»;■·. ^.?..· ■ A ■ .'■/·> /. . ■ · · \ . ':■' ι '■ ' V ■*>./’ ' · ' ■ . · ν ·. · ■ ' - ■ ·'■ - ■■, - · 1 · Sacrorum CONCILIORUM NOVA ET AMPLISSIMA COLLECTIO ·■? curos^x? ' . - · / ■ lOA^NNES DOMINICUS MANSI ET POST IPS1US MORTEM FLORENTINUS ET VENETUS EDITORES AB ANNO 1768 AD ANNUM 179$ PRIORES TR10INTA UNUM TOMOS-> EDIDERUNT ’ NUNC AUTEM CONTINUATA ET DEO FAVENTE ABSOLUTA cüBANTatn < \ IOANNE BAPTISTA MARTIN Mcauwn, Hmwmmm nr ciraouc* cnvBMiTAn LWMnnu· R. P. LUDOVICO PETIT C COKBMAHOn AVeWTUHA»* AB AMUMFnOVS. X C) TOMUS TRIGESIMUS OCTAVUS PARISIIS * . MDCCCCVir. * EXPENSIS HUB^RTI WELTER, BIBLIOPOLAE. 1b · NOVA ET AMPLISSIMA COLLECTIO . ■ . λ ■ f ' / 'v TOMUS TRIGESIMUS OCTAVUS SYNODUS PROVINCIALIS a. 1736. in Monte PRAEFATIO R. P. L. PETIT. , Scribendi initium a negotiis orientalibus in hoc volumine sumimus, idqiie eo magis libentes, quia res agitur unius ecclesiae, quam gloriosae origines atque illustrium fama meritorum consecravere : Antioche­ nam Maronitarum dicimus, cujus res catholicae in synodo anno 1736. habita apud montem Libanum admodum egregie ita praestitae sunt, ut haec, elapsis centum fere et sexaginta <>eto annis, multo usui et exemplo geritis illius clero ac populo esse possit. • Quibus de causis coacta fuerit illa synodus, quae vero in ea gesta referantur, cum ex actis ipsis infra adducendis digndscerfe pronum est, tum ex sequen­ tibus litteris patris Fromage, S. J., oratoris synodal·*, quas eo libentius exhibemus, qupd ea quae narrat auctor oculis suis iisdemque nec aequis nec iniquis viderit (2) : ■ « A Tripoli de Syrie, le 15 octobre 1736... N’allez pas vous imaginer que nos évêques sè soient assem­ blés pour étouffer quelque erreur naissante, pour établir ou. pour défendre quelque dogme attaqué: grâces àu.,Ciel, de pareils attentats sont inconnus depuis plusieurs siècles chez les . Maronites. La con­ tagion presque universelle qui s’est répandue dans tout l’Orient, a. respecté .la pureté de leur foi, et -januis le schisme et l'hérésie qui. les environnent, n’ont pu donner aucune atteinte h leur catholicité. Leur attachement invariable à la chaire de saint. Pierre, leur soumission parfaite aux décisions de l'Égiise les ont préservés de ceS funestes malheurs, et s’ils ne se piquent pas d'ètré plus éclairés que tant d'autres peuples, ils peuvent du inoftis se vanter d'ètre plus dociles et plus fidèles. Priez le Seigneur qu’il les conserve à jamais dans ces sentiments et dans ce» dispositions : on n'est point en danger d'errer, quand on né suit pour guide que les oracles de la vérité. (l) In Ktis et decretis hujus Synodi. edendis sequemur Illinam eorum editionem a.' iSx>. typis et auctoritate s. Con­ gregationis de Prop, fide fartam. Nam in ipsa synodo arai bice conscripta, ab ejusdem praeside, J. Simonio Asaemano, in latinurn translata sunt ; quae latina translatio sola Romae approbata est. Lrtiris idijifttfifsrtluuuut, (Paris, 17^0 ),'t. U,p. sol sq. : rtinhorn» tfllntu itcnsii, t. II, p. 4»54. Coskiuo*. coiLXCTio, XXXVIII. celebrata (1). La foi de nos chrétiens était pure ; mais malgré I exacte régularité dont dis font professions par le laps du temps, la discipline s'était un peu affaiblie. Vous lie savez, mon révérend Père, l’épouse de JésusIChrist est toujours sans rides, niais ses enfants ne ' sont pas toujours sans souillures ; l'église est toujours sainte, mais la corruption altère quelquefois la sain­ teté des sujets qui la composent. Insensiblement la succession des années introduit le relâchement dans les sociétés les plus saintes, et ces révolutions presqu'inevitables sont le triste apanage de la condition humaine. On ne cesse pas d’etre homme parce qu’on est chrétien. Il s’était donc glissé quelques abus chez nos Maronites, et ils avaient gagné jusque dans le sanctuaire : ces taches blessèrent les yeux de quel­ ques personnes zélées ; elles en écrivirent au S. Siège pour demander qu’on apjKirt&t un remède prompt et efficace à des.maux qui commençaient à s'invétérer. Le souverain pontife chargé par sa primauté de veiller aux besoins dè l’église universelle, crut ne devoir pas “négliger des avis importants que dictait un zèle pur et désintéressé. Il jugea que c'était dans le pays même qu'il fallait chercher ce remède ; que voyant les choses de plus près, on serait plus à portée de prendre les mesures convenables ; il se persuada qu’un concile national donnerait plus de poids aux règlements et aux. défenses qu'on serait obligé de , faire. D ailleurs le saint père n'ignorait pas que, selon les règles ordinaires de l'église, c'est sur les lieux que ces sortes de causes doivent être décidée,* en première instance, avant que d'ètre portées à son tribunal ; sauf à lui à en rejeter ou à en approuver le jugement et la décision. C'est le parti que prit ce sage pontife ; il avait nommé Mgr Assémani ablégat apostolique dans ces cantons ; c'est un prélat actif et judicieux : il le chargea d'une lettre adressée au patriarche des Maronites. L’ablégat dès la première visite la lui remit entre les mains : je Tai lue, rien n’est plus sage, ni plus ferme. , ■ Sa sainteté, après*avoir exposé les abus qu’on lui avait dénonces, enjoignait au patriarche d’assembler un concile de concert avec l’ablégat, d'y proposer environ une douzaine d’articles qui regardaient la réform.e, et de les faire .recevoir, afin qu'appuyés do l’autorité du concile, ils eussent plus de force. Comme il n’aurait été ni juste ni même prudent d'agir d’autorité, et de fermer la porte à toutes représentations, le pape accordait au patriarche la 3 , Synodus prov. Monti· Libani, a. 17J6. ' ' __ ^4 permission dç suspendre l'exécution de quelques-uns divin et do réciter toutes les prières en langue de ces arrives, s'il le- jugeait à propos pour syriaque. Cet exerrtple^était d’une dangereuse consébonnes rilfsoqs, pourvu neanmo^nsfliyil's'engageât à quence ; c'était à peu.près comme si on s’avisait dans faire savoir ces raisons au ly Siège, et\u’il promit de une d<5 nos grandes villes de France de chanter s'en tenir à la çlécision que -Rome porterait, quand l'office en langue vulgaire. Vous savez, mon révéelles.y auraient été mûrement examinées. V,oici quel- , rénd Père, avec quelle fermeté nos .prélats se sont élevés contre cet abbs partout où l'esprit d'erreur et ques-uns de ces abus. , ■ t. C'était une ancienne coutume des évêques de nouveauté a tenté de l’introduire. Voilà les principaux articles qui faisaient l'objet de Maronites d'avoir auprès d'eux plusieurs religieuse^, dont l'appartement n'était d’ordinaire séparé de celui fa réforme projetée, et éur lesquels devait prononcer lis _de révêqui· que par une porte de communication. concile.On ne saurait disconvenir qu'il ne fût fort utile, Ia>s religieux en avaient aussi dans l'encqinte de leur et que c’était rendre un grand service à l’église, des monastère. Croiriez-vous bien, mon· çjyérend Père, Maronites de l'engager à effacer elle-inéme-ces taches qu’une chose si scandaleuse ne causait presque point qui défiguraient STbeautê. La bonne œuvre ne laissa ici de scandale, ou n'en causait que fort peu t II fallait pas de iouffrir bien de la contradiction. Le relâche­ qu'on eût une haute idée dé la. sainteté des prélats et ment trouvepartout des partisans ; rtl’esprit d'intérêt, des religieux et de lu sagesse de ces vierges chré­ surtout quand il se couvre'du manteau de la néces­ tiennes, surtout dans un pays, où les femmes parais­ sité, n'est pas une passjon qu'on persuade aisément' sent rarement devant les hommes, et où les moindres de son dérèglement et de son desordre. Il est vrai liaisons entre les deux sexes deviennent suspectes et qu'à la première proposition du concile, le patriarche repandent des nuages sur la vertu la plus irrépro­ et les évêques y consentirent ; ils écrivirent même au chable. Apparemment que ces religieuses avaient pris pape une lettre commune pleine de soumission et de la place de ces veuves pieuses ou vie ces tilles dévotes respect : ils l'assuraient qu'ils entraient parfaitement qui dans les premiers temps de l'Eglise, consacrées à dans .ses vues, et qu'ils seconderaient volontiers son à l'ornement et à la décoration des autels, ne zèle. On fixa le temps du synode, et monseigneur Assemani se retira plein de Itoffires espérances. Il ne s'éloignaient guère des basiliques. doutait pas du succès de l'entrèprjse, et déjà il en faire les saintes huiles : i| les distribuait aux évêques lienissait en sçcret le Seigneur. Afin d’en méditer plus et aux cures, fin était oblige vie lui donner de l'argent à loisir les arrangements, il choisit pour lieu de sa quand on les allait demander ; la taxe était générale retraite un monastère proche de mûre résidence et sans exception, et le plus pauvre curé donnait un d'Antoura ; il n'en sortait que rarement, lai proximité écu ; on ne les avait pas à moins, l’n jour en ma nous procura l'honneur de sa première visite ; il eut presence un curé venant les demander, n'offrit qu'une assez de confiance en nouspoui nous faire part de la pièce vie :o sols, on eut bien de la peine à les lui situation des affaires, et il en recommanda le suciês à accorder, et ce ne fut qu'en représentant l’excès de nos prières et à nos soins. Il fit la même confidence sa pauvreté qu'il les obtint ; un autre, après les avoir au gardien de Jérusalem, religieux accrédité dans reçues, dit en payant à celui qui les distribuait la le pays ; il alla même s'aboucher avec luiA-Seyde, et somme prescrite : Prenez le prix des saintes huiles. de la part du saint siège il l'envoya au Jtaire chargé J’étais présent à cette scène ; elle me révolta, elle d'une commission importante et délicate. Nos pères m'indigna ; je pris la liberté de représenter que c'était missionaires d'Egypte vous instruiront du sujet de ce ■ une simonie ; on me dit pour toute repense que c'était -voyage. De Seyde le visiteur apostolique se transporta chez la coutume, et l'on crut pat là se justifier pleinement. y. 1-es dispenses dans les mariages se vendaient . l'émir des Druses qui l'avait invité, il en fut reçu au à prix d'argent. Pour lever une excommunication, un mieux : ils eurent ensemble quelques conferences. interdit, une censure, le patriarche se faisait donner* ils y traitèrent vie quelques affaires secrètes qui inteune certaine somme qui entrait dans son revenu. ressait la religion. L’émir extrêmement satisfait du De là que d'inconvénients! Lividité du prélat renvlait prélat, lui fit présent de son cheval de monture, et les peines ecclésiastiques et. moin/ justes et plus l’ablégat revint dans sa solitude de Louaisé pour fréquentes. A quoi la pauvreté n'engage-t-elle pas ! et mettre la dernière main aux arrangements du sv node de quoi n'abuse pas la cupidité I Vous sentez assez que projeté. Leterme conveniret fixé pour le concile appro­ ce casuel pouvait quelquefois être arbitraire. 4. Le saint Sacrement ne se conservait pas dans la chait ; monseigneur Assemani crut qu’il était temps plupart vies églises de la campagne, et il ne se de sommer de leur parole le patriarche et les évê­ trouvait d'ordinaire que dans les églises des religieux. ques, et d'en régler avec eux les préliminaires. Mais De là quels inconvénients encore, et combien de les choses n'en étaient pas encore au point où il chrétiens dans certaines bourgades éloignées étaient, pensait; il trouva du refroidissement, et même une à la mort, privés nialgré eux de ce secours privilégié ! espèce, d’aliénation dans les esprits : l'enfer avait 5. Contre l'ancien usage établi et observé de temps ourdi bien des trames et fait jouer bien des ressorts immémorial, on permettait à des prêtres mariés de pour indisposer les prélats Maronites, et traverser le convoler à de nouvelles noces. J’en ai connu un qui projet. Il userait trop long, mon reverend Père, vie était dans le cas. J'en ai connu un autre qui, ayant été vous développer ici toutes ces intrigues : vous savez fait prêtre après son mariage, s'était marié trois fois mieux que moi qu'en pareilles circonstances l’ennemi après sa prêtrise : on dissimulait, on tolérait même ces commun d^notre salut ne s'oublie pas. On mit tout en œuvre pour reculer, et même pour éluder les scandales. 6. I-es églises restaient sans ornements décents, et ordres du saint siège. Quoi qu'il en soit, ce change­ les membres de Jésus-Christ sans les secours néces­ ment inattendu surprit l'ablpgat, mais il ne le deconsaires. Ici les évêques sont chargés de pourvoir à certa pas ; la résistance, loin de le rebuter, ne servit _ la décorât ion des temples et aux besoins des pauvres ; qu'à animer son courage et à redoubler ses efforts ; mais pauvres eux-mêmes par la multiplicité des et je dpis dire ici, à la louange de ce digne prélat, sièges, leur indigence les mettait hors d’état de qu'il ne donna aucun signe d'impatience et de dégoût ; remplir ces obligations. Figurez-vous que 150 petites qu’il sut se roidir à propos contre les obstacles, et qu'il renoua plusieurs fois avec une admirable dex­ paroisses composent 15 diocèses et le patriarchal. 7. Les Maronites d'Alep qui font une partie-consi­ térité une négociation qui paraissait entièrement dérable de cette chrétienté, ne chantaient plus dans rompue. « nos églises qu'en arabe depuis dix à douze ans, et De leur côté les missionnaires de la Terre-Sainte avaient aboli l’ancienne coutume de faire. l'office et les Jésuites travaillaient de tout leur pouvoir à · . . r -> | \ ■’wvn'.siroyf $ . \ ' Synodus prov. Mopth Libgni, a. 1736. ’■VT « apaiser iayempéte concile de trsg la^iempéte ; mais-avec tout ce!a rien n’avan- ‘ : On ne iett s'est pas contenté dan* dans Je· Je'concile trap çait, le moment marqué par la Providence n'était pas vailler à la reformation dès mciurs, et au rétablisse-’ loin*mais a n'était pas encore, venu. Enfin tout se ment de la discipline ; on y a formé-dçs projet» et calma : le» prélats.Maronites reconnurent les pièges fait des règlement*, qui,"dans la suite, seront fqrt' qu’on leur avait tendus ; ils1 Ouvrirent les yeux· sûr ■ utiles pour l'instruction des fidèles et la propagation leurs véritables intérêts, qui n'étaient autres que ceux de la foi. En voici deux enjr'uùtreÿ dont je me sou- · de la religion; et ils se rendirent. J'ignorais encore viens. Chaque évêque aura auprès.de lui,'pour les cette heureuse nouvelle, lorsqu'un beau Jour, de-grand, besoins de son diocèse, un ou deux missionnaires, matin, ofi vipt me dire,· à l'issue de la messè,.que prêtres où religieux, CapahléT de cet emploi ; ils M. le patriarche avait mis pied à terre au séminaire seront choisis parmi les naturels du pays et on les où il m'attendait. Je sortis pour l’aller saluyjr, mais il enverra étudier à Rome, où ils seronVelevés dans un me prévint et je le trouvai à la porte de notre maison. . , séminaire, et formes par d’habijes mains à toutes les ■ où il entra, suivi de la plupart de ses évêques. * Mon ' fonctions de ce laborieux et*lfttpdrtant' ministère. superoeur, on ne dira plus que je', " Daps les principales paroisse» de chaque diocète, . Père, dit-il à notre supérieur, ge suis pas le conseil des Jésuites. » Ces " agréables surtout dans lés bourgajUæt dans les gros^villages, paroles relevèrent nos espérances et nous en augu­ on établira des maîtres d'écoles, qui gages où par râmes bien ; nous n'osâmes cependant lui en deman­ l'évêque, ou par les! habitants, ou ]>ar des peisonrfÎs der l'explication, Ces’prélats nous firent l'honneur charitables, enseigneront la jeunesse gratis? Nous de prendre chez nous un léger déjeuner ; et. sans apprenons que cette bonne œuvre est si fort du goût entrer dans aucun éclaircissement, ils remontèrent à de M. le cardinal Zondadari, que son éminence a cheval, et prirept le chemin du monastère de Louaisé. déjà promis de fou’rnir à la dépense et à l'entwtjen Monseigneur Assémani fut charmé de les voir, et si de quatre Ou cinq de çes maîtres ; et nous ne d< allons joie fut d'autant plus grande, qu'elle était inespérée. pas qu'en Europe bien des âmes genereuses et zélées Après les premières civilités, on entra d'abord en n'imitent bientôt un siebel exemple ». ' w rfactenus.bonus ille Air. Cujus epistolae >i ea in­ matière, et l’on prit de concert tous les arrangements nécessaires. * strumenta addantur quae, jiost coactam synodum, tum Les choses étaient dans cette heureuse disposition, a summis pontificibus tum a consiliochristiano nomini lorsque le visiteur apostolique m’envoya dans un propagando -praeposito diversis temporibus edita monastère éloigné d'Antoura d'environ huit lieues, infra producturi sumus, nihil profecto editioni nostrae pour y terminer une affaire dont je vous rendrai defuturuip speramus, quod aequus lector desiderare compte dans la suite. I-à, dès le lendemain^ un jure posset. Id igitur unum nobis praestandum supe­ exprès vint me remettre une lettre de Monseigneur, rest, ut de variis hujus concilii actorum editionibus qui me priait de me rendre incessamment à Louaisé, pauca adjiciamus. Ilecreta in synodo arabiee praelecta sunt. Honftn où le concile devait s’ouvrir le jour suivant ; il m’avait chargé d'en faire l'ouverture. J) fallut donc, malgré arabicum exemplar anno 1788 sumptibus excellentis­ tant de fatigues, qui sont à présent au-dessus de mes simi et nobilissimi domini Gandur, Gallorum consulis forces, nie rendre en diligence auprès de l'ablégat. Beryti, primum impressum est sub hoc titulo : Kitdb . J'obéis, je revins précipitamment, et j'arrivai à temps. al-madjma al-Lobndni, i. e. Liber concilii Libani, Ce fut le jo septembre dernier que le synode com­ typis editus m monasterio S. Jbannis Baptistae, mença.... apud Chtneair, in Kasrondn (in Libano), 1788, in-4”, Après cette courte exhortation ( I ), on acheva la 3 ff. 11C.-558 pp. ( Paris, Bibliothèque de l'Ecole des messe, et dès qu elle fut finie, on publia l’oiiverture langues orientales vivantes : A. 3989). Animadver,du synode avec les cérémonies accoutumées. Ainsi se tenduin tamen est, editionem istam Romae non fuisse termina la première séance. On indiqua la seconde approbatam, sed eam tantum pro legitima esse habi­ I«>ur l'après-dinée ; ce fut dans cette seconde séance tam, quae anno 1820 typis et auctoritati’ s. congre­ qu'on commença à entrer en matière. gationis de Propaganda fide latine prodiit. Quam On lut la lettre du pape ; elle fut écoutée avec editionem in actis et decretis hujus synodi edendis respect, et l’on convint des abus qu i! fallait réformer; sequemur. Latina'quidem est ; sed caveat lector, ne on y travailla les trois jours suivants dans six séances statim inferat, eant tantummodo auctoritatem libri différentes, de trois heures chacune ; et Je 3 octobre translati habere. Nam, si originem spectas, potius sur le soir, tout étant régie d'un commun accord, on arabicum exemplar videtur translatio esse nuncupan­ finit la huitième et dernière par les acclamations ordi­ dum. Id multis argumentis, adhibita praesertim colla­ naires et par d^ solennelles actions dé grâces. On tione inter arabicum et latinum sermonem, diligentis­ chargea M. Asternam de faire rédiger et les actes et sime demonstrarunt Collectionis Lucensis editores! 1 ); les règlements du concile, de les envoyer à sa Sain­ quorum rationes, etsi jrt se solae non probant, conteté; et chaque prélat se retira dans son diocèse., junctae tamen suadent. Nous ne serons exactement et sûrement instruits des Haec eum ita sint, veremur ne arabicam editionem arrangements de ce synode, que quand le souverain supervacaneam existiment viri doiiutitur, ' , · · ACTA SYNODI PROVINCIALIS, 'i y ■ * . < quae in Monte Libano in ecclesia Sanctae Mariae Monasterii de Lodisa nuncupata monachorum ordinis Sancti Antonii abbatis, Congregationis Montis Libani, celebrata fuit a. 1736, diebus 30 septebibris, Y 2. octobris. r*· Π "Quae, Synodum firàecgsser.unt. Quum lllthus et Ritius d. pl.' Josephus -Petrus, patriarcha Antiochenus, necnon archiepiscopi et episcopi nationis Maronitarum atque abbas gfenetalis monachorum ordinis Sancti Antonii, congregationis Montis Libani, una cum pluribus piisdoctisque viris, tam ex clero saeculari quam regulari, eo animum intbnderent, ut sacrosancta catholicae fidei a beato Petro, apostolorum principe.semel aCceptae dogmata integra semper et intacta, adspirante Dei gratia, custodirent ; quumque probe intelligerent, nonnulla in ecclesiasticam disciplinam a primaevo eius insti·. tuto ac nitore aliena ibidem sensim invecta, fuisse, quae per semetipsos corrigere ac ordinare posse non sperabant ; per litteras, ad SSibum Roaninum ponti­ ficem Clementem XII, ad sacram congregationem de Propaganda fide et ad nonnullos s. R. e. cardi­ nales anno 1734, exeunte iulio et ineunte augusto datas, enixis precibus postularunt, ut ad se in Syriam ·* adlegaretur r. p. d. Josephus Simonius Assemanus, alter bibliothecae Vaticanae praefectus et ejusdem ssrtli d. n. papae Clementis XII. praelatus domes­ ticus ; qui necessariis et opportunis facultatibus instructus, sanctae sedis nomine et auctoritate, quae in clero et natione Maronitica corrigenda aut refor­ manda nosaet, una cum antedictis Rffiis dominia patriarcha, archiepiscopi» et episcopis corrigeret ac reformaret, et cuncta prudenter sapienterque com­ ponens, collabentem disciplinam in pristinum statum et splendorem restitueret ac revocaret. Porro littera­ rum exemplar fuit hujusmodi. //. Litterae patriarchae et ep.iscoporum ad sanctissimum. 1 reverentia ‘honoratur : idcirco visum nobis est, s. paternitatem v. .precari, ut tiliis subditisque vestris Maronijis'facerfe satis volentes," rem hanc sic tractare dignemini, ut ad optatum exitum faciliori modo perducatur. Etenim si e longinquo et per epis­ tolas id agatur, exploratum compertumque nobis est, nihil horum, quae summopere desideramus, perfici posse. Quamobrem, si prudentissimae sanctitati vestrae videbitur, opportunum judicamus, ut visita­ torem apostolicum ad nos adlégetis, potestate vestra instructum, qui ligandi et solvendi in rebus ejusmodi auctoritatem habeat, quo cuncta facilius expediantur. Plus enim .videt qui coram adest, quam qui abest. Praeterea celsissimam sanctitatem vestram, sapien­ tia et prudentia eximia ornatam atque ab errore praeservatam, non ignôrare existimamus, si visitator hujusmodi neque linguam nostram calleat, neque ex nostra regione originem ducat, facile fieri posse, ut, quae ipsi perspecta esse debent, eum lateant (quienim domesticus est/ probe nosse consuevit ea, quae in domo peraguntur). Idcirco vobis, oecumenice pater, cum summa demissione exponimus, opkrae· pretium nobis videri, si a magnitudine Vestra ad noa adlegetur r. p. d. Josephus Assemanus, qui tanta cum pietatis àc doctrinae laude .(rerumque orientalium) ac rituum ecclesiae nostrae Maroniticae praesertim cognitione commendatur. Ac vestris mandatis humi­ liter obtemperantes, sanctos pedes osculamur. Datum' die »8. julii, anno Domini 1734. Joseph Petrus, patriarcha Antiochiae. Simeon, archiepiscopus Damasci. Abdalla, archiepiscopus Beryti. Elias, archiepiscopus Arcae S. Artemii et ChosPhilippus, archiepiscopus Lystrae. (roenae. Stephanus, archiepiscopus Botri. Ignatius, archiepiscopus Tyri. Joannes, archiepiscopus Laodiceae. Michael, archiepiscopus Paneadis. Tobias, achiepiscopus Neapolis. Sanctissime pater ! * st Post oscula sanctorum pedum, eximiam sanctita­ tem vestram npn latere arbitramur, nonnulla reperiri ■ in nostra natione, quae reformari et emendari debeant, ZZZ. Litterae eorumdetn ad sacram congregationem v de Propaganda fide. alia quidem ex necessitate et praescripto sacrarum 1 legum ; alia vero ad majorem decentioremque eccle-1 Effii ac Rthi domini ! siae nostrae ornatum. Sed quoniam negotiorum Non latere vestras eminentias arbitramur, non­ hujusmodi tractatio atque expeditio fieri nequit, ut ab omnibua cum debito obsequio admittatur, nisi sancti­ nulla reperiri in nostra natione, quae reformari et tatis vestrae auctoritas accesserit, quae et univer­ emendan debeant. Et utera al in superiori epistola. salis absolutaque est et ab omnibus qua par est v ; . V... -γ ·· . - · · » · '"w. . Synodus prov. Montis Libani, a. 1736. 10 .1 . ' * *. ' * · imslatis mutandis. Datum die 27. julii anno Domini liter* exponi fecerùnt," riorinulla. in ecclesiasticam .1734. ' t disciplinam a primaevo ejus iAstitutoae nitore aliena · 4 Joseph Petrus, patnarcha Antiochiae, «i ibidem sensim invecta fuerint, quae per semetipaoa ceteriarthupiscopi,-?ut supra. . f· . porrigere ac ordinare ppsse non sperant, apostolicam .' J " propterea nostram auotoritatem *ae providentiam ·■ Eiusdem exempli Jitteraa die 31. julii Rftus d. enixis precibus interpellantes, ut te potissimum, - ' patriarcha Josephus sccipsjt ad, eminentissimbs dd. popularem suum, ad ilka destinaremus, quippe qui cardinales Barberinqm, saïri collegii decanum, ipsorum .Maronitarum aliarumque nationum orjenCorsinum, ss. d. nostri papae ex fratre nepotem, talium' indolem, mores, idioma, ritus at usus apprime Annibalem. Albanum, s. R. e camerarium, Petra, . calles, utqueopportunis a nobis facultatibus instrucs. congregationi, de Propaganda fide praefletum, tus. nostro et hujus s. sedis nomine et auctoritati, Zondadanum, nationis Maronitarum protectorem,, una cum iisdem venerabilibus fratribus cuncta Nicolaum Spinulam? monachorum Maronitarum «rudenter sapienterque componeres ac colfabentem ' congregationis Montis Libani protectorem, Beliugam, disciplinam in pristinum statum et splendorem restimbnasterii SS. Petri et Marcellini eorumden muria- . tueres ac revocares ; hinc est, quod nos, qui niclytam chorum visitatorem, apostolicum, et ad Xfiqr emi- Maronitarum nationem, sedi apostolicae addictissinentissimos dd. cardinales ;■ necnon ad r.p d, Nico- tnam et a Romani» pontificibus praedecessoribus ’ laum lorteguerri, s. congregationis de Propagandi nostris plurimi semper habitam, peculiari intimoque fide secretarium. apostolicae paternaeque caritatis affectu complecti·^ Alias ewsdem argumenti ad ss. d. nostrum litteras mur, piis venerabilium fratrum praedictorum votis scripsere A>bas generalis et quatuor definitores mons- , hac in re, quantum cum Domino possumus, benigne chorum ordinis S Antonii abbatis, congregationis annuere volentes ac de tua tide, integritate, doctrina, Montis Libani, datas die fi augusti anno 1734. prudentia et religionis zelo plurimam in Domino ^duciam habentes, de venerabilium fratrum nostrorum s. R. e. cardinalium negotiis Propagandae fidei /V. Lectis hujusmodi epistolis, s. congregatio 'de praepositorum consilio, te ad eosdem Josephum Propaganda fide decrevit, ut sequitur. Pe'trum, patriarcham Antiochenum, ac arcbiepiscopos et episcopos nationis Maronitarum nostrum et ' dictae sanctae sedis ablegatum cum auctoritate, • DECRETUM facultatibus, jurisdictione, praerogativis, honoribus ' ·. congregationi» de Propaganda fide et oneribus, quibus ablegati hujusmodi mitti, muniri * , huUlM du se jtM i7J5ac decorari solent, auctoritate apostolica tenore prae­ sentium facimus, constituimus et deputamus; tibique · Referente Effio ac Rrtto d d. cardinali Zondadarro harum serie injungimus, ut in primis patentee nos­ ponente preces et instantiam rr. pp. dd. Josephi trae benevolentiae pignus, apostolicam'benedictio­ Petri, patriarchae Antiocheni, archiepisconorum et nem ipsis Josepho Petro patriarchae, archiepiscopis episcoporum nationis Maronitarum, supppeiter peten­ et episcopis, necnon dileçtis filiis clero'secuiari et tium, mitti sibi a s. sede et ab hac. s. congregatione regulari se universis Christi fidelibus nationis Maro­ ad Syriam et Montem Libanum r. p d. Josephum nitarum nostro nomine peramanter impertiaris ; Simonium Assemanum, ut una cum ipso corrigant deinde te hortamur atque monemus, ut. rfuaccumque ac reforment nonnulla in ecclesiasticam disciplinam ad disciplinae ecclesiasticae in iis partibus conserva­ ibidejp sensim ac perperam invecta, ad enectum tionem. restaurationem ac incrementum felicemque etiam occurendi spiritualibus indigentiis illarum progressum pertinere intellexeris, omni ope ac studio dioecesium : sacra Congregatio decrevit, ut infra, cum praedictis Josepho Petro patriarcha ac archie­ piscopis et episcopis rite recteque statuenda atque videlicet : s Annuendum esse piis eorumdem rt. pp. dd. patriar­ ordinanda cures : sin autem ita se occasio tulerit aut chae Antiocheni, archiepisciporum et episcoporum res exegerit, ut ad haec salubrius peragenda synodus nationis Maronitarum votis et mittendum, ut petitur, CrovincialiS congreganda sit, illam indicendi et cele­ randi facultatem concedimus, in qua simul cum praedictum r. p. d. Josephum Simonium Assemanum tanquam ablegatum apostolicum, qui una cum prae­ iisdem Josepho Petro patriarcha, archiepiscopis et fatis patriarcha, archiepiscopis et episcopis agat ac episcopis suffragandi tibi potestatem facimus.Ceterum disponat, quae utilia et Jiecessaria>sunt ad instauran­ volumus, ac tam ipsis Josepho Petro patriarchae, dam disciplinam ecclesiasticam, juxta instructionem archiepiscopis et episcopis, quam tibi earumdem eidem ablegato ab hac s congregatione dandam , tenore praesentium praecipimus, 'ut, quidquid gravi­ et, si rerum agendarum ratio provincialem omnium oris momenti, sive in synodo sive extra synodum archiepiscoporum, episcoporum et cleri secularis ejusmodi inciderit, ad mos et sedem apostolicam atque regularis una cum r. p. d. patriarcha, synodum praefatam omnino referatur, illud nobis et sedi prae­ postulare atque requirere videatur, tribuendam esse dictae decidepdum expresse reservantes. Mandamus facultatem, ut eadem synodus indicatur et congre­ quoque iisdem Josepho Petro patriarchae, archie­ getur, in qua idem ablegatus una cum archiepiscopis piscopis et episcopis, necnon clero et populo dictae et episcopis suffragandi potestatem habeat Tam nationis Maronitarum, quatenus te tanquam nos­ vero in synodo quam extra synodum quidquid gra­ trum ct sedis apostolicae ablegatum suscipiant, vioris momenti occurrerit, ad s. sedem apostolicam tibi insomnibus ad officium hujusmodi pertinentibus et hanc s. congregationem omaino referetur, ut hic assistant, tuaque salubria monita et consilia effica­ citer adimplere procurent. Quo vero delato tibi per judicetur atque decidatur. Quae omnia per r. p. d. secretarium ss d 'nostro nos ablegati praefati munere ad nostrum et ejusdem in solita audientia, die supradicta 24. julii 1735.relata, sedis apostolicae honorem fungi valeas, tibi, (f uti •sanctitas sua benigne approbavit et brevia desuper decem viros earum regionum nobiles et idoneos ac qualitatibus ad hoc requisitis praeditos Auratae mili­ opportuna expediri mandavit. tiae equites auctoritate nostra praefata faciendi et V. Cardinalis Petra, praefectus. creandi illorumque quemlibet Militiae istiusmodi q Loco t sigilli. equitum numero et consortio favorabiliter aggregandi Philippus "Monti, secretarius. ac eisdem, ut torquem aureum et aurata calcaria gestare omnibusque privilegiis, gratiis, induitis et K Hujus decreti vigore, quatuor brevia ap&stolica praerogativis, quibus alii equites praefati de jure, usu vel consuetudine uti, potiri et gaudere solent et crédita fuere, quae sequuntur. possunt ac poterunt in futurum, similiter uti, frui et 1. Dilecto filio Joeepho Smonio Asaemano, prae­ gaudere possint et valeant (citra tamen exemptiones a concilio Tridentino sublatas), concedendi faculta­ lato domestico ae fiunUiarl et continuo com* tem itidem auctoritate et tenore praefatis tribuimus; mensali nostro. non obstantibus constitutionibus et ordinationibus apostolicia ceterisque contrariis quibuscumque. CLEMENS PP/XII. Datum Romae, apud S. Manam Majorem, sub Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. annuto piscatoris die 26 novembres MDCCXXXV., ' Cum, sicut venerabiles fratres Josephus Petrus, pontificatus nostri anno sexto. patriarcha Antiochenus, ac archiepiscopi et episcopi nationis Maronitarum per suas litteras non ita pridem ad noa datas, quibus inconcussam eorum in ortho­ doxa religione constantiam filialeque in noa et sedem apostolicam obsequium, fidem et devotionem novis lucu)entisque contestantur argumentis, nobis humi- 9 Synodus prot. Montis Libani, a. 1736. I» . , 7 ' ' 2. Dilecto filio Joaepho SlmonloAssemano, praelato .et venerabilibus fratribus archiepiscopis -et epis­ domeatlco ac familiari et conticuo oommensall copis, necnon dilectis filiis clero et populo nationis tuae salutem et benedictionem nostro nomine impernostro, tiatqci et quam ardentissimis apostolicae caritatis stu­ ' CLEMENS PP. XII diis te universamque nationem complectamur, coram declaret. Ad oinnia vero negotia, propter quae accedet, , Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. rite sàncteque expedienda, facultatibus etiam necraCum per alias nostras in similrforma brevis nuper sariis et opporjunis, per alias nostras in simili forma expeditas litteras te ad venerabiles fratres Josephum brevis litteras eumdem' munivimus, ut 'nihil a nobis ' Petrum, patriarcham Antiochenum, ac archiepisco- derelictum esse cognoscas, quod 'optatis tuis ad divi- ' pos et episcopos nationis Maronitarum, nostrum et nam .gloriam intentis profuturum existimamus Per, sedis apostolicae ablegatum destinaverimus, tibique litteras etiam venerabilium fratrum nostrorum, s.' inter alta in syiiodo provinciali, quatenus illam ibi­ Rke. cardinalium negotiis Propagandae fidèvpracdem celebrari contigerit, simul cum ipsis patriarcha, positorum, fusius fraternitati tuae explicabitur, archiepiscopis et episcopis suffragandi' potestatem quidquid rebus peragendis-venerabiles fratres nos­ fecerimus, prout in dictis nostris litteris uberius con­ tri necessarium esse' ceti suerunt. Quoniam autem tinetur : nunc honorificentiae tuae peramplius non in commmotione Dominus,Sed in pace factus est prospicere teque specialis favore gratiae prosequi locus ejus, fraternitatem tuam hortamur et -roga­ volentes, et, a quibusvis excommtftiicationis, sus­ mus. ut cum omni humilitate et mansuetudine, cum , pensionis et interdicti aliisque ecclesiasticis sententiis, patientia supportantes invicem in caritate, solliciti censuris et poenis, a jure vel ab homine, quavis occa­ servare unitatem in vinculo pacis, in uno spiritu sione vel càusa latis, si-quibus quftmodolibet inno­ unanimes collaboretis, ut omnia vestra in pace fiant. datus existis, ad effectum praebentium dumtaxat con­ Quodsi rerum tiactatio provincialem omnium et sequendum, harum serie absolventes et absolutum singulorum istius nationis archiepiscoporum, epis­ fore censentes, tibi, ut in synodo provinciali hujus­ coporum et totius cleri et monastici ordinis synodum modi mitram deferre ac gestare iliaque uti libere et requirere videatur, per hasce etiam nostras litteras licite possis et valeas, auctoritate apostolica harum amplam tribuimus facultatem, ut indicatur et congre­ serie concedimus et indulgemus: in contrarium facien­ getur : in qua una cum antedicto ablegato nostro, tibus non obstantibus quibuscumque. cui potestatem suffragandi concedimus, atque aliis Datum Romae, apud S. Mariam Majorem, sub' venerabilibus fratribus omnia conferas, consulas ac annulo piscatoris die i», decembris MDCUXXXV., decernas. Verum quidquid gravioris momenti incide­ j/ontificatus nostri anno sexto. rit, hoc ut ad nos referatur atque * nobis decidatur, prorsus edigimus et mandamus. Ita enim fore confidi­ mus ad divinae gloriae incrementum, ecclesiasticae 3. Venerabili fratri Joaepho, patriarchae Antio­ disciplinae utilitatem, nationis tuae decus atque cheno Maronitarum, nostrum tuumque non leve solatium, et fraternitatis CLEMEMS PP. XII. tuae vota sollicitudinesque et providentiae nostrae consilia et mandata cedant. Ac tibi, venerabilis fra­ Venerabilis frater, salutem, etc. ter, apostolicam benedictionem peramanter imper­ Quod inclyta ista tua natio Maronitarum, veluti . timur. rosa inter spinas et firmissimus in medio maris sco­ Datum Romae, die 21. novembris 1735. etc. pulus contra furentes tot haereticorum, schismati­ corum et infidelium misere adhuc patriarchatum Antiochenum exagitàntium, undas objectus, sacro­ ♦, Venerabilibus fratribus archiepiscopis et epi­ scopis nationis Maronitarum, sancta catholicae fidei a beato Petro, apostolorum principe, semel acceptae dogmata integra semper et CLEMENS PP. XII. intacta, adspirante Dei gratia, custodient : singulari Venerabiles fratres, salutem e4e. venerabilium fratrum patriarcharum, praedecesso­ rum tuorum, ad excolendam vineam istam Dei Saba­ Quae de pastoralibus vestris virtutibus amplissimo oth advigilantium, sedulitati et constanti eiga apos­ episcopali ordine dignis praeclara nobis inerat opinio, tolicam hanc Romanam sedem, omnium ecclesiarum mirum in modum confirmata est per litteras, quae matrem et magistram, ejusque pro tempore Romanos singularis vestrae-in nos atque hanc sanctam beati pontifices antecessores nostros obedientiae refertur Petri, apostolorum principis, sedem observantiae et acceptum. Ex litteris autem fraternitatis tuae ad nos obedientiae testes, insigne etiam vestrae in eccle­ datis, nova et luculentiora vigilantiae et reverentiae siastica disciplina, per tenebrarum principis insidias documenta contestantibus, probe intelligimus. quam sensim collabente, ad pristinum statum et splende­ gravis tibi injecta sit cura, ut salutare nonnullis rebus rem revocanda instaurandaque sollicitudinis ac vigi­ in ecclesiasticam "disciplinam sensim ac perperam lantiae studium comprobarunt. Nos sane, qui inter invectis, a primaevo institute! et splendore longe alie­ ceteras Christiani orbis nationes inclytam vestram nis, compares remedium, quod per fraternitatem Maronitarum. ob diuturnam constantemque in catho­ tuam adhiberi non posse significas. Eapropter nos­ lica Romana_ fide firmitatem plurimi semper a tram opem impfbras ac demissis precibus exposcis, ut Romanis pontificibus praedecessoribus nostris habi­ apostolicae benignitatis et auctoritatis nostrae partes tam, peculiari paternaque caritate prosequimur, nul­ tibi deesse minime patiamur, atque insimul istuc adle- lam pontificiae beneficentiae et auctoritatis nostrae gemus dilectum ; filium Josephum Simonium Asse- operam a vobis desiderari patimur. Itaque precibus manum, alterum bibliothecae nostrae apostolicae vestris cum venerabilis fratris Josephi Petri, patriar­ Vaticanae praefectum et praelatum nostrum domes­ chae vestri, postulatione cunjunctis benigne annuen­ ticum. qui nostro nomine, quae in clero et natione tes, dilecto filio Josepho Simonio Assemano, bibli.. ista fortasse corrigenda aut reformanda noverit, una ^thecae nostrae apostolicae Vaticanae custodi, praelato cum fraternitate tua atque aliis venerabilibus fra­ nostro domestico, propter probitatem, sapientiam et tribus archiepiscopis et episcopis fortiter suaviterque rerum orientalium ac rituum nationis vestrae potis­ corrigat ac reformet. Immensas primum omnipotenti simum peritiam aliasque egregias dotes qobis ap­ Deo gratias agimus, deinde meritas fraternitati tuae prime commendato, quem vobis carum acceptumque rependimus laudes, quod ad sinceram orthodoxae a nobis istuc adlegandum enixe flagitatis, ut quam religionis unitatem et sacrosanctae disciplinae incre­ primum iter.ad vos instituat, sedulo injunximus. Ut mentum. tua studia ac zelus tantopere exardescant. autem ad res vestras sanctissime peragendas nulla Pro injuncta vero nobis omnium ecclesiarum solli­ 'apostolici ministerii noatri deesSent subsidia, eum­ citudine et apostolico ministerio nostro,laudatissimis dem dilectum filium ablegatum nostrum iis per praedecessorum nostrorum, qui Maronitarum natio·, alias nostras in simili forma brevis litteras facultati­ nem peculiaribus pontificiae caritatis argumentis con­ bus necessariis et opportunis donatum et instructum secuti sunt, exemplis inhaerentes, laeto libentique ani­ excipietis, ut nihil ad majorem istius nationis utili­ mo obsecundare gestimus. Itaque eumdem dilectum tatem conducens a nobis omissum esse plane per­ filium Josephum Simonium Assemanum, qui tanta spicietis. Quanta vero ad vobis gratificandum volup- > ' eMm pietatis, prudentiae ac doctrinae laude, rerum­ . tate ducimur, tanta certe vos alacritate curhturos que orientalium ac rituum nationis tuae praesertim esse confidimus, ut concordi sedulitate ac pari ani­ cognitione Jnsignis, multis abhinc annis in hac alma morum consensione ea praestetis, quae et muneris Urbe nostra commendatur, quemadmodum per eas­ ■ vestri officium et rei gravitas et vestrae in nos reve­ dem litteras expostulas, ad te, cui acceptissimum esse rentiae ratio ét nationis decus et divinae gloriae non ignoramus, hac etiam in parte gratificaturi, able­ incrementum ,a vobis requirunt et expostulant. Ex gatum nostrum benigne mittimus. In mandatis autem litteris quidem venerabilium fratrum nostrorum ipsi dedimus, ut plurimam fraternitati tuae in primis, ·. R. e. cardinalium negotiis Propagandae fidei ιι· 13 “ * ' 'Synodus prov. Montis Llban^ a. m6. prpeposito^tfirT fusius renoscetis, quae 'a, vobis agenda gérendaque aunt. Quae yeromos ad eumdeth venerabilem fratrem josephum Petrunq^ patriar­ cham vestrum, praescribimus, fraternitatibus vestris . etiam nota esse volumus, ut omnipotentem Deum prae ocülis habente^, integerrime Adimplere connitamini : nimirum ut omnes unanimes, conrpatientes, fraternitatis amatoriis, misericordes, modesti, humi­ les, pascatis, qui in vobis- est, gregem Dei, provi­ dente* non coacte, sed sponfanee secundum Ileum. Ea propter illi demandavimus, ut, si urgens provin­ cialis sÿnudi indicendae congregandaeque necessitas constiterit, indicatur convdceturque ; in qua cum’ ipsomet patriarcha ablégatus noster et fraterni­ tates vestrae assidentes, ceteris vero tam ex ciero, quam ex, monastico ordine, qui alias interesse de more consuerunt, minime exclusis, inter vos invicem conferentes consulentesque, ea decernatis, quae in Domino magis expedire censueritis. Quod autem gra­ vioris momenti a vohis dijudicandum-decidendamque sese forte obtulerit, illius judicium decretumque nobis reservamus. Pergite porro, venerabiles fra­ tres, ut hactenus fecistis, eximiam pietatem, sollici­ tudinem, obedlentiam, telum, sapientiam et caritatem vestram magis pastorum principi ]esu Christo quam •nobis, ejusdem in terris vices gerentibus, amplius probare ; ut non solum pontificiam a nobis gratiam ineatis, sed aeternae quoque retributionis mercedem ab illo bonorum omnium largitore demereamini ; cujus auspicem et pignus apostolicam benedictionem nostram cum piurima salute vobis, venerabiles fra­ tres. per eumdem ablegatum nostro nomine imper­ tiendam esse cupimus. Datum Romae etc. die zi novembris 1735 etc. Suat item litteras^ad reverendissimum d. patriar­ cham, necnon ad' archiepiscopos et episcopos et ad abbatem generalem et capitulum congregationis Mon- tis Libani, sacra congregatio de Propaganda tide scripsit, quarum tenor est hujus modi. 1. AH’illustrlsslmo e reverendissimo stg. monsig. Giuseppe Pietro, patriarcha Antiocheno de' Maronitl. IlliTio, e Riho signore. Se fu singolare il compiacimento, ché provô questa s. congregazione, allorcht udi assuma la persona di v. s. alla dignità patriarcale di cotesta sua irtclita nazione Maronita, risguardata sempre dalla mede­ sima con occhio della più speziale dilezione, e stima, come quella, che circondata per ogni canto da tante altre nationi, o involte nelle tenebre dell' infedelti/ o immerse negli errori dell’ eresia, o pertinaci nella seditione dello scisma, ha saputo-sempre con egual suo merito e Iode conserverai illibata- c costante nella purità della cattoliba religione e nel filiale ossequio verso la s. sede apostolica ; nulla al certo minore è stato il godimento della stessa, dopo che dalle lettere di v. s. ha' raccolti ben validi argomenti per ravvisare il commendabile «Io, e Ia pasto­ rale premura.'che ella nudrisce, di restituire alia medesima sua nazione quel candore di spiritual disci­ plina, che 1' ha per 1'addietro tanto plausibilmente contraddistinta da tutte le altre, bramando di svellerne coli’ ajuto ed autorità della s. sede suddetta gli abusi, che in tratto di tempo sono andati insensibilmente insinuandosi non meno nel clero, che nel popolo. Un desiderio si giusto ha incontrato dispo­ stissimo 1'animo, ed altrettanto propensa Ia vigilanza di questi miei Erhi colleghi, per secondarlo, e per promovente presso la aantità di nostro signore nelle maniéré più efficaci l’effetto. La santiti sua pertanto che, tra le altre gravissime cure dei suo apostolato, ha principalmente a cuore )a necessaria riforma delle chieae dei cristianesimo., con paterna specialissima elementa approvando inaieme e commendando le provide brame di v. a. è benignamente condescesa a renderle appieno appagate. In conformiti dunque delle insinuationi dell’ ee- loro, sua beatirudine snedisce in coteate parti con qualiti e carattere di suo anlegato apostolico monsig. Giuseppe Simonin Assemani. suo prelato domestico, ed unode’ custodi della biblioteca Vaticana, soggetto per virtù, per sapere, per prudenta, e per penetta perizia delle lingue, de' costumi. e de' riti ecclesiastici di tuite le nazioni orientali, e singolarmente della Maronita, celebratis­ simo ; il quale munito di tutte le facoltd convenienti al suo grado, ed alie sue incombenze. dard a v. s., ed agli altri prelati dello stesso suo rito l'assistent*. . . !< lume. e Consiglio. che saranno opportuni, e spedienti per apportare conr Ia necessaria -eoa viti e coi metti più propri, i) desiderato Stabile, e'siçuro rimedioagl' indicati disordini. Inaieme con la- présente recberà egli a tas. un breve.del aommo pohtetice, dal tenor* dei quale ella comprenderi appieno quanto speciale sia il paterno 'amore della, santiti sua verso di lei medesima, e verso tutto il clero, e popolo de' Mareniti, ed intended con chiaretsa quai sia Ia mente di *ua beatitudine in ordine ag|i altari, che per censeguire felicemente il bramato tine di una utile, e durevoleziforma dovramtp cost traiterai coll’ intervento, vûto, e direzione del menrionato ipostolico messo ; il quale per ordine della medesima santita sua viene da questa s. congregatione provveduto d( particulare istruzione rispetto a ciascuno de’ capi, chi’-nelle aopraccennate lettere di v.. s. furouo giy da lei indicati, come bisognevoli di accertato rcgola’mento. Avendo questi Effii miei signori tutto il più Vantag· gioso concetto della pietA," zelo, e discrozione non meno di v. s. che di tutti cotesti prelati, non dubitano punto, che il tutto sia per effettuarai con inter* tranquilljti, e con una perfetta uniformity di senti­ ment! ; giacché tutti unitamentc sono concursi a'd implorare per il medesimo intento la direzione, e I’ajuto supremo della s. sede. e tutti inoltre con voti cone'rdi hanno bramato che la deputaztone di apostolico ablegato cadesse nella nersorfa appunto di monsig Assemani, che dalla meuesima è stat* di buona voglia prescelta. Mi dispenso percih di raccomandare a v s in nome della s. congregazione suddetta, che voglia accoglierlo con quella atnorevolIczza e benignità. che è sua propria, e ch' egli merita, e per le sue doti particolari, e per la rappresentanza che Io riveste; poichi stimo affato superfluo il raccomandarle un suggetto ,ch' è già notoriamente appieno gradito non pure a lei, che a tutta la sua intera nazione. Altro dunqne non mi resta, che gre­ gare ii divinissimo Spirito, acciocchè si degni di com­ partire copioeamente a.v. s . ed a tutti cotesti prelati non meno che all' ablegato medesimo, i lumi più convedipnti all* grand* opera, che dovranno intraprendere per 1'incretnento sempre maggiore del culto divino, e del profitto dell’ anime, per cooperare al quale non manca la s. congregazione di concurrere del canto suo, mediante la nuova istituzione di alcune missioni da erigersi nel Monte Libano, et da mantenersi colie regole, ed assegnamenti. che verranno loro palesati dallo stesso monsig. Assemani ; e per fine tne le offero, e raccpmando Roma, 10 decem­ bre 1735. Di v. s. -,_ v affesionatissimo per tirvirla V. card. Petra, pref. Jilippo Monti, setretario. 2. Alli molto Illustri, e reverendissimi monslg.com* fratelll, gli arclvesoovi, e vescovi della naxlone Maronita. Molto illustri, e reverendissimi monsig. com* frateltf Qqando fosse mancata a questi Emi miei signori ognj altra riprova del zelo, col quale le ssig. vv., corrispôndendo al debito del loro pastorale incarico, invigilanoalT ampliazione del culto divino, ed alla retta istituzione delle anime alia lor cura commesse ; n’avrebbero a) certo avuti sufficienti e chiarissimi argomenti nella lodevolissima premura. con cui per mezzo delle loro lettere hanno richiesto Γ ajuto di 3uesta s. congregazione, ed implorate le direzioni ella s. sede per intraprendere la necessaria riform* di quegli abusi, che, di tempo in tempo, si sono insensibilmente introdotti in cotcsta loro nazione, e che nun riparati con solleciti provvedimenti potrebbbro, per opera del comune inrmicq,se non oscurare affatto, mecchiare almeno alia medesima quel pregio di costanza non mai interrotta nella punti della cattolica religione, che 1’ ha resta fin al presente illustre e singolare fra tutte le altre nazioni' dell* oriente. Benedicendo pertanto la divin* maestâ, che siasi degnata d'ispirare aile ssig. vv. un desiderio si santo, e commendando insieme con arnnie Iodi 41 fervore, con cùi le medesime snno-concordemente convenute nella provida risoluzione di eseguirlo, Γ ee. loro cop plenissima volontà sono concurse a facilitarne I’ effetto presso Ia santiti di nostro sig., che con aommo godimento dei paterno animo suo ha benigna­ mente condesceso a destinare in coteste parti un suo Synodos prov. Menti· Libani, a. ijryd. apoetolko ablegato, che monito dalla lantitâ eus dalle facoltâ neceesarie ad opportune, dia aile sa. vv. tutta la mano per condom felicemente al bramato fine una ai utile intrapresa. Avranno le a», vv. 1 in queeto rincontro un ben chiarocontraseegno délia spécial consideratione, in cui si sono avute non roeno da sua beatitudine, che da questi efti. miei signori le h>ro suppliche, mentre vedranno, e dall' ee. loro promosso, e dalla santitd sua destinata a taie apoetolica rappresentanza monsig. Giuseppe Simonio Assemani, suo prelato domestîcb, ed uno 'de’ custodi della biblioteca Vaticana, 'soggetto omato di tutte quelle doti di pietd, di dottrina, e di prudent·, che quanto Γ hanno reao egualmente a noi, che aile medeaime as. vv. accettissimo, altrettanto lo ren­ dent, con ognidistinzione, pifi che oçni altro, capace di eseguire con ottimo successo le incombenze del caricoaddossatogli, copjerme intenderanno dal breve pontificio, che dalla aantiti sua viene loro diretto, e chp per le di lui tnant riceveranno. Benchè poi egli perfettamçnte possegga tutta la più desiderabile cogni­ tione, esperienza de' riti. e costumi di cotesta loro nazione, ed insietne di tuttociè che puô concernere la più esatta discip.ina della cattolica chiesa, per eseguire, unitamente celle ss. vv., e con la neces­ saria uniformità di sentiment!, le sue incombente ; viene nulladimeno provisto dalla s congregatione di particolari istruzioni, che hanno per iscopo pri­ mario la concordia e la pace tra i pastori, poichè da quelle principalmente dipende la felicitA délia greggia. Non puù dubitarsi che le ss. W., le quali con tanto lor merito e Iode professano la più filiale osservanza e Sommissione verso la s. sede apostolic·, non siano per conformarsi con tutta la piena rassegnazione aile insinuationi, e consigli dell' accennato messo della medesima, onde implorando dal signore Iddio, ut quemadmodum coepit, ito ct perfi­ do! in vobis gratiam istam, prego perfine di cuore s. D. m., che le conservi, e compiutamente le pros­ peri. Delie ss. w. Roma 10. decembre 173sCome fratello affesionâtissimo ■ V. Card. Petra, prefetto. q Filippo Monti, secretario. VII. Accepti· die a. Julii 1736. lectsaqus, quo par fuit obsequio, humanissimis huiuamodi sa. doinini nostri st a. congregationis de Propaganda Ma Htteri·, rflkua d. Jossphua Patrua, patriarcha Antio­ chenus, e coenobio patriarchal! Canubinsnai. quod in Monte Libano situm est,ad regionem, cui Chosroenas nomen, profectus, decrevit, praeliminaria synodi in monasterio S Sergii martyris, quod Raiphonenee dicitur, ab archiepiscopis, episcopia aliisque ex clero * seculari et regulari doctis pnsque viris tractanda esae et examinanda. Dn itaque rsAeptembrie in festo SS. Crucis, anno <736. decreta omnia legi, proponi et exponi ibidem . coeperunt Quia vero nonnullae inciderunt quaestio­ nes. quae in antedicto Raiphonensi monasterio non ita libere agitari ac definiri poterant : ut omnia recte et ordine procederent, die z6. Septembris rthus d. patriarcha, una cum archiepiscopis et episcopis, se contulit ad monasterium S Mariae de Loaisa, ordi­ nis S. Antonii abbatis, congregationis Montis Libani, in eadem Chosroenensi regione situm, quo naucis ante diebus rthus d. ablegatus apostolicus aa con­ tentiones evitandas una cum aliquot praesulibus, missionariis.et nonnullis ex clero seculari et regulari secesserat. Quumque ibi cuncta, quae in. synodo ’ decernenda et promulganda forent, per triduum lecta ac perpensa fuissent, tam rthus d. patriarcha quam ablegatus apostolicus requisivit pluries eosdem archiepiscppoe, episcopos aliosque assessores, an ali­ quid haberent licendum ad ea, quae lecta fuerant, ut liberum cuique esset proponerq, quae sentirent ; tandem unanimi consensu decretum fuit, ut synodus die dominica, trigesima Septembris, in ecclesia me- . morati mqnasteni S. Mariae de Loaisa celebraretur. Edictum autem hujusmodi fuit : EDICTUM CONVOCATIONIS SYNODI. . Josephus? divina gratia patriarcha Antiochiae ac totius Orientis, consentiente et approbante r. p. d. Josefiho Assemano, summi Romani pontificis et , s. sedis apostolicae ablegato. Rthis nostris fratribus archiepiscopis et epiteopis notum facimus, nec non dilectis filiis ordinum monas­ ticorum abbatibus, missionariis latinis, archipresby3. Alli molto rev. pp., U pp. abbate, · oapltolo teris, monasteriorum praefactis, sacerdotibus, una generale de’ monad Haronltl del Honte Libano. cum clericis et monachis et nobilibus viris principi­ bus, magnatibus et universo populo fideli, a Deo Molto reverendi padri custodito, quod nos. Deo adjuvante et Spiritu sancto È cost' giusto, e commendabile il desiderio signifi­ coopérante, inchoare decrevimus synodum in Monte cato da monsig. patriarca, e da tutti i prelati di Libano, in regione Chosroenensi, in ecclesia deiparae cotesta nazione Maronita, ·11· santiti ai nostro de Loaisa, in monasterio dilectorum filiorum mona­ signore, ed a questa, s. congregatione d’ essere assis­ chorum congregationis Montis Libani, die dominica, tai dalla s. sede nella meditata necessaria liforma trigesima Septembris ; quam quidem synodum cele­ degli abusi, e disordini introdotti da qualche tempo' brare statuimus pro exeeutione ecclesiasticorum nella naziohe medesima : che di tutto buon animo la mandatorum, quae sthus d. n. papa Clemens XII., santiti sua, e questi Ertu miei signori sono condes- pontifex maximus, nobis injunxit. Quapropter uni­ deti ad appagarlo, a seconda appunto delle loro versum clerum ac populum christianum requirimus, efficaci richieste. Viene dunque spedito da sua bea­ ut preces Deo optimo maximo supplicationesque titudine monsig. Giuseppe Simonio Assemani con offerant, quo divina virtute adjuti ea loquamur et qualiti di ablegato apostolico, munito delle istru­ judicemus, quae Deo grata sint et ecclesiis atque! zioni, e facoltà convenienti alia sua rappresentanza, monaateriia quoad spirituale regimen animarumque ed opportune per il felice eseguimento delle tue in­ salutem utilia, quoniam ipse solus est magister, et ad eo tnoenze ; giustaihente confidandosi, che unito 1’ ea quae recta sunt director, quemadmodum ait : £g» impiego dei di lui sapere e aperient· al zelo, e buona am v»s, wrtlaa ri site Ipaum itaque rogemus, ut in voldnti de' suddetti prelati, sari per risultarne il ipao incipiamus et in ipso desinamus in pace, ipsiusbramato stabilimento d'una soda ecclesiastica disci­ que voluntatem ac beneplacitum exsequamur. Arnen. plina nel clero, e Ia restitutione dell' antico splen­ Datum in monasterio de Loaisa in regione dore 'a tutta l'intiera nazione, stata per io pasaato lo Chosroenensi die aq. Septembris anno Domini 1736. speech io di tutte la altre dell* Oriente,' per la puritd Joseph Petrus, patriarcha Antiochiae. della fede, e per Ia rettitudine de' costumi. Avendo Loco t sigilli. 1’ ee. loro con particolar soddisfazione oaservato Stepkanm Ferd. secretarius. dalle lettere delle pp. vv. che aneor esae hanno Joseph Assemtums, •ccoppiate le loro premure a quelle degli accennati summi Romani pontificis et s. sadis apostolicae prelati, per mezzo della présente, che verri reta loro dall' ablegato, predetto, le accertano dei lor gradi- ablegatus. W mento, 'conservando ferma speranza che le medeaime Loco t sigilli. pp. vv. saranno per dare dal canto loro tutta Ia mano EUas Sui, secretariua. t at prospero riuscimento della meditata intrapreea·, · firofitto spirituale de* loro nazionali, siccome gii Tria praeterea decreta promulgari jsaeOrsmt, anno mediante 1’ opera de' loro religiosi collocati fyme ad rectam synodi odebradonem casdsecero in varie missioni alia coitura de’ medesimi. Tanto si vim sunt. ripromette la s. congregazione dalla nota pietd delle pp. vv., ed io per fine alie loro orazioni di cuore mi 1. Da praejudicio mq infbrsado. raccomando. Si quem in hac synodo contigarit praeter aut >41 piastre delle pp. w. V. card. Petra, pref. contra conditionem suae dignitatis incedere, sedere Filippo Monti, secretario. •ut quid aliud peragere, namini propterva illatum Roma 10. dicembre 1733. praejudicium ullum decernimus, eed omnia in eo Synod·» pnw. Monti» Libasti, a. 173«. »r •tat· isannars volumes, in quo «runt, priusquam base aamcta synodus coprohtr. S* D® Universi», qui ad banc synodum convenerunt, in virtute sanctae obedient!·· praeclpimira. ne ante* quam synodua dimissa ait, diacedar· praesumant niai ob rationabilem causam, facultate petita et obtenta a nftia d. d. patriarcha et d. Joacpho Aaaemano, sedis apoatnikaa ablegato. ■ a 1· monaaterü. pootifichs, aacardotaUbàa aliisqus «acria respective parameatis toduti sent. Tarn ver·, crue· mtrfefCtelt MWMMMIte· MbOMMMltfaN VO0 pffîflMfll smmmmcM*· pcvMwtMriB· •rdtiprusbytsris, abbatibus nnaraiibea, aptoeeaia et archieptseopia, ttiti doottai patriarch· at «biegatus apostoticps ab andm maaeatorii aula ad acciesiam cum consueto syriaco cantu dMcsnderunt ; factaque per ipsam eccieaiam procesaioo·, singuli loca cujusvta disposita petiere. ' A4 Iflu nrtarMdimaM d. /aMMbteandsraal : Abdalla, archiepiscopus Beryti. Philippus, archiepiscopus Lystrae seu Bybli. Officiales synodi juxta uriaiùfrtxn^tti Gabriel, archiepiscopus Ptolemaidis seu Aeco. ioannes, archiepiscopus Laodiceae, ftelMIMM 6C dbttFMMW· iichael, archfapiycopua Paneadis. Gregorius, Syrarum Dampsci archiepiscopus. 1. Promoter tyaedi. Stephanus Bvodius AssemaThomas, abbas generalis monachorum congrega­ nus, ecclesia· petriarchalis archipresbyter. . а. Secroiani. Elias Saad, archipresbyter et Ste- tionis Montis Libani., Simon, abbas generalis monachorum congregatiopnanua Vard, pftsbyter. 3. Lsctorsr. P. D. Arasnius, monachus ac pre·* nis S. Isaiae. Nicolaus Armenu», archipresbyter, locumtenens byter congregationis Montis Libani, Jacobus Avodjus Hearonita, subdiaconus, et Antonius Gustanus, sub- Stephani Damasceni, Armenorum archiepiscopi. Michael Scandar, olim abbas generalis congrega­ diaconus. 4. Magistri eammontanm. P. D. Joasaph, pres­ tionis Montis Libani. Petrus Atoja, olim abbas generalis congregationis byter ac monachus congregationis Montis Libani, et Manaorc· Negeim Gustanus, subdiaconus. S. Isaiae. Moyse», abbu monasterii S. Petri congregationis ». Notarii. Georgius Abibus Ecchellensis et Montis'Libani. Abraham Ariusius. Joannes de Marchia, alumnus collegii Romani, б. Theologi. PP. Joseph Maria a S. Romulo et Joanne· Baptista a vineola, ordinis Minorum de srehipresbyter Dairelcamarensis. Joseph, primus definitor congregationis Montis Obaervantia ; pp. Agathangelus, superior Gasiri et Tussanus, superior Beiyti, ordinis Capuccinorum ; Libani. · Poemen, alter definitor congregationis Montis pp. Joannee Thomas.» Cruce et Udephonsus a Nati­ Libani. vitate, carmélite· excalceati ; pp. Joannes Petrus Abdalla, abbas monasterii S. Abdae de Hararaja. Hodoul, Petrus Fromage et Antonius NacChi, Socie­ Petrus, abbas monasterii de Acia. tatis J esu ; d. Joannes de Marchi», d. Simeon For­ Sapores, abbas monasterii de Bacaja. tunatu» Phagali, d. Michael Cartatensis et d. Michael Simon Kaxila, abbas monasterii de Ainvarlta. Garai·, alumni collegii Maronitarum de Urbe. Petrus, abbas monasterii S. Eliae de Raa. 7. Ostiarii. Gabriel Maspani, Raad Av>dius et Georgius, abbas monasterii S. Antonii de Neba. Elias Ganem. Antonius Sacr, presbyter canonicos ecclesiae Alepi. Datum in Monasterio S. Mariae de Loaisa, die »9. septembris anno Domini 1736. Ad latus autem Horrendissimi domini ablegati Joseph Petrus, patriarcha Antiochi··. Loco t sigilli. Simon, archiepiscopus Damasci. Stephanas Vard, secretorius. Elias, archiepiscopus Arcae. Joseph Asseumtsus, Stephanus, archiepiscopus Botri, Summi Romapi pontificis et s. sedis apoetolicae lanatius, archiepiscopus Tyri. Ablegatus. Tobias, archiepiscopus Cypri. Elisias Seri, secretarius. Abraham, archiepiscopus Armenorum Alepi. Dionysius, archiepiscopus Syrorum Alepi. - : Fr. Carolus Franciscua a Lù pro riho d. guarVIII. Eadem die 19. Septembris, synodum praecedente, ecclesia ritu solemnsori ornata, synodesiis diano Hierosolymitano ac totius Tenhe Sanctae cusconsessus dispositus fuit uris fue infra. / Fr. Tussanu» Elias, capuccinus, Gallus, superior Thronus rihi d. patriarchae intra cancello· altaris Beryti, pro rfto p. custode totius missionis Capuc'·. • cornu evangelii ac thronus rthi d. ablegati apoa- cinorum in Syria et Palaestina. Pr. Joannes Baptista a Vineola, praeses Terne tolici ex ejus regione a cornu epistolae, solemniter parati cum baldachino et ad utriusque throni latus S- in Arissa in Chosroena. Fr. Agathangelus, Capuccinus, superior in Gasir sedilia pro duobus diaconis ac totidem Garenis ma­ in Chosroena. gnatibus assistentibus. P. Joannes Petrus Hodoul, societati· Jesu. superior Thronus sine* baldachino cum duobus hinc inde missionis Amur·· in Chosroena. cereis et super thronum codex evangeiiorum. P. Petrus Fromage, misaionarius soc. Jeau. Poat rdtoe dd. patriarcham et ablegatum sedili» Fr. Joseph Maria a S. Romulo, missionariu» aposcum suppedaneis solemnitet ornat· pro archiepiscopis. abbatibus et aliis in dignitate constituti·, quae tolicus ordinis Minorum Observantiae. Pr. Joannes Thomas a Cruce, Carmelita excalcea­ aliis sedilibus similiter ornaris, facie ad altaria versa, tus, misaionarius apostolicus Persidia, Syriae et Pa­ claudebantur. ■ In medio arene, inter sedilia antedicta, tria scabella laestinae. Fr. Ildephonsus, qui et Joseph a Nativitate, Car­ ad mensam panno viridi coopertam pro synodi pro­ melite excalceatus, missioni· Tripolis ac Montis moters ac duobua secretariis. Alia scabella duo poat episcoporum sedilia a cornu Libani superior. Hic absoluta «ynodo advenit ac subscripsit epistolae pro duobus synodi notarii·. Joannes Avodiu», frater Jacobi Patriarchae glo­ Pulpitum pro decretorum lectione poet episcopo­ riosae memoriae et archipresbyter ecclasiss de Zucrum sedilia a cornu «vangeliL Scamna minus ornata poat episcoporum sedilia Miehnel. pro clasp soculari at regulari. Michael Cartabensis, alumnus eollegii Romani, Reliqha acclaai·· pars cum scamnis pro ingenti archipreabyter Beryti. Joseph Abaiscius, abbas. S. Georgii de Alma. multitudine magnatum (Rutenorum, Habaisciorum et aliorum. Michael Garsia, alumnus collegii Romani. Georgius abbas monasterii de Loaiaa, congrega­ tionis Montis Libani. , IX. Apertio synodi. Prima sessio synodales die domi­ Sciocmlla archipresbyter ecclesiae de Scenaair, nica 30. septembres 1736., hora matutino. collegii d» Propaganda fide olim alumnus. Poet peractam synodum pervenit rftus d. Gabriel Poet horam secundam diei rfai dd. patriarcha, arcbiepaacopua Alepi-ac subscripait. ablegatu· apoetolicus, archiepiacopi et episcopi, In medio area· Stephanus Bvodins Aaaemanus, necnoo abbate· generale· alüqne archiprestwteriet synodi promoter, Elias Saad, secrstarius, «t Stepha­ presbyteri, monachi, diaconi et «obdiaceei £9 aula nos Vard, alter secrstarius. S. Da olltaalfbM «ynodl: CONcmea. ccaucno, XXXVIH. 19 Synodus prov; Montis Libani, a. 1736.. Post episcopos, a cornu epistola·, notarii Georgius Abibus et Abraham Ariusius:et a cornu svangslii Joasaph, menachus congregation!· Month Ubani et Jdansores Gustanus, magistri caerimoniarum. Ad tres ecclesiae portas ostiarii Gabriel Maspani, Raad Avodius et Elms Ganem. Rflïus d. patriarcha minam Incoepit, assistentibus duobus diaconis, Ella Saad et Stéphane Vard et archipresbytero Stéphane iivodio Assemano. Deinde, ut omnibus synodi necessitas' et utilitas innotesceret, post evangelium r. p. Petrus Fromage, soc. Jesu, sermonem ad synodum habuit, qui intra apponetur. r inita missa, omnibus, ut supra, paratis remanen­ tibus. rthus d. patriarcha in suo throno sumpsit pliiviale et mitram. * Postea rthus d. ablegatus apostolicus litteras brevis a as. d. n. papa Clemente XII. ad revthum d. patriarcham et ad archiepiscopos et episcopos nationis Maronitarum directas ipsis consignari fecit ; aliud vero breve deputation·» suae m ablegatum apostolicum publice legi jussit, sub data die 16. no­ vembres 1736 , quod supra relatum est. Eo brevi latine primum ac deinde arabice lecto, memoratus nhus d. ablegatus apostolicus juxta decretum sacrae Tridentinae synodi sess. 15 cap. a. professionem fidei catholicae ab omnibus emittendam indixit. Illam nilus d. Elias, Arcae archiepiscopus, ante altare genuflexus, praelegit in haec verba : Ego E. N. Λ'. firma fide credo, etc., ut infra in appendice ad hanc synodum, 'n. t. Mox rthus d. patriarcha ceterique archiepiscopi, episcopi, abbates, archipresbyteri ac presbyteri, unus post aliuln e loco suo ad sacrum evangeliorum codicem accedentes, genuflexi, juraverunt ppo faciliori et commodiori numero­ sae multitudinis concurrentia modo quo .sequitur : Ego .V. .V. sposdre, rotw ot jsoro ; sic me Deus adjuvet et haec sancta Dot evangelia. Post haec, unusquisque in sedem suam rediit, et promotor institit, ut decreta synodi promulgentur. Rlhus d. patriarcha respondit ; promulgari jubemus. Secretarius synodi decreta tradidit p. Arsenio lec­ tori, qui suggestum ascendit, eaque legit usque ad caput 3. primat partu. Qua lectione completa, promotor ad patres con­ versus dixit : Placentae vobis, rnsrendusimi patres, quas lecta sunt ? Et omnes dixerunt : Placati. Xum de mandato rthi d. patriarchae et ablegati apostolici alteram indixit sessionem eadem dia domi­ nica hora vespertina celebrandam. Oemum rthus d. patriarcha, surgena .in suo throno, ibi solemniter benedixit, et sessione absoluta, discesserunt omnes. ' . a» XI. Tritia ares», stir /, ociobris, foria secunda, Post heram socuadam diei, omnia ut ia praece­ denti dotniqica peracta fuers praeter prooeeemnent. SedMtibM|C^lb^promotor^!tynodi tohu Ntqiu Imjiii e/ ^μ^μνμΜμμμ ‘tifieredignemini. Rftus d. patriarcha: Continudnr. Lector synodi p. Arsenius legit · capite 7. sscaa,<£m partis ad canonum 9. cafiiUs ta. ejusdem secundae partis. Promotor: Placentae vobis quae lecto sunt ? Patres : Placent. · Promotor jussu rthi d. patriarchae haec insuper decreta promulgavit : t. Decernil haec s. synodus usuram omnino abolen­ dam et e audio tollendam esu. Non licere autem os pecunia proximo, subministrata fructum petere assi col­ ligere, tusi propter periculum amasionis sortir principalis st propter lucrum fossans et damnum emergens. Fructum autem scutorum contum nostrae monetae in singulos et integros annos definimus esu posse ad summum duodecim scuta cum dimidio, juxta morem hujus regionis a patriar­ chis nostris probatum. a. Omnes parochi animarumque rectores ab hac dia in posterum describere teneantur in libro nomina baptixatorum, confirmatorum, mortuorum et eorum qui matri­ monio junguntur. Indicta sessio altera in horam vespertinam ejus­ dem diei, data a rthb d. ablegato apostolico bene­ dictio, et discesserunt bmnes, qt supra. Λ7Ζ. Quarta sessio, eadem feria secunda, hora ’ vesfiertina. Servatis omnibus, ut supra, promotor synodi dixit : Quia nmttfn4kijcsx sysudalibus decretis legenda supersunt, insto lectionem sedulo continuari ; rthus d. ablegatus respondit : Legantur decreta. Lectores, primum p. Arsenius, deinde Antonius Gustanus legerunt a canone 9. capitis ia, secundae fiartis usqneaa initium tertiae pastis. Promotor : Placentae vobss, reverendissimi patres, quae lecta sunt ’ Patres : Placent. Promotor jussu rthi d/patriarchae haec alia de­ creta promulgavit : I Declarat hqec sancta synodus omnibus st singulis Christifidelibus curae nostrae commissis.non licere, juxta sacros canones, cuiquam ex cathohcae ecclesiae filiis, ullum sacramentum ex ecclesiae sacramentis accipere de manu haereticorum et schismaticorum ; quemadmodum fiatres nostri antiqui praeceperunt, ita et nos praecipimus X. Secunda sessio eadem dominica die, hora justa decretum s. congregationis de Propaganda fide. 1. Omnibus et singulis clericis, qm occlemarum curam vespertina. gerunt, tam sacerdotibus, diaconis ot monadus, qsmm pro­ Post vesperas rthi d. d. patriarcha, d. ablega­ curatoribus, praecipimus, set ecclesiarum suarum canem tus apostolicus, archiepiscopi, episcopi ceterique que instrumentorum ac praesertim sacerdotalium vestium, supra memorati descenderunt in ecclesiam, ac suis ac sacrorum vaserom mtendilism curent, qsumadmodum paramentia induti proprio cujusvis ordini congruen­ Christianos deeet ; vincrabilos autem pontifices decretum tibus, sederunt omne». nostrum hujusmodi in suis dioecesibus aemrute observari Tum synodi promotor institit pro lectionis prose­ cutione, dicens : Qaomaai decretorum lectio compleri non indicta sessio in sequentem diem, data a rtho potuit, idcirco, reverendissimi dd. fiatres, «ssto, stt d. patriarcha benedictio, et discesserunt omnes, ut eorumdem decretorum tenor proeeauatur. supra. Rthus d . ablegatus apostolicus respondit : Pro- soqsustur. XIII. Quinta sessio, feria tertia, die 1 octobres, Lectores synodi, „ primam Jacobus Avodius, deinde Antonius Gustanus legerunt « oafi. 4 primos hora sutitiiss. fi- partis, ad caput 7. secundae partu. Promotor : Placentae vobis, reverendissimi palm, Omnia servata sunt, ut die praecedenti., Promotor quae lecta sunt? Patres : Placeat. synodi dixit : Tertia adhuc, st quarta pars decretorum Promotor jussu Ohi d. patriarchae, hase duo üejsu synodi ptiUioando roawari, proptsna supplsater decreta promulgavit : Iftus d. patriarcha : i. Qui data opera ot dolo malo litteras etsigneta ad . guomcumaue transmissas aperuerit ac legerit, tnnicii Lactores, primum p. Arsenius, deinde Antonius poenis suojaceat. Gustanus, legerunt totam tertiam partem. 1. St quis eo temeritatis processerit, ut opimopm vel Promotor : Piamnint vobis, quae lecta umt ? Patres : presbyteros a suarum dioecesium vd faroddarum penu- » Plasont. sioeu impedire aut pertierhare rita rejicere praeomnat, -m Promoter jussu rthi d. patriarchae promulgavit hoc decretam : thtt Frîjrmtjw CZsmwsm derisis st populo fideli ptuscifimut, m quis Indicta fuit sessio' in sequentem diem, data bene­ ismrodi prassmnat in moma&sm oeonebium edsqsso per· dictio a rtho d. patriarcha, et discesserunt omnes, awm ομροορί loti. Qm secus fecerit, gravistime ab opis. ut sessione praecedente matutina. Tum indicto ssssio ultima in hoTnm veeperttaam qjuedem diei, data a rtho d. patriarcha benedictio, ot dieroeeum, ut sapra. P *1 Synodus prov. Montis Libqpi, a. iyyfi. X/V- &uio teJtin at ttifem^radra»/artit tirtiu, Smvatfe omnibus, ut supra, premotor synodi in­ stitit profectionis concluaios>«, dicens: Rnurmdliasràri dsarim, cum decretorum yssralium ferite ri/uMfemfe N0 lit fMNI RAua d. ablegatu· apostolkus : Quad. sapenst, ^Lector synodi, pater Arsenius, prosecutu· fuit lec­ tionem quartaepartis a capite primo usque ad finem. Qua completa promoter totam synodum rogavit : Placentas sitis, rixrniutisii doUnrri, guru berirae» decreta, eniirata, st constituta mat ? Responderunt t Pfecwri. Tum r®us d- Simon, Damasci archiepiscopus, luculentam orationem habuit, quae infra apponetur, de exacta decretorum synodalium observantia. Poet haec, promoter institit pro synodi approba­ tione ac dimissione, consuetisque patrum acclama­ tionibus. in haec Verba t ' Promoter : Pfecsafe* veMt, reverendissimi patres, cuncta oase M hac s. synodo definita sunt · p< incipio meus m finem ? Patres responderunt : Placent. Promoter : Decsmitisns syHcdaa· hanc ctsthiMtm st dtntifteodam esse ? Patres : Cenctadradem et dimittens dem esse dscernimsu, st conclusam ac dimissam den··tiamus. Promoter : Gratias igitur egamtu Domino Deo, gui idem coepit si ferfecit. Patres : Gloria Patri et PiHo et Spiritui Sancto. Amen. Promotor : Prscemur Dominum, at vitati ss. d. a. . papas Clementis XII, summi Romani pontificis, ad multos annos producere dignetur. lipat precentor pro ejus­ dem pontificis st sofetas catholicos apoStoliuu Romanae KcUiiae exaltations, Prrcssnnt guogus pro universis eminentissimis ejusdem s. ecclesiae oatdtnalibns, sed praecipue pro imineutissimo ac reverendissimo d cardinali Zendadano, nationis nostrae protectore, si pro salats ei incola· mitais rsverssulissimi d. Joseph! Asstsaani, ablegati apos. tolici, st reverendissimi d. Joseph! Petri, patriarchas Antiochias oc totius Orientis ; demum pro omnibus catho­ licis totius orbis terrarum archujiscopis et episcopis, ac praesertim pro tie gm genti nostras praesuat, guigne nostras base synodo interfuerunt. Patres : Domtnmn . precemdr. Promoter : Dominum precemur pro omnibus christuuns orthodoxis regibus, duriiau et principibus, ac praecipue pro gasenis aatioeu nostras,principibus altisgue btaronitarum magnatibus st magistratibus. Patres : Dominum precamur. Promoter : Sacrosancta Mratû Liban· synodus ia Spiritu sancto congregata ; ejus decreta serremus, ejus canones custodiamus. Patres : Semper serremus, Deo ad­ jutants per preces Deiparas st aearienini r matam. Promoter : A smthema dicamus cunctis haeretibus, auas orthodoxas Romanae fidei adaersantar. Patres .* Ana­ thema. His peractis, promoter institit pro rogitu actorum sic « Ut eorum, qnae in hac sancta Montis Libani synodo ad omnipotentis Dei gloriam animarumque salutem acta sunt, legitimum testimonium habestur, humiliter insto, rfti domini, ut primum unusquisque vestrum tam acta synodi, quam illius canones et decreta propriae manus subscriptione suique sigilli appositione confirmet. deinde praectpeto dignemini notariis ejusdem synodi, ut publicum et solemne de hi· synodalibus actionibus instrumsmtum conficiant » Patres : VawyarisfM ntecrstal. Notarii : Parati sumus. Et subscripserant omnes patres ; notarii vero rogitum actorum confecerunt, ut in fine apponetur. Quibus omnibus expletis, dictaque gratiarum actio­ ne, rftus d. ablegatus apoetolicus, cum mitra · suo throno surgens et ad altara accedens, nomine summi Romani pontificis, prout in brevi continetur, solemnem benedictionem dedit rfftis* dd. patriarchae, archiepiscopis. episcopis, abbatibus, archipresbytsris, presbyteris, clero eeculari et regulari, principibus, magnatibus ac populo universo nationis Msronitaram ; et disceseerdnt omne· in pace. ' M XV. Oratio tiUsùjrtMuuùm ab admodum rev. patre Petro Fromage, Societatis Jeeo miasiepario. Novi—» jam vos, rffti pat»· magniqne ecclesia· Dei judfese, arbitror, quemadmodum anil aeque in­ ferno· spiritus terret et contristat, ita nullam rem magis spiritibus coelestibus fectitiae ac voluptati esae, quam sacrosanctum concilium. Cum enim vel jussu vel venia Romani pontificis synodus aliqua congre­ gatur, tunc potissimum fit, ut Jesu Chnsti militiae duces, induti armatura fidei et gueam teli acutumque potentiae virtutis Dei sumentes, terribile· ut castro­ rum acies contra humanae salutis inimico· ordinen­ tur, non modo spe' pleni, sed de victoriae palma referenda penitus confirmati : quippe qui probe intelligant, dominum exercituum non angelum de coelo misisse, ut praecedat eoa et cum ills* pugnet, sed ipsum Spiritum sanctum, ipsamque infinitam sapien­ tiam et omnipotentiam, cum sit res omnino catholicis omnibus explorata et id principium, de quo dubitare non liceat : ubi fuerit aliquod concilium in ecclesia legitime congregatum,ibi in primis Spiritum sanctum et adjutorem et gubernatorem adesse- Exuitet igitur et laetetur vere benedictus Maronitarum populus in hac die, quam fecit Dominus ; noli timere pusillus grex, quia complacuit patri coelesti dare tibi pegnum ; confide parva et electa ex millibus natio, eo quod de te dominus paternam sane curam suscepit ; feva oculos tuo· et vide, quae gloria per legatum, a Jesu Christi'vicario et successore principis apostolorum missum, venit ad te : quoniam Deum ex multo tem­ pore non fecisse taliter omni Orientis nationi, aper- ■ tissimis vestigiis recognosces. Vos modo veneranda populi Christiani capita, quo tandem consilio unum in locum hodierna luce convenistis, nisi, ut quid vobis pater patrum et caput omnium capitum per rihum suum legatum enuntiat, audiatis! Enimvero verbis loquitur in libro canticorum scriptis : Maw rargemes •d vtxMs,' ndrasmu -a fierait vinea, si fieres fractas parturiunt Vincam hanc esae portionem dominici agri vestrae sollicitudini commissam, ut eam colatis, nemo ignorat ; quae etiam a propheta vinea Domini Sabaoth nuncupatur. Surgite ergo, et quis istius sta­ tus. et num quo' indigeat, videte. Laus Deo quam maxima, quia, si vineae vestrae conditionem ad enamen revocabitis, non ibi, quod in reliquis Orientis vineis, aprum de sylva et singularem ferum haeresis , et schismatis reperietis, populo· ceteros Orientale· depastum. At enim fortasse terras nonnullas invenie­ tis, quae sperabatis, ut facerent uvas, et fecerunt labruscas, vel terram desertam et inaquosam, super 3uam bonum semen verbi Dei, Christianae scilicet octrinae ad salutem necessariae, nondum qecjdit. Quin aliqua fortasse loca deprehendetis, in quibus florea Christianae speciei tantum luxuriant sine fruc­ tibus bonorum operum et justitiae. Quid ai et alterum fortasse malum accedat, ut in hac vinea vobis tribuli et spinae curam eradicantium exspectantes occurant ? Quid ai, tremens dico, quid si inter ipaosmet vestri gregis administratores aliqui similes inveniantur iis pastoribus, quibus domtnus per Ezechielem ait : l’as Mriarsfeu, am pascebant smutsfsos, lac comedebaM, et ferns sperwMimm, st gmrd cress··· erat, occidebatis... Çuod M/irmam fuit, suns consolidastis, st eaod sugretam, . neu sanastis, st good confractum, m· eZNgeriu, st garni abjectmu, see rnfasistis, si gwd ^drurat, ··· praesutis. Deum immortalem ! quam terribile judicium hujus­ modi .pastores subibunt, quando primus sacerdotum et dominus dominantium Christus Dominus ponet rationem cum eis de grege, pro cujus salute suum olim sanguinem ad extremam usque guttam effudit ! Et merito : idem enim Christus Jesus, qui ab apos­ tolo Petro appellatur princeps fsums, Mntm epis­ copum sa de causa instituit, sicut scribitur in libro Jeremiae prophetae, ut et evellat, et destruat, et dis­ perdat, et dissipet, et aedificet, et plantet Surgat itaque unusquisq·· veetrum, quem «eius domus Dei comedit, et visitet vineam suam et videat, an (t sal •version· aut eradicatione aliqua, vel dejectione, vel dissipatione sit opus. Postquam autem avdrterit a malo, feciat bonum in sedificatione ecclesiae, st (tl plantatione Dei ad (fetificandum. Quodsi quis, excu­ sandi aa causa,arduum id quidem nimis humanamque (i)ImmUU, s «3 SjraodM pror. ftaeüt Litanti, a. 173*. H imbecillitatem encadem dixarit. dm htac mellifluaa aedaum qaMateuedittdle reportent; aena quod eat s. Bernardua respondet iia, quibus sMitaetaetienm aegram ; ai qstf vero ait 0* grego mortuum, ta vitam pastorom^dififcultate muneris territnsmalloquitur ver­ ms : Deem neo amgmu raretfawm, tro «ara*. Toque mmIm UÉMath» diriaaruai betwtbcàeo·· eftifiadeo attesta, at tana frappe proriacat, non eat ne» dolAmea. cesse ; juberis tames ptatamtecom F—Io, rigare cum Apollo, ex divina providenSe apetaaa taaai face utiXKZ. dtaw AaAito w «ÀMW MMsta lam industriam taîboromqo· frugiferum ; idm, aie, Dauni ab omni accleriaa pastore postulare. Quare ■ cavandam vobis etiam atque etiam eat. ae pigrum a r®» d. d. Simone Avpdio, Damasci archiapiacopo. illum Blium imitemini, cujus seriatim sancta memi­ Coepit Jeew fiteere et doeere. Aet. L nit, qui a patre in campum, ut ιοί operam navaret, ' mtasua, postquam eum spinarum refcrtam aspexit, Haec duo in omni recte agendi ratione requiri, sedere super humum maluit, ape omni purgandae telluris abjecta. Nemo dittcultatam laborb praeten­ nemo vestrum oet, rAi patres, qui ignoret : ndem dat ; concilium in ecclesia nullum, nisi difficillimis scilicet ac bona opera. Oportet enim, ut qui virtutum de rebus hactenus convocatum est.· Etibene quidam exercitationes aggfeditur, atque ille praesertim, qui ex antiquioribus philosophis inquit : Ne» qxis ia^et aliorum vult magister esse, ipoe primum orthodoxam siMir eri; aalumat,. wd jets soluouu, wapornW» mi, fidem teneat ; quod exemplo solia ac planetarum ma­ Gedeonem, exercitus Israelitici ductorem ac judicem, nifestum nobis redditur. Sicut enim in coelo sidera scripturae memorant, cum ab Amalecitarum et sunt errantia, quae tamen, nisi a sole mutuatam, Madianitarum otnniumque Orientalium populorum lucem non habent : aie multi quidem suqt in terra copiis premeretur, eoramque numerus foret sicut philosophi, multi doctorat. plures ecclesiae, quibus arenae, quae est in iittore maris, fuisse nonnisi ter- tamen nec vera sapientia inest, nec ulla lux effulget, centum militibus instructum. Quisnam nostrum nisi ex una sancta Romana ecclesia prodeat Tene­ horum victoriam humanae naturae limites praeter­ brarum caligo planetas occupet, necasse est, si solis gredi non putasset? Sed protector pusilli populi Deus, luco careant : et ecclesiae omnes, quae doctrinas quam expedita esset inimicos vincendi ratio, superna sanctionesque a suprema Petri apostoli sede supra revelatione declaravit. Tunc enim aliquis ex agmine petram rectae fidei fundata non accipiunt, mendaces Gedeon is commilitoni suo enarravit, videri sibi visum sunt ac vitandae. Vere haec una sancta ecclesia est fuisse in somnis quasi subcinericium panem ex hor­ . omnium ecclesiarum mater et magistra, quae omnideo in castra inimicorum irfuere, quoe percutere baa filiis suis, quotquot in orbo terrarum sunt atque subvertere coepit, usque dum suniyma interne­ providet materna illos caritate fovens ac vivifico cione deleret. Quae verba alter ex.audiens, divinitus sacrorum (tegmatum lacte enutriens. Verum etsi uni­ afflatus, exiguum hunc panem aliud non esse dixit versarum per orbem ecclesiarum sollicitudinem illa nisi gladium Gedeonis. Tunc en rtnvero generosus gerit peculiari tamen ac singulari dilectionis affectu ductor coram cum surrexisaet, sociis, Quod me, inquit, nostram Maronitiçam nationem complectitur, que­ fecere eisieritie, hoc facite. Et sane quoniam, quemad­ madmodum ex' pontificiis diplomatibus, rihi patres, modum ille, et ipsi fecerunt, ejus mandatis obedie- audietis, quae coram vobis initio hujus s. synodi rant, omnium inimicorum suorum agmina prodiga- lecta sunt ; sed et id clarius vobis 'constabit, si ani­ runt. Locus iste divinus apprime ad rem doetram mum advertatis ad eum legatum, quem «sffius pater facit. Quid enim sibi vult perexiguus iste exercitus a patrum et pontifex pontificum Clemens X1I„ supra cunctis Orientalibus populis Hebraei, nominis hosti­ Romanam Petri cathedram sedens, ad nos miait ut bus circumseptus ? nonne liquido patet, eum esse morbis in terra nostra invalescentibus salutaria'pharnationem Maronitaram numero sano exiguam et a maca afferret : Josephum, inquam, Asaemanum, asflki cunctis Orientis nationibus, cum infidelibus, tum pontificis praelatum . domesticum, Syriae nostrae haereticis aut schismaticis circumdatam ? Quid sibi decus et Orientis lufnen, de quo Romana ecclesia vult panis, gladium Gedeonis repraesentans ? Nonne merito gloriari potest, quoniam gloria Libani data claves insuperabilis potestatis b apostolo Petro a est ei ; nostra autem ecclesia Maronitica vere de Christo Domino traditae ? Enimvero si populus hic eodem pronuntiare poterit, quod ait de scipaa btha benedictionis in communione cum christianoGedeone, virgo : Ex Aer tatam m< diceat causes geaeratscaee. hoc est cum Romano pontifice, perstiterit, qui est Sed ut ad propositum redeamus, coefit jfaesfuni dux populi Dei judexque universalis, si Maronitae et Jecere. Fidei jungenda aunt opera ; sicut enim prae­ pergent, quae ipse egerit, facere ejusque mandatis scripta a medico pharmaca aegrotum nil juvant, nisi 'obtemperare, exploratum omnino est, frustra eoa a sumantur : sic nobis quaecumque sancta ecclesia catholicae religionis hostibus oppugnstum iri, nec praeceperit, nullatenus prosunt, nisi opere complean­ populus s Deo electus vincere unquam desinet, prop- tur. Hinc merito dictum est de redemptore nostro : ' teres quod non desinat pugnare sub vexillo illius, de. coefil fatere ei ictere ; qui enim docet nec facit, similis quo unigenitus Dei Filius dixit, portas inferi adver­ est fictitiis dentibus, quorum usus est ad verba pro­ sus eum non praevalituras. Qui profecto tantas dux, ferenda, non ad cibum sumendum. Ait autem Domi­ pontificem dico Romanum, jam rihum legatum ea nus : arter testa bcaet frssctsa facit ; neque enim arbo­ mente, ut voe visitet, misit, suum pro vestrae natio­ ris bonitas ex floribus cognoscitur aut ex frondibus nis honore studium sua nique caritatem prae se ferons. vel .ramis vel ex radiçe, sed ex fructibus ; ita et Quid 'modo vos ?In memoriam revocata, ipsum ease hominis probitas non ex verbis aut opibus aut genere militantis et universalis ecclesiae ducem» judicem pendet, rod ex bonis operibus et ex recta fide. In hoc judicum, patrem patrum, caput capitum et pastorem est nota incumbendum; haec a nobis, qui pop*>rum pastorum, quando his insignibus titulis b. Petri suc­ duces sumus, sunt praestanda Epimvero ai vel mor­ cessor a sa. patribus appellatur, ideoqne fame tantam tis pericula subeunt homines, ut regi terreno pla­ ejus dignitatem exigera, ut ejus monita et jnaaa cum ceant. qui illos non regni Mi participes facit, sed omni reverentiae atque obedientia» ia significatione honoritam cumulat aut opibus auget.: quid non prae­ excipiatis. Audite jam eum, sicut olim uedeon. lo- lati eccleetae praestare debent, ut regis regum quentem : Quod sae fatere vütat, ta facite. Misi ad gratiam ineant, a quo in' consortium regni coelestia voe legatam, virum, cujus jamdudum eximiam doc­ advocantur et pro temporario laboro sempiternam trinam, prudentiam singularem, magnum rarum usum mercedem accipiunt l Secus si fecerint, quam terri­ aolumque pro re Christiana probavi. Huic ago com­ bile titia judicium iMminebit, quum Dominus prava misi, ut, si quid minus ia vestra natione ordinatum eorum opera,in nirvietimn die,coram angelis et nomi reperiret, in id meo aomine componendum cura» aibua, redarguet ? omnes cogitationeoque converteret. Quemadmodum At vero quiua neo fragiles simus et imbecilles, ego feci vobis, ardenter et vostri et mei gregis saluti consideramus, velim, que tacto quas natura debiles erodens, ita et vos faciatis. Curate, ut in hoc primo fecit arboras, utputa vitas hedera et aliae hujusmodi, vestro concilio ea statuatis, quae posteros vestros ab ite, quae fertiores suat, sustentari et fulciri ament, imitari conventat; nec labatur ex mente, ia hae ut per illas leventur et angantur. Sic nos. qui eccle­ praelati euntes, infirmos humlque eynodovere Spiritum sanctum adeam,qui eum porro siae r ._,________ , oportet ,_________________ ,____repen,.. videbit judicatatque, si quis in proferenda scatentia tea populos euroe, nostrae commissos, sustentaro etarationibus seu minus rectis sive etiam iniquis duce- Que bonorum operum exemplo praeire. Ut enim dux, tur. Huc igitur veni, Spiritus sanctissime, Spiritus iM na ·» et «fiM qui wuiM eum wqfuosaiiii aequantur,> sive ·ιτν ad WAwraMf dexteram, wtwuu sive ad corda fidelium illuminans, Spiritus puritatis et rota» sinistram ’ ’ ' procedat : id quod nobis ex rocra .... historia tii. Spiritus medelae ac vitae ! Illumina hunc notatis­ planum fit Quum enim centurie) in Christum credi simum conventum immensas tuae sapientiae radiis; m, tota quoque illius familia una cum eo credidisse emunda viros, qui adsunt ab omni vel minima tone­ perhibetur ; quumque Saul aeipeum interfeciseet. me intentionis labe ; tolars quaeso illos, ai qaaadsi armiger quoque ejus ia aeipeum arma convertit Ani» »5 "CotatatioMs « CMOM ·. synodi Mantit Libani, ·. 173t. —■> t rot esas, pogafom pastoral ; qracoatqae rwqebtamm.dtosrtbvar^toDaadnaadeaantiat(i)t ί fVW μ^πμμμ/M, <*· _ . ed aqptitai,aws gragi(s),in qua nos Spiritus aanctua parait apiacopoo regere ecclesiam 'Dei. quam acquievit sanguine suo. Dictum nobis cogitemus, quae alim Doos per Moyaen ad populum Israel locutus est : Hase strio, gras Mi» peamepi Mi, Israel, tini possla in corde tos, »t torum oculis tuis (3), Ita et ego dico robis, rfti patres : Audistis Verba, quae vdria, hodie et duobus proxime elapsis diebus, locutaAt sancta ecclesia ejusque praqlati ? Sint igitur itarem in cordibus ' vestris et posita coram oculis vestris. Unusquisque episcopus in suo episcopatu ea promulget, sacerdos in sua parochia, et monachus in suo monasterio, Studeamus omnes primuta in nobis ipsis ecclesiasti* at ab bis, qui nota sebsant, diligaater serventar, ogsruta noatram iatpee towns : qra fist. at at Mater* noatraa^qaata tactis aacria evangsliteDoo ebatrin . XfaUM, MUM CM! ftOltri MMfaU* 4tC0VW UWfMMN· PorroHvotaaapleratuatesse,m ambigiaM*,rfiti sibi iMte salaria sollicKudiMm gerit. Si haec a nobis fient, beati erimus et digni, qui vocem illam principia pratorum eadiamae dicentis : Sage term MMt •tyWWtt» 4M* mette It μοιΜμμι mate an μμΚμβ Demini Am (i). Hoc ut nobis contingat, supplices Dedm optimum maximum rogemus sjmulque procemur p s. Romanas eeele* siaesxaltatiooe, ut inimicos eiua tonfundat. et sa®uns d n. Clementem papam XII. na cum apoetolico ejusdem ablegato rmo d. J ho Simonio Amo* mano ac rfto d. patriarchs Aioetro losepho Petro Gaseno aenum' et Jncolu in multoa annoe con* servet, iisdetnque faventib vota nostra secundet, quibus oramus, ut verbo opere impleamus, quoecumque nobis canones cotytitutionesque, in praesenti ---------------------j- pre■ ,____ 'psere, per intercessione® sacrosancta synodo, ,_______________ beatae virginis Mariae et aanctorum.omnium. Amen. (i)Ma« XXV, »b>j CONSTITUTIONES ET CANONES SANCTAE SYNODI MONTIS LIBANI celebratae anno Domini 173«. illibataque permansit, ut inter maximas haeretico­ rum, schismaticorum atque infidelium vicissitudines nullum unquam sanctae catholicae et apostolicae veri­ tatis detrimentum tulerit. Hinc majores notari tum Nos Joaephup Petrus Gaienus, patriarcha Antio­ propter suum erga orthodoxam religionem studium, chiae, Josephus Simonius Assemanus, sedis aposto­ tum ob sincerum in summo* Romanos pontifices, licae ablegatus, necnon archiepiscopi et episcopi ejusdem apostoli Petri successores et Christi Domini nationis Maronitarum. Ad gloriam omnipotenti» Dei in terris vicarios, obsequium, ab his, ut vetusta ponet ad honorem Deiparae semper virginis Mariae; tificiae in nostrates benevolentiae argumenta missa sancti Petri, apotaolontm principis, hujus patriar- faciamus, quae per littera» ad illos olim transmissas chalis ecclesiae fundatoris ac patroni, ahonimque luculenter apparent, recentiora quaedam documenta omnium sanctorum, qui Syriam notaram totumque ex postremis hisce temporibus petita producimus, Orientem illustrarunt, pro pastorali in commissum quibus planum fiat, et gentem notaram Romanae curae nostrae gregem vigilantia,, haec, quae sequun­ catholicae fidei semper fuisse addictissimam et a sede tur, in hac noetra provinciali synodo legitime con­ apotaolica ob eam causam summopere commenda­ gregata mature ’diligenterque discussa et perpensa tam. Pius IV. nationem nostram septem Israelitarum perpetuo servanda statuimus, decernimus et promul­ millibus a Deo electis comparat, yoerum genua non gamus, principem pastarum Jesum Christum Deum, sunt incurvata ante Boat ( 1 l.quum reliquus populus a Dominum et servatorem notarum humiliter depre- veri Dei cultu defecisset. A'or vero ( inquit in epistola cantes, ut, quae ad ipsius laudem, ad laudabilem clfri ad Moysem, patriarcham Maronitarum, datxkalend. populique disciplinam, salutem et morum reforma­ septemb. anno perspicientes rv litteris tuis exi­ tionem stabilienda cognovimas, ab omnibus et sin­ miam reverentiam et cultum et pietatem, qua et tuam gulis inviolabiliter, ipsius gratis adjuvante, serventur. OC nationis istius constantiam in retinenda fide,quam sancta Romana tenet et docet ecclesia, gratulamur tibi et nationi ipsi, toto ex corde divinae misericor­ diae gratias agentes, quod reliquit sibi in istis tam PARS PRIMA. longinquis partibus tot hominum millia, qui non cur­ De fide cathdlua. vaverunt genua sua ante Baal, quos nec infidelium jugum tam grave a Christiana fide deterrere, nec haereticorum aut schismaticorum propinquitas cor­ CAPUT I. rumpere et ab ecclesia catholica abducere ac sepa­ rare fiotuit. De symbolo fidei tiuqMffnitUMt· Clemens VIII in epistola ad Sergium patriar­ Inter praecipua beneficia, quibus Deus optimus cham, die i. apriiis 1595. : Zn cathedra beatissimi maximus apoatotioun Antiochenam ecclesiam noa- apostolorum principis Petri, non meritis nostris, tnunque'Syriacam Maronitarum natjooem pro inef- sed -divinae bonitatis abundantia, sedentes, omnium Cubili sua bonitate exornare vohrit, illud eat a nobis ecclesiarum , quamvis locis sint remotissimae, curam cum debita majeatati suae gratiarum actione perpetuo gerimus, omnium Christi ovium, quae ubivis terra-' recolendum quod orthodoxa fides a prima sanctiMimi rum sunt, seAtarm, quantum Spiritu sancio auctore apostolorum principis Ptari, m Syriae partibus, in praedicatione, ad noetra usque tempora sto integra tat nomine Patria et Filii et Spiritus sancti, unlue M. Amen. ( ’ * *7 . . Constitution*· et canone· ·. .synodi Monti» Libani, a. 1736. licet, procuramus omnes denique venerabiles episco­ pos, fratres nostros, laborum tiMfrwwai participes ct adjutores, paterne diligimus et ad pastoralis officii munera nobiscum obeunda nostra auctoritate a^Mto- kca adjuvamus et confirmamus. Te vero, frater, et tuam islam nationem fidelem in Christo praecipuo • dilectionis affectu complectimur. Xam quamvis ma­ gno,locorum intervallo a nobis disjuncti sitis, vinculo tamen caritatis nobiscum conjuncti et spiritu prae­ sentes semper estis. Et certe vestra insignis pietas et in fide catholica constantia et singularis erga hanc sanctam apostolicam sedem devotio, promerentur ut vos veluti filios carissimos habeamus in corde et in visceribus Jesu Christi. Vos enim sanctae Romanae ecclesiae, vestrae et omnium fidelium matri et ma­ gistrae, debitam obedientiampraestatis, more et insti­ tuto majorum vestrorum, et magna divinae gratiae abundantia erga vos fidei integritatem ab eadem Romana ecclesia acceptam conservatis, yuamvis fini­ timis gentibus, qgjae infidelitatis tenebris obcoecatae sunt, et schismaticorum 'sectis circumsepti sitis, quae, ab ecclesiae catholicae unitate variis erroribus dis­ tractae, cum hac tdei petra non cohaerent, et quod necessario consequitur, nisi resipiscant, a via salutis alienae sunt. Paulus V..Maronitae nostros vocat rosas inter haereseon et schismatum spinas, eosque ait in diluvio aquarum, quibus Oriens pene universus obrutus fuit, minime submersos. Tibi vero ( sic alloquitur Josephum patriarcham in epistola ‘data idibus januarii anno 1606.) et reliquis fratribus episcopis et dilectis filiis, clero el populo Maronitico omnium coelestium bono­ rum abundantiam ab 'aeterno patre misericordiarum precamur : quum vos, veluti rosas gratia Déi flo­ rentes, inter Orientalis infidelitatis spinas videamus. Et in epistola ad archiepiscopos, episcopos, clerum et populum Maronitarum, data IV. kalend. decemb. 1608. : Benedictus'Deus Pater Domini Xostri Jesu Christi, qui secundum magnam misericordiam suam in diluvio aquarum multarum, variorum scilicet schis­ matum et haeresum impiarum perversitate, quaejamdiu Orientem inundaverunt et pene universum obru­ tum miserabiliter tenent, illas ad vos approximare nbn permisit, sed singulari clementiae suae dono in catholicae fidei veritate tot saeculis vos conservare dignatus est : quapropter fides vestra annuntiatur in universo mundo, celebratur in mundi totius eccle­ siarum matre et magistra Romana ecclesia, beati Petri merito Domini voce consecrata, cujus vos divi­ num agnoscentes super omnes ecclesias primatum, debitum Christo honorem impenditis, qui ex universo hominum genere unum Petrum elegit, quem univer­ sarum gentium vocationi et omnibus apostolis cunctique gregis sui non solum ovibus, sed regendis etiam praeficeret pastoribus. Urbanus VIII patres nostros dixit decorem.Car­ meli, gloriam Libani et Montem Sion, in epistola, , quam ad Joannem patriarcham, die 30. augusti anno i625./scripeit.A’., p> 7®·. Coll.Lab.it. (1) 1. Cor. 11, u. (3) (but IL U. •9 Constitution»· at canone· ·. synodi Monti» Libani, a. 1736. convarnonem nationum ab ecclesia catholica' dbaidentium, inter que» versamur. 3. Sed quia ·μ4>ομ· /«rmen/wi· Mons massam ceêrumpst(tj, et apoatota» monet : Auferte «mAmt ex.vobis ipsis (2);considerantes no·, quod In hujus Monti» libani parte», ubi catholica noitra fidep, Dei beneficio, lola sine ulla infidelium, haereticorum, aut •chionaticonim commixtione regnat, jamdudum ex divert» regionibus exteri homine» demigrare coe­ perint, qui, damnati» erroribus tui», orthodoxam reli­ gionem se profiteri, aut propter eamdem a gentilibus suis se vexato» patriisque laribus cedere coactos affir­ mant' ; experentia tamen edocti, plus inde detrimenti in catholico» indigenas, quam utilitati» in advenas hujusmodi derivari consuevisse, nisi certus illos reci­ piendi atque tractandi modus praescribatur; statuimus ac decernimus, ne qua deinceps monasteria, vel aedes, aut domicilia pro habitatione cujuscumque commu­ nitatis saecularis'aut regularis aliarum nationum, quae non sunt una cum patriarcha suo et episcopis, clero quoque ac populo integre ac plene cum sancta' Romana ecclesia conjunctae, aedificentur, aut inhabi­ tanda a quolibet cujusvis status, gradus, auctoritatis vel dignitatis concedantur in nostris hujusmodi, in quibus soli Maronitaeinhabitant. Tum quia, si gentes, hujusmodi -integre ac plene catholicae non sint, fi^ri poterit, ut nonnulli eorum, sub ovina pelle,venenum haeresis aut schismatis occultantes, et populares suos, quos versantur inter et nostro» etiam, sicut olim in Monte Libano quidam Jacobitae fecerunt, eodem contagioinficiant ;tumquia, si eorum patriarchae vel prae­ sules haeretici aut schismatici sint, ex vi diplomatum, quae ab infidelibus principibus obtinuere, et potes­ tatem in hujusmodi communitates exercere tentabunt, et nostrorum antistitum jurisdictionem perturbare non desinent. Quae vero jam erecta reperiuntur coe­ nobia, ordinariis injungimus, ut satagant in iis non­ nisi catholicae fidei professores admitti admissosque ab omni haereticorum vel schismaticorum praesulum potestate eximi. Monachis autem, sive sacerdotibus saecularibus et clericis ibidem commorantibus nulla­ tenus permittant, sacramenta catholicis nostri ritus conferre, aut ad illos conciones habere, vel illorum pueros docere, sed tantummodo sibi ipsis intra aedes hujusmodi attendere, ritum suum (catholicum tamen et ab omni haereseos ve) schismatis labe purgatum) servantes. Ubi autem advenae praefati, sive saecu­ lares sive regulares, propria» sede· aut ecclesia· non habuerint, permittendum illis decernimus, in nostris ecclesiis orare et, si sacerdotes fuerint, divinam etiam liturgiam celebrare, dummodo catholicae Romanae fidei professionem coram ordinario antea emiserint. Laicos denique oppidorum nostrorum Montis Libani gentis nostrae gubernatores in Domino obtestamur iisque districte praecipimus,ut hoc decretum,quo puri­ tatem fidei in terris nostris conservare intendimus, pro salute animarum suarum ac debito erga patriarchalem atque hujus sanctae synodi auctoritatem ob­ sequio exsequi diligentissime studeant. 4. Eo» vero, qui variis erroribus imbuti, in civi­ tatibus, oppidis aut’ alii» locis, una cum Maronitis venantur, ritusque suo» a sancta catholica ecclesia damnatos exercent, sive infidele» sint sive haeretici aut schismatici vitando· esse in rebus sacris a nostris omnino statuimus ; universas et singulas personas nobis subjecta» cujuscumque sexus, gradus, status,' auctoritatis vel dignitati» sint, monentes atque in domino hortantes, ut neque accedant ad loca, ubi hujusmodi ritus exercebuntur, nec quomodocumque et ubicumque instituto· aspiciunt, aut communionem cum illis in divinis habeant seu'ab illis benedic­ tiones (3), quas vocant, accipiant, quae sunt potius ( 1 ) ■. Cor. V, 6. Galal V", j. (l)i..Cor.V, ij. (j) Laodice». cone. caa. ji, JJ, jj. (Hardouia I, 7·,.) 30 maledictiones, quam benedictiones. Hi enim sunt a Deo alieni. Qui sacramenta ab haereticis et schismati­ cis hujiumodi acceperit, aut ecclesias eorum adierit, vel missae seu divini» offici» interfuerit, gravissime ab ordinario plectatur. 5. Quodsi licentiam vagandi per terras a nostris inhabitatas, ut suas distrahant merces aut professio­ nem aliquam catholicis nostri ritus necessariam exer­ ceant, (Minuerint, caveant ordinarii et parochi, ne domos subvertant (1) detentes quae non oportet. Nec Ultra certum tempus illis assignatum in suis finibus eoe consistere patiantur. Quum autem humanitatis gratia in transitu hospitio excipiuntur aut in domo» fidelium divertunt infideles hujusmodi, seu haeretici aut schismatici, districte praecipimus, ut nostri a nimia eorutn consuetudine et familiaritate abstineant, sermones de religione cum iis non misceant, nec, ■ fieri poterit, apponant illis cibos, quos ea die vetaret ecclesia, nisi ex parte et nomine aut numero guberna­ torum sint ( 2 ). Demum synodicis constitutionibus ( 3) inhaerentes, hominibus hujusmodi in domum Dei ingressum interdicimus, si in infidelitate sive haeresi aut schismate permanserint. Catholicos quoque sive catholicas illis inservire, nisi salva religionis inte­ gritate, nullatenus permittimus, quemadmodum nec nostris concedimus, ut fa'mulos a fide catholica alienos adhibeant, si vel minimum dominorum vel aliorum subversionis periculum immineat. 6. Si quis (4) ex, nostris ab orthodoxa fide (quod absit) ad haereticos aut schismaticos vel infideles de­ fecerit,aut communionem in divinis cum illis habuerit, aut aliquid contra fidem vel bonos mores sentire, scri­ bere vel docere aut agere deprehensus fuerit, hunc parochus vel ordinarius, quem eorum mores et fidem, qui in districtu paroeciae et dioecesis suae habitant, nosse oportet, ad rthuni d, patriarcham fideliter deferat, ut paterna caritate opportune saluti omnium provideatur. 7. De fidei dogmatibus cum haereticis aut infide­ libus publice disputare nemo praesumat sine expressa ordinarii licentia, qtiae illis tantum erit concedenda, quo» noverit sufficienti doctrina praeditos et in reli­ gione catholica constantes. 8. Ut non solum corde credatur ad justitiam, sed etiam ore confessio fiat ad salutem) 5 ),sacrorum conci­ liorum decretis(6) inhaerentes praecipimus, quod fidei formula, quae a sancta Romana ecclesia omnibus, sed praecipue Orientalibus praescripta'est, quaeque jam in arabicam linguam versa typisque mandata, a nobis initio hujus sanctae synodi praestita fuit et solemniter emissa, ab universis et singulis admittatur atque suscipiatur, eamque de verbo ad verbum integre et sine ulla omnino diminution» suo loco et tempore infrascripti emittant : 1. Episcopi aliique tum majo­ ribus tum minoribus ordinibus initiati et curam ani­ marum habentes, ante ordinum susceptionem ; 2 abbates et archimandritae nec non monachi, moniales et abbatissae, ahtequam benedicantur juxta ritum Orientalis ecclesiae ; 3. novi confessarii, etiam monialium ; 4. novi concionatores, etiam regulare» ; 5. doctores et magistri in ipso actu approbationis et licentiae docendi publice vel privarim quaslibet dis­ ciplinas,, etiam grammaticam ; 6. denique medicinam et chirurgiam exercentes. Hujusmodi autem profes­ sionibus indiculum confici a vicario episcopi vel rihi d. patriarchae, et ab ipeo servari mandamus, ut constet de emissa semel fidei professione. . (t)T« ». ··■ (j) · Cianui ex arabico exemplari ·. atu worn [ubrttl ·λ μλ!. (1) Laodicen. can. 6. [Kardouin» L 7I1.] (4) Concil. Later. 111$. aub Innoc. III. cap. 3. (5) Rom. X» to. > (6) Comtaatinop. I. gen. II. cap. i. CoMtantinop. IV. ge*. VIII. can. 1. Gèakêd. c. 1. [Hardoetn 1.top; ILL 194 r IL toi, 617.] Trident. acta. 24. cap. is. de reform. ) Constitutione· et ana*· ». synodi Monti· Libani, a. 173t. 3« fi». * Canone», qui a (anctis patribus in unaquaque ribile judicium imminere, qui filios et servos, crimi­ synodo tum generali, tum particulari in Oriente nibus hujusmodi Deum inhonorantes, aut non corri­ hucusque constituti sunt, quique ab ecclesia Antio­ piunt et castigant, aut, quod pejus est, pravo exemplo chena sunt recepti nec a sancta ecclesiarum omnium instruunt st in occasionem aliquando inducunt. matre, Romana, reprobati, observari omnino decer­ 14. Publicum blasphsmiae crimen in Deum, vel nimus, eorumque exempla diligenter colligi, et in beatam Virginem Deiparam aut in sanctos, coram unaquaque cathedral! ecclesia sanctissime custodiri tribus personis prolatum, ordinariis locorum reserva­ praecipimus. mus. A blaapbemia vero haereticali nemo praeter 10. Quaecumque a summis Romanis pontifici­ rthum d. patriarcham absolvat. bus in materia fidei et moram adversus emergentes 15. Illud autem scelerum omnium maximum, quo errores et perniciosam tum catholicorum, tum haere­ maligni, vani et perditi homines per veneficia et sor­ ticorum aut schismaticorum doctriqam, ad nostram tilegis diabolo,omnis mali auctori,adhaerent et a Deo, usque aetatem definita sunt et in posterum definien­ infinito bonorum omnium fonte, recedunt, exsecrantes tur, ea non modo integre inviolateque custodiri ab pariter et damnantes, declaramus ipso facto excom­ omnibus praecipimus : sed etiam e latino in arabi- municationem ntio d. patriarchae reservatum incur­ cum converti, et in codicem redigi atque apud unam­ rere omnes et singulos veneficos et veneficas, necroquamque cathedralein ecclesiam, etiam patriarchalem, mar‘es, divinatores, sortilegos, lamias, striges, seu conservari injungimus. Qui secus senserit aut docuerit, quovis alio nomine nuncupentur, utriusque sexus, qUi ad rthum d. patriarcham deferatur graviter punien­ cum expressa vel tacita daemonis invocatione, ad dus. captandam dilectionem vel odium concitandum, sive 11. Divinos, tum veteris tum novi testamenti ad thesauros inveniendos aliumve finem quemcum­ libros, quos pro sacris et canonicis integros cum que, utuntur incantationibus aliisque maleficiis, vel omnibus suis partibus, prout in ecclesia catholica etiam ligaturis, ut a naturali et legitimo matrimonii legi consueverunt et in sacrosancta Tridentina usu conjuges avertant, aut scienter in praefatis synodo ( 1 ) recensentur,veneramur et suscipimus : nec coopérantes aut quovis modo consentièntes. syriace nec arabice in ecclesiis nostris recitari per-h 16. Eamdbm excommunicationem ipso facto et mittimus, îià exemplaria, sive manu exarata, sive rtho d. patriarchae reservatam incurrant omnes· typis impressa, primum examinata probataque fuerint utriusque, sexus personae,' quae daemoni spondent ab ordinario ; idque juxta authenticum exemplar, obsequium, thus et sacrificia offerunt ; ac insuper quod, adhibitis doctis viris, rthus d.' patriarcha personae quaecumque, quae, vel suo vel alterius secundum antiquam receptamque syriacam versionem nomine, condunt' aut condere faciunt imagines, quam emendatissime describi evulgarique curabit; ut Annulos aut quodvis aliud artefactum, in quo daemonimirum errores, qui in exemplaria quamplurima, ac mem constrigant ; item qui per se vel per alium, praesertim arabica, vel amanuensium oscitantia vel sanctissimo altaris sacramento, chrismate, oleo haereticorum dolo obrepserunt, omnipo tollantur. sancto aut quacumque alia re consecreta.ad veneficia, Ipsa vero, ut in laudata synodo Tridentina praecipi­ sortilegia, divinationes aut ad alium usum, , quam tur, hujusmodi librorum probatio in scriptis detur fuerint instituta et ordinata, quomodolibet abutuntur; atque ideo in fronte libri, vel scripti vel impressi, iique etiam, qui de praedictis ad praedictos fines ali­ authentice appareat. Idque totum, hoc est, et probatio quid sumpserint vel alicui dederint aut data accepeet examen, gratis fiat, ut probanda probentur, et perint, etiam abusu minime subsecuto. reprobentur improbanda. 17. Sub poena arbitrio ordinarii declaramus,- de­ 12 Quum nulla sit causa, cur prohibeamur ^erte nuntiandos esse iisdem ordinariis non solum blasphe­ profiteri, quod credimus ; statuimus ac decernimus, mo» haereticales, sed etiam astrologiae judiciariae, ut veluti-tesseram tpstrae catholicae religionis, qua necromantiae et magiae professores aut quovis modo ab Orientalibus haereticis et schismaticis discernimur, in iis sese exercentes, etiam pergjnicum actum. Tam­ in divinis officiis, quemadmodum hactenus laudabili­ quam suspecti denuntiandi etiam sunt, qui verba ter fecimus, haec palam et publice profiteri pergamus, etiam sacra aut res quascumque nulla naturali virtute videlicet: 1. In symbolo fidei particulam illam ad sanandum praeditas in usum adhibent medicinae. Filioque, qua Spiritus sancti ex Patre Filioque, tam­ 18. Pium et sanctum est, sanctorum reliquias vel quam ab uno principio, processio designatur, imagines, cereas agni Dei effigies, evangelium sancti Romanae ecclesiae morem secuti, adjiciamus. 2. In JcXmnis, librum precum sancti Antonii abbatis, aut sacrosanctae liturgiae celebratione post verba Christi alias pias pteces collo appensas gestare, dummodo Domini, quibus panem et vinum in ejus corpus et hujusmodi preces et reliquiae ab ordinariis sint pri­ sanguinem converti credimus, genuflectamus. 3. Cum mum examinatae et probatae, nec spes habeatur in tribus [papmisj conciliis oecumenicis, etiam Chalce- modo dicendi, ligandi aut scribendi, in certo numero donense generale in missa, et [cum] ex prioribus et figura, vel in quopiam alio, quod ad divinum cul­ synodis septimam, octavam, Florentinam ac Triden- tum minime conducat. Nam ipsa per se bona noxia tinam nominatim una cum omnibus aliis oecumenicis fiunt morositate superstitiosa, et superstitione pecca­ Occidentalibus generarim ;in synaxario adjungamus. tur, ubi quis, cui non debet, vel eo modo, quotion 4. Sanctissimi Romani pontificis commemorationem, debet, divinum cultum exhibet,-ita ut verus cultus tam in missa, quam in divinis officiis, ante r®i falso numini, velfalsus cultus vero Deo deferatur (1 ). d. patriarchae nomen, uti hactenus consuevimus, Hos autem precum libello· benedictioais causa peten-. celebrare non omittamus. tibus gratis dari jubemus, nec ab iis quidquam exigi 13. Quia vero non solum fidei integritas nobis tamquam debitum, sed sponte oblatum recipi poup cordi esse debet, sed etiam operam studiumque no­ ac praesertim pro ecclesiarum et monasteriorum , strum in eo jubemur impendere, ut, quidquid purissi­ manutentions permittimus. mae religioni adversatur; ab ovibus curae nostrae commissis avertere satagamus ; obsecramus, et quan­ CAPUT II. tum possumus in Domino mandamus parochia, con­ tionatoribus et confessariis, ut in exstirpationem De doctrina Christiana et verbi Dei praedicatione. blaspbemiae, superstitionum et magicarum artium, quas divinfie humanaeque semper leges proscripse­ 1. Officium praedicandi instruendiqu· populum ita runt et statutis poenis severissime punierunt, ssee est episcoporiim proprium, ut Dominus noster Jesus annent. Parentes etiam et domini noverint sibi ter- Christus, ad patrem de hoc mundo iturus, illud apo(i)Sess. «... (<) Thera, 1. s. 4. 9». art. 1. \ Constitution·· «t canon·· ·. «ytmffi Monti· Libani, a. 1736. 33 34 •toti· ante praedpoe commendaverit, diem· : ite, do- cccMaatfcoraffi discere cupientium commoditati suc­ ceteommee jwtiM(i). Onum ighw episcopi tenentur curratur, curabit rrtiua d. patriarcha a doctis viris per m ipaca, «i legitim· impediti non fuerint, ad prae­ in compendium redigi et arabtee evulgari probatum dicandum sanctum Jesu Christi evaagelium. Si vero aliquem libram theologiae morali·, seu casuum con­ contigerit, iUoa legitimo detineri impedimento, juxta scienti··, et alterum, quo sacrae scripturae commen­ fcnnam «acri concilii Tridentini (»), viro· idoneo· taria a unctis patribus desumpta breviter ac dilucide amumere teneantur ad hujusmodi praedicationi· offi­ contineantur. cium salubriter exsequendum. Si quis autem hoc 8. Quia vero ad animarum salutem maxime con­ adimplere contempserit, a rffio d. patriarcha dis­ ducit, ut tam in urbibus quam in casalibus per adju­ tricte corripiatur. tores, parochis ab ordinariis datos, semel saltem quo­ а. Archipresbytpri et parochi et quicumque curam libet anno per certum temporis spatium conciones animarum habentes per se vel alios idoneo·, si legi­ fiant, populisque sacramenta confessionis et commu­ time impediti fuerint, diebus (3) saltem dominicis et nionis administrentur, nos, quantum in Domino pos­ festis solemnibus plebes sibi commissas pro sua et ea­ sumus, saluti omnium prospecturi decernimus, a rffio rum capacitate pascant 'salutaribus verbis, docendo d. patriarcha deligi debere viros idoneos, sive secu­ ea qùae scire omnibus necessarium‘est ad salutem, lar*·, ac praesertim ex alumnis Romani nationis annuntiandoque eis cum brevitate et facilitate ser­ nostrae collegii, sive regulares, ex quocumque mona­ monis vitia, quae eoe declinare, et virtutes, quas sec­ sterio et congregatione, qui, in singulas dioeceses tari oporteat, Romano adhibito* catechismo pro distributi, apostolicum id munus pie et sancte exse­ parochis potissimum impresso, quem in Arabicum quantur. Nec ad id officium admittantur, nisi qui in sermonem conversum curabit rffius d. patriarcha sacro presbyteratus ordine sint constituti et annum typis mandari ac omnibus parochis distribui. Id vero aetatis trigesimum attigerint, quique probatae vitae si quis eorum praestare negligat, ab episcopo per testimonio commendentur et (quando eidem rffio censuras ecclesiasticis seu alias ad arbitrium epis­ d. patriarchae visum fuerit) praevio examine suffi­ copi ipsius puniatur. Quodsi negligentia crebrior, erit, cienti scientia praediti reperiantur : quibus denique ac parochus seu archipresbyter tribus mensibus ab litterae patentes ab eodem rffio d. patriarcha con­ episcopi monitione muneri suo defuerit, ab officio cedantur. Ut eadem episcopus in sua dioecesi, ubi suspendatur aliisve poenis arbitrio ordinarii.plectatur. opus esse existimaverit, fieri curet, hortamur in 3. Ut vero omnium captui sese submittant pa­ Domino et obtestamur. rochi, diebus festis in conventu populi vel ad missae 9. Conciones in ecclesiis sive secularium sive re­ sacrificium vel hora pomeridiana ad vesperas, pueros gularium aut monialium sine benedictione et expressa puellasque in ecclesia convocandos curent eosque suo licentia episcoporum a nemine fieri permittimus, sive ordine et loco per ecclesiam dispositos, fidei rudi- concionator secularis fuerit, sive regularis. In eccle­ mentif doctrinaque Christiana sermone vulgari et sia autem propria concedimus regularibus, ut condo­ verbis ipsis, quibus traducta habentur in doctrina nari possint, modo a suis superioribus sint approbati [christ.] cardinalis Bellarmini, diligenter imbuant, et benedictionem episcoporum petierint. Alumnis unam semper eamdemque regulam sjfluentes. Ante­ vero collegii nostri Maronitarum de Urbe et mona­ quam autem eamdem doctrinam exponant, alta voce chis congregationis Montis Libani, qui in monasterio recitent, populo repetente, vulgari idioinate signum Sanctorum Marcellini et Petri de Urbe studiis theo­ sanctae crucis, symbolum fidei, orationem domini­ logicis vacaverint, condonandi, confessiones exci­ cam, salutationem angelicam, decalogi et ecclesiae piendi, ab omnibus castbus absolvendi et dispensandi praecepta, septem sacramenta et actum fidei, spei et in foro consdentiae et missionis munera obeundi caritatis et contritionis, iisdem semper verbis utentes. facultatem plenam damus in omnibus et singulis 4. Si parentes aut dominos aut magistros aut quo- patriarchatus nostri finibus, etiam non obtenta ordi­ modolibet superiores négligentes cognoverint in eru­ nariorum licentia, ordinariis injungentes, ut ipsorum diendis filiis, subditis aut discipulis, hortentur, ut operam libentissime in spiritualibus adhibeant ; si illos ad ecclesiam erudiendos mittant. Idque etiam quid vero contra ipsos quoad doctrinam aut more· praestent concionatores et confessarii, quorum partes habuerint, ad rffium d. patriarcham deferant. erunt, monere superiores et patres familias, Ut sub­ 10. Eleemosynas pro se vel pro suis monasteriis ditos et filios instrui in doctrina Christiana curent : nemo ex condonatoribus aut iis, qui missionis munus magistri denique non omittant, semel saltem in heb­ exercent, petat, nisi litteras patentes ad hoc a rffio domada, Christianae doctrinae praecepta in scholis d. patriarclia aut ordinario obtinuerit. Sponte vero suis explanare. Σ4 a fidelibus oblatas, et maxime a parochis et magistris 5. Confessarii denegent aut differant absolutionis ecclesiae vel universitatis collectas, aedpere poterit. bene^cium iis, qui ignorant Christianae religionis Meminerit tamen pauperum illius lod, quibus etiam elementa, summa videlicet et essentialia credendi et per fidelium eleemosynas juvandis, populum contioni­ agendi capita, quae ad obtinendam salutem sunt bus monendo, studium et operam adhibeat. necessaria ; et parochi patrinos in baptismate non ti. Satagant contionatores perquirere a parocho admittant, quos rudimenta fidei nescire deprehen­ vel pio et prudenti alio sacerdote, qui sint frequenderint. tiores abusus et corruptelae in loco, ubi praedicare б. Sacrae scripturae expositio et casuum conscien­ debent, in eosque praedicationis suae vim dirigere : tiae interpretatio in qualibet dioecesi fiat, aut per ita tamen, ut non personae, sed vitia reprehendi inordinarium, aut per aliquem deputatum ad hoc mu­ telligantur. Sacrae scripturae loco· nemo audeat nus ; idemque praestetur in uno saltem ex frbquentio- aliter, ac in vulgata Syriaca, Graeca vel Latina edi­ ribus monasteriis. Ubi vero tant exigua esticleri et tione proferre, nec illius interpretationi, nisi a sensu populi multitudo, ut theologica hujusmodi lectio in sanctorum patrum et doctorum (1). Inanqs fabulas, eis commode haberi non possit, saltem magistrum et quae turpia praesertim repraestiitant, abotnihabeant ab episcopo eligendum, qui clericos aliosque nentur ; historias et miracula suspectae fidei non affe­ scholares pauperes grammatica·· doceat, ut deinceps rant. Abstineant demum a quibuscumque ludicris et ad altiora studia, annuente Deo, transire possint. vanis territamentis, cogitantes vivum esse verbum 7. Ut autem in hac parte tam magistrorum quam Dei et acutius omni gladio ancipiti. Quodsi quisquam (i)Mstth. XXVI11, 19. (r) Seat. s. cap.*1 (5) Sys. Sergii patriarchae ao. aeptemb. 1596 can. s- [Mansi, Oar., (19m), XXXV, toa<.) Cohciuo·. oouaern, XXXVIIJ. ( 1 ) · Locus hic corruptus'in edilioec Arabie· deest.Legcadum ridetur : ne λ sraw «. geCntm et eecunun eeeeJere. Paulo infra editio Romana mendoae habet aadeas pro eons 1 Constitutiones et cahooes t. synodi Maât» Libani, a. 173«. aliter face'rc deprehensus fuerit, in euto episcopus severe animadvertat. . ta. Si vero (quod abat) praedicator (1) «rores aot scandala disseminaverit in populum, episcopus ei praedicationem interdicat. Quodsi haeteeee praedica­ verit, contra eum omnino procédât. Curent autem episcopi, ne anis praedicator, vel ex Crisis, informa­ tionibus, vel alias calumniose vexetur. Λ CAPUT 1Μ. De editione et atra libramen. i. Quum inimicus homo in superseminandis in agro dominico zizaniis iis etiam rebus abutatur, quae ad Dei gloriam augendam et religionem catholicam propagandam liberaletque artes diffundendas inven­ tae sunt, nos, qui a Domino super familiam suam praepositi sumus, subversioni animarum occurrere cupientes, statuimus, ut nemo imprimat aut manu exaratum evulget librum libellumve cujuacumque generis, de re qualibet tractantem, sive carmina, sive orationes,, sive historiam et id genus alia, quovis modo et qualibet lingua, nisi praevia recognitione deputatorum, quonrthus d. patriardha et episcopi in unaquaque dioecesi constituent, et facta ab iisdem vel eorum vicariis in scriptis facultate. 2. Imprimentes (j), describentes, legentes, detinen­ tes libros haereticorum ab ecclesia damnatos, sive propter haeresim.sive propter falsi dogmàtis suspicio­ nem,sive quoquo modo haerdb faventes, sunt excom­ municari excommunicatione-ordinariis reservata. Qui ..vero legerint vel detinuerint libros proscriptos quiJ dem, sed haeresim non continentes, poenis arbitrio eorumdem ordinariorum statuendjs-punientur. 3. Libros de magia ejusque generiotrs^de arte fecta est mentio, colligant in Hbellum : 1. Coipus juris, canonici et civilis ad usiim episcoporum, quorum est contrdfixr- ■ sias in'utroque jure de more.Orientalium deddqre. 2. Grammaticam Syriaqam et Arabicam pro scholis puerorum. 3. Dialecticam et philosophiam'nec non cursum theologicum' pro hs, qui ad altiora studia, Deo favente, transeunt. 4. Controversias fidei catho­ licae adversus gliscentes in Oriente haereses. 5. Histo­ riae ecclesiasticae, compendium in annos digestum,< ubi praecipue agatur de successionibus rebusque gestis Romanorum pontificum et quatuor patriâr-, ^charam Orientis. Hos autem aliosque libros, quos ad 'utilitatem ecclesiae docti viri conscribent, praevia recognitione ac probatione deputatorum, curabit idem rAus d. patriarcha typis sacrae congregationis de Propaganda fide Romae evulgari, vel si id obtineri nequibit, sumptibus et impensis ipsius d. patriarchae impressos, epjgcopis et parochis nec noh abbatibus monasteriorum, constituto certo ac moderato pretio, 41 distribui. 5. Item deligat una cum episcopis rthus d. pa­ triarcha viros idoneos, qui officia ecclesiastica reco­ gnoscant omniaque in unum corpus redigant, missale scilicet, rituale, pontificale,'officium fetiale de tem­ pore et sanctorum.totius anni, martyrologium et alia hujuÿnodi, quae approbari debeant, primum ab eis(I) Trident, reta. 5. cap. >. , (-i) Conci 1. Sergii, patriachaeMan>a>tarwn,uuK>i$96.caa. >0. [Manu, Cone.,(1901). XXXV, tort.] (J) Cap. 1. cao. 9, 10 ; cap. >. tan. a, 6. [Col. 31, 33.]. 36 dem rAo d. patriarcha et episcopis, deinde typis evulgari perque ocrinetas, monasteria ac dioeceo* justo constituto pretio distribui, sublatis e medio ceteris omnibus eedeeiasticia libris, qui oditiom a riho d. patriarcha et episcopis probatae conformes non fuerint, Qm in re tam rtai d. petriarAr quam ordinarii locorum invigilabunt nec ullum Hbrum permittent .in ecclesia adhiberi, nisi ab iisdem ordi­ nariis vel eorum ddputatis attestatio in scriptis fiat, illum collatum cum aliis jam impressis et approbatis, inventum ea* cum eis concordate.praedictis autem ordinariis * aliis quibuscumque hnc sancta synodus prohibet, ne aliquid addi vel Retrahi sinant, neque propria auctoritate, quovis praetextu, praesumant mutare ritum, qui habetur.in editione a riho d. pa­ triarcha et episcopis approbata, aut officium de novo introducere. Qui secus fecerit, etiamsi episcopali dignitalKfiilgeat, noverit se praeter censuras, quibus arbitrio synodi et rthi d. patriarchae plectetur, in recitandis horis canonicis muneri suo nequaquam satisfacere. CAPUT IV. De ftshi et jejuntie. 1. Parochi seu archipresbyteri aliive curam ani­ marum habentes in missa parochiali, quam stata hora, ut magis commodum erit populo, celebrabunt, dies festos ex praecepto'servandos et jejunia, quae per hebdomadam occurrent, sub poena ordinarii arbitrio nuntiabunt. ■ 2. Ne vero ex multiplicatione festorum et jejunio­ rum, quae quandoque non, ut par est, a populo ob­ serantur, contingat, ut ejusdem populi potitu pec--cMa quam merita augeantur, prohibet haec sancta synodus episcopis et-parochis, ne alia festa aut jejunia de praecepto celebrari faciant, aut populo denuntient, quam ea quae sequuntur. 3. Dies 'jejuniorum de praecepto ecclesiae nostrae Antiochenae. Primum jejunium quadrageejmefê'incipiens a fena secunda post dominicam ~quq|]uagesimae inclusive usque ad dominicam resurrectionis' exclusive. Non tamen jejunatur diebus dominicis neque sabbatis praeter sabbatum sanctum, neque in festis de prae­ cepto, quae occurrant in qùadragesima, videlicet ingressus domini in templum, s. Maronis, quadra­ ginta martyrum, sancti Joseph et annuntiationis beatae Mariae Virginis, in quibus tamen usus car­ nium, ovorum et lacticiniorum omnino interdicitur. ■■ Secundum jejunium nativitatis Dominbnostri Jesu Christi, a die quinta decembris inclusive usque ad diem vigesimam quintam ejusdem mensis exclusive. Tertium jejunium Deiparae a die prima augusti inclusive usque ad diem decimam quintam ejusdem mensis exclusive. Non tamen jejunatur die 6. augusti ob festum transfigurationis Domini. Quartum jejunium apootoJoran, a die 15. junii inclusive usque ad .diem 19. ejusdem mensis exclu­ sive. Non tamen jejunatur die >4. junii ob nativita­ tem sancti Joannis Baptistae. t Denique feria quartxjet sexta totius anni fit absti­ nentia a carnibus, ovis et lacticiniis, exceptis quartis et sextis ferjis, quae occurrunt inter nativitatem Do­ mini et epiphaniam inclusive et inter dominicam resurrectionis et pentecostes inclusive ; et quae . occanunt in hebdomada ante initium jejunii quadrageeimalis et in festis transfiguraticlfis Domini, assumptionis beatae virginis Mariae, nativitatis ,sancti Joannis Baptistae et sanctorum apostolorum Petri et Pauli. ■ 4. In primo jejunio quadragerintali non solum jeju­ nandum est a carnibus, ovis et lacticiniis, sed etiam CoMtitatiMM· «t OOMMM ». synodiMaatis Libaai, '·. 173t. mKk· * SMdi* erat. Qnamobram universis paaaapimm^ ut aou •otam ab illiciti· vel »d ilbdta traheatibua abatiaeeat, varum etiam eueroeanctaetitnrgiae et divinis effictis, tam matutinus quam vespertims, atrante aç devote aarvwa, vam tanwn jam introductum tolanmn·, intersint. Eoa autem, quotum supra(1) facta «at men­ abctiasedi nintirum dmntaxxt a cantibus, «vis at tio, ubi de doctrina Christiana et verbi Dai praedi· < lacticfatii·. catioM diximus, hortamur at monemus, ut etiam ad 5. UrgMlto pAUoi MCMitito, cooeuit Immn» tenet* •aeram condonem, lectionem ac doctrinam Christia­ synodus a rite d. patriarcha ttispausari pom· ia nam, prout debent, conveniant. p. Tam in jejunii· quam in fastis anni diebus, sive praedictis tribo· jejuniis hoc modo, vidabcet : in jnjnnin sanctoram apoatolcram a die 15. ad diam mobiUbuiriveimmobOibu, Romanum kalendarinm, *4· Junii incMv· ; in jajunio aawmptioaia beatae a Gregorio XIII., summo pontifice, da nostra natione Virginia a prima die ad <■ augusti inchsriva et in optime merito emendatum, in omnibus ecclesiis jejunio nativitatis Domini a die 5. decembria ad nostris observari districte mandamus, ejusque kaleuu. inclusive. Dispensatio tamen per patriarcham darii rationem et usum, quemadmodum et cantum non detur generaliter, sed pre unico jejunio tantum ecclesiasticum, in unaquaque dioecesi a magistris et pro illa vice, juxta neceeritates certi loci, temporia puero· edoceri praecipimus. 10. Super iis (s) autem, quae in eorumdem festorum M CMtBMe occursu vel pietas suaserit, vel humana exegerit ne­ cessitas, universis Christi fidelibus, volumus, ut juxta ' 6. Dies festi de praecefto ecclesiae sacros canones consueta misericordia subveniatur. nostrae Antiochenae. Unde et messis et vindemiarum tempore aliaque simili urgente occasione, cui tunc gliter omnino proFoeta mobttia : videri-non possit, liceat, quum ha episcopus in licen­ tia/gratia danda convenire judicaverit, servile opus Dominicae omnes per annum. Dominica resurrectionis DominPnoatri Joan Christi aggredi, missa saltem prius audita. Qui vero licentiam cum die aequanti. obtinuerint, adhortatione moneantur, ut ex eo, quod Ascensio Christi Domini. illis utilitatis obvenerit,' ecclesiis circumpositis et Dei Dominic· pentecostes cum die sequenti. pauperibus aliquam, in alterius veluti cultus repenDominica «srtlae Trinitati·. ' sum, faciant portionem, j|jem de jejunio dicendum, Feetum corporis Christi. quod iis contigerit ob gravem necessitatem dispen­ sari. Paeta immobilia. CAPUT V. JamMrw : De sanctorum invocatione et reliquiarum i. Circumcisio Domini. imaginumque cultu. ' 6. Epiphania Donuni. tfr ^Mtai dbo ροίβφΜ noct· admeridiasn. lu reüquta KMa jepmiis, atai luudfibüa eeaa* jvxta utiquam bm^oivui eostrorum ‘ ' Februario : r a. Ingressus Domini in templum. 9. Sancti Maronis, abbatis. Martio : 9. Sanctorum quadraginta martyrum. 19. Sancti Joseph, sponsi beatae Mariae virginis. 25. Annuntiatio beatae virginis Mariae. Junio : 24. Nativitas sancti Joannis Baptistae. 29. Sanctorum apostolorum Petri et Pauli. Augusto: 6. Transfiguratio Domini. 15.. Assumptio beatae virginis Mariae. Septembri : 8. Nativitas beatae virginis Mariae. 14. Exaltatio sanctae crucis. Novembri : i. Omnium sanctorum. Decembri : 15. Nativitas Domini nostri Jesu Christi. ob. Commemoratio beatae virginis Mariae. 7. Ceterum fasta, quae in unaquaque dioecesi, urbe, pago vel casali tanquam patroni propria celebrantur,, a parqchis accurate descripta et ab episcopia probata, ad rthum d. patriarcham in catalogum referenda, intra duorum mensium ab hujus sanctae ■ synodi promulgatione omnino tranamittantur. 8. Noverint autem omnsa, non ideo festa instituta esse, ut popului ab opere servili liber comemationibus, ebrietatibus vel aliis profani· actionibus vacet, sed ut ad ecclesiam, quum divina officia celebrantur, conveniat ac dies illoe Deo pietatis operibus conse- 1. Sacrosanctae Tridentinae synodi decretis (3) in­ haerens, mandat haec sancta synodus omnibus epi­ scopis et ceteris docendi munus curamque sustinenti­ bus, ut juxta catholicae et apostolicae ecdeoae usum a primaevis Christianae religionis temporibus receptum sanctorumque patrum copsensiooem et sacrorum conciliorum decreta, in primis de sancto­ rum intercessione, invocatione, reliquiarum honore et legitimo imaginum usu fideles diligenter instruant, docentes eos, sanctos una cum Christo regnantes orationes suas pro. hominibus Deo offerre, bofium atque utile esse suppliciter eos invocare et ob bene­ ficia impetranda a Deo per filium ejus Jesum Chris­ tum Dominum nostrum, qui solus noster redemptor ' et salvator est, ad eorum orationes, opem auxilium­ que confugere : illos vero, qui negant, sanctos aeter­ na felicitate in caelo frui, aut qui asserunt, vel illos invocandos non esse, vel pro hominibus non orare, vel eorum, ut pro nobis etiam singulis orent, invoca­ tionem esse idololatriam, vel pugnare cum verbo Dei adversarique honori unius mediatoris Dei .et homi­ num Jesu Christi, vel stultum esse, in caelo regnan­ tibus voce vel mente supplicare, impie sentire. , 3. Sanctorum quoque martyrum et aliorum cum Christo viventium sancta corpora, quae viva membra fuerunt Christi et templum Spiritus sancti, ab ipao ad aeternam vitam suscitanda et glorificanda, a fideli­ bus veneranda esse'; per quae multa beneficia a Deo hominibus praestantur ; ita ut affirmantes, sanctorum reliquiis venerationem atque honorai non deberi vel eas aliaque sacra monumenta a fidelibus inutiliter honorari atque eorum opis impetrandae causa sanc­ torum memorias frustra frequentari, omnino damnati (1 ) Cap. a. can. », «. |Col. »». 1 (s) Cone. Kom. sub Bwwdiclo XIII. tit. XI. cap. 1. i MannColeo, Cm.. (ι^μ), XXXflL ■«».] (») S«aa.a]. dsisvvcMioaa^seerationcH reUquinianctonia et sacria imeginibus. WSi.iWWIH . 39 4 .. > .· CoMtttatkMM et caaonee ·. synodi Mentis Libani, a. lyjfi. sint, prout jampridem eos damnavit et nane etiam damnat ecclesia. 3. Imagines porro Christi, deiparae Virginis et aliorum sanctorum in templis praesertim habendas A retinendas, eisque debitum honorem et venerationem impertiendam ; non quod, credatur ineeae aliqua iis divinitas ve| virtus, propter quam sint colendae, vel quod ab eis sit aliquid petendum, vel quod fiducia in imaginibus sit figenda, veluti olitn fiebat a gentibus, quae in idolis spem suam collocabant ; sed quoniam honos, qui eis exhibetur, refertur ad prototypa, .quae illae repraesentant, ita ut per imagines, quas oscula­ mur et coram quibus caput aperimus et procumbimus, Christum adoremus et sanctos, quorum Blae simili­ tudinem gerunt, veneremur ; id quod cebeiliorum, praesertim vero secundae Nicaenae synodi decretis, contra imaginum oppugnatores est sancitum. 4. Idque nos non de solis in tabula vel tela pictis , imaginibus, sed etiam de sculptis et de impressis intelligendum 'declaramus. Omnia enim eodem colli, maht, ut nimirum eos sanctos colamus, quorum illafe similitudinem exhibent, et cultu quidem non aequali. Nam Patrem et Spiritum sanctum in iis signis et figuris, quibus se praebuere conspiciendos, adoramus; Christum quoque, ut Deum Deique Patris filium ac redemptorem nostrum, colimus. Virginem vero Ma­ riani, ut. Dei matrem omniumque sanctorum regi­ nam, et sanctos tamquam Dei servos et amicos venerantur. Angelos denique in ea forma, qua patri­ bus et prophetis apparuere, depingimus, ac veluti fidelissimos Dei ministros honoramus. 5. .Illud vero diligenter doceant episcopi, per hi­ storias mysteriorum nostrae redemptionis, picturis vel aliis similitudinibus expressas, erudiri et confir­ mari populum in articulis fidei commemorandis et assidue recolendis ; tum vero ex omnibus sacris ima­ ginibus magnum fructum percipi, non solum, quia admonetur populus beneficiorum et munerum, quae a Christo sibi collata sunt, sed etiani, quia Dei per sanctos miracula et salutaria exempla oculis fidelium subjiciuntur, ut pro iis Deo gratias agant, ad sancto­ rum imitationem vitam moreaque suos componant excitenturque ad adotandum ac diligendum Deum et ad pietatem colendam. Quod enim auribus oratio est, idem est oculis imago, et quod legentibus scriptura, hoc idiotis pictura praestat cernentibus. 6. In has autem sanctas et· salutares observationes si qui abusus irrepserint, eos prorsus aboleri sancta synodus vehementer cupit ; ita ut nullae falsi dogma­ tis imagines et rudibus periculosi erroris occasionem praebentes statuantur.-Quodsi aliquando historias et narrationes sacrae Scripturae, quum-id indoctae plebi expediet, exprimi et figurari contigerit, doceatur po­ pulus non propterea divinitatem figurari, quasi cor­ poreis oculis conspici vel coloribus aut figuris expri­ mi possit. Sanctorum vero imagines nunquam nudae pingantur neque cum eo habitu aut cultu; qui proca­ cem venustatem prae se ferat, sed omnia modestiae serviant et veritati, omnia sacrae'scripturae, ecclesia- ' sticae historiae, veteri et receptae ecclesiae tradi­ tioni sint consona? 7. Eorum imagines, qui non sunt sanctorum albo adscript·, in locis sacris, et praesertim ubi missae sa­ crificium divinaque officia peraguntur, non collocen­ tur, nec eorum capitibus radii et laureolae appingan­ tur, nec ad eorum sepulcra, etiamsi cum opinione, sanctitatis decesserint, lumina accendantur, aut voti­ vae tabulae suspendantur, aut quodeumque publici cultus specimen illis exhibeatur. 8. Multo minus adeantur ecclesiae haereticorum aut schismaticorum, neque ad illas vota aut oblationes afferantur, neque eorum imagines aut reliquiae colan­ tur, quos constat in haeresi aut schismate decessisse et ab ecclesia catholica Romana alienos fuisse, neque tamquam sancti invocentur, aut accepta ab iis per miraculnm beneficia dicantur ; idque sub poena ex- 40 cormmmicatxmis latae sententiae epiacopis reser­ vatae. , 9. Omnia porro superstitio in sanctorem invoca­ tione, reliqniarmn veneratione et imaginum sacrousn tollatur. Omfifo turpis qwwstiw eliminetur. Postremo tanta circa haec diligentia ab episcopis adhibeatur, ut nihil inordinatum aut praepostere et tumultuarie accommodatum, nihil profanum nihilque inhonestum appareat, quum donram Dei deceat sanctitudo. Haec ut fidelius observentur, statuit sancta synodus, ne­ mini licere ullo in loco vel ecclesia ulla ponere ima­ ginem, nisi ab episcopo approbata fuerit ; nullas etiam reliquias recipiendas, aut nova miracula admit­ tenda, nisi eodem recognoscente et approbante epis­ copo, qui, simul atque de iis aliquid a parochis aut ahis compertum habuerit, adhibitis in consilium piis viris, factum idoneis documentis probatum ad rffium d. patriarchem referat, ut ea faciat, quae veritati et pietati consentanea judicaverit. 10. Prohibemus fidelium venerationi exponi vel per ecclesiam circumferri reliquias, quae'in decenti theca' repositae non sint, et nisi cum cereis accensis per ecclesiasticum virum habitu sacfo indutum. Item pro sanctorum reliquiis vacuam thecam apt aliquid aliud lucri gratia quomodocumque circumferri omnino vetamus. 11. Mandamfis omnibus et singulis ecclesiarum parochis seu rectoribus, tam secularibus quam regu­ laribus,ut intra duos menses a publicatione hujus syn­ odi teneantur indiculum sacrarum reliquiarum,' quae in suis servantur ecclesiis, cum legitimis documentis ordinariis locorum exhibere, in archivio episcopali re­ ponendum. Si quae vero reliquiae insignes sint et sanctorum in martyrologio Romano vel nostro Antio­ cheno descriptorum, dies festus in earum honore cele­ bretur cum missa et officio. Insignes autem reliquiae sunt caput, brachium, crus, aut pars in qui passus est martyr, modo sit integra nec nimis parva et legi­ time ab ordinariis approbata. 12. Ut vera a falsis et certa a dubiis secernantur, rffius d. patriarcha viros doctos deligat, qui synaxarium seu martyrologium ecclesiae nostrae Antioche­ nae examinent, apocryphas ex eo narrationes amputantesetsanctosnonnisicertosac probatosrecensentes. ■ Exemplar autem ab' ipsis revisum ac emendatum sanctae sedis apostolicae judicio probandum vel emendandum transmittatur. PARS Π. De sacramentis. CAPUT i. De sacramentis in genere. . i. Sic nos existimet homo ut ministros Christi et dispensatores-mysterurum Dei(t). Ita Paulus apostolus rectores animarum admonet. Quamobrem parochus vel quivis alius sacerdos, ad quem sacramentorum administratio pertinet, meminisse in primis debet, se sancta tractare ac quovis fere momento ad tam sa­ crum ministerium obeundum paratum esse oportere, tum empore, ob commoditatem eorum, qui ad susci­ pienda sacramenta accedunt, tum merite ac spiritu, 0b vitae munditiem et honestatem, ne lethalis culpae conscius, dum ceteris phannaca porrigit, sibi propinet venenum. Antequam igitur ad dispensanda vel con­ ficienda sacramenta accedat, ubi se mortalis peccati conscium senserit, si temporis et loci ratio ferat et copia suppetat confessarii, quaerat in sacramento con­ fessionis absolutionem. Urgente vero necessitate et muneris sui ratione, si desit copia confessarii, per in(1) I. Cor. IV, 1. 41 ÇonatkfltionM «t amooe· ·. synodi Monti» Libani, a. 173·. terioran animi contritionem et om proposito çonA* tsudi qnam primum, in gratiam atm Dso redire procuret. Oportet enim emq «ne crimine este, sicot Dei dispensatorem (1). >. Noverit, qui «aeramenta dispensat ant conficit, «ibi «weeerariam ease «dentiam, non aotam earumre*· nnn, quae ad «aeramentorum numerum et «obstan­ tiam pertinent, veram etiam rituum et caerimboiaram, ■ quarum mu* apoetolica traditione inductu* rofigioti·time eat «ervandu*. Et quidem quoad numerum, «emper prae oculi» habeat hunt? «aerae Tridentinae synodi canonem : &' çatr dixerit, sacramenta tverav tegis non ftisx omnia a fetu Ckriitt Domine Nntn instituta, gut este flora vel faudora reflem, videlicet baftismum, confirmationem, eucha­ ristiam, faehiientiam, extremam unctionem, ordinem et matrimonium,aut etiam aligned horum seftem non eue vere et proprie sacramentum : anathema sit'ti). Discat etiam doceatque, in quo haec differant a «aera­ mentis antiquae legis, et quod non tint inter «e paria, sed aliud alio dignius, et quaenam ex ipsis et quibus tint necessaria ad salutem, et quod unumquodque eorum continet confertque ex opere operato gratiam, quam significat, non ponentibus obicem, et quod non omnes Christiani sint omnibus sacramentis adminis­ trandis ministri, et quod in ministris, dum sacra­ menta conficiunt et conferunt, requiritur, praeter materiam et formam, intentio saltem faciendi, quod facit ecclesia, et quod minister in peccato mortali existens, modo omnia essentialia, quae ad sacramen­ tum confidendum aut' conferendum pertinent, ser­ vaverit, valide confiat aut confert sacramentum/ etsi illicite et cum sacrilegio id fadat. Formam autem sacramenti attente, distincte et clare eodem tempore proférât; quo materia ab ipso adhibetur, neifue unam vel alteram mutet, neque dubia vel probabili unquam utatur, relicta certa et tutiori, neque receptis eccle­ siae ritibus novos pro libito, etiam ex aliarum eccle­ siarum ritu, substituat. Habeat idcirco prae oculis et prae manibus rituale et pontificale, ut'rite et recte suum obeat ministerium,'nil ei.addendo nec quidpiam ex eo detrahendo. Id autem rituale et pontificale, ut uno eodemque modo sacerdotes et episcopi omnes sacramenta administrent, rrtius d. patriarcha recog­ nosci ac probari, deinde imprimi ac distribui aequo pretio, pro pastorali sua diligentia, curabit. 3. Quoniam vero sacramentorum administratio non temere, joco et perfunctorie, sed serio certoque judicio exercenda est, ad ea, 'quae sacerdos seu pon­ tifex peragit, sollicite attendat et, quantum fieri potest, praesente animo cogitet, quae facit et loquitur, ut in illo semper tit vere·et proprie intentio faciendi quod facit ecclesia. 4. Curam animarum-habentes a Domino super fa­ miliam suam constituti sunt, ut dent illis cibum in tempore (3). Quamobrem, quocumque tempore diu noctuque vocati, alacriter et prompte occurrant indi­ gentibus. In négligentes episcopus suspensione animadvertat ; in contumaces autem aliis gravioribus poenis, severissime vero, si quem ipsorum negligentia absque baptismo, sacra 'confessione, sacro-viatico aut extrema unctione e vita migrare cortigerit. . 5. Urgente necessitate et parocho absente, cuilibet sacerdoti censeatur permissa administratio sacramen, torum ; cessante tamen periculo mortis et citra neces­ sitatem,. nemo, rive saecularie sacerdos rive regularis, audeàt sine ordinarii licentia paCramenta admini­ strare, quorum administratio ad parochos spectat ; neque parochus extra limites suae parochiae, aut etiam in sua parochia alienis parochiania, iis nimi­ rum, qui sunt alterius ritus et nationis habentque proprium parbchum catholicurA,saerfenentaadmihi- CAPUT II De sacramento baptismi. t. Sacramentum baptismi, quod est omnium sacra­ mentorumjanua et clavi* regni caelorum ( 4 ), a Christo Domino institutum aiente -.'Euntes ergo docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine AslHs et Filii et Sfiritus Sancti (5), ita est ad salutem necessarium, ut haec tine illo haberi non possit, Domino ipso' affir­ mante : Nisi guis renatus fuerit ex aqua et Spiritu sancto, non potest introire in ‘regnum Dei (6). Quae verba non ad metaphoram aliquam detorquenda e«se, , sed de aqua vera et naturali ad baptismum necessaria intelligi debere, sub anathematis poena docet sacro-' ) θ') M*tth. X, s,' <«) 8<τ· t. >J-«, »>-«· , (j) Seu. 7. de ttcrameati· can 1 j. U) Greg. Naaana , Orat ll (S) Mstth. XXVIII, 19. («) ΪΠ, S- -----------------------(1) Tit. 1,7(») Seu. 7. de «aeramenti» cas. 1. (j) Matth. XXIV, «5 f ' 4a «tan praesumat. Qui «ecu* fecerit, ab officio suapendaCarahieque gravibus poeni* plecutur arbitrio ordinarii. 6. Parochi coborteotur populum, praesertim vero mulieres, ut illorum ad sacramenta «aaripieoda habitua ad Christianam modestiam humifitatemqas compositus tit ; item opportuno loco et tempore, et remoto inani colloquio, pie ac devote sacramentis intersint et ea, qua par est, reverentia suscipiant. Ipsis etiam parochi* sub poenis ordinarii arbitrio praecipimus, ut vestes sacra, vasa ceteraque in sacra­ mentorum usu atque adminutratione adhibenda munda sint et nitida ; et niti necessitas aliud cogat, sacramenta semper in ecclesia, una excepta extrema unctione, dispensentur. 7. Gratis accefisiis, gratis dole ( 1 ), inquit Dominus noster discipulis suis. Sacerdotes igitur et pontifices, omnem simoniae et turpia lucri suspicionem amoturi, nihil omnino exigant vel petant sub quovis titulo rt praetextu, directe vel indirecte, ob sacramentorum dispensationem. Atlas gravissimis illis poenis, quae sunt jure indictae, aliisque arbitrio ordinarii et rthi d. patriarchae subjacebunt. Quia vero improbas exactiones fieri vetamus et pias consuetudines servari volumus, si pro eo, qui in administrando sacramento suscipitur, labore sponte et libere, citra pactum et conventionem, titulo eleemosynae aut devotioni* studio, ex laudabili et probata consuetudine aliquid offeratur, id sqlum peracto sacramentoVnodeste recipi indulgemus ; nunquam tamen hoc permittimus occa­ sione sacramenti poenitentiae, cujus intujtu spon-' taneas etiam oblationes ipsis factas vetamus ; aliis aùtem, tamquam eleemosynas distribuendas permit­ timus. 8. Non solum quae sacramento cuilibet substan­ tialia sunt, callere sacerdotes debent, sed et illorum dignitatem effectusque salutares ac sanctiores caeri­ moniarum significationes, quas vulgari lingua popu­ lum diebus festis docebunt, ad majorem in animis suscipientium venerationem excitandam, utque ma­ xime discant dispositiones illas, quae necessariae sunt, ne suscipientis culpa sacramenta suo destituan­ tur effectu. Canones vero, qui de «aeramentis in genere et in specie in sacrosancta Tridentina synodo ( 1) editi sunt, diligenter et assidue evolvant ; illudque ante omnia in eorum administratione sciro et observare meminerint, quod eadem sacrosancta synodus decrevit in haec verba : &' guis dixerit, receptos et approbatos etclesiae catholicae ritus, in solemni sacramentorum administratione adhiberi consuetos, aut contemni aut sine peccato a ministris fro libito omitti, aut in novos alios fer guemcumgue ecclesiarum fartorem mutari posse, anathema sil (3). 43 CnuMitutiMM < CMMM «. synodi 'luatis Uta, a. tyyf. sanctaTrideatina synodM(i);etri in mm necessitatis baptismi votam at martyrium F» Chrieto «btatam vice» baptismi supplero pome, juta aaadtmm petram sententiam, tenendum mt, et 'a pmochia quidem catechameooe, qm cum voto taptiami e -vita decemerint, ecrUeiastica sepultura donari dabam mandamus ; em vero, qui proprium pro Christi Mu sanguinem effuderunt, martyrem hcemtu afficiendae eme, quum do hi» dicat sanctus Bariffus magnus : Si yaidam in certamine fre fieiabe sascefio, fer verita­ tem et nom fer Meiieeei, mertau /re Cirtae «■*tment, nibil indigeat symbolis egeor ad saintem, «e yaed m frofrio sengs4nr*taptaoti«ôri(z).De utroque autem, et voti scilicet et sanguinis baptismo, sanctus Augustinus: /nwwm non tataem /osstaMm fro nomine Cbristi id, qnod ex boftismo doereU, feue suffiere, sed etieun fidem conversionêmqæ cordis K 'si forte ad celebrandam mystoriam baftismi in angus­ tiis temforum saccum non fotest (3). 1. Jam vero persuasum est huic sanctae» synodo, neminem ignorare, omnibuaque per parochos notum fieri mandat ac praecipit, materiam quidem sacri baptismi non aliam esse, quam aquam veram et natu­ ralem, formam autem, dum idem, qui baptizat, verba haefc profert : Ego te baftiso in nomùie PUris et Filii et Sfiritas sancti, vel haec, juxta ritum .Graecorum : Baftisatar servas vel serva Dei N., in nomine Patris et Filii et Sprites sancti ; quae verba ab eodem, qui baptizat, imo et dum baptizat, pronuntianda sunt, ut materia ct forma jungantur. Et quoniam in nonnullis manu exaratis ritualibus verba haec adhiberi reperiuntur : Ego te bafti» (vel : baftisatur N.) in nomine Patris amen, in nomine Filii amen, in nomine Sfiritas sancti amen ; districte praecipit sancta synodus, Ut nemo posthac alia forma utatur, quam quae in rituali probato praescripta est, nec ullae aliae caerimoniae in ejusdem sacramenti administratione usurpentur praeter eas, quae a majoribus nostris institutae nobisque traditae, in ecclesia Orientali servantur : ut nimirum sacerdos puerum omni veste nudatum accipiat diligenter et baptizet eum, sub trina immersione totum corpus tegendo, sanctissimam trinitatem semel invocans ac dicens : Ego te baftiso ia nomine Patris, et semel immergat et ex aqua educat, ei Filii, et secundo immergat et' educat ; et Sfiritas sancti, et tertio immergat et educat; diaconus autem ad singulas immersiones respondeat : Amen, Ubi vero adulti sunt baptizandi, et maxitne feminae, pudori et honestati consulentes, non per­ mittimus, ut isti juxta, antiquum morem vestibus sujs nudentur et in baptisterium immergantur, ut supra de pueris dictum est ; sed volumus, ut illis, caput tantum denudantibus, sacerdos super eorum caput effundat aquam semel dicens : Ego te baftiso in no­ mine Patris, 'et itfcruni, dicens, et Filii, et tertio, dicens, et Sfiritas sancti. Quo ritu, effundendi scili­ cet super caput aquam vel etiam solum caput in aquam immergendi, juxta locorum consuetudinem sacerdos uti potest ; sed tum maxime illo utatur, quando baptizandus vita periclitaretur, si in aquam lotus immergeretur. Eos vero (4), qui dicunt, baptis­ mum effusione datum non valere, aut, nisi totum corpus in aquam trina immeraiqnq immergatur, effectu suo carere, tamquam traditioni ecclesiae cbnL tradicentes damnamus. 3. Minister ordinarius baptismi est parochus vel ab eo delegatus sacerdos. In casa tamen necessitatis non modo sacerdos vel diaconus vel quilibet clericus, sed etiam' laicus et femina baptizare potest, quin etiam, deficiente catholico, haereticus, schismaticus (1) Ses·- 7. de bapt. can. 2. (2) Lib 2. de Spiritu sancto cap. 6. ( j) Lib 4- de bapt. contra Donatislascap*. 22. [Ed. Bened. LX,< '711 (4) Marcus Ephesius i-n epistola encyclicaad omnes ortas episcopos post conc. Florentinum. 44 M taftMft^ ΦμΜΜΙο jçgfttaNl· BMtMta Bt fofeBIWto* tW fatatafatfeOMWp <|·θ4 fecit tMKfeefe· QMMQh. (i)> ftlMMfe praBbjtafQp metant peraÉttaM Μ . tafestaB stao tayttaBM) b ,vîta deoedMüg φΜ* mb tatatari fevBcro bNmvb, Mfei mdettawetg efei Ukfe μ tanecBMitate φΜβηι by IItot tafeni njictaiMg forma Bt tataotfo adtatantar. Ut mtam -ιη*** fient bx ordina attain tatae illm angoitta·, sotaeo dignus digniori cadat ; et vir mulieri, laico dette·» praeferatur ; nisi forte persona minus digna, rivo vir rive femina, caset expeditior et motius callent for­ mam et tnodum baptizandi, aut ia eeeet como, in quo, niri femina baptizaret,' pudori parturientis non «eaat satia consultam. Parentes denique, extraneis deffcieatibus et urgente necessitate in probabili mortis periculo, ai propriam sobofan baptizent, nullam con­ trahunt spiritualem affinitatem, quae matrimonii usum prohibeat. 4. Sancta synodos, attente considerans, quam sit necessarium ad sahitem hoc baptismi «aeramentum, parochis aliisque curam animarum habentibus man­ dat et praecipit, ut plebem ac praesertim obstetrices doceant, quidquid est necesse ad hoc sacramentum administrandum, ne forte contingat ipsorum negligentia, ut parvuli vel sine baptismo decedant, vel iis invaljdasboptismus ex aliquo defectu substantiali con­ feratur. Nulla autem femina, nisi honestae vitae testimonioprobata, obstetricis munus faciat, ac niri a parocho examinata de materia, forma et ritu bap­ tismi, ab eodem approbata fuerit. Quodsi parochus neglexerit, poenam arbitrio episcopi dabit. Saepe etiam illas moneat parochus, ut a vanis observationi­ bus, novis ritibus et superstitionibus abstineant. * 5. Si autem obstetrices vel alii quilibet, urgente necessitate, infantes baptizaverint, illi vero periculo supervixerint, sedulo perquirat parochus formam et ritum, quo baptizat! sint, ut, si rite esse baptizato» non constet, eos ipse juxta rituale baptizet. Quodsi prudens dubium subsit, infantem non fuisse baptizatum, sub conditione illum baptizet, dicens : ff., si non es baftisatas, ego te baftiso in nomine Patris et ■ Filii et Sfiritas sancti.. 6. Ceterum noverint parochi, si recens natus in­ fans aut etiam adultus, ab extraordinario ministro baptizatus, mortis imminentis periculum evaserit, ad ecclesiam deferendum esse, ut omnes sacrae caerimo­ niae, quae in taptismo sunt omissae, suppleantur. 7. Etsi in antiquis ritualibus praescribitur, ut puer quadragesimo, femina octogesimo a nativitate die in ecclesiam introducatur et baptizetur, statuimus tamen primo, id non esse intelligendum, nisi quum infans sanus fuerit perfectaque valetudine perfruatur, quem­ admodum etiam in iisdem ritualibus exponitur, in quibus haec verba adduntur : Sf aatem mortis feriraJuati tMstet, statim baftuetnr, fOamfnam tone ab niero matris faerit egressas. Secundo declaramus, etiam quum infans sanus fuerit, posae (») a sacerdote, non expectato quadragesimo vel octogesimo die, baptizari, etiam ante octavum diem. Quodsi culpa aut negligent!» parochi sine baptismo aliquis deces­ serit, praeter lethale peccatum, suspensionem 'etiam ipso facto incurrat aliasque poenas, arbitrio ordinarii indigendas. .Praecipimus autem parochis, ut ad ordi■ narium statim deferant eoe parentes, qui ultra octa­ vum ab tutu diem, infantes suos sine ejusdem ordinarii licentia ad ecclesiam baptizandos deferre non permittant. 8- At vero matribus, si ex religione dumtaxat et. laudabili consuetudine ab ecclesiae ingressu post par­ ti) Vide Arcudium in «rscl. de befxiunu cap. r. (s) Svnod. Sergii patriarchae x>! septemb.IS96.can. t.[Manai, Cme., (190a), XXXV, toaj.l ‘ m CmMHUowm « . de r«fohastieae. Syaod. Sergii patriarchae ao. Mptaab. rjpd. caa. >. at 4. [Maati, Cent., (190*). XXXV, lot)-*.] (j) Oeara* VIII. ia inatreciioaa asper abqaiba· ritibus Grawonun J. j. (4) Caa.'Ji. [Maaai, Cms.. IU, Nj.j ’<4 ' hoc die msllmn edum, m*i episcopum, chrismacon­ ficere (1). SacnuMMum vero eucharistiae post baptis­ mum intentibus quocumque modo porrigi omnino probtbean*· sub posaa smpmsinnii ipso foeto incurreodae. Qoodri adulti faerint, post baptismum, ut sacram cotnmmncoem recipiant, permittimus. 13. Baptizatis non mai sanctorum nomina impo­ nant» vel alia, quae turpia et obacoena non sint, nec infideliora aut haereticoram propria- Statimque impo­ situm baptizato nomen et .cognomen, parentum etiam et suscipientium, in librum baptizatonim (a), quem pacatum prope baptisterium habebit, parochus referat, antequam baptizato* ab ecclesia discedat, hoc pacto : ZÀr N.~ mense N. anno N. ego iV., paro­ chus eccleÙM N., baftiseei N. filium N, X., legiti* morumconjugam, natum die N.palrim fuerunt A’. X. Idem servetur in baptizatis domi propter necessitktem, quum caerimôniap in. eçcletia supplen- ,, tur. Qui liber baptizatonim' recognitioni ordinarii tquotannis exhibendus, subscribatur in singiilis paginis propria manu parochi et clavi apud solum parochum diligenter servanda custodiatur. In eo autem, non compendiariis aut arithmeticis noti», sed per exten­ sum, dies, annus, mensis collati baptismi adnotentur. Eum vero librum quilibet parochus .relinquere tenea­ tur suo successori, ita ut perpetuo maneat apud eccle­ siam. Si secus per parochum factum fuerit, multetur gravi poena, arbitrio ordinarii. 14. Baptismi aquam sacerdos ante ipsam hujus ' sacramenti administrationem ex more Orientalis ecclesiae benedicat. Quamvis autem in eadem Orien­ tali ecclesia mos olim fuerit, ut solemnis baptismus, nisi ‘in epiphania, paschate et pentecoste, catechu­ menis non conferretur, et laudalple esse censeamus hunc ritum in adultis baptizandis, nisi vitae pericu­ lum immineat, retineri, aut certe non omnino prae­ termitti, praecipue in metropolitanis aut cathedralibus ecclesiis, urgente tamen necessitate, quolibet tempore, sive in dominicis et natalitiis Christi, Dei­ parae, apostolorum aut martyrum festivitatibus, sive diebus ferialibus,'baptizare-nihil ÿhpediat. 15. Majores nostri, sicut et ceteri Orientalium ecclesiarum filii, statim post baptismum, tam infan­ tes quam adultos consueverant sacro chrismate perun­ gere atque adeo sacramentum confirmationis illi* conferre, idque per simplices etiam sacerdotes, quibus patriarchae et episcopi hanc facultatem concesserant, quemadmodum ex ritualibus apparet. Quia varo patriarchae nostri, et eo, quo par est, obsequio Romanis pontificibus, qui frequentes ad illos hac de re litteras dederant, morem gererent, latino ritui consentientes, decrevere, ut deinceps nemo, nisi episcopali dignitate praeditus, sacramentum, confir­ mationis administraret, ideo mandamus ac praecipimus omnibus parochis, archipresbyteris, chorepis­ copis ceterisque dignitate episcopali carentibus, ne audeant in posterum baptizari frontem sacro diris-' mate perungere et verba illa, quae ad confirmationis sacramentum adeoque ad episcopum tamquam ordi­ narium illius ministrum spectant, recitare, sed illis . omissis intingant follicem in sacro chrismate et un­ gant baptizatum in summitate captât m modum cret­ eis, dicentes orateonedi ex rituali Romano desumptam, quae sequitur : Deus omnipotens, faier Domini nostri jesu Christi, qui ie regeneravit ex aqua et Spiritu sancto, quique~dedit tibi remissionem omnium feccatorum (hic inungant), ipse te liniat chrismate salutis t in eodem Christo fetu Domino nostro, in vitam aeternam. Si vero adfuerit episcopus, et ipse vel simplex presbyter adultum quempiam baptizaverit, poterit idem episcopus post baptismum, si velit, (ac praecipue quum contigerit ab illo baptizari adul(i)Caa. *0. [Maasi, Cmr.. III. io·».](>) Synod, lierfii patriarch··, »0. »ept. 1 «S., caa. 1. (Maaai, Ck, (190a), XXXV, raaj.l ) Conatitutiooes et canone* a. synodi 47 tum seu infantem in morti* periculo constitutum) prosequi cetera, quad ad collationem sacramenti con­ firmationis in rituali pertinent, ita tamen, ut patrinus vel matrina adhibeatur, et nomen confirmati in libro ad id destinato a parocho vel episcopo adnotetur. Hinc in rituali, quod auctoritate rthi d. patriarchae propediem est edendum, ante illh verba, quibus juxta ritum ndstram confirmationis sacramentum Confertur, , apponenda est admonitio ad simplices sacerdotes, cum supradicta oratione omnipotens, ett. ; et altera admonitio ad episcopos cum ritu conferendi sacramentum confirmationis, quem omnino a ritu baptismi "distingui et separari praecipimus. 16. Curet parochus, ut sacrum chrisma a nho d. patriarcha feria V. in cena Domitii benedictum, suo tempore quam primum habeat eoque, nisi necessitas cogat, ultra annum non utatur. Sit autem in vasculo argenteo aut saltem stannbo bene obturatis ; et in si­ mili vase oleuni catechumenorum consecret, dum baptismum administrat ; quae vasçula ita sjnt inter se distincta, ne quis error committatunj^tagat au­ tem, ne per laicos, sed per se vel per alium sacerdo­ tem vel saltem clericum, hoc sacrum chrisma ex loco, ubi sub clave ac tuti custodia decenter asservandum est, ad baptisterium deferatur ; caveatque, ne de oleis, grossypio, ceterisque ad baptizandum,adhibitis quidquam ulli unquam tribuat cujusvistei praetextu, sed omnia decenter comburantur, cineresquein sacra­ rium projiciantur.· 'L , 17. Parochus parentes infantis admoneat, ne in lectulo secum ipsi vel nutrices pprvulum habeant, propter oppressionis periculum, sed eum diligenter custodiant, et opportune ad Christianam disciplinam instituant, nève filios infidelibus aut haereticis mulie­ ribus ullo modo lactimdos aut nutriendos tradant. 18. Eos qui ab haeresi schismate ad ecclesiam catholicam redeunt, si servata debita materia et forma cym intentione baptizati fuerint, a quoquam rebaptizari sub poena excommunicationis latae sen-, tentiae districte prohibemus, ' sed abjuratis tantum erroribus factaque orthodoxae fidei professione, sus­ cipimus et amplectimur. Item, qui a fide catfiolica ad haeresini aut infidelium sectam transierit ac postea resipuerit, ejurata illis erroribus, impbsiUque salu­ tari paenitèntia illum ad ecclesiae communionem admittimus, sacrosanctae Tridentinae synodi defi­ nitionem seqirentes : St yw/s dixerit, verum et rite collatum baptismum iterandum esse ilii, quiafrud in­ fidelesJidem Christi negaverit, anathema sit (1). 19. Infidelis adultus, qui baptizari voluerit, debet prius secundum apostolicam regulam in Christiana fide ac sanctis moribus diligenter -instrui et per ali­ quot dies in operibus pietatis exerceri, ejuaque volun­ tas et propositum saepius explorari, et nonnisi sciens et volens probeque instructus baptizari. Post baptismum autem, si episcopus adfuerit, sacro chrismate perun­ gatur ac demum sanctissimo eucharistiae sacramen­ to reficiatur, quemadmbdum in rituali praescribitur ; cujus verba de adultis, non de infantibus ihtelligenda esse praecipimus, hoc potissimum tempore, quum infantium chrismario et communio in nostra ecclesia penitus est abrogata. At vero, si qui* adultu*, dum instruitur, in mortis periculum incidat, baptixarique voluerit, habita ratione periculi vel necessitatis, bap­ tizetur. Infantes vero infidelium, inviti* partntibus, baptizari omnino prohibemu*. nisi jamjam morituri sint vel parentibus prorsus destituti, aut altero ex pa­ rentibus consentiente. so. Quae fieri solent in nocte epiphaniae in Christi memoriam mersiones, sancta synodus éas aboleri cupit, districteque praecipit, ut episcopi diligentiam. suam in hoc adhibeant ac praesertim, ubi ex utriusque sexus concursu scandala oriri possint. (1) Scm. 7. de bapt. can. 11. i* Libani, a. 1736. CAPUT III. 4B - . De sacramento confirmationis. 1. Primum omnium tenendum est, quod perpetua traditione majoresnostridocuere.semperque catholica tenuit ecclesia, sacramentum confirmationi*, quod et chrismati* dicitur, vere et proprie esse sacramen­ tum a Christo Domino institutum et a baptismo ce­ terisque sacramentis diversum, quemadmodum sacro­ sancta Tridentina synodus decrevit in haec verba : & quis dixerit confirmationem bafrtixatorum otiosam caerimoniam es'ie,'et non potius verum et proprium sacramentum, aut olim nihil aliud/uisse, guam catechesimquandam,gua adolescentiae proximifidei suae rationem coram ecclesia exponebant,anathema sit (1). z. Quia vero, tam in nostra quam in reliquis Orien­ talibus ecclesiis, antiquus mos obtinuerat, ut statim post baptismum etiam sacramentum confirmationi* conferretur, quemadmodum et in ritualibus conti­ netur et a concilio Laodiceno his verbis praescri­ bitur : quod oportet eos, qui illuminantur, frost bafrtismum inungi supercaelesti chrismate et esse regni Christi participes (» ; hac tamen'in re.servandum praecipimus ac mandamus, quod dudutp a rthis dd. patriarchis injunctum est, nosque supra (3) de bap­ tismo monuimus, ne simplices sacerdotes de cetero praesumant hoc sacramentum administrare ; sed illud episcopi dumtaxat conferant, illum sacrosanc­ tae Tridentinae synodi canonem prae oculis haben­ tes: Si quis dixerit, sanctae con firmationis ordinarium ministrum non esse solum efrisiofium, sed quemvis simplicem sacerdotem, anathema sit (4). 3. Sacrum chrisma, quod est hujus sacramenti, ma­ teria, in ecclesiis Orientalibus et olim in nostra non ex solo oleo olivarum et balsamo, sed etiam-ex aliis pluribus aromatum speciebus componebatur et res­ pective componitur, quemadmodum ex ritualibus Graecis, Syriacis aliisque apparet, et Petrus, patri­ archa noster, in epistola ad I-eonem X describit.(s). Sed quoniam summi pontifices Romani (6) missis ad nos litteris vehementer se cupere declararunt, ut in conficiendo sacro chrismate laudatissimum sanctae Romanae ecclesiae morem sequeremur, ideo votis eorum obsecundantes mandamus ac praecipimus, in posterum (quemadmodum etiam patres nostri multis abhinc annis fecerant) ex simplici oleo olivarum et puro balsamo sine alterius cujusvis speciei admix­ tione singulis annis feria quinta cenae Domini sacrum chrisma conficiatur, et novo chrismate con­ fecto vetus igni absumatur. Privilegia autem eccle­ siae nostrae patriarchalis retineri volentes, statuimus àc decernimus, id sacrum chrisma a solo riho d. patriarcha, ut supra, consecrandum ceterisque natio­ nis nostrae ecclesiis distribuendum esse, prohibentes omnibus' et singulis archiepiscopis et episcopis, ne illud quovis titulo aut praetextu in sujs ecclesiis, sine expressa et in scripti* habenda ejusdem rffii d. patriarchae facultate,-consecrare praesumant. Qui secus fecerit, suspensionis poenam ipso facto incurrat. Ad evitandam autem in ejusdem chrismatis distribu­ tione omnem simoniae suspicionem et ecclesiarum perturbationem praecipimus, ut rthus d. >patriarcha illud gratis distribuat. Parochi autem decimo ad sum­ mum ab ejus consecratione die illud accipiant nec vetere amplius utantur ; ejus vero accipiendi occa(1) Sra. 7. de confirm, can. 1. (a) Can. 4*. (Mansi, Case.. II, 571 | (3) Cap. s. de baptismo can. a. (<λΙ. sj.] (, (а) Ses». 7. de confirm, can. 3. (S) Data d. S. mart. 1514. > estât ad calcem conç. Latera­ nensia V. sub Leone X, anno 1516. (Maai-Coleti, CbaZ. (1901), XXXII, 1003-6.] (б) Innocent. III ia epistola data Mtt. jan. tais ; Leo X eptst. ad Stneoaeai patriarcham, ItaL augusti 1313 ; tlrefonue XIII. ad Micbaelem patriarcham anno 1377. - 49 Coeatitutioe·· et canota* *· synodi Monti* Utani, tyji. 50 sioae Mt quacumque' alia de cna popadum aibi qua epiecoptu ee* duxerit esse debere, qui ad sexracouutuMum sine mi a ** vel sacramentorum percep­ ■ mentum tunc accedant. Si quis vero neglexerit, cano­ tione nunquam dimittant ; alia * ab ordinaro * gravis­ nicis subjaceat disciplinis (i).Et patre· concilii Remensime plectantdr. )atqueSenooensi (*b( * 3)in eos invehuntur,qui sacra­ 4. In ipea vero confirmandi unctione, quae cum mentum hujusmodi vel negiigunt vel contemnunt. sacro chrismat * in crucia modum fieri debet, etei in Illi quidem : Moneant ergo parochi divinique verbi * antiqui ritualibus communia Orientalium eccle­ praecones, sacramentum confirmationis non debere siarum ritu * a nostris qlim servafus foerit at adhuc negkgi vel praetermitti e vere Christianis, hoc prae­ praescribatur, ut scilicet mnc*> mn/wnIo motas· sertim tam calamitoso et haereseon pleho tempore. Hi cracü e pontifice vel sacerdote confirmandi ungantur autem : Confirmatio fortiorenereddd ad resistendum in fronti ( t ), in acatiis, in naribus, in utraque entre et in tentationibus, promptiorem ad Deo serviendum et Dei Pedibus ; vel, ut in alii * (») legitur, in fronte, in oculis, 'praecepta implendum, in fidei confessione confirmain ore. in naribus, in auribus, in manibus, in cordo, tum constandorem efiicit; quam osasses Christiani, in scapulis, in lumbis, in pedibus toibque simul cor­ tam viri quam mulieres usum rationis habentes, obli­ pore : noe tamen «anctae Romanae ecclesiae ritum gantur suscipere aut saltem non contemnere. Con­ hac in parte, quantum possumus, sicuti in materia et temni autem dicitur, quando episcopus est praesens, in ministro hujus sacramenti, ita et in unctioni * for­ paratus dare, et persona hoc sciens negligit aut de­ ma àequi volentes, prohibemus ullam aliam unctio-, spicit suscipere. Quam autem toti Orienti nobisque nem fieri qu *m in fronte, dicente episcopo formam potissimum necessaria sint divina hujusmodi auxilia, ejus sacramenti, quae in rituali continetur. In unc­ quae in confirmatione ad hoc specialiter a Deo tri­ tione vero olei catechumenorum, quae fit ante bdp- buuntur, ut simus in confessione fidei fortes et con­ tismum, permittimus ungi a sacerdote baptiiandum stantes, ex eo patet, quod in medio nationis pravae infictori et inter scapulas tantum, reliqui * unctioni­ sumus et inter haeretico * atque schismaticos versa­ bus, quae olim m ore, in auribus, in pedibus, in mur. Si vero accusanda est plebis negligentia, quae manibus totoque. corpore fiebant, maxime in baptismo ut confirmationem ab eo accipiat, episcopum con­ adultorum, abrogati *. venire omittit,multo magi episcoporum * (4) damnanda socordia, qui in suis dioecesibus non explorant, an sit 5; Vorba autem quae sacramenti confirmationi * minister, frontem sacro chrismatè perungens, proferre fidelium aliquis,qui hoc spirituali beneficio careat.eumdebet, haec sunt in rituali nostro : Chrismate Christi que incunctanter, servatis servandis, non confirmant. Dei, suavi odore veraefidei, signaculo et plenitudine 8. fÿda antiqua disciplina, qua mox a baptismate ' gratiae Spiritus sancti signatur servus Dei.V. in no­ pueri confirmabantur, in hanc aliam abiit, ut rationis mine t Fatris, et Filii, et Spiritus Sancti ; vel juxta usum ecclesia censuerit exspectandum, tum ut cave­ Romanum pontificale : Signo te signo crucis, [et] retur iteratio, tum ut majori cum reverentia ac confirmo te chrismate salutis in nomine t Patris et devotione confirmatio susciperetur, tum denique quia . φ Filii et Spiritus sancti. Quoniam vero in nonnulli * haec praecipue instituta est, ut contra fidei inimicos * libri manu ekaratis descripta reperiuntur alia 'verba pugnaturis vires suppeditentur, ad eam vero pugnam ab his diversa, censuit haec sancta sybodus, hujus­ ii, quibus deest rationis usus, inepti esse videntur : modi libros vel corrigendos esse ab ordinariis vel ideo statuimus, non esse hoc sacramentum communi­ supprimendos. ter conferendum, nisi post sex annos expletos, nec 6. Etsi eorum errorem damnemus et detestemur, ultra duodecim protrahendum,'nisi aliquis casus qui asserunt Spiritus sancti personam in sacro chris­ occurrat, in quo aliter ordinarii locorum faciendum mate eo modo esse praesentem, quo Christi corpus in judicaverint. Sicut enim in catéchisme ad *parocho eucharistia, tamen non illud ut nudum et simplex un­ dicitur, in hujus sacramenti administratione : /llud guentum accipimus, sed tamquam sadram materiam a observandum est, omnibus quidem post baptismum pontifice benedictam, qua in fronte confirmatorum ad­ confirmationis sacramentum posse administrari, sed hibita, Spiritus sanctus accipitur. Hinc sacrosancta minus tamen exfiedire hoc fieri, antequam pueri Tridentina synodus * , illo qui sanctum hujusmodi un­ rationis usum habuerint. Quare si duodecimus annus guentum contemnunt, merito anathemate configit in non exspectandus videatur, usque ad septimum certe haec verba: Si quis dixerit injurios esse Spiritui sancto hoc sacramentum differre màximè convenit. eos, qui sacro confirmationis chrismati virtutem ali­ 9. Et quoniam necesse est, ut confirmationis sacra­ quam tribuunt, anathema sil (3) Quamobrem caven­ mentum in ea, qua modo diximus, aetate suscepturi dum est, ne ulli irreverentiae exponatur, neque in rudimenta fidei sciant, curent parochi eos instruere vitreis, testaceis aut cupreis, sed in argenteis àut et examinare, an idonei sint, et idoneos * reperto stanpeis vasculis et in decenti ecclesiae loco, nunquam episcopo praesentent. Ii vero, qui provectioris sunt vero in *privati aedibus, custodiatur. Qui secus fece­ aetatis, praemittant de peccatis sacramentalem con­ rit, ab ordinario graviter puniatur. fessionem. In ecclesia autem/ in qua sacra chris­ 7. Dum sacramentum confirmationis ex veteri mandi actio peragenda erit, praesto sint omnia neces­ 1 Orientalium more statim et immediate post baptis­ saria cum munditie, nitore et cultu, sicut in rituali mum conferebatur, nullus fidelium erat, qui eo careret praescribitur. Mares a feminis sint segregati, et illi vel illud omittere aut * négliger posset. Ne hoc igitur, prius confirmandi ; omnes jejuni sint quemadmodum quod salubriter ad aetatem * discretioni dilatum eat, et episcopus confirmans. Frontem habeant honeste cum gravi animarum damno aut omnino omitti, aut apertam et explicatam nec sordibus conspersam, ultra debitum tempus difieri, aut, quod gravissimum quae, postquam sacro chrismate fuerit delibuta, gos­ est, contemni contingat, mandamus et injungimus, sypio à sacerdote abstergatur; comburatur deinde ea servari, quae * sanctu Carolus in quarto concilio goesypium, et emeres in sacrarium recondantur. Mediolanensi decrevit in haec verba : Parochi Nullus ab ecclesia discedat, nisi expleta functione et videant, ne quis eorum, qui sibi in curam traditi episcopi benedictione accepta. Parochi deniqud cura sunt, illud sacramentum, scilicet confirmationis, sus­ sit, nomina confirmatorum eorumque parentum et cipere ncgligat. Quare praemoneant, quod etiam con­ patrinorum in librum ad id specialiter deputatum stacilii Wormatiensis canone sancitum est, ut, quicumque intra parochiae suae fines habitant neque confirmati (1) [Cone. Mediol. IV anno 157S, pan. IX c. 3 Mansi-Cotai, adhuc sunt, illud omnes suscipiant, qui aetate sunt, ( 1 ) 1b Graecis ritualibua. . (j) Ia Syrians ritualibm. - Ol’S®»· 7 de confina. can. s. > ’ - Coactuoa. coLiacno, XXXVIII. Coae., (19M). XXXIV, »11.] (·) Habiti anno i$*j. [Manat-Coleti, L c, XXXIV, 690.] (3) Habiti anno 131*. (4) Synod. Sergii patriarchae, so aept. 1396, can. 1 (MaaaiColeti, CaeCw'tisoa), XXXV,.tor*.) fi Constitutione» et canone» a. synodi Month Libani, a. 1736. tini referre, addito etiam nomine episcopi confirman­ ti* cum die, mense et anno, juxta formam ritualis, quemadmodum supra ( 1 ) dqj^aptismali libro diximus. ■ 10. Non eligantur promiscue et sine delectu qui­ cumque homines in petrinum seu matrinam, sed ii tantum adhibeantur, qui suscepti muneris partes im­ plere possunt. Eos autem omnes ab hoc officio ih sacramento confirmationis excludimus, quos supra in baptismo)3) arcendos esse decrevimus. Item eos, qui nondum sunt confirmati quique majores natu non sunt iis quos tenent. Mares a solis maribus et femi­ nae a solis feminis teneantur. Patrinus confirmationis, si fieri potest, alius sit a susceptore in baptismo. Nec parentes filiis, nec uxor marito, aut maritus uxori hoc praestet officium. Susceptores dextera apprehen­ dant manum dexteram suscepti ; et iterum monean­ tur de ea spirituali cognatione, quae hic quoque, sicut in bapti&mo, contrahitur, nec non de suscepta obligatione erudiendi eos, quos tenüerunt. 11. Quamvis antiquitus iisdem tantum anni diebus confirmatio/conferebatur, quibus baptisnur solemne . (duo enim illa sacramenta simul administrari consue­ verant), postea tamen propter fidelium multitudinem usus inv.duit, ut quavis die ac praecipue in dominicis M-t festis conferretur. At - vero haec sancta synodus episcopos hortatur, ut laudabilem eorum praxim imitentur, qui die sacra pentecostes, et quidem hora tertia confirmant, quod nempe tunc Spiritus sanctus primis fidelibus effectum confirmationis contulerit. Hunc ritum merito sanctus Carolus in V.·'concilio Mediolanensi commendat, dicens : /n pentecoste, praecipue hoc sacramentum ministrari ostendet, quo­ niam eo maxime die apostoli Spiritus sancti virtute roborati confirmatique sint. ia. Qui confirmati non sunt, neque ad sacramentum ordinis ab episcopo, neque ad sacramentum matri­ monii a parochis admittantur. Quoties autem de alicujus confirmatione dubitatio oritur, et nec scriptis nec testibus ratio certa habetur, utrum confirmatus sit, talis confirmetur saltem sub conditione. Qui vero se confirmatum sciens iterum confirmari, episcopum fallendo aut hoc ei factum reticendo, praesumpserit, excommunicationi latae sententiae subjaceat’ Ea enim est sacramentorum baptismi, confirmationis et ordinis proprietas, ,ut et characterem indelebilem imprimant et iterari nequeant, quemadmodum sacra Tridentina synodus(3)definivit in haec verba : Si quis dixerit in tribus sacramentis, baptismo scilicet, can·, firmatione et ordine, non imprimi characterem in anima, hoc est, signum quoddam spirituale et inde­ lebile, unde ea iterari non possunt, anathema sit. CAPUT IV. I)e sacramento poenitentiae. i. Sacramentum paenitentiae, quo iis, qui justitiam Dei beneficio et gratia in baptismo susceptam per peccatum amittunt, contritis, confessis ac satisfacere proponentibus absolutkf a peccatis datur, esse vere ac proprie sacramentum a Christo Domino institutum ei quidem a baptismo aliisque sacramentis distinctum, sicut semper majores nosfri et crediderunt, et catho­ lica docuit ecclesia, ita cum sacrosancta Tridentina synodo confitemur, quae necessitatem, institutionem ac differentiam hujus sacramenti a baptismo in haec verba definivit : Si quis (4) dixerit, in catholica 'Eccle­ sia poenitentiam non esse vere et proprie sacramentum pro fidelibus, quoties post baptismum m peccata fabuntur, ipsi’ Deo reconciliandis, a Christo Domino nostrfi institutum, anathema sit. Si quis, sacramenta (>)Op. > de topi c». ij. [Coi. js.J (3) Can. 10. [Col. Si.) (j) Se··. 7. de Mcran. can. 9. (4) Sena. 14· de sacram, paenitentiae can. 1-5. ii confundens, ipsum baptismum poenitentiae sack­ mentum esse dixerit, quasi haec duo sacramenta distincta non sint, atque ideo poenitentiam ntm .recte secundam Post naufragium tabulam appellari, ana­ thema sit. Si quis dixerit, verba illa Damini salva­ toris .· Accipite(t) Spiritum sanctum; quorum remise­ ritis peccata, remittuntur eis, et quorum retinueritis, retenta sunt, non esse intelligenda-He Potestate remit­ tendi et retinendi peccata in sacramento paenitentiae, sicut ecclesia catholica ab initio démfer intellexit, \ detorserit autem contra institutionem hujus sacra­ menti, ad auctoritatem praedicandi evangelium, ana­ thema sit. a. Quum autem hoc sacramentum, quasi (fex) ma­ teria, constituatur ex actibus paenitentis et quasi forma ex absolutione sacerdotis, tenendum est primo, quod de dicta materia definitum est ab ecclesia ( 3) : actus scilicet paenitentis in tres distingui partes, quarum prima est cordis contritio, ad quant pertinet, ut doleat de peccato commisso, cum proposito non pec­ candi de cetero ; secunda est oris confessio, ad quam Pertinet, ut peccator omnia peccata, quorum memo­ riam habet, suo sacerdoti confleatur integraliter ; tertia satisfactio pro peccato secundum arbitrium sacerdotis, quae qiiidem·praecipue fit per orationem, jejunium et eleemosynam. De quibus partibus sacro­ sanctum Tridentinum concilium (3) haec statuit : Sr quis negaverit, ad integram et perfectam peccatorum remissionem requiri tres .actus in paenitente, quasi materiam sacramenti paenitentiae, videlicet, contri­ tionem, confessionem et satisfactionem, quae 1res paeniteptiae partes dicuntur, aut dixerit duas tantum esse paenitentiae paries, terrores scilicet incussos con­ scientiae, agnito peccato, et fidem conceptam ex evangelio vel absolutione, qua credit quis, sibi per Chri­ stum remissa peccata, anathema sit. Tenendum secundo, quod de dicta forma- seu absolutione, eadem sacrosancta Tridentina synodus tradit (4) his verbis : Docet praeterea sancta synodus, sacramenti paenitentiae formam, in qua praecipue ipsius vis sita est, in illis ministri verbis positam esse : Ego te ab­ solvo etc. Quibus quidem de ecclesiae sanctae more preces quaedam laudabiliter 'adjunguntur. Ad ipsius . tamen formae essentiam nequaquam spectant neque ad ipsius sacramenti administrationem sunt neces­ sariae. Ipsam autem absolutionem a sacerdote datam esse actum judicialem, eadem sacrosancta Tridentina synodus (5) declarat : & quis dixerit, absolutionem sacramentalem sacerdotis non esse actum judicialem, sed nudum ministerium pronuntiandi et declarandi, remissa esse peccata confient/, modo tantum credat, se esse absolutum, aut sacerdos non serio, sed joco absolvat, aut dixerit, non requiri confessionem paeni­ tentis, ut sacerdos eum absolvere possit, anathema sit. 3. Hinc sancta synodus parochos ceterpsque, quibus animarum cura incumbit, monet atque hortatur, ut de his omnibus aliisque ad paenitentiae sacramen­ tum necessariis populum instruant et erudiant, ut is cum Deo reconciliatus, fructum hujus sacramenti per( cipiat. Et quamvis in antiquis ritualibus Syriacis aliis­ que recentibus Orientalium ecclesiarum euchologiis forma absolutionis reperiatur verbis deprecativis ex­ pressa, haec tamen sancta synodus praecipit ac man­ dat sacerdotibus omnibus, ut nulla alia forma utantur praeter hanc, quae verbis indicativis exprimitur : Ego te absolvo a peccatis tuis in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti. Ceteras autem preces, quae, sive ante sive post absolutiopem, de more dicuntur, nullatenus omittant nisi urgente gravi aliqua necessitate in peri(1) Joan. XX, if-j, (j) Eugeniu* IV. in decreto pro imiruciifÆC Armeoorum ‘ [Man», Ceus., XXXI, 1057*3.) Cone. Tnd. «eta. 14. de Heram, pneniten. cap. (3) Seat. 14. de aacrayn. paemten. can. 4. '(4) Sets. 14. cap. 3. * (j) Cut. 9. ' ■RW S3 ■ ConMituUoowi et caoocm ». synodi Montis Ubm, a. xy>. culo mortis; tunc enim breviter dicere poterant: Ego ‘te abeobuo ab omnibus censuris et peccatis in nomine Patris, etc. . 4. Absolvendi potestas speciali Christi mandatosolia episcopis et presbyteris commissa eat. Quamobrem cum sacrosancta Tridentina synodo (1) declaramus, falsas esae et a veritate evangeiii penitus alienas doc­ trinas omnes, quae ad alios quosvis homines, praeter episcopos et sacerdotes, clavium mihisterimh perni­ ciose extendunt. Nec confessio alteri, quam sacerdoti, facta unquam habuit vim sacramenti, licet pio quo­ dam et voluntario affectu in mortis discrimine edita ideo probata interdum legitur, quia ad excerceqjiam humilitatefh et excitandam contritionem apta videba­ tur. Sed nec quilibet sacerdos idoneus est hujus sacra­ menti minister, nisi habeat potestatem absolvendi, vel ordinariam vel a legitimo superiore delegatam ; veram si periculum mortis immineat, approbatusque desit confessarius, quilibet sacerdos potest a quibus­ cumque censuris et peccatis absolvere, servatis tamen de jure servandis (s), si paenitens a morbo convalue­ rit. Qui autem absolvendi potestatem habet, vel ordina­ riam vel delegatam, servatisque servandis paeniten­ tem absolverit, etiamsi ipse in mortali peccato sit, per virtutem tamen Spiritus sancti in ordinatione collatam tamqdkm Christi minister functionem remittendi peccata exercet.Quamobrem cum sacrosancta (3) Tri­ dentina synodo eos prave sentire pronuntiamus, qui in malis Sacerdotibus hanc potestatem non esse con­ tendunt. 5. Nullus sacerdos, sive saecularis- sive regularis, potest paenitentiae sacramentum administrare neque a peccatis, etiam venialibus, queinquam absolvere, nisi, ab ordinario approbatus, facultatem obtinuerit, aut ad paroeciae sive animarum curae titulum ordina­ tus fuerit. Si quis autem sacerdos non parochiis neque approbatus, sive saecularis sit sivè regularis, temera­ rio ausu praesumpserit vel mortalium vel etiam venialium peccatorum confessiones excipere extra solum mortis articulum, excommunicationem ipso i facto incurrat praeter alias poenas etiam corporis \affiictivas arbitrio ordinarii. Sacrilegi vero non sacer­ dotes confessiones excipere audentes praeter excom­ municationis latae sententiae poenam, si laid fuerint, gravissimis aliis corporalibus plectantur, si vero cle­ rici, deponantur. 6. Decernimus parochos et confessarioa omnes, sive saeculares sive regulares, esse tantum pro dioecesi ordinarii sui approbatos ; et, ut possint extra illam dioecesim confessiones audire,indigere peculiari facul­ tate rrtii d. patriarchae aut alterius ordinarii vel parochi, in ciijus dioecesi versantur. Monachis vero, qui -in congregatione vivunt et plura habent invicem dependentia monasteria, si semel ab ordinario exami­ nati ac probati fuerint, indulgemus, ut possint eadem facultate uti in omnibus congregationis suae monaste­ riis, sed quoad socios suos monachos tantum, non vero quoad saeculares neque quoad monachos alios, qui ex eadem congregatione non sunt. Qui autem paroeciam suam, ad quam sunt ordinati, dimiserunt atque ad aliam dioecesim migrarunt vel etiam in pro­ pria dioecesi permanent, declaramus, quod ii nec in illa dioecesi nec alibi sine peculiari ordinarii aut paro­ chi facultate paenitentiae sacramentum administrare possint. 7- Praecipimus neminem, neque saecularem neque regularem sacerdotem, in ministrum sacramenti pae­ nitentiae eligi,-nisi trigesimo aetatis anno pro viris, pro utroque vero sexu completo anno trigesimo tertio. Facultas autem confessiones quomodocumque exci­ piendi in scriptis ab episcopis tradatur, et in pagellis hujusmodi adnotetur tempus et locus, ad quae facultas (1) Se··. 14. cap. S. M c«a. 9. ια (2) Cunc. Tndeat. mm. 14. c*p. 7. de ceauum reeerVatiuov. (3) Scm. u-cap. 6. caa. 10. 54 restringitur. Palais vsrd pagellis utentes aut [ejus­ modi] formante·, praeter excommunicationem latae sententiae, poenas etiam arbitrio ordinarii subibunt. t. Quomodo (acienda sit a psienitente peccatorum confessio, et quibus haec necessario praecipiatur, tri­ bus hisce canonibus docet sacrosanctaTridentina syn­ odus (t) : Sequis negaveritaM/auMm sacramentalem vel institutam vel ad salutem necessariam esse jure divino, aut dixerit, modum secrete confitendi sali sacerdoti, quem ecclesia catholica ab initio sem­ per observavit et observat, alienum isse ab institu­ tione et mandato Christi et inventum esse humanum, anathema sit. s. Si quis dixerit in sacramento poeni­ tentiae ad remissionem peccatorum necessarium non esse jure divino confiteri omnia et singula peccata mortalia, quorum memoria cum debita et diligedti praemeditatione habeatur, etiam occulta, et qtuu sunt contra duo ultima decalogi praecepta, et circum­ stantias, quae peccati speciem mutant, sed eam can- f fessionem tantum esse utilem ad erudiendus^ et consolanduqp paenitentem et olim observatam fuisse tan­ tum ad satisfactionem canonicam imponendam, aut dixerit, eos, qui omnia peccata confiteri student, nihil relinquere velle divinae misericordiae ignoscen­ dum, aut demum non licere confiteripecfata venialia, anathema sit. j. Si quis dixerit, confessionem om­ nium peccatorum, qualem ecclesia servat, esse impos­ sibilem et traditionem humsnam a piis abolendam, aut ad eam non teneri omnes et singulos utriusque sexus Christi fideles juxta magni concilii (a ) Latera­ nensis constitutionem semel in anno, et ob id suaden­ dum esse Christi fidelibus, ut non confiteantur tem­ pore quadragesimae, anathema sit. Omnis igitur utriusque sexus fidelis, postquam ad annos discre­ tionis pervenerit, omnia sila peccata saltem semel in anno, idque quadragesimali tempore, sacerdoti pro­ bato, sive is parochus sit, sive alius, tenetur confiteri et injunctam sibi paenitentiam pro viribus adimplere, suscipiens reverenter ad minus in paschate eucharis­ tiae sacramentum, nisi forte de consilio proprii sacerdotis,ob aliquam rationabilem causam,ad tempus ab ejus perceptione duxerit abstinendum ; alioquin et vivens ab ingressu ecclesiae arceatur, et moriens Christiana careat sepultura. Hoc autem praeceptum, confitendi scilicet peccata et eucharistiam sumendi in paschate, sub poena excommunicationis adimplen­ dum est. Ceterum haec sancta synodus monendum esse populum censuit, ut laudabilem totius Orientis ac praecipue nationis nostrae consuetudinem inviola­ biliter servare studeat, ter scilicet quotannis ad sacram confessionem et communionem accedendi, primo in pascha resurrectionis (idque sub poena ex­ communicationis ut supra), secundo in festo sancto­ rum apostolorum Petri et Pauli, tertio in natali Chri­ sti Domini-. Qua de consuetudine Petrus, patriarcha noster, in epistola (J) ad Leonem X. data die 14. februarii anno Domini 1515. haec scribit : Et quod semel saltem in anno nostra proprio sacerdoti confi­ teamur peccata, sanctissimumque eucharistiae sacra­ mentum in paschate suscipiamus : qudmvis absit jactantia, ter in anno, videlicet, in paschate, in natali Domini npitri fesu Christi, et in festo sanctorum \ apostolorum Petri et Pauli hoc consuevimus adim­ plere. Illorum denique pietatem summopere com­ mendamus ceterisque imitandam proponimus, qui etiam in festo assumptionis Deiparae confiteri et communicare solent, ut quatudr praescripta anni jejunia ab ipsis non solvantur, nisi sacramenta con­ fessionis et communionis laudabiliter praemittant. 9. Hoc autem, quod de praecepto vel consqetudine peragendae confessionis per annum diximus, non ita (1) Sraa 14. can. 6. 7 8. (j) Sut» Innocent. 111. cap. a'. XXII, »007-10.) Ό) IMami-CoïeU, Cane» (1901)· XXXII, 1013.] ' [Mamt, j F I 55 ■* ■ Constitutiones et canones s. synodi Montis Libani, a. 1736. intelligendum volumus, ut his servatis, fideles existi­ confitentibus, vel in peccata facile recidentibus, uti­ ment, se nuito »lio pacto ad confitendum peccata lissimum fuerit consulere, ut saepe, puta, semel in teneri. Nam primo presbyteri ipsi, antequam'sanc­ mense vel certis diebus solemnibus confiteantur, et, tum missge sacrificium celebrent, ri conscii sibi fue­ si expediat, communicent. Pro peccatis autem occul­ rint alicujqs peccati mortalis, et copia confessarii ad- tis, quantumvis gravibus, manifestam paenitentiam . sit, sciant se non posse, quantumvis sibi contriti non imponat. Nono, paenitentem absolvat ea formula videantur, sacrificium Deo offerre absque praemissa „Ufens, quae supra (r) descripta est. Quodsi paenitens ' sacramentali confessione ; idem dicendum de episco- ' aliqua censura vel casu sit ligatus, a quo ipse non pis et. presbyteris, quotiescumque contigerit illos possit absolvere, non absolvat, nisi prius obtenta sacramentum quodcumqueconficere vel administrare, facultate a superiore. si peccato mortali implicatos se senserint. Deinde 11. Videat diligenter sacerdos, quando et quibus quandocumque vitae periculum imminet, et adest' conferenda ve) neganda ve) differenda sit absolutio, confessarii copia, qui lethalis alicujus peccati sibi nec absolvat eos, qui talis beneficii incapaces sunt, conscii fuerint, eos urget confessionis praeceptum. quales sunt, qui nulla dant signa doloris, qui odia et Quamohrem parochos et medicos iterum monemus, inimicitias deponere, aut aliena, si possunt, resti­ ut mox ab ingruent? morbo, ubi jqcentes in lecto tuere, aut proximam peccandi occasionem deserere, invisunt, curent ab aegroto mente adhuc sana et aut alio modo peccata relinquere et vitam in melius diserta loquela efenscientiam expiari. emendare nojunt, aut qui publicum scandalum dede­ 10. Ordinem ministrandi sacramentum paeniten- runt, nisi publice satisfaciant et scandajum tollant ; tiae extra casum necessitatis hunc ah omnibus sacer- neque etiam eos absolvat, quorum peccata, ut supra , dotibus servandum esse decernimus (i). Primum diximus, sunt superioribus reservata. Si vero quis sacerdos in ecclesia, non autem in privatis aedibus, confiteatur in periculo mortis constitutus, absolven­ confessiones audiat, nisi ex causa rationabili, quae dus est ab omnibus censuris-et peccatis, quantumvis quum inciderit, studeat tamen id1 decenti ac patenti reservatis, sed prius, si potest, cui debet, satisfaciat loco prrtestare. Extra ecclesiam sine necessitate qui atque, si periculum evaserit et aliqua ratione supe­ paenitentiae sacramentum administraverit, sive sae­ riori, a quo alias'*esset absolvendus; se sistere tenea­ cularis sit sive regularis, et etiam parochus, arbitrio tur, quum primum poterit, coram eo se sistat, quid­ ordinarii puniatur, exceptis sacerdotibus, qui com­ quid debet praestiturus. mode in ecclesia confiteri non- possunt. Secundo 12. Quodsi inter confitendum,'vel etiam antequam curent ordinarii, ut confessarius habeat in ecclesia incipiat confiteri, vox et loquela aegrum deficiat, nu­ sedem confessionalem, in qua sacras confessiones tibus et siguis conetur, quoad fieri poterit, peccata excipiat, quae sedes patenti, conspicuo et apto eccle­ paenitentis cognocere, quibus utcumque vel in genere siae locq posita, crate etiam perforata inter paeniten­ vel in specie cognitis, vel si confitendi desiderium, tem et sacerdotem omniA> sit instructa. Tertio stola sive per se, sive per alios, ostenderit, absolvendus est. saltem' sacerdos 'utatur,- dum confessiones excipit. Meminerit porro sacerdos, aegris non esse injungenQuarto inquirat cpnfess.yrius de paenitentis statu, dam gravem' et laboriosam paenitentiam, sed indi­ nisi aliter notus·fuerit, et quam pridem sit confessus, cendam tantum illam, quam, si convaluerint, oppor­ et an impositam paenitentiam adimpleverit, num rite tuno tempore peragant. Interitu juxta gravitatem atque integri'alias confessus fuerit, num conscientiam morbi, aliqua oratione aut levi satisfactione imposita suam, ut debet, prius diligenter discusserit. Quinto, et acceptata, absolvantur, prout opus fuerit. Quicumsi cognoverit paenitentem ignorare Christianae fidei que vero aegrotantium confessiones audierit, curet rudimenta, si tgmpus suppetat, eum breviter instruat statim parochum tie paracla confessione certiorem de articulis fidei et aliis ad salutem cognitu necessa­ facere, ut cetera eis sacramenta ministrare possit. riis. Sexto, paenitentem, dum sua jieccata confitetur, 13. Caveant confessarii vanam a numero praeniten­ patienter audiat nec illum reprehendat, nisi finita tium jactantiam et prolixiora cum eisdem colloquia. , confesione, neque interpellet,nisi opus fuerit aliquid Nemini insuper prohibeant alios, confessarios adire melius intelligere. Quodsi paenitens numerum et suaeqile directionis methodum aperire, praesertim species et circumstantias peccatorum explicatu neces­ vero paenitentium domos frequentare non audeant sarias non expresserit, eum sacerdos prudenter inter­ sub quocumque praetextu, etiam spiritualis instnicroget ; sed caveat,’ ne curiosis aut inutjlibqs interro- . tionis, sub poenis arbitrio ordinarii. Rationibus quemquam detineat, praesertim juniores . 14. Nihil omnino causa et intuitu confessionis aut utriusque sexus, vel aljos de eo, quod ignorant, im- satisfactionis Wramentalis petant vel exigant confes­ prudenfer .interroget, ne scandalum patiantur, inde- sorii a paenitentibus, sub poena suspensionis ab que peccare discant. Septimo, postquam peccata audiendis confessionibus ipso facto incurrendae. A paenitentis audierit; pro eorum magnitudine et mul­ * sponte etianvoblatis abstinendum monemus. Quodsi titudine ac paenitentis conditione opportunas correp­ quid forte detur per ipsum cpnfessarium alteri resti­ tiones ac monitiones, prout opus esse viderit, tuendum, sedulo .curet per syngrapham accepti aut paterna caritate adhibeat et ad dolorem et contritio­ aliter de solutione certum facere paenitentem. De nem efficacibus verbis adducere conetur, atque ad incertis vero restitutionibus integrum relinquat paevitam emendandam ac melius instruendam inducat nitenti dispensandi arbitrium. remediaque peccatorum tradat. Octavo, salutarem et 15. Non solum naturali et ecclesiastico, sed etiam convenientem satisfactionem injungat, habita ratione divino jure tenetur sacçrdos ad sigillum sacramenstatus, conditionis, sexus et aetatis, et item disposi­ tale religiosissime servandum, ut nihil eorum, quae tionis paenitentium. Videat autem, ne pro peccatis ad confessionem pertinent, nec directe n fiat. Id vero Imte oculos habeat, ut satisfactio non sit confessfcnçm, aut verbis, aut signis, conditionem, tantum ad novae vitae remedium et. infirmitatis locum, tempus vel aliam circumstantiam significando, .medicamentum, sed etiam ad pri^teritorum peccato­ seu alio Quovis modo revelafe ausus fuerit, non sdlum rum castigationem. Quare curet, quantum fieri deponatur ab officio sacerdotali (2), verum, etiam ad potest, ut contrarias peccatis paenitentias injungat, algendam perpetuam paenitentiam in' arctum monev veluti ayaris eleemosynas, libidinosis Jejunia rei steriiim detrudatur. alias carnis' afllictationes, superbis, humilitatis Officia, desidiosis def otionis studia ; rarius autem vel Sbrius (i) Hoc cap. can. 3. (Supra col. 51.) ( i J Ex rituali Romano de Mcrameato pne^niientiM^ « 5« (a) Concilium I^ateranenae tub LnnocenUo III. cap. 5. [c. 3i. (Mansi, Ο·<·., XXH. 1010.] .M . ,r ’ . / « 57 Constitutiones et canones s. synodi Montis Libani, a. 1736; 58. 4. Similiter declaramus, quod nullus ex confessa16. Quicumque confetaarii, rive saeculares rive regu­ lare», etiam parochi .diabolo instigante, eo impudentiae riis, quibus quomodolibet concessum fuerij a reser­ processerint, ut ad impudica personam quamcumque, vatis absolvere, subdelegare valeat- alium quemcum­ sive in actu confessionis sive ante vel post immediate, que confessaritm, nec etigm ad unum tantum reserva­ aut occasione vel praetextu confessionis, etiam non tum sive ad nudum- ministerium. Qui secus fecerit, secutae, vel extra confessionem in confesrionalibus perinde se habeat, ac si respective ad tales casus sollicitaverit vel quomodolibet cum iisdem impudice reservatos absolvendos deputans non fuerit. 5. Declaramus insuper omettais et singulis confes­ tractaverit, sacrorum canonum statuta sequentes, eos severissime ab ordinario puniendos esse decernimus. sariis non licere in vim facultatis, quam obtinuerint, 17. Statuimus praeterea confessarios quoscumque, quempiam a casibus absolvere, nisi, audita integra etiam parochos, non habere facultatem audiendi con­ confessione, eumdem sacramentaliter etiam absolvat ; fessiones et absolvendi a peccatis personas quascum­ quin imo noc posse tantum a reservatis absolvere, sive que, cum quibus quomodolibet confessarii ipsi impu­ reservationem auferre, non reservatorum absolutio­ nem remittendo ad sjmpliccm confessarium. dice versati confitendi peccati complices sint. 6. Ante duodecimum aetatis annum completum neminem utriusque sexus censuris et casibus reser­ CÀPL'T V. vatis comprehendi volumus. Si qua autem oriatur dubitatio de istorum casuum intelligent!», a rtho de ' < ZV casibus reservatis. patriarcha et episcopis tantum respective interpre­ i. Perantiqua ecclesiae disciplina conciliorum sta­ tandos, declarandos et explicandos esse-statuimus tutis sanctorumque patrum testimoniis usuque et 7. Tabella casuum reservatorum in hac synodo praxi probata est, ut atrociora quaedam ( 1 ) et graviora ubique promulgetur, et omnes confessarii tam saecu­ crimii.a non a quibusvis, sed a summis dumtaxat lares quam regulares exemplar secum habeant, sub sacerdotibus absolverentur. Lnde merito pontifices poenis arbitrio ordinarii. maximi Romani pro suprema potestate sibi in ecclesia universa tradita causas aliquas criminum graviores TABELLA PRIMA. suo potuerunt peculiari judiciq reservare. Neque dubitandum est, quin hoc idem rrtiis dd. patriarchis Casus riservati reverendissimo d. patriarchae. et episcopis omnibus, in sua cuique dioecesi, in aedi­ t. Omnes et singuli haeretici, quocumque nomine ficationem tamen, non in destructionem, liceat, pro tradita illis in subditos supra reliquos inferiores sacer­ censeantur et cujuscumque sectae existant, et a Chri­ dotes auctoritate, praesertim quoad illa, quibus ex­ stiana catholica fide ad haereticos, schismaticos et in­ communicationis censura annexa est. Quae quidem fideles deficientes, neo non schismatici et ii, qui se a delictorum reservatio non solum in extetna politia, sanctissimi Romani pontificis tie rihi d. patriarchae sed etiam coram Deo vim Juibet.Sacrosancta Triden- obedientia pertinaciter subtrahunt vel, recedunt, nec tina (1) synodus declaravit in .haec verba : Si quis non haereticorum et schismaticorum atque apostata­ dixerit, episcopos non haberi· jus reservandi sibi rum hujusmodi fautores, receptores, eis credentes et casus nisi quoad externam 'politiam, atque ideo generaliter quilibet illorum defensores ; et qui eoru.ncasuum reservationem non prohibere, quominus deni libros defendunt aut iis ad pravum finem abu­ tuntur, ab haereticis cujuscumque sectae sacramenta sacerdos a reservatis vere absolvat, anathema sit. 1. His igitur patrum statutis inhaerentes synodali accipiunt eorumque antesignanos ab ecclesia damna> f decreto (3) declaramus, quosdam casus nho d. tos commemorant et pro sanctis venerantur. s. Omnes et singuli, cujuscumque status, gradus, patriarchae,’ et alios nonnullos episcopis, ir> sua cui­ que dioecesiTTquorum indicem infra apponemus ) ita seu conditionis fuerint, qui ab ordinationibus seu reservatos, ut confessariis omnibus tam saecularibus mandatis sanctissimi Romani pontificis ad universale quam regularibus, et etiam parochis, sit omnino futurum concilium appellant, et qui àb ordinationi­ restricta et non concessa facultas absolvendi ab iis, bus seu mandatis nhi d. patriarchae ad inferiores et sive, adnexam habeant censuram, sive non,, et non subditos episcopos, vel ad tribunalia seu magistratus sint quoad illos casus approbati, excepto tantummodo laicorum, sive Christianorum sive infidelium^ in cau­ mortis articulo juxta sacrorum canonum dispositio­ sis ecclesiasticis provocant ; nec non ii quorum nem. Quamvis autem tam ritius d. patriarcha quam auxilio,, consilio vel favore, ut supra, appellatum ordinarii pro sua auctoritate possint etiam alios casus fuerit ; nec non ii, qui exsecutionem mandatorum et ’sibi respective reservare praeter eos, quos infra ordinationum tam Romani poipificis, quam nhi d. recensebimus, si id expedire in Domino judicaverint, patriarchae quomodolibet, sivebpec se, sive per alios, obtestamur tamen et obsecramus, ne alios addant vel directe vel indirecte, imprdire praesumunt ; ii insu­ det*hant, ut scilicet idipsum omnes sapiant, .et ne, per, qui nhum d. patriarcham, arehiepiscopos, epis reservationes ita multiplicentur, facultatesque absol\ copos aliosquc praedatos et quoscumque judices vendi’ ita restringantur, ut ex multiplicatione reser- ecclesiasticos orditianos' directe vel indirecte impe­ vatipnum auctoritas vilescat, et ex restrictione facul­ diunt, quominus sua jurisdictione ecclesiastici contra tatum absolvendi, qui in graviora crimina lapsi sunt, quoscumque utantur, secundum quod canones et a salutari' confessionis remedio, vel ex sacerdotum decreta conciliorum generalium statuunt : ac etiam facultatem habentium penuria, vel ex viarum longi­ ii, qui post 'ipsorum ordinariorum vel etiam’ab eis tudine sumptuumque necessitate, retrahantur. delegatorum sententias et decreta ad curias saecu­ 3. Declaramus praeterea, si cui in posterum a nho lares recurrunt, et ab illis prohibitiones et mandata d patriarcha facultas absolvendi ab omnibus vel ali­ ordinariis et delegatis praedictis decerni 'et contra quibus casibus'sibi vel ordinario reservatis concessa illos exsequi procurant ; ii quoque, qui haec decer­ fuerit, debere in scriptis expressam et specialem hujus nunt et exsequuntur, seu dant auxilium, consilium et concessionis mentionem fieri, ut episcopis, in quo­ favorem in eisdem. rum dioecesi versari illum contigerit, notum esse 3. Omnes et singuli falsarii litteraruih apostolicapossit, quae et qualis facultas ei sacerdoti a riho d. rum ; nec non falso publicantes litteras apostolicas patriarcha tributa fuerit.· sub nomine sanctissimi Romani pontificis vel nhi d. patriarchae. (l)Tnd. sess. 14. de sacr. paetutentiae, cap. 7, de casuum 4. Omnes illi,qui ad sedem apoetolicam Romanam reaerrationc. et patriarchalem Antiochenam venientes et seceden­ (r) ïièvs 14. de jucratnenu· paemtent. cap. 11. tes ab alterutra, sua vel aliorum opera, interficiunt, ( j) Synodus Sei»n patriarchae, 40. sept. 1596. canone 6. mutilant, spoliant, qapiunt, detinent. u |Matui. (19M, XXXV, 1014 ] . I 59 ' Constitutional et canones s. synodi Montis Libani, a. 1736. 5. Omnes illi qui interficiunt, mutilant,vulnerant, detinent, capiunt seu depraedantur peregrinos ad urbem Romam seu ad sanctam civitatem Hierusalem causa devotionis accedentes et ibidem morantes vel iride recedentes ; et qui in rebus ejusmodi dant eis consilium, auxilium vel favorem. 6. Omnes jlli, qui interficiunt, mutilant, vulnerant, percutiunt, in carcerem detrudunt, detinent vel hos­ tiliter insequuntur nhum d. patriarcham, archiepiscopos et episcopos aut illorum presbyteros, et qui supradictos vel unumquemque eorum respective a suis sedibus, dioecesibus, terris seu territoriis, eccle­ siis et monasteriis ejiciunt, nec noirea mandantes vel rata habentes seu praestantes in eis operam, auxilium, consilium vel favorem. s 7. Omnes illi, qui, per se vel alios, personas eccle­ siasticas quascumque vel saeculares ad rihum d. pa­ triarcham vel ad Romanum pontificem super eorum causis et negotiis recurrentes, occasione causarum et negotiorum hujusmodi, occidunt Seu quoquomodo percutiunt, bonis spoliant, seu qui, per se vel per alios, directe vel indirecte, delicta hujusmodi com­ mittere, exsequi vel procurare aut in eisdem auxilium, consilium vel favorem praestare non Verentur. 8. Oui terras', pagos, loca vel jura seu decimas ecclesiasticas, fructus, reditus et proventus ad sedem patriarchalem et quoscumque archiepiscopos, seu episcopos, ratione ecclesiarum et monasteriorum, aut alias quomodolibet pertinentes, per se seu alios, directe vel indirecte, sub.quocumque titulo vel colore invadere, destruere, fraudare, occupare et detinere ' praesumpserint, vel jurisdictionem in illis riho d. patrjarqhae aut aliis praelatis competentem de facto usurpare, perturbare, retinere et vexare variis modis aùsi fuerint. 9. Omnes personae utriusque sexus, quae, vel per se vel per alium, sanctissimo altaris sacramento, chrismate, oleo sancto sive quacumque alia re conse­ crata ad veneficia, divinationes, sortilegia aut ad alium usum, quam fuerint ordinata vel instituta, quo­ modolibet abutantur ; omnesque, qui de praedictis ad praedictos fines aliquid sumpserint vel alicui dederint aut datum acceperint, etiam non secuto effectu. 10. Venefici et veneficae omnes, necromgptes, divinatores, sortilegi, lamiae, striges, sive quovis alio nomine nuncupêntur, ex utroque sexu, qui cum expresta daemoni,* invocatione ad captandam dilectio­ nem, vel odiam concitandum, sive ad inveniendos thesauros, aut ad alium quemcurnque finem, utuntur incantationibus .aliisque maleficiis sive etiam ligatu­ ris, ut a naturali et legitimo matrimonii usu ^injuges avertant, et eadem adhibentes in solvendis maleficiis, nec non scienter iu praefatis cbopefarttes, aut quovis modo consentientes. Insuper omnes personae, qua? daemoni spondent obsequium, thus et sacrificium offerunt, et quicumque, sive suo sive alterius nomine, condunt aut condere faciunt imagines, annulos aut quodvis aliud artefactum, in quo daemonem constrin­ gant. . 4 11. Confessarii omnes; etiam parochi, qui sigillum confessionis violaverint. Item qui ad inhonesta personam quamcumque, sive in actu confessionis sive ante vel post immediate, aut praetextu vel occasione-' confessionis, etiam confessione noti secuta, vel extra confessionem in eonfessionalibus, sollicitant aut quo­ modolibet cum iisdem impudice tractant. is. Hopiicidia vel mutilationes membrorum in ecclesiis, publicis oratoriis aut monasteriis patrantes. 13. Procurantes abortum faetus animati, secuto effectu. Hi sunt casus rffio d. patriarchae reservati ; qui tamejj ob sacerdotum defectum omnibus probatis confessariis facultatem concedit ab omnibus absol­ vendi, praeter apostasiam publicam a fide catholica ad haereticos seu infideles, et praeter abusura rerum io sacrarum in veneficiis sive sortilegiis etc. et praeter episcoporum percussionem. ’ TABULASBCUNSA. Castu reservati archiepiscopis ei episcopis.· i. Homicidium voluntarium, etiam quoad mandan­ tes, consilium dantes et auxilium praebentes. Item conficientes cujuscumque generis venena in hominum perniciem, eadem scienter dantes, apponentes vel quomodolibet propinantes sive ad hoc qualitercum­ que coopérantes vel consulentes, etiam non secuto effectu. a. Incestus in primo vel in secundo gradu consan­ guinitatis et in primo gradu affinitatis, etiam spiri­ tualis, nec non quaecumque copula carnalis cum filiis vel filiabus spiritualibus seu .propriis parochianis ; item peccatum sodomiae consummatum, tam active quam passive, etiam cum feminis ; insuper cum brutis coeuntes ; demum sponsi vel sponsae post sponsalia contracta ante matrimonium legitime coram parocho celebratum carnalem inter se‘copulam habentes. Qui­ bus tamen in casibus non comprèhenduntur.in reservatione mulieres, quae tamen absolvi non possint ab eodem confessario, cum quodelictura commiserunt, vel cum ejus associatione et participatione. •3. Adulterantes scripturas et in judicium eas pro­ ferentes éum alterius damno. Item falsum, testimo­ nium contra proximum in judicio vel in damnum alicujus ecclesiae dicentes, nec non mandantes, aut coopérantes. 4. Occultantes vel non solventes legata pia. 5. Omnes utriusque sexus, qui in paschate non communicant. 6. Usurarii» pulti ici. 7: Procurantes abortum, etiam non secuto effectu. ’ Hi sunt casus archiepiscopis et episcopis reservati, qui tamen ob sacerdotum defectum duos tantum sibi casus reservant, videlicet, homicidium voluntarium et publicam usuram. CAPUT VI. Z)< Censuris. i. Quum ecclesiae corpori necesse sit, ut putridae carnes per censuras aliquando resecentur, ovesque scabiosae a caulis arceantur, ne sana alioquin mystici corporis Christi membra computrescant, ovesque sanae morbis aliarum inficiantur,quumque non omnes Christi fideles, vel sola pietate vel solo timore divi­ nae offensae, vel ob reverentiam, quae sacram· ntis et praelatis ecclesiae debetur, moveri soïeant, ut a peccato temperent, nisi censuris seu poenis ecclesias­ ticis in suo officio contineantur : bine sacrosancta mater ecclesia ab ipso sui exordio censuris, tamquam gladio spirituali, in contumaces filios usa est, potes­ tate sibi ab ipso Christo Domino facta, qui 11 ) ait : Quaecumque ligaveritis super terram, erunt ligata et in caelis, et quaecumque solveritis super terram , erunt soluta et in caelo, et alibi : S/ autem ecclesiam non audierit, sit tibi sicut ethnicus et publicanus. Censurarum «utem nomine etsi secundum veterem usum quaelibet poena intelligatur, in exteriori ecclesiae foro indicta, qua aliquis ob culpam, vel suam vel ob aliorum delictum contractam, certo spirituali jure privatur, nimirum : excommunicatio, suspensio, inter­ dictum, depositio, degradatio et irregularitas : at secundum praesentem ecclesiae praxim nihil aliud intelligitur, quam excommunicatio, 'suspensio et inter­ dictum. Diligenter autem advertant ecclesiastici praetati? quaenam fensura sit a jure, id est, conciliorum (r)Matth. XVIH, iS. » J 6ι Constitutiones et canones s. synodi Meatis Libani, >. >73* decretis ve! in jure canonico scripta, 'et quae ei toemr, a singulari nimirum aliquo superiore lata ; quae etiam dicatur latae sententiae, id eat, quae incur­ ritur statim atque peccatum admissum est, etsi nulla judicis sententia homo declaretur reus, et quae sit sententiae ferendas , seu per modum statuti comminatorii, quae non incurritur, nisi post peccatum acces­ serit judicis declaratio- Monendos vero existimamus tum praelatos, ne temere, aut levibus ex rebus, aut, quod abait, ex vindicta vel odio censuras in subditos ferant ; tum populos, ut latas a pastoribus sententias timeant et observent absolutionemque servatis ser­ vandis demisse petant. J. Pastores et animarum curam habentes hortamur, ut clerum et populum doceant, quae sit unaquaeque censura, et in quibus casibus incurratur, et .quo pacto petenda ab illis absolutio. Noverint praeterea ponti­ fices et quibus ligandi et absolvendi potestas con­ cessa est, quo ritu censurae in reos ferantur, et quo modo post peractam paenitentiam iidem sint absol­ vendi, ac propterea pontificalem librum diligenter evolvant. Et quoniam diversi diversas formulas in censuris ferendis et in absolutionibus adhibere solent, et in manuscriptis etiam codicibus non una servatur ab omnibus methodus, ideo decrevimus formam uniuscujusque censurae et absolutionis apponere, Ut in re tam gravi, amputatis verborum superfluitatibus, una eadetnque sit omnium sententia. ' 3. Et primum quidem, quum omnium censurarum frequentior sit excommunicatio, clerus populusque in­ struatur, quod haec duplex est, videlicet, minor et major. Minor excommunicatio contrahitur per solam participationem seu communionem cum excommuni­ cato, qui expresse denuntiatus fuerit. Major vero excommunicatio, quam pontifex per sententiam scrip­ tam legendo promulgat, incurritur ob violatum grave praeceptum, quod a canone sive a pontifice sub tali poena servandùm imponitur. Est etiam maxima, id est sdlemnis excommunicatio, quum Christianus in vindictam gravis alicujus peccati a pontifice solemniter sententiam in scriptis legente condemnatur, et primo privatur (t a) pretiosi corporis et sanguinis Domini perceptione.deinde ab omni ecclesiae ingressu prohibetur, praeterea ab omnibus et singulis spiritua­ libus bonis, quae ecclesiae corpori communia sunt, separatur, demum ab ipsa etiam civili christianorup) societate excluditur in haec verba : Quuen ego N. talem primo, secundo ac tertio legitime monuerim, ut tale quid faciat, ipse vero mandatum hujusmodi con­ tempsi rit adimplere, idcirco auctoritate Dei omnipo­ tentis Patris et Filii et Spiritus sancti, exigente ipsius contumacia, ipsum excommunico in scriptis, et tamdiu ipsum vitandum denuntio, donec adimpleverit, quod mandatur ; vel sic : Exigente ipsius contumacia, ipsum, excommunico et a pretiosi corporis et sanguinis Domini perceptjonc,a societate omnium Christianorum et a liminibus sanctae matris ecclesiae excludo, donec resipiscat, et ecclesiae Dei, quam laesit, satisfaciat. A minori excommunicatione'potest simplex sacer­ dos absolvere paenitentem, postquam suum pecca­ tum confessus fuerit, in haec verba : Auctoritate Dei onenifotentis et mihi concessa absolvo te a vinculo hujus excommunicationis, quam confessus es, et a qualibet alia simili (si qua teneris) in quantum pos­ sum et debeo, ac restituo te ecclesiasticis sacramerttis, in nomini: Patris t et Filii f et Spiritus] sancti. Arnen. A majori et maxima excommunicatione non ante debet quis a.pontifice absolvi, quam excotamjmicatus. juret ante omnia parere mp-datis ecclesiae et ipsius absolventis super eo, propter quod excommunicatio­ nis vinculo est ligatus. Si autem a canone ligatus est, satisfacto ei, quem laekit, injungendum est ipsi, ne ulterius contra illtiiu canonem faciat. Quandoque tamen cogendus eat de jure sufficienter super hoc caveri. Si vero excommunicatus auctoritate apostolica aut patriarchal· habeat temporale impedimentum, . 6a quo minus ad sedem apostolicam aut ad rthum d. pa­ triarcham, accedere possit et propterea ab ordinario absolvatur : tunc injungendum est gi, ut statim impe­ dimento cessante, debeat se summo pontifici vel rffio patriarchae praesentare, mandatum illorum super hoc impleturus ; quod tamen in pueris et mulieribus et similibus non servatur, qui, sicut perpetuum habent impedimentum, perpetuo excusantur. Si vero aliquis ligatus est ab homine, tunc, si offensa ejus est mani­ festa, satisfacere debet, priusquam absolvatur Si autem est dubia, tunc, si post absolutionem apparue­ rit, ipsum injuste fuisse ligatum, nihjl omnino prae­ cipiendum est ei; si vero apparuerit, ipsum juste fuisse ligatum, praecipiendum est ei, ut satisfaciat competenter. Pontifex autem excommunicatumhujus­ modi absoluturus, pontificio habitu indutus, sedet ante portam ecclesiae, et postquam paenitens genuflexus et detecto capite absolutionem humiliter petie­ rit, recitatis, quae sunt in pontificali precibus, ab­ solvit eum dicens ; Auctoritate Dei omnipotentis et ea, qua mediocritas mea fungitur, seu quae mihi concessa est, absolvo te a vinculo talis excommunica­ tionis, qua ex tali causa ligatus eras, in nomine Patris t et Filii t et Spiritus f sancti. -Deinde surgens pontifex et apprehendens absolutum per manum dex­ teram introducit eum in ecclesiam dicens : Reduco te in gremium sanctae matris ecclesiae, et ad consor­ tium et communionem omnium Christianorum et res­ tituo te participationi sanctorum sacramentorum m nomine Patris f et Filii t et Spiritus t sancti. Arnen. Tum pontifex ad altare pergit et, paenitente extra cancellos ejus genuflexo, benedicit dicens : Benedic­ tio Dei omnipotentis Patris t et Filii t et Spiritus t ■sancti, descendat super te et maneat semper. Amen. At ille osculatur manum dexteram pontificis et dis­ cedit in pace. 4. Suspensio est censura, qua clericus aut ordinis aut officii usu interdicitur. Suspenditur'autem cleri­ cus quandoque ab homine, quandoque a jure,- et quandoque ad tempus, quandoque in perpetuum. Qui vero simpliciter et sine praefinitione temporis ab homine vel a jure suspenditur, perpetuo intelligitur esse suspensus : ad tempus autem suspensus, utpote donec resipuerit vel a crimine abstinuerit, eo ipso, quod abstinet vel resipiscit, exeeutionem sui ordinis recuperat, nec alia est reconciliatio seu sententiae suspensionis relaxatio. Praelatus clericum in scriptis sic suspendit : Quia constat, te tale quid commisisse, ideo ab o/)icio ei ex­ secutione ordinum tuorum te suspendimus ; vel alias : Quicumque tale quid fecerit aut non fecerit, ipsum in his scriptis suspendimus. Hujusmodi autem suspen­ sionis absolutio his verbis exprimitur : Quia de tali negotio, propter quod suspensionis sententiam incur­ reras, emendationem plenam et poenitentiam con­ dignam egisti, ideo sententiam suspensionis hujus­ modi misericorditer relaxamus, indulgentes· tibi, ut in ordiniHus tuis licite ministrare possis. 5. Depositio est sententia ecclesiastica, qua cleri­ cus in perpetuum privatur ordinis sui vel ordinum omnium exsecutione, non amisso tamen clericàli pri­ vilegio ; quum autem hoc etiam privilegium clericale amittitur et clericus depositus ad statum saecularem reducitur, tunc degradatio appellatur. Et in deposi­ tione quidem eorum, qui sunt‘in minoribus ordinibus constituti, requirebatur olim juxta antiquos 9U10nes ( i ) praeter proprium episcopum sui etiqjSTpresbyterii consilium et assensus ; in depositione vero subdiaconi et diaconi ab ordine requirebatur numerus trium episcoporum ultra proprium episcopum in exa­ mine et definitione, et sex jd causa presbyteri, ex cepta causa haeresis. In depqgjtione autem .episcopi ab ordinatione exigebatur numerus duodecim episco­ porum praeter metropolitanum, qui debebat esse ter­ ti) Cap. 4. Friix. et cap. s -S* uuHm. c. XV. quaesi. 7. Constitutione* *t canone* t. synodi Monti* Libani, a. t7j6· tius decimus ; qui omne* poterant procédera contra episcopum usque ad conclusionem tantum, quum definitio, tam circa condemnationem quam absolu­ tionem, reservata esset sanctissimo Romano ponti­ fici. Ac sacrosanctum Tridentinnm (i) concilium in iis quidem, quae spectant ad depositionem eorum, qui sunt in subdiaconatu, diaconatu et presbyteratu eonstituti, loco trium vel sex episcoporum, quorum praesentia praeter proprium episcopum requirebatur, declarat adhibendos esse totidem abbates, usum mitrae et baculi ex privilegio apostolico habentes, si in civitates aut dioecesi reperiri et commode intéresse possint ; >alioquin alias persona* in ecclesiastica dignitate constitutas, qùae aetate graves ac juris senentia commendabiles sint ; in causis vero graviori­ bus criminalibus contra episcopos, etiam haeres», quae depositione aut privatione dignae'sint, idem sacrosanctum concilium (a) definit, ut istiusmodi causae ab ipso tahturn summo Romano ‘ pontifice cognoscantur et terminentur. Quodsi ejusmodi sit causa, quae necessario extra Romanam curiain Com­ mitti debeat, nemini prorsus committatur, nisi métro­ politains aut episcopis a beatissimo papa eligendis ; haec vero commissio et specialis sit et manu ipsius sanctissimi pontificis signata, nec unquam plus his tribuat, quam ut solam facti instructionem sumant procesaemque conficiant, quem statirn ad Romanum pontificem transmittant, reservata eidem sanctissimo sententia definitiva. Qua de re infra dicemu* part.3., cap. 4., num. 33. Praelatus itaque clericum aliquem, ut supra, depo­ siturus, pontificio habitu indutus, ante portam 'eccle,siae sedet, et quum clericus reus, sive habitu sacro sive civili sui ordinis indutus, coram ipso genua flexerit, hanc in ipsum depositionis sententiam pro­ nuntiat : Quia nobis evidenter et legitime constat, te taie crimen commisisse, quod juxta sacros canones /venam depositionis exposcit, idcirco de sacri presby­ terii nostri consilio et assensu te ab ordine deponimus et ejusdem'ordinis exsecutione, honore atque habitu in perpetuum privamus auctoritate Dei omnipotentis Pa­ tris, et Filii et Spiritus sancti. Amen: Et nominet ordinem, quo exuitur, sive unus sit, ut episcopatus, presbyteratus, diaconatus, subdiaconatu*,' lectoratus et cantoratus, sive plures simul. Si autem episcopus sit aut presbyter deponendus, coronam capitis ejus forfice abradit eumque habitu sacerdotali exuit et in monasterium detrudi jubet. Idem dicendum de dia­ tono èt subdiacono, quem depositum pontifex in arctam custodiam in monasterio poni imperat, ut paenitentiam agat. Per talem vero sententiam, depo­ situs omni ordinum suorum, tam majorum quam minorum, exsecutione privatur,' nisi expresse cum ipso dispensatum fuerit, ut in aliquo ordine maneat ac ministret. Ipsa autem episcopi, presbyteri et dia­ coni depositio, praecipimus, ut omnino-non fiat, tiisi per manus rthi d. patriarchae, vel· eo expressam in scriptis licentiam dante per manus episcopi in terra infidelibus non immediate subjecta residentis. Quodsi post peractam depositionem riTtus d. pa­ triarcha vel episcopus evidenter cognoverit, aut depositum vitam suam serio emendasse, aut latam in ipsum sententiam fuisse injustam, poterit ei restituere graduum et ordinum exsecutionem, qua privatus ex­ stiterat ; et illa quid^n restitutio debet fieri in eccle­ sia et coram altari, Ubi pontifex sedet habitu ponti­ ficio indutus et super caput restituendi coram eo genuflexi manum dexteram imponens dicit : In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti, f^go ST., episcopus,· vel patriarcha, licet indignus, auctoritate Dei omnipotentis per hanc manus impositionem resti­ tuo tibi habitum, honorem et exsecutionem ordinis vèl ordinum îf. -V., quibus fueras privatus, ut amodo (1) Ses*. 13. c*p. ♦· de reformat. (s) >·«*. *4> e*P-1· d* refera. posits in ecckua ministrare. Deinde benedicit eum dicent : Benedictio Dû omnipantentis, Patris | et filii t et Spiritus ^sancti, descendat super te et ma­ neat semper. Arnen. Quo facto,ille osculatur manum pontifici* surgenaque habitu suo ecclesiastico civili, tum sacro induitur. ’ 6. Interdictum est censura, qua, in vindictam pu­ blici alicuju* flagitii aut contumacis infractioni» sacro­ rum canonum, provincia aut civitas vel pagus aut templum vel monasterium vel certus aliqui* locus et persona prohibetur sacramentorum dispensatione, publica divinorum officiorum celebratione et eccle­ siasticae sepulturae usu. Sacramentorum autem usus non omnium interdicitur, sed ordinis, extremae unc­ tionis, eucharistiae et matrimonii solemni*, id eat, quod solemni benedictione consecretur. Excipi enim semper debent ( 1) infantium baptisma et morientium paenitentia et quorumcumque ad formam cap. Alma Stater de sent, excomm, in VI.Item,divinorum officio­ rum usus vetatur, non quidem privatus, sed publice in ecclesia, in qua tamen officia solemniter celebrari permittuntur in festivitatibus natalis Domini,paschae, pentecostes, corpori* Christi, sanctorum Petri et Pauli et assumptionis beatae virginis Mariae, exclu­ sis quidem exÂmmunicatis, et admissi* iis, qui etiam specialiter inteRlicti fuerunt, modo tamen ab altari plurimum distent. In locis etiam specialiter interdic­ tis permittitur privatim celebrari jnissa, ut eucharis­ tia pro infirmis renovetur, clausis tamen januis, et uno tantum vel altero ministrante ; et omnia serven­ tur ad formam cap. Alma Mater, ut supra. Prohibe­ tur etiam per interdictum ecclesiastica sepultura, id est quae fiat in loco sacro vel adhibitis consuetis riti­ bus ecclesiae ; a qua prohibitione excipiuntur clerici illi, qui interdictum servarunt, modo illi interdicto nullum omnino dederint locum. Si autent clerici offi­ cia divina in loco, servatis servandis, interdicto cele-brent, irregularitatem contrahunt ; si autem nominatim aut generaliter interdictos ad aliqua divina admittunt,ipso facto prohibentur ab ingressu ecclesiae nec absolvi ab hac censura possunt, nisi satisfactione peracta ad arbitrium episcopi, a riuo interdictum latum fuerit ; quodsi absque absolutione ipsi cele­ brent, incidunt in irregularitatem et ecclesiastica sepultura privantur. Si denique personas nominatim interdictas in coemeterio vel ecclesia sepeliant, inci­ dunt in excommunicationem latae sententiae, a qua non possunt absolvi, nisi episcopo satisfecerint, a quo interdictum fuit latum. 7. Irregularitas, quae est impedimentum canonicum ordin«s suscipiendi aut susceptos exercendi, alia est ex defectu, et alia ex delicto. Ex defectu irregulare* sunt energumeni, amentes et epileptici ; item neo­ phyti et illiterati, nec non infames et servi çt bigami et spurii, seu ex illegitimo matrimonio nati, et qui aetatem in,sacris canonibus ad ordines suscipiendos praescriptam non habent, et qui ea corporis vitia ac membrorum defectus habent, quae but absolute ordi­ nis functione* impediunt, aut quibus efficitur ut. nisi cum scandalo ac deformitate, exerceri non possint, et ii qui directe vel indirecte ad alicujus mortem vel mutilationem etiam juste cooperati fuerint, et qui homicidium voluntarium commiserint aut illicitam sui vel aliorum mutilationem fecerint, et qui ordinem aliquem susceperint ab üs, qui censuris ligati sunt, vel quum ipsi censuris ligati essent, susceptum ordi­ nem exercuerint, et qui ordinem, quo carent, solem­ niter exercuerint, et qui baptismum iterato suscepe­ rint aut aliis iterato contulerint, haeretici demum, schismatici et apostatae. 8. In censuris ferendis praecipimus et mandamus omnibus ecclesiasticis superioribus et judicibus, ut (1) Cone. Lateranense sub Callisto If.anno lur.can.r.In om­ nibus turri» «orum divina officia, praetor infantium baptisma et monentium pnenittmtian, iawrttcwaua. 65 ComfctatioM· et canones ». synodi Montis Libani, a. 173«. . praescriptam a ucraTridentina ( 1)synodo methodum omnino serrent ; quae eat hujusmodi ; I. Quamvis excommunicationi» gladius nervia git ecclesiasticae disciplinae, et ad continendo· in officio poptlos valde salutaris, sobrie tamen magnaque cir­ cumspectione exercendus est, quum experientia do­ ceat, si temere aut levibus ex rebus incutiatur, magis contemni quam formidari, et perniciem patina parere quam salutem. Quapropter excommunicationes illae, quae, monitionibus praemissis, ad finem revelationis, Ut ajunt, aut pfo deperditis seu subtractis rebus ferri solent, a nemine prorsus, praeterquam ab episcopo, decernantur, et tunc non alias, quam ex re non vul­ gari, causaque diligenter ac magna maturitate per episcopum examinata, quae ejus animum moveat; nec ad eas concedendas cqjusvis saecularis, etiam magis­ tratus, auctoritate adducatur ; sed totiun hoc in ejus arbitrio et conscientia sit positum, quando ipse pro re, loco, persona aut tempore eas decernendas esse judicaverit. II. In causis vero judicialibus mandatur omnibus judicibus ecclesiasticis, cujuscumque dignitatis exis­ tant, ut, quandocumqu* executio realis vel personalis in qualibet parte judicii propria auctoritate ab ipsis fieri poterit, abstineant se, tani in procedendo quam in definiendo, a censuris ecclesiasticis seu interdicto; sed liceat eis, si expedire videbjtur. in causis civilibus ad forum ecclesiasticum quomodolibet pertinentibus, contra quoscumque etiam laioos, per multas pecunia­ rias, quae locis piis ibi existebtibus eo ipso, quod exactae fuerint, assignentur, seu per captionem pig­ norum personarumque districtionem, per suos pro­ prios aut alienos executores faciendam, sive etiam per privationem'beneficiorum atiaque juris remedia procedere et causas definire. Qüodsi executio realis - vel personals adversus reos hac ratione fieri non poterit, sitque erga judicem contumacia, tunc eos . etiam anathematis mucrone, arbitrio' suo, praeter alias poenas ferire pbterit. ■ III. In causis quoque criminalibus, ubi executio realis vel personalis, ut supra, fieri poterit, erit a cen­ suris abstinendum; sed si dictae execution! facile locus e^se non possit, licebit judici hoc spirituali gla­ dio in delinquentes uti ; si tamen delicti qualitas, praecedente bina saltem admonitione, etiam per edic' tum, id postulet. IV. Nefas autem sit saeculari cuilibet magistratui, prohibere ecclesiastico judici, ne quem excommuni­ cet, aut mandare, ut latam excommunicationem revo­ cet, sub praetextu, quod contenta in praesenti decreto non sint observata, quum non ad saeculares, sed ad ecclesiasticos haec cognitio pertineat. Excommunicatus vero quicumque, si post legitimas monitiones non resipuerit, non solum ad sacramenta et commu­ nionem fidelium ac familiaritatem non recipiatur ; sed si obdurato animo censuris annexus in illis per annum insorduerit, etiam contra eum, tamquam de haeresi suspectum, procedi possit. - 9. Quum (a) honestius ac tutius sit subjecto, debi­ tam praepositis obedientiam impendendo in inferiori ministerio deservire, quam cum praepositorum scan­ dalo graduum altiorum appetere dignitatem, ei, cui ascensus ad sacros ordines a suo praelato ex quacum­ que causa, etiam ob occultum crimen, quomodolibet, etiam extrajudicialiter, fuerit interdictus, aut qui a suis ordipibus seu gradibus vel dignitatibus ecclesias­ ticis fuerit suspensus, nulla contra Ipsius prablati voluntatem concessa licentia de se promoveri facien­ do, aut ad priores ordines, gradus et dignitates sive honores restitutio suffragetur. j * 10. Censurae (3) et interdicta nedum a sedeapestolica emanata, sed etiam ab ordinariis promulgata, (t) Seu. a». cap. ». de reform. (>) Cone. Trident, aes». 14. cap. t. de reform. (») Trident, synod, seas. >$. cap. u. de regularibus. * . - CoMcnjoa. couscTto, XXXVIU. ,« M mandatote episcopo, » regularibus in eorum ecclesiis publicentur atque aerventur. 11. Licent (1) episcopis in irregularitatibus omnibas et suspensionibus ex delicto occulto provenientibus, excepta ea, quae oritur ex homicidio voluntario, et exceptis aliis deductis ad forum contentiosum, dis­ pensare et in quibuscumque casibus Occultis, etiam sedi apostolicae reservatis, delinquentes quoscumque sibi subditos in dioecesi sua per se ipsos aut vicarium ad id specialiter deputandum in foro conscientiae gratis absolvere, imposita poenitentia salutari. Idem et in haeresis crimine in eodem foro conscientiae eis tantum, non eorum vicariis sit permissum. In ceteris autem casibus ad nTium d. patriarcham recurrat. CAPUT VII. Zie indulgentiis. i. Quum potestas (a) conferendi indulgentias a Christo ecclesiae concessa sit, atque hujusmodi potes­ tate divinitus sibi tradita antiquissimis etiam tempo ribus illa usa fuerit, sacrosancta synodus indulgentia­ rum usum Christiano populo maxime salutarem et sacrorum conciliorum auctoritate probatum in eccle­ sia retinendum esse docet et praecipit, eosque ana­ themate damnat, qui aut inutiles esse asserunt vel eas concedendi in ecclesia potestatem esse negant. s. Sicut autem in indulgentiis concedendis mode­ rationem juxta veterem et probatam in ecclesia con­ suetudinem sacrosancta Tridentina synodus adhiberi cupit, ne nimia facilitate ecclesiastica'disciplina ener­ vetur, ita nos hortamur parochos, confessarios et verbi Dei praedicatores, ut identidem fidelem populum mo­ neant,.ne occasione indulgentiarum salutaria poeni­ tentiae opera omittant. Eortm vero confessariprum abusum damnamus, qui, quum indulgentiae plenariae conceduntur, magnis et enormibus peccatis leves im­ ponunt poenitentias, nep attendentes, quod sancta ecclesia illis indulgentias cdtnmunicat,y m) Cone. Trident. sets. »4. cap. 6. de reform. (?) Trident, ses». 15. m decreto de indulgentiis. 4 , (j) s. Grigor.-VU. Epi.st. ad episcopiis Linconienses apud Barontum ann. 1073. num. 63. ' (4) Clemens pp. VI. in eatravaganti. quae incipit Unigrnittu [c. a. de poen. et remisa. V, 9]. • J , 67 . Constitutiooes et cuknm· ». » diplomatibus indulgentiarum soleant aliqua pietati» opera praescribi, ut preces, eleemosynae, Jejunium, confessio,'communio, injuncta haec opera bene ac plene et animo vere poenitenti et ab affactu mortalis peccati alieno peragantur, ita ut 'saltem quum ultfinum mandatum opus perficitur, quo perfecto indulgentia, id est poenae temporalis remissio, recipitur, sint in statu gratiae ; neque enim per indulgentiam tollitur culpa, sed ea temporalis poena remittitur, quae, deleta culpa, adhuc subeunda foret. 4. Et quoniam non pro vivis tantum prosunt indul­ gentiae, sed etiam pro fideliEus defunctis, quibus propter contractas leves culpas vel nondum solutas debitas pro peccato gravi jam condonato poenas,.res­ tat aliquid in altero saeculo divinae justitiae persol­ vendum : excitentur a parochis Christi fideles, ut indulgentias per modum suffragii, sicut et preces, jejunia, eleemosynas, missas aliaque hujusmodi pie­ tatis opera illis applicare studeant, quatenus Deus omnipotens, qui stata ac ineflàbili lege vivos homines per sacramenta et indulgentias rite susceptas a pec­ catis et poenis absolvit, ex mera sua gratia miseri­ corditer acceptet oblatas a vivis pro fidelibus defunctis tum Christi, tum sanctorum satisfactiones. Simulque 'a parochis doceantur, non ita certo statuendam esse alicujus animae fidelium defunctorum, pro qua data sit indulgentia vel oblata sacra liturgia aut alia pia opera ^applicata, e poenis alterius saeculi liberatio­ nem, ut jam non amplius pro ea orandum sit, vel tollenda sint anniversaria, vel cetera, quae ad juvan­ dum defunctos fieri solent, omittenda. Quia videlicet certo nobis constare non potest, vel ea omnia ex parte nostra subsistere et compléta esse, quae ad indulgentiae hujusmodi effectum_ jeunjque ‘ plenpm requiruntur, vel si ea. completa sint, non Sequitur necessario, ut ex parte Dei sic acceptentur, ut-plenam animabus defunctorum relaxationem impertiantur. . 5. Sub poenis arbitrio ordinarii districte praecipi­ mus et mandamus, ut nemo, sive saecularis sive regu­ laris, audeat indulgentias exponere vel publicare pro ecclesiis, vel oratoriis, etiam regularium aut quoiriodolibet eiemptorum, nisi prius ab ordinario vel ejus vicaria visae et recognitae fuerint, nec non' scripto licentiam et facultatem illas exponendi vel publicandi obtinuerint. Idem dicendum de indulgentiis, quae numismatibus, imaginibus, coronis, religiosis habiti­ bus, confratemitatit^is, certis orationibus seu aliis pietatis operibus adnexae, seu a summis pontificibus concessae dicuntur. Et quoniam evenire solet, ut sancta sedes apostolica indulgentiarum diplomata ad praefinitum tempus concedat, ita ut elapso tempore non amplius indiligentiae suo stent robore, et tamen usu compertum habuimus, diplomata ejusmodi in ecclesiis, elapso etiam tempore, incassum affigi et exponi, populosque decipi, existimantes illa adhuc in suo robore permanere, idque potissimum ex eo con­ tingere, quod neque parochi neque episcopi omnes latinam linguam, qua diplomata sunt scripta, intelli­ gent : idcirco mandamus omnibus locorum ordinarii*, ut quum primum ea diplomata ad ipsos,' ut supra dictum est, recognoscenda deferuntur, liqpntiam seu facultatem illa exponendi vel publicandi nullatenus concedant, nisi prius e. latina in arabicam linguam fideliter et de verbo ad verbum translata fuerint ; aliquem insuper utriusque linguae peritum in singulis dioecesibus deputent, qui indulgentiarum omnium diplomata intra mensem ab hisce synodalibus consti­ tutionibus editis inspidat et recognoscat deque illis parochos seu regulares monasteriorum praefectos mo­ neat, quorum praefixum tempus jam fuerit elapsum. 6. Abusus, qui in indulgentiis irrepserunt, et quo­ rum occasione ( 1 ) insigne hoc indulgentiarum nomen ab haereticis blasphematur, emendatos et correctos cupimus. Quare praesenti decreto generaliter statui­ (1) Trident. Hn. Sj. in decret, de indulg. i Mouth Libani, a.* 173·- fit mus, pravos quaestus omhes prb his costs squsudis, unde plurima in Christiano populo abasmun cauta fluxit, omnino abolendos» esse. Nihil igitar pro ilH* quocumque nomine exigi, neque illarum tranmumpta appendi in loco, ubi sit stipes ad colfigendas elaasamsynas, sancimus. S quae vero eleesnosynae sposstset pie a fidelibus.dantur, accipi,non vetamus, sed eoe nunquam in sacerdotum cosnmodum cedant, sed piis ecclesiarum, monasteriorum seu pauperum usibus destinentur. j. Inhaerentes etiam sanctarum synodorum (1) sanctionibus et pravos eleemosynarum quaestorum abusus tollere volentes, prohibemus deride saecula­ ribus et regularibus et laids quibuacumque, m ad officium hujusmodi exercendum ullatenus admittan­ tur, eleemosynas petant' pro ecclesiis aut piis operi­ bus, vel etiam pro missis, sine expressa ordinarii licentia, qui duos graves viros, sive laicoa sive cleri­ cos, si quando eleemosynae pro ecclesia aut gravi aliqua necessitate petendae sint, deputabit, quibus etiam eleemosynas atque oblata sibi caritatis UUbaidia, nulla prorsus mercede accepta, fideliter colli­ gendi facultas detur. Quos vero ordinarii dignos judicaverint, ut eleemosynas a fidelibus, sive extra portam ecclesiae sive ostiatim et per domos, quaerant, quibus paupertaterp, in quam ob grave aliquod terrae marisve infortunium vel inimicorum vim aut praesidum oppressionem inciderunt, sublevare possint, iis licentiam facultatemque impertiantur, ad certum ta­ men tempus et locum restrictam, habita etiam aetatis sexusque ratione, ut scandalorum occasio penitus tollatur. CAPUT VIII. De sacramento extremae unctionis. i. Sacra infirmorum unctio a Chrisj^Jommo insti­ tuta est, tamquam vere et proprie sacramentum, apud Marçurn quidem per ea verba (a) insinuatum : et ungebant oleo multos aegros et sanabasft ; per Jacobum (3) autem apostolum ac Domini frjtrem fidelibus commendatum ac promulgatum : infirmatur, inquit, guis in vobis f inducat presbyteros ecclesiae, et orent super eum, ungentes eum oleo pt nomine Domini ; et oratio fidei salvabit infirmum et alleviabit eum Domi­ nus,et,si in peccatis sit, remittentur ei. Quibus verbis, ut ex apostolica traditione per manus accepta ecclesia didicit, docet materiam, formam, proprium ministrum et effectum hujus salutaris sacramenti, de quo haec retinenda sunt, quae definivit sacra Tridentina syn­ odus (4) : I.Si guis dixerit, extremam unctionem non esse vere et proprie sacramentum a Christo Domino nostro institutum et a beato Jacobo apostolo promul­ gatum, sed ritum tantum acceptum a patribus, aut figmentum humanum^anathema sit. II.Si guis dixe­ rit, sacram infirmdtum unctionem non conferre gra­ tiam, nec remittere peccata, nec alleviare infirmos, sed jam cessasse^gsussi olim tantum fuerit gratia curationum, anathema sil. tll. Si guis dixerit, pres­ byteros ecclesiae, guos beatus Jacobus adducendos esse ad infirmum inungendum hortatur, non esse sacerdotes ab episcopo ordinatos, sed aetate seniores' in gugvis communitate, ob idgue proprium extremae unctionis ministrum non esse solum sacerdotem, anathema sit. . s. Materia hujus sacramenti est oleum ex olivarum baccis eductum, cujus benedicendi potestas primario et principaliter penes episcopum residet et [quod] ab hoc in ecclesia occidentali una cum aliis sanctis oleis ( 1 ) Conci I. Lateranense sub Innoc. Π. cap. 63. Cope, Lufdunexueeap. 14. Cam ar «0 de poenit. et remit·. (V, 38 J. Cone. Viennenae Clement, cap. 2. Ahtsitfuhu de eodem tit. IV. Trideal. aeu. ai. de reform, cap. 9. (a) Marc. VI, ij. t (j) Jacob. V, ,4. - (4) S«a 14. de aacrameato extrmna. uactfopi· can. 1, a, 4. ... ........... tf * Constitutiones et canone· a. syqotfi Montis Libani, a. iyji. bseedidtm quotannis foria V. ia coena Domini ; per delegationem vero oleam infirmorum presbyteri simptices consecrant Jn ecclesia orientali, idque Graecis peratisit Clemens VIII. in instructione directa ad episcopo· Latinos, in quorum dioecesi ac terris ItaloGraeci habitant, in qua circa oleum sanctum infirmo­ rum haec praecipit : .Ve» sumcegwsdipresbyteri Graeci olea sancta,praeter cifrisma,abepiscopis Latinis dioecetanis accipere, gasuai ejusmodi olea in ipsa oleorum et sacramentonsm exhibitione ex veteri rüu confician­ tur et tmtiiautw. Quum vero tam in ritu Graeco quam in Syriaco nostro usus antiqbus invaluerit, ut non solum a sacerdote in ipsa sacramenti extremae unctionis administratione benedicatur oleum infir­ morum, sed etiam idem oleum ab episcopo semel in anno, in feria V. majoris hebdomadae, una cum chris­ mate solemniter consecretur; ideo utrumque ritum retineri permittimus, et sacerdotibus quidem illud oleum benedicendi potestatem confirmamus in eo casu, quo benedictum ab episcopo oleum propter frequentem illius usum deficere contigerit ; at vero ubi adest oleum ab episcopo consecratum, districte praecipimus simplicibus presbyteris, ut illo in infirmorum unctione utantur, nec novum ipsi consecrare audeant, eosdem presbyteros etiam adhortantes, ut, si quando oleum ab episcopo benedictum adsit qui­ dem,sed non in ea quantitate,quae sacramentali fun­ ctioni sufficiat, tunc ipsis liceat modicum oleum non consecratum admiscere, dummodo tamen hoc sit in minori quantitate quam oleum consecratum.· 3. Quum autem ejusdem mientalis ecclesiae disci­ plina praescribat, ut quidquid sacri olei a presbyteris benedicti post unctionem infirmi superfuerit, comburi debeat, neque ad alios usus adhiberi aut pro altero infirmo asservari, id accurate a parochis .observandum injungimus, ita tamen, ut pios simul moneamus, ut diligentissime advertant, ne sibi materia prOjSacramento administrando, oleum scilicet olivarum, ali­ quando desit* neve ob repentihos infirmorum casus ob ipsorum negligentiam contingat, ut oleum bene­ dicere et infirmum inungere ob angustiam temporis non possint, graviter ab episcopo puniendi, si quid horum acciderit. Quare pro fortuitis hujusmodi casi­ bus debent semper habere oleum ab episcopo bene­ dictum, quod, üt supra de chrismate diximus, renovandum quotannis jubemus, veteri primis diebus post novi consecrationem combusto, cineribusque in sacrarium reconditis. Hoc autem oleum ab episcopo benedictum,' statuimiis, nec ab alienis episcopis acci­ piendum, nec, alienae paroeciae sacerdotibus a parochis dandum, sub poena suspensionis ipso facto. Episcopo autem seu ejus delegato, sacrorum oleorum hujusmodi dispensatori, mandamus, ut in ejus dis­ pensatione maximam diligentiam et curam, adhibeat ; ut scilicet nomina, dies, mensis et annus distincte per ipsum referantur in librum ad id bene compactum, nec nisi parochis ecclesiarum suae dioecesis, vel rec­ toribus aut sacristis monasteriorum,tam monachorum quam monialium, tradatur. 4. Vasculum, in quo oleum a sacerdote est benedi­ cendum, debet esse argenteum vel stanneum. Idem dicendum de vasculo olei ab episcopo benedicti, quod in ecclesia in loco-nitido et decenter ornato, conden­ dum est in capsula, quae sit clausa peculiari clave, et hanc solus parochus seu ecclesiae rector apud se habeat ; ne autem cum oleo chrismatis confundatur, vel in loco distincto sit vel inscriptionem particulatem superpositam habeat. 5. Forma hujus ^aeramenti sunt verba illa, quae dicit sacerdos, dum infirmum oleo sancto inungit ; et in antiquis quidem ritualibus, etsi non uno modo descripta sint, omnia tamen hunc sensum reddunt, juxta ecclesiae graecae praxim : Sancte Pater, medice coelestis animarum et corporum, gw Filium tuum D. Pf. Jttm Christuln misisti, ut sanaret omnem . infirmitatem ei a morte liberaret; sana Per banc une- 70 Mmmw acrusmi (NM fiamc «A «MMi ususiur «t cor/uru gratiam «ywdsm Christi hu,cmfi» Mi comenit {foria una cum Sancto Spiritu nane «f ' W m aaeeitfa. Arnen. In recentioribus autem ritualibus ex more sanctae Romanae ecclesiae forma haec recitatur ac repetitur, dum singulos infirmi . sensus sacerdos inungit : Per istam sanctam unctio­ nem et «mms /tiutimun mscricerduMS indulgent Mi Doeum^ quidquid per visum sive per auditum etc, tfrtywati. Monendi Mint tamen parochi, dum prioren^ formam ex more ecclesiae orientalis dicunt, ita verba proferantur, ut eorum pronuntiatio non ante inchoetur nec ante finiatur, quam ipsa unctio. 6. Quinque vpro corporis partes praecipue ungi debent, quas veiuti sensuum instrumenta homini ngt*a tribuit, nempe oculi, aures, nares, os et manus. Attamen pedes etiam et renes ungendi sunt ; sed renum unctio in mulieribus, honestatis gratia, semper omittitur atque etiam in viris, quando infirmus com­ mode moveri non potest. Sed, sive in mulieribus sive in viris, alia corporis para pro renibus ungi non debet. Manus vero, quae reliquis infirmis interius ungi de­ bent, presbyteris exterius ungantur. Dum autem ocu­ los, aures et alia corporis membra, quae paria sunt, sacerdos ungit, caveat, ne altero ipsorum inungendo, sacramenti formam prius absolvat, quam ambo hujus­ modi paria membra perunxerit. Si quia vero sit aliquo membro mutilatus, pars loco illi proxima inungatur eadem verborum forma. 7. Administratio, hujus sacramenti, ut valide fieri poesit, ad solos presbyteros et episcopos spectat, quemadmodum. in sacra Tridentina (i) synodo de­ finitum est. Ut autem licite fiat, solius parochi est aut sacerdotis , cujuscumque de 'parochi mandato, verum praeter casum necessitatis, quo, praesumpto parochi absentis mandato, potest quilibet sacerdos, modo non sih excommunicari» aut suspensus, illud administrare. Si quis ausus fuerit se hujus'sacramenti ministrum facere, poenis arbitrio ordjnarii punietur. Monachis vero, quibus in proprium tantunl usum haberi sanctum oleum permittitur, nulli omnino, qui de suorum monachorum vel familiarium in monaste­ rio habitantium ibidemque decumbentium non sit, liceat illud administrare sub gravibus poenis arbitrio ordinarii, 8. Quamquam in ecclesia orientali receptum ait, ut septem sacerdotes iisque deficientibus tres saltem advocarentur ad ministrandum hoc sacramentum, iiquç onrhes et infirmum ungerent et verba simul proferrent, aut (quod etiam frequentius fit) unus illo­ rum dumtaxat ungeret formamque pronuntiaret ; declarandum tamen omnibus censuimus, de necessi­ tate hujus sacramenti non requiri nisi unum sacer­ dotem ; ubi autem plures adesse contigerit, districte praecipimus et mandamus, ut unus dumtaxat illorum inungat infirmum et verba illa, quae formae vim habent, pronuntiet ; ceteri sacerdotes reliquas preces, quae ante vel post unctionem praescribuntur, inter se recitandas de more distribuant. 9. Et quia usus etiamin fecclesia orientali inolevit, ut oleo benedicto, quod oleum lampadis voçant, etiam sani ad pdenitentiam inungantur, declarandum omni­ bus per parochos aliosque curam animarum habentes praecipimus, quod illa sani hominis unctio non (it sacramentum nec vim sacramenti habeat, sed bene­ dictio tantummodo, etiamsi eodem oleo fiat, quo in­ firmi inunguntur. Simulque districte prohibemus, ne parochi aut quicumque sacerdotes in confectione seu benedictione lampadis, quae fit pro sanis ad poeniten­ tiam, iisdem ritibus et precibus utantur, quibus in benedictione olei sancti infirmorum, neque sanos inungendo dicant eadem verba, quae in infirmorum unctione dicuntur. Qui contravenire deprehensus fue-s rit, ab ordinariis suspendatur. (1) Seu 14- csa. 4, de sacnunent. exmac vacituai». À 7’ Coostitutiones et-canones ·. synodi Menti* Libani, a. 173«. 10. Praeterea quum ritu* extremae unctionis in ecclesia orientali prolixi sint, praesertim vero, *i plure* sacerdote* adhibeantur, atque idcirco contin­ gere possit, ut infirmi hoc sacramento ex defectu tempori* priventur, mandamus ac praecipimus, ut ingravescente morbo, dupa periculum imminet, ne infirmus decedat,ante quam finiantur unction?·, unus dumtaxat sacerdos illud ministret ; ac propterea quem­ admodum pro baptismi sacramento duplex est insti­ tutus ordo, alter scilicet prolixus pro sani*, alter brevissimus pro periclitantibus, ita brevior fiat ordo pro infirmis hujusmodi, in quo longiore* orationes, epistola? et evangelia omittantur. Qui tamen ordo in eorum dumtaxat unctione adhibeatur, quos in extre­ mis laborare compertum fuerit. In his autem casibus, in quibus infirmus ita laborat in extremis, ut pericu­ lum sit, ne decedat, antequam ungatur, omissi* pre­ cibus, cito ungatur, recitando formam sacramenti ; deinde si adhuc supervivat .dicantur orationes praeter­ missae, suo loco positae. Si vero, dum inungitur, infir­ mus decedat, presbyter ultra non procedat et prae­ dictas orationes omittat. Quodsi dubitet, an vivat adhuc,unctionem prosequatur sub conditione pronun­ tiando formam, dicens : Si vivif, per istam sanctam unctionem etc. 11., Debet hoc sacramentum infirmis praeberi, qui, quum ad usum rationis pervenerint, tam. graviter laborant, ut mortis periculum immiriere videatur, et iis, qui prae senio deficiunt et in diem videntur mori­ turi, etiam sine alia infirmitate. Infirmis autem, qui, 'dum sarta mente et integris sensibus essent, illud petierunt seu verisimiliter petiissent seu dederant, signa contritionis, etiamsi deinde loquelam amiserint vel amentes effecti sint vel delirent aut non sentiant, nihilominus praebeatur. Sed si infirmus, dum phrenesi aut amentia laborat, ^verisimiliter posset quidquam facere contra reverentiam sacramenti, non inungatur, nisi periculum tollatur omnino.- Impoenitentibus vero et, qui in manifesto peccato mortali moriuntur, et excommunicatis et nendum baptizatis penitus dene­ getur. Non ministretur etiam proelium inituris, aut navigationem aut peregrinationem aut alia pericula subituris, aut reis ultimo supplicio mox afficiendis, •ut pueris rationis usum non habentibus. In eadem denique infirmitate hoc sacramentum iterari non debet, nisi diuturna sit, ut quum infirmus convaluerit et iterum in periculum mortis inciderit. 12. Parochi saepe, etiam non vocati, visitent aegro­ tos, ut, quum cognoverint ingravescente morbo peri­ culum imminere, curent mentis et rationis compotes de hujus sacramenti virtute utilitateque instruere ; instructos autem ad illud optandum ac exposcendum excitent, ne culpa sua quisqUam de praesenti vita sine hoc divino praesidio discedat. Quodsi contingat ali­ quem absque extrema unctione decedere, parochus ab ordinario gravissime puniatur. CAPUT IX. l>e cura et visitatione infirmorum. 1. Quae ad curam visitationemque infirmorum spectant, parochus diligentissime exsequatur, ne ejus culpa aut negligent!* quisquam fidelium spiritualibus auxiliis destituatur aut sine sacramentis confessionis, communionis et extremae unctionis ex.hac vita decqdat. Quamobrem (1) quum primum noverit aliquem ex fidelibus suae curae commissis aegrotare, non exspectabit ut ad eum vocetur, sed ultro ad illum accedat, idque non semel tantum, sed saepius, qua­ tenus opus fuerit ; horteturque parochiales suo*, ut ipsum admoneant, quum/quempiam in parochia sua aegrotare contigerit, praecipue si morbus gravior fuerit. Ut>i vero amplab sunt parochiae, vel ob pee(1) Ex rituab Romano de viaiiatioae el cura infirmorum. tem i» communem morbum ingens fuerit aegroto­ rum numeras, natam seu catalogum eorum apud se descriptum tenebit, ut cujusque statum et conditio­ nem cognoecat, eorumque memoriam facilius retinere et illi» opportune subvenire possit. Quodsi parochus legitime impeditu·, infirmorum, maxime quando plu­ re» sunt, visitationi interdum vacare noo poasit, id praestandum curet per alio* sacerdotes, si quos in sua parochia habet, aut saltem per laico* homines pios et Christiana caritate praeditos, forum vero praecipuam curam gerat, qui humanis auxiliis destituti sunt ; qui­ bus si non potest ipse succurrere de suo et eleemo­ synas illis, prout debet, si facultas suppetit, erogare, quantum fieri poterit, sive per privatas sive per publi­ cas collectas et eleemosyna», illorum necessitatibus succurrendum curabit. <. 2.'Aegros visitans ea, qua sacerdotes Domini decet, honestate et gravitate 'se gerat, ut non aegris modo, sed sit» et domesticis verbo et exemplo prosit ad salutem. In primis autem, omnem diligentiam in eo ponat, ut infirmos in viam salutis dirigat atque a dia­ bolicis insidiis salutarium adjumentorum praesidio defendat ac tueatur. Quod ut assequatur, ita paratus ad aegrotum accedat, ut in promptu habeat argu­ menta ad persuadendum apta, e sacri* scripturis sanc­ torumque dictis et exemplis petita, quibus eum in Domino consoletur et ad pietatis opera excitet. Hor­ tetur autem, ut omnem spem suam in Deo ponat, peçcatbrem subrum poeniteat, divinam misericordiam imploret et infirmitatis poenas tamquam Dei visita­ tionem patienter ferat et ad salutem suam provenisse 'credat, ut vitam moresque suos' melius instituat. Deinde qua par est prudentia et caritate hominem ad sacrani confessionem inducat ‘et confitentem audiat, etiamsi velit totius vitae peccata confiteri, idque sive sibi, sive alteri cuicumque sacerdoti ad confessiones excipiendas approbato ; ac, si opus fiierit, tain infirmo quam ejus familiaribus vel propinquis in memoriam revocet, quod sacri concilii Lateranensis ac plurium summorum pontificum decretis cavetur sub gravibus poenis, ne medici ultra tertiam vicem aegrotos visi­ tent, nisi prius ipsis cqrto constet, illos confessionis sacramento rite expiatos fuisse. Quodsi aeger aliquis hortationibus ac monitis sacerdotum vel amicorum et domesticorum consiliis adduci, non potest, ut velit peccata sua confiteri, tunc non omnino desperanda res.est, sed quamdiu ille vivit, repetendae sunt fre­ quentes, variae et efficaces sacerdotum et aliôrum piorum hominum exhortationes,proponendaqueaet ernae salutis damna et sempiternae mortis supplicia, ostendendaque immensa Dei misericordia eum ad poenitentiam provocantis et ad ignoscendum paratis­ simi. Adhibendae sunt etiam tum privatae tum publi­ cae ad Deum preces ad divinam gratiam impefrandam pro salute miseri decumbentis. Illud denique dili­ genter curabit, ne quis pro corporali salute aliquid aegroto suadeat vel adhibeat, quod in detrimentum animae convertatur. 3. .Ubi vero periculum iipmineat, parochus monebit aegrottim, ut, qua par esÇ devotione et celeritate sancta, sacramenta eucharistiae et extremae unctio­ nis, dum sana mens est integrique sensus, religiose suscipiat, nec daemonum astutia, aut medicorum pol­ licitationibus, sive propinquorum vel amicorum blanr ■ditiis se ullo inodo decipi sinat, quominus ea, quae •d animae salutem pertinent, opportune procuret. Tum aegroto suadeat, ut, dum integra mente est, rem suam omnem recte constituat ac testamentum fidat, ri quid habeat alienum, restituat et ad remedium animae suae pro facultatibus, quod in Domino ei pla­ cuerit, disponat, ecclesiis, monasteriis ac pauperibus distribuendum ;.sed haec suggerendo, omnis avaritiae nota caveatur. Videbit- praeterea sacerdoe, quibus potissimum tentationibusaut pravis opinionibus aeger sit sqbjpctus, eique, prout opus fuerit, apta remedia prudenter adhibebit Sacras ipagmes Christi Domini, . ’ ■ 1 73 Catititirttone* et emonet s. « modi Monti· libani, a. 1736. beatae virgini* Deiparae et tencti, quem aeger prae­ cipue veneratur, ob oculo· ejus apponi curabit. Pro­ ponet etiam aegroto, prout ejus conditio feret, aliqua* breve· oratione· et pia» mentis excitatione·, praeser­ tim verticulo* e pwlmonnn libro, vel qrationem 'dominicam et lalutationem angelicam ac symbolum fidei, vel pastionis Domini nostri meditationem, et •anctorum martyria et exempla ac cpeleeti» gloriae beatitndinem. Haec tamen opportune et discrete sug­ gerantur; ne aegroto molestia, sed levamen afferatur. Sed in primis hortetur infirmum et excitet, ut, dum mente viget, eliciat actus fidei, spei et caritatis aliarumque virtutum, nempe, ut firmiter credat omne* articulos fideret quidquid sancta,catholica,apoetolica, Romana ecclesia credit et docet ; ut speret, Christum Dominum nostrum pio sua immensa clementia sibi fore propitium, et merito ejus sanctissimae passionis et per intercessionem beatae Mariae et omnium sancto­ rum se vitam aeternam consecuturum ; ut toto corde diligat et maxime diligere cupiat Dominum Deum ea dilectione, qua illum sancti omnes diligunt; ut ob amorem Dei, doleat ex côrde de omni offepsa quali­ tercumque contra Dominum Deum et proximum com­ missa ; ut ex corde, ob amorem Dei, parcat omnibus qui sibi quoquo modo ftierunt molesti aut inimici ; ut ab iis veniam postulet, quos aliquando dictis aut fac­ tis Offendit; ut, quem patitur, dolorem et morbi molestiam propter Deum in poenitentiam peccatorum suorum patienter toleret; ut, si Dominus tibi salutem corporis praestare dignabitur, proponat de cetero pro viribus suis a peccatis omnibus cavbre et mandata Dei servare. Denique, si aegrotus indulgentiam legi­ tima auctoritate concessam consequi possit, eam illi reducat ad mentem proponatque, quid ad eam conse­ quendam agi debeat, 'praesertim ut, contrito corde, sanctissimum nomen Jesu semel vel saepius invocet. 74 jubemus ab ataodantibus cadaver sacerdotibus inten tata censurarum poena cohiberi ; quamque ad eccle­ siam seu coemeterium perventum fuerit, niti forte eaedem mulierculae siluerint, inde omnino ejici sub eisdem poenis mandamus. Quodti juxta locorum con­ suetudinem post necessariorum obitum ad aliquot die* vitari solet publicus adspectus, non tamen vitari debet ecclesia ; nec vitam in foedo luctu agentes ita se'domi contineant fideles, ut fertis quoque diebus sacri* tenuant intéressé ; orationibus enim, non luctu aut singultibus, animae defunctorum juvantur. 5. Quod antiquissimi est instituti, cadaver non ante sepeliatur, nisi missà et divinum officium pro defuncto celebratum fuerit. QUodsi magna diei celebritas ob­ stet, ut, quum festum pàschatis, aut natalis Domini, aut epiphaniae, vel pentecostes, seu alia hujusmodi majora festa occurrunt, nec defuncti exsequiae prae­ sente cadavere in sequentem diem differri possint, tunc dicatur missa de festo; applicanda pro defuncto, et officium defunctorum celebretur ante vel postquam missa de festo et officium divinum solemni ritu per­ actum fuerit. 6. Caveant omnino parochi aliique sacerdotes, ne . sepulturae vel exsequiarum seu anniversarii mortuo­ rum officii causa, quidquam paciscantur aut tamquqm pretium exigant, sed iis eleemosynis contenti tint, quae aut probata consuetudine dari solent, aut ordi'narius constitueritrQuum autem antiquissimi ritus ecclesiastici sit, cereos accensos in exsequiis et fune­ ribus deferre, caveant item, ne ejusmodi ritus omittatur, ac ne quid avare aut indigne in eo committatur. Pauperes vero, quibus mortuis nihil aut ita parum superest, ut propriis impensis humari non possint, gratis, omnino sepeliuntur, ac debita lumina suis im­ pensis, si opus fuerit, adhibeant sacerdotes, ad quo* defunctorum· cura pertinet, missamque et officium ’ , pro illis de more celebrent. 7. Ubi viget antiqua consuetudo sepeliendi mortuos CAPUT X. in coemeteriis, retineatur et, ubi fieri potest restitua­ tur. At vero, cui locus sepulturae’dabitur in ecclesia, De exsequiis et de sepulturis. humi tantum detur. Cadavera autem prope, altaria r. Sacras caerimonias ac ritus,'quibus tam in,com­ non sepeliantur. mendatione animae quam in exsequiis fidelium de- ' 8. In civitatibus et locis, ubi plura sunt coemeteria functorum ex antiqua traditione uti solet ecclesia, aut plures ecclesiae, in quibus defuncti sepeliri solent, tamquam Christianae pietati* signa et fidelium, tum in liberam sepulturae electionem habeant, quibus jura agone mortis exsistentium, tum ex hac vita deceden­ concedunt. Si quis igitur fidelium extra parochialem tium, saluberrima suffragia, parochi 'summo studio ecclesiam sepeliri se jubeat aut avito tumulo extra servare debent, atque, ut in rituali praescribuntur, ad eam ecclesiam posito sit tumulandus, illius corpus amussim retinere. > parochus cum stola et praevia cruce,cum duobus lumi­ r. Quum igitur aliquis ex fidelibus ad horam exspi­ nibus accensis, domo efferat et in eam quam elegit, randi pervenerit, sqcerdos assistens pro illo vehemen­ ecclesiam, inferat, quarta illi funerali et (fin) cano­ tius orationi instare-debet eique ad aures sanctissimum nica funeris portione servata secundum locorum con­ Jesu nomen suggerere. Egressa autem anima de cor­ suetudinem. Ecclesiae vero et coemeteria etiam regu­ pore, stàtim dicat.preces, in rituali descriptas. Deinde larium, in quibus cadaver, non a proprio parocho corpus, de more honeste compositum, loco decenti cum stola et parochialis ecclesiae cruce associatum, cum lumine collocetur, et manus in modum crucjs receptum fuerit, aut ubi a regularibus quarta fune­ componantur. Et laici quidem ac mulieres linteami­ ralis et canonica funeris portio parochis denegata nibus, juxta locorum consuetudinem, cooperiantur. , fuerit, interdicto subjicientur ; nisi forte presbyteri Monachi vero et moniales habitu monastico induan­ cathedralis ecclesiae aut episcopus ipse sive ejus vica­ tur ; sacerdotes autem aut cujusvis ordinis cleriH rius funera honestare voluerint, aut cadaver deferen­ defuncti vestibus suis quotidianis conunupibus, tum dum sit ad ecclesiam seu coemeterium ecclesiae desuper sacro vestitu sacerdotali vel clericali, quem cathedralis ; tunc enim sola crux episcopi seu eccle­ ordinis sui ratio deposcit, indui debbnt. siae cathedrali* deferenda est, nec parochus, qui sit 3. Nullum corpus sepeliatur, praesertim si mors 'alterius ecclesiae, vel etiam regulares, in quorum repen,tina fuerit, nisi post debitpm temporis interval- ecclesiam seu coemeterium cadaver esset inferen­ . Ium, ut nullus omnino de morte relinquatur dubitandi dum, stolam collo gestare poterunt, nisi licentia ab - " f locus. illis petita et obtenta, multoque minus impedire, quo­ 4. Quemadmodum decedentibus vita fidelibus de- minus episcopus sive ejus vicarius sive presbyteri - bita Christianae pietatis officia persolvepda sunt, ita cathedralis ecclesiae cum cruce sua ecclesias alterius lioverint omnes, · ea non in supervacanei* propinquo­ paroeciae seu regularium ingrediantur ; alias per cen­ rum et amicorum gemitibus, sed in precibus et orà» suras* compellantur. Parochus aufem semper dignio­ tionibus esse potita. Quare merito improbamus rem habeat locum inter omnes sacerdofes,. etiam ineptos clamores inconditasque eorum ac praecipue regulares, post episcopum tamen, vel ejus vicarium, muliercularum lamentatione·, quae amicorum vel vel presbyteros ecclesiae cathedralis.Ubi vero praeter cognatorum decessum higentaut fimus prosequuntur. parochialem, in qua quis e vita excesserit, adfuerit Illas fctem, si admonitae ab ejulatibus non detistrmt. ecclesia cathedralis, tunc,.si cadaver ad parochialem ' I 75 - y Cônstÿutioqes et canones s.- synodi Montis Libani, φ ijÿ. • 7* ;■ ; ■- defertur, quarta funeralis cathedral· debebitip ; ai vero larium, soiemne ahniversarium pro ipsius anima celenon ad parochialem, sed ad {aliam] ecclesiam seu ' bretur. Idem fiat in unaquaque dioecesi prb anima coemeterium, etiam regularium, defertur cadaver, ultimi illius episcopi defuncti. Post commemorationem quarta pars parochiali e», altera similis cathedrali autem onflfium fidelium defunctorum fiant ubique — detur ; si demum ad cathedralem defertur cadaver, duo anniversaria, unum scilicet· pro omnibus patnarquarta funeralis parochiali tradatur. ■< chis defunctis et alterum pro,omnibus archiepiscopis ' 9. Qui sepulturanyiTbi non elegerit, in parochiali seh epicopis illius dioecesis. Qudm autem vel summi j tumuletur, nisi habeat gentilitium et 'fatnil*re tnonu- - ' Romani pontificis, mors vel rmi d. patriarchae audita mentum, et nisi dé jure sepeliendus sit in ecclwja, fuerit, fiant exsequiae solemnes ihomnibus ecclesiis, cui tamquam presbyter aut clericus ministrat. Regu- etiam regulgrium, idemque peragatur pro episœpo lares non alibi,'quam in coemeteriis sui monasterii * decedente in tota ejus dioecesi,' condantur, nec in eorum funeribus ve^ exsequiis vel sepultura parochus sese immisceat,nisi invitatus.Soli ·. ' CAPUT XI. parocho liceat aegrotum interrogare, quo quis condi I ' velit tumulo Xeteris^acerdotibus vel confessariis id De sacramento matrimonii. omninœprohibeatur. Caveant praeterea tum regulares tum'ÉÎeriçi, ne interposita promissione quempiath 1. Matrimonium,quod est contractus seu actio,per inducant ad eligendam aut ad immutandam* jam quam Vjir et mulier coipdtuih dominium ad usum electam sepulturam ; idque sub poena excoimbunica- conjugalem et ad jindividuam vitae societatem sibi jtionjs. Regulari autem vel sacerdoti, etiam confes- invicem mutuo tradunt et accipiunt, a Deo^ rerum sano dicenti, in sua vel sui ordinis vel alia praeter omnium conditore, qnte lapsum Adami institutum, in p.irochialem ecclesia defunctum sepeliri voluisse, vel lege Mosaica confirmatum, et tandem in evangèlica testamentum condidisse aut legatum pium reliquisse, probatum et gratiae suae participatione sancti ficatum, non credatur, nisi duos vel tres adducat testes, qui proprie et vere est unum ex septem ecclesiae sacra­ legitime excipi non possint, quique testentur, se ex mentis et gratiam divinam confert, quae naturalem infirmi ore audivisse, quod ipse’ de sepultura vel tes­ illum amorem perficit et indissolubilem unitatem con­ tamento ve) legato pio curam tali regulari vel, sacer­ firmat conjugesque sanctificat, quemadmodum sacra doti confessario expresse commisit. Tridentina synodus (1) definivit : Si quis dixerit, 10. Sepulcra sacerdotum et clericorum cujuscumque matrimonium non esse vere et proprie unum ex septem * ordinis, ubi fieri potest, a sepulcris laicorum separata legis euangelicae sacramentis a Christo Domino insti­ sint ac detention loco sita. Clericorum cadavera cle­ tutum, sed qb hominibus in ecclesia inventam, neque rici, laicorum laici deferant ; ubi autem praesente gratiam conferve, anathema sit. \ cadavere in ecclesia faciendae sunt exsequiae, vel in 2. Ut igitur non instar gentium, quae Deum igno­ ecclesia sepelienda sunt cadavera, presbyteri habeant rant, sed, qua decet sanctos, puritate ad hoc sacra­ caput versus altare et pedes versus populum, et ceteri mentum fideles sponsi accedant, admoneantur a clerici et laici contrario modo ponantur. parochis, ut, antequam contrahant, sua peccata dili­ 11. Nemo Christianus in communione fidelium de­ genter, confiteantur et sanctissimam eucharistiam pie functus extra, ecclesiam aut coemeterium rite bene­ accipiant ; et quomodo in eo recte et Christiane con­ dictum sepeliri debet. Sed si necessitas cogat ex aliquo versari debeant,diligenter instruantur ex divina scrip- < eventu aliquando ad tempus aliter fieri, curetur, ut, tura, exemplo patrum et patriarcharum, et maxime quatenus fieri poterit, corpus in locum sacrum quam­ verbis angeli Raphaelis, Tobiam et Saram edoceqiis, primum transferatur. Nullum cadaver perpetuae quam sancte conjuges debeant convivere. ■ I , sepulturae traditum ex ulla cujusvis ordinis ecclesia 3. Etsi matrimonium in facie ecclesiae per consen­ asportari liceat, nisi de licentia ordinarii. Nemini sum utriusque conjugis coram parocho ac testibus liceat rupto ecclesiae solo seu pavimento quempiam contractum, non praemissis etiam sponsalibus, valeat, sepelire aiit sepulcrali lapidi inscriptiones insculpere, curent parochi,ut antiqua consuetudo ubique retinea­ nisi de licentia ordinarii aut ejus delegati. Si quis tur ac servetur, matrimonio scilicet sponsalia prae­ autem loculo seu capsa cadaver claudere voluerit, non mittendi certa' precum formula, quae in.rituali nostro in parietibus aut super terram in ecclesia, sed omnino praescribjfur ; tum ne partes demere implicent sese in tumba profunda infra terram loculum seu capsam indissolubili vinculo, tum ut sese praeparent ad reci­ hujusmodi collocari praecipimus. piendam sacramenti gratiam. Qua in re advertant 12. Ignorare non debet parochus, qtii ab eccle­ 1. discrimen inter sponsalia et matrimonium ; nam siastica sepultura ipso jure sunt excludendi, ne quem­ hoc est mutua matrimonii promissio per verba de quam ad illam contra sacrorum canonum decreta un­ praesenti, illa vero per verba de futuro ; 2. non solum quam admittat. Negatur igitur ecclesiastica sepultura puberes, sed etiam impuberes post completum sep­ i. infidelibus omnibus, Judaeis, haereticis et ftultori- tennium posse, iniro sponsalia, si tunc rationis usu bus, apostatis a Christiana fide et schismaticis; 2. pu­ fruantur; item parentes pro filiis puberibus vel impu­ blicis excommunicatis majori excommunicatione et beribus'idem praestare posse, si .ipsi filii expresse interdictis nominarim et iis, qui sunt in loco inter­ consenserint vel tacite, ut si parentes fecerint, nec ipsi dicto, eo durante (1) ; 3. se ipsos occidentibus ob des­ contradixerint, vel si consensus postea accesserit, et perationem vel iracundiam (non tamen si ex insania contracta a parentibus sponsalia ratificaverint ; 3. ex id accidat), nisi ante mortem dederint signa poeni­ sponsalibus oriri Obligationem contrahendi matrimo­ tentiae 4. monentibus in duello, etiamsi ante obitum nium et impedimentum, quod vocant justitiae publi- ' dederint poenitentiae signa; 5. manifestis et publicis cae honestatis. Quamobrem peccat mortaliter non peccatoribus, qui sine poenitentia perierunt ; 6.. iis, solvens promissum, nisi legitimum impedimentum de quibus publice constat, quod semel in anno non proveniat ; et ubi sponsalia valida fuerint, justitiae susceperint sacramenta confessionis et communionis publicae honestatis impedimentum initas in primo in paschate et absque illo signo contritionis obierint ; gradu nuptias irritas ac nullas facit, ut infra dicetur ; 7. infantibus mortuis absque baptismo. Ubi vero in 4. sponsalia, etiam juramento firmata, dissolvi posse, praedictis casibus dubium occurrerit, ordinarius con­ idque ex octo causis : primo, ex mutuo sponsorum sulatur. consensu ; secundo, per . longiorem unius partis 13. Quolibet anno,in die obitus ultimi patriarchae tam absentiam, id est triennii vel saltem biennii ; tertio, in ecclesia patriarchal! quam in omnibus cathodrali- . per religionis ingressum ; quarto, per ordinis sacri bus,parochialibus et aliis ubique ecclesiis, etiam regu- susceptionem, etiam in ecclesia orientali, in qua (!) * FortMte ia Are /o ΛλμΜ (i) Scm. »4- ite ucrsm. matrimoaii cui. i. J 77 ' Constitutione* et canote* *. fnodi Montis Libani; a. 1736. -e ’ matrimonium quidem ante ordinis sacri susceptionem contractum retinetur^postsuscepto* autem ordine* sacro* contrahi ' qequit ; qmnto, per subaoquentem fornicationem, idque in favorem solius partis inno­ centis ; sexto, per subsequeris impedimentum affini­ tatis ex fornicatione j septinib,, per gravem'aliquam infirmitatem, quae ipsa spontalia subsequatur, aut deformitatem, quae peitiurare possit, ut sunt lepra, paralysis, mutilatio nasi, effossio oculi ; octa^p, ex subortu capitalium inimicitiarum inter sponsos. 4. Episcoporum cura sit, poenis et censuris, quas arbitratu suo constituerint,, sancire, ne sponsi, prius­ quam matrimonium in ecclesia per verba de praesenti ex ritu celebraverint,non modo simul (f nonlhabitent, sed ne ullo quidem modo mutua .copsuetudine çonimerciove utantur nec etiam simul maneant, nisi ali­ quibus propinquis vel aliis praesentibus. Sponsi autem post contract* sponsalia et ante matrinipnium legi­ time contractum -carnalem cum spotisabus copulam habente* a solo orjinario possunt absolvi. 5. Parochus pectdiarem librum sponsalium habeat, in quem fideliter ac diligenter referat diem, mensem et annum, quo contrahuntur sponsalia coram ipso vel coram coadjutore, et nomina, cognomina, aetatem, et patriam contrahentium, nec non eorum parentum; et in casu, quo sponsalia contracta mutuo consensu dis­ solvuntur, notetur dissolutio cum omnibus circumstantiis temporis et aliis, si quae sunt. Ex quo libro extractam parochi fidem, tant contractorum quam dissolutorum sponsalium, plenam probationem facere volumus. 6. Parochus, admonitus de aliquo matrimonio in sua parochia contrahendo, primum cognoscat ex his, ad quos spectat, qui et quales sint, qui matrimonium contrahere volunt ; an inter eos sit aliqtfod canoni­ cum impedimentum ; utrum sponte, libere et secun­ dum honestatem sacramenti velint contrahere; utrum sint in aetate legitimi, ut vir saltem quatuordecim, mulier vero duodecim annos' expleverit ; et utrum uterque sciat rudimenta fidei, id est : orationem Do­ minicam, salutationem Angelicam, symbolum fidei, praecepta decalogi, praecepta ecclesiae, sacramenta quae sunt suscepturi, et cetera fidei mysteria ad salu­ tem necessaria, quum ea deinde filios suos docere debeant. 7. Noverit ex probatis auctoribus, quae sint cano­ nica impedimenta matrimonii contrahendi, et quae contractum dirimant ; et qui sint gradus consanguini­ tatis et affinitatis et item cognationis spiritualis, ex baptismi vel confirmationis sacramento contractae, et ' alia, quae hic breviter ad instructionem parochorum recensebimus, praecipientes tam rihis dominis episco­ pis, quam religiosissimis sacerdotibus, ut in iis com­ putandis et observandis morem sacrosanctae Roma­ nae ecclesiae ad amussim sequantur, quemadmodum summi Romani pontifices Gregorius XIII. (1) et Clemens VIII.(2)in suis ad patriarchas nostros litteris praescripsere. 8. Impedimenta matrimonium dirimentia quatuor­ decim numerantur, videlicet : I. Primum, error personae, hoc est judicium [fal­ sum]; quum persona, cum qua matrimpnium quis contrahit, alia est, quam ipse putat, nisi quis velit contrahere cum persona, cui dat fidem, quacumque tandem ait. At error in qualitate et fortuna, videlicet, quum quis judicat personam, cum qua contrahit, habere inhaerentem qualitatem aut divitias, quas non habet, non dirimit matrimonium, nisi error qualitatis transeat aliquando in errorem personae, quum nempe qualitas, in qua enatur, determinat certam aliquam personata distinctam ab ea, quae praeaen* est. II. Secundum, .error conditionis, videlicet, quum (1 ) Ad Michaetem pairiarcham IH. Collateralium in linea quoad Latinos in concilio Lateranensi sui> Infibceninaequati quot su/it persopae', stipite dempto, tot sunt tio III., et ad sqptimam personam quoad Orieqfalos gradus. Jam vero in ecclesia Bqmana Rqmana prohibentur redacti fvhrint, consqquensest.utad consequens est, ut' ad eum quoque jartum gradum gradum' inclusive,juxta- gradum seu personas affinitatis quoque grady) extenj . matrimonia usque ad quartum computationem canonicam ; in ecclesia Vero oripn- peretur. Sednos statutum-sacrosancti Lateranensis tali usquead septimum gradum inclusive juxta com- concilii, ~............................. .........................interfuit, e.. . cui patriarcha noster.Hietemias in putationem civilem. Unde cum persona octava Latini praedicto quarto affinitatis*gradu observamus; adeo­ . _ matrimonium prohibent, permittunt vero Orientales. que declaramus, qttod, etiamsi in jure. Orientali proQuod tamen improbavit InnocentiusJV (i) in haed ttibitum sit, ut pateret filius cum matre, ejdsque filia, vorba : Et quoniam apud eos (Graecos) consueverunt contrahant, aùt duo fratres cum'dqatfil^ sororibus,· conttahi matrimonia inter personas contingentes ,se sacrosànctàe tomen Romhnae ecclesiaeniorem sequenjuxta eorum computatiqiem pctbvo gradu, qui secun- tes matrimonia ‘hujusmodi tamquam ficita approba- . dum computationem etdistinctionem graduum,quapp, · rqus. Affinitas enim non est inter cognatos contra­ nos facimus) apud nos quartus hpbetur, ne id prae- Hedtium, sed inter unum contrahentem |et cognatos. 1 sumatur deinceps, firmiter prohibemus,districte prae--, alterius coptrahentis. Impedimentum vero, quod .cipientes, ut, -quum in · ulterioribus gradibus licite * «propter affinitatem ex fornicatione contractant indu- matrimonia contrahantur, in praedicto quarto con- citur et matrimonium postea factum dirimit, ad eost safiguinitatis tel .affinitatis gradu copulari ulterius tantum, qui primo et secundo gradd conjunguntur, non praesumant, statutum in hoc generalis 'concilii ■fèïtringit ----------------·>— •«•j--·=-■na·—;~ ­ sancta synodus Tridenti (Q 1; — in ulterio , (-Lateranensis sub Innocentio III) observantes. ribus vero gradibus statuit, hujusmodi affinitatejn Cognatio spiritualis ex baptismo contrahitur inter mafrimonium posfSa contractum non dirimere. VI. Sextufii, crimen, id est adulterium et homici­ tenentem ac baptizatum ipsum et illius patrem et ma­ trem, nec ηρη inter baptizantem et baptizatum. bapti- dium seu occfeio unius conjugum, quae tamen duo zatique patrem ac matrem tantum.' Similiter ex con- crimina non semper dirimunt matrimonium, sed tanfirmationissacramentovontrahiturcognatiospiritualis tum in casibus sequentibus : i. Quum e conjagibus inter confirmantem et confirmatum illiusqiie patrem · alter post adulterium cum alio commissum efficaciter et matrem ac tenentem tantum : idque juxta decre­ machinatus est iportem suae compartis, eo fine, ut tum sacrosanctae Tridentinae synodi, quod in hccle^ matriiponium cum eo contrahatur, qui adulterio pol­ sia nostra dudum invaluit ( a ). lutus filii, idqtfe altera parte conscia et participe Cognatio legalisjest propinquitas ex adoptione pro­ homicidii aut adulterii. 2. Quum ex amborum con­ veniens. Adoptio autem est personae extraneae seu sensu, etiam non interveniente adulterio, fit occisio carentis gradu filiationis, ad quem assumitur, in 'unius ex conjugatis. 3 j Quum perpetratur adulterium filium et haeredem gratuita assumptio ; ad quam cum promissione matrimonii post, conjugis adhuc requiruntur j» jqre hae conditiones Cri. Vt adoptans viventis obitum celebrandi, et promissio a constu­ sit sui jurjs. 2. Ut sit major viginti quinque annis. prata fuerit verbis aut externo signo acceptata. 3. Ut sit masculini Sexus ; nam feminae ‘adoptari 4. Quum quis, vivente legitima conjuge, init et con­ quidem possunt,. $pd. non adoptare, nisi ex privilegio, summat nuptias çum altera ; hic enim alteram postea, .f. «Ut adoptans habeat· naturalem ven'èjandJ;. poten­ . mortua legitima conjuge, ducere non potest in matri; tiam ; non tamen excluduntur ii, qui, quum a-nativi ^monium; qni casus locum non habet, si altera ex tate habuissent, illam ex accidenti amiserunt, ut secti partibus bona fide ignorarit 'non esse mortuam légiti­ gladio aut facti ex morbo eunuchi ; sed excluduntur mant priorem compartem, aut si, postquam id didicit, . frigidi,ex natura. 5. Ut adoptans sit ejus aetatis, quae· a cohabitatione temperaverit. adoptati aetatem ‘.excedat annis decem et octoi 6. Ut VII. Septimum, cultus disparitas, id est,matrimo­ adoptans sit praesens ; non enim fieri potest adoptio nia Christianorum cum non baptizatis, sive Judaei per literas aut per procuratorem. His positis condi­ sint, sive infideles cujuscumque sectae, sive etiam tionibus cognatio legalis, quae ex adoptjone oritur, catechumeni ; hujusmodi enim matrimonia irrita sunt dirimit matrimonium in linea recta ascendentium et et invalida. Secus cum haereticis ; nam catholicorum j descendentium usque ad quartum'gradum canonicum cum haereticis, matrimonia illicita sunt quidem, sed inclusive et in primo tantum gradu canonico lineae tamen (2) valent. Ut vero haec etiam licita reddan­ collateralis ; item affinitatem parit in primp, gradu tur, danda est opera, ut vel pars haeretica catholicam lineae rectae, tum ascendentium tum descendentium, religionem se doceri patiatur eamque se amplexuram quae matrimonium dirimit; unde non potest adop­ spondeat, vel ut, si quae proles ex eo ^matrimonio tans nubere cum pxore adoptati, nec adoptatus cum nascatur, orthodoxam fidem profiteatur, vel, saltem uxore adoptantis. Talis autem cognatio in linea qui­ pars catholica in sua teligione libere permaneat et dem ascendentium est impedimentum perpetuum, cum marito sine periculo subversionis et sine contu-. non vero in linea collaterali; adeoque,soluta quidem tnelia Creatoris cohabitare possit ; alioqpin 7^) quoad adoptione, remanet adhuc inter ascendentes et des­ habitationem separandi essent, si fidei periculum cendentes cognatio legalis, desinit tamen haec cogna­ catholico seu catholicae immineret. At vero cum tio in linea collaterali, soluta adoptione, vel per mor­ Judaeis aut-paganis sponsalia permitti non possunt, nisi religionem Christianam sese amplexuros profi­ tem adoptantis vel per emancipationem adoptati. . V. Quintum, affinitas, id est propinquitas, quam teantur. Sic enim concilium Laodicenum (4) praes­ maritus contrahit cum consanguineis uxoris suae et cribit de haereticis : quod, non oportet eunt haeretico. uxor cum consanguineis mariti ; et haec propihquitas matrimonium contrahere vel darefilios autflias, sed secundum -legem canonicam oritur ex sola copula magie accipere, si se christianos futuros profiteantur. » carnali, sive licita fuerit, sive illicita ; secundum Cui consonat Chalcedonense (1) quoad haereticos et legem vero civilem nascitur quoque affinitas ex matri­ monio rato, licet non consummato, quae publica ( 1) Se··. >4. de reform. matrimonii cap. 4. honestas vocatur. In affinitate lineae et gradus distin­ (2) S. Thum» in IV. di*t. 39. quant. 1. art. t. ad 5. gui solent ; eae vero lineae et gradus sumuntur ex (3) iaP· 3* de divort. IV, 19. |Totu* hic tocut <<-7 (1) In Ep»t. ad Ouonem, cardinalem Tusculanum, in regoo Cypri sedis spostolicae legatum, num. sa. (a) · Sess. a*· CBF- ». de ni. matrim? ' w* jUw, etc.) non ad matrimonia contrahenda, »ed contracta refertur et, quibus pan catholica ofvrM* dtrt debeat, ut faite mUtrimomurn quoad cohabitationem continuare poaait, tigni* fictt.J ' (4) Vaüdicen. can. 31. |Μΐη·ί, Cane., II» $*94 (5) Chakedonen. can. 14- [Manai,Caac., VI, 1118» «]. 81 . * Cqnstitutiones-et canones s^ synodi Montis Libani, ». 1736..’' va-< 8a infideles : Sednequè [licerp se] haeretico vel pagano tolli non possit citra' miraculum aut citra pÉccatum vel Judaeo' matrimonio conjungere, nisi utique Per· aut citra mortis periculum. Hujusmodi impotentia, soria,quae orthodoxae corijungitur,se ad orthodoxam quae matrimonium antecellit, ipsum dirimit, sive sit fidem convertendam spondeat; et Agàthense (1) : absoluta, nimirum respectu Omnium,sive respectiva, Quofriam non opdrtet culi omnibus haereticis miscere per quam, qui respvCtu unius impoten‘^,-est tantum connubia et filios vel filiasdaret sed potiris accipere, petens respectu alterius. Si vero eadem impotentia si tamen profitentur Christianos- futuros esse.· se et matrimonium etiatn. iion consummatum subsequatur, , catholicos. Quorum canohum hic setfsus est ': Quodsi ~ non illuid dirimit. Triplicia .autem esse possunt ejiisfidem amplecti se'velle haereticorum quispiam asit modi ■ itnpotentiiu? signa quaedam necessario— • infidelium polliceatur, cum eo pacisci de nuptiis, non evidenter concludentia,·’quibus fcôhcurrentibutÿtatim tamen eas, antequam firomissa imjltvqrtl, celebrari/ matrimonium dissolvitur ; alia lerosimiljter evTilentia licere decernitur. > * ex peritorum relatione, in quacasu exigitur juramen-' VHI. Octavum, vis seu coactio, quae Oritur a metu’ tum cpnjugum asserentium se'coire non potuisse ; et . ο·™».., extrinseca .a -...™ e--... est dissolutioni matrimonii 'absque neces­ gravi injuste ascausa incusso ad eum finem, . ut perficiatur matrimonium ; cujusmodi· metus cadpre sitate exspectandi lapsum trium innoruin cohabitadicitur in constantem virum, ut sunt mote/ verbera, •tionis ; quaedam denique signa impqjentiae sunt dubia dehonestatio per stuprum et servitus. Hujusmodi et praesumptive probantia, et in eo casu ad Impoten­ ' violentia dirimit niAtrimonjum. Secus violentia orta tiam probandam, num scilicet aliquis ex conjugibus 'ex metu levi yel non a causa extrinseca ; ut quum sit impotetis sk} debitum conjugale, triennium Conti­ quis init matrimonium ex judicio medici, tamquam nuum cohgbitationis viri cum muliere requiritur, quo unicum remédium ad recuperandam sanitatem, vel elapso, et conjngibus jurantibus, se illo tempore operi ex metu non incusso eo fine, ut fiant nuptiae ; ut quum conjugali operikm dedisse et tamen coire nequivisse, /qtfis detentus in carcere propter aes alienum, ut ease mulier, ad quam vir juridice declaratus fuit impotens, liberet, nubit cum filia sui creditoris, vel ex metu non ad alius cum altero viro nuptias transire potest, et vice injuste incusso, ut quum quis laqueo dapinatur a versa. Ut vero judicari possit, impotentiam, qua judice, nisi corruptam-a se virginem sub promissione ’ rhatrimoniuni dirimitur, esse perpetuam, subséquen­ matrimonii ducat in matrimonium. In his enim Casi­ tes regulae servari debent : 1. Patres audiri debent, bus vis seu coactio non dirimit matrimonium. ut ab eis incipiat causae cognitio. 2. Decerni debet, IX. Nonum, hnpedimentunrordinis sacri, nimirum ut invisantur, maritus quidem per medicos et chirur­ in ecclesia nostra post susceptum diaconatum, qui gos juratos, mulier vero per matronas. 3. Si post 'primus inter sacros ordines est, subdiaconatu inter visitationem aliquod circa impotentiam dubium supirminores ordines computatb. Diaconi enirtt, presbyteri sit, in jure canonico praescribitur, ut conjuges per et episcopi post suscepttri ordines irritumest et nul­ triennium a die celebrati matrimonii numerandum lum matrimonium/quod contrahere praesumpserint. cohabitent. 4. Si elapso triennio mulier de mariti Graeci hoc impedimentum etiam ad subdiaconos impotentia adhuc conqueratur, praescribitur, ut lis. extendunt in canoiie soxtqTrallano(î) '. Quoniam in ad mariti jusjurandum componatur, et mulier etiam apostolicis canonibus dictum est, eorum, qui non per censuras ecclesiasticas compellatur, ut cum eo ducta uxore in clerum promoventur, solos Rectores et cohabitet. Si tamen certo sciat maritum vere esse cantores uxorem posse ducere, etrios hoc servantes impotentem ai perjurum, ad omnia, supplicia et poe­ decernimus, ut deinceps nullipenitus hypodiacon.0 vel nas exteriores parata sit oportet potius, quam subji­ diacono vel presbytero post sui Ordinationem contra­ cere se viri amplexibus. 5. Si post triennium uterque here liceat. Si autem fuerit hoc ausus facere, depo­ conjux alterius impotentiam confiteatur, tunc ab invi­ natur. Qui vero in Antiocheno, Hierosolymitano et cem separandi erunt, ubi tamen prius sacramento Alexandrino patriarchate sunt Graeci Melchitae sub- contestati fuerint matrimonium minime fuisse con­ diacpnatum inter minores ordines usque in hodier­ summatum. Quod de impotentia ex frigiditate orta num diem recenseht, matrimonium subdiaconis post dictum est, intelligitur etiam de. impotentia,, quae susceptum hiinc ordinem permittentes. provenit ex maleficio. Si enim maleficium tdlli non X. Decimum, vinculum prioris, sive consummati potuerit post triennium, tunc conjugum separatio sive rati tarftum conjugii cum adhuc superstite con­ judicis auctoritate decernenda est. Sciendum autem jugo ; eo Vinculo sequens matrimonium dirimitur, est, hujusmodi impotentiam non licere daemonis cum duas tempore uno habere uxores nec ipsa origo invocatione aut illius ministrorum arte depelli, sed humanae conditionis admittat, nec lex Christianorum poenitentiae laboribus et ecclesiae precibus. An vero ulla permittat. Alterum itaque matrimonium omnino senes accensendi sint inter impotentes, qui hoc affir­ prohibet ecclesia, nisi quum adest certitudo saltem mant auctores, de iis loquuntur, qui tam provectae moralis de morte prioris conjugis. Hujusmodi autem sunt aetatis tamque viribus corjroris destituti, ut con­ certitudo non habetur ex absentia multorum anno­ summando matrimonio sint omni ratione impares. rum, etiam ultra septennium aut decennium, neque Spadonum auteni utroque testiculo carentium sicuti ex sola fama, sed ex certis nuntiis. impotentia est certa, ita matrimonia prorsus nulla. XI. Undecimum, publica honestas seu propinquitas XIV. Decimum quartum, raptus seu abductio per­ ex sponsalibus vel ex matrimonio rato, non consum- sonae invitae,-sive fiat ad explendam libidinem, sive -mato proveniens ; et illa quidem, quae ex sponsalibus ad contrahendum matrimonium ; nisi rapta in tuto et provenit, ut declarat sacrosancta Tridentina synodus, libero loco constituta consensum raptori praebuerit, ubi sponsalia quacumque ratione valid» non erunt, nullum est ac irritum matrimonium, quemadmodum nulla prorsus esi ; ubi autem valida fuerint, primum sacra Tridentina .synodus decernit (1) : Inter rapto­ gradum non excpdit. Quae autem ex matrimonio rato rem et raptam Jquamdiu ipsa in raptoris potestate non consummato oritur, ad quartum gradum se ex­ manserit, nullum posse consistere matrimonium. tendit. Quodsi rapta, a raptore separata et in loco tuto et XII. Duodecimum, nullum est matrimonium clan­ libero constituta, illum in virum habere.consenserit, destinum, id est, quod Miter contrahitur, quam prae­ eam raptor iri uxorem habeat. Adversus raptores sente parocho vel sacerdote de ipsius parochi vel hujusmodi sacra Chalcèdonensis synodus excommu­ ordinarii licentia et duobus vel tribus testibus. nicationis poenam infligit : £os, qui rapiunt mulieres XIII. Decimum tertium, impotentia, quae impedit sub nomine conjugii (a) vel ofiem ferunt ac consen­ sexuum copulam, ai tamen ait perpetua, id est, qbae tiunt iis, qui rapiunt, statuit synodus, si sint quidem (1) Agalh. can. 6·). (Mans*. Cm. Vlll, »4.) (1) Mansi, XI, 9*$. CoKctuoa. coLucTio, XXXVIIt. (1) Sees. 14.de reform, matrim. cap. 6. (>) Can. 17. [Mansi, Crm.. VI, 1190.) 4 ; Constitutiones et. canones s. synodi (Montis Libani, a. 1736. clerici, proprjo gradu excidere, Sin autem, laid, fecrosancta Tridentina synodus (·) declarat in haec anathematizari. Quam quidem poenam renovat eadem verba quis dixerit, eos tantum consanguinitatis Tridentina synodus (M : Xihilominus ràptor ipse ac e( affinitatis gradus, qui in I-evitico exprimuntur, > omnes consilium, auxilium et favorem illi praebentes fosse impèdire matrimonium contrahendum et diri­ sint ipso jure excdmmunieati ac perpetuo infames mere conlracturp, nec fosse ecclesiam in-nonnullis omniumque dignjtajum inPapaces,et,siclerici fuerint, illorum dispensare aut constituere, ut plures imbede fropridgradu excidant. Teneatur praeteredraptor diantet dirimant, anathema sit. mulierem raptam, rive eam uxorem duxerit, sive non 11. Jam'vero,. Ut planum fiat, in quibus impedimen­ duxerit, decenter arbitrio judicis dolare. tis ecclesia dispensare .queat, breviter ac dilucide 9. Impedimenta matrimonium non dirimentia^ id distingui debent, quae juris divini aut' naturalis sint, est, quae matriiffonium quidem fieri prohibent, factum et.quae juris canonici et civilis. In-his dispensare’ tamen teneri^perniittunt, quinque sunt’: potest ecclesia, sed non'in impedimentis quae sunt I. -Primum impedimentum est·ecclesiae interdic­ db jure divino et naturali. tum, quo durante non possunt licite contiahi nuptiae; I. Jure naturali enor personae et metus cadens in ,4 » et si propter necessitatem’, nimirum eo, quod aliqui constantem ' virum sive violenta alicujus abductio \ < continere non possint, permittendae essent, adver­ irritum facient matrimonium, nisi postea consensus tendum est tamen, noh. licere tunc solemnem in accesserit· Item impotentia physic^ et. defectus mem­ templo benedictionem nubentibus impertiri. brorum, quae ad matrimonium requiruntur. II. Secundum, tempora, quibus nuptiae ab ecclesia II. Consanguinitas in quolibet gradu lineae rectae vetantur ex concilio fridentino (2), sunt haec': Ab ascendentium et descendentium est jure naturali diri­ adventu Domini Xostri fesu Christi usque in diem mens impedimentum matrimonii. Idem ferri debet epiphaniae, et a feria quarta cinerum usque in octa- judicium de primo gradu lineae collateralis, in'quo vadf paschalis im lustve antiquas 'solemnium nuptia­ gradu in lege quidem naturali nati ex-Adamo nupsere rum prohibitionis diligenter ab omnibus observari cum .propriis sororibus, quum aliae non suppeterent . sancta synodus praecipit ; in aliis vero temporibus uxores, sed extra casum illum necessitatis nunquam nuptias solemniter celebrari permittit. Juxta ritum licitum fuit inter fratres et sorores conjugium,ut patet vero orientalis ecclesiae, incipiunt à prima die jejunii ex Levitico,cap.XVII 1,9 '.Turpitudinem sororis tuae quadragesimalis seu feria secunda post dominicam ex patre sive ex matre, quae domi pel foris genita est, quinquagesimae, et-a'primo die jejunii nativitatis non revelabis. III. Vinculum prioris matrimonii, superstite adhuc IX>mirg^seu die 5. mensis decembris. Quibus tempo­ ribus non prorsus Vetantur nuptiae, sed tantum ipsa conjuge, in lege not a jure naturali ac divino dirimit benedictio scilicet solemn·* nuptiarum et sponsae ad sequens matrimonium ; polygamia enim simultanés aede* sponsi traductio cum pompa et solemne con­ in lege Christianorum non admittitur. ’ TV". In lege evangelica in recta linea ascendentium vivium. III. Tertium, .sponsalia, de quibus supra (3) quae et descendentium invalidae semper fuerunt nuptiae efficiunt quidem, ut matrimonium cum alia sponsa inter affines initae, verbi gratia, inter socerum et contrahi licite nequeat, sed non dirimunt contractum. nurum, inter generum et socrum, inter privignum et 1 IV. Quartum, catechismus ; quod impedimentum novercam ; quae nuptiae etiam juri naturali repugnare tunc solum occurrit, quando supplentur caerimoniae yidentur. V. In supra enumeratis impedimentis dirimentibus baptismi prius sine ^olenmitate celebrati. Hi enim, qui ad caerimonias supplendas, inter quas est cate­ nequit dispensare ecclesia, quia juris sunt divini ac chismus seu instructio, baptizatum puerum deferunt, naturalis. At in reliquis etiam dirimentibus, quae . supra recensuimus a numero primo ad decimum quar­ 'impedimentum hoc incurrunt. V. Quintum, simplex castitatis aut religionis tum, et multo magis in aliis, quae sunt mere prohi­ votum ; peccat enim graviter, qui post emissum ejus­ bentia, potest ecclesia dispensare, eo quod sint juris modi votum init nuptias. Licet autem illicitum sit ecclesiastici positivi. contrahere conjugium post emissum castitatis votum, 12. Quandonam autem concedentia'sit dispensatio separari tanien conjuges a communi thoronon debent, ■circa impedimenta matrimonii, his verbis declarit nisi de consensu illius, qui non vovit. Verum etsi is, concilium Tridentinum (2) : S» quis intra gradus qui vovit, reddere debitum teneatur, non potest prohibitos scienter matrimonium contrahere prae­ tamen petere, nisi prius dispensationem obtinuerit. sumpserit, separetur et spe dispensationis consequen­ VI. Praeter haec quinquqimpedimenta prohibentia dae càreat ; idque in eo multo magis locum habeat, nonnulla alia referuntur, quae praesertim matrimonii qui non tantum matrimonium contrahere, sed etiam usum inter conjugatos impediunt : 1. Incestus cum consummare ausus fuerit. Quodsi ignoranter id fece­ conjugis consanguineis. Qui hujus criminis reus est, rit, siquidem solemnitates requisitas ôkcontrahendo non potest debitum ab uxore* petere, nisi prius cum matrimonio neglexerit, eisdem subjiciMisr poenis ; ipso dispensatum fuerit. 2. Susceptio prolis sine ne­ non enim dignus est, qui ecclesiae benignitatem facile cessitate (4), et eo fine, ut non reddatur rfebitum experiatur, cujus salubria praecepta [lemarej con­ conjugale ; nec enim in eo casu licet reo accedere ad tempsit. Si vero, solemnitatibus adhibitis, impedimen­ uxorem, nisi peracta convenienti satisfactione.· His tum aliquqd postea subesse cognoscatur, cujus ille additur occisio conjugis, ita ut homicida licite .absque probabilem ignorantiam habuit, tunc facilius cum dispensatione ecclesiastica nubere non possit. Aetas eo et gratis dispensari poterit, in contrahendis matri­ etiam,quae,ut supra dictum est.inviroquatuordecim, moniis vel nulla omnino detur dispensatio vel raro, et in muliere duodecim annorum completorum esse idque ex causa et gratis concedatur.In secundo 'gradu debet'; nam ante hoc tempus contrahere non licet, numquam dispensetur, nisi inter magnos principes etsi episcopus in aetatis defectu ex urgenti necessitate et ob publicam causam. Concedenda est igitur dispensatio, quum urget ne­ dispensare possit, attento sponsorum temperamento et capacitate. cessitas, aut postulat spiritualis utilitas, in causis 10. Quemadmodum ecclesia potuit impedimenta sequentibus : 1. ad magnae litis exstinctionem ; a. ad matrimonium dirimentia vel prohibentia constituere, angustiam loci, quae potest orirj vel ex eo, quod ita penes eamdem est in illis dispensare ; id quod major civium pars sint consanguinei vel affines pos­ tulanti dispensationem, vel ex eo, quod quis compar( 1) Seu. 24. de ref. malrim. cap. 6. tem non inveniat, quae ejusdem aut similis sit status (2)Se*s. 24. de ref. matnm. cap. 10. (j)Nunfj. , X (4) · i. e. >» baftume vel cmpnueliene^ sicut clanua >n edi’ none Arabics dicitur. / (1) SeM.14. de Meram, matrimonii can. J. (3) Seu. aa- de reform, cap. 5. λ 85 ■ , .λ- . ···..: et conditionis- : summa nimirbm in conditione dispp- ; ritas domesticae.paci ac nuptorum saliitfut plurimum adversatur ; 3. ad evitandum ingens damnutft, quod prdvinciae seu feipublicae immineat, nisi dispensatio ' concedatur alicui, ut coqsinguineam vel affinem ■ ducat, aut altAi, ut >a voto etiam solemni castitatis ■ dispensetur, quo jxjssjt filios procreare, qui in regiio vel dominio satis amplo succedant. His .adduntur sequentes causae, quae petitionem dispensationis licitam efficiunt, videlicet :-pacificatio idiscoi dia» um,· - sive praesentium, sive' quae praevidentur futurae, paupertas vognatae aut affinis, cui vir djves yult nu­ bendo dotem constituere,“devitatio periculi mortis, " scandalum grave praecavendum aut fieccatum. vitan­ dum. . · 13. Condiciones autem, quae requiruntur, ut ob' tenta in impedimentis dispensatio valeat, eunt : ut preces veritate nitantur ; nqlla enim est dispensatio, quae concessa fuit propter narrationem facti falsi et suppositi, sivt illa falsa narratio cognita sit nupturis, sive èos*latuerit ; a.ait :n supplicatione expopantur omnia, quae debent exponi ; alias est nulla dispensa­ tio. Verbi gratia, quum expressus non fuit gradus consanguinitatis, affinitatis aut jionestatis publicae ; quum étiahi expressum non fuit peccatum incestus 'i commissum ad hunc finem, ut facilius obtineretur dispensatio ; quum non fuit dictum, partes scienter contraxisse matrimonium in gradibus prohibitis aut cum aliquibus aliis impedimentis dirimentibus. 14. In impedimentis, quibus matrimonium hon diri­ mitur, possunt locorum ordinarii, exceptis votissimplicibus et absolutis perpetuae castitatis et religionis, dispensare ; possunt praeterea iidem Ordinarii dis­ pensare in impedimentis, quae prius contracto matri­ monio superveniunt, prohibentque Rebiti conjugalis petitionem et usum, cujus generis est, quae inter conjuges accidit, sive per baptismum sive per inces­ tum, affinitas. i5^Circa impedimenta vero dirimentia matrimo­ nium et circa votum simplex et absolutum perpetuae castitatis et religionis, solus rffius d. patriarcha ex concessione Romani pontificis dispensare 'potest ; ideoque in his casibus ad eum recurrendum est vel adillos, quibus ipse facultatem dispensandi concesserit. Episcopi tamen nonnunquam in impedimentis etiam dirimentibus possunt in foro conscientiae dispensare ; sed ad-id requiritur : 1. ut jam contractum fuerit ma­ trimonium, 2. ut contractum fuerit bona fide seu cum inculpabili ignorantia impedimenti, quod praecessit, 3. ut ait consummatum, 4. ut impedimentum sit occul­ tum, 5. ut partes adeo sint inopes, ut nec ire nec mittere possint ad patriarcham aut ejus delegatum] 6. ut, si fieret separatio, scandalum verisimiliter exoriturum esset. Si vero abfuerit aliqua ex iis circum­ stantiis et partes penuria laborent, debebit ordinarius dispensationem apud sedem apostolicam vel delega­ tum prosequi in forma pauperum, ut gratis obtineatur. Valet etiam ac licita est in foro conscientiae concessa ab episcope dispensatio, quum parocho per confes­ sionem sacramentalem innotescit occultum affinitatis ' impedimentum contractum ex illicita copula carnali, nec aliunde via patet, qua vitentur tum scandalum tum infamiae periculum, quae alioquin exorirentur ex nuptiarum -dilatione ; in illis enitn angustiis cen­ setur summus pontifex aut ejus delegatus dispensa­ tionem sibi minime reservare velle. 16. Quamquam autem nhi d. patriarchae potestas in concedendi* dispensationibus amplissima sit ex eo capite, quod patriarchalem Antiochenam dignitatem obtinet, ei autem dignitati insunt privilegia omnia, quae habentur de privilegiis et excessibus ( ; ) privilegi[at]orum cum expolitione doctorum : Clemens papa VIII., quo illa in gradibus consanguinitatis et affinitatis sese extendat, expresse declarat in suis lit(1) <>p. ··· . Constitutione* et canone* ».· «ynodi Monti* Libani, i. 173*. (JJ. de pnv. et eice··, priv. V, jj.| ■ ; ' · 84 tbm in forma brevis ad Ibsephum, ecclesiae nostrae patriarcham, anno Domini ,1399. ditis; ubi, postquam impedimenta niatrimonii ex mente concilii Jridentinr observanda enumerasset, eidem jutriarchae faculta­ tem concedit dispensandi ctipt quibusvis personi* [tertio seu] tertio et quartd a communi stipite ac quarto etiam duplicibus vel multiplicibus consangui­ nitati? vel affinitatis gradibus invicem conjunctis vel· sese attingentibus. QuodqJijeve apostolicum, ne san­ citae ibidem ordinationes ulla. temporum injuria, desuetudine aut honiinum' oblivione deleantur, hic relegi ac publicari volumus et mandamus. Venerabili fratri patriarchae Maronitarum CLEMENS PAPA VIIll . .« Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. Christi fidelium istarum partium commoditati, quantum cum Domino possumus, per tuae fraterni­ tatis ministerium, de cujus prudentia, pietate et reli­ gionis catholicae zelo plurimum in jtomino confidi­ mus, prospicere sincero descieramus effectu, prout in Domino salubriter conspicimus expedire ■ Quum itaque sacris canonibus et oecunu nicdrum conciliorum decre­ tis, et praesertim felicis recordationis Innocenta papae II1-, praedecessoris nostri, constitutione decla­ ratum sit, consanguinitatis et affinitatis grades, intra· quos Christi, fidelibus matrimonium invicem sine speciati sedis apostoheae dispensatione contrahere non licet, quarto limitari, cognationem'vero spiritualem ex baptismate inter suscipientem et baptratum baptizatique patrem et matrem tantum contrahi, ex con fir­ matione vero confirmantem et confirmatum illiusque patrem et matrem non egredi, su uti < v concilio Tndentmo sessione 34. cap. 3. de reformatione matri­ monii et ex declaratione felicis recordationis Pii papae IV.,etiam praedecessoris nostri, impedimentum autem justitiae publicae .honestatis, ubi sponsalia valida intercesserint, primum gradiAn, ac impedi­ mentum ex fornicatiom secundum gradum non exce­ dere : nos, qui Christi fidelibus istarum partium supradicta impedimenta mitificari cupimus, ut sciant sibi intra hujusmodi gradus matrimonia contrahere prohibitum esse, et eos, qui scientes hujusmodi impe­ dimenta matrimonium intra praedictos grddus con­ trahere et consummare praesumpserint, intelligant separandos esse, ac sje dispensationis consequendae privatos remanere, aliquibus tamen ex causis, [<»] infrascriptis gradibus tantum fraternitati tuae dis­ pensandi facultatem concedendam duximus. Proinde eidem fraternitati tuae per praesentes injungimus, ut Christi fidelibus tuae curae commissis supradicta impedimenta usque ad gradus paulo ante expressos notifiées et ad illorum notitiam deducas eosque aucto­ ritate nostra afostolica commoneas, ut a matrimoniis intra supradictos gradus contrahendis abstineant, in infrascriptis vero casibus ad fraternitatem tuam pro dispensatione obtinenda recurrere procurent. Xos enim tibi cum quibusvis personis tertio, seu tertio et quarto a communi stipite, ac quarto etiam duplicibus vel multiplicibus coi .anguinitatis vel affinitatis gra­ dibus invicem conjunctis vel sese attingentibus, vide­ licet, si vir vel alius aliter non obligatus mulierem nullam do.tem habentem dotare, aut vir ipse eam cum dote minus competenti ducere voluerit, seu si locus angustus exstiterit, et contrahere volentes aut nobiles aut principales fuerint, sfu quia ipsi in civitatibus seu oppidis insignibus primarii paris conditionis per­ sonas invenire nequiverint, vel ubi mulier in proprio castro vel loco sibi non attinente (1), cui honeste nubere possit, minime invenerit et, si extra nubere (1) ° i. e. ahrno, sicut editio Arabica habet, sed scribendum vrdetur tlrarn .ti'A ootomfamriort ir/a.Wsrw 87 Constitutiones et canones s. synodi Montis Libani, a. 173Î. cogeretur, dotem ad id in bonis stabilibus competen­ tem non habuerit, ac etiam pro sedandis inimicitiis „ utriusque parentum, fratrum, cognatorum vel affi­ nium ante contractum matrimonii end ex alia causa intercedentibus, et pace ineunda, ut matrimonium inter se publice, servata forma concilii Tridentini, contrahere illudque in facie ecclesiae sotemnisars, et postquam contractum fuerit, in eo remanere possint et valeant, dummodo mulieres propter hoc raptae non fuerint, auctoritate nostra apostolica, gratis tamen dispensandi, ac prolem exinde suscipiendam legiti­ mam nuntiandi, eadem auctoritate, praesentium te­ nore, facultatem concedimus. Xon obstantibus supradiitis ac aliis constitutionibus et ordinationibus apostolicis ceterisque contrariis quibuscumque. Datum Romae, apud sanctum Petrum, die 17. augusti tsqq. pontificatus nostri anno octavo. M. Vestfius Bdrbianus. 17. Quae supra de impedimento disparitatis cultus dicta sunt, quaeque patriarcha noster Sergius (t) praecepit de non permittendo catholicis, ut matrimo­ nium contrahant cum haereticis et schismaticis, ea nos iterum inculcamus ; si enim, quam maxime pos­ sumus, debemus efficere, ut subditi nostri schismati­ corum et haereticorum conversationem exsecrentur, multo magis curandum est, ne nuptias cum illis con­ trahant, nisi cum supra recensitis conditionibus (2). 18. Parochi, parentes et omnes sponsorum curam habentes sedulo admoneant sponsos, qui aliquo con­ sanguinitatis vel affinitatis gradu conjuncti apostolica seu patriarchal! dispensatione indigent, si ante dis­ pensationis exsecutionem contrahant vel carnaliter ‘ se cognoscant, dispensationem praedictam esse nul­ lam, et nova opus esse disjrensatione ad matrimonii validitatem. 19. Quum matrimonium omnino liberum esse de­ beat,naturalis autem ratio suadeat,ut filii et filiae sine parentum consensu non contrahant, nos praecipimus quidem et mandamus illis, ut secundum antiquam ecclesiae nostra^ consuetudinem nonnisi a parenti­ bus aut propinquioribus vel iis, sub quorum potestate ac tutela sunt, desponsentur ac matrimonio conjun> . gantur ; si tamen aliter ab illis, quod absit, factum y tuent, ut scilicet invitis aut inconsultis parentibus seu propinquioribus vel tutoribus matrimonium in facie ecclesiae contrahant, matrimonia hujusmodi rata ac valida declaramus, sacrosanctae Tridentinae synodi decretum sequentes,quae illos anathemate (3) damnat, qui falso affirmant, matrimonia afiliis fainiltas sine , consensu parentum contracta irrita esse, et parentes ' , ea rata vel irrita facere posse. Eamdem anathematis poenam in illos statuimus ipso facto incurrendam, qui ad magistratus et dominos temporales sive fideles sive infideles recurrunt, eosque sive precibus sive muneribds inducunt, ut viri seu mulieres matrimo­ nium inviti contrahant,,seu, quod pejus est, feminas per vim abducant aut parochos ad nuptias benedi­ cendas minis et poenis adigant In ipsos' etiam tem­ porales dominos in Christum credentes sententiam excommunicationis ipso facto incurrendae renova­ mus, quam eadem sacrosancta'Tridentina synodus (4) protulit his verbis ; Ita plerumque temporalium domi­ norum ac magistratuum mentis oculos terreni affectus (1) Synod. Sergii patriarchae anno 159Ô. can. fj. (a) · Harum prima eat, /ars (dUk+ticetmnli[teiudi st aMtfltxtirdm .* aecus enim non satisfieret vetito pa­ triarchae Sergii a synodo lirrui incufcAt* et multo minus res­ criptis m. pontificum, mter quo» Clemen· XI. paulo antea (die 16. junti 1710.) responderat, hujusmodi wm/ium Qoncedi tusi afywstid kdirai (Petra, Comment. 1» const, apoat., u const. Joan. XXH, V ij); quod tdetn statuunt canones a synodo supra coi. 801 allati et explicati. In editione Arabica ultima verba omittuntur, ita ut matrimonia mixta absolute retentur. <Λ>Αι CoMccfinw Ldm*sii). (j) Sena. »4 de reform, matrimonii cap. 1. > ίλ \ »j . fin a. ' «8 excoecaxt, Ui viros et mulieres sub eorum jurisdictione degentes, maxime divites vel spem magnhe kaereditalis habentes, minis M poenis adigant etna iismatrimonium invitos contrahere, gsm ifsi demini vel magistratus illis praescripserint. Quare, quum nefarium sit matrimonii libertatem violare, et ab eis injurias nasci, a quibus jura exspectantur, praecipit s. synodus omnibus, cujuscumque gradus, dignitatis et conditionis existant, sub anathematis poena, quam ipso facto incurrant, ne quovis modo, directe vel indirecte, subditos suos vel quoscumque alios cogant,quominus libere matrimonia contrahant. Parochos vero hortamur, ut resistendo potestatibus et iis, qui possunt quidem*corpus occidere, in animam vero nullam potestatem habent, non faciant animam suam pretiosiorem, quam sacrorum canonum obser­ vantiam; declamantes insuper, quod si ilH parocfii non fuerint, sed simplices sacerdotes, et ad benedicendas modo supradicto nuptias adhibiti nec vi adacti sint, anathematis poenam incurrant. Porro contractus matrimonii modo supra enuntiato, id est, per vim et metum a viro seu femina initus, nullus est omnino irritusque. 20. Antequam matrimonium contrahatur, et post­ quam utriusque sponsi voluntas contrahendi inter se matrimonium diligenter explorata fuerit, ad praescrip­ tum sacrorum canonum (1 ) ter denuntiationes faciat proprius contrahentium parochus, tribus continuis diebus festivis, mter missarum solemnia, in conventu populi, qui etiam est admonendus, ne quis sciens impedimentum reticeat. Parochi omittentes vel mi­ nuentes sine dispensatione episcopi dictas denuntia­ tiones, praeter suspensionem, gravissimas ejusdem arbitrio poenas dabunt ; illi etiam arbitrio ordinarii sunt graviter puniendi, qui denuntiationes pro statu libero eorum facqre praesumunt, quos suos esse parochianos pro certo non habent. Denuntiationes autem fiant hoc modo : Inter missarum solemnia parochus populum admoneat in hanc sententiam : .Votum sit omnibus hic praesentibus, quod X. vir et X. mulier, ex tali vel tali familia et parochia, Deo adjuvante, intendunt inter se contrahere matrimonium. Proinde admonemus omnes et singulos, ut, si quis noverit ali­ quod consanguinitatis vel a^nithtis αι/t cognationis spiritualis aut quodvis aliud impedimentum inter eos esse, quod matrimonium contrahendum impediat, illud quamprimum nobis denuntiare debeat. Et hoc admonemus primo, si fuerit prima ; vel secundo, si fuerit secunda ; vel tertio, si fuerit tertia denuntiatio. 21. Sponsis in diversis paroeciis degentibus, in utraque trinae denuntiationes fiant ; nec ad celebra­ tionem matrimonii procedatur, nisi parochus unius parochiae, in qua matrimonium celebrandum erit, et omnes proclamationes in ecclesia sua fecerit nullum­ que canonicum impedimentum intellexerit, et simi­ liter parochum alterius omnes tres proclamationes fecisse et nullum canonicum impedimentum denun­ tiatum luisse ex testimonio ejusdem parochi cogno­ verit. Mutato vero domicilio ab utroque, vel altero sponso, si ^er menses quatuor in loco novae habita­ tionis fuennt, in ea denuntiationes tres fiant ; sin minus, una in paroecia novi domicilii duae vero in ea, unde discesserunt. Denuntiationes autem tactae in diversis parochiis, sponsi videlicet et sponsae, ab utroque parocho in libro notari debent, etiamsi matri­ monium non sequatur. 22.S1 intra duos menses a proclamatu denuntiatio­ nibus matrimotden non contrahatur, denuntiationes . repetantur, nisi aliter episcopus censuerit. Nunquam vero eadem die, qya ultima facta est denuntiatio, con­ trahere liceat. Pro denuntiationibus autem 'attestan­ dis nihil-omnino directe vel indirecte accipiat paro­ chus praeter statutum emolumentum. «lÿnr nfuHtalti (i) Concilium Lateranense sub Innocentio III. cap. $r. [Hardown, VII, $· ] Trident, aeaa. >4. de reform, matrimonii cap. 1. Constitutione* et canone· ·. synodi Monte Libani, a. 1736, «9 23. Quodsi aliquando prpbabil» fuerit suxpicjo (1), vel alia rationabilis ctusa subcit, matrimonium mali­ tiose impediri pome, «i tot praecesserint denuntia­ tione· ; tunc de licentia episcopi, vel una tantum fiat denuntiatio, ve) mitem parocho et duobus vel tribu* testibus praesentibus matrimonium celebretur, deinde ante illius Consummationem denuntiationes in eccle­ sia fiant, ut, si aliqua subsunt impedimenta, facilius detegantur ; nisi alitet episcopus ipse expedire judi­ caverit, ut praedictae denuntiationes remittantur; quod illius prudentiae et judicio relinquitur. Causae autem justae remittendi denuntiatione· praeter supra allatam, est contrahentium pudor ob nimiam disparitatem ; v$l quia concubinarii erant, sed aestimabantur conjugati ; vel si magnates et valde noti' ; vel si injusti impedimenti aut nullus justi sit timor; vel vicinum tempus prohibitum nuptiarum. 24. Sint ipso facto excommunicari, qui sciente· verum impedimentum,post factas denuntiationes illud non revelaverint episcopo vel parocho. Qui etiam falsum impedimentum ; dolose objecerint, nec non consilium vel auxilium ad illud dolose objiciendum contulerint. Delato vero aliquo impedimento, desistat parochus a denuntiationibus, si qua supersit adhuc facienda, et episcopum certiorem riaciiit : qui decernat, parti, cui opponitur, impedimentum intimari, termi­ numque assignet, quo, non perfectis probationibus ab alterutra parte, aut tollat, aut decernat constare de impedirqpnto ' 25. Ad statum liberum probandum et ad denuntia­ tiones publicandas, sponsi ac testes recipiendi exami­ nentur diligentissime ab eo, quem episcopus delega­ verit. Testes autem probatae tantum- fidei, et, si fieri .potest, cogniti admittantur, et qui in sponsorum res­ pective dioecesibus moram traxerint. Exteri vero vel oriundi, qui diu ab ea dioecesi, in qua contrahere volunt, abfuerint, et universim omnes (2), qui vagan­ tur et incertas habent sedes, ad contrahendum non admittantur, nisi discussis exactissime status liberi documentis. Quodsi de ipsorum statu libeto neque fidem ordinariorum neque testes afferre valeant, tales quidem omnino a parochis conjungi non possint, nisi praevib juramento de statu libero in manibus ordi­ narii, vel ex ipsius commissione in manibus deputati presbyteri praestando. Si quis autem falsum jurasse compertus'fuerit, ac polygamiam admisisse,vel falsum testimonium de lituro alterius* statu praestitisse, excommunicationem latae sententiae incurrat, et curiae saeculari tradatur pro rei gravitate puniendus, et omnino separetur, si matrimonium contraxerit. Paro­ chus'vero non audeat ad matrimonium recipere illos, quos constat aliquando vel uxorem, vel maritum habuisse, nisi certo probetur illorum mori vel per testes vel alias legitimas probationes ab ordinariis recipiendas, ac praevia ipsorum ordinariorum licentia ac testimonio. Si secus fecerit, suspendatur ab officio et alias arbitrio episcopi puniatur. Errorem autem illum inter rudiores fere communem, quod post dis­ cessum unius conjugis per totum septennium aut etiam decennium non comparent!· liberum sit alteri nubere, caveant et detestentur ; non enim sufficit prolixum hujusmodi tempus ad probandam alterius conjugis mortem, sed requiritur certitudo saltem moralis ex certis nuntii· hausta. ' 26. Matrimonia non Iit privatis domibus locisve aliis, quam in propria ecclesia parochiali, nec nisi de die et praemissa sacra liturgia sine speciali episcopi licentia celebrentur. Si parochi, aliique, ad quos sacramentorum administratio spectat, secus fecerint, suspensione ab administratione sacramentorum aliis­ que arbitrio episcopi poenis, etiam pecuniariis, mulctabuntur. ’ , ( i ) Seu. >4. de reformat ione nutriaranii cap. 1. (2) Synod. Trident, reta. >4. cap. 7. de reformauooe matn■Kaui. 27. Si nullum servatis servandi· detectum tberit impedimentum, sponso·, postquam fuerint ecclesiam ingressi,singillatim ac specialiter parochus interrogat : utrum venerint libera sua voluntate ei a nullo coacti ad contrahendum inter se matrimonium ; et eorum mutuo consensu intellecto, illo· juxta receptum eccle­ siae nostrae ritum in matrimonium coujungnt,rocitato coronationis nuptiarum officio. Si hoc offidum in ecclesia post sacram liturgiam fiat, curabit parochus, ut sponsi communicent. Si vero, ex licentia· episcopi, dosni et sine liturgia celebretu^, tunc loco commu­ nionis poculum vino plenum spons» matrimonio con­ junctis a sacerdote juxta ritum ecclesiae orientalis exhibeatur; monendi tamen erunt (1) sponsi, ut, antequam contrahant, vel saltem triduo ante matri- monii consummationem, sua peccata diligenter con­ fiteantur et ad sanctissimum eucharistiae sacramentum pie accedant. 28. Qui aliter (2), quam praèsente parocho vel alio sacerdote, de ipsius parochi seu ordinlrii licentia, et duobus vel tribus testibus, matrimonium contrahere attentabunt, eos sancta Tridentina synodus ad sic contrahendum omnino inhabiles reddit et hujusmodi contractus irritos et nullos esse decernit (possunt tamen iterum inter se coram parocho et duobus vel tribus testibus contrahere). Insuper parochum vel alium sacerdotem, qui cum minore testium numero, et testes, qui sine parocho vel sacerdote, hujusmodi contractui interfuerint, nec non ipsos contrahentes, graviter arbitrio ordinarii puniri praecipit. Praeterea eadem sancta synodus statuit, benedictionem a pro­ prio parocho fieri, neque a quoquam, nisi ab ipso parocho vel ab ordinario, licentiam ad praedictam benedictionem faciendam alii sacerdoti concedi posse. Proprius autem ille habetur parochus, in cujus paro­ chia 'contrahentes majore anni parte morantur et degunt. Qui vero simulato domicilio habitationis in aliena parochia ausi fuerint coram parocho non proprio contrahere, praeter nullitàtem matrimonii, tam viri quam4nulieres sint ipso facto excommunicari, eamdemque excommunicationem omnes utriusque sexus qui consilium vel auxilium dederint, incurrant.Quodsi quis parochus vel aliuv. sacerdos, sive regularis, sive saecularis sit, etiamsi id sibi ex privilegio vel imme­ morabili consuetudine licere contendat, alterius paro­ chiae sponsos, sine illorum parochi licentia, matri­ monio conjungere aut benedicere ausus fuerit : ipao jure tamdiu suspensus maneat, quamdiu ab ordinario ejus parochi, qui matrimonio interesse debebat, seu a quo benedictio suscipienda erat, absolvatur. Sufficit autem alter ex parochis, si vir et mulier sint in dis­ tincta parochia ; et e duobus ille debet assistere, in cujus parochia matrimonium celebratur. Qui, parocho dolose seu per vim adesse compulso, matrimonium celebrare praesumpserint, sint ipso facto excommu­ nicari ; eademque poena teneantur, qui auxilium, -opem et consilium quoquomodo praestant. 29. Etsi absentes possunt matrimonium in facie ecclesiae coram parocho et duobus saltem testibus ' cum certa persona contrahere per procuratores,quibus mandatum speciale ad contrahendum cum illa persona mandantis nomine concessum fuerit, nec revocatum, antequam res mandata geratur, et contractum hoc modo matrimonium validum est, nec amplius rescindi quoad vinculum potest : attamen stricte praecipimus, ut nullatenus celebrentur matrimonia per procura­ tores ab illis, qui in ea civitate ve) loco aut dioecesi praesentes fuerint, nisi ex causa ab ordinario cogno­ scenda et approbanda. Parochi contra facientes poe­ nam suspensionis ab administratione sacramentorum ipso facto incurrant aliasque corporales vel pecunia­ ria· arbitrio ejusdem ordinarii dabunt. 30. Peractis omnibus, quae ad ritum et administra­ ti) Concil. Tndent. rem. 14. cap. > de reform, malnm. (t) Synod. Trident, mm. >4, “P >■ de reform, rnstrim. ' 9> Constitution·· «.«mom·.