Andrees Ignatius Bchaepman, Ultraiect^ieis. Eugenias G aigues, Ottawiensis. Joseph Checa, Quitensii. Franciscas Gandolfi, Cornetanus et Centumrellenáis. Petrus l/oza, do Guadalaxara. Stephanos Stefanopoli, Philippensis in part infid., Hilarius Alcazar, Paphensis in part infid., vic. ap. Tunchini occidentalis. rit grew. Carolus Eyre. Anexarbensis in part infid., deleg. ap. Ioanna Balma, Ptolomaidensis in part infid. Mauritius de Saint-Palais, Vinrennopolitanus. Scotiae. Julianus Meirieu, Diniensia. Ignatius Arciga, Mecoacanensis. Antonius Ronza, Placentinus. loeeph Angelini, Corinthiensis in part, infid. 1341 NOMINA PATRUM QUI QUARTAE SESSIONI INTERFUERUNT 1342 loannee Foulquier, Mimatansie. A Joseph Formisano, Nolanus. Antonine Boecarini, S. Angeli in Vado et Urbanienais. Raphael Morisciano, Squillarensis. Aloysius Vetta» Noritonensis. loannee Ben ini, Pisciensis. I anu arine Acciardi, Anglonensis et Tursiensis. Ludovicus Delalle, Ruthenearis. Ludovicus Caveret, S. Deodati. Joseph del Prete Belmonte, Thyatirensis in part, infid. Franciscus Kelly, Derriensis. Ildephonsus Renatus Dordillon, Cam by sopo Litan us in Guillelmus Keano, Cloynenua. part, infid., vic. ap. Insularum Marchionum. Rudesindus Salvado, Portas·Victoriae in Australia, Vincentius Moretti, Imolensis. abbas nullius Novae Nursiae. loannee Renier, Feltrensis et Bellunensis. Livius Pariatore, S. Marci ot Bisinianenais. Antonius Joseph Henricus Jordany, Foroiuliensis et Ludovicus Franciscue Eduardus Pie, Pictaviensis. Tolon ensis. Ignatius Sellitti, Molphiensis et Rapollensis. Laurentius Gillooly, Elphinensis. Petrus do Dreux Brczé, Molinensis. loannee Farrel, Hamiltonensis. Raphael Bachetoni, Nursinus. Patritius Moran, Dunedinenais. Franciscus Xaverius Petagna, Stabiarum seu Castri- Hadrianus Languillat, Sergiopolitan us in part, infid., mar is. vic. ap. Nankinensis. Petrus d’Uriz y da Labairú, Pampilonenses et Tude- Elias Antonius Al berani, Asculanus in Piceno. lonsis. Thomas Passero, Troianus. loannee Baptista Micge, Messeniensis in part, infid., B Henricus de Rosai, Casertanus. vic. ap. Kansas ad orientem montium saxosorum. Jacobus Bernardi, Massanus. Joseph Hyacinthus Sohier, Gadarensis in part, infid., Claudius Jacobus Boudinet, Ambianensis. vic. ap. Cochinchinae septentrionalis. Marcus Calogero, Spalatensis et Macarensis. Hieronymus Verzeri, Brixiensis. Conrad us Martin, Paderbornensis. Antonius Cousseau, Engolismensis. Zopbyrinus Guillemin, Cybistranus in part, infid., Petrus L>acarrière, iam Guadal upe nsis. praefecL apoet Hai-nan in Sinis. Franciscos Allard, Sam ari eneis in part, infid., vicar. Philippus Vespasiani, Fanenris. apost. de Natal. Clemens Fares, Pisaurensis. Philippus Fratellini, Forosempromenais. Vincentius Gasscr, Brixinenais. Ludovicus Pallu du Parc, Blesonais. Franciscue Marinelli, Porphyrienais in part, infid Aloysius Margarita, Oritanus. Joannes Mac Evilly, Galvienais. Vincentius Bisceglia, Thermularum. Guillelmus Henricus Elder, Natchetensis. Joannes Mobile, Versaliensis. Ludovicus Delcusy, Vivarienais. Aloysius Delaplace, Hodrianopolitanus in part. Petrus Gérault de Langalerie, Bellicensis infid., vie. ap. Tche-ly septentrionalis. Petrus Maria Ferré, Cosaleneis. Joannes Jacobus Guerrin, Lingonensis. Amandus Renatus Maupoint, S. Dionysii Reunionis. loannes Joseph Longobardi, Andriensis. loannee Solar, S. Caroli Ancudine. C Joannes Baptista Scandella, Antinoënais in part, Aloysius Sodo, Thelesinus seu Corretan us. Bartholomaeus d’Avanzo, Cal venais et Theanensis, ad­ infid., vie. ap. Calpensia. Petrus Buffetti, Britinorienais, admin, ap. eccl. Sarmin. apost. eccl. Castollanetensis. Franciscos Landeira y Sevilla, Carthaginiensis. ainatensis. Joseph Targioni, Volaterranus. Ludovicus Eugenius Régnault, Carnuteneis. Aloysius Maria Paoletti, Montis Politiani. Antonius la Scala, S. Severi. Eustachius Vitas Modestus Zanoli, Eleu theropoli ta­ Theodorus de Montpellier, Læodiensis. nna in part infid., vie. ap. Huponsis. Jeeualdus Vitali, Ferentinas. Joseph de los Rioe, Lucensis. Aloysius Filippi, Aquilanus. Franciscos Joseph Rudigier, Linciensis. Michael O’Hea, Rossensis. losoph Maria Papardo dei Parco, Sinopensis in part, Joseph Caixol y Estrade, Urgellensis. infid. Joannes Loughlin, Brooklinensis. Coemas Morrodan y Rubio, Tirasonensis. Jacobus Roosevelt Bayley, Novarcensie. Bernardus Conde y Corral, Zamorensis in Hispania. Ludovicus de Goeabriand, Burlingtoncnsis. Ferdinandus Blanco, Abulensis. Taddaeus Amat, Montereyensis et Angelorum. Aemygdius Foschini, Civitatis Plebis. Matthaeus Jaume y Garau, Minoricensis. Vincentius Materozzi, Rubonsis et Bituntinus. Paulus Carrion, de Portorico. Thomas Michael Salzano, Tanensis in part infid. Eduardus Horan, Regiopolitanus seu Kingstoniensis. Ignatius l’ersico, Savunnensis. .D Carolus loannes Fillion, Cenomanensis. Carolus Colina, Tloscalensie. Ignatius Seneetrey, Ratisbonensis. Hyacinthus Barberi, Neocastrenais Michael Paya y Rico, Conchensis in Hispania. Aloysius de Agozio, Triventinus. Petrus Cubero y Lopez de Padilla, Oriolensia. Felix Romano, Isclanus. loachim Lluch, Salmanticenxis, administr. apost. Joseph Salas, Ss. Conceptionis de Chile. Civitatensis. Franciscue Antonius Maiorsini, Laquedon tenais. Carolus Poirier, Roeensis. Nicolaus Renatus Sergent, Corisopitensis. Antonius Maria Valenziani, Fabrianensis et MatiliInnocentius Sanni balo, Eugubinus. censis. Joannes Rosati, Tudertinus. Hyacinthus Luxi, Narniensis, administr. apost. «cl. Caietanus Rodilossi, A ia trinus. Mondelensis. Dominicus Zelo, A versan us. Melchior lo Piccolo, Nicosienris in SiciliaPetrus Rota, Guastalleneis. loannes Zepeda, de Comayagua. Joannes Joseph Vitezich, Veglensis. Jacobus Quinn, Brisbanensis Franciscas RouUat de la Bou il lorie, CarcassoneosiB. Antonius Halagian, Artuinenris, rit. armen. Guillelmus Vaughan. Plyiuiithensis. (-arelas Macchi, Reg ænais in Aemilia. Nicolaus Paco, Amerinus loeeph Tela, Oppidensi *. 1343 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1344 A loeeph Salandri, Marcopohtanus in part, infid., visit, Aloysius Riccio, Calatinus. ap. Moldavian Michael Ai ilei U, Aprutinus. loannee Baptista Siciliani, Caputaqueneù et Vállenos. loannee Strain, Abilensis in part, infid., vie. ap. districtus orientalis Scotine. Francise us Xaverius d’Am Eroeio, Muran us. Andreas Emmanuel Asmar, Zachuensis, nt cbaldaic. Thomas Nulty, Midenais. Eduardos Dubar, Canathensia in part, infid., vie. ap_ Simon Spilotroe, Tricaricenais. Tche-ly orientalis. Felix Petrus Fruchaud, Lemovioensis. Edmundos Guierry, Danabenris in part, infid., vie. Ludovicus