·, synodi Moot* Libani, a. 173·. tionem hujus «acnmenti pertinent, parochus muni mm describat diem, mensem at aanom, ac nourina et cognomina tam conjugam qaam testions, qui adfuere; insuper distincte exprimat, ri denuntiatiooea omnes fecit ; vel si aliquas omisit aut in privatis aedibaa cele­ bravit ex licentia episcopi ; si in parodùaH vel alia ecclesia ; si dispensatio super aliquo impedimento praecessit ; si alter sacerdos ex sui ipsius aut episcopi licentia sponsos Conjunxit, sicut i|le etiam, qui facul­ tate sibi delegata conjunxit, libro ad id destinato subscribere tenetur. Si quid horum parochus omiserit, gravissime ab ordinario puniatur, quemadmodum supra de libro baptizatorum et confirmatorum dictum fuit. Forma scribendi conjugatos in libro matrimo­ niorum. Anno.N. mense N. die N., denuntiationibus prae­ missis tribus continuis diebus festivis, quarum frima die N, secunda die N., tertia die N. inter missae parochialis solemnia habita est, nulloque legitimo impedimento detecto, ego N.,parochus hujus ecclesiae N. civitatis, vel loco N. N., filium N., parochiae S. N., et filiam N., parochiae sancti N. (vel hujus parochiae), in ecclesia N. interrogavi, eorumque mutuo consensu habito, solemniter per verba de prae­ senti,matrimonio conjunxi,eosque juxta ritum sanctae matris ecclesiae Antiochenae coronavi ; praesentibus testibus notis, N. filio [,V.], qui habitat in parochia N., et N. filio N. Si unus ex iis, qui matrimonium contrahere-volue­ rint, alterius parochiae fuerit, parochus, in cujus ecclesia matrimonium celebrari debet, denuntiatio­ num in altera parochia factarum fidem ab illo parocho scriptam habeat, quae asservetu^ et ipse in libro matrimoniorum sic denuntiationes illas exprimat : Denuntiationes hujus matrimonii factae sunt etiam a reverendo domino N., parocho ecclesiae N., sub cujus parochia dictus N., vel dicta N., habitat, ut ex ipsius parochi scripto servato apud me apparet. De­ nuntiationum autem prima facta est die N., secunda die N.,tertia die N.inter missaeparochialissolemnia, nullumque impedimentum canonicum detectum est. Si alteruter sit diversae dioecesis, testimonium parochi denuntiationes esse rite factas affirmantis non . admittatur, nisi ab epjscopo illius dioecesis subscrip­ tione et sigillo comprobatum, et ab episcopo loci, ubi contrahitur matrimonium, recognitum sit, ab eoque licentia contrahendi fuerit in scriptis obtenta. . Ubi vero ordinarii facultate in scriptis data de-nuntiationes aliquae differendae aut omittendae inter­ dum sint, ita notentur : Anno. N. mense N. die N., denuntiationum prima una die rite facta, reliquis vero dilatis post matrimo­ nii celebrationem exfacultate scripto concessa a reve­ rendissimo d., episcopo N., sub die N., quam penes me servo, nulloque prorsUs impedimento allato, ego N., parochus hujus ecclesiae-N,, et cetera, ut supra. Denuntiationes vero, quae post contractum matri­ monium fient,, ita adnotentur : Anno N. mense N. die N. et die N. ego N.,paro­ chus hujus ecclesiae N., inter missarum solemnia denuntiationes habui matrimonii, jam'praevia oppor­ tuna dispensatione initi inter N. et N. die N hujus mensis, nullum tamen canonicum impedimentum ab aliquo allatum est, quo minus hujusmodi matrimo­ nium ratum ac firmum esse debeat. Si autem denuntiationes omnes omittendae sint aut differendae, ita scribantur : Denuntiationibus omnibus omissis vel dilatis ex facultate scripto concessa a reverendissimo d. epi­ scopo N. sub die N., quam penes me servo, ego N., parochus N., et cetera, ut supra. Si alteri presbytero ab ordinario' vel a parocho ipsi facultas facta sit conjungendi aliquos, id in libro proprii parochi sic adnotetur ipsius parochi mana : . N. presbyter N., de licentia reverendissimi d. epi- seopi N. (aut mea), quae penes meetM, N. filium N. et N.fidam N.,inoccJema N.mbemgauit,oorumque mutuo consensu habito et cetara, at supra, St ego N.parecbmssubecripsi et tester rem Ma ar habere. S ex dsnuntiadouibua compertum ait, conjugs· ali­ quo coMangumitati· ant affinitatis gradu.conjuncto· eaaa, nihilominus ad contrahendum foarit cum ipais a rfto patriarcha dispensatum, adnotetur gradus con­ sanguinitatis vel affinitatis dispensatae et compen­ dium decreti super ea relati, cum die et annoK hoc modo : A nno N. mense N. die N., praemissis denuntiatio­ nibus, ac comperto impedimento secundi (vel tertii vel quarti) gradus consanguinitatis (vel affinitatis seu alio quovis) inter N. et N., obtentoque per eos reve­ rendissimi d. patriarchae mandato de dispensando, et cum eis per reverendissimum d.,episcopum N.,dis­ pensato sub die N. mense N. anno N., ut constat ex decreto, quod penes me exstat, eos matrimonio con­ junxi, et cetera, ut supra. 31. In nuptiarum solemnitate nonnisi virgines coro­ nantur, juxta rituale ecclesiae nostrae. Idem ritus servari solet, quoad sponsam, si haec virgo fuerit, ejusque sponsus viduus ; non tamen si sponsus Virgo et sponsa fuerit vidua. Pro viduis autem omnino ser­ vetur ille ritus, qui in eodem rituali praescribitur ; quod quidem matrimonium, bigamorum scilicet, ne praesentia sua firmarent, sacerdotibus olim prohibuit concilium Neocaesariense ( 1 ) his verbis : Presbyteris in nuptüi' bigami prandere non convenit, quia, quum Poenitentia bigamus egeat, quis erit presbyter, qui Propter convivium talibus nuptiis possit praebere con­ sensum f Et concilium Laodicenum (s) laicis secun­ das nuptias celebrantibus poenitentiam praescribit : De his, qui secundum ecclesiasticam regulam libere ac legitime secundis'nuptiis juncti sunt, nec occulte nuptiarum copulam fecerunt, oportet, ut, parvo tem­ pore transacto, vacent orationipus-ft jejuniis ; quibus etiam juxta indulgentiam communwfim reddi decre­ vimus. Et sanctus Basilius (3) annum poenitentiae in bigamis definivit. Tertias autem nuptias idem sanctus doctor irritas censuit, inquiens : Digni non sunt, qui a bigamiae mensura exciderunt, ut vel mariti vel uxoris nomine appellentur. Quartas denique nuptias, permissis tantum tertiis, non solum illicitas', sed etiam nullas et invalidas declaravit Basilius Macedo (4) im­ perator : &' quis ausus fuerit ad quartas nuptias acCtdere, non solum pro nudis habeantur hae nup­ tiae, nec liberi.ex his procreati pro legitimis agnoscanJur, verum etiam et poenis pollutorum scortationis sordibus subjiciantur. Id ipsum confirmarunt episcopi Graeci convocati ad concilium a Constantino, leonis Sapientis filio, in eo decreto (5), quod de quarto hujus Leonis, Basiiii Macedonis filii, matrimonio edixere : Ac proinde sententia judicioque communi decernimus, ne ab hoc anno praesenti quartas nuptias ullus contrahat, sed ut prorsus eae rejiciantur. Quodsi quis ad ejusmodi conjugium progredi decreverit, ab omni coetu ecclesiastico exclusus esto, et ab ipso in sanctam aedem ingressu tantisper alienus, donec in hoc conjugio permanserit. Mos- vero, qui Laodiceni et Neocaesariensis canones de bigamorum matrimo­ nio in eo dumtaxat sensu intelligimus, ut per illo· solemnia virginum coronatio et nuptialia post coro­ nationem convivi* excludantur, quique sanctae Ro­ manae ecclesiae, omnium ecclesiarum matris et magistrae, morem et doctrinam sequimur, nec secundas$ nec tertias, aut quartas ulterioresque nuptias damnamus, sed personis liberis, tam viris, quam (1) Caa 7 ;M»nu, Ou, II, $41.) (a) Can. 1. [Mansi, Cm.. Il, 5SJ, eliir wvdu.] ,($) KptMol. ad Amphilochium, can. 4. l<3pp. ed. Migae, IV, «7« Λ.1 (4) Novella, cui lilulus, aan liare ai ue/Sie» tnuuire. L»b. s. Jana orientalis. (5) Sub boc titulo, Tnmu uuimu. ♦J Constitutiones st ODOM·-·. synodi Matii UM, a. 179*. μΠο vincntoMt hnpcdfoMMto ■detrictie». et mb poMtat mûm*·» μο·β4μ» tertiae, quartas teterioreeque nuptias pmiûlAim. Apostates este (1) de Tide» junioribus loqeens : Keto ego, in quit, jmimt nubere, flies /recreer*, Μάνι yiiMtMi β·Λμι mcmnumr 'μΛμγ* ter» maledicti gratia;*. «Khi ait (s) : Metier alh- * goto est legi, quanto tempore vir φα mt; quodsi dormierit ear çïu, liberata est : cui suA natent, tentes» mi Dseateo. Ubi numerum nuptiarum non definit, neque distinguit inter eam, quae uni nubit, et illam, quae duobus aut tribus aut. quatuor successivo viris; copulata eat, sed rem mulieris viro orbatae arbitrio permittit, et ut nubat, cui vult in Domino, concedit : id quod de viris etiam uxore viduatis pari ratione intelligendum est, prout intelligit sancta Romana ecclesia, cujus doctrinam Jeremias s. m. patriarcha noster, e concilio Lateranensi sub hmocentio III. in Syriam reversus, hac in parte, quoad tertias et quar­ tas ulterioresque 'nuptias, nationem nostram sequi jussit. 3». Sanctorum patrum et conciliorum generalium decretis inhaerentes, distinguendum esse decernimus inter matrimonium ratum, quod servatis servandis per mutuunt viri ac mulieris de praesenti consensum initur, et inter matrimonium consummatum seu com­ ' pletum per carnalem conjugum copulam. Quod autem matrimonium ratum tantqm seu non consummatum dirimitur per solemnem alterius conjugum in appro­ bata religione professionem, déchirât sacrosancta Tridentina synodus (3) : Si quis dixerit, matrimo­ nium ratum non consummatum per solemnem religio­ nis profestiorum alterius conjugum me dirimi : anathema sit,*. Alexander 111.(4), sumens pontifex: verum post consensum legitimum de praesenti, licitum est alteri, altero etiam repugnante, eligere monaste­ rium, dummodo carnalis commixtio non intervenerit inter eos ; et alteri remanenti licitum est ad secunda vota transire. Duorum tamen mensium spatium deter­ minatum est, intra quod alter ex conjugibus posait, altero invito, approbatam religionem profiteri; ut idem pontifex Alexander III. (5) sic declarat : Cete­ rum quia, licet a praefato'viro desponsata fuerit, adhuc tamen (sicut asserit) ab ipso incognita, man­ damus, quatenus, si praedictus vir ipsam camaliter non cognoverit, et eadem (6) ad religionem transire vel ad virum suum redire intra duarum mensium spatium debeat, ipsam a sententia, qua tenetur, absol­ vat. Quod vero matrimonium consummatum, quoad .vinculum quidem nulla unquam ex causa, neque propter adulterium, neque propter haeresim aut infi­ delitatem, dissolvi" possit, ita ut alteri conjugum, altero vivente, licitum ait nubere, firmiter tenemus, juxta sacrosanctae Tridentinae synodi (7) canones, quorum primus est : Si quis dixerit, Propter haeresim aut molestam cohabiiationem aut ajfectateun.absen­ tiam a conjuge, dissolvi posse sutnemui vinculum : anathema sit ; alter canon : Si quis dixerit, ecclesiam errare, quum docuit et docet, juxta euangelicam et apostolicam doctrinam propter adulterium alterius conjugum matrimonii vinculum non Posse dissolvi, et utrumque, vel etiam innocentem, qui causam adulte­ rio non dedit, non posse, allero conjuge vivente, aUud matrimonium contrahere, moecParique eum, qui, dimissa altera, aliam duxerit, et eam, quae, dimisse adultero, alii nupserit: anathema sit. Quoad tborum vero seu quoad habitationem dissolvi potest matri­ monium multas ob camas, idque ad certum incer- ΑνμΜβ» (1) I. TisKXk. V, 14. (a) I. Corimb. VII, ». (j ) Ses·. U- 4« ecr. suneaùi cas. 4. (4) Ia UMraUlikus, ttt. a. larem. (s) la cap. gsfuNu» [ajiHili· litali). (6) * Ia Mbtioae Rota, hic excidit : ed lafijwaas Massw mimril. nape· st m ugtrnS tmUmt, puristl... (7) leas. *4 tu «st», «atrae» can. j. st J; m tamve tempus, sicut eadem seorosancta Trideaatms synodm (1) declarat : Si quis dixerit, mclesiqm MmÎM* MWfMMNÎ Mrf IAmmi Qm» ÿiMtar fondcaüoMOI BMI ftdhÜUVÎMMp t· φΜΟ CMb taMCMÜ tidtum est Brocantent a thoro .dhtettsro, mot 11. obi conjugee de mutuo coneseMU perpetuam castitatem voverint, rive postea rumoneaat te hadteu saeculari, sive dent nomen approbatae religioni ; ». propter quodeumque crimen, ex quo aut salutis animae aut sanitatis corporis aut vitae aut saevae cobabitationis periculum timetur. Ubi autem contigerit tbori sepa­ rationem, invito altero conjuge, fieri debero,ut propter adulterium, vel saevos morae, aut sitae vel animae periculum, praecipimus, ut id, non privata alteriud* conjugis auctoritate, fiat, sed ex decreto ordinarii. 33. Quemadmodum, vivente conjuge, post matri­ monium consummatum nulla umquam ex causa lici­ tum est alteri aid alias nuptias transire, ut supra diximus : ita clerici in sacria ordinibus constituti, vel monachi monialesve castitatem solemniter profitan­ tes matrimonium contrahere nullo pacto possunt. Quodsi attentaverint, irritum et nullum est hujusmodi matrimonium, et sententiam insuper excommu­ nicationis latae sententiae sciant se incursuros, juxta decretum sacrae Tridectinae synodi (a) : & quis dixerit, clericos in souris ordinibus constitutos vel regulares 'castitatem solemniter professos posse ma­ trimonium contrahere contructssmque validum esse, non obstante legi ecclesiastica vel votb, et oppositum nil aliud esse, quam damnare matrimonium ; poste­ que omnes contrahere matrimonium, qui non sentiunt se castitatis, etiam si eam voverint, habere donum : anathema sit ; quum Deus id recte petentibus non deneget, nec patiatur nos supra id quod possumus tentari. Eamdem excommunicationis poenam et ani­ litatis matrimonii sententiam incurrunt, qui, prima uxore defuncta, quam ante sacros ordines duxerant, secundas nuptias inire praeeumpeerint, sive sint dia­ coni rive presbyteri : ac praeterea praecipimus, ut sacrilegi homines hujusmodi, ri qui unquam erunt, quod absit, per episcopos advocato etiam bradrio saqculari compellantur ab iniquo conjugio separari, et ab ordinis ministerio in perpetuum amoveantur. Saeculares autem domini, et quicumque iliis patroci­ nium, consilium aut auxilium ad hoc praestiterint, sententiae excommunicationis ipso beto subjiciantur. 34. Constante matrimonio, si aliqua detegi impe­ dimenta contigerit, ordinariis illico parochi deferant, ut ad separandos conjugee procedant, donec a riho d. patriarchs dispensation· m consequantur. 35. Parochis stricte praeopimus, ut diligentiam nullam omittentes distinctam in districtu parochiae suae habitantium notitiam habere curent, praesertim exterorum, qui saepe concubinas ementito matrimo­ nii titulo domi habent. Quare suae partes erant sedulo perquirere, an conjugee sint ; et ubi te aliquam con­ cubinatus suspicionem venerint, ad ordinarium defe­ rant, ut sua auctoritate opportunis remediis saluti omnium consulat. Coocubinârü (3) autem, riva soteti stet rive uxorati, qui proprio sumptu doeiii vel extra domum concubinas babere non erubescunt, tam viros, quam mulieres, ri praemoniti, ut de jure, roafem sepa­ rationem domus st coMuetndinfe fecere nsgiexerint, excommunicatione per parochiam st dioeceeim publi­ canda feriantur. Confessarii vero nullo pacto concubmarios absolvant, etiamsi te eos euonsnaranicatio te . fero exteriori promulgata non rit, teri facta separa­ tione thori et domus per duos saltem mesnes se continuerint, vel certo aut valde probabiliter coaetet (i) Stas. >4.de «scr. SMtriaoaii csa.S. (s) tas. s*-. de ascr. aMirisaoaü cas. p. (>) Tridaaa. Mes. as- de vaiana. laaaanaaoh sap. X '. '■ ' λ·-' « M ■-· . ‘, .' /'■ · . '.- ' . ■■'■ ■■...· . Cotatitntiotai .'at canons· a. synodi Mentis Libasti, a. 173*. •m h***** phjrsice Mt mogafiter impotentes ad roddendum, aût pastio post* inter m matrimonium om· inituros. 36. Et‘quia foeda concubinataa cOMMtudo corru­ gum saepe vite· insidiatar, parochorumat confmm riorum partas «raotserioadmonsre ae docera popu­ lum. matrimonia, iUata morte akari cgtaagutm ad $tan contrahendi cam nefarii tandcMKfmpiice ^’..■■•sacrilega eaae et nulla, ai supra diximus, Λ de tape· ■ i i dtaento criminis. Ac praeterea alteram a^pjugum, qui, ad finem contrahendi cam altera persona, mor­ tem conjugi quoquotnodo rive per vim aut veneno in- tulerit, in excommunicationem latae sententiae incur­ rere declaramus, una cum omnibus utriusque sexus personis ad hoc qualitercumque cooperantibus vel consulentibus. Eidem insuper sententiae subjicimus , eos, qui fascino, maleficio, ligatura et incantationibus conjuges devinciunt et legitimum matrimonii usum* impediunt ; nec non klos, qui huic perverso operi consilium, mandatum aut auxilium praestant ; et qui maleficia per verba superstitiosa et improbata solvunt. 37. Non praetermittant demum parochi et alii ani­ matam directores conjuges admonere de juramenti conjugalis* ac fidei servandae obligatione et perjurii gravitate, de prolis recte educandae necessitate, deque mutua inter virum et uxorem dilectione,; ita tamen, Ut uxor obtemperet, maritus praesit. Mulieres hortentur, ut post puerperium, citius quam fieri pos­ sit, in templum se conferant; benedictionem a parocho suscepturae. Statim vero ac convaluerint, audire die­ bus festis sacrum meminerint. Matres, quae citra grave incommodum lactare filioe possunt, hoc pietatis Officium praestare non detrectent ; haereticis vero, aut infidelibus mulieribus filios lactandos dare omnino caveant. Quae demum sunt'ad vitam tum corporis tum ânimi filiis necessaria, procurent parentes, bono­ rum morum exemplo illis praeeuntes. CAPUT ΧΠ. De sanctissimo ettcharistiae sacramento. i. SSffnun eucharistiae sacramentum, quod per excellentiam quidem Dttiimi aacraaMtaum, juxta diversas autem illius significationes eflectusque obla­ tionis, communionis aliisque nominibus ^crosancta appellat ecclesia, Salvator et D. N. Jesus Christus in evangelio suo commendavit, «jusque necessitatem, excellentiam,-usum et effectus discipulis suis ac turbis Judaeorum (1) praedicavit dicens .* JEge «me /mm vtmtr, gari de coelo descendi. Siquis mmducqrerit er hoc pane, esori m «etersuMS, «t/amr, gurei «gudefie, caro mea at pro mundi vita ; et infra : Arnen, amen, dico vobis, nid manducaveritis cernam JUii heminis, et biberitis ejus sanguinem, non kahiitu afami m «êta· Q··* manducat meam cantem ei HU aMum sanguinem, habet vitam aeternam, at ago rmucM» eum i* navissimo dia. Caro enim orae vere eat dbut, et sanguis meus aere esi poties. Qui ■ auderet emam camam, et Mit meum sanguinem, in me manat, at ego in illo. Sicutmisit om Mens fitter, et ego Mo propter fiotrem : et gw aumdeeat me, et ipëe meet propter me. Hoc itaque augustissimum eacramsntum {») Salvator noster, dieceesurus ex hoc mundo ad Patrem, in novissima coena instituit, quum pout penis vinique benedictionem, se suum corpus ae suum sanguinem diadpuHs sute praebere diserti· ac perspk cuis verbis testatas eet : quae verba se. evangtastae (3) commemorant, s. Paulus (4) repetit, et s. eccle­ sia, ab ipeo Jean Christo D. N. et «jus apostolis erudita atque a s. Spiritu omnem veritatem Oli in dies sugge(1) ./ . / tente edocta, retinet et ad finem aequa saecafiiotm· «arvabit in, liturgie. Sunt .autem haec : CrumuMm Atc 4AK* ^Μμμνγ «* JKMt* ΐ* eut φιΜιιτ in rrmirritafm /acatarem. Ia quo mcn^ meato divitias divini sui erga tamtam amoris vqtat effodit, memoriam fadeus mirabilium manta ; et in. illius sumptione colere nos sui memoriam praecepit suamque annuntiam mortem, donec ipse ad judicandnm mundum veniat. Sumi autem illud volta, tam­ quam spiritualem animarum cibum et potam, quo alamur et potemur, viventes vita ipsius, et tamquam antidotum, quo liberemur a culpis quotidianis et a peccatis mortalibus praeservemur. Pignus praeterea id esse voluit faturae nostrae gloriae et perpetuae felicitatis : adeoque symbolum unius illius corporis, cujus ipse caput existit, cuique nos tamquam membra arctissima fidei, spei et caritatis conjunctione adstrictos osse voluit, ut id ipsum omnes diceremus, nec essent in nobis schismata. ». Est igitur eucharistia sacramentum corporis et sanguinis Christi sub speciebus panis et 'vini ad spiri­ tualem fidelium refectionem ab ipso Christo Domino, Deo et Salvatore nostro, institutum. In ipso autem sacramento post panis (1) et vjni consecrationem,' D. N. Jdettrn Christum, verum Deum atque hominem, vere, realiter ac substantialiter sub specie illarum rerum sensibilium contineri, aperte ac simpliciter profitemur cpm majoribus nostris omnibus, quotquot in vera Christi ecclesia fuerint. Et quoniam Chris­ tus (s) Redemptor noster corpus suum id, quod sub specie panis offerebat, et sanguinem >uum id, quod sub specie vini, vero esse dixit : ideopersua^um sem­ per in ecclesia Dm fait, idqué apertissime confitemur, per consecrationem panis et vini, conversionem fieri totius substantiae panis in substantiam corporis Christi D. N., et totius substantiae vini in substantiam sanguinis ejus. Quum vero nec corpus Christi ta sine sanguine, anima ac divinitate, nec sanguis sine corpore, anima ac divinitate : ideo semper haec fides (3) in ecclesia Dei fait, quam et praedicamus, statim post consecrationem verum Domini Nostri cor­ pus verumque ejus sanguinem sub panis et vini specie, una cum ipsius anima et divinitate, existera ; sed corpus quidem sub specio panis, et sanguinem sub vini specie, ex vi verborum, ipsum autem corpus [sub specie vini et sanguinem] sub spode panis, animam­ que sub utraque, vi naturalis illius connexionis et concomitantia·, qua partes Christi Domini, qui jam ex mortuis resurrexit, non amplius moriturus, inter se copulantur ; divinitatem porro propter admirabi­ lem illam ejus cum corpora et anima hypostaticam unionem. Quapropter rarissimum ert, tantundem sub alterutra spode, atque sub utraque contineri : totas •uta et integor Christa* sub panis specie et sub qua­ vis ipsius specM parte, tatas item sub vini spede et sub «jus partibus «xfotit. 3. Quanaobram cum aanota catholica ecdesia haeraess omnes «mroaque a quibusdam contentiosis et pravis taotinibs· taca,«ectariatiae sacramentum ad­ versus orthodoxam veritatem excogjtetos rajidmus at condamnâmes, et in primis ooram doctrinam anat* WClMuHstiM OMnUBMUCO continari rure, realiter et substantialiter corpus «t «anguinam una cum anima «t divitante. Christi Domini negant. Item eos damnamus, qui impaaationsm at invinatiooetn obtrudentes, pan«m «t vinum ajunt per consecrationem ad hypostaticam cum Deo Verbo unionem assumi, et consubstantiationem exoo- Josa. VI, $i. (>) Tridsm. MM. IJ. de is. suclurtsti·· MeraawMO, cap. s. (1) Mattk. XXVI, Λ-Λ. Mus. XIV, μ,as- Lee-XXII, l», M. (s) I. CoriMh. XI, U, «I- H (i)TridsM. MSI. ij. csp. I. (i) Sess. ij. csp. *. (j) .Sm·. ij. csp. j. CoMÜMtaM «t 9t Mmi ·. synodi Month I&Mif Tl •yji' ■ rtmrtiMn.HaMhMNtto ΑφϋβΙ UMRtari· ·Τ··Χ dupikpi foSUMSCOnetUt, q·*· ad Cteittij iit IWmm fvMMMfo ΛΜ 6t M, irf ÎK ·* Mil dtMHt àeb· jlÿM’· Μ·# ·ΜβΜ · 8ΜΛμ10·| . Tinniri {.νΐιΐφΜΐ MUÉn JNMBMB flettlttt et mm* Mb** Chrirtnm* φΜ& w*f,MM vtM.MMCMmcw^errrfsangstfiseD.Ar.JQmiCArsttf,cm» cerner* et MngufeeD.Ar.Jtasi CArtttf; ptex illa substantia significat spiritualem animae negmeritfuemiraMem ÜUm et tinguiarem cmmt- refectitaesn/quam efficto eucharistia ; turn quia panto aienem Mina aadatantiae feait à corjrit et Mint ex multi· gram* confecta* et vinum ex muWtadtae rutatantforafefmsewgatarM, aMM obscure unum ecdedae tfetMna farni et wm/fiM·· psedre» cwnardMrm corps· ex multi* membri* compKtmn adumbrat, Ce/AeAce «ecteda* efMaiiiit tnutunitimihatiefietn proindeque no·, qui multi sumus, divini illim myst^felhi : anatarm· ait. 3. Si fnia negaverit, itavene· ^etü vinculo «rcttosimo colligari et punquamrotin aacramente encJiarittiae «id t0taguegur ifttkC — ■ ét ant aiiagnUa cnjnt^ue petiti fartihu, aafaeitâme r y. Panto, qui in eucharistia adhibetur, omnino facta, Mnm Ckritttem contineri : eaallâaa ü. esse triticeus, id eat, eX tarin* frumentes 4. Quoniam autem peracta oonaecratioM in eucha­ aqua pun naturali confectus ; vinum etiam de-Vite ristia corpus at sanguinem Christi Domitii v*re et ex uvis matari* expressum, et modica aqua in calice reaUter extotere credimus, multiplicem haeretidorum mixtum. Qua in re consuli debent monita de defec­ hominum errorem detectamnr et anathetnatixamus, tibus pani* et vini, quae initio mtoaali» nostri ex tum eorum, qui negant unigenitum Dd Filium ta Romano dsscripta Arabice impress· aunt, ut rodiori­ eucharistia vere' ac realiter praeaentem externo latriae bus dérida notam ait, quando ex defecta materiae culta ddorandnm e*ae ; tara eorum, qui, peracta cou-. tam conficitur aacramentinn, et quando conficitur , secratione, ajunt non eaae in eucharistia corpus et guidean, sed confident , graviter peœat. Quaedam sanguinem Domini, *ed tantum in usu; dum sumitur, tamen hic addenda existimamu». quae necamaria aunt non autem ante vel post ; tam eorum, qui impie ad evitande* quorumdam Christianorum populortan . asserunt, non debere Christi corpus in processionibus diversos a noatri» Usus, abuaua mu errore», inter quo* circumgestari, aut populo, ut adoretur, proponi, aut 'venamur. Ac primum monendi sunt sacerdote·, ac festa peculiari- celebritate honorari tum denique praecipue ecclesiarum rectore», ut ipsi vd clerici aut eOium, qui asserunt neque licere, itiud ta sacrario monachi ab ipri* deputati panem euchariaticum dili­ reservari, aut ad infirmo· deferri, sed statim post con­ genter et cum magna reverentia psalmonnnque, «i secrationem debere eucharistiam adstantibus neces­ fieri poteet, decantatione faciant, nec illud confici sario distribui. No· vero cum ecclesia catholica blas- 'permittant aut accipiant confectam a laid* et femi­ phenùas hujusmodi rejicientes,amplectimur,tamquam ni», aut quod magi» cavendum eat, ab hominibus orthodoxae fidei dogmata, canone* illo· quo* hac de irreligiosis vel heterodoxto. Deinde advertant, quod forma pani* eucharistici re sacrosancta Tridentina synodus (s) definivit in haec verba : 1. Si pute dixerit, fermtacentecratiene, rotanda ait et orbiculari* ; eaque vel juxta antiqutosiin admiraMi ncieriitiet ucr/umh im earn cor* mmn morem, effigie cruda signata ac paululum cras­ gnx et aemgvàieae D. N. fmCirut, aedMataoeb» sior, aut ex ritu ■ rqcentius indocto Cbriati Domini nan, dnm anuaitur, non utm ante net /otl ; et As cruci affixi imagine seu aanctiaaimo ejus nomine una hoxtiia ten fertinü conteaMia, fnaefid tomatn cum cruce impressa, et ad breviorem illam subtihonionetn reaenatnMr vel niferaont, nM reoaoneee remque formam redacta, quali* in sacrosancta eccle­ venue eorfut Domini : anathema ait. ·. &' fade sia Romana adhiberi a multis saeculi* coepta eet, in dixerit, «* concio enchoriatiae maemneato Chriotum, nostram autem ecclesiam introducta a tempore conwaigemtnri Dei Filium, neca earn calla Mriae, Hiema Cilii Lateranensi· sub Innocent» III., qui in buHa(s) externo, odorandum ; atfne ideo ace/oflhmfectdmri ad Jererniam, noatrum patriarcham, anno 1*15. data, cetehritate venerandum, negne in frocoêùonihtu, postquam nonnulla ad fidei dogmata à ad sacramen­ aecuadùm lamdaHtem et univeraalem ecdeaiae mc- torum substantiam seu administrationem spectantia recensuisset, praecepit Romanae ecclesiae ritum, dam, vet nan /fid/ire, at adoretur, jefedo /rqfoMss- quoad veste* meras aliaque, quae ad mimam et divina dom, et ejua adoratorea eue UoMatraa .oms/Amm officia attinent, a nostris obaervari, In haec verba : $g/. j. 5Î fIMI dÙCtfiij MM&MV MOMM MCÀMÛiMM Qaar oMsrie ve* tempUMi etedMMseejUU devote ac M MCFflFtf Mtf ΜμΙΜ* ΜΜΜβΙΊβίΝΝΜΜ Aumihlrr recefiatia. Not. autem affrohoniec freeerftamiihM necetaarioüririt»iièlmi,eilimi Han, acrifto ei teurieMUUer etaeroori ·μ*4μ*ν, sur/ta*nt ilia ad ûybmot hmurijtce de/ereiaar ; aneÀema troa etfitiet, g·*·· drfeta caritate m Ztemqss anatase* MttFp ami in vtsitù /fttincoi muiiiniùj tii. . <.' ■ 5. Quamvi* autem eucharistia, ut dktam eet, sx duplici materia, pani· sdfiort et vini, et ex dapUd forma constat, «nom tanmn, note duplex mnramen erf à· JÉbvwrâbnMn AtFwtùb* ceutiMi tum constituit, eo nimirum quod, etsi habet multa· âilwM ci /mbAjCcwà^m tiH parte·, non tam·· ptarm fins* aped· diverso·, sad /mât imm XetNieviMM ·4μ4μρ, mvImm* JRnmmw nM réfections ; αφκ quid··* refectioni* tategrita* constat ex cibo et pot·, aompta allegoria a cocpûoH •eds sxcepers pMrtifio··, non verbi* tantam hortati amt patriarcha* nostro*. at ia altaria mtatoterio ooo- (Otase-Ti. »*. CONCKMU xxxvul 1 » 99 Constitutione* et canone» ». synodi Monti» Libani, ». 1736. »uetudine» eccleaiae Rosnànne «eqnerentnr, aed etiam panunenta, calice», patena», et ferrum ad cooficiaMia» hoatiai, prout in eadem Romana ecclesia aaarpari consueverant, ad iUoa miserunt ; cujae rei testem habemu» Petrum patriarcham (i) in binis ad Leo­ nem X epistolis, quarum primam die 8. msurtii anno 1514. et alteram die 14. febr. anno 1515. exaravit. In priori igitur epistola a pontifice postulat, quae ante­ cessoribus suis patriarchis concedi in more positum fuerat : Ego humilis, inquit, Petrus patriarcha humi­ liter peto d nostro felici domino patre, ut ea omnia concedere dignetur, quae ad patriarchas a sanctis patribus Romanis pontificibus dari debent et neces­ saria sunt. Itaque confirmationem meam ipse Peto a vestra paternitate. In primis igitur benedictiones per bullam sanctitatis vestrae ; deinde vestes ponti­ ficales, quibus patriarchae Maronitarum utuntur, annulum et crucem et cetera necessaria humiliterpeto, quae non sunt tam divitiis pretiosa, quam ad cele­ branda missarum officia sufficientia, sicut sanctitati vestrae placebit. Item ornamenta pro altari et mini­ stris quatuor ordinatis ;et haec omnia postulo potius pro habenda sancta vestra benedictione, et pro me­ moria et honore fidei Christianae, quam alia quavis terrenae gloriae cupiditate. Et haec eadem miserunt alias sancti patres antiqui praedecessores sanctitatis vestrae, quorum unus, uti meminimus, fuit Eugenius, qui ea, quae djximus, omnia fer nuntium misit ad nos. Innocentius item, et alii plures sancti patres, quos nominare nescimus, nobis ea omnia donarunt. In altera epistola enumerat, quae sibi Leo pontifex misit munera : Post haec, gratia Domini .Vostri, filiis sanctitatis vestrae munera per nuntios ad nos delata venerunt, videlicet, amictus,'rochetum, alba, cingulum de serico rubeo auro fulcitum ; crux pectoralis argentea quibusdam in .extremitatibus per­ ils ornata ; duae stolae, tres manipuli brochati in velluto rubeo, sandalia brochati rubei, caligae brochatelli albi, tunicellae de ta/ta rubea festuciis auri tracti ornatae ; casula brochati in velluto rubeo ima­ ginem habens beati Petri in mari ; chirothecae de serico rubeo auro contextae ; mitra feriis desuper ornata fer totum·, quibus ex utraque parte solis figura pulcherrima facta est ; gremiale brochatelli rubei ; pluviale brochati in velluto rubeo friseum aureum ornatissimum habens, in quo sex magnae figurae auro textae appositae surit ; pallium altaris brochati in velluto rubeo imaginem' beati Thomae continens digitum in latus Salvatoris mittentis ; dalmatica et tuhicelia ejusdem brochati ; pluviale aliud rasi rubei, in cujus caputio imago est Salvatoris resurgentis a mortuis, coopertorium faldistorii velluti rubei, bursa pulcherrima auri tracti cum corporalibus ; tria vas­ cula argentea deaurata simul juncta ad tria conse­ cranda, videlicet oleum sanctum, catechumenorum et chrismatis ; duae vestes panni optimi pro me paupere patriarcha ; tres aliae pro duobus archiepiscofiis et archidiacono, qui nobiscum semper morantur ; petia una panni nigri coloris, ex qua novem vestes factae fuere pro totidem anachoretis in valle profunda et terra, quam nos sanctam vocamus, commorantibus, qui'Deum pro sanctitate vestra incessanter exorant ; decem calices pro pauperibus sacerdotibus ; ferrum! firo faciendis hostiis ; liber pontificalis. Ab Innocentii igitur temporibus, ut pontificales sacerdotalesquo vestes, ita et ferrum ad hostias faciendas ih ecclesiam nostram more sacrosanctae Romanae invectum fuit, quibus ut etiam deinceps sacerdotes. et pontifices utantur, stricte praecipimus. Tertio, ut simul et ritum suum servent, et adversariis rationem traditionum suarum reddere valeant, nove­ rint, quod etsi Christus Dominus in ultima coena panem azymum, quemadmodum ex evangelii» colli- TOO gimua, consecravit, res tamen plane indifferens oUfe in ecdeeia fiait, ut sive panis axÿmus sive fermentat·# in euchariitifie confectione adhiberetur. Sicut enim docet sanctus Thomas it) : Cirta materiam hsqus sacramenti duo fimstml considerari, scilicet, quid sit necessarium , et quid caneuau; necessarium quidem est, ut sit panis triticeus,sine quo non perficitur sacra­ mentum ; non est autem de necessitate sacramenti, quod sit aqmuu vel fermentatus, quia in utroque confici potest. Nihilominus sancta Romana ecclesia, ' omnium nutter et magistra, exemplum Christi Domini sibi imitandum proponens, azymum fermentato ante­ posuit ; qui mos et in ecclesia nostra et apud Armenos quoque in Orienté ab immemorabili tempore obti­ nuit ; et authentica etiam hujus rei documenta pro­ ferre (a) possumus ad ostendendum, in Syriaca nostra ecclesia azymorum usum jam inde ab ineunte sexto Christi saeculo viguisse. At reliqui Orientales, nostris Maronitis Armenisqiie exceptis, fermentatum usur­ pare maluerunt, in eoque nunc consecrant, alii qui­ dem, ut Graeci eorumque ritus asseclae, panem in frusta dividentes alii vero, ut Aegyptii, Aethiopes, Jacobitae et Nestoriani, integrum offerentes. Et quam­ vis nonnulli, schismatico v (3) furore perciti, azyma tamquam judaicum ritum damnare praesumpserint, sancta tamen ecclesia (4), in hac parte multo discretior et dementior, non modo nuïlum eorum perturbat aut prohibet a paterna traditione sive consuetudine panem fermentatum efferendi (etsi hic quoque ritus (5) potuisset simili calumnia tamquam judaicus traduci, ludaei quippe qui azymum in octo paschatis diebus, iidem fermentatum panem reliquo anni tempore, nimirum panes propositionis, offerebant), quin potius mandat et praecipit eam observare. Quamobrera in Florentina synodo definitum est, in azymo site in fermentato pane triticeo Christi corpus veraciter con­ fici, sacerdotesque in alterutro ipsum Domirii corpus conficere debere, unumquemque scilicet juxta suae ecclesiae, sive occidentalis, sive orientalis, consuetu­ dinem. Sic tamen, ut ab uno ritu ad alterum transitus omnino prohibeatur ; quemadmodum s. Pius V. Prae­ cepit (6), ne deinceps presbyteri Graeci Latino more, et Latini Graeco ritu missas et alia divina officia cele­ brare praesumant. Caveant itaque sacerdotes nostri, ne cqm Graecis aliisque Orientalibus, tametsi catho­ licis, fermentatum in sacrificio adhibeant ; neve ipsi aut laid ab iisdem, nisi ex urgentissime necessitate, et quando nostri aut Latini ritus sacerdotes non ad­ sunt, communionem accipiant. Quarto, sedulo curent ii, quorum munus est eucharisticum panem praeparandi et ferroad id praeparato coquendi* ne praeter farinam et aquam naturalem quidquam aliud admisceant. Oleum enim et sal, quae lacobitae (7) ac Nestoriani in suis hostiis fermentatis addunt, nec in sacra historia in pane illo a Christo (1) III. part, quaesi. 74. articul. 4. (i) Bz chronico Dionysii patriarchae, adann. Christi 510., ubi dé Inonachis quibusdam Mesopotamiae : Butiellem, ymm ipsi cmjicuheut. Sin JemsentuSenl, et Seu epere cenSielnnt. ut Juret às in uHm Juv, gtuun i» mysterium serperis Christi, frej ia •synsis MMndnM/ar/Jacobitaa ipsos ante s. Juannis Damasceni tempora iq azymis quoque liturgiam celebrare, consuevisse, ea eodem Damasceno (tom. I. peg. 647) notat Fabricius in Bibliograph. cap. 11. num. 14. png. 401. Aasemam, Bihtieeh. trienta­ lis. I, 410. (j) Michael Cerulartus et Leo, Bulgariae arduepiscoptu, in epistet. Se ·ηηηύ. Dionysius Barsalibaeus, in expûil. titurgim Syriucm. (4) Leo IX. in epist. ad Michaelem Cerularium. [Mansi, Cesr., XIX, 655-56]. (5) Allatius, De censenunu utrimque etlout. lib. 5, cap. 14, per totum. (6) In bulla data die so. augusti 1566., cujus initiumPmv Senti·. (i) Dionysius Barsalibaeus in uputiru timrgite Syrincm Joannes Barsusan, patriarcha Jacobis., in trtctetu Se ule et (i) Eisiant latine vertar ad calcem cuocilii Lateraneus. tub •he. Joannea Isae filius, patriarcha NeMoriànorum, De edum et Loom X. {MuwiColeti, Cw., XXX11, ioo>-u]. emberisfia. can. 4. toi CotMÜtationM «t canooet », synodi Montis Libani, a. 173«. ro» conaacrato Maaa legunt®, nec ab aliis ecdetiia, in fermento malitiae ei nequitiae, sed in asymis since­ quite» azymorut^ aut formanti usua viget, admittim- ritatis et veritatis. J. Azymo pane, quum nihil ei corruptioni» admixtum fuerit, perfecte adumbratur Qafato, advertant, quod da hostia praeparanda eximia sanctitas corporis Civisti, quod in altari a praeecribitar, ut adlieut recens sit eodcsnquedie «m- . sacerdotibusoffertur. At suas etiam mysticas rationes fecta/at in alterum diam non remrvetur, id nec de afferunt, qui fermentato utuntur. In vini tamen sive boetiis latino mora coafectir-inteUigendmn esae, rubri, sive albi colore, nihil horum reperire eat, neque quippe quaead integram hebdomadam pro sacrificio mysterium scilicet, quod a nostris observatum sit, reservari commode possunt; nec si de hostiis crassio­ neque praeceptum, quod in lege veteri praecesserit. ribus ritu Orientalium praeparatis intelligatur, tanta Septimo,moneantur sacerdote» nostri,ut,»i quando. religione servari ^debere, ut Wla» in crastinum vel in terra» alidrtim Christianorum devenerint, qui pro tertium diem adhiberi nefas existimandam sit ; hoc vino in eucharistia adhibere solent ( i ) mustum ex uvis enim unum cavendum est, ut hostia commode trac­ passis, Aegyptii nimirum,Aethiope» et Nestoriani.eo tari frangique possit, utque corruptioni non subjaceat; musto nequaquam utantur; sed morem ecclesiae uni­ cetera quae superstitionem sapiunt, sunt omnino evi­ versae sequentes, Christi Domini exemplo firmatum, tanda : quemadmodum est illud, quod a nonnullis (i) non aliud adhibeant, nisi vinum ex uvis maturis ex­ hétérodoxie observatur de numero hostiarum, ut sci­ pressum, ut supra dictum est. Octavo, mediam viam cum sancta ecclesia tenentes, licet minus quam duas offerri non liceat, supra duas autem, nefas ait pares hostias ad altare inferre, sed caveant a duobus extremis, in quae circa vinum eucha- semper impares, puta tres vel quinque vel septem, risticum inciderunt heterodoxi, quorum nonnulli (i), et sic de reliquis : id, inquam, a nostris sacerdotibus Armeni videlicet, vinum purum sine aqua offerunt, tamquam superstitiosum cavendum est et servanda ab alii, Manichaei (3) nimirum et Encratitae, aquam -illis ea regula, quae a majoribus nostris, dum populus puram sine vino adhibebant. At vero ecclesia catho­ sub utraque specie communicare solebat, tradita lica ab apostolis edocta, utrumque exemplo Christi fuit (i) habeturque in Nomocanone Gregorii abbatis offert in sacra liturgia, vinum scilicet modica aqua ex Rabula Edesseno in haec verba : Non audeat quis- temperatum,quemadmodum in omnibus liturgiis prae­ quam ex sacerdotibus inferre super altare oblationem scribitur, et sacrosancta Tridentina synodus (4) in supra populi exigentiam aut mixtionem vini et aquae; haec verba definit : Monet deinde sancta synodus, sea adsit pro quolibet una particula, et ex calice haus­ praeceptum esse ab eccleÿa sacerdotibus, ut aquarp tus unus, quemadmodum Dominus noster discipulis vino in calice offerendo miscerent,tum quod Christum suis tradidit in remissionempeccatorum.TcA. nimirum ita fecisse credathr,tum etiam,quia e latere ejus aqua hostiae ad altare deferendae, quot ad communionem simul cum sanguine exierit, quod sacramentum hac populi vel ministrorum sufficiunt, n;si quasdam in mixtione recolitur;et, quum aquae in Apacalyslbeati fohannis populi dicantur, ipsius populifidelis cum \sacrario reservari oporteat. Sexto, quemadmodum ‘in pane eucharistico prae­ capite Christo unio repraesentatur. Antiquus autem parando, ita et in vino, diligentia sacerdotum com­ 1110 Manichaeorum et Encratitaruin error de sola mendatur ; ea enim huic sadramento reverentia debe­ aqua offerenda disertis evangelii verbis confutatur^, tur, ut materia in corpus et sanguinem Domini ubi Christus Dominu», postquam calicem consecras­ convertenda non utcumque ex rebus communi usui set, dicit ; Dico (5) mutem vobis ; non bibam amodo destinatis comparanda sit, sed peculiari studio parari de hoc genimine vitis usque in diem illum,quum illud debeat et supra meusahi Domini in sacrificio ofierri. bibam vobiscum in regno Patris mei. Vinum igittir ' Aequum est igitur, ut sacerdotes, ecclesiarum rectores, Dominus consecraverat et discipulis suis in calice confectum a fidelibus de more vinum, nullisque ali» bibendum.dederat. Armenoium vero error, qui usque liquoribus permixtum, diligenter ad sacrificium custo­ in praesentem diem vinum purum sine aqua offerunt, diant, vel saltem certis diebus illud sibi e vasis hau­ traditione omnium ecclesiarum tum orientalium tum riri faciant, ut neque acescat, neque corrumpatur. Si occidentalium rejicitur, et olim a patribus graecis post enim vinum sit factum penitus acetum vel penitus sextam synodum Constantinopoli in Trullo congre­ putridum, vel de uvis acerbis seu non maturis expres- gatis sugillatus fuit ( 6) in haec verba : Qnoniam ad sum, vel ei admixtum tantum aquae vel alterius liquo­ nostram cognitionem pervenit, quod in Armenorum ris, ut vinum sit corruptum, non eat apta materia regione vinum tantum in sacra mensa offerunt,aquam eucharistiae, neque conficitur sacramentum. Si vero 1111 non miscentes, qui incruentum sacrificium pera­ vinum coeperit acescere, vel corrumpi, vel fuerit ali­ gunt.adducentes ecclesiae doctorem foannem Chrysosquantum acre, vel mixtum de uvis tunc expresso, vel tomum haec docentem in interpretatione evangelii se­ fuerit admixta aqua rosacea in modica quantitate seu cundum Matthaeum ; Quamobrem non aquam bibit, alteriusdistillationis ; conficitur quidem sacramentum, sed vinum f improbam sane haeresim radicitus exstir­ sed conficiens graviter peccat. Sive autem vinum pans ; quoniam enim nonnulli aqua in mysteriis usi rubrum sit, sive album, perinde se habet ; haec enim sunt, ostendens, quod et quando mysteria tradidit, accidentalis est differentia; nec in colare vini positum et quando, postquam resurrexisset, absque mysteriis voluere.aut agnoscunt patres aliquod mysterium,quod solam ac nudam mensam apposuit, usus est vino ex in azymo et fermentato pane repentur. Nam ex Scrip­ genimine, inqifit,vitis; vitis autem vinum,non aquam tura constat azymi usum sub gravis peccati reatu generat ; et ex eo aquae in sacro sacrificio adjunctio­ Judaeis hac una ratione Deum praecepisse, quod eo nem doctorem subvertere existimant ut non ab hoc potius, quam fermentato, varia, quae illis contigerant, tempore in posterum ignorantia teneantur, patris significarentur. Mysteria autem, quae in usu azymi sententiam orthodoxe aperimus. Quum enim improba adumbrantur, haec sunt : i. Christi exemplum imita­ t Hydroparastatarum, hoc est eorum, qui aquam offe­ mur, qui azymum in ultima coena consecravit, a. Pani» rebant, antiqua esset haeresis, qui loco vini sola azymus aptior est, quo significetur summa tum cor­ aqua in proprio sacrificio usi sunt : refellens hic vir poris tum mentis puritas, quae requiritur ad recep­ divinus detestabilem ejusmodi haeresis doctrinam, et tionem purissimi corporis Christi juxta illud (3) Apo­ stoli : Epulemur non in fermento veteri, neque in (I) XenfiU. wr eetu. cap. IJ4 Thomas a Jesu, Dr reanr(I) Draaysiu» Baraalibaetu, loco supra citato. Joannes Isse filius, can. 17. Georgius Arhelea. in fusntimitm Se sbori. (a) Vide Ssephanutn, patriarcham gitan aes, ia ssadKou iter»· mUrum epetefie 7. cap. I. (J) I. Cor. V, L —A. gentilem. lib. 7, part. 1, cap. 7, pag. $11. Asscmaai, thi/. eeient. tom. J. part. s. pag. joi. (s) Kpiphanlua,Heeree. JO, 46, «7. (J) S. Lee Magam, Srftu. 4· it femjregemne. (4) Sms. 24. de sacrificio missae cap. 7. 4j) Mart». XXVI, so. Marc. XIV, 25. Luc. XXII. t». (6) CoacUtum TraUaatua caa. J2. [Maasi, Cent.. XI, #0]. 103 Constitutiones et canone» ». synodi Montis Libani, *. 1736. ostendens quod directe apostolicae traditioni adver­ satur, id, quod jam dictum est, affrmavit. Xam et suae ecclestai, ubi est illi pastoralis administratio tradita, a^uam vino miscendam tradidit, quando incruentum peragi sacrificium oportet, ex pretioso Christi nostri redemptoris latere, ex sanguine ct aqua contemperationem ostendens, quae in totius mundi vivi/ cationem effusa est et peccatorum redemp­ tionem ; et in omni etiam ecclesia ubi spiritualia lumina refulserunt, hic ordo divinitus traditus ser­ vatur. Xam et Jacobus, Christi Domini .Vostri secun­ dum carnem frater, cui Hierosolymitanae ecclesiae thronus primum est creditus, et Basilius, Caesareensium ecclesiae archiepiscopus, cujys gloria omnem terrarum orbem pervasit, mystico nobis in scriptis tradito sacrificio, ita consecrandum in divina missa ex aqua et vino sacrum calicem ediderunt. Et qui Carthagine ( 1 ) convenerunt sancti patres his verbis aperte et praecise mentionem fecere, ut in sanctis nihil plus quam corpus et sanguis Domini offeratur, ut ipse Dominus tradidit, hoc est, panis et vinum aqua mixtum. Si quis ergo episcopus vel presbyter non secunddm traditum ab apostolis ordinem facit et, aquam vino miscens, sic immaculatum offert sacrifi­ cium, deponatur, ut imperfecte mysterium enuntians, et quae tradita sunt innovans. Nam, ut ait sanctus Cyprianus (2) : Sic vero calix Domini non est aqua sola, aut vinum solum, nisi utrumque sibi misceatur, quomodo nec corpus Domini potest esse farina sola, aut aquq sola, nisi utrumque adunatum fuerit et completum et panis unius campage solidatum. Nono, circa quantitatem vero aquae vino miscen• dae, caveant sacerdotes, ne praescriptum missalis transgrediantur, quo praecipitur, ut parum aquae in calice infundatur. Sic enim Eugenius IV irf instruc­ tione Armenorum sancivit : vino ante consecrationem aqua modicissima admisceri solet. Et Honorius papa III. (3) nonnullos, qui plus aquae quam vini calici immittebant, his verbis proscripsit : Perniciosus ino­ levit abusus, videlicet, quod in majori quantitate de aqua ponitur in sacrificio quam [de] vino ; quum secundum rationabilem consuetudinem eccle siae gene­ ralis plus in ipso sit de vino quam de aqua ponen­ dum. Et sanctus Pius V. (4)nonnullos arguit,.qui plus aquae quam vini, aut tantumdem aquae quam vini in calice infundebant. Concilium denique Triburiense praecipit ( 5 ) : ne ullus sine commixtione vini e t aquae mysteria sacra con ficiat, sed ut duae partes sint vini, quia major est majestas sanguinis Christi quam fragilitas populi, tertia aquae, per quam intelligitur fragilitas humanae •naturae. Quamobrem proscri­ benda est de vini et aquae quantitate doctrina Joannis, patriarchae NestorianOrum, qui ait (6) : Placuit Spi­ ritui sancto, ct praecepit, ut mixtum libaminis fiat ex partibus aequalibus vini et aquae. Scriptum est enim, ex Salvatoris nostri latere sanguinem et aquam ' in aequati quantitate fluxisse. Quare aequum est, ut mixtum libaminis ex partibus aequalibus constet vini et aquae. Quodsi ob vim raritatem necessitas id pos­ tulet, permittur, ut vini pirs sit et duae partes aquae. .Ad summum vero, imo etsufira summum, part vini sit et 1res aquae. Ultra progredi nullatenus ullo peseta fas esto. Decimo, etsi in ecclesia Graecorum paulo ante communionem sacerdos aquam fervidam in calicem immittat, quemadmodum in liturgia s. Joannis Chry(1) Concilium Carthaginrnse III. canone 24- (Manti, Catu., Ill, M4 ] (2) Kpist. ad Caccihum [ept»l. 6$, n. 1 J. Migne Pair, /at., IV, 3«4· B] (3) Cip. 13. Perniciosus, de celebrat, miaaae (III, 41 ). (4) In constitutione ad Tarraconensem archiepiscopum. (5) Congregatum anno Christi »93. can. 19. (Mano, Cone., XVIII, is,.] (6) Joannes, Isae 6hua, ZArclivi el nuSenshn, can. aj. apud Aseemani Nitlioibeen orienialis, tntn. 3, part. 1, pag. ,47. - 104 aostomi legitur, idque a sancta Romana ecclesia illi* permissum nec improbatum sit ; caveant tamen sacer­ dotes nostri, ne ritum hujusmodi ullo pacto admit­ tant, quem constat praeter Graeco* nec in nostra nec in ulla alia orientali aut occidentali ecclesia admis­ sum fuisse ; tum propter periculum, ne aqua fervida speciem vini immutet, ut ait sanctu* Thomas (i) : &' Jiat tanta permixti oliquoris cujuscumque, quod per­ tingat ad totum vinum consecratum, et fiat permix­ tum, erit aliud numero, et non remanebit ibi sanguis Christi ; si vero fiai tam parva alicujus liquoris ad­ junctio, quod non possit diffundiper totum, sed usque ad aliquam partem specierum, desinet esse sanguis Christi ^ub illa parte vini consecrati, remanebit tamen sub aha ; tum quia illud mysterium, quod Graeci per aquam calidam repraesentari ajunt, per frigidam ante consecrationem vino admixtam abunde significatur. Infunditur aqua fervens (ut ait quidam schismati­ cus) (2), ut videlicet sanguinem et aquam,quaefluxe­ runt a sancto latere Domini et Dei et salvatoris nostri Jesu Christi temfore salutaris ejus passionis, vivifica esse constat, vehit ex vivifico deificato corpore vivifica. Atqui in liturgia s. Joannis Chrysostomi, antequam vinum et aqua in calicem infundantur, dicit sacerdos : Et unus militum lancea latus ejus aperuit, et statim exivit sanguis et aqua. Et in nostra liturgia, vinum et aqua, quum in calicem immittuntur, disertis verbis com|iarantur sanguini et aquae, quae de latere Christi Domini efUuxerunt ; eademque est ecclesiarum om­ nium sententia. Quamobrem illis, qui aqua fervida non utuntur, immerito vertitur crimini ab eodem schismatico, quod (3) neque magnitudinem miraculi hoc facto extollunt. Sed per aquam frigidam et vinum divinam communionem participant ; hi non credunt etiam post salutare»! Dominim Orlem divinitatem in sancto ejus cMpore fuisse, sed ab eo discessisse et fuisse illud jfxta conditionem nostrorum corporum, quod magnae haereseos est deliramentum. Cujus hominis temeritati purissimos aliarum ecclesiarum fitus integerrimamque fidem sugillantis merito oppo­ nimus eam responsionem,quam Leo papa IX.Michaeli Cerulario, schismaticorum Graecorum antesignano, dedit in haec verba : Eccc jam post mille ac ferme viginti a passione Salvatoris nostri annos incipit fer vos discere Romana ecclesia, qualiter memoria pas­ sionis qùudem sit r. colenda ; quasi nihil ci contulerit praesenm, conversatio it diuturna institutio seu,qua clarificavit Deum, mors pretiosa illius venerabilis senis, cui specialiter Christus, filius Dei vivi, dixit : Beatus es Simon Bar-Joua etc. ; non ergoperpenÎUis, quanta impudentia dicatur Rater, qui est in coelis, abscondisse a principe apostolorum Petro cultum sive ritum visibilis sacrificii. 8. Forma consecrationis panis et vini, in. sacris evangeliis a Chrislo Domino tradita, haec est : panis quidem : Hoc est enim corpùs meum ; vini autem aqua mixti in calice : Hic est enim calix sanguinis mei,novi et aeterni testamenti, mysterium fidei, qui pro vobis et pro multis effundetur in remissionem peccatorum. Eumdem sensum reddunt verba,quae in diversis Syro­ rum liturgiis diversimode pronuntiantur. Sunt autem accuratissime recognoscenda, quando tnissaie aucto­ ritate nTii d. patriarchae imprimetur, ne quid substan­ tiale in iis desideretur, quemadmodum in nonnullis manuscript!* codicibus additum vel detractum ab haereticis reperitur. Si quis autem aliquid diminueret vel immutaret de forma consecrationis corporis et sanguinis, et in ipsa verborum immutatione verba idem non significarent, non conficeret sacramentum. Si vero aliquid adderet, quod significationem non mutaret, conficeret quidem, sed gravissime peccaret. (1) III.part. quant. 77, art S. (a) Theodorus Balaamon in hufms. iS. nd jutuU Merci, petrùtrchdbt AUxMn<ÎTini. (j) Theodoru* Balsamoo, loco citato. «S Constitutiones et canones s. synodi Montis Libani, a. 1736. Veri» autem substantialia et omnino necessaria ad perficiendam consecrationem sunt haec : Hoc est cor­ pus meum : et, Hic est calix sanguinis nui, vel, Hic est sanguis meus : quae verba a sacerdote tamquam ex persona Christi, et cum intentione actuali vei sal­ tem virtuali consecrandi, clare et distincte pronun­ tianda sunt. 9. Tametsi nonnullae sint preces in liturgia a sanctis patribus compositae tum ante, tum post verba consecratoria, quae supra retulimus, ac praecipue Spi­ ritus sancti invocatio, quae verbis Domini subjungi­ tur, et in hanc fere sententiam exprimitur : Emitte sanctum tuum Spiritum in nos et in haec dona pro­ posita etc. Fac quidem panem hunc, pretiosum corpus Christi tui, quod autem est in hoc calice, pretiosum sanguinem Christi tui, immutans Spiritu tuo sancto : ut fiant accipientibus in sobrietatem animae ad remis­ sionem peccatorum etc. Quibus verbis videtur signi­ ficari, vel non antea factam' fuisse consecrationem, vel tunc fieri, aut. demunr per illa perfici et consum­ mari. Profitemur tamen primo consecrationem cor­ poris et sanguinis Domini per verba illa : Hoc est corpus meum, et : Hic est calix sanguinis mei, fieri, perfici et consummari, ita ut ad ipsam substantialem consecrationem nihil aliud requiratur. Secundo, pro­ nuntiamus, tam invocationem Spiritus Sancti, quam alias antecedentes preces, quae in liturgia occurrunt, non esse omnino superfluas, nec sine peccqfo posse a sacerdotibus omitti, quum ad ritum ecclesiae spectent, quemadmodum docet sanctus Thomas ( 1 ) : & sacer­ dos sola verba praedicta proferret cum intentione conficiendi hoc sacramentum, perficeret hoc sacra­ mentum ; quia intentio Jaceret, ut hae: verba intelligerentur quasi ex persona Christi prolata, etiamsi verbis praecedentibus hoc non recitaretur ; graviter tamen peccaret sacerdos sic conficiendo hoc sacra­ mentum, utpote ritum ecclesiae non servans. Tertio, declaramus, quod, quum in invocatione Spiritus Sancti duo postulentur, primum scilicet, ut panis in corpus Christi et vinum in ejus sanguinem convertantur ; alterum ut corpus et sanguis Christi fiant accipientibus ea in remissionem peccatorum tillud primum cum consecratoriis verbis conjungendum est, quasi ad illa praecesserit, etiamsi subsequatur ; hoc vero secundum ad commuionem mox faciendam referri del^t. Atque ita intelligendam esse hujusmodi invocationem volu­ mus, si quidem supra enuntiato modo expressa reperiatur. Maxime autem probamus aliam ejusdem invo­ cationis formulam, quae in plerisque liturgiis legitur et apud nos jam obtinuit, ut non per illam petatur panis in corpus et vini in sanguinem Domini conver­ sio, sed hoc tantum postulet sacerdos, ut corpus et sanguis Domini fiant sumentibus ea in remissionem peccatorum, his fere verbis : Adveniat Spiritus tuus sanctus et descendat super nos et super hanc oblatio­ nem ; et sacramentum hoc, corpus Christi, Hei nostri, faciat, ut sit nobis ad salutem : et calicem hunc, san­ guinem Christi, Dei nostri, efficiat, ut sit nobis ad salutem, Quamobrem praecipimus et injungimus, ut sacerdotes, quum primum ^erba Domini pronuntia­ verint, statim genuflectantÇ corpus et sanguinem Domini adorantes, quemadmodum in mis ali prae­ scribitur. Eos vero qui dicunt, evangelica . erba : Hoc est corpus meum ; Hic est sanguis meus, non esse eucharistiae consecrativa, sed hanc orationem, quae illa verba in liturgia subsequitur : Fac panem istum quidem pretiosum corpus Christi tui, et quod est in calice isto, pretiosum sanguinem Christi tui ; eos etiam, qui asserunt, evangelica verba, quae a sacer­ dote proferuntur, concurrere quidem ad donorum consecrationem, sed iis illam non adaequate perfici, sed praeterea requiri invocationem Spiritus sancti, sine qua nec corpus, nec sanguis Christi in eucha­ ristia post verba Domini adesset ; eos denique, qui, (1) Pan. 111. quant. 78, an. 1. 106 ut hoc suum deliramentum etiam tacto stabiliant, docent a sacerdote vel populo non esse adorandum corpus et sanguinem Domini post prolata evangelica verba, sed tantum post invocationem Spiritus Sancti, vel docent sacerdotem,dum verba evangelica pronun­ tiat, debere expressam et actualem intentionem non consecrandi habere, et ad id clarius declarandum, neque hostiam et calicem manu tunc contingere aut contrectare, neque oculos ad illa aut illorum alteru­ trum' convertere : hos, inquam, omnes, tam qui sic docent, quam qui faciunt aut profitentur, detestamur, damnamus ac anathematizamus. 10. Solus sacerdos est. eucharistiae conficiendae minister, ita ut nullus alius, praeter sacerdotes per manus impositionem inauguratos, valide possit eucha­ ristiam consecrare, quemadmodum sacrum Latera­ nense (1) concilium definiit : Hoc utique sacramen­ tum nemo potest conficere, nisi sacerdos, qui rite fuerit ordinatus secundum claves ecclesiae, quas con­ cessit apostolis eorumque successoribus fesus Chris­ tus. Et concilium Tridentinum (z) : St quis dixerit illis verbis : Hoc facite in meam commemorationem, Christum non instituisse apostolos sacerdotes, aut non drdinasse, ut ipsi aliique sacerdotes offerrent corpus et sanguinem suum, anathema sit. Non alii itaque praeter episcopos et presbyteros potestatem habent consecrandi,quemadmodum patres et concilia decla­ rarunt, et catholica semper intellexit ecclesia. Quam­ obrem in concilio Nicaeno (3) non solum offerendi seu consecrandi potestas diaconis denegatur, sed etiam dispensandi communionem presbyteris, quod penes hos, non vero diaconos facultas esset conse­ crandi. Pervenit ad sanctum magnumque concilium, quod in quibusdam locis et civitatibus presbyteris gratiam sacrae communionis diaconiporrigant ;quod nec regula, nec consuetudo tradidit, ut ab his, qui potestatem non habent ojjerendi, illi, qui offerunt, Christi corpus accipiant. 11. Qui autem eucharistiam conficiunt sacerdotes, ad illos ejusdem dispensationem jure ordinario perti­ nere .Certum est ; unde ait S. Thomas ( 4 ) de sacerdote loqifens : Ipse consecrat in ptrsona Christi; ipse autem Christus, sicut consecravit corpus suum in coena, ita et aliis sumi ndum dedit. I 'nde sicut ad sacerdotem pertinet consecratio corporis Christi, ita ad eum pertinet dispensatio. Jure vero extraordinario, diaconis in ecclesia tum orientali tum occidentali facultas concessa est, ut communionem inferioribus porrigerent, et in occidentali quidem ecclesia id olim diaconis permissum, ea conditione, ut, praesente presbytero aut episcopo, corpus Christi tradere, nisi necessitas cogeret, et nisi jussi, non praesumerent, quod s. Thomas (5) de Christi corpore, non de san­ guine intelligit, quum sanguinis dispensatio, etiam extra necessitatem et sine speciali episcopi vel pres­ byteri mandato diaconis olim competeret. Diaconus quasi propinquus ordini sacerdotali aliquid participat de ejus officio, ut scilicet dispenset sanguinem, non autem corpus, nisi in necessitate, jubente episcopo vel presbytero. In ecclesia vero orientali, sine speciali episcopi aut presbyteri mandato, iis etiam praesenti­ bus, diacono fas est, eucharistiam subdiaconis, mino­ ribus clericis et laicis, non tamen presbyteris, in solemni etiam synaxi porrigere ; quin et diaconus ipse residuum communionis, quoti in sancto calice est, jubetuf in fine liturgiae consumere ; in casu autem necessitatis in more quondam positum fuerat, ut mi­ noribus clericis, monachis et laicis piis ex ecclesiae indulgentia traderetur eucharistia, aliis et sibi etiam extra ecclesiam deferenda et suo tempore consu­ menda : quemadmodum diserte affirmant Casibus et (1) Sub Innocentai lit. can. t. (Mansi, XXII, 981 .| (a) Sena. », can. ». (3) Can. 18. (Manai, C'eut.. 11, 675.1 (4) III. part, quaeat . 81, art. 3. (5) Part. 111. quaeat. 8·, an. 5. 107 Constitutiones et canones s^ synodi Montis Libani, a, 1736. Hieronymus, utriusque ecclesiae doctores ; Hiero­ nymus < i ) quidem : Scio Romae hanc essi consuetu­ dinem, ut fideles semper Christi carpus accipiant, quod nec reprehendo, nec probo ; unusquisque enim in suo sensu abundat ; sed eorum conscientiam con­ venio, qui eodem die, post coitum, communicant ; Cur ad martyres ire non audent, nec ingrediuntur eccle­ sias f an alius in publico, alius in domo Christus t quod in ecclesia non licet, nec domi licet ; S. Basilius ■ autem (2) : Necesse autem habere aliquem, si non adsit sacerdos, communionem propria manu sumere, minime esse grave, est supervacaneum ostendere; propterea quod longa consuetudine etiam per ipsas [ros] probetur. Omnes enim, qui sunt in desbrtis monachi, ubi non est sacerdos, illic habentes commu­ nionem, ex se ipsis eam sumunt ; Alexandrine autem et in Aegypto unusquisque ex laiçis, qui illic degunt, maxima ex parte habent communionem domi suae. Nam quum sacerdos semel confecerit hostiam et dede­ nt, eam accipiens et communicans, tamquam a sacer­ dote sumptam participare se debet credere ; etenim in ecrbesia sacerdos tradit particulam, et cum omni, potestate cfc libertate eam tenet qui accipit ; et sic sua manu ad eos eam adducit. Lbi s. d ait : Accedens ad communionem, non expansis nianuimi volis accede ; nique disjunctis digitis, sed sinistram veluti sedem'quandam subji­ cieris dextrae, quae tantum regem susceptura est, et concava manu suscipe corpus Christi, dicens. Arnen. Oui communicandi ritus quum in Oriente et Occi­ dente obtineret, viri quidem nuda manu, mulieres vero subjecto linteolo corpus Domini accipiebant, ut , testatur s. Augustinus (qj.: Mulieres qnando nitidum exhibent linteolum, ubi corpus Christi accipiant, sic corpus cast unfit c<>r mundum exhibeant. Et s. Maxi­ mus confessor < 5 > : Omnes iiri, qui communicare desiderant, prius lavent manus suas, ut mente pyra-, et nitida conscientia Christi sacramenta suscipiant. Similiter et mulieres nitida exhibeant linteamina!ubi corpus Christi accipiant pura mente et munda con­ scientia. Et qui in Trulto convenerunt episcopi, abu­ sum tolli praeceperunt (hi, quo plerique tum viri, tum mulieres non manus offerebant in cnicis formam plicatas, sed < v auro vel ex alia materia quaedam, lord manus. .receptacula efficiebant ad divini muneris susciptionem.it jcr ipsa immaculatam communionem recipiebant. His tamen non obstantibus, quum jam m ecclesiam nostram, sicut e; in sanctam Ronuinam mos invaluerit fideles suti unica specie communi­ candi, ut postea dicimus; quumque sublatus' fuerit antiquus ille ritus retinendi communionem extra ecclesiam apud laicos vel monachos et in manibus eucharistiam porrigendi : stricte prohibemus primo sacerdotibus ne cui in manus communionem tradant, sed solum illam in os immittant ; deipde diaconis in­ terdicimus, ne sanguinem cuiquam inferiorum cleri­ corum, vel etiam laicis praebeant, sine expresso et speciali mendajo ritii d. patriarchae. Corpus autem nemini porrigant, sine facultate episcopi. Demiim praecipimbs omnibus tum in sacris, tum in inferiori­ bus ordinibus constitutis ac multo magis laicis, ut non communicent, nisi in qcclesia, praeter morfi» neces­ sitatem. Communionem autem sacram extra ecclesiam deferre et domi retinere, nemati omnino .liceat,, prae­ ιο8 tor episcopos, qui illatn in loco decentissimo conser­ vare studeant. ia. Fideles omnes ad sacram communionem admit­ tendi sunt, exceptis iis, qui justa ratione prohibentur. Arcendi sunt autem publice indigni, quales sunt haeretici, schismatici, apostatae, excommunicat·, in­ terdicti", manifesteque infames, ut meretrices, concubinarii, foeneratores, magi, sortilegi, blasphemi et alii ejus generis publici peccatores ; nisi de eorum poenitentia et emendatione constet, et publico scan­ dalo prius satisfecerint. Occultos vero peccatores, si occulte pétant, et non eos emendatos sacerdos agno verit, rep.dlat ; non autem si publice petant, et sine scandalo ipsos praeterire nequeat. Amentibus praete­ rea seu phreneticis communicaro non licet ; licebit tamen, si quando habeant lucida intervalla et devo-/ tionem ostendant, dum in eo statu manent, si nullum indignitatis periculum adsit. / 13 Communicare pueros et infantes, quod plerique Orientales usque in praesentem diem faciunt, anti­ quum valde est, atque id veteres etiam in Occidente in usu habebant, quum pperis recens natis sacramen­ tum eucharistiae sub speeî>-sanguinis fi ) ministraba­ tur digito sacerdotis, que n illi sugerent ; illis autem, ’ quibus per aetatem sumere c.bum liceret, vel reliquiae panis eucharistici tradebantur, quemadmixium in ecclesia C instantinopolit.ma et alibi factum fuisse notant gravissimi (2> au.tores; vel parvulae hostiae praeparabantur, ne illas in particulas frangere coge­ rentur, neve fragmenta in terram deciderent, sicut praescribit (31 Joannes patriarcha Nestorianis suis, qui hac in parte ad Lit i nos et ad nostros accedunt, apud qu isdi tstia.qua sacer.l >s c.mnnunicit, in majori fopna est, quam ea, quae populis communicantibus porrigituf. Et in antiquis quidem nostris ritualibus, sicut et in ordine vetere Romano et in euchologiis Graecis, baptismatis mini-tro diserte praecipitur, ut infantes mox a baptismo chrism ite delibutos pascat eu hiristiae s 1-ranOnto. Nihilominus tum ob debitam huic augustissimo sacramento reverentiam, tum quia idem n >n est infantibus ac pueris ad salutem necessarium, praecipimus, ut infantibus quidem, dum baptizantur, euchiristia nullo pacto, neque sub specie sanguinis, porricitur, pueris autem non mite tradatur, quam ad ann >- discretionis pervenerint <41: quum scilicet hujus sa-ramenti cognitionem et gustum h ibere c leperint, illosqu? parochus paucis ante die­ bus examin irit atque instruxerit de vi et ratione hnjjts^ tanti mysterii, qui tunc, primum illud sumereçZoTuerint. Sicut enim sacrosancta Tridentina suadus docet ( 5 I, tjirvuli uatnarchae 20. septemb. 1596, can. 7. * (5) Apud Haronium ad annum (’hnsti 6§i. (5) Seat. 2i, cap. 4. (6) ( an. toi. [Manat, tear. XI, 9854.) (6) Sett. 21, can. 4. ’WWW Î09 Constitutiones et canones s. synodi Montis Libani, a. 1736. no ad annos discretionispervenerint, necessariam vitam aeternam. Quis igitur ambigat vitam assidue esse eucharistiae communionem, anathema sit : cer­ farheipare nihil aliud esse quam multifariam viveref tum tamen est fideles adultos ex praecepto divino, Xos autem quater in singulas hebdomadas divina teneri ad communionem, dicente Christo Domino (1 ) : sacramenta farticifamus, dominica die, quarta feria, A7si manducàveritis carnem flii hominis et biberitis in farascevt et in sabbato, et aliis diebus, si quando ejus sanguinem, non habebitis vitam in vobis ; ex dominica memoria vel samti ahcujus fuerit. Demum praecepto tamjn ecclesiastico obligari ad eucharisti­ ab hac etiam praxi prae segnitie et socordia receden­ am communionem ad minus semel in anno in tes, alii octavo quoque die, nimirum in dominicis, alii paschate resurrectionis, idque sub poena interdicti, in solemnioribus Domini. beataç Mariae Virginis et quemadmodum in concilio Lateranensi (2.) praecipitur sanctorum festivitatibus eucharistiam percipere con­ his verbis : Omnis utriusque sexus fidelis, postquam sueverunt, pro suo cujusque studio ac animi corpo­ ad annos discretionis pervenerit, omnia sua faecata, risque dispositione. Et optandum quidem esset, que­ saltem semel in anno, fideliter confiteatur proprio madmodum sacra Tridentina synodus (i)ait, ut in sacerdoti, et injunctam sibi poenitentiam studeat pro singulis missis fdeles adstantoknt praeterea Christi fide­ mi cuerit praeparatum. 16. Quaenam autem piaUparatio adhibenda est, ut les ad sacram communionem [accedere], sicut et olim solebant in Occidente (4), Lis in anno: videlicet in ^digne quis sacram eucharistiam percipiat, ex Tridennatali Domini et in festo ss. apostolorum Petri et Pauli, tinae synodi (4) verbis hisce planum fit. 57 non deitt quemadmodum in epistola ? ad Leonem X Petrus ad sacras ullas funct.ones quempiam acct den , mst patriarcha noster allirmat. inquiens : it quod semel sancte, eerte, quo magis sanctitas <:no comfa rta^t, eo faecata, sanctissimumque eucharistiae sacrantintum diligentius cavere ille debet, ne absque mag/urrevein paschatt suscipiamus, quamvis, absit jactantia, rentia et sanctitate ad id percipiendum accedat, prae­ ter in anno, videlictt in fuse hate, in natali I). X. sertim quum illa plena formidinis verba apud Afasfesu Christi et ss. apostolorum Petri et Pauli natali, . tolurn legamus i > \ : Qui manducat t t bibit indigne, hoc consueverimus adimplere : nimirum juxta consti­ judicium sibi manducat et bibit, non dijudicans cor­ tutionem Innocentii III quam ad Jeremiam nos­ pus Domini. Quare communicare volenti revocandum trum patriarcham scripsit, ubi haec de nonnullis ad est m memoriam ejus praeceptum . Probet seipsum sacramenta s|x*ctantibus hubvt : Et ut hanc formam homo ; ecclesiastica autem consuetudo declarat, eam baptizando st rvt lis, quufi in trina immersione unica probationem necessariam esse, ut nullus sibi conscius tantum r.at invocatio Trinitatis ; ut etiam confirma­ mortalis peccati, quantumvis sibi contritus videatur, tionis utamini sacramento a solis episcopis confe­ absque Praemissa sarrumentali confessione ad sacram rendo ; it ne in confectione chrismatis aliquam eucharistiam accedere debeat ; quod a christianis sfa-cteni nisi balsamum et oleum affonatis ; et ut omnibuJ, etiam ab iis sacerdotibus, quibus ex officio quilibet vestrum saltem semel in anno sua con fiteatur incubuerit celebrare, haec sancta synodus perfatua peccata proprio sacerdoti et ter ad minus in anno servandum esse decrevit, modo non desit illis copia devote suscipiatis eucharistiae sacramentum. confessant. Quodsi, necessitate urgente, sacerdos 15. Atque haec,ufiae diximus, de praecepto com­ absque'Praevia con fessione celebraverit, quam pri munionis ad fcinus in paschate intelligenda sunt. mum confiteatur. St quis autem dixerit (n*, solam Circa frequentenvautem ac spontaneam fidelium wm- fidem esse sufficit ntem praeparationem ad sUmtndum munionem, in memoriam revocamus, qualn frequens sanctissimae eucharistiae sacramtntnm, anathema fuerit apud antiquos fideles sacrae eucharistiae per­ ju/. Etsi vero non desint ex laieis.quos mortalis peccati ceptio : nam de prioris saec uli christianis haec scri­ |con]scientia non gravat, non idcirco a Christi minis­ bit s. Lucas (7) : erant autem perseverantes in‘doc­ tris animarumque directoribus (71 ad quotidianam trina apostolorum, et communione fractionis fanis et aut frequentem communionem sunt admittendi, sed orationibus : ita ut non esset qui litur^iae praesens praeterea requiritur, ut ad conscientiae eorum purita­ non communicaret. Postea tamen, frigescente mul­ tem; frequentiae fructum et pietatis augmentum atten­ torum caritate, a quotidiana communione, ad con­ dant : ut insuper in conjugatis hoc amplius animad­ suetudinem pluries in helxlomada communicandi vertant, quum beatus Apostolus nolit (8) eos invicem deventui>est, de qua s. Basilius (8) : Communicare fraudari, nisi forte ex consensu ad tempus, ut vacent singulis aiebus eUsanctum Christi corpus farcipere orationi, eos serio admonendos esse tanto magis ob praeclarum est et ufijt, quum ipse dicat, qui mandu­ debitam eucharistiae reverentiam continentiae vacan­ cat meam carnem et bibit meum sanguinem, habet dum; puriorique mente ^d coeJestium epularum com­ ÇW41M (i) Jgpnn. VI, 54. (i) (*onc. Lateranense sub Innocvntio 111. can. 2. potius ji. Mano, tVa.'., XXII, 1007-10.) ί O Sta*. 15, cap. 9. *4) In natab Domini et «n pcntecoetc. Decret. de consecrat, dut J. |Otiu$ dist. IL can. 19 et ai, ea Cone. Agathensi c. 18, 'et Turonensi can. 50. [Mansi, (',·»<. Vlll, 547 et XIV, 91.j (5) Data die 14. febr. Kt$. [Maiui-Coleti, (.<»<-„ (1901), XXXII, 1015 J (6) Data a. non.jan. anno Domini iat$. (-) Act. II, 46. (8) Epist. ad ( aesanamd^atnciam. |Ep.93, ed. Deacd. a. 1730. Ill, 187 1 . 4 ti) Ses». 22, cap. 6. (2) III. pan quaesi. Ho. art. 10. , (y) Ambmsius seu quisquis est auctor libri de Mcramentts h b. î cap. 4. [unde excerpta est oratio, quae falso attribuitur s Augustino, et b. I. a s. Thoma laudatur. Opp- *■ Aug. cd. Migne, V, 1909]. (4).Scm. 1 J, q, (6) Tndcnt. ♦e**. 13, can. 1 i. (7) Decret. a. congregationi» concilii ab Innoccntio XI. appro batum circa communionem quotidianam, du- 12. k*br. 1679. (8) [L (Jor. VH, 5 1 Constitutiones et canones *. synodi Montis Libani, a. 170. ita munionem esse' conveniendum ; docendi proinde populi, ut ii, qui se minus paratos senserint, abscedant a communione, quo per pietatis opera ipsi deinceps se paratos magis exhibeant. Monachi vero et moniales, quotidie sacram communionem petentes, admonendi erunt, ut in diebus ex eorum ordinis instituto praesti­ tutis communicent. Si qui vero puritate mentis eni­ teant, et fervore spiritus ita incaluerint, ut digni fre quentiori aut quotidiana ss®i sacramenti perceptione videri possint : id illis a. superioribus permittatur. Porro episcopi et parochi seu confessarii redarguant asserentes communionem quotidianam esse de jure divino ; doceantque in ecclesiis de manu sacerdotis sumendam esse eucharistiam, nec eam ullo modo deferendam in crumena, aut secreto ad existentes domi vel cubantes in lecto, praeterquam ad infirmos, qui ad illam suscipiendam ad ecclesiam accedere non valeant. 17. Praeter dispositionem animae, de qua modo dictum est, requiritur etiam corporis praeparatio in eo, qui ad communionem accedit. Ea autem in jeju­ nio consistit, quum praeceptum ecclesiae sit, ut non­ nisi a jejunis eucharistia sumatur. Quae apostolica traditio est ab omnibus ubique terrarum ecclesiis inviolabiliter observata. Etsi enim apud Aegyptios mos olim invaluerit ( t ), ut sub vesperum sabbato convenientes ac jam pransi mysteriorum participes fierent, et in ecclesia Carthaginiensi (2) in die anni­ versario iwnw Domini post sumptum c-.bum eucha­ ristia conficeretur et perciperetur : utraque tamen consuetudo justis de causis (3) sublata est, et in uni­ versa ecclesia canon obtinet, ut sacramenta altaris nonnisi a jejunis hominibus celebrentur et sumantur, exceptis nonnullis casibus, quos hic enunteramus. Ac primus casus est. extremae infirmitatis ; licet enim infirmis, quamvis jejuni non sint, eucharistiam su­ mere. quemadmodum ait concilium Constantiense (4): Licet Christus post coenam instituerit hoc venerabile sacramentum, tamen sacrorum canonum auctoritas et approbata consuetudo ecclesiae servavit et servat, quod hujusmodi sacramentum nec conficiatur post coenam, nec sumatur a non jejunis, nisi in casu infir­ mitatis aut alterius necessitatis, a jure vel ecclesia concesso vel admisso. Alter casus est, si sacerdos aquam solam in missa per errorem infundat in calice, idque advertat post suin|>tionem corporis et hujus­ modi aquae ; tunc apponere debet aliam hostiam iterum consecrandam et vinum cum aqua in calice, offerre utrumque et consecrare et sumere, quamvis non sit jejunus. Tertius casus, si sacerdos post con­ secrationem moriatur, missa per alium sacerdotem expleatur ab eo loco, ubi ille desiit, et in casu neces­ sitatis etiam per non jejunum. Quartus denique casus, particulas in patena aut in calice--Superstites post sumptam ablutionem sacerdoti non jejuno sumere licitum est, quemadmodum de defectibus in celebra­ tione missae occurrentibus missale praescribit. 18. Ut ecclesiae praecepto de paschali communione satisfaciant omnes,, descripta parochus (5) habeat nomina suorum parochianorum et [eorum] qui dicto tempore non eomnjunicaverint ; et post octavam paschae eos, qui propriae salutis immemores'saepius, admoniti non obtemperaverint, ordinario suo denun­ tiet. Dabit autem operam, qubad fieri potest, ut in ipso die sanctissimo paschae communicent, quo die ipse per se, nisi legitime impediatur, parochiae suae fidelibus hoc sacramentum ministrabit. Alienae vero parochiae fideles ad proprium parochum remittet, praeter peregrinos et advenas, et qui certum domici­ lium non habent : quibus ipse sacram communionem praebebit, si ad illqm accesserint rite parati : vel ubi est ea consuetudo, eoa ad catbedralis ecclesiae paro­ chos remittet. Aegrotis quoque parochialibus, etiamsi communionem extra praescriptos dies sumpserint, in paschalibus diebus illam deferet ac ministrabit. Ihsoros autem ac puellas, qui per aetatem capaces sunt, antequam primo corporis Domini convivio accum­ bant, diligenter parochus instruat, fidemque, inno­ centiam, modestiam, humilitatem aliasque virtutes ad hanc mensam novi regis afferendas edoceat. 19. Schedularum vero usum, quae tempore paschali communicantibus in occidentali ecclesia distribui solent, eoque finito colligi, ut per illas, qui praecepto satisfecerint, et qui illud non adimpleverint, cognosci queat, in nostram etiam ecclesiam introduci optamus, et praecipue in frequentioribus locis, et ubi peregrini kt advenae in magno numero esse consueverunt. Quum autem typis impressae, haberi commode ne­ queant, illas parochus, a se vel aliis descriptas, suo tamen nomine ac proprio charactere subscribat in hunc modum. Sacram communionem accepit in pa­ schale resurrectionis anno Domini X. Ita est. X., parochus ecclesiae X. 20. Parochos item monemus, ut singulis annis librum conficiant, in quo ante festum paschatis descri­ bant statum animarum in sua parochia commoran­ tium, singillatim adnotantes, nomen, cognomen, aetatem singulorum, qui ex familia sunt, vel tamquam advente in ea vivunt. Hac autem ratione fiat. Anno X. mense X. die X., in domo .V., habitant X., filius X., annorum .V.. et X.,cjus uxor, filia X., anno­ rum X.,et X., eorum f lius, annorum X., et X., eorum famulus, filius A’., annorum X., et X., eorum ancilja, filia X., annorum X. Qui ad sacram communionem non sunt admissi propter aetatis imbecillitatem, aut sacro chrismate non sunt peruncti, eorum nomini haec nota appona­ tur : nondum communicavit,vel nondum con irmatus est. Singulis annis post octavam paschalis curabit pa­ rochus tam librum status animarum, quam schedulas communicantium, episcopo tradere, a quo in archivo suae ecclesiae conserventur. Qui id neglexerit, gra­ viter ab eodem episcopo multetur. 21. Haec potestas in ecclesia (i ) perpetuo fuit, ut in sacramentorum dispensatione, salva illorum sub­ stantia, ea statueret vel mutaret, quae suscipientium utilitati seu ipsorum saefamentorum venerationi, pro rerum, temporum et locorum varietate, magis expe­ dire judicaret. Id autem apostolus non obscure visus est innuisse, quum ait (2) : Sic nos existimet homo, ut ministros Christi et dispensatores mysteriorum Dei. Atque ipsum quidem hac potestate usum esse satis constat, cum in multis aliis, tum in hoc ipso sacramento,quum,ordinatis nonnullis cire#ejus usum, cetera, inquit (3), quum venero, disponam. Quare agnoscens sancti mater ecclesia (ut docet sacrosancta Tridentina synodus (4) hanc suam in administratiope sacramentorum auctoritatem, licet ab initio Chris­ tianae religionis non infrequens communionis sub utraque specie usus fuisset, idemque (*) in orientali ecclesia communiter viget, et in nostra etiam usque ad proxime elapsum saeculum obtinuit : tamen pro­ gressu temporis latissime jam mutata illa consuetu­ dine, gravibus et justis causis adducta sancta Romana ecclesia, omnium mater et magistra, hanc consuetu­ dinem sub altera specie communicandi approbavit et pro lege habendam decrevit, quam reprobare aut sind ipsius ecclesiae auctoritate pro libito mutare, nebis esse declaravit. Etsi enim (5) in suprema illa coena hoc ( 1 ) Sozomenus, Hist, #cl., lib. 7, cap. 19. (■3) ( oncil.Carthagmense ill.can. 39. (Manti, Cent., HLMsJ (3) (Concilium Trullanum, can. <9. |Manat, C#nc.t XI, 955.] (4) Se». 13. (5) Ex rituali Romano de communione paachnli. (1) Trident, ses», 3t, cap. 3 (3) I. Cor. IV, i;II. Cor. VI, 4. (3) I. Cor. XI, 34. (4) Seta. 3i, cap. 3. · Scribendum videttpr : çw pro tdrMÿw. (5) Ibid, test, a, cap. 3. Λ C«Mtit«tioeM at cbooM «. qmodi Monti· Libani, a. 173*- ii3 «aeramentum redemptor neater in duabus spedebc· iaatitoarit et apostolis tradiderit, tamen fatendum eat etiam «ub altera tantum specie totum atque integrum Chrwtmn verumqoe sacramentum sumi, ac propterea, quod ad fructum attinet, nulla gratia necessaria ad salutem eoa defraudari, qui unam speciam «olam acci­ piunt. Sed neque ex institutione et facto Christi, neque ex ipaiua sermonibus apud evangelistas recte colligitur, quemadmodum nonnulli beterodoxi sibi persuadent, utriusque speciei communionem a Do­ mino praeceptam esse laicis et clericis non confiden­ tibus hoc sacramentum ; namque qui dixit (t) : TViri MawdaMterilu (s) carnem Filii hominis, et biberitis ejus sanguinem, non habebitis vitam in vobis, dixit quoque : & quis manducaverit ex hàc pane, vivét in aeternum. Et qui dixit : Qui manducat meam comem et bibit meum sanguinem, habet vitam aeternam,dixit etiam : Panis, quem ego dabo,caro mea est pro mundi vita. Is denique, qui dixit : Qui manducat meam car­ nem, et bibit meum sanguinem, in me manet, et ego in illo, dixit nihilominus : Qui manducat hunc panem, vivet in aeternum. Quamobrem cum eadem sacro­ sancta Romana ecclesia primum anathematizamus eos, qui dicunt (3), ex Dei praecepto vel necessitate salutis, omnes et singulos Christi fideles utramque speciem sanctissimi eucharistiae sacramenti sumere debere ; item eos, qui dicurtt, sanctam ecclesiam catho­ licam non justis causis et rationibus adductam fuisse, ut laicos atque etiam clericos non conficientes sub panis tantummodo specie communicaret, aut in eo errasse ; eos denique, qui negant totum et integrum Christum, omnium gratiarum fontem et auctorem, sub uua panis specie sumi ; aut falso asserunt, non secundum Christi ipsius institutionem facere, ,nisi [qui] sub utraque specie'sumant. Deinde ejusdem sanctae Romanae ecclesiae institutis inhaerentes, praecipimus et stricte mandamus, ne cui laico vel clerico in minoribus ordinibus constituto communio sub utraque specie tradatur^sed sub una tantummodo, panis nimirum ; quamobrem sacerdotibus omnibus interdicimus, ne laicis vel clericis hujusmodi audeant deinceps quovis praetextu aut colore hostiam san­ guine dominico intinctam manu in eos immittere, vel panis speciem in calice immissam cochleari educere atque illis in manus, ut olim fiebat, tradere, aut in ore, ut alii Orientales facere pergunt, infundere ; vel denyim calicem iis porrigere, ut haustum- ex ipso sumant. Haec enim omnia, calicis scilicet et hostiae sanguine intactae usum, quoad laicos- et clericos in minoribus constitutos, prohibemus et interdicimus, et consuetudinem sub panis specie dumtaxat illos communicandi pro lege habendam esse decernimus. At vero diaconis, ut hostiam sanguine intinctam a sacerdote, in solemn! praesertim missa, accipere pos­ sint et valeant, concedimus et permittimus, modo absit cochlearis usus, quem omnino abrogandum esse statuimus. Quoad communionem vero presbyterorum et episcoporum, qui celebranti sacerdoti vel episcopo vel ribo d. patriarchae assistunt, servari praecipimus ritum in missali praescriptum, ut videlicet presbyteri quidem assistentes a celebrante presbytefo vel epi­ scopo vel patriarcha hostiam sanguine intinctam in oro accipiant, dicente '. Corpus et sanguis Domini Jesu Christi traditur tibi in remissionem peccatorum et vitam aeternam. Idem faciant episcopi assistentes episcopo vel rtbo d. patriarchae celebranti ; ab ejus scilicet manu hostiam' sanguine intinctam sumant. At vero quum episcopus aut rihus d. patriarcha presby­ tero celebranti assistit, non ex ejus manu commu­ nionem percipit, sed ipse^primum manu sua hostiae partem et calicis haustum sumit, deinde presbyter celebrans de more communicat ; neque enim decet, (1) Ibid. cap. i. (2) Ioan. VI. 54, p, 55, 59. 0) Trident, mm. 21, cas. ■-). Cokiuo·. couacno, XXXVIII. 114 tst presbyter «aeram coounaaiooem eptacoph porri­ gat, quemadmodum in sacro concilio Nicaeno (i) patres praeceperunt, ut diaconi ήοα presbyteria com­ munionem tradant, bed potias illam ab eu vd ab episcopo sumant. Eodem rite communionem manu sua «ub utraque spode sumit ritius d. patriarcha, si quando episcopo celebranti assistit. Neque enim pa­ triarcha ab episcopo, neque episcopus a presbytero communkmem accipit, nisi in infirmitate, quum via­ tico sacratisridfi corporis Christi Domino reficitur. ». Quum in ecclesia Orientali antiquus sit usus, ut ex eadem hostia, quam sumit sacerdos, reliqui etiam «datantes sive clerici, sive hnd communicent ; reti­ nendum esse statuimus, plurosque hostias a sacerdote consecrandas esae pro communicantium numero prae­ cipimus et mandamus. Ubi vero commode introduci poterit consuetudo, ut hostiae parvae orbiculares pro populi communione et pro servanda sacratissima eucharistia parentur, id vehementer optamus et maxime probamus. 73. Consuetudo asservandi (a) in sacrario sanctam eucharistiam, adeo antiqua est, ut eam saeculum etiam Nicaeni concilii agnoverit. Peracto enim sacrifido, quod reliquum erat, in turricula custodiebatur; vel in aurea aut argentea columba (3), quae in medio altaris sub crucis titulo ex alto pendebat. Mittebatur etiam eucharistia ad absentes episcopos in signum commu­ nionis ecclesiasticae, quemadmodum s. Irenaeus (4), Lugdunensium episcopus, in epistola ad s. Victorem papam testatur his verbis : Praecessores tui Romani episcopi, aliter quam nos pascha licet observantes, nostratibus episcopis, stio mure atque secus quam vos id observantibus, eucharistiam tamen miserunt, ejus· que illis ministerium, pacis et honoris ergo, Romae permiserunt. Item -consecratam in templis eucharis­ tiam fideles vel domum (5) asportabant, ut ea se quotidie reficerent; vel in itinere (6) tamquam fir­ mum praesidium a peregrinantibus deportabatur ; aut demum in iisdem sacris aedibus reservabant, ut illam praesenti populo dispensarent et ad infirmos deferrent ; cujus consuetudinis meminit s. 'Joannes Chrysostomus (7), quum ait, milites in sui occisionem ab imperatore missos ss. sanguinem effudisse in templo asservatum : Locum, in quo sancta condita servabantur, ingressi sunt milites, quorum aliquos scimus nullis initiatos mysteriis, et viderunt omnia, quae intus erant, quin et sanctissimus Christi san­ guis, sicut in tali tumultu contingit, in praedictorum militum vestes effusus est. Porro (8) deferri ipsam sacram eucharistiam ad infirmos, et hunc usum dili­ genter in ecclesiis conservari, praeterquam quod eum summa aequitate et ratione conjunctum est, tum mul­ tis in conciliis (9) praeceptum invenitur, et vetustis­ simo ecclesiae catholicae more est observatum. Quare sacrosancta Trident i na synodus retinendum omnino salutarem hunc et necessarium morem statuit, ana­ thema vero dicit ( 9) iis, qui dicunt, non licere sacram Eucharistiam in sacrario reservari, sed statim poat consecrationem adstantibus necessario distribuen­ dam; aut non licere ut illa ad infirmo· honorifice deferetur. 24 Ut tamen debito cum honore sacrosancta ser­ vetur eucharistia, praecipimus illam non alibi servari, (1) Can. >S. [Mansi, Cetu., II, 675.] (2) Trident. ses». 1$, cap. 6. (3) Amphilochius m Vite s. fiuiSi Baron, ad annum 57. num. 152. < (4) Eusebius, Hist. sect.', lib. I. cap. 24. (5) S. Cyprianus, Lit dsUfsu [c. 26, ed. Migne 4S6]. (6) S. Ambrosius in Orstiuu /usutri fee sue frun Sutyre (c. 43.Opp.ed. Migne, U. 1904). (7) Epist. i. ad Innocentium papam. [Mansi, Ctsr.. Ill, ■eS».] (·) Trident. mm. 13, cap.' 6. (9) CarthaginenM IV. can. 77-β. Agathesue can. 15. (Manai, Com.. 111,937; V1H, 527.J , . (to) Sum. 13, can. 7. ' ■ \ 11$ Conatitutxmee et canooea s. synodi Montis Libani, a. 173t. nisi in ecclesia perochiali, aut in ecclesiis monacho­ rum et nionialium, in 'quibus nullum adsit periculum, quod ab infidelibus contemni possit. Ubi vero asser­ vatur, sit tabernaculum decenter ornatum, et ante ipsum una saltem lampas diu noctuque ardeat; ostiuni vero tabernaculi firmissima sera muniatur, et clavi tuta occludatur, quae semper sit penes parochum aut eccjesiac praefectum, dummodo sit sacerdos. Sanctis­ sima vero eucharistia in vase, non ligneo vel aeneo aut vitreo, sed aureo sive argenteo, aut saltem stan­ neo intus deaurato, pro ecclesiarum facultate, inclu­ datur : et aestivo quidem tempore semel singulis hebdomadis, hyemali vero bis in mense renovetur,, juxta instructionem Clementis VIII. (1) jussu pro Graecis editam : Sanctissimum eucharistiae sacra­ mentum, quod pro infirmis asservatur, singulis octo ■ diebus aut saltem quindecim renovetur. Usum tamen servandi, toto anno eucharistiam feria V'. in coena ' Domini consecratam, siiut Graeci faciunt, hunc, in­ quam, usum in nostras introduci ecclesias nullatenus permittimus ; quin potius episcopos et parochos nos­ tros monemus, ut Giaecis in ipsorum terris commo­ rantibus constitutiones Inndcentii IV. (2) et Clemen­ tis VIII. (3) hac super re editas notas factant, quibus prohibetur primo, idem sacramentum toto anno ser­ vari, ne per diutin im ipsius reservationem, alteratis forsitan sjxciebu-, reddatur minus habile ad sumen­ dum ; secundo . raecifitur, ut, si asservatum fuerit, saltem in fine nni sumatur ; tertio stricte injungitur, ut tollatur abusus tundendi vel etiam miscendi sacro oleo ac iterum coquendi vel alias exsiccandi species sacramenti sacrae eucharistia^, feria quinta coenae , Domini, ut deinde illud asservent. Postremo eorum errorem detestamur et aversamur, qui eucharis­ tiam (4), aut feria quinta in coena Domini, aut sab­ bato sancto consecratam, eucharistiae aliis diebus consecratae praeferunt ; unum enim idemque utrobique existere corpus Domini profitemur. 25. Quum venerabilis eucharistia ad infirmos de­ fertur, ea, qua par est, religione ac cleri populique frequentia eum accensis cereis ac thuribulo praece­ dente, pro loci ac temporis ratione deducatur. Paro­ chus autem praemoneat, ut aegri cubiculum munde­ tur, et in eo paretur mensa linteo mundo cooperta, in qua sanctissimum sacramentum super corporale decenter deponatur, accensis hinc inde duobus cereis. Quodsi longius aut difficilius iter obeundum sit, et fortasse etiam equitandum, necesse erit vas, in quo sacramentum defertur, bursa ad collum appensa apte includere et ita ad pectus alligare atque obstringere, ut neque decidere, neque ex vase excuti sacramentum queat. Praemissa autem de more infirmi confessione, sacerdos illum communicet ; et siquidem communio datur pro viatico, dicat : Accipe viaticum corporis Domini nostri Jesu Christi, qui te custodiat ab hoste maligno et perducat in vitam aeternam, Amen. Si vero non datur per modum yiatici, dicat : Corfius Domitfi nostri Jesu Christi datur tibi in remissionem peccatorum et in vitam aeternam. Amen. Atque haec fieri hoc modo praecipimus in locis, ubi functionum ecclesiasticarum exercitium libere fieri potest, nec timetur infidelium insultus : in civitatibus vero aliis­ que terris, in quibus infideles dominantur, nec sacer. dotibus liberum est, sacramentum cum cereis clerique ac populi frequentia deferre, eucharistiam in vase inclusam sacerdos in gremio deportet, et sic ad domum infirmi procedat, ut per viam nulla ab infide­ libus sacramento injuria fiat. 26. Nusquam in ecclesiis publicae venerationi ex- 116 ponatur sanctissima eucharistia, sine expressa episcopi licentia. Ubi vero exponendum est divinum sacra­ mentum, altare et ecclesia, ut feret locorum conditio, decentissime ornentur, et cerei ad mitras duodecim ardeant. Quum autem corpus et sanguis Domini per ecclesiam ^presbytero recens ordinato circumgesta­ tur, , quemadmodum in Syriaco nostro pontificali praescribitur, duo saltem cerei cum incenso ac thuri­ bulo praecedere debeant in honorem tanti sacramenti. Si vero fiat solemnis corporis Christi in publica pro­ cessione circumgestabo, major cereorum numerus ardeat, et clerici ac sacerdotes sacris potamentis induti, procedant. Denique licet hoc sacramentum in quoti­ dianis missarum solemniis celebretur, conveniens tamen et dignum arbitramur, ut de ipso, saltem semel in anno, memoria solemnior ac celebrior habeatur. Constitutioni ( 1 ) igitur Urbani papae IV., qua feptum corporis Christi instituit, libentitaime inhaerentes, decernimus, hoc festum feria V. post pentecostes octavam ritu Solemni celebrandum esse, et officium proprium de eodem recitandum, quod tamen prius a nho d. patriarcha examinetur atque probetur. CAPUT Xlll. De sacrosaapto missae sacrificio. Nonnulli exteri homines, Christianorum quidem nomen obtendentes, sed tiihil fere nobiscum com­ mune praeter baptismum habentes, simplicitatem fidei nostrae, quae apostolicas traditiones sine ullo novitatis fuco illibatas, custodit, non solum dictis et factis, sed disseminatis etiam per Syriam libellis labe­ factare conantur. Et multos quidem illi religionis nostrae articulos destruere satagunt, verum in. id potissimum omnem operam diligentiamque suam ponunt, ut sacrosanctum missae sacrificium e fnedio tollant, calumnias'pene infinitas in illud inque ritus, quibus ab ecclesia catholica peragitur, evomentes. Nos igitur cupientes, ut vetus atque omni ex parte perfecta de magno eucharistiae sacramento, quatenus verum et singulare novae legis sacrificium est, fides atque doctrina retineatur et in sua puritate, propul­ satis erroribus atque haeresibus, conservetur, haec quae sequuntur ex sacrosancta Tridentina synodo (2) desumpta docemus, declaramus et fidelibus populis curae nostrae commissis praedicanda decernimus. 1. Quoniam sub priori (3 ) testamento, teste apos­ tolo Paulo (4), propter levitici sacerdotii imbecillita­ tem consummatio non erat, oportuit, Deo patre misericordiarum ita ordinante, sacerdotem alium secundum ordinem Melchisedech, surgere, D. N. Jesum Christum, qui posset onrnej, quotquot sanctifi­ candi essent, consummare et ad perfectum adducere. Is igitur Deus et Dominus noster, etsi semel seipsum in ara Crucis, morte intercedente, Deo Patri oblaturus erat, ut aeternam illic redemptionem operaretur, quia tamen per mortem sacerdotium ejus exstinguendum non erat, in coena novissima, qua nocte tradebatur, ut dilectae sponsae suae ecclesiae visibile, sicut homi­ num natura exigit, relinqueret sacrificium, quo cruen­ tum illud in cruce peragendum repraesentaretur, «jusque memoria in finem usque saeculi permaneret, atque illius salutgris virtus in remissionem eorum, quae a nobis quotidie committuntur, peccatorum > appliçaretur, sacerdotem secundum ordinem Melchi­ sedech se in aeternum constitutum declarans, corpus et sanguinem suum sub speciebus panis et vini Deo Patri obtulit ; ac sub earumdem rerum symbolis, apostolis,quos tunc novi testamenti sacerdotes consti- - (1) Die 31. augusti ann. 1595, § a. [V. appendicem hujua concilii.] ^ie (i) S. aeptembris anno ii64.Çlatnent. cap. unico, Dt rtli(2) Epio, ad Ottonem, card.Tusculanum sedia apoalolicae in. regno Cypri legatum, } 9. (in appendice hujua concilii.] flnia et ostierutisns ssnctsrum. (Ill, 16.] (j) Instructis supra cit. (1) Seat. 11, de sacrificio missae. (4) De huc errore exstat canon Jacobi Edeaseai apud Grago(|) Saaa. 11, cap. 1. rium Barhebraeum in Lit. Cirsctisnum, cap. 5, sect. 5. (4) Hebr. ΥΙΙ,.ιι, sS.' ■. * U7 Constitutione· et auMMM ·. modi Monti· Libani, a. 1730. lhebut, ut sumerent, tradidit i«t easdem eoramque in •acerdotio successoribus, at offerrent, praecepit per haac verb· (1) : Zifee fociie in meam commemoratio­ nem, uti tamper catholica aocleaia intelleà et docuit. Si fsur igitur (») dixerit, in missa nee offerri Deo verum et proprium sacrificium, aut quod offerri nox sit aliud, quam nobis' Christum ad manducandum dari ; aut illis verrit, hoc foede in meam comme­ morationem, Chrittum noninstituisseapostolos sacer­ dotes, aut non ordinasse, ut ipsi aliique sacerdotes offerrent corpus et sanguinem tuum, anathema tit. Quum autem sacrificii ratio in hoc, consistat, ut sit oblatio rei sensibilis cum illius immutatione facta Deo ex legitima institutione in signum supremi illius in preata omnia dominii, haec omnia sacrificio missae apprime conveniunt. Nam primo corpus et sanguis Christi in eucharistia non .quidem per se, sed per panis et vini species, sensibus subjacent. Deinde in eucharistia reperitur hostiae transmutatio, non qui­ dem per mortem yeram et roalem, sed per mysticam, quae nempe contingij vel per specierum consumptio­ nem, quae fit a sacerdote, vel. per hoc quod ex vi verborum, per quae' oblata consecrantur, sanguis solus sub vini specie, et solum corpus sub specie panis constituatur, quamvis per concomitantiam utrumque sit sub unaquaque specie ; satis vero est ad sacrifi­ cium, ut ex vi actjonis,'per quam fit, hostiae sanguis effundi debeat, quamvis tamen actu non effundatur, Deo nimirum effusionem impediente, aut obsistente ipso hostiae statu, quemadmodum in Isaaci sacrificio contigit. Postremo in eucharistiae sacrificio legitima institutio reperitur, ut colligitur, ex his Christi ver­ bis : Hoc facite in meam commemorationem. 2. Et quoniam (3) in divino hoc sficrificio, quodln. missa peragitur, idem ille ChristUs continetur et in­ cruente immolatur, qui in ara crucis semel se ipsum cruente obtulit, docet sancta synodus Tridentina sacrificium istud vere propitiatorium esse.per ipsurnque fieri, ut, si cum vero corde et recta fide, cum metu et reverentia, contriti ac poenitentes ad Deum acce­ damus, misericordiam consequamur et gratiam inve­ niamus in auxilio opportuno. Hujus quippe oblatione placatus Dominus gratiam et donum poenitentiae concedens, crimina et peccata etiapi ingentia dimittit ; una enim eademque est hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio, qui se ipsum tunc in cruce obtulit, sola offerendi ratione diversa. Cujus quidem oblationis cruentae inquam, fiuctus per hanc in­ cruentam uberrime percipiuntur; tantum abest, ut illi per hanc quovis modo derogetur. Quare non soluin pro fidelium vivorum peccatis, poenis, satisfactioni­ bus et aliis necessitatibus, sed prq defunctis in Christo nondum ad plenum purgatis rite juxta apostolorum traditionem offertur. Si quis igitur (4) dixerit, missae sacrificium tantum esse laudis ei gratiarum actionis aut nudam commemorationem sacrificii in cruce peracti, non autem propitiatorium, vel soli prodesse sumenti, neque pro vivis et defunctis, pro peccatis, poenis, satisfactionibus et aliis necessitatibus offerri debere; aut blasphemiam irrogari sanctissimo Christi sacrificio in cruce peracto per missae sacrificium, aut illi per hoc derogari : anathema sit. 3. Ei (5) quamvis in honorem et memoriam sanc­ torum nonnullas interdum missas ecclesia celebrare consueverit, non tamen illis sacrificium offerri docet, sed Deo soli, qui illos coronavit ; unde nec sacerdos dicere solet : offero tibi sacrificium, Petre, vel Paule; sed Deo de illorum victoriis gratias agens, eorum patrocinia implorat; ut ipsi pro nobis intercedere dignentur in coelis, quorum memoriam facimus in (OLuCfXXlI, 19. (L Cor, XI,u) (a) Sm*. aa, can. i->. (j) Sets. », cap. s. (♦) Se·. aa, cas. j-a(}) Sena.», cap. ». ■ ng tenia. Si quis (1) ilagut iutril imposturam esse missas celebrare in honorem sauciorum, et pro iHome ielmtwau apud Dnu obtinenda, steal eccieata intendit, anathema tit. 4. Et quum (a) sancta sancte administrari couver niât, sitque hoc omnium sanctissimum sacrificium ;. eccla^ia catholica, utdigne reverenterque offerretur ac perciperetur, sacrum canonem seu anaphoram mul­ tis ante saeculis instituit, ita ab omni errore purum, ut nihil in eo contineatur, quod non maxime sanctitatem ac pietatem quandam redoleat menteeque offeren­ tium in Deum erigat ; is enim constat cum ex ipsis Domini -verbis, tum ex apostolorum traditionibus ac sanctorum quoque pontificum et episcoporum piis institutionibus. Sr quis tg) igitur dixerit, canonem missae errores continere, ideoque abrogandum esse, anathema sit. 5. Quoniam vero multae in ecclesia nostra repo­ nuntur anaphorae seu liturgiae, antiquae illae quidem et ab erroribus purae, sed eorum sanctorum nomini­ bus inscriptae; quos non constat liturgias compo­ suisse ; nonnullae etiam haereticis'episcopis tribuun­ tur, vel ab haereticis amanuensibus corhiptae sunt, quae una cum catholicis anaphoris descriptae reperiuntur : idcirco praecipimus, ut nemo alio missali Utatur, jiisi eo quod a riho d. patriarcha examinatum ac probatum fuerit, in quo profiatae dumtaxat litur­ giae Apponantur, certique dies, quibus singulae adhi­ bendae sint, praescribantur. Impressum autem hujus­ modi missale per parochias et dioeceses distribuatur, nec illo uti liceat, nisi ejusdem rijii d. patriarchae aut episcoporum manu subscriptum solitoque sigillo fir­ matum sit. 6. Quum natura (4) hominum ea sit, ut non facile queat sine adminiculis exterioribus ad divinarum rerum meditationem sustolli, proptere» pia mater ecclesia ritus quosdam, ut scilicet quaedam submissa voce, alia vero elatiori/ in missa pronuntiarentur, instituit. Caerimonias item adhibuit,ut mysticas bene­ dictiones, lumina, thymiamata,veste» aliaque id genus multa, ex apostolica disciplina ej traditione, quo et majestas tanti sacrificii commendaretur, et mentes fidelium per haec visibilia religionis et pietatis signa ad rerum altissimarum, quae in hoc sacrificio latent, contemplationem excitarentur.St' quis-t 5) autem dixe­ rit caerimonias hujusmodi, testes et externa signa, quibus in missarum celebratione ecclesia catholica utitur, irritabula impietatis esse,magis quam officia pietatis, anathema sit. j. Sacrarum caerimoniarum et rituum apprime peritos esse sacerdote» oportet, in quibus ut instruan­ tur, antequam ad presbyteratus ordinem ascendant, etiam atque etiam ordinarios locorum rogamus et hortamur ; uniformitas enim tam in missa solemni, quam in privata, ab omnibus est servanda. Quam­ obrem visitatoribus ab episcopo deputandis injungi­ mus, ut de caerimoniis inquirant et. ignaros sacer­ dotes instruant. 8.Omnia,quae ad altare, sive ad sacras sacerdotum vestes, sive ad missae celebrandae instrumenta,spec­ tant, Curent episcopi, ut sint quam nitidissima neve quidquam eorum desideretur, quae juxta ritum prae­ scribuntur. Altare,in quo sacrosanctum missae sacrificiumcelebrandum est, debet esse lapideum et ab episcopo 'consecratum, vel saltem ara lapidea, aut secundum morem ecclesiae nostrae tabula lignea, similiter ab episcopo consecrata, in eo inserta, quae tam ampla sit, ut hostiam et majorem partem calicis capiat. Hoc altare operiatur tribus mappis lineis mundis, vel ubi (1) (a) (j) (♦) (S) Seat. », can. Seaa. », cap. Sssa. », can. Saw. ». cap. Sass. >>, can. ;. 4. 6. 5. 7. 119 Constitutio··· et canone· ». synodi Mouth Libani, a. \73dL· ► im 4 lini penuria est, bombycini» (1), 'ab episcopo vel menlaliter communicat, illicitas esse, ideoque obro­ alio habente potestatem benedictis, superiori Saltem. gandas, anathema sit. oblonga, quae usque ad terram hinc inde pertingat, 10. Etri liceat sacerdoti sacrificium offerre, quum duabus aliis brevioribus, vel una duplicata. Pallio nullus adsit qui communicat, non tamen illi sacrifi­ quoque ornetur, quoad fieri pptest, decenti. Super care licet, si nullus sit, qui ministret; id enim et eccle­ altare collocetur crux in medio, et candelabra saltem siae consuetudo possit, et sacra concilia praescrip- ' duo cum candelis accensis hinc inde in utroque ejus' sere, ut sine ministro sacerdos missam non celebraret. latere. Adsit quoque tela Aragula, qua altare ipsum Nullus ( i ) presbyter, ut nobis videtur·, solus missam cooperiatur, ac pannus etiam stragulus seu tapes, quo cantare valet recte ; quomodo enim dicet : « Dqminus suppedaneum et gradus altaris, saltem diebus festis, vobiscum »j vel x sursum corda »/ admonebit.habere, tegantur pro ecclesiarum facultate. In cornu evon- ei alia multa his similia, quum alius nemo cum eo sit. gelii 'missale pulvinari superpositum, a parte'vero Et alibi : unus saltem minister sit, idemque clericus, epistolae parentur ampullae vitreae vini et aquae cum si fieri possit (-2) : Celebranti sacerdoti unus saltem pelvicula et manutergio mundo in fenestella seu parva minister adsit, isque clericus, ubi possit, et talari mensa ad haec praeparata, et oereus ad elevationem veste et superpelliceo Indutus. Si autem clericus desit, hostiae cum parva campanula, pro ecclesiarum more. laicus ministret, non tamen femina (3) : Mulieres Super altare nihil omnino ponatur, quod ad missae autem servire ad altare non qudeant, sed ab illius sacrificium vel ipsius altaris ornatum non pertineat.* ministerio omnino refellantur ; quibus nimirum (4) Sacra supellex et vasa .ad usum sacerdotis pro nec est licitum parare altare, quum silere debeant in missae celebratione necessaria haec sunt : t. Alba, ecclesia et propter sacerdotes faciem velare ; illis ideo r 'a. Çiftgulum. j. Amictus.'4. Stola. 5. Afani/a/^duo. prohibemus, ut ad altare propius accedant; dum ,J6. Plancta et Pluviale. 7: Calix.jS. Patena. 9. Pallae divina peraguntur. duae, pro calice scilicet et patena. 10. PuriAleatorium, n. Quamvis (5) missa magnam contineat populi quod spongia dicitur. 11. Corporale cum sua bursa. fidelis eruditionem, non tamen expedire visum est ia. Velum calicis, rj. Manutergium. 14. Missaic. patribus,ut vulgari passim lingda celebraretur. Quam­ ic. Pulvinar missali supponendum. 16. Ampullae obrem retento ubique cujusque ecclesiae antiquo et a duae, vini scilicet et aquae, ζγ. Pelvicula pro ampul­ sancta Romana ecclesia, omnium ecclesiarum matre ' lis. iS. Thuribulum cum narieuArjncensi et coch­ et magistra, probato ritu, ne oves Christi esuriant, leari. 19 Tintinnabulum seu campanula. 20. Instru­ neve parvuli petant panem, et non sit qui frangat eis : mentum ad conficiendas hostias, ai Vas hostiarum. mandamus omnibus curam animarum gerentibus, ut < aa. Dalmatica denique ac tunicella cum suis stolis et frequenter inter missarum celebrationem vel per se, manicis, pro diacono et subdiacono in missa solemni vel per alios, ex iis, quae in missa leguntur, aliquid, ministrantibus. exponant, atque inter cetera sanctissimi hujus sacri­ Forma et materia cujusque sacrae supellectilis in ficii mysterium aliquod declarent, diebus praesertim ordine ad missam sive solemnem, sive privatam, ex dominiçis et festis. Quia tamen in nostram ecclesiam missali ac rituali petenda sunt. Illud autem diligenter a multis saeculis consuetudo invecta est, ut non solum advertant sacerdotes, quod, ètsi vestibus sibi con­ lingua Syriaca missam sacerdotes celebrent, sed mùlta gruentibus juxta Latinorum morem uti debent, quem­ etiam Arabice recitent seu canant, ac praesertim apoadmodum supra diximus (2)j nonnulla tamen hac stolicas et evangelicas lectiones et plerasque preces, in re illis |£nnittuntur, quae antiquum nostrum ritum quae elatiori voce in missa dicuntur : idcirco usum sapiunt : ut scilicet alba et amictus non ifiodo ex tela ejus linguae, Arabicae nimirum, quae in nostris pro­ linea, sed etiam ex serica vel alia pretiosa efformari vinciis vulgaris est, quaeque in Oriente passim in possint, utque vel manipulis ex brachio pendentibus divinis officiis ab aliis etiam Christianis nationibus ad­ vel mimicis eorum loco utantur ; et palla, qua pate­ hiberi coepit, permittimus et concedimus; sic tamen, nam tegunt, in modum asterisk vel cuppae ex argento ut primum linguae Syriacae usus in iisdem divinis vel alia materia conficiatur. At vero calices vitreos, officiis omnino retineatur et frequentetur ; deinde in ligneos vel aeneos a nemine adhiberi permittimus, sed missalibus, ritualibus, pontificalibus a<5 officiis divinis, tantum argenteos, aureos vel saltem stanneos. Cor­ si quid Arabice versum tum in manuscriptis, tum in poralia autem, purificatoria, pallas et mappas' altaris impressis ecclesiasticis libris occurrit, illud idem e a mulieribus ablui omnino interdicimus, sed illa sacer­ regione Syriaco idiomate describi debeat, ut semper dotes ipsi abluant ; et si quid «abrarum vestium lace­ in promptu sit, nec aliquando pereat. Praeterea non rum sit usuque consumptum.ut neque resarciri, neque admittantur in ecclesiaversiones hujusmodi Arabicae, in ecclesiae usum converti possit, comburant cineres­ nisi prius à rffio d. patriarcha recognitae et approba­ que in sacrarium projiciant. tae. Demum in missis saltem solemnioribus epistola 9. Optandum quidem esset (3),ut in singulis missis et euangelium prius Syriace, deinde Arabice legantur. fideles adstantes non solum spirituali affectu, sed Usus vero a nonnullis dudum introductus, ut, quae sacramentali etiam eucharistiae perceptione commu­ Syriace tantum scripta sunt, ea Arabice extemporanea nicarent, quo ad eos sanctissimi hujus sacrificii fructus interpretatione recitentur, nullatenus est tolerandus ; , uberior proveniret ; idque ut praestent subdiaconi et ex codice enim legenda sunt omnia, nec permitten­ diaconi ceterique clerici in liturgia ministrantes, dum, ut ex vana eruditionis docrinaeque ostentatione curare debent episcopi animarumque directores. Non .quidquam inordinate aut incomposite in ecclesia fiat. tamen, si id non semper fiat, propterea missas illas, Sic autem Arabicae vulgyris linguae usum in ecclesia ■ in quibus solus sacerdos sacramentaliter communicat, pertnittimus, ut earum ecclesiarum, quae simile quid ut privatas et illicitas damnat ecclesia, sed potius m ritu suo prohibent, non modo praxim non damne­ probat atque adeo commendat, si quidem illae quo­ mus, sed potius summopere commendemus. Quamque missae vere communes censeri debent ; partim, (1) Concilium Moguntinum tub Leone III. ann. St,. {can. 4,. quod in eis populus et ministri spiritqaliter communi­ cent ; partim vero, quod a publico ecclesiae ministro Mansi, Cou.. XIV, 74.] Concilium Nanneteaae spud Regtnonem c. 19, de eccl. disciplina. non pro se tantum, sed pro omnibus fidelibus, qui ad (a) Côncilium Mediolanense III. tit. 5. (potius Med. 1. part. a. corpus Christi pertinent, celebrentur. Si' quis ergo tit.,. Mami-Coleii, Cme., ( 190a), XXXIV, ai ] et Mediolan. IV. dixerit (4), missas, in quibus sacerdos solus sacra- tit. 4. {Manai-Coleti, 1. c. 24a sq.) Concilium Remense ann. 15S3. . tit.de eucharistia. [Manai-Coleti, I. c. 691] Concilium Tholgan. (1) Thomas a Jew, Dt c—vouent mnhiim» gfntium bb. 7, part. >, cap. s, $ 8, ad quintum, pag. <91. (a) Cap. XII. can 7. (3) Tndent. «eat. m, cap. 6. (♦) Seat. «» can. 8. * / 1590. cap. 6. (Toioaan. p. a. c. Manai-Coleti, 1. c., ia»7-S.] (3) Innocent. IV. ad episcopum Tusculanum, | 14. [V. ap- , poadic.] . (4) Concil. Narboneaa. >609, cap. »9-(potiue 19. Manai-Coleti, 1. c., 1497·) (5) Trident, sms. sa, cap. I. tat Conatitutioneaet canone» ». synodi Month Libani, a. 1736. obrem eoa, qui dicunt (1) lingua tantum vulgari miam* et divina 'officia celebrari debere, anathematixamva. ia*1 Quum multa (s) jam, rive temporum vitio, rive hominum incuria et improbitato, irrepaine videantur, " quae a tanti sacrifidi dignitate aliena sunt ; ut ei de­ bitus jbonor et cultus ad Dei gloriam et fidelis populi aedificationem restituatur : sacrosanctae Tndentinae synodi decretis inhaerentes statuimus ac decernimus, ut ordinarii locorum ea omnia prohibere atque e medio tollere sedulo curent ac teneantur, quae vel avaritia, idolorum servitus, vel irreverentia, quae ab impietate vix sejuncta esse potest, vel superstitio, verae pietatis felsa imitatrix, induxit. Atque ut-multa paucis comprehendantur : I. In primis, quod ad avaritiam pertinet, cujusvia generis mercedum conditiones, pacta, et quidquid pro missis novis celebrandis datur ; nec non importunas atque illiberales eleemosynarum exactiones potius, quam postulationes, aliaque hujusmodi, qbae a simoniaca labe vel certe a turpi quaestu non longe abeunt, omnino prohibeant. II. Deinde ut irreverentia vitetur, singuli in suis dioecesibus interdicant, ne cui vago et ignoto sacer­ doti missas celebrare liceat. Neminem praeterea, qui publice, et notorie criminosus sit, aut sancto altari ministrare aut sacris interesse permittant. ( III. Nete patiantur privatis in domibus, atque omnino extra ecclesiem et ad divinum tantum cultum dedicata oratoria, ab eisdem ordinariis designanda et visitanda, sanctum hoc sacrificium a saecularibus aut regularibus quibuscumque peragi, ac nisi prius, qui , intersint, decenter composito corporis habitu, decla­ raverint, se mente etiam ac devoto cordis affectu,non solum corpbre, adesse. IV. Ab ecclesiis vero musicas eas, ubi sive organo, sive cantu, lascivum aut impurum aliquid miscetur ; item saeculares omnes actiones,vana atque adeo pro­ fana colloquia, deambulationes, strepitus, clamores arceant, ut domgfll Dei vere domus orationis esse videatur ac dici possit. V. Postremo, ne superstitioni locus aliquis detur, edicto et poenis propositis caveant, ne sacerdotes aliis, quam debitis horis celebrent, neque ritus alios aut alias caerimonias et preces in missarum celebra­ tione adhibeant praeter eas, quae ab ecclesia probatae ac frequenti ac laudabili usu receptae fuerint. Qua­ rumdam vero missarum et candelarum certum nume­ rum, qui magis a superstitioso cultu, quam a vera religione inventus est, omnino ab ecclesia removeant, doceantque populum, quis sit, et a quo potissimum proveniat sanctissimi hujus sacrificii tam pretiosus ac coelestis fructus. VI. Moneant etiam eumdetti populum,ut frequenter ad suas parochias, saltem diebus dominicis et majo­ ribus festis, accedant. 13. Jam vero quoad missarum stipendia seu potius eleemosynas, etsi ex decreto sacrosanctae Tridentinae synodi mercedum conditiones et pacta importunaeque atque illiberales eleemosynarum ■ exactiones cavendae sint : voluntariae tamen ac religiosae fide­ lium oblationes admitti licite possunt, pro quibus sacerdos missam' celebrare atque juxta offerentium intentionem applicare teneatur. Stipendii autem men­ sura non potest nec debet determinari vel per respec­ tum ad effectum aut valorem sacrificii, qui quum spirituales sinti pretio aestimari nec possunt nec de­ bent, vel per respectum ad summam, quae satis sit integrae ac perfectae sacerdotis in unam diem susten­ tationi, quum sacerdos sive saecularis sive regularis aliunde, nimirum ex ecclesia vel monasterio, cui in­ servit, si non integram, saltem sustentationis suae (1) Trideat. ses». >s, eu. 9. (1) Tridcal. k£7», in decret, de okeervaad» et evilaadis ia celebratione miuae. ta partem habere debeat ; sed petenda est vel ex lege ecclesiastica, vel ex 'rationabili consuetudine loci, ubi missa celebraturQua de re servandae sunt ( 1 ) regulae sequentes. In primis stipendia missarum statui et taxari possunt a riho d. patriarcha. Facta autem illa­ rum taxa,vel per eumdem patriarcham,vel ex recepta locorum consuetudine, ttst famen dicantur missae, quot voluerit offerens eleemosynam, etiam minori dato stipendio, si constat hac intentione datum fuisse et a sacerdote acceptatum fuerit. Sin autem major ultra taxam eleemosyna detur, ca tota in celebrantis beneficium cedat, nisi offerens aliter disponat. Anti­ cipate missam celebrare pro iis, qui eleemosynas erunt oblaturi, nefas est : licet tamen anticipata cele­ bratio ejus missae, quae die sequenti facienda erat. Sic vero eleemosynae quotidianae a sacerdote accep­ tentur, ut oneribus anterioribus satisfieri possit, alias rejiciantur ; nova enim onera in dies tunc recipi pos­ sunt, quum infra modicum tempus possit illis satis­ fieri, nisi consentiat offerens in longiorem dilationem. Pro pluribus autem'sacrificiis stipendia accipere et sacrificium unum pfferre nefàs est et contra justitiam. Item sacerdos, cui missae celebrandae traduntur, non potest per alium satisfacere, collate illi minore sti­ pendio, alia parte stipendii sibi retenta. Onera vero perpetua missarum non debent recipi a saecularibus, neque a regularibus, nisi de licentia 'episcopi in scrip­ tis danda, qui non concedat licentiam, nisi constet posse fieri satis oneri novo perpetuo, juxta morem locorum examinato redditu ; pecuniae vero pro iis­ dem seu bona stabilia deponantur statim penes ido­ neam personam et investiantur, et in earum aliena­ tione fiat semper mentio oneris perpetui inissarum, cujus reductio seu moderatio fieri nequit, nisi a nho d. patriarcha. Liber proinde habeatur in unaquaque ecclesia, in quo scribuntur onera missarum, et quando fit satis, et a deputato semel saltem in anno exhibea­ tur ordinario^ ut omissionibus provideatur. In con­ cursu vero populi, ubi eleemosynae dantur pro missis, praeficiatur qui illas colligat et in libro describat et post onerunt satisfactionem solvat. Si autem ab offe­ rentibus, ut mos est in quibusdam locis, sic dentur eleemosynae, ut certus missarum numerus non prae­ scribatur, quum alii exiguas infra taxam, alii supra taxam offerre soleant, tunc ecclesiae praefectus sive deputatus, habita taxae communis ratione, tot missas in libro describat,quot exigit collecta eleemosynarum summa. Ubi vero ecclesiae nullos habent reditus pro cera, paramentis aliisque ad sacrificium missae neces­ sariis subministrandis, administratores missarum reti­ nere possunt partem eleemosynarum, ita tamen, ut, expensis praecise pro ecclesia deductis, dicantur tot missae,quot fuerunt ab offerentibus praescriptae. Deni­ que servent omnes decretum,quo cavetur,ne sacerdos missam alicui altari affixam alibi celebret,aut alio die, quam a fundatore praescriptum est; neve qui ratione stipendii aut legati aut ecclesiae quotidie per seipsum celebrare tenetur, in diebus licitae vacationis, id est titulo honestatis, vel alia causa, semel in hebdomada missam pro seipso aut pro aliis, sive gratis sive accepto* stipendio, celebret ; sed omnino pro fundatore aut benefactore celebrare teneatur ; qui vero adquotidia­ nam celebrationem non per seipsum obligatus est, [non]numquam a celebratione vacare possit. 14. Nullus sacerdos ab episcopis ad celebrandum habeat facultatem, nisi de rituum peritia constiterit. Alienae autem dioecesis sacerdotes (a) ferant secum dimissorias sui episcopi, vel m regularet sint, testi­ moniales superioris. Literae vero hujusmodi, si post duos menses, quam datae sunt, exhibeantur, non admittantur, nisi locorum distantia aliud indulgen( i ) Coaffregaito concilii in decreti· ann. 1605, 1616, 1615, 16M, 1654. (i)Concilium Laodic^mim càn. 41. Coociliuei ChUcedoneete eu. 15. [Meati, II, $74 « jit ; VI, uty.J » V »»3 Constitutione* et canones ·. synodi Monti* Libani, a. 1736. «»4 dum suadeat. Sacerdotum vero seu regularium lati- et aiii Orientales christiani in diebus jejunii,et maxime norum litterae testimoniale* non recipiantur, nisi vel in feri* quinta coenae Domini, exacto die, seu post a suis superioribus regularibus in Syria degentibus solis occasum, missam celebrare consueveramus, a aut suae religionis generalibus, aut a sacra congrega­ nostris ecclesiis tollendum decernimus; sati* enim' tione de Progaganda fide, seu a nuntiis apostolicis est, ut ad horam nonam missa in jejuniis protrahatur ; illarum respective partium recognitae sint et sub­ quae consuetudo, jejunandi scilicet usque ad horam scriptae. Qui autem ritum ab ecclesia Latina et nostra nonam, vigebat etiam tempore 'sancti Thomae Aqui­ diversum profitentur, ad celebrandum non admittan­ natis, ut ipse testatur (t), nimirum hora tertia post tur, nisi legitimis documentis constet, ill^. fidem meridiem (*), ut nempe jejunantes Christo compate­ catholicam Romanam colere, et a suis episcopis (si rentur usque ad horam nonam, qua expiravit : qua catholici sititJ non esse excommunicatos aut sus­ item hora quia peractum est cruentum in cruce sacri­ pensos. \ ficium, non indecore in eadem hora super altari offer­ 15. Quum ab ipsis apostolorum temporibus fuisse tur incruentum. 17. Quoties una die ab uno seu diversis sacerdoti­ constet loca ad hoc specialiter deputata, ut sacra ibi mysteria celebrarentur ; hinc sacri canones prohibue­ bus celebrandum sit,et quot super unoeodemque altari, runt (1), ne in privatis aedibus divina liturgia confi­ missae permittendae, ex praecepto Domini eucharis­ ceretur. Quare districte praecipimus sub poena sus­ tiam instituentis non determinatur. Ait enim (2) : pensionis ipso facto incurrendae, ne quis sacerdos Hoc facite in meam commemorationem ; et Paulus (3) divinum hoc sacrificium extra ecclesiam vel oratorium apostolus : Quotiescumque enim manducabitis panem ad divinum dumtaxat cultum destinatum et consecra­ hunc et calicem bibetis, mortem Domini annuntiabitis, tum seu benedictum peragat,sine speciali et expressa donec veniat. Quibus verbis nec numerum, nec horam licentia rrTii d. patriarchae et ordinariorum, quae missarum excepit (*), sed dixit indifferenter : quotieslicentia non ita fatile nec sirie necessitate conceda­ cumquf, et donec veniat. Sicut igitur ex hac auctori­ tur ; sed iis solum in locis, ubi Christi- fideles sine tate nonnullae ecclesiae in ritum induxere, ut quotidie ecclesia inter haereticos aut infideles versantur. Qui et quotacumque hora diei missa ageretur, ita mos alibi vero licentiam hujusmodi obtinuerint,curent domi (2) obtinuit, ut pluries in die, tam ab uno eodemque munditiem, et ut ab omni aliofusu sit libera, habeant- sacerdote, quam a diversis, tura super diversis alta­ que setxim altare portable, 'quod super decentem ribus, tum super uno eodemque altari, sacrificium ornatamque: mensam ponatur; caveant demum, ne missae offerretur : idque non solum exigente causa, quidquam eorum desit, quae ad celebrationem missae vel propter aflquod mysterium ex ecclesiae univer­ salis permissu, quemadmodum in sancta Romana requiruntur. 16. Circa diei fibram, qua licitum est missam cele­ ecclesia in die nativitatis Domini tres missas a quo­ brare, quamvis hon una eademque olim fuerit disci­ libet sacerdote celebrari ( 4 ) ab immemorabili tem­ plina,usus tamen invaluit,eumque omnino servandum pore permissum est, et ad hanc usque diem permit­ praecipimus, ut nullus sacerdos ante auroram et post titur : sed etiam ex sola devotione, sicut olim (5) meridiem sine speciali rtlii d. patriarchae privilegio presbyter quisque multoties in die licentiam offerendi missam celebret :: exceptis diebus jejunii quadragesi- habebat ; qua de praxi <6> luculentum testipionium malis, in quibus praeter dominicam et sabbatum hora profertur : Item decretum est, ut unusquisque pres­ nona diei, id est tertia post meridiem celebrare fas byter in die non amplius, quam 1res missas celebrare est, et exceptis festivitatibus natalis Domini, epipha­ praesumat. Et de sancto Leone III. papa ( 7 ) legitur : niae et dominicae resurrectionis, in quibus post Fidelium relatione virorum ad nostram usque per­ mediam noctem missa dicitur; idque tam de privatis, venit notitiam, Leonem papam (sicut ipse fatebatur) quam ile solemnibus missis intelligendum est. Ubi unu die septies ve! novies missarum solemnia saepius vero jejunium quadragesimale circa meridipm solvi celebrare ; limi facium vero archiepiscofum et mar­ coeptum est, non liceat missam post illam horam pro­ tyrem semel tantum fer diem missas fecisse ; qui et trahere. In ecclesiis autem cathedralibus et in fre- non longe ante nostra 'nerunt tempora, et ambo tam qsientioribus monasteriis ea regula servetur, quae scientia, quam gradu praecipui. Quia tamen in eccle­ dudum obtinuit, ut nimirum solemnis missa cantetur siam orientalem consuetudo hujusmodi invecta nus­ in diebus festivis hora tertia, et in jejuniis hora nona quam reperitur, ut, plures scilicet in die ab uno eodem­ vel sexta : idque post persolutum divinum officium, que sacerdote missae celebrentur, neque in festo quemadmodum Innocentius IV. papa praescribit (3) : nativitatis D. N. Jesu Christi, ideo praecipimus, ut In celebratione solemnium et aliarum missarum et nemo praeter unam missam in die facere praesumat : de hora celebrandi eas, dummodo in confectione Sufficit enim («S) sacerdoti, unam missam in die una vel consecratione formam verborum a Domino ex­ celebrare,et valde felix est, qui unam digne celebrare pressam et traditam observent, et celebrando non potest. Privilegium autem, quod Latini presbsteri transgrediantur horam nonam, suam sequi consue­ habent in natali Domini ter missas celebrandi, ad tudinem permittantur. Sacerdotes autem dicant horas nostros sacerdotes nullatenus extendendum esse de­ canonicas more suo ; sed missam celebrare, prius­ cernimus et statuimus : non quod morem illum sanctae quam officium malutinale compleverint, non praesu­ Romanae ecclesiae, omnium ecclesiarum matris et mant. At vero pro missa parocjiiali, et iis maxime in magistrae, condemnemus (absit hoc a nobis, qui filii locis, ubi una tantum missa celebratur, illud statuen­ illius obsequentissimi sumus), sed quia veterem dum est, ut hora certa determinetur pro majori parochianorum commodo, habita etiam vindemiae, messis rnnJa. Itb. 7. Georgius Arbelensis apud Assemani, ΛΜ/κ’/Λλ·. orient.. tom. 3. part. I. peg. 523 et 33t. Gregorius Barhehracus aliorumque negotiorum ratione, sive illam antici­ apud eumdem Attemani orient., 11. 44«. pando, sive aliquot post ortum solis horas differendo, (1) 2. 2, quaest. 147, art. 7. sic tamen,ut populus a parocho semper praemoneatur (°) Verba niminun .. . meriAext post item kora transponenda de hora missae in proximo die festo aut dominica videntur. (2) Luc. XXII, 19. (3) I. Cor. XI, 25. celebrandae. Antiquum autem ritum, quo et nos (4) (°) Legendum videtur ^r«i/*v*/«/.Verba haec deaunt m Arabico. ' ( (4) S. Gregonus I. papa meminit hujus consuetudinis. Homil. (t) Concilium Laodicenum, can. 58. [Mansi, Co»£.. II,582 et $90 ] Synod. Trident, sets. 22. de observ. et evitand. in celebr. misaae (2) · Lrge Amins (ad s. liturgiam peragendam assignatae, ut patet ex Arabico). (3) KpiM. ad episcopum Tusculanum § ιοί. {V’. appen­ dicem hujus concilii.] (4) Thomas a Jesu, De (mttrüoiu amnium fontium firoc*· β. etmngeiin, (5) Innocentius HI. papa. cap. .Vo/aûÀ de celebratione (cap. 5.consuluisti III, 41.] (6) Concilium Salegunstadicuse ana. 1032, can. 5. (Cone. Salegunstads a. 1022. [Mansi, Coae.. XIX, 397 ] (7) Valafndus Strabo, De rebus tic/esiaiticis, cap. n. (8) Alexandri II. papae decret, de consacrât., dist. 1, cap. Suficil. [5}.] ι>5 • \ , / Constitutiones et canones s. synodi Montis Libani, a. 1736. nostrum ritum servari volumus. Qiiicumque vero ëx nostris presbyteris duas vel plures missas eodem die celebrare non sit veritus, poenam suspensionis ipso facto incurrat ; sed penes ritium d. patriarcham esse declaramus,ut ex urgente necessitate (seclusç tamen populi scandalo) sacerdotibus permittat plures in 'diversis terris missas celebrare, quum scilicet in die­ bus festis et dominicis, in quibus missam populus audire tenetur,nec adsint in illis terris sacerdotes, nec populus ex una terra commode migrare possit in aliam, ubi missa peragitur; sic tamen ut in prima missa sacerdos non sumat purificationem,sed inaltera dum­ taxat,et in prima abluat digitos in aliquo vase mundo. Quod autem plures missa» a diversis sacerdotibus in una die, sive super eodem altari, sive super diver­ sis altaribus dicantur, indifferenter permittimus, in­ troductam ab aliquot saeculis hanc apud nostros con­ suetudinem approbantes. Etsi enim ( t ) alii Orientales' in more habeant, et nostri etiam (2) olim habuerint, semel tantum uno dodemque dîe, et super uno codemque altari celebrandi ; idque etiam in ecclesia Latina quondam servatum fuerit, ut constat ex decreto (3) concilii Antissiodorensis : Xon licere super uno altario yna 4ί·) (5) laudicenum concilium, can. 49. [Mansi, Com., II, 581 et 389-90.1 (б) Concilium Trullanum, can. sa. [Mansi, Com.. XI, 967.] ( 7 ) Morinus, De mens er^imUiniteu. 126 etiam viget, quum diaconus in presbyterum aut pres­ byter in episcopum consecratur (presbyter enim :.·. episcopum inaugurandus simul cum episcopo conse­ cratore profert verba evangelica, degustat quoque particulam hostiae consecratae, hauritque e sacro calice sanguinis guttas sibi ab episcopo consecratore porrectas ; diaconus vero in presbyterum ordinandus simul cum episcopo celebrante integram consecrationis formam profert, ac tandem sub panis specie com­ munionem ab ipso recipit) ; nonnulla autem a pres­ byteris in nostro ritu committj deprehendimus, quae debitae tanto sacrificio reverentiae adversantur : praecipimus et injungimus primo, ut, quando plures sacerdotes simul eucharistiam consecrare et integram missam conficere volunt, paramentis sacris ornati sint, totam litqjgiam, sive elata, sive submissa voce, prout in rubrica praescribitur, dicant, nihil penitus omittentes ; verba consecratoria morose, distincte et attente proferant, ita ut alter alterum non praeveniat ; ac demum corpus et sanguinem Domini unus post alterum percipiat, quemadmodum in rubricis missalis adnotatur. Hoc modo concelebrantes, oneri atque obligationi tam pro vivis, quam pro defunctis missam celebrandi eleemosynisque eam ob causam receptis satisfacere declaramus. Id tamen non passim ab illts fieri permittimus, sed in solemnioribus tantum festis, vel m exs·. , jiis defunctorum, cadar ere praesente, aut in anniversariis eorum. Si quis autem aliquid substan­ tiale omiserit, aut habitu sacerdotali caruerit : sciat a se missam integram celebratam non fuisse, nec elee­ mosynis pro missa collatissatisfecisse, nisi singillatim rite celebret, consecrçt et communicet. 19. Quum Christus apostolis et per eos sacerdotibus dixerit : IIoc facite in meam commemorationem, cer­ tissimum est, cuilibet sacerdoti sacrificandi debitum jure divino incumbere. Qui igitur nunquam aut sal­ tem raro celebrat, gravi se peccato devincit, ac prae­ sertim, si populum habeat commissum, vel ex obedientia, aut propter eleemosynam celebrare teneatur ; ut enim inquit sanctus Thomas ( 1 ) : Sacerdoti, etiamsi non habeat curam animarum, non licet om­ nino a celebratione cessare ; sed saltem videtur, quod celebrare teneatur in praeci/uis festis, et maxime in illis diebus, in quibus fideles communicare consueve­ runt. Qqod et sacra Tridentina synodus ( 2 ) decree it : Curet episcopus, ut ii saltem diebus dominicis et festis solemnioribus, si autem curam habuerint animarum, tam frequenter, ut suo muneri satisfaciant, missas celebrent. Idque decretum a sancto Carolo, archiepiscopo Mediolanensi et sanctae Romanae ecclesiae cardinali, sic exponitur (3) : Quum pontifices, ut inquit apostolus, ex hominibus assumpti, pro hominibus constituantur in iis, quae sunt ad Ihum, ut offerant dona et sacrificia pro peccatis : episcopus dominicis et reliquis festis diebus, nisi jure impediatur, missam celebret. Trideniinietiam concilii auctoritatem secuti, praecipimus sacerdotibus reliquis, cujuscumque gra­ dus, conditionis et dignitatis illi sint, ut iisdem diebus missam celebrare ne omittant ; curatis vero, ut prae­ terea ter in hebdomada aut [eo] etiam saepius, quo vel loci consuetudo vel necessitas crebriorem divini sacrificii usum postulaverit. De diaconis vero et subdiaconis laudata Tridentina synodus (4) haec statuit : Sciant maxime decere, si saltem dominicis et solemnibus, quum altari ministraverint,-sacram commu­ nionem perceperint. Populus denique, qui sacrosancto missae sacrificio singulis dominicis ac festis de prae­ cepto attente ac devote interesse debet, et ad eucha­ ristiae frequentem usum a parocho monendus est, ter saltem in anno illam sumere tenetur, ut supra diximus. (1) III. part, quaesi. Sj, srt. 10. (a) Sesa. ij, cap. 14. (3) Conci). I. Mediolanense in til. de frequenti dinni sacri fidi oblatione, [lit. 13'. Mansi-Colet 1, Gear., ( 190s). XXXIV, 31.) (4) Sesa. aj, cap. t}. ί < -1 i , 1 .1 · * 127 , Constitutione* et canoni s. synodi Montis Libani,'a. 1736. 20 In memoriam sacerdotum revocanda esse duci­ mus, quae olim ( i ) in synodo die 20. septembris anno 1596. habita, Sergius, patriarcha noster, decrevit ad sacrificium missae spectantia : nimirum, minus omnino decere, nec ecclesiae consuetudini Convenire quorumdam consuetudinem, qui, pietatis ac religionis specie, nudis pedibus sanctum missae sacrificium offe­ runt ; digitos etiam, quibus sacrum Christi corpus inter missarum solemnia, contrectatur, post verborum consecrationis pronuntiationem nihil aliud tangere, conjunctosque deinceps esse oportere, donec abluti fuerint ; quumque ad integritatem sacrificii corporis et sanguinis Domini pertineat utriusque, seorsim sumptio : adstantium ac ministrorum communione illam a sacerdote non interrumpi debere, sed corpus et sanguinem ab ipso prius sumenda esse ; tum clerum et populum communicandum. 21. Aperto nudoque capite a sacerdotibus sacrifi­ cium missae celebrari aequum est, et consuetudini ecclesiarum OrientisatqueOccidentis consentaneum : ner' ratione vacat, quam divinus Paulus (a) ponit ac docet, Christum caput viri nomptans, nos autem membra ipsius, et oportere nos, caput nostrum hono­ rantes, caput inter orandum nudatum habere, et omnem virum, qui velato capite oratdeturpare caput suum. Otiia tamen antiqua consuetudo obtinet a tem­ pore sarteti 1’achomii (3 ) per angelum introducta, ut monaçhi, etiam dum sacram communionem perci» piunt, cueullum monastiepm in capite habeant ; moi item per totum Orientem viget, ut episcopi vel ex monachis ad Jiontificiain dignitatem evehantur, vel monachi habitum et professionem ante si> „11 conse­ crationem assumant : idcirco monachi in sacerdotis) constituti · et pontifices ipsi, dum sacris iterantur, cucifilum retinent, nec caput nudant ; idque omnes faciunt, qui angelicum S. Antonii abbatis schema gerunt, sive Aegyptii, sive Syri ; nuin etarraecorum plerique ho< olim fa titubant, pileos in capide gestan: tes, de quibus haec Alcuinus < 4 > : Hujusmodi vestis cidaris no» habetur in 'Romana ecclesia; vel in nos­ tris regionibus ; non enim moris esf, Ut pileati divina mysteria celebrent ; apiui Graecos autem hoc dicitur, qui pileos, hoc est cuphias, gestant An cafile, dum assistunt altaribus. Et de Alexandrino patriarcha haec scribit ( 5> quidam graecus auctor : Aperto capite episcopi ct sacerdotes Orientis omnes„exccptd Alexan­ drino patriarcha, sacris funguntur ; et infra : Pafriaro ha ergo Alexandrinus gerit ,in capite, quod vocatur sacrum, et alii quamplurimi c.V icteri tradi­ tione operto capite sacris ygrantqr'.. Hanc igk^ur con­ suetudinem retineri cupientes, sinmlque pusillorum offensionem removere satagentes, et monachos ipsos, qui in congregationem coaluerunt, in una eademque. vivendi ac vestiendi regul;» conser-vare volentes, decernimus ac statuimus, id, si quis ex monachis nostris in (XxidenkiK partibus repertus fuerit, ibique tum in nostris, tum in laitinis ecclesiis sacram liturgiam celebrare voluerit, àd evitandum populi scanda­ lum, quum sacerdotes ibi omnes ac regulares aperto capite sacris operari soleant, caput nudare de regio­ num illarum more teneatur. Eodem ritu, ut cucullum monasticum e capite ad humeros in liturgia reducant monachi nostri Maronitae congregationis Montis Libani, etiam in.Syria totoque Oriente, quo nimirum fratribus suis Romae degentibus per omnia essent conformes, felicis recordationis Jacobus, patriarcha noster, privilegium concessit, quoti et nos renovamus et contiryiamus. Ceteris vero ejusdem ordinis sancti Antonii et nationis nostrae monachis cujuscumque (i) < an 9-11. . · (2 > X < er XI, l. 5. (1) Paeliomu cap. 9) in CoJicr regulorum ss. feilrui*. quem edulii llnlMenius^ pag ta. (t) /V* jivmis <>flicius.-suv JM. , (5) Simeon Thessalonicensis, 10r templi' ei missa. Theodorus llalsamon bbr. ;, furo. orientalis. 3r palriiireh. firirilegiis. 128 monasterii et congregationis, ,sive etiam eorum abba­ tibus et archimandritis concedimus, ut, antiquo pri­ vilegio suo utentes, cucullum monasticum in missa retineant . Verum sacra congregatio decrevit caputium in missae celebratione solis episcopis permitti posse, usqué tamen ad praefationem, et deinde post suscep­ tionem sacramenti. Nulli autem alteri permittatur, tum in Oriente, tum in Occidente. Saecularibus autem presbyteris, ne velato capite (t) missam celebrent, omnino interdicimus ; sed neque pileolo quempiam uti permittimus, sine speciali rihi d. patriarchae facul­ tate, quam qui habuerit, intelligat, illo se caput tegere non debere, quum evangelium legitur, neque a prae­ fatione usque ad communionem, quemadmodum supra de cucullo monastico diximus. » CAPUT XIV. . De sacramento ordinis. 1. Sacrificium et sacerdotium, ut inquit sacrosancta Tridentina.synodus (2), ita Dei ordinatione conjuncta sunt, ut utrnmque in omni lege exstiterit. Quum igi­ tur in novo testamento sanctae eucharistiae sacrifi­ cium visibile ex Domini institutione catholica ecclesia acceperit, fateri etiam oportet, in ea novum esso visi­ bile et externum sacerd itium, in quod vetus transla­ tum est. Hoc autem ab e viem Domino Salvatore nostro institutum esse, atque apostolis eorumque suc­ cessoribus in sacerdotio potestaterfi traditam conse­ crandi, offerendi et ministrandi corpus et sanguinem ejus, nec qon et peccata dimittendi et retinendi, sacrae litterae ostendunt, et catholicae ecclesiae tra­ ditio semper docuif. Quum autem scripturae (3) testihionio, apostolica traditione et Patrum unanimi consensu perspicuum sit, per sacram ordinationem, qilae verbis et signis exterioribus perficitur, gratiam conferri : dubitare nemo debet, ordinem esse vere et proprie unum ex septein sanctae ee lesiae sacramen­ tis. Si quis igitur dixerit ( 4 r, nun esse in n ivo testa­ mento sacerdotium’visibile ct externum ; vel non esse potestatem aliquam consecrandi et offerendi verum corpus et sangwnem Dmimi, ct beccata remittendi et retinendi, sed o'iiciiim tantum et nudum ministerium praedicandi cv.m gclium ; ve! e os, qui non praedic int, prorsus non esse sacerdotes ; aut ordinem sive sa oam ordinationem n »1 esse vere el proprie sacramentu n a Christo Df’nbt ) institutum, ense figmentum qu >dd,i>n hum 1’tu'n eve igitatum a vins rerum ecclesiasticarum imf*eri'ia, aut esse tantum ritum quemdam eligendi ministros verbi Dei et sacramentorum : ana­ thema s:t. . 2. Ouum autem divina < 5 1 res sit tam sancti sacer­ dotii ministerium, consentaneum fuit, quo dignius et majori cum veneratione exerceri posset, ut in ce de­ viae ordinatissima dispositione pliîres et diversi essent ministrorum ordines, qui sacerdotio ex officio deser­ virent, ita distributi, ut'qui jam clericali tonsura insi­ gniti essent, per minores ad majores ascenderent. Nam non solum de sacerdotibus (qu > nomine epis 'opi et presbyteri comprehenduntur), sed.et de diaconis sacrae literae apertam mentionem faciunt, et quae maxime in illorum ordinatione attendenda sunt, pra­ vissimis verbis docent ; et ab ipso ecclesiae initio sequentium ordinum nomina atque uniuscujusque propria ministeria, subdiaconi scilicet, acolyti, exor­ cistae, lectoris et ostiarii, in usu fuisse cognoscuntur, quamvis non p iri gradu ; nec çodem, quoad minores apud Romanam et apud orientalem ecclesia mordine aut numero. Nam in Romana quidem ecclesia, prae(1) Cap. Xullui, Je consecrat. disl. i. (1) Seu». 25. cap. i. (}) Svm. 2J,c»p. J. (♦) S«M. 23, «n. ij. / (5) SVM. 2J, Cip. 2. Constitutione· et canone* *. synodi Monti* Libani, a. 1735. .1*9 . ter ptimam tonsuram, qua quis clericatu initiatur, quatuor minores ordines computantur : scilicet ostia­ rius, lector, exorcista et acolytus, et tres majores : nimirum -subdiaconus, diaconus et presbyter. Quibus adduntur episcopi, qui in apostolorum locum succes­ serunt, et ad hunc hierarchicum ordinent praecipue pertinent, et positi sunt, sicut ( i ) apostolus ait, a Spiritu sancto regere ecclesiam Dei, iidemque pres­ byteris superiores sunt, ac sacramentum confirmatio­ nis conferre, ministros ecclesiae ordinare atque alia pleraque peragere ipsi possunt, quarum functionum potestatem reliqui inferioris ordinis nullam habent. In ecclesia vero orientali minores ordines, quos modo enumeravimus, licet non nomine, re tamen ac virtute una cum prima tonsura continentur in ordine canto­ ris, lectoris et subdiaconi, qui omnes in minorum numero habentur, ut infra dicemus (a) ; majores autem aeque in una ac in altera ecclesia semper habiti fuere, diaconatus scilicet, presbyteratus et episco­ patus. 3. Quodsi quis (3) omnes Christianos prbmiscue novi testamenti sacerdotes esse, aiit omnes pari inter se potestate spirituali praeditos affirmet, nihil aliud facere videtur, quam ecclesiasticam hierarchiam.quae est ut castrorum acies ordinata (4), confundere, perinde ac si contra beati Pauli doctrinam (5) omnes apostoli, omnes prophetae, omnes eu angelistae, om­ nes pastores, omnes sint doctores. In ordinatione autem episcoporum, sacerdotum et ceterorum ordi­ num,, nec populi, nec cujusvis saecularis potestatis et magistratus consensus, sive vocatio, sive auctoritas ita requiritur,,ut sine ea irrita sit ordinatio ; quin potius » qui tantummodo a populo aut saeculari potestate ac magistratu vocati et instituti ad haec ministeria ascendunt, et qui ea propria temeritate sibi sumunt, omnes non ecclesiae ministri, sed fures et latrones (6), per ostium non ingressi, habendi sunt. Si quis igitur 17) dixerit in ecclesia catholica non esse hierarchiam divina ordinatione institutam, quae con­ stat fx episcopis, presbyteris et ministris ; vel praeter sacerdotium non esse in ecclesia catholica alios ordi­ nes et majores et minores, per quos velut per gradus quosdam in sacerdotium tendatur ; aut episcopos non esse presbyteris superiores, tel non habere potestatem confirmandi et ordinandi ; vel eam, quam habent, illis esse cum presbyteris communem ; vel ordines ab ... vel> potestatis . . ...... saccularis ----- .. ipsis collates sine populi consensu out roc38. (2) Hoc cap. can. 47·.. (3) Ses». 23, cap. 4. (4) Cant \’I. 9‘ (s) I. Cor. XII. 29. (6) Joannes X, 8. (7) Ses». 23»can. 2, 6, 7. (8) See*. 23, cap. 4, can. 4. Eugcnius IV. tr*ct, ArmHidrum. (9) (4n apoat. 67. ■ (n) Sc·». 7»c»n. 13. k CONCIUO*. COLUKTIO, XXXVIII. 130 ‘ novo* alios mutari possunt. Illarum denique pravam ecclesiaeque doctrinae repugnantem consuetudinem detestamur et exsecramur, qui diaconos ( 1 ), presby­ tero* et episcopos, sive ab haereticis ordinati sint (modo ordinans vere episcopus fuerit debitamque materiam et formam cum intentione servaverit), sive ab ecclesia catholica ad haereticos, schismaticos aut infidele* defecerint, ad matris ecclesiae sinum redeun­ tes, iterum ordinare praesumunt. "\ 5. Quum unumquodque sacramentum materia' Λ forma constet, suum etiam proprium ministrunvtfabeat, ritu quoque peculiari administretur, nec nisi certis personis, loco ac tempore variisque praemissis dispositionibus : haec omnia in sacra ordinatione considerantes, declaramus illius quidem materiam et formam esse manus impositionem et verba, quibus, tamquam signis exterioribus, aut gratia aut officium per ordinem collatum exprimuntur, ut infra de uno­ quoque ordine dicetur ; episcopum vero esse minis­ trum (t) ordinarium omnium ordinationum, unicum autem ordinationis episcopi, presbyteri et diaconi, . quemadmodum apostolicus canon praescribit (3) : Episcopus a duobus vel tribus episcqpis ordinetur ; presbyter ab uno episcopo ordinetur et diaconus et reliqui clerici. Subjectum vero ordinationis capax esse virilem sexum tantummodo, nec tamen licite cuicumque posse conferri ordines, nisi servatis ser­ vandis, ut infra dicemus ; ritum denique ordinationis ab episcopo peragendae ex pontificali Syriaco desumi debere, illumque ad amussim esse servandum praeci­ pimus, quem Stephanus, sanctae memoriae patriarcha, nuper emendavit, et a riTio d. patriarcha recognitum ac typis impressum evulgari propediem exspectamus; suppressis omnibus aliis pontificalibus, quae in Syria circumferuntur. 6. Etsi autem episcopus est sacrarum ordinationum minister, non tamen quicumque ille sit, nex' respectu ■ quorumcumque. Nam episcopus haereticus aut schis­ maticus aut suspensus aut exconnniinicatus nemini potest onlines licite conferre : et si hoc ausus fuerit, irregularitatem incurrit ; qui autem < 4 ) ab illo, servata debita materia et forma," ordinem acceperit, valide quidem ordinationem recipit, sed illicite, suorumque proinde ordinum exercitio interdicitur, nisi miseri­ corditer cum illo dispensatum fuerit ab illa persona, quae siqrer 1κκ· potestatem dispensandi habuerit. nujhis episcopus quemquam, nyc sub­ ditos etiam proprios, in aliena dioecesi ordinare po­ test < 5 >, sine licentia ordinarii loci juxta hunc sacrae Tridentinae synodi eanonem (6) : Xulh episcopo liceat cujusvis privilegii praetextu, pontificalia in alterius dioecesi exercere, nisi de ordinarii loci ex­ pressa licentia ; et in personas eidem ordinario sub­ jectas tantum ; si secus Jactum fuerit, episcopus ab . exercitio pontificalium, ei sic ordinati ab exsecutione ^ordinum, sint ipso jure suspensi. 8. In propria vero dioecesi neminem promovet^ episcopus potest, qui alienae dioecesis subditui sit, \ sine licentia i 7) ac literis dimissorialihus sui supe­ rioris, episcopi scilrqet tam originis, quam jjomieilii, juxta constitutionem ab Innocentio XII..summo pon­ tifice (8), editam sub poenis in eadem constitutione tam contra ordinantem, quam contra ordinatum, (1) A|sist. can 67, (Mansi. (2) Eugvniu» IV. in I. ay) . soith/h Jf (3) ('an. apost 1-2. (Mansi. <>■<- . I, v'H 50 ] (4-j Innocent. Hi. cap. E'r^trrniutt. 2 dr schismati*»» V. A.| (5) Concilium Consuntinopohtanum I can 2. ^Mansi, (.'«»·« . III. Sardicrnsc can. 19 (. arthapnrnse III can ji S J.rii Magnus *decretx '33. Canon, aposlol. 34 (oncil. Trullanum, can. 17. (Mansi, Com.. 11, 675, 1310, «314, 1318'; VI. nata prid. non mwcnihr. anno 1694. 9 131 5 r 3 A 'i $ », x ' • t f ‘i g X • < praescriptis. Ut enim ait sacra Tridentina synodus ( i ) : Unusquisque a proprio episcopo ordinetur. Si secus fiat, ordinans a collatione ordinum fer annum, ι, 1,9. j ......................... . 13a 10. Ceterum quod ad regutares attinet, servari mandamus decretum Clementi· VIIJ. (i), quo statui­ tur, ipsorum superiores posse tub subditis, qui prae­ diti qualitatibus requisiti· ordine· suscipere voluerint, dimissorias concedere ad episcopum dioeoesqnum illius monasterii, in quo ab iis, ad quos pertinet, regu­ lares ipsi ad ordines promovendi positi sunt. Quodsi dioecesanus abfuerit vel non esset habiturus ordina­ tiones, dimissorias dirigere possint ad quemcumque alium episcopum, dummodo tamen et causam expri­ mant, ob quam dioecesanus abest vel ordinationem habere non potest, et ab episcopo, qui ordines contu­ lerit, examinentur circa doctrinam, et ipsi superiores non distulerint de industria concessionem dimissorialium in id tempus, quo dioecesanus abluturus esset vel nullas ordinationes habiturus. Si vero regularis ad episcopum a suo superiore cum dimissoriis pro ordi­ natione remissus, et ab eodem episcopo circa doctri­ nam examinatus, minusque idoneus repertus,ac propterea minime ordinatus fuerit : praecipimus superio­ ribus, sub poena suspensionis ipso facto incurrendae, ut eumdem religiosum ad alium episcopum cum dimissoriis non. mittant, nisi in casu supradicto, vel nisi ille religiosus ex causa legitima ad monasterium in alia dioecesi positum translatus sit. Idque intelligeniium declaramus de illis monachis, qui, in congre­ gatione viventes, plura habent in diversis dioecesi-’ ' bus constituta monasteria. Qui vero unum dumtaxat habeqt, rft quo vivunt, monasterium, nisi a proprio illius dioecesis episcopo aut ex ejus expressa licentia ordinari non possunt ; praeterquam a nTio d. patriar­ cha, cui, juxta antiquam consuetudinem, monachos cujuscumque monasterii et clericos cujusvis dioeccseos, sive ad primum ordinem, sive ab uno ad alios, etiam presbyteratus, ordines evehere fas esse decer­ nimus et unanimi consensione statuimus. Si enim Carthaginiensi episcopo (’), eo quod Africae primas esset, clericos,unde voluisset, licebat ordinare; inulto magis id patriarchae nostro licere «fxistimamus, ipsum tamen rogantes, ut pro sua prudentia, nisi urgente necessitate, facultate hujusmodi non utatur. tl. Episcopus autem quoscumque suos clericos, praesertim in sacris constitutos, absque suo praece­ denti exaniine et commendatitiis literis, quacumque auctoritate promotos, licet tamquam habiles ab eo, a quo ordinati sunt, probatos, quos tamen ad divina officia celebranda seu ecclesiastica sacramenta mini­ stranda minus idoneos et capaces reperent, a suscep­ torum ordinum exercitio ad tempus, de quo ei vide­ bitur, suspendere et illis,ne in altari aut aliquo ordine , ministrent, interdicere possit. 11. Quum, ordinatio ita clericum potestati et juris­ dictioni episcopi, a quo consecratur, vindicet, ut, illo aut invito aut inscio, nihil ex iis, quae ad divina spectant, pertentare possit ; et clericus quisque parti­ culari cuidam ecclesiae sic alligetur, ut residere in ea teneatur ac ojjâcia pmnia ibi exhibere, quae recepto ordini conveniant, ac vicissim ex praestitis officiis jus habeat ad portionem, quae sustentationi congruat : hinc duo secundurh canones sequuntur, primum, ut nullus clericus sine titulo ecclesiae ordinetur ; alte­ rum, ne quis ex una ad aliam ecclesiam transeat. Et 4 de titulo quidem ecclesiastico haec in concilio oecutnenico Chalcedonensi (3) praescribuntur : Nullum absolute ordinari debere presbyterum aut diaconum, nec quemlibet in gradu ecclesiastico, nisi specialiter in ecclesia civitùtis aut J>agi, afet in martyrio aut monasterio, qui ordinandus est, pronuntietur. Qui vero absolute ordinantur, decrevit sancta synodus irritam haberi hujuscemodi manus impositionem, et nusquam pbssc ministrare, ad ordinantis injuriam. (1) [>ata 15. man. 1596. (i) Concil. ( arthaginensc sub Aurelio, can. 55. [Cod. Ecu!. Afnc. [Mansi, Com·., III, 745-8.] (3) Conci). Chafcedonense can. 6. [Mansi, Ctnc., VII, 375.1 ..............—... ·.... .......................................... ·........ — k ·............ ........................ >33 « Conatitutiooe* et-auwoM ». synodi Monti* Liboni, *. ryjfi. 13. Quod autant nq|U bceat ab uqa ad aliam eccle­ siam migrare, ecclesiastici* canonibus frequentissime cavetur. Ac primum in canone «poatolico sic praeci­ pitur (i) : Episcopo nen licere alienam parochiam, propria relicta, pervadere, Uctl cogatur a plurimis ; nisi forte quis estas rationabili causa compellatur, tamquam qui ponit ibidem cor&tituiis fisu lucri cossferre e' in causa religionis aliquid profecto prospi­ cere· Et hoc non α semetipso Pertentet, sed msjtcnei episcoporum judicio et maxima supplicatione perficiat. Si quis presbyter aut diaconus aut quilibet de numero clericorum, reliquent propriam parochiam, pergat ad alienam, et omnino demigrans praeter episcopi sui conscientiam in aliena parochia commoretur, hunc ulterius ministrare non patimur, praecipue si vocatus ab episcopo redire contempserit in Sua inquietudine perseverans. Verumtamen tamquam laicus ibi com­ municet. Episcopus vero, apud quem moratos esse constiterit, si, contra eos decretam cessationem pgo nihilo reputant, tamquam clericos forte susceperit, velut magister inquietudinis, communione privetur. Deinde concilium Nicaenum (x) : Propter multam, inquit, perturbationem et seditiones, quaefiunt, pla­ cuit consuetudinem omnimodis amputari,quae praeter regulam in quibusdam partibus videtur admissa : ita ' ut de civitate ad Civitatem non episcopus, non pres­ byter, non diaconus transferatur. Si quis autem post definitionem'Sancti el magni concilii tale quid agere tentaverit, et se hujuscemodi negotio mancipaverit : hoc factum prorsus irritum ducatur, et restituatur ecclesiae, cujus fuit episcopus aut presbyter vel diaco­ nus ordinatus, Quicumque temere aut periculose, neque timorem Dei prae oculis habentes, nec agno­ scentes eccleiiasticam regulam, discedunt ab ecclesia presbyteri aut diaconi vel quicumque sub regula pror­ sus existant : hi nequaquam debent in aliam eccle­ siam recipi, sed omnem necessitatem tonvenit illis imponi, ut ad suas paroecias revertantur. Quodsi non fecerint, oportet eos communione privari. Concilium denique Chalcedonense (3) : De his,qui transmigrant de civitate in civitatem, episcopis aut clericis, placuit, ut canones, qui de hac re a sanctis patribus statuti ‘ sunt, habeant propriam firmitatem. 14 De residentia vero eorum omnium, qui in clero censentur ecclesiisque deserviunt, ac praecipue illo­ rum, qui animarum curam habent, tum antiqua con­ cilia (4) regulas praescripsere, tum omnium dissertis­ sime sacra Tridentina synodus, cujus (5) decreta hic summatim exhibenda ducimus, et accurate servanda praecipimus. Quum praecepto divino mandatum sit omnibus, quibus animarum cura commissa est, oves suas-agnoscere, pro his sacrificium offerre verbique divini praedicatione, sacramentorum administratione ac bonorum omnium operum exemplo pascere, paupe­ rum, aliarumque miserabilium personarum curam paternam gerere et in cetera munia pastoralia incum­ bere, quae omnia nequaquam ab iis praestari et im­ pleri possunt, qui gregi suo non invigilant, neque assistunt, sed mercenariorum more, deserunt : decla­ ratur omnes et singulos patriarchal!, metropolitan!* ac episcopalibus ecclesiis praefecto* obligari ad per­ sonalem m sua ecclesia vel dioecesi residentiam, ubi injuncto sibi officio defungi teneantur, neque abesse posse, nisi ex causis et modis infrascriptis. Nam quum Christiana caritas, urgens necessitas, debita obedien. tia ac evidens ecclesiae vel reipublicae utilitas aliquos nonnunquam abesse postulent et exigant : decernitur, has legitimae absentiae causas a rtho d. patriarcha, (1) (4) (3) <4) Apustol. can. 13-5. [Haul, Cnu.. I, 31.J Concit I.Nicaenum,esa. 15et t6.(Mansi Cnc., 11,673-6.] Cone. Chalcedonenaetan. 3. |M*mi, Caac.. VII, 373.] Antiochenum concil., can. 21. Sardtcenae1 conci * 3 1., can. 13. (Mansi, Cent.. U, 131*; VI, 114*9.) (3) Sess. 6, cap. ι-ί; sess. as, cap. 3; Mas. »3, cap. 1-1; ‘34 rijmetropclitanum vel episcopum abesse necesae sit, vel a synodo seu antiquiore episcoporum, si patriar­ cham abesse contigerit, in scripti* esse approbanda*; Mut a viciniore episcopo esse eidem rtho d. patriarchae nuntiandas, nisi quum absentia inciderit propter ali­ quod munus et reipublicae officium episcopatibus adjunctum, cujus quoniam causae sunt notoriae et , interdum repentinae, ne eas quidem significari riho d. patriarchae necesse erit : ad eumdem tamen spec­ tabit judicare de licentiis a se vel ab episcopo vidniod^, ut supra, datis, et videre, ne quis eo jure abutatur, et ut poenis canonici* enante* puniantur. Transmarinae vero ad aulas (1) sive saeculares in Orientem et Occidentem, sive ecclesiasticas in urbem Romam, neque a riho d. patriarcha, neque ab episcopo ullo suscipiantur expeditiones, nisi ex urgente neces­ sitate ,et expressa rrtii d. patriarchae facultate( 2) ; prae­ terquam in causa appellationis ad ssffium Romanum pontificem nomine proprio alicujus episcopi vel totius episcoporum synodi. Interea meminerint discessuri, ita ovibus suis providendum, ut,quantum fieri poterit, . ex ipsorum absentia nullum damnum accipiant. Quo­ niam autem, qui aliquantisper tantum absunt, ex veterum canonum sententia non videntur abesse,quia statim reversuri sunt, illud absentiae spatium singulis annis, sive continuum sive interruptum, extra prae­ dictas causa* nullo pacto debet duo* aut ad summum tres menses excedere, et haberi ratio, ut id'aequa ex causa fiat et absque ullo gregis detrimento ; quod an ita sit, abscedentium conscientiae relinquitur, quam speramus religiosam et timoratam fore, quum Deo corda pateant, cujus opus non fraudulenter agere suo periculo tenentur. lidem interim in Domino admo­ nentur, ne per illius temporis spatium, Dominici ad­ ventus, quadragesimae, nativitatis,resurrectionis Do­ mini, pentecostes item et corporis Christi diebus,., quibus refici maxime et in Domino gaudere pastoris praesentia oves .debeant, ipsi ab ecclesia suacathe- . drali ullo pacto absint, nisi episcopalia munia in sua dioecesi eos alio vocent. Si quis autem a patriarchal·, metropolitans seu episcopali ecclesia, legitimo impe­ dimento, seu justis et rationabilibus causis cessan­ tibus, sex mensibus continuis extra suam dioecesim morando abfuerit, praeter mortalis peccati reatum, quem incurrit, quartae partis fructuum unius anni,· fabricae ecclesiae et pauperibus loci per superiorem ecclesiasticum applicandorum, poenam ipso jure in­ currat. Quodsi per alios sex menses in hujusmodi’ absentia perseveravit.aliam quartam partem fructuum similiter applicandam eo ipso amittat. Cresente vero contumacia, ut severiori sacrorum canonum censurae subjiciatur, ritius d. patriarcha metropolitans seu episcopos absentes, et ipsum ntium d. patriarcham metropolitanorum seu episcoporum antiquior rési­ dons, sub poena interdicti ingressus ecclesiae eo ipso incurrenda infra tres menses per litteras seu nuntium, rftio d. patriarchae aut ssitio Romano pontifici denun­ tiare teneatur, qui in ipso* absentes, prout cujusque major aut minor contumacia exegerit, sua auctoritate animadvertere et ecclesiis ipsis de pastoribus utilio­ ribus respective providere poterunt, siCut in Domino noverint salubriter expedire. 15.Eadem omnino,etiam quoad culpam.amissionem fructuum et poenas, de curatis episcopo inferioribus, presbyteris scilicet, parochis et aliis quibuscumque, qui beneficium seu officium aliquod ecclesiasticum, curam animarum habens, obtinent, declarantur et decernuntur; ita tameti, ut, quandocumque eofkau»sa prius per epis>»pum cognita et probata, abesse cohtigerit, vicarium idoneum ab ipso ordinario appro­ bandum cum debita mercedis assignatione relinquant. Discedendi autem facultatem in scriptis gratisque (l) Çoncit. AnlKxhenum. tan. n-x. Chalcodoncnae, can. ai. (Mansi, Cana.. Il, 1314; VII, 37Q-S0.] (>)Conc Sardiceme, can. 3.1 Mansi. Cena.. VI, 1143.] \J 135 ’ . . « I j / ConrtitntkmM et canone* a. synodi Monti* Libani, a. 1736. concedendam ultra bime«tre tempua, niai ex gravi causa, non obtineant. Quodai, per edictum [atari] etiam non penonaliter, contumace* fuegint, liberum erit ordinariis per censuras ecclesiasticas et seque­ strationem et subtractionem fructuum aliaque juris remedia, etiam usque ad privationem, compellere, nemini, quoad hoc, privilegio seu exemptione qua­ ' cumque suffragante. 16. Alii autem clerici curam animarum non ha­ bentes, presbyteri scilicet, diaconi, subdiaconi, lec­ tores et cantores, qui, juxta ritum Orientalem, non sunt absolute ordinati, sed titulo alicujus certae eccle­ siae, cujus servitio proinde sunt addicti, aut certe portionem ad sui sU&tentationem inde percipiunt, seu ab ordinario loci ad spiritualem suae dioecesi*'et ecclesiae utilitatem opera illorum adhibetur : ab una <' ecclesia et dioecesi ad aliam, sine rationabili causa ab ipso ordinario probanda, qtigrare, ut supra dictum est, non permittantur. Si vero contigerit illos, non consentiente episcopo aut dimissoriam illis negante, alio migrare, nullatenus debent ab aliis episcopis ad exercitium suorum ordinum admitti ; sed etiam a proprio ordinario poterunt per censuras ecclesiasticas et sequestrationem subtractionemque fructuum alia­ que juris remedia, etiam usque ad privationem, com­ pelli, ut ad suas respective ecclesias vel dioeceses revertantur. Nam in sacris conciliis statutum est, ut nullus clericus ab una ad aliam transeat-ecclesiam, et, si migraverit, ab alio non admittatur episcopo, nisi commendatitiis literis sit munitus ; alioquin tam qui recipit, quam qui recipitur, suspensionis poenam in­ currat ; et concilium Laodicenum ( i ) haec habet : Quod non oporteat.sacerdotem velffericum sine literis profi­ cisci canonicis.Quod non oporteat saccrdotenuvel cleri­ cum praeter jussionem sui proficisci pontificis. Antio­ chenum (a) : Nullus externus sine pacificis suscipiatur. Chalcedonense (3) : Peregrinos clericos et lectores in aha civitate, praeter commendatitias litqras sui epi­ scopi, nusquam penitus ministrare debere jClericos in ecclesiis ministerio fungentes,quemadmodum jam sta­ tuimus, non licere in alterius civitatis ecclesia ordinari ; sed illa esse contentos, in 'qua ab initio, ut ministra­ rent, digni habili sunt ; praeter illos, qui, amissa sua patria, in aliam ecclesiam necessario transierunt. Si qui autem episcopi post hoc decretum clericum, qui ad alium episcopum pertinet, susceperint, placuit esse· excqmmunicatos eumque, qui susceptus est, et eum, qui suscepit, doitec clericus, qui migravit, in suam ecclesiam redeat. Trullanum (4) : Quoniam diversa­ rum ecclesiarum clerici propriis, in quibus ordinati sunt, relictis ecclesiis, ad alios, episcopos se contule­ runt,et sine proprii episcopi sententia in alienis eccle­ siis constituti sunt, et ex eo ipsos reddi insolentes ac inobedientes evenit : statuimus, ut a mense januario praeteritae quartae indictionis nullus omnino clericus, in quocumque sil gradu, potestatem habeat, sine pro­ prii episcopi scripta dimissoria, in alienae ecclesiae catalogum referri. Qui hoc enim a praesenti nunc tempore non servaverit, sed, quod in se est, eum qui illi manus imposuit, dedecore affecerit, deponatur et ipse, et qui cum praeter rationem suscepit. Tridentinum (5 ) denique : Quum nullus debeat ordinari, qui judicio sui episcopi non sit utilis aut necessarius suis ecclesiis, sancta synodus, veshgiis sexti canonis con­ ' cilii Chalcedonensis inhaerendo, statuit, ut nullus in posterum ordinetur, qui illi ecclesiae aut pio loco,fro cujus necessitate aut utilitate assumitur, non adseribatur, ubi suis fungatur muneribus, nec incertis ■ vagetur sedibus. Quodsi locum inconsulto episcopo deseruerit, ei sacrorum exercitium interdicatqr. Nui(i) Cvncil. Laodicenum, can. 41-2. [Manti, C&tc., 11, 572.] " z-'V) AntiociXnutn concil., can. 7. [Mansi, (Vac., H, iji 1.) cime., can. et jo. [Mansi, Cowc., VII, 377-9 i (4) Trullanum cone.,*can. 17. [Mansi, XI, 951. J (5) S»·. jj, cap. it», de reform. 136 lus praeterea clericus peregrinus sint commendatitiis sui ordinarii literis ab ullo episcopo ad divina cele­ branda et sacramenta administranda admittatur. 17. Sicut ab una ad aliam ecclesiam transitum sacri canones prohibent, it* etiam cavent, ne quis pluribus deserviat ecclesiis. Etqxmdlium quidem Chalcedo donense (i) praecipit : Non licere clerico in duarum civitatum ecclesiis eodem tempore in catalogum referri, et in ea, in qua a principio Ordinatus est, et in ea, in quam tamquam ad majorem confugit propter inanis gloriae cupiditatem ; eos autem, qui hoc faciunt, pro­ priae ecclesiae restitui, in qua ab initio Ordinati sunt, ut illic solum ministrent. Tridentinum (a) vero eamdem definitionem confirmans, jubet ecclesiasticos in una tantum ecclesia conscribi ; qui vero duplex bene­ ficium personalem residentiam requirent obtinuerint, plure* scilicet parochiale* ecclesias aut plure* cathé­ drales, aut unam cathedralem et aliam parochialem, eis praecipit, ut, una retenta, alteram dimittere om­ nino cogantur. Nicaenum denique (3) secundum con­ cilium in civitatibus quidem prohibet clericos duabus ecclesiis connumerari.; ceterum in villis, quae foris sunt, propter inopiam hominum indulget. 18. Iri sacra ordinatione ab episcopo facienda con­ siderari diligenter debet locus ordinationis et tempus. Locus quiderii, ut sit proprius, sacer.et publicus : pro­ prius, quia in propria, non aliena dioecesi, nisi ex ordinarii consensu, ab episcopo celebrari debet ordi­ natio, ut'supra diximus ; sacer et publicus, quia or­ dines, neque majores, neque minodte, conferri pos­ sunt, nisi in ecclesia et inter misRtrum solemnia, quemadmodum in rituali nostro praescribitur, quid­ quid sit de aliorum ritu, quibus extra (4) missarum solemniaad primam tonsuram vel ad quatuor minores ordines promovere fas est ; vel aliorum, qui (5) etiam in missapraesanctificatorum diaconum,subdiaconum et lectorem, et hunc etiam sine missa ordinalit ; vel aliorum, .qui ordines (6) omnes usque ad presbytera­ tum inclusive extra missam conferunt. Id vero in nostra ecclesia fieri nulli episcopo permittimus. Tempus autem,quo sacra celebrari debet ordinatio, episcopi arbitrio relinquitur ; qui, quamvis quolibet anni mense (7) et qualibet hebdomadae die ordines etiam majores conferre possit, id tamen curare debet, ut dominicas potius ac festos dies eligat, quibus inter missarum, ut diximus, solemnia et in publico cleri ac populi conventu sacras peragat ordinationes. Et quo­ niam a summis Romanis pontificibus patriarchae nostri saepius admoniti fuere, ut ritibus sanctae Ro­ mae ecclesiae, quoad fieri potest, in sanctorum sacra­ mentorum administratione conformius inhaerent : idcirco episcopos et archiepiscopos hortamur, ut in ordinum, ac praesertim majorum, collatione, si non sabbata quatuor anni temporum, et quae dominicam de passione et dominicam resurrectionis antecedunt, saltem servent dominicas quatuor anni jejuniorum, quadragesimalis scilicet, apostolorum, assumptionis Deiparae et nativitatis Domini, quae in nostra eccle­ sia observantur. 19. Ordinari non possunt furiosi, amentes, crimi­ nosi, infames, peregrini et ignoti,' servi, homicidae, irregulares, suspensi, interdicti, excommunicari, bi­ gami, neophyti, illiterati, insigni corporis vitio deformes, manci et illegitimi, sine dispensatione nTii d. patriarchae, quae tamen raro et ex urgenti necessi(1) Cone, Chalcedonense, can. io: (Mansi, Cenc., VII, 376.) (j) Seas. >4, cap. 17. (5) Nicaenum II, can. 15. (Mansi, t'oar.. XIII, 753,) (4) In uncta Romana ecclesia id permittitur. Rit. pontificale pan. Γ. de ordinibus conferendis, J. Quante auUm Penhjix Sxlea miisarunt saimmia. (5) Graeci in Eurkolag. vide Morin. De sner. orjinnl. pag 69. Goar, in eurAolog. pag. 432 et 251. Isaac Habert, in Pntigcal. Generer, pag. JU. (6) Nestortam,in Pentijual. vide Morin, peg. 459. Aaaemani, BMotlnr. eeùnt. tom. 111. part, s, p. Sis. (7) Ju venin, De sacramentis, pag. 586. IJ7 Constitutione* et canone* ·. «ynodi Monti* Libani, a. 1736. tate, vel ob evidentem ecclesiae utilitatem, et ii* * tantam concedenda est, quo * * ecclesiasticum a ju stem arcet ordinibus. Qui (1) «ua voluntate homici­ dium 'pdkpetraverit, etiamsi crimen id nec ordine judiciario probatum, nec ali * ratione publicum, * ed occultum fUerit, nullo tempore ad sacro * * ordine pro­ moveri possit, sed omni ordine et officio ecclesiastico careat ; si vero homicidium non ex proposito, sed ex casu, vel vim vi repellendo, ut qui * se a morte defen­ deret, fuisse commissum narretur, quam ob causam etiam ad sacrorum ordinum et altaris ministerium jure quodammodo dispensatio debeatur, committatur loci ordinario seu viciniori episcopo, qui nonnisi causa cognita, et probatis precibus ac narratis, nec aliter dispensare possit. 20. Quando episcopus (i) ordinationem (acere dis­ posuerit, sacerdotibus et *alii prudentibus viris *periti divinae legis ac in ecclesiasticis functionibus exerci­ tatis committat; ut ordinandorum genus, personam, aetatem, institutionem, mores, doctrinam et fidem diligenter investigent et examinent ; iique, vel saltem eorum unus, penes episcopum resideant, ac juramen1 tum praestent de officio fideliter exercendo. Quia vero sacris canonibus cavetur, ut episcopus eos dum­ taxat sacris initiet ordinibus, quos ipsi examinatores idoneos esse judicaverint, oneratur horum conscien­ tia, ne spe aliqua, praemio,' metu, aut alio affectu ducti, vel rejiciendum approbent, vel approbandum rejiciant ; sed prudenter et secundum Deum delibe’ rent, rectumque judicium ferant. Episcopus autem circa mores, doctrinam aut fidem ordinandi exami­ natorum non confessarii testimonium recipiat. 21. Ad tonsuram et cantoratum nullus promovea- ■ tur, nisi testimonia episcopo exhibeat, de legitimo natali; de baptismo ; de confirmatione ; de aetate, quae septennio sit major ; et quod fidei rudimenta (3) edoctus fuerit, quique legere et scribeje sciat ; et de quo probabilis conjectura sit, quod, ut Deo fidelem cultum praestet, hoc vitae clericalis genus elegerit. Hoc porro testimonium habeatui;. a parocho aut ab alio fide digno sacerdote. 22. Ad lectoratum et subdiaconatum.evehendus exhibeat literas testimoniales de inferiore ordine sus­ cepto ; de vita et moribus, ut supra ; de servitio eccle­ siae et exercitio collati ordinis cantoratus;quod legere et 'canere sciat, qùae ad ipsius ordinem Syriace seu Arabice spectant ; et de aetate, quae in lectore sep­ tennio sit major, et in subdiacono sit saltem annorum quatuordecim, ut infra dicetur. 13. Nisi autem aliud episcopo magis expedire videatur, per temporum interstitia cantoratus, lectoratus et subdiaconatus conferantur, ut eo (4) accura­ tius, quantum sit hujus disciplinae pondus, possint edoceri ; ac in unoquoque munere, juxta praescrip­ tum episcopi, se exerceant ; idque in ea, cui adscript! sunt, ecclesia, nisi forte ex causa studiorum absint ; atque ita de gradu in gradum ascendant, ut in eis cum aetate vitae meritum et doctrina major accres­ cat. Quod et bonorum morum exemplum et assiduum in ecclesia ministerium atque major erga presbyteros et superiores ordines reverentia et crebrior, quam antea, corporis Christi communio maxime compro­ babunt ; quumque hinc ad altiores gradus et sacratis­ sima mysteria sit ingressus, nemo iis initietur, quem non scientiae spes majoribus ordinibus dignum osten­ dat. Hi vero nonnisi post annum a susceptione post­ remi gradus minorum ordinum ad sacros ordines promoveantur, nisi necessitas aut ecclesiae utilitas, judicio episcopi, aliud exposcat. 24. Quamquam vero subdiaconatus in ecclesia no­ stra Syriaca inter minores computetur, non est tamen (I) Trident. tea *. 14. cap. S, de reformatione. ( j )Tndenl. teas. 25, cap. 7, de reformatione. (3) Seat. 33, cap. 4· (4) Tnd.tc·». a), cap. 11, de reform. 138 ab episcopo conferendus, niai in aetate saltem qua­ tuordecim annorum constituti . * In sancta autem ecclesia Roman·, in qua majorum ordinum classi multi· ( i ) abhinc saeculis subdiaconatu * est' adscrip­ , * ts requiritur acta * (2) annorum viginti duorum : apud Graecos autem, qui illum adhuc in classe mino­ rum (3) ordinum habent, exigitur aetas (4) annorum viginti. 25. Ad sacras et majores ordines provehendi ha­ beant (5) bonum testimonium, sintque in minoribus ordinibus jam probati, ac literis et iis, quae ad ordi­ nem exercendum spectant, instructi, qui sperent Deo auctore se continere posse ; ecclesiis, quibus adseribentur, inserviant ; saantque maxime decere, si sal­ tem diebus dominicis et solemnibus, quum altari ministraverint, sacram communionem percipiant. Promoti ad sacrum diaconatus ordinem, si per annum saltem in eo non sint versati, ad altiorem gradum, nisi aliud episcopo videatur, ascendere non permit­ tantur. 26. Nullus ad diaconatus ordinem ante vigesimum primum, et presbyteratus ante vigesimum quintum aetatis suae annum promoveatur. Etsi enim antiquis canonibus sancitum sit, ut presbyter (6) ante annum trigesimum non ordinetur, nec diaconus (7) ante vigesimum quintum ; et sacra Tridentina synodus (8) in presbyteris annum vigesimum quintum et in dia­ conis vigesimum tertium requirat : in pontificali tamen nostro propter ecclesiae necessitatem vel utilitatem permittitur episcopo, ut diaconum ordinare possit anno aetatis vigesimo primo, et archidiaconum con­ secrare anno aetatis vigesimo secundo ; presbytero autem sacrum ordinem 'conferre anno trigesimo vel saltem vigesimo quinto. Sciat tamen episcopus (9), non singulos in ea aetate constitutos debète ad hos ordines assumi, sed dignos dumtaxat, et quorum pro­ bata vita senectus sit. Regulares quoque nec in .minori aetate, nec sine diligenti episcopi examine ordinentur. 1 27. "Qui ad diaconatum et presbyteratum erunt (10) assumendi, per mensem ante ordinationem episco­ pum adeant, qui parocho aut alteri, cui magis expe­ dire videbitur, committat, ut, nominibus ac dijfeiderio eorum, qui volunt promoveri, publice in ecclesia per denuntiationem ter vel saltem semel in dominica vel die festo propositis, de ipsorum ordinandorum natali­ bus, aetate, moribus et vita a fide dignis diligenter inquirat, et literas testimoniales, ipsam inquisitionem factam continentes, ad ipsum episcopum transmittat. 28. Quamobrem ad diaconatum promovendus epi­ scopo deferat documenta de aetate viginti et unius anni saltem incepti ; de titulo ecclesiae ; de denuntia·, tione facta, ut supra ; de ordine proxime accepto ; de servitio ecclesiae in ordine subdiaconatus ; et quod illa tenet, quae diacono scire necessarium est. Item ordi: nandus ad presbyteratum, praeter ea, quae a diacond exhibenda sunt, testimonium habeat, de aetate viginti quinque annorum inceptorum ; de servitio praestito ecclesiae in ordine diaconatus; et quod illa sciat, quae ad presbyteratum spectant. 29. Duo sacri ordines (11) non eodem die^ etiam regularibus conferantur. Minores vero ordines urio eodemque die conferri possunt, si ordinandus in aetate legitima sit constitutus. Quod autem de unius (I) Trident. ÿea*. 33, cap. 4, de sacram. ordini*. (3) Synod. [Tnd.J aes*. 33, de reform, pap. 13. (3) Juvenin, Dtuurumhi. pag. 635. (4) Concit. Trullanum, can >3. [Menai, fear., XI, 950.) (5) Trident. *eu. »3, de reform., cap. 13. Concil. Cartha^inenae 111. ann. 397, can. 13· [Manu, Cone.. Ill, 8*4.] (6) Concil. Neocaesarienae can. 11. Concil. Trullanum, can *14. [Manai, Cone, 11, 341 : XI, 950.] (7) Cone. Carthaginenre Ill., can. 4. [Mansi, f'eac.,Ill, Mo.] (8) Sea*. 33, de reform., cap. 13. (9) SA». 33,-cap, 13. ( 10) Sew. »3, c4- 5· (II) Trideal. Maa. 33, cap. 13. -,---- ------ '-..a-........................................................................................ . ....... .. Λ, „.. ,l._L .... , ... >39 Constitutiones et canones s. synodi Montis Libani, a. 1736' anni intervallo inter minorai (1) ordines et primutn majorem, et inter unum majorem et alterum *upra dictum est, id episcopi arbitrio ac judicio relinquitur, ut stata inter ordinum suSceptioncnr, sive de anno in annum, sive de mense in mensem, sive etiam de heb­ domada in hebdomadam, intervalla temporum servet, prout ecclesiae necessitas exiget. 30. Ut promovendi ad sacros diaconatus vel pres­ byteratus ordines majori cum praeparatione magno et angelicis humeris formidando oneri se supponant, praecipimus, ut nullus omnino ordinari possit, qui non manserit spatio unius mensis apud episcopum seu penes cathedralem eecclesiam ; quo temporis in­ tervallo et erudiatur ante examen coram episcopo et coram examinatoribus subeundum super iis, quae pertinent ad sacrum ministerium, quod assumet ; et ner decem vel octo dies ante ipsam ordinationem sub directore ab episcopo constituendo in loco aliquo a saecularibus remoto spiritualia exercitia peragat. 31. Nullus saecularis ordinetur diaconus aut pres­ byter, qui non habeat titulum (a) ©ecclesiae, unde vitam honeste sustentare possit ; alioquin ille ab exer­ citio ordinum suspensus sit ; episcopus vero, qui manus scienter imposuit, ad alimenta erga ordinatum teneatur. Non enim decet (3), eos, qui divino minis­ terio adscript! sunt, cum ordinis dedecore mendicare, aut' sordidum aliquem quaestum, sive artem vilem exercere. Apt igitur habere debet ex ecclesia, cujus servitio addicitur, unde vivat ; aut patrimonium suf­ ficiens de sua vel paterna haereditate constitutum, quod ipsi subsidium vitae praestet ; aut saltem per honestum artificium, vel per literas (4) jictum quae­ rat, quemadmodum patres concilii Carthaginiensis clericis per Africam constitutis olim permiserunt. Qui vero ad titulum missionis a rrtip d. patriarcha ordi­ nantur, nimirum alumni collegii Maronitarum de Urbe, iis de sufficienti alimento ex dioecesibus vel terris, ubi missionibus sacris incumbunt, ejusdem nîii d. patriarchae et ordinariorum juste (5) honeste provideatur. 34. Clericorum minorum, diaconorum et presbyte­ rorum numerus in unaquaque ecclesia, vel dioecesi, aut cathedrali, sic ab episcopo definiatur, ut spirituali illius loci necessitati sufficienter succurri possit. Non igitur augendus est, neque diminuendus, nisi habita ratione multitudinis vet paucitatis populi et servitii ecclesiae ejusque loci reddituum, ut onines' clerici commode sustententur, et populus habere queat a quibus abunde instruatur et sacramentis reficiatur. Ubi autem populus' ita numerosus est, ut divinis peragendis sacerdos unus non suffieiat, atque proven­ tus ecclesiae sunt adeo pingues, ut iis etiam alii sacer­ dotes sustentari possint : ih ea quidem ecclesia plures sacerdotes çonstituantur, jic tamen, ut illis unus tamquam archipresbyter praeficiatur, cui ceteri su­ besae debeant. Similiter diaconirtdiisque inferioribus clericis archidiaconus praeponatur, quemadmodum in pontificali praescribitur. / 33. Quicumque ex nostris tusus fuerit ab episcopii alterius ritus et nationis, etiam orthodoxae, ordines accipere, perpetuo maneat suspensus ab exercitio collatorum ordinum ; si vero ab episcopis haereticis aut schismaticis, excommunicationem istae' senten­ tiae praeterea incurrat. Nemo vero ex alienis ad sacrum ministerium admittatur, nisi constet illum ab episcopo cathplico esse ordinatum ; aut, si ab haere­ tico vel schismatico ordinatus' fuerit, nisi ejurato schismate vel haeresi et facta fidei catholicae Roma­ nae professione, et insuper obtenta a nho d, patriar­ cha dispensatione super irregularitate et suspensione, (i) Hoc cap., can. 19 et 21. (a) Coficil. Chakedonense, can. 6. |Manti, C«sr., VII, 37$.] (3) Tndent seta. 21, de reform., cap. a.‘ (4) Concil. Carthaginense HI, ann. 398, can. 51-3. (Manti, Cmm*., 111, 955.) (3) · Videtur scribendum /wWtar pro/wfr. 140 quam is incurrit, ab qpiscopo haeretico ordines acci­ piendo et in acceptis ministrandb. ' 34. Omne» in sacris ordinibus constitnti, diaconi scilicet, presbyteri et episcopi, ad horÿs canonicas obligantur sive in choro sive privatim recitandas, quemadmodum recens ordinatus diaconus in pontifi­ cali nostro admonetur his verbis : Esto, fili mi, tn officio ac ministeriofrequent matte et vespere et media nocte, heve metu tua relaxetur ab agone. Attamen reliquas preces recita, ubicumque te esse contigerit : in ecclesia, sive domi, sive in labore tuo. Ubiexpreese inculcantur, preces matutinae, vespertinae et noctur­ nae, eo quod ad eas non clerici tantum, sed etiam populus, juxta ritum nostrum, ad ecclesiam accedere soleat ; reliquas autem preces, Ut puta tertiam, sex­ tam, nonam et apodifnon seu completorium, distincte non exprimit episcopus, ep quod breviores sint et a diaconis atque sacerdotibus recitari soleant, ubi libue­ rit. Canonicarum autem horarum numerum ac tem­ pus definiunt receptae apud nos constitutiones (1), quae sequuntur : Deo debentur ab omnibus Christianis septem preces per diem et noctem : videlicet oratio ad vesperam, oràtio ad horam quietis et somni, oratio ad mediam noctem, oratio ad matutinum, oratio ad. ter­ tiam horam, oratio ad sextam et oratio ad nonam. Et saeculares quidem laid tres preces quotidie cele­ brent, vespertinas scilicet et quietis et matutinas ; septem autem sacerdotalis ordo, sicut David (r) rex et propheta ait : « Septies in die laudem dixi tibi. » 35. Quum vetus Orientalium opinium sit traditio et consuetudo, ut eorum clerici, subdiaconi, diaconi et presbyteri uxores etiam in sacerdotio retineant, quas ante sacrum ordinem virgines, non viduas, neque corruptas, duxissent ; quumque id illis nunquam sancta Romana interdixerit ecclesia, quin potius ma­ trimonium hujusmodi probaverit, quemadmodum .ait Clemens papa III. (3) : Sacerdotibuf Graecii legitimo matrimonio licet uti ; et Innocentius papa III. (4) : Orientalis ‘ecclesia votum continentiae non admisit; quoniam Orientales in minoribus ordinibus contra­ hunt et in sacris utuntur matrimonio jam contracto : idcirco non interdicimus nostris, ut, qui in minoribuq^ constituti sunt, matrimonium contrahant ; qui vero in sacris ordinibus, contracto jam matrimonio utan­ tur : sic tamen, ut qui caelibes esse vellent, ad matripionium nequaquam compellantur, sed ad caelibatum , potius adhortationibus inducantur. Qui autem viduam vel corruptam duxerint, vel ad, secunda» nuptias mortua prima uxore transierint, illos ad diaconatum vel presbyteratum promoveri nullatenus permittimus. Quodsi quis diaconus vel presbyter, diabolo insti­ gante, post sacram ordinationem vel, uxore mortua, aliam duxerit, vel, si uxorem non habebat, illam ducere praesumpserit, statuimus illum ab ordine esse deponendum et ab . legitima uxore omnino separan­ dum. Quod vero ad ministerium presbyteri legitimo matrimonio conjuncti spectat, servandum' ducimus, quod a Clemente VIII. (5) pontifice statutum est : Presbyter 'conjugatus, ante sacrum sacrificium seu sanctam missam celebrandam, vel per hebdomadam vel triduum abstineat ab uxore JdênT dicendum de diacono conjugato, quando ad «tare est ministratu­ rus et communionem sacram percepturus. . 36. Omnes episcopi peculiarem habeant librum, in quo describatur nomen, cognomen, patria,, aetas et titulus ordinandorum, necnon annus, mensis ac dies collatorum ordinum. Ex eo autem libro testimoniales ordinatis tradantur. Ipse vero liber, Cujus in fronte nomen ciijuslibet episcopi inscriptum erit, in archivio (t) Liber Jtrtt-torn. can. i8. e (3) Psal.CXVHI, 164. (3) Caput 7 QbtMMhbm, depoenhent. et remüaione [V. 3d.) (4) Cap. Quttm efa» 6, de der. conjug. (111, 3.) (5) Instructione super aliquibus ritibus Graecorum, 31 a«f. •a®. >595« ft [V. appendicem hujus coacüiij <4* . Conshtutiooes et canone» s. synodi Monti» Libani, a. 1734. t* % epiecopsdi perpetuo asservetur, successoribus traden­ de». 37. Psalmista sen cantor, quum ordinatur, adduci­ tur ab archidiacono ad episcopum ad altari» portam sedentem ; et quidem, si saecularis sit, cum veste ac sine pileo ; si monachus, cum pallio et cucullo ex capite ad humeros reducto, manum pontificis oscule­ tur, dicens : Bmedic, Domine. Pontifex ter èum signat in fronte,«dicens : Benedicat te Dominus Deus inter signatos sanctae ecclesiae ad altare salicti X. loci X. in. nomine Patris etc. Deinde recitatis preci­ bus, hymnis et psalmis, qui unicuique ordinationi praemitti solent, sinistrum genu flectere cum jubet pontifex, et-manum temporibus ejus imponens, dicit :r Rogamus te nunc, Domine Deus, ut gratiam et mise­ ricordiam tuam facias super hunc servum tuum X., et largire ei, ut cum diligentibus nomen tuum mini­ stret coram te etc. Eumque tondet in modum crucis, dicens : Signamus servum Dei X. ad altare sancti X■ loci X. in ndmine Patris etc. Et diacono procla­ mante : Stemus recte etc., episcopum apprehensa ejus dextera, dicit : Deus, qui per immensam gratiam tuam etc. et introducit illum ad altare, dicens : Det tibi Dominus gressuum puritatem etc. Tum tradit illi librum psalmorum gestandum, et fit processio per ecclesiam cum cantu ; regressus autem ordinatus ad altare, illud osculatur, deinde dexteram episcopi, qui orat.: Suscipe Domine etc., et porrigit illi sacram communionem. . 38. Anagnostes seu lector, quum ordinatur,episcopi intra altaris portapi sedentis manum osculatur, di­ cens : Benedic, Domine,; quem in fronte ter signat, dicens : Dominus Deus benedicat te, et faciat te lec­ torem . in sancta ecclesia sancti X. loci X. in nomine Patris etc., ad singulas invocationes respondente diacono : Arnen. Tum recitata ab episcopo oratione exordii : Dignos effice, Christe Deus noster etc., et a diacono proclamatione : Stemus recte etc., electus legit ex Ezechiele : Et adduxit me ad portati, quae respicit ad Orientem etc. Episcopus orat : Domine virtutumfoelestium etc. Diaconus proclamat : Iterum atque iterum precemur etc. Archidiaconus adducit electum ad episcopum, dicens : Offerimus sanctitati tuae etc. Episcopus, sinistrum genu eum flectere jubens, imponit dexteram suam temporibus ejus, dicens : Divina gratia etc. eligit et promovet hunc servum Dei X. a gradu cantorum ad gradum lecto­ rum, in ecclesia sancti X. loci X. Oremus igitur pro eo, ut adveniat super eum illapsus Spiritus sancti, ter dicentes ■; concede ei Domine. Diaconus : In pace Dominum oremus. Episcopus orat : Rogamus et de­ precamur te, Domine Deus etc. Tum dexteram tem­ poribus electi imponit, dicens : Deus magne et dives in donis, qui ordines ecclesiae tuae dedisti, et gradus in ea constituisti, et donum tuum super famulos tuos effudisti : sanctifica nunc hunc servum tuum, et elige eum, ut sit lector etc. et addit : Deus magne homi­ numque amator etc. Et erigens electum dicit : Deus magne etc. Induit eum tunica, dicens : Indue, Domine etc., et tradit ei librum ad legendum ex Isaia : Haec dicit Dominus, qui creavit te el formavit te etc. Archi­ diaconus proclamat, et episcopus orat ; tum fit pro­ cessio per ecclesiam cum cantu; regressus autem ordinatus ad altare, illud osculatur, deinde dexteram episcopi, qui orat : Gratias agimus tibi etc., et porri­ git illi sacram communionem. 39. Hypodiaconus seu subdiaconus, quum ordina­ tur, tunica lectoratus indutus, episcopi ante altare sedentis manum deosculatur, dicens : Benedic, Do­ mine ; quem episcopus in fronte ter signat, dicens : Dominus Deus benedicat te inter subdiaconos sanctae ecclesiae sancti X. loci X.,in nomine Patris etc., et recitata ab episcopo oratione exordii et a diacono proclamatione, recte etc., adducit electum archidiaconus ad episcopum, dicens : Offerimus sane, titati tuae etc. «Episcopus sinistrum genu eum flectere ijisi -ΔΔχ jubet et imponit dexteram temporibus ejus, dicens : Divina gratia etc. eligit et*promovet hunc servum Dei X. a gradu lectoratus ad gradum subdiaconorum etc., deinde orat : Ita, Domine, dignum fac ram vocatione ista subdiaconatus etc., et prosequitur : Domine Deus sanctarum et coelestium virtutum etc. Tum manum utramque temporibus ejus imponit, dicens : Deus aeterne,.qui reges unxisti, et prophetas constituisti et consecrasti, et justas vocasti : tu, Domine, voca hunc servum tuum saheta vocatione in signo subdiaconatus, et eljge eum, ut sit bonus minister sanctae eccle­ siae tuae ; largire ei donum sancti tui Spiritus, et concede ei, Domine, ut amet communionem sacra­ mentorum et decorem domus tuae, utque adstet januis sancti templi tui, et accendat lucernas domus orationis tuae, et cum timore ac sollicitudine et conscientia bona perficiat ministerium, ad quod eum vocasti etc. Et alias preces subjungit, manu primum sacramentis, deinde ei, qui ordinatur, imposita ; archidiacono pro­ clamante, Stemus recte etc. Tum erigit electum, et induit eum tunica sua, dicens : Indue, Domine, hunc servum tuum tunica subdiaconatus etc. Et imponit collo ejus orarium, dicens : Indue, Domine, hunc servum tuum orario subdiaconatus etc. Et tradit ci vas aquae ; et circumducitur per ecclesiam tribus vici­ bus : prima vjce candelabrum ecclesiae accendit et exstinguit ; altera vice fores ecclesiae claudit et ape­ rit ; tertia vice tintinnabulum seu campanam pulsat. Tum traditur ei liber actuum apostolorum, ut legat ex cap. Ill : Hoc est, quod -per prophetam Joel dictum est etc. Archidiaconus proclamat : Stemus omnes in oratione etc. Episcopus orat : Deus clemens etc. Et signat eum in fronte tribus vicibus, dicens : Ordina­ tus est in ecclesia sancta Dei X. subdiaconus etc. Tum orat pro gratiarum actione : Agimus libi gratias etc. Traditque ordinato cereum accensum, ter dicens cum ipso : Ego sicut oliva etc., ordinatus osculatur altare manumque episcopi, et ab adstantibus saluta­ tur ; mox sacram communionem accipit, et episcopus concludit £ Deus deorum et Dothinns dominantium. 40. Diacctnus, quum ordinatur, habitu subdiacona­ tus indutus, episcopi super suppedaneum altaris sederi­ tis manum deosculatur, dicens : Benedic, Domine. Episcopus signat eum ter in fronte dicens : Dominus Deus benedicat te inter diaconos sanctae ecclesiae sancti X. loci .V. in nomine Patris etc. Et recitatis ab episcopo precibus, psalmis et hymnis, et a diacono proclamatione, Stemus recte etc , archidiaconus addu­ cit electum ad episcopum, dicens : Offerimus sancti­ tati tuae etc. Episcopus dexteram genu flectere eum jubet, et imponens manum dexteram capiti ejus dicit : Divina gratia etc. eligit et promovet hunc servum Dei X. a gradu subdiaconatus ad gradum diae'onorum etc. Deinde orat : Ita, Domine, fac cum dignum vocatione diaconatus etc., et prosequitur : Domine Deus virtutum etc. Tum manum dexteram capiti electi imponens, dicit : Deus, qui. ecclesiam tuam aedificas eamque fundas, qui illam auges, quaeque ei deficiunt, per sanctos tuos supples, qui in oqinibus generationibus ad ejus regimen ordinati sunt : tu, Domine, nunc respice in famulum tuum, et mitte super eum gratiam sancti tui Spiritus, et reple eum fide, caritate, virtute et sanctitate. Et quemadmodum dedisti gratiam Stefhano, quem primum vocasti ad opus ministerii hujus, ita et concede, ut super hunc servum tuum adveniat auxilium de coelo etc., et alias preces subjungit, manu prinnim sacramentis, deinde capiti electi imposita, archidiacono proclamante. Ste­ mus recte etc. Tum erigit electum et signat eum in fronte, ter dicens : Signamus signo crucis invictae servum DeiX., diaconum ad altare sancti X-, loeiX in nomine Patris .etc. Imponit collo ejus orarium dicens : Indue, Domine etc. Tradit ei librum episto­ larum, ut legat ex epistola I. ad Timotheum (cap. I, 16. et I, 18.) ; et archidiacono proclamanto : Stemus omnes in oratione etc., episcopus, dicta oratione : ........... ........... 143 A Constitutiones et canones s. synodi Montis Libani, a. 1736. Laus Hit, Domine Jesu Christe etc., tradit electo thuribulum, quo ecclesiam incensat in prima proces­ sione ; deinde'librum epistolarum, quem circumges­ tat in secunda processione ; postremo velum magnum, quo calix tegitur, quod et gestat in tertia processione. Reversus electus ad altare caput inclinat, episcopus vero imponit capiti ejus primo patenam cum sancto Domini corpore, dicens : Ita, Domine Deus etc., deinde calicem cum sanguine Domini, dicens : Sancte et gloriose etc. Tum imponens dexteram capiti ejus, et signans eum ter signo crucis, dicit : Ordinatus est μη sancta Dei ecclesia X., diaconus etc. i» nomine Patris etc., et gratias agit, dicens : Gratias agimus tibi, Domine etc. Ordinatus osculatur altane, manum­ que episcopi, a quo accipit sacram communionem, et concludit episcopus : Agimus tibi gratias etc. Et admonet eum dicens : 'Ante omnia etc. 41. Archidiaconus, cum benedicitur, habitu diaconi indutus, stat ante altare. Recitatis aUteni precibus, psalmis et hymnis, qui consecrationi praemittuntur, legit electus ex actibus apostolorum cap. VI. : Con­ vocantes autem duodetim multitudinem discipulorum, dixerunt : Xon est aequum etc. Episcopus electum jubet dexteram genu flectere, et imponens capiti .ejus manum dexteram, dicit : Domine Deus omnipotens • ite. Tum ponit evangelium super pectus ejus, et pro­ cessio fit per ecclesiam.Quumque ad episcopum rever­ sus fuerit, episcopus electo manum imponens, djcit : Deus sanctissime etc. Deinde accipit ab eo evange­ lium ; qui osculatur, altare manumque episcopi ; epi­ scopus vero ponit velum magnum super pectus ejus et super humeros ab anteriori ad posteriorem partem, et signat eum in fronte signo crucis ter, dicens : Obla­ tus est, signatus est, et per fectus est A”. archidiaconus etc. Et tradit ei hacuhmi ,suum past iralem, et jubet eum legere evangelium in bemafe séu ad portantaltaris ex Luca cap. X : Post haec designavit Jesus et alios septuaginta etc. Et proclamatione a diaconis . facta, evangelium archidiaconus ad pectus tenens, in porta majori aris consistit ibique manum quidem sacerdotum ipse osculatur, diaconi vero et populus ccodicem evangelii deosculantes, electum salutant. Episcopus sacram ei communionem praebet, tum con­ cludit : Agimus tibi gratias etc. Et electum de munere suo admonens, clericos omnes ejus potestati subjicit. 42. Ptesbyter, quum ordinatur, habitu diaconi in­ dutus, utrumque genu flectens, episcopi coram altari sedentis manum deOsculatUr, dicens : Benedic, Do­ mine, Episcopus signat eum tribus vicibus in fronte dicens : Itominus Deus benedicat te inter presbvteros sanctae ecclesiae etc. Et recitatis precibus, psalmis et hymnis, et facta a diacono proclamatione : Iterum atque iterum Dominum precemur etc., archiditiconus adducit electum ad episcopum, dioens : Offerimus sanctitati tuae etc. Episcopus utrumque genu eum flèctere jubet et, dexteram manum capiti ejus impo­ nens, dicit : Divina gratia etc. vocat et promovelhunc servum Dei X. a gradu diaconatus ad gradum pres­ byteratus etc. ; deinde, orat : Ita, Domine, fac eum dignum vocatione presbyterorum etc., et prosequitur : * Domine Deus virtutum etc. Tum manum dexteram capiti electi imponens, dicit : Deus magne et admi­ rabilis etc., qui in omnibus generationibus eligis in ministerium sanctorum eos, qii tibi placent, elige et Λ une servum tuum ad presbyteratum, et. concede ei, ut sine morum reprehensione et sine fidei inconstantia resipiat donum magnum Spiritus tui sancti, dignusdue fiat fungi sacerdotio evangelii regni tui, adstare citram sancto altari tuo, 'offerre dona et sacrificia spiritualia, renovare populum tuum per lavacrum regenerationis, omnibus exhibere se lampadem lucis unigeniti Filii· tui, tibi coaeterni, ordinare et ornare sanctam ecclesiam tuam, benefacere per impositionem manuum suarum etc. Et alias preces subjungit, manu prunum sacramentis, deinde capiti electi imposita, archidiacono proclamante : Stemus recte etc. Episco- 144 pus cum chrismate inungit electo ambas manus simul junctas in modum crucis, producendo cum pollice suo dextero in sanctum chrisma intincto duas lineas,vide­ licet, a pollice dexterae manus usque ad indicem [sinistrae et a pollice sinistrae usque ad indicem] dexterae, ungendo mox totaliter palmas, dicens, dum inungit : Et unge eum de sancto tuo, et immisce eum divinis sacramentis tuis etc. Tum erigit electum, et signat eum m fronte, dicens : Domine Deus omni­ potens, respice de coelo etc. Et imponens dexteram .capiti ejus, ter illum obsignat et dicit : Ordinatus est in sancta Dei ecclesia, X. frresbyter· etc. in nomine Patris etc. Tum induit eum alba, dicens : Indue, Do­ mine etc., et cingulo praecingit : Praecinge, Domine, hunc famulum X. presbyterum etc. Amictum capiti ejus imponit : Indue, Dominé etc. Stolam collo im­ ponit : Indue, Domine etc. Induit eum planeta : Indue, Domine etc. Imponit manum capiti, dicens : Induimus sacerdotali hoc vestimento X. presbyterum etc. Et quum lecta fuerit ab archidiacotfo epistola et ab episcopo evangelium, fit tribus vicibus per eccle­ siam processio : in prim 1 episcopus tradit electo thu­ ribulum, ut ecclesiam incenset ; in secunda tradit ei circumgestandum evangelium ; in tertia tradit ei cali­ cem et patenam cum corpore et sanguine Domini, ut ea imposita circumgestet. Reversus ad, epi^p.ipum novus presbyter, ab illo ad altare introducitur; is vero osculatur altare, tum manum episcopi, qui jubet eum incensmn.ponere, et pro defunctis sacerdoiibus orare. Deinde hostia sanguine intincta illum communicat jubetque, ut clericos et populum communicet. Tum •concludit episcopus : Agimus tibi gratias etc. Et ad­ monet electum de suo munere, dicens : Ante omnia etc. Et tondet caput ejus in modum coronae, et cae­ ruleam illi cidarim imponit'. . 43. Periodeutês; quum benedicitur, habitu presby­ teri indutus, manum episcopi in gazophylacid seden­ tis deosçulatur, dicens : Benedic, Domine Cui episco­ pus Dominus Deus benedicat tibi etc. Et tradit ei crucem irf dexteram, et vas chrismatis in sinistram ejus, fitque per ecclesiam pnx-essio, electo inter duos periodeutas seu Sacerdotes inçedente ; quumque ad portam altaris devenerint, episcopus electum bene'dicens, ait : Dominus Deus benedicat te inter perio­ deutas sanctae ecclesiae loci X., in nomine Patris etc. Tum recepta ab electo crux deponitur super altare, et unus ex periodeutis evangelium gestat, a dextris ejtls stans, et alter vas chrismatis, stans a sinistris. Episcopus inyhoatotlicium: Dignos nos effice etc., γιο peracto unus'ex'periodeutis adducit electum ad epi­ scopum, dicens : Oferimus sanctitati tuae etc. Epi­ scopus utrumque genu flectere jubet ; et imposita capiti ejus 'dextera, dicit : Divina gratia etc., vocat et promovet huuc servum Dei X. a gradu presbvterorum etc. Deinde orat : Ita, Domin , fac eum dignum vocatione periodeutarum etc. Et prosequitur : Domine Deus virtutum etc. Tum dexteram sacramentis pri­ mum, post capiti ejus imponit, dicens : Domine Deus vivens et potens etc., nunc etiam oramus te, ut super­ veniat dextera tua per illapsum sancti tui Spiritus, et per potestatem tuam reveletur super servum suum X., sufier quem eadem dextera tua cum dextera nostra imponitur', ut elevetur a gradu presbyterorum, ad gradum periodeutarum etc. Et alias preces subjungit, archidiacono proclamante : Stemus recte etc. Tum episcopus electum erigit, et. imponit ei evangelium super pectus gestandum titque processio per eccle­ siam, electo inter duos periodeutas incedente, quo­ rum alter, qui a laeva est, vas chrismatis, tepeat, et qui a dextris, crusem ; quumque ad baptisterium per'venerint, signat electus illud digito suo sino chris­ mate; et reversus ad altare, ter adorat, benedictionem petens ab episcopo,, qui manum ei imponens, dicit : 'In potestate verbi tui vivificantis omnia, Domine Deus, effice dignum hunc servum X. etc. Et accipienk ab eo evangelium, tradit Illi vas chrismatis,ut circum­ <45 Constitutione* et canone* ». synodi Monti* Libani, a. 1736. gestet illud per ecclesiam in altera processione, in qua baptisterium, ut supra, digito suo cum chrismate ter signat ; et ad altare revenus, ter adorat, benedictio­ nem petens ab episcopo,'qui manum ei imponit, ut supra, dicens : Zn potestate etc. Et accipiens ab eo vas chrismatis, tradit ei crucem ; tum procedunt per ecclesiam; quumque ad baptisterium devenerint,elect tus signat illud cum cruce, et reversus ad altare, ter adorat ; episcopus autem dicit, ut supra : In potestate etc. Tum lecta epistola a diacono et evangelio ab episcopo,hic collocat electum in sede in gradu medio, et elevant eum subditi illius ecclesiae, dicente epi­ scopo : Ad gloriam et honorem etc. Et dicunt subditi : Dignus, dignus ; episcopus tradit ei baculum pasto­ ralem, dicens : Dominus, qui dedit Moysi etc. Et surgere eum jubet, et ducit ad portam altaris, et tradit ei gregem suum omnesque sacerdotes et clericos, atque ecclesiam potestati ejus slibjiciens, dicit : Ecce trado tibi etc. Tum concludit 'Agimus tibi gratias etc. 44. Archipresbyter, quum benedicitur, habitu pres­ byterorum indutus,stat ad occidentalem partem gazophylacii, ubi super altare parvum, facta processione, duo presbyteri corpus et sanguinem Domini deposue­ rint, et alter presbyter vas chrismatis teneat ; episco­ pus inchoat officium : Dignos nos effice etc., ut in consecratione periodeutae. Tum recitatis psalmis : Dominus regit me, et Quam dilecta tabernacula tua,. legunt apostolicae et evangelicas lectiones et, proclam;Uione diaconi facta, fit processio a gazophylacio ad ecclesiam, in qua diaconi cum cereis procedunt et sacerdotes cum thuribulis ; sequuntur deinde perio­ deutae cum corpore et sanguiné Domini, et electus cum duabus crucibus ; postremo episcopus vas chris­ matis deferens. Quiimque ad portam cancellorum de­ venerint,periodeutae cum sacramentis ad altare ingre­ diuntur,et unusquisque in loco ministerii sui consistit ; episcopus vero in porta, et electus extra eam, genuflectit, et manum episcopi deosculatur, dicens : Bene­ dic, domine. Episcopus signat eum ter signo crucis in fronte, dicens ; Dominus Deus benedicat te, et faciat te archipresbyterum etc., in nomine Patris etc. Tum episcopus dicens [. . '. ,J, ad sedem suam ascen­ dit. Et fit tribus vicibus processio per ecclesiam,electo duas cruces in manibus deferente, et in singulis pro­ cessionibus episcopus manum capiti ejus imponens, dicit ; In potestate verbi tui etc., ut supra in benedic-, tione periodeutae. Quodsi electus ad officium perio­ deutae non fiieritante assumptus,in prima processione chrisma deferat, cum eoque ter baptisterium signet, reversusque ad episcopum genua flectat ; qui manum capiti ejus imponens, dicit : In potestate etc. In se­ cunda vero processione unam crucem accipiat, et quum pervenerit ad baptisterium,cum ea illud signet. Reversusque ad episcopum, genua flectat coram illo, qui manum, capiti ejus imponens, dicit : In potestate etc. ^n tertia autem processione duas cruces ferat, et super eum episcopus repetat : In potestate etc. Peractis autem pnxessionibus, episcopus manum capiti electi imponens, dicit : Domine Deus, benedic eum etc. Et collocat eum in sede in gradu medio traditque ei baculum, dicens : Dominus, qui dedit Moysi etc., et imponit ei mitram, dicens : Ad gloriam et honorem etc.Tum orat : Deus cognitor etc. Et imponens manum capiti ejus, concludit : Concedat tibi Dominus. 45. Chorepiscopus, quum benedicitur, habitu pres­ byteri indutus, procedentibus diaconis et presbyteris per ecclesiam, et uno archipresbytero corpus Domini, altero sanguinem circumducentibus, acceptis ipse ab episcopo duabus crucibus, una in manu dextera, et altera in sinistra; incedit ante episcopum vas chris­ matis deferentem. Ubi autem, ad altare devenerint, et corpus et sanguinem Domini et vas chrismatis super illud deposuerint, electus coram episcopo, ad portam altaris stante, genu utrumque flectens, manum­ que ejus deosculans, dicit : Benedic, domine. Episco­ pus sigitat eum in fronte ter, diçens : Dominus Deus CUKIUO·. COLUCTIO, XXXVIII. 144 benedicat te, et faciat chorepiscopum ad ecclesiam sancti X., lod X., in nomini Patris etc. Tum recitatis precibus, psalmis et hymnis et proclamation ibus, quae praemitti solent ordinationi episcopi, duo archipresbyteri adducunt electum ad episcopum, et archidiacpnus dicit : Offerimus sanctitati tuae etc. 'Episcopus utrumque genu eum flectere jubet et, imponenscapiti ejus thanutn dexteram, dicit : Divina gratia etc. vocat et promovet hunc servum Dei X. a gradu periodeuta­ rum etc. seu archipresbyterorum, ad gradum chor­ episcoporum, ad ecclesiam sancti X. loci X.t tc. Deinde orat ‘.Ita, Domine, fac eum dignum vocatione chor­ episcoporum, etc. Tiim manum dexteram capiti ejus imponens, dicit: Deus, qui universam ecclesiam tuam per hos sacerdotes per impositionem manus exornas, tu, qui omnia potes, etiam hunc servum tuum, quem dignunfeffecisti, ut a te sublimem gradum chorepi­ scoporum accipiat, exorna omnibus virtutibus etc. Et alias preces subjungit, manu primum sacramentis, deinde capiti electi imposita. Tum erigit electum, dicens : Inclina, Domine, aurem tuam etc. Et tradit . electo binas cruces, alteram in manu dextera, et alte­ ram in sinistra, et unus archipresbyterorum defert vas chrismatis,et alter evangelium, et circumducunt eum per ecclesiae ambitum tribus vicibus ; et unaquaque vice, quum ad episcopum devenerit, hic manum, dex­ teram capiti ejus imponens, dicit : In potestate verbi tui vivifici, Domine Deus, dignum effice hunc servum X, quem elegisti et promovisti ad hunc venerandum chorepiscopi gradum, et concede ei, ut aperiat os suum in scientia tua, adstet coram te, et ministret tibi in sanctitate et sapientia ; perficiat et exsequatur in sanctis ecclesiae omnem voluntatem tuam .infigens in eis baptisteria, constituens altaria, eaque ungens oleo et aromatifero chrismate in memoriam passionis sal­ vatoris nostri, cui gloria etc. Archidiaconus legit epi­ stolam et episcopus evangelium, et induit eum plu­ viali, ct collocat eum in sede super gradum medium, et imponit mitram in ejus capite, dicens : Ad gloriam jt honorem etc Ebitat ei baculum pastoralem, dicens : Dominus, qui dedit Moysi etc. Et adducit eum ad portam altaris, traditque ei gregem suum et omnes presbyteros et ministros,ut ei subjaceant,et ecclesiam ejusque sacramenta, et admonet eum dicens : ('arissime et dilectissime, nunc dico tibi soli et fratribus tuis sacerdotibus etc. 46. Episcopus quum ordinatur, post tertiam ingre­ ditur patriarcha < vel de ejus commissione consecrator pontifex) cum duobus episcopis in gazophvlacium, et qdvocat eleçtum ; obductisque velis electus osculatur manum patriarchae, dicens : Benedic, domine. Tum aptatur capiti electi cucullus, et induitur alba et cin­ gulo praecingitur, et amictus capiti ejus imponitur, et stola collo, et manicae brachio utrique aptantur, ac demum pluviali induitur.Tum dicit patriarcha electo : Spiritus sanctus vocat te, ut sis episcopus, vel metropolita pro urbe X. Electus procumbit in faciem coram patriarcha, dicens : Obedio, et implebo omnia prae­ cepta apostolica ct conciliorum admonitiones. Signat eum patriarcha in fronte ter signo cnicis, dicens : Dominus Deus benedicat te,et dignum te faciat gradu summi sacerdotis sufer sedem civitatis'X., in nomine Patris etc. Tum constituunt electum ad latus altaris, et patriarcha inchoat celebrationem sacrae liturgiae : et post consummationem sacrificii exuunt electum -pluviale, et adducunt cum ante altarejunctas manus super pectus tenentem ; et sedens patriarcha in throno coram altari,assistentibus hinc inde duobus episcopis, incipit officium cum precibus, psalmis et hymnis, quod ordinationi praemittitur, dicens : Gloria Patri etc. Dignos nos effice, Christe Deus noster etc. Quo absoluto, duo episcopi adducunt electum ad latus australe altaris, et genuflexus legit chirographum juramenti fideiqù* professionem in haec verba : Ego' X.filius X. vocatus, gratia Dei, ex gradu presbyte­ rorum ad episcopatum super civitatem X., corde credo /· Constitutiones et canones ws» syrfodi Monti* Libani,· a. 1736. 148 ■ t .·. ■· et ore confiteor etc Deinde dùcTVpiscopi adducunt, etc., et collocat eum in throno super excelsum gra­ éum ad conspectum patriarchae, et ^Iwseorum dicit : dum, cMiveryaad occidentem, facie, dicens : Ad glo­ Ofhrimus sanctitati tuae, sanctissime pater et recto^ riam et honorem ttc. Episcopi et presbyteri thronum noster patriarcha,hunc servum Dei ALe/c. Patriarcha apprehendentes, elevant cum, ter dicentes : Dignus. jubet eum flectere utnnnque gvuu.et importent capiti Pupulus re«q»oi|det : Dignus. Patriarcha tradit electo ejfls manbm dexteram, dicit : Divina grittia etc.vocat baculum' pastoralem, dicens : fïrgam virtutis elt\ et promovtt. -hunc servum /hi X. a gradu presbyte - Tum orat : Dominus, qui dtdit Moysi ch-'Et eàjfit roru»il\cu pt 'riodcnkirhm, seq archiprcsbyti rarum, eum, adducitque ad portam altaris, ct tradit Ci gregem Λνυ chartpiscoporunt* ad gradum cpiscoporuiri super suum vt omnes sacerdotes et cléricos subjidb ei et ecc-Usiipn a'-itatis A .etc. Deinde oratj /ta, /tamine, ecclesiam et omnia sacramenta ; et admonet euin fac eum dignum Jvoca(iny épiscoporum etc. ratriar- dicetis : Carissime, tcee nunc dico tibi etc. TunVcon‘ x cha imponit manum capiti*electe episcopi^.cydiecin ^versus ad altare, gratias agit, diCvns : A^mus tibi ^evîtiige^iorum Vjper ejusdem electi caput eo Joeo gratias. Domine fesu Christe etc. apertum tefieutchii^. ubi legitur capùt X- Joannis : 47. Patriarcha quem consecratur, post tertiam in­ amen liicol^obis, PH tU),t intrat per ostium grediuntur mvtrop· «litae et episcopi omijes cum prae­ in ovile ovium etc Kt dicit :Deus, qui univtrsam side synodi ad altare.et adducunt electum^et imponunt ecclesiam tuam p< r hos summos sacerdotes per manus ei cucullum, vt induunt cum alba, et cingulo praecin­ impositioni m e xornas : tu, qui omnia pot,ts, etiam gunt, et amictum capiti imponunt, et stolam coMo, άιοίτ ‘st r: um.tn ·. ”i, quem, ut gradum txctlsum epi­ vt manicas brachiis aptant, vt pluviali eum induunt. scoporum a t< ucipertt, dignum e/ftcisti, omnibus DvimJjÿjjraeses synodi cum mctropolitis et episcopis virtutibus ixi.tsu ttc., eCsmjHjnens manum super procumbit in terram curam electo, didens : Sbiritus sacramenta vt *u|>er c aput electi, prosequitur, dicens ; ,ocat te, ut ΛΖΛ' patriarcha super civitatem Deus dturuut tf&nninus dominantium etc. Archi- magnam Antiae hiat ,**t ditionem universam aposto­ • diaconus proclamat : Stemus omnes m oratione ttc. licae sedis, ct pattr omnium nostrum. Electus genua Patriarcha imponens .manum capiti electi, dicit : flectit, dicens : Obedi >,\) iv*di praebes celebrat ; et post ponens manum capiti eju*, dicit : Despui m nos ttc. consummationem sacnticii electus adducitur ante Tum pr-M-csMoneni incipiunt presbyteri et clerici altare, junctas manus tenens ; praeses autem synudi juxta in<»r<-m. et unus episcoporum defert vaschris- in throno Ncdvt, absistentibus hinc inde mctropolitis muti*,.alter codicem evangeliorum ; electus autem vt vpiscopis, qui omnes in ordinatione patriarchae 'dj/.is cruces, alteram dextera, alteram >inistra.Si vero communicare debent,ita ut per ordinem unusquisque tuerit simplex presbyter, in prima processione ungit eorum Matutas orationes^-cu hymnos seu pr< «clama­ baptisterium cum chrismate tribus vicibu*. Peracta tiones recitet, vt omni * imponunt manum capiti electi cutem pnxessione, electus genua flectit cor.un pa­ tempore impositionis manus, vt omnes simul dicunt triarcha. qui, una cum assistentibus cpj>r<»pi\ manum invocationem Spiritus sancti sup< 1 vmn, ct quum tra­ i^piti eju* impoqens dicit : In potestate verbi tui etc. ditur ei baculus, omnvs ilhim tenent, unusquisque Tu, Domine, emitte super hunc servum tuum Spin­ secundum antiquitati m suam, d simul apprehendunt turn tuum sanctum et principalem, ut pascat et visitet manum dexteram elt di rlc\ antquv illam super manus tcclesiam .sibi creditam, ordinetqut in ea sacerdotes, omnium, ita ut ipse ehetus summum verticem baculi constituat/ue diaconos, et constcrtl altaria et eccle­ teneat. Praeses igitur synodi incipit : (Horia Pat^i sias etc. Deinde secuiula fit processio, ut ÿupra ; et etc. Digitos nos effice, D >mint Deus ttc. Et dicunt in tine electus genua flectit coram patriarcha et epi­ psalmos : /fomint, in virtuti tua laetabitur rex, eruc­ scopis ctxlicvm evangeliorum super caput electi aper­ tavit cof meum vtrbum bonum, Deus judicium tuum tum tenentibu*. Patriarcha manum capiti imponens, regi da, et : Meme/ito^Domim , David : et reliquum dicit : Daihine, creator omnium ttc. Deinde fit tertia oflicimn.quod consécration i praemittitur. Tum legunt provesdQuas,supra recensuimus ordinationes seu con­ etiam in ecclesia Graeca in .ipsa subdiaconatus forma secrationes, cantoris nimirum, lectoris, subdiaeoni, exprimuntur his verbis : Tu, Domine, inculpatum diaconi, archidiaconi, presbyteri, periodeutae, archi­ illum in omnibus conserva, et domus tuae decorem presbyteri, chorepiscopi, episcopi et patriarchae, tam­ diligere, sancti templi foribus adstare et tabernaculi quam nobis a majoribus nostris traditas et in Syriaco gloriae tuae lucernam accendere concede, fnde Joan­ Antiochenae nostrae ecclesiae pontificali descriptas, nes papa VIII. acolythum pro subdiacono usurpat in accurate diligenterque servare debemus, nec commit­ epistola ad Graecorum imperatorem, ubi ordines juxta tere, ut quidquam earum praetermittamus. Illud ritum ecclesiae orientalis sic enumerat : Volumus, ut tamen advertendum est, non omnes, quos Aipra enu­ talis promoveatur per singulos gradus ecclesiasticos meravimus, in ordinum numerum computandos esse ; Probatus, ut sit primum lector, deinde acolythus, pos­ sunt enim ordines minores : cantor, lector, subdiaco- tea diaconus, tum presbyter, post haec episcopus. Et nus ; majores : diaconus, presbyter et episcopus. nos subdiaconùm vulgo ceroferarium appellamus, id Dignitates vero : archidiaconus, periodeuta, archi- est acolythum. Exorcista vero, juxta ritum nostrum, presbyter, chorepiscopus et patriarcha. Quainobretn in infimo ordine seu cantoratu comprehenditur ; istae quidem dignitates nisi cum benedictione in pon­ tificali praescripta non sunt, ut diximus, conferendae ; (i) Laodxcn. can. i*; 16. Antioch, can. h». [Mansi, t>·<-., II, verum si quis ex ordine inferiori ad altiorem esset $79; VI, πόα.) (a) S. Ignatius in Λ'/rV. aJ circa finem. Sanctus promovendus,qui dignitatem inter utrumque ordinem us in Expout.jito positam non fuisset per consecrationem adeptus, illud Epiphani (3) (3arthaginiense IV. ann. 59S, can. *>, el seqq ' Manat, Ger.» servari debet, quod in consecratione episcopi prae­ ΠΙ, 951.J scribitur, ut nimirum caerimoniae omnes adhibean(4) Natron. part. II. peg. «4-5. V 149 HIR ■WWW1 > f*! J1 Ό '■ ·. , ■ . ' . <λ ' ■ . '«..i ■ . : .' “ Constitutiones et canone· s. synodi Monti· l2ihani,a. 1736. * ■ ‘S» . - *· ij . quum enim cantor ordinatur, traditur illi potestas ordûore «*. O’»» t*m*n •J’ÿ* vetuit( ι ), φ , imponendi manus super energumenos daemonetque ne deinceps Graeci Latino more, m&tiini Graecoritu . effugandi, his.verbis : Rogùmus te, Domine, ut gr£- missas et alia divina qrfîcip ^elebrare fraeetsmanl ; tiam et misericordiam tudm facias super hunc servum idcirco cavendum est, ne nostri episcopi extraneos , tuum N. ; largire ei, ut una cum diligentibus nomen alterius ritus homines wrdinent, nevo quisquam nostuum ministret coram te in aequitate ; conserva vitam Irorum ab alterius gentis episcopis, etiam'catholici·, ejus absque peccatorum maculis ; converte eum, ut ordinetur,^sine urgenti necessitate, et expressa vel convertatur ad te, et voluntatem tuam faciat, et in ss. Romam pontificis, vel rihi d. patriarchae facultate. lege tua meditetur, dignusque sit, qui serpentes et 51. Quoniam ab ecclesiastico ordine (2) omnisava- * scorpiones conculcet, nec'ab ullo laedatur'propter ' ritiaes suspiod abesse debet, nihQ pro collatione quo­ sanctum nomen tuum, quod hodie super eqm invoca­ rumcumque ordinum, etiam cleriStüs tonsurae, vel tum est etc. Unde in concilio An|ieSheno ( i) exmcis- promotione ad quascumque dignitates eorum, qui, in tae pro cantoribus sumuntur, ubi chorepiscopis datur clero connumerentur, sive deputatorum, aut oecono­ facultas ordinandi subdiaconos, lectores et exorcistas, morum, seu mansionariorum, aut aliorum quorum­ non autem diaconos vel presbyteros·; nam jxvst sub- cumque, -nec pro litteris dimissoriis aut testimonia­ y diaconos et lectores nullus alius est in ecclesia Orien­ libus, nec pro sigillo, nec alia quacumque de causa, tali ordo, qui conferatur, nisi 'psalmista seu cantor ; etiam sponte oblatum, episcopi et alii ordinum «ut, qui in 'nonnullis euchologiis Graegis cum lectoratu dignitatum collatores,aut eorum ministri, quovis prad,conjungitur: in aliis (s) vero, sicut et m omnibus textu accipiant, exceptis consfietis cetae, thuris, panis Syriacis, a lectore separatur. Quod-vero inter ejus­ et vini oblationibus, quae inter missarum solemnia dem exorcistae officia in Romano pontificali additur, ab ordinatis 'episcopo deferuntur. Notarii vero aut ■ e\orcistam scilicet oportere dicere populo, ut, qui secretarii, quibus nullum pro officio exercendo con­ non communiait, det locutfi, et-aquam in ministerio stitutum sit salarium, pro singulis litteris dimissoriis fundere, hoc partim ad officium subdiaconatus apud aut testimonialibus id possint accipere, quod pro nos translatum est, aquam nimirum in ministerio fun­ recepta locorum consuetudine taxatum est,dummodo dere ; partim ad officium diaconatus pertinet ; diaconi decimam unius aurei partem non excedat, nec ex est enim in liturgia dicere : Ite in pace, auditores ; ut eorum commodis aliquod emolumentum episcopo ex nimirum, qui non communicant, dent locum. Quum eisdem ordinum collationibus directe vel indirecte igitur InniK'cntius IV. (3) praeceperit, ut Graeci sep­ provente possit. Qui secus fecerint, tam dantes quam tem ordiqes secundum morem ecclesiae Romanae de accipientes, ultra divinam ultionem, poenas a jure cetero conferant, qui hucusque tres de minoribus circa contra simoniacam pravitatem inflictas ipso facto in­ ’ i ordinandos neglexisse vel praetermisisse dicuntur, de currant. Sicubi etiam ex prava consuetudine inductum iis loqui existimandus est, quos Romanum ritum intelligatur, ut (3) in electione, praesentatione,nomi­ sequi volebat, quemadmodum et illum Armeni in natione, institutione, confirmatione, collatione vél alia ordinum numero et collationis modo sequuti sunt. At provisione sive admissione ad possessionem alicujus quatuor patriarchates Orientis ecclesias, tum Graeci, ecclesiasticae dignitatis, certae conditiones seu dedu­ tum Syriaci, tum Aegyptiaci ritus, ab antiquo ordi­ ctiones ex fructibus, solutiones, promissiones comnum numero collationisve modo recedere, summi pensationesve illicitde interponantur : haec quum pontifices nunquam jusserent ; quin potius consuetu­ detestemur, praecipimus episcopis, ut quaecumque dines earum ritusque in sacramentis conficiendis seu hujusmodi in usus pios, aut pro ecclesiarum suppeladministrandis expresse probarent et laudarunt. lectile et sartistectis, non convertuntur, tamquam 50. Si quis saecularis sive regularis, alterius natio­ siinoniacae labis, aut sordidae avaritiae suspicionem nis seu ritus, etiam Latini, superiorum jussb aut per­ habentia, fieri non permittant ; jpsique diligenter de missu ad rihum d. patriarcham pro ordinibus susci­ consuetudinibus super praedictis cognoscant, et illis piendis remissus fuerit, is juxta nostrum Syriacum tantum, quas ut laudabiles probaverint, exceptis, reli­ ritum .ordinandus erit, etiamsi ad manus habeatur quas ut pravas ac scandalosas rejiciant et aboleant. pontificale ritu seu lingua ordinandi conscriptum ; 52. Ut rebus nomina respondeant, diligenter curent magis enim dedecet, ut episcopus alieno ritu in ordi­ episcopi, parochi et ludimagtstri, ut non stilum ii, qui nibus conferendis utatur, quam quis ritu non suo ab ordines accipiunt, sed etiam populus intelligat, quae episcopo catholico ordinetur ; sic quippe legimus sint propria uniuscujusque ordinis nomina et officia, Latinos ab episcopis Orientalibus ordinatos, et Orien­ quis numerus, qui majores ordines et qui minores, tales etiam a Latinis episcopis initiatos. Idque olim quae demgm dignitates et praefecturae. Solet enim promiscue in usu fuisse, exempla sancti Hieronymi (4) vulgus subdiaconi Momine etiam diaconos appellare, ejusque fratris Pauliniani, a Paulino, patriarcha An­ et archidiaconum pro diacono, diacopum pro subdiatiocheno,' et a sanctri Epiphanie, Cypri episcopo, cono, et subdiaconum pro acolyto habere ; omnes ordinatorem testatum/ faciunt ; nostris etiam tempo­ item presbyteros nomine chorepiscoporum aut archiribus tam Latini quam Aegyptiaci ritus homines non­ presbyterorum, et omnes episcopos nomine jnetroponulli, s. congregationis de Propaganda fide jussu, a litarum indiscriminatim ornare.Quae omnia rejicienda > nostro patriarcha sacros ordines acceperunt. Contra a et abolenda decernimus, statuentes, ut imposterum » Latinis episcopis, initio fundati a Gregorio XIII. nos-^. unusquisque ordo seu dignitas proprio suo nomine trae nifionis in Urbe collegii alumni tum minoribus \ appelletur, sive subdiaconus, sive diaconus, sive tum majbribus ordinibus initiari consueverant ; et in archidiacouus, sive presbyter, sive periodeuta, sive Calabria Italo-Graecos passim ad ordines promovendi archipresbyter, sive chorepiscopus, sive episcopus, Latinis episcopis potestatem a ss. pontificibus fuisse sive archiepiscopus, aut metropolitanus ; abrogantes factam, colligitur ei instructione Clementis VIII. (5), potissimum ea nomina, quae a nonnullis inventa sunt in qua dicitur : S/episcopus Latinus Graecum aliquem pro subdiacono.quem subdiaconum ceroferarium, pro diacono, quem subdiaconum epistolarum, et pro archidiacono, quem subdiaconum. evangelicum appellant. Eos denique, qui cantores aut lectores tantummodo (1) Antioch. can. io. (Mansi, Oar., V], 1162.) sunt, subdiaconos vocari nullatenus permittimus. (2) Goar m Grntc. ei a/EcriM* m f^raonaitung >5« lanhrts in kcterrnt. Monnus, Dt sacri* arJuMfÙMithK, part. I. PM 57· (3) Ad Ot tonem episcopum Tusculanum, m regno Cypri sedis apostoltcae legatum, § 19. [V. appendicem.) (4) Sanctus Hieronymus epist. 61 ad Pemmachiutn. (5) Instructio Clementia VIII. super aliquibus ritibus Grae­ corum, § 4. [V. appendicem.] (j)Constit. PrcrtJrnhi. die ac augusti i$66. (a) Trident, sess. 21, cap. 1. de reform. Concilium Chalcedo nente can 2. Apost. can. 21. Trullanum, can, u. [Mansi, C*nc., VI, U15; 1, 54; XI. 954·] (3) Tnd. sets. 24, cap. 14, de reform. ή. "■ .. R;,- * Z, V » 15) ‘ ■ . ‘ · ' ί - ■·■ Λ ■ ’* ’/ ·· ' 4 T: v'-’f - ■ ·* ■ ». - î ,\ Constitutiones -et canone* s. . v PARS ni. * ' ■· ; ■ De ministris, presbyteris et praelatis. CAPUT I. De Ma H honestate clericorum. ' * ‘ 1. Ad omnes ecclesiasticos viros spectqt/quod Tito .praecipit ( 1) apostolus : In omnibus te ipsum praebe exemplum bonorum operum, ut is, qui ex adverso est, ■ nihil habeat malum dicere de nobis ; nec (2) vitupe­ retur ministerium nostrum. Nihil est enim (3), quod alios magis ad pietatem et Dei cultum accendit, quam eorum vita et exemplum, qui te divino ministerio dedicarunt. Vocati igitur in sorteip Domini, intelli­ gent clerici, se spectaculum factos esse mundo et , .angelis et hominibus, ut mundum doctrinis illumi­ nent, homines exemplis instruant et angelos virtuti­ bus imitentur.- Quod ut consequantur, non externo tantum habitu Christianam modestiam eos prae se ferre oportet, sed omnem etiam vitam et mores ita componere·, ut habitu, gestq, incessu, sermone aliisque omnibus rebus, nil nisi grave, moderatum ac religione plenum prae se ferant, levia etiam delicta, quae in ipsis maxima.essent,effugiant,ut qui in eos tamquam in speculum oculos conjiciunt, ex eis sumant, quod aemulentur. Quum igitur, quo majore in ecclesia et • utilitate et ornamento haec sunt, eo etiam diligentius sint observanda, statuimus, ut quaè a sancti* patribus et a sacris conciliis (4) de clericorum vita, honestate, ’ cultu doctrinaque retinenda, ac simul de luxu.cotnessationibus, choreis, aleis, lusibus ac quibuscumque criminibus, nec non saecularibus qegotiis fugiendis copiose ac salubriter sancita fuerunt, eadem in poste­ rum iisdem poenis vel majoribus arbitrio ordinarii imponendis observentur. 2. Nullus (5) eorum, qui in cleri catalogum relati sunt, vestem sibi non convenientem induat, neque in civitate degens, neque iter ingrediens ; sed utatur vestibus,quae iis, qui in clerum relati sunt,attributae fuere. Et civilis quidem clericorum habitus nec sor­ des (6) referat, nec luxuin ; aeque enim dedecet vilis, sordidus et neglectus, atque ambitiosus et vanus. Simplex igitur sit, et necessitati honestatique con­ gruus, et a saecularium vestimentorum vanitate alie­ nus ; uterque autem, hoc est, tam interior, quam ex­ terior (sed maxime exterior) habitus colori* modestia et formae simplicitate ecclesiasticam referat religio­ nem, et a saeculi allectato more abhorreat. Ut enim monent patres concilii Carthaginiensis IV. (7) : Cleri­ cus professionem suam et in habitu et in incessu pro­ bet ; et nec vestibus nec calceamentis decorem q uaerat ; et concilii Agathensis (8): Vestimenta vel calceamenta etiam eis, nisi quae religionem deceant, uti t4-4. [Menai, Cent.. VI, tt84: III, 8*3,955; VII, Mo; IX, 933; XIUP754; XXII, 1003-4.] (3) Concil. Trullan. can. >7. [Menai, Crut.. XI, 953.] (4) Concil. Nicaen. II. can. 16. [Muni, Crac., XIII. 734.) (7) Concil. Carthaginien. IV. can. 45. [Menai, Cotre.. 10,955 ) (8) Concil. Agathense ana.. 506, can. ao. [Mansi, Com.. VIII, *>*.] (9) Trident, km. 14, cap 4, de reform. (10) Simeon Thessslonicenais Dr uurammlio. modi Mooti^ Libani, ·. 173Î? · 154 ·, pontifex benedicensjubetàutiandun induere; niger uqutdem color humilitatem Manque pietatem ’ > demonstrat. Quofum Mutem (t) tanta est tementas religionisqùe ccaùemptiM, ut propriam dignitatem et honorem clericalem ' parvi pendentes, veste* etiam deferant publice lakajes, pedes in diversis ponentes,tinum in divinis/alterumib camalitms : hi, si, post­ quam ab episcopo suo moniti luerint, honestum habi­ tait clericalem illarum ordinum et dignitati'Conve­ mentem-et juxta ipsius episcopi qwdjnatfonem et' mandatum non detulerint, per suspetftfoheni ab ordi­ nibus coerceri possint et debeant. Idqde de iis clericis, qui in majoribus ordinibus sunt constituti, intelligendum est : diaconis ^ilioet ac prckbyt&vs, sive caelibes sint, sive conjugati, quo* a laids in exteriori etiam habitu coloris modestia formaeque simplicitate et capitis tegumento distingui oportet. Clerici vero mj- y nores, etsi optandum esset, ut ipsis quoque aliquid in capite gestandum praescriberetur, quo a ceteri·, non clçricis discernerentur, non tamen ab ordinibus suspendendi sunt, si communem cum laicis habitum gerant, dummodo ambitiosus et vanus non sit, 3. Ecclesiasticus habitus, tunica nimirum, et stola, quibus in ecclesiastids functionibus uti omnino de­ bent clerid, mundus sit, nitidus et decorus. Similiter habitus sacer diaconorum ^gpresbyterorum. 4. Quum apud omnes cjrnstiana* gente* clericatui tonsura praemittatur, per sacram hujusmodi functio­ nem docentur clerid Comam (2) non nutrire debere, sed brevibus ac succisis capillis incedere. Hinc pro­ lixam comam illos gerese, stricte prohibemus. Bar­ bam autem post susceptum sacrum diaconatus ordi­ nem nutrire, ex more totius Orientis (31 praecipimus, sic tamen (4) in superiore labro recidatur, ut pili eum, qui sacram eucharistiam sumit, non impediant. Coro­ nam vero ex capillis paululum succrescentibus in capite superius et inferius abraso gestare, presbyteri* tantum in nostro pontificali permittitur. Atque idcirco antiquus canon monachis (5) praecipit, ne capillos nutriant, sed totum caput radant, nete super id coro­ nam ex capillis relinquant.Quod et de diaconi* intel- . ligendum volumus. Nec clericos autem,nec monacho* capite comatos esse permittit eanon patrum Grae­ corum (6), qui Constantinopoli in Trullo post sextam synodum convenerunt ; sed id eremitarum proprium esse decernit, qui in solitudine, non in coenobiis, tkec . in urbibus habitant ; quod olim apud nostro* (7) in Syria et Mesopotamia eremitas in usu fuit. 5. Sacrorum canonum statutis inhaerentes, mone­ mus clericos, ut instituti sui memore* in publicum non procedant, nec aliis se comite* praebeant, diurno vel nocturno tempore, nisi qua professionem ecclesia­ sticam decet gravitate et modestia. Ab indecoris igi­ tur ludis (8), spectaculis et aliis hujusmodi saeculi voluptatibus et scurrilibus jods se abstineant ; occlusae illis sint (9) tabernae et cauponae, nisi forte, in iti(1) Concil. Nicaen. Π. can. |4. [Mansi, cMc.. XIII. 754.] Tndcnl. «eas. 14, cap. 4. (alConcil.CanbaginientelV.can 44.Agathen.can.20. Roman, aub Greg. II.can. 1;. [Mansi, Ceae., Ill, 955 ;VI1I, 31* ; XII, 2*4.) (3) Jus Orient. (4) Concil. MedioIan. V. [Hanc commendationem in conciln Mediolanensis V. textu non inveni.) (5) Can. 81, ex Arabicis, qui Nicaeno concilio tribuuntur. [Ibi potius dictum eat : Seu UoJronr cofflo recte orhculoriUr. id eo, ia metum eorouoe (Manu, C'eut.. II, 1008-9) Sed exstat alia horum canonum collectio de monachia, ia quibua(can. 14) bare leguntur : Sim teu&ntes tefieu, ne tu^itleUu «U /meent cereuoe, favmarfmadam/acera solent mcerSotes. 1. c. p. 1017.) (4) Trullan. can. u. [potiua 42-3. Manu, Cent.. XI, 943.) (7) Rabulae, episcopi Kdeaaeni, canon apud Gregonum Barhebraeum in notnocanone de monachia. (>) Trident. acM.tr, cap'.·. Apoatol.can.41,44. Laodicen, can. 34. Carthaginiense III. can. 11. Agathenae can. jo.TruUan. can. »4. 50, 51. (Mansi, Com.. 1, 38; II, $»>; III, Ma; Vin, 33e: XI, 955. 07 J (9) Aptet. can. 53. Laodicen, can. 14. [Manu, Com.. I, 41; U.57S) y, ■ ·; 155 ’ > Constitutiones et canones- s. sypodi Montis Libani, a. *2'4 *5* ** * *■ * < ' nere constituti, ad eas divertere cogantur. Balnea (1), Suorum Vero agrorum, praediorum et redituum curam iia proveniunt, et-----quae insi ex necessitate, et praeter hominum frequentiam, gqrere,--------- quaeque ------- ~ex"----------* " ’ vendere, ' non ingrediantur. Ad nuptialia (afc vel publica con­ ad ilA colenda necessaria siint, emere, agros etiam vivia non assideanKsèd modeste coenenl et pran­ ecclesiastico» conducere et honestum Q) aliquod deant, sive in'jiivata\uensa, sive cum aliis clericis et 'opificium seu artem exercere, ut habeant; quo sus­ religiosis laicis,'frugaliVictu contenti, njensasque, si tententur, fas illis est4 at profanis se .negotiis immi­ ‘fieri potest, spirituali lectione condientes, et a comes- sceri, pecuniam suam (a) ad usuram dare.et vilemsajionibus y) et vinolentiis (4) abstinentes ; non artem, qualis est cquponaria, tonstrina et aliae hqjusautem inter1 epulas canant f 5 ), minus ve inter nuptiale· modi, exercere sacri canones vetant ; nec id episcopus alit laicales ; ubi vero praesente aliquo praelato mos cuipiam clericorum permittat. est inter epulas aliquid a laicis seu cleiricis cantari,' ■ 10. Et quia clericos (3) precibus et orationibus va­ id pt qua clericos decet modestia fiat, et nisi ex eccle­ care debere ipsa divinae sortis suae ratio postulat, siasticis hymnis non desumatur. nemini liceat in tribunalibus laicis aliorum causas . 6. Per plateas civitati (6), et ubi nundinae sunt aut ageris sine licentia ordinarii ; proprias tamen ipsorum,___ / 'pupuli frequentia, /nisi certa et maxima officij sui nec non domesticorum lites, piorum locorum et mise­ necessitate, aut pro emendo aliquid in nundinis; non rabilium personarum tantum, non tamen quaestus deambulent. Officinas, ubi populis convenire solet. gratia, in civili judicio patrocinari permittuntur. Tutene frequentent, neve ibi moram ducant ad confabu­ lam, quamvis per tabulas testamentarias eis designa­ landum ; turpe enim est clericos, quorum conversatio tam, noh suscipiant, nisi consanguineorum favore, in coelis esse debet, loca nugacium et detractorum ■*i<]oneo altero tutore carentium. Nullum de re crimi­ frequentare; turpius est autem improborum hominum nali, nisi episcopus potestatem fecerit, apud judicem consuetudine delectari, aut in publico ludo versari aut laicum accusent, immo nec testimonium perhibeauL publice ludere et publicos lusorum coetus adire ; nec nisi prius coram episcopo aut ejus vicario juraveijjK minus dedecet clericos, domi suae vel alienae a se in veritatem, et nisi de sua, suorum aut ecclesiae conductae, publicos hujusmodi coetus habere Aut par­ -injuria vindicanda agatur. Quum vero damnum ali­ ticipes fieri, aut quoquo modo alios in ludum indu­ quod in bonis [lassi fuerint, tum absque ordinarii cere. Ludorum autem hujusmodi nomine aleas taxillos licentia forum, ,sn velint, laicale adeant ; at vero, si lususque'omnes intelligjmus, in quibus vel pro pecu­ causa, ob quam acbusant, gravis sit, et ea, quae acri nia luditur, vel locum fortuna tenet, etiamsi animi poena pitniri possit, poenam illam, quae sanguinis est reficiendi causa tantum ludatur. intelligenda, se non intendere protestentur. Medici­ 7. Et quia non minus periculi est iti improborum nam autem aut chirurgiam facere, sine expressa rihi hominum consuetudine, quam in lectione, abominen- d. patriarchae facultate, nemini clerico liceat. Ne pro tur etiam clerici libros omnes de obscoenis, inhonestis aliis fide jubeant, aut in saecularibus negotiis testes et vanis rebus tractantes. Satagant autem potius (7) sint, ubi agitur de re criminali, neque in profanis castos, pios et ecclesiasticos auctores assidua manu negotiis notariatus seu tabellionatus officium exer­ versare. ceant.' Possunt autem esse testes in contraqtibus et 8. Clericis omnibus (8) arma domi habere non testamentis et in causis civilibus, nec nop notarii in liceat, sub poenis ordinarii arbitrio ; deferre autem causis ecclesiasticis. * balistam, hastas, sclopetum, tela et hujusmodi, non ii. Clericos (4)cum mulieribus contubernium ha­ permittantur, nisi forte ob justam causam in itinere bere, ecclesiasticae leges omnes exsecrantur, et a de’licentia episcopi et secreto. Nam Paulus apostolus consanguineis fctiam et affinibus cavendum saepe clericos percussores esse vetat ; nec in sui tuitione suadent. Nos igitur sacrorum canonum statutis inhae­ armis indigent ii, quos Dominus, ut pupillatn oculi, rentes, praecipimus, ut mulieres quascumque, praeter custodit, et [qui] tutissimum habent praesidium in conjunctas in primo et secundo consanguinitatis et conscientia bona. Si autem professionis suae ordinem affinitatis gradu, non retineant domi ; nec ancillas et gratiam divinae vocationis attenderem, ab omni etiam ac familias ad domestica servitia recipere pos­ venandi studio alieni essent, quibus praestantius aliud sint ad cohabitandum, etiam praetextu aetatis jam venandi genus iqcumbit, animas nimirum Deo acqui­ maturae, provectae qut senioris, sine expressa epi­ rendi. Sed quoniam nod omnis venatio clericis per scopi facultate. Si quam autem aliam vel consangui­ canones interdicta est, declaramus, eam tantum illis neam vel affinem admittere velint, episcopum pro licere, quae fit aucupio, visco, laqueis et avibus illi­ impetranda licentia adeant, quam nullatenus obtinere cibus. Clamorosae autem et sylvaticae venationes (9), debent, si ea sit mulier, de qua minus aequa suboriri quae fiunt canibus, jaculo, pennis et igne, stricte pro­ possit suspicio. Famula item inorum probitate com­ hibentur. mendata sit aetatemque quinquaginta annorum exce­ 9. Mercimonia, negotiationes, conductiones alieno- dat ; nec sine licentia episcopi ad servitium admitta­ rqm praediorum, etiam per intermediam personam, tur; qui eandem licentiam non denegabit, certior clerici non exerceant ; neque aliis etiam principibus redditus de illius vita, moribus, aetate et qualitate. viris sint in famulatu, in obsequiis clericali munere Quod intelligi volumus etiam ) Concil. Carthagia. IV. can. 51-5 [Menai, Co*jc.> HI, 955.] (а) Laodicen, can. $4* A1, 'Cuogrey. epiM. 19 rnsji 1593 ci rj novembri* 1616. (O’Apoaiol. can. 43. Nicaea. can. 17. Cart Mg. IV’.can. 67. cap. 2, et mm a, cap. i. Moguntiac. ana. 81>, can. 10. [Manu, Oor.. U, SS» . Vin, Ml : XIV, 67.] , Trulla», c*n, 9^-10. [Mama, 1,3^9; IL 675: IB, 956; XI, 9.] (5) * Orne. MediôUn. 1, lit. »5. [Mami-Coleti, Cmu-, (1901) (j) Cap» 9» ot cap. fin. ne elehei eel monachi. XXXIV. 57-S.] , Concil. Medàolan. 1. pert. », lit. de negotii» etc. [Manti-Ccleti, (♦) Remette II. un. Si,, eu. it. [Matti, Cane., XIV, 79.] 1. c. .XXXIV, 38-9.] Concil. Komen, sub a» Sylreatro cap. 16. ( 5 ) Concil. < anhagimeaM IV.csa. 6>. {Maau, Cm., III.9J&] Gau. /Avenu·/. C. Xll. q. 1. (jtp. cum «eqq. C. XXI. (б) Carthafinietue IV. can. 47-S. [Matti, Cmî., III, 9$$·! q. S- Cap. s» SaordrfdaM. ne clerici etc. Apostol. 80. (3haked. (7) On. Zr/aa/, can. Oaws. can. ZqftaMM, can. pa» Jr mca*« can. 3. Agathenaecan.sr.fManti, Cattt.. II, 630; 1,46 ; Vl.tiré ] dial. I [Putius can. $.ΖφΜ/, can. β. CMumm, can. 7, ι·. dial. ,7 ] (4) Concil. Nicaeo. I. can. 3. Interdixit, Canbag. I. ann. 348, -(S) Can. N»piU. j. [C. XXIII.) quant. S. can. 3. Cartbag. 1U. ann. 397, can. 1.7 el »5. Cartheg. IV. anni (9) Concil. Trullan. can. 51. [Mansi, One., ΧΓ, 967.] Can. 1. 398, can. 4& [Mansi, II, 670: ΠΙ, 146» 883*4,9JJ·] >7· QiurumiM el teq. dial. M> tit. M. de dec. venal, litr. V. Hospitiolum, dnt. p, can. Kpiscopia, dist. 34, can. 31 feminaa» decretal. dial. 81, cap. t. Jnhibendum cap. ». Si quiaquam, de cohabitat, ( 10) Aposlul. can. 6. Concil. Nicacn. can. 17. Cbalced. can. 3. cler. et multer. ; ” a ei diligentiam habebit virant ecclesiastici, sive ii caelibes sint, sive conju­ fra (1) : Diaconi sint unius uxoris viri, gui filiis suis ‘ gati'sive vidui ; omnibus eniti) praecipit canon de bene praesint et suis rfomiiua-.-S^igitur decet clerwo* no» cohabitando cum suspectis mulieribus. ’ nemini ullam offensionem dare, ut ' non vituperetAr . ia. Nullus (i) clericus docere audeat puellas aut eorum ministerium ; curare etiam debent’, ut (iliis et ■ niulieres'-etiam illustres legere, scribere, canere, alia­ 'domibus suis bene praèsint, tie ullum ex familia sua que id genus, sine episcopi licentia, sub poenis ejiis- . scandalum oriatur. Filios, quos ad statum sacerdotadem episcopi arbitrio ; rihve. ribve. sint in earum famulatu, lem aptioresvviderint, opportune erudiant ac litteris "aut -praecursores, sive asseclae feprinarum, nec eis instruant, vel ad alios mittaut erudiendo». Uxoribus discumbentibus assistant. Episcopus autem graviori­ vasorum sacrorum contactum et ad aljare ingressum “ ....... bus poenis animadvertat in eo*, qui Aim feminiv non permittant quocumque praetextu. Quae- autem, sinistrae famae di versari, confabulari aut suspecta loca de clericorum habitu, vita et nioribus dicta sunt, ea adire non erubescent. 1 de familia illorum imciligenda .volumus. Episcopi 13. Unusquisque clericus libros habeat ad exerci­ vero in electione ct ordinatione^ ministrorum eccle­ tium sui ordinis necessarios. Divinis officiis tam diur- ’ siae non respiciunt ad carnem et sanguinem, neque nia quan) nocturnis assidue in ecclesia intersint, ac iiermittant eccleslasHeri haeretiitarias filiosque etiam praesertim diebus dominicis et festis, nisi ob aliquam minus dignos patribus succedere, aliis dignioribus infirmitatem sint legitime impediti ; quo casu, quem­ omissis; sed-antiquum illum (Z) patrum. canonem admodum et horas in diebus Jerialibus, domi totum recolant et observent, quo decernitur, wt-rf» intips non officium ea, qua par est, devotione corporisque com­ liceat iis, gui volunt alignas ad clerum adducere, ad positione recitent. Sacerdotes semel salteih in hebdo­ ejus, cui niaiius imponitur, genus respicere ; guemadmada sacrum faciant ; item diaconi in solemn! festo­ modum nonnulfi faciebant, gui eos solum in cleri rum ac dominicarum liturgia, cui illos ministrare ordinem referebant, gui ex gemere sacerdotali essent, decet, sacram communionem percipiant ; reliqui clerici sed examinantes, an digni sint juxta expositaijn semel in mense atque occurrentibus anni solemnita- sacris, canonibus decreta in cleri catalogum eeferri,. tibus in missa solemni communicent. In optimis ukeos ecclesiastice'promoveant, sive sint ex majori­ studiis sacrisque literis diligenter se exerceant ; bus suis sacerdotibus sive non· ' ‘ sacros ritus, rubricas et caerimonias calleant-; cantum 16. Quoniam ad reparandam in multis partibus lap­ ecclesiasticum addiscant : divinaque munia iu eccle­ sam ecclesiasticorum disciplinam Clemens papa XU(3 ) siis cum pietate obeant et majestate. Concionibus, praecepit omnibus animarum rectoribus, confessariis catechismo et doctrinae Christianae, sicubi fiunt, in­ aliisque sacerdotibus et clericis, ut quotannis per die» tersint, et ipsi etiam parati sint ad tradenda plebi decem spiritualibus exercitiis operam darent, liberam 'fidei rudimenta ;.cuncti proinde habeant doctrinam tribuens vacandi ab officio per id tempus piililxt parvam a cardinali Bellannino scriptam, ab eaque facultatem et plenariam omnium peccatorum suorum fidei dogmata rudiorum animis inserenda decerpant. indulgentiam : nos hoc saluberrimum studium pro­ 14. Episcoporum (2) cura est in ‘mores ei vitam movere et firmare cupientes, monemus, ut in una­ subditorum sibi clericorum inquirere, eorumque ex­ quaque dioecesi designent episcopi monasterium cessus, crimina etzdelicta, quoties et quando opus aliquod strictioris observantiae, in quo quotannis fuerit, redarguere, corrigere et castigare. Hoc igitur certo mense conveniant clerici, ut exercitiis spiritua­ praelatis praecipue cavendum (3) erit, ne clerici, libus vacent, in quibus ad perfectam clericalis vitae praesertim ad animarum curam constituti, criminosi observantiam peculiaribus hortamentis omnes in­ sint, neve inhonestam vitam, ipsis conniventibus, struantur àc inflammentur. -· ducant : nam si eos pravis et corruptis moribus esse 17. Debitum ecclesiasticis personis honorem non permittant, quo pacto laicos de ipsorum vitiis redar­ solum restitui, sed etiam perpetuo sartum tectum a guent, qui uno ab eis sermone convinci possent, quod quibuscumque impedimentis conservari cupientes ; clericos ipsis patiantur esse deteriores ? Qua etram praeter ea, quae ipsis ecclesiasticis praescripta sunt, libertate laicos corrigere poterunt sacerdotes, quqm ut sibi mutuo deferant debitae reverentiae officia, tacite sibi ipsi respondeant, eadem se admisisse, quae saeculares quoque principes et laicos quoscunique corripiunt ? Monebunt propterea episcopi suos cleri­ officii sui admonemus, confidentes, eos, (t ut.) tam­ cos, in quocumque ordine ftierint, ut conversatione, quam catholicae fidei professores, jus suum ecclesiae sermone et scientia commisso aibi Dei populo praeeant, ' clericisque ac monachis restitui non tantum conces­ memores ejus, quod scriptum est : .Sancti estote, guia suros, sed etiam operam suam adhibituros, ut laici et ego sanctus sum ; et juxta apostoli, vocem : Xemipi quicumque ac praesertim subditi debitam erga clerum, dent ullam offensionem, ut non vituperetur ministe­ parochos et superiores ordines reverentiam exhi­ rium nostrum ; sed in omnibus exhibeant se, sicut, beant, epque, quo par est, obsequio ecclesias et mo­ ministros Dei. * * nasteria Colant, nec permissuros, ut a quoquam, sive tjS Clericis conjugatis salutarem admonitionem fideli sivei infideli, ecclesiarum, monasteriorum, cleri­ reliquit apostolus Paulus in epistola ad Titum in haec corum et monachorum immunitas violetur. Quamo­ verba (4) : Hujus rei gratia religui te Cretae, ut ea brem omnibus et singulis, qui Christiana professione guae desunt corrigas, ft constituas per civitdtes pres­ censentur, \n memoriam revocamus, quae olim a byteros, sicut et ego disposui tibi. Si guis sine crimine Paulo V., summo pontifice (4), ad Joannem, nostrum est, unius uxoris vir, filios habens fideles, non in patriarcham, super ecclesiasticorum immunitate con­ accusatione luxuriae, aut non subditos. Et in prima stituta sunt, ut illa exsecutioni accuratissime manden­ ad Timotheum (5) : Oportet ergo episcopunj irre­ tur. Profterea sacrorum canonum decreta illa, inquit, prehensibilem esse, unius uxoris virum, sobrium, guae ecclesiasticis personis in sortem Domini vocatis prudentem, ornatum, pudicum, hospitalem, doctorem, debitum honorem habendum esse decernunt, et gra­ non vinolentum ; non percussorem, sed modestum ; vissimas poenas transgressoribus irrogant, inviolata non litigiosum, non cupidum, sed suae domui bene afud nationem vestram vigere,ut par est,putabamus. praepositum, filios habentem subditos cum omni cas­ Perum magno animi nostri dolore accepimus, non titate. Si guis autem domui suae praeesse nescit, raro contra illa committi, ac humanigeneris [hostis] (I) (oncil. Mediolsp. I. «t II. [Mod. 1. put. Π deer. »4 et Med. H deer. JJ. Msmi-Coleu, Cme.. ( 190»), XXXIV, jlet in.} (1) Trident, km. 14, cep. 4, de reform. (j) Seu. 14, cap. i, de reform. (4) Tit. 1, j. (j) I. Tinrath. HI, >. / (1 ) I. Timoih. Ill, 12. \ (1) Trulhn. concil. can.tj. (Manti, (>«., XI, 95*.] (3) S. con**il. ctmtfr. de amadaiu Ctaneaas XI. dte t februa* rii 1710. · \ (4) KpttC data anno ιόιο,η idua mari, pontificatus VI. Ini­ tium /bxt Attnu. \ · · ill.I iy-1 . >.i . ..... .. ..i.uumiiiii 11.ujh IHHI.IImill Hint . 1.1 III!!·» ' 159 ' ■ '· · x ·. ·. < , ■ ■ ' ' γ ·. ;-r'’ - ; 'r?. -’;Λ·; '■ Constitutiones et 'canones s. synodi*Montis Libani, >.173«. .·?Ι·'5* ' , · ' 160 suggestione tam 'saeculares, q m?m regulares ecclesias­ monachi, nisi episcopis consultis, et ‘obtpnta rthi d. ticas personas laiforum Maronitarum ifjuriis affici, patriarchae facultate. Sciant autem civiles inagistra­ 'ac violentas minus non rarbperpetieosdemque, tam­ tus, excommunicationem latae sententiae iis inflictam quam laicos’, tributis "et -vectigalibus angariari, im­ esse, qui editis statum aut pravis 'inductis consuerit» munitatis divirfb Jure illis concessae nulla ^habita diniqus·, libertatem ecclesiasticam violant, et 'qui ad ' ratione propter quàe non dubitamus irrideri ixm ab ea statuenda, indicenda vel-'servanda, ytcumque, ibimicis vestris ‘et, quod deterius est, divinam majes­ operam contulqrinl, aut auxilium, consilium, favorem tatem gravissime offendere et-ad iracundiam illam praestiterint; Etjsi non singulares pèrsonap, sed-uni­ provocare* Quare fraternitatem tuam hortamur, .et versitates civitatum aut locorum ista attentaverint, enixe'in Pomino reqturimus.utscelerafejusmodi subjacent interdicto. —* 4 tevellefe a populo isto bmninqproCures, neque permit"ao. Excommunicationi latae sententiae (1) rffio d. rtas illos in tantis affiicfionibifS JJeum' oblivisci, ne ( patriarchae reservatae subjacent etiam 'illi,*qui in aggravetfn dies magis super vos manum suam. omnes personas ac praesertim reos ad ecclesiam con­ Decernimus igitur et praecipipius,,sacros(i) canones fugientes minus injiciunt, aut illos Mpiunt, constrin­ et concilia generalia omnia,'neê non apo^olieas san­ gunt; extrahunt' et rapiunt imcarcerem ; immo iisdem ctiones, in favorem ecclesiasticarum personarum, poenis subjacent, qui prohibent, quo minus ad eos libertatis ecclesiasticae et contrarius violatores edi­ alimenta, vestes, ceteraque ad vitae sustentationem tas, exacte ab omnibus observari debere. PraeCe^eaque necessaria deferantur. Item qui. ecclesiam more < admonemus omnes et singulos principes, ut; quo lar­ castrorum circumvallant, obsident, observant, ne gius bonis temporalibus atque in alios potestate sùnt inde elabi possit reus ; et qui incusso metu aut vi ornati, eo sanctius, quae ecclesiastici juris sunt, tam­ eum in fugam conjiciunt·, 'et qui dolo et friude, blan­ quam Dei praecipua ejusque· patrocinio tecta,, vene­ dis quoque verbis vel promissa securitate ad deseren­ rentur : nec' ab ullis subditis, maximeque ipsorum dam éçclesiam alliciuntr Nec vero solum majores principum ministris, et aliis infidelibus viris, laedi ecclesiae, sed ipsa sacella et oratoria, dummodo fue­ patiantur ; sed severe in eos, qui ecclesiae libertatem, rint divinis obsequiis deputata, sicut etiam aedes immunitatem atque jurisdictionem impediunt, ani­ , episcopi, monasteria et sacra religionis loca, qqamvis madvertant, ipsique ceteris bxemploi ad pietatem, saecularia, quae pietati er religioni deserviunt, ut religionem ecclesiarumque protectionem exsistant : hospitalia pauperum, eadem gaudent immunitate et adéoque ea in re quisque officium suum sedulo prae­ ’ asyli .honore : quae immunitatis spatia ad portas, ad stet, quo cultus divinus devote t-xerceri, et praelati jjradus, ad vestibula, ad a't,ria sacrorum locorum ex­ ceterique clerici ac monachi in aedibus et officiis suis tenduntur. Ne autem foveantur peccata, volumus quieti et sine impedimentis cum fructu et aedificatione confugas intra ecclesiam supplices, non armatos esse populi.permairtTe valeant. neque ibi cubare et edere, nisi alium non habeant 18. Quum prima autem et potissima lex immunita­ locum immunem ad haec officia. Res denique omnes tis, sacrarum personarum conservationi .intenta sit, in ecclesiam deportatae gaudent beneficio immuni­ quas ab omni vi,, tum privata. tum publica, tuetur àc tatis, ut supra ; ne tamen fraudibus aperiatur aditus . protegit, ita ut cite® #lieonvnm|ivatirinis ‘poenam a .siib .immunitatis praetextu, gravissimis poenis pro neminj> iniqde laedi possint, rjcc sacculari auctoritate gravitate culpae arbitrio episcopi luendis, rectoribus capi vel violenter detineri : decretis sanctorum patrum ecclesiarum inhibemus, ne a publicorum vectigalium ' et conciliorum inhaerentes ta), statuimus, ut qui­ fraudatoribus aut alienarum rerum praedatoribus eo cumque, suadente diabolq, in clericum vel monachum invehi aut reponi permittant merces vetitae invectioviolentas manus injecerit, sit anathematis vinculo .nis, aut res furto ablatas, cum publicorum redituum ipso facto innodatus, cujus absolutio, si patriarchae, detrimento et privatarum personarum damno et episcoporum, eonimdem (*) presbyterorum sit per sacrae aedis dedecore. ■ i ciissio, nho d. patriarchae reservata est: Eamdem poe­ nam incurrant laici, qui clericos, etiam citra laesio­ CAPUT Π. nem, detrudunt in vincula, aut in publica vel privata custixlia violenter detinent, eorumque fautores, ipsis Pe cantore, lectore, subdiacono et diacono deque dia­ consentientes vel openm suam quomodolibet eum conissa, exorcista, archidiacono et oeconomo. iis conferentes ; ii quoque, qui publica auctoritate, praetextu officii, directe vel indirecte vel quomodo­ t. In ipsa cantoratus ordinatione apud nos tonsura cumque personas ecclesiasticas (3) quascumque ad clerici continetur, quae adeo diligenter ab episcopo saeculare judicium, etiam consentiente reo, contra est servahda, quoniam in nonnullis manuscriptiscodi­ sacrorum canonum praescriptum, provocare vel tra­ cibus, qui ad Syros Jacbbitas pertinent, solentque here praesumunt. cum nostris ab imperitis coftfundi, tonsura omittitur. ' 19. Sub anathematis poena (4) vetitum est vectiga­ Etsi autem Graeci atque Syri Nestoriani, cantoratu lia et tributa exigere, nëc non quaecumque alia onera praetermisso,'ordines suos a lectoratu (?) incipiant, clericis ac ecclesiasticis rebus imponere. Ne sponte cum quo etiam tonsuram conjungunt : a nostro tamen quidem illis permittitur aliquid solvere, nec laicis a antiquo ritu non est recedendum, in quo cantoratus sponte solventibus titulo tributi aut vectigalis illud nec sola jussione presbyteri, sicut in ecclesia (3) exigere et accipere etiam sine vi, nisi de episcopi Romana, confertur; nec arbitrio episcopi, sicut (4) consensu, et obtenta a nho d. patriarcha licentia. apud Graecos, illius collatio relinquitur ; sed jnter Ubi vero nedum suadet utilitas, sed ipsa jubet neces­ minores ordines primum locum habet, et officium sitas conferre aliquid in publicos usus, vel pro agris ejus est psalmos et hymnos in ecclesia cantare*. Hinc et praediis ecclesiarum et monasteriorum, quum codex (5) psalmorum in ordinatione cantori traditur ; ferendo oneri pares non sunt laici, vel quum guber­ et inconcilio Laodiceno(6)cavetur, quod non oporteat natores infideles de certa summa quotannis persol­ venda provincias taxant, onus non subeant clerici vel (1) Trident, «cm. *5, csp. ao, de retirai. (a) Can. Si jum c. XVII. q. 4, cap, i. Sttitr *·, et svqq. de sentent, excommunie. * (·) Scribendum rrvawfa*. (j) Martini V. constit. to AJ rt^rtmfnJas. [d. 1 febr. 143S.] (4) ( oncil. lutter sub Leone X. lew. 9, cap.Χ'ώτΪΛΐ, cap. 4 A’aa mtrntt, cap. 7 A·«μ ahes. [d. 14 maii 1591.3 cap. Ityttttni, can. />4ΐτ«ι. et seq. 17, q. 9. (1) (nmr in EtttWvg. Morin. Dt sdut.+trUmat. exercil. 14. cap. $. Habert, in pontificali Graecor, part. 4, ob­ servat. 4. (3) In fine pontificalis Romam, el ex concilio ('.arthagimensi IV. can. 10. (Mansi. Coxt.. 953 ] (4) Gt>ar in G’rAesvrMii·. (5) In pontifical. Syrorum Maronitarum, et Jacobitarum. (6) Latxlic. can. 15. (Manti, Caxt.s II, 567.] «é». Cosutitutione··< canone* «ynodi Moàti» Libani. a. 1736. am/hju, frotter eos„ q ui regulariter cantores exsis­ tunt, qui et 'de codice canunt, alias in pulpitum con­ scendere et in ecclAiafsallere.Quum vero ipaiu* . canton* ordinatione neque tunica ei detur ab epi. ' scopo, nequeorarium seu stola humero ejus impona­ tur, coercendi «iunt ii, qui cantoratus ordinem tantummodô susceperunt, et praesumunt tamen stolam instar lectorum tunicamque in ecclesia deferre__ x , t. Lectoris, qui secundum apud nos locum inter minores ordines occupat, officium est lectidMe* in ecclesia cantaret ' ". ■ λ I. Et antiquus quidem ritus fuit, ut lectores in ecclesia non .solum ex Testamento vetere propheti .. cas, ut vocant, sed etiam ex novo apostolica* et \ evangelic** lectiones recitarent ; hinc apud Graecos ordinato lectori traditur ( 1) codex afiostolicus, id est epistolas Paulinas et septem canonicas et acta apos. tolorum continens ; et imecclesia Romana (2) admo­ nentur ordinandi lectores : Studete igitur vèrba Dei, videlicet lectiones Sacras, distincte et afierte, ad intelligentiam et aedificationem populi absque omni men­ dacio falsitatis proferre, Quod sanctus Cyprianus etiam ad evangelicas lectiones suo aevo (3) extensum testatur : Quid aliud quam supra pulpitum, id est ·■' supra tribunal ecclesiae, oportebat imponi clericum, ut, loci altioris celsitate subnixus et plebi universae pro honoris sui claritate conspicuus, legat praecepta euangelii Domini, quaefideliter (tc fortiter loquitur T Et alibi : Placuit, ab officio lectoris incipiat, quia nihil magis congruit voci, qua Dominum gloriosa praedicatione confessus est, quam telebrandis divinis laudibus personare ; post verO sublimia, quae Christi martyrium prolocuta sunt,evangelium Christi legere, unde martyres fiunt ; ad pulpitum post catastam venire. Qua vero ratione ,epistolam legendi ad subdiaconum, et evangelium canendi ad diaconum, in ecclesia Latina tamquam praecipuum munus subsequutis temporibus fuit devolutum, eodem modo apud nos lectiones e divina scriptura recitandae in quinque partes sunt divisae et totidem ordinibus attributae : prima pars ex Testamento vetere, prophetis exceptis ; altera ex prophetis ; tertia ex septem epistolis cano­ nicis et ex actibus apostolorum ; quarta ex epistolis ( Pauli ; quinta ex evangeliis. Cantores primam, lec­ tores secundam, tertiam subdiaconi, quartam diaconi et quintam archidiaconi sibi vindicant. Quum vero lectores tantum in ecclesia reperiuntur, tunc ipsi lec­ tiones omnes legunt, et presbyter evangelium. Simi­ liter quum adsunt diaconus et presbyter, hic evange­ lium, ille epistolam legit. Quum vero subdiaconus et diaconus presbytero ministrant, prior epistolam, alter evangelium canat ; archidiaconus enim diacono juris­ dictione, non ordine est superior. II. Sacra leetorum vestis est tunica „et orarium seu stola ex humero sinistro pendens, tunica (4), quae Grajis phelonium seu phenolium et sticharium dici­ tur, e lino conficitur, primamque sacerdotii deliba­ tionem demonstrat; parva est propterea, Deique pro' tectionem menti repraesentans ; vel purpurea, propter purpureum Christi indumentum ; vel candida, propter ' sacerdotii puritatem et lumen, quo splendet. Orarium vero lectorum ab eo, quod subdiaconi’ et diaconi gestant, in hoc tantum differt, quod lectores et sub­ diaconi illud ex humero sinistro pendulum deferunt ; diaconi vero sinistro humero impositum, sub dextero brachio. III. Antiquus (5) concilii Antiocheni canon prae­ cipit, ut chorepiscopi, qui thanus impositionem epi­ scoporum perceperunt, non presbytero·, neque dia­ conos ordinarent, sed subdiacono stantum, lectores et (1) In Grte. (3) Ln/WvfcW. Æmm». (3) Libr. 4· ept«t. 3, «d pretbylera» d plebem, et epiat. 35. (4) Sim Thmaatamcena. lib. ZAr WMwwftj. (5) Coecil. Antioch. can. i6. [potiu· 10. Manti, Οηλ, Ιζ ■»3>.] Concujos. couscTio, XXXVIII. , 16» exorcistas. Patre* vero sacrae Nicaenae II. synodi ( i) permittunt unicuique abbati lectoris manus imposi­ tionem in proprio monasterio dumtaxat facere, dum­ modo abbati manûs .impositio facta noscatur ab epi­ scopo' secundum iffbrem praeficiendorum abbatum, dum constet.'illum' esse presbyterum ■; eamdemquo ordinandi lectoris potestatem chorepiscopi* confir­ mant His igitur- patrum sanctionibus inhaerentes, chorepiscopis et abbatibus presbyteris supradictis potestatem ordinandi lectore* et cantores confirma­ mus, sic tamen, ut id ex licentia rip ) Apoai. can. ay. [Menai. Cmc., t, 34.] (y) Trullan. can. 6. [Manat, Cmc., XI, pay.] (4) Carth^imense V. ann. 39*, can. y. [potius a. 401. Mansi, Cmc.. 111,969.] (y) Laodi*en. can. >1-3. [Mansi, Cmc.. H,y6*. ) * . ’ '" ” 163 . . /' , · ' . ' ■ ■■ ' ■’ ’ . ' Constitutiones et canones12*45's. synodi Montis Libani, a. 173^. 164 ritum nostrum utuptur subdiaconi et lectores, et in corporis unctiones fiant ; durant tamen quoad dicatas diaconium subdiaconi admittuntur. , v . , Deo in sacria coenobiis virgines, quibus abbatissae . 4. Diaconi officium licet ac .virginum, in constitutionibus apostolicis (6) Nemo autem hoc munus exerceat, nisi specialem memoratur his verbis : Diaconissa eligatur virgo ab episcopo facultatem obtinuerit,nec episcopus illam • judica. Sin autem non fuerit virgo, sit saltem vidua, concedat, nisi sacerdotibus, vel, in casu necessitatis, qua uni nupserit et fidelis atque honorata sit. Et apud diaconis, qui ( 5 ) ea, qua par est, pietate, prudentia ac sanctum Epiphanium (7) : Illae quidem (diaconissae) vitae integritate praediti esse debent ; nec sua, sed univirae et continentes esse debent, tel post primas divina virtute freti, ab omni rerum cupiditate alieni, nuptias viduae, vel perpetuae virgines. De viduis in- tam pium opus ex caritate humiliter exsequantur. telligenda sunt apostoli verba (8) : 1'idua eligatur Sint autem litaturae aetatis, et non solum ex officio, non minus sexaginta annorum, quaefuerit unius viri sed etiam morum gray itate reverendi. uxor. De virginibus loquitur (9) concilium ChalceI. Ut igitur suo munere recte fungantur, in primis donense : Diaconissam non ordinandam esse ante ,ne facile credant exorcistae aliquem a daemone obses­ annum quadragesimum, ct hanc cum summo libra­ sum esse, sed nota habeant ea signa, quibus obsessus mine. Si viro suscipiens manus impositionem, et ali- dignoscitur ab iis, qui vel atrabile vel morbo'aliquo qu.antum temporis in ministerio permanens, semet- laborant. Signa autem oïsidentis daemonis sunt, ipsam tradat nuptiis,gratiae Dei contumeliamfaciens, ignota lingua loqui pluribus verbis, vel loquentem ’ anathematizatur hujusmodi cum eo, qui eidem copu­ intelligere, distantia et occulta patefacere,vires supra aetatis seu conditionis naturam ostendere, et id genus latur. II. Utrarumque officia sunt, ut muliebri honestati alia,'quae quum plurima concurrunt, majora sunt ac pudori in ecclesia consulatur. Nam diaconissarum indicia. opera necessaria est : 1. Ut sanctae portae, per quas II. Haec autem ut exorcista magis cognoscat, post mulieribus ad ecclesiam patet aditus; ab iis custodian- unum aut alterum exorcismum interroget obsessum, tur, et quo unaquaeque sedeat loco, statuatur. 2. Ut quid senserit in animo vel in corpore, ut sciat etiam, baptizandas mulieres exuant vestibus, baptizatasque ad quaenam verba imigis diaboli conturbentur, ut ea et ex baptisterio eductas suscipiant. 3. Ut chrismate deinceps magis conculcet (") ac repetat’. III. Advertat quibus artibus ac deceptionibus utan­ vel oleo nuda earum corpora tam in baptismo et con­ firmatione, quam in extrema unctione ungant, de­ tur daemones ad exorcistam decipiendum. Solent functas etiam 'lavent et sepeliant. 4. Ut Tusticis et enim ut plurimum fallaciter respondere et difficile se imperitis mulieribus principia fidei vel baptismi ritus manifestare, ut exorcista dju defatigatus desistat, aut exponant. 5. Ut, negotiis urgentibus, njulieres, epi­ infirmus videatur non esse a daemonio vexatus. Ali­ scopum vel presbyterum vel diaconum alloqui vo­ quando, postquam sunt manifest[at]i, abscopdunt se, ’ lentes, diaconissae tamquam honestatis illarum testes et relinquunt corpus quasi liperujn ab omni Jmolestia, deducant.'6. Quum de amissa integritate virgo Deo ut infirmus putet, se omnino esse liberatum sed ces­ sacrata in suspicionem venit, ut diaconissarum exa­ sare non debet exorcista, donec viderit signa libera­ mini et sententiae, relinquatur explorandum. 7. De­ tionis. Aliquando etiam.daemones ponunt, quaecumnique ut earum curae moniales in monasteriis et tota que possunt impedimenta, ne infirmus se subjiciat sacra coenobiorum virginum supellex committatur. exorcismis,vel conantur persuadere infirmitatem esse III. Quamvis autem diaconissarum officia, quoad natundem. Interdum in medio exorcismi faciunt dor­ sacramenta baptismi, confirmationis ■ et extremae mire infirmum, et ei visionem aliquam ostendunt, unctionis jam diu cessarint, quum non amplius totius subtrahendo se, ut infirmus liberatus esse videatur. Aliqui ostendunt' factum maleficium, et a quibus sit ) ( 1 ) LaoUiceb. canon >o. [potius ao. Mansi, Cru, 11, $6S.J (a) Nlcarn. 1. can. iS. [Mansi, Cem.. II. SSa.J (J) Consui. ApoM. hb. VIII. cap. aS. [Mansi, Cnu., I, 575.] (4) (3) (i.) (7) (8) (9) Ibid. Ibid. Lib. VI. cap. 17. [Mansi, <'«·<., I, 463.] Cap. uh. Panarii. I. Tun. V,9. Can. 15. [Mansi, C«u„ VII, 377.) (1) Tnd. 33, cap. i, [de aacn· ord.] Laodic. can. 24 36. Antioch can. 10. [Mansi, Ctnu., 1L. 568; VI, 1162-3] If11*1· jepiat ad Antiocheno·. S. Epiphaniu» pent haereaim So. (2) Antioch. can. 10. |Maçai, Ctxtc., 11» 1323·] * (3) Laodicen, can. 26. [Manti» Cotu., IL 579·] (4) Part. 2, cap. 15, can. 49. * (5) Ritual. Roman.» de exorcisaâdi· obaeaaia a daemonio. (·) Scribbodun iacnÆvr. , . Constitutione·'et canone·. ». synodi Metati» Libani, a. .173». 166 factum, et niodum ad illud dmipàtndum ; sed.cavcat, faciat, quod tibi aut aliis ‘.occasio esse possit pravae ne ob hoc ac mago· vel ad sagasvel ad alios, quam \ cogitationis. ad ecclesia^ ministros, Ooofugiat, aut ulla supersti­ XII. Dum exorcjzat,utatur sacrae scripturae verbis tione aut modo illicito utatur. Quandoque diabolus potius, quam suis aut alienis. Jubeatque daemonem infirmum quiescere et suscipere ssiham eucharistiam dicere,' an detineatur in illo corpore ob aliquam ope­ ■ permittit, ut discessisse videatur..Denique innumera­ ram-magicam aut malefica,signa vel instrumenta; biles sunt-artes et fraudes diaboli ad decipiendum quae si obsessus ore sumpserit, evomat ; vel si alibi -hominem,-quibus ne fallatur, exorcista cautus ,eub extra corpus fuerint, ea reyalet.et inventa comburan­ debet. Quare sit memor Dominum nostrum (1) tur. Moneatur etiam obsessus, ut tentationes suas dixisse, genus esse daemoniorum, quod non ejicitur, omnes exorcistae patefaciat. , nisi per orationem et jejunium. Haec duo potissimum XIII. Si vero obsessu» liberatus fuerit,-moneatur, ' remedia ad impetrandum divinum auxilium daemo­ ut diligenter sibi caveat a peccati*"; ne occasionem nesque pellendos, exemplo sanctorum patrum, quoad daemoni praebeat in ipsum revertendi ne fiant novis­ ejus fieri poterit, tuni per se tum per alios curet ad­ sima hominis illius pejora prioribus. hiberi. XIV. Liber exorcismorum, a rtho d. patriarcha ■ IV. Iri ecclesiam, si commode fieri potest, vel in recognitus et approbatus, in rituali Syriaco appona­ alium religiosum et honestum locum seorsum a mul­ tur, eoque tantum ritu exorcista utatur. titudine perductus energumenus exorcizetur. Sed si 7. Archidiaconi officium est, diaconis ceterisque fuerit aegrotus vel persona nobilis, vel alia honesta minoribus clericis praeesse, evangelium in ecclesia de causa, in domo privata exorcizari poterit. legere, pastoralem episcopibaculum manu tenere, in V. Admoneatur obsessus, si mente et corpore va­ contentiosa demum jurisdictione et regenda ecclesiae leat, ut pro se oret Deum ac jejunet, «t sacra confes­ re temporaria, ministrum et vicarium generalem epi­ sione et communione saepius ad arbitrium sacerdotis scopi esse, ejusque, ut dicitur, oculum et manum. se communiat; et dum-exorcizatur, totum se colligat, Quemadmodum autem primus inter presbyteros archiet ad Deym convertat, ac firma fide salutem ab eo presbyter, ita prinius inter diaconos archidiaconus deposcat cum omni humilitate. Et quum vehementius appellatur ; et sicut archipresbyter non tempore et vexatur, patienter sustineat, nihil diffidens de auxilio antiquitate, sed electione et dignitate ceteris presby­ Dei. Habeat prae manibus vel in conspectu crucem, teris praeponitur, sic et 'diaconis archidiaconus ; unde sanctorum ihiagines vel reliquias, ubi haberi possint, illum non ordinat pontifex, nisi postquam filii eccle­ decenter ac tuto colligatas et coopertas, ad pectus vel siae et filii dioeceseos consensum suum scripta manu ad caput obsessi reverenter admotas ; sed caveatur signatum tradiderint ; postulatur enim a clericis et ne res sacrae indigne tractentur, aut illis a daemone plebe, ab episcopo autem eligitur et consecratur ulla fiat injuria. Ssitia vero eucharistia super caput ob­ Quum vero archidiaconus sine diaconis esse nequeat, sessi aut aliter ejus corpori non admoveatur ob irre­ ideo cavendum est, ne archidiaconi passim et sine verentiae pericdlum.' delectu ordinentur, sed unus tantum in cathedrali VI. Exorcista ne vagetur in multiloquio aut super­ ecclesia ordinahdus est,qui sit proprius episcopi archi­ vacaneis vel curiosis interrogationibus, praesertim de diaconus, et alii in unaquaque terra vel casali/qui rebus futuris et occultis ad suum munus non pertinen­ Clericis ejusdem loci praesideant. Noverit autem tibus ; sed jubeat immundum spiritum tacere, et ad archidiaconus mensuram suam servare ; nam in eccle­ interrogata tantum respondere, neque ei credatur, si sia nostra diaconis, non presbyteris praeest, eo quod daemon simularet, se esse animam alicujus sancti vel ad archidiaconatus digrtitatem diaconos, noq pres­ defuncti, vel angelum bonum, aut si aliquid secretum byteros promoveamus. Unde < t > patrek praecepe­ et occultum de aliis revelet vel patefaciat. runt : Quoniam m nonnullis ecclesiis diaconos officia VII. Necessariae vero interrogationes sunt, ut de ecclesiastica habere didicimus, et ex' hoc nonnullos numero et nomihe spirituum'obsidentium,de tempore eorum arrogantia et licentia fretos ante presbyteros quo ingressi sunt, de causa et aliis hujusmodi.Ceteras sedere : statuimus, ut diaconus, etiamsi in dignitate, autem daemonis nugas, risus et ineptias exorcista id est in quovis sit officio ecclesiastico, ante presbyte­ cohibeat aut contemnat ; et circumstantes, qui pauci rum non sedeat, praeterquam si proprii patriarchae esse debent, admon’eat, ne haec curent, neque ipsi vel metropolitan vicem gerens adsit in alia civitate interrogent obsessurn, sed potius humiliter et enixe super aliquo capite : tunc enim utiocum illius implens Deum pro eo precentur. honorabitur. Qui vero circumferuntur Nicaeni con­ VIII. Exorcismos vero faciat ac legat cum imperio cilii (1) nomine canones, archidiaconos-tamquam et auctoritate, magna fide et humilitate atque fervore : sacerdotali ordine insignitos chorepiscopis, archipreset quum viderit spiritum valde torqueri, tunc magis byteris, periodeutis et presbyteris praeferunt : Stet instet et urgeat, et quoties viderit obsessum in aliqua episcopus in oratione in fronte templi ad medium corporis parte commoveri aut pungi, aut tumorem altaris, ut pastor et gubernator. Post illum vero ad alicubi apparere, ubi faciat signum crucis et aqua latus dexterum stet archidiaconus, ut ejus vicarius et benedicta aspergat, quam exorcizando in promptu omnibus eleemosynis et ecclesiae rebus et negotiis habeat. praefectus. Porro chorepiscopus stet item post archiIX. Observet etiam, ad quae verba daemones magis diaconum ad latus sinistrum episcopi, quia ipse vica­ contremiscapt, et ea saepius repetat ; et quando per­ rius episcopi est super pagos, monasteria et fragorum venerit ad comminationem,eam iterum et saepius pro-. sacerdotes, qui in ejus sunt potestate. Archipresbyter ferat, semper poenam augendo ; ac si videat se profi­ vero, qui est prolopapas, stet etiam prope episcopum, et cere, in ipsa perseveret per duas,tres, quatuor horas et episcopo absente, sit loco illius, et praefectus quoque amplius, prout poterit, donec victoriam consequatur. omnibus presbyteris, qui illius ecclesiae subsunt pote­ X. Caveat autem exorcista, ne ullam medicinam stati. Neque'mirum, quia archidiaconi sunt et ipsi infirmo vel obsesso praebeat aut suadeat ; sed hanc presbyteri apud Syros orientales, ut ex eorum (j) curam medicis relinquat. pontificali colligitur, adeoqüe dant illis potestatem XI. Mulierem exorcizans semper aecum habeat consecrandi altare sine chrismate ; utque praesint in honestas personas, quae obsessam teneant, dum exa­ choro, et incipiant et absolvant divinum officium, et gitatur a daemonio ; quae quidem personae sint pa­ tienti, si fieri potest, cognatione proximae. Atque honestatis memor exorcista caveat, ne quid dicat vel (1) C-oncil. Trullan. cart. 7. [Masai, Cane., XI. 94).] (1) Mauh. XVII, κι (2) Can. Arab, juxta Turnanum 57., juxta Ecchclleaaetn 6a. [Mansi, Onr.. 11, 971, 1000-1.] (3) Pontificale Syrorum Nestorian, in ordinat- archidiaconi. 167 Constitutione· et canone» ·. synodi Montis Libani, a. 1738. , pedum pastorale episcopi teneant, utque praesint (1) omnibus, quae ad orationem et ecclesiam «pectant, lites et controversias diaconorum dirimant ; et nemo ad clerum «bepiacopo sinè illis promoveatur. Apud alio· vero,etiamsi archidiaconi ad presbyterii ordinem promoti non sint, presbyteris tamen et arduptvsbyteris.quin et episcopis ipsis praecedunt, ut in ecclesia Romana (3), et Constantinopolitana <1) mos est. Nos vero antiquum ritum servantes, nec archidiaoonatu presbytero· ornamus, nec archidiacono· presbyteris, multoque minus episcopis praecedere permittimus. 8. Oeconomum ie clero eligi debere, pehes quem bonorum ecclesiae una cum episcopo administratio sit, sacri canones diserte (4) praecipiunt. Antioche­ nus : Recte halet, ut ea, quae aunt ecclesiae, eccle­ siae serventur cum omni bona conscientia etfide' in omnium pra/sidem et judicem Deum ; quae etiam administrari convenit cumjudicio et potestate episcopi, cui est omnis populus creditus, et eorum animae, quae in ecclesiam conveniunt. Sint autem manifesta, quae ad ecclesiam pertinent cum cognitione presbyte­ rorum et diaconorum, qui sunt circa eum, ut sciant et non ignorent, quae sunt propria ecclesiae, ut nihil ipsos lateat. Chalcedonensis (5) : Quoniam in non­ nullis ecclesiis, ut saepe a nobis auditum est, episcopi absque oeconomo tractant res ecclesiasticas, placuit, omnem ecclesiam episcopum habentem ex proprio cleqp oeconomum habere ; ut qec sine testibus sit ecclesiae administratio, nec ideo res ejus dissipentur, et pro­ brum ac dedecus sacerdotio inuratur. Hinc in cano­ nibus Arabicis (6) praecipitur, ut sit in unaquaque ecclesia oeconomus, et cum eo alii, qui habeant curam proventuum et agrorum ; et alii villarum et sump­ tuum quotidianorum ; alii frumenti et leguminum ; alii vasorum auri et argenti et vestimentorum ac orna- ■■ mentorum.ecclesiae ; alii habeant curam loci, in quo sancta eucharistia servatur. Et in ecclesia Constan­ tinopolitana magni oeconomi officia (7) sunt : Ut sit diaconus; quum autem celebrat.pontifex,ornatus illa sua tunica et stola, stat ex dextera parte sanctae mensae,sacrum fla bellum manu sua tenens ; offert quoque clericum ordinandum pontifici ; omnem quoque agrum possessionemque ecclesiae disquirit, censis, expensas, ratiocinia de omni re, quam episcopus possidet, et habens sub se chartularium cuncta illa recenset· Et bis singulis annis de omnibus ad pontificem rationem refert ; et viduatae episcopo ecclesiae ipse curam habet, omnia ejus bona usque ad alterius adventum administrans ; in electipne episcopi habet suffragium ; adest insuper in judiciis ferendis ; et tandem debitas contributiones et annuis episcopatus bonis fratribus suis ex aequo dividit. Sunt et aliae diaconorum (8) dignitates in eadem ecclesia Constantinopolitana, quibus a patriarcha committuntur sacra vasa, scri­ pturae ad ecclesiam spectantes, monasteria virorum, monastqria mulierum, vestimenta ipsius pontificis ejusque sigillum. Sed praeter archidiaconi et oeconomi benedictiones, in eucbologio nullae aliae occurrunt. Quum vero apud nos oeconomus non alius si* ab archidiacono, ideo tam ejus officia, quam benedictio inde sunt petenda. Eorum vero consuetudinem non (t) ( in. Arab. 60. secundum Tutnanum et 65. secundum Ecchelienscm. [Mansi, One., IL 971-4, loot-i.J (2) Extravag. de. afficio archidiaconi. [Inter extras. Joan. XXII. vel cornui, non invenitur, sed inteiligitur const. Eugertii IV Λ’λ» NurJrWrf.] (3) Morin, dt sacr. trJindl, exercit. 16. cap. J. Haberius in ftoHtificai. (Narraram* psg. to6. Thomasainus dr wm et rederr rccteùu part. I. lib. s, a cap, 17. (4) Antioch, can. 44- [Mansi, Cane., II. 131Î.] (5^ Chalcedonens. can. 16. [Mansi. VII. 367.] (6) Arab. can. 63 et 80 juxta Turrianum 68 et 84 secundum EccheHenscm. [Mansi, Ou*., II, 974, 980-1, 1003, lora.} '(7) Goar in ÈiuMog. Grm. pif. (8) Officiales cccL Constantinapol. ex Codino, et ex codice Allatiano. Vide Goar in fnoàhbf. Owe. post ordinal totem diacoai. t48 probante, q«d viros (i) meculate dHgunt, et oeco­ nomi eçcleeiae flant, eoeqne eodem dMdo, quo can­ tore», ordinant seu benedicunt, tradente· eia pote•tatem ingrediendi akare, at omne» quidem orationes super illo· recitantes, praeterquam quod nec eis liber psalmorum gestandus traditur, nec ad oeculum altaris admittuntur^mt sacramenta ex altari perdpiunt.Nihil enim obstat, quominus, si digni sint, ut res ecclesiae administrent, nec sufficiens ad haec munera diaconus haberi possit, minoribus saltem ordinibus initientur. • CAPUT III. De presbytero, parocho, periodeuta, archipresbytero et chorepiscopo. i. Sacerdotis seu presbyteri officium est, corpus et sanguinem Domini consecrare, a peccatis poenitentes absolvere, sacram communionem fidelibus porrigere, baptizare, infirmos sacro oleo inungere, pro vivis et defunctis in ecclesia publice orare, bene­ dicere, praedicare et praeesse ; sunt autem presbyteri in Dei ecclesia, quales olim septuaginta senes a Moyse, et septuaginta discipuli a Christo Domino electi, ut scilicet in adjutorium Moysis et duodecim apostolorum, episcoporum videlicet catholicorum, qui per Moysen et apostolos figurantur, operam suam in ecclesia impendant. Quamvis autem presbyteri in sua ordiliatione potestateni administrandi et conficiendi sacramenta accipiant, sic tamen episcopo subjecti esse debent, ut (a) nihil praeter ejus consilium et volun­ tatem agant ; ac praesertim in iis, quae ad curam animarum spectant, et in administration· sacramenti poenitentiae, quum nullus presbyter (3), etiam regu­ laris, possit confessiones saecularium, etiam sacerdo­ tum, audire, nec ad id idoneus reputetur, nisi aut parochiale beneficium, aut ab episcopis pèr examen, si illis videbitur esse necessarium, aut alias idoneus judicetur [etj approbationem obtineat ; et in ipso quidem ecclesiae initio, eo quod pauci essent episcopi ac presbyteri, necesse fuit, ut alicubi solus episcopus sine presbyteris, et alicubi solus presbyter sine alio­ rum presbyterorum opera et auxilio populum Dei regerent atque sacramentis reficerent. Crescente vero fidelium numero', etiam presbyteri aucti sunt, et di­ versa illis munera ab episcopis commissa ; nam alii certos titulos, tum rusticos, tum urbanos, quos patres nostri paroecias dixerunt, regendos aceeperuntKunde parochi sunt appellati ; alii episcopis adstantes, pres­ byteris miHistrisque in urbe commorantibus praefecti fuere, quos archipresbyteros urbanos appellamus ; alii in vicis, et pagis tamquam episcoporum vicarii sunt constituti, quos chorepiscopos seu rurales arçfppresbyteros dicimus ; aliis demandata fuit cura constitutas per amplam episcopi dioecesim paroecias rurales visi­ tandi et administrandi, quibus periodeutarum, id est circumcursantium seu visitatorum, nomen imposi­ tum ; alii denique sibi ipsis attendentes, ecclesiae alicujus sine animarum cura servitio sunt dicati, quos, quum soli sunt, rectores ecclesiarum, quum multi in collegiupi cooptati, canonico· nuncupamus. ». Parochi, qui et plebani et curati dicuntur, si ad originem et inatitutioiiem suam respidant, facile intelligent, proxime poqt episcopum, cujus sunt adju­ tores. suam positam dignitatem. Sicut (4) enim duo«cim apostolos formatis episcoporum exhibere simul praemonstrare nemo esi, qui dubitet, sic et septua­ ginta duos disdpuloi figuram presbyterorum, id est, smundi generis sacerdotum, gessisse sciendum est ; tametsi primis ecclesiae temporibus, ut apastolica scriptura testis est, utrique presbyteri, utrique voca(1) In Pontifical. Syrorum JacobtUrum. (1) Laodicen, can. sj. [Mansi, Cmc.. II, yti.] (J) Trident, mm. ij, [de fetent.] cap. rj. (4) Bed· in evaagetaun Luc. US. j, cap. io. t 1*9 Ccestitutiooes et canones s. synodi Month Libani, ·. 1736. Jwdtor <>aaes/t, gaerstas hum sapientiae matant» tern, alterum Muirieaant ^uhnlu significat. Saifettma absqns post propugatm evrâgéhùm •nttteraat pastores inferiore·, gai mb episcopis ur­ bium at pugoran ecclesias reiw», quemedinod— taatatw apoatoh· scribens ad Titan (i) : Reliqui tt Cretae, at eenstiiuas per civitates presbyters*. Et in freqnentioribus qmdem civitatibus pierce aodaaaa fuisse, quibus singulis ran, ted mb episcopo, ptpabyter pneeeset, ax petribus et coodliis compertae eat. Sed aucta fidelium multitudine (·), quum unua sustinendo oneri non sufficeret, phtrea in unguli· paroeciis* presbyteros constituera oportuit, quibus tamen, ne qua oriretur confusio, unns praoesset, qui proinde rector seu archipresbyter dictus luit. I. Praecepto divino (3) mandatur presbyteris parochialibus, quibus animarum cura commissa est, ovea suas agnoscere, pro his sacrificium offerre, et illas verbi divini praedicatione, sacramentorum administrationeac bonorum omnium operum exemplo pas­ cere ; pauperum aliarumque miserabilium personarum curam paterqam gerere, et in cetera munia pastoralia incumbere ; idque per seipsos praestare tenentur, non per substitutos, nisi legitime impediti fuerint, que­ madmodum docet sacra Tridentiha synodus (4) : Archipresbyteri quoque, pleboni, tt quicumque parochiales vel alias curam animarum Mnta ecclesias quocumque modo obtinent, fer se, vel alios idoneos, si legitime impediti fuerint, diebus (5) saltem domi­ nicis et festis, soUmnibus, plebes sibi commissas pro sua et earum capacitate pascant salutaribus verbis, docendo ea, quae scitu omnibus necessarium est ad salutem. [....] Id vero si quis eorum praestare negHgai,\. . . .] providapastoralis sollicitudo non desit,, ne illud impleatur : Parvuli petierunt (6) panem, et me erat qui frangeret eis. Itaque ubi ab episcopo moniti, trium mensium spatio munerr^uo defuerint, per censuras ecclesiasticas seu alias ad ipsius epi­ scopi arbitrium cogantur, ita ut etiam, si ei sic expe­ dire visum fuerit, ex beneficiorum fructibus alteri, qui id praestet, honesta aliqua merces persolvatur, donec principalis ipse resipiscens qfficiim suum im­ pleat. II. Quqm apostolus eoa moneat, quos Spiritus sanctus (7) in grege sibi credito posuit regere.eccle­ siam Dei, quam acquisvit sanguine suo, ut in omni­ bus (8) laborent, et ministerium suum impleant; implere autem illud nequaquam possint, si greges sibi commissos mercenariorum, more deserant, atque ovium suarum, quarum sanguis de eorum est manibus a supremo judice requirendus, custodiae tninime incumbant : sciant parochi (9) se teneri ad residen­ dam in parochia, a qua nullo pacto abesse possunt, nisi cum licentia episcopi in scriptis, et ex gravi causa, et substituto vicario idoneo ab ipso episcopo approbato * nec licentiam hujusmodi potest episcopus ultra duos menses concedere. Quodsi aliquando abesse cogantur ob urgentem aliquam necessitatem, curent, ut per alium sacerdotem, qui partes eorum expleat,' divina officia dominicis et festis diebus omnino obeantur ; vel saltem, si copiam sacerdotis nullam habue­ rint, prima die dominica populo denuntient sese abfutyros, ut in viciniori ecclesia divinis officiis in­ téresse possit. Nemini autem parocho abesse liceat, non substituto alio sacerdote, neque per paucos dies, ubi constat essq aliquos in populo, qui sacra­ mentorum perceptione indigeant. Si enim ultra tres U)Tit.I,5. < · (>KU· 1 *et * 4«eq* * 7 di·*· * 9 fe> eoe- >■ Hcdesim. c. XVII. q. 1. (j) Synod. Tnd. Mas. a), [da reform.] cap. 1, (4) Seta. J, cap. a, [de reform.] (j) Traitas. can. 19. [Mani, Cine.. Xi, 951.] (4) Jerem. Three. IV, 4. (7) Act. XX, aS. (SJI1. Tim. IV, j. (9) Tridaat. mat. sj,cap. ■. »7· bebdomadari clsria in civitate vel pago agentes, et sine gravi cm· ad ecdesùu· non couvenientes, ab epfeoopo graviasàme pinrtsndi (D jubentur : qtpmto magis puniendas «vit psanduM, ri diebus foetis ob ipsius aegfigsutiam- divina oasittaata ottcia t Ut igitur promptior»· subditis suis omni casa accurrant, parochi in aedibus paxochialibes ipsius ecclesias habitent. Quodsi ecclesia aede· non habeat, nunquam extra fine· paroecia· habitent, sub gravioribus poenis arbitrio ordinarii. Quod (·) extenditur etiam ad sacros et substitutos seu coadjutor·· necessario· : qui si in aedibus parochialibus habitare omnes nequiverint, aptior ex iis judiôoepiscopi ibi habitet, alter in alia domo. III. Ita distinguantur (3) ab episcopo ecclesiae parochial··, ut unaquaeque habeat proprium paro­ chum : et utfi (4) populus est numerosus, cui unus non sufficiat rector, adjungantur alii quot sufficiant ad sacramenta exhibenda et cultum divinum celebran­ dum, quibus competens assignetur portio, arbitrio episcopi, vel ex fructibus ipsius paroeciae, si pluribus parochis sustentandis satis sint, vel, si est necesse, compellatur populus ad ea subministranda, quae ad vitam dictorum sacerdotum sustentandam sufficiant. Idem dicendum de iis locis, in quibus, ob distantiam, a parochia, non sine magno incommodo parochiani gd percipienda sacramenta et divina officia audienda accedere possunt ; episcopus enim novas parochias, etiam invitis parochis, constituere potest, qt compe­ tentem portionem novis parochis, ut supra dictum est, assignare. Ubi vero ($) fructus parochialium ecclesiarum adeo exigui sunt, ut debitis nequeant oneribus satisfacere, curet episcopus per beneficio­ rum, non tamen* regularium, unionem aut primitia­ rum vel dedmarum assignationem, aut per parochianorum symbolas ac collectas, aut qua commodiori ei videbitur ratione, tantum redigi, qtlod pro rectoris aut parochiae necessitate decenter sufficiat. Qua vero parochiae dotem non habent sufficientem, illis (4) pon provideatur de parocho, quousque ab iis, quorum interest, congrue dotatae non fuerint. Bona autem(7), quae pro parochorum sustentatione conferentur, non admittantur, nisi praevia exemptione ab omnibus oneribus, quae per ipsos bonorum dominos quoquo modo imponi solent, aut aliis persolvebantur. IV. Ut officii sui partes parochus explere possit, libros tum dirigendis animabo·, tum sacramenti· administrandis necessarios hafltat, praesertim vero rituale Syriacum, catechismum'summam aliquam theologiae moralis et librum concionibus accommo- ' datum, nec non synodales has nostras constitutiones, quas, postquam impressae fuerint, distribui quam primum curabimus. V. Praeter libros sacristiae et chori usibus neces­ sario·, ut sunt missale, officium feriale, officium de tempore, officium sanctorum (pars hyemalis et aes­ tiva), synaxarium, lectiones epistolae et evangelii per annum ; habeant etiam parochi bene compacto· libros, ad rectam parochiae administrationem neces­ sarios : in quorum primo baptisati, in secundo con­ firmati, in tertio sponsalia, in quarto matrimonia, in quinto status et numerus animarum, in sexto defuncti tetius parochiae describantur. Atque hos quidem libros tam a se confectos, quam a praedecessoribus suis, religiose sub clavi custodiant, nec inspici -aut legi ab aliis, nisi se praesentibus et attente observan­ tibus, permittant. Qui deincep· eosdem libros non habuerint, poena pecuniaria ia commodum ecclesiae eroganda arbitrio episcopi plectantur In archivo ( 1 ) Condi. Trultaa. esa'. 70. [potius So. Maaai, Cm. XI97·.] (i) CoodL Medtotaa. IV. p. s, t. ij. [MamKfoteu. Cem. (190s), XXXIV, »7j.] (j) Trufont. ea. >4. «p. 1». (4) So··., si, cap. 4. (5) Sm·. >4. cap. ij. - \ (4) Laser. IV. caa. ji- [Mami. Cmc., XXII, imp-] (7) Cap. i. Sa caaa. [III. 99.] ' ι/i * . / Constitution·· «t cssoaei ·. qtaodi Monti* Libani, a. ijgi, autem parochial!, quod erigi mandaagm, dibgestar Tecoodaat ot aseerveot, no· modo sopeadictostihro·, etten φΜΜΜΜφ* faMtnUMOtS, ^0MtioBM9 legata, invesriaria, viatatioatie decreta, oaeea, privi­ legia, indulgentiarum diplomata, reUquien·· autbeuti» testimonia, omnisqee ejuemndi jumadeocleeiam quomodocmaqu· pMtfMotfau VI. Templi, altarium.et sacra· supellectili* afar ac munditia m ecclesiis parodriatibus ot Cum maxime curanda est. Si quod altara vel templum dejuro pa­ tronatu· sit, de illius c^ltu patroni admosMeagtr; qui «i negligent, ad episcopum deferant parochi. Quae vero de «alhae euctariatiM decore ontatuque praecipi­ mus ac de sacrorum deorum et fontis baptismatis custodia diligenter servanda iterum ‘parochi* com­ mendamus. ’ VII. Aquam lustralem semel saltem in mense reno­ vatam in fontibus mundi* ad ecclesiae Januas semper servent, illiusque aspersione domos fidelium expient. Idem solemnfori ritu faciant in epiphania Domini et in festo pasebatis, m quo ova etiam aliaque comestibitia, ante fores ecclesiae vel in privatis domibus, et domos ipsas benedicant juxta ecclesiae ritum ; nec non puerperas post partum tam in domo, «piam in ecclesia, et puerum septima post baptismum die; quae omnia nemo sacerdos, sive surcularis, sive regu­ laris, nisi de licentia parochi praestare possit. VIII. Haeredes, consanguinei, affines, aut quicum­ que parochorum domestici, qui, vel defuncto vel aegrotante parocho, ab ejus domo amovent vel amo­ veri faciunt aliquid ad ecclesiam parochialem perti­ nens ; net non incidentes vel incidi facientes arbore* in ecclesiae praediis exsistentes' vel illas aut prae­ dium ad ecclesiam spectans occupantes, jpeo facto sint excbmmunicati. IX. Laudabiles ecclesiae suae consuetudines, quae vigent, et officia omnia ecclesiasti», quae per annum juxta ritum nostrum Syriacum praescribuntur, accu­ rate servare et implere parochi studeant. Novosautem ritus vel. nova pietatis exercitia in ecclesiam introdu­ cere, sine expressa episcopi facultate, non praesu­ mant, quam certe episcopus non denegabit ; ut est " publica rosarii -beatae virginis Mariqp cum-cantu in eœlesiis redtatio, aut processio, et alia ejusmodi ; ■ dummodo missa solemni* et divina bffiria. tum ves­ pertina, tum nocturna et majutina, non intermittantur neque impediantur. X. Sit parochus choro assiduus, et cum fratribus sacerdotibus aliisque clericis non imperiose, non inso­ lenter, sed humiliter et moderate agat. Campanae vel tintinnabuli sonitu missam et divina officia tempore suo curet indicare. Primum ipse in Choro locum obti­ neat, nisi superior illo adsit, aut nisi urbanitati* gratia locum peregrinis sacerdotibus «sedat. Parochial·· functiones per se ipsum expleat vel, si necessitate legitima impeditus fuerit, sacerdoti perito id munus committat . Et praeter quotidianam borarum canoni­ carum et sacrae liturgiae celebrationem, nihil earum functionum omittat, quae per annum in rituali prae­ scribuntur, Ut nimirum benedictio aquae in die epi­ phaniae, beuedictio et distributio palmarum, offidum, quod advtnttu m forttuH vocatur fitque post tertium nocturnum feriae secundae in majori hebdomada, officium ablutioni* pedum in -feria quinta majoris hebdomadae, adoratio crucis feria sexta majori* heb­ domadae, officium indulgentiae seu reconciliationi* in sabbato sancto, processio cruri* in domimea resur­ rectioni*, ordo paris in eadem dominica, ordo genu­ flexion:* in domini» pentecostes. Nuptias ipae paro­ chus benedicat et Sponsalia, puer» beptiaet, |ffirmm sacro oleo inungat, mortuis exequias celebret, com­ munionem tempore paschali subditi* porrigat, confes­ siones audiat, nisi alii sacerdote* ab episcopo appro­ bati in parochia adaint PTTCetMiouibos praeait, quae in festis sanctorum per ecclesiam perochialsm fieri solent, et solemni populi convivio, quod ia solemni- i ija MMtenM t·! i® dtAnutorata nri mm «rtf ip» bMMdfat. . XL Provida invigilent pandi, et rideasrt, an te pMWtoU* WVMOÉWJMbHCB tTiwiÎHOM, Wt WWUp hmiMl MIW <Ννηφ(θΝ*ρ Mit sltari jpwvi cmI|nm eetoci· obMdL Hot irinM IMMlt' JNttnM CtritBt· » MNI ·ΜΓ· dotali CQMt*nti* otijw^rat ; dkMBwn ut perdita* ores ad ονώ reducet. Sint autans anima­ rum rectores bonae paris «mltorea studfoeiseimi ; et si quas nasci lite·, rixa·, odi* aut jurgia inter parochianoa noverint, statim sopire, componere et exstinguere conentur. Ipsi autem a litibus, jurgii», detractionibus, murmurationibus, inimicitiis quam longissime absint ; sacerdotes enim omnes, et potissimum parocho·, non oportet (i) litigiosos esse aut lucri cupidos. Quodsi pro parochialibus juribus aut decimarum exactionibus controversias oriri contigerit, episcopum adeant, ut absque judicii forma, rei tantum veritate inspecta, urgeatur solutio, et lis pacifice dirimatur. Nunqqam prosiliant ad mutuas contentiones et injurias, aut secum ipsis, «ut cum laicis, multoque minus ad per-. «ntssiones : alioquin graviter ab episcopo plectantur pro ratione tacti, praeter partis laesae satisfactionem. Parochianorum suorum amorem et venerationem, non domos aut officinas frequentantes, sed omne* paterna caritate complectentes, omnes in necessitati­ bus adjuvantes, in afflictionibus consolantes, sibi concilient. Adolescentes, qui aetate et judicio pollent, in dbetrina christiàna sufficienter instruant, et in­ struet» ad usum sacramentorum poenitentiae et eucharistiae hortentur. Infirm» decumbentes et diu­ turnis infirmitatibus languentes non negligant saepius visitare, et semel saltem in mense sacra communione reficerd>Nullum sine sacramentis decedere permit­ tant. Praeqepta vero ecclesiae, tam quoad' jejunia, quam quoad cessationem ab opere servili et auditio­ nem missae divinorumque officiorum in diebus festis et dominiçis, eucharistiae perceptionem tempore pas­ chali et solutionem decimarum praelatis ecclesiae, ab , omnibus servari curent. 3. Qui accepta ab episcopo potestate super parocho* eorumque clerum et populum per urbe* et pagos invigilant, vicarii quidem episcoporum omnes diri possunt, sed diversa illi secundum diversas ecclesias nomina et jurisdictionem sortiti sunt. I. In ecclesia Romana alii sunt vicarii generales episcoporum, alii vitarii foranei, et alii officiales; isti episcoporum vices gerunt in «ausis, quae ad jurisdic­ tionem contentiosam spectant, primi duo in ornsis, quae ad jurisdictionem gratiosam et voluntariam per­ tinent ; sed vicarius generalis (x) in urbe apud epi­ scopum, vicarius foraneus in viri* et pagis ; unde arbitraria est vicariorum institutio, et pro libito pos­ sunt illi ab episcopo amoveri, eoque uspenso vel defuncto, illorum jurisdictio suspenditur et exspirat : se«*s vero officiales, stabili nempe perpetuoque gau­ dent officio. II. In ecdesia Orientali episcopus in urbe habet vicarium, qui protopapas, protopresbyter, archipresbyter, et a nobi· drâri appellatur ; in singulis vids et pagi* chorepiscopo* conetitmt ; periodeuta* autem seu circumcursator·· atque visitatore· ordinat, quorum cura eet vte» omne· et pag» circumobire.et cuncto· ad rectae vitae sanaeque doctrinae nonnam eflbrmaro. Horum autem dignitas perpetua eet, quia per manu* impositionem traditur, tametai propter delicta suspendi pqmint ab offirio et amoveri. III. Periodeutae ex eo dicti sunt, quod nullibi pro­ priam aedem habent, sed huc et illuc per pag» et vk» fidelibus in officio continendi» vagantur. Sunt (1)1. Timoth.SIl, j. (1) De oOk. vicani ia VI. cap. a, te oAc. «wdiasr. ia VI. Clsaeat. s, te rescript. Im Constitatitmas .et canons· a. modi Meatio Libaai, a. 173·· MtMB ajnri *m forioÉMiMa qvi epibd Graeco* hodte ——Ai irocoMw; Wontoi ctnxMDWiMttOtiMictaCi) m non ad OM· vei duos, ssd ad omnes dioecesis pugoa vicoaqne risitando· deriguntur. Sqwsmaem episom psuvelptars• period*·*** MMKMÿffMbÿtaro* wtoco* Dtffcceot-eped oo·· cbevepiicopi* « ta**^*toctoN^ temtfoMMig Ml •ZtgpçM psriodMtMip McMgm» eftiOQgli proffiMB **dte·* hebeot ' io -p*g$* et vQH*, - pra0SHa*ffiooMi tivv**'’ periodeuta· wro *φΧϋΜ raUhot, Md bec et Htacper * wcm epNoopi CDOocma» m mc* osoapKa ura·» per mmU : φΜ *>·d (j) Nûaea. U. om. i*.lMMti, Cms, XU1, mJ («) Lsotisse. esa. jj. [Msasl, Cam. H, l···) (1) NsossMer.mm «hPfassU Cm, n,SsL] i?j . CoaatitistioM at tMMM* *· synodi Moati* Libani(.a. >7>*' Effiat feter fefeot tOMtfefe Mt jfegfe fera φΜβ» tfefera CttfMt, ΟΜφΟΜΜ ft MfefefMf*. CMMt fefefe· ad foran racteefefefoMi apoctudaa Mfefe ad ιμμβμΜ' inotferataRi ofettfriecopo dAMataaadMi oomfei juri» modi» Λμ*{ ia ataMte· wt· «Mato non judicent, *31 capisnt hrisrmaÉiosi··, *t ai apiaco* psim trunaoiittarih Mosmsteria tmn vireranitSH·-mm» tiorttm visitent, **bm! ia anno, hbbifea taawa ad hoc «pedali ab episcopo pcteatate.qni visfeationesn hsÿ»modi poteat etiam abbati Mt atioaioMnacbo commRtere.qui vel bnmadteta ad epianopmn.velms dints per periodeutam ad eundem episcopum de rtatn mona­ chorum, moaialium et monasteriorum referat. Quo­ circa suas patentee littera» periodeuta saepe consulat, ut intra suoe se bmitM contineat, et deprehendat, ad quae munia ipsius auctoritas extendatur.Visitet pono regionem luam mente novembri vel alio tempore commodiori ; et ante initium jejunii Nativitati* Domini mittat ad episcopum informatione*, qua* de parochis, clero et populo tuae regioni» ceperit. Ante dominicam autem ingressu* jejunii quadrageetmalis ipae perio­ deuta adeat episcopum, ut cuncta « referat, ejusque mandata excipiat. Qtramque redierit, moneat sub­ ditos sibi parochos, de quibus jusserit episcopus, et omnia diligenter exsequatur. In obeunda visitatione caveat,ne quid prorsus accipiat aut extorqueat,praeter victualia pro sua et alterius domestici persona ac duo­ bus equis ; alioquin gravissime ab episcopo puniatur. Quid vero a periodeuta vel aliis deputatis quaerendum sit in visitatione, infra dicemus. CAPUT IV. De episcopis, metrofolitanis et pribsatibus. i. Episcopi, quos posuit Spiritus sanctus regere ecclesiam Dei, apostolorum sunt successores, presby­ terorum patres, creditaeque sibi ecclesiae pastores. Proprium igitur illorum munus est ecclesiae regimen et potestas tum ordinandi ministros, tum baptixato* confirmandi. Quamobrem in Romano pontificali offi­ cia episcopi haec enumerantur : Episcopum oportet judicare, interprftari, consecrare, ordinOre, offerre, baptizare et confirmare. Et in nostro Pontificali Sy­ riaco : Tu, Domine, mitte super hunc servum tuum Spiritum tuum sanctum et principalem, ui pascat et risitet ecclesiam sibi creditam, ordinetque in ea sacer­ dotes constituatquf. diaconos, et consecret altaria et ecclesias, et benedicat domos, et /sciat invocationes efficaces, et sanet, et judicet, et gubernet, et liberet, et solvat et liget, et exuat et induat, et figat et segreget cum omni potestate, quam apostolis tuis dedisti. Et paucis interjectis : Et Sacerdotiofungatur, offeraique tibi oblationes mundas ; omnibus eum virtutibus exorna, omnem sancti Spiritus operationem in eum emitte, adveniat nfir eum virtus euangelii, ut fier mansu impositionem doamouia ejidml, sanitatem in­ firmis largiatur, et signa atque prodigia in popule tuo ad sancti nominis tui gioriam fodet. Ubi non­ nulla recensentur, quae propria episcoporum sunt, nimirum potestas ordinandi sacerdotes et diaconos, conferendi Mcnunontutn chriufefa, cooMcnndi ' sancta olea, dedicandi ecclesia* et altaria, ligandi et solvendi, et gubernandi claram «t populum. Quae­ dam sunt episcopi» et presbyteria communia, ut prae­ dicare et interpretari verbum Dei, baptisare, oàerro et benedicere. Sed haec ita presbyteri* tribuuntur, ut potiori jure ad episcopos spectent, aac ea exerceri * presbyteris possint sine episcoporum permisra; non enim solum sunt episcopi presbyteris separiores, sed etiam jurisdictionem ia -fflos habent, tamquam supe­ riore* ia subdito*. Quamobrem tam populo «t dero, quam presbyteris praecipit·, Ignatius(i),no*tsr An­ tiochenus episcopus et martyr : Qsmms epiaeopum (t) Bptat. ML IbayrsMM. ’ »/< susifea* ,'Dfif fegsMU, propter Christi s. Qtsaa qwuna ite stot^ sgMacent episcopi digni­ tatem mna, nevb iUam dictis vel foeti* deturpant ; opostet φοΑβι wpisoopo* (i) ***· intyifetoBfebfl·*» tobticMp cMtotp dorafe mm btttc praopofetot* VMfe ergo fagiant, virtute* amplectantur, et in vestitu «t cultu et omnibus actionibus sui* honsstatem prae m ferant, sicut decet ministro· mysteriorum Dei. Moro» vero sto* omnes (s) ita componant, ut reliqui ab eia frugalitatis, modestiae, continentiae ac, quae no* tantopere Commendat Deo, sanctae humilitatis exem­ pla petere posent. Ipai enim sunt (3) sal terrae, quo subditi omne· condiri debent ; ipsi lux mundi, quam Dominus super candelabrum posuit, ut luceat omni­ bus, qui in domo sunt. Quapropter; exemplo m. pa? tram nostrorum, non solum jubentur episcopi, ut modesta supellectili et mensa ac victu frugali con­ tenti sint, verum etiam in reliquo vitae genere, ac domi et extra domimi caveant, ne quid appareat, quod a sancto instituto sit alienum, quodque non simplici­ tatem apoatolicam, Dei xelum ac vanitatum conteintum prae s* ferat. Monentur autem, ut ante omnia quilibet episcopus (4) in mensa tam domi, quam quum invitatus fuerit, servet sobrietatem moderationemque ciborum ; deinde quum in eo loco saepe otiosi ser­ mones oriri soleant, .ut in ipsorum episcoporum men­ si» divinarum scripturarum lectio admisceatur. Fami­ liares vero suos unusquisque instruat et erudiat, ne sint rixosi, vinosi, impudici, eupidi, elati, blasphemi et voluptatum amatores.Omnino autem episcopis (5) interdicitur, ne ex reditibus ecclesiae consanguineos famiharesve suos augere studeant ; quum (6) et apo­ stolorum et patrum canones prohibeant, ne res eccle­ siasticas, quae Dei sunt, consanguineis donent ; sed si pauperes sint, iis ut pauperibus distribuant ; eas autem non distrahant, nec dissipent illorum causa ; imo quam maxime poasumus,eoa monemus,ut omnem humanum erga fratres, nepotes, propinquosque camis allectum,unde multaram malorum in ecclesiam semi­ narium exstat, penitus deponant. Sint potius paupe­ rum patres ; pupillos et viduas foveant ; presbyteros et Clericos honorent, ut et ipsi honorentur ; cum laids neque nimiam familiaritatem habeant, neque affecta­ tam severitatem exhibeant : sic tamen, ut nunqbam sui status obliti, pontificiam dignitatem ' indecenti quadam, demissione dehonestent, principibus viris aut loco cedentes, aut indigne illis personaliter servientes. Canonibus enim (7) statutum est, ut episcopi tam in ecclesia, quam foris, suum gradu^et ordinem prae oculis habentes, ubique se patres-et pastords esse meminerint. Reliqui· verotam prinripibus,quam cete­ ris omnibus praeripitur, ut eo* paterno honore ac de­ bita reverentia prosequantur. Super omnia non sint litigiosi (8),non p*rcttsaorae,non dent'locum irae, sed in bono vincant malum ; servum (9) enim Domini non oportet litigare, sad mansuetum esae ad omnes, dodbilesi, patisntnm, cum modestia corripientem eos, qm resistant veritati. Attendant autem (10) lec­ tioni, exhortationi et doctrinae ; episcopis enim in­ cumbit onus praedicandi (11) per se ipsos Dei verbum (t) l TteMk. UI, ·. (s) TrfeMS. ss·». «S, csp. 1. (j) Matth.V, i». (4) Tridaat. ua. ». (l)Se4IS,af.i. (S) Apoetoi. jj, ». Antioch, ena. ». [Mansi, H. i»i*.J (7) TriSsst. wm. »$. cap. ». (») I. Tteoch. IU, J. (»)II.Timet*. 11, H (10) t. ThuoU. IU, tj. (ss) TrMsat. asm. s,csp s. / Cm».. " L S4-S : ■\ ■ '\ 177 ) ■ ■ ' ' ' Z· .:.. «" ■ ' ' ·' \ . - \ . QoantitatioMa st «HMM· a. eynodiMaatis îihuni, *.179*. \ . tyfi *t dAstiocM* MÂm OtiMktt· M AripB jMtOT» Mctoo* aqf!]Wtedb»beesenaqsMta,s»dfti rssidwi Im— htasPstrws^tiecciestoeastiveraaeritgimoaaDasuta fry y gbgfati—mi <—it——y MCMÎ* . '4MHbk '*fc*ABettau ** **Hhm wcAmm* **l ι*|ρίκ ίΜβΙ^ΙΐΜ^ΝΙ 4|^||^|ΒΜ·Ι;-1ΜΜΒΟ··^··Μ* *h|Ml JMttdHt φίΜΚΚΜνίηίΜΜι^ 4νμ* ·*ο*·μ**ο**·ι *Α·ΜΜ**» ■ tkinoî) *ta. wl iHMMbi fAnteoran te jnvoçMi «mu φΜ cnm MMiMMwn InlMntfiwi Aboi* diet* ^iob^f 0i**œ^p0 'C*om>^K**e* je Qm*i bi *khw ptMitve dt, *t *d *ptecop*t*t gf*d*Bl M*9^fi *K QtçKn* WMNkMtiC* *M*9*MtV> *IÜ ww * *MC*l*rib*o pf*dbyt*H* opiocopi ftuvt ; quia tamen in ipea epiaooporasn ) Syaota tasphi Kiqr pMrisrchw aaao IJ0 [ta j nor.] esa. J. apri Dsetasa, pag. u*. (*) Omcfi. Nicta». D, esa. A [Mtesi, Cme^ XUI, η* «** Sarte.] (j)Marih. XJ.S. CMBMi CMJMNVMb XJŒV1IÎ. ΦνΑημ AtaunribiM βίβώπ·· m amH·* pt**iMEi^ φΑΗ^Ηφ··*. tyNfa* ΗβΒΠί Hon·· **t**i*t***d**i*QMM·*· *b tnhfoéfiMMi *Mk MOWdOtt** *0·*· MA I f* tMRM* fy**» φΜΝ& **bM|**ti* taRpocib** **co^it*t* MMÎM tina sigmticarant : patriarchae ecüicet, primatis et DMtropotit**} * N*n <|ei tpiecopD* ribi s*bj*cto* h*bebat, metropedtaras; qui episcopos et metropotitanoe, primas ; qui demum primates, awtropolitanoo et spi, scopos, patriarcha sequiariMevo dictus est. i. Quod autem in ipoW fere ecclesiae incunabulis facta fuerit ecclesiasticteXurisdictioais divisio in tres patriarchates ecclesias efia alias primatiales et metropolitanas ab illis dependentes, planum feriunt patrea Nicaeni in celeberrimo iUo canone'(i),quo sedium singularum pQvilegia confirmant.Quum enim Alexandrino patriarchae jus smim juxta formam Ro­ mani patriarchatus, qui totum complectebatur Occi­ dentem, his verbis tribuissent : Antiqua consuetudo servetur per Aegyptum, Libyam et PentapoUm, ita ut Alexandrinus episcopus Horum omnium Habeat potes­ tatem, quia et urbis Romae episcopo parilis mos bsl ; subjungunt de patriarcha Antiocheno, deque aliis primariis Orientis praesulibcs : Similiter autem et apud AntiocHiam cdterasque provincias suis privile­ gia servesstssr ecclesiis. Illud autem generaliter clansm est·, quod, si quis praeter metropolitan senten­ tiam fuerit factus episcopus, ime magna syseodsu definivit, episcopum esse non oportere. Ubi per ceteras provincias intelligent patres Nicaeni praesertim tres dioeceses habentes primatem potestate in subjecta» sibi provincias gaudentem, nempe dioecesim Asiati­ cam sub Epbesino, Thradcam sub Heracleensi et Ponticam sub primate Caesareensi ; per metropolitanum autem intelligunt quemlibet archtepiacopum, sive in patriarchies sive in primatiali dioecesi poti­ tum, et potestate simili in subjectos episcopos gau­ dentem. 7. Quod vero tres antedictae patriarchales ecclesiae neque essent potestate pares, neque privilegia sua ab urbium magnitudine ac praestantia, sed ab ipso earum fundatore s. Petro, apostolorum coryphaeo, habeant, compertum est, tum ex eo quod Romana ecclesia, utpoite propria ipsius Petri sedes plenitudinemque apostolicae potestatis ab eodem accipiens, in reliquas tamquam in subjectas debitam semper auctoritatem et jurisdiettaem exercuit ; tum quia si non a Petro apostolo, spd ab urbium splendore ac majestate esset petenda patriarcharum potestas, sequeretur Hieroso­ lymitanam ecclesiam, in qua conversatus, passu», mortuus et sepultua est salvatqr noster, super omnes . alias primatu gaudere debere ; quae tamen patriar­ chal) honore post reliquas ornata est : vel omnia orientalium saltem patriarcharum privilegia nunc corruere et convelli debere, quum universus Oriens sub alienigenis principibus gemit, et praeter unam urbem Bymntinam reliquae tres patriarchale* ab anti­ qua dignitate exciderunt. At vero quum dirutis exdtiaque civitatibus maneat nunc et perpetuo mansura tit, in Antiocheno praesertim et Alexandrino prae­ sule, patriarchal!» dignitas, planum fit, Orientales 'nostros imperatoribus Constaatmopotitanis contra jus fasque amentatos fuisse, dum ecclesiae Coostantmolitanae privilegia (s ) non aliam ob caneam tribuerunt, eamque ceteris Orientis patriarchis praeferendam con­ suerunt, quam quod emet nova Roma et imperatorum sedes. §ic enim (3) ajunt : Sanctorum patrum decreta (1) Ntasa. can. «. [Maas*. Cm*.. U. Μ»-?».] (s) ComtaMinofnlil. 1. csa. asta S- [Mute, Cta„lU.SM.] (>) Oatatotoam csa. A [Msau. Cmt„ VU, jjeJ » ιρ atfegur Mgursstra, of CoMtÜaÜtMM et emo· *. syaodi M«ati* Libani, ». lyjfi- ito guf m^of £ÀictMj est, qMMq^s··, qui A—yrtin,Qaddsisss et. Arebibes dbri- ' rtluis sub Psrsarusn item rsguo politia praestet. na» agnoscentes, redim «f was rfeon·'·»» ac Herme institutio Nicaeni condUi tesaperaestteoedh. stetwMM' de jrniitfiit iwAiM*·* mvÀmm* CWt* Nam hausam, 'AnUie epiecomoe, qui sped Geiaüam immm «μνμοϊ» £|ιμκ φΐιΑφΜν Λμμ* Cydceuhm errlriier As îam . Avein ri magna hdia ’ /Arene, çasd urd· üie na^erer*/,/ara /pfrw friti- rcpnMsetaam didtur, sHesn Nicaeno cosKÔio(i) m legio trUepermri; ri eodom ceneiderilioitreerii centum subscripsit; Simo* vero,qui anno Ctariati jjo, mb gau^niiail» Dei eaMaifiMràH tfitctfi eanriiesimat Sapore, Perseram rege, coronam martyrii adeptus est, novae ίί·« /Arem eryaeZi· prtriiegnr'tribuerunt, a Soaameno (.slarchiepiscopusSdmMtdt Ctesiphonrecte judicantes, urleas gsasr et ύψη» ri senatu tis appellatur. honorata sit ita^nlihu cum MtieauttàM regina Π1. Circa ejusdem concilii Nicaeni tempora duo Rama privilegiis fruatur,etiam m rritu nckuetùcù alii emersere catholici seu primates : Armeniae, nimi­ non «ce· ac illam extolli ac magnified, secundam rum et Iberiae. Quum enim, Constantino imperatore post illam, exsistentem. Canonem hunc improbavit et Tiridate, ArmenonUn rege, ». Gregorius Armenoa, ssftus Romanus pontifex Leo ©jusque gueesssores, Iberoe vero Christiana quaedam ancilla, quam Nune quod Nicaenis cahombus repugnaret, -et antiqua pa­ Armeni vocant (3), ad Christi fidem qdduxissent, triarcharum privilegia everteret. Sed tandem Inno­ utrique genti episcopus datus fuit : Armenia quidem > centius HL, in condûo Lateranensi (1), secundum ip*e Gregorius" Illuminator ; Iberia vero Gregoriiis | ■ - locum post Romanam ecclesiam Constantinopolitaito, alter, ejusdem nepo»; horum successores catholici tertium Alexandrino, quartum Antiocheno, et quin­ appellati. Et Iberi (4) quidem, qui Albani,Georgian!, tum Hierosolymitano, servata cuilibet propria digni­ Colchi et Mengrellenses dicuntur, usque ad Mauritii tate,concessit ; idque postea in concilio Florentino (») tempora Armenia fide et ritu conjuncti fuere, postea confirmatum fuit ab Eugenio IV. his verbis : Reno­ Graecia adhaeserunt. Quorum Ar^iocheno patriar­ vante» insuper ordinent traditum in canonibus cete­ chae metropolitanus seu primas Ibenae subjectus fuit, rorum venerabilium patriarcharum, ut patriarcha et ab ipso ordinationem accipiebat, usque ad annum Constantinopolitanus secundus sil post sanctissimum fere 1053, quo Petrus patriarcha induisit, ut a suis Romanum pontificem, tertius vero Alexandrinus, episcopis consecraretur ; quemadmodum Theodorus quartus autem Antiochenus, et quinius Hierosolymi­ Balsamon (5) testatur : Iberiae autem episcopum honotanus, salvis videlicet privilegiis omnibus et juribus yavit, .Antiochenae synodi dispositio. Dicitur enim, eorum. quod tempore sanctissimi patriarchae magnae Antio­ 8. Quis fuerit petriarchatus nostri Antiocheni sta­ chiae domini Atri fuit synodica ordinatio, qua sta­ tus, et quae sub ipso primatiales, metropolitanae et tutum est, 'liberam esse ac principalem et autqcephaepiscopales sedes claruerint, molesto plane animo lam ecclesiam Iberiae, quae eo tempore patriarchae exponendum suscipimus, qui talem tantaynque eccle­ Antiocheno suberat. Armeni vero postquam a fide siam a summo felicitatis culmine, nostris exigentibus catholica, post sacri concilii Chalcedonensis tempora, peccatis,ad miserrimam vastitatem devenisse dolentes defecerunt, catholicum suum non modo ad patriarcernimus. Qui tamen infinita Dei bonitate confidimus, chalem dignitatem cvexere,sed etiam in schisma divisi, fore ut aliquando (3),propter David servum suum,non alterqm in Armenia majori, ubi antiquus ille catholi­ avertat faciem Christi sui, id est propter s. Petrum, cus solebat residere, alterum in Cilicia sibi crearunt Antiochenae hujus ecclesiae fundatorem, ovibus patriarcham, de quo consulendus Galanus (6) qui Christi Domini sanguine redemptis reconciliatus, ejus gentis historiam diligenter est persequutus. illas, schismate compresso, dissipatisque infidelitatis IV. Quod Armeni ab ecclesia catholica avulsi fece­ tenebris, ad unum ovileet ad unum-pastorem addu­ runt, idem -praestitere primates illi duo, Persidis cat, pristinamque iisdem amplitudinem ac decorem nimirum et Seleuciaç. Quum enim (7) Babaeus Seleurestituat ; idcirco provincias urbesque throno patriar­ dae thronum, anno Christi 498, occupasse!, quod chal! olim subjectas enumeramur; ac primum de pri­ Nestoriana haeresi laboraret, ab Antiocheni patriar­ matibus dicemus, deinde de metropolitan!» et epi­ chae obedientia deficiens, patriarchalem dignitatem scopis. sibi et ipse vindicavit, et. Persidis etiam primatem I. Quum ab initio, ut supra dictum est, Antiocheni eadem haeresi infectum suo subjecit imperio. Ante patriarchae potestas totam Asiam et Orientem com­ eum Christi annum Seleudae et Persidis primates sub plexa sit, quatuor sub illo primates fuere : duo vide­ patriarchae Antiocheni potestate vixerant; idque licet in Asia et Ponto, et duo in Oriente proprie dicto. unum ab Antiocheno patriarcha privilegium obtinue­ Asiae primatialis sedes Ephesi fuit, Ponti autem in rant, ut h suis suflraganeis ordinarentur, neve ordi­ Caesarea Cappadociae, sub istis metropolitan! Sebas- nationis causa Antiochiam adire cum capitis periculo tae in Armenia, Antiochiae in Pisidia, Sidae in .Pam­ cogerentur, ut in Arabicis canonibus, qui Nicaeni phylia, Myrae in Lycia, Hierapolis in Phrygia, Sar­ • concilii nomen praeferunt, affirmatur. Post annum dorum in Lydia. Aphrodisiadis in Caria, et Iconii in vere-quingentesimum ex primate Seleudensi creatus Lycaonia. Sed postquam a Constantino imperatore in Nestorianorum patriarcha, ceteris Orientis, Persiae urbem Byzantium sedes imperii translata est, ejus et Indiae ecclesiis in eamdem baeresim pertractis, in urbis episcopo, tam antedictae duae primatiales Ponti duos tandem, anno 1580, divisus est ejusdem -sectae et Asiae, quam Thradca dioecesis, aliaeque etiam ad -patriarchas, quorum alter antiquum Seleuciae prima­ Romanam sedem spectantes'ecclesiae per imperato­ tem, alter Persidia catholicum repraesentat. rum potentiam, Byzantinorum episcoporum ambi­ V. Nec tantum primates Seleuciae, Persidis, Ahne tionem et orientalium antistitum assentationem ad­ niæ et Iberiae ab Antiochena sede sunt avulsi ;'sed jectae fuere. et ipsa Antiochena sedes in plura frusta postmodum , II. Duo alii in Oriente primate· seu catholici sub patriarcha Antiocheno diutius mansere : nimirum (I) Masai, CM<„'lhfe4 Arsidis (4) metropolita, qui Christianos,extra Rosnani (<) Lib. 1, cap. ». imperii fines constitutos, in toto Persarum regno et (») Galas. >■ CmdMu. «otn. Arumstemu Xmttst, p»<- 1», magna India versantes, regebat ; et Seleuciae archi- «S, 4J( 1 ) Lsiersnease IV, uni 1115, caa. ■]. [poties J. Maaai,CM) Florem, sani u>8, in decreto unioni», -fltaai, Cetu.. XXXI, iOJi-4 ] P»alm. CXXXI, 10. (4) Aaeamsai, JltMMbr. erimt. torn. k part.^, pag. taai^cro quid enim hodie Arabes tenent a Mopsuestia atque ad quartam Armeniam, id amne infirmum erat cui- . MKMMW fi Qmbnc reprmsis, ingentia domno Arabes Romane imperio in hunc usque intulerunt. Tum varo usque is pguMMSta· dieas Syri Jacotejae coeperant recroduare inter Mardaitae et Mekhitas odia; st quia, MKMalNN in MoaoMtaMht at Syria patriarchae, ah aluiesn validissimi exercitas robore, coacti fuerant ih, qui Pastam antoàctam exceperant, divunM. Saracenorum imperio stxxnmbere, ab imperatore et VI. Cantam fere pent anni» alia ta eodem patriar­ Melchitis aecoMioswm, proprio edam, ut supra dic­ chate tacta oet inter Syron noctrca Maronitae et Mel- « tam eet, adseito patriarcha, fecere. ,, dütM diviskkp nW* "ortrarft durat Mtsten. Nan VU, Quae igitur una fuerat totique Orienti impe­ •qui Syriam et Phoeqjda* tub uno eodemque patri- raverat patriarchal!» Antiochena sedes, in quinque archa^onstituti incolebant, in dual civile» sub Saraoe- capita saeculo septimo sorea est ; nam unaquaeque rtci imperii exordia frettosiee edmi sunt, quorum alii, Christiana gens proprium «ibi constituit praesulem : <ρά Imperatori ConetantmopoUtano parebant, Sjnto Melchitae scilicet, Maronitae, Jacobitae, Nestoriani vpeabulp Meidutae,%i eet regii Mu imperiale» dicti et Armeni : quibus et saeculo duodecimo sextus acces­ faero ; alii, qui, imperatori» jugo, excutto, proprium sit Latinorum patriarcha. Quum enim Latini seu sibi ducem creante», P^taiidam maritimam et medi-, Franci Terram Sanctam et Syriam obtinuissent, anno terraneam obtinuerunt, Mardaitae, id est rebelle», Christi troo, primum sibi Latini ritus patriarcham auht appellati. Istis postea Maronitarum nomen.im- Bemardum a summo Romano pontifice praeficien­ poeitum, quod,Theophane comnunii utrimque genti» dum curarunt ; et quamvis centum sexaginta octo patriarcha defuncto, Jc&nncm e celebri «ancti Maro­ post annis e Syria excedere a Saracenis compulsi nis ad Orontem fluvium posito monasterio praesulem sunt, titularem tamen Antiochiae patriarcham ad hanc sibi crearunt, cujus tempore Mardaitarum nomen in hsque diem retinent. ' Maronita» transiit. Id anno Christi 685 pccidit. VIII. Atque ista de patriarcha ipso ejusque prima­ Memoratae autem illius tactionis initia ad annum tibus ; nec felicior tait metropolitanorum illius sedis circiter Christi 6ss, qui primus Saracenici imperii eat, episcoporumque vicissitudo. Horum numerus immi­ referenda sunt. Primi Mardaitarum duces (1) fuere nutas fait, qûum nonnullae dioeceses ab Antiochena , Josephus et Chosroes, a quo Chosroene regio est sede avulsae, vel in patriarchates erectae fuerint, vel dicta, quam nunc Chesroanam appellamus. Hia sue- - sui juri» privilegium obtinuerint ; auctus est etiam, cçasere Jobus et Elias, qui Heraclk* imperatori, adver­ quum imperatorum edictis una provincia in duas vel sus Persas anno 618 in Syria pugnanti, suppetias, plures divisa faisset ; nonnullae praeterea ecclesiae,.' tulit. Eliam Josephus, et hunc Joannes excepit, qhi quae prius episcopale» erant aliis metropolitan!» ob- ' anno 675 et sequenti, profligati» Arabibus, totuifl noxiae, in dignitatem metropolitanarum provectae terrarum tractum ab Hierosolymis ad fines Antio­ sunt, decretumque, ne altis taettopolitanis subderen­ chiae occupavit, quemadmodum Graeci scriptores tur, sed soli patriarchae Antiocheno, et quemadmo­ Theophanes (s) ac Cedrenus narrant : Annis, ajunt, dum ubique métropole», ita per se caput essent, octavo et nono Constantini, Mardaitae, 'Libanum in­ etiamsi nullos sub se haberent episcopos. gressi, occupaverunt quidquid a Mauro monte usque IX. Ab Antiocheno throno avulsae sunt metropoles ad sacram urbem, et speculas et-etiam Libani obti­ Caesareae in Palaestina et Cypri. Nam Palaestina nuere. Multi ad eos se contulerunt, captivi atque primum sub Antiochena ecclesia fuit, ejusque metro­ iqdigenae, adeo ut exiguo tempore ad multa excreve­ poli» Caesarea, sub qua Hierosolymorum urbs episco­ rint millia. llaecMaviam, Arabum chalipham, et palis. Haec vero in concilio Nicaeno (1) obtinuit qui cum eo erant, terruerunt, ita quidem ut, cogi­ honoris consequentiam, salva metropoli Caeeareeuai tantes Romanum imperium divino praesidio defendi, propria dignitate. Postea tamen Hierosolymitanus legatos ad Constantinum, pacis petendae causa, mise­ episcopus non tantum honorem, *ed, etiam auctorita­ rint. Is Pitsicaudam ad Saracenos mittit, perque eum tem patriarchalem obtinuit, tresque sibi subjectas . pacem cum eis componit ac tabulis consignat ea con­ Palaestinas jure patriarchico administrare coepit, ut ditione, ut, per annos triginta, quotannis Saraceni legitur in concilio Chalcedonensi (a), in quo deciden­ Romanis penderent auri millia decem, senos centum, tes patres contentioncm.q tae inter Maximum,patriar­ equos generosos quinquaginta. Atque ita a Saraceno­ cham Antiochenum et Juvenalem, Hierosolymorum rum incursionibus pacatum fuit Romanum imperium, episcopum, orta erat, decrevere, ut ecclesia Antio­ donec Constantinus Pogonatus vixit. Quo defuncto, chena haberet duas Phoenicias et Arabiam, ecclesia quum Justinianus, ejusdem' filius, anno 685 guberna­ vero Hierosolymitana tres Palaestinas : primam nimi­ cula imperii suscepisset» Abdalmalechus, Mervatii rum, cujus metropoli» Caesarea ; secundam, cujus me­ filius, qui quartus a Moavia Arabibus praefuit, pacis tropolis Scythopoli» ;. et tertiam, cujus metropolis instaurationem postulavit, modo imperator Mardai­ Petra. Ecclesia autem Cypri sub Antiochena sede tarum copias e Libano alio transferret ; quod memo­ semper fait, ejusque metropolita ab Antiocheno pa­ rati (3) Theophanes ac Cedrenus narrant : Primo triarcha ordinationem accipiebat, ut scribit s. Inno­ Justiniani anno, 'Abimelechus ad eum nuntios mittit, centius papa I. ad Alexandrum patriarcham (3) : confirmandae pacis causa : convenitque, ut imperator Cyprios asseris olim Arianae impietatis potentia fati­ agmen Mardaitarum in Libano ejusque impressiones gatos non retulisse(') Nicaenos canones in ordinandis compesceret, eoque stamineArabes Romanis penderent sibi episcopis, et usque adhuc habere praesumptum, ■ in singulae dies nummos mille, equum et servum. ut suo arbitratu ordinent, neminem consulentes. ■ Imperator Paulum Magistrianum ad Abimeiechum Quocirca persuademus eis, ut curent, juxta canonum mittit, pacti confirmandi gratia, idque scripto et tes­ fidemfidem catholicam sapere,atque unum cum ceteris tibus est CMepélmteu. Proinde imperator, ' misso ' sentire provinciis, ut appareat sancti Spiritus gratia legato, duodecim millia Mardaitarum revocat. Quo ipsos quoque, ut omnes ecclesias, gubernari. At illi in quidem facto Romanam potentiam accrevit, (4). Quid-, concilio Epheriho, antiqua ecclesiae suae privilegia et vetustas consuetudines obtendentes,'decretam (4) . ( 1) Caesim Maroeiunua apwl Stspbaaaa· Kdeaoaaua pstriarcham, vida Asssaa. ΛΜ. tnml. tot». I. psg» soi. (I) TlMOphaaM.ad aaa. a Cnaa»satia! Pegoaati sag. spj. Cadraatu (can. 1. [Migae, Agr. /rmc, CVU1, 7«, ODU, «μ ] (J) naegtaM» p. poo, pot, joj. Cattramu teat. I. pag. μα. [K c- BVUL n·, CXXI, *«».] (4)-flariHada·-hMK (i) Nicaen. I.can. 7. [Manti, Croc.. U, 671.] (») Act. Ψη. [Maau. Ctos.. VII, 179-·«·] (j) EpiM. ■», cap. a. [al. ep. M, cap. s. Cqutam. Krm.pms. »/>w..l.aji;Maau,CMK..llI, iojj.j (·)Sqribetxhinimmmw. (4> Epbaàtai «Mctbi dacretoai to/ ccchaja Cyprioran. [HaMkaaia, Atos. I, tStp] i8j CosMtitutioM* et caamwa ». synçdi Mcutis UbMi, a. iy|fi. »·♦. Vm** obtiaiMratt ! Si mw <·/ mAn* wet * MuMpaMurj .· ace tean ettd potuit, ut antiquus /•r Antiochenus triM» Qtpeo, dent Hbodio et eoiacoom val metronotita firn eccfaaiaeauae st atMpropriis Mcihu docuertmi reiigimissimi mri JUbegi· logia amitteret : ut enim ait Inaooentiu» I.ad Atamnne»,Cypri metropoMta ConatantieMti seeSalaminiim dram patriarcham AntiodMnum(i) ; Quadrascs/evir, «·, et Zenon, episcopes Curinnrii, «t Rvagrim Solen­ •frusu, dnùù nq^vriafr /mMcw /rsemdis, ùl Ann sis, gw uf «jrHMtan «emtamus/, hobehsmt «su jtu •sefrq^eM/··/, «ardue SMMpoAtaM/qpüMpi' Mmu/ àUchm et ifMtheii, pat if»dù ht Cy^n occledis mmkmM .■ nom sentas est nd eseMUÛm stmefe frumi, secundum easterner as. ^ofriMU ai a/frrwu /mr MuadeMeruai Dei ecclesiam cesMMtert, Aeneconsuetudinem, per itUui * Λι<ΰι&ί?τ1φκύιί· rNgar eut divisiones ftrfrti, quas pro ruù mous •seram tfuaftn * fattotsbat U quoi a Graeci» /ecirudtM duxeritMfrnër. Et patres ChalcedouenCypri mctropolitis observatur ; secus a nostris, qui ses (a) novae per imperatore» erectae metropoli» autocephaliam «it» nunquam usurparunt. episcopo honorem tantummodo metropolitan! dant, X. Ut igitur Caesaream omittamus, hae métropole» salvia semper antiquae metropolitanae privilegiis : sub nostro Antiocheno patriarchal recensentur : Dervenit ad nos, quod quidem, praeter ecclesiastica i. Tyri, ». Tarai, 3. Edessae, 4. Apameàe, 5. Hiera- statuta facientes, convolabunt ad foUststri, et per poli·, 6. Bottrae, 7. Seleuciae Isauriae, 8. Damasci, pragmaticam sacram in duo provinciam unam divi­ 9. Cypri. Quibus duae postea additae Aiere, Anaxarbi serunt : ita ut ex hoc facto duo metrofotitani esse scilidR et Amidae, quarum prima a Tarso avulsa eat, videantur in una provincia. Statuit ergo sancta syno­ altera ab Edessa.Ordo vero sanctarum sedium hic est : dus, de relique nihil ab episcopis taie tentari ; alioAntiochia, sedes patriarchal!», metropolis primae quin qui hoc adnisus fuerit, amissioni gradus proprii Syriae, habet sub Se, non modo Asiam et Orientem sub/acebit. Quaecumque vero civitates jam litteris usque ad Indiam, sed praeterea tamquam metropoli- imperialibus mejropolitani nominis honore subnixae tana subjecto» episcopatus 8. sunt, honore tantummodo perfruantur, et qui eccle­ Tyrus, Phoeniciae metropolis, habet sub s» episco­ siam ejus gubernat episcopus, salvis scilicet verae pales urbes 13. \ metropoli privilegiis suis. Antiqua nimirum, Nicaeni Tarsus, Ciliciae primae metropolis, habet subjectos concilii reguli (3} unum vult metropolitam in quavis episcopatus 7. provincia esse episcopum : Firmitas eorum; quae Edessa, Mesopotamiae metropolis, hqbet sub se geruntuf, per unamquamque provinciam metropoliepiscopatus ta. tano tribuatur episcopo. Nudum itaque metropolitae Apamea, Syriae secundae metropolis, habet sub se nomen et honorem, non potestatem accipit ille epi­ episcopatus 6. · . scopus, qui, erecta in metropolim per litteras impe­ Hierapolis seu Mabug, nytropolis Comagenfie seu riales urbe, metropolitan!» dicitur ; ejusque privilegia Syriae Euphratesiae, habet *ub se episcopatum 1. non alia sunt, quam ut titulo metropolitan! seu Bostra, Arabiae metropolis. Habet sub se'efnscopa- arcbiepiscopi gaudeat, et ut primum locum in provin­ tus 18. ciae synodo habeat post metropolitam ante quosvis Seleuda, Isauriae metropolis, habet sub se episco­ comprovinciales episcopos, licet consecrationis aetate patus 34. seniores, ut demum possit a patriarcha, non a metroDamascus, Syriae tertiae seu Phoeniciae Libani politano consecrari. metropolis, habet sub se episcopatus 14. 10. Sicut autem novus hujusmodi mctropolitanus Cyprus Insula, metropolis Constaqtina seu Con­ juribus antiquioris non praejudicat, sic neque privi­ stantia, quae et Salaminia, habet subse ^iscopatusia. legiis suis ea metropolitans ecclesia exuitur, quae Anazarbus, Ciliciae secundae metropolis, habet sub barbaricis incursionibus vastata sit ; quemadmodum se episcopatus 8, patres (4) praecipiunt : Duoniam diversis temporibus ‘ Amida, Mesopotamiae metropolis, habet sub se barbaricae incursiones puere, et ex eo plurimae civi­ episcopatus 10. tates infidelibus subjugatae fuere, ut ideo non possit XI. Metropoles, seu archiepiscopatus autocephali, ejus civitatis praesul, postquam ordinatus fuerit, hoc est, per se subsistentes, sunt isti : 1. Beryti, suum thronum apprehendere, et in eo sacerdotali 3. Heliopoli», 3. Cyri, 4. Chalcidis, 5. Samosatae, constitutione collocari, et sic pro ea, quae invaluit, 6. Mopsuestiae, 7. Adanae, 8. Beroeae, 9. Palmyhse, consuetudine ordinationes et omnia, quae ad episco­ 10. Tagriti, ii. Melitinae, 12. Darae, 13. Emesae, pum pertinent, agere et tractare : nos, honorem ac 14. Laodiceae, 15. Rosaphae, 16. Mardae, 17. Nisibis, venerationem sacerdotio servantes, et gentilem inju­ 18. Ninives : quarum prima abscissa est a Tyro ; se­ riam nequiquam ad ecclesiasticorum jurium perni­ cunda, nona et decima tertia a Damasco; tertia, ciem exerceri volentes ; eos, qui sic ordinati sunt et qfiinta et decima quinta ab Hierapoli ; quarta, octava propter praedictam causam in suis thronis non sunt et. decima quarta a patriarchal! dioecesi ; sexta ab constituti, ut absque ullo ex ea re praejudicio conser­ Anazarbo ; septima a Tarso ; decima et undecima ab ventur, decrevimus, <4 et diversorum clericorum ordi­ Edessa ; tres ultimae ahAmida. nationes canonicefodant, et praesidentiae-auctoritate XII. Praeterea .occurrunt aliae episcopales sedes secundum proprium statam utantur, et sit firma ac in ecclesiasticis tabulis, et apud historices memoratae, legitima, quaecumque ab eis procedit administratio. quas hic omittimus. Quasdam etiam metropolitan»» 11. Metropolitanorum jura in subjectos provinciae vel episcopales sede» erexere singularum nationum sua episcopo», haec olim «rant : 1. episcopô» pro­ patriarchae pro urbium magnitudine vel fidelium fre­ vinciae suae in synodo constituebant et ordinabant ; quentia ; nonnullas quoque ex episcopalibus metropo­ s. causas at coatxcrrenia» eorumdem epideoporum litanas et contra ex metropolitan» episcopale» fecere ; decidebant, et quae in synodo episcopi definitae fue­ aliae vero ob temporum injuriam vel barbarorum in·^ rant, eas iterum Vocabant ad examen in synodo mecursiones penitus deletae sunt. tropolitana ; 3. conciliorum provincialium seu metro9. Quamvis ex imperatorum arbitrio olim in Oriente politicorum, quae 'ex episcopis totius provinciae penderet, ut castro aut oppido, ipsum in civitatem vel constabant, celebratio penes metropolitanos erat ; metropolim exaltando, episcopum aut metropolitam 4. tamquam custodes in specilla positi invigilabant, donarent (quemadmodum saepe fecerunt, idque ex ne fide» aut disciplina quippiam detrimenti in dioece­ hoc canone Chalcedonenai (1) colligitur : Sm autem sibus subjectorum episcoporum peteretur ; 5. clericis civitas antiqua ab imperatoria auctoritate innovata est, vel deinceps innovata fuerit, civiles et pubUceu (1) EpiM. i», cap. i. [1. «.] formas ecclesiasticarum quoque parochiarum ordo (1) Ckalceduoeu. can. 17. [Maasi, Cmu., VII, jM.] (sjChaleed. caa. u. [Muw, Cmc.. VII, jjS-j.] (S) Nicam. caa. 4. [Maau, Cm·.. II, 4» ] (*) Coacil. TniHaa. caa. «. [Mum>, Cnm.. XL sj*.