Maria Epivont, Aturensis. ap. Tche-Kiang. loseph Lopez Crespo, San tan danensis. Petrus Pichón, Hdenopoli tonus in part, infid., vie. Joannas Joseph Faict, Bnjgonria. Ferdinnndua Amatus Augustinus Dupond, Azoteneia ap. Sutchuansis meridionalis. in part, infid., vie. ap. Siamensia. loannee Monetti, Cerriensù. Hyacinthus Vera, Megarensis in port, infid. Alexander Paulus Spoglia, Comedens is. Aloysius Mariniti, Feretranus. Gaspar Mennillod, Hehronensis in part, infid., auxil. Valerius Laspro, Gallipoli tan us. Genevans il­ iaco bus Donnelly, Clogherionsis. Aloysius Lembo, Cotroc saris. Petrus leremias Michael Angelus Ceiosia, Pactaríais. Claudius Maria Depommier, Chrysopoli Lan us in part­ Ambrosius Abdou, Mariamnenris, rit grace. melchiL infid., vic. ap. Coimbatourii. Patritius Dorrian, Dunensis et Connorensis. B Raymundus Garvia y Anton, Tudenris. Petrus Du fai, Delconensis in part, infid., vicar, apost Hyacinthos Martinez, S. Chriatophori de Havana. * Bengala orientalis. Henricus Bracq, Gandavensis. Bonaventure Rizo, Saltensis. loseph Moreyra, Ayacuquensis. Ludovicus Faune, Apolloniensis in part, infíd., vicar, Emmanuel del Valle, Huanucensis. apart. Kouei-Tcheou. Nicolaus Power. Sareptanus in part infid., coadiutor Eugenios O’Connell, Vallispratensis. Laonensis. Sebastian us Dias Larangeira, S. Petri Fluminis Gran- Ioannas loeeph Conroy, Albonenais in America. deosis. Raphael Popow, episc. administr. apoet BulgarorumAloysius Antonias dos Santos, Fortalexian&is. Stephanus Perez Fernandez, Malacitanus. Thomas Grimley, Antigonensis in part, infid., vic. Fabianus Arenzana, Calaguritanus et Calocatensis. ap. promontorii bonae spei. Ferdinand us Ramirez y Vasquez, Pacensis in HiaAntonius de Macedo Costa, Belomenais de Para. pania. Claudius Theodorus Magnin, Annecienais. Joseph Halvez Feijò, S. lacobi Capitis Viridia. Emmanuel Ravinet, Trecenas. Em manad Ulloa, de Nicaragua. Antonias do Vasconcellos Pereira de Mollo, Lama- loannee Marengo, Tenensis et Miconensis ceosis. Nicolaus Frangipane, Concordiensie. Gerardus Petrus Wilmer, Harlemenris loannee Lozano, Palentinus. Georgius Butler, Limerioensis. C Antonios lordà y Solèr, Vioeoris. Robertas Corn thwaite, Beverlaoenris. loannee loeeph Williams, Boetoniensis. Fridericus Maria Zinelli, Tan'irinus. Abraham Bsciai, Cariopolitanus in part, infid., riU Aloysios di Canossa, Veronensis. copt., vic. ap. Coptorum. Benedictus Villamitjana, Derthusenais. Stephanos Israelian, Karputenris, rit. armen. Franciscas Crespo y Bautista, Arcenris in part, infid Eduardos Fitzgerald. Petriculanos. Ludovicus Nogret, S. Claudii. Bernardus Petitjean, Myrio phi teoria in part, infid., Pantaloon Mon serrat y Navarro, Barcinonensis. vic. apost. laponiae. Joseph Feeler, S. Hippolyti. Stephanus Melchisedechian, Erzerumiensis, rit. armen_ Ignatius Guerra, de Zacathecas. loannee Baptista loeephus Lequette, Atrebateoms Constantinus Bonet, Gerundensis. Ignatius Ordouez, Bolivarenris. Bernard inus Trionfotli, Terraeinenris, Privernenais-et Georgius Dubocowich, Pharensis. Setinus. Marianus Brezmee Arredondo, Gaudixenrie. Claudius Maria Dubuia, Galvestoniensia. losoph de la Cuesta y Mazoto, Auriensis. Nicolaus Adamea, Luxemburgensis. Marianus Ortiz Urruda, Teienais in part, infid., Fidelis Abbati, Sanctorinenais. coadiutor ep. S. Salvatoris. loanncs Baptista Onnaechea, de Tulancingo. Angelos di Pietro, Nyesenus in part, infid. Ambrosius Serrano, do Chilapa. lacobus Chadwick, Hagulstadensis et No vocas trena ¿a. loannes Baptista Gozaillian, tam Venetene is. D Ludovicus Laflòcbe, Anthedooenais in part, infid. r loannee Tissot, Alilevitanus in part infid., vio. ap. coadiutor Trifluvianenais. Vixigapatami. loeeph Aggarbati, Senogallienais. Aloysius EUoy, Tipaeitanus in part infid., coadiutor. loeeph Maria Borieri, Faliscodunensis. vie ap. Oceania * centralis. luliua Leoti, Nepesinus et Sutrinus. Hilarión Siliani, Callinicensis in part, infid., vicar, Thomas Gali ucci, Recinetenaia et Leurotan us. loannee Baptista Cerniti, Savonenais et Naulenais sport. Columbi-Ceylani. loeeph Giusti, Aretinus. Joseph Nicolaus Dabort, Petrocorioenais. Hannibal Barabrei, S. Miniati. Petrus Marcus Le Breton, Aniciensis. Joseph Rosati, Lunensis-Sarzanenris et Brugnatenéis Ignotius Morare Cardoso, Pharanewù. Anselmos Faùli, Grœeetanus. Eugenios Lâchât, Basileensis. Salvator Angelus Demartis, Galtdlinenria-Noreneis. Ioan nes lacovacci, Aerythrenais in part, infid. Franciscos Zunnui Casula, UxeUeoeia et Terral ben a is Franciscos And reoli, Calliensis et Pergulanos lacobus J ans, Augustanus. Paulus Micakff. Tiferò alensi*. Vincentius Jekdfalusy, Alba-Regalen * is Antonius Prttinsri, Nucerinus. Aloysios d’Herbotnet, Miletopolitanus in part infid., Franciscos Gros, Tarantasieoris. Franciscos Leopoldos de Leonrod, Eistatmsie. vic. ap. Columbine britaaicae. 1345 NOMINA PATRUM QUI QUARTAE SESSIONI INTERFUERUNT Philippus Manetti, Tripolitanus in part, infid., ad- A ministr. apost abbatiae nullius Sublaquensis. Conceptus Focacoetti, Lystrenais in part, infid., adm. ap. Aquipendii. Amatus Pagnucci, Agathonicensis in paît, infid., coadiutor vicar, ap. Xen-si. Caietanus Franceschini, Maceratene is et Tolentinus. Antonius Maria Fania, Potontinus et Marsicensis. Andreas Formica, Cuneensis. Carolus Savio, Astensis. Laurentius Gastaldi, Salutíarum. Eugenius Galletti, Albao Pompeiae. Antonius Colli, Alexandrinus Statelliorum. H curious Bindi, Pistoriensis ot Pratensis IjOO Meurin, Ascalonensis in part, infid., vie. ap. Bombayensis. Gabriel Capaccio, Meilipotamensis in part, infid. Antonius Grech Delicata Cassia Teetaferrata, Gaudisiensis. Cornelius Mac Cabo, Ardagadensis. Raphael Corradi, Balneoregiensis. Theodorus Gravez, Nam urce nais. Wenceelaus Achevai, S. loannis de Cuyo. hfichaol lacopi, Pentacomiensis in part, infid., vie. ap. Agrensis. Paulus Tosi, Rhodiopolitanus in part, infid., vio. ap. Patn ensis. Stophanus Fennelly, Thermopylensis in part, infid., vic. ap. Mod raspatonus. Guillelmus O’Hara, Scrantonensis. leremias Shanahan, Harrisburgensis. Michael Heiss, Crossensis. Guillelmus Mac Closkey, Ludovicopolitanus. lacobus Gibbone, Adramyttenais in part infid., vio. ap. Carolina^ septentrionalis. Ludovicus Lootens, Castabalensis in part infid., vicar, apost. de Idaho. Carolus Bermudez, Popay anens ia. Salvator Magnasco, Boi in ensis in part, infid. Ioannes Bagola Biasini, Cydonienais in part, infid. Thomas Gentili, Dionysiensis, in part infid., coa­ diutor vio. ap. Fo-kien. Ivo Maria Croc, Larandensis in port infid., coadiutor vie. ap. Tunchini meridionalis. Georgius