} tt ilj ComtitutiaM· et cmomm ·. synodi Month Libani, a. 171«. ot Miacopto extra diMCMim ad autant Rotnamna pontUkmn ant paMantaa vol primate· nmm profcianantibui concedebant Mem conunendatitiaa, qm* famata* vocant ; qnarum virtato.apvd dMtae natta*·· commentai· eccMaatfca, m quae mo ordini reapoodeeet, fruerentur. Eisdem respective privUegib ganfabnt primates quoad mbditoa metro· pobtanos et epiacopoa, et patriarchae, quoad subjec­ tos primataa, metropolitanoe et epiacopoa. it. Quod epiacofma debeat a metropcditano et ab omnibus ejusdem provinciae episcopia ordinari, vel praeaentibus ipaia.vel per scripta consentientibus, sta­ tuunt sequentes canones. Canon I. apostolorum -.E/m' cefta i duobus vel tribus friuutw. Nica­ enae synodi canon IV. : oportet maxime quidem ai omnibus, qui tant in Provincia, constitui; si aditat hoc tit difficile, veI/ropier urgentem neces­ sitatem, vel propter viae longitudinem, tret omnino eumdem in Iqcum congregatos, absentibus quoque • suffragium ferentibus scriptisqste assentientibus, tunc ordinationem fofere ; eorum autem, quaefiunt, con­ firmationem in unaquaque provinciaa metropolitano fieri. Ejusdem Nicaenae synodi canon VI. : lUud autem est omnino manifestum, quodti qui» absque metropolitani sententia factus sit episcopus, eum magna synodus definivit non me episcopum. Quodsi quidem communi omnium electioni, quae ei rationi consentanea et [ex] regula ecclesiasticafacta est, duo vel 1res propter tuam,-qua delectantur, contentionem contradicant, vincant plurium suffragia. Antiochenae , synodi can.XIX.: Episcopus ne ordinetur absque syno­ do et praesentia metropolitani provinciae ; eo autem praesente omnino melius est omnes una cum eo adesse, qui sunt in provincia ejusdem muneris officiique socii, et oportet per epistolam metrofoliijtnum eos convocare ; et si omnes quidem accesserint, bene est ; sin autem hocfuerit difficile, plures omnino adesse oportet, vel per litteras una^cum illis suffragium ferre, et sic cum plurium praesentia vel electione fieri constitu­ tionem. Sin autem aliter praeter haec, quae decreta sunt, fiat, non valeat ordinatio. Sin autem ex praefi­ nito canone facta fuerit constitutio, aliqui autem propter suum contentionis studium contradicant, vin­ cat plurium suffragium. Sardicensis synodi can. VI. : Osius episcopus dixit : Si contigerit in una provincia, in qua sunt plurimi episcopi, unum episcopum rema­ nere, et ille per quamdam negligentiam nolit conve­ nire et episcoporum 'constitutioni assentire ; congre■ gala autem populi multitudo suadeat et instet, utfiat constitutio episcopi, qui ab eis quaeritur : oportet illum Prius, qui remansit, episcopum admoneri per litteras exarchae provinciae, dico autem episcopi metropolitqfi, quod vult populus sibi pastorem dari ; et exis­ timo recte habere hunc quoque admitti, ut adsit et cum ipso constitutio fiat. Sin autem litteris rogatus non adfuerit, sed neque rescripserit, populi voluntati satisfiat. 13. Quod etiam in unaquaque provincia episcopis metropolitanus praeesse debeat, et nihil magni mo­ menti sine ejus sententia episcopis aggtedi liceat, ex sequentibus canonibus patet. Apostolorum canon XXXIV : Episcopum uniuscujusque genli&nosse opor­ tet eum, qui in eis est primus, et esastimaremt caput, et nihilfacere, quod sit arduum aut magni momenti, praeter illius sententiam ; illa autem sola facere unumquemque, quae ad raewt parochiam periment, et pagos, qui ei substent. Sed nec ille absque omnium sententia aliquid agat. Sic enim erit concordia, et glorificabitur Deus per Dominum fetum Christum in Spiritu sancio. Antiochenae synodi canon IX. ; Episcopos, qui sunt in unaquaque provincia, scire oportet epicopum, quipraeestmetropoH, etiam curam suscipere lotius provinciae, eo quod in metropolim undoquaque concurrunt eoum*, habent negotia. Unde visum est eum quoque honore Praecedere ; reliquos autem episcopos nihilmagni momentt^/gradi iM tine ip»o, ut vult, qui ab initio obtinuit patrum nmtrerum canon, vel sola, quae ad uniuscujusque paro­ chiam confervet, et regiones, quae ei subeunt; unum­ quemque enim episcopum habere tuae parochiae potem talem ei administraiionem pro conveniente amcasga· religione et tetius regionis curam gerere, quae na urbi subest, ut etiam ordinent presbyteros et diacones, et unaquaeque cum judicio tractent, et nihil ultra facere aggrediantur sine metropolis episcopo, et ipse sine reliquorum sententia. 14. Quum devastatis per infideles Antiocheni throni dioecesibus, non amplius servetur antiqua provincia· nun divisio, nec supersint metropolitani, qui subjec­ tas episcoporum provincias, ut supra dictum est, regant et administrent ; sed solus rthus d. patriarcha . omnibus sui patriarchatus et nationis metropolitis et episcopis praesit, in eosque patriarchicam, primatialem et metropoliticam jurisdictionem exerceat, metropolitanis autem nil aliud supra episcopos concedatur, nisi honoris titulus, et in consessibus primus locus : idcirco decernimus et statuimus ut, quaecumque de metropolitanis supra allegata sunt, et infra producen­ tur, ad solum rthum d. patriarcham restricta sint, . donec, restituta Orienti pace, sedes primatiales et metropoliticae in suum pristinum splendorem, Deo favente, restituantur. 15. Ad rthum igitur d. patriarcham solum jure praesenti spectat metropolitanorum et episcoporum electio et consecratio, requisito tamen consilio et assensu synodi episcoporum et metropolitarum, non ad alios episcopos, multoque minus ad populum aut cujusvis ordinis saeculares potestates, ut docet sacro­ sancta Tridentina (Ί) synodus : /n'ordinatione epi­ scoporum, sacerdotum et ceterorum ordinum, nec populi, nec cujusvis saecularis potestatis et magistra­ tus consensuri, she vocationem, sive auctoritatem ita requiri, ut sine ea irrita sit ordinatio. Quia tamen aequum est, ut, qui praeponendus est omnibus, ab omnibus eligatur, ideo antiqua consuetudo apud nos in Oriente obtinuit, ut rrtius d. patriarcha cleri primatumque ijlius civitatis, cujus futurus est episcopus, desideria ac voluntatem exquirat, et ex illis, quos ipsi postulaverint, quem ipse cum assensu et consilio synodi voluerit, eligat, vel, illis rejectis, alios sibi magis idoneos proponi jubeat ; vel saltem ab ipso riho d. patriarcha ac synodo episcoporum et metro­ politarum designatam personam a clero et populo ejus dioecesis approbari curet, antequam illum ordinet ; sic enim in pontificali legitur (r ) : Praemissa exacta probatione, et exquisito examine, tradent electo dioecesani ejus suffragium propria subscriptione firma­ tum. Et ecclesiastico usu probata est illa Justiniani imperatoris constitutio (3) Sancimus, quoties opus fuerit episcopum ordinari, clericos et primates civita­ tis, cujus est futurus episcopus ordinari, mox in tribus personis decreta facere. At ex tribu» personis, ex quibus talia decreta facta sunt, melior ordinetur, electione et periculo ordinantis. Hac autem in re non populi tumultuantis exquiri debent'suffragia, sed epi­ scoporum rtho d. patriarchae assistentium et presby­ terorum clericorumque ac primatum illius dioecesis, cui est praeficiendus episcopus; quemadmodum ex sequentibus canonibus (4) compertum est : Ut epi­ scopi metropolitanorum et eorum, qui sunt circum­ circa, episcoporum judicio in ecclesiistice magistratu constituantur, diu examinati, et in ratione fidei, et in bene moratae vitae conversatione. Turbis non esse permittendum, eorum, qui sunt in sacerdotio consti­ tuendi, electionem facere. Si quis autem saecularibus potestatibus usus, per eas rthum d. patriarcham com- ' pulerit, ut sibi episcopatum largiatur, excommunica(I) Seas. >3, e*u. «. et can. i. (a) Pontifical. Syrorum ia ordiaatiooe episcopi eimeiropo lilae. .b (3) Novella aajL Juatisiaai imperatoria. (*) Laodicea, caa. ia-3- [l·***1·* Ceae., 3 II, JfiJ-e.] ' tfi; , ■ . . * \ · ita - ■ Constitutiones? et canones a. synodi Montis-Libani, a. iyjd. tionem ipso facto incurrat tam ipse, quam saeculares, illius dfcwce^is, aut ordinario loci, «ut · viciaMNqui operam ei, favorem aut auxilium quomodocumque ordinario sumatur. Omnes autem illi, * quibus instru­ praebqerint. Ait-enim Nicaena secunda synodus (t) : ctio aeu testificatio de natalibus, aetate, moribus et Omnis electio in principibus facta episcôpi aut pres­ vita electi seu nominati erit sumenda, haec fideliter byteri aut diaconijrrita maneat secundum regulam, et gratis referre teneantur ; alioquin eorum cdmcmu* quae dicit ( 2) : Si quis episcopus saecularibus potes­ tias graviter oneratas esse edant, ac Deum et supe­ tatibus usus, ecclesiam per 0 w) ipsos obtineat, depo- riores suos habebunt ultores. Tres vero vel duo saltem ■ natur, et segregentur omnes, qui illi communicant. graves, idonei, boni et docti viri de supradicti* per­ Oportet enim ut qui provehendus est in episcopum, ab sonae promovendae qualitatibus ab officiali aliquo ad episcopis eligatur, quemadmodum a sanctis patribus, id a nho d. patriarcha deputando, diligenter exami­ qui apud Nicaeam convenerunt, in regula definitum nandi sunt, sjre in dioecesi, ad quam ille promoven­ est, quae dicit (i) ; episbofum convenit maxime qui­ dus est, sivq fn cella patriarchal· : ita tamen ut, quum dem ab -omnibus, qui sunt in provincia, episcopis deinde hoc examen seu inquisitio de persona promo­ ordinari. Si autem hoc difficile 'fuerit, aut propter venda perfecta fuerit, ea in instrumentum publicum instantem .necessitatem, aut propter itineris longitu­ redacta, cum toto testimonio ac professione fidei ab dinem, tribus tamen omnimodis in idipsum conve­ eo facta, tradatur riTio d. pstriarchae, aut si ille absens nientibus, et aliis per litteras consentientibus, tunc fuerit, ad ipsum quam primum transmittatur, ut ipse consecratio fiat. Firmitas autem eorum, quae gerun­ rihus d. patriarcha, plena totius negotii ac persona­ tur, per unamquamque provinciam metropoUtano rum habita notitia, pro gregis dominici comn^pdo, de fribuatur antistiti. il|is,si idonei per examen seu per inquisitionem factam 16. Si in quibuslibet ecclesiae gradibus providen­ reperti fuerint, ecclesiis possit utilius .providere. ter (4) scienterque curandum est, ut in domo Domini Omnes vero inquisitiones, infonnationesj testimonia nihil "sit inordinatum, nihilque praeposterum, multo ac probationes quaecumque de promovendi qualita­ magis elaborandum est, ut in electione ejus qui supra tibus et ecclesiae statu, a quibuscumque etiam in cella omnes gradus constituitur, non erretur ; nam totius patriarchal· habitae, a duobus episcopis diligenter familiae Domrni status et ordo nutabit, si, quod re­ examinentur, eorumque subscriptione roborentur, in quiritur in corpore, non invgniatur in capite. Quum qua singuli affirment, se adhibita accurata diligentia, igitur a sacris conciliis (5) et sancti* patribus de pro­ invenisse promovendos qualitatibus per sacros canones, movendis ad episcopales vel mètropolitanas ecclesias requietis praeditos, ac certo existimare idoneos esse, multa sint utiliter decreta, nos, illis inhaerentes eaque, qui ecclesiis praeficiantur. Postremo quum haec res si opus est, renovantes, statuimus, ut, quum primum tantae magnitudinis sit, ut nunquam satis cautum de ecclesia vacaverit, preces public? privatimque per ea videatur, non possumus non-commemorare, nihil civitatem et dioecesim habeantur, quibus clerus popu- magis ecclesiae Dei esse necessarium, quam ut rihus Jusque bonum a !>φ pastorem valeat impetrare. d. patriarcha, quam sollicitudinem universae nostrae Omnes vero et singulos, qui ad promotionem seu ecclesiae et nationi ex muneris sui officio debet, eam postulationem praeficiendorum quodeumque jus qua­ hic potissimum impendat, ut lectissimos tantum exa­ cumque ratione habeant, aut alioquin operam suam minatores et scrutatores episcopos sibi atdsciscat ; et praestant, hortamur et monemus, ut in primis memi­ bonos maxime atque idoneos pastores singulis eccle­ nerint, nihil se ad Dei gloriam et populorum Salutem siis praeficiat ; idque eo magis, quod oi|um Christi utilius posse facere, quam si bonos pastores et eccle­ sanguinem, quae ex malo negligentium et sui officii siae gubernandae idoneos promoveri studeant,eosque, immemorum pastorum regimine peribunt, D. N. Jesus alienis peccatis communicantes, mortaliter peccare, - Christus de inanibus ejus sit requisiturus, nisi, quosdigniores et ecclesiae magis utiles ipsi judi­ 17. Ne quid ex' .diuturna ecclesiarum vacatione caverint, non quidem precibus, vel humano affectu, detrimentum episcopales throni patiantur, electiones aut ambientium suggestionibus, sed eorum exigen­ ordinationesque episcoporum ultra tres menses non tibus meritis, praefici diligenter curaverint quorum , differantur ; ecclesiarum mtenwacantium bona per prior vita ac omnis aetas a puerilibus exordiis ad per­ archidi .iconum seu oecémomum recte fidelitprque ad­ fectior^ annos per disciplinae stipendia ecclesiasticae ministrentur, usque ad novi episcopi enthronismum, laudabiliter acta testimbniuffi praebeat, ecquos ex quemadmodum sacra Chalcedonensis synodus defini­ k-gitifno matrimonio natos, vita, aetate, doctrina atque vit (t) in haec verba : Quoniam nonnulli metropolialiis omnibus qualitatibus praeditos sciant, quae juxta tani, ut saepe a nobis auditum est, et greges sibi sacros canones reqqjnintur; qui demum scientia ejus­ commissos negligent et episcoporum ordinationes dif­ modi polleant,'ut muneris sibi injungendi necessitati ferunt, sanctae synodo placuit, ut intra tres menses ■ possint satisfacere, et in sacro ordine antea, saltem episcopatum ordinationes fiant, nisi inexcusabilis sex mensium spatio, constituti sint. Aetas in episcopo ff ubique) necessitas effecerit', ut dilationis tempus non debet esse minor annis triginta. Non ex neophytp prorogetur. Si autem hoc nonfecerintyos ecclesiasticae episcopus ordinetur, jjye neophytus sit in fidd, sive poenae subjici ; viduae vero ecclesiae reditum afud in ordine; sed oportet illum per omnes eCcIqsiasticos ecclesiae oeconomum salvum custodiri. Si vero a riho gradus, definitis temporibus,vitam agendo inculpatam d. patriarcha electus intra tres.menses munus conse­ sic transegisse, ut [in] cantoris (6) et lectoris munere crationis non susceperit, omnium fructuum sedis annum, in subdiaconi duos, in diaconi tres, in sacer­ episcopalis, quos oeconomus post ultimi episcopi obi­ dotii quatuor annos expleat ; vel (j) saltem in sacro tum seposuerit, perceptione privetur. Sin autem (a) diaconatus ordine sex^ynensium spatio ministraverit. intra alios tres menses, sive sexto ab eléctione suae Pie vero diuque in monachorum ordine venatis tem­ mense, id facere neglexerit, ecclesia episcopali sit pora a patriarcha .contrahi possunt. Quarum rerum ipso jure privatus, et alium ejus loco rihus d- patriar­ instructio, si ejus, qui nofhinatur aut postulatur, noti­ cha eligat consecretque. Idem dicendum est de eo, tia nulla aut recens apud rihum d. patriarcham fuerit, 'qui, consecratione accepta, ad ecclesiam sibi commis­ ab ejusdem patriarchae vicario vel archipresbytero sam ire detrectarent, juxta 'Antiochenae synodi (3) decretum : Si quis episcopus per manus impositionem episcopatum accefePit, et praeesse populo constitutus, ( I ) Nicaçn, II. can. J. [Mansi, Cene., XIII, 74* «Au wriii.] (а) Canon’apmtotor. 29, [Manti, Cm,. I, jt.] ministerium subire neglexerit, nec acquieverit ire ad (5) Nicaen. can. 4. [Mansi, Cent., II, 679.]. ecclesiam sibi commissam, Hunc oportet communione . (4) Tndent. seu. 24, cap. 1, de reform. (5) Trident, KM 6, cap. 1, seu. 7, cap. t, aeu. aa, cap. a, at seas. 24, cap. 1. Cap. 7. Quum in i serau de elect. [I, 6.] dial. 1. (б) Coned. Consrantinopol. IV, can. 5. [Mana^L'ane., XVI, 40a.] (7) Trident, less. 24, cap. I. ■ ' __________ / · (1) Chaked, can. 25. [Mansi <’**<.. VII, >67.] (2) Trident mu. 2j, cap. a et Mas. 7, cpp. 9. ; (l) Antioch, cap. 17. [Menai, Cuu.. II, 1J«5] - ' 18» : Constitutiones et canones s. synodi Montis Libani, a. ijyb. tfo privari, donec susceperit coactus officium, aut certe ao/Antiqua (1) in nostro patriarchate Antiocheno dt 00 aliquid integra decreverit ejusdem provinciae . consuetudo obtinuit, ut nonnulli monasteriorum pcaesynodM sacerdotum. Post aes nimirum a consecra- fecti eeu —monachi --------- — ■=--··-------------episcopali — ordinatione ornentur, tiooe menses, «i jussus ad ecclesiam suam ire non non alkujus urbis ant dioecesis, sed honor» dumtaxat • 'acquieverit, episcopali honore ac dignitate privetur, causa, tamquam ad repensanda eorum praeclara faci­ ■ aliusque in ejus locum' consecretur. Consecratio vero nora. Quia vero, postquam episcopi hujusmodi ordi­ electi episcopi ab ipso domino patriarcha fiat, aut nationis munus acceperunt, sua sorte non contenti ejus jussu a tribus episcopis in ecclesia patriarchal! ;. dioeceses etiam regendas et, administrandas expo­ quodsi necessitas postulaverit, et ipse nTius d. patri­ scunt, eaeque si datae ipsis fuerint, necesse est, ut a archa probaverit, ut extra ecclesiam patriarchalem proprio episcopo subtrahantur, et multa inde incom­ fiat consecratio, in ecclesia, ad quam ille promotus moda sequantur, tum quia praeter modum ac neces­ fuerit, aut in provincia, si commode, fieri poterit, cele­ sitatem numerus episcoporum augetur,tum quia rixae bretur : sic tamen ut speciale mandatum ab eodem contentionesque de territoriis uni episcopo'ablatis rt patriarcha subscriptum detur, et illud ante ipsam alteri traditis inter ipsos episcopos oriuntur, tum etiam consecrationem episcopo consecranti aliisque assis­ quia hoc modo dioeceses in tot Crusta scissae sic tentibus exhibeatur atque praelegatur.Fructuum autem minuuntur,- ut* neque episcopo pro dignitate susten­ ecclesiae vacantis, quos oeconomus, ut supra dictum tando sufficiant : ideo synodali hoc decreto manda­ est, post ultimi episcopi mortem usque ad novi en- mus, primo ut episcopi ad regendas dioeceses ordinati thronismum custodierit ac seposuerit,' medietas qui­ tot numero sint, quot dioeceses ad episcopos honeste dem ecclesiae patriarchal! de more applicetur, et ex alendos satis sint ; secundo, ut in posterum nulla 'altera medietate pars in usum ecclesiae episcopalis dioecesis dividatur, neque ejus pars alteri tradatur, cedat, et pars altera novo episcopo tradatur. sed suo integra episcopo maneat ; tertio, ut qui ordi­ 18. Omnis episcopus (1) gratis ordinetur, eo, qui nantur tamquam nhi d. patriarchae «uffraganei, vel dat vel accipit vel intervenit, sacerdotium amittente; honoris causa titulo episcopali monasterii» praefidunpraeterquam quod etiam id, quod datum fuerit,eccle­ tur, voveant, spondeant ac prdmittapt, scriplamque siae applicabitur.Quodsi lakus est qui accepit,duplum dent cautionem in archivo patriarchal! conservandam, ejus, quod datum fuerit, ecclesiae restituet. Qui vero 'quod nullafn dioecesim seu dioeceseos partem a rffio cautionem hoc nomine acceperit, et ipsam restituet, <1. patriarcha sint postulaturi,aut per se seu per inter­ et summam solvet, quantum illa continet. Quia vero positam personam procuraturi,neque acceptaturi,nisi tam cathedratici.quam consuetudinum nomine solent proprio viduata sit vel per obitum vel per assumptio­ episcopales et metropolitanae ecclesiae, matrem suam nem ad alios gradus ja»tore. Qui secus fecerit, aut patriarchalem venerantes, eidem certam summam rihum d. patriarcham $iocumque modo ad hoc syno­ persolvere : idcirco qui a patriarcha ordinantur metro­ dale decretum violandhm induxerit, sit ipso farto politan! seu episcopi, debent eidem pro litterarum suspensus ; nec a quoquam absoh i possit, nisi de ■ synoditarum expeditione, sine quibus ecclesiae adtni- , synodi episcoporum assensu, et nisi episcopo illius nistrationem suscipere nequeunt, certam summam dioecesis liberum consensum praebente. pro majori vel minori ipsarum'ecclesiarum reditu et at. Hic autem dignitati episcopali consulere vo­ proventu taxandam solvere, sic tamen, ut decimam lentes, in memoriam rtho d. patriarchae revocamus 'redituum annuarum partem non excedat : idque, ut antiquos patrum nostrorum canones, quibus praeci­ , diximus, non ratione ordinationis, sed titulo cathe- pitur, non esse ordinandos episcopos, nisi pro ampla dMtici. Quae quidem summa partiffi in ecclesiae dioecesi ,quae episcopum etiam ejusque clerum honeste patriarchalis beneficium cedat, partim in clericorum sustentare valeat; dioeceses vero ipsas nullatenus esse et officialium ipsius rrtii d. patriarchae usum., inter plures episcoposdiVidendas.Sic enim praescribit 19. Quum debeat (2) episcopus in ecclesia sua resi­ concilium Laudicenum ( i ) : Quod non oportet in vicis dere, ut oves suas agnoscere, pro illi» sacrificium <7 Paffis episcopos constitui, sed /eri^drulas, hoc est, offerre,verbique divini praedicatione, sacramentorum visitatores^ Et concilium Sardicense (3; : Xon licere ■ administratione ac bonorum omnium operum exem- simpliciter episcopum constituere in aliquo pago, vel s pio gregem Sibi crqditum pascere et in -cetera munia parva urbe, cui vel unus presbyter sufficit. Xon n< f pastoralia incumbere possit : idcirco mandamus, ut cesse est enim illic episcopum constitui, ne episcopi ( unusquisque in ecclesia episcopali seu metropolitans, nomen et auctoritas vilifendalur. Sed provincias epi­ ad quam ordinatus est, ordinariam suam residentiam scopi debent in iis urbibus episcopos constituere, ubi faciat, ibique clerum ad ecclesiae servitia necessarium etiam prius episcopifuerunt. Si autem inveniatur urbs pro uniuscujusque loci facultate habeat, archipresby- aliqua, quae adeo populosa evadat, ut ipsa episcopatu tenun nimirum, presbyteros, archidiaconurn, diaco- ' digna judicetur, accipiat. Trldentina vero synodus ( 41 nos, subdiaconos, aliosque clericos minores. Si quis non solum episcopalium ecclesiarum, sed etiam parovero ad titulum urbis ordinatus sit, in qua vel ob exi­ chialium divisiones prohibet : Quia jure optimo distin­ guum numerumOhristi fidelium, vel ob gubernatorum ctae fuerunt dioeceses et parochiae ac unicuique gregi a nostra fide alienorum potentiam residere suamque proprii attributi pastores et inferiorum ecclesiarum cathedram ponere nequeat ; statuimus, ut omnino rectores, qui suarum quisque ovium curam habeant, sedem figat in ejusdem urbis territorio, ubi fideles ut ordo ecclesiasticus non confundatur, aut una H \ * reperiuntur, ac tuto commorari pastorisque munia eadem ecclesia duarum quodammodo dioecesium libere exercere ipsi permissum sit ; ad quem finem fiat, non sine gravi eorum incommodo, ÿiu illi sub­ sibi deligat pagum commodiorem et frequentiorem diti fuerint : beneficia unius dioecesis, etiXusi paroejusdem dioecesis, ibique sive in monasterio sive [in] chiales ecclesiae, vicariae perpt tuae aut simplicia bene­ exstructo episcopio maneat, non discessurus, nisi ficia seu praestimonia aut praestimoniales portiones quum dioecesim est visitaturus, aut ad rihum d. pa­ fuerint, etiam ratione augendi cultum divinum, aut triarcham statis temporibus pro synodo celebranda numerum beneficiatorum, aut alia quacumqhe de vel pro urgentibus necessitatibus profecturus. Ab ea causa, alterius dioecesis beneficio, aut monasterio, seu vero residentia seu a dioecesi; exceptis supra enume­ collegio vel loco etiam pio perpetuo non uniontur.Ccmratis cahsis, ultra ties menses abesse nequeat, juxta ' stantinopolitana autem prima synodus ( 5 ) jubet unum synodi Tridentinae decretum, quod (3) supra lauda­ vimus, sub poenis ibidem contentis. (i) Jintiniui NOvelU KJ, alia· 1<7, ad Petnun praefectam praetorio Di steiuuisSmtem. (») Trident, aeea. a J, cap. t. (1) Pan. r, cap. 14, De Sscremmi. ordiaia ca·. ■*. ( I ) Stwmea, Hm. xd, hb. 6. cap. lt Supra hoc cap. can. J. (a) Laodicea, can. 57. (Manti, Cow.. Il, J7J.J (J) Sardkan. can. 4. (Meant, Cana., φ, p-ta.) (4) Trident, mm. k, cap. 9. <5> Conataatinopol. I, con. a. [Manat. C«w.. JII, 559 ] >9< Coestitutiouee et canoMt ÿ. synodi Montis IM, a. tyjd. quemque ephcopopum na» dioecesim gubernare, et patriarchis vetat ecclesias coofitndere aut permiscere seu fines suos excedere : Episcopi ad. occhsiau, quae sunt ultra nem dsetcMM et tues timitat,ne occe­ dant; neque confundantetpermiscmmioccleaMu; aed secundum mmmm Alexandria* gaaidem epùêofaat Aegyptum solum regat,Orientis auttmapiacofiOritttem solum administrent, imatii privilegiis aie freeeminentiis, quae iuxt in Nicaeni concilii ceKsihu, Antiochenae ecclesiae. Ss vero angusti ac tenues sint episcopatuum reditus, eadem sacra Tridentina syno­ dus (i) permittit vicinas ecclesias uniri, quando novi proventus aliunde haberi nequeant : tantum abest, ut approbetur unius tenuis dioecesis in duas divisio. Quum igitur cathedralis ecclesiae reditus episcopali dignitati nullo modo respondent neque ecclesiarum necessitati sufficiunt, examinet r*us d. patriarcha in episcoporum synodo, vocatis iis, quotum interest, et diligenter expendat, quas propter angustias tehuitatemque vicinis unire vel novis proventibus augere expediat, ut ex hujusmodi accessione congruae susten­ tationi episcopi ejusque oleri et ecclesiae caibedralis subveniatur ; dummodo nihil ab ecclesiis parochialibus subtrahatur, neque monasteria, in quibus viget regularis observantia, cathedrali unjantur, multoque minus vicinae cathedralis sive episcopalis. ecclesiae unio cum altéra cathedrali fiat. Idem de ecclesiis parochialibus .dicendum est, quarum fructus adeo tenues sunt, ut debitis nequeant oneribus satisfacere ; curare nimirum debet episcopus seu rihus d. patri­ archa, si per beneficiorum unionem, non tamen regu­ larium, id fieri non possit, ut primitiarum vel deci­ marum assignatione, aut per parochianorum symbolas ac collectas, aut qua commodiori videbitur ratione, tantum redigatur, qupd pro rectoris aut parochiae necessitate decenter sufficiat. Sancimus itaque et com­ muni sententia pronuntiamus dioeceses unicuique episcopo tradendas sic debere ordinari, ut omnium tenuissima episcopum ejusque necessarium clerum pro dignitate sustentare valeat. Episcopatuum autem et archiepiscopatuum titulos, .sedes, numerum, fines et cetera hujusmodi in hac synodo omnium suffragiis, approbante nbo d. patriarcha, constituimus,et ad cal­ cem istarum synodalium constitutionum apponimus. is. Sacri canones vetant, ne episcopus a sua dioe­ cesi ad aliam transeat, neque alienam dioecesim in­ vadat. Apostolorum canon (2) : Episcopo non liceat, sua relicta parochia, ad aliam transilire, etiamsi a pluribus cogatur, nisi sit aligna causa rationi consen­ tanea, g nae eum cogat hoc' facere, utfote ad majus lucrum, quum possit ipse iis, qui illic habitant, pie­ tatis verbo coaiferre, idque non ex se, sed multorum episcoporum judicio et aaaaxima exhortatione. Ancy­ ranum concilium (3) : Si qui episcopi ordinati saant, nec recepti ab illa parochia, in qua fuerant denomi­ nati, voluerinlgue alias occupare parochias, et aim praesulibus earum inferre,seditiones adversias eos ex­ citando, hos adjicfpfacuit. Quodsi voluerint in pres­ byterii. ordine, ubi priaas fuerant, ut presbyteri resi­ dere, non abjiciantur propria dignitate. Si autem seditiones commovent,. ibidem. constitutis episcopis, presbyterii quoque honor talibtas auferatur, fiantque damnatione notabiles. Nicaena synelM (4) : Propter multum tumultum et seditiones, quae fiunt, omnino visum est, ut consuetudo, quae praeter casmnem in nonnullis fartibus invenitur, tollatur, ut ai civitate in civitatem nec episcofus, nec presbyter, nèc diaconus transeat. Si qaais aaatem fost sanctae et magaaae synodi definitionem tale quiupiam aggressus fuerit, vel se rei ejusmodi dederit, qaaod factum erit, omnino infir­ mabitur et ecclesiae restituetur,cui cpiscopsu, velfres(1) Trident, set*. 14, cap. ij. (>) Aposr can. 13. [Mansi, Crue., 1, 3·.] (I) Ancyrnn. can. 17. [Mansi, Crue., Il, saS.) (4) Nicsen. I, can. 13. [Mansi, Cmc., It, Sys-X.] ipa byier, tel djascneuu ecaiiitatutfiurit. dattoriMna tjno (l) · ‘W flflit WNWW MMMÉMB ΛΒβίίι· MMfogie JMRNSfirÀNMNtf* «mb degerit. SU eulemàiin perfecta qjwedw^ctf aa» il βϋβΛ ttt 1MC W ntt «/e* ** m* «tocftù, ·* t^Mcq^ia eeechu ,* «Mmaat Mhb «· es, gsm» a Deo sortitus est,ecclema, et ob ed mm reeedet eeosiachms decretum/rhu lettre editum. Ancyrana (j) syno­ dus : Si fiai coasstihati apùufi etataÛlafencliie, in qua imiùatifuerunt, apmηκήύ, abas retintporechias invadere, de iis, qui constitutinet, et» inferre, et seditiones aiaariu iUos excitare, segregentur. Sua aaatem velint in presbyterio residere,in gee prtas erunt presbyteri, honore non aaaoveantur. Qaiodsi advernas eos, gaai illic constitaati sont, episcofos seditiones excitaverini,honor guogue presbyterii ab eis taaftradw, et HU abdicati qfictantur. Sardicensis synodus (4) : Non tantum nia consuetudo, quantum perniciosidsiaaaa renata corruptela est ex ifeis fundamentis fenitus exstirpanda : aie cui episcopo liceat a farina civi­ tate in aliam migrare. Ejus enim causam praetextus est ahanifestus,propter quem talia aggreditur. Nullus enim episcofaas adhuc invtniri potuit, qiai a majori civitate inm inorem transire studuerit. Unde constat eos ardenti plura habendi cupiditate succendi, et magis arrogantiae servire, tat videantur mcgorem habere potestatem. Ut igitur ejusmodi improbitas acerbius vindicetur, ii ne laicorum quidem debent habere communionem. Chalcedonensis synodus (5) : De episcofis vel clericis, qui a civitate in civitatem transeunt,placuit eos, qui editi sunt a sanctis fatribaas canones vires obtinere. Translationes itaque episco­ porum de una ecclesia in aliam nullatenus fiant, neque si alia ecclesia vacet, neque si proprium habeat epi­ scopum : nisi ex causis legitimis per sacros canones probatis, idque auctoritate patriarchae synodi, quem­ admodum praescribitur in concilio Antiocheno (6) : St quis episcofias ordinatus non ierit in farochiam, ad quam est ordinatias, non sua quidem culpa, sed profter fopuli recusationem, vel aliquam aliam catasam, quae a se non oritur, is sit et honoris et muneris par­ ticeps, dummodo nullam rebus ecclesiae, in qaaa con­ venit, molestiam afferat. Is autem id suscipiat, quod perfecta provinciae synodaas eojjuod ad se allatum est, jauiicato statuerit. Et in concilioCarthaginiensi IV (7): Episcopus de loco ignobili ad nobilem per ambi­ tionem non transeat, nec quisguftin inferioris ordinis clericus. Sane si illud ecclesiae-utilitas fiendum popo­ scerit, decreto pro eo clericorum Hlaicoraam episcopis porrecto, in praesedtia synodi transferatur, nihilomi­ nus alio in loco ejus episcopo ordinato. Causae autem translationum sunt (8) : ecclesiae, ad quam quis trans­ fertur, necessitas ayt utilitas,; ecclesiae, a qua trans­ fertur, et cleri vel populi seu optimatum graves cum episcopo inimicitiae, ita ut illum "ejiciant vel recipere nolint ; ipsius demum ecclesiae per hostium incur­ siones aut terraemotum totalis destructio. Hia de cau­ sis, *nt una earum concurrente, fieri potest, ut supra, episcopi de una in aliam ecclesiam translatio, sicut' olim factae fuere nonnullae sanctorum patrum trans­ lationes, ut sancti Eustathii e Beroeensi ecclesia ad Antiochenam, et sancti Grqgorii Theologi e Sasimis Nazianzum.et ex Naxiam» Codstantinopolim. Caven­ dum est autem, ne quis episcopus titulo quidem cer­ ti) Aatioch. cui. 14. [M*asi, Crm.. II, 1315.] 1 (1) Antioch, cu. >1. [Mansi, Cmc., II, i)iS.] (3) Ancyr. can. 4. [potius-18. Mansi, Crm.. VI, II, 519.] (4) Sardicen* can. i, >. [Mansi, Cmc.. Ill, s-S.] (5) Chalced. can. 5. [Mansi. Cmc.. VII, >41.] (6) Aatkich. can. iS. [Mansi, Cnu., 11, 1313.] (7) Carthaginiense IV, can. >7. [Mansi, Cmc.. III, 933.] (S) Can. MMa/saws. caa. Scie, et caa. Tmafaêu. C. VII, quest, prima. HJ ; OHNttatiMM «t CMOM» *. «yttoffi Motete Ut*·!, a. lyji. . *, μ·' . IM . tM aHtesterMBieaiMgreaatem iptajn absua amata* «uasnrttes* erdteses tef ifsejure ntfenti. Aposto­ eOtQMk <* IU· ΠΜ, β* JMVWÇM JMKM) lyWIQl lorum canon (t) : Si gta* clericus vel laicus rngregatm tin sM ra^ieite, Acteeu.te «tere arte ' dOQBWMit 4ptkQ0^pO. ϋο^Οββί® Φ cwii· MfoodMB traita^ i·» nrtfido coMMpMtaf recette* fuerit ubique Uneris wmasiisdrtWr, segre­ priori* resistens titulo, lûtes posteriori* titetan dsbet getur, et qui ett^a, st par «suites* «st. Alte* ca­ aasumers, te saque tansquam te propria *ede psrpteno non (a) : Si puis fresbyier vei diaconus abefiocofe · naansos. AUoqute val tftatam motet, val ad peiorem sm sit segregatus, hunc mu tiare ab atiorocifi, sed redeat ; Mquo ab ooatea* rite* epteoopte iuMtewi ei ifoo, p» ymm segregaverat; mte' Arte sit m· segregaverit. ConcOtem Antiocbenum(j) : mauhstt Bccuntt· mm obMrv*ndwMe MDÇl* tm Non litare iwswmwsjwr «sa» «snMMiiasKteu, nayw ■yuodu* atricte praecipiL »3. S ab unaad aiiam ecclesiam episcopia traatero te dMstew csnwMimta «rare eam iit, qmin ecclesia non Hoot, multo magis ipsis prohibetar, ptaraa sterol ttea cetasumtcete, tcejur te êtes ecclesia redfi, qw te metropotitanaaaut epiacopalet ecdostea occupera ; id alte ecetate non dmneniemt. Si fetet autem exefiquod antiqui canooe* praéciptant, ne quia scilicet in scofis el fresbyteris vel diaconis, vel quemlibet ex. duabus ecclesiis conscribetur aut plurium occupet comm, cues excommunicatis cdmmunicart affarusoffici* clericorum; ac praesertim decreto (i) sacri vit, eeet quoque eue aaeumiMai, ut qui canoT,*ter*nengi* concilii ac Tridentteae synodi (») cava­ nem ecclesiae confundat. Idem (4) : c/isat/iu te . tur, neminem plure curata benefici· retinere poaaa ; tertiat dvitalem, feet ti subjecta non at, non iisque, qui plura* parochiale» ecclesias, aut unam ascendat, nec in regionem, quae ad eum mu fertinet, cathednuem et aliam parochialem obtinent, eadem l i ad alicujus ordinationem^ nec fresbyterum oeldiecosynodus praecipit, ut debeant omnino, una tadtum jw» cauhM ie locis alii efiscofo subjectis, nisi parochiali'rel sola cathedreli retenta, alias patochia- ηκ voluntate frofrü illius regionis tfiscofi. Sardiles dpnittere. De illis vero, qui planes cathédrales censis synodus (5) : Si datâtes vel fresiyter vel occupare praesumunt (3), statuit in hunc modum : etiam aliquis ex clericis sit excommunicates, el ad Nemo, quacumque etiam dignitate, gradu eel free alium efiscofum, qui eum novit, confugerit, edentem eminentia fraefulgens, flures metrofolitanas see eum a frofrio efiscofo ess/t communione motum, non cathédrales ecclesias, te titulum sex commendant eet 0forUre, efiscofo etfratri suo injuriam faciendo, ei alio quovis nomine contra sacrorum canonum insti­ communionem fraeiere. Eadem synodus (6) : Si quis tuta recifereet simul retinere fraesumat, quum valde efiscofus ex alia faroekia velit alienum ministrum felix sit ille censendus, exi mums ecclesiam bene ac sine consensu frofrii efiscofi in aliquo gradu eon· fnctMu et cent animarum siti commissarum salute stituere, irrita et infirma ejusmodi constitutio exis­ timetur. Chalcedonense concilium (7) : Clericos in regere contigerit. ' *4- Ea, quae rthi* episcopis .circa alienam dioece- ecclesiis ministerio fungenta, quemadmodum jam sim supra praescripta sunt, renovando haec sancta sfatuimus, non tiare in alterius civitatis ecclesia ordi­ synodus praecipit, ne quis episcopus in aliena dioecesi nari ; sed illa esu contentos, in qua ati initio, ut pontificalia munera exerceat aut in ecclesia publice ministrarent, di/ni haiiti sunt, fraeter illos, fui, docete vel praedicet sine expressa ordinarii licentia, amissa sua fatria, in aliam ecclesiam necetsario etiamsi a clero ve! populo illius dioecesis sit invitatus. transierunt. Si qui autem efiscofi fost hoc decretum Nemo alienae dioeceseos clericum ordinet, neque 1* 345: clericum, qui ad alium efiscofum fertinet, suscefeetiam laicum ad ordines suscipiendos in .propria dioe­ rint, flacuit esse excommunicates eumque, qui suscefcesi admittat, nisi domicilium, ut supra, contraxerit, tus est, et eum qui susce‘it, donec clericus, qui vel nisi ordinarius condensum in scriptis dederit. migravit, in suam ecclesiam redeat. Sardie, syn. (S) .· Nemo alienum presbyterum aut diaconum aut quenr- Quando efiscofus ex alia civitate in aliam civitatem, cunique clericum in sua dioecesi admittat aut in vel ex alia frovincia in aliam frovindam accesserit, suscepto ordine ministrare permittat, nisi commenda- jactationis gratia frofriis laudibus magis serviens, titias proprii ordinarii exhibeat ; neque monachum quam religionis sanctificationi, et velit longiori suscipiat, ftisi testimonialibus sui abbati* munitus sit. temfore illic agere, illius autem dvitatis efiteofus Nemo presbyterum vel clericum ab aliena dioecesi ad doctrinae non fuerit feritus : ne illum desfidat et propriam transferat, seu illi in propria dioecesi offi­ frequentius condonetur, studens dedecore afficere et cium aut benefiqum vel curam animarum'conferat, vilifendere fersonam efiscofi (hic enim fraetextus vel eum in propria incardinet ecclesia, nisi consen­ solet turbas excitare), nec ejusmodi calliditate ahesum dante ordinario, vel nho d. permittente patriar­ nam sedem sibi conciliare et attrahere studeat, non cha. Nemo, presbyterum vel clqricum aut monachpm dubitans sibi traditam ecclesiam relinquere, et in seu laicum ab ordinario suspensum vel interdictum aliam transire. Ad hoc ergo temfus definiendum est. aut excommunicatum absolvere a censuris, aut cum Nam efiscofum non redfi, inhumanum et incivile illo communicare ‘ praesumat, nisi proprio consen­ existimatum est. Recordemini autem, fatres nostros tiente ordinario. Nemo appellantes a proprii tribunali in temfore fraeterito judicavisse, ut, si quis laicus in ordinarii admittat vel audite, neque judicatas ab aliqua urbe agens, tribus diebus dominicis, in tribus . ordinario sententias expendat vèl examinet, multoque hebdomadibus non conveniat, is communione movea­ minus revocet, nisi de consensu ordinarii, vel de tur. Si hoc ergo de laicis statutum est, non ofortet expressa in scriptis rthi d. patriarchae commissione. nec convenit, sed neque est utile, efiscofum, si nullam Unusquisque igitur propria, contentus dioecesi, in habet graviorem necessitatem vel negotium difficilius, subditos tantum clericos et mbnaebos jurisdictionem a sua ecclesia diutius abesse, et sibi commissum exerçeat, et populis curae suae commissis jus dicat fofubtm deserere. Synodus ConstantinopolitaUa in secundum sacros canones, *b alieni* autem,clericis Trullo (9) : Si quis efiscofus, vel fresbvter, vel diaco­ ' omnino abstinete. Sacrosancta Tridentina syno­ nus, vel eorum, qui in clero enumerantur, vel laicus dus (4) : Nulti efiscofo liceat, cujusvis frMJegiifraetextu. fontificatia in alterius dioecfd exercere,sui de (1) Apoatol. c*a. tt. [Manti, Case.. I. ji.] ordinarii loci exfreua licentia, et in fersonas ddem ‘ (t) ApoMôLcM JI.fLc.M-J' ordinario subjectas tantum. Si ifcus factum fuerit, (3) Aatraducaa. i.^Maaai, Çmkm 11, ijKa] '1 (4) Idem csa. u. [Muai, Cmc„ II, ■)■*.] efiscofus ab exerdtio fontificatium, et dc ordinati ab , (1) LstenaanaelV.ntblaMc.<11. saA.isis.CM. »»· [Maa*i,' Cmc. XXII, 1015-».) (s)Scm. 4*,c*p. 17. (1) Tridoat. m*. 7, cap. «, *. (4) Tteten. tm. 7 [poties i, d* ref.) cap. J. Conauoa. csuacno, XXXVIII. (5) SsntiCM*. cm. tj. [Maa*i, Cmc.. Ill, 1 j.] <(*) Sudieea. cm. (1. c. Ill, it.] /(Tl-fchtlccdoMM CM. to. [MM, Cmc. VII, jtej (t)S*rdi ΟβββΙίΙβΰββββ Μ βΗΜΜΜ· *Β» ι modi Maoris Ubani. a- »70- / - ΜμΝΜ <*VNwVM M|Mt IMKvMMBMMI *Μ ΑφΝΜΜ Λ tf WW CW*-* dificilt, ata taa occUia Mi diaiMia»e,fodiadvi- mendatitiis Ettms, proptsrea quod cuatasendaEiiat tett ageas tribus diebus domùuçis m firetaw sgptWMsus . mu mm «mens/, ti fit qaidept clericus, deponatur; tari conveninl. Statt autem, chrintianae(t) hospitali­ si wn> laicus, segregetur. Eadem : Λί» liceat epifcopo tatis praecepto et curitate fraternitatis exigente, in aha.qaoe ad se non perHnH.civiiaieptMice docere. jubemur dation· et lakes honoratos redpere atque Si qais autem hoc focere deprehmuutfaerit, ob epi­ *d e^^Wj*"!*1*4567**** Mhnittare, mc non {Mraparibot, φά scopal" desistat, presbyteri autem munere fimgahtr. tales vere' sunt, ac praesertim propter Christi fidem »5. Non solum prohibetur episcopû in alien· dioe­ ad egestatem reducti reportantur, auxilia dare vel cesi sine ordinarii consensu pontifical» exercere, sed procurare, ajente apostolo, hospitalitatem sotieMetiam saetis canonibus caretur, ne quis episcopus, ut , visci, et de caritatefraternitatis non necesse habemus saecularibus coris vel otio se tradat, viciniorem epi­ vobis scribere : ita cavendum omnino est, ne indignis scopum ad suam-dioecMim evocatum ibidem diu. et vagis hominibus litterae hujusmodi tradantur, no detineat, ut vices suas obeat Unusquisque enim debet falsa pro veris affirmentur, ne clerici, relictis ecclesiis per se ipsum oves suas parcere et episcopalia munera suis, siné justa et legitima causa in terra aliena pereexercere, nisi infirmitate detineatur, aut gravi neces­ grinentur, aut laid conjugati, desertis uxoribus et sitate compulsus extra dioecesim diutius manere filiis, alibi vagentur. Nec igitur sine examine comcogatur ; in quo casu dumtaxat, vel viciniorem epi­ mendatitiae hujusmodi litterae tradi debent, neque scopum invitare poterit, ut defectus suos suppleat, vel Sine discussione admitti, quemadmodum apostolico subditos suos (1) jam probatos et examinatos ad alium canone (s) praecipitur : Mullus episcoporum peregri­ episcopum ordinandos dimittere. Synodus autem norum aut presbyterorum aut diaconorum sine com­ oecumenica Constantinopolitana quarta (s) negligen- mendatitiis suscipiatur epistolis. Et quum scripta tiam episcoporum in haec verba perstringit : Quidam detulerint, .discutiantur attentius, et ita suscipiantur, metropolilanorum, in extremam negiigenNam et desi­ si praedicatores pietatis exstiterint ; sin minus, nec diam delapsi, praeceptionibus suis subjectos ad se quae surit necessaria, subministrentur eis, et ad com­ adducunt episcopos, et conimittunt eis ecclesiae pro­ munionem nullatenus admittantur ; quia per subreppriae divina officia et· litanias et cuncta (3) omnia, tionem multa proveniunt. Et condlium Eliberinum(3) quae per semet alacriter agere debuerint, ac per id mandat : Placuit, ut ubique, et maxime in eo loco, in eos, qui episcopalem dignitatem meruerunt quodam­ quo. prima cathedra constituta est episcopatus, inter­ modo clericos sibi subjectos exhibeant. Quisquis ergo rogentur hi, qui communicatorias litteras tradunt ; Metropolitanorum Post hanc sanctae ac universalis an omnia recte habeant, et suo testimonio compro­ synodi definitionem, eadem audacia vel superbia et bent. Condlium Sardicense (4) praecipit eos recipi, contemptu abusus, non per se, cum timore et alacri­ qui persecutionem patiuntur : &' aliquis vim perpes­ tate seu conscientia bona, debita ministeria in propria sus est, et inique expulsus pro disciplina et catholica civitate, sed per suffraganeos episcopos suos efficere confessione vel pro defensione veritatis, effugiens lentaverit, poenas exsolvat coram proprio patriarcha, pericula, innocens et devotus ad aliam venerit civita­ et aut corrigatur, aut de/onatur. tem, non prohibeatur immorari, quamdiu aut redire 26. Quum vetitum sit clericos vel laicos alienos possit, aut injuria ejus remedium acceperit ; quia admittere sine commendatitiis ordinarii epistolis, mo­ C durum est eum, qui persecutionem patitur, non recipi; dum in iis tradendis servandum sacri canones prae­ etiam et larga benevolentia et humanitas ei est exhi­ scribunt. In primis solius episcopi est, testimoniales, benda. Mullus itaque peregrinorum sine pacificis, id formatas, canonicas, pacificas seu commendatitias ac est, commendatitiis suscipiatur epistolis, ut ait Antio­ testimoniales et universales seu generales epistolas chena synodus (5) : sic tamen, ut istae litterae cum dare; presbyteris autem non licet illas scribere, sed legitima tantum causa dentur ; et ubi de fidei catho­ solum litteras ad ipsimi'episcopum,'rogantes eum, ut licae professione dubium oriri potest, nemo ad com­ subditis suis vel sibi notis clericis aut laids dent ipsi munionem sçu ad ordinis exercitium ab episcopo testimoniales. Undo Antiochena synodus (4) : 7¥rr- admittendus est, nisi documentum authenticum exhi­ byteri, qui sunt in pagis, canonicas epistolas dare beat de emissa fidei orthodoxae professione, vel nisi non possunt; ad solos tantum vicinos episcopos litteras eam coram ordinario emittat. Quaestuarios autem destinabunt. Chorepiscopi autem, qui sunt irreprehen­ episcopus in sua dioecesi non redpiat, neque illis sibiles, dare possunt pacificas, id est generales epis­ testimoniales ad quaestum faciendum concedat, nisi tolas. Et II synodus Turonensis (5) : Mullus clerico­ attente examinatis causis, et servato quoad quaestua­ rum vel laicorum praeter episcopos epistolia facere rios clericos vel regularçs sacri Tridentini concilii (6) ' praesumat. Quod et aliae synodi (6) decrevere. ■ decreto, quo statuitur, ut in quibuscumque Christianae Deinde litterde hujusmodi non omnibus, nec eodem religionis locis eorum nomen atque usus penitus modo sunt dandae ; alio enim modo clericis et laids aboleatur, nec ad offidum hujusmodi exercendum honoratis sunt ab episcopo scribendae, et aliter, pro ullatenus admittantur ; sed si ob gravem alicujus pauperibus. Nam primae sunt ad solum orthodoxae D communitatis ecclesiasticae vel regularis aut laicae fidei et communionis ecclesiasticae testimonium ; necessitatem eleemosynae sint petendae, adhibitis aliae vero etiam ad captivitatis, aeria alieni aut cujus- jussu ordinarii duobus ecclesiasticis viris, eleemosynas vis necessitatis subsidia, solatia et auxilia a fidelibus atque oblata a fidelibus caritatis subsidia fideliter imploranda ; utrumque autem litterarum genus dis­ colligendi fixait·· detur. . tinguit sacra Chalçedonensis synodus (7) : Omnes 27. De oeconomo, qui vacantis ecclesiae metropopauperes et indigentes auxilio, quum proficiscuntur, Htanae.seu episcopalis bona administrare debet, dic­ sub probatione, epistoliis vel ecclesiasticis pacificis tum est supra (7). Id autem munüs - archidiacono cathedralis ecclesiae adnexum est, eique vita durante (1) Trident, sees, ij, cap. j. apud nos committitur, ut supra diximus, (>) CoaMaatisopol. IV. ana. »70, caa: >4,'ex iatarpretatioaa I. Non solum autem vacantium, sed plenarum etiam Anaslaaii Bibliothecarii. [Maaai, C·».. XVI, 17S.] . (j)· Hic ia edit»» Ren. excidit «Suto· aatra. f·» site ecclesiarum res omnes et bona sub oeconomi admi­ nistrations ac potestate debent esse, idemque expenpmlinmt, MwaûevM, tar ta fee Uhs esHvtof.(4) Antioch, caa. S. [Masai, CMcu II, tjoj. T rgmdti· t pres byteri qui runt in agrii.] (5) Turonenae II. aan. 0i. caa. 6. [Manat, Cm., IX, 794] (6) Arelate»· aaa. J14, caa. 9- Aureltaaea. It. ana. ju [caa. ,■4] Eliberina aaa. joj, caa. *J. [Masai, Cme.. Il, 47s; Vf11, SJ7; ΙΙ,ιο.] (7) Chakedonenae caa. 4. [potias caa. 11. Masai, Cane., VII, »?«■] (1) Hebr. [Xllf, S.] I. Thesaakmicees. IV, ». (·) Apostolor. c«a. 54. [Musi, €*m., I, S4-] (>) Eliberia. caa. jS. [Mas·, C«ac„ It, 1}.] (4) SanHreaa. caa. m. [Maati, Cme- III. ia.] (5) Aatioch. caa. 7. [Maaai, Cmm., II. imj.] (t) Tndeat. mm. j, cap. a et seta. S, «Φ- »· (7) Hoc cap. cas.se. ' »w · Cnwtifi)iMM at wan e. «yuodi Moriti» LM, a. ijjb- > .19* S «Mis «tasMrim «f ta, yaf egent, per presbyteros oattadralain pertiMt, racemare, «t bis singulis annis st diaconos aiiuMiIrtrt asm Dei timore et omni rationem ad epfooopran - rotare tenatnr ; epfocopu* religio^ ot «tam, *· ta qjhM» ta sMttaMriam «asm anta·, etai solus aim oeconomo bona proventasque. ama ttaftn ut fritn», qui AeqKta eva/tatarr, •ocMa· idtainistr*ro non* pffTwilHtw, potest tunes tte af i/m mtae MMtoqgata. Lex«stasDei hoc habet, rationem admintaratioais tarn (t in) aado vacante, ad ni ι»ί altari tuiiint, a alteri iJentiir, jumitfiii· quam ipae poatea promotes eat, turn 'episcopatus an* dem nre aaita awqaum acta rentao tareras* taafe* tempore ab eodem oeconomo exigere, iliumque pu­ taegrtaifar. Eadem in Antiochena synodo (i) defi­ nire, d in officio deliquerit, et servata judicii forma, niuntur t Qamr suta tcclttint sud eui wffiftywtmf adhibitisque archipreabyteri auffiagiia,- pro delicti et teudalit bona et fide, quae in ZJêum «/, qui gravitate etiam suspendere ad tanta·» *eu perpetuo cuncta considerat judicatqne, serventur ; i/Mr etiam privare tam administrations, quam archidiaooqatus dii^nutuhi sunt jtdicit et potestate pontificis, cui dignitate, juxta sacros canones, atque interim offi­ cdmmisitu est pofulus et animae, quae in ecclesia cium illud alteri diacono seu presbytero ad tempus congregantur. Manifesta vere ùnt, quae pertinere committere, vel alterum diaconum in depoaitrlocmn videntur ad ecclesiam, cum notitia presbyterorum et diaconorum, qui circa ifsum sunt, ita ut agnoscant, . ad archidiaconatum promovere. II. >5int autem res propriae episcopi ab ecclesiae nec ignorent, quae sunt ecclesiae propria, nec eoe rebus distinctae, et quum primum i* ad episcopatum .aliquid lateat ; ut, ei contigerit 'episcopum migrare evectus est, in peculiari catalogo ab archidiacono de sacculo, 'certis uiistatdetitèiii, ^.tudùclt· '■ p adnotentur, quae ad episcopum ante episcopatum I siae, nec ipsae collapsae depereant, nec quae propriae pertinent ; de illis enim potestatem habet episcopus probantur episcopi, tub occaeiene rerum pervadantur quidquid placuerit laciendi* et quomodocumque dis­ ecclesiae. Justum namque et acceptum est coram Deo ponendi. Secus de rebus ad ecclesiam pertinentibus, et hominibus, ut sua episcopus, quibus loluerii, dere­ Vel de iis bonis, quae ex reditibus episcopatus sibi linquat, et quae ecclesiae sunt, eidem conserventur obvenientibus, episcopus comparavit', sive stabilia ecclesiae : ut nec ecclesia aliquod patiatur incommo­ sint, sive tnobilia. Haec enim bona post episcopi dum, nec episcopus ecclesiae praetextu proscribatur, mortem, si quidem stabilia sint, ut praedia, agri, vel qui ad eum attinent, in causas incidant, et ipsi domus, census, ad sedem episcopalem pertinent ; si post obitum maledictionibus ingravetur. Episcopus vero mobilia, ad- cameram patriarchalem spectant ecclesiasticarum rerum habeat potestatem, ad dispen- spoliorum notnine, nisi habuerint a rtho d. patriarcha seutdum erga omnes, qui indigent, cum summo reve­ specialem facultatem testandi. Nomine autem spolio­ rentia et timore Dei. Participet autem et ipse, quibus rum non veniunt, quae post episcopi obitum, relicta indiget, si tamen indiget, tam in suis, quam in fraaunt paramenta sacra, vasa, missalia, sacri libri, res trum, qui ab eo', suscipiuntur, necessariis usibus sacrae et alia ad usum et cultum divinum, etiam in profuturis ,· ita ut in nullo qualibet occasione frau­ capellis privatis; peque scamna, cathedrae, arcae dentur, justa sanctum apostolum sic dicentem : Ha­ etiam ligneae, mensae,' tabulae, dolia vinaria, neque bentes victum et vestimentum, his contenti sumus. alia similia supellectilis : quae ab oeconomo in inven­ Quodsi contedtus istis minime fuerit, convertat autem tario describenda sunt ac successori reservanda. res ecclesiae in suos usus domesticos, et ejus commoda III. Episcopus regularis recuperat jus succedendi : vel agrorum fructus non eum presbyterorum con­ in bonis paternis, cui in professione monastica abre­ scientia diaconorumque Pertractet, sed horum potes­ nuntiaverat, ad favorem tamen suae ecclesiae ; de tatem domesticis suis aut propinquis aut fratribus quibus bonis testari nequit, sine speciali privilegio filiisque committat, ut per hujusmodi personas occulte rthi d. patriarchae. ceterae laedantur ecclesiae, synodo provinciae poenas IV. Translatus ad aliam ecclesiam non p<4est de­ iste persolvat. Si autem et aliter accusetur efiscopus ferre libros et alia, quae in priori episcopatu ex ejus aut presbyteri, qui cum ipso sunt, quod ea, quae Per­ reditibus acquisivit, licet in morte ea velit reddere tinent ad ecclesiam, vel ex agris vel ex alia qualibet priori ecclesiae. ecclesiastica facultate sibimet usurpent, ita ut ex hoc V. De quibus rebus episcopus disponere valeat, et affligantur quidem pauperes, criminationi vero et quomodo bona ecclesiae ab illo sint administranda, blasphemiis tam sermo praedicationis, quam hi, qui sacri canones docent, qui sequuntur. Apostolorum dispensant, taliter exponantur, et hos oportet corrigi, canon(i) : Omnium rerum ecclesiasticarum episcopus sancta synodo id, quod condecet, approbante. Cond­ curam gerat, et eas administret tamquam Deo in- itum Agathense (i) : Ut de rebus episcopi propriis vel tuente. Ne liceat autem ex eis aliquid sibi vindicare, acquisitis, vel quidquid episcopus de suo proprio vel propriis cognatis, quae Dei sunt, largiri. Sin habet, haeredibus suis, si voluerit, derelinquat. Quid­ autem sint pauperes, ut pauperibus suppeditet i sed quid vero de provisione ecclesiae suae fuerit, sive de non eorum' praetextu vendat, quae sunt ecclesiae, agris, sive de frugibus, site de oblationibus, omnia Presbyteri et diaconi sine sententia episcopi nihil per- in jure ecclesiae reservare censuimus. Si episcopus ficiant. Ipse enim est, cujusfidei populus est creditus, D condito testamento aliquid de ecclesiastici juris proet a quo [pro] animabus ratio exigetur. Manifestae prietate legaverit, aliter non valebit, nisi tantumdem sint episcopi res propriae (si quidem res habet pro­ de juris profriifacultate suppleverit. Condlium Chal prias) et manifestae res dominicae : ut sit in potestate cedonense (3) : Non licere clericis post Obitum sui morientis episcopi, propria, quibus vult, et ut, vult, episcopi res ad eum pertinentes diripere, sicutantiquis relipquere, et non rerum ecclesiasticarum praetextu quoque est canonibus constitutum. Wrumtamen redi­ res episcopi intercidant,-qui nottnunquam uxorem tus ecclesiae viduatae penes oeconomum ejusdemecclehabet et liberos vel cognatos velfamulos. Est enim siae integri reserventur. Quoniam in quibusdam justum afud Deum et homines, ut nec ecclesia dam­ ecclesiis (td rumore comperimus; praeter oeconomos num aliquod accipiat propter rerum episcopi ignora­ episcopi facultates ecclesiasticas tractant, placuit otistionem·; nec episcopus vel ejus cognati ecclesiae prae­ nem ecclesiam habentem episcopum habere oeconomum textu proscribantur, vel in negotia litesque incutient, de clero proprio, qui dispenset res ecclesiasticas cum qui ad eum attinent, ei ejus mortem maledictis in- consensu episcopi proprii ; ita ut ecclesiae dispensatio faustisque verbis prosequantur. Jubemus episcopum sine testimonio non sit, et ex-hoc dispergantur eccle­ rerum ecclesiae potestatem habere. Si enim pretiosae siasticae facultates, et sacerdotio maledictionis con­ hominum animae sunt ei credendas, multa magis ei sunt committendae pecuniae, ut in ejus sit faadtata ti) Ce». M-SJ. (M····, Cme^ U, ιμι·] (■) AposuSo». ce», jj, jS, M, 40. [Msasi, Cme.. I, 0.) j (s)AaaUiemema. Jo6, cu. *S, }ι.[Μ*μ>, Cme„ VtH, jjj.J (|) Ch stagne sees me. u, « J, M. [Mama, Ctqtc., VII, m-Sej. 199 CoeMitetta·» et CMQM» ». (JTBOdi Mopfe UbMd, a. 173«. MO iutMia ingeratur. Quedei hoc uditiiieefecerit, dtirini^ l aliquid dknpltas ita ΜηχΜϋφ» omnibus casibus aocicOnstitutiouiHui suAperaMt.ConcilfanTruUairam (i): pero praesumpserit, i» praetor dupli rastitutioMn Nulii «miiHK fuirtfoHiaiina Hutt, swrfue eji- intra mensem *** « —«i *™, aWU etiam poenis arbitrio teop», gui ejut thrdtia tuM, ret i/tiui cel ecckùat episcopi, aut metppolitani, seu rthi d. patriarchas ejut aûfèrre, veltiH vindicare ; ted tint M cuttodia abaque ulla sps .venia· multetur. VHtitetadrar autem ecclesiae, cut defunctus fraefuit, tugue ad atteriut sunt eccleei·· illarumque sacra supeUnx, coemeteria, efèscc^i j>rvtnetivnent,praelergUtnn η M radrm rccte- hospitalia,monasteria,tam virorum, quam mulierum; cia non relicti tini clerici. Tuete enim Metropolitanus et insuper examinandi clerici, regularps et mottiale», ea non dbninuta servabit, ordinando tjuujc omnia quemadmodum ad calcem haram constitutionum reddent. Concilium Nicaenum II (>) oeconomo» in quaestiones in visitatione indagandae praescribantur. unaquaque ecclesia modii omnibus Oeee praecipit, et tg. Concilia (1) tum dioeceaana in unaquaque episi quidem mettopotitamis in sua ecclesia non consti­ scowrum seu metropolitanorum dioecesi, tum pro­ tuerit oeconomum ex auctoritate propria, jubet eum vincialia omnium episcoporum ac metropolitanoram a riho d. patriarcha praeponi ; idipeum et metropoli- apud rihum d. patriarchanQpro moderandis moribus, tanis licere ait, si episcopi, qui sub ipsis sunt, non corrigendis excessibus, controversiis componendis, sategerint oeconomum statuere in suis ecclesiis. aliisque ex sacris canonibus permissis, non intermit­ »8. Patriarchae, primates, metropolitan! et episcopi, tantur, et ticubi omissae sunt, omnino renoventur, ut aptius, quem regent, populum possint in officio Quare nhua d.patriarcha quolibet saltem triennio poet atque obedientia continere, in omnibus iis (3) quae octavam paschae resurrectionis D. N. Jesu Christi, ad visitationem ac morant cbrrectionem subditorum 1 seu alio commodioritempore.non praetermittat synosuorum spectant, jus et potestatem habent ea ordi­ dum episcoporum et metropolitanoram in sua .patri­ nandi, moderandi, puniendi et eSifoquendi juxta cano­ archal! ecclesia cogere, quo episcopi omnes et metro­ num sanctiones, quae illis ex prudentia sua pro sub­ politan!,'8t alii qui de jure vel consuetudine intéresse ditoram emendatione ac dioecesis suae utilitate neces- 'debent, exceptis iis, qui legitime impediti fuerint, saria ridebuntur, nequb in his, ubi de visitatione aut convenire omnino teneantur^ ' et quae ibi ordinata de morum correctione agitur, exemptio, aut ulla in­ luerint, observare ac observari facere. Itidem episco­ hibitio, appellatio seu querela, etiam ad sedem patri­ pus vel mctropolitanus quisque semel in anno, yel archalem vel apoetblicam Romanam interposita,exse­ post pascha resurrectionis, vel mense octobri, init cutionem eorum, quae ab his mandata, decreta aut ahdcommodiori tempore, synodum dioecesanam con­ judicata fuerintLquoquo modo impediat aut suspendat. vocet, in qua chorepiscopi, visitatores, archipresbyPropriam autem dioecesim unusquisque (4) per seip- teri, parochi, presbyteri, diaconi et abbates monaste­ sum.aut si legitime impeditus fUerit, per suum gene-' riorum ihtersint, et tecta professione fidei, quae ratem vicarium aut visitatorem, si quotannis, totam correctione -et ' reformatione digna fuerint, pro reli­ propter ejus latitudinem visitare non poterit,'saltem gionis et disciplinae ecclesiasticae seu monasticae majorem ejus partem, ita tamen ut tota biennio per augmento emendentur et statuantur ; vt aliquot per­ se vel visitatores suos compleatur, visitare non prae­ sonae ad judicandum aptae et idoneae designentur, termittat. visitationum autem istarum praecipuus sit ut praeter ordinarium iis etiam causae ecclesiasticae scopus, sanam ferthodoxamque doctrinam, expulsis ac spirituales et ad forum ecclesiasticum pertinentes haeresibus, inducere ; bonos mores tueri, pravos cor- 1 ' judicandae et delegandae committantur. Et, si ali­ ' rigere ; populum cohortationibus et admonitionibus quem interea ex designatis mori contigerit, substituat ad religionem, pacem innocentiamque accendere, ordinarius loci cum consilio archipresbyteri et archiclericos in officio continere, regulares ad perfectam diaconi alium in ejus locum usque ad futuram dioeobservantiam monasticam adducere cetera, prout cesanam synodum, ita ut habeat quaeque dioecesis locus,tempus et occasio feret, ex visitantium pruilen- duas saltem vel plures personas probatas, quibus tia ad fidelium ffuctpm constituere. Quae ut facilius hujusmodi causae a sede patriarchair committantur ; feliciusque succedant, monentur praedicti omnes et alioquin post designationem factam, quam statim epi­ singulu ad quos visitatio spectat, ut paterna caritate scopus ad rihum d. patriarcham transmittat, delega­ ■chririMnoque telo omnes amplectantur, ideoque mo­ tiones quaecumque aliorum judicum, aliis quam his desto contenti equitatu famulatuque, studeant quam tectae, subreptitiaecenseantur.Et antiqui quidem (2) celerrime, debita tamen cum diligentia, visitationem patres nostri bis- in anno per quamcumque provin­ ipsam absolvere. Interimqne caveant, ne inutilibus ciam concilium metropolitan! et comprovincialium sumptibus cuiquam graves onerosive sint (5) ; neve episcoporum fieri decreverant : id est semel ante qua­ ipsi, aut quisquam suorum, quidquam procurationis dragesimam paschae, ut praecipit Nicaenum concicausa pro visitatione aut quovis alio nomine, nec liurn ; et altera vice circa tempus autumni ; vel juxta pecuniam, nec munus, quodeumque sit, etiam qua- Antiochenam synodum, semel post tertiam septimalitercumque^ offeratur, accipiant, non obstante qua- nam festi paschalis, ita ut in quarta septimana, quae cumque consuetudine, etiam immemorabili ; excepti· consequitur, id est medio pentecostes, conveniret victualibus, quae sibi ac suis frugaliter moderateque d synodus, metropolitano comprovinciales episcopos pro. temporii tantum necessitate ct non ultra a dioe- admonente ; secunda vero synodus fieret idibus octocesanis seu. communitatibus vel monasteriis erunt bris, id est qtitato decimo die mentis octobris. Veram ministranda. Sit tamen in optione eorum, qui visitan­ propter-tetigationem, et ut opportune haberi possent tur,fi malint iolvere,id quod erat ab ipsis antea solvi, ad iter agendum Id, qui congregandi erant, definie­ certa pecunia taxata, consuetum, an vero praedicta rant sextae (* ) et septimae (3) sÿnodi patres, omni victualia lubminietrare. In iis vero locis seu provin­ excusatione remota, modis omnibus semel in anno ciis, ubi consuetudo est, ut nec victualia,nec pecunia', synodum fieri, id quod postremo sacra Tridentina (4) nec quidquam aliud a visitatoribus accipiatur, sed synodus de dtoecoeano episcopi concilio intelligenomnia gratis fiant, aut visitatores apud parochos vel dum declaravit, indulgens, ut provincialia concilia loci gubernatorem seu proximum monasterium diver­ (f tertio) quolibet triennio celebrari possent. Si quis tant, ibi id (**) servetur. Quodsi quisquam (quod absit) vero motropojjtanus aut episcopus neglexerit statuto tempore concilium convocare absque necessitate vel (1) Tnillan. cas. »». [Maaai, Cetu.. XI, 9SS-] (»)Nicaea. U. caa. il. [Maaai, Cxac. XHI, 7J1.) (j) Tbd. mi. Μ. <«Ρ· Ό(4) Trid. mm. M, cap· ». (j) Coacil. CoMtantiaopol. IV, aaa. Ijo, caa. 19. as ia««rprmatKMM AaaMatii BiNioikaearii. [Maaai, C«K.. XVI, 17»».) (·) la aditio·· Boa. M tdunUer. (1) Trid.1m. 44, cap. s et mm. «S. cap. ■ at te. (·) Aatioc», caa. m Ckakadoa. caa. i», ApoaUdor. caa. »4. Ntcaae.caa. ». [Mas·. Cent. U, i»ij; VII, jj»,-1, »».] (·) Pouu, Trullaaaacaa. I. [Maaai, Caac.. XI, 94«.] (») Niceae. Ilei.i (Msati, Caa, XIII, ISO.) (4) TrAnaa, i4. caa,a. = , «w ' CoMtitntioBM et’ canone» ». synodi Mood· Libsmi, a. 1736. ms vi μ aüqoa rationabili causa, poenis canonids eum λ servita/» redacti ; teffusmodi enim certissime et docere mgctt meta Nkaenasecunda [synodus] (1); simi- et discen interdicimus. Si quis «nten dt^rtimnu litsc, qukxunque ad synodum invitati non advenerint fuerit hanc definitionem neutram spernens atque epûcopi, si in sua incolumitate conafotunt, omniquo praevaricans, ei quidem clencus eet, a proprio gradu inexcusabili etnecessaria occupatione probantur liberi, decidat,laitue ten sequestretur, utfote qui non credit fraterno corripi affectu mandat concilium Chakodo- Dominico verte prohibenti : Quodcumque ligaverit nenae (a). Idem 4» presbyteris, monachi» aliisque in- sufer terram, erit ligatum et in cdblis, et quodcumque telligeoduni eat, qui ad synodum episcopi vocati non solveris super terram, exit solutum ei in coelis. Qui accesserint. Ordo, autem synodum celebrandi ad cal­ igitur hujusmodi chirographa ab ordinandi» exigit, si cem haram constitutionum describetur. quem iis obtentis ordinaverit, ipse quidem pontifex 30. Unusquisque roenstfram nam teneat, sive epi­ ab exercitio pontificalium per mensem suspendatur scopo» sit, live metropolitam!» :,ita ut eorum quidem ipso facto, ordinatu» autem per sex menses ordinum omnium habeant poetestatem, qui in subjecta «ibi suorum exercitio careat, aliisque poenis a nho d. pa­ dioecesi venantur, non tamen ullam jurisdictionem triarcha imponendis subjaceat. Si vera ordinandus exercere praeaunumt in i», quae ad rihum d. patri­ chirographum suum episcopo dare detrectaverit, et archam «pectant, ut sunt casu» reservati, quorum ob id episcopus illum non ordinaverit, statuimus, ut tabulam »upra descripsimus ; item impedimenta ma­ episcopus quidem per unum mensem ab exercitio trimonii et ordinis, in quibus solus patriarcha diipen- pontificalium suspendatur ; is vero, qui ab illo ordisgre potest; censurae praeterea quaecumque abnodem nem suscipere nequivit, ad rrtium d. patriarcham patriarcha cohtra quoecumque latae, a quibus nulli recurrat, a quo starim ordinationis munus accipiet. omnino liceat sine expressa ejusdem facultate absol­ 3a. De iis, quae ad jurisdictionem pertinent episco­ vere; jejunia insuper et festa de praecepto,quae neque porum, ut subjectum' «ibi clerum et populum regere subjectae sibi dioecesi imponi debent, neque [ab] illis et in vitae ac morum honestate continere possint, dioecesis integra vel pagus aut communitas saecularis multa patres decreverunt, quae omnino sunt ser­ sive regularis dispensari et absolvi ab episcopo seu vanda ; et nonnulla quidem ad ipsos episcopos spec­ metropoUtanOsine patriarchae licentia. Sed neque in tant, ut modum in judiciis ferendis servent ; alia reos ritu ecclesiastici aliquid addere vel ex illo detrahere respiciunt, quibus prohibetur omnino ab episcopi sen­ fas est cuipiam prahterrthi d. patriarchae sententiam. tentia ad laicorum tribunal (1) appellare : permittitur Qui secus fecerit irrita et invalida sit illius dispensatio ayfem, sed juris ordine servato, a proprio episcopo ad seu absolutio sive' institutio, et poenas insuper cano­ rflium d^ patriarcham appellare. Quae enim olim Ao nicas in synodo patriarchali dabit, suspensionis sci­ synodo (i) provinciali dicta sunt, ad quam ab episcopi licet ab exsecutione pontificalium per unum mensem, sententia recurrebatur, ea de patriarchae tribunali et alias quas synodus decreverit. nunc intelliguntur, a quo presbyter vel diaconus vel 31. Non liceat metropolitano aut episcopo ante clericus per proprium episcopum damnatus iterum ordinationem ab eo, quem ordinare intendit, praeter audiri et judicari potest. Et quod' canones antiqui fidei catholicae professionem et praeter ea, quae in praesentiam aliorum episcoporum requirunt, ut ordi­ pontificali praescribuntur, chirographum aut pactum narius contra clericos suos usque ad depositionem aliquod exigere, sive ad propriam tutelam et stabili- procedere possit, id nunc satis esse declaratur, si epitatem, sive ad obedientiarti sibi ab ordinando exhi- C scopus loco aliorum episcoporum adhibeat assistentes bendam, sive ad aliud quodcumque. Sic enim s. Con- aibi abbates usum mitrae et baculi habentes vel alias stantinopolitana IV. synodus (3) adversus Photium, personas in ecclesiastica dignitate constitutas. Ex sedis illius invasorem, definit : Omnia mihi licent, sacra igitur.Tridentina synodo (3) de judicii episco­ sed non omnia expediunt; omnia mihi licent, sed non palis forma haec servanda esse praecipimus : omnia aedificant, dicit alicubi Ddulus, magnus apo­ I. Illudprimum episcopos admonendos censet sancta stolus. Igitur quoniam omnia ad utilitatem et perfec- synodus, ut se pastores, non percussores 'esse memitionem sanctae Dei ecclesiae, et nihil omnino per nerint, atque ita processe sibi subditis oportere, ut contentionem vel inanem gloriam facere debemus; et non in eis dominaitur, sed illos tamquam filios et quoniam auditibus nostris fama sonuit, quod non fratres diligant,elaborentque, ut kortandoet monendo solum haeretici et ii qui sanctae Constantinopolita- ab illicitis deterreant, ne, ubi deliquerint, debitis eos norum ecclesiae sacerdotium sortiti, sed et orthodoxi poenis coercere cogantur ; quos tamen, si quid per ac legitimi patriarchae a sacerdotali catalogo- pro- humanam fragilitatem peccare contigerit, illa apopriae manus scripta facere ad propriam tutelam favo­ stoli est ab eis servanda praeceptio, ut illos' arguant, remque suum et quasi stabilitatem exigant et compel- obsecrent, increpent, in omni bonitate et patientia . laqt ; visum est sanctae huic et universali synodo, quum saefe plus erga corrigendos agat benevolentia, nequaquam id ex hoc a quopiam fieri, excepto eo, quam austeritas ; plus exhortatio, quam comminatio; quod secundum formam et consuetudinem pro sincera plus caritas, quam potestas. Sin autem, ob delicti grafide nostra temfore consecrationis episcoporum exigi- vitalem, virga opus fuerit, tunc cum mansuetudine tur ; quod enim aliter fit, omnino non expedit, sed D rigor, cum misericordia judicium, cum lenitate seve' neque ad aedificationem ecclesiae pertinet. Quisquis rites adhibenda est : ut sine asperitate disciplina ergo ausus fuerit solvere hanc definitionem nostram, Populis saluteris ac necessaria conservetur, et qui cor­ aut expetierit, aut paruerit expetentibus, honore pro­ recti fuerint, emendentur ; aut si resipiscere noluerint, prio decidat. Eadem sancta synodus subvertendum et ceteri, salubri in eos animadversionis exemplo, e solvendum declarat quodcumque vinculum proprii vitiis deterreantur ; quum sit diligentis et pii simul scripti a Photio excogitatum et exactum : Igitur pastoris officium, morbis ovium levia primum adhi­ quoniam amnem colligationem iniquitatis solvere et bere fomenta ; post ubi morbi gravitas ite postulet, chirographa violentarum contractuum dirumpere ad acriora et graviora remedia descendere; sin autem praecipimus, definivit sancte et universalis synodus, ne ea quidem proficiant, iliis submovendis, ceteras neminem ex his omnibus a nunc tele tenere vel ser­ saltem oves a contagionis morte liberare. vare chirographum, Sed absque qudlibet offendiculo II. Quum igitur rei plerumque, ad evitandas poenas indubitanter et intrepide tem decere, quam discere et episcoporum subterfugienda judida, querelas st omnes, qui ad utrumque consistent idonei, praeter eos, qui erroris imemnlw et haereticae impietatis ( t) Nieaea, II. ese. 4. [t e.] («j ChaMoeease esa. i». [Maasi, Cam. .VI, mi.]' (j) ICoasUMiaopoLlV.caa. IM p. [Msaa.Cew^XVI, i4s-».j (!) Coacii. Antioch, csa. n, i». CoasUatinopoL L esa. 4. [Maasi, Cem., II, iju ; IU. 9 (s) Aatioch.' caa. 14, ij. CcaiiaaliaopoL I, «na. 4. [Maaai, Cm. Π, i»H; IU, j4l.J ' (j) Tniaa ij, cap. 1 at a V »3 - Constitutiones et canone^ t. synodi Monti* Libani, a. 1736. gravamina simulent, et appellationi* diffugio judici» A synodus statuit tif. decrevit, epùcopo per » ten ilHus proceaium impediant, ne remedio ad innocentiae vicarium in spiritualibus generalem contra dericum praesidium institirto ad iniquitati* defensionem abu­ in sacris etiam presbyteratus ordinibus constitutum, tantur, atque ut hujusmodi eorum calliditati e* tergi­ etiam ad illius condemnationem, nec non verbalem versationi occurratur ; ita «tatuit et decrevit : Inlcau- depositionem ; et per seipsum epam àd actual*» atque sis (1) visitationis et correctioni* sive habilitati* et eolemnem degradationem ab ipsis ordinibus et gra­ inhabilitati*, nec non in criminalibus, ab epi*i»po dibus ecclesiiuticis in casibus, in quibus aliorum epi­ seu illius in spiritualibus vicario generali, ante defini­ scoporum praesentia in numero a canonibus definito tivam sententiam ab interlocutoria vel alio quocum­ requiritur, etiam absque illij.procedere liceat, adhi­ que gravamine non appelletur : nec episcopus! seu bitis tamen et in hoc sibi assistentibus totidem abba­ vicarius appellationi hujusmodi tamquam firitala^ de- ~ tibus usum mitrae et baculi ex privilegio apostolico ferre teneatur, sed ea et quacumque inhibitione ab habentibus, si in Civitate aut. dioecesi reperiri et com­ appellationis judice emanata, nec non omni stylo et mode intéressé possint ; aiioquin aliis personis in consuetudine, etiam immemorabili, contraria non ecclesiastica dignitate constitutis, quae aetate graves obstante, ad ulteriora valeat procedere ; nisi gravamen ac juris scientia commendabiles exsistant. VIII. Et quoniam (1) per fictas causas, quae tamen hujusmodi per definitivam sententiam reparari vel ab ipsa definitiva appellari non possi|, quibus casibus satis probabiles videntur, interdum accidit, ut non­ sacrorum et antiquorum canonum statuta illibata per­ nulli ejusmodi gratias a riho d. patriarcha aut a sede sistant. Latae autem ab episcopo sententiae in causis apostolica extorqueant, per quas poenae illis episcopopraedictis teneatur clericus' obedire, etiam quum ap­ B rum justa severitate inflictae aut remittuntur omnjno petitioni locus fuerit, ut puta suspensionem, inter­ aut minuuntur : idcirco eadem synodus statuit, tas dictum et excommunicationem ab episcopo inflictam esse episcopo apud 'ecclesiam suam residenti, per servare debeat. · seipsum etiam summarie cognoscere de subreptione ΙΪΙ. A sententia autem (a) episcopi, vel'ipsius in et obreptione gratiae, quae super absolutione alicujus spiritualibus vicarii generalis in criminalibus appella­ publici criminis' vel delicti, de quo ipse inquirere tionis causa, ubi appellationi locus fuerit, si rrtii d. coeperat, aut remissione poenae, ad quam criminosus patriarchae auctoritate in partibus earn committi con­ per eum condemnatus fuerat, falsis precibus impetra­ tigerit, committatur uni ex vicinioribus episcopis seu tur ; ipsamque gratiam, postquam per falsi narra­ illorum vicariis, nisi ille aliqua de causa' suspectu* tionem aut veri taciturnitatem obtentam else legitime foret, aut ab ipso appellatum fuerit, aut ultra duas constiterit, non admittat. legales diaetas distet ; aiioquin alteri vicino episcDpo IX. Causae matrimoniales (i) et criminales, non sive ejus vicario, non autem inferioribus judicibus. archidiaconi aut archipresbyteri seu chorepiscopi vel IV. Causae omnes '(3) ad forum ecclesiasticum periodeutae judicio, sed episcopi tantum examini et ^quoruodolibet pertinentes in prima instantia coram jurisdictioni relinquantur, coram quo, si pars vere ordinariis locorum dumtaxat cognoscantur, et quae­ paupertatem probaverit,χηοη cogatur extra provin­ cumque negotia in suis locis, ubi orta sunt, finiantur; ciam, nec in secunda, nec in tertia instantia, in eadem atque omnino saltem infra biennium a die motae litis causa matrimoniali litigare ; nisi pars altera et ali­ - terminentur ; aiioquin post id spatium liberum sit menta et expensas litis velit subministrare. Vicarii [lartibus vel alteri illarum judices superiores, alias C autem ntii d. patriarchae non solum episcopos in tamen competentes, adire, qui causam in eo statu, quo praedictis causis impedire, aut aliquo modo eorum fuerit, assumant, et quam primum terminari curent ; jurisdictionem»» praeripere aut turbare non praesunec antea aliis committantur, nec avoceqtur ; neque mant, sed nec etiam contra clericus aliasve personas appellationes ab eisdem interpositae pêr superiores ecclesiasticas, nisi episcopo prius requisito, eoque quoscumque recipiantur, eorumve commissio aut in- négligente, procedant ; alias eorum processus ordinahibitio fiat, nisi a definitiva, vel a definitivae viffi ha­ tionesve nullius momenti sint, atque ad damni satis­ bente, et cujus gravamen, ut supra dictum est, per factionem partibus illati teneantur. appellationem a definitiva reparari nequeat. X. Si quis (3) in casibus a jure permissis appella­ V. Ab his excipiantur (4) causae, quae juxta'cano­ verit, aut de aliquo gravamine conquestus fuerit, seu nicas sanctiones apud sedem patriarchalem sunt trac­ alias ob lapsum biennii, de quo supra, ad alium judi­ tandae, vel quas ex urgenti rationabilique causa judi­ cem recurrerit, teneatur acta omnia coram episcopo caverit nhus d. patriarcha per speciale rescriptum gesta ad judicem appellationis expensis suis trans­ manu propria subscribendum committere aut avocare. ferre, eodem tamen episcopo prius admonito, ut, si VI. Reus ab episcopo (5) aut ejus vicario in spiri­ quid ei pro causae instructione videbitur, possit judici tualibus generali in criminali causa appellans coram appellationis significare. Porro ipsam actorum copiam judice, ad quem appellavit, acta primae instantiae teneatur notarius, congrua mercede accepta, appel­ omnino producat ; et judex, nisi illis visis, ad ejus lanti quanto citius, et ad minus intra mensem, exhi­ absolutionem minime procedat. Is autem, a quo ap- bere.Qui notarius,si in differenda exhibitione fraudem peltatum fuerit, intra triginta die» acta ipsa postulanti I> fecerit ab officii administratione arbitrio ordinarii gratis exhibeat ; aiioquin absque illi* causa appella­ suspendatur ; et ad dupli poenam, quanti ea lis fuerit, tionis hujustpodi, prout justitia suaserit, terminetur. inter appellantem et pauperes loci distribuendam VII. Quum vero (6) tam gravia nonnumquam sint compellatur. Judex vero, si et ipse impedimenti hujus delicta abeeclesiastidscommissa personis, ut obeosum conscius partieepeve fuerit, alitene obstiterit, ne atrocitatem a sacris^rdinibus deponendae sint, in appellanti integre acta intra tempus traderentur, ad quo secundum sacros canones (7) certus episcoporum eamdem dupli poenam, prout supra, teneatur. numerus requiritur, ut supra (fl) dictum est ; quos si XI. Si quis autem episcopus (quod absit) appella­ omnes adhibere difficile esset, debita juri* exsecutio tiones in casibus a jure permissis ad rihum d. patriar­ differretur ; si quando autem intervenire possent, cham a quolibet suo subdito, sive clerico sive laico, eorum residentia intermitteretur : propterea sancta super quacumque causa sive criminali sive civili et super quocumque gravamine factas et interpositas impedire, vel non admittere praesumpserit, seu appel­ (i) Tnd. mm. i), cap. i et mm. as, cap. x>. (а) Tnd. acas. 13, cap. 3. lanti acta omnia in suo tribunali gesta tradere recu­ (3) Se*·. 34. [de ref.] cap. so. saverit : sit ipso facto ab exsecutione pontificalium . (4) (5) (б) (7) (5) Ibid. Seas, u, cap. J. Seas. I), oap. 4. Antioch, can. 13. [Mansi, Part. 3, cap. 6, can. 5. Cmm., II, 1314.] (i) Trid. MU. ij, cap. j. (>) Sen. 34. [de ref.] cap. to. (S) Ibidem. F *05 . Constitutione· et canone· ·. synodi Montis Libani, ·. 1736. tamdiu Mjspemm, donec rAus d. patriarcha, adhibi- a cham rescriptis probaverit, quibus eum occurrere non . tis duobus saltem episcopis, decreverit, quo potuisse manifestum sit, causae suae dicendae intra · modum · contumacia hujusmodi frangatur, aut episcopus ille alterum mensem integram habeat facultatem ; sin debitam' sarisfecrionem et subjectionem praestiterit. autem patriarcham illum evocare, purgatione non 33. Circa criminales episcoporum causas, haec sta­ admissa, perrexerit, tamdiu suspensus esto, donec tuta servanda ease decernimus. obtemperet vel purgetur. I. Causae (1 ) criminales graviores contra episcopos, VII. In accusationibus contra episcopos excipiendis ' etiam haereais (quod absit), quae depositione aufpri- observandae sunt facti circumstantiae, nec non accu­ vttione dignae sunt, ex speciali commissione sedis sati et accusantis personae, et qua ratione negotium apostolicae Romanae ab ipso rfllo d. patriarcha in illud tractandum sit, ut nihil contra aequitatis et justi­ côncüio provinciali cognoscantur sic tamèb ut facti tiae leges ab ecclesiastico judice agatur. Nec sine instructionem sumant prqcessumque conficiant, sus­ matura consideratione aut urgenti ac rationabili causai pensa tamen definitiva sententia et exsecutione, donec admittendae sunt hujusmodi accusationes/quum acta omnia ad ssffium Romanum pontificem trans­ saepe contingat, ut subditi, praesertim'ab episcopo mittant, reservata eidem sententia definitiva et exse- correpti, magnopere illum odisse et, tamquam injuria ' cutiva. Liceat autem dictae synodo, postquam pro­ affecti sint, falsa illi crimina objicere soleant, ut, cessum fecerit, deque gravi culpa constiterit, ob quam quoquo pacto possint, ei molestiam exhjbeant. Accu­ episcopus secundum canones depositione aut priva­ sator itaque ( 1 ) debet famae esse innoxiae, et, si in tione dignus sit, eumdem reum episcopum ab officio aliquo capite defecerit, talionis legem subire. Si quis suspendere, et in aliquod monasterium detrudere B autem propriam querelam, id est privatam, intendat ' . tamen»deponere), ■ *donec sedes . . .· .defini · ­ episcopo, ut detrimento aliqub vel injuria aliqua ab (non apostolic· tivam sententiam exsecutioni demandandam praeci­ ipso affectus, in ejusmodi accusationibus net; accusapiat, aut reum absolvendum jubeat. Si vero extra toris persdna nec religioexaminetur.Oportet enim epi­ curiam-patriarchalem aut extra locum, ubi synodus scopi conscientiam esse omnibus modis liberam, et provincialis celebratur, ejusmodi episcopi causà sit eum, qui sibi injuriam tactam esse dicit, cujuscumque committenda, nemini prorsus ea committatur, nisi sit religionis, jus suum consequi. Si vero sit crimen .metropolitanis aut episcopis a rffio d. patriarcha eli­ ecclesiasticum, quod episcopo intenditur, tunc exami­ gendis ; haec vero commissio, et specialis sit et manli nari debent personae accusatorum : ut primum qui­ ipsius rffii d. patriarchae signata ; nec unquam plus dem haereticis et schismaticis non liceat (a) ortho­ his tribuat, quam ut solam facti instructionem sumant doxos episcopos pro rebus ecclesiasticis accusare ; processumque conficiant ; quem statim ad rihum d. praeterea si aliqui ab ecclesia ob aliquas causas prius patriarcham et provincialem synodum deferant. Sin condemnati et ejecti vel excommunjcati fuerint, sive autem damnatus seu suspensus in synodo episcopus ex clero, sive ex laiconim ordine, non liceat eis epi­ Romanum pontificem appellaverit, acta omnia ad scopum accusare, priusquam proprium.crimen abster­ sedem apostolicam tam ab appellante, quam a synodo serint ; similiter autem et ii, qui prius rei facti ' transmittantur, et sententia Romani pontificis exspec­ accusatique sunt, non prius ad episcopi vel aliorum · tetur ; interim vero appellans pontificalia libere exer- clericorum accusationem admittantur, quam se objec­ ■ ceat ; poterit tamen synodus illqm sub honesta custo­ torum sibi criminum insontes ostenderint. Si 'gitur dia detinere, si pericqlum sit,'me quid contra fidem c nonnulli nec haeretici, nec schismatici, nec excom­ vel bonos inores ab illo committatur. municari fuerint, nec prius damnati, vel aliquorum II. Causae autem (2) minores criminales episcopo­ criminum aeçusati, dicant autem se habere aliquas rum, quae neque depositione,neque privatione dignae adversus episcopum criminationes : ii poterunt apud sunt, a ntio d. patriarcha in synodo provinciali, vel rffium d. patriarcham et duos saltem assistentes epi­ etiam duobus adhibitis episcopis, cognoscantur et scopos accusationem persequi, et apud eos probare terminentur, etiam quoad exsecutionem, vel a tribus crimina episcopi, qui aliquarum rerum accusatur. episcopis per ipsum riTium d. patriarcham deputandis. 34. Quum decimarum solutio (3) debita sit Deo, et ΙΠ. Testes in causa criminali (3) ad informationem quum illi, qui eas dar· noluerint, aut dantes impe­ vel indicia seu alias in causa principali, contra epi­ diunt, seu acceptas iis, quibus debent, non tradunt, scopum, nisi contestes et bonae conversationis, exis­ res alienas invadant, sancta synodus episcopos, pres­ timationis et famae fuerint, non recipiantur. Et, si byteros, clericos et laicos, cujuscumque gradus et odio, temeritate aut cupiditate aliquid deposuerint, conditionis sint, monet atqde hortatur, ut in illis gravibus poenis multentur. exigendis, solvendis eique tradendis, ad quem de jure IV’. Episcopus, nisi ob causam (4), ex qua deponen­ spectant, aequitatem et justitiam ex corde puro et dus sive privandus veniret, etiamsi ex officio, aut per conscientia bona senent. , inquisitionem, seu denuntiationem, vel accusationem, < Non siint enim ferendi, qui variis artibus decimas sive alio quovis modo procedatur, ut personaliter ecclesiis oblenientes subtrahere moliuntur, aut qui ab comparcat, nequaquam citetur vel moneatur. ■aliis solvendas temere occupant, et in rem suam · V. Si episcopus (5) ob aliqua crimina judicetur, et d vertunt, contingat episcopos judices de eo dissentire, alii a I. Praecipit igitur sancta synodus omnibus, cujus- . rrtio d. patriarcha episcopi adjungantur. Quodsi omnes cumque status et conditionis sint , ad quos decimarum in pronuntianda sententia consentiant, firmum ma­ solutio spectat, ut eas, ad quas de jure vel consue­ neat episcoporum judicium. tudine tenentur, in posterum episcopis, aut quibus­ VI. Quisquis episcopus accusatur, ad rflium d. cumque aliis personis ecclesiasticis, quibus fegitime patriarcham ipeius (6) causam deferat accusator. Si debentur, integre persolvant. Qui vero eas aut sub­ autem ad causam suam dicendam, acceptis patriarchae trahunt aut impediunt, excommunicentur, nec ab hoc litteris, evocatus, minime occurrerit, hoc eat intra crimine, nisi plena restitutione sequuta, absolvantur. spatium mensis ex ea die, qua eum litteras accepisse Episcopi autem vel quicumque ecclesiastici ad illas a constiterit, a pontificalium exercitio ipso jure suspen­ fidelibus exigendas deputati, si quid ex decimis exac­ datur.'Quodsi aliquas veras causas litteris ad patriar- tis, quod aedi patriarchal! ac riho d. patriarchae seu episcopis et metropolitanis debetur, occupaverint, (1) Thd. KM. «4. cap. 5. , defraudaverint vel in rem suam converterint, sint faicto suspensi, nec ab ea suspensione absolvi (l)Trid. «Μ. >4. «P S· .ipso r ' (j) Trid. MM. IJ, cap, 7. CoMtMlinopol. I. can. t. [Mansi, Ctm.. ΙΠ, 559-64-I (4) Trid. ·*·* ·»> «P· «· (5) Antioch, can. <4. M IJ. [Mansi, Ct»».. II, rjlJ-4] (S)Canhac. HI. «»» JOT, CSS. 7. [«d/i Mninw/rw Mansi, Ill, Mi.] . _ .(■) Coaatantinopol. I. esa. [6 Manu, Ctu.. Ill, 550-64.) (a) Apoatol. cui. ,4. [Muui, C«w„ 1, 46] (J) Trtd. mm. »j, cap. 11. I ioi Constitutiones et canones s. synodi Montis 'Libani, a. 173d. mS . * ■ 1 possint aut absoluti censeantur, nisi plena restitutione / . Quum vero episcopus decreverit se episcopata abdi-__ care et monasticam vitam profiteri, id ei a nho d. sequuta. II. Hortatur vero sancta synodus omnes et ungu­ patriarcha non permittatur, nisi in synodo episcopolos* pro Christiana caritate debitoque erga pastores ' rum et metropolitanoruin causa discussa faerit. 37. Archivum in catbedridi ecclesia ab episcopis et suos inunere, ut de bonis sibi a'Deo collaris sedi patriarchal·, metropolitanis, episcopis et'parochis, qui metropolitanis erigi, mandat sancta synodus, in eoque tenuioribus praesunriecclesiis, large subvenire ad Dei diligenter recondi et servari praecipit : i. libros ad . laudem atque pastorum suorum, qui pro eis invigi- pontificalia munera spectantes, librum videlicet con­ firmatorum, librum ordinatorum, librum consecratio­ ' lant, dignitatem tuendam non graventur. III. Quoniam autem saepe contingit, ut in ùna num ecclesiarum, altarium et coemeteriorum, librum eademque dioecesi nunc major, nunc minor decimat dispensationum et professionum fidei ; a. lituos cau­ rum quantitas pro populi devotione ab episcopo col­ sarum, judiciorum, decisionum, censurarum, absolu­ ligatur, atque exinde suspiciones devodera episcopo tionum, eorumque omnium, quae ipse episcopus vel suboriri possint, an diligenter vel fideliter munus ejus vicarius in causis civilibus aut criminalibus pro­ suum exsecutus luerit : placuit-sanctae synodo decer­ nuntiavit ; 3. inventaria ecclesiarum suae dioecesis, nere ac statuere fixam summam decimarum unius­ visitationum decreta, instrumenta et privilegia Suae cujusque dioecesis juxta illius amplituAipein seu ecclesiae, reliquiarum authentica.documenta, legata, angustiam, quam singuli episcopi debeant cerio mense donationes, aliaque ejusmodi jura ad cathedralem quotannis nho) d. patriarchae integre ac .libere in spectantia ; 4. denique rituales, pontificales et ecclenumerata pecunia persolvere ; ipsis autem episcopis 1 1 siasticos libtos, quicumque vel ad divina officia cele­ integrum/ sit per se vel per substitutam personam branda vel ad jus dicendum pertinent. ecclesiasticam exigere decimas, quae in propria dioe­ cesi persolvi consueverunt, illasque sibi vindicare. CAPUT V. . . IV. Verum quia propter gentes, inter quas versa­ mur, ea est urbium, pagorum et provinciarum vicissi­ De foro ecclesiastico. “ î tudo, ut, quae dioeceses Christi fidelium numero et 1. Omnes episcopi et metropolitan·, similiter et frequentia nostris temporibus celebrantur, haud im­ probabili conjectura sint postmodum in deplorabilem nhus d. patriarcha, pro causis ecclesiasticis habeant statum redigendae, idcirco nTii d. patriarchae et officialem seu curiae ecclesiasticae ministrum, iis doc­ synodi provincialis arbitrio relinquimus, ut, si quando trinae et probitatis qualitatibus praeditum, quae contigerit dioecescon de bono in maluni seu de malo requiruntur in illis, qui Id partem oneris episcopalis in bonum statum notabilis .mutatio, taxa etiam i 'd. patriarchae, qui post defuncti dormitionem scribant ; librum praeterea ordinationum, in quo ]>otestatem habet dignum promovendi. Duos autem describamur et ordo collatus et titulus ; librum etiam in una civitate fieri episcopos, canon Nicaenus (2) visitationis, in quo ea, quae ad quamlibet ecclesiam prohibet. Sed neque ( 3 > permittitur, ut episcopo alicui .spectant, adnotentur ; ac denique librum re-criptosenio v el morlns confecto, qui munus suum exercere rum, quae gratiosa appellantur, dispensationem sciliamplius nequeat, alius episcopus coadjutor detur Ann >cet rerumque omnium, quae ad meram gratiam per­ futura successione, nisi haec causa prius diligenter a tinent ; qui porro libri episcopo successoji tradentur^ rrtio d. patriarcha in synodo episcoporum sit cognita, ut in archivo-episcopali perpetuo conservari possint. 3. Ne vero notario liceat pro arbitrio suo recur- , et qualitates omnes in illo concurrere certum sit, quae a jure in episcopis requiruntur, idque urgens necessi­ rentes gravare, sive ratione judiciorum, sive ratjone gratiarum, quae abwepiscopo conceduntur, taxam con­ tas aut ev idens ecclesiae utilitas postulet. 36. Non liceat episcopo de sua dioecesi in aliam ficiendam jubemus, et intei icta hujus synodi describi migrare, vel ibi. permanere longiori tempore, quam mandamus, ac in omnibus cancellariis publice exponi canones permittunt, nisi de licentia rihi d. patriar­ et accurate observari. Similiter per n|;um d. patriarchae ; neque potest sine ejusdem facultate Votum de chamdaxa fiat emolumentorum, quae percipere solet longinqua peregrinatione emittere, quo casu de ido- in concessionibus dispensationum cujuscumque gehe■neo vicario providendum est, qui possit etiam ponti­ ris^ac praecipue matrimonialium, in quibus tamen ficalia munera obire, quemadmodum etiam, quum circa gradus consanguinitatis, affinitatiset cognationis ntius d..patriarcha censuerit episcopum aliquem ad spiritualis constitutio Clementis VIII. omnino est limina apostolorum suo natibpisque nomine mittere. servanda. Si quis autem -ultra has taxas aliquid extor­ quere praesumpserit, ad restitutionem dupli teneatur, et ab officio amoveatur, ac insuper arbitrio episcopi (1) Antioch. aa. 13. [Mansi, I'»,.. II, 1>ι£.] (s) Nicaen. 1. can. 8. [Mansi, <'*»«<., Π, 671Π. (j) Thd. seas, rj, cap. 7. . ' (>) Part. cap. », cap. 7. >09 * . Constitution·* «t canones . *, synodi Monti* Libani, a. «73«· >10 alia poena pecuniaria multetur in pio· usus expen- a tunc enim, quum vi cedendum sit, a censuri» illo* deodft.* absolvimus, dummodo ipai actores non sint. Sub 4. Item officiales praedicti, tam archidiaconus, quam eisdem censuri* et poenis ordinarii arbitrio infligen­ archipresbyter, vel pro minoribus corrigendi*, vel pro dis antiquam consuetudinem servari mandamus, qua exceesibas parochorum «t clericorum castigandis, non personae ecclesiasticae laico* reos in foro ecclesias­ •Has poenas pecuniarias indicant, quam eas, quae a tico hucusque convenerunt. Si qni* autem jurisdic- ' praesenti synodo probatae et taxatae sunt, sed alia tionem episcopalem impedite audeat, sive praecepta, remedia sanctiora et spiritui reformando aptiora adhi­ littera* et mandata, ab eptsaapo ejusque curia ema­ beant, detrusionis scilicet in monasterium ad tempus nata, quominus praesentari ef exsecutioni demandari aut alia pietatis opera, pro modo negligentiae et cul­ possint, et notarios vel viafno», ne officium ab eccle­ pae. Quodsi de gravioribus delictis processus insti­ siastica curia injunctum exercere valeant, directe vel tuant, tunc poenas Canonica* adhibeant. indirecte, per se aut per alio» impedire, perturbare 5. Ut autem de singulorum curiae episcopalis mi­ vel detinere, auctoritate iaicali, praesumpserit : sciat nistrorum fide constet, in calce omnium et quarum­ se, cujuscumque gradus,'conditionis, officii et digni­ cumque expeditionum et scripturarum, quid ab tatis fiierit, tamquam ecclesiasticae libertati* violato­ unoquoque *it persolutum, adnotandum jubemus ; et rem, excommunicatiohem ipso jure incurrisse. archidiacono atque afehipresbytero diligentem curam 9. Ad reprimendam falsariorum et iniquorum homi­ pro hujus decreti observantia demandamus. Si qua* num temeritatem, ipso facto excommunicato* decla­ autem multas pecuniarias a contrafacientibus hi* ramus omnes et singulos in causa civili vel criminali. constitutionibus synodalibu» exigi contigerit, eas in H cum gravi damno alterius falsuffi testimonium depii . piosf 1) usus omnino erogandas praecipimus, id est, nentes ; nec non inducentes ad falsum deponendum, in sacras supellectile*, vel in sarta tecta ecclesiarum, falsisque testibus, depositionibus, instrumentis, scrip­ vel in usum pauperuni, saecularium seu regularium, turis, tam publicis, quam privatis, quomodocumque sive etiam pro seminario, vel pro camera episcopali utentes, directe vel indirecte, in quacumque curia, «jusque ministrorum necessitatibus, si indigeant, nec sive ecclesiastica, sive saeculari. Item ipso facto ex­ aliunde .episcopus subvenire possit ; non tamen epi­ communicato» declaramus omnes et quoscumque, qui scopo, neque notario. Poenarum vere hujusmodi advocatos et procuratores occasione causarum in curia ' • attributio et solutio in certum codicem in archivo ecclesiastica expediendarum vel cos, qui ad ipsam asservandum referantur ; et singulis annis aut alternis curiam pro suis causis recurrunt, vel notarios et offi­ decernatur ab episcopo ecclesiasticus vir, qui tàxam ciales omnes et quotcumque ecclesiasticos, in odium recognoscat, et ministros delinquentes puniat. justitiae exsecutioni demandatae vel demandandae, 6. Libertatem appellationis ab episcopo vel inetro- quomodocumque percutiunt seu vulnerant, sive in politano ad rrtium d. patriarcham in causis, in quibus curia episcopali, sive extra. Eadem excommunica­ appellatio de jure admittenda est, nunquam impe­ tione latae sententiae innodentur omnes et singuli, diant. Si vero appellationem aut recursum ad supe- qui cum gravi dainrio alterius apvhas, syngraphas - riorem judicem impedire deprehensi fuerint aut aut instrumenta, processus seu scripturas publicas et inhibitionem rffii d. patriarchae vel alterihs superioris authenticas falsas confecerint, vel sera* utcumque contemnere : graviter puniantur et ab officio anto- falsificavdrint _ vel _______ adulteraverint, ____ nec non ... hi* ______ scienter veantur ; similiter, si in officio et exercitio propriae (' utentes àut coopérantes ; quique easdem apochas aut jurisdictionis aut per sordes sententiam pronuntiando scripturas ab aliis falso confectas vel falsiticatas aut aut alia ratione deliquerint, severe plectantur ; et non adulteratas dolose officialibus curiae ecclesiasticae modo episcopus seu metropolitanus, verum etiam praesentaverint, etiam non secuto effectu. Similiter ritius d. patriarcha contra ipsos procedere possit, ser­ ipso facto excommunicato» declaramus notario*, vata inter eos praeventione. scribas et officiale* quoscumque, qui cum altenu» 7. Ut omnis ab episcopali curia fraudis suspicio et partis offensione aut cum reipublicae vel cum legalis negligentia abigatur, vicarius generalis, id est archi­ justitiae detrimento dolose auctam aut diminutam diaconus seu archipresbyter, eo diligentiam omnem informationem capiunt, et sic dicta tertium scribunt, intendat, ut subterfugia, cavillationes artesque dila­ vel falsum iri acta referunt torias litigantium amputet, et causas omnes, qua fieri io. Archivi episcopalis summam curam esse prae­ potest, brevitate, accurate tamen discussas, expediat, cipimus custodi, qui seris clausum perpetuo habeat, ac praesertim causas miserabilium petsonarum expe­ claves nemini tradat, nec scriptura* cujuscumque diendas summa cura mandanjus; si quid autem earum generis, nisi se spectante, legendas exhibeat. Sine , expeditionem remorari animadverterit ipse vel pau­ episcopi facultate nemini originales scripturas et pro­ perum advocatus, si quem.episcopus aptum reperent, cessus commixlêt et, ubi fieret ab episcopo commo- - ■ cui officium hujusmodi committhtur, ad ipsum episco­ dandi facultas, exigat acceptae scripturae, testimo­ pum referat, ut auctoritate sua pauperum indigentiae nium, et saltem intia quindecim dies reportari provideatur. Quamobrem idem vivarius "diebus et procuret Ne autem pru stant, controversias iterato tractare potest, easque vel confirmare vel infirmare. 6. Metropolitano* et primate* suo patriarchacui subjecto·, vel perse, vel per subdelegato* episcopo* consecrare eisque pallium largiri. 7. Si nécessita* aut utilitas ecclesiae postula­ verit, ab una ecclesia ad aliam episcopo* et métro­ polites transferre potest, eisque coadjutor** dare m casu necessitatis ; id tamen nonnisi synodo episco­ porum consentiente fiat. 8. Episcopo abdicare et monasticam vitam profiteri volenti potest patriarcha facultatem in synodo episcoporum impertiri. 9. Ma­ jores ecclesiae causas et graviora episcoporum sui patriarchatus negotia (salvis tamen causis ad solum CAPET VI. Romanum pontificem «poetantibus) dijudicare. 10. Episcoporum a metropolitanis, vel clericorum laicoDe reverendissimo domino patriarcha. rumve ab episcopis appellationes admittere. 11. Pa­ i. De patriarcharum institutione,numero et ordine triarchae est invigilare, ut per universum patrigrehadictum est ( 1) supra. Nostri autem Antiocheni patri­ tum fides catholica illibata servetur, et sacri canones archatus statum subjectosque qi primates, metropoli- in sub vigore permaneant, idque vel per se vel per tanos, archiepiscopos, autocephalos et episcopos, qua substitutam ecclesiasticam personam metropolitanas fieri potuit brevitate ( 2), recensuimus, privilegia quo­ seu episcopales dioeceses visitando. 12., Synodum que et jurisdictionem ipsius supra ceteros sibi sub­ totius patriarchatus metropolitanorum ct episcopo­ jectos praesules, tum e* conciliis Nicaeno (3) et rum, quando opus esse judicaverit, edicere eique praeConstantinopolitano I. (4), tum etiam ex Latera­ esse ; et in eos, qui canonice ad synodum vocati nensi IV. (5) ac Florentino <6> indicavimus. Sunt adesse renuerint, censuris ecclesiasticis animadver­ autem haec quae Innocentius III.·, summus pontifex, in tere, ipsa etiam excommunicatione, si pertinaces concilio oecumenico Ijteranensi enumerat : Antiqua fuerint. 13. Canones condere, qui ab omnibus metro­ patriarchalium sedium privilegia renovantes, sacra politanis et episcopis servari debeant. 14. In delin­ universali synodo approbante, sancimus, ut post quentes metropolitanos et episcopos censuris eccleRomanam ecclesiam, quae disponente Domino super . siasticis animadvertere ; et olim quidem poterat emines alias ordinariae potestatis obtinet principatum, patriarqha in synodo usque ad depositionem seu pri­ utpote thater universorum Christijidelium et magistra, vationem eorum devenire : nunc autem episcoporum Constantinopolitana primum, Alexandrina secun­ ^depositionis tam sententia definitiva quam exsecutio dum, Antrbchena tertium, Hierosolymitana quartum ss. Romano pontifici reservata est. Potest tamen pa­ locum obtineant, servata cuilibet propria dignitate : triarcha in synodo episcoporum reum, sub honesta ita quod, postquam eorum antistites a Romano pon­ custodia in monasterio detinere, donec de sententia tifice receperint pallium, quod est plenitudinis ojjicii detjnit^a, deque exsecutione depositions sedes apo­ pontijicahs insigne, praestito sibi fidelitatis et obe­ stolica pronuntiaverit, ri. Monasteriorum observandiential juramento, licenter et ipsi suis sujfraganeis ; tiae invigilare, et monastica etiam instituta legesque pallium largiantur, recipientes pro se professionem in suo patriarchatu approbare, atque in omnes sui canonicam et pro Romana ecclesia sponsionem obe- districtus monachos jurisdictionem exercere. 16. Ec­ dientiae ab eisdem. Dominicae vero crucis vexillum clesias t el monasteria, etiam in dioecesi metropoli­ ante se faciant ubique deferri, nisi in 'urbe Romana, tanorum aut episcoporum posita, privilegio exemp­ et ubicumque ss. pontifex praesens exstiterit, vel ejus tionis et immunitatis donare, sibique in illa plenariam legatus utens insigniis afiostolicae dignitatis. In jurisdictionem reservare.' 17. Patriarchae nomen in omnibus autem provinciis corufii jurisdictioni sub­ liturgia et divinis officiis ubique et ab omnibus metrojectis, ad eos, quum necesse fuerit, provocetur, salvis politis et episcopis eorumque subditis post Romani appellationibus ad sedem apostolicam interpositis, pontificis nomen proclamari et commemorari debet. quibus est ab amnibus humiliter deferendum. 18. Solus patriarcha potest resert are sibi casus, a 2.1 Patriarchae igitur privilegia sunt : i. Ante pri­ quibus nemo metropolitanorum aut episcoporum' ab­ mates, metropolitanos ceterosque episcopos totius solvere valeat ; contra' ipse ab omnibus casibus in orbis terrarum, post Romanam ^celesiam, ordine suo patriarchatu quoscumque potest absolvere haere­ tamen supra descripto, in'ecclesia catholica locum ticos et schismaticos cujuscumque sectae φ nationjs tenet, et in conciliis oecumenicis vel per se vel per reconciliare, in gradibus prohibitis ac matrimonium legatos sedet ; et· ante eos sententiam dibit et sub­ dirimentibus vel impedientibus dispensare, a subjectis scribit. t. Crucem ante se deferre potest'ubique ter­ episcopis seu metropolitanis excommunicatos vel susrarum, excepta urbe Roma, et ubicumque summus ' pensos seu interdictos absolvere et in iis, quae suscipontifex praesens exstiterit, aut ejus legatus utens l péré ordines impediunt aut in susceptis ministrare, insigniis apostolicae dignitatis. 3, Patriarchalibus in­ dispensationem largiri. 19. Ab omnibus patriarchal! signiis et ornamentis uti potest, incedere nimirum sedi subjectis, tum ecclesiasticis, tum saecularibu-, indutus veste purpurea, et equo albo phalerato et patriarchae debetur deciiparum solutio. 20. Solus pa­ fraeno ac calcaribus deauratis uti. 4. Litteras syno­ triarcha potest in toto patriarchatu, etiam praesente ditas ad alios patriarchas scribere ; et omnium quidem loci ordinario, benedicere, praeesse ac pontificalia patriarcharum nomina olim sacris diptychis jnscribe- munera exercere. 21. Solius patriarchae est festa de bantur, et in aliis etiam patriarchatibus in divinis* praecepto 'per totum patriarchatum instituere, jeju­ officiis commemorabantur. 5. Definitas in provinciis, nium ex aliqua urgente causa ah omnibus subjectis imo et iit dioecesibus, quae ex multis provinciis coo­ servandum indicere, vel ab uno ex quatuor jam ab ecclesia orientali institutis jejuniis ob gravem publi­ cam necessitatem dispensare ; sic tamen, ut jejunium ( 1) Hac part. cap. 4, can. 5 et se·]. ipsum non omnino alxileatur, sed ab illo ad certum (а) Ibid. can. S. (5) Nicaen. can. 6. [Mansi, Csat. II, 669-74.] tempus dispensetur, donec publica gravis necessitas (4) ('nnslantinupiil. 1. can. 3 [al. 2, vel 5. Mansi, Com., Ill, durat, ut pestis vel fames,aut bejlum.seu terrae motus. 550 1 22. Solus patriarcha jurisdictionem habet super ritus <$) Lateranensi’ IV. sub Innoc. 111. can. 5. [Manat, Cmc·. ecclesiasticos sui patriarchatus, ita ut rijuales, pontifi­ XXII. 9*9^) cales et missales libro* aliosque divinorum officiorum (б) Florem, sub Eugenio IV. in decreto unionis. [Mansi, Cam., XXX 1,7034.] " codices ipse recognoscere et emendare valeat, aut foeta omnia, quae sunt de praecepto ; 2. hebdomada major usque ad dominicam in albi* ; 3. prima die* jejunii quadragesimae, nativitatis, assumptionis beatae virginis Mariae ct s*. apostolorum Petri et Pauli. 12. Sigillo utatur episcopus cum imagine sancti ecclesiae patroni, in iis quae requirunt episcopalis sigilli impressionem. Visitet autem tribunal fori sui semel in anno. Contra alienum vero clericum, incon­ sulto proprio episcopo, non procedi permittat, nisi ratione domicilii, vel ratione rei sitae, vel ratione delicti. ft c ComtitaüooM et cmmm h modi Mouth Libani, a. tyjfi. aij «14 novum officium inducere vd aliquod votai abolere ; A subjacemus, dummodo ipse orthodoxam Romanam nonnullas sibi ftmctfoneo reservare, quas episcopis et fidem colat et swïium Romanum pontificem, Christi metropolitans exercereeou liceat, uti eet chrismatis Domini in terris vicarium, tamquam suum superiorem coosecrago ; quasdam vmpHcibaa etiam presbyteris et magistrum atque patrvm honoret, «jusque man­ committere, uti eet ecclesiae altariaque dedicatio, datu obtemperet, quemadmodum et ipee rthus d. sacramenti confirmationis collatio,-mitraeque been* patriarcha (1) in actu suae consecrationis promittit lique pastoralis usus, et minorum otdinum collatio ; ac profitetur, in haec verba : Denique promitto me ritum denique augere vel minuere, dummodo tamen veneraturum et obtemperaturum principi pontificum, ejus substantia servetur, idque cum consilio episco­ .Romanae sedis praesuli, electo secundum canones porum doctorumque virorum fiat. Nartl quae solum ' ecclesiasticos, hodie et in futurum, et ejus lembus et patriarcham po**e supra diximus, sic intelligent^ praeceptis inhaesurum . .eicut patres nostri, qui nos sunt, ut nihil arduum, nihil magni momenti deceat in gratia praecesserunt in hac sancta sedi Antio­ illum sine synodo fratrum episcoporum et metropo- chena ; meque caritate et honore ejus legatos et con­ litanorum peragere, quemadmodum nec illos incon­ stitutiones prosecuturum, neque consensurum omnino sulto patriarcha quidquam aggredi fas est, ut de in illa, quae ipsum in sua persona vel in honore lae- ( metropolitano et episcopi* in simili praescribit Antio­ dant ; meque omnem daturum operam pro .pace et chenum concilium ( 1 ) : Epitropos, qui sunt in una­ stabilimento ecclesiae Dei totius et hujus promissionis quaque provincia, scireoportet, episcopum, qui metro­ ac professionis meae complemento. Sicut autem rthi poli protest, curam et sollicitudinem totius provinciae patriarchae nomen nos metropolium et episcopi post suscipere, eo quod in metropolim undequaque concur­ B nomen Romani pontificis in omnibus divinis officiis runt omnes, qui habent negotia. Unde placuit eum commemoramus : ita idem ritius d. patriarcha debet quoque honore praecedere, reliquos autem episcopos ssrfii Romani pontificis nomen suo nomini praepo­ nihil [«ne «Asa] extra ordinem vel ultra terminos suos nere. Et sicut nobis non licet quidquam magni mo­ agere secundum antiquum patrum nostrorum cano- menti sine consilio nbi d. patriarchae aggredi, ita nem, qui hactenus obtinuit, aut ea tantum, quae ad eidem patriarchae non liceat tine auctoritate Romani uniuscujusque paroeciam pertinent et regiones, quae pontificis arduum et grave negotium suscipere. ei subsunt. Unumquemque enim episcopum potestatem 4. Antiqui patriarchae nostri, postquam a ceteris habere suae'paroeciae eamque administrare, pro suo ( trientaliImis populis gens nostra Maronitica divisa quisque (*) studio et religione, et curam gerere totius fuit, non modo titulum et nomen Antiocheni prae­ regionis, quae suae urbi subesi, ut ordinet presbyteros sulis gesserunt, sed plenam etiam jurisdictionem pa­ et diaconos* et cum judicio singula disponat, et nihil triarchalem in metropolitano*,episcopos, presbyteros, ultra facere aggrediatur sine metropolitano episcopo, clericos et populum ejusdem nationis nostrae Maroneque ipse sine reliquorum sententia. niticae tam in districtu Antiocheni patriarchates, 3. Haec omnia,.quae modo enumeravimus, rthp d. quam in aliis Orientis partibus' constitutus exercue­ patriarchae nostro tum ex saqris canonibus, tum ex runt, quemadmodum usque ad praesentem diem cousuetudine immemorabili et expressa vel tacita eodem titulo et jurisdictione pàtriarchali gaudent. Romanbriim pontificum concessione, competere ribs Idque per summos Romanos pontifices nunquam illis omnes metropolitan! et episcopi declaramus et profi­ denegatum fuit, quinimd expressi* diplomatibus et temur, eique tamquam capiti et principi nostro per­ C titulus Antiocheni patriarchae conceditur, et plena fectam obedientiam atquesubjectionem promittimus, absolutaque in totam nationem Maronitarum in.parsalva semper 'summi Romani pontificis potestate et tibus Orientalibus ubique locorum exsistentium juris­ primatu, quemadmodum unusquisque nostrum pro­ dictio. Idcirco omnibus et singpli* Maronitis, sive in fessus est, dum consecrationis pontificiae (1) munus Syria, Phoenicia et Monte Libanojsive in Palaestina, accepit, in haec verba : Item credo et profiteor Domi­ Cypro, Aegypto aliisve Orientis provinciis et locis num Deum ac salvatorem nostrum fesum Christum exsistant, stride praecipimus et in virtute sanctae dedisse vices suas Petro apostolo, eumque constituisse obedientiae mandamus, ut eumdem rthuni d. patriar­ principem et rectorem totius ecclesiae ; ille autem cham pro suo legitimo superiore ac praesule agno­ erexit primum sedem patriarchalem in civitate Antio­ scant, ejusque praeceptis ac mandatis in spiritualibus chiae magnae ; deinde Romam ad urbium matrem obtemperent ; praescriptas ab eodem lege* ritumque profectus, in ea martyrium suum consdmmavit, et in patriarchal! ecclesia servari solitum quoad divina facta est mater omnium ecclesiarum totius orbis Chri­ officia, festa et jejunia ad amussim observent ; decistianorum ; nec unquam successio pontificum illius mas eidem, sive saeculares sint, sise ecclesiastici, cathedrae interrupta est usque ad pontificem maxi­ persolvant ; missos ab ipso sacerdotes honorent ct mum , episcopum episcoporum, dominum nostrum venerentur, atque ab illis sacramenta percipiant. Ubi papam N. ; et simili ratione continuata est apostoli vero hi non adsint,cum Latinis sacerdotibus commu­ successio in throno Antiocheno ab uno ad alium usque nicent, vel eum aliis Orientalibus, si quidem fidem ad sanctissimum patrem nobis hot tempore praepo­ catholicam Romanam profiteantur. Qui secus fecerit, situm, dominum N. Deus confirmet episcopatum am­ l> sciat se canonicas poenas daturum. borum super mos. Profiteor ergo et promitto coram 5. In his, quae, ad peculiarem patriarchae dioece­ Deo et corfiore ejus pretiosoxt, angelis adstantibus et sim spectant, eadem servanda sunt, quae de episcopis hoc sancto concilio, me ipsis et eorum successoribus et (a) metropolitan!* diximus, ut scilicet illam tam­ subditum fore, et obsecuturum corde et ore; nec ofiere quam episcopus per se regat, et operam etiam adhi­ nec voluntate me conspiraturum in eorum necem aut beat archipresbyteri, archidiaconi, periodeutae et ■ mutilationem aut injuriam quoquomodo ipsis infe­ chorepiscopi : quorum hic numeroso pago praeficiatur, rendam, aut ad labefactandum honorem vel juris­ periodeuta vero -vicis omnibus visitandis deputetur, dictionem ipsorum, vel ad infringenda eorum man­ archidiaconus autem ministris praesit, res temporales data ; sqd eorum legibus me obtemperaturum, eosque ecclesiae administret et ita ehusis cognoscendis atque summo honqre ac veneratione prosecuturum ; opemque . definiendis generalis sit vicarius ; archipresbrta&delaturum eorum legatis, suscipiendo, quem ifisi 'susce­ nique in rebus spiritualibus vices gerat et in wnporaperint, et anathematizando, quem ipsi anathematiza­ libus etiam causis archidiaconum adjuvare possit. verint. Honoramus itaque patriarcham nostrum, eiqué Notarium insuper seu cancellarium constituat, qui acta omnia tum civilia tum crininaliadescribat,quem- *1 admodum superiori capite derfiqro ecclesiastico dictum (■) Antioch, can. 9. [Mansi, Cou,, II, (*) Scribendum raAnfiu. (a) Pontifical. Maronitarum in ordinatione episcopi et me­ tropolitan. · .4) (!) Pontifical. Maronitarum in ordinat, patriarchae. (1) Part. j, cap. ♦. . - ■ . ..Λ. : »i5 Constitution·· et canone· ·. modi MootjaLibani, ·. 173*. ait eat. Dioecesim autem patriarchae intelligimus, quae Λ Sergii ex fritte· nepo·; loaimesMachhiphfaadeEden; ab ipso immediate pendet atque administratur, neqt* Georgius Andra de Eden: Joseph de Accnra; loamte· alteri metropohtano vel' episcopo in spiritualibus dd Saphra; Georgia· de Besbeel ; Stephana· Aldoensubjecta eat ; cujus proinde fine· ac limitée, sicut et sis de Eden: Gabriel de Batata; Jacobo· Avodiuade aliarum ecclesiarum metropolitananim et episcopa­ Hetron ; et Joseph Garanti de Gnat·. Ejusdon sedis lium, sunt decreto synodali constituendi. Etsi enim patriarchalis fit mentio in omnibus pontificii· diplo­ patriarchae sedes ac titulus Antiochia civitas sit, matibus, quke pro confirmatione novi patriarchae quum ibi tamen propter alienigenas residere nequeat, expediri solent. Decernimus itaque ac statuimus illam ' neque Christi fideles repedantur, quos tamquam epi­ patriarcharum fixam sedem esse, nec unquam deseri, scopus regat : idcirco ab antiquis temporibus in Phoe- mutari aut alio sedem transferri posse, nisi ex legi­ ’ nicia sive in Monte Libano sedes patriarchalis collo­ tima causa in plena synodo probata. 6. L’t vero rthus d. patriarcha in his,quae ad patri­ cata fuit, certaque illi dioecesis attributa.Quod autem ex annalibus nostris conbtat, ab anno Christi 685 ad archalem dignitatem pertinent, injunctum sibi munus nostram aetatem, id est ad praesentem annum 1736, qua par est sedulitate ac prudentia exercere valeat, modo in una.modp in altera ex tribus hisce dioecesi­ idoneos ministros eligat, sacerdotali vel episcopali bus» Botryensi scilicet, Bybliensi ac Tripolitana; pro dignitate ornatos; quibus res temporales ac spirituale· temporum locorumque opportunitate majores nostri ecclesiae patriarchalis committat. Et sancta quidam sedem patriarchalem fixere : sic tamen,ut non semper 1 synodus antiquae majorum nostrorum consuetudini eodem in loco constiterint, neque easdem sibi eccle­ inhaerens, eodem reverendissimo d. patriarcha con­ sias et monasteria elegerint. Ac primo quidem sedes B sentiente et approbante, statuit ac decernit, ut qaltem patriarchalis fuit in coenobio sancti Maronisin Caphar- unus vel bini suffraganti episcopi, quibus nulla sit Hai, dioecesis Botryensis, ubi ab anno 685 sederunt dioecesis, apud patriarcham perpetuo maneant tam­ patriarchae Joannes Maro et Cyrus et Gabriel.Deinde quam illius vicarii generales, quorum uni temporalia, in coenobio sanctae Mariae in Janoch, ejusdem dioe­ alteri spiritualia administranda tradantur.. Uterque cesis Botryensis, ubi sederunt post memoratum Ga- autem sigillo patriarchali utatur, cotlatisque studiis, brielem Joannes alter, Maro nuncupatus, Joannes causas qj^i commissas audiant, expendant, ad patriDemelsensis, Gregorius, Steplianus, Marcus, Euse­ archamxaferaHt, et cum eodem definiant. Sedis pa­ bius, Joannes IV.Josue, David, Gregorius alter, Theo- triarchalis bona custodiant, inventarium a patriarcha pbnlactus, Josuc alter, Dometius, Isaac, Joannes V., subscribendum conficiant ; sede vacante de omnibus Simeon et Joseph Gergeseus usque ad annum πιο. rationem collegio metropolitanorum et episcoporum Tertio in coenobio sanctae Mariae apud Maiphuc in reddant ; idem inventarium novo patriarchae tra­ valle Ailigensi, dioecesis Bybliensis, ubi sederunt dant, ut propria manu subscriptum firmetur ; ad Petrus, qui Josephum antedictum excepit, et Grego­ nullam autqni dioecesim aspirent, nisi mortuo illius rius III. Halatensis et Jacobus Ramateftsis. Quarto in episcopo, ut supra diximus ( 1 ) ; et sic promotis, offi­ coenobio sancii Eliae in Lehephed, dioecesis Byblien­ cium ipso jure vacet, a nho d. patriarcha alteri sufsis, ubi sedit Joannes VI. Lehephediensis, Jacobi suc­ fraganeo committendum. Pro congrua vero illorum cessor, qui sedem transtulit in coenobium sanctae sustentatione, ex patriarchalis ecclesiae et episcopa­ Alariae in Habel,ejusdem dioecesis Bybliensis.Quinto, lium dioeceseon proventibus necessaria suppeditentur. iterum in coenobio sanctae Mariae in Janoch,dioecesis c 7. Quum primum ntiuni d. patriarcham ad Deum Botryensis, ubi sedit Hieremias patriarcha ab anno migrare contigerit, unus vel duo suflraganei supra1209,ad quem exstat bulla ( 1 llnnocentii papae III., in dicti, vel illis absentibus, archipresbyter et archidia­ qua ecclesia patriarchalis vocatur sanctye Mariae de conus, scriptis litteris per nuntios moneant omnes Anoch, eique subjecti archiepiscopatus de Hassaja et nbos dd. metropolitanos et episcopos, ut quam celer-: de Bussara, episcopatus' vero Monetrae, de Rashim, rime ad sedem patriarchalem conveniant. Capharphuc.et Groeensis seu Aracensis.Sexto, in coe­ I. Per novem subséquentes ab obitu dies, exsequiae nobio sancti Cypriani in Caphiphan, upi sedit Daniel solemnes ab iisdem pro defuncto celebrentur ; tertia Sciamatensis,ejusdem Hieremiae successor,qui sedem autem die vel secunda cadaver in coemeterio patriar­ transtulit primo in coenobium sancti Maronis in charum de more tumuletur. Caphar-Hai, deinde in coenobium sancti Georgii in II. Si patriarcha extra sedem obierit, synodus pro Caphar, dioecesis Bybliensis. Septimo iterum in coe­ ipsius exsequiis et novi electione non ibi, sed apud nobio sanctae Mariae in Janoch,ubi sedit JoannesVlI., sedem celebranda erit. Curandum tamen illius funus Danielis successor, et Simeon IL, ad quem exstat in loco, ubi decesserit, et si successor voluerit, cadaver bulla (2) Alexandri papae IV., in qua eadem ecclesia ad coemeterium patriarcharum post annum trans­ patriarchalis sanctae Mariae de Anoch appellatur. feratur. Octavo, iterum in coenobio sanctae Mariae apud III. Si ob famem, bellum, pestem, terraemotum vel Maiphuc in valle Ailigensi, dioecesis Bybliensis, ubi gubernatorum tyrannidem fieri nequeatK ut synodus sedit Jacobus II., Simeonis 11. successor, et Daniel II. apud sedem celebretur, integrum erit metropolitanis de Hadescit, et Lucas de Beneharan, et Simeon III., et episcopis, etiam elapsis novendialibus, ibi conveet Joannes VIII., et Gabriel II. de Hagiula ; qui mar­ nire, ubi j>oterunt, deque loco et tempore synodi de­ tyrium subiit anno Christi 1367. Nono, in coenobio cernere. Qua in re id firmum maneat, quod plurium sancti Sergii in Hardin, dioecesis Tripolitanae, ubi suffragiis decidetur. sedit David II. cognomento Joannes, Gabrielis anteIV. Nona die a praelatis, qui reperti fuerint, elidicti successor ab anno 1367 ad annum 1404. Decimo, guntur tres sacerdotes, quorum ddo erunt secretarii in coenobio sanctae Mariae de Cannubin, in Monte synodi àc tertius januae custqs. Duo insuper ex epi­ Libano, dioecesis Tripolitanae, ubi anno 1440, sedem scopis deputabuntur suffragiorum cognitores. patriarchalem fixit Joannes IX. Giagensis, postquam V. Decima die fit synodus metropolitanorum et ab anno 1404 adîannum 1440 in coenobio sanctae episcoporum eorumque, qui jus suffragii ferendi ha­ Mariae in Maiphuc sedisset. Ibidem, hoc est, in Can- buerint in ecclesia patriarchali ; ubi cantata per synodi nubinensi sanctae Mariae monasterio, sederunt Joan- praesidem missa, clerus et populus dimittitur, et nis successores usque ad praesentem diem : Jacobus januae clauduntur, quas ab exteriori parte sacerdos nimirum de Hadeth; Petrus item de Hadeth; Simeon, antedictus diligenter observabit. Petri ex fratre nçpos ; Moyses de Accar ; Michael VI. Is vero synodo praeest, qui inter metropoli­ Risius de Bacupha; Sergius, Michaelis frateçJoseph, tanos vel, iis absentibus, inter episcopo·, consecra(1) Du· non. juuar. uno ■·!$. (») DauiMir. uno uj«. ( i ) ParL S, csp. 4, eu. «ο. <17 Coswttationea et canooee ·. synodi Monti· Libani, a. 1736. «it tionii tempore antiquior est ; ctjns erit synodum indi- A veraetur : decernmras, hanc penonanim designatiocen at Ioann, ubi agenda erit, designare. nem legitimam non eqw, mai daae ex tribu· partibna VO. Badem decima die poet minam metropolitan! auftagioran patnim in ea conveniant ; electionem et epbcopi de ejectione patriarchae tractare incipiunt vero unius ex designatis personi· non esse ratam, nisi eamque, ai coneenaerint, perficere possunt, modo sex duabus partibus suffragiorum ex tribus vocalium fiat. epiacopi sint, etiam ahis non exspectatis. XIX. Finito scrutinio, si electio, ut supra, legitime - VIII. Qui per litterae invitati advenire nequive­ constiterit, praese» synodi, seu primus patrum, illam rint, electionem a praesentibus faciendam ae ratam promulget, his verbis : Reverendissimi patres, facta habituro· scripto promittant, et ad synodum chirogra­ suffragiorum collatione, iiwnisuu dusse sustrfess phum suum transmittant ; procuratorem vero nemo synodeM cemienirv m electione reverendissimi'd. N. substituere valeat. m nostrum patrem et patriarcham./deo nomine totins IX. Ad suffragia pro electione patriarchae ferenda, synodi, et potestate fer vos omnes mihi concessa, pro­ praeter episcopos et metropolitanos, nullus ex pres­ nuntio et declaro reverendissimum d. IV. electam byteris vel'monasteriorum abbatibus admittatur. fuisse, et esse omnium nostrum totiusque nationis X. Nemo potest in, patriarcham eligi, niti comple­ nostrae patrem et patriarcham. verit quadragesimum, annum aetatis, et in sacro sal­ XX. Facta electionis proclamatione, primus patnim tem presbyteratui ordine constitutus sit. Antiqua cum duobus episcopis et duobus secretariis accedit tamen consuetudo servetur, ut ex episcoporum nu­ ad electum, et genua flectit coram eo, dicens : Spiri­ mero semper assumatur, nisi episcopi ipsi aliter judi­ tus sanctus vocat te, ut sis patriarcha magnae Antiocaverint. B chiae, totiusque ditionis apostolicae sedis, id est, XI. Electio nullatenus fiat per absentium, sed pater omnium nostrum. Et genua flectunt omne· praesentium dumtaxat suffragia ; eaque secreta sint,' electores et presbyteri secretarii. Tum vero electus, et in schedulis uniuscujusque sigillo et subscriptione genibus flexis, et facta paululum oratione didi : firmatis ; et quum suffragia aperiuntur et pronuntian­ Accepta et obedio. Deinde surgit, reliquis adhuc genua tur, non debent nomina eligentium publicari. flectentibus ; et pluviali indutus, mitramque in capite XII. In ecclesia pro electione deputata positis et baculum manu deferens, inter duo· primos patrum super ara maxima evangeliis, infra altare ad majorem procedit ad thronum ad dexteram altaris paratum ; cancellorum portam ponatur mensa, juxta quam facie quumque ibi sederit, accedunt electores episcopi ad orientem copveraa assidebit praeses synodi inter ordinarim, ejusque dexteram deosculantur. Postea duos episcopos suffragiorum cognitores, unum a dex­ decretum electionis et acceptionis describitur a secre­ teris et alterum a sinistris, item duo presbyteri synodi tariis, et propria omnium metropolitanorum atque secretarii lacie ad praesidem conversa, qui, data ser­ episcoporum electorum subscriptione firmatur. Deinde vandi secreti fide, soli ex patribus non vocalibus in apertis januis, ab arcbidiacono ad clerum et populum synodo admittuntur. Super mensam calix collocetur, proclamatur. Electus vero, e throno descendens, in quem ab electoribus schedulae erunt emittendae ; stat ante portam mediam altaris, et post ipsum elec­ ante portam ecclesiae vas aenyum igne plenum, in tores juxta ordinem suum. Incipit archidiaconus psalmum XIX., reliquis alternarim proseqùentibus : qilod schedulae praedictae statim proficiantur. XIII. Habeatur sermo adhortatorius ad electores Exaudiat te Dominus in die tribulationis etc. Quo a praeside synodi vel ab alio episcopo de eligendo < : finito,'electus patriarcha, facta alttri reverentia, ad digniori. Metropolitani vero et episcopi hinc inde in eos genuflexos conveiehs, facit absolutionem genera­ ecclesia sedeant pro uniuscujusque dignitate. lem in haec verba : Deus misereatur vestri, et dimit­ XIV. Mane post missam, januis ut supra clausis, tat debita vestra, et tribuat vobis absolutionem et bis suffragia ferantur, totidemque vicibus post canta­ remissionem omnium peccatorum vestrorum in nomine tas vesperas. Non secuta enim electione, discedent Datris f et Eilii t et Spiritus t, sancti. Respondent : Amen. Et surgunt ejusque manum episcopi, metro­ ab ecclesia, et in cellas sibi praeparatas pergent. XV. Suffragiorum ordo est : primus praeses synodi politan!, presbyteri, clerici et laici osculantur. Conse­ suum suffragium in schedula scribat hoc modo : Eligo crationi dominica proxima vel festus dies designatur. XXI. Si electus absens fuerit, postquam procla­ in patriarcham Antiochiae totiusque Orientis et pas­ torem nationis nostrae reverendissimum d. *V. me­ mata et subscripta est illius electio, aperiuntur portae, tropolitan), vel efiscopum civitatis fi., vel presbyte­ et cantato psalmo, praeses synodi facit absolutionem : rum . Ego'Pi^jnciropoHta N. Tum schedulam propriis decretum vero electionis transmittitur ad electum manibus compfitcet, et sigillo obfirmet, atque in prae­ cum uno metropolitano et duobus episcopis ; quod paratum calicem injiciat. Sequantur ordinatim metro­ quum ille acceptaverit, ad synodum pergit ibique,quae supra dicta sunt, perficit. politan! et episcopi. XXII. Quum dies consecrationi statuta advenerit, XVI. Post lata suffragia in locum suum unusquis­ que regrediatur. Tum vero synodi praeses, cum electus in synodo consecretur eo ritu,' quem supra ( 1 ) duobus episcopis ad cognoscenda suffragia electis, descripsimus.Peraita' autem consecratione, synodicae schedulas e calice extrahat, mox numeret, et, si I t litterae scribantur ad ss. Romanum pontificem, ab 'patrum numerum superent, aut minime aequent, elec­ omnibus metropolitanis et episcopis subscriptae, qui­ tio non constabit, nec aperiendae erunt schedulae, bus illum de peracta communibus suffragiis novi sed continuo’ in ignem mittantur, et nova electio fiat. patriarchae electione et consecratione certiorem fa­ Si vero suffragiorum numerus bene constet, tunc ciant submisseque petant, ut eam apostplica auctori­ synodi praeses coram duobus praedictis episcopis tate ratam habere velit electumque confirmare eique suffragiorum cognitoribus singulas schedulas aperiat, pallium plenitudinis pontificiae dignitatis insigne et non publicato eligentis nomine, nomen electi altiori transmittere. Ipse etiam electus litteras propria manu voce pronuntiet, ut illud electore· omnes audiant, et et eigillo'patriarchali>subscriptas, una cum orthodoxae fidei professione, ad eumdem ss. pontificem scribat, a duobus presbyteris secretariis in charta notetur. XVII. Si duae ex tribus partes suffragiorum conve­ quibus illutp ut sancti Petri successorem et Christi nire in electione reperiantur, ei censetur facta ; alio- Domini in terris vicarium, -suumqud superiorem quin iteranda erit,-donec in aliquem duae partes ex agnoscat, demissam obedienfiam ei praestet, confir­ tribus conveniant. , . mationem electionis et consecrationis suae petat, et XVIII. Si a patribus viva voce factif fuerit jlicujus pallium pontificiae dignitatis sibi transmitti postulet. electio, illam non esse ratam et-validam declaramus, Quamobrem ecclesiasticam personam in dignitate nisi in ea annes, ne uno quidem excepto, conveniant. constitution necessariis et opportunis fecultqtibus Quodsi certum personarum numerum statuere volue­ rint patres, circa quas, ceteris exclude, «tectio pa«siva (>)Psrt. s, cap. 1», ·. «j. hfc ite f is , . . ■* .. - ' *■ / , Constitutione· «t canone· ·. synodiMintik Libani, a.1736. a» » · ·■;*·. *. · . munitam, valut oratorem et nuntium tuum, ad aedem , gium habeqt. Si >qub autem (1) saeculuibus principi­ apostolfciun quam celerrime proficisci jubeat, qui bus usus, per eda patriarchalem -dignitatem ab epi­ nomino tuo sacra apostolorum limina vjsitet, summo scopis «obtinuerit, aut. episcopo· muneribus rive pontifici obedientiam exhibeat, confirmationem et promissionibus quocumque pacto ad sui electionem pallium instanter petat. Quibus relxft, id est, diplo­ faciendam subornaverit vel induxerit, sit ipeo tecto mate pontificio et pallio, a summo pontifice de more excotnmunicatua, qjusque electio irrita et invalida acceptis, et a riho d. patriarcha solemni ritu exceptis, ipeo jttre censeatur. ' quemadmodum ad calcem ordinationis patriarchae 9, Singuli* decenniis tenetur rthu» d. patriarcha in pontificali praescribitur, plena et abeohtta in suo limina apoetolorum per certum nuntium ad hoc spe­ Antiocheno patriarchatu super universam Maroniti- ciale mandatum habentem visitare, et summo Romano cam nationem jurisdictione fungitur. Ad alios autem 'pontifici rationem reddere de toto suo pastorali offi­ Orientis patriarchas bon scribat, nisi communionem cio, ac de rebus omnibus ad suae ecclesiae statum, ad deri et populi disciplinam, animarum denique, quae cum sancta Romana ecclesia habeant. XXIII. Duplex est patriarchae pallium, quod «no- suae fidei traditae sunt, salutem quovis modo perti­ phorium, epitrachelion seu superhumerale dicitur. nentibus ; quemadmodum in forma juramenti ab ipeo, Alterum brevius ex lana alba contextum et crucibus dum pallium recipit, praestiti exprimitur. 10. Conjurationi* vel conspirationis crimen ab ex­ nigris ornatum, quod a summo pontifice novo patri­ archae vel archiepiscopo traditur de corpore beati ternis etiam legibus est omnino prohibitum, multo Petri sumptum, in quo est plenitudo pontificalis offi­ magis autem hoc in Dei ecclesia fieri prohibere qporcii, ut illo utatur intra ecclesiam suam certis diebus, Btet. Si qui ergo clerici vel monachi inventi fuerint, qui exprimuntur in privilegiis ab apostolica sede con­ conjurantes aut conspirantes aut insidias ponentes cessis. Alterum largius et longius, in modum stolae adversus episcopos et clericos, proprio gradu omnino magnae pontificiae ex serico confectum, phrygio excidant, quemadmodum sacra Chalcedonensis syno­ etiam opere ornatum et crucibus ut pfunmum rubeis dus (a) definit. Idem nos definimus de laicis, qui in distinctum. Isto utitur patriarcha statim a sua conse­ episcopos vel clericos quoscumque'conspirant, excom­ cratione ; est enim unum ex indumentis patriarchali.- municationi latae sententiae illos subjiciendo. Eambus, in omnibus sacris functionibus adhibendum, dem. quoque excommunicationis sententiam sancta quotiescumque, patriarcha paraméntis pontificiis in­ synodus pronuntiat in episcopos et metropolitanos, duitur, et alterum pallium non adhibet. Illo vero, qui fiuti fuerint pontificiam dignitatem ab alio, quam quod Romanus pontifex concedit, non potest uti extra a riho d. patriarcha, accipere ; aut conspirationes suum jyitriarchatum, et non omni tempore, sed tan­ adversus, eumdem rthum d. patriarcham facientes, tum in ecclesiis, in missarum solemniis, in festis insidias contra ipsius personam moliti fuerint, aut ad praecipuis, non in processionibus, neque in missis gubernatorum laicorum tribunal illum pertrahere, vel pro defunctis ; et quia ..pallium istud est personale, conciliabtdum adversbs euin congregare, vel ipsum ideo commodari non potyst, neque in morte alicui quoquomodo inhonorare seu scriptis vel dictis injurias relinqui, sed patriarcha cum eo sepeliri debet. Post­ quasdam contra eum promulgare, sub occasione quasi quam autem .istud a summo pontifice obtinuerit, diffamatorum quorumdam criminum ; vel factas 4d poterit et ipse patriarcha suis suffraganeis pallium ipsum appellationes imped^J, aut ab ejus sententia largiri, illud scilicet largius et longius, quod in eccle- C ad saeculares seu ecclesiasticos quoscumque, etiam sia Orientali metropolitanis tantum,a vel insigniorum patriarchas, praeter Romanum pontificem, appellare ; ecclesiarum episcopis conceditur, certis -item diebus vel mandatorum ejus exsecutiqnem retardare, proces­ intra ecclesiam suam adhibendum, sic tamen ut mo­ sum causarum perturbare ; Jfententiam denique ex­ nasticum schema'ab omnibus retineatur* quemadmo­ communicationis, suspensionis aut depositionis contra dum 'praecipit sacrosancta VIII.Synodus(1) : &vun- eum pronuntiare praesumpserint. Sedes enim patriardum traditas formas per singulas provincias ac chalis a nemine, praeterquam a Romano pontifice, regiones et urbes in ecclesiasticis promotionibus et judicari potest ; si qua autem episcopos-inter et patri­ consecrationibus illa, quae indicia et signa sunt ordi­ archam gravis controversia oriatur, ad Romanam nis, qui unicuique inesse videtur, retineri decernimus, sedem omnino recurrant, nec audeant patriarcham ita ut episcopi, quibus concessum est palliis uti certis judicare vel condemnare. Si secus fecerint, sint ipeo temporibus, in eisdem temporibus et locis iis induan­ facto excommunicati, et quaecumque eorum acta tur ; et tanto et tali non abutantur amictu propter tamquam irrita; nulla et invalida declardmus, reno­ typhum· et inanem gloriam et humanum placorem vantes .hunc sacrosanctae VIII. synodi (3) canonem, atqui sui amarem, omni videlicet tempore divini sacri­ qui sequitur : Dominicum sermonem, quem Christus ficii et omnis alterius ecclesiastici ministerii hunc sanctis apostolis et discipulis suis dixit, quia qui vos inepte portantes. Illos autem, qui reverenter monas­ recipit, me recipit, et qui vos spernit, me spernit (4), ticam vitam sectati sunt, et episcopalem "meruerunt ad omnes etiam, qui post, eos secutidum ipsos facti honorem, conservare schema et amictum monachico- suntsumpssCfidhtifices et pastorum principes in ecclesia rum indumentorum et ipsam beatam vitam decerni- D catholica, dictum esse credentes, definimus, neminem mas ; et nullus omhino habeat potestatem deponere prorsus nsundi potentium quemquam eorum, qui jam dictum schema, propter typhum et abrogantem t patriarchalibus sedibus praesunt, 'inhonorare, aut voluntatem, ne per hoc inveniatur propriorum trans­ movere a proprio throno tentare, sed omni reverentia gressor pactorum. Sicut enim ibi fontinuuspalliorum ei honore dignos judicare : praecipue quidem sanctis­ amictus fastigiosum et suae gloriae debitum demon­ simum papam senioris Romae, deinceps autem Constrat episcopum ■: ita et hic depositio ac denudatio stantinopôleos patriarcham, deinde vero Alexandrine, monachici habitus nihilominus eisdem submittit cri­ ac Antiochiae, atque Hierosolymorum ; sed necalium minibus eum, qui hoc fecisse captus exstiterit. Quis-, quemcumque conscriptiones contra sanctissimum pa­ quis ergo episcopus praeter definita sibi scripta tem­ pam senioris Romae, ac verba complicare et compo­ pora se pallia induerit aut monasticarum vestium nere, sub occasionerquasi diffamatarum quorumdam schema deposuerit, aut corrigatur, aut a patriarcha criminum ; quod et nuper Photius fecit, et multa ante Didscorus. Quisquis autem tanta jactantia et audacia profrio deponatur. 8. In electione patriarchae, nemo laicorum se im­ usus fuerit, ut secundum Photium vel Dioscorum, in misceat quovis titulo aut praetextu; nullus etiam clericus, praeter episcopoe et metropolitans, suffra- 219 (1) Constutinopol. iV, uno 870, cu a. [potio* *7, Mu*i, Cru. XVI, 178.] (1) Part. 3, cap. 4, cu. 13. (») Chalced. can. 8. [potiui can. 18. Manli, latu., VII, }66.] (3) Conuantinopol. IV. cu. at. [Muai, Cose., XVI, 174.] (4) Luc. X. [16. Maith, X, 40.] , ■ ■ *“ mi * Constitutione· et canone* ». «ynodi Monti» Libam, a. 1736. m» scriptisvel tine scriptis, injurias quasdam contra a ita ut defluo» admittat imbres, et stillicidia dedpcat. Mdrâ» &tri apostolorum principi moveat, aequalem Sati» tutae unt valvae, «eri» ac clavibus bene muni­ et eamdem quam illi condemnationem recipiat. Si vero tae. Fenestrae bene obserentur, et quae a solo non quis aliqua saecssU potestate frutns vel paient, Pellere multum eminent,' ferro communiantur. A laica domo lentaverit praefatum apostolicae cathedrae Papam aut nec aditu» nec prospectu» pateat in ecclesiam ; quare si quae essent portae vel fenestrae, qtiae hanc indu­ aliorum patriarcharum quemquam, anathema sit. cerent servitutem, obducto muro claudantur. Sit denique ecclesia ab aedibus laid* omnino separata, ita ut dreumobiri queat. Sacelli», ubi missa celebra- * PARS IV. tur, non imponantur porticus, ambulacra, dormitoria, De ecclesiis, monestertis, scholis et synoda- cubicula , aut quaecumque' alia saecularis habitatio. Sacristae et praefecti ecclesiarum, quibus domus Dei Hbus constitutionibus. cura comnjendata est, curent, ut ruinosa reparentur, erigantur collapsa. Sollidti sint, ut nihil squaleat aut CAPUT I. sordeat ; niteant altaria, munda sint vasa, pavimen­ tum frequenter everratur, pulvis a parietibus excutia­ Ite ecclesiis earumque bonis r tur, et aranearum telae submoveantur. Primarium t. Nemini liceat ecclesias, oratoria, capellas aut templorum decus pietas est, sed eam exterior quoque altaria publica condere, erigere sive construere absque mundities et nitor promovet. praevia (1) episcopi licentia, sub poena exoomtnuni- B 4. In pagorum et vicorum ecclesiis et in campecationis latae sententiae et interdicti loci erecti. Epi- < stribus praecipue ista (1 ) serventur. Qui illarum ecclescopu» autem nemini licentiam det, ut ecclesiam vel 'siarum curam sustinent, caveant, ne animantibus ad oratorium erigat, nisi constituta congrua dote, quae eas pateat aditus. A rubis et spinis purgentur, et satis sit rectori et clerico ad victum, ad incendenda lapidum congestus et maceries amoveantur. Ab humiluminaria, ad sacrum ministerium peragendum, et ad ditate, a pluvia, a ventorum vi et ceteris temporum ecclesiae ipsius vel oratorii manutentionem. Qui vero injuriis vindicentur. Apertae tantum sint, ubi in illis missas vel alia divina offida indictis locis celebrave­ missa aut divina officia celebrantur, semper deinde, rit, poenis arbitrio episcopi subjaceat. In iis autetH praesertim noctu, claudantur, ne vagi homines illic · ecclesiis seu oratoriis, capellis et altaribus, quae cum possint pernoctare, et in loco lucis opera agantur licentia episcopi erecta fuerint, sacra obiri districte tenebrarum. Domesticis usibus non profanentur, nec prohibemus, nisi prius ab eodem episcopo fuerint ibi quidquam aliud geratur vel condatur, quam quod benedicta aut consecrata, cujus benedictionis aut divinis mysteriis conveniat. Quare parochis et perio­ dedicationis memoria, ne' intereat, in acta publica deutis facultas esto, ut, ubi resciverint, ibi frumenta, cancellariae episcopalis referatur. Et, si qua ecclesia legumina aut quid simile servari, non solum curent fuerit solemni ritu consecrata, singulis annis recur­ amovéri, sed statim in pauperes distribuant ; hanc , ■ rent ejds consecrationis dies celebretur. L enim’poenam amissionis rerum, praeter alias arbitrio 2. Ecclesiarum manutention! (a) ac reparationi epi­ ordinarii luendas, indicimus illis, qui sibi commissa scopus invigilet et prospiciat: Si quae igitur erunt ecclesiarum tutela in profanos usus abutuntur. Sed ecclesiae'collapsae aut ex parte dirutae, ab iis· (3), ad 1 nec res alienas clerici (2) ad pcclesiasdeferant ibique quos spectat, quive illarum curam sustinent, quanto­ conservent aut reponant, nisi hostilis incursus, incencius reparari mandet ; et, si opus fuerit, ab illius loci diuni repentinum aut 'urgens alia necessitas ad quae­ populo eleemosynas colligi permittat, tum reparationi rendum hoc refugium eos adegerit : ita tamen iit, ecclesiarum, tum reficiendis sacris illarum supellecti- necessitate cessante, res in pristina loca referantur. libus necessarias. Quae autem pro dignitate instaurari Squalore et situ ecclesias obduci non’permittant, necnequeant, -ab officiis divinis interdicantur, et solo patiantur domum Dei fieri speluncam animantium. etiam aequentur, translatis ad aliam ecclesiam oneri­ Nemointra aedem (3) sacram quodvis jumentum in­ bus, si quae forte ibi exsistant, ea tamen adhibita troducat, nisi forte viator quispiam, maxima urgente cautione, ut suus loco semper servetur .decor. Quare necessitate, domunculae vel diversorii indigens in id nunquain in rem sordidam converti possunt, quamvis templum div erterit ; nisi enim jumentum introdusaecularibus, dummodo honestis usibus, erecta ibi tum fuerit, ipsum quidem nonnunquan\ peribit, hic* cruce, destinari illas liceat. Ligna autem, caementa vero, propter jumenti antissionem et facultatis aditer et lapides ad saeculares res non avertantur, sed aliis peragendum ex eo profectam inopiam,-mortis peri­ ecclesiis reparandis adhibeantur aut serventur : vel, culo tradetur. Si quis autem sine necessitate depre­ etiam permissu episcopi, laicis vendantur non tamen hensus fuerit jumentum in templum introducens : si ad usum sordidum. sit quidem clericus, susjvendatur ; si vero laicus segre­ 3. Aedes sacrae, ubi Deus rite ac religiose colitur, getur. exquisitiore opere e.t elegantiore apparatu exornari 5. Ecclesiarum fabricae forma juxta ritum nostrum, debent. Quamvis autem in tanta rerum calamitate ob i si fieri potest, servetur hujusmodi. Altare majus pauperem censum sumptuosae et magnificae exstrui orientem spectet, porta ecclesiae octidentem, dextea nobis nequeant ecclesiae, neque instar earum, quae rum latus altaris septentrionem, et sinistra pars meri­ in occidentalibus fratrum nostrorum Christianorum diem.' Et primo quidetn habeat ecclesia porticum seu terris visuntur, auro et argento fulgere : omnia saltem vestibulum. Deinde per portam magnam pateat aditu» pietatem ac religionem spirent ; nitidus in paupertate in templum ipsum oranti populo concessum, sive sit cpltus, et ipsa decore splendeat simplicitas. Pavi­ illud unam navim contineat, sive in tres divisum sit. mentum itaque (4) sit solidum et bene instratum, A sinistris intrantis ad borealem parietem sit sacrum N nullum in parietibus vitium, quo aut rimas agant, aut baptisterium. In fine templi extra cancello» designe­ ruinam minentur ; sed albo bene inducantur, obi non tur locus chori, et in boreali ejus latere juxta cancellos < sunt exornati sacris picturi». Tectum non sit fatiscens, ipsos collocetur sedes, ubi praefectus chori sedeat. ’ Tres sint in cancellis portae, quarum media major dicitur, quae altare spectat ; altera porta septentrio­ (I) Can. AccAsm* rv/a/Aar». Can. Nrme mUs. de consecrat, nalis, tertia meridionalis. Inter hanc et portam me­ diti. 1, eonatit. S, tit. t. Novellarum et conatit. 3. tit. s. (a) Can. Drcrmimus. et «eq. c. X. quaesi, 3. capit- Quicumdiam sit pulpitum, ubi epistola legitur ; et inter modhun ftsr el cap. Dt kis, fm de ecd. aedificat, et reparat. (I) Trid. se». 7, cap. », sena, st, cap, 7 at ». Supra part. Ill', cap. 3, can. a, num. 3. .' (4) Synodus dioeceaua Montis Fabaci et Corneti, anno 1710, PM·»»» i_____ :____ ' (1) Eadem aynodua pa(..>i}. (a) LseriBeaae 111. cap. >9. (3) TruUan. can. S». (Maaaf, Ceu.. XI. »»·.] »»3 . Conatitutiones «t canones a. synodi Mentis Libani, a. 1736. et meridionalem sit alteram pulpitum, ubi evange-A et quibuscumque aliis locis ecclesiae. Ne quis anna­ lium annuntiatur. Intra cancellos per aliquot gradu* tus in ecclesiam ingrediatur. Nullus in ecclesia averascendatur ad altare majus seu sacram bema, quod sus sedeat a sanctissimo eucharistiae sacramento aut sit a testudine aedificii separatum, ita ut circumam- ab altari majori,ubi divina officia celebrantur. Procul biri possit. In testudinis ipsius gremio pbat altare sit sint ab ecclesia tabernae, stabula et alia loce ad sorthronus episcopi, et sedilia circumcirca disposita pro dido· usus destinata. Juxta ecclesiae pariete· sordes sacerdotibus assistentibus ; vel saltern thronus hujus­ et immunditiae non deponantur.- Procul denique ab modi extra portam meridionalem ad parietem collo­ ecclesia sit, .quidquid sanctitatem domus Dei non cetur. Duo denique altaria parva orientem respicien­ deceat. tia ad testudinis ipsius parietem hinc et inde erigantur, 8. Ut dignum ubique Domino habitaculum praepa­ unum scilicet a dexteris, et alterum a sinistris altaris retur, nemini, sive saeculari, sive regulari, celebrare majoris. in oratoriis privatis liceat, nisi ab episcopo recognitis Quodsi haec omnia ex ritu servari nequeant, sit et approbatis, etiam quoties loco moveri contigerit, • Mitem in ecclesia unum altare a testudiqe separatum, sub poena suspensionis ipso facto, aliisque arbitrio ut circuiri possit, quum suffumigandum est ; et ubi ordinarii ; oratorium vero ipso etiam facto interdicto ecclesia non fornice, nec lacunari, sed nudo tecto suppositum sit. Eidem interdicto subjaceat oratorium, operitur, tegmen altari saltem, e tela cerulea fieri si ad celebrandum in eo admittatur sacerdos, qui cele­ decet. Ex vetustissimo ritu debet habere petram seu brandi facultatem ab episcopo, aut regularis [, qui tabulatii consecratam, quae cooperiatur cerata tela, eandem] a superioribus suis non habuerit. Iisdem et ejus sit latitudinis, ut calicem et patenam commode B suspensionis et interdicti poenis obnoxios declaramus, continere possit. Semper altare lateritium sit et bene tam celebrantes, quam oratorium, si plus quam una materiatum eique subsit suppedaneum scabellum. Iri missa eodem die in dictis oratoriis etiam recognitis et medio altari collocetur Crucifixi imago aenea saltem approbatis celebretur, nisi de expressa licentia nhi d. vel lignea, sed apte elaborata. Duo ad minus sint patriarchae et -ordinarii ; quae tamen in iis tantum candelabra cum tribus 'mappis ad missae celebratio­ locis concedatur, ubi vel non adsunt ecclesiae publi­ nem necessariis. A fronte nudum ηϋη sit, nec laceris cae, vel multum distant a regione, in qua frequens aut sordidis pannis instratum, sed tectum pallio, fidelium numerus sine ecclesia reperitur, ac praeser­ quantum per ecclesiae facultatem licebit, pro festo­ tim in urbibus, in quibus novas ecclesias vel oratoria rum solemnitate, convenienter adhibendo ; suam nôbîs'condere. ab alienigenis vetitum est; in quo casu .habeat lampudem, ac praesertim, ubi sacra eucharistia oratoria in aedibus privatis non definito missarum asservatur. Ubi praeter altare majus, alia fixa sint in numero concedantur, dummodo ab episcopo sint templo altaria, si fieri nequit, ut ea quoque orientem recognita et approbata ; missae etiam in dicto casu spectent, servata saltem proportione alia sint ad mb- ' celebrari poSsuni in solemnioribus festis,ut sunt festum ridiem, alia ad boieam, sic tamen ut illa cancellis nativitatis ■ ·· - Domini, epiphaniae, paschatis resurrectio­ brevioribus sepiantur. Vas aquae benedictae intus nis, pentecostes;, annuntiationis et assumptionis beatae exsistat, non foris, sed in templo et a <]extero latere virginis Mariae, et ss. apostolorum Petri et Pauli. ingredientis. Sedilium loco pro laicis et clericis prae­ Extra urbes vero, ubi Christi fideles libero gaudent parentur baculi in modum litterae TauJormati, qui­ religionis exercitio, si adsit ecclesia, quae plus mille bus stantes inniti possint. Laudabilem dénique orien- c passibus ab oratorio illo privato rion distet, in festis talium ecclesiarum morem commendantes, servandum supradictis missae omnino prohibeantur, et unusquisid praecipimus, ut mulieres separatim a viris locum' que ad ecclesiam illam accedere teneatur. In mona- , in ecclesia habeant. steriis autem regularium, ubi disciplina monastica 6. Intra cancellos altaris, praeter presbyteros et viget, et saltem decem monachi professi exsistunt, ut clericos, nullus laicus admittatur, multoque minus praeter ecclesiam etiam oratorium intra claustra ab feminae cujuscumque gradus sint et conditionis. Ubi abbate erigi possit, in eoque missa una vel plures cele­ vero claustra non sunt, a gradu altaris tum laici, tujn brari, facultatem concedimus',dummodo officia divina feminae remotae consistant ; ait enim canon ( 1 ) ; et missa solemnis in ecclesia publica nulla die prae­ Aftwt oportet mulierem ad altare ingredi. Et alius ( j ) : termittantur, nec mulieres intra claustra ad oratorium Nulli omnium lieeat, qui quidem sil in taiçorum nu­ praedictum ullo casu aut praetextu, etiam indulgen­ mero, intra septa sacri altaris ingredi ; nequaquam tiarum sive festivitatis, admittantur. tamen ab eo prohibita potestate et auctoritate impe­ 9. De clericis schisma facientibus et citra volunta­ riali, quandoquiderf voluerit creatori dona offerre, tem episcopi altaria erigentibus deque iis,qui,ecclesia contempta, alibi adi orationem aut officia divina con­ ex antiquissima traditione.. 7. Ut ecclesiae, quae domus Dei est et porta coeli, veniunt, vel cum excommunicatis communicant, aut debitus reverentiae cultus a fidelibus exhibeatur,omni ad ecclesias haereticorum accedunt, plures definiti prorsus tempore, sed maxime, quum mis?a ac divina fuere a ss. patribus canones. Antiochena synodus ( 1 ) : officia celebrantur, tumultus, clamores,colloquia,stre- 5i quis presbyter vel diaconus, proprio contempto pitus, et quidquid ‘fidelium mentes ab oratione et D episcopo, ab ecclesia'seipsum segregaverit, et privatim prece alienare potest, ab ea arcendum, edicimus sub congregationem effeqerit et altare erexerit et, episcopo ' ‘ poenis sacrorurit canonum (3). Quare pauperum etiam 'accersente,non obedierit, nec velit ei parere, nec morem mendicantium molestias avertendas curent parochi, gerere primo et secundo vocanti ; is omnino deponatur , sacristae et ecclesiarum rectores. Omnes profanos et non amplius curationem assequi, nec suum possit conventus vetent, et ad tractanda sive publica sive honorem capere. Sin autem perseveret perturbare et privata negotia eo laicos cogi prohibeant; comessa- ecclesiam evertere, is per externam potentiam ut sedi- <* tiones vero et compotationes etiam illas,quas agapasi4 ) tiosus castigetur. 'Concilium Laodicenum (2) : Quod vocabant, intra templorum strata (5) fieri nunquam non oporteat in domibus oblationes celebrari ab epi­ permittant.Interdicant etiam,ne comestibilia aliaeque scopis vel presbyteris. Concilium Gangrepse (3) ; Si merces etiam ad pios usus vendantur, aut vendendae quis docet domum l)ei esse contemnendam, et q,uae retineantur more nundinarum in claustris, atrii^, scalis /iunt in ea congregationes, sit anathema. Si quis praeter ecclesiam vult ecclesiam habere,et contemnens (I) I-aodicen. 44. | Manu, Crac., Il, 57a.) · ' ecclesiam, vult ea, qtiae sunt ecclesiae, agere, non (a) Trullan. 69. Item Laodicen, can. >9. [Muli, Caui·., XI. 974: 11, 56S.] ----------------------(3) Tnd. acaa. ei, de obaerr. ét erit. etc. Piua V. conatit. V. (1) Antioch, can. 5 et Apoaio). can. ji.IManai, Cam., H, Cumprinunu. [d. 1 «pnl. 1566.} ■ ljto:l, j$.] (4) .Laodicen, can. aS. [Manu, Crac.. II, 569 ] ,.(a).Laodic. can. $8. [Manai, Crac., II, J7S ] (J) · Legendum ridetur ugu.rel yuant. (}) Làanften. can. j et 6. (Menai, Crac., II, tioa.j Μ -.vLsdAw.......... .■..jwAÆÎ&àr.Æ? ? »5 ConMitutioue* et canone* *. synodi Monti* Libani, a. 1736. ni conveniente presbytero de episcopi sententia, tit ®M- unquam de bonorum identitate suboriri possit contro­ UtaM. Concilium quintanum (1) : Clericos, gui in versia aut longa oblivione redituum pereat memoria. oratoriis, guae sunt intra ioiiw, spera faciunt vel 13. Etsi possessione* ad ecclesia* vel monasteria per­ baptixasst, hoc illius loci episcopi sententia facere de­ tinente* nunquam locari praestat, tamen si locandae bere decernimus. Quare si guisclericus hoc non sic sunt, ad triennium tantummodo locentur, inanes ea* servaverit, defanatur. Apoetolpnun (a) : Si guis cutn omnes locationes declarantes, quae ad longius tem­ excommunicato, vel in domo, una faecatus jfiuriifu pus factae forent. Non autem a conductore accipian­ segregetur. Si guis, gustm sit clericus, una cum eo, tur universi proventus ipso tempore contractus, sed gui est depositus, oraverit, deponatur et ipse. Episco­ dividatur eorum solutio in singulos annos, ne, tota pus vel presbyter vel diaconus, gui cum haereticis vel statim repraesentata summa, praejudicium successori solum comfaecatus est, segregetur. Sin autem eis tam- inferatur; alioquin locationes (1) hujusmodi, quae quam clericis aliguid operari permiserit, deponatur. anticipatis solutionibus fiunt, irritae sint, ut ne tem­ Antiodhena synodus (3) : Non licere communicare pori* quidem tractu possint con validari. Ad eas porro cum excommunicatis, negue in domibus convenientes locationes consanguinei vel affines, suo aut vicario orare cum iis, gui in ecclesia non communicant ; negue et alieno nomino, tion admittantur; neque finitimi, ne in alia ecclesia recipi, gui in alia ecclesia non conve­ propriorum agrorum fines cum ecclesiae vel mona­ niunt. Laodicen* (4) : Non permittere haereticis, ut sterii detrimento proferendi habeant occasionem aut, in domum Domini ingrediantur, si in haeresi perma­ confusis finibus, jurgia litesque exsurgant ; quodsi neant. Non concedendum esse, ut in coemeteria,vel in secus fieri necessitas cogat aut utilitas suadeat, in synea, guae dicuntur martyria guorumvis haereticorum, B grapha locationis agrorum per suos fines discretio abeant ii, gui sunt ecclesiae, orationis yel venerationis exacte describatur. 14. Ecclesiae rectores atque administratores -pio­ gratia. Sed tales, si sint fideles, certo tempore com­ munione'privari ; poenitentes autem.et confitentes se rum locorum, eorumdem bona mobilia et immobilia deliguisse convenit suscipi. Quod non oporteat cum pretiosa non audeant vendere (2),donare, permutare, neque emphyteusi, censui, pignori, canoni, hypothe­ haereticis aut schismaticis pariter orare. 10. Quoniam in nonnullis locis didicimus, extra cae, servituti gybjiqere, aut alio quovis modo alienare ecclesiam a parochis vespertinas vel matutinas horas vel obligare, sub poena excommunicationis ipso facto adstante populo decantari ; id autem a sacris canoni­ incurrendae et privationis officii vel beneficii ; ipsosbus alienum-est, quibus praecipitur, ut officia intra que celebratos contractus irritos et nullos declara­ ecclesias celebrentur : nos quoque monemus omnes mus ; et quamvis addita sit clausula, reservato reve­ et singulos sacerdotes, ut non amplius audeant extra rendissimi d. patriarchae beneplacito, adhuc tamen ecclesias officia decantare. suspendatur contractus, donec illud fuerit impetra­ 11. De immunitate ecclesiarum ( 5 ) deque bonorum. tum. Bona exfgui valons, mobilia non pretiosa, et illarum (6) administratione supra diximus. Parochi quae servando servari non possunt, quaere ex juris igitur inter missarum solemqja saepe doceant, eam dispositione auctoritate ordinarii alienari possunt, non gravissimam poenam in sacrilegos invasores bbnoqim vendantur, non permutentur aut quomodolibet obli­ ecclesiasticorum esse intentatam, ut anathematis sen­ gentur vel distrahantur, sine ordinarii licentia in tentiae ipso facto subjaceant, qui, sive clerici sive scriptis danda. Quando autem exstincta linea, aut alia laici, quacumque dignitate praefulgeant, yut quocum- < : de causa, bona erunt ad ecclesiam devoluta, quamvis que quaesito eoiore usi, ecclesiarum, monasteriorum jam olim in emphyteusim tradi consueverint, non tra­ et piorum locorum jurisdictiones, bona, census, jura, dantur, nisi sub auctiore, si fieri potest, canone, et fructus et emolumenta, per se vel ]>er alios, aut incusso servatis solemnitatibus, quae in ceteris emphyteutitimore, aut adhibitio dolo ét arte in proprios usus cis bonorum ecclesiasticorum contractibus servandae transtulerint, vel adhuc detinent aut impediunt, ne praescribuntur Numquam autem bona ecclesiae ipsis iis, ad quos spectant, restituantur aut ab illis perci­ ecclesiarum rectoribus aut eorum propinquis emphy­ piantur. Cujus anathematis vincula relaxari non pos­ teusi vel alio quocumque nomine alienentur. Arbores sunt, nisi emendetur id, in quo peccatum est, resti­ frugiferae,et quae virent, nisi caeduae sint, non inci­ tuantur scilicet, ad quos pertinent, bona, et a nho d. dantur, nisi habita ab ordinario facultate. Ubi autem patriarchy absolutio obtineatur. incidi permiserit, in ecclesiae usum et utilitatem con­ 12. Sacerdotes omnes et Clerici et abbates monaste­ vertantur. Nemo denique sine episcopi consilio ^t riorum, quibus ecclesiae regendae et administranda auctoritate de rebus et juribus ecclesiae transigere monasteria ab episcopo seu ab abbate generali tra­ aut componere audeat. 15. Nihil ad sacros usus in ecclesiis est adhiben­ duntur, in manu ipsius episcopi seU abbatis generalis juramentum praestent,quod res et bona ejusdem eccle­ dum, quod vel peculiari vel generali benedictione ad siae et monasterii non sint vendituri, nec dormituri, hoc non fuerit destinatum ; quae benedictio 'tantum neque impignoraturi, nec aliquo modo alienaturi, in-, ad episcopos spectat, aut de eorum licentia ad pres­ consulto rthod.patriarcha. Idem juramentum praestent byteros quoscumque, ubi chrisma non est adhibenepiscopi ac metropolitan! in manu ipsius nho d? patri- : >dum. Quum vero chrismate utendum.sit, solis chor­ archae quoad possessiones ad cathedralem pertinentes. episcopis, periodeutis et archipresbyteris id munus Quae omnia ut diligenter et accurate serventur, man­ ab ordinario committatur. Cum chrismate benedican­ damus inventarium conscribi h quibuscumque, qui tur ecclesia, altare, petra seu tabula altaris, calix, ecclesias sive pia loca administrant, de bonis omnibus patena et baptisterium. Sine chrismate vero benedi­ stabilibus cum suis confinais, lateribus, juribus, par­ cuntur mappae, vasa et ornamenta altaris, corporalia, tibus, nec non de mobilibus, censibus, cum indicatione indumenta sacerdotalia, crux, imagines sanctorum, temporis fundationis et instrumenti super ea confecti vasculum pro sacrosancta eucharistia, arca pro reli­ et aliis hujusmodi, recensitis etiam oneribus, quibus quiis sanctorum, signum vel campana, coemeterium, ea gravari contingeret. Et quia lapsu temporis saepe et quaecumque ornamenta sacra. accidit inulta in his immutari, ideo praecipimus hoc t6. Calices, patenae, vela, mappae et alia hujus­ inventarium ut supra singulis septenniis renovari, ne modi, si in illis imagines idolorum aut nomina haere­ ticorum vel infidelium quorunteumque' inscripta sint, (i) Trullan. can. 31.'[Mansi, Cnt,’. XI, 955.] (а) Apostol. can. 10, 11, 44. (Mansi, Civ. t, 31, 39.] Antioch, can. a. [Mansi, Caar., Il, 131α] Laodicen, can. 6,9, 3}. (Mansi, Cuu.. IL 565, 5Bo.] (5) Part }, cap. t. can. ullim^, (б) Part. 3, cap. a, can? * M cap. 4, can. >7, num. 1,1,3,4015. (t) Trident. sets. 15,cap. 11. (a)Nicaen II. can. 12. [Mansi ,C*w., XI11,75a ] Tr»d. seas. cap. 11. (.Lap. de rebus ecclesiae non alienandis» causa XII, quaest. 1, per totum. (Lap. Nttih et scq. de rebus eccl. min alienandis, eafravag. CttnctLKMt. cotxacTio, XXXVHl. -whinwvl· ,s. «7 Constitutione· et canones s. synodi Montis Libani,** a. igj6. 228' non ante benedicQiut adh ossint.nisi prius inseri- A dOs-dimittant. Nec dictum jus patibnatus venditionis— ;>tiones deleantur/Vet, si nequeuntia quidem', aut alto-quocumque titillo in alibs contra canonicas quaé ex metallo*sunt, fundantur, et sic in sacT<2. ' nis factas de Ix-Aeficiis liberis ad ecclesias jurispatro­ Polluitur autem ecclesia, primum effusipne sanguinis* natus, has accessiones simul cum unionibus ipsis per deinde-"peccantinosa et'"bofbriayseminf» effusione ; suBreptionerti obtentis et irritas declarent ac bene­ ' item ob sepyltum ibidem excoiamunftatunk notorium ficia ipsa separent, et aliis conferant. . *» vel infidelem seu haereticum ; quibus Caiv b&xcecon* ciliari ac befledici debet. I.iber autem coifficiatqr, in CAPUT Π. quo ecclesiarum et altarium consecrationes et bene­ dictiones scribantur, in archivoepiscopali reponendus. De monasteriis et monachis. 18. Nemo cujusvis ( i ) dignitatis ecclesiasticae vel saecularis, quacumque ratione, nisi ecclesiam, liene- b i. Non possunt nova erigi monasteria sine con­ ficiiftn aut capellam de novo fundaverit et construxi- sensu ordinarii loci, ut sacra prMvipit Chalecdonensis » rit, seu jam erectam, quae tamen sine sufficienti dote synodus ( i ) : Quoniam quifam, utentes habitu mona­ chal!, ecclesiastica negotia civiliaque contuebant, petenter dotaverit, juspatronatus impetrare aut obti­ circumeuntes indifferenter urbes, nec non et mona­ nere ρο-sit aut tiebeat. In casu autem fundationis aut steria sibi instituere tentantes,/lacuit, nullum quidem dolationis, hujusmodi institutio episcopo et non alteri Xiadt aedificare aut constituere monasterium tel inferiori reservetur. Non liceat praeterea patrono ali-· orii domum praeter conscientiam civitatis episcopi. quem atl beneficia sui jurispatronatus, nisi episcopo, ■Nec episcopus facultatem (2) det erigendi monaste­ loci ordinario, ad quem provisio sci institutio ipsius rium, nisi vocatis aliorum monasteriorum abbatibus, beneficii, cessante privilegio, jure pertineret, quo- et cognita causa, an sine aliorum damno ea erigi pos­ quoniodo p'racsentarç lias praesentatio ac institu­ sint, «icatis etiam et auditis superioribus illorum tio, forsan secutae sint et esse intelligantur ; monachorum, qui in congregatione vivunt, si pro tenentur ecclesia ,parochial·, infra illorum congregatione novum est exstruendum mona­ ■ decem dies nominare'eoram examinatoribus clericos sterium ; nev nisi possint habitare ibi et sustentari idoneos ad ecclesiam vacantem regendam. Si veio duodecim vel 'altem decem religiosi, aut Constiterit jurispatronatus ecclesiastici erit, ac institutio ad epi' ordinario, totidem ibi sustentari posse. Si iero nulli* scopum et non ad alium pertineat, is, quem patronus sint ibi regulare', accedat consensus incolarum loci. digniorem inter probato» ab examinatoribus judica­ Qui igitur ( 3> monasti num aedificare vult, prius cum bit, episcopo praesentare teneatur·, ut ab eo institua- < loci episcopo agat,qui, cognita, ut supra,causa, prec tur. Quum vero institutio ab alio, quam ab episcopo, faciat et crucem figat, atque tum demum aedificii erit facienda, tunc episcopus solus ex dignis eligat fundamentum jaciat. Qui vero semel exstruere vel digniorem, quem patronus ei praesentet, ad quem vetus renovare coepit, consummare cogitur. Si quis institutio-spectat. Quodsi jjirispatronatus laicorum autem exiguam fabricam excitare voluerit, in qua fuerit, debeat, qui a patrono praesentatus erit, ab eis­ ipse solus vel cum uno aut duobus aliis asceticam dem deputatis examinari et non, nisi idoneus repertus vitam ducere constituat, episcopi etiam facultatem fuerit, admitti. In omnibus supradictis casibus, non petat, qui illam non concedat, nisi consentientibus Cuiquani alteri, quam' uni ex praedictis examinatis et praefectis monasteriorum per quatuor mi War ia distan ab examinatoribus approffatis, de ecclesia providea­ tium, nec nisi declaretur locus ille eremiUIrium esse, tur. Sicut autem legitima patronatuum jura .tollere non monasterium. De illis autem monachis,» qui, piasque fidelium voluntates in eorum institutione relicto monasterio, novum sibi aedificare volunt, ob­ violare aequum non est : sic etiam, ut hac colore tineat decretum sacrae Nicaenae II synodi (4) ; Quia beneficia*ecclesiastica in servitutem redigantur, non quidam monachorum deserentes monasteria' sila, est permittendum. Ut igitur debita in omnibus ratio praeesse anhelantes et obedire renuentes, inchoant observetur, decernimus, ut titulus jurispatronatus sit 'construere oratorias domos, ea, ym qua/’,ad pe rfectionem ex fundatione vel dotatione, qui authentico docu» necessaria sunt, non habentes ; quisquis igitur hoc mento et aliis jure requisitis ostendatur, sive etiam visus fuerit agere, prohibeatur a loci episcopo. .11 ex multiplicatis praesentationibus per antiquissimum yero, si sumptus sufficientes ad perfectionem habuerit, teipporis cursum, qui hominum memoriam excedat, d quae ab ipso desiderantur, ad termintem perducantur. aliasve secundum juris dispositionem ; nec immemo­ Quemadmodum vero sine licentia episcopi monaste­ rabilis temporis probatio aliter suffragetur, quam si rium quomodocumque aedificare non licet, sic neque praeter reliqua ad eam necessaria praesentationes possunt monachi deserere monasteria jam aedificata, etianj continuatae non minori saltem, quam quinqua­ nisi in manibus episcopi, qui aliis regularibus illa ginta annorum spatio, quae omnes effectum sortitae tradat. Qui vm ad tempus e monasterio discedunt de­ sint, authenticis scripturis probentur. Ad haec liceat clinandae persecutionis causa, illud deserere minime episcopo praesentatos a patronis, si idonei non fue­ censentur. Quamobrem poterunt illud repetere post rint, repellere. Patroni autem beneficiorum, eujus- aliquot annos, etiamsi alii regulares vel clerici saecu­ cqmquc ordinis et dignitatis sint, sive clerici, sive lares ibi domicilium fixerint, dummodo non sit ela­ laici, in perceptione fructuum, proventuum obven- psum spatium annorum viginti a discessu eorum tionum~quorumcumque beneficiorum,etiamsi vere de monachorum, qui non vivebant in congregatione,vel jure patronatus ipsorum ex fundatione et dotatione quadraginta annorum a discessu monachorum in con­ essent, nullatenus nullave causa vel occasione se in­ gregatione viventium. In quo casu standum erit judi­ gerant, sed illos libere rectori seu beneficiate, non cio et sententia nhi d.·patriarchae. obstante etiam quacumque consuetudine, distribuen( i ) Trident, ses» it, cap. μ et iy aes», n, cap. >8 et ses». »5, cap. 9. (11 (4) (J) (4) Chalcedon, can. ». [Manti, Cane.. VII, J74.] Gregor. XV. ann. i6st. Urbanus VIII. ann. 1615. Constit. j, in. 1 Novellarum el conitil. ij, til. 1. Nicaen. 11. can. 17. [Manti, Cm., ΧΠΙ, 754 a/m «rSo.] ssq · Constitutiones et canones s. synodi Montis* Libani, a. 1736. »30 a. Monasteria emnib et monachi-seu eremitae epi- A vari, nec posse ea ultra fieri saecularia habitacula, i • scopo lod subjaceant, qui spiritualem iliorum omni-u Qui vero hoc Jieri permiserint,.canonum sententiis ' modam habeat prtestatShi, qtsacrosjncta Chalce- subjacebunt. Et sacfbsancta ^leaena secunda synodonensis. synodus ( 1 ) deffnit : Monachos vero fej dus ( t ) : Quoniam propter calamitatem, quae pio unamquamque. ciiitatem aut regionem subjectos esse, peccatis nostris in ecclesiis facta est, subreptae suni a Ï episcopo, et quietem diligere; et intentas esse tantum- quibusdam viris quaedam venerabiles domus, tam 'modo jejunio et orationi, in locis, in quibus renuntia­ videlicet episcopia, quam monasteria, et facta sunt verunt saeculo, permanentes. Si vero rthus d. patri- uommunia diversoria : si quidem voluerint ii, qui ^rcha per crucis patriarchalis fixionem monasterium 'haec relinent, reddere ea ut secundum antiquitatem aliqutxi decorare et prnare voluerit, jllud erit ab epi-/ instaurentur, bene et optime ; alioquin, alioqi si 'de sacrato ' scopi jurisdictione hxemptum, et soli patriarchae im- catalogo — f - - - - hos */ fuerint; deponi praecipimus ; si vero mediate subjectum,■'ab ipsius patriatehae periodeuta monachi vel lajci, excommunicari ; quas nimirum seu dMtatore visitandum. Idem dicendum de bccjfSfa constat, condemnatos esse a Patre et Eilio et Spiritu saeculari, ubi crux patriarchalis defixa fuerit ; erit . sancto ; et deputentur, ubi vermis non 'moritur et enim ab episqopi juristljçtione et visitatione exempta, ignis non exstinguitur ; quia, voci Domini adversati-, et patriarchae sine ullo tnedio subjecta. Cnicis autem tur, quae dicit (2) ; Xon faiiatis^domum Patris mei patriarchalis defixio hoc pacto perficitit. Crux lignea ' domum negotiationis. Si quis autem (3 ) cujuscumque mandatur fieri, in qua patriarcha jubet haec scribi : monasterii ve) loci pii bona, fructus, jura aut quodliCrucis dejixio facta a sanctissimo patriarcha X. in bet atl illa spectans in proprios usus quoctfinque modo templo fandi X. monasterii X. in provincia, vel citu- n-transtulerit, detinuerit aut impedierit, ne illis, ad quos vel loco X., anno Christi' X. mense X. die X. pertinet, restituatur, sit ipso facto excommunicatus. 4. Administratio bonorum monasterii pênes abba­ Haec jussu patriarchae ab ipsius periodeuta seu a quocumque episcopo in altaris media testudine collo­ tem est una eum oeconomo; qui servare debent, catur. Ubi autem nhus patriarcha hoc privilegium quaecumque supra (4) detebus ecclesiae administran­ rrtonasterio cuipiam concesserit , patriarchalis (a) dis diximus. Si autem monasterium sit paralau^um, nominis appellatio in illo monasterio solum obtineat id est alteri monasterio adjacens, tam abbas, quam et manifeste inclametur ; et in hujusmodi nihil sit oeconomus ab abbate majoris monasterii constitua­ commune regionis antistiti, site ad sacrorum cele­ tur. Monasteriis autem autocephalis, hoc est, quae brationem, sive ad superioris per signum crucis insti­ per se subsistunt, nec ab alio monasterio dependent, tutionem ; sive ad delictorum animae disquisitionem, abbas quidem a monstris professis, assistente, si neque ad aliud quidquam, etiam ad'huumiiorum cen­ velit, episcopo, eligatur, ab ipso vero episcopo bene­ suum exactionem. Etenim etji, qui ordines sacros dicatur ; oeconomus autem ab abbate cum consilio suscipient, patriarchates erunt et nominabuntur, et seniorum monachorum deputetur. Saeculares vero, patriarbhalium jurium exactori, id est visitatori, sub­ qui monasterium aliquod fundarunt ve\dotarunt, jicientur, eique canonica jura persolvent. Ipse autem prima vice tantum habeant potestatem prJçsentandi visitator eos, qui in posterum sacris initiabuntur, per et nominandi episcopo abbatem ; de reliqü gradus singulos ad id promovebit, cum legitimis tam jus nullum in electione vel nominatione abbatis vitae quam aetatis ipsorum testimoniis et omni alia habeant, etiamsi clerici sint ; a solis enim monachis canonice praescripta observantia. ΛΊ'uptialibus prae- c professis illius monasterii abbas est eligendus. 5. Nullus abbatis nomine et benedictione decore­ tcrea contractibus permittendis aut vetandis praeerit, et ratiociniorum fluditores, spirituales patres, in pa- tur, nisi praesit monasterio, in quo saltem decem triarchicis juribus assidentes, ab eo promovebuntur monachi professi regularem disciplinam observant. In ■et facultatem accipient. Ubi autem patriarchae crucis aliis vero monasteriis, in quibus infra decem sunt fixio praestructa non fuerit, regionis antistes illius -monachi, ad episcopum pertinet superiorem seu prae­ potestatem habebit monasterii, sive ejus suburbanum fectum constituere. Qui autem in congregatione sit, site paralaurium ( id est adjacens majorum mona­ vivunt regulares, ut sunt dilecti filii monachi congre­ steriorum, nomine laurae vocatorum), sive domus gationis Montis Libani, et monachi congregationis oratoria ; et ad illum erit recursus, illius erit crucis Sancti Isaiae, istis, ut regulas constitutionesque suas signatio, ad constituendos videlicet monasteriorum in electionibus tam abbatis^generalis, quam aliorum praefectos, inquisitio juridici census, ordinationes, abbatum et ministrorum servent, concedimus et in­ facultates et prohibitiones contractuum, et si quod sit dulgentes. Mandamus tamvn ac praecipimus in vir­ aliud episcopale privilegium. Quia vero ex frequenti­ tute sanctae obedientiae omnibus et singulis monachis bus hujusmodi crucis patriarchalis fixionibus oritur cujuscumque ordinis et congregationis, ut, quum · jurisdictionis episcoporum perturbatio, multique cle­ electio superiorum sit facienda, sive per obitum abba­ rici et regulares eo privilegio abuti solent : ideo sancta tis, sive quia praefixum per constitutiones tempus synodus, consentiente et approbante rrtio d. patri­ exspiravit, statim et syie mora ii, quibus jus eligendi archa, statuit ac decernit, nullum deinceps monaste­ competit, congregentur ad electionem peragendam, rium et nullam saecularem qcclesiam privilegiis ante- D eamque de facto intra septem diefuni spatium perfiV " ciant ; alioquin electio ad episcopum ipso facto devo­ dictis donari oportere. 3. Nemini liceat monasterium (3) vel ejus bona luta intelligatur in monasteriis autocephalis ; quoad' vendere vel permutare seu donare vel quocumque monachos vero qui in congregatione vivunt, ad rihum modo alienare aut impignorare seu hypothecae sub­ d. patriarcham, cujus erit abbatem vel abliates, prout jicere ; alioquin episcopus id monasterium ejusque voluerit, deputare, quos monachi admittere tenean­ bona vindicandi et ad pristinam formam reducendi tur. Sic etiam, quum triennalis congregatio habenda facultatem habeat, et quod factum fuerit, irritum sit, erit, non liceat monachis, neque generali eorum con­ et qui ceperit, pretiis excidat ; qui autem Vendiderit, gregationi, illam ad aliud tempus etiam brevissimum et rei et pretii amissione multetur, atque illa eidem differre, sine* expressa licentia rtîii d. patriarchae, in monasterio ejusque ecclesiae attribuantur.. Quae scriptis habenda ; alioquin elapso praefiniti temporis enim (4) semel ex beneplacito episcopi dedicata sunt spatio, etiam unius diei, ipse nhus d. patriarcha, monasteria, ut definit sacrum concilium Chalcedo- inconsultis monachis, abbates et alios ministros crea­ nense, et res, quae ad ea Pertinent, monasterio reser- bit, eaque omnia aget, constituet ac disponet, quae (1) Chaked. can. 4. [Mansi, Cur, VII, |74·] (2) Lib. 1 Juris orientali*. (3) Conslil. 1, tit. 1 novellarum et consul, 1, tit. >. (4) Chalcedon, can. 14. Trullan. can. 49. [Mansi, C'eac., VII, 380; XI, 966.]- (t) (a) (3) (4) Nicaen. Π. can. 13. [Mansi, rear., XIII, 753 ehit wrM ] Joan. II, 16. Supra hac parte cap. i. can. 11. Hac part. cap. 1, can. ia, 13, 14. * Constitutiones et canones s. · synodi Montis Libani, a. J736. ap * r in ea congregatione generali essent agenda et consti- a nisi de consensu ntii d. patriardiae. Moeastoria vero tuenda. - exempta, quae jurisdictioni rihi d. patriqrcbae immet>. Antiqua consuetudo obtjnuit in sancta Dei eccle- diate subsunt, semel tantum in sTta ab episCopo visisia, ut abbates generales, qui multis praeficiuntur lari possunt; idque primo illius .episcopatus anno;, monasteriis, pontificio habitu an sacris solemniter 1 ceterum extra monasterium delinquente·, sivé illud' obeundis decorentur, id est mitra, baculo, cruce pec-> monasterium exemptum sit,'sive non, sive extra mo mo-­ torali et afinuio, idque in suis ipsorum monasteriis et nasterium ipsi habitent; sive e monasterio exeunto* subjectis sibi ecclesiis, et quandocumque contigerit illud delictum commiserint, ii quoque, qw intra eccle­ illos episcopis vel rrtio'd. patriarchae solemniter assis­ siam monasterii notorie et cum sc^idalo delinquunt, tere. Nos igitur hUr* laudabilem majorum nostrorum ab ordinario canonicis poenis puniantur, etiamsi post morem renovare cupientes, antedictos abbates privi­ commissum delictum in monasteriuin confugerint ; legiis hujusmodi exornamus, quemadmodum a sancta ’’nec liceat abbati fttum, utt Supra, m^urahpm ad aliud . serie apoMolica hoçprivilegium omnes obtinent abba-. monasterium transmittere ; alioquin abbaS ipse, et ites, ac nominarim robas generalis ordinis S. Antonii quicum^ue ad hjvc suam operam contulerint, sint ipso congregationis Montis.Libani nuper impetravit, quum ■ facto suspensi, pec absoKantur, donec reus.ad prio­ ejusdem ordinis ct congregationis·regula confirmata rem locum revocetur ; episcopus autem loci, ad quem est. ftiit transmissus', in eumdem .severe animadvertat, 7. Nullum sit monasterium, in quo missarum so- sive requisitus a priore· episcopo, sive infonnatus de lemnia /t /divi na officia singulis diebus publice non delicto. Secus, si delictum intra monasterii claustra celebrentur. Nullum intra civitates vel pagos aedili- B commissum fuerit;tunc enim, si monasterium exempcetur, siqe speciali nhi d. patriarchae licentia ; per- tum sit, illius tabbas in reum animadvertat ; si vero, mittitur tamen monachis hospitium habere in civita- "non fuerit exemptum, ab eo, qui praevenerit, sive tibus pro· expediendis monasterii negotiis. Nulli episcopo, sive abbate, reus puniatur. monasterio ab episcopo cura animarum committatur, 10. Unusquisque monachus in eo, in quo monastised have'parochis saecularibus in ecclesiis extra 'cum habitum suscepit, monasterio sic maneat, ut monasteria positis relinquatur . Poterit tamen episco­ inde venientes ad urbem regiam Constantinofolitanam, in loqj, ii qui ab abbate sunt deputati, suscipere ordines, ea diutius immorentur, excitantes turbas et statum nec possunt ad alios episcopos, excepto riho d. patri­ ecclesiasticum commoventes, subvertentes etiam quo­ archa, pro suscipiendis isrdinibus recurrere ; episco­ rumdam domos. Decrevit itaque sancta synodus, pus autem illos exammef, et, si minus aptos judica­ hujusmodi primo quidem per defensorem Constantiverit, repellere poterit ; ab eo a^em ordinari, et ad nopolitanae sanctissimae ecclesiae commoneri, ut confessiones audiendas vel ad aha''sacramenta admi­ egrediantur ab urbe regia. Quodsi iisdem negotiis nistranda approbati, et ad quodeumque faciendum impudenter insistant, etiam nolentes idem defensor facultatem habentes, litteras testimoniales ab eodem expellat, et ad propria loca perveniant. Nicaena accipiant. v secunda (4) : Non oportere monachum vel monacham 9. Singulis annis episcopus vel per se vel per suum monasterium proprium relinquere, et ad alia profi­ periodeutam visitet .monasteria, tam ea, in quibus cisci. Quodsi contigerit hoc, recipi hunc hospitio viget, quam in quibus non viget regularis disciplina, necesse est, assumi autem eum sine voluntate abbatis et si quid correptione dignum tam in abbate, quam ejus non convenit. His decretis inhaerentes Christiani in subditis monachis répererit, decernat ac statuat ; ab oeconomo rationem administrationis exigat ; in­ (i) Chalcedon. can. «. [Mansi, Ceae., VII, 37«.] ventarium bonorum monasterii cognoscat ; in mores (a) Chalcedon, can. 8. [1. c.j universorum et fidem inquirat ; in reos poenis cano­ (J) Chalcedon, can. rj. [Manu, Ceae., Vit, 379.] nicis animadvertat ; abbatem autem non deponat, (s)Nicaen. II. can. 11. [Mansi, Ceae., XIII, 755 afui rarta.] 231 I ■■. »}$ W’ ' ■· ' *' .' ’. ‘;· -, ’ ■ ■ Conrtitutione» et canone» ». aynotù Ijfottti* Latoni,.à. 1734. ; ..'■’ · V_ '*34 imperatore» jusserent (1) : Providentia episcopi neque λ castitatem solem»iter professos 'fosse matrimonium _MOMcAi (uyix monastrûse in civitatibus circwmer- tojslreÀere,cena suspensionis'et privations monachorum hospitio pemoctirt aut commoretur ; et officii ipso facto ab abbate incurrenda. Quodsi urgons parochus illius loci tam proprium episcopum, quajn' ejectionis monachi necessitas exsistat,quam celerrime abbatem monasterii diligenter moneat, si quid inor­ abbas consulat episcopum aut patriarcham, qui, causa dinate aut minus recte liat. Extra offendiculum enim summarie cognita, curet reum, salutaribus impositis et scahdaluçUidcJes omnes, sed praecipue monachos poenitentiis, in aliud monasterium transferre, vel in . esse oportet, et ad ad, quod decorum et honestum proprio aut in alio coenobio inclusum detinere usque Dçoque gratum est, vitam suam componere. ad condignam satisfactionem ; nullo enim pacto it. Post susfceptum.fceAatis-servandis,monasticum approbamus, ut sive ab abbate sive ab episcopo mo­ habitum de manu abbatis vel episcopi eo solemn i nachus g monasterio absolute expellatur, quin in ritu, qui in nostra ecclesia in tonsura monachi adhi­ aliud includatur vel vinctus detrudatur. Nam sumus betur, nulli monacho liceat amplius ad saeculum in medio nationis pravae, et non sine rationabili causa redire aut nuptias contrahere aut monasterium dese­ veremur, ne e coenobio ejectus ad alias sectas Convo­ rere. Qui· secus fecerit, sive habitum dimiserit, sive let, cum certo animae propriae interitu, cum monanon, apostasiae crimine reus erit, et excommunica­ stiei habitus dedecore et cum orthodoxae etiam natio­ tioni latae sententiae subjaceat, et a nullo absolvatur, nis praejudicio. II. Si quis autem mouachus post professionem habi nisi ad monasticam vitam redeat, sive in quo profes­ sus est monasterio, sive in alio cum consensu episcopi tum sponte dimiserit aut, retento habitu, sed incon­ aut rflii d. patriarchae. Nuptiae autem, si quas con­ sulto vel reluctante superiore, monasterium deserue­ traxerit, irritae sunt et invalidae ; sepàrandus proinde rit : cum magna caritate ei prudentia tam a superiore, et in monasterium revocandus erit ; mulieri autem quam ab episcopo requiratur, qui proinde per se vel permittitur, ut alteri nuhat, si velit. Qui secus fecerit per alios omnem operam impendant, ut ovem erran­ aut docuerit, sciat se sacris conciliorum canonibus tem ad ovile quam primum reducant, repertam et contradicere et obnoxium esse. Ancyranum enim (3) redeuntem cum magna item caritate et paterni amoris sic habet : Quicumque virginitatem profitentes pro­ significatione recipiant^ episcopi autem arbitrio relin­ fessionem suam irritam reddunt, ii bigamorum defi­ quitur ut monachum illum sive in proprio monasterio, nitionem impleant. Chalcedonense (4) : Virginem, c unde discessit, sive in alio collocet, ut ibi poeniten­ quae se Domino Deo consecravit, similiter et mona­ tiam agat, eaque secundum canones peracta ab chum non licere nuptialia jura contrahere. Quodsi excommunicatione aliisque censuris absolvatur. III. Apostatae et ejecti extra religionem, donec in hoc inventi fuerint perpetrantes, excommunicentur. Confi tentibus autem decrevimus, ut habeat auctorita­ eo deplorabili statu exstiterint, si sacerdotes aut cle­ tem ejusdem loci episcopus misericordiam eis humani­ rici fuerint, intelligant se perpetuo suspensos ab tatemque largiri, id est, ut exponit s. Gelasius (5) exercitio ordinum, sublata ordinariis locorum facul­ pontifex : .Visi per publicam probatamque paeniten- tate dictam suspensionem relaxandi seu moderandi, tiam, non recipiantur ; sed tamen his viaticum de nisi quum in suo monasterio collocati sint. Qui in eo saeculo transeuntibus, si tamen poenituerint, non statu ordines sacros exercuerint, praeter censuras negetul·. Synodus Trullana (6) : Monachus fornica­ •ecclesiasticas, corporalibus etiam poenis ab episcopo tionis convictus, vel qui ad matrimonii communionem plectantur; episcopus autem, qui iliis extra omne vitaeque societatem uxorem duxit, fornicatorum poe­ monasterium vagantibus licentiam celebrandi dederit, nis 'secundum canones subjicietur. Eadem de irritis sit ipso facto per unum mensem a pontificalium exer­ monachorum et monialium nuptii· definiuntur in lege citio suspensus. Monasterii autem nomine, ubi ejectos novella (7) : &' monachus clericus factus sit, ad et apostatas ad tempus collocare episcopus (sublata matrimonium devenire non audeto, tametsi in clero tamen iis licentia celebrandi, et postquam a censuris eum gradum nactus sit, in quo clericis matrimonium illos absolverit,) concedere poterit, intelligimus non contrahere licet, qualem videlicet cantores et lectores solum ea monasteria, in quibus viget regularis disciobtinent. Aliis enim omnibus in universum nuptiae D plina, sed etiam loca pia et hospitia, quae sunt apud interdictae sunt. Et alibi : Qui ascetriam aut mdna- ecclesiam constituta, et domus parochorum, modo striam aut diaconissam aut aliam religiosum habi­ caelibes sint ; in his enim loci» episcopus ad certum tum gestantem mulierem rapiunt, corrumpunt vel tempus monachos hujusmodi sub honesta pii ahcujus constuprant, quique illis sese associant, capitali sup­ viri custodia collocandos curabit, donec illorum cau­ plicio afficiuntur, ac res illorum injuria affectae mu- sam cum abbate seu rectore alicujus monasterii lieris ecclesiae aut monasterio per oeconomum, episco­ transigat IV' Haec, quae hactenus diximus, de iis monachis pum, praesides et cohortes vindicantur. Ipsa verocum rebus suis in monasterium conjicitur ibidem caute intelligenda sunt, qui non vivunt in congregatione. asservanda. Tandem sacrosancta Tridentina syno­ Ceterum monachi congregationis Montis Lihani, et dus (8) eos anathemate damnat, qui dicunt; regulares si qui sunt alii in congregatione viventes, ii quoad apostatas et ejecto» praescriptam sibi regulam obser­ vent ; nullus autem episcopus, nec ipse rthus d. patri­ ( i ) Conati 1.1, tit. ( note liant m. J Constit. (3) 29, tit, 3, lib. t cod. archa illos in alio mo,uuterio collocet, nisi ad tempus, (3) Ancyr. can. 19. (Manti, Ctu., Π, 5*9-3 donec eorum causa ab eodem rtho d. patriarcha coram (4) Chalcedon, can. 16. [Mansi, C**;. vll, 377.} ipsorum abbate geherali cognoscatur, et amicabiliter (5) S. Gelasius episl. 9, ad Lucaniae et Siciliae episcopos. [Mansi, Car , V1H.4J1 · componatur. (6) Trullan. can. 44· [Manat, Cena., XI, 966.] V. Qui in congregatione a sancta sede approbata (71 Lib. 1 cod., tit. t, constit. 13. professus est, non potest ad aliam religionem seu (8) Sess. >4, can. 9, de matrim. ■yiyi*' ayuu; ■ w iow.iii wqp; iWJ.... t . . · ■ > > 1* 56789·· Constitutional et canone* s. synodi Montis Libarii, a. 1736. >38 t, · ’ monasterium, neque ex . facultate rflii d. patriarchae λ versos autem et singulos Christi fidele* numerous, ut transire, nisi causa cognita, et servatis servandis, et a vexandis monasteriis 'abstineant, nec pisi raro, et nisi transitus fiat ad aliam congregationem ab eadem' urgente rf8tessitate,apudmonacho* divertant, aut illis. " sancta «ede approbatam. quoque modo gravet et onerosi sint, ac praesertim 13, Non oportere monachum curas-saeculares sus­ principes viri, quorum est potius loca pia oneribus neque vadi- eximtre, quam illa per se vel jfer suos famulos gra- 1 cipere, neque ad usuftjm mutuum dare, neq ······· ■-·'' vare. Abbates vero monasteriorum hortamur, iisque monium promitterÆ neque turpibus ilicis nèg< tionibus, vel per'se, vel per alios, et maxime per praecipimus,' ut divertentes quidem hospites cum reliinfideles, vacare, sacri omnes canone* praecipiunt,, giosa caritqte excipiant ; sed paupertatis, quanupro‘InriniE miam “lam qui .1.. de .clericis, quam'qui ,1·. de «.Ano-ki. monachis ..mr.WEu expresse* fessi sunt, memores, sequê rertm monasterii adminiloquuntur. Apostolorum ( t ) : Episcojqss vel............... presbyter stratores, non dominos esse recolentes, caveant, ne vel diaconus saeculares curas non suscipiat ; aiioquin quid qum prodigalitate et ostentatione fiat ; aiioquin deponatur. Eorumdem (i) : Episcopus vel presbyter sciant,se episcopo vel superioribus suis rationem red­ . vel diaconus^pecunias mutuo datas eum fenore exi­ dituros, poenasque de mala administratione daturos. 15. Ordinarii locorum diligenter inquirant, utrum gens,yfl cesser, vel deponâtur. Eorumdem (3) : Diximus non oportere episcopum vel presbyterum svfp- in monasteriis monachorum debita servetur clausura; sum ad püblicas adminisjrationes demittere, iXi in ari monachus quispiam extra monasterium sine ur­ ecclesiasticis negotiis versati'; tel ergo ita noh facere gente necessitate «jt absque superioris .facultate per­ persuadeatur, tel deponatur. Eorumdem ('4) : Cleri- noctet, et an feminis intra clausuram pateat accessus. 'cudjide jubens deponatur. Nicaena synodus (5) : n Si quid horum deprehenderint, tam superiorent,quam Quoniam multi sub regula constituti avaritiam et monachum reum graviter puniant. Sciant autem lurpia lucra sectantur, oblitique divinae scripturae monachi eorumque superiores, sub poena excommu­ dicentis : equi pecuniam suam non dedit ad usuram », nicationis latae sententiSe nho d. patriarchae reser­ mutuum dantes, centesimas exigunt . juste censuit vatae, prohiberi mulieribus quibuscumque ingredi sancta et magna synodus, ut, si quis intentus fuerit intra claustra monasterii virorum, at monachis ipsis post hanc definitionem usuras accipiens, aut ex adin­ eorumque superioribus, sub poenis suspensionis a ventione aliqua, vel quolibet modo negotium trans­ divinis ipso facto, privationis officiorum inhabilitaigens, aut sesqui alteras exigens, vel aliquid aliud tisque ad illa, prohiberi mulieres quascumque intra * prorsus excogitans turpis lucri gratia ; dejiciatur a monasterii claustra admittere. Clausurae vero nomine clero et alien us exsistat a canone. I^uxiicena ( 6) : Quod intelligi declaramus monasterium ipsum, q^uod debet non oporteat sacerdotes et clericos fenerantes, usuras, undequaque muro circumcingi, ita ut in illùd non tel quae dicuntur sescupla, id est summam capitis et aliunde, quam a porta accessus pateat ; si quam vero dimidium summae, percipere. Chalcedonensis (7) : habet ecclesiam, in qua possintjsaeculares ac mulieres Pervenit ad sanctam synodum, quod quidam, qui in divinis officiis intéresse, ea debet ita cum monasterio clero videntur allecti, propter lucra turpia conducto­ conjuncta esse, ut extra illius clausuram habeat por­ res alienarum possessionum fiant, et saecularia nego­ tam, per quam Ipici et mulieres ingrediantur. Horti tia sub sua cura suscipiant. Dei quidem ministerium etiam et vineae, quae sunt monasterio virorum con­ ea a monasterio sit, nulla via < parvipendentes,saecularium vero discurrentes domos, juncta, 1---- —- ut -·· ad - ................ ·—........ aditus■·., et propter avaritiam patrimoniorum sollicitudinem c locove publico interjecto, claustrorum finibus comsumentes. Decrevit itaque sanctum hoc magpumque prehenduntur. Domus vero deputatae ad excipiendos concilium, nullum deinceps, non episcopum, non cleri­ hospites, quae sunt monasterio contiguae, sed ad illas cum vel monachum, aut possessiones eonducere, àut aliunde patet accessus, non obstringuntur clausura ; negotiis saecularibus se immiscere, praeterpupillorum dummodo ex ipsis domibus non sit aditus ad mona­ (si forte leges imponant) inexcusabilem curam, aut sterium, seil porta intermedia hospitibus peqretuo civitatis episcopus ecclesiasticarum rerum sollicitudi­ claudatur, ne inde in monasterium ingrediantur. 16. Sine offensione (1 ) estote his etiam qui foris nem haberi praecipiat, aut orphanorum et viduarum - earum, quae sine ulla provisionesunt, ac Personarum, sunt,divinus dirit apostolus. Feminas (2) autem com­ . quae maxime ecclesiastico indigent adjutorio, et prop­ morari ir^episeo/iis vel etiam ^nonastcriis, omnis est ter timorem Domini causa deposcat. Si quis autem de offensionis material Quisquis ergo ancillam vel libe­ cetero transgredi haec statuta, tentaverit, qui est ram in episcopio possidere claruerit, vel in monasterio hujusmodi, ecclesiasticis increpationibut subja&bit. ad opus ministerii alicujus, increpetur. Si autem per­ Eadem (8) : Qui semel in clero deputati sunt, aut manserit, deponatur. Porro si contigerit in ^roastiis monachorum vitam expetiverunt, statuimus, neque ad feminas esse, et voluerit episcopus ie! abbas iter ad dignitatem aliquam venire mundanam, aut hoc ten­ eas facere, praesente episcopo vel abbate, nullatenus tantes et non agentes poenitentiam, quominus redeant monasterii opus faefre eo tempore mulieri liceat, sed ad hoc, quod propter Deum primitus elegerunt ana­ Seorsum moretur in alio loco, donec episcopus vel thematizari. Quae autem negotia tum clericis, tum abbas recedat propter irreprehensibilitatem. Et res D quidem per se manifesta est, monachis vetitum esse tponachis permittantur, diximus (9) supra. . 14. Ut hospitalitati cohsulatur, simulque monachi contubernium cum mulieribus habere, cujuscumque a regulari observantia non perturbentur, statuimus, conditionis eae smt. Nam si clericis (3) prohibetur, ut nullus saecularium,cujuscumque dignitatis sit,intra mulieres quascùmque praeter conjunctas in primo et monasterium divertat, aut se a monachis excipi com­ secundo consanguinitatis et affinitatis gradu ret i nere ; ‘ pellat, vel ultro ab eis excipiatur ad pernoctandum, multo magis prohibendum est monachis quamcunque nisi ex urgento necessitate, et consulto, si fieri potest, mulierem, etiam conjunctam in primo consanguini­ episcopo ; sed extra monasterii clausuram constitui tatis *t affinitatis gradu, in eodem monasterio reti­ decernimus hospitium pro excipiendis iis, quos huma­ nere, quum ea, quae jppi monacho consanguinea vel nitas, necessitas et consuetudo excipi coegerit. Uni- affinis est, nulla alios rponachos affinitate vel consan­ guinitate contingat. Quare sacri canones merito defi­ niunt, in monasterio virorum nullam mulierem, neque (i) Apust. can 6. [Mimi, Cm, I, 30 ) in monasterio mulierum virum ullum conversari aut (1) Apost. can. 43. [1. c. p. jl) (j) Apost. can. [ίο, I. c. p. 46] pernoctare posse ; monachos etiam a monialibus sepa­ (♦) Apoer can. 19. [1. c. p. 34] rari praecipiunt Trullani concilii (4) patres : Neque \■ . 235 (5) (6) (7) (8) (9) Ntcaen. 1. can. 17. [Mansi, Gnu., II, 6Sj.j Laodicen, can. 5. [Mansi, C»r., II, $77.] Chalcedon, can. 3. [Mansi, C'«w„ VII, 373.) Chalcedon, can. 7. [Irc. p. 375.] Pan. 3, cap. 1, can. 9,10. (s) Nicaen, II. can. 18. [Mansi, Case., XIII, 754 aAù nwAu.] (3) Supra pan. 3, cap. 1, can. 11. (4> Tnillan. can. 47. [Mansi, XI, 966.] .afc. - . £ " -»l -AI.1"'1" _ V' >37 '· - !......... > « .· ' " "U . ' uu..K ■ u · ' . . Conititutione» «t canine* ·. synodi' Monti· Libani, a. »1736. ' luumi ' 138 mulitr in v&Srum wr in mulierum λ Miscue, coiaMare non permittantur. Et in synodo < 1 ) dormiat. .Si guis ahtem hoc fnerit, si\e sit clericus, anni 1596 : Monachorum ac refigiosorum hominum, sive lascus, Mjre£etor. Sacrosancta Π Nicaena syno­ qui relicto saeculo intra monasteria w incluserunt, dus (l) : Ex hoc dejinimus, minime duplexjieri mo­ a feminarum consortio quam remotissima esse our­ nasterium, gnia scandalum id ettyffcndiculum multis let loca - Xullae igiturfeminae, nisifortasse ad ojfiila 'ejicitur. Si vero aligui cüm cognatif abrenuntiare et divina in temflo audienda, ubi et quando fatriarchae ■ monasticam vitam sectariwluerint,.debent gUidem videbitur, intra iild admittantur. Xutiquam vero ibi viri ÿirorum adire coenobium Jeminae vero mulierupt Comedant aut/rrmrf«7;Z.'Mandamus insuper-ac stricte ingredi monasterium ; in hoc enim placatur Deus. 'praecipimus, ut nulla in posterum fiant dupla mona* . Quae autem hactenus sunt dupla, teneant secundum steria, quorum unum scilicet sit virorum^ et altenfm regulam s. patris nostri Piasilii, et secundum percep­ 'mulierum, unumque alteri adnexum ena excommunicatronisjatav senumtiae, ut nullus parte ad regulares deferuntur, extra portam haec aditus sit inter monachos et monachas, neque iMorm suscipiat abbatissa monasterii feminarum cum gua- B chi monasterium monachajum'itlgft'di, neque mona­ .dam vetula >fionacha. Porro si contigerit, ut alignant chorum monachae, sub eadem j»oena excommunica propinguam suam videre voluerit monachus, m prae­ tionis praesumant ; nisi quum monachus sacerdos sentia abbatisslte huic confabuletur per modica et episcopi penntau debeat ad infirmam monacham compendiosa verba, et in brevi ab ea discedat. Haec sacramenta deferre, vel monasterium illud intrare in igitur synodica decreta suscipientes, renovamus, quod casibus necessitati*, .quemadnuxtum infra de clausura olim a nostris etiam patriarchis hac de re statutum mônialium dicemus, fbivero aditus est intvF mona­ fuit in haec verba (2) : Sacerdotes uxoribus carentes, chos et monachas, nec oh fabricae modum wl mona­ nisi urgentissima necessitate ■ rfguirente, feminis sterii angustiam obturari potest, ita ut a monachis mixtim cohabitare non sinantur. Religionem tero pro­ omnino monachae separentur: praecipimus sub iisdem fessi mulieribus, neguidem matri, cognatis sorori- poenis, ut monachae ad alium lixum arbitrio rrfu d. patriarchae transferantur ; et, si eidem nho d. patri(») Nicaen. 11. can. 20 [Mansi, (>»«.. Xlll.] Λ 'i archae videbitur, praestare existimamus, ut ex iis (;) Constitutione* msynodo patriarc.ue Maronitarum ano/ \ virorum monasteriis, in quibus non \igvt regularis 1578, apud Thomam a Jesu lib. /V < dmi in sua relatione fJ/roaoir <4/χ>»/ι»ό·λ aipatrtarca t Afart>rtti . ad animam et corpus necessariis provideatur. Illius dri ntontr ita narret : « A questa proposta [de lingenda vero monasterii abitas et monachi, quod, ut supra, synodo} rinovô egh la terza querela piit molesta dell’ altre, colligendis monialibus assignabitur, ab eodem rfto d. perché con niolto gravi e risentite parole 11 dolse d’un altro patriarcha congruis honoribus excepti, ad alia virorum sinodo, che dwsc essere stato agit anni passab. fatto da altri monasteria transferantur, ubi iisdem wl etiam majo­ colà.comparsi, nel quale essendo stata ad esso e alii vescovi ribus privilegiis gaudeant, quam quibus antea in [tortata carta bianca, furono tuiti prrgah a sottoscriverti, assiproprio coenobio (ruebantur (hiod demum facilius curati che non vi sarebbe scritto sopra cusa alcuna, che non fosse bene ed utile alia nazione, ed essendovi fldat 1 essi havecontingere poterit, si monasteria hujusmodi auctori­ vano pronumenle sottoscritto li ptopri nomi rma i»oscia di là tate patriarchae supprimantur, ita ut quempiam in eis partitisi ed a Tripoli ntornati i havevano tcritto molt1 errori e ad"habitum admitti prohibeatur ; tunc enim mortuis gravissime heresic, e senza pariare più con alcuno di loro né post paulo, .qui in eo degunt, monachis, vacuum erit lasciame copia. Ii havevano (ritornati a Roma) infamati ap­ t - presso il [upa e cardinali di cuse non mai tenule, nè pur j>cn agendi rationi magis adverretur ; 5) Estant grnuinae littrrar sate da essi. » Gregor» XIII ex eodrm tcn»|»>re, in quibus complura eorum, Propter hanc falsam criminationem Marvniiarum synodus a. 1596 havrests qnis imputatas condemnavit (v. infra apjtend. quae in fm/onxvl ο»«λιί/«/ι<ί»ιΛ·» continentur, attingit, et definit (infra ap|*end. IX rt Χί). Idv«< Atscmanus, qui mamiM II). Eaedem vero haere-ses cum aliis recensentur inter /ro/awdiligenlja litivras a|OStolicas ad Maronita» de hde et disciplina hws fxitrf'tAà tum t fuibuaiam libris Mitrfinititrum, dtmt datas in supplemento synodi collegit, genuinas illas litteras exburgartMtur a l/gatis afvstvUcis. tuiu sx CPMrmMai co»sensu et Gregorii ΧΠΙ ibi edidit, dum iftftregtitionfs cum -rxs/eft.Ht’mfot. fradiduMt rtctfta, quot vidihitt baeresrs sunt rvZ tf-rrHfor vrl mfwstitirsae, qui stiam errores selent esse cam· jy co*sttiittù>itfs d»ttr> F. Thomae «' Jc*u «uvetunonibus illius synodi celebrandae additas. Exstant ibidem muntur, ita etiam ex eodem fonte manasse videntur. quoque /nterregatienes aHqwt factae sum sanctitati a rewreitdisErgo chain hae refensioMei. qua* Benedictus XIV non vi sivte pairiitrdm Afareeitarttm suferfide »! ritibus ratWicis, numi' tabulario Romano, ted ex Thoma a Jesu attulit, ejusdem auctoJrstaudae ia synode celebranda circa festum fasciatis a. 1578, cui ntatc Jesae videnlur aç r4msiif»/nw.< istae et haereeum «yllaresfirusieitgs sunt adjunctae ; ct quamquam Benedictus XIV has bus, praesertim quum quoque, ut ex Dandini rcsfeusùmes existimat genuinas quemvis iemfore d. 4 oiaji l7-i5. 9 45), tamen non.ndentur ab tpao Gregorio XU1 datae, relatione pftet, fraudulenter patriarchacextortaeaint.Sedquia modo"P. Dandini relationem commemoravimus, Iterat ndU* sed solummodo foetus esae privati cujuadam hominis, qui for­ tasse ut theologus vel consultor hanc adumbrationem fecit et ejusdem testimonio uti ad eos refutandus, qui volunt, id, quod simul ceustititfMues pro synodo celebranda exaravit. Etenim synodus (supra cap. 11.62) dicit, baptisma infantium tum immer­ 1 ) responsione* sunt plane informes, tine subscriptione, die et sione tum infusione peragi, moribus Maronitarum n«n consen­ anno ; 2) plane contradicunt eia, quae s. sedes in ritibus orien­ taneum fuisse. Plane éAim eadem, ac concilium, etiam Oandinus talibus conservandis agere consuevit : Pastime, inquiunt, yuxta de ÜU te testatur : « Per Π tagramento dell batteaimo... non tengooo nel fonte aequa jxtciô benedetta d sabbato sauta, ma fvntijicalu /trmuui ritus habmiutur erdrnatimses. Quae mt* ante· bac fratier itiud factae «mw, quales furriut, judicari certa uau con molttssime e kinguiwme oracioni la benedicôoo qualunque fateti. uisi buc miu^ti dii num frùqicaie, ui ejus ritibus etturv volta è necessario. Tre volte vi immergono U creatura o pure mmuis fersfectis facibus de re tatis statuatur. Ergo ·. sede· sustu­ tre volte le gettano addosao Γaequa alquanto prima per 06 ns lisset pontificale Syriacum, nondum hujus ritibus et caerimoniis caldata, pronuactando perd una volta sola le parole neceeaane.» perspectis ? Potestno fingi quuSquam, q&d s. Sedis «t praeaer(Haec amplissima nuta debetur eruditioni R. P. L. Petitj. tim Gregorii Χ1Π, qui,.teste Thoma a Jesu, propter Orienta­ (1 ) Synodus patriarchae Maronit, ann. 1596, can. 6, apud Hie­ lium amorem apud ipso· schismatico· plurimum celebrabatur. ronymum Dandini Soc.. Jeeu, peg. tjo. f. ’ ' ’ .· » . * J3$ · ‘ *'* 7" . · ··■ ,'.'·* '■*·*’· ? -. > · ' » . %,· " ;‘ · ' ' S'.·/'"* "·.· ·'v·' , - ,. r 1 · . 1 .' ·* ' V Constitutiones et . canones «..synodi Montis·Libani, a. 1736· Ju t e ' »40 ■ coenobium, in eoque. monachi yel monachae, iit suprij, λ Abbas conversus ad orientent orat1; Dispone, Domine, collocari poterunt. . et dirige viam hujus fam uli tui ele, Monachi : Amen. ' 17. Praeter novitiatum sèu tyrocinium, tres sunt Et dat pacem "abbati, tpm monachis. * apud nos~tnonasticae vijae gradus, totidemque solemjq, Ordo servandils in susceptione sancti habitus nitatis precumque ritus in eorum, quiltabitum mona- mohas(ici, Kst primus'ordo, eorum nimirum’, qui, ’ sticum suscipjunt, benedictione in-ecclegia opservan- 'monasticam vitam profitentur.) idem autem rittÉ in tur : primus, ordo novitiorum t secundus, ord^t primus; seCundo ac tertio ordine servatur, omissis interrogaseu'eorum, qui tondentur ac vitam monastrearu pro- tionibua .et tonsura. Abbas-, c&o neminem sancto litentur ; tertius, ordo secundus seu medius; quartus habitu induat, sed jyimo inquirat, an unum Saltem — ordo; ordo·magnus swe supremus,eorum scilicet, quj .probationis annum expleverit. PraMçrea èjtplôret, an aGraecis megaloschimi seu magnum, habitum ferentes a inajori parte monachorum in edtlen? nhpnasterio vocantur, qui ad suiqmum perfeçtionis-apicem con- residentium habeat .bonum testimonium, dignusque temptationibus et severiore vitae disciplina pertingen- sancto habitu censeatur. Quandocumque de his plane dum anhelant, Reliqui du^ ordines, primus nimirum çûnstiterit, et abbas'probaverit ; tunc ■ novitius pro et secundus,, uno ordine apud, Gyaecos comprehenr^digSKxcenseatur, qui ad panctum hapitum suscipien- - , duhtur, eorum scilicet, qui microschîmi 3e«i parvum dum se praeparet. habitum gerentes dicuntur : nam primus juxta (irae- · -Abbas igitur sanctum missae sacrificihm celebratu· cos ordo est, archariorum seu< novitiorum, secun- 'rus; sacris instrumentis praeparatis, dictoque introitu λ dus microschimorum, et tertius melagoschimorum. (siquidem inter missarum solemnia fnftrpm habitu Vesjes novitii apud nos sunt : 1. tunica ex tana B indtHjte voluerit); tyrone stante, facie ad xorientem subobscura ; 2. cingulum ex pilis ; 3. pileus seu gale- conversa, conveitjj se ad occidentem, adstantibus ex . ipis ex lana ; 4.-calceamenta. ' , utroque latere ' monachis sacerdotibus et clericis, Vestes monachorum primi et secundi ortlinis : accensas candelas tenentibui. Mox genua flectit tyro 1. tunica lanea; a. zona coriacea; 3. cucullus laneus; sub infimo altaris» gradu, seu extra cancellos, aperto capite, nudis pedibus et sine cingulo. 4. pallium laneum ; 5. sandalia. ' Vestis propria monachorum tertii ac supremi ordiTum abbas incipit : Glorid Dajri etc'. Monachii ·» nis, loco pallii, in quo sunt manicae, pallium laneum Amen.'Abbas orat : Sanctissime Deus, anqator homisine manicis, quixi maalana sfcu superna vocatur. . ■ num etc. Monachi '. Amen. In ritu benedictionis 'uniuscujusque ordinis huc Hic abbas tyronem'-dare et distincte interrogabit discrimen intercedit. Novitius benedicitur, non ton­ hoc pacto! Abbas : Dic mihi, fili mi, quare, coram me x detur. Monachus primi ordinis solus tondetur, eique adstas flexis genibus f Et quid petis T Tyro : Peto soli pedes lavantur. Crux autem in processione tra- fieri monachus. Abbas: Spontanea animi sententia ditur monacho [primi ordinis, monacho] ( 1 > : vero sanciam et angelicam vitar/s filis, an coactus et invi-, seeundi ortlinis, crux simul cum evangelio, et mona­ tus ? Tyro : Voluntarie et cum toto animi affectu. cho supremi ..... ......ordinisj:rux -....... -Λ,...· ...... cum ...... cereo .......-W. accenso. , Abbas : Pe> manebis in monasterio et exercitiis vitae Sine episcopi prrtxissu abbates non auiïTànt quem- monasticae usque ad extremum vitae spiritum f Tyro : ’ quam suorum monachorum ritu secundi et supremi . Ita, Domino coopérante, et precum tuarum ope. ordinis benedicere ; sed tantummodo novitium bene- Abbas: Conservabis te ipsum in castitate et pauperdicant, expletoque tyrocinio ad professionem admit- C tale f Tyro : Ita, Domino coopérante, et precum tuatant, fitu primi ordinis in ilHuybeneditÿont tffèiwés.··· Abbas : Observabis fisque ad mortem obe­ li. Ordo benedictionis novitiorum. In primis, qui dientiam ■»·—*■·—■ superiori . ■ ... ... . fraternitati ■.·.··f et. toti'in Christo saeculo abrenuntiavit, seque praeparavit ad suscipien­ Tyro : Ita, Domino adjuvante, et precum tuarum ope. dum in monasterio angelicum habitum, sua confitea­ Àbbas : Promittis hoc Deo excelso coram me et coram tur' .peccata. Ium post preces completorias (sive sacro hoc coetu "Tyro : Ita, pater mi, cum auxilio quando abbati placuerit) veniat, et coram abbate Dei precumqiu' tuarum ofc. Abbas admonet tyronem : genua flectat, vestibus saecularibus indutus, praecinc­ Intclligc, quae diro tibi, carissime etc. Tyro : Ita, tus et calceatus, aperto tantum capite : et si quidem Pater, etc. Abbas : Scito, fili mi, etc Tyro: Ita, pater, omnes ejus admissionem proluserint, abbas super eo adjuvante Deo, Imponit illi pallium, dicens : Induat te Dominus 'Et elevant eum cuncti monachi,dicente·, ter : Dignus. pallio etc. Aptat "illi sahdaliaaseu calceos, dicens: Episcopus' tradit ei baculum dieens. : Accipe baculum Frater noster II. accepit schema magnum. In aptiqqie hunc, quii commissas tibi.a Christooivs regas, rallumonasteriis, antequam monacho sandalia JptentUr, nemeiin die judicii redditurus. Si erit moaattcrium fit pedum ablutio hoc pacto : diaconus infundit aquanu insigne, antequam ei baculum tradat, imponit capiti in pelvïth, dicens : 'Benedic, domine. Abbas orat : ejus mitram,.dicpns : Ad^gloriam etc. Et prosequitur . Deus, cujus fides’in adoratoribus suis quievit etc. liturgiam. ·■ , Abbas lav^utrumque monachi pedem, dicens^: Aqua ■' at. Approbatam a.^i ) ss. d. n. Clemente XII ponvivens et immobilis, hoc est Spiritus sanctus, abluat tifice maximo pro dilectfc filiis nostris monachis conte etc. Et abstergit pedet ejus sindone dicens : Flu- ' gregatiortts Montis Libani regulam una cum consti' t'6. Abbas ab episcopo benedicitur hoc modo'. calceamenta ex corio ; omnia nigri coloris, nihil ex Episcopus missam celebraturus, dicto introitu, serico. Quae autem sub tunica latent, possunt esse sedet in throno super gradum supremum altaris. Et alba, caerulea vel nigra, sed tamen ex lino vel bom­ canunt totum officium, quod praemittitur ordinationi byce vel lana, non ex serico. presbyteri. II. Esus carnium monachis omnibus interdicitur Tum duo monachi sacerdotes praesentant eleotum sub poena peccati mortalis, excepta infirmitate, quae coram episcopo, dicentes : Offerimus sanctitati tuae, gravis sit judicio medici, et assensu abbatis seu epi­ Pater noster, electe Dei N., hunc servum Dei X., ut < scopi; cujus est monachis longum iter agentibus facul­ abbas, superior et pastor super hoc monasterium con­ tatem etiam dare carnibus vescendi, non tamen in stituatur ; 'estque subditus sanctitati tuae. Rogamus diebus, quibus caijnium esus laicis ab ecclesia nostra autem pro illo, dicentgs : Kyrie eleison (ter). Episco­ vetatur. pus manum capiti ejus utrumque genu flectentis im­ III. In missa, in divinis officiis.et in ceteris, quae ponit, dicens : Divina gratia vocat hunc servum Dei ad ritum nostrae ecclesiae spectant, tnonfrhi omnes X, ut sit abbas, superior et pastor safer hoc sanctum tenentur consuetudinem et formam ecclesiae putria)· monasterium. Oremus igitur, ut descendat super 'eum chalis ad amussim servare. gratia Spiritus sancti, et dicamus, concede d Domine. ' IV. Nullus ad professionem admittatur, nisi expleto Ter diaconus : In pace Dominum precemur. Episco­ saltem anno probationis. Et expediret quidem Q), ut pus imponit manum capiti ejus, dicens : Deus, largi­ probatio ad duos ac très annos protrahatur, nisi aliud tor bonorum munerum, adjuva huncfamulum tuum, Suadeat anteacta novitii ipsius vita et mores ; idquo et concede ei gratiam, vigilantiam, prudentiam vires­ non abbatis solius, sed monachorum etiam in eodem que, ut tibi in hoc sibi commisso ministerio placeat ; monasterio professorum arbitrio ac. suffragio relin­ dignumque effice, ut pure et sine labe in illo se gerat, quitur. ut commissos sibi monachos dirigat in via recta, jus­ V. Nullus habitum monasticum induat, nisi ea tum judicium proferai et ab iis, qui sibi subjecti sunt, forma, quae supra ex rituali descripta est, in qua amputet omnem rationi, prudentiae, orthodoxaeque monachus tria vota obedientiae, castitatis et pauper­ fidei adversantem impetum : ui per bona opera omni­ tatis explicite emittit coram abbate interrogante : bus exemplum fiat, ad gloriam tuam, Deus Pater, et l> .4« velit conservare seipsum in castitate et paufiertate, ad incrementum populi tui et eoclesiae tuae sanctae, et observare obediciitiam superiori usque ad mortem. per miserationes unigeniti Filii tui, per quem tibi Cui monachus respondet : Ita, pater. Domino adju­ gloria cum Spiritu sancto nunc et semper etc.. Diaco­ vante et precum tuarum praesidio. Et insuper pro­ nus proclamat : In pace Dominum precemur. Pro mittit se in monasterio et vitae monasticae exercitiis superna etc., ut in benedictione monachi. Pro epi­ Permansurum usque afi mortem. Quibus verbis satis scopo N. et opere manuum ejus. Monachi : Dominum ' constat, nostros monaéhos osse vere monachos, modo precemur. Diaconus : Pro hocfamulo Dei, in abbatem ea servent, quae supra descripsimus ; nec posse, post­ et superiorem hujus monasterii promoto. Monachi : quam habituel monasticum ex ritu induerunt, ad Dominum precemur etc. Episcopus manum capiti ejus saeculum redire aut nuptias contrahere. Qui secus imponit, dtdhns : Det tibi Dominus, ut sis in bonam docuerit aut fecerit, ab ordinariis graviter plectendum aedificationem et incrementum profectumquefratrum, esse decernimus. et largiatur tibi intellectum, ut errantes reprehendas, VI. Praecipit sancta synodus, ut (3) omnes regula­ arguas et increpes cum fiducia et suavitate, homines­ rs tam viri quam mulieres ad regulae, quam professi que cum caritate excipias, sintque opera tua cum modestia et castimonia : ut haec omnia ad gloriam (l) Brere (Ut. die 31 inartn ann. 1731. Dei fratrumque in timore ,Dei profectum faciens, (>) S. lUiihi» in consul. monaat. Trullan. concilium can. 40 invenias gratiam et misericordiam, haeresque fias et 41, [Manu, Ctitc., XI, 963.] ( onatit. 13. novell. sortis oeconomorum fidelium et prudentium, qui in (3) Trid. kt» 43, cap. de.reguUribu» et moniahbu». Conciuoa. coLUCTio, XXXVIlf·. 16 t T 243 r '. ■ , Constitutiones, et canones e. syflodi Montis Libani, a. 173& -' 244 sunt, praescriptum vitam mstituant etSmntponant ; a XI. Quum apostolus di ‘---------" operafli', ‘ ■ ■ servetur - . antiqua ' non vult nec manducet, quae alia.sunt alicujus regnlab peculiaria vota et prae­ patrum nostronim cpnsuetudo et inititutio in mona- · cepta, ad >eorum'' respective essentiam, nec non ad iteriis vironun et mulierum ,ut labori manuuth vacent, communem vitam» victum et vestitum Conservanda, et propriis manibus, laborando quotidianum victum pertjnentia fideliter observent. Omnisque cura et dili­ tam sibi, quam hospitibus et'peregrinis ad se venien- ' gentia a superioribus adhibeatur, ut ab illis non rece­ tibus comparent . Sic enim et victus monasterio para­ datur ; quum compertum sit, ab eis non passe, quae tur, et otium, causa malorum omnium, vitatur, et· . ad substantiam.regularis vitae pertinent, relaxari. ' cotpus maceratur, et sanctae humilitatis virtus exer­ V4I. Nemini regularium (1) tam virorum, quam cetur; quod exemplo suo nos docuere sancti apostoli ; mulierum, liceat bona immobilia vel mobilia, cujus- et pater noster Antonius quodam die solitudinis'taedio cumque qualitatis fuerint, etiam quovis modo ab eis affectus(3)exclamasse legitur ad Dominum ; Domine, , acquisita, tamqtiam propria, aut etiam nomine con­ salvari cupi» ; sed cogitalionet meae me perturbant. ventus, possidere vel tenere ; sed statim ea superiori Mos vidit angelum habitu monastico, modo sedentem tradantur conventuique incorporentur. Nec deinceps et operantem, modo ad ôratidhem genua flectentem, liceat sdperioribus bona stabilia alicui regulari conce­ inde rursus ad opus assurgentem et calathos texen­ dere, etiam ad usumfructum vel usum, administra, tem ; a quo et hujusmodi documentum accepit : Et tu tionem aut commendant. Administratio autem bono­ fac similiter, et salvus eris. Quo ille oraculo confirrum monasteriorum seu con ventuum ad solos offidtales H matus, laborem manuum monachis suis enixetomcorttmdem.ad nutum superiorunr amovibijes, perti­ mendavit, quem et sanctus pater noster Basilius (4) neat. Mobilium vero usum ita superiores permittant, in suis regulis praescribit. Nec laici tantum, sed et ut eorum supellex statui paupertatis, quam professi sacerdotes monachi laborent ; et abbas ipse exemplo sunt, conveniat, nihilque superflui in ea sit; nihil ceteris praeeat ; non enim sunt apostolo Paulo vel etiam, quoti sit necessarium, eis denegetur quoad online vel dignitate majores, qui ait ( 5) : Quoniam ad l ictum, Vestitum et lectum. Quodsi quis aliter quid­ ea. quae mihi bjus erant, et his, qui mecum sunt, quam tenere deprehensus aut convictus fuerit, is bien­ ministraverunt mantis istae. Omina ostendi vobis, nio a ^tx-e activa et passita privatus sit, atque etiam quoniam sic laborantes oportit suscipere infirmos, ac ab episcopo puniatur, aut juxta suae regulae et ordinis meminisse verbi Domini fesu, quoniam ipse dixit : constitutiones ab abbate multetur. νχ· ■ Beatius est magis dare, quam accipere. Opbs autem VIII. Omnibus monasteriis (j, et domibus tam sic inter monachos ab abbate dividatur, ut virium virorum quam mulierum conceditur, ut bpna immo­ ■ uniuscujusque habeatur ratio, corporis scilicet ac bilia eis possidere liceat, nec quaeritare aut mendi­ mentis ; alii enim ad possessiones excolendas et ad care permittitur, sine ordinarii licentia. Quodsi aliqua colligendas fruges sericumque opus conficiendum loca bonis suis spoliata sint, eadem omnia illis resti­ deputentur ; alii ad peculiaria coenobii vel ecclesiae tuenda decernimus. In praedictis autem monasteriis ministeria ; alii ad excipiendos peregrinos ; nonnulli et domibus tam virorum quam mulierum, bona imino- ad docendum vel praedicandum seu libros describenbilia possidentibus, is tantum numerus constituatur dum ; quidam ad texendum et sarciendum monasticos ac impostemm conscKetur, qui'vel ex reditibqs pro­ habitus vel ad conficiendum calceos, ad opus ferra­ priis monasteriorum vel ex proprio labore aut con- rium et ad alia hujusmodi opera, quae sint monasterio ' suetis eleemosynis commode possit sustentari, nec de utilia. cetero similia lora erigantur sine episcopi, in cujus XII. Sic labor manuum ab omnibus exerceatur, dioecesi erigenda sunt, licentia prius obtenta. ut disciplinam orandi et legendi non praetermittant. IX. Prohibet sancta synodus (3), ne quis regularis Divina igitur officia nocturna et diurna singulis diebus sine sui superioris licentia et sine permissu episcopi, celebrent ; bis '-iugulis mensibus sacerdoti ad confes­ praedicationis vel lectionis’aut cujusvispii operisprae- siones excipiendas constituto peccata sua confitean­ textu, subjiciat se obsequio alicujus praelati, principis tur, et sacra communione reficiantur . Ati mensam tam vel universitatis vel communitatis aut alterius cujus­ meridie, quam vespere lectio alicujus spiritualis libri cumque personae seu loci ; neque ei aliquod privile­ adhibeatur. Diebus autem festis ad monachos laicos gium aut facultas, ab aliis super iis obtenta (nisi a habeatur catechismus, et in iis, quae sunt ad salutem nho d. patriarchal, suffragetur. Quodsi contra fecerit, aeternam comparandam et ad regularis disciplinae tamquam inobediens arbitrio superioris puniatur, nec observantiam necessaria, instruantur. Curent denique liceat regularibus a .suis conventibus recedere, etiam abbiltes, ut sit sufficiens numeras sacerdotum et cle­ praetextu ad superiores suos vel ad alios praelatos ricorum in unoquoque monasterio ; et quos idoneos accedendi, nisi ab eisdem missi aut vocati fuerint. cognoverint, doceant legere et scribere Syriace et Qui vero sine praedicto mandato, in scriptis obtento, Arabice, grammaticam utriusque linguae, dialecticam repertus fuerit, ab ordinariis locorum tamquam deser­ et theologiam saltem moralem. tor sui instituti puniatur. Illi autem,.qui studiorum XIII. In electione (6) superiorum quorumcumque, causa ad universitates mittuntur, autin vicinos pagos abbatum,ôfficialium et abbatissarum,quo omnia recte ad missam celebrandam, seu ad confessiones audien­ et sine ulla fraude fiant, stricte praecipimus, omnes das, aut ad praedicandum verbum Dei invitantur, in supradictos eligi debere per vota secreta, ita ut sin­ conventibus tantum habitent, nec extra illos.pernoc­ gulorum eligentium nomina numquam publicentur. Nec liceat absentium voces et suftragia supplere. tent ; alioquin ab ordinariis contra eos procedatur. XIV. In quacumque religione (7) tam virorum quam X. Intra virorum monasteria mulieres nullo un­ quam pacto admittantur, sub poena excommunica­ mulierum professio non fiat ante decimum sextum tionis ipso facto incurrendae ; neque viri ingrediantur annum expletum, tree qui minore tempore quqm per monasteria mulierum, sub eadem poena excommuni­ annutd post susceptum habitum in probatione stete­ cationis. Porta autem ecclesiae sit extra monasterium; rit, ad professionem admittatur. Professio autem antea alioquin neque ad ecclesiam aditus permittatur, mu­ facta sit nulla, nullamque inducat obligationem ad lieribus scilicet ad ecclesiam monachorum, et viris ad (1) ί. TheMal. IV, 11. ecclesiam monialium. Invigilet autem ordinarius, ne (1) 11. Thessal. III, 45 , - . \ ‘ CoMtftatifin*^ et canones », synodi-Montis Libani, a; t/ji. * >44 alicujus regulae vel religionis vel ordinis observatio- λ vel ab eo nOn multum dissitam secedat, ibique oranem sstt ad alios quoacumqne effectus. ' " ' tioni et spiritualibus corporaliVusqu® gxercitiis vacet ' < XV. Nulla'renuntiatio (i) aut obligatio antea facta, Si enim firmo sit corpore, agellum colendum suadetiam cum juramento,,vel ih.woreni cujuscumquo piat, aut alium laborem tnanuuffi bxerccât, qui ribi ét. causae piae, valeat, nisi Cum licentia episcopi sive ' mbnasterio utilis fuerit atque conveniens. Si plures ejus vicarii fiat intraUuos menses proximos ante pro­ eremitab-fuerint, in, cellis separatis habitent, et unus­ fessionem; ac non alias intelligatur effectum suum sor­ quisque sibi de rebus neces^riis ad victum et potum tiri, nisi secuta professione; aliter vero façta, etiamsi ' ministret, abbate, quae ad vestitum et alia necessaria cum hujus favoris expressa renuntiatione, rtiam ju­ spectant, suppeditante, eosque identidem visitante, et rata, sit irritaet nullius effectus. Finito tempore novi- quae ab illis aguntur, diligenter inquirente. Si monatiatus, superiores novitioe, quos habiles invenerint, sterio contiguae sint,cellae, ad hdras canonicas ves­ ad profitendum admittant, aut e monasterio eos eji­ pertinas,nocturnas et matutinas,et ad missarum etiam ciant. Sed neque ante professionem, excepto victu et solemnia singulis diebus -debent eremitae accedere ; vestitu novitii vel nqvitiae illius temporis, quo .in pro­ si vero longius absint, tenentur solum diebus festis et batione est, quocumque praetextu, a parentibus vel dominicis a primis ad secundas vesperas ad coeno­ propinquis aut curatoribus ejus monasterio aliquid ex bium convenire, ibique pernoctare, divini» officiis . bonis ejusdem tribuatur, ne hac occasione discedere assi-tcre, confiteri peccata et communicare ; diebus nequeat, quod totpdi vel majorem partem substantiae vero ferialibus, si sint vel omnes sacerdotes, vel unus suae monasterium possideat, nec facile, si discessept, eorum sacerdos, poterunt in oratorio juxta eremum id recuperare, possit ; quin potius praecipimus sub b exstructo missam et divina officia celebrare, vel iis ab anathematis poena dantibus et recipientibus, ne hoc uno eorum celebratis interesse. Si vero nullus eorum ullo modo fiat, et ut abeuntibus ante professionem sit sacerdos, debent omnino cqenobium adire saltem omnia restitifantur, quae sua erant ; quml ut recte fiat, ad missam ; reliquas enim horas in eremo jiersolvent. XXI. At iii exiguis monasteriis, ubi pauci habitant, episcopus etiam per censuras ecclesiasticas, si opus mandamus,nullum eorum ad professionem habitumve fuerit, compellat. XVI. Res ejus monachi, qui e vita (3) migraverit, monasticum esse admittendum, nisi saltem sex sint, ad monasterium ipsius pertinebunt. Si quis item in et nôvitiatu per annum, ut supra, peracto. XXII. Si minus quam sex monachi professi fuerint, aliud monasterium transeat, facultates ipsius quas­ cumque habuerit, ad primum monasterium, in quo nemo eorum possit deinceps in eo monasterio habi­ professus est, spectant. Si vero ad saecularem vitam tum monasticam deferre. , Regulas autem hasce servabunt. transierit, ab episcopo in monasterium conjiciatur,'et 1. Nemo ad eremitorium admittatur, -me licentia res, quas eum habere ostensum fqerit, ad monaste-, rium, in quod conjectus est, pertineant^nisi illae ad superioris et episcopi. 1. Omnes uno eodemque habitu utantur, quo mo­ prius monasterium spectent. XVII. Quicumque regularis praetendat (3), se per nachi professi, praeter cucullum, cujus loco pileum vim et metum ingressum esse religionem, aut etiam nigrum deferant. 3. Vitam vominunem servent in victu, vestitu et dicat,apte aetatem debitam professum luisse, aut quid simile, velitque habitum dimittere quacumque de lecto . causa, aut etiam cum habitu discedere sine licentia c 4. Sacerdos illis praesit, qui missam etMivina ollisuperiorum : non audiatur, nisi intra quinquennium cia celebret ; aut vicinam ecclesiam adeant, ut ibi tantum a die professionis, et tunc non aliter, nisi cau­ missae ac divinis officiis intersint. 5. Nullum novum eremitorium erigatur sine licen­ sas, quas praetenderit, deduxerit coram superiore suo et ordinario. Quixlsi antea habitum sponte dimiserit, tia episcopi. 6. Quolibet mense eonl,|.-.mtur et communicent. nullatenus ad allegandam quanicmnqu·.· causam ad­ 7. Mulieres in ereimb>· e—. nullatenus introducan­ mittatur, sed ad monasterium redire cogatur, et-tam­ quam apostata puniatur; interim vero nullo privilegio tur. 8. Episcopus per v isitatoi. n m-u panvhum vicinio­ suae religionis juvetur. Nemo etiam regularis cujuseuretque, ut aliquis cumque facultatis vigore transferatur ad laxiorem reli­ rem de illorum statu coen.·» -sacerdos illos de rebu» n<·. < »» instruat.' gionem ; nec detur licentia cuiquam regulari occulte 9. Labori manuum vacent , quidquid autem lucrati habitum ferenyli suae religionis. XVIII. Qui e monasterio ad ecclesias sive paro- fuerint, communitati culat. to. Si quid ex lionis proprii» sive mobilibus »ive chiales sive episcopales regendas a nho d. patriarcha promoventur, praeter solum habitum, quem deferunt, immobilibus aliquis eorum ad eremitorium deferat, nihil omnio eis liceat e monasterio auferre, non 'pecu-, nisi illud eremitorio donaverit, quum inde recedit, niam, non libros, non lectum, non ullam aliam supel- " libere auferre poterit ; nihil vero eorum, quae ipse in lectilem, idque etiamsi abbas fuerit, vel ante pro- eremitorio degens, lucratus fuerit ex labore manuum fessionem mofijlia et immobilia txma ei monasterio vel ex eleemosynis, praeterquam si ipsius parentes, n consanguinei aut affines aliquid ei ex testamento reli­ (t narterio) donaverit. XIX. Monachus extra monasterium solus (si fieri querint . 11. De uno in aliud eremitorium nemo transeat sine potest ) iter non arripiat, sed uno socio assumpto, et petita obtentaque ab abbate licentia, juxta sancti pa­ licentia episcopi. tj. Quum eremitae hujusmodi non sint monachi tris Pachomii regulam : Xullus solus mittatur Juras professi,possunt quando libuerit. ad saeculum transire. ad aliquod negotium, nisi Juncto ei altero. XX. Quae de monachis dicta sunt, eadem de ere­ Semel autem ex eremitorio discedentes non amplius mitis et inclusis intelligi volumus. Majorum autem ibi admittantur. nostrorum institutum servari mandantes, decernimus, quod ad eremiticam vitam nullus admittatur, nisi CAPUT Jll. antea coenobiticam professus fuerit. In coenobiis vero majoribus, ubi plures monachi coenobitae habitant, De monialibus. si quis eorum eremiticum institutum ad certum tem­ i. Monialium monasteria ne erigantur sine con­ pus vel in perpetuum colere voluerit, petita et obtenta ab abbate licentia, in cellam monasterio contiguam sensu ordinarii et sine speciali ntii d. patriarchae in­ dultu ; provideat autem idem rffius d. patriarcha, ut in loco tutissimo collocentur, ubi nulla ab extraneis (1) Tr>4. »«·. »5, c«p. 16. vis timeatur : hoc est, inter pago»,qui a solis catholicis (1) Novelist. S el UJ. nostris inhabitantur. Monialium vero in monasteriis (j) Trul. ve»* 15. cap. 1». r - t . »·· .w Constitution·· «t canone* s. syuodi Monti· Libani, a.1736. numerus sic constituatur acconaervetur, ut possint ex a 7. Nihil pro receptio·» earum in notitiatii vel pro­ reditibus monasterii et ex proprio labore, vel ex con­ fessione a monasterio exigatur, exc4pÇ> vastita et suetis eleemosynis commode sustentari. Sint vero non lecto notitiarum et consueta dote juxta personarum minus quam quindecim, omne· professae. ■ conditionem-Et quando vestiendae erant habitu noti­ >. Si plura fuerint monialium moQMteria, nullam tiarum vel habitu professaram, id fiat in eodeeia ab invicem dependentiam habebunt, neCtmius abba­ monasterii coram abbatissa et monialitms in manibus tissa alteri praeesse poterit, sed unumquodque a sua episcopi vel ejus vicarii Mit sacerdotis cujuscumque abbatissa administrabitur. Poterant tamen moniales ab ipso deputati. ex uno monasterio in aliud ob urgentem necessitatem 8. Non admittantur puellae vel viduae aut aliae transferri, modo adsit Consensus duarum saltem par­ mulieres ad educationem aut convictum in monaste­ tium monialium, ad quas transfertur, et episcopi illius rio monialium, in quo educandae hujusmodi admitti loci. solent, sive ad certum tempus, sive in perpetuum, 3. Cura monialium ad episcopum loci spettat, qui - ' nisi ex licentia ordinarii, et çx consensu plus quam per se vel per periodeutam seu visitatorem illas regat medietatis monialium, et cum conditione, ut parentes in spiritualibus et temporalibus ; sic tamen, Ut idem vel consanguinei debeant pro earum victu certam periodeuta non possit esse illarum confessarius, sed summam pecuniae aut res aequivalentes, episcopi debeat circa eas et confessarium in spiritualibus invi­ arbitrio, persolvere monasterio, eisque de lecto et ves­ gilare ; in temporalibus autem, una cupri abbatissa et titu providere. Puellae vero, quae ad monasterium deputata res monasterii administret ."Quae vero regu­ educationis causa-admittuntur, non sint minores seplam congregationis Montis Libani observant, si con­ B tennio ; nec possunt ad professionem, admitti, niti uno sensus adsit rthi d. patriarchae et episcopi dioeqesani, mense apte novitiatum ad suos redierint, apud quos in scriptis habendus, 'earum regimen ad abbatem per duos menses maneant, antequam examinentur ab generalem illius congregationis immediate pertinebit, episcopo. Quae autem puellae sive viduae aut aliae qui eanimdem monialium post rilium d. patriarcham quaecumque mulieres educandae simul e monasterio et episcopum loci visitator ordinarius erit et guber­ egrediuntur et apud suos pernoctant, non amplius in nator et director, et ad cum spectabit eis providere monasterio recipiuntur. Quodsi ob aegritudinem aut de patribus spiritualibus seu confcssarii», tam ordina­ aliam legitimam causam de consensu abbatissae et riis, quam extraordinariis ; et ipse etiam poterit earum episcopi vel ejusdeputeti vicarii exierint e monasterio, confessiones per se ipsum audire, si voluerit, et vjsi- et apud suos aliquamdiu -manserint, cum eorumdum tatorem aliquem ex monachis suae congregationis consensu redire possunt. Debent autem hujusmodi substituere, si impeditus fuerit. habere logum separatum a monialibus pro earum dor4. Administratio' bonorum temporalium monasterii mitiohe ; vestitu utantur monialium simili, excepta sit penes abbatissam et alteram monialem ex officia- veli forma aut colore ; abbatissae, earumque officia­ libup.quae sub duplici diversaque clave pecupiamcom­ libus per omnia obediant, et regulam vitae communis munem in arca teneant. Inventarium autem jurium et in victu, vestitu, lecto, somno et aliis rebus spiritua­ bonorum omnium non solum in monasterio habeatur, libus et corporalibus ad amussim instar monialium sed etiam in archivo apud episcopum, cujus erit perio­ servent ; quae vero laborem manuum monasterio deutam vel aliam ecclesiasticam personam, ut supra, utilem [praestiterit, ei] expensae, quae sunt suppô­ in procuratorem monasterii deputare, qui una cum ts: ditandae, arbitrio episcopi minuantur. Detenninetur abbatissa et altera deputata, res ad illud spectantes denique ab episcopo numerus educandarum, ita ut curet ; episcopus vero sjggulis annis rationem admi- tertiam partem monialium non excedat. nistrationis eorum exiget. 9. In monasteriis, in quibus ea est consuetudo, 5. Nulla virgo vel vidua aut quaecumque mulier a velum consecrationis nulli monialium de(ur, nisi ab parentibus aut aliis compellatur invita, aut quocum- episcopo ; idque virginibus quidem ahno aetatis qua­ u]ue modo'seducatur, ad ingrediendum monasterium dragesimo expleto ; viduis vero anno sexagesimo ; Vt ad habitum suscipiendum emittendamque profes­ nec nisi octo saltem annis post emissam professionem. sionem. Qui ( 1) hoc fecerit, cujuscumque conditionis Sic autem velatae reliquis non velatis, excepta abba­ sit, tam clericus, quam laicus, saecularis vel regularis, tissa, praecedant, et veli forma distinguantur. anathematis poenae subjiciatur ;· quique ' consilium, 10. Abbatissa non eligatur ( t ) minor annis quadra­ auxilium vel 'favorem dederit ; quique sciens eam non ginta, et quae octo antris post expressam professio­ sponte ingredi mohasterium aut habitum suscipere aut nem laudabiliter vixerit. Quodsi his qualitatibus non pijbfessionem qmittere, quoquo modo eidem actui vel reperiatur in eodem monasterio, ex alio de consensu praesentiam vel consensum vel auctoritatem inter­ rthi 'd. patriarchae eligi possit. Si hoc etiam incom­ posuerit. modum episcopo videatur, ex iis, quae in eodem 6. Nulla virgo aut vidua aut quaecumque mulier in monasterioannum trigesimum excesserint,et quinque monasterio recipiatur absque licentia episcopi, et saltem annis post professionem recte vixerint, epi­ nisi ex consensu seu suffragiis pjus quam medietatis scopo consentiente, eligitur. Duobus vero monasteriis monialium. Nulla ante (2) decimum sextum annum D nulla praeficiatur ; reliquae officiales post exactum a aetatis expletum professionem emittat, nec quae mi- professione biennium omnium officiorum capaces ' nore tempore, quam per annum, post susceptum habi­ sunt. « tum in probatione steterit. Antequam autem (3) habi­ 11. In electione activa abbatissae omniumque offi­ tum novitiae suscipiat, et antequam professionem cialium moniales professae, quae duos integros post emittat, episcopus vel, eo absente aut impedito, ejus professionem annos in monasterio egerunt, suffragia vicarius aut aliquis ab eo deputatus debet virginis aut ferant coram episcopo vel ejus vicario Sint autem mulieris voluntatem diligenter explorare, an coacta, suffragia secreta, ut (a) supra de monachis diximus. ia. Nulla abbatissa vel officialis ultra triennium in an seducta sit, an sciat, quid agat ; et si voluntas ejus pia ac libera cognita fuerit, habueritque conditiones eadem dignitate vel officio manere potest aut confir­ requisitas juxta monasterii .illius regulam, nec non mari, nisi a dignitate vel Afficio per integrum trien­ monasterium fuerit idoneum, libere ei habitum susci­ nium vacaverit, nisi necessitas ad petendam dispen­ pere et profiteri liceat ; cujus susceptionis habitus et sationem ab ordinario coegerit, nullaque monialis. professionis tempus ne episcopus ignoret, teneatur succedere poterit in eodem officio alteri sorori germa- / abbatissa eum tempore opportuno certiorem facere. nae, neque in electionibus officiorum praeter duas sorores tertia vel quarta suffragium habere potest. (1) Trid. ses·, 35, cap. >8. (2) S. Baailn can. 3. (j) Tridenu mm jj, cap. 17. (1) Trid. KM. «s, cap. 7. (1) Hac part. cap. a, caa. so, aunt. XII. COMÜtMtÎQMe \ I CMMMMB ·. synodi Montis Libani, a. tyjfi. ij. Moniale* omiM· vitam commaneo* terreat, A bit, apud ribmn d. patriarcham diligenter provideat. «■Mi vitio proprietatis^eaitu* abtatto. Curat proiade Si quid varo fa dicti* poosessioeibu* aut etiam intra abbatieaa, at cannibes de necesrario veatitu, victa monaatetiun taciendum erit, quod operarum ministe­ ceterieqo* aequaliter et «ne «Ha dtetinctioo* provi­ rium requirat, id praesente confestario cum socio et, deatur. •MDQtM WMNdONBp fill- Ad MtetB . 14- Attendat diligenter episcopus ( i>, ut saactimo- bet ecclesiastica* aut saeculares personas, e mimas niateasalten seoael singuli* immiteM côafMMOoem terio exire nultatenh* permittantur, nisi parentes tint peccatorunj fadant et sacroaanctam eucharistiam aut consanguinei vel affines usque ad tertium gradum; suscipiant. Ptaetcr onfinarfam autem confessorem ad ilk» enim, si in vicinia habitent, accedere pote­ alfa* extraordinariu* ab episcopo quater in anno, id runt, modo tamen tint ternae vel qUaternae, nec ibi est, ante pascha resurrectioni* et nativitatem Domini pernoctent. Vicinas item saecularium vel monacho- ’ et festum assumptioni* b. M. v. et festum s*. aposto­ rum eodetias non adeant, ubi festum esae acciderit lorum Petri pt Pauli olleratur, qui omnium coofostio- aut hominum frequentiam. Qua in re abbatissa provi­ ne* audire debeat. Ordinarius autem confessor quovis deat una cum confessario, ut raro extra monasterium triennio ab eodem epitcopo mutetur, et alter in ejus exeant, et non tine rationabili causq, et non minus locum succedat. Sit vero oonfessariu* sacerdoe gravis, quam ternae vel quaternae ; et ut nullibi omnino per­ bonae tamae et provectae aetati* ; nec audeat ingredi noctent ; nec ullibi prandeant aut cibum sumant, nisi monasterium, nisi urgente necessitate, et ob gravem ex gravi causa. x alicujus-infirmitatem, et nunquam solus, sed cum 19. Semel in anno per se ipsum vel per suum vicasocio virqjirobo et maturae aetatis, qui ab ejus latere B rium sacerdotem episcopus visitet monasterium monon recedat^ta ut alter ab altero semper videatur ; nialium, et inquirat de observantia monastica deque nec mgrediatuf, nisi cum stola ; nec aliquam monia- ceteris, quae ad moniales et monasterium spectant. lem visitet aut alloquatur, sed ab .abbatissa vel ejus Item quotiescumque gravis inter moniales contentio vicaria, una cum duabus aliis monialibus, ducatur orta fuerit, aut aliquid magni momenti contigerit, cum socio ad cellam ejus, quae peccata sua confiteri illas episcopus visitet ; et monasterium ipsum cellas­ vel sacramentum eucharistiae et extremae unctionis que monialium singulis annis una cum abbatissa et recipere debet. Reliquae sacramenta a confessario duabus aliis exploret. Abbatissa autem ter singulis recipiant inÿcclesia monasterii. Curandumque, ut ab annis cum duabus monialibus cellas visitet, et cujusea ecclesia arceatur virorum, frequentia,-vel saltem in que inquirat supellectilem. Quodsi vicario seu perio-, eadem ecclesia pro monialibus locus sit interpositis deutae commiserit episcopus monasterii visitationem, cratibus separatus,’ et'ad illum e monasterio aditus is non sine confessario aut alio sacerdote gravi monas­ pateat, qui viris omnibus perpetuo sit clausus, que­ terium visitet. madmodum et porta major monasterii. »0. Quae in domo paterna virginitatem aut vidui­ 15. Horas canonicas quotidie in choro decantent, tatem profitentur, niti habeant annum aetatis sexage­ abbatissa vel ejus vicaria praesidente et intonante, simum, ab episcopo diaconissarum benedictionem non vespertinas scilicet, completorium, nocturnas, matu­ accipiant ; illas autem ad professionem religiosam tinas, tertiam, sextam et nonam ; vespertinas quidem admitti stride prohibemus, sed habitum monacha­ ad solis occasum, completorium ante dormitionem^ rum, sine professione tamen, ut accipere et deferre nocturnas media nocte, matutinas cum tertia ante C possint, concedimus et indulgemus. missam, sextam et nonam ante prandium. Missae ar. Quaecumque in constitutionibus dilectorum quotidie intersint. Silentium in ecclesia, in mensa et filiorum nostrorum monachorum congregationis Mon­ a completorio ad tertiam horam diei sequentis obser­ tis Libani in ultima parte de processu judiciali ; de vent ; in communi mensa lectionem libri spiritualis culpis et poenis levibus, gravibus, gravioribus et gra­ vissimis ; de culpis et poenis superiorum ; de percusso­ adhibeant. , __ 16. Operi mânuum assuescant, quod nimirum soro­ ribus, de proprietariis ; de apostatis ; de excommuni­ ribus et monasterio utile sit. Officia autem pro monia- catione ; de privatione vocis, loci, cuculli et coronae; lium viribus abbatissa et sorores in electione officia­ de suspensione et depositione ab officio ; deque poena lium sic distribuant,.ut, quae nimirum laboriosa sunt, ejectionis ex ordine, pro ejusdem congregationi* mo­ ter vel quater in anno mutentur ; alioquin episcopus nachis praescribuntur : ea omnia servatis servandi* vel ejus 'vicarius, si quae oriantur contentiones vel et mutatis mutandis ad reliquo* dilectos filios nostro* murmurationes inter sorores de gravaminibus officio­ monachos, tam in congregatione, quam per se viven­ rum, sua auctoritate providere poterit, omniaque tes, et ad ipsas etiam moniales extendimus et amplia­ officia, praeter abbatissae solius dignitatem, mutare. mus ; mandantes eorum earumque abbatibus et abba­ Abbatissam autem neque sorores omnes neque epi­ tissis, ut subditos subditasque, si quando deliquerint, scopus ante expletum triennium deponere poterit, eisdem poenis puniant, consulto tamen semper epi­ scopo, si quôd grave delictum commissum fuerit, inconsulto rffio d. patriarcha. 17. Nisi in monasterio sint,quae.alias moniales qnod gravem poenam mereatur ; idque de iis intellilegere, scribere et horas canonicas cantare docere D gendum, qui vel quae non habent propriam regulam possint : ipse confessarius extra ostium monasterii a superioribus confirmatam. ss. Quum novitia habitum susceptura est, sit ab sedens id praestare poterit, quatuor saltem moniali­ bus praesentibus. episcopo aut ejus jussu a periodeuta seu quocumque t8. Etsi curandum sit, ut moniales extra monasterii sacerdote benedicitur. In primis, quae saeculo abre­ septa non egrediantur ; quia tamen net clausura apud nuntiavit seque praeparavit ad suscipiendum in mo­ no* de praecepto est, nec ea commode introduci nasterio habitum angelicum, sua confiteatur peccata. potest : curent saltem, ut ad possessiones monasterio Tum poet preces completorios (sive quando episcopo contiguas, adqua* pro necessitatibus monasterii exire placuerit aut ejus deputato) veniat, et coram episcopo coguntur, nisi binae, ternae aut quaternae, non pro­ vel eju* vicario, et confessario monasterii, nec non cedant ; nec ullum virum quovis praetextu ibi versari, praesentibus abbatissa atque universi* sororibus, vagari aut illinc transire permittant, nisi via publica genua flectat, vestibus saecularibus induta, praecincta mônasterium a possestionib·* dirimat, aut conducto* et calceata, inclinato tantum capite; et (si quidem ab iisdem monialibus operariof ibi laborare ndçeese eju* admissionem sorores probaverint) episcopus vel sit. Idqueepiscopus et confessarius ab ipso deputatus, ejus vicarius recitabit sequentem orationem : Domine qui in loco a monialiuta monasterio promis separato Deus noster jtesu Christe, qui virginitatem sic uieliet aliquantulum remoto domicilium cum socio habe- xisti, ut ex sancta virgine Maria m came nasci volucris etc. Aditante* : et men. Et dicunt psalmum ' XLV : Eructavit cor meum etc. Gloria fictri. Miseri(>) Tridcal. HM. 15, csp. ‘°· >51 CoMtüutiooM «t canone· ·■ lynodi Moud· Libani, a. ipjfl. »j> CWV £φΜ MtfMM ^fF^NN Mt <âc. Λ A rios lignât mm riguo crocit in fronto tribaa vicibm, diofot : JBmmmùhfA^· AdrtMrtM? saeculo susafie, Domine etc. Episcopal na vicario· tegnit raput ·$*· in ojodum Anton. Ε&Λοραρ mm viando· orat : Ztew Perfora, croci· tribui vieibui, ipat Mtraaapw faro flattante, qui oms Aft* «te. Adstaatei : Amen. Vann· : Aperi «t orat : Emitte, Domine Dtoa, gi atiam 4mm «te. mihi portas justitiae etc. Epistola ad Corinthio· tegi­ Aditante· : rim«w. Mariai·· tarant am Maadariba· tur a «mfeiasrio : Froft*·, firtritrii esum figura vestibus in loca ssparato; et abbatteaa induit earn hsqus msmdi etc. Dicunt : Alleluja, alletoja, audi habitu novidaran, et dicit episcopo· mu vicarius : fitiaetc. Evangelium ex Matthaeo legitur abepiacopo •mi .vicario : Time assimilabitur regnum coeiqrum /Mtaalw ancilla Dm N- c*m isto IMt» ηκιτηψιΜηι virtutum Mm etc. Aditant·· : decem virginibus etc. Diaconi· proclamat ; Stria atque etiam Dominum firmemur etc. Adatant·· : Do­ dawn. Novitia vectibus sui· induta aditat coram episcopo minum precemur. Episcopus mu vicarius codicem evangeliorum acci­ seti vicario, et dicunt pralmum : Adducentur virgines Post fatu etc. Epistola s. Pauli apostoli ad Corinthio· pit, et forficem super illum positam sorori offert, legitur · confesiario : Fratres, praeterit enim figura dicens -.Accifieforficem, et trade mihi. Soror accipit hujus mundi etc. Dicunt : Alleluja, alleluja, Audi forficem, et episcopus dicit : Ecce de manu Christi filia et vide etc. Evangelium ex Matthaeo legitur ab illam accifiis. Vide ad quem accedis, et cui abrenun- · episcopo seu vicario : Tunc assimilabitur regnum tias. Soror tradit forficem episcopo, qui capillos capi­ coelorum decem virginibus etc. Diaconus proclamat : tis ejus tondet in modum cnicis, dicens : Tondemus * Etiam atque etiam Dominum precemur (ut in bene­ B cafiillos capitis sororis nostrae N. in nomine Patris dictione novitiorum) pro hoc monasterio et pro soro­ etc. Adstantes : Kyrie eleison. Susceptrix accipit capillo· capitis ejus, et una cum ribus in eo inhabitantibus : et pro salute hujus sororis nostrae, quae novitiarum habitum suscepit. Adstan- abbatissa exuit eam habitu novitiarum in loco'sepa­ tes : Dominum precemur. Episcopus seu vicarius : rato ; et dicit episcopus seu vicarius : Exuat te Domi­ Pax vobis. Adstantes : Eleum spiritu tuo. Episcopus nus homine vetere etc. Episcopus seu vicarius tradit seu vicarius orat : Sancte Deus, qui in sanctis requie­ abbatissae tunicam, ut ea sororem induat, dicens : scis etc. Adstantes : Arnen. Novitia osculatur manum . Induat te Dominus vestimento laetitiae etc. Adstan­ episcopi seu vicarii et confessarii, et dat pacem abba­ tes : Arnen. Abbatissa imponit capiti ejus velum instor tissae, deinde sororibus. cuculli, et episcopus seu vicarius dicit ': Velum hoc, >3. Quum novitia ad profes-ionem admittitur, sic quod cafiiti luo imfiositum est etc. Adstantes : Arnen. ab episcopo seu ejus vicario est benedicenda. Abbatissa imponit ei analabum, id est succinctorium Ordo tonsurae monialium. Primum dato signo con­ laneum, et dicit episcopus sep vicarius : Induere pal­ veniunt universae sorores uqa dim abbatissa, et in lio justitiae etc. Adstantes : Arnen. Abbatissa prae­ ecclesiam ingrediuntur, stantes extra portam cancel­ cingit lumbos ejus, et dicit episcopus seu vicarips : lorum, hinc et inde dispositae. Stat autem ea, quae Fiatjustitia cingulum lumborum tuorum etc. Adstan­ tonlfiram habitumque angelicum susceptura est, extra tes Arnen. Abbatissa induit eam galea, et episcopus portam cancellorum media inter abbatissam et suscep- seu vicarius dicit : Induat te Dominus fiallio castita­ tricem, nudis pedibus et inclinato capite, sororibus tis etc. Adstantes : /leten. AbBmissa calceat pedes c ejus, et dicit episcopus seu vicariuk^CaZcce/ te Domi­ accensas candelas in manu tenentibus. Episcopus seu ejus vicarius sedbt intra portam nus etc. Adstantes : Arnen. cancellorum inter duos sacerdotes, quorum unus est Episcopus seu vicarius orat : Fac, Domine, ut mens monasterii confessarius ; et electam utnunque genu ejus etc. Adstantes : A men. Accedit soror coram epi­ flectere jubet, abbatissa a dexteris, et susceptrice ab scopo seu vicario, et flectit genu ad orientem, occi­ ejus sinistris stante^ et incipit : Gloria Patri etc. dentem, aquilonem et austrum, dicens quater : Bene­ Adstantes : Arnen. Episcopus seu vicarius orat : dic Domine. Episcopus seu vicarius tradit ei crucem, Sancte et requiescens in sanctis Deus etc. Adstantes : dextera gestandam, dicens : Dixit Dominus, sic luceat Arnen. etc. Et deducunt eam per ecclesiam incedentem inter Episcopus seu vicarius sororem electam mterrogi- ■ abbatissam et susceptricem, et dicunt cantum : Beabit hoc pacto : Dic mihi, filia, quare coram me adstas ■ tus, qui te pure amavit etc. Et statuunt eam ad portam ffexis genibus, et quid fietis T Novitia : Peto fieri altaris extra cancellos in latere meridionali, et soro­ monialis. Episcopus : Spontanea animi sententia res dant ei pacem. Episcopus seu vicarius dicit abso­ sanctam et angelicam vitam fietis, an coacta et invita I lutionem : Eja, Domine Deus, rogamus te, custodi Novitia : Voluntarie et cum toto animi affectu. Epi­ veracem promissionem tuam etc. Adstantes : Arnen. scopus : Permanebis in. monasterio et exercitiis vitae >4. Abbatissa ab episcopo benedicitur hoc modo, monasticae usque ad extremum vitae sfiiritum : Novi­ quo et virgo consecratur. ■ Episcopus missam celebraturus, dicto introitu, sedet tia : Ita, Domino coopérante et precum tuarum ope. Episcopus : Conservabis te ipsam in castitate et pau­ in throno intra portam majorem cancellorum, et dicit : pertate t Novitia : Ita, Domino coopérants et precum D Gloria Patri etc. Adstantes : Arnen. Episcopus orat : tuarum ope. Episcopus : Observabis usque ad mortem Sancte et requiescens in sanctis Deus, sanctifica hanc obedientiam praefectae et omnibus in Christo sorori­ ancillam tuamjf. et concede ei, ut fier immaculatam bus t Novitia : Ita, Domino coopérante etc. Episco­ vitam digna efficiatur, ut sancta sit corpore et spiritu, pus : Promittis hoc coram Deo excelse.fl coram sacre cumque virginibus findentibus in thalamum tuum hoc coetu /Novitia : Promitto. Episcopus admonet ingrediatur, Ubique gloriam attollat cum Filio tuo novithm nsteUgt, quae dico tibi, ancilla Domini. unigenito et Sfiiriiu sancto nunc et semfier in saecula. Dominus noster dixit etc. Novitia : Ita, Domino coo­ Aditante· : Amen. Et dicunt psalmum XLV. : Eruc­ pérante etc. Episcopus : Scito, angelos invisibiliter tavit cor meum etc. Gloria Patri. Misericors. A saeculo nunc adesse etc. Novitia : Ita, Domino adjuvante et suscifie, ut supra in officio novitiae. firecum tuarum ope. Tum duae moniales praesentant electam coram Sorores cbngregatioois Montis Libani hic faciunt episcopo, dicentes : Offerimus sanctitati tuae hanc votum expressum castitatis, paupertatis et obedien- ancillam Dei N.,ut illam constituas abbatissam super tiae, hoc modo. Abbas : Fofo, ut hoc ex ore tuo coram , hoc monaslermm. Si virgo fuerit consecranda : Offe­ me istoque praesenti coetu publice et clare enunties. rimus sanctiasti tuae hanc ancillam Dei ,V., ut illam Novitia dicit formulam voti : Ego N. If. promitto ac benedicas et consecres. voveo Deo omnipotenti etc. Episcopus jubet eam genua flectere, et imponens Tum adstantes dicunt hunc cantum : Ovis, quae ad manum capiti ejus, dicit : Deus largitor bonorum caulam tuam, Fili Dei, venit etc. Episcopus seu vica- munerum, adjuva hancfamulam tuam, et concede ei >55 ComtiMfaM· «t cuoM ». synodi Moatti Uhoti. a- 173«. *54 gratiam, ai Mi tt M iwwiias màtùierio //«rref ; prantak, qui ta «jus (1) nomina congregareatar, dûMMfW qfiee, «t /rutoUtr et aqRmtrr rrtofor te·» («jjctvata auctoritate, et mconmilto rffio d. ·»" MM*fa dirigat» «tas μΜμ^ιμΑμ/μΛμμ petriarclufr «rigete audent coufrsternitato· in ecdaati· ΡΤ»/βΜΐ,ΟΤΤ»ΜΐΙΟΤΤΪρίαΙ,0»ηΜαΐβΧΙ»ρΙθρταθθαΙ, vel ontofla totiua patriarchal·· aoetri, Misai iwga* <* gloriam tom, JDm* Peler, at ai aedificationem tariam, aequ· aHbi «recta· praeamnet apud aoatroa hujus sancti wausMrvii per miieratitnu «Nÿwtt' introducere, une speciali ijusdim rffii d. patriarch·· fitii tai i. ». fa» Christi, cam (»t tibi ami et Malte. Contraveuieateaarbitrio «Rudam patrimvta· Spiritui sancio,nuac et semper m seecula. Atoantas : pnniaatar, et quae ab eo erectae woe «rant et appro* tdsSM. betae, edaat «e naUe jatogrotüe ac privilqgà· gra­ Pro virgine consecranda didi hanc orationem : dere. Deve largiter bonorum munerum, qui virgiailsdis 3. Aliqua pietatis nota a ceteris distincto· eos esse virtutem hemone generi per sanctam semperque vir­ oportet, qui in sacris sodahtifo colliguntur. Quare illi ginem Muriem Dei genitricem largitus es, nfonu taqtum in confratrum numerum adkcribantar, quo· te, ut gratiam sancti Spiritus tui emittat super hanc pietas bt bonae famae aestimatio commendat. Exclu­ ancillam tuam, quae tibi in virginitate servire propo- dantur autem, qui fidei rudimenta ignorant, et qui mt. /Uumina animam ejus lumine cognitionis tuae aliquo notorio crimine vel infamiae nota musti sunt. sanctae, ut cogitet, quae Mi grata sunt ; munda cor­ Quodsi in pravos mores degenerent, postquam recepti pus ejus, ut sit sancta corpore et spiritu, dadscriba- sunt, expungantur, a catalogo, quoties moniti meliotur in numerum virginum man- rem mentem non induunt ; similiter amoveantur, qui _ .prudentem,. tuaque . date observet, et ad promissam tonetis virginibus B seminant inter fratres discordia·, et qui praepositis coronam perveniat, precibus reginae virginum, son- non parent, et qui raro admodum aut fere nunquam Ctae Dei genitricis Mariae, et omnium sanctorum, ad oratorium conveniunt, et pia initituti opera colere tibique gloriam referat cum unigenite Filio tuo, et frequentare negligent. d. n. fesu Çhristo, et Spiritu sancto, nunc et sem­ 4. Unicuique sodalitati sint peculiaria statuta, legi­ per m saecula. Aditantes ; 4tot. tima patriarchae, ut diximus, auctoritate confirmata, Episcopus signat eam ter, dicens : Signatur N., ut quae ad amussim 'serventur. Sicubi autem ejusmodi sit abbatissa hujus monasterii seneri ΛΓ., ix nomine leges defuerint, aequitati bonisque moribus consonae Patris etc. ; si sit virgd consecranda : Signatur condantur, earumque approbationem intra terminum ancilla Dei N., ut sil sponsa Christi, in nomine duorum mensium obtinere curent. Et his in anno, Patris etc. Aditantes : Arnen. Episcopus orat : Deus semel scilicet mense januario, et semel mense junio, verbum etc. Aditantes : Xers. Vorua : Aperi mihi aditantibus fratribus eadem statuta legantur. Quum­ portas justitiae etc. Epistola ad Corinthios : Praeterit que aliquis in sodalium numerum recipitur, aperta enim figura hujus mundi etc. AUeluja, alleluja, denuo voce recenseantur,ct novo fratri, si opus fuerit, audifilia etc. Evangelium Matthaei Tighe assimila- explicentur. bitur regnum coelorum decem virginibus etc. Diaco- ' 5. Mulieres confraternitatibus laicorum seu mona­ nus proclamat : Etiam atque etiam Dominum proce­ chorum et monialium adscribi et in sorores recipi mur, etc., ut in tonsura monialium. permittimus ; sic tamen, ut in confratrum ecclesiis Episcopus jubet abbatissam sedere in sede posita separatum a siris locum habeant, eorumque ecclesiam extra cancellos, dicens : Ad- gloriam et honorem Cadcuntibus et cum iis orantibus et missam audientibus sanctissimae Trinitatis, et ad aedificationem hujus hujusmodi sororibus spiritualia privilegia confratrum sancti monasterii. Moniales dicunt ter, digna. Epi­ et monialium communicari indulgemus. scopus tradit ei librum regulae, dicens : Λσα/τ hunc 6. Mandamus, ut in omni confraternitate, sive de librum, quo commissas tibi oves regas, rationem Deo corpore, sive extra, sit aliquis sacerdos doctrina, morum integritate et prudentia commebdatus, ab in die judicii redditura. Et prosequitur Hturgiam. Si virgo consecranda sit, episcopus accipit velum episcopo loci approbandus, qui et consiliis et actibua magnum, dicens : Ad gloriam et honorem sanctissi­ omnibus intersit, et in rebus dubiis omnes moniti· mae Trinitatis, et ad pacem et aedi ficationem sanctae' ejus et'consilio dirigantur. Hujusmodi rectorem fra­ Dei ecclesiae. Et imponit illud capiti virginis, dicens : tres eligent ex numero trium sacerdotum, quos epi­ Induat te Dominus velo castitatis et habitu sanctita­ scopus nominaverit. tis, ut sis sancta corpore et spiritu in nomine Patris 7. Quum per institutionem et erectionem confrateretc. Et signat eam ter, et dicit absolutionem : Eja, nitatum hujusmodi, nihil juribus parochorum detrahi Domine. Deus, rogamus te ; custodi veracem promis­ debeat, mandamus, ut nullum oratorium confratre· erigant sine episcopi licentia et parochi consensu,quo sionem tuam etc., ut in tonsura monialium. accedente, et salvi» illius juribus parochialibus, cônfratres per. sacerdotem sibi praepositum divina officia CAPUT IV. et missam ia dicto oratorio celebrare juxta ritum no­ strum prius teneantur, iisque absolutis adjungant preDe confraternitatibus laicorum. D ces instituto suO proprias, ut officium beatae virginis i. Laudatissimus in ecclesia inolevit usus, non . Mariae vel rosarium aut alia id genus. In feetiAutem solum sodalitatum monachorum, sed etiam confrater- et dominicis tempus et hora ab episcopo et parocho nitatum laicorum : ut nimirum ii spiritualium com­ illis praescribenda erit, ne missam aut divina officia munione sacramentorum et bonarum exercitiis virtu­ mane aut vespere celebrent, nisi poatqbam parochus tum fortius, quam carnalibus vinculis, unirentur, ac illa terminaverit. A dominica vero palmarum usque per mutua caritatis officia experirentur, quam sit ad dominicam in albis inclusive et in festi» nativitatis bonum, et quam jucundum habitare fratres in unum. Domini, epiphaniae, ascensioni·, pentecostes, Patri Quoniam igitur fidele· annes societatibus hujusmodi et Pauli apostolorum et assumptioni· Deiparae non adscript! oportet ut animae suae necessitatibus con­ audeant in suo aratorio convenire ; sed omnes tenean­ sulant; id unum studeant.semper (1) servare unitatem tur missae et divinis officiis in eocleaia parochiali in­ spiritus in vinculo Pads, ab omni discordiarum occa­ téresse. Quodsi oratorium non habuerint, parochus sion· abhorrente·, ut verbo Dei audiendo sedule sit illis pro praeposito, et in ejus ecdeaia conveniant, assistant, paemtentiae sacramentum frequentent et post missam et divina officia constitutas preces reci­ sanctissimae eucharistiae comipuniooe pro ano quis­ taturi.. X que statu de confasearii consilio refidantur. s. Quoniam in eorum medio pe iSdm Dem (») Mank. XVIII, » OJEptM·. IV, ». (I) TN. MM. ri, c·*. A CI··». VUI. ia «aM. 11 J. ÿum· aaafiM. (d. 7 d«e. Ma*·] »55 ' Comtitutiom· et-omones s. synodi Montis Libani, a. iyjq. ■ tji 8. Offidales a codfrutribus dagidfo annis etigaatiir, . ,1* divinis officiis sic dtopoMt,ut nihil oonfirann, nihil nec ultra anqttm ia eodem offidoquie pemaMreaut inordinatam tit. confirmari permittatiir tine speciali epfecopi ticaotia. >. 2MÜCMQ dfCrt TKKMMBW TlfflMTU Ο ΤΡΓΤΙΜ Facta autem electio ad eptacopum referri et ab eo qui canticum tandis Deodeben* ceMraro; et judicial confirmari debet. Seat vero oflfcWea, proaddee tree, oeooMjmns unus et secretarial aaaa. In praeridne ii intempestivo silentio, aut incondita voce clsmitrat eligimur, qui longa reran experientia, at p iMteiml pottaa quam canant. Quum igitur compertum habea­ M^t agendarum réram, ita et instituti aunt ammtis- mus, clericos nostrae in-dies eantps ecclesiastici, non rirtii ; ad administratiooom vero non admittatnr neco- sine maximo divini cultus detrimento, incuriosioreo nomus, niti exhibjto et praeetito probato vadimonio. Seri : sciant omnes, qui ad sacrae ordines promoveri Comitia autem non habeantur, niti coram episcopo deriderent aut ad canendum in choro admitti, etiam vel ejus vicario ; ct ne vi libertae adimatur, suffragia quoad cantum se axamen coram episcopo subiturae. . fetantur secreta, in manibus episcopi vel ejus vicarii, Curent autem episcopi, ut in frequeutioribus ecclesiis qui duo habeat suffragia, ut,' quando velit, postit illis et monasteriis tit magister cantus ecclesiastici, qui uti in uniuscujusque officialis electione. tamen ecclesiasticos, non profimos cantus doceat; -9. Praeter modestas et uniuscujusque.sive saecu­ quemadmodum praescribitur a patribus (1) : Bos, gw laris sive clerici statui convenientes vestes, nullam in ecclesiis ad psallendum accadunt, 'volumus nec in­ aliam vestium formam aut modum confratribus con­ ordinatis vociferationibus uti et naturam ad clamo­ cedimus tine auctoritate et licentia rihi d. patriarchae, rem urgere, nec aliquid eorum, quae ecclesiae non sub poena interdicti ecclesiae vel oratorii et privatio­ B conveniunt et apta non sunt, ddsciscere sed cum mafna attentione et compunctione psalmodias Deo, nis officiorum respective. 10. Bona vel reditus confratemitatis in eos tantum qui est occultorum inspector, offerre. Pios enim et usus expendantur, ad quos testatorum aut benefacto­ sanctos fore filias Israel, sacrum docuit eloquium. rum voluntas destinant. Quapropter onera missarum, 3. Pro chori disciplina ac divinorum officiorum dotium puellarum aliarumque eleemosynarum et offi­ ordine et religione,in eccietiis cathedralibus et mona­ ciorum pietatis descripta in tabella in propatulo pen- steriis insignibus mandamus regulas prudentia et pie­ deant, et satisfactio in libro ad id destinato notetur. tate refertas cdnstitui, quarum omnimodam observanNullius autem generis bona vendantur vel locentur tiam qpanibus, qui choro inserviunt, praecipimus, ac ulli ex confratribus aut consanguineis vel cognatis praefectis chori specialius injungimus, praesertim in eorum, nec aliis quibuscumque extraneis, nisi ad sta­ exitu et introitu in chorum, ut nulla tit observantiae tuta sacrorum canonum : affixis nimirum chartellis/ diminutio. TabeBa proinde horiri» conficiatur, tam aut publicato per praeconem edicto, et plus offerenti,- pro vespertinis, qUampro nocturnis et matutinis horis, ac impetrata licentia episcopi. et pro missa ceterisque horis carionids et divinis offi11. Ùstensilia quaecumque, praesertim sacra, non dis per. annum, quam mutare aut praeterire, vel dato apud laicos, sed probatae vitae ecclesiasticum depo­ tigno sacram functionem differre nemini liceat, niti nenda mandamus. · praefecto chori, ex causa tamen communi, et pro una 12. Officium sepulturae solemniter facere non au­ vice tantum ; quodsi aliqua necessitas diutius mutan­ deant contraires laid, sub poena interdicti ipsius con­ dam postulaverit, auctoritate tantum episcopi fieri fratemitatis ; sed solvendum sacris ministris et sacer- 1 ; liceat. 4. Quum in Christi fideles saeviret persecutio, dotibus relinquant. Sub eadem poena, confratrum cadavera sive aliorum deftmctorum in propriis ora­ synaxes suas secretius agebant, quam ut patente tigno toriis aut coemeteriis sepelire non liceat, niti constet cogi possent ; per diaconos enim aliosque clericos de privilegio a rffio d. patriarcha concesso, et niti sal­ acciri consueverant aut a presbyteris de certa divino­ rum officiorum hora praemoneri. Sublata persecu­ vis proprio' parocho juribus. 13. Unaquaeque sodalitas tres bene compactos libros tione, inductus est signi lignei, quod seman/ra didtur, habeat, in quorum primo omnia confratnun nomina, et malleolo percussum varios edit sonos, aut campa­ diesque et annus, quibus quisque receptus fuerit, narum usus,quo ad divinum opus convocarentur. Dato describantur ; in altero, quidquid in congregationibus itaque signo, clerid in chorum mature conveniant, et constitutum fuerit, adnotetur ; in tertio vero proven­ primus chorum ingrediatur praefectus, ut ipse in­ tu» et sumptus omnes, et quaecumque legata, indul­ choandi offidi det tignum. Praefecto vero absente, gentiarum diplomata, privilegia, ceteraque hujusmodi antiquior sacerdos, qui est in choro, et in ecclesiis referantur. In archivo autem episcopali aut parochial! quidem saecularibus post episcopum praefectus chori est archipresbyter ; in eccietiis vero monachorum conserventur. ■14. Eleemosynas non quaeritent confratres absque primus post abbatem est hebdomadarius vel sacer­ episcopi licentia; nec-officiales aut alii, quavis de dotio inter monachos, antiquior. Si autem e sacristia causa, in oratorio vel extra ejus portam quidqukm a ad chorum sit procedendum,quemadmodum in solomconfratribus petant aut exigant, sub poena arbitrio nioribus festis fieri consuevit, bini a sacristia decenter episcopi. 1 > progrediantur, et ubi ad chorum accesserint, prae­ missa arae majori debita reverentia, unusquisque ad locum suum pergat ; eodetnque ordine, absolutis offi­ CAPUT V. ciis, ad sacristiam redeant, sacra paramenta deposi­ turi. Nullus vero a' choro, divinis nondum absolutis De divinis officiis et chori disciplina. offidis sacrisque functionibus peractis, niti quum vera i. Praecipimus, ut sacros ritus et sacres caerimo­ necessitas exegerit, audeat discedere. 5. In majoribus eccietiis et monasteriis praeripi­ niarum praescriptiones nemo saecularis aut regularis missam aut divina officia celebrans praetereat, sed mus, ut in dominicis et festis diebus vespertinae et unusquisque, qui speciale a riho d. patriarcha privi­ matutinae horae nonnisi cum sacris paramentisa prae­ legium non habeat, contentus tit iis, quae tam in fecto cbori cantentur ; in reliquis autem diebus ferianumero ministrorum et assistentium, quam in appara­ libus duae saltem ad altare candelae ardeant, quum tu» sacri forma et numero,» ritu ecclesiae patrianihalis divina officia celebrantur. 6. Quoniam ad mentis et animi attentionem mul­ praescribuntur; quem ut accurate calleant et teneant, mandamus, ut clerici ante ordinationem examinentur tum confert etiam exterior compositio, qua decet gra­ de peritia rituum, utque etiam in unaquaque insigni vitate omnes, qui in choro adsunt, corpus componant, ecclesia vel monasterio deputetur a superiore aliquis «t externos ipso» motus Deo ejusque laudibus conse­ subdiacoous vel diaconus aut etiam sacerdos, qui tit magister caerimoniarum, ct omnia tam in missa, quam il) Trullas, csa. jj. (Maaa, Cmc„ XI. Φ7}.] «5T CMMtkatMM «t csaoaet »· synodi Mootis Libani, ». iyj*. cnet Stoat itagasbacaN» modeste iaafal, antiques A Cterum emtemesi, *5> et presbyteri dit· cooMMtadfai ciefUi tstw pBftUMNÎm owft ft ntiÿffWT 'Pnwfipfrwit Ttfirn sacri stabant;ssii saint ostohranti altontariin Merest sedare caadnss, at nemo ecclesiam fiaadkre posait, mai coapsrarittitnr.Fladaatgenua,asrgaut,tactiaentouaw» *stituto (*} dota» quse euffidat'saltom uni capot, pre rsram ac tta^peaaai exigentia ; atque fflud sactndoti at clerico ad rictum j ia majoribus autem ia priâd» anadM| aibi j*f*y*****. * y·* ancre ocdeeüe, «t mmsarwe clericorum cafiui rfMse Nicaene aynoduef t) preedpit, ia dMà» dtaafadcb et wrtrnaU, tem redit», (T gtMnaJ grewtitas, f«aa gttaa a paacbato ad factum peatecoates non earn goM Sac· un«M musrfidt, dribnadwf. Sic itaque ecdesiM tendum.eed stando txatiofcm Doedao fhndendaa. am catbedndibM episcopi provideant, ut et clerid Doutn reverentes ac homines, oadoram drcamvega- in numero sufficienti divina officia celebrent at neces­ tioate» cohibeent ; colloquia non misoeant, nec a an sarius illis victus suppeditetur. Curent autem quam divertant lot», nid ubi ad Uctorile accedendum -esset. maxime, ut,quicumquc ordine aliquo sive minore aive In majoribus autem ecclesiis et monasterii» indu­ majore sunt ab iis initiati, juxta consuetudinem eccle­ cendus eat usus, ut unusquisque loco suo stans librum siae nostrae adsint in choro omnes statutis diebus et prae manibus teneat : indecorum enim anet ingen­ horis, muneri suo diligenter satisfacturi ; absentes vero tem clericorum vel monachorum multitudinem con- a praefecto chori natentur, et ab episcopo puniantur ; fuse et inordinate ad loctorile convenire, ut ex uno canones enim praedpiuntytum laicos tum dencos codice omnes cantent. multari, qui per tres dominicas non conveniunt in 7. Cogitent clerici, psallere se iu conspectu ange- ecclesiam. Sardicensis synodus Q) : Ortas episcopus lorum Domini. Psallant igitur sapienter; integre,recte B dùü : recordemini autem patres nostros in tempore et sine errore legant. Uno velqti impetu verba non ΛιΙαίΙα judicavitse, ut, siquislaicus ht urbe agens glomerent, non deglutipnt, noapraeddant; sed trium tmus diebus dominicis in tribus hebdomadibus nom puerorum exemplum imitati, quasi ex uno ore laudent conveniat, is· communione moveatur. Synodus quini/ et benedicant Dominum,distincte et aequaliter verba sexta (4) : Si quis episcopus vel presbyter vet diamonds proferentes. Alternum psalmorum cantum a vetustis- vel eorum, qui inxlero enumerantur, vel laicos nullam simo tempore in ecclesia nostra. Antiochena (s) primo graviorem habet necessitatem vel negotium difiicilc, inductum, mox a reliquis susceptum, tenean^et accu­ ut a sua .ecclesia absit diutissime ; sed in civitate rate exerceant; vidssim sileant et psallant,et alternis agetis, tribus dominicis in tribus''septimanis una non choris ita sese invicem excipiant, ut pars una non in­ conveniat ; si sit quidem clericus, deponatur ; si vero, cipiat, nisi altera expleverit, laicus, segregetur■■ 8. Quum divina officia vel missae vel aliae püblicae functiones solemni ritu celebrantur, non audeant CAPUT VI. clerici minores pro diacono (3), Sacerdos non permit­ titur ejus ministerium obire. Unusquisque autem in De scholis ei litterarum studiis. sua mensura permaneat, tam diaconi quam presbyteri, sicut Nicaena sÿnodus (4) praescribit : Pervenit ad t. Quum adolescentium aetas (5), nisi recte insti­ sanctum magnumque concilium; quad, in quibusdam tuatur, pro na ait ad mundi voluptates, et nisi a teneris locis et civitatibus, presbyteris gratiam sacrae com­ annis ad pietatem et religionem informetur,antequam munionis diaconiporrigant, quod nec regula, nec con- vitiorum habitus totos homines possideat, nunquam suetudo tradit, ut ab his, qui potestatem non habent perfecte ac sine tnaxfrno ac singulari properaoduin offerendi, illi, qui offerunt, Christi corpgs accipiant; Dei omnipotentis auxilio in disciplina ecclesiastica nec non et illud innotuit, quod quidam [diaconi ante ' persederet t Sanctorum patrum institutis inhaerentes episcopos eucharistiam contingant· Haec igitur omnia praecipimus, in urbibus, in frequentioribus pagis et in' resecentur, et in sua diaconi mensura permaneant, monasteriis insignibus scholas erigi, erectas diligenter scientes, quod episcoporum quidem ministri sunt, in­ retineri et conservation quibus pueri ipsarum urbium, feriores autem presbyteris habentur.Per ordinem ergo vel adjacentium pagorum, quae necessaria sunt, edo­ post presbyteros gratiam sacrae communionis acci­ ceantur.' Si enim bonum est viro (6), quum portaverit piant, aut episcopo eis aut presbytero porrigente. Sed jugum ab adolescentia sua, bonum erit ecclesiae, nec sedere in medio1 presbyterorum diaconis liceat; quum eos habebit ministros., qui jugum ecclesiasticae quia si Hbc first, praeter regulam et ordinem probatur disciplinae ab adolescentia sua portaverint. Sic enim exsistere. fiet, ut in domo Domini et in atriis domus Dei nostri 9. Non mercenarie, sed voluntarie sacrificandum a 'primis annis educati, etiam quum senuerint, non est Domino, quoniam bonus est. Verum quia scrip­ recedant ab illa vitae ratione, quam primitus inierunt. tum est (5) : .Vescitis quoniam, qui in sacrario ope­ Ab ipsis autem fidei Christianae primordiis scholas rantur, quae de sacrario sunt, edunt ; et qui altari. exstitisse Hierosolymis, Antiochiae, Alexandrian et deserviunt, cum altari participant t et alibi : Dignus. in aliis praecipuis Palaestinae Syriaeque ac Mesopo­ est enim operariA mercede sua ; ideo ab initio eccle­ tamiae ecclesiis, tum divina auctoritas in Actibus aposiae invaluit usus, ut et clerici omnes cathedraii eccle-1 > stolorum, tum ecclesiastica historia manifestum tacit. siae deservirent, et episcopus congruam illis partem Dottoris enim munus, quod a s. Paulo (7) commemo­ de proventibus ejusdem ecclesiae distribueret, quem­ ratur et * s. Luca in (8) ecclesia Antiochiae exercitum admodum in apostolorum constitutionibus legitur (6) : fuisse legitur, palam ostendit, docendis populis quos­ St quis episcopus vel presbyter [praeter} Domini de dam praefuisse. Et hujusmodi quidem doctores erant sacrificio ordinationem, alia quaedam ad altare attu­ olim episcopi, presbyteri, diaconi, clerici ndnores et lerit, mei vel lac, velpro mnb siceram, vel confecta, vel aliquando etiam laid, qui officio catechistae in eccle­ aves, vel aliqua animalia, vel legumina praeter ordi­ siis fungebantur, et catechumenis instituendis prae­ nationem, hjmehtr, praeterquam nova legumina, fecti erant, tam in civitatibus, quam in vicis, ut contempore opportuno. He liceat autem aliquid aliud ad altare ifferre,'quam oleum ad luminare, et incensum (1) Supra part. 4. cap. i. c«n. i. tempore sanctae oblationis. Omnis autem alius fructus Li) Lib. J. ei novdba tit t. (Neque boc kv» aeque ttibt ilU domum mittatur, primitiae qgiscopo ei presbyteris. vofba iaveai ; etai simili· in nuveU» Justiaiaai saeptu» conati( 1) Nicaea, caa. as. [Rsiua >0. Maad, Crm- U, 6Sj.J ‘ (1) Socrate· lib, » hiat. aed. cap. t. Thaodurst. lib. », cap. 14. (I) * Videtur hic exqdiaaa : eeproereme èimeue. (♦) JWcasa. caa. iS (L%.) (S) t Cer. IX. i>. (4) Apost. «ob. i at 4. [Maari, Cme^ I, jo.] CQMSMML COlXJCttO» XXXVU1. tuta reponuntur, r. g. ColL 1. Ht. $ et 6.] ($) ·<>·. n, vel 14. (Mansi, tmc.. Ill, 1$.] (4) Tnübu». c·*- So. (Maasi, Cmx.. XI, 97a.] ( j) Tnd. tern. aj> cap· it(4) jereeu THrau IU, >7. (7) Kpima.1V, >; L Cor.Xll, st. (I) Aci. XÎIV1. >59 Constitution·· «t canon·· «. synodi Mooti· Libusd, a. 173d. . ■■ stat ex iis, quae da schola Alexandrine, Antiochena, a tim ab oettad* seu monasterio (nisi monachus •jusPalaeatma, Edessena et NWbona perhibentor. Nam . dem ooenobu fissrit), partim a puerarum parentibus Alexandria* scholam, quam s. Mafcu· •vungetiata solvatur..... fundaverat, rexere bud (1 ) Panteenus, Origenes et >. Quid olim doctorat «t magistri hujusmodi doce­ . Didymus^ presbyteri Pierius,Cle«nens,Heroclas,Dio- rent, et qua· studia in eorum scholis excolerentur, ecnysius, Alexander et impius Arius,· quibus ex cathe­ deehstks noedocet historia ; nimirum sacris scripturis dra doctorum ad ipsam Alexandrinum sedem conscen­ ibi maxime opera impendebatur, nec tamen huma­ derunt Heradas, Dionysius et Alexander. Antiochiae niorum diadpiinarum studium pronus negtigebutur. doctori» seu catechisCae munus. implevere,poet primos I. De studiis enim sacrarum literarum aperta sunt illos apostolicae yiro· (r) Sauhun,Burnabam,Simooem patrum testimonia, qui illa clericis, monachis, tnoniaNigrum, Lucium Cyrenensem et Manahen, presby­ Hbus, fidelibus laids et in more fuisse tradunt, et pas­ teri (3) Theodorus, Joannes Chrysostomus,Neetorius sim commendanti. Augustinus de s. Antonio (I ) et diaconus quidam eidem s. Chrysoetomo amicitia abbate : Qui sine ulla scientia litterarum scripturas conjunctus, qui, quum abesset episcopus, quumque ' divinas et mtmoriter audiendo tenuisse et prudenter presbyteri innummerabiles plebis turbas unius noctis cogitando intellexisse praedicatur. Hieronymuf de ' spatio baptizarent, nec necessaria simul imbuerent s. Hilarione^a) : Scripturas quoque sanctas memodoctrina, ultro curam eam suscepit, ut tjirmatim tin- riter tenens, post orationes et psalmos quasi Deo praegendos erudiret, centenos vel ducentenos simul. In' sente, recitabat. Eusebius de Valente (3), ecclesiae Palaestina, Hierosolymis,quidem Cyrillus catechesi- Hierosolymitanae diacono : Eas, id est sacras scrip­ bus emicuit, Caesareae vero Pamphilus martyr, coa- B turns, usque, adeo fideli memoria complectebatur, ut ‘ '■ nihil omnino interes set, an ex eo codice legeret, aut cervata ad promovendum litterarum studium acriptorum ecclesiasticorum supellectile instructaque cujuslibet scripturae integras paginas memoriter reci- ' bibliotheca ; Scythopoli autem et sacrae exponeban-; taret. In actis sanctae Febroniae Nisibenae describi­ tur scripturae et officium interpretis de Graeca in tur studiorum scripturae norma, quam monialibus Syriacam linguam vigebat, quod; s. Procopium mar­ suis praescripsit b. Paula (4) his verbis : Nec licebat tyrem exercuisse legitur (4) in Actibus martyrum cuiquam sororum ignorare psalmos et non de scrip­ Palaestinae apud Eusebium. Et- Eusebium, Emisse- turis sanctis quotidie aliquid discere. Si enim habent num episcopumi,bi sub magisterio Patrophili episcopi •cta. ·' Erat autem' regu/a Platonidis hujusmodi. sacrarum litterarum studiis incubuisse (5) narrant Eeria sexta nullum opus sorores exterrebant, sed in Socrates et Sozomenus. In Mesopotamia prae ceteris oratorio congregabantur ; et nunc quidem canonem antiquitate et nobilitate commendantur scholae Edes­ psalmctrum explebat ; nunc vero divinas scripturas senae, in civitatum etiam commodum erectae, ubi accipiens, sororibus praelegebat, et usque ad horam sacras (6) scripturas Macarius, s. Ludani presbyteri tertiam ipsa Platonis divinos sermones ad sorores et martyris magister, interpretabatur, et viri principes habebat. Post tertiam vero tradebat librum in ma­ . aliique (7) locupletes liberos siibs eo institutionis nus Bervenae, quas et sororibus usque ad vesperam gratia ablegabant ; nec minus celebris erat Nisibena legebat. De s. Protogene, presbytero Edesseno, quem schola a s. Jacobo, illius urbis episcopo, instituta, Valens imperator arianus in exilium Antinoum misit, qui (8) ei discipulum suum’ s. Ephraemum praefecit haec scribit Theodoretus (5) : Admirandus ProtoSyriacae linguae niagistrum ; ubi etiam, quemadmo- v. genes in sacris liberis eruditus et notarum peritus, dum auctores (9) testantur, divina lex per magistros quum locum opportunum nactus, scholam ibi ac publicos ordine ac regulariter tradebatur. His itaque ludum litterarium instituisset, puerorum magister exemplis stimulati majores nostri in eo curam suam factus est, simulque illos et per nolarum compendia operamque adhibebant,ut, ubicumque liceret, scholas scribere docuit, et in divinis eloquiis erudivit. Nam rt erigerent, et magistros ad decendum praeficerent. Davidis cantica eis dictalat, et ex apostolicis libris ea Nos vero illorum vestigia prementes, per viscera, Jesu loca, quae utilissima ipsis essent, ediscere eos jubebat. Christi universos et singulos, qui dioecesibus, urbi­ Sic et Rabulas, episcopus Edessenus (6), in celeber­ bus, vicis et pagis atque' monasteriis praesunt, horta­ rima Edessena schola studebat, coopérante Spiritu mur et monemus, ut una simul omnes ad tam salutare sancto, omnes in veram s t stabilem fi dem adunare ; opus magnis animis et sollicita cura conspirent : epi­ exteros autem gentilium filios bis in mensem e schola scopi (10) scilicet, chorepiscopi, archipresbyteri et ad se evocabat, eosque verbum veritatis docebat. monasteriorum praefecti, .qui in primis curent (11) II. Qui vero sacris litteris humaniores disciplinas magistrum constituere, ubi non adest, et nomina pue­ sociavit, primus Origenes fuit, de quo haec scribit (7) rorum describant, qui ad doctrinam hauriendam apti Eusebius : Divisa omni auditorum multitudine, Hera­ sint, eorumque parentibus praecipiant, ut illae vel dam ex familiaribus suis deligens,virum rerum divi­ invitos ad scholam adducant. Quodsi orphani fuerint narum studiosum ei alioqui doctissimum, nec exper­ aut inopes, ab ecclesia vel monasterio victus eorum tem philosophiae, in docendi officio socium sibi atque subministretur. Si vero (11) ecclesiae seu monasterii administrum adjunxit ;.et huic quidem institutionem singulis diebus dominicis collectam a fidelibus laciat Ώ eorum, qui primis adhuc instituerentur rudimentis, pro eorum alimentis. 1 ... Stipendium s. j.· autem . tpagistri mandavit, par- sibi vero perfectiores docendos reservavit etc. Discipulos acutioris ingenii ad philosophiam in­ (I) Euseb. lib 5, cap. io et u et lib. 6, cap. J/ό, 15, M>, >9 troducebat, geometriam iliis tradens et arithmeticam et 35. aliasque praevias disciplinas ; inde ad varias philo­ (O Act. XHI, 1 sophorum sectas eos perducens etc. Hebetiorum multas (3) Theodorei. lib. 1, cap. t. Sk Joan. Chrywat. //feri/. 46, ad humaniorum artium'studia hortabatur. Alexan­ in Act. drinam Origenis scholam ceterae christiani orbis scho­ (4) Act. martyr. Palaestinae apud Euiebium. * (5) Socrat. lib. 1, eap. 6. Sonomeo. lib. 3, cap. $. lae hac in parte aemulatae fuere, ut profanas sacris (6) Holland. Act. sanctor, 17 jaauar. cap. 1, in rite «ancti litteris conjungerent ; vel si id scholare· in una eadem■ Luciani. que Christiana schola consequi non possent, sacras a (7) Holland. Act. sanctor. 1$ januar. in vita «ancti Alexandri Acoemetae. (8) Bennatibua in Nomocanoae. (9) Jyniliu* Africani» in preefat. ad Ubroa de partibus divinae legt* ad Primarium, tom. X Bibliotb. patrum. Caaaaodorit* in praefat. ad libr. I, de divin, lection. ( 10) Can. Arab. Nicaea.#, apod Lett. torn. 1. Condi, peg, (II) Gregor. Atalphangfaa in Nonocancne pen. 7. eap. 9. (is) * Ex texiu Arabico putet, hie exddteae.’Avtairiw/a·*· (1) De ductr. christ. lib. 1. (1) In vita a. Hilarionia. (j) De martyribus Palaestinae, cap. 11,13. (4) S. Hteronynttta in Epitaphio s. Penine. ($) Theodore*, lib. 4. hiat. ecel. cap. tt. ' (6) Holland. Act. enact, ij jaauar. ia vita a. Alesandn Acocmetae. '’Hk; Hi ( CoMtitutionta M emmet s. tynodi Montis Libani, a. 1736. H> tihrietimte ifoctofibiMp pfofams sb ethnicii htsrith A corsis, paalmo» et cantas, qui in divinis officii» et but. Ita ». Jeune» Chryaoatotnus, Ubu» aojfoMta ntat· usurpantur, addiscerent, deinde testamentum BMgiatro un», a (οτμμΟμμat «Mcvtaribv» ataffifo ad novum, postremo lectiones ex vetare testamento divin·» Utter·» a· cootaHt, et ». Gregoriu» tbeotogw ••lectas, quae in ecclesia in dommicM et foetis legi prinuriapud etboico» nagfotro· inrâdavit gramma­ «Msnevvrant ; atque ita demum ad opifici· pro libitu ticae, rhetorica·, pUloaophia·, Medicina·, nxmcae, addiscenda abire permitterentur. III. Nos igitur attenta locorum ac temporum 000geometriae, «Mroeomiae, donec anum aetati· mu trigtatanm attigiaaet, qaando «aero fonte initiatu» ditiooe, praecipimus magistri* hujusmodi, quoa, ut •tatait humani» poathac illi» omnibus disciplinis te supra, ab episcopis .vel monasteriorum praefectis subducere et divinaram scripturarfign meditationi va- deputari vohinras, ut, servata communi methodo, care. Come· ilH studiorum fuit ». Ba*iliu» magnus. pueros in scholis doceant primo Syriace et Arabie· Eadem fore studiorum methodo usu» EuaebiuaJEmeaae legere et scribere ; deinde illis legendum proponant episcopus (1), ofour ineunto aetate, ut mos patrius psalterium, diaconalem libram, officium feriale et fait, ucrii in litterio educatus, deinde disciplinis novum testamentum ; postea si quos deprehenderint ■ humanioris litieratarae institutas, postea ab Eusebio ad litteras magis idoneo», grammaticae Syriacae et Pamphili et Patrophilo, interpretibus et magistris Arabicae praeceptis imbuant ; tum cantas et computi suis, sanctos 'scripturae libros exquisitius perdidicit. ecclesiastici disciplinam doceant, deinde ad sublimio­ 3. Varia fuit apud varios studiorum methodus, etsi res scientias promoveant, rhetori, se nimirum et poe- « in hoc omnes convenirent, ut humaniores litterae ticae, philosophiae, geometriae, arithmeticae, astro­ scripturis sociarentur. fl nomiae aliorumque matheseo» tractatuum ; tum ad I. Nam s. Hieronymus (a) mandat, ut psalterium institutiones juris canonici, exercitationes biblicas ac primo ediscendum curet, tum’ ad libros Salomonis et theologiam scholasticam, dogmaticam et moralem, et Jobi gradum faciat, denique ad evangelia ; inde ad maxime quae ad sacramenta recipienda tel confe­ àcta et ad epistolas apostolorum ; mox ad prophetas, renda et ad rituum accaerimoniarum formas ediscen­ ad pentateuchum, ad ceteros dein scripturae libros, das opportuna videbuntur. Curent autetn potissimum, quibus perlectis, tuto possit ad canticum canticorum ut singulis diebus missae sacrificio et divinis officiis accedere ; *ss. denique patrum opuscula volutet terat- in choro, saltem vespertinis et matutinis horis, inter­ que. In capitulari Aquisgfanensi (3) clerici juniores sint ; ac singulis mensibus, nisi obstet aetas, ad jubentur edoceri per singula monasteria vel episcopia sacramenta poenitentiae atqub eucharistiae accedant ; ' grammaticam, psalterium, cantum, computum et certumque sibi migistri quotidie, aut bis saltem in orthographiam. In alio capitulari (4) adjicitur studium hebdomada, praefigant tempus, in quo discipulis suis medicinae. In monasterio Floriaceqsi (5) Abbo do- Christianas institutiones tradant, doctrinam cardina•“-euisse dicitur litteras et cantum ; mox ad alias liberales ' lis Roberti Bellarmini exponentes, adhortationibus­ artes se contulisse, quales recensentur grammatica, que et colloquiis ad devotionem ac Dei metum pro­ arithmetica, dialectica, astronomia, musica, rheto­ vocare eos ac trahere non omittant. rica, geometria, In Berytensi academia in Phoenicia 4. Atque hoc quidem.,institutum ab omnibus ma- ,. nostra jurisprudentiae potissimum opera dabatur, gistris servari mandamu». 'Quos vero nuper e thus ac atque adeo illuc ex toto Oriente scholares et magistri rrtius d. sanctae Romance ecclesiae cardinalis Antoconfluebant. Quum (6) Constantinopoli exstinctae C nius Felix Zondadarius, Vigilantissimus nationis no­ pridem litterae restituerentur, conquisiti undecumque strae protector,religioni bonisque artibus consulturus,* ’■ viri peritissimi praefecti fuere scholis grammaticae, ex alumnis collegii nostri Maronitici selectos magi­ poeticae, arithmeticae, musicae, astronomiae, geome­ stros, necessaria ad victum pensione constituta, depu­ triae, philosophiae et jurisprudentiae. Atque haec de tari voluit, scholisque in patriarchatu nostro erigendi* Graecorum Latinorumque antiqua studiorum disci­ praefici ; iis praecipimus, ut impositas sibi ab eodem plina. ettio àd riho d. cardinali constitutiones ad amussim II. Apud Syros vero clerici (7) jubentur edoceri servent ; ac praesertim ea omnia diligenter accurateprimo litteras, grammaticam, cantum, scripturam, que exsequantur, quae ad pueros in scholis edocen­ patrum commentaria; deinde qui perfectioris sunt dos, et ad vicinos etiam pagos verbo Dei excolendos ingenii, ex philosopharum libris rhetoricam, poeti­ spectant ; quemadmodum tit. 1, cap. 3 et 5 injungi­ cam, dialecticam, philosophiam, mathematicam et tur, in haec verba ; 17 fini praecipuo hujus sanctae medicinam ; sic enim in Syria et Mesopotamia a institutionis operarii consulant, sui ministerii munia quinto Christi saeculo obtinuerat consuetudo, quum ita divident, ut scholam quidem continenter apertam adhuc liberales artes in scholis florerent, ac praeser­ habeant, catecheses tero seu doctrinae Christianae tim in urbe Edessa ejusque ricinis monasteriis, ubi institutiones diebus praecipue /estis in ecclesia aut sacris litteris profanae jungebantur, nec cujuscumque oratorio publice exponant horis pomeridianis. Nam philosophi placita sequi licebat, sed Aristotelis tan­ concionem a i populum in paroetuati missa habere tum, cujus proinde philosophia et opera omnia pri­ . tenentur. Porro loca suae residintiae .ita excolere mum a Syris exculta et Syriace e Graeco translata, β satagant, ut etiam ad proximos Pagos et castella sibi deinde ab Arabibus poet octavum Christi saeculum, designata identidem excurrere meminerint, /d vero Syrorum interpretum opera utentibus, quemadmodum maxime praestabunt festis diebus, itidem quatuor ex Syrorum (8) ipsorum Arabumque annalibus com­ solemnium jejuniorum temporibus, in quibus Chris­ pertum est. Qui vero hebetioris essent ingenii, his (9) tiani orientales sacramenta confessionis et commu­ praescribebatur, ut litterarum studia triennio absol­ nionis frequentare solent. In his autem piis rerum ac verent, ac primum quidem, grammaticae regulis per- temporum circumstantiis sibi tria praecipue propo­ nant : primum, ut publicis in concionibus dégraedictis ( 1 ) Sonnea, lib. j, cap. 5. sacramentis tractent ; alterum, ut illis satisfaciant, (>) Epiit. sd LaeUffi de inslhuiKSne filiae. qui vel ob vitioium pudorem vel ob praesentes cum (j) Au. 7S9. cap. 7*. suis parochis simultates confessionem protrahunt (4) Ana. »05. diutissime ; tertium, ut scandala de medio tollant (5) Surius die 1, novembr., cap. j. (6) Codrwi.,CuropslM. et Anna Comnena, de irapp. Micbaele, Publica, et privatas incolarum discordias Christiana Barda, Bssilio, Leou, Constantino et Akxio Comneno. caritate componant. 1’erumtamen puerorum institu­ (7) Gregor. Abulpbangins ia Nonocanone, part. 7, cap. 9. . tionem inter primas suae missionis curas esse existl(S) Abulpbarag. Hist, dyaeatiantm : Muhammed β). Isaac ment. Scholam itaque, in sua residentia continuo in Praaopofraphia operans AriawteUa. Vide Hotuager, ia Bibl. ageriant, in qua Sgriacam et Arabicam linguam Orient, lib. J, pan. a, cap. a, a pap. sip. (9) Kbedjaaus Soben in Nonweanom, pan. 4, cap. J Sabarjn- pueros legere et scribere docebunt ; servataque com­ aua, neodeeius et Abraham patriarchae ί· constitutsanibua. muni methodo, clericis praecipue legenda proponant I ■■«•MPI »63 Constitution·· et canon·· ·.< synodi Monti· Liboni, a. 1736. primum psaÜerittmparvum ; deinde librum diaconatis A magnus (1) monachis Mris instituendo· commendat minister*et ojficium, quod dicunt simplex ,·postremo puerorum greges : Dicente Demisso, sinite infante» testamentum novum. Si quos vero deprehenderint ad ionise mt me, et apostolo Daule collaudante eum qui litteras magis idoneos, grammatics* Syriace* prae-. ab infantia sacreu littéral didicisset, et nrnm prae­ ccptis imbuant atque ad dialecticam et scientiam cipiente, educari filios in doctrina et rerum moralium seu moralem theologiam promo­ Domini, omne tempos a prima aetate offorinnum veant. Memores etiam accepti in Ramosus collegiis quidem esse ducimus ei suscipiendum timorem et beneficii, curent, inter adolescentes eorum curae com­ eruditionem Domini ;firma tamen tunc erit professio missos, aliquos invenire bonae indolis ei perspicacio­ virginitati·, ex quo adulta jam aetas esse coeperit, et ris ingenii,ad Urbanum atque Maronitarum in Urbe ea, quae solet nuptiis apta deputari ac perfecta ; opor­ collegia, accedente superiorum assensu, rao tempore tet tamen infantes, voluntate et consensu parentum, destinandos, quos etiam Latinis litteris erudiant. Piai imo ab ipsis parentibus oblatos, sub testimonio pluri­ itaque menti ejusdem ethi ac rthi d. cardinalis Zonda- morum suscipi, ut omnis occasio maledicti gratia darii de nostra natione optime meriti, inhaerentes, excludatur hominum pessimorum. Adhiberi autem constitutiones pro alumnis et scholis hujusmodi editas eis oportet summam diligentiam, quo possint ad omne suscipimus et approbamus, et ad calcem hujus synodi virtutis exercitium probabiliter institui, tam in verbo, apponendas decernimus, personas ad hoc sanctum quam in intellectu et opere. Quem morem in monaste­ ministerium idoneas et loca scholis aptiora, synodico riis occidentalibus etiam s. pater Benedictus induxit, decreto assignantes, simulque eidem etho <1. cardinali ut s. Gregorius magnus (a) testatur : Coepere tunc ad pro collatis genti nostrae beneficiis gratias agentes, b eum Romae urbis nobiles et religiosi concurrere suos• 5. Quum autem ssihus pontifex Clemens XI inter que <·■eet ei filios fiUfsa Cimuiknlouii λλ usjiviortrloe omnipotenti Γ\Deo nutriendos d/sua dare. TXtori Pueri cetera, quibus gentem nostrAn cumulavit, beneficia, itaque in monasterio, tamquam in schola seu collegio monasterium etiam in alma Urbe apud ecclesiam ss. sive seminario, a monachis nutriebantur ; sive ad Marcellini et Petri pro dilectis filiis nostris monachis monasticam professionem informarentur, sive litteris < ordinis sancti Antonii abbatis congregationis Montis tantum ac pietate imbuerentur ; ad clerum postea vel Libani a fundamentis erexerit ; quumque ejus mona­ saeculum redituri, ubi sese ipsi per aetatem rationis­ sterii regulas ssihus d. n. Clemens XII, ob propen- que et libertatis lucem (3) récupérassent. Id quod non ' sani in nos paterni animi voluntatem aeterna memoria solum de pieris in monasterio virorum, sed ctram de dignus, diplomate apostolico confirmaverit ( 11 : nos phellis in coenobio mulierum educandis concilium earumdem regularum observantiam memoratis mo­ Aquisgranense (4) praescribit in haec verba : Tot ergo nachis, subditis nostris, inculcantes, mandamus eis- pueris, r__.............................. ....................... ... qui nutriuntur vel erudiuntur in congregatione dem' ut, quod laudabiliter faciunt, in monasteriis , canonica, instantissima sit adhibenda custodia. Sosuis scholas apertas tenere pergant, in quibus ii prae­ lerter rectores ecclesiarum vigilare oportet, ut pueri et sertim monachi, qui in Romano monasterio studiis adolescentes, qui in congregatione sibi commissa litterarum incubuerint, juventuti edocendae operam nutriuntur vm erudiuntur, ita jugibus ecclesiasticis -navent juxta methodum -supra traditam. Quos w;ro disciplinis cfistringantur, ut eorum lasciva aetas tt idoneos ad sacras missiones obeundas nhus d. pAri- ad peccandum valde proclivis nullum 'possit reperire archa eorumque abbas generalis judicaverit, ii ab» locum, quoin peccati facinus proruat. Quapropter in eodem patriarcha ad excolendam Domini vineam cum c hujuscemodi custodiendis et‘ spiritaliter erudiendis necessariis et opportunis facultatibus mittantur, ad .. - ea __ fatfs a praeiajis constituendus est vitae probabilis potissimum loca, ubi ob sacerdotum defectum sacro­ frater, qui earum curam summa gerat industria; rum hujusmodi missionariorum opera Christi fideles eosque ita arctissime custodiat. Item ut erga puellas indigeant. Ne autem tam pium institutum suo effectu in monasteriis erudiendas magna adhibeatur diligen­ ac tine irritum et vacuum reddatur, si iidem monachi, tia. ptidigio ecclesiastica docet, ut puellae, quae in postquam humanis divinisque litteris sunt imbuti, vel monameriis erudiuntur, cum omni pietatis affectu et in Romano monasterio vita durante permaneant vel, vigilantissimae curae studio nutriantur ; ne, si lubri­ quod pejus est, ad aliani Latinanrreligionem aut ordi­ cae aetatis annos indisciplinate vivendo transegerint, nem, proprio deserto, transeant : etiam atque etiam aut vix aut nullatenus corrigi postea possit Qua­ rogamus eihum ac riîium d. cardinalem illius mona­ propter praeferantur eis ex sanctimonialibus tales sterii protectorem, ut pro sua auctoritate et prudentia magistrae, quae utique et probabilis sint vitae, et erga nihil horum fieri permittat, sed. absolutis studiis, eas talem exhibeant curam, ut nequaquam huc atque quam celerrime huc in Syriam memoratos monachos illuq possint habere progressum, et aut desidiae aut venire jubeat, eosque solos ad certum tempus ibi lasciviae vitio hfgsculentur ; quin potius sacris imbuan­ morari sinat, qui sunt ad aliorum instructionem vel tur disciplinis, quatenus-his mancipatae vagandi otio regimen necessarii. careant. 6. Aliud scholarum genus, pbi clerici, a laicis se­ II. Hanc seminariorum institutionem sequior procreti, eodem victu, et — contubernio utuntur,-a bavit aetas, et patres commendarunt, ac praesertim — ................ —-, vestitu ■ — .— maj -ribus nostris tunc* usu receptum fuit, postquam D sacra Tridentina synodus (5) praecipit, ut singulae mona«]. (4) Aquisgranena. ann. Si·, ,Ub. 1, cap. 135 et lib. 2, cap. sa. (5) Trid. aeaa. [>3. de raf.] cap. 1*. mi|ll.lll II. ^WW» I. Ms Ii..niwtwiwmniiiww .-ww- — . .. j - j, . ..L.......j..., JU._ Constitution·· et canon·· *. synodi Monti· Libani, a. 1736. M< ttet/ttnkr noverint, rt quorum indues et voluntas , rfti d. patriarchae eme erit, illoa (t ad Urbem) una sfiem te* ecclesiasticis muutlmu iimrnt»· cum fideli ac perito sacerdote, itineris socio ac doce, ra». Pmsfienem autem filias praocifisse eligi wM, nec ad Urbem de more mittere. Omnibus autem et sin­ tewrti ditiorum escisuiii, modo no sumptu alantur, gulis nationis nostrae praelati* aut aliis quibuscumque tt studium prae ** ferant Dit tt ecclesiaenuniaii. stricte prohibemus, ne quis, praeter rffium d. patriar­ üospsseros episcopus in toi classes, quotei videbitur, cham, alumnos in Urbem transmittat, simulque roga­ [dMaat] juxta eonsrn numerum, aetatem ac m dïad- mus effium ac rihum d. cardinalem protectorem, ut püna ecclesiasticaei oppor­ juvenes alios quomodocumque Romam missos in tunum videbitur, ecclesiarum ministerio addicet, par- collegium admitti non sinat, nisi exhibitis ejusdem tim râ collegio tnâmdoi retinebit, aüosque m locum patriarchae testimonialibus. Quia tamen saepe con­ eductorum sufficiet, ita ut hoc collegium fin mini­ tingit, ut nonnulli eorum, dum in Romano collegio strorum perpetssstm seminarium sil. l ’I vero in eodem litteris vacant, sacramenta, confirmationis vel ordinis disciplina ecclesiastica commodius instituantur, ton­ ab episcopis alterius ritus accipiant aut, absolutis sura statim atque habitu clericali semper utentur ; studiis, in patriam remeare detrectantes, absolutio­ . grammatices, cantus, computi ecclesiastici allarumque nem a juramento, quod emiserant, petant et obti­ ternarum artium disciplinam discent ; sacram scrip­ neant, atque adeo pia mens fundatoris eluditur, qui turam,. libros ecclesiasticos, homilias sanctorum, illos ecclesiae nostrae utiles ministros esse voluit, et atque sacramentorum tradendorum, maxime quae ad ritus etiam noster Syriacus ctim aliis absque urgente confessiones audiendas ‘videbuntur opportuna, et necessitate confunditur et permiscetur : ideo decerrituum ac caerimoniarum formas ediscent. Curet epi­ I nimus primo, ne quis alumnorum in posterum Romam scopus, ut singulis diebus missae sacrificia intersint, studiorum causa mittatur, nisi prius sacramentum ac saltem singulis mensibus confiteantur peccata ; et confirmationis ritu nostro in Syria acceperit, et ad juxta confessoris judicium sumant corpus D. X. fesu thinores etiam .ordines promotus fuerit. Deinde si Christi ; cathedrali et aliis loci ecclesiis diebus festis quem contingat, ob aetatis vel doctrinae defectum, inserviant. Quae omnia atque alia ad hitnc rem ne prima quidem tonsura initiatum ad Urbem per­ opportuna et necessaria episcopi singuli cum consilio rexisse. hunc aon ab alio ordinari volumus, quam ab duorum canonicorum seniorum et graviolum, quos episcopo ritus nostri, quem in Urbe sacrarum ordi­ ipsi elegerint, prout Spiritus sanctus suggesserit, nationum et pontificalium functionum causa in nostris constituent; eaque ut semfier observentur, saepius Romanis collegio ac monasterio exercendarum deti­ visitando operam dabunt. Dyscolos et. incorrigibiles neri, supplices s. apostolitam sedem et sacram con­ et malorum morum seminatores acriter punient, eos gregationem de Propaganda fide poscimus. Demum etiam, si ofius fuerit, expellendo, omniaque impedi­ eamdem s. apostolicam sedem et s. c. de Pr. f. menta auferentes, quaecumque ad conservandum et etiam atque etiam rogamus, ut, nisi alicujus litterarii augendum tam pium et sanctum institutum pertinere muneris in Urbe obeundi causa aut propter ministe­ videbuntur, diligenter curabunt. rium eidein apostolicae sedi praestandum, nemini III. Huic saluberrimq decreto inhaerentes ss. pon­ alumnorum facultatem concedant, religionem Lati tifices, primates, metropolitan! et episcopi Ubique nam ingrediendi, aut in Urbe vel in altis Europae per Occidentem seminaria fundarunt, in quibus clerici locis permanendi, sed, sive expletis, sive non exple pietate bonisque artibus imbuerentur. Nos vero < • tis studiis, illos ad patrian) redire jubeant, audita (quod ad repi nostram spectat ) silentio praeterire non supqr hujusmodi illorum supplicationibus effit ac nhi possumus nec debemus, quam insigne beneficium d. cardinalis protectoris informatione et voto; quem, genti nostrae Maroniticae contulerit Gregorius XIII, utpote rerum nostrarum peritissimum, confidimus pontifex maximus, de Christiana religione optime publicae harum regionum utilitati consulturum esse, meritus, quum inter tot a se muniticentissiift fundata quemadmodum ejusdem collegii nostri Romarti neces­ pro diversis Orientis atque Occidentis nationibus sitatibus opportune providit, quum lege lata sanxit, collegia unum esse voluit Maronitarum in alma Urbe, ut, dum grammaticae Latinae incumbunt alumni, in quo selecti ex tota nostro patriarchatu juvenes Syriacis quoque et Arabicis disciplinis informarentur ; alerentur, religiose educarentur et ecclesiasticis disci­ quo nomine universam nostram nationem ertio ac plinis instituerentur. rffio d. cardinali Zondadario protectori plurimum IV. Ut igitur hoc Romanum collegium, quod debere profitemur. V. Sed quoniam regressi in patriam alumni, nisi ab s. apostolica sedes tam insigni benignitate fundavit et dotavit, tamquam foecundum seminarium, nobiles episcopis ad excolendam Domini vineam adhibean­ plantas crebro educere et elicere pergat, hoc est tur, aut ministerio ecclesiastico, unde sibi victum utiles ministros ecclesiae nostrae et adjutores stre­ etiam comparare queant, deputentur, otio marces­ nuos, quemadmodum nobis usque in praesentem cunt, acceptumque a Domino talentum humi defo­ diem protulit patriarchas, metropolitanos, episcopos diunt : mandamus illis, ut; statim ac in Svriatn ex aliosque aliis dignitatibus ecclesiasticis et doctrinis Urbe advenerint, recta ad rffium d. patriarcham peratque vitae sanctimonia clarissimos viros : ob eam > gant, a quo ad ministerium patriarchate ad certum causam dilectos filios nostras scholis supra memoratis tempus detenti, vel de aliqua ecclesia vacante provi­ praefectos plurimum in Domino hortamur et requiri­ deantur, vel memoratis scholarum praefectis comites mus, ut delectum (i ) habeant juvenum nationis no­ et coadjutores adjungantur,.aut certe in frequentiori> strae, indole et ingenio praestantium, qui pietatis bus pagis et monasteriis munus magistri illis commit­ studium prae se ferant et Deo altissimo in sancta tatur. Quj autem diu multumque in scholis et sacris clericalis officii vocatione fideliter inservire concu­ missionibus cum morum doctrinaeque laude labora­ piscant, quique etiam sint corpore sano, et ad labores verit, aequum est, ut ab eodem rtho d. patriarcha in perferendos tam longi itineris robusto, quorum no­ collationibus officiorum ac dignitatum,aliis easdem mina, aetatem, et qualitates nT>o d. patriarchae qualitates qon habentibus praeferatur. VI. Alumnos autem hujusmodi et magistros scho­ describant, ejiUque jussu praestolentur, donec ab effio et tffio d. cardinali protectore collegii nostri larum monelnus, ut non solum sibi, sed toti etiam Romani, aut ab admodum r. patre ejusdem collegii nationi consulentes, quos supra (i) in scholis edo­ rectore ad eumdem rffium d. patriarcham litterae cendo· libro· enumeravimus, vel ex bonis auctoribus transmittantur, quibus certi, alumnorum numerus haustos ipse Arabice componant, vel saltem e Latina pro eodem collegio requirat. ‘ Tunc enim ejusdem lingua in Arabicam transferant. Opera insuper ss. patrum, acta et cinones conciliorum, historiam eccle( i) Clemeniu VU1 breve «d Sergium, patriarcham noMram, datum die ■ aprilia aaa. i$»j. (■) Hoc cap, i. Bum j. . »•7 ; .. '· 0 > Constitutiones et canones s. synodi Monti* Liboni, a. 1734. m siasticam et alia hujusmodi scitu'digna, quae neque λ deque numero alumnorum Maronitarum, qui tfis* ex Sypace neque Arabice apud Orientales reperiuntur, quatuor partibus saltem aequare debet, q^mino sercollatis studiis in vulgus emittant.'Monachi* vere veotur. Deind? ‘ mandamus, -*■ .. . ut....... iidom alumni in dicto praecipimus, ut in unoquoque, fttonasterio aliquos seminario in omnibus et per omnia ritum ecclesiae scribendi peritos deputentj qui ecclesiasticorum libro- nostrae quoad jejunia et festos die* sequantur. . rum exemplaria undique conquisita describant,-'et in - IX. Item laudamus eximium zelum venerabilis bibliotheca monasterii ad communem utilitatem repo­ fratris nostri Georgii Benjamini, archiepiscopi Edenant. nefisis, viri doctrina ac prapdicationb verbi Dei claris­ VII.’Instar collegii nostri Romani, de quo hactenus simi, qui, abdicata prae singulari animi demissione loquuti sumus, mandamus, in episcopiis et frequen- pontificia digmtate, inclytae soc. jesu religionem est tioribus monasteriis collegia puerorum erigi, in ‘qui­ amplexus ; et a superioribus in Romano Maronitarum bus praeter exercitia legendi et scribendi et cantum^ nostrorum collegio, ubi olim fuerat alumnup, colloca­ ecclesiasticum, humanioribus saltem litteris informen­ tus, ibi omnem operam curamque adhibet, ut alum­ tur. Sicubi autem seminaria hujusmodi erecta sunt nos ritum, cantum linguamque Syriacam et Arabicam aut erigenda erunt, ne inimicus homo in tam laeta edoctos, ad conciones sacrasque missiones informet. segete superseminet aliquando zizania, làudabilis illo­ Hic igitur, dum in Syria archiepiseopus esset, scholam rum disciplina statutis est synodalibus munienda, in Zogortano oppido dioecesis Tripblitanae institue­ i. Itaque summa in adolescentium electione di ligentia rat, aedibus una cum ecclesia excitatis, congnrisque ‘ est adhibenda, ut nimirum optima indole et ingenuis reditibus magistro assignatis. L't autem firmius tna• moribus ad pietatem formatis inter multos ornatiores b neret, rectiusque administraretur, illam regimini probentur, nec aetate minores annis duodcqiin sint patrum societatis lesu subjecit^sic tamen utjpsi, per juxta praescriptum concilii Tridentini, nisi episcopus se vel per magistrum mercede conductum, adventan­ aut abbas monasterii in aetate dispensandum judi­ tes ex vicinis locis pueros Syriace et Arabice doce­ caverit. 2. Veste clericali sine discrimine utantur. rent ; catechismum etiam seu concionem ad populum 3. Choro ecclesiae vespere et mane intersint ; missae dominicis et festis diebus haberent ; quemadmodum etiam quotidianae ; semel autem in-mense confitean­ in litteris nhi patris Francisa Retz, societatis lesu tur et Sacra communione reficiantur. 4. Certis horis praepositi generalis, die 10 decembris 1735, plenius ante prandium et post meridiem’litterarym studiis in continetur; Nos itaque menti voluntatique tam pii loco ad id destinato incumbant. 5. Nemoertra semi­ fundatoris inhaerentes, monemus venerabilem tira-, narium pernoctet, neque de die domos suorum paren­ trem nostrum Edenensem pro tempore archi episco­ tum adeat, nisi gravis necessitas rectoris judicio pum,-cujus ad dioecesim schola illa Zogortana perti­ probanda postulaverit. 6. Sit necessaria unicuique net,'ut eam identidem visitet per. se vel per Edenensem ” seminarium intraturo supellex, libri videlicet, qui­ chorepiscopum, vigiletque, ne studia litterarum, prae­ bus in spholà uti debeat, habitus laneus-subobscuri sertim Syriacarum, ullo tempore intermittantur, coloris, palliumque itidem subobscurum ad talos quum ad clerum promoveri nequeant, qui Syriace usqfie, et lectulus- plane instructus. 7. Grandiores ignorant. seorsim a minoribus natu versentur, nec ad momen­ X. Demum meritis laudum praeconiis ederimus tum quidem effugiant oculos illorum, qui constituti dignum viro ecclesiastico studium dilecti filii nostri sunt praefecti et veluti individui censores : atque hi c d. Andreae Scandar, Cyprii Maronitae, olim ecclesiae noctu et die curam gerant et vigilent vêluti in custo­ patriarchalis archipresbyteri et collegii nostri Romani dia : eorum potissimum partes erunt, ut jussa tem­ alumni, qui, MaronitiS Cypri insulae incolis consul­ pora oratiopis et studii sedulo exigantur. 8. Per totam turus, certam pensionem constituit pro sacerdote seu noctem, in qua cubant aula, magna luceat lampas. 'monacho Maronita, ut scholam ibidem ad pueros edo­ 9. Antequam cubitum eant, et ubi mox de lecto sur- cendos aperiret, Vel sacras missiones in iis pagis rexerint, Deo preces offerunt, to. L'bi statis diebus exerceret, quemadmodum ex ejus instrumento die domo exire, comitante praefecto, permittitur, in in­ i$.augusti 1734 confecto, apparet. Nos igitur Cypriam cessu, in lusibus, ihodestiam prae se ferant. 11. Hora­ hujusmodi scholam et missionem promovere cupierj^^-' . rum distributio tam aestivarum,'quam.hiemalittm tes, venerabili fratri nostro Tobiae, Cypri ardifeti fiat, et vacationum tabella describitur, ta. Citra sqx scopo, ejusque successoribus injungimus, ut tam vel septem annos iri seminario mora non protrahatur, scholae quam anissionis munus, quod dilectis filiis nisi aliter episcopo aut abbati monasterii videbitur. monachis ordinis sancti Antonii abbatis congregatio­ Dyscoli autem et incorrigibiles ac malorumxmorum nis Montjs Libani in ea insula commissum est, exse­ seminatores sine mora expellantur. V cutioni diligenter mandetur, ■ VIII. Laudamus piam religiosoque viro plane di­ 7. Non sine gravi animi nostri dolore accepimus, gnam voluntatem dilecti filii nostri patris Petri Amba- nonnullos ex Christi fidelibus, temporalia spirituali­ ritehi ' de -Benedictis, soc. Jesu, qui collegii nostri bus praeferentes, adeo aeternam filiorum suorum Romani olinr alumnus fuit nostraeque nationis sacer­ salutem negligere,,ut illos non dubitent ad infideles dos, quumque doctrina ac pietate clarus in Italia apud D sive haereticos magistros cum periculo subversionis otnnes habeatur, non est tamen oblitus populum - mittere, hunc inanem praetextum obtendentes, quod suum, neque domujn patris sui. Quamobrem popula­ .ab orthodoxis magistris grammaticam praesertim ac rium suorum bono consulturus, seminarium nuper in poeticam Arabicam non aeque bene doceantur. Ani­ Syria apud Anturam in Chosroena provincia fundavit marum igitur. saluti, simulque litterarum scientia­ et dotavit, illudque societatis Jesu missionarkffum rumque incremento cônsulere -volentes, mandamus regimini subjecit, certis additis conditionibus, ne quid universis et singulis orthodoxae fidei nostrae profes­ detrimenti in posterum gens nostra Maronitica cape­ soribus, ut in posterum filios suos alienigenis magi­ ret. Quam quidem fundationem, upa cum conditioni­ stris erudiendos tradere non audeant, sub poena bus ad favorem nostrorum subditorum adjectis; admi­ excommunicationis ab episcopo ferenda, eidem poenae sit et probavit pfblicoque documento confirmavit subjicientes etiam eos, qui injussu vel jussu parentum ’ nhus pater Frandscus Retx, ejusdem societatis Jesu scholas infidelium seu haereticorum magistrorum praepositus generalis, die 27 februarii anno 1734. adeunt. Quae (t) enim conventi» Christi ad Belial f Nos igitur &tndem fundationem in.territorio nostro aut quae fiars fideli cum infideli f Nescitis (z), quia et ad favorem nostrorum subditorum factam gfatis- modicum fermentum totam massam corrumfit f simo animo admittentes, decretum insuper seu decla­ Omnem autem malorum occasionem amputantes, ,» rationem laudati nTii patrjs praepositi generali* confir­ mantes, volumus, ui conditiones de administratione ejusdem seminarii-patribus societatis-Jesu commissa (*i 1 Cor, V,y>. *0 v Coaatitiatioaea et canones «. synodi Montis Libani, a'. 1736. 170 praecipimus scbolannn nostrarum praefectis et prae- a quae in praesenti synodo sunt promulgatae et eonfirceptoribu», tam in urbibus et pagis, quam in frequen- matae. Si quae etiam sint praedecesaortmi nostrum tioribos monasteriis, ut doceri curent Arabicae lin­ constitutiones, quae his nostris synodalibus adversari guae institutiones, quas clarae memoriae Gabriel vidmqtur, ad harum terminos reducenda* esae sta­ Farahat, archiepiacoptn Beroeensis, dum mdoachum tuimus et declaramus. ordinis sancti Antonii 'congregationis Montis Libapi 5. Ut omnis delinquendi occasio contumacibus ad­ ageret, accurate composuit. Ejusdem etiam carmina imatur, decernimus et declaramus, ubi nulla apposita aliaque opuscula tum soluta tum ligata oratione prae­ eat poena, in singulis iisdem decretis et constitutio­ legi scholaribus faciant, ut pietatem simul cum doc­ nibus tam rrtiod. patriarchae, quam metropolitani» et trina linguaeque Arabicae puritate hauriant. Libros episcopis, eorumque successoribus, reservatam esse autem ab haereticis vel infidelibus compositos, quan­ plenam facultatem et potestatem addendi pro arbitrio tumlibet elegantia sermonis aut doctrina refertos, in et exigendi praeter poenas, quae a jure fuerint statu­ scholis legi seu exponi prohibemus, nisi prius epi- tae, eas omnes, tum pecuniarias, tum corp«wis afflic­ sCopi aut ejus vicarii jussu ab erroribus expurgentur. ti vas, quae delicto et inobedientiae convenire vide­ buntur. Immo supradictas omnes poenas, tum corpo­ reas, tum pecuniarias, tum spirituales, miriuyndi vel CAPUT Vil. ex integro remittendi et condonandi, licet alicui pio loco essent specialiter designatae,'prout secundum l)e coHslitutiombus synodatibus. . ' aequitatis rationem aut casuum exigentiam expedire 1. Antiquissima ecclesiae nostrae consuetudo, im- B in Domino judicabimus, nobismet facultatem resermortalis memoriae digna patriarcharum et antistitum vamus. Poenae autem pecuniariae omnes semper et nostrorum providentia, et sacri conciliorum canones, ubique intelligantur piis usibus aut locis applitandae sanctorumque patrum ac summorum Romanorum et erogandae, quamvis de hac applicatione facta non pontificum sanctiones haec, quae in synodalibus his sit mentio specialis. constitutionibus ad gregis nostri salutem, hujus 6. Si qua vero, quae bonam sanctamque respiciunt Antiochenae ecclesiae splendorem et decus et eccle­ dioeceseon nostrarum administrationem, modo prae­ siasticae disciplinae observantiam statuenda unanimi termisimus, aut si qua postKac emergant novis indi­ consensu censuimus, magna nobis ex parte submi­ gentia remediis, ea vel a nobis omnibus in synqdo nistrarunt. Quamobrem, tamquam sanctitatis depo- provinciali quolibet triennio celebranda, vel iu synodo sita, ab omnibus, ad quos pertinent, servari optamus dioecesana ab unoquoque metropolitano et episcopi et mandamus ; ne quis transgrediatur terminos anti­ quolibet anno habenda, aut certe in sanctis visitatio­ quos ( I ), quos posuerunt patres nostri ; sevi (i) unus­ nibus, praestare curabimus. quisque audiat disciplinam patris sui et ne dinjittat 7. Declaramus autem, constitutionibus hisce srnlegem matris suae, ut addatur gratia capiti suo et Odalibus auctoritatem et potestatem ssthi patris nostri torques collo suo. Formam enim habens (3) sanorum patriarchae vel synodi nostrae provincialis non esse verborum, quae a ss. patribus audivit in fide et in definitam et circumscriptam, ita ut super his dispen­ dilectione in Christo lesu, bonum depositum custo­ sare, ubi opus fuerit, et quae expedire videbuntur, diat, devitans (4) profanas vocum novitates et oppo­ pro jure suo vel nostro addere, diminuere, alterare sitiones falsi nominis scientiae, quam quidam promit- C vel mutare non valeamus. tentes circa fidem exciderunt. 8. Si quid praeterea dubium ac difficile in iisdem 2. Ne vero animabus* cprae nostrae commissis constitutionibus emergeret, quod declaratione aut , lequei injiciantur, decernimus et declaramus, in iis, interpretatione indigeret, nemo id sibi privata aucto­ quae nostrae sunt auctoritatis, per nostras hasce con­ ritate arroget, sed omnem circa earumdem constitu­ stitutiones et decreta, sive praecipiant si\e vetent, tionum observantiam, declarationem, explicationem illam obligationem minime induci, quae praevarica­ et interpretationem ssiho p. n. patriarchae ejusque tores ad mortalem culpam obstringat, nisi id secum synodo reservamus·; quam synodum ex tribus epi­ de $ui natura aut de jure ferat gravitas materiae, aut scopis, secretario et quinque consultoribus composi­ proejus observantia ^addatur praeceptum sanctae tam volumus m perpetuum assistere eidem rrtio d, obedientiae, aq£ «Utatur graviter oneratum esse patriarcha*' pro faciliori rerum omnium spiritualium delinquentis conscientiam, vel in transgressores indi­ nationis nostrae regimine Si quis autem episcoporum, gnationem omnipotentis Dei, suspensionem sive consultorum, vel si secretarius obierit, ad patriarcham excommunicationem comminemur aut infligamus, eum episcopis spectat successorem in ejus locum vel contemptus et pertinacia scandalum grave et substituere. lethalis criminis reatum inducant. 9. Omnibus et singulis dilectis nobis in Christo 3. Quotiescumque in his synodalibus constitutioni­ filiis, chorepiscopis, periodeutis, archipresbyteris, bus repentur apposita poena suspensionis', semper presbyteris curam animarum gerentibus, abbatibus illius absolutionem intelligimus et volumus ordinario monasteriorum aliisque omnibus clericis et monaebis, » .loci vel rfto d. patriarchae juxta locorum ac tempo- D ad quos pertinet, mandamus, ut singuli codicem hunc • rum circumstantias esse reservatam ; non item poe­ synodalium constitutionum nostrarum cum adjunctis nam excommunicationis, ubi nulla reservationis fit appendicibus apud se habeant et retineant, ut eas mentio. * \ ■ valeant pro re nata memoriae tradere : ut de iis, ad 4. Quamvis pro a,, qua praedecessores nostros quae scienda pro muneribus suis obligantur, notitiam patriarchas, metropolitanos et episcopos,prosequimur , habeant praesertim examinandi ad ordines et ad muveneratione, omnia eorum synodalia decreta, quate­ nus conTessarioruni, qui de iis potissimum, quae in nus pratentibus constitutionibus non adversentur, hac synodo statuta sunt, interrogabuntur. Curet autem confirmemus et in suo vegeto robore permanere veli­ ssrtiusp. n. patriarcha, ut hujusmodi codex pro ma­ mus et mandemus, adhuc tamen omnes et quascum­ jori totius cleri commoditate typis Arabicis imprima­ que tensuras a praefatis patriarchis, metropolitanis et , tur ac cuilibet metropolitano, episcopo, sacerdoti et episdopis, immo et a nobis alias inflictas aut commi­ monasterio, justo ac moderato pretio, distribuatur, ut natas, revocamus, easque solun^ afficere (5) volumus, quisque non solum in posterum scire, verum etiam, quae ad Suum officium spectant, diligenter exsequi possit. (1) Proverb. XXII, M. 10. Et quoniam omnis legum custodia a sollicitu­ (») Proverb. I, B. * dine, officio et auctoritate pastorum pendet, illos in (>) II Tunorh. I, ij. Domino hortamur, ut pro fide, quam ecclesiae suae (4) 1 Timova. VI* s, 11. debent, harum constitutionem observantiae eo studio (j) · Fortasse i*JUftre. * »ζ« ConstitatioMa et canonea a. synodi Mootia Utmi, a. tpjfi. et sedulitate vigilent, ut in commissa sibi dioecaei populi in Deum pietas et clerifd f) motwcborumqise in ecdeaiastica ac regulari disdplina observantia augeatur. ii. Ceterum pro noetra reverentia et subtnisaioee in sanctam catholicam Romanam ecdeaiam, quae columna et firmamentum eat veritatis, omninmque ecclesiarum mater et magistra, has easdem coastitutiones nostras omnes et singulas unacum adjunctis appendicibus mutandae, corrigendas, emendandas et confirmandas humillime et obsequentissime submitti­ mus apostolicae supremae auctoritati ssfiki p. et d. n. Clementis divina providentia pape® XII, sumini Romani pontificis, Petri apostolorum principis suc­ cessoris et vicarii in terris Domini Dei ac salvatoris nostri Jesu Christi ; cui unacum Patre et Spiritu sancto honor, laus et gloria in saecula saeculorum. Amen. Sfanon Aridi, abbas generalia Miuetan· congre­ gationis S. Iasiae. Michael Scandar, olim Abas generalis monacho rwm congregationis Montis Libani. Joseph Caralti, privans definitor congregationis monachorum Montis Libani. Femen. secundat definitor congregationis mone· chorum Montis Libani. Benedictus, tertius definitor congregationis notuchorum Montis Libani. Dionysius Gasenus, quartus definitor congregatio­ nis Montis Libani. . Georgius de Lineis, abbas monasterii de Loaiea monachorum S. Antonii congregationis Montis Li­ bani. Mvses, abbas monasterii S. Patri de Caraima, motMtehorum congregationis Mentis Libani. Abonlla, abbas monasterii sancti Abdas de Hararaja. Sapores, abbas monasterii de Bacaja. Simon Kasila, abbas monasterii de Ain-Varca. SUBSCRIPTIONES. Georgius, abbas monasterii S. Antonii de Neba. 1 . Petrus, abbas monasterii Snncti Eliae de Ras. Nos subscripti suscipimus, admittimus et confirma­ Petrus, abbas monasterii de Acia. mus omnia, quaecumque ab hac sancta synodo sunt* Petrus Gemaiel, Bacafaiae archipresbyter. definita, et quidquid continet iste liber canonum a Fr. Joannes Thomas a Cruce, carmélite excalcea­ nobis admissus et subscriptus : qui nimirum in qua­ tus, imsajonarius apostolicus Persidis, Syriae et Pa­ tuor partes est divisus, ejusque prima pars complecti­ laestinae. Joanries Petrus Hodoul, Soc. Jesu, superior Antutur capita quinque, secunda pars capita quatuordecim, ranae missionis. tertia capita sex, et quarta capita septem. Spondemus Petrus Fromage, missionarius Soc. Jesu. autem ac Deo promittimus, haee omnia- et singula Atitrtaius Nacchi, Soc. Jesu, Anturani seminarii rector. ' ' , nos pro viribus esse observaturos. Petrus Ateja, olim abbas generalis monachorum Datum in ecclesia ssihae Deiparae in monasterio congregationis Sancti Isaiae. de Loaisa nuncupato in Monte Libano, die secunda Poemqn, definitor generalis monachorum congre­ octobris, anno Domini millesimo septingentesimo gationis Ç. Isaiae. trigesimo sexto. Joannes de Marchis, olim alumnus collegii Maro­ nitarum de Ü rbe, parochus ecclesiae in Dairelcamar. Joseph PetrusGazeiius, patriarcha AntiochiaeMichael Cartabensis, olim alumnus collegii Maro­ ac totius Orientis. nitarum de Urbe, parochus ecclesiae Beiyti. Michael Garris, olim alumnus collegii Maronitarumde Urbe, philosophiae ac sacrae theologiae doctor. Arohleploeopl et episcopi. V Theodulus Abdalla, olim alumnus collegii Maroni­ Gabriel Sareptae, ac pro eo Petrus Ataja monachus. tarum de Urbe, parochus ecclesiae de Zuc-Carab. Joseph Habacicius, abbas monasterii S. Georgii in Simon Damasci. Alma. Abdalla Beryti. Antonius Sacr, canonicus presbyter ecclesiae Basibus Tripolis, ac pro eo <1. Michael Garz.ia S. Eliae in urbe Alepi. Joannes Avodius,Jacobi patriarchae frater germa­ procurato·. nus et ecclesiae de Zuc-Micnael curatus. - Elias Arcae. Elias, Ageltonae archipresbyter. Philippus Lystrae seu Bybli. Georgius, Gustae archipresbyter. Stephanus Botri. Jacobus, ecclesiae Beth Scebabae archipresbyter. Gabriel Ptolemaidis. Pharaus, ejusdem ecclesiae curatus. Rescalla Ecchellensis, ecclesiae Zuc-Mesbae archi­ Ignatius Tyri. presbyter. Joannes Laodiceae. Sciocralla, ecclesiae de Scenanir curatus. Gabriel Alepi. Moyses Alepincs, ecclesiae de Badadon, dioec. Michael-Paneadis. Berytensis, curatus. Tobias Cypri. Stephanus Evodius Assemanus, synodi promoter. Stephanus Vard, olim collegii Maronitarum fie Urbe Abraham Alepi, Armenorum archiepiscopus. Joseph Simonius Assemanus, ssrhi d. n. pupae alumnya, ecclesiae, Sidonis parochus, synodi secretaClementis XII praelatus domesticus et ejusdem ac Elias Saad, olim collegii Maronitarum de Urbe s. sedis ablegatus apostolicus. alumnus, rthi d. patriarchae et synodi secretarius. Fr. Carolus a LÙ, pro'rfto p. guardiano Hieroso- D lymitano et totius terrae sanctae custode. ■agnatae Fr. Joannes Baptista a Vineola, praeses terrae sanctae in Arissa in Castrovano. „ ’ yw synodo interfuerunt, ex Gazenis Ageltonae et Fr. Joseph M. a S. Romulo, missionarius apoetoGustae Dominis. licus ordinis Minorum observantiae, Fr. Tussanus, qui et Elias, capueinue Gallus, mis­ Sacr*&aaonus, rthi d. patriarchae frater. Chettar sionarius apostolicus, missionis Beryti superior. • Fr. Agatnangelus, capucinus Gallus, missionarius Gasenus, ejoadem patriarchie frater. Nauphel Gaaeapostolicus, missionis Gaxiri in Castrovano superior. nus, pro Gallrca nations Beryti consul. Nader AbuFr. Ildephonsus a Nativitate, qui st Joseph, car­ aerhan, Gaxenus. Chanaan Gaseous. Ad Gasenus. mélite discalceatus, missionis Tripolis ac Montia Fiad Gasenus. Cheblan Gasenus. Scebel Gasenus. Fâcher Gasenus. Scervan Gasenus. Abdalla AbicaLibani superior. . , i ched Gasenus. Genaid Gasenus. Ramech Gasenus. Nauphel Serhani f. Gasenus. Milan Dergami f. GaGregorius Damasci, Syrorum archiepiscopus. Stephanus Damasci, Armenorum archiepiscopus, et senua. Diab. Genblati f. Gasenus. Chaled Gasenus. Elias Nemri f. Gasenus. Bennasr Gasanua. Hoen pro eo d- Nicolaus archipresbyter. . Gasenus. Chearuan Gasenus. Canaau Gasenus. Naphe Dionysius Alepi, Syrorum archiepiscopus. Gasenus. Joannes Gasenus. Antonius Gasenus. San­ Thomas Budi, abbas generalis monachorum S. An­ tes Gasenus. Abdalla.Cbanaani f. Gasenus. Scedid Bennasri f. Gasenus. Sergius Gaxenua. tonii, congregationis Montis Libani. Syuoàac prov. Moath. Libtmi, a. ijrjfi. tjj IxMtMiitalriMMk a Nmaar Abummbfet Habeisclus; Scadld Spada Sai* Éii f. Habatecws: Bas Scadidi f. Habaiaciua ; Sudak odaferi f. Habaiaciue; Joseph Habaieciua; Chafed Habaiacin·; Near Habatociim; Mandants HabeMdus; Neaaar Jaahi f. Habsdscioa; Chivan Neaaari f. Habaiacius. Jaghi Cansaù f. Habaiscius; Scander Bad ' f. Habajscios. . ' ay< b Maatt* Ubaal ft AMfflUMai'taBlaia. Chanaaa Daher Risiue,e Zauiae domini·. Solomon Dacdachi, ex Accor·· domina. Abtad Mcturrcgi, ex Beth-Scebabae dominia. Salomon Askar, ax Beth-Scebabee dominia. _____ ______________________________ lasbech Mocarzal, ex Beth-Scebabae dominia, Pbadei Hajech, ex Beth-Scebabae dominis. G andures MobefKh, ex Roaimajaedominis. APPENDIX. APPENDIX carnem, nativitatem, crucifixionem et mortem inter­ poni. B 4. Purgatorium focum esas ; ideoque plurimas pro ad synodum NonUs Ubanl. mortuorum animabus eleemosynas fieri, preces fundi, missas celebrari, ut citius inde liberentur. /. Formula professionis Jidei. . 3. Ab Adam omnes originale peccatum contrahere-; eamque ob causam parvittps sine baptismo salutem Mansi.-Coleti. Cone., (190s) XXXV, 1449.} non consequi. .6. Animas ex hac vita migrantes aut in coelum ad fruendum Deo statim evolare, aut ad sempiternas in­ 11. Acta synodi Sergii, patriarchae Antiocheni ferni temporariasve purgatorii poenas detrudi. Maronitarum, die i3 Septembris anno 1596. 