Marchich, Catarensis. Benedictus Sans y Fores, Ovetensis. losephus Maria do Urquinaona, Canariensis et S. Christophori de Laguna. Vincentius Marquez, de Antequera. Franciscus Laouënan, Flaviopolitanus in part infid., vie. ap. Pundicherii. Ephrem Maria Garrelon, Nemesinus in part, infid,, vio. ap. Quilon ensis. Christophorus Bonjean, Medensia in part infid., vie. ap. laffnensis. Petrus de Lacerda, S. Sebastiani Fluminis lanuarii. Callistus Clavigo, Pecensis in Bolivia. loannee Mac Donald, Nicopolitanus in part, infid., vicar, epost districtus septentrionalis Scotiae. loannos Baptista Maneschi, Verulanus. Joseph Emmanuel Orrego, de Serena. Gaspar Willi, Antipatrensis in part, infid., auxiliaris Ca aliénais. Gabriel Farso, Mardensis, rit. chaldaic. Felix Ridel, Philippopoli tan us in part, infid., vio. ap. Coreanos. Alexander Valsecchi, Tiberiadensis in part, infid. Timotheus O’Mahony, Armidalensis. Mart in us Griver, Tloonus in part, infid. loannee Marcellus Touvier, Olonen&is in part, infid., vie. ap. Abyaainiae. COXCTU 0BŒ1AL. T0MU3 LU. 1346 Germanus Villalvaeo, de Chispa. losephus Lizarzabara, Guayaquilensis. Ioaun es Barbero, Dolychensis in part, infid., vic. ap. Hyderabad. Ioannes Cameron, Titopolitanus in part infid. Carolus Aemilius Freppel, Andegavensis. Joseph Reyne, Guadalupensis. Emmanuel Restrepo, PastopoUtanus. Thomas Power, S. loannis Terra© Novae. Henricus Cariagnini, Portus Gratiae. Thomas Croke, Auckopolitanus. Aloysius Serafini, Viterbiensis et Tuscaniensis. Àbbites Dulllas d loe tese os. Julius de Ruggero, ord. S. Benedicti Sa. Trinitatis Cavensis. Carolus de Vera, ord. S. Benedicti Montis Casini. Leopold us Zelli lacoburi, ord. S. Benedicti S. Pauli ! de Urbe. Romaricus Flugi, ord. s. B. Ss. Nicolai et Benedicti Monoeci. Abbatee generales ordinum monasticorum. Henricus van den Wymelenberg, abbas monasterii S. Agathae Cuykensis, magister generalis ordinis canonicorum regularium ordinis S. Cruris. Albertus Passeri, abbas canonicae S. Agnetis extra Urbis moenia, vicarius generalis congregationis canonicorum regularium Lateranensium Se. Sal­ vatoris. Henricus Schmid, abbas monasterii S. Mariae Einsiedlensis ordinis S. Benedicti, praeses congrega­ tionis Helvetiae. Bonifaciua Wimmer, abbas monasterii S. Vincendi in Pennsylvania ordinis S. Benedirò, praeses con­ gregationis Americae in statibus foederatis Ameri' cae septentrionalis. Utto Long, abbas monasterii S. Michaelis Mettensia ordinis S. Benedirò, praeses congregationis Bavariae. Henricus Corvaja, abbas monasterii S. Flaviae Calatan isiadensis, ordinis S. Benedicti, pracwe con­ gregationis Italiae. Germanus Gai, abbas monasterii S. J^raxedis de Urbe, generalis congregationis Vallis Umbrosae. Thoobald us Cesari, abbas monasterii S. Bernardi ad Thermas de Urbe, generalis on linis Cisterrieneis. Adamos Adami, abbas monasterii S. Benedirò Fabrianensis, generalis congregationis Silveatrinie. Timotheus Grayor, abbas domu.4 Dei b. Marian de Troppa, vicarius generalis ordinis Cisterciensis recentioris reformationis in Gallia. Ephrem van der Meulen, abbas Montis Olivarum b. Mariae de Truppa, vicarias generalis ordinis Cistercionsis antiquioris reformationis in Gallia. Benedictus Santini, ordinis S. Benedicti, abbas archicoenobii Montis Oliveti maioris in Hetruria, vica­ rius generalis congregationis Olivetanae. Saderatores generales coB^rcratleiiin et orilaie rei l^f Merum. Alexander Maria Teppa, praepositus generalis con­ gregationis S. Pauli. Bernardinus Sandrini, praepositu· generalis con­ gregationis Somaschae. Petrus Beckx, praepositus generalis sorietaUs leju. Quiricus Quiri ei, rector generalis congregationis Matri» Dei. lœeph a Calasanctio Casanovas, praeposito» gecMralis congregationis Scholarum Piaram. 1347 A. SESSIONES PUBLICAE ET CONGREGATIONES GENERALES 1348 Franciscas Maria Cirino, vicarius generalis congre­ A ligata.... at uni Potro eeoraim ab apostolis professa est semper dictum fuisse... Tu cs Petrus, et super gationis clericorum Regularium. loeeph Maria Novaro, vicarios generalis congregatio­ hanc petram aedificabo ecclesiam meam, et portae inferi non praevalebunt adversus eam. Tibi dabo nis clericorum regularium Minorum. Camillus Guardi, vicarius generalis congregationis claves regni caelorum . Pasce agnos meos, pasce oves clericorum regularium infirmis ministrantium. meas. Pro te rogavi Petro, ut non deficiat fides tua, Rinaldus Lesti, ordinis S. Benedicti, maior eremi­ et tu aliquando conversus confirma fratres tuos1. tarum Camaldu!ensium congregationis Montis ,,Ηίηο ergo Petri excellentia praedicatur, quia ipsius Coronae. universitatis et unitatis eccleeiae figuram gessit. Peno Carolus Maria Saieson, prior generalis ordinis Car- ubique solus Petrus totius ecclesiae meruit gestaro thuïianorum. personam: et obi ergo Petrus, ibi ecclesia, ibi vita”’. Vincentius Jan del, minister generalis ordinis Prae­ Universa Christi familia cum sanctis Ambrosio ot dicatorum. Augustino profeta rei ubique et semper; ac cum Ludovicos Marangoni, minister generalis ordinis Mi­ verbis Seraphici doctoris praedicavit: „Succcasor Petri norum Convent ualium. solus habet totam plenitudinem auctoritatis, quam Nicolaus a sancto loanne, minister generalis ordinis Christus eccleeiae contulit; et quod ubique in omnibus Minorum Capuccinorum. ecclesiis habet illam, sicut in sua speciali sede Ro­ Joannes Belluomini, prior generalis ordinis eremitarum mana' * 3. Hinc illa patrum oecumenicarum synodaS. Augustini. b rum: , 3 θ manus pontifex sicut prae ceteris tenetur Joannes Angelus Mondani, prior generalis ordinis Ser­ fidei veritatem defendere: sic, et quae do fide aubortae vorum B. M.V. fuerint quaestiones suo debent iudicio definiri. So­ Raphael Ricca, corrector generalis ordinis Minimo­ lum Romanum pontificem, tamquam auctoritatem rum. super omnia concilia habentem, tum conciliorum in­ Benedictus a Virgine, minister generalis FF. Discal­ dicendorum, transferendorum ac dissolvendorum ple­ ceatorum ordinis SS. Trinitatis Redemptionis cap­ num ius et potestatem habere ** ·. Ipsum concilium tivorum. complecti tamquam caput4*eique competere totius Carmelus Patergnani, generalis ordinis Hierony- coetus praesidentiam, suffragii praerogativam, om­ miani congregationis b. Petri a Pisis. nium ictuum directionem summumque gubernium, de­ Victorius Menghini, generalis ordinis FF. Poeni­ cretorum confirmationem et promulgationem, ac intentiae. iungendae exccutionis summam potestatem ·. Proinde Franciscus Salerni, vicarius generalis tertii ordinis re­ iugiter, et ubique in cuncta catholica ecclesia traditum