7. Fidem ore negari P°n licere, evangelicum illud Acta synodi provincialis illffii et rfti d. d. Sergii satis superque testari : Q» negaverit me coram homini Petri, patriarchae Antiocheni Maronitarum in Monte bus,dego mgaboeum carampatre moo,om m codis «rif 1). 8. Confirmationis sacramentum a baptismo penitusLibano, anno tjo6. Convenerunt die decima octava septembris mensis, distinctum, illiusque ordinarium ministrum episcopum esse, atque in eo Spiritum sanctum gratiaeque . coram ilΙΛο patriarcha, rihi archiepiscopi, ceteris legitime impeditis, Josephus ^bbas Chmya, Josephus ( plenitudinem dari, qua ad fidem profitendam con­ Sancti Antonii ct Moyses Bsciarai; dominique diaconi stantes reddimur. 9. In chrismatis confectione praeter oleum et bal­ Josephus Chater de Esdron et Pharag de* Hadscitb ; nec non sacerdotes complures, praesente Hieronymo samum, quibus duplex Christi natura significatur, Dandino, Caesenate, S· J. presbytero, ssffii d. n. Cle­ nihil-admiscendum esse. 10. In pano azymo temporibus omnibus eos conse­ mentis papae octavi nuntio. / ' Principio autem lectae sunt apostolicae litterae. crasse. tt. Oleo ab episcopo feria quinta coenae Domini Deinde multis et gravibus verbis de synodo quadam superioribus annis coacta conque.ro. cst7atr\roh.“ C “"^ra^nrorom^r^ouil quibus utuntur, ab eamque a »e fratreve suo praedecessore convocatam Romanae minime discrepare, aut approbatam fuisse negavit. Tum errores nonnul- ecclesiae Rnm *n*e consuetudine m> los sibi ac suae genti a quibusdam adseriptos et omnes easque ministri actionem indicare : Ego te baptise, etc. 13. Etsi quoad thorum et habitationem divortium eorum assertores excommunicavit atque anatheiriainterdum permittatur, matrimonii tamen vinculum tizavit. Errores hi erant : . 1. Unam in' Christo esse naturam, unam volunta­ nisi morte non solvi, atque apertam exstare senten­ tiam : Qmcumqm dimicent tutorem suam d aham dum· tem et operationem. rit, moechatur, d çpù dimimam dtuurti, moechatur (»). а. Spiritum sanctum a solo Patre procedere. 3. In trisagio crucifixionem totiui Trinitatis inter, Quae omnia legitimi et proprii eorum libri testantur, nec uspiam secus se in illis repensae Hieronymus poni. . . Dandinus affirmavit. 4. Nullum esse purgatorium locum. Ergo quum eorum fides a catholica, apoatolica et j. Nullum originale peccatum. б. Animas mortali hoc solutas corpore ante extremi Romana nihil discreparet, abusus complures propo­ siti fuerunt, qui sive ob sacerdotum imperitiam, sive judicii diem nullo praemio poenave affici, loco quo­ dam detentas interim, in quo nec supplicium patian­ ob infidelium, haereticarum et schismaticarum gea- tium propinquitatem ac permixtionem in aliqua Ma­ tur ullum, nec bono quoquam laetentur. ronitarum loca irrepserant ; atque a piis et fidelibus, 7. Posse ore neutri fidem, modo'teneatur corde. 8. Confirmationis sacramentum a baptismo distinc­ qui' aderant, patribus canones hi, qui subjiciuntur, communi omnium consensu formati sunt. tum non esse. Casos /.Baptismi sacramentum, ut est omnibus ad 9. In chrismatis confectione praeter oleum et bal­ salutem necessarium, ita primo quoque tempore par­ samum alia quaedam misceri oportere. 10. In fermentato corpus Christi consecrandum vulis conferatur, nec ultra decimum vel duodecimum D diem differatur, librumque apud se habeat parochus, ' esse. tt. Ad eorum, qui moriuntur, inungenda corpora in quo baptizatorum et suscipientium nomina adno‘ .oleum ab episcopo in die coenae Domini consecratum tentur. Canon ll.- Episcopi omnes, ut muneri a Christo non Adhiberi, sed illud, quod simplex quisque sacer­ Domino,-summo ac primo pastore, sibi commisso dos tunc benedixerit. satisfaciant, singulis annis semel 'esitem sanctum ia. Sacramentorum omnium formas minus per­ confirmationis sacramentum in dioecesibus suis admi­ fectas ac per modum precationis illis esse. nistrent. 13. Propter fornicationem aliasque causas et incu­ Canon III. Adsit autem patrinus. qui confirmandum rabiles morbo· uxorem repudiari atque aliam ea vi­ teneat, unus et una, aut ad summum unus vel una. vente duci poaae. Canon IV. In cognationis spiritualis, quae in bap­ Qui omnes ita examinati sunt, ut de singulis suam saeque gentis tum praesentis tum praeteriti temporis tismo et confirmatione contrahitur, gradibus serve­ sententiam ac fidem quisque exposuerit. Fuit autem tur id, quod in Tridentina synodo saptenter definitum est (1). In baptismo videlicet inter suscipientem et haec : i. Unam in Christo Domino esae personam divi­ - baptizatum et illius patrem ac matrem, necnon inter, nam ; naturam autem, voluntatem atque operationem baptizantem et baptizatum baptizatique patrem ac matrem tantum cognationem contrahi. Eamque rur­ duplicem, divinam et humanam. a.-. Spiritum sanctum a Patre Filioque, tamquam ab sum, quae ex confirmatione oritur, confirmantem et uno principio, procedere. 'i e x, ,j. ) 3. Trisagium duobus modis in eorum libris usur­ pari; quum ad Trinitatem totum refertur, nihil addi; (t) Mallb. XIX, quum ad secundam peradnam, propter assumptam (i) Seas. ·*, cap. >, de raturai. Couciuoe. couacno, XXXVIII. Γ »75 - Synode· prov. Mood* ubani, a. 173d. »7* confirmatum illiuaque patron at matrem ac tonan­ i hi universi patribus rursum alta ac distincta voce tem non sgredi, omnibus inter aHaa psrsooas spiri- praelecti fuerunt, atque ab omnibus acclamatum, et tualia hujus cognationis impedimenti· antriaac^ii ut a ssfto d. n. papa confirmarentur, vehementer postulatum. Quod quum ss 'Hieronymus Dandinus C««m V. Ito. qui populum Dei auaa cursa com- sedulo cumturum polliceretur, dimissa synodus sst, tnimum verbo et sacramentis pascere dabant, noa dienjusdem septembris mensis vigesima, anno mil­ , vulgaria «ana doctrina necessaria aat. In praecipuis lesimo quingentesimo nonagesimo sexto. igitur eccleeito diebus dominici· casuum cooatientiae lectio instituatur, ad quam ex propiaquto loci· con­ III. Acia synodi Jbttphi patriarchae, dit venire «aceidotca omne· cogantur, eoramque summa 3 notembru '1596. quam primum conscribatur, quae ab omnibus haberi prae manibus ponit. Additio ad superiorem synodum sub Josepho Petro Canta VI. Casus coMtituantur episcopis reservati, patriarcha. a quibua reliqui nonnisi de illorum consensu absol­ His actis, Sergius patriarcha, ut est mortalium vant ; aliique graviora· subjiciantur, qui ad solius omnium conditio, extremum diem clausit atque ex patriarchae auctoritatem pertineant. hac ad meliorem, ut pie creditur, migravit vitam. Ceswe VII. Quoniam parvuli· tine indecentia ma­ Eique mox summa totius populi approbatione et con­ xima venerabilmsimiqu· sacramenti injuria vix potest sensu electus Josephus, archicpiscopus et abbas •aera Christi communio dari, caveant in poetarum Chsaya, in, patriarchal! munere successit. Is vero non . sacerdote* uni verti, ne q'Uemquam ante rationi* usum solum superiorem synodum universam singulaque in ad eam admittant. ea contenta Confirmavit atqUe ab omnibus magnopere Canta VIII. Missali Romae ssfti d.n.papae appro­ observari voluit, verum etiam, episcopis eisdem conbatione nuper impresso atque ad nos transmisso, ! vocatis, eodemque praesenta Hieronymo Dandino, utantur omnes, nec alio, nipt «d patriarcham delato apostqlica· sedis nuntio, hoses adjunxit canones. et ad Romanum emendato ejusque manu subscripto Canon I. In sancto missae sacrificio peragendo quae­ ac solito sigillo confirmato, uti liceat. accepimus, antequam sacras vestes induant, pa­ Cauta IX. Minus omnino decere videtur, nec eccle­ dam nem et vinum offerre, alios primum veptes assumere, siae consuetudini convenire quorumdam consuetudo, tum offerre.Unius gentis ac populi unum Oportet esse qui pietatis ac religionis specie nudis pedibus sanctum missae sacrificium efferunt. Idcirco, intelligent uni­ ritum, unam divini cultus formam. Est autem rationi versi, nullatenus id probandum aut retinendum esse. 'atque ecclesiasticae consuetudini ' magis consenta­ Canon X. Digitos etiam, quibus-sacrum Christi ebr- neum, ut sacris indutus vestibus ad altare sacerdos Cus inter missarum solemnta contrectatur, post ver- accadat. 'Coasa II. Quod a Romanis pontificibus sacerdoti­ oriim consecrationis pronuntiationem, nihil aliud bus nostris et ecclesiasticis viris permittitur, ut et tangere cunjunctosque deinceps esse oportere. uxores habeant et filios procreent, intelligant omnes, Conon XI. Quum ad integritatem sacrificii corporis indulgentiam esse, non praeceptum ; neque ita acci­ et sanguinis Domini pertineat utriusque aeorsim piendum a nobis, ut, nisi uxores illi ducant, aut ad sumptio, «datantium ac ministrorum communione sacros ordines admittendi, aut regendis populi* sacra­ actionem illam sacerdos non interrumpat, sed et core mentisque administrandis praeficiendi non sint.Nam pus et sanguinem ipse primum sumat, tum partes aut sanctius omnino est et optabilius, ut, qui donum ex in calice intinctas sanguine aut cum aliqua «anguinis Deo habent, caelibem vitam agant, quodque aposto­ parte illis distribuat. Canon .VI/.Vasa, quibus sanctissima eucharistia in lus christiani* universi* consuluit, ut npn diviti, sed et toti vscare Deo sc divinis rebus possint, ecclesiis asservatur, argentea quidem esse, aurea .et integri ecclesiasticis ac Deo dicatis personis multo msgis ex meliori materia constare oporteret.Verum ti haec convenit. Idcirco liberum id omnibus relinquatur, haberi nequeunt, lignea saltem non sint, sed aut nec ad matrimonium ullus aut cogatur, aut urgeatur. aenea aut stannea aut his simili·. Cento III. Aequum est iis, qui ad episcopatus gra­ Canon XIII. Ad matrimonii sacramentum celebran­ dum assumuntur, ab omnibus populis honorem de­ dum ante decimum quartum annum mas, et duode­ bitum exhiberi, illosque a ceteris dignosti. Propterea cimum femina non admittantur ; interim tamen pro­ sive monasteriis regendis praeponendi sint,sive popu­ missione* et sponsalia permitti poterunt. Canon ΛΊΙ . Coram proprio parocho et testibus lorum curam habituri, solito episcoporum habitu illi, qui ad eum gradum in posterum assu­ matrimonium omnes celebrent.Habeat vero parochus utantur mentur, neque plures in eodem loco, praeterquam librum, in quo contrahentium et testium nomina apud patriarcham, episcopi habitent. locumque et diem scribat. Ac tribus continuis festivis Conon IV. Verbo Dei omnino pascendae sunt oves diebus in ecclesia inter missarum solemnia futurum curae nostrae commissae, ut et inbtruantur in fine, et matrimonium, antequam celebretur, publicet. moribus corrigantur. Constituantur igitur illi, qui ad Canon .Y V. Indignum autem est, quod a quibusdam hoc et salutare munus obeundum idonei sint, factum accepimus, ut haereticis et schismaticis filias sanctum locaque illis praescribantur, quibus singuli verbum suas Christi fideles in matrimonium traderent. Id ne, Dei dominicis ac celebrioribus diebus festis annun­ amplius fiat, episcopi et sacerdotes omnino caveant. tiare debeaiit. Nec ullus,nisi •'patriarcha locive ordi­ Canon XVI. Pius et antiquus in ecclesia aquae missus, id in ecclesiis nostris facere praesumat. benedictae usus in templa nostra introducatur, loca- nario Cauta V. .Nemo militans Deo implicat se negotiis que et vqsa praeparentur, in quibus decenter et com­ saecularibus, ut sanctissime Paulus nos admonuit. mode exponatur. Sacerdotes vero tributis, quae Ttircis solvenda stint, Canon -Y VII. Diligentius in posterum et sanctius exigendis vacare, indignum profecto facinus est. Id festi dies observentur, iliique constituantur et publi­ centur, qui ab omnibus ex praecepto observandi nullo modo deinceps nat. Gsom VI. Monachorum ac religiosorum hominum, erunt, atque inter eo· Trinitati, umo eucharistiae relicto saeculo intra monasteria seae incluserunt, sacramento ac aanctia omnibus dicati adnumerentur. * •qai feminarum consortio quam remotissima esse opor­ Canon .V VIII. Tollatur penitus mulierum nostra­ tet loca. igitur feminae, nisi fortasse ad officia rum illa simplicitas aut religio, qua menstruorum divina inNullae templo audienda, ubi et quando patriarchae tempore ac quadraginta post partum diebus ab eccle­ videbitur, intra illa admittantur. Nunquam vero ibi siae ingressu abstinent. aut pernoctent. Canon XIX, Omni conatu atque industria curetur, comedant, Haec pqrro non ideo definita sunt, quod superiori­ ut apud patriarcham et episcopos et vero etiam in bus temporibus apud nos nunquim fuerint pleraque praecipuis omnibus locis libri sacri habeantur; vetus' saltem-observata ; sed quod, quum minus nunc essent scilicet'et novum testamentum, quibua fides nostra multi* in' usu, in memoriam omnibus revocari atque praesertim nititur. accuratissime a singulto observari,, synodus nostra Cono» XX. Contra vero, quum perniciosum nimis Quod et de suae gentis pietate ac solita obesit simpliciorum animabus, ai haereticorum et schis­ voluerit. dientia confidit, et a Deo optimo maximo obnixe pre­ maticorum libri in eorum versentur manibus, dili­ catur. Die tertis novembre mensis millesimo quin-, genter omnes conquirantur et apud patriarcham in gq^tesimo nonagesimo sexto. loco clauso asserventur, nec nisi doctis ac theologiae sacrae peritis viris, qui inter veritatem atque errorem dijudicare possint, permittantur. IV. Indulgentia concessa a Leone Papa X et confir­ Canon XXI. Haec omnia ut a nostra synodo sancta mata a Clemente VII pro oisilantibus ecclesiam definita sunt, ita, ut q Christifidelibus accurate obser­ patriarchalem. Data ann» ts»S, die it Septembris i ventur, modis omnibus episcopi et sacerdotes procu­ rent, contumaces dignis etiam poenjs compellendo. Clemens episcopus, servus servorum Dei, universis Quumque nil aliud tractandum superesact, Canones et singulto Christi fidelibus praesentes litteras inspec-1^ WJ"·1 ·”♦ · Synodus prov. Maoris Libani, a. ipjfi. ayfi n benedietionem. Gratum A (dtis vere y s enitentibus «t cestiseefe, seu statoris a turis, setetemet a quotiens devotos jars temporibm confitendi pmoatasm habentibus, Dm credtasoa impertiri latfo tends- qui quinquies orationem doeainicam, et toties aalutaChristi Metes ad ea pietatis et ce _ ___opera ________ WHtar eacitaauaa, per sues salus animarum et paupe­• tioosm angslicmm, te memoriam et. honorem passior_____ 1 nia Domini nostri Jesa Christi ante imaginem ernei_______ procuratur. rum subsidium salubriter Dudam fetide X., praedecessor et secundum fixi devote recitaverint, quoties id fecerint. septem recerdatioate Lm> ,papa ** noster,, cupiens, ecefeefa annos et totidem quadragenas de injunctis eis poenicerate frater, paiitraietia __________ ___ ,at ________ __ ________________________________ Marouitaram te Monte Libano consistens, _cui:_______ booM tentiis misericorditer in Domino .retexamus. Praesentneesortee PoteM.pa*riareha Maronitaram.tuM prae- tibus, per quas aliis etiam plenariis eisdem populis . sees osse dignoscebatur, quique et st illius ctenwMMo' clerus saws sa» see-. Maronitarum 'per sedem apostolicam concessis jndulpius oppressiaaes opprmeitnee ab infidelibus patiebantur ac diverdiver- gentils non praejudicari,sed illas ac praesentes valere c ’- gravaminibus ~— · —— afficiebantur,st aliae ecclesias inibi decernimus, perpetuis temporibus foturis valituris. eis — ■ constitutae ............................ - ·· ac pera­ Datum Romae,apud Sanctum Petram, anno incarna­ te honorem Dei in au hi aedificii» mantis et ornamentis divino cultui necessariis,quibus tionis dominicae millesimo quingentesimo quadrage­ indigere dignoscebantur, repararentur, manuteneren- simo secundo, XI kal. dec., pontificatus nostri anno tur et conservarentur conpvtaque frequentarentur nono. ■ honoribus, ipsique fideles eo libentius ad ecclesiam ipsam Maronitarum, devotionis causa, confluerent et ad prateista manus promptius porrigerent adjutrices, VI. Indulgentia plenaria concessa a papa Gregorio XIII visitantibus ecclesiam ^tlnarclûk» S. Ma­ quo ex hoc ibidem dono coelestia gratiae uberius con­ riae deCanubin, tu/estoatumfUtmis ejusdem bea­ spicerent se refectos. Omnibus et singulis utriusque tissimae virginis. Data anno 15S0, die 5 maji. sexus Christi fidelibus vere poenitentibus et confessis, Îui dictam ecclesiam Maronitarqm in Domini-nostri esu Christi et sancti Jpannis Baptistae nativitatem, B Gregorius pp. XIII. universis Christi fidelibus ac circumcisionis, nec non epiphaniae et ascensionis praesentes litteras inspecturis,salutem et apostolicam et pentecostes, ac assumptionis beatae Mariae de benedictionem. De salute gregis doçeinici, curae no» " · et■ Pauli —--·> apos­ trae divina dispositione'commissi,sollicite cogitantes, mense augusti, et in sanctorum Petri tolorum, nec non inventionis sanctae crucis festivi, fideles singulos gregis ejusdem ad pia et meritoria tatibus-annuatim devote visitarent, et ad praemissa opera exercenda spiritualibus muneribus, indulgen­ manus porrigerent adjutrices .seu pias eleemosynas tiis videlicet et peccatorum remissionibus, libenter inibi erogarent, plenariam omnium peccatorum suo­ invitamusrfdt per eorundem operam exercitium ad rum, de quibus cordo contriti et ore confessi forent, aeternae beatitudinis gaudia facilius pervenire me­ indulgentiam et remissionem elargitus fuit ; ipstque reantur. Cupientes igitur, ut ecclesia sanctae Mariae ubi venerabilis frater Petro et pro tempore exsistenti patriarchae Maroni- in ----Canobin in Monte Libano, ... tarum tot presbyteros saeculares vel cujusvis ordinis patriarcha Maronitarum residet,in debita veneratione regulares, quot ad id idoneos et necessarios cogpoa- . habeatur, ipsique Christi fideles eo libentius ad illam cerent, deputandi, qui oimnium et singulorum Christ» ‘ devotionis causa confluant, quo ex hoc pro animarum fidelium,ad hujusmodi ecclesiam pro dicta indulgen­ suarum salute majora spiritualia munera se adipisci tia consequenda confluentium, confessiones audire et posse cognoverint : de omnipotentis Dei misericordia ipsoa ab omnibus et singulis eorum precatis, critni- r ac beatorum 'Petri et Pauli.apostolorum ejus, auctori­ nibus, excessibus et delictis commissis, etiamsi talia tate confisi, omnibus et singulis utriusque sexus forent, super .quibus esset apostolica sedes merito Christi fidelibus vere poenitentibus et confessis ac consutenda. a censuris ecclesiasticis, etiam quarum sanctissimo eucharistiae sacramento refectis, qui dic­ absolutio dictae sedi reservata foret, praeter quam a tam ecclesiam die festo assumptionis gloriosissimae vehperis usque ad secundaa casibus contentis in bulla, quae legitur fo.coena virginis Mariae,. a .primis ... . , Domini, absolvere, eisque poenitentiam injuiigere .. vesperas et occasum solis ejusdem diei, singulis annis visitaverint, et >h, ibi nm pro »·>·« pace in, inter salutarem, ac emissa per eos vota quaecumque, ultra- devote «i.ii.v.rfn» *r Christianos marinae visitationis,- liminum beatorum apostolorum principes conservanda ac infidelium ad' Christi fidem Petri et Pauli, ac sancti Jacobi in Compostella, et conversione sanctaeque matris ecclesiae exaltatione castitatis et religionis votis dumtaxat exceptis, in alia piaa ad Deum preces effuderint, plenariam omnium iiietatis opera commutare libere et licite valerent, peccatorum suorum indulgentiam et remissionem, icentiam et facultatem concessit, prout in ipsius apostolica auctoritate, tenore praesentium, concedi­ Leonis praedecessoris litteris, quas perpetuis futuris mus et elargimur. Contrariis non obstantibus quibus? temporibus valere voluit, plenius continetur etc. Ac cumque, praesentibus perpetuis futuris temporibus litteras ejusdem Leonis praedecessoris cum omnibus valituris. Dat. Romae, apud Sanctum Petrum, sub in eis contentis auctoritate apostolica, tenore prae­ annulo piscatoris, die j maji 1580, pontificatus nostri sentium, innovamus etc. Datum Viterbii. anno incar­ anno octavo. nationis dominicae millesimo quingentesimo vige­ simo octavo, tertio id. septembr., pontificatus nostri VII. Indulgentia concessa a papa. Gregorio XV visi­ anno quinto. tantibus ecclesiam pairiarc halem s. Mariae de Canubin in festo annuntiationis et assumptionis b. virginis Mariae et ss . apostolorum Petri et Pauli. V. Indulgentia septem annorum ac totidem quadra­ Data anno i6is, die prima julii. genarum concessa a Pio(t) III Maronitis, quoties quinquies orationem dominicam et salutationem angelicam ante imaginem crucifixi recitaverint. Gregorius episcopus, servus servorum Dei. vene­ rabili fratri Petro, patriarchae Antiocheno, salutem . Data anno 154s, die st novembns. et apostolicam benedictionem. Ecce qUam bonum et Pius (s) episcopus, servus servorum Dei, universis D qu*m jucundum habitare fratres in- unum. Magnis Christi fidelibus praesentes litteras inspecturis, salu- quidem schismatbm ét baeresum procellis Orientis paene- — convulsa religio vix a tem et apostolicam benedictionem. De salute gregis regiones agitantur, ac — — .......>— — 1 dominici curae nostrae, Domino disponente, com­ paucissimis, qui in sortem Domini vocati sunt, con­ missi, prout ex debito pastoralis officii astringimur, stanter retinetur. Quod quanto difficilius esse dignos­ sollicite cogitantes, fideles singulos etiam in remotis­ citur, tanto, qui Deum noverunt, aequioribus lau­ prosequuntur. Vos, inter tot ... perturbationum simis regionibus constitutos gregis ejusdem ad-pia et dibus . .. .. .. meritoria opera exercenda quibusdam spiritualibus fluctus, inconcussa fidt praestolamini cum silentio muneribus, indulgentiis videlicet et peccatorum re- salutare Dei. Benedictus Dominus, qui facit mirabilia missionibus, libenter invitamus, ut per eoramdem 'solus. Çuamplurima siquidem nationis vestrae erga operum exercitium aeternam salutem ab omnibus apostolicam sedem, ad quam divina miserante ciedesideratam valeant facilius pnftnereri. Cupientes mentia sumus evecti, piae et obsequentis voTunteti» igitur dilectorum filiorum Christi fidelium Mardnita- exstare novimus monumenta. Nihilominus incredibili ram in Monte Libano Syriae, inter infideles degen- gaudio nuper sumus perfusi ob fraternitatis vestrae ,quasejus nomine venerabilia frater noster Seri tium.qui continuas ab eisdem infidelibus oppressiones litteras,quasejus nominevenerabilisfraterjiosterSeri ordinis Sancti patiuntur ac diversis gravaminibus afficiuntur, ani- gius,«rcbiepiscopus Damascenus,atque Antonii abbas generalis, vester apud nos praefatammarum saluti consulere, de omnipotentis Dei miseri­ cordia ac beatorum Petri et Pauii apostolorum ejus, que sedem legatus, nobis reddidit, simulque vestro ac auctoritate confiai.ommbus et singulis ex dictis Maro- totius praedictae nationis nomine consuetam nobis praestitit obedientiam. Hoc enim Vestrae pietatis offi­ cium eo nobis gratius fuit.quo magis pro vobis Christi caritas nos urget ac de vestra vivimus salute spiritus(1) [Scribendum Peals. J lique tranquillitate solliciti. Magno profecto locorum (») [Scribendum/’asAu.] >79 1 Synodus prov. Montis Ubotù, a.1736. . sto . intervplio ab his regionibus voe natura diajunxit,'A tonna toram Petri et st Pauli apoetolortun apostolorum ejus eius et nostra, nostra, verum arctissimo nobis nexu paterna caritas copula- eadem —■*—fraternitas ‘----- '— ■-------------· vel par alioe, episcopali - ·’ tua per se vit, ita tft pastorali nostro conspectui non modo re­ tamen dignitate fungentes, una w» tantum, benedi­ gionum longinquitas vos minime subducat, sed cogat cere, itaque praeterea, qui vere pMnttantee,coufesai nos, ut paternam nostrum in boo jugiter defigamus M sacra communione refecti, huk benedictioni prae­ intuitum. Hinc fit, ut labores et incommoda, quae ad sentes erunt,pleneriata amnium peccatorum suorum ■ cbristiaiiae pietatis atque adeo ad sanctae Romanae indulgentiam et remissionem in Domino, eadem auc­ ecclesiae augmentum anteactia temporibus pertulis­ toritate nostra apostolica elargiri posait, tenth e prae­ tis, necnon in praesens invictis animis sustinetis, sentium indulgemus et concedimus, 'Precamurque haud nos lateant, quinimmo ad preces Deo fundendas Dominum, ut aperiens manum suam, impleafvos et assidue impellant, ut adversus teterrimoe Christiani bona vestra et universa'm Maronitarum catholicam nominis hostes pectora vestra obfirmentur, et.quae nationem benedictidne sua. Datum Romae, apud ■ hucusque ad religionenj tutandam, majores vestros Sanctum Petrum,anno incarnationis dominicae tota, imitati, egregia facinora edidistis, nova semper apud decima kalend. decembr., pontificatus nostri anno homines laudis, apud Deum meritorum accessione octavo. cumuletis. Quod ad nos attinet, posthac omnes erga vos paternae voluntatis significationes de hobis volu­ IX. fuullas concessa mermiitimo d. patriarchae mus polliceri, quemadmodum hucusque pef vos peti­ a papa Gregorio.XIII visitandi limina apostolo­ tis libentissime annuimus. Quandoquidem venerabili ' rum per nuntium seu per httmras, prout ei commo­ fratri nostro Octavio sanctae Romanae ecclesiae car­ dum fuerit. Data anno i$79, die 18 Septembris. dinali Bandino,episcopo Praenestino,et collegii vestri et aliorum, quâe hic pro vobis geruntur, negotiorum „ r ___ ________________ ____ Gregorius episcopus, servus servorum Dei, veneta* curam et protectionem iniuximus et demandavimus, bili fratri Petro, in patriarcham Maronitarum electo, '■ JJbroa vestros,quoe ad divina officia concelebranda B salutem et apostolicam benedictionem. Romani ponImprimi enixe typfa dari, jussimus, —-■------postulastis, — —- ac — tificis, quem pastor ille coelestis et episcopus anima­ priorem breviarii vestri partem quamprimum ad voe rum, potestatis plenitudine sibi tradita,ecclesiis prae­ mittemus. Ceterarum vero, quas praefatus legatus -tulit universes, sollicitudo requirit, ut circa cujuslibet vester nobis exposuit, petitionum habita ut decuit ecclesiae statum vigilanter excpgitet, sicque perspi­ ratione, necessitatibus vestris opportune providentes, ciet diligenter, quod per ejus ptovidentiam circum­ eas ad venerabiles fratres nostros s. R. e. cardinales spectam, nunc per simplicis 'provisionis officium» sacris ritibus ac fidei propagandae recens a nobis quandoque vero per ministerium translationis,accom­ praepositos rejecimus, eisque omnia qua fieri poterit mode, prout personarum, locorum et temporum qua­ celeritate absolvenda commisimus. Ihterim revertitur litas exigit et ecclesiarum utilitas persuadet, ecclesiis ad vos dilectus filius Leonardus presbyter, quem fra­ singulis pastor accedat idoneus, et rector providus , ternitas vestra ad nos cum litteris allegavit, pius sane dtiputetur, qui popylum suae.curae commissum salu­ vir ac fide et prudentia praeditus non vulgari. Redit briter dirigat, ac botia ecclesiae sibi commissae non autem cum his benedictionis nostrae littens, quae ab solum gubernet utiliter, sed etiam multimodis efferat, eo fraternitati vestrae reddentur· In reliqyis,indulgen- incrementis. Sane ecclesia Maronitarum, cui bonae tias genti vestrae fejicis recordationis Pauli papae V, memoriae Petrus, patriarcha Maronitarum, dum vive­ praedecessoris nostri, beneficio concessas, (i) pera­ ret, praesidebat, per obitum dicti Petri patriarchae, manter impertimur et confirmamus, dc majoris pater qui extra Romanam cutiam, pluribus jam annis de­ nae erga vos dilectionis significationibus ecclesiam bitum hatprae 'persolvit, pastoris solatio destituta, vestram patriarchalem sub' invocatione sanctae dilecti filii clerus et populus Maronitarum pro futuri Mariae Canubin insignire volentes, omnibus Christi patriarchae Maronitarum electione celebranda con­ fidelibus utriusque sexus, qui annuntiationis et venientes in unum, j.uxta ritum et consuetudinem in assumptionis beatae virginis, necvnon sanctorum _ electione hujusmodi hactenus observatam, te episco­ apostolorum Petri et Pauli festis diebus, oost pecca- L pum in patrinrcham Maronitarum, quantum m eis torum confessionem et sacramenti” eucharistiae sum­ fuit, concorditer elegerunt. Quarc nos» consideratis ptionem eamdem ecclesiam visitaverint, ibidemque grandium virtutum meritis, quibus feamdem personam pro s. R. e. exaltatione, regum ac principum Christia­ tuam illaçum largitor altissimus multipliciter in si. norum concordia, nec non pro fidelium defunctorum «livit, et quod tu, qui in munere pontificali hactenus animabus pias ad Deum prices effuderint, amnium laudabiliter versatus es, dietnm ecclesihm Maronita­ peccatorum suorum indulgentiam ac remissionem, rum scies, voles et po|eris, au, ;<>re Domino, salubriter easdemque indulgentias, quaq, si ecclesiam sancti regere et feliciter gubernare ; te a quibusvis excom­ Petri apostolorum principis, in alma urbb nostra et municationis,suspensioniset interdicti aliisque eccle­ alias ecclesias intra vel extra ejusdem urbis moenia siasticis ________sententiis, ___ ____________ ______a jure vel ab censuris et rpoenis visitarent, lucrarentur, concedimus et impertimur, homine quavis occasione vel causa latis, si dignatione vocatis tuo mandato et nomine ^tare.-Et quoniam ad salutem animarum vestrarum, pie et reverenter admodum obedientiam praestitit, 'cui toto pectore incumbimus, consequendam, conserurato ut debuimus animo tuum istud.dilectissime ira- — r'-; — ------ ■nui —: -habeat -— obser -*■—­ «•mini virtute Dei in *-»fide, ■quae, ter.offiqium litterasque ipsas tuae erga hanc sanctam vationem mandatorum. mortua eat in semetipsa, quo sedem observantiae, pietatis et devotionis testes acce­ magis in via salutis aeternae proficiatis, implentes pimus, etc. Hortamur fraternitatem tuam, ut succes­ praecepta Dei et ecclesiae ejusque sanctas traditiones soribus tuis hanc admonitionem relinquas, ut, quum custodientes, paternis cohortationibus vos duximus post electionem suam, petendae confirmationis causa, incitando», ut ea, quae per felicis recordationis prae­ nuntios et litterae ad apostolicam aedem miserint^nit- decessores ________ nostros _____ et ,praecipue . Innocentium III, tant simul quoque ejusmodi litteras, in quibus fidem Eugenium IV et Leonem X vobis tradita sunt, in­ suam distincte profiteantur atque explicent,licet,quae violate observare studeatis. Ac praeterea de nonnullis ab eis concilia suscipiantur, exponant. Hoc quoque quae minus consulte a vobis admissa comperimus, diligentissime curandum est fraternitati tuae tuisque exemplum praedecessorum nostrorum sequuti, com- suffraga nets, ut oves fidei vestrae commissas abhujus monelactos etiam atque etiam volumus, ut,-quae ab temporis pestifera haeresum contagione integrae con- ecclesiae Romanae traditionibus aliena esse cognoservetis. Incredibile est enim,-quo studio quantaque veritis, ipsi quoque rejiciatis ac prorsus evitetis. Hoc versutia incautos et simplices homines decipere eo- in nqmero illud est praecipuum, quod accepimus in leant. Proinde a pastoribus animarum pari eunt et missae sacrificio, dum trisagion profertur, adjici vigilantia tam voracium et omnia loca peragrantium quaedam verba, a veritate et sententia, quam ecclesia luporum insidiis occurrendum est enitendumque, ut catholica amplectitur^ penitus diversa, quae sunt : oves in ovili dominico et salubribus Romanae eccle- B. (hu natus os pro nobis, qui crucifixus ss pro nobis, qui siae pascuis contineantur. Si, qui autem forte, quod surrsxisti et asaùdistt in coelum pro nabis, miurrrs nobis: absit, subditorum tuorum ah haereticis jam corrupti quae ad totam trinitatem impie necessario referunet haeresi aliqua imbuti fuerint, ipsos et quoscum- tur. Haec, quum haeresim Petri Cnaphaei Antio.· .haereticos et. schismaticos .. - atque apostatas .... cheni damnatam in quinta synodo Constantinopolique alios cujuscumque nationis resipiscentes et ad ecclesiae tana sapiant, ned-ÇTrinitas crucifixa, neque Pater gremium et fidem Christianam redire volentes, reci­ neque Spiritus sanctus, sed qolum jesus Christus, piendi et absolvendi atque catholicae ecclesiae recon­ filius Dei unigenitus, humana carne assumpta ac ciliandi, injuncta pro modo culpae poenitentia salu­ formam hominis gerens, crucifixus exstiterit et pro tat^, post abjurutionem palam aecretove, prout tibi peccatis totius populi immolatus fuerit, a vestris riti­ expedire visum fuerit, [facultatem] apostuhea aucto­ bus et orandi formula explodenda decernimus, eumritate concedimus. Omnia praeterea et singula privi­ que hymnum trisagion. quem Seraphim tremore legia indptgenliasque a fel. record. Innoqentio III, Trinitatis incessanter emittunt, ad universam Trini­ Clemente VII et altis praedecessoribus nostris eccle­ tatem glorificandam referri debere, dicendo :.sanctus siae tuae concessa, perinde ac si de verbo ad verbum Deus, sanctus Fortis, sanctus Immortalis, miserere his litteris, inserta fuissent, desiderio tuo annuentes, nobis, nec in eo ulterius progrediendum esse statui­ tenore praesentium confirmamus et illibata ac firma mus, prout haec omnia a saactis oecumenicis conci- ' manere statuimus etc. Datum Romae,apud S.Marcum, liis accepta universalis ecclesiae servat consuetudo. anno incarnat, dominicae 156a, kalend. septemfir., Sacrum vero chrisma, juxta sanctae Rtfmanae eccle­ pontificatus nostri anno tertio. siae exacte observatam consuetudinem, et quemad­ modum Innocentius papa III et Leo X, praedeces­ sores nostri, per suas vobis directas litteras voluerunt, X/. Gregarii ftapa^XUl litterae ad patriarcham ex simplici oleo olivarum et puro balsamo sine alte­ fdaronitarum d^risagio, de chrismatis materia, rius cujusvis speciei admixtione, singulis annis feria de sacramenti confirmationis ministro, de parvu­ quinta coenae Domini per episcopum conficiendum, lorum communione, deque gradibus consanguini­ et novo chrismate confecto vetus igne absumendum tatis et affinitatis. [tatae anno 1577, die 14 febru­ esse praecipimus.Quumque de solis apostolis,quorum arii. vicem in terris gerunt episcopi, legatur, quod per manus impositionem Spiritum sanctum dabant bap­ '. Gregorius episcopus, servus servorum Dei, venera­ tizatis, loco autem illius manus impositionis in eccle­ bili fratri Petro, in patriarcham Maron i tarum electo; sia confirmationis sacramentum successerit, magna salutem et apostolicam benedictionem. Benedictus cum veneratione tenendum est hoc sacramentum ; Deus et Pater Domini nostri Jesu Christi, pater mise­ nec ab aliis quam episcopis ministrari ullatenus est. ricordiarum et Deus totius consolationis, qui conso­ permittendum. Signatur quidem baptizatus chris­ latur nos in omni tribulatione nostra, ut possimus et mate in summitate capitis per sacerdotem, per epi­ nos consolari eoa, qui in omni pressura sunt. Cenan­ scopum vero in fronte, ut in priori unctione signifi­ tibus siquidem fraternae caritatis et Christianae pie­ cetur super ipsum Spiritus sancti, descensio ad tatis hostibus inconsutilem Domini tunicam ausu habitationem Dei conservandam, in altera ut ejusdem temerario discindere, illam a filiis spiritus ac sanctae Spiritus'sancti septiformis gratia cum omni plenitu­ dilectionis, qui vel in remotissimis regionibus con­ dine sanctitatis et scientiae et virtutis venire in homi­ stituti in unitate, sanctae Romanae ecclesiae, extra nem declaretur. Ad haec innotescere debet fraterni­ quam non est salus, firmiter permanent, integram tati tuae, parvulos usu rationis carentes nulla obligari servari intelligimus, sicut de vobis nuper accepimus necessitate ad sacramentalem eucharistiae commu-. ex litteris tuis, quae per venerabilem fratrem nostrum nionem. Siquidem per baptismi lavacrum regenerati Georgium episcopum et dilectum filium Clementem et Christo incorporati, . . adeptam jam filioium Dei archipresbyterum, oratores-ad nos destinatos, una d gratiam in-illa aetate amittere nequeunt. Dum autem cum fidei professione, manu tua scripta, redditae tanto in sacramento manducatur caro filii hominis, sunt, in quibus sanctam Romanam ecclesiam cetera- omni —-s reverentia —----- — ac 1humilitate ----------------------------idem sacramentum ----- -— rum, quae in orbe sunt, ecclesiarum matrem ae prosequendum est : quod pueri per aetatem praestare magistram agnoscens, te una cum clero et universo minime possunt. Noverit etiam discretio tua, clari populo tuo ad hanc apostolicam sedem verae fidei iurisesse gradus consanguinitatis vel affinitatis, qui­ studio ac filiali pietate, firmiter adhaerere et in hac bus matrimonia contrahi prohibentur, quartum gra­ unione, Deo adjuvante, perseveraturos esse constan­ dum non excedere. Porro quo facilius haec et alia, ter profiteris, nobijique, ut in aede beati Petri succes- quae vos scire oportet, edoceamini, atque ut plurimi soribus„qui universalia ecclpsiae Dei omnipotentis errores opinionesque damnatae per vos cautius evi­ voluntate gubernacula tenemus, debitam reverentiam tentur, primo quoque tempore decreta et canones exhibes, promptamque obedientiam humiliter .repro­ sacrosancti oecumenici et generalis concilii Tridenmittis, prout etiam tam tuo, quam totius cien ac tini et catechismum ad parochos, qui maxime respicit populi tui nomine praefati Georgius episcopus et rationem administrandi sacramenta, in Arabica lin­ Clemens archipresbyter exhibuerunt et repromise gua conscripta mittemus etc. Datum Romae, apud runt. Nos igitur gratiae agimus Deo, qui consolatur S. Petrum, anno incarnationis Dominicae 1577, sex­ nos in fide vestra, atque obedientiam praestitam et todecimo kalend. martii, pontificatus nostri anno promissam paterna caritate complectentes devotio­ sexto. nemque vestram plurimum in Domino commendan­ tes, testamur te*5t .Maronitae omnes tibi subditos in nostram fidem etsedisapostolicaebeatorumqueapos. tolorum Petri et Pauli protectionem' recepisse ; Rotnanorumque pontificum praedecessorum nostrorum ■»8j Synodus prov. Monti» Libani, ·. 1736. AsaacularM quam regulares ecclsaiastlcaa pereoaaa laicorum Maronitarum injurii» affici ac violentas manus non raro perpeti, ooedemque tamquam laiooa tributis et vectigalibus angariari, immunitatis divino jure illis concessae nulla habita ratione. Propter quae non dubitamus irrideri voe ab inimicis vestris et, quod deterius est. divinam majestatem gravissime offendere et ad iracundiam illam provocare. Quare V. supra pjig. #6-7. fraternitatem' tuam hortamur et enise in Domino requirimus, ut scelera hujusmodi evellere a populo isto omnino procures, neque permittas illoe in tantis XIII. Pauli popae V litterae de restituendis nonnul­ afflictionibus Deum oblivisci, ne aggravet in dies lis Maronitarum ritibus, quos illorum patriarcha magis super vos manum suam ; non obstantibus mutaverat. Datae anno tbro, die 9 martii. praemissis, et aliis contrariis quibuscumque. Curet igitur fraternitas tua telo caritatis dominicae super Paulns episcopus, servus servorum Dei, venerabili gregem istum, cujus pastor constituta est. ita in oies fratri Petro, patriarchae Maronitarum Antiocheno, melius intendere.ut fructum, quem Dominus a vobis' salutem et apostolicam benedictionem.' Fraternitatis exspectat, accipiat, teque regni coelestia muneribus tuae littera», quas nobis detulit dilectus filius Christi abundantius donet ; quod ut per viscera misericor­ servus Georgius monachus, eo spiritualis laetitiae diae suae tribuere dignetur, supplices exoramus et affectu accepimus, quo semper solemus, quae ab ista appstolicam benedictionem tibi iterum impertimur. ecclesia proficiscuntur, ita apostolicae sedi praecipua Datum Romae, apud S. Petrum, anno incarnationis caritate conjuncta, ut disjuncta intervallo regionum, dominicae 1610, sexto id. martii. pontificatus nostri operante scilicet divina gratia, ut qui in unitate fidei B anno sexto. unum sumus, locorum dissidiis minime sejungamur. Sed majori gaudio affecit cor nostrum, quod ex eodem Georgiocognovimus, fraternitatem tuam isto in agro XIV. Clementis papae XI litterae, quibus reveren­ dissimi patriarchae Jacobi depositio injusta et dominico tuae curae commisso sollicite versari ac omnino nulla, ejusdemque patriarchates renuntia­ dare operam, ut, licet inter istas calamitates consti­ tio seu dimissio similiter nulla ac irrita declaratur. tutus, flens cogaris semina mittere, mariipulos tamen Datae anno 1713, die so junii. tllosque pleniores cum exultalione portare Domino possis. Quamobrem nos sollicitudinem tUam auctori­ Venerabilibus fratribus archiepiscopis, episcopis, tate divinitus attributa beati Petri sedi juvare cupien ­ tes, motu nostro proprio, quae tuae eçclesiae in nçcnon dilectis filiis clero, principibus et populo Domino utilia fore duximus, significanda pro officii universo nationis Maronitarum, Clemens papa XI. nostri debito censuimus. Siquidem pervenit ad aures Venerabiles fratres et dilecti Alii, salutem et a postonostras, bonae memoriae Petro patnarchae, decessori licam benedictionem. Nationem vestram, etsi magno tuo, visum esse nonnullos antiquos [nationis] vestrae locorum intervallo a nobis dissitam, vinculo tamen mores mutare, quod sane experientia docuit, non caritatis nobis in Christo conj metam et pastorali, aedificationi, sed scandalo cedere ; et quia multis invi­ quam omnium ecclesiarum ac omnium quotquot in sunt ovium gerimus, sollicitudiniassitis factum est, non esse ab omnibus' usu receptum ; orbe ___ terrarum ____ ac jfroptereaexpedireduximus. perapostolicamsedem due praesentem, singulari intimoque paternae dilecEt sane'eximia tibi permitti..ad pristinas consuetudines fideles istos tionis affectu complectimur. ----- ----------------------------—— vestra reducere. Relatum est enim apostolatui nostro, patri­ pietas ac in orthodoxa religione constantia, tum etiam archam praedictum deMssore n tuum voluisse carni­ praecipua et antiquissima erga sanctam hanc sedem bus,more laicorum, vesci archiepiscopus et episcopos, Ades atque devotio promerentur, ut vos veluti Alios quum tamen a carnibus ex veteri_ consuetudine per­ c carissimos in corde ac in visceribus Jesu Christi petuo abstinerent; universaeque nationi vestrae, quae habeamus. Hinc porro, quemadmodum arbitramur, tqtam quadragesimam in abstinentia a vino et pisci­ abunde conjicietis, quam molestae et plane acerbae bus celebrat, piscium cibum et potum vini permi­ nobis acciderint contentiones atque dissidia, postre­ sisse. Et quum jejunium adventus Domini quadra­ mis hisce temporibus, quorumdam turbulentorum ginta diebus ageretur, neque illud ante meridiem hominum instigatione inter vos excitata, quorum solvere liceret, patriarcham tamen praedictum nov,- aestu abrepti et ad consilia a veteri aequitate pruden­ tio ritu a die festo s. Birbarae exordiendum decre­ tiaque vestra nimium aliena prolapsi, venerabilem visse. Praeterea in honorem beatorum apostolorum fratrem Jacobum.patriarcham vestrum,e patriarchali Petri et Pauli dies triginta aut pauciores, Maronitas sede dejecistis. Nos quidem statim ac de hujusmodi jejunare consuevisse ; ab eodem vero decessore tuo praetensa depositione relatum ad nos fuit, scandalis quindecim solos dies jejunandum constituisse, uni­ et malis plurimis, quae oritura fore prospiciebamus, versi etiam refragante consuetudine Orientis. Quum- pro pontificii muneris debito occurrere cupientes, que hebdomadam quadragesimam praecedentem natio tanti momenti negotium congregationi venerabilium vestra lacticiniis solis sine carnibus transigere con­ fratrum nostrorum s. R. e. cardinalium negotiis Pro­ sueverit, nunc carnibus vesci passim omnes solere. pagandae hdei praepositae diligenter discutiendum Item in benedicenda mensa saicerdos panem primum conimisimus. Quae tota facti serie, ac omnibus ab amplius non benedicit, neque adstantibus tribuit, utraque parte deductis sedulo maturoque, ut par erat, sicut usus erat : sublato hoc etiam more multis in examine perpensis, primo quidem praefati Jacobi locis. Quas quidem antiquas consuetudines, quoniam depositionem injustam et omnino nullam, postmonihil contra fidem catholicam habere dignoecuntur, dum vero etiam patriarchatus renuntiationem seu abeo subinde factam, similiter nullam, restitui et servari, ut praefertur, libere posse, qui- dimissionem __ buscumque decretis, constitutionibus et ordinationi- d inanem ac irritam declaravit ; adeoque ipsum patri­ bus praefati patriarchae contrariis non obstantibus, arebam pristinae bonae famae et personali existimapatri.· ­ auctoritate apostqlica, tenore praesentium,.motu tioni restituit ; et ad possessionem, vel quasi, > _.. simili, concedimus'et indulgemus. Insuper quoniam archatus ejusque sedis, a qua per summam injuriam sic etiam expedire in Domino accepimus, sub ana- et violentiam deturbatus fuerat, nec non plenariae .thematis poena prohibemus, firmis remanentibus tuae jurisdictionis omniumque jurium patriarchasacrorum canonum et apostolicarum constitutionum lium, amoto exinde quovis illicito detentore, amplis­ poenis, ne quis in posterum audeat fraternitatem sime redintegravit, quemadmodum .ex litteris ab tuam tuosque successores violenter inducere quovis eadem congregatione ad vos perscriptis, geminisque modo ad promovendum aliquem ad dignitatem vel decretis ea de re editis ac a nobis usquequaque pro­ gradu* seu ordines ecclesiasticos, neve episcopos batis, quorum authentica exempla cum ipsis litteris alioaque praelatos ecclesiasticos quomodolibet per ae ad vos perferentur, uberius perspicietis. Quum itaque vel alios impediat, quominus suam possint ecclesias­ causa finita jam sit, vestrum est, venerabiles fratres, ticam jurisdictionem in subditos suos ubicumque dilecti filii, nostris ac ejusdem sanctae sedis defini­ locorum intra fines sui territorii constituto* juxta tionibus prompto libentique animo morem gerere, et sacrorum canonum statuta libere exercere. Praeterea acquiescere ; praedictum Jacobum patriarcham ut sacrorum canonum decreta illa, quae ecclesiasticis verum et legitimum antistitem vestrum animarum­ personis in sortem Domini vocatis debitum honorem que vestrarum pastorem recognoscere ; illi debitam habendum esse decernunt ac gravissimas poenas obedientiam, subjectionem ac reverentiam praestare; transgressoribus irrogant, inviolata apud nationem ac cetera demum omni» incunctanter exsequi, quae vestram vigere, ut par eat, putabamus, verum magno in memoratis decretis ad illius.favorem constituta animi nostri dolore accepimus, non raro contra illa fuisse perspicietis. Id autem nos non tam enixe a committi ac humani .generis hostis suggestione tam vobia petimus, quam speramus ; certi enim sumus. X/I. De gradibus consanguinitatis et affinitatis ; deque impedimentis matrimonii, nec non facultas . in iis dispensandi, concessa reverendissimo d.patri­ archae a papa Clemente'VIII. Data anno 1399, die 17 augusti. *85 Synpdux prov. Monti· Libani, a. >736 Μ voa nullo modo commimuro· eme, ut egregium ac λ Vectra* __ itur humanitatis erit eundem religiosum tot tantiaqua olim documenti· testatum vestrum in virum, ablegatum nostrum, congruis honqris ac bene· ■poatolicam sedem obsequium, quod prae omnibus volentiae significationibus excipere, ejusque verbis orientalibus nationibus iocorruptuta nactenus.et in· > pronas aures ac plenam adhibere fidem : dum nos violatum, non sine praecipua nominis vestri glori·, interim Deum optimum maximum, a quo sancta custodistis, hac potissimum occasione desideietur, desideria, recta consilia et justa sunt opera, humiliter qua, si unquam alias, palam a vobis sc luculenter obsecrare non desinemus, ut effundat super voe mise­ exhiberi non modo aequum, sed etiam necessarium- ricordiam suam, mentesque vestras coelestis suae est : ut scilicet sublatis, quae inimicus homo super* Setiae donis illustret, quatenus ad ejus justitiam seminavit, litaniis, quaeque posuerunt vqs oppro­ ciendam publicamque tranquillitatem vobis tanto­ brium vfeinia vestris; subsannationem et derisum bis, pere necessariam conciliandam, vestra procedant qui in circuitu vestro sunt, optate tandem vobis ttan- eloqute, netTnon cogitationes et opera dirigantur. Id quillitas restituatur, animique vestri mutuae pristino equidem nos de veteri perspsetaque pietate vestra caritatis glutino conjungantur. Quod ubi contingat, nobis pollicemur ; id ipsum de singulari studio, quo nedum ingentem vobis ipsis 'apud posteros quoque divinae gloriae cultum publicumque nationis vestra· laudem, verum etiam gravi, quam ea de re mento bonum promovere consuevistis, baud dubie exspec­ suscepimus, sollicitudini solatium plane maximum tandum arbitragiur, eaque freti spe ex visceribus comparabitis,pontifie iamque voluntatem arctiusetiam K ternae nostrae caritatis depromptam apostolicam vobis obstringetis, venerabiles fratres, dilecti filfi, nedictionem vobis, venerabiles fratres, dilecti filii, quibus interim, ejusdem paternae nostrae benevolen­ peramanter impertimur. Datum Romae, spud S. Ma­ tiae testem, apostolicam benedictionem peramanter riam Majorem, sub annuto piscatoris, die 19 Januarii impertimur. Datum in arce Gandulphi, Albanensis 17«, pontificatus nostri anno st. . dioecesis,die 30 junii 1713, pontificatus nostriannoij. B XV. Ejusdem Clementis jtajoe XI litterae, quibus qniversam Maronitarum nationem hortatur, ut, dissidiis e medio sublatis, }>acis inire consilia et pristinam animorum consensionem redintegrare at­ quefovere velint. Italae anno 1731, die 39 januani. XVI. Clementis pajae XII litterae, quibus regulas et constitutiones monachorum Syrorum Maronita­ rum ordinis S. Antonii abbatis, congregationis . Montis Libani,confirmat. Datae die ji marin anno Clemens papa XII. Ad perpetuam rei memoriam. Venerabilibus fratribus jacobo Petro patriarchae, Apostoiatus officium, quod inscrutabili» divinae sa­ archieptecopis et episcopia, nec mon dilectis filiis pientiae atque bonitatis altitudo humilitati nostrae, clero saeculari et regulari, principibus ac universis meritis licet et viribus longe impari, committere Christi fidelibus nationis Maronitarum ad Montem dignata est,- salubriter exsequi, adjuvante Domino, Libanum, Clemens papa XI. Venerabiles fraties et jugiter satagentes, monasticos ordines ac coetus, in dilecti filii, salutem et apostolicam benedictionem. ecclesia Dei pie sanctetjue institutos ac prisca cete Etsi quotquot sunt ip. universo terrarum orbe natio­ berrimaque sanctitatis et feligiositatis laude fulgen­ nes nulla locorum distantia a pontificia sollicitudine tes, iii salutari eorum vivendi norma regutanque disjungat, ac nos proapostolici muneris nostri debito observantia confovere atque conservare omni studio ea assidue meditemur consilia, per quae cunctorum connitimur ; ac proinde ea. quae pro felici prosperoChristi fidelium tranquillo et prosjfero statui anima­ que illorum regimine et gubernio provide prudenrumque saluti opportune consulatur : propensiori terque facta et ordinata esse noscuntur, ut serventiir tamen quodam paternae caritatis affectu respicimus, exactius et perenni soliditate persistant, apostolici omnique felicitate florere majorem in modum opta­ muniminis patrocinio libenter, quum · nobte petitur, mus nationem vestram, quae pluribus sane rationibus corroboramus, sicut ad omnipotentia Dei gloriam, commendatissima nobis 1st, sed ea in primis, quod c religionis piorumque operum incrementum et animacum perenni sui nominis gl< ria veram ac solidam rum salutem in Domino expedire arbitramur. Aliae pietatem semper egregie coluerit, et juxta monitum siquidem fel. rec. Clemens papa XI. praedecessor apostoli nunquam in fide fluctuans nec circumferri ae noster, antiquissimum monachorum orientalium in­ sinens omni vento doctrinae in nequitia homiqum, stitutum. a divo Antonio abbate fundatum et ab ejus antiquissimas atque.sanctissimas catholicae ecclesiae discipulis in Aegypto. Syria aliisque Orientis regioni­ leges et dogmata a majoribus tradita servare perpe­ bus propagatum, summo semper in honore a sanctis tuo [studuerit] incorrupta, ac in media barbarorum patribus generalibusque conciliis habitum ac perpe­ tyrannide constantem erga sacrosanctam hanc Roma­ tuis laudibus celebratum, prope ecclesiam Sanctorum nam ecclesiam, ceterarum omnium ecclesiarum ma­ Petri et Marcellini de Urbe, evocatis ad hoc e Syria trem et magistram, atque Romanos pontifices, prae-, ejusdem instituti monachis Syrte Maronitis, stabiliendecessores nostros, devotionem et studium plane dum curavit ; et quia monastici illius ordinis diversa eximium omni tempore professa fuerit. Hinc porro, sunt apud ipsos Maronitas coenobia, nec 'una eadem- ' venerabiles fratres, dilecti filii, satis intelligetis, que ,____________ ____________ ____________ in omnibus viget „ gubernii ratio,,utpotc quorum. ?uam gravi ac prorsus acerba animi molestia correpti aliqua a se invicem non pendent, sed unnmquodfeue uerinius. ubi non ita pridem ex congregatione vene- monasteriorum a proprio ita regitur abbate, ut nulla rabilium fratrum nostrorum s. R. e. cardinalium inter ejusmodi abbates mutua connexio aliquave sub­ negotiis propagandae fidei praepositorum scissuras, jectio intercedat : alia vero in congregationem redacta,' contentiones et dissidia inter vos excitata ac, nisi cito ac sub directione unius abbatis generalis, qui tam­ -exstinguantur, in magnam universae nationis et quam caput praeeat omnibus ipsius congregationis orthodoxae potissimum religionis perniciem eruptura monasteriis inferiores etiam abbates habentibus, con­ reperiuntur ; duplexquc in Syria cognovimus. Pastoralis itaque officii nostri, tum etiam stitua , , . . , .cactorum praecipue, qua vos in Domino prosequimur, dilectio-d monachorum exstat congregatio, altera antiquior ac quae in monasterio S. ” Elisaei 'initium bis esse duximus vos hortari ac obtestari, quemad- frequentior, ' ' ' " ............... modum in praesens quo majori possumus paterni sumpsit ac Montis Libani dicitur ; altera recentior et ad prioris imitationem formata, quae a coenobio, ubi cordis nostn fervore vos hortamur ac obtestamur, ut iis, quae inimicus homo superseminavit, sitaniis e coepit, sancti Isaiae nomen trahit ; venerabiles fra­ medio sublatis, pacis inire consilia et pristinam inter tres e. R. e. cardinales negotiis propagandae fidei vos concordiam ac sinceram animorum et volunta­ praepositi probe considerantes ac prospicientes, in tum consensionem redintegrare atque fovere velitis, monasterio apud eandem ecclesiam SS. Petri et Maromnique adhibito studio curetis, ut offensioni et scan­ cellini subinde exstructo vix halieri posse monachos dalo, quo ceterae nationes ac ipsimet infideles ex idoneos et sufficientes ex coenobiis Syriae, quae pri­ ejusmodi dissidite vestris facile commoti fuerint, quin vato ac singulari jure reguntur, decreverunt ilfos ex . etiam gravissimis detrimentis, quae inde rationibus dicta congregatione Montis Libani accersendos fore : vestris afferri possent, quamprimum nuiteque inter­ quippe qui strictiorem, profitentes observantiam, ea jecta mors occurratur. Hunc autem in scopum ad vos chori, studiorum, litterarum sacrarumque missionum ablegandum existimavimus dilectum filium religio­ munia, quae a memorato Clemente praedecessore sum virum Gabrielem Eva, monachum congregatio­ praescripta fuerunt, prae ceteris exadtius adimplere nis reformataeS. Antonii abbatia expresse professum, possunt. Quum autem, sicut dilectus filius. Michael xelo, pietate et prqdentia instructum, morum ae Edenensis, abbas generalis ejusdem congregationis institutorum nationis vestrae probe conscium, nobte- Montis Libani, nobte nuper exponi fecit, tametsi que apprime acceptum et commendatum, quiapqeto- congregatio'et ordo hujusmodi suas habeant regulas licam nostram benedictionem vobis deferet et, quam et constitutiones per Orientis monasteria sanctissima impense cupiamus, ut in domo Domini ambuletis custoditas, neque unquam a sede apostolica impro­ eunt' consensu, diserte vebte ac luculenter exponet. batas, quinimmo peculiari studio commendatas, ni- Synodus prov. Montis Ubani, a. 1736. t M - hilominus ut majori firmitate fulciantur et a calum- λ nus opus sit, congregationis et ordinis praefatorum niisatqueobtrectationibussaepeadversuseasconfictis aliisve quibusvis etiam juramento, confirmatione ac sparsis vindicentur, utque aliae nationes, quae perapostolica ----- ----------vel1-----quavis —L firmitate — alia roboratis statutis Orientem sive a fide cathqlica sive a disciphna mo> et consuetudinibus, privilegiis quoque, induitis et lit­ nastica desciverunt, exemplum ac normam vivendi teris apostolicis, etiam congregationi et ordini prae­ exinde sumere valeant, capitulum generale praefatae dictis iliorumque superioribus, monachis et personis ' congregationis Montis Libani ipsum Michaelem.abba- sub quibusbumque verborum tenoribus et formis ac tem generalem, ad Romanam curiam destinaverit cum quibusvis etiam derogatoriarum derogatoriis atque ablegaverit, ut totiur dictae congregationis' aliisque efficacioribus, efficacissimis et insolitis clau­ nomine, regularum ac constitutionum ejusdem con­ sulis irritantibusque et aliis decretis in genere vel in gregationis approbationem et confirmationem ab hac specie seu alias quomodolibet ia contrarium praemis­ s. sede impetrare procuraret. Nos, regulas ac consti­ sorum concessis ao pluries confirmatis, approbatis et tutiones praedictas nobis exhibitas, quae ex arabico innovatis. Quibus' omnibus et singulis, etiamsi pro idiomate in latinum diligenter versae fuerunt, «dilectis illorum sufficienti derogatione de illis eorumque totis filiis nostris Nicolao Spinulae, eorundem monacho­ tenoribqs specialis, specifica, expressa et individua ac rum congregationis Montis Libani apud nos et sedem de verbo ad verbum, non autem per clausulas gene­ praefatam protectori, ac Vincent tempore quandocumque spec­ Dat. die 1 apr. ijjs. tabit, in omnibus et per omnia plenissime suffragari, et ab eis respective inviolabiliter observari : aicque Venerabilibus fratribus archiepiscopis et episcopis in praemissis per quoscumque judices 'ordinarios et delegatos, etiam causarum palatii 'apostolici audito­ nationis Maronitarum, Clemens papa XII. venera­ res ac s. R. e. praefatae cardinales etiam de latere biles fratres, salutem etc. PMsvidentiae et benignita­ legatos et apostolical sedis nuntios aliosve quoslibet tis nostrae beneficia erga laudatissimufh ordinem quacumque praeeminentia, et potestate fungentes ei S. Antonii abbatis,. quae , lobis . _ grata in primis , esae v— dqbitamOs, studia, curas luras'et functuros, sublata eis et eorum cuilibet quavis aliterXnon et opem fraternitatum judicandi et interpretandi facultate et auctoritate, vestrarum sibi merito pollicentur. Quum igitur regu­ judicari et definiri debere, ac irritum et inane, si secus las et constitutiones^ln eodem ordine observandas super hjs a quoquam quavis auctoritati scienter vel per aliqpot venerabiles, fratres nostros s. R. e. car­ * ignoranter contigerit attentari.,Non obstantibus con­ dinales rite expensas ac dispositas auctoritate nostra stitutionibus et ordinationibus apostolicis ac,-quate- .confirmaverimus, sedulitatem ac sollicitudinem ve... . '. r ' *.■— ■ Λ.-. . V *x X * ’■ ’ - X ' . ‘-K -Mfa... ■ Synodus prov. Monti» Libani, a. 1736. • * ' * / ’ atram requirimus, vos hortantes atque irr Domino A S. Aphraatis monachi, 7 aprilis. rogantes, ut, ubi opus fuerit quidquid iisdem constiS. Febroniae, virginis et martyri·, martyri ij junii. turionibus diligenter eolendis ac servandis obsistere - S. Jacobi Nisibeni, 15 julii. quinquaginta monachorum, 31 posait, removere satagatis. Rem enim dignitati vestrae •* Pamio ”—tarcentum "**----- - — -----------decoram et celebratissimae ac] religiosissimae fami­ Julii. S. Dometii, monachi ut martyri», di» 7 augusti. liae debitam .Deoque acceptissimam praestabitis, voS. Simonis Stylitae, 1 septembris. bisque vehementer demerebitis voluntatem nostram, S. Marciani monachi, * novembris. cujus pignuq vobis,.venerabiles fratres apoatolicam benedictionem peramanter impertimur. Datum Ro­ S. Sabbae abbati», $ decembri». mae etc. die t aprilis' 173», etc. Ac insuper indulgentiam perpetuam septem anno- -a rum, totidemque quadragenarum eisdem monachi» et monialibus tantum, visitantibus pariter praedicta» J XIX. Ejusdem Clementis XII ad abbates et mona­ chos ordinis s. Antonii abbatis, congregationis eorum ecclesias, in aliis sequentibus «anctorum* fea- e* Montis Libani, quibus suarum regulorum et con- tia, videlicet : ■ stitutionum observantiam mandat. Dat. die t apr. S. Macarii Alexandrini, » januarii. S. Isidori Pelusiotae, 4 februarii. *73»· S. Pauli Simplicis, 7 martii. Dilecti» filiis abbatibus ct monachis s. Antonii SS. Monachorum martyrum in laure s. Sabbae, abbatis congregationi» Montis Libani. Clemens papa 16 maji. XII. Dilecti filii, salutem etc. Quo studio apostolicae S. Simeonis Sali, 1 julii. caritatis congregationem vestram complectamur, jam S. Araenii abbatis, 19 julii. Sanctarum Maranae et Cyrae, } augusti. satis vobis perspectum esse non dubitamus ; quod etiam dilecto filio Michaeli Edènensi, congregationis B S. Moysis Aethiopis, «8 augusti. S. Theodorae poenitentis, it Septembris. istius abbati generali, a nobis amanter excepto pater­ S. Publiée abbatissae, 0 ociobns. nis verbis expressimus. Haec ipsa autem pontificiae S. Thomae mnnachi, 18 novembris. ■ benignitatis studiosa voluntas ad omnes nos oppor­ S. Maruthae, monachi et episcopi, 4 decembris. tunitates advigilare sUadet, per quas religionis et pietatis laudes in vestro instituto crescant elaugbanEt facta cum sstho d. n. de omnibus relatione, sanc­ tur.‘Regulas propterea et constitutiones per aliquot èx venerabilibus fratribus nostris s. R. e. cardinali­ titas sua benigne approbavit. Datum Romae. 10 fe­ bruarii 1734. _______ —· bus mature consideratas et expensas auctoritate L., episcopusAIbanensts cardinalis Picus, nostra, alteri» nostris in simili forma brevis litteris praefectus. insertas, precibus vestris.annuentes, confirmavimus. J., archiepiscopus Tyri, secretarius. Fore, autem confidimus, ut novis sollicitudinis et benevolentiae nostrae stimulis excitati, vocationi vestrae alacrius respondere studeatis. Propositam XXI. Breve Clementis Papou XII, quo easdem in­ igitur legitimecertantibus coronam prae oculis haben­ dulgentius ecclesiis ordinis s. Antonii abbatis, con­ tes atque ilMstria majorum vestrorum virtutis exempla gregationis Montis Libani, confirmat et ampliat. recolentes,. per parumdem constitutionum cultum Datum die t$ apr. 1734. relicta ab iisdem sanctitatis vestigia prosequamini. Ad coelestis autem praesidii auspicium vobis, dilecti Clemens papa XII. Universis Christi fidelibus prae­ filii, apostolicam benedictionem peramanter imperti­ sentes litteras inspecturis salutem et apostolicam mur/Datum Romae etc. 1 aprilis 173a, etc. benedictionem. Ad augendam fidelium religionem et animarum salutem coelestibus ecclesiae thesauris pia ■XX. Decretum sacrae congregationis C caritate intenti, omnibus et singulis utriusgue sexua sacrisque reliquiis-praefisitae quo indulgentiae .Chnsafidelibusverepoemtentibusefconfessisacsacra ecclesiae ordinis s. Antoni abbatis congregationis Montis Libani conceduntur. Datum aie 10 febr. abbatis monachorum quam monialium ordinis s. An­ tonii congregationis Montis Libani MarotnUrum nun­ 1734cupatorum, tam hactenus erectis, quam in posterum 'quandocumque erigendis et ubicumque locorum ex­ Ordinis sancti Antonii. Congregationis Montis Li­ sistentibus, in assumptionis b. Mariae virginis imma­ bani. Ad humillima? preces patris Michaelis Edenen- culatae, nativitatis s. Joannis Baptistae, ss. Petri et sis,abbatis generalis.nec non monachorum et monia­ Pauli apostolorum, s. Antonii abbatis, dicti ordinis lium Syriae MSronitarum ordinis s. Antonii abbatis, fundatoris, ». Macarii abbatis, s. Pachqmii abbatis, congregationis Mbntis Libani, quorum regulae et s. Hilarionis afibatis ac s. Maronis festis diebus, a constitutiones a sstho d. n. nuper fuerunt approbatae * primis vesperis usque ad occasum solis dierum hujus­ perditteras in forma brevis sub die 31 martii 173a, modi singulis annis devote visitaverint, et ibi pro sacra congregatio indulgentiis sacnsque reliquiis Christianorum principum concordia, haeresum exstir­ praeposita sub die 1,6 novembris 1733, attento quod patione ac s. matris ecclesiae exaltatione pias ad praefatus ordo nullis gaudeat indulgentiis pro diebus . Deum preces effuderint, quo die praedictorum id ege­ s. fundatoris, protectorum aliorumque sanctorum/ rint, plenariam indulgentiam impertimur. Monachis prout ceteri .ordines regulares, censuit concedendam et monialibus vero supradicti ordinis praesentibus et esse indulgentiam plenariam perpetuam singulis.' futuris ac aliis in dictarum monialium quolibet mona­ Christi fidelibus confessis et sacra communione refec­ sterio nunc et pro tempore exsistentibus, vere etiam tis, visitantibus ecclesias monasteriorum ejusdem pbenitentibus et confessis ac sacra communione re­ ordinis monachorum ubicumque exsistentium, in fectis, qui e: quae suam respective eeccleaiam in ecclesiis autqm monialium pro ipsis tantum aliisque |bj. Euphrosinae virginis, s. Juliani Sabae, s. Ephraem in earum monasteriis degenribus.in sequentibus festis Syri, s. Joannis Climaci, s. Aphraatis monachi, s. Feanni diebus, videlicet : * broniae virginis'et mttttyns, s. Jacobi Nisibeni, pas­ Assumptionis b. v. Mariae, die 15 augusti, protec­ sionis trecentorum quinquaginta monachorum^». Dometii monachi et martyris, s. Simeonis Stylitae* ac toris. · . .. Nativitatis s. Joannis Baptistae. 14 junii, protec­ s. Sabbae abbatis festis diebus,' ut supra, visitaverint et ibidem oraverint, quo die praedictorum id egerint, toris. ' SS. Apostolorum Petri et Paul?, die 39 junii, pro­ plenariam similiter omnium peccatorum suorum in­ dulgentiam et remissionem misericorditer in i lomino tectori*. concedimus. Nec non eisdem monachi» et monialibus S. Antonii abbatis, die 17 januarii, fundatoris. . ac aliis supradictis, vere pariter poenitèntibus et S..Macarii .abbatis, die 19 januarii. confessis ac sacra communione refectis, qui et quae S. Pachomii abbatis, die 14 maji. praedictam suam respective ecclesiam in s. Macarii S. Hilarionis.abbatis, die st octobri». Alexandrini, s. Isidori Pelusiotae, s. Pauli Simplicis, Et s. Maronis, dio 9 februarii. ss. monachorum in laura s. Sabbae, s. Simeonis Sali, Nec non plenariam perpetuam eisdem monachis et s. Anienii abbatis, ss. Maranae et Cyrae, s. Moy­ monialibus tantum, visitantibus pariter praedictas sis Aethiopis, s. Theodorae poenitentis, s. Publiée eorum ecclesias, in sequentibus festis : -abbatissae, s. Thomae monachi ac s. Maruthae mo­ nachi et episcopi festis diebus, ut praedicitur, visita­ S. Euphrosynae virginis, 1 januarii. . , verint et' oraverint, quo die praedictorum pariter id S. Juliani Sabae, 14 januarii. egerint, septem annos et totidem quhdragenas de in­ S.' Ephraem Syri, : feMhiarii. junctis eis seu alias quomodolibet debitis poenitentiis •S. Joannis.Ctimaci, 30 martii. »87 . ‘2*5^.*?? » J Conciuoa. cquacrib, XXXVIIL >» *8$ Synodus pro*. Monti» Libani, a- 1736. in forma ecclesiae contuat* relaxamus. Praesaatibus A perpetui» faturi» temporibu» valituri». Volumus au­ de praecepto vel ex tem, ut eanimdem praedictarum litterarum transum­ XXIII. Jejunia et dnetMu ebeervantur a xauciu trdiu ». Antoptis aeu exempli», etiam impressia, manu aikujus . nii abbati», amgregationu Meati» bieei. notarii publici subscripti»,et sigillo personae in ecciesiastica dignitate cqnstitutM muniti·, eadem promue JEJUNIA DE PRAECEPTO. fide» adhibeatur, quae adhiberetur ipeia praesentibus, ai forent exhibitae vel ostensae. Datum Romae, apud t. Jejunium quadragesima!·, a foria secunda post s. Mariam majorem, «ub annulo piscatoris, die 15 dominicam quinquagesimae inclutiee uaque ad domi­ aprilis 1734, pontificatu» nostri anno quarto. nicam resurrectioni» excluaive. Non tamen jejupatur diebu» dominici», neque «abbati», neque in fasto an­ XXII. Regulae pro monasterio ss. Marcellini et nuntiationis b. v. Manae, praeter «abbatum sanctum. Petri de Urbe, ordinis ». Aelemi abbati», con­ •.Jejunium nativitati» d.n. Jesu Christi, a die 5 de­ gregationis Monti» Libant, approbatae a Clemente cembri» inclusive uaque ad diem ·$ ejusdem menai» papae XII die 14 julii anno 173». excluaive. 3. Jejunium Deiparae assumptae, a die t augusti Clemens pape XII. Ad perpetuam rei memoriam. incluaive usque ad diem tsejusdem mensis excluaive. In supremo militantis ecclesiae solio per ineffabilem Non tamen jejunatur die 6 augusti ob transfiguratio­ divinae clementiae abundantiam constituti, «a quae nem Domini. pro salubri religiosorum virorum sub suavi Christi 4. Jejunium apostolorum. ■ die 13 junii inclusive jugo vota sua Deo reddere uberesque bonorum operum usque ad diem 29 ejusdem mensis exclusive. Non fructus, adspirante superni favons aura, proferre ju- tamen _____ jejunetur die 24 junii ob nativitatem s. Joannis giter satagentium directione provide constituta atque B Baptistae, ordinata esse noscuntur, ut firma ac inviolata per‘ 5. ~ Peris ’ quarta et sexta totius anni fit abstinentia sistant, apostolici muniminis nostri, quum id a nobis ab esu lactkmiorum, exceptis quartis et «extis feriis, petitur, praesidio libenter constabilimus. Exponi quae occurrunt inter, nativitatem Domini et epiphasiquidem nobis nuper fecerunt dilecti filii abbas et niam inclusive, et inter dominicam resurrectionis et monachi «nonasteni sanctorum Marcellini et Petri de ascensionem Domini inclusive, et quae occurrunt in Urbe, ordinis s. Antonii abbatis, congregationis de festis transfigurationis Domini, assumptionis, b. v. Monte Libano nuncupatae, quod qqaedam regulae Mariae, et ss. apostolorum Petri et Pauli. sive constitutiones pro bono dicti monasterii et mona- > chorum inibi altisaimo famulantium tam in spiritua­ FESTA DE PRAECEPTO. libus quam in temporalibus regimine et gubernio sacritque missionibus ac bonarum litterarum studiis ' 17 Januarii, s. patris nostri Antonii abbati». ibidem promovendis novissime post maturam delibe­ 9 februarii, s. Maronis abbatis. si uctobris, s. Hilarionis abbatia. rationem editae fuerunt, tenoris qui sequitur, vide­ licet : i jahuarii, ss. patrum Basilii Magni et Gregorii • Regulae pro monasterio ss. Marcellini et Petri, theologi, una cum circumcisione Domini. ordinis s. Antonii abbatis, congregationis de Monte 6 augusti, transfiguratio domini nostri Jesu Christi. Libano nuncupatae. « I. Quum hoc mqnasterium a s^m. Clemente X! FESTA EX’DEVOTIONE. pontifice maximo fundatum sit in subsidium missio­ num orientalium,' ddbit operam ejusdem loci abbas, 19 ianuarii, s. Macarii Aegypjii abbatis. ut ex duodecim monachis, quo» de familia perpetuo i feb., s. Ephraem Syri. . 14 maji, s.-Pachomii abbatis. I habere debet, sex saltem religiosi ad litterarum studia deligantur etc. Fmm .-Si quis vexo diuturniorem c 15 julii, s. Jacobi Nisibeni. ' moram sibi necessariam praetenderit, ab eifio protec­ 31 jul., ss. CCCL. Monachorum monasterii s. Ma­ tore petat. » ronis et martyrum. Quum autem, sicut eadem expolitio subjungebat, 17 augusti, commemoratio s.p. n. Antonii abbatis, abbas et monachi praedicti regulas aeu constitutiones t septpmb., s. Simeonis Stylitae. hujusmodi, quo firmius subsistant et serventur exac­ 13 novemb., s. Joannis Chrysostomi. tius; apostofkae confirmationis nostrae patrocinio 3 decemb., s. Sabbae abbatis. communire summopere desiderent : nos, piis ipsorum abbatis ut monachorum votis hac in re, quantum cum Domino possumus, favorabiliter annuere volentes, XXIV. Erectio confraternitatis sub invocatione Antonii abbatis, utriusque sexus Christi fide­ eorumque singulas personas a quibusvis excommuni­ lium, die 3 octobr. 1733. cationis etc. absolventes et absolptaa fore censentes, supplicationibus illorum nomine nobis super hoc humiliter porrectis inçlinati. et.attenta relatione diClemens papa XII. Ad futuram rei memoriam, lecti filii nostri Nicolai s. R4e. presbyteri cardinalis Quum, sicut accepimus,in ecclesia s. Antonii abbatis . Spinula nuncupati, dictae congregationis monacho- ' die Cusaia nuncupata, sita in Monte Libano, AntioJ ' rum apud nos et sedem apostolicam protectoris, qui‘‘ chenae dioecesis, una pia et devota utriusque sexus congregationis venerabilium fratrum nostrorum ejua­ Christi fidelium confraternités sub invocatione ejus­ dem s. R. e. cardinalium propagandae fidei {praepo­ dem s. Antonii abbatis (non tamen pro hominibus sitorum menti inhaerendo, regulas sive constitutiones unius specialis artisi canonice erecta seu erigenda praefatas diligenter txpendit, riobis desuper iper facta, facta, exsistat, cujus confratres et consorores quaniplurima regulas sive constitutiones praeinsertas metoritate pietatis et cantati» opera exercere consueverunt seu apostolica ... ____ tenore ......praesentium _____ confirmamus et appro-,d intendunt : noa, ut confraternités hujusmodi majora bamus.illiaqüeinviolabilisapostolicaefirmitatisrobur in dies suscipiat, incrementa, de omnipotentis Dei . j:;-,--------------------------1.. :juris — adjicimus, ac omnes et- singulo* et facti defectus, misericordia ac beatorum Petri et Pauli apostolorum si qui desuper quomodolioet intervenerint, supple­ ejus auctoritate confisi, omnibus utriusque sexus mus. Decernentes easdem praesentes litteras ac regu­ Christi fidelibus, qui dictam confraternitatem in pos­ las sive constitutiones praeinsertas semper firmasj terum ingredientur, die primo eorum ingressus, si validas et efficaces exsistere et fore, suosque plenarios vere poenltentes et confessi ssfllum eucharistiae saeta- ■ et integros effectus sortiri et obtinere, ac iliis, ad quos mentum sumpserint, plenariam, ac tam descriptis spectat et pro tempore spectabit, in omnibus et per quam pro tempore describendis in dicta confraternjomnia plenissime, suffragari ; et ab eis respective in­ tate confratribus et conaororibus,in cujuslibet eorum violabiliter observari. Sicque in praemissis per quos­ mortis articulé, si vere quoque poenitentes et confessi cumque judices etc.Non obstantibus constitutionibus ac sacra'_____ ____ _____ ________________ communione refecti. Vel ,quatenus id facere. et ordinationibus apostolicis etc. ceterisque contrariis nequiverint, saltem contriti, nomen Jeau ore, ai potaequibuscumque.Volumus autem, ut ipsarum praesen-_ rint, sin minus, corde devote invocaverint,etiam ple_ tium litterarum transumptis seu exemplis, etiam im> nariam. Nec non eisdem et pro tempore exsistentibus ' pressis, manu alicujus notarii publici subscriptis et dictae cohfreternitatis et consororibus, vere etiam sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae poenitentibus 1 et confesai» ac sacra communione refec—; --------------------------...------......1.^ ieu munitis, eadem proraua^de» in judicio et extra adhi- tis, qui praedictae confraternitatis ecclesiam beatur, quae praesentibus ipsis adhiberetur, si forent capellam vel festo principali dictae di . oratorium ________ .die __ _____ exhibitae vel ostensae.Datum Romae,apud «.Mariam confraternitatia, '.............. per eosdem confratres ' semel tantum < ■ majorem, sub annulo piscatoria,die 14 julii 173», pon­ eligendo et ab ordinario approbando. [«] primis ves­ peris usque ad occasum sous diei hujusmodi singulis tificatus nostri anno secundo. annis -devote visitaverint, et ibi pro chribtianocum - 1ϊ - "S t · F _'Λ> »9t. Synod·» prov. Montis Libani, «tt. ipyfe >9* prindpa· concordia, hadusu» exstirpatione ac «ab omni cibo potaqua abstinendum.,saltem a media sancte· saatris scctealae exaltatione pias ad Deus» nocte ad mantjiem. In reliquia autem jquniis, etsi procas sfcderiat,—pkaariam similiter omnium pecca­ laudabile asset juxta antiquam majorum nostrorum torum soorum tadulghntiam et reaüeaiooem miaeri- roasttetudinem perinde ac tn quadragesima jejunare, ‘cordttarln Domino concadimus. Insuper dictis con- usum tamen jam introductum toleramus, abstinendi fratrfbus at eonnororibus, veri pariter poenitentibu^ nimirum dumtaxat · carnibus, ovis st lacticinifo. et confessi· ac sacra commuaioM rqfoctia, ecrlseiam 7. Urgente publica necessitate cessait hase s. sy­ •eu-capellam vsl oratorium hujusmodi in quatuor nodus. a rflto domino patriarcha dispensari poses in aliis anni feriatis vsl non feriati» sed domiaicfadtebu^ praedictis tribue jqjuniis hoc modo, videlicet.· in jeju­ ner tnemoratoa confratre» semel tantam eidam eligen­ nio se. apostolorum a dis 15 ad diem a» junii inclu­ dis et ab eodem ordinario approbandis, ut supra, sive ; ip jejunio assumptionis.b. v. Mariae a prima visitantibus et ibidem orantibus, quo die praedicto­ die ad 6 augusti inclusive : et in jejunio nativitatis rum id egerint, septem annos et totidem quadragenas; Domini a die j ad tt decembria inclusive. quoties vero mieria et aliis divinis oAcita in ecclesia seu capella' vel oratorio hqjusmodi pro tempore cele­ ■ 11. Diet festi de praecepto ecclesiae branda et recitandis seu congregationibus publicis Antiochenae Maronitarum. . vel privatis ejusdem confraternitetis ubivis faciendis interfuerint, aut pauperes hospitio susceperint, vel pacem inter inimicos composuerint seu componi fe­ cerint vel procuraverint, nec non etiam qui corpora t. Dominicae omnes per annum. ». Dominica resur­ defunctorum tam confratrum et consororum hujus­ rectionis domini noatri Jeau Christi, cum die sequen­ modi quam aliorum ad sepulturam associaverint, aut ti. J. Ascensio Christi domini. 4. Dominica pente­ quaacumque processiones de licentia ordinarii facieh- costes, cum die sequenti. J. Festum corporis Christi. das, Mdkumque eucharistiae sacramentum, tam in B processionibus, quate quutn ad infirmo» aut alias 1. Fuat* ImmobUia. ubicumque et quomodocumque pro tempore defere­ tur, comitati fuerint, vel si impediti Campanae ad id Januario. r. Circumcisio Domini. 6. Epiphania signo dato seniel orationem dominicam et salutatio­ Domini. nem angelicam dixerint, aut etiam quinquies oratio­ Ftenwrie. 1. Ingressus Domini in Templum. 9. a. nem etmlutationem easdem pro animabu» defuncto­ Maronis abbatis. Martie, ç. SS. Quadraginta martyrum, to. S. Jo­ rum confratrum et consororem h ujusmodi recitaverint, aut devium allquqm ad viam salutis reduxerint, et seph, sponsi b. v. Mariae. 15. Annuntiatio b. v. Ma­ ignorantes praecepta Dei et ea quae ad salutem [neces­ riae. saria] sunt docuerint, aut quodcumque aliud pietatis Junio. »4. Nativitas s. Joannis Baptistae. 39. as. vel caritatis opus exercuerint, toties, pro quolibet apostolorum Petri et Pauli. Asrwto. 6. Transfiguratio Domini, 15. Assumptio praedictorum operum exercitio, sexagmta dies de in­ junctis eis seu alias quomodoHbet debitis poenitentiis b. v. Mariae. Septembri. 8. Nativitas b. v. Mariae. 14. Exaltatio in. forma ecclbsiae consueta relaxamus. Praesentibus perpetuis futuris temporibus valituris. Volumus au­ S. Crucie. tem, ut, ai alias dictis confrstribus et consororibu» Novembri. 1. Omnium sanctorum. praemissa peragentibus aliqua alia indulgentia, per­ Decembri, aj. Nativitas domini nostri Jesu Chriati. ad. Commemoratio b. v. Mariae. petuo vel ad tempus nondum elapsum duratura, copceasa fuerif, praesentes nullae sint, utquo, si dicta confraternités alicui arehiconfratemitati aggregata 9, Ceterum ftata, jam sit vel in posterum aggregetur' aut quavis alia ratione uniatur vel etiam quomodoHbet instituatur, _ quae in unaquaque dioecesi, urbe, pago vel casali, {iriores et quaevis aliae litterae apostolicae illis nui- e tamquam patroni propria celebrantur, a parochis atenus suffragentur, sed ex tunc eo ipso nullae sint. accurate descripta et ab episcopis, probata, ad rthum Datum Romae, apud s. Mariam majorem, sub annuld d. patriarcham in catalogum referenda, intra [spa­ piscatorie, die 3 octobris 1735, pontificatus nostri tium] duorum mensium ab hujus unctae synodi pro­ mulgatione, omnino transmittantur. anno sexto. XXV. Festa et jejunia, quae a Maronitis omnibus sunt observanda. I. Dies jejuniorum de praecepto ecclesiae · Antiochenae Maronitarum. ’ i. Jejunium quadragesimale, incipiens,a feria se­ cunda post dominicam quinquagesimae' inclusive lisque ad dominicam resurrectionis exclusive. Noti tamen iejunaturdiebusdommicis neque sabbatis prae­ ter sabbatum'sançtum, neque in festis de praecepto, quae occurrunt in quadragesima, videlicet : ingres­ sus Domini in templum, die a februarii ; a. Maronis, ' die 9 ejusdem ; ss. Quadraginta martyrum, die 9 martii ; sancti Joseph, die 19 ejusdem : et annuntiationis b. v. Mariae, die »5 ejusdem mensis ; in quibus tamen usus carnium, ovorum et lacticiniorum omnino inter·’ dicitur. . a. Jejunium nativitatis Domini, a die* 5 decembris inclusive ad diem »5 ejusdem exclusive. 3. Jejunium Deiparae, a die t augusti inclusive usque ad diem ij ejusdem mensis ; non tamen jejuna­ tur die 6 augusti ob festum transfigurationis Domini. 4. Jejunium apostolorum, a die tj junii inclusive usque ad diem sa ejusdem mensis exclusive ; non tamen jejunatur die 14 junii ob nativitatem s. Joannis Baptistae. ' 5. Feriis quartis et sextis totius anni fit abstinentia a carnibus, Ovis et la ;ticiniis ; exceptis quartis et sex­ tis feriis, qifae occurrunt inter nativitatem Domini et epiphantam inclusive, et inter dominicam resurrec­ tionis et pentecostes inclusive ; et quae occurrunt in hebdomads ante initium jejunii quadragesimalis ; et in festis transfigurationis Domini, assumptionis b. v. Murias, nativitatis a. Jo. Baptistae et si. apostolo­ rum Petri et Paulil . β. In primo'jejunio quadragesimali non solum jeju­ nandum est a carnibus, ovis st laeticioris, sed etiam XXVI. Litterae reverendissimi b. magistri genera­ lis ordinis Praedicatorum, quibus facultas commu­ nicatur reverendissimo d. patriarchae, archiepisco­ pis et episcopis Maronitis, praesidendi societati sanctissimi rosarii. Datae die »3 augusti I7JS. Nos fr. Thomas Ripotl, sacrae theologiae profes­ sor ac totius ordinis Praedicatorum humilis magister generalis et servus. Quum, sicut nobis exponitur, societas salhi rosarii pluribus in locis apud Maronites legitime et canonice erecta fuerit, atque Christi fideles in illis partibus commorantes, erga beatissimam virgi­ nem sub titulo rosarii pia devotione intenti, eidem societati in dies describi peroptent pro lucrandi» in­ dulgentiis, ...... et quandoque capellani dictae societatis. q aliis curis detenti non valeant munus suum, ut par est, —·· adimplere ~—*— :■ idcirco :j-:------ut* Christi£J fidelium -,:— Jdevotioni, — “— : quantum in nobis est, consulatur, harum serie, nostrique auctoritate officii, facultatem concedimus illAis ac rthis dominis patriarchae Antiocheno, archiepipcopis et episcopis, praedicti patriarchae auffraganeis, instituendi capellanum dicta» societatis, qui. valeat rosaria benedicere, confratribqs in articulo mortis constitutis absolutionem rosarii impertiri, no­ mina eorum, qui in dicta societate ingredi cupiunt, describere, processionibus, quae in qualibet prima dominica mensis fieri consbeverunt, prseesse atque cetera peragere, quae religiosi ordinis nostri praemq- , tae societatis capellani facere possunt et solent, dum- ' * modo tamen hujusmodi capellanus sit sacerdos, sive saecularis, sive regularis, lisdemque etiam faculta­ tem concedimus mutandi capellanum semel institu­ tum atque alium nominandi, quoties ipsis bene visum fuerit. Revocantes et annullantes quascumque facul­ tates a nobis vel praedecessoribus nostris cuicumque , sacerdoti concessas exercendi munus capellani socie- I tatis ssffii rosarii in illis partibus, in quibus non reperiuntur conventus ordinis nostri, nisi prius approba- \ »93 Synodus pro». Montis Libani, a. 173d. >94 tae fuerint ab eodem illAo patriarcha Antiocheno vel A manutentionta et gubernationem praedicti seminarii ab archispiacopie seu episcopia Hiaram dioeceaum, magis idoneas fare in Domino judicaverit ; cum auin quibua commorantur dieu sdeerdotea, quibua a pradictia tamen conditionibus, oneribus et disposi­ noble vel praedecessoribus nobtria concerne luit, prae­ tionibas, quasque ipse praepositus generalis pro plena dicta facultas, non obstsntibua quibuscunique. In st exacta vo)untan*.benefactorum exweutiona abji­ nomine Patris, et Filii, «t Spiritus sancti. Arnen In ciendas esae statuerit, Ka Ut reditus praedicti et cetera quorum fidem etc. Datum Romae, in conventu nostro applicentur et unice erogentur pro perpetua manu-, tentione praedicti seminarii. Sin autem, quod vix a. Mariae super Minervam, die 03 augusti 173a. contingere posse credendum eat,id obtineri nequeat, Fr. TfioaMS RiptU, taogmtet ordinis. Fr. Dominicus Peu», mag. exprovincialis et socius. succedant in omnibus et per omnia scholae arbitrio patriarchae Maronitarum erigendab in terris auae nationis. In quorum fidem praesentes litteras manu A'A'F’ZZ Litterae reverendissimip. Frandsci Rets, nostra subscripsimus, et sigillo nostro muniri jussi­ praepositi (tnqalii societatis Jm.aKS seMÙw- mus. Romae, »7 februarii 1734. riMMi tn Syria apud Anturam a p. Petro Benedicti Friwriscw Rrfa. aliisque fiis viris Maranitis fundatum. Datae die »7 fiPr.rt7U· XXVIII. Litterae ejusdem reverendissimi p. prae­ positi generalis societatis Jesu circa seminarium Franciscus Retz, societatis Jesu praepositus gene­ Zogorumum a. P- Georgia Benjamine Maronita, ralis. Quum nuper aliquot pii viri Maronitae semina­ olim Edenensi archiepescopo, in castro Xogorta rium in Syria apud Anturam castellum,'in dioecesi apud Tripolim Syriae fundatum. Data die 10 deBerytensi, fundaverint, illudque a societatis nostrae cembr. 1735. missionariis gubernari petierint ; quumque eorum petitioni r. p. Michael Angelus Tatnburinus b. m., B tunc praepositus generalia, libenter annuerit, et dic­ Franciscus Retz, praepositus generalis soc. Jesu, tum seminarium acceptaverit atque societatis regi­ omnibus et singulis, in quorum manus hae litterae mini de facto subjecerit, designato ejusdem rectore nostrae pervenerint,salutem in Domino sempiternam. p. Antonio Maria Nacchi, uti constat ex litteris datis Quum p. Georgius Bcnjaminus Maronita, olim archisub anno 1728 et sequentibus : nos, ejusdem praede­ episcopua Edenensis, societatis nostrae modo pro­ cessoris nostri fundationem adeo piam institutoque fessus, pro eo tempore, quo suam regebat ecclesiam, nostro maximeconsentaneam, a nobis alias in nostris aedificaverit domum contiguam templo b. virginis litteris commendatam atque probatam, praesenti Ordi­ Mariae de castio Zogorta apud Tripolim Syriae, eique natione ratam habemus, et in posterum stabilem, domui assignaverit agros quosdam et fundos ad se fixam et firmam fore sancimus et decernimus. Insu­ ■ 'pertinentes, quibus susten ari fapssent magistri et per declaramus piorum fundatorum eam esse men­ gymnasium haberi erudiendae jmfcntuti in pietate ac tem, ita admittendos adolescentes Maronitas in dicto litteris ; quumque r. p. Michael Angelus Tambtirini, seminario, pro quibqs fMdatum est, ut juvenes alia­ p. m.. praepositus generalis, ut praedicti p. Benjarum nationum, praesertim Copti et Chaldaei, excludi mini benefactoris menti annueret, et plane satisface­ non debeant, dummodo tamen harum et aliarum na­ ret desiderio per litteras significato illihi ac rthi tionum numerus quartam pariem' alumnorum non domini archiepiscopi Edenensis successoris et prio­ excedat. Ergo quum haec et non alia fuerit mens rum ac magistratuum Zogortaniensium et Edcnenfundatorum, qui hujuscemodi intentionis exsecutio­ sium, videre cupientium praefatum gympasium resinem societatis nostrae fidei commiserunt, districte dentiae nostrae Tripolitanae subjectum et nostros prohibemus et in virtute s. obedientjae praecipimus missionarios in eadem ecclesia b. virginis Zogortana ■ nostrae societatis superioribus, procuratoribus et consueta missionis exercitia exsequentes, gymnasii quibusvis altis, quibus praedicti seminarii negotia (_ curam et illitis bonorum administrationem superiorigerere contigerit, ne ejusdem bona et reditus in alios c bus pro tempore dictae residentiae demandaverit et usus distrahere et missionibus aut alteri etiam pio nostros missionarios in praefata b. Virginis aede sua operi addicere et applicare praesumant. Quumque spiritualia munera exercere decreverit : nos, sustinere reditus praedicti seminarii a p. procuratore missio­ ac promovere volentes, quae a nostris p. m. decesso­ num orientalium Parisiis, nec non a p. procuratore ribus sapienter sancteque statuta sunt, r. p. Michae­ assistentiae Galliae hic Romae administrentur, volu- lis Angeli Tamburini decretam'de gymnasio Zogor■ mus hujusmodi administrationem eisdem manere : ita tano et de missione in ecclesia eidem contigua, tamen, ut seminarii reditus cum massa communi alio­ praesenti ordinatione in perpetuum valitura, ratum rum redituum ad dictas missiones pertinentium non habemus, firmamus et stabile in posterum manere cpnfundant[urj, sed in suo proprio rationario noten­ sancimus et decernimus. Praeterea declaramus eam tur et separarim ad p. rectorem seminarii mittantur ; esse fundatoris nobis indicatam mentem, ut tot ma­ mandantes insuper p. procuratori. Parisiis residenti, gistri eligantur, quot reditibus gymnasii ali possunt, ut quotannis praedictae administrationis rationes qui, suo honorario contenti, advenientes ex qualibet transmittat p. protectori provinciae (1) Galliae apud natione pueros gratis litteris et pietate imbuere nos constituto,.qui easdem nobis vel alteri a nobis teneantur. Electio autem magistrorum apud gymnasii designato exhibere debebit, Quodsi contigerit aliquo superiorem vel alium ab ipso deputandum esse debet, infortunio seminarfam alio transferendum a loco, in cum plena etiam facultate illos pro libito amovendi, quo sedem habet, inhaerentes pariter fundatorum alios substituendi, taxandi illis stipendia, et alia menti, praecipimus, ne transferatur extra fines Syriae, omnia decernendi,quae ad majorem puerorum utilita­ neque ad locum, ubi Maronitae domicilium non ha­ tem conducere in Domino existimaverit. Declarantes bent ; et mandamus in dicto casu translationis fixos insuper, quod curatores gymnasii de illius bonorum et stabiles manere reditus, omniaque alia bona in admmistratione non tenqbuntur rationem reddere, favorem dicti seminarii, ac si sedem non mutasaet. d nisi 1___ superioribus ,______ societatis, et quod eadem bona eidem Et, si farte, quod Deus avertat, evenerit, ut homines gymnasio semiijper debent esse et intelligi addicta, societatis nostrae Syriacas nrissiqnes deserere et etiamsi justis1 de d causis, et praevia expressa facultate Syriae finibus excedere cogantur, declaramus eam prybpositi generalis pro tempore, alio esset gymna­ .esse mentem et voluntatem fundatorum, ut guberna­ sium transferendum. Quum ergo haec, quam expo­ tio et administratio bonorum seminarii ait apud illum, suimus, et non alia sit mens fundatoris, atque istiusqui a rectore fuerit in Domino judicatus idoneus ad modi voluntatis suae exsecutionem societatis nostrae ipsiusmet vices gerendas, donec a praeposito generali fidei commiserit : nos, sicuti diligentem gymnasii pro tempore decernatur, apud quem debeat esse eo curam superioribus commendamus, ita iisdem supe­ temporis spatio, quo fuerint absentes societatis mis- rioribus ac procuratoribus et quibusvis aliis, quos sionarii, quibus seminarii cura erit reddenda, sfatim praedicti gymnasii negotia ex Superiorum deputations ac ipsi Syriae restituantur. Postremo si contingat gerere contigerit, districte prohibemus et in virtute casus, in quo societatis superiores statuant ob justas s. obedientiae interdicimus, pe ejusdem gymnasii causas abdicandam esse seminarii curfim et guber­ bona immobilia distrahere seu alienare praesumant. nationem : menti voluntarique benefactorum ab ipsis Volentes etiam,ut circa bonorum mobilium custodiam .. nobis significatae inhaerentes, declaramus in prac- adhibeatur omne studium, et ut reditus gymnasii ad f' diejo cgsu manere plenam facultatem penes praepo- alios usus quantumvis pios non convertantur, neque t^xyatVgeneraIem ' pro tempore exsistentem, tradendi cum massa conimuni aliarum domorum confundan­ seminarium ejusque aedes, reditus et cetera «juomo- tur, sed in proprio rationario describantur, et tan­ dolibet ad illum pertinentia aliis personis, quas ad tummodo in gymnasii manutentions» a"b illius cura­ toribus omni fide expendantur. Si vero contigerit, ut homines societati» noetrae e finibus Syriae deceoere cogantur, nec ait spes celeris reditus ad gymnasii (1) · Scribendum «iuIrtAs *95 i Synodus peov. Moitié Libani, a. 173«. spt gubernationem : noe. ejndem ftindatoris dispoaitieni λ o per compra di auppellettili sacre, come calici, quoad hac pariter inhaerentes, volumus, ut praedic- patene, - pianote, *libri ’* ’----’ *ferri’ d* ostia, e simili. sacri, tum gymtateum cum suto fundis et ceteris pertinen- Supplico ia fine umilmente monsignor rAo patriarca, tiia, prae|MMto generali pro tempore annuente et o 1’arciveacovo Maronita di Cipro,acciochè invigiijno, permittente, in manibus archiepiacopi et magistratue e procurino, che sia adempita pentualmente agni Edenenah a nostris summa cum fide resignetur, et anno queam mia intensione nella maniera ora memo­ cum ejusdem oneribus tradatur ; ea tamen adjecta rata a beneficio delle seule, o missioni, e sole chiese conditione, ut, si poet quemcumque temporia decur­ Maronitiche di Cipro, o non altrimenti; rimettendomi sum societatis nostrae missionaril Syriae reitituantur, alie ordinazioni fette dal vivente r®o p. generale gymnasium pariter illis ipeo facto restitutum esso Francesco Retz per regolamento del suddetto semi­ censeatur. Similiter, si Mùiquando contingeret, ut nario di s. Elia, alie quali intendo, e dichiaro di riporpraepositus generalis objubteg cadam praedicti gym­ tarmi in tutto il suddetto. nasii curam et gubernationem~lS3kandam case in Inoltre, avendo comprato in Roma con scudi setteDomino judicaret, volumus, ut juxta mentem funda­ cento e sessanta due net banco, o monte di s. Pietro, toris nobis significatam, gymnasium cum suis fundis seconda erexxione, luogi sei, che fruttano scudi dieac pertinendis in manus ejusdem d. archiepiacopi ac ciotto romani 1* anno, voglio e dichiaro nel tenore magistratus cum iisdem oneribus resignetur ac tra­ stabilito nella pergamena dei suddetti luoghi sei, datur. In quorum fidem has litteras «edimus manu che in caso di mia morte, senza dispome altrimenti, nostra subscriptas et sigillo munitas. Romae, 10 de- e riservando detti frutti a me vita durante.dopo la mia cembr. 1735. morte pot voglio, dico, e dichiaro, che dette agente /hmcucan Reis, pro tempore di monsignore patriarca de Maroniu riscuota i detti frutti, e faeci celebrare per 1' anima mia, , ................... . ... . » . . e de’ miei parenti, dodici messe Γ anno, nella chiesa XXIX. Declaratio voluntatis d. archipresbyteri An- B dei del collegio de’ Maroniti, ove io olim sono stato dreae Scandar Maronitae Cyprii circa censum a se alunno, dando un Giulio al celebrante, e un.Giulio pro seminario Anturano et pro Cypria missione alla sacristie di dette chiesa. E di queste dodici messe * relictum. Data die 15 aug. 1735. si celebri una nella festa di s. Marone, la seconda il giorno delle palme, la terra nella festa della ssAa In nomine Domini, amen. Io, d. Andrea Scandar, assunzione di Maria vergine, la quarte nella festa di arciprete Maronita, protonotario apostolico, già s. Giovanni evangelista titolare. L'altre messe otto alunno dei collegio de' Maroniti di Roma, ed al pré­ poi, nelle domeniche, e feste ad arbitrio del r. p. retsente lettore di lingua Arabica nell* università della torc dei detto collegio, e massime nella testa di s. An­ Sapienza, e professore, ed interprete delle lingue drea apostolo. Il resto poi de’ frutti suddetti, cioè 15 Orientali appresso Ia s. sede apostoiica, e Ia s. con­ scudi, e giuli sei, debba detto agente mandarlo ogni gregatione de Propaganda fide, considerando li biso- anno ali’ isola di Cipro mia patria, per mantenimento „ „ . „ gni spirituali de* miei nazionali Maroniti dimoranti . d* un’ alunno. o sacerdote, <> religioso Maronita, che. nell’ isola di Cipro, mia cara patria, per fare supplire ' faccia in Cipro scuola, e sacre missioni per bene spi- ' in perpetuo dagli altri miei paesani quel bene spiri- rituale de' Maroniti di Cipro. In mancarza poi di tai tuale, che non ho potuto fare io in persona in Ctpro' maestro e missionario, debba detto agente coi detti per la mia dimora in Roma in servizio della s. sede frutti cotnprare supellettili sacre, cioè calici, patene, apostolica,e per il proseguimento delle sacre missioni. pianete, ferri d* ostia, e libri sacri, e trasmettergli per salute delle anime, e per sodisfare in parte al per uso delle povere chiese di Cipro. E tutti questi voto, e giuramento fatto da me in detto collegio, ho oblighi restino sopra Ia coscienza di detto agente ; lasciato in perpetuo un censo attivodi seudi seicento iaffinchè "*. * 1 non - — resti -.* ’'.* -1·-* "ο privo io donatore, ni ’ le .missioni, , lestino .· prive φ .· qiUes(ObÇne . moneta, romana'nella città di Parigi per le, mani del chiese di Cipro donatarie p. procuratore generale delle missioni della com- c spirituale : nè possa mai detto· agente vendiere, o alie­ pagnia di Gesù in.detta città, a tqnore degli instru- r~~ nare ·'' il dette capitale, — ni1 — mutare *— — questa —— -mia inten-1 menti,che si conscnvano nell'archivio dell’ assistenza 1«ione, e volontà. Cosi, e non altrimenti. Evoglio.chesi conservi perpetua memoria di questa di Francia nella casa professa di Ronia. Pertanto dichiaro la mia volontà circa 1* impiego dei ritntto, |présente mia fede, o attestato sottoscritto da me, e da • o frutti di detto censo, o capitale, essere il seguente. 1alcuni miei nazionali in varie copie. compUjttqpti Cioè, Che débba servire in perpetuo per il manteni- 1anche ii primo attestato soprascritto, quali st consermento· annuo d’un alunno Maronita nativo di Cipro 1vino in varj luoghi, cioè nell’ krcbivio dei colleggio nel seminario di s. Elia ultimamente eretto in Antura -----—communément· ---- ----------------- -r-—:n-----jn patriarcham Greche le preci, sono in usopoaCyrillo praefato electo, ut ad amus,______ _. atque teriori alia forma della consecrasioneistituita da Gesù aim servet atqueservari faciat antedicjas-resolutiones Cristo, per eseere le seddette preci state eMminate, et instructiones, neque immutet, aufimmutari patia­ e spiegate in sehso cattolico nel concilio generale di tur ritus orientais eccleaiac catholioqe absque praevio Fiorensa, e non riprovate dalla s. sede, che se alcuni oraculo sanctae sedis mediante hac sacra congrega­ per ignoranxa, o per malitia pensano per le dette tione expetendo. J Sreci si faccia-la sagramentale transustanriuiooe, ' Vefumtaman quoniam ritus jejuniorum aliique ovri v. s. istruire gli erranti con far conoecere, che magna ex parte ■ praebito archiepiacopo Euthymio la forxa della consecrazione Unicamente consiste nelle et fortasse etiam ab ipaomet Cyrillo immutati sunt : parole iatituite da Gesù Cristo per la' medesima, · non ideo Cyriliua ipos paterne moneatur, hujusmodi im­ gii nelle preci, che non hanno altro autore, che gli mutatione· minime probari posse. Quapropter tam ' uomini, che Γ hanno composte. antiqua jqjqnla, quam alias laudabiles consuetudines, Quanto al seconde quesito, nemmeno s’ approve, quae ,__ __________________ tamdiu ab ecclesia___________________ Graeca catholica in,____ praxi che ti levi il rito tanto inveterato, e commune nella servatae fuerunt et ab apoatololica aede non improchi··· Greca d* intondere I’ aequa calda nel, calice batae, suaviori modo quo poterit, curet restituere, gii consegrato,.per easer questo rito perimente dalla Quodsi vel ex hominum ignorantia vel ex malina alis. sede conosciuto, e permeeso a' Greci sacerdoti qui forsan abusus irrepserint, ppout dictus Euthymius, anche in Roma, e maggiormente, che significando ^asseruit,curet ignaros instrui et errantes reduci,quum' questo ritachiaramente r ardore dell· foda, che dew abusus praefati non immutationi dictorum rituum ■ccenderai verso un tento mistero, resta più facite il. locum praebeant, «ed tantum provisioni. Bt' proinde modo ner adottrinare li fedeli, · superaro Γ oatina- exempti gratia curet, ut pro infusion· aquae palidaa sidne d·’ nemici. in cafice adhibeantur ▼··* munda,«t pro celebration· »99 . Synod» prov. Monti* libam, a. 1736. 300 ' mtesM adsint ubique indumenta apt* *t decentia, a atoaartfiSaiHhmfe Decent, mo aaaaopoaaain quolibet sacrificfomutare; tea par invocationem Spirit» sanctij aed per verba Propositae fuerunt prece* Mslchitarum Acri* ro­ eoMecrationia fieri transubatantiationem, et aie da gantium decerni, quod in casu necesaitati* celebrari neuri*· posait sanctum missae sacrificium in privatis domiDeinde relatae faeruht aliquae propqettione*, quae bus^escriptum fuit : Recurrant odsuperioreslegitimm apod aliquosin ill*· partibus circumferebantur, at aunt, quae sequuntur, atque de anno 17*1 at »7»J a Deinde relata fuerunt infrucripta dubia : praefato archiepiscopo Euthymio propositae, vide» Ifcett ♦ t. An iiebat tam laici* quam monachi* pisce* come­ 1. Quod sabbato sancto apud Graeco* lamp·* loca­ dere tempore quadragesima*. a. An expediat, quod Graeci catholici proferant tur subtus altare, et deinde poet aliquae prece* patri­ archa mu episcopus, ingrediens aancta sanctorum, particulam FUioqut in symbolo fidei. 3. An pariter expediat sacramentalem eucharistiae candelam ex es lampade accendit, populo dicena. id communionem infantibus praebere statim post bap­ com lumen divinum procédé·* ex Christi sepulcro. tismum. a. Quod feria V coena* Domini magnuspanis sa­ crari solet, et deinde suburi ac conteri, usque dum in Bt rescriptum fuit : ferinam redigatur ; qui postea |f ajpresbyteri* distri­ Ad t. Negative. buitur, et ab unoquoque eorum in quibusdam saccu­ Ad *. Servetur instructio Clementi* papae VIII, li* indecenter asservatur ad communicandos fidele* in qua sic habetur : Grocci credere lentatur, etiam a infra annum. 3. Ouod credunt eucharistiae sacramentum in dicta Filio Spinfum sanctum procedere ; sed non teruntur pro­ fena V coenae Domini confectum dignius esse eo, B nuntiare, niti subesmt scandalum, praesertim si degant inter latinos, aut necessitas postularet confitendi fidem quod id reliquia anni diebus conficitur. 4. Quod pariter credunt, illicitum esse in uno enihoticam ; quia time oporteret etiam peommtiare. Ad. 3. Parvulos nulla obligari necessitate ad sacra­ eodemque die plure* missas ad idem altare celebrari, hac falsa ducti ratione, scilicet, quod ipsum altare, ment*lem eucharistiae communionem ; sed ubi viget calix, casula aliaque sacra indumenta pro priori antiqua consuetudo, non dat damnanda. missa adhibita, jejuni* frangunt. Dfe-martl* M aprili* 1718. 5. Quod anathematizant atque detestantur eo*, qui credunt per verba consecratoris consecrari panem et Propositum fuit dubium : an et quomodo liceat ca­ vinum. β. Quod in principio liturgiae adjiciunt hostiae plu­ tholicis communicare in divini* cum haeretici* et ies particulas, quae nuncupantur maridrr, proferentes schismaticis. Et fuit rescriptum : Non licere, juxta verba consecratoris supra omnes, quas in fine missae instructionem a *. congregatione transmittendam. alteram ab altera séparant, dicentes, unam factam Die martin 8 mg]i 17». ease corpus Christi, aliam corpus bffiae Virginis, alias corpus, sanctorum, in quorum commemorationem Ad punctum, in quo habentur preces inonachorum oblatae fuerunt. 7. Quod itidem credunt panem et vinum per verba Melchitarum exsistentium iu montibus Drusorum. t. Videlicet, quod aggregentur, et uniantur ordini consecratoris fieri personam patris, per verba invo­ catori* Spiritus sancti fieri personam i' ilii, *c denique Basilianorum Urbis, ejusque generali pro tempore . subjiciantur. J . ' , per infusionem aquae calidae in calicem fieri perso­ 1. Quod ei* dentur facultate* missionariorum pro nam Spiritu* sancti, et perfici sacramentum. 8. Quod pariter credunt licitum non e*M tempore locis,'in quibus non adsunt episcopi catholici seu quadragesimae missam celebrare, nisi diebus saobati c missionaril missi a a. sede apostolica vel a sacra con­ gregatione. i, et dominicae. ' „ ' , 3. Quod provideantur in alma Urbe de ecclesia ad exercendum eorum ritum, et de hospitio adhospitan-. >' Supra quibus rescriptum fuit, Ut sequitur : dos episcopos et peregrinos Melchita*. Ad t. Fideles instruantur, miraculum luminis esse Et resolutum fuit : figmentum schismaticorum, nullamque mereri credu­ litatem, neque sanctam catholicam fidem indigere Ad t. Dilata ; et audiatur p. generatis ordinis. falsis miraculis et mendaciis, ut probetur vera. Interim vero quoad jejuni* et abstinentiam ab esu Ad 3 et 3. Servetur decretum Innocentii IV, in ejus carnium, servent omnino ritum et regulam. litteris apostolicis super ritibusOraecorum, incipiens: Ad a. Negative. Sui catholicae, num 9. Ibi : Eucharistiam m dic cocneu Ad 3. Habebitur ratio suis loco et tempore. Domini crasscralsMi wy«M ad sasma praetextu infirmeprana, ui Λ illa osdalicet ipsas communicent, non Mssrwai. Liceat iamtn eispro infirmis ipsis corpus Caritis conficere, XXXI. Decreta de communicatione in divinis cum haereticis et schismaticis, juxta mentem s. congre· ac per quindecim dies, et aea bagiori temporis spatio, con­ gationis de Propaganda fide. Die 9 Julii i?aj. servare, at ptr dtidinamiptius rcsenatioacm,alteratis forsitan speciebas, reddatur minus habile ad ntmtndum, licti sttritos ti efficacia temper eadem omafeo remaneat, Quum a pluribus missionariis, qui per diversu nec ulla usquam iiutisruiiait ssa. volubilitate temporis infidelium regione* et inter diversarum sectarum naiuxat. Item instructio Clementi* papae VIII edita schismaticos et haereticos verbum Ilei praedicant, ad die 31 augusti 1593, in qua *k habetur fSanctissimae «.congregationem de Propaganda fide pro resolutione eucharistiat jacrsaMahaa, quai pro tajirNtu eueeruatiir, eorumqiie instructione nonnulla fuennt transmissa singulis otio diebus aut saltem gusadsesm rtnovtiur. Et q dubia concernentia, an et in quibus casibus, quibusve subinde : Tollatur abusus timdemti ®*l;«[tijam miscendi adhibitis cautelis catholici communicare possint cum sacro oho ac iterum coquendi vel alias exsiccandi spectes schismatici* et haeretici*, eorum ecclesias adire sacramenti sanctissimae eucharistiae, foria quieta cooaat eorumqueecclesiasticis functionibus interesse; quumDomini, ui deinde Mai asservent. Si qui autem alii abu­ que pro dubiorum resolutione necessaria esset certa sus irrepserint, debent omnino tolli, et, si adsit aliqua et indubitata fecti ejusque circumstantiarum notitia, mala credulitas, instruantur fideles. super quibus ipsimet neque missionarii concorde* Ad 4. Jam provisum per instructionem supradictam sunt : ideo ipai instruendi erunt, quod omnino absti­ sacrae congregationis sub die 6 februarii 1716. Et nere debent ab actibus potestativis (1) falsae sectae et Sgrillus, in patriarcham electus, curet, ut episcopialia a communicatione in ritu *chi*matico qt haeretico, a tarie in loco apto erigi faciant, vel ut sacerdote* periculo perversioni* et ab occasione scandali. Hisque semper firmi* et salvis et prae oculis habi­ concelebrent in uno alteri juqta morem ; detque ope* ram, ut tollatur falsa credulitas, quod pon posait quis tis, si ulterius grave aliquod dubium occurrat, doctouti sine fractione jejunii sacris indumentis ac supel- res theologo· et missionaries diu versatos in illi» lectilibus, quibus usu* set alius sacerdos eadem die. regionibus consulant. Ad J. Jam provisum per praefatam instructionem die 6 februarii 1716. Feria * di* t> septambri» 1716. Ad 6 et 7> Servetur ritus, et tollatur erronea cre­ dulitas. Propositi* infraacriptis dubii* a *. congregatione d* Ad 8. Servetur ritu* celebrandi tempore quadrage­ Propaganda fide ad sanctum officium remissis, vide­ simae in diebus sabbati et dominica* tantum, prout licet : . alia* decretum fuit per sacram congregationem Sancti Officii sub die 13 aprili* 1693. (1)· Fortasse prrtniMWi. · 301 ' Synodus prov. Montis Libani, a. 173t. 30· 1. Se poasino li cattolici lecitamenla assistere alla a trum testimoniis, quam consuetudine ecclesiae Roznanae et*omnium universaliter apud mesaa, e divini offizj de’Nestorianj. ----------- 1------aliarum * *■----------------J Latino· “1------et * a. Se poasino lecitamente ricevere da emi ii sagra­ Graecos : ne igitur in tanti· celebritatibus diaper git menti, e massime quelli della confessione, ' e dell' Christianorum - ritus, unde perturbanda· caritati· occasio posait oriri, decernimus tamquam veritati et eucaristia. 3. Se li sacerdoti Caldei cattolici aoggetti, o non rationi consentaneum ét juxta totius reliqui orbis aoggetti al patriarca Nestoriano possino lecitamente observantiam, ut ipai etiam Armeni festum annun­ celebrare la messa, e divini offisj nelle chiese, ed in tiationis b. Mariae dieaj mariti, nativitatis b. Joan­ nie Baptistae dq junii. nativitatis vero secundum compagnie de* Nestoriani. ... j „ carnem salvatoris nostri s« decembris, circumcisio■ oÎySt?? TuJitU '1 ejusdem prima januani, epiphaniae 6 ejusdem SL?ii»rn praesentationis Domini in templo seu puridfaahum generalium inquisitorum, dixit. Nsgatwe. fictioni· Dei genitricis s februarii debeant solemniter celebrare. Di· 90 februarii 1799. Don&ini consultores fuerunt in voto, nempe : XXXIII. Istrutione per l’Oriente sopra ia commu­ Quoad i punctum, an liceat commemorare in divi­ nicatione in divinis de? cattolici coi scismatici, ed' nis officiis patriarcham haereticum Nestorianum, eretici : spedita d’ordine della s. congregatione di dixerunt : nsgativz. Propagandafide in ottobre 1709. Quoad a punctum, an licear missionariis catholicis illos Chaldaeos admittere ad communionem in divi­ Gié più volte questa s. congregazione* de Propa. nis, qui cum haereticis in divinis communicant, __ _inda fide ha istruito e prelati, e missionarj, sopra dixerunt, : negative. BΠ r .. punto della communicazione in divinis co’ sciamaIn ceteris monendos esse, indigere absolutione et 1 tici.ed eretici, accib fossero uniformi ad insegndre, -dispensatione ab irregularitate illos, qui ordines acce­ che non era lecita, e ne prevenissero i cattolici, per­ perunt ab episcopo haeretico ; et ut caveant in pos­ ché se ne aatenessero. terum a similibus. Queste replicate istruzioni pareva, che avessero Ita etiam indigere absolutione, ut supra, illos, qui dovuto quietare le coscienze, e gli animi, ed impedire post susceptos ordines sacros contraxerunt matrimo­ ulteriori duhbieta e quesiti : ma vedendosi avanzate nium, et teneri uxores dimittere. nuove richieete dalle parti d'Oriente, si degnô Ia me­ Et tandem consulendum sanctissimo, ut missiona­ desima a. congregazione di far vedere con più espressa riis benigne concedat facultatem illos absolvendi et istrusiont, quanto forte, e di peso fosse il gia dato dispensandi respective. inaegtamento, poichè .fondavasi nel riflesso, e dottrina, che Ia communicazione in divinis co' scismaFerta 4 die 7 junii 1879. tici. ed eretici sempre dovea credersi illecita, e per il pericolo. di scandalo, e per il periculo di perversione, Relatis dubiis a s. congregatione de Propaganda e per Ia participazione, o commercio ne’riti scisma­ fide ad officium remissis, inter quae adest sequens, tici, ed eretici. Ed essendo queste circostanze proibite videlicet : per diritto naturale, e divino, non lasciavano più, 3. Utrum in missa possit nominsire sacerdos in apertura a farne dubbio.o richiesta di dispensa. Tanto 81Ù, che ben considerati i decreti de’ goncilj di oppido Liburni patriarcham Armenorum, pro ipso ' Iriente, le dottrine de'“ss: padri, che hqnno esposta orando, qui est schismaticus. Et instanter petunt sibi poncedi, ut per hoc natio magis magisque erga*Lati- con continuata traditione sino dagli apostoli alia nos alliciatur affectu. medesima chiesa orientale questa proibizione e preAd 3. Sacra congregatio respOndit : non posse, et c_ cjtto di non, communicare in divinis co' scismatici, omnino prohibeatur. . o con eretici, si credeva, che più non si sarebbe udi to a farne questione; o ricerca. Cosi credevasi, che Ia . condizione jnfelke dell' Oriente di essere con tale e Farta 4 die 90 Junii 1074. tanta mistura di scismatici ed eretici apertissimi neNuntii apostolici Florentiae relatis iterum litteris nfici de* cattolici uniti alla chiesa Romana, non dasse datis die to.aprilis, circa petitiones ei factas ab Arme­ luogo ordinariamente ad alcun caso, in cui non vi ris orandi in missa pro patriarcha Armenorum, et fosse il pericolo, ο Γ incontro di alcuna delle tre ram. circa celebrationem paschatis et aliorum festorum mentate perniciose circostanze. Onde poteva sperarsi, secundum eorum ritum, id est, secundum calculatio­ che tutti si foasero resi alia istruzione gié trasmessa, nem antiquam, quae erat ante correctionem calen- con un' esatta uniformité di pareri, e dottrina. Si aggiunse nella istruzione, che ne’ casi particodàrii.'et circa (t celebrationem paschatis et) profes­ sionem fidei ab Armenie faciendam ; nec non relata lari dovessero i cattolici ricorrere a' missionarj, ed scriptura remissa a s. congregatione de Propaganda altri dotti di quelle parti per sedare i stimoli della fide circa modum orandi in znissa pro patriarcha loro cosciefiza, acciochè riguardate, e salvate.le con_Armeno : dizioni di sfuggire i pericoli gii di sopra indicati, Rescribatur nuntio, quoad permissionem orandi' potesaero dare quel consiglio, che giudicassero sano, in liturgia pro patriarcha Armenorum, quod s. con­ ed opportuno a) caso. Ma 1’ evento opposto alia retta gregatio stetit in decretis emanbtis die 7 junii 1673, intentione di questa s. congregazione ha fatto renvidelicet ; uou> feast, ' inutile una tal providenza, pioché fattesi più et omnino prohibentur. dere int _ 'i nei sentimenti, chi doveva ester più osserQuo vero a»· fotta preteea uniti de Christiani, uniforme negii atti a lense non tende ad altro, che per forai ricoooecere " di culto, · rivarenza ad ua peettdo prolato, non ροό per ministri di veri riti. di vera credensa, · di verni mai liberare H cattolico dal pericolo di scandalo o chiaaa, -*-*— ·" di " render* — - ’ *—facile ■------- ·----------■al cattolico la prevarica ­ de* vicini, o de* fontani, bcncnè ti preeumease con- tion·, o almeno 1* approvatione de* loro errori : sebtiantWaM nella fed·, · pfeao di oiatimo nel suo bene ssmpre vantano di erigere la communione de* cmto vereo i riti 0 eciamatfci. o eretici, da quali ven­ Cattolici con eeti loro, eolo per la-conaervatiode dei gea· infettate le loro «aere funtioni. loro rito, e delle loro elcmosine. Tutti moliri· che, Accreece Ia fana di queat· regione il rUetterei. ee earanao Mricmente, e con · replicate eaortatiooi che mai, o quasi mai vi è rito, che non tia maccbiato predicati, e piantati nella mente de* fedeli, dond da qaalche errore in materia di fede : poichè o Ia sperarti, che da ee «toati animandoti a resistere agi’ chiam de' scismatici è dedicata a qualche scfomatico intuiti, «i facciano coraggioei, o constanti a manteproclamato da eeti per sento, o vi almo le imagini, o nerei neli* unione, e communione della tola vera lor vt «i adora empiament· una reliquia de* loro preteti chie··, che profemano. santi, o ti celebrano le loro' feete, o ti encomiaito Si persuade questa ·. congregatione, che tutti i pro­ nelle loro liturgie, o almeno ti fo commemoratione lati, oaltri direttori delle anime di Onente.e specialde* viventi patnarchi, o vescovi «cismatici ed eretici mente, i mietionaij si uniformeranno a questa istrucon elogio ai predicated di fede cattolica. Perilchè il tione, astenendosi di più mettere in disputa un tal convenue in adunanxa di rito, di oratione, e di culto punto, o dresaere discordi nella pratticq, e nelle dot* di eotale fasione, mai puè assolvere il cattolico dal trine. Ma »e altrimenti scguisse, sappiano, cbe sarit reato di una perversa communicatione, o almeno di costretta questa s. congregatione di venire · risolu- , uno scandalo pernicioso. Né giova ii pretendere, che •toni forti contre i trasgreseori, e contiderarli come poesa dard nel cattolico la scusa di astistervi solo incapaci, di ben dirigere le anime, e le tante missioni materialmente, poichi questa materiale preteea amis- di Oriente. ' tensa viene ben tosto reclusa dal fotto opposto, per B cui chi assiste, ti fa vedere in uniti di oratione, in uniti di culto, e in uniti di veneratione verso i per­ Λ'ΛΛ'/Κ IMerae Innocenta f>af>ae IV ad episcopum Tusculanum, apostolicae sedis legatum tn regno' verti ministri dell' eresia, c dello sciair.·. Cypri, super ritibus Graecorum, qui tolerari, vel Questa veriti'viene più accertata da un fotto connon tolerari possunt. . feasato, e veduto da* steesi Orientali : ed è, che mai si veda uno scismatico oatinato nello scisma a venire, .Innocentius etc.'episcopo Tusculano, apostolicae ed assistere, o prendere i sagramenti da* cattolici, e con essi convenire nelle chiese unite alia Romana, sedis legato. Sub catholicae professione fidei atque > perché, bestemmiandole, come di perversa commu­ cultu consistere aç proficere universot,ceteris nostrae nione, giudicano pernicioso ed.illecito un tal com­ mentis desiderabilibus praeferentes, etc. Verum quia mercio, o dannevole il rito. E non dovri credersi, o nonnulli Graecorum jamdudum ad devotionem sedi· temersi, che vedendo poi i scismatici, o eretici venire apostoljcae redeuntes ei reverenter obediwft et inten­ •Ile loro chiese i cattolici. assistere a* loro riti. par­ dunt, licet et expedit, ut mores ac ritus eorum,quan­ ticipare de* loro ministrati sagramenti, non abbtano tum cum Deo possumus, tolerantes, ipsoe in ecclesiae a persuaderai, e ben conformerai ne* loro dogmi, e Romanae obedientia prMnervemus ; quanquam in crederti in buon sentiero della loro salùte, e persua­ .his, quae animarum perieulum parerent, vel hones­ derai ben approval! ne' loro riti, e ben intesi da’ stesai tati ecclesiasticae derogarent, nec debeamus illis de­ cattolici nella foro diaunione, o eresia ? Dunque è ferre aliquatenus,nec velimus.Sane inter.venerabjlem . moralmente. impossibile, che si sfugga ii pericolo fratrem nostrum archiepiscopum Nicosienscm et ejus ' Graealmeno di scandalo pernicioso a* medesimi' scisma- suffraganeos Latinos ex. parte una, et.episcopos . tici, o eretici,*· che poesa con sicura coscienra il cos regni Cypri ex altera, de quibusdam certis articattolico communicare con questi in divinis. Dunque cqjis-discordiam et turbationem forte subortam, et il cattolico communicando in tal forma non adempie c eorundem tenorem articulorum ac responsiones ipso-------------J’ diritto ”■'■·- naturale " e- divino, quai' —-■è di ■■ non rum Graecorum ad illos nobis, ut melius possemus un preCetto di dare scandalo ai prossimo, che più i in obbligo di instrui super eis, plene ac provide per tuas litteras adempire, se Io scandalo i di perniciosa consequents. intimasti, sollicite requirendo, ut providere super Ben se ne avvidde, e ponderù tutta l'anrichiti della hoc apostolica diligentia- curaremus. Nos autem, lit­ •biess, orientale, per cui con tanti decreti stabiliti ne* teris ipsis affectuose receptis, earum seriem et ipsos tinodi e con sante dottrine predicate da santi ves- articulos ac responsiones easdem et cetera, quae con­ . covi, e padri, fu sempretnai intenta a promulgare, e tinebantur in illis, una cum fratribus nostris perle­ proibire una taie communicatione co’ scismatici, ed gimus et intelleximus diligenter, prudentiam tuam erotici, come illecita, e tramandaria alia medesima multipliciter in Domino commendantes,et méditantes ac deliberantes super his, prout rei qualitas exigebat. : chiesa, come regola apostolic· da non trasgredirsi. Questo deve essere rinsegnamento proprio da darsi Ad baptienunet. 1. Circa naec itaque sic deliberatio igregasione incarica nostra resedit, ut Graeci eiusdem regni inj unctiohi<,a)l> fedeli, e perciù questa t. congregatione kltro direttore delle bus, quae circa baptisma fiunt, morem ecclesiae Ro­ i prolati, i missionarj, e ogni altrz anime di Oriente ad essere uniformi in tal sentimento, manae teneant et observent. ' a. Ritus vero seu consuetudo, quam habere dicun­ e proibisce loro di dare o consiglio. o dispensa con-. traria al medesimo, ma bend esortare aampre i cat-' tur, ungendi per totum baptizandorum corpora, si sine ·»>»»■>■» scandalo vel removeri sive tolici ad osservarlo, ed astenersi di communicare in tolli ,«■■■ ·>>><: iww.vu non potest, cum«.· “** sive non, quantum ad baptismi 'efficaciam vel1 divinis co' scismatici, o erotici, e quando ne foasero flat trasgressori, esortarli, e addottrinarli a confeasar- effectum non multum referat, toleretur. sene, perché ne qttenghino da Dio il perdono, e divet»3. Nec refert etiam, . utrum ___ in ’ > frigida frigida vel vel calida calida tino più cauti a slontananeqe. aqua baptisent, cum parem vim ct — :r. -trz et tffcctc enectum in utra'In confessione poi dovri il missionario, 'o altro jj que baptismum habere asseverare dicantur. Soli autem direttore, esaminare la circostanza dei caso pet farla ' A4 ** coufinmrUontm. " *' * 4. ** ------ episcopi consi­ ponderare più o men grave al penitents, retinendo gnent chrismate in frontibus baptizato·, quia hujus perd sempre Ia mira di non rilasciare tu questo punto unctio non 'debet nisi per episcopos exhiberi ; quo­ Ia coscienza dei fedele, ma renderlo con opportune niam soli apostoli, qùorurn vices gerunt episcopi, per istruzioni ed esortasioni timoroso a guaratngo di manus* impositionem, quam confirmatio vel frontis mettere I’ anima in pericolo, coi communicare in chrismario repraesentat, Spiritum sanctum tribuisse leguntur. divinis co’ scismatici, o cretici. 5. 'Singuli quoque episcopi in suis ecclesiis in die E perché ti sa essere consueto di darsi la aeuaa delle persecutioni, che i scismatici, o erotici muo- coenae Domini poesunt, secundum formam ecclesiae, vono contre i cattolici, cha non compariscono alie chrisma conficere, ex balsamo quidem et oleo oliva­ loro chiese e funzioni sacre, dev· essere incombenaa t rum. tyam Spiritu· sancti donum in chrismatis unc­ dei missionario, o nitro direttore, nis forma conficiatur pariter de utraque. ffiiatft dixerit, neque in hocsaeculo. neque in.futuro . 9. Sed eucharistiam in die coenae Domini conse­ dimittfctur ei, per qtiod datui intelligi quasdam culpas cratam, usque ad annum, praetextu infirmorum, ut in praesenti, quasdam vero in futurO pospe saeculo dcilla videlicet ipsos communicent, non reservent ; relaxari; et apostolus dicat, quod Uniuscujusque opusi licehl tamen eis-pro infirmis ipsis corpus Christj con­ quqje sit, ignis probabit, ct cujus.ep'us arserit, detri* ficere, (c per quindecim dies, et non longiori tem­ mentum patietur, ipse autem salvys. erit, Sic tamen poris spatio, conservare, ne per diutinam ipsius reser- quasi per ignem ; et ipsi Graeci vere ac indubitant.v • ·· , i . - vationem,alteratis forsitan speciebus^ reddatur minys credere ac affirmare'dicantur, animaJ~ illorum, qui suscepta poenitentia, -------------ea non peracta, vel 'qui sine habile ad sumendum; licet veritas et efficacia semper ------------------------eadem omnino remaneat, nec uljp unquam diuturni­ mortali pëlseato, cum vbnialibuytamen et minutis tate' seu volubilitate temporis evatlescat. , decedunt, purgari post mortem* et posse suffragiis t v ^10. ϊβ celebratione vera solemnium et aliarum mis­ ecclesiae -adjuvari., Nos, quia locum purgationis , sarum «Jte hora celebrandi eas, dummodo in con­ hujusmodi dicunt non fuisse sibi ab eorum doctoribus fection Vei consecratione formam verborum a Do­ certo et proprio nomine indicatum, illum quidem mino expressam et traditam observent et celebrando juxta traditiones et auctoritates ss.· patrum purgato­ non transgrediantur horam nonam, süam sequi con­ rium nominantes, volumus, quod de cttero apud ipsos suetudinem permittantur. __ isto ______ nomine ,,___ appelletur. Illo enim transitorio igne it. Sacerdotes autem dicant horas canonicas more B peccata utique, non tamen criminalia seu capitalia, suo'sed missam celebrare.priusquam officium matu- . q quae __ rprius .l__ ,__ per................................ poenitentiam non fuere .remissa, . . .. . sed tinale compleverint, non praesumant. parva.et minuta purgantur, quae post mortem etiam 13. Promovendi vero ad sacerdotium et presbyteri, gravant, si in vita non 'fuerint relaxata. 1 qui praeficiendi fuerint ecclesiarum regimini^xaDe inferno. ^4. Si quis autem absque poenitentia in minenyt^antea diligenter, si praecipue de horis cano- peccato moMali decedit, hic procul dubio aeternae nictf*et missarum officiis, secundum distinctionem gehennae ardoribus perpetuo cruciatur. * temporum exsequendis, sint sufficienter instructi, ut De beatitudine sanctorum, sj. Animae vero parvulo­ ad haec non'nisi digni et idonei admittantur. rum post baptismi lavacrum et adultorum etiam in 13? Ceterum unusq^sque' sacerdos in aureo vel cantato decedentium, qui nec peccato, nec a A satis­ argenteo solum aut salwm stanneo calice sacrificet, factionem aliquam pro ipso tenentur,ad patriam pro­ habens corporale de-lino candidum et nitidum, et tinus transvolant sempiternam. altare mundis vestimentis opertum vel decentibus 36. Ordinationes demum et instituta regularia ss. paramentis. patrum devita et statu monachorum praecipimus ab 14. Mulieres autem servire ad altare non audeant, abbatibus et monachis Graecis inviolabiliter obser­ sed ab illius ministerio repellantur omnino. vari. De jejunio sabbati, ij. De jejunio vero diei sabbati Fraternitatem itaque tuam hortamur attente, per quadragesimali tempore, quamquam honestius et apostolica tibi scripta mandantes,quatenus praemissa salubrius Graeci agerent, si sic toto illo tempore ab­ oinnia episcopis Graecis praefati regni seriatim et stinerent, ut nec unico die institutum jejunium vio- diligenter exponi facias, districte ipsis injuhgens, ut ■ tarent, teneant et servent pro libito morem suum. ea sollicite attendere, studiose tenere ac efficaciter De confessione. i6i Sacerdotes qupque conjugati, et observare procurent, et a suis faciant subditis obseralii, quibus paroeciarum cura, vel ecclesiarum paro vari etc. Datum Late ran.. II nonas martii, pontifichialiqm regimen per episcopos suos committitur, ' catus —··—— nostri anno vi XI. licite ac libere possint parochianorum suorum con­ fessiones audire, ipsisque poenitentiam injungere pro peccatis ; quia, cui licet vel conceditur, quod est XXXV. Irrsthuctio super aliquibus ritibus Graecorum ad rr.pp. dd. fbiscobos Latinos, in quorum civita­ majus, competit nimirum nec negari convenit, quod tibus Graeci vel Albanenses Graeco ritu viventes est minus ; liberum tamen sit ipsis episcopis viros degunt ; mandato sanctissimi d. n. Clementis baalios idoneos coadjutores et cooperatores habere in. fiae VIII. audiendis confessionibus et poenitentiis injungendis ac ceteris, quae ad salutem pertinent animarum. De baptismo. i. Presbyteri Graeci baptizatos chris­ 17. Ipsisque in his per eorum dioeceses, absque sacerdotum ipsorum praejudicio et gravamine, com­ mate iiy-fronle non consignent, et ideo ab ipsis in mittere vices suas, cum propter occupationes multi­ ordine baptismi apud eorum euchologium praeter­ plices ct occasiones varias possit contingere, quod mittantur quae sequuntur post illa verba, «ai p«r« nequeant per easdem dioeceses officium suum exsequi νή» ιύχήν, etc. fcque ibi, «ira ποιιί i unio; erra» per seipsos. hoc est, E( poit orationem.etc.(ubi habetur forma hujus 18. De fornicatione autem, quam solutus cum soluta consignationis) usque ad verba. Postea facit sacerdos committit, quin sit mortale peccatum, non est ali­ figuram circuli etc. < De sacramento confirmationis. 2. Episcopi Latini in­ quatenus ambigendum, cum tam fornicarios quam fantes seu alios baptizatos a presbyteris Graecis de adulteros a regno Dei apostolus asserat alienos. Septem, ordines conferre debent episcopi Graeci. 19. Ad facfirchrisniate in fronte consignatos confirment : et ___ r. tutilR videtur, ut cum cautela, et sub conditione id haec volumus et expresse praecipimus,quod. episcopi ,__ ordines ______ ________ Graeci septem secundum _____ mores ecclesiae faciant (videlicet. N., si non es confirmatus, ego conΓ . ' q signo te signo crucis, et confirmo te chrismate salutis, in Romanae de cetero conferant, cum hucusque tres de — - J----- J._----------------■ <- * ùs nomine. Patris, et Pilii, et Spiritus sancts), praesertim minoribus circa- ordinqndos neglexisse vel· -----praeter, misisse dicantur. Illi tamen, qui jam sunt taliter verrPcum verisimiliter dubitari potest, quod ab epi­ ordinati per eos, propter nimiam ipsorum multitudi- scopis Graecis fuerint baptizati. Ds sacramento eucharistiae. 3. Sanctissimum eucha­ ->nem, in sic susceptis ordinibus tolerentur. Ad matrimonium. 20. Quia vero secundum aposto­ ristiae sacramentum, quod pro infirmis asservatur, lum mulier, mortuo viro, ab ipsius est lege soluta, ut singulis octo diebus.aut saltem quindecjm renovetur. 4. Non asservetur idem sacramentum toto anno : nubendi cui vult in Domino liberam habeat faculta­ tem. secundas et tertias ac ulteriores etiam nuptias ai tamen asservatum fuerit, saltem in tine anni su­ Graeci non reprehendant aliquatenus, nec condem­ matur. 5. Tollatur abusus tundendi, vel e[tijam miscendi nent, sed potius illas approbent inter personas, quae sacro oleo ac iterum coquendi, vel alias exsiccandi alias licite ad invicem matrimonio jungi possunt. at. Secundo tamen nubentes presbyteri nullatenus species sacramenti ssiTiae eucharistiae feria quinta coenae Domini, ut deinde illud asservent. benedicant. 6. Si Graeci velint accipere altaria portatilia ab 23. Et quoniam apud eos consueverunt contrahi matrimonia inter personascontingentes sejuxtaeprum episcopis Latinis consecrata, bene erit ; sin minus, computationem octavo gradu, qui secundum compu­ tolerentur eorum thioni sive throni, super altaria tationem et distinctionem graduum, quam nos faci­ lapidea ponendi, cum celebrant. mus, apud nos quartus habetur, ne id praesumatur 7. Corporalia, uti Latini. ’ habeant, nisi thionis ' deinceps, firmiter prohibemus ; districte praecipientes, etiam pro corporalibus utantur. ut, cum in ulterioribus gradibus licite matrimonia De sacramento poenitentiae. 8. In casu necessitatis contrahantur, in praedicto quarto consanguinitatis presbyteri Graeci catholici possint Latinos absolvere. vel affinitatis gradu copulari ulterius non praesumenti 9. Utantur forma absolutionis in generali concilio v .Synodus prov. Montis Libani, a. 173d. 3°* J ' . I » , Florentino praescripta, et*postea, si voluerint, dicant A dioecesanis, vel ip jubilaeis a summo Romano pon’ orationem illam deprecativam,quam pro forma hujus- tffice indictis,, die? sabbati in eis comprehensus vel praescriptus“in alium diem pro plebibus Graecis modi absolutions dicere tantum consueverunt· ~ . - - ab v 10. Tollendus abusus, ubi est, ut viif. atque , . gx’or ipsir-dtoecesanis, apostolica auctoritate ssihid.n.d. simul et eodem tempore eidem presbytero confi- Clementis divina providentia papae octavi, permitteantur. -t titur commutari. ’ De sgM benedicta. 11. Aqua, ex ritu Graeco, intdie 34. Si ipsi Graeci ad observationem jejuniorum et epiphaniae vel primo die mensis benedicta, conser­ -vigiliarum Latinae ecclesiae indiitifossent, optimum vetur in ecclesia, ut illa fideles aspergantur. esset ; sed non cogantur, com ipsi qualibet hebdo­ De saerts oleis catedmmendrum et infirmorum. t». Non mada et feria quarta et feria sexta jejunent. sunt cogendi prestfyteri Graeci olea sanctis, praeter ■ 35. Gçgeci, exsistentes inter Latinos,, dies festos chrisma, ab epicopis Latinis dioeceaania accipere, de praecepto qjuadem Latinae ecclesiae servare cum hujusmodi olea ab eis in ipsa oleorum at sacra­ te.neantur. mentorum exhibitione ex veteri ritu conficiantur seu ■ 36. Insuper idem ssffius d. n. constituit. Romae benedicantur. Chrisma autem, quod nonnisi ab epi­ habendum esse episcopum Graecum catholicum, qui scopo, etiam juxta eorum ritum, benedici potest, Graecos episcopis Latinis Jtaliae et Insularum adja­ cogantur acSipere. Prohibeantur vero ab episcopia centium subjectoa.ab episcopo Graece ordinari volen- . cupi 'Horum dimissoriis ad_id taluum concedenGraecis externis schismaticis seu-s. Romanae eccle- tes, __ ,_______ _________________ ______ ________ *siae cqmmunionem non habentibus, illud accipere #1·«· dis, rit», ritu fleean/s Graeco ofdinet. valeo uti. - . 37. Item mandavit, ut aid majorem instructionem ' m» sacramento ordinis. 13. Ordinati'ab episcopis dd. episcoporum Latinorum imprimantur cum hac schismaticis alias rite ordinatis, servata debita forma, ipsa decretales seu litterae quaedam apostolicae ad reqipiunt quidem prdinem, sed noq exsecutionem. Graecorum ritus pertinentes : ac etiam professio 14. Proinde ipsi ôrdinâti ab episcopis schismaticis, B orthodoxae fidei, a Graecis, qui ad unitatem s. Romacorrecti vel emendati, reconciliandi sunt et abaol- nae ecclesiae -------veniunt, ’ ' facienda. vendi cum poenitentiis salutaribus, dummodo erroris Ita sanctitas sua ex sententia congregationis super vel saltem schisma ordinatoris^abjurent ih judicio, reformatione Graecorum decrevit et declaravit ac vel publice vel secreto pro qualitate facti. In ordini­ fieri mandavit. Romae, in palatio Montis. Quirinalis, ' bus autem per eos alias rite susceptis ministrare non apud sanctum Marcum, die 31 mensis augusti, anno permittantur, nisi cum ipsis super irrégularité hujus­ Domini 159^. pontificatus sui anno quarto. * modi contracta, autoritate s. sedis apostolicae, fuerit Jul. Ant. card. ». Severinae. dispensatum. 15. Non sunt admittbndi episcopi schismatici, sive pro ordinibus, sive pro aliis sacramentis conferendis, XXXV'/. Sancti Piibafiae l'bulla revocationis licen­ tiarum Graecis Latmo more, èt Latinis Graeco sed detinendi, quoad s. sedes apostolica desuper con­ ritu missas ac alia divina ojficia celebrandi, hactesulatur et responsum habeatur. . -_ . 16. Graeci, sine litteris dimissoriis episcopi Latini ’ nus concessarum. Data anno /566. diœceeani ad sacros ordines promoti, suspensi,sunt; et, si suspensi in.suis ordinibus ministraverint, effi­ Pius episcopus, servus servorum Dei.qd perpetuam ciuntur irregulares, sicut et Latini. rei memoriam. Providentia Romani pontificis pluri­ 17. Super hujusmodi autem et similibus irregula­ mum circumspecta nonnunquam ea, quae, certis ritatibus dispensandi facultatem a sede apostolica suadentibus causi per ejus praedecessores gesta sunt, ex^aliis obtineri oportet. minus rationabilibus causis alterat 18. Si episcopus Latinus Graecum aliquem ordi* et ad pristinum statum reducit, prout aequitas suade* nare voluerit, qui a presbytero Graeco in baptismo et in Domino conspicit expedire. Sane cum ad notichrismate in fronte de facto fuerit consignatus, debet .. tiam nostram pervenerit, quod nonnulli presbyteri, illum antea confirmare, saltem sub conditione, vide­ tam Graeci, quam Latini, .antiquum s. Romanae licet, Λ’., ri non es confirmatus etc. ecclesiae ritum tam in celebratione missahim quam 19. Presbyteri vidui seu uxoribus orbati habitum aliorum divinorum officiorum pervertere satagentes, deferant diversum ab aliis. diversas licentias et facultates missas et alia divina De sacramento matrimonii. ao. Curent ordinarii officia, Graeci Latino more, ac Latini Graeco ritu, locorum, ut decretum sacri generalis concilii Friden- celebrandi ab apostolica sede vel ejus legatis ac tini de reformation* matrimonii vertatur in linguam etiam majore poenitentiario pro tempore exsistente Graecam vulgarem, et in locis et parochiis Graeco­ variis praetextibus impetrarunt, iliisque jampridem rum et Albanensium evulgetur et publicetur. utuntur : hoc ab antiquo catholicae ecclesiae instituto ai. Matrimonia inter conjuges Graecos dirimi seu sanctorumque patrum decretis deviare considérantes, divortia quoad vinculum fieri nullo modo permittant propterea hunc abusum ab ecclesia Dei exstirpare et aut patiantur : et si qua de facto processerunt, uulla submovere volentes, omnes et singulas licentias et facultates hujusmodi hactenus, etiam motu proprio et irrita declarent. ss. Maritus Latinus uxoris Graecae ritun non vel quorumvis etiam imperatorum, regum et aliorum sequatur. . · principum contemplatione, et quibusvis causis quo23. Latina uxor non sequatur ritum mariti Graeci. mpdolibet concessas, ac apostolicas et alias litteras 24. Graeca vero uxor sequatur ritum mariti Latini. desuper confectas, illarum omnium tenore pro suffi­ 25. Quodsi id fieri non possit, quisque conjugum in cienter expressis habentes, apostolica auctoritate, ex suo ritu, catholico tatnen, manere permittatur. certa scientia,-hac praesenti nostra perpetuo valitura 26. Proles sequatur patris ritum, nisi praevaluerit constitutione revocamus, cassamus, annullamus et mater Latina. irritamus, quibusvis presbyteris, tam Graecis, quam 27. Presbyter Graecus conjugatus arile sacriim - Latinis. In virtute sanctae obediqntiae et sub indignasacrificium seu sanctam missam celebrandam vel pdr q tionis nostrae ac perpetuae euspei —.nsionis a divinis — -mis districtius inhibentes, ne deinceps presbyteri hebdomadam, vel per triduum abstineat ab ux ' ficiis indutus, ab archiepiscopis, episcopis,'sacerdoti- B . : V ' Π. Pontifice·. bus, abbatibus et universo flero, suis paramentis pariter indutis? comitatus, ad ecclesiam pergit, can­ Pro baptismo, matrimonio, funere et missa : scu­ toribus hymnos de more' canentibus. O.rat aliquantu­ lum ante altare majus, surgit, sedet in throno, archi­ tum unum. Missa cum consecratione ecclesiae seu altaris : episcopis et episcopis similiter in suis sedilibus sedentibus, sacerdotibus vero et abbatibus aliisque 'scuta tria. Missa cum ordinatione cantoris, lectoris aut subde clero hinc inde post pontifices collocatis. Patriar­ cha celebrat missam, et omnes de ejus manu sacram diaconi : scuta duo. Missa cum ordinatione diaconi, archidiaconi, pres­ communionem percipiunt. Finita missa, sedent omnes in'suis sedibus, et byteri·, archipresbyteri, periodeutae aut chorepiscopi : incipit patriarcha : Gloria Patri, et Filio, et Spiritui scuta quatuor. ■ Pro omnibus praedictis officiis, duplex portio debe­ sancto, nunc et semper et in saecula saeculorum. Chorus : A men. Patriarcha : Deus, qui apostolis tuis dixisti : Ubi tur rffio domino patriarchae. Pro dispensatione unius anni integri in aetate sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum ; praesta nobis /amulis tuis, ut, oui in requisita ad ordinandum subdiaconum, diaconum nomine tuo sumus congregati, quae tibi sunt placita, aut presbyterum : scuta tria. Pro dispensatione infra annum integrum, ut supra: mente et corpore exsequamur, quia tibi convenit gloria cum Patre et Spiritu sancto in saecula saeculorum- Cho­ scutum cum dimidio. Pro dispensatione impedimenti consanguinitatis rus : Arnen. Tum canunt alternatim psalmum 148 : Laudate Dominum de coelis, laudate eum in excelsis, etc. vel affinitatis in quinto persona : scuta quindecim. Pro dispensatione in sexta persona : scuta decem. ‘■Gloria Patri etc. A saeculo et usque in saeculum saeculoPro dispensatione in septima persona : scuta qpinrum.Amen. Et dicunt quatuor sequentes cantus, tono..., Christe, custodi ecclesiam tuam; quorum primus de ' que. Pro dispensatione in octava persona : scuta duo sanctissima Trinitate incipit : Quis potest comprehen­ dere mysterium Trinitatis etc. ; secundus de s. Deipara : cum diminio. Pro'dispensatione in duplici quinta vel sexta vel Puram virginem Mariam admiramur etc ; tertius de Sanctis : Prophetae ante saecula praenuntiarunt etc. ; septima vel octava r duplo plus, quam supra. quartus de fidelibus defunctis : Fratres.nostri, qui spem 1« te habentes^ obdormierunt etc., ut in officio feriati. IU. Cancellarii aeu notarii. Archidiaconus alta voce legit symbolum Nicaenum : Credimus «n unum Deum Patrem omnipotentem etc. Dia­ Testimoniales de ordinatione : duodecima pars conus legit ex epistola ad Ephesios cap. IV v. 1 : scuti. Obsecro itaque vos ego vinctus in Domino, usque ad haec Facultas celebrandi missam : ut supra. verba : Unus Deus et pater omnium, qui est super omnes, Facultas audiendi confessiones : ut supra. et per omnia, et in omnibus nobis. Chorus ex psalmo Mandatum procurae : ut supra. 133 : Ecce quam bonum et quam jucundum habitare Citatio ad comparendum : ht supra. fratres in unum. Alleluja. Et surgunt omnes, et patri­ Cujuscumque instrumenti vel contractus legalisaarcha legit evangelium de more, ex Matthaeo cap. tio : ut supra. XVIII a vers. 15 : & peccaverit m te frater tuus, vade, Absolutio ab excommunicatione seu quacumque et corripe eum inter te et ipsum solum eta usque ad ea censura ecclesiastica : ut supra. verba : ubi enim sunt duo, vel 1res congregati in nomine Decretum excommunicationis seu alterius cujusmeo, ibi sum in medio eorum. Finito evangel·0 dicunt cumqi* __ ___________ r. censurae______ : ut supra. alternatim hymnum de ssffia Trinitate, metro dodeDecisio cujuscumque causi causae a pontifice facta et a casyllabo.: Laus tibi pater abscondite etc., ut in domi- notario subscripta : ut shpra. nica ad tertiam. D Teatamentum Testamentum .seu testi testimonium mot subscriptum : ut Deinde fit per aliquem virum idoneum sermo de supra. disciplina ecclesiastica, de divinis mysteriis et de Pro dimissorialibus : ut supra. correctione morum in clero et populo, secundum ea, Copiae cqjuscumque instrumenti : sexta pars scuti, quae patriarchae videbuntiir. dummodo non excedat duo folia. Quo finito, eliguntur officiales synodi, et audiuntur querelae, si quae sunt, st incipiunt actrones synodiXL. Ordo tedium patriarchates Antiocheni. cae. Postremo surgit patriarcha, et solemniter omni­ bus benedicit. Tum discedunt omnes. . Antiochia, sedes patriarchalis, metropolis primae II. Secunda die. convenientibus omnibus, ut supra, celebrataque a primo archiepiscopqrum missa, sedent Syriae, habet sub se non modo Asiam et Orientem singuH in suis sedibus, et archidiaconus alta voce usque ad Indiam ; sed praeterea tamquam metropo­ legit constitutiones per synodum approbandas qui­ litans subjectos episcopatus : 1. Seleuciae ad ostia bus lectis, habito scrutinio, quae placent, per patres Orontis fluvii, 1. Chalcidis seu Kennesvini, 3. Alepi confirmantur. His peractis, patriarcha surgens bene­ seu Beroeae, 4. Anasartae, 5. Gabbae, 6. Palti, 7. Lao­ dicit omnibus solemniter. Deinde omnes discedunt. diceae, 8. Gabalae. Metropolitani seu archiepiscopi sub Antiocheno III. Tertia die, conventione beta in ecclesia, cele­ brataque a primo episcoporum missa, sedent omnes patriarcha sunt sequentes : I. Tyrus, Phoeniciae metropolis, habet sub se epi­ in suis sedibus. Tum per archidiaConum leguntur constitutiones per synodutn approbandae, ut heri ; scopales urbes : 1. Sidonis, a. Aco seu Ptolemaidis, quibus lectis, et per patres, si pUccnt, confirmatis, 3. Porphyrii aeu Caiphae, 4. Sareptae, 5. Panoadis, atque omnibus terminatis, patriarcha surgens bene­ 6. Beryti, 7. Bybli, 8. Botri, 9. Tripolis, to. Aradi, n.Antaraoi seu Orthosiadis, ts. Arcae, 13. Balaneae, dicit omnibus solemniter ac dimittit synodum. t «pywxiw ,pfWFk a. tyj· ·οηι S»» II. Tarai»·, Ciliciae primae metropolis, habet sub- 5 r. Alepi «m Beroeae et •fetium locorum. Hujua .po^(i jectoe episcopatus : t. Solorum seu Pompejopolis, · s, Tripolis. Huju ,juHadfctio _________________ extenditur s. Sebastae, 3. Maiti, 4. Coryoi, 5· Zephyrii, ·-Ada- 'Tripoli et Zavi* ad rcam. Balaneam, Aradom, Or­ nas. 7. Sisidis.. tiiosiadsm, Gabalsm, Laoiticaaem, usque ad fines III. Edessa, Mesopotamuta metropolis, habet sub se Alepi. · . episcopatus: t. Haran seu Charrarum, a. Circesii, 1 3. Bybli _ et Botri. Hujua pontificis jurisdictio exfen3. Constantina· seu Nicephori, 4. Batnarum seu Sa- ditor tur in dioocesM Bybli, Botri, Acurae, Dairalamari ' rugi, s-Caliinici, 6. Marcopolis, 7. Himeriae, S. Dan- . r, Persidis métropolite, Seleuciae et Cteaiphontis in Assyria et Babylonia, 3. Iberiae, 4. Arme* Urbanus papa VIII. Ad perpetuam rei memoriam. nise. Sub his sunt archiepiscopi et episcopi plurimi. Cum nos nuper in Monte Libaflb upurn collegium, in quo pueri et adolescentes nationis Maronitarum in XLI. Metropolitanorum et episcoporum Maronitarum cnristiana pietate ac fide sincera instruerentur, per' sedes et limites. alias nostras in simili forma brevis expeditas litteras, a sub certis modo et forina tunc expressis, apostolica Patriarcha Antiochiae ac totius nationis Maronita­ auctoritate erexerimus et instituerimus; et, sicut accj. rum sedem habet in Monte Libano, in coenobio, quod pimus,pro felici prosperoque collegii hujusmodi iltiuiCanubinense dicitur. Sub eo erant archiepiscopi et que alumnorum seu scholarium regimine et gubernio nonnullae regulae seu constitutiones editae fuerint episcopi sequentes : r. Tyri, a. Damasci, 3. Cypri, 4. Alepi, 3. Beryti, tenoris subsequentis, videlicet : 6. Tripolis, 7. Botri, S. Aco seu Ptolemaidis, 9. Lao­ diceae. 10. Apameae, 11. Arcae, ia. Eden, 13. Sarep­ Regula· observanda· ab alumnis ooUegti tae, 14. Paneadis, 15. Lystrae seu Bybli, 16. Neapolis. ■ontia Ubani. Sed in synodo Montis Libani die trigesima Septem­ bria ______ anno __ ________________ <736, decreverunt.patras, _____________________ ut Maronitarum Intraturi in collegium ad hunc finem ex variis dioeceses in posterum ad octo tantum redigerentur, Orientis partibus, scilicet e Monte Libano, Palaestina, salva riho domino patriarchae episcopos nonndilos Syria et Cypro aliisque partibus, vocabuntur, ut virtitulares ordinandi potestate, videlicet :______________ tutibus et pietati ac litterarum studiis operam dent. Î HB^^witMiriM « ,«>. ■»<*im>i ’*·"·*■'■·*«· 7--· 'ι·>·|»1ΙΐΜΒίίΜ ite * !U ■ 11." ΙΙΙφ'ΙΜΙ^Ι^^^ΙΙΜΙΙΜΙ ■· Π : - Λ·' ·■: 3M * ► .■■ , », ' Sÿdoidusprov. Monti* Utad, a. tpjfi. JU ut non solum Maronitae, sed opnia Ortentia nationes a et praeceptores probent eonuq, ingenium et eapecifide catholica ac pietate,-Deq coopérant*, enidire tatem ad studia capessenda,.trium aut quatuor menpossint. aium spatio ; ai apri-teperti fuerint, retineantur in . Qui " ’ educabuntur ’ ‘ in ‘hoc collegio “ ’■ pauper··, hop· ‘ r dicto collegio ; sin minus,dimittantur a dicto collegio, . J ut alii mehoris: ingenii ac capaciores fn eorum loctim indole et ingenio esse debent, et ea.omnip^quae sunt '· necessaria ad vicium, vestitum et studium, illflis recipiantur. . minfetrqbuntur gratis tt Dei qmore; nobiles v$ro c. et ^Alumni collegii Maronitarum in Urbe, studiorum - diygte recipi possunt in dicto- collegio, sed debent cursu in Urbe completo, ac Deo juvante in patriam solvere, quae sunt necessaria .ad victum et Vestitum ■ reversi, icuvamur u-iuu» uncui teneantur tribus _vel^yobus saltemanu» annis tantum, Onuies tamen tenentur subséquentes regillae grammaticam Lafinam et Svriacam docere, vel etiam observare. , , ’ · u. .. ------------: ----casus coaacientiae, si patriarcha atque spperiores;Jid • · judicaverint. Superiores demum singulis annis rationem studio­ De pMate. . rum profectus atque progrmsus, qui fit ab alumnis, Statim ut recipitur alumnua in collegio, tradendus sacrae congregationi de Propagandi fide reddere teneprit viro optimo et timoratae conscientiae, ut illum antur cum attestatione patriarchae. res ad conscientiam pertinentes edoqeat, ut quam- - Libri utiles et necessarii ad alumnotum studia, primum omnium suorum peccatorum confessionem Latinjpraesertim, a.sacra congregatione dePropaintegram pprfectamque alicui a rectore collegii, desi- ganda nde providendi erunt. , gnato sacerdoti faciat. -I ■ Haec omnia patriarcha et .superiores dicti cpllegii Teneantur omnes quolibet mens^ ac diebua festis ' de ejuadem facultate moderari ac dispenMtra-pbssunt, celebrioribus confessionem ac communionem factra prout nécessita· postulaverit. secundum laudabilem Maronitarum usum, idque Alias «quoque regulas, si necessariae-atque utiles summa reverentia atque modestia, quae ad tantum B tum ad studium tum ad bonum regimen dicti collegii sacramentum requiritur. et alumnorum, patriarcha et superiores collegii de Singulis diebus omnes simul missam audiant, et ii> ejusdem patriarchae facultate condere poterunt. ' celebrioribus solemnitatibus secundum I&udabilem No» perpetuae et inviolabili regularum seu consti­ Maronitarum consuetudinem missae cum pietate ac tutionum hujusmodi observationi, quantum cum devotione inservient, prout superiori placuerit. Singulis diebus, qui apti fuerint, recitent officium Domino possumus, considere volentes, de venerabi­ simul cum sacerdotibus : qui vero non fuerint idonei, lium fratrum nostrorum s. R. e. cardinalium negotio eas orationes recitent, quas superior Y®1 magister illis propagandae in universum mundum fidei pfaeposi- torum consilio,regulas seu constitu tiones praeinsertas assignaverit. Ante cubitum omnes recitent vel litanias vel aliaa hujudmodi, apostolica auctoritate, tenore praesenpreces, prout superiori placuerit; facto tamen brevi tiumXapprobamus et confirmamus, iliisque inviola­ conscientiae examine. bilis gpostolicae firmitatis robur adjicimus; et omnes Singulis diebus festivis habeant simul piam con­ et singulos tam juris quam facti defectus, si oui de­ gregationem, in qua se exerceant in concionando, in super quomodolibet intervenerint, supplemus. Decer­ actibus humilitatis exhibendis et Christi crucem in nentes easdem regulas seu constitutiones in dicto col­ corpore gerendo. Si qui vero a superiore judicabuntur legio àb illius alumnis seu scholaribus ac ministris apti esse ad condonandum et verbum divinum dis­ et personis pro tempore exsistentibus perpetuo et seminandum, teneantur, quo voluerit superior, ire ad inviolabiliter observari et adimpleri debere, nec non praedicandum vel catechuandum. Si vero illis.tem- irritum et inane, quidquid secus super hisa quoquam fiua superent, diebus festivis legant pios et sacro· quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit ibros, et in aliis pietatis operibus se exerceant. / __________ attentari. In__________ contrarium__________________________ facientibus non obstantibus Semel in hebdomada sacerdote· missam et officium c quibuscumque. Datum Romae, apud s. Mariam Majopro sstfio domino nostro Urbano VIII et sacra con- rem,i, sqb anKulo —z"'-' piscatoris, ί ;- 30 — julii 1615, ponti­ die gregatione de Propaganda fide celebrent, alii. vero ficàTfis ffs nostrj anno secundo. 1 singulis diebus aliquas precqs pro praedictis funda­ toribus ac benefactoribus recitent. XLIII. Regulae collegii missionis Maronitarum in x Ssria. De studii*. TITULUS PRIMUS. Omnes tenentur grammaticam Chaldaeam discere, nec non Arabicam ; qui vero aptiores vel optimo D* instructione sacrorum operariorum. iqgenio reperti fuerint, grammaticam Latinam edi­ scant. Nam ai superiori dicti collegii videbitur,* qui hanc grammaticam Latinam edocti fuerint, Romam CAP. 1. De fine institutionis. usque mittentur ad philosophiae et theologiae studia Intelligent omnes, qui ad excolendam vineam Do­ discendum tantum. Qbi verotooterunt, et (1) superior judicaverit, tam mini secundum hanc regulam sunt informandi, qua­ Graecam et Turcicam,quam Persicam et alias Orien­ tuor praecipuas officii sui partes esse : pueros scilicet tis linguas ediscant, quae ad illas gentes converten­ aliasque personas Christianae doctrinae praeceptis imbuere, clericos aut clericorum statui designandos das necessariae sunt. Nemo discipulorum ea studia arripiat, quae sibi grammaticam Syriacam et Arabicam edocere.verbum videbuntur, sed ea tantummodo, quae'a superioribus Dei praedicare, sacramentales demum confessiones audire ; sed et animarum lucra, quod rei caput est, illis assignabuntur. Bis in die lectiones » praeceptoribus audiant in sibi potissimum proponere in omnibus exquirenda. scholis, .quibus asaiduiet intenti erunt ; et domi forisque sint memores [modestiae] ac pietatia. CAP. 11. De cura propriarum animarum. Tenentur omnes, qui a superioribus idonei judica­ Hos, qui ad apostolicae missionis munia assu­ buntur, tribus annis tyrones docere.. Omnes, qui idonei judicabuntur, vel per se, vel per muntur, apostolorum moribus et disciplinis imbutos parentes promittant ad nutum superions Romam se esse oportet.Carni itaque et sanguini minime acquie­ conferre, ut in collegio Maronitarum reliquum stu­ scentes, nullum plane locum sini patriam existiment diorum philosophiae ac theologiae cursum perficiant. in terra.in qua omnes exules sumus, dicente apostolo : metuentem civitatem, sed futuram Caveant quperiorea et praeceptores,ut nihil doceant non «asm habemus praeter ea, quae ad pietatbm vel ad salutares scientiae MftHrimw. Publicis aut privatis saeculi negotiis nul­ conferunt. ** · . libi se immisceant, ne de mundano pulvere religiosa Praeceptores promittant se nihil contra fidem catho­ corda sordescant. Neutiquam existiment quaestum licam et veram religionem et Romani pontificis pri­ esse pietatem, p turpibus lucris longissime absint. Abnegantes ergo omnia saecularia deqideri», sobrie, matum ac bonos mores docturos. Si qui parentes suos filioe tradiderint, ut in dicto juste et pie vivant, ita saluti alienae consulentes, ut collegio erudiantur, promittant cum juramento, quod propriam non negligent, illudque Domini mente filios inde absque patriarchae venia non posaint edu­ revolvente· : Qutd mn prodest homini, si mundum unicere, nisi completo studiorum cursu, qui · superiore versumlueretmr, animas wre suas dstrimentum patiatur ? Atque illud Pauli unusquisque sibi dictum existimet : judicabitur esse necessarius. * Statim ut recipientur alumni in collegio, superior Attende tibi et doctrinae, insta in illis ; hoc enim faciens, et tsipsrim salvum fomes, st, eoe, qui te audrunt. (i)Port*Me «/. ·> # • . t . j»» . Synodus prov. Montis I.Aani,, a. tyjd. · . . -, ·» 316' A eique socii debita revqrentia se subjicere tenebunttir. CAP. III. De maxime habenda castitatis curaV Per triennium«t mensetp unum munus praefecturae . · . . Mettant ; qui mensis ulterior ideo ei tfonceditur, ut Omnem omnino populi offensionem missionarii secundum prudentiam ^experientiam in praefectura cavere debent, ut Chnsti bonus odor sint in omni sua acquisitam posaimocfoe e providetis mutare, ~~ \ loco; sed maxime in Hs, quae ad votum castitatis juxta inferiorem dispositionem capitis’secundi.'tituli > '■ pertinent. Quocirca mem'inerint ée in. medio nationis secundi. Ssautem quavis «de causa intra pmedictum suspiciosae yertan, nihilque magis criminationibus mensem id non fuent exsecutu's,actio in ejusmodi mut et dalumniis patere, quam clericorum honestatem, tationibus locorum omnino pertineat ad successorem, Quamobrem intelligent, serioque perpendant, ipsis - servata q>raemeffiorati capitis dispositione. Si autem culpae coram Deo fore vertendum non modo, quid- oqntingat, ut in dicto tempore nuntius de facta nomiquid perpetraverint voto integerrimae puritatis minus natione non ad vernat, in officio manebit, usquedum . • . congruens, sed etiam si non ita caute et de pudicitia suo tempore accesserit. At vero si forsan morte>aut sollicite se gerant, ut omneni prorsus sinistram suspi- qnovis alio casu praefectura immature vacaverit, miscionem deVitenh Eam itaque mdpim gravitatem et. 'sionariistatim ab eo congregentur, qui praefecti vices mpdestiam prae se ferre dtudeant, ut, inspecfp ipso- gerit,, duosque missionaries rifle patriarchae propo- · rum integerrima inter gentes conversatione, is, qui nant, qui alteruthim creabit praefectum, cui omnes' ex adverso fuerit,vereatur, nihil habens malum dicere hae facultates**ribuuntur, quae praefecto competunt. dq illisi ’ Ipse vero rAus de vapatieme officii deque electione a \ ‘ · ' ..missionariis facta eAum protectorem quamprimum CAP. "‘ ■" IV. De apjfitualibus exercitiis'. ' ■ ■ ·:moneat, ut hufille, quem ipse praefectunscrdavit, aut ' alius, protifeidem protectori vijnim fuerit, nominetur. Quoniam ne^pe qui plantat, est,aliquid, nçquè qüj rigat, sed qui incrementum 'dat Deus, necesse est, ut B . TITULUS SECUNDUS. . ab eo impetrent missionarii et apostolicorum opera­ riorum spiritum, et operationis fcuctum. Semper igiDe miMtonibua et reaidentiia. . tur coram illo ambulent, ad illum frequenter corda convertant ; semel autem in annoS quavis alia re ad CAP. I. De partitione provinciarum. spiritualia exercitia per aliquot dias secedant, coeles­ tium rerum contemplationi unice vacaturi.,Si loco­ Ad prlefectum spectabit suam singulis missionariis rum distantia permiserit, id praestare curabunt in provinciam assignare suamque sibi excolendam re­ monasteriis suae residentiae proximioribus, congre- servare. < - gationis praecipue Montis Libani. Eo autem anno,, quo praefectum sunt electuri, exercitia spiritualia, in CAÎh II. De mora in singulis locis. unum locum convenientes, praemittant. Utque magis ίή dies spfritu. proficiant, bis saltem singulis diebus Et quoniam messis quidem multa, operarii autem mentis oratiinnsacrorumque librorum lectioni ani- ~''pauci sunt-singulorum missionariorum in eodem loco mum inteimantA mora ultra triennium nunquam prorogabitur, nisi ex gravi causa. Quamobrem expleto triennio ad reli­ quas assignatae provinciae terras similiter excolen­ CAP. V\^D$^b$àientia superioribus exhibenda. das procedere jubqbit; ipseque praefectus hac se lege . Ut capiti membra cohaereant, missionarii ^prae­ comprehendi intelligat. atque expleto suae residen­ fecto missionis id iis, quae sui officii sunt, ex animo dae triennio alio migret ; in quo qqjdem peragendo Deum subjiciantur et ... pareant ; eidemque se frequentiores loci minus frequentibus anteponendi .propter . , plane ac perfecte committant ; de iis, quae ad mia- sunt,nisi pagi sqn castelli situs sit talis,ut inde major . sionem spectant, frequentissime, et quantum fieri ad missionem concursus ex vicinis pagis, ob faciliopotest, per litteras et coram tractent et in dubiis ejus c rem videlicet accessum, consecuturus praevideatur, consiliutq^explorent; sibique persuadeant, a sua cum suis superioribus conjunctione et concordia omnem CAP, III. Methodus culturae in provinciis. missionis fructum pendere.Patriarchae itaque et loco­ rum ordinariis humiliter, ut par est, obtemperent, et Ut fini praecipuo hujus sanctae institutionis ope* in Domino ubique consentiant. Tridenti.m concilii rarii consulant, sui ministerii munia ita divident, ut decreta hac de re edita observent. Quare omnino scholam quidem continenter apertan} habeant, aut , cavendum, ne verb.um Dei praedicare, sacramenta curent, ut ab aliis aperta habeatur, eique ipsi prae­ administrare, aut quaevis alia ecclesiastica mini­ sint ; catecheses vero seu doctrinae Christianae in­ steria obire praesumant.quin ab ordinariis facultatem stitutiones, diebus praecipue festis, in ecclesia aut petant. oratorio publice exponant horis pbmeridianis ; nam concioneip ad populum in parochiali missa habere CAP. VI. De vitandis principum aulis omnibusque tenentur. Porro loca suae renidentiae ita excolere satagant, ut etiam ad proximos pagos et castella sibi missionum impMimentis. ' designata identidem excurrere meminerint. Id vero j Nec praefectus, nec aliquis sociorum ullo unquam maxime praestabunt festis diebus ; itidem quatuor praetextu induci se patiatur ad commorandum in aalis solemnium jejuniorum temporibus, in quibus Chris­ principum, seu ecclesiasticorum, seu laicorum, nec tiani orientales sacramenta confessionis et commu­ eorum obsequio seu famulatui quovis pacto alligari nionis frequentare solent. In his autem piis rerum ac se sinant, illud apostolorum dictum recogitantes:.Vm temporum circumstantiis sibi tria praecipue propo­ ui atqnstm nos ierelinfnsrs vsrimn Dti tl ministrare nant : primum, ut publicis in concionibus de prae-, dictis sacramentis tractent ; alterum, ut illis satismensis. f 0 faciant.qui vel ob vitiosum pudorem vel ob praesentes cum sitis parochis simultates confessionem protrahunt CAP. VII. De praefecto missionis constituendo. diutissime: tertium, ut scandala de medio tollant pu­ Penes effium ac rihum d. cardinalem protectorem blica et privatas incolarum discordias Christiana cariomnino ait praefectum constituere ; ei autem a mis- tatecomionant.Verumtamenpuerorum institutionem sionariis in unum locum a praefecto designandum inter primas suae missionis curas esse existiment. quolibet triennio congregatis duo per secreta suffragia Scholam itaque in sua missione continuo apertam electi proponantur, quos nimirum et morum probitas habeant, ..._____ ____ saltem .... r per _.____ alios,, ... in qua -,___Syriacum ,____.... et _______ Arabi[et] in ministerio missionis prudentia commendave- cam linguam' pueri legere et scribere, servata comrint ; quorum alterum, prout libuerit, idem eAus tnuni methodo, doceantur. protector praelectum designabit. Nominationem a missionariis factam et rAo patriarchae ab ipsis com­ CAP. IV. De promovendis ad pietatem puerorum , municatam ipse rAus, litteris suta comprobatam, ad ingeniis. eundem effium protectorum transmittet. Quod quidem At vero cum missionis praecipuus scopus, imo uni­ anno superiori peragi debet ; nimirum priusquam praefectus expleverit tempus praefecturae, ut suo tem­ cus sit religionis et pietatis incrementum, ad quod pore rescriptum effii protectoris haberi possit. Memo­ quidem assequendum ac promovendum aptissima res sint autem ipsi missionarii divini judicii, in quo sunt puerorum ingenia : omnem curam suam in eo ao ipsis deposcetur, cur unum alteri praetulerint. Qui ponendam intelligent, ut litterarum studium a studio autem ad electionem praefecti vocati non venerint, pietatis neutiquam sejungatur. Quapropter certum voce activa et passiva carebunt. Praefectus, cum elec­ sibi quotidie praeligant tempus, in quo discipulis suis tionem suath ab eAo protectore confirmatam resci­ Christianas institutiones tradant; adhortationibusque verit, socios omnes accepti nuntii certiores faciat ; et colloquiis ad devotionem ac Dei metum provocaro » Ri à ' 3’7 ' - ’· (■ < Synodus proy. Mantis Libani, a. 173d. ac trahere noliomittant ; ut sacrii quotidie intercini, A , · J*· l> curabunt ; et. nisi obstet aetas. Ut quovis mense ad CAP. II. Dq visitationibus, sacramdhta poenitentiae atque· eucharistiae accedant; ■ · ^uod ut facilius asseqliantUr, cwsant inolite ludima· Praefectus socies quandoque visitare debet, et de gisttorum vitia, iracundiam, impatientiam,animi per- ' eorum statu ifsrcttioque per se et coram cognoscere ; turbationem,-et quae ex iis nascitur, inconsultam ' vicinioresquqquidem firequdntius, procql autem posiseveritqtem ; quinimmo apostolum contra ffionentem tos -semel saltem quovis triennio invitera ACvprisnb audian{ : Zvrfa ^periow, Mteerfas* ; orgvr, otoscra, - tamen missionem propter 'maritimi itineris difficulcrqM, vefuihtamen is mwn fetimti· tt ffidniM. Ita tatem, archiepiacopi visitationi explorandam commit, enim fiet, ut discipulorum suorum anifooe ad ausci- tere poterit. ♦ pienda pietatis senMnaV*ratiores inveniant, et eorum^·. · ' parantes ergs sebenevoloe et propensiores efficiant. .LCAP. HI. De potestatetdelegandi. CAP’. V. EÜ* informatione idonoorinn ad majora Praefecti arbitrio reiinqjritw missionaries cpngrestudia et destinatione aliquorum id gare.ut, quem per secreta suffragia voluerint,cum po- . • Romanum collarium. ' testate praetecti ad tempus sibi substituant, si quando • x , \ “ *;· · ■ ruaasiia. eouacno, XXXVUt- I. Epistola reverendissimi d. patriarchae Antiocheni ad sanctissimum Romanum pontificem. Data die a julii anno 1736· ' ■ "Synodus prov. Montis Libani, a. 17^6.. r , 3** , jusaistia. Quaecumque autem' in vestris, ad nos litte* A cognovimus, confeatim mandatis tuis debitor cbm , ris praecipientes adnortantesque indicatis, ea omnia obsequio obtemperantes, admisimus ac recepimus : propositione· illas, quas debito cum obsequio excipimus et admittimus, Deum primo —!-----quidem :J------- — ■*-n,“ ---------------— sanctitas tua Srecantes', ut exsecutioni a nobis pro. viribus man­ Tam definiverat ; deinde, quidquid complectitur liber entur. Qbale enim est vestrum ia noa Studium, talem tn porter quatuor divisus. Quae omnia · propriae decet a nobis obedientiam mhndatis veitria exhiberi. manus subscriptione nostrisque appositis sigillis con- ' Faxit Deus, ut, vobis placentes, ac sedi apostolicae firmavimus, univeraa.et singula sapientiaaimae tuae obtemperantes, divini nobis numipis gratins conci­ sententiae prudentisaimoque judicio submittentes. Si liemus, aientis : Obedite pHMpcntù unjrtt et nbjeceSs quid vero alfaibia nobiaconstitutum sit, a consueto eis, Ν<Λ enim, Deo vestrarum precum ope annuente, in partibus vestris occidentalibus vivendi more alie-, per apostolicum ablegatum dominum Josephum Asse­ num et abhorrens, id non.èst existimandum menti manum subjacebimus obediemusque in omnibus; sanctitatis.tuae contrarium; absit a nobis,(ut hoc quae nobis expeoui fas erit, quaeque nunc et futuris dicamus aut cogitemus ; sed regiomimistarùm con­ temporibus a vobis ad nos exsequenda perferentur. suetudinem sequi compulsi' sumus, nec aliter nobis Ut olim obedientes fuimus, sic et in saeculum saecu- vitam .___ traducere __ . tyrannica exterorum .priricipum . ' :it; Acta haec sunt et terminata in lorum nos esse futuros speramus. Datumjn Monte .dominatio permittit; Libano, (jie a julii anno 1736, in CanUbitiensi Deipq- i synodo, studio ac diligentia memorati vestri ablegati rae coenobio. Celebrata ' qui sane, mandatis tuis presse inhaerens, in id maxime incubuit, ut omnia id Deigloriam, ad Oratores eminentiarum vestrarum archiepistfcpi et salutem animarum et'ad nationis nostrae Maroniticae decus cederent. Porro in ea synodo nos omnes inter­ episcopi nationis Maronitarum : fuimus, nec,Aon nonnulli aliarum nationum catholici episcopi in hac regiohe commorantes, abbates geneGabriel Sareptae Sidonis. B rales monachorum Montis Libani et congregationis Simon Damasci. sancti Isaiae, missionarii religiosorum ordinum hic " Abdalla Beryti. . degentes, praefecti monasteriorum, sacerdotes alumni Elias Arcae et s. 'Artemii.in Chosroena. collegii Romani, magnates Gareni et alii hujus natio­ Basilius T/ipolis. nis .primores. Pedibus autem tuis provoluti, a cle­ Philippus Lystrae. mentia sanctitatis tuae demississime poscimus, ut Stephanus Botri. - omnia, quae a nobis commemorata et recepta sunt, Gabriel Aco. apostolico diplomate, confirmare digneris, nosque Ignatius Tyri. benigno semper favore prosequaris, qui sumus supre­ Joannes Laodiceae. ' mae* qedi tuae semper obsequentissimi, eamque ob Michael Paneadis. causam ab inimicis nostris assidue oppugnamur. ^Gabriel Beroeae. Opportunam igitur a te opem et apostolicam bene­ Tobias Cypri. dictionem, post pedum sacrorum oscula, demisse . ... . imploramus, ut pacem perfectamque salutem conse­ il· Epistola reverendissimi d. patriarchae Antiocheni quamur. Datum in monasterio Loaisensi, Chosroenae ad ac d. . j eminentissimum ....... — reverendissimum r j cardi ,.­ regionis, die quarta octobris, anno 1736. nalem Zondadarium, nationis Maronitarum pro­ Humillimus filius, tectorem. Data ut supra. Joseph Petrus, patriarcha Antiochiae ac totius Orientis Fthe ac iffie domine. Litteras tuas humanissimas accepi ; quibus perlectis, primum Deo optimo maxiArchiepiscopi et episcopi : mo gratias egi, quod tam vigjlantem amantemque nostrae nationi protectorem dederit ; deinde, quod Simon Damasci. pro comperto habuerim, opera vestra factum fuisse, AbMla Beryti. . ut dominus Josephus Assemanus, apostolicus ad ean­ dem nationem ablegatus, veniret, vir sane intelligenElias Arcae. Philippus Lystrae. tia sapientiaque praestantissimus ; id quod ctvestram in nos dilectionem praestantissimam fuisse satis . Stephanus Botri. ’ Gabriel Aco. declarat. Hoc certe nomine vobis multum obstricti Joannes Ljkodiceae. dumus; Deo autem favente, vobisque benigne annuen­ Ignatius Tyri. tibus, paratos nos e'sse profitemur, eundem aposto­ Michael Paneadis. licum ablegatum quibus par est honoris significatio­ Tobias Cypri. nibus excipere, quemadmodum nobis in vestris ac sedis apostolicae litteris injungitur. Id vero praestpre conabimur, primo quidem, ut debitam obedientiam exhibeamus ; deinde, ut dioecesibus curae nostrae VII. Ad eundem Romanum pontificem epistola reve­ rendissimi d. patriarchae Antiocheni. Data die commissis in his, quae ad salutem consequendam 5 octobris sunt necessaria, provideamus. Precibus itaque vestris freti curabimus, ut, quae â nobis expetitis, quaeque SancMsimo pater. Reddidit mihi ablegatus vester nostro sunt apta muneri, perficiamus ; rogantes divi­ nam clementiam, ut vobis quoque majorem in dies praestanffssimum breve, quo apostolica benedictio sollicitudinem curamque inspiret cirta ea, quae ad conticetur, simulque. injungitur, ut Maroniticae hujus nationis nostrae filiorumque nostrorum monachorum nationis statua recte et ordjne componatur. Eo autem et collegii alumnorum profectum, regimen ac protec- perlecto, universas apostolicae sanctiones i ecepimus, tionem spectant ; ii enim ad vos, tamquam lilii ad et unacum veatro ablegato decrevimus synodum propatrert, singulari jure pertinent. Incolumes demum β vincialem congregare,'in qua pontifices, missionarii, vos et sanos ut Deus in multos annos custodiat, enixis abbates religiosorum ordinum, alumni collegii Roprecibus oramus. Datum in Monte Libano, die a julii, mani, doctorea et ceteri magnates primoresque ades‘anno 1736. sent. Inchoata eat igitur haec Montis Libani synodus ' Eminentiae vestrae orator . et finem actmpit cum summa pace et concordia, et Joseph Petrus, patriarcha Antiochiae, omnes unanimi consensu decretis sanctitatis vestrae sese submiserunt. Qua in re satia commendare non possumus studium, operam et laborem domini JoseVI. Ad sanctissimum Romanum pontificem epistola phi Aaeemani,vestri ablegati, viri doctrina, prudentia, reverendissimi d. patriarchae Antiocheni, archi- discretio*)·, metate, religioni _ le ac scio ad conservanda episcoporum et episcoporum nationis Maronitarum. sanctae fidei dilocmata ----- --------ornatissimi ac supra omnes Data die 4 octobres anno tfjb. virtutibus prae , editi rituumque nationum omnium orientalium peritissimi ; cuju* laudum summam hoc Sanctirsime pater. Acceptis sanctitatis tuae litte­ uno elogio complecti fas eat, quod in Romano veatro ris, quibus apostolicam nobis benedictionem et divina palatio sit educatus, et sacrosanctae matris ecclesiae charismata largiris, vix judicare possumus, an major Romanae lac suxerit. Igitur.gratiaa ago Deo, quod sit patèrna tua in nos benevolentia, an vero nostra mihi noetraeque nationi propitlatua eflecit, ut talem . felicitas, quos per tuum ablegatum dominum Jose­ ad noa ablegatum- mitteretis ; idem divinum numen phum Assemanum clementissime visitare dignatus precatus, ut pro suscepto in hisce Orientis regionibus es. Sie Deus dilexit mundum, ut filium suum uni­ labore, praemium ipsi retributionemque. vobis faven- . genitum daret : sic noa paier beatissime, dilexisti, tibus, reddat ; in vestra autem clementia fretus, fore ut acceptissimum tibi qobisque virum ad noe mitte­ ut non illum tantum, qua soletis, benignitate com* res. Quum primum ea quae sanctitati tuae grata sunt plectamini, sed et asp ipsum et nostram ietam natio- . Synodus pgov. Mootis Libani, a. 1736/ J*4 * - ■ L , ^-nem, quae ab ipsi» Mei primordiis sub apostoli Petri g mos. Hinc statim curam nostram in id collocavimus, < et sanctae Romanas ecclesiae ab ipso fundatae prd- ut rffios archiepiscopus et episcopoe una cum cieto tectione semper fuit. lllud autem enixe peto. Ut ejus- ceterisque magnatibus et primoribus congregaremus, dem ablegati vestri opera nonnullos libros ecclesiis oodein rffio domino ablegato operam suam nobiscum, ■ istis ac monasteriis necessarios imprimi jubeatis, ut conferente ; simulque synodum provincialem celeritua ecclesiae nostrae in divinis officiis et sacra Wtur- bravimus, quae, Deo adjuvante, cum summa pace et gia upus idemque ab omnibus et ubique servetur. concordia coepta eat atque absoluta. .Vix autem Demum’ poet demisaa sacrarum manuum oscula, ut referre possumus, quem hac in re laborem pro Dei vos Deus sanoe et incolumes custodiat, etiam atque gl'ioria subierit memoratus ablegatus ; qui utpote pru-, lentia, scientia, etiam rogor Datum in monasterio Loaisensi, Choe- deuu«, w-eniu«, discretione, marsuai,,, pietate, religione, summo * roenae regionis, die quinta octobris, ahno Domini ad conservanda unctae fidei dogmata zelo aliisque' i73<-.i-i-r—-- -ivirtutibusque —--=<■------------------------------··--------divinis-· talentis exornatus, omniumque " 1 Humillimus ' rerum, quae ad orientales nationes spectant, ordinan­ -------------darum peritissimus; omnium in se amorem ac bene­ patriarcha Antiochiae. ‘ volentiam -conciliavit. Illius laudum summam hoc uno elogio complectemur-, dicamus, summum a Deo nobis nostraeque nationi collatum fuisse benefi­ VIII. Ad s. congregationem de Propaganda Me, cium, quod eurtidem ablegatuto ad nos destinastis. epistola reverendissimi d. patriarchae Antiocheni, Divinum igitur numen precamur, ut pro susceptis ab archiepiscoporum et episcoporum nationis Maroni­ ipso laboribus in regionibus hisce orientalibus mertarum. Data die 4 octobris, anno 1736. cedem retribuat ; a vobis autem enixe exposcimus,, ut eumdem et nationem istam Marpniticam qua solSEffii ac rthi domini. Postquam nobilissimas vestras tfa benignitate complecti pergatis ; a prions enim .litteras a domino Josepho Aasemano, ablegato apo- B susceptae fidei primordiis haec in sinu matris s. ,Ro- ' ■ stolico, nobis redditas,una cum pontificio ssfhi Romani manae ecclesiae permansit. Demum vos etiam atque antistitis diplomate, paternae in nostram nationem etiam rogamus, ut nonnullos libros ecclesiasticos dilectionis significationibus referto, accepimus. In ecclesiis ac monasteriis nostris necessarios typis id statim incubuimus, ut. ejusdem ablegati studio et imprimi :: jubeatis : — ■* ejusdem ·— -v, -~-·;------; id— quod, ablegati curae . opera, quaecumque nobis injuncta.sunt, exsequere­ vobis perferendum commisimus, quos ad multos mur. Synodum igitur, eodem ablegato curante, cele- annos1 valere _ optamlis. ,__ . Datum in Monte Libano, in bravimus, in qua nos omnes ipterfuimus, nec non regione Chosroena, die quinta octobris, anno 1736. aliquot catholicarum aliarum nationum episcopi hic Humillimus commorantes, abbates generales religiosorum ordi­ Joseph Petrus, num Montis Libani et sancti Isaiae, missionarii apud patriarcha Antiochenus. nos degentes, praefecti monasteriorum, sacerdotes collegii Romani alumni, magnates denique Gazeni et rpliqui nationis istius primores. Unanimi autem Eodem exemplo epistolae duae : altera ad eftium' consensu admisimus ac recepimus, primo quidem cardinalem Zondadanum, nationis Maronitarum pro­ propositiones illas, quas ssfhus pontifex maximus tectorem, altera ad ertkum cardinalem Petra, s. con­ definierat, deinde librum in quatuor partes divisum ; gregationis de Propaganda fide praefectum. quae omnia propriae manus subscriptione nostrisque appositis sigillis confirmantes, pontificis summi pedi­ bus submittimus, ut, ea perpendens, pro sua sententia X. Ad eminentissimum d. cardinalem Zondadarium, nationis Maronitarum protectorem epistola reve­ vestroque prudenti judicio decernat. Id vero, quod in rendissimi d. patriarchae Antiocheni, archiepisconostra Synodo a vestrarum 'regionum more alienum porum et episcoporum ejusdem nationis. Data die statutum est, idcirco admisimus, quod esset hisce 4 octobris, anno 1736. partibus conforme et necessitatibus earumdem oppor­ tunum. Memoratus proinde apostolicus ablegatus Eflie ac rihe domine. Quod a nobis expetistis, noshujus rei veniam a ssiho patre et a vobis, etfii domini, nostro nomine implorabit, quum nihil a nobis perac­ que salutari consilio 'monuistis, ut pro reformandis tum sit, nisi ex ejus consilio, prudentia, zelo ac rebus ad nostram nationem spectantibus, et sanctis pietate. Per ipsum autem vos rogamus, ut, quae in ecclesiis nostris ordinandis synodum cogeremus, id" ista synodo decreta et probata sunt, a sa. Romano vestrarum precum ope. Deoque adjuvante, perfeci­ pontifice confirmari curetis, noeque benigno semper mus, opera ac studio rthi domini Josephi Asaemani, favore prosequamini. Datum in Loaisensi monaste­ sedis apostolicae ablegati. Ei porno synodo nos omnes rio, Chosroenae regionis, die quarta octobris, anno interfuimus, nec non aliquot aliarum nationum epi­ scopi catholici hic commorantes, abbates generales 1736. monachorum Montis Libani et sancti Isaiae, missioHumillimus antistes narii Latini religiosorum ordinum apud nos degentes, Joseph Petrus, monasteriorum praefecti, alumni collegii Romani, patriarcha Antiochiae ac totius Orientis. magnates Gazeni et alii nationis primores. Quaecum­ que sunt gesta ac decreta, universi admisere. Nos Archiepiscopi et episcopi : quoquo illa recepimus, propriae manus subscriptione appositisque sigillis confirmantes, quemadmodum ex Simon Damasci. eo, quod vobis transmittimus, exemplo cognoscetis. Irr Domino autem confidimus, fore ut cuncta vestrae Abdalla Beryti. Elias Arcae. sententiae consentiant ; simulque rogamus, ut curam Philippus Lystrae. vestram de more operamque impendatis, ut, quae« Stephnnus Botri. D nobis probata et subscripta judicio sanctitatis suae Gabriel Aco. submisimus, ea ssfflus summus pontifex confirmare oannes Laodiceae. dignetur ; ipsius est enim absoluta potestas, quae sibi gnatius Tyri. , videntur, decernendi : nostrum est autem, omnia et Michael Paneadis. singula obediendo admittere. Quia vero ad voa pecu­ Tobias Cypri. liari quadam ratione referimur, vehementer exposci­ mus, ut, quod antea semper fecistis, nationem istam benigno favore complecti pergatis, curetisque, ut IX. Ad eamdem sacram congregationem de Propa­ liber iste, acta canonesque nostrae(synodi continens, 'i ganda Me epistola reverendissimi d. patriarchae qui nobis nostrisque sacerdotibus apprime est neces­ Antiocheni. sarius, typis imprimatur, unacum ecclesiae nostrae rituali, pontificali aliisque divinis officiis. Dum nos Efti ac rfti domini. Pervenit ad orientales istas ex intimo cordis affectu Deum oramus, ut majora Montis Libani regiones ritius dominus Joseph Aeae- vobia in dies charismata tribuat, diesque vestros per­ manus, apoetolicus ablegatus, .qui nobis reddidit fecta cum incolumitate ac prosperitate produeat. sacrum diploma aaOii pontificie maximi, nec non Datum in Monasterio l.oaisensi,in regioneChoaroena, vestras nobilisaimas litteras, quibus, nationem no­ die quarta octobris, anno Domini 1736. stram paterno spiritualia dilectionis affectu proaeHumillimus antistes, quentee, operam vestram impenditis. Ut ejusdem . Joseph Petrus, nationis ritus moresque componentur ac reformentur, lis'autem coram ingenti clari ac populi Maronitici patriarcha Antiochiae ac totius Orientis. coetu perlectis, una voce omnes protestati sunt, es esas mandatis a. Romanas ecclemae obesquentissi- I ·■ WW·· Synodus prov. Montis Litari; a. >7J4. P5 Archiepiscopi etspiscopi : 8i|MO DUMtci. Abdalla Beryti. BHt Area·. FMItppM LyKTM. S* xdoMri «Nanti sue büoL MmhmTw nitet · MOteBNUN MBM bm ite ac&âât. mm i d, abtepten mmkîl atNNMB φΜφΜΜΜΝ ni ailio semper at ubique praesto Mt, et in-id maxima incubuit, ut aedis apoateticae decreta servarentur. In eonun ««tom coenobio dominus abtagatua, quod antea fecerat, etiamnum moram trahit, hoc cogitans, Tobias Cypri. ut, quae in antedicta synodo stabilita sunt, opere Eodem exemplo tree litterae : prima ad eAiim car­ impicantur. Hucusque enim verbis aétum est ; supe­ dinalem 1‘etra, praefectum a. congregationis de Pro­ reat nunc, ut verbis opera respondeant, id quod paganda Ade ; secunda ad eAum cardinalem Belluga, enixe Deum rogamus, ut vestrarum precum adjutorio Hispanierum protectorem, deque Maronitarum na­ contingat. Haec autem omnia eo vobis significanda tione optime meritum ; tertia ad illAum ac rthum duximus, quod nostrae nationis vigilantissimus pro­ d. Philippum Monti, s. congregationis de Propaganda tector estis, ejusque negotia apud ssAum Romanum fide secretarium. pontificem, pro innata vestra benignitate, propter Deum curans ; quem proinde oheeeremus, ut dies vestros cum pertecta incolumitate ac prosperitate XI/Epistola reverendissimi d. Abdalla, archiepiscobi producat. Datum in monasterio Loaisensi, die 7 octo· -Beryti, ad emmentissimum d. cardinalem Zonda- B oris, anno 1736. darium. Data die 7 octobris, anno 1736. Abdalla, Beryti archiepiacopua oannaa Laodiceae, gnatius Tyri. iMichael Paneadis. I % l· EAe ac rthe domine. Postquam rAus d. Joseph Eodem exemplo tres aliae litterae ad eundem e Aum Assemanus, sedis apostolicae ablegatus, die 17 julii ac rthum d. cardinalem Antonium Felicem Zondadahuc pervenit, in id statitn incubuit, ut synodum pro­ rium : prima rthi Tobiae.archiepiscopi Cypri : secunda vincialem congregaret, quo et commissa sibi negotia rthi d. Ignatii, archiepiscopi Tyri ; tertia rAi patris expediret, et apostolica decreta exsecutioni manda­ Thomae Budi Alepensis, abbatia generalia monacho- * rentur. Quum autem diu multumque contendisset, ut rum a. Antonii congregationis Montis Libani. dissentientes ad consensum, reluctantes ad concor­ diam adduceret, tandem Deo favente contigit, ut. synodus celebraretur. Et primum quidemfiie 14 Sep­ XII. Ad s. congregationem de propaganda fide, epistola r. b. Caroli Francisci a Lu, ordinis tembris congregationes privatae haberi coeperunt, Minorem Observantiae, qui pro reverendissimo quibus interfuere idem ablegatus apostoticus, rthus p. Angelico a Gazzolo, Hierosolymorum ac totius d. patriaicha, episcopi, abbates generales monacho­ Terrae sanctae custode, antedictae synodo interfuit. rum, aliquot missionarii et alumni collegii Romani. Data die 3 octobris, anno 1736. In iis- autem congregationibus lectae et examinatae sunt, primo propositiones, quae a sede apostolica jam decisae fuerant : deinde aliae, quae nondum defiElbi, e r®i signori. I .do stato invitato il nostro ,nitae erant ; et quid unusquisque sentiret, requisitum padre rAoguardiano di Uerüsalemme da mons. Asse­ fuit. Sic vero patres, quoad nonnullos articulos, in mani, ablegato apostolico, per la nazione Maronita, e diversas abiere sententias, ut alii lAum d. patriar­ non avendo potuto intervenire al concilio provinciale cham, alii iftum d. ablegatum sequerentur; qt[UO r personalmente ; furono a me commesse le veci di factum est, ut ideta ablegatus ad turbas evitandas v poter» a suo nome trattare coi predetto mons, able­ una cum iis, qui secum sentiebant, a Raiphonensi gato tutte quelle cose, che gli sarebbero parse più sancti -Sergii monasterio, ubi convenerant, ad coeno­ eapedienti. Dopo qualche spinose difficolti, superata bium monachorum Montis Libani, quod Loaisense con destrezxa da mons, ablegato, fu terminato il con­ dicitur, se conferret. Ibi aliquot dies mansit, quibus cilio con soddistazione, e consenso commune. Nè hinc inde per litteras actitatum, donec sublatis, Deo altro sernbra restarvi.se non la conferma della s.sede, adjuvante, discidiis,rthus d. patriarchs, una cum suis, .affinchè^enga facilitate maggiormente l’esecusione ad memoratum Loaisense monasterium perrexit, ut di < quanto fu decretato, e la nazione Maronita possa ibi, quae antea examinari coeperant, recognosceren­ per Γ avvenire con veritA gloriarsi d’ essere più d* tur ; quod tamen non ea metnodo gestum est, quae ogni altta attaccata alia sede apostolica. Tanto mi supra observata fuerat. Non enim interfuere examini parve dover rappreeentare all* ee. loro, anche per ablegatus aut missionarii aut abbates generales mo­ aver 1' onore di poter col bacio divoto della sacra nachorum, sed soli episcopi cum rtho d. patriarcha porpora sottoscrivermi. ‘ Arissa, li 3 ottobre 1736. ·' 'et aliquot alumnis ; neque id examen recte et ordine actum est ; non enim plurium suffragia postulaban­ Umilliaimo servo tur aut superabant, sed id tantum efficiebatur, ut F. Càrolo Francesco da Li, missionario apostolico. propositae a nonnullis difficultates solverentur, et jurgia contentionesque tollerentur. Duobus autem Eodem fere exemplo duae litterae ad earndem post peractum hujusmodi examen diebus, publica s. 1 congregationem : 1. r. p. Josephi a s. Romulo, mis■ synodus haberi coepta est die ultima mensis Septem­ sionani apostolici, ordinis MinorunufObservantiae ; bris, in antedicto Loaisensi monasterio,cui interfuere, a. r. p. joannis Baptistae a Vineola, praesidis Terrae praeter eos, quos supra memoravimus, alii missions- sanctae, 1 in Arissa in Chosroena. rii Latini' apùd nos commorantes, monasteriorum d ’praefecti, magnates et primores nationis nostrae Maroniticae. D.uravit haec synodus tres continuos XIII. Ad çamdem t. congregationem epistola fr. IIdçphonsi « Nativitate, Carmelitae excalceati, supe­ dies ; et absoluta ac dimissa est cum summo animo­ rioris missionis Montis Libent. Data die 5 octobris, rum consensu : universi enim receperunt probaruntanno 1736. que propositiones sanctionesque in eo libro contentas, q^em rAus ablegatus apostolicua attulerat. Nil aliud igitur sunerest, nisi ut nonnulla perficiantur, quae, ob ' E Ai ac r Ai domini. Muneris mei partibus satisfe3uorumoam contentionem, nondum confici potuere : cisse non crediderim, si eminentias vestras certiores ivisio scilicet ac limites dioeceseoh episcopalium ; facere omitterem de ingenti gaudio, quo perfusi fuicoenobiorum mulierum a monasteriis monachorum mus in adventu in has partes il)Ai ac rAi domini absoluta separatio ; regularum demum ac constitu- Joseph Assemani, quem ablegatum apoatolicum a tionum pro monachia et monialibus regulas non ss. pontifice ad nationem Maronitam destinari prohabentibus compositio. Quae omnia, utarbitroMffius curastis. Multis jam ab annis, harum partium apostod. Assemanus eminentiae vestrae fusius exposuit. Et lici ministri concupierant aliquem ab hac s. congre.·-------quidem, .-j— nisi----.----------·_ ipse mente perspicacissima polleret,..et gatione deputari, qui, et propria solertia et vestra omnia sincero in Deum nostratnque nationem affictu fretus auctoritate, abusus nonnullos, qui in hanc prudenter rapienterque trsctasset, nunquam ea, quae nationem irrepserany evelleret et exstirparet. Enimincepit, perfecisset, neque nostrae nationi quidquam vero nec antiquorum canonum perfecta vigebat obser­ eorum bonorum obtigisset, quae ex memorata synodo vantia, nec multi inveniebantur inter praesules, qui profluxisse ii narunt, qui spiritualem profectum vel proprii muneris partes exsequerentur, vel eccle­ amant ; sed potius in summum dedecus et opprobrium siasticae disciplinae methodum observarent. Oppor­ incidissemus, eo quod quidam ex nobis ab ejusdem tunum sane remedium ingruentibus malis appositum W Synodus prov. Monde Libeni, a. 173t. hMMlw eeeaulH ne potferan «S mecuiarftos muMs fdA tadtMl» vanes disputationes iaatmm mm sent veriti. Venue benedicras Dena, qtri fecit nobis cum misericordiam warn : quantum fed ab initio incohup·· pro mm gieda «t populi chrietiaai bono et Anturae, die 4 octobris, anno syjfc. Basinentieruqa «t magnitaÂlnum vestrarum servus humiliitoM at obeeqsMutiastaiue societatis JeM miaaiooariue. superior mioaioah Antorae. ^Eodem fera exemplo scripsit ad eamdem a. congre­ concluaxMM actum eat. Illffiua patriarcha ac ceteri Maronitarum praesules, universa tandem natio in gationem r. p. Petrus Fromage, misaionarius bockunam sententiam, nemine reluctante, inopinato con­ tatis Jean. venerunt. Omnes ad hoc potissimum coegit naturalia illffii domini ablegati mansuetudo et tolera industria, qua ignarae doctnna, dissentientes patientia et relue- XV. Ad senctùsssnsan d. n. CiMalmftpem XU dutik Jw^lu Stmonii Aiutuni, nudm pea.tantes prudentia adeo evicit, ut velut ea somno tificis ac met·» sedis ablstatidulMa. Date di* repente expergefacti,omnes stuperent tantum consen­ sum in tanta dissentientium varietate. Actum igitur . z7 jannoru 1737. est tamdiu expetitum concilium.cujua canonum mulBihe de inconcussa Maronitarum in - titudine, clantate ac doctrina, hujus catholicae na------r’paler. ------- ,Quae ------------------------------------------------tinnis indigentiis abunde satisfactum fuisse credimus. B orthodoxa religffihe qpnatantia filialique in ’.. sedem ..'-.a ac devotione Vetus in eo orientale disciplina restituta esttdecreti apostolicam obsequio, -fide ------------— tibi, rpater -'—. patriarchslis auctoritatis limites ; episcopi et parochi ssfte, tuftque antecessoribus, summis Romanis ponmunus et onus declaratum est ; monachis regulae et tificibua, !inerat ----- - — opinio, eam ----- -------nunc— non per litteras — sanctimonialibus leges statutae sunt, quales a xelan- tantum confirmaruqf, per quas singularem ipaorum tiasitnd ac sapientissime quolibet poterant exspectari. in sanctam beati Petri, apostolorum principis, sedem, * Illudi nunc anxius exopto, ut eminentias vestras ........------------------------------- observantiam et. ubedientiam contestati sunt, sed ____---------------------tamdiu et ultra / sospites conservet usque novis etiam luculentisque argumentis comprobarunt, I '......... ·■ Deus, quoad ■ v _______ - !------------------»— ---■ ------- ---- quorum quum, ipsis enixo rogantibus, teque annuente ac ju­ haec omnino in praxim perfecte inducantur; sacram purpuram humiliter exosculans, debito obse­ bente, ad illos destinatus sum, ut salutare- nonnullis quio dicor etc. rebus in ecclesiasticam disciplinam ibidem sensim ac perperam invectis, a primaevo ejus instituto et splen, In Chesrovano, die j octobris 1736. aoré alienis, tua aiicioritate compararem remedium', Eminentiarum vestrarum quod per semetipsoe adhibere posse non sperabant. humillimus st obsequentissimus servus Quaecumque enim optatis tuis ad divinam gloriam fr. lUephoMui a Netniietc, anjmarumque salutem intentis profutura visa sunt, Carmelite .discalceatus, superior missionis Montis omni ope ac studio perficere curarunt. Ac primum quidem, statim atque longo et periculoso terrae maris­ Libani etc. que-itinere confecto, in Syriam, Ileo Uvente, perveni, Eodem fere exemplo scripsit adeamdem a. congre­ ex Berytensi urbe ad Montem Libanum insolitis lae­ gationem fr. Joannes Thomas a Cruce, Carmclita titiae et honoris significationibus me. tamquam tuum excalceatus, missionanus apostolicus Persidis, Syriae et sedis apoatolicae ablegatum, deducentes, pontificia diplomata et humanissimas s. R. e. cardinalium negoet Palaestinae. . . v tiis Propagandae fidei praepositorum litteras debito cum obsequio excepere. Quibus in echlesia patriar­ X/V. Ad eomdem r. congregationem epistola r. p. chal! coram innumera cleri populique multitudine fomitis Petri Hodinl, societati* 7esu, superioris Latine atque Arabice perlectis, etiam atque etiam missionis Anturae, in Monte Libano. Data *die rogarunt, ut, quod mihi sanctitas tua injunxerat, pa­ 4 octobris 1736. ternae tuae benevolentiae pignus, apostolicam bene­ dictionem, ipsis, Josepho nimirum Petro, patriarchae Antiocheno, archiepiscopis et episcopia, nec non clero Eflii et rfti domini. Summa cum humilitate et reve­ renda osculamur oram sacrarum vestium vestrarum, saeculari et regulari, principibus ac magnatibus, uni­ et ingenti cum gaudio certiores vos facimus de felici versis demum Christi fidelibus nationis Maronitarum, et prospero exitu, quem auxilio divino aortitum est qui eo confluxerant,tuo nomine impertirer.Quamvero concilium nationis Maronitae, quod illlhua dominus ardentissimis pietatis ac devotionis studiis sacrum Josephus Asse man us, ablegatus apostolicus, coegit in istud pontificiae caritatis munus complexi sint, vix monasterio, cui jiomen Louayse, die trigesima Sep­ satis referri potest. Hindtaorro ad ea negotia expe­ tembria hujus anni 1716, et cui finem imposuit die dienda curas omnes inteMerunt, pro quibus apos­ secunda octobyis. Omnia cum summa pace et mira tolicam tuam auctoritatem ac providentiam enixis concordia habita et tractata fuere. Librum Roma Srecibus interpellaverant : ut scilicet collabentem isciplinam in pristinum stlitum ac nitorem, coi latis allatum omnes approbaverunt : patriarcha, archiepiscopi, episcopi, clerus uterque, saecularis et regu­ mecum consiliis, restituerent ac revocarent. Indicta laris. Articuli duodecim celebres et maximi in ista eat igitur provincialis synodus, sex post hebdomadas natione momenti, omnium uno consensu, nemine habenda ; die nimirum quinta decima augusti in festo b. virginis Mariae,..quod in Canublnensi reluctante,accepti sunt.Abusus non pauci emendati. assumptionis ------- ... „ — Alia-demum bene multa ordinata sunt, quae ai, ut d patriarchal! ecclesia.cum innumera populi frequentia, consuevit. Verum quia antedicta ecclesia, spes est, et ut patres concilii sese obstrinxerunt, aer- celebrari ‘ ventur accurate, vere patip Maronitarum futura est quae in Monte Libano, in dioeceai Tripolitana, sita gens sancta, populue/acquisitionis. genus electum. est,' temporaride infidelium gubernatorum potestati Difficultates quam plurimae, tum ab episcopis, tum a subjacet, nec propter vicinas Tripolitani praesidia gubernatoribus regionis, tum etiam ab illffio domino copias illic praesules Maronitarum omnes ad synodum patriarcha allatae, et quae vix videbantur supera­ sine gravi et evidenti periculo convenire poterant.de» biles. superavit sua patientia et sua sapientia able­ crevimus,monendos esse tum praesentes tum absentes gatus apostolicus, prudentissimus in tractando toto antistites, ut in Chosroena regione, quam Christiani isto negotio sane perdifficili. Tanta-w gessit pruden­ magnates regunt, quaeque bidui itinere a Canubitia, tantam prae ae praebuit moderationem. tantam nensi aede distat, in locum post designandum con­ omnibus exhibuit benevolentiam, tantam mansuetu- dicta die congregarentur. Interim reaponsivas ad dinem.tantam humanitatem, doctrinam etiam tantam, sanctitatem tuam et sacram congregationem de Pro­ ut omnibus fecerit satie ; quod profecto mirum est in paganda fide litteras, ineunto julio datas, scripsere, tam multa potissimum archiepfacoporum episcopo­ quibus significabant, quaecumque ipsis a tua beatiturumque corona, in tanta animorum diversitate, in dine ' praescripta fuerant, se quamprimum accurate t tanta opinionum discrepantia, ante coactum conci­ diligenterque exsecuturossEx Libano itaque in Choslium. .Coacto concilio factum eat cor omnium unum roenam profecti, de loco ad concilium opportuno et anima una ; « A Domine ftutmm esi isfmt, A est arira deliberandum duximus ; alium enim alii, pro suo quis­ bits m omAs aosfrfe.s Quantum defatigarit UlAus able­ que studio, proponebant. In hoc demum sententia gatus apostolicus, ut ad finem illum peroptstam per­ omnium stetit, ut ecclepia monasterii Deiparae, quod veniret et ras eo adduceret, Dena ojmmi» maximus de Loaisa nuncupatur, estque monachorum ordinis, novit, et nos testee oculares fuimus. Petimus humil- s. Antonii abbatis, congregation· Montis Libani, in i quadam ratioM ad Ipsam patriarcham spectat, -------■-------- -— ....------- . — —=----- —------- > numine inspirante. cogitarunt. Ia nemiae prorsas discrepante, m tactum «m ia concilie cor «Miam «nam et aaint* moram trahere consueverat; vorumtamen quod an- «na i a. Romanam ecclesiam « sanctitatem tuam guttum id coenobium esset, nequeaetia amplumet amites uno ove ... laudabant ....j.·.. : subscripsere ·.—< omnes, pa­ opportunum,ut tantam dari populique multitudinem triarcha, archiepiscopi, episcopi, clerus uterque, sae­ capere poetet, publicam aç aotemnem synodum non cularia et regularis,quemadmodum ex ipsorum litteris alibi, quam in Ixxhae monasterio celebrandam esse. ad taam beatitudinem et sacram congregationem de Die itaque decima quarta Mptembns,ia festos.Crucia, Propaganda fide directis planum fit. Cuncta deihum, decreta omnia legi,examinari et exponi in memorata quae probarunt, decreverunt et propria subscriptione s. Sergii martyns ecclesia coeperunt. Quae enim armarunt, pro sua reverentia et submissione ac avito domino patriarchae supervenerant negotia, illum in obsequio in s. catholicam Romanam ecclesiam, quae Monte Libano usque ad initium illius mensis tenuere, columna et firmamentum est veritatis, omniumque ita ut a quinta decima augusti, qua synodus, ut supra ecclesiarum mater et magistra, et pro filiali erga . ________ , sanctitatem tuam devotionis studio, mutanda, corridictum est,,_______ cogenda_____ fuerat,___ ad__________________ quartam decimam septembris illatn differri oportuerit. Aderant privatis hu B genda.emendanda et confirmanda, humillime et obse- ♦ ■ patriarcham, · ■ quentissime, tibi, bihe pater, qui Petri apostolorum jusmodi tractationibus,praeter rthum d. archiepiscopos et episcopos, duo Latini missiunarii principis successor et vicarius es-in terris domini Dei ordinis Minorum s. Francisci de Observantia, totidem ac salvatoris nostri Jesu Christi, submiserunt. Habes abbates generales monachorum Maronitarum ordinis igitur, ssfte pater, synodum in Oriente celebratam s. Antonii magni, et quatuor theologi ex iis, qui in eo apparatu eoque Ordine, qui in Romano pontificali Romano Maronitarum collegio sacrae litteras hause­ ad formam sacrosancti concilii Tridentini aliarumque rant. In iis autem congregationibus lecti pecpensique orientalium synodorum praescribituf, ita ut quaç sunt primum quidem articuli illi, quos sacra congre­ hodie sub infidelium gubernatorum tyrannide gemit gatio de Propaganda fide jam examinaverat ac defi­ orientalis ecclesia, tuo sublevafa patrocinio, gloriari nierat, deinde canones et constitutiones, quae erant merito possit, antiquum sibi et ss. patrum suorum et in synodo promulgandae. Verumquia nonnullae inter orthodoxorum principum splendorem esse restitu­ patriarcham el episcopos de Sacri chrismatis distri­ tum. Quod autem videbatur deesse, ut scilicet quae butione deque propria uniuscujusque jurisdictione et in antedicta synodo verbis decreta fuerant, ea retpsa auctoritate inciderunt quaestiones, quae in antedicto et onere implerentur, id patres concilii sese accurate - Raiphonensi monasterio, ob excitatas a quibusdam confecturos disdrte luculenferque promiserunt. Ut magnatibus, ipsius patriarchae consanguineis, turbas, itaque'verbis opera responderent, decrevi, absoluto nec libere tractari, nec sine tumultu definiri poterant, ac dimisso concilio, statim ecclesias et monasteria visum est mihi' unacum piis aliquot praesulibus et Libani et Antilibani visitare, quo suum parochis doctis miasionariis, quorum alter Hierosolymorum munus onusque declararem, monachis et sanctimo­ ac totius Terrae sanctae custodis vices gerebat, nqc nialibus leges et. regulas, quibus eos carere cogno­ non cum abbate generali monachorum Montis Libatu^ veram, ab instituto ipsorum more non alienas statue---- . tpiscopos demum de pastorali vigilantia deque ad evitandas quae exarserant contentiones, e Raipho- \rem, el rSCtâ clerum populumque gubernandi ratione admo­ nensi ad Loaisae coenobium esse recedendum.donec, e rKU c discidiis e medio sublatis, pristinam animorum con- inerem. Res non aliunde , petenda fuit, quam ex ipsis sensionem redintegrarent; >d quod, divina adspirante laudati concilii constitutionibus, quas proinde in *. gratia, contigit. Qui enim dominum patriarcham ad libellos colligere placuit, ut, quae cuique impositae solvendas memoratas congregationes impulerant, ii, essent ab ecclesia sanctiones, et cognoscerentur et mutata sententia, omni adhibito studio postmodum servafentur. Interea contigit, ut tres Mahometan! curarunt, ut idem patriaecha offensioni et scandalo, praesides, Damasci nimirum, Tripolis ac Sidonis, ?|uo ceterae nationes ex ejusmodi jurgiis commotae adversus magnum Drusorum ac totius montanae ueratrt,quin etiam gravissimis detrimentis,quae inde Phoeniciae ducem, in Christianos summopere pro­ apostolicae amantissimum, ob innationi Maroniticae afferri possent, quamprimum pensum ,----- ■------sediaque ,... , ..--------------· agrum ~ j Jussu · »----- K nullaque interjecta.mora occurreret. Hunc autem in* cursiones in Damascenum ejus factas, incolas. scopum ad monasterium Loaisae, una cum iis qui bellum moverent. Ea res Libani et Antilibani in: secum sentiebant, repente et inopinato se contulit, Drusos christianosque, per continuum mensem occuut ibi,'quae antea in examen adducta fuerant, reco­ patos tenuit: ad arma enim ab omnibus est concla­ gnoscerentur,, iisque recognitis ac probatis, optata matum ; nec prius illa deposuere, quam, exeunte demum synodus celebraretur. Die igitur vigesima mense ottobri, quum, soluto certo vectigali,-optatam septima sqptembris resumendas congregationes patri­ subditis pacem et securitatem antedictus magnus dux archa edixit; synodum autem'tribus post diebus in impetravit. Tum vero ad monasteria et ecclesias eodem Loaisae coenobio habendam, communibus reversus, primum quidem sacras missiones in dioeomnium suffragiis decretum est. In iliis porro con­ ' ceaibua episcoporum ab iis, qui vel alumni in collegio gregationibus, quae tres continuos dies durarunt, id vel monachi in monasterio Romae fùerant, quotannis : .primam scilicet in dioecesi Tyria tantum effecere episcopi ac theologi, qui cum domino obeundas designavi .. patriarcha conveniebant, ut propositas difficultates ^et‘ “ Sidonienai, ·‘ ' secundam ' ’ in" Berytensi, tertiam' i in solverent, ac sinoeram voluntatum consensionem fo- Byblieiisi acc Botrensi, quartam ------ ‘— m — Tripolitana, ----- et scholas in constitutis verent. Ceterum neque ibi plurium suffragia portula- quintam in Cypria. Cypria Totidem ’**bantur aut superabant, neque cumiia aderant, quos ibidem monasteriis pro — puerorum informatione ape­ decrevi ut monachorum contuber­ supra in Raiphonensi ecclesia interfuisse diximus. riendas * *-------' ; deinde M Tandem,-favente Deo, teque, beatissime pater, in nium a monialibus quam longissime removerem, qua oratione pro nobis adjuvante, qua fieri potuit cele­ in re piuribua in monasteriis sacrorum canonum britate synodus aperta est die dominica, ultima Sep­ regulas nequaquam illibatas custodiri perspexeram, tembris,. anni Christian! millesimi septingentesimi quatuor .monasteria a viris prorsus remota, pro trigesimi sexti, in supra memorata s. Mariae ecclesia, solia sanctimonialibus dedicata sunt : primum nimi­ quam de Louisa vocapt. Cui interfuere, praeter do­ rum sanctae Eliae do Ras, alterum e. Oeorgii de minum patriarcham Antiochenum, arehieptaeopoe et Romans, tertium Deiparae de Acie, quartum sancti episcopos nationis Maronitarum, quatuor etiam alia­ Abdat de Araraje. A coenobiis vero, quae sancti Eliae rum orientalium nationum catholici episcopi ; duo de Bellona et s. Antonii de Bacata appellantur, ubi abbates generatas monachorum a. Antonii, alter scili­ feminae juxta aedes virorum habitabant, illas inde cet congregationis Montis Libani, et alter congrega­ ad alia feminarum claustra transferendas curavi. In tionis sancti Isaiae; decem missiquarii Latini ex qua­ M porro operam suam ac studium mectun contulere tuor religiosis ordinibus, qui* hie in Syrie vineam sempiterna memoria digni archiepiscopi Abdalla Domini colunt ; eexdocim monasteriorum * ti, Beryti, Tobias Cypri et Ignatius Tyri, nec non ma­ totidem diversarum ecclesiarum et gnates Gaasnii, qui Ageltonae in Cnoeroena domini parochi, ingens presbyterorum et' mul­ audiunt ; sed prae ceteris mihi praesto fuit Thomas titudo, Oasenii stagnates triginta, HabatacU duode­ Budi, abbas generalis monachorum Montis Libani, cim. septem Montis Libani et Antilibani primores quorum ragutaa et coostitutionoe pontificio diplomate Syaodw prov. > poMOB Bet· Qvttt Αμμμβ ιμμμμΙΜ ^umubIbb wbI MB* fusrit «t rogatus era. Acta» IHda». ·μοίμ nes agitantur ; quibus denique raeeadiia opus ait, ut ager Mte dominica·, in quo apinae multae ac tribuli, ob sacrorum operariorum nsgligsntiam ot librorem utilium defectum, «tait et in ceteri· Orienti· partibua, germinarunt, evangelico studio excolatur 1 ad te, Gabriels Maspani Damasceno at BHa Gemal a Zne> puter bflte, quo par est obaequio perferendum, dati· Mssbe, testibos ad praedicta omnia et singula vocati·, •d ·. congregationem de Propaganda fida litteris, habitis specialiter atque rogatis. furine exposui ; quumque, Deo favente,commisto mihi Ego, Georgia· dfeibua Eccbellensis. puNicus patri­ munere perfunctu·, ad urbem tuam, orbi· terrarum archal! auctoritate notarié· et anu» ex doobus prae­ raginam, regressu· fuero, «acri» pedibua tui» provo­ acuti· synodi notarii·, ad instantiam rflti domini Steluto·, roram exponam .^Reliquum,··!, ut susceptos · ma in ista Syriaca expeditione qualescumqua labores, ' praedictis rogatas publicum initruroentum sqÿïîsri, qua soles, oenignitate excipi··, m pontificiae tuae® «ole·, benignitate tuae scripsi, subscripsi, publicavi meoque solito signo , in me istemque catholicam Maronitarum nationem, ■ignavi. voluntati· pignudjtaauspicem epistolicam benedic­ Gsergfafarfi·*». tionem hnpertiari^P In Monte Libano,die 17 januarii,anno Domini 1737. Joseph Simonius Assesasnus, nthi domini nostri' pspse Clementis XII praelatas doaaesticus, et Sanctitati· tuae ejusdem sc sanctae sedis ad patriarcham, archiaddictissimus et obeequentissimus servua epiacopos, episcopos, clerum et populum natio­ Joupkae SûaoUoa rfaranaaoe, ni· Maronitarum ablegatus apostolicu· etc. tuus et sedi· spostoliese in Syriam ablegatu·. Universi» et singulis, quorum interest, praesente· inspectaris, tecturis, vel tegi audituris fidem faci­ mus sc testamur, supradictam dominum Georgium Abibum EccbeUenscm esse talem, qualem ROGITUS ACTORUM SYNODI. •o facit : publicum nimirum sabra auctoritate patriarchal! notarium et unent ex duobus prae' sentis synodi notarii» ; ejusqus .scripturis et in­ In |>ei nomine. Amen. Praesenti publico instnistrumentis per eum confectis tam in judicio, ■ mente cuncti» notum «it, quod anno a nativitate d. n. . quam extra, adhibitam semper fuisse et ad prae­ Jesu Christi 1736 diefbu·] 14, tj et ιβ mens» Septem­ sens adhiberi fidem. In quorum fidem etc.Datum bris, in ecclesia ·. Sergii martyri·, in monasterio Raiin Monte Libano, in monasterio Loaisensi, die phunensi, in provincia KearoaneniiMontia Libani,«u4 octobris, anno 173Ç. proscripta synodalia decreta et constitution··, mature SNRBNMtt ftt. prius adhibiti· in consilium rdtis dominis «rchiepiscopis, et episcopia, nec non ordinum monasticorum c atque monasteriorum abbatibue.aliiaque doctis,pii· et. SACRA CONGREGATIO PARTICULARIS Krudentibus sacerdotibus,tum «aecularibua.tumregu· iribu«,ac praecipue Latinis s. congregationis de Pro­ super ■ paganda fide missionari», considerata et examinata ; roytstaate synodi aaticcds lamttar··, postea in ecclesia ssfltae Deiparae in monasterio Loaiaensi monachorum ordinis ·. Antonii abbati· congre­ habite coram aaAo die rj sugusti 1741 ccnsuit dictam gationi· Montis Libani, diebus sy, afi et <9 aeptemsynodum corrigendam ease, ut sequitur r bris, iterum in examen redacta et probata ; demum in synodo Montis Libani in .eadem Deiparae ecclesia eodemque Loaiaenri monasterio, praesidentibus UUhis Mmwri 5, [nÿra ew jy] : « Dispensatio taman per patriarcham non doter ac rAis dominis, domino Joaspho Petra, patriarcha Antiocheno, et domino Josepho Simonio Assemano, generaliter, sed pro unico ieiunio tantum, et pro illa •sibi d. n. papae Clementis XII praelato dotbestieo rice juxta necessitates certi loci, temporia et causse. > ejusdemque ac sanctae sedis ablegato spostolico, ac ». — UH. mm·, d, («apro eoi. 57], iUorfoeia msMis praesentibus rtbi» dominis «rchieptscopia et episcopis, pool t varia * universoque clero, tum saeculari, tam regulari, ibi­ « Pentecostes cum die sequenti > addatur : dem ad synodum celebrandam vel audiendam, per « dominica ssdtae Trinitati· ; edictum respective vocat» ac legitime congregate ; festum corpori· Christi. » praesentibus etiam et audientibus universis nation» , — Pari, t, tap. f, num. J», rz, [nÿra eoi. Maronitarum principibus et magnatibus ac praesertim fort wrda .· « probato· recensentes » : ■ Gasénia et Habaiacua, omnia et singula in actis supra« Exemplar autem ab ipsis revisum ac emendatum scriptis atque ante synodalia decreta inserti» redacta ·. aedi· apostolicae judicio probandum vel emendanet fideliter enarrata, gesta atque peracta fuere ;; nec nec ~ D dum transmittatur. » non per dominos Eliam Saad, arahipresbyterum et StephanumVarde.presbyterum.tiusdetp «ynodi secre­ poot wrba .· « crate etiam, » daMori··' wroa : tario· in codicem relata, permM r. d. Arsenium, « Si fieri potest, » et foot wrta .· ■ monachum congregationis Montis Libani, d. Jacqbum < inter poenitentem et sacerdotem, · addatar : Avodium Hesronitam et d. Antonium Gustanum, < Omnino. » ejusdem «ynodi lectores, alta et iatslligibili voro · 5. — Pari. ». cap. 6, tata·. 6, [a^roaat. 63^pot-5S, suggesto Imita et publicata fuere primum decreta pool vrrèa : « Monentium poenitentia, » : synodi praslimiwtria, ac etiam lecti et deputati fuers « Et quorumcumque ad formam cap. Alma mater de eent. excom. in VI. » secunda ocSobria, in es^sosaioaiibus, tam saonequam 6. — nU.pooterrioM .·« Pentecoatsa. » < Corpori· Chriati. » post vesperas, per aotalam domino», synodi secretario· et lactores, promulnta fuere suprancripta decreta et 7. — HU. poti wrfia .· « vel altero ministrante » : constitution·· synodal··,· petas·· paurtiscapita primo « Et omnia serventur ad formam cap. Alma mater, usqus ad capo* ultimum quarta· partfe fectosiv·; noc ut supra. » 8. — Pori. »r oad. zz, aro·. 13, par. 80, («taro eri.· . ad sanctam aynotan Montis I 4»), foot eardom .·« triennium »: usque ad ultimum. Quae omnia --- - _ < Continuum. » ■ ■ i ÀatinnhMia ίγτίι*^— · λ»ιι^ ιι·υ·«. » 4 fr WtJ'1 LI-1.1 l"i.te· adr, [ηφηι cel. aanctiaaimua mandavit, dictam congrëgationemTdepumiro wrta*· .· « Negotia » : tatam pro conailio praestando, haberi coram aancti* « (Salvis tamen causia ad solum Romanum ponti- tata ana.' Quare subrogato fa/snsste cardinali Petra, praefecto flde, ficem spectantibus). » , ______ aacrae congregationis de Propaganda _ attenta absentia -cardinalis cardinalis Resaonici, primum in V. certi. Prtr·, praefectus. PUlMutif Meatitaa sccretarius. /easatasi deputati, coadunata fuit.dicta particularia congregatio coram eodem sstfio d. n. die »7 augusti >74i, ineaque aequentia dubia proposita faerunt pro voto consultivo exhibendo sanctitati suae : t. An epoatet de legitimita te dictae synodi; DECRETUM a. An canon quoad cohabitationem prohibitam tnonialium seu mulierum ciim monachis sustineatur, sacra» oongregatiemis d» Propaganda fid» vel quomodo moderandus ; • in apostolic·. aadibua dictae «cm congregationi·, die at anno Deputate igitur per eussdam ' ritem «antifloam quftua supra. cotytegatioM particulari aHqusrum 0. It'e. οβιϋnalfam congregationis de Propaganda.*/·, pro roto PM&n· d» MtoMus, secretario». eidem pontifici exhibendo, an meet dicta synodus > ; ,X. ' - I >9$ Synodnipronr. Month Ul—i, «. 17J<- * ! 13 * SUPPLEMENTI)·. IMbaaitM iMtamar^ i· «oaw U £mmm] _ Rxcerpta ex eMMrtfartfonfaM apoMoHcto ad nynodum Zamoocienaem pertinente. /. Ex Mto srafessu JMkMrMt ClemMtis VIII : a reittemt Mt radtera tant, qw ia schismate nulli Ifomis/testem, data *3 dec. 1595. «netam maximo rectori cohaerebant. Id «rtenxeo • non videt fiMÜfas obtineri, si, quioqsrid est RutbonoUt da Rntirancran ad RnmcMm eodedans redite ram Baritiancram sodalium, totius Russia* protoet reconciliatione ad posteritatis memoriam certa et srdtimandritae obediat steqne imperata factat. Nec perpetua exstet testificatio, bac nostra psrpstMcons­ dubitari potest, haap Amae ejusdem Zamoeoenrit titutione vv. S*. Mfchae^Kn,.ardrie|iiocop«m mqtro- condlii mentem, siqi n metropolita Leo Kiaxka, poütatn, et ceteros episcopes Ruthenos supradictos, qui, permittente R sede, synodum ipsam conqui decreto consenserunt et litteris ad nosmbocripee- gregaverat, vix M •cceperat, scilicet quadra­ fQtttp tUft VMMQfcM^Mmn ihtMtM» CM CSM OSUli gesimo poet die, enta aliis suae gentis episcopis sedulo eorum doro et popriNtetionis Rotbenâe tea Rumen, poetolavit, ut ciusctaa Basilianae familiae supremus quae ad temporale donunium et ditionem carissimi praefectus altenmtim eligeretur ex Lithuanis et Voflta nostri Sigismundi, Potoriae et Snedaa regis, per­ UmnienribM inpnachis,' dato documento, ita sentisse tinet, ad tandem et gtoriam mactae et individuae Tri­ de uno constituendo praeside Zamoacienrium petram nitatis, Patris, PUii et Spiritus sancti, ad incrementum constitutionem ; qua in hunc sensum accepta, syno­ et'exaltationem Usi Christianae intra grsnrimn edde- dum confirmavit apostolica sedes, cujus est de vero stae catholicae et unitatem s. R. e., uti membra ad- synodal! sensu judicare. atra in Christo, recipimus, unimus, adjungimus, adnec-B Quod autem attinet ad vestras modeste'exhibitas timos et incorporamus, atque ad majorem caritatis querelas, iisdem nostris decretis imminutum iri epi­ nostrae erga ipsos rigniecstionein,emnes sacros ritus scopalem jurisdictionem, monachia ab ipta exemptis ; et caerimonias, quibus Rutheni episcopi et clerus juXta satia erit ad eas' sedandas, ut in memoriam revocetis aanctotnm petram Graecorum instituta ta divfan ori­ id antea a vobis concessum sponte fuisse et in oecuent et sacrosancto mistae sacrificio ceteroranque menica Tridentina synodo expresse comprobatum sacramentorum admipistratione aliisve sacris tanc- confirmatamque : quam saluberrimam synodum liben­ tionibus utuntur, dummodo veritati et doctrinae ter a vestro Zamoecienri conventu, nulla exceptione, Uri catholicae non advertentur et communionem venerabunde acceptam, ex «jusque placitis plura sae­ cum Romana ecclesia non. excludant, eisdem Ruthe­ pius a vobis sancita fuisse, profecto non ignoratis. nis episcopis et clero, ex apostolica benignitate Nec vobis in mentem veniat reputare, quicquam ibi permittimus, concedimus et indulgemus. . vestris Ruthenis ritibus adversari, quos et quoecumque alios laudabiliter institutos ubique servandos IIM conjirotatione tynqdi JprmescMUUM ex ency- existimarunt sapientissimi illi patres, rati ex incor­ clyca epistola Bbnedicti XIV : Altatae,data *6 julii' ruptarum caerimoniarum diversitate catholicae eccle­ >755· siae decus accedere. Et a nobis quam maxime alienum Deprehenditur [summa aporttaicae sedis in sdryan-c ** ab Mu«nodi sententia vel minimum recedere. dia ritibus orientantes sollicitado] ex confirmatione synodi provincialis Ruthendram coactae in urbe Zamoadae anno 17», ad quam examinandam nos quo­ que, quippe qui time numere secretarii congregationis concilii tangebamur, acciti taimua a fel. ree. Bene­ dicto ΧΠΙ, qui, licet obsecundandum putasset tasinuaticnibuspatramepiedemconcilii.aquites nonnulli ‘ ritus inter Graecos vigentes Mtis decretis vel tempe­ rati taceant vel sublati, pnwdictMn synodum confir­ mavit quidem saris. apoetotida litteris in forma brevis| . datis anno 1714, tee tamen addita declaratione : It» la»a, fer «sates /rosafacte synodi cenjtrmuttaiMM «te. [cf. Mansi-Coloti, CMr„ (190a), XXXV, U39. (>»<>5), XXXVIII. 334 D] Benedictus XIV : /uter^htrti, s maii 1744. 5 4. Ad normam resolutionis [concilii ZamMctaosis] coactum fait anno 1739,1η civitate Leopolis captorium generale, praecidente archiepiscopo metropotitano et adstante congregationis ss. Trinitatis proto-archimandrita ; ac monasteriorum unio peracta fait, et totus onto s.-Basilii Ruthenorum distinctas remansit' in binas congregationes, quum praeter veterem congregationem provinciae Lithuanae, ss. Trinitatis nuncupetam, nova haec efformata fuerit provinciae Russiao seu Polooiae, sub invocatione Patrocinii Miae virginis. ...16. [Deinde] cum [apostolicus] nuntius convocationem capituli generalis indixerit in civitate Duboensi, de mense ma» anno i743,metropoliiano in eo praesidente atque interveniente ep. Zenopolitano ZZZ. De arafene ssoMsterierstm erd. «. Betilii. Quae d ab ipso nuntio eubdeiegato : in eodem capitulo, •d WMQweede® tytiodi ZèMOtcfanudecretiiM d· nionaiteriis (Manti-Coleti XXXV, >5*5-6) tacta favente Beo, constabilita fait unica congregatio, ex rintf MB» φΝ* OMpNntVg Benedicti XIV îiîtiœ duabus praefatis provinciis cosnposita, sub regimine apoeto&ne docebunt : £fas dsttatare,.*7 nov. 174», unius proto-erchitnandritae ; supradicta etiam alter­ native [in eodem per vices ex alterutra provincia ί drita ticoe •IMMM M*0 debeat in manibus metropolitan!, tam ano', turn totius religionis nomine, tamque «gg .sanctam sedem, quam electione, addito eisdem protoupddmandritae, qui erga ipsum metropolitanum, asamdam omnia jura, jam electus ftserit, suffragio. constitutiones et decreta · teneteedeefethKcelete; Postea Bénédictin XIV litteris aptMtoHciaSqprr/esupost hqjusmodi verba, etiam haec alia per vos ad­ Aem, datis3O mart.1756, approbavit haec, quae se­ denda esae praecipimus, nempe : et juxta praescripta quuntur, decrete peculiaria cardinalium congrega­ in litteris sanctissimi domini nostri etc. , quibus idem tionis de unione monasteriorum ordinis s. Baaûlii ■ proto-archimandrita et religio manifeste obligetur ad Ruthepqrum. observantiam et exsecutionem eorum omnium, quae I 2. Primo itaque definitum atque decretum fuit, in hisce nostris litteris continentur. . 1 23. Vita fimeto proto-archimandrita, decrevistis, abbates seq archimandrites monasteriorum praefatae immediatae quod primus consultor generalis, ex ea provincia eii-B congregationis _ _ . .jurisdictioni proto-archi. ----- . .. .j.---------- -------- ! ·j-i —... ite gendus, ex qua erat defunctus proto-archimandrita, mandritaqprotefaporeexistentis subesae debere; reget, cum scitu metropolitani, religionem, deindeque tamen, ut unusquisque eorum institutionem quidem ea subjungitis, qliae intimationem faturi capituli gene­ a metropolitan©, installationem vero a proto-archi­ ralis pro successoris electione concernunt- Loco ita­ mandrita suscipere teneatur; obedientiae autem jura­ que praemissarum vocum : reget, cum scitu metro- mentum in metropolitaAi inanibus praestet; cujus [ politani, religionem, alias haace substituetis : reget quidem juramenti formula ita concepte sit, ut rela­ religionem, certiorato prius de obitu proto-archimem- tionem habeat ad omnia jura,constitutiones et decrete dritae metropolitano, eique servato 'debito honore et ab apostolica sede emanata, et signanter ad ea,quae in pntedtatis, quarum initium eat : Inter plures, et in reverentia. f 24. Illud vero pro recte monasteriorum utriusque praesentibus nostris litteris continentur. 13. Secundo statutum est, ut praedicti abbatesaeu provinciae Lithuanicae et Polonicae disciplina sapien­ ter constituistis, ut orientalis ecclesiae usus, consue­ archimandritae in posterum, tam in provincialibus tudines, exercitia, jejunia, ritus et caerimoniae in iia- suarum respective provinciarum, quam etiam in gene­ - deni observentur. Quod quidem statutum summopere ralibus universae congregationis capitulis,, activi et commendamus, perpendentes, quod olim, quum ad passivi suffragii jure fruantur, servatis tamen ac reli­ Kioviensem metropolim evectus fuisset de anno 1613, giose impletis iis, quae circa vocalium numerum de­ aupracitatus Joseph Velaminus, nobilis Lithuanus, in creta fuerunt in saepedicta epistola : Inter plures; ita hoc collegio Graeco de Urbe educatus, institit coram videlicet, ut in designato hujusmodi numero abbates fel. record. Paulo papa V, praedecessore nostro, atque C ipsi includantur. 14. Tertio decretum fuit, proto-archimandptae lici­ obtinuit declarari per apostolica» litteras in forma brevis dates die 10 aprilis 1615, nullatenus Ruthenis tum fore, abbates regulares seu archimandntas mo­ ad communionem sanctae sedis nuper adjunctis im­ nasteriorum praefatae congregationis visitare, atque positam esae legem.ut, abdicatis propriis ritibus,eccle­ etiam eos in actu visitationis hujusmodi, quoties id siae Latinae ritus amplecterentur. Cum autem nos, exigat monasteriorum utilitas, ab officio suspendere : elapso proxime anno 1743, sub die 24 decembris, epi­ reservato tamen suspensis jure appellandi in devolustolam encyclicam dederimus ad patriarcham Antio­ tivo ad metropolitanum, tamquam sedis apostolicae chenum Graecorum Melchitarum ceterosque episco­ delegatum, ac etiam appellandi in suspensivo ad eumpos catholicos illius ritus,eidem patriarchae subjectos, dem, ai forte proto-archimandrita in praefata visita­ in qua plura disponuntur circa abstinentias et jejunia tione ad alias poenas corporis afflictivas aut infamiam aliasque consuetudines orientalis ecclesiae ; volumus, irrogantes contra praedictos abbates processerit. i 5. Quarto, ai extra visitationis actum, proto-archi­ ut istius quoque mentionem faciatis, et praedicto de­ creto hujusmodi verba addatis juxta epistolam decre­ mandrita procedere velit adversus dictos abbates in talem ,ss. damini nostri etc., quae fait a nobis, ut causis graviorum et personalium criminum, quae, ex supra, conscripta, adjecte poena privationis vocis juris praescripto, depositionis poena vel alia corporis activae et passivae, ipeo façto incurrenda, non solum afllictiva aut infamiam irrogante punienda essept : ab iis, qui ecclesiae orientalis usus, consuetudines, decretum fait, id aliter ab eo praestari non posse, jejunia,ritus et caerimonias transgrediantur, sed etiam quam legitimo proceebu efformato, et una cum conab ipsorum superioribus, qui dispensationem ab eorum Dsultorio suo, collatis sententiis, statuendo, quidquid obsêtvantia, etiam in casibus particularibus, absque in cama decernendum et pronuntiandum existimave­ rit; ab ildro aufom sententia, licitum et integrum juste ef urgente causa, concedere audeant. 4 >5. Inter officiales religionis, quod ad procurato­ Ibro appe&atiaoefa, etiam ia suspensivo, interponere rem generalem attinet, optime ip vestris constitutio­ nibus decrevistis, ut alternis vicibus ex Utimanica et Colonica provincia eligi deberet. Sed et ea dispositio magis perspicua reddatur et nullam in exaecutione si tort· gravante·* teM aliquod a proto-archimandrita difacultatem involvat, in eam, quae sequitur formam, illatum Maae qontendant, recursum habere ad metroredigenda erit : Procurator generalis m/eetersen eligatw in capitulo generali, et in ejus electione serte- tamen semper 'apoetoikae nuntiaturae ejusdemque ter alternative ; ita ut, quatiet proio-archimandrita 'mdH auctoritate. est ex provincia Ul)uitsiM,pKiiniler gesseratis sil I j. His autem adjecta Mint aliadecretet-qyae ani­ monachus professus provinciae Ixioniae, et e contra. marum Christi fideUum salutem, eorumque spiritua­ Cum autem in vestro capitulo generali, in quo proto- lem curam concernunt : quibus edicendis occationem archimandritem elegistis ex provincia LUbuanica, et causam id pr»ebuit,quod nobis «t apoatoHcae aedi minime electum fiasse viderimus procuratorem ge­ innotuit, saepe contingere,ut,propter penuria* sacer­ neralem, nos porro addimus, quod, pro currenti dotum mecUlariwn ritae Graeoo-Rntbeui, necessario quadriennio, proto-archimaadrite cum consultoribus cogantur ejusdem nationia epiacopi monachos psue- •.tn·. 3*> dtetadte «A gantera mImr· cm· evocare; . dogaaatici· doctrinis diadgte praaeertim liturgie· m «tes aBqsate «BtellM «t fis ud iuasrvfetera M^jWM^tV*tMBiCM3ieMr* Mnc^pptfeoHc* μ4μ, isftü* •Briate«te«MteteteR».()te' tea· «gratta HMHb ilii Mugisti* M MSAMktMiMft Twitsti· cmUm, Vix M d^pMlMMlfit ^MÎMMMM fi iWlMPMt *Ayw«nM veetri ut, gtda Ipsi* subjecti esse debeant eisqu· rationem reddere de rectioree viei /itérant, ndamarant/axt tamgnam injuncti adba oAdi administration·: ita at, quicumque .ratem ab iUtrttiat xUnuha^utn» dianmlm, regulare· ad animarum curam et sacramentorum ad· aligne abhinc Inw^arqeMinn/ammf. Quapropter, ceu mtaiatntiocwm.ut supra, assumpti faerint, in iit, quae tradit idem aa. pontifex, «e régala omnino urvanda ad utramque hujusmodi ministerium pertinent, imme­ eet, gee etatuitxr, iitcanenlia eede apoetolica, in eacrie diatae episcoporum jurisdictioai,visitationi et correc- rinitu nihil eete innovandum, etiam nomine inetautionisubesaedebequtNunquamveroanimaramcuram randi caerimoniae, gnae Uturgiie ab eadem sede prosuaciper· possint, niai antea opportunam eorumdem p bâtie magie conformée esse videantur, niei dt graviecpuaopatvne approbationem obtinuerint, quam qui­ simis caueie et accedente eedie apoetolicae auctofjtate. dem hi, praevio eorum examine circa idoneitatem, ai (Greg. XVI ; Inter gravissimae, 3 febr. 1833 J id necessarium et expediena esae judicaverint, ipsis Hisce porro juris principiis, quae pro universis elargientur. Si Mitem aliquo· ex monachi* ad inaer- Orientalis ritus ecclesiis sapienti consilio fuerunt,san­ viendumeccleni* cathedralibus assumi contingat, hos cita, regitur quoque... liturgies disciplina Rutheno­ etiam decretum fuit, in ii», quae ecclesiarum hdju*· rum. ... Ad nos relatum est, inter istos catholicos modi servitium divinumque cultum respiciunt, prae­ Graeco-Rutheni ritus vel acrem controversiam de re dictorum episcoporum jurisdictioni subesae debere. liturgica temerario ausu excitatam esse, ac quosdam I 8. Quas quidem omnes resolutiones, ut supra exsistere, licetjn clericali ordine constitutos,qui rebus captas, nos tunc approbavimus; et nunc itcrum.prae- novis studentes sacras caerimonias, alias immemora­ via confirmatione aupracitatae constitutioni» nostrae bili usu receptas, alias quoque Zamoscenae synodi, Inter plures, quoad ea omnia, quae iisdem resolutio­ quam apostolica sedes probant, sanctione solemniter nibus hucusque relatis contraria non sunt, praesen­ confirmatas,propriojubitu immutare ac reformare per­ tium litterarum nostrarum tenore, eas approbfenus et tentant. Sed quod magis nos angit et intima aegritu­ confirmamus atque omnimodae exsecutioni mpndari dine cor nostrum afficit, est, quod recenter accepimus volumus et statuimus. de miserrimo rerum statu, .quo affligitur Chelmensis dioecesis. Siquidem, recedente ejusdem episcopo pau­ IV. Quo majus schismaticorum odium contra syno­ ci» abhinc anni» per nos ipsos instituto et spirituali dum Zamoeciensem exarsit, eo major eminebat vinculo cum eadem dioecesi adhuc illigato, quidam r. eedie in tuendis ejusdem deiretis sollicitudo. Ex pseudo-administrator, quem nos episcopali munere variis constitutionibus apostolicb, quae id osten­ indignum jam pridem judicavimus, minime dubitavit dunt, hasce eligimus : ex bulla Pii VII In univer- ecclesiasticam jurisdictionem usurpare, cuncta in tahe, data aa febr. 1807, qua ecclesiam Loopoiien- memorata ecclesia pessumdare ac potissimum rem lit&rgicam canonice sancitam proprio marte confun­ sem ad metropolitans® ecclesiae gradum evexit. dere ac perturbare. Volumus etiam, quod omnia et singula, quae sta­ Moerente» adhuc prae oculis habemus circulares tuta fuerunt in laudata Zamosciae synodo per apostolitteras datas x> oct. a. 1873,editas, quibus infelix ille licam sedem confirmata, nunc et in posteram a Leopseudo-administrator divini cultus 'exercitium sacrampoliensi et Halicieasi metropolita atque ab episcopis que liturgiam innovare audet, ea plane mente, ut m Kelmenti et Presmiliensi et ab universa natione. Rucatholica Chehnensi dioecesi schismaticorum liturgia thena observentur, firmis et in suo robore semper inducatur,et ad rudes ac simplices decipiendos eosque mansuris apostolicis constitutionibus et conciliorum facilius ad schisma impellendos ipse non erubescit in generalium decretis super ritibusGraecorum emanatis, medium proferre nonnullas apoetolicae sedis consti­ nec non w. ff. nostrorum s.R.e. cardinalium tam nego­ tutiones earumque sanctionibus in suum sensum de­ tiis de Propaganda fide praepositorum, quam interpre­ tortis fraudulenter abuti. tum concilii Tridentini, respectivarum congregatio-. Porro, quae in praedtatis litteris de re liturgica dis­ num auctoritate salva semper et integra remanente. ponuntur, nulla prorsus et irrita exsistere nemo est > qui non videat, eademque nos nulla et prorsus irrita Pius IX ad archiepisoopum ecclesiae Leopoliensis apostolica nostra auctoritate declaramus. Imprimi» Halicienais et Camen. Ruthenorum aliosque episco­ enim memoratus pseudo-administrator quavis eccle­ pus ejusdem ritus. siastica jurisdictione penitus destituitur.... Ad harfc Omnem sollicitudinem vel a primis diuturni ponti­ sacri ecclesiae canones antiquos'orientales ritus )«gificatu· nostri armis adhibuimus atque Operam dedi­ time inductos religiose utique servandos praecipiunt, mus ad spirituale orientalium ecclesiarum bonum cumpraedeceeevreenoetriiRemanipontificeevatittecon· procurandum et fovendum, solemniter in cetera de­ eultituftu duxerint ritne hnjnemodi, gna in parte nec clarant·· sartas «t tectas religiose servaqdas et custo­ fidei catholicae advereantar, nec periexitim generant diendas pecuhares catholicas Hturgias (littetas apost. animaram ont eccleeiaetùae derogant honeetati, ap­ ad Orient. In «Sjferaw datae i Jan. 1848), qua· pariter probare om permittere. (Bsned. XIV £tei paetorapraedecessore» nostri maximo in pretidsempsr habue­ ÜC) ; at simul ipsi solemniter indicunt, nemini pror­ rant Qua porro ia natocuteisste sunt, quas Cle­ sus, hac ·. sede inconsulta, fes esse in re liturgica vel mens VIII tradidit ta sua coostitutioM Magnus Do- levions innovatione» peragere, quemadmodum sat» mintuta. 1598, Paulus V ta sao brevi data 10 dqc. abunde commonstrant apostolicne constitutiones, 1615, ac potissimum, reliquis omissis, Bssisd. XIV ta qua» hritio retulimus. suis encydicis litteris Demandatam h »743, «t Alia- r Nec ullius momenti est, quod ad fecum faciendum adjicitur, nimirum liturgica» hujusmodi innovatione· tarrsw/a, 1755. Cwsi autem arctissimus *»5«·»** ***"^1*. q·® cum proponi, ta orientalis ritus expurgetur et ad nativam integritatem lectitantur. Quaadoquidem Ruthtaonan j t actuate st noacoutrofitosota tcvectamreiigioostusesniliturgia nail· *H· mm potest,airi qua· a «.«ooMw ai, qsnvta innovatione potatus interdicta·st accsBUtam patribus tat fasstitata vol synodcram «minita* san- sncronun caaosusm hw ia ro cdtaorum, ac potiaaimton dta ▼·( lagittao usa indncta, apoataitoa asds dva de­ totius nationis, ai opus fuiréet, congregandi instruc­ creta exsecutioni mandanda curat, ac pransi ctim tum, ablegare dignatus fuit. Hic autem supremis ejus­ omnimodam monialium a monachis separation em : dem Clementis praedecessoris jussibus ea, qua dece­ non levis eUmdem ablegatum inter et petrianham bat, obedientia obtemperans, Orientem contendit. quoad modum separationis emersit dissensio. Acpossit Postquam ad Libanum Montem accessit, apoatoKca deinde controversia de inhibita quacumque vel modica mandata, decreta et instructionem dictae congregatio-B pecuniae summa aut aliarum rerum contributione, nis in apostolicis litteris et decretis, ut praemittitur, tum in sacrorum oleorum distributione, tum in sacro­ contenta, iisdem Josepho Petro, patriarchae, aliisque rum ordinum collatione, patriarchae aut episcopis praesulibus Maronitis exposuit. Quibus omnibus cum alias solvi et erogari solita. Demum de statuta unius­ 'veneratione apostolicae sedi debita exceptis lectieque, cujusque propriae ecclesiae antistitis firma incardiunanimi consensu statutum fait, ut synodus hujus­ natione et episcopatuum ad certum numerum, juxta modi haberetur, in qua non solum recitarentur atque folium ab ipso patriarcha, archiepiscopis et episcopis observanda proponerentur decreta et ordinationes subscriptum, reductione, discidium erupit. De hibee dictae congregationis Propagandae fidei; verum etiam omnibus idem patriarcha, et per suas litteras a. 1737 alia decreta et canones, si aliquo pacto id ad eccle­ scriptas, et per suum nuntium a. 1738 hanc alnfarn siasticam disciplinam cum ejusdem nationis laude Urbem assequutum, apostolicam sedem consuluit. reformandam illustrandamque. necessarium atque t 7. Narratis autem relatisque prius in saepodicta opportunum fuisset visum, conderentur. congregatione Propagandae fidei non semel habita Ï. 4. Interpa variis prolusionibus et congressibus quamplurimis, tum quoad puncta in antedictis arti­ ante peractis, synodus hujusmodi, quae jam indicta culis contenta, tum quoad auctoritatem legitimitpfuerat, in ecclesia sub invocatione beatae virginis temque synodi praefatae, rationum momentis hinc Mariae immaculatae monasterii de Loaisa diiectorfam inde adductis et accuratissime expensis ; audita tum filiorum monachorum sadeti Antonii congregationis v. f. Gabrielis Eva, archiepiscopi Cypri Maronitae, Montis Libani, in provincia Chesroanensi Phoeniciae tum dilectorum filiorum Thomae Bûdi, abbatis geneconvocata fait. In ea sane praeter patriarcham etc relis monachorum s. Antonii dictae congregationis ablegatum hujusmodi interfaerunt archiepiscopi et Montis Libani, et Pompilii Rodata, in bibliotheca episcopi, nimirum quatuordecim Maronitae, duo Syri nostra Vaticana Graeci scriptoris et de rebus orienet totidem Armeni, abbates generales monachorum, talibus non ignari, quibus synodus praefata revidenda tum sancti Antonii congregationis Montis Libani, et examinanda commissa fuerat, relatione : particu­ tum sancti Isaiae, singuli cum quatuor definitoribus larem congregationem eorurtden w. ff. nn. Propa­ et aliis abbatibus localibus, tam ejusdem congrega- gandae fidei jam a nobis deputatam, coram nobis die tionis Montis Libani, quam monasteriorum antiqui »7 proxime elapsi mensis augusti, ponente dilecto instituti, locumtenens custodiae Hierosolymorum ac pariter filio nostro Vincentio s. R. e. cardinali Petra, totius Terrae sanctae, apostolid missionarii omnium ejusdem congregationis Propagandae fidei praefecto, ordinum, qui in Syria et Palaestina commorantur, in locum dilecti itidem filii nostri Caroli s. R. e. nempe sancti Fnmdsci Minorum de Observantia et praefatae cardinalis Rexionici ponentis absentis suf­ Capuccinorum, sanctae Mariae de Monte Carmelo fecto, habendam indiximus. excalceatorum nuncupatorum, et clerici regulares i 8. Proposita faerunt in congregatione hujusmodi societatis Jesu, ac quamplures archipresbyteri, theo­ dubia, quae sequuntur : 7. An constet de legitimitate logi, collegii pontificii de Urbe dim alumni, aliique dictae synodi 1 /7. An canon quoad cohabitationem clerici, monachi, principes ac magnates Gaxeni, prohibitam monialium seu mulierum cum monachis Habaiscii et aliarum familiarum insignium Montis sustineatur, xrl quomodo moderandus An canon Libani et Antilibani. prohibens patriarchae quamcumque exactionem in f 5. Antedicti omnes in sessionibus, tam 'matutinis O distributione olei sancti parochis sustineatur et mequam vespertinis, trigesima mensis Septembris ac reatur confirmationem f IV.An canon quoad retiprima et secunda diebus mensii octobris a. 1838 habi­ dentiam episcoporum Maronitarum in propriis titulis tis, insimul convenientes, postquam recitata et pro­ ecclesiarum episcopalium f sit approbandus ; et quid posita faerunt decrata, canonis et articuli juxta in­ quoad appendicem synodi cap. 41,1η quo adest divisio structionem dicta· congregationis Propagandae fidei, sediubs episcopalium, cum limitibus dioecesum Maro­ ut praemittitur, in synodo hujusmodi condita et con­ nitarum, pro distributione dioecesum in tot episcopis, tenta, non solum omnia et singula comprobarunt ita ut non possint amoveri a patriarcha f É. An sil laudavenmtqua, Usque omne· et singuli, qui suffra­ consulendum sanctissimo Pro· approbatione dictae gium «t votum habebant, altique subscripserunt; synodi etiam per breve apostolicum P Ad quae sane verum etiam tittrom, quibus et ea, quae gesta erant, dubia, omnibus sedulo expensis, per eoedeni cardina­ significabant, et iptom ablegatum, propter suum les responsum fait. Ad primum. Crostarr de legitimisolum, prudentiam, doctrinam, pietatem sapientem­ tale synodi, omnibus suffragantibus. Ad secundum. que in rebus gsstia habitem rationem, maximopere Pro approbatione canonis, citra tamen approbationem commendabant, diebus tertia, quarta, quinta, septima monasteriorum. Ad tertium. Approbandum ; et ad et deama quinta ajuedsm mensi· «t anni datas, ad sanctissimian, qui dignetur αΛο modo provider» CtanAentein pnMtocMBovwi pfMfttans desume patriarchae. Ad quartum. Pro approbatione tam congregationem perferendas emerant : supplici­ amotu» demandantis residentiam episcoporum : et ad ter expostulantes, ut synodus hujusnsodi, praevio sanctissimum quoad contenta in appendice cap. qs. •enasdsm eaugregatiouum hb^risHMa st Prop·gandsefidsinegotifonatiosm orientalium expertisedtti liedMeitor pnMtit* vxttairàMi d· orient**· libm praesertim aliiaq·· rebus jam typisedita, plurimi approvato dal *·, nostro pontifie* papa Pio VI, drchiMO · protaetOp itat* H dette donn* nuni* Imitari evaagelicum patratu, qui prodigum suum fMtMMett * m t,Kiiottiiwntô ühm · I* mm filium, ut ad se redire cognovit, assantor excepit naaooi, rivtiariom e vantate profane e tutte te me paternoque fa sim collocavit. Ita nba, ilHWrartasrti nnov* e straorànarie opinioni in materie sagré, e praesuli nostro amore occurrente·, nullam interponi­ spedalmente 1' unione del di tai corpo ed anima col mus moram, quin eundem ia sanctae hujus sedi» gra­ corpoed anima de! n. *. Gesù Christo,.easere fidae, tiam ac benevolentiam reponamus tique amissas Ante, temerarie, erronee e cbe sanno per fo meno di dignitati· locum ac honorem rodooemu*. Id noa qui- ereeia, onde le dstesto, le abonùnoe terigetto. Come dem ipsi'multo antea ex animo praeatitisaemus, si altresi confesso e dkhiaro, essore stata una mata idem mandatis noatria parere, et d[ne] ulla verborum csdunnia empiamente invèntata dell' introduxione mutatione subscribere voluisset retractationis for­ nella naxione Maronita e nel sopradetto monaateto mulae, quam sibi jam a. 1781, a religioso viro Hilario di Booorche délia dannata setta de’ Liberi Mùratori, de Rennes,in Saidae hortis,mandato noatro,exhibitam e pertiô ritratto ogni mia passât· credenxa a d latte faisaq tadle. poteat recordari. Cum eandem tum ille illusioni, calunnie ed empiéta e richiamo e revoco eum In modum immutaverit, ut aliam plane senten­ B ogni mio atto.con cui ho spncciate e publicate simili tiam, quam quae in autographo scripta erat, exprime­ cote, e spedalmente la mia encidica segnata il di 17 ret, hoc pacto tibi ipti praecluserat aditum ad noatrae maggio/1777, e ogni altro atto, con cui abbia accreclementiae percipiendos fructus, ab iisque se magis ditare e dar fede e Si Catte abominationi. per novam hanc inobedientiae contumaciam sponte Dichiaro perimente e proteste di venerare, aCcetremoverat. Hoc illius facto paternus in nobis imminui tare, e per quanto potrâ da me dipendere, di eseguire non potuit erga Maronitarum nationem amor, quam gli altri due decreti emanati defla s. congregatione et praeclare de catholica fide meritam et huic aposto- di Propaganda sotte lo stesso *5 giugno 1779 e con­ . licae sedi arctissimo devotionis vinculo conjunctam formati pure da sua santità, col primo de’ quali è stato agnoacebamu*. Idcirco, anno proxime praeterito, misi­ giustamente aopprésso ed abolito il preteso istituto mus isthuc apostolicum delegatum nostrum v. t. epi- monastico ______________ _________ totto il nome del tsfto e la confraternité scopum Aenensem, ut, pontificio nomine, patriarcham cuore di Ge»ù, fondati e istffuiti dalla sopradetta illum adeo suspectum, ad saniora consilia referre cona­ monadi Endie oria Anna Agetni, e coli’ altro è stata retur atque inducere ad pure simpliciterque subscri­ contra di.mé pronuntiata la sentence di aoapensione bendum ei retractationi* formulae, quali* a nostra de da ogni potestà e giuriadixione patriarcale da durare Prop, fide Congregatione prodierat, neque non.ad ad arbitrio dells santità di n. s. papa Pio VI, comandebita praestanda apostolfois mandatis; sine ulla ter- dandomiri exiandio in dette decreto di portarim a 1 giversatione, obsequia hortaretur. Exhoc studio curis- Roma per render ragiotte alls ». s. de’ miei pasaati que nostris facile a vobis omnibus existimari potest, trascorri, e ove io in segno di pronta ubbidienxa mi ’ qua affectu» jucunditate noster animus foerit, cum C sarei volentieri portato e ne avevo anche intrapreao nuntiaretur nobis, antequam isthuc delegatu* noater il viaggio, se le mio abituali infermith me lo *ve**ero pervenerit, patriarcham Josephum de Stephanii, sua permesao, e da cui, dopo avervi mandati in naia vece jam sponte, subscripsisse, coram.duobus misrionariis, i miei ablegati, per demensa e benignita del ». padre i Ili ipsi retractationi* formulae a memorata congrega­ ne sono stato dÜspensato : dichiaraüdomi quad figlio tione propositae, ejnsdemque duo ad no* transmisisse ubbidiente di accettar volenticri e di restar soggette exempla, proprio rigillo munita, quibua, quo animo ad alla stessa pena di aoapensione, sino a tanto cbe menti» sanitatem redierit, quaeque sua easet erga piaoerà alla *. a. di assolverme e liberarme, riconoe· apqatolicam sedem obedientia ac devotio, perspicue cendo intanto a norma dello stesso decreto in monaig. testabatur.- Statim cor nostrum manusque in coelum Michele Gaxeno, vescovo di Cesaria, la pcteeth e la sustulimus, summasque egimus omnipotenti Deo gra­ giurisditiooe patriarcale durante la m>a sospenstone. Accetto pure e mi proteste pronto di ubbidire a tias, qui patriarchae animum per suam misericordiam ad veram praeteritorum errorum poenitentiam con­ tutti i decreti della ». congregaxione di Propaganda * verterit ejusque cor, pristini* Endianis evulsi* opinio­ tanto ai ventinove emanati li 8 luglio 1774, quanto e nibus, ad docilitatem ac obedientiam sua coelesti più spedalmente ancora ai aette tea easi coufermati gratia repente transtuleritJtaque non potuimus,w. ff. dalla medeaima congrogaxione li » mano’ 1777, e ac dilecti filii, retinere intra noa tanto» laetitiae che aono i segventi : nostrae sensus, quin vobiscum eosdem per has litteras Ad petitionem nonnullorum episcoporum,nationi» nostras statim communicaremua, unaqoe certiore* Maronitarum, in generali congregatione de Prop, fide, vos omne» redderemus tam'praedar* a patriarcha D habita sub die 8 julii 1774. proposita ftrerunt plura peractae actionis, ut, quicumque antea, ex iIlius incoo- dubia, inter quae â p. Petro de Moretta, ablegato sulta agendi ratione, in offenriooem aliquam et scan­ apostolico ad eandem nationem misto, septem fuerant dalum inciderit, posait nunc ejusdem tam eximio publicata et intimata r. p. d., patriarchae’ nationi». exemplo aedificari eique debitam cum honoro laudem Verum supplicante eodem patriarcha, ut super iisdem tribuere, aoin minus ob humilem oui errori» coufea- dubiis audiretur; *. congregatio hujusmodi instantiam siontan, quam ob eum, quo nunc infiammatur, aeli admisit et, facta'potestate arehiepfocopo Damasceno, spiritum ad praeterita oommiasa omrâo corrigenda ad Urbem misao, reram gestori pro d. patriarcha, planeque détend* novi» sui accuratissimi erga apoato- deducendi eju» jura super iisdem septem decretis licsm aedetn obsequii, etadti ao devotioni» testimo­ inter cetera publicatis, eadem ad novusp examen nii*. Bat anteus memoratae a patriarcha emissae revocavit et, audito eodem archiepi»copo Duraaaoeoo ejusque procuratoribea, tam scripto quam voce, ee. \ rètnCtMÎCBit tMMTp ttt î Io «ottoecritto, ilhanifiato dalla divina gram e pp. in congregation^ habita mb die as mardi 1777, ietratto anno Mitera· patentai·· a d. patrimta pro aadgasuii· ^taaa/tatactaeaatetatantajta^taamtaqta·' dnctaate;qoodaohratnrλ qroitattadatas ratia;et Mtaaa» /Cui dubio Λ. pp. rasphndsrant : faww qood Rcita» rit patriarcha* regredi ad priasaarajûra ter decreta synodi Libanenria port, i, c. 4. n. 3 et 5, coati* quoacumque epfocopoa,qui tarint inculpabili nec non ordine» dati, et par delegatam apedaüter man non aoheodi summam stabilitam ; et auper hia intimentur d. patriarcha·, at, ri epos tarit, ad totiua omnibaa ablegata» incumbat exaequationi juxta in· nationi» notitiam dedncantar· » atractionam. . Resolutio. Reapomteroat : Ai decisis. Ad quintum sequentibus verbi» conceptum : Ad Meandum hoc modo expreaaum : Relato per eriram d. card. Castelli praefectam Sacra congregatio, ad relationem etai d. card. Cas­ sequenti dubio : An d. Maronitarum patriarchae telli praefecti declaravit Maronitarum patriarcham had removere episcopos ab eorum dioecesi, iliisjuris­ non pome plenaria» indulgentia» impertiri, niri habue­ dictionis exercitium impedire, aUaque facere, quas rit in casibus particularibus privilegium «edi» apoa- eos contemptibiles apud populos reddant, idque levibus tolicae, prmndeque nullas esse plenaria» indulgentia», de causis, inconsulta episcoporum synodo, et sine qua* moderna» d', patriarcha abaque tali privilegio sedis afoitoUcac oraculo, et muOo magis in casu, in concessit ; unde eadem i.congregitio mandat dele­ t quo eptscopi ad eamdem apostolicam sedem appella­ gato, ut id nationi Maroniticae innoteeeere fodat. tionem interposuissent, ee. pp. responderant : Mon Resolutio. Reaponderant : In decisis. licere patriarchae privare episcopos sua dioecesi, Ad tertium, quod »ic κ habet : neque in totum eis adimere jurisdictionem, inconsulta Facta per elbum et rthum d. card. Castelli praefec­ synodo episcoporum ; in reliquis posse contra eos pro­ tum relatione infiraacripti dubii : An liceajd. patriar­ cedere juxta canonicas sanctiones chae Maronitarum,adigere episcopos sed'recipiendas Resolutio. Responderunt : In decisis. a se litterae patentee pro visitasedis propriis dioecesi­ Ad sextum sic expreaaum : bus in eisque litteris asserere episcopos praedictae Cum ex relatione p. Valeriani a Prato, ordinis tamquam suos procuratores aut mercenarios dioeceses perlustrare, ee. pp. responderunt : Episcopos non Minarum de Observantia s. Francisa, ad negotia teneri accipere a patriarcha litteras patentales, quan­ Maronitarum componenda ablegati apoetolid, appa­ reat, reconciliationem patriarcham inter praefatae do ab ipsis dioecesin^ visitatio ordinariijure jiat. nationis et monacho* congregationis s. Antonii MonResolutio. Responcienmt : In decisi^. tensium appellatae initam, brevi duraturam, si exse­ Ad quartum ita exaratum : cutioni mandandus sit canon synodi augustanae Cupiens «. congregatio de medio tollere discidia, Montis Libani; quo cavetur ne monachi, eleemosyna­ quae jamdiu vigent inter patriarcham Maronitarum rum praetextu, per dioeceses vagentur : ee. pp. ad et illius nationis episcopos occasione decimarum relationem per effium d. cardinalem Castelli, praefeceidem patriarchae persolvendarum, inter cetera, quae , tum et ponentem, factam sub infrascriptodubio, videp. Valeriano a Prato, ordinis Minorum de Observan­ " Jicet : An, canone supradicto non obstante, permitten­ tia, alias guardiano Montis Sion, ad componenda dum sit monachis fier praefatas dioeceses quaestum ecclesiastic· praefatae nationis negotia ablegato, com­ misit, illud fuit, ut modis omnibus curaret partes ire, decreverunt : Servandas esse constitutiones mona­ chorum, de quibo* supra ; nec non decreta synodi inducere ad effonnandam et communi calculo pro­ Libanensis part. 4, cap. i, num. 8, et ad mentem : et bandam taxam pecuniae quotannis stabiliter, ut supra, mena est, quod hortentur episcopi, ut fociles se prae­ persolvendae titulo decimarum. Cum autem, ob beant ad concedendam monachis licentiam quaevarias difficultates hinc inde permotas, negotium stuandi, quando animadverterint, eos hoc subsidio hujusmodi ad exitum perducere minime potuerit, 'indigere. cumque proinde elbus d. card. Castelli, praefectus, una Resolutio Responderunt : In decisis, salvo recursu cum relatione ejusdem p. Valeriani, sequens dubium ad d. patriarcham in casu irrationabilis dissensus proposuerit : An effarmanda et approbanda sit aliqua episcoporum a concedenda licentia quaestuandi in taxa stabilis pecuniae ab episcopis titulo decimarum casu proposito. d. patriarchae praedicto annuahm persolvendae, et sub quibus conditionibus, ee. pp. respondendum cenAd septimum his verbis expressum : suerunt : Affirmative, pro approbatione annuae taxas Ad dubium : An liceat d. Maronitarum patriarperpetuae in summa ducatorum s$oo illius monetae, ' chae sacerdotes seu monachos, qui suorum superio­ juxta sequentem repartitioxem, et novus delegatus rum mandatis obtemperare renuunt, ad se confugien­ incumbat pro omnimoda exsecutione. D. patriarcha tes recipere, illisque, contra eorumdem superiorum vero det litteras pro exigendis decimis cuilibet ex » voluntatem, permittere, ut alio divertant, ee. pp., refe­ hodiernis episcopis, pro una vice tantum, in signum rente etho d. card. Castelli praefecto, responderunt dependentiae, et Juturis episcopis solummodo in in­ Mea licere sessi ad tramites synodi Libanensis, part. 4, gressu ad episcopatum. Repartitio autem est hujus­ cap. a, num. 9 «t 11. modi : * RrseMfo. Reapondérunt : In decisis. Et habe omnia esM significanda p. Petro de MoPersolvet . 'retta, ablegato apoatolico, ut curet eorum omnimo­ Episcopus Alepen...................... . scùt. 350' dam exsecutionem cum omnifios focultatibus neces­ Episcopus Tripolitani* et Accin. .. - scut. 450 ' sariis at opportunis eidem ad haec peragenda a Episcopus Bybien, et Botri.......... scut. 300 sanctitate sua impetrandi*. Episcopus Heliopolitanu» sed Balbecen. scut. 300 Quam sacrae congregationis sententiam m. 'd. n. Episcopus Damasci......................... »cut. ’ 250 Piopp. VI, perr.p.d.Stephanum Borgia, secretarium, Episcopus Cypri . . . sort. *50 relatam in audientia habita die i aprihs 1777, sancti­ Episcopus Berytensis .......................... scut. .'300 tas sua in omnibus et per omnia benigne approbavit, Episcopus Tyri et Sidonis .' . . «eut. 300 et apostolica auctoritate roboratam omnimodae jussit' •mit.' *500 exsecutioni mandari, datis cooceesieque ad haec ipaa peragenda p. de Moretta, ablegato apoatolico, Resolutio. Responderunt : In decisis,juxta modems. * - *M , . mata ww, Moutta LM, a. 173·. toadtatibeo qtabutoumqueneososariia atque oppov-· tuuta. Data die io mad 1777. feoepb tta/riaeord. CMtlti, praei. Sl^tawt Borgia, aatiM. mm ,μμμ tedtM d^pkatMuqto raütaüo. Net cul­ pam odpraque posafitrattaM neque Aaron antiquM ‘ logia aacasdctisun, npo Petrae supremum ocdteiM scopo AtMUti mandavimus, ut cmStttaA - ad Ctate TMM8IM GMrfefit» iWtfw ▼*■« fiMtwei JoMpfam dki Stephrata in patriaachutumraum restituat, 'ac in priatiram gradum potoetatemquerefarat, ut scilicet hunc. in notat Uta tpoateUoa manus, quae Hgavunt, euredem tablvot sftque ab uno auctoritatis foute tan fMMMp φΜΜΒ WTOfi debebitur* φΜβΑ, TMÎpttOtD** ' ingenuà çonfesriora, e ritrattudta aUa santità di ta debetur, gratia et misericordia procedat, Hoc. nostro tagnore papa Pio VI, sùppliamdola madow^e ipsum cupimus, ut a vobis habeatur, tamquam novum di aasohrârmi da ogni censura, te mai vi foeti incoreo, paternae nostrae erga Maronitarum nationem singu­ e a reotairmi la tua gratis, e benignità, e riconoa- larie benevolenta argumentum, atque ejus existi· cermi per figüo dolente, e pentito de* miei pattati mutata pigras, qua illam, ob sua in orthodoxam errai, e quindi, quando H piacôa in ëegtdto di qoeato religionem studia et constantem erga b. Petri cathe­ mio sincero rawedfrnento, utmhnente la suppUco a dram observantiam, magna cum, suae laudis praedirestfadrmi, e reiritegrarmi alla giurisditiôno, e auto-1 t catione prosequimur. Hos eximios pontificiae volun­ rità patriarcale, e ai goVemo della nda naxfone con tatis· sensus coram deferet. ooafirmabitque ..wotm v tatto quelle leggi, conditioni, e ratriàoni, che pia- universaeque nàtioau delegatus idem noster, quem ceri alla suprema autoriti delta sua tanta sede apoe- ht nostrae auctoritatis administram, ita et paterni tobca di preacrivermi, ed impocmi, che io acoetterd, cord» apud voe interpretem constituimus. Ac vobis ed eeeguird volentieri, e fin d*or»pranetto di accet- omnia a Deo praesidia ac virtutum ornamenta pre­ tare, ed eaeguire, non volendo in awenire ae non cantor, jn ejusdem benignitatis' auspicium apostolicam moetrartni ubbidiente, e .divoto figlio delta s. tede benedictionem vobis, vonerabilpe fratres et dilecti apostolica Romana, e del «uo ssfto régnante pontofice filii, univefsaoque, cujus studiosissimi sumus, nationi Ro VI, de’ suoi successori, e della «.c. di Propaganda. vestrae peramanter impertimur. patum Romae, apud s. Mariam Majorem, sub an­ E questa miacantatione, ritrattatione, accettarione, e promessa, nel modo di eopra espresso, ta nule piscatoris, die s8 Septembris anno 1784, pontifi­ confeymo, e ratifiée col mio gfaratqento, e colla mia catus nostri anno X. Benedictus Stay. sottoscritione, e tigmo; Date dalla città £ Biblo, questo di j8di marte 1784, alla présenta di due tostimoni. VI. Delegatus aposiolicus ad exsequendos synodi canones. Litterae apostolicae : Perspecta nobis. Die . Loco t tigilli. . 15 dec. 1787. ‘GtKie/>/r Pietro de Sk^kaeis, Tutti questi decroti, ad atari qaahaqwopabboati, oda pubHcani dalla'stoma. ctmgregarionepel boon regotasMoto dotti M9DQM Msnxüte* io miproteeto di venerarii, accettarii, ed eaeguirii sensaJTode, dolo, a torgivorsaxiora. Oflrô portanto, ed uddllio questa mia sinosra, ed patriarca Antiocheno Μ. p. Noi sottoscritti attestiamo, qualmente Γ illffio, e rffio monsignor Giuseppe Pietro de Stephania, patri­ arca Antiocheno de' Maroniti, ha sottoscritto la pré­ sente col proprio carattere, e sigillato col proprio sigillo in nostra présenta. In fede ettf. Quetta di aS marzo 1784. D. Simone Sabbagh, mission, epost. D. Tian, mission, apoet. Tam vere poenitenti, ac tam solemniter errata sua retractanti, par este profecto videtur, ut prompta ( Pius VI Germanum Adami, episcopum Graeco-Melchitam Aleppensem, deputat in delegatum apostolicum, apud nationem Maronitem, ad synodum ibidem convocandam, in qua rito procedatur ad episcoporum electionem, juxta praescriptum concilii Libansusta ac juxta mandata congregationis nostrae de Prop, fide, oaque decreta fiant ac stabiliantur, quae prafiosa sint animarum bono,rectae dioecesium administrationistatuendaeque concordiae et tranquillitati, juxta meritem et instructionem, quae ad ipsum transmittetur, ejus­ dem de Propaganda fide congregationis (βαάατ. ■ Propaganda IV, ro8). Excerpta ex litteris apootolicib as. pontificum et decretis as congregationum Romanstrum de ritibus orientalibus[Secundum editionem curatam abeditoribu» Z. Z>e CïrmrtUû VIII Irrwmrto. Clemen* VIII : ieasmu pontijbx. Die 30 julii 1598. Indulgemus Graecia praedictis, ut, qui horas cano­ nicas recitare terantur et iter agentes Seu peregre profictaooatM, aegra antes vel alias legitime impediti choro intéressé nequeunt, eo [breviario, in quod An­ tonius Arc»dius,archipreebÿter Tenae Soleti, Hydrantinae dioeoesia, ex mandato cardinalium super refor­ matione Graecorum deputatorum, pro hsqusmodi impeditis divinum ofiefam nocturnum et tantum ac horas canonicas redegerat] libere et licite uti poeeint et valeant extra dMran.[Exappend.ta/. Prèpag. I, «o».] Ldbetntib pauci· immutati· in indicatiooe fcmlium]. II. Huc pertinent haed quoque decreta s. congr. se. Rituum, A nalettajur. pontiff ser.VII, pag. 338, M5. 3e* «l- Cossane*. Francisais Frascinus, archipresbytor Graecus in ecclesia s. Petri, Casean. dioecesis, supplicavit ipsi facultatem attribui, ut antiquo breviario, per Clemen­ ton VIII reformato, in recitatione divinorum officio­ rum in ejus ecclesia uti posset. Et s. congregatio respondit : IfiM cms pediseaein btqnssnodi reteribendum fore. Die a» januarii 1658. y ι. . 1,..^·· ■ I. . . . .im· jwiy, . t, um |i ί II . II ιι.ιιμι . WWRWW>yl^,l"W— \ ■ iuiii—IW.ii^V'Î- ' . ■ ♦ Synodue prov. Montia Libasti, a. 1738. «7 • · ' rassmun. . )$* ' '. W a a aede apostatise tuentott^ tatn&tà gregstiooem paaeecto tachieptsoopo ot> 'mediant· iqge^^pvste rie 'pluribæ · data ~ uMtsrtmn a^gid£ie8asae, etxharistiM fotanogaitoicoqqpragatio csnmti, si sanc­ ' tissimo placuerit, fooultatam petitam eaae oratori concedendam, injuncto illi praecepto, ne oleum adhi­ beat, cum durior posait fieri jmm,'.iii eaque sine oleo, ut Graeci feriant, forma seu sigillum cum cru­ ribus, puncti» duodecim apostolorum et 77 discipu­ III. De freniita ed riistm Latinum. S. oongr. ss. Ri- lorum significantibus, imprimi et in clibano coquita loco frixorii,in quo Jacobitae suas solent booties oleo tuum (1. c., p. 37). tincosutenfr see t/rdû. litas coquere. Praeterea congregatio jussit, ut dictus AthaqssiUs Savarus, presbyter ritu Graeoo ordina- archiepiscopus, praesentibus magistro sacri palatii et ' tus, a »s®o d. n. licentiam petiit ingrediendi reli­ eecretario Ingolo, cum massa fermentata et oleo, gionem fratrum Capucdnorum et celebrandi missam .more suae nationis, hostiam conficeret, ut posset ritu latino, et çtan ex ejusdem ssfti d. n. dataria experimento comprehendi, an oleum dictam massam hujusmodi supplicatio ad sacram Rituum congrega­ ingrediatur, quod sequenti die idem archiepiscopus tionem remissa ftierit, eadem ». Rituum congregatio ferit^Nam delata massa fermentata, oleo sinistram censuit licentiam petitam a dicto Athanaaio presby­ mimum unxit, ut posset ab ea libere separari, et fortero Graeco, ceMbrandi ritu Latino, pesse concedi I1 mam ligneam similiter unxit, In qua erant praedictae 'post ingtossum religionis et emissionem professionis, crocea et. puncta pro sigillo imprimendo, ex quibus et ita declaravit.. Die j6 octo6ris 1604. actionibus idem magister sacri palatii manifeste cognovit, oleum non ingredi massam et a Jacebitis ZF. De missa in hngiuijlrabica et Latino ritu celo-· adhiberi ob solas duas rationes, ut scilicet imprimi branda. (Ex Antoine, Theologia mor., aucta per p. possit sigillum, et massa in frixorio coqui ; censuit de Carboneano, Mediol, 1835, II, 315). S. congr. tamen idem magister, standum esse decretip, ut, sin» oleo massa duriore effecta, fiat ab archiepiscopo hos­ de Prop. fide. Die 17 aprilis 1614. tia : nam sigillum facile imprimi poterit, si massa Petentibus fratribus Carraelitis discalceatis,ut sacer­ 'modica aspergatur farina et,proinde in clibano coqua­ dotibus sui ordinis, qui in regno Persiae exsistunt et tur. » i in futurum existent, liceat tnissam in lingua Arabica -, \ ’ célébrai?, ssftus ih Christo pater .et d. n. div. prov. VIII. De'confessionibus fidelium alius ritus audien­ Urbanus papa VIII, auditis ff. suorum s. R. e. card, dis. (Ex Antoine et Ph. de Carboneano, 1. c., II, congr. de Prop, fide sententiis, ad consolationem 396). S. congr., de Propag. fide, 5 dec. 1644. . populorum, qui in eo regno catholicam fidem nuper susceptaunt, sacerdotibus praedictis licentiam petitam « Mandavit moneri patriarcham Maronitarum, eum concessit cum infrascriptis conditionibus, videlicet : non potuisse nec debuisse,in praejudicium' apostolicae ut rites Latinus in celebratione missarum retineatur; sedis, ferre excommunicationem in Maronita», qui ut missata Romanum in lingua, Arabica littereliter sacramenta recipere voluerint a missionariis ejusdem translatum in Urbe prius approbetur ; et denique ut s. Sedis, et propterea teneri eam revocare et de causis, semel tantum ungulis diebus in unaquaque illius ob quas Maronitae lion debent a missionariis recipere regni ecclesia in praedicta lingua celebrare liceat. Non sacramenta, s. congr. certiorem facere, quae, si opus < obstantibus été. fuerit, indemnitati presbyterorum providebit. » Presbyteri Graeci tivtatis ÇassanM. snpplicanmt nt Rfaram congregatio concedar» dimssotar, ut amumm possint breviarium Clement» VIII, ana, ob eohan inopiam, emere non possint breviaria longa. Et a çougregatip respondit : iatat. Die so nov, 1*8». [Ad eandëm petitionem idem responderat die »6jan. U58, tiadempresbyteris.) K De /ane fermentato, more Latino,* coquendo. S. cotigreg. Rituum (Gardellini, Authentica collec­ tio, Romae,' 1856,1,145). 4 Hydruntina. Presbyteri Graeci lori de Sternatia, 'Hydrantinae dioecesis, supplicaverunt posse uti in sacrificio pane fermentato, sed cocto ad modum hos­ tiarum, quibus Latini utuntur, non autem in fumo, ita ut non sit aha differentia quam in coquendo vel coctura ; et s. congregatio respondit, nihil esse inno­ vandum. Die >8 mart. 1616. IX. De auctoritate decretorum s. congr. de Pro/.fide. Innocentius X, in generali congregatione habita coram sanctitate sua, 30 julii 165a. SsAus confirmavit decretum s. mem. Urbani VIII, videlicet, quod decreta s. congregationis generalis de Prop, fide, quotiescumque tint a praefecto ejusdem firmata, a secretario subscripta et sigillo munita, vim et valorem habeant constitutionis apostolica·, ac ab omnibus et singulis observentur. (Verricelli, De a/ostol. mission., qu. »»4). VI. De missa in lingua Georgiana et ritu Latmo X. Graeci in celebrando vestibus sacris Latinorum celebranda. (Ex Antoine, Theol. mor. aucta per p . D w utantur. (Ex Analeri.jur./ont.,meN\\, p. 354 ). Phi de Carboneano, II, 315). S congr. da Prop. S. congr. Rituum, pie 7 sept. 1659. 'Cassanen. fide. Die 30 aprilis 1631. . Archipresbytrt Fraxinati, Cassanen. dioecesis, Petentibus missfonariis Georgian facultatem cele- ». Rituum congregatiosti supplicavit, ut sibi facultatem brandi missam ritu Latino in idiomate Georgiano vel tribum* dignaretur, posas adhibere ta missa Graeca, Armeno, respondit illam /ro nunc concedendam non prout hactenus consuevit, casulam Latinam, quam esse, nisi esset medium ad convertendos Georgians ipsi vicarius generetis prohibuit. Et efti domini con/odssimum. ' stitutioneta Pii V [supra coi. 308 B], servandam 4eee mandaverunt, VII. Num Syri ad celebrandum missaii btaroaüarum et/ane cocto cum oleo uti /oscini/(Ex An- XI. De /riviiegiie clericorum Graecorum. (Antoine totae et Ph. de Carboneano, 1. c. p. »99). S. congr; et Ph. de Carboneano, 1. c.,’ II, 413). S. congr. tfe de Prop. fide. Die m junii 1633. Prop, fide, 4 febr. 1878. « Relata instantia Adeodati.archiepiacopi Damnati et ejusdem nationis Jocobitarum, pro feadtate cele­ brandi misaam ritu Chaldaico cum miasali Maronita­ rum a< una ex liturgus, quae ta eodem odaeati fnorent Referente e®o Nerlio declaravit : psrcatieotee cle­ ricos Ruthenos unitos tacamve ta axcoanmatiicatio· Μα, can clerici pnMMotl rintab anuribo* privitagiit B 399 M 1 - Synodos prov. Mentis Ubaari, a. 1734. jto «■Mat» et tari’ ioonutfMs ot Hbdrtatis gaudeant, Aia' feris IV, dia ai labeam esoata, rogatioai «jns'qoflm fetid Latini potfaatar. «xxb rospondstafem teinat : nogetmr. Atque ad hqjosoo dacrotijMtltiiin protooetisni pauca,ex amate Xf/JIeerdMtMriMXetU^aoMaetate»^ «acri«dime, «ameatiae rafea innutaMraffinât: tara fa Angtis dispotatatn eet. fe^m, a* A**^^*^ sdliort, ex ipso Ccptorom ritor at in au tua hbns et Λ. doCstbosseano (l. c., U, 4*4),q® tara» pontjecaHbua habetur, Mfatn erae, illa vsrta dfopatatiosonn aaea fitit, primons dotamus, defode * -dca^e ^ftrifttan aeaactaan * non integnun foratam iMpomom A OScii addeOMM. oonstiteero^tocsonsmndocementi.qnodos 30001704, profertur, quodque non eat deontam sanctae congreEx dubiis .propositis sac. congr. a fr· Joseph© de gationta, uti ex «jus tabtdarÿx potat (1), otio modo Hierasalhm,ord.Min.strict.OlMerv.,pràef>>tiasionuin intelligendum eoae, niti quod penes Coptos ordinatio is Aothioffa, constet, mhiiipiicopmn info* Mtkxd* presbyteri pun impositione manuum eptScopi et pro­ non solere ordines conferre, niai fena octo aut decem latione formae ia antiquo eoram ritu praescriptae (3) . mille ordinandi sint ex diren» partibus congregati ; valida sit habenda; nunquam voro sanctam aupepeoe vero ita ordinare solere. Dispositis per ecclesiam mam congregationem, rive explicite sive implicite, , ordinandis, archiepiscopus per eam celeriter discur­ declaraeae ad validitatem ordinis presbyteratus suffi­ rendo, manus imponendo singulta presbyteris, dicit : cere manuum impositionem cum his dumtaxat verbis « Accipe Spiritum mactum ; » diaconis vero non « Acdft Sfmtmi tmtcttun >. . . Post haec, cum mejam muneris mei partes imple\ manus, aed crocem patriarchalem super caput impo» . nit. Ad haec rapaemae Inquis, consultores, 10 aprilis 1 ; visae sciam, supereat, ut eo, quo par est, obsequio 1704, ita responderant : « Ordinatio presbyteri cum eminentiae vestrae manus humillime deosculor. Eminentiae vestrae manuum impositione et formae'prolatione, prout* in humillimus et devotissimus servus dubio, est valida ; aed diaconi ordinatio «m simplici - . C. card. Patriti. crude patriarchalis impositione omnino invalida est : Romae, die 30 aprilis 1875. Quo vero ad ptnsxim, admittendi presbyteros etdiaco­ (Th· Month, 1875, vol. V, p. 495.) nos ad exercitium noram ordinum, postquam eptbolicamddem susceperint , sequentia observanda i®T» « fà. saoerdos absolute dicat ae ordinatum fiiisse XIIL Dt cikbratioru in tccl. hatreticorttm. (Ex cum manum» impositione et verborum prolatione, et Antoine.et Ph. de Carboneano, 1. c., II, 316.) nihil aliud obttet, poterit missionaries, postquam cum < Saffius d. n. Clemens div. prov. papa XI, in parti- i . illo super irregularitate dispensaverit, eumque ah, excommunicatiooe absolverit, eumdem ad exercitium culari audientia mihicommtasario s. Officii data, dixit, suorum ordinum admittere juxta ritum approbatum quod, ad facilius promovendam schismaticorum et infidelium conversionem illoaque allidendae ad fidem et expurgatum, id quo fuit ordinatus. » St vero idem sacerdos ingenue fateatur ae non catholicam amplectendam sacrarum caerimoniarum^ recordari de materia et forma suae ordinationis vel intuitu, benigne induisit patri praefecto seu vicede una et altera dubitare, non potest admitti ad exer­ ' praefecto miationariorum pro tempore in Aethiopia citium suorum ordinum, donec sub conditione feerit exsistentibus, ut, pro eorum arbitrio et conscientia, , reordinatus. < : dispensare posaint cum iisdem missionariis, iisdemque » Tandem si absolute asserat vel manuum imposi­ . facultatem concedere celebrandi sacrosanctum missae tionem, vel formae prolationem sive utramque omis­ sacrificium catholico Romano ritu, super altari jp sam fuisse, reordinandus erit absoluto, antequam ad templo haereticorum seu schismaticorum in Aethio­ exetdtiutq suorum ordinum admittatur; quia vero pia, ita ut eadem altaria non inserviant nisi pro nudis quilibet sacerdos, etiam valide ad sacerdotium ordi- tabulis et more catholicorum disponantur cum sacrato . natus, fuit invalide ad diaconatum promotus. Idcirco, lapide, mappis, ssffii.missae sacrifiai ritu praedicto : ut posait suos ordines exercere, debet, si sanctissimo nunquam tamen generaliter, sed in casibus particu­ placuerit, facultatem dispensandi missionariis imper­ laribus, in quibus alia loca commodiora non suppe­ tiri, cum illo tamquam per saltum ordinato ac jam tant, ut urgens sit necessitas ad facilius dictam con­ suspenao propter subeoquens suorum ordinum exer- versionem promovendam et insuper ad catholicorum . dtium, super irregularitate dispensari, et ab officio consolationem, aliisque justis et urgentissimis de can­ cessare,'quousque per episcopum catholicum ad dia­ tis, indicandif ab eodem patre praefecto s«u viceprae conatus ordinem promoveatur. » foeto miationariorum, super quibus eorum conscientia oneratur (3). » Die ia aprilis 1704. Theologi cujuadam particularis congregationis, ha­ • Domino oardbaaU arehioptoeopo bitae Romae, in palatio off·, Pamphilii, 7 maii 1631, WwtBMMfltWtoMio super dubiis mistionariorum Orientis Capucdnoram, Effie ac tffie domine observandissnne 1 Littons diei 34 augusti, anni nuper elapsi, referebat : ( > ) · Et etiam ex mullis illius decreti mendis confirmatur : eminentia vestra quaestionem fotic exortam inter ali- v. (. ac* utili· pro mrZfia, »ae tl Alter· pro uua.tntt tlltr·. jeculquoa scriptores circa sensum cujtmdam, ut appellat, M·· iu^rrfiri .. . 1 MMr< ^rofuatUtuίτψτΐ») tt ift decreti', ab hac suprema congregatione universalis (t)· Haec vero form· ex iMerpreutione patria Kinher, quam Inquisitionis die 10 aprilis a. 1704, editi, quod valorem tum Morieua (Dt tterit trUaenteuhaJ, Ium Atirmaui >* ChsmsMrsMC4f«K«(Mai,'S, cramti at omnium curam secundum voluntatem tuam gens ; qui manuum impositioni conjuncta, ex eoque ariglicaiios aertrusam tuam saurtam semper respicis oaasqua auges iisque, praesumere acjactitare nullum jam posse a catholicis qui ia ea praesuat, praastaa virtutem, ut verto et opera latoreal ; moveri dubium ds eoram ordinum validitate. Proinde raapiM auper servum tuum N., qui judic» et teatimoeio eorum, ul· snxfoteto* rorftitnimuo Mcoxfoe qui ipsum praesealaruat, ad praabyteratum admans est ; npir •nat S^trit· mk·, spiritu (ratiae et oouailii, ut iimaat ta et raanamuma^atamRuuk tra Greci; aile quaM thenorum, m emtate Uopoltensi, sub ttalo ara taro1’ernme, v. .. nelle letter· <}□,’· ·**■■*]Λ serie dichiarsrt, ta· I' esame circa I’ idoneit! nella ilbusque officialese! confratrss ac monades aliasque dottrina dovrit tersi in Roma prima dell* ordinaxiono. personas praedicti monasterii [s. Ouuphrii «amita·, In ofau ortam m santiti, che v. s. ammonisca i Ruthenorum, extra moenia ejusdem civitati· siti, at sacerdoti di rito Greco, ne Aqptaatat clirismait in ad dictam conftatemitatem spectantes], eorum na et frente canttipient, a tenor· delta citata costiturione di bona quaecumque nunc et pro tampon exsistentia ab CleaMnteWlI,comepienanMnte ancora si ordina noli omni et quacumque jurisdictione, correctione, visi­ concilio Beneventano, tstto da saa santiti in tempo, tatione, superioritate «t potestate modérai et pro cha sn ardvmeovri di quetia metropoli al tit; 4*, tempore exsistentis episcopi Leopoliansis Rutheni cap. i [CWfcc/w Docentis, I, Î4] ; e perôü nel visiter· illiusque officialium et ministrorum qucrumcamque I' euchologio ossi· rituale dei Greet dovrh avr.ertirli di omettoro bel bnttesimo quell· paroi·, che sono la (1) · Cap. Cum MUU. 1, tat. 11. de coneeer. : S> mamoiti, forma dei sacramento della cresima, come in detta tolnu in adiu nrnfrimimr et «pie mimetur. De mmtoearile istruziotte di Clemente VIII · oondüo Beneventano S. J. in Aethiopia ecrihit Ftcnade» (fnmft. S, 1.11,«.»): distintamente si prescrive. Màio ijti. « Acio in Aethiopia, ex Stacte vini, aawaeee cathtaae» a* petroe nostrae aucieute uvas paeani et net enpnriataMleni quo· aduaqne lenteacant, et poetes «printout ; ex qeteea St vhma>in quo consecrant, satis generas·· : et pttam» ··* hojes rei fiiit seactiesiatue vir Andréas de OViedo, patriarcha ejustan Aethiopiae. » XIX. Dt quarto veto ord. s. Basilii RuiHenonan. Bened. XIII : Crat ricsrf. Die 16 dec. 1718. • Monachos omam ordinis [s. Basilii magni], qui .03 * Synodus prov. Montis Libani, a. ry0. eiMexpraeao superioris generalis sea protoaicbiman- Aoensium quam it eoromdem sacerdotum poteetke dritM pro tempora exxbtentis et memorati ordinis et Latinorum etiam praMuhtm atque parochorin ooaoMM nibê archiepiacopatiw, episcopates, archi- jurisdfctioneet auctoritate saepe obortae sunt et obomandritas ant queerumqus abas dignitates procam- riri soleat quaestiones et controversiae. Nos, pro nteU ob ipso ad was inhabiles auctoritate apostolica » nostra pastoralia officii sollicitudine, quantum in nobis est, hisce mabs opportunum remedium adhibere ceudedmrit. (JhJter. As^. Π, 70.) sasque amnes litium, jurgiorum, discidiorum, conten­ XX.De ttgeuOiitM rf rilibwi a* Ztete-Grocrir Ims- tionum, quaestionum et coatroversiarum amputare tilt elpw sereandis. Boned. XIV, die >6 mail 174s. certamque super rebus hujusmodi tum praefatis Grae­ cis et Albenentibus Graeci ritus, tum Latinis episcopis Benedictus episcopus, servus servorum Dei. Ad et parochis, regulam, nonnam et instructionem, cui perpetuam rei memoriam. BM pectUMlia Romani potissimum «ese in posterum conformare et in singu­ pontificis vigilantia ad omnes Christi fideles longis­ lis occurentibus dubiis et casibus inhaerere debeant, simis etiam locorum’intervallis distantes ac vitae, tradere cupientes; omnia et quaecumque per eosdem rituum st linguarum genere inter se maxime diffe- Romanos pontifices praedecessores nostros ac prae­ tentes paterna caritate' sese extendat, amnemque sertim Innocentium IV, Leonem X, Cletbentum VII, curam ac studium adhibeat, ut ubique terrarum catho- Paulam III, Julium etiam III, Pium IV et V, Gregolicae fidei integritas, ecclesiasticae disciplinae nitor, rium XIII, Clementem VIII et forsan alios Romanos probitasque momm sarta tecta serventur : majoribus pontifices circa memoratos Graecos et Albanenses tamen pontificiae sollicitudinis studiis in eoe intendit, B «erumque ritus et consuetudines ordinata et consti­ qui m ditione ecclesiastica et in reliquis Italiae parti­ tuta fuisse competimus, ut, quo saepius fideles ipsi bus ejusque insulis adjacentibus sive orti sive-aliunde illa perspicient innovari, ço ferventius ac promptius advecti incolae commorantur. Cum itaque factum sit, ad illorum observantiam excitentur; in aliis omnibus, ut, grasaantibus jam dudum per totum Orientem, tum praeterquam in iis, quae praesentibus nostris adver­ barbarorum infidelium immanitate, tum etiam schis­ santur, confirmanda et innovanda nostroque auctori­ maticorum perfidia, plurimi ex Graecia, Epfro, Alba­ tatis munimine roboranda esse censemus et confir­ nia aliisque Asiae regionibus ad Italiam eique adja­ mamus atque innovamus aliaque insuper motu proprio centes insulas, tamquam, ad fidei et tranquillitatis et ex certa scientia maturaque deliberatione nostra portum.confugientes, ibidem sedes ac domicilium col­ ac de apostolicae 'potestatis plenitudine, hac nostra locaverint, et tam ipsi quam' eorum filii Graecorum perpetuo valitura sanctione et constitutione, disponi­ mores, instituta,ritus et consuetudines a Graecis pro­ mus, constituimus, ordinamus, decernimus et decla­ genitoribus sibi traditas studiose emxeque servare ramus, prout in Domino conspicimus expedire. pergant ; ita tamen, ut debitam Romanae ecclesiae 4 r. DtJidt catholica. Ac primo quidem cum catho­ obedientiam ac devotionem omnino profiteantur : hinc lica fides sit ejusmodi, ut. niti eam quisque integram est, quod nos, qui ineffabili Dei dementia, meritis inviolatamque servaverit, salvus esse non posSiti licet imparibus, ejus vicem gerimus in terris, apud quaecumque credit ac docet sacrosancta Romana quem non est Graecus et Judaeus, barbarus et Scytha ecclesia, ea omnia et singula udem Graeci et Alba­ (omnes enim unum sunt in Christo Jesu), et Graecos nenses Graeci ritus integre, firmiter indubitanterqne et Albanenses Graeci ritus, tam in ditione nostra credete atque affirmare tenentur; prout in sacra oecueccleriastica et ufraque Sicilia quam in reliquis Italiae menica synodo Florentina, super unione occidentalis partibus et insulis adjacentibus,in dioecesi Latinorum et orientalis ecclesiae definitum et declaratum fuit, episcoporum commorantes, specialibus favoribus et et in professione orthodoxae fidei a Graecis, jussu gratiis prosequi volentes ; omnia et singula, quae Gregorii papae XIII, praedecessoris nostri, emittenda laudabiliter provida Romanorum pontificum praede­ continetur, videlicet : I. Quod Spiritus sanctus a Patre et Filio aeterna­ cessorum nostrorum ordinatione Graecis et Albanensibus praedictis tum quoad rituum Graecorum sive liter est, et essentiam suam suumque esse subsistens consuetudinum observantiam, tum quoad privilegia, habet ex Patre simul et Filio et ex utroque aeternaliter immunitates, exemptiones, favores, induite et gratias, tamquam ab unq| principio et unica spiratione proce­ concessa, statuta, ordinate, induite et facta dignos­ dit ; et quod ea verborum illorum : expli­ cuntur, ut pleniorem roboris firmitatem obtineant catio, veritatis declarandae gratia, et imminente tunc necessitate, licite ac rationabiliter symbolo fuit ap­ eoque firmius et stabilius illibate inconcussaque per­ durent, quo saepius sunt in genere et specie sedis posita. , . Etsi autem'Graeci teneantur credere, etiam a Filio apostolicae'praesidio communite, per praesentes nos­ tras litteras innovamus, confirmamus et approbamus Spiritum sanctum procedere, non tamen tenentur in iliisque nostrae approbationis, confirmationis et inno­ symbolo pronuntiare ; contraria tamen Consuetudo vationis robur adjicimus; ut iisdem privilegiis, immu­ ab Albanensibus Graeci ritus laudabiliter recepte est, nitatibus, exemptionibus, induitis, gratiis, favoribus, quam ab iisdem Albanensibus aiiisque quibuscumque perinde ac clerici Latini tam saeculares quam regu- D in ecclesiis, ubi ea viget, servari volumus ; quin etiam lares eorumque ecclesiae, monasteria et bona in iis- a Graecis presbyteris aliarum quarumcumque regiodem locis, ubi Italo-Graeci commorantur, utuntur, num commorantibus in Italia ejusque insulis adjapotiuntur et-gaudent, uti, potiri et, gaudere libere centibus; si ab ordinariis locorum,vel ob suspicionem possint ac valeant; ut privilegiis et gratiis hujusmodi haeretis, vel ob scandalum, vel Ob aliam justam cau­ sibi concessis in Domino plene gaudentes, in tran­ sam requisiti fuerint, particulam illam : FiUoqve, iit quillitate pads conquiescant et per semitem manda­ symbolo pronuntiari praecipimus ac njandamus. torum Dei gradienter, ferventiori erga apostolicam II. Item profiteri tenentm, tam in azymo quam in sedem devotione perseverent. fermentato pane triticeo, corpus Christo veraciter Quoniam vero pro diversis rerum ac temporum confici, et sacerdotes in alterutro ipsum Domini cor­ circumstantiis plures ac diversae editae fuerunt ab pus conficere debere, unumquemque scilicet juxta iisdem praedecessoribus nostris Romanis pontificibus suae ecclesiae sive ocddentalis sive orientalis con­ et a nontallis venerabilium fratrum nostrorum e. R, e. suetudinem. 'cardinalium oongregatioaibos circa eosdem Graecos III. Item, si vero poenitentes in Dei caritate deceset Albanenses ecrnmque ritus, consuetudines, inati- serint, antequam dignis poenitentiae, fructibus de tuta detetaraqus Latinis praeeubbus, in quorum dioe- commissis et omissis satisfecerint, eorum animas ceti degunt, subjectionem apoatoticae constitutiones, poenis purgatorii post mortem purgari ; et, Ut a poenis ordinationes, responsu, édicia et decreta; eamque ob hujusmodi releventur, prodesse eis fidebam vivorum causam tam de ritibus ipsorum Graecorum et Alba- - suffragia, missarum scilicet sacrificia, orationes et 365 J Synodos prov. Monti· Libani, a. 173«. 3M eleemosynas et alia pieôuis officia, quae a fidelibqs a omnino (praeter casum urgentis necessitatis) sacerpro aliis fidelibus fieri, consueverunt, secundum ecde-. dos Latinus adhibeat, quoties ei occurrerit Latinos siae instituta. pueros ad baptismum excipere. t IV. Illorumque animas, qui post baptisma suscepVII. Cum administratio sacramenti eucharistiae, tum nuHam omnino peccati maculam iucurrerunt, quod sub una vel sub utraque specie infantibus in tum illas etiam, quae' poyt contractam peccati tnaui- ' baptismo et pueris in missa solent Graeci exhibens, -lam, vel in suis corporibus, vel eisdem exutae cor­ nihil contra orthodoxam fidem bonoeque mores con­ poribus, prout superius dictum est, sunt purgatae, in tineat (dummodo iidem Graeci credant firmiterque coelum moi recipi et intueri clare ipsum Deum tri­ teneant, communionem hujusmodi non esae necessa­ num et unum, sicuti est, pro diversa tamen meritorum riam ad salutem, et baptismum sine communione valide ac licite posse ministrari) ; quia tamen ad ratione, aliam alia perfectius. V. Illorum autem animas, qui in-hctuali mortali decentiam et reverentiam sacramenti magis expedit, peccato vel solo originali decedunt, mox in infernum si illud eisdem denegetur : propterea ne Graeci vel descendere, poenis tamen disparibus puniendas. Albanenses Graeci ritus eucharistiae sacramentum sub VI. Item sanctam apostoticam >edeni et Romanum una vel sub utraque specie infantibus rationis usu pontificem in universum orbem tenere primatum et carentibus in baptismo nec pueris in missa ministrent, ipsum pontificem Romanum successorem esse beati interdicimus ac prohibemus. VIII. Infantes nati ex patre et matre Graeci· ritu Petri,principis apostolorum,et vemim Christi vicarium, totiusque ecclesiae caput, et omnium Christianorum Graeco, nisi aliter parentes, accedente ordinarii conpatrem et 'doctorem exsistere, exsi tere, et ipsi in beato Petro B i sensu, voluerint, baptizari debent. IX. Nati vero ex patre Latino et matre Graeca pascepdi, regendi et' gubernandi universalem eccle­ siam a Domino nostro Jeau Christo plenam potesta­ Latinis sunt caerimoniis baptizandi ; proles enim tem traditam esse, quemadmodum etiam in actii sequi omnino debet patris ritum, si sit Latinus. X. Si vero pater sit Graecus et mater Latina, libe­ oecumenicorum conciliorum et in sacris canonibus rum erit eidem patri, ut proles vel ritu Çfaeco bapti­ coptinetur. , • *VII. Cetera item omnia, quae a sacris canonibus zetur, vel etiam ritu Latino, si uxor Latina praeva­ et oecumenicis conciliis ac praecipue a sacrosancta luerit, id est, si in gratiam uxoris Latinae Consenserit Tridentina synodo et aGregorioXIU. praedecessore Graeius pater, ut Latino ritu baptizetur. XI. Infahtes ad ejus parochi jurisdictionem perti­ nostro, in professione praedicta orthodoxae fidei a Graecis emittenda, tradita, definita et declarata fue­ nent, cujus ritu sunt baptizati, cum per1 baptismum runt, indubitanter recipere ac profiteri debent, simul- fiat suscepti ritus Graeci vel Latini professio ; ita ut que contraria omnia et schismata atque haereses ad Latinum rj^um spectent, qui Latinis caerimoniis quascumque a sancta catholica et apostolica ecclesia baptizati fuerint ; qui vero ritu Graeco sacramentum Romana, ^omnium ecclesiarum'matre zet ntagistra, baptismi susceperint, in Graecorum numero sunt damnatas, rejectas, anathematizatas, pariter damnare, habendi ; adeoque si ante usum rationis decesserint, ■ rejicere, anathematizare et abjurare omnino tenentur. a proprio, cujus ritu baptizati sunt, parocho et in t ZZ) De sacramento baptismi, pueris baptizatis prbpria parochia sunt jure communi sepeliendi, nisi ritusque if collatus fuerit, vel ob gravem necessiift baptismate suscepti mutatione. I. Près- iis · baptismus . ................................. .. byteri Graeci baptizatos chrismate in .frbnte .non' tatem, cum nimirum morti proximi.fuerint, nec consignent ; et ideo ab ipsis in ordine baptismi apud haberi potuerit proprii parochi vel ritus copia, vel ex apostolica, cum videlicet eorum euchologium praetermittantur, quae sequuntur dispensatione ’ " ’’ ‘facultas data fuerit, ut Latine quidem baptizentur, sed in suo ritu post illa verba, turi r(» · -/>.» etc. usque ibi : «irz août i ir.ti»; χόχλου : hoc est : et post orationem Graeco permaneant ; in his enim casibus non censen­ ' etc. 1 ibi habetur forma hujus consignationis, usque' tur a proprio ad alium ritum transiisse. Post usum autem rationis idem dicendum ; nisi quis in alieni • ad dia : Postea facit sacerdos figuram circuli etc. IL Cum presbyteris Graecis in euchologio haec ritus ecclesia sepeliri cupiat ; si quis enim Graeco ritu 1 baptismi forma praescribatur : < Baptizatur servus Dei baptizatuS in Latina ecclesia, vel Latine baptismate Ar. in nomine Patris et Eilii et Spiritus sancti » .· quae initiatus, in ecclesia Graeca sepulturam eligat, juris Latinae formae' : < Ego te baptizo iif nomine » etc. regulae sunt servandae : nimirufn cadaver extra pro­ aequi valet, trinaque aquae immersione seu asper­ priam parochiam a proprio parocho esse associandum, sione in eo conferendo'«tantur, non sunt his.super quarta funerali ei minime imminuta, et ubi tumulan­ rebus a Latinis locorum ordinariis inquietandi. dum est cadaver, ibi a parocho illius ecclesiae, sive HI. Etsi Graecis in regno Cypri commorantibus Latinae, sive Graecae sunt exsequiae celebrandae. Innocentius IV, praedecessor· noster, olim injunxerit, . XII. Quando vero , infantibus praedictis seu etiam ut in unctionibus, quae -circa baptisma-fiunt, morem adultis exsequiae ritu Graeco et in ecclesia Graeca, ecclesiae Romanae teneant et observent ; si tamen * ut praefertur, jure communi sunt celebrandae, tunc ' presbyteri Albanenses ritum ungendi peçtùs et doni nullum jus habet Latinus parochus interessendi cum medium, aures, pedes atque manus, in euchologio d Graeco parocho, nec partem aliquam stolae percidescriptum, servare voluerint, ubi nor^est contraria . piendi; similiter nullum jus competit parocho Graqco, consuetudo, non sunt impediendi. quando exsequiae in ecclesia Latina et per Latinum IV. Ritus autem seu consuetudo, quam habere parochum sunt peragendae ; sq0 servanda-eunt utrodicuntur Graeci orientales, ungendi per totum bapti­ bique statuta de juribus parochorum circa sepulturam zandorum corpora, si alicubi tolli vel removeri sine eorum, qui ad propriam parochiam spectant» . scandalo non potest, cum sive fiat sive non, quantum XIII. Quem ritum semel in baptismo sunt'professi, 'ad baptismi efficaciam vel effectum non multum refe­ sive Latftuim, sive Graecum, in eo institui et educari rat, in iisdem toleretur. debent, nec ad alium, possunt transire, si Latinum V. Nec refert etiam, utrum frigida vel calida aqua semel susceperint ; ritus enim Latinus, propter suam baptizent, cum in utraque baptismum habere parem praestantiam, eo quod sitjfritus sanctae Romanae vim atque effectum affirmare et tenere dicantur. ecclesiae, omnium ecclesiarum njatris magistrae, r VI. Si in eadem ecclesia infantes utriusque ritus sic supra Graecum ritum praevalet, maxime in Itali­ baptizentur, Graecus parochus subditis suis aqtutper cis regionibus, ubi Latinis' episcopis Graeci subjecti ' ipsum Graeco more benedicta rite baptismum confert ; sunt; ut non modo ab' ipso ad Graecum transitus ac propterea molestandus non est, si non utatur aqua nullatenus perrtiittatur, verum etiahi a Graecis'semel , baptismali, quae» parochis Latinis juxta morem assumptus, abaque apostoliça dispensatione deseri Romanae ecclesiae adhibetur. Curent tampn ordinarii, nequeat. · ' ' ut adsit aqua baptismatis patine consecrata, quam XIV. Quodsi infana Graecum ritum in baptismate jfiy . Synodos pror. MoMh Liboni, a. tyjfi. , > o>' > susceperit, tunc requirendus est priaofem patri* Graeci a Π. Infirmis vero, juxta vertam lacobi apostoli, consensus, deinde episcopi jLatini licentia, ut possit unctio erhihsatwr extrema. mater Latia* fiHum suum Graeoe baptixatum ad III. JKec refert, utnnn eadem extrema oactio per Latina* caerimonia* traducere. Adultis autem, d unmn vsl plure* presbytero* Sat, ubi hujusmodi viget quidem sunt ecderiaatid, in quocumque ordine mi­ coMMtndo ; dummodo credant et asserant, iUnd nori vel etiam majori constituti, saeculsre* vel regu­ sacramentum, «errata debita materia et forma, ab lares, a ritu Graeco ad Latinum sine-exproesa sedis uno presbytero valid* et-licite confia. apostolicae licentia transire non liceat : d laici, ut ad IV. Idem sacerdos materiam adhibere formamque ; acpvoptereaqui ungit, ritum Latinum transire possint, episcopo* dioecesa- pronuntiare respective nu* pro sua prudenti* permittere valeat ; non tamen idem dicat formam , nec alius ungat, et communitati Graecorum sive Altanensium hujus­ alius formam pconuntiety , modi, sine sedi* apostolicae licentia, sed solum pri­ V. In casu presbyteri Graeci catholici vati* personis, attenta uniuscujusque necessitate. possunt Latinos absolvere ; utaptur tamen forma 4 III. De sacramento confirmationis. I. Episcopi absolutioni* in cooctiio generali Florentino prae­ Latini infantes seu alios, in suis dioecesibus baptixa- scripta, postea vero, si voluerint, dicant orationem tos a presbyteris Graecis chrismate in fronte consigna­ illam deprecativam, quam, pro forma hujusmodi abso­ tos, absolute confirment ; cum neque per praedeces­ lutionis, dicere tantum consueverunt. sore* nostro* neque per no* Graeci* presbyteris in VI. Extra vero casum necessitatis, si quo* ex pre*, Italia et insulis adjacentibus, ut infantibus baptixati* byteris Albanensibus perito* et ad confessione* sacramentum confirmationis conferant, facultas con- b omnium audienda* idoneos ordinarius Latinus judi­ ce·** sit aut concedatur jquinimo usque ab anno 1595 caverit, ut non solum Graecos, sed etiam Latino* ad a fel. rqc. Clemente VIII, praedecessore nostro, fuit «e accedente* possint absolvere, id eorumdem ordi­ presbyteris Italo-Graeds expresse interdictum, ne nariarum prudentiae et arbitria relinquitur. baptixatds chrismate consignent. VII. Sacerdote* quoque conjugati aliique, quibus II. Secus sub conditione et cum cautela eo* confir- parochiarum cura vel ecclesihrum parochialium regi­ ' mare debent, de quibus verosimiliter dubitari potest, men per episcopo* suos committitur, licite et libere utrum ab episcopi* Graecis, ordinem baptismi, juxta possint ‘parochianorum suorum confessione* audire eorum euchologium, servantibus, fuerint baptixati. ipsisque poenitentiam injungere pro peccatis ; quia , III. Idem dicendum, si episcopus Latinus, ex dis­ cui licet vel conceditur, quod est majus, competit pensatione apostolica, Graecum aliquem ordinaverit, quoque, nec negari convenit, quod est minus. qui a presbytero Graeco , in Italia vel adjacentibus VIII. Ecclesiarum parochialium regimini praefi­ insulis fuerit baptixatus, nec constet, illum ab aliquo ciant ordinarii Latini, si habere possunt, eos qui in episcopo, Sive Latino, sive Graeco, chrismate in fronte seminariis Italo-Graecorum erectis, altero quidem fuisse consignatum. Debet nimirum illum antea abso­ Panormi, altero autem in Calabria, in oppido sancti. lute confirmare ; sub conditione autem, si verosimi- Benedicti de UUano, vel in collegio Graecorum in liter dubium esse possit, an ab episcopo Graeco fuerit Urbe, trium ad minus annorum spatio versati sunt baptixatus. studiisque litterarum incubuere ; dummodo cetera ad IV. Quamvis confirmati a simplici sacerdote, co­ curam aniprarum exercendam requisita non desint, gendi non sint ejusmpdi confirmationis sacramentum C atque episcopis ejusdem seminarii praesidi* seu ab episcopo suscipere, si. ex tali coactione scandala respective rectoris litteras exhibeant, quae de recta oriri possent ; cum sacramentum confirmationis ejus­ eorum vitae ratione deque in Griiecis I^itinisque modi necessitatem non habeat, ut sine eo salvus qui* scientiis progressu testimonium ferant. esse non possit : monendi tamen sunt ab ordinarii* . IX. Liberum tamen sit ipsi* episcopi*, viro* alio* locorum, eos gravis peccati reatu teneri, si, cum pos­ idoneos coadjutore* et cooperatores parochi* Graecis, sunt ad confirmationem accedere, illam renuunt ac si opus fuerit, adjungere in audiendis confesrienibus negligunt. et poenitentiis injungendis, ac ceteri* quae m salu­ V. Ubi Graecus catholicus episcopum haberi potest, tem pertinent animarum ; ipsisque in his per eorum prout habetur constitutus in collegio Corsino Italo- dioeceses, absque sacerdotum ipsorum praejudicio et Graecorum in Calabria, curent omnino Latini ordi­ gravamine, committere vices suas, cum propter occu­ narii, ut ab illo potius Graeci* caerimoniis, juxta pationes multiplices et occasione* varias posait con­ Graecum euchologium, quam a se Latino ritu sacra- tingere, ut nequeant per easdem dioeceses officium . mentum confirmationis subditis sui* . Graeco ritu suum exsequi per seipsos. viventibus, chrismate a Latini* episcopi* accepto, X. Nunquam monachis Graecis seu calogeris ani­ ministretur, ne scilicet ecclesiarum ritus, quoad fieri marum cura committatur, nisi ex necessitate vel alia potest, misceantur. justa causa. 5 IV. De oleo sancto chrismatis, catechumenorum XI. Presbyteri saeculares Graeci ex Albania vel et infirmorum. I. Non sunt cogendi presbyteri Graeci aliis Orientis partibus advenientes, abjurati* schisolea sancta, praeter chrisma, ab episcopis Latinis 1> mate ett erroribus, atqud atqi in fide catholica bene in­ dioecesanis accipere, cum hujusmodi olea ab eis in structi, in parochial ibus mu curatis ecclesiis Graeco­ *- ipsa oleorum et sacramentorum exhibitione, exjfeteri rum institui possunt. ritu, conficiantur seu benedicantur ; nisi tamer^conXII. Tollendqs abusus, ubi est, ut vir atque uxor trarja consuetudo introducta sit, quam servari voju- simul et eodem teinpore eidem presbytero confite­ . mus ac mandamus. Chrisma autem, quod nonnisi ab antur. episcopo, etiam juxta eorum ritum, benedici potest, XIII. Aqua ex ritu Graeco in die epiphaniae vel cogantur accipere. primo die mensis benedicta, cOnsen etur in ecclesia, \ * II. Non audeant tamen ab episcopis Graecis exter­ ut illa fidele* adspergantur. nis schismatici*, 'sed sanctae Romanae ecclesiae comi- VI. Dr sacrtnenlo eucharistiae et missae sacri­ munidnem non habentibus, illud accipere vel eo uti. ficio. I. Sacerdotes ad poenitentiae sacramentum III. Item abstineant chrisma accipere a quocumque frequenter accedant, ut cum divinum mysterium alio episcopo Latino seu Graeco catholico praeter peracturi sunt, nulli coram Deo crimini sint obnoxii ; suum ordinarium Latinum, cujus jurisdictioni subji­ sed cor habeant omni pravitate vacuum, mundum, ciuntur. quoad fieri potest, ac purum. Indignum enim ac auri­ , f V. De sacramentis poenitentiae et extremae unc­ bus plane horrendum est, ut qui animum habet aliquo tionis. I. .Nulli per sacerdotes vel confessarios, pro scelere foedatum, sanctum sanctorum impuris mani­ .satisfactione poenitentiae, 'unctio aliqua solummodo bus contrectet, et placare Deum attentet, qui in pec* injungatur. i Onenea, couacne, XXXVlll. j.... 369 Synodus pro»· Montis Lihaai, a. Wfi. . jffo cati» oveolMp 1m9 4 tb û~~ffî—to Lctoto td Grororo quem utdiMmradptadum admittantur. IX. Protnoti ad primam tonsuram vel ad alium ' antistitae ia'Graedta ta Bpinun ta aBaaOriantis cuBk dbeiewoeü® roroÈtfcMPOBtsf^ ed ®ch®®eneti®oe qnsmcmnque ordinem sine» dinriascriis Latini ordi­ . episcopo* pro onfinetitne cooft^rorot· * roMtfaro* narii, suspensi sunt ;et si auapanaiin sacri·ordinibus ratt :Ctanm qoideai Vjn,anat> »$9$, Boane babae- müüstravetat, etBctatar irragulare·, sicut et Latini. X. Super hajusmodi autem «t similibus irregulagidum oroo ejdacopen Gtokmsb qto Gn>* teutatan b —rod· tpotto oot cpttcopù laStînii Italfiro et odjroeatiunjhMulsreoi tttibos adjecto· «acria onibribaa initiaret; CtatoM viro fica obtineri oportet. XI. Non sunt admittendi episcopi schismatici sive XII, anno 173j, ut Italo-Graecoran, i^utraque Sicili· cotntnorattium, commodi» coaauleret, alteram «jna- pro onbnibps sive po alite sacramentis conferendis, dem Graeci ritu episcopum «t seminario Cocaino · sed impediendi, quoad «ancta seda apostolic· déra­ se in Calabria erecto, propter Graecorum hujusmodi per consulatur, et responsum habeatur. ordinatione·, manere jutait, quorum laudatissimum XU. Quo· vero communionem sanctae Romapae institutum nos quoque per praecentet nostras perpe­ ecclesia· habere constiterit, eis pontificalia exercendi facultatem ordinarii Latini in suis dioecesibus libere tuo valitura· litteras confirmamus et innovamua. II. Ne quis clericus saecularis ritus Graeci, quam-1 1 concedere possunt, XIII. Ordinati ab episcopis schismaticis alias rite vis alias sit idoneus moribus, scientia et aetate, ad sacro· ordines promoveatur, nisi prius legitime con­ ordinatis, servata, debita forma, recipiunt quidem stet, eum ecclesiasticum beneficium vel patrimonium, ordinem, sed non exsecutionem. XIV. Proinde ipsi ordinati ab episcopis schismati­ quod abi ad vitam honeste sufficiat, pacifice possi­ dere; ac propterea, deficiente titulo beneficii, per cis, correcti vel emendati, reconciliandi sunt et absol­ legitima documenta ordinarium suum certiorem red­ vendi cum poenitentiis salutaribus, dummodo errores, dere debet de sufficienti patrimonio, ut valeat sacria si quos amplexi fuerint; sin minus, schisma ordina­ ordinibus initiari ; loco autem dicti patrimonii, nec toris abjurent in judicio* velfpublice, vel secreto; pro 'S*'*’’ clericus uxoris suae dotem assignare praesumat, nec qualitate facti. XV. In ordinibus autem per eoe alias rite susceptis ordinarius eam recipere audeat. III. Quemadmodum etiam nemo ex Graecis seu ministrare non permittantur, nisi cum ipsis super Albanensibus in Calabria et Sicilia commorantibus irregularitate, hujusmodi occasione contracta, aucto-’ ad sacra ministeria assumatur, qui, trium saltem anno­ ritate sanctae sedi» apostolicae fuerit dispensatum. rum Spatio, Graecis Latinisque litteris non dederit - XVI. Cum ex ecclesiae disciplina, a Graecis olim operam in attero ex seminariis Italo-Graecorum, vel recepta, promoti ad aliquem ordinem sacrum, si per aliquod temporis intervallum in eo non fuerint ver­ in collegioGraecorum in Urbe. IV. Promovendi ad sacerdotium et presbyteri, qui sati, ad altiorem gradum ascendere non possint, quo praeficiendi fuerint ecclesiarum regimini, examiaen·. nimirum ordinandorum fides morumque probitas eo tur antea diligenter, si praecipue de horis canonicis temporis spatio cognosci valeat ; qua lege Graeci seu et missarum officiis, secundum distinctionem tempo­ Albanenses in Italia et insulis adjacentibus commo­ rum exsequendis, sint sufficienter instructi, ut ad haec rantes dubio procul tenentur : nihilominus cum prae­ dicti Graeci seu Albanenses ordinarios suo·, quibus nonnisi digni admittantur. ‘ V. Sacerdotes, et quicumque sunt in sacris ordini­ subjiciuntur, habeant Latinos, a quibus tanquam bus constituti, horas canonicas more suo dicant ; et alieni ritus sacris ordinibus initiari prohibentur; ac priusquam missam celebrent, officium matutinale proinde cum Romam, vel it|. Calabriam, ubi sunt episcopi, a sancta sede apostolica ad ordinatione· ritu recitare curent. VI. Episcopi Graeci in ordinibus conferendis ritum Graeco exercendas, deputati, repetitis vicibus, non proprium Graecum, in euchologio descriptum, ser­ sine quamplurimis incommodis et expensis, ad sacros vent, in quo, etsi nonnulli de minoribus ordinibus ordines juxta temporum intervalla suscipiendo· seso praetermissi videantur, eo· tamen vel nunquam conferre deberent : nos, eosdem Graecos seu Alba­ habuisse, vel eorum exercitium aliis ordinibus esse nenses gratiis et favoribus prosequi eorumque incom­ modis consulere volentes, de apostolicae plenitudine adnexum iidem Graeci affirmant. VII. Inde tamen dubitationes quandoque oriri potestatis, praefatis episcopis Graecis, Romae et in solent, quinam nimirum ordines supplendi sint ab eo, Calabria pro tempore degentibus, licentiam et facul­ qui primum ritu Graeco aliquibus ordinibus fuit ini-' tatem impertimur, ut Graecos seu Albanenses hujus­ tiatus, deinde ritu Latino ad reliquos est promoven- modi ex longinquis regionibus accedentes, qui minodus. Quas controversies ut de medio penitus tollamus ribus sive majonbus ordinibus initian cupiunt, ad certamque tradamus regulam in-posterum servandam, D omnes ordines promovere in posterum valeant tribus ita decernimus : si quis-ritu Graeco clericus et lector diebus festivis, non autem continuis, sed aliquo tem­ tantum ftqt initiatus, atque ex benignitide aedis apos­ poris intervallo, antistitis ordinantis arbitrio separatis, tolicae obtinuit, ut majores ordines Latinis caerimo­ non servata interstitiorum lege, nec requisita ad hoc niis sibi conferantur, i» 'antequam subdiaconus ordi­ ab iis, qui initiantur, tuorum respective ordinariorum netur, tres minores ordines omisso· debet ritu Latino Latinorum licentia sive dispensatione. XVII. At cum illis Graecis seu Albanensibus, qui suscipere. Si vero praeter lectoris ordinem ad subdiaconatum etiam Graeco ritu ascendit, et ex dispen- domicilium habent, seu alias commorantur in ea pro’ satione itidem apostolica facultas sibi facta sit ceteros vincia, in qua episcopus ritus Graeci solet sacras ordines ritu Latino suscipiendi, antequam inter ordinationes exercere, ad quem propterea sine gravi diacono· cooptetur, ex minoribus ordinibus exorcis- incommodo per tempprpm intervalla, acpedere pos­ tatum tantummodo supplere cogitur ; cum. per sub- sunt, ab interstitiorum lege minime dispensamus, diadonatum Graeco ritu collatum, aoolythatum et praeterquam cum alumnis et convietitripys ritus ostiariatum recepisse censeatur. Idem dicendum de Graeci collegii Graeci Urbis, et Italo AltSfiensium in eo, qui,.una cum reliquis inferioribus ordinibus, diaco­ Calabria et Sicilia, si eorumdem collegiorum neces­ natum aut etikm presbyteratui Graece suscepit, et sitas vel utilitas, arbitrio s. Rom. eccl. cardinaltei Latino postea ritu ad sacram presbyteratus respective administratoris et protectoris praefati collegii Graac^-^L-y ordinem aut episcopatum promovendus sit, ex apos­ eorum Urbia, et episepm praesidenti» seu rectoris tolica concessione : nimirum exorcistatus ordinem in utriusque collegii Italo-X^Mmenaium praedicti, res- S73 Synod·· prav. Mentis LBtoni, b, tyy*. ' JT* foti alumni et coovictans,aib*qwt«npôrto iatervaUo, . tribut diebus fsstivia, non tam» msitianie, ut pn·- sale, ut ps*smM^ir,a(diMiti· concadat·, «t ad sacro· ordina· Graeco ritu, abaq·· aha dtopensatfooe «postotica, promoveantur. cedimns. XXIV. Si vero, abaque apostolic· dtopsntatioM, XVIII. Diis autem, qtd, non servata tatosrstitioram lege, sunt hactenus bona He ordinati, ex apoetolica Italo-Graed hujusmodi · Latino episcopo ad abquoa benignitate etiam ooocedimus, ut in sasceptto ordi- ordines ritn Latino pranovienntur (id,'quod illicit· rnbus ministrare et ad mqjone etiam ssrvatto servan­ tam xb ordinant· quam ab ordinatis fieret, utpote huic noatrao constitutioni contrarium), Graeci derid dis ascendere absque aDa diep ansati one valeent. XIX. Quod tamen de Mtnte ordinandorum a hujusmodi sic Latino ritui alligantur, ut ab ao ad sacrosancto Tridentino concilio praescriptum eet, Graecum redire amplius non liceat, me apostolic· omnino servari votant». Nullus proinde ex praedicti· dispensatione ; neque Latino episcopo seu ordinario amplius fu sit Graecum clericum, a se, ut praemitti­ ante vigesimum secundum, ad diaconat·» ante vige­ tur, Latino ritu in minoribus ordinibus constitutum, simum tertium, ad presbyteratus ante · vigesimum cum litteris dimissorialibus ad Graecum antistitem quintum suae aetatis annum, absque apoetolica dis­ remittere, ut ab eo ad sacros ordines Graece promo­ pensatione, promoveatur. Praefatorum autem Grasco- veatur, sine dispensation· apoetolica ; sed debeat rum praesutum conscientiam oneramus, Vt dignos b illum potius, si quidem idoneum judicaverit, post dumtaxat, et quos litteris, et iis, quae ad ordine· obtentam absolutionem a suspensione, vel ipse ritu exercendos pertinent, bene instructos esse noverint, Latino ordinare, vel ab alio Latino praesule ordinari ad sacra ministeria assumant. tacere. A ritu enim Latino ad Graecum, ut praedixi­ XX. Ut in ordinibus conferendis quaelibet rituum mus, nec transire nec redire fas est, absque dispensa­ confusio et commixtio penitus tollatur, et unius ritus tione apoetolica. antistes alterius ritus clericos initiare in posterum XXV. Hinc eaedem litterae dimissoriales potiori minime valeat, sub perpetuae suscensionis, a divinis jure denegandae sunt Italo-Graeds, qui, quamquam poenis prohibemus, ne Latinus quKumqu· episcopus ^pptjxati ritu Graeco, non modo primam tonsuram et etiam subjectos suae jurisdictioni Graecos, neque *nores ordines Latino ritu susceperunt ; sed etiam Graecus quilibet antistes Latinos quovis praetextu, Latine vixerunt*, et postea ad majores ordines ritu sino speciali, sedis apostolicae licentia, ad primam Graeco provehi cupiunt ; nam Latinus ritus semel tonsuram, vel ullum ordinem, sive minorem sive ma­ assumptus, ut praefati sumus, absque speciali sedis jorem promovere praesumat ; alioquin tam ordinans - apostolicae auctoritate, deseri nequit : ut igitur Italoquam ordinatus perpetuam, ut praefertur, suspensio- Graeci " ‘hujusmodi .............. ad ritum " Graecum redeant, indi­ nem se subituros intelligent. gent apoetolica dispensatione ; ut vero ad majores XXΓ. Maxime autem neque permittendum, neque ordines ritu Latino ascendant, dispensatione .non ullo njodo tolerandum, ut Latini ex Latinis progeniti indigent. ac Latino ritu educati, qui continentiam profiteri XXVI. Etsi expetendum quam maxime esset, ut nolunt, juxta ritum Graecum,'sub spe retinendi uxo- c Graeci, qui sunt in sacris ordinibus cdnstituti, castirés, ad sacros ordines a quocumque antistite, quavis tatem non secus ac Latini servarent : nihilominus ut auctoritate fulgente, promoveantur, tam in locis, in eorum clerici, subdiaconi, diaconi et presbyteri uxo­ quibus non sunt populi Graeco ritu liventes, sed res in eorum ministerio retineant, dummodo, ante Latini, quam in lods, in quibus sunt populi, qui a sacros ordines, virgines, non viduas, neque corruptas, ' Graecis antiquitus fuerint oriundi, seu a Graecis ori­ duxerint, Romana non prohibet ecclesia. Eos autem, ginem ducant, vel alias retroactis temporibus ritum qui viduam, vel corruptam duxerunt, vel ad secunda Graecum servaverint, seu apud illos, vel in eorum vota, prima uxore mortua, convolarunt, ad subdiacoaliquibus ecclesiis ritus hujusmodi ab antiquo hacte­ natum, diaconatum et presbyteratum promoveri om­ nino prohibemus. nus fuerit observatus. XXVII. Praeterea si quis subdiaconus, diaconus vel XXII. Cum iis tamen Italo-Graeds, qui ad hanc diem, vel propter antiquam consuetudinem, vel prop­ presbyter, post sacram ordinationem, uxore mortua, ter quaedam sibi, ut aiunt, a Romanis pontificibus, aliam duxerit, vel si uxorem non habebat, ducere ' praedecessoribus nostris, concessa privilegia, quibus praesumperit,nedum excommunicationis latae senten­ permittebatur episcopis Latinis, ut Graecos sibi sub­ tiae poena, aliisque nostro et successorum nostrorum jectos, vel ipsi ordinarent, seu ab aliis tam Grands Romanorum pontificum arbitrio infligendis, severis­ quam Latinis episcopis ordinari facerent, ab episco­ sime punietur ; verum etiam statim ab ordine erit pis Latinis bona fide et absque dispensatione aposto- deponendus et ab illegitima uxore separandus. Matri­ lica ad clericalem tonsuram, vel minores seu majores monium enim poet recensitos ordines contractum, ordines sunt promoti, cum animo tamen proprium D nullum irritumque declaramus. Graecum ritum retinendi, et absque actuali Latini XXVIII. Presbyter Graecus conjugatus, antequam ritus in susceptis ordinibus exercitio ; per praesentes . ad sacrum sacrificium seu sanctam missam celebrpnnostras hac vice tantum dispensamus, ut eis liceat in dam * accedat, vel per triduum ab uxore curet abstinere. suo Graeco ritu permanere in eoque ad ulteriores . ' f VIII. Dt MUlraoimto matrimtmii.I.Curent ordi­ ordines (dummodo per suum ordinarium approbati narii locorum, ut decretum sacri generalis concilii fuerint) a Graeco episcopo promoveri : per easdem Tridentini de reformatione matrimonii vertatur in nostras expresse prohibentes, ne quid hujusmodi de linguam Graecam vulgarem, et in locis et parochiis cetero, vel a Graecis ipsis, vel, a Latinis episcopis, Graecorum et Albanensium, quoties expedire' vide­ rint, evulgetur et publicetur. inconsulta sancta sede, attentetur. XXIII. Insuper ut omnibus, circa praefatas Italo- , II. Matrimonia inter conjuges Graecos dirimi, seu " ' Graeconn^i hujusmodi per Latinos praesules ordina­ divortia, quoad vinculum, fieri nullo modo permittant tiones, controversiis ac dubiis opportuna ratione aut patiantur. Et si qua de'facto praecesserunt, nulla obviemus, hac nostra constitutione decernimus et et irrita declarent. · declaramus, quod si episcojras Latinus, ‘sive ordina­ III. Quia vero, secundum apostolum, mulier mor­ rius, Italo-Graecis primam tonsuram sel ordines tuo viro ab ipsius est lege soluta et nubendi cui vult minores ritu Latino conferat, cum dispensatione in Domino liberam Habet facultatem, secundas et ■ apoetolica, ita ut ordinati ab dio in suo Gpaeco ritu tertias et ulteriores etiam nuptias Graeci non con­ ' ministrare debeant (quod ex defectoGraecorumpra·- demnent, sed illas tamquam legitimas et Validas apÀ «MMgfeÿb •iWw'1-'' / jyj Sjnsodas pror. Moetia Lflwù, ». 179·. probes* inter peme», quae aüa» Mette de jura ad a eadem ettam ipsi, non «Mante rituum divenitete, inriiwi tnatriiiûBto fanât DOaHBt. chiinti cBBMtBtnr. IV. Seansdo tarnecluaMrtes presbyteri aallateuue iHÏCujtmnodisiite in primis kaMdarii Gregoriani bea edicant,lier ip»oe tefsame ad ancra» ordine», stae obaerratio, juste quod Bdam Graeci at AMmumhm speciali ffispensatiam apostolica, pranoveri Boant. teneotur unfrenaMs eccfeeiae jejunia at foata celeV. RtquonimnapudGraecoacoaaMvermrteootrahi tear·, ut pute, jejunium quadrageatad·, paecha, matrimonia inter peramma contingente» a», juxte antentioMm Domini, pentecosten, natalmn Domini, •oram oomputetioeMcn, octavo gradu, qte aeoandnm dreumeisiooem, epiphaniam et cetera hujusmodi, compotationem et dbtinctionean graduum, quam La- quaa in Latina et Graeca ecdaate aeque oefebrautur. tini ftefamt, apud hoa’quutua tabetur : ne id praeIV. Deinde summi Romani pontificia et ordhmrii sumatur deinceps, firmiter prohibemus ne ctiataricte lod in missis ac divini» officiis commemoratio ; non praeôpnmM, ut, com in ulterioribus gradibus licite patriarcharum, neque antistitum orientalium, quibus matrimonia contrahantur, in praedicto quarto co·- null* est in Italia et adjacentibus imuli» jurisdictio ; sanguinitati» vel affinitati» gradu copulari ulterio» non ubi tamen Graeco catholico antistiti, ex licentia sedis praesumant ; statutum, quoad hoc, generalis concilii apoetolicae vel ordinarii loci, pontificalia exercere observante». permittitur, ejus quoque nomen, juxta Graecorum VI. Item in cognationi» spiritualis,quae in baptismo morem, post summum Romanum pontificem et ordi-' et confirmatione contrahitur, gradibus, servetur id, narium loci commemorare liceat. quod in Tridentina synodo definitum est. In baptismo V. Tum subjectio comibus et singulis Romanarum videlicet inter subripientem et taptiaatum et illius B pontificum constitutionibus, contra sollicitante* praepatrem et matrem, nec non inter baptixantem et sertim in confessione editis, quae m ungulas nationes baptixatum baptixatique putrem et matrem tantum, universim vires suas extendunt, ac Latinos aeque ac cognationem contrahi ; eamque rursus, quae ex con­ Graecos sua amplitudine comprehendunt. VI. Demum dies festos de praecepto Latinae, ubi firmatione oritur, confirmantem et confirmatum illiüsque patrem et matrem ac tenentem non egredi : degunt, ecclesiae servare tenentur. omnibus inter alias personas spiritualis hujus cogna­ VII. Ad observationem autem jejuniorum et vigi­ tionis impedimentis matrimonii sublati». liarum ejusdem Latinae ecclesiae, si tota loci illius VII. Maritus Latinus uxoris Graecae ritum non Graecorum communitas,vel potior laicorum pars cum sequatur. parochis et presbyteris conjuncta induci posset, opti­ VIILLatina uxor non Sequatur ritum mariti Graeci. mum esset ; idque, absque alia sedis apostolicae dis­ IX. Graecus maritus potest, si velit, ritum uxori» pensatione, arbitrio ordinariorum relinquimus. Lati­ Latinae sequi : item Graeca-uxor potest, si velit, sequi norum. Non tamen ad id cogi debent, si velint ritum ritum mariti Latini, post cujus obitum ad ritum Grae­ suum in jejuniis sequi ; cum ipsi qualibet hebdomada cum redire nequeat. feria quarta et ferla sexta, ut asseritur, soleant jeju­ X. Quodai nolint, unicuique conjugum in suo ritu, nare ; neque privatis personis fes sit, ufii parochiam catholico tamen, manere permittatur. Graecam habent, ibi, contra proprium ritum, 'Lati­ XI. Matrimonium inter maritum Latinum et Grae­ norum more, jejunia et vigilias servare j sed omnes cam mulierem Latine coram parocho Latino contra­ vel Graece cum Graecis; veLLatine cum-Latini» jeju­ hatur r inter maritum vero Graecum et mulierem nent. Ubi vero propriam parochiam non habent, ibi Latinam, potest contrahi vel Graece coram parocho libere et licite possunt in omnibus Latino ritui ses· Graeco, duobus vel tribus testibus praesentibus, vel conformare, sive laici sint sive' presbyteri, excepto Latine coram Latino, ubicumque maritus Graecus Graeco ritu, qui inimissis ac divinis officiis a presby­ voluerit. teris est servandus. XII.Ejus autem loci ac ritus parochus debet assis­ VIII. Hinc ubi parochiam Graecam habent, tole­ tere, ubi et quo ritu matrimonium contrahitur. randus est apud Graecos esus carnium die sabbati, si, S IX. Ritus Graecus qua ratione in Italia et insulis sine scandalo fieri potest ; in locis autem ipsorum et adjacentibus servandus : de Graecorum seu Alba- inter eos tantum. * nensium subjectione ejnscoftorum. Latinorum juris­ IX. Prohibentur tamen Graeci suis famulis "Latinis dictioni. I. Quoniam orientalis ecclesiae ritus, utpote cibos vetitos apponere, sive die sabbati,quando prae­ non minima ex parte a sanctis patribus profecti vel fatis Graecis cames comedere licet, sive alio quo­ a majoribus traditi, sic animis Qraecorum aliorumque cumque tempore, quo Latini debent ab illis abstinere; insederunt, ut praedecessores nostri Romani ponti- Latini enim famuli Graecorum Latinum ritum servare fidés satius consultiusqu» duxerint, ritus Hujusmodi, tenentur. qua in parte nec fidei catholicae' adversantur, nec X. Item tolerandum est, ut ad jejunium eodem die periculum generant animarum, aut ecclesiasticae de­ sabbati in quadragesima, excepto uno sabbato sancto, rogant honestati, approbare seu permittere, quam > ex antiqua traditione, non teneantur, sed dumtaxat illos ad Romanarum caerimoniarum normam redu- ad abstinentiam. cere : idcirco Graecia ipsis et Albanensibus ritus > XI. In jejunii» quoque biduanis vel triduani», vel Graeci inter Latinos degentibus, tam praelatis, paro­ alias a dioecesanis, vel in jubilaeis a summo pontifice chis et presbyteris saecularibus, quam rpgularibfts et 'Romano indictis, dies sabbati in eis comprehensu» laicis, ut suis ritibus atque observantiis sive consue­ vel praescriptus in alium diem pro Graecorum plebe tudinibus uti ac illos et illas observare missasque et ab ipsis dioecesanis apostolica auctoritate permittitur alia divina officia, secundum eorum antiquam consue­ commutari. XII. Verum quia pro parte dilectorum ‘filiorum tudinem,celebrare libere ac licite possint, concedimus et indulgemus ; nec super his a quoquam latino ordi­ Graeci ritus in Corsica habitantium nobis nuper hu­ nario illos vel illarum quemlibet molestari vel inquie­ millime preces porrectae fuerunt, ut auctoritate apo­ tari permittimus : inhibente» omnibus et singulis stolica declararemus, ipsos non teneri ad abstinen­ praelatis'aliisque, ne qui» ritus et caerimonias Grae­ tiam a piscibus sanguinem habentibus, oleo-et vino corum in concilio, Florentino vel alias approbatas tam in quadragesima qifhm in quartis et sextis feriis,, blasphemare aut reprobare seu improbare ausit. et in aliis anni jejuniis,.vel si ad abstinentiam hujus­ II. Sic vero dictis Graecis et Albanensibus' in suis modi tam ex praecepto quam ex consuetudine eccle­ ritibus permanbre concessum esse atque indultum siae Graecorum, ut nobis exponitur, tenerentur, cum > declaramus; ut, quae a fidelibus in.dioeceri, ubi ipai iis eadem auctoritate dispensare dignaremur, ut pisci­ habitant,universim et sine ullo peraonarum& rituum bus, oleo et vino in dictis quartis et sextis foriis et in discrimine, juxta sacros canones servanda sunt, ad '’quadragesima aliisque per annum occuitentibus jeju- 337 Sysodfei wewr. MOQtÎB 'Xibate, a. tyji. .■ - . / «< niiq vead ipds liceret : nee, paternae pôaÜMne cert-< s sed tempus ocdfaatfotes praedfctenun etericoram vel tatis, quae novit imbedlfitatea infimaram «utinare, quaiitaa 'eadeaMcfa dtgnfaffe si aHqte ooram ee 4MNI iaunMnom* tam dktb GcaMii ta Confoa habi~ tnaigititi repariaatur, vel poteras qusfitatao, quae jor* tantibiia» quam ocnnibut et j^UauMiMibuB at suo in praaotia aoteaaitetibne prmdpem focum sfti Graecia, qui ia Italia et insulis'astyaioMititras commo­ 'vindicate atess& XVIII. Qtea in eoderiaatidt Graecorum Khris non­ rantur, tenore praesentium, ut ad instar Latinorum, in quorum dioeceeibm degunt, in memoratis quadra­ nulli amne irrepsere, quibus primaevam epcteoiae gesima quartis et sextis fatis «t reHqtea anni jejumis,. Graecae puritatem, fraude potissimum ac doto echisvino, oleo et piacilMis cujuscumqua generis possint matioorum, comptam ease, orthodoxi dotent : ideo uti, concedimus et indulgentes· Atque litteras Clq- pastoralem Latinorum ordinariorum, in quorum dtoemontis papae XII, praedecessoris nostri, in forma cesibuaiidem Graeci et Albanenaeadegunt,vigilantiam brevis datas ad abbatem et monachos monasterii per praecentes nostras litteras excitamus, ut omni ordinis sancti Barilii magni, ritus Graeci orientalis, ope et studio curent, non aliis Graecos ipeoa seu terrae Dimidii Jussi,. Panormitanae dioeooais, pro Albanenses, tam praelatos quam presbyteros saecu­ monachis Graecis et Epirotis eorumdem ordinis et lares quam regulares, occlesias^ds libris in sacramen­ ritus fundati, quibus concessit, ut piscibus sanguinem torum administrations et missis diviniaque officiis habentibus libere et licite nonnullis anni quadragesi­ celebrandis uti, nisi iis, qui per congregationem, a mis vesci possint, non obstantibus ritus Graeci ordi­ sancta sedo apostolica emendationi librorum hujus­ nationibus, hac nostra constitutione confirmamus et modi deputatam, conecti typisque impressi fuerint, roboramus. i i XIX. Ita autem Graecos seu Albanenaes in suo ΧΠΙ. Cum autem sedi apostolicae semper curae ritu, ut praefertur, permanere, Graecascjue caerimo­ fuerit Graecum ritum custodire illiusque abolitionem nias custodire permittimus, ut Latinorum episcopo­ numquam intenderit aut in animo habuerit : hinc rum, in quorum dioecesi deguni, jurisdictioni subjecti nos, praedecessorum nostrorum exemplo, quantum censeatur. Itaque Graeci seu Albanenses ritus Graeci, cum Deo largiente possumus, conservationi rituum tam ecclesiastici et regulares quam laid, in .utraque Graecorum intenti, neque 'expedire 'ducimus neque Sidlia vel aliis Italiae partibus insulisque adjacenti­ facultatem facimus, ut Latini ordinarii, juxta ritum bus commorantes, cum suos ordinarios Graecos, non Latinum, ad sacerdotium promoveant aliquem Italo- habeant, non obstantibus quibuscumque exemptioni­ Graecum dioecesanum, qui 'Graecorum more bapti- bus aliisque privilegiis, dictis Graecis eorumque prae­ zatus fuerit atque etiam vixerit, ut scilicet Graecorum latis, rectoribus, abbatibus et aliis tam sancti Bnsilii plebi Latino ritu ipse ministrans praesit : praesertim et alterius ordinis regularibus, qui privatam vitam quia id Graecis plebibus nullam utilitatem affert,qui- ducunt, nec in congregationem sunt redacti, quam dtus magis acceptus parochus esse solet, si eumdem saecularibus ac etiam laids personis quocumque no­ Cum ipsis riturp Graecum colat,,quam si Latinum mine nuncupatis, per fel. rec.Leonem X, Paulum III,' sequatur. Julium etiam III et forsan .alios Romanos pontifices XIV. Sed in terris seu locis et causalibus Graecorum et sedem apostolicam, in genere vel in spede hactenus et Albanensium, seu in quibus fuerint Graeci et Alba- concessis, ac etiam iteratis vicibus approbatis-et inno­ nenses, sive tint ihdigenae, sive ex Graeciae provin­ vatis. Ita Latinis ordinariis locorum, quae habitant, ciis et* insulis, vel ex Epiri et Albaiiiae partibus, aut < : debent esse subjectigut ipsi locorum ordinarii quasalias undequaqne advenerint, Graeco ritu’in praesen­ cutpque eorumdem^fraeconlm et Albanensium eccle­ tiarum usque viventes; ad illorum ecclesias seu curam sias, monasteria, prioratus et alia pia loca tam animarum exercendam, non Latini, neque Latinis saecularia, quam cujugris ordinis regularia, eorum­ orti parentibus, aut Latino more viventes ad eumdem que praelatos, etiamsi episcopali, archiépiscopal! ac ritum Graecum initientur, sed Graeci vel Albanenses majori dignitate praefulgeant, nec non abbates, rec­ ritus Graeci- respective, catholici tamen, et alioquin tores, ministros et quasvis alias ejusdem nationis idonei et sufficientes atque alias qualitates a sacris .personas, in'suis civitatibus et dioecesibus consis­ canonibus requisitas habentes, sive sint indigenae, tentia, quoties opus fuerit, visitare ac in illis suam sive, in defectu indigenarum,-etiam advenae, ordi­ ordinariam jurisdictionem plenamque et omnimodam nentur et eorumdem Graecorum seu Albanensium auctoritatem, in iis, quae Dei cultum, sacramento­ animarum dirae praeficiantur. ■ rum administrationem ac animarum salutem haeresXV. Ceterum, ad tollendam omnem rituum com­ umque exstirpationem concernunt, exercere et exse­ mixtionem et confusionem,presbyteri et clerici Latini qui libere et lidte valeant ; reliquis ipsorum Graecorum in ecclesiis Graecorum neque missas celebrare, neque et Albanensium in divinis celebrandis aliisque ritibus funeribus,nuptiis ac baptismis et aliis Graecorum acti­ a sede apostolica approbatis, nec non privilegiis et bus publicis et privatis interesse aut sese immiscere, gratiis apostolids intactis remanentibus : nec ipsis nisi ad haec specialiter per ipsos Graecos vocati fue­ Graecis et Albanensibus clericis vel laids eorumve rint, audeant vel praesumant. praelatis, ecclesiis, coenobiis aut aliis piis locis dicXVI. Nec presbyteri et clerici Graeci in ecclesiis 1 » tas exqmptiories seu privilegia in aliquo suffragari, Latinarunt,inconsulto episcopo,cui illae subjiciuntur, radifios omnes et singulos locorum, in quibus vel ejus in spiritualibus vicario grmerali, missas et moram traxerint, ordinariorum visitationi, correc­ alia divina officia Cum solemnitatibus etj cantu cele­ tion!, punitioni, jurisdictioni et omnimodae auctori­ brent. Ut autem praefatus 'episcopus sive vicarius tati in praemissis subesae iliisque tamquam superio­ generalis praefatam licentiam rite concedere valeant, ribus suis suarumque animarum pastoribus humiliter nulla praecisa necessitas pro causa requiritur, sed obedire. satis est, ut aliqua spiritualia utilitas inde speratur. XX. Ubi vero duo essent ; episcopi ejusdem lod a XVII. Cum inter Latinos Graecosque clericos in sancta sede apostolica deputati, unus Latinus, alter processionibus, sessionibus aliiaqtte ecclesiasticis so­ Graecus (quemadmodum in Calabriae partibus et in lemnitatibus, quas, ex consuetudine aut proprio arbi­ Sicilia olim fuisse perhibentur, et nunc in quibusdam trio et voluntate, promiscuo usu peragere solent, lites Graeciae insulis exsistunt) : episcopus Latinis de quandoque‘et controversiae, quibus cantas et mutua personis ecilesiastidS et saecularibus Graecis, ac de animorum concordia violatur, .ob praecedentiae ordj- jurisdictione episcppi Graeci .vel aliis quibuscumque nem exoriantur, quia Graeci Latinis, et Latini Graecis ad episcopum Graecum quomodolibet spectantibus, praecipuum locum dare renuunt, has in posterum diri­ nullatenus se intromittere praesumat ; sed episcopus mere atque amputare volentes, praecipimus, ut ia Latinus Latinarum, episcopus vero Graecus Graeco­ praecedentiis hujusmodi, nisi, consuetado aliter obti­ rum dumtaxat curam, regimen et jurisdictionem , neat, non attendatur ritus Graeci et Latini diversitas, respective habeant et exerceant. Id, quod de episcopis * . / Synodus prov. Meetis Lfonni, a. tyjfi. yfio Gratti· proordhaNtfone Italo-G(neconnn,Rflmnevpl a judicari «t definiri datam; ac irritum et inane, si wjfft tttm CTptrItit t yroyHWQWitii iiy*?