gularis S. Francisci. et observatum fuit posse quidem episcopos in provin­ Innocentius a sancto Alberto, ricariua generalis or­ cialibus et national]bus synodis, quae iam statuta sunt dinis FF. discalceatorum S. Augustini. dogmata, et decreta docere, et inculcare, ecclesiasti­ Angelus Savini, vicarius generalis ordinis Carmel i- cisque censuris fidem credendorum, et exequendorum Urum veteris observantiae. observantiam ¡mungere, notorios haereticos, rebelles­ Joseph Maria Rodriguez, vicarius generalis redis et C que quoscumque damnare, in eosdemque anathema­ militaris ordinis b. Mariae de Mercede Redemp­ tibus animadvertere; ,jncolumi tamen suprema tionis captivorum. summi pontificis ad eorum sententias tum confirman­ Antonius Martin y Bienes, vicarius generalis primi das tum solvendas auctoritate ** 7* . Quin et ab aevo ordinis S3. Trinitatis. apoitolorum statutum, obaervalumque fuit, „ne abs­ que consensu Romani pontificis quidquam in ecclesia 4. decernatur: legemque esse pontificiam ut pro irritis Professio fidei de pontificia infallibilitate a theo­ habeantur, quae praeter sententiam Romani pontificis logis et secretariis episcoporum sacrosancti concilii fuerint gesta' * 9. Ideoque ,,nunquam licuit, nunquam Vaticani coram sanctissimo domino nostro Pio papa factum est peculiarem fidem condere, aut saltem pro­ Nono faota die XVIII tulli MDCCCLXX. ferre decretum, quod vim episcopalis iudicii obtineret, Beatissime pater. et conscientias obligaret, idque apostolica^ sedis Insti turas ex toto terrarum orbe ecclesiam suam auctoritate contempta" ·. Ipsos apostolos et apostó­ unam, ac sanctam et usque od consummationem saeculi licos patres ,μιοη humana, sed divina decrevere senten­ permansuram, omnibus apostolis hoo officium com­ tia, ut quidquid, quamvis de disiunctis remotisque misit Christus Dominus: suum iuge auxilium eis pro­ provinciis ageretur, non prius ducerent finiendum, mittens, divinisque eosdem communiens potestatibus. nisi ad Petri apostolica© sedis notitiam perveniret, ut Quapropter iuxta Domini mandatum et apostoli mo­ tota huius auctoritate, iusta quae fuerit, pronuntiatio nitum ad Timotheum 1i* episcoporum est peculiares D firmaretur, indequo sumerent cocterae ecclesiae, velati suos populos docere fidem et mandata divina, ac com­ de natali suo fonte praedicationis exordium, ut per pescere oppositiones falsi nominis scientiae. Haec diversas totius mundi regiones incorrupta maneant episcoporum *» potestas perpetua ditione nitescit, sed fidei sacramenta salutis ** 10. Quod et factum fuit in om­ praecipuo in oocumenicis synodis suas vires integre nibus orientalibus oecumenicis, Ephesina praesertim, exerit solomnitcrque. Hanc omnium episcóporum pe­ Chalcedoncnsi, Nicaena II, Constan tinopolitanis, qui culi arcan et ey nodalem auctoritatem divinam omnes Christi fideles semper devotissime suspexerunt, una i Matth. XVI. 17; Inann. XXII, 15; Lac. ΧΧΠ. 84 cum divinis privilegii» beati Petri principis apostolo­ • 8. Aug. Senn. 108 de diver»., 3. Ambr. in Psalm. 40. » 3. βοηχν. in opuse. Q»are fratres Minores praedicent. rum, eiusque in Romana cathedra successorum, to4 Cone. Later. V, ses*. XL tiusque catholicae ecclesiae summorum antistitum. • Boesuet, Defen. I. X, c. 23. Ab ecclesia enim docente ecclesia discens instructa, • Nat. Alex., Um. XVI, DU*. XIL semper hgnovit et farea est insimul Petro et ei prae­ ’ Petrus Aurelius et Nat Alex, citato loco; cone. Chalced cipue dictum fuisse omnibus apostolis a Domino: Ito­ et Const*ntinopoiiuna. cele omnes gentes. Quaecumque alligaveritis erunt 1 EpisUVL 20-, Kplrt. e. IV, 2. • 9. lallas 1, Socrates, Soxomeuu*. Gothofredus etc. • Boa«uel in Gallia ortho·! w Cone. Carthag. et Milevit. ad a. Innoc. I; a. Cyrillus ad a. Caelesk I ; ». Flav, ad i. Leonem Magnum etc. 1349 PROFESSIO FIDEI À THEOLOGIS EDITA 1350 bua Romani pontifici» iuxta pontificium praeven- A oenda" *. Nec quae ..apostolica firmantur auctoritate, t ionia ius symbola fidei dederunt, amplectenda abaque alicuius possunt mutilan cavillatione" *. Ipea haerescs vel minime mutatione, cum ipsis verbis et adverbiis a suis edictis peremptoriis insanabili confodit vulnere, Petri cathedra statutis. Hoc omn« oecumenici patres in perpetuum redigat excidium, et sua auctoritate ex­ devotissime perfecerunt ; insimul morem gerentes a terminât5. Ab ipsa perpetuo cuncta ecclesia „doctriNicaeno I, et Sardioonsi recognitis, episcoporum iure nam exquisivit, integritatem fidei depoposcit: ut pote, appellationis ad Romanum pontificem in omnibus ec­ quao procul dubio agenda, aut ambigenda fuerint, clesiasticis supremis negotiis, atque episcoporum ne­ irrelractabilitor cuncta disponere, ordinare, aut de­ cessario officio referendi ad cathedram Petri, quae finire poterit·. Cuius proinde apostolicae sedis obortae fuerint quaestiones fidei, oo quascumque iudiciis obtrectari, insolen tissimae insaniae et hae­ mniorca causas, expectandique suprema apostolicae reticae pravitatis eet" \ Haec noe, beatissime pater, bcdis iudicia *. lie quibus omnibus semper in ecclesia semper professi sumus et profitebimur, et quae de Dei traditum fuit, ,,iudicia pro sancienda regula fidei pontificia infallibilitate sacrosancta Vaticana synodus a summis pontificibus lata super episcoporum consul­ libertate nunquam retroactis saeculis concessa discussit tatione (sive suam in actis relationis sententiam po­ ac erit statutura, Deo auxiliante usque ad sanguinis nant, sivo omittant, prout illis collibuerit) divina effusionem profitebimur, quotidie concinentes: Vivat aeque ac summa auctoritate niti, cui christiani omnes rex noster et pontifex summus omnium rerum divi­ ex officio ipsius quoque mentis obsequium praestare narum infallibilis doctor et iudex. « 5 tenentur" *. Iudiciis enim apostolicae «edis de quavis B • 8. August lib. 2 «mtr. duxi epist Pelag. e. 3, n. 5; lib. 2, re disputata „tollitur omnis dubitatio, neque amplius op. import c. loi. 103. ’ S. Bern. epbt ISO, ad Innoc. IL «t examinanda, sed christiania potestatibus coer- • TertulL Hb. de Pudie. cap. I; lib. contra Praxeam c. I; * 8. J oliai I, epist ad epise. Anth.; Sardie. ean. VI, VII, Vili; ta. Bonifadas 1, Gelatai I, conalia Tarrac. ad ·. Hilar., Numid. By rae. et Haurit, ad a, Tbeod., oecumenica omnia. * Archiep. et episc. OalL ad Innoe. X an. 1553. a. Basibus epiit 72, ad Athxn. • S. Nìcol I et oecumen. VHL s S. August 1. c. et s. Ivo episc. Carnuten. episL159, quin et s. Ignatius martyr. epist ad Trallenses c. Ί ; a. Cyprianos lib. de unit. eccL 3, 4 ; Herausgegeben •ORBIS in der l Hieronymus, a Isidoros etc. R e i h e LITTERARUM-