*^**** TtifBttir i ▼·! ifnarsstar contigerit stteiitari. t Meretis Litata, a. 1736. $ta XX//. Dt ritihu et ftamgaiMi ttcL Gratare * A apoetolicae redis decreta, quae ad ipataa petitionem Gra/so. Benedictus XIV : Ammmm ace/., 18 mart. aw tyj», ndiesant *' * (et quonim quidem exsecution ta accipienda dlgiiitatii conflr· «743. in genet· praonietan, pro UHoe penpecta Dignitatem /rotopapae [in ecd. cbllegiata Meata* vitae offietiquer^gioM et cooptanti in hanc sanctam nensi d« Gra/re] cum omnibus inrigntis, praeroga­ redam observantia, nunquam eum scienter praetertivis, privilegiis, ...... exemptionitan et oneribus, ttüMmn fame taataniun tadmtanNi)» Me totam quibus alii protopapae antecessores do jure, usu, con­ sibi licere, Sed etiam expedire potaverit, receptam suetudine et induitis, legitimo tamen et canonice et ecclesiae Graecae disciplinam circa jejunia immutare : de apoetolicae hujus s. sedis licentia... hactenus... oottaderans nempe inopiam complurium suorum sub­ usi sunt, tenore praesentium approbamus ; nec non ditorum Grapco-Melchitarum, desertos Arabum pagos volumus'et mandamus, ut perpetitis foturis tempori- ■- incolentium, ubi ciborum quadragesimalhim maxima bus omnino servetur, quemadmodum, a pluribus sae- eat penuria ; magnam insuper severitatem. ac diuculis, servatus est, in eadem ecclesia s. Mariae' dt turnitatem abstinentiarum, quae in ecclesia Graeca. Grafta, ritus Graecorum Latinus, nimirum divina observantur ; ubi nimirum, praeter jejunium quadraofficia et sacrosanctum missae sacrificium Graeca qui­ gosimai, quod in tota ecclesia, paschalibus resurrec­ dem lingua et idiomate celebrandi, sed cum sacria tionis Domini festis, apostolica institutione, praemitti­ vestibus et sacerdotalibus indumentis Latinis et juxta tur, similis etiam quadraginta dierum abstinentia kalendarium GregorianUm atque in axymo, prout natalities Christi solemnitati praecedit, tum alia quaantehac in usu positum et servatum est. Praeterea... B tuordedm dierum ante festum assumptionis b. Mariae volumus, ut antiqua consuetudo, cum protopapam virginis observatur, et alia demum ante festum sanc­ hujusmodi viam universae carnis ingredi coqtigerit, torum apostolorum Petri et Pauli, totidem dies com- unum ex coetu et corpore cleri dictae ecclesiae dum­ plectens, quot a feria secunda post octavam pente­ taxat (in quem .clerum deinceps perpetuis foturis costes ad eorumdem apostolorum festum intercurrunt ; temporibus nullum omnino,nisi eodem Graeco-Latino perpendens etiam relaxationem disciplinae, quae per ritu, ut praemittitur, initiatum, cooptari et . incorpo­ Euthymii decreta jam apud illas gentes invaluerat, rari pariter volumus et'mandamus), in protopapam difficile posse ad veterem rigorem revocari : super pro tempore exsistentem ab eodem clero eligendi et tribus hujusmodi abstinentiispostremo loco recensitis, constituendi, sanctissime custodiatur (1). quoad omnes incolas pagorum montanorum perpetuo dispensans, eas coarctaverit singulas ad unumd iem XXI//. De riiiiiu Gratco-Helcluiamm, encyclica immediate praecedentem enuntiatas solemnitates Benedicti XIV ad patriarcham et episcopos Mol- natalis Christi, assumptionis b. Mariae virginis, et martyrium, ss. apostolorum Petri et Pauli : [supra ehitarum : Demandatam, 24 dec. 1743· . . col. soy et ss.) t 3. De ritibus et moribus ecclesiae Graecae illud $ 6. Nos hujiismodi innovationem et abstinentiarum ' in primis generarim statuendum decrevimus, nemini relaxationem et coarctationem in nimium detrimen-. licuisse aut licere quovis titulo et colore et quacum­ tum veteris Graecarum ecclesiarum disciplinae ver­ que auctoritate aut dignitate, ptiamsi patriarchal! aut gere judicantes, licet aiioquin, deficiente auctoritate episcopali praefulgeat, quidquanrjnnovare aut aliquid ό apostolicae sedis, nullius roboris esse dignoscantur, introducere, quod integram exactamque eonyndem bas tamen auctoritate nostra expresse revocamus, et observationem imminuat. Hinc est, quod Euthymii, nullum effectum in posterum habere, neque ullatenus illita archiepiscopi Tyri et Sidonis, viri aiioquin catho- exsecutioni mandari, sed omnia in pristinum restitui id reique Christianae propagandae studiosissimi, fac- debere jubemus. Atque insuper, in toto tractu patriar,■ tum, alias ab'hac sede apostolica de anno 1716, im- chatus Antiocheni, laudabilem consuetudinem a majo­ ( probatum, iterum cogimur reprobare inductamque ab ribus derivatam abstinendi etiam qualibet feria quarta eo, auctoritate propria, inconsultoqiie Romano pon­ et sexta per .annum.ab esu piscium, quae ab aliis tifice, nonnullarum ecclesiae Graecae consuetudinum quoque finitimis populis ejusdem Graeci ritus exacte . immutationem, revocamus atque irritam fuisse et esse custoditur, indistincte servari praecipimus. t 7. Et nihilominus decreta congregationis particu­ decernimus ; omnesque in posterum et singulos eccle­ siae Graecae ritus et mores a patribus traditos omnino laria de Propaganda fide alias die 11 januarii anni servari mandamus. Speciality injungentes ven. fratri 173», de ejusmodi rebus- edita, et a praedicto patripatriarchae Antiocheno [Melchitanim],ut eorum con- archà, ut asseritur, ignorata, renovantes, ac paterno servationi diligenter invigilet ac provideat, ne ulla ' animo commiserantes egestatem fidelium incolarum novitas (unde confusionis, ut plurimum, et scandali * 'i Libani et Antilibani, et inopiim ciborum quadrageoccasio) in ipais introducatur : permittentes solum- simalium, quae in plerisque locis illius tractus adesse modo eidem patriarchae et episcopis catholicis, in fertur, ob quam saepe accidit, ut carnibus et lacticipropriis dioecesibus, facultatem corrigendi atque ex- niis ” necessario vesci debeant ; indulgendo statuimus, _ 2—. ' abusus, · .______si _____________ —ayulgi, aut schis- d ut, illaesa remanente etiam quoad illos generali lege . stirpandi quos, aut errore maticorum dolo, sive saeculi vitio, inter eos irepsisse de jejuniis ct' abstinentiis, a qua nemini liceat' dispencompererint, vel etiam aliqua peculiaria pietatis exer- sationem r - in-genere ---------- comedere, ------ — - si -------- aliquando tamen citia admittendi ac probandi, si quae ad promoven- vera et gravis necessitas urgeat dispensandi cum alidam fidelium religionem apta et proficua prudenter quo coetu seu communitate, facultatem concedimus v. f. patriarchae Antiocheno, ut -in singulos tantum in Domino judicaverint. cesaitatem persistere cogno­ 14. Huic autem sanctioni generaliter a nobis pro- ‘ annos, quibus eam necessitatem aliter nec alio modo, hujusmodi dflpenlatae consentaneum est, ut illae consuetudines in verit, «t specie, quae aliquam mutationem aut detrimentum sationem singulis praefatis communitatibus concedere subifsse feruntur, ia pristinum vigorem reducantur et possit : non omissis interim debiti» cautionibus, per quas veterum rituum neglectui et oblivioni sensim restituantur. i 5. Cum itaque praedictus Cyrillus, patriarcha An­ irrepenti occurri posse, pro suo arbitrio et prudentia, tiochenus, in quodam episcoporum concessu de anno existimaverit. . 1736, in Monte Libano habito, suprqe nuntiati Eiithy, i 8; Simili modq nullam innovationem fieri debere mii archiepiscopi exemplum aliqua ex parte 'sequen- decrevimus in eo, quod respicit celebrationem satan­ dum sibi esse duxerit ; ignorans vero/ut asseritur, sancti missae sacrificii, quod unicum in singulos dies ■ ■' superquolibetattarioeHrrivetùrumsanctnrmneccle(DssumtesrmxsMMtiMCrTpuehmtssBsnsdistssXiv «ae Graecae patrum praecepto at consuetudine tra■ htura apostoUds : /ter muHt, die 4 spr. 1747 warfiauvn, ditum ett j proptsreaque minimeindulgentium non­ ht statute >/ e> · < • Λ Synod·» prar. Month Libani, ο. 1734. 384 mbMO petitioni per owndem patriarcham nobis a modo» habendi parochum aut alium antistitem Graeci porrectae, qua postulaverat, ut ad satisfaciendum- ritus ; quo casu ,praedicti fratre* emolumenta, legitimo ptotati sacerdotum et mulbplteibu* fidelium oblatio­ jure'detrita percipere licite valeant et a jurisdictione nibus, praedictum ritmn, antiquitate commendatam, Antiocheni patriarchae nullatenus ipsi dependeant, immutari permitteremus.et in ecclesiis Libam* et Anti- sed huic dumtaxat petenti teneantur, singulis annis, libamplure* missas, eodem die, super eodem altari, notulam tradere animarum Graeci ritus in ea civitate offerendi sacerdotibus fieret poteataa; ac praeterea in seu Joco exsistentium,utpote quae in reliquis eidem feriis quadragesimae (quo tempore, excepti* diebus ' patriarchae omnino subesse intelligantur. Curet autem sabbati et dominicae, nonnisi praesanctificatdrum patriarcha, pro sui muneri* implemento, ut, ubicum­ mises in Graecis ecclesiis celebratur) integrum sacri­ que opus fuerit, catholici parochi copia suppetat, a ’ ficium peragendi facultatem concederemus. Quibus quo praefati Graeci-Melchitae sacramenta Graeco ritu de rebus veteres ecclesiae Graecae rubricas omnino recipere queant. 4 14. Sacramentum vero confirmationis a p. guarservari, earumque exsecutionem sacerdotibus incul­ cari 'mandamus ; eliminata tamen ab opinione vulgi dianoTerrae sanctae in civitate Hierosolymitana et in inepta credulitate, qua nonnulli arbitrari dicuntur, ii* locis, ubi episcopus Graecus catholicus jure suo et sacerdotem utentem indumentis et suppellectibus, in propria dioecesi non resideat, conferri posse, sub quibus alius sacerdos eodem die usus est, jejunii conditione, Graecis i simplici sacerdote confirmatis observantiam infringere. ac sponte ab eodem confirmari, petentibus. Ubi vero 4 9. Permittimus tamen, juxta decretum latum die sit episcopus catholicus residens, hujusmodi sacra31 martii 17*9, ab'aliquibus, ex w. ff. nostris sanctae 1 i mentum non conferat, nisi de ejusdem episcopi con­ ’ Romanae ecclesiae cardinalibus negotiis Propagandae sensu ; eo autem dissentiente, abstineat. fidei praepositis, ut alia altaria in lôco ecclesiae apto $15. Praeterea omnibus et singulis Melchttiscatho­ erigi possint.Si autem altarium numeras celebrantium licis Graecum ritum servantibus ad Latinum ritum \ et offerentium multitudini nem respondeat, licet plu­ transire deinceps expresse vetamus ; missionariis vero ribus sacerdotibus, ubi hujusmodi consuetudo viget, omnibus districte mandamus, sub poenis etiam infra super eodem altari unacum'episcopo vel alio sacer­ exprimendis aliisque arbitrio nostro decernendis, ne dote sacrificium peragente concelebrare ; ita tamen, cuiquam ex illis' hujusmodi transitiftn a Graeco ad ut sacris vestibus more celebrantium induti, unus­ Latinum rtttfin suadere praesumant aut etiam cupien­ quisque totam liturgiam integre recitet, et verba con­ tibus, inconsulta apostolica sede,- permittant. i 16. De iis autem, quos Latinizantes appellant, secrationis proferat,- perinde ac si sacrosanctum saqpnimirum, qui a Graecis parentibus progeniti, defi­ ficium singulatim conficerent. $ 10.' Hujusmodi autem sacrificium singuli sacer-. cientibus Graecis sacerdotibus, Latino ritu a Latinis . dotes,juxta mentem eorum, qui voluntarias oblationes ad hunc diem baptizati fuerunt eumque ritum hacte­ exhibent, licite valeant applicare. Quodsi secundae.et nus tenuerant, quorum magnus numerus Damasci ulteriores oblationes pro ejusdem sacrificii applica­ inveniri perhibetur, neque satis hucusque definitum tione superaddantur, sacejdos, qui eas receperit, fuit, cui potissimum ritui addicti esse deberent, sta­ semper teneatur monere fideles, posteriore loco offe­ tuimus et declaramus, ut, coram persotia a nobis rentes, de aliis oblationibus ad eundem finem acceptis, deputanda, semel profiteri debeant, in quo ritu vivere et, nisi iidem offerentes unica missae celebratione se < malint, in coque in poSteram, omni variandi facultate voti.compotes fore declarent, sciat se uniço sacrificio adempta, perseverare teneantur. 4 17. Filii vero, qui ab hujusmodi parentibus post plurium voluntati minime satisfacturum. Eorum vero mentem, qui. pro sacrificio obtulerant,'numquam a emissam ab illis-praedictam declarationem nascentur, sacerdotibus impletum fri'declaramus per solam ad- nec non ii, qui jam nati sunt, sed nondum ad usum jectionem particularum et commemorationem, quae in rationis pervenerunt, sequantur conditionem paren­ panis praeparatione ante missae sacrificium fieri solet. tum, si conjuges unum eumdemque ritum elegerint, 4 is.... Quae omnia et'singula [absolutiones a sin minus, patris ritum sequantiir. i 18. Ceterum si quos in posteram Graecos, neces­ censuris (1) et dispensationes Melchitarum] a [Maro­ nitarum] episcopis, ut fertur peracta, jam per se nulla sitate cogente ob defectum parochi catholici ritu* et pontificio canonicoque jure damnata, ne, in alienae Graeci', baptismum aut alia sacramenta a Latino pres­ jurisdictions perturbationem et simultatum ac discor­ bytero recipere eveniat : illi non ideo censendi erant diarum fomentum,iterum renovari contingat,suprema, Latinum ritum suscepisse, sed, omni dubitatione quam Jesus Christus, princeps pastorum* b. Petro sublata,'ritum Graecum, in quo orti sunt, observare apostolo nobisque, hujus successoribus, in ecclesia teneantur. Et eum quidem, durante praedicta neces­ catholica tribuit, potestate omnibus et singulis Maro- sitate, in omnibus rebus, quibuspossunt, et praecipue nitaram episcopis ipsique patriarchae nationis Maro- in jejuniorum observatione, retineant ; in reliquis nitarum eorumque successoribus in perpetuum, in vero integre resumant et prosequantur, statim ac virtute sanctae obedientiae, quatenus nobis exposita episcopus aut parochus Graecus supervenerit. veritate nitantur, praecipimus, ut ab hiijpsmpdi.impos-D 4 19· Ad praecidendas denique, controversia* omterum abstineant, inhibente* prpeterea, ne; quocum­ nes.... expresse praecipimus missionariis cujuscumque praetextu aut obtentu, rebus spiritualibus natio­ que ordinis et instituti, etiam soc. Jesu, ut solliciti sint nis Graeco-Melchitarum in iis, quae spectant ad super his omnibus servare unitatem spiritus et doc­ jurisdictionem et ■ auctoritatem illius patriarchae, trinae ; quod quidem, nostris hisce decretis aliisque episcoporum et parochorum, se ingerqre audeant aut de ritibus Graecorum in partibus orientalibus obser­ eorum subditis transitum a Graeco ad Marouiticum vandi*,' alias a sede apostolica editis, fideliter obtem­ ritum suadere vel eos, qui sponte transire vellent, nisi perantes, facile consequentur. Curent praeterea, ut forte'peculiaris Romani pontifici* licentia interveni­ omnia laudabilia ecclesiae Graecae instituta, ab anti­ qua patrum traditione derivata et apostolica compro­ ret* acceptare praesumant. 4Λίΐ· Declaramus licere tantummodo fratribus batione firmata, in suo vigore permaneant atque a ordinis minorum sancti Francisa custodiae Terrae fidelibus istius nationis integre exsecutioni tradantur; sanctpe parochialia munia, obire circa Graqpoa-Mel- neque aliquid iisdem suggerere aut suadere audeant, chitas ciSque sacramenta administrare in iis locorum quod illorum contemptum atque- imminutionem in­ et temporum circumstantiis, quibus omnjno deficiat ducere possit; multoque minus, auctoritate propria, aliquid circa illa innoyare, aut etiam super Madem (1) * Patriarch·.Msroaiterum vietur suctum . ce-un. *Hquam dispensationem concedere vel admittere Φ*' î**ixuifocuitftti quoadem e WuKV datee. Vide supra praesumant. Alioquin praeter districtam, quanrDeo» coi. D. nobii suisque superioribus (quos de urgenda hujus CoKtuoa. emuefe, XXXV1U. . . wile.·.y·;.-; ' »j . ■■ 1 ■ 385 / ·. ' - . 4 Synodus prov. Montis LibanïT"». 1736. 386 decreti observant ia peculiariter odbamus) rationem a ΑΆ71'. Dispensatio super articulo encyclicae Demant reddent,-sciant se harum litterarum vigore privatiodatam, ne Graeci,eodem dic, pluries in eodem altdri •enj vocjsactivae et passivae et inhabilitatejnad quemcelebrent. Benedictus XIV : A venjignoi. (II Append. ■> çhmque gradum et officium,'in silis, respective ordini­ Bull. Prepay p. 106.) >·, bus, Institùtisetcongregâtionjbusipso facto it^Bfsuros. .. f 20. Demum, quod attinet ad regularem monacho? . fere il nostro v. f. Massimo, afcivescovo Grecos rum disciplinam, decernimus, ut monachi utriusque Melchita cattolicodi sAleppo, ci ha rappresfntato, congregationis, sub invocatione respi sijihi Salvatoris trovarsi in quella città quamvis temfore, die 4 maii 1745 sub protectione s. sedis apostolicae et congr. de I*rop. tide reeipimuS ; illius vero squ illarum regimen, tuin 4.4. De simultanea [baptismi et confirmationis] spirituale, tum temporale, ad monachos congrega- < administrationc non una eademque fuit agendi ratio tionis s. Joannis de Soriano spectare decernimus, cum cum Graecis apud Orientale* ecclesias residentibus imnrediara subjectione D diaconaii officio persistere ; liceat illis primum, liceat, nedum primum, sed, alterum quoqur inire coque legitimç/Soluto, alteruhi quoque /inire matri­ matrimonium, ex ri dispensationis obtentae a patribus monium. Certiores praeterea fiant, nulla ecclesiastica missionariis, absque ullo, speciali induito apostolico t lege vel praecepto ad recitandum officium divinum , ' $ 20. Si in..........■ provide institutarum legum con- B vel preces, a clero Cophto usitatas, compelli.. A 30. E contra, si diaedni ritus Cophti, completo . temptum contingeret fortasse ab episcopo, legitima auctoritate suffulto, non solum minores,' sed etiam decimo sexto anno, interroganti et illorum voluntasacros Ordines infanti conferri ; concordi theologorum tem inquirenti, serto ac deliberate responderint, velle et canonistarum suffragio definitum est, validam, sed *^se in adepto ordine perseverare et ecclesiasticis vacare illicitam censeri liane ordinationem, dummodo nullo muneribus ; eo casu, sub districti severitate judicii, laboret substantiali defectu materiae, formae et inten- secundae nuptiae illis aperte interdicantur, clamante tionis in episcopp linante ; non attenta contraria ' apostolo (Ep. 1 ad Tim. cap. 3) t «Xliaconi sint unius sententia, quae raros habet asseclas, et quae sppremis uxoris siri. » $ 31. insuper, cum personas Deo consecratas ma­ tribunalibus et congregationibus Urbis nunqtiam arri­ sit. Aeque tamen certum et exploratum est, per hanc xime puritas santtitasque deceat, provide canones ordinum collationem,non subjici promotos obligationi apoetolici 17 et t8, quos praecipua reneratione et servandae castitatis, qec aliis oneribus ab ecclesia eultu ecclesia prosequitur, prohibent episcopis, pres­ impositis ; cum electio status a libera cujusque pen- byteris et diaconis, nedum bigamiam propriam, quae deat voluntate etsAltissimo nostra, non autem aliena profluit ex secundo matrimonio, sed etiam similitu· vota, reddere teneamur. dinariam ortam ex primo matrimonio cum vidua vel ^21. Obsolevit enim vetus illa ecclesiae disciplina, corrupta contracto. Disposita per canones apostolicos quae coacte aut per vim promotos ad sacerdotium et innovata fuerunt in canone 3 concilii TrjjMimi ; cujus episcopatum duro subjiciebat jugo servitutis et Obser­ auctoritas licet in ecclesia occmITTtili rocepta non vationis onerum et legum cuicumque ordini imposi- c sit, illam tamen orientalis ecclesia suscipit et vene­ tarum, spreta quavis protestatione ordinati vel pro­ ratur........... I 32. P. Demat, apud Bollantlistas, loc cit.,propius moti contra vim illatam, sprctaqne declaratione animi a suscepto ordine abhorrentis. Insuper licet usque ad ad rem accedetis, testatur diaconos Cophtos, vinculo saeeulum duodecimum,consueverint parentes filios in secundi matrimonii alligatos, adepto gradu excidere, infantili aetate positos in sacris monachorum coeno­ et ab ordinis antea collati ministerio suspendi. 3 33. Toti hactenus fuimus in examine secundarum biis devovere,et divino famulatui mancipare,perpetuo vetito egressu e septis monachorum : attaThen mitio- nuptiarum ; nunc vero aliqua de primis attingenda ribus Clementis III, Coelestini III et Tridentinae sunt, ut singulis propositi dubii partibus satisfiat. f 35. Junguntur matrimonio Graeci in minoribus synodi decretis abrogata fuit lex illa, contra quam ordinibus constituti, et, uxore retenta, ad majores naturae et liberi arbitrii jura clamare videbantur. A 22. Non desunt tamen graves theologi, qui, accu­ ordines et ad/sacerdotii gradum rite promoventur. ratiori etiam examine, rem intime scrutentur. Aiunt Ubi tamen contigerit, eos in statu coelibi sacris ordi­ siquidem, infantes promotos ad sacros ordines, ubi nibus insigniri, a quacumque spe contrahendi matri­ sui compotes jam fuerint, diserte esse interrogandos monii dejiciantur, ut fuse edocet Gloss. in can. , super intentione permanendi, necne, in ordini· sibi Diaconi dist. sS. 138. Diu multumque agitata est inter theologos collate. Si firmo deliberatoque animo palam assenserint, eo casu censent eos obstringi voto castitatis ; controversia illa plena jurgii et discidii ( t ) : an solum sin minus, licitum sit eisdem ad saecularia vota tran­ illicitum, vel |xrtius illicitum et invalidum, reputari sire, suspensa exercendi ordinis potestate. D deberet matrimonium initum in ecclesia orientali 4 23. Alium expendunt casum theologi, ordinis post collationem sacrorum ordinum, quemadmodum ' suscepti post tesum rationis, sed ante pubertatem, nullum et irritum reputatur in ecclesia occidental). Affirmant ita mdinatum tunc solum obligari voto Placuit sane pluribus, validum, sed illicitum censeri servandae castitatis, quando ordinationem expresse debere hujusmodi matrimonium, tum quia canonicae ratam habuerit, vel tacite aliquo exteriori signo, puta sanctiones et decreta ecclesiae occidentalis illud irriquia ministraverit in ordine suscepto, vel quia pen­ . tantia, protendi non possunt indole sua ad ecclesiam sum diurnum horarum canonicarum more aliorum orientalem ; tum quia canones synodi Trullanae, quo­ absolverit. Quousque ratihabitio non superveniat, rum semper a Graecis Commendata fuit auctoritas, iidem theologi nullam ordinato imponunt obligatio­ (i) ° Etiam inter tchitmalkits. Ex c. 124 l'ravt/af, didici» nem recitationis officii divini ; imo censent tamdiu *W*ltachorum schismaticorum, haeretici cequendi sunt, qui cre­ interdictum exercitium ordinis suscepti, quamdiu dunt, presbytero· et diacono» pcme altera» ducere uxore» qui ordinatus in aetate impuberi attingat alteram aetatem, ren» id attentant, ad abigendam mulierem cogendi. Ideo metro· polita Wallachorum proscripsit librum, cui iitulua : f/rmea/a a sacris canonibus, promovendis rite praestitutam. ab Andrea SaguM*. episcopo mm-umto Transsilt 24. Expensa huc usque in abstracto ad traipites /ar/s ( vamae, editum, quod hic contenderet, matrimonium post sacro* legum canonicarum, quibus ecclesia occidentalis in­ ordme» esse validum, quae assertio 6de> et sensui ecclesiae formatur, facilem viam sternunt resolutioni non solum , ____________ _______________ __ praeclarum _____________ orientalis canonibusque adversaretur. Vide £*ik»ritertii dubii, in quo quaeritur : An diaconis ritus ' /M.U ,ec/. aM a Joseph» Papp-SsiUgyi de lllytsCophti licitae sint primae et ulteriores nuptiae, sed falra [epiacopo Graeci niu» MagaoVaradenuj. T 4 I / . / 389 ‘ . ' f ' ■ . : ■■■ Synodus prov. Mot ia Libani, a. 1736. '■ X , 390 «, ' ■**. ... nullibi expresse annuitant et irritant matrimonium- praefectus ht^usmodi sacramentum illis confetre, qtsi jwst sacros ordines contractum. Strenue contra pugna- septimum aetatis annum bdndum attigerint.niai foty» Uit alii pro omnimoda invaliditate ; et saniori certe periculum nMftia'imifciiMget, ne, ingravescente, mor­ cbnsilio, fitpote tuentes sententiam majoribus suffra­ bo, sine hoc sacramento decedant. DeniqUelMctita* giis suffultam et menti congregationum urbis con­ sua facultatem elargiri solum intelligit, donec necessi­ sentaneam. Nullitatem matrimohiij satis erui posse tas i/postula terit, videlicet donecaliquis cathoiicti* judicarunt.ex ipso can. 3 concilii Trullani, bis verbis : episcopus in Aegypto habeatur. An, si diaconi ordinati in aetaie puerili ministrent Eis nefario videlicet dissoluto conjugio, [i 39. Item adulti in ordine susbepto et iit statu coeltii, pfiferri ex novella 45 Justiniani.] 4 40. Omnia itaque in unum perstringentes, si, ex Possit, eos antetnuptias ratam ordinationem habere, liuciisque dictis, Graecis ad ordines sacros jam pro­ cum compertum sit, teste p. Benart,eosa puero func­ motis expresse vetitae sunt non solani secundae, sed tionibusecclesiasticis assuescere et in magno numero primae etiam 'nuptiae : pari sane jure in proposito ordinari, ne aliqtiSniitf desint, qui ecclesiae ministeriis slhemate prohibenda est diaconis 'ordinatis in tenera operam navent > aetate celebratio quarumcumque nuptiardfti, post­ Diqponi in aetate puerili ordinati, licet ante deci­ quam ipsi in aetate confirmata, sério deliberatoquè mum sextum aetatis annumuninistraverint in ordine - animo, consensere in ordinationem jamdiu suscep: suscepto et in statu coelibi, tamen non censentur ante tam, illamque publica declaratione ratificarunt; proin- nuptias ordinationem ratam habuisse, eo quod nihil deque patribus missionariis omnis adintitur potestas faciendi sint illi actus, quos imaètate puerili et ante super hoc dispensandi. v 1 1 decimum sextum aetatis annum exercuerint. t 41. Xec opitulari quoquomodo potest» Cophtis Nemo est, qui ignotqt, . . . duplicem esse-profes­ salutare propositum ejurandi schismaticorum errofes sionem religiosam, unatn expressam, alteram taci­ seque devovendi ex animo unioni catholicae' Roma- tam......... Tacita in eo posita est, tum quis ea exercet Siae ecclesiae. Si enim, divina tantum adspirante aura, et operatur, ex quibus arguitur, ad vivendum in aliqua nulloque htimano impellente consilio, in piae matris religione se obligare voluisse, etsi solemniter e| gremium se receperint et ad nos confugerint :. facile expresse eam professus non fuerit. Tacita professio etiam intelligent, ejusdem catholicae ecclesiae disci­ a sacro Tridentino concilio juxta communiorem sen­ plinae et observantiae eos conformari oportere, ideo- tentiam sublata non est, ut late testantur Navarrus, que subjici legi coelibatus, quam promoti ad ordines Concil. 35 de regni, n. 5 ; Azorius, Instit. p. 1,1. 12, sacros, sive I-atini sint, sive Graeci, in Romana eccle­ c. 4, qu. 6 ; Sanchez, De matnm. 1.· 7, disp. 35, n. 2 ; Fagnanus, m>cap. feriatum de iis, quae vi etc. n. 46. sia sancte et inviolate custodiunt. J 42. Imminet etiam diaconis, ratam habentibus Sed cum in eodem concilio decretum fuerit, nullas ac suam ordinatiorfem, onus dietim decitandi officium irritas esse professiones, quae in quacumque religione divinym ; de quo instituitur quaestio in quarto dubio. fiunt ante annum decimum sextum aetatis profitentis, v4 43. In ecclesia occidentali imposita est presbyte­ et antequam integer annus probationis expletus ris, diaconis et subdiaconis dicta obligatio, quamvis fuerit : hinc recte deducitur, etiamsi h concilio tacita nullum ecclesiasticum beneficium fuerint assequuti. professio sublata non sit, eam tamen locum non Cohaeret enim ordini sacro diurnum pensum horarum habere, si actus, ex quibus illa inducitur, peracti non canonicarum ; illudque veteri traditione acceptum et 1 : fuerint post annum decimum sextum aetatis profitenimmemorabili consuetudine in more positum fuisse, tis, et postquam annus probationis completus est ; ita docet communior theologorum opinio. ut a concilio Tridentino, ntagna ex parte, sit temper 4 44. Quantum assequi potuimus,conjectura et testi­ rata dispositio cap. Is, qui de regularibus, in VI, et monio monachorum ritus Cophti in Urbe degentium, Clementina 2 eodem titulo de regularibus. Ad instar quos ea de re perçunctari non praetermisimus, dia­ [Ipijus] conciliaris dispositionis a nobis constitutum coni, subdiaconi et presbyteri ecclesiae Orientis nulla est, ut diaconi Cophti ... a praefecto missionis inter­ lege expressa, canone aut concilii decreto adiguntur rogentur etc. [supra coi. 388 A]. ad recitationem officii divini ;< quia vero positi in An plus commodi et utilitatis vel potites scandali et hujusmodi ministerii gradibus tepentur omnipotenti detrimenti allatura sit rei catholicae dispensatio super Geo orationes et sacrificium laudis offerre, etiam apud matrimonio inito post ordines sacros, libratis in orientales laudabilis invaluit consuetudo recitandi utramque partem omnium rationum et circumstan­ divinum officium. tiarum momentis t Recurrant ad apostolicam sedem in casibus parti­ ·> .VAT/. Benedictus XIV confirmavit litteris apostoli- cularibus, in quibus, si, ob grates causas, dispensatio cis : Anno vertente, die 19 junii 1750, haec decreta super matrimonio inito post ordines sacros concedenda peculiaris congregationis coram se de Cophtis die videbitur, tunc nullum verbum fiat de renovatione consensus. 4 12 martii 1750 habitae : Haud ignotum est, quanta difficultas occurrat, quoAn rebus in eo, in quo hfdie sunt, statu manenti­ ities super matrimonio ex impedimento'dirimenti bus, expediat tribui uni vel muribus presbyteris facul- nullo dispensatio conceditur solita conditione, ut inter totem extraordinariam administrandi sacramentum conjuges consensus renovetur, cum accidere possit et confirmationis I Cui vel quibus dicta facultas tuto nonnunquam contigerit, ut mulier haud contenta viro qti^gari possit, ut sacro chrismate praecipue linian­ vel vir uxorem fastidiens, ut se in libertatem vinditur filii ortf .a parentibus catholicis post hàeresim cetaeorum alter vel uterque novum consensum prae­ ejuratam erOtbluti sacro baptismate saltem a sacer­ bere Tenuat. In decreto mox retato haud mens nostra dote latino f An, in casu concessionis hujusmodi fuit renovationem consensus excludere, cum matri­ facultatis, expediat monere sacerdotes, ne ea utantur monium extra dubitationem nullum est ; sed, cum administrando confirmationem infantibus immediate gravis illa controversia, ut dictum est, adhuc vigeat, post baptismum (nisi casu necessitatis), sed in ea tan­ an matrimonium, in ecclesia orientali, post ordinem tum aetate, qua confirmandus virtutem sacramenti sacrum contractum, perinde nullum sit ac in ecclesia valeat mente percipere I occidentali, an potius sit solummodo illicitum ; et Ssffnis consentaneum judicavit delegare praefecto cum hujusmodi controversia (exceptis Italo-Graecis, missionum Aegypti [ut similem dederat die 9 jan. quorum matrimonia post ordinem sacrum inita statu­ 1740 p. guardiano s. Sepulcri] facultatem extraordina­ tum est nulla et irrita esse, ut in nostra constitutione, riam conferendi, chrismate tamen ab episcopo bene­ quae incipit Etsi pastoralis, 4 7, n. 25), quoad ceteros dicto, sacramentum confirmationis illis, qui a sacer­ orientales Graecos nullo adhuc decreto apostolico dotibus Latinis baptismum acceperunt. Caveat autem definita fuerit [quoad Ruthenos et Maronitae tamen , Synode* psxrv. Montis pbani, a. 1738: , 39a ' ' ·' * . t x . ’ , ,\ concilia a sede apoMolipa approbata idem tofini- a jurandi in his praeaertim,· quae ad Deum sunt «t ▼erunt;'vide Mansi-Coleti, Cone., (tqos), XJiXV, . salutem animarum; laudaMe'est et tnaximopcre eom1505 D. «t09^5> XXXVIII, 81 B]j ;■ licet..tribdnalia -mendatur, tamen cum hoc adjumentum p u hujus almae Urbis opinioni eorum adhaereant, qui, valeat sine ipsa episcopatus sublimitate, ut plurimum ' haectbatrimoaia nulla existimant ·κnihilominus Satius ex vitio insitae dé suis viribus praesumptionis ortunf visum eat, ut, adveniente casu concedendi dispensa- habet ; tum quia nemo se iis virtutibus, quae ad epi­ , tionem, conditio renovationis consensus non expri­ scopatus ministerium necessario requiruntur,omatiim matur.'’· » esse sine peccato existimare potest*; atque hujusmodi ' desiderium semper vitiosum' est jbxta Angelici duc­ XX VII. De studio linguae Graecae. Benedictus XIV, toris doctrinam, 2, 2, qu. 183, art i, in corp., in Quod­ postquam litteris apostolicis e Xtsifursuasum, die libet. 2, art. 11, in corp, et 13, art. q, in Corp. Atque · 20 apr. 1751, ritus observantiam R,uthenis monachis haec communis est ddctrina omniuirt eorum; quos ordinis s. Basilii maxime inculcavit, haec addit : reftdhnus in tractatu nostro De canonizations'ss.l. 3,· c. 31, n. 6 et seq. ftemum. eorupidem oculis expoli­ Porro facile nobis persuademus, vos probe intelmus auream s. Basilii, Caesareae episcopi, inclytiA - lecturos ex iis,.quae ad custodiendum eonfirniandumordinis vestri fundatoris,, doctrinam traditam in con- j què in ordine vestro Graecum ritum praescripta eunt, stitutionibus monasticis (cap .9 tom. 2 editionis mo­ opus esse, ut Graecae .linguae peritiam, non illamquidem levem et extimam, sed illam vere perfectam nachi Joannis Gamier). Ceterum., inquis s. doctor,* '. nequaquam convenit ut asceta cupiar unquam ingredi et uiiiiuuue vi bmnibus numeris imum ia absolutam, «u ad iwtims sanas u«nuiua.Mluc candidasque .. . , ' * , , , auctorum sententias callendas necessariam ediscatis B £±""7^.2^ praefici (ccce desideriutn archiniandriae > ; nam dia­ et comparais ; ac proinde, ut in hujusmodi studium bolica haec jestis esi labesque libidinis dominandi, Graeci idiomatis pro viribus incumbatis, etiam atque quae res summae diaboli nequitiae insigne est. Et etiam vos adhortamur et excitamus. (Bull. Propostquam gravissima ex' hujusmodi desiderio prove­ - pag., III, 274. ) ' . nientia damna explicavit, addit : Cognito igitur detri­ XXVIII. De ambitu ad dignitates ecclesiasticas. mento, hanc absurdam cupidmebn fugiamus. Denique Benedictus XIV litteris apostolicis : Inclytum hoc capitulum hisce absolvit verbis : Quodsi Deus quidem, die 12 apr. 1753, solvit monachos s. Basilii aliquando eligat quempiam ad ejusmodi munera, ■ Ruthenos a lege emittendi quartum votum de non novit, cum sit industrius ac sagax, quemadmodum acceptandis episcopatibus Λ archiinandriis absque etiam ijisum praestiturus sit dignum. Nos autem assensu suorum superiorum, et sanctioni poenali conscii esse debemus nobismetipsis, nunquam nos ali­ quid tale appetivisse neque ullo modo ejusmodi desi­ Benedicti XIII derogat, statuens : derium in animo habuisse.Nam et hic animae morbus Eapropter praecipuum ajxvstolici ministerii nostri gravissimus est, etfacit ut a bonis excidamus. ‘ munus esse intelligimus, non minorem pro recta Tandem cum apostolieahujusmodi nostra dispositio disciplina a nobis adhibendam esse curam, quam ut et sanctio eorum quoque jus respiciat/qui ad archiomnia pro aequitate ac justitia procedant, neque ullae episcopatus, episcopatus et archimandrias nominandi prorsus audiantur querimoniae.Cum autem per sacros vel praesentandi jus quomodolibet habere dfgnoscuncatholicae ecclesiae canones satis superque consul- c tur, iisdem salutare s. Bernardi monitum indicimus, tum sit, ut omnis quoad consequendos archiepisco- reputandi nimirum ecclesiasticis dignitatibus indi­ patus, episcopatus eeterasque dignitates ecclesiasticas gnum eum, qui vel per se ipsum vel per alios ad excludatur ambitus, statutis inflictisque etiam contra earumdeni dignitatum consecutionem sese commen­ ambitiosos poenis : cupientes nos omnia et singula, dat : Alius pro alio, alius forte et pro se rogat. Pro prout harum praesentium nostrarum in forma brevis quo rogaris, sis suspectus ; qui ipse rogat pro Se, jam litterarum tenore, apostolica auctoritate nostra, redu­ judicatus est : verba sunt ejusdem s. Bernardi, 1. 4 De cimus, ad commune jus sanctionesque canonicas consideratione c. 4. Quibus apprime consonant verba reducere, proindeque teqoré ei auctoritate paribus, s. Thomae Aquinatis, 2, 2, qu. 100, art. 5 ad 3 : Sj vero nec non motu proprio ac certa scientia et matura aliquis pro se rogat, ut obtineat curam animarum, deliberatione nostris, deque apostolicae potestatis ex ipsa praesumptione redditur indignus. Postremo plenitudine, omnibus et singulis statutis et consuetu­ addere praestat verba concilii Tridentini, sess. 24 de dinibus antedictis atque ipsis, memoratis Benedicti reform- c. 1. praedecessoris litteris derogantes et derogatum esse declarantes, volumus et districte mandamus, ut dein­ XXIX. De communicatione in sacris cum haereticis. ceps id omne unice servetur et exacte custodiatur, Die 10 mari 1753, in congregatione generali a. Roquod per sacros canones praescriptum, ubique debitae - manae et universalis Inquisitionis sancti Officii, exsecutioni mandatur, nec aliae poenae hac in re super dubiis propositis a quodam missionario civi­ locum habeant, quam quae in ipsis sacris canonibus tatis Tenos in Peloponneso, et a s. congregatione de statutae sunt. I) Propaganda fide ad s. Officium transmissis per ejus Porro monachis vestri ordinis professis notum esse r. p. d. secretarium, die 24 martii ejusdem anni, volumus et-aperte declaramus (ner sua illos eapropter sanctissimus, auditis votis eminentissimorum, de­ falsa decipiat opinio), non eam sibi per nos liberta­ crevit [Cone. Alban., Romae 1803, pag. 117“] : tem restitui, per quam ipsis liceat ad arcbiepiscopatus et quascumque dignitates ecclesiae et ordinis sui niti Ad primum, nempe : .-In liceat catholicis I-atmis et officiis omnibus contendere ; sed potius in memo­ concedere vel permittere, ut in eorum ecclesiis missam riam illis revocamus, quod, si ambitus ad saeculares celebrent presbyteri Graeci ritus, schismatici et haere­ etiam dignitates et honores a civilibus legibus prohi- tici, atque hos admittere in funeribus catholicorum betur laicis, quanto magis ambitus ad archiepiscopa- defunctorum ; quoad primam partem dicti dubii res­ tus, episcopatus et dignitates ecclesiasticas prohibitu» pondendum : Non licere ; maxime cum patriarchae esse debeat clericis et religiosis viris. Nullus itaque Constantinopolitani commemorationem façiant, et (verba sunt can. Nullus I, qu. 1) per ambitum ad festum celebrent infamis Palamae. Id enim perinde episcopalem honorem permittatur accedere ; namque est ac consentire eorum haereticis ritibus et commu­ cum hic excessus in laica conversatione culpetur, quis nicare cum eis in eorum sacris, schismatico et haere­ dubitat, quin religiosis et Deo servientibus incutiat tico furfure pollutis ; aut saltem occasionem praebere opprobrium .... Neque unusquisque ignorare debet, catholicis, ad Latinas intervenientibus ecclesias, com­ a peccati culpa immune non essd· desiderium ipsum municandi in divinis rebus, aut ad minus, scandalum episcopatus : tum quia, quamvis desiderium alios concipiendi. Quo. vero ad secundam partem ejusdbm 391 * *. * ' "'■S··' 393 Synodus prov. Montis Libapi, a. nyjt. 394 dubii, quatenus schismatici comitantes funera catho- λ 2,et quaest. 3, De infidelibus comparait ad fideles, licorum meeàm praesentiam materialem exhibeant, 'dab. 3, (>2) : iccirco fere impossibileest usu venire, causa honoris civilis erga defunctos, non se-immiscen- «jit a fiagitio exçusari valeant tatholici sesejiLrebus ----- ........àc -------------------------------------------... ■ gacrij cum haereticis et schismaticis admiscentes. tes precibus ritibus catholicis, quibus mos est funera efferre et defunctos ad sepulchrum deducere, Quamobrem sacrae’ Crbis congregationes, s. Officii tolerari fosse .quatenus vero in illa functione pgo- videlicet et de Prbp. fide, illicitam semper reputarunt ffiios ritus adhibeant, ve) nostris sorinimisceant, non .communionem, de qua est sehno, doctamque concin­ licere, ifec esse fermittendunifi \ narunt instructionem, nobis, in minoribus tunc degenAd secundum, ntsmpe : An liceat catholicis Graeci tibus, qualeincumque nostram dperapt navantibus, ad ritus non habentibus catholicam ecclesiam ejusden\ hiissionarios, cum opus fuerit, transmittendam, ubi ritus communicare in divinis cum Graecis schismati­ rationes expenduntur, propter quas vix unquam acci­ cis et haereticis f . ' ~ ’ · dere potest, ut in praxi sit innoxia catholicoruip cum , Xon licere ; qùia in casu proposito confugere pi>s- haereticis communicatio in divinis. suht ad ecclesiam catholicam Latinorum,et in defectu ' Pro d. Eusebio Antonio Calabrino, s. Romanae ct sàrstrduüxcatholiçi ritus Graeci, a sacerdotibus Lati- universalis Inquisitionis notario. Petrus Paulutius, notarius substit: nis sacramenta suscipere. , Ad tertium, nempe : An liceat, Qfnjessarns Qfnfessariis vel sacerdotibus llafiais adniinistrare^acramentum poe­ XXX. De clero saeculari curando et fovendo. Bene­ nitentiae Graecis catholicis communicantibus in divi­ dictus XIV ad epistopos Ruthenos : Quae veneranis cum schismaticis f B biles, die 14 aug. 1753. . · Xon licere, extra casum extremae necessitatis.· Vos, vv. ff. , rqgamus et in .Domino hortamur, ut Pfo majori vero instructione ejusdem missionarii transscribi mandavit id, quod sanctissimus ari mate­ primum omnium maximam clerici saecularis, in cujus riam docuit in ejus tractatu Di synodo dioecesana subsidium clerus regularisvocatus fuit,curam alacriter tlib. 3, cap. 5 ibi) : «Et nihilominus ea est misera suscipiatis susceptamque strenue urgere satagatis. nostrorum temporum conditio, ut multis in provinciis, Vobis sane praesentibus, magis quam nobis absenti­ in quibus haereses aut dominantur, aut grassantur bus, compertum est ac rebiis Ipsis exploratum, quanta impune, duram catholici subeant necessitatem cum apud vos.sit .cleri saecularis ignorantia, quam non haereticis conversandi et familiariter agendi. Verum aliunde ortum causamque habere non ambigimus, quamvis juxta praesentem disciplinam inductam a quam partim ex magistrorum illos edocentium penu­ Martino V in celebri cap. extravaganjium : Ad evi­ ria, partim ex nulla ipsis injunct^ rerum gerendarum tanda, de qua nonnulla inferius, liceat catholicis cum cura, partim ex nulla erga eosdem illorum, qui prae­ haereticis, modo non sint expresse et nominarim sunt, diligentia et sollicitudine, qna suaviter fortiterdenuntiati, libere conversari, et cum iisdem commu- que ad studia capessenda et negotia ecclesiastica .nicare in rebus mere profanis et civilibus. Non idcirco obeunda allectentur et incitentur. Ad haec omni pro­ tamen arbitrari debent catholici, fas quoque sibi esse cul dubio, vv. ff., vestros, qui synodum Zamosciae cum iisdem haereticis consortium habere etiam in tanta cum nationis vestrae Haude atque utilitate cele­ rebus sacris et divinis. Siquidem Paulus V, post ma­ brarunt, exstirjianda mala et bona semina spargenda. turam rei discussionem, neutiquam licere definivit t' respexisse pro certo habemus, cum sess. 3, tit, 7, de catholicis regni Angliae haereticorum templa adire officialibus statuerunt, ut quilibet episcopus officialem — · ritibusque interesse, quos inibi exercent, uti legere habeat saecularem, si inter saeculares jfuisquam ad est in duobus decretis ab eodem pontifice editis, uno hoc officium idoneus inveniatur. Quoniam autem in sc. a. 1606, altero a. 1607, quae referuntur a card. Itu­ sua quisque vestrum dioecesi (sunt tamen, qui plures raea (in 1 sententiae. part. 2, tom. 3. disput. 11, artic. 9, habent ecclesias cathédrales^, quamplures retinere S 4, num 293). Haud equidem ignoramus, non deesse debet ministros et officiales, quorum opera in recta theologos ab omni cqjpa absolventes catholicos, qui earumdem dioecesum vestrarum procuratione et nego­ cum haereticis et schismaticis, nominarim non denun- tiis, ut valeatis, ftl· vv., viros regulares potius quam ■ tiatis, communicant in divinis, atque etiam sacra­ saeculares ad ministeria hujusmodi sustinenda eligere menta ab iisdem recipiunt, dummodo hae simul cqn- *optatis. Nec nos, qui aequa lance res expendimus, currant rerum circumstantiae : primo scilicet, ut ad fallit, tF. “ vestras ideo hanc tenere rationem, quod praedictam communicationen| catholicos adigat gra­ 'regulares magis apti et idonei apud vos reperiantur ; vissima et fur gentisSima causa; secunSo, ut haeretici nec propterea susceptum consilium institutumque aut schisnratici, a quibus sacramenta exposcunt, sint vestrum damnamus, immo, sicut laudamus, ita ob valide ordinati, et sacra administrent ritu catholico, oculos vobis ponere non omittimus, ex neglectu, ut absque ulla admixtione ritus damnati ; tertio, ut com­ ita dicamus, cleri saecularis ejusdem provenire igno­ municatio cum iisdem in divinis non sit externa pro­ rantiam. Quisque enim ex ciero saeculari animum testatio falsi dogmatis, qualis erat ingressus in pro-. despondet otioque diffiuit, cum cogitat, regulares testandum ecclesias, cum catholicis ^tngliae illum D potius constitui in iis muneribus obeundis, quae quiinhibuit Paulus V ; ideo quippe regis edicta omnes libet saecularis non repente, sed paulatim sub niagisadire jusserant haereticorum templa, ut tali pacto se. tri et praeceptoris disciplina instructus et idoneus alicum protestantibus sentire faterentur; quarto demum, quando pxercere possit. ■ ut catholicorum cum haereticis communicatio in diviPastoralis itaque sollicitudinis vestrae partes hac nis nulli scandalum ingerat. Verum in primis praedicta in re adimplendas esse in Domino existimamus, ut theologorum sententia suos habet adversarios, neque curam omnem studiumque vestrum collocetis, ne ab omnibus admittitur, tamquam in praxi secura : adolescente» alumnos nationis vestrae, ex memorato deinde etiam admissa, cum omnes enumeratae circum­ Wilnensi seminario, deinceps, exacto studiorum cur­ stantiae simul et conjunctim adesse debeant, ut catho­ riculo, egresxdk, aliqua ecclesiastici ordinis et ollidi licorum cum heterodoxis in rebus sacris societas omni procuratione destitui patiamini, sed statim quodcuinvacet culpa, quemadmodum docent Silvius (in 3 parte que opus, quodcumque ministerium ad ecclesiastica* s. Thomae tom. 4, quaest. 24, art. 6, quaest. 3, conci. res pertinentia illis demandetis oportet, ut injuncto 3),cardinalis de Lugo (De Me,disput. 22,sect. I,num. quisque priori miineri satisfacere, deinde ad majora, ii), Thomas a Jesu (Tractatu de omnium gentium per gradus etiam ad gravissima, promoveri posait •salute procuranda, lib. 8, part. 2, ) 4, vers. Sid major officia. F^ec profecto agendi ratio, tamquam lucidis­ est difficultas, pag. 556), cardinalis Albitius (De incon­ simum exemplum ab aliis spectata, unicuique (ducitur stantia in fide, cap. 18, num. 30 et seqq.), cardinalis enim juventus maximo spe gloriae et utilitatis) erit (îottus (in 27 2, s. Thomae quaest. 4, dub. 6, f 3, num. incitamento non levi, ut quisque, dummodo non sit . * r ■ , . j 3»5 ' ·, SynXdu* p0y. Monti* Libani, a. 1736. ■ 39Ô. ingenio tfialo pravoque praeditus, bellum otio vitiis- a matis sine confirmatione collatio a Cophtisstpreta, cf. j 1-1 * .2—a. virfutesque -e. breve : Eo quamvis, tempore, die 4 riiaii 1745 ·. que indicat-et allabores perferendos assequenda* hilan et prompto animo contendat et f 23. Aiteram classem constituunt (irientales^illi eÇ adnitatur. Verum commendationem hanc nostram et Graeci, qui, retinentes, majori ex parte, ritus suo* et exhortationem pro alumnis' collegii Wilnensis ad offi­ insimul Occidentalium ac Latinorum ntu<\ encrantes, cia et munera in cu?ii$ vestris, quoad vobis integrum ex his nonnullos sequuntur ex veteri (consuetudine erit, promovendis, noh ita accipiendam esse volumus suis episcopis perspecta et approbata atque iiisuper et declaramus,tat ildem alumni existiment, se ad illa ab apostolica sede expresse vel tacite confirmata. officia et munera dumtaxat eligi debeSq.sed imprimis [Eucharistiam in azymo conficiunt Anneni, Maroni­ teneri, immo, quatenus opus fuerit, cogi’etiam ad tae, clenci Messanensis ecclesiae s? M..de Grafeo, ’ sustinenda' et administranda parochorum onera et monachi aUbatiaeCryptaeFerratae,in dioece-i 1'uscu- . aninianpn salutem, procurandam. lana ; patres synodi’ Libancnsi^ et Zamosciensis in( ’ < fantibus post baptismum eucharistiam dari vetant, XXXI. IR cultu s. Maronis. Benedictus XIV litteris <-luV<1 t-t bulla Etsi pastoralis Italo-Graecis prohibet ; apostolicis : I-nler cetera,alie 28 Sept. «753, declarat, 'Hi patres vetant quoqüe calici post consecratipnem . . s. Maronem, qtiem Maronitae ,colunt,· non fuisse' aquam tepitlam infundi ; item communionem sub haereticum saeculi sexti, sedJanCtjnti monachum, 1 utraque specie Libanenses deseriicnm^j cujus vitam Theodoretus, Cypri episcopus coaevus, t 27. His sane et aliis hujusmodi exemplis, quae, scripsit, ’ facile cuifnilari possent ..inniti valent, qui erga trans­ it tum a ritu orientali et'Graeco ad occidentalem et Λ’Λ’Λ’/Ζ. Λ? ritibus Orientalium consfrvandis, de cele­ I-atinum sinit propensiores, vel eert/qïïulem putant bratione in ecclesia alius ritus-et halcndario Gre- se jure optimo ifgerc, dum, schismaticum orientalem gpriano. Benedictus XIV : Allatae, 26 julii—1755. ad ecclesiae unitatem convertentes,'satagunt eundemaWlueere ab aliquo ritu, quem servare consueverat, t 3. Decretum congr. de Propag. fide, die jt jan. priusquam nobis consentiret, quique a reliquis omni­ 1702, deinde confirmatum et renovatum non semel bus Ori.entalibus et Graecis ex veteri disciplina firmi­ fuit, et est hujusmodi : Referente r. p. d. Carolo .·!»/- ter retinetur et observatur. Vesum neque superius gustino P'abrono, secretario, s. congregatio mandavit allata exempla, nec cetera, quae in medium proferri praecipi, prout praesente decreto praecipitur, omnibus possent,quidquam illorum opinioni »uflragantur:tum et singulis missionum apostolicarum praefectis et quia in transitu a ritit Orientali et Graeco ad Occi­ missionariis, ne ullus eorum in posterum, quavis occa­ dentalem et Latinum tollitur omnino^ quidquid ab sione aut praetextu, audeat dispensare cum catholicis ipso .Graeco ritu praescribitur et nostro ritui non Tonquarumcumque nationum orientalium super jejuniis, formatur ; quod non contingit in iis exemplis, quae orationibus,caerimoniis et similibti^aProprio eorum- paulo superius allata sunt, quibus nempe, si aliqua dem nationum ritu praescriptis etds.scdir-apostolica peculiaris solemnitas Graeci ritus tollitur; ritus tamen approbatis. Praeterea eadem sacra, congregatio con­ ipse ac reliqua omnia eodem ritu praewripta intacta suit non licuisse nec licere praefatij catlPoiicis ulla­ servantur ; tuut'quia partem etiam alhfuam demere tenus a proprii ritus a s. Romana ecclesia, ut supra, ex aliquo ritu, salvis reliquis ejusddm ritus partibus, approbati, consuetudine et observantia receftere. Un- v. non est privati viri, sed auctoritas publica intercedat jusmodi autem decretum sic con firmatum dc renova­ nec-es.se est.i idelic-et supremi capitis universalis eccle­ tum, Udem eminentissimi patres ab omnibus et sin­ siae, qualis plane est Romanus pontifex. Sedes nam­ gulis praedictis praefectis et missiorpariis omnino et que apostolica ea est, quae praecipuo quodam jure, absque ulla tergiversatione observari debere man­ quoties ipsi consentaneum visum fuit, ab orientali ecclesia ritum aliquem [cantum symboli in missa et darunt. 418. In reditu Graecorum schismaticorumque Orien­ trisagii] desumpsit et in occidentalem traduxit ; aut talium ad catholicam religionem curando, id unum permisit ritum aliquem , Graecum in aliqua Latina Romanis pontificibus maxime curae fuit,ut ex illorum ecclesia usurpari. Eademque apostolica sedes, quo­ animis radicitus evellerent Arii, Macedonii, Nestorii, ties deprehendit, periculosum vel indecorum aliquem Eutychetis, Dioscori, Monothelitarum aliorumque ritum in orientalem ecclesiam irrepsisse, illum damna­ errores, in quos infeliciter proruerant; salvis'titmen et vit, improbavit ejusque usum ipsi prohibuit. Ipsa intactis ritibus ac disciplina, quam ante schisma ser­ denique apostolica sedes, postquam vidit orientalem vabant et profitebantur, quaeque venerandis ipsorum vel Graecam aliquam gentem in aliquo Latino ritu antiquis liturgiis ac ritualibus innitur. Quin unquam usurpando ac defendendo vehementer obfirmatum, iidem Romani pontifices poposcerint, ut ad catholicam ac potissimum quando ritus ipse ab antiquo tempore fidem redeuntes suum ritum dimittere et Latinum invectus fuit, ab omnibus communiter receptus atque amplecti deberent ; id namque ecclesiae orientais et expresse vel tacite ab episcopis probatus,ritum ipsum Graecorum ac orientalium rituum omnimodam secum tolerando et sic approbando firmavit ferret internecionem, quod porro non nyodo nunquam t)1 4 29. Cum'Petrus Fullo, cognomento Gnaphaeus, tentatum.imo vero semper fuit et est ab hujus sanctae fautor haeresis Apollinaristarum, qui Theopaschitae appeftantur, ausus fuisset trisagio verba siqx-radsedis consilio quam maxime alienum. 5 22. Quodsi defendi vellet, Orientales et Graecos dere : qui crucifixus etc., et cum nonnullae Orientis haeresim abjurantes et ad unitatem redeuntes allici eiviesiae, ac potissimum Syrorum et Armenorum, jure posse ac urgeri ad ritus suos deserendos ritumque opera cujusdam Jacobi Syri, teste Nicephoro <1. 18. Latinum omnino amplectendum, eo quod alias pro­ c. 52), additamentum hujusmodi recepissent : haud batum fuerit atque nunc etiam probetur, Orientales praetermiserunt Romani pontifices, pro ea, quam in et Graecos I-atinum aliquem ritum sectari : opportuna similibus adhibere consueverunt, vigili cura et solli­ haud desideratur responsio. Orientales siquidem et citudine, inolescenti errori se opponere factamque Graeci duas veluti classes constituunt. Prima est trisagio additionem interdicere ; rejicientes interpre­ illorum, qui nequaquam contenti iis rebus, quae ab tationem, qua, trisagium ipsum referendo ad solam apostolica sede ipsis ad unionem conservandfinvper­ Filii 'personam, non vero ad tres divinas personas, mittuntur, extra honestatis limites impudenter ferun­ omnem erroris suspicionem adimi jactabatur ; tum tur, jactantes, quaecumque a se fiunt, ea jure optimo quia periculum semper supererat adhaerendi dogmati fieri Latinosque decipi, qui eadem, non peragunt. haeretico ; tum quia humanae mentis praesumptio Exemplo sit azymum [a schismatici* ut Judaicus ritu* ad solum Christum referre minime poterat hymnum contemptum ; coelibatus-eorum, qui sacri* ordinibus ab Angelis in honorem ssdiae Trinitatis decantatum. initiantur, ut injuria matrimonii traductus; baptis- [Vide Gregor. XIII in epist.ad patriarcham Maronita- ίή'»-’. 397 ' ,1 · « Synodus prov. Monti* Libani, a. <1736. · J9® rum dia.14 febr. ». 1577, supra col. i8iB, of. »7'3 D;, t in praestantium virorum conventu habito die 4 julii item congr. Propag. fidei, die 30 jap. 16331 censuit ex Ί 631, in aedibus card.Ramphilii, qui ad summum ponti­ Armenoruni liturgia additionem omnino esseexpun- ficatum evectus, InnocentiiX nomen Assumpsit. Haefc ' · 'gendam.J . U . auteni titnc prodiit resolutio : Subditi quatuor patri­ 4 31. Ex his, quae hucp^ue dicta sunt, pietie con­ archarum Orientis non ligantur xm pontificiis con­ cluditur, sedem apoetoliçam hac ipsa in re quandoque, stitutionibus, nisijii. tribus casibus Ifirimo m materia ' ex fggculisltjbus circumstantiis perspectaque sibi gen­ dogmatum· fidei ; secunda si papa explicite in suis tis alicujus indole, consensisse, *ut certus adhiberetur constitufionibus-fa^at mentionem et disponat de prdemodus, quem tapien ab ahis, ob diversas circumstan­ dictis ; ^ rtio simplicité in iisdemneonstitutionibus de * tias diverspmque locorum ac populorum genium, nul­ iis disponat, u* in casibqs afifielldtionum adjuturum latenus usurpari permisit [v. g. omissionem verbi concilium (1). . FilioqueAn cantu syqiboli]: ■ . .· V45· Hanc quaestionem nos missam facimus, cum ■ Λ 33- Jure canonico.illud quidem^tatutum habetur, de üla disputare nulla nunc necessitas urgeat ; satis ryum orientem«t Graecum cum Latino Jiaud esse enim nobis' erit indicare, quid ad ,rem hanc nostram miscendnm, uti vijeje est ' ex. integra dêçteUB Coe- gesserit sedqs apostolica, quandoqüidem ipsa praece­ lestini 4JI apud Gonzales cap. cum secundum, de dentia facta evincunt, consultissimum esse responsum temporibus ordinationum ; atque in decreta^ Inno- yuaesito rediiitum, nimirtim : nihil esse -innovancentii III cap. quanto, de consuetudine: cap.quo­ rfioM..Quum decretofcongr.s.Officii, dierojuirii 1674, * niam, de ot/icio Judic. ordinar. et in decretali pono- quod in celebratione paschalis et aliorum festorum rii IH.ra/h litteras, de celebrat, missar. At milio 1 .4 rrheni, Liburni exsistentes, omnino servare debeant jure affirmari potest, ritiis commixtionem apostolica kalttigariiim Gregorianum, supra col. 301 C.j obaliqua constitutione vetitam induci eX eo tantum, temperare^Arnieni praedicti renuerent, .hujus rei quod Armentis, Man Inita aut Graecus juxta ritum cognitio deleg.ntta fuit particulari congregationi cardi­ sjiutn in I ait i na ecclesia vel missae sacrificium vel nalium doctrina praestantium, quos inter fuere card. ' alias caerimonias eum populo -sui rittis exerceat, aut Joannes Fr. Albanus, qui summum deinde pontifica­ versafice laitinus in Orientalium ecclesia id praestet, tum obtinuit, <‘t' card. Heriricus Norisiu* praeclari dum praesertim legitima aliqua. subest causa .‘. . . nominis inter litteratos viros.-Porro ipsa congregatio 4 35. Id palam Romae fieri intuemur,ubi sacerdotibus habita-die 23 sept, anno 1099 hujusmodi edidit decre­ Armenis, Cophtis, Melchitis et Grave s patent ad tum, a praedicto pontifice | Innoe. XII, eadem ipsa missam celebrandam templa nostra, ut illorum pid- die confirmatum : Re mature tractata -et perpensis tati satisfiat ; quamvis suas peculiares ecclesias ha­ omnibus facti circumstantiis, censuerunt secundum beant, ubi rem divinam facere possent : dummodo ea, quae proponuntur, conniveri posse cum Armenis tamen sacra indumenta et cetera, quae ad missae catholicis Liburni commorantibus,-ut qtii peculiarem celebrationem, juxta ipsorum ritum, necessaria sunt, obtinent eccfesiam, circa usum /calendarii veteris, secum afferant, epsque comitetur pationis suae minis- donec ifisi ad omnimodam kalendarii Gregoriani. >ter,jquis^isdem celebrantibus àfiscrviat, et a custodi­ observantiam disponantur, et interim ad sedis afiostobus et sacnrio praefectis opportune caveatur, ne, ob licae beneplacitum ; hac insuper conditione adjecta, rei novitatem, in adstantibus turbae ac tumultus exci­ . quod, diebus festis de praecepto. Juxta kalendarium tentur ^-quemadmodum in edicto, quod pro ecclesia^· ( . Gregorianum occurrentibus, ab ofieribus servilibus ticis et laicis' orientalibus RoffRifr-dcgentiliis, die abstinere et sacrum audire omnino teneantur. 13 februarii anno 1743 perX' f. n. Joannem Anto­ 4 46. . . . Quoties orientales minime consenserunt, nium . . . s. R. e. cardinalem Guadagni nqncupatum, justusque adfuit timor, ne tumultus dissensionesque nostrum in Urbe vicarium generalem, jussu nostro excitarentur, si novi kalendarii ipsis injungeretur usus, tulit apostolica sedes, ut'Orientales et Graeci, in » promulgatum fuit, plenius continetur. · t 39. [Lutheranis, qui confessionem Augustanam, remotis regionibus degentes, veterem suam discipli­ In qua privatae missae tolluntur, ad Hieremiam Con- nam retinerent, videlicet antiquum servarent kalen­ stantinopolitanum patriarcham miserant,] responsum darium, occasionem opportuniorem exspei-tans indu­ fuit, damnari quidem ab Orientalibus, sicut ab Occi­ cendi usum novi emendatique kalendarii. Qua jn re dentalibus, pravum illorum usum, qui, improba con­ consona quoque sunt decreta congregationum de sequendae eleemosynae cupiditate, ad altare impel­ luntur, non vero illorum, qui, qua decet pietate ac ( 1 ) ° Hanc opportumUU-m nacti, junca de o -iduJuiri.! juri» religione .privatas missas celebrant,wfDeo sacrificium offerant acceptabile.... In commodum autem sacer- occidentalis ecclesiae pro onentab ex EndiiriSis mea ecd. sranl. celti. reverendissimi d Jos. Papp-Zzil.igyi atteremus: « Quemad­ . dotum, qui privatum missae sacrificium offerre cu­ modum ecclesia Latina plura a sorore eccl. Graeca cum approba­ piunt, salva semper consuetudine, ut ad unum altare tione s. sedis aposlolicae adoptavit : ila eccl. Graeco-calholica, unum tantummodo sacrificium in dies singulos offe­ cum praebabita ex catholica unione pro progredientium tempo­ ratur. Graeci constituere coeperunt parecclesias.,., rum circumstantiis, pro ulteriori vitae suaelçcclos. evolutione, . oratoria ecclesiae contigua, in quibus erectum adest I, haud suHiciebanl, a sorore eccl. Latina plura Copiare necesse habuit, siçut est electro vicarii -capitularis vr-de vacante, cele­ altare. bratio synodorum dioecesanarum, capitula ecclesiarum calhe441. Videtur jam perspicue demonstratum, sicuti dralium. Consequens est, haec quoque ad communem utriusque antea, ita in posterum permitti debere catholicis ecclesiae disciplinam spectare, quae non eccl. Graecae fontibus, Armenis et' Syriacis, qui Balserae, Latinis commixti, sed ex eccl. Latinae codice et legislaiume innotescunt. » < (xircommorantur, propriaque carent ecclesia, ut in Lati­ pus juris caaonici et concilium Tndentinum, praeirr ea, qUae decreti* m. pontificum expresse etiam pn» Graeco-cat'hohci», nam conveniant et in ea, juxta ritum quique suum, •ive oomibu* *ive .aliquibus, praescripta sunt, pro Graecosacras functiones peragant. . . . Quamobrem nihil catholici* Jontem juris constituunt, m quibus codex aliud superest, quam praecipere, ut omnia ad debitae eccl· Orientalis non sufficit et ritui etiam orientali congrua caritatis leges exigantur, ut sacellum Orientalibus sunt. Ipai etiam Graeci-non-uniti confitentur ae etiam acceptare assignetur, aut pars aliqua eccleiiae, in qua suis func­ synodorum occidentalium, quae congrunt.· Ptdahditii seu c»»diei*canonum Graeci [Lipsiae, a. iAoo,cditi]cominentatoresachie> tionibus obeundis incumbant; et, quanta fieri potest, matici notat, ad can. 11. Truilanum inquiunt : (IwMMi/MedaMi cura impendatur, ut aliis horis Latini, aliis Orientale* coa/f/iwA* Mcttnunuum racra/Mw/ m. s4a»Aresuas-peragant functiones. rii, in qitibtbs Jidtm roa/ru hatvtiicM : .] i' *' ** 3f> ' , ' . • ' . > ·’ Synodus prov. Montis Libani, a. 1736. ' 400 ~ Prop. fide et s. inquisitionis ; quemadmodum quoad A tempus insumendum est, ut id vixob humanam mfirprimam deprelyenditur ex. decreti| editis die 22 aug. mitatetq sine taedio aliqud peragi possit, et modicum. 1625.03 die 30 aprili, 1631 ; quoad secundam veto ex . eis temporisSpaiium supersit, quo operam sacrarum decretis dieruni 18 juUi«6i3 ac 14 dec.n6t6. Imnio litteranun^tudiis dare valeant 4 [de. consilio congre^ Λ* eo quandoque processif, utmlssionariis 'quoqqe gationis super correctione lictorum eccl&iae orieriveteris kalendarii usus fuerit permissus, dum moram talis s. sedes hanc abbreviationem induisit ] traherent in regionibus, in* quibus vejeris kalendaqi usus solummodo obtinebat, voluti cognoscere est ex XXXIΓ. Celebratio triummissarum natajitiô Christi nonnullis dqcretis a congr. 6» Prop, fide 16 apr. 1703 . die, praecipuus Latinae ecclesiae ritus demonstra­ et die 16 dec. 1704 evulgatis. tur, ideoque universim ab Oripntanbus, praesertim t 47. Reliquum est, ut1 de postremo quaesito, de ■ vero ab AnnenisLiburni commorantibus, non Usur- ’ jejunio scilicet, verba fiant. Syri A»nehique catholici, pandus. Benedictus XIV : In superiori, die 29 dec. juxta ipsorum ritum, ab esu piscium, jejunitampore, 1755;Idem decreto s. eongtegat. s. Officii, 27 febr. abstinent. . . Id unum dicimus, apostolicam sedem' I7tos wohibifmh ftiit. IJroyincia Annena ordinis. toties patriarchis obstitisse, quoties veterem rigorem Praedicatorum officium, et missam ritu 1-atino, etsi jejunii suis subditis praescripti relaxare voluerunt. lingua Annena (S. congr. s 'Officii, 6 sept. 1715if [Quare nnssionariis facultas cum illis dispensandi ' peragit, sicut iisdem fratribus Donjinicams missale quoad esum piscium deneganda est.] .' Latini ritus in Graecam linguam versum a Boni­ facio* IX indultum est. XXXIII. Abbreviate milvae et oflicii. jjenedic- B tus XIV die 17 màii 1755. Λ’Λ’.Υί’. De nova euchologii Graeci editione. Encyclica Benedictus XIV ad clerum ritus Graeci : Ex Quem religionis sensum natura nobis indidit, ut quo primum, 1 martii 1756. non solum laudemus, celebremus et glorificemus jugiter Dominum, omnium conditorem, propter quod V? Injusta quippe et fallax ecclesiaeque paci atque rationales facti sumus et a brutis differimus, verum unitati contraria est eorum judicandi ratio, qui, Lati­ etiam, ut oblationibus et sacrificiis placemus Deum norum tantummodo ritualium notitiam habentes, nec nostnft» ac scelera nostra expiemus : ad eundem tam aliud scientes praeter ea, quae tradiderunt nonnulli in veteri testamento quam in catholica Jesu Christi ex nostris scriptoribus, nostrarum quidem rerum ecclesia'alendum, fovendum adaugendumque impri­ periti, sed Graecarum consuetudinum rudes ejusque mis.studia omnia intenta fuerunt. Quoniam autem rationis ignari, quam semper cum ipsis secuta est Jesus Christis, verus Deus verusque horno, mediator apostolica Romana sedes*, non dubitarunt ih Sacris Dei et hominum,sacerdos in aeternum secundum' ordi­ Graecorum ritibus ea omnia damnare, quae cum nem Melchisedech, cessante carnalium sacrificiorum Latino ritu conformia et consentanea non reperiebant. varietate,omnes differentias hostiarum una corporis et 4 9. Primum igitur monitum [euchologio in nova sanguinis sui implet oblatione, et quomodo [oporteat] editione praemissum] his verbis conceptum legitur : adorare patrem suum in spiritu et veritate ipsumque Sciendum est quod sacerdotes, qui euchologio sunt orare et laudare,* docuit exemplumque praebuit : usuri, nosse debent ecclesiasticos sanctorum patrum ss. apostoli ab eo magistro instructi ac per ipsos » canones et catholicae ecclesiae coiistitutumes.ne,divina catholica ecclesia, Spiritu s. inspirante, edocta et offi­ administrantes sacramenta, aliaquc peragentes ojficiunt canonicarum horarum debita cum rituum caeri­ cia, errare comperiantur. ( 'um igitur in sacra liturgia moniarumque magnificentia Deo quotidie persolven­ contmemorationes fieri soleant, oportet primum qui­ dum digessit, et sacrosanctum missae sacrificium, in dem Romani pontificis commemorationem agi, deinde quo nimirum Agnus Dei iti odorem suavitatis Deo proprii episcopi et patriarchae, dummodo catholici jugiter a sacerdotibus immolatur et panem de coelo sint. Quodsi alter eorum, vel ambo sint schismatici verum comedimus, cum ritibiis pariter, caerimoniis sive haeretici, eorum commemoratio nequaquam fiat. 4 12. Sed quidquid sit de hoc controverso ecclesia­ et precibus quotidie in ecclesiis peragendum manda­ vit. Utrumque vero, officiunt scilicet et sacrificium, ut sticae eruditionis capite, nobis satis est affirmare omnipotenti Deo esset magis gratum et acceptable, posse, commemorationem Romani pontificis in missa, diversae variaeque quoad sacras preces, ritus et cae­ fusasque pro eodem in sacrificio preces censeri et rimonias initae fuerunt rationes, juxta diversas varias­ esse declarativum quoddam sigrfum, quo idem pon­ que nationes et religiosorum hominum ordines atque tifex tamquam ecclesiae caput, vicarius Christi et instituta tum occidentalis, tum orientalis ecclesiae, b. Petri' successor agnoscitur, ac professio fit animi quae,, secundum acceptum a majoribus cujusque mo­ et voluntatis catholicae 'unitati firmiter adhaerentis ; rem et consuetudinem, etsi pro temporum vicibus Ut etiam recte advertit Christianus Lupus, super con­ aliquando variatam, in unitate tamen catholicae fidei ciliis scribens (torn. 4, edit. Bruxell. pag. 422) : Haec doctrinaeque jierstantem, quam pluri ma. pro libito et commemoratio esi suprema et honoratissima commapietate addere studuerunt. Apostolica autem haec 1 > nionis species. sancta Romana sedes nihil habuit antiquius, nihil 5 22. Quod spectat ad Orientales, monitum istud curavit impensius, quam ut, cum de utroque, nempe euqhologio praepositum nequaquam iis prohibet suo­ officio et sacrificio, ab ipsa aliquid exquisitum fuit, rum mctropolitarum et patriarcharum mentionem quoad fieri posset, brevitati ac sincerae pietati, ser­ facere in missa, sed cavet tantummodo, ne id fiat, vatis servandis, consuleretur ; ne quamplurimi ex < quatenus illi schismatici sint aut haeretici. Christi^fidelibus, sive recitantibus sive celebrantibus f 25.^1 omnibus euchologiis, sive impressis sive sive audientibus officium vel missam, infirmiores, mamiscriptis.quae anteriora sunt correctione a Leontum propter jxolixitatem, tum propter linguae igno- , tio peracta, adseriptae leguntur preces habendae pro rationem taedio affecti, quam inde percipere solebant imperatore, rege ejusque palatio et exercitu. Quum spiritus pinguedinem et suavitatem aversari inci­ autem in congregatione super correctione euchologii perent. V habita die prima maii anno 1746, propositum fuerit I 2. Porro cum dilectus filius Augbstmus Sciom- dubium, an hujusmodi preces tolli deberent, rescrip­ mari, monachus et abbas ordinis s. Basilii, ejusque tum fuit, nobis subinde approbantibus, relinquendas modernus in hac alma Urbe nostra procurator eas esse in canone seu liturgia. Sed quoniam Graeci genendis, nomine totius suae congregationis nobis easdem olim preces in prothesi quoque faciebant, supplices preces humiliter porrigendas fecerit, ut subinde vero eas sustulerant, additum fuit : non autem dignaremur abbreviare missam et officium divinum, habendas esse in prothesi seu praeparatione. Super­ pro quibus recitandis ac celebrandis adeo , longum fluum namque visum est hujusmodi preces fieri in Cowciuoa. cotucrio. XXXVIII. 26 * ■ · , t ' ' Synodua prôv. fontis Libani, a. 1736. 40a · A prothesi, dumapsae jam fiunt in canone seu Jiturgia. λ conflatum fregit, propterea.quod filii Israel usque in Atque ad hqnc plane modum exacta res est in nova eum diem thus illi adoleverant. euchologii editione seu correctione. ' f 34. Haec sunt, quae nôbis licuit colligere^ex libris f M.'Sequittir 'nunc secundum monitum ex his, auctorum, qui de hoc ritu tractarunt. Nunc autem ea 7 quae nova/ editioni Graeci, euchoiogii praefixa fue- subjiciemus, quae circa eumdem ritum animadversa (unt, iii haec verba conceptum : .4 . cedens per templum, dum inierim populus summa t 35. Primum itaque illud prudenter animadversum, cum reverentia et devotione inclinat caput et procidit, fuit, functionem hanc majoris Ingressus omnino fol­ supplicans, memoriam sui /ieri in ea donorum cir- lere atque interdicere (quod ceteroquin, ut dici solet, , cumductione. Sed quia nonnulli fidelium prociden­ falcem ad radicem misisset) rem'fore ecclesiae Grae- . tium circumhita dona, tamquam corpus · : sanguinem Cae permolestam, nec consentaneam institutis.eccle­ Christi,addrant atqui· existimant^ab introitu fortasse siae Latinité,.quae Graftjus ritus in ecclesia Graeca, . praesancti ficatorum decepti, quando scilicet praesanc- quantum potuit, serrV.re semper studuit : idque eo vel ‘ tificatuspanis defertur,ignorantes differentiam,quae maxime, quOd ..antiqua est hujusmodi caerimonia, inter hanc et illam delationem intercedit : idcirco quaeque in ea servatur solemnitas, ita explicari con­ oportet in 4<χ- operam suam sludiumque impendere. suevit, ut triumphalem referat ingressum Christi,» ut cunctos fideles accurate donat iKmoneatque deliquum ex Bethania Jerusalem venit,quemadmodum illa, quae inter utramqio donorum delationem inter­ scripsit Germanus, patriarcha Constantinopolitanus, cedit ,differentia,cum alia quidem dona nondumsint hac ipsa de ré agens : Tunc enim plurima turba, el immolata et perfecta, alia vero Dei verbo confecta- Hebraearum pueri, tamquam regi et mortis victori, et sanctificato ;. et haec religiosissime debeant coli et sensibiliter hvmnum referebant, sfiritualiter autem adorari, eum sub specie ac symbolis panis et vini Angeli cum Cherubim ter sanctum persolvebant corpus et sanguinem Christi contineant, secus vero hymnum ; deinde subjungens, per minorem ingres­ antiquam consecrentur et perficiantur. sum significari humilem adventum Filii Dei in hunc i 30. Jam illud recte nostis, venerabiles fratres, mundum. dilecti filii, duos, in vestra liturgia esse ingressus, i 30. Secundo kxi> animadvessum fuit discrimen, ijlMnorem alterum, alterum mmorem nuheupatum. quod intercedit inter ea, quae canuntur in transla­ Minor est ille, quo sacri evangèlii codex infertur : tione praesanctificatorum, atque ea, quae clerus con­ major autem ille est, quo sacra dona, nimirum panis cinit in processione majoris ingressus. Hic enim dici­ et vinum, non adhuc consecrata,' a parvo altari seu tur : l’t regem universorum excepturi ; quae verba mensa, quae prothesis dicitur, super quam praeparata non regem praesentem indicant, sed postea ventu­ fuerant, supplicationis ordine instructo, ad sacrum rum. In illa autem,omisso hymno Cherubico, sequen­ altare deferuntur. Itaque in secundo capite hujus tia verba ingeminantur : Ecce sacrificium mysticum moniti non quidem agitpr de minori ingressu, sed’ et consummatum. Adeo ut unusquisque,modica etiam de majori; in quo nimirum/itu» hujusmodi observan­ intelligentia praeditus, inter unam et alteram functur, ut panis in patena, obtectus velo, supra caput c tionem discernere valeat, dum in translatione praedeferatur ve) a diacono vel a sacerdote : a diacono sanctificatorum Jesus Christus sub panis speciebus scilicet, quando solemne missae officium Celebratur praesens exhibetur, in caerimonia vero majoris in­ eunt assistentia et ministerio diaconi ; tunc enim hic gressus idem Dominus indicatur, non r eluti praesens sinistra manu pattpam cum pane supra caput sustinet, sub speciebus panis et vini, sed ut proxime adfuturus, dextra vero sacerdotem thurificat, qui calicem cum postquam nimirum consecrationis verba a sacerdote vino utraque manu gestat ; si vero sacerdos sine dia­ prolata erunt. cono celebret, fune a lectore thus adoletur,-sacerdos $ 37. Tertio perpensum fuit,quod, si Gftieci in rebus autem patenam cum pane supra caput suum sinistra sacris edocti perspectum habent, sub panis et vini manu sustinet, dextra autem sacrum calicem ad pec­ speciebus, dum major ingressus ducitur, nondum tus defert. Ad hunc igitur majorem ingressum con- exsistere corpus et sanguinem Domini; iidemque tingit, ut populus inclinetur seu, pro vario regionum norunt, quod ignorare non possunt, latriae cultum more, in terram procumbat ac fronte humum feriat, soli Deo deberi : nemo jure suspicari poterit, hanc perinde ac si sub speciebus panis et vini, licet nondum illis esse mentem, ut per exteriores venerationis consecrati, corpus et sanguis Christi Domini contine­ actus, quos ad ingressum oblatorunvexercent, latriae retur. Populus pasSim, in Graecia quidem, valde de­ cultum erga species non adhucconsecrata>exhibeant; misse se inclinat, neque enim genua flectere vult, ne quum eaedem exterioris obsequii sigiufuationes ali­ imitari videatu\ Latinos, quamvis ’extra diem domi­ quando erga.creatorem, aliquando verb erga res crea nicum ; in Russia vero posterait se, terram fronte tas exhiberi soleant (quemadmodum in scripturis percutit, ac velutipraesentem in ea oblatione coelorum 1) panctis legitur,Abrahamum Angelos adorasse, et Jacob regem alloquitur et adorat. Verba sunt Arcudii, non semel coram fatre Esau procubuisse, et Nathan ' Petri " ............... De concordia eccl. occid. et orient·, lib. 3, cap. 19. , prophetam idem in conspectu David praestitisse); [S. pontifex affert'dein verba nonnullorum scripto-· quumque adoratio latreutica non unice in actibus rum, qui hunc ritum vel excusant vel reprehendunt.] externis consistat, sed praesertim in interna affectione Itaque patres concilii Zamosciae habiti anno 1729, animi, qua hujusmodi actus eliciuntur. Praeterea si decreto de celebratione missarum ( 4 [Mansi, XXXV, Graeci in missa praesanctificatorum iisdem exterioris 1404 I), non dubitarunt interdicere, ne qua fiat genu- .adorationis actibus prosequuntur panem, qui conse­ flexio aut capitis inclinatio, dum panis vinumque cratus est, simulque vinum in calice contentum, quod nondum consecrata a parvo altari ad majorem aram consecratum non esse constat.’Nec ideo iis objicitur, transferuntur : Prohibet synodus, ne fiant genufiexio- quod in praedicta missa praesanctificatorum pari nes seu capitis inclinationes, dum transfertur panis latriae cultu adorent panem consecratum et vinum oblationis a minori ad majus altare pro consecratione, mere benedictum ; quia scilicet extrinsecae actiones tempore offertorii, prarcipitquc parochis, ut populum ab interno animi sensu diriguntur, ita ut pro varia , hac de re moneant, ne periculo idololatriae exponatur. mentis intentione unus idemque actus nunç quidem' Illud enim patres fortasse ttrae oculis habuerunt, quod latriae adorationem, nunc autem minoris obsequii m sacro textu refertur lib. IV Regum, cap. 18, de significationem importet. Ex hoc ipso satis evincitur, Ezechia, rige Juda, qui serpentem aeneum a Moise quod, quamvis etiam Graeci, dum major procedit \ 491 · .' * ♦oj - · , η . .<· ■: .···. < ‘ Synodu* prov. Monti* Libani, a. tyjS. 404 ingressu*, in conspectu pani* et vini, quae nondum j IfiW ergo in· hoc est reprehendendum ;,sed gens illa· . 'consecrata circumferantur, eosdem ederent externos rudis instruenda’, ne dJha illa ut Christi corpus et adorationis actus,'<(ui erga eucharisticum .panem et sanguinem venerentur. Quod quidem si a vobis, vene­ consecratum calicem exhiberi solent, non ideo jure rabiles fratres, dilecti filii', praestabitur, sjuemadmoaffirmait posset, communem· panein vinumque non dum facturo* vos esse confidimus, eam a vobis procul consecratum latriae cultu ab iis adorari ; quum omnia amovebitis accusationem,qua Arcudius De concordia, metiri oporteat ex interiore animi sensu, cqjus ea vis lib. 3 cap. 19, ^iscopos Graecos sui tempori» repre­ est, ut eosdem externos actu* >.post consecrationem hendit, dicens, populum quidem .tum: in summa quidem dirigere possit ad'eliciendam adorationem ignorantia versatum fùisse ; sed episcopos facile tatreuticam ej-ga œuçharisticdm panein et. vinum ; potuisse idoneis instructionibus illius caecitati reme­ • eosdemque ante consecrationem ad solemnem obla­ dium arferre.nisi.ob humanos respectus,ab hujusmodi torum ingressum exercendo, latriae cultum ab illis onere implendo abstinuissent : Pissent mutem aut , excludere valeat. Ita ad rem nostram apposite disse­ deberent ''.Graecorum -antistites diligenter monere rit Leo Allatius, in suo tractatu De missa praesancti- pipulum, et utique concordes multum pro’icerent ; ficatoruni... Eamdem omnino doctrinam tradit Suarez sed quoniam vel et ipsi laborant eodem morbo, et. ex (in 3 part, divi Thomae tom. 1, quaest. 25, art. 2, dis­ ignorantia in eodem errore versantur, tel si veruhi ~ put. 6j sect. 4), ut ex sequentibus illius verbis depre­ nonnulli vident, timent pauci plurimos, timent terre- ■ henditur : .Ictus exteriores non sunt ita ev se deter­ nam perdere gloriam et humanos favores, verentur'· minati, quin tam ad venerandum Deum, ι/ιι,ιη ad ne, instar haereticorum, nomen ipsorùm a vulgo con­ honorandam creaturam exerceri possint etc. Quo fit, 1 culcetur ; propterea ipsimet, saltem externa specie, ut distinctio latriae soli Deo debitae, ab' adoratione ceterorum errorem egregie imitantur, altoquc silentio creaturae, in his exterfiis actibus [Mitissimum ex inte­ omnia praitereiM ac dissimulant, ita caeci caeCbs riore intentione pendeat. Et quamvis idem paulo ducunt, et omnes in, foveam cadunt inferius subjiciat, exteriorem actum non solum ob S .39. Porro sacerdos celebrans, sacris indutus ve* internam agentis voluntatem adorationis divinae tibus, antequam sacra dona a minore mensa seu pro­ thesi ad majus altare transferat; ad illam accedit’ et naturam induere, sed talem quoque evadere ac dici posse, si hujusmodi significatio exteriori illi actui panem consecrandum dividit in plure- partes. Par» tributa sit ab eo, qui tali potestate et auctoritate pol­ major offertur, ut Deo optimo maximo debitus prae-, leat : haec tamen doctrina ad id, de quo· nunc agin.tus, stetur cultus, in memoriam salvatoris nostri Jesu aptari non potest ; quum nullibi reperiatur, auctori­ Christi. Reliquae minores partes, quae merides appel­ tate publica statutum fuisse, ut exteriores illi actus, lantur, omnipotenti Deo similiter offeruntur : sed qui supra descripti sunt, quique a Graecis fftint, dum earum ima in honorem gloriosae virginis Dei geni­ major ingressus.per eccles'iam procedit, pro actibus tricis Mariae, altera in honorem sancti Joannes Bap­ et signis cultus latriae haberi debeant. tistae, sanctorum apostolorum aliorumque 'anctorum, ( 38. Quarto demum, quum in congregatione super quorum nomina a sacerdote enuntiantur ; alia vero correctione euchologii, habita die 5 Septembri* 1745, pro salute vivorum, quorum etiam nomina abeo proposita fuerit quaestio, an abolendus seu emendan­ recensentur ; alia pro defunctis, qui pariter nomina­ dus foret ritus ingressus majoris, de quo hucusque rim commemorantur ; alia (n honorem illius sancti, sermonem habuimus: omnibus mature discussis atque ( cujus festus dies celebratur ; relicta ceteroquin sacer­ perpensis, constitutum denique fuit, nihil esse inno­ doti facultate offerendi specialiter sacrificium pro illo, vandum : idque subinde approbatione nostra firma­ aut illis, quos ipse maluerit' .... Si vero episcopus, tum exstitit. Nec alia profecto fuit sententia con­ aut presbyter primi celebrantis personat» sustinens, gregationum, quae sub Urbano VIII hanc ipsam cum aliis sacerdotibus concelebret, et diaconi quoque quaestionem examinarunt. Placuit tamen consilium ht otlicio ministrantes assistant,.non modo quilibet prudenter exhibitum, ut monerentur episcopi aliique sacerdos, sed unusquisque etiam ex diaconis, hostiam animarum curam gerentes et quorum ea est inspectio, unam majorem offert, simulque minores particula», ut rudem populum docere non praetermittant, quod, seu merides,- ex quibus, si quae demum supersunt a \ dum sacra dona a prothesi ad aram majorem solemni celebrante seu celebrantibus non consummatae, eae ' ritu transferuntur, quum ea nondum sint consecrata, distribuuntur adstantibus, qui eucharisticqe commu­ sub eorum speciebus nequaquam, exsistit corpus et nionis participes fieri petunt. sangtlis Domini nostri Jesu Christi, prout futurum t 40. Nulla inter catholicos exstitit controversia erit post peractam consecrationem ; ideoque exterio­ circa ritum majoris hostiae aliarumque minorum, res illi venerationis actus, qui erga praefata dona quae merides appellantur [et cum majore consecran­ nondum consecrata exhibentur, non ea ratione pera­ tur]. ( 41. [Controversia vero fuit de oblatione, quae guntur, ut cultus latriae soli Deo debitus iisdem a diaconis ad prothesim fiebat, i ( 43- In ea autem, [jraestetur, sed ut inferioris speciei cultus exerceatur, quae habita est die 3 jan. 1745, congregatione rescrip­ cujus objectum est futura transsubstantiatio eorum- tum fuit, nobis deinde approbantibus, nihil esse inno­ dem donorum in corpus et sanguinem Domini. Non vandum. absimili methodo usi sunt Tridentini concilii patres, 4 44. Tertium modo sese offert monitum, duabus quum actum fuit de veneratione cultuque sacrarum ■partibus constans et sequentibus verbis conceptum. imaginum ; decernente* nimirum, ut, nihil immutata Praeterea meminisse debent sacerdotes, sacramentum hac in re antiqua ecclesiae disciplina, onus esset epi­ sancti olei, quod eucheiaeon dicitur, a Christo esse scoporum aliorutnque, quibus docendi munus est institutum, tamquam coelestem medicinam, non pro demandatum, Christianam plebem erudire de omni­ animae tantum, sed etiam pro corforis salute ; solis bus, quae circa hujusmodi cultum tenenda et servanda proinde infirmis administrandum, non autem bene sunt, ut videre est in' praedicti concilii, sess. 35, valentibus ; et in eo quidem tempore, in quo sibi con­ decreto de invocatione et venbratione et reliquiis stant et sui compotes sunt, ut ita majorem sacramenti sanctorum et sacris imaginibus. Quodque ad rem gratiam recipiant, si cum fide ac devota voluntate nostram propius spectat, Goarius, loco superius citato, accedentes, oleo sancto ungantur. Item Sciendum est, consilium similiter dedit, ut minime abrogaretur ritus quod, quamvis orientalis ecclesiae pontifices, in con­ majoris ingressus, sed ut· populus opportunis docu­ ficiendo sacro chrismate,pluribus de more aromatibus menti* instrueretur : erudienda est certe, rusticae utantur, necessaria tamen sacramenti materia sunt plebis illius fides ; devotio nunquam exstinguenda, oleum e! balsamum, quibus, secundum antiquum aut cultus ille externus omnino comprimendus. Simi­ ecclesiae orientalis morem, aliae aromatum species liter p. Philippus de Carboneano (in appendice ad recte admiscentur, si juxta Prai scriptum adsint. Ve­ tract, p. Antoine De eucharistia f 3) ita concludit : rum si earum quaedam desint (dummodo oleum et 4o$ Svante· nrov. Monti· Libani, a. 173·. 4·* AaZsaanwi adiri>i/),teMgMM· non aarvrsirria ad ciru- A stare potiasteram dabam precibus, ja^sntia ct ateasno«MtM mbterMMH, rite omnino aaMCfaar rinser rar·^- syni· (quemadmodum bebatur te decreto a fini. mooed. Eugeùte papa IV pro teatruçttesm Amanoram ateto) : • citer. i it. Sed ad illustrandam tantammodo priorem .minima boat, poaniftmti ooufeaao pro satistbetiosw aro ****** tepartem hujusce tertii moniti, hoc adjiciemus, quod, pnonitnntis intpoMca, fit acteatuoa quum et olim sub Urbano VIII et superioribus pon­ ungatnr. Invecta aana olim fait inter oriental·· bajuautidepreiiMl·» tificatui nostri anni· ditoeptftfum diu ftiertt, an a modi ttttctiOt vetati unto Graeco euchologio delenda ement quaedam verba, ditur ex canos» LXXIV ex iis, qui in ventes» Arabica quae innuere videntur, licitum eme, hoc sacramentum Nicaeno concilio tribuunturf Mansi Cusa/. Π, toot), etiam bene valentibus ministrare, in cotiaeaau habito ubi statutum legitur, ut si quis fidelis cum infideli die 3 Septembris anni 1747, definitum fuit deindeqde muliere impudice venatus fuerit, post diuturnam per­ a nobis probatum, ut nihil in textu immutaretur ; sed actam poenitentiam,ecclesiae reconcilietur fer aquam qqae necessario servanda erant, adnotarentur in mo­ benedictam et oleum infirmorum. Exinde vero, si fides nito, quod initio euchologii praeponeretur ;.id quod habenda est Joanni Nathanaeli (in responsione De est factum per-verba superius exscripta,' monendo moribus Graecorum),ei Francisco RichardofZJec.v/e· Graecos sacerdotes, ne sacramentum extremae-unctio- dition^sacra cap. 12), abusus alter inductus fuit, ut nis ministrent bene valentibus, sed iis dumtaxat, qui poenitentibus divitibus pro sacramentel· poenitentia gravi morbo laborant. Porro nihil necesse visum est hujusmodi sacra unctio passim imponeretur, ex cujus euchologii textum ftc mutare ; propterea quod, illius satisfactidnis usu non exigua pecuniarum retributio verbis undequaquc perperjes, apparuit, rectum illis B colligebatur. Gravissimo huic absurdo occurrere non sensum suamque interpretationem tribui posse.Neque praetermisit fel. rec. Innocentius IV, pontifex maxi­ enim ibi dicitur, ht sacramentum ministretur iis, qui mus, dum in epistola sua ad Tusculanum episcopum bene valent, sed' ut ii quoque inungantur, qui ad' ita scripsit S 6, .Vulti etc. [supra coi. 304 D]. ecclesiam se conferunt ; id quod percommode intel4 50. Apud Graecos nihil praescriptum legitur'de . ligi potest de iis etiam, qui, licet gravi morbo affecti, impositidne manuum in administrando chrismatis possunt nihilominus ad ecclesiam vel pedibus suis sacramento. Morinus (in suo Tractatu de confirma­ accedere vel aliorum ope deferri, ibique ut propriae tione, cap. 4) ita scribit : (7t Latini constantissime devotioni magis satisfaciant, extremae unctionis impositionem manuum unctioni conjunxerunt, sic sacramentum sibi ministrari postulant ,* cujusmodi Graeci non minus constanter alterum ab altero sepa­ exempla in ipsa quocr · .ccidentali ecclesia non rarunt soboque chrismate, in administratione istius desunt, uti videre .icet apud Martene (ZV antiquis sacramenti usi sunt ; manuum enim impositionis non eccUsiae ritibus, lib. 2, cap. 7, art. 2, num. 7 et 8) et meminerunt nec recentia euchologia nec antiqua. penes Mahillonium (in praefatione ad saeculum pri­ ' Hoc idem constanter asserit Goarius in Euchologia mum, in Actis sanctorum ordinis Benedictini f 9, (pag. 299, num. 28). Renaudotius in opere De perpe­ num. tot). tuitate (torn. 5, lib. 2, cap. 12)_ testatur, a pluribus 4 47. Cohaerentia sunt cum hac prima parte tertii retro saeculis, nullum in ecclesia Graeca reperiri ves­ moniti duo haec, quae advertenda subjicimus : pri­ tigium impositionis manuum in conferendo sacra­ mum, quod, quamvis Graecis diserte vetitum fuerit, mento confirmationis, suaeque assertionis auctores extremae-unctionis sacramentum aliis confeny, prae­ C laudat recentiores Graecos sacra eruditione praestan­ terquam aegrotis et quidem gravi morbe labotanti- tes : Simonem Thessalonicensem, Gabrielem Philabus ; iisdem nihilominus interdictum non est quomi­ delphium, Sirinum, aliosque. Modernus scriptor Char­ nus oleo lampadis, quod ad sanandas infirmitates in don in Historia sacramentorum (lib. 1, cap. :, de ecclesia assfirvatur, inungant energumenos aliosve, confirmatione) contendit quidem, prioribus saeculis, , qui, vel devotionis gratia, vel, ut aliquo incommodo in ecclesia Graeca adhibitam fuisse manuum imposi­ ' liberentur, hujusmodi unctionem petunt ; quum oleum tionem in conferendo chrismatis sacramento, sed in ea lampade asservatum nequaquam ab episcopo tamen ultro concedit, mdltis abhinc saeculis nullum aut sacerdote coqsecratum sit ad effectum utendi eo illius superesse vestigium. Denique dilectus filius in extremae unctionis administratione. Haud ignora­ Joseph AugustinusOrsi.ord.Praedicatorum,nunc tem­ mus, postulatum alias fuisse, ut Graecis permitteretur, poris palatii nostri apostolici magister,in dissertatione extremae unctionis oleo extra gravis infirmitatis (listorico-theologica, quam olim dedit De.chrismate casum sese inungere ;* absque eo quod sacramentalis confirmatorio, compluribus monumentis erudite con­ forma a sacerdote pronuntiaretur ; ea scilicet ratione gestis, 'demonstrat, materiam sacramenti confirma­ allata, quod per solam applicationem materiae sacra- tionis apud Graecos non esse manuum impositionem, tnertjum minime conferretur, quum ad id necessaria sed sacrum unguentum .'Nec ideo dici potest id, quod omnino sit simultanés formae prolatio. Verum nec id a nonnullis temere affirmatum fuit, non adesse in receptum fuit, nec recipi ullo modo potest ; quum ecclesia Graeca sacramentum confirmationis, propte­ minime liceat sacramentum a Christo institutum arbi­ rea quod in ea impositio manuum deficiat. Alioquin trariam quamdam, licet piam, in caerimoniam con­ D id sequeretur, quod nemo sibi persuaserit, tot saecu­ vertere ; ut etiam recte observat pater de Carboneano lorum decursu, in tam ampla Christiani orbis parte . (in appendice ad tractatum p. Antoine De extrema atque in ecclesia non minus doctrina quem sanctitate unctione, f 4, pag. 661 ), et quamvis, pro eo quod per­ • illustri, defecisse confirmationis aacramentum. tinet ad Latinam ecclesiam, quintaduenas (in tract. 5 i 52.bQuod itaque extra controversiam est, hoc ZJe extrema unctione, singular. 11 ) asseruerit, licere dicatur : nimirum in ecclesia Latina confirmationis parochis mittere ad aegfotos.aliosque petentes oleum sacramentum conferri adhibito sacro chrismate seu sanctum infirmorum, ad hoc ut eo in suis infirmitati­ oleo olivarum, balsamo commixto, et ab episcopo bus se liniant ; nihilominus si quis hoc facere atten­ benedicto, ductoque signo crucis per sacramenti mi­ taret, gravibus poenis a tribunali ecclesiastico plecte­ nistrum in fronte suscipientis, dum idem minister retur, vel tamquam abutens sacramento ecclesiae, vel formae verba pronuntiat. Et quidam pro iis regioni­ tamquam suspectus non rectae fidei circa sacramen­ bus, in quibtu vera balsami specie· non repetitur, tum extremae.unctionis, ut opportune advertit Cleri­ haud recûsanm Romani pontifices indulgere, ut «d catus (De sacram, extr. unet., decis. 70,n. 3»). conficiendum chrisma liceret uti certo quodam fra­ t 48. Alterum est, quod, stante prohibitione admi­ granti succo s* liquore, qui communiter pro vero nistrandi sacramentum extremae unctionis extra balsamo accipitur, ut videre est in constitutione 180 gravis morbi necessitatem, quum jam definitum sit, s. Pii V, per quam videlicet constitutionem Indiarum satisfactionem seu poenitentiam, quae a sacerdote episcopis ejusmodi indultum conceditur, at in consti­ confessario saçramentaliter confessis imponitur, cqn- tutione 47 Sixti V, ubi, exposita veri balsami penu- ^9 SÿMd·* Meatia Libem, a. tpjfi. «08 ροΐ>ΜίΜΜ·ι pwraaiMteg (fAcd fftast* A i· tag· **fc*ip M* vriMft tMMB ta ptttMtete λΛ ·οΛ·*κ φΑηκ iM^of UHm copis eiscebiew> φΜΜ|Μ oUm flkMB ClVWtiq JWti· CNMKMVVMtilH* ntiCNANB gHkvih RdMtttaa et maxime in nh Jericho fes^sesdia ΐΝΜφΜ dt cwta ta obtigRtiooMi votatavgvta otanr» •sent, a Tarât exdra et ndUta* exstirpata.testant. aHqMMi Άμ JNTMNXfti* CJMriMOMlllbM' g··· coBQNBtar MN&teftaofi· 0 cpiocopio IjMitMiM* wt erantinUgeveteri, host ia oora, ut inamias··, abro­ tai oooftciMhdo ecro ''lu in"1 ntt adhiboi* Motet bel* gate tint ; dummodo praecepi·· Ma ait ex ocra· suasam ex Bratitis attieqae aovi orti» ladiarumve numero, quae in lege veteri praecipue ordinata erant ragioaibM attetam, eaque in re pontifex «aanni prae­ ad fvaeAgwBndwR M*mîmb wntWM ; decessorum Hi IV etGtegorti ΧΠΙ exempla sequi m ptata fatatti iMCCtDptl gltata* ctaCMMtateNMVI NU· profitetur. Quorum sane pontificem providentiam ■nabam sacrificia, uti ad rem nostram advertit Vas­ collaudat Morinus in snoopers posthumo Ar-racro- ques fût z, a dm Tfiaasoe, torn. », disp. i8z, cap. 9, mewto cea/frmofirafe, peg. 35. In ecdeeia Graeca ( ss gatVw eoMHfiwJ,· sensit ex genere eorum, quae similiter confirmationis «aeramentum confertur adhi­ ad externam disciplinam et corporis munditiem perbito «tero unguento, quod compotitum est ex oleo . tinebant, in quorum clamem profecto referenda otiparum et balsamo ac insuper ex alii» fragrantium veniunt,quae de cibis mundis et immundis praescripta herbarum speciebus, quae sunt numero viginti tre», fuerant. Id autem assumptum non minas ex occiden­ adjecta quoque aliqua vini portione. Praedictas omnes talis quam ex orientalis ecclesiae disciplina, etquidem herbas odoriferas accurate enumerat Habert. ex priorum saeculorum tnohumenti» comprobatur. f 58. Quod autem pertinet ad eucbologia, ti in i 67. Tertia denique propositio ea est, quae innuitur eorum aliquo praederiptum legitur, ut in poenitentium B etiam in ipso capite quarto moniti, de quo nunc agi­ reconciliatione adhibeatur sacra unctio cum prola­ mus : videlicet minime prohibitum intelligi Graeci» tione verborum : Signaculum doni sancti Spiritus ; sacerdotibus usum ullius ex precibus aut benedictio­ id utique tribuendum est interpolationi schismatico­ nibus, quae in eorum euchologio continentur quanrum; quibus a Theodoro Ëàlsamone persuasum fuit, tamvis respiciant pertineantque ad eas ipsas res, quae ut, ti quis Latinus ad Graecos commigraret, huic in lege veteri subjectum erant caerimonialium prae sacramentum confirmationis 1 denuo conferendum ceptorumfifammodo,quidquid ab iis fit, non ex animo esset ; uti testatur Gregorius ProtoeynceUus in apo­ fiat, ut veteris jam abolitae legis praeceptis pareatur, logia adversus Marcum Ephesium (in collectione sed ut obsequium praestetur vel novae ecclesiasticae concil. Hardouini torn. 9, peg. 640). At enuntiatae legi, vel canonicae consuetudini, diutunti et continui formulae prolatio minime praescripta repetitur in temporis observantia roboratae. [Hac ratione tum quamplurimis manuscript!» euchologiis, quae inspexit Allatius, tum Goarius Graecos ab immundis cibis et recognovit vir summa fide dignus Joannes Mat­ abstinentes defendunt.] ' thaeus Cariophylus Cydonius, quemadmodum refert i 71. In Graeca ecclesia puerperii lex, tamquam de Arcudiu» (lib. », De reformat., cap. 18) ; quodque praecepto, religiose custoditur, nec mulier partum magni aestimandum est, nihil ejusmodi legitur in enixa permittitur ante prifestitutum [40 dierum] tem­ celebri euchologio Cryptae Ferratae. Quare in con­ pus ad ecclesiam accedere ; quin etiam superioribus gregationibus super correctione euchologii habitis saeculis eo severitatis pervenerat Graecorum disci­ tam sub Urbano VIII quam nostris hisce temporibus, plina, ut menstruatas mulieres ab eucharistica comnobis annuentibus, 18 februarii 1748 decretum luit, C munione repellerent, quantumvis in vitae periculo ut in euchologio, quod correctum typis edendum versarentur. Qua de re graviter reprehensi fuerunt ab erat, ritus reconciliationis poenitentium aa eam plane "Tiumberto, cardinali Silvae Candidae, ut ridere est formam exigeretur, qua descriptum legitur in eucho­ apud cardinalem Baronium, ad annum Christi 1054. logio Cryptae Ferratae. Et quamvis subinde temperatus fuerit hujusmodi ( 60. In euchologio, cujus correctioni adlaboratum rigor, exclusis a ^acra mensa mulieribus menstruatis est, prout etiam in celebri euchologio Cryptae Ferra- tunc solum, quum nullo vitae periculo premereti, tae, olim cardinali» Bessarionis, et in aliis vetustissi­ tiir.... : Goarius, perpetuus ceteroquin Graecorum mis hujusmodi codicibus, oratio quaedam legitur, in rituum fautor- et defensor, in notis ad eucbologium qua et oommemoratur id,'quod in lege veteri statu­ (p. »70) ultro fatetur, in nimium rigorem vergere et tum fuerat, de differentia inter cibos.mundos et im- praeter omnem regulam invectam esse legem, quae Îfandos, deque immunditia legali, quam contrahebat, menstruatas mulieres a sacra mensa repellit : Jlltlm* uicumque, contra interdictum legis, immundum quid tamen cum impuris mulieribus agendum, et naturae comedisset. Et simul adjicitur, non posse eum, qui imbecillitas non spontaneo se onere levantis, qudktud cibos immundos ederit, pretiosum corpus et sangui­ in adversum objectent et obtrectent Graeci etc., post nem Christi sine peccato suscipere. Id autem in causa quae verba praemissam affert auctoritatem s. Gregofuit, ut discutiendum proponeretur, num ex praedicta rii, ex citata ipsius epistola [can. 1, dist. 5] destqnpaliisque similibus orationibus, seu ex his, quae in tam. hujusmodi precibus continentur et enuntiantur, justa f 7». Sed quidquid sit de mulieribus menstruatis, praeberetur occatio suspicandi, ne forte observatio υ tam quoad earum ingressum in ecclesiam, quam circa caerimoniarum legalium veteris legis, una cum nova permittendam ipsis Dominici corporis participatio­ lege et evangelio, cumulari seu retineri vellet. Ut nem ; sermonem nunc referentes ad eas, quae a partu igitur deprehendatur, an suspicio haec aliquo funda­ recentes sunt, quamvis puerperii observatio in eccle­ mento innitatur, sequente» propositione· strictim sia Latina non praecipiendi modo illis praescripta sit, indigitabimu», ex quibus omnia illustrentur et propria sed mere consulendo proposite ; in Graeca tamen in luce collocentur. ecclesia riget praeceptum, ut ab ingressu ecclesiae 5 61. Prima est : caerimonia» legis Mdsaicae per abstineant, donec certus dierum numerus elapsus sit : adventum Christi fuisse sublatas, et post promulga­ Obedientiam illam ex debito requirunt Graeci; Laiini tionem evangelii non posse amplius absque culpa nonnisi ex reverentiae observantia : ita Goarius loco servari. Quum itaque discrimen a lege veteri induc­ citato (pag. »69). In euchologio autem leguntur pre­ tum inter cibos mundos et immundos ad caerimonia­ ces per sacerdotem ea occasione recitandae; sicut lia praecepta pertineat : hoc satis est, ut asseri jure etiam in eodem euchologio describitur universus postit, notium amplius superasse aut statui debere ritus, quo puerperii caerimonia completur. discrimen inter dbos mundos et immundos. 4 73. Itaque in congregationibus pro euchologii i 63. Altera prr^ositio est : qnatpvia, promulgato correctione habitis tam sub Urbano VIII, quam yostri evangelio, cesserint caerimonialia praecepta veteri» pontificatus tempers, de hac materia dibgentissime legis, et nullum in lege nova exstet praeceptum, quo actum quaesitumque fait. Nemo sane exstitit, qui mundi ab immundi· cibis secernantur, mjusmodi erat .expungendum proposuerit ex euchologio puerperii fg 409 Synodus pros. Monti* Uhaai, a. vn/L 4» ritum ; fait tamen qui snigeeserit, ut toUmter prae- Λ. XXXVIII. Facultas dies festos de fraeafto «ί finitio termini quadraginta dieram, atque ·Ημ preces ” — — — * subrogarentur ia locum illms orationis, quna tp «ucho· logio legitur, quaeque nimium aQudsas videbatur ad dMSMfe/uftrMt, · apsOh 177$. immunditiam tegulam, ob quum 'Judaei madtecaa lau, Nos ipaiua [Maria· Tbararia·, Hsmgariae regina· segregabant, « a templo exetadebant ; quum preeasr- apoatoücM etc.] vntia, quantum cum Domino pcaeutfea ibi minus proprie supplicari Deo vitisator m hunc mus, baulgua annuere voient··..... ut ipsi Chriati modum : Ab omnipeccaio et ssb omni sorde perpurga fidele· Gmad in mioee, [in] qua, propitiant· Deo, etc., sordes corporis ejus et UMMs^qr anitnae siiie in , cum Latina eodem nunc aunt, in poeterum quoque quadraginta dierum curta. indesinenter alacriterqùe perseverent,1 fraternitatibus i 74. Verum quum alii sapienter animadverterint, vestris facultatem, ut in vestris respective civitatibus posse utique ih nova lege servari aliquem’ex caeri- et dioecesibus Austriacae ditioni subjectis, retentis monialibus ritibus antiquae legis, dummodo id non- - tamen ac celebratis festivis diebus resurrectionis et fiat tamquam in vim ipsius legis antiqua·, quae eva­ pentecostes aliisque per annum diebus dominicis, nec cuata est, sed morem gerendo aut legitimae consue­ non nativitatis congregatio nobis enixe supplicavit, ut catechismi (datas VII kal. martii i 595), fuerat elargita.... Deni­ aliorumque Germpni Adam operum lectionem sub que volumus, quod nihil super ordine monachorum excommunicationis poena , fidelibus interdiceremus, ·. Basilii magni ejusdem Ruthenae nationis innova­ donec definitivum de iisdem operibus judicium» sede tum intelligatur. apostolica latum sit. Hujusmodi rogatio dignissima nobis visa est, cui morem gereremus. Nemo igitur XLIII Cassata Mashtmii electione, ss.pontifex Rasi­ archiepiscopi Adam opera legere posthac audeat ; si lium, Haractengi archicpiucpum constituit, eum­ dem dr ratione acta intratorum sanantis edocet ei ( 1 ) Its Romas «naibus sstitfccil, ut patriarch· Graeco-Melopera Germani Atiam proscribit. Rua VII ad epis­ chitanim postaa electus sit. (t) itnutr ASemi. emute m IttCut tmtreut emieisS* nn copo· . Graeco- Melchitas : Tristis quidem, die Rùei. nmum Si Pieieye. · Si fut ripeett m tmM te 3 junii 1816. tfetÿa· un mmrmn. urun nette egere. S fut. imebe mUr Quae inimicus homo xixania [Hierapolij seminave­ rat, maxim·, ut nosti», vi eruperant, cum, van. fr. •aUMtetttt. t. e»m pteee Si ecmmeumm, M m. rminOmn rotate. Notia·· statistic»· dells attstioaidipaaitaiti dalls s. c. de Props····· M·, Room, 1X44. p. *>·. I "WJ·"!··KWMF . 4*3 Synodm ' prow. Moadto ' Ltaasi, *> lyiA· w Dsi card. tam tta impertimur tautatem absolvMta ab ito CMSsuris itoque irrogutoritatibus, quae a temetis inter vos taoordüs Oftiun quoquo modo hahmerint. Potes­ Te,... apoetolicae potiatdtot plenitudine, metro- tatem periter tibi focimus sanandi omnes et singulo· politanae ecclesiae archiepiscopum eligimus et con­ actus et episcopale· expeditione· a praedicto Mari» stituimus. Facultatem demum tibi tbctaua, ut conse­ mio peratas, cum episcopalem, quo penitus carebat, crationis munus a quocumque episcopo gratiam et auctoritatem exerceret-------- Facultatem denique tibi communionem hujus apostolicae nostrae sedis habente facimus inquirendi in ecclesiastico· sive saeculares, recipere possis et valeas ; mandamus autem tibi ac rive regulates, qui mandatis litterisque apostolicis praecipimus, ut, in consecrantis episcopi manibus, appellationem ad sedem apostolicam vel suspensionem catholicae fidei professionem orientalibus propositam et irregularitatem praedicti Maxlumii respicientibus expresse facias,et fidelitatis debitae juramentum edas, restiterunt. Refractariis ejusmodi ecclesiasticis, si in ac démuni utriusque rei formulam iisdem verbis, qui- sua pervicacia permanserint, eas pro tua prodentia bus tu eris usus, perscriptam per tuas litteras, tuo B poenas infligere poteris, quae per sacros canones munitas sigillo, ad vv. ff. nostros s. R. e. cardinales constitutae sunt... congregationis de Propag. fide per proprium nuntium mittendam cures. Volumus igitur, ut, acceptis hisce XLIV. Proscribitur o/»mo quaedam de eucharistia nostris litteris, illico adeas capiasque Hierapolitanae et renovatur proscriptio operum Germani Adam. ecclesiae possessionem, in eaque retineas omnia et Pius VII, ad patriarcham Antiochenum et episcopos singula jura, auctoritatem exerceas et potestatem et Graeco-Melchitaram : Adorabile eucharistiae, dis jurisdictionem, atque fruaris praeeminentia et prae­ 8 maii 18». .. « . · ’ rogativis et privilegiis aliisque omnibus, quibus supe­ ... Sed alia nunc nobis eademque non Ieris ex­ riores archiepiscopi usi antea sunt. .... Fieri ... fortasse potuit, ut qui nuper non legitime oritur doloris et metus causa ex iis, quae vestris in fuit electus in ea, quam falso suam judicabat, dioecesi, regionibus, ptitecipue vero in urbe Beroeensi, dudum in impedimentis iis, quae. dirimunt matrimonium, commiserunt et adhuc committunt ii, qui magno quo­ inconsulta apostolica sede dispensarit/ atque omni­ dam studio, sed omnino improbando, conati sunt et gena carens auctoritate parochos intruserit, et confes- conantur tueri, propugnare et disseminare novam sarios dederit. Quibus in rebus, per se gravissimis et illam opinionem a schisipaticis hominibus propugna­ caute prudentissimeque tractandis, volumus ut eam tam, qua docetur formam, qua vivificum hoc et in agendi rationem aequaris, quam nunc tibi singillatim primis salutare sacramentum perficitur, non in solis praescribimus ; ac primo quidem, si quae factae sint Jesu Christi verbis consistere, quibus sacerdotes tam dispensationes in impedimentis, quae .dirimunt matri- C Latini quam Graeci in consecratione utuntur, sed ad monia, ea' tu matrimonia ut ap. noetra auctoritate perfectam consummatamque consecrationem addi sanes, amplam tit» impertimur facultatem. Ne quis oportere eam precum formulam, quae memorata vero istiusmodi matrimonia in radice sanata fuisse in verba apud nos praecurrit, in vestra autem liturgia posteram dubitet, diligentissime in secreto matrimo­ subsequitur. Quanta inde catholicorum offensio ex­ niorum libro notanda curabis ; perpetua enim sic stiterit, incredibile est, et vos certe tenetjs, quam exstabit ejus sanationis memoria, et id documentum graves ortae sint controversiae et quam turbulentae opportune proferri poterit, ut stabiles in suo propo­ eos inter homines novis rebus studentes ceterosque, sito cogantur, si opus sit, conjuges permanere, atque qui, omnes de religione novitates repudiandas esse omne prolis, quae legitima declarata est, praejudicium existimantes, jure a nova illa opinione et veteribus ac damnum amoveatur. Eadem ratio eademque Vlili- patribus inaudita abhorrent. Uthis mata, quibus vestrae hae regiones preme­ gentia adhibenda erit, si quos forte matrimonio jun­ xerit intrasus parochus, qui milium habet titulum, bantur, et quae graviora in dies evasura videbantur, seu verum seu coloratum, uti inquiebat iel. nec. de­ remedium aliquod afferre possemusjam ab anno 1811, cessor noster Pius VI, in responsis super quibusdam qui, nobis fratribusque nostris s. R. e. cardinalibus quaestionibus a Galtaram episcopis propositis, sub propter temporum calamitatem ab Urbe absentibus, die »6 teptembri·! anni 1791. DificiÛm eat morbo pro-praefecti congregationis de Prop, fide munere illotum mederi, qui, tamquam three fis ovile Christi mandato nostro fungebatur, ad vos, vv. ff., luculentas ingressi, agnos regere atque ad pascua ducere veriti litteras encyclicas scripsit, et in vestras’ regiones non aunt, lio·* a vero ovium pastore no· fimrint D misit, quae eo praodpue spectabant, ut mem tristi missi· Deficiente enim legitima atque canonica insti­ posta strenam vindicarent, ac novae opinionis pro­ tutione, summum est neta parochi munus exercere. Sed qui solo intrusionis crimine laborant, hi, ri paroe­ pugnator·· a suscepto eam edocendi consilio gravis' . ' ciam poenitentia ducti dimittant, in alteram paroe­ sima dstsmrsnt. Haec ume·, Host sapienter excogitata, nullum,* ut ciam canonice institui a te poterantEjus autem^uem denuo parochum volueris eligere, habenda diligenter Itaqiae «t horum htàmnum audada comprimatur, est ratio morum, probitatis et publica·, quae de ipso habestvr, MMtinMvtionMi ; pnMcijM· wro evudten et dsrinant tandem aliquando diuturnae illae et perest, ne translatio hujussnodi opponatur bot» socie­ nidoaiaaimaa contention··, existimavimus oportere,' tati·. Ne vero fidelium conscieetiM, quibus summa ut novum hac de re decretum ederetur, quod at a caritate consulendum set, perturbentur ac vexentur nobtsmetipois prodiret, et graviora remedia contine- ' ob eam camam, quod sum contasionm ediderint rat. Id igitur exsequi continue volente·, da consilio penes intruses, in quibus nulla erat jurisdictio, ea nonnullorum vv. ff. nostrorum s. R. a. cardinalium, ratio tenenda est, ut, qui bona fide efferunt, atque in ritate omnipotentis Dsi et as. apostolorum Petri at Pauli ac nostra, ia virtute a. obedientiae, motu pro­ prio at «x propria scientia ne detibarntiom notera, v Hue Vil : Ubi primum, d| liumHaractengi, electum . 1 ili4. Ad Baailitanum. 41« cethedrafia eocie- ' tarait vaMe parram habent qaamaioonns miaMram, erigi MM e> paa|Hrtata ena 'possit ac, uepiioriiai ouMtitotiMm utiaMV turitah*p jmbBoo <ϋνί·ο eritai vionMp uc perpetuum Ικφ· Beroeue M hi M· veetris tufioettmi οομμμμΗΙμ· tiaram totum flhun canonicorum vetarem numerum silentium indicum». Quodsi qui ex Ss, ansa temerario, restituendi, an oporteat pandorum illarum numerum nostrum hoc decretum ac ordinationem violaverint, designare, non» rectius te poterit judicare, qui omnia —i——1 indfctumque silentium non servaverint, non modo |QCi omnia ' gravis peccati motam incurrent, sed praeterea hdvor» habeo exptoraâ. Illud tamen tibi certbm ie debet, sus eoe nos decernimus, si patriarchal!, archiépiscopal! B vel omnes juxta vetaris capituli tui canonici vel epiacbpali dignitate praediti sint, ■*pan- restituantur, vel, bb reddituum ai fines, ne- . sionis ab exercitio pontificalium ; ai vero ituere, id Λ minoratu meum muneram sint aut ahis ordinibus insigniti, poenun a esseobfutununquam germanae -r-.-. capituli an , ab omnibus sub ordinibus; si vero tini hia, poenam ■ rum. Persuasum igitur notas eut te illtun excommunicationis; atque ita quidem has omnes annuum, quem magnanimus impetatur in capituli tui poenas decernimus, ut velimus eas ipso tacto et absque bonum decrevit, accipientem curaturum, ut omnia ulla alia declaratione sb iis incurri, qui nostram hoc in illo recto «metituantar, conservatis tiignitatibus, decretum non observaverint......... Libri etiam, quos inaianibus honorit.ac eraerocatira qualibet, quibus Germanus Adami,dum viveret, archieptscopu* Beroe- antea jure potiebatur. Certum etiam nobis est te dilienris, proscripsit, non modicas dissensiones excita- ' gentia tua facturum, ut quinque praelati, quemadmorunt. Pleni Uti vulgo dicuntur etrorum, qui catholicae, dum utebantur anteacrucisf 1) et hypogonatis gerendi fidei adversantur, et praecipue impugnaro pptantar facultate, ita etiam utantur in poetarum ; adhibeant singularem illum non honoris modo, sed verae etiam veto crucia insigne canonici, qui ant,ea illiue gerendae jurisdiction^ primatum ad exitum uSque saeculorum copia gaudebant ; neque minus est nobis animo per­ perduraturum, quem Christus Petro ejusque succes­ suasum te pro summo, quo praestas, sacrorum cano­ soribus Romanis pontificibus contulit, uniVerso suo num custodiendorum stadio, illae tantum in posterum grège iisdem ad pascendum assignato..... ad canonicatus cathédrales nominaturum atque insti­ tuturum, quos ex doro tuo pietatis, doctrinae morumC que integritatis lande commendatos esse competeris, XLV. Pius VII, litteris apostolids : Ea suet, ceterisque praeditos esse ornamentis, quae in benefi­ die 30 julii j8«. ciorum collatione ecclesiae decreta requirunt, ac ser­ Cum ordo s. Basilii magni congrégation» Rutheno- vaturum etiam haec omnia in titularibus seu gre­ rum non modo plurimum de ipsius nationis unione mialibus canonicis' nominandis instituendieque eo cum s. catholica ecclesia «t’meritus, sed etiam prae numero, quem arbitrio prudentiaeque tuae relinqui­ cipuum tit orthodoxae religionis inter Ruthenos mus ac reservamus. columen ac propugnaculum adeoque ex M. ree. Ce­ mentis VIII, Pauli V, Benedicti XIV aliorumque m. XLVIH. Leo XII eccltsiat Bervtcmi providet de pontificum concessione pluribus cumulatus fuerit in­ novo archiepitcopo litteris'apostolicis : ApetHalahu duitis γ: privilegiis,eoque praesertim, ut Latinis etiam officium, die 4 julii i8r8, ad Ignatimn, patriarcham liber pateat in eundem congregationem ingressus Melchitarum detis. · ' cumque modo, decrescente eoramdem monachorum . numero, procurator generalis, nomine totius ordinis, Quum sedes archiepiscopalis Berytensto, ab anno humillime supplicaverit, ut ad conservandam augen- 1814, vacaverit ob mortem bonae me. Ignatii Daken, damque tam bene meritam congregationem, ex qua - episcopi ritus Graeco-Mulchitae, et nova semper orta potissimum episcopi, sacri praecones ac praeceptores fuerint impedimenta, ne sedes illa de novo episcopo desumuntur, [illud indultum dsnuo confirmaretur; id' provideretur, attentis peculiaribus temporis circumbeygne concmtit.] cooceetit.] stantiis, re mature perpensa, ne quid in ea dioecesi D catholica religio detrimenti capiat, nos, de w. ff. · XL FZ.PiusVIIin consistorio secreto(ΛΖΛA-o/., IV, nostrorum s. R. e. cardinalium negotiis propagandae 9 sq.) «fctienrw Joseph Habaisd, qui neque duas fidei praepositorum consilio, decrevimna, ob extraor­ ex tribue suffragiorum portibus obtinuerat, neque dinarias concurrentes circumstantias, extraordinario ' 40 aetatis annum attigit, ut canones synodi Liba- modo providendum esse, ne ecclesia Melchitarum nenris prMecribunt,MAÎf trrrgitieriletiMr «Mi, tiMegur jhsMerrihtie jtfeemâmsM cmuUteit. tamen ia Muris electionibus juribus cuicumque et quomodocumque competentibus. Nos itaque... tibi XL VII. Da caffiiuJo Greta rüet (t). Leo XII, ad (>)· Pios IXia Utar»apoat. AUit fa «Mm. die4jaa· >Kj, > Md. CMmmm» aMulnn 7«—a«r»a*r üe a* Mr. th>J, _____ ______________ . , ___ .. praamse reportter, LeopoUMs « NaKataaaie dieeoaah aeni- .·. Qmqmmu JÜŒVUM. t i 4 4MUto «Jlrisu» datis 1 dec. i»vj, i* ecd. «aihsdrab s. Nicolai oppidi Foprasieas» Graeci rttoa caprtohim aruit, cujus viret» aataa laoaêcMi o. s. Batilli justa Graeci rima otdiaatiueaa aspis verael. Unique Pius IX capitula Butheaa LeopobaeM st ' Pnaaialiesae die ia julii 1M4. coeMrauvit, LenppiiseMs vera SUM die t aept. iSjj, sppnAant.Vids de capitulorum Italkreoraai aataquiiMe : deeele acc/. ΧμΟμοτ a M. Hsraaievrtca, p. Mi, uda sq. (1) · PittaVI liti.ap :Z'uei «me.dM i| jabt >7<4,matr0poBtaso Kioneai teuhataa sartos qeoadMt derasos Kwheam «7 ■■iW. » 417 ■ Synodes pro*. Monti· Libani, ·. 1734. , 41· per pVMMntM ctNnttüttiSMM* et» eMCfcoriMM Moetv* apoetoiica,diledtam tttant nostrum Pstram ScfahAd, nfltil sablimiM «at nlna sacriflcio, nmmi mereris monachum co#pt. ·, Joranria in Soafav MMgpati, *· tand··, quetim adnitari·, ut in eoparagemtoi*titra archiapteoopum Berytensem efagaa,. . tibiqM pariter, adhibeatur, qui tantae rai majestati reeposMaat, ill· nt «ideas Petro, poetquam ab an prafnriaann eatho- μΟΜ Am, qui abhac ·. rade jam probatra sst rt fa Kero Mai, juxta attiôdo· à aede Matra prapotito·, ac llturgia [hapreesa] typia coqgr. Mai nop. praepoaita· noatro «t R. a. nmnmeflrMitati· débita· ioHtmnJara- praeacriptas,qu· omni·,qua·ad sotoauMm miaaaran mantumreceparia,nnmnaoonaacntioad·diet·noetra 'celebrationem pertinent, ordinantur. Attamen ai, auctoritate impendero licite valeat, accitis et in hoc pohnmi missarum celebrationevi persecutionum inter tibi astistentibu· duobus sacerdotibus saecularibus Armenos catholicos impedita, quaedam laudabiles loco episcoporum......... eadem auctoritate plenam et .consuetudines jam diu sint invectae, prout illae sunt, liberam, harum serie, tribuimus facultatem. quarum vi sacerdotes Anneni catholici, sacrum cele­ brantes, initium ducere solent · crucia signo et post XLIX. Dt tltctieu novi archiepiscopi Mtlckittnm. 'consecrationisverba sacrosanctum Jesu Christi cor­ Gregorius XVI àd patriarcham Melchitanim : Cum pus et sanguinem sub speciebus panis et vini genibus ^innixi adorare : minime expedire censemus eas e ecclesia, die 24 dec. 1831. modio tpllere : nam qui id agere conaretur, scandali Apostolica auctoritate declaramus cessatam admi- potius quam aedificationis causàm praeberet. Quare nistrationem Hierapolitanae ecclesiae archiepiscopo ea regula omnino servanda est, qua statuitur, incon- · Ferxulenri [die 9 junii 1826, a Pio VII] commissam b sulta sede apostolica, in sacrae liturgiae rftibus nihil tibique, v. f., committimus, ut, servatis de more ser­ esse innovandum, etiam nomine , instaurandi caeri­ vandis, de novo archiepiscopo Mekhita Hierapolita- monias, quae liturgiis ab eadem sede probatis magis nam ecclesiafo provideas. Hoc tibi potius committere conformes esse videantut, nisi «x gravissimis causis voluimus, quam 'nobis ipsis praedicti’archiepiscopi et accedente sedis apostolicae auctoritate. Hoc autem electionem reservare, ut palam fiat apostolicam sedem apud Armenos catholicos accurate servandum pecu­ libentissime id consilii capere, quod sine ecclesiasti­ liaris quoque ratio suadet:Cum enim in veteri Amena carum legum damno ecclesiarum’orientalium disci­ sacrorum disciplina solemnis tantum missae cele­ plinae magis conforme videatur. bratio' permitteretur, pro ea dumtaxat caerimoniae praescriptae reperiuntur. Anneni autem, diu perse­ L. Dt residentia patriarchae et monachis Syrorum. cutionibus agitati, aliquantulum et ab ea disciplina Gregorius XVI ad patriarcham Syrorum -.Non recesserunt, et, solemni missarum celebratione perse­ cutionibus impedita, sacrum in aedibus etiam privatis sine, 24 dec. 1831. peragere consueverunt. Haec vero consuetqdo, cele­ Monemus, ne tuorum subditorum [monachorum] brandi nempe sacrum in privatis aedibus, etsi certis criminibusconnivendo participes.Tibi cura esse debet legibus circumscribenda videatur, ne id sine justa et de singulis, neque, sicuti oportet, malis poteris oppor­ gravi causa fiat, tamen tolerari poterit, qliousque pro tunam afferre medelam, si diutius a tua residentia Armenia catholicis publicae adstructae fuerint eccle­ absis, quam sine gravissima causa et inconsulta s. sede siae, in quibus proprio ritu sacra fiant a sacerdotibus mutare non debes. Quare necesse est, ut ad Montem < : Annenis catholicis. Nec his adimenda est libertas Libanum redeas et in monasterio s. Ephrem resideas, divinum opus peragendi in ecclesiis Latinis, sacrarum ibique regularem disciplinam instaurandam suscipias. vestium apparatu proprium ad ritum accommodato, In -hoc curae impendantur omnes. Novisti enim (nisi forte ob urgentem necessitatem et vestium pro­ monasteria vobis esse episcoporum seminariamullum- prii ritus defectum ad tempus et in peculiaribus causis que te habere posse idoneum episcopum ex monaste­ legis hujus rigorem relaxari contingat), ne, qui foris rio, in quo non reperiantur monachi doctrina, pietate sunt, arbitrentur Armenos catholicos ab ea fidei uni­ et morum integritate spectatissimi.' tate recedere, quam nuper tam strenue professi sunt in rerum omnium et vitae ipsius discrimine. Una est L/. De discidiis Hierapolitanis componendis per pa­ Christi ecclesia, una Catholicorum omnium fides, triarcham. Gregorius XVI ad patriarcham Maroni­ unum baptisma, unum eat omnium nostrum caput Christus Jesus, qui bAo Petro apostolo, cui nos, quam­ tarum : Summis saepe, 24 dec. 183t. vis indigni, «occessimus, plenam tradidit potestatem Novimus discidia et contentiones ortas Hierapoli universam ecclesiam regendi et gubernandi. Aequum inter populum et clerum et archiepiscopum Maroni- igitur est, ut sacerdotibus Annenis haec via pateat, tam, ac summo animi nostri dolore eo res pervenisse qua facilius catholicorum Armenorum animos in scimus, ut necessarium omnino sit opportunis reme­ sancta religione profitenda et in brtii Petri devotione diis gravioribus malis, quae forte oriri possent, occur­ confirment. Haec, quae pietatem fovent, nemini pos­ rere. Possemus quidem propter potiorem sedis hiqus sunt occationem praebere transeundi a proprio ritu principalitatem ea decernere, quae ad pacem in pede-1 > ad'alium quemcumque, quamvis ab apostolica sede sia Maronitarum Hierapolitana utiliora in Domino probatum. Norunt enim omnes id vetitum apostoliçis judicavimus, sed maluimus faoyum tibi argumentum constitutionibus, niti farte cuidam facultas fiat, ex praebere et benevolentiae nqetrae erga te et studii, apostolica· sedis induito. Paterno animo complecti quo satagimus ut quoad fleri poterit sine ecclesiasti­ volentes eos orptumos, qui, a patre Armcno et matre carum rerum detrimento, hierarchicus in unaquaque Graeco-Latina nati, ob excitatam in Armenos perse­ orientali ecclesia legitime statutus ordo et disciplina cutionem, Latinis boniinibus educandi traditi fuere, servetur. Quare tu ipse, v. t archiepiscopum Hier- eos simili gratia digno· judicamus ; quare illos in apolitanum Maronitam Paulum Arutin ad Montem Latini ritus exercitio manere posse decernimus, nulÛbanum venire jubetns, et in. monasterio · te desi­ lamque molestiam eis inferendam owe praecipimus. gnando manere, donec se purget a criminationibus, Praeterea cum pastorali· sollicitudo in recta prae­ de quibus accusatur, proviso interim de idoneo viro sertim sacramentorum administration· procuranda ecclesiastico, cui Hierapolitanae ecclesiae res admi­ nos magnopere premat, non mediocri animi nostri nistrandae interim committantur. aegritudine accepimus, istic poenitentiae et eucharis­ tiae sacramenta privatis in domibus crebro ministrari. HI. De lilurgia Armenorum, sacramentorum admi­ Ad arcendos itaque abusu· omnes, qui inde oriri facile nistrations et delationibus. Gregorius XVI ad Ant. possunt, tuum selmn vel maxime excitamus, ut hanc Nurigian, archiepiscopam primatem Anuanoruni rem maturo examine perpendas, coUatisqusxmm v. f. Comtantfaop. Zete gravissimas, die 3 fate. 183s. archiepiscopo Sardio, vicario apoetoiico patriarcha!!, 41* , Synodos prov. Montis Libaai, a. 1734. «m «mafitis, prvridaaa diligarttsrqn· caveas, m id uni-a mana eocMa handquaquam dedignata e«t nommlloa * . is In^MModl tie (μκΜβ MCMtotHM* .çoncMivfltwrp φώ Ü· manifcstum eat, quae afferantur meriioratis in fitihit ptatata, φβ· οββββΛ *bigpt Μφί· tari» a Benedicto XIV. Quid aat igitur, dilecti filii, quod, post plure» ··· . ctoMMgM ta ftwocem ΙηοοηΐΜ,φϋ immi total bons morati sint, aed-atiam locum habeant ad sacra declarationes seu fitters· a congr. Propag. fidei super mystsria rite obeunda aptam st a protaris disjunctam negotio illo Armenorum rituum auctoritate nostra atibaa, ubi sacrum minfotarium, abaque uBo profata- datas, sunt adhuc inter voa, qui aut motio novarum tionis periculo, postit exerceri. Tuam etiam pastora- oomnetàcltam βεμτφ donopti, ‘----- "! Mt ■'· --------àdeo φκ>» lent vigilantiam adhfift.ne in baptismatis administra­ duh «elo vetustatis vel in minimi» mû» pahibos de­ tions rat in matrimonii benedictione ritus aliqui· fendendae, sdssuraa fovent inter fratre», nec decreti· indecens aut contrarius ecclesiasticis legibus induca­ memoratae congregationi·, nec v. f. Antonii Primati·, tur. Haec omnia apostolica aedes nunquam perferet, archiepiscopi, moniti» acquiescunt ? (i) nec patietur, ut ex abusu in sacramentis administran­ dis ii habeantur mores, qui haisretkam pravitatem aut I.III. De tynodo Graeco-MeleItitarum, anno 1S06, corruptionem redoleant vel Christianae modestiae aut Carcapheiui. ecclesiasticae dignitati repugnent. Dolemus quoque . et angimur, haereticorum exemplo taxas.fuisse imGregorius papa XVI Ad perpetuam rei memoriam potitas a catholicis persolvendas, cum infantes lustra- Melchitarum catholicqrum synodus Antiochena nunlibus aquis sunt abluendi et matrimonia sunt benedi- B cupata, quae apud, monasterium Carcaphae, in dioecettda, quod cum ecclesiae catholicae disciplinae et ceti· Berytensi, · anno 1806, celebrata et deinde anno praxi omnino adversetur, tuam in mentem revocamus 1810,inconsulta hac apostolica Romana sede, Arabicis * id nequaquam fas esse, et tantum permitti modicam typi» impressa fuit, jam diu in hominum de puritate taxant in funeribus, juxta diversas hominum condi- catholici .dogmatis sollicitorum reprehensiones varias, tione», praelinierfdam, semper tamen caritati conson­ incurrit.Nam etnonnulli orientales episcopi et minores taneam, quae postulat, ut vere gauperes sine ullo alii animarum pastores doctrinam praedictae synodi emolumento humentur et precibus catholico rituali suspectam ubi in multi· ingratamque nuntiabant. praescriptis juventur. Hac ratione non solum clerus Noe vero in suprema ecclesiae specula constituti, cum Armenus "catholicus ab omni avaritiae labe, quae has querelas in (fies augeri audiremus.rimhique synodi servitus eat idolorum, erit immunis, verum etiam usum In Oriente propagari et lapsu temporis stabiliri haereticos ad catholicam complectendam religionem quodammodo videremus,rem gravioris momenti exis­ facilius allidet. timantes, dedimus operanfi ut synodi exemplar in Pro certo habe nos praedecessorum 'nostrorum Italicam linguam diligenter "conversum et mand v. f. vestigiis insistere, qui, etsi cuilibet ad hanc apostoli- Màximi subscriptum, et tamquam fidele, id eat cum cam sedem aditum patere voluerint gravissimasque Arabico originali concordans, ab eo recognitum, a poenas contra eds decreverint id impedientes, semper peritis theqiogis et a consilio vv. ff. nostrprunrs. R.e. tamen omni diligentia usi sunt, ne faciles delationi­ cardinaliuni corrigendis ecclesiae orientalis libris bus praeberent aures, probe noscentes has plerumque praepositorum, in examen accuratum vocaretur. Inteorigihem ducere a malitia criminoaorum hominum e rim vero, antequam nostrum ea super re oraculum legum severitatem fastidientium. Quare positum est proferremus, v. f. Maximum Matium, Melchitarum in more Romanorum pontificum, ut, ti coercenda faci- catholicorum electum eo tempore patriarcham, scripnora ad eos deducantur, nihil omittant eorum, quae . tis mandato nostro a congregatione de Propaganda ad veritatem detegendam pertinent, eoedemque accu­ fide litteris admonendum censuimus de sinistro Ro­ sato· episcopos aut superiores ecclesiastico· viro· manae censurae circa hunc librum suffragio, timul­ interrogent, quo facilius et tutius ipsi per se signifi­ que praedicti patriarchae electi hac ipsa de re sen­ care possint, qqae ad verum rerum statum cognoscen­ tentiam exquisivimusl(,quid nempe ipsi de synodi supradictae doctrina videretur. Is autem ad congre­ dum conducunt. J gationem de Propaganda fide rescripsit litteras, quae Gregorius XVI, ad clerum populumque Armenum apud nos manu ejus exaratae exstant, quibus suum Constantinop. : Studium paternae, die i maii 1836. erga Romanam ecclesiam ejusque judicia obeequiura plenamque obedientiam adeo disertis verbis testatus Quoniam relatum ad nos fuerat de aliqua sacrorum est, ut de ejus sinceritate dubitandi nulla causa sup­ rituum varietate in liturgiam vestram inducta et de peteret. Nominarim autem de- synodo Carcpphensi dissensionibus apud vos eapropter exortis, nostrum ait se, quidquid a sancta sede decretum firent, ratum omnino esse censuimus providere in tempore, ut habiturum eique pronam obedientiam firmamque illa ipsa contentionum causa removeretur. Itaque w. fidem fore praestiturum ; interim vero, pendente judi­ ff. nn. s. R. e. cardinalibus praedictae congr. Prop. cio, se neque libri, exemplaria distributuram, neque fidei mandavimus,ut rem universam diligenti examine d ejus decretis usurum, neque ullam eidem, prout tibi perpenderent atque componerent, prout opportunum jussu nostro mandatum fuerat, auctoritatem attribu­ in Domino visum foret. Qua quidem in re nobis ac turum. Quae obsequii et obedientiae clarissima signi­ memoratae nostrae congregationi illud omnino pro­ ficatio timulque erronearum opinionum Germani positum fuit, ut ex ratione a rr. pont, circa probatas Adam, archiepiscopi olim Hierapolitani, improbatio orientalium nationum liturgie» perpetuo constantsr- (quibus nunquam ae adhaesisse aflSnnavitjalii· litteris que servata, quam in suis encyclici» litteris Müeier ad nos ipso» dati» ab eodem v. f. Maximo Marium •rwtfj disertissime exposuit Benedictus XIV, ipsa declarata, adeo nobis placuit ac tantopere nostrum ' etiam vetus et' venerabili· liturgia ecclesiae Armenae animum exhilaravit securumque reddidit, ut uno •arta tecta habsretur.Id tamen impedimento esse noe eodemque tempore et synodum ex officii nostri de­ poterat, quominus retinerentur simul ritus nonnuli bito condemnare et v. f. Maximo petriarehatum con­ ex aliis ecclesiis accepti, quos majores vestri, aut quia firmare ac pallium, de corpore blhi Petri sumpturo, rectiore· viti fuerant, adamarunt, aut tamquam notam mittere decreverimus. Quamquam* igitur impressus ab haereticis schismatisque vos discernentem aliquo synodi liber quamdam Aloyaii Gandulphi, apostoiici abhinc tempore assumpserunt. Nec enim notum est, olim ad Libanum delegati, adprobationem in fronte ut,inter ecciesres catholica invicem uniteteconjunctas prapriamque liturgiara firmitercmtodientraqraedam (]). G ω χνι dl<> ,7 1(U1, hujusmodi rituum communicatio contigerit ; et ipsa m(n W quoque aliarum ecclesiarum mater st magistra Ro* pfesawvai «chtMnaUcM ùsi«utu4ioem sceosusHrisstsr. ait Synodte prov. Montis Libani, a. 1736. 4» j jactat, quam s. Romana sedas nunquam agnovit, a que ^tigffitatmn tribuendam Nicolao laaiae Jacobi, 4 quaeque vel termonis Arabici ignoraatiae vel fraudi Hadirbegiaao in Perside ardriopiecoeo, quem ipeo aut (alaitati alicui tribuenda eat (praeterquam quod Joannes consecraverat, collegii Urbani oUm alsum», synodorum adprobatio non est inordtoartia delega- Couailimn hoc ejusdem congregationis, initum die torum facultatibus)', attamen complures omne tum 10 eeptembris 1838, rescripto nostro probavimus dato in synodo, tum in instructionibus eidem adnexis com- die 16 mensis ejusdem, periri certum est. Etenim primo synodus haec in multis ex jam diii1 damnata Pistoriensi synodo tadte £ y, ritamu orientalium praestantia. Pius IX Btfraudulenterque hausta ftiit, et aliquot propositiones ‘ ‘ x terae apostolicae ad orientales : In suprema, die ejusdem Pistoriensis a s. R. eede damnatas, partira ad 6 januarii 1848. litteram, partira ambigue insinuatas, continet. Deinde definitiones interdum vel decisiones, veluti de sacra­ Omnino sartas tectas habebimus peculiares vestias mentis et virtutibus, paruin rectas facit; Bajanismum, catholicas liturgias, quas plurimi sane facimus, licet Jansenismum atque hujusmodi pravas opiniones ali­ illae, nonnullis in rebus, a liturgia ecclesiarum Latina­ quando sapit ; vim naturamque indulgentiarum infir­ rum diversae sint. Enim vero liturgiae ipsae vestrae mat,a quibus canonicam tandummodo poenam remitti in pretio pariter habitae fuerunt a praedecessoribus docet atque ita doctrinam jam in Luthero et Pisto­ nostris, utpote quae et commendantur venerabili anti­ riensi synodo damnatam innovat ; potestatem eccle­ quitate suae originis, et conscriptae sunt linguis, quas siasticam, nominatimque coactivam,oppugnat ; appel­ apostoli aut patres adhibuerant, et ritus continent lationes ad s. sedem oblique impedit ; synodi provin- u splendido quodam ac magnifico apparatu celebrancialis peremptoruun fuisse antiquitus auctoritatem doe, quibus fidelium erga divina mysteria pietas et falso asserit ; sacrae jurisdictionis originem distorquere reverentia foveatur. videtur ; praesertim ecclesiae disciplinam importuno zelo identidem calumniatur ; coelibatum sacerdotalem £ VI De orientalibus catholico episcopo orbatis. Pii ut minus quandoque paroeciis administrandis idoneum IX allocutio : Probe noscitis, 3 julii 1848. traducit ; episcoporum et cleri creationem nimiis injùstisque verborum rigoribus difficillimam reddit ; Cum in [Russiarum] imperio quamplurimi divercontroversias varias sub judice adhuc positas, praeter sdrurp rituum catholici exsistant, nemo certe ignorat, synodi provincialis auctoritatem, audacius definit ; eoedeiri, dum proprio ritus sui episcopo careant, ad fallaci denique reformationis praetextu, non sine qua­ Latini antistitis jurisdictionem pertinere, a quo et a dam pietatis zelique specie, 'ecclesiae statum pertur­ presbyteris ab ipso probatis illi et divina sacramenta bat.. Antiochenam itaque praedictam synodum, haec et spiritualia subsidia excipiant oportet. Itaque cum et alia plura, contra sanam doctrinam et probatam in Camenecensi dioecesi necnon in nova dioecesi ecclesiae disciplinam, vitia Continentem, nos, auctori­ Ctersonensi magnus sit Armenorum catholicorum tate apostolica, tenore praesentium litterarum, im­ nanerus, qui catholico proprii ritus antistite orbati probamus et condemnamus, ejusdem J Ad IV. Provisum in tertio, et ad mentem. » J praesertim disciplinas assidue excolant, et in sernpi■ ternam fidelium salutem procurandam totis viribus [In Aci. apud s. sedem, 1,389-410, haec additur nota : incumbant. Atque ut fadlius navos et industrios « Mens autem s. congregationis fuit, quod secundum operarios habere pogsitis, qui in vinea Domini excors lenda auxiliariam vobis operam in tempore exhibere opportunitatem episcopis orientalis ecclesiae incul• valeant, nullis parcite curi* nullisqu* consiliis, vene- . caretur obligatio, qua etiam in ea [ecclesia] gravantur rabiles fratres, ut adolescentes clerici, vel ab ineunte animarum pastore* applicandi aliqua vice pro populo ; aetate, per lectissimos magistros ad piçtatem verum- ' et in eo, quod ad determinationem spectat- dierum, que ecclesiasticum spiritum mature fingantur, ac iisdem exponeretur disciplina occtdentpHs ecclesiae, litteris etdisciplinis praecipue sacrisabomni cujusque ut ex ea normam habeant ad dignçScendum, usque erroris periculo omnino alienis.diligentissime erudian-b dum ea convenire posset in eorumdem dioecesibus, tur. Equidem haud ignoramus, venerabiles fratres, et quocumque in casu ad proponendum s. sedi eas quae quantaeque sint difficultates, quibus in episco­ moderationes, quas necessarias putaturi essent. » pali vestro ministerio exercendo obnoxii estis. Sed confortamini in Domino et in potentia virtutis ejus, LX. Decretunb». congregationis de Propaganda fide memoria repetentes, vos pro Christo legatione fungi, die 6 octobris 1863, quo conventio inter utriusque qui tradidit animam suam pro ovibus suis, relinquens ritus antisti'es Galieiae fuit confirmata. nobis exemplum, ut sequantur vestigia ejus. . . . . Nemo vero ignorat, quanto usui et ornamento Ad graves et diuturnas controversias dirimendas, catholicae ecclesiae in Oriente fuerint religiosae mo­ quae in ecclesiastica provincia Leopoliensi, ob disci­ nachorum familiae. Namque ipsae vitae integritate plinae varietatem nec non ratione mutuarum relatio­ mprumque gravitate æ religiosae disci^inae laude num inter ecclesiasticos viros Latini et Graeci ritus spectatae, et bonorum operum exempla' fidelibus inde promanantium, non absque christianae caritatis exhibere, et juventutem instituere, et litteras ac dis­ dispendio atque animarum detrimento, agitabantur, ciplinas excolere, et auxiliarium utilemque, sacrorum, optimo sane consilio utriusque ritus antistites con­ antistitibus operam navare studebant. Tristissimis ventionem seu concordiam sub die 23 decembris 1853 autem rerum ac temporum vicibus, hae sacrae fami­ ineundam censuerunt, quam deinde s. sedis placito liae, de Christiana ct civili repubtfca egregie meritae', subjiciendam curarunt. Propositam itaque conven­ in aliquibus locis vel a proprii ordinis disciplina tionem, cujus examen peculiaribus de causis differri decTinarunt, vel omnino exstinctae fuerunt. Curnc debuit, tandem ex mandato ssihi d. n. Pii papae IX autem, magnum emolumentum sanctissimae nostrae sacra haec congregatio de Propaganda fide pro afferretur religioni, si hae sacrae familiae, ubi prae­ negotiis ritus orientalis ab'eodem pontifice nuper sertim interierunt, depuo reviviscerent, et inter instituta ad trutinam revocavit in generalibus comitiis orientales nationes pristino fulgerent splendore, habitis diebus 4 ct u augusti r86r, in quibus ejusdem idcirco a vobis exposcimus, ut nobis significetis, quid conventionis articulos singillatim expendens, quoad ‘de hac re sentiatis, et qua ratione hujusmodi sacrarum aliquos satius duxit ab ordinariis dioecesanis illius familiarum instauratio eflici possit. Persuasissimum provinciae ecclesiasticae necessarias declarationes nobis est, vos, venerabiles fratres, non solum hisce fore in antecessum exquirendas. nostris desideriis ac postulationibus alacri ac libenQuod quidem munus commissum est apostolico tissimo animo esse satisfacturos, verum etiam singu­ nuntio Vindobonae commoranti, quilaudatos ordi­ lari diligentia exposituros alia omnia, quae, ex vestra narios de'praedictis declarationibqiTmterrogare non sententia, ad majorem in istis regionibus Sanctissimae destitit, sed cum inter responsionudl moras acceptum ' nostrae religionis, ac tum cleri tum populi fidelis merit,· in eadem provincia liturgica ac ritualia disutilitatem procurandam, sint peragenda. cHia non solum non exstingui, quinimo quotidie vehementius accensa effervescere, hinc sapientissimo ■ LIX. Pe missa pro populo. ( k^Analect.jiur. pontif., quidem consilio die 3 martii nujus anni pontificiae ser. VIII, p. 20, 32) Sacra congregatio de Propa­ litterae datae sunt ad Leopolienses archipraesules Latini ac Rutheni ritus eorumque suffraganeos exci­ ganda fide, propositis dubiis : ri tandos, ut scilicet averti mala, quae ex. hujusmodi . « I. An obligatio applicandi missam pro populo, discidiis religioni et animarum saluti impendebant, quae secundum jus ecclesiae occidentalis imponitur ac-opportuniora, cum citius fieri posset, remedia proepiscopis et parochis, locum pariter habeat in iisdem poni .satagerent,nec non etiam aliquem ecclesiasticum perimis ritus orientalis. » 'virum Romam mittendum curarent, qui de memo«vuatenus affirmative. » rati* liturgids et ritualibus controversiis 'apostolicam < II. An, quoad dierum determinationem, servari sedem magis magisque certiorem faceret, debeant leges et consuetudines rationabiles, quae ■ ' Hujusmodi invitatione libentissime accepta, ipsimet vigere reperiantur in aliquibus dioecesibus ejusdem ■mtistites, haud ulla interjecta’tpora, Romam se contu­ ritus. » lerunt, quorum aliqui plenam de rerum suarum-statu « III. An, in defectu talium legum et consuetudi­ relationem sstho d. n. humillime exhibuerunt, uni­ num) ejusmodi fiierum determinatio fieri 'debeat versi vcro'dho s. congregationis praefecto requisitas ' juxta normam et integram extensionem legum occi- explicationes super propositam concordiam diligenter dAtalium. * . tradiderunt. < IV. An, ob graves rationes et circumstantias, Hisce mature perpensis,‘eumdem edium s. congre­ locus fieri possit alicui reductioni dierum, qui deter­ gationis praefectum cum duobus item elbis patribus minati sunt a legibus occidentalibus, et deveniri deputari optimum visum est, coram quibus, omnia etiam ad totalem dispensationem, obligatione tamen deinde in generali sacri ordinis conventu relaturis, ■«· Sjmodn* prov. Meat» Litaai, «■ >73*· LeopaiiaMH utritnqaeeocJeriae prMude* «km tenet* λ èt» rive Latini «V* Rutheni ritu quempiam illegitime hbwrimt patefacerent, et quod scripto tradiderant transeuntem scient et volent «d «tum aggregaverit Sota* explicarent, et *i quid etiam uberius addendam ritum, aggregat» talis ait nulla et irrita, et insuper orataau* foret, edenter exprimerent tacordoa^qui hoe grave piacplum admiserit, « reguHanc quidem «atri propcaitam agendi rationem prae- lari* ait, obnoxius erit poema statuti» in constitutione laadati antistitee, nimirum rr. pp. dd. Francfacu* Benedicti XIV, quae incipit Ztommrfota· caelitus ; Xaverius Wierachleytki.archieptKopua LeopoHenai* si vero ait e clero saeculari sive parochus sive opera­ Latini ritpa,T&xnM Pohmafci,eptaoopua Premitliensia rius, prima vice spiritu* recollectioatibu* octo dierum, ritus ôraed catholici, Spiridkm Litwinbwiat, episco­ secunda vice quatuordedm dierum, tertia demum po* Canatenri* et anchidioeceais Leopr' urnae ritus vice suspensione a divinis ipso facto incurrimda, et Rutheni Vacantia administrator ew>cua, ac Jo*e- pro casus gravitate etiafn benefidi privatione, si paro­ phua Hoppe, praeporitu» ecclesiae cathodralia Prama- chus eat, praevio processu judiciali ; si opetarius, lienaia ritus Latini, et, sede vacante, vicarius capitu­ inhabilitatfone per triennium ad curatum beneficium laris, grato animo susceperunt, atque explicationibus obtinendum puniatur. Quodsi quispiam, celato nativo ultro citroque porrectis, tandem tue 17 julii rMj, de ritu, fidelibus alterius ritu* se jungeret, et a sacerdote controversi* articuli* unanimitet1 convenientes supe­ alterius arbitrario aasumpti ritu* obsequi* spiritualia rius memoratae concordiae schema quoad nonnulla expeteret et obtfiteret, subdolus ille actus, licet post immutatum, asaentiente etiam, nonnulli* tamen ani­ decursum plurium annorum in lucem demum pro­ madversi*,r. p.d. Joeepho Aloyrio Pukalski,hodierno dierit, sit nullus et irritus ; sacerdos tamen, qui adepiscopo Tarnoviensi, qui concordiae tabulis anno B venam suis ovibus insdus-adnumerabat, insons deda1853 exaratis subscripserat, eo quod intra limite* retur, et nonni» eumdetn ad ritum nativum relegare, ejusdem dioeceseo* plura Ruthenorum millia Pretnis- teneatur. Si vero, etiam indubitata de nativb advenae liensis antistiti* jurisdictioni obnoxia commorentur, ritu obtenta notitia, obsequia spiritualia eidem prae­ s. congregationis judicio iterum subjiciendum postu­ stare pergeret, jam sciens et volens tamen advenam larunt. Quae sane omnia una cum universis declara­ suo gregi adnumerare nititur ; hinc poenis superius tionibus ab ordinariis Leopoliensi* ecdeafae, uti supe­ positis subjiciendus est. rius relatum est, editis, proppsita sunt in generali conventu diei 30 Septembris anni vertentis, ubi effli B. Sui respectufutctumum sacrarum sive UtqrgK». patres nova* conventioni* tabulas in singuli* portibus i. Utriusqu^-ritu* sacerdotes, qui cer uiris ligari rite excussae, paucis variatis, probandas censuerunt. non sunt, in etxlesiis mutuis, cum ' (acuit. te rectoris Hanc vero erttorum patrum sententiam infrascrip- ecclesiae, licite super altaribus, sive consectatis, sive tu* secretarius in audientia habita die 6 mensis hujus ponatilibus, sive super antimenrii», ut in ecclesxa octobris sstho domino nostro retulit, qui eamdem Graeca moris est, singuli tamen suo ritu et sua lingua apostolica auctoritate confirmans, antedictam con­ liturgie*, ejr apostolico induito, missas celebrare pos­ ♦ ’ . ventionem per hoc s. congregationis decretum appro­ sunt (1). bari mandavit juxta sequentem tenorem : 1. Pari modo offerre possunt sacrificium missae in oratoriis privatis canonice erectis aut sacellis, cum A Sui respectu transitus ai una ad alterum ritum licenti, ^.coporum, in pagi» et coemeteriis reperi< i. Quilibet in suo nativo ritu permanere tenetur, et <’ bilibus sacerdotes utriusque ritus, et semper praevia arbitrarius jam permultis tum ad missionarioset fideles licentia parochi, in cujus jurisdictione sacellum situm Orientis,turn ,ad oras nostras directi* constitutionibus est. In oratoriis Latinorum sacerdote* I-atini ritus et decretis reprobatus transitus, denuo ac severissime (juxta bullam Benedicti XIV, quae incipit Imposita prohibetur et quocumque modo ad effectum deductus, nabis), tantum super consecrato altari vel super lapi­ irritus ac nullus*esse declaratur. Quare nemini, absque dea pariter consecrata tabula, non autem super antiobtenta sedis apostolicae facultate, ex uno ad alterum mensiis, missas celebrare tenentur. 3, Si localis ecclesiae rector censuerit devotioni ritum transire liceat. Attamen quoniam aliquando urgens necessitas forsitan expostulat, vel rationabiles et aedificationi fidelium id profuturum, ut in majori causae suadere possunt transitum de uno ritu ad populi concursu persolvatur devotio nonnisi in altero alium, idcirco, in hisce casibus, ritu» mutationi fiet usitata ritu, e. g. parastasis, aut decantatio evanigelocus, sequenti tamen methodo religiose servata. Ille, liorum tempore comitationis funerum, aut alia simi­ qui ex utxfad alium rituhi transire cupit, preces pro- lia, nil obest, quatenus dc.votiones tales peragantur. prio^rdinario dioecesano porriget, causas quae ritus Peragi autem debent nonnisi ab illis sacerdotibus, in mutationem suadent, accurate et fideliter exponens. quorum ritu devotiones illae usitantur,et remunerat io, Ordinarius scripto tenus sententiam suam super peti­ quae a populo pro tali devotione offertur, non rectori tione et causis aperiet : hoc autem documentum exhi­ ecclesiae, sed sacerdoti functionem peragenti cedat. bebitur ordinario alterius ritus, ad quem transitus 4. Non licet sacerdotibus unius ritus in ecclesia expostulatur ; atque hic etiam suam sententiam scripto alterius ritus (nisi a respective parocho expresse invisignificabit, et omnia transmittet ad s. sedem, quae tati fuerint) benedictiones sali»,aquae,frugum,thuri» vel per se, vel per suum delegatum decernet, utrum etc. peragere. 5. Visitare loca thaumaturga (sive sub regimine transitus permittendus, sit, necne. In casibus autem urgentibus.qui moram non patiuntur, ordinarius illius Latinorum, sive Rutheno-catholicorum sacerdotum ritus, ad quem transitus exposcitur, audito, methodo exsistant ), cuilibet liberum maneat, sintque imagines l^uperiu* enuntiata .ordinario alterius ritus,* quo dimit­ tendus rat orator, transitum admittet provisoire, et ζϊ)*ClementVlJI.anno i6o2,approbsTit resenpiuni s.conjfresub condiwme, si a s. sede transitus hic confirmabitur. gationis ». Offic u, quo permissum est, ut « «acerdotes Rutheni non · s. A die publicationis ihitae concordiae in una­ schismatici m ecctatus.catholicorum ntu» Latini altaribus, cali­ quaque dioecesi utriusque ritus faciendae, terminus cibus et reatibus sacris eorumdem catho/Kxirum uti et mistam possint, n Çkt nécessitai is ac etiam solum devotienis sex mensium praefigitur, intra quem licitum erit par­ celebrare cauta» dummodo rwi ftuhèno celebrent ; et e contra sacerdotes tibus, quae arbitrario ritum mutarunt, ad ritum suum ritus Latini in ecclewa Ruthenorum jym schismaticorum aitariredire, atque hoc desiderium episcopo utriusque ritu* btM et calicibus et vestibus Mens uti et missam celebrare valeant, partes eaedem insinuabunt. Praedicto autèm termino ritu tamen Latino : dummodo praedicta serventur, secluao omm elapso, ilii, qui h*^ facultate uri non fuerint, si laid scandalo et de licentia praelaforum et rectorum ecckatamna. ·“ Etiam Benedictus ΧΓΥ litteris apoatolicis : mIû. die sint, in ritu illegaliter assumpto ex apostolico induito Mmartit I7$t.pennisi(,ut presbyteri Latini,ia Russia Folomea, perpetuo manebunt, si vero sint ecclesiastici, ad in. Ruthenorum unitorum ecclesiis, deficientibus hpsdets aha- ■ *. sedpm singillatim recurrant, ut provideat. nbus vel tabulis et calicibus aureis et arjenteie, super wnim· 3. Ab eodem die'publicationi* concordiae, si lacer- dem antimeasiis et cum caheibua e manno, celebrare possent. WM 4>9 Synod·» prov. Month Ltai, a. tyjt 4J® aliaeque rea in uno ritu venerabile· uqualiter etiam A| 5. Nec baptismes a «aoerdot· altario· ritu», urgrate in altero ritn aeetimatae. μομΜΜ val ta gravi diffiadtata, ut aqndd* •et, ceUatos, Mo coofeatio peocotoram coram taM C SW rttfioctu admmittretiouù. UKrumratorum. hae w*— communio ex ignorantia t. Nullus «aoerdo· prole· alterius ritu» baptizare stati inadverteatia aut cosssilta ritum mutandi juxta praesumat, niai necemûas ob periculum morti· infim- altarum ritum sumpta, mc danique sacramaotam tis, aut hiemi· inclementia, locoram distantia, itineris qxtramaa unctioni· ab alterius ritus sacerdote ta arti­ difficultas obstent,quominus baptisma a proprio sacer­ culo mortis obtentam, transitum ab uno ad alteram dote administrari posait. Baptismu· antam in hisce ritum producere posaunt rerum adjunctis collatus nullo modo ritu· mntatiodem involvit, neque ad hujusmodi mutationem ullum prae­ D. Sui retptciu iutuudorum mutrimaaiorum rl fi»· ceiistu fniiM. textum aut colorem praebere poterit.Quüibet baptis­ mum in praedictis necessitatis aut gravis difficultatis circumstantiis peragens sacerdos utatur rituali sui ritus. Sacerdotes vero Rutheno-catholid proli ad Lati­ num ritum spectanti sacramentum baptismi in iisdem commemorati· oasibus administrantes, etiam iconfirmationis sacramentum conferre nullatenus audeant sub poena suspensionis a divinis ipso tacto incurren­ dae, salvis altis poenis arbitrio .episcopi indigendis. Actus autem baptismi in necessitate vel gravi difficul­ tate, ut supra, collati, inscribatur in libro separato pro baptismate prolium alterius ritus, atque in eo adnotetur, quod baptixata proles ad alium ritum pertineat. Demum de collatione hujus baptismi respectivus parochus via officiosa irremore informetur. 1. Fideles utriusque ritus apud"sacerdotem Latini vel Rutheni ritus a suo episcopo ordinario adprobatum peccata sua confiteri et beneficium sacramentalis absolutionis valide ac licite obtinere possunt (1). Sacram vero communionem nemo aliter ac in suo ritu sumat, scilicet Latini sub una'specie ac in pane azymo, Rutheno-catholid sub utraque spede et in pane fermentato. Curent autem episcopi, ut in lods thaumaturgie, seu Latinis seu Ruthenis, tot alterius ritus, sacerdotes a parochis invitentur, quot sufficere possint ad missam celebrandam et sacram commu­ nionem distribuendam juxta proprium fidelium sive Ruthenorum sive Latinorum ritum. 3. Matrimonio benedidt secundum antiquissimam in dioecesibus nostris vigentem consuetudinem paro­ chus sponsae.Idem quoque in matrimonii· mixti ritus, ubi sponsorum unus est ritus Latini et alter ritus Rutheni, servandum, et talia matrimonia a parocho sponsae benedicenda sunt, nisi ambo sponsi contra­ rium petierint. In benedicendis talibus matrimoniis tempus sacratum, quod in utroque ritu diversum eat, observari debet, et ne consciçotia alterutrius sponsi laedatur et aliis fidelibus scandalum praebeatur, cavendum quoque est, ne 'benedictio matrimonii in' diem jejunii in hoc vel in altero ritiipraescripti inddat. 4 . Si ad infirmum sacramentis providendum pro­ prii ritus sacerdos haberi nequit, potest illi etiam alterius ritus sacerdos extremam unctionem oleo sacro in suo ritu usitato administrare : sacrum vero viaticum etiam infirmis nonnisi juxta eorum ritum a proprii ritus sacerdote porrigi debet. Deficiente autem sacerdote proprii ritus valeat, ex apostolico induito, Latinus a presbytero Rutheno in fermentato,et Ruthenus infirmus a presbytero Latino in azymo sacrum viaticum accipere. (1) · Hic ex Animae, riioobg. mtrtj W»IV.. »M1» per p. Phil. de Carboaesao. .·. aucta (Madiolaai, tSjJ, U, JOT). Aliud decretum s. confregatioaum Romxaura addendum taiai- mu». S ■ congngstiu de Propaganda hde, aano 16)0, referente cardinali Bandino, decrevit, < non debere Latiuo» epiacopoa prohibere subdito» »uo», ut ooufeaatoues fadaat cum aacerdptibua Rutheni» uniti» ab ordinarii» locontm approbati»; nec e contra epitropo» Rutheno» unito» subdito» ama simili prohibi­ tione ligare, ne conieaiarioe Latino» approbato» ed expianda peccata sua adeant. Nam cum Rutheni uniti vere sint catholici, ubi ritus diversitas non repugnat, discordia» et diacidiainter eoa excitare, introducere vel nutrire inconveniens m damaoautn est'. » S. congregatio vero die 14 auguatii i6»s decrevit ; quoad cocfeasiooe» Latinorum coram Rutheni» sacerdotibus eaae ser­ vandum decretum Clementis VIII re rase scilicet nsrassileiM. i. Matrimonia inter Rutheno- et Latino-catholicoe praepedire non lioef. De talibus vero matrimoniis ineundis proclamationes in ecclesiis utriusque ritus omnino instituendae, nonnisi tunc promulgari inci­ piant, si sponsi utriusque ritus conditiones lege prae­ scriptas impleverunt. Eo fine sponsus a suo parocho scripto exaratam contestationem expetat, qua confli1 metur omnes praescriptas conditiones ex parte sponsi esse adimpletas, et inchoandis prociamationibus in­ tenti matrimonii nil obstare. Hanc contestationem parocho sponsae admanuabit, et similem contestationem, intuitu sponsae, ab eodem obtentam, parocho suo adferendam habet. Adquisita hoc modo'certitudine de adimpletis conditionibus, uterque parochus ad inchoandas proclamationes pro­ cédât.' Graviter reprehendatur sacerdos proclama­ tiones ideo protrahens aut impediens, quod pars ad ejus ritum spectans alterius ritus sponsum sive spon­ sam sibi elegerit, aut qui, ex hac causa, testimonium bannorum sine mora extradera detrectaret, aut de­ mum, tali testimonio non producto, matrimonio bener ilicere praesumeret. i. Juxta antiquam praxim, prout jam superius notatum, benedicit matrimonio parochu^ sponsae. 3. In posterum ubique proles e matrimonii» mixti ritus progenitae educabuntur in ritu parentum juxta : sexum. Ad evitanda autem gravia incommoda in familiis mixti ritus, per dispensationem ab ordinariis impetrandam, facultas fiat dies festos et jejunia obser­ vandi juxta unum e; 4 Quia vero lex retro non agit, idcirco si certo constiteritalicubi matrimonia ea lege contracta fuisse, Ut universa proles ritum patris sequatur, subsistens usus ad evitandas in familiis et actis parochialibus coutanones, impertita sanatione a summo pontifice, ultro'servetur. 5. Illegitimae proles sequantur matris ritum. » ■ JS. Sui rts^teix mutui adjutorii(t). % i. In baptizando adjutorium non feratur, nisi in' casu urgentis necessitatis aut gtavisdifficultatis.prouti jam superius notatum est. (1) · Vide appendicem Bailor. Prop. Paulus V ·. A mprmu, die 10 decembri» 1615 : « auctoritate apoa&lica, leaora prae· •entium, decernimus et declaramus, promoti» ad cathédrale» ecclesia» in dicti· partibu» [poloaine] examentibu» et ritu Graeco · aede «pomolic· pcrmiaao ia umooe praedicta viren­ tibus, contecrationi· munus, Mrôtantibn» duobu» fel tribu» epiecopù ritu» Latmi, dfttiam tamen et comtnunkxtem sedi» F ',fc· ■ .. <*» 4·» • octoMstfoj. AbtJtettAta dÙbA· AbtiVSUfip, ρβΒβί·| gotito vita* oriiMtali* Mtttf**» qriatuei teporem KitMaMnctaroniWMiiMirrurwta cpiaoopiGaHci··: DMta ac rite AmbIm I > c. AJmçm ptopriB prooH iwQwWtic·· mün sbmnIob aioitWM etirairai rite· Mppfera ptwMMt. Si SdHpi leorteo· fat cxMNMtario tMitrirai titrai Mpitth» trâtn jwoprivt potrachuB MhraMfit>praRl t prarittn MtfStMi htgtnotslibtt crarantH· hiJMti· Λ· M •eptembris e^uadtaa amri, approbare mandavit ai, «I quasn p*^1****, praedandam. thnebralMa'd·- novas conventionis tabulae, ab ordtoariis ecdesiasvotimMn aut juventutis ia eccMk tiens provinciae * exattaaa ad patam ta altedus rites peracturos}toc de eecutero mob concordiam inter ecdeeiatticoavfaro· Latini acRuthsai adventa rectorem hujus.ta ie praevie informare ritus servandam ac fovenda». tentaur, qui cmn obligatur, ta «t eceteafa patefiat, Jam pono sacra haecoe congregatio ultro sancien­ ta peragendae devotiones parochia!·· ita «mtinentwr, do· censait propoattae conventionis articulo· non­ ta cum «ecutura dévotions aitsrius ritus non coind- nulli· dumtaxat peracti· immutationibus, ta videre dant ta ae invicem turbent. eat in decrete superius mqmorato ta hisce litteris > d. In Mktanmibes prooetstonibos pulsus campana- adnexo. ran mutuo ta gratis concedatur. Bidem s. congregationi admodum acceptum erit, Ut » e. Generarim in jura parochial» e. g. circa «tomo­ quilibet in sua dfoeceei episcopus, eo quem aptiorem rum, esculentorum, pesdttaium etc. benedictionem existimaverit modo, curta certiores reddendos connemo involare praeeumat. feeaarios alterius ritus drca couacientiao casus, quo­ » f. Episcopis suas dioeceses canonice visitantibus, rum absolutionem sibi reservandam judicavit. etiam sacerdote· alterius ritus honorem ta obsequia Attenta autem antiqua istarum dioecesium consue­ spiritualia prompte praestent. tudine, quae non abaque gravi perturbationum dis­ » g. Ne tuter sacerdotes Latini et Rutheni ritus, in crimine tolli pome affirmatur, retinendi scilicet in processionibus, sessionibus et aliis sotemnitaribus nommltis ecclesiis sub eodem tabernaculo ss. eucha­ eccMasticie timui peragendis, de praecedentiae ristiam sub speciebus sive aiymi sive fermentati, ordine controversiae oriantur, quibus caritas et mutua saffius «fontinUb noster indulget, ut hujusmodi con­ animorum concordia turbetur, decretum s. congrega- suetudo in praesentiarum toleretur, motto tamen tionis Rituum datptn 16 februarii 1630, quo in camis 1 sedulo removeantur abusus, qui ex ista promiscua praecedentiae inter episcopo· Latini et episcopos asservatione possent exoriri, skuti ex. gr. ille foret, Graeci ritus uniti statuitur, nullam aliam rationem, quo Latinus sacerdos extrahat sacramentum eucha­ ceteris paribus, ititer illo· habendam esse, quam anti­ ristiae in fermentato vel Ruthenus in axymo fidelibus quitatis eorum promotionis ad episcopatum, permit­ alterius ritus communionem administraturus. Sic etiam abusivus mos ille censendus, quo Latinus ' tente sanctitate sua, pro norma in postpram habebitur ab utiiverso utriusque ritus clero, ita ut ad designan­ sacerdos idem sacramentum in axymo conferat fide­ dam prioritatem in ejusmodi solemnitatitmr simul- libus Graeci ritus, et vicissim Ruthenus saoenio· in „ tanoe peragendis non ritus diversitas, «ed tempus fermentato praebeat fidelibus Latini ritus. Hoc errim ordinationis aut qualitas ecclesiasticae dignitatis con­ non ad lubitum conceditur, sed .tantum urgente gravi sideretur. » necessitate, qua juxta articulum c. 4 d. Rutheni· id Post haec sanctitas sua, cui apprime perspectum licete asseritur ad modum simplicis declarationis, est arctissimis caritati* .vinculis LeopoKenses prae­ Latinis vero ex apoetolk» induito permittitur. sule· inter sese conjungi, et singulari aelo erga oves - Haec ex mandato s. congregationis significanda tibi concreditas inflammari; eaedem vehementer hor­ .erant amplitudini time,quam Deus diutissime soepitet. tatur, ut toto animo incumbere pergant ad concor­ Datum Rotpae, ex aedibus ’ congregationis de diam in suis dioecesibus stabiliendam, et illud certum Propaganda fide pro negotiis ritus orientalis, die exploratumque habet ope hujusmodi conventionis rj januarii 1864. Amplitudinis tuae praeteritas controversias omnino diremptum, iri, et hinc plurima bona et jucundae paci·, quae a Deo est, : > ad officia paratissimus uberrimos fructus Latinis et Graecis ecdetiaatie·· Al. card. Barnaba, praef. provinciae LeopokUentis fore obventuro·. 8YN0DÜ8 00N8TANTIN0P0LITANA 1736 menae martio. Mortuo Anania, Trapenmtino métropolite, eju· locum attribuit sacra synodus Cocatantioopolitana alteri Anauri··, in illa tona nato, qui id temporis hierostionadram «fipetoa*. Qn*e sdbrogatto mensa, mar­ tio 1736 tecta eta, uno scilicet alterove mati·· pota Ananiae aeniori· mortem, quae die »1 januarii sjus- dem anni accidit. Perscriptio electionis istius duobus codicibus continetur : quorum umts, et is quidem originalis, asaervatur in tabulario metropolis Trapesuntina· ; altar in Hierosolymitano patriarch 1x4 fol. fo-90. Eam nominibus obsignarunt una cum Neophyto Coostantinopotitano mtaropoiitee octo,,vi734· Synodus dioecesana Ambianensi· celebrata anno 1736, sub Ludovico Francisco Gabriel· d’Orléans de La Motte, episcopo Ambianenai. . Exstant constitutione· synodal·· in : Actu dc Figiitc d'Auitiu (1849), II, 34*8. SYNODUS DI010NSANA NIVKHNIN8I8 »73« . . 1 Synodus dioecesana Nivemenris, oelebrata^bmo Statuta synodalia dioecesis Nivernensis, edita et 1736, sub Cando Fontaine des Montées, epfioopo publicata in varii· synodis dioaçManis. Niverni, ex ' Nivemenai. typographie vidais Le Febvre, 1777. In-rs, 6> p. — Exstant constitutiones synodale· in opere cui titu- (Nevers, séminaire). lu·: · \ <* <χ)Ν8ταντινοροι·ιτανα synodus bamta pbo buondo PATBIABOHA ALBXANMINO ' . ' tjjf UM·mmtfo. Comm Byaaotto, patriarcha Atetamdrtao, vite tawfto^ defewBi Im|mi oftiNxtesi tnioM jflttioM ««tpsampMO- βννολκοβ ή «al «tanaoe tfic'texbte»γρφρννι*'titfbMMpliMv ttapteytam jNdriKPchMn CoMt*n&M>* *04) pp< 33tioy potriuch·' HWroooiyvritMBO* oUje· teitii Ιμπμη j# M 666. ΝοφΜ'ίη oo lofaraBtv MsbtcriptictMM, suftagüs, die, quinta martii 1737 aedi Alexandrinae imino mc diet nec mensi» exhibetur, sed amae tanpraefecit Comna te» KahMdyatev impar Pteidtae tum. En vero prima ej» verba : Hfioa ρ*ν «pometa metropotitanum. Mox mteate ta JKgÿpbim titterte ad uai άρχή dvaywiatg tev tam» «poetem* «·> dpgovra rata mntiaëda» amniboa Mm regionis christiania, «poterariOqth. Notatu digna etiam videtur Râtela, aérante teudibm offert novum antistitem emnque 18 octobri» ejusdem anni data, qua Phiktbem, novae amptisrimte vartjs commendat. Haram fitterara» luatinianae «t univers» Cypri archiepiacopm, novo exempter nacti sumuee codice 113 mqttasterii Cuthi- p Alexandrinorum patriarchae tanta omnia procatur, muai montivAtho, in quo tamen epieooporum nomina Edita exstat apud Porphyriam Ouspensky, Afesandesunt. Pqet nuncupationes ecclesiastica» et salutandi driiskaia Pairiarchiia, i.. i (Petropoli 1898k.pp.37-, formulae ita incipiunt : Δ»ά τοΟ wapôvtoq hnsripou 38. SYNODUS DIOBOBSANA CRBMBN8IB >737 april» ap-maii 1 Synodus dioecesana Crementi», celebrata diebus «p VII. Brixiae, M. DCCXXXVII, ex typographie Joanet 30 metute aprilis ac 1 menai» tnaii anni 1737, sub nis-Mariaa Rixmrdi. Superiorum focuîtatd. (TitiLudovico Collini, episcopo Cramerai. Iti IIpartit ;) Synod» moeoeaana Cremeuate, habita Exstant coasatitutionm synodales in opere cui ab illustris, et reverendiae.d. d. Marco Antonio Zollio, tituhu: * Dei et apoatotiœ sedte gratia episcopo Crementi, die Synodus djoeceeana Cramerais, habita ab illua- IX Septembria A duobus sequentibus in cathedra!) Cra­ trise. et ravarendtea. d. d. Ludovico Callini, Dei et ma, anno MDCCXXXV1U, cum nonnullis decretis apoetolicae sedis gratta episcopo Cremqnti, in cathe­ & constitutionites apostolid» additis ad regimen dral! Crenue, die >9 aprilis & duobus sequentibus ecclesiarum, A tmniatrationem sacramentorum prae­ anno MDCCXXXVII, pontificat»' sanctissimi in li cipue spectantibus. Magnum ta-8*, » pertes, 168Christo patris et d. n. d. Clementis paper XII, anno 60 p. — (Paris, St-Sulpice; Ptecenxa, civica). SYNODUS DIOBOBSANA 8UB88I0NBN8I8 1737 Synodus dioeceaana Sueanoœnste, celebrate die 1 mentis maii anni 1737, sub Caroio Francteco Le Febvre-de Laubritee, episcopo Sueesiooenri. maii a Exstent constitution» synodal» in opera cui titulus : Ordonnances synodales.. (m/ee, col. 433.) BYNODUB DIOBOBSANA 8BN0GALUBN8I8 1737 junii >9 Synod» dioeceaana SenogalBepste, celebrate die timo et reverendissimo domino d. Rinardo Isoteno, >9 menai» junii anni 1737, sub Antonio Barberino, patrit. Ponon., nunc ejusdem eoclesue episcopo & 1 comite; cum decretis aliquibus additis in a» synodo, episcopo SenegalÙenti.. Exstant coaatitartton» synodal» ta opere cui celebrata in catbedrali ecclesia S. Petri, principis apo­ stolorum,die »9 junii ei sacra, anno MDCCXXXVII, tituhis : Synod» SenogalHanate, olim ab emtaenttetimo d. d. d. esninentitaimo et reverendissimo cardinali cardtaaH F. Antonio Barberino, tit. S. Honupbrii, Francisco Barbertao, Roma», MDCCXXXVII, ex tunc Senogaltae apfecopo A comite, habita anno typographia Joannis Zernpel, prope montem JordaMDCXXVII, redacta ad formam posteriorum decre­ num. Superiorum permissu. torum sac. congregationem at pnsaentte tauawteti at In-V, 6 f.-i>8 p.-ι f. (errata) — (Piacanxa, civica ; aucti stat» ejusdem dvitatia, reatitnta, confirmata Λ Roma, Vaticano). pro regula sui dari proposita & decrata ab Uteatrie- 8YN0DU8 OON8TANTINOPOUTANA 1737 aeptesnbrte 18 Hand mediocri gloria apod viros rarum Graeoaram cupidos pollet monasterium Prati (toO Asqsbvog), fas insute Lesbo, quod octo fere horte a Mytilene, aemi- signatum, asservatur in monasterii tabulario; cuj» rei teatia est A. Pspadopouloa-Karamom, MeuperepMruof ΜληΟήκη (Cocstantiaopoii 1884) p. 175, a y Synodus CoustassteapeMiM ♦37 ditarem MMt Ignatitu·, vim· Magni apod «no» nontiaie, quam anno 149a natum, chraa aauum 1531 eem moMs tataua (>u*r ttium, si tOwt, taco·»- < it septsmbris 1737 duos rata habuit mm*· synod·» ' SYNODUÇ DIOKOBANA AUUMANA IV IT CTNGULANA 1737 septombris *4 Synodus dioecesana Auxinyma IV et Cingulana, nentis».et reverendi». domino Jacobo a. R. e. diac, celebrata die »4 mensi» Septembria anni' 17)7, sub card, da LanfrediniJ, episcopo Auximano et CinguJacobo de Lanfredinis, episcopo Auxitnano et Cingu- limo, habita in catbedralibus Auximana e3 octobris 1737. . Reginald! de Villeneuve, episcopi & comitis VivaCf. etiam :abbé Viviers, Π, »95: abbé Roche, Armorial Anurial At Ae Kvurt, »95. ’a ‘ • .'_____ ____ __ .... ■ ____ . SYNODUS OONBTANTINOPOLITANA 1737 mense novembri. , “ « Dionysium, Gabrielem et Pancratium, monachos coenobii roO Λιιμώνος, in insula Leebo, hand uno cri' mine accusatos ac propterea poenis ecclesiasticis multato», tandeip absolvit synodus Constantinopoli* tana vulgati» litteriaianno 1737, menae novembri, asservatur in monasterii tabulario sub numero 38. Dias nominibus obsignarunt una cum Neophyto pa­ triarcha episcopi novem, si fidem adhibeas auctori ΜονρογορΪατιΙον Βψλιοβήιακ (Constantinopoli 1884) p. 175, quem piguit nomina ipsa referre. SYNODUS DIOKSSANA AMBIAN1N8I8 * »737 Synodus dioecesana Amluanensis, celebrata anno 1737, sub Ludovico Francisco Gabriele dOrMans de La Motte, episcopo AmbÜnensi. ...... .I-Λ. ...I— - Exstant constitutiones synodales in : Actes de Pégfisr d'Anne**, (1849), II, 349-54. ......... ... ; -- 8YN0DU8 DIOIOISANA A8UULANA ‘ , · »737 Synodus dioecesana Asculana, celebrata anno 1737, sub episcopo Asculano. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : ' ■ , Synodus dioecesana Asculaha, 1737. Asculi, Val> detti, 1737. In-4·. — (Piacenxa, civica ; Roma, Vaticano. — jjiae uot mdt). Λ O* Syaadui ranstantianjBMtw, »738-7. 44· 8TN0DÜ8 OpWAÏTTIWOPOLITAliA pro roofltiroroth nitfaiiw 4oti· Ηφ* 1 «»*•»737· cooficfend*· Qni ftrarint apod medii bevi Graaoo· in dot· ctettl· cfanfe rectoti roairo. MBBtiin Wevirera··. Mfi dter tamon dsaqripMnmtcumAriteriaaUngairthel, . GeachirMr des GWatifcasdl-rfiasiatiH· Jtecitt, jp edit. , 'ferotiai, 189a, pp. 83-10$, tua Je·. Wihman, Am 'Mentit ier erientatùcien Kirebe, Viadobonaa, «84, pp. 853-898. Sed ambo· vin», qutatquam in utroQtt· jero vreretiMinro·, enütft tMMMi prafTOMront xlocùnenta recentiorir, pramartim aetati·, qdha rca mirum fa» modum ilhistxasaent. Ea no· integra, quan­ tum fieri poterit, in amplissima bac concüiorwn'ayllog· odorat» in eornm maxime gratiam, qui inotitet» ecctesiae Graoqu enucleandis arduam navant ope­ ram; Quod ae^mtur jam publici juri» feat Manuel ; Gedeon duorad codicum ope in libro : Κανονικοί taandtac, t. II (CooatantinopoE »88»), pp. 78-80 at 437-45*. In tattemn fero ad nrtaa illud tranatelimua,. quand pnaaa eat radandam at drcamfiuans GfWrokjran octtfo. Càterooi lectore· none· WMB· hp^WOMMcH ieCTjettBBB ΜΟφΜΗλ ®d βΜΒ· tUMB·** latam oaae, uti satis constat ex altero qjusdem, ή* videtur, Neophyti, decreto, quod apad- laudatum Gedeon, t. dt. pp. 444-448, videre eat. Quod cam quavis temporia nota canat, ad tempo· saltem contuito neglcxfanua. Aliud autem ad Athenian·*· Christianos eodem de re datum atatfan adiicere satia· visum eat Tres detncspa habuit editore· : Mar. Papadopuiam Vretam, Έδνκδν 'HiMpohtoiev veO ίτοος >884, p. »33; D. Gr. Catnburoglum, MvqiMfe toroptaq nfav ’AOqvotov ; M. Gedeon, t. dt. pp. 446-45». f Ntequvot propriis intra quos staret terminis cuique rei assigna­ tis, iuxta illud : Ntli tremtferre temiitee 'aeternos, goes /Mwrstnt patre* tui, statorum terminorum in rebus gerendi· transgressionem et exsuperantiam, quemadmodum aegritudine· exitialeaque morbi a peritis medicis sollerter scitequ· ablatione adhibita exsecantur, depulerunt. Nam certe quidem ex eorum qui de moribus dixerunt sententia nsediM amni* qN*ot* ne, uuusiiretùiui *ndns acerb**; altero •aim ineunda vita homiiiibu· invelutus, comparatur tranquillitas, gubernandis hominibus vento secqndo navigandi tribuitur facultas; intemperantiae autem Clade·, ubicumque exitialiter gravetur, utpote graviaafaqa et turbulenta,procellas tesnpmtateaque saeva· condtat, naufragia infert, sexcantis singultibus gemitibuaque eoa compiet qui propriorum taradnonim immemoraa, scamma, quod afamt, traaagrediuntur ; τίως ίαήΐαντο συμμίτροος τα$ς taunto tovàpacn, Mpc- Tpdqravnc τάς wpàiuç to tm συμμίτρψ κινήόα, ώατκρ ol μονοκοί to Mtto τάς pwtoç 4η to ttoç κολιτνίβις τδ τής «ώΖμΛας μίλος «Ηιρήνιον Οφίστν αύτοίς ίμνησπνσαντο, καί ptoaiv Ικαστον ίντδς nto otntfarv Spare■; <*ιψηφίθαντ«ςκατά τδ tiptertvov(iyM8 μίτα*ρ< βρια αιώνια, 8 18*ντο ol «ατίρ«ς «ou, τήν nto ibfere Spare bmptoxrt·* κάντοίς νρακτ4ο«ς (nttpSofato SdigttP άρριματήματα καίφ·οροκο4ι^βη Μάην dptetwvdàdutιηαδών ·δφνιλς nul ίντίχηβς Μ τής 8»α*ρ4*ι·ις do»· κροήοανης tttdMnree* ted rat ya ante tobg ή·βα&$ *ιλ·αο»·θντας nto fahpto tomréov, tanpdooi·» b* 4λTttyai* τή *dv TdptdtaSav toeptonte tadfd aai γαλήνην taoreqOTeSmn uni tt «totte Ofattre MbacO» ηίςηολ»· Ttueptomc’ τδ M nto bwapdoMto dtSgmto, Saw to ôKebphsç teaaKvncSa^advbanMVYfrta·· ■·) beovpibbaç, mmomuîm v.p^Ouaap^V^^B^g. m n mai nMNMttac taftWlaM· mobeoaop^^^m^gj -mMbq.wqq^»Fte . MfiktÀt monoml vautow wpoStveto mü uupiare «vtvarnMto uni Sbvpiabv raBlâmMv Imtbaare τοίς nto ofetfare ptopére Μιλ·bqartfrOK aol bwtp rd ίοκαμμίν· (τδ τού λδτου) θηλή·»* τδ Μ xtipcoTOv, Sn aai δ«αδ«δόμ<νον οολλοίς μ) Pre». XXII, »1. ·. ·'· -''.s' ’ ■ ■ "T” 441 Synod» CosMtontiawfwWsma, »yjù-y. ■cup 44» κατά μίμησινφθώρα καθόπαΐ rai τόΰλ^ τής πολιτών a qaodqno pssatamm sat, ia multos indtaadi stadia . tibua rètovsnia, retati eottagioaa iuoa tarircrean·· ■ inootanitatom labethctat. Toirau χάρη τ*ς όλ*θρίους ύπιρβολάς Αποφοίτων Quamobrem penddosae immoderationes iis dechnandae sunt hominibus qui root» vivere cupiunt, H μάτρθν aad M πάντων ptviWTCpidCM··*, μάλιστα M modum autem cum in omnibus operibtn amplecten­ Μ τών πρώτων «ai tteipAiwv mA irapAdteO ν<νομο- dum, tum maxime vero in iia quae praecipua sunt < θ*τημάνων ίργων wai ·»’ ών ή ορός Αλλήλους κοινωνία gravissima et a Deo instituta, quibusque1 aliorum cum συγκροττίται «al ή τού γόνους πηγάΖβ λιαθοχή, ôwotôv ri aliis societas conflatur et generi* scaturit transfbsio, don trap' ήμίν το|ς <ύσ·β4σιν ό νόμιμος γόμος, όσης uti esi apud nos religiosos viros legitimurtb-ooanuμυστήριον Ηρόν όπάρχον τής Αγίας ήμών εκκλησίας aal bium ; quod cum sit mysterium sacram sanctae noeΑνωθ«νμ4ν νόμψ θ*ίψ ηταγμόος, καρό Μ τού θ*ού aal traé ecclesiae, a principio quidem lege divina sanci­ σωτήρος ήμών ΧριστοΟ «ύλογίας ήίχυμίνος καί ύπό tum, à Christo autem Deo et servatore noetro τού Αποστόλου Παύλου τ(μιος(ι)·1ναιμιμαρτυρημόνος benedictione donatum, Pauli apostoli testimonio aal ίνωσιν ίχων ψυχής τ« καί σώματος καί λιμήν εΰδιος honorabile praedicatum, cumque habeatur animae et όπάρχων τοίς ίν τψ ««λόγιι τών καβών rai ήδονών corporis copulatio, portus serenus ii* qui cupiditatum χιιμαΖομόνοιςκαΙ σωφροσύνης ύπόθ«σις «ai διαδοχής libidinumque iactantur fluctibus, temperantiae prinθησαυρός rai μυρίων Αγαθών πρόΐινος, Αναγκαίαις B cipium, Hereditatis thesaurus, sexcentorum bonorum . πάντως επιΖητιί μ<ν λόγψ «ai μάτρφ δωκΚίραιοΟσθαι causa, idcirco plane omnino illud necesse est ratione «ai συνψδά τψ θ«ίψ σκοπψ «ai τοίς Ικκλησιασπκοϊς quidem modoque absolvi, propria gratia ac virtute νόμως τήν οίκ(ίαν σψΖην χάριν rai δύναμιν, rai μή pro divino tine ecclesiasticisque legibus custodita, παραβλάπτισθαι Ι^ά τίνος καταχρήσεως «ai ύπιρβολής non autem bblaedi pravo quodam moro' et nimia Αλόγου τών Αναλωμα (χ) των αύτψ «(ριστατικών, Αλλά insanaque impendiorum adiunctorum copia ; sed φυλάτκσθαι τήν άρ«τήν τού ' μυστηρίου θ*ίαν rai divina mysterii virtus, quae divinitus operatur, in eo θ»ίως (3) ίΧργουμίνην «ai υπό τών Κω πραγμάτων servanda est a rebus extranei* illaesa et sincera, ne Αδιαήώβητον «ai Ακαπήλίυτον, Ινα μή τά θτόθτν ταχθίν bonam illud divinitus institutum ex hominum incon­ καλόν διά τής Ανθρωπίνης Αβουλίας καλκαταχρήσϊως siderantia et abusu in malum convertatur apertissi­ mum. «ίς κακόν πιρισταίη όμολογούμινον. Τί bi βούλεται ήμίν τό τού λόγου προοίμιον ; *On «ai . At quid tibi- vult hoc orationis principium t Nimi­ tv τή βα<ηλ·υούση ταύτη τών πόλ«ων, τή ΑνωτΑτψ «ai rum in ista urbium regina, omnium summa et prae- . προκαθήμενη «ai ύπ«ρ«χούση τών Αλλων πολιτειών, •tantissima, quae incolarum doctrina, artibus, pruden­ σοφίφ τι «ai επιστήμηις καί φρονήσα καί «ύγ·ν·(φ rai tia, nobilitate, multarum virtutum praestantia multo πολλών άρ«τών πλ·ον«κτήμασι τών ίμπρΧιτίυομίνων ceteras civitates antecedit, quae capitis et principatus αύτή, κιφαλής τ« «ai Αρχής καί πηγής λόγον Ιχούση et fontis rationem apud reliquas obtinet, ex qua πρός τάς λοιαός, dE ής tuîvai τής τύνομίας «ai γαλής veluti e specimine 'proposito optimae disciplinae Αγωγήί λαμβάωιν όφ<ίλούσιν, ώς «ίς constitutionisque exempla ab iliis expptenda et recte Αγωγής τΑ τά πϋραΜγματα παραΙ Αρχέτυπον Αφορώσας καί μιμίίσθαι καί ερανΚ«σθαί τβύς C vivendi normae imitandae sunt et colligendae, cum τύπους τού καλώς πολιτ·ύ·σθαι. Ανωθ«ν καί Κ Αρχής iam pridem et a principio nuptiarum pactiones ad τών γαμικών συναλλαγμάτων κατά θιίον σκοπόν καί legitimum coniugium vivendique societatem plane συμφώνως τή εκκλησιαστική OcdpoOtofo πρός νόμιμον consimilem Deoque gratam ineundam ex divino scopo συνοίκησιν καί κοινωνίαν βίου όμότροπον «ai θ«οφιλή ecclesiasticisque legibus sincere conficerentur, idcirco Ακαπηλ<ύτως συνισταμόνων, Ακολούθως κατά τήν Artt- usitato more dotes condicebantur modicae et cuiusque κρατήσασαν συνήθίιαν Ιγίνοντο «ai αί προικοθοσίαι dacultati et fortunae consentaneae, sumptibus adiuncσύμμττροι καί Ανάλογοι τή Χκάστου δυνΑμϊΐ rai TÙwopfo, tis modice yerecundeque impensis ; qua ratione civile γινομένων τών εφαρμοΖόντων όαπανημάτων μ«τΑ όια- illud institutum servabatur incolume, quippe quod κρίσ·ως καί φρονήσ«ως, ral τψ τρόπψ τούτιμ δμσψΖίτο tranquille regebatur et commode gubernabatur prop­ τό ήολιηκόν τούτο σύστημα «ύνομούμτνον ΑταρΑχως ter modestiam adhibitam in doto parce conficienda. καί λιακυβ«ρνώμ(νον Αν·πώ«ώς Μ τήν ΑνοΟσαν ΜΧ- At aliquot abhinc annis, nescimus quo pacto, incon­ κρμπν εν τή συμμ*τρίφ τής προωοθοόΐας. ‘Αλλά πρό dite ac plane inconsiderate accidit, ut nonnulli absque χρόνων ήόη ττνών, ούκ οΤδαμτν Απως, Ιφθασκν Ατόκτως ulla quidem rerum futurarum praeteritione ac pruden__ ________ r______ __ ________ -r tia, «d ventitandas ostentandasque eas quibus καί πάνυ Απιρισκεπτως, σύν____ ούό«μ>Α μέν προμηθ·!? «al σ^χασμψ τοΰ μΚλοντος, Μοκοπίφ U vù AmMftt efferebantur ops, immodicam quandam effusionem, τινών γαυριώντων τψ πλούτψ, όπτρβολή <μ«τρος «ai qualibet ratione sepotita inductam, in dotibus poelΚω λόγου παντός παρωσφρήσασα «ai όλ»Ορίως λαβ«Τν tara» ta matrimonium collocandarum conficiendis προκ&ταρ{ιν εν ταΐς,προικοδοσίαις τών «1ς γάμον AkU- exitialiter usurperont. Sive enim liberorum amore δομάνων θυγατ*ρων αότών et abominandam fere mutatum est, cum in pactis νΟς άλλον έν τοϊς σνναΜάγμασιν ·ΙςέΗτασιν πρΜνμύ- feriendis nihil aliud in deliberationem cadat nisi ' νον rt μή τής τού πΐκΙονος άηίητήσακις καί τής π«ρΙ τών amplioris partis inquisitio et contentio de re pecu­ χρημάτων ΧογοτριΜς, Ας 4π4 κήρυκος πιπροσκομένων niaria, ut ai per praeconem venirent coniuges. Quo τών συναπτομένων où τΐ 4ν «1η άτοπώηρόν τ« άμα nei quid potest esse ineptius simul ac scelestius ? Quan­ άσ(|4στ«ρον, 4ταγ δσα μέν «Ις άρττήν ψέρον nd «ύκοσ- doquidem quaecumque ad virtutem, morum probitaμίαν ήβών καί άγωγήν β<οφιλή ud otefev <ύνομουμένην R teni, vitam Deo gratam impellere, domum ordinatam tfwiguv δύνατ® «d έφαρμόΖουβαν 4v ή4*σι κοτνω- sustinere, societatis convenientiam in moribus osten­ viav(x)papr4pmi,Md ivi λόγψ δσα τ4 μυστήριον συγκ- dere valent, uno verljo, omnia quibuscumque myste­ ’ pent οΜΪς 4 έρωτών καί πολυπρβγμονΑν tv έκατέρρ τή rium conflatur, haud ulli utrimque partis sunt quae­ φύση, Ιν δέ τά Ιητούμ<νον κόρά πάντων,ό τΑν χρη> stioni et curae; omnibus id unum percontantibus, μάτων καί τής «potaoboefaç βτ«ος καί τών ταλάντων quanta sit videlicet pecuniae dotisque moles quan4 άριάμός. ΈΙ ής άταίίας καί άτάπου συνηΜας 4σα tusque nummorum numerus. Ex qua perturbationeίιπφύτται τψ ήμ«τ<ρψ γέν«ι δ«νά καταστροφήν tmnni- ineptaque consuetudine quot exoriantur incommoda ' λούντο καί πανολιβρίαν κοινήν tbMvovra, «ριττάν βν quibus fsnti nortrae pernicies impendeat communeque «Ιη λέγτιν tvnOarv γάρ «d τών γάμων άτυχίαι bid τά gignatur exitium, dicere supervacaneum videtur : τών προσώπων άνάρροστο* μέχρι τέλους ούκ 0*4*4- inde enim infausta connubia propter coniugum incon­ IMvar ού γάρ. Φησίν. ή άρχή άδόκιμος, καί τά wdv àfib· venientiam ad finem usque non feliciter successura : flaiov' tvnObrv έρημίαι nil dvaaratAauç οικιών* odM cuius enim, ait, initium improbandum, huius muta­ 'γάρ·«ατά δύναμι* έκαστος diratrrhui Ίτροικο4οτήσ<η. bilia eunt omnia ; inde domorum vastationes ac άλλά καταναγκασμένος., σκιύδ«ι μυριοπαβώς δούναι perturbationes : neque enim pro suis quisque opibus wpohto tortp τήν δύναμιν αύτού ■ καί τούτο γίνέται αύτοίς tenetur dotem conficere, sed vi coactus non sine άγραοδς έΐς atvtav έτοιμοτάτη καί καταντώσιν έΐς άκραν multis incommodis contendit, ut supra facultatum δυσπραγίαν καί στένοχωρίαν dviarov· πύσαι δέπαρβένοί suarum vires dotem conficiat ; quae agendi ratio Apatoi γάμου έγγηράσκιιν τή dtirfiq καταναγκαίόμίναι, ad egestatem via omnibus fit apevtisshna, quippe in iroUAv ' Αν Iq4w· pt» κΜΙά» κατά καιρούς τοιαύτη et reliquas (in quibus etiam accidit quidem, ut istius . άταΒα τού άμέτρως apounborstv οΐά τχ λαιμάς έπίδή- modi perturbatio immodicae dotes conficiendi variis quasi lues quaedam contagiosa graiuareμιος οσφβαρήναι. <λα>* άέ κατά πάάας τήν διόρβωστν temporibus ... καί ·*ραπ*<αν apovofe (μφρονι nd άμοψΑνψ ήουλή τών D tur, emendationem vsro remediumque e vestigio πολιτών ud οίκητάρων ΜτΑν, τόμοις πολτηκαΙς «d sumpsit, civium et incolarum prudenti adhibita capπατριαρχικοίς γρΑ··» M ttbbviwv τήν άμττρίαν «d tione et unanimi sententia, qui editis civilibus docreσνμμέτροις άκρισμοίς πρός τήν Μστου δύναμη» τά tis potriarchirisque litteris immoderationem e medio " κοινάν τούτο km4v thooôptvwvX bstv έγνωσον άναχαι- tulerunt aptistimisque praeceptis huic omnium mato rtom τού λοιπού μ! ΦτήΜι τήν >ύμην τού κακού «d pro cuiusque viribus .occurrerunt), opus esse existi■ τήν ήπκρήολή* ’fit προ«ο4οσ4ας «spamOAn morunt grassantem mort*qm in posteram refrenaro et nd άρον ««·« σύμμηρον, άναλογούννά w mü MM· cohibere dotisque immoderatae «ffitstoni mederi, terΙοντρ τή àUq mû 4mpeg| τήςπολπΑας ndτή ferefem mino convenienti praestituto, qui cum civitatis mi sbuepfe τής tatersu ebirtuc, τΐν Μ τύμον, tipwv dignitati ac praestantia* tum viribus cuiusque opidwu, dvdrttpav τΑν 4k τής dpsrptoq pel ρηηΜΑχ έπαγο. busqne congrueret ac consentiret, ooniugio utpote jktwv MBm kmA*. MfcmOtsv kNkfeMVM W Mbmabv honorabili ii* superius habito quae ex immoderato σύστημα sfe τρβς βΜΜΜ<ήρ·( WM μ! «nhsWtA· mercatu promanarent incommodis. Quade causa civi­ OMCrtaaptauvro nd άκτέΑαντα,νούς μλν τής πρώτης md bus universis in tres praeripuoaordines locosque deeέπηρςρύσης τάΜς βντος upetai febôvoi Μς 4υγ·- criptis, decreverunt ac sanxerunt, ut primi prsestanTpdkn άπηντιμημένή* έν μκτρητοές, τΖ0αχ«ρικο<ς κ*1 tiasimique ordinis homines dotem filiabus conficerent CM 445 PyuodM Cowtantinopoliteao, 44* λοιπάς άπεμη'βουχΐκώς.*Ιδ«σι m* dnmc πράγμασι, συμ- i i MttÎBMttioot pftCUSiM» gCMMHIMI * ποσουμένην dç πέντν χιώάδας γρόσια ήτοι «K Win ceteiftnnnçtte cetartftNt gMMte vwtihn* M nUqmbb πουγγΛ τώνάσπρων, ni μηδέν sAtov'taMMi τής t^ppeUfctiUBWB^MlMbMn βητής τούτης ποσότητας μέχρι nd όβολού* τούς Μ τής milba m Mpranm doom eoadb, noc φώάήβΜη m δέυτέρας «d μίά^τάΙεωςύνΜςΜβ'Μ^σ’ΛΛΜώτως ototam qttHom dicta· Mm qaantitatia ampiiMamκατά διατίμησιν tv μετρητοίς. τϊχβαχεραωΙςΜΐ λβιποές fai μηδέν πλέον· τούς M Mnmtpoç τούτων bua, ut dictum eri, in aestimationem oomputatia, τάΐεως όντας, άπόρως τε μΙ άδυνάτως έχοντας toi τή quingenta millia groeaorum rive tree sacculo*, et nihil Mou τών τριών πουγγείων, άδιορίστως προικοδοτεΐν amplius ; inferiori* denique ordini* homine*, qui tribus όλιγώτερα. τοήτέσπν έφ' όσον(άν έφικνείται ή αυτών sacculi* tradehd» impare* impotenteeque oeeent, pan­ dura indefinite in dotem conferrent, quatenus videευπορία καί δύναμις. licet cuiusque opes virosque suppeditarent His igitur ita constitutis, mediocritatem nostram Ουτω γούν διορίσαντες, προσήλθον καΐ,τή ήμών μετριότητι συνοδικώς προκαθημένη, «ai έμφανίσαντες synodice iudicantem adierunt, ac delata huius rei τά περί τούτου, ήΐίωσαν έπιβεβαμοθή»» «β1 έκκλησια-· indicia scripto pairiarchico ac synodico sanciri eoeque στικώςδιά πατριαρχικού συνοδικού γράμματος, καί τούς ι i-.qui decretum illud in posterum aspernari auderent . τολμήσαντας τού λοιπού ràV διορισμόν τούτον άνατρέ- gravissimae ecclesiasticae poenae communiaque exse­ ψαι έσχάτη έκκλησκιστική τέαιδείφ καί κοινψ άναθέματι crationis ab omnibus religiosi* hominibus pronun­ ύπδ πάντων τών «ύσ*βών έκφωνουμένψ ένόχους είναι- tiandae ree* fieri postularunt quam illorum roga­ ήντινα άέίωσιν αύτών εύλογον ούσαν «ai δικαίαν, άλλά tionem, cumiho^iesta esset et aequa, immo vero δή «ai άναγκαΐαν καί δεοφιλή καί τό μυστήριον τού necessaria et Deo grata, quippe quae mysterio conγάμου όσιον καί άκαπήλευτον διμσψΖουσαν καί πρδς nubii sacro rinceroque servato ad communem civitatis κοινήν τής πολιτείας ώφέλειαν άφορώσαν καί τού προ- utilitatem pertineret civibusque a manifesto quodam ςχ/νο^ς κινδύνου τούς πολιτευομένους προνοητικώς periculo provide defensis sexcentorum bonorum causa άπαλλάττουσαν «ai μυρίων άγαθων πρόίενον γινομένην, efficeretur, benevolo animo summaque sedulitate εύμενώς καί μετά πόσης προθυμίας άποδείάμενοι, κοινώς exdpientes simuique omnes in synode perpendentes, τ< καί συνοδικώς διασκεψάμενοι, ώς χρέος έχοντες άπα- quippe cum munerisiiostri minime recusandi sit ordi- , ραϊτητον ΦροντΚειν καί προνοεΐν τής εύκαταστάτου natissimis universorum oecumenicae nostrae «edis διαγωγής τού όρθοδόίου συστήματος τού καθ’ ήμάς orthodoxorum institutis consulere^pc providere, opus οικουμενικού θρόνου, δείν έγνωμεν κατά πάσαν άνάγκην esse omnino duximus praefinitum tandem dotis faσυστήσαι καί κατοχυρώσαι άσφαλέσταια τδν διαταχ- ciendae decretum secundum normam superius propo­ θέντα ήδη τής προικοδοσίας διορισμόν κατά τδν άνω- sitam quam firmissime sancire et confirmare, ut im­ τέρω έκτεθέντα τύπον 'έπί.τό μένειν άμεγάθετον καί mutabile inconcussumque in aevum omne perduret. άπαρασάλευτον είς αίώνά τδν άπαντα. Καί δή'γράφοντις Scribentes igitur sanctissimi spiritus virtute, potestate τή δυνάμει καί έίουσίφ καί χάριτι τού ’παναγίου «ντύ­ : et gratia, ex sententia etiam beatissimi et sacratissimi ματος, γνώμη καί τού μακαριωτάτου καί άγιαιτάτου patriarchae Hierosolymitani domini domini Meletii, πατριάρχού τών 'Ιεροσολύμων κυρίου κυρίου Μελετίου, dilecti nostri m sancto spiritu fratris et desideratissimi τού έν άγίψ πνεύματι άγαπητού αδελφού καί συλλει­ mediocritatis nostrae comministri, synodaliter decer­ τουργού περιποθήτου τής ήμών μετριότητας, άποφαινό- nimus una cum sanctissimis et honoratissimis fratribus μέθα συνοδικώς μετά τών περί ήμάς Ιερωτάτων συναδέλ­ nostris antistitibus, ut numerus ille dotis credendae φων ήμών άρχιερέων «pi ύπερτίμιμν, Ινα ή ύπδ τής ab hac urbium regina nobilibusque principibus in ea βασιλευούσης ταύτης Τών πόλεων καί τών έν αύτή degentibus ad praestandam omnibus utilitatem per­ εύγενών άρχόντων διά > κοινήν 'ώφέλειανκαί θεραπείαν niciemque imminentem coercendam comparatus ac τής έπηρχημένης πανολεθρίας συγκροτηθείς καί διορι- trino ordine descriptus necnon a nobis ecclesiastico σθείς έν τριττή τάίει άριθμδς τής προικοδοσίάξ καί ύφ' ac synodico more sancitus et confirmatus utpote ήμών έκκλησωστικώς τι καί συνοδικώς κυρωθείς καί prudenter providenterque ac Deo favente Coiutitutuk, βεβαιωθείςχώς έμφρόνως καΛ/ιρονοητικώς- καί κατά robur, virtutem, auctoritatem certam, immutabilem, θείαν νεύσιν συντελεσύείς. έχη τά κύρος καί τήν ίσχύν inconcussam in perpetuum habeat ; atque omnes καί τήν ένέργειαν βεβαίαν καί άμετάθετον καί άβταρασά- quidem principes ceterique christiani quotquot prius '■ λευτον έσαεί' καί δσοι μέν τών άρχόνπυν καί λοιπών ante decretum illud huc usque dotibus datis extru. χριστιανών ίφθασαν πρδτερον μέχρι τούδτ ,προικοδο- memoratum numerum factiones confecerint, immu­ τήσαι πρδ τού' διορισμού τούτου καί συναλλάγματα nes'sint et insontes, ratis eorum stipulationibus fausθέσβέή ttui τού είρημϊνου άριβμού ύπήρχμμήν άνεύθυνοί tisque habitis; qufitquot autem abhinc et in posterum καί άθψοι, ,καί τά συναλλάγματα αύτών είησαν συγκε- ipost editum sancitumque illud decretum, nuptiides χιυρημένα καί ευλογημένα· όσοι δέ τδ άπδ τούδε κώ είς poctiond* facere dotesque dicere voluerint, sive con' τδ έλής μετά τδν γεγονότα τούτον καί κυρωθέντα διο­ dv·» sint sive suburbani, e Constantinopoli videlicet ρισμόν βούλονται συναλλάγματα γόμων ποιήσαι καί et Galata vel e Catasteno lodsque circumiacentibus, προικοδοτήσαι έκ τών τής πολιτείας καί περιχώρου universi christiani, principes et subditi, nobiles/et ταύτης, τών τε έν Κωνσταντινουπόλει δηλονότι καί τψ plebeti, mercatore* aut fabri, viri aut mulieres, parvi Γαλάτή, Καταστένψ τε καί τοίς πέριϊ χωρίοις, άπαία- vel magni, cuiuslibet et qualiscumque ordinis sint et πάντων χριστιανών, άρχόντων καί άρχομένων, εύγενών condicioni*, si primi quidem fuerint ordinis, aestima­ καί' Ιδιωτών, πραγμάτευτών ή τεχνιτών, άνδρών ή γυ­ tae doti* nomine conferre dèbênt quinque milia gros­ ναικών, μικρών τε καί μεγάλων, πάσης Mi παντοίας sorum, repositis in hunc numerum praesentibus τά£εώς τε καί καταστάσεως, «I μέν τής πρώτης τάλεως nummis, gemmis, vestibus, cunctisque ceteris rebus, είεν, όφείλουσι διδόναίι διατετιμένην προίκα γροσίων adeo ut dos uiy versa quantitatem illam non efeedat ; πέντε χιλιάδμιν, συναριθμουμένων αύτή τών μετρητών si vero secundi ordinis exstiterint, dotem aestima: άσπρων, τών τίεβαχερικών, τών βουχικών καί λοιπών tione facta tribuendam efferant ad duo milia et quin­ άπάνγων πραγμάτων, ώς μή ύπερβαίνειν τήν ύλην προίκα genta grossMuqi ; si autem in tertium ordinem ad­ ’ τήν ποσότητα τούτην ■ εί δέ τής δευτέρας τάΐεως τυγ­ scripts, do* illi* millia 'quingenta grossorum in toto χάνουν, <χιίχη προιχΟειν δωτεημηρέιήος μίχρι δύο conficienda eet, quin uÜus ex tribus illit ordinibus' χιλιάδων καί πεντακοσίων γροσίων· «i δέ τής τρίτης doti* praestandae numerum 'cuique praefinitum exsu­ τιλούσι τάίεως, έχουσι,προαιοδοτεΤν τά πάντα χύμα perare nunquam audeat. Hisce vero qui inferiore* Synodus Comtantinopolitana, 1736-7. W 44* . κάλεως τολμάν δλως Ιπτερβοάνειν τόν *ν ίκάστη δωρε- res.his venia.datur minori quantitate,eaque indefinita, eMvru Αριθμόν τής προικοδοσίας; τούς Μ κπτωτίρω quintam quisque pro facultatibus dare potest, filias τούτων Υπάρχοντας rat μή ί£αρκούντας προικοδοτήσει aura in matrimonium collocandi ; de fortunatis enim decreto edictum eut, ne sacculorum dena­ μίχρι των τριών πσυγγεΑυν ίχετν άδειαν άδιορίστως hominibus ‘ bi* άλιγωτίρας ποσότητος Υπανδρεύετε τής θυγατίρας rium numerum qui primi, nec quinarium qui secundi, αύτών, ίφ' όσον Αν όφικνίίπηή ίκάστου δύναμις· δ γόρ nec trinum qui tertii ordinis habentur, exsupeifent. διορισμός Μ τών εύπορούντων ίστίν,.ώς μή ύπερβαί- Quae autem hisce pauciora.rant, cum nihil damni νειν τόν δεκαδικόν Αριθμόν τών πουγγείων τούς τής omnium condicioni afferant, nullum facessunt nego­ πρώτης τάβεως όντας ούΗ τόν πεντάδικον τούς τής tium atque indefinite pro cuiusque viribus et arbitrio · δευτίρας ούτε τόν τριαδικόν τούς τής τρίτης· τά δί computantur. τούτων όλιτώτερα, ώς ούδεμίαν βλάβην ίμποιοΰντα τή κοινή καταστήσει, άπολυπραγμόνητά είσι καί Αδιόριστα καί τή ίκάστου δυνάμει καί προαιρίσει συμμετρούμενα. Ne igitur partntes numerum superius sancitum in , Ούτ* ούν οΐ προικίίοντες γονείς τολμάτωσαν τόν άνωτίρω διορισθίντα Αριθμόν άβετήσαι καί ή φανερώς ή dote conficienda audeant aspernari, neve aperte vel κρυφίως ή ίμμίσως ή Αμίσως οίμόήτινι Αλλη μηχανή occulte, per se vel per .alios, vel alia quacunque καί ύποσχίσει ή πρό τού γάμου ή μετά τόν γάμον ratione et pollicitatione, .ante connubium vel post ίπ’ όνόματι προικοδοσίας ή δούναι ή Υπασχίσθαι ή διά connubium, dotis nomine dare vel verbo aut scripto λόγ: υ ή ίγγράφως.περισσότερα τών Ανωτίρω ίν τριττή Β polliceri maiora iis quae supra in trium ordinum τάξει βητώς διορισθίντων Αριθμών, οΰτΐ bl τήν προίκα numeris diserte describuntur; neve generi dotem δεχόμενοι γαμβροί διά πλεονεξίαν Ζητείτωσαν ή δεχί- suscipientes avare expostulent vel accipiant quidquam σθωσαν πλείονα τών διωρισμίνων τούτων, Λλλ“ Απεχί- amplius eorum quae sancita sunt ; sed seposita in τωσαν όπαντες τού λοιπού τής Ιίω τού διορισθίντος posterum qualibet praestituti numeri exsuperatione, Αριθμού Υπερβολής καί τιμάτωσαν τον νόμιμον γάμον connubium observent omnes citra adulterationem άκαπηλερτως- καί άπραγματεύτως, μή είς χρηματισμόν negotiumve ullum, minime ad quaestus opesque per · καί πλούτον βίαιον ήφορώντες, άλλ’ είς συνοικίσιον vim habitas spectantes, sed ad coniugium Deo gra­ θεάρεστον (τά γάρ δσια, φησΙ τό Ιερόν λόγιον, όσΙως tum : nam sancta, secundum divinum effatum, sancte γινίσθω), Ιν* {χωσιν (ι) καί τόν βεόν συναντιλαμβανό- tractanda sunt ; qua ratione Deum habebunt sibi opi­ jievov αύτοϊς καί καβευνύνοντα ευτυχώς τήν ίν γάμψ tulantem ac feliciter connubii consortium moderantem κοινωνίαν καί τά πλούσια αύτου ίλίη φιλαγάθως-αύτοίς necnon uberrimas miserationes suas ipsis pefamanter χαριίόμενον. Καί ούτω μέν ποιούντες καί ύπακούοντες impertientem. Quod si ita quidem agentes, editum καί φυλάττοντες τόν γεγονότα τούτον <ν τή προικοδοσίςι hoc de dote dicenda praeceptum obsequenter serva­ διορισμόν εΓησαν συγκεχωρημίνοι καί εύλογημίνοι παρά verint, condonati sint et benedicti a domino Dèo θφύ κυρίου παντοκράτορας καί {χοιεν τάς εύχάς καί omnipotente, et precationibus votisque omnium sanc­ εύλογίαςπάντων τών άγΙων καί βεοφόρων πατίρων καί torum divorumque patrum susceptis, fausta obtingant δσας Ιδίως ή τού μυστηρίου τελετή ίν τφ εύλογεϊσβαι quaecunique ab ecclesia in celebrando mysterio, dum ,iuu<,.u>s τοϊς iu.s νεονύμφοις ™.υΜΨν,, Απεύχεται · benedicitur matrimonium, novis nuptis singiUatim τόν γάμον ίκκλησιαστικώς C exoptantur. Quod si vero quis, quicumque sft“ ana δς δ’ dv τις καί όποιος ε . υπό κενοδοξίας . ηεφυσημίνος . . τολμήσοι τό άπό τούδε καί είς τό ί£ής άβετήσαι καί inflatus gloria, iam nunc et iq posterum decretum παραβήναι τόν κοινώς παρά τής πολιτείας καί ήμών illud cum a civibus tum a nobis omnibus praefinitum διαταχβίνεα δρον τούτον καί τήν <ν τριττή τάϊει βητώς eamque in tres ordines disertis verbis dispertitam ac διηρημίνην τε καί άριβμψ διωρισμίνην ποσότητα τών numeris descriptam quantitatem nummorum qui in Άσπρων τής προικοδοσίας κατά τόν άνωτίρω ίκτεθίντα dotem conferendi sunt secundum normam superius τύηον, καί θελήσει προσβεϊναι καί περισσότερα ή δούναι expositam aspernari.et transgredi audeat, ac praesu­ ή λαβεϊν ίπ' όνόματι προικός ή τών δίκα πουγγείων ή mat dotis nomine adiicere vel dare vel recipere am­ τών πί,ντε ή τών τριών καί τόν δρον τούτον άνατρίψαι plius quam decem aut quinque aut tres, quos diximus, καί παρασαλεύσαι ποσώς μίχρι καί όβολοΰ ή φανερώς sacculos, decreto illo aliquantulum ve) obolo tenus' ή κρυφίως ή πρό τού γάμου (χ) ή ίπΐ χεϊρας ή ίν sulprerse-eToblaeso, aperte vel occulte, ante ve) post ύποσχίσσ ή ίγγράφψ τε ή άγράφψ, ό τοιούτος, όποιος coniugium, per manus vel pollicitatiqne scripta aut ποτ' άν ή, ώς προδότης γής κοινής συστάφεως καί non scripta, ille, quicunque demum sit, uti publicae ώφελείας. ώς ίχθρός τής πολιτείας καί άναιρίτης τής institutionis utilitatisque proditor*, uti civitatis inimi ' καλής συιιφωνίας, ώς υβριστής τού μυστηρίου καί ίνί cue, liti optimae concordiae eversor mysteriique irri-, _ κοινός _____ λυμεών, ____ άφωρισμίνος ____ ε(η. παρά τής sor, uno verbo, uti omnium pestis, excommunicatus . λόγιρ ώς άγιας καί όμοουσίου καί Ζωοποιού καί άδιαιρίγρυ μακα- sit a sançta consubstantiali vivifica et individua beata ρίας τριάδος, τού ίνός τή φύσει μόνου θεού, καίκατηρα- Trinitate, uno et unico natura Deo, et exsecrandus, ινήθεις άραί). μίνος (ίπονται al συνήθεις Αραί).”ΟΘεν Οθεν είς τήν περί foeçwnntur (Sequuntur exsecrationes consueiaej. consuetae). raro Porro au ad nuius huius τούτου ίνδειξιγ καί διηνεκή I . . καί νόμιμον Ασφάλειαν Ο rei probationem perpetuamque et legitimam confir­ ίγίνετο καί τό παρόν ήμίτερον πατριαρχικόν ίπιβεβαιω- mationem scripto edita est praesens nostra patriqrτήρ'ιον τού γεγονότος ήδη διορισμού τής προικοδοσίας chalis sanctio eius quod modo (actum est dy dote iv ri) βαεΠλευούση ταύτη των πόλεων καί τή περιχώρψ danda decreti in hac urbium regina eiusque subqrbio ; ταύτης γράμμα, κα&στρωθίν κάν τφ ίερφ κώδηκι τής relata -est etiam in sacrum codicem magnae Christi καθ’ ήμας τού Χριστού μεγάλης ίκκλησίας, Ιν ίτει σωτη- - ecclesiae ndgtrae anno salutis millqsimo septingen­ tesimo trigesimo sexto. · ρίψ χιλιοστφ ίπτακοσιοστφ τριακοστφ ίκτψ. t Νεόφυτος ίλίψ θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινου­ πόλεως νίας 'Ρώμης καί οικουμενικός πατριάρχης. f Neophytus, miseratione* hei archiepiscopus Constantinopolis novae Romae et patriarcha universalis. __ _r___________ t Ίερώτατε μητροπολίτη ’Αθηνών, ύπίρημε «ai Καρχε t Sacratissime métropolite Athenarum, honoratisπάσης"'ΕλλάδοςΙ ίν άγίφ κνεύματι άγαπητί άδελφίκαί' aime et exarche totiusGraeciae,dilecte in sancto Spiritu (ι)<χωμεν(Μ. (κ) Addeodaa videtur .· ή μ«τά tôv γάμον. Ctwauoa. fKuicm XXXVIII. Milii' ι , - , . ” «♦ I .. ·■».· 449 Synodus Constantinopolitana, 1730-7· - 450 συλλειτουργό, Εντιμότατοι κληρικοί, εύλαβΕεττατοι Ιερείς λ frater et comininlster; honorabilissimi clerid, raligioχρήσιμοι άρχοντες καί γίραντες καί προεστώτες, καί tistimi sacerdotes, praestantistinu optimatMifrt senos λοιποί ΑπαΕΑπαντες εύλογημόνοι χριστιανοί τής Επαρχίας et procerae ac reliqui univorsi provinciae istius bene­ ταύτης, τΕκνα tv κυρίψ Αγαπητά τής ήμών μετριότητος, dicti Christiani, dilecti in Domino filii mediocritatis χάρις «Γη ύμίν Απασι καί είρήνη καί Ελεος παρά θεού nostrae, gratia sit vobis omnibus et pax atque miseri­ κυρίου παύτρκράτορος καί παρ’ ήμών Λχή, εύλογία καί cordia a Domino Deo omnipotente, et a nobis oratio, votum et condonatio. ' * Πάν μίτρον άριστον, ύπερβασίαι δ" Αλεγειναί. ό όρθός Modus omnis optima res, immoderationes autem καί σοφός Αποφαίνεται λόγος· καί γούτο δήλον Μ acerbae, uti recto et argutp praecipitur proverbio ; πάντων τών Εγκοσμίων καί πολιτικών πραγμάτων διά idque patet in omnibus mundanis humanisque rebus, μόνης τής συμμετρίας συγκροτούμενων καί συναρμολο* quae sola moderatione concretae invicemque com­ γουμΕνων Αλλήλοις καί Αριστα διεΕαγομίνων τε καί pactae optime reguntur et multos in annos conser­ συντηρούμενων Επί μακράν - όπου γάρ Επιχωριάζει τό vantur : ubi enim dominatur et a civitatum incolis μΕτρον καί ύπό τών Ενοικούντων ταϊς πόλεσι συμφυ* accurate custoditur modus, ibi sane res utpote optima λάσσεται Ακριβώς, Εκείσε πάντως τά πράγματα πρός τό constitutione ac dispositione compositae prospere et εύθετον καί ευκατάστατου βυθμιΖόμενα, εύάγωγα δια* citra quamvis angustiam cedunt, vento secundo navi­ τελεί και άστενοχώρητα, καί ΙΕ ούρίας φίρεσθαι παρα­ gandi datur facultas, quies paratur placidaque tran­ σκευάζει τόν πλούν, γαλήνην τε εμποιεί καί ήρεμίάν quillitas, vita, quantum fieri potest, hominibus prae­ άτάραχον καί Ζωήν ώς οϊόν τε Αλυπον καί άλιγοφρόντιδά betur innoxia, mu tis curis vacua, necessitatis «t periδίδωσι τοίς Ανθρώποις, Ανάγκης καί κινδύνων άπηλλαγ- Β culorum expers. At contra nimiarum rerum illa plane μΕνην ΙΕ εναντίας δΕ τό δλως Αλγεινόν τών ύπερβολών acerba clades, quocunque immissa infeliciter pro­ ατύχημα, δπου Αν όπεισφρήση καί Επεισκωμάση κακο- rumpat, gravissima omnibus in rebus clare perspicitur δαιμόνως, πάνδεινον -καβοράται σαφώς tv πάσι θορυ­ et procellosa atque turbulenta, sexcentas miserias βώδες τ' Αεί καί ταραχώδες καί μυρίων θλίψεων ποιη­ affert rerum immoderatarum consectatoribus, qui in τικόν τοίς τάς ϋπερβολΑς μεταδιώκουσιν, εις τό Εσχατον extremum infortunium adducti,.continuis miseriarum τής δυσκληρίας αϊτούς συνωθοϋν καί Αλλεπαλλήλοις procellis agitari coguntur ac ducere vitam fere mi­ . τρικυμίαις δυστυχημάτων καταποντίΖεσθαι βιαΖόμενον nime vitalem.. Quamobrem qui iucuntTe vivere cu­ καί μόνον ούκ Αβίωτον Εκείνοις τόνβίον ΑπεργαΖόμενον · piunt homines, buiusmodi malum vitandi consilio, a δθεν οί καλώς βιοτεύειν Αγαπώντες Ανθρωπος Απώμοτον civitatibus suis uti exitialem morbum illud prohibent, τό τοιούτον κακόν τιθΕμενοι, ώς όλΕθριον πάθος τών ac temperantia omnibus modis cordate suscepta, bea­ ιδίων φυγαδεύουσι πόλεων, καί τό μΕτρον tv πάσι νου- tae vitae multorumque liouorumnon sibi solum, sed νεχώς ΕνστερνιΖόμενοι, εύίωίας καί πολλών Αγαθών ού et posteris auctores videntur. μόνον tauTOiç Αλλά καί τοίς ίπιγινομίνοις παραίτιοι γίνονται. Porro civitatis dioecesisque istius christiani modo ’Επειδή τοιγαροΰν καί οί τής πολιτείας καί Ιπαρχίας ταύτης χριστιανοί ίφθάσαν.ήδή περιπεσεϊν τοιαύτη τινί \ inciderunt in commtinem huiusmodi calamitatem et κοινή δυστυχία τε καί δυσπραγία tE υπερβολής καί miseriam, quap ex immoderatione et endrmitate dotis, άμετρίας τήν Αρχήν λαβούότη tv ταίς διδομίναις προικο- quam puellis tradunt, initium sumpsit : cum enim in δοσίαις τιμς θυγατράσιν αύτών (<ίπικρατησάσης καί γάρ C civitate ista non itasprjdem consuetudo invaluisset άνμθεν συνηθείας tv τή πολιτεία ταύτη μή μόνον δί- nuineratam pecuniam puellis in matrimonium collo­ δοσθαι Ασπρα μετρητά ταϊς είς γάμον ίκδιδομίναις candis non solum,dandi, verum etiam res et fundos in θυγατράσιν αύτών. Αλλά προσίτι προικοδοτείσθαι ταύ- dotem conferendi, oleas videlicet, vites, praedia, au­ ταις καί πράγματα καί κτήματα, Ιλαιόδενδρα δηλαδή, rum, margaritam, vestes haud mediocris pretii, cuius Αμπίλια, χωράφια, μάλαγμα, μαργαριτάριον καί Ρουχικά doni utpote indefiniti accessio paulatim in immensum ου τής τυχούσης τιμής όντα, καί διά τό Αόριστον είναι .crevit ex improvido eorum hominum consilio qui τήν τούτων δόσιν, είς ϋπίρογκόν τινα αΰΕησιν τού lubricis muneribus ad vanas ostentationes temere πράγματος κατά μικρόν προκεχωρηκότος, φιλοτιμίαις efferuntur ; cumque Christianos incolas qui insecuti σφαλεραΐς τών άσταθμήτψ λογισμψ Αδιακρίτως είς Ιπι- sunt oporteret, velint nolint, ad inordinatam huiusδείΕεις ματαίας φερομίνων ήθών, οί τίως ίμπολιτευό- modi immoderationem agere, ea condicione, ut quem μενοι χριστιανοί βιαΖόμενοι Ικόντες Αίκοντες Ακολουθεΐν honoris gradum in re publica quisque obtinuisset ser­ τή τοιαύτη ΑταΕίςι τής ύπερβολής, 1φ’ ψ διασώσαι varet, idicirco innumera mala confertim experti sunt. Εκαστος τό τής ής ίτυχε τάΕεως tv τψ πολιτικψ κατα- Illi enim in summam infelicitatem delabuntur, utpote στήματι Εντιμον, μυρίων κακών Αθρόον tv πείρςι γίνον­ coacti, omnibus facultatibus in dotem puellarum con­ ται' αότοί τε γάρ· ύποπίπτουσιν ίσχΑτη ■ δυστυχή ficiendam consumptis, vitae reliquum in extrema Αναγκαζόμενοι ίκκενώσαι πάσαν αύτών τήν περιουσίαν egestate ignominiose traducere, immo vero mares είς τήν προικοδοσίαν τών θυγατίρων αύτών καί ^τύ liberos tine ullo subsidio praetidiove relictos iniuste λοιπόν τής Ζωής αύτών tv tvteiq Ισχάτη άτίμως δια- defraudare communi rei eiusdem familiaris participaβιώσαι, ού μήν Αλλά καί τούς άρρενας αύτών παίόας titione ad eoe ut ad reliquos fratres ex paterna pietate Απρονοήτους καίΑκυβερνήτους καταλιμπάνειν καί Αδίκως etSegis praescriptione aequis partibus reditura. Quam ύστερεϊν αυτούς τής Ανηκούσης Από πατρικής φιλο­ iniquissimam ineptistimatnque perturbationem, ab iis στοργίας καί νομικής διατάΕεως κοινής καί (σομοίρου qui olim malum inconsiderate invexerunt utcunque Εκ τής αύτής περιουσίας συμμεθΑΕεως μετά τών λοιπών inductam, non' amplius sustinentes iidem christiani, Αδελφών), 1)(ΓΤινος Αδικωτάτης καί Ατοπωτάτης ΑταΕίας quippe qui labore confecti et eximiae suae afflictionis λαβούσης όπώσποτε τήν Αρχήν Από τών ρρό αυτών optime consdi eo paulatim devenerant ut penitus άπερισκίπτως τού κακού προΚαταρΕαμίνων, μηκότι delerentur, conventu omnium habito ceram celsituΑνεχόμενοι οΙ αύτοί χριστιανοί ώς καταπονηΜνκς καί dîne tua initoquè consilio de istiuimodi malo et periίπιγνόντες Εαυτούς μεγάλως στενοχωρηθίντας καί κατά culo coercendo, opus esae consuerunt una omnium μικρόν -κινδυνεύοντας τίλεον ΕΕαφανισθήναι, συνελ- vocqi voluntate ac sententia, immoderationem qui θόντες κοινώς Ιμπροαβχν τής Αρχιερωφγης σου καί dem intempvrantiatnque in dote dicenda pessime συσκεψάμενοι περί τής θεραπείας τού τοώύτου κακού invectam evertere ac delere, terminum vero ponere καί κινδύνου, δείν Εγνωσαν όμοφώνψ βουλή καί γνώμη rei congruum et consentaneum, necnon communi τήν μίν κακώς ίπεισφρήσασαν όπερβολήν καί Αμετρίαν ipsorum condicioni convenientem, ne ex incerto in tv ταϊς προικοδοσίαις τούτην Ανατρίψαι καί Ανασχευά- immoderationes deinde delabantur. Quapropter san­ σρι, όρον δΕ θΕσθαι τψ πράγμαη τόν ίφαρμόΖοντα καί xerunt ut prima dotis dictio constitueretur mille quin­ κατάλληλον καί τφ κοινψ αύτών πολττεύματι συντε- quaginta grossis, universis rebus in dotem conferendis λούντα, Ινα μή τή Αοριστί? τού λοιπού ταϊς όπερβολαϊς in numerum repositis, fundis videlicet, auro, marga- 4$t c ) Synodua Constaotinopqbtana, tTtf-j. 451 nsptnhrruxn. KdmMsv «ri διόγνωσβν, δπως fi ptvArita, aerea stanneeque suppelectili, necnon vestibus πρώτη «ροικοδοσία άπάρχη διωρκΜνη είς gQua nsvrfi- una assignandis, scilicet decem induculis, non plurikovtu γρόσια. δηλαδή πάντων τών πρωκοδοτουμάνων boa, decem vel», duo stragulis cubicularibus cum πραγμάτων φ μϊοον προπβςμίνω!», τού μουλκίου, τοΟ appositis nuptialibus vestimentis st ceteris rebus tra­ ^μαλάγματος, ήοΑ μαργαριταριού, τού χαλκώματος, τού dendis usque ad mininum. Quorum omnium ratione στάγνου, In Η «ri ηήνδιωρισμίνων σύν«βύτοις ÿeu> quam accuratissime ducta a peritis gnarisque aestima­ χικών, ήτοι δίκα ύπθκαμ«σ«βράκων rai ού πλειόνων, toribus ac statuto universorum pretio addendo deduδέκα μπόλΙων, δύο κραββατοστρωσίων μετά τών 4πακο- cendoque singula in unum, quidquid numero mille λουθούντων αύτοίς νυμφικών κοσμημάτων koi λοιπών quinquaginta grossorum universae doti dicendae con­ τών ίπιδιδομίνων μίχΡ< καί τού μωροτάτου* τούτων stituto dofberit, id praesentibus nummis ab iis qui ούν άπάντων μετά πάσης άκριβείας δκτπμωμίνων ύπό dotem dicupt numerandis explendum est, adeo ut «μπίίρων καί «Ιδημόνων διάημητών καί τής γινόμενης numera mille quinquaginta grossorum plene com­ Ù άπάντων τιμής συμποσουμίνης καί συγκεφαλαιου- pleatur ac perficiatur, quin ulla res inaestimata relin­ ' μίνης εις Ιν, δσα άνίλλείψωσιν <κ τού δωρίσθάντΟς. quatur, neve excedatur omnino prae dictus mille άριθμού καθ' δλην τήν προικοδοσίαν τών χιλίων πεντή- quinquaginta numen», sed citra quamlibet exsupe­ - κοντά γροσίων, ίχωσιν άναπλήρούσθαι άπό μετρητών rantiam conculcationemve servetur quippe ab uno­ Ασπρων καί καταβάλλ<σάαι ύπό τών προικοδοτούντων quoque probatus tanquam immutabilis terminus καί ούτως άπαρτΚισάαι καί ττληούσβαι τδν δλον άριβ- finisque primae ac praecipuae doti statutus. Quo μδν τών χιλίων αιντήκοντα γροσίων καί μήτι ΰπολ<ί- praehibito, secundi et tertii ordinis sint ac fiant πτσβαί n πράγμα άδιατίμητον μήτ< ύπιρβαίντσβαι Αλως B dictiones dotis, quae numero tenus incertae quidem τάν άπθίντο άριβμάν τών χιλίων neντήκοντα, Αλλά μίνιιν relinquantur, sint tamen pauciores quam prima mino­ αυτόν άνυπίρβατον καί άκαταπάτητον,καί τούτον γινώσ- resque ac inferiores, servata ve) in istis temperantia κγσθαι παρά πάντων δρον άμ<τάύ«τον καί διορισμόν cuique consentanea, pro eorum qui dotem dicunt κικυρωμίνον τής πρώτης καί tfaiptrou προικός. Μττά facultatibus et viribus et ex pacto quod de communi δί τούτον «{ναι καί γίντσβαι καί δγστίρας καί τρίτης consensu convenerit inter eos qui tabulas nuptiales ' τά£«ως προικοδοσίαι. αίτινις Ιχωσι μίντιν Αδιόριστα sunt confecturi. μίν κατά τόν Αριθμόν, {μπης όλιγωτίρας καί κατωτίρας ποσότήτάΐ καί δποβκβηκυίας τή πρώτη φυλάττουσαι καί αύται τήν πράπουσαν αύταίς συμμίτρίαν κατά τήν Αναλογίαν τής ιύπορίας καί δυνάμγως τών προικοδοτούντων καί κατά τήν γινησομίνην <κ κοινής συναΐσαυς συμφωνίαν μ«ταΚ| τών ποιούντων τά γαμικά συναλλάγ- · ματα. Quam dotis dandae determinationem cum appr<>Καί δή τόν τοιούτον διορισμόν τής προικοδοσίας κατασφαλισάμτνοι καί βίβαιώσαντις κοινή καί όμοφώνψ bassent ac sanxissent una omnium voce ac sententia γνώμη {μπροσθκν τής σής ίίρότητος, διά κοινού αυτών coram sanctitate tua, per litteras subscriptiones, om­ ίνυπογράφου γράμματος καΤωχυρο)ιένου καί τή ύπο- nium habentes et nomine etiam sanctitatis tuae ob­ ' γραφή τής άρχιερωσύνης σου προσίδραμον καί τή καθ’ signatas, cot^ugerunt ad nostram magnam Christi ήμάς τού Χριστού μτγάλη έκκλησίη καί διά κοινής αυτών <’ ecclesiam, ac data communi relatione, rogarunt meάναφοράς Ιδίήθησαν τής ήμών μιτριότητος ίπιβιβαιω- diocritatem nostram, ut illam scripto patriarchal! θήναι τούτον καί παρ’ ήμών διά πατριαρχικού συνοδικού confirmaremus ac synodico ad solidam perpetuamque γράμματος <ίς μόνιμον καί διηνεκή τήν Ασφάλειαν.'Ον firmitatem. Quam postulationem, utpote honestam et ‘ τήν δίησιν εύλογον ούσαν καί δικαίαν καί προς σύστασιν aequam necnon ad rei publicae conservationem, καί ώφίλειαν καί εύκατάστατον κυβίρνησιν τής πολι­ commodum, et liene ordinatam administrationem τείας αυτών Αφορώσαν εύμενώς ΑποδεΕάμενοι, άτε διά idoneam, benigne excipientes, quippe cum iis curam φροντίδος ποιούμενοι τά κοινή συντελούντα τή χριστια­ adhibeamus quae Christianorum communi disciplinée νική καταστάσει καί Ανενοχλήτψ αύτών διαγωγή, γρά- tranquillaeque vitae instituto conducunt, his litteris’ ' φομεν διά τού παρόντος καί Αποφαινόμεθα συνοδικώς scribentes, synodice decernimus una cum sacratissi­ μετά τών περί ήμάς ίερωτάτων Αρχιερέων καί ύπερτίμων, mis collegis nostris antistitibus honoratissimis, dilec­ τών <ν άγΐψ πνεύματι Αγαπητών ήμών Αδελφών καί tis in sancto Spiritu nostris fratribus et comministris, συλλειτουργών, ίνα ό διαληφθείς περί τής προικοδοσίας ut prae dictus dotis dicendae numerus, communi διορισμός, ό κοινή καί όμοφώνψ βουλή καί γωδμη άπα£- summaque consensione ac sententia cunctorum civi__________ r_______ τής _ απάντων τών χριστιανών αύτόθι πολιτείας_ φθάσας_ tatis istiiischristianorum non ita pridem constitutus ac συντελεσθήναι καί διορισθήναι καί διά κοινού ivuiro- praefinitus necnon tabulis, quibus omnes subscripseγράφου γράμματος κατασφαλισθήναί τε κμί βεβαιωθήναι, runt, firmatus ac sancitus, secundum ea quae in comκατά τήν περίληψιν τής σταλθείσης προς ή μάς κοινής muni illorum relatione ad nos missa continentur, quo αυτών Αναφοράς καί διαλαμβάνων τής μίν πρώτης pronuntiatur, ut primi quidem*ordinis dos numeretur ,■ τάΕεως προι’κοδοσίαν συμποσούσθαι καί συναπαρτίΣε» Det perficiatur mille quinquaginta grossi» in'toto, uniin dotem σβαι άπαΕάπασαν είς χίλια π«ντήκοντα γρόσια. συμπε- versis rebus ' * * “ conferendis usque ad minimam ριεχομίνιυν αύτή όλων τώχ πρρικοδοτουμίνων πραγ­ in hac sumnia comprehensis ex accurata ratione a μάτων μίχρι τού ίλαχίστου διατιμήσει άκριβεί ύπό peritis gnarisque aestimatoribus subducta ac proftinδιατιμητών ίμπείρων καί ειδημόνων γινομίνη-καί τών dendis praesentibus nummis ad illud explendum μίτρητών άσπρων καταβαλλόμενων είς άναπλήρωσιν perticiendumque quod dicto mille quinquaginta gros­ καί άπαρτισμόν τών ίλλειπόντων άπό τής {ιηθείσης sorum numero forte deerit, quin exsuperetur omnino ποσότητος τών χιλίων πεντήκοντα γροθιών χωρίς τού tollaturve determinatio ista ad illum constituendum ύπερβαίνεσθαι όλω< καί άθετείσθαι τον <π’ αύτή κυρω- sancita ; utque reliqui duo minores inferioresque dotis Μντα διορισμόν τούτον, ναι μήν καί αί λοιποί δύο dicendae modi, secundus scilicet’ et tertius, adhibito έλάττονες καί ύποβεβηκυίαι τής προικοδοσίας τάΕεις, ή pauciori numero impendiorum cum numeratae pecu­ τε δεύτερα καί ή τρίτη, άδιορίστως δι’ όλιγωτίρας ποσό-. niae tum, rerum de communi eorum consensu ii quibus • τηήος δαπανημάτων Ιν τε' μετρητοίς χρήμασι καί πράγ- \ nuptiales tabulae conficiuntur convenienter ad cuius­ μασι κατά κοινήν συναίνεσή fttwtù τών τά γαμικά que facultatem et copiam ex pari aestimatione consti­ συναλλάγματα ποιηύντμινάναλόγώς πρός τήν δύναμιν tuendarum, fiant secundum rationem supra expositam, καί ευπορίαν αύτών μετά τής όμοία< δ»ατιμήσ«μς διορι- quippe quae honeste et commode comparata ac san­ σθεΐσαν γίνεσθαι κατά τάν ίκτεΜντα άνωτίρω τρόπον, cita communi quidem disciplinae et bene ordinato ’ οοηφι, ώς εύλόγως rai συμφερόντως άποπερατωθείσάν τε καί ■ totius Christianae istius multitudinis insti . adhuc * dwoyarfitlgus «ri πρβς κοινήν σύσταΑιν «ri εόκεπά- eat, publicam, autempemiciem ex nimia .i 1« ♦53 Synodus CcaMtantÜMfnUtan·, 1736-7. στβτον διαγωγήν βλου τού αώτόβι xpwnmmtoO woIutsù- A mdefinitae immoderatione promanantem et antunsa ματος άφορώσαν καί τήν έκ τής άμΐτρίος^αΐ όπ«ρβολής exitium atque apertissimam iniquitatem, quacum τής προητησαμένης 6«*Ρ*τΜς τών wpqmateMW κοινήν parente* datam daturi tum neglegendi mare· liberi mrauAtOpfav καί tofcrrov Α^ανισμόν nd προφαναστάτην oblaeduutur, evertat ac deleat, paterni amoris afficio Αδικίαν τήν έπακολουθούσαν «Ις τ< τούς «peutebateùv- a legite*· sancito ia pristinum statdm reetituto ne τας γονιίς καί τούς καταλψ««»ομ4νους αύτών δρρινας servato, iam nunc et- in poetarum plane obtineant παίδας uspaipoùoav καί dvarptaeuoav aol τό έκ τών auctoritatem vimque certam et. immutandam per νόμιμο όφ«ιλόμ<νον δίκαιον τής πατρικής φώοστοργίας aevum omne, inviolate ab omnibus custoditi et exer­ άποκαθιστώσαν καί διασψίουσαν, ΑψτΟιουσαν πάντως citi secundum illam, quae tecta est, determinationem. έχιιν Από τού νύν καί «ίς τό Μής τό κύρος καί τήν Ne quia omnino adversu» ea quae sancita eunt dicere (σχύν βίβαίαν καί Αμκτάθιτσν <1ς αΙώνα τόν δτταντα, aut tacere audeat, dotem praeter numerum hunc φυλατέδμένην καί ένκργουμένην παρά πάντων άπορα- constitutum conficiendo, sed ea quisque servet, plane βάτως κατά τον ττγσνότα τούτον διορισμόν, μηδένος comprobando civitatisistiu* decretum summa omnium τολμώντας τό σύνοδον Αντ«π*ίν καί Αντιπράίαι τοίς aententia datum. Omnes autem ex vobia qui istic διωρισμένοις τούτοις καί προικοδοτήσαι ύπέρ τήν bio­ Christianos agitis, quotquot qualesque fuerint, qui ρισθ*ίσαν ταύτην ποσότητα. AU’ όφκίλωσιν Α^αίάπαντις illam de dote danda determinationem tollere ac proστέργιιν καί «ύαριστιίσθαι τή κοινή καί όμοφώνψ rumpere arroganti animo praeaumpaennt, ultro transγνώμη Vai &ποφάσ*ι τής ποΧιτιΙας τούτης* όσοι δέ xai gredientes, si primi quidem ordinis exstiterint, mille Οποίοι i£ υμών τών αύτόθι χριστιανών δοίοκοπούντι quinquaginta grossorum numerum ex aestimatione Χογισμψ τολμήσωσιν άθϊτήσαι καί παραβήναι τδν γ«γο- cum numeratae pecuniae tum reliquarum omnium νότα τούτον π»ρί προικοδοσίας διορισμόν, καί ή τής rerum usque ad minimam concretum, ut supra dictum πρώτης τά£έως δντ*ς βέλήσωσιν ύπιρπηδήσαι τήν τών est, aut, si secundi vel tertii ordinis fuerint, petulan­ χιλίων Λντήκοντα γροσίων <ν τι τοίς μιτρητοίς καί ter tollentes ac perrumpentes minorem eum dotis Χοιποίς διατιτιμημένοις όπαίάπασι πράγμασι μέχρι καί dandae ac primi ordinis numero inferiorem niodum, τού μικρότατου, καθώς Ανωτέρω δι«ίληπταμ ή τής δ«υ- ipsis quidem contrahentibus de communi consensu τιρας καί τής τρίτης τά£ιως δντιςτοΧμήσωσιν άβιτήσαι congruenter convenientem, atque commota pefturbaκαί παραβήναι τήν Αναλόγως έφαρμόϊουσαν αύτοίς tiopp quadam eversioneque eius quae ad publicum όλιγωτέραν καί ύπιρβιβηκυίαν Από τής πρώτης τά£ιως commodum tacta est determinationis, atque sive ποσότητα τής προικοδοσίας κατά τήν κοινήν μιταΕύ parentes voluerint a^te vel occulte aut alio quo­ τών συναΚλαττόντων συμφωνίαν, καί προ£ινήσωσι cumque modo filiabus suis quicquam dare ac polliceri σύγχυσίν τινα jpi άνατροπήν τού πρδς κοινήν ώφέ) <ιαν praeter numerum illuni mille quinquaginta grossorum γεγονότος διορισμού τούτου, καί ιίτι οι, γοντίς φανιρώς primo ordini constitutum, sive aestimatores alteru­ ή κρυφίως ή καθ’ οίονδήτινα Αλλον τρόπον βέλήσωσιν trius partis gratia sincere et citra quamlibet perso­ ύποσχιθήναι καί δούναι ταΐς θυγατράσιν αυτών υπέρ narum acceptionem rationem non duxerint ac ne­ τήν διορισθέϊσαν ταύτην μέχρι τής πρώτης τάΐέώς τών glecto aliquantulum communi illo rei publicae termino χιλίων πιντήκοντα γροσίων «Ιτι οι διατιμηταί χαριΖό- causa.fuerint cur non corrigatur publicum malum et μίνοι τψ ivi μέρέι ού ποιήορχτι τήν διατίμησιν Αδόλως morbus et infortunium, illi tanquam rei publicae καί dvtu ττνό^φιλοπροσωπίας καί παραβλέιρωσι ποσώς conservationis onmiumqiie vestrum disciplinae pro­ τόν κοινόν τούτον δρον τής πολιτείας καί γένωνται ditores ac fraudatores, cuiuscunque ordinis sint vel αίτιοι τού μή διορθωθήναι τό κοινόν τούτο πάθος καί gradus, excommunicat! sint a sancta vivifica consub­ νόσημα καί δυστύχημα, οι τοιοϋτοι ως προδόται και stantiali et individua Trinitate, uno natura solo Deo έπίβουλοι τού συμφέροντος τής πολιτιίας καί τής κοινής (sequuntur solitae exsecrationes). Quare ad huius rei συστάσεως καί ιύτα£ίας υμών άπάντων, όποιας Αν probationem ac perpetuam firmitatem scriptae sunt ιίησαν τά£«ως ή βαθμού, άφωρισμένοι ιΓησαν παρά τής istae nostrae patriarchicaeet synodicae confirmatrices άγιας καί ίωοποιοϋ καί όμοουσίου καί Αδιαιρέτου τριάδας, litterae ac vobis civitatis illius christianis datae. τού ένός τή φύση μόνου θεού (έπονται αί συνήθεις άρα<). "Οθεν εις τήν περί τούτου ένδεώιν καί διηνεκή Ασφάλειαν έτένετο καί τό παρόν ήμέτερον πατριαρχικόν συνοδικόν έπιβεβαιωτήριον γράμμα καί έπεδόθη ύμίν τοίς χρισηανοίς τής πολιτείας τούτης. ’ Anno salutis MDCCXXXVII, mense aprili. Έν έτει σωτηρίψ φψλΖ* έν μην! Απριλίψ. 8YNÎ0DD8 00N8TANTIN0P0LITANA habita pro eligendo patriarcha Hierôsolymitano »737Meletius,patriarcha Hierosolymitanus, senio aeque ac aere alieno confectus, munere se abdicavit anno, ut videtur, 1737 in finem vergente vel 1738 ineunte. Etsi enim dies, qua sede abiit, non probatur certis documentis, tamen ex epistola, die 11 februarii 1738 data, qua Parthenius, successor eius, Theophani Petrae metropolitano nuntiat translationem suam a sede Caesareae Palestinae ad sanctae divitatis thro­ num,. Itaud immerito coniici licet cum Meletii abdicationem tum Parthenii renunciationem paulo ante contigisse. Epistolam hanc jeoofer, si libet, apud A. Papadopouloe-Kerameua, Άνάλικτα ΗροσολυμνΖΓικής σταχυοΧογίας, t. Π (Petropoli, 1894) PP- 34®-349· Libellus, quo dignitatem deposuit Meletius, asser­ vatur in codice τού Kpnfou, p. 381, et in coffioe τού Κυπρίου, p. 691, quorum prior mmaro t, posterior numero a signatur in tabulario patriarchatus Constantinopolitani. Annum tamen 1739, quo datus libellus in utroque codice significatur, plane falsum esse ex supra dictis satis constat. Quibus in litteris non abdicationem tantum exhibet Meletius, sed etiam humilem et supplicem obsecrationem ad Neophytum, patriarcham oecumenicum, ad sacrae synodi antistites, ad civitati* procere* tactam,ut patriarcham Hierosoly­ mitanum canonicis suffragiis renuntiant Parthenium, Caesareae Palestinae métropolitain ; qui re vera in Meletii locum a sacra synodo suffectus est, Ut ex actis electionis eius immemorato codice τού Κυπρίου, p. 697,.ostenditur. Exstat in eodem codice p. 695 Parthenii gratulatio ad synodum post electionem habita. 455 Synodus Qw»·», «737r V 8YN0DÜ8DI0XCK8ANA CRMttNSIS ' Μ «737? Synodus dioecesana Crementi*, celebrata anno 1737, tab Ludovico Cahno, episcopo Crementi*. Exstant constitutione· synodale· in opere cui titulus : 45* ? .... Synodus diœcesana Crementi*. Brixia.·, Brizzardi, 1737. In-*·. — (Piacenza, civica. — /fse non vidi,) SYNODUS DI0KCK8ANA VIRDUNKN8I8 >737 Synodus dioecesana lirdunensis, celebrata anno Charles-François d’Hallencourt, évêque et comte de 1737, sub Carolo Francisco de Hallencourt, episcopo Verdun, prince du saint empire [Insigne] A Verdun, de l'imprimerie de Nicolas Hyacinthe Fonart, impri­ Virduuensi. De hac synodo confer opus cui titulus : meur du roi et de ·. e. monseigneur l'évêque et comte Statuts généraux du diocèse de Verdun, publiés au de Verdun, prince de s. empire, MDCCL. synode général tenu au palais épiscopal, le -8 avril b Parvissimum in-4·, vj-89 p. - (Paris, St-Sulpice.) 1750,par monseigneur l'illustrissime et excellentissime 8YN0DU8 DI0BCB8ANA F0GARA8IEN8I8 Ecclesiae Rumenorum unitae (graecq-catholicae) in Transiivania atque Hungaria . Blasii (Balasfalvae), die 16 januarii 1738. Agebatur de monasterio Basilianorum aedificando Illasii, in nova residentia episcopali. Imperator Caro­ lus VI, diplomate 23 decembris 1715, sedem Fogarasiensem dominio Szamosujviriensi (1) et Als'ô-Szombatfalvensi (2) dotaverat, cuius proventus erant 3000 florenorum. Episcopus vero Klein hoc dominium lucrose cum Blasiensi commutavit.et rnaio mense 1737 hic residentiam fixit.Potior curaAunc ea erat,ut mona­ sterium erigatur,cuius monachi divino cultui deceqter incumbant, episcppo qua .capitulum assistant, iuven(i) Rumenice : Gherri ( 2) SAmbkta de in Transilvaniae ctimHatu Fugara». Cfr. acta synodi anni 172$, p. 253. tem instruant.missionaries agant. Aerarium imperiale pro hoc aedificio iam suipmam circiter 800Ô floreno­ rum destinaverat, sed Contributio quoque cleri uniti postulabatur. Eô fine episcopus synodum indixit, celebrandam Blasi i die 26 ianuarii 1738. Decreta sunt 25.000 florenorum, sub variis conditionibus, quas videre licet in actis vulgatis a I. Moldovan, Acte sinodali ale basericei romane de Alb'a lulia sl Eogarasiu, (Blasiu 1869 et 1872 2 ψ>1.), vol. Il, pp. 93-5. Uberiores circumstantias invenies apud Dr.^.Buneu, Episcopal Ioan Jnocenlia Klein,(Blaj 1900),pp.’13-6; et N. Nilles S. J., Symbolae ad illustrandam historiam ecclesiae orientalis in' terris coronae *s. Stef>ha>n, (Oeniponte t88; ), p. 533. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1738 mense ianuario. Celeberrimo monasterio S. Mariae, dicto Neamone, ianuario, indictione prima, promulgavit sancta syno- . in insula Chio, iam inde ab anno 1045 '“f praecipua dus Constantinopolitana ad confirmandas omnes et haud pauca dederunt cum imperatores tum patriarchae singulas praerogativas variis aetatibus concessas cum Constantinopolitani, quorum nonnulla videre est apud coenobio ipsi Neamone tum eius metochiis. En prima clarissimos editores Fr. Miklosich et Jos. Mùllér, σιτιλλίου verba : Τά καλώς wort ΙναρΙάμενα' καί in' Acta et Diplomata graeca medii aevi sacra et pro­ άγαβψ καί συμψίροντι τίλει τήν άρχήν ΙηοικοίΜμηΜντα fana, t. V (Vindobonae, 1887), pp. 1-13. Quae privi­ τε καί συντελεσΜντα. Subscripta episcoporum nomina legia vel post captam a Tureis Constantinopolim rata sunt haec : 6 Καϊνσταντινουπόλους Νεόφυτος, — ό habuerunt, inimo veteribus nova addiderunt antistites y Καισαρείας ΠαρΜνως, — δ KuÜkou 'Avoriaç, -- δ ΝικοConstantinopolitani editis σιγιλλίοις bene multis, μηΜας - · -θκόκλητος, · — ·δ -Νικαίας Καλλίνικος, - ό XaV quorum tamen maior pars petiisse videtur. Unum' κηΜνος Καλλίνικος, - ό Topvêflou Άνβιμος, — 6 Βιΐύης alterumve nuper publici iuris fecit Joachim Phoro­ Ίωαννίκιος, — 6 Σοφίας Αναστάσιος, — Ô Αίρκαιν Σα­ pulus, patria Chips, in ephemeride quae inscribitur μουήλ. E codice patriarchid tabularii numero; signato Εκκλησιαστική ’Αλήθεια. Temporum ratio postulat ut edidit J. Phoropulus in Εκκλησιαστική 'Αληβείμ, hic saltem illud memoremus quod anno 1738, mense t. XIX, (1899), pp. 294-298. SYNODUS DI0KCK8ANA BITURI0RN8I8 1738 aprilis 24 1 . » · ** Synodus dioecesana Bitiiricebsis, celebrata die 24 Ordonnances synodales de monseigneur l'illûstrismensis 1 aprilis anni 1738, sub Frederico Hieronymo sime  révérendtssime Frederic Jeroeme Deroye de de Roye de La Rochefoucauld, archiepiacopo Bituri- laRochefoucauld, patriarche archevêque de Bourget, censi. > primaUdes Aquitaines, conseiller du roy en see cooExstant coostitationee synodale* fa opere cui seils. JywsQwK.J A, Bourgee, de l'imprimerie de la titatas: Y . U.ÙÆU f J .............. . . . ' j f \ ' 457 . ■ ■ ■ · SynodusBfariceMt·, 173· UpriHs 14. v. Jacques Boyer, impnmeur-libraire''de monae^neur A l'archevêque, 1738. Avec. privilège du roy. · In-4·, 13 p. — (Bourges, sémiiuûro',· Paria, Bibl. nat.B>745). ' ' ' ' ' ■— - .iiin.ii. . - .THpautw .. .i..,,· imi·»· · . 45* . Pag. 1$, haec staêûta\ditk sunt in synodo dioeoe*M celebrata x^priHs ifj·.· 'TVHI-a.-ίΧ,ΙΙ MirWWMIji .Ilf o 1738 jvnH 18-9· Synodus dioeceaana Autissiodoreusis, celebrata xerre dans le synode tenu à Auxerre on 1738. Paris, diebus 18 at 19 mensis junii anni 1738, sub Cando 1745. — (Bourges, séminaire. — Ipse non vUi). Daniele Gabriele de Postel de Lévi, de Lubiêre, de 3. Ordonnances synodales de monseigneur l'illusCaylus, episcopo Autisriodorensi. * trissime et réverendissime évêque d'Auxerre, publiées Exstent corÿtitutionee synodales in sequentibus * dam le synode tenu au palais épiscopal d'Auxerre, operibus: , le 18 A 19 juin 1738 & homologuées an pariemetA i. Ordonnances synodales de monseigneur l'illus- par arrêta de la cour des 3 mai A 5 septembre 1741. trissime et réverendissime évêque d’Auxerre, publiées Seconde édition. [/urigne]. À Auxerre, chet François dans le synode tenu au palais épiscopal d'Auxerire, le Fournier^mprimeur-libraire de monseigneur l'évêque 18 A 19 juin 1738 A homologuées au parlement par B & du clergé, M.DCC.UII. arrêts de la cour des 3 mai A et 5 septembre 1741. In-ix, 448 p. — (Paris, St-Sulpice). Pag. 194-445, A Paris, de l'imprimerie de Philippe-Nicolas Lottin, appendix documentorum ad hanc synodum ‘attinenimprimeur - libraire, rua S. Jacques, à la Vérité, tium. M.DCC.XLII. 4. Ordonnances synodales de l’évêque d'Auxerre, In-4·, XXVIH-Î70 p. s· édition. Paris, 1753. In-xx. — (Sens, séminaire. — 7/w non vidi). 1. Ordonnances synodales de Mp l'évêque d'Au- .8YN0DU8 C0N8TANTINQP0LITANA 1738 menae iunio. Georgius Zambetes, sacerdos Samius, templum sibi et heredibus contra episcoporum improbitatem sanctae Sophiae martyri dicatum propriis sumptibus tueretur. Votis eius annuit sacra synodusedito sigillio, exstruxerat non longe a'civitate' Carlovasii in pago his vertus incipiente : θιοφιΜστατι άρχισηίσχοπι vtilgo dicto ΝιοχάκΗ. Quod cum timeret ne sibi assu- Σάμου καί Ικαρίας, etc. Illud publici iuris feçit Epami­ merént archiepiscopi Sami et .Icariae utpote villam nondas StamXtiades in actis annuis quae inscribuntur : ' rusticam iuxta templum prae dictum' possidentes, c Έπίτηρΐς τής ήγιμονίας Σάμου, t. I (Sàmi, 1875), . synodum CohstantinopoliUnam missa epistola roga- pp. 1x5-127, omissis tamen episcoporum agbscriptiovit, ut ecclesiam' instructam cum omnibus affixis et nibus. Datum est anno 1738, mense iunilF --rf SYNODUS DI0ECE8ANA P08NANIEN8I8 t 1738 julii 7-9 Synodus dioecesana Poenaniensis in Polonia, cele­ brata diebus 7, 8 et 9 mensis julii anpi 1738, sub Stanislao Josepho Hosio, episcopo Posnanienti. De hac synodq confer opus cui 'titulus : - F Λ{ SYNODUS DI0XŒ8ANA AUTI88I0D00N8I8 ’ | '7 | ' —SS3KS?S*53CSgPgC11 il I 1 'S [Chodynski et Likowiski], Decretales summorum pontificum, pro règno JPolomae et constitutiones synodorum provincialium et dioecesanarum regni e/'usdem, (Posnaniae et Varsaviae, 1883), 1,1. ' CONCILIUM PROVINCIALE TARRACONENSE 1738 Septembris 18-novembris 13 Concilium provinciale Tarraconense, celebratum d VII soesio. Illffius d-grchiepiscopus proposuit syn­ dic 18 mensis septembris ad diem 13 mensis novem- odo ut, antequam amcordtae de Eubaidio cum regio bris anni 1738, sub Petro Coponi y Coponi, archi-" delegato ineundae subscriberet, appellatio adveni» episcopo Tarraconensi. gravamen, quod provincia ex parüm aequa onerum partitione fegret, coram authenticis personis inter­ Convocavit concilium Tarraconem eique praefuit poneretur ; idqué ut fieret, concilium probavit. Haec illitus archiepiscopus d- Patrui Coponi; aflticnmt autem appellatio in eo posita fixit, ut coram aliquol vero illlhi dotnini d. Bartholomaeui Camacho Ma- viris primariis municipii significaretur, paritionem duello, episcppus Dertusentis ; d. Raymundus de subsidii ab apostolico commissario. generali sanctae ’ Marymon, episcopus Vicensii;d. Gregorim Galindo, Cruciatae Actam, quoad partem huic provinciae imepiscopus Illerdensis; d.BalthasarBastero,episcopus ' poni solitam, modum excedere, eamque obrerqconGerundensii ; d. Josephm Stephands Noriega,episco- cilium ad s. sedem provocare. Quod ut constaret, pus Celsonensis; procuratores itldwdominid.Georgii concilium eosdem viros, apud quos de gravamine Curado et Torreblanca, episcopi Urgellentis,et vicarii significarat, testes rei actae designavit. Simul bis capitularis Barcinonensis, cum multis syndicis et pro- appellationis schedulam tradidit ; qui sani receperunt, curatoribus monasteriorum, capitulorum et cmnmu- idque instrumentum (quod 'apostolos nominabant) * nitatum provinciae ecclesiasticae. ' ultro subscripserunt, ut appeUatiooem a ooocilio fccCelebratae sunt a die 18 septembris usque «d di«n tam eme comprobaretur. Synodales, quittai ejus rei 13 novambria n MHicoM. cwauumdata est, se uagotiuta «outadaae retulerunt. .. ' . ' Concita· Tarraconense, 1738 septembris il. VIU sessio. Prior oonvuetM regii otordâns mffi-λ .■ ■ . Sancti*** ' tattedeetinaenoetroe ta Mrarota e synodo petliit, Vestine beiktitadmis humflte at obaequentissimus • oAtasa s. Patri Armeagàatti, dioecesi TarraooDMHÎ 'jMt ΙΟίβΠΙ {MVÿtaclMB. tamtam «urant; ori petitioni synodus annuit Ztatra sysitai ta «r■ fies^ensuM s. rsngrsgsrfibwfi /Utaum. PlWMCiM TefTMQM*. Concessa' a sac. rituum congregatione de anno 1689 facultita lutitandi in dvitete et dioscetiTamconenti b. PotnteArmoaqpudinerdmia bqatae Mariae virginis officium et missam beati Petri Armengaudi martyris de Meroota redemptionis captivorum, nobilia virtu­ sub ritu duptid mineri cum oratione et lection&us se­ tum ac miraculorum fatigate protestantur. Homo cundi nocturni propriis, sub die «4 januarii 1688 pro enim regite cteroa natalibufacalcatte mua* illecçbria, ordine beatae Mariae de Merata approbatis, cumque martyris gloria diffissa sit, ac in dies magis honoribus et divitiis ac religioeum exortae caritatis b. praedicti ... institutum amplexus, tam'ardenti in Deum et proxi- magiaque fidelium devotio per uni versam provinciam mos amore flagravit, ut sanguinem et vitam paratus Tarraconensem augeatur : ll|ius synodus provincialia proftmdsra, Det gloriam verbo et exemplo mirifice sac. rituum *emxe ------------supplicavit, ·=— ----------quatenus propagaritet animarum saluti impense prospexerit, praedictum og cara missa iisdem modo et forma, Tarraconensi concessura fuit, ad se dans in pignus pro redemptione multorum. .Cari- B quibus in - tatem istam admirabilem oratione, jejuniis, vigiliis’, universam praefatam provinciam extendere dignare- . incredibili corporis castigatione alifaque heroicis vir­ tur. Et sacra eadem congregatio ad relationem eAi tutibus cumulavit. Quibus martyrio jam maturus, a ,et rffii dfii cardinalis Belluga gratiam juxta petita barbaris mahometanis suspendio damnatus est. Sed concedi posse censuit, deleto nomine Armengaudi ita spectaculum factus mundo, Angelis et hominibus, ab oratione, si sibo domino nostro visuin fuerit. Die e vili ligno suspensus praesenti bAae Virginis ope I septembris 1739. Et lacta deinde per' me secretarium de praedictis servatur illaesus. Superstes per decennium in abdi­ tum locum et ab hominum consuetudine semotum se eidem sitio domino nostro relatione, sanctitas sua recepit, ubi Deo et sibi vacans, ab hominibus nihilo- benigne annuit. Die 11 ejusdem mensis et anni 1739. n.inus conquisitus, varia ejs tribuit sanitatum genera, C.,'cardinalis de Sfaisita, praefectus. saepe bAae virginis apparitione et colloquio dignatus, J., patriarcha Htcrosofytaitanus, secretarius. et quamplurimis patratis miraculis, in oppido Guardia Pratorum dioecesis Tarraconensis postremum diem a * In eadem sessione, pater provincialis Ordinis 'se praenuntiatum felidterclausit. Tot autem post mortem signis ac portentis coepit servorum b. Mariae-synodo supplicavit, ut officii clarescere, ut maxime statim fuerit populis venera- s. Peregrini Latioso extensionem ad totam provin­ tioni.Cultum hunc tamquam ab immemorabili tem- ciam a s. sedi peteret.;’quod literis die 15 oct. 1738 poris cursu rite beato martyri Petro exhibitum sAua ad ss. pontificem datis factum est. dominus Innocentius felicis recordatiohis pape Kflc XVIII sessio. Relatum est de litteris regis, regis,qfficonqfficonpost multa saecula declaravit, et anno 1687 prae- cil hostiam et oblaticmem noluit, corpus aptavit Filio suo, in quo cor ejus ofierretur Deo patii hostia in ' odorem suavitatis t ΰηι emt seta', statim humana • ■ . 'sstaÿ Ai fs 01 Concütam TanhcorMi··, 1738 aeptambriaiS, carne indutu* clamavit ad Patrem Filia», tt legem j tuam «'· Mrrffe cordù a·*·. Profecto cordi amantimiino Flü Dei devincta corda nostra fateri cogimur, quod no* amaverit, priusquam diligeremus eum ; quod no* proprio (anguine expia­ verit, etiam postquam mortuus .est pro ndbia ; quod fio* cordi* sui petalo sapidissimo in sacramento cor­ pori» sui quotidie pascat,etiam post accepta* in eodem sacramento KeUfataramhominum corpus Domini non dijudicantium injurias ; quoji denique 'in coelis etiam ad dexteram Patris sedens, divitia* amoris sui ex aperto latereJn terras benignus effundat, eundem Patrem continuo interpellans pro nobis. Vulnerata itaque corda nostra vulneribus caritatis tractaque ejusdem caritatis vinculis decst sane dulcissimum cor modis omnibus colere, novis quoque adinventionibus venerari, quod ut corda nostra sibi devinciret, notas quoque fecit in populis adinventione* suas. Age igitur, pater sancte, et piis catholici regis nostri precibus,^ universorum fere Hispanorum praelatorum 1 votis, jam dudum huic sanctae sedi reverentem expo­ sitis, fervidis populorum desideriis, quae erecta jam sacro cordi altaria plurisbusque in locis solemnes tributi cultus satis explicant, etiam ab hac synodo vehementer exoratus annue, quae sanctitatis vestrae pedibus humiliter provoluta, hanc gratiam toto cordo deprecatur una cum paterna apostolica benedictione. Deus optimus maximus ad felicissimum sui populi' regimen' sanctitatem vestram diu servet incolumem. Tarraconae, die 13 novembris 1738. " 0a . Qui varo secus fecerint, poena riginti libraram aut aiü* poenis, adhibiti· etiam, ri opus ftserit, censuris ecdesiasticte, ordtaarioran arbitrio sever* ooitftaantur et corrigantur. Reverentia, devotio et integritas in horis canonicis ■persolvendis et. ifldu rffûmfe peragendis commen­ datur. ' ■ ». Cum nihil frequentius inculcatum et strictius per, concilia et patre* commendatum offendamus, quam quod clerici officium divinum studio·· persolvant ac devote peragant : animadvertente·, pleroaque eccle­ siasticorum sui muneris et saluas immemorés, non solum quando privatim récitant, sed' etiam (quod magi* dolendum) in choro publice recitante· aut pol­ lentes, divjno officio, immo Deo ipri irreverentiam et injuriam irtogare, nec suo rite muneri et oneri, con­ fusa 'et praecipitata pronuntiatione et modulatione, satisfecere : praecipimus et sub tremendi judici* stric­ tione (1) mandamus, quatenus dignitates, canonici, bénéficiât! caeterique clerici divinum officium non cursim et festinanter syncopando percurrant, sed tractim, clare, distincte ac devote recitando vel psal­ lendo persolvant, cum debita videlicet morula in medio cujuslibet versiculi et sine confusione et per­ mixtione finis unius cum principio alterius versiculi subsequent!*. Contravenientes autem poenis pro de­ licti· [et] excessus qualitate compescendos fore decer­ nimus. , Et quia officii divini in choro integre psallendi et Beatissime Pater : recitandi pensui et oneri minime satisfieri certius, Vestrae sanctitatis humilis et obsequentissimus putamus, nisi,psalmorum, Canticorum et hymnorum filius, synodus provincialis Tarraconensis. versiçuli, qui alternarim organo canuntur in choro, Petrus, archiepiscopus, praeses. clare et distincte, ut. ab omnibus audiri et intelligi facile possint; pronuncientur ; idcirco eos, quibuschori ecclesiarum cura committitur, ih Domino ex­ hortamur, quod duobus vel saltem' uni ex adstantibus CONSTITUTIONES , ■· t ad faldistorium injungeant, qdatenus versiculo* illos, />r abusibus in musica corrigendis et a templo Dei quo* organum cantat, alta, distincta et devota voce pronuncient, ut omnes choro interessentes eos perci eliminandis. piant et intelligant. i. Dolentes maxime, musicos concentus, qui ad Praetereafxum clericos, in sortem Domini vocatos, infirmioris populi devotionem fulciendam ac suble­ ut sint sanctitatis domus Dei zelatores et religiosi vandam in Christianorum templis admissi sunt, hac cultus ministri, potissimum'deceat populum aedifi­ nostra tempestate ad lasciviam potius quam pd pieta­ care, non autem interturbare, distrahere aut in ullo tem allicere (abjecta quippe veteri illa ecclesiastici .offendere, quod plurimis synodalibus constitutionibus cantus gravitate ac simplicitate, musici frequentius eis,injunctum est, inculcantes, stricte praecipimus et jam profanos (ne dicamus iqinus pudicos) modulo*, prohibemus, ne videlicet, maxime dum officia divina theatricam lasciviendam feminarum melodia aemu7 in ecclesia celebrantur, sive intra sive extra chorum, lantes et redolentes, divinis laudibus inspergunt, qui­ intéressé [......... ] (») aut cum saecularibus multoque bus fidelium mentes ad. terrena magis et illicita quam minus cum mulieribus mussitent, perstrepant aut colad coelestia desideria provocari et excitari dignoscun­ lpquantur,sive risus aut vana quaelibet intermisceant, tur ; nec verentur divinam illam majestatem, quam rive per ecclesiam aut ecclesiarum atria et claustra videntes Angeli contremiscunt ; n*c debitus defertur deambulantcsvel prae foribus ad ostia stantes, adstanhonor, quinimo spernitur locus; ubi sacratissimus tium fidelium oculos offendant/ et piorum montes . Christi sanguis^calicelibatur.ubivenerabilecorpussub distrahant. Alioquin similes fient sceleratis illis sacérspeciennd velamine fidei oculis cernitur) ; eapropter o dotibus, filii* Heli, quo* reprehendit scriptura sacra, hujusmbdi pernicioso* abusus, ne in dies indolescant, qui homines · sacrificiis Domini retrahebant. resecare ac procul eliminare- volente·, s. a. c. manProhibemus insuper, sub poena decem librarum aut damus et striet* inhibemus, rie deinceps in cathedra-, aliis ad arbitrium ordinariorum,r'fieri spectacula aut libus.collegistisceterisque ebderiis,etiam regularium, Judtara quMCHtnque risum «xdtahtia et officia divina praesertim infra missarum solemnia, et quando augu- strepitibus perturtantia.necnonyabo* ludo* et larvas, stissimum eucharistiae sacranwntum fidelium vene- in qnibu· pueri, adolescentes aut quicumque alii per' rationi expositum Aserit, scholae cantaram magistri, sonas sacras vel religio··· par jocum feritantur, aut * organisme aliique murici omnes lasciva ili· aut minus quandoque ad hoc (quod summum nefe* eat) religiodecora et non gravi «t rimpfici musica in ctattn et ris sacri· aut eccleriaStià· ornamentis et vestibus vel organo aliisve instrumentis musici· utantur ; ipriaque etiam ritibus abutuntur, in eoclnsii» etiam regularium, dumtaxat hymnos, psalmorum versiculo· «ut aha pia in diebus natalis domini, m. Innocentium aut aliis, cantica in lingua latina (non autem niti de Hoentia [ne] quovis praetextu fiant per annum. Hujusmodi ordinarii in vernacula) gravitatem et devotionem igitur et quae in praemisti» superius constitutionibus redolentia permittimus, quin propterea ia inisti* circa cantum et reverentiam in officio et in templo solemnibu* (uti conciliorum decretis castum est) ta- statuta sunt, sacro approbante concilio,' sancimus, termittatur cantu* hymni angelici, symboli apoatolici, , . * praefationi*, orationi* dominio·· et csterorasa, quae ν-^πΐγ, in ei* cantanda erunt mcundutp ritu* ecctariastia». (»)’· Vartiue aliquod udti, tort·*! ·«*(*·*«.< ■V Γ /’ I \ , 'ff ‘ . . ' ’ V r-r P 'Λ 0 ’ Concilium Tarraco·····, 179« septinubris t>. . .... 464 . inhnsrentM et renovante* constitutionem provin- a dentibus h nativitati* Domini nostri J. Ç., peachatis ciafem, quM incipit : fifewt fi· fusfeudM* erefesoa, reaurrectioads et •.•.apocloiorumJPetriet Pauli feati* tit. XXIV, cap. <<■ «t aliam, quae incipit : Oms diaboa ptatariêm cautium peccatorum suorum indul•crÿttoM«fi, tit. XXXI» cap. ιι< gaotiam et remiasioMm, ad mrifepps Christi fidele* 7 iOCeRUB ·■■€ ·ί pw 1·βψ0ί· ·χί- - «t awiffat; Cam «atra in eodem * praefetobeari,«jaod wml eamçaUMBctanÜttevieea» cycHcie ^wdem d» n, Janami ad cm^mejmcMeftao^o· 3.Tautirno(nemiMmpsrin ecclesia catholfoavbu· et βρκηορό» per smm in réti* Η>ΐ|>·τάηη·η regms MtfiaqwreHsnscateddrédiaMiiastractitmbedelium amtthim ~— *tnnMràMbm “— -------*—-* eet, emictitm iam et in doctrinM Christianae rediment», nt «nu iterati* etiam et extendat «mpUntqua diversas ordinatione·, decreti* summi pontifie·· et concilie mcukent et a Romanis pontificibus ad promovendum hocco pium animarum praecipue pastoribus intiment et, ut ad catechism» opus at exercitium editM, et a se per edic­ fréquentions* worn devoto* alBciant, tarde· ignavoe- tum die «5 novembri* 1730, confirmatas et ampliatas : qua et oedtanta* provocent et stimulent, phare* gra­ praeter aha, quae locorum ordinarii· juxta cujusque tia· et fitvors* apoetolk» benignitate concemoint. dignitati· [dioecesi· !J rerttmque opportunitatem ad Praeter illa auterp, quae super id in concilio Triden- mentem summi pontifici* ordinanda et disponenda tino aliisque etiam Tanaconensibu* et nuper ip cele­ relinquimus, sacro approbante concilio, sequentia ex brato anno Domini ijrj. Conititutione secunda plu- iisdem, quae in apostolici» instructionibus continen. manque smnmOriim pontificum decreti* stabilita, rant, B tur, maxime oom mandamus et diligentér ac invio­ nuperrime at. d. n. Clemen· ΧΠ per mat littera* in labiliter observanda proponimus, nempe : forma brevia expedita* 16 mali 173·, quae incipiunt : Quoad clerico·, ut nullus in posterum ad examen PattontU* qfiai, omne* gratia* et indulgentia» a ee pro suscipiendi» ordinibus vel ad beneficia obtinenda, epiaque praedeeeasoribus .concessas' et confirmatae nullusque sacerdos pro confessionibus suscipiendis catechismum seu doctrinam Christianam rive puero» admittatur, qui ceteras inter testimoniale· litteras sive adulto* docentibus aut hujusmodi pio exercitio illas quoque non exhibeat frequentioris aocqssm ad interesMntibus, specialiter vero, quas eisdem adulti* catecheses et spirituale* congre*aus, in quibus sese in Urbe et universa Italia per littera* in pari forma gesserint laudabiliter ; brevi* die *7 junii 1735, idem ss. d. n. concesserat, Et quoad laico·, ut -nullus ad' confirmationis videlicet : septem anno* «t totidem quadragena* rela-, sacramentum suscipimur, nullaque puella in mona­ xationi» de poenitentiis injunctis aut quoquomodo sterium sive profitendae religionis sive educationi» debitis, si vere poenitentes, confessi et sacra commu­ gratia introducatur, nullaque cujusque sexus persona nione refecti,quacumque vice.id agant, (t si) pio cate­ ad celebrandwOnatrimonium approbetur, quin antea chism» exercitio devote intervenerint; et timiliter proprii parochi litteris constet (vel eidem parocho contriti», confessi* et sacra communione refecti» ac alias constiterit), hujusmodi perymas .esse apprime pro Christianorum prindpum concordi* et sanctae in rudimentis Christianae religionis instructas. matijs ecclesiae exaltatione pias ad Deum prpceseffun- . fTf W rfflrfrnWM ' SYNODUS M08CS8ANA MIMATKN8I8 . 1738 petobris **-3 Synodus dioecesana Mimatensis in Gallia, cele­ brata diebus *2 et *3 mensis octobris anni 1738, sub Gabriele Floriano do Choisaul-Beaupré, episcopo Mimatenti. Exstant constitutiones synodales in sequentibus operibus : . t. Statuts synodaux publies dan» le synode général ténu h Mende les vingt-deux fi vingt-trois octobre 1738, par monseigneur Gabnel Fier, de Cboiseul Beaupré, évêque de Mende. Le prix est de vingt<ànq sols, relié. A Mende; che* F. Bergeron, imprimeur de monseigneur l'évêque, du clergé & du collège, 1739. In-8·, 434 p.-a f.^— (Avignon, séminaire ; Avignon, ville; Paris,St-Sulpice.) ». Statut» synodaux publies dans le synode général tenu h Mende les 12 et *3 octobre 1738, par Mc~" Gabriel Florent de Choiseul Beaupré, évêque de Mer»de Nouvelle édition, revue et adaptée à l'état actuel du clergé de France, par monseigneur Claude Jean-Joseph Brulley de la Bruniêre, évêque de Mende [ZMsqprr.] A Mende, chef J. J. MIgnon, imprimeur de Mr l’évêque, 18*9. In-u, vij-*94 p.-i (. (index). — Grenoble, ville ; Pari», Bibl. nat. B 5574 et Ï7167 ; Pari», St-Sulpice). Pag. vij, additione» ad statuta anni 1738 edita sunt, extra synodum, sub die 25 mensis augusti anni 1829· SYNODUS DI0K0B8ANÀ BITURIOINSIS 1/38 octobris »3 ''Synodus dioecesqna Bituricensi», celebhita die »3 La Rochefoucauld,patriarche archevêque de Bourges, mentis petobris anni 1738, sub Frederico Hieronymo primat de* Aquitaines, conseiller du roy en se* conde Rdyê 'de La Rochefoucauld, archiepitcopo Bitu- seil», lues fit publiées au synode tenu le »3 octobre ricensi. 1 ’ ·’ «78*· [Λ Λ»* 'I A Bourges, cbe* la v. de Jacques Exstant constitutiones synodales in opere cui titu- Boyer, imprimeur de monseigneur l'archevêque A du lus : clergé, M.DCCXXXV1II. Ordonnances synodales de monseigneur l’illustri·In-4·, *4 P — (Bourges, séminaire ; Lyon, ville ; sime.et revarendMslm· Frédéric Jérosme de Roye de faris, Bibi. nat. B *745)· J . · ■; ' d Corn,s», oouacno, XXXVIlI. - * .1 K ■ J TT ’«P'WWJIW 4· . 1 ■' ■ ·, Synodus dioecesana Imolensis, 1738 oetobns 25-7. ♦65 4« 8YN0DÜ8 DIOEOJKANA IM0DÊN8I8< ' 1738 octobris »5*7 , , ' • Synodus-dioecesana Imolensis, celebrata’.dipbus Mari» de Transpontine (tic), episcopo Imotense A 15,16 et 27 mensis octobris anni 4738, sub Josepho comité, anno Domini 1738, sub diebus »$, 26 et 27 cardinsrtt-^ccorambono, episcopo Imolen^i. octobris. Rome, MDCCXXXVIII, in domo Caroli Exstant constitutiones synodales in opere cui titu- Qiannini, libroruni sanctitàtir suas provisoris. Sujjelus : · , * riorum permissu. Synodus diœcesana .se écclesiæ Imolensis, habita . ln-4·,} xvi-94 P- ~ (fturi», Bib). nat. B-3387 ; ab eminentissime A reverendissimo dominosJosepho, Rotna, .Vittorio-Emanuele). s. R. e. presbitero cardinali Acqprambbno', tit. β. <. , ' Ί ’ a **■ ** t « BYNOfiUS DIOECESANA ANCONITANA octobne J6-8 1738 Synodus dioecesana Anconitana in Italia, celebrata aucta ab etTio. A ntio. dfig- card. Bartholonueo Mas- I diebus s6, 27 et 28 mensis octobris anni 1738, sub B s»i episcopo, in sua synodo helebrata in ecclesia ca- Bartholomaeo cardinali Massaeo, episcopo Anconitano. jp» Exstant constitutiones synoiHTesin opere cui titu­ lus : ■ Synodus Anconitana habita jnno MDCCVIII, a cl. mem. cardinali Marcello de Asie, confirmata^ thedrali S. Cyriaci diebus 26, 27, 28 octobris anno MDCCXXXVIH^tZniigwe]. Ancona»*' 1738, typis Nicolai Belelli, impress, episc. * In-4’, 2 partes, 12 f.-88-170 p. (appendix documen4orun>)-3 f. (index». — Paris, St-Sulpice). 8YN0DU8 DIOECESANA AMBIANEN8I8 , ' y - 1738 'Synodus dioicesana Ambianensis in Gallia, celebrata anno 1738, sub Ludovico Francisco Gabriele de 1-a Motte, episcopo Ambianensi. Exstaqt constitutiones synodales in opere cui titulus : Actesde l’église d'Amiens, (1849), II, 358-9. -A--. = SYNODUS DIOECESANA VIRDUNEN8I8 >738 —Synodus dioecesana Virdunensis in Gallia, celebrata anno 1738, sub Carolo Francisco de Hallencourt, epi­ scopo Virdunensi. De hac synodo confer opus cui titulus : Statuts généraux φι diocèse de Verdun, publiés au synode généra] tenu au palais episcopal, le 8 avril 1750, par monseigneur 'l’illustrissime A 'excellentis­ sime Charles François d'Hallencourt, évêque A comte de Verdun, prince du saint empire fInsigne}. A Ver­ dun, de l'imprimerie de Nicolas Hyacinthe Fanart, imprimeur du roi A de s. e. monseigneur l'évêque et comte de Verdun, prince de s. empire, M.DCC.L. In-4°, vj-89 p. — (Paris, St-Sulpice). » 8YN0DU8 DIOECESANA BITUHICEN8I8 Γ739 aprilis 16 Synodus dioecesana Bituricensis, celebrata die 16 La Rochefoucauld, patriarche archevêque de Bourges mensis aprilis anni 1739, sub Froderico Hieronymo primat des Aquitaines, conseillé! du roy en ses con 7 de Roye do La Rochefoucauld, archiepiscopo Bitu- Dseils, luês A publiées au synode tenu le 16 avril 1739 ricensi. [Zm Jbu .·] A Bourges, cher la veuve de Jacques Boyer, Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ imprimeur de monseigneur l'archevêque A du clergé, lus : M.DCCXXXIX. ■ Ordonnances -synodales de monseigneur l'illustrisΙη-4·,>ι p. — (Bourges, séminaire; Paris, Bibl. sime A reverendissime Fredenc-Jerosme de Roye de nat. B 2745). 8YN0DU8 DIOECESANA F0GAKA8IEN8I8 * Ecclesiae Rumenorum unitae (graoco-cathplicae) in Transilvania atque Hungaria, Blaaii (Balasfalvae» 1739 maii 25-6 Postquam clerus unitus in synodo anni 1738(1) spoponderat, sese 25.000 fiorenonim pro aedificatione ________ _ (1) De qua consule superius.* monasterii contributurum, contractus cum architecto Viennensi factus est, et jmperator Carolus VI formalem actum dotationis sedis Fogarasienris dominio ' _ ------- ' Î ■ Jfc., . ÉbL „i \ 4*7, Synodus FbgarasMMis, 1739 * >5-* . I ' 4*· Blatienti djeii augusti .1738 dedit (i?· Proventus Λ *Unt(iE>teSBpojp-synodi «ao£j739 igitur quaestio -novi dominirfood florenorum dividendi erant aequa- haec satis ardua erat. ; -, liter Inter episcopum et monasterium. ■*' Gravius erat, quod illud diploma effectum quidem Eodem tempore theologus et causarum generali» sortiebatur quoad'onera cleri populique Rtuneni, miauditor, P. G. Regai S. J-, a suis Superioribus ad coi- nime vero quoad favorabilia; Imprimis immunity» legium Claudiopolitanum revocatus est, emue in mu­ cleri nullo modo recognoscebatur. Sacerdote» ad nere successit P. Nicolaus Janosai, ex eadem S. J., forUm saeculare trahebantur, pqpchiis Amovebantur, tenore decreti imperialis diei >0 februarij/i 738. Occa­ imo verberabantur et in carceres dptrudebaqtur. sione ygae nominationis, imperator, in ipsis litteris Praeterea pensio et taxa· «tolares parochorum saepe supradiçti» fundationalibus diei »1 augusti 1738, epi­ non solvebantur, prohibentibus magistratu et domi­ scopum. Fogarasiensem subsistentia theologi onerat. nis* fundorum. Maxima plane injustitia erat, quod Hac injunctione .vehementer commbtus est episcopus decimae Valachorum assignatae erant pastoribus {An­ et clerus. Speraverant enim, sese tandem a theologo testantibus, non autem proprii» parochi» unitis (r). Acta hujus<«ynodi yulgata fuere a jf Moldovpn, latini ritus'ffberatum iri, et nunc ejusdem fiebat men­ tio et firma constituti* in acto perpetuojdotationis. Acte siuodali ale baiericti romane de Alb’a Ixlia sl Adeo aegre tulerunt hanc dispositionem, ut synodus Fogarasiu, (Blasiu, 1869 et 187», 2 vol.), vol. IÇ anni 1739 nonnisi eo fine .celebrata videretur, ut pP|81-6, excodice in foliomanuscripto tempore epi­ theologi mansio impossibilis redderetur. Ipsum' epi­ scopi Klein, cui titulus theologus assessor institutus fuerat. Illo diplo­ sumpta fuerunt ab originalibus. Editionem Moldovan mate etenim unitis eadem jura politica vindicabantur reimpressit, idiomate- tantum latino, Nilles o/>. c., ac reliquis Transilvaniae civibus, ecclesiaque unita pp. 544-8. Textus ^equens desumptus est ex utroque aequiparabatur religionibus receptis. Hinc maxima praedicto primo editore, Moldovan et $incai, ratio­ perturbatio oborta erat in Comitiis Transilvaniae illo nabiliori reddita interpunctione, integratis abreviadiplomate edito, et pqsttjuam protestationes nihil tionibus, litJeriori tisu majuscularum, et correctis profuerunt, diploma originale duplicatum clam ex mendis manifestis. Quod spectat subscriptiones, §inarchiviis sublatunriest (3) Argumenta indubia genui- -cai non refert nisi septem, vituperando Joanneni nitatis hujus diplomatis nonnisi nostris diebus inventa Sacadate, quod caeteras omiserit. Illae quae hic de­ sunt, suppletae sunt ex textu Ihtino, et inmrimuntur litteris Halicis. V' s' (i) Diploma imperiale invcsyur apud N. Nilles. .S’vwA./ar af u tritui ιΐι·, 1* frrrt< 5 SifphARt, (Oentponte 1SA5), pp, 54.1-4 < ( 1 X Ctr. acia bvmnji *ι··<) 17.·;. (i) Cfr. Reclamation * cpiscupt Klutri orca hanc cauwiv (2) Ik. A. Bunea, fyt.wfv! It-ι* .1 A’Zrrff, (HI i|. 1 ·/.*>), apud Hunea, <-/■ r , pp. ■> pp. >oct 148-51. Ntlles. 0/. * pp 54'· 1 ( O Bunea, pp 27-S. (4) G $inca>. t'k>tvttcuh, In nomine Patris et Eilii et Spiritus sancti. Amen.’ Anno millesimo septingentesimo trigesimo nono Amin. Î11 aijul 1739 Maio In 25, la porunca prea lumiqa- die 25 maji. Ad mandatum illustrissimi ac reveren­ tulut d prea cinstitulul domnulul Ioann Innochentie dissimi doming Joannis Innocentii Liberi Baronis liber baronulu! Clain, eu mila lui DumnedeO ji a Klein, Dei et apostolicae sedis gratia graeei ritus scaunulul apostolicesc episcopulut FagSra^ulut, al per Transilval iam unitorum episcopi .Fogarasiensis, celor de légea grecéscâ unita, din Ardel, 51 consilia- sanctissimae caesareae regjaeque majestatis consilia­ riulut sfintel chesaro-craesc! maiesUfl, pe diua mat rii ( 1 ), pro praemisso die indictae, et in castro Balissus 5 februarii 1719. («) Cfr. ayaodum anni 179a, anicufo I, coi. $6a. (j) Sire archipreabyterorum. (4) Dato dic 16 februarii 1699, apud Nillea, «y». c„ pp. 444-7. In eo aoa fit ment io theologi aaaeaaoria. ■■ 469. < SynOdus Fogarariensto, 1739 mail 25-6 V " > '■■.* ''■■■ 41·*·' V,.w ImpCratuluf Leopold I, *i decretal prea mlritalul Im-A tati» ratione admodunF reverÎréît patris fkeoili^1·** 4*ΐ" -Sw pèratului de acum pentru muli dnstitul papntele -fectaque insuper per praelibatum illustrisaimwni domi­ theolog ; ti dupa Ce pre» luminatul ti pr«» çinstitul num episcopum pçtposltfoiwi intaitu pecunfae anno domnul episcop ad ficut cuvtntare pentru A*nil cel proxime praeterito* promissae, pro quorum “bmnium IP anul de cur&nd tiecut fegtduip : pentru gtndire consideratione venerabilis dents tibi tempus dati despre tôte icestea dnstitul cler ad poftit si i so dea postulans, absente illustriseimwdomino-episcopo et timp. Ded tiefiind de fafe prea hnninatul domnul admodum reverendo patr$ theologo, puncta littera A episcop, nfplt cinstitul parintele theolog, cu cea notrta, facta et conclusa communi consensu sunt. dimpreunl a tuturor voinfl s’ad flcut punturtle cèle cu Jitera A Insemnate. . ' * ■ • . Actele dedoaoa di- 1 *[Pag. 8>-R Î · Sederea II. ... .Acta diei subsequent!». ' Sessio secunda. Fiind de feta prea luminatu! domnul episcop ti In praesentia illustrissimi dbminiepiscopi et admo'mult cinstitul plrinteie theolog, se dad ?i se citesc dum reverendi patris theologi praememorata venerapunturile cèle mat sus dise ale cinstitulul cler, «i ma! bilis cleri puncta exhibentur, ;et leguntur, primo Jntlin despre theologul cel de acum si despre ce! ce a quidem ratione tam moderni, quam subsequentium dupft el vor fi theolog!. " B-theologorum. j , ■Liters A. Littera A. Mult cinstite pftrinte, parinte noao In Hristos forte cinstite ! Admodum reverende pater, Pater in Christo nobis observandissime ! Intelleximus clementissimam suae majestatis sanc­ tissimae rqsqlutionem^quod admodum reverendam paternitatem vestram in nostrum theologum generalemque causarum universalium auditorem decretaliter denominaverit et constituerit,, de quo cordicitus gratulamur, simulque cupimus, ut cedat ad emolu­ mentum et consolationem desolatorum nostrorum sacerdotum, totiusque miserrimae nostrae nationis, nec non sublevamen illustrissimi domini episcopi sui et nostri principalis Antequam de introductione ad­ modum reverendae paternitatis vestrae discurrere­ mus, infrasefiptas totius nostri cleri ^propositiones c. patienter exaudire ne gravetur. 1. Quoniam ob defectum mediorum et scholarum 1. Fiind ca pre unii dintre preot i I nostril, carit pentru lipsa mitioeirilor ti à çcôlelor n’atl destula invi­ aliqui nostrorum sacerdotum non satis instructi, ab tatura, prea luminati I domni! pâmlntescl 11 Xsupresc illustrissimis Hominis possessoribus opprimuntur, ab si deregatoril[pag.454]cinstitelor comitaturi aorea le inclytorum comitatuum officialibus subinde injurian­ fac nevoe sil trag la scaunul cel niiranesc, II batjoco- tur, ad forumque externum trahuntur, vexantur et sesc si I lépada din parochil, ti ce e mal mult, Il bat, parochiis amoventur, et quod majus, verberantur, et ti, nebagând. sama de prerogative^ beserccescl, de postposita ecclesiastica praerogativa saepe etiam ca multe on U si prind, drept acéia, când cinstifil proto- piuntur, in his itaque, dum reverendi locorum archi popii locurilor vor alerga pentru acésta ■ la s&nfenia diaconi ad admodum reverendam paternitatem ves ta, se cunoscl a sAnfeniel tale deregatorie a fi, fecere tram recurrerent, satisfactionem et medelam in suis destul ti lecuire In locurile sale a le dobândi fera de locis impetrare, absque respectu personali inclytorum respectulfeteloT domnilor patriot!, dupa cum poftésce dominorum patriotarum < 1 ), secundum justitiae et dreptatea ti s. diplomaturt. s. diplomatis nonnam agnoscat sui esse officii. Annec­ titur et hoc. 2. Ca d'aca pentru unele nevol .ca acéstea vre un 2. Quodsi ratione similium insolentiarum ab aliquo preot va veni la sântenia ta, Incit va fi eu putinfe, cu ecclesiastico admodum reverenda paternitas vestra çuvinte blinde fi line se’l primescl $i sel isprâvescl requiretur, in quantum possibile foret, blandis et lucrul. \ placidis resolvere dignaretur (2). D [Pag. 83. 3. Pôte sa se tntimple ti acésta, ca uni! preofi, ori 3. Evenire potest et hoc, ut aliqui sacerdotum, v cl pentru neasemdrea lor. saü pentru alti vini st se propter inobediqntiain suam.vel alia demerita punian­ pedepséscâ de protopojql lor, ti pentru acéia dupa tur a suis archidjaconis, eatenusque more suo con­ obicéiul lor, aa pe prea luminatul domnul episcop, aO sueto aut illustrissimum dominum episcopum, aut pe s&ntenia ta reo se ve tnformtluéect. Drept acéia paternitatem vestram sinistre informent. Itaque pa­ s&ntenia ta, mal nainte de ce te ve! informtlui de la ternitas vestra admodum reverenda, antequam ab protopopul loculul, cum este lucrul,* se nu te minii, archidiacono loci genuine informaretur, nihil appre­ bà Inca ponoslui cel dat In scrisôre la protopopul hendat, imo scriptotenus porrigentis querelam ad locuhn, saO, de va fi lucru mare, la vicariul pentru archidiaconum loci, vel, si momentosa materia fuerit, ■' mal multa informatie ti a lucrulu! cercare se o trimip ; ad vicarium pro uberiori informatione et r.ei investi­ ca almintrelea nu se vormalsferji necazurile ti infor- gatione transmittat ; alias nunquam finientur moles­ matiile cèle réle. t. tiae et informationis sinistrae. 4. De vréme ce usul ti obicéiul dnstitulul cler 4. Siquidem venerabilis cleri usus et consuetudo ea acésta este, ca mal nainte de tôte pe persôna, carea est, ut ante othnia introducenda persona non aliter vrea sa se Introduca In sobor, nu almintrelea se o nisi debito juramento deposito acceptetur, eapropter. Am Inteies milostiva chesaro-craiasdt resolutie, cum c» pe santia ta te-aû numit si te-aO rinduit noao theolog ti gencrariOal tuturor causelor auditoria, jientru carea din inima ne bucurtm ti ItnpreunS poftim ca se fie spre folosul si ming&erea ticilofilor notiri preot! si *lot forte ticalosulul némulul nostru 1 s/spre u-uriwea prea luminatulu! domnulu! episcopului sen ti a,l staji&nului nostru. Mal nainte' de ce vom grai despre Intruducerea sânp-niel talc, se n.u’t! fie cu greu a audi cèle mal gios sense punturt ale derulul nostru. ( 1 ) P. Jukmm erat TraMilvaam Siculus, (r) SebiatelUge : verti·, ut ia wraiooe rumena. àt- * x " ·.···:* ' tt ♦ (fc. .» · · ■ Synodus PogjuasiensM, 1739 rnaii 15-8 ' · w M V S, '4 ■ v;• ,· · ■ ; ■ /■ 471 ■ ' . ■> . · i . · : v· v. ? 4» . primèscA, JUjA numa! de pune fntüfi datormcul jurfctApro majori securitati i regiminis, id ab admodam nnlrtg J'T* —,ι-ι-ι. reverenda paterqitate etiam venerabilis clerw ciitatifal der. ÿeqiderat (t ). 5. Patru 5. Sacram unionem! Patro punturt, care cuprind ttnta sAnta unire, Writ flfrA de unionem continentia 4 puncta (A) per- .< « paritaire le yt pari ri le 9a tinea demi nostru ; itart petuo et irremisaibilitcr noster· venerabili» clerus . observabit et tenebit;· ad'plunt autem nullo sub mal la multe supt vre un pretext se nu se lipéact. praetextu adigatur. Π 6. Legile canonicesd, care rOmAnésce 'se cbiaml 6. Jus qanonicum, valachico idipmate Pnivila uun-. pravilA, afarit de cèle ce s. unir! l'ar afla tn potrivfi, cupatum, exceptis iis^quae sacrae unioni contrarian se ritmAna In tlria sa, si dupa dénia «A se faca jude- rçperirentur, maneat 1in vigore suo, et juxta-illud in juribus procedatirf<3). ;. v cAtjle. ; γ. In functione ecdesiàstics'existente* sacêrdôtekv . j. Pe cel ce slnt in slujba beséricésct, adecA pe ' proott, pe diaconi, pe dascAll, pe cAntAref!, si pe top et ministros unitos, nempe diaconos, cantores sive y ceialalp slujitod beserecesd ûntettia ta se te ne- magistros, et aedituda, in immunitate ecclesiastica, ad [pag. 455] voescl a'l tinea In scutinta besericèscA.dupa mentem diplomatis Ixopoldini,conservare omnimod* .· paternitas vestra admodum reverenda Studeat (4); cum poftésce diplomatul tmpAratulut Leopold. * S 8.-Détenue· dnste si cAtrt prea luminatul domnul 8. Debitum honorem tam erga illustrissimum do­ episcop, si cAtre cinstitul cler, si In comun si deosebl minum episcopum', qutpn venerabilem clerum publice et privatim observet. se '0 pAxeecï. 9. Se nu te Miprotivesd, ba IncA, cAt pôte fi, se B 9. Non controvertat, imo in quantum fieri poterit, ajufl pe cel ce vin la hirotonisire pentru aatele, undo promoveat ordinationem venientium pro sacris ordi­ - este lipsA, de vqr fi hamid, ca se nu caute eu scan- nibus, ubi necessitas 'exigit, habitis aliis requisitis, ne cogantur cum scandalo sacyae unionisad schismadalAa tréco de la unire la-neunire. ticoe recurrere (5). ’’ .to. Annualis pensionis aut stolae promotionem 10. Se lucri fn tot typul «i eu tôtA putérea, ftrA de a cAuta la domni! teret, cet ce se vor hnpotrivi, ca, (uti apud alias nationes habetur) debitis in locis alla­ precum este la alte némurt, aga si la rotnAnl preotil se borare, omni- [pag. 84] modo urgere, et viriliter dedu­ afbâ sAmbrle pre an, saQ se le Amble veniturile patra- cere in effectum, absque respectu contrariantium do­ minorum provincialistarum, conetur (6). ■ hirulut. ti. Sacerdotum unitorum ex jpbbagionibus oriun­ 11. PeTeciorit preofilor celor din iobagl tnAcar pAnA sânt supt stApAnirea pArinfilor, se'I fil $i se‘l apert In dorum filios, saltem quatftdim in patria potestate erunt, manuteneat in immunitate parentum. scutinta ptrintéecA. 12. Admodum reverendus pater 'reojogus praejuta. Mult dnstitul pArintele theolog Informati' prejudifibse si Intr’ascuns, care pot se fie spre paguba diciosasj et clancularias informationes, in detrimen­ cinstitulu! cler, nimAnul se trimitA, nid correspundert tum veperabilis cleri vergentes, nulli transmittat, nec de acelea, care se fie cinstitulu! cler spre stricare, çu correspondentias similes venerabili clero nocivas cum domnil patriot! se alba, ci sA se tntelégA eu prea dominis patriotis habeat, verum cointelligat se cum illustrissimo domino episcopo et venerabili clero. himïnatul domnul episcop ?i eu cinstitul cler. 13. Fiind cA ImperAtésca sa maiestate face pome- c 13. Cum sua majestas sanctissima mentionem faciat nire de diplomatul H, care milostivésce s'aO dat de diplomatis II a piissimae memoriae imperatore Leola Imperatui Leopold cel de fericitA pomenire, care poldo benignissime collati, quod in originalibus prae diplomat In original demi nu'l are, ba acéia IncA nu manibus cieri non est, imo nec scit, an publicatum o scie, ôre vestitus’aO, aû ba ? ar trebui se iase acela sit, necne, deberet id in publicum una ivm benignis­ in public, ImpreunA eu milostiva poruncà hnpirAtéscA simo suae majestatis desuper mandato, ut in omnibus despre dénsul, ca Intru tôte punturile 51 clausulele de punctis et clausulis ab omnibus observetur, prbdire ; toft sa se tin A ; cA tn diplomatul cel dintAia, care este nam in diplomate I prae manibus cleri habito, publi­ In mAnile clerulul, si vestit çi prirhit,. pomenire de cato et suscepto, mentio theologi nulla est ; convenit tlieolog nu se face. Cuvine-se drept acéia, ca mult itaque ut admodum reverendus pater theologus pro cinstitul pArintele theolog, si pentru tntArirea sa, In suo etiam stabilimento in eo négotio omnem moveat tôt typul se Amble si sa se strAduiascA pentru diplo­ lapidem. matul acest al doilea. [Pag. 456.] Pentru ajutarea mAnAstiref. Ratione subsidii pro monasterio. Litera B. Littera B. Cu fône mare supunere çi bucurie Intelegénd cinsti­ Cum homagiali cultu, summoque solatio ex hèstul cler din cetirea cea de en in gederea publica (McutA 1 terna lectione in publica sessione facta clementissime (1) Ad haec notat Nille». n/. c., p. 546, nota t : «Quamria ex mulli* illis thevlofis, quo· vanis epiteoprs a legitimis supe­ rioribus assignato· diximus, nemo unquam in officio^uo auspi­ cando hoc juramentum deposuit, votis cleri uniti tamen satiafieri potuisset, si ejus rei facultas impetrata fuisset theologo, cui ex se ipso jus non competebat desideratum sacramentum dicendi. » (3) Id est : Primatum jurisdictionis Romani pontifici*, pur­ gatorium, panem azymum ut materiam sufficientem euchari­ stiae. et proceasKJuem Spin tus sancti ea patre filioque. ('fr. quinque synodo· unionis, annis 1697-71, *pud Nilles, passim (j) Circa pravilam, cfr. synodum anni 172$. (4) Cfr. articulum IV synodi 17$*, coi. 96j. (5) Difficile sane munus theologi. Nille·, <*.. p. $41 repro­ duce relationem militarem aynchronam, secundum quam « ju­ venes, plerumqute filii poparum, absque Ulla praeparatione m popas conaecranlur ». Juxta version·» rumenam, in hoc arti­ culo acturum agitur de pope* rustici*, destinatis pagis (6) Recole dicta in prooemio. , » ■ ’ ■ , ' ’ # „ Synodus Fogarasiensis, 3739 tnaii, »3-6 . 474 ■ * , > « « . . · . · "■ a prea milostivèsce datelor cArti de fundabo,-(care, A collatarum fundatiomlium (quarum intuitu, ut Statu^ ca eu dit mai curAM sa se stArpiasct, umilkA rugare tio (1) fiat quam proximo, demisse instatur), perci; ' > se face ) cum cA este prea milostivA $i mal mult de cât · pient venerabilis qtem clementissimam et plus quam pArintésca grijtà maiestate! .cllesaro-crAeaci, ca ?i spi- ^paternam suae majestatis sanctissimae, tam in stabi­ «copia sA seijntemeiaze, sisAnta mftqAstire.sA se limentum episcopatus,-quam erdctjonem sancti'mo­ zidéscA 1 m^car cA numitul cler dtfp· stlrihiimpregiur nasterii vergentem' pietatem,, licet , undique moder­ cèle de acuni de tôte pArtile m JmpreaôrA qu mijelj- narum circumstantiarum miseriis praefatus clerus tat!, tatujl cèle In atiul trecut fagAduito, cum c* le va opruhtur, nihilominus sub conditionibus et punctis .da, ÿi acuni fAgAdnésçe supt condiiülé $i punturile anno praeterito «manatis, etiam nunc contribuere atund puse, $i acùstea : ' . promittit (s). ‘ ·' Ί. Ca fundapa epiScapéscA de 3000 de florenl, ce - [Pag. 85]. i. Ut fundatio episcopalis, videlicet 3000* a’aO fAcut odafa prea eucemicésce de inaiestatea sa, (minia tria) florenorum, semel a sua majestate sanc­ se rentàua IntregA si pentru- cinstea beséricel acéjtil tissima facta (3), etiam pro honore hujus novellae ' trt&o, dupa cèle mal dinainte résolutif ale mpiestatej ecclesiae maneat, juxta priores suae majestatis sano ^sale iji Intarirea patriarcéscâ, ajijderea »v«lte veni­ tissimae resolutiones et pontificiam confirmationem, turi, care le-aO avuf.qpjscopul’din anil^cel de demult mtegra (4), ut'et alii proventus ab antiquo episcopo ce­ I pân'acum, câ nu ne Indoim, cum cA cugetul chesaro- dentes, et hictenus usuati;— aliunde non dubitamus, / crAesc acelaaa tost, ca episcopia acésta Inca s* se intentionem suae majestatis sanctissimae fuisse, ut et Intemeéz.e ca si alte episcopii. larfi, ca subsistentia episcopatus tète ad instar aliorum episcopatuum funmult cinstitulul pArintelu! theolog celui prin maies-& detur—subsistentia aptem admodum reverendi patris tatea sa resolvAluit, de va vrea audias maiestate, ca theologi per suanenuijestatem sanctissimam clemenel çi- mat indelung se remânA lângA j>rca luminatul tissinie resoluti, si ulterius penes illustrissimum doninul episeop, de airca sA se faca, ca se nu se dea dominum episcopum eundem manere suae majestati prilej de sfadA ÿi de gâlcévA prea luminatulul dom- visum fiierit, aliunde provideatur, ne rixis et conten; nulul episcop, ji niult cinstitulul pArinte theolog Intre tionibus inter illustrissimum dominum episcopum et sine, amendo! se luere acolo unde se va cuveni. admodum reverendum patrem theologum locus detur, tam praefatus illustrissimus dominus episcopus, quam admodum reverendus pater theologus id in locis debitis omni'eonatu promoveat. ' \ 1. Siquidem per praefatas augustissimae majestatis 2. Fiind ca prea’nAliatul ImpArat s'ar vedea, cA In cArtile sale cèle mal sus dise ri diplomatic II Leopol- sanctissimae funflationalçs et alia decreta suae majes­ din il IntArésce, ca acest diplomat sS se punA In exe- tatis sanctissimae etiam diploma Leopoldinum (5) cutfe, ii dupa cérerile nôstre, care le-am dat pân'acum confirmari et ratum haberi videatur, ut idem execu­ ri la prea luminatul domniil episcop, ri la prea'nAl- tion! detur, et juxta instantias hactenus tam illustris­ [pag. 457] fata curte, sA se tâlcuiascA; aÿijderea vor fi simo domino, quam véro augdstissimae aulae por­ detorl ri prea luminatul domnul episcop si mult cin- rectas dilucidetur, pariter in suis locis illustrissimus stitul parintele theolog a lucra In locurile sale. dominus episcopus, et admodum reverendus pater theologus allaborare teneatur. · /" 3. Cu umilintA se rôga cinstitul cler de prea lumi- ’ - 3. Demisse instat venerabilis clerus illustrissimo natul domnul episcop, ca cu deadinsul se lucre, ca domino episcopo, ut conditiones .venerabilis cleri mult cinstitul parintele theolog se"priméscA condifiile sub littera A admodum reverendo patri theologo cinstitulul cler, care i s’an pus inainte supt litera Λ, propositas, eundem admodum referendum patrem almintrelea clerul lu! nu se pôte Incredinja. acceptare omnimode allaborare dignetur ; alias clerus ei fidere haud potest. 4. Futemicirilo mirénilor asupra preofilor célea' 4. Excessus inviolationunr laicorum in ecclesiasti­ Insemnate supt litera A,sA se fndreptéze,sA se opréscA cos sub littera A specificati corrigantur, interdicantur (i sA se contenéscA, si celor pAgubifl tôt! paguba se li et prohibeantur ; damnificari vero in integrum resti­ se IntôrcA, si summa acéia pc sama mânAstirel sA se tuantur, et summq illa monasterio pendatur.' dea. 5. SA se afle mijlocirlt ca prin domnil jfamlntesc! - 5. Inveniatur medium, ne amplius A dominis ter­ satt prin al(ir darea cea de ajutorinfA pentru mAnAs- restribus et aliis subsidii contributio (6) arceatur, tire se nu se opréscA saQ orl cum sA se Impédece. aut quoquo modo impediatur. 473 (L. P.) Nicolae Pap, de la Beta al cinstitel legel LS. Nicolaus’Pap a Beja, versrabilis ritus graeci grecesd unite generarin-vicariO $i protonotariO apo- uniti cleri genera- [pag. 86] lis «icarius et protonostoliceAc. tarius apoetolicus mp. (L. P.)Vicargrneral,t>rot Id eat, jam occasione-donationis dominii SaamooujvAriensis M AMteombMfalvnasis, anno 171 j. ' (4) Videlicet : ne ex ipsa suatemetur quoque theologus. (j) latellige : spnmdum. (6) Adde, justa veraionem rumenam : pro monasterio. Inde collifi potest, quaenam spee pro unione in erectione monasterii ponebatur, quum auctoritates locale· protestantes etiam coo■ tributiones pro hoc sediAcio impediebeat. (7) Bte, JdsgySr-Bteye (Kie-KtkelM). Parenthesis, hic et in reliquis notis, tigaiAcal comitatum moteeamm Traaaihraniae, - »p. t., ♦ ' ‘ · -■***£. ir-..:... - m s *‘47J (L. f * Μ #> ■■ SyncdiM'FopmMiewi», 1739 maii >$-i Arendin OtMul mp. ' ; 474 LS. Archidiacônu* Àtrç.ex Czikindal ( 1 ) jnp>, LS. Samuel, archidiaconu» Babolne'naig ( *) mp. LS. Matheu», arehidiacoou» KiakeHkienaia ( 31 mp. ■ LS. Abrahatnua Pop, archidiaconua Talepus (4) imp.· . ' - . LS. Joannes Pop, archidiaconu» Balotnirenais ( um (L. P.) Ioann Pap, prtXopopul de là Ballomir. mp. ' _ ’ . , wa LS. Joannes, arohidiaconu» Dioitialienais (6) tnp>. (L. Pj /in, Proto^l Geomelulut m/. LS. Simeon, archidiaconus N. Caergedientus (7)' (L. P.) Siifttou, Protopopul CergidulUl-Atari m/. mp. (L'. P.) Jeremia, Protopopul /fira^tiulul mp. ' > JJ5. Jeremias, archijliàconus Nyarad DofensiS <8) mp. — LS. Tadomiriu»x archidiacunus Rcacmariensi, (9) (L. P.) Taiomir, Proiopopul Rtfinarulul mp. ' · a» ; • -t mp. LS .Joannes Aaron, archidiaconus ex Bistra^ioi (L. PA làn Aron, Protopopul de là Bistro mp. mp. ' ■ . ' LS. Basilius Baranî, ■ archidiacotjju_Fogarasiehsis (L. R) Vaailie Barani, protopopul din Flgftraf. mp. V · (L. PÀ Peint, Protopopul de la Gradifte mp. LS. Petrus, archidiaconus Gradistensis (11) mp H LS. Joannes, archidiaconus Carolinensis ( ta) mp. (L. P.) ïôn, Protopopul de là Careil Mari mp. * LS. MatheusPop,archidiaconusTùriensisf 1 j)mp. (L. P.) Atanaoie, Protopopul Nasdudului mp. mp. LS. Georgius, archidiaconus Sukienûs (19) mp. (L* PA George, Protopopul fueuha mp. .LS. Vrsus, archidiaconus Koprensis I 20) mp, (L. PA Ursan, Protopopul Copruha mp. LS. Baailius, archidiaconus Szekaliensis (21 ) mp. (L. PA Vasile, Protopopul Sdcalulul mp. LS. Joannes^ archidiaconus Tordensïs (22) mp. (L. PA Protopopul de la Turda mp. LS. Basilius, archidiaconus Kovasiensis (23) mp. (L. PA Vasile, Protopopul Coafulul mp. A (L. P.) SemuU, Pretobol·*! ÏMdlMi mp. (L. P.) Afatei,Protofipl'df ta Bracm m/. (L. P.) Avram rap, protopopul de la Daia. v in quo locus repentur. BiYac residebat non aolum archidiaconus Joanne* Pop. «ed etiam vicarius generalis Nicolaus Pap. ( i ) (ichiodeal, (sikundal (Seeben).. (а) BobMna, Bâbolna (Hunyad), hodie dioecesis graeco* catholicae unitae Lugosiensie. (3) BroftenT, K>s*Kerék (Àlsà-Frhèr). (4) Da»a. OHh-Dàlya ( Aliô*Feher> (5) mhimir (Hunva?.), hodie dioecesis l.ugiNueusis. (б) (àeomal ( Alsô-Fehér), archidiacvnaïus suppressus. (7) (iergidubMare, Nagy-C’scrged (Kis-Küküllô). (8) Niraytcu, Nyàradtô (Maros-Torda). (9) Rlfinar, Resinàr, Stàdtendorf (Saeben). ( w) Bisira, Bisxtra (Torda-Aranyos). Archidiaconua Jutants Aaron eat frater futuri episcopi Fo^arauens» Petri Pauli Arun. Dr. A. Bunea, Episcopii Petru Paul Arun |t Eüozusifl Noraco vier, BU) 1902, p. 1. (11) GrSdiftei VArbely ( Hunvad ), hodie dioecesis Luguaiensas. (u)CareiY Mari, Nagy-Kan>ly, oppidum, hodie dioecesis unitae Msgno-Varadim nsis. ( 1 j) Ttur, TQr ( Alsô-Eehcr). H>c arcbidiaconatus erectus est post annum Ô35· f >r· conscriptionem dioeceaanam episcopi Klein factam anno 1731, apud Bunea, Klein, p. 594, cutn ^cmacriptione anni 1750, ed. l?r. A. liunea, Stetutite ÆmnJP niter 4in Trensiltenia in anni 17^0, (Sibnu, 1901), p. <9; pinçai, 4^. r.. p. 457 mendose archidiaconum < Popa Mani » vocat, nam iste anno 1733 occurrit, et interim mortuus esae videtur. (13S») id est : cum aliis mu-tis, qui subscripserunt et sigilla apposuerunt.’ (14) Btrghiy. Bôrkôs, Bürgesch (Nagy-KAkÛlk5). (i|) Videtur omissum : archidiacpnus Djbrensis(liobra, Hunyaddobra, in Transilvtniae comitatu Hunyad), qui in coaacriptKMM anni -1733 unicus iavenitur numme Joseph ; I. c. p. 384* (16) Arœenï, ôrménywihes (Alsô*Fehér). (17) Teurea,Tobit (Seolnok-Doboha),hodie in dioecesi unita Scitnmujviriensi. Iste archidiacooatus dicitur · Tauhcnsis * in conscriptione anni 1793,1. c., p. M7· (18) NMud, Naaaôd (Bctntrrcae-Naaaôd), hodie dioecenis Snt mosujviriensM. ( 19) Jtsc, Ala0*Zsuk (Kotocs). Hic residebat non sohim arcbidiacoeus Georgius, aed m»am vicarius generalis Stepbaew. (ao) Copru, Kapor (Scolnoh-Dobcka),' hodie, dioecesis SaamosujvSrMinaU. (at) Shcal, Meed-Sokal (Tords-Arenyos). ' (n) Turda, Torda (Toeda*Araayos). (aj) Cong, Kovda, in Hunganss comitatu Santmdr, bodie dioecesis Saamnaujvtrir nais . T""” *477 f/.; ' 4; (I-· iL .(/-■ (f.. (L. .- ■wwwwwaifppi . , Synodus ÿogsirasiéasis, 1739 trudi. 25-6 A P.) Lupu (fJ.Proiopapul CketiûlM.mp. Ρ·) Ii», Prolepopul de la ... (CAejel f) top: P.) AU,vi, Protopopul baptuulul mp. . ' P.) Mihal, ProlopopuTtticiulul mp. P() Teodor, Prptopopeii Afbnorulu) Tap. PTGavril, Protopdpul de la (βοηΐ Ρ) mp. P) fon Pop, Ptotopipal de Ia'·Sbmef-Odorhel1 ’·■' 47« LS. WolfgangU^ archidiaconus GyekieUsisfijmp. . < LS. JotmMS, archidiaconus K.sse.ensis(2) mp. '■ LS. Alexius, archidiaconus Laposiensis (3) tnp. LS. Michael, archidiaconus Rùctaieusigf4) fap. LS. Theodor, archidiâcoatU Monorieniis (g) mp. . LS. Gabriel, archjdiafcohus . .. onwnsis (6) tnp. T LS. Joannes, ai^hidnconus L’dva^helyonsis (7) Gavrll, Protopopul de.Ia Afttre&Ojirheia . . LS. Gabriel, archidiacofîuÿ ΜοΑφΗΡ·*·(8) mp. açchidiaconifs.'Ven\«i6nsie (9) tnp. · * . LS. Matheus, açchidiaconüs 'Venwriiniie <9)nt Motel, Protocol l'enejiel-de-fds οψ. LS. Abrahamus, archidiaconus ex Bistré (io) tnp. Avram, Jhvtopôpttl de la Bistro mp. . Stan, Pntopopul de ht Trei-Sca»mpji)ip,y t LS. Stanislaus, archidiaconus D. BàrojensiS (11) . mp. ( l· . P.) George, Protopopul de la /lia mp. . ζ LS. Georgius, archidiacouus| vocatur Gabriel, 1 c., p. 34*· (7) Somef-OdovheT, Saamos-Udvarhely, in Hunganae comi­ tatu Sxilâfl.v, ta}ie diooceaia Sxamoaujvàriensu. Cfr. conacnp tionétn anni 1750, p. <7*. ; * (8) Muref-OforheiQ, Maroa-Và&ârhely (Maroa-Torda). (q) Vehepa-dc-jos, Alaô-Vvnicac (Fogaraa). (10) Foraan vice-atchidiaconus. Cfr. notam 10 Arrïudiaooni Biatrae Abrahanii ht etiam mentio in synodo anni 174J, de qua inferius. * (11) hcfe: Paroiensis. late archidiaconatus videtur idem ease ' dum HiromaaekÏensi, v* TrebScattne, Hàromaék. Cfr.Cunscnp. tioaem anhi 1750, p. -13. > . (ij) Iha^Martis-lUvV (Hunyad)„hodiy dioecesis I.ugoaiensis. Cfr. conscriptionem anni 1750* p. 14. Iste archidiaconatus vide­ tur idem cum « Bradensi * dicto, in ciMiscriptioue anni t7.1t> I. c . p. 359· 8YN0DÙ8 DI0KCK8ANA AEDUKN8IS - 1739 junii 18 Synodus dioecesana Aeduensis in Gallia, celebrata die 18 mensis junii anni 1739, sub CasparprThotna de La Valette, episcopo Aeduensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ lus : Ordonnances* synodales de nosseigneurs les illust. et réver. évêques d’Autun. A Autin, chez P. P. Dejussieu, imprimeur du roi Λ de monseigneur l’évêque, MDCCLXXXIIL Ιη-ιζ, Z39.P· — (Paris, Bibl. nat.) Pag. 226-31, statuta edita in synodo dioecesana celebrata 18 junii 1739. 8YN0DÜ8 ΟόΝβΤΑΝΊΊΝΟΡΟίΓΓΑΝΑ 1>39 meùse iulio. ' Postulante Nicephoro, montis Sina archiepiscopo, sacra synodus Constantinopolitana ratum habuit ac confirmabit ius «tauropegii, quod annis ante septua­ ginta a Dionysio patriarcha obtinuerat monasteriolum sancti Georgii, in insula Samo, una cum novem sacrariis (ΙκκληβιΝοις) eidem affixis. Dato sigillo »nno 1739, mense iulio, indictione secunda, pronun­ tiavit synodus ut in pôsterum monasteriolum prae­ dictum eodem iure esset, quo fuisset. Hactenus ineditum exstat sigillium hoc ih codice 5 tabularii patriarchatus Coastantinopolitani, p. 3. 8YN0DÜ8 DI0ICI8ANA BTTUHICKN8I8 1739 Synodus dioecesana Bituricensis, celebrata die m mensis octobris anni 1739, sub Frederico Hieronymo de Rbye de La Rochefoucauld, archiepiaoopo Bitwicensi. octobris 22 Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ lus : t Ordonnances synodale* de monseigneur l’illustris­ sime & reverendissime Frederic-Jerosme de Royéde <4 ;■;;.i5ï ·;.; ·.· >· ·■':.· ·· - „ '. ; 1 ’ ■ /*>. ■ 480 Synodus dioecesana Bituricensja, 1^39. octobris. 22. · 479 LaRochefopcauld. patnarcheèrchevèquede Bourgek, λ Boyer, jmprimeur de monseigneur Γarchevêque & primât des Aquitaine*, conseille/ du roÿ en ses con· du cierge, M.DCCXL. x f soils, lues &. publiées au synode (euu le 22 octobre In-4·, 11 p.· ( Bourges, séminaire ; Parie, Bibl. >739- [An/”* ■'! A Bourges, chez là veuve de Jacques 'nat. B 2745). · ' ................ „ ; 4 ■ ; " ............. . / * . *»’ Synodus dioecesana-J accensis in Hispania, celobrata anno 1739, sub Joanne Dominico Manzano de ' Carvajal, episcopo Jaccensi. ζ Exstant constitutiones synodales -in opere cui .tituhis :t u * r._ .... .... ... .^....... ... synodus dioecesana jaccensis fconstitucionqs sinodâles de laça, en sinodo de 1*739', 6^ e' obispo a. Juan Domingo Manzano. Zaragoza, ap. Revilla. In-fol. —. Cf..La Fuente, ecel. (1875), VI, yj(>. ‘ ‘ ' _____..... ........................... .... ...... ,.....Γ................ ’ / ..... ....... Synodus dioecesana virdunensis * * 1739 • · * . * Synodus dioecesana Virdunensis, celebrata anno De hac synodo confer opus cui titulus : 1739, sub Carolo Francisco de Hallencourt, dpiscopo 'Statuts généraux du diocèse de Verdun..' [sujsra, Virdunensi. col. 465]. SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA 1740 mense martio. - Saeculo decitno octavo, publicum ecclesiae Con- generis mandati) anno 1740 habuerunt Gerasimus stantinopolitanae aerarium fere exhaustum videbatur Heracleensis, Ananias Cyzicenus et Callinicus Ni­ cum multis de causis, tum ex continuis maxime caenus, iit ex synodi.cis actis, mense martio eiusdem patriarcharum mutationibus. Quod cum moleste fer­ anni, indictione tertia, datis, comperitur, quae sub­ rent viri prabit rem nummariam sociata opera in scriptis nominibus obsignarunt, una cum Neophyto melius constituere tentanint. Triumviris igitur e patriarcha, episcopi novem, videlicet : A ΚαιΟαριίας synodi antistitibus ad hunc finem deligendis et in Πάοβίνιος, - ό ΝικομηΜίας θίάκλήτος,— A ΧαλκηόΑνος ' singulos annos renovandis mandata dederunt, ut. Καλλίνικος, — ό Κρήτης Γιράσιμος. — A Παλαιών Πα- . A Δρύστρας pecuniae administrationem sibi susceperent ; quibus < : τρΰιν Γίράσιμος, - A Σιρρΰιν Γαβριήλ. magnum illud munus atque onus mense martio Βαρθολομαίος, — A Ξάνθης Παρθίνιος, A Δίρκων cuiusque anni litteris cum a patriarcha tum ab omni­ Σαμουήλ. — Edita .extant in Εκκλησιαστική Αληθίίρ, bus synodi antistitibus obsignatis committeretur. Id t. X, (1890), p. 155. SYNODUS DIOECESANA 8UE8SI0NEN8I8 1740 aprilis 27 · Synodus dioecesana Suessionensis, celebrata die Nouvelle édition, faite par onlre de monseigneur * . . 27 mensis aprilis anni 1740, sub Francisco de Fitz- Henry-Joseph-Claude de Bourdeilles, avec les avis James, episcopo Suessionensi. donnés'aux petits synpdes par messeigneurs JeanExstant constitutiones synodales in opere cui titu-. Joseph I-auguet de Gergy,Charles-François le Febvre de Ijubrière À François de Fitz-James. A Soissons, lus : Ordonnances synodales du diocèse de Soissons, chez Ponce Courtois, imprimeur de monseigneur publiées au synode ténu le 17 mai 1673, par monsei­ levêque ; Pierre Nicolas Waroquier, associe au privi- , gneur Charles de Bourlon, A au synode tenu le lège de mondit seigneur évêque, M.D.CC.LXIX. 27.mai r 700 par monseigneur Fabio Bniiat de Sillery, ' In-12, 370 p. - (Paris, Bibi. nat. B 40490; Paris, imprimées de nouveau par ordre demonseigneur Jean- y Ste-Geneviève). Joseph Languet de Gergy, puis par ordre de mohseiPag. 303-8, statuta synodi dioecesanae celebratae gneur François de Fitz-Jame», évêque de Soissons. 27 aprilis 1740. SYNODUS DIOECESANA B0BIEN8IS 1740 man 1 Synodus dioecesana Bobiensis in Italia, celebrata die i mensis mad anni 1740, sub Jolqpho Ludovico Anduyar, episcopo Bobiensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui tutu­ lus : i. Prima synodvi dioecesana, ab illustriss. et reverendiss. d. fr.'Joseph Ludovico de Anduxar, ordin. Pnodic.,sanet* BoÜansUoccJeaue episcopo Λ comite, in ecclesia cathedral!, dominica II post pascha Λ duabus insequentiBus feriis, kalendi* scilicet, VI & V ponas maji anno MDCCXL celebrata. [Zeziÿw]. PlaCoacnjoa. coiucno, XXXVIII. centiae, typis Jacopatii impress, episcop. Superiorum facultate. [Pag. 49, alter titulus .·] Decreta provin­ cialis synodi Genuensis, praesidente in ea reverendis­ simo d. Cypriano Pallavicino Genuensis ecclesiae archiepiscopo. Sine anno ( 1740). In-4°, 126 p. — ( Piacenza, civica ; Torino, Bibi, naz.) Pag. 49-124, decreta concilii provincialis Genuensis, approbati anno 1574. De hac synodo cf. etiatn : 2. Synodus dioecesana Bobiensis, ah illustrissimo ac reverendissimo d.d. loanne Baptista Porrati, episcopo Jl ■ ; ·,. .· <8ι . . ■ · ' ’ · . ^ ■ ;.· ' , . · ·' Synodi» dioecesana Bobiensis, .1740 maii' 1. γΛ ... ’ . 483 Bobiensi et. comite, praelato domestico m. d. n. Leo- a *Pa<-xi:«^740maiit,ab epi»copo[Bobien»] Lado­ nis pp. Xlfl 'assistente sdlio pontificio, habita in vico de >Ànduxar, Novocomensi, ordinis Praedicacathedralj^cclesia.Xiiebus XVlI,XVHltXIX octobris torum, celebtata fiait decima quinta synodus [dioeceaÀho Donuni XÎDCCCXC1X.Genuae,éî typographie sanajptypis Jacopqtii impressa, Placentiae. » archicpiscopali, 1909. ·’ ’ ! Mfcgnum in-8“, xyi-318 p. — (Ronta, Vittorio Em-' 1 ’ .. . . manuele). . - ___ : .... L„; ....... j: 1... J SYNODUS .DIOECESANA AEDUEN8I8 1 * *74° maii '5, ' Synodus dioecesana Aeduensis in Gallia,'celebrata P. »32-5,'statuta edita in jsynodo dioecesana celedie 5 mensis maii anni 1740, sub Casparo Thoma de brata 5 maii 1/40. * lia Valette, episcopo Aeduensi. . 2. De hac synodo confer etiam opus cui titulus : Exstant constitutiones synodales in opere cui tituOrdonnances synodales de messeigneurs les illùst. lus : . et rever. evèques d’Autun. A Autun, chez Vivant1. Ordonnances synodales de nosseigneurs les François Chervau, imprimeur de monseigneur l’illv^t. illust, et rêver)évêques d’Autun. A Autun, chez P.P. μ et rever. evêque d'Autun, MDCCI.. Dcjussieu, imprimeur du roi & dé monseigneur l’fvê-, In-12, 203 p. (Autun, séminaire; Lyon, ville), que, MDCCI-XXXIII. Pag.inS.mentiohabetursynodidioecesanaeceleIn-12, 239 p. — (Autun, séminaire). bratae 5 maii 1740. SYNODUS DIOECESANA BITURICENSIS 1740 maii 5 Synodus dioecesana Bituricensis 'iu Ga'lia, cele­ brata die'5 mensis maii anni 1740, sub Fredepco Hieronymo de Roye de La Rochefoucauld, archiepiscopo Bituricensi. Exstant constitutiones synodales in operq cui titu­ lus : Ordonnances synodales de monseigneur l'illustris­ sime & reverendissime FredericaJerosme de Roye de La Rochefoucauld,patriarche archevêque de Bourges, primat des Aquitaines, conseiller du roy en ses con­ seils, lues Λ publiées au synode tenu le 5 may 1740. [/« fine.·] A Bourges,chez la veuve de. Jacques Boyer, imprimeur de monseigneur l'archevêque & du clergé, M.D.C.CXL. In-4”, 12 p.—(Bourges, séminaire; Paris, Bibl. nat. B 2745). SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA 1740, mense inaio. Cum monasterii Prati (τού Λίΐμώνός), in Lesbo insula, praepositus tribus annis neglexisset exarchica vectigalia solvere principi Michalaci Caryophylli et Tzani, mégalo primicerio, synodus Constantinopolitana, missis ad monachos litteris, eos admonuit, ut quam primum utrique debitum persolverent. Has litteras anno 1740, mense mato, indictione tertia, datas, nominibus obsignarunt cum Neophyjtus pa­ triarcha tum quattuor alii episcopi, quorum subscrip­ tiones non retulit A. Papadopoulos-Kerameus, Μαυροκ0ρόάτ«ιο{ Βιβλιοθήκη, ( Constantinopoli, 1884), p. 175. Exstant in monasterii tabulario sub numero 37. SYNODUS DIOECESANA AQUILEIENSIS I 1740 augusti 21-3 'l Synodus dioecesarla Aquileiensis I in Italia, cele- ■ 2. Constitutiones synodales Danielis Delphini, brata a die 21 ad diem 23 mensis augusti anni 1740, patriarcha· Aquilejensis, promulgatio Utini anno sub Daniele Dolfin, patriarcha Aquileieusi. Domini MDCCXL. [Zurigwe]. Utini, MDCCXLI, Exstant constitutiones synodales in sequentibus l> typis Joannis Baptistae Fogarini. Superiorum per operibus : ■ . · nri^su. i. Constitutiones synodales Danielis Delphini,patri­ In-4“, clxxix p.-a f. (index). - (Milano, Anjbroarchae Aquilejensis, promulgatae Utini, anno Domini siana ; Piacenza, civica). · MDCCXL. [/nst/rte]. Utini, Superiorum permissu. Fol. 3 et pag. 170, hae constitutiones editae sunt Sine anno. In-4“, cijtxtx p.-t f. — (Paris, Bibi, in synodo dioecesana celebrata 21, 23 et 33 augusti *740 , nat. B 3375). Fo). 2 et pag. ci.xxi, haec synodus dioecesana prima celebrata est a 21 ad 23 augusti 1740. BYNQDU8 DIOECESANA BITURI0EN818 1740 octobris 30 s. Synodus dioecesana Bituricensis in Gallia,celebrata Exstant constitutiones synodales in opere cui die 30 mensis'octobris anni 1740, sub Frederico titulus: Hieronymo de Roye de La Rochefoucauld, archiepiOrdonnances synodales de monseigneur l'illustrisscopo Bituricensi. sime & reverendissime Frederic-Jerosmo de Roye de •- , ' · . * 4*3 1 '» ' , ‘ » . 4 ■ 4 ·, . '· ■· .; Η' „ · \ Synodi» dioecesana JÜturicensis, 174° ictobri% ». ■ 4*4 ‘ ·' laARochefoucauI0 < Actes de brata anno 1740, sub Ludovico Francisco Gabriele figlise d'Amiens, ( 1849), H, 361-3.’ d’Orléans de I41 Motte, episcopo Ambianensi. ' '. ’ SYNODUS CONSTÀNTINOPOLITANA 1740 Ad septentrionale Constantinopolis latus porta est, quae Turcis Ejgri C(tpi, i. e. obliqua porta dicitur. Et reapse sic exstructa videtur, ut in earn non directo, sed ex obliquo pateat aditus. Leonard) Chicnsis epis­ tola de capta Constantinopoli Caligaream vorat,, Graeci medii aevi Caligariorum, a caligariis sive sutoribus, qui calceamenta faciunt. Juxta hanc por­ tam sita est ad ipsos muros ecclesia, sanctae Mariae, quam auctores quidam voluerunt eandem esse ac celeberrimum templum τής Θεοτόκου ίν τοίς Κόρου, quod falsissimum est, alii eandem atque ecclesia, sancti Nicetae, quod probandum fuit. Id unum ex monumentis scriptis colliditur, templum scilicet illud propter hominum magis quam temporum improbi­ tatem fere collapsum, anno 1740 a civitatis quibusdam proceribus laicis in tutelam susceptum esse, quo melius administrarentur eius opes haud paucae. Ratam rem habuit synodus Cônstantinopolitana ac novum ccclesije illius regendae modiim approbavit scripto synodico, quod in lucem edidit auctor operis, cui titulus : Ή Ζευοδόχος πητή καί τά Ιερά αυτής προ­ σαρτήματα, (Athenis, 1886), ρρ. 484-288. 'Nomina episcoporum subscripta haec sunt : Καισαρείας Παρθίvtoç, — Νίκαιας Καλλίνικος, - Ήρακλείας Γεράσιμος, — Χαλκηδόνας Καλλίνικος, ΚυΖΙκου Άνανίας, Κρήτης Γεράσιμος, — Νικομήδειας θεόκλητος. Παλαιών Πατρών Γεράσιμος. Notandum est praedictam ecclesiam in hoc scripto vocari ναόν τής Θεοτόκου τής Σούδας, quam appellationem nullus, quod sciam, ex iis qui de re Byzantii topographica scripserunt animadvertit. Qui plura hac de ecclesia cupit, volumen modo memoratum adeat, pp. 197-218 ; cuius auctor, si fidem titulo adhibeas, Eugenius sacerdos est ; si vero Manuelem Gedeon pro domo dicentem audias, Gedeon ipso est habendus., SYN0DU8 DIOECESANA FANENSIS >74° Synodus dioecesana Fanensis’ in Italia, celebrata anno 1740, sub episcopo Fanensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus dioecesana Fanensis, 1740. Fani, Fanolli, 1741. In-4". --( Piacenza, civica. Ipse non vidi). \ v SYNODUS DIOECESANA FELTRIENSIS 1740 Synodus dioecesana Feltriensis in Italia, celebrata anno 1740, sub episcopo Feltriensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui tftulus : Synodus dioecesana Feltriensis, anni 1740. Feltriæ. Sine anno. In-4’. (Roma. Propaganda. ipse non vidi). ILERDEN8I8 IN HISPANIA z . 1740 Synodus dioecesana Ilerdensis in Hispania, cele- . Ilerdensi. — Gams, Series episcoporum, (1873), brata anno 1740, sub Gregorio Galindo, episcopo p. 44, <............................ ................. - , - ( ■' 8YN0DU8 DIOECESANA TULLEN8IS ■ >740 j . Synodus dioecesana Tujlensis in Gallia, celebrata ,et v Raybois, episcopatus typographorum et biblioanno 1740, sub Scipione Hieronymo Bégon, episcopo polarum, via Sancti Desiderii 125. 1857. Tullensi. In-8", 90 p. -(Paris, Bibi. nat. B. 5756). De hac synodo confer opus cui titulus : Pag. V, haec synodus dioecesana celebrata est a Acta et statuta synodi Nanceiensis, anno Domini die 7 ad diem 9 mensis octobris anni 1856. MDCCCLVI habita), ab illustrissimo et reverendisPag. VI-VII, habetur mentio quatuor synodorum simo dd. Alexio-Basilio Menjaud, episcopo Man- dioecesis Tullensis, celebratarum annis 1678, 1729, ceiensi et Tullensi. [Ziuqpte]. Nanceii, typis Grimblot 1740 et 1751. v j 1 ί : *5 ^.· - Synodna dipeoasana Viirions·ais, 1740. ’ 4* ·. - 8YN0DU8 DI0WŒ8ANÀ VüDUNINfflB ■ 174* Synodus dioeceaanaVirdunensis ia Galha,Celebrata anno 1740, sub Cando Francisco de.Hallencowt, episcopo Virdunensi. De hac synodo coefcr ope* cai titulus : Statut* |Mntn du dSociw de Verdun... [sq^ra, col.4«5J 8YN0DU8 CONSTANTINOPOLITANA * 1741, martii i. Cum triumviri, Gerasimus scilicet Heracleensi», της Γεράσιμος, -- δ Παλαιών Πατρών Γεράσιμος, — 6 Ananias Cyxicenua, et Callinicus Nicaenus,per annum Σερρών Γαβριήλ. — & Μελενίκου Κύριλλος, — 6 Λακεintegrum pecuniae publicae dispensationem caute δαιμον<ας Παρβίνιος, — ό NmmKefov Νεόφυτος. Altero tractassent rationeeque acceptüet expensi pare* exhi­ scripto eiusdem diei, quattuor métropolites quhper buissent, sacra synodus, apocha conscripta, eo* a annum 1741-174* aerarii procuratore* essent renun­ quavis exactione immune* in posterum fore testata tiavit, videlicet Gerasimum Heracleensem, Callinicum est . Cui scripto una'cum Paisio patriircha nomina B Nicaenum, Gabrielem Senensem, loannidmn Ancyapposuerunt metropolitae novem, scilicet : ό Νικομη- ranum. Cf. Εκκλησιαστική Άλήόεια, t. X (1890), θείας θεόκλητος, ό Χαλκηόόνος Καλλίνικος, — ό Κρή- ρρ. 155**5*· SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 174.1, mente martio. Communi fama atque sermone vel in exteris terris tierupt Fr. 'Milclosich et los. Mülldr, Acta et diplo­ etiam nunc celebratur monasterium Sanctae Mariae mata graeca medii aevi, t. V (Vindobonae, 1887), dicti Megaspelaeon in Peloponneso, intra dioecesis pp. 203-207. Episcoporum nomina iuxta laudatos i ΚερνίτΖης fines, in quo imaginem Deiparae a S. Luca editores haec sunt : Καισαρ«(ας Γεράσιμος (lege Παρdepictam cum aliis reliquijs servari ferunt. Eius iura Μνιος), — 'Ηράκλειος ΜεΜτιος (I. Γεράσιμος), — Νί­ . omnia et possessiones, postulantibus monachis, con­ καιας Καλλίνικος - - ΧαλκηΜνος Καλλίνικος, — ΚυΖΙκου firmavit synodus Constantinopolitana anno 1741, Γεράσιμος (1. Άνανίας), — Νικομηόείας Άνθιμος (1. θεό­ • mense martio, indictione quarta, ac declarabit illud κλητος). — ZUpnuv Μακάριος (1. Σαμουήλ), — Προύσης esse stauropegicum, uni patriarchae oecumenico su- Δανιήλ (?), — Μελενίκου Κύριος (1. Κύριλλος),'— Σιυ* biectnm, non autem- episcopo ΚερνίτΖης, qui in illud Ζουπολεώς Θεοφάνης (1. Θεόφιλος),-— ΜετρώνΆνύιΝαυτιλίας καί Άρτους Νεόφυτος. Recte ne an ius nullum habuit .Sigillium eo tempote datum primus C μος, κροσκμνη- perperam civitatum nomina legerint editores dubitare edidit J. Oeconomus in libro : Κτττορικόν ή προσκιενητάριον τής Ιερός καί βασιλικής μονής τού Μεγάλου licet. Σπηλαίου, Athenis, 1840, ρρ. 94-97,ex Quo illud repe- SYNODUS DI0ICI8ANA VINITA 1741 aprilis 18-20 Synodus dioecesana Veneta in Italia, celebrata diebus,t8, 19 et 20 mensis aprilis anni 1741, sub Francisco Antonio Corrario, patriarcha Veneto. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : » Acta et decreta synodi Veneta.·, habita et promut- · gata>ab illustrissimo &,reverendissimo in Christo patre A d. <1. fr. Francisco Antonio Corrario, ordini* Capucânorum, miseratione divina patriarcha Venetiarum Dalmatiae que primate, Ac., diebus 18,19 A 20 mensis aprilis 1741. [Zitri/nej Venetiis, MDCCXLI, ex typographie ducali A patriarchal! Pinelliana. Svperiorvm permissv. In-4’, 3 I.-9I p. — (Paris, Bibi. nat. B 3409; Paris, St-Sulpice ; Roma, Vittorio-Emmanuele). SYNODUS DI0IC18ANA 8UI88I0NKNSI8 1741 Synodus dioecesana Suessionensis in Gallia, cele­ brata die 19 mensi* aprilis anni 1741, sub Francisco de Fitx-lames, episcopo Suesrionensi. Exstant constitutione* synodales in opere cui titulus : aprilis 19 Ordonnance* synodale· du dioctee Soisaon*... [ε«/ra, col. 4791. 19 aprilis 1741. « SYNODUS DI0ICI8ANA BITURICIN8I8 ‘ 174s aprilis *0 . Synodus dioecesana Bituricensis in Gallia, celebrata die ao mensis aprilis anni 1741, sub Frederico Hiero- nytno de Roye de La Rochsfioacaitld, archiepiscopo Btaricastai. < . 4ly Synodus dioeceaaaa BtaricMwfo. 1741 «I*®· **· . 4M ’. . Exata^t tunstilatiuaii synodal·· in opas· oaiAMiKhsèsApBMidosnasynadstaeuleroavril 1741. titnhn: [/njfcss.·] ABowg»«^bsalavwved· Jacqn·· Boyer, siiaeatravaraadisifcMFtedaricJaKMnMcteRoyod· 'ta Rocteafoncaidd,patriardw archevêque de Bourg··, primat dea Aquitain··, conseiller du toy «n ses con- M.DOCJUJ. In-4·, 10 p.-—(Bourg··, sêmrasiïe; Paris, Bibl. net. B »745>· 8YN0DÜ8 OON8TANTINOPOLITANA 174Î meme malo. Cum Cosmas sacerdôs Pergami e vita discessisset, synodus Constantinopobtana metropolitam Ephesi et Mitylenis admonuit ut bonorum eius curam sibi sus-, teperet. Data est epistola mense maio, indictione quarta, quae cum anno 1741 concordat. Asservatur m tabulario monasterii Prati (τού Λαμΰνος), in insula Lesbo, sub numéro 39. Ei subscripserunt Neophytus patriarcha et episcopi quinque, quorum nomina referre neglexit solcrtissimm auctor operis cui titulus : ΜαιφογορΜπιος Βφλιοβήνη (Constantinopoli, 1884 ), p. 175. » 8YN0DU8 DI0ECE8ANA AE8INA Π ■74i Septembris a i-a Synodus dioecesana Aegina II in Italia, celebrata diebus at et aa mensis septembre anni 1741, sub Antonio Fonseca, episcopo Aerino. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Secunda dioecesana synodus Ærina, ab illustrissimo et reverendissimo domino Antonio Fonseca, episcopo et sanctissimi d. n. papae praelato domestico et assis­ tente, celebrata in sua nuper restituta cathedrali ecclesia,diebus XXIA XXII septembres anno Dornin i MDCCXLI. Æsij, MDCCXLI, typis joannis Baptis­ tae de Julijs, publici impressoris A episcopalis. • In-4·, tS7 -p. — (Piacenza, civica ; Roma, libr. ■Bocca). » ' 8YN0DU8 DIOECESANA ALATRINA 1741 Septembria »5-6 Synodus dioecesana Alatrina in Italia, celebrata diebus 25 et 26 mensis Septembris anni 1741, sub c Ludovico Savageri. episcopo Alatrino. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus: , > _ Synbdus dioecesana Alatrina, ab illustrissimo et reverendissimo domino d. Ludovico Savageri, con- gregationis Somasclue, episcopo Alatrino, celebrata sub auspiciis divi Xysti papae hujus nominis primi et martyris, in cathedrali ecclesia Alatrina, sub diebus 15 et z6 septembris 1741. Romae, ex typographie Joannis Zempel, MDCCXLIII. Superiorum facultate. In-8·, 1« p. — (Alatri, bibi, veacovile ; Roma, Vaticano. vidi). SYNODUS DIOECESANA MACL0VIEN8I8 • » «741 Synodus dioecesaqa Maclovieiisis in Gallia, cele­ brata anno 1741, sub idanne Josepho de Fogasses de La Bastie, episcopo Maclovienri. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo, renouvelléea et confirmées dans le synode de l'année 1769, par illustrissime A révérendissime père en Dieu monseigneur Antoine-Joseph des Laurents, évêque A seigneur de S. Malo. [/nrigm·]. A Saint-Malo, chez Julien Valais, libraire A imprimeur de monseigneur l'évêque, M.DCC.LXIX. Cum privilegio regis. In-ta, 6 L-x-395 P--3 f. (index). — Paris, SaintSulpice.) SYNODUS DIOECESANA URBANIAE ET VADENSI8 . . »74» Synodus dioecesana Urbanise et Vadensis in Italia, celebrata anno 1741, sub loaepho Fabretti, episcopo Urbani·· et Vadensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus dioecesana Urbanise et Vadentis, anni 1741. Pisauri, Gavotti, 1741. In-fol. — (Piacensa, civica. — Ipt» mm SYNODUfc DIOECESANA 8. JACOBI DE VKLÉZ . 1741 Synodus dioecesana S. Jacobi d· V«Mx in Hispania, ceMjrata «ano 1741,sub Diégo Sanches CarxaJero, abbates, Jacobi de VeMs. Exstant constitution·, synod·)·· in opéf© coi titulus: " ■•v. <ΌΜ S- Jacobi é· Velta, 1741. 4» . 44* Coustitutiosso· synodal·· dri prionqotMStotiar» Atebssteg,y drioossstyodaaaasacastad. CoateMci·. de Ve»· t»UiM diana·*·, tecta· ypubBcuda· «■ ίη Marcia, por Fefapa Dias caytrita, fanpsasaor de synodo, que w ceMca «o la igWa parroquial de M ctudàd y dai Mata cÊtio de la inquMcitm, «* la Santiago de Santa Cabx, anno 1741 por al iHaatirtahno pbuada a. p. S. Fnmciaco,aaeo 174a. y revei*dissimo sailor dr. d. Diégo SaucteuCanaIn-fol., 44» p^-ao f. (iadaaX — (Madrid, Eacorial. kro, prior de dicte pricrato,pradfcador dai ray waea— Orna· s»dy. .’ ■*·-· ■ '' v i ----- 2.-ΐ.··'^Μ^Γ··~ΐ·:^r/'=aa»JEJBMSa^aaBgr i,i’*i,iiii ,ιι x- >■->—· . '.Il ,''S .] J | K 1 ..:· J SYNODUS DI0B038ANA VIRDUNKN8I8 «74« . Synodus dioecesana Virdunensisin Gallia, celebrata De hac synodo confer opus cui titulus : anno 1741! sub Cando Francisco do Hallenco^rt, Statute généraux du dioctee de Verdun... [m^w, episcopoVirdunensi. — -coi. 465]. 4 ■?.- '. · SYNODUS DIOECESANA VIVARIEN8I8 w a Synodus dioecesana Vivariensis ίη Gallia, celebrata anno 1741, 'sub Francisco Renaldo de Villeneuve, episcopo Vivariensi. De hac synodo confer : Abbé Roche, Armorial de Hours, Π, 297· SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA * - 174a martii· r. Quattuor métropolitains,GerasimoHeracleensi.Cal- vincia illis demandata est, nomina inscripserunt una linico Nicaeno,Gabriel Serrensijoannicio Aneyrano, cum Paisio patriarcha metropolitae undecim, videpublicae pecuniae administratione per annum recte licet : 'Ηρακλιίας Γίράσψος, -- ΝικομηΜας θεόκλητος, functis, sacra synodus quattuor métropolites qui idem — Χαλκηδόνας KaKKivwofc.— Τόρνόβου Άνθιμος, — munus obirent per annum 1742-1743 designavit die Κρήτης. Γιράσιμος, — Παλώών-Πατρών Γίράσιμος, — prima martii 1742. Hi fuerunt Callinicus Nicaenus, Λαρίσσης Ιάκωβος, — ΜισημβρΙας Γρηγόριος — ΆγGregorius Pnisaensis, Dionysius Neocaesareensis et g χωλού Γαβριήλ, — Δόρκων Σαμουήλ, - Ξάνθης ΠαρΜGabriel Serrensis. Actit. synodicis, quibus e» pro- νιος.—Cf. "ΕκκλησιαστικήΆλήβοα,Ι. Χ(ι89Ο), p. 156. SYNODUS DIOECESANA 8UES8I0NEN8I8 - 174a aprilis 4 Synodus dioecesana Suessionensis in Gallia, celobrata die 4 mensis aprilis anni 1742, sub Francisco de Fita-James, episcopo Suessionensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : ' Ordonnances synodales du diocèse de Soissons ... [s«/ra, col. 479]. 'Pag. 316-21, statuta synodi dioecesanae celebratae 4 aprilis 1742. . ’ · , .· SYNODUS DI0B018ANA BITURICBN8I8 1742 Synodus dioecesana Bituricensis in Gallia, cele­ brata die ta menus aprilis anni 1742, sub Frederico Htapmymo de Roye de La Rochefoucauld, arduepi•dbpo Bituricensi. Exstant constitutione· synodal·· in opere cui titulus : J Ordonnances synodales de monseigneur l'illustris­ sime & reverendissime Frederic-leroomede Roye de aprilis i> î la Rochefoucauld, patriarche archevêque de Bourges, primat des Aquitaine·, commandeur de l'ordre du S. Esprit, lues et publiées au synode tenu le 12 avril »74*· S. I. n. a. [A Bourges, cte· la veuve de Jacquea Boyer, imprimeur de monseigneur l'archevêque Âdu clergé, 1742]. In-4·, 10 p. — (Bourge·, séminaire ; Paris, Bibi. nat. B274S). synodus dionctsai/a nbpksina 1742 aprilis 18 Synodus dioecesana Nepesina fai Itali·, «aHmfta die ii mensis «prili» anni 1742, gubFnnciaooVivaad, episcopo Nepesino et Sutrino. Exstant constitutioiiM synodal·· in opero cui tituh»; . Synodus Sutrina ot Nepesina, ab illustriasimo A ' .. "■ 4P* ", ■ flyaodue ifiaicremui Nepesina, 174* aprifi· it. . · *9· ___x._^.· --------- JL , .» L, . », ■ w... .... xw . . .. , ■ ÎVTINMMBBB0 WM0M* ®CTRBWQ ΓΪΜΚΜ» A BCmQTD XMBMDCC9 AlV CttMlMUNMI η·φ·» patritioAnxhMte.Driftapost. *«di· gratia episcopo biieaat irifciter gsfaeraasM. [/naigwj. Itana·, typis SsrtriM«N*paaho,e*tabratatacattesfaaliN*pssiaa AatouiideRubsis, 174a. Sap. penta···. ' dfeXYHIapritaamri MDCCXUI,&ta catitedral . In-4·, xx-yap.-(SrisJ»i. SltriM 5.000 florenofum, a synodo t anni >738 (4) promissum, pro aedificando monasterio Blariensi. Haec constructio, quae fiebat nomine et sumptibus camerae aulicae, jam coepta ftieratanno 1739. Sed clerus, in synodo ejusdem anni, contribu­ tionem suam, inter alias, ab expressa pandere decre­ vit conditione, ut dipkxna praedictam exacutioni mandaretur (5). Propter·· clara* camerae pro archi­ tecto non erogabat amptiu* censum suum statutam, sed eum retinebat donec exaudfaretar. Huic consilio alia quoque ratio inerat. Dominium siquidem Bfasiense non absque lite erat,ideoqus ejusdem possessio non censeri poterat omnino pacifica. Prudentia igitur exigebat, ne aedificaretur supra fandum, qui non possideatur evictione. Episcopus Klein strenuus defensor populi sui erat ( i ) De quo oir. «eu «vnodi «nat 171$· «***· (j) CujiM icta wperiu* invenies. (j) Dr. A. Beam, ΛμμνβΑ* P »45· (4) De qua cfr. «aperit»·. (5) Cfr. hanc syaodua superius, littera B, etiam ta Comitii· Tranrilrenfae, quagun membrum ab imperatore Cureta VI nominatus^serat decreto . diei i> decembris 1731. Commoratio autem Cibimi dispendiosa erat nimis, nec absque contributione deri fleri poterat. Ut igitur omne* istae quaestione* solverentur, in­ dicta est synodus pro die 3 m^ji 174·, eo magisquod et veteres abusus iterum compescendi erant : sacer­ dotes alita ordinati absque licentia episcopj fungentes, popae bigami, negtiguntia in catechesi, ignorantia ritus, vestitus laicalis, omissio sacrae Hturgiae diebus feriatis. His accessit, quod suepe. laid a ritu graeco ad latinum transierint,’sane detrimento non parvo ecclesiae unitae. Plure* etiam causae judiciales gra­ vioris momenti erant pertractandae. ' Subscriptiones hujus synodi non innotescunt.'Ex actis vero liquet, eidem interfuisse : episcopum Klein, theologum P! Balogh, ambos vicario· generales, Stephanum Sukiensem (i) et Nicolaum PopBenyensem (a), qui posterior etiam notarius deri erat. Ex archidiaconi· vel archipresbyteris omnes praeter tres adfaisse videntur.. Acta synodi vulgata sunt ex arehivio metropolitano Blatienti a J. Moldovan, Acte sino- ' dali ale basericei romane de Alb a lulia ti Fogaraaiu, a voL Blasiu" 1869 et 187s, vol. I pp. 146-57. Introductio ibidem ponitur sermone latino, reliqua ■ vero idiomate rumeno scripto litteris cyrillids. Im­ pressio sequens desumpta est ab editione praefacta. Textus nimenus transcriptus est litteris modernis, addita versione latina, rationabiliori redfata inter­ punctione, integratis abreyiationibus, liberiori mu majuscularum, correctis mendis manifestis et façon•equentiis, appositis in parenthesi synonymis moder­ nis Idcutionum obsoletarum. In fine sessionis diei secundae (4 maji) causa· processuales tractari coeptae sunt, quae data protracta· faere etiam ad sequentes «lies tertiam «t quartam. Ex his causis quaedam in praesenti editione pauci· resumatae sunt verbis,utpote aliqualiter statam generalem * ecderiae unitae illustrantes vel aliquid novi prae se habente* ; plurimae vero, has conditiones non adim­ plentes, penitus omissae faere, indicatis tantum htigantibus. I - \ ■90t>)> (1) Juc, Ahô^Zauk. in TraMjhriaiae comitatu Kokm. (3) B»r», Magyar-Hèny®, ia Traaiilvaaàae cuçiutu NA^yKMAUô. II. [Pag. 146]. Generalis synodi anno 174* die, juxta vetus calendarium, 3 maji, juxta novum 14 bjuactam, Balasfalvae, in aedibus episcopalibus celebrata· ’ ACTA. -· , ACTA SYNODI. Acta diri prima· (i> 1. Post exhortationem illustrissimi domini episcopi 1. Post exhortationem illustrissimi «tomini episcopi salutarem ad sanctam synodum factam,et brevem salutarem ad sanctam synode·» factans,·* brevem (1) -A4 peSMi F·*·»»· poaitur afaa : * NB. Ateestes a (yaoSo : ΡπΝορορ SuaCM dete PSrtM O·* ·« te Som·, loaa <" tel 4M tolka, qua», qaaudam multa ac psMua MMt, privsitim ria apaetotiea legenda prius judicavit nuscta synodus >. Lactem sut dactatete ttat xxs|eatatiii tatedm >. Lactum eet decretum suae mqggMii intuite ad* , modum reverendi putria theotagi, làaapM Balogh a admodm revereodi patria tbsotagi, ïosephi Balogh • S. J. 3. Proposita sunt ab iHustriesm» domino epiaoopo haôc puncta : t) ratione pecùntee pro monasterio haec functa : i) appromissae; ») ratione constituendi syndici ex clero qui ad inMar directoris vel vkecomitia procedat in qui ad instar Directoris vel Vkecomitia procedat in causia; 3) ratione httne dietae, quatitor cieri in camis; 3) rations fiiturae Diets», quatitor cleri in eadem tractanda sint negotia. eadem tractanda sint negotia. Ad quae, absento illustrissimo domino episcopo et . Ad quae, abdente Qlustrisrimo domino episcopo et reverendo patre ^heotogp, au socotit sântal Sdbor : reverendo patre theologo, decrevit salkta synodus : [Pag. 147]. Ad »; a. PeirtruPlrintele pater theolog Adii. Quod spectat patrem theologum decrevit, ' , socoti sântul Sftbor : De vremece tn decretumul sancta synodus : Quoniam in hoc decreto augustae tn&Itatei crtiaaei st.tace «nentia diploani a a. tetlthtei B reginae mentio dt secundi diplomatis augusti quon­ . orecând Inptrat Léoptdÿ, «i luund Dummseu bxtrâni dam imperatoris Leopoldi, et quoniam Deus revoca­ sântului Sabor, carri 4otrX au avut cunoqtintt de acd vit seniores sanctae synodi, qui sane notitiam illius diploma, aântul Sabor socoti aa ad odia aci diploma diplomatis habuerint, sancta synodus decrevit, illud in originalibua de fett. ca at vast ji at sa luminézM diploma in originalibus coram petere, ut videret et mal bine, ce chip au foafHnduit Ungt archiereu fi dn- melius illuminaretur, quomodo theologus institutes stitul cler. un theolog. Apoi at ya face socotinpi de sit penes episcopum et venerabilem clerum. Postea statuentur ea quae facienda erunt. xavSrçit. , · Ad 1Π.— t)Quoad censum pro monasterio decre­ Ad 3. b. Pentru bani sântei mtnXatiri socotintx sântului Sabor iaste adaata : bani, cari a'au stria» pine tum sanctae synodi est sequens : Quum fundatio acum fi nu a’au dat, de vreme ce adaatt fimdatie hae| (s) sub contradictione sit posita, et quum'nacti iaste sup contradictio, $i dupt condifile supt care au non simus solatium circa conditiones, sub quibus faglduit dnstitul der acei tami, n'am dolrfndit nice venerabili» clerus illam pecpnUm promiserat, ideo o mlngtiare, pint votn dobtndi evictie, at ail tie la aes hucusque collectum, sed nondum traditum, serve­ ndna perteptorilor rtnduiti. lart care nu a’au' strtns $i tur in manibus exactorum designatorum. Pecunia tint arunçati, st st string! inprounX cu toate reftan- autem, quae nondum collecta, sed jam caduca est, tiile anilor trecuti fi st st adininistrtluiaaçt la mlna coadunetur cum residuis annorum praeteritorum, et perteptorilor, jdnX, precum mai sus s’au instmnat, administretur per exactores, quoadusque, ut supra vom dobtndi evictie $i dupt acéle conditri conaolape. dictum est, evictionem consequamur et solatium circa c illas conditiones. 2) Sancta synodus uno animo et una voce hoc sta­ Ad 4. c. Sântul Sabor cu o inimt «i cu un vot» (o voce) sa a$eaâ pe adaata, cum In sxborul mk, de va tuit, ut in parva synotto (3), si sacerdos quidam ali­ ectedalui (excede ? gre»i) vnm preot tn ceva, cinsti- quid deliquerit, archmiaconus designaret actorem, tul protopop local sâ rtndmascS om, care sâ pirascx, qui eum accuset, nisi ipse archidiaconus eum accusare au Insumi protopopul, de va vrè, st-1 ptraect. lart in maluerit, Si autem opus fuerit procedere contra archialénul (contra) vrunui ciastit protopop de va fi lipsâ diaconum, tunc magnificus dominus episcopus cum sa sa'pro{acvaluiasc» (procedere), pentra atanci mari­ valde venerabili vicario designet actorem idoneum tal Domn VlXdka eu pré dnstitul ricares sa rtadui- pro sustinenda accusatione. Syndicus vero non insti­ aach pe dne va socoti vrednkde acétrdbâ. Alt sindic tuatur, quia in venerabili ddro hucusque syndicus sa nu sa rtaduiascX, fiind cX ptax acum acest obiccd ease non consuevit. Similiter protestatur, ne aliae n'au foot In dnstitul der, ca sa fie static. Afijdtau consuetudines introducantur, quae usque ad praesona alte obkiaiuri, care ptnh acum n'au fast te der, sa in clero non riguerunt. contradicxlueec (proteettea) sa nu s! taeâ. 3) Sancta synodus necessarium duxit, ut in proxi­ , Ad s d-De tipaâ socoti sântul Sobor.cum la attesta viitoare Dietâ SX fie lingt marital Domn Vladka pré mis venturis comitiis penes magnificum dominum c. vicare?, carii pentru cboltuiaix. procum a’au fcet episcopum et valde venerabilis vicarius (4) adriti ayexat mai Inainte, sa aibX taleri. InsX ttmpHndu-sX a qui $ro expensis, uti antea statutum est, thaleflk deU Udvurteei. — Ptntra Tar|a au fosi juntul, peatra Covt|a- , nul au luat iacàerol ». a X4axa»> a ψιυΛ ; Anfiitauu Simae feniauit (fSite, Pàrô, ia Traaailvaaiae comitatu Pogaraa. Hic attiUdiasaun idem car cum HSroinaMViaaai. Cft. Statistic» BoaUailar ■ (j) Forwa MRhMbaamale. {4) ittUMR IUmmmmii H ΐ·ι·11φ| poMM. d· mbMM· YicWfiÎB» VQttbtll· JNMHMWr i· BMMfl) MfQMI MVPi WMV WMI^ I^I^li pMniA HMi (Sir- ® lwe WMf·!»» · CM VMM fiMh ■«·· ai » ■ taata^ til rtadnsac a.iatft dagaltaui,ea tips* tb mBb, .* al dd la vn· patraa, si- aiM unde sb tinM militai Dteau VMdtag unprd c. vicare*. Adl»PteitocarepraMpoptii*trtagititaord**per-' hto |i ad aerie oa dreptlte preoti citi are hi epatide, deta *<■*■* M—«<·»^, ■»—« a'an ptacsnie, fie# ta atentee, * qaa> aint. ovdteuti, utram habeant teetimaria (a), qnot tec aaan ta aliis provincd* conseoriri fuere, quot ad secundae transiere nuptias. Haec couria arittanhat, ubi .magnificentia au* per conum*sariam juaserit. Circa ftmdqs ecclesiasticos vero sancta aynodua\ensuit, oonscriptionten non\e*ae necessariant, quia pun hucusque fia cancellarunt, ’ cltiifco^ie» iirec tosta ta *i tahaiitg, undo Va. jponpoci Miri* m priu comifou (comiaar). lartskta tact oonecrirtlo peatra fimttafurilofilocurilebeadricetti.slntui Sober mi-i para de Ηρά a l, Ctod ea pina acum s’a eongcribaiuit (conseris) prin clntalifte (canosiarie). Socotinfele «i afetamtoturile riuMdoaoa. ' Acta diet secundae Λ usa heri, praesenMal Inatnte s’aO cetit puntumurile en concludlluite Primo lecta sunt puncta (conchtee), fiind fata Maria sa «i Parintele pater theo- . titan magnificentia sua et tteologo. Deinde, log. Apol jftind afiôa Maria ea «i Ptrtatele poter theo­ exeuntibus magnificentia sua et patre theologo, haec statuta sunb : ♦ log, s’au aqeaat aedatea : ' 1. Valde utile et necessarium censuit sancta syno­ 1. Foarte de talo* fi de lips* lucra socoti sfintal Sater, cum preoti In fiafte care sat sa tea catechesi*, dus, ut sacerdotes in quolibet pago aoectesim vel tau tavfitfibrt creqtindac· ; fi pentru acria ia taata doctrinam Christianam instituant; ideo in omni eccle­ beedrica preoti datori sa fle, a compara batSr (terent) sia sacerdotes teneantur saltem unum emere catechismum (3), un catochtentQ. ' a. Tot cinstitul protopop sS-fi ceree preofi cum a. Quivis venerabilis archidiaconus examinet suos botdai, ispoveduesc, *i.slqjesc sinta liturghie, *i carii _ sacerdotes, quomodo baptisant, confessiones exci­ nu vor fti, au (p. 149) st-i Invefe insu-fi cinstitul piunt et sacram liturgiam celebrant ; et quos igno­ protopop, an cunoectnd In eparhia sa preofi ca aceiia rantes reperent, hos vel ipse doceat, vel, «i in -vrédmd, s*-i rinduiaacS ca sa Invite pe oei nelnva- decanatu suo sacerdote* «1 hoc idoneo* noverit, eos tari ; iai* pentnt ostenél» s* dd precum sa va putd destinet, ut ignorante* instruant ; pro eorum labore tnpica, tnsa mai pe urm* tot sa-i cerce fi protopopul. retribuantur quo modo convenire poterunt, sed pos­ lari de vor afla vruni afatari la cap, dt sa nu-i poata tea nihilominus ipse archidiaconus examen instituat. acei preoti rfnduiti sati protopopul Indrepta, sa sa Quos tamen adeo imbecille* invenerit, ut ab illi* trimita aid la episcopjp. ’ < C sacerdotibus vel ab ipeo archidiacono corrigi neque­ ant, illo* huc ad ordinariatum mittat (4). 3. Causas majore* et difficiliores, praesertim ma­ 3. Caujele cèle mai mari fi grêle, mai ylrtoe adMtorielor, sa le trimita dnstitii protopopi la scaunul trimonia respiciente*, venerabiles archidiacoui ad sedem episcopalem transferant (5). archiereee. . 4^ Mandetur sacerdotibus, ut quilibet abhinc ad 4. Sa sa dd porunca preotilor, cum fiefte-care pina in trei luni «a-fi rica haine Iungi, tetar (fle) fi din tres mense* sibi longam vestem conficiat, ii do* materie mai prosata, sau fi de ρβηβτβ, daca nu va valet ex panno laneo, saltem ex materia viliori vel avd1 puttee de postav, arijderea fi poacapm. lari cara caprea; item et pileum sacerdotalem (potcapium). nu fi-ar tace, tf i-a'ar Inthnpia vro supàrare, a unuia Qui vero ea sil» non confecerit, et molestiam posea* fuerit, illi querela non auscultabitur (6). „ ca acela nu i-sa va asculta plinsoarm. . 5. Quum «aera synodus clementi mandato augustae 5. Lingt ndtoativa porunca InSltatei ctaieeei neputtndu-eS santal Sater ttppotrivi, cinstitul Pater thiso- reginae *e*e opponere non possit, reverendus pater log Bring Io0( rlmtne ta chutes, care au fost pina theologus Josephus Balogh maneat in dignitate, quae acum. lart scotindu-eaacdia as. diploma a Inaltataltti hucusque viguit. Quando autem illud diploma secun­ Imperat Leopold in originalibus, fi In putteea sa, dum augusti imperatori* Leopoldi in originalibus ttuncea sa va face pentru Sfintia Sa numitul theolog eductum fuerit, tunc redigentur pro reverentia sua· cole de savirgit sfesamtaturi. tnsa pins yom dobtndi praedicto theologo statuta adimplenda. Quoadusque , _ _ vero illud diploma in originalibus non consequamur, acd diploma ta originalibus, fi dnstitul cler va capita respuas dola takHata Curteala gravaminile, tero au P et venerabilis clerus non obtinebit responsum ab dattiMtrtrartndirithiealoguloi, ca*apoatilfiSfiàtia augusta aula ad gravamina praesentata intuitu tbeo Sa la daregttoria: sa 'pe Mge mtege, fi cinstitul cler logi, tamdiu, ut et reverentes sua in munere legaiiter s( *1 poep tacr4ds, pdht4ece slntul Slbor, Sfintia Sa procedere possit, et veneramlis clerus ei fidere queat, sa pu* jtatatat, dupl obictsiu) care (cetesce : nu), sancta synodus desiderat, ut su* reverentia deponat > 1 ( i ) Probabiliter iiaum thalerum ■ quocumque arehMiacoao. (i) Ab epncopo uaito. (j) A4 pedes* paginae haec ponitur nola latina : < NB. pro diplomate II Leopoldiao repetendo ab illustriMioM do.mao eptacopo, delenti merendi archidiecuai Nicolae* Balani renata et Mathetu Orutinjraeabianaia, qui retulerunl; quod iUttatriesiamdomisu* epiacopna reaponderit, ae nonniai paria α cascellana AultcoTraaailramca extracta habere, de origtnabboa ' autan nihil edt ». Sed** praedictae archidiaroaaioa auM: Bnh> mir ia Traaailtnaiae coaitMu Hunyad, hodie dioqpeaie Lugoaiemia, et Aratea*, OrmbajraeÇbM ia Traaeilvatuae comitatu Alaô-FeMr. (t) Ctr. antestas V ayaqdi anni 17»*, eal p«*. (j> Ctr. βηίαΛ» XU1 «ysedi anni tjtf. («) Cfr. arttcu'ua Vayaodi tjrjet VI ayaedi anni 17J*. tiOKUJO*. COUCCT». XXXV(JI. M » , I . MH» 11 » » ί·, ,».1 » to., ι,.ι j,af .Lasmujxit , 11 li, , i ,ι ι I. IIBIHIWI^ ,, .Jijjiimii... imiu ' 497 Sy··*·» Mmwi—■ FngMiih·*», r/4> mH Jfu) ,.·4 ίΟΛ· - 4· ■ ,H* jwhinwtww, jwrta —ttadtM·ι»φΜ MU'tota— - tai claro, aad tai'——aa ohaaawta· aÉtaÉaii fxK ». Ori-caro dmtrt dwtitM protepopia’M doraü, ok ·. Qohri· v«Mt*HHam »»SHbw»>»r— eeMRMm obicftnBt·)· Marti Sd· vMtari, mm galbMd atetM* - foecit, mm ομμΜμ pnmmMm MacaUeMÜM mm· naaotatatai n*aa adtaataiattstadt· aatt a1— Mtaodtatatrttad va|. Aacata aaocti aaMMMtaaatt aat ffffl arftaalwtatiaaaa cu dK^T****^ wmhI ca aceta tatti d ft doaoatta À aft atütateiNia, Mt wra Malta—attatifefatf—ta· HI* priera •gtoMwa ce cite M *· tMtati, «i (p. ij>) «a tatoarca «tjpcv·*· rtc· makMtur à qpiàqai* dafreodmmrit tot oe att mtncat pta* la tm fihri·. ÎmA · tria oart ad ·μμβ raaÜtMkt. Terth vara vio· ottdodapoMtur sA-ripurzA à dnate d aytydarat it platdact. (tn· «t. nfluloeeciu» restituât (t). Varvqi Macta aynodna judecA i&ntul Saber, cum dnpA obidaiel cel vechiu, ceBMt-ut, Ubi juxta veteran oouaa«tudin«m tota unde «a va judeca catot «abend udc bvtafde <4 da «ynodua decanal» sibt centum «4 fiorawram impoftorintf, fiindcA veniturile dnetitilor protopopi «’au «oerit, archidiacoiu» maneat, quia proventu* veneInputinat, nice nu pot «ooate do plin precum judect rabilium arciudiaconorum diminuti aunt, nec tantum tndt ar puté dobtndi, st rAmle protopop.) pecuniae cogere valent, quantum judicatum erat (3). 7. Pent» -rlndul procuratoralui, fiinfick mare lipaA 7. Quod qiectat institutionem procuratoris, quoniam aro cinstitul dor de om ca abeh, care Mi poatM pro- venerabilia clora* hujusmodi viro valde indiget, qui movAlui (promova) lucnirile dnstitului cler, mâritul causas venerabilis cleri promovero possit, magnificus * Doma VlAdica fi pré cinstitul vicares, aflindom, care doftinus episcopus et valde venerabilis vicarius, si ar hia adastl slujl® ln sine, s»-l tocmdac» «iapoi, virum invenerint, qui hoc munus a0umeret, cum eo vAzlnd tocméla, va afia ftmdu» s&ntul ÎStbor pentru B de mercode conveniant, ot poatmo*um sancta synoplatA. . .. dfr visa conventione fundum instituet (4). £ Cunosdnd s&ntnl Sabor strSdania «i pArinfasca * 8. Quum sancta synodus zelum et paternum magniMarii sale spre foloqpl cel de ob^te a clerului shguin-.* Scentiae suae laborem circa communem cleri salutem ta, doblndmd cinstitul cler ceva consolare, aiart.din coggoocat, si venerabilis 'clerus aliquod solatium fundti$ul ce s’au rlnduit Minei sale din banii cinsti- acquiret, extra fundum jam destinatum ex pecunia tului der, s&ntul Sabor sa va sili a s» artta cu mul- cleri pro sustentatione magnificentiae suae, etiam cum gratiarum actione sese retributurum ostendet. (uniita rAsplAtoriu. 9. Cu deadinsul sa cercetêzA ciristitii protopopi, - 9. Venerabiles archidiaconi id ipsum investigent, dumineca ?i alte sArbatori face ta sflnta liturghie-ln utrum‘in omni ecclesia diebus dominids et fêstis, toatc besérecele, si unde tin sa tace, sabins&galuiascA sacra celebretur liturgia ; et ubi non celebratur, (amendeze) dupa datele mai tnainte vrétne a sfintului mulctent juxta prius jam statuta a sancta synodo decreta (5). ' Sabor asezAmlnturi. 10. Sancta synodus et hoc decernit, ut in qualibet 10. Asezat-au sântul-Sabor si adasta, cum la fieptecare besérecA sa sa fac» cArp, in care s» M lasemnézà eccleoia libri introducantur, in quibus nomina baptinumele celor ce sa botéza, ce sa cununa, si ce are zatorum et copulatorum notentur, necnon quidquid ecclesia possideat,uti etiam aliarum gentium mos est. s&nta besérec», procum si la alte némuri iaste. 11. Venerabiles archidiaconi majorem 'curam et 11. Vinstitii protopopi mai mare grije si osirdie sa arête in supârarile preotilor, ca si nu si Ingreuiazi cu diligentiam impertiant querelis sacerdotum, ne om­ toate scaunul arhieresc, si caujele ‘mai mid sa nu le nibus negotiis sedes episcopalis oneretur, et causae indreptéze la Maria sa Domnul Vladica. Açijderea si etiam minores ad magnificum dominum episcopum caujele (mai mari), de nu vor fi ceroute in scaunul dirigantur. Similiter et causae (majores), nisi prius mai de jos, sa sa remitaluiascâ (retrimita) la protopop in sede inferiori dilucidatae fuerint, a sede episcopali ad archidiaconura remittantur. din scaunul arhieresc. ia. Quoniam clerus populusque noster Rumenus i a. Pentru ca Inare scadére si paguba slmpte clerul si némul nostru rumlnesc unit din Ardél din tre- unitus in Transilvania magnam imminutionem atque (p. 151) cerea Ruminilor laritu»ul latin esc, cu sme- jacturam patitur propter transitum Rumenorum ad renie s* roagt s&ntul Sabor Marii sale, ca sl sirguiascA ritum latinum, ideo sancta synodus humiliter preca­ InpreunA cu PArintele pater theolog a doblndi, cum tur magnificentiam suam ut; una cum patre theologo, niminea din rituçu nostro cel grecesc unit sA nu fie operam navet; ne cui a ritu nostro graèco unito ad slobod a tréce la rituçul lAtinesc, precum adasta si in ritum latinum transgredi permittatur, quod etiam in tara lejascA s’au oprit. Care mils doblndindu-o.nimine Polonia (6) prohibitum est· Gratia hacObtenta, nemo dintrA pravoslavnid nostri, cari *A aflA supt ascultarea orthodoxprum, Sub obedientia hujus episcopatus ace;tii episcopii, s& nu IndrAznéecA a-çi da prund «ai existentium, audeat, pueros ad instructionem calvila invtt*tura calvinilor, mai vtrtoa, dnd ajung la nistaram mittere, praesertim si ad scholas superiores «coale mai de sua. Adasta IncA «A sirguiascA PArintele pervenire contigerint. Hoc etiam efficiat pater theo­ 'pater theolog, cum fodari ruminilor St st primésct, logus, ut pueri Rumenorum et in posterum, uti hacte­ nus lactum eet, in seminariis catholicis educentur ( 7 ).· ca si pint acum, In teminariutfole catobcefti. 13. De vréme ce derui «i Beamul nostra unit din D 13. Quum clerus populusque Rumenus, Dei gratia, tnila lui Dumneseu are episcopio tn aclastt fart, «i episcopatum habeat in ista provincia, et fas est spe­ nAdajduim ct vt fi stttÛOare, asext s&ntul Sater, rare eum perenniter duraturum, sancta synodus decer' cum cei ce au fndztxnit a st hirotoni in alte ttrii, «i nit, ut ii, qutausi fuerint in aliis terris ordines suscitramai tat cinedhil cter, ea d tai tamia can ar—η 1 Hsm·. ( >) Cfr. articulum IV «ruodi anui 1734, (>) Pnnvntu* episcopi eruat s cessas uaius Bureai solven­ dus « quocumque pops, dona carilalira ia cerealibus, et rnulcue. Buses, gfisnfol Kltm, pp. 1 jS-9. (j) Iste videtur esse seasu* textus Runteai Set intricati. lnleUigeadi» est de srchxliacoms miau* sedulis ia colligenda con; tributione pro mcmasterfo.. (<) CJr. articulum 1,synodi asm 17»}· (5) Cfr. atticuk» VU synodi *nm 17*5, VIII synodi anni ■7», XI et XII synodi aani 1751. . (6) Id est : inter Ruthenos. (7) Hoc sane indubitabile et ingens fuit emolumentum ex umoce resultans pro universa natione Rumeaa. Inter cory­ phaeos, quibus iste populus excultam disquisitioewm suae origiaia, historiae et linguae debet, iw unus quidem exiit e scholis orientalibus. SytMctes dteeoMHM ItegMwteMte, 174a Mte X14) ad Î(r7) 4S» , joo pM mm ■’« rtpSHI, SM arMarw, WagoatarsèA par·, at ta·?** bwsdlctinawn mm obtiaasstet, ■te (t), da km tocoio w Mttxte a trtea te Ma qaemvii aMt epiacopaa, aacaoe ii, qui in poataram tteü te Mrotoatei mB ea acate te te gteWate dupi te aBte tanaa-ad Minatiomm transir· praaaaaapaa * Biitewtetal atatatai Baker a»ra,iart h cote paa»· tint, >xta aaartaa syitodi ■»·<»· statntamulcteotur, ti(ti te μ te «lobioaàX ateo te te and pcimtete. < ct M Mceraetem mc pcnatttMte mc redpaatvr, 14. AdoTtrat cuaaaata afitete Sttur ttpaa aamina·, · >4. Sancta synodos revera deficientiam seminani ruMMUU i Ομπι iM^pnnmtnM *πκ scesnsnwMU «ci recognosci· j attamen, semteario panes episcopatum Itagft «pteopi·, ntoeoftocotfaudespreftltal μ potito nondum terminato, de alio nihil decernere poteetfi?. fece. 15. Oprira do Ug· AM jndfcata te nu te feet. 15. Excommunicatio abaque judicio non edica­ tur (i). (1) Hie denial quaedam vocabuU, quae facile *ubtalelU1 augusti 173®, desti­ natum erat pro ao alumnis. Vide decretum apud N. Nillaa, s. J., kufrriM» tccltMt eriattefa ea terrù iweaars. Stytaw, (Oemponie i«S>, p. 536. (1) Ad pedem pagiaga notatur : «Canonul acesta aatAmu B se formulate sais In oprirea de làge sa nu sB faci obtefei rBu, nice pentru fiefte ce lucru cissiijii protopopi sl nu oprdqci pe cementi de lége : ce inse s *a siersu 9) formulai u, cumu se vede mai susu », « latius canonis prius sic erat formula : In excotn» tnunieatfone qgn introducatur prava consuetudo, nec quacum­ que de TOuaa archtdiaconi homines excommunicent ». Sensus locutionis Rumcnae « oprire de lige », « prohibitio a lege » vel religione, vidwur esae de excommunicatione. Agitur enim de pdeaa ferenda per archidiaconm non tantum in popas, sed in « homines · quoscumque. e [Pag. i$j]. Sequuntur nunc tres processus*: j) Archidiacoai Abcthami ex Bistra (1). contra popam Jaco> bum es Potfagx(s). s) Popae Tt^Qtnae ex Bratei (3)« contra archidiacoaum Aronem «x Tkhindeal (4). t 3) Popae Eliae ex eodem pago,contra eundem archidUconum, quia iste illum suspenderat, utpote ab episcopo schismatico ordinatum nec ab episcopo unito benedictum. Sententia archidiacoai confirmatur a synodo. Deinde pertractantur plunes^procesaus : t)Popa Pate ex Minis (1) absque bettedtctfone episcopi uniti et nonobstante inhibitione sui archidiaconi (a) sacra pere­ gerat. Decernitur eum tamdiu in carcere detinere, quoadusque mulctana solvent, et postea eum nunquaqj amplius ad sacra adtnitteiV [Pag. s) Pupe Joannes K|anul (3) in contemptu suspen­ sionis episcopalia sacra fecerat. Condemnatur *ad 66 fturenos, solvendos Vel numerate, vel carcere, computando dicrfi noctem­ que pro singulo Hoveno, Acta diei tertiae. Acta diei quartae. Lecta sunt coram magnifico domino episcopo et venerabili patre theologo puncta diei secundae. Ex­ euntibus postea venerabili patre theologo, lecta est formula juramenti pro patre theologo, quae approbata est ab universa magna sancte synodo. Deinde pater theologus responsum misit in scriptis, ut ei etiam in scriptis formula juramenti daretur. Ad quae sancta synodus per venerabilem archidiaconum Geargium Dobrensem (5) et Ladislaum BArkesiensem (6) res­ pondit, quod ei dabitur iu transumpto, prout decisum fuerat ei esse dandam. (PteJ <53- Sequitur reclamatio vicarii generali» Nicolai Benyensis circa 400 florenca, missos episcopo Klein per secretarium cleri Franciscum Üoèr. Decisio differtur quodusque sufficien­ tia documenta afferantur. Quattuor pertractantur processus : t) Mulier quaedam Hedn, contra popam Demetrium Dtianul (4) ’ 4) Popa Thomas, cofitra archidiaconum Joannem Benycnsee» (5) · 3) Quidam Motoc, contra clerum. 4) Sex runcolae ex Boxid (6), contra popam Thomam Basa­ lium. [Pag· <57]· Deinde theologus pater Balogh rogat clerum,ut sibi condonet too florenoa nsutuo acceptos ex pecunia cleri · vicario gederali Nicolao. Synodus ei moram gerit, propter ejus « urba­ nitatem et beneficia », dummodo resolutionem etiam episcopus et archidiaconus Abraham ex Data signavennt. Postremo dirimitur causa popae Priri ex lafc (?), qui praeter mandatum episcopi a vicano generali Sukicnsi pro 40 Rorenis e auxere liberatus fuerat. Syntxlus vicanum non solum ad resti­ tutionem istius pecuniae, sed etiam ad solutionem altorum 66 Aorenorum condemnat, eique depositionem minatur, si m terumaimile aliquid patraverit. (t) Bistra, Bisxtra,< in Transilvamae comitatu Tor^a-Aranyas. Cfr. notam $7 ad synodum anni 1739. D (1) Menetul-de-Câmpie, Mrzô-Mènes. m Tramilvaniae comi­ (j) Pucvga-deqos, Al»6-Podsiga, in eodem comitatu. (3) BrattNU, Barttbely, in Transilvatüae comitatu Nagytatu Marus-Torda.. Kükûttô. (а) Rücstenais, Ricifl. MexO-ROcs, >n eodem comitatu. (4) Cichindeal, Crikendfil, in*Traasilvaniae comitatu Saeben. (3) la^Y, Jâs» in Transilvaniae comitatu Fogaras (5) Dobra, Hwyeddobra, ia Ttansilvaniae comitatu Hu­ (4) Dala,Olâh-Dàllya,inTransilvaniae comitatu Alsô-Fehér. nyad, hodie dioaoMta unitae Ltgoatauia. (5) Qui diversus est a vicario generali Nicolao Pop, et ipso (6) Brights, BariHta» Bdrgvech, in Transilvaaiae comitatu Hilae resident .* Nagy-KOküllô. (б) Ifoaedifl, Bated, in Transilvaniae comitatu Marus-lorda. SYNODUS DI0SUB8ANA Β0ΒΙΕΝ8Γ8 174» tnaii 6 Synodus dioecesana Bobienù» in Italia, celebrata die 6 menti» maii anni 174a, «ib lotepho Ludovico Anduyar, epiicopo Bobienu. Exstant constitutione» aynodale» in opere cui titulu» : " < i. Secunda synodus dioecesana, ab illustri». & reverendis», d. fr. Joseph Ludovico de Anduxàr, ordin. Prædjc., sanctae Bobientis ecclesiae epiacopo a comite, in ecclesia cathedrali 'dominica infra octa­ vam ascensionis & duabus inaequentibus feriis. pridie "1 -J ' ■ " ,· ' , ■ JM SoM0Mb> SjTWOdM jm>I •alitet ft notii, mc m VHl W. om# aaao a bobhMMi et condte, celebrata di· »3,24 st 25 eepMDCCXUI, celebrata. [Auifw]. Haeratbs, typb trasbri· 1C40. [Ζμ^γμτ]. Clavari, ex pravinciaii typoJacopatd, impce··. spiscop. Supaeioran paradMu grapbda ArgHfora. [Zbg. 43 > W»^·.·] Appendix Mracundmwyeodm Stea mu»> » t-xv-Jï? p. — (Faria, BN. Bobwnaem, habitam ab iBuatiiaaiaa· ft rpraroMfia- oat. B 2374$)sirno d. d. fr. Joseph Ludovico da Aaduxar, ord. Fag. iiesexdecimoaiiiinoqraodiecelMte Bobiensis Paedicatorum, episcopo Bobiensi «t comité Ac., mdnoiantnt, quartan baa typis oommitam ftiere; quae anno 1742 die 6, 7 A 8 menais maji. scilicet a fr. Joaepho Ludovic» deAnduxar, 6 maii . In-4·, 19* P·-* f. —(Milano,AmbrosianajjPiacenxa, *1742...» dvica). a. Synodus dioecesana Bobiensis,.. [ss^ra, co). Pag. 43-186, appendix documentorum ad hanc '479]. Pag. XI : < 1742 maii 6, antedictus [Ludovicus synodum attinentium. de Anduxir, Novocomensis, ordinis Praedicatorum] De hac synodo cf. etiam opera quiburtituli : episcopus Bobiensis, perexit decimam sextam synpi. Synodus dioecesana Bobiensis, gb illustrissimo dum [dioecesanam] impressam Placentiae. » et reverendissimo d. d. Antonio Gianelli, episcopo . SYNODUS DIOECESANA SUTRINA * 1742 Synodus dioecesana Sutrina in Italia, 'celebrata die 22 mensis maii anni 174a, sub Francisco Viiatii, epi-’ ' scopo Sutrino et Nepesino. · mati 22 Vide synodum Nepesinam, 1743 aprilis 18. SYNODUS DIOECESANA PISAURENSIS 1742 septembris 11-3 Synodus dioecesana Pisaurensis in Italia, celebrata diebus ti , 12 et 13 mensis septembris anni 1742, sub Humberto Aloysio Radicati, episcopo Pisaurensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : . Synodus diœcesana ab illustrissimo ac reverendis­ simo <1. d. Umberto Aloysio Radicati, ex comitibus Cocconati et Rupellæ, patritio Casalensi, episcopo Pisaurensi, sanctissimi d. n. papa.· prælato domestico ejusque pontificio solio episcopo assistente, celebrata, in cathedrali templo diebus XI, XII A XIII mensis septeiwris anno Domini MDCCXLII. Pisauri, ex typoanphia episcopali. Sin? anno. In-4", 6 f.-rqa p. < Paris, Bibi. nat. B 33731Pag. 183-269, appendix documentorum ad hanc synodum attinentium. synodus dioecBana AQUEN8IS 1742 septembris 20 Synodus dioecesana Aquensis in Gallia, celebrata die 20 mensis septembris anni 1742, sub Joanne Bap­ tista Antonio de Brancas, archiepiscopo Aquensi, Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse d’Aix, publiées dans le synode général, tenu le 20 septembre 1742, , par monseigneur l’illustrissime & reverendissime Jean-Baptiste Antoine de Brancas, archevêque d’Aix. A Aix, chez René Adibert, imprimeur du roy A de monseigneur l'archevêque, 1742. In-8·, XV1-558P.-3 f. — (Avignon, séminaire ; Avi­ gnon, vitye ; Paris, St-Sulpice ). SYNODUS DIOECESANA BITURICENSIS 1742 octobris 25 Svnodus dioecesana Bituricensis in Gallia, cele-D la Rochefoucauld, patriarche archevêque de Bourges, brata «lie 25 mensis octobris anni 1742, sub Frederico primat des Aquitaines, commandeur de l’ordre du Hieronymo de Roye de La Rochefoucauld, archiepi- S. Esprit, luès A publiées au synode tenu le 25 octobre scopi Bituricensi. 1742. S. J. n. a. [A Bourges, chez la veuve de Jacques Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : , Boyer, imprimeur de monseigneur l’archevêque A du Ordonnances synodales de monseigneur l'illustris­ clergé, 1742]. In-4", tt p. —- (Bourges, séminaire; sime A reverendissime Frederic Jerosme de Roye de Paris, Bibi. nat. B 2745). SYNODUS DIOECESANA. VITERBIEN8I8 1742 novembris n-2 Synodus dioecesgna Viterbiensis in Italia, celebrata diebus 11 et 12 mensis nôvembris anni 1742, sub Alexandro Abbati, episcopo Viterbiensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus dioecesana Viterbiensis celebrata diebus 11 et 12 novembris anni 1742. Romae, Laxzarini, 1743. In-4". (Roma, Vaticano; Roma, VittorioEmmanuele. - fyxt non vidi). SjFeod·· dfaMMMM Cbmommm3mmI% 1?4** '9*M> SYNODUS DIOECHANA OAJUMKJIHBIS »74» « In ttioeceai Common··? in Podolia, nullavidetur ftrnw celebrat» synodus; exstant tamen edicta et ordinatione· illustrissimi Venceslai Hieronymi Sierakowski, de anno 1742, item epistola pastcsaJi» ilhistriuimi Adami Krasinski episcopi, data anno 1760. » [Chodynaki et Likowski], Decretales ntmmorum poatijlcum pro rrgno Poloniae et coasiiltctiotres syno­ dorum Prminciaiium et diocesanarum regni ejusdem, (Posnaniae et Vanaviae, 1883), I, 3. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA «74» Vir quidam Rumcnus, nomine Pantazes, propter pollent. Itaque Pautaxis testamentum etiam imperfecimminens belli periculum, patria relicta, apud ex- tum valet. Data est sententia anno 174a,sed quo mense teros confugit, ubi morti proximus, confessario et haud compertum est. Episcoporum nomina haec tabulario arcessitis, testamentum conscripsit, quo B sunt : Paisius patriarcha, — Parthenius Caesariensis, cuncta sua bona Saitae uxori reliquit. Eo autem vita — Gerasimus Heracleensis, — Ananias Cyxicenus, Theocletus Nicomediensis,— Callinicus Nicaenus, functo*, hereditatem sibi vindicare voluit Panagiotes e Callinicus Chalcedonensis, — Joachim Thessalo­ Popa, demortui frater patruelis, testamentum illud Anthimus Tomobiensis, Gabriel iihperfectum fuisse causatus, ptpote contra iuris sub­ nicensis, tilitatem factum. Γ-ite in Saltam intenta, tertiam Serrensis, Neophytus Hungaro Valachiae, --hereditatis partem primum obtinuit. Quare alteram Hieremias Trapezuntinus, — Cyrillus -Melenici, actionem instituit, ut in possessionem integrae here­ Gregorius Joanninorum, — Cyrillus Adrianopolitaditatis veniret. Re non impetrata, causam ad synodum nus, Gregorius Mesembriae, — Nathanael An­ Samuel Dercensis. Constantinopolitanam detulit ; sed frustra. Namque, chiali, Synodalem sententiam e Critiano couice, pp. 190· inquit synodus,-milites in castris agentes supremae voluntatis ordinationem, quocumque possunt ac vo­ 202, primus edidit Man. Gedeon, Κανονικοί Διατύίος, lunt modo et erga quos volunt, faciendi facultate t. I, pp. 222-230. SYNODUS DIOECESANA MACL0VIEN8I8 ' ‘7-I2 Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, cele-< De hac synodo confer opus cui titulus : brata anno 1742, sub Joanne Josephode Fogasses de Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... La Bastie, episcopo Maclotbensi. [supra cal. 487]. 8YN0DU8 DIOECESANA VIRDUNEN8I8 174»· Synodus dioecesana Virdunensis in Gallia, celebrata anno 1742, sub Carolo Francisco de Hallencourt, episcopo Virdunensi. , <■ De hac synodo confer opus cui titulus : Statuts généraux du diocèse de Verdun... [supra, col. 465]. 8YN0DU8 DIOECESANA VIVARIEN8I8 >74» Synodus dioecesana Vivariensis in Gallia, celebrata D De hac synodo confer: Abbé Roche, Armorial anno 1742, sub Francisco Renaldo de Villeneuve, de l'iviers, II, 299. episcopo Vivariensi. SYNODUS DIOECESANA DIVIONENSIS I743^naii 3 Synodus dioecesana Divionensis in Gallia, cele­ brata die 3 mensi* maii anni 1743, sub Joanne Bouhier, episcopo Divionensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus ;· , Ordonnances synodales du diocèse de Dijon. [Zrtsrgwe]. A Dijon ,.chex Pierre de Saint, seul imprimeur du roy, de monseigneur l’evêque A du collège, place des Jésuites, M.DCC.XLIV. Avec privilège du roy. In-iî, xvj-277 p. (corrige 317)-» f. (index). (Dijon, ville ; Langres, séminaire ; Paris, St-Sulpice). Pag. iij et xvj : < Lettre pastorale et ordonnance de monseigneur Claude Bouvier, second évêque de Dijon, pour la publication des statuts arrêtes dans le synode du 3 mai 1743, par monseigneur Jean Bouhier, pre­ mier évêque de ladite ville'», cum data 8 septembris »744· ’ . III!) 1111.1« IJI^RII ■·.ο ■ ··.··· 505 8YN0DU8 DIOECESANA BETpUOBNSlS 1743 mâ» 'Synodua dioecesaha Bituricensis in Gallia, celebrata die 9 menais maii anni 1743, sub Frederico Hieronymo de Roye de La Rochefoucauld, archiepiscopo Bituricensi. ’ Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus: Ordonnances synodales de monseigneur Hllustrissime * révérendissime Frederic-Jerosme de Roye de la Rochefoucauld, patriarche archevêque de Bourges, primat des Aquitaines, commandeur de l’ordre du S* Esprit, luôs A publiées au synode tenu le 9 may 1743 t-As/ine 1A Bourges, chez la veuve de Jacques \ Bqyer, imprimeur de monseigneur l'archevêque * du/ clergé, M.DCC.XLH.L ' *, In-4 19 p. — (Bourges, séminaire ; Paris, Bibl nat. B 2745). SYNODUS 00N8TANTIN0P0LITANA 1743, ante mensem iunium. Synodalem sententiam, anno 4742, sup Psfisio pa- Blaze relictorum ftecedem. Novohuic decreto, quod triarcha, pro Salta, uxore Pantazis, promulgatam, anno 1743 datum est, subscripserunt, una cum Neo­ irritam fecit Neophytus patriarcha, propterea quod phyto patriarcha,raetropolitae octo, scilicet : TheoclePanagiotes Popa scriptum protulit, haud infimis trium tus Nicomediensis, — Callinicus Nicaenus, — Calli­ virorum nominibus obsignatum, ex quo videbatur nicus Chalcedonensis, — Genuimus Cretensia, — Pantazen intestato decessisse, atque testamentum Gregorius Mesembriae, — Nathanael Anchiali, — eius a SafU productum merum esse figmentum. Quare N. (forte Sylvester) Metrorum, — Samuel Dercensis. E codice roO Kpiriou. pp. 203-205, primus edidit ■ infirmato superiqris anni decreto synodali. Neophytus " sanxit Popam reipsa esse omnium bonorum a· Pan- Man. Gesjeon, Κανόνιζα! ΔιατάΙ«ις t. I, pp. 230-234. SYNODUS DIOECESANA CENETENSIS 3 · <743 junii 24-« Synodus dioecesana Cenetensis in Italia, celebrata synodo promulgata: diebus XXIV, XXV, XXVI junii diebus 24, 25 et 26 mensis junii anni 1743, sub Lau- MDCCXLIII, Laurentio de Ponte, episcopo et rentio de Ponte, episcopo Cenetensi. comite Ac. Cenetae, ty-pis de Cagnanis. Superiorum Exstant constitutiones synodales in opere cui c permissu. titulus: Sine anno. In-4·, 3 f.-ccLXp.-2 f.-t6p. (appendi x)Constitutiones synodalesCeneténses, in dioecesana 3 f. — (Roma, libr. Bocca). STATUTA DIOECESIS PARI8IEN8I8 1743 Septembris to Statuta dioecesis Parfsiensis, edita exfra synodum dioecesanam, die 10 mensis Septembris anni 1743, sub Carolo Casparo Guillelmo de Vuitimllle, archiepiscopo Parisiens:. \ De his statutis confer opus cui titulus : Synodicon ecclesiae Parisiensis, autoritate illustris­ simi ac reverendissimi dd. Francisa de Harlay, Pari­ sienne archiepiscopi, ducis- ac, paris Francia;, anno 1674 editum, nunc denud recognitum ; accedunt synodus anni 1697, ac decreta seu ordinationes circa : disciplinam ecclesiasticam a sequentibus praesulibus ad hancmsque diem promulgata ; jussu illustrissimi ac'reverendissimi dd. Christophori de Beaumont, . .................. t' r Parisiensis archiepiscopi, ducis sancti Clodoaldi, paris France:, regii ordinis sancti Spiritus commendatoris, Sorbonæ provisoris * C.[7n«gnr].Parisiis,apud Cl. Si­ mon, serenissimorum principum Conchei, ducis Borbonii, necnon illustrissimi d. d. archiepiscopi typbgraphum, via Mathurinorum, M.DCC.LXXVII. In-4·, XXIV-438 p.’-i f.-izo p. — (Paris, Bibi. nat. B 2297 ; Paris, Mazarine ; Paris, St-Sulpice). X, 'Pag.'436-8, statuta edita extfa synodum, sub die 10 tpensis septembris anni 1743, a Carolo Casparo Guillelmo de Vintimille, archiepiscopo Parisien si, quibus confirmantur constitutiones synodi celebratae die 26 mensis septembris anni 1697. · ' SYNODUM DIOECESANA BITURICEN8I8 1743 octobris 24 * Synodus dioecesana Bituricensis in Gallia, cele­ de la Rochefoucauld, patriarche archevêque de brata die 24 mensis octobris anni'1743, sub Frederico Bourges, primat des Aquitaines, commandeur de Hieronymo de Roye de La Rochefoucauld, archiepi­ "l'ordre du S' Esprit, luês A publiées au synode tenu le 24 octobre 1743. (/n fint . J A Bourges, chez la scopo Bituricensi. Exstant constitutiones synodales in opere 'cui veuve de Jacques Boyer, imprimeur de monseigneur l'archevêque A du clergé, M .DCC.XLIIl. _ * titulus : . In-4·, 18 p. — (Bourges, séminaire ; Paris, Bibl. Ordonnances synodales de monseigneur l'illustris­ sime * reverendissifoe Frederic-Jerosme de Roye nët. B »745)· .i' tn ■.·'·. ·'/ ' . ·.< ' ' . Λ·..1 8y*>*» dfrwww*. Vtt**«ti*, i744*b»WÜ t·*· - ' ■ god 8YN0DU8 DHMKMÀNA VUW8IS' 1744 Miraarii xn-« • Synodha dfoeceaaaa VliMnsi* [ia Polosda], *ub fintifiauH jr* rtg"· hUtt «t «μμΜΜμμμ Michael* Zikatewta, Vttnae, diebus 10, it etia fo- «psedmuit ^reesataeda·· tt réréeeanswrum rtgm. bruaity, aimo 1744, habite- » (Poenaniae «t Vanavia·, ·· [CtedynsH at Likowski}, OvrvMré ««a·*·» SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1744 martii 1. Die prima martii anni 1744, metropolitae quattuor suerunt ceteri episcopi urbi, commorante*; videbat : a synodo Constantinopolitana designati sunt, ex Parthenis* Caesariensi·, Gerasimus Hendeenai*, more iam ab aliquo tempore recepto, qui rem pecu- Ananias Cyzicenus, Theocletu* Nieomediensi*, Calniariam patriarchate* oecumenici administrarent. Hi linicus Chafoedonensta, Joachim TbemaloaiceMi·, faerunt Callinicus Nicaeni*, Joachim Berrhoeensis, B Anthimus Tontobiensts, Gabriel Serrénsis, NathaGregorius Joanninorum, Gregorius Mesembriae, ut ez nael Anchiali et Samuel Dercensis. publici* tabulis constat, quibus nomina etiam appoCf. ΤιπΑη<ηαστι»ή Άλήβαα,-Ι. X, (1890), p. 156. etseswasasr^csassscssue&ease s~^WBHnanaMBBMBMaMBaaMMBS==ss&^&33ascssca3XK SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1744 mense martio. ( Pantaxis Rumeni testamentum a Paisio patriarcha coporum baec sunt : Parthenius Caesariensis, anno 174s confhmatum et a Neophyto anno sequenti Gerasimus Heracleensis, — Ananias Cyzicenus, — rescissum rursus anno 1744 pro legitimo habendum Theocletus Nicomediensis, — Callinicus Nicaenus, esse declaravit idem Paisius, statim ac sedem Con- — Callinicus Chalcedonensis, —Joachim Thessalo­ stantinopolitanam, Neophyto expulso, tertio capes­ nicensis, — Anthimus Tornobienlls, —- Gabriel Sersivit. Re enim diligentius explorata, compertum est rensis, — Neophytus Hungaro-Valachiae, — HierePantazen minime ab intestato mortuum esse, sed mias Trapexuntinus, — Cyrillu* Melenid, — Gre­ menti* omnino compotem coram multis testibus gorius Joanninorum, — Cyrillu* Adrianopolitanus, supremam suam voluntatem scripto significasse. — Gregorius Mesembriae, - Nathanael Anchiali, Unde Neophyti decretum, quo Pantazis uxori here­ — Samuel Dercensis. ditas adimitur, nullam .auctoritatem habeat oportet. t: E codice Critiano, pp. 205-207, edidit Man. Gedeon, Paisii sententia data est mense martio, indictione Kavovwhi Aiardtstç t. I, pp. 235-240. septima, quycurn annus 1744 congruit. Nomina epis­ 8YN0DU8 DIOKCKSANA BITURICKN8I8 1744 mai 23 Synpdus dioecesana Bituricensis in Gallia, celeMtat/ die 23 mensis maii ahni 1744, sub Frederico Hiqronymo de Roye de La Rochefoucauld, archiepi­ scopo Bituricensi. Exstant constitutione* synodales in opere cui titulus : Ordonnances synodales de monseigneur l'illustris­ sime A reverendissime Frederic-J erosme de Roye de la Rochefoucauld, patriarche archevêque de. Bourges, primat des ' Aquitaines, commandeur de l'ordre du S' Esprit, lut* À publiées au synode tenu le 23 may 1744. |Zn fint. ] A Bourget, chez la veuve de Jacques Boyer, imprimeur de monseigneur l'ar­ chevêque Λ du clergé, M.DCC.XLIV. In-4», 16 p?-— (Bourges, séminaire ; Paris, Bibl. nat. B 2745). SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1744 mense maio. CelÀJteiirrimi montis Atho monasteria cum saepe .. ktpmu. Illis, subscripserant praeter Palsium patriarnumero litibus inter se moti* implicarentur, foedere cham metropolitae iro : Parthenius Caesarienki^ tanoem omnium consensu pacto convenerant, ut ad Gerasimu* Heracleepsi*, Ananias Cyzicenus, The9 - disceptandas res' sua* arbitro* (alpnpOc apfflkc) adop­ detus Nicomedicnsii, Callinicus Nicaenus, Callinicus tarent collegii pelhonariorum (pou^sriou rùzv γουνο- Chalcedonensis, Joachim Thessalonicensis, Anthimu* pébwv) in Urbe socio·, qui articuli* octo comprobatis Tornobiensis, Joachim Benboecnsis, Gabriel Senen­ monachorum causas deciderent eorumque accepti et sis, Gregorius Joanninorum, Cyrillus Molenici, Gre­ expand ratione* inspicerent. Novum hoc institutum gorius Mesembriae, Nathanael Anchiali, Dionysius sanxit saoa *apwdh* litteris anno 1744, aom maio, Chius, Samuel Dercensi*. Sigillii hactenus inediti apographum penes me ret' indictione septima, datis, quae hi» verti* incipiunt : Té irapà dvdpdMtosc txdrrrén t*ré*Mva rei wpanfoatva - e codice tabularii patriarchates Comtantinopolitani δοά tequoif ran aoi «vvbrémc «al βρτης evicmpMi- num. $, pp. 24-27 descriptum. ' Λ 5* S» > ■ Synodus {feartMbMpjflto· 8YW0DÜ8 (XMfSTAUTIIfOPtJUTANA «, ' ' - 1744 msoaeimM. . Cerant, Ponti oppiden* cum cfacMniMMitii** potitus ni» wt pegit ex epbchpt>^Y*pMtttiiio print peàdétat ; nd trighrt* growonm pecunfauBi pot <μμμνβ «flÎT*· ntflabentibussaocuiis,regicnemiUam mi iuriafedt aedes niatraret. Data eat aententia synodal anao 1744. ConstontinopoBtana et patriarehico mumbo regen- mease hmio, tadictiooe septima; «■ sabtcriptiodam commisit. Quod aegre femes Nectarius, epi»- mbua obsignarunt nwtropolitae siniiirim, qmrmn copCs Trapenuntirma, a CalKnico patriarcha sacraque nomina, intricatiseimia mooocondyliis repcMeootata, synodo anno 1698 titteraa sigillatos obtinnit, quibus legere non potait TriantaphylHdet, a quo primum Cerasus in Trapteuntinorum antistitum diemeiém typis excusum est sigilUum in opere cui titulus : ad acta synodalia r. p. d. Marii Mafiei, ‘Exstant constitutiones synodales in opere cm episcopi vigilantissimi. Fulgini®, MDCCLXII, excu­ debat Frandscus Fotus soc. L. Umbr. typography. titulus : ' · Dioecesana synodus r. p. d. Josaphat Baptistelli, Super, tacuit. Fulginatum olim antistitis, Innocentio XIII, pontifice In-4·, « vol., xxxi1-360 p., 7 t-500 p. — (Paris, maximo celebrata, typis iterum edita emendatior A Bibi. nat. B 3389 et 3431 ; Paris, St-Su|pice ; Poma, notis locupletata utilibus, per sodales r. p. 1. u. Acce­ Vittorio-Etnmanuele). dunt acta synodalia r. p. d. Marii Mafiei episcopi Tom. I, p. «93-304 : « Acta synodalia ab illustrismeritissimi, habita sedente Benedicto XIV, pont, c simo et reverendissimo domino Maria Maffei, Fulgioptim. max. Fulgini®, MDCCLXIII, excudebat natum episcopo, celebrata diebus XVI,XVII,XVIII, Frandscus Fofus, s. L. Umbr.' typography. Sup. augusti MDCCXLIV, Benedicto XIV pont, optiin. facul. max. » [Tbwi II titulus .·] Ad synodum r. p. d; Josaphat Tom. II, p. 457-500 : * appendix ad acta synodalia Baptistelli, Fulginatum -olim antistitis, appendix, Mafiei, Fulginatum episcopi, celebrata. » apostolicas constitutiones, èncyciicas, edicta, decreta, BYN0DÜ8 OON8TANTINOPOUTANA <1 ad confirmandtfin dominium canonicum ecclesiae S. Georgii dictae Pothae in Patmo. 1744 mense augusto, s S Λ ' Diacoioanni Callonae ratione patronatus compe- non’sumus nacti ; eorum autem archetypum in tabutebat ius in ecclesiam S. Georgii dictam Potbam in lario coenobii S. Joannis exstare scimus. Cf. Er. Mikinsula Patmo non longe a celeberrimo sancti Joannis . losich et Jr Müller, Acta et Diplomata graeca medii monasterio sitam. Illo vero vita fimeto, idem ius aevi sacra et profana, t. VI, (Vindobonae, 1890), transfertur ad eius filium Pantèlem Callonam, ex Dp. 317, ubi tamen error latet in chronologie. Anno sententia Palsii patriarchae, ameatientibu» etiam ' enim i7«4 Paiuus nondum erat patriarcha, neqiw decem et septem metrOpoiitis. Actixvm exemplar indictio VII cum eodem anno concordat. 8YH0DÜ8 DI0SCK8ANA AQÜIWATIN8I8 1744 septembris 13 Synodus dioecesana Aquinatensis et Fregellanae sive Pontiscurvi in Italia, celebrata die 13 mensis septembris anni 1744, sub FraUciaco Antonio Spadea, episcopo Aqumatenai at Pontiscurvi. · Exstant constitutiones synodale» ia opere cui tituliM : Synodea diwctrana «ocM» M Fra· geHanas sive Poatiacurvi ab ilhNriarimo A revereudimimodominod.FrandM»Auto«ioSpadaa,aptooopo Aquini A Pontiscurvi, Atimeque proposito, ss. d. n. pp. prolato domestico A sohopontifido assistente, sancte sedi immediato subjecto, habita in ecclesia abbatial» S. Margaritae v. et m. oppidi Rocca Sicas, in foeto A aub auspiciis sanctissimi Nominis Marias, doostakM di· dtdbMtatia menri· Motembri· ah&o Domfad MDCCXLIV. Nrapcrti, MDCCWHLSup^ riorum permiseu. In-4% >> P- ~ (Roma, libr. Bofcca). '■ss f - 4“.λ * .<’>.·' , } ' '·""...... ”......... '....... .............. . V' ----- --- - ■·.. ; Uptata* Αμμμ·» Btamtane·' to GoBh, »744 «rtetaje 7·^ 5« $u stmodos moratam bomokmusib di οαιχια ip44«ctoMay 4, ■ S^Mta toKMM lomMi i* Gijlit, od»· . bntadterpaMtate octobrieamd 1744, sub Fnmciaco fatepbo Gestos» de Parta de Ptoesy, episcopo Ikmo''■'etoMi. ■ ·?■ lûtaj ■ tota: Staata nnodm du dtoctoedo Boulogne. [Znrigne]. À Bontogae, cto P...Botta*,imprimeur de j momtegnourrèvèque. ■ : i' .·. / ■ : " /,. ■ \· ' .' ■ Stoeaano(»744>. I»-4% rt-tyt p.— (Paris, KW. mL B »87»; Itote, St-StortMte·), PteL3,etaMtaeditaa!7msctooo Joeepbo [Gastone de Hra do Pnecylepiecopo,cwn data ^ Boulogne, lé mars >748. > Psg. 76-7: steepréeensslatafeotitété ta & publta dana te synode aammbU en la vilte de Boulogne te septième jour dit note d’oétobre 1744. » 'ftjfi78-13»,appendixdocumentorumadtonesynodum attinentium. ' ' 8YN0DU8 DI01Œ8ANA VIVARIINSIS - ,/ 1744 menae octobri . Synodm dioecesana Vivariensis in Gallia,celebrata B De hac synodo confer Abbé Roche, Armerra/ de . menas octobri anni 1744, sub Francisco Renaudo de Viviers, II, 300. ; * Villeneuve, epteeopoVivarierai. . · ■ 8YN0DU8 DIÛXCK8ANA MA0L0VIKN8I8 «744 Synodus dioecesana Macloviensû in Gallia, coteorata anno »744, mb Joanne Josepho de Fogasoes do La Bastie, episcopo Madoviensi. De hac synode ooufcr ope» oui tituta : Ordonnances synodales du diocèse de S. Mate... (supre, col. 487). SYNODUS DI0BCK8ANA VILNIN8I8 ‘ «744 ' ‘ Synodus dioecesana Vilnensis in Polonia, celebrata Hujus synodi constitutiones impressae sunt anno anno 1744, sub Michaete Zienkowiea, episcopo Vil- »76». — Cf. Gams, Series episcoporum, (1873), p. 360. nensi. _ c 8YN0DU8DI0ICS8ANA VIRDUNBN8I8 • «744 Synodus dioecesana Virdunensis in Gallia, cele* brat# anno 1744, sub Carolo Francisco de Hallencourt, episcopo Virdunensi. . ' - De hac synodo confer opus cui titulus : Statuts généraux du diocèse de Verdun... (supra, col. 465). SYNODUS 00N8TANTIN0P0L1T AN A 1745 februarii >3. Philotheo, Cypri archiepiscopo,'ob multorum invi- Té le roiç nltedi τοΟ <τατρκφχικοΟ tatoepvkamtev diam sede sua exauctorato, Neophytus hieromona- σψΙάμ«να ΙηΙσημα Ικκληακΰτηκά Constantichus, invita quidem synodo, sed Taras imperantibus, nopoli, »904, p. 58t. Exstat etiam in codice Motocbii in ejus locum suffectus est die *3'februarii anni 1745. uS. Sepulcri iu Urben. 338 signato p. « ta. Btectioois GravusimishiBoeverbtaexorditureloctionis ύνάμνημα. hujus libellum nominibus obsignarunt episcopi isti : quae eo libentius e oottice exscripsimus quod ab «d»*' t0wpdn|vTivou«ai«ptebpof*teppov%tn«d|i. t8Ttau tore ConstantiaopoBtano virga Turearum censoria aai*AvhpouMqm perterrito omissa sunt : Toèç tert rtv iaybv riK bmt- naetropolitae Constantinopoli oommotanta a MdfraItioç èoeJMéwTeç art vrtedvrag tertyoi wtoe pépsw . giis ferendis se abstinuerunt. ysvtawc rt Mmi vrtv svpiwv «teeic ttpoantrrtpne' Ceterum Neophytum istum, tribus poet mensibus, «AM> trtUov ei sfMmnertrp |omta teroml|Mvoi menae scilicet junto, episcopali dignitate privatam oùMlïwc Mwrvm· dvMMto tote ieeAwote temta- esse modus declaravit, editis litteris quas videre est μαστν. "Enotel voqupobv art. Cf. Calhatem DoUcanos,- apud Callinicum Delicanen, op. dt., pp. 581-586. ' i 8YNQDU8 ΟΟΝΒΤΑΝΤΙΝΟΡΟυΤΑΝΑ ■ r 'i·· o r74ja*rtiii. ; Rrt nummariae patriarchetM Ctmstaatiwipolitani Ntoomodtemem, Lÿoyaium Adrianopotitamsn, Joaper arinum gerendae praefecit asm synodm-anno. cirim Berrisaeeositii ; quonm etoctitmnm oomproba1745, ceteadfemartii, epfecqpMtrse, acffioetCyriltas nmt ceteri metropotitae, rideheet Germtasm Harm Cnksuou. eouacne, XXXVUL M Synode QseunimtiBopoHtanai >7*3 *■■* >· S>3 SM cleenris, Ananias Cyricmm, CaffiÀw Μίώββ,λ*»· Msiwdri, ΟμμΜ» MsmusMm, Dfasysfas Callinicu* Cbalcedcneaafa, Joanuicfas SetvtMb, 8m- Cbtas, Samari Deranmia. thiuras Mitylenant, Gvegorfas Jommfaormn, Joan’EuaMoM'iwft *AMMm,t. X (*890), p. ij<· 8YN0DÜ8 DIOKJMANA 0LH0NIN8I8 I ■ 1745 apritis 1 .. Synodus dioeossana Oieranensb ί in Galba, cotes.Statutssynodmix du diocèaed* Bayonne^ubüfa brata die 1 mensis aprilis anni 1745, sub Fiancisco dm» les synodes dinrdeains tomm ies >4,*3, >9, »1, de Revol, eprâoopo CHeronensi. u septembre des année* 189», 1893« *894.*895·*·9*> De hac synodo confer opera quibus titulus : p» monseigneur TUhutrissime et révécendiseime r. Ordonnances synodales et regiemran dn diocèse François-Antoine Jaufftet, évéque de Bayonne [Λd’Oleron, pur monseigneur l'illustrissime A revenu- *tgw]· Bayonne, imprimerie L. Lamam, imprimeurdissime François de Revol, évoqué dOieron. Tome libraire do monseigneur lévèque, rué Gambetta, so. oreukv tatioad). A PraecAmb J. gné, imprimeurs de monseigneur Tévêque d'Oléron, In-8·, xi-167 p. — (Paris, Bibl. nat. B 40*85). M.D.CC.UÙ. Pag. vi-vn, mentio fit statutorum synodalium In-8·, s vol.,1 f.-ix-n* p.-i f.,sé8 p/— (Bayonne, „ dioecesis Oleronensb oditorum anno 1745. èvècbé ; Paris, St-Sulpice. Pag.viijetsi4,mentiohabeturprimaesynodidiopcesapse celebratae 1 aprilis 1743. 8YN0DU8 DI010I8ANA 8UI88I0NÏN8I8 *745 «Pni*·. 7 Synodus dioecesana Suessionensis in Gallia, cole-' brata die 7 mensis aprilis anni 1745, sub Francisco de Fitx-James, episcopo Suessionensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : OMonnanooe synodales du diocèse de SoiMoas... (mtfra, cal. w). Pag.' 3*4-36, statuta synodi dioecesanae celebratae 7 aprilis 1745. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA . 1745 mense aprili. Anno.salutis 1745, die 7 aprilis, ut ex carminée sepulcro inciso novimus, Joachim, metropolita Thes­ salonicensis, e vita migravit. Coacta statim synodo ad successorem ejus eligendum, Tbessaionieenriam ecclesiae praefectus est « A ύσκύτατος 4v Νρομονάχοις κύρ Γαβριήλ, μ4γας άρχώιάκονος τής καθ* ήμβς τού Χριστού μίγάλης Εκκλησίας συχνόν χρόνον χρηΐΜΧίσας ». Ita de eo sacrae synodi acta, anno 174$, wMise aprili, indictione octava, perscripta, quaojtfi exor­ diuntur : Τών bmpKoophnv rétsiuv τ«ςχΟ«αφοράς n καί ύπιροχάς ή κνίυματοκίνητος λύρα^ΑκρυριομιΙστης ίιρός Διονύσιος ό Άρ<οκαγίγης^β«ώρία·ς άναππτκαΐς καί όιαγνώσκσι βκοδιόάκτοις κσλάίς 1»«σάφησ»ν. Nuper edita sunt a clar. N. Jorgn/in universitate Bucuteetena professore, in praeclaro opere, DoatmettU firi- vatiartla/amilia Callimachi, 1.1 (Bucuresti, 190a), pp. 399*407- - Subscriptiones quidem in editione desunt ; nomina tamen episcoporum dignoscuntur ex disertis hisce actorum verbis, in quibus dicitur Gabriel electionem fieri communi sententia « τού rc ΧυΖΙκου κύρ 'Avovfou ίχοντος καί τάς γνώμας τού Ήρακλιίας «ai ‘ΡαιΙχστοΟ κύρ Γιράσίμου «ai roû ΧαλκηΜνος κύρ Καλλινίκου, τού ’Αλριανουηόλους κύρ Διονυσίου Ιχοντος καί τήν γνώμην τού ΒιρροΙας κύρ Ίακικιίμ, τού Χ*ρρών κύρ Ί<μαννικΙου, τού Μιτυλήνης κύρ Ανθίμου, rod Twawivwv κύρ ΓρηγορΙου (χοντος καί τήν γνώμην τού Νικαίας Καλλινίκου, τού Μ*σημφρίας κύρ ΓρηγορΙου Ιχοντος καί τήν γνώμην τού Δ4ρκων κύρ Σαμουήλ, καί τού Χίου κύρ Διονυσίου. » 8YN0DÜ8 DI0MX8ANA LUT1VIN8I8 IN GALLIA 1745 mati6 Synodus dioecesana Lutevensis in Galtia, celebrata die 6 mensi* maii antri 1745, aub Joanne Georgia Souillac, episcopo Luteveqei. ' Exstant constitutione* synodales fa opere - cui titulus,: Statuts synodaux du diooiMe de Lodève, renouvelle* et publié* dans le synode, par monseigneur JeanGeorges de Somliac, évéque &. comte de Lodève dt de Montbrun.A Toulouse,d* Timjnimsgie de N.Cara- tr. smve,imprimeur ds monseigneur l'évêque de Lodève, M.DCC.XLV. in-··, li.-40ip.-1t — (Avignon; séminaire; Avignon, ville). rtg. 18: «.Nousordonnons que notre synode sera tenu chaque année selon Tarage de ce diocèse, lé mardi do la 3* sêmaine iqprts P1q*M » [die ή maii pro snpo 174$]. · 8TK0DÜ8 DIOIUKANA CA81BTANA 1745 mafi · ■, Synodus dioeceesna Caaeriaamfa haNa, celebrata De bac synodo omrfiu opera qua* seqasmtw : dia 8 maneb maii anui 174$, aub Hectors dsl Quarto, x) BynedmdioeooeMmClaairtaMS . outfi t74$· Ν«βepiscopoCasertano. ροΜ, 174*, g»·— Raura,Mbr. Bmcs. — J>sr mub«M(L jy Sjteodro tewm Caaartam, 174J mailt..· 5»< ») Mm «!**· Mnimmi «b tHMttMn» ma .bM% «0MMUB.-1 L, t fig. — (Roma, Ute. f-miteeia,raUbrata Oliviers, episcopo Viaenri. — Gams, Serari cA*Jci>menee septembri auni t745, sub JuBo FnufdH» de /ersns», (1873), p. 112.. ■. · *·· ■■•'••-A ‘ ’ - · ' · Syrodi» dioecetaaa AmbiiuwMto, 1745 octoWa i. 511 5» 8YN0DU8 DI0ECE8ANA AMBIAN1N8IB j . 1745 octobri» 6 Synodh* dioecesana Ambianensis in Gallia, celabrat* die 6 menai* octobris anni 1745, sub.Ludovæo Francisco Gabriele d'Orléans de La Motte, episcopo Ambianenai. Entant constîtutionM synodales in : Actos dc> Figliss cTAmitns, («849), U, 378-9. 8YN0DÜ8 DIOECESANA BALNE0REGIEN8I8 «7« Synodus dioecesana Balneoregiensis in Italia, cele­ dral! civitatis Balnooregii, regnante sanctissimo d. n. brata anno 1745, sub Honophrio Pini,'episcopo Bal- Pio papa IX, habuit, diebus s. Pentecoste* 27, it, 29 -maji anno MDCCCLX. Viterbii, preli* episc. Speneoregiensi. raindeo Pompei, 1862. De hac synodo confer opus cui titulus : Prima synodus dioecesana quam illustrissimus ac « In-8·, xxxx-599 p· — (Roma, libr. Bocca). Pag. vu : « eorum actuum [synodalium] regesta reverendissimus dominus Cajetanus Brindotti, Dei et apost. sedi* gratia episcopus Balneoregiensis et octo super decem nostra servat cancellaria. Pertinent patricius, sanctissimi domini nostri praelatus domes­ . praedictae synodii ad episcopum... Honuphrium Pini, ticus ae pontificio solio assistens, in ecclesia cathe­ Auximanum, anno 1745... » 8YN0DD8 DIOECESANA MACL0VIENSI8 1745 Synodus dioecesana Macloviensis, celebrata anno 1745, sub Joanne Josepho de Fogasses de La Bastie, episcopo Macloviensi. De hac synodo confer opus cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... [su/va, col. 487]. ___ ......' .....---------------------------- . ..... ....... v . . STATUTA DIOECESIS NANNETEN8I8 »745 Statuta dioecesis Nannetensis in Gallia, edita anno 1745, sub Christophoro Ludovico Turpin de Crissé de Sanzay, episcopo Nannetensi. De his statutis confer opus cui titulus : Statuts et règlements du diocèse do Nantes, publiés par Mgr de Guérines, évêque de Nantes, à la retraite ecclésiastique, le 29 (sic) août 1837. [Znstgne]. Nantes, imprimerie de Camille Mellinet, imprimeur de l'évê­ ché, 1837. In-18, 120 p. — (Paris, Bibl. nat.) Pag. 20 ; haec statuta edita sunt, extra synodum cum data : < Au Bourgnon, 19 (sic, non 29) août 1837. » Pag. 12 : r Nous avons pris pour base les statuts diocésains publiés en 1682 par monseigneur de Beauveau,et réimprimés en 1745 par ordre de monseigneur de Sanzay ». SYNODUS DIOECESANA SANCTI IU8TI SEGU8IEN8I8 «745 Synodus dioecesana S. Justi de Segusia, anni 1745. Synodus dioecesana abbatiae Sancti lusti Segusien1» Augustae Taurinorum, typographie regia. sis, celebrata anno 1745. In-8”. — (Piacenza, civica. - Zfise non vidi). Exstant constitutione* synodale* in opere cui titu­ lus : 8YN0DÙ8 DIOECESANA U0ETŒN8I8 »745 Synodus dioecesana Ucetienaii in Gallia, celebrata anno 1745, sub Bonaventura Bauyn, episcopo Ucetiensi. De hac synodo confer opus cui titulus : Acta et statuta synodi Nemauai, habita anno. MDCCCLXIII ab ill.,ac rr. Claudio-Henrico Augus­ tino Plantier, episcopo Nemauaensi. [/eaqfwrj. Ne­ mausi, typi* Soustelle, dd. episcopi typography 1M5. 7 (Pag. I, titulas altor :) Instruction pastorale de monseigneur l'évêque de Nîmes sur la sagesse dé la discipline de l’église et mandement portant publica­ tion de* statuts arrêté* et promulgué* dan* le synode de 1863. In-8·, UI-131P. — (Paris, BiN. nat. B *0787). * Bonaventura Bauyn, episcopus Ucatianai*, oelebrayit synodum dkacésanam aani» 1745 et 177$. » S*3 Synode» dioecesana Virdunensia, 1745. P4 SYNODUS DIOECESANA VIBDUNNN8I8 1745 . Synodo» dioecesana Virdsnensi» in Galli», cel·brat·, anno 1745, sub Cerolo Francisco de Hauencourt, episcopo Virdunensi. ■ De hac synodo confer opes ad titnlus : Statuts généraux da diocèse de Verdun... cel. 445]. SYNODUS OONBTANTINOPOLITANA * .. 1746 martii 1. Aerarii patriarchid Constantinopolitani procura- Callinicus Chalcedonem!», Dionysius Adrianopolitores per anuum renuntiati sunt, calendis martii 1746, tanus, loachim Berrhoeensi», Gemimus Patrensis, Callinicus Nicaenus, Samuel Dercensis, Dionysius Theocletus Philippopolitanus, Anthimus MityleNeocaeeariemis, Athanasius Thebanus, a ceteris naeus, Daniel Christianopolitanus, Neophytus Nausacrae synodi metropolitis electi, quorum nomina e pliae, Anthimus Sophiensis, Dionysius Chius, haçc sunt : Gabriel Ephesinus, Gerasimus Hera'Εκκλησιαστική *Άλήβ<ια. t. Xtiifoo), p. 156. cleensis, Ananias Cyzicenus, Cyrillus Nicomediensis, "STATUTA DIOECESIS BONONIENSIS IN GALLIA 1746 martii 16 Statuta synodalia dioecesis Bononiensis in Gallia, ,edita die 16 mensis mardi anni 1^46, sub Francisco Josepbo Gastone de Partz de Presay, episcopo Bono­ niensi. " Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ lus : . ' Statuts synodaux du diocèse de Boulogne. [/·signe]. A Boulogne, chez Ch. Battut, imprimeur de monseigneur l'évêque, M.DCC.LXX. (Paris, StSulpice). In-4’, (24)-i6z p.-i f. XParis, St-Sulpice). Pag. (1) praefatio Franciscj Josephi [Gastonis de Partz de IVessy], episcopi Bononiensis, cum data : < Boulogne, 16 mars 1746. * Haec statuta edita sunt forsan extra synodum. SYNODUS DIOECESANA 8UE88I0NEN8I8 1746 martii 30 Synodus dioecesana Suessionensis in Gallia, cele­ brata die 30 mensis martii anni 1746, sub Francisco de Fitz-James, episcopo Suessionensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ lus : Ordonnances synodales du diocèse de Soissons... [fufira, col. 479]. Pag. 33^-4 r, statuta synodi dioecesanae celebratae 30 martii 1746. SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA 1746 mense maio. Vicina duo monasteria Zographi et Esphigmeni in monte Atho lites temper novas per multo» anno» I i excitarunt de parvi praedii possessione, quod graeco ΒόνιτΙα, turcice seu potius slavice ΓιιμβάνιτΕα nuncu- . patur. Re tandem ad sacram synodmn delata diligentissimeque perpensa, terràm illam'ad monachos Esphigmenitas hire pertinere compertum est, ac iugerum tantum vitibus consitum Zographitarum esse. At ZographiUe, qui totum praedium surripue-. rant, synodico iudicio non steterant, rixa» ex rixis pertinaciter serentes. Quare ad sedandam controver­ siam, instigantibus sacrae synodi episcopia, mille trecentis grassis praedium ab Esphigmenitis coeme­ runt, e» tamen cooditioqe ut singula pnssesiionum instrumenta, varjis aetatibus conscripta, sibi trade-, renter. Pactum conventum litteris sigillatis sanxit synodnsConstantinopoUtana, quarum initium tantum pro more repetimus : Τά ηαρά άνβρώηοις tadarort ηραττόμίνα συμβόλαια, ôrfa μάλιστα itspi μιγάλων _ ûitoMatuiv riverai. Episcoporum nomina haec sunt : Paisius patriarcha, loachim Ephesinus, 'Gerasirniri Heracleensis, Cyrillus Nicomediensis, Callinicus Ni­ caeni», Gabriel Chalcedonensis, Dionysius Adrianopolitanus, Gerasimus Veterum Patrarum, Theocletus Philippopolitanus, Auxentius Didymotichi, Panaretus (forte Athanasius). Thebanus, Daniel Christiano­ politanus, Theophilus Naupacti (forte Neophytus « Naupliae), Anthimus Sophiensis, Metrophanes Xari-. thieusis, Dionysius Chius, (Callinicus) PraHavi, ' Ex ipso autqgrapho edidit H. Gelzcr, SytcuttirntcHe Ztilichrifl, t. XII (1903), pp. 508-514. Nonnulla menda in subscriptionibus correximus ; unum alterumve nomen dubium adhuc videtur; haud enim scimus utrum locorum ipsorum nomina rectene an perperam ab editore lecta fuerint. 525 > » · . Γ . Synodus Constantinopolitana, 174* menae maio. 8YN0DU8 C0N8TANTIN0P0LITANA 1746 meme maio. $ δόνος Γαβριήλ, — ό Προύσης Γρηγόριος ό'Νεοκεμσαρείας Δυχχνσιος — ό Άβηνών "Ανθιμος, — ό ΠίσιδΙας Κοσμάς ό Παλαιών Πατρών ^εράσιμος — ό Ααρίσόης 'Ιάκωβος. — ό Φιλιππούπόλεώς· Σεραφείμ, — ό 'Ρόδου 'Ιερεμίας — ό Μιτυλήνης Άνθιμος — ό Διδυ­ μοτείχου Αόίίντιος — ό Μήτύμνης Άρσίνιος, — ό Μεσημβρίας Γρηγόριος, --- ό Βιδύνης Καλλίνικος,' — ό θηβών Αθανάσιος. - ό 'Χριστιανουπόλεως Δανιήλ, — ό Ξάνθης Μητροφάνης — ό Χίου Διονύσιος — ό Προικονήσου Νικηφόρος. SYNODUS DIOECESANA BELLICEN8I8 ‘740 Synodos djaeoseana Bellicensis in Gallia, celebrata anno 1746, sub Joanne Antonio Tinseau, episcopo BeUieensi.. ' -- · CasÔMoa. aoixeem '·> » AU .ώ· Exstant constitutioàes synodales in opere cui titulus : ■■ i Statuta synodalia dioecesis BeHicedais, edita Λ pco- m xxxvui. - n \ W . ■ 5*9' Syftodm dfoecMM BeHiMMto, ·74<· ■ 7. / $J* mulgata in aynodis «armni» iMtna 174», 47.4· À I»-»*. 33· p.-a f. —" (Anton, sMash ; Baitoy, * 49. Lngthmi, typu Amati Mente, ffiwtriKM ter«cM; L· Wy, séminaire ; Lyoe, Mdtw; -Lyon, ac ro+erendiasimi d. d. eptooopi Befficanti·, type- vflte; Tonton*·, rffl·. graphi «t bibliopote, MDOCXLIX. .. .... :· ........................ . 1111 111.............. ·Ι|ΙΠΙΙΙ!Ι ■■■■»— Il . ................ ■. ........................ ...... .... ιιιι,ιι jm I I J l II . < ■ '............ SYNODUS DI0E0E8ANA 8AN0TI ΙΑ00ΒΙ DI COMPOBTELLA ■ ‘N* - ' ' Synodus dioecesana Sancti lacobt de Compotteila, Conatitectoae· «modateude Santiago, 1741, en celebrata anno 1746, sub Gaetano Aegidio Taboeda, tinodo do 1746. Santiago, ap. Aguayo, 1747. In-4·.— archiepiscopo Compoetellano. I Cf. La Fuente', Hitt. occl. Èsfi., ( 1875), VI, 377. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus: STATUTA DI0ECE8I8 ΟΟΝ8ΤΑΝΊΊΕΝ8Ι8 174« Statuta dioecesis Constantientis in Germania, edita Constitutiones et decreta dioecesis Constantiensis. anno 1746, sub Casimiro Antonio von Sickingen, Constantiae, 1746. — St-Gallen, Stiftsbibliothek. — episcopo Constantiensi. Ipse koh vidi). Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : 8YN0DU8 DIOECESANAMACL0VIEN8I8 , V4* Synodus dioecesank Maclovitnsis in Gallia, celebrata anno 1746, sub Joanne Josepho de Fogasses de lut Bastie, episCopo Mactoviensi. ‘ De hac synodo confer opus cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... [supra, col. 4^7]. STATUTA 8YN0DALLA DIÔECB8I8 8EN0NEN8I8 »74« Statuta synodalia dioecesis Senonensis in Gallia, édita anno 1746, sub archiepiscopo Senonepsi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Recueil des statuts synodaux du diocèse de Sens, Sens, A. Jannot, 174ft. In-8°. — (Sens, ville — Ipse non vitii). SYNODUS DIOECESANA VIRDUNEN8I8 1746 ' 1 Synodus dioecesana Virdunensis in Gallia, celebrata anno 1746, sub Carolo Francisco de Hal£sncourt, episcopo Virdunensi. De hac synodo confer opus cui titillus : Statuts généraux du diocèse de Verdun... [supra, col. 465]. 8YN0DU8 DIOECESANA VIVARIBN8I8 «746 Synodus dioecesana Vivariensis in Qtllja, celebrata anno 1746.su'.) Francisco Rénaldo Ai Villeneuve, episcopo Vivariensi. De hac synodo confer : Abbé Roche, J rmorial de Viviers, IJ, 301. * , 8YN0DÜÔ CONSTANTINOmiTANA 1747 _ '· ·* Λ. Cum publicaé pecuniae curam per annum habuissent aui calendis martiis 1746 provinciam hanc obeundam . susceperant, in eorum locum subrogati sunt, die i martii 1747, metropolitae tres, Gerasimus scilicet Heracleensis,'JAnthimu* Mitylenaeus et Qionysius ΛChien$is,oe huic muneri praefecerunt sacrae synodi, socii : loachWEphem, Cyrillus jQicomediae, Calli-. ' 1 tnartii 1. nicus Nicaeae, Samuel Dercorum, Dionysius NeoCaesareae, Coemas Pissidiàe, Genuimus Patrarum, lacobus Larissae, Seraphim Philippopolis, Callinicus Philipporum et Dramae, Athanasius 'Thetihnnn, Arsenius Methymnae, Callinicus Bidynae, Daniel Christianopoleos, Metrophanes Xanthi. Έ«κλη<ηα<τήκή ΆΚή®*», t. X (1890), P· 158· ' , .J- Y’, * Synodm CtnutaathuipolitaM, 1747 me··· malo. Si» \ ■ jji 8YN0DÜ8 CONSTANTINOPOLITANA Prastor reospfam ex ahquot annis consuetnffimmi, alio· Mtarii procurator·· dnsignavit sacra synodM meaaamaio tartna Mini 1747, qui tamsnid mqaeris reipsa obfiase noe vidsetur, aed ilh, quibus superiora, HMNO martio haec provinda coumdaaa foerat.Novoram iatonnn procuratorum nomina haec rimt : Caütaiçtr· Nicaeni», Samuel Derceeris, Dionysius Neocaeeariemi·,' Athanam» Thebani». Conventum vero illi· adoptandi· celebrarunt lonchàn Epbari, Garastam· Heraclea·, Cyrilh·NiotmadiM, Gâtai·! Chalcedoni·, lapotau Lariis··, Hieremia» Rhodi, CalliniOR Philipporum et Dramae, Anthimus Mitylenae, Anonun Methymnae, Callinice· BMynaa, Daniel Ctaiatianopoleo·, Metrophane· Xanthi, DionyriusChii. TiadtaOMwrrwq ΆλήΟαα, t. X (1890), p. 156, n. 6. 8YN0DÜ8 CONSTANTINOPOLITANA 1747 menae maio. M«^astariùmDormition»(tl|cKo«pAaMic)b. Mariae dedtna, datis, quarum priora verba ita sonant : Ή Aria virgini* in dioecesi Didymotichi, non longe a pago B voO XpurioO pcirdM IwAqofci ole «ta «nrrt «ta Kopervo^uduAg «eu Κορνο*·*ΜΛς ritum, in sua ditione άρχΑ Subscripta episcoporum nomina haec sunt : ac potestate indie ab initio tenuerant loa antistites. Paisius patriarcha, loachim Ephesius, Gerasimus Quod cum aere alieno gravatum in eo esset ut a Heracleensis, Cyrillus Nicomediensis, Callinicus Ni­ creditoribus acerbissimi» venum iret, monachus qui· caenus, Gabriel Cbalcedoneoris, Samuel Dercensis, 70), ut ipse Nicomediemi· i» locum TbeocMi demortui renuntiaretur. Eodem tamen ianuarii mense a sacra synodo deposi­ tionis poena multatus est çt in exsilium expulsus. Impetrata vero delictorum venia, sedem Epberinam per aliquot menses occupavit, eiusque nomen inter sacrae synodi socios mense martio anni 1746 connu­ meratur (Έκκλησκκτηκή Άλήβ«ια, t. X, p. 156) ; sed paulo post vacans ecclesia Chalcedonensium per fes j et nefas pro Graecorum antistitum moreait sibi dare­ tur obtinuit. In multorum tamen invidiamjadductus, • sacra synodo iterum sede sua detectus est et exsilio affectus. Depositionis eius formula typis excusa , CosutajatteefnStem, 1/47· 533 $Μ habetur apud A. C. IIy|Nilanto^T■ ν/Λ ·■'■■ ' ■ \ . 8YM0DU8 DIOKB8ANA BKWKN8IB ; W''. .' Synodm&raMunBdliceMisinGallia, criant* 4· 8k49· Lagdm^typis Anati Delarod»,illustris- mu» 174^ sub Josaroe Antonio TinM«u, episcopo simiacrwerëodisaimid. d-episcopi BeUicenriatypoBoüioqhri. ' graffr! et WhKnpeihe, Μ ΠΤΥΎΤΙ.ιΊΤ. Butant constitutiones aynodales in open» oui In-is, 338 p.-s t — (Autan, stariatiro; Bellay, titula»; èvèchè ; Le Pay, stainairo; Lyon, Ideaito»;Lyon, ' Statut» synodal* dkaced» BelliceMis, «dit* «t rtiJe; Toulouse, ville), promulgata m synodis dkucManis annorum 1748,47, 8YN0DU8 DIOECESANA 0AMEBINEN8I8 BT FABKIANEN8I8 ■".* .■ ■ ‘74* ■■ ■ Synothu dieeceaana Camerinensi* et Fabrianensia MDCCCLXXXIV. Romae, ex typographie polyin Italia, celebrata.anno 174B, sob Frabdsco Viviani, b glotta, A c. de Propaganda fide, 1&86. episcopo Camerioeati ct Fabrianensi. In-8,141 p.-i f. De bac synodo conter opus ori titutas : · Parte versa tituli : « MatiHcae habita fait synodus Synodus dkncesana quam, suspicante summo pon- dioecesana diebus is, 13 et 14 aprilis anno 1885 ». — tifice Lecite XIII, primam post sepentiooem sedis Pag. 5 : < Clare patet episcopos Ûamerinensie eccleFabrianensis a Camerinensi, solemniter habuit Maca- sise synodos celebrasse quibus et ecclesia Fabrianenrius Sorini, Dei et apostolicae sedis gratia, episcopus sis regebatur ; ultima pro utraque dioecesi synodus Fabrianen. et Matilicen., in cathednli ecclesia Fa- exstat sub episcopo Viviani, celebrata anno 1748. » brianensi, diebus XXIII, XXIV, XXV octobris anno SYNODUS DIOECESANA MACLOVIEN8I8 1748 . Synodus dioecesana. Macloviensis in Gallia, celebrata »0001748, sub loanne losepho de Fogasses de La Bastie, episcopo Madoviensi. ' · . ■ ■■l . 1 ■......... ' » De hac synodrf confer opus cui titulus,: Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... [n^re, col. 487]... ’ * ' -t 1 II------------- ^.^.'7="^——·-.-;=^-- ~ .....' 8YN0DU8 DIOECESANA NUSCANA «74,8 Synodu» dioecesana Nuscana in Italia, celebrata anno 1748, sub Caietano de Arco, episcopo Nuscano. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus: Synodus dioecesana sanctae Nuscanae ecclesiae, habita diebus 27,18 et 19 septembris 1879, ab ill~ et r~ domino episcopo Joanne ex baronibus Aquaviva, pontificatus Leonis XIII. anno secundo. Neapoli, ex typographie Januarii de Angelis & filii, 44, Portamedina alia Pignasecca, 44. 1880. In-4', XI.-168 p. — (Roma, Vittorio-Emmanuele). Pag. ΧΧΠΙ : « hac mente primam nostram dioecesanam auspicamur synodum,quam'priori Nuscanae, anno. 1748 ab antecessore nostro celebratae, adneeternus, utramque substituemus tribus syiiodis abro­ gatae dioeceseos Montismarani quae iam abhinc sexaginta annos nostra exstat ecclesia. » STATUTA 8YN0DALIA DIOECESIS VICEN8I8 (VICH) 1748 Statuta synodalia dioecesis Vicenpis in Hispania, .edita anno 1748, sub Manuele Mufioz y Guil, episcopo Vicensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ lus : Constituciones sinodales de Vich, 1748, por e) obispo D. Manuel Muftoz y Guil. Vich, ap. Morera. In-4·. — La Fuente, Hist. etcl. VI, 378. Continet constitutiones synodales praedecessorum episcoporum. SYNODUS VISENSI8 (VI8EU) - j 1748'4 . · Synodus dioecesana Visensis (Viseu)in Lusitania, celebrata anno 1748, sub Julio Francisco de Olivier», episcopo Viasnai. t ■ De hac synodo confer opus cui titulus : Constitutione» synodi Visensis impressae Lisboae, 1749. — Cf.Gams;Strit* tfiscofeittiit,(1873), p. na. . Synods* tboecseaM Vinutanis, 1748. \ ■. ' 537 53» SYNODUS DIOECESANA VIVARIENSIS . λ./. ' , . Synodus dioecesana Vivarienaia ia Gallia, celebrata anno 1748, sub Francisco Rainkldb de Villeneuve, episcopo Vivarienai. / De hac synodo Confer : Abbé Roche, AnurU de Pïefers, II, 301. SYNODUS DIOECESANA BARCINONENSIS I . 1749 menae januario ‘ Synodus dioecesana Barcinonensia I in Hispania, celebrata mense januario anni 1749, sub Francisco Dias Santoe Bullon, episcopo Barcinonensi.'— Cf. Gams, Striti tfiiscoporw*, (1873), p. 15. t SYNODUS DIOECESANA BAI0NNEN8IS I · 1749 martii ia Synodus dioecesana Baionnensis I in Gallia, cele­ brata die 12 mensis martii anni 1749, sub Guillelmo d’Arche, episcopo Baionnensi. Exstent constitutiones synodales in opere-cui titu­ lus : Ordonnances synodales du diocèse de Bayonne, publiées par monseigneur l'illustrissime & reveren- dissime messire Guillaume d’Arche, évêque , de Bayonne, dans son synode tenu le 12 man 1749. A Bayonne, de l’imprimerie de la veuve Fauvet & Jean Fauvet, imprimeurs du roy, de mon­ seigneur l'évêque & de la ville, M.D.CC.XLIX. In-4·, 4 f-72 p. — (Paris, St-Sulpice). Fol. 4, synodus prions huius episcopi. SYNODUS DIOECESANA NICAEENSIS I 1749 maii 5-7 ·, ' Synodus dioecesana Nicaeensis I in Gallia, cele- domestico A pontificio solio assistente,-in cathedral: brata diebus 5, 6 et 7 mensis maii anni 1749, sub ecclesia, diebus 5,6, A/maii 1749 celebrate. [Znsÿne]. Carolo Francisco Cantono, episcopo· Nicaeensi. Nicaea:,' MDCCLI, typis Joannis Baptista: Romero, z. Exstant constitutiones. synodales in opere cui ' typography prope Jesu. titulus : In-4·, t f-192 p.-ι f. — (Avignon, Ville ; Nice, Synodus dicecesana prima, ab illustrissimo et reve-c ville ; Torino, Bibi, nax.), rendissimo domino d·'Carolo,Francisco Cantono, Pag. 148-89, appendix documentorum ad hanc Dei A apostolica: sedis gratia episcopo· Nicaeensi, A synodum attinentium, y comite Drappi, ss. d. n. papa: Benedicti XIV pnelato . .. 4... . SYNODUS DIOECESANA BELLICEN8I8 «749 iunii 3 Synodus dioecesana Bellieensis in Gallia, celebrate die 3 mensis iunii anui 1749, sub Joanne Antonio Tinseau, episcopo Beliicensi. ' Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : , Statuta synodalia dioecesis Bellieensis... [x«/>re coi- 535]· Pag. 3-6, epistola loannis Antonii Tinseau, episcopi Bellieensis, data Bellicae, in synodo dioecesana, sine data. Pag. 338, data 3 iunii 1749. SYNODUS DIOECESANA VERCELLENSIS 1749 iulii 15-8 Synodus dioecesana Vercellensis I in Italia, cele- D [Ziut/nr]. Augusta: Tadrinorum, ex typographie brata diebus 15, 16, 17 et 18 «Musis iulii anni 1749, regia, Sne anno Γ1749]. In-4·, 6 f.-2/9p.-2 f. (index) — sub loanne Petro Solaro, episcopo Vercellensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui (Piacenza, Civica; Torino, Bibi. naz. ; Torino, semi­ titulus : . . . nario). Pag. 205-79, appendix documentorum ad hanc syno­ .Acta synodi dioecesana: Vercellensis prima:, universalis. ■■niv.n.iic polis Ίερώτατε μητροπολίτη Μιτυλήνης, ύπέρτιμε καί Οαρχε . Reverendissime metropolita Mitylenae, principe et πάσης Λέσβου, έν άγίψ πνεύματι άγαπητέ άδελφέ καί exarche totius Lesbi, dilecte in sancto Spiritu frater συλλιιτουργί. καί έντιμότατοι κληρικοί, .ευλαβέστατοι et etconimini conimiqister ; honprandissimi clerici, religiosissimi 1<ρ«ΐς, καί χρήσιμοι άρχοντες καί γέροντες τής έπαρχίας sacerdotes,, optimi .proceres et seniores provinciae ταύτης, χάρις «Γη ϋμίν καί είρήνη άπό tteoü κυρίου istius, gratia vobis,adsit et pax a Domino Deo omni­ παντοκράτορας, «ύχή δέ καί εύλογία; καί συγχώρησις potente, votum vero et benedictio atqûe venia a ipostra mediocritate. ' . παρά τής ήμών μετριότητας. ' Tiûv χριστιανικών πραγμάτων Tt καί συναλλαγμάτων Quae in Christianis negotiis contrahendis sacrarum , ' λσα νόμων, Ιερών καί θείων κανόνων διορισμοΐς Tt xai legum divinorumque canonum decretis Constitutio- , btardfwnv άνωθεν καί il άρχής νενομοθέτηται καί δια- . nibusque iam pridem et ab initio sancita sunt ac conτέτακται καί ταΐς ΰπ' αυτών κειμέναις έγγράφοις ίεραίς stituta, scripto propositis ab illis sacris condicionibus, διαστϋεσιν ώσπερεί τκίι χάραΕι καί θριγγίοις διειλή- quibus uti saepimentis quibusdam cancellisque inter­ φαται καί περιπέφρακται, τά τοιάύτα πάσα άνάγκη saepta circumscriberentur, ea omnino o]>ortet immu­ άμετακίνητα διόλου καί άπαρεγχείρητα διασψΖεσθαι (μή tabilia prorsus invictaque servari («e transferat ■ μέταιρε γάρ, φησίν (4λ όρια αΙώνια, â έθεντο οΙ enim, inquit, terminos aeternos, y nos posuerunt fratres πατέρες σου), κατοχυρούσθαΐ τ< καί βήβαιούσθαι καί tui), immo confirmari ac sanciri congrua adhibita τής προσηκούσης άέιοϋσθαι συστάσεως, έμφανιΖόμενα auctoritate, cum per singulas aetates deferuntur ad κατά «όντα καιρόν τή ήγί» τού Χριστού μεγάλη έκκλησίςι sanctam Christi magnam ecclesiam et ad publicos, καί τοίς έναύτή προκαθημένοις καθόλδυ προστάταις καί qui illi praesunt, patronos ac curatores, quos utpote κηδεμόσιν, οίτινες ώς τών Ιερών νόμων betpivatiptç sacrarum legum defensores custodesque religiosissi­ καί άκριβεΐς φύλακες έπαγρυπνεϊν όφείλουσι καίλιπαρώς mos prospicere decet naviterque consulere sacris iuri« προστετηκέναι τή Ιερή νομοθεσίφ καί τή κανονική άκρι- bus canonibusque observandis, componcndisque ac βείη, συντάττειν Tt καί συναρμόττειν αυτή ώς tel coaequandis ad ea tanquam ad amussim tectoriam*- ■ στάθμης τεκτονικής (5) τάς συμπιπτούσας τών χριστια­ Christianorum negotiis, si quae inciderint, quae cum νών υποθέσεις, όσαι νομίμων κεφαλαίων έίήρτηνται καί legum regulis coniuncta connexaque videantur; atque _ _______ . illud quidem quod secuhdum leges ecclesiasticoeque έίέχονται· καί wδσαή μέν;«0ρωσι τοίς νόμοις συμβαινούσας καί τοίς έκκλησιαστικοίς κανόσιν άποφανθείσας D canones pronuntiatum absolutumque repéreront, kl ac confirmare ad maiorem iuris τε καί άποπερατωθείσας. ταύτας καί βεβαιούν καί κατα- probare ’ ” J— ' " auctoritatem ω*-*— σφαλΙΖεςθαι πρός μεΙΖονα τού δικαίου ένέργειάν τε καί conservationemque ; si quid vero ex illis forte depre­ έπισύστασιν - άν δέ ποτέ τινας έέ αύτών κατφάβωσι henderint ab officio aberrans ac sacris decretis es τού καθήκοντος παρενεχθεΐσας καί κατά τινα έπήρειαν machinatione quadam aut inexplorata circumstantia καί περίστασιν άπερίσκεπτον τών 1«ρών όρων άποκινη- alienum ac discrepans, iramo legis praescripto con­ θείσας τ« καί έκτοπισθείσας, άπεναντίας, τε τή νομική* trarium ex interposita -quadam sententia praeter de­ διατάέει διά προηγησαμένης άποφάσεως, παρά τήν άπαι- bitam diligentiam levi praeposteroque consilio pro­ τουμένην άκρΙβειΟν έπιτΤολαΙψ τινί καί σχεδίφ θεωρεί nuntiata, (ex quo efficitur, ut iniuria iacturaque haud συντελεσθείσης (έΐ ής συμβαίνει άδικίαν προστρίβεσθαι mediocris iis Christianis inferatur, qui ad ecclesiasti­ καί βλάβην ού τήν τυχούσαν τοίς ώς- «Ις λιμένα εύδιον cam universalis sedis iurisdictionem uti ad tranquil-; καταφευγουσι τή τού οίκουμενικού θρόνου εκκλησια­ lum portum confugiunt),id sane revocare et emendare στική δικαιοδοσ(φ χριστιανοίς), ού παραιτούνται άνακα- sententiamque legibus consentaneam ferre non aver­ \εϊσθαι τάς γ« τοιαύτας καί διορθούν καί συμφθεγγο- santur, quibus iteratis iudk-iis accuratioribusque con(■) Dig. XXJ11, >,·■«, I > ; Hsail. XXVÎII, s. i«. (if. Can. ij. (j) Dig. XXIV, j. »», J 7 : Ba.il. XXVI11, a, aa. (4) Ρτον. XXII, aS. · . (5) Potijn tegendum : M βτάίμην τεκτ·«κήν. ii* ' t>c Λ 54t i Synodus Constantinopolitana, ,74». 54» μόνην τοϊς νόμο* τήν φήφσν άκ*4ρ*σ·«ι, acA ούτως λ riSHa tas ta. statum suum restituatur': secunda enim Αποκαβκττάν τό δίκαιον »ίς τόν τόπον αύτού δ*υτόρα»ς cqnsiHa, ut 'dicitur, fere semper sapientiora. imsptasm καί άκρψ«στ4ρα>ς taupCmç- ai γάρ δ«ύτ<ραι σκΑφας. κατά τόν (ίπόντα, dd Μας σοφώηραι (ι). Έπαδή τωγαρούν καί ό Από τής φότόάι Επαρχίας .Quoniam igfatt istius provinciae vir quidam,Tonus ΤΖάνος όνόματι, <χων γυναίκα τήν KovhZav καλουμίνην, nomine, contagem habuit Conitxam dictam, Amoirr· άνγατΑρα τής ‘Αμωρισούδας, καί συνοωήΜς μττ* αύτής sudae filiam, quacum ooniUnctus per aliquot annos, Ικανούς χρόνους ήδη, ώς καί τίσσαραϋ αύτής ττννήΒας ita vixit ut quattuor etifun liberos ex ea procreaverit t« καί 1κβρ4ψαςτ<κνα.ϋταδυσχ<ράναςΜ τήμ(τ'αύτής et aluerit f postea vero connubii initi pertaesus, eam συνοικήστι, προύβάλττο μανίαν <χ<ιν αύτήν, καί κινήσας insania cotripi praetexuit, atque instituta ob ilhim Αγωγήν Επί τψ πάάφ τής γυναικός τούτψ, Ανήν«γκ< τά uxoris morbum actione, rem md magnam Christi κατ’ αύτόν πρός τήν μτγάλην τοΟ Χριστού Εκκλησίαν ecclesiam detulit sub patriarcha-domino Palaio praeΕπί τού πρό ήμών πατριαρχιύσαντος πατριαρχιΰσαντος jcùp ΠαΤσίου, decessore nostro, eiulans ac decantans Se intoleranter Απολοφυράμτνος καί Εκτραγφδήσας Τό δυσανασχΕτ. ς ferre promiscuum cumilla contubernium,quippe quae ut ; quibus φΕρ«·* τήν trtt’· ΕκκΙνης συνοίκησιν άνιάτως Εχούσης, insanabili, ’ "* contendebat, " ‘ * insania laboraret ’ ώς διΐσχυρίΖ«το· αίς τισινόλοφύρστσι καί τή πίβανότητι ejulationibus eorumque verisimilitudine quae com­ τών bw‘ αύτού λτγομόνων Eid τή καταχρήστι τοΟ τής menticio furoris nomine ab eo narrabantur, reveren­ μανίας όνόματος, krxuos δυσωπήσαι τήν τ« σήν 1<ρότητα tiam tuam (tum hac in urbe commorantem noc.utpote (Επιδημούσαν ίνταϋβα. rai διά τά dnstvm αύηόβτν μή peregre agentem, accuratam causae cognitionem λαβούσαν τήν Ακριβή τού πράγματος γνώσιν διά Τής B assecutam, audita utraque litigantium parte, sed datis Επακροάσιως ΑμφοτΕρων τών ΑντιδιαφτρομΕνων μ»ρών, tantum auribus Tzani. exaggerationi) eCclesiasticoaΑλλά μόνη τή τού ΤΖάνου ΕλΜινολογίφ Ενδίδωκυϊαν) καί que iudkes ita pervincere potuit, ut sibi concederetur τό Εκκλησιαστικόν κριτήριου, ώστ* Εκχωρηύήναι «ό, impertireturque canonicum cum dicta Conitxa divor­ δοθήναι αύτφ Εκκλησκιστικώς1 τήν Από τής βηάΐίσης tium, editis a patriarcha divortii litteris, non recte ΚονίτΖης διάΣιυίιν bid προικδοβΕντος πατριαρχικού quidem nec iure, sed redditistamea, quippe quae solo διαΖυγίου γράμματος, ού νομίμως μΕν ούδΐ δικαίως, ftiroris nomine, non re tamen ipsa compositae ftierint. προβάντος δ’ούν, άτι δή κατασκιυασθΕντος Eij’ όνόματι Namque legibus quidem canonibusque ecclesiae, μόνον μανίας, ού μήν bi πράγματι ■ Ιπιί ,τοίγι ο) μίν atque imprimis lustiniani novella, qua iustae connuνόμοι καί κανόντς τής Εκκλησίας, καί μάλιστα ή Ίοοστι- biotpm dissolvendorum causae disertis verbis novis­ νιάντιος νιαρά, ή βιορισαμΕνη τιλιυταίον βητάς τάς sime sancitae sunt, furoris caput minime memoratur, ιύλόγους αίγίας Επί τής τών συνοικισίων διαλύσιως, nec divortium ob hanc causam conceditur ; una vero τού τής μανίας κιφαλαίου ουδόλως μίμνηνται, ovrt Επ’ postea Leonis sapientis novella deprehenditur, divorairjçi τοιαύτη διάλυσιν συνιχώρησαν, μόνη bi μ»τ’ αύ- tium insaniae causa permittens, neque tamen vel ipsai τόνς ή τού σοφού ΛΕοντος vtapA ιύρίσκϊται συγχω­ sine exeeptiOne nec utcunque, sed certis appositi* ρούσα τήν Επ’ αίτίφ μανίας διάλυβιν, ού μίντοι γ< ούδ’ condicionibus, quibus id explicat et interpretatur, ut αύτη Απλώς καί ώςίτυχτν, Αλλά μιτά προσδιορισμών in Basilicorum libris, titulo VI1Ï, habetur. Id enim Αναγκαίων ί£ηγοΰσα τούτο καί ίρμηνιύουσα, ώς Εν τοϊς his verbis declarat. : Si est 'autem tolerandus furor, Βασιλικοίς νομίμοις, τίτλψ η', φΕριται* φησί γάρ Επί sive ferpetuus, sive cum intermissionibus, non debet λί£«ως ούτως (1) - Ε( bi καί φορητή Εστιν ή μανία, C is gui mentis compos est furioso mittere repudium ; dotali instrumento significantur, ad assem atque in πράγμααι δισποτίίαν »), δ διαληφβ«ίς ΤΖάνος όφ*ί- integtum ; deinde uxori reddere tenetur donationem λ<ι κατά πάσαν Ανάγκην Αποκαταστήσαι καί Αποδούναι eius ante nuptias, tum etiam ei ex proprio patrimonio τή βηθΐίση ΚονίτΖη καί τή μητρί αύτής Άμοιρισούδη tantumdem praebere quantum est tertia pars donatio­ πρώτον μίν δλόκληρον τήν άροΐκα, άπότ* τών μίτΡητών nis ante nuptias secundum allatam lustiniani novel­ χιλίιυν γροσίψν καί Απδ τών Αλλων πραγμάτων αύτής late legisque praescriptum ; debet praetere* idem .χινητών τι καί Ακινήτων καί μαλαγματικιίώ ιίδών'καί Tzanus suo sumptu id 'solvere ac praebere quod in λοιπών όσα πιριίχονται iv τφ προικοσυμφώνψ γράμ- alendos .educandosque liberos ex dicta Conitza pro­ μάτι.αύτής, άνιλλιιπώς καί Απαραμιιώτως· bsürspov, creatos et apud -matrem permansuros impendere ύφΐίλιι Αποδούναι αύτή-καί τήν προγαμιοίαν αύτής opus ac nqqesse fuerit, secundum eandem lustiniani δωρ«άν, καί πρδς τούτης δούναι αύτή Απδ τής Ιδίας novellam, quae rem ita aperte decernit : & pater, ait, περιουσίας Καί Ζτιρον τρίτον μίρος όσον ίστίν ή προγα­ occasionem separationi praebuerit, et mater ad secun­ μιαία δωρ«Α κατά τήν ΙκήΜσαν Ίουστινιάν«κιν νιαράν das nti/dias non venerit,liberi apud matrem alantur, καί νομικήν δωκέλιυσιν Καί Απι πάσι τούτοις όφιίλιι ό . patre sumptus praebente. αύτδς ΤΖάνος πληρούν καί διδόναι it Ibfcuv τΑ πρδς Ζωοτροφίαν καί Ανατροφήν Αναγκαία καί χριίώδή δαπανήματα τών Απδ τής ήηΜσης ΚονίτΖης τιχβίντων ________ (1) Nov. CXVII,.ij, CtHMSIMM. COCUTCT», XXXVIII. > JS * ■si i , ι,ιι ·^ιι·|ΐι^φιι,ι.υι·. «WWW . 545 s· ^ '· ‘Synpdus Constimtinopolitana, 1749. ... 54« παίδων αύτοΰ, μενόντων παρά τή μητρί αύτών κατά τήν Λ. ,\ αύτήν Ίουστινιάνειον ·νεαράν, ύητώς καί περί- τούτου. άπο'φαινομένην, ώς Επειδάν ό παΐήρ τήν ^ρόφασιν .κ τήν διαΖεύΕεως «αράσχη Val ή μήτιγρ είς δεύ­ ■ V τερον γάμ'ον ούκ {λβη,'τ^Εήιεσβαιπαρά τή μητρί, . τους παϊδας, τάς δαπάνας τούπάτρός παρέ4οντος(ΐ). I ΓόΓ\ Cum igitur ita· se habeant iuris decreta ac prae­ Ούτως ούν έχόντων τών’νομικών όρων^τε καί παραγ­ γελμάτων περί τού προκειμΕνου Ζητήματος μεταΐύ του scripta circa projxisitam Tzanuni jntcr et Conitzaml ΤΖάνου καί τής Κονίτίης, ώς Επί λΕΕεως άνωτΕρω ί>ητώς quaestionem, ut supra verbis ipsis aperte ostensum πεφανΕρωται καί ΕκτΕβειται, Τράφοντες άποφαινόμεθα est et expositum, scripto synodico decernimus una 4 συνοδικώς μετά τών περί ήμάς .ίερωτάτω» άρχιερΕων cum sacratissimis qiJü^pud nos sunt antistitibus et 7 καί ύπερτίμων. τών Εν άγίψ πνεύματι άγαπητών ήμών hypertimis, dilectis nostris in sancto Spiritu fratribus άδελφών καί συλλειτουργών. Ίνα/ktoc μόνον τού Επί et comministri^it praeter illud unum, quod in divor­ τή διαλύσει αύτών φβάσαντο5*προεκδο9ήναι πατριαρ­ tio eorum faciendo editum est patrfSrchale divortii χικού διαίυγίου γράμματος (όπερ όφείλει ίχειν τό κύρος mandatum (cui sua vis .virtusque esto ob causas supeκαΐ τήν ίσχύν διά τάς ανωτέρω έκτεθεΐσας αιτίας, ήτοι^ rius allatas, quod videlicet utraque pats ad id consenτήι ιύαρέστησιν άμφοτέρων τών μερών καί τα άδυτον serit, quod mia habitare iam nequeant, quod indigniτοϋ λοιπού τής μετ.ιΕυ σμνοικήσεως καί ιην'ύφορμ»- tates infirmae valetudinis personae exspectandae μένην τή άσθενούση Επήρειαν, λόγψ οικονομίας καί U sint ; ideo temperationis gratia concedimus ut aeque παρ’ήμών ως φβάσαν ήδη συντελεσβήνυι συγκεχωρη- ■ servetur ac si modo illud ipsi reddiderimus), cetera pEvoy), τά λοπεβ^όσα ίφθασαν προεκδοΡήναι πρό ήμων quotquot ante nos super hoc negotio per insidias, Επί τή ύποβεσει τάύτη κατά συναρπαγήν βίαν Tt καί vim, inconsideratum caSum evulgata sunt patriar­ chies synodica mandata, ea omnia maneant in poste­ dhcpidiiTtrov Λίρίστασιν πατριαρχικά συνοδικά γράα ματα, μένιυσιν άπαντα τού λοιπού άκυρα διόλου άπρ'ακια rum prorsus irrita, vana, infirma, abrogata, atque uti Tt καί ανίσχυρα καί άνενέργητα καί ώς μηδί γεγονότα infecta habeantur ; ad praefatum autem Tzanutn quod λβγιΖόμενα- ό δέ διαληφβείς Τίανος Εφησυιρίσας καί attinet, iniquo suo priori facinore contentus acquiesάρκεσύείς τή πρώτη αυτού παρανόμψ κακουργίμ, δι’ ής cat, quo commenticii furoris improbe insimulavit άσυνειδήτως καΛσυκοφάντησεν Επί μανίμ πεπλασμένη. dktam — Conitzaiii, >'■■-■·■ ■■:■ quam ......... .... liberos ------ ------------------post ipsius tanto τήν βηβείσαν ΚονιτΣην, Εκβρεψαμένην μετά τοσαύτης anion· materno nutritos ac contubernium ciqn ipso μητρικής φιλοστοργίας τοσούτους παϊδας αύτοΰ καί impune senatum, quin per tot annos quemquam συνοικήσασαν μετ’ αύτοΰ άκινδύνως καί χωρίς τού laeserit, nuntio remisso, quovis praesidio, quantum “λάψαι τινά χρόνους ήδη τοσούτους, καί άπεπέμψατο in ipso fuit, defraudavit ; cuius gravissimi delicti _ ημοδεδωκώς αύτήν άπαραμύθητον, τό te εις αυτόν ήκον, veniam ab ecclesia deinde impetravit. Quod si ab καί Επί τοσούτψ Εγκλήματι συγγνώμης Εκκλησιαστικής improbitate in dote Vindicanda non iam desistens ήίίωτο, Εάν μή παύσηται τού λοιπού καί τής Επί τή Conitzae illi eiusque tpatri Amoirisudae restituere ac προικί κακοαργίας, καί κατά τήν γενομΕνην ήδη Εκκλη­ reddere renuat universam eius dotent, prout a nobis σιαστικήν συνοδικήν καί νόμιμον παρ’ ήμών άπόφασιν modo synodali sententia canonice àe iure sancitum • μή θελήση ΕπιστρΕψαι και άποδοΰναι πρός τήν ΚονιτΣην c'est, videlicet mille grossos ini numerata pecunia, ac ταύτην καί τήν μητέρα αυτής “Αμοιρισούδαν όλόκληρον ceteras eius res tam mobiles quam imn*obiles serium τήν προίκα αύτής, τα τε μετρητά χίλια γρόσια καί τά aurum factum in integrum atque in solidum, uti fer­ λοιπά πράγματα αύτής κινητά καί άκίνητα καί τά μαλαγ- tur in dotali eius instrumento ; tum etiam si suam illi ματικά είδη σψα καΜνελλειπή κατά τήν περίληψιν τού donationem ante nuptias non reddat,, adjecta etiam προικοσυμφώνου αύτής γράμματος, En δΕ Εάν μή άποδψ ex proprio patrimonio tantadem summa quantam ter­ αύτή καί τήν προγαμιαίαν αύτής δωρεάν, καί πρός τού- tia pars donationis edicit, ex pmriosita sibi a legibus τοις καί τό τρίτον μέρος όσον ποιεί ή δωρ^ά Εκ τής multa ob iniustum divortMhi ; denique manentibus Ιδίας αύτοΰ περιουσίας διά τό Επικείμενον αύτφ κατά apud Conitzam liberis, quos ex ipso genuit, si impen­ νόμους πρόστιμον Επί τή άνευ λόγου διαΖεύΕει, καί dia quae ad alendos liberos istos, donec sui iuris fiant, τελευταιον μενόντων παρά τή ΚονίτΖη τών Ef'αύτοΰ utique necessaria sunt, solvere ac suppetere non curet τεχβΕντμιν παίδων αύτής. Εάν μή φροντίΖη πληρούν καί secundum allata iuris praescripta, sed haec omnia διδόναι τά χρειώδη καί άναγκαια δαπανήματα πρός άνα- audiens negligat, tam ipse quam alii, quotquot im­ τροφήν τών παίδων αύτοΰ τούτων μΕχρι τής ήλικιώ- probo in hoc facto ei favere opitularique praesumpse­ σεως αύτών κατά τάς Εκτεβείσας νομικός διατάίεις, rint, quomodocunque impedientes quominus dictae άλλά παρακούση Εν πάσι τούτοις, αυτός τε καί όσοι Confcae ius recuperetur, excommunicari sunto etc. άλλοι τολμήσυκη συντρΕΕαι καί βοηβήσαι αύτψ Επί τή (sequuntur solitae exsecrationes acerbaquepraectftn ), άδικίφ ταύτη καί Εμποδίσαι οίψδήτινι τρόπψ τήν άπο- sub suspensiones insolubilisque excommunicationis κατάστασιν τού δικαίου τής βηβείσης ΚονίτΖης. άφω- poena, donec in integrum dictae Coniuae iure restiρισμΕνοι εΓησαν κτλ. (αί συνήβεις άραί καί αύστη-Dtuto ac reddito, uti superius ecclesiastica iustaque pal διατάΕεις), Εν βάρει άργίας καί άλυτου άψορισμού, sententia expositum est, rebusque cum ea christiani» - Εως ou ΕπιστρΕψη καί άποδφ wmv τά δίκωον τής more compositis, veniam tandem consequatur. βηθείσης ΚονίτΣης κατά, τήν άνωτΕρω Εκτεβείσαν Εκκλη­ σιαστικήν καί νομικήν άπόφασιν καί Uισασβή μετ’ αύτής χριστιανικών καί τότε τύχη συγχωρήσγως. ' Anno MDCCXLVni. Έν Ενει ,αψμη'. , (i) Not. cil. cap. ). , ' SYNODUS DI0ECESANA MACL0VIEN8I8 1749 Synodus dioecesana Maclovipnsis, celebrata anno 1749, sub loanne losepho de Fogasses de La Bastie, episcopo Macloviensi. De hac synodo confer opus cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... [su/ra, col. 487]. ' i *· Synodus d» 547 $’ Virdunensis, 1750 apriHs S. SYNODUS DIOECESANA ( . - VIRDUNKN8I8 1750 aprilis 8 * * Synodus dioecesana Virdunenais, celebrata die 8 menais aprilis iifini 175b, sub Carolo Francisco d'Hffllencourt, episcopo VirdunWasi. , Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ lus Statuts généraux du diocèse de. Verdun. ·ζ snfra, col. 465]. s-* ' < SYNODUS DIOECESANA ADIACKN8I8 1750 maii 17 ' f * Synodus dioecesana Adiacensis m Corsica, celebrata dje 17 mensis maii anni 1750, sub Bernardino' Centurione, episcopo Adiacensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : H Synodus dioecesana ab vQiho, A reviTio domino Bernardino Centurione,episcopo Adjacensi et comite. . ·«· ■ 1 % et solii pontificii episcopo assistente, celebrata in cathedrali Adjacensi, die-decima septima maij anno Domini MDCCL. Roque, MDCCI.Vlf, ex typographia Francisci Antonii Ansillion. Svperiorvm permissv. . In-4", vm-171 p. Paris, Bibi. nat. B 29046. SYNODUS DIOECESANA SALUTIENSIS • 1750 iunii 9-11 Synodu* dioecesana Salutiensis in Italia, celebrata die 9, 10 et 11 mensis iunii anni 1750, sub losepho Philippo Porporato, episcopo Salutiensi. Exstant cpnstitutiones synodales in opere cui titulus : Constitutiones synodales edit® ab illustrissimo et reverendissimo d. d. Josepho Philippo Purpurato, Dei & apostolic® sedis gratia episcopo Salutiarum & comite, ss. d. n. pap® Benedicti XIV pnelato domes- tico ac solio pontificio assistente, in. sua prima diœce­ sana synodo, celebrata diebus ο, ιοί ιι mensis junii anni 1750. [insigne] Augusta- Taurinorum, ex typographia regia. Cum pennis*. Sine anno [1750]. In-4·, 11 f p. — Torino, Bibi. naz. ; Torino, seminario. Pag. 164-936, appendix documentorum ad hanc svnodum attinentium. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA in qua schola publica Athonias dicta in monte Atho instituitur . 1750 mense main. Post tot elapsa saecula, ex quibus prima montis όμολργουμίνμιν όντως trap" άνβρώιΚΜς καλών τό τής . Atho monasteria condita fuerant, haud ullus, ibi παίΜίας καί μαβήσιως β«ώώρητον χρήμα devpqrfn*( patebat litterarum ludus, quo limiores monachi in πάντων τών λοιπών (nrtplbpurat. Datum est anno 1750, disciplinam costvenient. Incommodo huic gravissimo mefise maio, indictione XIII. Nomina episcoporum ac fere inaudito retwdium adhibere cum voluissent subscripta haec sunt : Cyrillus patriarcha, Parthenius monachi Vatopedini, summum Magnae Ecclesiae Caesareae, Derasimus Heracleae, Ananias Cyxid, praesidium efflagitarunt. Precibus mox annuens sacra’ Gabriel Nicomediae, Callinicus Nicaeae, Samuel synodus, quatuor in Urbe viros pecuniae colligendae Dereorum, Anthimus Tomobi, Derasimus Cretae. praeposuit, Meletium hieromonachum designavit qui Parthenius Corinthi, lacobus Larissae, Seraphim Phi­ res ad gymnasium spectantes in Monte Sacro dispen­ lippopolis, Callinicus Philipporum et Dnunae, loansaret, annuam episcopi Hieris» in publicum aerarium nicius Melenici, Arsenius Methymnae, Nathanael. mille viginti quatuor grossorum collationem Atho- Anchiali, Philaretus Sozopoleos, Neophytus Dani, niadi attribuât, certas demum nonnas edidit ab iis qui Nicephorii* Proconesi scholam obirent servandas. Sigillium hac de causa D E codice tabularii patriarchici 5, pp. ioi-ioz, edidit, conscriptum magnificis verbis pro Graecorum more omissa longiori praefatione, loachim Phoropulus in ita exorditur : Τών iv τφ μ«τά σώματος τψδ* fifip Εκκλησιαστική 'AXqfklq, t. XX (4900), pp. 395-398. SYNODUS DIOECESANA BRITTINORIENSIS 1750 Synodus dioeoesana Brittinoriensis in Italia, cele­ brata anno 1750, sub Francisco Maria Colombani, episcopo Brittinoriensi De hac synodo confer opera quibus tituli : 1. Synodo* dioecesana Brittinoriensis anni 1750. Forolivi, Barbianu*. 1759. In-4". —: Piacenza, ciyica. — Z/xe non vidi. ' i. Secunda synodus Brittinoriensis, ab illustriss. ac reverendis*, domino d. Francisco Maria ex comi­ tibus Columbanis, patritio Foroliviensi, episcopo Brittinoriensi et marchione, sanctissimi domini nostri domini Clementi* papie XIII pnelato domestico ac pontificio solio assistente, habita in cathedrali templo Brittinoriensi, diebus 3, 4 A 5 septembris an. Do. ήίό4. [Insigne]. Csesetue, MDCCLXVI1, societate Palladi», per Gregorium Blastmum, ad antes Dandinorum. Superiorum facultate In-4*, >89 P·. cum fig. — Paris, Bibi. nat. B 3419; Fiacenxa, civica ; Roma, Vittorio Emmanuele Pag. 6 : « habita a botris synodo anno 1750... » < 'ΫΙ’ΐ'ξΤΓ Synodust dioecesana Tricastrinensia, 1751 iunij 3-3. 549 .·* SYNODUS DIOECESANA TRIOASTMNEN^ L < - 1751 iunÿ 3-3 tiques sur leurs obligations. A Avignon, cher Fran­ çois Girard, imprimeur libraire, k la place St-Didier, ki.DCC.LI. Avec permission’dés supérieurs. In-8% viij-402-viijj>.-r f. -i. Avignon, séminaire; Avignon, ville ; Paris, St-Sulpioe. Pag. 403, hae constitutiqqp· promulgatae sunt in Ordonnances synodales du diocèso^de S. Paul «Synodo celebrata diebus » et 3 mensis iunii abni 175k. Trois-Chlteaux, avec des instructions aiix ecclésias- Synodus dioecesana Trkastrinenais jn Gallia, cele­ brata diebus î et 3 mensis iunii anni 1751, sub Petro Francisco Xaverio de Reboul, episcopo Tricastrinensi. ~~ ■ Exstant constitutiones synodales in opere cui titu- SYNODUS DIOECESANA AMBIANENSIS 175a octobris 6 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, celebrata die 6 mensis octobris anni 1751, sub Ludovico Francisco Gabriele d’Orléans de La Motte, episcopo Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titu: Actes de Pfglise d’Amiens, (1849 ), II, 413-6. ■ , h Ius STATUTA DIOECESIS 0LER0NEN8IS 1753 octobris 13 Statuta dioecesis Oleronensis in Gallia, edita die 13 mensis octobris anni 1751, a Francisco de Revol, episcopo Oleronensi. , Exstant constitutiones in opere cui titulus : Ordonnances synodales et regiemens du diocese d'Oleron, par monseigneur l’illustrissime 8t reveren­ dissime François de Revol, evéque d'Oleron. Tome premier (second). A Pau, chez J . Desbaratz & G. Dugué, imprimeurs de monseigneur l’evêque d’Oleron, M.D.CC.LIII. Ιη-8·,"3 vol., 3 f-ix-314 p.-r f., 368 p. — Bayonne, évêché ; Paris, St-Sulpice. Pag. ix. h? s constitutiones editae sunt extra syno­ dum, sub die 13 octobris 1751. SYNODUS DIOECESANA MACLOVIENSIS >75« Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, celebrata anno 1751, sub Joanne Josepho de Fogaases de La Bastie, episcopo Macloviensi. / , SYNODUS De hac synodo confer opus cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... [supra, col. 487]. dioecesana TULLENSIS A Synodus dioecesana Tullensis in Gallia, celebrata anno 1751, sub Scipione Hieronymo Bégon, episcopo Tullensi. ’ De hac synodo confer opus cni titulus : Acta et statuta synodi Nanceiensis... [supra coi. 4*3]·’ SYNODUS C0N8TANTÏN0P0LITANA 1753 menae martio. Cum Ananias, Antiparius hierodiaconus, qui Constantinopoli, in publico litterarum ludo, grammaticae regulas tradebat, inde ab anno 1748 in annuum sti­ pendium 350 grossos tantum reciperet, sacra synodus, pecuniam illam tanto muneri obeundo imparem rata, eam amplificavit, adiectis 150 aliis grossis, quo factum est ut 400 grossi Ananiae quotannis persolverentur. Sententia synodica data est anno 1753, menae martio, indictione decima quinta. Ita varo inciprt ; Τό ficoM»· ρητόν «ni άΜραστον τής amMaç «ni iMrtêeawç χρήμα rrévrsnr nbv perd σώμβτχ τψ8* τφ *ίφ «ρός τήν ■αχνήν τού ή|Μτ1ρου γ<νους «Πζνττινόντων tbplUtav ■αλΑν άονγχρίτως bwspavsffniaôç. Nomina subscripse­ runt, una cum Paisio patriarcha, metropoiitae decem, videlicet : Parthenius Caesareae, Dionysius Ephesi, Gerasimus Heracleae, Ananias Cyxici, Gabriel Nico­ mediae, Callinicus Nicaeae, Samuel Dercetum, Gera­ simus Cretae, Gallinicus Dramas, Gregorius loanninoram. ’ E codice 5 tabularii petriarchici descriptam edidit loachim Pboropulusin ■Εκχληοταοτκή’Αλη^τίψΙ.ΧΧ, (i#oo), pp. 344-345· I; « 'W 55’ Condlium provincial· Tarracoaenae, 175s maii 1. 55* οονοπΛι^ Provinciali tarraooninsi »75* maii 1 ' <· ; Condlium provinciale Tarraconense, cplebratum ma csbexa de la iglesia. les distinga entre los demis die 1 menais maii anài 1751, sub Petro. Copons y principes cristianos con las gracias dei subsidio y Copons, archiepiscopo Tarraconensi. . eXcusâdo y otras aemejantes, y jams que elKestado . ecleaiastico haga los inayores eafacraorde su libeConvôcavit (1) condlium Tarraconem eique p que obligé al que se redudri έ exporter en este sagrado corfcilio mismo cardenal Baronio, en el teaw 7 de ras Annal., con la verdad poeibie las perticrilaree raacm·· que astn. zd^MMss.xy.ipoaderariocosnoisaperial.triunfo tienon nuestro· catdlicntmonarcas para que la supro- de la iglesia con ûs represiooe· siguieate· : Siempre la Catolica iglesia consiguid en EspaBa el honor de que no solo quiero qui sua national·· eaten libres de ■ '/ ' t (|)K1 MStSaMÎoM, 1, VI, jei-J. arroses, sino que ni aaa ee pesmitan las mas laves 'i , HR UNJ^IWH LU h y 553 I - ' - < ” \ ' \ ‘ ·■·:-. :'·Λ· · ■' . Γ.·’ ■ ' Concilium provinciale T>rracoaeme, 1751 maii 1. ■ ·■’■- ·. /· .1 A' 55F sospeehàs, siendo su rej» qumr^con particular vigi- λ encoinienden A la divina piedqd las importantisimàs lancia se apliça à este intento. saludée A. ae — ss.4 mm.,.para qite ,.;™. vivan c.u~. felices, reynen. Ponderadas l'as obligaciones en general y particu- dichosos, venzan y,tnunfen de cuantos enomjgos in' ' xjar con que nuestros catolicos monarcas estàn preci- tenten oponerse à las verdide* de nuestra catdlica sàdos a la defends y aumentos de nuestra sànta madre religion. ‘ Asi sucederA, ilmodr. Asi suceda. Ia iglesia, que es el asunto propueste, solo falta ver ■ la exactitud,con que en tddos tiennes'han cuninlido. con este endfrgo ; y cuando ηο fuera notoria 'esta vérdad A la discrecion de los padres de este sagrado Iltftius d. archiepiscopus delegato testatus est, id ■ concilio por los documentes histAricos que tan fre- quod notissimum esset, clerum omni occasione regiae cuentemente se encuentran, bastaria para comproba- majestati servire studuisse idemqne nunc esse fictu­ cion de ella la celebrada conquieta del reyno de rum, quantumvis misera èssêt^ùs conditio. Granada, en la que no solo expendieron crecidos . X sessio. Cum exhausta essent exemplaria con­ tesoros los reyes catolicos d. Fernando y.d· Isabel, sino que ni aun quisieron excusât los riesgos d inco- stitutionum, quas separatini ediderant concilia anno­ modidades de la campafta. Iji de un nucvo mundo rum 1717, 172» et 1727, rqjn tempestatem pon modicum de·.' :n y ' catione non Barcinonensi modo urbi, sed toti etiam comperi|nus,*utpote vcnmùDei cultum in dies dinû- Ί ' huic provinciae gloriae atque splendoris accçsserit ; -nui animarumque 'perpiciem compertum jM-adaugeri. . I . I quantum ead«m, ad quas possimus cumque grati ani­ Constat enim, ultra,Ausiche profanae inconvenientia,’ I mi significationes, nos vicissim obstringat, nemo quamplulrima alia e: quidem-maiora .oriri scandula "1 omnino esse potest qui non intelligat. Quamobrem, et .irreverentia* ex nocturni» congressibus in dictis cum nfiverimus regium ac militarem ordinem b. Ma­ ecclesiis,'occasione muta et cantionibus quae vulgo | riae virginis de Mercçdc id jam diu enixis precibus dicuntbr oratorios. Qua de taugi, umbra protegente ; apud sanctitatem vestram agere, ut suis ubique homi­ in via. et turba iuvemmi tumultuarie ct indevote, in l nibus potestaS fiat admirabilem ostensionem seu ecclesia aiSistenté, inter iilrumque -eximi confibula( Apparitiomm illam sil-.ae virginis, in sacro coenobii tiones varias, suspiciosa signa, ri-us immodicos et Barcinonensis oden, una cum angelis ac sancto patri­ contrectationes, plmiCs patente· sanctissimo ct renearcha Petro Nolasco, matutinas ecclesiae precationes nrabili «aeramento, factitari cognovimus. canentis, peculiari officio celebrandi : e religione Quapropter -- ---- ------memorata ..................... renovantes ..... decreta simulque quoque nostra, e debita tanti in provinciam onmem in omnibus confirmantes, sacro approbante concilio, beneficii memoria atque ea quae sollicitare nos assi­ statuimus et ordinamus, ut de cetero nullus cantorum duo debet cura amplioris magnae parentis gloriae chorus, in quibusvis tam regularium quam saecula­ fore intelleximus, universi illius 'ordinis precibus, rium, etiam cathedralium ecclesiis, claustris atque quotquot in synodum hanc convenimus, nostras quo- sacellis, cantica aliqua, theatrali modulo cqmposita, qùe omnium adjungere, et sanctitatem vestram omni concinere audeatv e) praesumat. studio deprecari,'uti ad celebriorem tantae rei memoAddentes insuper et stride praecipientes, ut ea -s riam atque ad provincialinm nostrorum erga b. Ma- musicalia cantica, vulgo oratorio», sive quayvunque j riam virginem de Mercede pietatis incrementum aliae sairae functiones quantumvis ritibus ecclesiae maximum, in ea, quant posqunt, potestate sacro eidem aceomodatis, post signum angelicae salutationis lucisordini facienda, exorari se sinat sanctitap vestra. que occasum, non valeant deinceps prosequi et exer­ Interea ap^stolicam benedictionem a sanctitate ceri. I.ocorumque ordinarios in Domino hortamur, >eti s quam humillime ; Deumque optimum ut domus Dei sanctitudinem eommissarumque sibi tnaximu oramus, ut ad ecclesiae suae felicitatem ovium salutem, huius tam «:dubris statuti observan­ sanctitatem vestram diu servet. tiam promovere non desistant, inobedientes mama pecuniaria mulctent ac, si opus fuerit, censuris cccleTarraconae, die 6 iulii 1752. Beatissime pater, .1//« constitutio. vestrae sanctitatis humiles et obsequentissimi filii, synodus provincialis Tarraconensis. Cum, ex frequenti -s. eucharistiae sacramenti ex­ positione, decrescat ftotius quam accrescat reverentia, ut experientia didit imus longa : ideo praecipimus et Petrus, archiepiscopus, praeses. sancimus, ut in posterum non exponatur publice prae­ terquam in diebus' patroni cnjusvis ecclesiae, si libue­ Responsum s. congregationis rituum ait litteras rit, sive ob alias causas gravissimas per episcopi dissynodales de ofiicio s. Felicis a Cantalicio. , cretionem et praevidendas et approbandas : qui etiam de modo, die et tempOre, quo aliquae vinorum conTarraconensis. . gregationes, sicut est schola Christi, vel aliae eccleUt devotionem erga s. Felicem a Cantalicio, quae siasticoruhr seu saecularium in suis utuntur oratorii*, apud clerum.et populum provinciae Tarraconensis cognoscere et iudicare teneantur. viget, magi* promoveant,'rihi patre· concilii provinAlia. cialis'ejusdem provinciae pro induito recitandi praefati sancti officium sAo domino nostro Benedicto papae Quoniam modestia in reverentia in templis magi* XIV enixe supplicarunt, et sanctitas sua ad relatio­ quam ad saeculares spectat ad ecclesiasticos : eapropnem mei secretarii benigne; concessit, ut officiunt^ ter stabilimus, ut clerici nec [t non] in ecclesiarum sancti Felicis a Cantalicio cum missa, die vigesima choro pileos, papelinas dictos, nec aliud capiti* prima maii, quod pro Italia et insulis adiacentibus O cooperculum deferant,,praeter id quod vocatur soli— approbatum fiiit, in provincia Tarraconensi ab omni­ deo ; quo unice intra ecclesiam permissis horis, tem­ bus utriusque sexus, qui ad horas canonicas tenentur, poribus et officiis uti libere valeant. servatis tamen rubricis, sub ritu semiduplicis, recitari, Alia. et respective celebrari possit it valeat. Die 14 aprilis 1754. F. cardinalis Tamborinu·, praefectus. M. Marefuscus s. r. c. secr. ConstitutioMs. Quam «ancta «ancte sint tractanda, innotaacit «at» ex sacraram canoom» ooodUormnqu· provincialhen püa «ancthmibne et decreti·, quibas cautem habetur, et templonan januas ad signum salutationis angelica· •eae claudendas, nec praetextu aliquo ultra id tempes Ex praeinsertis pariformiter sequitur, clerico*, sa­ cris maxime initiatos ordinibus, tempore signanter celebrationi* ob stupendo sacrificio (1) «eu emendicata caesarie, vulgo pelucas ό peluquines, pone coo­ periri, sicut praesenti constitutione stabilimus sub poena in contravenientes suspensioni· « missae cele­ bratione per duo* mense*. Sacristae similiter, qui personi* hujusmodi necessaria ad missam ministrave­ rint, ad arbitrium episcopi sine dilatione mulctentur. (t) Locus mendotu» esi ; videtur «cribeodum :ob Mwpeadum Mcrikauw «on cquilaneMu «teciticio «en... 557 Synodus- dioecesana Sancti Benigni Fructuariensit, ^75» iunii 30-». · ■ 55« * SYNODUS -DIOECESANA SANCTI BENIGN? FRDCTUARIBN8Ï8 ’ x » «75’ ·“■>’ ' Svnodus djftscesana. Sancti Benigni Krjictuariensis- tero'cardinali DeUe-Lanzé.'archiepiscopo NicosienflT* •in- Italja, celebrata fiiebus 20/21 et jimeniis minii magno s. f. m. eleemosynario Λ ejusdem abbatiæ · ànni 17*52, sub- Victorio Amedeo cardinali Belle- abbate conunendatario, cylebrata in ecclesia abbatjali lamae, abbate Sanyti Benigni FructuariensisJ ’ . sancti Benigni,diebus 20,21,.22 junii «75»· V?»*!?»*·]. Exstant constitutiones synodales in opere cui 'Augustae Taitrinomm,_ex typographie regiatitulus: ■ , Sine anno [1752}. I'n-84, 5. f,-176 p.-a f. index. < Synodus diœcesana insignis abbatia:Fructuosiorsis Torino, Bibi. naz. s* Benigni de s. Benigno, nullius dioecesis, ab emi. Rag, 120-76, appendix documentorum ad hanc nentissimo & reverendissinlo d..d-C. Victorio Âme- synodum attigentium.' deo, miseratione divina tituli s. Xysti s. R. e. presby- ' SYNODUS DIOECESANA SAMOGITIENSIS 1752’septembris 4-6 « Svnpdus dioecesana Samogitiensis [in Polonia] ? ' futilificum firo regna Doloniae et constitutiones synasub Antonio Tyszkiewicz, in ecclesia cathedrali Ver- dorum dioecesanarum et provincialium regni ejusnensi, diebus 4,5 et 6 septembris anni 1752, habita. » dem, (Posnaniae et Varsaviae, 1883), I, 3. . [Chodynski et LikowskiJ, Decretales summorum 1 . ’ - SYNODUS filOECEBANA SANCTI MICHAELIS CLUSENSIS ■·· ' -, . 1752 spptegmbris 21-3 Synodus dioecesana Sancti Michaelis Clusensis in Italia, celebrata diebus 21, 22 *t 23 mensis.septembris anni 1752, sub loanne lacobo Milio, abbate sancti Michaelis Clusensis. Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ lus : Synodus inclyta: abbatiæ s. Michaelis de Clusa, nullius diœcesis, s. sedi immediate subjpctæ A capitis c ordinis s. Benedicti, mandatu (sic) illustrissimi & reverendissimi d. d. abbatis Johaiinis Jacobi Millo, ss. d. n. datarii, ab illustrissimo & reverendissimo d. Gabriele Ignatio Bogino, abbate S. Januarii, illiusque abbatiæ vicario generali, habita Javeni, in æde collegiata, diebus 21,22, 2} septembris 1752. [/«signe], Taurini, typis Petri Josephi Zappatæ A filii. Sine anno [1752]. In 8', 10 f-222 p. Tpriho, Bibi. naz. 8YN0DU8 C0N8TANTIN0P0LITANA 1752 post mensem septembrem. Est in Calamaria ad littora sinus Thermaici prae­ dium quoddam θάμβρόν dictum ac sancto Nicolao dicatum, quod monachi Sancti Panteleemonis in monte Atho pignori dederant monachis sanctae Anastasiae τής Φαρμακολυτρίας in pâeninsula Chalci­ dica, pro accepta abistis pecunia mutua-nonaginta] milia asprorum ; postea vero ut suum illud sibi viti, dicarunt monachi Άναστασιώται, prolatis etiam qui­ busdam possessionum instrumentis. Ius tamen suum acriter postularunt monachi Sancti Panteleemonis, ac demum litem obtinuerunt ; immo a sacra synodo ; sententia lata, qua cautum est amplius eo nomine neminem, vel ex sanctae Anastasiae patribus, prae­ dium illud esse petituram. Ita porro exorditur :Tà dvfjaetv sal ii άρχής των άγΙων τού β«,οΰ Εκκλησιών, Ιερών ft οίκων καί σεβασμίων μοναστηρίων κτήματα χρηματίσαντα. Data est anno 175a, indictione decimâ quinta ; quo vero menae, non satis constat. Namque indictio XV inceperat a kalendis septembre anni 1751 et finem habuit die postrema augusti anni 175a, et i kalendis Septembribus anni 1752 alia exorditur indic­ tio, scilicet prima. At Cyrillus patriai^ba, qui senten­ tiam illam tulisse fertur, sedem Constantinopolitanam iterum 'obtinuit die tantum septima septembris anni 1752. Relinquitur ergo ut error lateat aut in indictione 'data aut in nomine Cyrilli' allato. Caeterum ipsae episcoporum subscriptiones mendis vacuae non.vi­ dentur ; ita enim se habent : ό Καισαρείας Πορφύριος, ubi legendum ΠαρΜνιος, — ό Ήρακλείας Χρύσανθος, ubi legendum Γεράσιμος, — d ... Μιχαήλ (?), forte ι legendum i Δέρκων Σαμουήλ, - ό Νικομηδείας Γα­ βριήλ. recte quidem, — 6 Κρήτης “Ιωάσαφ, ubi legen­ dum Γεράσιμος nisi error alter lateat in ipso dioecesi* nomine, — 6 Φιλππτουττύλεως Σεραφείμ, recte. E tabulario monasterii Sancti Panteleemonis edita exstat in rossico volumine satis raro eoque incompto ac mendis referto, cui titulus : Acta, praesertim gracea, Rossici in monte Athos monasterii, (Kiobi, *«73, in-β·), pp. SYNODUS DIOECESANA AMBIANENSIS «75» ' Synodus dioecesana Ambiahenai* in Gallia, cele-, Exstant constitutiocea synodales in opere cui tim­ brais anno 175a, sub Ludovico Francisco Gabriele lus : Acies de PiglisecfAaUens, (1849), II, 4x0-3. d'Orléans de La Motte, episcopo Ambianenri. · ; I I U.L \ ' ' ■ '·. * ' ' ’ -' ' ’ " ;· ■ Λ · ' : ■..■■.■'■ - ·■ ...·...■■ Synodus dioocesana Cordubensis in Indus, I75>t ’ ■■ - . ' '· , 559 ... .IVRVVmMRWRWWIlWWIWWW^WWMWmmMINMIl^ 1 < ·' . V, >560 · * *,. * SYNODUS DI0ÉCE8ANA. C0RDUBEN8I8 IN INDII8 » X**· ' «75*- ^Sytfodus dioecesana Cordubensis in Indiis [Cordova-Tucumait) in America meridionali], celebrata anno VS*,-tub·Petro Michaele de Argandofla, epiacopd Cordubensi. "" . /< . ,· De hac synqdo confer opus cui titulus : Morelli, Ôrdinatioties apostnl ad fndias, (1777 Ρ 595-(Ό3. — Ggfns, Series episcoporum, (1873), p. 145· · j , sAodÎs dioecesana firmana . Synodus dioecesana Firmana in Italia, celebrata Synodus diodcesana Firmana, 1752. Firmi, Monti· ^anno 1752, sub Alexandro Borgia, archiepiscùpo Fir- bus, 1752. In-4“. - Piacenza, civica; Roma, Propa-' mano. ganda. ipse non vjdi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ lus : ’. . SYNODUS DIOECESANA MACL0V1EN8I8 1752 Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, edebrata anno 1732, sub loanne losepho de Fogasses de La Bastie, episcopo Mâcloviensi. ’ ... " De hac synodo confer opus cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... {supra, col. 487]. ~ SYNODUS DIOECESANA ENÇ0LISMEN8I8 1753 maii 8 • Synodus dioecesana Engolismensis in Gallia, celebrata die 8 mensis maii anni 1753, sub Francisco du Verdier, episcopo Engolismensi. Cf. (jams, Series episcoporum, ( 18731, p. 49t. ” . SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA 1753 mense aprili. Saeculo XVII ad finem vergente, Dionysius pa­ triarcha, post abdicatam sedem Constantinopolitanani, in montem Atho secessit ac, propriis nummis, Sanctae , Annae σκήτην, ut vocant, magna, ex parte exstruxit ; multa etiam monachis tradidit pie sancteque vivendi praecepta, inter quae illud memoratu dignum, quo potio quam βακίον dicunt in σκήτην ne adveheretur severe prohibuit, eo quod monachis facile in cere-, brum abiret. Dionysii interdictum, rogantibus mona­ chis, rescidit sacra synodus, anno 1753, mense aprili, indictione prima, edito decreto quod his verbis incipit : ‘Εττί'.δή «νηνίχθη ήμίν. Subscriptiones episco­ porum hae sunt : Parthenius Caesareae, Timotheus Ephesi, Gerasimus Heracleae, Ananias Ancyrae, Gabriel Nicomediae, Hieremias Nicaeae, Gerasimus Cyzici, Seraphim Philipi«opoleos, Philotheus Serra­ rum, Callinicus Philipporum et Dramae. Decretum e codice τής σκήτ<ως ipse descripsi ac mox Petropoli editurus sum in sylloge cui titulus : Actes de l'.lthos. 71'. Actes de Sainte-Anne. /! SYNODUS DIOECESANA EP0REDIENSI8 I I '753 iunii 3-5 Synodus dioecesana Eporediensis I in ludia, celediebus 3, 4 et 5 mensis iunii anni 1753, sub Michaele Victorio de Villa, episcopo Eporediensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : , Synodus dioecesana quam primo habuit illustrissi­ mus et reverendissimus d. d. Michael Victorius de Villa, ex .comitibus Villsestellonis, s. s. m. eleemosynarius, Dei & apostolicae sedis gratia episcopus Epo- rediensis A yonics, Ac., ss. d. n. papa- Benedicti XIV prælatus domesticus A solio pontificio assistens,anno a Christo nato MDCCI.III, diebus III, IV, V junii. [Znsi^ne]. Augustae Taurinorum, lypis Zappatae A Avondi, impress, arch. A ill”* civit. Sine anno [1753]. I11-4”, XV-132 (corrige 232) p. - Torino, Bihl. naz. Pag. 179-226, appendix documentorum ad hanc synodum attmentiun^ SYNODUS ABBATIAE C0RBEIKN8I8 «753 - . Synodus abbatiae Corbeicnsis in Gallia, celebrata Exstant constitutiones synodales in opere cui anno 1753. titulus : / Ccnauoa. cosucrn, XXXVIII. . 0 ς .... Y”'· ■· . y I < .. .'"W"" " "" ■' 1 ''t,!1""1· ’ , -y y - · · Synodu» abbatipe Corbeienri», -1753. 561 . \ ............... y ■ ■ ■■ ■■· ■ ■■ I . ' ' . 561 Statuts^synodaux publiés aux synodes tenu» dans À Sine-anno. Paryum in-8','3 f. (index)-;/ p. — Uéglise abbatiale de Corbie, jusqu’en l’année 1753. ' Paris, Bibl. nat. B 1716». [/«signe]. A Arras, chez Miche) Nicolas, imprimeurStatuta synodorum dantur absque indicatione anni, libraire, rue des Jésuites. ■ ' · ,·’’.. ..... ..Λ.......................................... ? 8YN0DDB DIOECESANA MACLOVIENSIS «753 Synodus dioecesana Macloviensis in GalliS, cele- * De hac synodo confer opus cui titulus : '' , brata anno 1753, sùb loanne losepho de·Fogasses de Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... La Bastie, episcopo Macloviensi. [supra, col. 487]. 8YN0DU8 DIOECESANA NIVERNEN8I8 ‘753 - - Synodus dioecesana Nivernensis in Gallia, celebrata B Statuta synodalia diœcesis Nivernensis, edita et anno 1753, sub foanne Antonio Tinseau, episcopo publicata in variis synodis diœcesanis. Nivemi, ex Nivernensi. typographia viduae Le F'ebvre, 1777. In-12, 68 p. — Exstant constitutiones synodales in opere cui· Nevers, séminaire, titulus : SYNODUS DIOECESANA URBINATEN8IS ‘753 • Synodus dioecesana Urbinatensis in Italia, cele­ brata anno 1753, sub Antonio Guillelmi, archiepis-. copo Urbinatensi. De hac synodo confer epbra quibus tituli : 1. Synodus dioecesana Urbinatensis anni 1753. Ur­ bini·, typis S. Sacramenti. Sine anno. In-4·1.- Piacenza,civica. Ipse non vidi' 2. Svnodus dioecesana quam, sub faustissimis; aus­ piciis sanctissimi domini nostri Hi sexti, pont, max., Spiridio Berioli, archiepiscopus Urbinas, habuit, IV, III, pr. non. septembr. anno M.DCC.LXXXXII1. Urbini, ex typographia ven. cap. SS. Sacramfnti (sic.) Sine anno [1793J. In-4», i.xxx-408 p.-; f. — Pia­ cenza, civica ; Roma, Propaganda ; Romai Vaticano. Pag. 5 : < decreta synbdi ecclesiae Urbinati», qua­ dragesimo post anno iterum convocavi... » 8YN0DU8 CONSTANTINOPOLITANA 1754 februarii 7 . Quam litterarum studiosos omni aetate se exhi­ munera aliis tradenda designavit bonus ille μπακάλης buerint Graeci, id cum multis omnino, tum hac eodem scripto, quixl confirmari voluit a sacra synodo maxime ratione ostenditur, quod in condendas ad et a primariis aulae patriarchicae honestatibus. Id usum iuventuti» palaestras liberalitat» utuntur effu­ reapse factum est anno MDCC1.1V, die septima sissima. Id nos iam antea exquisitis argumentis indi­ februarii, nonnullis testibus adhibitis, quorum no­ cavimus. et quidem prolixius fere quam re? patitur. mina haec sunt : t ό Καισαρείας Παρβόνιος μάρτυς, Aliud exquisitius pro temporum acerbitate nunc t ό ‘Εφόσου Ναθαναήλ μάρτυς, —- t 6 ’Ηράκλειος Γερά­ afferendum nobis est, illud' scilicet quo μπακάλης σμιος (ιάρτυς, — t ό Κυΐίκου Άνανίας μάρτφς, — t ό quidam, id est condimentarius, Φώτης ’ nomine, Νικομήδειας Γαβριήλ μάρτυς, --- t ό Δόρκων Σαμουήλ t ό Κρήτης Eustathii filius, e vico ΤΣούκα dioecesi Novarum μάρτυς, — t ό Άδριανουπόλεως μάρτυς, t ό Φιλίππων καί Δράμας (rectius Patrarum oriundus, « διωρίσατο καί διετάίατο όπως Γεράσιμος μάρΤυς όόαιρώνται κατ’ ότος άνά εκατόν πόντε γρόσια άπό τού forte legerem Φιλιππουπόλεως) μάρτυς, · ( ό πρωταόνός τουλτίου γκεδικίου ίδιου αύτου μπακαλικού όργασ- Β ποεττρλάριος Ιωάννης μάρτυς, — t ό άρχων τών όκκλητηρίου, κειμόνου είς τό Τϊαούς ΜετΠτι Σαρή Μουσά βιών Μάρκος μάρτυς — t 6 ύπατος τών φιλοσόφων τόαμισί καί Όσμάναγα Ντουκιανί λε^ομίνου, δπερ τούλ- Κλήμης (ipse legi Μιχαήλ) μάρτυς — f ό τών νοταρίων τιον τούτο άφιερώσατο ήδη μετά .είκοσι πόντε χιλιάδων Βασίλειος μάρτυς, — f ό άσηκρήτης (ipse legi βεστιαάσπρων σερμαγιάν, όπί τψ διανόμεσθαι τά είρημόνα ρίτης) Θεοδόσιος μάρτυς, — t à νοτάριος ‘Αναστάσιος όκατόν πίντε γρόσια ύπόρ ψυχικής αύτού σωτηρίας μάρτυς. E tabularii patriarchici codice 5, p. 117, tabulai!) τψδε τψ τρόπψ παρά τών κατά καιρούς μαγιστόρων μπακάλι'δων, οίηνες άφείλουσιν άπαραιτήτως διδόναι partim edidit Joachim Pbcropulus in Εκκλησιαστική κατ’ ότος είς τό ελληνικόν σχολεΐον τού Άγιου Όρους Άληθείμ, t. XX(t9oo),p. 434; integram ipse descripsi ’ γρόσια πεντήκοντα καί είς τό ελληνικόν σχολεΐον τής mox in altera sylloge oditurus. Άχρίδος γρόσια είκοσι πόντε ». Alia minoris momenti 't SYNODUS DIOECESANA AMBIANEN8I8 • . · X 1754 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, celebrata anno 1754, sub Ludovico Francisco Gabriele d’Orléans de La Motte, episcopo Ambianenai. Exstant conttitutiones synodales in opere cui titulus : Actes de Ptglise (1849), II, 442-3. , ' · ■ — A Synodo» dioeoeaaÜa Comaden·», 1754· ; 5*3 . 5Μ •SYNODUS DIOEOESANA 00MACLEN8I8 . ' . - 1754 Synodus dioecesana Comaclensis in Italia, cele­ brata anno 1754, sub Christophoro Lugafesi, epis­ copo Comaclensi I * *i Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : / ’ Synodus dioecesana Comaclensis anni 1754. Faven­ tiae, Ballandi, 1755. In-4”. — Piacenza civica. Z^se noa mdi. SYNODUS DIOECESANA MACLOVIENS 18 \ ■' >754 ' Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, celebrata annp 1754, sub loanne losepho de Fogasses de La Bastie, episcopo Macloviensi. ' De hac synodo confer opus cui titulus : ■ Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo. [supra, coi. 487]. SYNODUS DIOECESANA NIVERNEN8I8 ‘754 Synodus dioecesana Nivemensis in Gallia, cele­ brata anno 1754, sub loanne Antonio Tinseau, epi­ scopo Nivernensi. Exstant constitutiones synodales in opero cui titulus : . Statuta synodalia .diueeesis Nivemensis, edita et publicata in variis synodis* diœcesanis. Nivemi, ex typographie viduæ Le Febvre, 1777. In-tz, 68 p. Nevers, séminaire. STATUTA SYNODALIA DIOECESIS YPREN8I8 ‘754 ' Decretum super observatione statutorum synodaDecretum illustrissimi ac reverendissimi domini lium oditum anno 1754, sub Guillelmo Delvaux, Guilielmi super observatione statutorum dioecesis episcopo Yprensi. ( Iprensis. Ypris, T. F. Walwein, 1754. Hoc decretum exstat in opere cui titulus : * Parvum in-4”, 36 P· — Gand, université d’état. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA ’ 1755 mense martio. Patriarchis Constantinopolitanis sollemne semper magno logothetae, assebtientibus sacrae synodi fuit ΕΕαρχίας, id est monasteria quaedam ve) praedia sociis. Cyrilli decretum datum est anno 1755, menso sibi iure stauropegiaco pertinentia, uni alterive ex martio, indictione quinta ; ita vero incipit : Έπί τών aulae patriarchicae ministris ad gratiam faciendam Εκκλησιαστικών πραγμάτων καί ύποθίστων όσα άνΕcommittere. Porro huiusmodi exarchiarum una fuit καβίν καί ΕΕ Αρχής καλώς ώς οΓόν τ< καί δικαίως καί in insula Chio, ex tribus praediis conflata, nempe τοΰ πργπάντως διιτυπώόησαν καί δκτάχβησαν Οπό τών Πυργίου, Βολισσοΰ καί Ψιρρών, μιτά τών Ιν αύτοίς κατά καιρούς κοσμητόρων καί μϊλιδώνων τής Εκκλη­ lepiîiv μονυδρίων, τής ύπιραγίας ήμών β«οτόκου δηλαδή σίας. Episcoporum nomina haec sunt : Parthenius κατά τά Ψιρρά καί τοΰ Αγίου Ίωάννου τοΰ Προδρόμου Caesareae, Nathanael Ephesi, Gerasimus Heracleae, καί τοΰ Αγίου Γϊωργίου «ίς τά ΔκυχΑ, In δ< καί μ<τά Ananias Cyzici, Gabriel Nicomediae, loannicius τών πΕριί αύτών χωρίων, δηλονότι ΣιδηροΟντα, Δι«υχά, Chalcedonis, Samuel Dereorum, Dionysius AdrianoΦυτά, Σπαρτοΰντα, ΠιστηΚοΰντα, τά Μάρκου, ΠυραμΑ I> poleos, Meletius Prusae, Paisius Pisidiae, Gerasimus καί τά λοιπά, quam Paisius patriarcha, edfto sigilHo, Cretae, Seraphim Philippopoleos, loannicius Serra­ anno-1746, decrevit annectum iri metropoli Chji, ut rum, Anthimus Mitylenes, Auxentius Didymotichi, semel Michael Manos, magnus logothetà, qui eo Bartholomaeus Drystrae, Daniel Christianopoleos, tempore exaxchiae illius fructus percipiebat, e vita Neophytus Nauplii, Nicephorus Proeconnesi. E tabularii patriarchici Constantinopolitani codemigravisset. Eam vero Paisii sententiam irritam fecit Cyrillus patriarcha, et, novo odito sigillio, supra- . dice 5, p. 125, sigillium edidit loachim Phoropulusin dictam exarehiam commendavit Georgio Caratzae, Εκκλησιαστική Άλήδοα, t. XIX (1899), pp. 367-369. • ■* , 8YN0DU8 DIOEOESANA TAURINENSIS 1755 Synodus dioecesana Taurinensis, celebrata diebus 20 et 21 mensis aprilis anni 1755, sub loanne Baptista Rotario, archiepisoopo Taurinensi. Exstant coMtkutionea synodales in opere cui titulus : aprilis 20-1 Prima dioecesana synodus Taurinensis, celebrata XII et XI kal. raajas MDCCLV, ab exceilentiesimo A reverendissimo domino d. loanne Baptista Rota­ rio, archiepisoopo Taurinensi A cancellario supremi ordinis equitum torquatorum sanctisimae annuntia- Synodo» 565 ^Βμμμμ TmriMMi^ 175s «prti» «a- 0« tionis. Auguste Tattrinoran, typia Zap-a dtles>97 ρ·-> f. (index). — Torino, BRri. nas.; Topat» & A/ondi, impraaonun archiepiacop. Aillus- rino, Mtninario. trûrimap dvitati». Pag. 33-97, appendix documentorum ad hancrynoSine anno (1755]. In-fr·, xxtv (oegtioaea syno- dum attilMtitium. SYNODUS HUBOBOLYMITINA in qua condpntur novae hagiotaphicae aodalitatis constitutiones *755 meme aprili Summum in unguia ecclesiae Hierosolymitanae vanae atque irritae evasere, tamen habent aliquid negotia momentum habuit, quattuor praesertim ab­ volùptatis, nec indignum videtur in iis aliquantulum hinc saeculis, ea quae dicitur Άγιοταφική 'Αδελφότης, immorari vel in hoc gravissimo opere, in quod acta id eat Sancti Sepulcri sodalitas Huic quidem mona­ singularum aetatum et ecclesiarum omnino sunt reci­ chorum collegio praeest ipae patriarcha, nonea tamen pienda. Propter eam, quam modo diximus, causam, condicione ut res omnes ad Sanctum Sepulcrum per­ sequentes formulas anno MDCCLV praescriptas ad tinentes ille pro arbitrio gerat, sed adhibendo in privatam publicamque hagiotaphitarum disciplinam concilia publica praestantiores sodalitii viros, qimrum in melius restitandam, et graece edi curavimus et suffragio deciditur quidquid ad ecclesiam Hier&oly- u civitate rotnana, quantum fieri potuit, donavimus. mitanam spectare videtur. Apud hagiotaphilas plus Textum graecum ex ipso originali, quod, Hieroso­ honoris habet quam muneris pontificia dignitas ; ai lymis asservata*, diligenter descriptum primus edidit quis pener reliqutft monachos et ipsum populum A. Pdpadopulus-Kerameus, Άνάλεκτα Ιεροσολυμιτικής opibus et auctoritate plurimum valet, sceuopwylax σταχυολογίας, t. IV (Petropoli, 1893), pp. 39-47. , ille est, non patriarcha. Is tamen ut nomine et re Deinde ex eadem sylloge, t. II, ΡΡ·-354*35ό, repe­ ' ipsa potestatem obsequeretur, temporiim occasioni - tendas cenauimus rationes aliquot, secundum quas ; bus non defuit unquam, prout ex multis colligitur in rebus tractandis se gerere debeat sceuophylax documentis, sed infelici semper fortuna. Quae gesse­ Hierosolymitanus ; quae, etsi temporis nota careant, rat, concidere Jomnia, non temporis iniuria, sed tamen, ab eodem patriarclia conditae sunt, antequam hominum pravitate ; nostra etiam hac aetate negotia Hierosolymatn adiret, regulas primo loco positas ecclesiae' Hierosolymitanae paucorum arbitrio admi­ editurus. Ea de re legi possunt quae nuperrime fuso nistrantur, inter quos praecipuum is obtinet locum calamo scripsit auctora nottymus [sed Chrysostomus qui σκευοφύλακας titulo decoratus, praediorum, do- archimandrite, seminarii Sanctae Crucis prope Hiero­ morum, peregrinorum fructus in crjimenam demittit; solymam praepositus] in opere non sine studio par­ ceteri 'vero utcunque se expediunt prout cuiusque tium confecto : Ή Εκκλησία Ίερ|θσολι7μων κατά τούς patitur facultas. Regulae ad disciplinam sociorum τΕσσαρας τελευταίους αιώνας, 1517-1900, (Athenis, emendandam olim conditae, etsi labentibus saeculis 1900), ρ. 119 »q. Κανονισμός τής Αγιοταφικής Αδελφότητος. f ?. ' ♦ Constitutio 'hagiotapMcai sodalitatis. t Παρθένος ΕλΕψ θεού πατριάρχης τής Αγίας πόλους t Parthenius, miseratione Dei patriarcha sanctae 'Ιερουσαλήμ καί πόσης Παλαιστίνης. civitatis Hierusalem ac totius Palestinae. . t Όσα πράγματα ΑποβλΕπουσι πρδς καλήν κατάt Quicquid pertinet ad recte ordinandum regenστασιν καί διοίκησιν είτε βασιλείας είτε πόλους tfet dumque sive regnum sive civitatem sive monasterium μοναστηρίου , tfrt άπλώς πολιτικής ή Εκκλησιαστικής sive omnino ad res civiles aut ecclesiasticas tractan­ οικονομίας, τά τοιαύτα πρέπει συνεχώς νά παραγγέλ- das, id oportet continuo significare et in memoriam λωνται καί νά άνάγωνται είς τήν Ενθύμησης διά νά revocare, ut in eorum qui audiunt animis insculpatur, Εκτυποΰνται είς ~άς τών άκουόντων καρδίας, Επειδή καί quoniam continua disciplinae recordatio potestatem ή συνεχής άνάμνησις τής διδασκαλίας Εχει δύναμιν καί habet ex audituum animis convellendi spinosas vitio­ νά ΕκριΣοίάπδ τάς καρδίας τών άκουόντων τά Ακανθώδη rum pravitates atque in eis suaves virtutis stirpes Ελαττώματα τής κακίας καί νά έμφυτεύη <(ς αυτός τά inserendi. Auditorum animi quantumvis duri sint, εύώδη φυτά τής Αρετής. Όβον καί Λν ήναι σκληρά! ai continuis tamen adhortationibus in eis imprimi potest, τών άκουόντων καρδίαι, αΐ συνεχείς παραινέσεις δόναν- ’ etsi leviter, forma quaedam virtutis; nam aquae gutta ,ται νά Εντυπώσουν είς αύτάς, άν δίν ήναι πολύ, κάν subinde cadendo vel saxum cavare novit. Quod etsi μόρφωσιν άρετής* βανίςγάρ Οδατος Ενδελεχώς non contigerit, cohiberi tamen potest mali impetus στάδουσακαίπέτρανοίδε κοιλα(νειν(ι)·ή άνκαΙηet βΙ nuda apertaque gravitas ac petulantia. Eam ob τούτο btv άκολουθήση, κάν δύνανται νά Αναχαιτίσουν rem felicia memoriaepbtriarchae qui ante nos fuerunt, τήν όρμήν τής κακίας καί τήν γυμνήν καί άπαρακά- libqllis variis ac regulis datjp, ut videre est in codici­ λυπτον κακίαν καί Αναισχυντίαν. Διά τούτο καί οί πρό bus sanctissimae nostrqp et apostolicaeatque patriarήμών Αοίδιμοι πατριάρχαι. καθώς φαίνεται είς τούς chalis sedis, summatim praescripserunt quaecumque κώδικας τυή καθ’ ήράςάχιωτάτου ΑπΟΟτολικού τε καί conferrent ad-recte apteque componendum cum pa­ πατριαρχικού θρόνου, μέ διαφόρους τόμους καί τύπους triarchalem sedem fratrumque sodalitatem, tum vitae κατΕστρωσαν «φαλαιωδώς τά όσα συνήχειναν πρδς communis mores et instituta, tum ea qua» monasti­ Αγαθήν καί εύτακτον ’ κατάστασιν τού πατριαρχικού cae vitae sane utiliterque obeundae prodessent. Quare, θρόνου καί τής κοινότητας τών Αδελφών, τών τέ,κοινο- cum in excipienda sanctissima sede altar alteri suc­ βιακών Εθίμων καί τάΕεων καί .τών πρδς σώφρονα καί cederet, mandata prius edita confirmavit, ac propo­ ψυχοσωτήριον διαγωγήν τής μοναδικής Ζωής Αφορών- sitis gravibus poenis et insolubilibus vinculis et diris των. Όθεν καί Αλλος παρ' Αλλου τήν διαδοχήν τού exsecrationibus, priores adhortationes repetivit, no άγιψτάτου θρόνου διαδεχόμενος τά πρό αύτοϋ Εχχβε- salutaria illa mandata temporis diuturnitate in Obli­ βάιούτο παραγγέλματα καί μετά σφοδρών Επιτιμίων καί vionem adducerentur. Haec igitur optima consuetudo δεσμών άλύτων καί άφορισμών φρικτών άνεκαίνιίι τάς cum huc usque obtinuerit, nobis sanctissimum hunc excipientibus, singulos προλαβούσας παραινέσεις, διά νά μή προΕενήση λήθηνthronum -----------------r---------- ,multis -------- rper -------„-------annoe —— Htτών Επωφελών τούτων παραγγελμάτιμν ή χοή! χρόνυο deris praedecessorum noetrorap Mida recordatiotiis (1) Cboenlut Suaiu, fraga, io. *T Synodus Hferosolymita*·, '755 naow «prüi. 5« «afraniç Τούτης reivw τής ααλήςψυνηθείας mA μΙχρις i MtrimhatWB pturaepta aenxtaraa, ra domum, aram fasto bsaMisiptvwv τδν άγαύτατον toAtov θρόνον φθεκ MDCCU.miasa tangiest faquAdocinicnpitibrarauoώάηηη, kA οβλλών out* (*ρς γραμμάΐΜν Anaflaflamfivs* nica spiatota, quando «tiras fratraa petnaqua m tpectmt *d βμμχϊμη νά τών upeuevAgsvv ήμών άοεδήικιν πατροφχών ώ^άλ* syvbdto coomIMmÎmmB) (aura, uht Tthmrvadev Am awteaAoa κοφαλαίθΐς πονά mm* sedem MB» rigiuitam cataraqae utilia trao< ' tt φψνά 075'·*) tanç M ηΜηΰάρος mrvaraiflc An· tanda perscripataaua, nihil ipai decernentes quod στολής Av* «si τούς σννοάΜούς .άδόλφάνς mA srasApog bnun*, qui anta nos fisansat, putnarcherum edictis. uutaçrifaNqMv, νά 09* άπάβλβηον. πράς τοή «Met dissentaMum. Nunc vet* cum hi sanctissimam ArparrArov ήμών θρόνου nri ADUterv Αηεφώών διεψή patriarchate*! aostrnm sedesn aoceeaeriuraa, aequum eoarv &MTvmb0*|Mv, οόδΑν ήμάτθρρν Αντ«λ4μ·νρ< όπή- dnxfasMs, ex commuai sententia «tsamsenra saesnδον τών te* ol πρδ ήμών Αοίδιμοι norpidw* teetvofa- tiaamora* qui apod no* nmt metropolitarum at epi­ «■ντν,ΤανΟν M Αλθόντες είς τδν trubnwf Αποστοληών scoporum reliqunrumque fratrum at petrum, at quod -ήμών Mv Arvaipav, γνώμη-κοινή nd συνωνΑσει prius initum eat confirmare at quod défait exptere. τών nspl iyAç ΙερωτΑτων μητροπολιτών nd Amosônwv sui τών λοιπών Αδελφών aol πατΑρψν, καί τά προληβόντα Awixupdom καί ta Utdaumu άναπληρώσαι. I. Cum, anno praeterito, invkli daemoni* livoro at α«». Επειδή «rta τό παρελθόν Λος φθόνψ sol συνερ­ γία VoO μκτοκάλου δαίμονας σκάνδαλά riva άνεβλά- opera, scandala quaedam folio plena et exitiosa pro­ στησαν ΑιΕανιώδη «ü όλΑθρια. πρδ κολλών μΑν Ατών ruperint, quae a multis quidem annis consita, tum ΑνσπαρΙντα, ύστερον Μ σφοδρότατα ΑκραγΑντα καί B vero coorta,atrociter totam sodalitatem perturbarunt, πάσαν τήν Αδελφότητα ΑκταράΑαντα, τανΰν bl θείψ nunc autem, miserente 'Deo, stirpitus extracta rant, ΑλΑει β£όθεν ΑκριΖωθΑντα, τής Αδελφότητος άπάσης είς Sodalibus universi* uno eodemque animo ac fraterno ■μίαν κοινήν σύμπνοιαν καί Αγάπην Αδελφικήν συνελ- amore congregatis, ne supersit omnino radix exitialis θούσής, διό νά μή άττομείνη τελείως βθα τής τριαύτης illius ac diabolicae stirps, cogitavimus, rerum prae­ ■ όλεθρίου καί σατανικής φυτείας ίστοχάσθημεν, fin ή teritarum memoriam causam fleri posse cur mala ίνθύμησις τών παρελθόντων ήμπορεί νά γΑνη αίτία τής renascantur, horumque rumusculis vehemens flamma όναφυτ«ύσ«ιυς τών κακών καί οί ψιθυρισμοί τών eliciatur. Unde ad praecidendas omnes malorum cau­ τοιούτων δύνανται^νά AfiAqiow μτγόλην φλόγα ”Οβ«ν sa* universae sacrae sodalitati edicimus ne quis in διά νά Ικκ6ψυιμ*ν iràvtu τό αίτια τών κακών, Αντιλλό- memoriam suam revocet quicquam ex anteactis μ«θα κάσρ νή tepfi 4δ«λφότητι νό μή ς αύτή ή κακία καί τό μίσος Από τήν temaque concordia. Αδ«λφότητα, διά νά «ναι «Ας nàvraj ή χριστιανική Αγάπη Kai Αδ*λφ»κή Σύμπνοια. ββ». Ενταύθα, «Ας τό 1*ρόν ήμών μοναστήρίον, διά νά c II. Hic in sacro monasterio nostro fratribus patri­ μήν Ιχ4υν τιλιίιυς Ανακάτωσιν ol 4δ«λφοΙ καί πατΑρ«ς busque, ne commercium ullum haberent cum Arabis μήτ* μΐ Άραβας μήτ< μί καλογραίας, μήτ* Αντ«ς Αντανθα, ac monialibus, a praedecessoribus nostris felicis me 1 μήτ< Απ*ρχόμ*νο< <ίς διηκονήματα, διά νά μήν Αφίνουν moriaq,prohibitum est quin res suas, dum hic degunt > τάς περιουσίας των <1ς τά Αραβικά Ασπήηα/ΧαΙ «Ας τ4ς vel dum proficiscuntur officia obituri, in Araborum καλογραίας προφάσει δήθ«ν συγγεντίας, ΑδιώρεσαΜΌΙ aut monialium aedibus deponant, interposita cogna­ Αοίδιμοι προκάτοχοι ήμών Αν τψ εύαγεί πατρ«αρχ<Ιψ tionis causa, sed'in sacri patriarchatus seeuophylado, % σκινοφυλακόον και φύλακα διά νά φυλάττωνται Ασφα­ designato custode, qui patrum supellectilem tuto cu­ λώς τά πράγματα τών πατΑρων καί ούτως Αγίνπο, καί stodiret ; atque ita quidem factum est, neque . ex .pa* τινάς Από τούς πατΑρας δίν άπετολμοϋσε νά Αφήση ’ tribus quisquam ausus est extra monasterium apud μήτε πολύ μήτ* όλίγον Ut» Από’ τδ μοναστήριον *1ς Arabum aut monialem nec multum nec panmi recon­ Άραβα ή είς καλογραίαν. ΈπΙ τής ΠΒΤριαρχείας τού dere. Cum vero magister noster beatae memoriae Αοιδίμου γίροντος ήμών κυρίου Μ*λ<τίου τινΑς Τών dominus Meletius patriarcham ageret, quidam ex πατίρων Αχάλασαν τήν καλήν τούτην συνήθειαν, καί patribus, fracto optimo illo more, res suas in saecu­ Αφιναν τήν περιουσίαν τους «Ας ύσπήτια κοσμικά Αρά­ laribus Arabum domibus deposuerunt, ex quo profluit βων, καί Ακ τούτων ΙπροΙενεϊτο καί Αημία καί Ατιμία. damnum ac dedecus. Quare ad excidendum hujus­ Διά τούτο είς άποκοπήν τού τΜούτου κακοϋ ίγινε τότε modi malum a synodo edita est eo tempore dira φρικτός άφορισμός συνοδικός καί Αυτόν Απιτίμιον exsecratio insolubilisque poena in eos qui auderent ' aut multum rerum suarum extra patriarchate κατ' Ικείνων όπού ήθελαν τολμήσει νά άφήσουν Ακτδς parum . τού πατριαρχικού σκευοφυλακείου «Ας κοσμικά όσπήτια u sceuophylacium, in saecularium hominum aut monia­ ή είς καλογραίας πολύ ή όλίγον τής περιουσίας τους· lium domibus deponere ; nunc vero patres quidam, τώρα δΐ άρχισαν τινΑς τών πατΑρων μΑ Αφοβίαν θεού neglecto Dei timore, res suas vel minutissimas con­ , νά Αφίνουν τδ τίπφτΑ τονς oi μΑν «Ας όσπήτια Αράβων, dere coeperunt, alii in Arabum, domitai*, alii apud ol bi είς καλογραίας προφέρει δήθεν συγγένειας. Έντελ- moniales, sub cognationis specte. Praecipimus igitnr λόμεθα λοιπόν, όποιος (χει Από τούς πατΑρας πολύ ή ut qui ex patribus aliquid apud'moniales habet, sivo όλίγον. Ασπρα ή βούχα, είς καλογραίας, νά τά «Αρη* καί multum sive parum, sive nummo* sive vestimenta, Αν φοβάται «Ας τδ κελλίον του, Αλς τά παραδώσει «Ας τδ illud capiat ; quod ai m propria cella retineto timeat, κοινόν σκευοφυλακείον * d δΑ καί παρατούσα, Ιση» illud in communi sceuophylado deponat; d vsro Απικατάρατος,ηιΐ AmpAvwv τή κακίφ νά διώκεται τελείως parere noluerit, exsecrandus esto, atque in pervicacia perMvWana, e monasterio prorsus Aiiciatur. Απδ τδ μοναστήριον· UI. Illustri* ille patriarcha dominus Doritbeus non γ«ν. Ό Αοίδιμος ιήτριάρχης κβρ Δοσίθεος διορίζα Αχι μόνον AtAvsm «mtta νά μήν φΑρη τινάς «βς τδ apium statuit ne qui* imberbe* poeroa in patriarchaμοναστήριον, ώς μεγάλης Ατιμίας καί ψυχικής βλάβης tum introducat, quippe qui magnum dedecus apiritaπρόΑενα, Αλλά aui Ανδρος τΑλβοι Αρχόμενο* νά μήν leque damnum afferunt, verum etiam adulti viri κάθηνπη μΑσα «Ας τδ πατρΜψχ*«ον, Αλλά νά πΑμπωνναι adveniente·, ne intra patriarehatmn devomentur, rad είς τδν Άγιον Χάββαν ή ώς τά Οω μοναστήρια. Μ νά in mactum Sabbam vel in alia mosMOtaria farsa mitμανθάνουν καλογηρικήν ίιυήν. Τώρα όχι μόνον oi Αψχά- tuatur, vitae monasticae ratioorsn ffiaoeodi casae, pra δόν nApirovm «ίς r* «h* μον·στήρ« Μ νά μα*· Nunc vero βμ ratam xscrrttH is uoratrà fan» nmt f 5ta . : Synode» Hieroeolymtana, I?» menae apriH. - W® eysoBiH-Matri tt petaaa dttdSa μμμμΑμΙΙ GbaaMÜa - «al Tslttaç Ανήλιμα. m< ta totaeu «pataMhai de m*C ' btrtM* ΛΒ JVQfMI ÎMpBiMlW MNMl *Μ·0·Η^ 6n, όσης τών Àmawqtata ρόρη «tag ta Hic Artaswv aasMov pad του, ώς υπήκοος «A πμΗενος φυχικής t data et rtpraikMjltad··. Quare deosrtatmn M qnta* quis ex mfariatri» imberbam puerum poethae nam νηταί. d μήν ad ta tawtac φόρουν βγάνεών «Mta. à Hi exitii nector. Si vuro.a mtatoiri» illia, iv Ίόππη ήγούμενος ta μήν «à tadME| Μνι» de Icppeà appdtatajMciaatar quidem imbertia puer Ιερουσαλήμ κατ' ούδίνα τρόπον, «d μήτε à tatCpome adducatur, b no a praeposito Inppe degeoti Hieroeoμήτ’ άλλος τις τών πβτίρβν và μή συγκατανεύσω de τό lymam quovis modo perducatur, novo procurator aut νά φίρουν tadvw άγάναον παιδίον. ta |àp« όλύτου quivis alius ex patribus imberbem puerum sinat «urόφορισμού καί ataviov άναΜματος* d δί «al A διηκο- sum abduci, insolubilia excommunicationis perpetuiνητής όποΟ pipsi τύ παιδίον «ατά διαβολικόν πείσμα que anathematis poena proposita. Quod d minister φοβερίζει φυγήν, dv ôta πόρη τό παιδί μαΐί του, προ- puerum adducens, ex diabolica pervicacia se aufrigiκριτότερον Và φύγη taaç «ai và ύπάγη είς τό Ανάθεμα, turum minitetur, nisi puerum secum tollat, satius est παρά νά προΙενήση κακόν καί κόλασι καί Ατιμία είς eum unum aufugere et in perniciem abire, quam ut δλην τήν Αδελφότητα. g universa sodalitas malum et damnationem et dedecua patiatur. IV. In monasteriis Hierosolymitanis, ubi peregrini δον. Είς τά iv Ιερουσαλήμ μοναστήρΛ. όποΟ κουνεύουν οί προσκυνηταί. οΐ ήγούμενοι πρότορον btcpvav excipiuntur, praepositi ab unoquoque peregrino quin­ Από πίντε γρόσια είς κάβε^προσκυνητήν, χατ’ώλίγον δέ que grossae prius erigebant, paulatim vero pretium - τά άνίβασαν είς τά δ4κα καί τώρα τά έκατήν*|σαν.εΙς ad decem extulerunt, nunc autem ad septem et decem τά δίκα-ίπτά* καί όχι μόνον τούτο, Αλλά καί μετά ταύτα processerunt ; neque vero id solum, sed, quod maius κάμνουν τραπίΐια μί κρίατα καί μι κρασία καί τούς est, instructa mensa et carnibus vinisque appositis , φιλεύουν* ϊπειτα τούς λίγουν πώςτά δίκα-ίπτά τά epulas praebent, tum « septemdecim illi grossi », inπίρνουν εις τδ πατριαρχείου * τώρα πρίπει và quiupt^aa patriarchatu deducuntur, nunc nobis, qui δώσετε καί ήμβς, όπου Ιχομεν τόσα ίίοδα. Kai tot impensas facimus, persolvendum » ; ex quo pere­ Από αύτό γίνεται καί Αποκοπή καί ίμπόδιον είς τούς grinis ansa datur ad absistendum moramque facien­ προσκυνητής καί διάφορον οϋδ4ν, ίπειδή Kai τά 1£οδα dam absque ullo emolumento, nam quas faciunt όποϋ κάμνουν, μόλις τά «ύγάΖουν καί δν δώση ό {νας, impensas, eas vix reficiunt ; atque si ab aliquo pecunia φωνάΖονν πώς ίδευσαν. Kai Cui· Από αύτά διά τούτην soluta, est, se eam retulisse conclamant. Praeterea, τήν αΤτησιν ql ήγούμενοι «οδεύουν Κοδά ΰπίρογκα είς ut pecuniam a peregrinis ita exprimant infinitos ίαχιρίδες καί κρασία καί βακία* καί ΙΚιΐνο όπού πίρνουν sumptus impendunt praepositi in suppeditandis dul­ παράνυι, φβείρεται είς τά 1£οδα καί μίνει μόνον ή κατά- cibus et vinis et masticis ; et quod exigunt amplius, κρισις καί τό κίρδος ούδέν. Διά τούτο κοινή γνώμη in impendia absumitur, adeo ut vituperatio una superΑποφαινόμεβα, ότι oi ήγούμενοι νά μήν βάνουν τόσους c sit, .quaestus vero nullus. Quapropter, ex omnium ίαχιρίδες, μήτε κρασία καί ύακία νά μοιράϊουν, Αλλά consensu, statuimus ne praepositi tot dulcia apponant, μόνον τό άνάγκαίον.Όταν Μ γράφονται οί προσκυνηταΐ nec vina masticosque largiantur, sëd id tantum quod είς τό πατριαρχείον, oi πατίρες τής Συνόδου νά πάρνούν necesse est. Quando vero in patriarchatu ascribuntur* διά τά κονάκια Από Ινδεκα γρόσια Από τούς πρώτους’ peregrini, patribus synodi, pro habitationis mercede, καί Από τούς δευτέρους προσκυνητής καί όσους Ιρχον- undecim grossos ii persolvant peregrini qui primi et ται <ιμς τδν Ιανουάριον· Από Μ φεήρουαρίου καί ύστερα, secundi ordinis fuerint et quotquot ante ianuarium κατά τούς Ανβρώπϊιυς Από tard, βη καί <νς πίντε* Από advenerint ; a februario vero mense et deinceps, sep­ δί τούς ύστερινούς, καβώς ήμπορίσουν* καί αϋτά Ας τά tem, |ex, imrno quinque grossos quisque solvat ; reli­ πίρνουν είςτό Συνοδικόν* πηγαίνοντες Μ είς τά κονάκιά qui autem pro uniuscuiusque facultate. Quae pecunia τους, οί ήγούμενοι νά μήν πίρνονν Αλλο παρά τά δύο in atrium synodicum deferatur. Discedentibus vero γρόσια,· τάς μερίδας καί τύ λάδι, καί τήν όορτήν β τι in'hospitia sua perqgrinis, nihil aliud capiant praepo­ προαιρεβή κάβε χατίής Ή όορτή νά μή γίνεται μί siti quam duo grooeos pro cibariis et oleo ; pro epulis τραπίΖια καί ΙΙοδα, Αλλά μόνδν <να κίρασμα. κατά τύ vero, quod cuique peregrino libuerit ; epulae autem σύνηβες, καί άβιάστως δ τι πρςαιρεθή νά δώση ό καβ* ne celebrentur cenis ac sumptibus, sed tantum lar­ ίνας· καί ta Αλίγοις «ία νά μή είναι. ΤαΟτα νά <χη χράος giori vino, ut mos est, nec quisque cogatur, sed id AJMtamoç νά τΑ λ*γή είς'τούςπροσκυνητάς, όταν pendat quod sibi placuerit, quin in minimis vis ulla πΙρνη τό buiipMrptaov taoiniov * «ta Από «tatà ta δύο adhibeatur. Haec peregrinis omnino renuntianda sunt γρόσια καί τής ίορτής καί d τι Αλα τοιοΟτσν. όποΟ a procuratore, cum praefinitam habitationis merce______ Από κάβε προΛυνητήν, ... νά «άμη . _ ta συνήβη'του Udaoi accipit ; atque duobus illis grossis una cum συνάίει Οοδα (μετρημίνα δμβς. καί βχι όπ^ιογπ·) aoi. ta epularum fructu vel qualibet alia stipe quam ab unoτής (κκλησίας καί τάς διακονίας τώς πατάρεκν. El δ< uta quoque peregrino collegerit, solitas suas praepositus bta ήβελαν σώβφ, ta φόβψ βεοΟ νά λίγη ό ήγοόμενος resarciat impensas (modicas tamen, non immensas) -τήν,Μήβειαν «ai d Ulshrevra và■*· ta λαμράνη *tata’ necntm ecclesiae sumptus petrumque munera. Quod Κοινόν. ΟΙ δίσκο» τώνόφη»Μ«ώ>ν κανδηλάπηνν’τε «ai «, ae Expedire ata potuerit, cum Dei timore verum woproptaiv và λείφουν, Αλλά và dfKoOvtai de τήν M- dicat, et quod detteerit e conamuni aerario accipiat. Ad dermrosn domesticorum, aedituorum, ianitorum . κονίαν τους, ta Ptaei Αλύτου ΑφορισμοΑ. diacM qand attinet, permittantur quidem, aed satis riftt sA nNMren MMraM&MRp iMotabilis poena prorpotihi V. Protosynoelli ad stipem ooUigNKiam missi, si «o». a πρκκοσύγπεΙώΜ όποΟ shta’ de ta ToBbm, βίαν «Avow τήν aapAMta τβ*ς d pta ad δώσουν quidem in rationibus exhibendi» collectam ebriatianonno pocuniaiD traoatt iotogran» wa boea λ1**1*1^ καί và τούς, «ύχαριστεϊτε καί và τούς ·ημΑ«ε.ώ< απλώς optate, et gratias agitaret honorem praestate, quippe δκικονήσαντας · «ί δί καί bta αάμνανν MpAtMtv, qta recte legationem «mfaoeriut; ai vero tradtamem, καβώς aptavi, và τούς άνβγκάΓητε, »gt /Λ Ofip«K «d prout decet, non agant, eos sntagite, non «mtamtaeαισχρολογίας, άλλά λόγους «tam ήρτυμίνβεις· «d d μόν<χ« «d δώσε» ήδη καλώς* d N «ta «fdtata "d và b&i •i - w* Snotae raôrara^raijetatarataRp Htantavùaitata. tt ira ..-•■■jF^tagf^^ta '99 sum· ιβκΛ. 1 ' . m ' qpAi^Iià «Aiit^l .«tngambtfe^hiitm ^^«1 «nddpaiA hin, ^qpfixat «1— . otataido j Autans qoidsm : mta drife*», ne ce»· νά*μή ifemi ή Μ«ς τών feqanygpita** feta Ari suetudhsem te tattitaritatem, «ed tantam gpopter χατήρς\μήτ« fed «tarinra παρά jfevev Μ τά τήβον ■toi πιστόν τής όουλβόσαος. i VII. Monhita recentes quotquot secedent inde at» ' Ιβν.Όβαις καλογραίαις wswodptat ΟΛουν άπότού et in posterum, qe devenentar, statim vôv wd «Ις 0 Μής, «ύβος feted Αλουν. νά μή κάβωνται hoc tempore ... «ίς καλοτρακΜκκον μοναστήριον, άλλά μαΟ pt τούς ac advrârint, in moaiaiium monasterio, sed una ctan χατΙήό«ς <ως τό πάσχα .καί vd èoKqfeCuivtm và μήν B peregrinis usque ad pascha, ut exquiratur an malae «Ϊναι κακού βίου Ανθρωποι' ftttrta άφ' οό όονιμασθώσι, vitae mulieres sint ; deinde post sanctum pascha, abμ«τά τό Αγιον πάσχα, ri μόν καί Μλουν và privouv. νά soluta probatione, «i manere quidem voluerint, milio blbouv ν ; τή Συνολικόν χίλια γρόσια.jtol τά μίν πεντα­ grossos in aerarium synodale referant, quorum' quin- ■ κόσια νά τά άφίνουν «<ς τό Κοινόν Ολος bid τήν κατοι­ genta sodalitati muneri» gratia relinquant ad habttaκίαν τους, καί τά Αλα πκντακό«Μ νά λαμβάνουν ticnis sumptus, ex ostsris vero quingentis, accepta όμολογίάν καί vd πίρνονν τό Αίγαν όώφορον, ή καί syngrapha, leviorem asnram percipiant aut ex ipsa . άπό τό ΜφΟλαιον. καί νά ίοΟν- καί τούτο, Αν «Ιναι καλή sorte ad se alendum; idque d moratae fuerint et ' καί τιμημίνη- ri U καί «tau άτιμη. Αν. όώση nd χίλ« honestae ; quod si indignae, _ . ne excipiantur, etiamsi φλωρία. νά μήν οΜηται- καί α&τη «{ναι ή όιάταίις τών . mille florinos confefant. Atque hoc est monialium, μοναίοοσών, feioO ίρχονται μιτά τούτα- καί τούτο τό quae posthac venturae sunt, institutum ; illud decreόιορΚομιν, ώς όιωρισμίνον όπό τού άοιόίμου ΔοσιΜου. ' viknus utpote decretum a Doaitheo felicis memoriae. Καί πρός,Το^οις ή τοιαύτη άκρίβ«ια biv συγχωριίνά Praeterea ” ut................... huiusmodi...... institutum restricte obtinea­ συνάγίταΚτ^ιν πλήθος καλογρακώων νά προίινούν tur, fas non est tantam monialium multitudinem con­ τόσα κακά καί άτιμίαις. καθώς αύτοψιΙ riboptv- «ri venire, a quibus, ut ipsi vidimus, tot male indigneque αυτό κρίνομιν κοινώς νά άκολουβή. καί τινάς τών facta excientur. Quod ut fiat praecipimus omnes, nec πατίρων yà μήν «ίπή, ότι αδτη «ίναι συγτ«νής μου, 'dicat-ex patribus quisquam :jiatc projmqua nue tst, ή «ίναι πτωχή, ή Αλην nvà πρόφασιν προβΑς, πρός aut iuo^t est, neve ullam aliam causam praetendat ad όναίρισιν τής κοινής ταύτης όιακρίσιως, ίν βάρ«ί Αύ- cbmmunem hanc sententiam evertendam, sub insolu- ' c bilis censurae poena. του ΙπιτιμΙου. VIII. Ad veteres vero quod attinet, quamvis de­ ηον. Διά bè τάς παλαιός, δν καλό καί ίπρτπϊν νά γίνη μία άκριβής ίρτυνα. αί τιμημίναι vd μιίνουν. όσαι όό ceat ut diligens quaestio de eis habeatur, et maneant npoftvoûv σκάνδαλα καί άτιμίας, νά μισεύσουν-τούτο quidem si honestae videantur; si vero scandala όμως bid τό άτάραχον καί τό όυσόιάκριτον «ύλογώτιρον indignitatesque commoveant, abeant ; id tamen cam «ίναι νά σιωπηθή- νά γένη όμως μία άκριβής έΗτασις. perturbationem afferre et aegre discerni queat, satius καί δσαι «ίναι καλοτραΐαι, 1κ«ΐναι νά μ*(νουν' δσαι bt est silentio praetermittere ; verumtamen accurata in­ «ίναι κοσμικαί καί φορούν τά μαύρα, ή νά γίνουν καλο- stituatur disquisitio,et quae apparuerint vere moniales, γραΐαι ή νά μισ«ϋσρυν ' .καί «I μίν καί γίνουν κΑο- maneant ; quae vero saeculares ■ et atratae, eae aut γραΐαι, νά Μχωνται ώσάν.τάς νίας όπου Ιρχονται καί moniales tiani aut viam abeant. Quod si moniales vd bibouv τά χίλια γρόσια «ίς τό Συνολικόν κατά τήν quidem liant, illarum more quae nuper adventarunt άνωβ«ν όιατύπωσιν. μηό*νός ίναντιουμίνοϋ ή άντιλί- excipiantur ac mille grossos, prout supra sancitum γοντος- μηδιίς όί. μήτ« μικρός μήτ« ρίγας, vd μήν est, in aerariuhi synodale conferant, quin obsistat τολμήση νά όιαφινττύση καμμίαν πρός άναίρ«σιν τού­ priusquam ve) reluctetur. Ne quis autem, sive parvus sive magnus, earum cuiqnam patrocinari audeat ad του τού κοινού συνοδικού γράμματος. commune hoc synodale scriptum irritum feciendutn' IX. Moniales ne adeant omnino aedes patriarchales, βο». ΚΑογραίαι νά μήν ίμβαΐνουν πλιίως «1ς τά πατριαρχιίον, μήτ» «ίς Αλα μοναστήρια «αλογηρικά ή neque alia virorum vel peregrinorum monasteria, χατίήόικα. μήτ« «ίς όσπήτια 'Αράβων. Tovpnbv ή χρι­ neque Araborum,Turearum vel Christianarum domas, στιανών- άλλά và κάθωνται «if τά Ηλλία τους μί τιμήν D sed in cellis suis honeste ac modeste maneant, ut καί σωφροσύνην, καθώς wpàmt «<ς μοναχούς κατά τό monachos decet nomine et re ipsa. Cum vero tam όνομα καί τό πράγμα. Έπτιδή Η καί πρό χρόνων tauvti» pridem mos etiam invaluerit, ut patTM sanctorum βίσθη và κάμνουν Ιορτάς οΐ πατόρ«ς «ίς τάς μνήμας memorias festive celebraturi, locmadibus, panibus, τών άγιων, καί χρκώΓονται λοκμάό«ς, άρτους, παίιμάδω paximatiis, collyris opu» habeant, runusque, arrepta καί κόλλυβα. καί μί αύτάς Τάς αΜας λαμβάνουν πάλιν •e oocasiooo, adeant monachi monialhtm monasteria, ■ rionbov ai καλόγήροι «ίς τά καλογμαιά*»· μοναστήρια moniales vero huc accedant, praeriptam» «t si domi . «ai al καλοτραΐαι ivtaMa, Ιντ«λλΑμ«·α An. «I μόν «tau quidem illa confici possint, fiant «ane : sin autem, ____ _______ . sat eet cereis tantum in ecclesia fefldhiti^ diem dpasrdv«tau vdγΐν«τα«ήόοφτήμ« κηρΜμόνονάςτήν festum celebrari; immo, ut Metae Acamas,satius όκκλησίαν, ή μάλλον «tata upeaMTdrspev và taitaq est prorsos e«m toili quam turptar’ ot tagidoee τώΜίαις, παρά và yfem μό àrmtav ta mtataM.*Ov«v agitari. Cum autem ex paMlm qataptam aegrotator, M deàsvg τινμς Αχό ναός tarira, «A *ta «eàtow μ moosafem avocet ex tfetas proestatoris itantia, χαλσγρΟΙαν μό τήν αμοαναγήν μόν«ν ταβ fempdaeu. sod read «ynedtas pattes ..astata,^ühjtaa tan proos- «Mira tanftrimattnrâvàmta(t«hvtaNta|. < stag rndtata m dignitatis, A< ®i.ÎMî'^»,>’ Λ, ' , ·*»■ !T’ Λΐ1 573 »♦ i «i·* δ* Αλλοναβράν, Ανττνάς τ«ν wripav* «adnriftint, wi ομβ'Άηνβ ' corfsrreet; ini τό mwuï^ νά AmripAw ari νά ΑιφΜΦιΠΦΐ deter ; ri vero rem rileatic praetariaritrOMtigirioM ptvsioç της ‘ApapAasuhi TriWh< νά iriwoiiv 4«ά τά adhibita a praefectura rpmovsatur.Arabontm puellae 1 μοναστήρι, ari ττνάς νά ΉκπβχβρΛτβι ’Αραβα «Ις a monasterio segregentur, necqoiaquamta tamlata. ύπηροσίαν. Arabum Arabum adhiberi. adhiberi. Τούτα Αποφαινάμ«άασννοδι·Φς'αάντ·ςδάο1Αδ«λφοΙ Haec synodahter decrevimus; omnes autem fratres καί wartpsg d Αποβλίποντας πρδς τιμήν nd σύστασιν etpetresquidesacnedoaMnooetnehoooreetinooluκαΙίύταΙΙαντοϋάτίβυήμώνάσπητΙου,Μή,ίφνλΑττονπς mitate et compositione solliciti, synodalia ista mandata τάς συνοδικός τούτος (ντολάς, <χ4τνκ>αν τάς »ύχάς nq servaverint, bustis ominibus laudibusque ornentur ; <όλογίας- olbi παραβάνττς ari*Ράς Ατιμίαν καί ΑταΖΙαν quiverosynodalesistassententiasturpiteretincximfite καί πρός Avaipamv τών συνοδικών τούτων ΑποφάσΜν violaverint et audacter.irritat fecerint, ii, cuiuscunτολμώνττς, ol τοπΛτοι. όποίας τάϊηυς καί βαθμού «ϊη«ν que.dqgium ordinis ac dignitatis ftierint, tint excoridv. Αφωρισμίνοι ίΓησαν παρά-τής Αγίας καί όμοονσίόο fi municati a sancta et consubstantiali et vivifica et indiκαί Ζωοποιού ariΑδιαιρέτου τριάδοςτού 4ν4ςτήφύσα vidua Trinitate unius natura solius Dei, . et exsecrandi μόνου θτού, καί κατηραμένοι καί Ασυγχώρητοι καί μττά et upllius veniae capaces et post mortem insolubiles θάνατον άλυτοι αίωνίως καί πάσαις ταϊς πατρικαΐς καί per aevum, atque omnibus patrum synodorumque •συνοδικαΐς άραΐς καί τφ aiwvfap άναθίματι ύπόδικοι, diris et aeternae damnationi obnoxii, donec viola­ Γως où μιτανοήσωσιν tiri τήπαραβάσα καί τή AnstOdq, tionis et contumaciae poenitentia commoti veniam καϊτότι συγχωρήστως τύχωσι. tandem consequantur. Έγράφη tv τή àtiq πόλο Ίτρουσαλήμ, tv ίτιι σωτηScripta sunt haec in sancta civitate Hierusalem, annoaalutis MDCCLV, mense aprili. ρίψ tyvq, κατά μήνα Απρίλιον. t ‘0 <λίψ 9 gratia ipai mittuntur, tanta ab oo minutatim et optima «mavèl ΚΑπρ <λ*ηκοσύνης, Μ ΧτκτβΟ tv naAopf aw*»· fid· (igniiicetur ot in aerarium deferatur. b4*u và τήν Rmpirtty βλην mü và τήν ««pabto* <1ς ή —X «e--- À-- ■ ■ h ' VIU. Neceaaarii aumptua quotquot a aceuophyteoo ΤΟ WNVwV> . Η*·. ΤΑ Asm Αναγκαία Baba γίνονται' Haa aîç ràv impenduntur intua in sacro sepulcro, nempA oleum, ApàvrApov «apà τοΟ σΜοοφύλακογ, ΑηΚαΑή l|dbt κήρΐ oeral triticum et reliqua alimenta et alia huiusmodi, σττάχ rai τΑ KearA τής Ζιροτρορίας rai τΑ tonOta. fila ii omnM propalam computentur, quemadmodum pro­ vA ΧσγαριασΑοΟν MMtote, καΑώς torapsàtovwu καΙ.τΑ curatoris patriarchalia et ceterorum monasteriorum Bote toO ÿimptaav τού ΠατρηάχτίοΜ rai τών Κοκών impensae in atrio computantur. - pavaortourv «Ας τΑ XwObutta. Θβ»/Αν wets mA* ή xpda νΑ ΑτορΑβς 6 ravoyMaT* - IX. S quando sceuophylad opus ait vel domum ή όσκήπον ή κήπον ή ΟίΚο τι Avayratov epArira, ** vel praedium vel aliud quid necessarium comparare, «ta pi τήν «Itetotv rai τήν tevatwnv τοβ τ* «ατΑ id fiat adente.et cousentiente tum vicario huius tem­ peria tum «aera synodo. raipAv fanTpAtrov rai τήςΧννΑΑβυ, te».Ή «rüvotfa τΑβ σκτνοφΛαΛς «1ς kAAs ΑιηήΑνηΐΜ - Xi Sceuophylaà· comites in quovis ministerio vel ή «1ς (rtnjpwjfav, vA bioptt«ώ· «A t dû, P> »οΑ-θβήΐ Ατδγ Χριατδν κάί τήν Παναγίαν ted τδν καλόγηqmboi ο fcotitaB temoraat patte» «vam Wteret ρον (ούτως Ααντδν. Ακάλ«ι)* γιά νούτν Αναβαteretiore ψοί μ Ao ro ocrtpoorait, ία avons» *τισμδ£άνοβν«νισμΑς*αύτΑ Ην τΑΜγ«ι A καλό* aauMroMüatandi aataaovidteMr Μβααοί Godre ta γηρος,Αλλ'αδτδςΑτώκβί (κ«ίνος(τ< Η t»‘«ώτών *Εκκλησιοση·| ,Αληβ«Ιφ t. ΙΠ (ιΜβλ ρ. βίβ-Μ, «ά Αννύα. ούδώς val ό ώαλακρ <καί τρικίAuroMM PotaaM ta optaMOcido ptaiataa, AVre Αν φαλον Αηρίον κ·ντρώνομαι. καί σύ/τA ΧΑγω, καί rOrittU cArMta, t. Vu (ipoj), p. iii-u. Loodati Ααοιος δίν τούς Αναβαητ1Ζ«ι, ΑσΑύιμα, ή ναancUMTM) ne “Mq άνδρών καί γυναικών ό «κυδοίφημίτης, τΤλιίωσιν τού μυστηρίου, κα·' 6ν καιρόν 4Εήλβ«ν ό 4ν μόσψ τούτων 4η«χ«ίρ«ι βαύματουργών (τούτο τού διάκονος μ*τά τού kpoO ποτηριού «hrtfv τό'Μιτά θιού συγχωρήσαντος,ίνα ή σκηνή άηοκαλυφβή), Αλλους φόβου ·<οΰ, κίστους καί ΑγΑπης προα4λβ<τ«, λά£ κατά γαστρός τύητων τών νοσούντων, καί μή λαμβάνκι ό κυρ Κύριλλος άνά χτΐρας τό δοπτονκόν ίωμόνων, Ιλ<γ* τψ αλήβω* Οδτος «ύκ 4Ιωμολογήβη; σώμα καί αίμα καί όρκον 4κφων*ΐ τόνδ* ' Ei μίν 4τώ διά τούτο ούκ jetai* ΑλλουςwÂiy βΜίΙωνόφώνα* ηατριαρχιύσω wort ή Ζητήσω κατά τι τούτο, . Λάβ« τούτο τό βάκισμα Ινικιν τών μή <ίς 4μ4 «ΙναΙ μ* άρνησίβιον καί Αβνησίχριστον καί τιιστιυόντων. Έν. όλίγοις τών ύόσούντων Μ τό Αρνητήν αύτών τών άχράντων μυστηρίων. Μιτά / χιίρον 4ρχομ4νων αύτός Ιλκγτν* Οότος αίστιν ούκ Μ τούς όρκους τούτους ού καρήλβον ήμ4ραι δ«καπ4ντι, <χιι* ούτός ίστιν Αμαρτωλός· οότος όηΐτηδος καί τών όρκων 4ιαλαΜμ*νος ώς Αλλρτ* (4πί τής ίκκληήλ6< καί Avtu «ύλαβκίας * διό ο6τ« ίάσκως ΑΙιοβ- σίας γάρ τή 4ορτή τής μκσνκκντηκοστής, Ιτι ΝικομηδιΙας τάι. Εϊχι Μ καί 4ν τψ κιλλίψ αύτού δύο ψπιδοκαλο- ών, ώμωΜ «k τό ίιρόν «ύαγγΖλιον, 4πιβ«ίς αύτψ τήν τή νή<Λρ Χάλκη, μή Ζητήσαι δηλαδή γραίας ηροφήτιδας, ώς wot* ό Μογτανός Μοϊιμίλλαν καί χκίρα, ό νοι tv... ... .. αοτ*)ί - -V 4γ«ίρ«ι . .... τό κλήβος ·-- κατά -χ τού ... κυοού·) ΤΤρίσκιλλαν, καί <να Ακό χωρίου τινός'Κονρίλιτγ«ώίνου. ΙΐηατρΜρχώόν ύνόματι Μαυρουδήν, <ητοκρινόμ*νον τόν δαιμονώντα, Παίσίου, διαβαλών λάβρη τδν «ύσιβόστατον πατριάρχην «ύαγγιλιστήν αύτού καί διδάσκαλον τού ΑβΜοά λαού* A ώς Άρμόνων καί λαπνόφρονα, καί mite αύτό, Ινα τόν . κύριον TMVMV ΑανκηΙνωσι, τόν U κόρ Κύριλλον γάρ Μαυρουδής 4ηί Ιύλου τινός Ιστόψκνος ίδίδαβκ* τόν μλν _____ όχλον Τούτα ίνα Εόρ«τ«, χριστιανοί, ότι ό β*ός αιτήσω* αατριΑρχην. Καί ούτως Αν κυρωκή ήμ4ρη 4στ<ιλ< τά δαιμόνια νό σΑς διδάϊουν νΑ μ*τα- μιόυσΗνηςΜ μ*Αυσβάνης Μ «ννομώιαι «υνάφώΜΐ ιού τού κνρβύ καρού Κυρίλλου. ΚυρΟώον, ώρμηνοήσητ*, καί ίγώ ήμαιό σατανΑς, καί διά τούτο σαν κατά τού κιιρού Π«Η<Μ βοώνης Αν μΨηρ_τής • σός διβάχνω, μήν Ακούτ* τούς Αρχι«ρ«ίς τδ τι ■ώλής τού «ατριαβχώον νδ Αδν σλ βόλομκν ιίσαι σας λόγου V, ό«ού λίγουν * ό ΑύΑΑνηοςδΑν «Ιναι Αγης Άρμόνης ■ γιατί Ην ΑναβαατΙΙ«ις; «Ισαι Φράγκαί ιίναι φόφτης. ‘Αγιος «ίναι * μΑ Α«ρδ«τα(« νδ κος· γιατί Ην ΑναβαητίΖ*ις; δδν σδ β<λομ«ν σάς τά «ϊηω νό τδ Ι4ρ«τ«. *Εδώάση«0 γάρ τούτα διατί Ζητιίς νά ΙΕορίσης τδν Αγιόν μας τόν τ λόγχιν ύη’ ΑύΗντίου, Τνα τδ «Αήύος κατά τών Αγίων όσιον; Τούτα αίφνης ΑκούΦας ό κύριος ΤΤώσιος. Αρχί*ρ4ων α*ρ*βίση. ‘Αλλά τί κρώτον, τί μΑσον, τί ήρΕατο νουβ«τ*Ν αύτούς καί wopotvdv «ύμκνώς, άλλ' ύστιρον, καταΜΕω. «ίς μύτην όκόνησκν- ύκώνοΐ τΑρ οδδόλως ααρόχοννος βυρίδα τής κ4λληςαύτού,Λ»γττϊβό|λφ· Χριστιανοί, κύνος καί ύήρος Αγριοι, ori ΑναβάνηςΜ τής««νρΐαρ- σήμοραν ««ντρώύηκα νό κηράΕω τόν άναβα* χωής «ύλης ” ατισμδν καί νό ίΐιύρττο, ότι «I Άρμόνιδας καί «1 «φδχααν «οι Φράγγοι «Ιναι ΑβΑητιστοι, καί Ην «ιστ«β»νν ώρδρδψΑΐΝΐ . fiw W» fiynodi CmsttratiaDfiHtinii, 17» a ta·» tawarie «t iuihu·. S*> tawwe vrtg dtata srt dymntaw rttaysg» ·»*♦ nel ' MÜtisaim motaeejtoetridie quFm Auxeutta iPe a rob 4·α··ήήα···1 ff f···*·-^ftingi -^fesoafig i -, Trad· and· fistab» «Lut» farart, die «ditat hie· hspisiif tata- SaNaa^t Ham Pancratio», Cyrille» in artam vadtaa f*ri» «entas, if bsMdpssv ft··» if Mg tasta ubg dtrtnbv n, bstartatv «ta sta tata» tai tarta; ta ata tan ta» reiert bradât» scriptor, tagrarpstaffou, ta .«tag- nbtag taulbsv upptpsnf eunde» Cyrille» creatam erae patriarcham dic αύτού ta tta ÛMrtov- ftatata bt M inpbg ta τά 7 saptstnbris anni 17$«, quae menti» dta fcria . τών φατριαστών σμήνος ta ewfMs τψ πατραλρχη secanda reipsa incidit in anno citato. Itaque certo κράϊσν irttaravtawg τδ Δ4ν τδν ·4λομ«ν, ta «ori constat, Auxentium in aqua periiaae die 5 septembri* oi'IovbsdM tb Χταυρωβήτω. Τούτα τούτων κρσυ- iyÿ» vespertini* sabbati horis ; Palmum patriarcham yaZbviwv, I χριστομίμητος "ortartPK «bp ΠοΙσϊδς de seda deiectum fuisse die dominica 6 Septembri» 4σιώπα.'·ύχαριστών τψ δκψ ύπλρ ών dMneg tatattv. postmeridiano tempore; Cyrillum iterum patriarcham Ίδών ofv Î Guqrog κΒάπασα ή βασίληος αύλή τήν egisse dio j Septembri», foria secunda. Quae cum ita sint, iam ad ipsam άναβαπτμτμού τού (ιπηκόου άλάγιστον δρμήν ta «bMbsrav, ήγανάκτησ*ν ούκ άΜτον * άλλά μή n κ»νδτ«ρον ta τής B controversiam aggrediendum est. Paisius patriarcha, τοκώτης ταραχής ’««I tag ίδίδις άκολουβήσψ 4μακρο- cura «d ecclesiae gubernacula abderet, semel et Mmtrs ta Τήν αΜαν τής σννάΐιως τούτης ήρώτα. ΟΙ iterum Audentium monuerat ut a rebaptimtiono praeM 4«ραύταΙον μβταλοψώνιιις' Τδν πατριάρχην μας dicanda cessaret. En ipsa Comneni Hypailantis bty τδν ·4λομ*ν. '0 bt ύπατος Λιτ<ν αύτοίς "El*- verba (a) : Ό πατρώρχης κυρ Παίσίος προστάτη» τδν σαι αύτδν 4β4λ»τ<; blΜ· "El ωσύήτω, 4Ιωσήήτω. ΑύΗντιον νά παύση τής διδασκαλίας τού άναήαπησμού, *0 δ4-Τ( κακύν λποίησιν; οΐ «4* ΆρμΙνης «ΐναι άλλ'αύτδς ούκ άκούκι' Ιμηνύβη καί συνοδικώς καί 4παΙ καί Φράχγος. ΊΕκ τών λόγων οδν αύτών γνούς τήν ta δ(ς, άλλ* ού wdBsTai. ta τού πλήθους ή σύρροαι VfvboJkarlav αύτών b Οαατος, ούκ 4ήούλ»το ΙΙώσαι τάν καβ' ήμ4ραν qbfavsV ΈπΙμφβη ta 4 διδάσκαλος Κρ*-. κατρυϋρχην, άλλά μάλλον ta καΜαΜον Ικικυρώσαι τήν τίας όμιλήσαι μ«τ' φτού καί π«1σαι αύτύν τά tixbra, αατριαρχ*Ιαν. Άλλ’ ό dotbqiog αατριάρχης irapgutro ta μικρού 4δ4ησ< ψονκυβήναι τάν Kpiriav ύπύ τού ta ούκ ήύ«λ*ν in mrrpiapxtbtiv butas! λαψ ta πλήθους - Mtv φυγή, τήν σαιτηρίαν «Ορατό. Haec qui- ‘ άύοήτψ ' ού τύ ήμκιΜητον τής τν*μ<Κ <*.«*·. ► ta- • V?.v- · 581 Synodi ConatantfacpoiitanM, 173$ ■mb ianuario ad MhM, «ni rdNosg taMMei 'Nôwg· M» oôtsô(i). Ipoequi-A don, data ad clerum CoaetanttoapoHtanam epistola, . verbis severissimi* damnavit sacrae synodi bntiptita·, δε*δΜανο, uni μΙχρι τού rOv aestf. qui Latinorum baptisma ratum habitant. Haec' jirtmum edita est in volumine nuriaM··*0» W JR> AS·^·*·.---- ■ -■>.A-AS.. είς πλάτος καΤςμαβεΐν άναγτνώσκοντι Σκαρλάτου του Μαυροκοδρατου, | Κωνσαντινου τάς κατά τών δύο βιβλίων. ών ΙΗδωκε (ό Κύριλλος) την εκ Χίου. | ΚινηΜντος <κ θείου Ζήλου, πρός διά Χρκττοφόρου τινός Αίτωλού καί Εύστρατίου τινός ώφόλειαν τών | * Χριστιανών ' καί άφιερωβίν τή Ιερή Άργίντου τούπίκλην, Αντιρρήσεις καί άπασαν τήν είς Μονή j χου Κυκκου, | τής κατά τήν Κύπρον. | Έπιτίσσαρα βιβλία Ιστορίαν ταύίην διά πολιτικών στίχων μελείφ τόΟ Τιμιωτάτου Κυρού Νικολάου Ίωάννου, ‘Αγράφου, ίκ Χωρίου ΖελενίτΖας. { ‘Εν Αιψίφ τής καί τάς πράίεις τών ΑύΚνπνιανών iv είδει διαλόγου il I............. (κόούείσας, καί άλλα περί τής αύτής ύποΗσεως τρία Χαίονίας, 1757· I naP“ Ιωάννη Γόττλοπ 'Εμμανουήλ βιβλώ. τό μίν Αντιρρητικόν Αν τού γράμματος δ tflômqk ΠρΛτκοπφ. κατά τού συνοδικού δρου ό Κύριλλος, τό δί Αύίεντί^ Ιη-8·, 7 Ι··9° Ρ· F*»L 123'3 · Epistola dedicatoria νιανός ύπό όρβοδόϊου διωκόμενος καλούμενου, ad Scarlatum Maurucodratum, Constantini filium, a Seraphim ex Pissidia, jionaaterii monasterii τού άντιρρητικόν καί τούτο βν τού παρά Μισαήλ τίνος scripta ,a βιβλιαρίου, καί τό Πνευματικός Ξομολογούμενος.^ Κόκκου archimandrite, qui dedit operam ut opus­ λεγόμενον, καί <τι δίκα κανόνας, τάς αϊρόσεις Κυρίλλου culum denuo ederetur, pag. 53-90 exstat Eugeni i καί Ατοπήματα μάλα σαφώς (κτραγψδούντας καί διά Bulgaria ad Christianos Serbos epistola, de qua mox συνοδικών κανόνων τούτα Ανατρίποντας. Quae veri»*, sermo erit. Altero libello multo magis consecutus est Eustrastatim ut eo in codice legimus, salivam notus move­ runt, ac magno desiderio aestuavimus volumina illa tius,nt memoriae ac nomini apud Graecos haberetur. Duas etiam editjones ille habuit, quarum prior ita vel extremis digitis evolvendi.' Agitur imprimis de duobus voluminibus, Cyrilli inscribitur : quidem cura editis, quorum tamen alterum auctorem habuit Christophorum ab Aetolia oriundum, alterum βιβλίον καλούμενου Eustratium cdfcnomine Argenten. Ad Eustratium ΡΆΝΤΙΣΜ.ΟΥ* ΣΤΗΛΗΤΕΥΣΙΣ quod spectat, bone notus est et apqd Graecos adhuc celebratur; etu*tamen opera, si illud excipia* quod Fv ψ περείχεται κεφαλαίων Αριβμδς όγδοήκοντα de Aiymù coxtra Latinos conscripsit, adeo rara sunt, Ινός. ών ίκαστον ταϊς ΑκτΙσι τής ut nobis in bibliothecarum orientalium pluteis diu γραφής ώς Ιστόν άράχνης, 5-» exstat : Ζείλψ κινηΜντος, τρανώς tv *ψτψ ΑΙώντος Αναθεματισμός παρά rifc. Αγίας τού Χριστού άποδεϊαι, δη Αδύνατον OÜuaf πως Ικκλησίας τοίς δεχομίνοις rd mnratd μυστήρια. Is ipse (κτελείσύαι τό δεδύεν το*ς Αποστόλοις est quem Cyrillus patriarcha mense ianuario 1755 δοβίν βάπτισμα, *|μη iv Tpwl ταϊς pronuntiavit, de quo iam supra dictum est. Pag. ρογρος habetur trium patriarcharum definitio dogmatica (1) p. JJl. , (όρος), qua Latinoran bapttana explodit»; aliquid (2) In sylloge CuMiaatiiiopolitana, Ό F M-J· (i)4p. «/..p. si». WSW^fflisi^wwW'WiWW’^WWRIIWII^ jgj Synodi Constantteopohtanae, *755 * mense ianuario ad iulimn. 'jB< Twputotatat tv Tf dpamtoP Ml quids·* tripHci Na«M donato», gritocn, latina rt* kaHoa. «aorntas «t expensi* monasterii, quod tot «Μλής, awtopMC awapitaota· rtf bânwûv μίαν ορός μίαν καηοfas iaaateCypro, quod appetetar Cycd, curanto τομίας tewepauisL Ssrapbtai PMcBo, eiuadem awnaatorS arehimaaAritau En titatam graeoe tantum conceptum : Βιβλιον » In H **ρΚχ*ι to, «toto Mto, tontadwe ta» tatooMv tort v*i«pou στ*λιτ«·σις. | Hptaov «otoivoc kpto( «ç rto wtontav, pto Ttonp Matae lv KisvsrravnvomMi · M d Ohev* - if λαττννν οντα O«àv. Nivutog OpMc J taoopsfro «M τοΟ .ΠοναγκιΤόΜΜΐ » Μι U τναηις tobotataa tort τού Πατρός tata, I Κυρίου | Κυρίου Κύριλλου. | NOv . «avayumarov οίκουμτνικοό wurptaptt ta tadtopoà Μβη «if Tûmv «1ς Τρίγλωσσον. Ελληνιστί, Λατινιστί I καί ΊταλισΗ. tk‘ ώφίλιιαν κολ­ χου κυρίου κυρίου «υριλλου. wpàf λών rtvta όρδοδόΐων, nd στηλΙτ*υ<ην rta I MutoUtaf to «al wpoofMuvtiîai. qpovoôvrwv. I Διό Δαιτάνης, «al tfôtou τής Σιήασμίας, to κιυνσταντινον«όλ«' σιβτηρλρ In rai Βασιλικής Μονής τής tort τή* Νήσον | Ktapov, W*Siw.ptyuloptoiK, | Του Κυκκου. | Δι ιΛπασΙας, «ai Βημ«λ*Ιας, τού Πανοσιολογιοτάτου | Κύριον XspaIn-8· 4 f.-ofi 7») p. Ea est tam decantata Φ«ιμ I τον Πισσιδιιου. | Τού καί τής αώτής Tspdf Eugenii ad Serbos. epistoU saepissime typis deinde Μονής τής Ύιπραγίας θιοτόκον, ήτις τό μίγα αΙΜσιμον mandata, atque imprimis ad calcem alterius editionis {χιι, brt i τό to αότή σά&σβαι τήν θαυματουργοτότην Lipsiinsis prioris libelli Eustratii, ut supra diximus. Ιιήασμίαν Εικόνα., Τήν καρά τοΟ Άιτοστόλουή Λουκά 1 Hinc forsitan Erasmi Aulonitae error, quem Ama'krrôprtrîoav, | Αρχιμανδρίτου. [Seraphim Pissidii dutius suum fecit. Editionis principis curam in se Insignia] Παρά “Ιωάννη Γόττλοκ Έμμανουίλ Ύΐρίΐτ- suscepit non auctor ipse, «ed Christophorus hiero«οπφ· 175® I ί* Λιφίςι τής ία/ιυνίας. monachus, idem profecto atque acerrimus ille άναήατln-4* ι ί-ιςβ ρ.-8 f.· Cyrilli anathematismus τισμοϋ propugnator, de quo iam dicendum. deest in hac editione; trium patriajpharum όρος ChrijrtophoTum hunc Aetolum opusculum scrip­ exstat pag. 198-101. Pag. 101-48, habentur Marci sisse, in quo contendere Latinos iterume sse bapti­ Ephesii et Nicetae Byzantii Κεφάλαια συλλογιστικά zandos, Pancratius Demares affirmat, idemque viri adi orsus Latinos. Idem, Eustratii libellus' exstat in docti qui de re recentiorum Graecorum litteraria codice manuscripto 198 (olim 186) Metochii Sancti egerunt summo consensu referunt. Quodnam vero Sepulcri apud Constantinopolim ; eum A. Papado- fuerit opusculum illud, nemo adhuc vidit, neque e pulus-Kerameus perperam inscripsit (1) : Πράϊις το- Ôÿnodali sententia, qua opus damnatum est quamque τπκής συνόδου, γινομίνης to Κιυνστανηνθυι»όλ«(ΐ75ό), tertio loco infra dabimus, facile est eruere. Verum κατακρινάσης τό λατινικόν ήύπτισμα καί δογμαπσάσης enimvero in libellum optima fortuna incidimus, ότι txt άναήαιττΖισόαι τους to Λατίνιαν τροσιρχομίνους Constantinopoli, anno 1757, typis mandatum, quem «Ις τήν ΌρβόδοΙον Καθολικήν Εκκλησίαν. Namque eundem esse ac Christophori fetum nobis est permerum est exempter «lucubrationis Eustratianae, ad suasissinium. Exemplaria adeo rara sunt, ut duo Parthenium, patriarcham eo tempore Hierosolymi­ tantum adhuc viderimus, quorum alterum prae mani­ tanum, ab auctore e Chio insula Constantinopolim bus habemus. Integrum titulum 'pro more primum transmissum. Opus quidem appositis nominibus com­ ' dabimus, qui ita se habet : probarunt patriarchae duo, Cyrillus Constantinopolitanus et Matthaeus Alexandrinus ; non tamen tanquam ΒΙΒΛΙΌΝ πρά£ις συνοδική existimandum est ; irnrao trium pa­ ΚΑΛΟΓΜΕΝΟΝ triarcharum dogmatica definitio deest in hoc exem­ φώς τών to σκότιι. plari, utpote ab alio atque Eustratio oonfecta. Falsa item opinione ductu* est loannes Christo­ Έν ψ ιτιριίχονται Μαρτυρία·, καί *Anob*lltif phorus Amadutius, qui. inter prolegomena editionis, teiuiv Πατίρων, βτι μόνον τό βιόβιν τοίς Ά quam suscepit, operum omnium Demetrii Pepani ιτοστόλοις δοθλν βάιττισμα, καβαΐριι άμαρτίας, Chii, haec de Aspersionis invectiva rex refutatione τό 04 σατανικιϋς άπνοηθίν τοίς λατιΙνοις ό scripsit (a) : « Volumen hoc tres habuit auctore», Ιι!>δ*ς, καί ήλισμίνον όόντισμα, καί ή tai CyriUum, patriarcham fionstantinopoUtanum, Matχυσις, οό μόνον οό καβα(ρ«ι, όλλό «ai μο thaeuiu, fatriarcham AleteaitAriinMi,et fiarthemum, λύνιι τόν όαντιΖόμινον, ιΐις όλλάτριον τής «όαγ patriarcham HicrMolyuàtanutu, ast eqruoi sensus γιλικής, καί όιτοστολικής ιταραόόσ«υς. concipiente, eUque in scripta redigente homiae nescio ΧυντιβΙν ααράτινος «ύλαβοός Ιιρομονάχου γνη quo, Buigaro tamen nomine, Betroburgi commo­ σΙου rtovou τής Ανατολικής Εκκλησίας «Ις rante, ut dssm Romae esset, asseruit Erasmus Auloόιπστροφήν τών aiptTÆôvTwv λατιΙνων, καί nita episcopus Arcadiae in Creta. » Pauca verba, ώφ&ιιαν τών όρβοδόλών χριστιανών. sed errores multi. Non tres habuit auctores libellus Καί νΟν τό ιτρώτον τύιτοις όχδοΜν. ille, sed unuip tantum, et quidem non Eugenium Bul- D -3, praelatio ad tum hominum traditio. Non tamen inficiamur, opua- lectores; fol. 4, index auctorum; pag. ο-ρδ, sanc­ culum quoddam adversus Latinos tam etiam ab torum patrum testimonia et argumenta contra IjitiEugenio Buigaro editnin fuisse, aed alterius argu­ norum baptismum. Scriptorem anonymum non alium menti, ut ex subiuncto titulo perspicuum erit : esae atque ipsum Christophonim pro certo habere debebit quisquis sententiam synodalem, qua antistites Mhrtpwv «aniaribu* verioris doctrinae partibus fitvente* opus damnarunt, non incaute perlegerit. Ea, ut diximus, ΚΑΤΑ ΛΑΤΙ ΝΟΝ tertio loco infra repraesentabitur. Ιχαν όνομα 4γκύκλΜ>ς tonSedde dvalteuTunwO fautoribus hactenus. Iam ad . στολή. eiusdem advertarios deveniendum. Hi Aserant omsee γραφ<1σα καρό τοΟ σοφίυτλτον κν> sacrae synodi antistite* et quotqupt viros docto* tum Hou torsvtou, διδασκάλου τής ήδη συhabuit Graecia tetiscena. Horum princeps serte haben­ dus set Callinico*, Pitolavi quondam matropoUta, (ι)taeeateuratota>ui*M«· IVfFasmpoli, ι»»λ t. sfe qui port Cyrillitm ipsum, die 19 ianuarii i757> sedem (I) JDmmM t^peut UrnntUM CM efera tmu npeeimsmr. ,psm*Matan occupavit. Etenim qua» sapra memoravit Desnarra όντ^τικός disputatione*, eae si non c 1 fiwas, ij«i, t»a·), P- auv-v. WN •5^5 CoMtMÜMpQiit····,'17^). ■'·ν·Μ'iuMÂtiâi osnnes, saltem plurimae a Callinice Httairis comi- a'w* ΠράΜβου, s»e ‘Ai(Uta«eriAeBg* ΑΠρσΑσήςΝΜΔ gnatae sunt. Et quÙMn illam Anaheptistanun hiato- τιος -A ΠασσιΜας ΓΜΜος- A Κρήτης ΓορΑσνίος ι^ 'riam, veraibm ροίΐϋφ aerippun, quattemque libris'ΜΜΜρισΑρώήτΑ'τάΜΜΑαυτνηΑτοή' Α ' comprehensam, ab eo eonfectam eam perquam lucu- Σιραφιίμ aid- ΑσθτΕτί,ιιήβτ»ς ΑίΜΡ** lenter demonstravit Basilius Gecrgiadoa in *Εκ·λησι·· στική Άληθκίμ. t. III(i88j),p. 6ao.Opus servatur hac­ ΑΑάΕνηρς' A tenus ineditum in codice 588 bibliothecae Vatopedi- Χβως Δανιήλ* il l ' nae in monte Atho fol. tyô-^a (i) et in codice >9 Ντόφυτος* AM bibliothecae της Βουλής àpud Athenienaee fcl. 4-i»3f«Αργίας, •A A··· ______ __ In Cyrillum praecipue invehituranctor, dum res Μολδοβλαχίας καί τού tad Jtuxentii gestas oratione soluta perstrinxit m dialogo μητροπολίτου· β «πταθάρης Μανουήλ, Ααοκρισάριος τνΛ cui titulus : Ό κντυμαπκδς καί A ΕΕομολογοϋμινος, hoc αύθΕντου ΟόγκροβλαχΙας καί τού μητροπολίτου τούτης Τξρνόβου. tod τού TZspptvoO' A μΕγας est Cow/«serii«rl/oe»itei·*. Exstat libellus in codice κτά En τού Τι («Τδιδήσκαλος ΚβτΚας mu nd ααυκρτονριος άαοκρατάριος , Vgtopedino iam citato p. ja-yx (a), hoc praenotato Εκκλησιάρχης και <π«κ>κ<Μος ·ψκπας titulo : Πιρί άναβαππσμούΕγχαρίδιον. Censuit Basilius τού Κύπρου καί τών αύτού μητροπολιτών' Τών ht δύο / Georgiades hanc elucubrationem eandem esse ac πατριαρχών.τού μακαρκμτάτου 'Avrwgsint κυρίου ΧιλβΑ· Άντίρρησιν τών wspl βακησμόΟ τών» Aarivurv βιβλίων στρου καί τού μάκαρηντάτου Ίτροσολύμιυν κυρίου Εύστρατίου τού ΆργΕντου καί Χριστοφόρου τού Αίτ- ΠαρβνΑου. τϊχ» τήν γνώμην A άγιος Ήρακλιίας κύριος ωλού, quam inter Callinici opera reponunt rei litte­ Γιράσιμος. Πλήν αύτη ή σύνοδος ούδΕν Γσχνσκ κατά docti si b Κυρίλλου, Επ«ιδή άικβρασύνύη ή παναγιότης αύτού rariae scriptores sed omnino erravit vir .doctus, * Pancratio credas, a quo· libellus a libello disertis dii κατά τών άρχκρΕων, οΟς ml Εδίω<« μ«τά βασιλικού verbis distinguitur. De ceteris operibus a Pàncratio ςκρμανίου καί μιτ* αίσχύνης. in medium adductis, nihil habemus quod dicamus. Damnatoriam sententiam, de qua Domares, primus In dialogo quem modo laudavimus, saepe fit sermo -nuper edidit Alexander Çumorphoputas, Magnae de συνοδικψ βρψ quo antistites, in aedibus Ananiae Laurae in monte Atho monachus, sed incredibili , Ci-riceni in urbe congregati, Christophori hieromo- , negligentia. Textui sanando, quantum fieri potuit, nachi libellum adversus Latinos vii^à censoria nota­ medicam manum adhibuimus proprio marte, cum runt. Rem pluribus verbis narrat Pïncratius Demares, alihd exemplar praesto non esset. Quo ex decreto, qui eo*libentius videtur audiendus, quod solus noti­ die 37 aut >8 aprilis 1755 edito, adeo exarsit iracundia tiam coetus illius accuratam praebuerit. Exstat locus Gyrillus patriarcha, ut statim acerbitatis virus in / hiè adductus in codice saepius memorato τού Ελλη­ episcopos evomeret. Latoorum quorundam praesidio ( fretus, a Turearum principe impetravit, ut episcopos | νικού φιλολογικού-συλλόγου, p. 47'5° ■ Σημίΐυ,σαι, δη τψ 1755 : <τ« άπό τής Ενσάρκου omnes Urbe prohibitos in snam quemque provinciam οικονομίας τή κίπ άπριλλίου κατά τήν πΕμπτην τής amandaret. Hinc magna et infesta vexatio sacrae i διακαινησίμου Εβδομάδας συνικροτήθη σύνοδος κατά synodi sociorum, qui ex urbe exire iussi sunt die τών βλασφημιών τού κυρού Κυρίλλου καί Χριστοφόρου 5 iunii, ut nota apposita refert Callinicus (1), Proflavi τού Αίτωλού καί τού παρ' αύτού ΕκδοθΕντος βιβλιαρίου, metropolita, de quo supra diximus. Neque vero tactis κυΐ άκριβώς τά Εν αύτψ ΕΙιτάσασα καί βλάσφημου tantum, sed dictis etiam Civilius άναβαπτισμόν pro.igJBAticajeiioç), Εκιϊνη καί τούς συγγράφοντας ιύροϋσα. δι'δρού αύτούςι: pugnavit, nova edita definitione do| Εστηλίτίυστ καί άπΕρρΐΝ*€..’συνήχθη δΕ διά προτροπής cui et ipse" subscripsit * ....................... ....... et patriarchaemuo, Matthaeus > τού κυρού Κυρίλλου, Εχοντος τοποτηρητάς αιΤτοΰ άπο- Alexandrinus et Parthenius Hierosolpnitamis. Haec, τόν άγιον Κάισαρ«ίας κύριον si tannibus qui ea de re scripserunt recentioribus λογησομΕνους ύπΕρ αί ΠαρθΕνιον, τύύ άγιον Χαλκηδόνας κύριον Ίωαννίκιον, · fidem adhibeas, anno 175Ô conscripta ac recitata est ; »v τού ύψηλοτάτου id tamen cum coaevorum assertis apertissime pugnat. καί Εκ τών άρχόντων τόν χάτμανον αύθΕντου Μολδοβλαχίας κυρίου ----·· ιτθαίου Γ«ira κύριον Callinicus, post memoratam episcoporum vexationem, it τού ύψηλοτάτου cuius et ipse victima fuit, statim subiungit : βρος Γεώργιον καί τόν πρωτοσπαθ αύθΕντου Ούγκροβλαχίας κυρίου Κωνσταντίνου *Ρακο- άναβαπτισμού (2). Nicolaus Mauroeides ct Ephraem βίτία κύριον Μανουήλ' olnvsç οό μόνον ούκ ήδυνή- Atheniensis,quorum epistolas ultimo loco proferemus, θησαν άπολογηθήναι τή συνόδψ, άλλά καί όμοφώνως illud βρος novisse videntur. Quin imtno, in exemplari αύτή ά£ιον κατακρίσιως Εκριναν τόν τ< κύρ Κύριλλον quo Paranikas usus est ad suam syllogen conficien- . καί Χριστοφδρον καί τό βιβλιάριον ΕκιίνΟυ, καί τόν άρον dajn, illa sententia data esse dicitur mense iulio i~55 ; ύπΕγραωαν. ΜηνυθίΙς γάρ ύπό τής συνόδου ό κυρ quae'temporis nota si rata habeatur, singula optime Κύριλλέ διά τού άγίου Νικομηδτίας κυρίουΤαβριήλ καί ftuuqt. Typis quidem mandata sententia est anno άγιου Άδριανουπόλϊως κυρίου Διονυσίου ή άπολογη­ 1756 in famoso illo volumine, quod inscribitur ‘Pavθήναι αύτή άμΕσως ή όμογνωμονήσαι τή άγίφ τούτη . τισμοΰ στηλίττυσιφ Aspersionis refutatio ; at indo συνόδψ καί τοϊς τοποτηρηταΐς αύτθρ,»άπ«κρίνατο δι* sequitur tantum, uno anno eam typis exscriptam αυτών, δτι ούτι τή συνόδψ πιίθνται αύτ« τό βιβλιάριον esse, postquam fuerit composita. άπορρίπτπ οΰτ< τοϊς τοπότηρηταΐς αύτού συναινκί^καί υ Praeter pa quae supra significavimus opera, exstant άλλα τοιαύτα άνοίας βίμοντα Εμήνυσι. Παρήσαν δΕ τή in codice Vatopedino 5^ epistolae tres ad idem συνόδψ τούτηόΚαισαρίΙαςΠαρθΕνιοςκαίάπο«ρ<σάρκ>ς argumentum spectantia; harum alteram'et tertiarii . τού Μικιδαιμονίας, τού Μιθύμνης ■ ό ΈφΕσου Ναθα- repetiimus e Matthaeo Paranica, a quo primum puναήλ * ό Ήρακλίΐας Γεράσιμος καί άαοκρισάριος τού blicà iuris factae supt in disputatione iam citata atque Σμύρνης, τού ΣηλυβρΙας, τού 'Ρόδου, τού Λήμνου, τού infra saepius memoranda. Quod ad primam attinet, Ίωαννίνων, τού Άνδρου· ό ΚυΣίκου ,‘Ανανίας καί άπο- exemplar eius- nancisci non potuimus; ita vero ' κρισάριος τού Δράμας, τού 'Αθηνών, τού Αίνου, τού inscribitur : ΛΕων τψ“ΠαντολΕονπ χαίρην Jsubscriptio ΛητίτΣης, τού Ίκονίου, τού Έλασσώνος, τού Φ*ρσάλων* autem haec est : Τής ύμττΕρας φιλότητος άλως ό qp. K. ό Νικομηδτίάς Γαβριήλ καί άποκρισάριος τού Αχριδών, quam quidem multi multifariam interpretati sunt (3). τού Λαρίσσης, τού Πατρών, τού Άρτης, τού Μονκμβα- Nomen legendum esse : ό ΠρΟΔΑβου Καλλίνικος, nobis σίας, τού Ξάνθης, τού ΝΕων Πατρών * A Χαλκηδάνος persuasissimum est. Cetera vero cum ex ipsa lectione ; Ίψαννίκιος καί άποκρισάριος τού Π<κίου, τού Κασαν- documentorum, quae nos latina fecimus, perquam δρίίας· ό ΔΕρκων Σαμουήλ καί τοΰΒ«ρ- lucide appareant, noluimus hac super re verbosius ροίας, τού Άμασιίας, Τού Βιδύνης \ό ΆδρηνούχΑΙώως 'praefari. Διονύσιος καί άποκρισάριος τού 1 τού Μαρωντίας, ' , ( ι) Confort e libst, quse de codice isto ride CoeaUatteopolitaM ‘Αλήθαη I. I (r (>) M.. p. >7J ; t. 1Π (lSS$), p. «sa ), p. l»|«q. f (1) AeeinttH KrntArn, Seria Sect. lene. (Bucurved, tfoj), p. 70. (ι)ΛΖ (}) Cf.'ASqSeM, 1.1 ( ιΜολ p. »7S- 11. t. XXVII Ume. '111. Ita, 1 Aucatim htaredtoONM· · Men sytiodo damnatur, quod Latino· desmo baptixandoa «mo clamitaret (i) ' ■ ■·». 1 W ■; Ή kpA καί Αμώμητος ηΐσης τών «ώσ·β«&ν soi όμβοSancta et intemerata piorum otthodoxermnqus δόέων χριστιανών Οαβ« τήν Αρχήν mi σύσταστ» axd Christianorum Um initium sumpsit et ordinationem ac ' Dtt> VwtK* 4θΜ^Μ> ,'oadwv’ ν αώ...» ·* σύτββ τβύ tanftpiMa» τού xvpfov ήμών ΊησοΟ Χριστού, βσπςώώ τύν imifvt nostro Issu Chriati», qui pro infinita bonitatis suae «λοΟτσν τής αύτοΟ ΑγαΜτητας έκ rod ρή Αντος ααρή- copia univeraam mundum ex nihilo aduxit tam aspec­ γαγτ rAv σύμααντα κόσμον, βσ·ς ΑρατΑςκαΙ βοής tabilem quam inaspectabilem, ac demuta hominem Αόρατος, mi τΑτνταΙον τήν ήνΟρωκον κατ’ «Ww tav- ad imsginemsuam et simititudinetn conditum pro­ τοΰ «al Apofartty Αημωυργήσας, «etvurvAv «ai μέτοχον priae gloriae beatitudinisque cooaortem ac perticiprm rdwomH, «τα φύόνφ bngiÿkou Μ τής κ·ραβάσ«ως τής 4ν τψ ruerat, paradisi coanmoratiooe iucundaqoevita defrag . wopoMmp διαγωγής md μακαρίας Ιωής έκκ*σόντα sumsummoamoreco^^aeratns,paternoeûnuseflbΦώσρΜως KUTOutnlpaç, έκ'ένωσ* τούς «ιατρικούς κόλ- dit, ac delapsua in nostram infimitatem, per carnalem νους, ral «uiufiAt Μ τήν ήμ«τέρ«ω Ασχατών M rfigBSuam dispensationem et inter hominesconversatio■ · - nem, eum recuperavit,ab interitu eripuit, in pristinam καΐ Ανοσώσατο «ai «Ις τήν «ροτέραν dtiav nd AAtav dignitatem gloriamque restituit, proposita suo quod μ repte Ααανήγαγτν, Ακοδιϋας «Ις τό fiwtp &ΝΜ κλάσμα του exciderat figmento vera tutaque salutis via, ous t τήν 4ληΪΝ| Kol Abrraurrov τής σωτηρίας όδόν τήν itur ad caelestem sctnpiternamque feHauttan, . P» φέρουσαν κατ’ «ΑΜαν «Ις τήν οΑρέπαον καί dlbtov di vinam evangelicamque eius doctrinam perque divina μακαρώτητα Μ μέσου τής Attae καί «Ααγγ*λικής αύτοΟ et dominica eius mandata, quibus ab eo ipso instituti διδασκαλίας «αΐ Μ μΑσοϋ τών Mwv «al Ακπτοτικών et imbuti sancti eius discipuli et apostoli, ea succraαύτοΟ έντολών, τής ΑκοΙας διδαχθέντ«ς καί μυηΑΑντίς ■ soribus suis tradiderant secundum dominicum eius trap* αύτοΟ ΑμΑσωςοΙ irpoi αύτοΟ μαΑηταΙ καί dad- praeceptum quod acceperant ut cunctas gentes edo­ στολος καρέδωκαν «Ις τούς διαδόχους αύτών «ατό τό cerent evangeliumque praedicarent omni creaturae : ; ΑισκοτικΑν αύτοΟ κρόστβγμα AnoO (λαβον ·1ς τΑ vd postea vero et apostolorum successores adhibita μαβηττύσωσι vivra τό ^Ιβνη καί νή κηρϋΑωΟι τό «ύαγ- summi divinique pontificatus (acultate per omnes γΑλιον wàmj τή rriori - Ακολούβως δέ καί ai διάδοχοι civitates regionesque orthodoxorum sanctae Christi τών Ακοστόλωνδώμέσου τού ύώηλοΟ «ai Mou τής ecclesiae constituerant universas piorum Christiano­ Αρχιτρωσύνης χαρίσματος έσύστησαν κατά κόσαν «όλιν rum congregationes, quae, gratia et potestate omnium «ai χώραν τών ΑρΑούόΑων τής Αγίας τοΟ XpwnoO rerum effectrice, coadunantur et compinguntur in έκκλησίας «ai τά ήκανταχοΟ συστήματα τών τύσκβών unam concordeta unanimemque in Christum fidem et χριστιανών συωνωΑΑντα «ai βυνανακραύΑνία τή un»· professionem. Quae postquam per universum orbem τουρτψ ΑννΑμτι μΑ χάριτι «ίς μίαν Αμόφωνον «ai c praedicata ac diffusa est, haereseon lolia malo satanae σύμψυχον taOru καί Ομολογίαν τήν τίς Χριστόν ή consilio oboriri coeperunt inter puram evangelic» Anota Αφοί) Ακόρώβη καί έέηκλώύη κατά κάσαν τήν apostolicaeque doctrinae triticum. Quapropter, eidem οικουμένην, ήρίαντο τΑ ΙιΖΑννα τών αίρίσιων νά Ανα­ infinitae Dei bonitati cbllibuit, religioaissimorum φύονται κακοήούλνς «al οατανικώς μέσα «<ς τόν sanctissimorumque imperatorum Christianorum ope, καθαρόν σίτον τής (ΑατΤ<λι«ής «ai Ανοστολικής b«ba- tot tantaque sanctorum patrum viroramque spiritu σκαλίας- ΑιΑ τό Airotov ηύόόνησι vAktv ή αύτή Ανομος afflatorum congregari concilia, cum universalia tum άγαθότης τοΟ Α*ο0 Αώ μέσνιν τών ίύστβ«στΑτ«νν καί particularia, quae inspirante, effulgente -ac ducente άτιωτάτων χριστιανών βασιλέων νά συγκροτηθώσιν ai sanctissimo Spiritu atque omnibus sacrorum scripto­ τόσαι «al τόσαι σύνοόοι τών Αγίων πατέρων «al wru- rum libris accurate conquisitis ac perpensis, haereti­ ματοφΑρων Ανδρών οΙκουμτνώΟΐ i€ «ai τονικαί, ai corum fideique adversariorum proposita ac quaerita Αποϋίι μέ τήν ένήχησίν, ίλλαμψιν καί. Abqrtav τοΟ considerarunt,- tum diiudicata ac detersa tota veritate «avorta» «ντύματος καί μέ έρτυνον «al έίέτασιν Ακριβή legitimaque et immaculata religione nostra, rectas βλων των ΑτιοτΜψων βιβλίων θτωρήσασαι τΑ νροβλή- quidem persuasiones ac sententias sanxerunt ct con­ ματα καί ίητήμΛα, τών έναντίων τής «ίσττως καί firmarunt,., spurias roro, et impias e sancta Chriati . αίρττικών, Ικτυκρίνησαν καί έίτκαβΑρισαν Αλην χήν ecclesia eiecerant, ac damnationi subiecerant; Atque Αλήθτιαν «al τΑ γνήσιον καί Αμώμητον ήμών σέβας • ita quidem ad summam tum pervecta eat sacra fides καί tA μέν ΑρθΑ δόγματα καί φρονήματα Ακύρωσαν καί nostra, cum septima convenit synodus universalia, έβτ^αίωσαν, τΑ U ντνοΟτυμένα καί βλάσφημα ΑνΑβαλον neque ulla amplius obscuritate ambiguitateve laboΑπό τήν Αγίαν τού XpmrroO έκκλησίαν καί dnMApan D rarant quaocunque ad sacram nostnùn pertinent reli■Καθυνέβαλον καί ούτως Λαβτ τΑ τέλοον ή ispd ήμών giooem, nec in dogmatibus, nec in sacramentis, nec Αίσης μέχρι τής οίκοομτνικής Ζ* συνόδου, soi Αέν έμπντ in traditionibus, nec in ulla morali aut ecclesiastica - νλέον Αν oAbrvl Ζητήματι loi «ροβλήμαπ, Ασα τΙς τΑ disciplina quae ad fidei perfectionem spiritualemque IspAv ήμών Ανήκοιχπ σέβας, Aubtpfa ΜΑφΐηα καί Αμφ· ■. orthodoxorum Christianorum salutem attineat. Undo βολία οδττ «Ις τΑ δόγματα οόττ «Ις τΑ μυστήρια οότκ et generia.nMtri pii homine·, acceptoiam turn sacro- ' 4<ς τάς ΐΝφαλόσας οόττ «Ις «αμμίαν ήΑικήν md έκκλη- sancto illo oeuubuaqne numeris absoluto Mei the­ σώστικήν ΑώασκαλΙαν «Ις τΑ τής κίστους ttileaev nd sauro, inexplorato deinde candidoque admittunt, τήν^σνχική* σωτηρίαν τών όρΑοβόίων χριστιανών obaervant, verentur quicqtad ab illis recte aandtum Αφορώσαν.'ΟΑτν καί ο! τού ήμττέρον γένους «Amfidg eat, id stbi perauaaianmum habentes, « integerrimam* dlibatarnqne ad apicam uaque servaverint piatn Mem Ικτστ« λαβόντ»ς Ακηρτισμένον τό Ataukov τούτο θησαυ ρόν τής Μστοως, ΑνΑτΑστως τοΰ λοικχΛ «ai datprip- nostram, qihil videlicet addendo tie quae littorannn γως ΑαοΑΑχονται ud σέβονται ud κροσκυνοΟσι τή •igtrificatiotiS' divinitus edita aant ant de ills· quicκαλώς Au* Αχτίνων ««κυρωμένα, βντος β«βα1ως ««κλη- quam omnino detrahendo vel immutande, te inanimo . ac mente commorantem habituro· domumm noetrum , "ΑληΜ*, t. IX ( ittfX F *·*'*» ri·-». ri»*»· c ...... 1'«·^» ggp Synodi CuratanlinifinHtme, i«5 « tata» tammrio ad tata·. 9*0 χάρακτα istxia aspotag ta vfc «ta*eOç ta*C «Μ"·* A *·"·■» Ctatataas, primam mugitarum et aratorem dv«u wpoetarat δήλώή tamvetaOvsaddtataMac b *“* * *' μ«ταα<Μήσ«ως όλως tav τύάψ ral ΤΘΜή wratawta νήτως όκδοθήνπον, ίχουσιν tara b tf tart ** καρδίςι αύτών τδν κύριον ήμών Tq·*» Χωστόν, tav ■piratait Çbriati rata* mI' septimam uiqto σηίτ*τ κρώτον διδάσκαλον καί «ίσηγητήν τής etc «ώτόν uata- tara* synodum. absoluta 'tat. Ici testator Btatira phe ta «ΙλικρινοΟς όμολογίας, ta άοοστρόρόντ· «Ms ttapna ilfe sacrorum -votita** ta Aacetigi* suis Me tvavrfav ta άσώμψιμνον ta' defto·*·* T**»"t* *k Tarai* « RtiJUat atmttin hatai Àeeêünu ηψατ «· . ta* «orta* διδασκαλίαν ta* dnb τού «στήρος Xri·*·· posta «mtiftMi «f, Mrtartrm Mnms psra Âri ara»» μήχρι τής οΙ«ουμ«νικής όβδόμής συνόδου wapsmMeaev· /nsadfeeôs stata ^tmatittMuft htitM ; ti ntin ta ôwoloy β«βακ>1κα' 5 Ιφορόντωρ ptyng ΒμΜμν$ *k dial .· Fideli* Domino* ta oratibus terbia ama, fidota ‘Ασκητικά roi» λίγων (t)· ΠΙστις 4·τ1 σνγ«ατ^ Ka etiam omnia mandata état, oondnnata ta saeculum θιίτις Αδιάκριτος τού άκουσθήντος, 4* αληρο· saeculi, tseta ta raritate et aequitate, eunu/otas a la^au-nt te n^riùt critatn, ti fait M p tad*ορΙφ tag άληθιίαςτού κηρυχθ4ντοςθ«όΰχάριτι· jUe _ <1 τάρ, ρησί, κιστδς ό κύριος ήv ta σι τόΐςλόγοίς f«MM* tenu* poor terifta *mtf rt^nM ni tifuiJ αύτού, moral bi taaai al tvroXai αύτού, Ιστό- .«*iù fm« teriflit mandala m» ttuti introducat. ριγμίναι sig τδν αΙώνα τών αΙώνων, ««κοιημίναι 4v άληθιΐρ καί «ύθύτητι, qavtpd Ικατωσίς «(.■ στ«ώς «ai ϋκ«ρηφα*«Ιας κατηγορία b dbsrslv ri τών γιγραμμήνω* b «1σάγ«ι* η τών μή γ«γραμ- B μόνων. Cum autan hoetis ille nefarius bonkjue osor diabo­ Άλλ' ήκ«ιδή ό άρχόκακος ήχθρδς «ai μισύκαλος δαήιων, àdrrorc διαφόρως tmpouXtùur* «ai «oXtpibv ta nbv lus, semper ac multifariam insidiis certaminibusque ApOoMIurv χριστώννμαν κΧήροιμα, Mv àmXdiMs «ata in chrittianum orthodoxorum populum instructi*, aaipoùg άαή toû ta 6mt«g. tv δσψ ac sanctissime *e gessit, quatenus videlicet locum δηλαδή ήφύλατη τήν tail* αύτοΰ καί τοΟς δρους τοΟ suum ac proprii muneris terminos tenuit, tempus (δίου tirufrtXpaTOg καί δίν ήσχολ«Ιτο cig Αλλο d μή Cig non consumendo nisi in admonendis adhortandisquo τδ ta νουβ«τή «ai ta παραινή τούς taptv «ύλαή«1ας tag iis Christianis qui sacram sanctissimae nostrae Dei­ ής «1χ«ν àriag cltavog tag b«tpagwgtal|ta* Bsotaaou parae imaginem (1) adoraturi ipsum adibant', monita ____ . αώτψ — T _____ . . «al et consilia edendo honesta animaeque utilia. Perbelle irpoocpxoptvoug χριστιανούς... pi, napatvtoug νονθ*σίας^ ήθικάς καΤ ψιιχωφ«λ«ΐς· καί ήτο καλάν dv c sane egisset ύ satis habuisset huiusmodi munus obire, ήβ«λ«ν iwipeira dg itavov τούτο ta Ιργον, ta δκοίον tai quod pio cuique Christiano plane atque omnino susti­ κάβ« «ùirtMg χριστιανός <χ«ι χρ4ρς άπαραΐτητον ta nendum est, fratrem suum iisdem sacris addictum . κάμ« καί ta 6δητή ràv ApàmOta* του Οδίλφάν dg ad animae salutem ducendo,secundum apostoli moni- | ψυχικήν σωτηρίαν κατά τή* Μοσταλικήν voutoOla» tum hi* verbis conceptum : Atsicmilc alii aliae ia k Awog λήγα (»)· « Προσλαμ>*ν«σ·« άλλήλους 4» tpiriitt tient ti Ckrithu attumfitil nae. At, diabolo L· πν«ύματι, καθώς καί ό Χριστός ήμβς αροσ*Χ4· invidente,’ noscimus quo modo, optimo illo opere Ρ«το ». Αλλά ψβώνψ τού διαβόλου Μν ή1«ύρομ«ν βαως nullatenus contentus, alia negotia tractare voluit quae μή dpKCOBclg cig aùta τδ καλάν Ιργον, ή·4λησ« ta eius ordinis, potestatis ac dignitatis non erant ; cum 4κταβή καί dg dXXa αράγματα àwoû «ίναιΟω τής taiewg enim specie ac veste tenus ipse monachus esset,addito καί δυνάμ«ως καί άΐίας αύτοΰ. καί δντας aàtag sig sancti nomino, secundum vero sacri indici* ordinem μλν τδ <ραινόμ«νον σχήμα μοναχδς μή όνάμασίαν όσΙον, diaconus, sacerdotii dignitatem minime adeptus, stadg δή τήν tafiv τοΟ IcpoO καταλόγου διάκονος, XWPk tim.ad summum hierarchiae gradum ultro et a semet ta (χΐ) τδ diiwpa τής Ιιρωσύνης, ήτδλμησι, ώόδς ta ordinatus ttahsilire ausus est, ac negotia tractare non άνακηδήση otKotov καί αότοχορότόνητος dg ta* Μη ad antistite* solum et episcopo* et patriarcha* pertiτατον βαθμόν tag UpaÂxlag «ai ta tmftôXq· dg αράγ«Ί universam etiam oecumenicam synoμαΤα όχι μόνον cig Ηράρχας καί dpxicpdg καί «snpripgtag dmn, ·*(?ητή ia omni memori* inauditum ; cumque άνήκοντα, άλλά καί dg όλόκληρον ο<κουμ«νικήν σύνοδον, ne ulla qttylem manifesta adesset ratio aut probabili* τόλμημα tt αίώνος άνήκουστον, nd μηδ* μιΛς tataOMMg causa, pro suo indicio ac arbitrio «fecere et decernet» ή «όλόγου olriog κροκημήνης sig ta ρήσον, ήρχισ* ta D coepit de eorum baptismo qui ex haereri redirent, διδάσκη καί ta KovovOq «α+* ibiav τνώμανηαΙθήλήΛν contra aytaodcnm apostolorumque constitutione* mpl τού βαφτίσματος τών U αίρήσβας taivspeHvnsv, praeditam*, quràkliÿtt ex quavis haereri redeuntem, κηρύττων άα’ ήνανΗας stag σννοδηαΐς dwonnXwidg iterum eese beptiMxfam, id ringHlatim asserens de διατδΐ«σι πώς wptwci ta 4τόλμησ« __ -r-.— ta — ήκψα^ή —»- ■> adversu» eo* qui memoratorum rebaptisationem non άλλά καί dg ta συνιχώς άνάθ«μα κατ’ tadvwv δκοΟ δόν δήχονται τό» admitterent, inter anatbematùfeooxio* improbe refeάναβάπτιομάν τών «Ιρημήνων, συναριβμώντός άσυν*»· ren· patriarchas, epiacopoa, magistro*, cum deriooo et quemlibet ordinem Cum δήτως dg τό άνάθ«μα κατρκίρχας, άρχΜρύς, δώασκά- tmn lalcoe, *-* "" ‘ Christianorum -*■-·-** λους, ίίρωμήνους τ« καί λαϊκούς, καί wMwv τΜι* virorum tum mulierum, quicunque aeutentism hara χρμττίανών άνδρών τ« καί γυναικών, όσοι δήν ô^tsrari iniquam et a norma declinantem non aequarentur ; (OPMr.Gr XXXI, 677*. (>) Row. XV, 7. piyanr, IMHHik Γ·!·»*», ·■ .n (f iyi—, lyN), p. 1*»-|. ?■! HI ■' . ■· - ‘ Spnodi CUNtantaepofafaMa, i?>s a manta ΑναΜματος, ani veuAtrofassuoc ;ta Ίΐαύσς, καταψΛτ» nisaimam *. « Haemo quid faciam, inqükl neque ipee «Ις dnetoffara σπδρΑν«Μ tafawtav, Mmp* fin, « Tt vd libani iam loquor, sed extrinsecus punctus ac stimu­ Kfanw;oin dpb *** ·4λ«ινό ta «pfa dita mrafatvoç latus ad haec dicenda adigar invite· ». Quem tandem fltafitv βιΑΖαμ* ta ta λ4τ· «ai xwk «d fitas ». takv intolligat actdeum neadmus, praeterqûammentfa ήΜρομτν bwrtbv n etvnfam 4vvmbv «I μή προσβολήν commotionem «t cogitationem ea opinione iam con­ λσπσμού «d 4<«νβύμησιν, mtrt nw πρόληψιν «tatae cepta fortuito ac temere pria» irreptam^ apestolia mi Ακρίτας προβσψβαρΧίσαν, μή tiMbç τό Αποστολικόν effati immemor quo docemur de erortardu Aiutawodi Ρητόν ό«ού bth4Mta(tXvd κα·αιρούμ«ντοόςτοιού- nstiocmatatitas owmiyue inM'nutate ÿwer exta/Efar τους λοχισμούς «ai «d» Οψψμα 4παιρόμ«νον atawrsramgtataemZta'rfwcqdtiritotat redigenda card «ίς τνώά«ιυς τού ·<οΰ «al «d αΙχμαλψτί· .earni ergitattae ad etadtadam Chrùto; adeo ut in Zuiprv wdv νόημα «Ις τήν όπακοήν τού Χριστού" eo comprobetur illud magni BasUii : Qui medicinam &m «Ις abrtv όπαλήββυσ* rt toO μιτόλου 8μι>β<>Α< afredre tthmlam eiUmet ipee repoXtiou (a) · < *0 μή παραδ«χ4μ«νος τήν παρό τού /mu/,-et illud Theologi tjfoss pesta gMradnMswri Αδιλψοβ d«paa«(av προσατομ4νην αότψ, Ασΰμ- wee sastita, sanari ’wow poiett ; quin et illud Nili ψιμνός 4στι «ai adtà$ 4αυτφ », «ai tb TOO θ«ολό- monachi : Sûperjlua ad corrigendum ett quotcumque Τθυ(3)'·Ϋυχή πόσα Ανου·4τητρς Α·«ρΑπ«υτος». oratio,quando oediteraM rTOdi·»·, m /etwnw /arita arirfrii quam consulitur modo affectum Αλλά «ai rt toO μοναχού Nrttou (4)· « Π«ρισσόςπός λόγος πρός διόρύαισιν, όταν ή τών Akouôvtwv ett i necnon et illud beati Chryaoatonii : Multi nt πρός 01«·ρον ΑποκλΙνουσα σπουδή τοΐς «ατά aliene videantur contilio egere, saepe maituti utilitate συμβουλήν λιγομόνοις 4ναντΙιυς διΑκ«ιται », καί contilii carer* quant suscepta admonitione peccatum rt τού μακαρίου Χρυσοστόμου ($)'< Πολλοί πολλΑκις emendare; mat malunt ignorer* quant discere, dud τού μή ψανήναι δ«όμ«νοι συμβουλής τής nescientes non ette crimen discere, ted potius igno­ παρ* 4τ4ρου, «ΐλοντο προδοΰναι τήν Αιψ4λ«ιαν rare. τήν deb τής γνώμης ή δ«4Αμ«νοι τήν παρα!ν«σιν διορβώσαι τό Αμάρτημα, καί μάλλον Αγνοιίν ή μα·«1ν κατ«δ4(αντο, οόκ tibôtiç ότι où τό jiabtlv (γκλημα, ΑλΊΐΑ τό Αγνο«(ν κατηγορία. ». Τούτων ο&ηυς (χόντίυν, ή όγίατού Χριστού 4κκλησ(α Haec cum ita se habeant,sancta Christi ecclesia, perβλέιφυσα τό άδιόρβώτον oùτού, προνοουμ4νη δί νά spicienseiua inemendabilem pravitatem ac sollicita do 4λ«νδ·ρώση τό χριστώνυμον πλήρωμα Από τήν κοινήν eximendo Christiano populo communi huic exitialique τούτην κόί όλιβρίαν βλάβην ψυχής es «ai σώματος c cam animae tum corpori» damno ex absurda fatfasπροιρχομίνην 4« τής τοιαύτης ότύπου λττροόιδασκα* modi emananti peregrina doctrina.de qua Paulus apo­ Χίας, did τήν όποίαν ό όαόστολος Παύλος λ4τ« (6)· « El stolus dicit .* S/ quit divertam docet doctrinam, neque τις «τιροδιδασκαλιΐ καί μή προα4ρχ<ται όγιαΐ· accedit tanit sermonibut domini notiri fetu ÇkrM νουσι λόγοις τοΐς τοΟ κυρίου ήμΑν Ιησού Χρισ- et < ei quae tecundum pietatem ett doftrinae, fe turget τού Kai τή κατ' (ύσ4β«ιαν διδασκαλίψ. τ«τύ* nikit scient,necesse habuit hooce scripto universo Chri­ φωται μηδόν 4πιστάμ«νος ». 4κρ«ν«ν άναγναίον νό stianorum populo,in quem iam iam quacunque ratione ùnobsitq 4πΙ τού παρόντος «Ις βλον rt δπυις δή πυις" sorpeit contagio, illa duo significare : primum qui­ ψΜσαν δμΜρόαρήναι χριστύιννμον πλήριβμα δύο nvd*. dem, illam de iterando baptismo quaestionem tum πρώτον μόν,Απ adrt rt mpld ναβαπησμόύ ϊήτημα «Ιναι apostolico canone tum ab universalibus concilii» defi­ διυίρισμίνον καί άποψασισμόνον άπό όαοστολίκόν κα­ nitam ac decretam nihil dubitationis praebere ifa qui νόνα καί οίχουμινικός (Λινόδους, «ai tirai κόντη άναμ- sacros nostros libros legere noverint, nec quavis alia φισβήτητον <ίς τούς ιίδότας όναγινώσικιν τό kpà ήμών cognitioneemendationeve . indigere;altorum, ei qui de βιβλία. οΟτί 4πιδ4χ«ται καμμίαν όλλην όνόκρκΛν καί hurusmodi controversia dicere aggressus eet, nullam ίπιδιόρβυκην· δ<υτ»ρον, ότι αότός όποΟ άκχαρίσβη νό ex dirftii» Mci isque canonibus licentiam esae ac canδιδάσχη xrpi τοιούτου ίητήματος, biV 1χ« καμμίαν sam de ea re sponte proferendi,quicquid ei in mentem dbatov «ai όνδόσιμον and τούς Μονς ««d Ι«ρούς-κα­ venit aut impellitur, ut ipee ait, sed controversias νόνας ώς τό νά λαλή oheodev «api τούτου β τι ψβάση illas iam dudum et ab initio perpendi ac dirimi a iusto καί δ τι κιντηβή, καβώς λόςα, όλλό τό ΤοαιΟτα Ζητήματα et pleno concilio, o ι-iris spiritu afflatis «apientiaque dvwbav. καί 44 όρχής 44«τάΖονται καί όνακρίνονται όπόο et doctrina eximiis composito; ut id certiores,facti συνόδου ύπ«ρτ«λθύς σοφίη usi «osbsfa «ροόχόνηνν quotquot audierint, vanis istis privati homini» docπν«υμάτοψόρψνόνδρΰ·ν'η).ηληροφορηΜντ«ςοΙ όκ(κβ* trinis iam non decipiantur. ταί «Ανης «4ς τούτο, vd μή Uauavtartai τού λοιπού deb τοιαύτας ματαίας διδασκαλίας 4νός tbwTuoO προσώπου. Ab 00 igitur quod primum eat capiente» exonfiam, Λοιπόν όρχόμινοι Jta. ta. u. 1«. (01«·.«.». h)Nsd^ SH Synodi CaMtanfiaBpwlit—t, |ύτ«ρος vbv «et* άλή·«ιαν 17g » hiwi» M Wiwi. $9« |Αατισμ·Αtyiocopess «W/nmAytar «mm pta aims tasbrt Aqpdta·· Τ<λών τύν σταυρόν τού κυρίαν «el τόνΑΑναταν, καί μή biasptvwvtapiaç φ«νύι«ρ<ών.»Τόνύ·αΙ·ν κανόνα Ι&ιτώντας * σύφύςΜΜαμών Ut® (i/ « ΚατΑ pretans tatas Bslsamtm idt : Fer» tayWiMlw-fau, όλήθιιαν βαητΙΙ«τα( τινας. Αταν Mit τήν reO κυρίου Φ®νήν tarai Jeune·! «ΙςτύΑνοματού fyeril in nemine Patsti et FUS et Spiritus sancti; tipi intelligit,. adfocta Πατρός καί τού Yle· μα! toAAtîou Πνιύματος », . quite· jrtrhh ____ __ r fafinersianee ____ ._________ ,______ __ , bweO Ηλα vA «Μ ώς τύς τρώς umManc H τήν beatae Trinitatis invocations. Et hoannee DwnaaoeΜκλιμπν τής pMapfac TpsMeç fad A Ααμασκηνός Mi ubi de baptismo : Quocirca qui ta Astrrus et Ιωάννης ta τψ uipi λακτίσματος <*)■ «*0·οι rolvuv FUium et Spiritum aonctaai beiptioati, wumsfa* ta ιΙςΠατΙρα, ΥΙόνκοΙ ·τιον Πνιύμα βαητισθίντις tribus Deitatis personis naturum edocti, Baptismum καί μίαν φύσιν iv τρισίν ύκοστύσ«σΐ όιύαχ- repetunt, ii «* aposloU sententia Christum rursus ·ίντ»ς'τής ύχότητος αύθις AvaJauTiiovrai, crucifigunt.Si quis ergo episcopus vel presbyter eum ούτοι άνασταυροΰσι τόν Χριστόν, ώς φησιν d qui sic beptizatus eat denuo baptixaverit.depoaetur Ακόστολοις ». Λοστόν ίκχΙνΟς AaoO ήθκλτν Avafauriou ac multetur; similiter et qui non iterum baptixaverit τάν o&nu jaunoAtam, iuimtouof ών ! «ρ«σβύτνρος, eum qui ab impio haptixatus est, quem apoctoficue καθαφώται καί κολάΣτιαι· όμοίωςκαί ixtlVOf taoO bdv canon pollutum nominat. In eundem apostolicum __ ήθ«λ<ν dvajcnrrfcrsi rtv tanmeAtava duà άσιβούς τάν B canonem circa finem commentarii haec scribit interàrrotov «al μ*μολυσμύνον bvopdUt b Ακοστολιιώς pres Zonaras : Prrftcle igitur baptizare prius baptiκανών. Elf τόν tbsov Ακοστολικόν κανόνα u«pi τό τύλος ul4l omnino vetatur, unguente autem ipsos pollutes τής Μηγήσους «ai à σχολιαστής Ζωναρύς Μτ® (3)' ungere licet. '«Τςλ'Ιώς μίν ήήη JaurUnv τάν fibq βακτισθίντα όκηγόρτυται kAvtq, μύρψ bi xpisiv αύτούς μόλυνθόντας ΙΙ«στιν ». Ύσττρον bi duà τάν άποστολικόν τούτον κανόνα καί Praejor apostolicum hune canonem septimus etiam 6 Γ κανών τής ta Κωνσταύπναυκόλ® fi' οίκουμτνικής canon synodi Constantinopolitanae oecumenicae συνόόου (ή taola iftasTO tlç καιρόν τού βασιλίιμς sàcendac (quae aetate Theodosii Magni imperatoris Broboafou τού μ<γ*λου, συν*λθόντων tv αύτή ίκατόν >- celebrata est, cuique centum quinquaginta contra ηιντήκοντα ιτατίρψν κατά τών Ηνίνματομάχιον) tui Spiritus sancti hostes convocati patres interfuere) Ufnuf <χ«ι oùTuxrt· «Τούς «ροστιθίμίνους τή ita conceptis verbis se habet : Eos qui rectae pte όρθοόοΙΙμ καί τή psplbi τών σιρίομίνων dub adiiciurttur et parti eorum qui servantur ex haereticis αΐρ<τικών ότχόμτθα κατά τήν ύκοτ«ταγμΙνην recipimus secundum suiiectum hic ritum it consue­ Ακολουθίαν καί σννήθίΐαν. 'Αριιανούς μ{ν καί tudinem. Arianos quidem et Macedonianos et SabbaMaKSboviàvoùf καί Σαββατιανούς καί Nauaria- tieinos et A'ovatianos, qui seipsos dicunt Cathares et νούς, τούς λίγοντας {αυτούς καθαρούς καί dpi- Aristeros et Quartadecimanos sive 'Tetraditas it στιρούς, καί τούς Τ«σσαραβκαιύ*κατ(τας ήτοι ApolUnaristas recipimus, dantes quidem libellos et Τιτραόίτας καί “Ακολλιναριστάς ύ«χόμ<θα bi-' '<■ omnem haeresim anathematizantes quae non sentit ut ύόνχας λιβίλλους καί όναθιματΙΙοντας uduav sancta Dei catholica et apostolica ecclesia; ei signatos alpsaiv μή φρονούσαν ώς φρονχΐ ή Αγ(α τοΟ sive unctos primum sancto chrismate etfrontem et θιού καθολική καί άαοστολική ίκκλησία' καί oculos et nares et os ei aures, et eos signantes diciσφραγιΖομΙνους ήτοι χριομ4νους αρώτον τψ mUs : Signaculum deni Spiritus sancti, amen. Atqui dy(u) μύρψ τό τ< piTwuov καί τούς όφβαλμούς Eunomianos qui in unam dem.rsionn'. baptizantur,et καί τάς βίνας. καί τό στόμα καί τό ώτα, «ai Montanistas qui hic dicuntur Phryges, et Sabellianos σφραγΙΙοντις αύτούς λ{χομ<ν*.ΣφρατΙς ό·ρ<ός qui eundem esse Patrenf ei Filium opiqantur et alia Πν«ύματος Αγίου; όμήν*· Εύνομιαναύς μόντοι gravia et indigna faciunt, et alias omnes haereses τούς (Ις μίαν κατάύυσιν βαατιίομόνους καί (quoniam hic multi sunt haeretici, et ma time qui ex Μοντανιστάς τούς ίνταΟθα λ«γομ4νους Φρύγας Gedaiarum regione veniunt), quicunque ex his rectae καί Σαββ«λιανοΰς τούς υΐοαατορίαν όιάόσκον- fidei ascribi vohmt, ut Graecos admittimus ; et primo τας καί 1τ«ρά τινα χαλιού «οιούντας «al τάς quidem die ipsos chrisiano. jacimus ; secundo, cate­ ύλλας αάσας αΙρ<σ<ις (iustbfi αολλοί <<σιν chumenos ; deinde tertio ipsos exorcizamus, ter in ΙνταΟθα,. μάλιστα ol duà τής Γαλατών χώρας faciem eorum et aures insujflando. Et sic eos catechiόρμώμινοι). «όντας τούς bu' αύτών ·4λοντας zamus, ri. curamus ut longo tempore versentur in σροστΙ·<σ·αι τή àptoboilp ώς Έλληνας ό«χό- ecclesia, et audiant scripturas,et tunc eos baptizamus. μιθα- «al τήν αρώτ^ν ήμ{ραν uoioGpsV αύτούς Synodalem hunc canonem interpretans doctus Balχριστιανούς, τήν ài taurîpaV κατι,χουμίνους, ■mos dicit : fh^msena canon haereticos ad ecclesiam »1τα τήν τρίτον ϋορκ(Ιομ«ν αύτούς μιτύ τού! iaepedantas ta duo dividit, et hos quidem chrismate {μφυσύντρίτον «(gib upôawùov κρΙ «Ις id ώτα,· iumfi omnem frimmmh aerosim analhcmatùantes et καί ο&τιιι κατηχούμιν αύτούς καί αοιούμ*ν χρο- creelars prqpientes ut sancta Dei sentit ecclesia ; illos t νΐίιιν ιΐς τήν ΙκκλησΓαν καί όκρο<σ·αι τών suro diiemà dame om* bc^iisetndas. Deinde singilτροφών, καί τόπ αύτούς βαατΙΙομιν. »ίΤάν latim mteraoicit ac secernit, quinam solo chrismate bwotov τούτον συνοόηών αανύνα ίύηγώντκ^ ύ σοφός inungi debeant deposita rebaptixatione, quinam vero Βαλσαμών Κ4γ«ι (ς), ότι «Ις ύύο biaipsl ύ κανών sint iterum baptisandi. Quara e synodali isto canone τούς α!ρ«τικούς τούς αροσκρχαμίνονς τή <κ- nulla amplius supererat dubitatio vel obscuritas circa κλησίρ, καί ίύλανς piv Μγ<ι νύ χρ1«νται bid propositam qusestiosMn, quinam videlicet ex haere­ μύρου, άνα·'ματαοντας ούσαν αίρχσιν ηρώτον ticis itsrum boptixandi sint, quinam voro nequaquam. «ai bpoXoToOvTaç uiuttdtiv καύώς ή Αγία τού Idem enim Balsamo® pressentis Canosus interpreta­ Χριστού {«κληΟΙα φρον«|· Αλλους bi biopttsi tionem absolvens bis verbis concludi Vota autem và ΑναήαατΙΖώνται ίκ bsvTipou. Kai Ακολούθως ex pressenti caszone, quod omnes unq demersiene όιακρίν«ι καί {«xwplZsi κατ' όνομα, uotot llvai {κώνοι baptinsii denuo baptizantur; sicut et contra, quicunΧΟΛώ. Gr. CXXXVI1, i|S b. (>)D»Meonbad., IV, »; Peer. Gr. XUV, 1117-111». (j) Peer. Gr. CXXXVU, 1M c. . (4) Peer. Gr. CXXXVU, W4 e. * . ' • ijfiiriii <0ΜΜ·ίί|Ν*φ·^ fifig |4|MMF 1*1 ■ 0qNNÎN||4w*1M iMI*i Anb -Amènr I IMM taMri» riWM. JP» ΙΐΛ·β^ββΜΐΪ|ί8ΐΛ*^^φίίβΒ*ίβ^ φβ*Β VptlWfe vA ^BiBeTriiiiiBtiiiiewocetiMweeewtoeftieBetertecew· ^kB*B *βΜ®ββ* 3K3m^FU ^βββ^Ββ®* *φ*ΒΦθ$β9Β^^*ρ W*i. ββ^β^Ο CkliiVN^t* JCWe*CJ^pÎ* tràDiMÎM} port jpppdMetaùn prtjprfeB InwnmIm ΜφΜ rtrt^eibettcrtrt btÙpbWttb** ββ^ i^Md|iMvw βφι^Μί toffeeMt ^kj tfc wsIm φφΜ* *vft rt*è- *t*c *^p*wm*c 'irt itelfn ^jp· ^drtfck wetΟββϋΜφΑν 0^C : τής ΑΑςγήσσος tab nupAweç USnriVOg riUSMpriVSimag λόγοι (i>· «XqmlurMt btdwôt·· w«H»»*C ««*♦* νος,Ατι wdvrsq ol ftarnUpavot rie pfav wrt* δυστν «Ahsv fimrtalorrni », ησφδς ari Ai όνηντίος Agm<|gépÎl(MMMMt*MtlEwNB|ritqoMHriri*ti|g. wvntintTpsAhog H» *μ·μπ·μ«μ and τόνίκηβόντο AvwripM |Ç umrivn Awimkariv, ANri μόνον χρδινται τψ Αγύρ trip* mèH< trim τήςόκκλησΙης,Αναδ'ματΙ· tovts τήν riporiv τους ηώτόςόνβ&τή Roripnriefr C Kri 4tmM rie τήν ήοΜβστν αύτην τού fimrriôimEt quamvis in lue de sacro bapfiuno quarntione τος trivere tri rè t* 4vkvt> t> te Καρχηδόνι. contra censere videatur «a quae primum Carthagini «4 «ρώτσν όυγκροτηΜσα reracA σύνοδος 4v rite congregata est particularis synodus, scripta epistola tinmririe «ρός .OfiMwAv Mmtoaov όουηήβαντα wspi n ad lovianum episcopum qui da hoc argumento conτούτου (ή taris AyAvero wph τής τών χριστιανών Jtatn- suluerat (quae synodus ante Christianos imparataraa, kdat ήασιλιυόντος tn τού Αηήούς ΔώΚου), ari tri imperante adhuc impio Decio habita eat), ac decar­ AAoyirirevv in tri AvafiawTgwvrni όκλώς ri again»- nat cum schismaticos tum haereticos iterum ease nsri ari ri ripmari δμως αύτή ή γνώμη tirivere tri osnrtino baptixandos, haec tamen sententia obtinuisae Ακρότησκν tv μόνη τή twopglq nd δ»«ήσ»ι τής Καρχη* videtur in una provincia ac dioecesi Carthaginenai et δόνος ari τών Αν αύτή twxnrinuiv, ari Mv τήν tM]p apud eiusdem episcopos ; eam complexati non sunt •ησαν odw ri dXAM Αρόνοι ari Ακκλησίαι oOn ri per" neque ceterae sedes et eederiae nae sancti patres quae twtrra Αγιοι wortpat ηαβώς A κανών τής Ανιτψ Τρούλλιρ postea fuerunt, quemadmodum Trullanae synodi φά γ<νομόνης συνόδου τής λιγομΑνης Ικτης όητώς papnipd sexta dicitur canone diserte significatur his verbis : λΑγνίν(Ρ), Ari A κανών οβτος A ύκδ τού Κυπριανού Cmoh itte a Cyprim», fm' Afrena» regiatut ftut τού γ«νομ4νου ApxtswitfaAwou τήί Άφρων χώ­ αττλΜ^ίκνφΜ «t owrfyr, «f o gyqodo, qtuu ni «e ρας sal μάρτυρας sal τής κατ' αύτδν συνόδου jfeil, tmitaa, in fra^Montm frrMxtikaii locit et 4κτ«ύ«<ς, <ν τοϊς τών <ρο«ιρημ4νυ>ν upoApwv teint» uaixJue trtdilai eit coniuluiiviK umhu τόηοις sal μόνοις κατά rà wapaboOiv αύτοίς eti. Quue Zpnaraa, ea de re disserens, ait : Eyitlola Ιβος 4κράτησ«ν ». Ό τοβν ΖντναρΑς Ιρμηνάΰυτντας haec (synodi scilicet Carthaginenais) qaescwsgMir «A ntpi τούτου Mysi (j), όπ « αύτη ή tnttf τοΧή (δηλαδή ή haereiicit tuti uMtmulicit ieftùatot, à ad eccietiam t τής Καρχηδόνος) Αηλώς τούς όηδ αίριτικών ή σχισ- catMûant accedant, itenun bafitiiari ittM ; ai ven μανικών βακτισθίντας κροσ«ρχομίνους τή κα- eecunda oeemuntea tyttodtn canone teptiaw, non •ολική Ικκληττίφ ήαπτίΣ«σ·αι διατΑττκται; ή AtCeerers qui ex kaereei demigrant, baf>titmo itemn A’ οίκουμινική σύνοδος tv κανόνι αύτής ΐ ού expiandot decernit, *ed aHot quidem, si datis liMiis ηάντας τούς If aiptosiuv Ικιστρίφοντας dvwAsv suam praeterea quisque kaeresim omnemque a cathoκ<λ«ύ«ι (1αιττ(Σ<σβαι, dtV άνταριβμιί, τίνας μίν Uca Dei ecclesia alienum errorem- exsecrentur, chet~ δ«1 δ(χ«σ·αι διδόντας λιβίλλους καί άνα·«μα- ractére notatos seu sancto chrismate inunctos admitti τΐίοντας τήν Ιδίαν alpsoiv Ικαστον καί ηΑσαν oportere censet, alios vera omnes, ex quibus nonnullos μή φρονούσαν ώς ή Αγία τού β<ού καβολική κα) nominatif» designat, baptùari atque ut Graecos ad­ όποστολική ΙκκλησΙα ppovst σφραγιίςμλνους mitti iubet. Hinc colligitur, · principio non fuisae in ήτοι χριομίνονς νφ ΑγΙφ μύριρ. τούς hi λαϊκούς usu apud omnes canonem hunc Carthaginonaem κάντας, ών τινας καί Ανομασγί καταλβγ», gauri- secundum Btisamonem, neque a-sanctis postea patri­ IstfAai ApiZsrai δβχομίνους ώς (λληνας »."Οβ«ν bus receptam fuisse constitutionem illam,teste Zouan, φαίνκτας βτι ούτ< Αρχήβιν ήν wapA «Αοιν Ανκργύς A qui etiam snbiungens dicit : Csm igitur de eadem n κανών ούτος A Καρχηδόνιος κατά τόν Βαλσαμώνα. όβτ« duae synodi contraria inter se decreta protulerint, rradà τών μ«τ4κ<ιτα Αγύνν ηατίριυν <ΝχΑΐ| ή διαταγή potior habenda est secundae synodi constitutio,qmppe αύτη κατά τάν Zmvapàv, ό όκοίος καί «άρακατιών quae et posterior fuit et oecumenica, in qua omnes λίγ« (4)' « "Εναντία τοίνυν 4ν τούτψ τψ κ<φα- scilicet quicunque pairiarchicam sedem obtinebant λαίψ τών δύο συνΑδιυν «Ισαγουοών, τά τής aut ipsimet patriarchae aut ipsorum legali adfuere. δαυτόρας κρατ<1 συνόδου, καί διότι μ«ταγ«νιστόρα 4στΙ καί διότι ο1κουμ«νική. tv ή «όντως 4κ κάντων τών ατατριαρχικών βρόναιν συνήσαν ή οΐ κατριόρχαι αότοί ή »1 το«οτηρητα< ». Ex dictis igitur liquet, sententiam quidem secun­ riavspàv slvm λοστόν <κ τών tipmrivwv, βτι τό μ4ν τής dae oecumenicae synodi valere, Carthaginenais voro οικουμενικής fi* συνόδου Ιχουσι τό κύρος τό δότής 4ν irritam ease, utpote non receptam primis temporibus Καρχηδόνι ήκρόκτησαν ώς μή καραδτχβίντα όαό τ« τής apud omne» neque apud eos qui postea fuero. Rursus κοινότητας τό «ρώτον καί Âwô τών μιταγ<ν«στ4ρ<υν idem Bahamoo ad canonem XIV synodi ChalcodoμιτόΐΗΐτα. Πύλιν A αύτός tMauft&v 4ν τψ ώ* κανόνι nensis dicit : Ifamtia in duo dividuntur, m eoe τής 4ν Χαλκηδό* συνόδου λόγοι ($)* «.ΟΙ αΙρ«τικοΙ scilicet qui sanetae Frinitaiis et carnalis dispensessioδιχώς διαιρούνται, δηλαδή «Ις τούς όμολογούν- nis mysterium proftentue. et in eos qui- hac non τας τό'.μυστήριον τής Αγίας Τριόδος καί τής prtfUuntur. Qui illud quidem prqfitunt», chrismate ίνσόρκου οικονομίας κδΐ κίς τούς μή Αμολο- solo inunguntur aecedentes ad rectam fidem; qui γούντας· καί οΙ μίν Αμ·λογοΟντ«ς μύριρ μόνον vero no» prqfihsntur, baptisants*', si infideles ^est, vel χρίονται, Α«ιστραφ4ντ<ς ‘κρδς τήν όρβόδοίον iterum baphsantur, si aha quacunque ratione actriWÏW ί^ΒΜ***- Φ*β'- àftf (i)n»d.,j4je· (s)Csn. s,«msS Mami. CmeU. XI. »4· ». Ari. «r. CXXXm, ttot. ) .... ................................. ........ ; ............... ι_ .λ............ j..................... '597 '"■J"" ■·*·-»Ν^·ιι·ί ι^ιιυΐΜ.^ιΐΜίΜΐί-ΐίΜΒΙΜΜΜ^ΜαίΜΙΙΙίΙΙίΙΙΙΙΜΙ Syraedd CAMtantiMpoiitasme, tyjj η μμμ» tonetotdHI··.. / j»I πίσνιν- ol A4 μή Αμ*λαγαύντ«ς buaraouvat, a bus dfmersieaibeabapiiaaH fuerint secundum eedeΑπιστοι ήντ«ς, ft Αναβαπτίίονται ώ< ·< Αλλως sfaaMmomeNMiiMMii. Met Zoaam,in with» πως xa) o,i« «It rp«fa καταδύσιις ββπτισ·4ντ«ς synodi Chalcedtmenafa cmcmb de ato orthodox» κατά τήν Εκκλησιαστικήν διάταίιν», ’Αλλά Ml A dimarena quiootilugtamoMnfcaninieapectaTtfgioM Zwvaptfa 4v τφ αάτφ ewAvi τής 4* XdMfaAAw «ruvMov alienis iam fa» iafanmt, raMwgit : 2»'ww aéria*' π«ρ) τών φβασάνηαν Αρβοδάώανtw*6 wwafaii anlea hberos quofue suscefore,ms licet ab Aafffaffcà ΗκροδΜως M«TfaMW0f, 4πΐφ4ρ«ι«)* * Tet,S ήδη “■ Aq^Atefor 4acwir αφ* «ctata cathoiicoe«► συνψκηκότας «ai 41 4κ«ίνων παιδοπαίήσαντας tav iaftrafttr ; «MWactf amrwi mm·» chrismate Awaird τούς οίκ«ίους παίδας προσάγ«ιν τφ κα- «ofa» inwsfrwtir, ri αά Mratirir rter/d» «A ecrin» •ολική 4κκλησ(φ, κΑν Ιφβαβαν Από αΙρ«τ«ών Μ< baptiüoti sM ;vet, à fa^fafaumήΜί» βάAnerv . βαπτισβήγαι · προσαχ·4»τ«ς γάρ ft τφ ΑγΙψ ticiscoUahim ecclesia asfernetur, iterum «* integro . £tp

σ·ιΐ«ν τφ Αγίιρ μύρψ τΑ fuerint. μίτωπα καί πάντα τά αίσβητήρια. » Καί αύβις προσιχώς 4ν τφ αύτφ Τόμιρ τής Καταλ-< : Rursus in eodeni Tomo reconciliationis, post ipeuni λαγής τά βνωτίρω άπύ τού Ç κανδνος τής β' συνό­ locum modo allatum, quae ex septimo secundae δου «ΙρημΙνα ούτωσ) δκυκρΜΜ· (ί) ’ « Ό τοίνυν Γ synodi canone superius memorata sunt, his verbis κανών τής β" Αγίας καί Ο1κουμ«νικής συνόδου expenduntur : Qui ex haeresi redeunt et ad catholi­ Απως χρή δ4χ«σβαι τούς Από α)ρ4σ«ων 4πιστρ4- cam accedunt ecclesiam qua ratione admittendi sint, φοντας καί τφ καβολική προσιόντας Ικκλησίφ canone septimo sacrae et oecumenicae synodi secundae άριδήλως νομοβ«τ«ΐ· «Ις δύο γάρ μοίρας Απαν­ perspicue praescribitur ; universis etenim in duo ordi­ τάς διαιρών, τούς μίν μύριρ χρύσβαι, τούς δΐ nes redactis, ahos quidem chrismate inungi, alios άναβαπτΙΙισθαι διίυρίσατο- καί τούς μίν «ίς vero iterum baptisari. iussit ; qui una quidem demer­ μίαν κατάδυσιν βαπτι,ίομίνους ΑναβαπτίΠσύαι, sione baptisait sunt, hos enarratis singulorum erro­ «ίς πλάτος 4κβ«1ς καί τάς αίρ4σ«ις αύτών, τούς ribus denuo baphscmdos decernit; qui vero tribus δΐ «ίς τρ«ίς καταδύσιις, ώς 4Î Ισης ήμίν τφ ·*ίψ demersionibus, cum eodem quo nos divino initientur τ«λ«ιουμ4νους βαπτίσματι, oArf οί«ται δ«ΐν τού­ baptismo, hos iterum baptizandos esse non censet, sed τους ΑναβαπτΙΙισβαι, ΑλλΑ μ«τά τήν τής σφ«τ4- propria cuiusque haeresi scripto damnata, sacro un­ ρας αΙρ4σ«ως ϊγγραφον Ανα·«ματισμΑν Τψ Αγίψ. guento ùiùngi iubet et frontem et oduios et nares et μύριρ χβί«ιν κ«λ«ύ«ι τΑ τ« μίτωπβν αύτών καί os et aures, et in illis signandis dicere : Signaculum τούς άφβαλμούς κα) τίς βίνας κα) τά στύματα doni Spiritus sancti, amen. Ad haec praescripta, ex κα) τά ώτα,κα) ΟφραγίΙονΤας λ4γ«ιν ΣφραγΙς antsqssa consuetudine ab incepto schismate huc usque , δωριάς ΤΤν«ύματος Αγίοβ, άμήν. ΤούτΟις Αμοίως servata, agsmsss etiam erga Latinos qui ad catholi41 ϊβους Αρχαίου καί τής Αρχής τού σχίσματος] • com nostram et leiuten Christi ecclesiam redeunt : κα) <ως τού νύν ποιούμ«ν κα) πράς τούς «ίς τήν damnata enim ab ilXs propria persuasione, sacro καβολικήν καβ" ήμΑς τού Χριστού Αγίαν 4κκλη- chrismate a nostris sacerdotibus inunguntur ex instiσίαν 4πιστρ4φοντας τών Λατίνων μ«τά γάρ τάν tuts τού Οφίτίρου δόγματος άναβ*ματισμύντφ ΑγΙψ μύριμ χρίουσι τούτους ol καβ" ήμΑς 1«ρωμ4νοι κατά τόν προσ«χώς 4κτ«'βέντα τύπον. Φανιρόν 4γ4ν«το λοιπόν ta τών «ίρημύνων, Ατι οβτ« οί Ex dictis igitur omnino constat, nec Latinos conΛατίνοι ΑναβαπτΟονται ΑπιστρΑφονης κατά τό Αρχαίσν vursoa denuo baptixandoa eera. eocundum morem Ιβος κα) τήν παράδοσιν τής Ικκλησίας, ούτί ο) Άρμ4- antiquum et ecclesiae traditionem, neque Armenoo νώι, ο) όποιοι «ίς τρ«ίς καταδύσ*ις ftautitovrai μδ τήν qui tribus immenuonibus adiecta sanctae Trinitatis 4πίκλησιν τής Αγίας Τριάδος, Αλλά μόνον μύρ» χρώ- invocatione baptizantur, sed chrismate tantum inun­ μ«νοι καί άναβ«ματαοντ«ς τάς αίρ<σ«ις ital βλασφημίας gendos, quando, eiuratis erroribus et blaaphomiis, αύτών. Αποδοχής ΑΙκμ κρίνονηο. ,) 1η Ιοί. Ι·ΜΟ, 1694. (J»m hic «Arantur, in op. cil. non ■ inveemnlur ; verb· eilam «upernme odidit Manuel Gedeon, Nta Βιβλιοθήκη, (CoMtantinopob, i»aî), P- ι«Η· (») Of. cU.. p. X>J - ^577 Syuodl CumtamtiuopoHiauae, ty$s * msnap iaanmio ad Mtrnn. , too Μ|ν*δηρ*τ·*μ1ροςτ·θαα*δντ«ςΜγοίι>ιοΟήΜ λ Ergo primae tarius da baptismo disputationis parti rapi * Ζφ»ή|Μ*·| TCdJMarW*i«wg, 8»|e* Ικανώς debita, quantam sat erat, reddita est interpretatio et explanatio meandum qxMolKoa cuam sacraque ;·.τή*·«Μ concilia ; nobis supereat illustranda «t altera pairs, in vd qiMppritomw Md τδ befapo* tripot s» baotov ή*> qua agendum erat de statu accomfidooe illius homi­ wspl τής τάΜνςααΙ mmuHriMuq τού όυοκειμίνου, nis qui imiwmodi quaestionem tractandam praediδυοθ tasgnpMn τήν tebumsAfau mi τδ κήρυγμα τοΟ chndamque adorsu* est. tasodteu Cqr^jMrtoç Atque primum quidem dicimus, rem esae prorsus Mai αρώτον «ri* Μι «v, (ht είναι dvoteuov κόντη mi Mvov md άνάρμΜ IV, tV tosoOtov Σήτημαιδυού abeuniam atque alienam 'ac minime consentaneam, nptwei vd KptveMi adi ΙΙίετάΖετ» dub οικουμενικήν. tam gravem quaestionem, quae ab universali plena δα*ρτ«λή σύνοδον, vd taopOttw wd vd ψηφίζεται dub- synodo decernendam fiait et expendenda, acerbe ac τόμως toi τολμηρώς dab Iva μερικόν wpbmmov, adv prtulauter definiri,dirimique aprivato quodam capite, τυχόν Ml ήθελεν ria*u δαερεχούσης άρετής ml bmb> etiam si praesûhjtissimae virtutis esset ac sanctitatis. τητος- md M «Oro άνωθεν Ιθεσκίσθη καί pôv ittpl τών Βω τΜ odpn- «Mwen Esmnw νίου νυμφώνας άποκλησΜντων Επί τοΰ τοιούτου άτύκ- mus et donnama ewctMiM f,, eia respondet divina imi wm ; ditcM e >w yai του <ΚλαμΡάν«ι· « Λιγόντων γάρ, φησίν (ή), αύτών vox : Certe (δηλαδή Εν τή ήμΕρφ Εκίίνή τής κρίσιως)* Kûpit, ούκ operam datis iniquitati. Et finem dicendi faciens Επί τψ όνόματί σου^προ«φητ<ύσαμ«ν καί δυνά- sanctus, subuit : Nefas itaque, uti scscra testantur μτις πολλάς Εποιήσαμτν καί -δαιμόνια ΕΕ«ήά- eloquia, ea etiam quae iusta sunt non secundum λομ«ν » ; τούς άποκρ(ν«ται ή (Η(α φωύή' « 'Αμήν άμήν, dignilidem exsequi ; oportet autem unumquemque sibi ούκ οΐδα ύμύς· πορ«ύ·σδ« άπ' Εμού πάντις οι ipsi attendere, ne se altiora 'profundioraqut sapiat, ’Εργάται τής άνομίας ». Καί συμπιραίνων ό άγιος B solumque intendat iis quae sibi pro muneris ratione Φησίν «Όστ« où 6«μιτόν, ώς τά ί«ρά λόγιά φασιν, fuerint praescripta. Haec sacrae etiam scripturae ούδΐ τά δίκαια μή κατ'άταΖΙαν διώκιιν ·προσΕ- testimonio confirmantur. Moyses legifer ille in Deu­ χ«ιν δΕ Εκαστον Εαυτψ χρή καί μή τά ύψηλότ«ρα teronomio mandat, ut iuste quod iustum estpersequa­ καί βαβύτιρα Εαυτού Evvoctv, διανο«ΐσβαι δΕ mur, et Sirach sapiens ille : Difficiliora te, ait, ne μόνον τά κατ' άΕίαν αΰτψ προστ«ταγμΕνα».Ταΰτα quaesieris, etfortiora te ne scrutatus fueris. Tandem y δΕ β«βαιοΰνται καί άπό τής θ«(ας γραφής. '0 μΕν νομο- idem vir sanctos supra dicto Demophilo, ut ordinem δίτης Μωΰσής «Γς τό Δ«υτ«ρονόμιον λΕγ«ι ($), δικαίως suum senet, se ipse corripiat, ab iis sese abstineat τό δίκαιον διώΕ«ιν, καί ό σοφός Στιράχ (6)' « Ύιμη- quae officium superent, his verius praecipit : fpse λότιρά καί... βαβύτιρά σου μή ergqjcqpiditati ac furori, rationique, uti par est, sua λότιρά trou σου μή^Ζήτ«ι μή(κ! . Epcùya ». Τ«λ«υταιον ό αύτός άγιος Επιτάττ*· τόν cuique munia praescribe (hoc est, ipse te etluiimi tui βηδΕντα Δημόφιλον φυλάττωντας τήν T&iV του νά facultates emenda) ; tibi interim Dei ministri, et his διορόώση τόν Εαυγόν του καί νά άπΕχη άπό Exctva όποΰ sacerdotes, praesules vero sacerdotibus atque praesu­ «ίναι ΰπίφ τήν άϊίαν του, λΕγων (7)' « Καί γάρ σύ (8) libus apostoli successoresque apostolorum (videlicet μΕν οΰν Επιθυμί? καί όυμφ καί λόγψ τά κατ' munia praescribant). Ac si quis forte etiam inter illos άΕΙαν άφόριΖι (τουτΕστι σαγτόν διόρβου καί τάς Εν a decoro aberravit, is a sanctis sui ordinis corriga­ σοί ψυχικός δυνάμιις)' σοί δΕ οΙ 9«ιοι λειτουργοί, tur ; sic neque ordo ordini permiscebitur, verum in irai τοϋτοις οί 1<ρ«ΐς, Ηράρχαι δΕ τοϊς Ιιριΰσι, ordine' quisque suo et officio versabitur'. Itaque ex __ ________________ ___ τών ____ άπο___ sancti viri doctrina, cui ministrorum diaconorumque τοϊς ίεράρχαις οί άπόστολοι καί οί στόλων διάδοχοι (δηλονότι άψορίσουσι τά καόή- ν obtigit ordo, is sacerdotum et episcoporum munera κοντά). Καί ef noû τις καί Εν ΕκΚνοις τού προσή­ obire non potest. Atqui quaestio haec cie iterando κοντος άπισφάλθη, παρά τών όμοταγών άγιων baptismo cum, ut diximus, ad plenam quandam antis­ Επ’ανορβωβήσιται καί ού π«ριστραφήσ«ται τάίις titibus episcopisque conflatam synodum pertineat, tel τάΕιν, άλλ' Εκαστος lu τή τάΕ«ι αύτούκαΙΕν qui tandem ab eo expendi ac dirimi possit, cui solus τή.λιιτουργί? αύτού Εσται ». Λοιπόν κατά τήν obvenit diaconorum ordo ? διδασκαλίαν τοΰ άγιου καί ό κληρωβτίς Εν τή τάΕιι τών λιιτουργών καί διακόνων δΕν ήμπορτί νά Εν«ργή rd τών πρ«σβυτΕρων καί άρχκρΕων * τούτο Μ τό (π«ρ! άναβαπτισμού δηλονότι) Ζήτημα Εχωντας τήν όναφοράν, ώς <Ιπομ«ν. «Ις μίαν ΰπ«ρτ«λή σύνοδον, ή όποια συγκρο­ τείται άπό άρχκρκίς καί Επισκόπους, πώς «ίναι δυνατόν vd τό ««τάΖη καί vd τό διορίΖη Εκιΐνος όπορ Ετυχ« vd ήναι Εν τή τάΐιι τών διακόνων ; Tertjo; liuiusmodi quaesita omnino expedienda Τρίτον, ότι τό τοιαΟτα δωρήματα χραάΖονται άναγκαίως άνδρας Επιστήμονας καί σοφούς καί «ίδήμονας sunt a viris eruditis, doctis, sacrarum litterarum cano­ τών Ιτρών γραφών κανόνων τ* καί συνόδων καί Ενί numque et conciliorum intelligentibus, uno verbo λόγψ άπηρτισμΕνους σοψίρ καί (tempi?" ό δΕ βηό«1ς doctrina et eruditione instructis. Dictus autem AuxenλΰΚνπος, άμύητος ών καί άχαρος τής τωαύτης tv tius, cum huiuamodi in sacris litteris eruditionis' ac ίιραΐς γραψαΐς παιδ«ίας τι καί διδασκαλίας καί άγνοιαν I> disciplinae immunis ait et expers atque canonicarum Εχων τών κανονικών διατάί«ων.πώς τολμή *ά Επιβάλη institutionum ignarus, iis negotiis, quorum accuratam «Ις πράγματα τών όποιων δΕν Εχ«ι τήν άκρφή γνώσιν notitiam cognitionemque non habet,se immiscere quo καί. «ϊδησιν ; Όστι dvohenov dvai πάντη ιίς tmoOtov pacto audet ? Unde nullo omnino iure de hac quaes­ tioni disquirit ille homo. πρόσωπον ή πιρί τούτου τού Ζητήματος ·<ωρία. Deinde quid per haec tempora opùs, quae genti Έπατα καί τις iv τψ παρόντι ή χρ«1α καί Ζήτησις ή ό καρπός καί ή ώφΕλαα «ίς τό ήμΕτκρον γΕνος τών nostrae orthodoxae necessitas aut fructus vel utilitas όρόοδόΖων τής mp) τοΰ άναβαπτισμοΰ διδασκαλίας; ή de iterando baptismo praecipiendi l Aut qui populi ποΕα Εάνη προσήλόον «Ις twdq, καί ήναγκάσάημ«ν νά ad nos accesserunt^ ut necesae haberemus ea de re συΖητήσωμιν mpi τούτου; χωρίς δί χρ*ίας, δκχτΙ «Ις inquirere ? Quod si opus non fuit, cur incassum tan­ μύτην δ τοσοΰτος κρόχος καί ή ταραχή καί τό σκάνδαλο»; tus strepitus et perturbatio ac offensio edita est ? (i)Gal. V, ij. (i) Paralip. XXVI, 9. (DIB». XIII, 10; XV, ι> («) Mit VU. ss. ij. . (s) Dput. XVI, sa. («) Becli. Ill, ». (7) T. cil., 1094 c. (S)eO:oôt>ed. « , *03 - Synodi CoaataatiaopoHtanae, 1755 a mons· iatmario ad iutium. 6o* /IBserta ndΑνήτο καθ*ύαό··σ»νή Xpsto. ferpau* νΑ λ DenSjue id opua fttiaae fingamus, rem oportuit ad fivsvsx·! «k τήν Αιηλησίαν mA dg ΐήν σύνοδον, «al dip ecclesiam rt ad sjmodumreferre, non autem a privato tronroinrtqrtroidirt tva faufa npfawfav, Atwofi αηδή quodam homine fterpendi, qui metam transiliens de taHftvd totapptva art qsrvrttmu rd tap τήν Attar pt negotii· quae munus exsuperant somniat, propterca ' T0 «fi. : μήν ■ thltdgflq dl»0 τόν Απόστολσν τό « μή quod ab apostolo non est edoctus, sm m^AsT supra b««p»ovstv «tap* t Ml φβον«Ιν, ΑλλΑ ppovstv quam oportet sa/ere,«d sapiat ad sobrietatem. Silen­ tig té ewqpev«tva(r).Zamufi|>tvid4o*vdMyw)t. (i) MM. XXIV, 4, j, >4. (4) Cor. I, to, 1 (4) I Cor. ΧΠ, 1», I J. i «ο; 606 Synôdi ConstantfaopolitanM, 1755 · menae ianuario ad iultan. πάντα δί τά μίλη joO σώμάτος τού hu6q,uo\hhAeariiaiemhahenat,iinanimet,nihiigermUotptreon6ντα. ly ίστι σώμα, oGrui «al ίν'Χριστφ - «ai γύρ ImAmm* atdper inanem gioriam . Reepuant aatem Mi pi τούτον τόν τρόπον ίμμίνοντες άκριβώς. Ita vos geratis, filii in Domino dilectissimi ac' desiείςτά dvmttv καί il άρχής τής άγίας τού Χριστού deratissimi, paternam hanc synodicamque admoniΙκκλησίας Ιθιμα καί νόμιμα καί δόγματα καί διατάΕεις tionem et exhortationem studiose obsequentes, ut et καί παραδόσεις- καί τούτου γενομίνου, να περάσωσιν Dei gratia etc. άπαντες oi ευσεβείς ήσυχον καί ειρηνικήν Γωήν ίν ζ , κυρίψ Ιησού Χριστψ θεψ ήμών. Ούτω ποιήσατε, τέκνα •ίν κυρίψ άγαπητά καί περιπόθητα, ύπακούοντες εύπειθώς τή πατρική καί συνοδική ταϋτη παραιήίσει καί συμβουλή, ■ ινα καί ή τού θεού χάρις κ. λ. i 2 Cyrilli patriarchae decretum quo laitinorum mysteria exploduntur ( 1 ) , ' 1755, mense ianuario ■ i t Κύριλλος ίλίψ θεού άρχιϊπίσκοπος Κωνσταντινου­ tCyrillus,misericordia Dei archiepiscopus Constdn-j tinopolis, novae Romae, et universalis patriarcha. πόλεως νίας 'Ρώμης κώ οίκουμενικός πιαριάρχης. t 'Εντιμότατοι κλη(*ίκοΙ τής καθ' ήμάςί τού ‘ Χριστού, t Honorandissimi.clerici magnae Christi ecclesiae μεγάλης Ικκλησίας καί λοιποί- ευλαβέστατοι Ιερείς καί nostrae et reliqui sacerdotes religiosissimi, colehdisόσιώτατοι Ιερομόναχοι, οΐ ψάλλοντες ίν ταΐς ίκκλησίαις < sinii hjeromonachi, qui in ecclesiis Urbis, Galatae et τής πόλε ως, τού Γαλατά καί τού Καταστίνου, χάρις είη Fretus “ — ----- gratia sit vobis et pax a Deo officiis fungimini, ύμίν κάί είρήνη παρά θεοβ. 'Επειδή προλαβόντως οι- ίνταύύα ίνδημοϋντες άρχιχNuper quidem episcopi hac in urbe commorantes ρεϊς συνήχβησιΛ είς ίν καί όλοι όμοφώνως έγραψαν Ιν una convenere, ac, summo omnium consensu, episto­ γράμμα Ιϊω άπό Τήν .γνώμην μας, μί τό όποιον διαφεν­ lam quandam, nobis non admonitis, conscripsere, qua τεύουν τό μεμολυσμίνον βάνησμα τών Λατίνων μί όλα pollutam linorum aspersionem propugnant una του τά σατανικά νεωτερίσματα, καθώς ό ίφευρετής τών cum omnibus eius diabolicis novitatibus a malorum κακών τούς τό παρίδωκεν, οΐ όποιοι καί τό ύπίγραψαν, auctore acceptis ; cui etiam subscripsere,profitantes et όμολογοϋντες καί βεβαιοϋντες αύτό ώς θειον βάπτισμα affirmantes aspersionem illam divinum esse baptisma ίναντίον ( ώ τής παρανομίας ) είς τούς άποστολικούς καί contra (proh facinus 1). apostolorum divorumque τών θείων πατίρων κανόνας - πρός τούτοις ίβίασαν καί patrum canones ; immo et nos coegerunt ad nefarium . ήμάς νά δεχθώμεν τίτοιον παράνομον Ιργον καί νά illud opus comprobandum. Nos tamen, quos sanctus ΰίτοτράψωμεν'είς αυτό - ήμείς όμως, ώσάν όποΰ ό Αγιος Deus pro sua bonitate ad sanctissimam hanc et apos θεός "μάς ήΕίωσε νά εύρισκώμεθα (πάνω είς τούτον τόν t* tolicam sedem patriarchalein canonice apostoliceque t άγιώτατον άποστολικόν. καί πατριαρχικόν θρόνον κανό­ provexit, ut acerrima fide ac pietate sen aremus rec­ νι κώς καί άποστολικώς' είς τό νά φυλάττωμεν μετά tam sanctissimamque fidem, quam a sanctis apostolis .θερμής πίστεως καί εύλαβείας τή» όρθόδοΕον καί άγιω- sacrisque septem oecumenicis conciliis accepimus, τάτην πίστιν, τήν όποίαν παρελάβυμεν άπό τούς άγίους utque venerabilia etiai* dogmata divinitus tradita et. άποστόλους καί τής ίπτά Ιεράς οικουμενικός συνόδους, sanctae matris nostrae catholicae ecclesiae orientalis, όμοίως καί τά σεπτό θεοπαράδοτα δόγματα καί μυστήρια mysteria munda impollutaque tueamur, quemadmo­ τής-άγίας μητρός ήμών καθολικής, καί άνατολικής ίκκλη- dum iam pridem et ab initio ea a sanctis apostolis σϊας, καί αϋτά νά τό κρατώμεν καθαρά καί άμόλυντα, excepit ecclesiaJiei atque inconcussa custodit, quin καθώς άνμιήεν καί <Ε άρχής άπό τούς άγίους άποστόλους quiequam yel iota, unum adiiciat aut auferat", usqiie τά παΛίαβεν ή ίκκλησία τού .θεού καί φυλάττει άπαρα- lid hang diem ét usque ad consummationem saeculi,. (|) Phil. ll,α. V (5) Mat. Vjl, ij. t ■ ' (ό) Gal. I. S, 4. Ç1) Ex rariSMipn volumine ‘Ράντιβμοΰ στήλίτιυως (< onvlan■ tinopoli, ijyS·), inter prolegomena, p. 15-9: uti όνέκδ'οτον Herum edidjl Matthaeus Paramkax in, sylloge Conuantinopolitana : Ό metuendis diris et sempiterna exsecratione in ëoa qui λάϋωμιν τούς άποστολικούς καί συνοδικούς κανόνας scriptum hoc accipere et comprobare auderent, cum άπαρασαλιύτους καί άμιτατρέπτους, καθώς τους ααρ«- quamdiu vixerimus tum post mortem nostram, et λάβομίν· δ«ύ«ρον bi bid te άναιρέσωμνν καί νά dta- ,usque ad consummationem saeculorum. λιίψωμιν παντκλώς αύτό τό παράνομόν τους γράμμα. . άναλαβόνης τήν πάνοπλίαν τού παναγίου πνεύματος μέ φοβτράς άράς καί αιώνιον άφάθκμα έναντίον «Ις έκιίνους όπού ήθιλαύ τολμήσιι νά συγκαταν«ύσουν te τό ό«χ* θούν, έν βσψ ήμ«ΐς Ζώμιν ή μ«τά τόν θάνατόν μας καί μέχρι τής συνίιλιίας. Itaque' sanctissimi et perfectissimi Spintui virtute "Οβ«ν τή δυνάμιι καί χάριτι τού παναγίου καί τιλ«ταρχικοΰ πνιύματος ίχομιν πάντη άπόβλητον καί άπο- ac munere supra dictum nefarium haereticumque τρόπφον καί μυσαρόν καί βδιλυκτόν βλάσψημό* τ« καί scriptum detestabile omnino, aboihinandum, foedis______ ____παράνομον _■___ r___καί αίρτηκόν-γράμμα. ____ . simum, nefandum, impiumque ct irritum censemus, άκυρον τό διαληφθέν άκολουθοΰντις τόσον ιίς τόν. ούρανοβάμονα Παύλον, obtemperant.es cum coelorum indagatori Paulo, qui όπού λίγ« (»>· ET τις <ύαγγ«λίΖηται ίιμΐν παρ’ δ Ddicit ; Si 9ms «>0raeter id quod παρ«λάβ<τ< καί παρ' b' ιύηγγίλισάμην όμΤν, κάν accefdiitit acfrotter id quod vobis exongelizavionu, άγγτλος ii ούρανοΟ, κδν αύτοΙ ήμκΤς, άνάθιμα etiamsi ille fuerit angelus t caelo, rtiamsi not fti, έστω, όσον καί «Ις τούς συνοδικούς κανόνας, όπου anathema ceto ; tum etiam synodorum canonibus qui λέγουν "Οποιος ήθ«λί προσΜση ή άφαιρέση ένα μόνον dicunt : Quicunque vel unum iota adiecerit vel detraxe­ ιώτα, latui «ίς αύτόν τό άνάθιμα. Καί ούτως άποψαινά- rit, ille tit analhena. Haec igitur decernentes qna . μ«νοιμ«τάτοβ w«pi ήμάς Upte κλήρου καί τοΟ χριστια­ tum sacro clero nostro et christianppopulo, ter exse­ νικού πληρώματος, άναβήματίΖομιν τρις καί αύτό τό cramur tum epistolam ipsam capite legeque carentem, — - tum eos qui illam comprobant vel in posterumφτοάκέφαλον καί — άκανόνιστον γράμμα __ καί____________ έκιΐνους όπού ■ τό δέχονται καί θέλουν τό δ«χβή «Ις τό έίής- str* rte ' baturi sunt ; sive sacri ordinis sint sive laici, a Deo îepoO καταλόγου «Ιναι, «Τη λαϊκοί, άψωρισμένοι ιΓησαν domino omnipotente excommunicari sunto, exsecrati, àte'dtoO κυρίου «αντοκράτορο&καί κατηραμόνοι καί veniae expertes, poet mortem inconsumpti, tympani άφιγχώρητοι rad μςτά θάνατον άλυτοι καί τυμπαν»ίο<· move turgidi. Saxa femunque dissolventur, illi vero αί πέτραι καί ό σίδηρος λυθήσον^αι, αότοί δέ ούδαμώς- nequaquam; adipiscantur Gieri lepram et Indae' κληρονομήσικχν τήν λάτραν τού Γι«Ζή καί τήν άγχόνην laqueum ; tremebundi sint ac contremiscant in terra ’ τού Ιούδα- στένοντκς «Τησαν καί τρόμονης έπι τής γής uti Caln ; ira Dei in capita eorum irruat ; sors eorum - (i) I Cor. XV, i. ceujctw^ XXXVni* Μ Synodi ÇoutantinopolitanM, (1755 * ■*■* famurib ad Mtak 609 <û ώς ό Kdtv- ή όργή τοΟ δ«ο0 <1ή rid τός Μφαύς αότών, Λ ait can prodttore Inda et ludaàia Dao i^nicia; Mau mH ή μ»ρ1ς αύτών μττό τού προδότου Ιούδα mH ιΛν terraeu abeorboat al ofim Dathaa at Abin* ; tag·ύ<ομάχων Ιουδαίων* σχισύίσο ή τή «rrtnrio» αύτούς ώς Τόν Δαβάν wot» mH 'Αβαρών* Ηττ«λος κυρίου μποδιωλάτω αύτούς 4ν μαχαάρφ πάσας τόςήμόρας τής Ζωής αύτών, καί πάσαις ταίς πατρωαΐς(ι) mH συνοδωαΐς Ηραΐς ύπτύβυνοι «Γησαν κβΐ τψ αΙωνίφ ΑνπΜμαπ ύπόδικοι καί Ινοχοι τού πυρό< τής Τ»4ννης, ύμήν. lu Domini eoà caaa gMfo indectatar par çaanaa dm eorum vitee ; aintque auaitaa potntm synodoramquo dbit obooxH Μφΐ* in Mteim nxMcntioMei dût* uti reique igni· gehennae, amen. ,αιρν»', <ν μην! ίανουαρίψ ΙνδαπΙώνος τ' (·»)- MDLV, monte ianuario, indictione ΠΙ: Έκαστος άκριβώς γινωσκότω, βτι τούτο τό γράμμα βτ< 4» ταΙς άγίαις τού Χριστού Εκκλησίαις Επ' βμβωνος άναγινώσκ»το, τότ» δή τότ» Ô πιριούσιος λαός (j) τοΟ ·<ο0. τό Ζβνος τό Αγιον (4), τό βασ(λ»ιον 1«ράτ«υμα (4), οί «ύσ»β«!ς λόγω καί όρβόδοίοι χριστιανοί, όμοβυμαδόν τό άνάβιμα τρις 4π»βόων, καί ίγίγνττο ή φωνή τοΟ λαού ήχοΰσα ώς φωνή πολλών ύδάτων σφρδρώς ήχοόντων κατά τήν γραφήν. Wi •ϊΛ ■ Sf-» ■' Illud qtdsqut prob* sciet, quad epistola lace cwa la sacris ChristitaMil ^rt suggest* l/pntw, Λακ wro Am /ecuâarà Dei populus, getu saucta, regale sacerdotium; pii, inquam, orthodaxsque christiasà, iota ore anathema ter miftnitnhtr, et reddebatur soiûtus a populo editus tauquàm sonitus multarum aquOrumcum strepitupercrepantium setundum scrip­ turam. ) 3 Decretum synodale quoàilamnatur libellus a Christo phoro adversus Latinorum baptismun editu»,(5) « < 1755 aprilis Cum pessimus hostis tortuosusque serpens et dia­ bolus, spiritalis, inquimus, draco, iam pridem indeque antiquitus dire ac perniciose instructo in nos certa­ mine, modo ex aperto et, ut ita dicamus, ab ipea aciei fronte proelium inferat et urgeat, modo et insi­ diis multis et subdolis incursibus adhibito quodam artificio machinatur illectorum orthodoxorum ruinam ac perniciem, commenticia virtute quasi integumento imperitiores a recta via avertendo et per invia abri: piendo (non enim ignoramus, ait vas illud electum, machinationes eius, «unique se in angelum lucis et in angelum caliginis transformare solere) : idcirco sapientiorcs oportet pro viribus praecavere seque defendere ac custodire ab omnibus quae singulis aeta­ tibus concitantur incursionibus. Istae enim adhibitis quibusdam sociis ministrisque ab hoste cientur, qui, ut dictum est, rem sollerter ac perite gerit ad deci­ piendos imperitiores homines imparesque introspiciend6 summo illi quo latenter afficiuntur mentes damno, quique veritate adversus religionem accincl tus, ecclesiam Christi perturbare vesane conatur im­ probis furtivisque inventis atque falsis doctrinis cum ab ecclesiastica traditione tum a legum canonumque et synodorum praescripto alienis, ex quibus nihil quidem utilitatis, perturbatio vero atque confusio in ecclesiam Christi profluit. Haec autem etiamsi htiiusmodi vexationes in sacris suis canonicis dogmatibus et institutis saepenumero sustinuit, tamen tutissi­ mum pignus cunf habeat inexpugnabilem virtutem ac praepotens imperium primi sui conditoris et atictoris, Toû άρχ«κάκάυ ίχθροΟ καί σκαλιού 6φ»ώς τ» καί δαίμονας, λίγομςν τού νοητού δράκοντας, dvwdtv καί Ü άρχής δανώς καί όλίβρίως Ενστησαμόνου τόν καβ* ήμάς πόλιμον καί νύν μίν 4κ τού Εμφανούς καί (ώς ciirtiv) dvri μίτώπου παρατάΙ«ως ΕπανισταμΕνου καί διώκοντας, ίλλοτ» δΕ ΕνΕδραις τ< πολλαϊς καί Επι6Εσ»σι δολίαις ωσπ«ρ τινός δόλου μηχαντυομΕνου τών ύπουλων όρβοδόίων τήν καταστροφήν καί άπώλααν καί ώς ύπό παραπετάσματος τψ τής άρ»τής πλάσματι τούς άπλουστΕρους τής »ύβ»ίας όδοΟ ΕΕισςώντος ( 6 ) καί <(ς dvdδίας κατακρημνίΖοντος (οΰ τάρ άγνοοΰμίν, φησί τό τής Εκλογής σκτύος (7), τά μηχανήματα αύτού, βτι καί »ίς άγΥίλον φωτός καί ίίς άγγ<λον σκότους μ«τασχηματίΖ»σθαι ιΐωβιν), όναγκαίον δήπουβτν τοϊς Εμφρονούσιν <τρητορ«ϊν ώς οΓόν τ» καί άσφαλώς τ<τ»ιχισθαι καί διαπ<φυλάχ6αι ini ταϊς όποίαις δήποτ» κατά καιρούς | έπεμιρομίναις ίφόδοις· ταϋτα (8) Υπάγονται καί γάρ διά τινων όργάνων καί μίσων .υπό τού κινοϋντος ίχβρού ίίηυρημίνως Te'καί ίπιητηδ«υμ4νως <ρ) κατά τό «ίρημίνον τίς άπάτησιν ( ίο) τών «ύηύτστίρων καί μή Ικανών «ι'σδΰναι τώ ήάβ»ι τής Ινδομυχούσης ψυχοφθόρου βλάβης, τή δ4 άληύτίι? κατά τής «ύσ<β«ίας όπλιΖομίνων καί τήν τού Χριστού Εκκλησίαν άνάστατον ποιήσαι παρανόμως άποτολμώντων, κακαΐς τ» καί 4π«ιφάκτοις καί lliu τής Εκκλησιαστικής παραδόσιως καί τής τών νόμων κανόνων τϊ καί συνόδων διατά&ως (ι ι) ν»ωτ»ριχαΐς ίτΕροδίδασκαλίαις, όφίλος piv oùbiv Εχούσαις (it), ταραχήν bè καί σύγχυσιν 4ν τή τού Χριστού Εκκλησία Επαγομίναις ήτις καίτοι πολλούς κατά καιρούς χοιού- I τους διωγμούς ΕπιστησαμΕνη <ν τοϊς («ροϊς αύτοϊς ( ι ) «ατριαρχικαΐς ed. (1) Hae letnpuna notae desunt io editioae principi: quae vero sequuniur-a}K,.Λ» αΡΒ.«Β.<,· »» ·.·-■ w... ■■·■■.·.. ν f 4π fcoM mHo* IM M « bomHa «t salvmmte ·η** ·* «MW**·»·. Chri»ti,tetMi*m>fii.»didmain«tesdiviMaiqMp«i>. . bévapw sed WiartrtW'* ■* ■*·«♦··»·< *W llnit«tina«m, mum «mqMm a porti» atomiyw . tf dpgqgtaaMedmM Αόγ·* Ml ·ΜήΡ*ςΧσ·σ««ΰ sand MtMt iri, dM4eotilMM « vwxatorftM ρτνΑφ*· τήν MMW Ui*0 M» ta«n*in, h ««I «*■ “*>· πάλαι Ο·« «AtU ·* «ατισχύσαυσιν («X «Mffr βΜΜ syoodoremque institute ingruere. ·®€ uteMiMl·· ted tepagdC mIiMMMm-ta ■ τή tcOXmMM dmwteag ΨηΑησίς Minfg MaMav βνΥ«Κ W|NH( .MB MWpWBBÇ «Μ ΙΠΓπΜϊβΒΙΙ^ MnWI* Τοωύτη Μ IK τνψαχή αατβκφ» τήν to· ΧμΜτοΟ Atqui bwhsteMti perturbatione quadam commota tadmqfav adv τή (4) τού vOv «Μνας δυστυχΜΠόνή est Christi ecclesia vel in hoc miserando praesenti» *φορή. na·* ήν τού ήμήόρού γόνους nm*x»M«m Μηώς tempori» cursu, cum gentem nostram durae servitiktis τψ τής δουλίίας (7) tarife Μ τής αοωής ήμών Iteteta iugo oppressam tenente, magna Christi ecclesia, MtArc voO XMhM ίκκλησίας Μς τού καηωΰ «tn·» omnium npstiwn mater, par haec temporum discriστόσ»σι rai χαλ««α1ς όνβηΜλίαις ni rdk tesvKxtekrusç mina rerumqye aceriMssimas confusiones, atque inter κατ'αύτής ορό χρόνων Mti δνών όλλ«π·λλήλο«ς rinj- continuas in ipsam ante biennium concitata» vexatio­ psfcuc κυμαινόμενης «■< ώηατοόσης Αοηνώς τφ femv* nes, misere etiam agitatur ac turbatur gravissima τότωβγπψ τώνίπτγκνομίνων soi «apsuMvrwv tatep» aeris alieni contracti ac praeter modum oonfiati mole; μιτρών 10MV. Ml τής tapaq imir^ttuq ήμών τών quarum pecuniarum nomine et exactione dum exagi­ σνναΜλςμπν dpxHptav Μ τήν 4v wirmç Ινοχήν sel tamur nos fratres saetae synodi antistite» ac pesoe •παίτηστν tfηπορημίνων «al μονονουχί 4μ«γνω·ότων desperamus de sublevando tanto pondere maloque, Μ τή Ptpaésif τού τοσουτου βάρους tt «ai κακού, m! omnem spem salutis, opitulante Deo, in hoc uno col­ M p4 τούτη τή iXirita τά τής σωτηρίας perd τής locantes, in quieto scilicet cum ecdemae religioaisque dviatev άρωγής .(g) teôtstapivuiv. τή dpqvutQ (9) δηλο­ tum omnium nostrum modo memoratorum statu, tum , νότι « καταστόστι » τής ίκκλησίας «ci «Pmpsfaç soi vero acerbissimus seque ac pessimus duobus abhinc ήμών όπάντων τών πώποττ μνημοντυομόνων, ό x«dM> annis, acceptis ab improbo satore mali seminibus ac πώτατος Opa καίόίλιώτατος vpà χρόνων ήδη δυών τά primitiis, postquam eadem in recessibus abditisqu» πονηρά λαβών σκόρματα mH τής όπαρχής παρά τού latebris adoleverunt, opem ferentibus seditiosis qui­ κακού σπορόως «ai Ακ«τρα*«1ς κατά piapàv tv «ατβ- busdam asseclis, quorum alii eiusdem ac primi machi­ δύσ«σι «αί μοχΟΙς ΜληΜαι, «ροοήαΜιάμοός τ« «ai natoris indolis erant, alii vero ob ignorantiam harum. τίνος φθτρ«ακο<*ς «ai συνηγόρους, τούς μίν καταλλήλους rerum inscitiamque decepti sunt, tum propalam pro­ το!ς «ρώτοις 4φ<υρ«ταις, τούς te «Χηαατημένους Μ dire atque comparere usque eo ausus est, ut ineptum ■ τήν iv τοίς τοιοϋτοις dfvoiav «ai àpMuav, ΙΙ«χύ*η Μη ι : libellum ederet, quo Latinos petulantissime insecta­ *(ς τούμφανίς «ai παρρησ>άσασ·α> κατ«τόλμηΛν, ι&στ* tus eosdem iterum esse baptizandos contendit, utpote καί βιβλιάρτον κακόσχολον συτΓραφήνάι. καταφ<ρό- baptismi expertes et a paganis minime discrepejMe·. μ«νον μίν btiviûç τών Λατίνων, dfwOv te' teîv τούτους Quod argumentum, in pattes distribuens, inanibus άναβαπτίΙ«σβαι, ώς μή Ιχοντας βάττησμα «ai ώς τίνος verbis ad fastidium usque disserit, (Auferens quasi Ιθνικούς ΚογιΖομΙνους, μϊ.«Ζόμ«νόν τ« «ai τηριττοήογίρ testimonia sanctorum ecclesiae nostrae patrum, quin μίχρις άηδίας 4κτ«νόμ«νον, μαρτυρίας ( to) τ« Ικαγόμτνσν altas illorum sententias assequatur, atque novitatibus δήβ«ν τών καβ" ήμάς άτίων nutipwv, χωρίς τού συνώναι a Latinis in conferendo baptismo excogitatis fretus, τάς tittivutv (ιι)’«1ς ρΜος έννοϊας, καΐταΐςtaivevoqpt- aspersione scilicet, sputo et sale ; quae quidem a ναις καινοτόμίαις ύαό τών Λατίνων iv τή τού βαιπί- Latinis innovata esse et a sacri baptismi conficiendi σματρς 1ν«ρτήσ«· ίπ«(*ιδόμινον,τψ βαντίσμαπ δηλονότι modo ac ratione aliena et absona et discrepantia, «ai σιίλιρ καί βλαπ. Sera βη μίν ««κτνοτύμητβι ύτώ cuique sanq patet ; irnmo ab huiusmodi novitatibus τών Λατίνων καί ήκαράδητά «ίσι τφ TÛwqi «ai τψ tea aversi profitemur etiam, tres immersiones a nobis, τής τ«λ«τής τού άγίου βαπτίσματος καί όσύμφωνα καί adhibitas m tres suas aspersiones ab illi» immutata» άπήδοντα, «αντί που δήλον καί δμολοτούμκν, iwixava esse, quippe qui aspersionem, etsi non iure, immer­ άντ*χόμ<νοι ταΐς τοκιϋταις καινοτομίας δτι (is) τάς sionis instar putaverint ; cui commutationi cum adhae­ τ«λουμΙνας παρ* ήμών τρ*1ς καταδόσεις μετίβαλον (1J) rescant, inter schismaticos hominesque ab universo ίίς τά παρ' αύτών τρία βαντίσματα, άδωψορήσαντες. orthodoxorum corpore disiunctos computantur, non καίτοι μή όρβώς. iv τή κατόδύσιι καί τψ βαντίσματι. . solum ob hanc novitatem, verum etiam ob alias haud καί τή τοσαύτη παραλλαγή δ»ατ«λ4σαντ«ς Ικτοτ< μίχρι ι » paucas, quas tinxerunt et excogitarunt, tum maxime τούίχ, κατακρίνονται ώς σχισματικοί καί ώς ήπορρα- vero ob voculam sacro symbolo «diectani. Verumta-? γίντες (14) τού όρθοδόίου καθολικού συστήματος, ού men neque ab ulla synodo nec ab ullo ex sanctis ' μόνον διά τήν καινοτομίαν, άλλά καί δΓ άλλος ούκ όλίγας, nostris patribus Unquam declarati sunt non baptixati δς Ιςχύρον καί Ιπενύησαν, πρδ πβντων διό τήν 4ν τψ atque iterato baptismo abluendi,dum ad rectam ecclo( 1 ) Μχιψαν Λ. (>)Matth. XVI, ι». 0)ώΛ. * (4) αννΜκίΖουααι «al *·»ι«Φ4ττουα«ι A. <5) αδτοίς Λ. (6) κλν το* Λ. (7) 4μ·»κί·ς A, forte «κ TurcoruKi me*u. (8) 8γωτή« Λ. . (9) τήν «ίμηνικήν Λ ; rox καταοτώΜΐ aut quaevis alia eiusdem sententiae addenda videtur. (10) μαμηφίως A. (11) Post tahwv interpungit A perquam perperam /h) din :«ai A. (ij)M»T#iXXev A. (14) dawMTtivu A. 1' ’■•’WP?·'. HS 613 • SywxH. CoMtatotiMpoütMiM, ryjj a. aiMri iaaeario ad. Mtam. '.. «burnt tari «wocïtnwMm*' « «ών opV b* *1*·» tmdWontfm ariiqaa bac u*qra servata ac vi( νπτίρων ώς- 0rimem rai xHtenac dwfmrnejme, aoio chrismate immeti oxcipMMatiri rvrarira «rav tartiitem tic «Û «·* Mt M*» τής ——· ■ · -- ·— dpdobtfav πίσινως, 4M' tf Kwt «i «ραδόσκως «mm per Ubetium maentiori MbUdoado. άρχώας oqMMt M IwwriMWKxM *►». μύρψ μόνψ »»ripwm(*X tawbixovra 4mrfoM*'< rat μντανοούνης Md riç σχισματικός «Mv ari ternarie κακαδαβας tarioaç taà kiftUev dvaMpan καθυποήέώ· Χοντςς. · '-■.·■■ Ό δέ Τοιούτος όρος άνωθκν ίσχ* U| πόντος tarorixtatm, τών Μ Άφρικών μηδ4να bwTavo- neminem excipiendum osae contendentibus ; cumque μόνων, μ«τά τούτο Τής ctotgtiaf τό κράτος àvatafa- post asdtam a re publica veram religionem.in secunda μένης «ai τής δτυτίρας ο(κουμ*νικής συνόδου tv Kwv- synodo oecumonica Conatantinopoli ___ coacta . tempore . . σταντινσυπύλ*ι tari τών ίκατόν πτντήκοντα άγίων Β Theodosii impersbtas religiosissimi, rellgiosistimi, centum* centum'otii magni, importatas παχίρων συγκροτηθίίσης Μ τού «ύστβούς ήασιλίως que ac quinquaginta quinquaginta aancBpatritaa mmw patritae conlata, conlata, eadem eadem τού μιγάλου βτοδοσίου, «ai τού Ζητήματος τούτου τού de iterando baptismrfquaestio in ae ipaa atone accurrtpi άναβαπτισμο^καθ’ αύτό καί ίπμκλώς γυμνά- ratissime perspecta «ari atque perpensa, jftpter eas σθέντος τ« «ai «ιτασθέντος «ari τάς προγ«γ«νημίνας altercationes ac contentiones, quae, ut dictum eat, in' αύτό, ώς «Γρηται. άντιλογίας τ« καί διαφωνίας, de illa laetae fuerant, in medium prolatae sunt uniπρούτέθησαν «ίς μέσον καί άπηριθμήθησαν άπασαι αΐ venae haereses ante habitae atque disertis verbis προγιγινημέναι αΙρέικις δητώς καί κατ’ «Ιδος, καί δμ>- singillatimque dinumeratae. Quae cum bipartito dis­ φορηθ«ίσαι (<) καί «Ις δύο μίρη, τούς (5) μέν it αύτών tributae essent, alii quidem ex haereticis iterum bap'όναβαπτίΖ«σθαι ,ώρισιν δσοι οή» ώμολόγουν τό τής tixari iussipunt quotquot sanctae Trinitatis mysterium άγίας Τριάδος μυστήριον ούδέ τή ίπικλήσ«ι τών. τριών neto prolterentur, neque per trium personarum invo­ προσώπων ΖβαπτΖοντο, οίς συνηριθμήθησαν «ai Χα|«λ- cationem baptixarentur, in quorum numerum et λιανοί (6) ώς τδ τριαδικόν, τών προσώπων iri τής Sabelliani repositi sunt, utpote personarum triplidtaόμοουσίου θίότητός άρνούμ<νο· ■ ol Μ μύρψ χρ(«σθαι tem in tina Deitatis natura infimantes, et Eunomiani δκτάχθησαν ώς τή ίπικλήστι τής άγίας Τριάδος ίκφω- adacripti sunt, quippe prava illa haeresi et ipsi infecti, νοΰντις <ν τψ βαπτίσματι. οίς συγκατιλίχθησαν καί ut ex primo canone eiusdem secundae oecumenicae Εύνομιανοί (7). καύτοί (8) τοιαύτη μοχθηρή φθάσανττς synodi apparet. Per tantum igitur temporum aeta: αΙρ4σ<ι, καθώς τούτο δ«(κνυται ύπδ τού πρώτου κανόνας tumque intervallum cum aspersionem^ immersionis τής αύτής οίκουμννικής δαπέρας συνόδου. Έν γούν loco adhibuissent, atque novitatem illam orientalis . ίοσούτουχρόνου καί καιρού διαστήματι àvri τής κατα- eqeleaia plane perspexisset non solum ante Constanδΰσους όαντισμφ (φ) χρώμ«νο, καί ίπΐ τψ τοιούτψ tinopolim captam, verum etiam urbe capta post con­ καινοτομήματι όπδ τής άνατολικής Εκκλησίας γινωβκό- gregatam ibidem synodum, eandemque cognovissent μινοι ού μόνον πρδ τής άλώσιως τής Κωνσταντίνου, tot eruditi viri qui apud nos exstiterunt et ad sum­ άλλά καί μ<τά τήν άλωσιν καί τήν Ινταύθα συγκροτη- mum sapientiae gradum pervenerunt, ac praesertim θιΐσαν σύνοδον, καί όπδ τοσούτων (ίο) τών Ιπιγκνο- Gennadius Scholarius, iique omnes qui deinceps floμ{νων παρ* ήμϊνςτοφών άνδρών καί {ίς άκρον παιδείας ruerunt eum postremis nostrae huius aetatis et novis­ ϋΐηλακότων γνωριΣόμ«νοι ώς τοιούτοι. Ιτι όπό (ri) simis, quorum oculati auritique testes facti opera Γενναδίου τού Σχολαρίου καί τών καθ' ΙΕής'άκμασάντων etiam, prae manibus adhuc habemus, quales fuerunt μίχρι τών ίσχάτων καί τιλιυταΐων τού καθ’ ήμάς τούτου Dositheus et Chrysanthus, beati illi felicis recorda­ αίώνος, ών καί αύτόπται καί αύτήκοοι γ«γόναμ«ν καί τά tionis patriarchae sanctae civitatis Hierusalem, et συγγράμματα αύτών ήδη (χομιν άνά χ<ΐρας, οίοι ήσαν quidem orientalium dogmatum perquam studiosi οί τής όσίας μνήμης Δοσίθ<ος καί Χρύσανθος ol άοίδιμοι Latinorumque insectatores et adversarii acerrimi : πατριάρχαι τής άγίας πόλιως Ί«ρουσαλήμ, καί ταύτα tamen nemo illorum omnium Latinorum baptismum ίηΧωταί καθ' ύπιρήολήν (ιχ) χρηματίσαντις τών άνατο- iterandum esse dixit aut censuit, sed omnes uno ore λικών δογμάτων καί πολέμιοι καί άντίπαλοι δβνότατοι illos rêdeuntes per unam chrismatis unctionem admit­ κατά Λατίνων, Ιμπης ούδ«ίς ούδίπω il αύτών τόν τών tendos esse statuerunt, prout ritu adhuc servato et a Λατίνων άναβαπτισμύν ή «hrev ή έθέσπιστν, άλλ* άπανκς synodo Symeonis tempore composito praescribitur. όμοφώνως διά τής τού μύρου χρίσιως τήν όποδοχήν αύτών ύποστρ«φόντων έτάίαντο, ώς (13) ό σηΛόμίνος 1 αύτών τύπος ό *ύπδ τής έπί Συμίώνος (14) συνόδου ' συγγραφές διακίλιϋιται. (Ο κατιγνώοβη Λ. A. Ακρον A. (4) A. (5) τά A. · (6) Ιούλιος A (7) *Αρμ<νοΙ A, de quibut ne hilum quidem in citato loco; num veto Latino· dicere voluit, de quibu» mox termo imtituetur ? '· (8) κοίτα* A. (9) Vocem hanc ndiecimus utpote vententiee omnino con­ gruam. (10) νοβοΟτον A. (n) parati, si opus fuerit, ipsi vitae non parcere, atque ύυνηνωμύνοι καί συνδίδ*μ<νοι άδιασπάστως, πρόβυμοι omnia quae superventura sint incommoda libenter όντίς, ri δύη. καί αύτής τής Ζωής άφοδήσαι (11) καί subire in hac secundum Christum unanimi omnium πάντα τό Ιπιόντα {ύγνωμώνως ύπομτίναι bttvi' 4ν τή coniunctione et'societate atque summa conspiratione, κατά Χριστήν ταύτη όμοφώνψ Ινώσιι rei roivurviq rai dum unum idqmque, ut dictum est, de religione sinretipiendo· uepiu· *pud Gneeo· decanui*, qosm confiat •yaodui éauuniinopuli, coacta aimo i«ta, tempora Spaeonli pMriarchee. Esm, «i Deui dederit, in hu «exiliorum «χΙΙοςο repranealebimiu. (i)u(A. (>)KriA. (I) τινας A. (4) «αινοφΜνψ A. (5) κη. war»»» ··-·t Canaarvee Parthenius, t Kaumpdcic ΠαρΜνιος. f Epheai Nathanael, t Έφόσου Ναθαναήλ, f Hwtdae Gerarimus. t 'ΗρακΜας Γ«pdtnpoç t Κυίίκου Άνανίας ** t Cyzici Ananias, t Nicomediae Gabriel, t ΝκομηΜας Γαβριήλ, t Χαλκηόάνος Ίωαννίκιος. f Chalcedoni» loannidus. t Dercorum Samuel, t Δίρκων Σαμουήλ, f Senarum loannidus. t Σ«ρρών Ίωαννίκιος, f Prusae Meletius. f Προύσης ΜΛίηος. f Adrianopolis Dionysius^-' ■· tΆδριαναπόλ«ως Διονύσιοςu t Cretae Gerasimus. . C f Κρήτής Γεράσιμος, t Philippopolis SeraphiatN· t Φιληπτουπόλτως Σ«ραφ«(μ. t Nauplii Neophytus. t Ναυπλίου Ν«όφυτος. ■ f Mitylenes Anthimus. t Μιτυλήνης "Ανθιμος, f Didymotichi Auxentius. t ΔιδυμοηΙχου Αόϋνηος. t Christianopolis Daniel, t Χρισηανόυπ0λ*ως Δανιήλ. f Proeconesi Nioephorus. . t Προικονήσου Νικηφόρας. t Drystrae Bartholomaeus, atque omnes - aedium t t Δρύστρας Βαρθολομαίος καί. oi τής αόλής άπαντίς patriarchaliuni clerici. κληρικοί 4. Patriarcharum orientalium decretum quo Latinorum baptisma iterum damnatur 1755 mense iulio (3) y I Όρος τής άγιας τού Χριστού'ΙκκλησΙας συ-C Sanctae Christi ecclesiae.definitio, qua propugnatur quod divinitus datum est sacrum baptisma, σταΐνων μίν τό θ«όθ«ν δοβλν άγιον βάπτισμα, quidem ι vero quae aliter fiunt haereticorum bap­ καταπτύμιν 61 τά ίλλως γ<νά|ι<να τών α!ρ«τικών respuuntur ι βαπτίσματα. ·tismata. Ex multis illis modis, quibus salutem nostram con­ t Πολλών όνταιν τών μόσων, δι' ών τής σωτηρίας quique, ut ita dicam, gradatim colligati ήμών άϊιούμιθα, καί -τούτων ώς thrtîv κλιμακηόόν sequimur., ι se copulantur, ut qui cuncti ad eundem finem άλληλινδίτων καί άλληλουχημόνων βντων, άτ< δή adv- inter ί praecipuus ille est quem sanctis apostolis . των πρός τό αύτό τΛος άρορώντων, ρρώτύν όση τό referantur, ι τοΐς Ιιροίς άιτοστόλοις θ«ο«αράόοτον βάπησμα, ola δή Deus tradidit baptismus, quippe reliqui, si absit ille, proficiunt : Nisi enim quis renatus fuerit ex ■ τών λοητών τούτου χωρίς άπρακτούντων · Έάν γάρ nihil ι et spiritu, non potest intrare in regnum coelo­ τις μή γίννηθή, φησίν (4). if ΰδατος καί πν«ύ- aqua < Namque omnino decuit, praeter priorem gene- . ματος, ού δύναται ιΐσιλθιϊν «Ις τήν βασιλ*(αν rum. ι qua in mortalem hanc vitam inducitur homo, τών ουρανών. Έδ»ι καί γάρ άναγκαίως, τής πρώτης rationem ! alteram excogitari rationemque secre­ γιννήσιως ta τόν θνητόν τούτον! β(ον παραγαγούσης generationem | quae nec a corruptione inciperet nec in cor- ■ τόν άνθρωπον, γίννησιν Ιτίραν <{<υρ<θήναι καί τρόπον tiorem, I desineret, ut nobis daretur facultas lesum μυστιχώτιρον μήτι άπό φθοράς άρχόμενον μήτε «Ις ruptionfim ι salutis.'nostrae principem, imitandi. Aqua φθοράν καταλήγοντα, δι' où γόνοιτ’ Αν ήμίν δυνατόν Christum, I μιμήσασΡαι τόν άρχηγόν τής σωτηρίας ήμών Ίησούν> enim baptismi in- piscina matricis partes obtinet. Χριστόν -τό γάρ iv τή κολυμβήθρ'μ ύδωρ τού* portus genito facta, sicut dicit Chrysostomus ; spiritus βαπτίσματος iv τάΙ«ι μήτρας λαμβάν«ται, καί P vero ad aquam accedendo vices gerit Dei, qui emeffingit ; et quemadmodum ille tertia die a τόκος τψ τικτομόνίρ γίνιται, ή φησινό'Χρυσύστο- bryonem ' “ μο4(5)'τό δί iv τψ ύδατι Ιπιφοιτών πν«ύμα iv sua iri sepulcro depositione in vitam rediit, ita qui τάί<ι θιού τό Ιμβρ'υον διαπλάττοντος. Καί ώσιηρ credunt in aqua sicuti in terra demersi, ter se immer(ι) βυντβγΜατίψ tfwnWr A. ’ (ΟώννςΛ. (,) Primum editum eel in libello cui tiluliu : 'PuvnepoO ' βτηΜτιυσις (Coouantmopoli, 1756). p. ρογ-peç; iterum in ■Itera eiusdem volumiai» editione Lipeieau ae, 1757, et quidem oomum de (Eeonomis, Td mpldpavu «mdUimaeiiud βνγγράμματα, t. I (Athenis. iMl), p. 47S-9; denique'aped Maauelem Gedetm, Κανονικοί AiordRic. t. I (Coaetaaiinopqli,. 1SM), P- »5*1 (4) loea. III, , (5) In loss. hom. XVI, 1, Migne Pe». Gr. LIX, ij); eadem repetii rerba Ammomus Ateundr. in foan. cap. Iit, Migae Pe». Gr. LXXXV, 140» d. 419 .. ■ - f ' . . Λ/.'·.·:. ; SgrMâi CamtantinopobtanM. iTSs a- win intarin «d inita*. '■ . . / -'«an MMc jm· »ή» to tata? MtMMW Tprrtaoç M τήνιλ gendo tridno panctam «ibi neumctioai· gratta· Ζωήν toetaMtat. «0*W€ «t «κτούοντβς dvri τής τή« •ffingunt, aqua per accodantam Spmtam «aactem τό tta* taMM|i*ta> οΟται δύναμιν, καβαϊρον μέν καί υΜ«α<ας tribuen·, «ed etiam impuro· eflicien· illo· et caligini· άέιούν τούς ο&τω βαπτψομένους, τούς Μ άλλως πως filio·. ττλουμένους dvrl καβάρστως καί utakekK άκαβάρτους ■ai σκότους ΜβΟς άποφαϊνον. ΈπτΛή τοιγαρούν πρό χρόνιαν ήδη τριών Ζήτημα Cum igitur, abhinc anno· iam tres, quaestio «it άντφύη, d τό καρά τήν παράδοσιν τών άγϊων ά«οστόλων exorta, num contra «anctorum apoitolorum divorum­ ■al Mwv πατέρων καί παρά τήν συνήόααν καί διαταγήν que patrum traditionem ac praeter catholicae et apoaτής καβολικής' καί άκοστολικής έκκλησίας έπιττλούμτνα ' tolicae ecclesiae consuetudinem et inatituta.acdpienda βαπτίσματα τών α|ρ*τικών δτχτά έσπ προστρχομένων tint haereticorum qui ad nos .accedunt baptismata : ήμίν, ήμτίς fin Μιρ έλέτι τή όρβοδόίψ έκκλησή έντρο-1I nos quos, miserentg Deo, orthodoxa aluit ecclesia,'ex φέντ«ς «Α τοϊς κανόσι τών ίέρών'άποστόλων καί βτίων sacrorum apostolorum divonynque patrum canonibus, πατέρων έπόμ*νο· καί μίαν μόνην ρνώσκονττς τήν unam tolam nostram agnoscimus'sanctam catholicam ήμττίμαν άγϊαν καβολικήν καί άκοστολικήν έκκλημϊαν. et apostolicam ecclesiam, huius mysteria, atque ideo καί τούτης τό μυστήρια, έηομένως καί τό βτϊον |άκ- divinum baptisma, rata habentes; haereticorum autem τισμα, άποδτχόμτνοι. τά bi τών αίρτπκών όσα μή ώς mysteria quae secusifiunt quam spiritus sanctus divis τό «ντύμα τό άγιον τοϊς Ιτροϊς φκχπόλοτς όιττόίατο apostolis praecepit quamque-ecclesia Christi ettanκαί ή έκκλησία τού Χριστού μέχρι τής σήμτρον ποκϊ niun perficit, cum perditorum hominum sint inventa,, έκιττλούνται (j), έφτυρέματα άνβρώπων δίτφβαρμένων ea, Ut portentosa rati ac universae traditioni apostoόντα, ώς όλλόκστα καί τής ήποστολικής όλης παρα- licae corçttaria, communi reiiamiT» suffragio; qui δόστως όλλότρια τινώσκονττς, άποστρτφόμτβα κοινή vero ex illi» ad nos transeunt, hos ut profanos ac,, διαγνώσέι/καί τούς Ü αυτών ήμίν προστρχομένους ώς nonduin baptizato» accipimus, obsequentes cum άνιέρους καί άβαπτίστους δτχόμτβα, έπόμτνοι τψ κυρίψ domino nostro lesu Christo qui discipulis suis praece­ ήμών Ιησού Χριστψ τψ τοϊς μαβηταϊς αυτού ένττιλα- pit ut Patris et Filii et Spiritus sancti nomine bapti­ μίνψ («) βμπτίΖτιν τΙς τό όνομα τού «ατμός καί τού zarent ; tum sacris divisque apostolis qui tribus υϊού καί τού άγίου «ντύματος, — τοϊς ττ Ιτροίς καί immersionibus totidemque emersionibus accedentes θτίοις άποστόλοις διαταττομένοις (5) έν τρισΐ καταδό- baptizari iusserunt, ad unamquamque immersionem στσι καί βναδύστσι τούς «(ίοστρχομίνους βαπτίΖτιν καί addito iino sanctae Trinitatis nomine ; tum sancto et iv έκαστη τών καταδύστων ?ν όνομα έπιλέγτιν τής apostolico Dionysio asserenti, ter in piscina, in qua άγΙας τρίοδος, — τψ ττ Ιτρψ- καί ίσαποστόλψ Διονυσίψ ( '. consecrata aqua oleumque continentur, hontinem λέγοντι (6), τρις iv κολυμβήθήη ύδωρ καί έλαιον quavis veste exutum immergi, tribus divinae beatituήγιασμένα έχούση τόν προστρχόμτνον κοντός dinis personis invocatis, moxque unguento, divinitus ι άμφιου γτγυμνωμένον βαπτΙΖτιν, τήν' τρισσήν sacrato, baptizat um consignari .eundemque participem τής βτίας μακαριότητας Ιπιβοήσαντα ύκόστά­ demum effici sacrosanctae eucharistiae; tum etiam σιν,. καί τύθύς τψ θτουργιρωτάτψ μύριρ τόν sanctis universalibus synodis secundae et quinisexβαπτισβέντα Ικισφραγίίτιν καί μέτοχον dno- tae, a quibus statutum est, ut qui tribus immersioni­ φαίντιν λοιπόν τής ίίροττλτστικαιτάτης «ύχαρι- bus et demersionibus non baptizarentur, nec adiecta στίας, — τή ττ δ«υτέρςι(7) καί πτνβέκτη (8) όγίαις ad unamquamque demenionem una divinarum per­ οίκουμτνικαϊς συνάδοις διατρττομίνιιμς τούς μή βατττι- sonarum appellatione, sed alio nescio quo modo, bapΖομένους τΙς τρτϊς όναδύστις καί καταδύστις. καί έν .tizarentur, ii tanquam minime baptizati reciperentur, έκαστη τών καταδύστων μίαν έπίκλησιν τών βτίαιν ύποσ- cum rectae fidei adseriberentur. τάστων μή έπιβοώντας, άλλ' άλλως πως βαπτιέομένονς, ώς όβαπτίστους προσδέχτσβαι τή όρβοδοέίη προσιόντας His igitur sacris divinisque mandatis obsequentes Τούτοις τοίνυν τοϊς βτίοις καί ϊτροϊς διατάγμασιν έπόμτνοι καί ήμτϊς. τά μέν τών αίρττικών βαπτίσ- et no·, haereticorum quidem baptismata ab apostolica ματα, ώς άπήδοντα καί άλλότρια τής όποστολικής βτίας pariter ac divina institutione absona et aliena, aquas διατάέτως καί ϋδατα άνόνητα. ώς ό Ιτρός ’Αμβρόσιος proreus inutiles ex sancti Ambrosii et magni Athaκαί ό, μέγας φησίν Αθανάσιος, καί άγιασμόν μηδένα nasii sententia, quae sanctitatem nullam praebeant παρέχοντα τοϊς ταΰτα δτχομένοις καί. πρός κάβαρσιν D iis quibus conferuntur nec abolendis peccatis quicάμαρτημάτων ούβέν ώφτλούντα, όπόβλητα καί όποτρό- quam proficiant, abiidendaac spemedda iudicamus; παια ήγούμτβα* τούς δ* ί£ αύτών άβαπτίστως βαπτιίο- qui vero ex istis absque baptismate baptizati sunt, μένους ώς άβαπτίστους άποδτχόμτβα προστρχομίνους hos ut nunquam bamizatos recipimus, cum rectae τή όρβοδόίιρ πίσττι καί άκινδύνως αύτούς βαπτίίομτν fidei adseribuntur, φ libere baptizamus secundum κατά ττ τούς άποστολικούς καί συνοδικούς κανόνας, οίς apostolico» tynodalesque canone», quibus firmiter άραρότως'(9) έπιστηρίίτται ή όγία τοΦΧρκττού όποστο- innititur «ancta Christi apostolica et catholica ecclesia, λική καί καβολιςή έκκλησία, ή κοινή μήτηρ πάντων ήμών. communis amnium nostrum mater. Hac igitur facta . Καί έπί ταύτη τή κοινή ήμών διαγνώστι καί άποφάση communi nostra cognitione ac sententia, definitionem (i) Verti· wat, si jtiuc· excipi··, Gregor. Nys·. h itfi. ChritH, Mlfae. Pair. tir. Xf-Vl, b. (a) Iterum rerbe furetur Cyril. Aleuadr. /· Zm·. U. II. Migne, Pmr. tir. LXX1II, 14$ *. - V. (} ) tavslkefcMv· ed. ' ?\ g (4) MM. XXVUt, 19. ’ . --------(jj Cf. eae. SpoM. jo; Maner, Crruil. I, 56-7. (*) De eod. Mw.' II, 7 ; Migee. Λ··. tir., UI. S»S d; (y)Coadl. Comitata, csa.f; Meta, CMdZUI.j^, λ (l)Ctaoil. TrvB. ca». pj. MM, Ctata. XI, »·». . Wfeptastta' , l Synodi CoastantiMpoHtsnae, 1755 a mm iaauatio ad mlium. i» 4» tae*MtfEo|H* τά» άρον ήμών τούτον τόν τηάς Απο-khanc Matrem, apostoliots «ynodaHhnaqne inatitntioστολίΜάςκαΙ συνοδωαΐς tmdtaei συνήδοντα. δ»αβ«- niboa conaentaMam» obsignamus, eondmaquo rabβακΛντΟς αύτόν rai >· ήμ«τέρων ύπογΜΦών. · scripti* nominibus Mstris confirmamus. Anno aaintia MDOCLV, mm ieUo. Xv tai «υιτηρέψ ,αψν*'. έν μηΗ feuXbp. f Κύριλλος έλέψ AsoO ApxwwiOMMOf Κωνσταντίνουf Cyrillus, divina misoratioao archiepsacopiM Coaπύληιις Νέας Τώμης “d οδ»υμ<ν«άς πατριάρχης. stanteopoloos novae Romaeetpotriarchaunivenalia. f Ματθαίος έλέψ βαοΟ πάπας ral πατριάρχης τής μεt Matthaôra, divina miseratione papa et patriarcha γάλης πόλιως ΆλεέανδρεΙας rai κριτής τής οικουμένης, magnae urbis Afexandriae et orbis torraram index. t Παρβένως Αέψ βεοϋ πατριάρχης τής Αγίας πάλεως f Parthenius, divina miseratione patriarcha sanctae •Ιερουσαλήμ κδΙ πάαης Παλαιστίνης. civitatis Hierusalem ac totius Palestinae. 5. Nicolai Cephallenensis ad amicum epistola, in qua Latinorum baptisma ratum habetur (1) 1755 iulii »5 ■ ■ / , ’ ιI, . Per epistolam tuam, amico optime, a me scire ΈΖήτησας γνώναι παρ’ έμού διά γράμματός σου, φίλε άριστι, όποίαν δόίαν έχιμ «<ς τήν συμβάσαν αύτόβι voluisti quid sentiam de exorta istic controversia διένείιν καί. φιλονικίαν wspl Αναβαπτισμού τών προσ- ac disceptatione Super Latinis ad rectam fidem ερχομένων Λατίνων «<ς τήν όρβόδοίον πίσπν · έγώ redeuntibus iterum baptizandis- Ego quidem,, etsi <£ω Από τήν όλίγην μου μάβησιν Αγκαλά καί νάεϋρί- parum sim eruditus,et acerbis illis angustiis implicatus σκωμαι περιπεπλεγμένος είς τάς δεινός έκείνας περι- tenear, quas tibi'alias cômmemoravi, quibusque om­ στάσεις, όποΰ είς άλλο μου σέ έγραφα, αΐ όποϊαι δέν μέ nino impedior ne id aggrediar, tamen rte praeteream ^συγχωρούσαν είς κανένα- τρόπον τοιούτον έγχείρημα. vef hac in re summi amoris sinceraeque amicitiae μ* δλον τούτο διά να μήν παρέβω κΑν είς τ'·ύτο τούς regulas, statui, vel invitus, nimiae tuae noscendi cupi­ όρους τής άκρας Αγάπης καί άδόλου φιλίας,, άπεφάσισα ditati suffragari. καί άκων νά πληροφορήσω τήν σπουδαίαν σου περιέρ­ γειαν. , . · Έστάβη τούτο Ζήτημα παλαιόν, ή -μάλλον είπεΙν, Iam pridem commota est illa quaestio, vel potius Αρχαία συνήθεια τής 'Αφρικανών έκκλησίας έν τψ τού ea fuit antiqua consuetudo Africanorum ecclesiae, Άγριππίνου έπισκόπου Καρβαγένης καιρφ, ή, ώς άλλοι Agrippini, episcopi Carthaginensis, seu, ut alii dicunt, φασί, τού Τερτουλιανού, ήτις ούκ έδέχετο τούς άρο- Tertulliani aetate, ut qui ad rectam fidem accederent, σερχομένους μέ μόνην τήν όμολογίαν τής ____ . τή ... όρθοδοί _____feT. .... .......... .. sola fidei professione falsaeque doctrinae repudiatione πίσττως καί Αβέτησιν τής έτιροδοέίας διά τής τού c exciperentur, adiuncta chrismatis unctione, ut in praeμύρου χρίσεως, ώς τά νύν ποιεί‘ ή....Ανατολική έκκλησία. senti fieri solet-apud ecclesiam orientalem, aut adhi­ ............................... ή διά τής τών χειρών εύχετικής έπιβέσεως, ώς εΓβισται bita cum precibus manuum impositione, ut apud τή δυτική έκκλησή χωρίς τόν Αναβαπτισμόν, θεμελιώ- ecclesiam occidentalem in more positum est, bap­ νωντας είς έκείνο τό μέρος Λού Αποστόλου (s)’ ΕΙς tismo haudquaquam iterato ; in qua agendi ratione κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα, καβώς φαίνεται illis apostoli verbis innitebantur : Unus Dominus, una είς τήν έπιστολήν Φιρμιλιανού έπισχόπου Καισαρείας fides, tutum baptisma, ut videre est in epistola Firκαί έϊάρχου τής έν Ίκονίψ Αβροισβείσης Συνόδου πρός miliani,èpiscopi Caesariensis et synodi-Iconii congre­ τόν Καρβαγένης Κυπριανόν (3), νομίΖωντας Ατελές καί gatae, exarchi ad Cyprianum Carthaginehsetn ; atque Ανίσχυραν κάθε. Αλλο βάπτισμα έίω άπδ.έκείνο τών ideo quemvis aliorum baptismum atque orthodoxo­ όρβόδόίων, ούκ όρβως νοούντας τόν τής ηίκοημένης rum infectum et irrituni ducebant, haud recte intelli­ διδάσκαλον. Μίαν τοιαύτην δόϊαν δι’ αίτήσεως τών τής gentes orbis terrae doctorem. Talem sententiam, Νουμιδίας έάισκόπων Ανεκαίνισεν είς .'τούς'καιρούς του rogantibus Numidiae episcopis, sua aetate instauravit ό βηβείς Καρβαγένης Αγιος Κυπριανός,’έλέγχωγτας Απο- laudàtus episcopus Cqrtiiaginensis sanettis Cyprianus, τόμως Στέφανον τόν τότε πάπαν τής 'Ρώμης διά τό Stephanum, qui eo tempore papa ROhianus erat, Ικτίνον καί φρονεΐν καί πράττειν έκ διαμέτρου τό έναν- petulanter reprehendOmio, quod sentiendi agèndique τίατν· ήβεν έχένττο σύνοδος τοπική έν Καρβαγένη σν«' rationem teneret e diametro oppositam- Hinc parti­ έτος πρώτον, καί μ<τά ταύτα άλλα· δύο .έν αύτή τή cularis synodus Carthagini anno (XLV primum Καρβαγένή καί άλλη έν Ίκονίψ έν τφ αύτψ χρόνψ έπί habita, tum aliae duae in eadem civitate, atque alia τψ τττάρτψ έτιι τής βασιλ«ίας Ούαλ«ρΜνοί> καί Γαλήν- D Iconii eodem 'tempore, anno quarto imperii Valeriani voO, καθώς σημ<ιοΐ ό 'Ιεροσολύμων Δοσέβκς, έν αίς et Galieni, ut refert Dositheus Hierosolymitanus, in πάσαις ό Αναβαπτισμός άπιψάνβη καί έκυρώβη. Πλήν qiûbus omnibus rebaptizatio decreta ac 'sancita est. (Αν έχω νά *1πω τήν άλήβτιαν) ή ύπόβ«σις φαίντται νά . Verumtamen, si mihi licet verum dicere, illis tempoέφβασε τότε ίίς τήν Ιδίαν κατάστασιν, όπου ήλβον τΑ· ■ ' ribus in eundem iam locum res rediisse videtur, quo πράγματα είς τόν καιρόν Φωτίου καί Ιγνατίου perd τών negotia venerunt cum Nicolao et Adriano papis, παπών Νικολάου καί ’Αδριανού, πράττοντα δηλαδή rai Photii et Ignatii aetate ;«utrique' scilicet in sententia τά δύο μέρη πλέον πεισματικώς παρ’ άλλως, si rai 6 sua ita pertinaciter perstarent, et cum maxime, etsi Στέφανος έπαρανόμει Αληθώς, δεχόμενος «ίς κοινωνίαν Stephaniis re ipsa contra canones agebat promiscue Αδιαφόρως’κάβε αίρεπκόν, δπερ ό Βαρώνιος rai άλλοι habendo in usu omnes haereticos ; id Baronius qui­ σοφοί τών Λατίνων άρνούνται, μόλον όπου όντως είχεν dem negat aliique docti viri ex I^itinis, sed profecto 'i) Rdidil Malthaeu· Panniku in I. cil. Societati*litiersri·· Conalantinopolitanae, i. X, P· |S-|iz Εκκικι eaûwn epiuolain codice Vaiopediao $M, ubi aliam notatur eam ad'queedam Conataniinum fuiane traauniMam a Nicolao1 cuna Bucuraatii vitam agerel. \ . . " (a)Kpb. IV, $. (>) Maani, Cmat.. i, p»c., « ... I : « a : ............ ---------------------------------- ----------------- --------------- -‘ili I' !'· ■ llSSibll! ' fej Çjteo* CdmtaBtinopolfaMM, 1755 a muas» iamsario ad talium. . ή AMtem. Ek (ria** νοαώτην taAAtarv ίγώ νομΚω «A «ita m na teMl At in hums modi negotio, ut ego Ισφαλαν dn0tapm, A aft rendχ A bi Λερός tum Hieronymus dum dicit, Cyprianum non conten­ νείχως, άλλ’ Αγωνιστικώς ίποίει τούτα, φερόμενος κατά tiose, sed certatorie ita se gessisse in oppugnandis τών tAts αίρετικών τών λεγομίνων κατά Φρυγίαν illius temporis haereticis Phrygiam incolentibus,Mar> . Μαρκιωνιστών, Ναυαηανών καί όμοίων, καί ό Αύγου- cionistis videlicet, Novatianis eorumque similibus, στίνος μαρτυρεί (a), δτι ό Κυπριανός διωρβώσατο Αν .tum Augustinus dum affirmât, Cyprianum, si ab inte-, τήν αύτού γνώμην, ώς ίδιδάχΑη ύιίό πληρεστάτης ήτοι gra, nimirum ab universali, synodo didicisset, sentenοίκουμενικής συνόδου ■ ό δί. ήτοι ό Χτίφανος, κατήν· tiam suam fuisse emendaturum ; alter vero, bempe τησε ε(ς τίλος δι * ίπαρσιν τής μίχρι τού νύν βρυλου- Stephanus, ad extrema pervenit, papicae illius monarμίνης παπικής μοναρχίας καί άναμαρτησίας, ή μάλλον b chiae et infallibilitatis huc usque decantatae arroganείπείν, ίωσφορικής ίπάρσεως, βχι μόνον δεχόμενος, tia Vel potius diabolica superbia elatus, non solum • καβώς ίπροείπα, Αδκιφόρως ε(ς κοινωνίαν κάβε αιρετικόν promiscuecommunicando.utmododixi.cumomnibus διά μόνης τής εύχεηκής ίπιβίσεως τών χειρών, ούκ haereticis post adhihiMha unam manuum deprecati- '■ Αναβάπταων ούς ίδει άναβαπτΕεσβαι, Αλλ * ίτι καί τούς vam impositionem, fis quos iterum baptizari oportuit σταλίντας αύτψ όπό τών 'Ασιανών καί ’Αφρικανών haudquaquam baptizatis, verum etiam-viros ab Asiaχάριν πρεσβείας ού μόνον άπίβαλε τής κοινωνίας. Αλλά tide et Africanis legationis causa ad se missos non' ‘καί αύτής Τής φιλοίενίας άπεστίρησεν. Απειλών Αφο- r tantum a communione-exclusit, sed ipso quoque hosρίσμόν Αλυτον, δστις αύτους ίενίσοι ή ε|ς οίκον Αγάγοι, pitio orbavit, excommunicationem minime dissolvenaut in ϊργον άληβώς ού μόνον Ασεβίς καί παράνομον, άλλά .dam ei: minitatus, qui illos hospites jadmitteret, —: domum suam reciperet, res sane non impia solum et άπάνβρωπον καί βηριψδες. , nefaria, sed inhumana atque fera. Quae cum ita sint, iam aggredior ad sententiam Τούτων ούτως ίχόντων, Λρχομαι ήδη τήν τελείωσιν τής γνώμης μου καί λύσιν τής σής Απορίας λίγων. δη meam explicandam difficultatemque tuam solven­ κατάτό ίμοί δοκοΟν ού δει ΑναβαπτίΖεσβαν τούς Λατί- dam ; et dico; Latinos, ut mihi quidem videtut, denuo Τνους, θείψ bi μόνον μύρψ χρίεσβαι μεΛ Τήν όμολογίαν non esse baptizaridos, sed divino tantum unguento τής όρθοδόίου πίστεως καί άβίτησιν τών παπικών inungendos, adieota rectae fidei professione demen­ παραφροσυνών. Μίαν τοιαύτην δόϊαν συνίστημι Ικ τε tiarumque papisticarum repudiatione. Talem vero . τής ΙερΑς γραφής, τής τών Αγίων οικουμενικών συνόδων sententiam probo cum sacris litteris, tum'sacrarum : synodorum oecumenicanim praescripto, tum argu­ άποφάσεως καί λόγου άναντιρρήτου. mento potentissimo. Φησίν ίν εύαγγελίοίς ό κύριος τοίς Ιεροϊς μαβή- ' ‘ Dominus in evangeliis sanctis discipulis dicit : Proταΐς (J) · Πορευβίντες μαβητεύσατε πάντα τά . fecli, docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine <0νη, βαπτίϊοντες αυτούς eiç τό δνρμα τού πα· ν Patris et Filii et Spiritus sancti. Quitunque igitur his τρός καί toû υΐοΰ καί τού Αγίου- πνεύματος. vçrbis, quibus formatur et constituitur sacramentum, Όσοι λοιπόν βαπτΚονται ίν τοϋτοις τοίς φήμασιν, Απερ baptizantutÇ profecto non sunt iterum baptizandi ; είσί τό ειδικόν καί συστατικόν τού μυστηρίου, ούκ atqui Latini hoc pacto baptizantur; quid est igitur, άναβαπτϋονται Αναμφιβόλως "οι bi Λατίνοι ούτω βαπ- ' cur illos denuo baptizari oporteat ? Atque haec qui­ τίΖονται" πώς δεί ούν αύτους ΑναβαπτίΖεσβαι Καί dem, ut breviter dicam, e scriptura. τούτα μίν ίκ τής γραφής ώς ίν συντόμψ. Oecumepicae autetasynodi, primam dico Nicaeae Al bi οικουμενικοί σύνοδοι, ή ίν Νικαίςι (φημί) πρώτη καί ή ίν Κωνσταντινουπόλει δευτίρα. όμοίως bi κάΐ ή et secundam Cohstantinopoli' coactam, similiter et ίν Άρελάτψ (αύτη bi μερική), ·ών τόν δρον ίδίίαΤο Arelatensis (haec autem partictflaris est), quarum πάσα ή ίκκλησία καί κρατεί μίχρι τού νύν, ώρισαν τό 6 t \ πολλοΰ ήκουσα είς τα ώδε μέ θλίψιν άμίτρον τής κ<φ- a UmariniuWtoribusquibusdamet imperitis(Hominibus, \ Μάς μου, άπό τ« υποκριτών καί Απαίδευτων, όπου qui opmaptur pro dignitate quam, uriplui >1 urnnum Deo ϊθαρρούν με τήν ά£ίαν, ήνπερ ώς έπί .+ό* πλείστον'λαμ- sinente, abstulerunt (ninia-..enim, a— per ostfim ingrediun­ . «άνουσι θεού παραχωρήσει (ού ^άρ (ι) εισέρχονται tur), opinantur, inquam, sapientianyic sancti Spiritus διά τής θύρας), θαρρούν, λέγω, νά τούς κοινωνήται numera* sibi simul accidisse, plané ignorantes, Spiri­ όμού και ή (τοφία καί αί τού Αγίου, πνεύματος δωρεαί, tum sanctum no» cuique suffragari, sed per omnes \ άγνοούντες, 6τι τό πνεύμα τό Αγιον ού πάντα μέν operari. Cum seme) lexica quaedam graeca didice­ χειροτονεί, διά πάντωχ δέ ένεργεϊ’ καί φθάνει νά ίμαθον runt, philosophos sollertissimos se esse et theologos μερικά λεΖείδια ίλληνικά, όέλουν νά «JYjXVκΜ^ιλόσοφοι integerrimos volunt. Ut auteur-^de illis moderatius Ικανοί και θεσλογοι Ακραιφνείς. ’AUOv μετριώτερον loquar, illutbapostoli in ebs transferam : Zcium Dei tfrrw Yrtpi αύτών, τούς Αποδίδω έκεϊνο, τού Αποστόλου habent, sed mon i» notitia ; nain ignorant^ Dei ότι (2' Ζήλον θεού ίχουσιν, άλλ’ού κατ’ έ’πί- iustitiam, et propriam iustitiam studentes constituere k --Ν^.γνωσιγ' άγνοούντίς γάρ τήν τού θίΟύ .δικαιο­ 'iustitiae Dei non fuerunt subiecti. Non erravit igitur σύνην', και τήν ιδίαν δικάιοσύνην Ζητούντες apostolus dicendo : Jmprobos homines et imfystdres j * στήναι, τή δικαιοσύνη τού θεού ούχ ύπετάγησαν. procedent quodam modo, in peius, tum seducentis' Δέν {σφάλλε* ούν ό «απόστολος λίγων (3ί, Ατι πονη­ altos, tum seducti ipsi, seducti vano privatae gloriae ' ροί Ανθρωποι καί γόητες προκόψουσιν είς τι έπί studio, seducentes vero simulatione, in quam tan- ■ τό x\îpoy πλανώντας και πλακωμένοι, πλανώμεν^,ι toperc invehitur Gluristufe et sacrum evangeljim. ' ύπό τής φιλαύτου κενυδοίίας καί πλανώντες δια τής Anabaptistae existimant, Latinos, quod tiim in re υποκρίσεως/τήν άποία τόβον στηλιτίύήΐ 6 Χριστός καί n dogmatica, veluti, ut ego' arbitro?,.m Spiritus sancti τό ιερόν εύαγγ{λιον. ίνΚ^άναβαπτισταί νομίΖουν, ότι processione, tui’n in ecclesiasticis institutis et antiquis . διατί έίέκλιναν εις πολλά Ùî^qa οί Λατίνοι καί κατά τό traditionibus in multas ineptias inciderint, bonis δόγμα, 6 τι λογής νομίΖω έγώ τδ τής έκπορεύσεως, καί rebus eum malis excidisse ; quod tamen vehim non <ίς τά Εκκλησιαστικά νόμιμα καί Αρχαίας παραδόσεις, est, nam ex Isaiac sententia ; Vae dicentibus dulce νά άπώλεσαν καί τά.καλά μετά τών κακών τούτο όμως amarum, et amarum dube. Quapropter si Deus, pro δέν είναι αληθινόν, έπειδή κατά τρν Ήσαΐαν (γ) Ούαί summa sua Mfttia.improbi cuiusque hominis virtutem οί λέγοντες τό γλυκύ πικρόν καί τό πικρόν sine praemio, saltem in hac vita, non relinquit, multo γλυκύ. ‘Όθεν άν ό θεός δέν άφίνη διά τήν άκραν του minu^gegenerationis gratiam per divini baptismi δικαιοσύνην άβράβεμ^σ^*’*τήν Αρετήν εις κάθε κακό- balneum denegare potest, Quando summae res in τροπον άνθρωπον, τουλάχιστον εις τήν παρούσαν Ζωήν, sacramenti illius natura positae non absunt. Illorum πολλω μάλλον δεν είναι δυνατόν νά άρνηθή τήν χάριν error, a quibus praeilicata est ac tenetur rebaptizatio, τής Αναγεννήσεως εις τό λουτρόν τού^είου βαπτίσ- inde praebetur (nisi alterum quemdam habeat profa­ ματος, συντρεχουσών τών ουσιωδών συστατικών τού num finem), quod I^atini a recta fide aberrarunt ; quod *1 μυστηρίου Εκείνου. Ή πλάνη {κείνων όπου έΕεφώνησαν quidem, etsi verum sit, tamen non impedit quominus καί δοίάίουσι τόν αναβαπτισμόν γενέσθαι (όταν δέν baptismus sanctus verusque habeatur, etiamsi videtur ίχη άλλο τι κοσμικόν τέλος) άπό τήν διάστασιν τών aliquatenus imperfectus, deficientibus tribus immer­ Λατίίωνγ* τής όρθοδόΕου πίστεως, δπερ, εί καί Αληθέ- sionibus pro eo'qui apud illos invaluit modo : Ego -σίίρον, 0<ως τούτο ούκ Αναιρεί τό βάπτισμα μή είναι te baptizo, non autem Baptizatur, et alia huiusmodi. ιίγΐφ/ και αληθές, όπερ δοκεί κατά τι Ατελές διά τής t Quemadmodum homo nascitur. aliquando sine mani­ έλλείψεως τών τριών καταδύσεων κατά τόν έπεισαχ-* bus pedibusve vel aliis corporis membris, aut vadem θέντα παρ’ Αύτοϊς τρόπον < Έγώ σί βαπτίΖω », Αντί consulto vel casu resecantur, neque tamen, dum vivit, τού « Βαπτίίεται», καί άλλα όττα’ καί καθώς ΐεννηθή desinit esse hominem, cum humanitatis elementa εΓς άνθοωπος μέ έλλειψιν χειρών καί ποδών ή άλλων possideat, nempe coquis, etsi non integrum, et ani μελών τού σώματος ή αύτά Αφαιρεθή Ξεπίτηδες καί mam rationalem : eodem modo res mihi videtur st' κατά συμβεβηκός, έως ού Ζή, ούχί διά τούτο δίν μένει habere in Latinorum baptismate. άνθρωπος, ώντας εις αυτόν τά συστατικά τής άνθρωπότητος, σώμα, εί καί Ατελές, καί ψυχή λογική, ούτω μοι νόει καί έν τω τών Λατίνων βαπτίσματι. Id quo melius intelligas, scire te oportet sacramenti Διά περισσοτίραν κατάληψιν πρέπει νά ήΕεύρης, ότι άλλα είναι τά ούσιώδη, Αναγκαία καί συστατικά τούτου huius alia quijlem esse essentialia, necessaria et con­ τού μυστηρίου, άλλα τά Μοντα, χρήσιμα καί ευπρεπή, stitutiva, alia vero opportuna, utilia et convenientia, καθψς τά όνομάΖουν οί ιερείς θεολόγοι, τό πρώτον ut dicuntur a sacris theblofcis. In priorem speciem περιέχοντας καί ταύτα τά πέντε αίτια · είς τό υλικόν, referuntur quinque haeXausae : materialis, quae e*t όπερ έστί τό φυσικόν ύδωρ· ειδικόν, όπου είναι το Είς aqua naturalis ; formalis, vide^cet : In nomine Patris τό όνομα τού πατρός καί τού υιού καί τού Αγίου et Filii et Spiritus sancti ; efficiens, quae est ipse πνεύματος· ποιητικόν, όπου είναι αύτός ό θεός Ô Deus qui operatur omnia tn omnibus secundum Pauli ένεργών τά πάντα έν πάσι κατά τήν διδασκαλίαν τού doctrinam ; finalis, quae est div'nae gratiae acceptio Παύλου - τελικόν, όπου είναι ή λήψις τής θείας χάριτος Ρ ad remittendum originale peccatum, ac demum in διά τήν άφεσιν τού προγονικού πταίσματος, καί είς τό strumentalis, quae est sacerdos, vel etiam si opus όργάνικόν, όπου είναι ό ίερεύς ή είς καιρόν Ανάγκης fuerit, laicus. HaeMtd fidem pertinent ; si defuerint, καί λαϊκός. Ταύτα άνήκουν είς τήν πίστιν- χωρίς τούτων non potest esse sacramentalis baptismus. Utilia vero, ού δύναται είναι μυστηριώδες βάπτισμα. Τά δέ χρήσιμα, opportuna et convenientia illa sunt omnia, quae ab δέοντα καί εύπρεπή είναι όλα έκείνα, όπου διατάττει ή ecclesia praescribqptur, quibus deficientibus hihil έκκλησία, ών άνευ ούδέν Ζημιούται τό μυστήριον, όντας detrimenti capit sacramentum, cum rituales et eccle­ ούτοι νόμιμοι έ>κλησιαστικοί τρώτοι καί διορισμοί τού siastici sint modi ac rationes baptismi; sin aliter, non μυστηρίου. Είς άλλον τρόπον, {μέλλον είναι Αβάπτιστοι baptizati fuissent quotquot apostolorum aliorumque όσοι είς τόν καιρόν τών Αποστόλων καί άλλων Αγίων sanctorum temporibus baptixati sunt, cum propter έβαπτίσθησαν, όπου διά τό πλήθος καί άλλας περιστήρ hominum multitudinem aliaque discrimina deficere σεις ούκ είχον καιρόν ποιεϊν τό βάπτισμα κατά τούς νύν tempus ad conferendum baptisma iis môdis qui nunc διορισθέντας τρόπους, όπερ ού μόνον τολμηρόν, αλλά praescripti sunt, quae sententia non temeraria solum, καί Ασεβές. Σφάλλουν αληθινά οί Λατίνοι είς τόν τρόπον sed ct impia. Errant profecto Latini in baptizandi (I) (i) (3) {4) |755 augusti 9 , . 1 Novi quae ecclesiae acciderint scandala, ac demi­ "Εγνων τά Επιγινόμινα σκάνδαλα τή Εκκλησία και {θαύμασα πώς οΙ τόπον Επ{χονχς Χριστού, τό άλας τής ratas sum quod Christi vicarii,' sal terrae atque lux γης καί φώς τού κόσμου, κρίνβνται ύπό του κοινού tmindi, a plebeis hominibus indicantur, et quidam λαού, οί κριταί άλλων όρισθΕντίς, κα) τό δή χωριστόν indices aliorum instituti ; quodque pessimum est, ab Οπό τών άσιβών καί Εθνικών, καί τούτα πίρί μυστη­ impiis et paganis, idque cum de sacramentis agatur. ρίων. Βαβαί · δράμα γίγόναμιν Αληθώς καί μυκτηρισμός Papae ! fabujp et subsannatio profecto ' facti sumus τοϊς Εχθροϊς, ώς μηδέ τά τής πίστιως ήμών ίίδότις, jpud inimicos, ut qui vel res lidei nostrae compertas άλλ Εν σκυτιι διαποριυόμίνοι · διά τούτο κρίνο πάντας non habeamus sed in tenebris peregrinemur. Qua­ τούς αίτιους, θίός. Τά τοιαύτα Λίΐ ΕίίτάΖίσθαι ύπ*ό propter omnermtjpentes indicabit Deus. Haec ab συνόδου άρχιίρέων, καί σοφών- άνδρών καί μάλιστα episcoporum doctoruinque virorum ie-praesertim τών άγιωτάτων πατριαρχών μιτά άγόπ^^καί προσ- k sanctissimarum patriarcharum synodo summo amore ιιίχής, καί ού μ«τά σκανδάλων καί τοσούτων ταραχών. B ac precibus adhibitis perpendenda fuerunt, non inter scandala tantosque tumultus. . Ή άκρίβίΐα, τέκνον, τού μυστηρίου Ζητίϊ νά γίνηται Accurata saetÿmenti ratio, fili, exigit, ut tribue iv τρισί καταδύσίσι κατά τήν τών κανόνων καί τών immersionibus fiat, secundum canonum patrumque πατέρων διδασκαλίαν καί τήν Εκκλησιαστικήν παρά- doctrinam atque ecclesiasticam traditionem, quam δοσιν, ήν φυλάττίΐ άκαινοτόμητον ή καθ’ ήά^ς άγια τόύ immutabilem servat^qostra sancta orientaliset apos­ Χριστού ανατολική καί άποστολική Εκκλησία, κΛί τό tolica Christi ecclesia ; quin etiam ipso, nomine όνομα αύτό ψανιρώνιι τήν Τίλττήν ' βάπτισμα γάρ demonstratur ritus : nam qerbo baptismatissignificari ν σημαίνίΐ τό βύθισμα καί βούτημα, μάλιστα καί Εκ τού immersionem ac submersionem, praecipue ex evan­ ίύαγγίλίαυ τούτο δήλον καί τυφλώ, ô δή λέγεται · gelic apparet quidem, ut aiunt, etiam caeco, fit ί ύθέως γάρ, φησίν (a), άναβαίνώνάπότοΰ.υδατος' statim. inquit, asc< aiens /esus ex aqua ; atqui ascen­ ό ’Ιησούς, τό άνα'βαΐνον προδηλούν τό καταβαϊνον' dere implicatur cum descendere ; descenderat enim κατΕβη γάρ καί οΓον έχώθη Εν τοϊς ύδασι, καί διά τούτο et tjuasi demersus fuerat in aquis, atque ideo ascendit. άνέβη. Καί κατάδυσις μάλιστα χρίκύδης, ώς τόν θάνατον Et immersio maxime necessaria, ut quae mortem σημαίνουσα, ό καί απόστολος λέγτι «Όσοι ίίς Χρι­ significet, quod et apostolus dicit : (Juicunque in στόν Εβαπτίσθητί ίίς τόν θάνατον αύτού Εβαπ- Christum baptizati estis, in mortem eius ba/tizati τίσθητί ·< 3 >· 'Όθίν χρίών τό μυστήριον βάπτισμα estis. Quapropter sacramentum immersionem oportet ίΐναι καί ού ράνιισμα κατά τούς πάντα καινοτομήσαντας esse, non aspersionem, ut apud laitinos qui omnia Λατίνους. Καί τούτο Ζητούσα ή άκρίβιια, ό παναγιώ- immutarunt. Id cum postulet veritas, sanctissimus τατός πατριάρχης καλώς λΕγίΐ, Εάν μόνον Ζητώμίν τά t patriarcha recte loquitur, si veritatis rationem tantum 'τής άκριβίίας. "Οταν δί τά τής οικονομίας πολλών Ενίκα exposcimus. Sin autem, multis de causis, temperantiae τηρούμίν, όπιρ καί Εθος τή Εκκλησία, ώς δήλον Εν ταίς rationem custodimus pro more etiam in ecclesia έκκλησιαστικαϊς ίστορίαις, καλώς λέγουσι καί οι άρχίί- recepto, ut liquet ex libris ecclesiae historicis, recte ρίΐς, φυλάττοντις Εκίϊνο, όπού τοσοΰτοι πατριάρχαι, loquuntur et episcopi, illud servantes quod tot pa­ άρχίίρίΐς καί διδάσκαλοι Εκ τού σχίσματος μέχρι τού triarchae et episcopi et doctores a schismate incepto νύν οίκονομικώς Ετήρησαν, καί δΕν Επρίπίν ώς Φράγκοι ad hanc diem accommodate tenuerunt, neque ut τάχα νά διαβάλλωνται · διατί άνάγκη καί οί πρό ήμών commenticii Franci insimulandi fuerunt ; secus omnes πάντις, olov ΝίΚτάριος, Δοσίθίος Ίίροσολύμων σοφώ- etiam qui ante nos fuerunt, ut Nect.irius, Dositheus, τατος πατριάρχης, Μίλέτιος ό Πηγάς καί Γίράσιμος οί sppientissimus Hierosolymorum patriarcha, Meletius τής ’ΑλίΕανδριίας, οί καί κατά Λατίνων πολλά συγ- Pegas et Gerasimus Alexandrini, qui et multa ad­ γράιραντίς, ό Κορέσιος Γιώργιος, ό μέγας νοΰς καί versus Latinos scripserunt, Georgius Çoresius, excel­ λατινική όντως μάστιΕ, Μακάριος, Αγάπιος καί Γίρά- lens illud ingenium atque Latinorum sane flagellum, σιμος, οί άίίμνηστοι ήμών διδάσκαλοι καί άσπονδοι Macarius, Agapius et Gerasimus, nostri aeternae Εχθροί τών Λατίνων, όλοι τούτοι λοιπόν ώς Λατινό- memoriae magistri Latinorumque constantes inimici, φρονίφ διαβληθήσονται. "Απαγι, άπαγί τής βλασφημίας omnes, inquam, isti quod Latinorum partibus far eant καί άτοπίας- καί τούτο διατί; ότι Εφύλαττον τήν οικονο­ omnino criminandi forent. Apage, apage istas b me μικήν τής Εκκλησίας παράδοσιν, ήν καί νύν οί άρχίίρίϊς blasphemias et ineptias ! Idque cur ? Quia servarunt φυλάττουσιν καί διδάσκαλοι, μή θΕλοντίς φανήναι οίονίί latiorem ecclesiae traditionem, quam adhuc episcopi διορθωταί τής Εκκλησίας, ώς σφαλλομΕνης τυχόν, ήτις tenent et magistri, ut qui videri non studeant tanquam στύλη ιϊη τής άληθΐίας καί Εδραίωμα(4). Χρτίας correctores ecclesiae, quasi errasset columna illa ac μάλιστα καλούσης, καί ίίς ήμάς πολλά βρΕφη κανδηλο- stabilimentum veritatis aeo magis quod, necessitatis βαπτίΖονται, καί ώς σημίΐοΐ Νικηφόρος ό Ξανθόπουλος causa, multi parvuli vel apud nos oleo baptizantur. Επί τής Εκκλησιαστικής του Ιστορίας ($), ότι άσθίνίίας Illud etiam Nicephorus Xanthopulus in Ecclesiastica καταλαβούσης Εν Ερήμιρ τόΛιρ, χώματι Εβαπτίσθη τις sua historia refert, quod horno quidam morbo in διά τήν τού ΰδατος παντίλη στέρησιν καί άνίρρώσθη deserto loco correptus, cum aqua omnino deficeret, ίύθΰς θϊία χάριτι. Καί βρΕφος τι Εν ταίς ήμΕραις ήμών, arena baptizatus est ac statim divino munere conva­ ώς νικρόν σχιδόν δν καί δσον μόνον ΕμπνΕον, τών luit. Nostra quoque aetate infans quidam cum, paene γο»ίων θρηνούντων διά τό ίΐναι άβάπτιστον, παριών mortuus, vix tenuissimum duceret spiritum, parenτις ίίρίύς, ύήμτι πλήσας τήν δίΕιάν καί τό ΕύλογημΕνη tesque cum nondum baptizatum ingemiscerent, sacer(1) Edita a Maiibaeo Paranika, t. cil., p. j6-8. Alterum eius­ dem eser.iplar eiMal in codice Valopedmo 588. (1) Marc. 1, l". ( j) Rom V, i ; liai III, 27. (4) ITim III. 15(5) Migne. P.Ur. grMca. CX1.V, 974 ; Nicephorus a Moscho descnpsit qui prunus fabulam narrasse videtur. Cf. Migne, Paît. Paaca. LXXXV1I, 3046. . ■ «e . . ■ - ' ^ynodi. ConsUptinopolitapae,'375$ » t ■. έ ■ · ■ «nuarici ad iuliuta. 6ja ή βασιλεία είπών, έπήγαγε τό ^άτίΙΛαι ό δού/οςΛ dosHpm oècurrens manum aqua complevit, cumque τού θεού, τρις βαντώας, καί μετ’ όΜγον άνέίησε τό dixiaset : ΛαφίύΛ* Kegwum, illud subiunjit : Bafrώς,τεθνη«ός<οτιΙόμ*νον βρέφος διά τής θείας χάριτος tizaiur servit ZWftenabluendo, ac paulo po«t divino τού >■ ■ sacramenti munere qài mortuus habebatur infans *d τού μνετηΜον. μυστηρίου. vitamrediit. ' r At enim, dicet aliquis, haec necessitatis causa fact* ’Αλλά ταϋτα μέν «Ικοι τις διά τήν Ανάγκην γίγνεσθαι’ τά τών Λατίνων δέ δοκεϊ διά περιφρόνησιν τελεΐσθαι sunt; Ixitinorum vero agendi ratio fieri vitietur ex τής έκκλησιαστικής μεταδόσειμς, έπεί βαντίΣουν άπαντα traditionis etxlesiasticae despicientia, ύψη infantes ■ έκεΐνοι τά βρέφη. Άγκαλά οί. έν Ίσπανίμ πάντες ,βαπτί- Omnes’ ab illis abluentur. Verumtamen omnes His­ Σονται ιώς ήμείς, καθάπερ ήκουσα καί ήρώτήσά διά pani more nostro baptizantur, ut accepi a Nicolao τούτο τόν «ν οίδα χαεΣή Νικόλαον, ι^ς έκείσε δια- peregrino,· viro mihi noto, qui a me ea de re interro­ τρίψαντα, είπέ μοι Αληθώς, δτι έν κολυμβήθρςί .βαπτί- gatus, ut qui. illiq esset commoratus, respondit eoe ’ Ζονται, καί είδε τούτο όφθαλμοφανώς. Καί οΐ ’Αρμένιοι reipsa in piscina baptizari, idque se suis oculis vidisse. δέ ουτω βαπτίίονται, ώς έμαθον, έν τρισϊ καταδύσεσιν. Armeni quoque, -ut audivi, tribus immersionibus bapΆλλά καί περί τών βίαβαπτιίομένων Αγαρηνών παίδων 'tizantur. Quin immo Agarcnorum infantes, qui a saπαρ ιερέων, ίtvv* ’να μι] μή ρριωμιονιτ, βρωμωσιν, '*'* ώς ό ■Ματθαίος Βλάcerdotibus vi coactis baptizantur, • ivaÿs ’ ιςμςιυν, -» «e— — , . ne male pleant, -ι » ut a στυρις σημειοί ( ι)„έάν χρΐστιανίσωσι τούτα είς ήλϊκίαν Matthaqp Ulastare notatur, si christiani fiant cum a# έλθόντα, έλθυντα, άναβαπτίίονται πάλιν, καί ούδέν ούδΐν ωφελεί τό τά maturam aetàtfem pervenerint, iterunf beotizantur, πρώτον βάπτισμα, ώς διά τό μή βρωμάν τελεσθέν δυνα- nec quicquam eis prodest primus baptismus atpote ad στείμ καί μή διά Τήν πίστ,ιν. "Ορα τούτα εις τό τού H arcendu.ni foétorem per vim collatus, nontautem ex Βλαστάρεως νόμιμον. ’Εάν τά τής Ακρίβειας ίητήσωμεν, fide Haec vide in iuridico Blastaris ojiyre. Si recta χρεία βαπτίίειν καί Λουθηροκαλβίνους, διά τό μή έχειν disciplina custodiatur, CetLuthèrocahlnistas baptizari ίερωσύνην, έπεί τοίς ίερεύσιν έδόθη τό βαπτίίειν, καί oportet, cum sacerdotibus data sit baptizandi facultas, τούς χειροτονουμένους έχειν ώς καθηρημένους κατά ipsi vero sacerdotium non habeant, atque ordinatos τούς κανόνας καί τούς διά κοσμικών άρχόντων έπισκο- reputent quasi depositos secu,ndum canones, et eorum πεύσαντας. καί όσα τοιαύτα. "Οθεν καί ό, Αείμνηστος episcopi a principibus saecularibus creentur, et alja Μακάριος έν τοίς περί Μυστηρίων θέμασι καί έν τισι huiiismodi. I nde et Macarius, vir ille aeternae me­ κατά Λατίνων.λόγοις <ζ) στέρ.γει τό βάπτισμα Λατίνων moriae in suis de sacramenti* disputationibus et in διά τήν οικονομίαν καί έρωτηθείς. παρά τού νυν άγιου quibusdam in Latinas orationibus, laitinorum baptis­ ’Αντιόχειας, άναχειροτονήσαι ίητούντός τινα ιερέα Μα- mum, temperantiae causa, ratum habet ; atque ab ρωνίτην, άπεκρίνατο διά τού κυρίου Ιακώβου, ότι χρεία hodierno patriarcha Antiocheno, qui ut sacerdos quidam Maronita iterum ordinaretur flagitabat, inter­ έστί κρατείν τό τής έκκλησίας έν τοίς τριούτοις. rogatus, per dominum lacobum respondit, omnino servandam esse in eiusniodi rebus ecclesiae consue­ tudinem. At vero, dic mihi, quorsum ista i Namque ’Αλλά τί χρεία, είπέ μοι, τούτο ; δτι Λατίνος ούδείς ’ όρθοδοΕεί, of δέ ήμέτεροι λατινοφονούσι καβ’ έκάστην -ex Latinis ne ullus quidem fit orthodoxus, nostri σχεδόν, μάλιστα οΐ τών τριών πατριαρχών Άραβες. Τά Vi ro feri' quotidie ad Latinos trtihseunt, atque iinpriτοιαΰτα σκάνδαλα ούτε τοίς έν 'Ρωσσίμ Ισως άνεκτά, <’ mis trium patriarchatuum .Aralies. Scandala huius'καί καλόν ήν ή οικονομία. Έπεί δέ τά πράγματα είς j modi maiora forte quam ut vel a Russis tolerari σχίσμα μέγα έφερον τήν Εκκλησίαν, συνόδου χρεία/ possint, et satius fuit temperantia uti. Nunc autem ύπερτελούς τά περί τούτου όρίσασθαι έν άληθείμ μετά cum negotia in magnum dissidium traxerint eccle­ προσευχών καί δεήσεων, καί παρείναι μέν τούς πα- siam, integra synodo opus est ad rem definiendam ex τριάρχας ή τοποτηρητάς τούτων, Αρχιερείς τε έγκριτους vero atque adhibitis precationibus obsecrationibus­ καί άνδρας λογίους καί έναρέτους καί τινας έκ τών que, et praesentibus quidem patriarchis aut eorundem Αρχόντων καί ήουφετίων, ότι είς μέγα κακόν χωρήσει vicariis, episcopis praestantissimis, viris doctrina ac τά πράγματά, έάν μή διόρθωσιν τοιαύτην λάβωσι, ήν 'virtute praeditis et nonnullis ex primatibus et colle­ έδει ουτω ποιήσαι έ£ Αρχής τόν πατριάρχην, καί μή giis ; namque haec omnia pessimos exitus habebunt, έΕορίίειν, ύβριΐειν καί καθείργειν διά τούτο τους φυλάσ­ nisi eo remedio corrigantur, quod patriarcha inde a σοντας τό έπικρατήσαν τή έκκλησίμ έθος. Άλλα καί οί principio adhibere debuit, non autem qui consuetudi­ αρχιερείς κάν ύποθετέον καί τού θρόνου καταβιβάσωσι nem in ecclesia vigentem servabant, hos, ea de causa, τόν πατριάρχην, οϋχ ήσυχάσει τό στασιάσαν πλήθος e civitate expellere, conviciis consectari, in carcerem είμή διά συνόδου μεγάλης,.παρ’ ής γενέσθω τόμος καί coniicere. Verum ut episcopi patriarcham de sede τεθήτω αύθις τή άγίφ Εύφημίμ καί διά δεήσεων Ισως detrahant, tamen commota turba non conquiescet, άποδειχθείη ώς καί άλλοτε τό κρείττον. Διά Τήν Ακρί­ nisi conveniat magna synodus, per quam libellus fiat βειαν έγένετο έν 'Ρώμη τό τού Νανότου καί ίν ΑΙγύπτψ qui sanctae Euphemiae rursus imponatur, atque adσχίσμα μεταΕύ Πέτρου τού ΆλεΕανδρείας καί τού Μελε- hibita prece, quod optimum est, id ut olim forte τίου, καί έν Άντιοχείμ αύθις τά τού μεγάλου Μελετίου D comprobabitur (1). Ex nimia severitate Novatiani καί Εύσταθιανών έπί χρόνοις πολλοίς διαρκέσαντα. schisma Romae ortum est ; alia vero orta in Aegypto . "Οθεν καί τά νΰν έν Κωνστανγινουπόλει είμή ταχείαν inter Petrum Alexandrinum et Meletium, et Antio­ λάβωσι τήν διόρθωσιν, είς μέγα σχίσμα καταντήσουσι. chiae eadem ratione inter Meletium magnum et καί πάντες οί αίτιοι τού σκανδάλου άποδώσουσι λόγον Eustathium, quae per multos quidem annos manse­ έν ήμέρα κρίσεως. runt. Quapropter quae modo apud Constantinopolim acta sunt, nisi cito corrigantur, in grave dissidium cadent, onmesque nocentes scandali rationem reddent in die iudicii. * Ταύτα iv βίμ, καί συμβουλεύω σοι μηδέν άλλο λέγειν, Haec scripsi raptim, atque tibi, suadeo ne quicquam είμή δτι χρεία μεγάλης συνόδου τά περί τούτου όρίσα- aliud dicas, nisi quod magna synodo opus sit ad rem σθαι. 'Ημείς προλαβόντως καί σοί καί τψ άγίψ Πτολε- definiendam. Ego vero tum, tjbi tum episcopo Ptole(1) B, J ; Migse, Pefr.grtttet CXUV, noS. (2) Nacariui Patmiu· hierodiacpuua, die 17 iaouarii >737 vita functus, cuius exstant 52 orationes eo magia a Graecis decantatae quod Latinos plerumque insectantur. Editae suat sub titulo : Ευαγγελική ZdXtnyi, primum quidem Venetus anno 1734, deinde Lipeiae a. 175S et 1765, denique Athenis s. iS6s ( i ) Dicitur t. Euphemi· confeMionem fidei m concilio Chilcedoaenai miraculo confirmasse, de quo cf. Ati» upttmirù, v, 257 aq. .Synodi Conspmtinopolitanaest 1755 a mens τούτιρ Εαυχώμεθα,' δτι ΕσμΕν nedum falsas eorum opiniones ; in eo glorior, quod γνήσια τέκνα τή^· Εκκλησίας τής Ανατολικής. Tà περί legitimus sim orientalis ecclesiae filius. Quae ad μυστηρίων, τΕκνον, Εδει ώς μυστήρια παρά πνευματτμ- sacramenta spectant, fili, perpendi debuerunt uti res , φόρων Ανδρών ΕΕετάίεσθαι, ούχί παρά τών τυχόντων sacrae a viris spiritu afflatis, non autem a quibuslibet, impiis. Pppae ! quae ineptia ! quis res nostras καί Ασεβών μάλιστα. ΒαβαΙ τής Ατοπίας· καί τ(ς μή nedum ... —\λαύση -ίά καθ’ ήμάς ούτως Ελειγνά ; Μάρτυς- θεός δτι B'tam miserandas non conqueratur ? Deum testor, me οϋδί φαγείν ούδΕ ύπνώττειν ήδυνήθην ώς πρότερον τά ubi haec audivi, nec comedere nec dormire sic potuisse τοιαύτα μαθών, άλλ” ούδΕ πρΑ'σεάΕασβαι σχεδόν·· ούτως ut antea', immo nihil fere deprecari. Adeo perturbatus Εταράχήήν. ούτως Ελυπήθην, ώστε δακρύων καί ταύτα, sum «·■"' et -t affectus, □««-»..« ut »t haec b·».».· flebiliter senserim scripserim tui gra­ Εγραψα σήν χάριν. ΕΓθε δέ ό τής ειρήνης άρχηγός καί tia. Utinam pacis auctu et arbiter Deus summam είρηνάρχης θεός ειρήνην βαθεΐαν τή άγίγι αύτοδ χαρή- , pacem sanctae suae largiatur ecclesiae, occulto prae­ σηται Εκκλησίρ, άοράτψ Επιστασίρ ΕπιτάΕας πάσιν sidio cuique imperans pacem, ut olim mari concitato ιίρήνην, ώς πο\τ< τή θαλάττη ταραττομένι) τήν ήσυχίαν. tranquillitatem. Res adeo turbatae sunt, ut nulla Ός τά πράγματα Εταράχθησαν, ούδεμία διόρθωσις Ανα­ salus, mea quidem aliorumque sententia, rideatur, φαίνεται γνώμη Εμού τι καί Αλλου. πλήν ΰπερτελούς praeter synodum integerrimam, ut summatim con­ συνόδου, ώς συμπεραίνω, Επεί διεσπάρησαν πανταχοΟ nectam quaedisiecta quocunque fuerunt.Christophori τά τοιαύτα. Τό του Χρτστοφόρου βιβλιάριου ούκ είδον, opusculum non vidi, ac vix quidem de eo quicquam μόλις δέ άκήκοαίήδη · άλλ’ ώς δοκεί, είς τά τής Ακρίβειας audiri ; sed, ut ridetur, accuratiori rationi innititur. Επιστηρίίεται ' άλλ' ή Εκκλησία, ώς Μακεδονιανών καί At ecclesia, quemadmodum Macedoniorum ArianoΆρειανών άπεδΕχετο βάπτισμα καί τών άλλων αιρετικών, rumque probaverat baptisma necnon aliorum haere­ οΰς ό τής δευτΕ||>ας οικουμενικής συνόδου διαλαμβάνει ticorum, qui secundae oecumenicae synodi canone κανών, πλήν τών συναλοιφήν ή διαίρεσιν δογματιϊόντων referuntur, iis exclusis'haereticis qui in sancta Trini­ Επί τής Αγίας τριάδας αίρετικών, καί άλλα τοιαύτα πολλά tate coniunctionem quandam aut separationem tene­ οικονομούσα ήν ή Εκκλησία, ώσπερ ψκονόμει καί τό rent, eodem modo Latinorum quoque baptismum huc τών Λατίνων βάπτισμα μέχρι τού νύν. Χρεία διορθώ-( usque ratum habuit. Correctione opus est a synodo σεως διά συνόδου προσμαρτυρούσης Εν προσευχαΐς καί sancienda cum precibus et ieiuniis, non autem per νηστείαις. καί μή διά βίας όχλοκρατίας « καί Εθνικής vim ab ipfima plebe inter civilem perturbationem ; διαστάσεως ' ού χάρ Ιδια ταύτα τής Εκκλησίας, ούδΕ propria enim haec non sunt ecclesiae neque legitimo­ τών γνησίων τούτης προστατών τών < ειρήνη πάσι » rum eiusdem antistitum, qui illud Pax omnibus dicti­ συνεχώς Επιλεγόντών. Ταύτα Εν fliq διά τό κομιεττού tare solent. Haec quidem festinanter, propter subitam oro ut mihi rescri­ αίφνίδιον κίνημα'καί Ερρωσο Επευχόμενος, σημείωνε! tabellarii profectionem ; vale. bas si quid memorandum acciderit. τι Ακοής ΑΕιον. αψν€ζ, αυγούίΓτού θ'. MDCCLV, augusti 29. {1 ) Videtur legendum : <1 Μ ή vel d ή. (i) In prolegiimcbis ad cilalum Macarii ορικ, quod Ephrein propriis curis ac sumptibus primus edidit : ad cuius l alc-em etiam adiecito rationem contra Laiinos dt' immaculato beatae Vtrgtms confeplu. •SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA . in qua rebus Magnae Etxlesiae regendis laicorum collegium praeficitur 1755 mense septembn. Ex AthanasiiComneni Hypsilantis, historici coaevi, testimonio, deprehendiitur Cyrillum patriarcham, post exactos sacrae synodi antistites, Επιτροπήντοΰ Κοινού seu Communitatis collegium instituisse, ex amplio­ ribus civitatis hominibus conflatum, qui rem prae­ sertim nummariam Magnae (ut aiunt) Ecclesiae administrarent. Cf. ΤΑ μετά τήν Αλωσιν, in-8·, (Constantinopoli, 1872), p. 370. Quo vero tempore id factum sit, Hysilantes pro more suo non accurate definit. At, in vetustioribus aerarii codicibus, procura­ torum clericorum mentio fit ad annum usque MDCCLV, ac postea sola laicorum nomina per unum alterumve annum occurrunt ; ex quo pronum est colligere laicorum Επιτροπήν illam eodem anno, mense, ut videtur, septembri, fuisse constitutam. Cf. Εκκλησιαστική 'Αλήθεια, t. X (1890), p. 157. Acta quidem, quibus creata est, non omnino perierunt. Exstat enim in codice 11 τού Ελληνικού φιλολογικού συλλόγου apud Peram Constantiiiopolis ilociimentuni eiusdem generis a Seraphim patriarcha, anno 1757, editum, in cuius margine haec adscripts sunt : 'Επι­ τροπικόν γράμμα τών Αρχιερέων καί τών ήουφετίων. Αντιγραφήν Εκ τού πρωτοτύπου ' αί δΕ Εν τφ περιθωρίψ προσθήκαι προσετΕθησαν ύστερον, παρεκβληθεϊσαι Εκ τού κώδικος τού διδασκάλου Κριτίου, ΕΕ ΕτΕρου προεκδοθΕντος Επί Κυρίλλου, ών τά Επόμενα Εκ τού Αστερίσκου μΕχρι τΕλους δρα είς τάς Εν τφ τΕλει τού τετραδίου σελίδάς. Primum illud Επιτροπικόν γράμμα ex eodem κοάίβ exscriptum, fol. 134 et 139"-41, in lucem hic proferimus, neglectis lectionibus quibusdam varian­ tibus editionis Gédeonianae, in ‘Εκκλησιαστική 'Αληeilçut. IV (1884), p.'a8a-4, quae non ex ipso Critiano codice, sed ex editoris inconsiderantia promanasse videntur. . V .635 ’Λ*' ç ν,ΓΓ Χ « ’ ' ’rk'k'* . ' ,v’r'TÎ'A·'"γ· · ' · ' » ■ · : ■'·'■''* V ■- Synodus Constantinopolitana, 1755 mense septembri. , .43·^ θαλλάττη μίν εικότως Ô παρών άπεικάΣεται βίος, Art A lura quidem mariprhesens comparari solet vita, iit mutationibus obiecta modo tranquillitate δή άγχιρτρόφοις μεταβολαΐς ύποκείμενος καί νυν μέν quae subitis ...................... ' ; γαλήνη ήρέμά προσμειδιώ^ καί νήνεμέ έπιτέρπων τούς leniter arrideat nautasque serenitate oblectetur, modo . πλέοντας, άλλοτε b’ αύ κυμάτων έπαναστάσεσι καί έπι- vero fldctuum concitationibus rerumque adveSsantm (. δρομαΐς περιστάσεων έναντίων έπαντλούμενός τε καί ictibus perfundatur et obruatur ; qui autem in ea κατακλύζόμενος ’ ol bi Ίν αύτψ «Λμπλέοντες καί τό τής vehuntur exiguunique vivendi conficiunt curriculum, έπικήβΡυ Ζωής διανύοντες στάδιον, έως μέν ii ούριας quamdiu vento secundo navigant nesquoillis prospere έστίν αύτοίς ό πλούς καί κατά βουν τά πράγματα cedunh* rectori .moderanti acquiescentes, a quo felici φέρεται, έφησυχάΣοντες τή τού κυβερνήτου πηδαλιούχος ac prospero adhibito flatu navis tuto impunqque ούρίψ ri καί πομπίμψ χρωμένου τψ πνεύματι, Ασφαλώς gubernatur et nautae vectbresque iucunde traducun- , τε καί άκινδύνως τόν πλοΰν διίθύνοντος ναύτας τε καί tur, illi otiosius vivunt et quiete (ruuntur, perturba­ tionis expertes àc tempestatis; cum aitem, concitata έπ|βάτας ένθύμως ςρμπαραπέμποντος,Απραγμονέστερον Ji' διάγουσι καί ήσυχίας1 ίπαηρλαύουσι, ταραχής καί Ζάλης reepente procella,venti adversissimi confestim saev len­ άπηλλαγμένοι · έπειδάν δί κλειδών καταλάβη Αθρόον καί tes et ex omni parte reflantes navem cum ipsis homi­ - Ανέμων άντίπνοια λάβρως κάταιγιΖόντων καί πανταχό- nibus videntur submersuri, tum vero tum. non iam θεν συρρηγνυμένων καί αύτανδρον τό πλοίον καταδύσαι otiantur nec inertes quieto animo desident, sed curis έπαπειλοόντων, τότε δή τότε ούκ έτι άπράγμονές είσιν magnis.-sollicitudinibusque occupati, industrii effi­ οϋδ' Αβερίμνως καθίζονται καί ήσυχίαν ά*τουσκ φρον­ ciuntur'ac strenui, et suscepto a'quoque opere sibi τίδων δί μάλλον καί Αγώνων Λναπλησθέντες, ενεργοί commisso, uno animo dimicant, communem salutem καί δραστήριοι γίνονται καί τού έπιβάλλοντος έργου B communi studio certarim procurantes ; ubi enim operi έπιλαβόμενος έκαστος όμοψύχως συναγωνίζονται, τήν conficiendo plurimorum sirorum opera exigitur, ibi’ κοινήν σωτηρίαν κΛνή καί έφαμίλλψ σπουδή πραγμα- _jplurijni contendant oportet, singuli virtutis cuiusqud τευόμενοι ' όπου γάρ πλειόνων Ανδρών έπιδεϊται τδ rçpellendi —~·»-—ι· vires —· una ··"■ collaturi, --.>ιι.„..,.....quo.pacto .. ....... simul.prohi ι ­ * έργον τής βοήθειας, άνάγκη. καί πλείονας συνδεδραμη- beant devitèntque imtninem^pericuiuni. κίναι καί συνεισενεγκείν όμού πάντας .τάς τής σφών Αντιληπτικής δυνΑμεως ένεργείας καί τψ τρόπψ τούτψ κοινή Απώσασθαι καί διεκφυγεΐν_τόν Απειλούμενον κίνδυνον. Cuni igitur et communi ipsi omnium orthodoxorum Επειδή τοιγαρούν καί τή κοινή μητρί πάντων τών όρθοδόΕων μεγάλη τού Χριστού έκκλησίρ, τή παγκοσμίψ matri, magnae Christi ecclesiae, universali illi navi όλκάδι καί τυπική κιβωτψ τού γεολίκτου λαού -καί et figuratae populi rtuper delecti christianaeque uni­ cuius ope non solum a peccati χριστωνύμου πληρώματος, δι’ ής ού μόνον σψΖόμεθα versitatis arcae, άκλύστω^ άπό του τής άμαρτίας κατακλυσμού, άλλά diluvio sedate liberamur, verum etiam, recto traieetu καί διαπεραιούμενοι εύθυβόλως οί εύσεβεΐς τού Χριστού traducto, ilum pie Christum colimus, ad tranquillum λατρευτοί πρός τον εύδιον καί άκύμαντον λιμένα τής quietumque caelestis regnp portum, bonis adhibitis nostris Vnsce τών ουρανών βασιλείας διά τών Αγαθών έργων Ακιν- operibus, sine periculo appellimus, δύνως έγκαθορμιΖόμεθα, ίν γε τοϊς παρούσι καιροϊς, κρί- temporibus, pro iudiciis soli Deo notis, saeva incu­ μασιν οίς μόνος οίδε θεός, κλάδων ένέσκηψε σφοδρώς buerit tempestas, adversis reflantibus ventis ac vioκαί άνεμοι έπέπνευσαν έναντίοι σύν πολλψ τψ βοθίψ : lento impetu fulmineos turbines elicientibus ; cumque πρηστήρας καί λαίλαπας έπεγείροντες, τρικυμίαι τε καί trinis decumanisque continuorum infinitorumque πεντακυμίαι Αλλεπαλλήλων καί πολυαρίθμων χρεών debitorum fluctibus commotis ac montium instar έγηγερμέναι καί ίσα όρεσι κορυφούμεναι διά τών ών extuberascentibus, sexcenta invecta fuerint incom­ έπάγουσι μυρίων δεινών θλίψεων τε καί κακώσεων moda aerumnaeque ac vexationes intolerandae, qui­ άφορήτων οό μόνον τόν άγιώτατον πατριαρχικόν, καί bus sanctissima patriarchal^ et oecumenica sedes οικουμενικόν θρόνον υποβρύχιον καί ύπέραντλον άπειρ- non submersa motio et depressa evasit, sed etiam γάσαντο, άλλα καί άρδην άπειλούσιν έκτρίψαι τό κοινόν communis ecclesiae ratis in eo est ut penitus perfracta σκάφος τής έκκλησίας καΓχαλεπόν έπανατείνονται όλε­ orthodoxorum universitati teterrimam afferat perni­ θρον τψ τών όρθοδόΕων συστήματι, ώς τόν τε κυβερ­ ciem, adeo ut tum gubernator prorsus animi pendeat, νήτην έΕαπορηθήναι μηκέτι δυνάμενον οίακοστροφεΐν iam clavo tenendo navique regendae impar utpote καί ίθύνειν τόν πλούν, άτε τή τοσαύτη καί τηλικαύτη tanto talique reflatu defessus, tum nautae desperatio­ άντιπνοία άπαγορεύσαντα καί τούς πλωτήρας Απεγνω- nis pleni iam iam naufragium exspectent : idcirco κότας όσον οϋπω άτεκδέχεσθαι τό ναυάγιον, τούτου curae nobis fuit ac sollicitudini haud modicae, com­ χάριν φροντίς καί μέριμνα έγένετο ήμϊν ούχ ή τυχοΰσα munem hanc universalemque navem, coniunctim τήν κοινήν ταύτην καί παγκόσμιόν όλκάδα έπανασώ- adhibita totius populi Christiani opera ac industria, e σασθαι τή κοινή συμπράΕει καί συνεργείς παντός τού naufragio eripere. Quapropter communi habita con­ χριστωνύμου λαού. Ού ένεκα σκέψεως κοινής καί συμ­ sideratione ac consultatione, ex omnium sententia βουλής γενομένης, δέδοκται κοινή γνώμη συνελθεΐν εις sancitum est, ut ordo cum ecclesiasticus tum civilis ϊν τό τε έκκλησιαστικόν καί τό πολιτικόν σύστημα, > una conveniret, ad utilitatem praebendam salutemque συνεφαψαμένους όμού πάντας κοινή τήν ώφέλειαν suppeditandam omnes simul unaque aggrediendo : συνεισΑΕαι καί τήν σωτηρίαν συνεΕεργάσασθαι ' πολλών cum enim inulta sint et ardua quaé Christi ecclesiam γάρ όντων καί δυσχερών τών έκταρασσόντων καί έπι- conturbent atque obruant, aequaliter et congruenter βαρούντων τήν τού Χριστού έκκλησίαν, Αναλόγως καί nftiltorum opera omnino requiritur, ut nitnia tempes­ καταλλήλως ή τών πολλών συνδρομή πάντως έπιΣητεΐται tas sedari, fluctus sterni, tranquillitas conciliari pos­ έπί τό δυνηθήναι κατεονάσαι τόν πολϋν σάλον «αί sit ; atque, ut cum-poeta dicamus, centimani Briarei καταστορέσαι τά κύματα καί γαλήνην έπιμνηστεύσασθαι manuum multitudo hac in re videtur omnino neces­ καί ποιητικώς είπεΐν τής έκατογχείρου Βριάρεω πολυχει- saria. Haec igitur omnium virtus consociatioque et ρίας ένταύθα Απαραίτητος Αναφαίνεται χρεία. Τής ούν opera, tum ecclesiastico tum civili ordine conflata, κοινής δυνάμεως ταύτης συνδρομής τε καί βοήθειας, τής cum, Deô miserante,optime fuerit connexa, compacta, άπό τε τού έκκλησιαστικού καί πολιτικού συνισταμένης, conglutinata in consonam quandam conspirationem, θείψ έλέει συνενωθείσης καί συναρμοαΜσης καί «υγ- firmissime fortiterqUe subnixam certis pactionibus, κροτηθείσης καλώς εις μίαν όμόφωνον σύμπνοιαν conventis, compositionibus quaestionum quarumlam κατασφαλισθείσαν παγίως καί Αραρότως έπί συνθήκαις capitumque peculiarium definitorumque, communi­ καί συμφωνίαις βηταΐς καί Ευμβάσεσιν ίδικών καί ώρισ- tati tuendae ecclesiaeque allevandae ac quieti con­ μένων Ζητημάτων τε καί κεφαλαίων Αναγκαίων πάντη servandae necessariorum plane et utilissimorum, quae καί ώφελίμων έπί τή τού κοινού συστάσει καί τή τής nobis omnibus inviolate constanterque custodienda έκκλησίας άνέσει καί ειρηνική καταστάσευ άττα όφε(- sunt ac obtinenda, ut quae a nobis ascita et accepta ■ ». · f 637 X ' '■·.· ·>·» Synodui^Çonatantffiiopolitaiiâ,. 1755 menae septembre 638 . λουσι ,ήιυλάττεσβαι καί διένεργεΐσβαι άπαραβάτως καί λ in edito illo, quod omnium nominibus obsignatum άμεταποιήτως hap’ ήμών άπάντων ώς, στερχβέντα τε dictis primatibus traditum est, cortiunctionis instruκαί άποΜχθέντα -τψ .γεγονότι κάί τοίς βηθεϊσιν . mbiito per partes contineantur, ac niodum. repraesérfι , άρχουσιν έπιδοθέντι πα*ρ’ ήμών ένυπογράφψ καί κοίνψ tent, quo societas utrimque inita custodiri debeat ; • τής ένώσεως γράμματι κατ’είδος περιεχόμενα, καί τόν cumque universorum conciliation! illi ac sociçtati ad 4 τρόπον καθ’ôv δει τήν έκάτέρωβεν ένωσιν συμφσλάτ- dictorum ’articulorum noriiuim compositae nehesso τεσθαι παριστώντα. Έπεί δ^άγαγκαίον ήν τψ τοιούτψ fuerit custodes praefici procuratorcs’que institui'idoτής· όλοκληρ.ίας συνδέσμψ καί τή γεγονυώ ένώσει έπί ‘ntxis, habiles, dignos, unijjersitatis locopro'raia parte τοϊς ήηθείσι κεφαλαίοις καί προσδιυρισμοίς έπισΛτας futuros et universitati salvamiae opéram daturos, pru' συναρμοσθήΛι καί έπιτρόπους κάταετταβήναι Ικανούς ' ilenter, sedulo, flagranti studio ea perfecru'ros quae προσφόρους τε\αί άίίους έκ μέρους το παν έπέχοντας omniiim conservationi et ktriu.sque partis, eeclesiastiκαί τή τού xrgytôç σωτηρίμ διάκον,ουμένους καί άνα- • cae -scilicet ctlaicae, utilitati ac consociationis initae 4‘ ’ πληρούντας μετά φβονήσεως καί ίήλου καί διακαούς praesedpta conducerent t idcirco, omnium nostrum προθυμίας τά σύντελυΰντα τή κοινή συίΤτάσει καί ώφε- suffragas ac sententiis publici procuratores renuntiati λεία’έξ έκατέρου μέρους Ιερατικού τε καί λαϊκού καΤά sunt ai- constituti ex. sacratispimis quidem*ianctls ' τούς γε γονότ^ς τής ένώσεώς προσδιορισμούς, - τούτου ant^titilms^douiiiius Gerasifiius Heracleensis, dnmijpipiv κοιναίς ταίς άπύντων ήμών ψήφοις καί γνώμαις. nus GabrierXicomcdiensis e.t dominus Gerasimus διωρίσβη^αν καί κατεστάθησαν έπίτροποιτοχ καινού Cretensis, ex generbsi.tsimis vero primatibus dominus έι^ι^χ τών Ιερωτάτων άγιων άρχιερέων ·δ ’Ηράκλειας ’Constantinus Caf^tzas nuper magnus postehiicus. κιφ Γεράσιμος, ό ΝικομηδεΙαςΛώή Γμβριήλ κάί ό Κρήτης B domiU«s Alexander Stitzus mpgnus sceuophylax,"et , κύρ Γερασώος, έκ δέ τών εύγενε’στάτων αρχόντων ό ilominus Georgaces nuper magnus' spathariiis, ex iinfr πρώην μέγας ποεηέλνικος κυρίτίη Κωνσταντίνος Κα- plissimo pellionariortim collejçio hic et' iste atque ille, ρατίάς, δ μέγας σκευοφύλαξ κιφίτίη ’Αλέξανδρος Σού- e.ceteris collegiis hic et iste atque itle. Oui a nobis ■ τσος κάί ή πρώην μέγας σπαθάρης κύρίτΣη Γεωργάκης, omnibifes incitati ite provocati ad suscipiendam siuuenάπύ δέ τού χρησίμου βουφετίου τών γουναράδων ό damque magnae Christi eccjnfsiae curam cuflftionemδίίνα καί δείνα καί δείνα..., άπό δέ τώψ,λοιπων βουφε- que et administrationem. assensu suo libenter id τίων ό δείνα καί δείνα καί δείνα' οίτινες καί π|ίότρα- comprobarunt, ac eiTinnumi omnium nostrum matri πέντες καί παρακληθέντες ύφ' ήμιύν άπάντων ά,ναδδξά- se inservituros polliciti sunt summa sedulitate, diliσθαι καί άναλαβεϊν τήν φροντίδα καί έπιστασίαχ καί gentih, assidua cura, recta bonaquc fide cum Dei ,έπιτροπήν τής τού Χριστού μεγάλης Εκκλησίας, έστερξαν timore ac sincera animi conscientia consulendo καί συγκατένευσαν εύγνωμόνως είς τούτο, καί υπέσχοντο communitati iuvandae ecclesiaeque tuendae necnon έξυπηρετήσαι τή κοινή μητρί ήμών άπάντων μετάπάσης necessitatibus, quibus ea* premitur , praecavendis προθυμίας καί έπιμελείας καί συντόνου σπουδής εύθύ- arcendisque atque oiieri eidem imposito allevando ac ■τητός τε καί ειλικρίνειας, έν φόβψ θεού <αί καβαριή mitigando. ψυχής συνειδόη άφορώντες προς τήν ωφέλειαν τού κοινού καί τήν σύστασιν τής έκκλησίας άπάντησίν τε καί διόρθωσιν τών κατεπειγουσών αύτής άναγκών άνεσίν τε καί έλάφρωσιν τού έπικειμένου αύτή βάρους. · Καί δή γράφοντες άποφαινόμεθα συνοδικώς μετάι: 'Sctibeiites igitur sCnodice'edicimus, una cum sacraτών περί ήμάς ίερωτάτων αρχιερέων καί ΰπερτίμων, τών tissimis qui nobiscum sunt antistitibus et honoratis­ έν άγιψ πνεύματι αγαπητών ήμών αδελφών καί σιιλλει- simis, dilectis nostris in sancto Spiritu fratribus et \ τουργών. ίνα οί. βηθέντες άνωτέρω καί διορισθέντες comininistris, ut supra dicti nuper designati procura­ έπΙτροποι^Ρχιερείς τε κα'ι άρχοντες καί προεστώτες καί tores sive episcopi sive primates ac collegiorum . γέροντες Τών βουφετίων ώς τέλειοι καί πληρεξούσιοι praefecti senioresque. summorum universorumque επίτροποι ξχωσιν· άδεών,.άνανγιρρι^τως παράλαμβάνειν procuratorum more, ius omnino habeant in manus είς χέϊρας αύτών πάντα Τά κοινά τής καθ’ ήμάς τού assumendi publicos omnes magnae apud nos Christi Χριστού μεγάλης έκκλησίας εισοδήματα, τήν τε βιφθεΐ- ecelesiaii reditus, necnon certam collectam modo σαν ήδη καί διορισθεΐσαν .βοήθειαν είς τε τήν ήμών impositam cum mediocritati nostrae tum episcopis μετριότητα καί πάντας τούς άρχιερείς τούς υποκειμένους omnibus oecumenieae nostrae sedis suffraganeis, τψ καθ’ ήμάς οικουμενικά» θρόνψ, ίτι δέ καί τό βιπτό- immo et vectigalia ab episcopis pensitanda, cuncta­ μενον Σητομιρίον τών άρχιερέων, έμβατοίκιά τε άπααών rum sedis oecumenieae parochiarum annalia, ordina­ τών ένοριών τού οικουμενικού θρόνου καί τά χειροτο- tionum . iura épiscoporumque iam ordinandorum νικά καί φιλότιμα τών χειροτονηθησομένων άρχιερέων, beneficia, et alium quemlibet fructum sive adventi­ καί εί τι άλλο ένεστι καί παρεμπέσοι εΙσόδημα τού cium sive statum communitati obveniendum ; liorumκοινού είτε τυχηρόν είτε διωρισμένον, καί δι’ αύτών que ope sustineant ac suggerant primum quidem άπαντάν καί διορθούν πρώτον μέν τδ άπαραίτητον καί regium tributum plane et omnino pendendum, deinde άφευκτον βασιλικόν μιρών.’ έπειτα τούς έίωτερικούς pecuniarum cum ordis tum ceteris dignitatibus debiδανειστάς τών τε είς όρτάδας όφειλομένων άσπρων καί Ι> tarum extraneis creditoribus ac reliquis deinceps τών είς άλλα άίιωματικά πρόσωπα καί καθ’ έίής τούς foeneratoribus, pro rata publicorum qui superfuerint . λοιπούς δανειστάς κατ’ άναλογίαν τού λειπομένου κοινού fructuum parte, satisfaciant, quin illorum quisqu.im εισοδήματος, ώς μηδένα αύτών άδικεΐσθαι καί ύστερεί- jure subi tribuendo laedatur fraiideturve ; iteinque σθαι τού έπιβάλλοντος αύτψ δικαίου, καί έπομένως reliquos communitatis summus, qui per annum neces­ άπολογείσθαι καί τά λοιπά άναγκαίως έπακολουθούντα saria rataque ratione impondi solent, suppeditent, . συνήθη τε καί διωρισμένα κατ’· έτος δαπανήμάτα τού ecclesiasticorum acceptorum et datorum codicem κοινού, βαστάΣειν τε κατάστιχον τών έκκλησιαστικών conficiant, veetigalia expeusaque singula ipsi mani­ εισοδημάτων καί δαπανημάτων καί διά χειρδς αύτών bus suis gerant atque absolvant, eadem minutatim, γίνεσθαι καί περαίνεσθαι τάς τε προσόδους καί τάς nominatim, smgillatim perscribendo, temporum, Uxo­ δαπάνας άπάσας, καταγραφομένας έπί λεπτού καί όνο- rum, hominum ceterarumque condiçionum rationibus μαστί καί κατ’ είδος καί μετά διαστίίεως καί διευκρινή- perfectissime atque absolutissime significatis et expli­ σεως χρόνων τε καί τόπων καί προσώπων καί τών catis, quo nulla omnino res dubia vel obscura relin­ λοιπών περιστατικών πληρεεττάτης τε καί έντελεεττάτης, quatur (id enim acceptissimum nobis omnibus visum ώς μηδεμίαν έν' μηδενί υπολείπεσθαι άμφιβολίαν τε καί est.ommmodaque ratione prorsus congruens praesenti άσάφειαν (τούτο γάρ εύαπόδεκτον έδοίε πάσιν ήμίν κάί ecclesiae statui, ut quae nuitis exactionibus in sum­ κατά πάντα λόγον άτεχνώς χρησιμεΰον τή παρούση τής mas angustias compellatur) ; uno verb?,, huius procu­ έκκλησίας έν στενοχωρώ δεινή τών πολλών άπαιτήσεων rationis suae optimaeque ac probae ! dispensationis καταστήσει), καί ένί λόγψ διεκπεραίνειν καί διενεργείν curationem administrationemque peragant ac confi- ' , i - >4?, . . ■■.' _i . ·*.· ■ 639 « · Λ Synodus Constantinopolitana, 1755'nienM tej^embri. ,· ■ < 640 Τήν "προστασίαν καί Μδίκησιν τής Επιτροπής αύτών λ çiant, consentientibus et conspirantibus concorditer ταύτηή καί καλής καί·πιστής οικονομίας Εν’ όμονοίμ καί omnium aiÿmjs^ipiid ecclesiae conservandae prosit συμπνοίφ καί σωγάινέσει κοινή,, {πικρίσει. τε καί δοκι- ‘ac conducât ,decemendo et diiudicando, praeeunto Dei timore, par quem optimorum incepto­ μασίφ τού συμφέροντος καί λυσιτελοΰντος τή Εκκλη- quemquç *" σιαστική καταστήσει, προπορευομΕνου πάντων φόβου - rum confirmatio ac largitio prosperer cedit, nècnon θεού, bi" où ή στερίωσις καί ή Επίδοσις τών ώρθών integre inviolàtequç servatis capitibus illis ac praeΕπιχειρημάτων κάτορθούΤαι, καί φυλατγομένων άηπρα* sOoptis ; quae in communibus synodalibusque societa- x-s μειώτως καί άπαραβάτως γών ,ίδικώς καί ώρισμΕνως tis initae litteris» nqt>is editis iliisque traditis articuΕκτεθΕντων και καταγραερέντων κεφαλαίων καί προσ­ latim distincteque "relata sunt ac perscripta ; quibus διορισμών ΕΖτψ γεγονότι καί δοθΕντι αύτοίζ παρ' ήμών congruenter convenienterque omnimodam pnxuraκοινψ, καί συνοδ)κψ τής Ενώσεως γράμματι ' όΐςτισι. tionis suae dispensationem administrationemque perσυνψδά καί συμφώνως Εχωσιν Εκτελεϊν κδί διεκπεραί- ficiendo ac conficiendo, procuratorum hiunerl· perνειν άπασαν τήν Επιτροπικήν αύτών Επιστασίαν τε καί .fungantur .donec unus· complentur annus, a stipis ' Ενέργειαν καί Εχωσιν Επιτροπεύειν μΕχρι τής συμπλη- conferendae ratione modA-onstituta necnon a mense ρώσεως Ενός Ενιαυτού, ΑρΕάμενόι άπό τόύ νύν ψιφθΕντος martio proxime secuturo rem adofsi eandemque per­ κατάστιχου τής βοήθειας/ καί τού προσεχώς ΕπόμΕνου tractantes, usque dum absoluto anoo alter recurrat μαρτίου μηνός καί παρατεΐνοντες {στ'Ίπί τήν συμπ^ή-, martius mensis, iniuncto post transactum antium ρωσιν τού Ετους καί τού ΕλευσομΕνου Ετέρου μαρτίου onere—cati^nes exhibendi nitidas, excussas, ab omni μηνόά καί μετά τήν τού χρόνου συμπλήρωσιν άφείλωσιν* vitio vacuas, unh cum redituum speratorum erogaάποδάμναι τόν λογαριασμόν αύτών" καθαρόν καί ΕΕηκρι- ixtionumque ratibne ad publicum aerariiin^xpneran- ς |ωμένον καί άνεπίληπτον Ες τό παντελές μετά τής Ελπι-' dunî et, quantum fieri potest,'allevandum ac liberan- ’ . Σομένης καρποφορίάς καί Επιδόσεις Επί τή τού κόινού dum. Bonorum autem auctorille ac perfector Clfristus V άνέσει καί ώς οϊόν τε Επικουφίσει καί άνακτήσει. Ό δ£ Deus noster miserationem suam elargiatur ad omnem τών καλών Αρχηγός καί τελειωτής Χριστός ό θεός ήμών omnimodamque felicitatem consequendam, illos cor­ Επιδαψιλεύσοι τό -έλεος εώτού πρός πάσαν καί παν- roborando et illuitrando'ac conducendo ad sanctam f τοίαν διόρθωσιν, Ενιβχύωνκαί φωτίΣων καί χειραγωγών ipsius ecclesiam in optimo statu confirmandam. αύτοός πρός τήν εύκατάστατον στερέώσιν τής άγίας Quare ad huius rei significationem perpetuamque αύτοΰ Εκκλησίας. Όθεν ,11ς τήν περί τούτου ΕνδειΕιν asseverationem edidimus nostras has patriarchates καί διηνεκή Ασφάλειαν Εγένετο καί τό,παρόν ήμέτερον synodicas confirmatorias litteras, asdemque memo· πατριαρχικόν συνοδικόν Επιβεβαιωτήριον γράμμα καί ratis procuratoribus tradidimus. Εδόθη τοϊς όηθεϊσιν Επιτρόποις. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1755 mense septembri. Sancti loannis Baptistae monasterium τών Mouvδών, non longe a vico τού Βολισσού in insula Chio <: situm, vel inde ab ecclesia eius condita stacropegii iuribus fruebatur, cum Paisius patriarcha illud, una cum praedio ipso τού Βολισσού, ad metropolim Chii annexuit.· Quam adiunctionem aegre ferentes mo­ nachi, a sacra svnodo et ab‘eodem l’aï-io alterum sigillium impetrarunt, quo sancitum est, monaste­ rium Sancti loannis, ut antea, ita et in posterum,] sui iuris fore et σταυροπηγίου dignitate donatum, cuin ipsum monasterium tum metochium minus Sancti Georgii Ζαρταλούδα dicti. Alteram hanc Paisii sen fentiam, anno 1746 «litam, ratam habuit et coofirmavit Cyrillus patriarcha, novo edito sigfilio anno 1755, mense septembri, indictione quarta, quius ini-' tium ita se habet : Εϊθισται μάλα καλώς τή κοινή μητρί μεγάλη τοΰ Χριστού Εκκλησίμ διηνεκή κατατιθεμένη τήν μέριμναν Επί τή συστάσει καί διαμονή τών Απανταχού ιερών τού θεού σκηνωμάτων. X’omina episcoporum desunt in codice patriarch. Constantinop. 5, p. i?8, ex quo descripta acta edidit loachim Phoropulus, Εκκλησιαστική Αλήθεια, t. XIX ( 1890), p. 3Ô9-70. SYNODUS DIOECESANA AMBIANENSI8 I755 Svnodus dioecesana Atnbianensis in Gallia, celeExstant constitutiones synodales in opero eui titubrata anno 1755, sub Ludovico Francisco Gabriele lus : Actes de l'cglise d'Amiens, (1849), II, 444-6. d’Orléans de La Motte, episcopo Ambianensi, hoc praesule tamen absente. 1» SYNODUS DIOECESANA MACLOVIENSIS "»755 De hac synodo confer opus cui titulus : Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, cele­ brata anno 1755, sub loanne losepho de Fogasses de Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... La Bastie, episcopo Macloviensi. [supra, col. 487]. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1756 mense martio. Sanctorum Anargyrorum Oysniae et Damiani monuterium, apud locum Λαγκάδι in insula Chio situm, Coxciuoa. coixscTic, XXXV1I1. ex quo conditum fuit, a patriarchis Parthenio et lacobo σταυροπηγίου dignitate ac iuribus condeco41 641 ' > . Synodus Constantinopolitaq*7 >75« mensetnartio. «4* ratum est. Quae tura ut sibi et in posterum concede-A ciope ut in annuum vectigal quinquaginta άσπρα <* rentura sacra synodo Constantiriopolitana, petentibus Magnae Ecclesiae obsequii gratia persolveret. Litmonachis, rata omnino habuit 'Cyhllus patriarcha, terao istae datae sunt qnno 1756, mense martio, missis\synodalibu's litteris, quibus praecepit, ut supra indictione quarta ,»· his autem verbis exordiuntur : dictum sanctorum Anargyrorum monasterium « άπό Έθος σύν άλλοις ρΙτούτίΓΚαβΑστηκε τή κα»' ήμάς τού « rç>ùb« καί «Ις . τόν ί£ής άπαντα χρόνον ύπάρχη καί Χριστού μ«γάλη ΙκκλησΙφ. Nqmina episcoporum sub­ λίγηται καί παρά πάντων γινώσκήται τή σταυροπηγιακή scripta ita se habent : ό. Κρήτης Γ«ράσιμος, ά Παλαιών Ιπωνυμίμ .καί άίίφ «τιμημίνον μίτά τών ·προσηΜυ- Πατρών Παρβόνιος, ό Ναυπάκτόυ καί Ά^της Παίσιος, Νντων καί άφκρωθίντμιν αύτφ δύο ίίρών Ικκίησιψν A Μήλου Συμ«ών. ' '/ y τού άγιου Γεωργίου ,ΤραΧά καί.τού' άγιου Γεωργίου ' Ε patriarch, codice j, Ρ· Ι29·. édidit loaΚαΧφά καί τών.άνίκαθίν μίχρι τοΰδ« προσκτηβίντψν chim Phoropulus, 'Εκκλησιαστική 'Αλήββα, t. XIXαύτφ πραγμάτων κ|Ι Αφιερωμάτων », ea tamen condi- (1899), p. 370-1. SYNODUS DIOECESANA CIVITATIS CASTELLANAE * „ *.’1756 maii 1-3 Synodus dioecesana Civitatis Castellanae! in Italia, celebrata diebus 1,·2 et 3 mensis maii anni 1756,-^0 Sante Lanucci, episcopo Civitatis Castellanae et Hor­ tano. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Plinia synodus diœce^ana Civitatis Castellana·, ab illustrissimo et reverendissimo domino Sancte La­ nucci, Dei et apostolica' sedis gratia episcopo Civitatis Castellana· et Hortana·, sanctissimi domini nostri Be­ nedicti pp] XIV pradato domestico et ponti fido-solio assistente, celebrata diebus I, II Λ III mensis maji, 'anno MDCCLVI. [/nsqgne]. Romae, MDCCLVI!·, apud Benedictum Francesi. Superiorum facultate. ln-41·, xxiv-552 p. - Paris, Bibi. nat. B 3393; Paris, Saint-Sulpice ; Roma, iS-opaganjla ; Roma, Vaticano. Pag. 291-520, appendix documentorum ad hanc synodum attinentium. 8TATUTA DI0ECE8I8 ARBORENSIS I 1756 maii 17-20 Synodus dioecesana Arborensis I in insula Sardi­ nia, celebrata diebus 17, 18,' 19 et 20 mensis maii anni 1756.sub Aloysio Ennnanuele de Carretto,archi­ episcopo Arborensi. . . Exstant constitufiones syrtodales in opere cui < titulus : • Prima diacesana synodus Arborensis, celebrata die XVII, XVIII,XIX et XX maii anno MDCCLVI, ab ill™" et r™° domino don Aloysio Eriimanuele de Carretto, archiepiscopo Arborensi, episcopo sancta· Justa·, vexillario sauctæ Romana· ecclesia ,de consilio sua· regia· maiestatis. [Znxigvie] Saceri, typis Josephi Centolaiii & Simonis Polo. Superiorum licentia. Sine anno [ 1750'. In-4", 5 f.-287-77 p. (appendix). — 20 f (index). Torino, Bibi. naz. Fol. 2 : < quum in diacesi nostra ut pote ad qua­ draginta iam & quatuor annos, nunc pramaturo duo­ rum pra-decessorum nostrorum fato, nunc aliis de causis, intermissum maxime necessarium atque gra­ vissimum sit. » SYNODUS DIOECESANA CASALENSIS 1756 septembris 5-7 Synodus dioecesana Casalensis in Italia, celebrata diebus 5, 6 et 7 mensis septembris anni 1756, sub Ignatio ab Ecclesia, episcopo Casalensi. Exstant constitutione^ synodales in opere cui titulus : Synodus Casalensis, ab illustriss. et reverendis», domino d. Ignatio ab Ecclesia, episcopo Casalensi et comite, sanctissimi domini nostri Benedicti ΧΙλ' prae­ lato domestico & solio pontificio assistente, abbate & perpetuo commendatario F. Solutoris majoris Taurinen.sis, habita diebus V, VI A VII septembris MDCCLVI. [Insigne^. Augusta: Taurinorum,ex typo­ graphie regia. Sup. pemiiss. Sine anno [1756]. ln-4% xvi-176 p — Torino, Bibi. naz. Pag. 105-76, appendix documentorum ad hanc synodum attinentium. SYNODUS DIOECESANA AMBIANEN8I8 1756 octobris 6 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, cele­ brata die,6 mensis octobris anni 1756, sub Ludovico Francisco Gabriele d'Orljans de La Motte, episcopo Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ lus : Actes de I’Cglise d’Amiens, (1849), II, 447. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1756 mense octobri , Exstat in dioecesi Didymotichi, non longe a loco ΚορωνοφωΚιάς dicto, monasterium Mariae deiparae in caelos assumptae dicatum, quod temporum iniuriis paene fatiscens, instaurandum aggressus est mona- ' ) „ .Syndtta-Çot|itantinopolitana, 1756 menaë octobri. ·■·' 643 . Z '. **♦ chu· quidam celeberrimi moqasterii Iberorum in Λ διττής πως τά|«ιυς ή φύβνας «φυκότων, tovtwv τά monte Atho, Auxentius nomine, m tamen condicione μ4ν κρ*(ττω φθοράς καΜστηκ· καί Ati ώοαάτως 4χ<ι ut a potMtate episcopi loci iam immune, tub iberi- τψ oimfip Aôyqi μηδίμίαν μιταβολήν ή dUoluxriv ta­ tarum dedoce mitteretur. Rèm cum,gratam habuisset δ«χόμινα. Datum-est anno MDCCLVI,mense octobri, . metropolita '’Didymotichi, Aaxenfius item nuncu- indictione quinta. Nomina episcoporum subscri|*a r patus, sacra synodus Çonstàntinopolitana, Paisio haec sunt : Cyrillus patriarcha Constantinupolitanus, patriarcha sedente, .sigillatis litteris pactionem con- loannicius Chalcedonis, Samuel Dertorum, Gerasifirmaverat. Deinde vero, cum immunitatem illam mus Neocaelareae». Gerasimus Cretae, Nicephorus improbi quidam homines laederent, novum sigillium Proeconnesi, Meletius Coi. a sacra synodo impetravit dictus Auxentius, quo prius · Exemplar in'schedis habeo f codice patriarch 5, ■. * illud a Paisio editum 'amplissimis verbis sancitum p. 130, exscriptum. est. Ita quidem-incipit : Τών θίΐων δημιουργημάτων > • SYNODUS DIOECESANA CARPENTORACTENSIS . • ■ ■ 1756 'Synodus dioecesana Carpentoractensis in Gallia, celebrata anno 1756, sdb Malachia d'Inguimbert, epi- B scopo Carpentoractçnsi.’ Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Decreta synodi diœcesanæ Carpentoractensis, ab illustrissimo et reverendissimo d. d. Malachia d'In­ guimbert, archiepiscopo, episcopo, in ecclesia cathe- *· drali celebrata· anno' M.DCC.LVI. Carpentoracti, ex typis Francisa' Vincent, illustrissimi A reverendissimi arch, episcopi typographe. ' ·_. ■ -χ,ν Sine anno. In-4", 1 f.-xvij-j45 p.-3 f -M** P·--f- — A Aix, ville ; Avignon, séminaire ; Avignon, ville ; Carpentr.is, ville ; Paris, Saint-Sulpice. Pars II continet appendicem diM'Urtientorum ad hanc synodum attinentium. SYNODUS DIOECESANA ÎACCEN8IS 1756 Synodus dioecesana laccensis in Hispania, celebrata anno 1756, sub Paschal· Lopez Estany.epjstopo laccensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : ' Constitutiones synodales de Jaca, en sinodo de 1756, por el obispq Dr. Lope Estany Cf L* Fuente, tfisl. ecd. Esp., (tS^ÿ), VI, 37Λ. SYNODUS DIOECESANA NIVERNENSIS • ·756 \ Synodus dioecesana Nivernensis in Gallia, celeStatuta synodalia dioecesis Nivemensis... [supra, brata anno 1756, sub loanne Antonio Tinseau, epi- col. 563.] scopo Nivernensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titu­ lus : SYNODUS ÇONSTANTINOPOLITANA a qua patri et filio ius conceditur duas consobrinas ducendi 1757 mense martio Norunt omnes quotquot canonica Graecorum mo­ numenta evolverunt, inter affines coniugium severis­ sime tum prohibitum esse, cum, eo inito, σύγχυσις όνομάτων seu familiarum confusio inde exsurgeret. Quem prohibitionem, labentibus saeculis, usque ad sextum, immo ad septimum affinitatis gradum in­ vexerunt, eo quidem pacto, ut in sexto gradu quan­ doque, in quinto fere nunquam venia daretur matri­ monium ineundi. Haec enim leguntur in epistola quadam synodica ad metropolitanum Moldaviae, die 23 februarii 1825 data : «Ό «' 4£ άγχιστιΙας βαθμός, βητώς ών κ»ωλυμ<νος, ούδ4ποτ< παρά τής Εκκλησίας συν«χωρήβη, <1 καί φαίνονται 4π| τών- άοιδίμων προκατόχων ήμΰιν 4ν τοίς 4σχάτο«ς χρόνοις σπανιώτατά τινα τοιαΟτα γ<γ<νημ4να <ν ττσι μ4ρκσι, άλλά καί 4ν 4κ<(νοις ού προηγήσατο ή τής ίκκληΟΐας dùoa' φθάσαντα 64 Τ<ν4οθαι παρφαράβηααν άδικκδίκητα διά τ· τ<κνογον(αν μισολαβήσασαν καί άλλφς αίτΙας 4πισχούσας τό έγκαι­ ρον πρόατιμον ». Μ. G. Theotocas, Νομολογία ’τοΰ ο Synode· CosMtanttoopotitana, 1757 natae martio. > ’•48 Re ad tribunal patriarchate delata, Callinicus pa- a κυρίτΣη Ιακώβου "ΡίΖου, τού κατά πνεύμα uleO άγαπίγτοΟ ήστινος εόγενεστάτης Μαγηώρας triarcha, rogato synodicorum antistitum consilio, τής ήμών μετρεότητος- * “ ‘ sententiam tulit, qua matrimonium Alexandri cum «ρωττλαδέλφη Eorriv ή Εκλαμπρότατη κυρΕα δόμνα Mariora permissum est. Gravis momenti scriptum ΤωΕάνδρα τής «ότού όφηλότητος, ή κπτά wvtfesa e codice 11 τού Εν Κωνσταντινουπόλει συλλόγου, θνγάτηρ άγαπητή ήμών, φση Επεσθαι Εκ τούτον Μfol. 49*-5t, exscriptum latinum non fecimus, cum τΕρα καί υιόν λαμβάνκν δύο πρωττΕαδΕλφας · άπτρ \ συνοικΕσιον, καίτοι βαθμολογούμενου ιόρίσικται πόν­ nullius sit difficultatis post ea quae dicta sunt. του βαθαού Ef άγχιστείας καί Μ τοθτο άπαρηρΕνον t Καλλίνικος ΕλΕψ θεού άρχιεπίσκοπος Κωνσταντινου­ καί κεκωλυμένον Εστί παρά τοίς Ιεροίς νομοθέταις Εμπης Επεώή μΕλλει γενέσθαι μεταΕύ τοιούτων όμολογυυμένως πόλεως νέας-^ώμης καί οικουμενικός πατριάρχης. t Τού θείου πνεύματος άιί τά πάντα δημαγωγούντος. ίπττρανκστηκόπυν τή άνωτάτω άΕ(φ προσώπων, παρ’ ών όσα περί τήν πνευματικήν προστασίαν τής Εκκλησίας ή προσενεχθιίσα ήμίν Tt καί τή καθ’ ήμάς τού Χριστού λυσιτελεί καί τών εύσιβών τή εύκαταστάτψ διεΕαγωγή μεγάλη Εκκλησή Εν υίϊκή φιλόστοργοι καί θερμοτάτη Ες τά μάλιστα συντελεί, πάντα δήπου* τά κατά καιρούς διαθέσει πνευματική άΕίωσίς Tt καί Εκλιπάρησες είς τό διαφόρους Εν πνιύματι προσφυώς Ιθυνόμενα καί πρός συντελεσθήναι άκωλύτως Tt καί νομίμως τόν γάμον δι* οικοδομήν άφορώντα τής τού θεού Εκκλησίας καί τού δς προύβιβλήκισαν αίτιας, άναγκαίώς ΕκβιαΖομΕνας καί όρθοδόΕου συστήματος, ti καί τής άκριβείας Ενίοτε άπαραιτήτως άπαιτούσας τόν άπαρτισμόν αύτοΟ * τούμικρόν άποδΕουσιν, Εμπης ' θεραπείας άΕιούσθαι τόν τοις γούν άπασι δυσωπηθέντες, ούκ Εγνωμιν δΕον tîvai Ενδεχόμενον τρόπον τά γε τοιαύτα ΕπάναγκΕς Εστι καί καί πρΕπον παριδεϊν άνοικονόμητον καί άθεράπευτον χρειώδες τοίς τών Εκκλησιών προστάταις καί κηδεμόσιν Β τήν τοιαύτην άΕιολογωτάτην άΕίωσιν, καί *τψ συνήθει ώς ύπηρέταις ούσι Χριστού καί οίκονόμοις μυ­ Ελέει τής Εκκλησιαστικής φιλανθρωπίας καί χάριτος στηρίων θεού (ι), Επεί τοί γε κατά τόν μΕγανιτής χρησάμενοι, άναγκαίον ήγησάμεθα έπινεύσαι πατρικώς ΆλεΕανδρείας Κύριλλον ό τής οικονομίας τρόπος ούδενί τι καί φιλοστόργως τή όπαιτουμένη Εκκλησιαστική τών συνετών άπήρισε πώποτι. Διό καί οί τής ίεράς τού οίκονομίςι Tt καί συγκαταβάσει ταύτη, άνακοινώσαντες Χριστού ποίμνης πρόβολοι, ώς Ενα καί μόνον σκοπόν τά πράγμα καί τοίς Εγκρίτοις καί γΕρουσι τών ΕνδηΕνστησάμινοι τήν τών πιστών σωτηρίαν, λόγοις εόλό- μούντων καί συνεδριαίόντων ήμίν Ενταύθα Ιερωτάτων γοις οικονομίας τψ καιρψ καί τοίς προσώποις καί συναδέλφων ήμών άρχιερΕων, ών τή τε συμψήφφ καί πράγμασι καταλλήλοις άκαταγνώστως Εχρήσαντο, τψ όμοφώνψ γνώμη τε καί βουλή, ήποβλΕπονττς καί πρός άποστολικφ θείψ λογίιρ πειθόμενοι φάσκοντι ( ι) * Τοίς ■ τούς πρό ήμών χρηματίσαντας μελεδώνας καί προστάτας πάσιν Εγενόμην τά πάντα, Ινα πάντας κερδήσω, καί ποιμενάρχας‘ τής άγιας τού Χριστού Εκκλησίας, άλλως τε καί εί ό ΕπιΙητούμενος παρά τής Εκκλησίας υΐτινες οϋ διΕλιπον Ενίοτε κατά καιρούς συγκαταβαίλόγος τής οικονομίας μεταΕύ εύρίσκοιτο προσώπων νοντις συμπαθώς καί κηδεμονικώς τή τοιαύτη οίκονοάΕιώμασιν ΰπερτελΕσι καί Επισημότητι διαφερόν^ως μίη, άτι δή συμφερόντως τι^καιρφ καί τοίς προσώποις ύπερανεστηκόσι και τά. πρώτα τού ήμετΕρου γΕνους καί ταΐς Λάολόγοις τών πραγμάτων Εκδυσωπεϊσθαι ΕπΕχωσι * τών γάρ τοιούτων καί τό μΕγεθος καί ή τής καλώς μεμαθηκότες περιστάστσι. κεβώς τά προκείμενα άΐίας υπεροχή δυσωπεϊν εΐωθε μάλλον,καί άναπιίθειν παραδείγματα ΕμφανΕστατα τούτο δεικνύουσιν, ών κατά τούς τών Εκκλησιών Εμφρόνως προϊσταμένους συμπα­ μίμησιν καί μάλιστα διά τάς Εκτεθείσας άνωτέρω άΕιολόθέστερου φέρεσθαι καί κηδεμονικώς τήν άπαιτουμένην γους αίτιας καί ήμείς λόγοις οικονομίας καί συγκατασυγκατάβασιν πρυτανευειν. Ενθα μή περί εύσεβείας καί c βάσεως χρησάμενοι, συνεχωρήσαμεν γενέσθαι τό άνωδογμάτών ό λόγος, όπου θεός τό κινδυνιυόμινον * Εν τέρω βηθΕν λαμπρόν συνοικΕσιον. Καί δή γραφοντες τή δυναμό καί ΕΕουσίμ καί χάριτι τούτοις γάρ μόνον τήν κανονικήν άκρίβειαν άπαρώτού παναγίου καί τελεταρχικού πνεύματος άποφαινότρεπτον διόλου φυλάττεσθαι χρή. ’Επειδή τοιγαρούν καί τανύν άνηνΕχθη ήμίν περί Ενός μεθα, 'ίνα ό διαληφθείς Εκλαμπρότατος μπεϊΖαδές κύριος συνοικεσίου μεταΕύ άΕιωματικών καί ύπερεχόντων προ­ ΆλΕίανδρος Ιχίΐ άδειαν λαβείν tlç γυναίκα νόμιμον σώπων θεού εύδοκίμ συντελεσθήναι μέλλοντος, δπερ Εαυτού τήν βηθεΐσαν εύγενεστάτην Μαριώραν καί στεΕχει τόνδε τόν τρόπον - ό γάρ Εκλαμπρότατος μπείίαδές φανωθήναι Εκείνην νομίμως καί Εκκλησιασττκώς, μηδενός Άλέίανδρος, ό καί φίλτατος υιός τού εύσεβεστάτου ΕναντιουμΕνου ή άντιλέγοντος, ιερωμένου ή λαϊκού* καί καί ύψηλοτάτου αύθέντου καί ήγεμόνος πόσης Μολδο­ •Γη τό συνοικΕσιον αύτών τούτο καί οί μΕλλοντες γαβλαχίας κυρίου κυρίου Ίωάννου Σκαρλάτου Γρηγορίου μικώς συύαφθήναι εύλγημένοι καί συγκεχωρημένοι Γκίχα βοεβόδα, τού κατά πνεύμα υιού άγαπητού καί παρά πατρός, υιού καί άγιου πνεύματος, τού Ενός τή περιποθήτου τής ήμών μετριότητας, βούλεται συναρ- φύσει μόνου θεού, Εχοντγς καί τάς εύχάς πάντων τών μοσθήναι καί είς κοινωνίαν γάμου έλθεΐν μετά τής εύγε- άγιων καί θεοφόρων τής Εκκλησίας πατΕρων, πρεσβείαις νεστάτης Μαριώρας, τής καί φιλτάτης θυγατρός τού τής πανυπιριυλαγημΕνης ΕνδόΕου δεσποίνης ήμών Θεο­ ένδοίοτάτου καί εύγενεστάτου άρχοντος καπικεχαγιά τόκου. τών άγιων Ενδόέων καί πανευφήμων άποστόλων καί τών λοιπών άπάντων άγιων, άμήν, άμήν. '■ > ♦-« . Synodus dioecesana Bobiensis in Italia, cajcbrata [/ntigHt]. Mediolani, MDCCLVIII, in regia curia. die 4 maii 1757, sub Casparo Lancellotto Birago, epi­ Superiorum facultate. Iq-4*, 8 f.-u7 p. — Milano, Ambroaiana. scopo Bbbiensi. Fol. 5 : < 1757, quarta mensi· maji, hanc decimamExstant constitutiones synodales in opere cui titu­ sextam Bobiensem synodum, juvante Deo, Gaspar lus : Synodus dicecesana Bobiensis XVI, quam illustris­ Lancellottus Biragus, patritius Mediolanensis,' epi­ simus et reverendissimus d. d. Gaspar Lancellottus scopus Bobiensis & comes, antea canonicus ordinarius Biragus, Dei & apostolicae sanet® sedis gratia episco­ ecclesiae metropolitan®, ex comitibus Trium Vallium, pus Bobiensis et comes, celebrabat anno Domii* feliciter celebravit, ac typis Mediolani imprimendam MDCCLVII, diebus IV, V Λ VI mensi· maji, in sua curavit anno 1758. » Dé hac synodo confer .etiam opera quibus tituli : cathedrali ecclesia, sanctissimo domino nostro Bene-, 1. Synodus dioecesana^obtenais... [ss/re,cei.501]. dicto XIV, pontifice maximo, feliciter regnante. *47 Synodus ConAtantinopolitana, 1757 men*e Mio. Μ Pag. il « sexdecim omnino synodi ecclesia: Bobien- a Pag. XI : < 1757 maii 4, synodum [dioecesanaan] sis numerantur, quarum has typis commissas fuere... decimam septimam celebravit Lancellotus Birago, quae a Gaspare Lancelloto Birago, 4 maii 1757... » Mediolanensis, [episcopus BobienaiS], quae extat imi. Synothn dioecesana Bobaensis... [sufra, coi. 479]. pressa Mediolani, typis regiae curiae. » SYNODUS CONSTANTINOPOLItANA a qua prohibentur episcoporum titularium ordinationes 1757 mense iulio. « Omnibus exploratum est, ait Benedictus XIV, nudum titulum aliquos promovendi episcopos etiam plerasque olim florentissimas episcopales sedes, nunc apud Graecos iam dudum obtinuerat, cum sacra infidelium iugo pressas, habitua'em dyntaxat reti­ synodus, tufno 1757, ne *d amplius fieret prohibuit, nere cathedralitatem. Notissimum pariter est, ne non canonicis, ut videtur, argumentis innixa, sed antiquae illarum dignitatis memoria penitus oblitero- rationibus aliunde petitis, ut benevolus lector ipse tur, solere summos pontifices, nonnullos quandoque deprehendet, sententiam synodaletn inferius positam episcopos ad earundem titulum creare : qui, etsi vere perlegendo. Eam, e codice patriarchal! 5, p. 141-1, episcopi sint, ut. qui in consecratione episcopalem B exscriptam, primus edidit Manuel I. Gedeon in opere characterem et potestatem huic annexam receperunt, saepissime a nobis laudato, Κανονικοί διατάξεις, t. II sunt tamen potestatis usu et jurisdictionis, si quam in (Constantinopoli, 1889), p. 453-5; fragmentum nuper ordinatione acceperunt, actu et exercitio penitus spo­ repetiit Callinicus Delicanes archimandrita, Πατριαρ­ liati. »_Haec quidem doctissimus ille pontifex, De χικών Εγγράφων ίόμος τρίτος (Constantinopoli, 1905Ι, synodo dioecesana, lib. II, c. 7. Porro idem usus ad p. 884-5. SENTENTIA 8YN0DALI8 f Καλλίνικος ΕλΕψ ύεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινού­ t Callinicus, miseratione Dei archiepiscopus Conπολης Νίας 'Ρώμης καί οικουμενικός πατριάρχης. stantinopolis,novae Romae,et patriarcha universalis. f Τής Αρχιερατικής καί Επισκοπικής Αξίας καί τά£εως f Pontificiae episcopalisque dignitatis gradum com­ σχετικώς πρός τό ύπήκοον Αναφερομίνης καί ύπό τού parate ad subditos referri et a Christo salvatore nostro, σωτήρος ήμώφΧριστού κατά τήν εύαγγελικήν διδασκα­ ut eyangelium tradit, pastoris appellatione exornari, λίαν τή τού ποιμίνος προσηγορί^ σεμνυνομίνης, ήτινι qua et Dominus ipse se nuncupare dignatus est (Ego καί αύτος Εαυτόν ό δεσπότης όνομάσαι ήξίωσεν (Έγώ enim, inquit, sum pastor ille bonus ;dato etiam Petro γάρ, φησίν είμί ό ποιμήν ό καλός), καί τψ apostolo, discipulorum principi, mandato, ut pascendi κορυφαίψ τών μαθητών Αποστόλψ ΠΕτρψ τήν τού ποι- munus obiret (dicit enim : Pasce oves meas) : pastoμαίνειν Ενίργειαν Ενετείλατο (Ποίμαινε γΑρ, φησί (a), c rem, inquam, cum grege ita implicitum esse et cohae τά πρόβατά μου), του γοϋν ποιμΕνος σχετικώς τψ ιrere, ut simul esse omnino oporteat, constat profecto ποιμνίψ συναπτομΕνου καί Αναγκαίως συνυπάρχειν adeo ut horum alter sine altero poni ac stare nequeat enim ad invicem referuntur simul ponuntur re όφείλοντος, εϋδηλον δήπουθεν, ώς Αδύνατον, είναι , καί Quae " μΕνειν τούτων θάτερον παρά βάτερον τά γάρ σχετικά ipsa ac notione, neque seorsum disiuncteve haberi Αμα ύπάρχουσι τή φύσει κΑ1 τή γνώσεί καί χωρίς possunt ; nam si disiunguntur, propriam virtutem ύπάρχειν Απ' Αλλήλων Αδύνατον' χωριΖόμενα γάρ Απο- naturamque amittunt ; quomodo enim proprie vereque βάλλουσι τήν ίδιαν Ενίργειαν καί ύπόστασιν ' πώς γάρ haberi possit episcopus absque ullo episcopatu ? Ei Αν εΐη κυρίως καί Αληθώς Επίσκοπος, τού Επισκοπου- prqfecto nihil relinquitur nisi nomen inane, quod μΕνου μή ύπάρχοντος ; Λείπεται Αρα φωνήν είναι διάκε- sonitu per aera temere reddito, in nihilum prorsus νον, είκή τόν ΑΕρα ψοφούσαν, καί διαλυόμΕνην είς ditabitur. Gregem ergo rationalem oportet prius edi­ παντελή Ανυπαρξίαν. 'Ανάγκη τοιγαρούν προύποκείσβαι tum esse, et Christianum supponi coetum certae dioe­ ποίμνιον λογικόν καί σύστημα χριστιανικόν ύποβεβλή- cesis, quae revera supersit ac floreat, atque tum de­ σθαι Επαρχίας ώρισμΕνης καί πραγματικώς σψΙομΕνης mum episcopum ad illam iuste consecrari. Sin autem καί ΑκμαΙούσης, καί τηνικαύτα χειροτονείσύαι νομίμως metropolitan ordinatio simpliciter fiat ac puro titulo Επ' αύτής τόν Επίσκοπον* Αλλως δΕ ή ΑπολελνμΕνως nitatur alicuius dioecesis iamdiu vacahtis prorsutque γινομΕνη χειροτονία μητροπολίτου καί Εν ψιλψ όνόματι desertae, quae, ab alienigenis oodupata, nullam am­ συνισταμΕνη Επαρχίας τινός πρό πολλού σχολασάσης plius restitutionem exspectatura sit^ied penitus deleta κα) Ερημωύείσης τό σύνολον. κατασχεύείσης τε ύπό permansura sit sine praesenti subditorum frequentia, Αλλοεθνών καί μηκΕη Ανάκλησιν Επτδεχομίνης, άλλ' t> tum consistere omnino nequit neque sacris legibus ί£αφανισβε(σης τίλεον καί Εναπομεινάσης χυφίς υπαρκ­ apostolicisve canonibus comprobatur ; etenim episco­ τικής παρουσίας τού ύπηκόου, Ασύστατος δλως Εστί palis muneris excellentia ex ipso ministerio eruitur καί τοίς ίεροΐς νόμοις καί Αποστολικοίς κανύσιν ΑνΕν- et in ministerio consistit ; quod si abfuerit, neque illud δεκτος* τά γάρ ύπερΕχον τού Επισκοπικού Αξιώματος Εκ stare valet positionemve ullam sortiri, prout canone τής Ενέργειας όρΚεται καί bid τής Ενέργειας συνίστατν. VI oecumenicae synodi quartae, his ipsis verbis, aiitltlf ardiitari, necpresbyής Απούσης, ούδΕ pEvstv πΕφυκεν ούτε σύστασίν τινα decretum est : ΕπιδΕχεται. κατά τόν ς' άποστολικόν (3) κανόνα τής tirm, ΛΚ diaconum, hec jttalibtt alium ordinis οίκουμενωής b* συνόδου, Αποφαινόμενον βητώς, Μη* ecclesiastici, niti specialiter ad taletunt civitatis aut δΕνα ΑπολελυμΕνως χειροτονεΐσύαι, μήτε πρε- pagi qui ordinandus esi designstar ; qui vero absolute σβύτερον, μήτε διάκονον, μήτε Αλως τινΑ τών Αν ordinantur, decrevit sancta synodus irritam haberi τψ Εκκλησιαστικψ τάγματι, είμή ίδικώς ίν Εκ­ huiuscemodi manus impositionem, et nusquam posse κλησία πόλεως ή κώμης 4 χειροτονούμενος Επι- iusauum obtinere ad ordinantis iniortam. κηρύττοιτο'τούςδΕ ΑπολύτωςχειροτονουμΕνους . ώρισεν ή Αγία σύνοδος Ακνρον Εχειντήν τοιαύN| τοιγαρούν πρό χρόνων .nvibv, ούκ οίδαμτν Veram euim two abhinc annat aliquot, nwrimua όπως, συνέβη παραβαθήν» τήν τοιαύτην κανονικήν quo pacto, accidit ut aocmata haec canoaum ratio άκρίββαν, άΕ«ί»μσηκαΙς ran καί όπ*ρ<χούσαις μβστηίαις violaraur^atacpoaita praestanti ssimarum quarandam Επαγομέναις τή τού ΧρκηοΟ έκκλησή usd τή tapfi dignitatum opera, quibat ecdetiam Christi aacramσυνόδψ, ώστι δοβήναι κατά καιρούς πατριαρχικάς Εκδό- que synodum commovesrtibu*, potestas identidem a σιις Επί τψ χιιροτονίΐσύαι κατά τόπους ύρχκρκίς Επ' patriarcha data- eat episcopo* nonnuiH* loci* conaeόνόμαπ μητροκόλιων, πρό χρόνιαν άμνημονιύτων ΕρΤ crandi ad titulum ecclesiarum inde ab antiquiaaimis μωθασών η καί άψανισθωσών καί ούΜ Ιχνος χριστια­ temporibua desertarum, ac deletarum, in quibus ne νικού συστήματος Εχουσών, ό!τιν<ς, μιτά τό λαβύν τήν vestigium quidem formae Christianas relictum eut. ψιλήν τούτην όνομασίαν τού μητροπολίτου, πρός όλίγον Uli, arrepta mera hac metropolitae appellatione, posκαιρόν τψ διακΕνψ τούτψ £0χήμαπ ΕνδωπρΕψαντ«ς καί teaquam inani ista ostentatione aliquandhi enituerunt φυ<ηωΜντ«ς καί μηδί ί^ονπς κόρον πνή <ίς τήν άναγ- ac intumuerunt,cum nulla sibi subsidia ad vitae neces­ καίαν αύτών κυβΕρνηστν, <όθύς Εφ«δρο< Επιφύονται τών sitates praesto sint, tuni, insidiatorum more ecclesias Επαρχιών τού οίκονμτνικοΟ θρόνου καί Επάγουσι τή τού sedis oecumenicae adorti, multas molestias concita­ Χριστού Εκκλησίψ κατά διαφόρους καιρούς κολλάς tionesque ecclesiae Christi variis temporibus exhibent, Ενοχλήσας.καί ταραχάς Σητούντις βιαίως Επαρχίας τινός enitendo ut dioecesim quandam vi arripiant, atque, Επιδράίασβαι, καί άϊιωματικαΐς μισιτίίαις ΕκβιάΖουσιν dignitatibus interpositis, noa vel invitos adigunt ad ήμάς καί ίκοντας δούναι τήν πιρί τούτων ψήφον <ίς τό b ferendum pro ipsi* suffragmm, quo praeter mentum άνπλαβΕσθαι παρ' dEfav τής ΕπιΖητουμΕνης tat' αύτών recipiant provinciam a se expetitam, dum, vi illata, Επαρχίας. μηκέτι δυναμίνων ήμών,διά τήν Επαγομίνην impares efficimur iis viris pro ecclesiastico more canoβίαν Εκλέγον κατά τόν Εκκλησιαστικόν τύπον καί τός uidaque institutionibus deligendis, qui, synodo bene κανονικός διατάίιις τά τή συνόδψ γνώριμα καί δόκιμα noti ac probati, et dioecesi profuissent et pontificiam καί τή Επαρχίφ πρόσφορα καί τής άρχι«ραηκής ά£ίας promeruissent dignitatem. Inde, quanta ecclesiae ΕπάΕια πρόσωπα ' έ£ ού δσα άτοπα Επιγίνονται τή τού Christi sacroque coetui supervenerint incommoda, Χριστού Εκκλησίφ καί τή ίιρφ όμηγύρη, ιίσωβουμένων dum huiusmodi homines ad provinciarum curationem Ε£ωβ«ν τών τοιούτων προσώπων ιίς τήν τών Επαρχιών provehuntur, singillatim dici non potest ; usus enim προστασίαν,άδύνατον Επί λιπτοΰ άριθμήσαι ' ή γάρ Ktipa reveta· Hic, accepta tum minore tum maiore denuntia­ μάς ένδυναμώση νό κυήερνήσωμεν καί νά οίκονομήtione atque indicio, sequenti dominica, die decima σωμεν τά τής άγ'ίας αύτοΰ έκκλησίας καλώς καί θεαnona eiusdem mensis, a Chalcedonis antistite loan- ρέστως. Καί μετά τάς δύο ήμέρας ίφορέσαμεν καί nido Caratxa, solemn! more, renuntiatus est. Muneri < : καήάδι, συνκατάνευσάντων 4π( τουτιμ καί πάντων τών praefuit mensibus sex et diebus octo. His enim verbis πολυχρονίων ήμών αύθέντων, καί ϋωρίσθη ό πρό ήμών prosequitur Demares, loc. tit. : Σεραφείμ 4 δεύτερος είς Λήμνον ' ήδη Μ. ύπερόριος αύθις (γένετο είς τό διαδέχεται perd τούτον τούς τής πατριαρχίας οίακας Σίναιον όρος ' βστις Αποκομίζεται Ικεϊσε μέ τΖαούση* Από Φιλιππουπόλεώς ψήφψ καί γνώμη Απάντων τών καί μέ βασιλικόν όρισμόν . 'Οθεν παρακαλούμεν τήν παρευρεθέντων Αρχιερέων, πλήν Τριών, καί θελήσει ,μάκαριότητά της θάρρει Αδελφικψ νά συμβοηθήση τψ παντός τού χριστιανικού συστήματος άρχόντων τε καί τΖαούση καί νά τόν έπιμεληθή είς τό νά τόν πηγαίνη «Ις Ιδιωτών ■ μετετέθη Μ «ίς τόν πατριαρχικόν θρόνον τή τόν διωρισμένον τόπον, καί θέλομεν τήν γνωρίζει είκόστη έβδόμη Ιουλίου. Callinicum mox suitanus μεγάλην χάριν. ΓνωρίΖουσα δέ ή μακαριότης της καί urbe exegit, et in insulam Lemninn primum pepulit, ούσα πεπληροφορημένη καλώς, όπόσην U άρχής ε!λι> deinde vero in montem Sina. Rem narrat Seraphim κρινή φιλίαν καί Αδελφικήν Αγάπην Ιχομεν πρός αύτήν. ipse ad Matthaeum, patriarcham. Alexandrinum, Ας μήν βαρύνεται νά μάς γράφη συνεχώς τά τής Ιφετωscribens. Epistolam eius utpote ineditam e 'codice τότης ήμΐν ύγείας της καί πάσαν αύτής χρειώδη καί monasterii Cutlumusi in monte Atho integram referre Αναγκαίαν ϋπόθεσιν, διά νά <χη καί παρ’ ήμών τήν ένούσαν άντίληφιν καί βοήθειαν, ώσάν όπού θέλομεν iuvat. Ita vero se habet. κατά πάντα νά φυλάττωμεν τό χάτήρι τής μακαρώτητός f Σεραφείμ έλέιρ θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινου­ της, καί νά έκτελώμεν προθύμως καί τάς Αξιώσεις της. Τά Ιτη αύτής θεόθεν πάμπολλα καί πανευδαιμονέστατα. πόλεως νέας 'Ρώμης καί οικουμενικός πατριάρχης. t Μακαριώτατε καί άγιώτατε πατριάρχη τής μεγάλης ,αψνΣ* αύγούστου ια». πόλους Άλεέανδρείας, κύριε κύρκ Ματθαίε. έν άγ(ψ ι Callinicum, in exilium actum, diris exsecrationibus πνιύματι Αγαπητέ καί περιπόθητε Αδελφέ roi συλλψτουργέ τής ήμών μετριότητας, τήν ύμετέραν μακαριότητα insectati sunt collegae humanissimi, edita adversus Αδελφικώς έν κυρίψ ΑσπαΖόμενοι, ήδέως καί περιχαρώς eum : severissima depositionis sententia, quae in προσαγορεύομεν, καί τού άγιου θεού δεόμεθα βντυυς templo patriarchal! pro suggestu perlecta est die περιφρουρή καί περκτκΔεη αύτήν έν άκρη ύγ»|η καί tertia augusti. Documentum istud, ncodum typis διήνεκεί μετά μακρρβιότητος εύΖωΙας τε καί έκτγυχίας mandatum, exscripsimus e codice 11 Societatis litte­ πάντων ών έφίεται καί έπιποθεΐ. rariae Graecorum, fol. 174-7'*, latinumque fecimus. 8INTMÏTU 8TN0DAU8 t Σεραφείμ 4Μψ θβού Αρχιεπίσκοπος t Seraphim, meerabooe divina archiepiacopu» Conetantinopoli» novae Rosnae, ΚωνστανηνουπόλΜίς νόας Αδρής «el oteovpcmôç et patriarcha uuivenadis. •ηνρΆρχης· f Imperii printiptUuaque, omnium prnseertim su­ t Τό τής Μουσίας not Αρχής μέγεθος κα!~ μάλιστα τής άνωτάτω πασών roi έηάιησιασηκής Απαιτεί md ρρονή premi et ectiesiastici inagutado exigit indolis excelματος μέγεθος, μεγαλοφιΑαν τ» «ai μεγαλάνοιαν πάνταις leotiasn, aniaai celsttatem ac prasstimtiam omnino έπιΖητεΙ ud Αρετών καταλλήλων συνδρομή σνγκροτεΐηη • requirit, idoneorum virtutum conhmctiooe conflatur καί ήθών σννίσταται sBoapMÔrvfn - έπεώή γάρ όπηρέχην morwnque honestate amaistit ; ut epdm princeps sub- «53 SyBüta.CoMtaatinopoUtaBa, 1737 Mme mgMto. «54 όφ*0Μι ό dpgwv τών άρχ^μάνων τφ λάγψ τού άίιώ- λ dites superare debet dignitatis ratione, eam ob caneam ματος, i*' φ «ατά τήν Κολόναν φωνήν (1) νφ ηρώνη quod virtutis suae praestantia secundum Theologi τής άρατής δυνηάή ίλκύσαι τούς πολλούς ός τό μίτριον, effetum " ' ’ multitudinem ad............................. .... mediocritatem trahere ▼»καί λόγον bribe** «φαλής *pAf rt ioftomov σώμα τής J«at, et capita ratiooem ad reliquum ecclesiae corpus «κκλησίας nd χώρον τόν άνωτάτω ακλήρωταυ 4φ’ obtinet, atque supremam sedem sortitus eat, sic eum ύψηλού Md τής άκρας πβριωπής καΚΤόμίνος, όφ«ίλ« in edita atque perexcelsa specula constitutum dreumκαταλάμΜίν rd πίρώ τή τών Ιδίων άρττών «spiaudfa iaoentia collustrare oportet virtutmn suarum copia ac ___ τι «ai_____ φαιδρότητι, βίου τ« ivMou sui άαοφίλών wpàfauv falgore, iisque a quibus conspicitur splendidum exemλαμπρόνπι»κ<1σβαιπαράδ«γματοΙς«ίςαύτόνάφορώσι. plar.cum caelesti vita,tum divinis operibus,praebere. Διό καί τόν λύχνον <πί τής λυχνίας ή δ«σποτική φωνή Quapropter, et de lucerna candelabro imponenda τ1β<σ·αι παρίγγυάται, τήν tvtpTuav «ai φανίρωσιν dominica vox nos praemonet, quo sermone honesta τών ίπαινττών naiswv twi τών προ«στάναι λαχόντων I opera significat ab iis efficienda et exhibenda, quibus διά τού λόγου ίνσήμαινομίνη· άλλως γάρ τής τοιαύτης > praeesse obtigit; nam, si huiusmodi imperio congrua 4ρχή« Μή καταλλήΐίφ β(ψ καί φρονήματι συγκροτού­ vita indolesque non adiungitur, et si dignns idoneusμενης ούδί τόν άίιον καί έφαρμόϊοντα προστάτην que non obvenit praefectus, pessum eunt res nostrae πλουτούσης, Ιρρ«ι πάντα τά καθ' ήμάς καί (1ς άναρχίαν omnes, et in solutam circumaguntur licentiam atque μάλλον π<ριτρίπ«ται καί ώς ίν νυκτομαχίςι καί ίάλη yeluti in pugna nocturna et 'procella perturbatione άνωμαλία πολλή καί άταΐίά καταλαμβάντι τήν τού magna confusioneque lacessitur Christi ecclesia, dum Χωστού ίκκλησίαν, τής 1»ράς καί παγκοσμίου δλκάδος sacra illa universalisque navis tempestate saevoque κυμαινόμενης iv σάλψ καί τρικυμί? πολλή καί ίν β turbine agitata et in altum provecta fluctuat atque μίτιώρψ σοίλίοούσης, άστάτως τ* καί πλημμίρώς φιρο- immoderate iactatur, utpote prudenti gubernatione exspectat μίνης τή τής Ιμφρονος πηδαλουχίας σττρήσ» καί δσον orbata, ad paene iàm extremum --·■ *·— periculum ■ ούπω άπίκδίχομένης τόν έσχατον κίνδυνον καί ναυα­ ac naufragium, quandoquidem caligine offenditur γών, ίππδάν ό <πί τά φαίντίν ταχ8«ΐς πυρσός ίν τή qui lumini ecclesiae adhibendo praepositus est, et cui ίκκλησίφ ίτκότους ίμπίπλησται, καί ίΐς λιμίνα χηραγω- cura navis in portum inducendae commissa, is ipse γιϊν άφιλων σκοπίλοις καί ύφάλοις προσαράσσ«ν auctor est cur ad scopulos vadaque impingat.Qui enim παραίτιος γίντταΓ brî γάρ κατά τόν βιολόγον Γρηγόμίον ecclesiae regendae praefectus est, eum ex Gregorii τόν άρχιιν ini τής ίκκλησίας ταχβίντα όφβαλμόν tîvai theologi sententia oculum decet esse non tenebris μή σκότους πίπλησμίνον, μή καί πρόιδροι, φησί, τού obductum, ne et mali praesules, inquit, videamur. κακού φαινώμ(6α. Ταύτη toi καί δικαίως κατακρίνονται Quam ob rem et iure damnantur et vituperatione καί μίμψτως ρύ τής τυχούσης ίπάίιοι γίνονται όσοι haud mediocri digni habentur qui vili remissaquo φύσίως άγίνοΟς καί άδρανούς τυχόύτίς καί μικρά καί indole praediti atque minuto ac tenui animo instructi, <ύτ<λή φρονήματα ίχοντις, dnripiq ti καί, άγνοίρ «ai cum in imperitia ignorantiaque ac inscitia vitam άμαβίφ ίσυν«ίηκό«ς καί πολιτικής πίρινοίας άμύητοι τό agendo immuneS prorsus adoleverint civili prudentia, παράπαν διατίλούντις ήτις άναγκαίως σνμβάλλιται ταϊς quae publicis negotiis commode congruenterque trac­ κοιναΐς καί προσφόροις καί καταλλήλοις τών πραγμάτων tandis necessario proficit, deinde huius suae debilita­ διοικήσισιν, «ΐτα τής τοιαύτης ίαυτών ίπιλαθόμινοι tis, immo, quantum ad mores quidem mentemque άτΔιίας καί μονονουχΐ κατά γί τά ήβη καί τόν νούν attinet, inopiae immemores, ad maxima negotia aniπηρώσίως, μτγάλοις πράγμασιν ίπιβάλλουσι καί άΐιω- c mv*m appellunt, officia accipiunt amplissima, ros μάτων άναδίχονται μ«γίθη καί τοΐς ύπίρ δύναμιν τάΐιν supra partem ordinemque et dignitatem suam ado­ τι καί ά£Ιαν τήν ίαυτών 4πιχ«ιροΰσιν ot Μι τινις τοΐς riuntur. Hi nempe pro suis vitiis dignitatem praeter οίκοβτν ίλαττώμασιν οό μόνον διαγίνίσβαι Ισχυσαν έν meritum adeptam non modo sustinere non valent, τή παρ* dfiav τιμή, άλλά γι δή καί τό κακώς 6π' αύτών immo vero munus etiam prave a se expetitum posίπιΖητηβίν άΧΙινμα καβυβρίσαντίς καί άφαιρ<Μντ<ς teaquam polluerunt,iure eo despoliati,cum ignominia δικαίως, τέλος μ<τ' αισχύνης άπηλλάγησαν, τάς άΈΙας tandem expelluntur, iustas facinoris poenas perso­ luturi. ποινάς τού τολμήματος άποτίσαντις. Eius igitur generis homo hisce temporibus prodiit Τοιούτος τΜγαροΟν άν<φάνη ίν τοΐς παρούσι καιροίς καί ό όπωσδήπως φάάσας πατριαρχιΟσαι π(>ό όλίγου qui patriarchatum non ita pridem obtinuit Callinicus ήδη καιρού άπό πρώην ΠροΙλάβου Καλλίνικος, όσης ille Prollavï quondam episcopus.'Is cum hanc ProlούΜ τήν ήν ίλαβκν επαρχίαν τούτην ΠροΙλάβου δυνη- lavi dioecesim sibi'commissam non modo optime βτίς διακυβ<ρνήσαι καλώς καί ποιμάναι βταρίστως τό regere eiusdemque gregem honesta pascere atque <ν αύτή ποίμνιον καί «ύδοκιμήσαι <ίν αύτή,ίάλλ* ούτι bonos exitus in ea habere non potuieet.sed ne gratum πιρί τήν κοινήν μητέρα μ«γάλην τού Χριστού ίκκλησίαν quidem memoremque in magnainChristi ecclesiam καί π<ρ> τούς δανκκττάς αύτού «ύγνώμων καί βύχάρΜΠος omnium matrem et in sdos creditores se praebuisset, φαν«ίς. κατέλιπιν έκχίνην διά παραιτήσκως ώς άπρό- illam depositam reliquit utpote ei regendae impar et σφορος καί άδόκιμος π<ρΙ τήν κυβέρνηάιν αύτής 4κ inutilis, qui a primo ad dioecesim illam aditu cum πρώτης άφ«τηρ1ος τό άγίνίς καί <ύτ«Μς τής φώηως naturae ignobilitatem humilitatemque tum animi inκαί τό τού φρονήματος 4λλ«ιπές π»ρί ίήν ίπαρχίαν d firmitatem signis exhibuerat. Tum Constantinopolim 4κ<(νην έπιδιιύμκνος · «τα έπιδημήσας τή Κωνσταν- nactus, ' J dum in egestate miseriaque et omnium rerum rivou, Ιν άπορίρ Tt καί «ύτ«λ<ίφ sal ένδ<ίρ τών Ιπττη- inopia sordidam abiectamque vitam traducit, huc δ«ίων μικρσπρ«πώς «ai άπιρριμμένως βιάνν τόν βίον illuc inconstanter vagando ad medendum tantae suae καί τήδ« κάκιίσι άστάττας πίρτπλανώμκνος «ίς διρακςίαν inopiae, dignas quidem'variis tmnporibus habitus τής τοιαύτης αύτού iνδλοόφ καταστάσονς, ήώούτο μλν est quam maxima ecclesiae bonita· et beneficentia, κατά Μηρούς τής δυνατής άηΑηα»σηκής φιλανθρωπίας cum ab ipsa magna Christi ecclesia beneficio dona­ καί χάρττος, άπύ τι τής τού Χριστού μττύλης Εκκλησίας tus, fructibus templi et paroeciae sancti Demetrii χάριν λαμβάνων «ai νίμόμίνος τά «Ισόδημα Τής ίν τφ apud Canabra ei collatis ad levandam egestatem, Κανάβη Ικκλησίας καί «νορίας τού άγίου Δημητρών Μ tum a singulis fratribus antistitibus Constantinopoli τήν Ινδααν αύτού καί Ιδίως ύπό τών Ινδημούντων tv commorantibus stipoet subsidio et benignitate auctus, Κωνστανηνονηάλ® σνναδίλφων άρχχράων ίλίους καί b autem in suo ordine ac loco quiescere non voluit, βοηΜας καί φΑοφροσύνης άΐιούμινος' άλλ' οόκ ήΜ- sed arrepta opportunitate quam obtulit fratrum epi­ λησο έφησυχάβαί τή τά<« καί καταστάΛι αύτοΰ, άλλ- scoporum coetus ab urbium regina in suam quisque «ύκαιρίας λαβάμηος 4ν τή έπμτυμβάση τή κοινάτηη provinciam discedendo ac demigrando, et quod pon­ τών συναδέλφων άρχικρέων άπό τής βασώίδος τών tificum conventus prorsus abfuerat ac recesserat πόλιων «ίς τάς έπαρχίας αύτών άποδημίς «ai pcrufideu egregiam occasionem reputans,' quae faste fortuna (i)Grsg. Νμ. Orel. nauUe,'c. ι]. ojmm «757 MW MgMte. *9* wl ritvtawfav ««®1 iriRMWv τής άρχι«Μττ·ής όμηγψ- λ ΙμΜιτμΜμΙ· sita oblata sit, propositum uwém aat, atque oecuniraica aeda praeter spem potita·, patriarche whanaha rentmtiatar. Datai· as paraftaéa tar ataraueuitar àptaw aai Μτριάμχης alaw grinatso·· rcvani, cas hue Coiaaant saacti aatûtaa, ptwnèc 0M wvt^piwwv 4k v^cé·^ kHm Kdvanticiii tec *d petfievchècM (tignitatM taping m! wataèiw» totoMa τών άγΙων άρχω·**· ampHtudinem, pronoottase banigne accepta κ pro­ nai τήν lyppiv «ώτού rataqv «Ις τήν τής η·νρ·βρχικής bata. queas maximum suhaidfamrta praabuiasaot pace· dÜM epAebav aftavahc dimtaimttvmv Mi φψστηώάνταιν Mnut inaumptarwn moiom panoivewfo, magraua ia •ai etaav τήν δυνατήν βνήΑααν αύτψ «κώβώαμήνων spam Taaerunt, lore at, anteriori· mm vitae inculti· aai τόν όγκον τών γινομένων tamMtpdrwv smwi· moribus depqaiti·, ille se accommodaret ad patriarντγκάντων, έκ* έλκίδι τού μιταλαβέσΜΗ «ύτόν άκό τής chicae dignitatis indoüaqw habituni at foratam atque wporipac <·ώνης dytvoOc Μταβτάαψμς aai βυβμισάήναι tpedem, abiecta poeriliqoe vita, in honestam,gravem, «k τόκον καί μορφήν ν’* χαρακτήρα ηατριαρχικής άέΙας cautam ac diligentem mutata ;pcaeeertim vero ad spem nd φρονήκως sal ύκαλλάίαι τά μικροκρ«κές nd wa·- illam excitabantur iis, qua· ipsi viderant ac legerant, δαριώδις «ίς τό μιγαλοκριττές «d στμνόν, σύννουν vt litteris, ab Olo uno, priusquam patriarcha crearetur, καί κιριισκιμμένον, μάλιστα M έύάρρυνιν αύτούς tui •cnptis ac nomme propria manu ito obsignatis, τή έλκίδί τούτη καί τά βκ«ρ «Ιδον nd άνέγνωσαν γράμμα, in quibus capita quaedam inerant et conventa, δκιρ φβάς ίγραψι μόνος κρό τού κατριαρχιύσαι καί quae ad lacrorum canonum jfiftnaniinque legum pta ac consignata,veri iblp χΐψί md ύπογραφή iÿtÿcduiat. κιφάλαιά ττνα normam praescriptumque Sin atque imaginem finxi·irtprixoV «ti συνβήκας καί διορισμούς, σννιρδά rai b profecto patriarchae e um opere tum re ipsa fuissent συμφώνως τοϊς ίιροϊς κανόσι nd Μο«ς νόμοις συγγρα- •ent, ai modo φέντα acd καταστρωδέντα «d τάν όντως άληάή πα­ ta ; ea se ad apicem usque servaturum, cum in τριάρχην ύποτυκούντα «d «ixodtafra (ιϊκιρ Ιμιλλον tteris iureiurando spopondisset, atque in sermo­ φυλαχόήναι, Ιργψ τ« rai κράγμφβιβαιωβήναι), έν φ nis clausula praenuntiasaet, quicquam ex illis si forte γράμμαπ ύκοσχόμινος ένόρκως τήν φυλακήν έκιΐνων violaret, se suopte iudicio depositionis poena obliga­ μέχρι κιραίας, σφραγίσας τ« τάν λόγον < Μ > κροκρίματι tum iri, vitam· eum mutaturum recte sperarunt qui ab αύτοκαύαιρέσιως, έάν τι τούτων παραβή, ηαρίΐχι initio litteras illas perlegerunt, infido facinore haudχρηστάςέλκίδας βίου μιταβολής τοϊς κατ’ άρχός αύτό quaquam perspecto. άνιγνωκόσι καί μή έκϊγνωκόσι τή δραματούργημα. *E««i ή* έν βραχιΐ καιρού διαστήματι ίφάνη άβττήσας Quandoquidem vero, brevi interiecto tempore, καί καραβιβηκώς τά ιίρημένα κιφάλαια, καί μιτά κολλάς dicta capita evertisse ac violasse compertus est, sae­ νουύισίας κοινή τι καί Ιδίως κρός αύτόν γιγινημίνας peque tum palam tum singillatim admonitus, corrigi άύουΜτητος καί άδιόρβωτος διαμίνων καί ούδόλως <ν et emendari non sustinuit, sed pristinae humilitatis συναισθήσιι γινόμίνος τής κρίν αύτού ιύτιλιίας, άλλά minime conscius, dignitate praeter spem adepta intu­ τή καρ* ύ»ίδα τιμή φυσιωβιίς καί ύψού τήν κιφαλήν muit, immo capite altius elato ac dignitate summa διάρας καί τψ κόρψ τής τιμής μιΒυσΜΙς καί «ίς άλλό- exsultans, tam portentosam arrogantiam sibi sumpsit, κοτον φαντασίαν ΗινιχΜς, ώστι καί,, άρχκριύσιν ut antistites aspere tractaret, tyrannica crudelitate άκοτόμως κροσφέή·σβαι κα| τυραννική ιφότηη κατα- abusus, alios quidem criminando quod coniurarent χρήσύας καί ούς μήν συκοφαντών ώς ήκιβούλους καί C eosdemque insectando, infimae plebi insimulanti καταφάρισβαι ■ αότών, ταΐς τών τυχόντων διαβολαΐς facile ac sponte adhibitis auribus, alios vero indecoris ύκανοίγων τά ώτα κροχιίρως καί ή{ ήτοίμου, ών δή verbis conviciisque lacessendo, alios stulte perter­ καβάκτισβαι ήήμασιν άκρ«κήσι. καί ύβρισιν, άλλους rendo vesani animi concitatione eftrenataque petulan­ δ* έκφοβών άνσήτως, ύκό άυμάΰ άλόγου ήλαυνόμινος tia ac commotione, eos praesertim qui, boni agendi καί άκρτκώς ίίαγριούμινος καί ίκταραοσόμινος, rai suasores, ad ea hortabantur, quae cum illius tum eccle­ μάλιστα τοϊς <·' άγαβψ συμβουλιύουσι «d τά κρής siae rebus tuendis quieteque conservandis conduce­ σύστασιν αύτού τι καί τής ίκκλησίας «d τήν <(ρηνικήν rent, haud parum conturbati sumus, quod in omnibus κατάστασιν ΜντιλοΟντα πρρτρικομίνοις; ΝιτάραΕιν illis quae dicta sunt, rationem agendi non emendave­ ήμάς ού μιτρίως τή άήιύρβωτον τής αύτού κατα- rit. Ex quibus omnibus profecto evincitur quam Ieris στάσιως ini κάσι τοϊς ιίρημάνοις* Λ ήή άάντα ύκιδιί- animo sit, quam incertus in consiliis ac dubius, quam κνυον τήν τού νοός αύτού κουφότητα καί τή ύστατον καί imprudens et haebes in faciendis ac dicendis ; etenim καλίμβουλον τών λογκτρών καί τήν wtpi τά κρακτήα καί rebus quidem opportunis et necessariis et utilibus λικτία άκρισίαν καί όλιγοφροσυνην· rai fip τών μήν cum propalam tum singillatim omnino neglectis, συμφιρόντων και άναγκαΐων καί. χριιωδών κοινή τι καί cupiditati tantum rapacitatique inserviebat, non in­ Ιδίως κάντη όλιγώρως «χι, πλιονιίΐας Μ μόνον καί termittendo conviviis interes.se molliterque vivere, άρπαγής «κιμιλιίτο, σνμκοσίοις σννιχώς ήκιχωριάΖων nihil antiquius quam id ipsum habens. A quibus ut rai τφ άβροδΜίΙτιρ ίκδοτος ών καί τούτ* αύτή κρή se contineret admonitus, quippe qui depravatis buiusκάντων Ιργον κοιούμινος · 4φ' οίς καί νουβιτούμινος modi moribus patriarchicae dignitatis amplitudinem άιτοχήν κοιήσαι, ώς αιυτιλώομήνον τού κατρκφχικού D foedaret, praesertim cum Paulus apostolus nos hor­ βιώματος καί Ο^ους διά τών τοκύτων άτάκτων κινημά- tetur ne comessationibus et ebrietatibus indulgeamus, των,καί μάλιστα τού άκοστόλου Παύλου καριγγνωμήνου admonitionem non respuebat modo, verum etiam μή κώμοις καί μήβαις (1) wpmrixuv, ού μόνον admonitori succensebat ; uno verbo in omni sua άπικοΗΪτο τήν wopaivtmv, άλλά καί ϋιμαΐνιτο κατά agendi ratione puerilem quemdam, vilem, inconstan­ τού καραινούντος, καί 4vi λόγψ 4ν wàtnv αύτού τοίς tem, instabilemque exhibent habitum, adeo ut contu­ κινήμασι καιδικήν τινα καί χμκροκρ«κή ώπΜμητόν n meliis apertis afficeretur, ac ludibrio esaet patriarchi­ καί «ùptmtfrov κροφαίνων Κατάστασιν, ώς ϋυβρίΐισόαι cae dignitatis celsitudo ac magnitudo. Quae pntva eius κροφανώς μ! ιϊς γίλωτα κροκιΙσύαι τό τής κστρκιρ- indecoiraque fucta, cum et ipsis longaevis nostris regii χικής άίίας ύψος nd μ*Τ«·ος- ών τινων Ατόκων καί imperii dominis comperta fuissent,utpote manifeste ac άτάκτων κιντψώτων αύτού. ώς κροδήλων «ri καρρησί» propalam perpetrata,oorumque iustam indignationem ήνιργονμάνων, γνωστών γινομένων md τοϊς κολνχρο- iramque commovissent, propter eam quae inde redun­ νΙοκ ήμών αύΜνταις τού βασιλικού κράτους καί «Ις daret iniuriam infamiamque ad patriarchicam digni­ δίκαιον άγανάκτηστν «ai Αργήν αύτούς κικινηκόΤων tatem et ad eum qui a regia potestate constitutus est δώ τήν <κιγ«νομ4νην ta τούτων Οβριν καί άπμίον τψ universorum e gente nostra subditorum antistitem, κατρκιρχωψ άίιώματι «d τψ κροιστάναι ταχΟάνπ όλο- ut qui curta summa honestate, aequabilitate, iustitia κλήρου τού ύκηκόου καί βάγιά καρά τής βασιλικής debeat quiete dirigere Christianum populum Iit» com- MMMmW* ήαυτψ ήτησάΜνος τής Τύχης utatJMHc MtapAM* fiulwga w# «naue· Mi λαμβάνη m’ S (ι)Κοο. ΧΗΙ, ΐ|. Cnwaa— ·ο«*Οΐο, XXXV1U. 657 Synodus Coststantinopolitana, »757 msme augusto. x 658 Είουσίβς, dr« Αφείλοντι μετά πόσης σεμνότητας nd λ missum, ille quidem ut indignus et inutilis et eeram εύταίίας rai δικαιοσύνης διακυβερνλν tv εΙρήνη τό " Εμπιστευθίν αύτψ χριστώνυμον πλήρημα, αύτός μίν sus eet, et Anium interdictione exilioque dnmnatue, ώς όνάίιος καί Απρόσφορος καί κεττεγνωσμβνος Επί •equa indecorae suae vitee mercede persoteta. Post­ τοίς είρημίνοις Ηώσθη τού οικουμενικού θρόνου »1 quam autem amotu· e< facta in synodo cognitkm·, είς φυγήν ύπερόριον κατεκρΝη, τάπίχειρα τής Ατόκτον una censuimus et iudkM*m· eum perfectae deposi­ πολιτείας αύτού λαβών' μετά Μ τήν Kssmv αύτού, tion! subiidenduni ease, non solum ob iniuriam infaσκίψεως συνοδικής γενομίνης, Απεφάνθη καί ίγνωμο- miamque patriarchicae dignitati ab eo allatam inde­ δοτήθη κοινώς καί καθαιρόσει τελείς ύποπεσεΐν αύτόν cora sua conversatione, verum etiam propter eam ού μόνον διά τήν ήν προύΗνησεν Οβριν καί Ατιμίαν quam petulanter admisit violationem eversionemque τψ πατρίαρχικψ Αίπύματι τή ΑτΑκτψ αύτού πολιτεί?. eorum quae scripto ac iureiurando promiserat spopooΑλλά καί διά τήν ήν τετόλμηκεν αύθαδώς παράβασιν deratque se sanctissime servaturum, praenuntians se καί Αθίτησιν τών ών δίδιΜε Εγγράφως καί ίνωμόηυς suopte iudicio depositum iri, si ea transgredi prae­ υποσχΕσεων καί συνθηκών Επί τψ φυλάϊαι Απαραβάτως sumeret. Quibus violatis eversisque, cum periurua Επί προκρίματι αύτοκαθαιρΕσεως, Εάν’ τολμήση παρα-, compertus fuerit, a se ipeo damnatus gravissimae βήναι αύτός ' Ας τινας παραβάς καί Αθετήσας καί Επίορ­ ecclesiasticae poenae obnoxius est et obligatus, secun­ κος Αναφανείς, αύτοκατάκριτος ΕγΕνετο καί’κατά τούς dum ecclesiasticos canones. Εκκλησιαστικούς κανόνας ύπεύθυνος καί ύπύδικος Εσχάτη Εκκλησιαστική παιδείςε Τούτου χάριν γράφοντες Αποφαινόμεθα ’ συνοδικώς B Quapropter, scribentes synodice decernimus, una ' μετά τών περί ήμάς ίερωτάτων άρχκρΕων καί ύπερτίμων, cum collegis nostris sanctissimis antistitibus ct hono­ τών Εν Αγίψ πνεϋμαη Αγαπητών ήμών άδελφών καί ratissimis, dilectis nostris in sancto Spiritu fratribus συλλειτουργών, ϊνα ό όπωσδήπως φθάσας γενΕσθαι et comministris, ut qui utcunque obtinuit ut patriar­ πατριάρχης Κακοκαλλίνικος, ώς ΑνάΕιος τού τοιούτου cha crearetur, pravus ille Callinicus, cum huiusmodi ΑΕιώματος Αναφανείς διά τό εύτελίς καί άγενίς καί dignitate indignum se praebuerit ob animi humilita­ ΑπερριμμΕνον τής φύσεως, ώς Απρόσφορος καί Αδόκιμος tem ignobilitatemque et abiectionem, cum inutilis διά τήν Αμάθειαν καί ΑπραΕίαύ καί Αγνοιαν τού πώς δει imperitusque deprehensus fuerit, tum ex inscientia èt πολιτεύεσθαι καί συναναστρΕφεσθαι Εν τψ ΑΕιώματι, διά insolentia ft ignorantia eius generis, quo quis se τόν τύφον καί τήν Επαρσιν χαΐ τήν ήν ΕδειΕε τυραννικήν gerêre debeat et cônversari in illa dignitate, tum ex ώμότητα καί ΰβριν τψ χορψ τών Αγίων Αρχιερίων, οώ superbia elationeque et ea crudelitate ac contumelia ποιμίνος, Αλλά μισθωτού Εργον μεταχειρισάμενος, καί >qua sacrorqm antistitum coetum tractavit, non pastoΕπί πάσι διά τήν ΑΘΕτησιν καί παράβασιν τών ών δίδωκε ris, ■ sed- mercenarii munus praestando, tum demum qx Εγγράφως καί Ενωμότως συνθηκών καί ύποσχΕσεων, eversione ef violatione earum quas scripto ac iureiuκαθήρημίνος ύπάρχη πάσης πατριαρχικής Ενεργείας καί rando fecerat pactionum ac promissionum : ut inquam τάΕεως καί Εκπτωτος τού πατριαρχικού καταλόγου καί ille sit cuiusvis patriarchalis officii ordinisque expers,' Απόβλητος καί γεγυμνωμίνος τής θείας χάριτος καί μη- e patriarcharum catalogo expunctus et eiectus, divina δεμίαν άδειαν Εχων πατριαρχικήν ή Αρχιερατικήν Ενδυ- gratia spoliatus, quin ullam facultatem habeat patriarθήναι στολήν ή Αρχιερατικόν Εκτελίσαι υπούργημα, ώς chalem episcopalemve vestem sibi induendi aut epiκαθηρημίνος καί Ανίερος, Καλλίνικος μόνον λεγόμενος <' scopale munus exsequendi, ut qui depositus sit et καί ώς εΓς τών Ιδιωτών γνωριζόμενος, καί μηδείς τολ- sacro ordine motus, sed servata dumtaxat Callinici μήση συμφορΕσαι αύτψ ή συλλειτουργήσαι ή ώς πα­ appellatione, ut unus privatorum habeatur ; ne quis τριάρχην τιμήσαι ή τήν χεϊρα αύτού Ασπασθήναι ή εύλο- vero audeat sacrum ornatum cum eo induere, aut γίαν καί Αγιασμόν παρ’ αύτού δεχθήναι Εν βάρει Αργίας officio fungi, aut eum ut patriarcham colere, aut ipsius Ασύγγνωστου καί Αλυτου Αφορισμού τού Από θεού manum osculari, aut benedictionem sanctificatio­ nem ve ab illo accipere, sub poena suspensionis non παντοκράτορας. Έί Αποφάσεως. condonandae insolubilisque excommunicationis a Deo omnipotente. Ita omnino fiat. αψνΓ* Εν μην! αύγούστψ Ινδικτιώνος s'*. t Δ Καισαρείας Παίσιος. t ό Ήρακλείας Γεράσιμος. t 6 Νικομήδειας Γ αβριήλ. t 6 Χαλκηδόνας < Ίωαννίκιος >. t 6 Νικαίας 'Ιερεμίας. t Δ Θεσσαλονίκης Γ αβριήλ. f ό Άδριανουπόλεως < Διονύσιος >. t ό Δίρκων Σαμουήλ. f ό Νεοκαισαρείας Γεράσιμος. f ή Πατρών Γεράσιμος. t ό Φιλιππουπόλεως ΑύΕΕνπος. t ό Σερρών Ίωαννίκιος. t ό Μιτυλήνης Άνθιμος. f ό Γόνου καί Χώρας Νεόφυτος. f ό Προικοννήσου Νικηφόρος. MDCCLVII, mense augusto, indictione V. , , Άνεγώσθη Εν τψ πανσίπτψ πατρίαρχικψ ναψ ύπό τού πρώην Τήνου κύρ Κυρίλλου τού Μαρμά­ ρινου αύγούστου γ9, ήμίρφ κυριακή. t Paisius Caesareae. t Gerasimus Heracleae. ' t Gabriel Nicomediae. f < loannicius > Chalcedonis. t Hieremias Nicaeae. t Gabriel Thessalonicae. t < Dionysius > Adrianopolis. ■ t Samuel Defeorum. ° f Gerasimus Neocaesareae. , f Gerasimus Patrarum. t Auxentius Philippopolis. t loannicius Serrarum. t Anthimus Mitylenes. ■ r t Neophytus Gani et Chorae. f Nicephoros Proeconnesi. ' Haec in augustissimo patriarchal! templo,a domino Cyrillo Marmarino, quondam Tini episcopo, recitata sunt, III nonas augusti, die dominica. CONCILIUM PROVINCIALS TARRACONENSE 1757 septembris 19-novembris 14 Concilium provinciale Tarraconense in Hispania, celebratum die 19 septembris 1757, sub lacobo de Cortada y Bro, archiepiscopo Tarraconensi. * Convocavit concilium Tarraconem eique praefuit illdius archiepiscopus d.. lacobus de Cortada y Bru ; inferftierunt illthi domini d. fr. Barthokanaous de. . . eiMlr 6$9 Coocutan provinciale Tarraconense, «757 septembri* 19. Mo Zanamtaro, epiacopa· Vioenaü ; d- Aacenrio Sale», λ tericres, recojiendo la* que *e considerasen oportuna» epinopu* Bartintmen»»*; d· Emmanuel Palmero et para el preeente tiempo, y se dejann la* que no RaUo, epiacopu* Genmdenab ; procuratore* iUftorum tbMM conveniente*, à imitation d» lo que se hixo en dominorum d. fr. loMphi do Mooytfa, optocopi Col* el condito proximo paaâdo, respecto à la* constitu­ «menai· ; d. Fraatitti IcaepH Catalan de Ocon, epi- tione* del aSo 1717, y que todo esto quedaae al ctieoopi Urgelletms; d. Emmanuelis Mazia* Pedroecon, dado dsl ilflto Sr.' metropolitano, quien para esto •ptocopi Iltordentia, capitali et vicarii capitulari* Der- nombre· sujetos de su satisfaction, quienes cmdaaen tuwnri*, aede vacanto, cum multi» abbatibus, syndi­ 'no solo de dicha recopilation y election de constitu­ cis, prioribus et procuratoribus monasteriorum, capi­ tione·, sino tambien de la impresion de todas ellas, tatorum et communitatum provinciae ecclesiasticae. junto con expresion de todo* lo* concilio· posteriores Celebratae sunt, a die 19 septembris usque ad diem al de diebo litho. Sr. Teris y concurrente* en elles, 14 novembria, 14 sessione*. aunque en algunos no *e hallen constitutiones ; y In XIII sessione promotore* proposuerunt, ut que se imprimiera un formulario de los poderes que novae constitutiones contra varios abusus adaerentur, se han de dar à los conciliare* apoderâdos de los et omnes 4ho volumine comprehenderentur. principales, para que no se dé lugar à las dificultades, que suelen ocurrir en la habilitation y examen de dichos poderes, todo 4 direction del mismo Sr. iliho Ilrtio seflor y sacro concilio. metropolitano en su tiempo y lugar. Este es nuestro El obispo de Barcelona, el ahad de Galligans, el sentir, el cual sujetarémos siempre gustosamente al prior de la colegiata iglesia de Santa Ana de Barce­ B acertado superior dictamen de v.si.y sagradoconcilio. lona, y el sindico de la santa iglesia dedicha ciudad, Assensio, obispo de Barcelona. promotores nombrados por v. s. i. y sacro concilio, Antonio, abad de Galligans. en la sesion II celebrada el dia so del proximo pasado Jaime de Cortada y Brù, prior de Santa Ana. mes de setiembre, con la mayor veneracion exponen : Dr. Joseph Vilar, sindico de Barcelona. Primo : Que les parece conveniente el que se diera una nueva providencia para remediar los abusos de Decretum. que los esponsos estén y confabulen à solas con las esponsas.de que se siguen muchas ruinas espirituales, Qua expositione lecta, et habito super in ea conten­ que ha enseflado la experienda, y esto se halla ya tis maturo tractatu, dictus Hirtius et nhus dominus prohibido en la constitucion II dei sacro concilio archiepiscopus, sacro approbante-concilio, decrevit et Tarraconense, tit. De sponsalibus. mandavit nova statuta, in dicta expositione expressa, Item : Que por cuanto hallan Ids pàrrocos algunas approbari, et quod de ceteris statutis seu constitutio­ dificultades en la cobranza de los derechos, que les nibus, de quibus in eadem ^expositione fit mentio, tocan, por razon de sus parroquianos que mueren efformotur quaedam recol lectio, per personas bene tuera de sus parroquias, 4 causa de la resistenda que visas, eligendas per praefatum Hirtium ritium domi­ hacen los albaceas y herederos, que se dispusiese una num orchiepiscopum, qua facta et formata (una cum constitucion, en que se diese la facultad ά los ordina­ noviter expositi*), imprimantur cum inscriptione seu rios para que puedan compeler 4 aquellos que satis- insertione dominorum comprovincialium, qui hujusfagan estos derechos, como esté ya prescrito en el 1 C modi conciliis interfuerunt, dando et tribuendo eidem ritual de varios obispados, y està tambien dispuesto illrtio et rrtio domino archiepiscopo plenam facul­ en la constitution III, tit. De sepulturis del mismo tatem, commissionem et posit ad omnia supradicta, concilio sobre referido. tism expensis et remunerationibus suae illrttae et Item : Que en atendon à que muchos sacerdotes rftae dominationi bene visis. seculares y regulares no reparan, en celebrar misas de Succesive autem dictus illrtius et rrtius dominus bendidon, de parieras sin tener derecho para esto por archiepiscopus tradidit mihi secretario et scribae ser propio de los pàrrocos, se podia tambien dispo- praedicto quam dam in scriptis relationem, factam per ner, que en adelante, se abstuviesen de celebrar rrtium dominum Barcinonensem episcopum, admo­ dichas misas sin licenda de los pàrrocos. dum rev. abbatem de Galligans et priorem Sanctae Item : Que por haber enseflado la experienda, que Annae Barcinonensis, ac reverendum syndicum sanc­ las sefloras y mugeres no reparan en concurrir y esta'r tae ecclesiae ejusdem civitatis, commissarios ad hunc en las iglesias, aun estando el seflor patente, sin otra effectum electos et nominatos in sessione undecima, espetie de vestido ni compostura, que en la forma die 31 labentis mensis octobris habita, circa epistolam que se hallen en los estrados y cuartos de su casa, y claustri Cervariensis, nobili d. losepho de Lardizabal, del todo deseuhiertas, sin manto ni otra cubertura, advocato patrimoniali regiae audientiae praesentis lo que parece escandaloso y contra la veneration que principatus, directam, ac per praefatum dominum se debe al sfho sacramento, que por esto se prohi- losephum de lardizabal suae illthae et rrtiae domi­ biese el que vayan à la iglesia de esta suerte, ô à lo nationi praesentatam, ut illam legerem, prout in menos estando patente el seflor. U continenti alta et intelligibili voce legi ; et est tenoris Item : Que por cuanto se halla dispuesto en varios sequentis : condlios antecedentes, que no puedan los sacerdotes celebrar el santo sacrificio de la misa sin vestido talar Ilrtio Sr. y sagrado concilio. ό sotana, y se experimenta que algunos capellanes de regimiento, y otros que van de camino, no dudan cele­ El obispo de Barcelona, abad de Galligans, prior brar sin sotana, con el pretext» de que no la llevan ■ de la colegiata de santa Ana de Barcelona, y sindico ni se halla en la* sacristias ; parece seria conveniente del cabildo de Ia catedral de 1* misma ciudad, nomque, no por via de formai constitution, si que v. s. i. bradoe promotores fiscales dei présente concilio por encargase à lo* ordinarios el que diesen alguna pro­ s. i., y comisionados para la formation de los estavidentia, para,que en todas las sacristias, asi de Igle­ tutos, han debido i v. s. i. comision especial para sias seculares como regulares, turiesen una sotana ver y reconocer una carta de la universidad literaria para lo* sacerdote* que quisiesen decir misa* sin de Cervcra, dirigida al Sr. d. José de Lardizabal, llevar aquella. ministro fiscal de la real audientia de Barcelona, en Item : Que por experimentane falta de impresion 1* que por los motives en la misma espresados le dei concilio provincial, celebrado en tiempo del iltho pide que la haga presents al sagrado concilio, à fin Sr. Terés, se dispusiese el que de nuevo se imprimfe- . de que renueve la santion Tarraconense expedida en sen la* Constitutiones de dicho concilio, y que *e el concilio del afio de 1738, y mande que no ae admiafiadieee una recopilation de Ia* constitutione* poe- tan en las Iglesias deCatalufia,con habitos doctorales, I Μι Concilium provindale TamaxwiM·, 1757 septembri· 19. Ma lot graduados en la universidad de Gandia especial* a la de Tolosa y^otras de Francia ; no tien· per ahora mente Catalanes, sin ter primero incorporados en la bostantes motivoe para prohibir i toe Catalane· gra­ de Cen et* ; y que, examinado el contenido de dicha duadoa en Gandia el two de lo· honor·· doctoral·· carta, hagan relation â v. >. i. y sagrado concilio de eo las Iglesias del prindpado, «in ser incorporados en lo que les paretiere sobre el mismo. - la universidad de Cervera. En consecuentia de cuyo encargo, lo* comisionado· Este es el parecer de dicbo· comisionado·, el que han reconotido con reflexion la dtada carta y todo rendidamente sujetan i la resolution de v. s. i.y su contenido, la «andon del condlio de 1738, y las sagrado condlio, que venerarin sicmpre como mas cddulas reales que se titan eu la referida carta, y acërtada. han observado, que en la expresada sancion relativa Assensio, obispo de Barcelona. A la carta que, de orden del supremo consejo de Cas­ Antonio, abad de Galligans. tilla y à instanda de la universidad de Cevera, escriCortada y Bru, prior de Santa Ana. biô d. Pedro Manuel de Contreras, secretario del José Vilar, sindico de Barcelona. mismo consejo, en t’de noviembre de 1738, al iliho Sr. arzobispo de Tarragona présidente del condlio, Decretum. solamente se establedô que en las iglesias de Catalufla no fuesen admitidos, al uso de los honores docto­ Qua relatione lecta, et habito super in ipsa‘con­ rales, los graduados fuera de los reynps de Espafia, tentis maturo colloquio, praefatus illihus et rfhus d. A exception de los que lo fueren en el colegio de archiepiscopus, cum approbatione sacri concilii, deBolonia, con espedal y expresa prohibition de los B crevit et mandavit sanctionem hujus sacri concilii, graduados en Tolosa y otras universidades de Fran­ in dicta relatione expressam, de novo stabiliri et cia ; y sobre las cèdulas reales que se citan 'en la cbnfirmari, et, super ceteris in ipsa contentis et con­ referida carta han observado, que sinembargo de que sideratis, fieri et exequi, prout in praelibata resolu­ en la de 23 de setienibre de 1718 se prohibiô à los tione expressum est. Catalanes el salir, sin licencia,à graduarse fuera de las universidades de Espafia, y en la de 28 de marzo de • In ultima sessione, lecta est supplicatio ad ss. pon­ 1 712, se mandôque los Catalanes graduados en la uni­ versidad de Gandia, para ser incorporados en la de tificem mittenda, ut concederetur ofticium et missa Cervera. debiesen sujetarse à su examen, revocando de s? IJborio. Benedictus XIV, litteris in forma brevi en esto b» cedula de 11 de niarziCJb 1731 .^4o obstante, datis die 15 martii. insequentis anni, quod petebatur, en ninguna de dichas cedulas se halla prohibido à los concessit. In fine huius concilii, sicut fieri consueverat, ilhTio Catalanes graduados en la universidad de Gandia el ser admitidos à los honores doctorales en las iglesias d. archiepiscopo facta est potestas omnia provinciae de Chtalufia, sin ser incorporados en la universidad n'egotia, quae usque ad proximum concilium incide­ rent, transigendi Nullum vero postea concilium in de Cervera. Por consiguicnte, los expresados comisionados son ea provincia célebfatum est. Cuius rei causam hanc de dictamen que v. s. i. y el sagrado concilio, aun- fuisse commemorat Raym. de Ezenarro,'editor libri que pueda renovar la sancion del sagrado concilio ex quo superiora excerpsimus, quod, ex eo tempore, del arto 1738, prohibiendo an las iglesias de Catalnrta civilis potestas, novis quibusdam et perversis rationi­ la admision de los graduados fuera de las unAersida- bus ducta, episcopales conventus timere ac suspectos des de Espafia, à exception de los que lo Seren en habere coeperit. el colegio de Bolonia, mayormente los gratniados en SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1757 mense novembri. | Aleppensem ecclesiam regendam in se susceperat donem subiungeretur. Eius postulationi mox annuit anno MDCCXXXII Maximus l^kim, monasterii sacra synodus, ac, datis suffragiis, illi eccksiae prae­ Sancti loannis quondam praefectus, indolis optimae fecit Philemonem, sacerdotem Byzantium, Devorum vir et Romanae fidei addictus. Quapropter schismati­ metropolis protosyncellum. Electionis υπόμνημα da­ corum invidiam omnem inflammavit, et ab eis tnultis tum est anno MDCCLVII, mense novembri. indic­ imprecationibus devinctus est. Diu «ane omni opera tione V. EpiscoporMn nomina haeis sunt : ό Νίκαιας et opè laborarunt illi, ut Maximum sede sua submo­ 'Ιερεμίας, - ό Θεσσαλονίκης Γαβριήλ, — ύ Άδριανουverent ; sed incassum, fnde alterum episcopum πόλεως Γεράσιμος, Ιχινν καί τάς γνώμας τών συνα­ eidem sedi praefecerunt, Sophronium scilicet, Ptole­ δέλφων μοι άγίων αρχιερέων, τοϋ τε ‘Ηράκλειας κύρ maidos quondam métropolitain, quem litteris, anno Γερασίμου, τοΰ Νικομήδειας κύρ Γαβριήλ καί τοϋ Δέρκων MDCCL ad Christianos provinciae illius transmissis, κύρ Σαμουήλ, — ό Φιλιππουπόλεως Αύίέντιος, ίχαιν. pluribus verbis praeconiisqlie exornarunt. Has nuper ’καί τήν γνώμην τού άγίου Προύσης κυρ Μελετίου, --ediditCallinicus Delicanes in opere infra memorando, ό Διδυμοτείχου Νεόφυτος, — ό Γόνου καί Χώρας Νεό­ p 195-200. Sophronius autem cum nihil adversus φυτος, ί[ων καί τήν γνώμην του Μιτυλήνης κύρ • Maximum potuisset, de diutina contentione tandem ’Ανθίμου. desistit. Tum Sylvester, patriarcha Antiochenus schis­ E codice patriarch. 4, p. 217, acta edidit Callinicus maticus, a sacra sy nodo Constantinopolitana petiit', ut Delicanes, Τά... έγγραφα... τού οικουμενικού πατριαρ­ dioecesis illa Aleppensis, a patriarchatu Antiocheno χείου, (Constantinopoli, 1904), ρ. 200-2. disiuncta, sub: patriarchae Constantinopolitani di- SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA in qua res Graecorum publica ad certas leges revocatur 1757 novembris 30. Seraphim patriarcha, ubi summam dignitatem adeptus est, cogitare coepit de rebus Magnae Eccle- siae in meliores et in maiores reficiendis, operam hanc perquam necessariam', foventibus civitatis pro- Mj Synod»· Cocatantinopolitaaa, 1757 aoranbri» jo. M4 caribe·, qaorum industria praaaartm factum eat, at A profeMX»· emina, quam primo loco infra poauimu·, sacra aynodM noram ordinationem, sedecim articulia adiecta deinde ip·· comtitutione, cui omne* nomina conceptam, ederet ad difficultate» nummaria» pro appoeuorunt die 30 novembre 1757. Utrumque docuviribu» anoeoda». Quam comtitutionom in pocteran ' mentum, nondum publia lun» factum, ipsi exacnp•e mrvaturo» iureiurando spoponderant cum ampli simus e codice 11 τού έν Κωνστανηνουπόλει ελληνικού urbi» homine· tum «aerae synodi antistites, publica φιλολογικού συλλόγου, fol 134-9. Επιτροπικόν τών Αρχιερέων καί βουφετίων ( Γ). Ef>wo/nntm tt collegiatorum delegatoriae litterae. Nostris his conventionalibus litteris significamus, f Διά τού παρόντος ήμών συμφωνητικού γράμματος δηλοποιούμεν, δτι βλέποντες τήν κοινήν ήμών μητέρα nos, cum omnium nostrum matrem sanctam Christi Αγίαν τού Χριστού Εκκλησίαν πώς έφθασεν είς διαφό­ ecclesiam cerneremus ad diversa discrimina devenisse, ρους περιστάσεις, Από τάς όποιας έσυνέβησαν άλλεπάλ- quibus factum est, ut cum universa omnino Christiana ληλα δεινά Απλώς «Ις δλον μας τό χριστιανικόν γένος gens nostra continuis incommodis, tum magna eccle­ καί χρέη ύπέρογκα «Ις τε τήν μεγάλην έκκλησίαν καί είς sia cunctaeque provinciae immensis debitis urgeren­ δλας τάς έπαρχίας, καί στοχαΖόμενοι ότι Αν φερθώμεν tur, cumque nobiscum reputaremus, si id ipsum Αδιαφόρως είς αύτό τούτο, θέλουν Ακολουθήσει (& μή )( negligeremus, pessima quaeque (quod Deus avertat) γένοιτο) τά χείριστα, ίήλψ χριστιανική) κινηθέντες, esse consecutura, Christiano fervore commotos, una συνήλθομεν είς fv καί Απεφασίσαμεν έκ συμφώνου νά convenisse omniumque consensu decrevisse, ut, φερώμεθα μί κάθε Ζέσιν καί έτοιμότητα είς τά δσα summa alacritate ac proinptitudine, nos ad ea omnia συντείνουσιν είς διαμονήν καί στερέωσιν καί σύστασιν proriperemus, quae pertinerent ad tuenda et firmanda τών περιεχομένων κεφαλαίων είς τε τό πατριαρχικόν καί et conservanda illa capita, quae patriarchal! synodaσυνοδικόν γράμμα, καί αν φανή καμία παράβασις οϋτι- lique tabula continentur, atque, copeepto Dei timore, νοσούν κεφαλαίου, νά ΑγωνιΙώμεθα μί φόβον θεού είς dimicaremus pro corrigenda, si qua accidat, cuiusvis τήν διόρθωσιν αύτού καί νά Αφήσωμεν κάθε λογής capitis violatione, neglecto qualicunque proprio com­ Ιδιον ίντερέσσε, άπο£λέποντες δλως διόλου είς τήν σύν modo, unam omnino optimam, Deo favente, sanctae θεψ καλήν κατάστασιν τής άγιας έκκλησίας καί παρα- ecclesiae condicionem respiciendo,· ac seponendo βλέποντες καί φίλων καί συγγενών καί οικειοτήτων pestiferam amicorum, propinquorum, proximorum φθοροποιά χατίρια. Καί έπειδή διά τήν συν θεψ πρό­ gratificationem. Ouoniam autem ad consulendum, νοιαν τής' είρημένης καλής καταστάσεως τής άγιας auxiliante Deo, optimo illi sanctae eeclesiae stqjui, έκκλησίας διωρίσαμεν καί έπιτρόπους τούς iv τψ συνο- eos, qui in symxlali scripto memorantur, procuratores δικψ γράμματι περιεχομένους, ύποσχόμεθα νά δεικ- constituimus, studium nostrum illis impigre pollue­ νύωμεν καί είς άύτούς άόκνως κάθε λογής ύπεράσπισιν mur in omni genere tutelae ac praesidii, convenientlo, καί βοήθειαν, καί συνερχόμενοι όπότε τό καλέση ή χρεία cum opus fuerit, ad consilium de re tuenda atque νά συνομιλούμεν διά τά πρός σύστασιν καί διόρθωσιν ' corrigenda capiendum. Tandem aliquando, si qua όψέποτε δί φανή καμία διαστροφή ή έναντιότης έκ (. perversitas vel refragatio fiat a sanctissimo nostro μέρους τού παναγιιΛότου ήμών δεσπότου ή τών άγιων domino vel a sanctis anti-titibus vrei' etiam ab aliquo αρχιερέων ή καί τίνος τών αρχόντων πρός ανατροπήν principe, ad evertendum aliquid ex iis quae ex pacto •Τίνος τών συμφωνηθέν,των, νά συντρέχωμεν δλοι πρός' sancita sunt, omnes una contendemus ad nefarium Ανατροπήν καί άναίρεσιν τού παραλόγου κινήματος. hunc conatum prohibendum infringendumqne Itaque "Οθεν είς ένδειΕιν έγράφη τό παρόν έπί βεβαιώσει τής significandi causa scripta sunt haec ad fidem dandam sanctitati suae. αύτού παναγιότητος. αιρνί1", νοεμβρίου λΊ f Σεραφείμ έλέιρ θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως νέας Ρώμης καί οικουμενικός πατριάρχης. t θαλάττη μέν εικότως ό παρών ΑπεικάΖεται βίος, άτε δή άγχιστρόφοις μεταβόλαίς υποκείμενος, καί νύν μέν γαλήνη ήρέμα προσμειδιών καί νηνεμίςι έπιτέρπων τούς πλέοντας, άλλοτε δ' αύ κυυάτων έπαναστάσεσι καί έπιδρομαίς περιστάσεων έναντίων έπαντλοΰμενός τε καί κατακλύζόμενος- οΐ δέ έν αύτψ συμπλέοντες καί τό τής έπικήρου Ζωής διανύοντες στάδιον, έως μέν έ£ ούριας έστίν αύτοίς ό πλούς καί κατά βούν τά πράγματα Φέρεται, έφησυχάΖοντες τή τού κυβερνή rou πηδαλιουχίμ, ούρίψ τε καί πομπίμψ χρωμένου τψ πνεύματι, Ασφαλώς τε κάί Ακινδύνως τόν πλοΰν δίίθύνοντος. ναύτας τε καί έπιβάτας εύθύμως συμπαραπέμποντος, Απραγμονέστε-, ρον διάγουσι καί ήσυχίας έπαπολαύουσι, ταραχής καί Ζάλης άπηλλαγμένοι - έπειδάν δέ κλάδων καταλάβή Αθρόον καί άνέμων άντίπνοια λάβρως καταιγιΖόντων καί πανταχόθεν συρρηγνυμένων καί αύτανδρον τό πλοίον καταδΰσαι έπαπειλούντων, τότε δή τότε ούκ έττ ( ι) ta mugiae : Άντιγραφέν έκ τ·» «ρωτοτόην' υί Μ έν τφ κεριβωρώι πρΜόήΜΐ «ρΜετέθήΜν Μτερβν vap«»Xn»«thtm, miseratione Π<ί an hiepiscopus (\>nstantino/Oiis not'ae Eomae, a!r:areha universafis. t Mari, quidem iure, praesens comparari solet vita, utpote subitis mutationibus obiecta, modo placida quidem tranquillitate arriden» ac -eremtate oblectans nautas, modo vero fluctuum concitationibus disCriminumque contrariorum ictibus perfusa atque obruta. Oui autem in ea vehuntur, exiguum livendi conficien­ tes curriculum, quamdiu vento secundo navigant, resque prospere cedfint, acquiescentes ni toris guber­ nationi, a quo, felici ac prospero adhibito flatu, tute et extra periculum navis regitur, nautaeque et vectores iucunde traducuntur, illi otiose vivunt et quiete fruuntur, perturbationis expertes et tempestatis ; cum autem procella repente concitatur, ventique adversis­ simi confestim incumbentes, undique reflant navemque cum ipsis hominibus videntur submersirri, tum vero tum non amplius otiantur, nec inertes desident quie­ tem capiendo, sed curis magnis et sollicitudinibus - ■ 1 ; 1 665 Synpdus Conatantiaopolitaaa, 1757 novembris jp. ΑπράγμονΕς είσιν ούδ’ ΑμερΙμνώς καθΕΖοντ» καί ήσυ-Λ aflecti, industrii fiunt ac stnouit atque, dum opus sibi χίαν Αγουσι, φροντίδων δέ μάλλον καί Αγιύνυτν Αναπλη- impositum quisque exsequitur, uno animo singuli pro adtmt, Ενεργοί καί δραστικοί γίνονται, καί τού Em- singulorum salute dimicant, pari studio inter se oerβάλλοντος Εργου έπιλαβόμενος Εκαστος, όμοφύχως tando: ubi enim plurimorum virorum opera operi συναγωνίζονται τήν κοινήν σωτηρίαν, κοινή καί Εφβ- conficiendo eaigjtur, ibi plurimi contendant oportet, μίΧΧψ σπουδή πραγματευόμενοι · όπου γάρ «λεώνων et auxiliatrids iriute virtutis vires quisque timui con­ Ανδρών Επιδείται ,τό Εργον τής βοηθείας, Ανάγκη «“> ferat, quo pacto una prohibeant evitentque imminens πλείονας συνδεδραμηκέναι καί συνεισεηιγκείν όμού periculum. πάντας τάς τής σφών Αντιληπτικής δννάμεως Ενέργειας, καί τψ τρόπψ.τούτιμ κοινή Απώσασθαι καί διεκφυγείν τόν’Απειλούμενον κίνδυνον. Cum igitur, communi omnium orthodoxorum matri Επειδή τοιγαρούν καί τή κοινή μητρ) πάντων τών όρθοδόΕων μεγάλη τού Χριστού Εκκλησίφ τή παγκοσμίιρ magnae Christi ecclesiae, universae illi navi, hisce όλκάδι Εν γε τοίς παρούσι καιροΐς, κρίμαστν οΓς μόνος temporibus, ex iudiciis quae solus novit Deus, tetra οίδε θε^ς, κλύδων ένέσκηψε σφοδρός κα| Ανεμοι άπέ- incubuerit tempestas, adversis reflantibus ventis ac πνευσαν έναντίοι σύν πολλψ τψ βοθΐψ πρηστήρας καί violento impetu fulmineos turbin^-dlidentibus, eamΧαίΧαπας ΕπαιγίΖοντες, ^ρικνμίαι « καί πεντακυμίαι que trini decumanique continui et immensi aeris Αλλεπαλλήλων καί πολυαρίθμων χρεών έγήγερμέναι καί alieni fluctus insurgentes, et montium instar extubeίσα όρεσι κορυφούμεναι, διά τών ών Επάγουσι μυρίων rascentes, sexcentis quae induxerunt incommodis δεινών θλίψεών τε καί κακώσεων άφορήτων ού μόνον Β aerumnisque ac vexationibi ^Intolerandis, non solum τόν Αγιώτατον πατριαρχικόν καί οίκουμενικόν θρόνον sanctissimam patriarchajen oecumenicamque sedem ύποβρύχιον ΑπειργΑσαντο, Αλλά καί άρδην Απειλούσιν demerserint, verum etiam commune ecclesiae naviέκτρίψαι τό κοινόν σκάφος τής Εκκλησίας καί χαλεπόν' gium penitus perfracturi, gravissitnamque perniciem όλεθρον τψ τών όρθοδόΕων συστήμβτι προΐενήσαι, orthodoxorum universitati allaturi videantur : idcirco Τούτου χάριν φροντϊς καί μέριμνα Εγένετο ούχ ή curae ac sollicitudini haud mediocris nobis fuit, comτυχούσα, τήν καινήν ταύτηό καί παγκόσμιον όλκάδα 'TQunem hanc universalemque navem e Aaufragio Επανασώσασθαι τή κοινή συμπράΖει καί συνεργεία παν­ eripere, communi adhibita totius Christiani populi τός τού χριστωνύμου λαού · où ίνεκα σκίψεως κοινής opera et industria. Quapropter, re ab omnibus perκαί συμβουλής γενομέγης, δίδοκται κοινή γνώμη συνελ- pensà'habitoque consilio, ex communi sententia san­ θεϊν είς tv τό τε Εκκλησιαστικόν καί τό πολιτικόν citum est, ut ordo cum ecclesiasticus tum civilis una σύστημα, συνεφαψαμένους τε όμού πάντας κοινή τήν conveniret omnesque simul aggredirentur communi­ ώφίλειαν συνεισά£αι καί τήν σωτηρίαν συνεΕεργάσα- ter et utilitatem praebere et salutem suppeditare, ac σθαι καί δι’ ώρισμένων κεφαλαίων Τά τής Εκκλησίας certis capitibus res ecclesiasticas componendo, eas in διακυβΕρνήσαι καί είς εύκατάστατον όσον Ενεσην Αγα- statum, quam fieri possit, ordinatissimum restituere, γείν κατάστασιν δι' Εκείνων ί>ητώς ούτωσί Εν τψ πα- articulorum illorum ope, qui ipsis verbis in praesenti scripto exhibiti ita se habent. ρόντι καταγραφομένων. Πρώτον, ύποσχόαεθα πάντες οί συνάδελφοι αρχιερείς Primum, pollicemur omnes nos confratres antisti­ ,δεικνύειν πρός τόν παναγιώτατοά ήμών αύθίντην καί tes, in sanctissimum nostrum principem ac dominum δεσπότην τήν προσΛι[κουσαν ύποταγήν ‘ καί εύλάβειαν, < ' debitum obsequium et observantiam nos praestaturos, ειλικρίνειαν τε καί καθ.Ιαρότητα είς τά συντεώοντα πρός sincereque et ingenue omnia experturos ad sanctita­ σύστασιν καί διαμονήν τής αύτοΰ παναγιότητος, τιμήν tem suam tuendam et conservandam, cunctamque τε καί ειρηνικήν κατάστασιν πόσης τής Αδελφότητος, fratrum societatem in honore ac quieto statu retinen­ καθά καί ή αυτού παναγιότης Εν τψ ψπερ δέδωκεν dam, quemadmodum et ipsa sanctitas* sua illo quod ύποσχετικψ γράμματι ύπέσχετο φυλάΕαι καθαρόν Αγά­ tradidit pacticio scripto promisit sincerum amorem in πην πρός Ενα Εκαστον τών συναδίλφων Αρχιερέων καί confratrum quemque episcoporum sp servaturam, Απονέμειν τήν προσήκουσαν πατρικήν φιλοστοργίαν, debitamque paternam caritatem praebituram, quin ουδόλως συναινοΰντίς ποτέ σκανδαλοποιψ τινι φιλοτα- assentiamur unquam flagitiosis turbulentorum homi­ num aggressionibus. ράχψ τς καί κατατρΕχοντι. Secundo, publici nostrae magnae Christi ecclesiae Δεύτερον, οί Επίτροποι τού κοινού τνίς καθ’ ήμΑς τού Χριστού μεγάλης Εκκλησίας οί Εν τψ παρελθόντι χρόνψ procuratores, post gesta per annum negotia, procura­ Επιτροπεύσαντες δούναι καθαρόν λογαριασμόν πρός τούς toribus nove creatis nitidas referant rationes. ήδη διορισθίντας Επιτρόπους. Tertio, omniuni c^jnmunitatis debitoçuni rationes Τρίτον,Ανάγκη πάσα Εστι δοθήναι λογαριασμόν παντός τού χρέους τού κοινού καί γενέσθαι παρά τώνείπι«τρόπων conficiantur, necnon cuiusque debiti disquisitio haud Ερευναν ού μικρόν καί ΕΕέτασιν ίκάστου τών y ρεών, καί’ levis inspectioque a procuratoribus instituaturomnino εΓ γε Αποδειχθή τι χρέος όφειλόμενον παραίόγως ύπό oportet ; et si arguatur communitatem debito quodam τού κοινού, Ανιηρείσθαι καί μή δέχεσθαι καί Αποποι- contra ius teneri, id no probetur, sed expungatur et ■ I) submoveatur. είσθαι. Quarto, quoniam nuper in synodo sancitum est, ut Τέταρτον, Επεί προλαβόντως συνοδικώς διωρίσθη πληρώσαι πάντας τούς συναδέλφους Αρχιερείς λόγψ contratrum quisque antistitum magnae, nostrae eccle­ δανείου πρός τήν καθ’ ήμάς τού Χριστού μεγάλην Εκκλη­ siae Christi siinem mutuo conferret, nonnulli vero ad σίαν βοήθειαν,1 καί τινες ii αύτών ούκ έφρόνηραν μέχρι hanc diem non curarunt pecuniam mittere, ét versu-, τούδε Είαποστειλαι καί ΕΕοφλήσαι τά συνοδικώς διορισ- ram cuique a synodo indictari exsolvere, cura dili­ θίντα αύιοΐς δάνεια,. Ανάγκη φροντίδα. γενίσθαι Επί gentiaque in ea colligenda adhibeatur oportet. τψ συναχθήναι Εκείνα. Quinto, si forte nova stipis collationisque ab exarΠΕμπτον, Επειδάν ποτέ χρεία γίνηται Επινοηθήναι .τρόπους Ελεημοσύνης καί Είαρχικήςβοηθείας,προβάλλεσ- chis cogendae genera excogitare necesse fuerit, genera θαι τούς τρόπους έκείγους καί τούς διορισμούς Εμπροσ­ irta designationesque deferantur ad très procuratores θεν τριών Επιτρόπων λαϊκών, έχόντων καί τήν γνώμην laicos, qui sententias etiam pro ceteris ferant, hisque τών λοιπών, καί λαμβάνειν τέλος τή παρουσίςι καί συναι- praesentibufct assentientibus res decernatur. νέσψ τούτων. * ■ , Έκτον, χηρευούσης Επαρχίας, ή μέν Εκλογή Sexto, vacante aliqua dioecesi, antistitis illi praefiχηρίυούσης τινός ίπαρχίας, έκλογή roû του Ev αύτή άρχιερατικώς προστησομένου δίον γίνεσθαι ciendi delectus omnino ftabendus est a sacra synodo, Ακωλύτως παρά τής ΙερΑς συνόδου, χαβά καί ίν τψ ίδίψ , sicut et promjssiyis sanctitatis suae litteris continetur ; ύποσχετικψ γράμματι τής αυτού παναγιότητος ΕμπεριΕ- summa vero beneficii, a noro episcopo largiendi, χεται · ό δέ διορισμός τής ποσότητας τής δοθησομένης constituenda est scientibus pecuniamquc cogentibus fBJWnwiiRW 10 * Syrcte Conatantmopotitxaa, 1757 noverabria jo. M w* τού νιοχειροτννήτον φιλοτιμίας γίγνεσθαι τή, dicti* paocuratoribia*. «Ιδήφφ mû Μή* τών βηθέντπιν Επιτρόπων. Έβδομον, έιιρΜη εέίλογον καέ άπεφάνθη καί τούτο Septimo, illud etiam aequum habitum eat et land­ ώς λίαν άναγκαίον, θεωρηθήναι δηλαδή άκριβώς τ« «ad turnutpote rea valde noceaaaria, ut diligenter, sirigilδεπτομβρώς ud μβτή χάσης καθΜψύτητος άνοικτός άπας ' latim,aiinuua sinceritate et apertiiaime recognoscan­ λογαριασμός, γιγνομένης άρριβούς tftrdffuuc μετά tur quaelibet ratione*, accurata inspectione instituta φόβου EaoA. om> Dei timqre. Όγδοσν, πρός H έκρέθη «Οόσγον τό όιφθησόμενον Octavo, praeterea aequissimum viaum eat, ut nonae ήδη «ατάστιχον τής έννάτης ίνδικπώνος τού Εητομιρέον indictioni* centu* modo indicendo* vectigali» a cooτών συναδέλφων ήρχΗρέων όιφθήνανκαί διορισθήναι Εν fratribus episcopi» aolyendi indicatur, imponaturque 'φόβψ ·*®ύ nd ·ύ» τψ buadqt κατατήν δύναμιν τής cum Dei timore et optimo iure pro cuiusque dioecesi·, Επαρχίας καί ούχί τού προσώπου, μή άποβλέπτιν δηλαδή non cuiusque homini» facultatibus, non habita adlicet είς τό πρόσωπον, άλλ' είς τήν δύναμιν τής Επαρχίας, hominis, aod provinciae fructuK ratione ; quae indictio nd ό διορκτμός ούτος γίγνεσθαι Μ ιταρουσίφ καί τών praesentibus procuratoribus fiat,et octavae indictioni* Επιτρόπων, nil κατά τό κατάστιχον τής έννάτης τούτης vectigal ex nonae huiu* censu imponatur atque ita ίνδικπώνος διορθωθήναι καί τό τής όγδόης έητομιρίον cogatur, facta confratrum cuique antistitum obliga­ καί 0VTU1 συναχθήνας όφειλόντων πάντων τών συνα­ tione utriuaque indictioni», octavae adlicet et nonae,* δέλφων άρρερέων πληρώσαι σώα καί άνελλειπή τό vectigalia tibi indicta salva et integra solvendi, quin Ιητομιρία αύτών τών όνο (νδεκτιώνων, όγδόης δηλαδή omnino pecuniam ex utroque vectigali collectam in «αί Εννάτης, χωρίς τού βαστάσαι άλως διάφορα tf ι fenore reponant, quo paululum exoneretur ecclesia αύτών τών δύο Εητομιρίων, Επί τψ άνακουφισθήναι gravissimi* oneribus debitisque sibi'impositis. όλίγον τήν έκκλησίαν τών Επικειμένων αύτή βαρυτάτων άναγκών καί χρεών. Έννατον, Εν ταϊς χρεωστικαϊς όμολογίαις τών χειροNono, in syngraphis, ab ordinatis egiscopi* deinde τονουμένων τούντεΰθεν άρχιερέων ύπογράφεσθαι καί conficiendis, nomina perscribant, et ipsi procuratores τούς Επιτρόπους μάρτυρας, καταγραψομένου τού χρέους in testes adhibiti, et cuiusque dioecesis debita posthac Εκάστης Επαρχίας άπό τού νΰν Εν ΙΜψ rjvi κώδικι. έν ψ in peculiarem codicem referantur, in quo etiam debita δέον καταγραφήναι καί Εκάστης Επαρχίας εύρισχόμενον cuiusque dioecesis pecunia, uti modo se habet, tran­ ήδη χρέος. scribatur oportet. ΔΕκατον, τό δοθέντα δανειακώς τή αυτού παναγιότητι Decimo, pecuniae sanctitati suae, ex quo patriarέν τή πατριαρχείο παρά τών συναδέλφων άρχιερέων chatum capessivit, commodatae a çonfratribus episcoκατά τό Ιδιον περί αύτών κατάστιχον έχωσι πληρωθήναι pisrpro rata uniuscuiusque parte, «'procuratoribus παρά -τών Επιτρόπων μετά παρέλευσιν μηνών Εννέα. persolvendae sunt post exactos menses novem. Ενδέκατον, παρεκτός τού πρό όλίγου γεγονότος διο­ Undecimo, praeter ratione* nuper initas, ex quibus ρισμού έπί τψ δανείσαι τούς συναδέλφους άρχιερείς confratres antistites commodaturi sunt singuli quin­ άνά πεντακόσια γρόσια έκαστον <πί συμφωνίφ τού gentos grossos, ea condicione ut hos, sex mensibus λαβείν Εκείνα άπαραιτήτως έν διορίφ μηνών έ£, τού intermissis, sine ulla recusatione recipiant, sancimus λοιπού άποφαινόμεθα μή Ενοχληθήναι δλως τήν άρχιε- ne deinceps magnitudines suae ullo modo vexentur ρωσύνην αύτών μήτε παρά τής ήμών μετρίοτητος μήτε 'a mediocritate nostra neve a procuratoribus mutui παρά τών Επιτρόπων δι’ άπαιτήσεως δανείων, καί ivi exigendi causa ; uno verbo, ue pecuniam credant λόγψ μή δανείίειν τούς συναδέλφους άρχιερείς ώς καί confratres episcopi per communitatis syngrapham, πρότερον δι' όμολογιών τού κοινού, καί άναιρεθήναι setl penitus tollatur huiusmodi usus, ut qui dioecesi­ διόλου τήν τοιαύτην συνήθειαν, Επιβλαβή ούσαν ταϊς bus damno sit et exitio. έπαρχίαις καί όλεθρίαν. Δωδέκατον, τά συνήθη καί τυχηρά εισοδήματα τού. Duodecimo, stati adventiciique reditus a laids κοινού έχωσι λαμβάνειν οί ήδη διορισθέντες έπίτροποι procuratoribus modo designatis in posterum cogan­ λαϊκοί, οΐτινες καί όφείλωσιν έίοδενειν έΕ αύτών είς τάς tur, a quibus impendendi shnt in necessarios commu­ nitatis sumptus. άναγκαίας χρείας τού κοινού. Δέχατον τρίτον, θεωρουμένου κατ' έτος λογαριασμού, Tertio decimo, dum rationes quotannis inspidunέχωσι λαμβάνειν ο! έπίτροποι γράμμα κοινόν έΕοφλητικόν tur, communem apocham accipiant procuratores καί άποκαθίστασθαι πάλιν Επιτρόπους ή τούς ίδιους acceptilationis gratia, rursusque instituantur procura­ αύτοΰς ή άλλους κατά τόν έκτεθέντα τούτον τρόπον, tores aut iideni ipsi aut alii iuxta expositum hunc δστις δεϊ φυλάττεσθαι έσαεί άπαραλλάκτως καί άμετα- modum, quém in perpetuum servari oportet stabili firmaque ratione. τρέπτως. ν’’ Quarto dedmo, procuratoribus, pro tempore exisΔίκατον τέταρτον, δίδομεν άδειαν τοίς κατά καιρόν έπιτρόποις κατρτρέχειν όσον ένεστι δι’ έΕόδων τού tentibus, facultatem damus impendio publico pro κοινού τόν φωραθέντα ποτέ έπιφέροντα βίαν τινά καί viribus insectandi' quem forte deprehenderint vim ένόχλησιν ή είς τό κοινόν ή είς μητρόπολίν τινα Επί D quandam vexationemve inferentem aut communitati βλάβη καί Ιημίιχ τού κατά τόπον άρχιερέως. aut cuidam metropoli in episcopi lod damnum et ·, . · iniuriam. ΔΕκατον πΕμπτον, έν ταϊς χρεωστικαϊς όμολογίαις τού Quinto dedmo, in publids creditae pecuniae tabulis κοινού ύπογράφεσθαι ίγγυητάς τούς συναδέλφους confratres episcopi ut praesides ex vetusto more nomina perscribant. αρχιερείς κατά τήν άρχαίαν συνήθειαν. ΔΕκατον έκτον, τά διδόμενα πατριαρχικά άρΐια δι* . Sexto decimo, codidlli a patriarcha mittendi, pro ήντιναούν ύπόθεσιν Εκκλησιαστικήν ή πολιτικήν δίδο- quolibet negotio ecclesiastico aut civili, ne mittantur, nisi scientibus atque assentientibus procuratoribus. σθαι τή είδήσει καί συναινέσει τών Επιτρόπων. Quia vero inita hac universorum coniunctione ac ’Επεί δέ άναγκαίον ήν τψ τοιούτψ τής όλοκληρίας ΰυνδέσμψ καί τή γεγόνυίφ Ενώσει Επί τοίς βηθεϊσιsocietate ad dictorum articulorum nonnam et prae­ κεφαλαίοις καί προσδιορισμούς έπιστάτας καί Επιτρό­ scriptum, necesse erat custodes ac procuratores ido­ πους κατασταθήναι Ικανούς καί άΕίους Επί τψ Εκπληροΰν neos dignosque institui ad prudentissime consilio μετά φρονήσεως τά συντελρύντα τή κοινή συστάσει καί explenda quae omnium conservationi utilitatique con­ ώφελείφ, τούτου χάριν κοηκιϊς ψήφοις ήμών καί γνώμαις ducerent, idcirco, omnium nostrum suffragiis ac sen­ διωρίσθησαν καί κατεστάθησαν Επίτροποι τού κοινού tentiis, publici procuratores renuntiati sunt ac consti­ Εκ μέν τών συναδέλφων άρχιερέων ό Δέρκων κύρ Σα­ tuti,ex çonfratribus quidem episcopis dominus Samuel μουήλ. ό Σερρών κύρ Ίωαννίκιος καί ό Μιτυλήνης κύρ ■ Dercensis, dominus loannidus Serrensis et dominus "Ανθιιλνς, Εκ δέ τών εύλογημένων βουφετίων ό χατίή κύρ Anthimu* Mitylenaeus, ex amplissimis ver<^ collegii* ν »ι .i|iW··· ·ι α»Μι M9 ^μΗ φ^.,.ι τ Kjpiq eum»· ίΡiffWaiwww^»wiWWI|WWRWI!WI Synodus CaortudinopnNtm, 1757 mvopM* jo. *70 Δημήτρης ΆτλαστΣής, ά χα«β| «ùp 'ΑαΜνης, 4 κνρΚη AchataM doataaa Dsusatriw Atiaatwa, ckatoaa demi* Χκαρλατάκης το**·** ά X«lfi κύρ Μιχαλάκης Αογάρης, Μβ Λ Tiann. itraMiiiw Scariatacaa Logaaoa, donfama Daaaatrina δ luoip Δημήτρης XmwoM& 6 Δημήτρης Κο- doninna βάκος, ό κυρΜη ΓεωργΑπκ Τύλοτχοος, ό χατίή κύρ Scanahoa, dooaiMa DaoMtriaa Cabacua, doadaM. Γιωβάννης ΜερεστντΖής, 6 χατίή κύρ Άβανάσης totxw- GjNWiiacMl*hakH>tae,dM«Medoadaaa loaaaaa Ngnaλίμης καί 6 χατΖή κύρ ΒαβΟης «ΡώπαΛής, *w*Ç <·> rina,cbataM domina Athanaataa Maaolimna at chataaa άναλαβόντες τήν φροντίδα καί Επιτροπήν τής τού Χρ»- dominus Baailiua lignarias. Hi, aaacepto invitata στού μεγάλης Εκκλησίας τή προτροπή ήρΛν, ύπίσχοντο noatro magnae Christi eccMao curatione et diapentfυπηρ<τήσαι αυτή μετά πόσης «ροβυμίας «άΜτητάς τε aatiooe, eam se adminiatratnroa summa diligentia et καί Εν φόβψ θεού καί καβαρψ ψυχής συνφδότι, φνλάτ- probitate cum Dai timore integraque animi conscien­ τοντες τά είρημΕνα κεφάλαια. καΜ «β ήμϋς ύποσχό- tia spoponderant, supra dicta capita custodiendo, uti μεθα Εν φόβψ θεού φυλάττειν ταύτα άπορασαλεύτως, et nos stabili ratione ea servaturos in Dei timore pol­ ούδόλως διασείοντες καί άνατρΕκοντΕς η Ef αύτών καί liciti sumus, nihil omnino ex illis labefactantes et άφορώντες πρός τήν ώφΕλειαν τού κοινού καί τήν. evertentes, sed communitati iuvandae eccleeiaeque σύστασιν τή{ Εκκλησίας, άνεσίν τε καί ^άφρωσιν τάν tuendae consulentes,gravissima eiusdem debita demi­ nuendo ac sublevando. βαρυτάτων αύτής χρεών. Itaque, scribentes synodice edicimus ex sententia Καί δή γράφοντες άκοφαινόμεβα συνοδικώς μετά τών τκρί ήμάς (ερμιτάτων άρχιερΕων καί ύπερτίμων, etiam sacratissimorum qui nobiscum sunt antistitum τών Εν άγΐψ πνεύματι άγαπηκών-ήμών άδελφών md et honoratissimorum, dilectorum nostrorum in sancto συλλειτουργών, Ινα οί άνυπάρω βηΜντες καί διορ»· ι i Spiritu fratrum et comministroram, ut procuratores σθΕντες Επίτροποι, άρχιερείς τε καί πράαριτοι τών βον- superius memorati ac designati cum episcopi tum col­ φετίων, ώς τίλαοι καί πληρείοϋσιοι Εντρομοι (χωσιν legiorum primores, summorum universorumque pro­ άδειαν παραλαμβάνειν εις χείρας αύτών «όντα τά κοινά curatorum more, facultatem habeant in manus assu­ τής καθ' ήμάς τού Χριστού μεγάλης Εκκλησίας εισοδή­ mendi publicos omnes magnae apud nos Christi ματα, Ζητομιρίον δηλαδή,' Εμβατοίκια άπασών τών Ενο- ecclesiae reditus, fiscalia videlicet, annalia cunctarum ριών τού οικουμενικού θρόνου, χειροτονικά καί φιλότιμα sedis oecumenicae parochiarum, ordinationum iura τών χειροτονουμΕνων άρχκρΕμιν καί «Γ τι άλλο καρεμ- episcoporumque nuper ordinatorum beneficia,-et ai πΕσοι εισόδημα τψ κοινψ, εΓτεγυχηρόν είτε διωρισμΕνον, quis alius communitati obvenerit fructus sive adven­ καί δι* αυτών άπαντάν καί διορβούν τό τε Επικείμενον ticius siro status ; hisquo adhibitis sustineant suggeτή Εκκλησή βασιλικόν μιρίον, τά διάφορα τών χρειυ- rantque tum regii fisci rationes ecclesiae impositas, στουμΕνων βακουφικών καί ΕΕωτερικών άσπρων καί tum sortes pecuniarum sacri vel profani praedii τών λοιπών δανειστών, καί ΕπομΕνως άπολογείσ4αι καί nomipe obligatarum ceterorumque creditorum, atque τό λοιπά άναγκαίως Επακολουθοϋντα συνήθη καί διιρ- ideo reliquos assuetos ac statos,qui per annuin omnino ρισμΕνα Ετήσια δαπανήματα τού κοινού διά καθαρού insumendi sunt, communitatis sumptus exsolvant, κατάστιχου, καί Ενί λόγψ διεκπερα)νειν τήν Επιστασίαν eosdem in nitidas tabulas referendo ; et, ut verbo τής Επιτροπής αύτών ταόΤης καί καλής οικονομίας Εν dicamus, huius suae procurationis optimaeque dis­ όμονοίρ καί συναινΕσει κοινή καί δοκιμασία τού συμ­ pensationis praefectura perfungantur consentientibus ' φέροντος τή Εκκλησιαστική καταστήσει, φυλαττομΕνων omnium animis ac sensibus, quidnam ecclesiae conπαρ’ ήμών τε καί αύτών ήτταραμειώτως τών είδικώς καί < ' servandae conducat solliciti, dictis iis.quae singillatim ώρισμΕνως ΕκτεβΕντων καί καταγραφέντων είρημένων et absolute retulimus perscripsimusque capitibus cum κεφαλαίων. Ό Μ τών καλών άρχηγός καί τελειωτής a nobis tum ab illis absque ulla mutatione servatis. Χριστός ό θεός ήμών Επιδαψιλεύσοι τό <λ«ος αύτού 'Christus autem Deus noster, auctor ille perfectorque πρός πάσαν καί παντοίαν διόρθωσιν, Ενισχύων καί bonorum, miserationem suam illis elargiatur ad φωτίΖών καί χειραγωγών αύτούς πρός τήν εύκατά- omnem omfiimodamque felicitatem, eosque corrobo­ ret et illustret et conducat ad sanctam ipsius ecclesiam στατον στερΕωσιν τής άγιας αύτού Εκκλησίας. in recto ordine confirmandam. Ad hunc conventum sanctumque omnium consi­ Έν τή συνελεύσει καί βεαρΕστψ κοινή άποφάσει ταντη προσκαλεσθΕντες καί συμπαρευρεθΕντες οί ύπογεγραμ- lium vocati cum adfuerint subscripti venerandissimi μΕνοι τιμιώτατοι κληρικοί καί εύγενΕστατοι άρχοντες clerici principesque nobilissimi, gratissimis intimisque μετ' εύχαριστίας όλη ψυχή νπΕσχοντο συμπάσχειν καί animis spoponderunt in Dei timore, se, sociata opera, συναναγωνΙΖεσβαι Επί τή διαμονή καί συντηρήσει τών una dimicaturos pro tuendis observandisque capitibus κεφαλαίων τούτων καί τοίς Επί τή συστήσει αύτών illis, necnon pro iis quae ad ea retinenda conspirare συντείνουσιν Εν φόβψ θεού. Όθεν είς τήν περί τούτου videntur. Unde; ad huius rei significationem, edito' ΕνδειΕιν ΕγΕνετο καί τό παρόν ήμΕτερον πατριαρχικόν nostro hoc patriarchal! synodalique promissivo συνοδικόν υποσχετικόν ήμών γράμμα καί Εδόθη τοίς scripto, illud tradidimus memoratis magnae apud nos « διαληφβείσιν Επιτρόποις τής καβ* ήμάς τού Χριστού Christi ecclesiae procuratoribus. μεγάλης Εκκλησίας. . . Anno salutis MDCCLVI^· ■ Έν Ετει σωτηρίψ, ,αψνί*, νοεμβρίου Γ®, ίνδικτιώνος 1 1 die XXX novembtls, indictione sfcxta. Ç.K f ό Σεραφείμ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ύπόσχεται. t ό ΉρακλεΙας Γεράσιμος ύπόσχεται. t ό Νικομήδειας Γαβριήλ δπόσχεταμ t ό Νίκαιας 'Ιερεμίας ύπόσχεται. t ό Θεσσαλονίκης ύπόσχεταμ t ό ΔΕρκων Σαμουήλ ύπόσχεται. f ό Άδριαναυπόλεως ύπόσχεται. t ό.Προύσης-ΜελΕτιος ύπόσχεται. ΐ; t ό Γιατρών Γεράσιμος ύπόσχεται. t ό Φιλιππουπόλεως ΑύΕΕντιος ύπόσχεται. f ό Σερρών Ίωαννίκιος ύπόσχεται. t Ô Μιτυλήνης Άνβιμος ύπόσχεται. t 6 ΒιΖύης Αγάπιος ύπόσχεται. f ό ΣωΖουιτόλεως Ματθαίος ύπόσχεται. t ό Γάνου καί Χώρας Νεόφυτος ύπόσχεται. f Seraphim, patriarcha Constantinopolitanus, polli­ cetur. f Genuimus Heracleensis pollicetur, t Gabriel Nicomediensis polliceturf Hieremias Nicaenus pollicetur. t Thessalonicensis pollicetur. t Samuel Dercensis pollicetur, t Adrianopolitanus pollicetur, t Meletius Prusaeus pollicetur, f Gerasimus Patrarum pollicetur. t Auxentius Philippopolitanus pollicetur. . f loannidus Serrarum pollicetux. t Anthimus Mitylenaeus pollicetur. t Agapius Bizyae pollicetur. t Matthaeus Sosopolitanus pollicetur. f Neophytus Gani et Chorae pollicetur. 1 I .""ι ■ g;.. ΙΨ I Illium ' 'R-w· - . .. ,............. . j ..L 111 Ι1Ι|ΙΙ|·ΙΙ11Ι._.. ....... ■. .... ..II,,--·................ j; ■' >. ,. ·'■... "'"™ — Synod)· CnsistawtmopoHtMa, 1757 dW JO novamhris. I71 f ό Moe Διονόσιος bwôoxtvau f ό TTeeutewfinssi Νατηφόρος. t é Ktev MoMnoç f 4 Ητας λατοΜτης Γ*ΛρΤ»ος..ΚαραΛ4ς. t * Ητας όραγομάνος ΤωάννηςΚαλλιμάχης. t Δράκος XoOrtoç Κωνσταντίνος KapatUç. Ιωάννης Βλαστός. Εμμανουήλ Μόνος. Νικόλαος ΣοΟτΖος. ν Νικόλαος Μάνος. Γτώργιος Χάτμανος. Νικόλαος *Ρωσ<Ντος. Γτώργτος Σηαβάρης. ΆλόΖανόρος ΣοΰτΖος. Αθανάσιος Ύψηλάντης. Νικόλαος Βκντούρας. Κωνσταντΐνος.ΠοσΝλνικος. Γιώρρος Μάνός. Ίακωβάχης "ΡΙΣος. ΆντΙοχος ΜουροΰΖης. Λουκάς ΓιατκαυλαΙος. Στέφανος Μισίου. ΓρηγόριοςΓκΙκας. Μανόλης Καμινάρης. Γ<ώρτ·ος Μουρούίης. θτόφιλος Καμινάρης. ty> t Dionysius Qriao poiUcotw. t NtoopborueProeconnesi.. t Molette* Coi. t Georgiu· Caratza, magnai logotheta. t loannae Callimaches, magnn* interpret, t Draco* Sut». Constantinus Carat». Joannes Blattus. Emmanuel Manus. Nicolaus Sut». Nicolau* Manus. Georgiu* Chatmanu«. Nicolau* Rosse». Georgius Spathares. Alexander Sut». Athanasius Hypselante*. Nicolaus Bentura. Constantinus Postelnicus. Georgius Manus. Iicobaces Ri». Antiochus Muruzes. Lucas Giaculaeus. Stephanus Misii. Gregorius Guica. Manoles Caminaies. , Georgius Muruzes, ■ Theophilus Caminares. Λ B SYNODUS DIOECESANA AMBIANEN8I8 1757 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, celobrata anno 1757, sub Ludovico Francisco Gabriele d’Orléans de La Motte, episcopo Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Actes de l'Cglised’Àmiens, (18^9), 11,448-50. SYNODUS DIOECESANA MACL0VIEN8I8 ■ ■ »757 Synodus dioecesana lilacloviensis in Gallia, celobrataanno 1757, sub loanne losepho de Fogasses de La Bastie, episcopo Macloviensi. De hac synodo confer opus cui titular : Ordonnancés synodales du diocèse de S. Malo... [ra^ra, col. 487.] SYNODUS DIOECESANA AMBIANENSIS 1758 - Synodus dioecesana Ambianensi* in Gallia, cole- * Exstant constitutiones synodales in opere cui brata anno 1758, sub Ludovico Frandsco Gabriele titulus : Actes de 1'Cglise d’Amiens, (1849), II, 451-3. d'Orléans de La Motte, episcopo Ambianensi. SYNODUS DIOECESANA MACL0VIEN8I8 »75« Synodus dioecesana Macloviensi* in Gallia, colebrata anno 1758, sub loanne losepho de Fogasses de La Bastie, episcopo Macloviensi. De hac synodo confer opus cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... [ro^ra, co^· 487·] SYNODUS OON8TANTINOPOLITANA 1759 mense ianuario. Litterarum palaestram, quam Μττάλην τοΟ ΓΙνους σχολήν Graeci dicunt, novis privilegii* et institutis auxit Seraphim patriarcha una pum sacra synodo, editis in illius commodum sigillati· litteris, in quibus Cowciuoa. ooaucno, IXXVIII. 't post longissimam litterarum laudem, quattuor capitibu* comprehendit quae ad novam'scholae constitu-. tionem pertinere visa sunt. Primum quidem definivit annua vectigalia cum a patriarcha atque a ceteris Svnodus dioecesana Sancti Claudii, celebrata die B 31 augusti 1759, sub losepho de Méallet de Fargues, episcopo Sancti Claudii. . ' Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Statuts, ordonnances Λ règlements de monseigneur Joseph de Méallet de Fargues, premier évêque de Saint-Claude, comte de Lyon, conseiller du roy en tous ses conseils, lus et publiés au synode général, dûement convoqué par sa lettre pastorale du 26 juillet, & tenu par mondit, seigneur i’évéque, dans l'église cathédrale le 31 du mojs d'août suivant, de l'année .1759. Broché, prix 17 sols. A Saint-Claude, de l'im­ primerie de Pierre Delhorme, seul imprimeur de monseigneur l'évêque ; & se vend chez J. B. Roch, marchand, sous la halle, M DCC.LIX. In-8·, 136 p. — Autun, séminaire ; Avignon, ville ; Lyon, ville ; St-Claude, évêché. 8YN0DÜ8 C0N8TANTIN0P0LITANA 1759 mense novembri. Sancti Andreae τού ιτρωτοκλήτου, hoc est ^rietotvcah,seu vocatione primj, ante omnes alios ad apostolatum assumpti, erat olim apud Constantinopolitanos clara memoria insignisque cultus ; qujn et opinio, quam Photiani per commentitiam synojjsinKtabulosi < Dorothei invexerant, apud eos demum invaluH, Chris­ tianam religionem Byzantii ab eo exordiunyduxisse, et Stacbym primum ab eodem episcopum esse consti­ tutum : quam post sexcentos alioe pluribus verbis per­ secutus est anno MDCCLIX Seraphim patriarcha, qui cum videret Andreae festum non eodem quo prius cultu apud suos celebrari, litteras ad omnes Urbis Christianos misit, annuente sacra synodo, quibus eos hortatus est ad sui patroni, immo vero apostoli solemnitatem summa caeremonia agitandam ; dato etiam cunctis sacerdotibus mandato, ut in officiorum sacro­ rum fine, quem άιτόλυσιν Graeci vocant, Andreae commemoratio deinceps fieret. Litterae datae sunt mense novembri, indictione octava, eo quo diximus anno. Post formulas nuncupatorias ita exordiuntur : '0 tv άγίοις <παναααυόμ«νος βιδς τοίς νομίμως κατά καιρούς άβλήσασιν virtp τού όνόματος αύτού ίτταίίως καί τούς Αμάραντους στιφΑνους τών άθλων Ανταπίδωκ». Ε eodice patriarch. 4 descriptas primus edidit Manuel I. Gedeon, Κανονικοί διατά&ις, t. Il ( Constantinopoli 1889), p. 456-9. STATUTA DIOECESIS 8AN-FL0RIACEN8I8 1759 decembri» 4 Statuta dioecesis San-Floriacensis in Gallia, edita seigneur l'évêque,du clergé, de la ville & du collège, die 4 decembria 1759, sub Paulo Ribeyre, episcopo 1760. Avec privilège dv roi. San-Floriacensi. In-4·,6 f.-t»o-xxvj p.—-Bourges, séminaire; Paris, Exstant constitutiones in opere cui titulus : Bibl. nat. B 5554 ; Paris, Saint-Sulpice. Ordonnances ou statuto synodaux du diocèse de D P»« 3 et 90, haec statuta edita sunt a Paulo RiSaint-Flour. [Znxigisr]. A Saint-Flour,de l’imprimerie beyre, episcopo San-Floriacensis, extra synodum, sub de la veuve de- Martial Sardine, imprimeur de mon- data. : San-Floriacikdie 4 decembris 1759. 8YN0DU8 C0N8TANTIN0P0LÎTANA 1759 mense decembri. Ad patriarcbatum Antiochenum, qui a pluribus sae­ culis a sanctae Romanae aedis unione desciverat, elec­ tus fuerat anno MDCCXXIV,ut alia»diximus (Mansi, Concil., XXXVII, 127), Seraphinus Tanas, Euthjmii archiepiscopi Tyri et Sidonis ex sorore nepos, qui, pro Graecorum more, Cyrilli nomen assumpserat. Is, transmissa ad sanctam sedem fidei professione, cum electionis suae confirmationem obtinuisset fortissimnmque se gessisset in fide asserenda adversus Sylvestrum schismaticum, qui in eundem sedem inva­ serat, senio tandem confectus, anno MDCCLX mu­ nere se abdicavit. Aliquot autem mensibus priusquam summae dignitatis onus deponeret, a Graecis schis­ maticis iterum anathematis poena multatus est, quasi alter esset a Seraphino illo, quem anho MDCCXXIV diris exsecrationibus voverant Pbotiani propter occu­ patam Antiochenam ecclesiam. Hoc siquidem titulo praenotatur synodalis illa adversqs Cyrillum senten­ tia : Συνοδική κατάκρκπί τού Υ»υΙχ>Αντιοχ»1ας κατριΑρχσυ Κυρίλλου, διαδόχου τού Υ<υδ4-Αντκ>χύας 675 ■ Synodua Coustantinopolitana, 1759 mense decembri. 676 Σκραφίίμ, άρχηγών τών i» Xvptgi ούνπών. Ita vero, si Λ Serrarum, Anthimus Mesembriae, Bartbolomacus formulas nuncupatoriaa excipias, exorditur : Ή dm- Drystrae, ~ . Sophiae - .. ■ et Timotheus Elassonit. Hieremia· τάβχηος Αρμή καί «ΠασκΜης κακία τού κοινού κολχμήE codice Constantinopolitaao Sancti Sepulcri 411, τορος. Data eat anno MDCCLIX, menae decembri, P- >95*7· ediderunt A. Papadopulus-Kerameua, ‘Avdindictione V. Eam nominibus obsignaruntpatriarchae ktrra ίκροσολυμιηκής σταχυολογίας, t. IV(Petropoli, duo : Seraphim Constantinopolitanus et Parthenius 1897), p. 76-80, et Callinicus Delicanes,Ti_padp da Guarja^. terceira ediçao, por ôrden do bispo Bern? Ant. de Mello Oso­ rio. Lisboa, 1759, in-fol. —Ci. Gams, Series episco­ porum, (1873), p. 102. Statuta dioecesis Guardiensis in Lusitania, edita anno 1759, sub Bernardo Antonio de Mello Osorio, episcopo Guardiensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus SYNODUS DIOECESANA MACL0V1ENSI8 '759 Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, celeDe hac synodo confer opus cui titulus : brata anno 1759, sub loanne idsepho de Fogasses dec Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... La Bastie, episcopo Macloviensi. [supra, col. 487]. SYNODUS DIOECESANA LUGDUNENSIS :76ο aprilis 30 Synodus dioecesanà - Lugdunensis celebrata die 30 aprilis 1760, sub Antonio de Malvin de Montazet, archiepiscopo Lugdunensi. De hac synodo confer opus cui titulus : Lettre de monseigneur l’archevêque de Lyon, pour la convocation d’un synode, [/n fine.■] A Lyon, chez P. Valfray, 1760. In-8·, 1 f.-9 p. — Paris, Bibi. nat. B 19974· Inest epistola [Antonii de Malvin de Montazet], archiepiscopi Lugdunensis, sub data : Lugduni, 19 martii 1760, convocantis dioecèsanam synodum celebrandam in capella seminarii Lugdunensis, die 30 aprilis 1760. SYNODUS C0N8TANTIN0P0IJTANA 1760 mense augusto. Est in insula Cypro famosi nominis monasterium, τού Κόκκου dictum, in quo beatae Mariae Virginia imaginem a sancto Luca evangelista depictam asser­ vari ferunt. Quod cum anno MDCCLI acerrimo in­ cendio paene deletum fuisset, monachi in eo vitam agentes, stimulanto imprimis Ephrem litterarum magistro, summo labore illud instaurarunt ; cumque eiusdem documenta fere omnia igne petiissent, rem ad sacram synodum detulerunt-monachi, litteras sigillatas ab ea petentes, quae -perditarum illarum locum obtinerent. Eorum postulationi concessit syno­ dus, atque novum edidit sigillium anno MDCCLX, mense augusto, indictione octava,' his verbis inci­ piens : Ή irtpi τά 6«1α σκηνώματα Ι»ρά τ< καταγώγια κα1<ανταχ6βι ίΜατκλούντα σκατά μοναστήρια μΐριμνακα! φροντίς. Suscriptionibus illud confirmarunt cum Sera­ phim, patriarcha Constantinopolitanus, tum Paisius, archiepiscopus totius Cypri, atque metropolitae unde­ cim, scilicet : A Καισαρείας Τίαίσιος, — ό *Ηρακλ«Ιας Γκράσιμος, — 6 Νικαίας Ίιρτμίας, — d ’AbpiavouwôKtwç Διονύσιος,—6 Προύσης Μκλίτιος, — ό Σκρρών liuawiκιος, — A Μιτυλήνης Άνβιμος, — 6 ΜίάημΡρΙας Άν θιμος, — A Δρύστρας Βαρθολομαίος, — A Κώου ΜκλΑηος, — 6 Φ<ρσάλων Δωρόβ«ος. · Impressum exstat in volumine satis raro : Πιριγραφή τής 1<ρ&ς σιβασμίας καίτήασιλικής μονής τής ύικραγίας βκοτΑκου— τού Κόκκου 4>ηφημιΖομ(νης'κατά τήν νήσον Κύκρον, (Venetiis, 1817, in-4·), Ρ· 90-6; (ibid. 1819)· Ρ 97-103 . Synodust. dioecesana Ambianeuaia, 1760. 677 <7« SYNODUS DIOECESANA AMBIANEN8I8 1760 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, celebrata anno 1760, sub Ludoyico Francisco Gabriele d’Orléans de La Motte, episcopo Àmbianensi. STATUTA 8YN0DALIA Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Actes dt Piglist d’Amitns, (1849),Π, 457-8. 'dioecesis aquensis" 1760 Statuta synodalia dioecesis Aquensis in Gallia,edita - Supplément aux ordonnances synodalés. Aix.v»· de anno 1760, sub Ioanne.Baptista Antonio de Brancas, René Adibert, 1760. archiepiscopo Aquensi. In-12, 70 p. — Aix, séminaire. — ipse non vidi. Exstant constitutiones synodales in opère cui titulus : . 8YN0DUS DIOECESANA MACL0VIEN8IS 1760 Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, cele­ brata anno 1760, sub loanne losepho de Fogasses de La Bastie, episcopo Macloviensi. De hac synodo confer opus cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... [supra, col. jS/j. 8YN0DU8 DIOECESANA NIVERNENSIS 1760 Synodus dioecesana Nivemensis in Gallia, cele­ brata anno 1760, sub loanne Antonio Tinseau, epi­ scopo Nivemensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Avis Synodaux de Mgr l’évêque de Nevers, pour le synode de 1760. A Nevers, de l’imprimerie de Louis Le Febvre, 1760. ln-12, 99 p. — Nevers, séminaire. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA i » 1761 aprilis 20. Seraphim patriarcham, sede sua submotum, in parte nuntiat loannicius, se, omnium consensu ac montem Atho exulem ablegarunt sacrae synodi antis­ plausu, ad sedem patriarchalem fuisse evectum. Data tites, edita in eum gravissima degradationis sententia, est anno MDCCLXI, die XXX aprilis; Subscriptiones cuius exemplar non sumus nacti. De ea tamen mult^ episcoporum hae sunt : Paisius Caesareae, Hieremias dicuntur lectu digna in epistola synodica ad omnia Nicaeae, loannicius (editor perperam : Agathmontis Atho monasteria transmissa, quam nuper edi­ angelus) Chalcedonis, Samuel Dercorum, Anthimus dit Alexander Eumorphopulus monachiis magnae (editor male : Hierotheus) Mitylenes, Bartholomaeus Iturae. Sententiam depositionis simul asportatam a Drystrae, Hieremias Sophiae, Theocletus (legendum Nicodeaboarchimandrita legi iubet synodus in cunctis videtur Meletius) Coi, Dorotheas Phersalorum. Edita exstat in Εκκλησιαστική Άληβοφ t. ΧΧ1Π ecclesiae sacri Montis, ac postea transmitti ad Spiri'donem, métropolitain Thessalonicensem, ab eo etiam (JW). P- 5^3-4· pro suggestu recitandam. In altera eiusdem epistolae SYNODUS ABBATIAE 8. MICHAELIS DE CLUSA 1761 septembris ao-i Synodus abbatiae Sancti Michalis de Clusa in Italia, ac reverendissimo d. Francisco Ferrerio, vicario gene­ celebrata diebus 20 et a 1 septembris 1761, sub Carolo rali, habita laveni, in aede maiore, diebus XX, XXI Alberto cardinale Cavalchini, episcopo Albanetisi et septembris MDCCLXI. Augustae Taurinorum, ex typographia Jacobi Josepbi Avondi, impresseris abbaabbate Sancti Michaelis de Clusa. Exstant constitutiones synodalés in opere cui tialis. titulus : , Sine-anno [1761]. In-8·, 76 p.-r f. — Torino, %nodus inclytae abbatiae S. Michaelis de Clusa, Bibi. naz. nullius dioecesis, s. sedi apostolic» immediate sub­ Pag. 17 : < ... synodo superiore, quas auspiciis ject», et capitis ordinis S. Benedicti, mandato emi­ eminentias, cardinalis Joh. Jacobi Milio, antistitis hu- ' nentias. ac reverendiss. d. d. abbatis Caroli Alberti jusce abbatiae, anno MDCCLII, a clariss. d. Gabriele s .R. e. cardinalis Cavalchini, episcopi Albanensis, Ignatio Bogino, vicario generali, habita fait... » ss. d. n. Clementis XIII pro-datarii, ab illustrissimo, 4' 679 Synodus Constantmopolitana, 1761 menae novembri.. tJto SYNODUS CONSTANTINOPOUTANA 1761 mense novembri Anthimus monachus, ex insula Cephallenia oriun­ dus,cum duo monasteria condidisset,unum mulierum in insula Astypalaea dioecesis Siphni,alterum virorum in insula Castellorixi dioecesis Pissidiae, utrumque subiungi' voluit sub patriarchae ipsius dicionem, ab auctoritate episcoporum loci prorsus immunia. Rem ratam fecit loannicius patriarcha, ea condicione ut ambo monasteria quotanni ad patriarcham pro tem­ pore mitterent δύο όκάδας κηρού είς σημείον ύποταγής καί γνωρισμόν τής πατριαρχικής αύτών Ιμπεδώσεαις. Sigillatae litterae, de quibus agitur, datae sqntanno MDCCLXI, mense novembri, indictione septima. His verbis exordiuntur : ΕΙΘισται μάλα καλώς τή κοινή μητρί καί τροφψ καθ' ήμάς τού Χρίστον μεγάλη ίκκλησί?. Eas nominibus obsignarunt fnetropolitae undecim, scilicet : A Καισαρείας ΠαΙσιος, — ό Νικομήδειας Νικη­ φόρος, — A Νίκαιας 'Ιερεμίας, — A Χαλκηδόνος 'luiawiκιος, 6 Τυρνόβου Θεόφιλος, — A "Ικονίου Διονύσιος, — A ΒερροΙας Σαμουήλ, — Δ Μιτυλήνης Άνθιμος, — A Δρύστρας (editor perperam Δράμας) Βαρθολομαίος, 6 Σοφίας Ιερεμίας, — ό Φερσάλων (editor perperam Φερρών) Δωρόθεος. Originale asservatur in monasterio sancti Georgii in insula Μεγίστη dicta, ex quo exèmplar nactus, edi­ dit Achilleus Diamantaras in diario, Δελτίον τής Ιστο­ ρικής καί εθνολογικής Ιταιρίας τής 'Ελλάδος, t. V (Athenis 1898), ρ. 252-7· ι SYNODUS CONSTANTINOPOUTANA 1761 mense decembri. Celeberrimum monasterium τής Νίας Μονής dictum,- Πλακαδιιμτίσσης dictae, in loco Καλλιμασία nuncupato, in insula Chio, privilegiis cumularunt cum imperato­ lum metochii prophetae Eliae in insula Samo. Novum res tum patriarchae Constantinopolitani ; eadem dein­ istud sigillium ita exorditur : Πάντα κατά τά£ιν καί ceps rata fecerunt quam plurimi patriarchae, variis εύσχημόνως γινίσθω, τό Ιερόν φησι λόγιον. Datum est editis sigilliis, quorum duo ultima auctores habuerunt mense decembri anni MDCCLXI, indictione sep­ unum Paisium, alterum Seraphim patriarcham. Aftpii tima. Subscriptiones episcoporum latine redditae ita in litteris a Seraphim datis multa fuerant perscripta, se habent : loannicius patriarcha, Paisius Caesarien­ quae monachis Chiis aegre ferenda videbantur ; unde sis, Ni< ephorus Nicomediensis, loannicius Chalcedorogatione ad sacram synodum facta, petierunt ut nensis, Theophilus Tymobiensis, Dionysius IconienPaisii quidem ratum, Seraphim vero irritum habere­ sis, Samuel Berrhoeensis, Anthimus Mitylenaeus, tur sigillium. Eorum votis statim annuens synodus, Anthimus Mesembriae, Bartholomaeus Drystrae, Seraphim acta irrita fecit, Paisii vero sigillium cete- Hieremias Sophiae, Dorotheus Phcrsalorum. E codice patriarchico 5, p. 190, exscripsit ediditque raque omnia monasterii privilegia iterum confirmavit ; atque imprimis donatipnem, non ita pridem factam, loachim Phoropulus, ’Εκκλησιαστική ’Αλήθεια, t. XIX tum templi Deiparae τής Βλακαδιωτίσσης, immoi : (1899), p. 522-4. SYNODUS DIOECESANA AKBIANKN8I8 1761 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, celebrata anno 1761, sub Ludovico Francisco Gabriele d'Orléans de La Motte, episcopo Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Jclcs de l'église d’Amiens, ( 1849), II, 459-00. SYNODUS DIOECESANA MACLOVIENSIB 1761 Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, cele­ brata, anno 1701, sub loanne losepho de Fogasses de I.a Bastie, episcopo Macloviensi. De hac synodo confer opus cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... [su/>ra, coi. 487]. SYNODUS DIOECESANA TUDENBI8 1761 Synodus dioecesana Tudensis in Hispania, cele­ brata anno 1761, sub loanne Manuele Roderico Castafloz, episcopo Tudensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Constituciones sinodales de Tuy, 1761, por - el obispo d. Juan Manuel Rodriguez Castafioz. Ap. Aguayo, 1761, in-fo). Ci. La Fuente, Hist. eccl. Es/>., (1875), VI, 378. SYNODUS CONSTANTINOPOUTANA 176a mense februario Sancti Demetrii monasterium in dioecesi Naupacti et Artae non longe a Mesolongi civitate situm, cum in peius abiret ex episcopi loci negligentia, civet Meso- longitae, id aegre ferentes, consiliuin sex virorum instituerunt, qui, Constantinopolim profecti, a patriar­ cha peterent, ut dictum monasterium stauropegii 681 Synodus Constantinopolitana, 176a menso februario. 68» dignitate donaretur ea condicione, ut qui superessent λ vero typi» nondum impressae in codice patriarchico 5, reditus post insumpta annua eiusdem impendia, ad p. »07, ex quo tabulam tantum eruit loachim Pborocondendam sublevandamgue graecarum litterarum pulus, qua memorati sex viri spoponderunt, accurate palaestram suppeditarentur. Cui postulationi annuens se illas condiciones^servaturos ; hanc nominibus obloannicius patriarcha, sigillatas litteras edidit, quibus signarunt die »0 februarii eiusdem anni, monasterium illud stauropegicutn fore deinceps decreCf. Εκκλησιαστική 'Αλήθεια, t. XX ( 1900), p. 475-6. tum est. Datae sunt mense februario anni 1762; latent SYNODUS DIOEOESANA NEPESINA 1762 maii 30-1 Synodus dioecesana Nepesina, celebrata diebus 30 et 31 maii 1762, sub Philippo Mornati, episcopo Nepesino et Sutrino. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus dioecesana Nepesina). 30 qt 31 maii 1762. Roma, Franzeri et Paperi, 1763; in-4”. — Piacenza, civica. — Ipse non vid·. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 176» mense iulio. Cum duo montis Atho monasteria, magnae Laurae videlicet et Caracali, inter se disceptarent de po-sidendo vicino loco, Πρόβατα dicto, discordiam compo­ suerunt cum Gerasimus, Neocaesariensis quondam metropolita, qui tum vitam inter Athonitas agebat, tum liginti monasteriorum procuratores, qui utrius­ que 'partis iura certis finibus terminarunt publicis litteris, quarum exemplar Constantinopolim miserunt a sacra synodo confirmandum. Assensum mox prae­ buit sacra synodus,edito sigiliio his verbis.incipiente : ΟύδΙν τών όσα άγαθά καί θεοφιλή ίργα ούτως άγαπητόν καί φίλον τυγχάνει παρά θεψ, ώς τό τής δικαιοσύνης θεομίμητον χρήμα. Datum est anno MDCCLXII, mense iulio, indictione decima. Nomina subscripse­ runt, una cum loannicio patriarcha,metropolitae octo, scilicet:6 Καισαρείας Παίσιος, - ό Νικομήδειας Νικηφό­ ρος, — ό Δέρκων Σαμουήλ, — ό Ίκονίου Διονύσιος, —ό Φιλιππουπόλεως ΑύΕίντιος, — ό Μεσημβρίας Άνθιμος, — ό Σοφίας 'Ιερεμίας, ό Φερσάλων Δωρόθεος. Exemplar nacti sumus e codice patriarchico 5, p. 222 3, descriptum. SYNODUS DIOECESANA PINAR0LIEN8IS I . 1762 septembris 14-6 Synodus dioecesana Pinaroliensis I in Italia^ cele­ brata, diebus 14, 15 et 16 septembris 1762, sub loanne Baptista d'Orlié de Saint-Inhocent, episcopo Pinaroliensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Prima: synodi Pinaroliensis, sub illustrissimo et reverendissimo d. d. Joanne Baptista d'Orlié de S. In­ nocent, miseratione divina et apostolica sedis gratia ejusdem diœcesis episcopo ac Ultiensis præposito, habita: diebus 14,15 A 16 sqptembris anni MDCCLXII. scita (sic). Pinerolii, typis Joseph Sterponi & filii, im­ press. episcop. Sine anno. In-8“, 369 p.-3 f. (index). — Nice, ville; Roma, libr. Bocca. 8YN0DU8 CONSTANTINOPOLITANA in causa discidii Venetiis mter Graecos suborti 1762 mense septembri. Schisma anno 1762 Venetiis,in ecclesia Sancti Geor- imum, nobiscum a d. K. Miller Stuttgardiensi summa gii, inter Graecos subortum, quod tum pontificem humanitate communicatum. Eius titulus ita se habet : Romanum contra ecclesiam Graecam armavit, tum Acta ecclesiae Graecae annorum MDCCLXII et patriarchae Constantinopolitano ansam dedit in parti­ LXIII, sive de schismate recentissime in ecclesia cularem ecclesiam Graecam Venetiis degentem eius- Graeca subnato commentatio ; aulore M. lodnne Frique caput ecclesiasticum, a Venetis praepositum, derico Le Bret, ill. gymn. Stutg. professore geogra­ acriora' iudicia decernendi, tum Venetos quoque inci­ phiae ordinario, acadd. Robor, et Florent, socio. tavit in dubiis consiliis et sua iura et Graecorum in­ Stutgardiae, apud Io. Bened. Mezler, MDCCLXIV. ternam quietem sartam tectamque tuendi, nobis iam In-8”, 4 f-120 p. [Biblioth. pubi. reg. Stuttg.]. referendum est ; id vero eo libentius faciemus, quod Expugnata a TurcisConstantinopoli,novum Byzan­ discidii auctor non immerito habeatur Spiridion Milia, tium Graeci Venetiis quaesierunt, referente Petro Corcyrensis, eruditissimus vicarius episcopalis eccle­ lustiniano in Hist. 1. VI, pergentes apportare pro­ siae sancti Georgii, qui in nova conciliorum editione ducta Orientis, efferre Venetorum merces. Quo vero Mansiana maximopere desudavit. Est itaque id magis attraheret Graecos sibique adiungeret penitus schisma in capite, aliispro illo stantibus, aliis contra Venetorum respublica, vinculum liberi religionis exer­ idem insurgentibus. Ut omnia ordine historico recen­ citii addidit,permissa,anno 1470,aede publica S.Blasii. seamus, dabimus succinctam facti speciem, adhibitis Animum id addidit Graecis, ut ecclemam propriis documentis, immo ipsis verbis Friderici Le Bret, sumptibus exstruendam, S. Geoigio sacram, peterent scriptoris coaevi, qui eia de re libellum edidit rarissi- et anno 1511 obtinerent, indulgente etiam Leone X, «3 Synodus Constantmopolitana, 176a mense septembre 684 bulla anno 1514, ut et aedem sacram excitarent et Venetos mittitur, die 27 februarii 1762 datum, in quo Xjraecnm sacerdotem sibi pro lubitu eligerent, immu- haec fere capitaVenotis obiiciuntur ( 1 ) : 1“ antiquorum nebiaquovis Latinorum molimine, solytis annuis 5 Venetorum pietatem et studium erga ecclesiam catho­ librisY^rae, quae vero nunquam fuerunt solutae ; id licam minui ; 2° episcopum, cuius eligendi potestas quod ut Deseco* adliceret, anno 1521 omnibus Graecis Graecis facta, esse schismaticum, illicite ordinatum, induisit et Clemens VII anno 1526 confirmavit. Mens manuum impositionem extra ecclesiam suscepisse ; animusque papae erat, insistere unioni Florentinae, 3° Papa testatur propensam voluntatem in conferenda sicque Graecos ab omni suspicione liberos ad catho­ omni opera, ut Graecorum res diu confusae ac per­ licos advocare. Id e re-Venetorum erat, qui lubenter turbatae ad pristinam sincerae doctrinae sanitatem consensere, ut anno 1527 primum sibi capellanum reducantur; 4“ multum ignominiae et dedeeoris afferre, libere eligerent. Crescente Graecorum numero, anno pietatem et religionem Reipublicae turpiter inquinari, 1534 duos sibi praeficiebant capellanos. At serpente si perversorum conatus contra Dei legem, contra in­ tum temporis per Helvetiam reformatione, caverant stitutionis catholicae unitatem, contra ;qx>stolicain tum papae tum Veneti, ne per Graecos Lutheranismus auctoritatem, contra maiorum statuta praevaleant ; introducatur, ideoque edicto decemvirali Sanxerant, 50 provocat ad facta historica, v. gr. a Leone X impe­ ut popae Graecorum sint catholici, boni nominis, trasse Venetos et Graecos, ut S. Georgii aedes imme­ nationique grati, catholica vero orthodoxis aut a patri­ diate sedi Romanae subiiciatur ; sanctiones prostare archa aut a nuntio probetur. At Graeci restiterunt annis 1534 et 1542 de catholicis presbyteris regendae constantissime, neque in sequentibus annis 180 ullum ecclesiae praeponendis, qui se catholico patriarchae vestigium sive examinis sive adprobationis exstat. B probassent ; sanctiones has hominum pravitate labeAccessit etiam indulgentia Pauli IV, qui denuo factatas anno 1720 renovatas fuisse, remoto sacrorum Graecorum disciplinam a jurisdictione Latinorum ministro schismatis suspicione infecto ; 6° queritur, liberavit; quapropter ct decreta Venetorum publica invalere schismaticos, gemere catholicos et afflictos accessere. iacere, schismaticam perfidiam religioni insidias stru­ Frequentiores in dies confluebant Graeci, ideoque xisse, lupum in ovile dominicum induci, altare profa­ anno >578 facultas ipsis concessa eligendi episcopum, num erigi,cathedram erroris et pestilentiae constitui; qui primus erat celeberrimus Gabriel Severus, cui 7“ esse se speculatorem in domum Israel, a|ji de fide respublica dignitatem archiepiscopi Philadelphiensis et de servanda illa incorrupta. Atque haec quidem curiae Romanae argumenta. et stipendium 15 aureorum singulis mensibus addidit. Investiturae bullas mittebat patriarcha Constantino- Patriarcha vero Constantinopolitanus, a quo Facea politanus, quibus collegium auctoritatem assensu suo petierat, ut potestatem sibi daretur consecrati, mem a confirmavit. Inter hasce bullas patriarchales una ex­ tribus episcopis suscipiendi .cognitione synodali facta, stat anno 1644, qua archiepiscopus iste ius mitrae, ius respondit, minatus ne ordinationem suscipiat, ante­ exarchi seu vicarii, ius dirimendi lites ecclesiasticae quam certis abusibus sufficientem parasset medelam, fuit adeptus. Ut vero rite ordinaretur, advocati sunt, qui legitima ecclesiae orientalis iura videbantur inanno 1658, tres Graeci episcopi, qui exarchum Cortaz- frangere. ziuin consecrarent, cui Tipaldus successit, vir Roma­ Non curata prohibitione, Facèa, pluralitate voto­ nae ecclesiae clandestinus assertor et assecla. Ille rum electus, Corcvram se contulit, ut ibi consecracapellanos in ecclesiam immittere noluit, nisi exami-1 : retur. Re quidem vera, episcopalem consecrationem natos antea ,et approbatos a patriarcha catholico adeptus est opera ac ministerio Chrysanthi Leucado* Romano. Decretum ille etiam publicum anno 1708 episcopi, qui a praeebdente patriarcha anathemate obtinuit, anno 1720 denuo edictum, quo sanxerunt fuerat perculsus, quo nondum se solverat, necnon decemviri, ut Graecorum capellani de catholica fide Sophronii Cephaloniae et Zacynthi episcopi U2 iulii examinentur et adprobentur. Sic cessavit et exspiravit 1762), assumpto etiam ex more apud Graecos recepto dignitas archiepiscopi, sic bullae patriarchale* Con- novo Gregorii nomine. Venerias redux, festis Natali­ stantinopolitanae siluere, sic alienati Graecorum bus anno 1762 episcopalibus indutus insignibus, solenmentes : sic legata lucrosa non Veneriis, sed ecclesiis niter et magna cum pompa ad ecclesiam S. Georgii laninae, Montis sancti, Hierosolymae dicata. Abiere se contulit, in cathedra episcopali consedit, episco­ multae familiae, Tergestinos, Anconitanos praefe­ pumque se vere gessit. Fautores Faceae,epistola aequirentes. Complures etiam ad Libumenses se contulere, vocaet forsitan supposititia.bullaspatriarchalesquovi* ubi a familia Medicaeorum benevole fuerunt suscepti. momento exspectandas mentiti,hac spe Graecos delu­ Veneti vero, quo libentius Graecos ad se attraherent, serant, ut muneri immitteretur. Bullae Constantinoinde ab anno 1722 usque ad annum 1761 de capite illis politanae Venerias tandem perlatae sunt, quibus vero dando deliberarunt ; quod tandem anno 1761 die patriarcha in alia omnia abiit ac sperabant Faceae .31 decembris concessum, schisma inter Graecos amici. Omni quippe sadro charactere privatus, inque laicorum conditionem d^atus declarabatur, additis statim excitavit. Electio archiepiscopi Philadelphiensis, ecclesiae minis gravibusque censuris contra omnes, qui sacra Venetorum Graecae capitis, sacerdoti cuidam ubti-, cum ipso facere auderent (septembri 1764). Alterum git, domino Georgio Faceae (Γ«ι>ρτΙψ τψ ΦατΖΙφ), e etiam a papa brevium mittitur, quo consecratio decla­ Cytherorum insula oriundo, qui tum capellanus eius­ ratur irrita (22 ianuarji 1763). Demonstrat pontifex dem ecclesiae erat. Occultis eiusdem artibus fauto­ summus (2) : 1”exarsisse se zelo domus Dei, quod rumque praepotentiae atque imprimis patrocinio Facea, qui sacros ordines in schismate receperit,Grae­ Maruzziano id tribuunt nonnulli.Eruditissimo Miliae cis fuerit concessus ; 2° repetit iura curiae in templum aliquid detrimenti vel praeiudicii subnatum inde esse, S. Georgii iam superius altata ; Venetis aliud decre­ constanter asseverant. Ipse enim Milia vicarius epi­ tum Decemvirale opponit anni 1721 ; 3° litteris a scopalis iam erat, et per septennium ecclesiae Graecae republic* acceptis desiderasse se commonstrat, ut praestitis sacris se commendaverat . Suffragiorum vero confestim omne periculum amoveretur ; 4” acquievisse numero Milia erat inferior; quam iniuriam simoniae se fide a Venetis data, nunquam fore ut a sententia cuidam ex parte Graeei cuiusdam, qui partes Faceae . Synodus Constantinopohtana, 176s mense Septembri. maiorum recedantket ipsius episcopi agendi ratione permotum, qui suscepta consecratione ab omni iuris'dictione episcopali Jabstinuerit ; 5’ iam vero silentio locum amplius hau# esse, cum Facea sacris function­ ibus praefqit; 6" pungit consdientiam Venetorum, schismaticum hominem ferentium, offert sua consilia ad mala sananda, minatur se iri coactum, Graecis catholicis edicere, ne in divinis cum Facea communi­ cent, nisi a catholica religione velint seiungi. Per triniestre expectavit papa Venetorum responsum. At, ingruente luctu publico, immortali Fuscareno vivis erepto, patriaç consulendum censuere patres con. scripti. Iam electcTMocenigo inque thronum ducalem suffecto, curas de religione catholica revocat Cle­ mens XIII tertio brevi die 30 aprilis 1763 dato. Ei vero ne tantillum quidem iuris hac in re a Venetis tribuitur. Interim tum consecratus tum consecrantes Constantinopolifn scribunt, factam esse consecratio­ nem, ac bullas confirmatorias mittendas esse. Quibus acceptis litteris, synodum convocavit patriarcha epi­ scoporum, qui omnes sententiae de deponendo Facea accesserunt. Patriarcha interim loamjicius throno detruditur, at successor unus est eorum qui synixlo interfuerunt. Manet itaque firma contra Faceani sen­ tentia. Sicqud, quod dolendum, duravit hocce eccle­ siae Vertetae'schisma ad mortem usque Faceae, quae 9 iulii Y70S accidit. Ut vero fides dictis constet, documenta afferimus Constantinopolitana. ex quibus summam eorum quae Const.tntinopoli in illo negotio fuerunt acta, facile perspiciet lector. Utimur exemplari a Friderico I.e Bret latinitate donato atque in laudato libello publici iuris facto. loannicius (1), ex miserit ordia divina archiepiscopus Constantinopolis, novae Romae, et uyumcnicus patriarcha. · . Reverendissime protopapa insulae a Deo conser­ vatae Corcyrae, reliquique reverendi sacerdotes et sancti monachi et honorandi, cives atque mercatores, incolae illius insuNte, filii in Domino dilecti a nostra mediocritate, gratia sit in vobis omnibus et pax a I leo atque a nobis behedictio et remissio. Uti,absque dubio,omnes partes referuntur ad totum, et membra ad Caput, ut conserventur, sine qua unione fieri nequit,ut quidquam conficiatur,quod perfectione absoluta gaudeat : sic.pariter, qui sacerdotalem et episcopalem arripiunt dignitatem, intra terminos limi­ tesque restringendi sunt, quibus patriarchalis dignitas et pontificia excelsitas defimtyr. Necessaria itaque eorum est obligatio, ut·sibi bene prospiciant et obse­ quentes sese gerant, ut ne gratia, ex eadem proma'nante, priventur/1 quaè gratia«exinde tanquam ex fonte, principio et capite fluit, cum facultate Spiritus sancti etlieaci, quae a sanctis apostolis subsequent! tempore pastoribus, eorum successoribus! fuit collata, iis quippe,' qui'in Deo rite consecrati sunt,*ut ad amussim canonum christiano gregi pastores praepo­ nant, quem in. finem inferior semper a superibre lieiiedictionem accipit. Superioribus obtemperandum est, eorumque mandata surit perficienda, as^rente sancto apostolo : Übedite praepositis vestris et subiac< t< < is. Quotusquisque vero contraria his facit,absque data a patriarcha et synodo facultate sacerdotalia et episcopalia munia temere exercere conatus, is, ex apostolicoium canonum sanctorumque patrum dictaminibus, degradationis culpam sibi contrahit, auctor quippe· et causa denegati obsequii, ordinisque turbati, contra leges quippe divinas praevaricatus, exciditque dignitate, quam irregulari ratione et indiscretim acceperat, sacrisque ecclesiae nostrae recinctibus eiicitur ( l ) Ile Bren per partes edniit,,/. or., p. 70,81,84,86,95-4,96-8. 686 Iam cum ante exiguum tempus supplicantibus et rogantibus orthodoxis .Christianis et honorandis mer­ catoribus, qui in inclyta urbe Veneta sedem fixam habent, id fuerit concessum, ut ab illa serenissima, republics facultate et potestate ornarentur consti­ tuendi,ex usu antiquo,Philadelphiae metropolitanum, facta ab iisdem orthodoxis Christianis nostrae nationis electione certi cuiusdam, cui Gregorii nomen est, id negotii synodice ad nos fuit delatum,,additis preci­ bus, ut ex antiquo usu canonico et ex consuetudine ecclesiastica nostram ipsi patriarchalem et synodalem bullam mitteremus, ut ordinatio eius rite possit suc­ cedere. Synodo itaque oblatae sunt ipsius litterae, eaeque coram eadem recitatae. Quo facto, communi et synodali consensu id fuit decretum, ut electus Gregorius antea orthodoxam fidei professionem ad nos mitteret, ad exactam canonum amusSiin patrum­ que dispositionem, accedentibus insuper et informa­ tione et testimonio approbativo orthodoxofum Chris­ tianorum Venetiis commorantium ; quo facto, nos ipsi nostram bullam patriarchalem missuros spondeba­ mus, ut mctropolita Philadelphiae possit consecrari et ordinari, quae Christianorum nostrae nationis erat rogatio. Quae postea orthodoxa ipsius professio exacte et mature a nobis nostraque synodo ponderata litterisque tradita eidem cum epistola nostra patriarphali mittebatur, additis mandatis, ut exhibitam ipsi eiusqiodi professionem a nobis missam, primum in templo Dei, coram omnibus orthodoxis Christianis, legat, propria manu subscribat, subscriptam et con-. firmatam nobis transmittat, ut diximus. Tum quidem et nos ipsi patriarchalem bullam eramus missuri, ut ordinatio ipsius, ex ritu recepto, possit subsequi. At, praevaricator iste flocci pensis apostolorum,et petruni canonibus sanctoque ecclesiae ordine et u«u, et ma­ nifesto in universam £y nodum et magnam subtectam nobis ecclesiam Christi demonstrato contemptu,teme­ rarius inquam ille, seposita omni reverentia, potesta­ tem sibi arrogavit, illic, absque consecratione, sernetipsum consecrandi, assumpto temere nomine episcopi et metrojiolitae Philadelphiae, non concessa prius illi patriarchal! nostra bulla, quae potestatem assumendi ordinationem ipsi tribueret, perpetrata sic actione, quae et summa cum arrogantia est coniuncta, et plane a recta regula abludit, condemnata ideo a divinis quoque legibus sacrisque canonibus. Re igitur a synodo maturius perpensa, considerata canonice facti anomalia, reum et obnoxium ultimis poenis ecclesias­ ticis se praestitit, culpa tam magna tamque gravi, contra canones perpetrata. Sextus enim sanctissimi oecumenici concilii canon et secundus secundi concilii ita fluunt : « Valeant consuetudines archiepiscoporum antiquae, et suis in provinciis potestatem quisque· habeat. Quod si quis absque mefropolitani sententia factus fuerit episcopus, deponatur ». Nos itaque volu­ mus et synodice decernimus, una cum sacrosanctis archiepiscopis et honorandis inque Spiritu sancto dilectis .nostris fratribus et concelebrantibus, ut prae­ dictus Gregorius, qui quacunque ratione fuerit electus sub titulo Philadelphiae! absque vera tamen conse­ cratione, sed irregulari potius modo' archiepiscopus fuit consecratus, et Philadelphiae métropolitain. se vocant absque patriarchal· bulla sive ecclesiastica permissione, contra patrias leges sacrosque canones, quos nihili fecit, contempla magna Çhristi ecclesia nobis subiecta et universa sacra synodo, qua mente actionem adeo illegalem, condemnatione dignissi-. mam, perpetravit, quae nunquam a multis inde· saecu­ lis vel fando accepta vel facta fuit, ut inquam prae­ dictus Gregorius omni archiépiscopal] actione sit privatus, et depositus, divina gratia spoliatus, ex catalogo hicrarchico eiectus et qsclusus, omnique bedeficio ecclesiastico privatus, denegata ei €mni facultate archiépiscopal!, ut nec habitu pontificali uti, *ec functionibus archiepiscopalibus vacare possit ; sed ut Unquam* degradatus et sine ullo sacro charactere h>7 Synod»» ConiUntinopoliUB*, 176a memo wptambri. MS Gregorium dumtaxat ae appellet„looo et instarlald Λ apoetolorum sanctornmque patrum canonibus divinis­ habitus, ut ne quia audeat cum eo so ad sacra parare, que legibus penitus officio suo amoveantur,^ digni­ aut sacra ipso facto celebraro, aut tanquam archiepi- tate episcopali exuantur. Quartus enim et tricesimus acopunq Philadelphiae metropolitan» honorare, aut ' apostolorum canon in hanc sententiam loquitur : ipsius manum non sacram osculari,aut benedictionem Episcopus ne ultra limites Ordinet, et si contrariifue­ et sanctificationem ab eo accipere, sub poena suspen­ rit accusatus, una cum eo sit degradatus. Cui et 34 sionis et indissolubilis, excommunicationis, datae a conformis est eorundem apostolorum canon, et nonus Deo omnipotente. Ita definitive fiat, ut scribimus. Antiocheni concilii '.Praeter permissum-suipraesulis, Mense septembri 1762, indictione XI. operari nihil audeant episcopi, nisi id quod cuiusque Paisius (1 ) Caesariepsis. erit partium. Docitaw tertius et XXII eiusdem con­ Gerasimus Cyxiceusis. cilii Antiocheni ita habent : &' quis episcopus, non Nicepborus Nicomodienais. impetrata a metropolitano permissione, dioecesim in­ Hieremias Nicaenus. tret aliam, consecraturus 'M,oquicqmdfuerit opera­ loannicius Chalcedonensis. tus,nullum sit et irritum, ipse two degradatus suaque dignitate privus maneat. J Samuel Dercorensis. Agapius Chius. Nos igitur, consentientibuiomnibus reverendis et Meletius Prusae. sacris episcopis, spiritualibus nostris fratribus et con­ Samuel Verriensis (2). celebrantibus, synodice determinamus, ut supra dicti, Meletius Vidineqsis (3). scilicet episcopus Leucados et Sanctae Maurae ChryH santus, episcopus Cephaloniae et Zacynthi Sophro­ nius, ex ea ratione, quia alter quidem suspensus, alter i. ' vero absque patriarchal! bulla et permissione de sua loannicius ( 1) gratia" Dei archiepiscopus Constan- ipsius consecratione, ausi tamen fuerint, sine praevia tinopolis, novae Romae, et oecumenicus patriarcha. nostra bulla et ecclesiastica permissione, ordinare Honoratissimi clerici sanctissimae archiepiscopalis supradictum Gregorium metropolitan» Philadelphiae, ecclesiae Leucados et sanctae Maurae et archiepisco- contra leges divinas sacrosque canones et ecfclesias-'" palis Cephaloniae et Zacynthi, reliquique venerabiles tica instituta ordinemque, quia sic publice cCmtemreligiosi et sacratissimi monachi, cum omnibus sub- tores sacrosanctae nostrae ecclesiae.comparent, nulla iectis eisdem pagis, nobilissimi cives, seniores, prae­ ratione habita sanctorum canonum apostolorum a Deo fecti, et reliqui Christiani omnes benedicti earundem inspiratorum omniumque .divinorum patrum, ambo parochiarum,filii spirituales humilitatis nostrae, Deus ideo sint depositi, omnique usu episcopali ac ordine vobiscum-omnibus mittat gratiam suam et pacem, privi, divinaque gratia spoliati, ex numero episcopo­ sicut et nos, vobis caelitus omnem felicitatem adpre- rum expulsi, omni episcopali emolumento destituti, cantes, benedictionem et indulgentiam nostram im­ nec liceat illis uti habitu episcopali, tanquam depo­ pertimur. sitis. omnique sacro careant, ita ut Chrysantus et Qui legibus divinis non obtemperat, nec intra pro­ Sophronius appellentur, tanquam duo privati conside­ prios limites restrictus versatur, si ecclesiae addictus rentur, nec ut quis audeat cum illis communia sacra fuerit, suo statu, conditione et gradu decidit, ob quas facere, aut eos tanquam episcopos honorare, nec eis causas et inexcusabilis est, meritoque reprobatur, et c manus non religiosas osculari, aut ab eisdem bene­ contra sacros ecclesiae canones praevaricatus, ex dictionem et sanctificationem accipere, sub poena ecclesiae pomoeriis reiicitur. Sacer enim textus ita se suspensionis et indissolubilis excommunicationis. Sic habet : Qui a praeceptis et institutis Dei recedunt, fiat cum auctoritate. Die n septembres 1762. merito etiam a facie eius rejiciuntur. lidem certe ex sanctorum etiam patrum legibus quam gravissima 3poena ecclesiastica digni reputantur, ut a dignitate et officio, quod habebant, removeantur. loannicius ( 1 bdi vina gratia archiepiscopus Constan-Cum itaque perceperimus, certioresque .fuerimus tinopolis, novae Roinae, et oecumenicus patriarcha. facti, vestrum episcopum Leucadis et sanctae Maurae Honorandi et nobiles domini procuratores eccle­ Chrÿsantum, licet a patriarcha nostro antecessore sus­ siae S. Georgii martyris, laudatissimi mercatores^/ pensum ab ecclesiastica dignitate, nondum obtenta caeterique omnes benedicti Christiani Graeci nostrae ad hunc usque diem ecclesiastica absolutione ; nostrum nationis et ecclesiae Christi orientalis, in inclyta et a vero Cephaloniae episcopum Sophronium, ndn impe­ Deo conservata Venetorum republics existentes et trata adhuc .patriarchal! et synodich de ordinatione commorantes, filii in Deoa nostra mediocritate dilecti, sua bulla, omnibus hisce non obstantibus, ambo isti benedictionem vobis in IXmiino impertimur, spiriarroganter et parum honeste, antequam ex ecclesias­ tualiter et paterne vos salutamus, omnipotentem tica consuetudine, a principio observata, a nobis Deum precati, ut vos omnes in salute tum spirituali patriarcha bulla potestate donarentur consecrandi .tum corporali conservet, ita ut felices, concordes uniGregoriumFacean» Philadelphiae metropolitan»,illum O tique in uno spiritu sub communi nostra matre sancquidem, qui ab orthodoxis Christianis in inclyta urbe tissima Christi orientali ecclesia, tanquam eiusdem \enetiarum commorantibus, tanquam Philadelphiae legitimi et dilecti lilii rivatis. metropolitan» electus et institutus fuit, consecrare Non adeo multum effluxit temporis,en><» a/. E« civiraquae dicitur Bcppola. (j) Sedium ordiaem, perperam ia edit, collocatum, reautuimu*. (4) Hoc documentum edidit Le Brett, dt„ p. iot-6. Conauoa. oouxcho, XXXVIll. (1 ) Edidit Le Bren, r/. hi., p. ni-· 4« Synod» Constantinopolitana, iy6f-menae septembri. 689 nitate in nationem nostram permota, saprum mona­ chum Georgium Faoeam elegisti·, propter quem a nobis poposcitis, ut synodalem mitteremus bullam, vi cuius canonice et legitime fiat episcopus ; qua de re permultum fuimus laetati, Deum laudavimus, qui ita voluit, serenissimae reipublicae benedicentes et in­ numeris actis gratiis ex animae et cordis abundantia bene precati, quae, publica cum munificentia et charitate, nostrae nationi id beneficii voluit concedere. Dum vero spirituale hoc donum ex legibus et eccle­ siae canonibus, omnibus .numeris debebat esse per­ fectum, neque sine examine, temere aut casu accidere, (res enim sanctae, inquiente Apostolo, sancte debent fieri, neque bonum vere bonum est, nisi revera bene peragatur)vobis tum respondimus,nos hancce nostrae nationis felicitatem cum iubilis et magna laetitia acce­ pisse. At, ut consecratio ex legum fiat institutis, eodem misimus orthodoxam fidei professionem ex usu et. ordine ecclesiae Christi orientalis, quam scrip­ simus, ut primo loco a consecrando tum et aliquibus privatis mercatoribus suscriberetur, subscripta ad nos mitteretur, sic ut nos synodalem nostram bullam, qua fiat consecratio, mitteremus. Dum vero, ut praecepta effectui darentur, expectavimus, persuasi praecipue fore, ut Venetus orator, hic Constantinopoli sedens, nos ea d re certiores reddat, qui in altis etiam saecularibus negotiis domi­ nium Venetum spectantibus intercedit, multo magis vero in simili negotio ecclesiastico, a serenissima republics proposito et decreto : ac de re ne ab ora­ tore quidem aliquid inaudivimus. Inaudivimus potius, Gregorium huncce propria auctoritate et temerario ausu, spretis tum divino tum humano iure, invitatis duobus episcopis contribulibus, episcopo puta Cephaloniae et Sanctae Maurae, quorum quidem iste Sanctae Maurae episcopus praecedenti contra eum- vibrata ecclesiastica suspensione est constrictus, Cephaloniens^s vero hunc usque in diem canonicam de con­ secratione'sua bullam nondum habuit, a quibus ille- < galem consecrationem subreptitio modo accepit,1 nominatus ita in idea Philadelphiae metropolita. Quae temeritas in magnam nos coniecit indigna­ tionem, qua quippe, lesu Christi ecclesiam, perpetrato ‘ actu illegali, nihili habuit, facultatemque oecumenicam flocti pendit, ipse vero secundum ecclesiasticae leges et canones tanquam reus fuit condemnatus, facto a nobis Synodico decreto, ut irregulari consecrationi excidat, et una cum eo bini archiepiscopi, qui contra 690 canones eum consecrarunt, et insuper, una cum hisce, ille, qui rem ei istam quasi nostris verbis referre fuit ausus, scilicet Philodicus Vixamanus. Quapropter de­ gradationes istae canonicae et synodales a nobis Cor­ cyram reverendissimo ibideni residenti protopopae fuerunt transmissae, ut ibi praelegerentur, actiones­ que eorum tanquam indignae promulgarentur. Quae degradatio ut et vobis innotescat, ecce copiam degra­ dationis huius Gregorii Facesus authenticam, ut sacras leges canonesque nostrae ecclesiae 'defenderemus, quos diligentissime ex indispensabili necessitate con­ servare et'quovis modo omni tempore secundum omnia systemata effectui dare studemus, quae de orthodoxis ecclesiae Christi orientalischristianis reperiuntur. Immutabilis enim observantia canonum curae nobis ita est, ne a quo conculcentur et spernan­ tur, in universalem ecclesiae nostrae defensionem et conservationem. Postea alias etiam litteras vestras accepimus, quibus instanter supplicastis mediocrita­ tem nostram, ut Gregorio isti patriarchalem nostram mitteremus bullam. At, quo pacto, carissimi filii, id fieri poterit, eiusmodi consecrationem, contra leges ecclesiaeque canones factam, a nobis ratam haberi ? Ea potius ratio est, cur praedictus Gregorius, ut dixi­ mus, una cum consecrantibus synodice fuit condem­ natus. Si quidem, uti vos testimonium ipsi perhibetis, sanctissimae orientalis Christi ecclesiae legitimus essft filius; si, uti ipse scribit, sanctissimae nostrae patriarchal! sedi esset obedient, nostraeque mediocri­ tati sublectus, actionem similem perpetrare non debe­ bat, temerariam eam quidem et maximopere illegalem, et contra Christi ecclesiam, nobis subiectam, insurgendi, sed ante irregularem consecrationem, patriarchales nostras litteras expectare debebat, cum ipsi praeceperimus, ne ordinationem ante permissio­ nem ab ecclesia vi nostrae bullae datam suscipiat, quo defectu ipse se condemnavit. Vos igitur omnes com­ morantes ibidem Christiani,accepta hac notitia.cavete, ne qua in re tanquam sanctae Christi ecclesiae filii decipiamini, sed sani et integri fervidaque fide, obser­ vatis veris dogmatibus sacrisque legibus ecclesiaeque canonibus, perseverate. Gratia Dei et infinita eiusdem misericordia, a nostra vero mediocritate benedictio sit cum vobis omnibus. Datum Constantinopoli, a. d. 8 novembres 176a. loannicius Constantinopoleos. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 176» . Sancti loannis Theologi in insula Patmo monaste- /σκοπψ συντ(λ«σθήναι φθάσαντα τήν άρχήν. Data est riyrn, cuius magnum clarumque adhuc vivit vigetquef anno 176a, indictione decima, ut videtur, nam in edinnmen, innumeris donarunt diplomatibus cum impe/ tione error latet in indictione notanda ; mensis ipse ratores tum patriarchae Constantinopolitani. Quae υ non significatur. Episcoporum subscriptiones item omnia rata etiam habuit ac confirmavit loannicius desunt. patriarcha, a quo praeclara edita est tabula ad sanExstat apud Miklosich et Mulier, Acta9t diplomata cienda privilegia, possessiones libertatemque monas- graeca medii aevi', t. VI (Vindobonae, 1890), p. 340-4. terii. Haec ita exorditur : Τψ in’ άγαβψΊΐαΙ βίαρίστψ ■ > ..... ......... - ......................................................... - STATUTA DIOECESIS ALBIEN 818 1 17«» Statuta dioecesis Albiensis in Gallia, edita anno :76a, sub Leopoldo Carolo de Choiseul-Stainville, archiepiscopo Albiensi. ' Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus:^ . Synode d’Albi, en 176». Albi, 1763, in-8“. — Paris, r Arsenal,; Toulouse, ville. — /pse non vidi- Syaodu diooceaana Ambiances», 1762. fys SYNODUS DIOECESANA AMBIANEN8I8 176* Synodi» dioecesana Ambianenais in Gallia, cel·brata anno 176s, sub Ludovico Frandsoe Gabriele d’Orléans de La Motte, episcopo Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulue : Actes de figlise d'Amiens, (1849), II, 461-3. ♦SYNODUS DIOECESANA KUOVIEN8I8 176* ' < Synodus dioecesana Kijoviensis, sub Ibsepho. pontificum pro regno Poloniae et constitutiones synoAndr. Zaluski [episcopo Kijoviensi, Habita] Zytomi- ~ dorum provincialium ct dioecesanarum regni ejusriae, anno776». > ' dem, (Posnaniae et Vanaviae, 1883), I, 3. [Cbodinski et Likowski], Decretalem summorum SYNODUS DIOECESANA MACLOVIENBIB 176» Synodus dioecesana Maicloviensis in Gallia, celeDe hac synodo confer opus cui titulus : brata anno 176a, sub loanne losepho do Fogasses de Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... La Bastie, episcopo Macloviensi. , [supra, col. 487.] SYNODUS DIOECESANA BUTRINA 176» Synodus dioecesana Sutrina in Italia, celebrata Synodus dioecesana Sutrina, anni 1762^0018,1763, anno 1762, sub Philippo Momati, episcopo Sutrino ' in-4·. Roma, Propaganda. — Ipse non vidi. — Cf. : et Nepesino. Synodus dioecesana Nepesina, 1762 maii 30 supra, Exstant constitutiones synodales in opere cui coi. 681. titulus : ’ STATUTA DI0ECE8I8 TUSCULANAE 1762 Satuta dioecesis Tusculanae in Italia, edita anno 1762, sub Henrico Benedicto Clemente York, cardi­ nali episcopo Tusculano. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Constitutiones ecclesiae cathedralis Tusculanae. Romae, Salomoni, 1762, in-4·. — Novara seminario ; Roma, Vaticano. — Ipse non vidi. SYNODUS DIOECESANA VITERBIENSIS 1762 Synodus dioecesana Viterbiensis, celebrata anno D Zenti, 1763, in-4”·. — Novara, seminario. — Ipse non 1762, sub lacobo Oddi, episcopo Viterbiensi. vidi. Vindicatio synodi dioecesanae Viterbiensis anni Exstant constitutiones synodales in opere cui titulis : 1762. Viterbii, Zenti, 1764. — Novara, seminario,Synodus dioecesana Viterbiensis,anni 1762. Viterbii, Paris, Arsenal. — Ipse non vidi. SYNODUS DI0ECE8ÀNA SANCTI IACOBI IN CHILE 1763 ianuarii 4 — aprilis 22 Synodus dioecesana Sancti lacobi in Chile, cele­ brata a die 4 ianuarii ad diem 22 aprilis 1763, sub Manuçle del Aidai i Aspe, archiepiscopo Sancti lacobi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Sinodos idiocesanos dei arzobispado de Santiago de Chile, celebrados por los ilustrisimos sefiores doc» tor don frai Bemardo Carrasco Saavedra, i doctor don Manuel de Aidai i Aspee. Nueva-York, Eduardo Dunigan i hennano, n· 371, Broadway, 1858. In-8·, 424 p. — Paris, Bibl. nat. B 23919. Pag. 131-293 : « Sinodo diocesano que celebro dl ilustrisimo seflor doctor doh ‘'Manuel del Adai | Aspee, obispo de Santiago de Chile », a’die 4 ianuarii ad diem 22 aprilis 1763. «93 . . · ■· Synodal Co—tanritinfinHto—, iy«31——· hprili. ' 6^4 8YN0DÜ8 OON8TANTWÛPOI4TANA de sacramento baptismi incompocitq ritu collate 1763 mense sqprili. De synodali sententia quaesoquitur^non eat quod multa praeloq—mur : oratio enim plana est atque evidens. Eam e codice patriarchal! 4 exscriptam prim— in lucem protulit Manuel I. Gedeon in opere saepe a nobis laudato cui titulus : Κανονικοί hrardfoc t. Π (Constantinopoli, 1888), p. 459-63. f Ίωαννίκιος ΕλΕψ θεεΛάρχιεπίΛοπβςΚα—ηαντινόο- ■ 1 loennicius, miseratione Dei archiepiscopus Constantinopolis novae Romae. et patriarcha universalis. πόλεως Νέας 'Ρώμης καί οικουμενικός πατριάρχης. , f Qui in tota Peloponneso habitatis sacratissimi f 01 άνά πάσαν τήν Πελοπόννησον δ)ατ«λοΟντ«ς ίερώτατοι μητροπολίται καί ύπΕρτιμοςκαί θεοφιλέστατοι metropolitae et honoratissimi, Dei amantiuitni archi­ άρχιεπίσκοποι καί Επίσκοπος Εν άγίψ πνεύματι άγαπητοί episcopi et episcopi, dilecti in sancto Spiritu fratres άδελφοί καί συ^ειτουργοί. rad Εντιμότατοι κληραοί τών et commimstri ; colendissimi clerici earundem pro­ αυτών Επαρχιών καί εύλαβΕστατΟι Ιερείς μετά πάντων vinciarum, religiosissimi sacerdotes cum omnibus - τών υποκειμένων αύτή χωρίων, χρήσιμοι άρχοντες καί pagis eiusdem regionis, strenui primates et senes et γέροντες καί προεστώτες καί λοιποί άπαίάπαντες «όλο* proceres, et reliqui omnes benedicti christiani totius γημένοι χριστιανοί όλης τής Πελοποννήσου, τέκνα Εν B Peloponnesi, dilecti in Domino filioli nostrae medio­ κυρίψ άγαπητά τής ήμών μετριότητος, χάρις «Γη ύμίν critatis, gratia sit vobis et pax et misericordia a Deo καί «ίρήνη καί Ελεος άπό θεού παντοκράτορος καί κυρίου omnipotente et domino nostro lesu Christo, oratio ήμών Ιησού ΧριστοΟ, καί παρ' ήμών «ύχή, εύλογία καί vero, benedictio et venia a nobis. . συγχώρησις. 'Ανάμεσα είς τά Ιερά καί σ«πτότατα μυστήρια τής Inter sacra et augustissima «anctae Christi ecclesiae άγίας τού ΧριστοΟ ήμών Εκκλησίας, όποΟ οί «ύσεβείς nostrae sacramenta, quae a piis orthodoxisque gentis καί όρθόδο£οι χριστιανοί τοΟ ήμετΕβου γένους σέβονται nostrae Christianis coluntur et recipiuntur et recte καί άποδέχονται καί πιστεύουσιν όρθώς, τό πρώτον τή creduntur, praecipuum ordine ac maxime necessa­ τά£ει καί άναγκαιότατον καί χωρίς τοΟ όποίου άδύνατον rium, sine quo salvus fieri non potest ullus Christianus είναι Vd σωβή τινάς χριστιανός καί νά άίιωθή τής βασι­ nec regnum caelorum adipisci, habetur divinum sa­ λείας τών ούρανών, είναι τό θειον καί Ιερόν βάπτισμα, crumque baptisma, cuius ope, per sacram sanctamque μΕ τό όποιον διά μέσου τής Ιερείς καί άγίας κολυμβήθρας piscinam, perque orationes a sacerdote recitatas, rege­ καί τών τελουμένων Οπό τοΟ ίερέως ευχών άναγεν- nerantur fideles divina spirituàlique generatione, νώνται οί πιστοί τήν θείαν καί πνευματικήν γέννησιν adoptionis munus consequuntur, fiunt filii lucis et καί λάμβάνουσι τής υίοθεσίας τό χάρισμα καί γίνονται heredeferegni caelestis, exuto veteri homine peccati υίοί φωτός καί κληρονόμοι τής τών ούρανών βασιλείας, etifiduto ipso Deo simul et homine lesu Christo, ex μμεκδυόμενοι τόν παλαιόν άνθρωπον τής άμαρτίας καί apostoli Pauli sententia : Quicungue in Christo bapΕνδυόμενοι αυτόν τόν θεάνθρωπον ήμών Ίησοΰν Χρι­ tizati estis, Christum induistis ; qua spirituali veste στόν κατά τόν άπόστολον Παύλον διδάσκοντα (ι)' C divini huius lavacri regenerationis cum ipso Christo Όσοι είς Χριστόν Εβαπτίσθητε, Χριστόν Ενεδύ- plantati,coalescimus et eius gratiae participes et regni σασθε, καί μέ τό πνευματικόν τοΟτο Ενδυμα τού θείου heredes efficimur, secundum evangelicani ipsius sal­ τούτου λουτρού τής παλιγγενεσίας γινόμεθά σύμφυτοι vatoris nostri Christi doctrinam his conceptam ver­ . μέ αύτόν τόν ,Χριστόν καί κοινωνοί τής χάριτο>ς καί bis : Nisi guis renatus fuerit ex agua et spiritu, non κληρονόμοι τής βασιλείας άύτοΟ κατά τήν εύαγγελικήν intrabit in regnum Dei. Unde cum tantae sit necessi­ διδασκαλίαν αύτού τοΟ σωτήρος ήμών ΧριστοΟ άποφαι- tatis divinum illud baptismi sacramentum, sancta νομένην (»)· Έάν μή τις γεννηθή δι' ϋδατος καί quoque Christi ecclesia praecepit ac decrevit, ut per­ πνεύματος, ού μή είσελεύσεται είς τήν βασιλείαν ficeretur et fieret adhibita sacra illa caeremonia, quae τοΟ θεού. Όθεν όντας τοσοΟτον άναγκαίον τό θείον statuta est,necnon orationibus illis et obsecrationibus, τούτο μυστήριον τοΟ βαπτίσματος, καί ή άγία τοΟ Χρι­ ad apostolicae traditiones sancitis, atque eo ordine qui στού ■ Εκκλησία διέταίε και διετύπωσε νά Εκτελήται καί in sacro euchologio servatur. Quapropter, plane atque νά γίνεται μΕ τήν διατεταγμένην Εκείνην Ιεροτελεστίαν omninonecesse est,ut observetur adhibeaturque eccle­ καί μέ τάς νενομισμΕνας Εκείνος εόχάς καί δεήσεις κατά siasticus ille ordo in compunctione animi et contri­ τός άποστολικάς παραδόσεις, μέ τόν τύπον όπού σψ- tione spiritus, quemadmodum imperatum nobis eccle­ ίεται είς τό Ιερόν Εύχολόγιον, καί διά τούτο άναγκαίον siasticum ordinem inde a principio accepimus. At είναι καί άπαραίτητον νά σψίεται καί νά Ενεργήται ό contra, quando sacrum hoc mysterium conficitur haud Εκκλησιαστικός Εκείνος τύπος Εν κατανύϊει ψυχής καί rite et vitiose atque extra ecclesiasticum ordinem συντριβή πνεύματος, καθώς παρελάβομεν άνωθεν τόν nobis traditum, inobservantia illa, neduiii ullam spiri­ διαταχθΕντα ήμίν Εκκλησιαστικόν τύπον: Ιί Εναντίας δΕ j tualem utilitatem baptizato afferat, causa fit gravis ■ « όταν τό Ιερόν τούτο μυστήριον γίνεται άτάκτως καί culpae spirit—lisque damni et damnationis, iis qui πλημμελώς καί <£ω τού παραδοθέντΟς ήμίν Εκκλησια­ pravo huiusmodi ritu uti audent in sacro illo perquam στικού τύπου, κοντά όπόύ δέν προΕενεί καμμίαν ψυχικήν necessario ecclesiae nostrae sacramento. ώφέλειαν είς τόν βαππίόμενον, γίνεται πρόΐενος ή άτα£ία αυτή πολλής κατακρίσεως καί ψυχικής βλάβης καί κολάσεως είς τούς τολμώντας τήν τοιαύτην άταΕίαν είς τό Ιερόν τούτο καί άναγκαιότατον τής Εκκλησίας ήμών μυστήριον. Verum enim vero, ut probe novimus et perspectum Επειδή λοιπόν, ώς Εγνωμεν καί Εβεβαιώθημεν καί Επλημοφορήθημεν καλώς, ούκ οΓδαμεν όπως, έπεκρά- habemui atque compertum, nescimus quo pacto, usus τησε καί Εσυνειθίσθη αύτόθι είς Πελοπόννησον καί είς obtinuit et invaluit istic in Peloponneso et in iis qui­ τάς ΕμπεριεχομΕνας Εν αύτή Επαρχίας καί πόλεις καί bus conflatur provinciis et civitatibus et oppidis, apud χώρας τών Ενοικούντων χριστιανών, οί όποιοι Εσυνεί- incolas Christianos, ut prave et incondite se conferant θισαν κακώς καί άτάκτως είς τάς πανηγύρεις όπού ad sollemnia, quae, variis temporibus et diebus sanc­ γίνονται κατά διαφόρους κα'ιρούς καί έορτάς τωνίόρτα- torum feriatis, aguntur in sacris regionis istius monas(ι) liai. HI, 17· (1) loan. Ill, 3. î .,,· ’ Synodus Caastantinopotttaaa, 17*3 βμμ· aprili. Λ 60 ΓιμΕτικτ άγίών «ίς τά αύτόθι tapd μοναστήρια, «htAterite etna ttMropegfcte tum dioecesanis; ad quae ’ σιΐφίπήγια «fit Ενορκααά, «Ις τάς όποιας πανηγϋρβς loUomma dum coeteodunt locorum drcmniacentium συνφκάμτκΜ οί χριστιανοί τών πάρώ χωρίων φίρουσι Christiani, infantulo· suo· ac puerulo· ferunt ut in e* τά νήπια μΕ βρίφη αύτών Μ νά βαπτίΖωνται Εν τή quae agitur sollemnitate boptiaeatur. Conveniunt τιλουίμΕνη Mvq πανηγύρβ. rai συνίρχσνται καί διά­ etiam complute· sacerdote· baptismum collaluri ; φοροι tapit» «ίς τδ νά τά βαπτίΖωσι. καί άνάδοχοι ιίς petrini vero ad suscipiendo· infantes deliguntur qui­ τά νά τά άναδίχωνπα οί παρατνχάντ«ς καί Εύρισκόμ*νοι conque ostendunt se atque occurrunt in multitudinis . «ίς τό πλήθος Eratvo τής συνάίΕως. καί Εν ταύτψ καί μδ illius turba ; in qua colluvie petrini quidem multo βίαν πολλήν καί ταραχήν καί σύγχυσιν θ| μΕν άνάδοχοι impetu et perturbatione et confusione infantulo· ocάρπάΖουσι νά ιόρκθΕντα βρΕφη. οί Μ tapât» συνωθούνται cumntM abripiunt, sacerdote· vero impelluntur καί βιάΖονται «ίς τό νά βαπτίΖωσι μΕ τήν βίαν Εκιΐνην cogunturque ad baptizandum in illa festinatione, quo­ καθώς δυνηθώσι, καί συμβαίνκι te τούτου μΕ τήν βίαν quo modo possunt ; ex quo efficitur, ut in stipationem καί ταραχήν Εκτίνην νά τά βαπτίΣωστν «ίς ό τι άγγΕϊον illam coufiiaionemque adducti, baptismum conferant ήθΕλιν Εύρ«θή (Επτιδή καί πού νά ΜαρκΕση μία κολυμ- in eo quod 'primum occurrerit vase, (quonam enim βήθρα διά τοσαΟτα βρΕφη ;). καί νά γίντται τό μυστήριόν pacto una piscina·sufficeret tot infantulis?), sacra­ ΕΕω τής παραδκδομΕνης τάΕιως καί Εκκλησιαστικής mentumque conficiatur praeter receptam regulam άκολουθίας, χωρίς νά άναγινώσκωνται μ«τ* «όλαβ<ίας ecclesiasticumque ordinem, quin ore pie severo reci­ καί κατανύί«ως οί ΕΕορκισμοΙ καί αΐ λοιπαί «ύχαί κατά tentur exorcismi et ceterae orationes ex eccletiae τόν τύπον καί τήν παράδοση, τής Εκκλησίας, καί γίντται instituto et traditione, et oritur confusa quaedam cerΕνας κυκιών, ποίος te τών ItpEuiv νά προλάβη καί νά b tatio, quis e sacerdotibus alterum praeoccupet pluresάρπάση πΕρισσήτΕρα βρΕφη elç τά νά τά βαπτίση bid que rapiat infantulos quos baptizet ad quaestum suum άπόλαυσιν (bfav «ai κΕρδος, «al ποίος và γΕνη άνάδοχος et commodum, et quis fiat baptizandorum susceptor ; «Ις τά βαπηΖόμΕνα' καί Αλοι μΕν τά βαπτήουσιν (Ις atque alii quidem in olla baptizant, alii vero in quoli­ τ«ντΖ«ρΕν, άλλοι δΕ «ίς τά τυχόντα(ι) άγγΕία. ΕκχΙομΕνου bet alio vase, humi hic illicque effundendo illam quae τήδ« κά«ΐσ« κατά τή» τού bid τοσοΰτων Εύχών άγια- per tot precationibus sanctificata est aquam, et parum σθΕντος EkeIvou ΰδατος, «al σχτδόν όπού καταντή τά abest ut sacrum hoc mysterium ad ludibrium irrisum­ (epàv τούτο μυστήριον «Ις μίαν κωμψδίαν καί ΰβριν άπ* que convertatur, repugnantibus ecclesiasticis canoni­ Εναντίας τών Εκκλησιαστικών καί κανονικών διατάΐΕων, cisque institutis, atque gravem in se admittunt cul­ καί κολάζονται μτγάλως οί « 1«ρΕΪς, όπού τά βαπτίΖουσι pam cum sacerdotes a quibus nefando huiusmodi ritu' μί τΕτοιον άπαίσιον τρόιτον, καί οΐ άνάδοχοι όπού τά infantes baptizantur, tùm patrini a quibus suscipiun­ άναδΕχονται, καί οί γοντίς όπού τά προσφΕρουσι. Τό tur, tum parentes a quibus efferuntur. Qua re audita, όποιον άκούσαντις, Εταράχθημιν μίγάλως, στοχαΖόμινοι haud leviter permoti sumus, nobiscum considerantes τήν ψυχικήν άπώλΕίαν όπού npoEcvdrai μΕταΖυ τοσού- spiritualem perniciem,'quae inter tot gentis nostrae των χριστιανών τού. ήμίτΕρου τόνους. "Οθ«ν καί bid να Christianos inde inferatur.Quapropter ad emendandam διορθωθή του λοιπού ή τοιαϋτη ψυχοβλαβής (traita καί in posterum exitiosam huiusmodi perturbationem et ή ΰβρις όπού γίντται Είς τούτο τό πρώτον καί μίγα καί offensionem, quae occurrit jn hoc praecipuo magnoάναγκαίον μυστήριον τής Εκκλησίας μας, τό όποίον καί que et necessario ecclesiae nostrae sacramento, ex μόνον «ϊναι σωστικόν τής ψυχής·τών όρθοδόίων, καθώς quo una pendet salus animarum orthodoxorum, ut άνωτΕρω «Ιπομιν, btîv Εγνωμιν κοινή καί συνοδική c supra diximus, communi synodalique cognitione staδιαγνώσιι vd καταργήσωμΕν τού λοιπού τήν τοιαϋτην tuimus delendam esse -in posterum, absurdissimam άτοπωτάτην καί «ω τής χριστιανικής καταστάσιως illam et a Christiana consuetudine alienam offensio­ ΰβριν καί άταϊίαν βπού κατατολμάται Είς τά αύτόθν bid nem ac perturbationem, quae in istis regionibus νά ΕλΕυθΕρώσωμιν τό αύτόθι χριστώνυμον πλήρωμα audetur, ut Christianum qui istic est populum a mani­ άπό τήν φαγΕράύ ταύτην ψυχικήν άπώλιιαν. festa hbc spirituali pernicie liberepius. Καί όή γραφοντις άποφαινόμίθα συνοδικώς μ«τά τών Itaque, scribentes synodice, edicimus, una cum wept ήμάς 1«ρωτάτωγ άρχίΕρΕων καί όπΕρτίμων, τών Εν sacratissimis apud nos antistitibus et honoratissimis, άγίψ πνίύματι άγαπητών ήμών άδτλφών καί συλλΕί- dilectis nostris in sancto Spiritu fratribus et commiτουργών, ίντιλλόμιθα καί παραγγΕλλομιν σφοδρότατα nistris, praecipimusque ecteverissime'imperamus, vir­ τή δυνάμΕί καί ΕΕουσίη καί χάρτη τού παναγίου καί tute et potestate ac gratia sanctissimi et sanctificantis ΤΕλίταρχικου πντύματος, νά παύση τού λοιπού τ<λ<ον Spiritus, ut abhinc omnino cesset tollaturque exitialis καί νά καταργηθή ή τοιαΰτη ψυχοβλαβής συνήθΕΐα τού ille sacri baptismatis ritus,qui istic proterve adhibetur άγιου βαπτίσματος όπού κατατολμάται αυτόθι. Εν τψ in monasteriis, feriarum publicarum tempore ; ne quis καιρψ τών πανηγύρίων Είς τά μοναστήρια, καί νά μή igitur in posterum audeat infantulos suos puerulosque τολμήση τινάς τού λοιπού νά φΕρη τά βρΕφη καί ραιδία ad sollemnia ista afferre ut baptizentur, quoniam et του ιΐς αύτάς τάς πανηγύρτις διά νά τά βαπτίση, Επιιδή inde consequitur exitialis huiusmodi perturbatio, sed καί Εκ τούτου άκολουθΕΐ ή τοιαϋτη ψυχοβλαβής άταΕία, Christianus quisque infantulum suum baptizet in pro­ ύλλά ό καθΕίς τών χριστιανών νά βαπτίΣη τί παιδίον pria civitate et paroecia, ubi domum habet vitamque του ιίς τήν χώραν καί Ενορίαν όπού κατοικτί καί eiipf- d agit, et apud paroeciae suae sacerdotem, quo sanctum σκΕται κα^Είς τόν lepEa τής Ενορίας του,.διά νά ΕκτΕλήται hoc sacramentum animo quieto ac remisso et cum τό ΐΕρόν τούτο μυστήριον μί ήσυχίαν καί dvtàiv καί μί debita gravitate et pietate administretur, adhibitis τήν πρΕπουσαν κατάνυίιν καί Εύλάβιιαν καί μΕ τάς δια- illis, quae in euchologio notantur, precationibus et τΕταγμΕνας Είς Τό Εύχολόγιον Εύχός καί Είορκισμούς exorcismis secundum ecclesiae ordinem, ut et sacra­ κατά τόν τύπον τής Εκκλησίας, διά νά Εχη καί τό μυστή­ mentum ferat perfectam gratiam Ct sanctificationem ριον τΕλκίαν τήν χάριν καί τόν άγιασμόν καί τήν ψυχικήν spiritualemque salutem et utilitatem infantulis bapti­ σωτηρίαν καί ώφΕλΕίαν Εις τά βαπηΖόμΕνα νήπια, καί zatis, iique virtute sancti sacramenti ad ecclesiae νά γ+νωνται τΕλκιοι χριστιανοί μΕ τήν δύναμιν τού Ικρού nonnam collari efficiantur perfecti Christiani. Quis­ μυστηρίου, ΕντργουμΕνου κατά τόν τύπον τής Εκκλησίας. quis autem et qualiscunque exinde ausus erit incom­ "Οστις bi καί όποιος τολμήση τού λοιπού ή νά Εντργήση positum hunc ritum adhibere vel fovere aut eidetn ή vd συντργήση καί νά συγκοινωνήση «ίς τήν τοιαϋτην interesse, sive praepositi patresve fuerint regionum άταΕίαν, εΙτε ήγούμ«νοι καί πατΕρτς τών «ίς τά αύτόθι istarum monasteriorum cum dioecesanorum tiim μοναστηρίων Ενοριακών τε καί σταυροπηγιακών, εΓτε stauropegicorum, sive patrini qui in publicis huiusάνάδοχοι όπού «ίς τάς τοιαύτας πανηγύρτις τολμώάι νά modi feriis infantes suscipere audent, sive puerulorum τά άναδΕχωνται, «Γτ« οί γονΕΪς τών παιδίων όπού τά parentes, qui eosdem ex aliena paroecia dissitisque φΕρουσιν άπό άλλοτρίαν Ενορίαν καί άπψκισμίνους locis afferunt, relictis propriis suis paroeciis et parue: (ι) τυτύντα W. 697 69S Synodus Ccostantinopolitana, 1763 menae aprili. έύπους, άφίνοντες τάς Ιδίας βότών ένορέας mi τούς λ datum tuarum eacerdotibca, illi universi, ai -ausi ένορκικούς αύτών Ιερείς, d τοιοΟτοι άπαΙάκαντε^ έάν ftierint et rursus aequi abaurdiseimam hanc consue­ τολμήσωσι rai αύθες *ά άκολουθήσονν γήν-τοΜ^την tudinem et peniidoMun impietatem in tantum auen> άτοπωτάτην συνήθειαν rai Οβρεν ψυχοβλαβή είς τό mentum, μ sacerdotalis quidem aut opucppelia ordinis tmoOtov μυστήριον, τοΟ μέν ΙερατικοΟ ή άρχκρατικοΟ fuerint, a quolibet sacro munere exercendo immunes καταλόγου όντες, άργοί μενέτωσαν «άσης Icpoupallpc maneant et quovis ecdraiatticoreditu multentur, quin rai Υστερημένοι κοντός έκκλησιαστικοό είσοδήματρς, ullus umricum-eis sacras vestes induat aut sacris per* wap’ ούδενός συμφορούμενοι ή συλλειτουργούμενοι ή fungatur aut illotum manus osculetur aut tanquam τήν χείρα άσπαίόμενοι ή φς Ιερείς ή άρχιερείς τιμώμενοι sacerdotes episcoposye revereatur aut ecclesiasticum καί εΙσόδημα έκκλησιαστικόν πο)Λ ή όλίγον παρεχό­ vectigal sive multum sive exiguum eis persolvat ; si μενοι τής Μ τών λαϊκών τάέεως, φιοίοι wot* άν ώσιν, vero e laicorum ordine, quidunque demum sint, άφωρισμένοι είησαν (al συνήθεις καί μάλα λίαν excommunicat! eunto [Mquanriir solitat et severissi­ mae exsecrationes), donec tandem agant prout scri­ φρικώδεις άραΐ), έως ού ποιήσωσιν ώς γράφομεν. bimus. α<μ£γψ, έν μην! άπριλίψ. Ινδικτιώνος ιαΚ. /T ό 'Εφέσου Διονύσιος, t ό Κυϊίκου Γεράσιμος. t ό Νικομηδείας Νικηφόρος. t ό Νικαΐας ’Ιερεμίας. f ό Χαλκηδόνος Ίωαννίκιος. ’ t ό Ίκονίου Διονύσιος. Ι ό ΒιρροΙας Σαμουήλ. i ό Κρήτης Γεράσιμος. f ό Φιλιππουπόλεως Αΰϊέντιος. t ό Μεσημβρίας Άνθιμος. t ό Σοφίας ‘Ιερεμίας. t ό Ξάνθης Κύριλλος. t ό Φερσάλων Δωρόθεος. MDCCLXI1I, mense aprili, indictione XI. t Ephesi Dionysius. f Cyzici Genuimus. t Nicomediae Nicephoros. B f Nicaeae Hieremias. t Chalcedonis loannicius. . f Iconii Dionysius. f Berrhoeae Samuel. f Cretae Gerasimus. f Philippopolis Auxentius. f Mesembriae Anthimus. t Sophiae Hieremias. t Xanthi Cyrillus. t Pbersalorum Dorotheas. * SYNODUS ΌΟΝβΤΑΙΪΤΙΝΟΡΟΙΓΓΑΝΑ a qua, loannidq. amoto, Samuel remintiatur patriarcha 1763 maii 34 loannicius patriarcha, vir magnificentissimus, sed πραγμλτων διαβεβηκόσι καί έστοιχειωμένοις τόν νοΟν rerum cum publicarum tum privatarum prodigus, si άκατάληπτον είναι πάντη καί άνερμήνευτον τό τών quisquam alius, cum inde a 26 martii 1761 ecclesiam ; κυρίου κριμάτων όχανές καί βαθύτατον πέλαγος. Epis­ rexisset, sçde sua amotus ab ipso Turearum tyranno, coporum subscriptiones hae sunt : Paisius Caesareae, libellum renuntiationis propria manu obsignatum Dionysius Ephesi, Gerasimus Heracleae, Nicephoros sacrae synodi exhibuit die 31 maii 1763. Collatis Nicomediae, Hieremias Nicaeae, loannicius Chalce­ mox consiliis in augustissimo Sancti Georgii templo, donis, Dionysius Chii, Gerasimus Cretae, Auxentius synodi antistites in eius locum subrogarunt Samuel Philippopolis, Callinicus Novarum Patrajnum, Anthi­ Chantzeren, qui Dercorum metropoli inde a mense mus Thebarum, Anthimus Mesembriae, Meletius decembri anni 1731 praefuerat. Electionis huius Vidyni, Paisius Euripi, Hieremias Sophiae, Cyrillus υπόμνημα amplissimis, ut mos est, verbis conceptum Xanthi, Meletius Coi, DqÉjtheus Phersalorum. Ex ipsb prototype, sans negligenter exscriptum editum est die 34 maii eiusdem anni 1763. Ita quidem incipit : Όμολογούμενον πάντως παρά. πάσι τοίς εύ exstat in ephemeride Εκκλησιαστική Αλήθεια, t. II ? φρονοΰσι τών εύσεβών rai έν. τή τών θείων θεωρίφ (1883), p. 331-3. . SYNODUS constantiNopolitana 1763 iunii 15 Samuel patriarcha, ubi sedem Constantinopoli- σηκήν ή πολιτικήν τού γένους χωρ!ς·τήν συγκατάθεσιν tanam obtinuit, maximam posuit diligentiam in d καί θέλησιν τής συνόδου, καί άκολούθως νά μήν ήμπορή instaurandis Magnae Ecclesiae oeconomicis rebus. ή νά προβιβάση τινά είς μητρόπολιν ή νά στείλη τινα Atque primum quidem ne omnia unius patriarchae τών άρχιερέων είς τήν έπαρχίαν του λωρίς κοινήν arbitrib uti antea permitterentur, sigillum patriar- γνώμην rai συνοδικήν άπόφασιν. Έγινε λοιπόν τό chicum, quo litteras publicas obsignari oportebat, in χάττι-σερίφι καί τού έδόθη. » Hanc, in melius muta­ quattuor partes distribuit, quarum unam ipse retinuit, tionem nuntiavit sacra synodus omnibus sedis oecuceteras tribus sacrae synodo antistitibus commisit. menicae metropolitis, missa ad singulos eadem, ut Rem ita narrat Athanasius Comnenus Hypsilantes, videtur, epistola. Quae ad Bartholomaeum Drystraescriptor coaevus; m suis commentariis inscriptis Τό num transmissa est, eam e codice Vatopedino publici μετά τήν άλωσιν (Constantinopoli, 1873), p. 397 : iuris fecit Manuel I. Gedeon in ephemeride Εκκλη­ « Άπελθών ούν είς'τήν πόρταν μέ δλον τό άβχιερατικόν σιαστική ’Αλήθεια, t. IV (1884), Ρ· 356-8. Data est τε καί Ιερατικόν σύστημα διά τήν συνήθη χλαμύδα, τό* anno 1763, die 15 iunii. En subscripta episcoporum πρώτον ίήτημα όπού έΖήτησε (ό Σαμουήλ) παρά τού nomina : Paisius Caesareae, Meletius Ephesi, Gera­ έπιτρόπου ΧαμΖά-πασσά ήν τό "νά γένη όρισμός μέ simus Cyzici, Nicephoros Nicomediae, Jlieremias χαττι-σερίφι διά νά διαιρεθή ή βούλλα τού πατριάρχου Nicaeae, loannicius Chalcedonis, Dionysius Derco­ είς τέσσαρα ' καί τό μέν έν μέρος νά κρατή ό πατριάρχης, rum, Gerasimus Cretae, Callinicus Novarum Patra­ τά δέ Xoitrd τρία άλλοι τρεις άρχιερείς τών έγκρίτων' καί rum, Anthimus Thebarum, Paisius Euripi, Hieremias τούτο διά νά μήν ήμπορή πλέον ποτέ ό πατριάρχης νά Sophiae, Cyrillus Xanthi, < Dorotheus > Phersa­ βουλλώνη κανένα άρΣι διά τινα ύπόθεσιν ή έκκλησια- lorum. «99 . Synodps Constantinopolitana, I7<3 ’ >3- 7°° 8YN0DUB CONSTANTINOPOLITANA *■ ' / 1763 iulii 13 Chatxes Nicolaus Chryaogiannes, Monembasia oriundus, cum Anthimo, eiusdem civitatis metropolitae, satis gnindem pecuniam per potriarchicam syngrapham O’ όμολοτίας πατριαρχικής αύλής) cre­ didisset, solitas usuras non sibi, sed popularibus suis solvendas esae voluit, scilicet centum quinquagenta grossos ludi migistro in annuam eius mercedem, centum vero grossos puellis indigentibus ad con­ gruam dotem conficiendam. Optimi viri consilium probavit confirmavitque sacra synodus per litterag. die 13 iulii 1763 datas, quarum exordium ita se habet : Tibv jiKltfiüiv καί éptobéluiv χριίΓηανών τά κατά 9tbv καί κατά Ιήλον χριστιανικής προαιρ4σ««ις γινόμτνα. Nomina episcoporum haec sunt : ό Κακταρ«1ας Π«άσιος, — ό Έφίσού ΜίλΙτιος, — ό KuZîkou Γιράσιμος, — ό ΝικομηΙχΙας Νικηφόρος, — ό Νικαΐας Ίκρκμίας.— ό Χαλκηόόνος Ίωαννίκιος, — ό ΔΙρκαιν Διονύσιος, — ό Ίκονίον Διονύσιος, — ό Βκρροίας Διορόβκος, — ό Κρήτης Γκράσιμος, — ό Φιλιππουπόλίως ΑύΗνηος, — ό θηβών Άνθιμος, — ό Βιδύνης Ίακτήφ. E codice patriarchico 5, P- 33Ο> editae exstant in 'Εκκλησιαστική Άληβί^ t. XX (1900), p. 47^'7 ■ SYNODUS DIOECESANA MONTIS REGALIS 1763 Septembris 1-3 Synodus dioecesana Montis Regalis in Italia, cele­ brata diebus t, 2 et 3 septembris 1763, sub Michaels Cosati, episcopo Montis Regalis. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus Montis Regalis, ab illustrissimo et reve­ rendissimo d. d. Michàele Cosati, congregationis Clericorum regularium, Dei & apostolic» sedis gra­ tia, episcopo Montis Regalis & comite, habito anno a Chr. nat. MDCCLXIII, diebus I, Π, III septembris. Monte Regali,ex typographia Balthassaris de Rubeis, impresseris episcopalis. Sine anno. In-8·, xxxi-237 p.-ι f. — Roma, Vitto­ rio-Emmanuele. SYNODUS DIOECESANA TUSCULANA 1763 septembris 8-11 Synodus .dioecesana Tusculana, celebrata diebus ► templo apostolorum principis S. Petri celebrata, die­ 8, 9,10 et ii septembris 1763,sub Henrico. Benedicto bus VIIJ, IX, X et XI septembris a. D. MDCCLXIII. Clemente York, cardinale episcotfo Tusculano. Excudebat Rom'æ, Jo. Genevosus Salomoni, episcopii Exstant constitutiones synodales in opere cui C typographus, anno MDCCLXIV. Superioribus an­ titutulus : <7 nuentibus. [Titulus tomi II.·] Appendix ad Tuscula­ Constitutiones synodales ecclesiae Tusculanae, seu nam synodum a celsitudine*. Synodus Tusculana a celsitudine regia eminentissima In-4·, 2 vol., 947 et 766 p. — Paris, Arsenal ; Pia­ Henrici, episcopi Tusculani, s. R. e. vice-cancellarii, cenza, civica ; Roma, Propaganda-yRoma, Saint-Louis cardinalis ducis EboracenSis, in cathedrali Tusculano des Français ; Roma,Vaticano. K CONCILIUM (’) PROVINCIALE ULTRAIECTEN8E Π 1763 septembris. 13 Concilium provinciale Ultraiectense II, celebratum chapelle de l'église paroissiale de Sainte-Gertrude, à die 13 septembris 1763, sub Petro loanne Meindarts, Utrecht. A Utrecht, aux dépens de la compagnie, M.DCC.LXIV. [Partir IItitulus .·] Lettre circulaire i archiepiscopo Ultraiectensi. il nosseigneurs les archevêques & évêques des princi­ Exstant constitutiones in operibus quibus tituli : 1· Acta et decreta secundae synodi Ultrajectensis, paux sièges de l'église catholique, pour leur adresser in sacello ecclesi» parochiylis sanctae Gertrudis Ultra - les actes du concile tenu à Utrecht au mois de sep­ jecti celebrat», die XIII septembris M.DCC.LX11I. tembre 1763. Ultrajecti, sumptibus societatis, M.DCC.LXIV. 1> In-12, 2 partes, xl-432-23 p. — Douai, ville; Gand, In-4·, XXIV219 p.-f. (errata). — Gand, université université d'état ; Paris, Arsenal ; Paris, Bibl. nat. B d'état ; Grenoble, séminaire ; Le Mans, ville ; Nice, 5770 -, Paris, Mazarine ; Roma, Propaganda ; Tou­ ville; Paris, Arsenal; Paris, Bibi. nat. B 5763 ; Paris, louse, université. Mazarine ; Roma, Propaganda ; Roma, Vittorio 4° Lettre des évêques et du clergé de la province Emmanuele. ecclésiastiqued'Utrecht à n.s.p.le pape Clément XIll, 2° Eidem editio sub forma, in-12. — Amiens, ville. à l’occasion d’une déclaration de Rome qui commence — Ipse non vidi. par ces mots : Non sine acerbo, du 30 avril 1765. A 3° Actes et décrets du II concile provincial d’U- Utrecht, M.DCC.LXVIII. trecht, tenu le 13 septembre M.DCC.LXIII, dans la In-12, 1 L-290 p. — Amiens,ville ; Pkris, Mazarine. Brevia historia ecclesiae Ultraiectinae, ab editore concinnata I. De Cltraiectensis ecclesiae sedisque antiquitate; qualis olim et quam late extensa fuerit ; quo tempore in metropolim erecta, et quibus suffraganeis. — Unde- (1) Hoc conduira, seu opero : pollui etc., 1744, ropni ■* I- coadlisbilira, cdimu· es cim fere .saecula sunt ex quibus perdurat ecclesia Ultraiectensis, a beatissimo Willibrordo fundata. Ia nempe a Sergio papa I consecratus anno DC.XCVI per totam Frisiam episcopus, Ultrajecti sqdem fixit. Et quidem, cum pallio, archiepiscopi etiam nomine fatrat insignitus ; quibus tunc temporis decorari indfpéebent magnarum proriucianim episcopi, nullis licet Toi Concilium provincial· Ultraiactame II, 1763 Septembri» ij. ' jo· sedibus episcopalibus sub se constitutis. Venim pro- a papa IV confirmavit. Hae sunt novae sedes illae cedente evangelic·· praedicationis successu, ita his episcopale* : Hsrlemensi» in Hollxndixe provincia, in locis excrevit gentium ad Christi fidem conversa­ Daventriensis in Trans-Issalania, Leovardiensis in rum multitudo ; ut tanto operi impar Wiltibrordus, Fris», Groningensis in provincia ejusdem nominis, quosdam episcopos sibi in partem sollicitudinis so­ et Middelburgensis in Zelandis. Cumque populosae ciandos consecrare necesse habuerit, regionarias sci­ admodum essent provinciae illae, quamplurimas una­ licet, nec ulli sedi specialiter addicto·. Quinquaginta quaeque dioecesis civitates vicoeque complexa est ; annis in episcopatu transactis, in coelum assumptus, Ùltrajectina videlicet 300, Hariemensis 162, Davensuccessorem -habuit sanctum Bonifacium ; qui cum triensis 164, Leovardiensis 272, Groningensis 214, olim presbyter sub ipso per tres annos meruisset, et Middelburgensis 1 to. deinde a Zacharia pontifice ad archiepiscopatum Unum hoc in exoptata illa novarum sedium erec­ Moguntinum tuisqet evectus, eo tandem abdicato, tione venit conquerendum ; quod principibus (quem­ ecclesiam Ultraiectinam specialiter rexit, apoetolica admodum et supra imperatori Carolo V) concessa vere, sollicitudine.Unde uterque merito, Willibrordus 'fuerit a summo pontihee episcoporum nominatio, aeque ac Bon ifactus, huius conditores et apostoli ■ contra ius non solum ecclesiis omnibus olim com­ passim nominantur. ’ mune, sed et per Germaniae concordata expresse Metropoli Coloniensi subiecta postea fuisse legitur sancitum, in quibus electio generaliter capitulo dioeecclesia Ultraiectensis ; nusquam tamen interrupta cesano totius cleri nomine reservabatur. Hoc jure praesulum suorum successione. Siquidem a sancto mutato, totidem ambages ecclesiis invectae. Willibrordo ad usque tempora Philippi Π, Hispania- B JI. Concilium Ultraiectense primum, tacta post­ rum.regis, sexaginta numyro computantur (e quibus hac Belgii confoederatione, quis fuerit cleri catholici plures sanctorum catalogo adscript!).: imo anteriori­ status. Nondum ab illa nova creatione sex anni efflu­ bus illis saeculis, iurisdictione civili simul et ecclesias­ xerant, cum illustr. Fredericus Schenk, e baronibus tica potiebantur episcopi Ultraiectenses. a Toutemburg, qui in archiepiscopum a Philippo II Porro ex illa temporalis spiritualisque potestatis designatus (1), debite per capitulum electus fuerat, coniunctione, bella subinde exorta ac ingentium tur­ Ultraiecti concilium indixit anno 1565. Adfuere barum seges. Atque haec : inter alias causa fuit suflraganei eius omnes, quamvis tres tantummodo celeberrimi illius pacti, anno 1528 inter Carolum V ex ipsis fuissent consecrati (2). Nimirum instabat imperatorem initi ex una parte, et Henricum necessaria omnino deliberatio de receptione concilii Bavarum ex altera (is quinquagesimus octavus erat Tridentini, mox finiti, cuius decreta a summo ponti­ a Willibrordo episcopus Ultraiectensis) ; cuius pacti fice publicata praecedenti anno 1564, aut, ut loquun­ tenore, suprema potestas et omnis temporalitas et tur, confinqata, ad omnes ecclesias vulgabantur. iurisdictio saccularis'ab episcopo in principem suc­ De his ergo actum in prima quam dicimus Ultra­ cessoresque eius, ut Brabantiae ducem et Hollandiae iectensis provinciae synodo, simulque de restituenda comitem transcripta est (i). In ipsa transcriptione disciplina ecclesiastica. Unanimis episcoporum praela­ expressa fuit stipulatio,capitulum Ultraiectinum prae­ torumque consensus fuit in decreta de fide orthodoxa, rogativas suas omnes conservaturum, non solum quae sacramentis eorumque ritibus, et vitae morumque iuris communis sunt, sed etiam omnia privilegia atque reformatione (3). At a multis e synodo contestatum iura quae illi antehac a Romanis regibus et impera' C est,et denuntiatione sojenini in actis relatum,pro con­ toribus concessa fuerant (2). His verbis aperte con­ servatione iurium et privilegiorum cleri secundi ordi­ tinebatur ius eligendi et instituendi episcopum (3) nis ; non obstantibus decretis quibusdam in contra­ iuxta concordata Germaniae ; quibus iam aliunde rium sancitis a concilio Tridentino, et ad meram cautum erat per Omnia ecclesiae Ultraiectensi (4). disciplinam spectantibus. Nec obstat quod eidem imperatori paulo post, in Obiit illustr. Schenk 25 augusti anni 1580. Nota bulla Clementis papae VII, ius nominandi concessum omnibus et pervulgata est, quae novissime facta est ; contra pastorum fidem, et ex clausiila absque fuerat (anno ipso 1579)·sacrarum civiliumque rerum consensu partium quarum praecipue^ intererat appo­ permutatio. sita. Scilicet cum et ipsa imperatoria nominatio illufn Hac scissione, interrupta successio novorum epi­ tantum designare deberet qui esset a capitulo eligen­ scoporum Ultraiectinae metropoleos suffraganeorum.dus, assumendus et praeficiendus (5) ; stetit incon­ Cum enim per regionem totam, prohibito catholicae cussum semper in capitulo ius eligendi. religionis exercitio publico, bona ecclesiastica fisco Verum cum latissime extenderetur temporibus illis addicta fuissent ; cumque abjurati et mutati provin­ Ultraiectina dioecesis, ad totam fere regionem illam ciarum illarum pristini Domini, quibus concessam in quae sub provinciarum Belgii foederati nomine hodie ipsa erectione fuisse diximus episcoporum nomina­ novimus ; iamdiu in votis erat ut, iuxta antiquam tionem ; consequens fuit ut a designatione illa, quasi ecclesiae praxim mentemque perpetuam, ob populo­ inutili, prorsus cessaretur : vel etiam, si qui adhuc rum incrementa, et quo facilius sacra curarentur (6), designati sunt,ipsi propria consecratione abstinuerunt, novi m his provinciis erigerentur episcopatus. Id D deficiente plerumque necessaria pecuniae summa, tandem, regnante Philippo II, feliciter perfectum est qua se sustentarent, et annata summo pontifici per­ per Paulum papam IV. Bulla data anno 1559, die solverent,et in sedium suarum possessionem ex more, 12 maii. Ultraieptensem sedem in metropolitanam impensisque soljtis introducerentur (4). Hinc ergo erexit, creatis de novo episcopatibus quinque ipsi est (neque ullam aliunde causam rtpeti fas sit) cur a sufiraganeis (7) : quod totum eius successor Pius prima novatum sedium erectione tam' paucis ante gnnis ad effectum perducta, duo tantum numerantur episcopi Harlemenses, duo item Daventrienses, et (1) />*.ita,-ia sacra, part. 1, p. 340 ei seqq. tertius quidem designatus, sed non consecratus ; Leo(j) Dtfeasif cfcitsiaa Ultrauctmaa, p. 279 (5) Diploma Conradi apud Willet Hedam., Hist, vardienses duo ; unus Groningensis, et duo designati ; rum Ultraifct., p. 1^4. (4) Bulla SixtMV, 13 iulu 1472, in Dtftns. tcclas. Ultraiact., p. 27/ (5) Bulla Clementis VH in fine vitae Lamberti Hortensii; Apol. secunda episc. Babylon., p. 180-1 : Ant. Matthaeus De reb Anmfurt, Bataria sacra, part. 1, p 244. (6) Grotius, da tabus Belg., lib. 1, edit. ιη-foL» p. 15, edit, in-24, P- Ü· (7) Hac eastern bulla, Paulus IV sedem Cameracenaem in metropolim erexit, cui assignavit quatuor suffraganeo· ; Atrebatensem, scilicet et Tornacensem episcopo·, cura duobus alii· archiepiscopatum Mechliniensem, eique auffraganeoa addixit recens creatos Antuvrpirnsem, (iandensem, Brugensrm,Yprenaem, Boacodunensem et Ruremondensem episcopos. Hatav. sacra, part. 2, p. j. (t) Bataiia sacra, part 2, p. 11. Htsl. c^tsca/^rum fardai Bait", tom. ιζ p.’40 et seq. (2) Batar. sacra, part. 2, p. 2$, coi. 1. . . . (3) Ibid., p. 16 ; Hist. a^isc.foad. Br/g., t. 1, p. 4Q. (4) Hùic a^isca^. /aad. Btlg., tora. 2, p. 23; Hiat, a^iaaaft. de novo creant Audotnareaai et Namurceaai. Creavit itera DanK etc. Uodeborn., p. 46 et eeq. 70) 704 Concilium provinciale Ultraiecteme Π, 1763 septembris 13. tres Middelburgenses, quorum tertius vixit-ad annum Λ ab ipso nuntio Coloniensi (1), per ipsum etiam postea, anno 1591, die 3 iulii, accepit facultates duntaxat 1616. Aliunde.vero tria postremarum illarum dioeceseon summo pontifici ex iure novo reservatas ; quae vicarii capitula cathedralia, per beneficiorum aut etiam fidei apostolici ,nomen et ius ipsi indiderunt (2). Tandem Romanae desertionem factam a canonicis, extincta anno 1602, Sasboldus creatus archiepiscopus Ultrapaulatim fuere. Daventriense longius, ad annum iectinus, facultates illas retinuit ; quibus similiter usque 1665 perduravit ; quo anno ultimus qui illi potiti sunt omnes illius successores, tanquam aut vela­ praeerat decanus, morte sublatus est (1). Harlemense mento aut additamento quodam sibi propriae ordina­ solum, absque ulla interruptione, ad hodiernum riarum iurisdict ioni. usque diem exstitit et perdurat, cum qietropolitano' Sasboldus Romae consecratus est die 22 septembris Ultraiectino. eiusdem anni 1602, sub'aacititio titulo archiepiscopi Superfuit tamen in singulis illis dioecesibus ingens Philippensis. Et quamvis in decreto consistoriali pastorum pumerus ; ad quos, celebrandi divini officii scriptum fuerit, quod non posset exercere pontifi­ causa, plus minus libere, conveniebant catholici. calia nisi in insulis Hollandiae et Zelandiae (3) ; Vetus quoque servatus est ordo hierarchies, cum simul tamen ipsi declaravit summus jiontifex Cle­ varia archipresbiteratuum divisione, etc. Pastores hi,.' mens VIII, se eum non promovere titulo ecclesiae in spiritualibus, capitulorum cathedra!ium iurisdic- Ultraiectensis ne haereticos., magis exacerbaret, sed tioni suberant ; et quidem propriorum Immediate, posse eum titulum omni tempore assumere cum bene­ quamdiu per rerum naturam licuit, his nondum ex- placito serenissimi ducis (4) : quod rcipsa saepissime tinctis ; postea vero in Ultraiectensis archiepiscopi B usurpatum ab ipsojegitur. aut, sede vacante, capituli ditionem, iuxtâ canonicas Cum sanctimoniae fama defunctus Sasboldus, die sanctiones,' transierunt. 3 maii anno 1614, successorem habuit eodem anno Ad metropolitanum capitulum quod attinet, vetus et sub iisdem titulis Philippum Rovenium (de quo in illo capituli forma ad annum .usque 1633 servata- iam supra) clero eligente (5). Verum eius inaugu­ est; nisi quod multorum canonicorum titulum red- ratio solemnis anno demum 1620. perfici potuit, die -ditusque ad se traxerant acatholici ; imo et inter­ novembris 8. dictum fuerat a supremo dominio anno 1622, ne in Datus illi coadiutor anno 1640, ex eiusdem cleri posterum vacaturam canonici cuiuslibet dignitatem electione (6) lacobus de la Torre, cum archiepiscopi locumve catholicus ullus occuparet. Omnes tamen Ephesini titulo, ipsi posthac mortuo successit pleno fere qui prius collegio adscript! fuerant catholici, iure, n octobris anno 1(151. redditus suos, quamdiu vixere, perceperunt. At brevi fortius e rivis sublatus anno idor, die septem­ res eo deveritura erat ut, ex eorum morte, totius me­ bris 16, successores habuit Bakluinum Catz et loantropolitan! capituli sequeretur interitus. Huic fato nem de Neereassel, inter hos enim duos ecclesiae prospiciens illiTius Rovenius, tertius Ultraiectensis totius administrationpm dividi commodius visum archiepiscopus, id cogitavit animo', et opere exacutus > fuerat ; hunc Castoriensis episcopi, illum archiepi­ est, ut in hac ecclesia, bonorum licet temporalium scopi Philippensis nomine occultatos magis quam possessione destituta, corpus cleri cardinalis cons­ insignitos. Hanc administrjtionem illi, mutuo inter taret semper, et in spiritualibus saltem, veteris M consensu et conspirante ejero, ita partiti sunt, capituli iuribus’ posiet succedere. Die itaque 6 no- C ut prior Harlemensis, alter Ultraiectensis dioeceseos vembris supradicti anni 1633, plures e digniori­ curam susciperet. Mortuo veni illus.tr. d. Catz. bus eiusdem capituli, stante adhuc pristina forma, 18 maii an. 1663, Solus Neercasselius omnes foede­ canonicos elegit, aliosque aliqnde' ipsis socios ad- ratarum provinciarum rexit ecclesias ad anhum iunxit, qui archiepiscoporum proprium essent con­ usque 1686, quo decessit die 16 iunii ; rir doctrinae silium,. perpetuusque huius ecclesiae senatus. Corpus nomine sapientiaeque ac sanctitatis opinione aeque illud, sub diverso, prout ex circumstantiis designari venerandus. potuit, nomine, ad nostram usque aetatem perseve­ Anno 1688, cum per biennium destituta pastore rans, ab omnibus omnino Rovenii successoribus reve­ iacuisset ecclesiae, praesentatus Innoeentio papae XI renter excultum confirmatumque est ; nimirum ut in a capitulis Ultraiectino-siiliul et Harlemensi Petrus iuribus (quoad spiritualia) conservandis, auctorita­ Codde, qui in mortui locum sufficeretur, sub archi­ tem, haberet acPinstar capituli cathedralis, eodemqûe- episcopi Sebasteni titulo consecra tus est, Batavamloco haberetur quo capitulum cathédrale est afifid que per annos quatuordecim guber navit ecclesiam ; ordinarium (2). donec grassante in ipsum inaudita, de qua mox III. Series archiepiscoporum Ultraiectinorum, dicemus, persecutione, ab administratione cessare usque ad dd. Petrum Codde·.- Interest iam ut de ipsa sponte,ipse destinavit anno 1700, non tamen ab archiepiscoporum Ultraiectensium successione pauca archiépiscopal! sede aut dignitate. delibemus. Mortuus erat anno I580, ut supra dictum Horum omnium praesulum seriem, sub archiepiest, Fredericks Schenk ; quem primum, creatis novis scoporum Ultraiectensium nomine et titulo reperire sedibus, metropojitanae praefectum vidimus.Extincto lest apud historicos ecclesiae Batavae. Ubi illud anno­ illo, archiepiscopi duo successive nominati, sed nec tatur sedulo observandum ; quod, quamvis sedibus confirmati, nec-consecrati, neque in suae sedis pos­ suis inthronisari nequiverint iuxta communem hodie sessionem venere, neque etiam-in his regionibus resi­ caeterarum ecclesiarum usum, coactique saepius fue­ dere ausi sunt; quorum posterior, loannes Bruhesius, rint Ultraiectensem titulum alieno sedis alicuius in Coloniae obiit, anno r6oo, die 2 septembris. partibus infidelium deperditae nomine commutare, Per hanc viginti annorum vacationem, capitulo çon ideo minus erant episcopi Ultraiectcnses proprii, metropolitano devolutum jurisdictionis spiritualis ac sancti Willibrordi successores (71. exercitium ; et Sasboldo Visntero praecipue obtigit administrationis cura, ex quo scilicet archiepi.scopalis (1) Idem, iM„ p. ii-a. sedis vacantis constitutus est vicarius generalis'die (i) Idem, thl.. p. 242, 274. prima mensis maii anno 1583 (3). Eo nomine agnitus (5)’/Zôr. Je reiusruhr. l-ilramt.. p, <,4 (1) Lindeborn., p. 34, 3·, etc. (2) tiroMeneo, Tract. hist., 1, de capitulo cathed. eccl, motrop. Uhraied., p. SJJ, 331 : Hovncir, Hist. cccbs. Vltrairct., p. 100 etaeq. (3) BroMenen, Tract. hist.. I, p. 9 et 230 : Defatsio reel. Vt* traiect., p. Gmciuoa. coexicno, XXXVHI, (4) Raiarta Mcr omni conpgejat, ut contra episcopatus aut cleri hierarchic! ecclesiae Batavae regimine penitus removendi. Uni­ existent*.nn auctoritatemque,potuerint quidquam per- cam nimirum aestimavere iuris regulat*), quod sum­ ficerb» Testantur ipsi auctores adversariis haud recu­ mus pontifex ad beneptacitWn posset praesulis istius rsandi, in adumbrato ill iclesiae Batavae usque ad dignitatem, quam sub solo vicarianus apostolici no­ XVlII sacculum s minei :. 1'iorentissUhus erat. mine designabant, vel dare, vel revocare. ' inquiunt,/b>' citi Belgii clesiari/m status... mutua .Tota haec agendi ratio apud omnes eruditos quot­ inter se 'concordia et'pace floruerant ; et pietate ac quot in ipsa Roma degebant, aequitatis amantes,nec sanctitate primorum ecclesiae sacculorum imaginem partium stuftio abrepti, iuri cuilibet adversari \ isa est ; ■prae se tulerant H). praecipue in virum magnae sedis arehiepiseopum ot At sub tinem anni 1700, Clemente papà XI in nationalis ecclesiae praesident,quem sic interdictione sedem apostolicam evectqj certa spes lesuitis illuxit primum' mulctari, deinde etiam dignitate spoliari, propositum olim suum exequendi ; nimirum ecclesias nefas esse duxerunt (4). Et certe decreti nullitateni Batavas in nudam missionem vertendo, pastoresque quis rerum gnarus in dttbiuin revocare audeaj ■ De earum omnes in missionjrios qui ad nrftiim amove­ iure naturali simul et divino est, nemiliem absque rentur, sub immediata Romanae congregationis, quae c juridica sententia spoliari. Quale poyo in siipiadicto. de Propaganda fide, dicitpr, iurisdictione. Quo facile Inquisitionis decreto judicium, qualis sententia ! ubi eveniret, ut, propriis pastoribus expulsis, cunctas oves nec legitima in tribunali potestas, cum' iuxta canones ■ auctoritatemque omnem lesuitae ad se adducerent, et antiquos, hodieque in celebrioribus ecclesiis usurpa­ . ’ supremo Cum imperio libere exercerent insitam sibi tos, nemo episcopus, nisi a comparibus episcopis, in ‘demitiandi in cleris cupiditatem. ’ synodo provinciae suae congregatis, diheat indi- · , Cunctis igitur ad libidinem illorum apprime com- ■ cari ( 5 ). Sed nec contra reum quemlibet ferrei ridicium positis, de «repente in Hollandui .supervenit anno potest, absque delicio certo et probato, partibus fion „ 1702, mense iunio, breve quondam snb nomine auditis, nulla denique servata i uns forma. Si quid jummi pontificis, dXtum die 13 mail.Inscriptum erat sibi in contrarium arrbget Romanae Inquisitionis 1 . Theodori» de Cock, pastori Leydae, qui, utpote totus tribunal,-hoc ipso omnibus legibus tum ecclesiastici^ in lesuitas homo^ palam Coddaeo qdverjahatur prae­ tum civilibus contraire convincitur. cipuisque eius cooperatoribus. Et tamen haec lege­ Hinc passim doctores in iure canofÿo versatBsfmi, batur jèscripti summa, ut illustr. P. Codde ab omni > quorum consilium in causa Coddaei requiri placuit, exercitio et vulmmistratione'regiminis suspensus fie­ omnes, absque haesitatione ulla, responderunt : posse ret ; Theodorus vero de-Cock in eius locum constitu­ illum nihilominus suo munere defungi, omissa etiam tus. Causam si quaeras, nullam aliam exprimit sum- _ _. ........... . .......... appellatione, aut alia qualibet .sotânnithte -iuris : mus famtifex quam nostrum, inquit, et sanctae sedis' ‘neque enim ijppellationi locum esse, ubi nulla iuridiea beneplacitum. Quasi vero ununrldemque sit sarfeta sententia est f(6). ecclesiae autem suae .aedifica6). Ad ecelesiac et apostolica sedes, cum persona sola aut arbitraria p tionem ac populi' instructionem, posse illum utique, · , voluntate pontificis qui illam occupat, si liberet, in pastorali documenti» causas suae agendi A duobus circiter annis tunc versabatur Romae rationis exponere*;·aut ad summum publica aliqua Coddaeusl specie quadam urbanitatis, occasione protestatione intercedere decreto adversus se in pu­ , iubilaei invitatus, sed subdole, et revera ut Romae blicum emanato (7). Attero a pastoralibus cutjs detentus, sua facilius insciusqua spoliaretur digni- abstinere nedum teneretur, quasi damnatus aut sus- i « ile preinicr archcrêque Id’Vtrrchl] fut Fredeeic Schenk ; le dernier, ιΓιι-ηι»»!»!» quant À U jurisdiction, P. Codde ». i> Molma, 4*.·.·/«' Ca/he’yken Alrindstrffcft* ctf ., aut t'n. e(c , (edit. Lavinii, a|>ud Nicol. Braau, rn-i2), cap. M, ubr refert icricm episcoporum Uhraicciensium poMtO P. Codde sub n. 70. (1) Epist. .Sasboldi ad Janson, ·)' i6i i. Hroëdrrv n, Tr.t Prottncfi-l’ittrn,* J;^,p.»ri. 2. , ' ' ( sTihd., part. 3, p. 8«) (4) Ci'nsuli: jartd. llut.ynth. dt .Irehangelts. Jimaln Cjmfiaag/tt tt ftrit aratort- rreram ». ÛJfÎeii. etc. Caifea Coddaet, p. 85 : · Krcartl de>. thncigna^rs. part. 3 1 ( Ç) Van Es|>en, part. 3, t>t. 3, c. 4 ; Prods-tirfaux des·μμπ· blets Jtt clergé dt Prance de 1645 et 1650; David, ^ttgemenl de». dignes, p. 19. - ' ' (6) Van>Espen,»upra; Xecuetldot ih^rtgnAges^ etc., part. 3, n,4. ( z ) /Jcnt/ft/iit/. dfairg. arcMtef. Zptài»/., p. 40-1. ’ · , w 7 . -J1 707 Concilium provinciale ültniectense II, 1763 septempris’. 13. 708 . ' ., S 23 .·■””· penses ; imo; salva ^conscientia, nequaquam ■'illum λ capitulorum a centum annis et supra contigisse, posnon-­ tea-commenti sunt huius ecclesiae adversarii. Atque commissi sibi gregis regimini renuntiaturum, non nulli audenter affirmabant (1). Vicit tamen in Cod- hoc fuit omnium, quae contra clerum iWum gesta sunt, . daéo pacis amor, et (ex locortftu temporumque cir­ vêluti fundamentum. · Ex his processibus schisma pene ortum estllugencumstantiis petita, ne quid peius eveniret) in Rondkiam spdem ol^ervantia; tutius existimans, si abomni dissimum. lesuitae siquidem, àhique ex religiosis' nimiuiil . archiépiscopal! 4friunere abstineret ultro : ita famen Mendicantibus missionarii, curiJe Roiiianae _ ut a legitima sui honoris et iuris, et. innocentiae ’ servientes, jurisdictionem antiqui cleri declinare boedefensione nunquam destiterit (a).' Illam enimvero [ierunt ; 1Λ10 in divinis communicare cum illo abnue­ ri ' defensionem inseparabiliter coniuqctam jgidit habuit - nftft, relq^nte liçet et a praescindentia unitate ' que semper cum ipsius populi sui salute ; ad sacrorum prorsus alieno ; et Theodorum de Cock pro vicario , ' scilicet Orthodoxae fidei dogmatum, saluberrimarum-' ajxrstolico se gerentem, tanquam solum ecclesiae que disciplinae ecclesiasticadfcegularum propugnatio­ Batavae superiorem legitimum ubique prâedieanjnt. nem et conservationem, quae velut errores pernicio­ Missionarii illi, primum in hanc ecclesiam adrepsesos, damnosasque'et pestiferas opiniones, adversarii, . rant quasi ^in (ustorum subsidium 4 dqinde multipH■pastore ob haec ipsa percusso et damnatu, traducere qiiti admodum, et pastoralia usurpare agressi, m conabantur (3). In hac constanti vitae ratione perse­ .tantum excreverant, ut, saeculi decurrentis initio,staverans Coddaeus, decessit die t8 decembris anno tiones^ut [uirtaliia», plus quam centdm soli admini­ strarent ; ubi oves quamplurimas cAngregabryit cal­ 1710. ' V. Processus ddversariorum in Cltraiectense et < Illide, et fraudulenter»ad se adductas. Ex his porro . z Harlemense capitula. Schisma inde subortum. Pro- stationibus, septem supra quadraginta in Isfuitarum ■ tectione supremi dominii, et lesuitarunt expulsione, devenerant ditionem. At.occasionesuborti schismatis, iura sua clero conservantur. - Iam ante hunc'deces- ,vmilito plures a propriis pastoribus subtractae ; quin sum, .cum de facto vacaret sedes, abstinente episcopo, et pastores quidam saeculares,· lilporuni illorum arti­ . iurisdictio epi^··:· ..is, atque ecclesiae administratio bus instigationibusve decepti, de< eptore^que aliorum ad capitulum devoluta luerat (4). Verum, cum ab ipso facti, seipsos a coHfrajnbus .suis, ordinariisque supe­ Coddaeo, decem ante annos Rgijiam proficiscente, rioribus segregarunt. Unde "subsecuta est rerum per­ commissa fuisset selectis viris quatuor (ex L’ltraiectensi turbatio non minima. *. ' Harlemensique capitulis.jtjuaesola in provincia suptr- ’ Sedandis huiusmodi motibus, auctoritatem, suam eranf ) sub pro-vicanorum nomine ; huic dispositioni interponere necessarium duxerunt superni reipublinihil immutàndum. censuerunt ambo capitula, sed cae ordines, ne quid publicae tranquillitati, ollicere ratam illam habuegunt, et in quantum opus fuit, reno­ Sed et antiqui cleri membra in iunum stt pos­ vaverant. ■ sessione.servari debere, humaniter illis visum est ;et Hi sunt ergo quatuor vicarii genetales, quibus, contra omne persecutionis oppressi uiisVe gentis ita statim ab initio persecutionis in archiepiscopum exor­ protegi, ut ne quid in Catholicos Batav iaesubdilos tae, mandaverat internuntius Bruxellensis, ut Theo­ curia Romana exerceret arbitrariae illius potestatis dorum tie Cock tanquaip ecclesiae caput agnoscerent, qualem nusquam paterentur ifisi principes RomanoabstinercntquJ, nisi novis ab ipso Theodoro acceptis catholici. Publico igitur edicto, statim a die 17 meiifacultatibus, a quacumque, administratione et regi- c.sis < augusti aniii 1702, interdictum fuerat Theodoro mbit istius ecclesiae (5). Hi sunt qui, de utriusqu^ de Cock ne vicariatum suum apostolicum aliquo capituli consensu, ante omnia tempus sibi dari pos­ modo exerceret ; et cuilibet alteri personae, ne ilium tulaverant ; donec a legitimo sùo praesule, qui tum in dicta qualitate agnosceret aut ei obedirct ( 11. Hoc Romae erat, litteras acciperent, et summo pontifici, eodem edicto generaliter praescribitur quod nultus · cuius nomine mandata significabantur cunr omni vicarius aut superior ecclesiasticus agnosce poterit, reverentia exponerent manifesta quae in illis depre­ nisi qui secundum'moaiim in his provinciis usitatum hendebantur tum obreptipnis tum subreptionis indi­ debete a clero fuerit e/catua, et per dominos consilia­ cia. Ad has petitiones, quantumlibjt iustas,responsum rios, deputatos rms/rasl inquiunt, admissus. Reno- ' est pe[ nova mandata prioribus longe acerbiora : vatum est identidem praescriptum illtid, quoties curia siquidem crimtnosaf illae habitae sunt, et tanquam Romana provinciarum harum vicarios apostolicos , nota contumaciae indelebilis (6). Exiit a congrega-,, designare voluit absque antiqui cleri Batavi con­ ' tione de Ih-opaganda fide decretum die 13 febr. sensu (2). annp 170.1. quo vicariis generalibus dentio inipngeCumque magistratus supremos latere non possent , batur ut ab omni jurisdictionis spiritualis exercitio - praecipui tumultuum auctores lesuitae, saepius illis ■ abstinerent, sub poena excommunicationis incurren­ exilimn minati sunt, ni quies catholicis ablata lirevi dae ipso facto-sige ulla alta declaratione ; cojnmifia- redderetur‘t ; ) i bi vero repetitis comminationibus toriunxpie illud decretum confirmavit Clemens papa nihil promoveri patuit, perpetuo exilio |>oena sancita XI [ψΓ breve datum 7 aprilis'eiusdem anni. est in ipsos, jier decretum a supremis Hollandiae . BraxelleMftis intemimcius, d. de Ilufly, quem, pau- b et Westfrisiae dominis, datum dic 10 iulii anni 1708 ; cis ante mensibus, tltraiectense et Harlemense capi- quae, utpote justissima, in generalibus provinciarum tulum pluries nuncupasse certum est praeclara et comitiis renovata est maii die· 7, anni 17.Ό, ct iterum venerabilia capitula (7 ), repente mutatus, eo devene­ a supradictis dominis Hollandiae ltd, p. 196, φι>, -l, 42: ( V.) ZW . p. 46. 127, 1.12. l4')< SrJ. de l.uca, disc. 31. in coni. -(5) llns-derwn, Truci, bisl... I, 478. (6) Idem. ilisl, p. 36.1 et 377. (7) Idem., A4., p. j6b->. (8) Idem...A4.. p. 489 dotnuurHjm tfydl . 17 auguMi 1, (j)Vidr rrtolut. daium 24 kbruani 1 »7«>jac iiMt-brium i;<** c 709 _ Concilium provinciale Vltraiectense II, 1763 »eptem^ri* '13. 'i ,. 7»· cum pc'r Æpplicatfoncs vel humillimas nihil quid-' A necessaria magis v isa est ; praesertim, cum ex officio quam proficeret, ut in sua defensione audiretur, ad et sub iurisiurapdi religione tenerentur singula huius sunnnum pontificem melius consultum apjjellavit, capituli memlffa ad defensionem iurium illorum quae ipso anno 170:, die fi martii (i>. ordinariis competunt, ct quorum conservatio indissoVarias postjiac'declarationes et protestationes, su­ lubiliter cohaerere videbatur evangelicis etiam dog- ; binde in luce^n. protulit-(-a) c.ontra poenas illas, aut matibus et praeceptis, exguibus pendet ipsa fidelium' potius minas excommunicationis ipso facto sibi pas­ saltis. Occùrrendum prorsus erat, ne tota rueret eccle- sim fllatas, qiffls anathemata vocabant adversarii, ut sia Batava, fupisque i.ut mercenariis traderetur. Haec igitur priiiia cogitatjrtjXpc primum consilium lotum illum quasi manifeste schismaticum hifama1rent dum ipse palam apertissima" non semel edidis­ fuit, providere sibi sacerdotes doctrinae morumque-"ί set, ederet^ue saepius proféssiohis suae testimonia, ^aude Commendatos ; ab extraneis quidem episcopis, ijjia et omnibus fidei catholicae dogmatibus, et apos'- cum ptyprius halicre non liceret, ordinandos in huius tolicae sedi tanquam unitatis cathcJicae centro invio­ ecclesiae ministerium, sed a capitulo probatos «t lit­ labiliter addictum se demonstrare non destitit. Veras teris ab'eo’djmissoriis jnstriK'los. Atque ut in facilius ’ nempe ac sanctissimas successoris b. Petri praeroga­ obtineret, cum nota fierent omnibus L ltraiectensis tivas sediilo distinguebat a novis illis curiae Roma- ecclesiae causa ct iura, consultationes adhibitae sunt ■< nati, ut'vocant, praetensionibus quas tot ac tanti infinitorum prope nunflfro theologorum simul et iuris quotidie catholici opptignant, non solum salva fide 'tanonfei peritissimorum ex celebrioribus ecclesiae el unitate, verum etianr ad ipsius sanctae" sedis catholicae universitatibus ( 1 ). Quibus perlectis Hiberhonorem vindicandum. Anno denique 1719, die l nus quidam episcopus primum, postea archiepiscopus 9 rtiaii, ad' futurum generale concilium appellavit Dublinensis factus,'tum nonnulli Galliae episcopi 121, clerus ab omnibus et' singulis gravaminibus,· quae multos, sic' a capitulo rite dimissos, sacris ordinibus per acta quaelibet aut iuribus suis aut sanae doctrinae initiarunt : quod maximo fuit ecclesiae l ltraiectinae p açïudicium aliqutxl inferre potuissent Legitimae subsidio. appellationes illae, addita insuper supremi provin­ VII. Electus tande ni arcliii/isco/ us l'ltraiict< »sis, ciarum-dominii protectione, Romanae curiae decre­ consecratur ; et ab cius successore tnn-issimo, duo ntorum effectus omnes, etiamsi judiciali aliqua forma aiitiguis siti suffregamM ordinantur e/dseo] 1. — At prolata fuissent, procul'dubio suspendere debuerunt. neque in perpetuum neque in totum huius ecclesiae In ipsa interim ecclesiae suae gubernatione, capi- necessitatibus ul subvenire poterat ; imo temporari ■ . tuluiii L'ltraiectinuin cum Harlemcns: et antiquo dumtaxat, et ex parte, si dicere ivis sit, minima : ni cleri corpore con^inctum, id sibi primum unice proproprius tandem, iuxta formam a Christo ajHistolisque -posqZrat ut pacifici'grex fidelis regeretur ; quibusdam praescriptam, etin caeteris omnibus Christianis regio­ l Babyloniensi, qui ad has oras non sine quodam divi animos subministravit , ipsa necessitas, ei rerum nae providentiae iqstinctu asportatus fuerat. Instanter ' deinde subsecutarum angitstia : maxime, cum brevi ille a clero sollicitatus, complurium praelatorum et p >s"t tempore, debilitari ac rabare vidisset, quod prius sibi arctissime coniunctum fuerat, Harlemense capi­ tulum, cessantibus ab omni jurisdictionis exercitio forma pristina ; quamvis ad hodiernum usque tempus* capituli sui titula*, success.osemque decanorum et canonicorum reti vicariis eius generalibus ; ita ut paulatnn in ditionem nuent. Vide vpistolitn ducentorum et quinquaginta aut circiter et arbitrium nunc!orum Romani pontificis,transierit, presbvterorum, m hu provinciis degentium, ad cardinalem Va­ qui in vicinorum pfincipum aula degentes,■immedia- lenti, anno 1753 scriptam. (1) Vide has consultatione^ in libro cui titulus: Krutti! • tam huius ecclesiae jurisdictionem usurpaverant ; quasi non alios illa debqret aut posset habere supe­ i/mt'ifXrigt*,. etc , scilicet nulicia vanorum theologorum et luriipeiiiorum (îallrac annis 1715, 1716: facultates canonicae riores i 4». Causa ecclesiae Lltraiectensis eo maior ac * ■. . ( 1 plir.vJ i»en, Z>a,7.; I, J9$. ■ (r)ViJ<- librum cui anulus : AV. t illuni eodem modo, et debere si jx-r tempora liceret, ecclesia Batava, servabitque semjver rum omnibus omnibus eiusdem creationis sedibus vacantibus pros­ ubique ecclesiae catholicae membris. Inde vero it picere, ne in posterum legitimo pastore destitue­ ipsi sanctae apo-lolicaique sedi , unitam se mento gloriatur : de caetero expeetans ct ardentissime ex rentur (3). VIII. Xnlhtas censurarum quai a curiae Romanae petens, ut qui in illa insidet communis fidelium patet, ministris, occasione Hia, subreptae Juerunt. — In hist exteriora sibi ct immediata caritatis suae singularis omnibus quae de archiepiscopi electione et suflraga- signa aliqua exhibere velit, quibus se hue inque pri­ neorum ab ipso facta consecratione mox dicta sunt, vatam non sine magno dolore potest intueri. vix credibile est quanto sedulitatis officio, quantae IX. Supremi provincial uni dominii protectio in reverentiae testimoniis clerus omnis summum ponti­ ecclesiam /lalavam, utpote i v cuius hicrarchico reel­ ficem prosecutus fuerit ; in sanctae unionis quae pri­ mine nil graiari possit respublica. ‘ Solat io qiroque mae sedi. secundum doctrinam catholicam debetur, non minimo sublevatus est clerus ille catholicus ;‘ argumentum, imo etiam in signum subiectionis dum legitima quaecumque tenhiv it et prosecutus est humillimae. media ad retinendam pristinae suae administrationis At praeiudicatis opinionibus irretita, et adversario­ formam, benignis oculis confoverunt supremi harum rum ecclesiae Batavae capta fallaciis Romana curia, provinciarum dotnini. Et certe forma illa caeteris ' nusquam flecti potuit ut iterata illa obsequii testimo­ Ânnibus ecclesiis communis, et ex ipsa institutione nia grata sibi haberentur. Quoties novi episcopi elec­ divina pendens, non solum nativae conditioni homi­ tio aut consecratio facta est ; toties adiuratum est num in Christiana societate degentium, verum ipsi non semel per litteras ad sumini pontificis pedes pro­ rerum publicarum utilitati longe conducibilior est volutas sive a clero, sive ab ipsis episcopis, nihil a se quam immediatum quod sibi curia Romana in hanc *in toto negotio factum, nihil omissum, quo summa in ecclesiam competere volebat iurisdictionis exerci­ sedem apostolicam observantia laedi posset vel tium. Natura hierarchici regiminis, quale in ecclesia minime. Verum obstantibus usquequaque lesuitis, aut Batava temperatur, et pacifice cushxlitur, nusquam |s>tius propellentibus, toties erupere informia brevia l> civ ili prov inciarum dominio gravior esse potest,quam a■'· riitifs-L’iws, ιη-<·. "T ^Concilium provinciale Ultraiectbnse II, 1763 sejtembris 13. 713 714 diversas, ecclesiastical nempe et civilem ; quarum Λ id aperte declarabitur. Necessariam fecit ipsa negotii x ' * ’ neutra ab altera pendeat, nec alterius fines invadere · gravitas, menjbrorum tdtius corporis coniunctionem'; poysit ; ubi provide legitimam légitimant quae potestatibus sae sae-­ ^ut, communicatis viribus atque consiliis, res tpnta, , ...... uUa ... _ Deo .. ■ · .· . debetur . ..._ . obodientiam, ..... cum ea quae docebat dignitate, eUm matura examinis cularibus, ordinatis, palam adstfuere verbo et exempli pastores assidue discussione, cum prudenti et provida discretione, laborant, nec it).ullo a grqgibus sibi commissis vio- procederet. De hoç siquidem cqnsultum prius ac deli­ „ lari patiuntur, tanquam nbn minus sàcratam, evan- beratum saepe fuerat in. particularibus, qui fieri asso­ gelii lege, quam naturali iure praescriptam. lent, cleri conventibus,' necnon in archipresbiteratus . Supremi autem Foederatarum Provinciarum mode­ cuiusque coetibus separatis. Ibique mutuo pastores ratores', qui permissa singulis sibi subditis libertate * omnes et singuli statuerant de necessitate synodum conscientiae, religionis Romano-catholicac professio­ cleri totius provinciae generalem convocandi ; tan- *' nem fritaLJSui-'dominii.-tines tolerari voluerunt ; con- quam naturali ac legitima via- quae et canonibus et ‘ χ-Seqiienter -etiam passi sunt, aequitate dictante, ut perpetua ecclesiae praxi sanciretur, et sola posset in regimini ecclesiastico conveniens aut necessaria disci­ re tanti momenti sufficere, simulque aptior foret ad plinae forma ab huiU»religionis pastoribus servaretur. efficàciorem eorum exeeutionem quae communiter, I Neqbaqtiain igitur obstitero quominui, si quid ipsis consentientibus omnibus,· decreta fuissent. , / in pascendo grege, ad tuendum stabiliendumqueprit Sed et sjc definita inter se sententiagderus omnis vatum ordinem, spiritualiteT expedire risum est, exi­ Ultraiectensis provinciae, quasi sibi ipsi diffidens, 1 tum suum sortiri posset ; et ad 'dium assequendum insuper ab aliis etiam ecclesiis consilium, ea de re, adhiberentur media, evangelicae rationi patrumque t) mutuari voluit,nuxjuid deesset ad integerrimam saluregulis consentanea. Cum porro ad hanc fidelium uti­ berrimanique propositi sui ordinationem. Quoad igitur litatem nihil aptius conducat, quam pastorum inter fieri potuit, undecunque adseivit sibi consultationes se consen'ientium concordia unanimis sire in docendi praelatorum ex more in talibus usitato, et theologo­ i modo, sive in gubernandi ratione ; saepenumero con­ rum simul ac canonistarum ; ut in negotio quod ali­ venerunt privatim cleri catholici membra praecipua, quatenus ad universam ecclesiam in solidum perti­ ut inter se decernerent de iis quae communi fidelium neret, quasi ex praesumpta compiuni ecclesiarum bono et paci gjuigrua viderentur. Atque hoc, utpote omnium mente cuncta gererentur. regimini publico et civili nullatenus adversum, nec His recto ita paratis ac dispositas, provincialem de illo quidquam minuens aut usurpans, benigne habuit synodum Clerus ecclesiae Batavae sub invoca­ . semper tulerunt supremi reipublicae magistratus. tione Spiritus sancti ; servatis servandis omnibus tum X. De I 'Itraieclinae, quae novissime celebrata est, ex iure, tum ex Christianae ptudentiae vel tempera­ proiineialis synodi necessitate. At omnium certe mento vel praescripto ; tandemque feliciter absolutam negotiorum, quae in his cleri conventibus agitari vidit et gavisus est rem totam, ad gloriam Dei et potuerunt, nullum grarius unquam, nullum religioni, commune fidelium commodum, unanimi cum suffra­ • Societqti, moribus, utilitati publicae conducentius gio, cumque illa quae a Patre luminum descçndit exstitit ad honorem fidei Romanocatholicae, quant ubertate scientiae, tutiorisque doctrinae notitia certa, illud cuius occasio et causa locum dedit totius provinciae synodo, quae generali scptenibri mense in pace denique et caritate Christi. Atqub hiyec sunt illius acta synodi, quae hodie publicam in lucem proxime elapso celebrata est. Ex actis subsequentibus 1 vulgari placuit. Acta ct Decreta secundae ( 1 ) synodi provincialis Ultraiectensis ac reverendissimi loannis Neercasselii, antecessoris nostri, vota et litteras convocatorias, quas sexto aprilis anni 1676 dedit ad primores cleri tum L ltraiectini, AD SYNODIM V 1 TR A1 KCTE N SEM . tunFHarlemensis, singulos alloquens in hunc modum : Petrus loannes, divina providentia archiepiscopus * Venerande domine. Nosti, pro ea qua instructu» Vltraiectensis, omnibus has litteras risuris, salutem es scientia rerum ecclesiasticarum, sanctos patres, ab ct pacem in Domino. * ipsis ecclesiae iritunabulis, in ista fuisse sententia, ut existimaverint concilia, ad quae presbyteri cum suo Illustrissimi et reverendissimi episcopi, ac conveniunt episcopo, ingenti pollere virtute, tum ad amplissimi et reverendi fratres. fidem in sua puritate servandam, tum ad disciplinam Cum muneris sit nostri, quos Spiritus sanctus posuit in clero et poplilo sanciendam, tum ad fraternae cari­ episcopos regere ecclesiam Dei, semper invigilare ac tatis vinculum arctius astringendum. Hinc, canonibus providere ne dominicus ager devastetur ; iamdudum statutum et moribus fuit receptum, ut bis itr anno in animo erat, si per tempora liceret, sacrosanctis laudata comitia encyclicis episcoporum litteris indi­ conciliorum decretis obedire, et convocatis compro­ cerentur, et ea nequidem tunc fuerint intermissa, vincialibus nostris, totius cleri conventum celebrare. Deum tyranni, suis minis atque suppliciis ea maxime Nihil enim, ut ex Christi promissis, saeculorum his­ disturbarent. Dum istas, ecclesiae leges et piorum toriis et conciliorum.sanctionibus manifestissime pa­ attendo consuetudinem, et dum una considero, quan­ tet, efficacius esse constat, ut sancta fides in ecclesia tis donis misericors Deus Ultraiectini et Harlemensis conservetur et crescat, ut sana doctrina perversis non cleri primores instruxerit, animo praesentiens quanta corrumpatur dogmatibus, aut si quid fojje scandali solatia meae infirmitati, et quanta bona clero et subnasci coeperit, evehatur aut opprii/atur. Licet populo illorum stillaturus conventus, iudicavi mei enim nullum sit catholicum dogma quod non unanimi esse officii hisce ipsos litteris invitarent Hussiam ad ac sincero animo profiteamur, tamen, quia multa quo­ concilium velint conveniri ». tidie in ecclesia emergunt reprehendenda, aut, qua His omnibus vehementer excitati, dum qua via pollemus auctoritate, emendanda, necessarium duce­ quae corrigenda sunt corrigi, aut quae tinfenda sunt bamus, id potius cooperatorum nostrorum communi praeveniri possint, animo revolvebamus, in"corde consensu, quam quavis alia via esse praestandum. nostro posuit /nisericors Deus, ut quam viam antea Recordabamur tum veterum statuta canonum, sanc- nec ausi sumus, nec facile potuimus ingredi, tandem tonimque patrum consuetudinem, tum illustrissimi insequeremur ; his maxime temporibus, ubi fidem labi undique, sacra fidei ac pietatis dogmata impu­ gnari, damnatas saepius haereses renovari, bonos ( i ) hmu sv nodus I’ltraiertrnsis celebrata fuiltnense augusto mores depravari, ecclesiasticae disciplinae regulas aut 1SS5. >μΙ> Erederiro Schenkio, primo archiepiscopo Ullraiecli-nsiw

    uam lugendam malorum seriem luse ac dilucide ex­ tissiini et amantissimi, nobiscum conveniant, qqorum posuimus in noStra ad Benedictum XIV epistola. Hanc prudentia adiuti, quidquid ecclesiae nostrae, commu­ autem epistylam sanctissimo pontifici scripsimus, ut nique catholicorum fidei conducere poterit, statua­ manifestum esset non ex aliis nausis supra menlotatas mus, adversariorum nos.troriim maledictis?quibus nbs calamitates,a lesui^s nobis suscitatas,quam,ob invio- . in multis necessario credendis insimulamur errare, labilem fidelitatem, qua pretiosissimis fidei ac morum occurramus; simulque sincehim nostiam in Universos dogmatibus, iamdiu ab illorum' societate aerifer e> - iesiasticae hierarchiae gradus, ac imprimis in sum­ oppugnatispadhaesimu- ; deinde ob eam animi tirniimum pontificem, b. Petri. “Successorem, reverentiam tatemsic constantiam, qua itrra nostra a< sacrae Inepalam tcstemur. rarchiag ipsis invisa, pro debito tuiti sumus, illaaique Rygamus igitur vos, ut ad indicta cor^itia, die de·· regiminis formam, quam ,1 Christo institutam omnes . cimo'tertio inensis septembris, accedere non grave­ ecclesiae catholicae us.iu-perpetuii tenuere, apud no» mini,· eum bàbiturt itineris vestri ducem, quem, con- observari curai imus. Quapropter, fratre- djleqtissimi, confortamini st fidimus futurum conventus nostri praesidem, lumen estote robu-ti. Si quid nimia timiditate jievcavimus^ et unitatem. Hac de causa, universis nostrae dioecesis presby­ constanter corrigamus ;^i eotisideratius quae ollien teris mandamus, ut statim a litterarum nosfrarurn no-tri ratio'a nobis postulabat,omisimu-, lepaiemus. ' sibi facta significatione, usque ad finitum conventum Quod ut assequamur, nullum e-se medium 1 tlicacius quam epi-cppoVum it sacerdotum conventu-, nemo nostrum, in singulis missis tum solenmibus, tum pri nescit,qui ecclesiasticarum rerum studio aliquantulum ratis, recitetur collecta e concilia, praesertim ut lilvetius haberi potuerunt ; hinc, . mandatu. Jallon. ORATIO HABITA A reverendissimo et illustrissimo' dd. archiepiscopo Ultraiectensi·ad synodum provincialem iam con­ gregatam, 13 septembris 1763. Dilectissimi fratres. ex canonibus apostolicis, qui magnam tum apud a orientalem ecclesiam, tum apud occidentalem -emper obtinuere auctoritatem, bis in anno; hinc ex concilio Toletano IV.singulari reverentia digno,semel -altem ; hinc ex concilio Germanico,praesidente -ancto Boni­ facio, cui etiam interfuit episcopus Ultraivcteii-is qm secundus post sanctum Willibrordum 110-tram rexit ecclesiam, bis; hinc ex concilio generali'NicavXio 11, ut .dia multa omittamus, seiiiel, metnqxilit.ini comi­ Divinae bonitati gratias agiinus, quod vos, cum tia provincialia eonvix'are tenebantilr. Quocirca, miia vostra caritas, turn ecclesiae permovit necessitas, ut providentia Spiritu -antto eccle-iam regente, -.urum ad hunc sacrum coetum bono animo conveniretis. < concilium Tridentinum pro moderandis moribus, Quid enim nobis iucundius qbam fratres ΠΓ unufii corrigendis excessibus, controversiis fompoiundis, canonice congregatos afflictae ecclesiae utjlitatibus aliisque ex sacris canonibus permissis, concilia pro vineiaiia,suubi omissa sunt (i),.singulis trienniis', posse consulere ac providere ? Non potest non fieri acrior hic noster laetitiae dioecesana vero singulis annis renovari mandavit. sensus, st praesentem huius ecclesiae conditionem, Quare, potestate nobis a Deo concessit, et sapientisdominorum nostrorum beneficio factam meliorem, simis conciliorum decretis obejiire volentes, hunece cura, praeteritis temporibus, ubi undequaque omnium ' conventum indicare necessarium duximus. Nihil nos, de hac re, statutum ac deliberatum habui­ formarum ac nominum agglutinabantur nobis cala­ mitates, conferamus. Omitto quae primum, tum ex mus,nisi prius cum illustrissimis collegis nostris,longo humatmum opinionum quasi eluvie, tum ex aliena ac maturo examine, omnibus coram IX-o per|»nsis ; poputrffurn fide, tura ex variis lentationibus et con­ nisi, ut in omni negotio semper antea, aditis per lit­ tradictionibus, quas passi sumus, nobis supervenere teras pluribus episcopis tum doctrina tum consilio incommoda ; et quasi haec parva sint, his malis super­ commendatissimis ; nisi tie legitimiore procedendi motio consultis in iure canonico totius Europae viris addita alia, et multo maiora. Quis enim temperet a lacrymis, quis intimo dolore versutissimis ; nisi tandem adhibitis theologis doc­ non conficiatur, recogitando quanta fuerint in ipso trinae catholicae addictissimis. -lam vobis ex' magna parte notum fuit, qua mente liusdem ecclesiae sinu dissidia inter fratres, praeser­ tim ex quo quidam lesuitae in patriam nostram sub­ quove consilio nobiscum vos convenire voluerimus. dole irrepserunt ? Hi primum a Sa*boldo, archiepi- D Non equidem ut ecclesiae nostrae depauperationem opa—Ultraiectensi et Philippensi, praedecessore lugeremus, huiusque melius dotandae rationibus con nostro, quem falsa specie pietatis, humilitatis ac studii suleremus. Quid enim bonorum nostrorum iactura animarum deceperant, excepti, tamen vix ad adiuto- est aliud, nisa gloriatio nostra, corona nostra t Con­ rium pastorum huius ecclesiae sunt admissi. Dein, venimus, dilectissimi fratres, ut, testes malorum qui­ ubi detracta larva cognitum est pro pietate hypro- bus et a-qtiodam auctore alienigena, apud nos fortuito crisin, pro humilitate superbiam, pro studio anima­ degente, bcelesia Batava variis dehonestatur errori­ rum avaritiam sibi sumpsisse, atque in eos animad- bus, et ab impiis hominibus quos dudum désignai iv erti necèsse esse ; tunc omnem pudorem exuentes, mus, non tantum Batava, sed universalis miserum in 11 tempora difficiliora in rem suam vertentes, spretis inodum agitatur ac dilaceratur ecclesia, doloris vius Sasboldi monitis, redargutionibus ac decretis, atque tanquam eiusdem corporis membra, in partem venia­ etiam summorum pontificum Clementis VIII, Pauli V, mus. Tot enim iam diu tamque pestiferos ex sua otfiUrbani VIII et Alexandri VII dispositionibus aut fina anhelitus eduxere et -parsere undique errbnim constitutionibus, etiam post promissapi summis pon­ fabricatores, ut totam fere ecclesiam quasi contami­ tificibus obedientiam, pro nihilo habitis, in ecclesiam natam videamus; eamque, nisi fide nostra certum nostram, furentitim leonum instar, irruere, cuncta esset per Dei promissa immotam permanere semper, perturbare, paroecias occupare, in alienis pastoralia iaïh convulsam moxque perituram credamus. Nihil exercere, agrum dominicum vastare, oves a pfopriis (1) Sess XXIV, c. y. pastoribus alienare, ad se adducere. Nec satis : talla- , ' ■ ·'.·· ■ ' “ ·:. v/ ' ; '. Çonciliuta provisrciali Ultniectenü Π, 1763 Septembris 13. ’ 71/ .■'. %ιβ enim ab eis intaclmm nihil non tentatum,.ut gentfi, A provincialis decretum de'modo vivendi, legi et edici. num scripturarum seQsum interverterent, sacrosancta Ideo ab illifttrksimo et Reverendissimo archfepisotipo christianae religionis tnysterisf· impugnarent, disci­ petimus, ut, quemadmodum moris est, legatur, edi­ plinam ecclesiasticam omnemqùftQnorum regulam catur et promulgetur eiusmodi decretum/ ·, ‘ . * X \ sophismatibus ac praestigiis destrtrerent. Hoc totum ,x. DPC^PTX’M • perversae doctrinae., corpus iteratis-^rfÿthemàtibus frustra percussere summi pontifices, friistra pastora­ illustristimi ac reverendissimi dd. archiepilibus documentis damnavere quamplurimi GaHihfum syopi Ultraiectensis,^. ' .episcopi; frustra Sacra theologiae 1‘arisiensiS facultas ■ · de modir vii) 11 III, 5. (3) Philip?’!, 10. * (4) Rom. XII, 1. (5) Rom. XII, u. (6) Tit. II. 12. (7) I. Tim. II. 1. (8) Ibid. I — ' T 719' __ rtuisset,-et huic venerabili coetui assistere, si epi­ deinde fecerunt omnes archiepiscopi Ultraiectenses scoporum suorum auctoritatem agnovissent, requiri- variis 'instrumentis ,iir,lucem editis. Tandem anno ■ mus, ut per aliquod decretum a sancta synodo eorum 1744 mense octobri, capitulum cathédrale Ultraieciura sarta tecta declarentur, si postea, quod summo­ tinum-aliam Benedicto XIV exhibuit doctrinae expo­ pere exoptamus, eis placuerit nobiscum convenire. sitionem, eadem mente concinnatam, quae, ut ex non contemnendis testimoniis didicimus,, benignissimo i PRO SKCVNÜO DECRETO. pontifici minSme displicuit. Ideo postulamus, ut inter illas expositiones dogmaticas, haec ultima expositio 'Quoniam, ex Christi ordinatione et ecclesiastica ........ ........ .... ................ ......... „.......... ..; ...... ............... actis huiusceiconventus inseratur tum quia nihil consuetudine, omnia in ecclesiis ex mutuo consilio c aliud continet quam quod ecclesiae catholicae celeet*assensu fratrum ordinanda sunt, et conciliunt Tri- , brtptcs episcopi et theologi, tanquam antiquum fidei dentinum (a) praecipit ut singulis trienniis concilia et sanaefloctrinae depositum, nobis reliquerunt ; tum prpvincialia celebrentur, postulamus, ut a sancta quia quidquid in’ea reperire est, iam variis tempori­ synodo decretum detur pro convocatione conventus bus s. Romanas· ecclesiae pontificibus AlexandroVII, generalis clep Romano-catholici foederati-Belgii, sin-' Alexandro VIII, Innocentio XI, Innocentio XII,etc., gulis triennijs. oblatum est, et ab ipsis approbatum. DECRETA PRO TERTIO DECRETO. S I. Quia sine fide impossibile est placere Deo (3), (est enim fides humanae salutis initium, ex qua, tan­ quam a fundamento, pendet vita spiritualis et religio nostra (4), petimus ut a sancto conventu, exemplo sacforum conciliorum, praemittatur professio fidei quam Constantinopolitanam vbcant, quae a sancta Romano-catholica et aposfolica ecclesia in omnibus ecclesiis inter missarum solemnia legitur. 4 II. Cum non sufficiat ecclesiae ministris fidelem sermonem amplecti et exhortari in doctrina sana (5), j sed et oporteat profanas vocum novitptes reiicere, et eos qui contradicunt argueru^fi) ; postulamus ut. sancta synodus onpies haereses a\sacris canonibus et generalibus conciliis, praecipue a sancta synodo Tri­ dentina (7) damnatas, detestetur et anathematizet, simulque adhaereat, sicut semper adhaesit ecclesia Batava, professioni fidei quae Pii papae IV nomine inscribitur. In qua professione continetur summadecretorum concilii Tridentini, quae ab omnibus ^re coheiliis provincialibus accepta est, ab omnibus epi(I) Concil. Burdigal. 1634, de'modo vir. in conc < <>»07.. XXXIV, i6oj H J [Mansi, ta) Conci I. Trid. sess. 34, cap. 1, de reform. Synodi provinciae metropolitanae Ultraiectensis. In nomine sanctae et individuae Trinitatis, Patris et ’ Filii et Spiritus Sancti. Arnen. Nos Petrus-Ioannes Meindarts\rchiepiscopus Ultraiectensis, loannes Van Stiphout, episcopus Harlemensis, Bartholomaeus Byeveld, episcopus p.iventriensis, tribus aliis episcopalibus sedibus nostrae provinciae,Eeovardiensi scilicet, Gruningensi et Mid> delburgensi adhuc, ob temporum calamitates, vacantibus; necnon decanus et canonici capituli metropo­ litan), cum archiprqsbiteris et pastoribus deputatis dioecesium Ultraiectensis et Harlemensis, in Spiritu sancto legitime ct canonice in hoc sacro coetu con­ gregati, quae sequuntur statuenda duximus. DECRETUM I. Quod nulli praeiudicium fiat ex iis, quae in hoc conventu acta fuerint. Cum inimicus homo, iam ex multo tempore, in his ecclesiis zizania inter fratres seminaverit, et multi sint curae animarum incumbentes, qui falsis praeiu- (J) Hebr XI, 6. (4) Coacti. Tr>d. set*. 6. c. S; syn.tiand ann. 1650, C. 1. (5) Tit. I, 9 ; I Tim. VI, ao. (6) Tit. 1,9,· (7) Cone. Trid. ansa. 35, cap: a, de reform. , Conduce, couatcno, XXXVIll. (t)Rom. 1,14. (3) Decretum Alexandri VII. 24 septembris 1665. (s) I Pet. IU, ■$. * ■ c Concilium provinciale Vltraieqtense H, 1763 septembris 13 ' 722 t . diciis circumventi non recifiiant nos ( O ; cumque nOn A Spiritum sançUu’m, dominum et vivificantem ; tjui e,x desperemus fore'ut, opitulante et adiuvante omnipo­ Patre, Filibque procedit ; qui cum Patre et Filio sïmul tente et misericordissimo Deo, tandem ut(o ore Deum adoratur et conglorificatur ; qui locutus est.per pro­ honori ficemus, eft non sint in nobis schismata (-■), phetas. Ët unam, sanctam, catholicam et apostolicam declaramus,, ifuidqujd in praesenti conventu actum ecclesiam. Confiteor utium baptisma in remissionem .vel definitum fuerit, id omne futurum^alvis, si quae peccatorunp Et expçcto resurrectionem mortuorum, sint, cuiuseumque iuribus supradictorum discordan­ et vithm ventqri saeculi. Amen. II. At, eum non sufficiat Christi et ecclesiae minis- I tium fratrum, quae sarta tecta remanebunt, cum eis in, tinum uobiscum convenire placuerit, secundutp tri.» fidelem sermonem· amplecti el exhortari in doc­ -ordjnem ab ecclesiae incunabulis huc u&que.observa­ trina sana. ( I ), oporteatque adime profanas vocum tum ; quod, quantum in nobis erit, precibui, exhor- novitates reiicere. (2), et eos qui contradicunt ar­ 4 _ tationibus .omnibusquo caritatis et benevolentiae guere ( g ) I hinc, necessarium duximus omnes hairescs , _ effectibus, ut prompte eveniat, satagemus ; toto corde a sacris canonibus· et generalibus conciliis, praeseh- ■ • exoptantes, ut simul dicamus omnes ·. Ecce quam timque a sancta synodo Tridentina damnatas, detes­ . bonum ct quam iucundum habitare fratres in tari ct anathematizare (4), sicut semper detestati unum {3). sumus et anathematizavimus. Cumque summa decre­ X v torum fidei huius ultimi concilii, a s. d. n. Pio papa DECRETUM II. , IV proposita, in bulla Injunctum nobis, die kj decem­ Γ bris 1564 Romae publicata ; eaque fiddi professio' ( L’l clerus noster frequentius congregetur. H iuxta receptum ecclesiae universalis ritum < 5 ), ab Quoniam, ex Christi domini nostri ordinatione et -omnibus catholicis sit emittenda (6), ipsaque fide qui ecclesiastica consuetudine, omnia in ecclesiis ex mu­ intra ecclesiam sunt ad ecclesiae dignitates ipsasque tuo consilio et assensu pastorum ordinanda sunt, dum adeo episcopales cathedras promoveantur, et qui extra totius Roniano-catholicae ecclesiae convocationem sunt ad ecclesiae castra revocentur (7); hinc, rursum totis desideriis expectamus, ut omnes vepres, spinas fidei huic catholicae sincere adhaerere decrevimus, ct tribulos haereseon, errorum et schismatum extir- sioiit semper indivulse adhaesimus. pet, excessus corrigat, deformata reformet, vineam III. Rursus, cum debitores- simiis Graecis et bar­ Domini ad frugem uberrimae fertilitatis adducat (4), baris, sapientibus ct insipientibus (8), non inconnec aliquid ultra sit vel in fide dubium, tel in caritate gruum existimavimus doctrinam ecclesiae Romanodivisum (5), .Deusque dignetur iuventutem ecclesiae catholicae, ab illustrissimo Bossueto, episcopo Melut aquilae renovare (6): statuimus universi cleri nostri densi, fideliter expositam, nostram facere, eamque ob frequentiores conventus cogere, pro moderandis mo­ oculos ponere, tum fratribus protestantibus a com­ ribus, corrigendis excessibus, controivrsiis compo­ munione ecclesiae catholicae separatis^tum his qui nendis, etc. (7) eosquei quantum et temporum cir­ in ea communione viventes, doctrinam nostram diris cumstantiis supremorumque dominorum nostrorum et falsis imaginibus deformatam traducere non eru­ Itenevolentia licuerit, ad minus quolibet triennio bescunt. agere,. Ad hanc autem agendi rationem multiplici animo * v adducimur. DECRETUM 111. (' r’ Ct discant acatholici, integri fere saeculi expe­ rientia, illustrissimum illum episcopum non mitigasse De fide catholica, tt eamdem profitendi ratione. ecclesiae catholicae dogmata, nec conciliandis omni­ I. Fides, sine qua impossibile est placere Deo, est bus temperamenta conquisisse, sed sincere et integre humanae salutis initium (8), qua, tanquam a fun­ ea doctrinae capita tradidisse, quae summa auctori­ damento, pendet vita spiritalis 'et religio nostra (9).. tate stabilita sunt, quaeque omnes Ronaino-catholici, Unde,ante omnia statuimus praemittendam esse con­ et credere et observare tenentur ; atque cognoscant ’ fessionem fidei, patrum sacrorumque conciliorum ex aequitate et suorum doctorum testimonio, iniquum exempla secuti, qui fidei confessionepi principio sua­ esse privatorum sententias \jtiversae societati tri rum actionum apponere consueverunt. Hoc auteik buere (<)), ac proinde toti ecclesiae Roniano-catholi­ svmbohihi fidei, quo urta, sariet a, Romanq-catholica cae, quae tantum docentur a privatis ingeniis, etiamsi etaipostolica ecclesia utitur, totidem verbis, quibus in ingens esset eorum numerus. Manifestum est enim omnibus ecclesiis legitur, exprimendpm esse censui- e,r fere omnia propter quae acatholici a nobis maxime , mus, quod quidem eiusntodi est : dissident, quaeque privatis ductoribus communionis Credo in unum Deum, Patrem omnipotentem, fac­ catholicae obiicere solent, nec a nobis, nec ab uni­ torem coeli et terrae, visibilium omnium e{ invisibi- versis Romano-catholicis admitti ; imo eos qui inter ■ lium : et in unum dominum lesum Christum, Filium catholicos zelo, doctrina ac pietate eminent, summam Dei unigenitum; et ex Patre natum, ante omnia illam luxuriantium ingeniorum licentiam animarum saecula ; Deum de Deo, lumen' de lumine, Deum pernicierh inferentem (10), quae in dies excrescere verum de Deo ver· ; genitum, non factum; consub­ D videtur, abominari, tanquam/illas doctrinas daem->stantialem Patri, per quem, omnia facta· sent. Qui, nionim ( 11 ), quas sancti apostoli in novissimis tempo­ propter nos homines, et propter nostram salutem ribus exsurrecturas praedixerunt. l descendit de coelis ; et incarnatus est de Spiritu 2·' Ut attendant omnes, ac praesertim quidam ex -ancto, ex Maria virgine, et homo factus est. Cruci­ catholicis, qui nos velut in fide nostra suspectos insti­ fixus etiam pro nobis, sub Pontio Pilato, passus et mulant, quod cum nemo sciat quae sunt hominis nisi sepultus est. Et resurrexit tertia die secundum scrip- spiritus 'hominis qui in ipso est (12), fides adhibentia tpras ; et ascendit in coelum, sedet ad dexteram Patris ; et iterum venturus est, cum gloria, iudicare (1 ) Th. I, 9 . , (4) I Tun. vi. 20. "■ i'os et mortuos, cuisjs regni noti erit finis. Et in ^721 · t ι ) Il I lomn. 9. .-) Rom XV, n ; I Cur. I, 10 IUM < XXXII. 1 ' > lilCuuc l ima., sc-sv. y,. [Manii, (■.»>', XXVII, nrçll) (Cfs. I.eo vi svn. Rum. ad Theixl. epial. 40, nov. edit. (VI 1’sal CII, 5. (7) Cone , Trid., *cm. 14, c. s. (S) Ht-b. XI. 6. j (9) Cone., Trid , sets, 6, c. fi ; Synod. Gand. an». 1650, c. 1. CO Tit. 1,9. (4) Synod., provint-, Mechlin . 11 juno- 1570 : [Mano. I'.-n0/ . XXXIV. 5 I) A.] Si nod. dioec Buie., 8 man 1171. (5) Cone. NarlHiqn., anno 16119 [Mafixi, Cemil., XXXIV.' >479 A.] -1 . (r>) t'oncil. Burdigal., anno 1924 [Manti, Ciomt, XXXIV. ‘5<1 A 1 (7) Operallossueti, tom. 14, append , p.*2. (i) Rom. I, 14. (9) rial)., apol. c. t>. (10) Decretum Alexandri VII, 24 Septembria 1665. (||)I Tim. IV, 1. (u) I Cor. Π, it. ’ ■ ' Concilium provinciale L'ltraioctens* II. 1763 septembri» 13. 744 calumniatores, ipse tamen· in re t|tti gravi metus non infundatus, ipsa erga apostolicam sedem reverentia postulare videtur, ut coram illa calumnias eius madi, vel iam suggestas confutemus, vel forte suggerendis praeveniamus, «sincera et aperta doctrinae nostntb expositione, quoad omn^t disaentionum capitq quae toto iam sacculo tot in ecclesi acatholica turba,s pepe rerunt. ' · Saepe quidem cqntestati surnUS, pcrMiçt etiam actis, nos. firmissime tenere omnia et singula obgmata quae filiis suis credenda proponit ecclesia Romano-cathplica ; ac vicissipi nos 'toto animo damnare omnia et ■singula dogmata quae ecclesia catbolica damnat * Saepe provocavimus adversarios omnes, ut, sine vagis clanuiribus, sine ambiguis phrasibus, vel unicum catholicae fidei articulum exhibeant,'qui a nobts ne­ gatus, vel in dubium·vocatus fuerit; neq’ue quisquam, fuit, qui in apertum prodiens, *ld solummodo tentaverit, nedum ut probaverit. Sufficere hoc abunde queat aequis rerum aestimatoribus, ut saltem de fidei nostrae integritate non dubitent. Sed non inutile for­ san fuerit, ut omne vel iniquum suffugium calumniae t praecludatur,specialius et distinctius mentem nostram qxplanare quoad illas sententias, de quibus iamdiu dissident et fervidissime disputant theologi catholici Nam quin omni cordis affectu amplectamur omngs et singulas sanctae oecumenicae synodi Tridentinae definitiones*, atque omnia et singula dogmata quae in professione fidei Pii papal IV continentur, no ullum quidem adversariorum nostrorum serio ambi­ gere existimamus, de eorufn saltem numero quibus aliqua adest modernarum dissentionum notitia. Cum tamen' nihil invidiosius iactare soleant iidem adversarii, etsi vagis et ambiguis plerumque vocibus, quam nos de auctoritate sedis apostolicae et summi pontificis non recte^sentire, hanc imprimis calum­ niam,quae cuilibet animo sincere catholico non potest non videri intolerabilis, amoliri aequum est. Qua do­ re non existimamus, vel apertius vel felicius nos posse fidei nostrae integritatem declarare, quam iisdem . plane verbis quibus in sua expositione doctrinae catholicae usus est invictus ille ecclesiae-catholicae propugnatore Bossuetus, Codomiensium ac dein Meldensium episcopus,cuius libellus illo vere aureus, non solum a pluribus s. R. e. cardinalibus, ab archiepiscopis,.episcopis, praecipuique nominis theologis sum­ mopere commendatus, sed et ab ipso sanctae memo­ EXPOSITIO IXXITRINAe riae pontifice-Innocentio XI, singulari brevi ■ ad. quoad controversias quae inter catholicos agitantur, auctorem dato 4 ianuarii 1679, summis laudibus orna­ oblata ss. d. n. Benedicto papae XIV, Romam tus ac probatus fuit ; quo in brevi his inter caetera verbis^auctorem dignatus est qptimus pontifex : missa mense octobri 1744. « Libellus de catholicae fidei expositione a fraterni­ Cum non desinant adversarii quidam integritati tate tua compositus, nobisque' Oblatus, ea doctrina fidei nostrae inferre calumnias, quae in aliis ex male­ eaque methodo ac prudentia .scriptus est, ut perspicua volentia, in aliis ex praeiudjcatis scholae suae opinio­ brevitate legentes doceat, et extorquere possit etiam nibus, in aliis denique ex facilitate credulitatis oriun­ ab invitis catholicae veritatis confessionem. Itaque tur ; non immerito metuimus, ne dum talia audent in non solum a nobis commendari, sed ab omnibus legi his etiam locis ubi accusationum falsitas facile depre- I 1 atque in pretio halieri meretur ». Quo testimonio tanti hendi potest, audacius eadem ista, aut Torte etiam pontificis abunde constat, nihil prorsus eo libello peiora dissemment in longinquioribus locis, ac prae­ contineri quod pontificiae auctoritati ullatenus dero­ sertim apud sanètae sedis administros, quos adversum get ; praesertim cum in eodem brevi pontifex specianos exasperare praecipua semper eis cura fuit. Si tim laudet auctoris devotionem atque observantiam autem veris catholicis durum est in suspicionem erga sanctam sedem. Securi itaque hic describemus pravae doctrinae vocari apud quemcumque catholi­ et adoptabimus totum eius libelli de hac materia arti­ cum, multo durius est, si id fiat apurj legitimos supe­ culum, nihil illius omittentes, ne vel malignantium riores ; at longe durissimum, si apud Romanajn eccle­ suspicionibus locus aliquis Relinquatur. Sic itaque siam, omnium ecclesiarum matrem ac magistram. catholicam’«de sanctissima Petri cathedra doctrinani Quod etsi nesciamus an et quousque factum sit, sae­ illic exponit illustrissimus Bossuetus, cui lubentissime pius enim clam quam palam venena sua diffundunt subscribimus ( 1 ) : * Cum Christus ecclesiam suam unam osse voluerit, et firmiter in unitate fundatam, primatum b. Petri (1) 1 Petr. Ill, 15. (а) Nrilc m luxpicione haeresem quvnquam i.xse jMlicntem. àd illam continendam coagmentandamque instituit. EpjM Quare, eumdem agnoscimqs primatum in principis est probis hominibus d* sua mente testimonium pier- j 1 hibeqtibus. , ... IV. Cum, ef divi Petri monitis, parato'semper esse debea'mus ad satisfactionem omni poscenti efos ratio-" nem de ea quae'in nobis est x/efi) ; çumqtie ex sanet» Hieronymo (2), aliisque sanctis patribus in * materia fidei henuni liceat, ac piulto minus saçerdo» . tibus, calumnias silenter pati ; quam sdepe tradidi­ mus, hanc nos duximus, et-quidem solemnius renovandanv. explanationem' doctrinae ndstrae, quoad controversias quae inter catholicos'agifantur Hoc pluries fecerunt.. praedecessores nvstfi, specialiter illustrissimus Cqddaeus, praecipue initio huius sae- culi, dum suo .clerique sui nomine declarationem 'et responsiones emiqerttissimis ecclesiae Romanae car­ dinalibus obtulit, in quibus nonnisi quasdam propo­ sitiones nobis ignotas, quas generarim tantum ac confuse suspeetas vocant, ipsimet adversarii, repre­ hendere potuerunt. Hoc et deinde fecerunt omnes archiepiscbpi L'ltraiectenses cum clero suo, variis 1 instrumentis in lucem editis. Hoc tafiSém egit capi­ tulum Cltraiectense, mense octobri 1744, dum s. d. n. Benedicto XIV expositionem doctrinae,etc., exhibuit, quae, ut ex non contemnendis testimoniis didicimus, benignissimo pontifici lecta ac recitata minime dis­ plicuit. Hanc ultimam ex omnibus expositionem hic inserendam selegimus, utpote in qua nihil reperire sit, nisi quod fortiores et fideliores exercitus Israel, celebriores scilicet ecclesiae catholicae episcopi et theologi, tanquam antiquum fidei et sanae doctrinae , depositum, nobis reliquerunt ; quodque sanctissimisecclesiae Romanae pontificibus Alexandro VII et VIII, InnocentioXI et XII, necnon Benedicto XIII et XIV variis temporibus oblatum, et ab ipsis iqpubitanter approbatum est. Huic autem expositioni adimeremus, non tam ut adversariorum calumnias repellamus, quam ut, glo­ riam nostram alteris non daturi, ligemus testimonium, signemus legem in discipulis Domini, et iungamur iis < omnibus, qui Domini sunt, quique aiunt, sicut olim propheta : in manu forti erudivit me Dominus (3), ne irem in via hominum illorum corruptorum mente, reproborum circa fidem ( 41,dicentium coniuratio, cum omnia quae loquuntur ipsi,coniuratio sit ( 5) : quorum­ que insipientia brevi manifesta erit omnibus (6). Haec autem sic habet. ' (O (4) (5) (б) Imi. VIH, h. u. 1 Tim. VI. 5 Π ; Tim. III. 8. U. Il Tim. HI, «. Imi VUI, (1) E.ifMftit' JcHtnttaf saihti.. art 21, <·χ latina interpretaItone Claudii Fleurv, ab ipt<)-H rvttigniia. 7’5 Concilium provinciale Ultraiectense II, 1763 Septembris 13. ' . 7«« apostolorum successoribus, quibus idcircp ea ®ibiec- potestatem non habuerant quae complecteretur omnia lio debetur, ea obedientia, quftm sancta concilia - ad -Jagendum ■*- — necessaria ; cum — ■ gratiam, efficacem ad sanctique patres christianoj ubique docuerant. agendum utique necessariam non habuerint, . > Ea - porfo de quibus in scholis queri omnes ·» Quare atm ditimus, nos sine gratia per se efficaci norunt, licet in medium afferre Cajviniani doctores non posse agere, id hoc uno sensu iptelligimus, eum non desinant ad conflandam illi potestati invidiam, cui deest gratia illa per se efficax, non habere omnia hic commdmorare nihil attihet, cum e fide catholica quae requiruntlir ad actu agendum. e non sint. Sufficit agnoscere caput et pastorem a Deo » II. Gratia interior duplex «at ; alia efficax quae 'constitutum, ut gregem omnem in viam eius dirigat :. semper producit illum effectum ad quem impellit. quod libenter ii facient omnes qui fraternae ecdésias- voluntatem ; alia inefl^cax, quae voluntatem excitat tiCaeque concordiae student, ad effectum quêm non producit» Equidem si fuissent unitatis studiosi novae huius . » Prior gratia ea est, quam simpliciter, proprie , et reformationis auctores ; nec episcopale regimen anti- absolute, efficacem thomistae Huic “ ... ’vocint. ' 21.1. resistii quassent ab ipso Christo institutum, et ab aposto­ quidem semper potest, ut iidem docent ; at nunquam lorum temporibus omnibus. eoélesiis notum ;· nec ita resistitur ut effectu illo privetur ad quem impellit cathedram b. Petri sprevissent, cuius auctoritas et voluntatem :qtiod aliis verbis sic exprimunt’ ut resisti fundamentum in evàngelio tam firmum habeat, et in posse dicanf in sensu, diviso, non autem in sensu traditione tam manifestam-,‘tamque continuam omni­ composite. ' bus saeculis ‘testificationem. Imo servassent potius » Secunda.autem ea est, quam tum excitantem, tum · diligenter et episcopatus auctoritatem qua unitas in ti sufficientem,idem significantibus \ 1 ■ bis,vocant. -Huic fingulis ecclesiis constat, et sedis Petri primatum qui vere resistit ac renititur voluntas; ea nique eo effectu catholicae omnis unitatis commune vinculum est. » privat ad quem excitat, et ad quem potestatem largiQuoad eas vero, quae post Pii IV tempora, inter tur, superius explicate thomistarum sensu, sufficiencatholicos ortae sunt, et hactenus fervent controver­ tem.Potest quidem illi voluntas consentire, ffeotamen, siae, nihil videpius posse in tantis dissentionem nebu­ si-absit gratia qfficax, unquam consentit,.non defectu lis clarius et tutius eligere, ad mentem nostgam decla­ -antecedentis potestatis, sed libera sui ipsius ;n oppo­ randam, quam illos ipsos doctrinae' et disciplinae situm determihatione. , articulos, qui quoad omnej, illas materias diversis » Sed quamv.is illa gratia per se spectata, effectu temporibus sanctae sedi apostolicae fuerunt oblati, et illo careat ad quetn tendit, ad quem voluntatem exci­ quorum ne unus quidem ab cadens sede cdhdcmnatus tat; et ad queni per antecedentem Dei voluntatem aut reiectus fuit. destinatur, adèoquq falsum sit hoff sensu, omnen^ . Quos dum sincere adoptamus, simul confidimus Christi gratiam semper habere eum effectum quem omnem de doctrina’nostra suspiciqnem sublatam Deus vult ; si tamen spectetur ut cunr absoluta' Dei fore : quo factp minus erit difficile reliqua ecclesias- ' voluntate, '------ coniuncta, * merito ‘ 'hoc sensu efficax »·...-· dici ticae paci obstantia elucidare, et compohere. . potest,quia semper id in corde hominis operatur quod . 'Exordientur a celeberrimis . quinque ,articulis ______ qirt, ' Deus absoluta.voluntate intendit. Certum est enim anno I663, a quibusdam theologis Gallicanis exhibiti apud thomistas, auxilium sufficiens respectu unius fuere illustrissime episcopo Convenarum, et ab illo actus, semper esse efficax respectu alterius, ad quem antistite missi ad pontifi&nn Alexandrum VII ; quys c efficiendum decretit» absoluto divinae voluntatis des­ hic, etsi saepissimb typis editos, inseremus. " —·—■ ·; — ..........a|Hid illos oint»i^ gratia· est efficax tinatur adeoque » I. Cum, ex r. Augustini sententia, quam tota alicuius effectus, eius nimirum 1ad quem proxime ordi­ s. Thomae schola deft-ndit, gratia efficax voluntatem natur, et quem Deus absoluta voluntate intendit, • indeclinabiliter et infallibiliter, citra tamen necessi­ iuxta illud Isaïae : I 'erbum quad egreditur de ure tatem divinae motionis flectens et determinans, ad vieo, non revertetur erfecte ac remisse volunt atqué conantur ; mani­ statuunt activae indifferentiae· genus, quam proxi­ festum est iustis illis, in .illo imperfectae ac remissae mam dicere nihil vetat,dummodo ab hoc verbo setito■ voluntatis statu, vitio licet suo mandatum violantibus, veas illum sensum, ut voluntas, perefficacrin gratiam efficacem illam et victricem, qua praesente nunquam mota, credatpr nuqc consentire, nunc dissentire, sive 1» quod idem est, nunc actualem consensura, nunc vero vincimur, gratiam non adesse. » Dehisergç iustis, quibbs illa magna At quia,.absente gratia efficaci, nunquam con­ » V. Gratuitae praedestinationis doctrina maxjmam tingit ut voluntas, sieqt'oportet, tentationi resistat, iure merito- apud omnes scholas .catholicas auctori­ constansque est apud thomistas dogtna, gratiam suf­ tatem obtinet. Huius autem doctrinae haec summa ficientem ab efficaci separatam non complecti omnia ■ est ab omnibtis eius defensoribus recepta : solis elecad pie agendum -necessaria ; ideo usitatissima scrip- tis, si spectetur non antecedens sed absoluta jet eflituris patribcsqjie locutione, et ihomistis ^omnibus cax Dei voluntas^ salutem aeternat» absoluto Dei 'probata, hoc sensu dici potest, iustos illos eiusmodi decreto destinatam esse, cum ea gratiarum ac benesufficienti gratia instriictos. tentationi cui succubue- - ficiotum serie quibus certissime liberantur quicumque runt resistere non potuisse : quia nimirum eiusmodi, liberantur ; quorum benefiddrupi utique praecipuum 7tT . J Conditum provinciale Uitraiectdnae II, 1763, •eptembris 13. jii 'eat peraevmmtiae donum, quod nemo proprium esae,' . demonstrata fer Cornelium'a Craneberg, a congre­ praedestinatorum inficiatur. Hinc sequitur,Christum, gatione sancti Officii prohibitus fuerit, 19 martii 169». ■ cuius absoluta voluntas {.«ternae sempÿr conformis Non eat itaque dubitandum qpin et hodie sanctae exstitit, hoc decretum, nec precibus nec morte sua, .sedi grata sit ea doctrina de gratia, de libertate, de simpliciter et absolute mutare voluisse. Itaque, solis praedestinationy, quae arpçulis illis continetur Quoad ’ illis absolute et efficaciter promereri voluit salutem alias autem controversias, quae' tamen vel omnes v el , aeternam et peraeverantiae.donum, quos sibi a patre .pene omnes aliquam cum -hisl affinitatem habent, datos, et de manu sua a nemine raptum îri in evan- adoptamus sequentes articylos anno 1677 ôblatos " gelio dicit. De his capitibus apud omnes gratuitae Innocentio ΧΓ a doCtoribus theologw'deputatis ab praedestinationis defensores convenit, quibus ea tan- acadenira Lovaniensi, Francisco· Van Vianen, Chris- . . tum Christi modis omnibus impensae généralités tiano. Lupo, ex ordine patrum Augustinianorum excluditur, qua collatac omnibus hominibus asserun­ scriptore eruditissimo, et Marti.no Steyartio : quorum tur gratiae is^ae sufficientes, ut praeterea efficacem articulorum ne unus quidem a sancta sede impro­ n c sicuti omnis illa per divinae gratiae theol. thorn. in aftologi art.-8, n. 134 Conténsonus auxilium, it»omnis haec per eiusdem gratiae lumen Theol. nuntis et cordis, lib. 8, disseri. 5, Ç t ; Seraphi- superari potest. . nus Picinardus, torn: 3, de affrob. doctrinae s. Tho­ ;. Opera igitur nostra naturali legi contraria, mae, lib.1 2, art. a ; laeobus a s. Dominico.in Com- quiu' ex tali igm^Ahtia procedunt, a {leecato plene fendiarla theol. mor. ex/dicat , lib, J, cap. 3 et ^1 ; excusatj nequeunt, ne favortrquidem illius verisimi­ z Nqrbertus d Elbecque in Thesjbus dclocis theologicis litudinis aut probabilitatis. defensis montibus Hannoniae, 15 iulii 1699, edit. 2. 5. Ad .summum posset sui.inde mortali» macula Quibus addi possent non pauca iilia thomistarum' dilui in venialem. nomma ; quinimo universa schola thomistica in tes- 1 6. Qucxl ipsum tamen Imum non habet in his ·>- limonium 'advocari posset, uti {ratebit omnibus doc­ pecbatis(quae primis naturalis et aeternae legi» prin­ trinae illpts scholae peritis, qui eam cum dictis arti­ cipiis aut manifestioribus eiuspracceptis adversantur. culis serio conferre voluerint. Unde et cum Romae a 7. Ut de peccatis carnalibus dilucide docet s Au­ quibusdam thomisticae doctrinae «adversariis contra gustinus Exfiosit. inchoata in e/nst. ad Eam., ea, ne articulos illos aliquid teutaretur, sub Innocentio XII, in ipsis quidem pueris et adolescentibus, a mortali eorum defensionem suscepere praecipui quique Domi- malitia expurgari per ignorantiam. ·. nicanae familiae praepositi, atque inprinlis celeber­ 8. Si autem actum legi aetemae ct naturali con- , trarium nunquam plene excuset istius legis ignoran- X rimus theologus Antonius Massoulie. Eosdem articulos adoptarunt, et pluries suis opus- tia, multo minus simplex inadvertentia, seu non " culis aut thesibus integros inseruerunt praecipui reflexio ad malitiam. quique doctore» Ixrvanienses, in quibus sirfgulatim De virtutibus theologicis. considerari meretur Martinus Steyartius, lanseniarii • voluminis acerrimus. impugnator, qui et articulos t. Fundamentale ac primarium legis aetemae .adoptat in ijrsis’ suis contra lansenium scriptis, ut in mandatum est : diliges dominurp Deum tuum ex responsione brevi âd redargutionem, quae inter eius foto corde tuo, et proximum sicut teipsmn. opuscula cxtat; 2. Vocem caritas tametsi aliqui scholastici acci­ Sed et insiqrcr, quod h(c praecipuum est, dicti piant pro sola illa dilectione, quae est nostra cum eo » articuli ter fuere oblati sanctae sedi, et illius iussu per peccatorum remissionem amicitia, s. Augustinus examinati. Primum, uti supra diximus; sub Alexaix 1 et alii patres earn sumere solent pro quavis supremi dro VII, anno 1663, ad saniorem doctrinam inducti ; bonTcasta propter se dilectione : Quasi tero, inquit iterum anno 1689, adiuncto libello. Supplice ad Augustinus, aliud sil bona voluntas quam cantas. * Alexandrum VIII, qui libellus’a verbo initiali Coram 3. Hittc idem s. doctor distinguit caritatem natam, dictus est, ac denique sub Innocentio XII, anno 169», nutritam, adultam, «ibifstam, perfectam ; et hanc memoriali in eum finem oblato a doctore Hennebel, duplicem, aliam praesentis, aliam futurae vitae: quae deputato academiae Lovaniensis. Non solum vero distinctio frequenter placet etiam sancto Thomae. post quodlibet examen illaesi abierunt articuli; utpote 4. Itaque caritas et cupiditas generarim sumpta qui nullos unquaiq habuere accusatores praeter gra­ non sunt aliud quam bona et mala voluntas : sunt tiae per se efficacis hostes, sed et satis explicite ab bona et mala radix, quarum haec solos malos, illa Alexandro VII approbati videntur,dum, illorum occa- proferre possit sOlos bonps fructus. 'sione, brevi dato ad Gallicano?,episcopos 29 iulii 1663, 5. Omne opus, ut plene bonum sit, et ne veniaiigaudium suum testatus est pontifex, quod theologi ter quidem in eo delinquatur, debet ex tali 'caritate quos longe aliter sentire suggestum erat suae sancti­ procedere,-ac per ipsanr referri in dominum Deuin :, tati, iam ad sanam doctrinam inducti 'essent : qua» nec enim, teste Augustino, fructus est bonus, qui de omnino declarare videtur pontifex, sanam esse arti­ radice caritatis non surgit. culorum doctrinam. Unde minim non est, quod libel­ 6: Attamen ista relatio per caritatem perfectam lus pseudonymus advgrsus articulos illos ex professo fieri pon debet : sufficit eam fieri per caritatem im• scriptuSj sub hoc titulo : Fraus quinque articulorum... perfdctam. · • m· 739 Concilium provinciale Ultr^fectente II, 1763 septembris ij. , 730 candi dd caetero, excludens voluntatem poccandiAttamea-non debet includere perfectam caritatem, quae hominem Deo reconciliet, priusquam hoc sacra­ mentum actu suscipiatur. S- Nihilominus e**e debet, licet imperfecta, tamen vera Dei caritas, qua poeniten* dominum Deum tanquam omnis justitiae fdntem diligat, 13eoque pect cata sua detestetur et oderit : eam aliqui appellan. caritatem affectus super omnia. 6. Poenitens confessario circa priorem, invetera­ tam praesertim, peccandi consuetudinem, ex condu­ centibus ad eius medelam rationibus interroganti, debet obedire. * 7. Etihm exprimendae sunt circumstantiae intra eamdetn speciem notabiliter aggravantes. 8. Absolutionis denegatio apt dilatio quandoque est necessaria, quandoque utilis, quandoque perni­ ciosa. Quare,confessario non solum scientia est neces­ saria, sed etiam prudentia. A domino Deo gratiâm postulare debet discernendorum spirituum. \ • 9. Dictad ilatio aut negatio, dum est dumtaxat utilis, non potest exerceri in poenitentem invitum. 10. Causae quae ipsam faciant necessariam, sunt praesertim tres. Prima, est ignorantia necesssfriorum articulorum fidei ; 2· defectus dispositionis; puta con­ tritionis ; et 3· proxima peccandi occasio, quae vel ex natura rei vel ex qualitate personae fist talis ». 11. Aliquot duarum postremarum exempla adducit in sua Romana synodo Gregorius VII". « Falsas poe­ nitentias dici nuis, qirtie tion secundum auctoritatem ss. patrum pro qualitate criminum imponuntur. Ideo­ que quicqmque miles et negotiator vel alicui officio deditus, quod sine peccato exerceri non posset, si culpis gravioribus irretitus ad poqpitentiam venerit, ve) qui jxxia alterius iniuste detinet, ve| qui odium in corde gerit, recognoscat se veram poenitentiam non posse jieragere, per quam rffi aeternam vitam valeat pervenire, nisi arma deponat, ulteriusque non ferat, nisi consilio religiosorum episcoporum pro defen­ denda idstitia, vel negotium derelinquat, vel officium deferat, et odium ex corde dimittat, bonaque quae De iuramtnto, mendacio, homicidio, luxuria, etc. iniuste abstulit, restituat. Ne tamen desperet, interim 1. Sic verbis, utendum est, ut id quod dicitur,- quidquid boni facere poterit, hortamur ut faciat, ut consideratis simul circumstantiis quas obvie possit omnipotens Deus cor illius illustret ad poenitentiam. Confessarius obligatur, pro qualitate criminum audiens intelligere, Sit conforme menti loqufentis. 2. Si aliter fiat cum iuramento, periurium est ; si et poenitentiuin facultate, salutares et cofivenientes citra iuramentum, mendacium : quorum neutrum ulla iniungere satisfactiones. Qui indirlgqjitius agit, et levissima quaedam opera iniungit pro gravissimis utilitate, aut necessitate excusari potest. 3. Non dedit Dominus vitae et necis hoqiini pri­ delictis, communicat peccatis alienis. 13. Istiusmodi salutares poenitentias peccator ac­ vato potestatem, ut res suas temporales, aut honorem, ceptare et adimplere tenetur. . imo pudicitiam, ctfm invasoris caede tueatur. 14. Graviorum delictorum poenitentiam ante ab­ 4. Aliqui affirmant, iniustum vitae aggressorem posse occidi, aliqui negant : hi s. Augustinum, illi solutionem explere, est ex variis causis sanctissimum. IstiuS4tamen moris necessitatem iampridem abstulit s. Thomam Sibi favere arbitrantur. 5. Circa luxuriam specialiter docent, post s. Au­ materna ecclesiae clementia, nec videtur reducenda, gustinum,s. Thomam, et alios patres ac doctores, nisi sic ecclesiae Romanae videretur. » actum coniugii, ut omni defectu veniali careat, exer­ Si quid vero adhuc superest controversiarum, quod ceri debere, vel generandae prolis gratia, quae deinde in praedictis articulis non occurrat, id exprimitur in Christo regeneretur, vel ut debito conjugalis justitiae celeberrimis duodecim asticulis qui ab eminentissimo satisfiat. cardinali Noallio ad apostolicam sedem missi, et * De contritione, confessione, etc. Romae diligenter 'examinati fuerunt : quique non 1. Frequens confessio et communio, dum recte modo nulla sanctae sedis censura affecti sunt,\sed insuper Benedicto papae XIII adeo pljMieruqt/ ut fiunt, plurimum laudandae sunt et fructuosae. 2. Venialium etiam peccatorum; licet citra culpam pontificem optimum ad eorum positivam et publicam taceri et multis aliis remediis expiari possint, frequens approbationem propensissimum fuisse omnis tunc confessio, recte ac utiliter fit et citra omnem prae­ Europa didicerit. Proinde confidimus ss. d. n. Bene­ dicto XIV' non ingratum fore, si et illos articulos hic sumptionem. 3. Servilis gehennarum metus- nequaquam m sub­ inseramus et adoptemus. Continent illi quidem nonstantia sua malus est, sed bonus et utilis ; attamen nûlla quae etiam in praeinsertis articulis expressa ipsi soli insistens attritio, etiam cum sacramento, non sunt ; sed malumus bis eadem dicere, quam, aliquid sufficit ad iustificationem ; quia ad accipiendam hanc resecando, malevolis occasionem suspicionum prae­ gfatiam oportet credere, sperare, ac Deum propter bere. 7. Sed neque neceasaria «tt relatio ex cantate actuali, sive ex cantate super quanr fiat actuali* feflectio. 8. H^c namque continua in operibus nostri* reflectio est multi* huius vitae distractionibus impos­ sibilis. . _ 9. Sufficit ergo quod opera nostra 0êt caritatem virtualem in Deum referantur." 10. Continua virtualis dilectio versari debet ηοη solum circa Deum, sed etiam circa proximum. Absit i\t Christiana iustitia contenta iit hunc solummodo non odisse, aut illi sola externa impendere officia. 11. Par nobis obligatio est fidei et» spei ; etiam per hos obhgamuf divinae maiestati continuo, saltem virtualiter, adhaerere. 12. Fides debet esse assensus firmissimus. S. Cle­ mens Alexandrinus recte docet firmiorem esse omni demonstratione. Quare, quicumque censet esse posse probabilem dumtaxat aestimationem, iam pridem damnatus est in Petro Abailardo. 13. Debet esse non naturalis aut late dicta, sed omnino supematuralis et innixa auctoritati Dei loquentis, per quam credantur quae divinitus revelata et promissa sunt. 14. Ad iustitiam et salutem necessaria fides debet expresse tendere in unam divinae maiestatis essen­ tiam, ac in tres personas, item in Deum remune®orem, etiam in Christum mediatorem. NbviSse débet eius incarnationem, passionem, Mortem, resurrectio­ nem, etc. ». 15. Horum omnium expressa fides est trecessa rium iustilicationis medium. Quicumque vel unum eorum ignorant, licet baptizari sint, sunt ex illorum numéro de quibus ad s. Petrum Alexandrinum cla­ mavit olim angelus : Ct quid huc iactatis vacua marsupia f 16 Hinc episcopi, presbyteri, curati, aliique ani­ marum directores, rigidissime obligantur «fidelem populum de iis omnibus plene instruere : quod prae- < ceptum merito innovavit synodus Tridentina. se diligere. 4. Vera attritio debet esie dolor animi ac detes­ tatio de peccato commisso, cum proposito non pec- DIODKCIM ARTICULI. » i. Post Adae peccatum, nemo deinceps veram iustitiam aut salutem aeternam adipisci potuit,absque 7J1 «< Concilium provinciale Ultraiectense II, 1763 Septembris 13. mediatori» et redemptoris fide, modo magis modo minus explicita «eu distincta, pro varietate tempo­ rum et personarum.' >. Lex Moysis vi prftpria necessariam ad implenda da Dei praecepta gratiam non conferebat. 3. Absolutae Dei voluntati nemo resistit. 4. Ut in statu naturae lapsae liberum hominis arbitrium peccare aut mereri censeatur, non requiri­ tur aequalis ad bonum et malum facilitas, aut aequa­ lis utrinque propensio, nec aequales in voluntate t ires requiruntur. 5. Caecis et obduratis omnem gratiam interiorem aliquando subtrahi iri poenam praecedentium pecca­ torum, multi et celebres theologi, sine erroris peri­ culo, propugnant. Qui autem omni gratia destituti gravia peccata contraherent, coram "Deo reos .non esse nemo dicere audeat. 6. Praecipuum religionis caput est divinum man­ datum de dilectione, Dei, a caeteris praeceptis dis­ tinctum. ' 7. Omnium nostrarum actionum ad Deum direc­ tio, res est praecepti, non consilii tantum : nec sufficit si tendunt solum interpretative ad Deum. 8. QufeDeum ignorans, vel de Deo actu non cogi­ tans, vel ekprésse ad malitiam peccati non advertens graviter peccat, Deum offendit. 9. Tutam salutis viam minime sectantur, qui in sacramento poenitentiae non requirunt eam Dei dilectionem, quam ad iustificationem in baptismo ab adultis exigunt concilium ArausicanUm secundum et concilium Tridentinum'. 10. Evangelids praeceptis et ecclesiae regulis consentanea est praxis, qua differtur- absolutionis beneficium poenitentibus gravissimorum aut publi­ corum scelerum reis ; vel iis qui in peccati lethalis consuetudine, aut occasione proxima versantur, vel iis qui inimicitia; deponere, ablata proximo suo bona vel famam rmnOremve restituere, scandala reparare renuunt, aut sua culpa procrastinant ; vel qui sincerae conversionis animi dubia exhibent signa ; vel iis qui mysteria fidei aut Christianae vitae praecepta addis­ cere negligunt ; vel generatim omnibus quos non sicut oportet praeparatos prudens confessarius judi­ caverit. 11. Scripturae sacrae lectio per se quidem utilis est,, sed omnibus et singulis hominibus necessaria non est ad salutem. Nec unicuique licet scripturas pro suo arbitrio aut ex privato spiritu interpretari, aut eas legere absque debita pastoribus reverentia et obedientia, aut sine sincera animi submissione erga ecclesiam, cuius est de Vero sensu et interpretatione scripturarum iudicare. 12. Si qua excommunicatio manifeste prohibeat verae virtutis actum, Aut a vero praecepto, avertat, iniusta simul ac invalida censenda est, iuxta ecclesiae decreta. » Cum ergO omnes illi articuli, quos huic memoriali inseruimus et adoptavimus, a sancta sede diligenter, i examinati fuerint, ac ne unus quidem illorum fuerit ab eadem sede condemnatus vel reprobatus ; cumque contineant quaestiones omnes de quibus praecipue controversia fervet inter catholicos ; confidimus apud aequos judices, ac praesertim apud sedem apostoli­ cam, per hanc apertissimam mentis nostrae declara­ tionem dissipandas fore omnes suspicionum nebulas, si quae tamen illic offusae fuerint integritati fidei et doctrinae nostrae. Praesertim cum libere audeamus provocare quoslibet adversarios, ut ostendant nos quidquam docuisse aut docere quod vel uni dictoriun articulorum sit contrarium. Quod si forte, non ob­ stante tam aperta declaratione, in aliquo doctrinae articulo apud sanctam sedem clanculum accuseipur aut suspecti reddamur, suppliciter rogamus ut sancti­ tas sua id nobis iubeat significari atque explicari. Omnino speramus nos illud tam dilucide exposituros, ut nulla prorsus ambiguitas superesse possit. 7P Sicuti autem sollicite cavemus, non modo ne ulli adhaereamus opinioni quae contraria sit alicui definitidni ecclesiae catholicae aut fidei professioni, sed etiam ut ex illis sententiis, quae inter catholicos controvertuntur, ea» sequamur quae perpetuae tradition ecclesiae videntur conformiores ; ita non minus stu­ demus servandae unitati spiritus in vinculo paci». Hinc, etsi in articulis quos adoptamus, non pauci sint qui a multis theologis impugnantur, non pauci quos existimamus . ad integritatem doctrinae catholicae haud levis momenti 'esse, et ad salutem animarum plurimum conferre, absit tamen ut eos qui contrarias opiniones tuentur, vel ab ecclesiae communione alie­ nos censeamus, quamdiu ecclesia controversiasJllas suprema auctoritate sua nop determinavit ; abut et multo magis ut condemnemus eos, qui de illorum articulorum quibusdam quoad verba potius dissen­ tiunt quam quoad sensum. Atque, ut paucis omnia complectamur, omnem doctrinam quam ecclesia Ro1 mano-catholica tenet, tenemus ; omnem quam illa damnat, damnamus ; omnem quam tolerat, toleramus. t ACTA ET DECRETA synodi provinciae metropolitanae Ultraicctensis. PARS SECUNOA. De variis erroribus circa fidem et mores a synodo damnatis. Requisitio generalis d. procuratoris sanctae synodi, ac primum circa errores libelli inscripti : Precis d'un acte de dénon­ ciation solemnelle, etc. Reverendissimi patres ac vigilantissimi pastores. Admonet nos sanctus Petrus, quemadmodum jiurunt pseudo-prophetae in f-opulo /srafl, ita futuros in nobis doctores mendaces qui introducent sectas per­ ditionis (1 ). Hanc formidandam vidit quaelibet aetas impletam praedictionem. Ecclesia ab apostolis ad nos usque semper habuit fidei, morum ac disciplinae impugnandos hostes; et haeçjiraelia omni aevo reno­ vata, in quibus, iuxta Christi promissa, semper victrix fuit, ac semper erit, ad finem usque temporum per­ durabunt. Si haec scandala permittit Deus, non dese­ rit suos ; imo ex ipsis tentationibus magis elucet eorum fides. Ubi nefandi illi errorum fabricatores insidias suas in ruinam animarum struunt, Deus ipsis semper opponit pastores et doctores, quos dedit ad consummationem sanctorum, in aedificationem cor­ poris Chrifti, ut fideles non circumferantur omni vento doctrinae, in nequitia hominum, in astutia ad circumventionem erroris ( 1). In hoc igitur versatur pastorum officium, ut permanentes.in sanis sermoni­ bus domini nostri lesu Christi nihil doceant nisi > quae didicerunt et credita sunt sibi (3), et oves suas deterreant a falsis prophetis qui veniunt in vestimen­ tis ovium, intrinsecus autem sunt lupi rapaces ( 4 ), id est, qui veritatis vultum mentiti, nonnihil molibntur, ut incautos a Christo, qui est aeterna veritas, abducant, eosque spiritibus erroris ac mendacii tra­ dant. Itaque, ut omnes impleatis pastoralis officii partes, nihil praetermittendum est vobis, ut, in eccle­ siis quibus praeestis, catholica fides, quam profitentur, integra servetur, et vel minima xixaniorum vestigia, quae inimicus homo disseminare studet, tollantur Inter haec gravissima quae lugemus mala, hinc sacri conventus animadversionem [irovocant cuius­ dam alienigenae apud nos degentis errores, quibus (1) II Petr. I, 1. (2) Eph. IV, ii, 12 n 14. (j)lTim. VI, (4) 1 Tim IV, 14 ; Math. Vll, 15. 733 Concilium provinciale Ultraiectenae Π, 1763 septembri* 13. ecclesiae Batavae integritatem 'maculare tentavit : a tibus, contumeliosis aut malignis dictis, betis adulillinc Harduini ac Berruyerii, e leniitanim societate, teratis, mendacibus scripturarum, conciliorum, patrum ~ ................. falsae scripturarum interpretative*, haereae* ac interpretationibus,denique et erroribus haeresibusque blasphemtae ; necnon et Pichonii.Wx eadem familia scatet. Si quae vitia coarguit, quam longe abest ab oriundi, circa dispositione* ad sacramenta poeniten­ illa modestia exhibenda, quam pastoribus commen­ tiae et eucharistiae requisitas, molliores ac perni­ dat apostolus! Asperioribus verbis et effraena proter­ ciosae. regulae ; aliorumque casuistarum laxa nefan- vitate in ea semper desaevit, ita ut ad acerbandos daque principia, ad nihil aliud, tum in ecclesia tum animos accommodatior, quam ad eosdem in viam in iepublica?"nfei->ad morum tranquillitatisque pu­ veritatis revocandos videatur. Denique auctor adeo blicae subversionejx spectantia. errore captus est, ut portentosa sua somnia inaudita Ut autem in t/nta rerum copia ordinate proceda­ audacia proferat. Quidquid fatur, eridentissimum, mus, denuntiationem nostram exordiri iuvat bre­ demonstratum, sole clarius esse clamitat : ubi prin­ vissima errorum expositione illius alienigenae, qui cipium aliquod falsum in medium proiecit, ad illud dum se profitetur esse ex nobis, de multis tamen, tanquam ad fontem luminis indesinenter mittit. • coutra quae sentimus, temere effutire ausus est in Verum raptim persequamur denuntiatoris huius libro cui titulus est : « Precis d'un acte de dénoncia­ opinationum seriem. tion. solemnelle faite à l'église : 1° d'uno multitude de Bullae et brevia summorum pontificum quae initio „ bulles, de brefs, etc. des évêques de Rome, lesquels sui operis ad ecclesiam defert, versantur circa ea renversent la religion et les loix divines et humaines ; quae ecclesiam a 150 annis exagitant. des évêques de Rome eux-mêmes et de leur cour, B Olim homo iste, nulli par, velut caeteri catholici comme auteurs des maux et des scandales mii déso­ censurae aequissimae quinque propositionum Innolent tout dans le troupeau du Seigneur, dans le centii X, Alexandri VII, etc. constitutionibus pros­ temple et dans le sanctuaire » ; id est : < Compendium criptarum, assentiebatur ; hodierna die, propositiones actus quo solemniter ad ecclesiae universalis tribunal illas in se spectatas nihil nisi sensum catholicum ex-, deferuntur : 1» magna multitudo bullarum, brevium, hibere vociferatur ; quin etiam hos Romanos prae­ etc. ejéscoporuin Romae,quae religionem et iura tum sules, illorumque successores impudenter insimulat, divina tum humana convellunt ; ipsimet episcopi quod doctrinam de gratia efficaci ac praedestinatione Romae necnon Romana curia, tanquam malorum gratuita, a sancto Augustino propugnatam, suis cons et scandalorum auctores quae omnia devastant, sive stitutionibus formaliter damnaverint (1). Frustra in grege Domini, sive in templo et sanctuario » (1). summi pontifices, praestantissimas illas veritates, quaPestilentis huius'operis auctor in praeloquio sic ad­ semper tenuit apostolica sedes, multimodis testimo­ monet (t ) : < )’ai fait un acte en forme, par lequel je niis, sive privatim, sive publice in scriptis, quorum dénonce solemnellement à l’église le» papes, leur sinceritas neminem latet, confirmarunt ; iste sibi cour, leui s. suppôts et leurs attentats : mais comme animo alte infixit Romanos pontifices huic doctrinae je ne publierai peut-être pas sitôt ledit acte, et que infensos esse ; eius calumniae caeca mente excipien­ d'ailleurs les maux croissent chaque jour avec rapi­ dae sunt, aut ab illo tela venenis infecta effugere dité, à la faveur du silence et de l’inaction dans les­ nequeas. quels tout le monde reste enseveli comme dans un Auctor, ultra progressus, ad ecclesiam universalem sommeil léthargique,., je déclare que le précis très-1 : defert ipsosmet summos pontifices, eorumque curiam, court que je vais faire de mon acte, doit passer lui- fautores et facinora (a) : quod proprie operis corpus mème pour une dénonciation jùste, véritable et solem­ totum constituit. Hic probris et contumeliis nullum nelle, que je fais à l'église universelle, de tous les modum adhibuit. Modo saevit contra titulos papae, maux que j'y exprime, et de tous ceux que je ne fais summi pontificis, vicarii 1. C., capitis ecclesiae, pas­ qu'indiquer, et de tous les auteurs de tou* ces maux toris cui tota ecclesiae cura commissa est (3). Non et de tous leurs fauteurs ». Id est : < Actum formulis concedit hos titulos Romanis praesulibus, nisi sensu omnibus instructum excudi, quo ad ecclesiam solem­ latissimo, qualis caeteris episcopis convenire potest. niter defero Romanos pontifices, eorumque curiam, Vqcat autem eos despotas ac tyrannos (4), quae fautores ac facinora. Quia vero non cito hqnc denun­ nomina ipsi videntur aptiora,ac magis consona domi­ tiationis actum forte in lucem proferam, et omnibus nationi, quam, iuxta illum, iamdudum usurparunt quasi in lethargia tacentibus, magi* ac magi* pro- Romani pontifices. Modo magna vehementia caere­ labitur malorum lues ; admoneo istud brevissimum monias in electione et inauguratione summorum pon­ actus mei compendium, ipsummet habendum esse ut tificum 'usitatas insectatur (5). Ritus per se irrepre­ denuntiationem ad ecclesiam, iustam,veram et solem- hensibiles, si recte intelligantur, ab homine isto in nem scandalorum omnium quae ibi expressa aut tan­ nefaria scelera convertuntur (6). Modo in cardinalium ' tum indicata continentur. » collegium, tanquam sacrae hierarchiae destructivum, Si spectes totius operis formam, videas solum invehitur, non attendens a prima origine cardinales quamdam rerum farraginem, nihil bene digestum, fuisse episcopos papae assistentes, presbyterosque ac nihil uno tenore subsequens, sed huc illuc vagantem 1 diacono* Romae titulares, et usque ad id temporis hos orationem. Ut autem ii* tenebris lucem aliquam in­ titulos ab ei* praeferri (7).,Modo ingenti saevitia ruit ferat auctor, ad calcem fere cuiusque paginae dilud- in indulgentia* iubilaei et caeteras eiusmodi Romae dationes adnectere, notas noti* aggerere, pluribus in concessas, et in plurimas quae ibi contorquentur ex­ locis monita dare, saepe addere nova, digredi atque communicatione* (8). Qui aequo animo esset theolo­ emendare necessarium duxit ; unde compendium de­ gus, saltem non praetermisisset, summos ipsos ponti­ nuntiationis, quod huius operi* summa est, partem fice* conquestos esse quod pluries his dé rebus abusus totius vigesimam vix attingit. in curiam Romanam irrepserent ; complures pontifice* Verum si libellus iste hac sola parte vitiosus esset, serio operam dedisse, ut hos abusus emendarent, "iiblicio publico eum permitteremus. Deploraremus eosque, ubi de hi* agebatur quaestionibus, sanae ac tantum hominis vanitatem qui, a nemine missus, luculentae concilii Tridentini doctrinae standum esse, 'seipsum dat tanquam fratrum suorum lumen ac doc­ torem, dum sola eius scribendi ratio legentibus per­ (t)P. 177. petuam incertitudinem parit et obscuritatem. Non (OP. 0. (J)P. et «cq. parva haec vitia, sed sunt multo maiora ; totus enim (♦) p. |> libellus impotentis animi furiis ardet, totus sophisma(5) P »5 et seq. (■) Put ■■ (>)P. 6.7. (6) P n(7) P 45(*) P. |M. Coadlnm proviad·!· UttratactsM· II, 1763 ssptsatbri· 13. 7J5 7J« ''—λ fidem pertinsut et lita quae dupsUatioaibus schola- < visibile, illiaqu· attributam ftrisee ia altas episcopos rum reUnqwstar ; later haec quae formam tantam ···■*—4».»— u -x— —·*— ----- — spectant, at illa quae ad verbum observanda sunt, pom mm catholicum, nia hase tara prima· sedis discrimen posuiseet, et scrupulos suos ac querimonia· agnoscat, ,ac protad· cum en Mnsniot. Praetaraa obiedaset ea modestia quae pacis et unitatis amicum eadem principia so spectant, ut Munmi pontifia· pri-, decet, non ea feritate quae immanem accusatorem matu· etiam jure ecciesiastico non admittatur ;«am ' did non potèst ecclesiam universalem Romani· prae­ sapit. Verym intra hos criminationis fines non se continet sulibus primatum tribuisse, a huit» ecdesiae portio denuntiator. Totam schismatis Graecorum culpam in notabili· illum primatum temper ei« denegasset, summo· pontifices coniidt (1). Quem si audias, eccle­ etiam nunc denegaret. sia Graeca semper amote paci* flagravit ; et ipsi suat Et revera hanc talsfim doctrinam, consequ praesules Romani a quibus non tantum inter utram- sua de schismate prindpia, pleno ore tradit untia. que ecqlesiam, Graecam scilicet et Latinam, exorta tor. Ut invidiam condiqt in sedem apostolicam, cuius est discordia, sed etiam-interpositi obices quibus per'Jkmolitur ­ excidium, primuhi exaggerat vitia quae se in ^"Whiria Romana deprehendisse existimat : summos ponfecta, quae deberet inter eas esse, communio •ubmo-'* vetur (s). Qui vel levem historiae notionem habeat, tifices ut tyrannos, usurpatores, ecclesiaeque hostes haud difficile intelliget quam falsa et insana ait tam exhibet, eoque reddit is calumniarum fragor, ut,-ad insolens criminatio. Quo hbripit denuntiatorem hic servandam fictitiam Graecorum catholidtatenr, prierror ! nimia affectione in*Graecos propensus, nulla-b matum Romani pontifias neget, tum divino tum tenus ad certissima catholicae doctrinae prindpia ecclesiastico iure. Quae re» illi tim cordi est ut per1 ... ut ... Graecos, z..... ■ attendit : eoque devenit, licet schisma ­ pqfuo dictitet, nullo scripturarum textu probari posse, ticos, vere cum ecclesia catholiça in unum corpus s. Petrum habuisse primatpm ac superioritatem supra coire affirmet. Ut autem tam inaudita commenta sta­ caeterps apostolos ( 1 ) ; Romanum episcopum, quem­ tueret, necesse habuit nova de schismate excogitare admodum alii praesules, episcopum esse particula­ prindpia. Distinguit itaque duplicis generis schis­ rem, nullamque habere jurisdictionem, nullam spemata· Prius est, cum quis a centro ecclesiap catholicae rioritatem iure sive divino sive ecclesiastico ( 2) supra discedit : illud autem centrum nôn est, iuxta illum, caeteros episcopos (3); uno verbo Romanum episco­ sedes apostolica, sed bierarchia, fides, professio fidei, pum nihil potestatis habere, nihil iurisdictionis' nihil tribunal eiusdem ecclesiae, et omnibus eius sacramen­ honoris, quod non habeat simul et in eoderri gradu tis participatio (3). Eiusmodi schisma, solum est quo quivis episcppus (4). ab ecclesia universali divellimur. Aliud schismatis, Attamen quisquis sacrae traditionis monumenta genus, illud pst quod spectatur veluti factum cum perlegit, infidari non potest, condlia et s* patres quadam ecclesiae portione, ecclesiam non deserendo, primatum Romani pontifias tanquam Petri succes­ id est, neque illius fidem, neque professionem fidei, soris, et quidem iw# divino, suo testimonio confir­ neque hierarchiam, neque tribunal, neque sacramen­ masse, hancque doctrinam ab apostolis in ecclesia tis omnibus partidpationém abiidendo (4). Atqui, semper et ubique receptam et praedicatam fuisse. Hic pergit denuntiator, Graeci cum habeant eamdem consensus omnium saeculorum aequitatis ac veritatis fidem, eamdem hierarchiam, idem tribunal, eadpm c amicum movisset ; sed denuntiator, qui nulla alia re sacramenta quae habet centro ... ecclesia Latina, ·-■ ' eccle­ quam sui ingenii deliramento ducitur, nedum regulae siae universalis uniuntur ; ad hanc igitur ecclesiam sese accommodet, eam e contrario ad sua principia pertinent ; eorum schisma, utpote cum portione tan­ inflectere non veretur : patres ad arbitrium suum ex­ tum ecclesiae factum (5), non impedit quin catho­ planat, aliosque opponere aliis conatur ; sed cum licae ecclesiae membra sint. Hinc concludit, cum videat hinc facile expugnari posse, pullum modum concilium non sit generale ubi abest ingens ecclesiae servat, docetque consensum unanimem aut fere unani­ portio, nulla alia concilia oecumenica esse, quam ea mem ss. patrum circa aliquod doctrinae caput, certam quibus adfuere Graeci cum Latinis. Fatetur quidem non esse regulam. Ut autem latior campus adhuc sibi denuntiator, schisma Graecorum, licet eo· ab eccleiia pateat, idem asserit de quavis doctrina generarim universali non segreget, scandalum tamen esse ; sed recepta, et sjne ulla reclamatione, -in ecclesia dis­ id scandalum, ti fidem ei adhibeas, non a Grand· qui persa (5), quamvis haec doctrina tanquam ad revela­ a vero schismate quam maxime alieni sunt (6) profi- tionem spectans praedicetur. Denique ut magis ac cisdtwr, verum a Romanis pootifidbu·, qui illud pro­ magis illud erroris aedificium consolidet, statuit huic moverunt, quique recondliatiooi obstant (7), e| de doctrinae tantum ut articulo fidei adhaerere nos malis quae ex <0 nasd possunt, Deo reddituri sunt teneri, quae ut talis ab ecclesia definita est : eccle­ rationem (8). siam vero nihil definire nisi in conditis oecumenid·. Si centrum unitatis catholicae nihil aliud eat quam His prindpiis velut armatus, demmtiator nihil professio unius fidei, et iisdem sacramentis partid- refonpidat, neque obiocta, neque ss. pitrum textus, patio, ut ostendere praetendit denuntiator, quivis a D neque testimonia, sive antiqua sive nova quibus asse­ sede apostolica et ab omnibus ecclesiis quae summum ritur summi pontificis primatus iure divino. Nam pontificem ut caput visibile totius ecclesiae agnos­ septem prima concilia generalia tantum admittit qui­ cunt, separari potest, et tamen in ecclesia catholica bus adfuere Graeci. Vult aliunde, ut modo diceba­ permanere. Imo nullum unquam esset schisma pro­ mus, nos ea dumtaxat credere teneri dogmata quae prie dictum inter ecclesias quae nullam haberent ab ecclesia definita sunt, ecclesiamque nulla dogmata inter se communicationem, modo eamdem doctrinam definire, nisi in eiusmodi condliis : cum autem sep­ tenerent. tem prima concilia generalia nihil de primatu summi Eo tendunt haec fhlsa principia, ut primatus iure pontificis iure divino definierint, quia haec quaestio divino Petri successori denegetur. Si quis enim pro­ in disputationem nondum venerat, sequitur, et ipse fiteretur s. Petrum, eiusque successores a Christo (i) P 75, to. (j) P 1» (4) P. 1JO. (j) P. uj. (a) Phinbu* in loci* deauatMtor docet hire eccletiMiico pn> matvm boaon* habere wmmo· poetibcr* ; tic taepe >n mm> compeadio contra aeipaum pugnat prout furore mafia aut mmu» , in aedem apostolicam actu» e»t ; aed primatum honoria et turiadiçtion» iure divino in toto opere cooatanter negat. (6) p. 44. (J) P »· (7) P. IJ4· (4) P. fc (*) P. 41 e« M). (J)P»J· Cowruio·. cxxxaCTM^ XXXV Ul. . 737 Çoncüfam provinciale UltraiecteoM II, 1763 septembris 13. denuntiator expressis terminis asserit, hanc doctri­ inter sanctae synodi membra discordiam, omnes nam tanquam'dubiam et incertam habendam esse, errores quos ad vos modo denuntiavimus, confirmat, licet testimoniis ss. petram atque ecclesiae dispersae iisque novos adiicere non veretur, asserendo profeedocumentis confirmetur tionem fidei nihil continere debere, nid veritates fidei Sic vulgo longius quam primum existimabant, reyelatas et contentas ad litteram in scriptura (t) : rapiuntur quicumque doctrina catholica tantisper omnem traditionem circa doctrinam quae noti est aberrant. Omnia Christianae religionis dogmata, tan- scripta in libris sanctis, non posse vocari traditionem quara eiusdem corporis membra, indivise connectun- evangelicam, nec traditionem apoatolicam (t) : con­ tur. Si unum divellis, abrumpitur traditionis catena, cilium Tridentinum, quod' contrarium definivit, atque invitus,- ni pedem referre audeas, ex errore in posuisse inter dogmata fidei res oppositas scripturis errorem praeceps ruas. a Spiritu sancto inspiratis, etc. (3). Scilicet denuntia­ Denique denuntiator, postquam omne acerbitatis tor absolute rieiteit traditionis auctoritatem. suae in summos pontifices virus evomuit, impotenter, Hunc novum errorem synodo deferimus, quo magis aggreditur episcopos, ita ut absque iniuria annume­ ac magis auctor ille exhibet se ecclesiae catholicae rari possit iis hominibus, de quibus ait sanctus ludas, doctrinae adversarium. dominationem spernunt, maiestatem autem blasphe­ Nota. Audita requisitione generali d. procuratoris, mant ( i ). Nulla re magis irritatur contra primos pas­ plures congregationes instituit sancta jynodus ad tores, quam quod, ut ait, in presbyteros dominatio­ expendendam doctripam operis inscripti : Précis d’un nem exercent (2), quam dominationem atris depingit acte de dénonciation solemnelle, etc., neenon varios coloribus. ’ B errores Harduini etBemiyerii, Pichonii, et recéntioVerum etsi in ecclesia reperirentur episcopj quales rum casuistarum circa fidem et mores. exhibet,cum malis,quae tam deploranda illi videban­ tur, mederi non posset, quid ei reliquum esset, nisi, RELATIONES servata episcopis debita reverentia, gemitus edere, DEPUTATORUM (4) PRIMAE CONGREGATIONIS omnibusque votisexoptare ut hos abusus reformaret ecclesia. At denuntiator,*qui semper ad extrema des­ de libello cui titulus : Pricis d’un acte de cendit, nedum mala quae sibi fingit in ecclesia ver­ dénonciation solemnelle, etc. sari, deflere satis habeat, erpmpit in ipsam episcopo­ rum auctoritatem. Cum haeretico Aerio contendit, RELATIO -PRIMA episcopatum non esse institutionis divinae, ac Chris­ tum nullum inter eos, quos sacerdotes instituit, discri­ De quinque firo/tositionibus ab Innocentia .V men posuisse, ita ut episcopi et presbyteri, omnes et et Alexandro VII damnatis. singuli, sacerdotii plenitudinem integram, solidam, totam ac prorsus individuam possideant (3). D. Francisçus Mbganck, amplissimus ecclesiae meItaque, ex denuntiatore, Christus, sacrum ministe­ tropolitanae Ultraiectensis decanus, votum primae rium instituendo, voluit in ecclesia perfectam esse congregationis exponens, dixit : anarchiam. Papa, episcopi et presbyteri, si tantum Reverendissimi patres, ac vigilàntissimi pastores. ius divinum spectetur, omnino pares sunt, sive quoad Excussa, prout a synodo mandatum fuit, sententia characterem,sive quoad dignitatem et iurisdictionem. c auctoris libelli cui titulus praefigitur : Précis d’un Si hodie, üt omnibus retro saeculis, variis auctoritatis acte de dénonciation solemnelle, etc., de quinque pro­ gradibus sacerdotes distinguntur, id oritur, iuxta positionibus damnatis summorum pontificum Inno­ eumdern denuntiatorem, ex institutione mère humana cent» X et Alexandri VII constitutionibus (5), ani­ quae pro variis temporibus mutari potest, quamque, madvertimus auctorem, temeritate inaudita, asserere si posset, ipse exinaniret. propositionum istarum germanum ac naturalem sen­ Hi sunt praecipui errores quos in opere inscripto : sum prorsus esse catholicum, seque id posse eviden­ Précis d’un acte de dénonciation solemnelle, etc., tissime demonstrare (6). annotavimus. Auctor inficias ire non potest errores Non idcirco denuntiatorem incusamus, quod gra­ illos quos veritates appellat, ab omni ecclesia catho­ tiam necbssitantem inducat, aut alium quemvis erro­ lica repudiari ; sed ille, non solum consensione illa rem quinque propositionibus comprehensum ; quamvis pastorum et populorum, qui primatum Petri succes- enim subinde locutionibus utatur minus accuratis, idem soris iure divino agnoscunt, etc., non motus est : omnino ac theologi catholici de doctrina gratiae per verum etiam ea ipsa adductus ut qd ecclesiam illos se.efficacis et praedestinationis gratuitae sentire vide­ omnes deferat tanquam fautores facinorum quae tur. Verum sibi finxit in animo, licet ipsa evidentia ementite summis pontificibus exprobrat, scilicet qua­ reluctante, quinque propositiones in seipsis spectatae dam vertigine perculsus, ecclesiam ad ecclesiam nihil aliud quam sanam hanc doctrinam enuntiare. defert. Id, credo, sufficeret ut contra tot errores et Quo falso praeiudicio abreptus, omnium consensu et calumnias, fideles praemunirentur ; at denuntiatoris simis etiam propositionum vocibus impugnato, furens in dicendo audacia, sophismata quibus totum eius > ipsis insectatur summos pontifices quos exhibet velut opus refertum est, facta falso exposita, textus depra­ infensissimos ecclesiae hostes qui ab annis centum et vati aut ad arbitrium contorti, quosdam, qui non satis quinquaginta omnia experti sunt ut veram de gratia a novitate praecavent, decipere fortasse possent. Christi doctrinam e medio tollerent, ac tandem eo Quapropter, plane necessarium existimavimus, ut pericula quae fidelibus imminent, avertantur, et (i)P. 98. sacrum fidei depositum integrum servetur, deferre ad (r) Ibid. hanc sanctam synodum opus illud erroribus et falla­ (})F. 94 ciis scatens, et requirere ut perversa, quae in eo con­ (4) Etsi relationes deputatorum non ab universa synodo, std a privatis tantum congregationibus elaboratae sint ac concin­ tinetur, doctrina, censura solemni notetur. Aliud etiam addere necessarium ducimus, nempe natae, attamen statuit sacer conventus, ut, ad maiorem doctrinae, asseruit, intelligentiam, in acta referrentur,et ante unum­ denuntiatorem his praeteritis diebus misisse ad nos quam quodque decretum describerentur. — Netd edilorii. Vircularem epistolam typis impressam, quam misit (5) Constitutio Innocenti! X Cana vccasfeav. data die 31 mati iiuoque ad omnes pastores nobis adhaerentes. In hac 1653 [Mansi, C,’a«7.. XXXIV, 1644-4] ; constitutio Alexan­ epistola, quae praecipue videtur scripta ut concitet dri Vll Ad uuram, data die 16 octobris 1636. ( i ) ludat Vili. (») P. ISO. (j) P- >45. (6) Opus inscriptum : diipeme delenitur du murmuM etc. Illud opus denuntiatoris repentur in eodem volumine ante opus inscriptum : /¥4cu Zaa MU de 7*7Nempe : (ξ) Breve Demiuuu frtcts, supra. (6) Bulla Pretium, Supra. (7) Breveprùoaut Clementis XII, s octobris 17M ; brm Dun fruUris» Benedicti XIV, jt Hilii 174*· (4) Bulk Hr*. Dm suifs, Clnsmmtn XU, aS et^uati r;jj. (a) Brws Am fmürU», wpaa. (j) Brm AsniiM/msi H»»wHea< XIII. t « Conditam provinciale UltraiectcMe II, lyij septembris 13. 741 74a I. Voilà ce que renfermement en racourd lee véri- a bus servaretur, ne esetari apostoU singulas sibi quis­ les de la grâce (efficace par elle-même) et de la pré- que defenderent; ut iam schismaticus et peccator , destination (gratuite). Ce soot-làles véritésquo Dieu eeeef qui contra singularem cathedram, alteram col­ ordonne de publiar de race en race... cependant ce locaret (1). » sont ceo mêmes vérités que les évêques de Rome Unde doctissimus Boesuetus in haec Optati verba : défendent, sous les punitions les plus terribles, d’an­ < Absit ut -sanctus ille4 vir suam singulis apostolis noncer, d’enseigner et de publier sous quelque pré­ cathedram foisse negiiverit ; siquidem erant mundi texte que ce soit. principes. Attamen non habebant cathedram', id est/ , 14 ett : En compendium veritatum de gratii (per se unam illam efsingularem cathedntm in qua unitas efficaci) ac de praedestinatione (gratuita). Hae sunt ab omnibus servanda Uni Petro erat_ ." illa _ ___ "_____ l. est. 7 j r. — propria ___ ù veritates quas Dens omnibus ac singulis generationi- cathedra ' · ' ; et ne quis ...... . ruitu­ sibi fingat eam cum Petro bus pervulgari mandavit... Attamen episcopi Romani ram esae, subiicit (Optatus) eorum nomina qui post prohibent, poena gravissima constituta, no quis sub Petrum in hac cathedra sederant. Ergo, ifiquit, cathe­ quovis praetextu has ipsissimas veritates annuntiet, dra tutica ett : Sedit priât Petrut, tucceeeit Linus, doceat, vel praedicet. etc. (s). » II. Lee évêques do Rome, par un progrès de har­ Muttio sibi auxiliantur unitas fidei et unitas com­ diesse et d’iniquité, en (sont) venus jusqu’au-point de munionis. Longe autem sunt diversae. Poterit quis * les condamner formellcmenl (ces vérités de la grâce eosdem conventus frequentare, iisdem participare et de larprédoetinaticb). ---------. ——____ sacramentis, eumdern cultum exhibere, cathedram Idast : Romani pontifices eo devenerunt iniquitatis b Petri agnoscere, et tamen de aliquibus fidei capitibus. , et audaciae, ut eas (gratiae et praedestinationis veri­ aliter ab ecclesia sentire. Et vidssiin eamdem habere tates) formaiiter damnaverint. fidem poterit, et ab exteriori communione separari. Has propositiones damnat sancta synodus, ut fal­ Qui ecclesiae communionem abdicat, etiamsi in sas, calumniosas, in sanctam sedem et summos pon­ eius fide perseveret, schismaticus est, et ex eorum tifices contumeliosas. numero de quibus ait Cyprianus/3) : < Qui ecclesiae unitatem non tenet, nec veritatem tenet ad salutem ». Hoc a secundo cdncilio generali definitum est : relatio n. — Dt teUtutait Graecorum. « Ijaereticoe (4) dicimus et eoe qui se sanam quidem D. Frandscus Meganck, amplissimus ecclesiae fidem confiteri prae se ferunt : avulsi antem sunt et metropolitanae Ultraiectensie decanus, votum pri­ abedui et advdrsus canonicos nostros episcopos conmae congregationis exponens, dixit : gregatiopem faciunt (5). » Reverendissimi paties, ac vigilantiseimi pastores. Vidas etiam plurimos in praecipuis fidei capitibus Auctor operis inscripti : JPrtdt ism acie it tUuott- aberrare, qui unitati ecclesiae firmissime adhaereant. ciatiom tolemttelle, etc., cuius discutieédi provinciam Hoc ipsum divo Cypriano contigit, qui circa collatum accepimus, probare aggreditur Graecos, qui tot ab­ ab haereticis baptismum errabat. Ita affectis homini­ hinc annis h nobw discesserunt, non esse schismati­ bus, errores minoris sunt ad salutem impedimenti. cos. Quod ut consequi possit, duo in medium profert : Cuiuunodi errore quamvis aberraverit magnus ille ' primo de schismate ponit principia quae totidem sunt vir, non ideo minore sanctitatis flore emicuit. Mirum errores ; deinde facta profert veris historiae monu- c sane quod tam simplices, tam lucidae, tam tritae hoc mentis contraria. Primum eius principium, nempe temporis veritates, denuntiatorem, decretorio modo quod fides sit communionis ecclesiasticae oentrum^iudicantem, latuerint. ■ cun» haeresi schisma confondit. Qui pertinaciter aber-W Veniamnsnuncadr’erumquodastruitprincipium, rat a fide, is praedes non est schismaticus, haereti­ ut Graecos schismaticrimine absolvat. « Ea pars, cus est. Ex secando autem denuntiator» principio : inquit, quae in hoc < .su ab illa parte discedit quam netas non est a magna ecdestoe parte discedere, hoc. nocentem indicat, non seipeam ab eSfiiesia realiter est, licet schisma facere ; tectum subiicit, Graecos separat; quando quidem eo fine discedit ut illibatas nempe ab ecclesia-non discessisse. servet veritates quas ab altera parte credit oppu­ I. Horum principiorum prius iacet to pagina 138. gnari (6). » Quid sibi volunt haec verba ? nisi licere Eo ipso quod, ait anetor, aüquie est haereticas, etiam aliquando schisma tecere. Forte non meminit auctor, schismaticus eet, quia ab unionis centro, quod eet librum sancti Cypriani Dt mitait axltiiat totum esae ecclesiae fides, digreditur ; qui autem ah eo non digreditur, schismaticus esse non potest ; atqui Grand fidem servaverunt ; ergo non possunt eme arhiema etiam qui de fidei integrities nihil detraherent. « Intid. Absurda sane et erroneo principio fulta argu­ Mcnmhilis, inquit, et gravis culpa discordiae, nec mentatio. ♦ pamfario purgatur. Esae martyr neu potest qui in Duo ta eodeeja distinguenda sunt : 1* quod veram eceieeia non eat (7). > fidem* tenuet ; 'a· quod lit sodstss visÂRie, cutao ________ Quamdto vixit s. Augustinus, to fine semper elabomembra exteriori cotmmmiooa aoatesowt. Radam Oravit, «t Denudatis probaret nates esse praescindere —it» participate sacramentis, ràdtatsun mtahfiesfi q uqMâssù |.< Ptaodadendne unitatis nulla est insta Christo taatituti agMoosns Mteun odsora tourant^ uuosotibM-Cfi^s-^tindpium eat ecclesiae constitutiIHmlijSlUiWlil .11H1» . conovit sMNpibi* oroMtci· tWMdBriMM -fltoMl ocsti^ mm*. <’’·*» *· »· nibue vadsro : to £» eutatiorftue acpuMdsraiig»- ' (l)tesams*lon.s.tO^·, p.4». CessiM hMMM (s. Optans, foce eh.) as veut psa ta» tin Uns tas epStree afÿmeetew άΐΜ^Ι* ββΙφΜ ' ss^ jiAs/Ptena^tete pens qstea aS~mejjsj^*ne •4M titadtoi vestrae, id est, cattototN^nM«MtonMtoM consocior ; super ittarapetra· asRMtitabetora siam ado: at qqtoqtib ia'hM dsme IMt-totiMseal agnum, ille -·"*—· Iru.s.e..^aas_· menianum: Petro prius omnium ap appellatusi ■Αλ i j£$SH «e1" ;im tosfe sniâeih^t sqite^t eeif Jheiœ prier 'mms ^4) . -afr ■ ■■-sur— Λ ~3ί···-*.!.. .-l··*-1-.-■- --Λ. ■■ te* qaaâ ssêbestate*. ■*.. ,·<,<ι,μ ■ « I 743 CoMÜta· provinciale UHraiecteme Ultraiectenss Π, Π. .ryfij ssptembris 13, ij. Concilium rydj septembris 744 vwm.ssnrts et fasvielate sarvnndam esae communionis A luda resedit rus communio, verum templum, cultus urritateas-: < In hoc cognoscent eûmes, ait Christus, legitimus : nihilominus erapt schismaticae tribue quae quia discipuli mei eetia, ai dRoctioMm habueritis ad a templo abaceseerant. Quodcumque igitur fuerit indi­ iavicsm (1). » Quaevis privata todétas. atritatem Sivi* cium de summorum pontificum tactis, ac de abusibus dens/ab alii* «eet—discedendo, d^gtoate quidem qui in ecclesiam Latinam grassati fuerant, quorumque fidei servare, caritate mantem, quae in unitate tantum immunis forte fuit ecclesia Graeca, illud omnino a reperitar, servare nequit. Inda ab episcopis in conci­ communioni* separatione distinguitur ; neque iuste lio Cyrtsari congregatis dictum eat : «Quisquis ergo potuit esse ratio a. Latinis discedendi, cum semper ab hac ecclesia catholica aeparatns, quantumlibet lau­ nefas sit perrumpere unitatem. II. Quod ad facta attinet, duo a denuntiaiore pro­ dabiliter se vivere existimet, hoc solo scelero quod ab unitate Christi disiunctus est, non habebit vitam ferri videmus : 1· quidem « nihil ecclesiam Graecam egisse ut schisma provocaret ac compleret : pacem aeternam, sed ira Dei manet super eum.(s) ». Hinc patet quantum a veritate sit alienus denun­ semper cupiisse ac quaesivisse, imo etiam nunc am­ tiator, qui dum tetetur Graecos ab ecclesiae Latinae bire ; solqequb Romanos pontifices inter utramque . communione secessisse, nihilominus hoc itista de ecclesiam semina sparsisse dissentiohum ; » 1° Grae­ causa fuisse tectum insinuat, scilicet ut integras Graeci cos, « si defecerint a curia Romana, non ab ecclesia ' tuerentur veritates, quas a Latinis adulterari puta­ defecisse (1). » De his iactia quid ait sentiendum afrdtistpria do­ bant (3). ' . · Schisma dicitur communionis divisio. Cum magna ceamur. quaedam societas in duas partes scinditur, ea pars b I. Praeparatio ad schisma. — Paratum a Photio quae alteri dicit : nihil mihi et tibi, illam M*e schisma- . schisma, Michael Cerulariu* instauravit; longoque ticam manifestum est. Sic se habet ecclesiae Graeca. poftea tempore consummatum est. Photius, patriarcha Constantinopolitanus, ecclesiae­ Hanc quidem solam omnibus aliis simul extendi, latijji dicit alicubi Compendii denuntiationis auctor (4) : que Graecae princeps, primus schismatia auctor repu­ his tamen yerbi* contrarium admittit : « Poasuntne tandus est. Accusationes enim in ecclesiam Romanam (Graeci) ut oecumenica admittere concilia quibus nec*1 conflavit, quas postea tamper praetexuerunt quicum­ interfuit, nec audita est media/rre para universali* que fuere scissurae cupidi. Cum Constantinopolitaecclesiae (5) ? » Hoc confesso, quaerere non est opus nam sedem invasisset, audis*etque se a Nicolao papa quam longe diffundatur ecclesia Graeca, ratione habita **primo, cuius approbationem postularat, damnatum ' ecclesiae universalis. Satis est concessisse auctorem, ac deiectum esse in concilio Romae habito anno 863, ecclesiam Graecam esse Latinae numefp imparem ; oecumenicum concilium finxit, in quo, auctore ipso, atque aliunde constet eamdem ecclesiam Graecam lata est m summum pontificem sententia depositionis communionem nbstrajn renuisse, et velut illam men­ cum excommunicatione in omnes qui cum eo com­ titam matrem de qua in sacris litteris meiitio, con­ municarent (a). En igitur curiam Romanam, nec clamasse : dividatur. Quae quidem vox quovis tem­ illam solam, Sed et omnes Latinos a Photio seiunctos et excommunicates. pore certum fecit schismatis indicium. Ubi semel disciderunt unitatem Graeci, ex eccle­ 'Ille patriarcha schismatis auctor est. Frustra autem siae legibus ab utraque communione ante schisma et dixerit aliquis,non fuilse in summo pontifice, Romano postea admissis, debuit ecclesia Latina suis prohibere c < etiam concilio accedente,tantam auctoritatem,ut eum ne ullomodo cum Graeca communicarent. Haec episcopali dignitate deponeret.Verum haec depositio, autem prohibitio schisma iam completum suppone­ iustissimis ac gravissimis innixa momentis, non erat bat, nedum illius esset causa. Ecclesiae Latinae im­ a comrhunione separatio ; sententia enim Photium motum semper infixumque fuit, ut ea prohibitio res­ non prohibebat a communione in mortis articulo (3). cinderetur, cum primqm Graeci schismatic*' corda Praeterea a communione non separabat privatam ali­ deponerent. Etiamsi concederemus pAs minusve in quam ecclesiam, multoque minus totam ecclesiam hac re peccasse summos pontifices, peccare non est Graecam, sed unum hominem, Photium nempe, aut idem ac schisma facere, neque iustam praescindendae certe paucos rebellionis eius conscios. Ficti sui concilii decretum munivit patriarcha Con­ unitatis necessitatem inferre. Irrepserant in duabus 'ecclesiis abusus. Erant tolerandi, admovendaque in stantinopolitanus circulari epistola, orientalibus eccle­ pace erant hisce malis remedia. Utra maioribus fue­ siis inscripta, in qua non summispontifidbusprivatim, rit vitiata abusibus, parvi interest inquirere. Ipsimet sed omnibus Latinis multos* errores obiidt, qui eo summi pontifices ambas ecclesias assimilaverunt dua­ tendunt, aiebat, u/ omnem religionem evertant : sab­ bus illis meretricibus quarum litem diremit Salomon ; bato ieiunare, abstinere a ieiunip prima quadrage­ in exemplum etiam adduxerunt decem tribuum simae hetyiomade, coelebs presbyterorum vita, con­ schisma, regnante Roboam, confectum (6). Utra dua­ firmatio solis episcopis reservata, addita symbolo rum meretricum fuerit pocentior, nihil ad rem per­ Constantinopolitano, quod impietatis cumulum dicti­ FiUoqne. Ea est errorum istorum summa. tinet. Hoc certo perspicuum est, ned fuisse veram tat, —,particula T ----,----------------------------------------------matrem quae petiit ut intent divideretur. Quantumvis uÔbservat illustrissimus abbas Fleuri illud esse pridure et iniuste in decem tribue-egerint Roboam eius- mum, quod sciat, opus, in quo Latini a Graecis de que successores, non ideo excusandqe erant de schis­ erroribus incusentur (4). Vanae illae ac nullius mo­ mate,non de discessu a templo Hierosolymitano, non menti accusationes ab ipsomet auctore pugnantia de erectione altaris Bethel ac vitulorum aureorum, loquente satis diluuntur. Agnoscit enim in secunda ad contra altare et unicum Dei templum quod Hieroso­ Nicolaum papam epistola, qua iavasipnem suam ap­ lymis m moute Sion hisserat Deu* aedificari. ludaei probari postulabat, singula haec patienter et in spiritu verum Dei cultum tenentes, iudidbus prophetis (7), lenitatis esae toleranda. Contra ipsum igitur conver­ nocentiOre* fuerunt ipsis schismatici* tribubus : non tuntur «us convicia, hominemque tantum schismatis ex boc schismatis natura immutatur. Nihilominus in anhelantem produnt (5). II. Renovatio schismatis. — Sopita prima illa divi­ sione paulo post Pbotii mortem, elapsis duobus fere (i)Josa.UiL jj, (1) Qoacil. Cbtsass, aaa. 411 [Msasi, Caul., IV, jcu e.] (*) AM p. ·»'. (4) AM. *■>»*· (5) AM> *· t**· KpiMota ab saetose rslaia et adoptata. (*) Lee IX, i. *. Cnartl. (irsporiua IX, toss. », coaail. ad tïsssassaai pMriaroh. CoaMsaM*. [Maud, CM/.. XIX, Hj; XXIU.B8] (t) WmA TT1II· .Μ (j) Prias, p. 4», 4J, ij«, IJ#. (>) Toe. *. CmsU.. p. tjtt M ssq. (t) Niool. I, epast- 7> “· p. >*7 [Itaw, Concilium provinciale' Ultraiocfenee II, ipfij eeptembria ij. -···.... 746 saeculis exsuicitata est. a Michaels Cerulario, Con- a Anne 1453, cum' Constantinopolim expugnluset stantinopo^itano patriarcha. Is, motu proprio ac nullo Mahumedea. II,'a siiperstitè elèro patriarcham flip la'cessente, ad loannejn, Traniensem episcopum in iusrit. Electus oat insignis senator.Georgius Schola- . Neapolitano regno,'epistolam scripsit, ii» qua’ contra rius, 'qui iudadter amplexus fuerat 'constitutaih Flo1-atinos iteratexprobrata toties a Photio, multis ad- rentiae unionem,.quique cum frustra per annos quip- ' ditis aeque vanis ac futilibus (1). Eo longius processit, ea de re ad Cerularium misit epistolam, ea'inter pre­ tis quibusdam et admodunj paucis 'ecclesiis ratfticu-. tiosissima traditionis monumenta reputanda est, cum laribus. ....... ■ ’ " / Qui contendunt a Graecis schismaticis unionem* Graecos tantum, non vero Latinos, schismatis-aniuio . concitatos esse testetur.' * Ut eninr fertur, inquit, • Exoptari, neque eosdem a communione sua Latinam omnes Latindrum basilicas · penes vos clausistis;, .eqclesiam remotam velle, id nullis, unquam poterunt. monachis monasteria' et abbatibus tulistis, donec argumenti? «yincere. Atque utinam possent! Hoc vestris viverent institutis. Ecce, in hac parte, Romana enim sublato Graecorum schismatico spiritu, pax ecclCsia quanto discredor, moderatior et dementior constituefetqr, et qui unicus fere stat paries maceriae ' vobis est ! Siquidem, cum intra et extra Rorpàm plu- et divisionis igter utramque gentem solveretur. De his. . rima Grhecoryni reperiantur monasteria sive eccle- d enim etiamnimi dici potest quod olim dicebat divus siac, nullum adhuc horum perturbatur vel prohibetur Bernardus de Graecorum pertinacia^ > Nobiscumque a paterna traditione, sive sua consuetudine, quin sunt, et nobiscum non sunt : iuncti fide, pace divisi, potius suadetur et admonetur eam observare : nec quànquam et in fide ipsa 'claudicaverint a semitis enim animositatem impiae haeresèos habet, quae · rectis »fa). , . · · semper'di visione gaudet, dicent jwrpatricidarti mereDenique nbjrrant quidam scriptores, ab ecclesia s tricem : nec mihi nec tibi sit, sed dividatur ; .sed Russana quae' easdem «minino ac «juatuor orientis pietate verae matris, sic Salomonem deprecatur : patriarchatus leges ut consuetudines observat, cuius- ■ obsecro, domine, date huic infantem viium, el,nolite libet anni quadragesima I-atinam ecclesiam excom-.nterfiCere eum, Scit namque quia nihil obsunt sahiti mucari’. · , . credentium, diyefsae pro locq et tenwore'cOnsuetu’.Constat ergo in Graecos refundi debere ecclesia♦ dineS, quando-una fides, per dilectionem operans bona rum schisma, seu cum incoepit sub Photio, seu cum ■ quae po|pst, uni Deo commendat onyies ( ï ). » perCerulariumrevixit.sivecum.postconclliumFlo•Cenilarius ab agendi ratione tam sapienti et mode- reritinuin et expfignatarii a Tùrcis Constantinopolim, ratione, vera Çhristi sponsa tam digna, Idrtge dissitus, consummatum eit ; ac multis saltem a saeculis coniΓ '. suis cum sectatoribus aiebat : < extra Graecam eccle- pletum esse atque perfectum. k ■ siam, toto orbo terrarum, inveniri tiec Christi eccle« Si sermo sjf de Graecis, inquit illustrissimus Bos| siam, nec verupi sacrificium, néç verum baptisma, .suetus, negàri non potest quin· una vixerimus, et .Qtc. /3) » Haeresim, ut ridere est, schismati annecte- unanimi consensu Petri cathedram agnoverinjus. Eam bat. Tres vero Romani pontificis legati res e contra-. C itaque deserendo, ut et caeteri schismatici,'novatores no non permiscentes, ipso in excbipmuniçatiôhis facti sunt, eorumquo est manifesta defectio. Nos instrumento quam ferunt, dilucide secernunt Michae- autem tuti sumus ab’huiusmodi exprobrationibus, ’ . . letn Cerularium, eiusqUe fautores, ab aliis omnibus -polaque potest ecclesia catholica se unicam in terris ' 'qui ex'Graeca ecclesia erant; qt(am nedum vel aria- esse societatèqi gloriari, cui, tot inter ^ectas.nullo themate percutiant, .veba communione divellant, ut. ex facto quod sit indubitatum; pos'situftauanr quovis contra eius fidem rectam testentur (4). in capitarCoqimonsfrari, ipsam se a Christi coetu iam A Graecis igitur est scissura,etiam bacm schismatis constituta eiusque pastoribus segregasse. Illa ergo renovatione. ■ ' ~ · ùrta ex pastorum serie a Christo promissa nunquam ' III. Schismatis consummatio. —t Haud secus in . excessit ; tinaque per eamdem continuatam-pastoriim ■ eiusdem consummatione. Nimis loqgpm foret ac sub-. seriem et successionem, etiam nunc; his novissimis necessarium, habita ratipne finis propositi, 'omnia, temporibus; eos abdit qui ab apostolis aut etiam ab enarrare quae prb Graecorum cum Latinis-coniunc- ipso Christo.edocti fuerunt (3). » t;one tentata sunt ; quantopere ab utraque parte ali.qyoties accederetur ; qui in dies aoereseferent dissidia ; (1) BiWlktthf PP., torn. 26, p. 560. Haec. dicuntur luxta com­ quot impedimenta pacifici Graeci a suis experiren­ munem opionem, qua Georgius Scholarius, qui factus patriarcha tur; quot reconciliationes sancitae et'postea solutae Gonstantinopulftatfus Gennadii nomen sumpsit, postquam in ab anno anndAo53, A053» quo vigebat Cerularius,'usque'ad Cerularius, 'usque’ad an- concilio Flortintina Florentino unioni faventem se an ptaebuiaset,praebuisset,- redux red lix in in .sua sententia ad. mortem ' num 1204, i roi, QUO, quo, prOpter propter expugnatam a Latinis Con- Orientem ’ .. .usque perseveravit. 1*35.,*Seà stahtinopolim, penitus -exulcerati suntanimi Graeco- D auetwra quMs·, jeter quos D. Rensutku, (Grandit hom.i·», jj . etc., Pansus. 1709), · contrario sentiunt Gennadium etiam, anterum, et ab illo qtfoque die ad tempus usque eoncilli ^ctnuUtiZ^^aHrfeAobtmaiMet.niuUMosentra. ’ Florentinum quo adfuerunt, anno 14^, Graeci sep- uam et mortuum eae Khiunaticuiq. Qrafc opimo, si vera .est,, tingenti, qui omnes,Mino'excepto Marco Ephesino, ilii» qui contendunt orientalem eccle»Niin a schismate'esse etftusemper immansueto ekpervicaci, unionem amplexi sandam, neduip faveat, adversatur : ea çnim posila, lolhtirr cele­ stint. Unum sat”erit qicerv, quo^. quidem Graecos berrimi omnium Graecorumr qui his temporibus inter unionis •fautores annumerari ponent, auctoritas. , j ~ reos esy demopstrat, novam hanc unionem, quae in (2) S. Bernard., D· casuidahs&atu, lib. Ill, c. i, n. 4: speciq tantum successit*, schismaticis Graecis consum­ (3) D. Bossuet,.tom. 5, in-4·, p -2Jr vSi nous' parlons des mandi et universe propagandi schismatis occasionem Grecs, on ne peut nier qué nous n'afons vécu ensqmble, et dtyiisse, ita ut perfidos et apostatas habuerint omnes . * reconnu d*un commun accord la chaire de S. Pierre. Ils se sont donc faits novateurs en la quittant, comme les autres schisma-/* ■ qui unioni subscripserant (5):. ■ · . (1) Banmiut Ad ana. rosj/tôm. XI, p. 201. v2) [Mansi. Cbacil., XLX, 65 a A.] (3) Haroniua 4d annum 1054, (. XI, p/215. (■4) C'<«wr. ΖλΜ., t. 9, p’ 99 jfi »cq. Baronius supra, p. 214. Vide fanrfl. contra schisma Graacvrttm. cent, seu saccul. XI, cap. i et seq. .4 (5) Ducas, Hist, tyusf., c. 36 et seqt ; vide etiam t. 13. *C<»w/., p. 677 et et Leo, Allât., Ï. j, c.V ’· tiques, et leur défection est notoire.*Nous Sommes b»couvert de , tels reproches 1 et l'église catholique Se peut glorifier d’être la seule société sur la tetre,quC pnnàj tant de sectes, bd me peut jamais montrer, en quelque point que ce soiV par aucun ” fail positif^qu'elte se soit détachée des pasteurs qui éloient en plbce, ou du corps du christianisme qu’elle.a trouvé établi. Elle est donc la seule qui n’est poiBt sortie de la suite promise, par Jésus-Christ'et qui, par la succession, écoute encore, dans les demiërs temps, ceux qui put oui |es apôtres, et Jésus-Christ même. · ' \ 747 -OmetBum provincfale Utauiecteaae II, teptesubtia 13. ' '.748 Schismatico suo systemati addictus denuntiator, aSC^iceteocleaiae, etc. i qhicumqoe illud noe deserit^ -, . noh plura agnoscit quam septem oonâlia generalia ; non potest me schismalifus... Dtaae illac quàlitateq , ■iliaque' omnia répudiât quàe ptet Septem'priare cele- taint fcteparabiles, et non potest aw ura sine'alia.. III·. On ne peut pas-dire queja partie qui se fépate brata aunt, ac spedatim concilium Tridéntinum, com -. .tendens nonnisi septem priora. corujli* acceptata dans te cas (semblqble à celui des Grecs) de cette fbisse ab ecclesia-universali,, tum Graeca tum La­ portion qu'elle regarde comme coupable, se sépare . tina (1). Qua in re duos simul .profert errores : 1· et­ .en effet de Ijcghse ; puisqu’elle ne se sépare dé cette enim. octavum generale concilium in gratiam sancti portion, que pour conserver intactes les vénteàqu'elle. - Ignatii ConstantinOpolitani; celebratum ab universa croit être attaquées .par elle. P. 1^4. eccleaia, tam Graeca quam Latina, exceptis Pbotio . IdesI: Dicinon-potest partem quaese separat in h eius error in eo sirtit quod dicat ecclesiam. Latinam quandoquidem ab hac'parte noh se segregat, nisi ut . seu Romanam non esse clthohcam seu univenalenr intactas servet veritatqs, q «s ab -eadem oppugnavi» ■ecclesiam. Id -autem proferre >rion potest 'quin veram ·' existimat. · * . damnet qcclesiam,' et absolvat - Graecos, quoifum IV. Let frviquer d< ' dme Zdert.-Evidentitsimisdemonstrationibuso^fndam, et à.tous ses avantagés, ceux qui le font . C'est-là1e Graecam ecclesiam nullum actum unquam fecisse,, schisme propreqrçiit dit. - · . » ’ quo vel inciperet vel consummaret schisma a’ RomaOi) peut considérer le schisme comme étant fait' ni s episcopis, inter ecclesias Latinam et Graecam, . avec quelque portion de l'église, sans sortir de l'église, conflatum.* * c'est-à-dire, sans se séparer de la-foi, de la profession - ' VI. Tous les conciles où l'église Grecque n’a point de foi, ni de la hiérarchie-de'cette église, sans cesses assisté,-et n a-point pris de part, ne-peuvent être - de participer à tous ses sacrement,'ηΓ de reconnoitre regardés volume de^.conciles. généreux . où toute son tribunal. Le schisiqe, dans ce' sens, quoiqu'ill'église ......................... ait assisté. ..... P. 135*. puisse être un grand nÿd, ne separe.point cependant Id est : Coneilia omnia in quibus non adfuit ecciesia de l'église ceux qui se séparept de quelque particu- C Graeca, quibusque nullam, habuit partent, çetrscri lier, ou de quelque portion, parce qu'ils.la croiraient non possuiit ut generalia concilia in quibus adfuerit répréhensible «en*quelque chose de grave ; et tant tota ecclesia. qu'ils resteront attaches au centre de l’église de la Vil. J’entends par concil? général, nop un concile maniéré que je Viens d’expliquer, on doit tes regarder général de l'église latine, mais un concile général comme faisant partie de l'église catholique. P. 126 de l'église universelle... et dans lequel, par conse­ et suiv. ' quent, soient réunies toutes les églises catholiques Id est : Sqb duplici respectu considerari potest schis­ de l'univers par députés,*ou. autrement... Telle est ma : aut tanquun' schisma ab ecclesia uhiversali, aut l’église Grecque'que Rome a rejettéc dp sacomniutanquam schisma in ecclesia. Primum est separatio a nion sous de faux prétextés. P. 184. Idest : Generale concilium voeo.non ecclesiaé Ijitiv centro in quod confluunt omnes ecclesiae catholicae partes. Centrum illud est hierarchia, est fides et fidei naé generale concilium, sed concilium generale eccle­ professio huius ecclesiae, eiils tribunal et omnium siae universalis... in quo cqnseqqenter, per deputatos. sacramentorum participatio. Tale schjsmi separat ab «iit aliter,, coadunentur Qwmci catholicae orbjs uni­ ecclésia, atque ab ecclesiae bonis : et est sctlisma pro­ versi ecclesiae... Talis est ecclesia Graeca quam Ronia falsis sub praetextibus a coriimunione sua reiecit. prie dictum. .. . Deinde potest considerari schisma tanquam fac- · .VIII· .VIII. Je trouve que si les Grecs sont en effet schistunt cum fliqüa ecclesiaé portione, ab ecclesia nori matiques, les conséquences’ sont infiniment funestes discedendo, id est, a fide, fidei professione, eiusdeni . à lyglise universelle. Je ne trouve aucun accord dans ecclesiae hicrarthia, sacramentorum participatione, D plusieurs de Ses concijes'généraux Mur dés points alque ab ipsius tribunali. Schisma in hunt sehsufh, .essentiels. Les premiers ont formellement et distineicceptum, quamvis ingens sit malum, non separat a b tement nié, pqr exemple, touchant la supériorité des euclesia eos qui separan^se ab aliquo membro seu ab ' évêques de Rome, dans l'église, au-dessus des autres ' aliqiut eeclesiae'portione, eo quod illam in aliqua ré- évêques, ce que d'autres condiet, que nous appelions gravi reprehendendam putant ; et quamdiu coniuncti universels, ont décidé'formellement et distinctement mànent'ecclesiae centro, eo quo*supra exposuimus être des dogmes de foi. P. 137. ’ , ( '. modo, -fiabendi suht tgnquam. membra eccleiùae /d e}t.' Censeo quod si Graeci realiter schismatici catholicae. · . sint, hinc sequentur incommoda universali ecclesiae IL Dèsrlors que quelqu'un est hérétique, dès-là il funestissima. Inter multa generalia eius concilii :n est schismatique ; puisqu'il quitte lé’ centre d'unkm essentiaiihua capitibus contentum nullum inwni.ahi.' . qui est la foi de l’église, etc. ; et quiconque ne Je Prior» formaliter et distincte negarunt, verbi gratia, . quitte point, ne peut être.schismatique... Ces deux circa Romanorum episcoporum in ecclesia superioriqualités sont .inséparables,'et l'une ne va pas sans tateru in aliot episcopo», qubd posteriora alia Conci.· lia, quae universalia dicimus, formalitcr et 4>stfricte l'aqtrë. P..tj8. ’ · la est .L'bi primum quishierit haereticus, ait statim fidei dogma pronuntiarunt. schismaticus-, quia'deterit unitatis centrum, fidem • (I) Prfdt. p. 47, 4». 4 - 749 Concilium provinciale Uttraiectm·· Π, >7*3 septembris 13. 730 Π. Dèe-lcrs que quelqu'un eat hérétique, dès là il est schismatique, puisqu'il quitte le centre d'union ' DÈCKKTVM 11« qui est la loi de l’église, etc. ; et quiconque ne le quitte point, nh peut être schismatique. Ces deux Declarat pancta 1700dm : I. Ecclesiam visibilem, Christo fundatam, esse qualités sont inséparable·, et- l’une ne va pas sans ■nam, sanctam, catholicam et apostoikam, quae nec l'autre. Id ett.-Vtà primum quis fuerit haereticus, fit statim . a caritate decidere potest, nec aborthodoxa fide de­ schismaticus, quia dseerit unitatis centrum, fidem viare (1). II. Aliud esse schisma, aliud hkeresitn : et ideo * scilicet ecclesiae, etc. Qnicumque illud non deserit, verae et Orthodoxae, fidei professionem-non esse pro- non potest esse schismaticus. Duae illae qualitates ,. prié centrum exterioris communionis quaedebet esse sunt inseparabile·, et non potest esse una tine alia. ■ ΙΠ. On ne peut pas dire que la partie qui se sépare ,· inter omnia huius ecclesiae catholicae membra ;*ed iUiid centrum esse cathedram Petri, ab illo apostolo dans ce cas (semblable à cplui des Grecs) de cette Romae collocatam, unde undat sacerdotalis ifurta portion'qu'elle regarde comme coupable, se sépare en effet de l’église ; puisqu'elle ne se sépare de cette est (3): . . III. Eum bsse < schismaticum et'peccatorem, qui portion que pour conserver intactes les vérités qu'elle contra hanc 'singularem .cathedram, alteram collo­ croit être attaquées par elle.. < Id est .·, Did non potest partem quae se separat in hoc cat. > (3). IV. Praescindendae unitatis' cum hac singulari casu (qualis Graecorum est) ab ea parte quam reprecathedra, aut cum ecclesiis-quhe ipsi adhaerent, nui-1 benderidam iudicat, sese reippa ab ecclesia segregare ; quandoquidem ab hac * parte non se segregat, niri ut tam esse iustawnecessitàiem\4). y. Prpitide Christianos Graecos, qui hanc unitatem intactas servet veritates qqas ab eadem oppugnatas disciderunt, et in hac'sdssione perdurant, rive veram existimat. IV. Les évêques do Rome opt été les seuls qui ont et orthodoxam fidem profiteantur, rive non, esse vere mis la discorde entre les deux églises, et les seuls et proprie schismaticos. Et ideo damnat sancta synodus sibi- denuntiatas qui ont posé des obstacles invincibles à la parfaite propositiones, nempe : ; concorde qui devroit régner entr’elles. * I . On peut considerer le schisme sous deux faces Jd est - Romani episcopi soli inter utramque eccle­ différentes : ou comme schisme d'avec' l'église uni­ siam-disseiitionem commoverunt ; soli opposuerunt verselle, ou comme schisme dan j l'église.«Le premier- invincibilia obstacula perfectae concordiae quae inter . est une séparation avec le centre qui- réunit toutes eas regnare deberet. les parties dans l'église catholique. Ce centre est la V. Je ferai voir^par les démonstrations les plus hiérarchie, la foi et la profession de foi de cette église, lumineuses, que l’église Grecque n'a jamais fait aucun son. tribunal, et-la participation à tous ses sacre- acte pour former et pjjur consommer le schisme que mens... Un te! schisme rend étrangers à l’église et' les évêqvesde Ronle orft allumé entre les deux églises à tous ses avantagés, ceux qui le font. C’est là le, Latine et Grecque. Id est ' Evidentissimis demonstrationibus'osten­ schisme proprement dit. ' . Otf peut considérer le schisme comme étant fait dam,Graecam ecclesiam nullum actum unquam fecisse, avec quelque, portion de l'église, sans sortir dei : quo vel inciperet vel qonsummaret schisma a Roma­ l'église, c'est-à-dire jsans se .séparer de la foi, de la- nis episcopis inter ecclcsias'Latinam et Graecam con­ profession de foi, ni .de la hiérarchie de cette église, flatum. sans cesset de participer à tous ses sacremens, ni de VI. Tous les conciles où l’église Grecque n'a point reconnoitre jon tribunal. Le schisme dans ce sens, assisté, et n'a point pris dé part, né peuvent être quoiqu’il puisse être un grand mal, ne .sépare point -regardée comme des conciles généraux où toute cependant de l'église ceux qui se séparent de quelque l'église ait assisté. particulier on de. quelque portion, parce qu’ilsJa croiId est : Concilia bmnia in quibus non adfuit ecclçsia roiént repréhensible en quelque chose de grave : et Graeca, qifibnsque nullam habuit partem, cénseri tant qu'ils resteront attachés au centre de l'église de non possunt ut generalia concilia in qu\bus adraerit ■ i ' la manière que je viens d'expliquer, on doit les regar­ tota ecclesia. der comme faisant partie dé Féglise catholique. VII. J’entends par concile général, non'un copcile Ide^f : Su b duplici respectu considerari potest schis- général de l’église Latine, mais un Concile généra? de rpa : aut tanquani schisma ab ecclesia universali, aat l’église universelle... et dans lequel par conséquent tanquam schisma in ecclesia. Primum est separatio a sbieçt réunies toutes les églises catholiques de l’unicentro in quod confluunt omnes eoclbsiae catholicae vyrs par députés ou autrement. Telle est l’églipartes. Centrum iflud.est hiérarchie, eat fides et fidei Grecque que Rome a rejettée de sa communion sous professio huius ecclesiae, eius tribunal ef omnium de faux prétextes. sacramentorum participatio. Tale schisma separat ab Pd est : Generale concilium voco, non ecclesiae ecclesia atque ab ecclesiae bonis : et est schisma pro-11 Latinae generale concilium, sed concilium generale prie dictum. ' ecclesiae universalis... in quo consequenter per depu- -Deinde potest considerari schisma tanquam foctafik taios aut aliter, coadunentur omnes catholicae orbis cum aliqua ecclesiae portione, ab ecclesia non disce- vniverii ecclesiae. Talis est ecclesia Graeca quam dendq, id eri, a fide, fidei professione, eiusdem eccle- Resna, falsis sub’ praetextibus, a communione sua •si.ie hierarçhia, sacramentorum, participatione atque rejeeit. ab ipsius tribunali. Schisma in'hunc sensum accep­ VIII. Je trouve que ri les Grecs sont en effet schis­ tum, quamvis ingens rit'malum, ' non separat ab matiques, les conséquences sont'infimment'funestes à ecclesia eos qui separant se àb aliquo membro, seu l’église universelle. Je ne trouverai aucun accord dans ab aliqua ecclesiie portione, eo quod illam -in aliqua plusieurs de sès conciles généraux sur des points re hravi reprehendendam putant? Et quamdiu con- essentiels. Les premiers ont formellement et distinc­ nincti manent ecclesiae'centro, eo quo supra expo­ tement nié, par exemple, touchant la supériorité des suimus modo,-habendi sunt tahquam membra eccle­ évêques dé Rome .dans l’église au-dessus des autres siae catholicae. ' -évêques, ce que d'autres conciles, que nous appelions universels, ont décidé formellement et distinctement être des dogmes de foi. 11) Concil. Pari·, ana. 1518, [Maasi, Cenat.. XXXII, n6>d ]. ■ Id est : Censeo quod si Graea realiter schismatici (·) S. Cyprian., Lit. A unit. ectlnètu: · sint, hinc aequentur inebnunoda universali ecclesiae (j) S. Optat Permet,. i; ». (4) S. Aufuat. I.'», Centre Permet., c. 11. funestissima. Inter multa generalia cius concilia in λ 751 Coocütam provincial· Ultrais tonso II, 1765 eoptembris 13. τ 75a MMntialiiN» capitibus concentum nullum inveniam. P*iest, a totùi»episcopii ordinetur... ita Priora fcnnalitcv et distincte negarant, verbi gratia teKa ut eutr^Meni episcopi maxime oel)ir»tu·· circa Romanorum «ptaooporum ia ecclesia superiori- tia w/ «iKfonCM Metter. Praecipit V canon, ut tatam ia aliae episcopos, quod posteriora alia ooodli·, causa ecdeaiasticae, ubi agitur de person· episcopo­ quae universalia dichnus, formaliter et diatincte fidei rum, clericorum et lalcorum, in concilio provinciali dogma pronuatianmt. terminentur ; VI canon praecipit,ut cuique, «i ve metroHae propoaitiooe· damnat sancta synodus, taa- politano sive patriarchae, propria servetur iuriadicquam filter, calumniosas, in concilia generalia, in tio, prohibetque tie alius alterius partes sive iura sanctam aedem apostolicam'et in summo· pontifice· praeoccupare praesumat : fosser nw sMtnufue sercontumeliosas, schismati faventes, erroneae ac etiam wter eccirsMe. Nullibi praecipitur, ut Romam defe­ haereticae, quatenus centrum exterioris communionis ratur omnium harum causarum indicium ; hinc infert ecclesiae tantum constitueretur in verae et ortho­ denuntiator concilium Nicaenum nullum omnino in doxae fidei professione, excludendo cathedram Petri. episcopo Romano agnoscere primatum sive iurisdic; tionem in tota ecclesia. Tales sunt quas vocat for­ males definitiones conciliorum generalium ( 1), quae RELATIO ni. — De summipontifici» primatu. ad summum nihil aliud sunt, quam merae inductiones, D. Francisco· Meganck, amplissimus ecclesiae imo falsissime et mendosissime collectae. & episcopus metropolitanae Ultraiectensis decanus, votum primae Romanus vel minimam, inquit, habuisset in alios congregationis exponens, dixit : episcopos iurisdictionem, ndnne iit canonibus facta B fuisset illius exceptio (s) l Ad quod respondetur : Reverendissimi patres ac vigilantissimi pastores. minime ; id solum ex patrum silentio inferri potest. Cum a sancta synodo onus nobis impositum sit quod concilium non agnoscebat in episcopo Romano accurate legere et recognoscere librum qui inscribi­ .illimitatam et inordinatam jurisdictionem ; praeterea tur : PrMs d'un acte de dénonciation solemnelle, etc. quod nulla de ea re erat quaestio. At inter omnem Atque ad vos referre quae denuntiator dicit de Roma­ iurisdictionem et nullam iurisdictionem magnam dis­ norum episcoporum primatu, in tot propositiones crimen est. Concilium generale Π Constantinopoli. habitum, incidimus notari dignas, ut quo enodatius vobis res exponatur, necessarium duxerimus eas in plures clas­ anno 381, non plus favet denuntiatori. Huius concilii ses distribuere. Praemonemus vos uno verbo, denun- patribus placuit prorsus nihil immutando in Nicae­ tiatqreni non vereri renovare et adoptare sibi quidquid norum canonum dispositionibus, Constantinopolitanis de hac re a fide catholica alienum, et in summos episcopis tribuere secundario, (eo quod tunc Constanpontifices injuriosissimum infensissimi s. sedis apos­ tinopolis imperatorum et senatus erat sedes) eosdem honores quibus Roma primario fruebatur : quod sum­ tolicae adversarii protulere., 1» Denuntiator qui prae se fert ubique ingenium morum pontificum primatui iure divino plus fovet delirans et perplexum, primum in summi pontificis quam adversatur ; et vero difficilius non erat concilii primatum invehitur ; ideas ideis intermiscens, con­ patribus sedem Constantinopolitanam superiorem fundit primatps notionem cum notione episcopi fecere Romanae sedi, quam Antiochenae et Alexan­ oecumenici sive universalis, quam semper respuero drinae sedibus, si Roma sicut Antiochia et Alexandria omnes summi pontifices, maxime s. Gregorius ma- ( fuisset tantum simplex patriarchatus. Sed suppona­ gnus,qui, ut'efficacius eam a se excluderet, sibi sump­ mus quod episcopus Romanus ex divina institutione sit, et suis successoribus traditum reliquit nomen primatum habeat, tunc evidens est ratio cur Constansenji servorum Dei. Falso existimaxit denuntiationis tinopolitana sedes non facta fuerit Romanae superior, auctor, nomen oecumenici sive universalis a s. Grego­ licet (cum, eo tempore, civitas' Constinopolitana esset rio reiectum, nihil aliud esse, quam titulum qui imperii caput) quantum ad ius civile fuerit superior. Concilium generaleChalcedonense.seu potius aliqua denotat quamdam in alios episcopos supèrioritatem ( 1 ) ; dum apud s. Gregorium nihil aliud significat pars huius concilii, quae XXVIII canonem instituit, quam episcopum qui solus est episcopus. Sic enim non magis denuntiatori» opinionem firmat. Episcopi scribit ss. pontifex ad loannem leiunatorem, episco­ huius canonis auctores, nulla habita ratione decreto­ pum Constantinopolitanum, qui nomen episcopi uni­ rum Nicaeni concilii, cum in gratiam episcopi Conversalis sibi vindicabat. « Qui enim indignum te esse stantinopolitani novum vellent creare patriarchatum, fatebaris ut episcopus dici debuisse, ad hoc quandoque ‘ plures ei assignavere provincias, non sine metroperductus es, ut, despectis fratribus, episcopus appe­ politanorum detrimento : hanc afferentes causam, ut tas solus vocari (1) ». Evidens igitur est s. Gregoriutn, fatetur denuntiator, quod, quemadmodum patres anti­ reidcto oecumenici, id est, unici episcopi nomine, quae Romae sedi iura merito tribuerant, eo quod non respuisse titulum *qui denotat aliquam in alios esset imperii caput, eadem ratione ' nova Roma quae episcopos superioritatem. Idem auctor confundit ite­ imperii et senatus sedes erat, iisdem frui debebat rum primatum cum iure imperandi despotice episco­ privilegiis ; scilicet placet his patribus, in gratiam pis.eodem modo quo rex summo cum imperio in sibi 1 episcopi Constantinopolitani, creare patriarchatum, subditos dominatur (3). Dum suis argumentis despo- quemadmodum in Romanorum episcoporum gratiam ticam evellit auctoritatem (quod non minus inutiliter antiqui fecerpnt. Haec sunt de quibus hic agitur pri­ quam facile fecit), supino errore credit, se prorsus vilegia. Nulia prorsus quaestio est de summi ponti­ ficis primatu, quidquid effutiat denuntiator, qui de­ primatum iure divino'sustulisse. a* Postquam umbras frustra diverberavit, dum con­ monstrandum suscipit contra celeberrimum nostratem fusione suarum idearum primatum vult impugnare, d. Opstraet, primatum quo fruitur Romanus episco­ illum 'imperitia telis aggreditur, contendens septem pus, nihil aliud esse quam haec privilegia ab antiquis priora concilia generalia definiisse : Romanos episco-> 'patribus Romanae sedi concerna : quibus verbis papae pos frui tantum ex humana institutione primatu hono­ primatum ad humanam tantum institutionem reducit, ris, absque ulla prorsus auctoritate. Citat canone· IV, excluso omni iure divino (3). Addit denuntiator, V et VI concilii Nicaeni, anno 315 habiti,in quibus ne s. Leonem eiusdem esse de hac re, cuius ipse est, unum quidem verbum de primatu, papaili repedatis ; sententiae ; nempe hoc canone impugnari primatum praecipit tantum IV canon : ut'episcopus, si fieri iure divino.ad cuiusyei'confirmationem huius as.'poù' (1) Priai. p, »9. (1) ftragorius apta. 18, ad lou. CooMantiaopolitaauia ; item «p. », ad Maurie. iatp., lib. VI epiat. ( J) PrSou, p. »;. Coocaio·. couacno, XXXVIII. w (1) Priai. p. S9, 94. W f») Priai, p. 97. 99 (j)IPriru. p. Jt, M, 99. 1«. i es 753 Concilium provinciale Ultraiecteeee II, 1763 septembris 13. 754 tificis citat epistolas nominarim 78, 87, 92 (1). Haec A.*. ( Petri primatum et superioritatem : verum non atten­ allata testimonia, dum semel et iterum legendo; ex­ dit quod ai Petrus solus accepisset oves pascendas, pendere voluimus, cum quodam stupore vidimui ne non esset tantum pastorum primus, esset quoque ullum quidem esse verbum aut simile aut proximum solus pastor. Verum cum alii simul cum eo et in eius quod ad primatum spectet. Unde inferri potest, de- pertbna pascendas oves acceperint, inde sequitur nuntiatorem aut has epistolas non legisse, aut quae Petrum omnes repraesentasse pastores,ipsumque esse legerit non intellexisse. omnium caput : et hic est primatus. Quod contra Conciliorum V, VI et VII auctoritas, ad quam de­ nos obiidt denuntiator, certum fit veritatis senten­ nuntiator confugit, non magis nobis obstat, quam tiae nostrae argumentum ; arma ministrat, suis ipse canon XXVIII concilii quarti, ut non dicamus aliquo­ telis perfoditur. Eodem modo exponendus est alius hic scripturae rum huius concilii patrum. Posito enim quod omnes concilii canones, ne excepto quidem XXVIII, qui locus,quem ultimum denuntiator exhibet. lesus Chris­ tamen quasi extra causam haberi potest, approbave­ tus dicit Petro : Tibi dabo claves regni caelorum (1 ); rint patres, certum est XXVIII canonem, de quo ubi sic annotat : s. Augustinus omnesque alii patres solum quaestio est, non approbatum esse nisi in suo asserunt ipsi ecclesiae Christum dedisse claves (2). genuino Sensu, eo nempe quem supra exposuimus. Fatemur : sed quae dixit Petro, censetur toti dixisse Unde sequitur concilia haec generalia, nihil omnino ecclesiae, quod fieri non potest, nisi in persona unius definiisse contra Romanorum episcoporum primatum capitis et primarii. His primariae dignitatis signis manifeste Dum claves . ture divino. ' _______ _ omnibus ______ apparet ,, ,primatus _Petri._______ 3' Ut efficacius primatum Romani pontificis ex- b promittit Christus, regimen, auctoritatem, iurisdicpugnaret denuntiator, ei necesse fuit ut etiam s. Petri tionem promittit. Data est omnibus apostolis iurisinter ipostolos superioritatem attentaret. Quod tribus dictio, soli .Petro datus est in hac iurisdictione pri­ nio ' is aggfeditur : 1° Contendit non eodem sensu in- matus : en primatus divinae institutionis. Postquam omnibus nervis frustra contendit denun­ te pretari patres scripturae loca quibus maxime fun­ datur primatus s. Petri ; 2“ scripturam non aequabiliter tiator, ut ex scriptis ss. patrum quaedam testimonia et constanter primum locum s. Petro tribuere ; 3· pro­ contra s. Petri primatum excerperet, aut ut saltem fert quaedam scripturae verba quae, iuxta illum, illos non sibi constitisse deprehenderet, probare conaliquido probant, saltem suorum ope sophismatum, tur; non constare sibi de hac re scripturae textus. Asserit enim non ubique primo loco nominatum nullum fuisse in apostolis primum. Ss. patres, inquit denuntiator (a), cum Antonio de fuisse Petrum ; quod, inquit, necessarium esset ut Dominis, omnino discrepant inter se, cum haec verba evidenthr probaretur primatus (3). Omnes omnino interpretantur : Super hanc petram aedificabo eccle­ sacrae scripturae textus, in quibus de s. Petro mentio siam meam (3). Quamplurimi eam interpretantur de est, papenti animo expendimus, tres etiam quos nobis confessione s. Petri quam modo fecetat. Plures per opponit denuntiator, nempe loannis c. 1, v. 44, capi­ hanc petram intelligunt Christum ipsum, alii s. Pe­ tis II d. Pauli ad Galatas, v. 9, et capitis IX, v. 5 trum, alii tandem, iuxta illum, cum uni interpreta-' primae ad Corinthios. Omnes et singuli hi textus tioni adhaeserunt, mutata sententia, aliam sequuntur. innumeris considerationibus locum praeberent, quae Attamen, ut quod verum est dicamus, omnes inter­ multum afferent ad confirmandum primatum, si, ut . pretationes unam faciunt patres, quia licet diversae c in dissertationibus fit, ita in simplici et nuda relatione videantur illae interpretationes, velut variae eiusdem uberius ac fusius disputare liceret. Omnia argumenta quibus ex scriptura sacra pri­ aedificii frontes exhibent nobis undequaqUe s. Petri primariam dignitatem.Si de confessione Petri intelli- matus s. Petri confirmatur, quasi in pulverem con­ gantur haec verba, attendendum est quod non est trivisse denuntiator existimans, iterum concludit, haec confessio loannis, Andreae, lacobi, sed Petri primatum episcopis Romanis tributum ex humana omnhun nomine loquentis, quod est proprium capitis tantum esse institutione, et fundata in eo quod officium, ut corporis humani caput pro toto corpore Roma caput erat imperii. S/ non Roma, inquit, sed loquitur. Cum dicitur petram illam esse lesum' Chris­ verbi gratia Alexandria fuisset urbs caput imperii tum, qui vera est fundamenti petra, haec interpretatio Romani, nunguam episcopo Romano, sed Alexan­ evidentem habet ad Petrum relationem, qui huius drino, s. Marci stfaessori, honoris praerogativa petrae imago est, quique solus inter apostolos hanc fuisset concessa...tuncque Romanus episcopus,quam­ petrae seu fundamenti proprietatem nomine suo, quod vis s. Petri successor, nunquam fuisset tanto honore Cephas aut petra est, expressam hàbet. Si lesus Chris­ insignitus (4). 4· Ultra progreditur compendii auctor. Veritus tus solus est proprium ac essentiale fundamentum, Petrus solus suo nomine hanc qualitatem fundamenti enim ne plus quam vellet per scripturae testimonia exhibet, quod saltem duodecim fundamentorum, id probetur primatus Petri, et proinde ne episcopi Ro­ est apostolorum duodecim,primum est ftindamentum. manian iura Petri succedentes, haereditate primatum Deinde denuntiator obiidt nobis (4) s. Ambrosii ex institutione divina possideant, probandum suscipit testimonium, qui explicans haec verba, pasce oves d pontifices Romanos non esse Petri successores. < Mentionem feci, inquit, de meas (5); sic loquitur : Quas oves el quem gregem ■ ........................ - Romanis episcopis, non solum tunc suscepit beatus apostolus Petrus, ut quasi revera essent Petri successores, sed monitum illum custodiret et pasceret ; (haec est iuridictionis volo me designasse illos hoc nomine ut communi auctoritas), sed et nobiscum eas aecépit, et qpm illo eas sermone utefer, licet mihi persuasissimum esset rem nos accepimus omnes. Denuntiator citat haec verba non ita ease ; quidquid enim fecerim, ut ne dubitare , quasi excerpta -ex libro .s. Ambrosii J)e dignitate quidem possem s. Petrum vere fuisse episcopum Rosacerdotii, quem libriim non reperimus inter genuina manum, nulla de hac re mihi occurrit inexpugnabilis opera sancti doctoris (6). Utut sitK in his verbis probations).'» Scilicet denuntiatori placet in dubium , videt denuntiator aequalitatem inter apostolos centra revocare id de quo nullum amplius dubiutn est, et controversias renovare, cum, consentiente doctorum caterva, causa itit finita sit, ut Grotius ipse, quem ( i ) Pr/rr.s. p. 100 et teqq. . nemo suspectum habebit, declaret quod nullus un­ (1) Précis, p. 76 et teqq. quam vere Christianus de hoc facto dubitabit, cum (3) Maith. XVI, il. (4) /VA/j. p. 77. (5) loan. XXI, 17. (6) De hoc opere iic loquuntur monachi ex ordine S. Bene­ dicti, in nova operum divi Ambrosii ediüoue : « Non 'omnino ’ perfunctorie hanc opellam dispicienti, ambiguum no· erit, eam s. Ambrosio suppositam fuisse ». (1) (1) (j) (4) Mafih. ΡτΛ-ύ. ZWcu, Frias, XVI, 19. p. 77 paf. 7«. p. *7, S*. (5) Prias, p. 14J. À/ 755 Concilium provincial· Uttraiactem· II, 1763 septembris 13. 75e interpretatur haec verba : Salutat we ecclesia yuee A Nemo nescit quanta tertio saeculo fuerit de ite­ «at μ Babylcme collecta (i).»Veteres,inquit,Romam rando haereticorum baptismate disceptatio, et quam interpretantur, ubi Patrum fuisse, nemo verae Chris­ maxim· res illa per s. Stephamim gesta sit. Non multo tianus dubitabit. » Fatetur etiam Eflondellus s. Petram post, Dionysius papa, de erroribus Dionysio Alexan­ totius collegii apostoli» habitum fuisse caput (2), drino a quibusdam'fidelibus attributis, cognovit. non autem quod Roma erat imperii caput ; ergo ex Saeculo quarto,lulius papa causam suscepit ». Athainstitutione divina. Primatu» ille est etiam iurisdic- nasii, toties in Atianorum conciliis damnati. Eusta­ tionis primatus : etenim qui dicit caput, non dicit thius Sabastenus, in Arjnenia, ab Atianis iniuste honorem sine re, sine auctoritate. depositus, cum ad ecclesiae occidentalis episcopos 5* Tam levibus momentis fretu» denuntiator, con­ causam suam detulisset, et symbolo Nicaeno sub­ fidentissime invehitur in primatum, divinis oraculis, scripsisset, per epistolam Liberii, Iulii successoris, in traditionis auctoritate, unanimi theologorum con­ concilio Thianensi exhibitam, fuit in sedem suant sensu, omnium saeculorum consuetudine et profes­ restitutus. Quinto saeculo, s. loannes Chrysostomus, si militer, sione atque generalium conciliorum definitione fun­ datum. luxta originem data est Petro praecipua et sede sua deiectus, ad summum pontificem confugit, universa cura pascendi gregis : < a Petro, inquit, cum quem his verbis alloquitur : « Scribite, precor, et summa rerum de pascendis ovibus traderetur, et supra auctoritate vestra decernite, huiusmodi iniqua geçta, ipsum velut petram fundaretur ecclesia, nullius con­ nobis absentibus et iudicium non declinantibus, nul­ fessio virtutis nisi caritatis exigitur (3). Quid s. Ire­ lius esse roboris ; eosque qui talia gessere, ecclesiae naeus, Tertullianus; s. Cyprianus qui tam inultus et B censurae subiicite... » Idem fecere ». Flavianus in' creber in eo est, et cuius sunt haec trita verba : exor­ latrocinio Ephesino atrocissime tractatus, Theodoredium ab unitate proficiscitur, ut ecclesia una mon­ tus ab haeretico Dioscoro, tandem Talaia, episcopus stretur (4». S. Cyrillu» Hierosolymitanus s. Petrum Alexandrinus, ab Aeacio Constantinopolitano sedibus appellat principem et supremum apostolorum (5). suis iniuste pulsi. . idem testatur Basilius (6). Item Hieronymus : prop­ Sexto saeculo, s. Gregorius magnus loannem ieiuterea, inquit, inter duodecim unus eligitur, ut capite natorem, eiusdem sedis episcopum, grandiora prae­ constituto, schismatis occasio tollatur (7) ; et s. Chry­ sumentem reprimit. sostomus ad illa verba, surgens Petrus (in electione Iam horrenda Monothelismi tempestate, tota sepapostoli Mathiae in focum ludae) : < Quam est servi­ tiniQ saeculo agitabatur ecclesia. S. Sophronius, epi­ lius, ait, quam agnoscit creditum gregem ! quam in scopus Hierosolymitanus, Stephanum, Dorensem hoc choro princeps est I » et ubique primus omnium episcopum, primum suum sufiraganeum, ad sedem incipit loqui (8). S. Ambrosius Petrum vocat ecclesiae apostolicam legatum misit, qua de causa s. Martinus fundamentum (9). S. Optatus Milevitanus loquens papa, ingens concilium ^Lateranense convocans, anno de Petro ad Parmenianum, Donatistanf : « Negare 649, suum in Palestina vicarium constituit Stepha­ non potes in urbe Roma Petro primo cathedram num, et post illum loannem Philadelphium. In hoc episcopalem esse collatam, in qua sederit omnium concilio anathemate percussi sunt Theodorus Pharaapostolorum caput Petrus, unde et Cephas appellatus nus, Cyrus Alexandrinus, Sergius Constantinopolitaest ; in qua una cathedra unitas ab omnibus servare­ jius, cum eius successoribus Pyrrho et Paulo. tur : ne caeteri apostoli singulas sibi ecclesias defen­ C Octavo saeculo, Ί harasius, patriarcha Constantinoderent ; ut iam schismaticus et peccator esset, qui politanus, episcopi Romani nomine, septimo concilio, contra singularem cathedram alteram collocaret (10),» contra Iconomachas habito, praefuit. Sexta huius con­ Testes etiam Appellari possunt s. Epiphanius, s. Ful­ cilii sessio primatui multum favet ; nec huic uni con­ gentius, et multi alii : unum sat erit verbum s. Augus­ cilio per legatos praefueré pontifices Romani. tini proferre : « Agnoscitur Petrus in figura gestasse Nono saeculo, non solum concilium VIII generale, personam ecclesiae, ob primatum quem in discipulis contra Photium habitum, favet primatui, verum etiam habuit » ( 111. Photius ipse eum agnovit. Apud Nicolaum papam I, Inter theologos scholasticos de hac quaestione nulla egit tum per se, tum quoque per Michaelem impera­ est controversia ; ne unus fortasse inter vere ortho­ torem, ut ab eo suae electionis, seu potius suae in doxos reperietur, qui primatum summorum pontifi­ sedem Constantinopolitanam intrusionis, confirma­ cum iure divino non agnoverit. tionem obtineret. Postea cum vidit se a papa damna­ 6° Quapropter ab ecclesiae exordio summi ponti­ tum, non potuit primatum despicere, quin pugnaret fices hanc in omnibus ecclesiae partibus, sive in secum, et quamvis fastidiose eius auctoritatem con­ Oriente sive in Occidente, auctoritatem exercuere. temneret, nihilosecius a loanne papa VIII postulavit Primo saeculo, anno Christi 97, curam suam inten­ ut eius in sedem Constantinopolitanam approbaret dit s. Clemens in Corinthiorum ecclesiam, domesticis restitutionem. Consensus omnium orientalium eccledissentionibus agitatam,ad quam de restituenda pace siarum ad stabiliendum iurisdictionis primatum con­ scripsit epistolam. spirat. Haec veritas ab his etiam schismaticis, quorum Posteriori saeculo, anno 200, Victor, vigilantissimus d plus interest illam impugnare, accipit testimonia. pontifex, adhibita pastorali sollicitudine apud eccle­ Inter innumeras criminationes, quas ad diluendum sias Asiae, ut usus celebrandi pascha quarta decima, separationis crimen congerunt, ne ullum quidem ver­ die lunae, ad consuetudinem Romanae ecclesiae bum reperias contra primatum et auctoritatem epi­ transferretur, ubi proxima sequenti dominica celebra­ scopi Roman12 11Multi censebant servandaip esse cum 3*567910 batur, efficere conatus est. Latinis comi, unionem, et nonnisi per giadus immi­ nuta est erga pontifices ' Romanos reverentia, donec tandem his ultimis saeculis inter schismaticos videtur (1) I Petr. V, 13. (2) Blondel, TTeiti tegrim.. p. 319. collapsa. Adeo alte mentibus insculpta erat huius (3) Origen, in cap. VI ed Rom. dogmatis veritas, ut etiam nunc qui illud impugnant, (») S. Cypr., De mtiUt. tata. Vide etiam epiM. 70, 40, 48, nihil oderunt in primatu, nisi fastuosam domina­ SS. 73tionem. (5) Cyrill. Hier, catech. 1, 17. Probato hactenus summos pontifices perpetuo pos­ (6) Basii, epiat. 52 ad Alhan. et epist. ad Dunasum ; item, sessionis iure auctoritatem in omne» ecclesias parti­ «P 77· . (7) Hieron. 1. 1 ad Iosin, c. is, 14 ; et ia epiat. ad Galat. culares habuisse, duo nunc nobis consideranda viden­ (S) Chrjaoat. botnil. 3 in Acta; homil. 5 in Math. a. 86; tur : i· Quosdam ss. patres aliquando necessitate homil. 88 in loan. fuiaee coactos illis exprobrare praecipitationem et (9) Ambr., I. 1, de Spiritu sancto, c. ultimo. nimiam severitatem, nunquam vero ipsammet aucto­ (10) Optat. Milevit., 1. » ad Paria. Doaatnt. (11) s. Aug. ia pa. 108, a. 1; Item tract, ta» ia Ioann, a. j, etc. ritatem negasse, quod maximo argumento est non . 757 Concilium provinciale Ultraiectenee II, 17(3 wptsmbris 13. 75« posse primatum eorum ^ttentari; 2* epipcopos-et λ rientia docet esse ecclesiae adeo nedeasanum,gignunt ecclesias· orientales ad episcopos Romanos saepius esse ut a Christo institueretur ; praetere· id, quod in confugisse ; nusquam vero seu pontifices Romano·, omnibus saeculis repetitur confirmatum, non poese seu etiam alios Occidentis episcopo· provocasse ad oriri nisi a Christo (1) ». Alexandrino·, Antiochenos aut ConstantinopolitaIgitur sacrae synodo denuntiamus sequente· pro­ nos ; quod manifeste denotat in episcopis Romanis positiones, tanquam iam ab ecclesia damnatas : I. « On ne peut prouver par l'écriture sainte, que superioritatem, cuius nulla origo repentur, nisi in institutione Christi, qui constituit s. Petrum omnium JésuaÎÇhrist ait donné la primauté à s. Pierre. On ne apostolorum caput. peut 'prouver la même chose par les sept premiers 7· Praeter ea quae supra breviter retulimus veterum conciles généraux, les seuls reçus par l'église univer­ conciliorum de primatu testimonia, in ultimorum selle, Grecque et Latine. Pag. 47. » Les principaux passages du nouveau testament temporum conciliis hoc dogma Yormaliter definitum repetimus. Concilium Constantiense, inter caeteros que l’on apporte pour prouver la primauté et la supé­ articulos loannis Hus, hunc damnavit numero septi­ riorité de l'évêque de Rome au-dessus des autre· mum : Petrus non est, nec fuit caput ecclesiae sanctae évêques, ne peuvent être appliqués uniquement h catholicae· Item hunc* numero 41 Widefii : Non est s. Pierre, tous ces passages ayant été pris et expli­ de necessitate salutis, credere flomanam ecclesiam qués par les pères, même les plus attachés i la pri­ esse supremam inter alias ecclesias. « Error est... mauté, dans des sens tout;à-fait différons : d'où il pro quanto negaret primatum summi pontificis super résulte qu'ils ne peuvent jamais former un article de alias ecclesiae particulares (1) ». B foi, c'est-à-dire une décision certaine, inébranlable Merito igitur illustrissimus Meldensium episcopus, et invincible, que s. Pierre ait eu de droit divin la in sua Expositione, etc., inter catholicae fidei dog­ primauté et la supériorité au-dessus dès autres mata refert summi pontificis primatum iure divino : apôtres, et que, par conséquent, i évêque de Rome lui « Cum Christus ecclesiam suam unam esse voluerit et ait succédé dans ses privilèges, c’est-à-dire qu'il soit firmiter in unitate fundatam, primatum b. Petri ad de droit divin le premier et le supérieur des, autres illam continendam, coagmentandamque instituit ; évêques. Pag. 66. quare eumdem agnoscimus primatum in principis » On ne peut prouver solidement par l’écriture apostolorum successoribus, quibus idcirco ea subiec- sajnte, que Jésus-Christ ait donné la primauté et la tio debetur, ea obediehtia quam sancta concilia, supéri' i à s. Pierre, ni que ce saint ait été décoré sanctique patres Christianos ubique docuerunt (2). de ces prérogatives en quelque manière que ce soit. Item clerus Gallicanus dogma istud, tanquam ad P»g· 75· fidem spectans, agnovit, in sua celebri declaratione » Il est donc vrai qu’on ne peut pas prouver par anni 1682. « Hanc vero fidei catholicae summam a l’écriture sainte, que s. Pierre ait jamais eu la pri­ clero Gallicano fundamenti loco sincere esse positam mauté et la supériorité au-dessus des autres apôtres ; nemo negaverit, inquit Bossuetus, cum Romanos et qu’au contraire on peut prouver par cette même pbntifices, Petri successores Chlistique vicarios ubi­ écriture, qu’il n’a jamais été décoré de ces préroga­ que praedicent, cumque primatum, b. Petri eiusque tives. Pag. 80. ' successorum Romanorum pontificum, a Christo instiId est : « Probari non potest scriptura sacra, Christutum, iisque debitam ab omnibus christianis obe- < tum dedisse primatum s. Petro. Non potest probari dientiam... agnoscant (3). idem per septem prima concilia generalia, sola primauté et la supériorité au-dessus des autres Id est : « Sequitur adhuc qùod primatus quo fruitur apôtres ; et que, par conséquent, l’évêque de Rome lui non est primatus jurisdictionis... sed tantum primatus ait succédé dans ses priyilèges, c'est-à-dire, qu'il soit honoris... Sequitur etiam omnem potestatem et auc­ de droit divin le premier et le supérieur des autres toritatem quam habet nunc in episcopos, in ecclesias évêque*. » On ne jteut prouver solidement-par l’écriture particulare* (et in ecclesiam etiam universalem) esse usurpation** flagitiosissimas ». sainte, que Jésus-Christ ait donné la primauté et la VIII. « Concluons : 1“ que le* père* n'ont p·» fru supériorité à *. Pierre ; ni que ce saint ait été décoré que l’évêque de Rome eût la primauté de droit divin ; de ces prérogative* en quelque manière que Ce soit. » U est donc vrai qu'on ne peut pas prouver par r que par le nom de primauté ils n'ont, entendu qu’une simple prérogative d'honneur/ qu'fis ne lui. l'écriture sainte, que *. Pierre ait jamais eu la pri­ ont donnée qu'en consideration de la ville de Rome, mauté et la supériorité au-dessus de* autres apôtre* ; seulement delà manière qu'ils ont donnée la même . prérogative d’honneur à l'évêque de Constantinople, ois. Cypri··,, D> riùt. (») par la même raison, c'est-à-dire parce que Cooetan' ' S. ' Cypcku., ’ J iM. " ' ( j) S. .Aug. 1. > de b*p«· ; et trect. 114 H loua. tinople éfoit aussi une. ville impériale, une ville (4) Coae. Epk. oecum' act. J. [Maael, Cma/.. IV, »95 c.]. régnante ; d'où il résulte une conséquence nécressir*, (5) Com. Kpfc. »upri ; coecit. Mikrit. «put. ad Inaoc. I. sçavoif que si. par malheur, Rome «t Constantinople ' (d) CoacU. Baail. oecum. . jrenoient à pénrparqtfelque désastre, ou à être em(7) S. Grej. l.V , ep>M. ao. / p "1 - > vU 'tiïv .>*·.» • ’’ ’Λ «e ÿ*M» «ynU»ei>e au paeé ptaip· 4aritur%'quO:«X)itaM*WwM H* tire·». . • > I v ’ · , /dqta.'eMMutaptaMtaMU · - ' ■ » <« '4 . ■ l *· « «à- '■'Φγ’Ί'· Wbnn pw tepéent. tint Λ οββΗΛΐ '. »naed^ta>ta4M^tal*MW ■ probtaxtaat prhmtasaat tarirt pawunk Romani ta taba eetaeopauj-teta . unfa· sancto Petrotauntataphta. et «tpHostas a ptaribWÿ utietaptltatalta •WSpWyssil ta sensu dissimili·'toi· •sqjujtau’taittÎÎMÎ smquam tamstitMN'Mdîtaibta ejutata^ Me» «artam, ieoosumsssm sanctus 'Petra·;. tatatatiw .dtetaur.jtatautaM superioritatem in caetera· apoetotaaiétgirotadot episcbpué Romanus ei successerit ta staa privflegj _ id . est sit iure divino prinum «t superior gSortiut ' ÿ episcoporum. ' K1 Æa z it _ ______ V// 3' ι : r 'All'1 ' A», M .. · « r 1- « ·χλ» tutam sacram, superiqritatem fuisse jus pnerogativiSrqMqoamodo ait. ■ » Veram igitur est non pose· probari perscriptarum hamata». Seqpdtac etiaMJ^M . sacram, quod sanctus Petrae hebu* quod per nomen primatus non intellexerim nihil omisit ut sua agnosceretur praetenta supériori­ nisi praerogativam honoris, quam ei non concesserunt tés -in omnibus portionibus ccrieeiao catholic··· Et ' nisi tangam in urbis Romae respectum, eodem modo perfecit, ut, per varia strategemata et per auctoritatem quo concesserunt eundem praerogativam honoris etitan imperatorum, subiugaret pium metropoli· episcopo Constantinopolitàno, eadem ratione, id eet tance, praesertim in Illyria ». quia Constantinopolis erat etiam uri» imperialis, urbe IV. «L'évêque de Rome n’s pes la primauté de droit 'regnatrix. Unde colligitur consequentia necessaria, divin... Une l'a reçûe qu'en conséquence dece qu’il scilicet, quod.··.···. si infeliciter Roma et■ Constantinopolis étoit évêque de la premiere ville de l'empire Romain... perirent aliquo infesto casu, aut haereei abriperentur, Sa primauté consiste seulement à avoir la prérogativ· nullus amplius esset episcopus id ecclesia, cui prae- ■ d'honneur, c'est-à-dire,, h recevoir en premier les rogativa honoris deferretur, iuxta antiquas coostitumêmes honneurs que les autres évêque· dans un· tien··», parfaite égalité ». d Hae propositiones damnet sancta synodus, tan-. Id tit ; « Episcopus Romanus pritaatmn non habet quumfiüsM,schiautaticas, mte Dei ac constanti traiure divino;... ideo illum soeêpit, quia episcopos urbis ditionis doctrinae adressas, erecueas et etiam haereimperii Romaifi capiti·... Primatus tans ta eo eet tan- ticae : eo qnod doceant, sanctum Petram tausque tum ut habeat praerogativam honoris, id est ut acci- soCoeseore·, a Christo domino noetroprimatum honopiat primario eoedem honores quos cauteri episcopi ris eteedeetasticae auctoritatis non accepisee. (accipiunt) in perfecta sequaliist· ». ( 1 V. «-L'évêque de Rome eet un évêque particulier, ulatio IV. — D* tttUamdo es. fetnmi, ac dt ausei bien que tout autre, etil n's snoune jurisdiction, . rrr(rrior ditftrtut mUtriteft •ucunesupérioritd/hidedraitdivtatadsdraiteccta· «astique, au-dessus des autres évêques*. D. Francisco· Muganck, amptissimus ecçlesiae Id fit ; « Episcopus Romanus eet pesticutais epi- metropolitan·· Ultiaiectensis derênus, votam primae scopus, sicut quivis alius ; et nultam habet iurisebetio- congregationis exponens, dixit : nem, nullam superioritatem, neque taredivino neque Rererendissfyni patres ac vigilantissimi pastors·. iure ecclesiastico, super alios episcopos ». VI. « Il suit de tout ce que j’ai dit jusqu'ici au sujet . In tanta errorum, sophismatnm., atque ultra modum de l'évêque de Rome,... que sa primauté, que sa supé­ critice· ebuUittane, quibas scatet liber cui titulus : riorité, que sa Jurisdiction sur les autres évêques est /Vvcm da adt de ddiwiaelif» eeltuuiell», etc. praeune pure table : et que les canons qui bornent la tar mitt— non powmuM <|ood dMMintiftUx* docet * CsnjiMam pcovfasciale ÜMreiiulinei II, fyfij septembris 13. ’ 7ta ans, quemadmodum .coram sancta synodo iam ftisiu* expositum eet. ' Sed neque plus unanimem patrum quam privatam quprandam auctoritatem reveretur denuntiator'.Nam taMratattt .eadaa φ*β4 atiMwi deuse* statui patres · modo aaserit dubitari posse de doctrina quae ab iSmtat.tanetaJMm »*ve dMro M*iaH*ee* fuites ecclesia universali non est definita; modo nihil ab fitaMCtam, ÿMknfiUMMfMr Mis debita id mtreslis, ecclesia definitum .pronuntiari, nisi cum est in concims^Mi aatMW·*’* ·* ii» msctarttatitaa simul cm* tiwn congregata. Nonne dicere est pleno .ore, dubi­ ieWtif arMàsAw* .fidei, id eet deftaiiionem dogma- tari jtosae de unanimi patrum doctrina, quando*noniicumsmtaerselis ecclesiae pomeconstitui, cui,.sub dmn est atÿecçlesia definita in concilio oecumenico ; dmmmtissdsatarnaepeena/iditarfxdummsetjfam, proindeque hanc, quamtumvis unanimem, non esse Ut addit, «ctaM neta fibosimstiat etc statuit, nisi con- regulam certarq ante ecclesiae congregatae defini- ' prtas, m totam an patres unant- tionem.Admissa igitur verborum denuptiatoris supra-. Miter mMmmS, sfd etiam, ut.ait croctAm* generale dicta emendatione, etiamsi ad pauciores patres ab .futatam, an eorum eenientia consentanea sit cum aliis dissentiente* rednceretur,eadem reduceretur,eadem semper remanet scriptum tasru,praecedenitamqœ conciliarem gene- eius doctrinae perversitas. Protritus gravissimo ss. mitam ttaMit. Atqui ecclesia congregata nihil wt- doctorum auctoritatis pondere, eorum tentât testiqtrnm statuit de petamta, ac superioritate sancti Petri b manium elevare; sed frustra ' patrum doctrinasemetaeque «accesseras*. Ergo non danda est tanquam per erit ecclesiae-doctrina. Denuntiator vero, dum arttautasJUtai, de que dubitari sm liceat, sententia fideles eiusdem doctrinae testes eiurat, se, sanctis quas doctamt ». Petrum etasque successores, tare doctoribus adversari testificatur, prorsusque omnium dtatao âc sitam taro ecclesiastico, habere primatum, novatorum morem aemulatur. aHisque episcopis superiores esse(t). Neque his profanis novitatibus continetur denunDenuntiator,cum non omninodedidicerit doctrinam tiatori* temerifits: .ultra procedit. Non satis ei si. quam in catholica hausit eocdeeia, plane intellexit quantmn haec verba omnes simul patres, non solum theologos, aed simplices etiam fideles possint offen­ dere. Monet igitur,versus denimtiatiorp* suae finem, pro his verbis legendum esae : multi patres, ingens patrum Sntmerus. Verum haec verborum emendatio, seu mitigatio, non minus in sanctos doctores inju­ riosa, exhibet potius hominem perplexum et irretix tum, quam theologum qui ad meliorem frugem te recipit, et ecclesiae doctrinam, unde exciderat, sin­ cere et humiliter'profitetur. Unanimi* patrum .consensus, circa quaestione* quae ad fidem et mores pertinent,habitu* omni aetate fuit tanquam catholicae doctrinae certum testimo­ nium. Quod spectat ad dogma, aedificationem efmorts, inquit illustrissimus Bossuetus,,quando patres unani­ miter sentiunt, sola eorum unanimitas, quae certitu­ dinis et evidentiae est argumentum, suprema lex est non minus antiqua quam est ifisa ecclesia (a). Sed ut exploratum sit nobi» de hac unanimitate, sueesse non est, iuxta doctissimum praesulem, ut nominaiim in testimonium adhibeatur maximus «xctonuR patrum numerus. Huius sententiae s. Augustini et Vincendi Lirtamsis meminisse soi 'est, nempe, quod cum eius­ dem fidei essent, omnes ss. patres, qui plures audit, omnes auditif). Quod -si aliqui inter eos, pergit auctor , ■ illustrissimus, seorsum ab aliis senserint, aut senten­ tiam suam aliis verbis scripserint, * exinanita est eorum opinio, nec in partem venft ecclesiae traditio, nis ; eam enim non a traditione acceperant, non in fonte traditionis hauserant (4). Probandum igitur esset illi,qui circa quandam dogmaticam quaestionem de unanimi ss. doctorum sententia minime conve­ niret, patro* in eo dogmate discrepasse, continuamque fuisse eorum discrepantiam, tacento ecclesia,sive congregata sive dispersa. Quod certe locum non habet ( 1 ) Prteù, p. 81. (·) Boaseet.- « Pour Im point! de dogme, d*edjfie*(K· et de mteun, loevque le* pSrc* aoat unuumes, leur seule anuümiiS, qui eu la preuve de la oerritude et de rSvMance, M uae loi umtesite ausai andanae que l'SgiiM. · fou». II, p. 494. (*) Bûmum : « Il a’«M pas aSceaaaire de cher toujoen ua grsad nombre de p*ra* : il SUSt de ae soureaif do cette aaaiaio dee. Angustia et de Viacaat de Urisa, qu*,'eoquae ils Stoiaot torn d'uae a»*m foi, qui sa eataad qnehptes eae ha.aaMad tom. > Tom. Π,ρ. 4 temerario et audaci displiceat, illud quidem habebit tanquam opinionem ab omnibus receptam, de qua tamen dubitari potest, quia nulla fuit ab ecclesia ' congregata facta definitio de -ea doctrina a nemine unquam impugnata. Qui* audiat haec, nec perhorrescat? Ante primi concilii Nicaeni tempora, nullum extabàt de ullo dogmate ab ecclesia congregata latum decretum. - Poterat ergo, ex denuntiator!* principiis, quilibet homo catholico* omnia catholica dogmata in dubium revocare abeque saluti* aeternae detrimento. Poterat etiam, post concilium, haberi tanquam obscurum et obnubilatum quodcumque in eo definitum non fuerat. Ide·* de Omnibu* conciliis oecumenici* dicendum erit, et fide* pro obiecto tantum habebit pauca numero dogmata ; nam denuntiator non alia agnoscit concilia generalia, nisi ea quibus adfuere Gniéci, septem vide- ·■ r765 ' ■ Concilium provinciale Ultniectense II, .1763 septenarii’-.13. ' r 766 . licet prima coricilia(i).Unde ueeessarioinferredebet, Aquam definirequæstioties quae ad', fidem et mores “· alia dogmata, quaecumque definita sunt in posterio- spectant? Quem ex sanctispatrlbus-auictorem habet? ribus conciliis, quae pro oecumenicishabet occiden-.Quem scriptorem ecclesiasticum sequitur? Docet talis ecclesia, et spectafim in condlitrTridentino, non s. Augustino* complures fuisse haereSes, quae m tota esse fitjlei dogpiat* quibus, sub damnationis poena, ecclesia damnatae sunt,"non convocato concilio géneadhaerere debeamus. Ingenia, quale est nostri denun- rali. Itno. iuxta sanctum doctorem, rarum .est indtiatoris, foecunda sophismatibus', multa etiam obii- derè causas,'pro quibus dirimendi* necease sit uni-, denda reperient contra condliorum oecumenidtatem versi orbis congregari -pastores ■ (i). - Prorstts rem ita ' quae ipse indubitanter pro'generalibus habet. Ea tatf- esse sibi facile persuadebit qui non solum trium prio­ tum agnoscent quae contra suos errores nihil decre- rum saeculorum, ubi haud facile concilia generalia indici poterant,.sed etiam omnium posteriorum aeta, verint. Quasi ptaedae erunt omnia catholica dogmata; nec' erit amplius, quae semper fuit, regula credendo­ tunrhistorica monumenta pervolvet. In hoc deceptus rum, unanimis ' pastorum, sive congregatorum sive est denihitiator, quod falso existimavit, cum sit gene: dispersorum, consensus, sed cuiusque privati hominis râle concilium supremum totius ecclesiae.tribunal, arbitrium. · ' . ’ nihil unquam eam statuere, nihil pronuntiare, nisi Quam procadter insectantu/ denuntiatoris hor­ cum iri ununfest congregata. Sed potestne eum latere, renda principia ecclesiae infallibili ta tem ! lesus Chris­ synodum generafem non esse tribunal ordinarium. • f' A tus, priusquam'ascenderit in caelum; dixit apostolis, . omnes plerumque episcopos nonnisi urgente necessi•t-in eorum persona omnium saeculorum pastoribus, · tate convocari ; non ejsc htlic necessitati locum nisi futurum.se cum eis dbcentibus et baptizantibus uryqe b cum pajtores inter se discrepant, aut ctim non facile • ad çensummatiçnem saécuti (2). Quibus verbis, coni- •manifestari potest communis illorum . consensus ; . munis fides est immutabiliter promissam esse eccle­ denique, cum habita quarumdam circunstantiarum siae infallibilem auctoritatem in omnibus,quae popuIO ratione, res postulat ,ut congtegentuY ? In ecdlesia fideli ab ordine pastorum uniVer.-ali credenda propo­ suboritur-error. Primum a sede apostolica damnatur, nuntur circa fidem et mores, sive per modum mstruc- vel in concilio particulari in ea regione habito ubi Aionis^sive per modum definitionis. Sed si verum sit natus est error ; caeterae omnes assentiuntur eccle­ denuntiajoris systema, quorsum evadit illud Christi siae. Tunc vere dici potest ecclesianuuniversalem, promissum ? Certe liulbnn aliud habet obiectum, qùamvis dispersam, auctoritate non minus infallibili . praeter id quod ecclesia in concilig generali congfe- quam cupi in unum congregatur, pronuntiasse. Non desunt’ exempla,.imo vero permulta referri , gata definiendo credendum proponit. Cumque non ■ nesciat raro, in ecclesia concilia .oecumenica convo- possunt, quae probant in bunc modum, ab ecclesia - cari, atque in his tantum causiq ubi definienda sunt etiam dispersa, latas fuisse dogmaticas -definitiones. -quaedam dogmata,.quae a novatoribusscilicet ihipugnanUnum proferre sufficiat, damnationem haere- ___ _______ _ ___ .................................. tur, evidens est a denuntiatore non'haberi ecclesiam sis Pelagianae· Summi pontifices contra hanc haere-' infallibilem, cupi ea diK'et de quibtfs nihil Unquam in sim, iam antea in Africa et in Oriente damnatam, proconcilio occumeniCo statutum fuit, quantumvis unani- nuntiant; huic iudicio caeterae subscribunt ecclesiae, mis sit in docendo pastortim consensus. Re quidem .lactant querelas Pelagiani : iudicium aiunt esse tanvera, si denuntiatori fides adhibeatur, dubitari le^i- tum pfovisorium quod lefomiari potest ; indici postime potest de doctrind unanimjter accepta et prae- c tulant generale conciNum. Quid ad haec s. Augustidicata, quae nunquam irt concilio generali definita nus, qui vere dici potest totius huius negotii caput et ’ est. Quomodo'autem fieri potest u{ infallibile habea­ mens ? Si in ea, in qua denuntiator, fuisset opinione, tur documentum de cuius f eritate legitime dubitari nullum,^cclesia non congregata, latum fuisse judi­ potest ? Tale documentum incertum est,si de eo possit cium confessus fuisset. E contrario contendit, hac in dubitari: proinde potest esse falsum sicut potest esse causa, non fuisse necessariam concilii oecumenjci verum. At si falsmn est, ergo poterit error universa­ convocationem. Et ratio est, ex sancto doctore, quod liter qt absque uUireclamatione ineoclesihpraedicari, per unanimem pastorum, etiam dispersorum, consen-' tafiquam veritas qUae ad revelationem Spectat. Non sionein irrevocabiliter prolatum fuerat judicium : ac solum illud supponit denuntiator, sed etiam satis proinde causa /inita (a). aperte dicit, quoties de summi pontificis primatu agit. Item Semipelagianorum errore, quamvis invictis . Proinde ecclesiae dispersae^ cum ea docet quae in s.,Augustini scriptis protriti, adhuc in Galliis spira­ conciliis oepumenicis minime -definita sunt, infallibi- bant, An ideo contra eoi indici necesse fuit generale litatem prorsus evertit.' concilium ? Vd ne ullus quidem cogitavit ? Complures Praete/ea, quo· pacto ecclesia congregata definire episcopi Arausicae, ad templi consecrationem con­ posset hanc \el illam doctrinam, universaliter in gregati, «Jpctrinae capita adversus eorum haeresim ecclesia edoctam, in credito sibi catholicorum dogma­ statuerunt. Huius concilii.decretis, ab apostolica sede tum . deposito contineri, si ante definitionem talis confirmatis, omnes aliae ecclesiae adhaeserunt. , · doctrina incerta maneret ac dubia. Tunc certe, cum Proinde ______ ________ eanidem________ hactenus ___________ auctoritatem obtinuere, ___ ac non posset, iuxta denuntiatoris systema, definitionem 1> si ab ecclesia, in concilio oecumenico congregata, lata suam instituere tum sacrarum scripturarum atque fuissent. Et revera, omnes verae definitionis characte­ apostolicarum traditionum doctrina quae non prius res habent haec ecclesiae dispersaeriudicia. Dogma­ fuisset in concilio .generali definita, tum actuali ticum summi pontificis, sive concilii particularis "omnium ecclesiarum consensu,-non ei sufficeret pro­ decretum libere omnes ecclesiarum pâstorq* recipiunt, missum Spiritus sancti adiutorium, ut veram doctri- ubi in his scripturarum aç traditionis doctrinam, suij·. ham, sacris in fontibus contentam, discerneret ; imo in ecclesiis fideliter’conservatam, agnoverint. Non opus esset-ei nova revelatione circa dogma quod defi­ solum circa decreti verba,.sed etiam circa sensum niendum vellet. Sic hallucinantur, sic deerrant omnes quem verba contiqpnt, ipsi inter se unanimiter con­ qui sanctas ac immutabile^ deserunt traditionis regu­ gruunt. Quid requiritur amplius, ut tale decretum las. Fabricantes sibi antea inaudita et patribus nostris habeatur tanquam ecclesiae definitio ? Cum epistola incognita 'principia, ex quibus falsas eruunt opiniones, s. Leonis ad Flavianum exhibita fuit patribus in con­ ex alio in alium errorem sedant praecipites. cilio Chalcejionensi congregatis, in ea omnes episcopi ’ '. Déhique, unde novit denuntiator ecclesiam disper- agnoverunt fidem Petri. Si dogmatica haec epistola • «in nunquam iudicare, nunquam pronuntiare,^rth- .(posito quod nullum potuisset haberi concilium) fuis­ set ad omnes- episcopos dispersos priyatim missa, (1) Septeni tantum concilia generalia, in quibus Graeci adfuerint, adnfittitRenuntiator. ZWcm, etcM p. 4). (2) Maith. XXVIII, m>. \ I ——{>) S. August., lib. IV ad Βοηιί., c.’u. (j) Si Aug,, AZ Concisum provinciale Uttraiactenaa Π, 1763 Septembria 13. 7^7 eamque cum illa perfeçta concordia quam ». Leor appellat muwvmtfraternitatis irretractabilem quat­ ito* (i)recepissent, quodqam discrimen apparuisset niai ip forma indicandi ? Çcndlii quidem definitio splendidius ac 'aolemnius lata fuit ; verum quis dut»* tet futurum fuisse ut indicium pastorum, etiam disper­ sorum, habuisset quidquid ecclesiae definitioni pro­ prium est ac essentiale t Unde doctissimus Bossuetus ait : Etiamsi nullum haberetur coiicilium..'. consensus 768 pères, un grand nombre de pères) soatienfirdient que saint Pierre «et premier de droit xfi vin, quoique ce fût une autorité respectable, .il n'en faudrait cependant pas conclure que toutes ces autorités réunies forme­ raient un article de foi, c'est-à-dire, une décision dog­ matique émanée du tribunal de l’église universelle, à laquelle il Ésudroit adhérer sous peine de datama­ tion étemelle. Car l'église ne prononce que quand, elle est assemblée, et cela aprèsavoirconsulté nonecclesiae, etiam non congregatae, certissima esset" seulement le sentiment unanime des pères, mais regula, Inficiari nemo, potest, sufficienter, nullo in­ encore après avoir examiné surtout,'dit le cinquième dicto concilia generali, damnatos fuisse Novationum, concile général, ti de sentiment est conforme à l’écri­ Paulum Samosatensem, Manichaeos, Pelagianos, ture et aux décisions des précédons coqdles écumeinnumerasque alias sectas. Ergo, addit laudatus epi­ niques. Or l'église assemblée n'a jamais rien fait de scopus, simili modo damnari poterit omnis haereticus, semblable en faveur de la primauté et de la supério­ quicumque sit, .et in illa condemnatione erit ecclesia rité de saint Pierre et de ses successeurs. On n/t peut infallibilis, quandoquidem unanimis eius consensus donc pas donner comme un article de Joi, dont il ne spit pas permis de douter, le sentiment qui déclare credendorum erit regula (a)’· Et'ne quis: existimet hac nostra sententia genera­ que saint Pierre et ses successeurs sont·, de droit divin lium conciliorum auctoritatem elevari, absit ut veli- > et même de droit ecclésiastique, premiers et supé­ •mus-vel minimo quidem'digito confugium interclu­ rieurs aux autres évêques ». Pag. 8z, 8j. Id est : < Etiamsi omnes simul patres (aul multi dere ad tribunal tam antiquum, tam utile tamque in quibusdam capsis ecclesiae necessarium. Sed 'ne prae­ patres, ingens numerus patrum t tenerent s. Petro iure tereamus limites a patribus nostris hac in re positas, divino concessum fuisse primatum, quantacumqueillis distinguimus cum sz Augustino obscurissimas quaes­ debita sit reverentia, non inde sequeretur ex his auc­ tiones (3) quae opportune dirimi non possunt, nisi toritatibus simul coniunctis, articulum fidei, id est, 'per consensum ecclesiae rn concilium congregatae, definitionem dogmaticam universalis ecclesiae posse ab erroribus palam communi doctrinae adversantibus, constitui, cui, sub damnationis aeternae poena,adhae­ quos vftat apertam perniciem (4). luxta sapientissi- rendum esset. Nam ecclesia non pronuntiat ac statuit mum dbctorem convocanda sunt concilia generalia, nisi congregata, pensato prius non solum an patres cum resolyendae sunt primi generis quaestiones : sin unanimiter sentiant, sed etiam, ut ait concilium gene­ minus perlongum esset quaenam sit vera doctrina rale quintum, an eorum sententia consentanea sit discernere. Contra vero, ubi sermonem simul confe­ cum scriptura sacra, praecedentiutnque conciliorum runt convocati pastores, ultro citroque datis et Recep­ generalium statutis. Atqui ecclesia congregata nihil tis consilii;, facilius possunt obscura illustrare, patrum unquam statuit de primatu rc superioritate sancti testimonia scrutari, traditionis volvere monumenta, Petri, eiusque successorum. Ergo non danda est doctrinam quam sua cuiusque tenet ecclesia compa­ tanquam articulus fidei, de quo dubitare non liceat, rare ; ita cunctis sine acerbitate dispositis, veritas, sententia quae declarat sanctum Petrum eiqsque prius tenebris involuta, illustratur. Quandoque etiam,1 successores, iure divino ac etiam iure ecclesiastico, cum communi doct Jnae palam adversatur error, con­ habere primatum, aliisque episcopis superiores esse ». vocatur generale concilium, non quia causa absolute II. < Je dis plus. Quand même un sentiment seroit postulat convocari ut error damnetur, et dogma defi­ suivi généralement dans toute l'église dispersée, sans niatur, sed ut efficacius et solemnius coerceantur aucune réclamation pendant beaucoup de siècles, il Haeretici quiÎam, qui, cum praepotentes sint, facile ne s’ensuivrait pas que ce sentiment fût une décision possunt commovere populum,’ et ecclesiam pertur­ de l'église universelle ; parce que l'eglise dispersée bare ; seu ut confirmentura nimi fidelium, ne haere­ ne fait pas de décisions dogmatiques, mais elle fait ticorum vi abducantur, aut subdolis artibus decipian­ exécuter celles quelle a.faites étant assemblée ; car tur; seu denique, ut verbisd. Leonis utamur, ne quid elle n'en fait que quand elle est assemblée- dans un ultra remaneat vel in fide dubium, vel in caritate concile général ». Pag. 83. divisum (5). Cum.vero per opinionem a catholica fide Id est : « Plus dico. Etiamsi ab omnibus in ecclesia aperte alienam levibus tantum motibus agitatur eccle­ dispersé, generatim quaedam teneretur sententia, sia, errorque a pauCis defenditur, qui, admota dculi; nullo per multa saecula reclamante, non ideo posset veritatis, luce, eam pertinaciter repellunt, et in sole hanc sententiam definitam esse ab ecclesia universali ; caligant ; tunc, iuxta ss. patres, nulla est necessitas ecclesia enim cum dispersa est, nullam facit defini­ generale concilium conqocari ; sufficit unanimis pas­ tionem dogpiaticam, exequendum curat tantum quod torum etiam dispersorum consensus, ut fugiendus ipsamet statuit congregata ; nihil enim statuit, nisi in · ” ■ , error'damnetur, et veritas credenda stabiliatur, eadem concilio generali ». , auctoritate, ac si in concjlio oecumenico facta fuisset d definitio. DECRETUM IV. Itaque subséquentes* propositiones, excerptas ex lilyo cui titulus.: {‘ricis d'un acte de dénonciation Declarat sancta synodus : \ solemnelle, etc., sanctae synodi iudicio subiicimus. I. Circa auctoritatem ss. patrum : credendum esse I. « Quand tous les pères ensemble (ou beaucoup de quidquid vel omnes sancti declares (in ecclesia pro­ bati) (t), vel plures uno eodemque sensu manifeste, (t) S. Léo, epitt. 9J, bots edit, ad Theodor, epitc. Cyn. frequenter, perseveranter, velut quodam consentiente [Man«i, G’*a/., VI, 244 B.] sibi magistrorum concilio accipiendo, tenendo, tra­ (2) BpMuet : (tom. Ill, p. 671-2) : «Quand il n’y aurai point dendo firmaverint, id pro indubitato, certo ratoque de concile... le consentement de Végli«et même tan» être aaaemhabendum esse (2). blée, serviroit de rèfle certaine. On ne peut nier que. sans que II. Ecclesiam catholicam esse infallibilem in omnitoute l’église fût assemblée, elle n’ait tuftsamment condamné bus, quae corpus pastorum proponunt credenda circa Novatien, Paul de SaracMte, les Manichéen». le» Pélagien» et fidem et mores, sive per,modum instructionis ac tine infinité d'autres sectes. Ainsi quelque secte qui s’élete, on la pourra ^toujours condamner'comme on a fait cellés-U... Et documenti, sive per modum indicii ac definitjonis. l'égbse sera infaillible, dans cpte condamnation, puisque ton conientement servira de règle. * (S) S. AugusK, 1. a de baptism., c. 4. n. J. (4) S. Aug., t. 4 ad Boeuf-, c. (5) S. Leoepiat. ed Tbeod. aug., tom. 4 concil. p. 41. CcmauM. couacno, XXXVtlI. (t) Hia elocutionibus vulgo utuntur concilia generalia, cum M. patrum au«tonùtem commend*»!. (j) Viacetniu» Lirin., Γλλλμ·*/., c. jp 769 * Coodlium provinciale UMniectonM II,. 1763 septembns 13. · 770 ΙΠ. .Non . minus infallibilem esae ecclesiam, in A rMlatio v. — De professione fidei Pii papae IV. omnibus, quae corpus pastorum, cum aunt dispersi, credenda proponunt circa fidem .et moret, quam in D. Franciscus- Meganck, amplissimus ecclesiae his, quae credenda proponunt, cum in concilio gene­ metropolitanae Ultraiectensis decanus, votum primae congregationis exponent, dixit : rali congregantur. _ . Et ideo damnat «ancta synodus sequentes proposi­ Reverendissimi patres ac vigilantissimi .pastores. tiones, quae sibi denuntiata» sunt, nempe : Denuntiator, consequenter ad falsa sua principia de I. « Quand tous les pères ensemble (ou beaucoup de pères, un grand nombre de pères) soutiendraient que Romani pontificis auctoritate ac de ecclesia, aggre­ saint Pierre* est premier de droit divin, quoique ce fut ditur professionem fidei Pii papae IV. Asserit, singu­ une Autorité respectable, il. n’èn faudrait cependant lari impudentia, illam impietatibus plenam esse (1) ; pas conclure que toutes ces autorités réunies,forme­ et simul contendit non potuisse Pium IV hanc fidei raient un article do foi, c'est-à-dire une- décision professionem ecclesiae proponere, quin ecclesiae sta­ dogmatique émanée du tribunal de l'église univer­ tuta violaret (t). Verum quaenam sunt illae professionis fidei Pii IV selle, à laquelle il fallut adhérer sous peine de dam­ nation éternelle. Car l'église ne prononce que quand praetensae impietates t Quidquid argumenti loco in elle est assemblée, et celq> après avoir consulté non- medium profert denuntiator in suo scripto cui titulus : seulement le sentiment unanime des pères, mais Precis d'un acte de dénonciation solemn elle, etc., ad. encore après avoir examiné suriout, dit le cinquième duo capita reducit. Primum est, quod exigit papa non concile général, si ce sentiment est confohne à l'écri­ B solum utgjedantur dogmata in hac fidei professions ture et aua décision, des précédons conciles ecumé- contenta, sed etiam ut credantur perfecte absque ulla niques. Or l'église assemblée n’a jamais rien fait de dubitatione et haesitatione (3). Secundum est, quod semblable en faveur de la primauté et de la,supério­ per haec verba professionis fidei Pii IV, sanctam, rité de saint Pierre ct.de ses successeurs. On ne peut catholicam et apostolicam ecclesiam, Romanam, om­ donc pis donner comme un article de foi, dont il ne nium ecclesiarum matrem it magistram agnosco, soit pas permis de douter, le sentiment’ qui déclare Romanoque pontifici, b. Petri apostolorum principis que saint Pierre et ses successeurs sont, de droit successo.ri ac /esu Christi vicario, veram obedientiam divin'et même de droit ecclésiastique, premierset spondeo et iuro, effecit papa ut ab orbe toto Christiano sibi praestetur fidelitatis juramentum (4). Hae sunt supérieurs.aux autres évêques ». /d est : « Etiamsi omhes simul-patres faut multi impietat.es quas in hac fidei professione denuntiator , patres, ingens numerus patrum ) tenerent s. Petro, iure advertit. Sed i" audirine potest absque stupore scriptor, qui dit ino, concessum fuisse primatum, quantumeumque debita sit illis reverentia, non inde sequeretur, ex his se catholicum profitetor, cum queritur quôd ab his, auctoritatibus simul coniunctis, articulum fidei, id est qui fidei professioni adhaerent, exigatur, ut perfecte definitionem dogmaticam universalis ecclesiae posse et absque haesitatiqpe credant dogmata quae in ea constitui cui, sub damnationis aeternae poena, adhae­ continentur? Quam extraordinaria esset fidei profes­ rendum esset. Nam ecclesia non pronuntiat ac sta­ sio de epius doctrina dubitari fas esset I Frustra probabitur professionem fidei Pii IV nihil tuit, nisi congregata,-pensato prius non solum an patres unanimiter sentiant, sed etiam, ut ait concilium c çontinére praeter doctrinam a concilio Tridentino definitam, unanimiter ab ecclesia receptam et praedi­ generale quintum, an eorum sententia consentanea sit cum scriptura sacra, praecedentiumque concilio­ catam : denuntiator nullo argumento a sua sententia rum generalium statutis. Atqui ecclesia congregata dimovebitur. Etenim, ex una parte, concilii Tridennihil unquam statuit de priniatuac superioritate sancti tini oecumenicitatem aperte reiicit, quod, ut ait, in Petri eiusque successorum. Ergo non danda est in­ eo.suam dominationem Romani pontifices cum impe­ quam articulus fidei, de .quo dubitari non liceat, sen­ rio exercuerint, quodque Graeci, qui magnam eccle­ tentia quae declarat s. Petrum eiusque successores, siae partem constituunt, concilio non adfuerint; et iure divino ac etiam iure ecclesiastico, habere prima­ ex altera docet,queo tota in hac re ecclesiae dispersae auctoritas in eo est, ut exequendum curet quod in tum, aliisqne episcopis superiores esse ». II. « Je dis plus : quand même un sentiment seroit conciliis generalipus definitum est. Sic Omnia, quibus suivi généralement dans toute l'église dispersée, sané petitur, tela declinare sibi videtur denuntiator : non aucune réclamation, pendant beaucoup de siècles, u attendens se, per sua falsa principia, ex errore in ne s'ensuivrait pas que ce sentiment fut une décision novos errores ire praecipitem. >\Aliud impietatis genus quod in professione fidei de l'eglise universelle : parce que l’église dispersée en fait pas de décisions dogmatiques, mais elle fait exé­ Pii IV videre existimat, illud est quod in ea dicitur cuter celles quelle a faites étant assemblée ; car elle Romanam ecclesiam esse omnium ecclesiarum matrem n'en fait que quand elle est assemblée dans un con­ et magistram, quodque in ea promitti oportet, sub religionis juramento, summo pontifici, b. Petri aposcile général »... /d est : < Plus dico : etiamsi ab omnibus ip ecclesia D telorum principis successori ac /esu Christi vicltrio, dispersa generatim quaedam teneretur sententia, nullo veram obedientiam : < Quod est, inquit, pontificis per multa saecula reclamante, non ideo dici posset Romani artificium, ut sibi ab orbe toto praestetur hanc sententiam definitam esse ah ecclesia universali : fidei sacramentum ». Perfacile est, talibus commenecclesia enim, cum dispersa est, nullam facit defini­ tariis, omnibus aut dictis aut scriptis virus aspergere. tionem dogmaticam ; exequendum curat tantum quod De hac re audiamus illustrissimum episcopum Melipsamet statuit congregata ; nihil enim statuit, nisi densem, qui, cum omnibus catholicis, nihil videt in his verbis nisi ratlbnabile obsequium sacris canonibus in concilio generali ». Has propositiones damnat sacer conventus, tan- omnino conforme, atque in omnibus saeculis summis quam nemerarias. falsas, in sanctos patres iniuriosas, pontificibus praestitum. Ipsa verba doctissimi prae­ erroneas ; ac etiam haereticas, si hoc sensu intelli- sulis, sapientiae et iudicii plena, potentiora erunt et gantur, quOd ecclesia non sit infallibilis in pastorum efficadora quam considerationes nostrae, ad disiisuorum unanimi docujnento, sed tantum in suis dog­ cienda nubila, quibus gravem hanc quaestionem maticis definitioribus ; aut quod nihil proponat infal­ obscurare nititur denuntiator. libili auctoritate, quam quod in conciliis oecumenici» fuit definitum';, dépique, quod illam fcfallibilem auc­ ( 1) Pricit, p. iBo, toritatem non obtineat, cum dispersa est, ad iudicia (3) IM., p. 1B0, iBa. dogmatica ac immutabilia ferenda circa fidem et p. io. mores. («) ΛΖ, ρ. 10. 771 Condhum proymdale Ultraiectanso U, 1763 septembris 13, < Quod in fidei (Pii IV) profemiona est sct^tun, inquit Boasuetus, nempe Msfc&qe, catholicam et toücam Λμμμμι ecc/oùrm, Mtefeei ecclesiarum matrem ac magistram nu, quidam ipsam universa­ lem ecclesiam inteliigunt, quae proinde ac stricte, ut aiunt, catholica dt ; quae vere o^ortobca, quod apoetolica successione gaudeat; quae omnium ecclesiarum particularium, uti omnium fidelium, magistra «t mater merito appelletur ; quae et Romana ait, vel maxime quod sedem Romanam ac Petri cathedram, principem fidei et caput communionis agnoscat. Alii Romanae, catholicae et apostolicae ecclesiae nomine designatam volunt sedem ipsam Romanam a Petro et Paulo fundatam, vereque apostolicam, catholicam quoque, eo sensu quod ab ea in omnes venerandae communionis tura dimanent (1); omnium ecclesia- 77a tms poscit. Quid si quis iam dixerit, eo quod Romano pontifici iure divino ab omnibus obedientia vera deberi fide catholica credatur, qmdquid ille scripserit, edixerit, insserit, quocunque in negotio, in iure, in tecto, in republics nihil nisi obedieudum esse ; neque unquam obrepi potae, aut mala suaderi, occupatissimo licet, sed standum ubique iubentis voluntati, in eoque veram repositam esse {aetatem? Insaniat, inquis. Certe. Ergo illi obedientiae tam iustae, tam necessa­ riae sua quoque adhibenda cautio est. Quaenam illa «t ? Quousque pateat ? Quid concilia, quid canones, quid ipsi Romani pontifices, quid denique scriptura et scripturae interpres traditio poscat ? Quoniam am­ bigua res est, pacifice et amice quaerere, non statim omnia clamoribus miscere nos deceat. Atque interim certum est, a Pio IV' pontifice, confessionem fidei rum matrem qc magistram, quae nos lacte alat doc­ requirente, ea selecta esse verba quae quaestiones trinae salutaria, eantque tradat, qua vivamus omnes, omnes in scholis quidem catholicis utrinque ‘disputa­ Romanam fidem. Quis haec non fateatur ? Quis pro tas relinquant integras ; quae autem ad fidem spec­ itis non fundat sanguinem ? Et utrumque sensum, ut b tent, aperte et sine ulla tergiversatione decidant ». summa et sententia unum, sua declaratione (anni Alteradenuntiatoris criminatio contra professionem 168») complexi patres Gallicani, sedis apostolicae, in fidei fit IV adeo insulsa est, ut sola rei expositione, qua fides firaedicatur et unitas servatur ecclesiae, omnibus falso contexta videatur. Contendit hunc venerandam omnibus gentibus mpiestalem colunt ; pontificem, suam proponendo fidei professionem, et in fidei quoque quaestionibus praecipuas summi seipsum fecisse reum evidentis ecclesiae decretorum pontificis esse partes, eiusqke decreta ad omnes et infractionis. Et hoc paradoxum probare nititur his singulas ecclesias pertinere profitentur. » verbis ex sexto generali concilio depromptis : defini­ Deinde praesul doctissimus transit ad obedientiae mus aliam fidem ( 1 ) nulli licere proferre aut conscri­ caput quae in professione fidei P>> IV promittitur bere, componereve, aut sapere, vel etiam aliter docere. summo pontifici. Primumque refert tres doctrinae Qui qero praesumpserint fidem alteram componere, articulos quos statuit theologiae facultas Parisiensis vel proferre, vel docere, vel tradere aliud symbolum anno 155«, scilicet : volentibus converti ad agnitionem veritatis cv Genti- ' « j” Tenetur quilibet Christianus firmiter creder.e litate, vel ludaismq, aut ex qualibet haeresi... Si unam esse universalem ecclesiam in terris visibilem, episcopi fuerint aut clerici, alienos esse, episcopos quae in fide et moribus errare non potest, cui omnes quidem ab episcopatu, clericos vero a clero ; sin autem fideles, in iis quae sunt fidei et morum, obedire monachi fuerint vel laici, etiam anathematisari astringuntur. eos (»). Profecto intelligitis quam fallaciter interpre­ » V Certum est, concilium generale legitime con­ tetur denuntiator haec sexti concilii oecumenici verba. gregatum, universalem repraesentans ecclesiam, in c Sacrosancta synodus prohibet doceri fidem aliam, id fidei et morum determinationibus errare non posse. est, contrariam fidei a' Nicaedo et Constantinopoli? » 3” Nec minus certum est, unum .esse iure divino tano conciliis definitae, aut aliud componere fidei Romanum in ecclesia Christi militante pontificem, symbolum quam illud quod ab his conciliis est com­ cui omnes Christiani parere tenentur ». positum. Quod verissimum est. His tamen sexti con­ Quibus positis, illustrissimus Bossuetus sequentes cilii verbis denuntiator abutitur, quasi dicerent patres addit considerationes. « Haec fidei tessera ab episco­ nefas esse summis etiam pontificibus et conciliis, pis et ecclesiis Gallicanis tradita, regia quoque aucto­ ullam componere fidei professionem ad stabilienda ritate atque omnium ordinum consensu excepta, dogmata quae in posterum a novatoribus impugna­ divulgata et custodita est. Vides quata diversis verbis rentur : quod adeo evidenter falsum est, et constanti de ecclesiis ac synodis oecumenicis, deque summo ecclesiae praxi ita oppositum, ut his diutius immorari pontifice egerint. Ecclesiam et synodos errare non omnino supervacaneum sit. posse dicunt : at summo pontifici iure divino ab omni­ Ut autem temeritas denuntiatoris niqgis ac magis bus esse parendum. Haec sine consilio ita distincta demonstretur, hic referre iuvat verba duorum con­ scilicet ? Neutiquam. Non condebant, sed tradebant ciliorum, quae in Gallia celebrata sunt, circa fidei ,fidem; quae cuiqde competerent, non ex privatis professionem Pii IV. opinionibus, sed ex communi omnium sensu tribue­ Primurp est concilium Narbonense anni 1609', quod bant. Sic factum, ut iisdem quoque verbis Romanus ut professionem Pianam suis actibus inserat, haut pontifex Pius IV sedis suae auctoritatem astrueret, et rationem affert, scilicet ab hac fidei professione, quidem caetera omitteret, nihil vero aliud iufe divino ] iuxta receptum ecclesiae universalis ritum, initium quam veram obedientiam postularet ». sumendum esse. Pergit doctissimus. Meldensis episcopus. « At illa Secundum est concilium Burdigalense anni 1624, obedientia, inquis, omnimodam superioriiatem atque quod de professione fidei Pii papae IV sic loquitur. ipsam adeo infallibilitatem infert. Iterum atque ite­ « Ut... sacrorum conciliorum cum oecumenicorum, rum admoneo, ad communem fidem addis tua : ad tum provincialis Burdigalensis ultimi decretis inhae­ ea quae consequi putas, longa nos et dubia, imo rentes, pretiosum hoc fidei fundamentum adverris etiam falsa argumentatione dpducis -, atque id ex tuis quaecumque inimici tela ignita, undequaque et quo­ quoque rationibus efficiam clare. An enim contendes modocumque'qpntorta, scutum inexpugnabile, oppo­ obedienddmnemini, qui pon sit infallibilis; non epi­ namus professionem fidei orthodoxae, ex praescripto scopo, non synodo provinciali,''non national·, non. patpirn sacrosancti oecumenid concilii Tridentini, legato apostolico, non denique ipsi pontifici, ni de et Pii IV, pontificii maximi, constitutione conceptam fide ex cathedra decernenti ? Absurdum. Nullumne et contextam, a nobis et reverendissimis coepiscopis ergo discrimen inter papam et alios ? Certe maximum, caeterisque concilii delegatis, palam et publice emisnam aliis suus quisque grex ; papae opines obedire oportet, et id signanter ipsa fidei professio ab omni1 (<) Episr. condi'. Aquihaeni. annp jSr. [Mansi, Cnuit., Π1, 6« B.) (1) LoqunuT sexta synodus de symbolo Nicaeno et Coasiantinopolitano. ■ (1) Concil. Vi oecumenïc., action. 18, tom. 6 concil. Labb., p. lose. [Mansi, CmcsZ, XI, 639 B.} i' '· Ί'ΠΙ!Μ^·γ< 773 Çoocilium provinciale Ultraiectenae Π, 1763 septembris 13. 774 sam, et ab omnibus catholicis emittendam, praesertim λ Id est : < Fidei professio Pii IV facta est in con­ iis quos tum cura regiminis ecclesiastici, tum publice temptum decretarum sacratissimorum conciliorum ; docendi munus pertingit, conceptis verbis emitten­ et praeterea includit iniquitates evidentes ». III. < Je dénonce nommément la bulle Iniunctum dam esse decernimus ».' Itaque iudicio synodi subséquentes propositiones, nobis, du 9 décembre 1564, par laquelle Pie IV e libro cui titulus : .Précis d’un acte de dénonciation ordonne à tous les pasteurs d’exiger d'une multitude de personnes de tout état et de toute condition, mais solemnelle, etc. excerptas, submittimus. 1. « La profession de foi de Pie IV et les autres dont sur-tout de çeux qui aspirent aux grandes dignités je me plains, sont d'autant plus criminelles, qu’elles qui sont dans l’église, la profession de foi qu'il a sont non seulement remplies d’impiétés, mais qu'elles fiute, et qu'il a insérée dans cette bulle, et de leur sont encore une infraction palpable des ordonnances faire jurer, par le serment le plus terrible, non-seule­ ment qu'ils croyent les dogmes, la doctrine, etc. de solemnelles de l’église ». Pltg. 179· Id est : « Fidei professio Pii IV, et aliae quas repre­ l'église catholique, mais encore qu'ils les croyent par­ hendo, eo magis sunt flagitiosae', quo non solum faitement, sans aucun doute, sans aucune anxiété, pluribus impietatibus plenae suqt, sed etiam quo sans aucune peine, sans aucun embarras ». Id est : «.Nominarim denuntio bullam Imunctum evidentiores sunt infractiones solemnium ecclesiae nobis, 9 decembris anni 1564, qua Pius IV praecipit decretdrnm ». e II. « La profession de foi de Pie IV est faite au mépris omnibus pastoribus, ut exigant a multitudine personades réglemens des conciles les plus sacrés ; et outre rum omnium ordinum et conditionum, sed praesertim cela elle renfermé des iniquités palpables ». Pag. 181. B ab omnibus aspirantibus ad magnas dignitates, quae Id est : « Fidei professio Pii IV facta est'in con­ sunt in ecclesia, 'professionem fidei quam fecit, et temptum decretorum sacratissimorum conciliorum ; inseruit in hac bulla ; et ut iurent terribiliori sacra­ et praeterea includit iniquitates evidentes ». mento, non solum se credere dogmata, doctrinam, III. « Je dénonce nommément la bulle Iniunctum etc. ecclesiae catholicae, sed etiam credere illa per­ nobis, du 9 décembre j 564, par laquelle' Pie IV fecte, absque ulla dubilMone, anxietate et haesita­ ordonne à tous les pasteurs d’exiger d'une multitude tione ». IV. « Il y a plusi; c’est que ce pontife, plus fin et ’ de personnes de fqut état et de toute,condition, mais surtout de tous ceux qui aspirent aux grandes digni­ plus rusé en ceci que ses prédécesseurs, a trouvé le tés qui sont dans l’église, la profession de foi qu'il a .secret et, le moyen, sous prétexte d’une profession de faite, et qu'il a insérée dans cette bulle, et de leur foi, de se faire prêter par tout l’univers, sans aucune faire jurer par le serment le plus terrible, non-seule- réclamation, le serment de fidélité ». Id est : « Plps est : hic pontifex, astutior et callidior . ment qu'ils croient les dogmes, la doctrine, etc., de l’église catholique ; mais encore qu'ils les croyent quam sui. praedecessores, invenit artem et modum parfaitement, sans aucun doute, sans ducune anxiété, efficiendi, ut, sub fidei professionis praetextu, a toto sans aucune peine, sans aucun embarras », Pag. to. orbe, absque ulla reclamatione, praestetur illi fideli­ Id est : « Nominarim denuntio bullam Iniunctum tatis sacramentum ». Has propositiones damnat sancta synodus, tannobis, 9 decembris anni 1564, qua Pius IV praecipit omnibus pastoribus, ut exigant a multitudine perso- quam falsas, scandalosas, errori faventes, calumnionarum omnium ordinum et conditionum, sed praeser- C sas, in summos pontifices et in ipsam ecclesiam iniutim ab omnibus aspirantibus ad magnas dignitates riosas. quae sunt in ecclesia, professionem fidei quam fecit, , et inseruit in hac bulla, et ut iurent terribiliori sacrarelatio VI. — De episcoporum superioritate. ■ mento, nonjsolum se credere dogmata, doctrinam, D. Francisciis Meganck, amplissimus ecclesiae etc. ecclesiae catholicae, sed etiam credere illa per­ fecte, absque ulla dubitatione, anxietate et haesita­ metropolitanae Ultraiectensis deçanus, votum primae cbngregatjonis exponens, dixit : tione ». IV. « Il y a plus : c’est que ce pontife, plus fin et plus Reverendissimi patres ac vigilantissimi pastores. rusé en ceci que ses prédécesseurs, a trouvé le secret Postquam, adversante traditionis auctoritate, asse­ et le moyen,ieous prétexte d'une profession de foi, de se faire prêter par tout l'univers, sans aucune récla­ ruit denuntiator, nullam episcopo Romano supra caeteros praesules iurisdictionem tribuendam esse, mation, le serment de fidélité ». Pag. to. Id est : « Plus est *. hic pontifex, astutior et callidior nullam iure divino aut ecclesiastico superioritatem, quam sui praedecessores, invenit artem et modum sed omnem quo /ruitur simplicis honoris primatum, efficiendi, ut, sub fidei professionis praetextu, a toto ex humano iure descendere ( i ) ; episcopos deinde orbe, absque ulla reclamatione, praestetur illi fideli­ dignitate deiicit. Etenim cqjitendit episcopatum insti. tutionis divinae non esse ; Christum, dum sacerdo­ tatis sacramentum. tium institueret, nullam inter eos quitus dignitatis DECRETUM V. ’ l> illius amplitudinem daxet, discrimen posuisse, adeo Renovat sancta synodus adhaesionem suam profes­ ut ex eo episcopi et presbyteri omnes et singuli sacer­ sioni fidei Pii papae IV, in secundo paragrapho tertii dotii plenitudinem integram, solidam, totam et pror­ decreti primae partis factam. sus individuam possideant, ac proinde nihil sit quo ET ideo damnat propositiones quae sibi denuntiatae supra presbyteros emineant episcopi, cum his illipares sunt, nempe·; ’ •sint, ejcOmni rèspectu et iuxta divinam illorum insti­ I. < La profession de foi de Pie IV, et les autres dont tutionem (a). . je me plains, sont d’autant plus criminelles, qu'elles Inter veteres theologos, nonnulli. docuerunt epi­ sont non-seulement remplies d’impiétés, mais qu’elles scoporum consecrationem non .ordinem esse, nec sont encore une infraction palpable des ordonnances sacramentum ab eo distinctum quod presbyteri, dum <»olemnçlles de l'église ». · ■ ordinantur, accipiunt. Attamen subiungebant conse- , Id est : * Fidei professio Pii IV, et aliae quas repre­ orationem illam Characteris presbyteratus, extensio­ hendo, -eo magis sunt flagitiosae, quo non solum nem quamdam esse, aut ei saltem cui datur, sacramenpluribus impietatibus plenae sunt, sed etiam quo evi­ tale aliquid, quod-sit pars sacramenti, et auctoritatem dentiores sunt infractiones solemnium ecclesiae decre­ presbyterah superiorem ad ecclesiae regimen conferre : torum ». quod si eam opinionem modeste nec confidenter ' II. « La profession de foi de Pie IV est faite au mé­ pris des réglemens des conciles les plus sacrés, et ( i) /¥to» /«· 'etu 4* dhttnadOiH» etc.» P- 5k 33, 9*« 1 (1) **< i>. >45. >4», >49· . outre cela, elle renferme dès iniquités palpables ». 775 j Concilium provincial· Ultraiectense II, 1783 septembris 13. 77«. denuntiator proposuisset, non eum dignum arbitrare- λ reddet rationem (1), quia concreditus est ei populus (s) ; sed cunctis insuper praesidet mortali­ mur quem censoria nota inureremus. Verum, ut terne- Domini ~ rarius est, et aperta fronte ecclesiae doctrinam con­ bus sacerdotibus, cunctis doctoribus, qui omnes pari­ temnit, errorem Aerii renovare non pertimescit, qui ter sublecti sunt ipsi (3). Ideoqucpresbyteri et diaconi in omnibus episcopos presbyteris exaequabat, cuius nihil peragere debent absque sententia et voluntate haeretis in poenam, anathetjMltis fulmine percussum episcopi, cuius potestate omnia per eos dispensan­ quarto saeculo ftiisse in Oriente pariter et Occi­ tur (4), nullum sine episcopi auctoritate (5) munus dente (1), accepimus. Unde ipsa luce clarius patet, exercere. Ea videbatur episcopi dignitas et praestantia in tunc temporis episcoporum superioritatem, non pro nuda tantum haberi hiris ecclesiastici disciplina, sed proxima apostolis aetate. Nedum pro mere humana esse revera instar dogmatis a quo nemini liceret rece­ haberetur constitutione, quod denuntiatori placet, dere, quin in errorem impingeret. ' eam contra a Deo patre ordinatam (6), ex Christi Quod si in novi testamenti paginis nonnulla occur­ sententia et voluntate constitutam (7), divina lege runt ex quibus inferri posse videatur episcopi nomen fundatam (8) fuisse docent expressis verbis sancti presbyteris et episcopis promiscue a sacris scriptori­ doctores. bus dari, non ideo tamen varios hiérarchisé ordines in Addunt fidelissimi traditionis testes, episcoporum scripturis confundi, recte ecclesiastici doctores (2) superioritatem auctoritate qua pollebat Aaron in pres­ observarunt. Imo aperte eo etiam loci videre est, byteros et levitas adumbratam fuisse (9) : quae qui­ quosdam ecclesiis apostolorum cura fundatis praesi­ dem auctoritas profecto a divina lege descendebat. · dentes, a quibus presbyteri ordinentur et diaconi (3), B Denique testantur eam esse simillimam.auctoritati hi ut mensis ministrent (f), etc., illi ut in sacris, quam Christus concessit apostolis, quibus succedunt functionibus obeundis ac in regenda ecclesia auxilia- episcopi, in 70 discipulos qui formam et figuram • trices manus primis pastoribus porrigant : at inter -presbyterorum exhibebant (10). Unde certissimis in­ multa iura, multa insignia quae his summis sacerdo- nixus testimoniis apprime tradebat,saeculo praeterito, . tibus tribuunt codices sacri, illud praesertim, ut sint reverendissimus Rovenius, Ultraiectensis antistes, presbyterorum iudices (5), commemorant ; quod catholicam ecclesiam semper docuisse episcopos, iure sane insignem praestantiam complectitur. divino, presbyteris maiores esse, non solum potestate Verum, etiamii dubitare denuntiator potuisset sub- ordinis sed etiam iurisdictionis (11 ). ordinationem hanc, de qua 'agitur, certo in scriptura Quicumque paulo attentius intuebitur quem in for­ . designari, quid non decuisset virum in ecclesiae manda ecclesia ordinem Deus secutus fuerit, huic catholicae gremio educatum, traditionem adire, eius- facile patebit ordinem illuni, sublata inter pastores que in fontibus rimari, quis verus foret sacrorum subordinatione, stare nullo modo posse. codicum sensus, quam ipse ampleoti deberet m re In Christi regno omnia ad unitatem vergunt et per­ gravissima sententiam ?A primo iapv ecclesiae saeculo tinent.Una mens,eiusdem fidei profAsione ; unum ebr, distinctus occurrit episcoporum, presbyterorum et eiusdem caritatis vinculo; una ad salutem via, eorum·». diaconorum ordo (6). Qui tunc degebant patres, cum dem sacramentorum communione ; unum denique apostolis pars magna conversati, ii otnnes cuiuslibet ministerium, ut in fideles pupulus omnia haec com­ ecclesiae particularis pontificem exhibent, quasi emi- moda ...™_ _______ ____ _,___ _________ ___ _____ __ a pastorum,quibus parent, concentu deriventur. ' nentiore dignitate et auctoritate indutum, quasi quid c Iam vero nisi in privata quaque ecclesia pwtair quipresbytero praestantius (7). Audiamus fideles illos dani adesset praecipuus, cui caeteri eiusdem ecclesiae .traditionis apoetolicae testes. Quid iam est episcopus ? pastores obsequerentur ; nisi in universali caput emi­ Summus, inquiunt, sacerdos (8) ; princtps senatus neret visibile, in quo velut unitatis centro singulae ecclesiastici (9), praesidens (10), dux dynastes, terre­ coalescerent ecclesiae : sane eunt, cx naturali homi­ nus Deus (ii). Quid eius dignitas? Prima digni­ num cupiditate, ad summam quisque libertatem am­ tas (12), primaria- cedes (13), principatus, culmen et bitiosus assurgat, timendum prorsus foret,ne,dissoluta apex sacerdotii (t4). Cum eo quidem in sacri ministe­ brevi unitate, tot in ecclesia exurgerent schismata, rii partem presbyteri veniunt, sed pontificatus apicem quot sacerdotes (12). non habent (15) : secundi tantum, et inferiores surit Verum eheu ! quorsum spectant denuntiatoris sen­ sacerdotes (16) ; secunda ipsis in ecclesia conceditur tentiae ? Si, ut contendit, pares sint episcopis presby­ sedes(17); secundus in ecclesiastico ordinegradus ( 18). teri, ex omni respectu, et iuxta divinam institutionem, Unde non universae solum.plebi imperat episcopus, si iti ordinatione integram, solidam, totam, ac prorsus sed clero praeest (19) : non solqpi pro omni ecclesia individuam sacerdotii plenitudinem recipiunt ; quid inde ? Ergo in exercendis muneribus, ab episcopis nullo modo pendebunt ; ergJnon solum contra con- · (1) S. Epiph., haer. 75 ; s. Augustinus, de haeret., c. 53. ciliorum dispositionem, confirmationis sacramentum, (2) S. Chrysosi., hom. 2 in epist. ad Philipp., etc. ut ministri ordinarii, conferre poterunt, imo et pres­ (3) Act. passim et epist, ad Tim. et ad Tit. (4) Tit, 1, 1$ ; Act. VI, ι et seq. ; I Tim. Ill, 10. byteros ^lios ordinare : quod quidem postremum eius, (5) I Tim. V, 19. (6) S. Clemen· Rom., epist. I ad D momenti est, ut mirum sit denuntiatorem tanta atro­ Cor., etc. [Mbnsi, CtaiaZ* I, 203.] citate perculsum non horruisse. Ut enim eius fidem (7) S. Ignat, martyr, epist. ad Phdadelph., n 9 : Boni sunt requiramus, qui poterat ignorare quid quarto saeculo •acerdoie·, praestantius autem quid eat summus pontifex. contigerit ; ut in Aérium, eadem ac ille nunc, propu­ (8) Idem ibid., etc : s. Hieron., dial. adv. Lucifer. , (9) Ongenes, 1. 3 cont. Cels. ; ». Hilar. 1. ft de.trin. η. 1 ; gnantem, tota protinus insurrexerit ecclesia ; ut eius ». Basil, epist. 61 ; ·. Optat. I. 1 ; s. Hieron. ad cap. 6a Isaiae. argumenta retuderit illo veluti dogmate ab omnibus ■ / ' (to) Constit. appal., I. », c. 16. [Mansi, Cftui/.. 1, M7·] (11) Ibid., I. a,c. 26 : Ideal qui vices Dei gept in terris. (12) S. Basil., epist. 6a. , (13) S. Greg. Nas.,prat, win laud. Basil. . (14) Idem, epist. 23 ; a. Basil.,epist. io, ad Greg. thcol.;s. Op­ tat. 1. t ; a. Innocent. I, epist. ad Deceit. ; ». Greg, magnus 1.4, m 1 Reg. c. 6. [Mansi, Cm^iZ, III, 1029 B.] (15) S. Innocent I. epist^ad Deceit. ; s, Isidor. 1. 7 etymol., (16) S. Innoc., ibid. ; s. Hiero·., epist. 27 ad Eustoch.; ·» in Exech^c. 45. . · (17) S. Greg. Na*., cann. de vita sua. · (18) S. Hier., in 1er., c. 13 ; S»CyriUus Alex. 1.13 da adorat, in apir. et ver. ; aÙptai. I. r; a. Led «piat., 84 ad Anast., c. 4 ; * S. Isidor., I. 2 de div. off.x:. 7 ; Beds, etc. (19) Constit. apoat., [lib. U] c. 26? [Mansi, OeaZ, L 327·] . (.1) Orig., hom, 11 in 1er. ; Can. apost., c. 40. [Manii, C-Acd.. 1, 55,] . (»9 Can. apoat., c. 40. r . D) Conflit, ipoflol., I. i,c. t. (4) Can. apoav, c. 40 et 41. · (5) Tertull., de baptiMiro, c. 17. (6) Orig, hom, loin Luc. « (7) S. Ignatius martyr, epitt. ad Eph, n. 1 et 6, et ad Phtladelph. imuojT (S) S. Cypr , epi«t. 27. τ · « (9) S. Hier., epiit. 85 ad Erag, etc. ; Condit, apost.', 1.1, c. 25. (10) S. IrenaeCs*, I. 3, e. 4;.Seda*, etc. ■ . (11) Korean*. 1. t, rei pubi, chrtdianae de offic. episcopi, ...... i . * 1 (»>) S. Hieron.. dial: adv. Lucifel·. 777 Concilium provinciale Ultraiectense II, 1763 septembris 13. ' ' ' 778 recepto, episcopos a Christo specialiter constituto· a ecclesia cuius decreta despicit vel certissimis monufuisse ad gignendos patres, negataque presbyteris mentis consignata. « eadem potestate, od ipsis filios dum(axat ecclesiae Has igitur propositione· excerpta» ex opere cui regenerationis lotione produci, nullumque eos habere - titulus est : Précis d'un acte de dénonciation soleat­ ius manuum imponendarum ad creandum pres- nelle, «ta. sancto coetui submittimus. I. < J'ai dit en plusieurs endroits que les évêque· . byterum (1). Re quidem verayeura sacrosanctum offerunt pres­ étoient d'institution divine... mais la vérité exige de byteri hostiae salutaris sacrificium, munus in religione moi que je me corrige sur ce point ». Pag. 145. Id est : « Pluribus in locis, episcopos institutionis augustissimum exercent ; sed in hoc etiam magis ac magis elucet episcoporum potestas et praestantia, esse divinae docui : ... at exigit veritas, ut ïn hac re quod augustum illud mysterium offerre non solum memetipsum emendem ». ' II. < Jésus-Christ en instituant le sacerdoce, n'a mis possunt, sed et eqs consecrare qui adorandam victi­ mam immolant. Quod discrimen, ut praecipuum est, ni établi aucune différence entre ceux qu'il a honoré· a ita semper presbyteros inter et episcopos ab iis etiam de cette dignité ; en sorte que les évêque·, c'est-à-dire patribus positum est, qui presbyterorum ordinem les patriarches, les primats, les'archevêques, les évê­ ques et le? simples prêtres possèdent tous et un cha­ fusiori laude extulerunt (»). Unde in ecclesiasticis annalibus videre est, tactas cun la plénitude du sacerdoce en 'entier et d’une a quibusdam presbyteris ordinationes, non pro illicitis manière indivisible ». Pag. 145. Id est : « Christus sacerdotium instituendo, nullum tanhim habitas fuisse, sed pro debilibus ac nullis ; eo solo quod qui eas fecerant, faciendi carerent potes- B discrimen posuit inter eos quos hac dignitate auxit adeo ut.episcopi, id est patriarchae, primates, archi­ tate (3). O lugendam denuntiatoris caecitatem 1 Non modo episcopi, episcopi ac simplices presbyteri, possideant non summa,qua deberet, veneratione uberem agnoscit omnes ac singuli, integram ac prorsus individuam auctqritatum copiam, quam traditiqpis monumenta sacerdotii plenitudinem III. «Ççjirètre, ou plutôt cette multitude de prêtres offerunt, verum e contrario huic uni incumbit, ut earum lucem hebetet, si possit, oppositis paucissimo­ Çui sonNms à la tête dùctergé de chaque diocèse, rum quorumdam veterum textibus, obscuris sane, et abusant de la placé d'honneur à laquelle on les a quos ex praeconcepta opinione interpretatur. Etiamsi élevés, s'imaginent être par leur caractère au-dessus hac in re auctor quidam ecclesiasticus a communis de'leurs confrères (les simples prêtres), qui leur sont doctrinae tramite recessisset, quid-qa privata auctori- égaux à tous égards, selon leur institution divine ». :. tas.'ut inde frangi possit conspirans sacrorum doc­ Pag. 148. fd est : « Hic presbyter, seu potius haec multitudo ■ torum consensus ? Nullam autem inter patres dissen­ sionis umbram admittimus ; nullam et ips$,denuntiator presbyterorum, qui clero uniuscuiusque dioecesis admisisset, si textuum, quos opponit) intellectum a praesunt, honore quo sublimantur abutentes, suo catholicis mutuatus esset auctoribus, non a recentio- caractère longius eminere'putant, quam presbyteri sunt, ex omni rum aetatum heterodoxis. Sed omissa illa controver- simplices, qui tamen ipsis-. pares ... sia, ea est concilii Tridentini decisib, ut fluctuantem respectu, iuxta divinam eorum institutiones^, animum sola sistere debuisset. Expressis quippe ver.IV. Jésus-Christ a défendu expressément qu'il y bis declarat sancta synodus, in ecclesia catholica isse'c eût (entre les pasteurs de son église) aucune supériohierarchiam divina-ordinatione institutam, quae con- rité ». ~ Pag. Τ49· Id est : « Christus expresse prohibuit, ne ulla sit stat ev, episcopis/ presbyteris et ministris ; ac etiam anathematis fulmine percutit eos qui. hoc dogma reii-. superioritas (inter suae pastores ecclesiae) ». cientes, contendent episcopos non esse presbyteris superiores, vel non habere potestatem confirmandi et DECRETUM VI ordinandi, vel eam quam habent illis esse cum pres­ Declarat sancta synodus, iuxta doctrinam a sacro­ byteris communem (4). Nihil porro hoc decreto clarius, quod breviori ser­ sancto concilio Tridentino definitam : I. In ecclesia catholica esse hierarchiam, divina monis compendio, patrum omnium doctrinam com­ plectitur. Verum ita crassae sunt denuntiatoris tene­ ordinatione institutam, quae constat ex t^iscopis,pres­ brae, ut ne vividiori quidem lumine vinci possint. byteris et ministris. II. Episcopos presbyteris superiores esse ; et eam Acerrimus Graecorum propugnator, eos etsi in eccle­ siam contumaces ac schismaticos,catholicorum tamen potestatem confirmandi et ordinandi quam habent, numero ita accenset, ut nullum oecumenid nomine (non) illis esse cum presbyteris communem (T ). Ideo damnat sancta synodus propositiones sibi de* dignetur ecclesiae Latinae concilium, nisi in quo Graeci adfuerint ; quo quidem deliramento vastum nuntiatas, nempe : sane sibi campum aperit, ut impune ea dogmata I. « J’ai dit en plusieurs endroits que les évêques oppugnet, quae cum praeiudicatis iUtiis opinionibus étoient d'institution divine... mais la vérité exige de non consonant. Earn porro insaniam in superioribus D moihjue je me corrige sur^e point ») Id est : ‘« Pluribus- -~ in ’locis, episcopos institutionis iam statutis, quo meretur modo, repressit sancta sjtk> — --------- : —-dus.·Unum itaque notandum superest, Graecos illos esse divinae, docui... at exigit veritas, ut in hac re suos cum Latinis de episcoporum superiorilate omnino memetipeum emendem ». II. « Jésus-Christ en instituant le sacerdoce... n'a consentire ; ab ipso proinde doctrinam repudiari,non in ecclesia tantum catholica, sed. apud eos schisma­ mis" ni établi aucune -différence entre ceux qu'il a ticos universe receptam (5), quos ita habet in deliciis, honorés 5, caû. 6 « 7. χ sacerdotii plenitudinem ». (5 ) Vjde icetimoDia ecclesiae Graecae achiamaticae cires hanc questionem relata in opere cui titulus .praefigiturU firpihttU It Idfti dt liglitt ttuckfui ft*cÀdÇÙtù, t. t 8. ( 1) Coae. 3rid., aeas. cu. 6 at 7. Tn ~ Concilium provinciale Ultraiectense Π, 1763 sept«mbri* 13. III. « Ce prêtre ou plutôt cette multitude de prêtre* i qui «ont mi* h la tête du clergé de chaque diocèee, abusant de la place d'honneur à laquelle on le* a élevée, «’imaginent êtfe par leur caractère au-dessus de leur» confrère* (le* simples prêtre»), qui Mur «ont égaux à tou» égard», selon leur institution divine ». . Id estl· < Hic pretbyter seupotius haec multitudo presbyterorum, qui clero uniuscuiusque dioecesi* praeeunt, honore quo sublimantur abutentea, · sup charactere longius eminere putant, quam presbyteri simplices, qui tamen ipsis pares sunt, ex omni res­ pectu, iuxta divinam eorum institutionem ». IV. « Jésus-Christ a défendu expressément qu'il y eût (entre 1e* pasteurs de sbn église) aucune supé­ 780 bus, nullo modo spectent doctrinam, sed tantum con­ suetudines, ritus et alias ré* per wipaa* indifférente»». II. « Saint Augustin... croyoit que toutes les vérités de doctrine que nous devons croire et professer étaient contenue» tant dans l’ancien testament que dans l'évangile, et dans les écrits des apôtres... Peut-être, meésievs, que le* "préjugés qui sont nés avec nous, et qui se sont fortifiés par la lecture de nos théolo­ giens, vous elfipêcheront de sentir toute la force do ce raisonnement, quelque invincible qu’il soit ; et que vous continuerez de croire que saint Augustin favo­ rise ou autorise la doctrine de nos théologiens et du concile de Trente, qui enseigne èt qui ordonne de croire, sou* peine d’anathème, qu’il y a deux sortes riorité , de parole de Dieu sur la doctrine, qui sont également Id est .· « Christus expresse prohibuit ne ulla sit ' règle de foi et également adorables : l’une écrite, et. superioritas (inter suae pastores ecclesiae) ». l’autre non écrite. Mais voici, messieurs, de quoi vous Has propositiones damnat sageta synodus, tan- détromper puissamment, et de quoi vous convaincre quam falsas, in sacrum episcoporum ordinem contu­ que rien n'est plus opposé à la doctrine de saint meliosas, erroneas,' ac etiam haereticas, quatenus I Augustin que cette doctrine, que le concile de Trente sacram hierarchiam, a Christo institutam, funditus et nos théologiens nous donnent pour une doctrine subvertunt. de foi ». Pag.‘8o.> Id est .·< S. Augustinus..: credebat omnes doctrinae veritates quas credere et profiteri debemus, contineri RELATIO VII. — De indulgentiis et excommuni­ tam in veteri testamenfp quam in evangelio et in catione ac de traditione. scriptis apostolorum... Forsan, domini, praeiudicia D. Franciscus ‘Meganck, amplissimus ecclesiae nata nobiscum, et "quae firmata sunt-aostronun thbometropolitanae U1trajetten sis decanus, votum primae logoruqi lectione, impedimenta erunt, ne totam huius congregationis exponens, dixit : ratiocinationis vifii sçntiatis, quantumvis invincibilis sit ; et semper creditis s. Augustinum fayère et auc­ . Reverendissimi patres ac vigilantissimi pastores. toritatem dare doctrinae nostrorum theologorum et Censemus a sancto coetu declarandum esse se non concilii Tridentini docentis et praecipientis ut cre­ tantum intendere damnare propositiones excerptas e datur, sub anathematis poena, dub esse genera verbi libello inscripto : Précis d’un acte de dénonciation Dei circa doctrinam, quae pariter sunt regula fidei, solemnèlle, etc. hactenus sibi denuntiatas, sed etiam et pariter adoranda : aliud scriptum, aliud non scrip­ plures alias opiniones eiusdem operis, quae ad minus tum. Sed’ecce, domini, unde errorem vestrum depo­ falsae, scândalosae et temerariae sunt ; necnon con­ natis potenter, et unde persuasum habeatis, nihil esse vicia quae evomit in sanctam sedem, summos, ponti­ magis oppositum doctrinae sancti Augustini doctrina fices et episcopds ; atque verborum atrocitatem qua : illa quam concilium Tridentinum et nostri theologi plurimos abusus insectatur : quae quidem atrocitas dant pro doctrina fidei ». eum non exhibet pacis amorem qui decet catholicum , III. « Toute tradition qui est conforme à l'écriture, virum, sed illam potius arrogantiam atque impoten­ est par cela même écrite dans l’écriture ». Pag. 84. tiam qua solent efferri novatores^ et ecclesiam per­ Id est : « Omnis traditio quae scripturae conformis turbare .Has autem opiniones etc. summatim in ipso- est, ex eo ipso est scripta in scriptura ». met opere perlegendas, sacro coetui tradimus. ' IV. « Mais, me direz-vous, le concile de Trente en­ Censemus praeterea, circa matèriam indulgentia­ seigne que les vérités que l’on doit croire ne sont pas rum et excommunicationis, ad submovenda omnia toutes contenues dans l'écriture sainte, qu'il en a passé probra et convicia in sanctam sedem a denuntiatore de main en main. depuis Jésus-Christ jusqu’à nous,qui congesta, publicanda esse duo decreta concilii Tri­ notant point écrites dans les livres sacrés ; que ces dentini hanc doctrinam spectantia. vérités non écrites ont la même autorité que le» véri­ Denique sancto coetui examinandas submittimus tés écrites, et qu’il faut les croire les unes et les autres subséquentes propositiones, excerptae ex epistola avec le même respect, sous peine d’anathème. J'auencyclica, quam, paulo ante huius synodi inchoa­ rois bien des choses à répondre à cette objection... tionem, misit denuntiator ad omnes ecclesiae Batavae En attendant, voici une courte réponse, qui seule pastores nobis adhaerentes, atqjfe etiam ad hanc suffit pour infirmer absolument tous les nouveatix synodum iam actualiter congregatam; in quibus pro­ dogmes de foi que le concile de Trente a faits, sous positionibus novum et gravissimum errorem praece­ prétexte qu'ils sont de tradition apostolique : 1° ... ; dentibus erroribus adiicit, absolute repudiando tradi- D z« : ce concile n’est et ne peut être un concile tionis auctoritatem, id est doctrinam popularem in général ». -Pag. 92. concilio Tridentino definitam, et ab omnibus catho­ Id est : «Sedpnquies.conciliumTridentinum docet, licis creditam. veritates quae credendae sunt, non omnes contineri in scriptura sacra, sed multas traditas esse de manu Propositiones exerptae ex libello cui titulus : Lettre ad manum, a lesu Christo usque ad nos, quae non circulaire et dénonciation adressée a messieurs les sunt scriptae in libris sacris : illas veritates non scrippayeurs de l’église de Hollande, tant du district tas eamdem habere auctoritatem quam (habent) veride l’archeviché d'Utrecht,que des évéchés de Haar­ tates scriptaeJ et ha» et illas credendas esse cutn eadem veneratione, sub anathematis poena. Multa haberem lem et de Deventer. respondenda ad han consuetudines, ritus et alias re» per seipeas indiS»est le décret sur la tradition, que l'on qualifie de1 rantes». parole de Dieu non écrite ». Pag. 93. . . II. « Saint Augustin. ..· croyoit que toutes les vérités Id est .· « (Huius condlii) decreta et eius dedsioqys de doctrine que nous devons croire et prpfesaer,étoicnt non debent nobis imponere, praesertim, ù in eo repe- contenues tant dans l'ancien testament, que dans riamus doctrinam quae neque a Christo neque ab l'évangile, et dans les écrits des apôtre»... Peut-être, apostolis fuit praedicata, et quae opposita eat ex dia- messieurs, que les préjugés qui sont nés avec noua, et ■ metro doctrinae celeberrimorum patrum. Taie, eet qui se sont fortifiée par la lecture de nos théologiens, decretum de traditione, quae vocatur verbum Dei vous empêcheront de sentir toute'la force de ce rai- . non scriptum ». sonnement, quelque invincible qu'il soit, et que vous VI. «'Une profession de foi ne doit contenir que des continuerez de croire que saint Augustin favorise ou vérités de foi (révélées et) contenues littéralement autorise la doctrine de nos théologiens et du-concile dans l'écriture ». Pag. 98. de Trente qui enseigne et qubordonne de croire, sous Id est : 9 Professio fidei nihil debet continere nisi peine d’anathème, qu’il y a deux sortes de parole de veritates fidei (revelatas et) contentas ad litteram in Dieu sur la doctrine, qui sont également règle de foi scriptUra »·. et également adorables ; l’une écrite, et l'autre non VII. < Toute tradition sur la doctrine qui n’est pas écrite. Mais voici, messieurs, de quoi vous détromper écrite dans les livres saints, ne peut point être appel- b puissamment, et de quoi vous convaincre que rien lée tradition évangélique ni tradition apostolique ». n’est plus opposé à la doctrine de saint Augustin, Pag. 98. que cette doctrine que le concile de Trente et nos Id est : « Omnis traditio circa doctrinam quae non théologiens nous donnent pour une doctrine de (oi ». est scripta in libris sanctis, non'potest vocari traditio Id est·; « S. Agustinus... credebat omnes-doctrinae evangelica nec traditio apostolica ». veritates quas credere et profiteri debemus, contineri tam in veteri testamento quam in evangelio et in ' scriptis apostolorum... Forsan, domini, praeiudida DECRETUM VH nata nobiscum, et quae firmata sunt nostrorum theo­ Licet propositiones.duntaxat quae sex praeceden­ logorum lectione, impedimento erunt ne totam huius tibus decretis damnantur, censura notaverit sancta ratiocinationis vim sentiatis, quantumvis invindbilis synodus, non ideo intendit approbare aut intactas sit, at temper credetis s. Augustinum favere et aucto­ relinquere plures alias propositiones sibi summatim ritatem dare doctrinae nostrorum theologorum et denuntiatas, in quibus varios detexit errores, et falsas condlii Tridentini docentis et praecipientis ut credan­ opiniones ; necnon convicia impudenter congesta tam. tur, sub anathematis poena, duo esse genera verbi in sanctam sedem et'in summos pontifices, quam in Dei'circa doctrinam, quae pariter sunt regula fidei, episcopos, et immoderatum ac acerbum zelum, cum et pariter adoranda : aliud scriptum, aliud non scrip­ : loquuntur de indulgentiis Romae concessis, et ex­ tum. Sed eoce, domini, unde errorem vestrum depocommunicationibus quae identidem contorquentur. .-natis potenter, et unde persuasum habeatis nihil esse Circa haec duo capita synodo placuit hic insetere duo c: magis opposition doctrinae sancti Augustini, doctrina , concilii Tridentini decreta, in quibus non obscure illa quam concilium Tridentinum et nostri theologi ' continetur quod, circa hos duos catholicae doctrinae dant pro doctrina fidei ». articulos, ab omnibus catholicis credendum est. III. «Toute tradition qui est conforme à l'écriture, Décrétant concilii Tridentini de indulgentiis (t) : est par cela même écrite dans l'écriture ». « Cum potestas conferendi indulgentias a Christo Id est ; « Omnis traditio quae scripturae conformis ecclesiaeconcessa sit, atque huiusmodi potestate divi­ est, èx eo ipso est scripta in'scriptura ». nitus sibi tradita, antiquissimis etiam temporibus illa IV. « Mais, me direz-vous, le concile de Trente en­ usa fuerit : sacrosarfcta synodus indulgentiarum usum seigne que les vérités que l’on doit croire ne sont pas Christiano populo maxime salutarem et sacrorum con­ toutes contenues dans l'écriture' sainte, qu'il en a ciliorum auctoritate probatum, in ecclesia retinendum passé de main en main, depuis Jésus-Christ jusqu'à esse docet, et praecipit, eosque anathemate damnat, nobs, qui ne sont point écrites dans les livres sacrés : qui aut inutiles esse asserunt, vel eas concedendi in que ces vérités non écrites ont la même autorité que ecclesia potestatem esse negant ; in his tamen con­ lea vérités écrites, et qu’il faut les croire les unes et cedendis moderationem, iuxta veterem et probatam les autres avec le même respect, sous peine d'ana. in ecclesia.Consuetudinem, adhiberi cupit, ne nimia thème. J'aurois bien des choses à répondre à cette facilitate ecclesiastica disciplina enervetur. » objection... En attendant, voici une courte réponse, Decretum' concilii Tridentini de excommvxica- qui seule suffit pour infirmer absolument tous les tione (1) :« Quamvis excommunicationis gladius ner­ .nouveaux dogmes de foi que le concile de Trente n vus sit ecclesiasticae disciplinae, et ad continendos pfait», sou» prétexte qu’ils sont de.' tradition apostoin oflicio populos tamen 1™ valde u. salutari», --’·■* - sobrie ». * lique : t· ...; a· : ce concile n’e»t et ne peut être un magnaque circumspectione exercendus eat ; cum concile général ». > experientia doceat, si temere, aut levibus ex rebus Id est ; «Sed,inquies,concilium Tridentinum docet incubatur, magis contemni quam formidari, et perni­ veritates quae credendae sunt, non omnes contineri ciem potius parere quam salutem. » in scriptura sacra, sed multae traditas esse de manu ad mantun, a lesu Christo usque ad nos, quae non Denique quod spectat ad propositiones ultimo et sunt scriptae in libris sacri» : illai veritates non scrip­ specistliter sanctae synodo denuntiatas, scilicet '. tas eamdem habere auctoritatem quam (habent) veri­ I. « Je réponds que les traditions apostoliques non tates-scriptae, et has et illas credendas esse cum écrites que saint Augustin reconnolt avec d’autres eadem veneratione, sub anathematis' poena. Multa pères, ne regardent aucunement la doctrine, mais haberem respondenda ad hanc obiectionem..; Inte­ seulement des coutumes,des usages,et d’autres choses rim, en brevis resppnsio, quae sola sufficit ad infir­ indifférentes par elles-mêmes ». manda absolute' omnia nova fidei dogmata quae con­ Id est : « Respondeo quod traditiones apostolicae cilium, Tridentinum fecit, sub praetextu quod sunt traditionis apostolicae : 1“ ... ; a» : concilium hoc nec ■ est, nec esse potest concilium genende. ». (1) Se*à. 3$ conc. Trid. oecum. V. « Les décrets et les décisions (de ce concile) ne ■ lÎm. 7*3 CoodHam provinciale Ultraiectense II, 1763 septembris 13. • 7«* doiwsitpMMiBrotapoMr, sur-tout, rinou· y troe-a .· . rbqvistho vens«μ doctrine qui n'a été prêché· ni parjesusCbrist ni par le* apôtre·, et qui e«t opposée diamé- d. procuratori» synodi, contra errores Harduini et tratanentêla doctrine des pin· célèbres père·. Tel . Berruyerii. qU° ’ °° **u*H®e à* Reverendissimi patres qc vigilantissimi pastores. Id est .· « (Huius concilii) deCreta et eius decisiories ', Errores operis cui titulus est : ZWris d’un acte de non debent nobis imponere, praesertim, si ta eo repe- dénonciation salemnelle, etc. hactenus censoria virriamua doctrinam quae neque a Christo neque ab gula notastis. Quas in ecclesia Batava spargere conaapostolis fuit praedicata, et quae opposita est ex dia- batur tenebras tam perversae lucubrationis auctor, metro doctrinae celeberrimorum patrum. Tale est lux veritatis disoussit. Verum hac aequissimo censura decretum tium operis est. cipiinam contineri in libris scriptis, et sine scripto « Ad futuram rei memoriam... Nos demum lectis traditiqnibus, quae ipsius Christi ore ab apostolis atque perpensis dictorum theolbgorum consultationi acceptae, aut ab ipsis apostolis, Spiritu sanctp dic­ bus scripto exarati^, auditisque eOrumdemcardina- tante, quasi' per manus traditae ad nos usque perve­ lium consiliis, per has nostras apostolicas litteras, nerunt ; orthodoxorum patrum exempla secuta,omnes saepe dictum opus tam Gallico'.quam Italico, aliove libros tam veteris quam novi testamenti, cum utriils- quolibet idiomate conscriptum, translatum aut typis que tinus Deu* «it auctor, necrion traditiones ipsas impressum, necnon dissertationes et apologiam supe­ tum ad fidem, (um ad mores, pertinentes, tanquam rius enuntiatas, propterea quod in illo et m illis con­ vel ore tenus a Christo vel a Spiritu sancto dictatas, tinentur propositiones respective falsae, temerariae, et continua successione in ecclesia-catholica conser­ vatas, pari pietatis affectu ac reverentia suscipit, et lTim. (i) VI, 5, IV, i, 1,19. veneratur. (r) D. de Buiw, academiae Parisieoais, ad jinguae Gallicanae li) Seaa. 4 cooal. Tnd. CotKiuo·. couacnot JCXXVtU, perfections·· Mslilutae, scribe perpetuus. Haec verba excerpsit ’ vir doctissimus ex quodam Harduini epitaphio, quod Fraecisco Atterbsri, episcopo Roffensi, adseribunt litterati. (») >7»»· ’ (4) t martii 1731. ■ a (J) 17 aprilis 17» (5) 17 februarii 17J*. 1 '’ ' V> Concilium provinciale Ul/raiectense Π, 176^ septembris 13. K · 'Z 7W scan'dalosae,.(aventes Kaeresi, atque haeresi proximae λ Suessionenàis, proposita.^omnium saeculorum fide, et a: communi et unanimi ss, patrum et yecçlesiie' catholicaque doctrina, eiusdem Berruyerii errores in sensu in divin drum scripturarum interpretatione alie-^pulwrem, ut ita dicam, conterit, atque iisdem notis nàe, damnamus et reprobamus ; ipsumqué. librunV condemnat. , legi, retineri, et quocumque idiomate denup typis At ne qujs existimet nihil ad nos pertinere Berimprimi prohibemus ». ·· ’ ' ·. Yuyerji errores, utpote' qùi in externas ac longinquas Quis non credat, post tam sojemnem damnationem, ecclesiae partes, disseminantur ; ut hoc sane sit, an _ morttrtTBerruyerio, sodales eiuS.ex iHa soj ietate quae unum corpus non est ecclesia SAn, sicut ipsius bona, speciali voto obligata, tenetur omnem,"summo ponti- ita et mala singulis eius membris non sunt commUfici piaestare obedientiam,-tandem' conversos ad nia? De hac re Basilium audiamus :< Dominus noster poenitentiam, humili cdnfessione errores Berruyerii lesus Christus,Inquitf(i) cum suum ipsius corpus retractaturos., At contra evenit. Noti multo postquam dignatus sit appellare universam Dei ecclesiam.-., decretum Benedicti JÎIV notum factum estHn’Gallia, dedit ^ nobis omnibus ad omnes necessitudinem extam tn foetido “ " erroninj put$o ' afflata “ ‘ est pestis .................... alia ''■habere secundunxmembrorum ' concordiam ; qpaprop'ioribus gravior, tertia scilibqt 'eiusdem operis ter,'etsi quam longissime ab invicem seiuncti simus superioribus pars, quam ss. papa Clemens XTu^qui etiam nunc habitationibus, conjunctionis habita ratione vicini regit'ecclesiam, ubi sedem Petri conscendit, confir­ inter nos sumus ». Sed nedum verum sit Berruyerii‘errores non ad mato per praedecessorem suum lato iudicio, cum iisdem notis damnavit {1). « Quod opus, inquit, ob nos usque penetrasse, loannis Harduini commentadoctrinae fallaciam, et contortas sacraium litterarum Brius in novum testamentjipi dicitur in fronte operis , interpretationes, offusis etiam tenebris supefeos arti­ Amstelodami^mpressuaanno 174t. Secunda et tertia culos quos christiani populi fides ac pictas praecipue pars libri losephi Berruyerii rursus Amstelodami profitetur et colit, scandait rnenÿtram implevit ». annis 1753 et 1758Typis impressa inscrifii/ur. Tandem Quam doctrinam eo periculosfôroni idem pontifex novimus multa perniciosorum horum librorum exem­ judicavit, quo minus qui eam combibunt cavent ab plaria per has provincias ad perniciem animarum illis auctoribus, qui dum religionis causam videntur sparsa. Quid ? si haec nostrae ecclesiae' portio minus scan­ defendere, eam de facto pervertunt ; dum sese enu­ bent tanquam verbi divini.interpretes, illud enixe dalis, minus erroribus est afflicta, num -ideo, dum ' Sdulterare student. Sic enim ait in eadem damna omnia circa nos velut continenti ardent incendio, dum tione < 21 : « Salutaribus veterum patruni documentis fidei lumen extinguitur, dum spiritualia templa everinstruimur, novis-petulantium ingeniorum interpre­ tuntur, ac mores depravantur, haec cognita nobis, tationibus verum sacrarum scripturarum sensum in- inertes, otiosi, ac vix stupentes audiemus, videbimus, tervbrJj^-idtJUe in. populi seductionem potius quam in nec metuemus ne malum fallaciter increscens aeserinstructioni m ^e, si praesertim sacrarum littera­ pens (quod absit) ad fideles nostros usque perveniat. rum expositionis obtentu, offendicula parentur incau­ Itaque,’cum exigat muneris hostri ratio ut munitis­ tis, ct catholicae veritati aut praejudicium inferatur, simis aggeribus oppositis, grassantes lupos totis viri­ aut auferatur praesidium quo potissimum roboratur.» bus ab ovilibus nostris repellamus, enixe postulamus Illustrissimus ac foetissimus Suessionensis episco- ut in congregatione a sancta synodo designata, textus z pus videns mortiferum eius doctrinae venenum per c impii ac heterodoxi tum Harduini, tum Berruyerii, lesuitas, spretis summorum pontificum et episcopo­ quos seorsim multo labore iam annotavirpus, diligens rum damnationibus, ubique spargi, et ipsum librum ad examen vocentur. maxime in monialium monasteria distribui, et publice ac privatim legi, muneris sui esse duxit, quoniam RELATIO VIII. — De Harduini et Berruyerii prior medicina imbecillior esset quam malum, pasto­ /esuitarum erroribus. rale documentum ad fideles suos dare, in quo dam­ natis loannis Harduini commentario in novum tes­ Illustrissimus ac reverendissimus episcopus Daventamentum, Berruyerii toto, opere in tres partes triensis, votum secundae congregationis exponens, distributo, eiusque defensionibus et apologiis, fuse ac dixit : dilucide fidem Christianam adstruit et confirmat, de Reverendissimi patres ac vigilantissimi pastores. vera scripturas intefprëtandi ratione, de trinitatis, incarnationis, redemptionis ac dii initatis lesu Christi Graves adeo et horrendi sunt Harduini et Ber­ mysteriis, de augustis Messiae functicnibus tanquam ruyerii errores, adeo aperte offendunt singufa fidei salvatoris et pontificis, de peccati originalis veritate, capita, ut nulla iam confutatione indigeant. Tot et pluribus aliis fidei dogmatibus, çontra Harduini numero sunt, ut nihil in religyjpe sanum, nihil inte­ ct Berruyerii circa eadem capita erroneas propositio­ grum sinant remanere ; vixque unum volumen fuerit nes, quas damnat « tanquam spectantes ad déstruen- satis, si singulos ipsismet auctorum verbis simus dam immutabilem fidei regulam in scripturis, tradU. exposituri. Praeterea, ut de theologis sileamus, tanta tione, perpetuaque ecclesiae praedicatione contentam, D vi, tanta sagacitate a pluribus illustrissimis praesuli/ sedis apostolicae auctoritati derogantes, concilii Tri- bus explicati sunt, ut eos summatim perstringere, dentini de interpretandis .scripturis legi contrarias, censurasque in eos immissas adoptare sufficiat. Sabellianorum, Nestorianorum, Pelagianorum, SociReligionis Christianae necessitas ; inconcussa veri­ nianorum haeresi ac Deistarum impietati faventes », tatis eius argumenta; ecclesia eiusque characteres; etc., cuius vigilantissimi episcopi exemplo, ac piorum regula fidti, scriptura scilicet et traditio ; mysterium virorum querulis incitata sacra theologiae Parisiensis ss. Trinitatis ; aeterna Patris paternitas,; Verbi con­ facultas, tandem primam censurae suae partem edidit substantialitas ; divinitas Spiritus sancti ; hominis omni laude dignissimam, in qua sapientissimi docto- innocentis status ; lapsus illius ; peccatum originale ; res praeter notas Berruyerianae doctrinae supra baptismi necessitas; mysterium incarnationis; unitas inflictas, plurimas propositiones arguunt et damnant personae in Christo ; eius divinitas et aeterna gene­ tanquam haereticas et blaspbematorias. ratio ; gratuita in unionem hypostaticam humanitatis Denique non minori fidei puritatis studio incensus electio ; mysterium redemptionis ; Christi satisfactio illustrissimus archiepiscopus Lugdunensis, eadem pro omrfium hominum peccatis ; divina Mariae vir­ ratione et via procedens qua praefatus episcopus ginis maternitas ; gratiae et praedestinationis dog­ mata ; evangelica moralis ; quid plura ? omne religio(1) DamMtio et prohibitio operi· cui titulue : Afltarirr At ADttu, Π1 partie, die » decembria t?$t. (1) Ibidem' . (i)Ep. a«, 1.1. ( . Concilium provincial^ Ultraiocteaae II, >763 septombris ij. <788 · ' ' i nis aedificium dirutum eat : nec iam Christi re^gio λ 4* Charismata primis ecclesiae temporibus adeo ulla est -; huic nova et commentitia succedit ab auda- communia, omniumqu^ prodigiorum certissima, ut' cibus et nghndis, 4mô et apostatis viris excogitata, pote quae ih seipso unusquisque experiebatur, sermo l.Ohrisbi^nae religionis necessitas. — Christi reli- sapientiae, gratia sanitatum, operatio virlutpm, disgio; si duobus illis .auctoribus credas, nulla unquam ■ cretio spirituum, generalinguarum, interpretatio ser­ ietate fuit, nec etiam nostra est necessaria. Quatuor Menam, omnes illae operatione* sancti Spiritus eva­ annonnp millibus, homines, ne exceptis quidem nescunt, ab hisque scriptoribus habentur tanquam patriarchis et prophetis, iustificati sunt per legem operandi facultate* ve) natur» insitae,Mvel stadio ac naturalem (i) ; ex qua absurde volunt oriri omnem labore comparatae < 1) : genera linguarum, ekempli religionis affectam, spiritum fidei, spei et caritatis (a) : gratia, nihil aliud sunt, quam.litteris hebraicis per­ porro illa fides,'non fides in Christum, sed in ununi ' discendis opera data : prophetia vero.nitH aliud quam t Deum creatorem, remuneratorem et vindicem (3). elaborataSratio ad populum habita,aut laudes Domini - Religio naturalis legi Mosalcae vim addebat sdiqsti- decantatae (a). 5* Non' iam apostolorum opus dicendum erit orbis tia'm et beatitudinem perducendi (4).- Tunc temporis salutem obtinebant, homines, etsi Christiani noii ad Deum conversi ingens miraculum. Christus dixit essent, etiam per anticipatioMm, nec Christi membra, eis : Euntes in· mundum univertum, praedicate euan­ neque iq illo adoptati, neque ex numero fratrum eius gelium omni creaturae (3). Duod fecisse illos e sacria et cbhaeredum (5) ; absque salvatore salvi Cacti sunt. litteris constat : profecti *srfm praedicaverunt ubi­ ' Naturalis haec religio etiam nunc subsistit eorum que (4). Novorum autem dogmatum magistris placet . respectu quibus Christi èvangelium non fuit suffiden- B horum nihil esse ab apostolis factum, imo nec illos ter promulgatum (6) : imo valde consequens et pro- unquam e Palestine exivisse (5). Christum gentibus babile est uniqufqueliberum esse naturalem interet' praedicavit unus apostolorum Paulus, nec conspichristianam religionem, alteram quam voluerit eli­ rante quidem caetererum consensu, quem tamen con­ gere. Christiana ad perfectionem tantum valet, et sensum aperte scriptura declarat (6). Ergo^on incre­ scenicam, ut vera loquamur, ostentationem(7). Excel­ dibile erit religionem diversam a religione duodecim lentiorem* iustitiam, ac proinde gloriam perfectiorem.' apostolorum Paulum instituisse. Tandem nec illi nec impertitur, ita ut minimus Christianorum maior sit Paulus Romanam ecclesiam fundaverunt : siquidem patriarchis, Moyse, prophetis, ipsoque loanne Bap­ ex ipsismet Berruyerii verbis, non constituta est tista, etsi inter natos mulierum non surrexerit ma­ Romana ecclesia· et apostolica sedes, nisi post dele­ ior (8). Naturalis vero relighauid veram iustitiam tam rempublicam l..Mtcdm (7) ; proindeque multos annos ab obitu Petri et Paiili. veramque beatitudinem sufficit. 6° Ex inflictis populo ludaico poenis stupendoque ■ II. Argumenta veritdtis religionis Christianas. — 1· Prophetiae, ex novorum scriptorum principiis, illius statu a tam longa temporum seriV cuivis paulu­ lum attento deprehendere est, quanti\sceleris repr veritatis religionis Christianae non sunt argumenta. Patriarchae, Moyses et prophetae cum non cogno­ factus sit, Christum occidendo. Iis autem ahtax-wstfm : verint adoranda Trinitatis et incarnationis myste­ non occisionis Christi poenas luit ; propterea tantum ria (9), nullus prophetarum praenuntiare potuit Mes­ plectitur, quod a lege Mosaica discedens, diis alienis siam ut aeternum Dei Filium, ad hominum salutem inservierit (8). Quae sane apostasia merum est petuin carne venturum (10). Hoc generali nituntur prin­ > lantium ingeniorum commentum. ΠΙ. Ecclesia eiusque characteres.—Cum sit ecclesia cipio, nempe volunt omnia prophetarum loca quae semper de Christo intellecta sunt in sensu proprio, societas exterior quae religionem Christi profitetur, genuino et immediato, aliud spectare obiectum : nec quo ictu religio, eodem ecclesia corruit, iam non eat iam in eis reperire est praecipuas Messiae conceptio­ unica illa arca quae a diluvio eripit, et extra quam nis, nativitatis, vitae, mortis, resurrectionis et ascen­ nulla est salus, quandoquidem in illorum scriptorum mente, quovis tempore ac loco, mediante sola lege sionis circumstantias ( 11) eiusque miracula (ta). a· Christi djvinitas miraculis eius non astruitur, naturali, nec Christo nec eius ecclesia cognitis, ad quae, ut aiunt, ne» potentia sibi propria, sed prece aut iustitiam salutemque perventum est, et etiam nunc postulatione efficiebat ; eo unice sensu dicitur lesus pervenitur. Inde sequitur eam non esse unam, sanc­ tam, cum ubicumque foris sanctitas reperiatur : iam Christus miraculorum effector (13). 3· Filii Dei resurrectio, qua tanquam basi religio non est necessarium m ecclesia-recipi, nec tantae superstruitur, nullam iam habet certitudinem, ruitque Utilitatis in illius sinuAivere. Quis tunc erit gratus religio, si cum perversis illis hominibus dicatur, levi­ animus in misericordiam Dei Patris, qui eripuit nos ter et inconsiderate huic Christi resurrectioni fidem de potestate tenebrarum et transtulit in regnum Filii adhibuisse apostolos, unoque adducto* esse ad illam dilectionis suae (9) ? Non illa catholica, seu univer­ credendam Petri testimonio qui nec ipse testis fue­ salis, non ad onyies aetates extenditur : iusti enim qui ante Christi tempora vixerunt, non sunt eius. rat (14). Non omnia loca complectitur. : sola enim lege natuDrali salus obtinetur in quavis societate haeretica, (1) Berr. I part., tom. I, praef., p. ai, 11 part., 1.1, p. ill, schismatic*, mahumetana, imo et idololatra. Non est t. V, p. 194, t. VUI, p. 11*. (1) Berr. Il part., t. VIII, quaeat. 4. apostolica, cum ex ipsis scriptoribus noluerit Christus (3) Harduin. in Ioann. VIII, 56, in Heb. XI, 1, 4, 5, 16; Berr. ecclesiam gentium constitui, nisi post completum urbis U pan. t. IV, p. »6, t. VIII, p. 117, III paît. t. II, p. 64· ferosohmitanae excidium (10). Supponunt etiam tunc 787 . ■ s ' (4) Hard, in Act. IX, a ; Berr. II part., t. VIII, p. 111, III part., 1.1, p. 147 : aov. dei. p. m, 111. (s) Hard, in I COr. XV, 13 ; Berr. I part., t. I, praei, p. at, (>) Hard, in I Cor. XII, 10, aS, 30. in Act. XXI, 9, in I Tbeaa. V, 10, Berr. Ill part., t. II, p. 341, 34». 36t. 363, 373, 3*0, t. IV, II part. t. VIII, p. 1193 13$, 136. p. ss, H, fart., t. VII, p. 194. (6) Hard, ia kotsu VIII, 19, in I Cor. XV, n ; Berr. II peri., I-1, P- SI, eu·, ». ill. P- <«· (1) Berr. III part., t. II, p. 341, 3M, 360, etc., II part , t. VII, 1. io, p. 194. (7) Berr. Il part., 1.1, p. 194· (S) Berr. U part., t. VIII, p. in, M3, t. V, p. 194, soo, aoi. . (3) Marc. XVI, 15. (9) Berr. U part., t. VIII, p. So, Si, 151, rjS, t. U, 1. 3, p. 14«, (4) Marc. XVI, so. > (s) Hard, in Maith. X, 7, in Act. I, S ; Berr. Il part., t. VI, 1. IV, 1. S, p. 60. ( 10) Harduin. ia Ioan. I, ιβ. p. 133, III part., 1.1, p. 3a, t. V, p. 1, a, S, ,52, scA, 114. (6) Gal. II, 1, ·; Hard, in Gal. II, 9, Berr. U pert., t. VII, (11) Hard, ebroa. vet. lent. p. 593, etc. in I Ρμτ. 1,to, 11, u. p. 14, III p., t. III, p. 174. etc. (1·) Berr. III part., t. V, p. 66, 67,6S, etc. (13) Berr. Il part., t. VIII, p. t), 14, * II· P-1> 4, S> ®»c· ! (7) Berr. Π part., t. VIII, p. 170, 171. (I) Berr. Ill part., t. IV, p. 61, 61, 63. Hard, oooim. p. 147, etc. (14) Hard, in tec. XXIV, 33, *4. >■ Ioan. XX. 3. 7, «e. ; Berr. (9) Colona. I, 3. (to) Bern II part., ι. ΠΙ., I. 6, p. 195, t. iv, l. 9, p. ssS. »· VI, p. >9, je, J7, "1·"'.1." IWHHWU.I . ..... ' · ·£ H„ 17^3' septembris 13. Concilium provinciale Ultraiectense U itraiectonM. U t, 1763' 789 .’<· ■ · .' . . tempons vita functos esse, apostolos, ita Ut imposaibile sit apostolis ecclesiae gentium conditores fuisse, ■ ■ I 790. *1, ·’ λ umtaque sibi lesu Christi, humanitate (1). Nossett aeterna generatio, non aeternus Dei Filius, sed UdK* ‘ IV. Regula fidbi. — Quod ad fidei regulam perti­ tum filius laetus in tempore, et hic filius humanitas net, eam penitus evertunt perversi illi errortim opi­ Christi est, cm soli proprie et in recto coHvenit Filii fices. Sua ecclesiae arm* adimunt, ita' ul|. nullum Dei appellabo (s).* Cum Eunomio, Ennomoorum deinde dogma contra novatorum assultus tueri ac duce,asserant iidetn auctores, impossibile eue Patrem propughare^ possit. Nihil aliud est regula fidei quam ad Verbum loqui (3) ; et cum Ariani», stilo quidem x revelatio, apt verbum Dei in libris sanctis et tradi­ ss. scripturarum, aliud Mae Verbum, aliud Filium tione contentum, cuius interpres infallibilis et custos Dei (4). 'Nihil aliud est Verbum, nisi decretum ah incorrupt^ est sancta mater ecclesia. Sed, ut somniant aetemdin fiente divina conceptum producendi huma­ duo nostri auctores, nulla ex scriptura et traditione nitatem quamdam, vel Imn^npm quem façejet ubi deduci possunt valida mysteriorum et dogmatum filium (5). Non aliud est Spintus sanctus, nisi vinue^ nostrorugj argumenta. « Circa innumera, inquit Ber- et efficientia divina, vel dona spiritualia quae Deus ^niyerius, quae nos ab ecclesia edocti... credimus, rara homiçibui largitur, vel spiritus creatus : cumque de (fuit) in publicis Tesu Christi ad populum concionibus eo loquitur scriptura, ut .de persona, tropice {antum . mentio, · atque illa certe non aperta, non evoluta, ac per pfosofofieiam loquitur (6). Haec igitur verba :. sed... implicita et subobscura : non ex instituto, nun­ /n nomine Patris, et Filii' et Spiritus sancti, sen­ quam nisi ex occasione brevis et quasi furtiva expo- sum .................................. ................. „................................ istum exhibent : in nomine unius veris Dei, sitio » . (1). Primaevo* praeterea scnpturao textus secundum unitatem naturae suae spectati, qui in temtanquam adulterinos expresse reiicit Harduinus, et circa nonum aut undecimum saeculum confictos j i «... asse­ Christi, quam solus verus Deus^lium sibi fecit . rit. Traditionis vero primarium fontem uterque obscu- in tempore ; et Spiritus sancti qui, ex eo quod nomen Ant, durtt dogmatum et mysteriorum rudimenta eius nomini humanitatis Christi postponatur, esse non repetunt a privata quadam institutione, quam Chris­ pAest nisi spiritus creatus (7). tus, apostolorum gratia, condidit, et ab alia non minus VI. Hominis lapsus, originalepeccatum. — Com­ secreta et obscura, quam, ad prioris normam, funda­ pleta in tempore mysteria, non magis illibata reli­ verunt apostoli : de qua quidem institutione nihil querunt novatores illi, quam aeterna mysteria. Homo unquam in vu'"” 'man. , ibi finxerunt innocens, homo lapsus, homo reparatus, haec reli■ n ■·’ couira c ., . .11 .scio.oiie c 1. is,i, ,.uu.s stimma est. Ex ij|oruni autem principiis, homo coram pontifice et omni concilio dicentis : Ego palam proprie non fuit innocens, non lapsus est, non erectus locutus sum mundo, ego semper docui in synagoga et reparatus. E manibus creatoris prodiit (licet super­ et in templo, quo omnes /udaei conveniunt, et in natural! iustitla donatus) nostris miseriis et infirmi­ go locutus sym nihil (a). Ea etiam aguntur insa- tatibus, ignorantiae, concupiscentiae, defatigationi, t omnia ss. patrum opera, ipsaque conciliorum morbis, ipsi morti obnoxius (8). Si non peccasset, alium decreta tanquam ficta et commentitia exemisset eum Deusa necessitate morjis naturalis (9). nt (3). Sed peccati reus factus est ; in necessitatem mortis fudicia aut definitiones ecclesiae, ait eorum alter, naturalis reincidit, effraenisque facta est eius concu­ minime influunt in assensum a fideli exhibitum, et piscentia (10). Nascuntur posteri eius infelices, at non non sunt unum ex eis· motivis quae intellectum reve­ C miseri ac peccatores, quia miser nonJest quisquam lationi subiiciant (4). Ut simplicium sic et pastorum nisi culpa propria ; infelix potest esse, etiam aliena, conditio (5). Non aliam habet fidei suae regulam ut sunt Adae posteri : atque hoc est originale pecca­ ecclesia quam hodiernum documentum, neque aliud tum (tr).Si vitiosi sumus, id oritur tantum exeoquod veritatis huius documenti argumentum, quam publi- naturae humanae inserimus vitia quae in sinu ma­ citatem eiusdem documenti, cuius obiectum non ad trum non contraximus\ii). multa extenditur. Eas tantum veritates complectitur, 1“ « Per unum hominem, ait Paulus, peccatum in quas nemo unquam negavit aut obscuravit, quas ab hunc mundum intravit, et per peccatum mors, et ita ecclesia definiri nunquam fuit necessarium, quaeque in omnes homines mors pertransiit, in quo omnes pec- . recipiuntur ab universis societatibus quae Christiano caverunt (13). » At quidquid dicat apostolus, cum Penomine gloriantur,me Socinianis quidem exceptis (6); lagianis et Socinianis contendunt Harduinus et BerHoc merum est Tolerantismi systema. ruyeriusnon loqui Paulum de originali peccato, neque V. Sanctissimqgfrinitas. — Quis postea miretur, de illa morte toti naturae communi ac necessaria, quod totis viribus omnia mysteria tentent evertere ? quae peccap est stipendium, sed de peccatis actuali­ Nullum eorum, iuxta systema Berruyerii, est objec­ bus quorum rei fiunt homines ad exemplum Adae, ting hodierni documenti ; attamen omnia haec mys­ necnon de mortibus extraordinariis,ugdiluvio, incen­ teria complectitur hodiernum ecclesiae Romanae dio Sodomae, etc. in poenas scelerum et hominum documentum. Ergo de illo non agitur documento in disciplinam a Deo immissis (14J. mente Berruyerii. Hodiernum documentum vocat illud quod commune est omnibus societatibus quae se jD (1) Herd, in Ioan. I, adnot. ad v. 1, p. 428, coi. 2, et in Rom. Christianas inscribunt. Ex illis societatibus suam con­ flat ecclesiam ; et cuin ea reiidt Trinitatis mysterium t. P· 434, *>4, 808. (2) Berr. II part., ι. VIII, qunent. 2;Hard. comm. p. 252: quod, ut et mysterium incarnationis, ante Christum Ben. def. p. 99. Us) Hard, comm., p. 649. nulli hominum rTueZa/um-fuit et cognitum (7), ac de (4) Hard. comm./». 24S, 4)}, 808, Berr. II part., t. VIII, quo nunquam ex institam^ sed ex occasione tantum qnaaat. a. ($) Hard, in I Ioan, l, 2 et 3, p. 711 ; idem in evang. Ioan, brevis et quasi furtiva expositio a Christo facta est (8). Una est in Deo persona, quae tum primum Pater cap. I, adnot. ad v. 1, p. 149; Berr. Ill pan., t. V, p. 154, et aeq. (6) Hard. in epial., ad Rom. c. V, v. 6, p. 599; in épiai. ad fuit, cum ipsa sibi Filium in tempore fecit, creata Gai., c. IV, v. 6, p. 559, in I Ioan. c. IV, v. 15, p. 717, in I Petr. c. IV, v. 14; Berr. Ill part., t. Ill, p. atj.et t. V, p. 104; Hard, ua I (i) Berr. Il part., t. VIII, p. 164,169. (а) Ioan. XVIII, »0. (3) Def. Bcrr., 1755, 1759, p. 10. (4) Berr. op inacript. Kejturimu nr U fri, p. 7a. (5) p. 43, 44, 45. (б) ΖΖήΛ, p. 217, 218, 182. (7) Berr. II part., I. VIII, p. 80, 81, 151, 258, t. Il, p. 248, t. III, p. 80, 8t, t. IV, p. 60, etc. (I) Berr. Il part., t. VIII, p. 165, 166, 167, 169. Ioann c. IV, v. 26, p. 457, adnot. ad v. 14, Ioan. v. 13, p. 310, adnot., ad ». 1), p. 311 ; Berr. 111 part., t. Il, p. 187. (7) Berr. IIpart.,!. VIII,p. tjo, 154,135;novadef.p. 109, 110. (8) Hard, comm., p. 248, 435, 444 ; Berr. I pan., t. 1, p. 29, 30, 33, 34, 31, H part., t. VIII, p. 233, III pan., i. 1, p. 168, 221, 240. (9) Berr. III part.,1. I,p. 130,131,219. (10) Ber». II! part., t. l,p. 151,168, 22i, 240,etc. (it) Hard.oomm. p. 432,001. 2. (12) Berr. II pan., t. VII, p. 305, 306. (13) Rom. V, ta. (14) Hard, in cap. V optât, ad Rom. ; Barr. Itl pan. obaer». de hoc capite. 7>1 Concüiqm proviadahs UltragctenM Π, t/^S sapCeatbra .13. , . .7 79* Nec minus adultenmtillud apostoli dictum : omnes Apienda sunt scripturae verba dxientii^îVrcare ^ iisAdam moriuntur (1), cuiüs sensas non est, iuxta, fdttumesi, vel Verbom persona Christi -----— ex : nam, eoa,omnes hon^nes mori,gate in Adam peccaverunt, Berfuyerio formalitas hanc sive!ratio' isiderandi seA ideo morituros quod primus homo peccaverit {2). Verbum praescindit a proprietatibus personae divinae Conqdium Tridentinum (3), omnisque ecclesia, de notienalibus atteibutisgue essentialibus (i );id est, ut peccato originali'semper intellexit alia haec apostoli bene-inteHigas : in Christo Verbum nqn ut Deus, nec Werba : Eramus natura filii irae sicut et caeteri (4), ut secunda Trinitatis persona considerandum est, sed „ quia peccante primo homine, ait Augustinus (5), ntffuR ut vacuus sonus ac merum ens rationis. Christus-vere pronatura inolevit. His autem auctoribus videtur non non est Verbum aut Dei Filius '..huius enisdpersona­ agi in laudato apostoli loco nisi de actuilibus^iecca- lis proprietatis communicatio impossibilis est (a), sed . tis, aut pravis consuetudinibus in naturatn quasi humanitas ip*â Christi persqpa est, et tamen secunda conversis (6). de divinis personis (3) nuncupatur; sive'inferioris et ‘ 3* Innumera haec cuiuscumque generis mala, qui­ secundi ortlinis divina persona, prout Deo arctissime bus intus forisque torquçmur, quorumque finisjhors, coniuncta, sive Deum repraesentans (4). Haec huma­ ah apostolo dicta stipendium peccati (7),quodammodo nitas habet propriam sibi subsistentiam et persona­ 1 tractabile reddunt originale peccatum, licet humanae litatem quae maxime designatur hac voce : Ego mentis captum superet. Illud autem argumentum Sola suas actiones ac passiones independenter a sua ' nobis tdUitur.dum Pelagianum illud instaurant, mala ' cum Verbo unione producere tanquam principium , haec humanae naturae esse annexa, naiùralemque completum potest (6). Haereticum est dicere hanc esse hominis conditibnetn (8). B humanitatem a Verbo regi, determinari, gubernari, 4° Non demonstratur originale peccatum bx infan­ moveri (7) : denique prius donis' supemat^iralibus tium baptismate. Institutum est enim, aiunt fideles sanctificata fuit quam unita Verbo (8). . illi Pelagianorum asseclae( ut ex minus perfecta ad Quid hoc est, nisi clarissime asserere Christum nihil perfectiorem vitam transeamus. Non ob delendum aliud esse quam merum hominem.Verbum quidem peccatum per se primo institutum est (9), quamvis in est, iuxta illos, sed proprietatibus personae divinae symbolo dicamus: Confiteor unum baptisma in remis­ notionalibus attributisque essentialibus caret. Filius sionem peccatorum. Cum iisdem haereticis àubiiciunt Dei est, at non aeternus, sed in tempore factui est necessarium quidem esse hoc sacramentum ut ib Filius. Ante mortem Filius fuit, per trium dierum ecclesiam messiae recipiamur, non vero ut intremus mortem non fuit, in resurrectione esse iterum coepit. in regnum caelorum (10). Aeternam non habet a Deo generationem, sed tem­ Filius Dei qui rmn venit nisi quaerere et salvum poralem ab utero virginis incoeptam ; nec virgo iim facere quod perierat, sicut adultorum, ita et parvulo­ Deipara. Cessavit generatio in tempore sepulturae. rum salvatoi est. Infantes ergo concluduntur omnes Exiens de sepulchro iterum genitus est. Cum aeter­ sub peccato. Sed cum peccatum propria voluntate nus non esset, mundum creare non potuit, imo ndC nullum possint admittere, necesae est ut originalis incarnationem suam operari : « Neque enim Christus, culpae rei sint. Atque ita incarnatio Christi eiusque qui non erat ante unionem, et qui post unionem factui» mors pro omnibus hominibus, originalis et in omnes est, potest dici divinam unionem operatum esse (9). » , diffusae corruptionis indicium manifestum est, rur- Nomen Dei fert, at Deus factitius. Divinis attributis! sumque haec corruptio incarnati redemptoris neces- C ac primo aeternitate caret : ante incarnationem luarrJ sitatem nrobat. Sed horum utrumque~ destruunt ' non erat, nisi promissus et praedestinatus ut Filius Harduimff'et Berruyerius, cum naturae nostrae de­ Dei fieret (10) : sed ex quo Deus coepit essè, semper pravationem ita extenuant et elevant, ut nulla pror­ in hoc gradu honoris permanebit (11). Immensitatem sus sit. Ergo gratis Christus mortuus est (n). non habet (12); scientiam divinam non habet, sed VII. fnearnatio. — Quid docent novi isti magistri nescio quam scientiain^creatam, infusam, et ita de incarnationis mysterio ? Quidquid hac de re docet finitam, ut dies illa et hora iudicii novissimi et fides, evertunt. lesus Christus iam non est Deus, Dei eversionis Hierosolymitanae non fuerit ei cognita. Filius a Patre missus, quandoquidem Pater in divinis Creator non est (13), nihil per ipsum factum est, sed mittere Filium non potest (ia) ; non iam ipsum Ver­ mundus et saecula, hoc est, ut aiunt, synagoga et bum aeternum, cum in forma ac natura Dei esset, respublica ludaeorum propter ipsum et intuitu ipsius sèmetipsum exinanivit formam ac naturam servi acci­ facta sunt (14). Propila virtute miracula operandi piens,habitavit in nobis (13) ; sed humiliat sese natura potestatem non habet, sed ea precibus a Deo elicit ; humana facta Deus, atque aequalis Deo, et ad abiec- eo unice sensu dicitur lesus Christus miraculorum tissima quaeque descendit (14). Iam non dicendum, ,effector (15). Sanctificare non valet animas per suam Filius Dei caro factus est; Filius enim Dei. secundum operationem, sed tantum gratiam meritis suis obti­ istos, ipsa est Christi humanitas ; quod humanitas net (16) ; et eo unice sensu dicitur in scripturis lesus Christi homo facta fuerit, absurdum hoc esset dictu. Christus sacramentorum institutor (17). Denique « Si diceret loannes, Filius Dei factus, est caro, dicere ex usu loquendi crederetur, humanitas Christi, sive 1» (i) Berr. II part., t. VIII, p. 6, 30. Christus homo factus dst homo. Quod quam ineptum (t) Nov. def., p. too.. sit... nemo est qui non sentiat (15). » Non stricte acci(S) Hard. comm, ία loon. 1, 18, P- 432, «Aid. ad v. 18, yer «Ο a (1) I Cor. XV, »». (r) Berr. Ill pert., t. II, p. 392. (3) Sees. 6, de luetif., c. i. (4) Eph. II, 3. (5) Tract. 44 in Ioan., n. ■. (4) Berr. Il part., t. III, p. >69. (7) Rora VI, 33. (5) Berr. I part., 1.1, p. 16. (9) Berr. 11 part., t. II; Hard. act. I, $. (10) Hard, in Ioan. Ill, s : Barr. 11 part., 1.11, p. 14O. »44· <«i) Gal. 11,11. ( ti) Nov. def. de Nancy, p. 104 ; Berr. (13) Ad Philipp. II. 7 : Ioan. XIV. (14) Berr. II pert ,t. Vlll, p. »5, <4,17, III pen., t. Ill, p. 339, 340; Hard, eoram, p. $S>, p. 4S9, etc. ; Berr. 11 pan., t. VIU, p. »4, »·), 111 pan., t. VIII. p. 339, 340. (ts) Berr. I part., t. VIU, p. loj. ) in sinufrtm. (4) Hard, in Koe>. I, 4; Berr. II part., 1. Vlll, p. 109, 110. V(5) Berr. def., p. 44. '(6) Hard, οοβπι.,ρ. 248, »49: Berr. II pan., t. VIII, p. 1, 7, etc., def., p. 36. (7) Berr. def., p. 19, to, 64, «5. ' (8) Berr. II pan., t. Vlll, quaeet. s, p. 56, etc., 73, 101 ; Hard, in Act. II, adnot. ad r. 13, (9) Berr. def., p. «M. ( 10) Berr. Hpart , t. 1(111, p. 7·· 7». def. p. *»'. (t>) Hard, adnot. in loan. Ill, 13 at paraph., p. 146, col. > ; Berr. Il part., t. U, I. 3. p >46, <47, >4*· (11) Berr. II part. t. Vlll, p. 456, >$7, 43», >61,1. Ill, p. 139. (U) Hard.comar., p.«4$,310,0s: Berr. 11 pan.,p. 137,455, t. V, p. >1, >4, t. Vlll, p. 147, >4*, def., p. 0, 50 ' (14) Berr. II pan., t. VIII, p. tn, » J5» >0, HI pan., t. Ill, p. 375, def., p. >9. nor. def., p. 194 Hard, con»., p. 446, 391, 391 (■S) Berr. II pan., t. VIII, p. 13,14(■4) Berr. 11 pan., t. Ill, p. as(17) Berr. II pert., t. VIII, p. 14. 17, t. V, p. 193. W , . . . , Ç»; "t’W RP • > Concilium provinciale Ultraiectense Π, 1763 septembris 13. , 793 794 Christus non habet divinam operationem, ergo nec a meritorum applicatione, iusti veteres Deo plaéueriat : naturam. Merus'homo est (1); ex lege naturali, id .eat, ex natura ipsa religiopi* VIII.-- Redemptio.—Talis Salvator noster est, iuxth affectus fidei, Ipei, caritatis spiritum, in quibus ... ■ — 1 --------9 7 4 3 * z-> — 1 — ------------v, — u... omnes virtutes continentur,.haurientes. 1 utrumque sgpptorem. Quod ti, ut ex eorum bla^phe», 3*‘Dant eamdem quam Peligjus de gratia'Christi miis patet/Chnsti expiatio, infinity pretiTpon fuit (a), manifesti/m est totum çorrueriredempnqnis aedifi­ notionem : talent eam .confingentes gratiam quae cium. Quid vero, si ebriatu*, ut isti contendunt, con­ doctrina et exemplis (1), miraculorum, aspectu (3), cupiscentiae obnoxius fuit; cuius motus, etsi refrae- .praedicationibus (3), Dei animadversionibus (♦), lu­ nabantur, ;n eo Tamen, ipao iqvito, recalcitrabant ; si mine montibus affulgente (5),motibus intus ad bonum magno animo vitia reprimebat, attamen non sine vi hortantibus et invitantibus (6) tantummodo coqstat. . ac pugna ? .\liquan4; Berr. II pan., t. Ill, p. 145. >4<> riam esse statuerunt concilia, secundumnovos doctbres.non egemus. lam vidimus quotnodo,ante Christi ■t. IV, p.19. (j) Berr. I part., p. 334, II part·, i. II. p. »14, »·». »7», adventum et mortem, sine mediatori* auxilio «susque «7». »77. »7*· (1) (a) (3) (4) (si IM.. Berr. Berr. Berr. Berr. p. aa, »3, ap, 97. Def., p. 3, 101. II part.,). VIII, p. 17, il. HI pan., 1.1, p. aï*, II pan.,r. U,p. l4»,t.V,p.»so. def., p. 47,4S, 49. II part., i. VIII, p. 404, »"3, sera det. de Naaey, P- >31· («) Berr. II part., t. I, p. 44», 443. »44. 44*. «49(7) Berr. II part., t. I, p. ia6, t. VIII, p. 339, S4O, IU part., I. IV, p. 433. (SyColoaa., II, 15. (9) Hard, in Iona. XII, 31, 3a, in XIV, 30, ia Eph. I, SO, st, in ColoM. Il; Berr. II part., t. IV, p. 31a, 313, t. V,'p. 191, III part., t. Ill, p. 3*9, 390. (4) Berr. I pan., t. V, p. 14S. ' (j) Hard, in Ioan. XV, a, p; 307 ; Berr. II pan., t. V'p. 197. (б) Hard, difress. da praadealia., p. 463, ia 1 Cor. 1, 4. (7) Hard, in Ioan. XIV, 16. ; (5) Hard. in-Philipp., IV, 1, ia Coloas. I, 10, ia Eph. V, »7, P- 574. 10 1 loan. I, S, p. 711 ; Berr. Ill part;, t. V, p. 139. (9) Hard, digrata. de praedeM., p. 461, »1. », p. aSa.col. 1, ia II Cor. VI, 1. (10) Hard, digress. de praad., p. 439, 460,'461, 4*». 4*5 (II) Berr. I part., t. I, p, 3*, 39, 60, t. 11, p. 71, t. Ill, p. », U part., t. V, p. SS, rti, (1») Berr. I pan., t. Il, 1. », p. 73, 74. (13) Berr. II part., t. V, 1.1», p. 161. (14) Hard, ia Luc. XV, ' T9i 'Coojjiium provinciale Ultraiectense Π, 17Î3 sept^tabcis 13. '79« Sed gratiae electae quaruni Deus effectum ab homine aceiholicae did debet (1 ), norttanturji.impugnant Harproventurum praevidit, hae temper praecedentis me- duinus - 'et ' Berruyerius, ted. inter hairesee impuden­ ritrmercedessunt. Semper gtapa, vel omnium prima, ter adecribunt. ' meritis datur, vpluti 'fidei gruia, quae ianua salutis V. Moralis. — Christi gratia cjim tit bonorum ac est(i) : ve) etiam in parvulis baptismi gratia, quam virtutum omnium font et origo, fieri nequit ut doc­ ai ipsi obtinere non potuerunt, hanc pro eis impetra- trina de gratia' jn doctrindm morum non . influat ; vere vel. eoriim parentes, vel alii fideles. Quod âd utque errores circa illam, plures circa hanc errores infantes attinet qursine baptismo moriuntur, praevi­ non .gignant. Quod .ti una .ex his doctrinis homini dit Deus eoa, propter pequissimam vitam, ai foete ad . revelat naturae suae corruptionem, voluptatis a Deo · . maturam aetatem pervenissent, aeternis suppliciis derelictae imbecillitatem, Dei gratiae *ad singulos fore damnandos ; atque ita eos a mundo et a peccato. actus bonos necessitatem; exinde inspirat virium eruens, misericonliter agit, saepe qd remunerandam humanarum diffidentiarp, salutarem humilitatem, spei parentum pietatem (a). Hac misericordia Deus ali­ et in'divinam misericordiam confidential sanctos quando ad aliquos populos evangelii praecones non affectus, gemitus denique orationis, amoris, gfatjtumittit, praevidens neminem ex eis fidem^ppréhensu- dinisque spiritum ; altera e contrario doctrina quae rumτ(3). Si Christus_____ apud_________________ Tyrios et Sidonios ____ mira- vires hominis exaltat,-necessariq praesumptionem, ___ _____________ cula non fecit, ex quibus in ipsum credituri fuissent, - ingrati animi sensum, duritiam superbiamque in eius id factum est quod.post poenitentiam eoa in fide non corde nutrit ; inopiae, indignitatis,' .perpetuae ergty.^ ' permansuros noverat (4). Eximium finalis perseve- Deum dependentiae sensum eradicat, Orationis et rantiae donum, nec ipsum gratuitum est : illud enim b gratiarum actionis spiritum extinguit ; et in verae iushumana merita semper praecedunt (5). titiae locum, pharisaicae iustitiae larvam supponens, Inter gratiam et praedestinationem hoc tantum in­ de angusta caeji semita in spatiosam infernalis abyssi terest, ut ait s. Augustinus (6), quod praedestinatio- viam miserum abducit. est gratiae praeparatio, gratia vero est ipsius prae- ' Neque solum per praefatos auctores itftima sanctidestinationis effectus. Ergo si haec gratuita est, altera tatis pietatisqfie semina suffocantur, actus etiam mo­ quoque erit. Quod si autem gratia meritis donatur, rales per alia principia prorsus attenuant. Nam primo impossibile est ordinationem Dei ad gratiam esse ictu legem aeternam subvertunt, quae prima est et gratuitam : sicque evanescit sanctorum praedestina­ suprema morum regula, cum regant esse veritates tio gratuita. Haec suis principiis Harduinus et Ber­ aeternas, immutabiles, ab omnifinstitutione indepenruyerius contendunt ; nusquam, nec in b. Pauli epis­ dentes (2). Deinde per ignorantiam admissa peccata tolis, nec in toto novo testamento agi de electorum excusantes, ab omni legis vinculo homines liberant : quorumdam ad aeternam gloriam praedestinatione, nullum peccatum, nisi cum contra conscientiam agi­ ante meritorum praevisionem facta, sed tantum de tur, admittunt, nulla * virtutis actiones, nisi quas ordinatione ad gloriam ex praevisis meritis conse­ conscientia probat, sive sit sive non sit secundum quente (7). Praedestihatos quoque de quibus agit legem ordinata (3). Quas laxas vitiis habenas permit­ scriptura, non alios esse quam Christianos omnes qui tunt, sub bonae intentionis praetextu, peccata excu­ propter fidem suam digni habiti sunt qui ecclesiam sando teterrima (4) ! Nec minus labefactatur magnum Christi componerent, quique dummodo perseverare illud et. primum legis principium, amoris Dei et velint, ad vitam aeternam praeordinati sunt (8). Sic proximi praeceptum, quod summis viribus summoque scripturas interpretantur Sociniani, qui nullam prae­ nisu oppugnant. Sed dum illud praeceptum ita con­ destinationem nisi eam quae sine mysterio est, admit­ stringunt, effraenam vagari permittunt concupiscentunt (9). cehtiam, seu allegando non omnes concupiscentiae Sed scriptores isti eo usque pervadunt, ut praedes­ motus pravos esse (5), seu per mendacium impudentinationem Christi, quae nostrae praedestinationis tissimum, asserendo non damnare Christum in ter­ exemplar et causa est, gratuitam esse negent. Con­ restria bona propensionem, sêd tantum huius propenveniens erat, iuxta hos novatores, ut Deus Christi sioqis nimiam vim, nimiam in temporalibus bonis humanitatem sibi prae omnibus caeteris in .Filium prae spiritualibus curam et sollicitudinem (6). Addunt assumeret, eo quod lesus, iure nativitatis humanae, etiam Christum magnificas epulas profusionesque primogenitus esset ex omnibus, et hoc nomine rex bonorum non cdlpasse (7), denique ipsum voluptati­ totius terrae, Christus, messias, pontifex et mediator bus quas non damnabat, interfuisse (8). Immanem hominum (10). Sed cum primogeniti titulus caeteris filiorum lacob in Sichimitas vindictam audacter lau­ qui ipsum antecesserant communis esset, Christus dant, asseruntque, contra^scripturae testimonium (9), ideo prae caeteris his primogenitis electus est, quod de. hac nefaria strage eos approbatos a sancto patri­ a Deo praevidebatur messiae mediatorisque sublimia archa fuisse (10). Quid, qùod Saülem de suicidio munera aptius impleturus (11). laudant I mendacium/si ipsis credere (as est, pecca­ Denique illud dogma catholicum gratuitae praedes­ tum non est, quoties deceptus decipientem suspectum tinationis et ante ulla praevisa merita, quod ex Bel- habere potuit ( 11 ). Denique peccatoribus salutis ianuam lannino, post ss. Augustinum, Fulgentium, etc., non occludunt cum ei? falsam pro vera conversionem quorumdam doctorum opinio, sed ut fides ecclesiae proponunt ; dum tanquam sinceras ac solide funda­ tas conversiones, tanquam coelo ac Deo digna spec­ tacula iactitant nescio quae poenitentiae phantas­ (1) Hard, digress. de praed., p. 460, 46a, ia A«. XIII, 4** , in Ioan. VI, 44, in I Tim. XII el XIU ; Berr. II part., t. Vt; p. 349. mata, quae proxime sequuntur gravissimi relapsus, Ill part., t. Ill, p. 470.relut, verbi gratia,idolo]atria ( 1 s ).Tam ignavae pravi(I) Hard, digress, de praed. p. *4 ». 3*4 (j) Hard., iUd.. p. 464. (4) Hard., iHd. (s) Hard., UU.. p. 464, 464, 4 *3) L. de praed. «a. c. 10. * ( (7) Hard., Md., p. 45·: Berr. (l) Bellarmia., 1. 4 de gratia el lib. arb., e. li. Il part., t. VIII, p. a, 31, III pari., t. 1,34.49. (S) Hard., praei, in epssl. ad Rum., p. 448, 449, digress, de (») Berr. Il part.. I. I, p. jo, 31, 34. praed., p. 464,· Berr. 11 pen., ι. VIII. 430, 434, 111 part., t.1, (1) Berr. 1 pan., t. 111, p. 410, II pan., t. I, p. 373, Ill pan., p. Jo, 484, 486, nor. del., p. 73 ; Hard, ia Mstlb. XX, 1 *, 1.1. p. 167, ass. 445. t. IV pan , 53, t. V. p. 173. (4) Berr. 1 pan., 1.1, p. 107, eic., t. II, p. 13. XXII, 14, praei, in epttt. 4d Rum., p. 449, ia II Tim. II, A 1, (5) Barr. Ill pan., 1.1, p. 440. ia I Pet. 1, ia Apocel. XVII, >4, etc. ; Berr. U part., t. IV, (*) Berr. II pan., t. II-, p. 343, 347, ι. IV, p. 434. p. 448, etc., t. V, p. 34, III part., t. I, p. so, t. U, p. ia, 14, IJ. (7) Berr. U pan., t. Il, p. 40a, 1. iv, p. 386. t. IV, p. 14S, 17s, aer. det, p. 75. (t) Berr. II pan., t. II, p. aro. (9) Hard, digram, de praed., p. 4 * ; Berr. Π pan. pnef., (9) Gap. XXXIV, 3OM 1L, 3, 6, 7. P- «7. >·■ (to) Berr. I pen., 1.1, p. aSS, 494,493, ie-a*· (to) Hard, ia Ioan. I, 31, cornea., p. A 169, 435; Berr. ( 11) Berr. 1 pan., t. 11, p. 13,1, 111, p. 10, t. ν,ρ.474, 473II pen., t. VIII, p. 1 *, 1S9, sos. (ta) Berr. I pan., t. IU, p. 341. (II) Hard. comm.,p.4H, 436; Berr. IIpsrb,t.VUl, p. 188,1 * 9. 797, 'Concilium provinciale Ultraiectense II, 1763 Septembris 13., ' 79Ï ' tatis b. Paulum cqnscium monstrate conantur, dum a carni* aMuraptionent^beum esse simul et hogiihem contendunt apostolum inflictam inepstuoso Corinthio dominum noeitum lesum Christum, ab aeterno Deum poenitentikm, quasi nimis loligini non probatae; ac verum de Deo vero, lumen, de lumine·^·, hominem . quodarfmodo.voluisse Corinthiorum eccUsiam‘sevcri- vero in tempore : qua* unione ineffabili iri Una eademtatis sude poenitefe (t). Sic sam^n, scripturam ad que persona^ quae est jbjsrsona Filii aeterni et consub- ' sententiam suam adducente· miserre' distrahunt ac. stantialis Dei, naturam divinam et hnmanam hyposlacerant. tatice conidbxit. V, lesum. Christum dominum' nostrum hoc esse ' Nota. His 'praemissis, reverendissimus Daven---------------------, _ . ’ holijinem, ' i.' . ..jtec: honiftem a solo et vero Deo < triensis episcopus perlegit atque, sanctae synodo obtulit purum quosdam ex praecipuis H^rduinfet Berruyerii tfxti- Filium Ueiac"Deum ipsum factunvin^empore ; sed ■bus sua in relatioru recensitis,yt addidit. / ' " ,otae bilium aeternuih aeterni Pïtris, genitum, jton In (anta blaspKffniarum diluvie, .quis- notr-taepius factum, qonfubstantiâlem Patri, per quem (et non . exhorruit iç hac sancta synodo·? Quis patrum aures propter quem, aùt cuius intuitu) amnia facta sunt (i) : suas obturate non'■ voluisset ? Corrumpunt bonos qui cum habeat naturam Dei ac perfectam cum Fatre ' .niores colloquia mala, ait apostolus. In mentem Meo aequalitatem, seipsum evipanivit formam .servi accipie^s( f),ut nos redimeret abo&fii iniquitate, et m'un~ deputatorum venit ut ! ? 1“ Horrendo huic scandalo summatim opponere daret sibi pojtulum acceptabilem, sectatorem bonorum ‘ dignetur synodus certam ac sanctam ecclesiae catho­ operum (4). 'e licae doctrffiam qua tam pravi errantium nisus invicte , VI. Humanitatem Christi, a verbo in omnibus eflfi■ 1 B cacissiflie regi, dirigi ac determinari. Et cum habeat in eius sinu quotidie retunduntur,. 2° Ut posthac commendet synodus praecipua pas­ Christus Filius Dei eamdem naturam eunt Patre, et torum documenta quibus, praesertim in Gallia, victrix Spiritu sancto, eamdem habet aeternitatem, eamdem emicuit veritas ; notissimum ndmpè et manibus nostris scientiam infinitam,eamdem omnipotentiam,eamdem versatissimum illustrissimi episcopi Suessionensis' operationem ; ita ut cuqt miracula patravit,'sua vir­ opus, quod invictuip, nostris temporibus, ecclesiae tute ea operata fuerit, non prece tantum et postula­ propugnaculum, est, et posteris erit pretiosissimum. tione obtinuerit.. Cum gratiam infundit, non eam Eximium etiam illustrissimi archiepiscopi Lugdunen­ tantum infqndat tanquam causa moralis et meritoria, sis documentum pastorale, recens opus; et certe sed 'etigm tanquam causa physica et efficiens. dignum quod vetustissimae illius nobilissimaeque VII. Omnem Adami, posteritatem in ,eo peccasse, apud Deum et homines ecclesiae venerabilem futuris et homines hoc peccato originali non solum sanctitate saeculis exhibeat traditionem ; doctissimam denique et iustitia orbari, sed etiam vero ac proprie dicto pec­ sacrae facultatis Parisiensis censurae primam partem cato inquinatos esse et factos filios irae (5) et vindic­ catholicis theologis gfatissimam. tae. Unde illud gravissimum iugum impositum super 3’ Ut'tanbem disponatur décrétant), concludendo filios Adam (6), nempe, ignorantia, concupiscentia, paucis solemnem absolu(apique damnationem operis aerumnae, morbi, mors ipsa, quae non magis poenae Berruyerii. quod ab eminentissime Migazzi, archi­ sunt ac supp.licia quam evidentissima huiu's peccati episcopi Vindebonensj, tam apte in aletxxHo pastorali loriginalis testimonia. die 3 iulii dictum fuit opus impium et sceleqtuni ‘ VIII. lesum Christum ex propriis et ex indebitis, simulque et Harduini, quibus operibus essent prae­ ' tam pro peccato originali quam pro omnibus aliis a cipua fidei mysteria penitus destructa, et tota teligio filiis Adam superadditis, doloribus ac morte Sua vere et superabundq satisfecisse. Quae cum sint passiones Christiana funditus eversa. et dolores Dei ipsius incarnati, infiniti sunt valoris et pretii ; eumdemque Deum incarnatum redemptorem DECRETUM VIII. esse non tantum hominum qui post eius incarnatio­ Ad hos innumeros ac monstruosos errores Har­ nem nati sunt, sed et eorum qui eius adventum prae­ duini et Berruyerii, qui sacro huic Coetui denuntiati cesserunt : uno verbo, pro omnibus hominibus sangui­ sunt, retundendos, declarat sancta synodus iuxta nem fudisse. catholicam et apostolicam fidem : IX. Neque per legem naturalem, neque etiam per I. Esse in uno ac vero Deo tres personp&consub- legem Mosaicam, ullum unquam hominum iustificastantiales et coaeternas, Patrem et Filium, et Spiri­ tum fuisse, aut etiamnum posse iustificari ; sed tan­ tum sanctum : quod est adorandum sanctissimae tum per fidem in lesum Christum, unicum mediato­ Trinitatis mysterium. rem Dei et hominum ; cuius sanguine et meritis omnes j II. Filium Dei esse Verbum patri coaeternum : et iusti tam veteris quam novi testamenti remissionçm hoc Verbum, Filium Patris, non esse merum decretum peccatorum, veram filiorum adoptionem et gratiam, ab aeterno in mente divina conceptum producendi ad implenda divina mandata requisitam, acceperunt. Filium in tempore : nec Spiritum sanctum esse vitr X. Hanc gratiam absolute necessariam sive ad tutem ac efficientiam divinam, vel dona spiritualia inchoandum bonum, sive àd proficiendum et usque hominibus Collata ; sed Patrem, Filium et Spiritum • in finem in iustitia perseverandum, esse omnino gra­ sanctum tres esse personas inter se vere ac realiter tuitam, nec ullis humani* obtineri posse meritis ; distinctas, non quidem naturis, sed proprietatibus (s), eàndemque gratiam non tantum in adhortationibu*, non sola denominatione^ sed vera quae angulis com­ exempli* et excitationibus externis aut internis posi­ petit hypçstasi seu subsistentia. tam e**e, sed in inspiratione dilectionis qua cognita III. Patrem aeternum ab aeterno gignere Filium sancto amore faciamus (7). Deus est enim qui, absque sibi consubstantialem ; et Spiritum sanctum Patri et libertatis humanae detrimento, operatur in nobis velle Filio consubstantialem ab utroque/resedere tanquam et Perficere pro bona voluntate (8). Similiter praedes­ ab uno principio et unica spiratione (3) ; ita ut non tinationem sanctorum ad gloriam, cuius exemplar confusis personis, neque substantia separata, Patri* eximium est ipsamet Christi capitis nostri praedesti­ Filii et£piritus sancti una sit divinitas, aequajis glo­ natio, prorsus esse gratuitam et ante praevisa merita : ria, coaeternrmaiesta*. IV. Filium Dei, secundam in Trinitate personam, (t) Symb. Conatantinop. corpus et animam assumpsisse in castissimo virgini* (l) Symb. Conalanlinop. (j) AdTbilipp. II, 7. Mariae sinu, operante Spiritu sancto, ac post hanc ( 1 ) Berr. Ill part., I. Ill, p. so, >7, *9, JO. (>) S. Grag. Nss. (5) Coae. Plorant, ia formula unionis. (4) Ad Tit. Π, 14. (J) Ad Epb, Π, j. (4) Eocl., XL, 1. (7) s. Aug., I. 4 coal. ·, opi». Pelag., a. y. (5) Ad Philipp., II, 1J. . 799 · oâ· , · ■ . ■ Concilium provinciale Ùltnûectenie Π, ΐ7®ί septembreJ3- : too ' doctrinam certisnmam quam sancti patre* ad fidem / catechismum cui titulusS Onderutys voor ge eerste ' Communie, dbt is de getstelyke bruyloft van de Jonge catholicam pertinere teatantur ( i ). XI. Esse legem aeternam et incommutabilem^ quae Kinderen^ gemaechte door een Priester van de Socte' est ipsamet-voluntas divina ordinent naturalem con­ teyt Jesu,etc pluries quidetn tum m provinais cathoservari iatentj perturbari vetans (s), quamque Deus lici* vicinis, tum in hac nostra patria impressum et indelebili charactere ip mentibus hominum inscripsit: editum. Qainqup huius operis editiones 'novimus/ quidquid libere sit contra hanc morum regylam irjva- quarum ultima typis expressa est Atuslelodamftapud » riabilem, sive per ignorantiam, siv^e per inaaverten- Joannem Stichter in de Kalverstraat, arjno 1695.' tiam-et Oblivionem, sive per conscientiam erroneam^ Etiamsi iam a pluribus annis clerus noster vertenum subiacere peccatq. Tandem concupiscentiam, quae istius catechismi patefecerit, publicis scriptis refuta­ est a peccato, et in peccatum inclinat, (etsi tion sit verit, atque e fidelium manibiis eripuerit, etiamsi ' peccaram , nisi ei consentiatur), ac omnes eiiis motus, Romae fuerit condemnatus per_^eqretdm 17 ianuarii per 'se malos esse ^inordinatos : proinde totam vitam 1703,· attamen nulloÜtbdo dubitanduiii eXt quin sit christianaip in eo sistere ut cupiditate.m eradicemus, adhuc in plurimorum' fidelium manibus, eiusque ’ et toto pectore nitamur in adimplefldo caritatis ppp». jaxiora ac perniciosa principia· tanquam norma seu praxi habqantur. ' cepto, quo tenemur diligere Deum ex tota mente, regula, morurn Quam dudum enim lugemus per .sacerdotes qui ex toto corde, ex totis viribus, et omnes nostras Λ actiones ad eum, tanquam ad finem u\imum, referre. episcopos suos non agnoscunt, irritithi dari falsis poe­ ■ XII. Regulam fidei esse verbum Dei revelaturam nitentibus pacem, et ad sacrosancti corporis Christi sacris scripturis exaratum, aut continua successione i ; participationefii, etiamsi sancta nonnisi sanctis de­ traditionis ad nos usque perductum ; cuius verbi Dei beantur, quosque corruptissimos admitti.Lnde sancti revelati interpres infallibilis et custos incorrupta est Caroli documenta tam sancta, tamque hoc tempore necessaria monita sapiqntissima ex visceribus anti­ sancta, catholica et apostolica ecclesia. Quibus expositis damnat sancta synodus Harduini quissimae disciplinae et sanioris doctrinae arcanis, et Berruyerii. losuitarum, doctrinam omnibus his aut potius ex ipsa sacramenti poenitentiae natura de­ . catholicis dogmatibus oppositam, necnon et alios prompta, renovari, ecclesiae nostrae decor postulate ' eorum errores, haereses, blasphemias, novasque et videtur. ■ falsas sacrarum scripturarum interpretationes, quae omnia hic enumerare loftgius esset, quaeque in pro- RELATIO IX. — De erroribus lesuitarum Pichonii, 'patulo posita, fortiter refutantur in pastorali docu­ etc. circa dis/>ositiones ad sacramenta suscipienda. mento illustrissimi episcopi Suessionensis, dato die prima augusti anno 1759, et in alio documento illus­ D. Franciscus De Haan, ad sanctos apostolos Pe­ trissimi archiepiscopi Lugdunensis, dato die vigesima trum et Paulum Roterodami pastor vigilantissimus, quarta decembris anno 1762, quae adoptamus; hor- votum tertiae congregationis exponens, dixit : tamurque omnes in hac ecclesia curam animarum Reverendissimi patres ac vigilantissimi pastores. habentes,et caeteros clericos,ut haec praeclara eccle­ A synodo^rovinciam accepimus discutiendi errores siae monumenta, necnon primam partem censurae sacrae-facultatis Parisiensis anni 1762 accuratius evol­ laxasque opiniones, quae continentur in operibus vant, nihilquc negligant, ut fideles, quibus praesunt, quorum tituli sunt : Onderwys voor de eerste Com­ mijniantur ab inhumeris erroribus, qui in detestandis munie, dat is Geestelyke Bruiloft van de jonge Kinet impiis Harduini et Berruyerii libris, perfunduntur ; deren, gemaeckte door êen Priester van de Societeyt qui libri plures ex antiquis haeresibus plus minusve Jesu, etc., id est : Catechismus pro prima commu­ renovant, quales sunt Sabellii, Arii, Nestorii, Mono- nione, etc. ab uno presbytero societatis Jesu, etc. ; et thelitarum, Pelagii, et his ultimis temporibus, Soqj- L'esprit de Jésus-Christ et de léglise sur la fréquente nianorum ; quique ad nihil aliud tendunt quam ut communion, par le P. Pichon de la Compagnie de callidis artibus praecipua fidei mysteria destruant, Jésus., id est : Mens Christi et ecclesiae de frequenti totamque Christianam religionem funditus evertant. communione, auctore P. Pichon, e societate lesu. In primo libello, primum typis impresso Lovanii, anno 1658,et ultimum Amstelodami.anno 1695, quem REQUISITIO ad usum ab initio, adhibuerunt, omnesque etiam ad­ d. procmytoris synodi, circa errores lesuitarum Pi- hibent patres lesuitae hic degentes, ut ad primam chonii, etc. de dispositifiujpus ad sacramenta requi­ communionem praeparent pueros, perniciosa dogmata sitis. -, % in ipso contenta populo propinant, licet multoties clerus et antistites huius ecclesiae palam conquesti Reverendissimi patrjs ac vigilantissimi pastore^. sint (t), et ipsemet libellus Romae 17 ianuarii 1703 Iam sacrae synodo innumeros Harduini et Ber­ damnatus sit.'In hoc libello, inquam, duo generatinr ruyerii errores denuntiavimus, sed et alii sunt non notavimus. Praeniniiam plerorumque confesSariominus perniciosi a vobis damnandi, quos temerarie 1 • rum in concedenda promiscue poenitentibus absolu­ proferre non erubuit I’ichonius, alter lesuita, in libro tione facilitatem, quam falsis pietatis coloribus prae­ cui titulus : L’esprit de Jésus-Christ et de l’église texunt ; 2° crudelpm benignitatem, qua ad corporis sur la fréquente communion, in quo eversis omnibus Christi participationem admittuntur multi, quamvis regulis in administratione sacramentorum poeniten­ amore sui non minus videantur pleni esse, ac si adhuc tiae et eucharistiae servandis, laxiorem doctrinam mensae idolorum assiderent. substituit, delictorum confessionem ludum versatilem Hi duo plorabiles abusus, de quibus olim quere­ facit, communionem tanquam efficax ac praesens peb^ batur clerus Gallicanus (2), traduntur quasi essent cati, cuiuscunque sit naturae et gravitatis, remedium spiritus Christi et ecclesiae in secundo libello nostro indicat : quam detestabilem doctrinam insectatus examini proposito. Hic primo Parisiis, anno 1745, et damnavit illustrissimus archiepiscopus Turonensis, deinde multis aliis in locis, ac speciatim Leodii, anno quem secuti pariter damnarunt plusquatn viginti alii 1747, cum consuetis licentiis praelo datus est. Galliae episcopi, quorum vestigiis insistere peculiari . Callide et subtiliter in hoc opere omne antiquorum ratione tenemur. Similes vel eosdem errores irfimicus homo in agro (1) Re»p. ad mem. breve : causa Sebast., p. 14 ei 5$ ; Deci. dominico ecclesiae Batavae iamdiu seminavit per ( i ) S. Aug., de dono persev.,- n. 48, etc. (a) S. Aug., 1. 19 de civit. Dei, c. 1$. CoHciuoa. coLtxcrio, XXXVIII. Sebast., p. 14, lustae querelae eccleatae llaiavorutn Ree mancxatholtcae 1701. (s) Episk conventus gen. cleri Gall, ad ili Galliae eptsc. data anno 1056, qua a. Caroli instructiones euinmendantur. . 1 IIJIIl. · 8οι · * * ’ Il 'N11·12*78910 !! 14 13 12 ~ « ' Concilium provinciale Ultrairfctense Π, 1763 septembris «3. « 80a et novorum castlistarum virus colligitur, circa dispo- λ mentorum institutione, prorsus disiiciuntur. Iustitia' sitioirts ad sacramenta suscipienda necessarias. Christiana ad simulacrum iustitiae reducitur, quod Huiùs enim operis auctor, ut omnibus, etiam maxi­ vix aequij&rari pptest iustitiae quae ex lege-erat, qua mis peecatoribils, viam quae ducit ad vitam, aperiat in carnç sahctifiqafiatur homo per sacramenta, quae, facilem, laianr et' spatiosam, omissis etj ad nihilum Utpote infirma et egena, sola non poterant aiÿerre .' redactis dis|>ositionibus ad sacramenta poenitentiae peccata, neque perfectos facere, neque emundare can- ' et eucharistiae 'cum fructu suscipienda necessario ■ Scientiam ab operibus· mortuis,( r). . requisitis, totam religionem ad solam utriusque per­ Tali systemate homo adultus Immunis asseritur a ceptionem reducit. Nihil enim postulare videtur ad necessitate praeparationis ad iustificationeril, aut sal­ reconciliationem pecçatbris in poenitentiae ‘ sacra­ tem ab ea quae cordis mutationem, fidem, spem, et mento, nisi nudam declarationem pe,ccatorum, qui­ Dei dilectionem tanquam omnis iustitiae fontis, com­ bus conscientia stimulatur.; sine morum emendatione prehendit : disppsitiqnesque atl sacramenta digne.sus-^ " aut emendationis spe, sine sincera et intema cordis cipienda praevie ligceSsariae danitir tanquam effectus conversione, sine novae vitae proposito et inchoa­ sacramentorum ; nec sanctior praeparatio ad commu-. tione ; imo cum desperatione cessationis a peccato. Si nionem exigitur, quam praecedens communio (a). Quae, ut clarius intelligantur, multa vobis expoforte aliquem exigit dolorem de peccatis, is est iste r dolor qui sinceram et intimam peccandi voluntatem nenda circa dispdsitiones ad veram iustitiam ,in sacra­ non excludit, sed tantum actualem, et quae ribn in mentis assequendam, et circa eiusdem iustitiae natu- *· ea coniis parte, quae soli Deo est cognita, resideat, ram et characteres, necessarium ducimus. Aeterna et incqmmutabili lege tenetur homo hunc. sed in sola superficie voluntatis. F Absolutio, quae profecto sic dispositis praepropere certum ordinem servare, ut non diligat quod non est et intempestive datur, iuxta auctorem, in poeniten- diligendum, jit amplius diligat quoti amplius est dili­ tem infundit sanctitatem, sed eam tantum quam gendum, ut aeque diligat quod est aeque diligendum, sitiam liferatam vocat (r) : quae, etsi eam quasi ut super omnia diligat quod est super omnia diligen­ perfunctorie coniuctam dicat cum summa detestatione dum (3),id est,sanctum ct ihstutn Deum, ut summum peccati commissi et committendi, et cum eo mentis hominis bonum et finem eius ultimum. Sic dispositus uffiitii quo 'Christus creaturis omnibus antepona­ homo innocens, erat sanctus, iustus et acceptus Deo; tur ( «>, tota tamen sistit, sicut alibi insinuat auctor, sed hanc sanctitatem et iustitiam per transgressionem in dispositione· quadam habitfiali et sterili, quae tan­ divini mandati amisit, non solum sibi', verum etiam tum odium Dei excludit (3),· non autem in^l rium suae propagini. Nemo enim est, quin nascatur non amoris sui ipsius in corde regnantis (4) ; qui amor, solum orbatus ea sanctitate et iustitia in qua consti­ licet ementite iustificqjos in omnia scelerum genera tutus fuerat Adam,sed etiam natura filius irae; quique praecipites agat (5), nec illos patiatur in bono, stabi­ pty peccatum originale, quod inest unicuique pro­ liri ( <> 1, non impedit quominus iterum ad communio­ pnum, non incurrerit iram et indignationem, cum morte corporis et animae, quae est poena peccati (4). nem aci edant. Haec falsa sanctitas sola videtur auctori necessaria, At ut homo lapsus in primum statum restituatur, ut omnes qui absolutione sacerdotali donati sunt, necesse est ut non solum peccatum originale deleatur, sacramentum eucharistiae digne percipiant, et quod et quaecumque adulti admiserint ignoscantur, sed peius est, nihil amplius exigit, non dico, ut una vice, < etiam ut destruatur lethalis affectus peccati, qm>crea­ sed etiam ut saepe, itnmo, ut quotidie sacrae mensae tori creatura, bona transitoria aeternis, mendacium participetur < 7 > : quin ad hanc frequentem et quoti­ veritati, iustitiae iniquitas anteponitur. Creat enim dianam participationem omn^ omnino Christianos Deus in eis, quos propter nimiam caritati m suam invitat, eamque in praeceptum expressum et for­ convivificat in Christo (fi), cor novum,et spiritum novum, ut ad ea quae credentia in lege ac re» elatione ' male u> contendit, ex praecepto Christi et ecclesiae, divina proponuntur, intellectus captivetur, ut discussa neminem esse repellendum aquotidiana communione, mentis caligine, per Spiritum sanctum corda accen­ etiamsi affectum habeat ad peccatum veniale, quoH dantur, seque suavi iustitiae iugo sponte subiiciant. definit voluntatem deliberatam in culpis perseve­ Si per naturam, si per legem haec iustitia, ergo randi (9). gratis Christus mortuus est. Sed quid dicit scriptura ? Citerius progreditur : hanc frequentem aut quoti­ iVec aliud nomen est sub coelo datum hominibus in dianam eucharistiae sumptionem tradit, quasi unicum quo oporteat nos salvos fieri (6). Verus enim ille sit salutis medium infirmitati humanae accommoda­ redemptor noster est, unus salvator no-ter : omnia tum ( 101. tanquam perfectiorem poenitentiam (11), fecit,omnia passus est,ut hominem lapsum repararet. Igitur per gratiam Christi confertur iustitia, id est velut totam religionem includentem (12), etc. Nova haec dogmata audacissimus ille auctor, non remissio peccatorum, et omnes Christianae \ irtutes, ut privatas sententias, sed ut ecclesiae .catholicae uno verbô,interioris hominis renovatio per charitatem doctrinam praedicat ; et quamvis quandoque fateri diffusam a Spiritu sancto in cordibus nostris, qua inno­ cogatur ea a quibusdam catholicis impugnari (13),! centes,, immaculati, puri, innoxii ac Deo dilecti edi­ nihilominus satanae tradit et anathematnquqecumque cimur. Sunt tamen media quaedam, quae ad iustitidoctrinae suae adversantur, sive dogmata, sive libros, cationem disponunt ; homo nempe per exteriorem sive auctores sibi invisos (14). religionis cultum, per potestatem sacerdotibus datam, Tali systemate tota religio totaque divinae sapien­ per sacramenta quae Christus instituit aedificando tiae oeconomia, in sanctificatione peccatoris et sacra­ ecclesiam suam, ad sanctitatem veramque iustitiam, quae «omnibus semper necessaria fuit, perducitur. Deus enim omnipotens et misericors, quamvis sola ti) Xlt entretien et alibi passim. sit uistificationis per merita dilectissimi unigeniti sui (2) Γ 247 et 228. * I (DP. 257 causa efficiens, voluit tamen sacramenta esse causam (4> Γ >··:. instrumentaient et quasi canales, sine quibus nulli l.D P 477 contigit iustificatio (7). (n) P. 277 el 274. (7) I · D* (8) P. 187. (9) P 2t, (10) P. V.7, tsa. ( 11 > P. .’;8, 407. (12) P. 3,0, 424. (13) P.w. (14) P. 157, J07; etc. (1) (2) (3) (4) ) Heb. X, 1, 4: IX, 14· P. 326 S. .Aug., hb. 1 de doctr. chriat., c. 27. Cone. Trid. seu 5, c. 1. " (5) Eph. U, 4, 5. (6) Act. IV, ia. (7) Cone. Trid. » VI, c. 7. . , • 8o3 - Concilium pfovinciftle Ultraiet tense II, 1763 septembris. 13. 804 Omni· /era iustitia,sive indpiat, live opepta augea- >i dispensationem consiliorum Dei, non in momento tur, sive aucta consummetur, sive amissa reparetur, sed per gradus fieri cordis conVersionem, maxime sacramentorum efficaciae tribuenda est; quia per haec cum peccator pravae et antiquae consuetudmis'ponplacuit Deo ■gratiam homini communicari. Porjp si dere premitur, quo Hluntas nova quae ipsitsse coepit temerarium sit et insanum media negligere; per quae ut Deum gratis -colat, ngndum^est idonea, ad supe­ in cordibus nostris Spiritus sancti gratia diffunditur, randam priorem vetustate roibo^ptam ( 1 ). Licet enim qiianfb magis, si omissa cordis conversione, media. potens sit Deus facere omnia quae vult et ifbomodo ad iûstiticationem obtinendam credamus sufficere. 'vult, cum sit summe sapiens, exigUiU diu ac impense ‘ 'Non minus certum est quod Deus, dum voluit postuletur iustifiqatio : qui ordo cum etiam lacum homines per Sacramenta iustificari, /oluit etiam sacra­ habeat in his id quibus ab infidelitate ad christisuam ~ menta non operari in adultis nisi praeparatis ac rite religionem fit translatio, quanto .magis in his qüi dispositis. * Disponuntur autem ad ipsam iustitiam fidem in baptismo datum violarunt, et Filium Dei ' ( (in baptismi et poenitentiae sacramentis suscipien­ Conculcarunt, qui ad pristinum statum redire non dam) dum excitati divina gratia et adiuti, fidem ex possunt, sine mffgnis fletibus et laboribus 12). Per auditu concipientes, libere moventur ah Deum, cre­ haec ardua et difficilia experimenta doceri vult Deus dentes vera essir quae divinitus revelata ct promissa peccatorem, quantum* sit amissae iustitiae pretium, sunt, atque jllud imprimis, a Deo iustificari impium quantum iustification.is beneficium, quantaque cura per gratiam eius, per redemptionem quae est in et studio conservandum sit bonum qrnxl tanto nego­ Clirist,o lesu, et dum peccatores se esse intelligentes, tio recuperandum fuerit. Etenim dum adhuc sumus a divinae iustitiae timore, quo utiliter concutiuntur, iIl in via, iustitia, quam in vasis fragilibus servamus, ad considerandam Dei misericordiam se convertendo, amitti potest. Exhibet nobis scriptura iustos, qui ex in spem eriguntur, fidentes sibi Deum propter Chris­ statu iustitiae exciderunt ; idque noq tantum scriptura > tum propitium fore, iliumque tanquam Omnis iustitiac et ecclesiae monumentis sed ipsamet experientia fontem diligere incipiunt. Ac propterea moventur constat. adversus peccata per odium aliquod et detestatio­ Verum ex eo quod non dignatus -est Deqji iustis, nem i i ); » quae omnia sunt impulsus Spiritus sancti, qui sunt supey terram, iustitiae immutabilitatem tri­ nondum quidem'inhabitantis, sed moventis, sicque buere, nonne inde sequitur quod eorum iustitia sit praeparantis ad sacramentorum 'perceptionem, qua sicut arundo vento agitata, et sieut*domus super accipimus remissionem peccatorum,qua Spiritus sanc­ arenam aedificata? Si quis ita sentit, plane ignorat et tus habitat in cordibus nostris, qua fit homo iustus, quae sit natura iustitiae, et quae sint Dei promissa ea quae proprie dicitur iustitia inhaerens et sancti­ magnifica et fidelia. Xatiira iustitiae, charitas diffusa ficans. per Spiritum sanctum in cordibus nostris, iisque in­ Qui praedictis dispositionibus instructum se existi­ haerens : at fortis est. ut mors dilectio. Qui sincere mat, dum tantum exterioribus ac levibus pietatis amat, nihil tam reformidat quam ab obiecto, quod exercitationibus vacat, ut est nuda peccatorum decla­ amat et cui inhaeret, separari. Promissa Dei magni­ ratio ( 2 ), nescit quantum distet cultus evangelicus, fica et fidelia expressis verbis declarantur in scriptu­ qui praecipit adorandum Deum in spiritu et veritate, ris, Spiritu sancto dicente : in perpetua caritate dilevi a iudaico cultu, qui cum totus esset in baptismatibus te ( 3 ) ; dabo vobis cor novum ; percutiam cum eis et iustitiis carnis,Inquinatos sanctificabat ad solam C foedus pacis, pactum sempiternum ; dabo sanctifica­ carnis emundationem (3). Si quis ad nihil aliud teneri tionem meam in medio eorum in perpetuum (4) et peccatorem credit, ut reconcilietur Deo, nec esse usque ad canos ego 'portabo (5). Huius verae et stabi­ necessariam cordis mutationem, atque ante iustifica- lis iustitiae Christus non solum est fons et efficiens tiojiem, amore Dei super omnia, qualis per primum causa, sed etiam typus ; digit enim apostolus quod divinae legis mandMum praecipitur, hominem vacare Christus resurgens ex mortuis iam non moritur, posse, is nescit quae sit humani cortps dignitas aut mors illi ultra non dominabitur ; ut quomodo surrexit depravatio; nec magis justificato quam poenitenti hoc a mortuis, ita et nos in novitate vitae ambulemus (6) iugum imponet, quod leve et suave dicit aeterna Unde certius indicium quod quis surrexerit cum veritas. Christo, illud est, ut quae sursum sunt sapiens, non Contrit vero, sacrosanctum concilium Tridentinum, quae super terram, cesset a peccatis saltem mortiferis, secundum apostolorum doctrinam, quam perpetua tra­ et incedat fideliter in via iustitiae. ditione ad nos usque propagatam catholica ecclesia Haec 'est probatio de qua agit apostolus, cum ait semper retinuit, declarat hanc praeparationem ad probet autem seipsum flomo, ne indicium sibi man­ poenitentiae sacramentum, non simplici peccatorum ducet-et bibat ; qiiod ita accipiendum est ut homo, confessione constare, quae in casu necessitatis sup­ antequam caelesti pane vescatur, exploret an sit ita pleri potest, sed vera et sincera cordis conversione) 4 ); corde praeparatus, sic spiritualiter mortuus peccato, qnae mutatio fieri non potest, r)iti per odium et detes­ ut dignus sit corporalem Christi mortem annuntiare. tationem peccati, quae voluntatem peccandi exclu­ Ideo institutum est hia· sacramentum ut repraesentet dat, et per inchoationem novae vitae, cum proposito D hanc duplicem mortem. Quisquis est, in quo adhuc non peccandi de caetero, iustitiae Dei satisfaciendi " vivit et regnat vetus homo, huic institutioni contra­ et servandi Dei mandata omnibus diebus vitae suae. dicit, lesum Christum contumeliose coniungit cum Etenim nullus peccator sufficienter praeparatur ut Belial. Huius igitur mysterii sanctitas et divinitas cum Deo redeat in gratiam,* niri ab ea cesset iniuria exigit a Christiano, ut ad illud accedat cum magna qua creator suae creaturae posthabetur, dum ille minus reverentia et sanctitate. Communio enim imago est quam haec amatur, dum minus conditoris quam rei ac syiqjxilum unionis quae nobis est cum Christo, conditae offensa timetur, dumque Deo quam mundo simul et via quam elegit salvator noster lesus Chris­ mundique bonis carere minus reformidat, atque tus qua intimius cum illo coniungamur. Communionis proinde quantumvis a Deo damnari pertimescat ; usus frequentior est signum exterius ardioris vinculi. \ nisique illum magis quam eius diligat creaturam (5). > quo velut conglutinamur cum Christo per qbundan- ' Qui harum dispositionum necessitatem agnoscit, tiorem spiritus eius participationem. Tollit huius signi facile intelliget, iuxta communem rerum ordinem institutionem, qui rem significantem -separat a re 1_______ ( l ) Cone. Trident. *es». 6, c. 6. (2) S. Greg. magn., I. r, in c. 3 lib. I Keg. DUIeb. IX, u. (4) Sew. 6, c. 6, et seu. 14, c. 4. (5) Kpist. Ca»t. ad cler. (i)"S, Aur , cofitl VIll.c 5 (I) Cone. TrtJ.. 14. c 2. (J) 1er XXXI. 3. (4) Exech. XXXVI, 26. XXXVII, 26. (5) luiir XLVI, 4 (6) Rom, VI, 4. ' · I I05 CoodHaat periodate UMratectaota Π, 17*3 aqftNoMt 13. fiofi sgoificate. In hoc poccaut qwi ad coMoantaMn . Addenda atiamceoaaaaiaapsciadocanMata·. Ca­ corporis Christi accadtote·, otilte· hahaat «mai roli Bonhaaaaai de aaoaaMate poooiteattao, qacnaa fiduciam quod in cord· ilkwm vtvp Chriataa at ■qptadfctaa Kbor aat teotam totarpntotio : qaae docaragoat par sptrition aaam ; qaiqaa «dam freqoeôter awata, aaao tdjp, cnofc mafia rnaanandasit dam communicant, aac apiritaa Chriat^partaai aodpiaat GaUkanas/tanqtaun q^lratïat ramadàaa.aea aad> abandantiorem. Cum sit praedpaam ac amsmaarium dotem contra nom caadataran prnpndtioam Ai Christianorum ofidaai omni daaidariost labora ad id tendere, ut magia ac magia creecant in gratia, mhil non potuit, nec censura notare ; et quae vocat data praetermittere debent, at digni dWrianhir, qui fre­ •Mtfa tam Mwdo, tatafwa hoc Arm/vrv, at ait, yuad quenter cdmmunicent, < memores Μ<ηρφ tantae aurito Jar* *tJbtit tooeâtonoadia poteit, MocsMrsa. Hisce demam salutaribus regalis, antiqui deri maiestatis et tam eximii amoris leau Christi domini nostri, qui dilectam animam suam irymatrae satatis nostri praxim conformem ease testificatas est illus­ pretium, et carnem suam nobis dedit ad manducan- trissimus Coddaeus noster, initio huius saeculi, ticuti φαη. Haec sacra mysteria corporis et sanguinis eius, et documentis eminentissimorum cardinalium Gri­ ea fidei constantia et firmitate, ea animi devotione maldi, d'Aguirre, d'Enhoff, le Camus, etc. Idem saepe aie pietate venerantes, ut panem illum supersubstan­ testati sunt de clero hodierno caeteri antistites huius tialem frequenter susdpere possint (1). ecclesiae. ‘HcArum vestigiis insistentes, haec omnia Sacrosanctam concilium Tridpntinum severe dam­ documenta omnibus curam animarum gerentibus navit eorum temeritatem, qui cum sibi conscii sint sedulo commendanda existimamus, sicut et probapeccati mortalis, quantumvis sibi contriti videantur, tissima opera deinceps in lucem edita optimorum ad sacram eucharistiam accedere audent absque prae­ magistrorum sacrae scripturae et ss. patrum indivulse missa sacramentel! confessione et absolutione, cum adhaerentium ; ac praesertim celeberrimum illud do­ non desit illis copia confessoris ; quanto severius cumentum pastorale reverendissimi archiepiscopi damnasset eos qui, absque sincera coniis contritione, Turonensis [d. de Rastignac] De iustitia c/iristiaaa, praevia tantum peccatorum confessione et absolu­ hisce ultimis temporibus, perniciosis dogmatibus, tione, sacramentum illud suscipiunt, cum constet in quae licet pluries resecta quotidie repullulabant, casu necessitatis contritione suppleri confessionem, opportunissime oppositum. Hoc documentum Italice nullatenus Vero confessione posse suppiori contri­ s tionem .* . Cum vero doctrina quam proponimus maximi ut iss/bsdsram Menunam, qui dicunt Ixccm terniras. et momenti, censemus a sancta synodo adhortandos hkflu. esse sacramentorum ministros, ut, spretis quorumdam teneères Eminent, cardinali· Le Camus, episcopus Gratiaoopnlitanus, recentiorum scriptis, ea legant, et quidem assidue, dum maxima cum laetitia eumdem librum Irgcret, animadver­ quae acceptam a ss. patris doctrinam integram serva­ terat MipentruCTum eue doctrina solida. quam, ait, fwriMSyw verunt posteritati tradendarh ; et inter haec exquisita Mftfautac·· tantisper sapiunt tt quodam amore in ecclesiam documenta, praecipue catechittnum concilii Triden- cinntur, corte edmiraksntur. Archiepiscupus Mechbniensis, Alphonsus de BergKes. auctori tini, patrum iussu concinnatum et editum, et opus grati·· agende' pro secunda editione qua eum donaverat, testatur inscriptum Amor foenilmi, cuius auctor est piae se eam cum gaudio suscepisse, <-v «//» conjidcns aseritM emendomemoriae reverendissimus episcopus Castoriensis, tionem quam fner hbtr induxerat, fer hunc iMmumimi ftrjuin· qui nostrae ecclesiae praefuit : opus omni laude nostra dam tt solidandam. Eruditissimus d. Bossuet, episcopus Meldensis, hoc opus defi­ dignissimum, a pontificibus, cardinalibus, episcopis, celeberrimisque theologis laudatum et approbatum (a); nivit : doctissimam tt suetissimam luculratioacm, «t doctrinam quam exfrimu de amoris dirent, saltem incipientis, in foemtentia a cuius lectione deterreri debet nemo, ex eo quod ab necessitate» ificlrtnani fraeclaram atyvf hac tAufore tnaxittu neces­ eius doctrinae adversantibus vehementissime impeti­ sariam» yen ÿsiataw, ut pergit, terae pietatis studiosos obstrictas tum fuerit, quorum conatus incoepti ut condemnare- tihi habes. Deinde auctori nuntiat fortasse aliquos adversarios tur, hunc exitum habuere, ut Deus, quo volente, ex ei defuturm» qui ea de re, inquit, nunquam 'quieturi esse rideatur. D. Gilbert, de Choiseu), episcopus Tornaccnsis, idem opus malo ducitur bonum, hanc mentem praefato episcopo vocat tfus ostreum, eximium efsss dederit, ut alteram publicaret eiusdem operis editio­ D. Guy de Sève, episcopus Atrebatensis, cuius epistolae pas­ nem adeo accuratam, ut fiequidem eo tempore quo torales circa hanc materiam a triginta Galliae episcopis probatae adversarii maxime auctoritate pollebant, nulla potue- sunt, alludens operi, de quo agitur, d. de Castone mortuum rit censura notari. Praeter trium sanctitate et doctrina dedebat ut fraestantts&mnm pactorem, qui ecclesiae causam tante illustriuwi episcoporum, et celebrifim theologorum animo tuitus esset, et cuius morte ecclesia magnant mum defensarent amisisset. plusquam triginta approbationes amplissimas, quae D. Genet, episcopus Vasionensit, Roma scribebat ad d. de in capite huius secundae editionis leguntur, habemus Castorie, quetn vocabat e^iscafutn ^rierihm saeculis dignum, se in grammatophylacio nostro ampla testimonii ab miraium essa in eius Hbre esu fttuhu est Amor poemtens, doctri­ Innocentio XI, tribus eminentissimis, cardinalibus et nam et srAsaa. ut sacramentum feenitmtiae ad salutem anisnardm illustrissimis ultimi saeculh episcopis et theologis, ad digne administraretur. D.Leybun>, auditor cardinalis de Norfolk, deinde episcopus confirmandam huius operis doctrinam, concessa (3). D Adramitensia et in Anglia vicarius apostolicus, postqbam legis­ set librum de ouo agitur «μτμμ cum laetitia, legit pariter huius ( t ) Coae. Trident., aess. <5, c. d, (a) Amorf+aîtr*!, tire dt dieititunris ad poenitentiam neces­ sitate et recte clan ant usu, etc., auctore I. episcopoCâstorienu, j· editio, auctior, 1665. (j) Papa Innocentius XI, ubi magno cum stupore audivit subreptum fuisse congregationi cuidam Romanae, vocum plura­ litate, quoddam decretum ad suspendendam primam editionem donec corrigeretur, sibi de hac re statuendum reservavit, excla­ mans extimum esse opus» aucteremque sanctitatis flentem .* il Hire e bnono, ii auiore e sancto. — ( Epistola d. du Vaucel ad episcopum Castoriensem, Roma e scripta, 16 martii 1686). Illustrissimus cardinalis Grimaldi, huius Ubri patrocinium •pud summum pontificem contra denuntiator·· aperte suscepit, pletfoque oropraeditnvit epoti esse admirable» attritissimis theo­ logis comprrhatum, cuius doctrina Meretur ut omnino consentanea sacris canSinihts» sententiis et fraxi i. Caroà emniumque Galliae episcoporum, qui recte sentirent. D. Casos 1, postea cardinalia, eam appatfobat nmatajmmn et ecclesiae doctrinam» guae effng^ahamr neaUioi muchd- spotogiam ad Ikrdinates mtasam, quam appellat eruditissimam qmu et nUdàtùum fam frendori entame eîiecta centra amarem feenitentem, ·* tam ce^futada gstam cmUrita et/rersus disiecta. Ulustriasimts illis episcopia wbhiagero possemus plurimo· sancto· abbates, theologos, attosque gravissimos viros, qui illud opus altius etiam prae caeteri· extulerunt [abbate· dOrval et de Chastilk», d. Dorat archtpresbytec dioecesis Apamtenaia, P. Maluc, docainicanus esusdetn dioecesis, d, du Stud, cano ■ nicus et poeoitentiarius Atrebatensia, p. Honoré te Blanc, pres­ byter Oratorii lesu, i^Arnsnd, Nicole, Duguet, etc.] : sed ne prolixior fiat oratio, eoa omittimus. Nem possutaua tamen prae­ termittere litteras pastorales dntas s novçmbm 1687, a reveren­ dissimo patre loanne Cedte, canonico et pttMantor· catbedralis Apamienais, qui se vicarium generalem et offda)em> huiua dioecesis, «edB vacante, auctoritate apostolica praeferebat, ubi commendat omnibus dicecaate pastoribus, opus inscriptum Amor poenitens, ut Üèrmn ammmm ean caritatis, dtotriffum, e< ut aptisaimum ad retinendam firmanfitunque quod circa poeni­ tentiae dtaopUnam tot teboribu· m tot carianumbua optima· praesul [Franc, Cantet, apteeopna Apammama], temitulatat. · * tay Coarittm* psovmcfeïe UttnfectoMO Π, 17*3 aeptambris 13. Sol redditum, Msnmaslaadaa basait b sapisntiMémo poa- a h ssmnfo» per exemple) qui ka/aeru dan» >0 bée .tifc» Benedicto XIV ut a celebrioribus ItaÜM ttao- (fee pécheur»plmigis dans fontes sortes de crimes). » Pagan· doctviflNHn chnc® diepoeitio®®® poesi* teotiM et opciioriitiM rito MMctpitQd*· r Ut conmundet opéra praedpaa in quibnshase sim Φ^ν***^ fa»**· sciipCiMTto ettroditioois nostosn^ fusius traditur «t explanatur ; praoeertim ope» ilha*triasimi Neercassel, cui titulus riaser /emîfons ; «t documentum pastorale illustrissimi archiepiscopi Turodenajs De iusdtia cknitieM, y Ut damnet propositiones quasdam excerptas ex libellis supra citatis, quas propositiones sub synodi oculis ponimus. Id est .· < Freqvantissima communio (velud tribus per hebdoasadsm vicibus) eoe (id est peccatores iu osani criminum genere merso») in bono comoHdaMt ». VII. « Lea pises grandspdeheurs restent dans leurs crimes per un désespoir ianensé de devenir des sainta. Us s'imaginent que la saintetélleur est impossible : et ils se trompent. Cs sacrement adorable leur douneroit une force souveraine et une facilité entière pour se corriger, s’ils voûtaient se disposer à le recevoir. » Pag 333Id est : « Meuàmipeccatores......in suis criminibus ideo manent, quia insani desperant sanctos fieri posse. Sibi ipsis sanctitatem arduam et impossibilem finI. De dispositionibus ad absolutionem tt gbnt : et in hoc errant. Hoc'adorandum sacramentum cesmuautumrM requisitis. eis praestaret robur summum et maximum, ad seipsos B corrigendos foeditatem, si se ad illud recipiendum Propositiones excerptae ex libro inscripto : L’esprit disponere vellent ». · . dt ffisus-Christ et defigtise etc. VIII. < La fréquenté communion est le moyen et I. « La communion étant instituée pour être l'in­ le plus efficace et le plus abrégé de conversion et de faillible application des mérites dis Jésus-Christ sur sanctificatron, et le frein le plus puissant contre les la croix, ne mettez point d’obstacle par aucun péché vices et les mauvaises habitudes. » Pag. 407. Id est : « Frequens communio et brevissimum et ' mortel. Ce sacrement, par sa propre vertu, opérera efficacissimum est ad conversionem et sanctificatio­ une grâce victorieuse de vos affections ddrigUes ». » Tjsiophile. C’est donc comme le bapUme, qui agit nem auxilium, et potentfssimum contra vitia et pra­ ‘sur les enfans et leur donne la grâce, sans autres vas habitudines fraenum ». IX. « La gloire de Jésus-Christ dans l’eucharistie, dispositions de leur part f » Le docteur. Oui, etc. Pag. »93, »94> edit. Leod. n'est-ce pas..... d’y détruire tous les vices l » Id est : « Christi in euchariÿia gloria, nonne est... Id est : « Cum communio instituta sit ad infalli­ bilem applicationem meritorum Christi crucifixi, vitia omnia destruere t » X. < A peine Dieu sera-t-il dans votre cœur (par la nullum impedimentum per mortale peccatum inter­ ponas. Hoc sacramentum propria virtute pravas communion) qu’il détrônera l'amour propre, et dé­ truira son empire, en lui portant à chaque communion tuas affectiones gratia victrici reprimet ». » Theoph. (Communio) ergo similis est baptismo, un coup meurtrier. » Pag. sqs. H est : « Vix Deus in corde tuo (per commuqui operatur in parvulis, eisque gratiam comnpinicat C nionem) erit, cum amorem proprium eiieiet, eiusque absque alia eorum dispositione. imperium destruet, illi mortale ad singulas commu­ » Doctor. Ita est., » etc. II. < Experimur multos variis et gravissimis pecca­ niones vulnus impingens ». tis irretitosi ex frequenti communione sic esae ad II. De confessione. Dominum conversos, ut nunquam vel parum in vita ' peccasse videantur (Ex Tolet.) » Ibid. Pag. 107. Ex opere inscripto : Onderays voor III. < (L'église) a toujours cru et... croit encore d’eerste communie, etc. qu'à force de les recevoir (les pécheurs, c’est-à-dire, « iM Vraag. Wat is de Biegte ofte Poenitende f de leur rCiUrer l’absolution), ils se corrigeront de leurs Ifirutes et se'sanctifieront ». Pàg. 374. » Antw. Het is een bat van het dierbaer blood Id erf .- < (Ecclesia) semper credidit et adhuc Christi, tot zuiveringe van allé smetten der zonden* credit (peccatores) sese emendaturos, sanctitatemque zoodat men van alien die gebiegt hebben mag\ consecuturos, si saepissime recipiantur (id est, iterem zeggen : sy hebben hunne clederen geseasschen in Ί bleed van *t Lam. (Apoc. VII, 14) ». Pag. 5. atque iterum absolutionem impetrent) ». Id est : < 1. Interr. Quid est confessio ? v IV. < L’abbe : N’est-il pas plus décent et plus con­ » Resp. Est lavacrum pretiosi sanguinis Christi, in venable d'attendre qu'un homme soit fortifié dans le bien, et ne pèche plus (mortellement), et qu’il ait ablutionem ab omnibus peccatorum maculis ; ita ut acquis toutes les vertus avant la communion, que de­ de omnibus qui confessi sunt dici queat : laveront le foire1 communier tandis qu’il est encore foible, stolas suas in sanguine Agni. Apoc. VIII, 14. » infirme, sujet à retomber ? ■ d « a. Vr. Is de Biegte een moeyelyke zaake. » Antw. Neen. Want de wonden oqzer zielen » Le docteur : C'est comme si vous disiez : ne convient-il pas mieux de laisser sans nourriture un worden genszen, met die cens te zeggen. » Pag. 9. Id est : « i. Interr. An poenitentiae sacramentum malade convalescent ? » Pag. 174. Id est : < Abbas ; Nonne decentius ac satius est res sit difficilis t » Reap. Non. Nam vulnera animae nostrae illic expectare hominem jn bono corroboratum esse, a peccato (mortali) iam immunem etse, omneeque vir­ sanantur, dummodo declarentur ». « 3. Vr. Dat 'ev een chirurgyn of medpcyn «are, tutes acquisivisae ante communionem ; quam si eum ad communionem admittas, cum adhuc debilis, infir­ die de wonden en ziekten, met die alleen te zien ofte hooreu zeggen, konde genezen, soude men hem voor mus et ad relabandum propensus est t » Doctor : Idem istud est ac si dicas : ndnne melius eenen strsffisn meester houden ? » Antw. Neendog : en voorwaar zoodaemgen meest a morbo convalescentem sine cibo relinquere ? » V. « Voulez-vous doqp corriger tm pbcheur, et dicyn is de Biegtvader. » Pag. 9. après son repentir le foire persévérer danois grâce et Id est : « 3. Interr. Si chirurgus aut medicus aliquis la vertu : faites le communier souvent ? » Pag. »76. vulnera morbosque sola inspectione, vel aqdita eocumId est: «Via'ergo peccatorem conigi, et poet dssn relatione sanare posset, haberatnrno tanquam > resipisoentiapi in gratia ac virtute eum perseverare : medicaadurus? taspe communicet ? » » Reep. Non profecto : iam vero talis modicus est VI. « C'eut la trts-fréquente communion (trois fais confeMsrius». 8o9 Concilium provincial· Ultraiecteose Π, 17^3 Mpucabris 13. *10 λ ΠΙ. « Théophile : Ne faat-il pa* être plu· Mint pour amununier souvent, et même tow lee jours, que pour connunifr ud· fait f IV. « Avant de coomranier tow lea jour·, k quoi Q » Zrdacêratr .-Pour l'un et pour l'autre; il finit tou­ (saint Paul) exhortÀ examine· bien si row été· jours être en état de grfice. Cret la même sainteté exempt de péché· mêrtels... et si vow na l'être pas, commandée : mais pour la sainteté conseillée U faut purifiex-faras α« plutôt (par la cooieeàou), afin de ne taire en sorte qu’elle augmente. » Pag- 37*· pal manquer h la communica quotidienne. »Pag. wé. Id est: eThèoph. : Nonne maior requiritur sanctitas Id est : « Antequam quotidie communiera, quod ad saepe vel quotidie, quam ad semel communican­ (b. Paulus; madet, examina cum cura an peccati dum? mortalis immunis sis... si non es, «toties ablue te (per » Doctor ; Ad utramque gratiae status requiritur. Ex opera inscripto : L’esprii de Jésus-Christ et de l’église, etc. ' confessionem) ne quotidiana communio omittatur ». III. De contritione. Ex opere inscripto : Onderxys voor d’oerste Com­ munit, etc. v I. « Een onvolmaekt berow is ecn droefheid van de zonden om de leelykheid der zonden, vreese der helle, uitsluitinge van de glorie, iae ook waerschynlyk uit de vreeze van de tydelike straffen, ais verlies van goed, eere, staat, ziekten en een voortydige doot, voor zooveel die van god komen, ofte gevreest vorden, als van een regtraerdigen ende strengen regter. » Het volmaekt berow verwerft voile vergiffenisse, ende herstelt ons in de grade en de Jiefde gods. Marr het onvolmaekt en is daar toe liet kragtig genoeg, sonder het Sacrament van de Biegt ». Id est : « Contritio imperfecta est dolor de peccato, ob turpitudinem peccati, timorem gehenpae, exclu- sionem a gloria ; immo etiam probabiliter ob metum poenarum temporalium, veluti amissionis bonorum, honoris vel status, aut nfbrborum vel praentàurae mortis ; quatenus immittuntur aut timentur a'Deo iusto et severo iudice. » Perfecta contritio plenam remissionem obtinet, et nos in gratiam et Dei caritatem restituit ; sed imper­ fecta contritio sufficientem ad hoc vim non habet sine sacramento confessionis. » Lect. 3. Ex opere inscripto : L'esprit de Jésus-Christ . et de l'église, etc. Haec est eadem sanctitas imperata, quod ad sanctita­ tem consilii pertinet, id agi debet ut semper crescat ». IV. < Ne nous fiattons point : pour la plupart des chrétiens, il n’y a guère·, moralement parlant, d'autre moyen de salut que la fréquente et très fréquente communion. » Pag. 388 ; vide p. 307. Id est : < Ne decipiamus nos : nulla sunt vulgo, moraliter loquendo,plerisque Christianis salutis media quam frequens et frequentissima communio ». V. < Prêcher et faire pratiquer la communion fré­ quente, c'est prêcher et faire pratiquer toute la reli­ gion. Nous autres prêtres et pasteurs, nous ne sommes que pour administrer les sacremens. » Pag. 303; vide p. 414 et 415. Id est : « Praedicare et imperare praxim frequentis communionis, (nihil aliud) est quam praedicare et imperare, praxim totius religionis. Nos sacerdotes et pastores, sumus (sacerdotes et pastores) tantum ad administranda sacramenta ». VI. « Elle est donc commandée (la communion fré­ quente) comme, un môyeô moralement nécessaire au salut, comme le moyen le plus efficace pour le salut. » P»«· 3*7Id est : « Imperata est igitur (communio frequens) tanquam medium moralitêr saluti necessarium, tan­ quam medium saluti efficacissimum ». DECRETUM IX. Regulas sequentes ut veras, certas ac ecclesiae ~ II. « L'abbé : Vous fixez pour tous une sainteté intentioni et doctrinae consentaneas, decernit sancta commandée, Une sainteté que tous peuvent aisément synodus. I. Prima est, ut adulti, antequam ad sacramentoavoir : car qui voudrait communier en haïssant -* . rum receptionerit admittantur, non solum non igno­ Dieu 1 » Pag. 257. Id est : « Abbas : Statuis omnibus sanctitatem im­ rent praecipua religionis Christianae mysteria, quae peratam, quam quisque facile' acquirere potest.-Quis in symbolo apostolorum continentur, sed etiam ut sese abstineant a saecularibus desidfriis (1), ac prae­ enim cum Dei odio communicare vellet ? » sertim ab his peccatis, quae animam uno ictu peri­ munt («), et excludunt a regno Dei. e IV. De sacra coumsunione. II. Fuit quidem virtus poenitentiae omnibus homi­ Ex opere inscripto : L’elprit de Jésus-Christ nibus quovis tempore ad gratiam et iustitiam asse­ et de féglise, etc. quendam necessaria ; cuius principium est secundum I. « La seule nécessaire et indispensable disposition Deum tristitia, quae poenitentiam in salutem stabilem pour recevoir dignement Jésus-Christ, c’est l’exemp* operator (3). \ tion de tout péché mortel... C'est lh une vérité catho­ III. Ule sanctorum patrum dôcumentis ac regulis Christianae pietatis contradicit, qui putat absolvi lique ». Id est : < Sola absolute necessaria dispositio ad D posse peccatores in quibus praedominatur adhuc amor recipiendam eucharistiam, est exemptio omnis peccati ' sui, et quibus satis est non odisse Deum ; seu qui mortalis... Haec est veritas catholica». moventur ad odium aliquod peccati solo metu poena­ II. « L’abbé ; S. François de Sales ordonne que pour rum temporalium, vel etiam solo timore gehennae, communier souvent, et même tous les huit jours, on non amore iustitiae (4). soiyexempt de tout péché morte), et même de toute IV. Ad sacramenta baptismi et poenitentiae digne recipienda, in adultis requiritur, praeter fidei et spei affection au péché véniel. » Le docteur : Jésus-Christ ni l'église ne l’ordonnant actus, ac timorem, quo utiliter concutiuntur, initium pas,ce saintn’avoit garde dele fiûre...mais il le cdn- saltem amoris Dei super omnia, quo diligitur Dew seille. Cette affection est une volonté délibérée de tanquam omnis iustitiae fons (5). V. Has praevias dispositiones iustificatio consequi­ persévérer dans «es fautes. » Pag. »54. Id est : « À bbas : S. Franciscw Salesius praecipit tur sacramenti perceptione, aut aliquando eius voto : ut ad saepe vel singula semel hebdomade communi­ quae quidem iustificatio consistit non in sola remis­ candum, ab omni peccato mortali et ab omni ad veniale peccatum affectione liber sis. » Doctor : Neque Christus nec ecclesia hoc prae­ cipiunt ; neque s. Salesius committere potuit ut hoc praeciperet... sed tantum suadet. Haecaflbetiodeli­ berata voluntas est in culpis, perseverandi. » ti) Tit. II, u. («) S. Auj. sena. il. (j) U Cor. VII, 10. (4) S. Ae(., psMim. (j) Corail. Τηβ. sms. 4. fin Concilium provincial· mtraiacten·· Π, 17*3 septembris 13. fit done paocatnrum, rod in sanctification· at renova-a doqbin·· sntiquitotis adcBctisrimis, maxime laudaticna toterserùfirântoû.fMMcawdMnZânMHcrMtiu tusfimt et'approbatum. Mt to iustitia et omictitide veritatis (1). Hortaturem paritor «tor coureatus, at legant at VI. Quamvis iustitia rit amMbiMa, mb tomen de­ *) bob mIqo »Üq«taB in Ibqmb * cocrtr sultoria, ito at identidem auiltlahu et recnpasetur, ■Met rod constana et stabilis eet(a). OwamaiaaarM mmm laxiora at paruiriom prihdpia qua· continentur ia /areato, gneasede adtoar storatsn to ilio I Cvauputij Hbro qui inscribitur L’mprit dt Jtnu-Cluvl et dt «mum cwm Christo /er àa/fùsasau in rimilitucHnsm tiftin, etc. : et imprimi· calabre documentum De •MrtM tt nnrrtctiMii eius, to gueuted· CÀrùtor iustitia Christiana idd. de Rastignac, archieptocopi resurgent ex mortuis muu won «seritor, tto ton·· to Turoerapsis, quod, Italice redditum, summas bradée * habuit aa. pontifice Benedicto XIV et a sspientisnovitate vita» «m/u/cmm (3). VII. Rursus baec sanctitas ver· et non ficto, acqui­ simis Italiae theologia. Itaque sancto synpdus damnat propositiones sibi sita non- acquirenda, tanquam praeparatio ac dispositio necessaria-requiritur, ut digne quia sacram denuntiato·, nempZ: eucharistiam percipiat : mmcM emm nonme «anctu , concedenda aunt : to ft» magis sanctitas H divinitsu I. De dispositionibus àd absolutionem et commuhuius caelestis sacramenti viro Christiano comperta nionem requisitis. eet, eo diligentiae cavere ille debet, ne, absque magna * reverentia et canetitale, ad id percipiendum accedat (4). I < La communion étant instituée pour être l'infailVIII. Sit igitur homo in statu justitiae, ut Iaeram b Mble application des mérites de Jésus-Christ sur la eucharistiam percipiat ; sit sanctior, ut saepias com- croix, ne mettes point d'obetecle par aucun péché municet ; sit sanctissimus, ut quotidie ad sacram mortel. Ce sacrement, par ta propre vertu^opérera mensapa accedat. Hanc regulam docuere sancti prio­ une grâce victorieuse de vos affections déréglées. » Théophile : C'est donc comme le baptême, qui agit rum saeculorum patres, quam etiam a sanctis poste­ sur les enfant et leur donne la grâce, sans autres dis­ riorum aetatum doctoribus traditam accepimus. positions de leur part t IX. Quod spectat ad confessarios : » Le docteur : Oui ». Non satis est confessario, ut agnoscat in poenitente Id est : « Cum communio instituta sit ad infalli­ cessationem ab actibus externis peccati : exigat prae­ terea ut in eo sit verum, efficax et constans proposi- bilem applicationem meritorum Christi crucifixi, iron een peccandi de caetera (5), exploratum non nullum impedimentum per mortale peccatum inter­ tantum per signa dubia, qualia sunt lachrimae, pro­ ponas. Hoc sacramentum propria virtute pravas tuas ' missa, peccatorum vel integra et sincera dedaratio ; affectiones gratia victrici reprimet. » Theoph. : (Communio), ergo similis est baptismo, sed per vitae novae inchoationem (6), et praemissa quaedam opera poenalia aliquando ad sanandos mor­ qui operatur in parvulis, eisque gratiam communicat absque alia eorum dispositione. bos necessaria (7). » Doctor .- Ita est, » etc. . X. Confessarius antequam poenitentem absolvat, II. « Experimur multos variis et gravissimis pec­ quamdam certitudinem moralem habeat, constans non peccandi propositum, cessationem a peccato ndvaegue catis irretitos, ex frequenti communione sic esse ad vitite inchoationem (8), ab amore ' dstitiae in conle < : Dominum conversos, ut nunquam vel parum in vita peccasse videantur. (ExTolet.) » poenitentis nraedominante, procedere. XI. Cu(n ipèa constet experientia, non solere pec­ III. < (L'église) a toujours cru et... croit encore catores, phtesertim eos qui duro pravae consuetu­ qu’à force de les recevoir (les pécheurs, c'est-à-dire, dinis pondere premuntur, repente, sed gradatim (9) de leur réitérer l’absolution), il· se corrigeront de et, post maximos labores, ab amore praedominante leürs fautes et se sanctifieront ». Id est : < (Ecclesia) semper credidit et adhuc credit creaturae ad amorem praedominantem Dei et ad cor­ dis et vitae mutationem transire, non potest facile (peccatores) sets emendaturos, sanctitatemque con­ confessarius iljasti habere certitudinem moralem, nisi secuturos, si saepissime recipiantur (id est), iterum prius, post sufficiens temporis spatium, sibi constet atque iterum absolutionem impetrent. » de poenitentis amoris sinceritate per fructus dignos IV. « L’abbé : N’est-il pas plus décent et plus eoavenable d'attendre qu'un homme soit fortifié dan» le poenitentiae. Hae regulae tanti sunt ponderis ac pretii, ut satis bien, et ne pèche plus (mortellement), et qu'il ait animo venari non possint. Ideo necessarium duxit acquis toute· les vertus avant la communico, que de sancta synodus impense hortari eoa, quibas 'cura ani­ le faire communier tandis qu'il est encore foible, in­ marum incumbit, ut, ad ampliorem esuum expositio­ firme, sujet à retomber f » Le docteur : C'est comme si vous distes ;. ne con­ nem inveniendam, adeant sanctos libro·, sa. patrum monumenta, et script** iuxta •erum mertem concin­ vient-il pas mieux de laisser sans nourriture un malade nata, ut instructione· sancti Caroli Borriwsnaei/ote., convalescent f » ac spedatim opera quae baereditario iure ecclesia > Id est .--< Abbas : Nonne decentius ac satius est Batava possidet, qualia sunt Constitutiones servandae expectore hotninem .in bono corroboratum ewe, a a presbyteris in foederato Belgio laborantibus, a pia· peccato (mortali) iam immunem e·», outneaque vir­ memoriae praesule dd. de Neercaaael, anno 1668, tute· acquisivisse ante communionem ; quam si eum editae et eiusdem antistitis eximium opus, anno rfifi$ ad communionem admittas, cum adhuc debilia, infir­ publicatum, cui titulus Amer foenitin , * etc., editio mus et ad relabeodum propansus Mt T » Doctor ; Idem istud est ac ii dicas : nonne melius secunda auctior, quod opus a summis pontificibus, cardinalibu», episcopis celeberrimisqu· theologia, est a morbo convalescentesn sin· cibo relinques· t » V. « Voules-vous donc corriger un pécheur, at (i) Kph. Ill, 16, et IV, >4. aprta son repentir le faire pentoérar dans la grâce («J S. Aog» espoait. qser. prop, as spin, sd Koae. «. ij st ia •t la vertu I Faitee le communier souvent ». peto. XLV, e. >. Id eet ; « Vis .ergo peccatorum corrigi, at post (|)*oas.VL raripiacantiam in gratia ac virtute eura perseverare! (4) Coae. Trid. te··, ij, c. 7. Saepe communicat. » ( j) Cok. Trid- esse. 14. c- 4(6) Coee. Tri4. saas. 14, c. 4· ▼1. « Cert la trte-fréqwmte communion (trois fois (7) Card, d’Again·, tliieri. S a caa. 11 et ■> eoae. Total. UI, I* Mnafoa par exemple) qui tasjUsrn dans la biea *W· >■ (1m pdcbMirs/toagdrdeM toadr« tertio deerimee)v. (I) CW. Trid. «Ma» 14. «· ♦· Id eut ■-· « Ftaquentitahna coraaamiafvatati tribus (t) ». Aag., eena. «7», ·. »1 ““«t. ia pal. VI. a. « i L t par hebdomadam ridbus) «os (id eet ÿeocatoma in eeotass.,·. J. 8(3 Concilium provinoale Ultndectaneall, rÿéj septambris 13. 814 - omni criminum genere mereo·) in bono οομοΗ- ,-erampt da pdcMa mortels..... ettiroasne l*&ee pan, puriflao-vous ms Ia confession), attat de m dabit ». VII. « Le· grands pécheurs natant dam l«m pas manquer if la oosnmunioa quotidiana· ». M Mt « · Antequam quotidie communione, quod crime» par an désespoir insensé dadevenir dee saints. Il» »'imaginent que la sainteté lesBrnt impoaeihle : at (b. Paulus) suadet, examina cum cura an pacati ils se trompent. Ce sacrament adorable leur donne­ mortalis immunis si·;.. si non ea, Matias abtae te (par rait une force soaveraine et one facibté entière pour coafeaakmem) ne quotidiana communio omtatatw. » tt corriger, s'ilji vouloiont ae diapoeer à la recevoir ». Has propositione· damnat sacer oooventus tan­ /d est : « Maximi peccatores... in suis criminibus quam fidsas, scattdalosu, sacrilegii» feventes, dispo­ ideo manent, quia insani desperant stnetoa fleri sitione· ad sacramentum poenitentiae requiritas ad posse. Sibi ipsis sanctitatem arduam et impossibilem solam externam confessionem reducentes. fingunt .- et in hoc errant. Hoc adorandum sscramentum eis praestaret robur summam et maximam ΠΙ. Dt contritione. ad seipsos corrigendos facilitatem, si se ad illud reci­ piendum disponere vellent ». I. « Een onvolmaekt berow is een droefheil van VIII. « La fréquente communion est le moyen et de zbnden om de leelykheid der zonden, vreese der le’plus efficace 'et le plus abrégé de conversion et de ' belle, uitsluitinge van de glorie, iae 00k waarschynsanctification, et le frein 'le plus puissant contre les lyk uit de vreeze van tydelike straffen, als verties vices et Its mauvaises habitudes ». van goed, eere, staat, ziekten en een voortydige Jd est : « Frequens communio brevissimum et effi- 1 doot, voor zooveel die van god komen, ofte gevreest cacissimum est ad conversionem et sanctificationem vorden, âls van een regtraerdigen ende strengen auxilium, et potentissimum contra vitia et pravas regter. » Het volmaekt berow verwerft voile vergiffenisse, habitudines fraenum ». IX. « La gloire de Jésus-Christ dans l’eucharistie, ende herstelt ons in de gratis en de liefde gods. Maer n'est-ct pas..... d’y détruire tous les vices t» (. het onvolmaekt en is daar toe niet bragtig gtnoeg, Id est : « Christi in eucharistia gloria, nonne est... sonder het sacrament van de biegt ».. Id est t « Contritio imperfecta est dolor de peccato^ vitia omnia destruere t » X. < A peine Dieu sera-t-il dans votre cœur (par ob turpitudinem peccati, timorem gehennae, exclu­ la communion) qu’il détrônera l'amour propre, et sionem a gloria ; immo etiam probabiliter ob metum détruira son empire, en lui portant à chaque commu­ poenarum temporalium, veluti amissionis bonorum, nion un coup meurtrier ». honoris vel statua, aut morborum vel praematurae Id est : « Vix Deus in corde tuo (per communio­ mortis; quatenus immittuntur aut timentur a Deo nem) erit, cum amorem proprium eiiciet, eiusque iusto et severo iudice. » Perfecta contritio plenam remissionem obtinet, et imperium destruet, ilii mortale ad singulas commu­ nos in gratiam et Dei caritatem restituit ;.sed imper­ niones vulnus impingens ». Has propositiones damnat sancta synodus ut falsas, fecta contritio sufficientem ad hoc vim non habet sine scandalosas, perniciosas, scripturarum et 'traditionis sacramento confessionis ». doctrinae adversas, ac erroneas, eo sensu intellectas II. « L'abbe : Vous fixez pour tous une sainteté quod dispositiones internae, semper ab ecclesia roqui- c commandée, une sainteté que tous peuvent aisément sitae pro suscipiendis cum fructu sacramentis, non avoir. Car qui voûdroit communier en haïssant sint absolute in adultis necessariae. Dieu / » Id est : * Abbas : Statuis omnibus sanctitatem imperatam, quam quisque facile acquirere potest. Π. De confessione. Quis enim cum. Dei odio communicare vellet ? » « t·" Vraag. Wat is de Biegte ofte Pœnitentie ? Has propositiones sacra synodus damnat ut falsas, » Antw. Het is een bat van het dierbacr bleed piarum aurium offensivas, perniciem animarum infe­ Christi, tot zuiveringe van aile smetten der zonden, rentes, necnon erroneas, eo quod asserant in zoodat men van alien die gebiegt hebben mag zeg- sacramento poenitentiae sufficere vel non odisse gen : rv hebben hunne clederen gevsasschen in’t bleed Deam, vel de peccato dolere-solo metu poenarum temporalium. van’t Lam. (Apoc. VIII, 14) ». Id est : « ι. Interr. Quid est confessio I » Reap. Est lavacrum pretiosi sanguinis Christi, in IV. De sacra communione. ablutionem ab omnibus peccatorum maenKs ; ita ut I. « La seule nécessaire et indispensable disposition de omnibus qui confessi sunt dic» queat : laverunt stolas suas in sanguine Agni. Apec. VIII, 14 ». pour recevoir dignement Jésus-Christ, c’est l'exemp­ • 1. Vr. Is de Biegte een rooeyeiyke sarite. tion de tout péché mortel— C’est 1k une vér* » Antw. Noen. Want de wooden onaer zielen catholique». worden genesen, met die cens te seggen ». D Id est .· « Sola absolute necessaria dispositio ad Id est : < a. Interr. A» poenitentiae sacramentum recipiendam eucharistiam, est exemptio omnis pec­ cati mortalis../Hase «at veritas catholica ». res sit difficilis ? « Reep. Non : nam vulnera anima· nostrae illic II. « L’sUi : S. François de Sales ordonne que sanantur, dummodo declarentur ». pour communier souvent, ctmêrne tous les huit jours, « 3. Vr. Dat’ev een chirwgyn of medicyn ware, on soit exempt de tout péché mortel, et même de die de wonden en ziekten, met die alleen te sien ofté toute affection au péché véniel. hooreu zeggen, kondé genezen, zoude men hem voor ■s Le docteur .· Jésus-Christ ni l'église ne l'ordonnant pas, ce saint n’avoit garde de le taire,., mais il le eenen straflên meeeter houden t » An*- Neendog : en voorwaar zoodaemgen me­ conseil)·. Cette affection est une volonté délibérée dicyn is de biegtvader ». de persévérer dans ses fautes. » Id est : « 3. Interr. Si chirurgus aut medicus aliquis Id est : « Abbar : S. Franciscu» Salesios praecipit vulnera merbosque sola inspectione, vel audita eorom- ut ad saepe vel singula semel hebdomade communi­ dem relatione sanare posset, habereturne Unquam candum, ab omni peccato mortali et ab omni ad medicus durus f veniale peccatum affectione libw sis. . » Reap. Non profecto : iam vero tali· medicus est ■» Doctor : Neque Christus, nec ecclesia hoc praeci­ confetaarius ». piunt, neque s. Saleeius committere potuit ut hoc IV. « Avant de communier tona ta· jours, à quoi il praeciperet,., sed tantum suadet Haec affectio defr(saint Paul) exhorte, examinas bien al voua Me· berata voluntas «et in culpis perseverandi ». ; •il CoMOfam prwvteeWs UttntateM·Π, 17*3 éptemM* 13. · HL « TJUt^Uit .· N· tart-U jm Mm ph» salut pOMK MNMMtÿ OtlDtlM UNM Iw foWl, 4** pMf CKHBMNB&MT O·· foi· F » 4«4ν*μτ .· Pour l’eu et poor l’aotra, il tuti tm>Jam fom an dtit dt (ffa. Cou la salin· Murtaté tt cube· àsfastdam wail, M pro tomporan et locormn àrcumstentüs nxpanare et tonte* qoa Meet, Boeet tamen prava «ΜμμΜχ,ημΙ» texquxm e «mm taffies proffirrmtw amari fractas, daouuurej iflam sefficet eonm methodam qaa nslis logis divina*, par tanatebilisest, habita ratione, temerarii boatiaes scteatiam aut doctorum optaiopôm. RKEAT1O x.—De erroribus receptiorum casuisiarum ans morum regulam. D. 'Wynandns loannea B^oos, pastor necnon seminarii praises dignissimus, v quartae congregationis exponens, dixit : ~ chrétiens, il n’y a gutees, moralement parlant, d’autre^ n ut·· ;.llî ac vigilantissimi pastores moyen de salut que la fréquente et trés-frequentog| communion. » Cum sacca synodus hanc provinciam nobis detuleId est : « Ne deripiamus nos. Nulla sunt vulgo, rit, ut investigaremus quid agendum expediret circa moraliter loquendo, pleriaque Christianis salutis media β morum regulam, his postremis temporibus prava ingeniorum licentia et corruptam, ad quam frequens et frequentissime communio ». -* subtilitate — * V. « Prêcher et faire pratiquer la communion fré­ munus nostrum implendum, quae sequuntur propo­ quente, c’est prêcher et faire pratiquer toute la reli­ nenda duximus. 1· Tam multi sunt pravi isti casuistae, et ad tanta gion. Nous autres prêtres et pasteurs, nous nesonunes malorum incrementa pervenit summa illorum licen­ qqe pour administrer les sacrement ». 1 Id est : « Praedicare et imperare praxim frequentis tia, ut ratio temporum et loçorUm sinere non videatur communionis (nihil aliud) est quam praedicare et omnes illas opiniones Christianae disciplinae rtltxr. imperare praxim Mists religionis. Noa sacerdotes et tivas singulatim attingere. a* Licet summi pontifices, celeberrimi orbis chris­ pastores, sumus, (sacerdotes et.pastores) tantum ad tiani pnatore» primi et secundi ordinis, nec m?n celeadministranda sacramenta ». VI. « Rlteeat donc commandée (la communion fré- brioljpa theologicae fiacultates, etc , pro offido suo, quente) comme un moyen moralement nécessaire au gliscentem in dies novandi libidinem variis tempori­ salut, comme le moyen le plus efficace pour le salut »■ bus represserint, mala pluries refecta repullulant, Id er/« Imperata est igitur (communio frequens) quotidieque eduntur libri in quibus illae opiniones, tanquam medium moraliter saluti necessarium, tan­ animarum perniciem inferentes, partim antiquatae, iterum suscitantur, partim novae prodeunt, praeser­ quam medium saluti efficacis^mum ». Has propositiones damnat sancta synodus,' ut fal­ tim a theologis Societatis lesu (i), cuius membra, sas, scandaiosas, ad profanationem sacrosanctae licet per omnes orbis angulos dispersa, idem omnes eucharistiae sacramenti inducentes, ac etiam erro- c sentiunt, ut ipki gloriantur (s), I.atintes et Graecus, neas ; quatenus statuunt religionem perfectam pieta­ tem ac poenitentiam totas esse in usu externo com­ (1) Id ptlatn testantur ipaimet leauitae, Buaembaum et munionis frequentis; atque ad eam frequentiam Lacroix, ΓΑμΑ·/<4 «wre/w, etc.. Coloniae <757 : Nic. Mtwka, Z> Viennae Austriae, 1757; M»»U, Venetiia» 1760, etc. asserunt eas sufficere 'dispositiones quae nec suffice­ (i) Imago primi aaecult bocietatia Issu. Amverpiae 1640, cum rent quidem ad communicandum semel. facultate excudendi et publicandi librvm, œwr···· a loanne de / · ToUenare, provinciali Societatis leau per FUadn>Bclgiam, potestate ad hoc ipsi facta a Mutto Vittelleado generali, cum tres Societatis le-u theologi reliserint, et edi posea eeneueriat. Idem ridere eat in opera gaJIico idiomate exarato, cui tituhae : d. procuratoris sanctae synodi, pro damnandis recen4» tatjft-ê» *■ tibrum caSuistanun erroribus circa morum regu­ tt miJrnrtta» /«smrffiZr. /*rAr»/ dr /Ar> lam. μλπ dn aolwr» dù-flfa ew Adawrptf /er Λ P. h JM"» dr Z· Càfaïud 4» JVtatf. J7MS.4W* /draw* Reverendissimi patres ac vigilantissimi pastores. «m dr AT... pantad/ At /4 dr Jbw, ίπιοτψ d M rtf* Mit» C*»· Damnatis a sancta synodo Pichomi et aliorum d/ris « Grâce· h h boatè divine, Γ<*·ρηι qvi xadma le* premier» erroribus circa dispositiones ad sacramenta cum fructu Jésuite» vit eecope chex nou» ; et per la mène trutéricorde, bous suscipienda necessarias, restat adhuc alia errorum eepérus» ne te point perdre^ ce n'a puauui été un léger classis quos necessario ad vos deferre muneris nostri témoignage en notre faveur, que dan» ces fern» nébuleux et**» tear»/ utclta«li ratio postulat : illam dico fallarium opinionum, illu­ • de mm viem quas partim antiquatas iterum suscitari, partim D V»*· Id eat : « GraiuaMivinae bonitati, mem et indole» prù^ nioès leauitarum adhuc apud noa vigent : ac eadem miaerscordia noviter prodire, non sine magno omnium Christiano­ noa idem ingenium ad bnemûa que aervaturoa ewc eonfidimu». rum moerore quotidie audimus. Nec leve fuir nomri conaenau» indicium, quod hi· in tempoQuot scandala nostis his praesertim-temporibus ribua Mbuloma, er eeau «r «vaérrs ladbiHiC w/ eném» exorta in ecclesia ex iteratis editionibus librorum •mdenarB/. /n Aep/erhr mm/w rewsAtes an/ aret7«raai#«s ». Vide etiam ZaMlire/Mv SarûVeAj Zts», anemrataw reegMgelwnr « quorum doctrinam, in christiani nominis dedecus, gnureda XVIH, rnaAerne m mdùwm dftgm/eeG eatr/em e» rencommenti sunt laxiores theologi, ac praesertim ex sms. Png»». i?s? editionibus theologiae moralis Hermanni Busem< Zlsun*· Sijterain sm etmiiu*<»r, ncc verbo in cnaeioaibaum a Claudio Lacroix, Societatis lesu, pluribus bw vsl fectioaibu» publicis, aec ncriptia libri* ; qui quiduu edi partibus auctae, et Coloniae typis dates anno 1757 ; aos poceruel ia lucear >iae approbaturae aique ccaiaeaaM prae­ necnon et Nicolai Masotta, eiusdem societatis lesu positi gustuli·, q»i obnisi esssriaaiicnen ultra tribue cnaamilui, una doctrina et cfaro iudido *a ea faculiate praediti·, theologo, Vsoetfis, anno iTiofmpressse; item ex ser­ lato at tadiriareM dr ralaur qgradu diurauia·, quae stater eue mone lingua gennanica editpa patre Francisco Neu- eotot diecordiae, et inunita uaioaM votumaluan, quantus* Seri mayer, Societatis lesu, in quo probahilismi defensio­ potest, OTtiMri aMrf. Viue vero et MHac· quia toKtoater.ato {nattante, ato enonaa conscientia . synodi «Me putam» ùt Tocaœ «nam «xiutet h vite inductus, ato quorumdam opinione, quam /roAaMbas Sioo, bis gravissimis incxxnmpdis occurrat, quantum vocant, daooptias, contra legem peccaverit. Videte set Dominus ex alto cOMMMrit, at unanimitatem suam etiam quoedam qui /tamtoM tenebras hrnum, raati in spiritu caritatis tantis malis opponat, expectando auntafllrmarv' cousôentiam, etai legi aeternae repu­ Rre ut tantum opus, more mataram et canonico ordine, gnantem, erae legem Dei secundariam, quam dicunt ab omni ecclesia tandem perficfabir. Iam enim, quasi reflexam^ cuius legis .beneficio, coelum petet ei, qui frustra illas morum corruptelas damnarunt non una vetita quoad se patrat, sed quae falso putat ut a Deo vice doctiores et sanctiores ecclesiae antistites, ac imperata. Hinc ia ultima die, nefandi illi plurimos ipsa etiam sancta sedes, toto licet applaudente orbe electos sic appellantem Christum inducunt: Veni bene­ Christiano ; atque utinam sanctissimi pontifices decre­ dicte Patris mei, quia mentitus es, etc., invincibiliter torum formulis antiquo ac probatiori usu receptis putans me in tali casu praecipere mendacium (1). quae ad universas ecclesias pertinerent, infandam De hoc horrendo systemate sic augurabatur iam ab doctrinam proscripsissent I Fortasse metas posuissent integro saeculo acutissimus ac eruditissimus probabi­ perniciosissimae illi ac falsi nominis Scientiae, qua lium insectator (s) his verbis : « Nihil in tota proba­ instructi homines, ut olim clerus Gallicanus loqueba­ bilitate perniciosius est quam quod latissimum ad tur : non iam accommodant moret suos dd evangels-1 1 omnem impietatem aditum pandit nemo illis quae cae doctrinae normam, sed et ipsam potius regulam iam prodierunt opinionum pbrtentis ecclesiam defunc­ ac sancta mandata dd cupiditates suas inflectunt ac tam putet : imminent alia longe maiora pericula; nec detorquent, novaque et inani philosophia Christianam hic consistet ista pernicies. Tam late funduntur sce­ disciplinam in academieas quaestiones ac dubias lerati dogmatis rami, ut in' totius religionis aperte fluctudntesque sententias vertunt (1). grassentur exitium, et in omnium denique religionum j* Satis tamen videtur, veluti uno ictu, illas omnes permixtionem tendant. Caveant lesuitae, qui alios opiniones damnari a synodo, statuendo veram et im­ negatae incarnationis nefarie accusant, ne praeter mutabilem morum regulam, legem scilicet et volun­ mentem et propositum suum (aiebat auctor nimia tatem Dei aeternam,cuius aequitas inflexibilis eit(s); forsan benignitate) quandoque dicantur Deistdrum cuius iota unum, aut unus apex non praeteribit, quae­ principes (3). > que iudicabit vivos et mortuos in novissimo die. Ut truncum, et ramos huius doctrinae uno ictu Cum ergo moralis Christiana (ut animadverterunt radicitus eruamus, admoveamus morum nostrorum quatuor celeberrimi aetatis huius praesules) in duobus regulam, qualem exhibent scriptura et traditio, omnis principiis tota vertatur, quorum unum mentem, alte­ et salutaris veritatis fontes ac morum disciplinae ; rum Cor spectat, unum legem Dei tanquam facem qualemque exhibuerunt summi pontifices totque illus­ nobis praefert,alterum eius amorem nobis praescribit, trissimi praesules necnon conventus ecclesiastici, tanquam sacrum illum spiritum quo vivimus et move­ qui hanc morum luem, iam ab integro saeculo, variis mur : necesse videtur, ut, stabilita necessitate amoris decretis depellere conati sunt. Dei super omnia ad cor corrigendum et converten- < Ut Deus creator est hominum, sic etiam est et ma­ dum ad Deum, regula morum et actionum nostrarum' gister et legislator et iudex, ex cuius sola voluntate pariter statuatur. Sunt enim haec duo principia adeo promanant Cuiusvis ordinis legis, per quem et reges inter se connexa, ut, uno everso, corruat etiam alte­ regnant et legum conditores iusta decernunt (4). Quae­ rum. Et verp si Deus non est per se ultimus cordis vis igitur creatura rationalis ita a divina et aeterna nostri et actionum nostrarum finis, cur ille primaria lege pendet, ut nunquam eius imperium effugere pos­ vitae nostrae regula diceretur? Cur mens nostra sit. Enimvero quidni de nobis dicatur quod de ipsis rqàgis a veritate aeterna penderet, quam a summa etiam angelis dicit Augustinus : « Ab eis, inquit, conbonitate cor nostrum ? Hinc maximo cum luctu eccle­ sulitur' incommutabilis veritas tanquam lex aeterna... siae, in hac saeculorum faece emerserunt mendaces neque.enim ipsi sunt veritas, sed creatricis participes illi dictores, habentes speciem quidem pietatis, vir­ veritatis. Ad illam moventur tanquam ad fontem tutem autem eius abnegantes (3), qui iiistitiam quam­ vitae, ut quod non habent ex se ipsis, capiant ex dam amore Dei vacuam commenti, iugum etiam su­ ipsa (5). > Cum ergo ab ipsismet angelis aeterna premae atque indeclinabilis legit fregerunt,ut alteram veritas tanquam lex consulenda sit, quanto magis ab quamdam venatilem, omnique cupiditatum generi 'hominibus, praesertim lapsis, qui de seipsis non accommodam inducerent. habentes nisi mendacium et peccatum (6), veritatem « Iam non investigatur (ait in convento ecclesiastico in semetipsis deprehendere nequeunt ; et si praevia quidam cardinalis celeberrimus(4)quidnam sit verum sua luce iter faciunt, passim a via vagantur (7). Nempe aut falsum ; quidnam iubeat aut yetet aeterna veritas ; frustra tentabunt deponere veterem hominem qui cbrsed tantum quid sit probabile but non probabile ; id 1 1 rumpitur secundum desideria erroris, nisi novum fest, seposita lege Dei, solum quapritur quid de divinis induerint, qui secundum Deum creatus est in iustitia mandatis effutiant homines : unde sensim' morum doctrina in traditiones hominum et pbarisafca man­ (O A. C. Caaaedi, e Sac. leau,Crisis theol., etc., Ulistipone, data ditabitur (5). » Hinc initium malorum, hinc omnium corruptelarum Qu. p. 176» tydet seq. Isaai^de Brttya, eiusd. societ. : «Coasaentiam erroneam invin­ eiiam in Societate ait, curandum eat. a A4, dedar, in cap. t, P175« Curandum eat ut muus (ut plurimum) eamdem doctrinam, quae in Societate fuerit electa, au meUse et mmmlur aauru, aequantur >. Const. p. S : dedar, in caput t, p. *ad. Vide etiam ductet. 50 quintae congreg., n. r, p. 556, etc. (1) Episl. conventu. cleri Gallicani ad epiacopoa Gallicanos praefixa editioni libri cui titulus : Inunetiem  umt Cherla eux ceufmeuri. (,) D. Cestorii comt., 166S. (]) U Tim. III, $. (*) Card. Nodi. (.6) later opera Boamnli, tom. XX, p. p*, ». . b cibiliter aequi aoc tantum licet, sed etiam oportet. » Theol. prop., Love»., idt?, p. Busemhaum et Lacroix : « Absurdam eat dicere quod voluntas mentiendi posait, per se loquendo, a Deo exigere praemium ; concedo . per accident ai meddacuun repraesentetur ut bonum et obligatorium, tt®go· · Theol. moralia, Coloniae, >757. (а) Nicole in epiat. 5. Mont*]., sect. 3, | 5, n. 1. (3) Consule supra doctrinam Harduini et Berruyerii et d. procuratoria circa hanc doctrinam reqmaitMmam. (4) Prov. VILI, 1$. (j) S. Aug. de civit. Dei, 1. 16» c. 6, n, 1. (б) Cone. Arauticanum 11, ba Aug. (7) Idem de verbis apoat. wna. 166, n. J. Ossau Amae dar :... qui loquitur veritatum, mm de ano loquitur, wd de Dat Nem ai aHMa fwerh bomàat iDustratioverhati^ remanabit tau- ·>« ' CMirJM— proviacta· Ultratastae· II, ty) ; summopere cavendum ne opinio falsa et legi naturali opposita, sed quae videtur pro­ De opinione probabili. babilis, in praxi tuta censeatur : vel in delectu opinio­ XXI. Licitum est sequi sententiam Alienam et num minus tuta tutiori, minus probabilis probabiliori, minus probabilem contra propriam probabiliorem, , minus probabilis et minus tuta tutiori et probabiliori etiam retentam. Matthaeus Stox.eSec. lesu, Tribun, praeferatur. Lex enim Dei veritas (3), non consue­ poenit., Bamberg, 1756,1. 1, part. 5, q. a, a. 4, n. na. tudo, non probabilitas, non magistrorum opinio. XXII. Etiam in adininistratione sacramentorum Itaque damnat sancta synodus propositiones çibi licitum est sequi minus probabilia, relictis probabi- denuntiatas, nempe : - - lioribus. Idem, ibid., n. 118. XXIII. Si in materia morum occurrant duae opi­ De ignorantia iuris naturalis. niones certo probabiles, non datur obligatio semper I. Observatio legis naturalis potest esse impossibilis sequendi probabiliorem et tutiorem. Licet proinde aliquando agere gecundum minus probabilem, ac homini justificato : ergo non peccat illam transgre­ etiam minus tutam. Nic. Muszka, e Soc. lesu, Del diendo. Probatur antecedens. Potest puer baptizafus actib. humanis, Viennae Austriae, 1757, 1. 1, p. 366. a barbaris rapi, et cum adeptus fuerit rationis usum, XXIV. Absque peccato licet sequi opinionem pro­ legem naturalem invincibiliter ignorare, et simul con­ babilem, etiam alienam,et minus tutam (hoc est,quae tra illam agere ; quia tunc legis observatio est illi minus remota videatur ab omni specie peccati quam impossibilis. altera,) relicta probabiliore et tutiore propria, seclusa II. Est nunc certissimum quod ignorantia invinci­ tamen omni iniuria et periculo proximi ; et dummodo bilis, etiam iuris 'naturae, et pro statu naturae lapsae, opinio quae eligitur adhuc sit probabilis. Busemb. et excuset a peccatu formali. Ita communissime docent Lacroix, supra, 1757, t. 1, p. 11.. otnneq (casuistae) cum Moya. XXV. Quaeres : Quibus argumentis probetur licitum III. De Deo communiter docetur quod non possit esse sequi opinionem probabilem, relicta probabi­ ignorari invincibiliter, saltem non diu. Quod si sup­ liore ?. ponamus invincibiliter ignorari verum et unicum Resp. seqq. etc. Deudi, contra hunc non peccabit formaliter ethnicus i 1. Auctoritate ss. canonum et pontificum... adoaando idola. Hinc etiam dicam ; si in aliquo S i. Communi consensu doctorum... Accedunt... homine daretur invincibilis ignorantia plane omnis item auctores fere omnes e Societate lesu. Ibid., Dei, talem hominem non peccaturum theologice, sed tom. I, p. 34. ad summum philosophice. IV. Possibilis est (ignorantia invincibilis) relate ad XXVI. Non peccat qui operatur iuxta opinionem minus probabilem de licentia actionis, relicta proba­ plures veritates ex illis primis legis naturalis princi­ biliore et tutiore. Ita doctores communissime plus- < piis, mediate saltem, nec adeo clare deductas : puta quam aoo apud Teril., Gob. et Lacroix,... contra pau­ quod non liceat... occidere iudicem a quo certe immi­ cos antiquiores et rigidissimos probabilioristas. Nm. net iniqua sententia. Mazotta,- e Soc. lesu, supra, 1760, tom. I, tract. v| q. 4, c. 4, p. 55. De inadvertentia ad malitiam peccati. V. Nemo plus peccat, nisi in quantum scit et intelligit malitiam peccati. VI. Ut a Calvino, quantum possumus, recedamus, Declarat sancta synodus : dicendum est nunquam posse peccari sine advertentia I. Legem aeternam in omnium mentibus naturaliter ad malitiam, nunquam cum bona intentione. VJI.Cum peccatum mortale sit gravissimum malum, insitam, nonnisi propter caecitatem et corruptionem cordis ignorari posse : proindeque huiuscemodi igno­ quo Deus offenditur usque ad dissolutionem amici­ rationem proprie, plene et omnino nunquam in adul­ tiae, et homo redditur dignus aeternae gehennae, tis, rationis usu fruentibus, invincibilem esse, nec a dici non debet incurri, nigi sit perfecte voluntarium ; peccato excusare. Unde cum lacrymis dicebat psal­ nec potest esse perfecte voluntarium; nisi sit plena mista : Delicta iuventutis meae et ignorantias meas advertentia ad eius malitiam. VIII. Ad peccatum mortale plena consideratio mali­ ne memineris (1). Quod genus delictorum, si non imputaret Deus iustus, non ea sibi dimitti posceret tiae gravis requiritur,... quia, ciim peccato lethali D dissolutio amicitiae divinae et poena aetema debea­ homo fidelis ( 3 ). II. Cum legis naturalis ignoratio a peccato non tur, alienum est a recta ratione credere, tanto et tam eximat, multo minus simplicem inadvertentiam, seu pleno supplicio hominem, absque plena et perfecta non reflexionem ad peccati malitiam excusare. Unde consideratione, obnoxium fieri. IX. Ad contrahendum peccatum quodcumque, seu quidquid disconveniens est naturae rationali et rectae rationi /in adulto, qui( deliberate agens, vel Deum veniale seu etiam mortale, non sufficit habere scien­ ignoraret, vel de Deo actu non cogitaret, est formale tiam habitualem de malitia actus, id est non sufficit peccatum ac offensa Dei, et non merum, ut aiunt, cognovisse aliquando, Verbi gratia, heri vel ante complures dies, actum istum malum osse ; sed necesse peccatum philosophicum. III. Conscientiam falsam et erroneam, quantumvis est ut advertentia sit actualis : et quidem tunc cum intrepidam, nunquam excusare a peccato, quoties­ actio voluntatis peccaminoea committitur àut incipit cumque legi aeternae adversatur. Est enim via quae committi. Immo nemo unquam dicendus est peccare .'idetur homini recta, et novissima illius deducunt ad eo momento quo non habet actualem cognitionem mortem (3). Itaque sive malum putes bonum, quod malitiae moralis, etsi paulo ante praecesserit. A pecDECRETUM X. (1) PmI. XXIV. (3) S. Aug., 1. 1 oper. impert, c. 105. , (j) Pro». V, 4. ( i ) S. Bern. I. de prsec. et disp. c. 14 ; S. Aug. ep. 47, n. 4. (>) Mslth. XV, 14. (j) Pial. CXVtll. Concilium provinciale VltraiectenM II, 1763 Septembris 13. β»3 cato ergo excusat actualis inadvertentia malitiae in obiecto. a De conscientia erronea. X. Men kan god-niet grootelyks vergranunen ait men smceerlyk ende opregtelyk meend dat 1 geen groot quaad en is dat men doet. Id est ; Non possumus Deum offendere graviter, quando sincere et prorsus putamus non magnum malum esse quod facimus., XI. Proxima regula humanae actionis est conscien­ tia ; lex enim divina et naturalis respicit operationes nostras quatenus liberas : libera autem est quando procedit a principio cognoscente. Quare non imputa-. bitur culpae operatio quae est contra legem naturalem aut 'divinam, nisi quatenus cognoscitur a nobis ita esse. 814 f t. Auctoritate ss. canonum et pontificum... t >. Communi consensu doctorum . Accedunt... item auctores fere omnes e Societate lesu. Ibid., tom. I, p. 34. XXVI. Non peccat, qui operatur iuxta opinionem minus probabilem de licentia actionis, relicta proba­ biliore et tutiore. Ita doctores communissime plusquam soo apud Teril., Gob. et Lacroix... contra paucos antiquiores et rigidissimos proMbifioristas. Has propositiones damnat sancta synodus tanquam talsas, scandalosas, erroneas, legis aeternae et totius moralis evangelicae destructivas. Cumque ex his tanquam ex radice profluat illuvies illa innumerabilium opinionum fallacium qua facies totius pariter ecclesiae immutata et commaculata videtur (1) ; damnat sancta synodus omnes illas opi­ niones, quae quotidie repullulant, quaeque a satis nota societate, velut novum religionis corpus grega- ' XII. Conscientia cjrca illicitum intrepida, excusat tim et concorditer propugnantur circa virtutes theoB logicas et caetera decalogi praecepta dispositiones­ a peccato. XIII. Conscientiae dictamen est faffibile specula­ que ad sacramenta suscipienda ; ac speciatim circa.· tive, concedo. Practice, nego... Lnde homo honeste simoniam, blasphemiam, sacrilegium, magiam, astro­ agit quando sequitur id quod conscientia dictat tan­ logiam, irreligionem, idololatriam, impudicitiam, per­ jurium, iudicum praevaricationes, furtum, compen­ quam honestum, licet forte non sit. XIV. Lex naturalis docet non quidem esse mentien­ sationes occultas, homicidium, parricidium, suicidium, dum, sed conscientiae obtemperandum, quae ex invin­ regicidium, etc., casque omnes damnat quae iam damnatae sunt a summis pontificibus Alexandro VII, cibili ignorantia docere potest esse mentiendum. XV. Nihil autem est peccatum quod non sit contra Innocentio XI et Alexandro VIII, necnon ab illus­ trioribus archiepiscopis et episcopis ac celebrioribus obligationem in conscientia, eamque agnitam. XVI. Dum actu operamur secundum ultimum dic­ theologiae facultatibus tum Belgii tum Galliae, qui­ tamen (conscientiae), certi sumus qugd ea Operatio bus adhaeret sancta synodus, eorumque censuras, in quantum opus esset, renovat et amplectitur. sit licita, seu non sit peccatum. XVII. Neque dicas primo legem Dei esse prima­ riam regulam : nam haçc non applicatur nisi per dic­ INSTANTIA tamen conscientiae... Quandoque actus est contra aliquam legem, et tamen est formaliter bonus ; si d. procuraturis sanctae'synodi, pro damnanda doc­ trina casuistarum circa debitum principibus obse­ nimirum proponatur per conscientiam invincibiliter quium. erroneam, ut conformis legi putatae. XVIII. Licitum est agere iuxta conscientiam invin- c Reverendissimi patres ac vigikintissinu pastores. cibiliter erroneam. Et ita communissime doctores Inter detestanda casuistarum dogmata iam censuris catholici contra Lutherum, lansenium, Synnich et aliquos doctores Lovanienses. Hinc non peccat qui notata, unum est ad quod potissimum attendere, mentitur, invincibiliter putans esse licitum mendacium cuique reclamare debemus. Xihil enim sanctae quam iocosum ; qui se polluit, invincibiliter putans' id non profitemur religioni maius dedecus, graviusque detri­ esse illicitum ; qui accelerat mortem agentis animam, mentum afferre |w>test : dogma, inquam, alxnninandutn.quod sequendo, cuique homini licet dbedientiam putans eum sic alleviari a cruciatu. XIX. Conscientiam erroneam invincibiliter sequi detrahere potestati a Deo ordinatae, quodque docet incidere interdum causas, ubi non peccat qui vitae non tmitum licet, sed etiam oportet. XX. Absurdum est dicere quod voluntas mentiendi regum insidiatur. Hanc doctrinam vidimus ipsi, nos­ possit per se loquendo a Deo exigere praemium, tris temporibus, non solum renovatam, sed iteratis concedo. Per accidens, si mendacium invincibiliter facinoribus confirmatam, quae horrendum in modum exocratus est universus orbis, quaeque meminisse repraesentetur ut bonum et obligatorium, nego. semper horrebit. Itaque^nostrum est peculiariter,qui senqier omnem De opinione probabili. et perfectam omni potestati a Deo ordinatae otiedienXXI. Licitum est sequi sententiam alienam et tiam professi sumus, testificari palam quantum haec minus probabilem contra propriam probabiliorem, scelera detestemur, simul et eos, qui haec conficienda etiam retentam. b moliuntur. XXII. Etiam in administratiqne sacramentorum licitum est sequi minus probabilia, relictis probabi­ RELATIO XI. Circa debitum principibus obsequium. lioribus. D.-loannes Baptista Eugenius Gyselinck, ad sanc­ XXIII. Si in materia inorum occurrant duae opi­ niones certo probabiles, non datur obligatio semper tum Vitum in Hilversum pastor' vigilantissimus, sequendi probabiliorem et tutiorem. Licet proinde votum eiusdem congregationis exponens, dixit : aliquando agere secundum minus probabilem, ac Reverendissimi patres ac vigilantissimi pastores. etiam minus tutam. Licet non intendat sancta synodus omnes omnino, XXIV. Absque peccato licet sequi opinionem pro­ babilem, etiam alienam et minus tutam (hoc est, quae circa detestandam casuistarum doctrinam,propositio­ minus remota videatur ab omni specie peccati quam nes quae ad mores spectant, sigillatim prosequi, atta­ altera ), relicta probabiliore et tutiore propria, seclusa men videtur notandam vobis esse necessario hanc tamen omni iniuria et periculo proximi ; et dummodo eorum doctrinae moralis partem, qua non solum causas praetexunt solvendi subditos debita potestati­ opinio, quae eligitur, adhuc'sit probabilis. XXV. Quaeres : Quibus argumentis probetur licitum bus obedientia', sed etiam proferre ausi sunt, incidere esse sequi opinionem probabilem, relicta probabi­ casus in quibus licet vitae earum insidiari. L'na liore ? Reap, seqq., etc. (1) Viacentii Linaenais coemi., c. J. 5 ■ > \ ■ ' „. ' ·. ' CondHnM praviaaW· intoMteaw Π./7*1 MfMaitei·-i)· . ■■■' ■ M eademqus audacia, et in primam wiaisatuttài, qaaa Acwnsid P- 477, coi. t s* «, HttTb-at B-, Rstisbn—e, Dem eat, et in sublimiores potastatM, quae aacanad· IIL Ut prtndpra ribi subtbkt dues, quoad bona at maiestas nuncupantor, vicariamqUê a Deo potaatatern itatemporalibos sortitae sunt, insurgite. Indo tat phrsonas at·*, id state animas rjfepcdin fieri nequit. libri olim etjnuper in lucem editi nihil nisi furorem Nam et prindpm peccant qui hame tautest ; peacatfimaticum spirantes. Hinc tam variae a recentioribus que denis tanquam eodesiastirae Hberiatia et tmsnumagistris excogitatae artes, non ut subditis obedien- nitatis a Deo sibi concessas proditor. Idem, ibid., tia, sed cuiusvis potius auctoritatis contemptus sua­ p. 468, coi. t, liti. D.. IV. Tam timidi et tropidi non sumus, ut amaram deatur : nempe superbi, illi et elati homines; nulli, nisi forte propter iram, sive papae sive praesuli sive palam venamur, Romanum pontificem posse, *tj regi sive iudid, pareri volunt, dominationem sper­ fibeessita* exigat, subditos caüiolico* solvere iurpZ nunt, maieslatem blasphemant (l), principibus populi mento fidelitatis, si princeps tyrannice illos tractet, maledicunt (r). Inde etiam horrenda ittb tot casuis­ veramque religionem extirpe*. Et addimus : si hoc a tarum impudentia, qui christos Domini sicariis necan­ pontifice prudenter et circumspecte fiat, esse opus dos permittunt, quotie^ illis venit in mentem, se aut meritorium. Idem. tous. XI, defensio Societatis lesu, - populum tyrannice oppressos, vel fidem sub iniusto Ratisbonae, 1738, Vespertilio haereticus, p. 88*, coi. s. V. Ad defensionem vitae et integritatis membro­ principe in periculum adduci. Quibus ex principiis, suas de regicidio opiniones rum, licet etiam filio, religioso et subdito ae tueri, ai hauserint, quosque isti ignotos antiquitus fontes ape­ opus sit, cum oedsione contra ipsum parentem, ruerint, breviter indicare iuvat. Primum, si eis fides B abbatem, principem, nisi forte, propter mortem huius adhibeatur, papa reges e solio detrudendi ius habet ; secutura essent nimis magna incommoda, ut bella, etc. ius liabent nationes tyrannos suos occidendi ; deinde §ylv. Bonae, p. 8 fHerm. Buseinbaum et Lacroix, e praecipit Christianis lex divina, ne eum imperare sibi Soc. lesu, Theologia moralis, etc. Coloniae, 1757, sinant quem alieni cultus suasorem noverint. Quid tom. I, p. *95, n. 98. VI. Quodcumque quis, iuxta supradicta, habet ius multa 't Quod exquisitissimum ipsi soli repererunt : si famae, si bonorum vel levissimorum detrimentum alium occidendi, potest etiam alius pro eo praestare : immineat, non secus ac si Vitae discrimen agatur, cum id suadeat caritas. Fili. Tann., Disp. 4, q. 8, nocentem occidere tibi licebit ; immo si aggrqpitur te . Moliqa, d. 18, etc. ; Herm. Busembaum et Lacroix, rex tuus, réx mactetur. Soli tam nefandarum impie­ ibid. VII. Si iniustus agresser sit princeps, qui sit maxime tatum expositio tanto horrore percutit animum, ut necessarius reipublicae, ita ut ex eius morte multa confutatione prorsus non indigeant. Quantum discrepat haec seditiosa doctrina ab apoe- bella et dissensiones sequerentur, tenetur aggressus tolicis documentis prionimque Christianorum exem­ non adeo utilis pati mortem ad bonum commune, ex plo ! Quam aliena a Salvatoris nostri, mansuetudine pietate tamen, non ex iustitia. Unde non esset inius­ ac praeceptis, qui cum pateretur nonyomminabatur, tus homicida, si illum occideret. Reliquos autem, tradebatjutem indicanti se iniuste (3) ; qui iubet ut etiam dominum, parentem, principem, onjnino licite quae Caesaris 'sunt, Caesari (4) reddantur ; qui suo 'occideret. Nicol. Mazotta, supra, 1760, tom. II, etministrofum suorum nomine dixit : Regnum meum tract. 4, disp, s, q. 3, c. 1, p. 3*4, 330. non est de hoc mundo (5) I Quisquis ergo a Domino C VIII. Si amissio sit etiam unitis aurei, immo etiam Deo nostro eiusquè ecclesia institutus est, absit ut acus, sine qua tamen non posset quis se sustinere, malitiosa hominum mente corruptorum inventa sanc- poteritis furem, Ut supra, occidere. Nicol. Mazotta, * tisSimae fidei nostrae praeponat. Haec ecclesia catho­ ibid. IX. Ius naturae permittit ut' vim vi repellas, et lica semper horruit, haec et nos cum'antecessoribus nostris detestari non desinemus : ab eis nempe edocti aggressorem qui inique eripere tibi conatur vitam, aut quod ipsissima catholicae fidei regula sit ab initio quae ad eam honeste agendam tibi sunt necessaria, etiam nascentis ac primitivae ecclesiae usurpata, et ut bona temporalia, honores, pudicitiam, membrorum · ad posteros traditione dilapsa usuque ac consuetudine integritatem, praevenias et occidas ; itat^menut id recepta, ut catholici superibeibuq ac magistratibus fiat animo te oefendendi, et cum moderamine incul­ patriae in qua habitant et tolerantur, in iis omnibus patae tutelae. Herm. Busembaum et bfcroix, supra, quae conscientiam non laedunt, fideliter obediant(b). 1757, toita. Ï, p. »95, n. 98. Inter innumeras quas sanctae synodo offerre possemus propositiones, maxime circii rogiddium, perDECRETUM XI. paucas tantum damnandas selegimus. Tanta est inter Cum, docente scriptura sacri, qui resistit potestati, casuistas in malum conspiratio, ut qui nonnullos Dei ordinationi resistat, et damnationem sibi acqui­ audit, omnes audiat. I. Clericos civilibus legibus non obligari directe seu rat (t), ministris Christi satis commendare non po­ praecise, ex virtute ipsarum legum aut potestatis test sancta synodus, ut fideles summopere et assidhe legislatricis civilis ; quippe a qua omni iure prorsus doceant : Ι.,Εχ apostolo omnem animam potestatibus subli­ exempti sunt. Paulus Layman, e Soc. lesu, Theol. mioribus subditam esse (a) debere : quod ideo sacer­ moral., Igi, tr. 4, de legibus, cap. 13, n. 6. II. Quae de tributis apostolus memorat, pertinent dotibus etiam et monachis imperatur, non saeculari­ ad illos qui potestati saeculari subliduntur ; non autem bus tantum (3). . II. Hic solum legum obsequii non vigere, ubi man­ ad non subiectos.Sic et clerid pendere non debent, quia non sunt dvili magistratui subit^tn lacob. Gret- data principis cum divinis praeceptis pugnant : quo ser, e Societ. lesu, Opera omnia, etc., tom. VII, I. 1, casu non utique contemnunt potestatem, sed eligunt maiori servire (4). ----------------< · ’ Necesse III. esse nos dominis nostris subditos esse, (i)lud. VIII. non tantum bonis et modestis, sed etiau^ discolis (5) ; ■ (a) E#d XXII, >8. non. solum propter iram, sed etiam propter conscien­ (S)IPeir. 11,13. tiam (6). * ■> (4) Msiih. XXII, 11. U) Luc. XVIII, 36. (6) Deducito brevi» et roodestade privatoçatholicae religioni» exercitio, in Foederatis Belgii Provinciis toleraio, post annum 1640, magistratibus oblata a quibusdam canonicis Uliraiectinis. Hanc videre est in tractatu historico de capitulo Ultraiectino PJiJ. * , (1) (i) (3) (4) (5) Rom. Xlll,r Rom. ΧΠΙ, 1. S. Chrys. bom. >3 in epist. ad Rom. S. Aug. sera, bs de verbis evaag. I Petr. Π, ιΒ. (6) Rom. XIII, 5. to? CsbcCIum provtafele Ultralictaaii Π, 1^3 septaaatri* 13. Ml IV. On»··, nuDo «sospto, ettf ta ^raWta, eta a tali, divino positivo «t geatium oontratte, nstastis tatata «ttotatata,eW fWta «Ata (1), debar·* castitas at (Matiano ria·» sternsatos, sodetati· teasis· IfUijitiBig ϋ·ΛΊ·ι Amwfvm (s)etobd- ■ttBM ntw JN^Ucfo tehVMNMy rtgWB dtattaa. mmi · quo summa stare ; cum id suadeat caritas. 'diligentia annotent, iuxta hanc formam, baptizato· : VII. Siiniustas aggressor sitprinceps, qui sit maxime Die... mensis...anni..., baptisatus est bf.,·filius legiti­ necessarius reipublicae, ita ut ex eius morte multa mus bi. et bf. coniugum, suscipiente bl.,'a me bf. bl. bella, dissentiones sequerentur, tenetur aggressus parocho, etc. Et si infans sit illegitimus, illud annotent ; non adeo utilis, pati mortem ad bonum commune ; eorumque baptizatorum etc. catalogum, singulis ex pietate tamen, non ex iustitia. Unde non esset in- annis, cum sacra olea petunt, per archipresbyterum iustus homicida si illum occideret. Reliquo» autem, in integro folio ad episcopum deferant servandum. Miam dominum, parentem, principem, omnino licito III. Cum haec ecclesia proprium non habet rituale, occideret. Det-reverendissimus ac piae memoriae praesul RoveVIII. Si amissio sit etiata unius aurei, immo etiam nius adoptaverit rituale Romanum, atque ediderit, ad acus, sine qua tamen non poeaM quis se sustinere, commodiorem usum sacerdotum, rituale contractum poteridL furem, ut supra, occidet·. sive abbreviation, quod' et successor Neercasaelius IX. Ius naturae 'permittit ut vim vi' repellaa, M confirmavit : Sacer hic conventus praecipit ut omnes aggressorem qui tpàÿie eripere tibi ennariu vitam, - sacerdotes, sive sacramentum baptismi sive alis aut quae ad eam honeste agendam' tibi sunt neces­ sacramenta administrent, sive benedictiones aliquas saria, iit bona temporalia, honore·, pudicitiam, mem­ faciant, non alio utantur, pro hoc tempore, quam brorum integritatem, praevefiias et ocôdasÿita tamen Romano. Et, si pro commoditate sua, praedicto com­ ut id fiat animo te defendendi et cum moderamine pendio uti velint, tamen in dubiis ad, ipsum rituale inculpatae tutelae. Romanum recurrant semper, «cuti hucusque in usu * Has propositiones damnat sancta synodus ut fidsaa, tat. scandalosas, seditiosas legi et ordinationi Dei aeter­ IV. Optandum summopere e»t, ut fideles solide nae, ordini caritatis divinitas instituto ac hui nata- instruantur de effectibus sacramenti baptismi, et de obligationibus in eo contractis ; ut agnoscant in se ( ■ ps. Chryso·», supr*. (s) Rom. XIII. 7. * (J) nyim. U, »■ (4) II Ref. 1, U, 16. (I) l Cor. U, 6. (s) II J«m. X, »1. (J) 1 Cor. Vil, S. e»s Concita** provindqh UkmiMtaaae Π, 17M iqptmbrh 13. dignitatem filiorum Dei, etnobat « eudruMtdKWMi sMse sacram »*hna ; varuaa etiam instruat popndegeneri rawwrMtMsr ra«tira(t) ; utque isspiin cura ’Ium, ut que magi* sanctitas et dhtatas sacrifcü t summa grattadine tanta a Deo accepta beneficia sacramenti sibi comperta est, eo diliguBttae caveat. tatur omnes curam animarum gerentes, «t iubot, vt sedulo in suis instructiouibas docea»»t popuhna : quia baptismi fructus, quae bene vivendi ex eo naacatur tt bibit, nen diissdicsiess ooepese Domini(iX Moneatur obligatio. Ingerant illi* saepe illud Ambrosii (a) : ' itaque populne ne imitetur eos qui, attenta magis « Recognosce quid interrogatus ais : renuntiasti dte- festorum aolemnitate quam animi paritate, aunumt bolo et ofieribus eius, mundo et luxuriis eius ac seA^- carpos Domini, nescientes penem angelicum esae tatifiM. d/inaer Mfo sermonis M, fi niosfoM tibi stipendium vitae angelicae. Sciat insuper quae signa sint communionis bene sût male percepta*. Qui bene excidat tuae series cautionis (3). ____ . . manducat, manet in Christo, ambulat constanter det Dt sacramento cosifirmatwnu. jpjj ambulavit Haec noverit ut aliquatenus indicare I. Cum sit de necessitate praecepti recipere sata- valeat, an panem vitae acceperit ad vitam (1). mentum confirmations, hortatur haec sancta synocraa parochos aut illorum rk»s gerentes, ut fideles doceat, iecrV** ■“*··*· quanta divini spiritus abundantia et robur in sacraI. Tantae esse debent sacerdotes vitae puritatis, ut mento coqfinhationis conferatur, ne, ignorata huius toties celebrare possint, quoties illud populi devotio sacramenti utilitate, illud suscipere negligent ; quod b aut necessitas postulare videtur. Quando autem seipquidem omnino periculosum esset. Nam sicuti in tos probabunt, num idonei aint,ut pro populo offerant “ baptismo remissio peccatorum recipitur; ita, per am- dona sacrificia (j), non respidant tantummodo ad nuutn impositionem, Spiritus sanctus Paracletus datur. cea/jisawi solia (4 ), sed an imitentur quod tractant, Illic gratia tribuitur ad remissionem peccatorum ; hic et ita dominicae passionis memoriam celebrent et' gratia datur ad confirmationem et pugnam. Quid annuntient, ut membra sua ab omnibus vitiis morti­ enim prodest, si lapsu erigeris, nisi ad standum con­ ficare procurent. Quod si istam Domini mortis aemu­ firmeris. Propterea timendum est his qui, amissa per lam in se non invenerint mortificationem, timeant neglegentiam praesentis episcopi occasione, non sus­ ne de illorum numero sint, quos dicit s. Cyprianus, cipiunt confirmationis sacramentum, ne forte prop- ' Stipet et oblationes et lucra desiderare ; nec tam relitereadamnentur (4). gioni quam ventri et quaestui profana cupiditate ser­ Π.Praescribit rituale Romanum,et plurimas ob cau­ vire (5). sas necessarium videtur, ut et nomina confirmatorum II. Nobis consentaneum videtur ecclesiae inten­ in registre inscribantur. Hinc praecipit sancta synodus, ' tioni, ut in elevatione corporis et sanguinis lesu .ut idem observetu, quod supra memoratum est in Christi et post, usque dum cantatur Pater noster, canone secundo de baptismo. Adiungant quoque pas­ sileant organa et omnis cantus ; sed silenter quisque, tores nomina familiae confirmatorum ; item patrini,, flexis genibus, passionis et mortis Christi commemo­ matrinae ; praeterea nomen episcopi confirmantis, rationem faciat, ac redemptori gratias agat pro bene­ tempus et locum confirmationis, cum attestatione ficiis per mortem ipsius largissime acquisitis. , vel subscriptione sui nominis. < : III. Iam a longo tempore, tam a conciliis quam a praesulibus huius ecclesiae prohibitum est sacerdoti, Formula confirmationis. ne bis in die celebret. Quapropter sancta haec syno­ Die... mensis..., in festo..., in ecclesia.·.,confirmati dus de novo praecipit, ut nemo bis in die celebret, sunt illustrissimo N. archiepiscopo vel episcopo, hi nisi in gravissimis et urgentissimis casibus. Et si tem­ sequentes N. N. Quod attestor. N. N. pus sit adeundi vel scribendi ad ordinarium, exponat ei causas ob quas existimat sibi necessariam esse dis­ De sacrosancto eucharistia^ sacramento, pensationem, ut de hac gravitate possit ordinarius I. Sacerdotes, qui saepissime tremendum offerunt iudicare. eucharistiae sacrificium, recordentur haec verba : IV. Desiderat sancta synodus, ut deinceps ss. alta­ Sanctificamini qui fertis vasa Domini (5). Et iterum: ris sacramentum rarius exponatur publice, exceptis Sacerdotes incensum Domini et panes Dei sui effe­ ss. corporis Christi festivitate et eius octava ; nqcnon runt. Ideo sancti erunt... Sint ergo sancti quia ego cum laudes singulariter instituentur in honorem et sanctus sum Dominus, qui sayctifico eos (6). Si ergo adorationem lesu Christi in hoc sanctissimo affaris p S tantam sanctitatem requirebat Deus a sacerdotibus sacramento. et levitis veteris testamenti, qui tam infirma et egena De sacramento poenitentiae. elementa (7) tractabant, vel offerebant; quanto maior sanctitas requiritur a sacerdotibus novi testamenti, I. Cum, hisce miserrimis temporibus, multi amatores qui corpus et sanguinem Domini offerunt, sumunt et sint viae spatiosae, quae ducit ad perditioneih, et sec­ dant fidelibus. Hinc illud sancti Chryeoetotm ; Ne· 1 tentur principia laxiorum casuistarum ; sancta, haec cerae est sacerdotem sic esse purum, W η όι ipsis synodus omnes pastores et confessarios hortatur in caelis collocaretur, inter caelestes illae sirtutes medius Domino, atque eis praecipit, ut in absolvendis aut staret (8). ligandis peccatoribus, tnagis attendant ad evangelii II. Pastores et vice-pàstores non tantum exemplo leges quam ad casuistarum corruptas opiniones, qua­ ostendant sanctitatem ad'sancte percipiendum eocMb> rum non paucas ss. Alexander papa VII damnavit ; nec studeant evangelii rectitudinem ad curvas horni, num cupiditates inflectere ; sed toto corde nitantur, ut distortas voluntates ad divinae legis inflexibilem (1] S. Lrosmn. 1 de eat. Don. (I) Coms. Casiorii, |66S, p. s, dirigant aequitatem. Habeant etiam. instructionem (J) L. 1 de seet, c. ». 7 ad confessarios, quam sanctissimus et sapientisaimus Hic (estes, · d. Cutoriea* lewdetus, aie lacM aped-AmbroCarolus Borrbomacw in eorum usum composuit, sium : « Quando te interrogavit : abreeuatiae diabolo M ope­ ribus eius, quid.raapondiMi l Abrenuntio. Abrauuntiaa saeculo haneque volumus diligentissime legi,et disci ab omniet voluptatibua eius, quid mpoediMi ? Abraaastlo. Manor esto sarntouia tui, et nunquam tibi escids· tuns seriea mninais. » (4) Coaalit. Caatorii, IMS, p. p. (5) Levit-, XXL i. («) Ibid., v. S. (DGal.lV,,. (4) S. Cbrynoat. 1.1 da aaoetdotio, cap. 4. (I) (s) (S) (4) (J) I Cor. XI, s». CoasUt. Canoni, 166*, p. 10, Hebr. V, ». S. Grog. ·φ„ L S, c. » ia I Rsgaan, cap. 15, Coon.· Conorii, IMS, p. 1«. I •j» CMMotitenMteMkn£MigQt> riMiiori <|*o potectat nodo. « ΜθΜφΜ tMnvfe Motifei poocst* notes iwMnrraniB· iMMhk** Imbc dfefaitio qvHmmcIbqi wt mfawi Mb TidMM*» cmm*K stacte sfwMui htec mm dtetaStfoni tdrangtn4ms mm dtctarttionMi cire* htnc n*Mi*n •dMt/4 novembrit ιγ+t, pteo memoriM «ommtw pontifex Benedict» XIV qo» gc habet : k jPlf OMVMM MKBWU* MClHMMBfe· DSCLABATIO SS.'DOMUM NOSTM BKNKDICn ΡΛΡΑΒ XIV ■ I. Com BMm a«Up tea»» malar· ac bequeatiore adfotario st nuaiateno sacerdotem indlgMnt qwn taenpotV faiftnnitatfef hortatur pastores haec Cmn msbrndfoae ss^sr Ww ree^icientibtu ittri- ■ arsis fir HtUexdit et Belgio mitract*, et centra· sancta synodus, risque praecipite ut omne· infirmo· Aratas, edita die 4 nooetnirie emi 1741. frequenter viritent, «t saluti* eorfim curam habeant, ut tompeetive aacramentis eccledae muniantur (3). Matrimonia, quae in loci· Foederatorum Ordinum II. Hae memoriae episcopus noetar Neereaaaoliua B Dominio in Belgio subtectis iniri solent, sive inter observat nonnullo· Mele· refugere sacramentum haeretico· ex utrsque parte, sive inter haereticum ex' extremae unctionis, quia sibi persuaserunt quasi hoc una parte virum, et catholicam feminam ex alia, aut sacramentum redderet morbum immedicabilem, cer- vio· versa, non servata forma a sacro Tridentino con­ tamque perniciem afferret, meritoque declarat hanc cilio praescripta, utrum valida habenda sint, necne, Opinionem esae fidei advenam. Quapropter, monte diu multumque disceptatum est, animis hominum ac haec sancta synodus pastores, ne, talibus in casibus sententiis in diversa distracti*. Id quod satis uberem nimis ee indulgentes ostendant, falsamque illam opi­ anxietatis ac periculorum sementata per multoeanuos nionem nutriant. Constat enim, ad uberiorem sacra­ subministravit, cum praesertim episcopi, parochi menti gratiam percipiendam, plurimum valere, ai atque illa rum regionum missionarii nihil certi hac aegrotus, cum in eo adhuc integra men set ratio viget, super re haberent, nihil vero inconsulta sancta sede fidemque et religiosam animi voluntatem afferre auderent statuere, ac declarare. Cum autem proxime potest, sacro oleo ungatur. Quare, parochis invigilan­ evolutis annis, in tam apdpiti gravjque causa aposto­ dum est, ut eo potissimum tempore caelestem medi­ lica·. sedis indicium vehementius exposceretur, iurgecinam adhibeant. retque ad id imprimis vigilantiasimus Iprensis epis III. Cum aliquis px parochiam» obierit, praecipit Copus, dum pro debito officii sui et sua erga beati hic sacer cQnventus, ut pastores annotent in registre Petri cathedram observantia, de ecclesiae sibi concre­ eius nomen, annum et diem obitus, et omnia obser­ ditae statu ad Romanum pontificem referebat, ponenvent eodem modo quo supra in baptismi secundo , dumque omnino esse tam prolixae dubitationi finem, canone dictum est. c gravissimis verbis ac rationibus persuaderet ; Clemens XII, id tempori* Romanus pontifex, qui rei De tocranunto ordinie. gravitatem, quanti oportebat, aestimaret, sacrae con­ I. Qui ad maiores ordines evocantur, suo tempore gregationi eminentissimorum cardinalium concilii ante ordinationem episcopum adeant, qui parocho Tridentini interpretum in mandatis dedit, ut de tota aut alteri, cui magis expedire videbitur, committat ut controversia diligenter more suo cognosceret. Iu re nominibus eorum publice in ecclesia propositi», de itaque tanti momenti, volens eadem sacrq congregatio ipsorum ordinandorum natalibus, aetate, moribus et quam accuratissime procedere, commissae sibi cogni­ vita, a viris fide dignis diligenter inquirat, et littera· tionis initium ab exquisitis aliorum quoque 'Belgii testimoniales ipsam inquisitionem factam continen­ episcoporum relationibus atque sententiis, quas de­ tes, ad ipsum episcopum quamprimum transmittat. super explorari sategit, petendum duxit ; eodemque Archidiaconus, in singulis maioribus ordinationibus tempere audiro voluit praestantes aliquot huius almae ad omnes de dioecesi archipresbyteros, archiprss- urbis'theologos quibus iniunxit, ut rem.totam, ea qua byteri vero ad omnes pastore· in schedulis mittant decet maturitate, discuterent, suamque opinionem nomina ordinandorum, ut pro UHs oretur. "proferrent. II. Ad uberiorem seminarii instructionem adoptat At dum haec maxime agerentur, supersedendum sacer conventus, servatis servandis, regulas domus 'per aliquot menses foit ab istiusmodi causae expedi­ SS. yzillibroitii et Bonifocii, quas celeberrimus piae tione, propter viduitatem quae intercedit Romanae memoriae praesul nostqr Neercasselius edidit, et ecclesiae, donec ad summum pontificatum folioter 4 octobris anni rifij cathédrale capitulum (p'ltraiec- J evectus,sanctissimus dominus noater Benedictus XIV, tense) adoptavit. inter primas regiminis sui curas, cautae huius cogni­ tionem repeti iusrit a memorata sacra congregatione De ucraeah nutfràterë. Concilii, quam voluit coram se haberi, ut auditi· emiI. Declarat haec sancta synodus se, sino ulla haesi­ nentissimorum patrum sententiis, ipse demum quid tatione, saltem in ratione contractus, omnino pro hac in re tenendum fovet, supremo suo pronuntiaret validis habere matrimonia, secundam leges huius oraculo. Cum igitur congregatio praefata, sub diem patriae contracta inter sicathoticos, necnon ula matri­ 13 maii currentia armi 1741, coram sanctitate, sua monia quae contrahuntur inter catholico· et acatho- foerit habita, idem sanctissimus d. n. spatio aliquo lioo·, Hçet forma à Tridsntino coudHo praescripta temporis, ad rum sscmn expendendam, accepto, hanc non fuerit in iis cdsbranffia servata. . i nuper declarationem, et instractionem «xarari prae­ TT. Cqiflm tqttiClMik QMÜtVn Stutt Ut licite CTMfet cepit, qua, veluti certa regula ac norma. Omasa Belgii synodus matijmonia illa inter catholico· et acatholiantistitas, parochi eoriunque regionum misrinusrii co· contracta (qua· matrimonia ipsis etiam magispaet vicarii apoctotici deinceps in hiriasmodi negotiis .... ............ ' (ii CoaM. CaeMU. (issth p. »1, M. (s)Cnen Cetarii; p. s*. (ΐ)Μ,ρ.*. Caumwsn. msxMSSta iXMVIU. 7 '-Λ·· v ■ (1) la pa··*·· HiltaSisi Sees jamrUanais etatnU aoa pernet, alat tnansis srstateri· taMoandis, M tenua psota atata Seri Met mu qaaqat bsMoauàe. n 'vr'T viijwjl· ι i ui.a.i-tn· . . hi ,. i |ΐψ·ΐ!ψ ,'* ·.■ 8jj / CoKttfam provinciale Uluniittanii Π, 17Î3 n0mMi y. Im Primo scilicet, qaod attinta ad mtaitaosda ab Aqua» ab tisdean Foliotais -Grifafae tmeaaitti haeretico· inter se in Ioda' Foedssafawt Ordfaium raient nd custodiendas muniendasqn· aross coutra Dominio subsectis celebret», M· servata fana par .nriaas, vulgo dfctafi A torrisrw, ita qtridsm, ta aanTridentinum praescripta, Moat aaoac0taa sub - mu «trimosria M, praeter Tridratfari forauan, sive Arter ignoret «Has, in caribe» quibusdam pattiodaribM at hasrtaicr» tarioqoa, rivo fariar cuthotioo· A has·»· attentis tunc expositiscfaramstaatii·· sacras» congre­ tfooa infa, valorem swms sbtiasrat, daaaapodo gationem Concilii pro eon·· iavaUdtate n^aadfa»» uterque aasfanc ad «nsdetn copi·» rive lagfarn per­ tineat; ta fane declarationem ΛΜ sanctitas sua aeque tamen compactum habens, nifafl «fan gras ratimet univers· sraer liuwusrti uaatrfacuSs fasse complecti etiam civitatem Mometitaectemesa, a re­ ab apostolica aede dafinfam, at aBoqtaa oportere publics Foederatorum Ovdfaram, quamvis non faua omnino ad coustaandmn «tivafas MaHbaa in Hs dominii asd tantum oppignoratfaria, ta aiunt, nomine Ioda diegentibus, et phira avertenda gravissima in­ Tandem drea oouiugia qtme contrahuntur vel in commoda, quid generaliter de hiras matrimonii» sentiendum rit declarare : negotio matare perpenso, .regionibus prindpum catholicorum ab iis qui in Proomnibmque rationum momentis 'hinc inde sedulo vindis Foederati» domicilium habent,.vfl in Foede­ libratis, declaravit, statuitqu· : matrimonia in dictis ratis Provindi· ab habentibus domicilium in regio­ Foederati» Belgii Provinciis inter haeretico· usqtie nibus catholicorum prindpum, nihil sanctitas sua da, modo contracta, quaeque fanpostaram contrahentur, novo decernendum aut dedarandum esse duxit, etiamsi forma a Tridentino praescripta non faerit in volens ut de iis iuxta canonica iuris communia prinii» celebrandi» «errata, dummodo aliud non obstiterit B dpi» probataeque in similibus cariboo alias editas a canonicum impedimentum, pro validi» habenda ese». sacra congregatione Concilii reootatioMS, ubi dispu­ Adeoque ri contingat utnimque contagem ad catho­ tatio contingat, decidatur ; et ita declaravit sta­ licae ecclesiae tinum «e recipere, eodem, quo antea, tuitqu·, ac omnibus impostorum servari praecepit» contagii vinculo ipsos omnino teneri, etiamsi mutue» Diet novembris 174t. A. cardinalis Aientili, sacrae congregationis Con­ consensus ieram parocho catholico ab ei» non reno­ vetur ; tin autem unus tantam ex contagibus, rive diti praefectus. C. A., archiepiscopus Philippen., secretaries. masculus rive femina, convertatur, neutrum posse, quandiu alter superstes erit, ad alia» nuptias transire. III. Cum supremi huius reipublicae moderatore· Qitod vero spectat ad ea contagia, quae pariter in iisdem Foederati» Belgii Provindi», abaque forma nullos declarent contractus matritnonialesintercatho-. Tridentino statuta, contrahuntur a catholicis cum licos, ai non meantur coram magistratu, atque ita haereticos, rive catholicus vir haereticam feminam plurimae difficultates sint, et oboriri posaint, ri pas­ in matrimonium ducat, rive catholica femina haere­ tores ante peractum contractum civilem coram magis­ tico viro nubat ; dolens imprimis quam maxime tratu administrent sacramentum matrimonii, inhibet sanctitas sua, eo» esse inter catholicos, qui insano hic sa&r conventus omnibus pastoribus dare alicui amore turpiter dementati, ah hisce. detestabilibus benedictionem matrimonialem, nisi poet peractum, connubiis, quae sancta mater ecdesia perpetuo dam­ secundum leges patriae, contractum. Praedpit etiam sancta synodus, ut pastores omni navit atque interdixit, ex animo non abhorrent, et prorsus sibi abstinendum non ducunt ; laudansque c cura ac diligentia annotent nomina et cognomina magnopere zelum illorum antistitum,qui, severioribus eorum quibus benedictionem nuptialem administraprppositis spiritualibus poenis, catholicos coercere verint, idque in registre ad hoc destinato, catalostudent, ne sacrilego hoc vinculo sese haereticis gumque quotannis exhibeant suo episcopo, ut supra coniungant, episcopos omnes, vicarios apostolicos, dictum est de registre baptismal!, can. s. parochos, missionaries et alios quotcumque Dei 'et Formula matrimonii. ecclesiae fideles ministros, in his partibus degentes, serio graviterque hortatur, et monet, ut catholicos Die... mensis... anni.,.., matrimonio iuncti sunt utriusque sexus ab huiusmodi nuptiis, in propriarum N. N., praesentibus testibus N. N., a me N. N. animarum perniciem ineundis, quantam possint, ab­ parocho, etc. sterreant, easdemque nuptias omni meliori modo intervertere, atque efficaçiter impedire satagant. D. procurator petiit : Plcuetne it decreta synodi At ti forte aliquod huius generis matrimonium, Tri­ proinnlgentar t " dentini forma non servata, ibidem contractum iam Responderunt omnes : Placet. sit, aut imposterum, quod Deus avertat^ contrahi Dd. archiepiscopus praeses dixit : Praelegantor contingat, declarat sanctitas sua matrimonium huius­ decreta synodi. modi, alio non occuSente canonico impedimeqto, His praelectis,d d. archiepiscopus praeses dixit : validum habendum esse, et neutrum ex coniugibn», donec alter eorum supervixerit, ullatenus posse, sub Piacetne totis, ad Dei gloriam et honorem et obtentu dictae formae non servatae, novum matrimo-1 > catholicae ecclesiae asiplijicationem, decreta httius nium inire ; id Vero debere sibi potissimo in animum synodi provinciae Ultretientenets volis praelecta, ap­ inducere contagem catholicum, sive virum sive probari, et ctmalinm ipsam Jfniri, et concludi f feminam, ut, pro gravissimo scelere, quod admisit, Responderant omnes : Placet. poenitentiam agat, ac veniam a Deo procetur, coneSubscriptiones /atram sanctae synodi. turque pro viribus alterum contagem · veta fide deer­ rantem ad gremium catholicae ecdetiae pertrahere, f Ego Petras loanne», archiepucopus Ultraiecteneiusque animam lucrari, quod porro ad veniam de sis praeees, omnibus suprascriptis decretis circa fidem, patrato crimino impetrandam opportunissimum foret, mores et disciplinam, indicans subscripsi. sciens de caetero, ut mox dictum est, se isttas matri­ • t Ego loannes, episcopus Hdriementis, indicans monii vinculo perpetuo ligatum iri. subscripsi. t Ad haec declarat sanctitas sua, ut quidquid hacte­ t ' Ego Bartbolonfiteus loannes, episcopus Davennus .sancitum'dictunique est de matrimoniis, sivisb triensis, iudicans subscripsi. haereticis inter se, sive inter catholicos et haeretico· Ego Frandscus Meganck, ecdesia· metropolitanae initis, in 'locis Foederatorum Ordinum Dominio in Ultraiectenris decanus, iudicans subacripsi. Belgio subiectis, sancitum, dictumque intelligatur Ego Nicolaus deWolff.eiusdem ecclesiae canoni­ etiam de similibus matrimoniis extra fin·· Dominii cus, iudicans eubecripei. . ■ eorumdem Foederatorum Ordinum contractis ahiis Ego Sibrandus Fabra, eiusdem ecclesiae caponices qui addicti, sunt legionibus seu militaribus coptis, et «rchidiàcouus, indican· subscripti. Ego WymwiAm BanWhcta» "an Sonsbeek, caaoqi- a nutas vaatri anctesitate et- potestate coofirmare, et ^ui^^^haflleùBn ufibactipeL sthbjfjm, Haoc acta perlegendo focilo intelliget sanctitas Ego Henricnt loeophMVan ZaUer, canonicus, iodivestra, quam sodnln.tanili urgeotibu» pmiculta, sump­ cans animerai. lue GanRfaa Katata, etasdemecciesiae canoni­ serimus scutam fidei, ad tot tantasqw veritates pro­ pugnandas et spedatim divinam taiac insttastamom cus,indieant snbacripai. Ego Fraudeete da Hain, pastor ad Sanctos Apos­ qua primatu» apwtoUcw ad usque vostram sanctita­ tolos Fstramet Paehtœ Rotterodami, depotatiM « tem pervenit, quique, qualis et quantus in sancto archipresbyterata Schielandiae, iudicana subscripsi. Petro, in beatitudine vestra tam excellenti gratia Ego Wilhehnn» Van Vianen, pastor ad Sanctam praeeminet. His consideratis, confidimus et speramus vestram Pancratium EnktaMae, deputatu» o doro Harlemensi, iNnctitsCMn* Buctoriteto cw idhMttnu· ·βπψβνφΜ iudicana subscripsi. Ego Antonius Van Werckhovsn, pastor ad Sanctam adhaerebimus, quam tqémur semperque tuebimur, WitHbrordtun Goodae, 'deputatas ex arehiproabyte- absque ulla haesitatione confirmaturam quae in Do-, mino, secundum ecclesiarum nostrarum firmam cerratu Schiebmdtae, indicens subscripsi. Ego loannos Hoddê, pastor Amstelodami, depu­ tamque traditionem, statuimus; sive contra novos enotes, ab alienigena in nostram patriam irrepentes, tatus e clero Harlemensi, radicans subscripsi. Ego loannos Henricus Van Binkom, pastor ad quibus non damnatis dubia facta fuisset noetra in Sanctam Gummanim,Enkhusw, deputatus cleri Har- catholica fido integritas ; sive contra iam pluries a I sancta sede apostolica atqui»· in pluribus' tfccleiiia lemensis, indicans subscripsi. Ego loannos Baptista Eugenius Gyselinck, pastor damnatos Handuini et Berruyerii en-ores, fidem ad S. Vitutn in Hilversum, deputatus ex archipres- totamque religionem subvertentes ; seu denique con- trj laxiorum casuistarum multitudinem, quos non byteratu Ultraiectino, iudicans subscripsi. Ego Wynandus loannes Brons, pastor Amisfurti, immerito suspicamur in perniciem animarum con­ deputatus ex archipresbyteratu Ultraiectino, iudicans jurasse. Liceat nos etiam nunc ih synodo congregatos et subscripsi. Ego Andréas Schravelaar, pastor ad Sanctum Boni- concordibus animis ad vestrae beatitudihis pedes pro­ volutos,' sanissime pater, deprecari vos, ut tandem fsdum in Ryswyk, deputatus ex archipresbyteratibus Rhenolandiae et Delphlandiae, iudicans subscripsi. clero tam fideliter tamque religiose sancti Petri cathe­ Ego ’ Arnoldus Van Schendel, pastor ad Sanctam drae. omnibusque catholicis dogmatibus adhaerenti, Mariam Minorem Ultraiecti, deputatus ex archipr^s- huius vestrae benignitatis signa demonstretis, quam confidimus et scimus vOs in corde paterno gestare ; byteratu Ultraiectino, iudicans subscripsi. sicut fraternae caritatis testimonia omni aetate a flo•Dt mandato sanctae synodi. rentissimis ecclesiae catholicae partibus, opitulante Nicolaus Van Maeren, pastor ad Sanctum lacobum Deo, accepimus; ut denique. vestram impertiamini Ultraiecti, secretarius synodi. nobis apostolicam benedictionem, quam humiliter ac Henricus Milius, pastor ad Sanctum losephum Am- impensissime postulamus. stelodami, secretarius synodi. Omni, qua par est, animi reverentia permanemus, . C beatissime pater, sanctitatis vestrae humillimi famuli At obsequentissimi filii, EPISTOLA SYNODI PROVINCIALIS ULTRAIECTENSIS AD SUMMUM PONTIFICEM. Sanctissimo domino nostro Clementi XIII, • pontifici maximo. t Petrus loannes, archiepiscopus Ultraiectensis, ' praeses. Dt mandato synodi : Nicolaus Van Maeren, pastor ad S. lacobum Ultra­ iecti, secretarius synodi. Beatissime pater, Cum unaquaque teneatur ecclesia, secundum vo­ Henricus Milius, pastor ad S. losephum Amstelodami, secretarius synodi. luntatem Dei, ministerii partem tueri, et implere sibi commissam a Christo capite et salvatore nostro, qui Datum Ultraiecti, dio 21 septembris 1763. promisit se futurum esse nobiscttm usque ad consum­ mationem saeculi ; debeatque etiam intra suae iurisHucusque editio concilii provincialis Ultraiectensis. dictionis fines,catholicam fidem, evangelicam morum Ad haec autem acta iuvat addere quatuor documenta doctrinam, pretiosum externae communionis vincu­ quibus dicta acta illustrantur et complentur. lum, in qua una est salus ac necessarias -ecclesiasElectionem Petri loannis Heirfdarts, in pseudoticae disciplinae leges religiose conservare ; ecclesia archiepiscopum Ultraiectensem, irritavit, nec non Batava ab illustrissimo Ultraiectensi archiepiscopo eumdem atque· electores excommunicavit, aut quomicanonice congregata est, ut ea fidelitate, qua semper, nus se in archiepiscopum consecrari facere auderet quantum potuit, et per tempora licitum fuit, muneris Dprohibuit Clemens XII, constitutione edita die 6 octosui partes adimpleret. Synodalibus. suis decretis, bris 1739 Consecrationem supradidi intrusi Ultraomni, qua par fait, maturitate prolatis, sacrum illud iectensis archiepiscopi damnavit, eumdemque iterum fidei et morum depositum praestitit tutum ab exun- ' excommunicavit Benedictus XIV, constitutione edita dante etrorum flumine in omnes ecclesiae partes un- die a/ ianuarii 174s. F.lectionem Hieronymi de Boch, dequaque superfuso; quod quidem a popuk». fidei in pseudo-episcopum Harlemensem damnavit pariter, nostrae commisso, arcere nunquam possemus, nisi eumque excommunicalum vitandum declaravit idem toP. tantaque mala, firmissimis aggeribus oppositis, summus pontifex constitutione publicata die 1 sep­ iuxta usitatas omnium saeculorum formulas. amo­ tembris Π5». Consecrationem huius pscudo-episcopi liremur. deinde damnavit, et excomnnicationem iam prius Dignetur sanctitas tastra, beatissime pater, totius indictam confirmavit idem summus pontifex consti­ orbis Christiani tam bonis tum malis medullitus botn- tutione alia edita die 10 decembris eisudem anni. mota, ut par est,eu£i affici,qui visibile ecclesiae catho­ Electionem foannis Van Stiphoul in Pseudo-episco­ licae caput est ; dignetur, inquimus, ea benignitate pum Harlemensem, post praedecessoris funus, nulliimmensaque caritate, qua ei a Christo mandater cen- ter factam declaravit cum censurarum indictione firmare fratres suos infide, huius synodi in Spiritu Benedictus XIV constitutione edita die 10 iunu 1745; sancto congregatae accipere acta fidelia. Dignetur appellationem ad futurum concilium interpositam a béatitude vestra, cui totius ecclesiae Cura commissa poeudo-archiepiscopo UttraiecienSi et episcopo Harle­ est, omnibus emam Deo rite perpensis, eodem pri­ mensi, nec non librum, eamdem appellationem conti- ' 837 . Condlium provinciale Uttràiecteaw II, 1763 septembris tj. . nenfrarr a XIII, irevi entière die 30 afiri- vimu*. Mandamus propterea, districtoque interdicimus . lie 176^ •^eeuda-emtedam prarindaa UUraitctentü ceUiâcdam die jj eejttcmbrii 1763, estfo* acte tnfea eidem Petro loanni, sub poena exoommunicstkmi* dediæeu;frefcri/ut, et anentUmnt, neeneee damnavit ipso facto sine alia declaratione incurrendae, ne librwn Ultraiecti editam amw 1764 gwo acta et audeat iurisdictionem ullam, aut prb animarum regi­ mini auctoritatem sibi arrogare, vel pro suscipiendi* ■ decreta tynodi refertmlter. * ordiqibu* dimissorias litteras dare, pastores, missioEh haec docvmenta : nariotq1 ministros, deservitote* aut alios, quocumque nomine nuncupentur, ad animarum curam, et sacra­ mentorum adndnistrat^onem, quovis etiam necessita­ tis praetextu, constituere, ac deputare. ' p Simul quoque pabnrjedidmus et declaramus omnes L [DileeUa fin· eatkolMs ia Fosdmuto Mfie et singulas antedictorum officiorum deputationes pro eommonntfbuaj Clemeaa papa ΧΠ. animarum regimine, quocumque nemine iam factas, aut fortasse faciendas, cum omnibus inde secutis, Dilecti' filii, salutem* et apostolicam benedictio­ prorsus irritas esse nulliusque robori* ac momenti. nem (1). ‘ Rursus eidem Petro loanni praecipimus, atque inhiBbemua, ne, sub simili excommunicationis poena, Magna nos, pro supremi pastoralis officii, munere, audeat episcopalem iurisdictionem, quam profecto tenet sollicitudo et salutaris metus, ne in commissum , nunquam adeptus est, exercere. • Qui vero per ipsius litteras dimissorias fuerit eccle­ tenuitati nostrae dominici gregis ovile intrent in ves­ timentis ovium lupi rapaces, edantque stragem eo siasticis ordinibus initiatus, noverit suspensionis vin­ maiorem, quo subdole et incautius illatam. Qua culo se obstrictum, atque irregularitati' praeterea quidem sollicitudine vehementius angimur, et conflic­ obnoxium, si susceptos ordines exercuerit. Vobis autem, dilecti filii, et quibu*cumqu4 aliis, tamur, cum vos, isthic vocati in sortem Domini, state oculos nostros obversamini, undiquie ab iis circum­ etiapq episcopali et archiépiscopal! dignitate fulgen­ venti, qui vobiscum veluti in eadem familia degentes, tibus, omnino ac sedulo iniungimus, vetamu»que, ne animos vestros non solum Veneno depravatae doc­ praemonstratum Petrum loannem pro vero Ultraiectrinae dolose inficere, verum et inaniter archiepiscopo tensi archiepiscopo habeatis, et agnoscatis, nevp cum sibi constituto, per speciem adumbratae huiusce eodem ullo paeto, praesertim in divinis, communicedignitatis, in fraudem inducere connifuntur. Quan- tis, aut ab ipso aut ab aliis, per ipsum perperam depu­ quam enim experti didicimus, fidem vestram, tan­ tatis, sacramenta aut ordines accipere, vel ullo modo quam aurum igne probatum, puram illibatamque illi aut illis parere audeatis, immo eosdem tanquam manere,- vobisque essê persuasum quidquid est eccle­ alienos, sanctae sedi contumaces mandatisque apos­ siasticae hiérarchisé, nonnisi in ugulari lapide, atque tolicis refragantes-aversari, et vitare praecipimus. in apostolicae petrae soliditate' fundatum erigi ac Praeterea, sub poenis canonicis atque etiam indistare posse : tamen, ut pro patema caritate, qua vos C gnationis nostrae interdicimus, ac severe prohibemus amantissime complectimur, longius a vobis, instructae omnibus cuiuscumque catholicae ecclesiae archiepifraudis periculum amoveamus, ac diligentius aeternae scopis.et episcopis, ne antedictum Petrum loannem, saluti vestrae cautum sit, apostolid ministerii nostri frustra electum· archiepiscopum, consecrare audeant. esse duximus, vos edocere, quid a nobis, ut haec Cui pariter sub eisdem poenis indicimus, atque impepaucorum perduellium inverecunda protervitas pror­ ramus. ne se a qualicumque antistite consecrandum sus profligetur, actum fuerit ; et quid, a vobis, ut eam praebeat, litpote inaniter et nullo pacto archiépisco­ pal· dignitate donatum ; qua sane illicita ac nefaria fugiatis, ac detestemini, praestari debeat·' Igitur, ubi molestissfisius nuntius ad nos pervenit, consecratione tot reliquas subiret canonicas poena», aliquos factiosos cleritos, qui se stulte atque insolen­ et nihilominus ab omni suscepti episcopalis eiusdem ter iactant canOnicos Ultraiectensis capituli, ab annis ordinis exercitio suspensus maneret. Itaque, dilecti filii, mandata haec nostra in spiritu supra centum extincti, eo temeritatis devenisse, ut sceleri quotidie magis addentes, et veterem seditio­ filiorum adoptionis accipientes, iis exequendis navate nem recenti crimine cumulantes, ausi fuerint die' libenter operam, ac fortiter aversati v.ersuta factiosorum ingenia, quibus nihil suavius est seditioso tumultu 3 proxime praeteriti mensis iulii in Ultraiectensem pseudo-archiepiscopum nefarie eligere quemdam Pe- perturbataque religione ; debita simul obedientia protrum loannem Meindarts, pastorem, ut aiunt, Leo- secuti supremum patremfamilias, unice prospidenvardiae, quanquam aperte sdrent istiusmodi exeera- tem vestrae felidtati, date documentum filios luci* bile facinus, ab ipsis non ^semel antea patratum, ab vos esse, nec liabere cum iis-rem velle, consuetudiapostolica sede nefandum, irritum, inane declaratam D nem, societatem, qui ambulant in regione umbrae fuisse, deletum, abiudicatum. Nos, illico praedecesso­ mortis,ac praeter pestilentis doctrinae tenebras, rum nostrorum sacrarumque legum morem atque quibus obruuntur, ea denique mentis caecitate labo­ exempla secuti, hanc modo iteratam, illegitimam rare incipiunt, ut priscos non unius sectae haereticos sacrilegamque electionem, tradita nobis e caelo potes­ imitati, ficti archiepiscopi nomen in suos inducere tate, rescidimus, abrogavimus, nullius robori* vanam- aggrediantur. Contra vero, cum fideli grege cooiuncti, que rchuntiavimus; eumdem vero Petrum loannem verique psistoris vocem audientes, per sincerae fidei, ' et quotquot ficto ementitoque canonicorum Ultraiectensium nomine in ipsum suffragia contulerunt, eique adhaerentes, favorem, opem, condlium, con-' sensum praestiterunt,et illius perte*sectantur, fovent, tuentur, auctoritate omnipotenti* Dei excommunicavimu·, anathematizavimus, atque ab ecclesiae com- (1) BHiltrita» Utevuumt. (Xoaus, Maiaardi, 1744), I. XIV, P- religionis, pietatis pdscua eo pervenire contendite, ubi quantum seductores isti se deceperint, quam rectum vos tenueritis aeternae salutis iter, laeti beatique coinperietis. In cuius auspicium, apostolicam benedictionem vqbis, dilecti filii, peramanter, imper­ timur. Datum Romae, etc., die 6 octobris 1739, etc. Cndtai proviMjal· Utaaiectaoeo II, 17*3 wpteasbrto 13. *4« Π· pHMtti Mto MtMMi M Mgl< Λ alia.declaratione incurrendae, a* nullo parte aat chrisma cooficere, clerico· ordinare, aut virginee conSMMMraMtflMMQ BflMdtotM 9*pB XIV· Djlacti filii salutem at apostolicam benadictioM»(l). . Auget pastondem nostram sollicitudinem filius iniquitati· Ioann·· Petro* Meindarta.qui nee paierai· moniti* delimtus, mc anathemate percol*··, ullum •ibi fedLtarendi modum. Cum enim undique admo­ nitu», at teubHcb monumenti» edoctu· ignorare non poeaet, *H» detraction fuisse a felici» recordationi· Clemente XII ludicram illam Uftndectenm archjepiscopatus larvam, quam induere inaniter conaba­ tur ; ac proptere*, vigore litteruram in simili forma brevi» die 6 octobris 1736, super nullitate electioni», severissimis censuris illigatu· Atisaet : tamen non abstinuit falsum illud npmen usurpare, sed, ut abys­ sus abyssum invocat, patratum scelus novo «celere cumulavit. Siquidem, non sii» horrore et in amaritudine animae nostrae intelleximus eo temeritati» perve­ nisse,ut sacra omnia polluens,solemnibus caeremoniis initiari, .consecrarique voluerit. Quid fieri debeat filio tam degeneri,non audienti amantissimi patris vocem, et ad ecclesiasticae districtionis plaga» obdurescenti ? lamdiu consulimus Dominum, atque utinam auribus nostri* non resonet horribilis vo* illa : Chrawwnu Baiylonemtt non est sanata, dertiinqnatftts eam (a), quo diro fulmine nullum profecto maius. Quare,ad vo»,dilecti filii, gaudium et corona nostra, omnem convertimus curam,'et quo magis inproximo obiecti estis lupo huic insidioso atque implacabili, eo vos diligentius hortamur, et commonemu», ut resis­ tatis fortes in fide, quart ab apostolica sede, omnium ecclesiarum matre et magistra, a primis usque tem­ poribus accepistiA Nolite a semita iustitiae abduci subdolis ac venraatis illius vocibus, quas infundere conatus est sua illa capitiosa et in simplicium subver­ sionem et schisma aperte tendente epistola pastorali, data die 1 decembris elapsi anni 1739, ad gregem ex iis fortasse collectum, qui secum ambulant in tene­ bris, non alio sane animo conscripta, quam ut incon­ sutilem Christi vestem scindat. Scimus, et in Domino gaudemus, vos ab hac vera fide non aberrare ; nostra tamen paterna caritas et commissi nobis, licet impari­ bus, apo*tolici ministerii ratio postulant, ut solliciti vigilemus ad vestram custodiam, nec a vobis delicia­ mus oAlos, quo» vaferrimus ille seductor disiungere studet a vero Christi ovili, ut secum per vias non bonas errantes, pereatis. Nam, utcunque blandiatur 'sibi, nemini suadebit se in ecclesia manere, quam dilacerat pertinaci schismate. Ad quam profecto ecclesiam, ut aliquando intelligat pertinere se nullo modo posse, nisi resipiscat, nos, praedecessorum nostrorum sacrarumqu· legum morem atqqe exempla secuti, tradita nobis a caelo potestate, primum huiusmodi nefariam consecratio­ nem illicitam, illegitimam, sacrilegam ac contra su­ premae aedi» mandata et sacrorum canonum sanctio­ nem factam declaramus. Deinde eumdem loannem Petrum et quotquot huic exeerabili facinori operam, consilium, consensum praestiterunt, auctoritate omnipotentia Dei excom­ municamus, anathematixamus, atque ab ecclesiae communione segregato· ac proisu» schismatico* ha­ bendo· at avüaâàot atae iterum constituimus. Sciat autem idem loanne» Petro* non solum ab iis, quae sunt iurisdictionis elercendi» essa suspensum, prout vigor· earomdem litterarum praedecessoris nostri fuit suspensus, sed etiam ab iis, quae sunt ordi­ nis. Mandamus illi proptere·, districteqtie interdici­ mus, sub poena excommunicationi» ipso facto «t sino sacratu, aut aliaepiacopslis ordini· exercere audeat ; decernenti» insuper vacoos, inane· mdtiusqm prorM· robori» ac monenti omne» et singulo· alio» acta», quo· attentare praeaumpaerit. Ac proinde, qui ab ipeo ecde«ia*tid· ordinibua initiati fuerint, noverint •uapencioùi· vinculo m obstricto·, atque irregularitati proptere· obnoxio·, si susceptos ordine· exercuerint. Hanc ,ad sanandum prope desperatum homini» furo­ rem, extremam medicinam adhibemus, acrem iliain quidem, aed certe necessariam : cuiu» pirofecto vim •i non intelligit, miser ; multo vero miserior ai intelligit «t contemnit. Reliquum eat, ut quoniam vehe­ menter solliciti sumus, ne propinquita» morbi saniores parte» trahsq chrirtianae reipublicae, vo», dilecti in Chriato filii, iterum atque iterum moneamus, ut ab eo quam diligentissime caventia Quod quidem faci­ lius promptiusque perficietis, si illud saepio» cogitetis, quod certum omnino est, atque exploratum : neminem vere in Christi ecclesia esse posse, nisi eius capiti risibili atque dh’i Petri cathedrae communione con­ societur. Atque apostolicam benedictionem vobis, dilecti filii, peramanter impertimur. Datum Romae, apud Sanctam Mariam Maiorem, sub annulo piscatori», die 24 ianuarii 1741, pontifica­ tus nostri anno primo. Io. Vincentius Lucchesinius. III. [DUMtia fini· universis eathoUcl· in Foederato Belgio oommorantibud] Benedietus papa XIV. Dilecti filii, salutem et apostolicam benedictio­ nem (t). Hieronymo de Boch e vivis ad districtam rationem de illegitima probrosaque sua in pseudo-episcopum Harleniensem cooptatione a pseudo-archiepiscopo Vltraiectensi Petro loanne Meyndarts, funestissimi schismatis istic patrono; dudum facta, deque sua illi­ cita, nefaria, sacrilega et contra suprema apostolicae huius sanctae sedis mandata ac sacrorum canonum sanctiones, fucatis caeremoniis accepta consecratione, reddendam, die 11 mensis decembris anni proxime elapsi evocato a pastorum principe aeternoque iudice lesu Christo, cuius vices in terris nos plane imme­ rentes geritnus, sperandum quidem erat, fore nimi­ rum, ut ipse Petrus loannes,scelestissimus exeerandae perduellionis antesignanus, quem neque paterna praedecessoris nostri felicis recordationi «Clementis papae XII ac nostra monita, neque vibrata toties in ipsum omnium ecclesiasticarum censurarum fulmina ad saniorem mentem'redegerant, tam infelici eiu*dem Hieronymi exitu perculsus, e sceleribus suis emergens, ad meliorem frugem rediret, et fructus poenitentiae dignos faceret Verum iniquitatis filius, nec conscientiae angoribus tactus, nec tot censura­ rum ecclesiasticarum formidine deterritus, nec ad ) tantum symmystae sui exitium perterrefactus, sed veluti is, qui laetatur, cum male fecerit, et exultât in rebus pessimis, temerario ausu ac praefracta fronte non solum eidem ecclesiae Harletnensi primum gene­ ralem vicarium, deinde episcopum constituit et desig­ navit die 15 mensis maii currentis anni quemdam schismaticum virum loannem Van-Stiphoat,Am*telodami pseudo-pastorem ; verum ad no» etupn litteras dedit, quibus nos de temeritate sua detestabilique pseudo^piscopi designatione certiores fheiens, patrati quoque criminis ac sceleris confirmationem a nobis expostulat. Ad tantam audaciam peene concidimus, nec possu­ mus satis aptis verbis explicare, et debitis Iscrymis dofiere tam pervicacem perditi hominis, iu malitia sua gloriantis,st scalaribus scelera adiicieotis insa- (1) Bsaadieti 'XIV, AUMm. (Room, Propagsadst 1746), ■ ....... · 1.1, p. »»-JO: «B* «ditio (Bpnad, MaounU, 174*).<· ·.P- ■?*·· ■ (>) BaertteU XIV, «ιβηκ, (Μοβ*·, Pn>pa(aoda. 1746), - (a) lava·*. U, ». . 1.1, p.$a»-|· ; *U* «ditio (Rooe·, Maiaaedi, 174*), t-I. P- S*»-*· 841 Concilium provinciale Ultraiactense Π, 1783 septembris 13. niam furoremque. Etsi autem per «lias in simili form* brevis littera* tum laudati Clementi* praedecessoris tum nostra», quarum tenore* hisce .praesentibus litte­ ris pro inerti» haberi volumus, tam ipsius Petri loan­ nis electionqm et consecrationem in pseudo-archiepiscoputn Uitraiectensem, quam defuncti Hieronymi de Boch electionem, consecrationem et iamdudum obsoleti episcopatus Harlemehsis erectionem,irritam, inanem, illicitam, illegitimam ac sacrilegam, et utrum­ que excommunicatum, anathematizatum, -atque a catholicae ecclesiae communione segregatum ac pror­ sus schismaticum vitandum, esse ac fore, et utrumque nullam, ve) minimam, iurisdictionem episcopalem aut pro animarum regimine auctoritatem unquam hab'risse et habere declaratum fuerit, ac propterea null* puriter, irrita et inanis [ac] ficta Harlemensis episco­ patus erectio ac dicti loannis Van-Stiphout asserta in pseudo-episcopum Harlemensem designatio ; tamen praedecessorum nostrorum ac potissimum eiusdem Clementis praedecessoris, sacrarum legum morem et exempla secuti, quemadmodum alias fecimus, tradita nobis e caelo potestate,selectionem loannis Van-Stip­ hout in pseudo-episcopum Harlemensem a pseudoarehiepisco|K> Petro Toanne et ab eius fictis canonicis factam assertique episcopatus huiusmodi erectionem, nullam, inanem, nefariam, illegitimam ac sacrilegam declaramus,eamque rescindimus,delemus,abrogamus. Deinde, sub poena excommunicationis ipso facto et sine alia declaratione incurrendae,mandamus, districteque indicimus eidem loanni Van-Stiphout, ne ullam episcopalem iurisdictionem exerceat, ne pro suscipiendis ordinibus dimissorias litteras dare, ne pastores, missionaries, ministros, deservitores aut alios, qboeumque nomine vocentur, ad animarum curam et sacramentorum administrationem, quovis etiam necessitatis jfraetextu, constituere, ac deputare audeat. Ac proinde, si quis, per ipsius litteras dimis­ sorias, ecclesiasticos ordines susceperit, se suspensum ac propterea irregularitati obnoxium esse sciat, si < susceptos ordines exercuerit. Quascumque vero antedictorum officiorum deputationes,quocumque nomine sive iam factas sive faciendas, ium omnibus inde secu­ tis, prorsus irritas nulliusque momenti declaramus. Praeterea, sub eadem poena excommunicationis ipso facto et sine alia declaratione incurrendae, man­ damus tam eidem loanni Van-Stiphout, ne se cuiquam archiepiscopo aut episcopo consecrandum praebeat, quam ipsi pseudo-archiepiscopo Petro loanni aliisque archiepiscopis et episcopis, ne eumdem inaniter elec­ tum episcopum Harlemensem consecrare audeant. Has autem poenas decernimus sine praeiudicio illa­ rum, quas tam electus pseudo-episcopus, quam elector pseudo-arehiepiscopus noverint se incurrisse. Caeterum, dilecti filii, gaudium et corona nostra, quemadmodum praeclara vestra in catholicae fidei et religionis orthodoxae confessione virtus et constantia rebus ipsis semper probata et apostolicis. laudibus commendata, nos dubitare non sinit, quin non solum ad praecavendam, sed ad procul amandandam propulsandamque etiam omnem exeerandi schismatis luem maximopere enitamini. Ita paterna nostra erga vos caritas haud patitur, quin paterni cordis nostri curas cogitationesque ad vos convertamus, sollicite monentes atque adhortantes, ut in ea/vocatione maneatis, in qua vocati estis, repudiata illorum vafritie, qui incautos pellicere ad se conantur. Date quo­ tidie magis operam, ut seductores intelligent, vos ad verum Christi domini ovile et ad eius in terris vicarium pertinere. Spectaculum facti estis mundo, angelis et hominibus, qui vos indutos catholicae lorica veritatis et galea salutis, adversus hostes non minus occulta r^bie quam aperta blandi loquentia insidiosos, strenue pugnare undique circumspiciunt, ac vestram animi fortitudinem invictamque constan­ tiam eximiis laudibus extollunt ;. non sine incredibli nostra laetitia ac solatio, qui tantam virtutem plurimi 841 Cadmus/ servatamque * vobis catholicae ecclesiae, nobis Rocnanaeque sedi fidem singulari amore prose­ quimur .Cuius pignus esae volumus apostolicam bene­ dictionem, quam cum uberrima caelestium charisma­ tum copia coniunctam, vobis, dilecti filii, peramanter impertimur. > Datum Romae, apud Sanctam Mariam Maiorem, sub annulo piscatoris, die 26 iunii 1745, pontificatus nostri anno quinto. Caietanus Amatus. Publioitum eodem die, mense et anno. IV. Osmans papa XIII, ad perpetuam rei memoriam (t). Non sine acerbo animi sensu atque dolore iampridem accepimus perditos homines, et pervicaces iniqqjtatis filios Petrum loannem Meindqyts, loannem Van-Stiphout et Bartholomaeum Byeveld, quos a i felicis recordationis praedecessoribus nostris Cle­ mente XII et. Benedicto XIV, semel atque iterum apostolico maioris excommunicationis mucrone fuisse confixos, atque ita ab ecclesiae gremio exturbatos etiam schismaticos vitandos declaratos fuisse, et ab omnibus episcopalis iurisdictionjs et dignitatis mune­ ribus interdictos, ipsa iamdudum novit catholica ecclesia, nonnullis suae factionis ecclesiasticis viris in Crimini, societatem adseitis, clancularium quemdam habuisse conventum, atque in eo de fide, de moribus, de disciplina, tanquam indices in ecclesia constitutos, ausos esse plura statuere, et decernere, canones con­ dere, atque ea. demum omnia episcopalis muneris officiiusurpare.quae constat inter omnes, qui quidem sint catholici nominis, ad episcopos cum catholica ecclesia communionem habentes, dum in legitimis synodis congregantur, tantummodo pertinerç. Indignum eiusmodi facinus plane detestati, suppli­ ces usque adhuc ad Deum preces nostras prosternere non cessavimus, ut ambulantes in pravitate cordis sui, di vina luce collustratos et caelestis gratiae numine permotos, super semitas iustitiae deduceret. Sed, ut ait sapiens : Perversi difficile corriguntur et eos impiorum devorat iniquitatem. Nam de irrequietis hominibus, quos supra memoravimus, gravior ad nos perlatus est nuntius, eos tumentes in peccato suo, et ipsis sibi delictis placentes, illegitimi huius nefariique conventus non modo acta typis impressa in publicam lucem edidisse, atque in omnes partes, per nefarii sui schismatis. fautores latissime disseminasse, sed eo etiam prorupisse temeritatis, ut, contemptis incredi­ bili audacia et ludibrio habitis tot apostolicis nostro­ rum praedecessorum decretis, quibus segregati sunt a catholica ecclesia, compluribus venerabilibus fratri­ bus nostris episcopis, qui nobiscuni sunt Christiana charitate coniuncti, eadem acta callide submiserint, eo fortasse consilio, ut ab iis probarentur, aut, per eam occasionem, saltem epistolam, quam veluti 'catholicae communionis signum deinde ostentarent, consuetis fraudulentissimae suae factionis artibus et quasi per insidias surriperent. Qui igitur indesinenter apostolico nostro officio admonemur, nostras esse partes animarum pericula avertere, motus et perturbationes in ecclesia sedare, schismata vel coorta statim opprimere, vel, si latius serpent ,iis acerrime obsistere, ne seditiosorum homi­ num, quos videmus esse in felle amaritudinis et in obligatione iniquitatis, temerariis venenatisque cona­ tibus silentio nostro connivere, atque consensum adhibere videamur, unde gehennae poenas possimus incurrere, detestandam eorum machinam, per mani­ festum apostolicae sedis et canonicae disciplinae contemptum ad evertendam ecclesiasticam hierar- (t) Barberi et Spetia.Rtditru tia XIII, (Romae, 1838), 1 111, p. 67-3. Clemen­ / *43 CondHuaa |rovtodale Ultrniectenae IÎ, 1763 septembris 13. 844 chiam, unitatem cofrununionMMfM catholicam dia- A eorumdem acta schismatics tanquam legitima ac rata \ solveoidani, ad decipiendos aeducendoeque simplices probare, et huic deplorando schismati fomentum homines et incautos, et in perniciem trahendas in ullum praebere. Exierunt ex nobis, sed non erant ex mriversum dominici gregis oves, novissime admotam, nobis : nam si fuissent ex nobis, permansissent utique censemus apostolica virtute et auctoritate, quantum nobiscum. Faxit Deus et Pater domini nostri lesu Christi, in Domino pcesumus, dirui oportere. Auditis itaque nonnullis voneralibus fratribus nos­ pater misericordiarum et Deus totius consolationis, tris sanctae Romanae ecclesiae cardinalibus aliisque ut hoc a 'hobis aliquando removeatur amaritudinis pietate et doctrina praestantibus viris doooram sen­ offendiculum, et ea spina, dolorem inferens, e nostro tentia et consilio, eam peeudo-synodnm, quo conve­ animo evellatur. Illum in humilitate cordis nostri nerunt memorati Petrus loannes Meindarts, loannes rogamup, et obsecramus impensissima prece, ut qui Van-Stiphout et Bartholomaeus loannes Byeveld, ea, quae diu in multa patientia sustinuit vasa irae, aliique, qui extra ecclesiam colleèti, aecum esse Chris­ eadem ipsa aliquando efficit vasa in honorem, caecos tum, cum fuissent collecti, Falso sunt opinati, sine homines miseratus, ii»· aperiat oculos, quo tandem legitima iurisdictione atque auctoritate coactam et videant, et ex animo fateantur, Romanam ecclesiam, celebratam, nullam, illegitimam et attentatam pro­ omnium ecclesiarum matrem et magistram, eam esse, nuntiamus, atque omnia eius acta rescindimui, quae sola aperit, et nemo claudit, nemo aperit, qui cassamus, et irritamus, nulliusque esse roboris et cathedram Petri, super quam ecclesia fundata est, momenti edicimus, et dpclaramus. Librum vero, quo deserit, et resistit, illum in ecclesia se esse male eadem acta evulgata fuerunt, cuius titulus : Acta et B confidere, neve amore iactantiae, quae superbiae decreta secundae synodi provincia* Ultraiectensis, in sacello ecclesia* parochialis S. Gertrudis Ultraiecti celebratae, die 13 septembris MDCCLXIII. Ultrasecti, sumptibus societatis, MDCCLXIV, tanquam semper est proxima, diutios in obstinatione perma­ neant, sed abieçto privato sensu errori semper obno­ xio, ecclesiae iudicio, quae est columna et firma­ mentum veritatis, so-dociles praebeant, apostolicis continentem in infandi schismatis patrocinium pro­ mandatis sincero animo pareant, et in viscera sanctae positiones falsas, calumniosas, scandaloeas, ecclesias­ matris catholicae et apostolicae ecclesiae, tota mentis ticae hierarchies eversivas ac apostolicae sedi iniu- intentione aliquando properent regredi. riosas, damnamus, et reprobamus, ipsiusque libri Ut autem eaedem praesentes litterae ad omnium quocumque idioniate editi vel edendi lectionem, notitiam facilius perveniant, nec qujsquam illarum usum, retentionem, multoque magis distributionem ignorantiam allegare possit, volumus,-et decernimus, et distractionem, omnibus et singulis christifidelibus, illas ad valvas basilicae principis apostolorum çt cansub poena excommunicationis latae sententiae, ipso cellariae apostolicae, nec non curiae generalis in facto absque alia declaratione incurrendae, aposto­ Monte Citorio et in acie Campi Florae de Urbe,, per lica auctoritate, praesentium tenore, omnino interdi­ aliquem ex cursoribus nostris, ut moris est, publicari, cimus, et prohibemus. illarumque exempla ibidem affixa relinqui ; sic vero Praeterea quaecumque alia scripta, vel manu exa­ publicatas, omnes et singulos, quos concernunt, rata, vel typis excusa aut excudenda, in huius funesti perinde afficere, ac si unicuique illorum personaliter schismatis defensionem, eadem auctoritate et tenore notificatae, et intimatae fuissent ; ipsarum autem litpraefatis, itidem sub eadem poena damnamus, et C terarum transumptis seu exemplis, etiam impressis, reprobarfius, ac legi, aut retineri, aut distribui, et manu alicuius notarii publici subscriptis, çt sigillo distrahi pariter interdidimus, et prohibemus. personae in ecclesiastica dignitate constitutae muni­ Noverint praeterea fideles omnes, idque eos sedulo tis, eamdem prorsus fidem, tam in iudicio quam extra admonemus, sibi vetitum esse, sub poenis a iure latis, illud, ubique locorum haberi, quae haberetur eisdem cum supramemoratis hominibus, utpote qui declarati praesentibus, si exhibitae forent, ve) ostensqe. sint excommunicari vitandi, ullam, praesertim in Datum Romae, apud Sanctam Mariam Maiorem, spiritualibus, communionem habere, miiltoque magis die 30 aprilis 1765, pontificatus nostris anno septitno. SYNODUS DI0KCK8ANA A88I8IKN8IS septembris s6-8 Synodus dioecesana Assisiensis in Italia, celebrata siensi, sanctissimi domini nostri papae praelato dome­ diebus, 26, rj et a8 septembris 1763, sub Nicolao stico solioque pontificio assistente, ac sanctæ sedi Sermattei, episcopo Assisiensi. immediate subjecto, diebus 26, 27 A 28 mensis sep­ , Exstant constitutiones synodales in opere cui tembris 1763. Romae, MDCCLXIV, apud fratres Saltitulus : vionos, typographos Vaticanos. Svpcriorvm facvltate. Constitutiones, ordinationes et decreta edita & pro- D In-4·, vn-183 p.— Paris, Bibi. nat. B 3415; Roma, mulgata in synodo diœcesana Assisiensi, habita ia Vaticano. ecclesia cathedrali S. Rutini, episcopi & martyris, ab Pag. 145-83, appendix documentorum ad hanc illustrissimo & reverendissimo domino Nicolao ex synodum attinentium· marchionibus Sermattei, episcopo et patritio Assi- SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1763 menae Septembri Samuel patriarcha, litterarum ut vir Graecus amantissimus, tres novas scholas in Urbe'condi iuseit, unam quidem in tribus regionibus τού Κούμκαιπ, alte­ ram in regione sex ecclesiarum τής Καραμανίας, hoc est Hypeomathiorum, tertiam in regione τοΟ ΈΙι»Kiovtou seu nliv ti Μοφράροιν. Harum ultimam privi­ legiis auxit edito sigillio mense septembri anni 1783, indictione X1I. Sigillium hoc Turcica quidem, lingua, sed Graecis .litterarum formis exaratum, ita incipit : ‘AXri psppip μαχαλ·σιντ4 Κυρία Παναγία Γορτοπτήκοος KslitramvrA Episcoporum nomina haec sunt : ô Κα>Oapsiof Παίσιος, — ό ΊΕφίσου MsXinot, — ό ΚυϊΙκου Γβράβίμος, — ό Νι·ομηδ«Ιας Νικηφόρος, — ό Νικαίάς ΊιραρΙας, — ό Χαλκηδόνας "kuawfinoc, — 6 Topvdfiov θαόφΑος, — ό Ίκονίου Διονύσιος, — δ Βκρροΐας Διορόβ«ος, — ό Κρήτης Γκράσίρο^ — ό Φιλητκοννόλίως )Synodus Cœstantino^olitana, 1763 menae septembri. >48 * Αύ£4νηος, — ό Μιτυλήνης Άνθιμος, — 6 Θηβων Άν- λ Ε codice patriarch. 5. Ρ· >4»> tabulam edidit βιμος, — ό ΒιΜνης Ιωσήφ, — ό Σοφίας ΊιριμΙας, — loachim Ptoropulus, Εκκλησιαστική Άλήβοα, t. XX ό Ξάνθης Κύριλλος. ' (ΐ9«>). Ρ· 477-9· 845 8YN0DU8DI0BCE8ANA ΑΜΒΙΑΝΕΝ8Ι8 1763 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, celebrata anno 1763, sub' Ludovico( Francisco Gabriel d'Orléans de La Motte, episcopo Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Actes de Ciglise d’Amiens, (1849), Π, 464-7. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA ι «7«3 · · Metropolis Smyrnendis, cum, ingentibus acceptis Απανταχού Αγίων (κκλησιών. Datum est anno 1763 1 cladibus, terrae motu,-peste, incendio, paene vasta­ quo vero mense, poscimus. Episcoporum nomina ' retur, nec amplius haberet quo metropolitae victum "item desunt. ipsum suppeditaret,a sacra synodo impetravit, rogante Tabulam primus typis mandavit Constantinus Neophyto métropolite, ut insula Μοσχονησίων Sibi Œconomus de (Economie, Φιλολογικά σψίόμτνα, t. I adiungeretur, ea tamen condicione ut annuum (Athenis, 1870), p. 413-7; deinde repetiit Eustratins vectigal, Manolaci poslelnico dum vitam ageret tan­ I. Dracos, 'Ελληνικοί (κκλησιαστικαΐ σιλίδίς, τιΟχος tum persolveret, quantum is iure exarchico prius πρώτον, (Athenis, 1891), ρ 23-6. [Σύλλογος- ‘Ιστορία. aeceperat. SigiUiuni hac de causa editum ita incipit : Γ. 433]. ΆντΑαμβάνισθαι φιΧοστόργως καί κηδιμονικώς τών STATUTA DIOECESIS FULGINATRNSI8 ’7*3 . Statuta dioecesis Fulginatensis in Italia, edita anno 1763, sub Mario Antonio Maffei, episcopo Fulginatensi. ‘ - Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Dioecesana synodus... [supra, coi. 509.] '8YN0DU8 DIOECESANA MACLOVIENSIS *763 Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, celebrata anno 1703, sub loanne losepho de FogaXses de La Bastie, episcopo Maclôviensi. De hac synodo confer opus cui titulus : Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo.,.. [supra, col. 487.] ' · SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1764 mense februario. Sancti loannis Baptistae monasterium dioecesis Lacedaemoniae, in loco dicto Τρύπη situm, in diver­ sorum verterant incolae Christiani, adiecta etiam litterarum palaestra. Quod cum aegre ferret metro*, polita Lacedaemoniensis, immo cum res fere omnes quae moveri possent in suum usum vindicasset, incolae ad sacram synodum negotium detulerunt, rogantes ut dictum monasterium iam sui iuris fieret uni' patriarchae subditum. Eorum votis concessit simodus, atque edito sigillio monasterium stauropegica dignitate donavit, quo ab episcopi loci auctori­ tate prorsus liberaretur. Tabula his verbis exorditur : Τό'προσηνίς περί πάντων καί φιλάνθρωπον τής (κκλη- σίας ντύμα πάντων μίν oltev Αντιλαμβάντσθαι τών οίςώήπνι πχριστάστι καί συμφοράς θλίψτι πτπτωκότων καί Ικινώς κακουχουμένων. En episcoporum nomina ilatin/reddita : Samuel patriarcha, Gerasimus Cyzici, Nicephorus Nicomediae, Hieremias Nicaeae, loan­ nidus Chalcedonis, Dionysius DercorunT, Partheniui Tomovi, Bartholomaeus Athenarum, Gerasimus Cretae, Anthimus Mitylenes, Neophytus Didymritichi, Anthimus Mesembriae,. Cyrillus Drystrae, Anthimus Euripi. E codice patriarch. 5, p. 249-50, edita exstat in ’Εκκλησιαστική ΆληθτΙμ, t. XX (1900), p. 515-7.. w SYNODUS DIOECESANA IM0LEN8I8 1764 maii 6-8 A O Synodus dioecesana ImolensM in Italia, celebrata Exstant constitutiones, synodales in . opero cui diebus 6, 7 et 8 tpaii 1764, sub loanne Carojo-Bandi, ; titnha : epitwjpo Insoleo».. . :/ Constitutions editio ab iUustriaûmo et reverendi»- ' IP· 847 · Synodus dioecesana Imolensia, 1764 maii 4. . 848 simo d. d. Joanne Carolo Ban<|i( episoopo Imolensi λ efhodum, quae, qhoed longissime mens nostra potest et comite in dioecesana synodo habita, in/ ecclesia' praeteriti temporis memoriam recordari ultimam, cathedrali Sancti Cassiani diebus, VI, VII et VIII map decima tertia numeratur, quaque iam anno ab tunc anno Christi MDCCLXIV. Imol», MDCCLXVI, ex ferme sexto et vkeaimo, dioeceeis hac nostra «rmino typographie episcopali. caruit, cum. poatremà de menae octobri anni 1738, Ιη-4·, XIV p.-ι f.-p7-xxii p. — Roma, libr. praeside loaepho Accorambooio.cardinali et ecclesiae Bocca. ' , huius episcopo, fuerit celebrata [situra, coi. 465]. » P»T· VI : < Coacti sumus ad dioecesanam habendam SYNODUS DIOECESANA BRITTINORENSIB Π 1764 septembris 3-5 Synodus dioecesana Brittinorensis II in Italia,cele­ Clementis papae XIII praelato domestico ac pontificio brata diebus 3, 4 et, 5 septembris 1764, sub Francisco solio assistente, habita, in cathedrali templo Brittinoriensi, diebus 3. 4 A 5 septembris an. Do. 1764. Maria Columbani, episcopo Brittinorensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui [/nsigne]. Csesenae, MDCCLXVII, societate Palla­ dis, per Gregorium Blasinium, ad «des Dandinorum. titulus : Secunda synodus Brittinoriensis, ab illustris*, ac B Superiorum facultate. reverendiss. domino d.Francisco Maria ex comitibus In-4”, 389 p., cum fig. — Paris, Bibi. nat. B 3419 ; Columbanis, patritio Foroliviensi, episcopo Brittino- Piacenza, civica; Roma, Vittorio Emanuele. . riensi et marchionei sanctissimi domini iiostri,domini SYNODUS DIOECESANA FOROLIVIENSIS I 1764 octobris 22-4 Synodus dioecesana Foroliviensis I in Italia, cele­ brata diebus >2, 23 et 24 octobris 1764, sub Ranisso Piazza, ^iscopo Foroliviensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Prima diœcesana synodus Foroliviensis, quam illdstriss. et reverendiss. in Christo pater et dominus dominus Ranissus Piazza, sancta: Foroliviensis eccle­ sia: episcopus, ss. d. n. papae Clementis decimitertii praelatus domesticus A pontificio solio assistens, in sua cathedrali ecclesia vivificae Cruci dicata, habuit, anno post Christum natum MDCCLXIV, diebus 22, 23 et 24 octobris. Forolivii, MDCCLXV, typis An­ tonii Barbiani, impresseris episcopalis, sub tessera Equitum. In-4·, 5 1.-320 p. - Piacenza, civica. SYNODUS DIOECESANA AMBIANENSIS »7<>4 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, celebrata anno 1764, sub Ludovico Francisco Gabriele d’Orléans de LaMotte, episcoj» Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Actes de l’i'giÎse d’Amiens, ( 1849), II, 468-9. SYNODUS DIOECESANA MACL0VIKN8I8 1764 Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, celeDe hac synodo confer opus cui titulus : brata anno 1764, sub ioanne losepho de Fogasses de , Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... La Bastie, episcopo Macloviensi. [snf’ra, <ro MDCCLXXXIV). Romæ, MDCCLXXXV, ex tvpographia Salomoniana, superiorum facultate. In.4", xxiv-466 p. — Paris, Bibl. nat. B 3374. . Pag. xi : < dioecesanam synodum, ab annis iam viginti non coactam, indicimus. » Pag. xv : * anno 1640 synodum Terracinae cele­ bravit Caesar Ventimilia, episcopus [Tarracinensis'. Anno i764, synodum Priverni, [in dioecesi Terracinensi], coegit episcopus [Terracihensis[ Odardi. > J Conauoa. eoLLCcno, XXXVUI. ........... ....... ...... '* 5» ‘ ' ' Synodus tiioecesana Antiochena, 1745 mente februario. 849 ^Ijo 8YN0DU8 ΡΙΟΚΠΗΑΝΑ ANTIOCHINA 176$ mente februario , Synodi nomine decorari tane non videtur exiguus ille episcoporum schismaticorum conventus, Damasci habitus, mense februario anni 1765, ad creandum episcopum Anthimum quendam, sedis Antiochenae archimandritam.Quia tamen luculento testimonio est, morem antistites ad sedes m partibus, ut aiunt, pro­ movendi vel apud Graecos ea aetate obtinuisse, immo cum nonnullas notitias afferat ad res ecclesiasticas in provincia Antiochena illustrandas, idcirco aequum duximus documenta ad electionem illam pertinentia in medium proferre, idque eo magis libentes quod nemini fere obvia erant, cum in codice quodam manuscripto monasterii Cutlumusiiin monte Atho, quo Matthaei Alexandrini epistolae continentur, hucusque quasi sepulta iacuerint. έγγύς τού Εύφράτου ποταμού. Hv wots αυτή ή πόλις ύπό ποιμένας sal ποιμνίου · rà vûv M tfoumdtam itapd Πράέις άρχιερατική> τών *κεΐσε έρημιτών 'Αράβων. Ζητήσας τοίνυν ό bmληφθείς αυτός ούτος ίερώτατος μητροπολίτης Είρηνου-f Ό τά πάντα έκ τού μή άντος είς τό rivai άγαθότητι πόλεως, tv άγίψ πνεύματι άγαπητός άδελφός καί μόνη παραγαγών θεός, τριττήν ουσίαν δημιουργημάτων μ συλλειτουργός ήμών «ΰρ "Ανθιμος, άπελθεϊν καί έφηπαρήγαγε, τήν μέν δηλονότι δλως άύλον, ώς ή τών συχήσαι, ένθα βούλει, ώς αύτοκέφαλος, δεδώκαμεν άγγέλων καί τών λοιπών ούρανίων δυνάμεων πέφυκε ' αύτψ τήν παρούσαν πράϊιν είς βεβαίωσιν τοΐς πάσι, τό .. τήν δέ δλως ύλικήν, ώς <νι ουρανός καί γή rai τό έν πώς είναι χειροτονημένος παρ’ ήμών νομίμως καί κανομέσψ σύστημά τε καί σύγκραμα, καί τήν λοιπήν μικτήν, νικώς άρχιερεΰς καί έχει άδειαν άνεμποδίστως πάντα τά έκ τε ύλης καί άϋλίας φημί, ώς ή του άνθρώπου Iχει άρχιερατικά έκτελείν είδήσει "καί άδείρ τών κατά τόπους κατασκευή. Τό μέν ούν γεώδες τού άνθρώπομ είκονίΖει άρχιερατικώς προϊσταμένων, έν άγίψ πνεύματι άγαπηκαί ύποτυποΐ τά φθαρτά τούτα καί γήινα, τό δέ έν τών ήμών άδελφών καί συλλειτουργών. "Επί γάρ τούτψ άνθρώποις άΰλον είκονίΖει τά άφθαρτα καί άθάνατα* έετεδόθη ή παρούσα πρά&ς τψ διαληφθέντι ίερωτάτψ άλλά τών μέν φθαρτών καί γηΙνων ή βασιλεία πάντως μητροπολίτη ΕΙρηνουπόλεως είς μόνιμον καί διηνεκή κατάρχει καί περί ταύτα καταγίνεται, τών δέ άφθαρτων τήν άσφάλειαν, έν ίτει αψίε*, φεβρουαρίψ. "Εν Δαμασκψ. καί θείων ή άρχιερωσύνη προΐσταταν πλήν όσον ψυχής f Ο έλέψ θεού πατριάρχης τής μεγάλης θεουπόλεως σώματος τό διάφορον,, τοσοΰτον ή πνευματική αύτη άρχή τής κοσμικής διενήνοχε καί διέστηκεν · άτε γάρ Αντιόχειας Σίλβεστρος. περί άφθαρτων , καί τψ όντι θείων , καί νοερών, ώς είπομεν, καταγινομένη, μέσον θεού καί άνθρώπων γινώσκεται κα/τέλος σκοπόν έχει τό καθαρτικοίς μεθόδοις t Ή μετριότης ήμών διά τού παρόντος αύτής πα­ καί ' διδασκαλίαις σώσαι τόν άνθρωπον ού σωστικού τέλους ούδέν άλλο τών έν τψ κόσμψ άναγκαιότερον ή τριαρχικού γράμματος δηλοποιεΐ, δτι έπειδή χάριτι τού μόνον ή τής ιεραρχίας παρόυσία έν πάσαις ταΐς πόλεσι. ι παντοδυνάμου θεού ό όσιώτατος αρχιμανδρίτης τού καθ' Καί δή ή μετριότης ήμών βλέπουσα τόν όσιώτατον έν ήμάς άγιωτάτου καί άποστολικοϋ θρόνου τής μεγάλης ίερομονάχοις όρχιμανδρίτήν τού καθ' ήμάς άποστολικοϋ θεουπόλεως Αντιόχειας κύρ Άνθιμος έδούλευσε τόν θρόνου τής μεγάλης θεουπόλεως Αντιόχειας κυρ Άνθι­ ,.άγιώτάτόν μας τούτον θρόνον Ικανούς χρόνους μέ μον. είς όσον καιρόν έδούλευσε πιδτά μετά φόβου θεού άκραν ύποταγήν, καθά έδιωρίσθη παρ’ ήμών, συνάΖωντας τόν άποστολικόν ήμών τούτον θρόνον, άνδρο τψ δντι έλεημοσύνην άπό τούς φιλελεήμονας χριστιανούς, τήν θεοσεβή καί τά θεία καλώς πεπαιδευμένου, ήθεσί τε όποιαν είτε πολλήν είτε όλίγην μάς τήν ένεχείρισε, καί σεμνοίς κεκοσμημένον καί πράίεσιν έπαινετοΐς τεγυμ- εύχαριστήθημεν παρ’ αύτού, δστις άρχιμανδρίτης έΖήνασμένον καί δυνάμενον τή οίκοθεν έπιτηδεΛτητι τησε παρ' ήμών άδειαν νά άπέλθη νά έφησυχάση είς προαχθήναι είς νουθεσίαν καί ώφέλειαν τών όρθοδόίων, κανένα μέρος διά νά ιέεράση τό έπίλοιπον τής Ζωής του ' δεϊν έγνωκε τιμήσαι καί άΐιώσαι αυτόν τό τής άρχιερω- γνωρίΖοντες τόνδ^ημείς δμως, είς δσον καιρόν μάς σύνης άλίωμα πρός πολλών ώφέλειαν καί άφήσαι, ώς έδούλευσε, άνδρε/πιστόν καί θεόφοβον καί τούς κόπους έΖήτησε παρ’ ήμών, πάντη έλεύθερον νά άπέλθη νά του, τόν έτιμήσαμεν καί άΕιώσαμεν τψ τής άρχιερωσύνης έφησυχάση, δπου άν βούλη, νά διαπράσση τό’ έπίλοιπον άΖίώματι διά νη ίχη διπλήν τήν τιμήν, δπου καί άν τής Ζωής του φιλοχρίστως. Όθεν κανονικών ψήφων άπέλθη, ώς άΖιον όποκείμενον, καθά διαλαμβάνει ή γενομένων έν τψ πανσέπτψ ναψ τής ύπεραγίας ήμών πράΕις όπού κρατεί. Όθεν δεδώκαμεν είς χείράς του καί Θεοτόκου είς Δαμασκόν παρά τών Ιερωτάτων μητροπο­ τό παρόν ένσφράγιστον ήμέτερον πατριαρχικόν γράμμα λιτών, τών έν άγίψ πνεύματι άγάπητών άδελφών καί Ιί?>ός βεβαίωσιν, δτι άνεχώρησε μέ τήν άδειαν καί τήν f συλλειτουργών τής ήμών μετριότητας, τού τε Τόρου καί εύχήν μας. Σιδώνος κύρ Μακαρίου καί Σαίδανάγιας κύρ "Ιεροθέου, I αψίε"*, έν μηνί φεβρουαρίψ. ' έχειροτονήσαμεν αυτόν νόμιμον καί κανονικόν άρχιερέα Έν Δαμασκψ. έη* όνόματι μιας τών έπυρχιών τού άποστολικοϋ ήμών t δ 'Αντιόχειας Σίλβεστρος. θρόνου, τούνομα Είρηνούπολις, ήτις κεϊτακ έν άνατολή j. , 8YN0DÜS DIOECESANA LE0P0LIEN8I8 1765 « Synodus diacesana Leopoliensis, sub Venceslao Sierakowski, diebus 20, 2.1 et 22 maji anno 17^5, in metropolitan;! l.eopoliensi ecclesia, habita, cui in­ serta est pastoralis edita ab eodem prsesule anno 1761.» man 10-2 [Chodinski et Likowski], Decretales summorum fontif eum pro regno Poloniae et constitutiones syno­ dorum provincialium et dioecesanarum regni ejus­ dem, (Posnaniae et Varsaviae, 1883)^ I, I. • . »ji 'V · · Syaedat Hierottiymtaa·, 17*5manae mai©. S$a BYH0DÜ8 HI1BO8OLYJUTANA v in qM novae lega* ootxtantur ad hagiotapiric·· ««xsetatis regimen inataurandhrn ijÿj met»· mxio. . Quae fuerit qaantumqoe valiArit Sancti Sepulcri sodalitas Graecanica, iam supra, col. 545, diximus. Ibi etiam ttpetumq* constitutiones, anno MDCCLV condita·, ad aodalitatem illam in melius reficiendam, additi· quae unum vaapicerent aceuophylacen reguli·. Atqui, poet decem anno*, fiatnun conventa Hieroso­ lymis inito, novae editae sunt lege· ad privatam praesertim hagiotaphitarum disciplinam severiori, itnmo uniori ratione componendam. Eas e codice Hierosolymitano qui inscribitur : KiMqE διαφόρων ΕΜήμων Εγγράφων, M. 99 sqq. descripta· primus edidit A. Papedoptilus-Kerameus in sylloge cui titulus : Άνάλεκτα Ιεροσολομιτικής σταχυολογίας, t. II Ό πατριάρχης Ιεροσολύμων ΠαρΜνιος Επιβεβαιοί 'Q unde si quis contra fratrem τούτο χρή (άγειν τψ προεστώτι καί παρ’ αύτού Ζητεϊν aliquid habeat, id ad praejiositum referre oportet et τήν διόρβωσιν όσης δί κατεϊανίσταται Ετέρου αυβαδώς ab eo petere correctionem. Quicunque autem in alte'· ή ύβρίσει ή τώ χεϊρε τολμηρώς κινήσει, ό τοιοϋτος, οίου rura petulanter invenerit, sive maledicta dixerit, sive άν τύχη βαθμού καί τάίεως, παιδευέσθω Επιτιμήσει manus proterve contulerit, is, cuiuscunque gradus sit et ordinis,.poenam solvat exactione in extranea διωγμού, δ μέν εις τά πόρρω τών Εϊω μοναστηρίων, δέ είς τά πλησιέστερον, καί δ μέν πολυκαιρία, δ δί mo 'stena modo longius, modo propius, atque modo diutius, modo brevius pro sceleris gravitate. όλιγοκαιρία, κατά τήν τού Εγκλήματος ποσότητα. Vit. Ne praepositorum^.quisquam turbulentum Ζ. Μηδένα τών προεστώτων δεφεντεύειν τόν άτακτούντα. ώς οίκείον τάχα τΖιράκι του · κατρφέρεσβαι δέ hominem tueatur, ut si forte familiaris suus esset ac μάλλον όφείλει τών άτάκτων, Ινα μή δόίη συγκοινωνός socius ; inimo vero turbatores insectetur, ne dissidii · Isj Syaodus Hiaroaolytatraa, »7*5 «sans· wta. «M ■al συνήγορος τής ΑταίΙας · « M σκανδάλων πρόΜνος, λ partie^*· patroaatque videatur. Qui autem ecaadala piæ^uatitt eaeecrmdua eebo, ίκικατάρατος. ΥΠΙ. Neqa^e aai^at utooialiuai aedee adire sine Η'. ΜηΜνα τολμάν Αάόρχεσθαι «Ις r* t*» ta** è Ζουσών καταγώγια άνευ οίτίας εύλόγου, ώσαύτως μΙ probabili cram) ataüiter at momalee ne ae apod τάς μοναΖούσας είς τά τών Αδελφών" «< Μ τ»ς ud fratree conférant. Si qu» autan ad afiquam ventitare συχνάΖειν τολμήΜΐ ή συνεσβίειν ««τ* qwpaàsfn, btta»- pntaaunpMtit ant eiuml mratiucane deprtaraam ta-, κέσθω σύν αύτή, ή ώς άν άλλως Μάη τοϊς «pMVniMtv quam tarit, cum en expetatur, aut aliam poetam pendat ad praepoeitorum arbitiien. ' Ικανοποεείετθω. 0 IX. Ne quia fratrum fat cubicuhim eum recipiat θ'. ΜηΜνα τών Αδελφών Μχεσάαι έν τφ ΜλλΙφ πρόσωπον ύποψίας <1 σκανδάλου «ρόΙενον τοίς άλλοις, qui cetaria auapidonem ecandidutnve praebeat, niai εί μή «ου δι* άνάγκην καί μετ' ΑΜίας τού προεστώτυς. neceme fuerit, veoiamque pmepoaitue dederit. X. Mutuadonea vel etipalatiooeevel pectkmee cum I'. Δάνεια ή συναλλάγματα ή ληψοδοσίας μη* 'Αράβων . μή «mtiv, ώς οί άοέδψοε bmittavto «ατρεάρχατ έπικα- Arabia ne contrahantur, prout ab inclyti» aanôtan τάρατος Μ 6 φατρίας μετάτούτων «OMbv, ή κατά τίνος rnt patriarchia ; exaecrabilia autem die ait qui ta( Αδελφού διεγείρων τούτους, ή βλιμς πρός Ζημίαν τού tiooea cum iati» inierit, aut eoo in aliquem ex fratribea incitaverit, aut utcunque condent cum aacri mana- . άγίου μοναστψιίου κινούμενος. aterii detrimento. XI. Ne qui» moniale· aua» turbulentae tueri audeat, ΙΑ'. ΜηΜνα τολμάν Μφεντεύειν είς Ιδίας καλογραίας άτακτούσας, μηΜ Μχεσβαι αύτάς έν τοϊς ίδίοις κελλίοις neve eaedem in proprii» cubiculi· frequenter redpiat, συχναΖούσας, ei μή δι* άναγκαίαν καί εύλογον αίτίαν, 1 I niri propter neceeeariam probebilemque cautam,neve ούτε μήν σκανδαλίΖεσθαι μετά τών άδελφών δι* αίτίαν eanindetn gratia fratribus offensionem praebeat ; qui vero secu· egerit, extecrandu· eato. αύτών à Μ μήούτω «υιών έπικατάρατος. XII. Peregrinum vel alibm saecularem noctu apud IB'. *Εν κελλίψ προσκυνητήν ή άλλον κοσμικόν τή νυκτΙ μή τολμάν κατέχιιν, εί μή «ου 6 δραγουμάνος έί se retinete nemo audeat, nisi interpres' necessitate Ανάγκης bid riva περιστατικά χρείας καλούσης, καί coactus imminentium temporum causa, idque rursus τούτο πάλιχ είδήσει τού «ροεστώτος* όμοίως καί Α bona praepositi venia. Similiter et mirchatzes. Qui id μιρχάτΖης* ό Μ τούτο παραβήναι τολμήσων Ικανό· infringere praesumpserit, piatur. ποιείσθω. ΙΓ. Πρό τού γραψίματος μηΜίς συγκαλείτω προσκυ­ XIII. Ante nominis/fnscriptionem nemo peregri­ νητήν είς τό Γδιον |βλλ(ον πρός όμιλίαν, ci μή που num in suum cubiculum advocet ad sermocinandum, Ζητήσειε τούτο ό προσκυνητής, καί τότε πάλιν γενέσθω nisi forte id petierit peregrinus ; tum vero rursus cum ή όμιλία dbciç τού προεστώτος. praepositi venia sermo habeatur. ΙΔ'. ΟΙ ϊχοντες όιηκονήματα έργαΖέσβωσαν ταύτα XIV. Qui muneribus praesunt, iis summa diligentia μετά πόσης προσοχής, ώς λόγον ύφέΖοντές βεψ · ol bi fungantur, quasi rationes Deo reddituri ; qui vero Αργοί μή τά στενά καί παΖάρια περιερχέσθωσαν, μή είς ab officio immunes sunt, per trivia et apothecas ne Αργολογίας ένασχρλείσβωσαν, καί ; μάλιστα έν νυκτί, vagentur, neve garrulitatibus incumbant, .praesertim άλλ’ έργοχειρήτωσαν τό κατά δύναμιν ή τή άναγνώσει per noctem, séd operas conficiant, aut sacrorum libro­ τών θείων βιβλίων σχολαΖέτωσαν ■ ol bi Αγράμματοι rum lectioni studeant. Qui litteras nesdunt, animum άλλων άναγινωσκόντων προσεχέτωσαν καί μή κυβέρ-< ■ ad ceteros legentes advertant, rerum rectiones non νησιν Ζητείτωσαν, άλλά τήν βασιλείαν τών ούρανών*. ambientes, sed regnum caelorum. Quaerite enim, in­ « Ζητείτε γάρ, φησί, πρώτον τήν βασιλείαν τού quit, primum regnum Dei, et haec omnia adiicientur θεού, καί ταύτα πάντα προστεθήσεται ύμϊν ». vobis. ΙΕ'. Οί Αγένειοι μή συναναστρεφέσθωσαν μετά τών XV. Imberbe» ne se cum quovis uno conjungan­ τυχόντων άνευ γνώμης τών Ιδίων γερόντων, μηΜ tur sine praefectorum suorum licentia, neve cellae διηκονίαν δλως λαμβανέτωσαν οίνου, ώς σύνηθες, άλλ* vinariae omnino praefidantur, ut fieri solet, sed Ανάτρεφέσθωσαν έν παιΜίφ κυρίου είς γράμματα καί Domini disciplina nutriti, litteris et cantui, nonnulli ψαλτικά πρός όόί αν θεού καί ώφέλειαν τού άγίου μονα- etiam arabicis studeant ad Dei gloriam sacrique mona­ sterii utilitatem. στηρίου, καί τινες εις Αραβικά. Ις'. Είς τήν πλάσιν πάντες συνερχέσθωσαν, πλήν τών XVI. Ad pinsendum quisque adiuvet praeter episco­ Αρχιερέων καί τών συνοδικών, ώς έθος, καί εΓ τις έΖ pos et synodi socios, ut mos est, ac si quis valetudine όσθενείας καί όσοι είσί χρειώδεις είς συμπλήρωσιν laboret et quibuscunque opus sit ad psalmodiam ψάλματος καί τής^έκκλησιαστικής Ακολουθίας ■ ό Μ μή eqclesiasticaque officia absolvenda ; qui vero abfuerit, συνελθών, μή Απόλαυση τών άρτων τής Ζύμης (κείνης. cocturae illius panes ne degustet. ΙΖ'. ΤΑ μνημόσυνα τών.θανόντων Αδελφών παρρησία XVII. Fratrum defunctorum commemorationes γιγνέσθωσαν μετά τού < ό θεός τών πνευμάτων » solemniter celebrentur cum verbis : Deus spirituum μέχρι τών τεσσαράκοντα ήμερών · καί ύπίρ τού κοιμηθέν- per quadraginta die», ac pro defuncto inclinationes τος ποιείν μετανοίας μεγάλος ή μικρός δώδεκα έκαστον magnas aut parvas duodecim fratrum quisque confiτών Αδελφών * τόν Μ Αδιόρθωτου άποθανόντα μηδενός 1 > dat ; qui vero impMnitens obierit, pro eo nihil tale τούτων ΑΖ ιούμεν, εί μή που τύχη αίφνιδίως θανών. . agimus, nisi forte repentina morte perierit. XVIII. Qui cum maribus aut feminis lasciviens deΙΗ'. Ό μετά Αρμένων ή γυναικών άσελγαίνειν φωρα. θείς, όποιας Sv εϊη τάΖεως, διωκέσθω μετά τού συμφθει- prehen»u» fuerit, cuiuacunque ordinis sit, expellatur ρομένου · ό Μ Μφεντεύων αύτόν έπικατάρατος. una cum stuprato ; et qui eum defenderit, exsecran­ dus esto. ίθ'. Τάς καλογραίας διορίΖομεν μή είσάγειν προσκυXIX. Monialibus praecipimus ne peregrinas in sua νητάς είς τά κελλία αύτών μηΜ φιλεύειν αύτάς, άλλά cubicula intrpducant neve ' easdem invitent ; Ipsae καί αΰται μή περιεβχέσθωσαν είς τά τών προσκυνητών vero ne p& peregrinorum cubicula vagentur. Quae ■ κελλία' τήν Μ παραβήναι τολμήσουσαν «αιΜυτέον κατά praeceptum hoc perrumpere praesumpserit, ad prae­ τό δοκούν τοϊς προεστώστ τήν Μ μή'Α^αγγείλάσαν τό positorum arbitriipn castigetur ; quae vero modera­ έλάττώμα τής καλογραίας είς τόν προεστώτα ήγουμένην trix delictum monialis ad praefectum'non detulerit, submoveatur. Ζ άποβλητέον. ^ν^χΚ^ΜηΜνα τών άΜλφών τολμάν είς προσκυνητάς XX. Ne qbis fratrum audeat monasterii arcana δηλοΰν τά τού μοναστηρίου κρυπτά, ή δημοσιεύειν peregrinis elicere aut fratrum delicta prodire, atque Αδελφών έλαττώματα, καί οί πνευματικοί μάλιστα · ε< Μ imprimis confessarii ; quod si qui· compertus in fidAm τις έλεγχόμενος Απειλεί κατά τής πίστεως, ό τοιούτος minitetur, is deinceps a quovis gradu munereve pro­ είς τό έίής μηΜνός ήγείσθώ βαθμού ή διηκονήματος. hibeatur. Haec omnia ut res utiles et salutares et a patribus Ταύτα πάντα ώς ώφέλιμα, ώς σωτήρια καί ώς πατρο- Syaoda* HimuMlymiteM, 17*5 μπμι maio. (0 nai Αποδεχόμενοι Mi ήμεϊςίδίαις Λ tradite·, rate* q|t no* fiKhnM, et acdpimus, et proprii* ΐΛββ^ίΙββΛ·· MHMCilKMM· f Ό XmmîwwAMwç tOTUTMltf^ t Ό NaZàpte TWn»ç fO ΑύδδηςΜητθβΜς. t Ό Xalantfaf Ίφψΐης, ί *0 ΨβψηρίΜ Ιώηψος. t Ό ΨιΜΑφ«^( ‘Ατονίας. t Ό δπίτροπος τοΟ μμρμτΑτοο ΈφραΙμ. t '0 Αρχιμανδρίτης ImmÎiQl t Ό «MwnM^K Ν^φοτος. f Ό Αρχιμανδρίτης Χυμβών. f καί ό δραγονμόνος ‘Ανανίας. t Barnabe» Scytbopoli». t Cyrille» Maa. t Palans Nasareth. t MattbM·* Lyddaa. t Hieremia» Sobratc··. t lacobm Thaborü. f Anaate* Philadelphiae. t Ephrem, vicariu* beatissimi patriarchae. t Joachim archimandrite. f Neophytus archimandrite. t Symeoo archimandrite. t Ananias interpres. Ταθτα πεμφθίντα τψ μακαρκντΑτψ ΑκρΜηβαν <1>< «Μ καλά, mi στερχθίντα ίπεβεβαιώΑησαν. Haec ad beatissimum mi»**, ut optima probate atque confirmate amt. 8YN0DU8 CONSTANTINOPOLITANA 1765 menae octobri Nimium saepe apud Graeco» evenit, ut episcopus a munere suo removeatur ob quamlibet causam, nec deinceps quicquam habeat ad vitam degendam, praeter modicam mercedem sibi collatam ob sacras quasdam caeremonias, quas forte peregit. Urbi* templa unum post aliud vagabundus perlustrando.' Eiusmodi episcopi, elapso saeculo, μανίήλιδες dice-, bantur ; quorum numerus, cum praeter modum auxisset, negotiumque ecclesiarum praepositi* inces­ seret,dum alter de altero praeoccupando contendebat, idcirco Samuel patriarcha, annuente sacra synodo, decrevit ut singuli per vices sacris fufigerentur. Ea aetate, ut ex synodico scripto constat, per Urbi* compita vagabantur ό πρώην Στανρουπόλειμς,δ πρώην Προΰάβου. ό πρώην ΤΙερνΙτίης, i πρώην Χκοπίών. Sententia illa date est mense octobri anni 176$, indictione XIV. Metropolitarum subscriptione* hae sunt : ό ΚυΣίκου Γεράσιμος, — δ Νικομήδειας Νικη­ φόρος, — ό Χαλκηδόνας Ίώαννίκιος, — ό Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος, — ό Μιτυλήνης Άνθιμος, — δ Άγχιάλου Άνανίας. E codice patriarch. 5, Ρ· *99, decretum typis im­ pressit loachini Phoropulus, Εκκλησιαστική 'Αλήθεια, t. XIX (1899), p.. 480-1. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1765 mense decembri Balasa, Constantini Cantacuxeni filia, ex Dinulo vire, Bàltzae Georgacis filio, duos pepererat liberos : quibus fato ereptis, altero ante, altero post mortem patrie, utriusque patrimonium iure haereditario cepit mater. In quam actionem instituit Safta, demortui coniugis soror, omnia 'filii fratris sui bona sibi vindi­ cans, utpote eiusdem ex asse haeres. Re ad sacram synodum delata, sententia edite est, qua ne ullum quidem ius ad capiendam haereditatem Saftae compe­ tere declaratum est. Etenim, βχ veteri lege, coniux superstes omnia filii bona sortitur ; ex constitutione autem -Athanasii patriarchae, adscendentes quidem personae vita functae in haereditatem vocantur, non autem ex latere cognati. Neque viro vel trientem sibi vindicare Safta potest ; namque ex eiusdem Atha- . nasii decreto, trientis acquirendi ius tum habetur, cum alter coniux, uno tantum relicto libero, e vita decessit. Atqui non unum, sed duos procreaverat liberos vir BUlasae praemortuu*. Sententia haec, 'sati* curiosa, data est mense decembri anni >765, indic­ tione XIV. Episcoporum nomina haec sunt : A Kuilkou Γεράσιμος, — 6 Νικομήδειας Νικηφόρος, — A Χαλκηδόνος Ίιμαννίκιος, — A Δίρκων Διονύσιος, — δ Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος, — δ Κρήτης Γεράσιμος, — δ Μεσημβρίας Άνθιμος, — δ Άγχιάλου Άνανίας, - δ Άγκύρας "Ανθιμος. Ε codice patriarch. *5, p. 308, edita exstat apud Delicanen, Πατριαρχικών ίγγράφων τόμος τρίτος (Constantinopoli, 1905)· P-463'5· SYNODUS DI0EGI8ANA AMBIANKN8IB χ7β5 Synodus dioecesana Ambianensis, celebrate anno 1765, sub Ludpvico Francisco Gabriele d'Orléans de La Motte, episcopo Ambianensi. Exstant constitutioni synodales in opere cui titulus : Acies de l’église d’Amiens, (1849), II, 476-7. - SYNODUS DIOECESANA ASCULANA I7«5 Synodus dioecesana Asculana in Italia, celebrata anno 1765, sub Petro Paulo Leonard!, episcopo Asculand. .. Exstant constitutiones «ynodale» in opere cui titulus : a Sjmodps dioecesana Asculana, anni 1765. Roma, 1768^91^41· — Piacenza, civica ; Roma, Vaticano. — Ipse non vidi. y 1 . Statqta dioecesb ' Bnigania, 1785. 857 BTATÜTA DI0ECB8IB BBÜ6EN8I8 S' *785 k Statuta dioecesis Brugensi* in Belgio, edita anno [TIMm gaertoe Partis .·] Statuta dioecesis Bro1765, sub loanne Roberto Caimo, episcopo Bragenai. gensis per illustrissimum, et reverendissimum doni• Exstant constitutiones synodales in Opere cui num Guilielmum Basscry, ejusdem dioecesis ΧΠΙ episcopum, perpetuum 'ac hereditarium Flandriae titulus : Decreta et statui plurimae synodi diœcesanae Bru- cancellarium, ordinata, et jussu illustrissimi ac ronogensis, praesident/ reverendisaimo in Christo patre ' rendissimi domini Joannis Robert! Caimo, XVI Bru■ ■ ■ - episcopo -Brugensi ■ episcopi, perpetui ac hereditarii FJandriae ac domino d. Remigio Driutio, secundo, celebratae die xiij februari) & tribus diebus cancellarii, cum novis statutis distincto charactere sequentibus anno a nativitate roderfptpris nostri exaratis, denuo edita. Brugis, typis viduae Francisci lesv Christi millesimo quingentesimo septuagesimo Beérnærts, typographi illm. domini episcopi. Sine anno [1765]. In-8°, 4 partes, 73 p.,8 f. (< regle­ primo, quibus additae eunt litterae indictionis & con­ vocationis ejusdem synodi dicecesame, necnon sum­ ment > id est ordinatio extra synodum), 3a p. (« Pla­ marium actorum in eadem synodo. [Se^aait/wr duo cant » id est ordinationes extra synodum), 55 p. — opuscula cum peculiaribus titulis, quorum unum sic (Paris, Bibi. nat. B 6896. se habet .■] Decreta primae synodi dicecesame BruParte I, p. 7a : « eadem statuta cum adjunct)* gensis necnon antiqua statuta ejusdem dioecesis, cum B novis, lecta et publicata fuerunt coram illustrissimo novis statutis distincto charactere exaratis, denuo et reverendissimo domino d. loanne Roberto Caimo, edita; iis adduntur instructiones pro confessariis Λ praesentibus:., archidiacono et archipresbytero necconcionatoribus ac alia plurimum utilia. [Insigne]. non christianitatis decanis specialiter ad hoc convoBrugis, typis viduae Francisci Bemaerts, typographi catis... Brugis, in palatio, anno 1765. > - illm. domini episcopi. 8YN0DÜ8 DIOECESANA JACCEN8IS l7*5 Synodus dioecesana Jaccensis in Hispania, celebrataanno 1765, sub Paschale Lopez, Estany, episcopo )accensi.. * Exstant constitutiones synodales in "opere cui titulus : > Constituciones sjnodales de Jaca, en sinodo de 1765,■por el obispo Sr. Lope Estany. — Cf. La Fuente, Ilist. eccl. Esp., (1875), VI, 376. ’ SYNODUS DIOECESANA MACL0V1EN8I8 1765 Synodus dioece&na Macloviensis in Gallia, celebrataanno 1765, sub loanne losepbo de'FôgaSses de La Bastie, episcopo Macloviensi. :f De hac synodo confer opus cui titulus : 1 - Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... [supra, col. 487]. 8YN0DU8 CONSTANTTNOPOLITANA 1766 ianuario. Sancti Demetrii monasterium, a civitate Misolonghi non ita dissitum, in dioecesi Naupacti et Artae, cum ,in litterarum ludum mutassent loci in­ colae, ex sententia etiam Paisii - metropolitae, a synodo ConstantinopoUtana impetrarunt, ut muta­ tionem hanc auctoritate sua sanciret. Quod quidem 1 statim peractum est, edito longiori sigillio, cuius = ..... ~........... ' tamen initium et finis aeque perierunt ; sed ex adiecta ad metropolitanum epistola colligitur, edi­ tum illud fuisse mense ianuario anni 1786. Utrùmque documentum e codice patriarch. 5, ■ p. 303-4, exscriptum exstat in Εκκλησιαστική ΆληMç. t. XX (1900), p. 519-31. > ------------------ J ~r^~~ 8YN0DÜ8 C0N8TANTIN0P0LITANA pro designando patriarcha Antiocheno 1766 aprilis 18 Cum Silvester, patriarcha Antiochenus, supremum diem obiisset, synodi Constantinopolitanae antis­ tites, annuentibus patriarchis Samuel Constantinopolitario, Matthaeo Alexandrino et Parthenio Hiero­ solymitano, una convenere ad successorem eius designandum. Tres quidem viros proposuerunt : Phi­ lemonem, Haleppi métropolitain, Macarium, Phanarii archiepiscopum, et Dionysium, Santorini episcopum ; quoriim primus, ex recepto more, prae ceteri· delectus patriarcha renuntiatus est.die 18 aprilis anni 17M.. Electionis memoriale subscriptionibus suis obsigna­ runt : Λ ΝικομηΜΙος Νιιηρόρος 8· «όο Ex «piatote quadsm Matthaei Alexandrini, quam A tauro* καί άποίμαντον καί {στερημένο* τής τοιαύτης in schâte nate hactenus ineditam habeo, constat πνευματικής ta καί πατριαρχικής δκικήβεως, ήπς συμSophrantan, netropolitam Ptotemaidne, primum βάλλεται τψ xpwtwvte·* πληρείιματι ta ψυχή ta καί fuisse designatum ad sedem Antiochenam occupon- κεφαλή τψ σώματι. "00c* ted φροντίδος Ισχε «n dam. Qui can ranutaMt, in eh» locum subrogati» πλείστης ό m*OT*tetaret βυνώΜλφος ήμών 6 otaevest Philemon Haleppensis. Epistola illa, otiaibus μενικός πατριάρχης μετά τοΟ μακαραντάτου καί άγπ»aedis Antiochenae Christianis inscripta, data eat die τάτου πατριάρχου τών Ιεροσολύμων καί τής «rapi αύτόν >9 apriliS'1766. Rem lectori pergratam1 nos tbcturos tepdç τών παντερωτάτων άρχιερίωνόμηγύρεως, τοΟ ease arbitramur, ai eam hic aubiunxerimus. Ita igitur ιύρείν τόν άίίως τούτον προστησόμενον. Καί δή βυνατνεσάντων καί ήμών μετά τού μακαρμυτάτου πατριάρχου ae habet : τών Ιεροσολύμων, προεκρίθη καί προετιμήθη καί 4ίελίχθη άΐιος καί άρμόδιος ό πανκρώτατος συνάδελφος ifattkaei Alexandrini ad ckristianos ήμών μητροπολίτης Χαλιπίου κύρ Φιλήμων τού άναδεχAntiochenos epistola θήναι τήν πατριαρχικήν προστασία) καί ποιμαντικήν 'leo* άπαράλλακτον τοΟ πρωτοΛπου τής όάβδον τού αύτοΰ ήοφαρχικού θρόνου, άτε δόκιμος είδήσεως γράμματος, δπερ (στάλη πρός Άντιο- φανείς καί 'τψ άρχιερατικψ αύτοΰ ά&ώματι καί πείραν χείς περί τής άποκαταστάσεως τοΟ viou πα­ δούς τής οικείας άρετής καί εύσεβείας ώς άνήρ τίμιος, κόσμιος, θεοσεβής τε καί Ιεροκρβπής- δι' β δή καί τριάρχου κυρίου κυρίου Φιλήμονος. Μακαρμίιτατοι καί θεοπρόβλητοι μητροπολίται τοΰ μεϋονος άρχής Ιμπιστευθήναι άίιος κέκριται κατά τόν άγιωτάτου άποστολικοΰ καί πατριαρχικοΰ θρήνου τής Η ίν εύαγγελίοις πιστόν οίκονόμον. Κατά τήν άνέκαθεν μεγάλης θεουπόλεως Αντιόχειας, 4ν άγίψ πνεύματι άγα- γούν {κκλησιαστικήν τάίιν καί κανονικήν διατύπωσιν, πητοί άδελφο) καί συλλειτουργοί τής ήμών μετριότητος, τή Ιπικλήσει καί χάριτι τοΰ παναγίου καί τελεταρχικού τήν μίν ύμετίραν πανιερότητα άδελφικώς άσπαΖόμενοι, πνεύματος, λόγψ μεΐαθίσεως προεβιβάσθη είς τόν περιχαρώς προσαγορεύομεν ■ τούς Μ όσιωτάτους καθη- άγιώτατον άποστολικόν καί πατριαρχικόν θρόνον τής τουμίνους καί Ιερομονάχους, τούς εύλαβεστάτους Ιερείς, μεγάλης θεουπόλεως 'Αντιόχειας tv τή άγιωτάτη τού τους ίντιμοτάτους άρχοντας καί κληρικούς χρησιμωτά- Χριστού μεγάλη {κκλησίφ -καί άποκατίστη πατριάρχης τους αραγματευτάς καί τούς λαϊκούς δπαντας εύλογη- καί πνευματικός ποιμήν καί προστάτης καί δεσπότης μίνους χριστιανούς εύχόμεθα πατρικώς καί εύλογουμεν πάντων ύμών γνήσιάξ καί νόμιμος καί κανονικός άνεδέίχθη. Τούτου χάριν γράφονδες διά. τού παρόντος iv άγίψ πνεύματι. "Επειδή καί {γνώσθη πρός ήμάς διά δύό__κοινών δίδομεν τήν τοιαύτην είδησιν, καί ίντελλόμεθα πάσιν {πιστολών ύμών ή ίντεύθεν ίκδημία καί πρός Κύριον ύμϊν εύχετίκώς, Ινα τόν διαληφθέντα μακαριώτατον καί ίνδημία τού άοιδίμου συναδέλφου ήμών πατριάρχου άγιώτατον πατριάρχην τής μεγάλης θεουπόλεως Αντίο-, Αντιόχειας Σιλβάστρου, καί ίμεινεν ό πατριαρχικός χείας κύριον κύριον ^ιλήμονα. tv άγίψ πνεύματι άγαοΰτος θρόνος άπροστάτέυτος καί δίχα γνησίου ποιμίνος πητόν καί περιπόθητο* άδελφόν καί συλλειτουργόν τής καί πατριάρχου, δίν ίλείψαμεν κατά τήν ^ρός ήμάς ήμών μετριότητας, εύλαβώς ύποδεχθήτε καί άπό τούθερμήν ύμών αίτησιν νά παρακινήσωμεν, τόσον ήμείς. νύν είς τό 4£ής γινώσκητε γνήσιον .καί νόμιμον καί όσον καί ό παναγιώτατος πατριάρχης Κωνσταντινου­ κανονικόν Ιιάτριάρχην τής αυτής μεγάλης θεουπόλεως πόλεως κύριος Σαμουήλ καί ό μακαριότατος πατριάρχης Αντιόχειας καί τιμάτε καί άγαπάτε καί δίευλαβεϊσθε ■ τών "Ιεροσολύμων κύριος Παρθίνιος, ol ίν άγίψ πνεύ- c αύτόν καί πείθησθε καί ύποτάσσησθε αύτψ κατά τό μάτι άγαπητο) καί περιπόθητοι ήμών άδελφοί καί συλλει­ πρίπον καί δίκαιον καί παρίχητε είρηνικώς τε καί τουργοί, τόν πανιερώτατον μητροπολίτην ΠτολεμαΤδος εύπειθώς πάντα τά ίμπίπτοντα αΛψ {κκλησιαστικά Σωφρόνιον διά νά άναδεχθή τήν προστασίαν τοΰ άγιω- είσηδήματα, σνντρέχοντες καί βοηθρΰντες αύτψ λόγψ τάτου αύτοΰ θρόνου καί νά προβιβασθή είς τήν πα­ τε καί «ργψ ίν πάσαις ταϊς άνάγκαις έκκλησιαστικαΐς τριαρχικήν αυτήν άϊίαν μή δυνηθίντες.δμως καταπείσαι αύτοΰ χρείαις καί ύποθέσεσι. "Η δλ τοΰ θεού χάρις, καί αύτόν είς Ιό νά κατανεύση διά τό φιλήετυχον καί άτά- τάλίής. - _ , Έν ίτει σωτηρίψ αψίς* άπριλίου κθδ. ραχον τοΰ τρόπου καί τοΟ βίου του, ούκ άκρίναμεν δίκαιον διαμίνειν τόν θρόνον τούτον ίπί πολύ άπροστά- SYNODUS DIOECESANA FULGINATEN8I8 ιχόό maii ιι·ι Synodus dioecesana Fulginatensis in Italia, cele­ brata diebus n et 12 maii 1766, sub Mario Maffei, episcopo Fulginatensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : " Acta synodalia, ab illustrissimo et reverendissimo domino d. Mario Maffei, Fulginatium episcopo, sancte apostoljcae sedi immediate subjecto, in cathe­ drali templo Sancti Felicani, diebus XI et XII mepsis maji anno MDCCLXVI,Clemente XIII, p. o. m., promulgata. Excudebat, Fulginiae, Franciscus Fof- fus, episcopi typographua, necnon s. Inquisitionis Spoleti ? I Titulus II partis .·] Ad acta synodalia ab illustrissimo et reverendis­ simo domino d. Mario Maffei, Fulginatium episcopo, diebus XI et X1I mensis maji anno MDCCLXVI promulgata, appendix. Excudebat Fulginiae, Fran­ ciscus Foffus, episcopi typographus, necnon s. Inqui­ sitionis Spoleti ? Sine anno, in-4·, » partes, 35-20'p. s- Roma, libr. Bocca. SYNODUS OONSTANTINOPOLITANA/ 1766 mense maio ' Provinciae I^auplii Christiani quidam, cum ad vicum "Αγιος Ιωάννης dictum novam litterarum tiente episcopo Αμυκλών Seraphim, in cuius dioecesi situm erat illud monasterium, ut scholae recens con­ palaestram aperuissent, nec satis tamen pecuniae ad ditae donarent metochium quoddam, sancto Deme­ opus absolvendum praesto haberent, a monachis trio sacrum atque τής Λουκοΰς nuncupatum. Monachis monasterii το£—σωτήρος Χμιστού petierunt, aaaen- huic postulationi consentientibus, a sacra synodo Mi v Synodus Constantinopolitana, 17M menae maio. Ma Constantinopolitana rogatam oat, ut rem et ipsa Ασίας —δ Μιτυλήνης'Ανθιμος— δ Άγκύρος"Ανθιμος gratam haberet. Assensum praebuit synodus ac sigil- — δ Χαλεπίου Φιλήμων, — δ Σαντορήνης Διονύσιος — lium edidit ad donationem confirmandam, anno 1765, 6 ΦαναρΙου Μακάριος mense maio, indictione XIV. Huius exordium editor E cpdice patriarch.,5, p. »98, a Icachim Fhoropdo neglexit ; episcoporum vero nomina ita se habent : editum exstat in ’Εκκλησιαστικό ΆληΜφ, t. XX δΆυΖίκου Γεράσιμος — δ Νικομηδείας Νικηφόρος — (ιφοο), ρ. 517-8. ό Χαλκηδόνος Ίωαννίκιος — δ Θεσσαλονίκης θεοδό-' SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1766 mense mâio Litterarum ludus, cui praeerat sapientissimus Par­ Κδντικας Δήμος Καρακάς Ιωάννης (Ις Γενή-χάνιον, thenius Tripolitzae in Peloppnneso, cum inopia ΧατΖή Γεώργης μπαχτσελής. Piam eorundem operam laboraret, mèrcatores, qui ex illa regione Constanti- litteris commendaticiis adiuvit synodus, mense maio nopolim venerant, collaris inter se consiliis, delectos anni 1766 datis, et hisce subscriptionibus obsignatis : quosdam viros, designarunt ad stipem in Urbe colli­ δ ΚυΖίκου Γεράσιμος — δ Νικομηδείας Νικηφόρος — gendam. Horum nomina ita se habent :· θεοδωρής b δ Χαλκηδόνας ’Ιωακείμ (legt Ίωανν(κιος), δΔΙρκων Μιχάλης μπακάλης, Χατΐή Παναγιώτης μπακάλης Δη- Διονύσιος — ό Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος — δ Κρήτης μήτρης τΖοχατΖής ΧατΖή, Άσημάκης μπακάλης ‘Ρόδης Γ εράσιμος — δ Άγχιάλου ‘Ανθιμος — δ Σαντορήνης . Παναγιώτης ΛαΖαρόπουλος, Ιωάννης Παπαδημητρό- Διονύσιος. E codice patriarch. 5. P 310, a loacbim Phoropûlo πουλος Στάθης άμπατΖής ‘Ρήγας Πανα'γδς Ζωναράς Ιωάννης Πρασπώτης Νικόλας Ζουλάς Ιωάννης Κάλ­ exscriptae exstant in Εκκλησιαστική Άληθεΐρ, t. XXI πης Ίωάννηή Χαμοβλίπας Ιωάννης Μονιάς Αθανάσιος (W. P· 33Ά· ll ll'l. I I SYNODUS C0N8TANTIN0P0IJTANA 1766 mense iulio Cum Matthaeus, patriarcha Alexandrinus, munere — δ Κρήτης Γεράσιμος — ό Άγχιάλου Άνανίας ϊχων se abdicasset, utpote senio confectus, sacrae synodi καί τήν γνώμην τού άγίού Μεσημβρίας κύρ Ανθίμου, — sodales, inito coetu in templo τών Άσωμάτων τού ό Βιδύνης Ιωσήφ. Μεγάλου ‘Ρεύματος assentientibus etiam tribus pa­ E codice patriarch. 6, p. 119, exstat apud Delitriarchis, Samuel Constantinopolitaiio, Philemone canen, o/>. cii., t. II (Constantinopoli, 1904), p. 41-2, Antiocheno et Parthenio Hierosolymitano, in locum ■ '’Novum praesulem amplissimis verbis commen­ illius subrogarunt. Cyprianum, archimandritam davit sacra synodus per litteras, eodem tempore Alexandrinae sedis. Electionis ύπόμνημα perscriptum datas, et cuhctis Alexandrinae sedis Christianis in­ est anno 1766, mense iulio. hisce subscriptionibus scriptas. Eas e codice patriarchatus Alexandrini obsignatum : ό ΚυΖίκου Γεράσιμος <χων ■ καί. τήν exscriptas ' evulgavit Demetrius P. Paschales, Ματ­ γνώμην τού Χαλκηδόνος κύρ Ίωαννικίου, — ό Νικομη- θαίος ό Άνδριος πάπας ,καί πατριάρχης Άλεΐανδρείας δείας Νικηφόρος — ό Δίρκων Διονύσιος {χων καί τήν καί πόσης γής Αίγύπτου 1746-1767, (Athenis, 1901, γνώμην τού άγίου Προύσης κυρ Μελετίου, — ό Άδρια- in-8°), p. 78-80. νουπόλεως Διονύσιος — δ Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA . 1766 augusti 6 Mortuo Silvestro, patriarcha Antiocheno, eius ΚαπΙ — ό Κρήτης Γεράσιμος μάρτυς ό Μεσημβρίας Άνκεχαγιάς seu procurator, Γιαννάκης nomipe, post'red- θιμος μάρτυς — δ Σκοπίου Κωνστάντιος μάρτυς, - δ ditas novo patriarchae Philemoni rationes procura- ΠρεΖρίνης Γεράσιμος' μάρτυς - ό Κεστεντηλίου Γti­ tionis suae, scripto significavit, nihil pecuniae a se in D βριήλ μάρτυς Μιτυλήνης ‘Ανθιμος · μάρτυς, — Σανposterum exigendum fore muneri* huius causa. Quod ταρίνης Διονύσιος μάρτυς — ό μίγΛς Εκκλησιάρχης scriptum, subscriptionibus appositis, sanciri voluit Κριτίας μάρτυς ό πρωτοαποστολάριος Ιωάννης cum ab oecumenico patriarcha Samuel tum a ceteris μάρτνς — ό λαμπαδάριος Δανιήλ μάρτυς — ό άρχων sacrae synodi antistibus et domus patriarchkae τών Εκκλησιών Μάρκος μάρτυς — δομΕστικος ’Ιάκωβος, dignitatibus, hoc pacto : δ ΚυΖίκου Γεράσιμος μάρτυς — Ικδικος Φώτιοή'μάρτυς — ό Χαλκηδόνος Ίωαννίκιος μάρτυς — δ Δίρκων ΔιοE codice patriarch. 5, Ρ· 322- apud Delicanen, of>. . νύσι,ος μάρτυς - δ Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος μάρτυς cit., t. II, p. 209-10. 8YN0DU8 HIEROSOLYMITANA 1766 septembris 6 Cum metropolis Bethleem pastore orbaretur, sedis Hierosolymitanae clerici, ex sententia Parthenii patriarchae, in templum sanctorum Constantini et Helenae convenerunt, ad alium praesulem ei praeficiendum.'Latis suffiagiis, metropolitanus . sanctae illius civitatis renuntiatus est Ephraim, ludi magister non indoctus. Concilio adfuerunt e metropolitis quidem Barnabas Scythopolitanus et Cyrillus Petrae, . ex archiêpiscopis vero Matthaeus LyddaOj Hieremias Sebasteae,Iacobus*Thaborii et Ananias Philadelphiae, .... ·. ,... ·. Mj ■ Synodus Hierosolymitana, 17M septembris 6. 864 quibas se iunxersnt una cum loachim archimandrita a Acta exstant apud A. Papodopulus-Kerameus, reliqui omnes synodi sodales ex inferioris cleri Άνάλκκτα. τής Ιεροσολυμίτικής Λταχυολοτίας, t. IV ordino. Peracta est electio die ό septembris 1766. ^Petropoli, 1897), p.'61-2. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1766 septembris 22 Metropolis Haleppensis, cum, anno 1757, a patriar- est die 22 septembris anni 1766, indictione XV. En chatu Antiocheno ditiuncta, sub sedis oecumenicae episcoporum nomina : ό Καισαρείας Μακάριος, — ό dicionem subiuncta fuisset, elapso fere decennio, rur­ Νικομήδειας Νικηφόρος, — δ Χαλκηδόνας Ίωαννίκιος, sus ad provinciam Antiochenam idnecta est, rogante — δ Δίρκων Διονύσιος, — δ Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος, imprimis Philemone, novo illo patriarcha Antio­ — δ Κρήτης Γεράσιμος, — δ Μεσημβρίας "Ανθιμος, — cheno, qui prius Haleppensem ecclesiam rexerat, 4 Άγχιάλου Άνανίας. — δ Ναυπλίου Βενίδικτος. — δ ea tamen condicione, ut patriarchae Constantinopoli- Σαντορίνης Διονύσιος, — δ Φαναριού Νεόφυτος, —; ό « tani memoria in sacris ageretur per omnes dioecesis Φερσάλων Νικόδημος. E codice patriarch. 5, Ρ· 321· exstat apud Deliillius ecclesias profler temporum acerbitates (I). Sententia synodalis, qüa mutatio ista decreta, edita pcanen, of>. cit., t. II, p. 211-2. 8YN0DU8 DIOECESANA CASTELLANA I 1766 septembris 23-5 Synodus dioecesana Castellana. I in Italia, cele­ brata diebus 23, 24 et 75 septembris 1766, sub loanne Baptista Lattanzi, episcopo Civitatis Castelli. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Prima synodus dioecesana Civitatis Castelli, ab illustrissimo & reverendissimo domino Joanne Bap­ Synodus tista ecomitibus de Lactantiis, ejusdem.civitatis epi­ scopo, habita anno MDCCLXVI, diebus XXIII, XXIV A XXV septembris. Tiferni, in sedibus seminarii, MDCCLXVIII, excudebat Hor­ tensius Bersiani, impress, episcopalis. In-40, 4 f.-xi-316-ιοορ. - Paris, Bibl. nqj. B. ,3391. constantinopolitana a qua sirchiepiscopatus Peciensis e medio tollitur. 1766 mense septembri ' e» ’ Inclyta Serborum gens, ubi sui iurii «Ivasit, quod ineunte saeculo XIII contigit, ex industria praesertim Stephani Nemaniae, magni jupani, praefecerunt >r > C·,·*ri>11f anno :ιηιη/ΐΊη nnirâu ιη nuscriptd Coqstantinopolitano Sanct\5ejiulcri 413, /illi 1' 1739, πιοηίτ mense main maio, ïna toannicHim p. 463-4,. in quo praeter ipsos Jpiscdjmps notantur protosyncelluni " ' Constantinopoiitanum, qui, anno etiam nomina episcoporum, qui eo tempos sedes 1740, patriam repetiit, aere alieno oppressus et quasi occupabant. Cbi duo exhibentur nomina, horum alte­ demersus. Successores per ordinem habuit Athanarum a Chrysantho posterius-àdiectum est, postquam sium Scopiensem 11746-17531 et Gabriel Bosnensem de prioris antistitis mprte nec non de eiusdem succes­ < 1753"’758V. Qui, eum libens nolens munere se abdisoris electione certior fuerat factus. En igitur quae a casset, in eius locum suhroggwt synodus Constantinopolitana Cyrillum archimandritam, atque deinceps doctissimo patriarcha scribuntur : Ύπόκειντοι δέ ταύτη ( τή πόλει Ίπεκίου) πάσαι al incitatissimo cursu (jjbriel Claudum, natione Grae­ κάτω σημειούμεναι έπαρχίαι, α’ίτινες πρ6*μέν τού ’Οθω­ cum, qui Mahometi falsam persuasionem amplexus μανικού καί Γερμανικού πολέμου διετέλουν πάσαι τψ u est anno 1762 ;’ Basilium Brkitch. ab anno 1763 ; ac όθωμανικψ κράτει, μετά δέ τήν γενομένην συνθήκην έν demum Hadji Callinicum, virum Graecum,quo patriτή ΚαρλοβίτΖμ μεταέύ τούτων τών αυτοκρατόρων. διη- *archatus Peciensis accepit finem anno 1766, mense ρέθησαν είς δύο, καί άλλαι μέν αύθις δίατελοϋσιν ένθα Septembri. Fatiscentis ecclesiae Peciensis vicissitudines, quas, καί πρότερον, τινές δέ προσετέθησαν τψ καισυρικψ habita huius operis ratione, paucis enarravimus, docu­ κράτει. At ύποκείμεναι οΰνιώ όθωμανικψ κράτει είσίν αΰται ' menta ipsa magis illustrabunt. Caveat tamen aequus lector, ne Graecorum figmenta·,in indicandis causis, δ μητροπολίτης Σ/οπίων ’Αθανάσιος. cur archiepiscopatus ille extinctus fuerit, ut vera ό μητ(>οττρΜτηςΤΤρμΤρ£νας. accipiat '. non aeris alieni pondere pressus, sed Grae­ 6 Έρσεκίου Στέφάνος. 6 Σταριβλάχης Μωυσής ή 'Ράσκας κυριωτέρως καί έν culorum invidia oneratus occubuit. Rem iam'pridem perspicuam effecerunt scriptores bene multi, ex quibus συνηθείμ. optima ad explicandam eam extinctionem materia ό Μπόσνας Σεραγίου Βησσαρίων' Μωυσής. petenda est. Horum potiores memorasse satis erit : δ Μπελιγραδίου Μιχαήλ. Scriptor anonymus ’ Gabriel passa Krestovicj, Τά δ Τιμισβαρίου Κων’στάντιος. κατά τάς Αρχιεπίσκοπός Αχριδών καί Πεκίου. Έν ό Βαλιόβου Γρηγόριος. Κωνσταντινουπόλει. έκ τού τυπογραφείου Ή*Μακεδοδ Σαμοκοβίου Νεκτάριος' Δανιήλ. νία, 186α, in 8', 78 Ρ ; Παράρτημα είς τήν πραγ­ δ Κεστεντηλίου. ματείαν Τά κατά τάς άρχιεπισκοπάς 'Αχριδών δ Νύσσης Ίωαννίκιος. C καί Πεκίου άπαντών είς τόν άρθρογράφον έν τή ΐΓΤΖετίνας ' έπίσκοπος οΰτος. . ·« ΒυΖαντίδι ν σημειούμενον Ε. Έν Κωνσταντινουπόλει, δ Σεμπεσίου' αρχιεπίσκοπος οΰτος. Αί δέ διατελούσαι ύπδ τψ καισαρικψ κράτει είσίν τύποις τής Μακεδονίας, ι8δο, in-8", 24 p ; Constandine [— St. Novakovitchl, /,<'/, · y» SyrioK^u* Constantinopofitana, ^766 monte Septembri,- 868 , πατριάρχης είς τό Σερβικόν Uicç. τούτο In άπό τού Λ Σερβίας ήπς ίστίν υπό τών Γροικών.πάσης -εύπρεπείας πρώτου Ιεράρχου Σάββα άρχιεπισκόπου Σερβίας ίπν ίστερημίνη τή άδίκψ κρίσει του Κωνσταντινουπόλεως κρατεί, ώς Λρηται ' ίγγεγραμμίνον καί ίν τψ κώδικι, πακιάρχου ' καί τής’ περί ~'*χαυτόν " ισυνόδου. *·*· ”i“ Πάνσοφε καί • ήτοι tv τψ? .γραφείς τού Σουλτάνου. Τούτου ίνεκα χρυΚορρήμον Πλάτον, άρχιερεϋ τοΟ θεού, βοηθήστε πάγιες οί προσ«σημτιυ>μ|νοι άρχιερείς παρακαλοΰσι κα/άπαλλάΕατε τούς δυστυχείς τούτους άρχιερείς άπό |Χτά δακρύων τήν άγιωτάτην διοικούσαν σύνοδον, τών Γραικών. Έγώ δί μένω μετά βαθυτάτου σεβασμού όπως διά τόν θεόν καί διά ,τό δμόθρησκον άύτής με^’ καί ίσομαι είς αιώνα «όν άπαντα άφοσιωμένος τή ύμ«- ■ ήμώψβυμπονούντες τή άποβολή τών συναδέλφων αύτής τίρρ πανιερότηπ, τψ έν Χριστψ μοι άδελφψ καί κυρίψ. καί τή στερήσει τών θρόνων αύτών ί£ άδικίας του t δ Σκανδαρίας. Μαυροβούνιού κή Παραλίας μητρο- Κωνστανλινουπόλεώς πατριάρχβυ καί τής περί αυτόν λίτης Σάββας ΠίτροβιτΣ. < * συνόδοά, δπερ, tvavn’ov πάντων τών 4^λησι<\σπκών Έν Μαυροβουνίψ, ίν τή καβ’ ήμάς μητροπολιτική κανόνων πράττουσι καί Ιεροσυλίας ίργον ποιοόσιν καβίδρα Τσετίνης, τή 2/ φεβρουαρίου 177* άνεγείρητε τούςθρόνους τής καθ' ήμάς Αρχιεπισκοπής Τ . /aaunicius protosyncellus creatur archiepiscopus Peciensis in /acum Arsenii patria pra/ugt ( i i 1739 mense maio t Sanctissimus archiepiscopatus I’eciensis, cum pa- · trono orbatus ]x>ntificio praesidio careret, propterea quod pontificius eius antistgj Arsenius. novissinla rerum conversione bellique discriminibus usus, a regio imperio deficere praesumpserat et in exteras κατά τού βασιλικού κράτους και είς ΰπερορΐους τόπους hostium terras aufugerat, cumque hac de causa opus τών πολεμίων^ φυγή χρησαμίνου, κάντεύθεν' χρείας esset eidem praeficere episcopum et patronum, nui ούσης άποκατασταθήνατέν αύτή Αρχιερέα καί προστάτην Christianum eius populum regeret ac gubemaretia ίπί τό διοικεΐν καί κυβερνάν τόέν αύτή χριστώνυμον caesareo imperio benigni impertitus c vigentem adhuc ibidem rerum perturbatio­ ρωσύνης ΑΕίωμα, άτι τής χειροτονίας αυτού μή δυνα- nem, nos heic commorantes antistites, pro iuribus μένης εύοδωθήναι έν τή ήηθείση Αρχιεπισκοπή διά τήν quibus pollet oecumenica sedes auxilium praesidium­ ειαίτι εύρισκομίνην ίκεΐσε τών πραγμάτων άνωμαλίαν, que ferendi liberis sedibus,in huiusmodi discriminibus ήμιίς οί ίνταύθα ίνδημοΰντες Αρχιερείς κατά τά άπερ positis, opitulandique pro viribusUearum infelicitati, κέκτηται προνόμια ό οικουμενικός θρόνος άντιλαμβά- hortante et permittente sanctissimo ac venerabilis­ νεσθαι καί δεφεντεύειν τόίς έν τοιαύταις περιστάσεσιν simo principe nostro et hero oeejimenico patriarcha εύρισκομίνοις αύτονόμοις θρόνοις καί συνηγορείν κατά domino domino Neophyto, coetp inito in augustis­ τό δυνατόν ταίς άτυχίαις αύτών, προτροπή καί άδκίφ simo patriarchal! templo sancti magni martyris Georgii, ex omnium consensu, aequum esse statuimus τού παναγιωτάτου καί σεβασμιωτάτοι) ήμών αύθίντου καί δεσπότου τού οικουμενικού πατριάρχου κυρίου ecclesiastico more committere supra dicto loannicio. κυρίου Νεοφύτου συνεισελθόντες ίν τψ πανσίπτψ utpote viro idoneo, pontificiam archiepiscopatus huius Peciensis praefecturam. Vrfde et ad rei significa­ πατριαρχικοί ναψ τού άγιου μεγαλομάρτυρας Γεωργίου, δεϊν ίγνωμεν κατά κοινήν συναίνεσιν ψηφίσασθαι ( 2 ) tionem perscripta est nostra haec synodalis tabula, ίκκλησιαστικώς ώς ΑΕιον Αναφαν^γτα τόν βηθίντα quae inserta est etiam huic sacro codici nostrae Ίωαννίκιον είς τήν τής αρχιεπισκοπής ταύτης Πεκίου magnae Christi ecclesiae, anno salutis 1739 mense άρχιερατικήν προστασίαν. Όθεν καί είς τήν περί τούτου maio t t Επειδή ή άγιωτάτη Αρχιεπισκοπή Πεκίου Απροστά­ τευτος δί/μεινε καί χωρίς Αρχιερατικής ίπισκίψεως, άτε του ίν αύτή άρχιερατικώς προϊσταμένου Αρσενίου κατά τήν προλαβοΰσαν τών πραγμάτων άνωμαήίαν καί τάς τού πολέμου περιστάσεις αποστασίαν τετόλμηκότος ίνδειΕιν ίγίνετο καί τό παρόν ήμών συνοδικόν υπόμνημα, καταστρωθίν κάν τψδε τψ ίερψ κώδικι τής τοΰ Χριστού μεγάλης ίκκλησίας κατά τό αψλθ'>ν σωτήριον έτος ίν I μηνί μαΐω. t ό Καισαρείας Παρθίνιος. t ό Κυΐίκου Άνανϊας ίχων καί τήν γνώμην τού Χαλκηδόνος κυρ Καλλινίκου. t δ Νικομήδειας θεόκλητος. t ό Νικαίας Καλλίνικος. t δ Τορνόβου Άνθιμος ίχων καί τήν γνώμην τού Λαρίσσης κύρ Ιακώβου. t δ Παλαιών Πατρών Γεράσιμος. t δ Σερρών Γαβριήλ ίχων καί τήν γνώμην τοΰ Ήρακλείας κύρ Γερασίμου. f ό Φιλίππων καί Δράμας 'Ιάκωβος. 1--------------' (I) E cod. patriarch, a, p. 117, edulii Calluucus IX-licanw, Πατριαρχικών εγγράφων τόμος τρίτος, (t'uiiuannnopili. 1905. in-8**), p. 917-a. (J) Τηφίοαντες D. t Caesariensis Parthenius. t Cyzicenus Ananias, etiam de sententia Chalcedo­ nensis domini Callinici. t Nicomediensis Theocletus. t Nicaenus Callinicus. ’ t Tornoviensis Anthimus,etiam de sententia Laris­ sensis domini lacobi. t Veterum Patrarum Gerasimus. t Serrensis Gabriel, etiam de sententia Heracleen­ sis domini Gerasimi t Philipporum et Dramae lacobus. . I ' • 86ç ‘ · l ' Synodus Consiantinopolitana, 1766 mense septembri. t ό Διδυμοτείχου Μισαήλ' t ό Ξάνθης Παρθένιος. t ό Δέρκων Σαμουήλ, t ό Φερσάλων ‘Ιάκωβος. .· » · -J A * . βχο f Didymotichi &|<^iel.‘ f Xanthe» Parthenius, t Dercorum Samuel. " f Phersalorum lacopus. 2 x . Sophronius hieromonachus creatur^ Itetropobta gelgradiensis (1) 1739 mense novembri t t Επειδή μετά τήν γ«νομένην προλαβόντως βασιλικήν t Cum, post lactam neper in Germanos regiam ex­ Εκστρατείαν τοΰ πολυχρονίου ήμών βασιλίως κατά τών peditionem a longaevo nostro imperatore et imper­ ■Γερμανών καί τήν θείψ Ελίει χορηγηθεΐσαν τψ βασιλικψ titam miseratione divina caesareo eius imperio eat αύτοΰ κράτει νίκην κατ' Εχθρών, άλωσίν τε καί κατά- hostibus victoriam, Bel gradii oppido provinciaque σχεσεν τού τείχους καί τής Επαρχίας Πελιγραδίου, cajilis et occupatis, chrisiianus subditotum clientium­ εύρέθη τό Εν αύτή χριστεπώνυμον πλήρωμα τών ΰπη- que-populus illic degens pontificio carere^ praesidio • κόων lai βαγιάδων χωρίς άρχιερατικής ΕπισκΕψεως καί ac patrocinio, propterea quod episcopus eius comπροστασίας, Sts τοΰ Εν αύτή άρχιερατεύοντος τό κοινόν mune solverat debitunt et|obierat,nos Constantinopoli άποόΛωκότος χρΕος καί τελευτήσαντος, ήμεΐς ol' Εν B commorantes antistites, èbr regio mandato, hortante et Κωνσταντινουπόλει άρχιερεΐς, κατά τήν γενομίνην βασι- permittente sanctissimo let venerabilissimo principe λικήν προσταγήν προτροπή καί άδείη τοΰ παναγιωτάτου Hôstro ct hero oecumenico patriarcha domino domino καί σεβασμιωτάτου ήμών αύθίντου καί δεσπότου τοΰ Neophyto, inito coetu in augustissimo patriarchal! . οικουμενικού πατριάρχου κυρίου κυρίου Νεοφύτου templo sancti gloriosi magni martyris Georgii trium­ συνεισελθόντες iv τώ πανσΕπτω πάτριαρχικφ ναψ τοΰ phatoris, et latis canonieisjgiffragiis ad. designandum άγίου Ενδό£ού μεγαλομάρτυρας Γεωργίου τοΰ τροπαιο- et eligendum dignum et aptum virum, qui pastoralem φόρου καί ψήφους κανονικός τκποιημίνοι είς εύρεσιν metropolis.istius Bcligradii baculum suscipiat, priκαί Εκλογήν τιμίου καί ά£ίου προσώπου τού άναδεΕο- tnum quidem proposuimus religiosissimum inter hieμίνου τήν ποιμαντικήν βάβδον τής μητροπόλεώς ταύτης romonachos dominum Sophronium, secundum vero Πελιγραδίου, πρώτον μίν Εθίμεθα τόν όσιώτατον Εν Callinicum hieromonachum et tertium Athanasium ίερομονάχοις κύρ Σωφρόνιον, δεύτερον δΕ τόν Ιερομό- hieromonachum. I nde et inserta sunt eorum nomina ' ναχον Καλλίνικον καί τρίτον τόν Ιερομόναχον Αθανά­ huic sacro codici nostrae magnae Christi ecclesiae. σιον. Όθεν κατεστρώθησαν αύτών καί τά όνόματα Εν τώδε τώ (ερώ κώδικι τής τοϋ Χριστού μεγάλης Εκκλησίας. 1739, novembri. αψλθψ, νοεμβρίψ. J t Caesariensis Parthenius, de sententia etiam Chalcedonensis domini Callinici. t Cyzicenus Anthimus. t Nicomediensis Theoclttus. f Nicaenus Callinicus. ’ t Adrianopolitanus Dionysius. t Cretensis Gciasimus. t Veterum Patrarum Gerasimus t Anchiali Nathanael, de sententia etiam Hera­ cleensis domini Gerasimi et Selybriensis domini Macarii. t Xanthensis Parthenius. t ό Καισαρείας ΠαρθΕνιος ,Εχών καί τήν γνώμην τού Χαλκηδόνος κύρ Καλλινίκου. t ό ΚυΣΙκου "Ανθιμος. ' t ό Νικομηδείας θεόκλητος. t ό Νικαίας Καλλίνικος. t ό Άδριανουπόλεως Διονύσιος. t ό Κρήτης Γεράσιμος. t ό Παλαιών Πατρών Γεράσιμος. t ό Άγχιάλου Ναθαναήλ Εχων καί τάς γνώμας τού "Ηρακλείας κύρ Γερασίμου καί τοΰ Σηλυβρίας κύρ Μακαρίου. f ό Ξάνθης Παρθίνιος. (ι) Ε endue patriarch. 4, ρ. $8, edidit Delicanes. t. ■ p. 698*9. 3 Xwodemus hieromonachus creatur métropolites Xyssenus in locum Gabriil, ad sedem Peciensem evecti ( t ) 1753 mense martio k t Τής άγιωτάτης μητροπόλεώς Νύσσης άπροστατεύτου καί δίχα γνησίου άρχιερίως μεινάσης, άτε τοΰ iv αύτή άρχιερατεύοντος κύρ Γαβριήλ άνρλαβόντος διά βασιλικού προσκυνητοΰ μβερατίου τήν άρχιεπισκοπήν Πεκίου, ήμεΐς οι Ινταύθα iv Κωνσταντινουπόλει παρευρεθίντες συνάδελφοι άρχιερεΐς, προτροπή καί άδείιχ τού παναγιωτάτου καί σεβασμιωτάτου ήμών αύθίντου καί δεσπότου τοΰ οικουμενικού πατριάρχου κυρίου κυρίου Κυρίλλου, γνώμη τε καί συναινΕσει τοΰ καθολικού κυριάρχου τής Επαρχίας ταύτης διαληφθΕντος κύρ Γα­ βριήλ, συνεισελθόντες iv τψ πανσέπτψ ναψ τοΰ άγίου Νικολάου τής Αγίας καί ψήφους κανονικός προβαλόμενοι εις εύρεσιν καί ίκλογήν ά£(ου καί άρμοδίου προ­ σώπου τοΰ άναδεΕομΕνου τήν άρχιερατικήν προστασίαν τής μητροπόλεώς ταύτης, πρώτον μίν ΕΘΕμεθα τόν (ι) E codice patriarch 4. p. 165, exuat apud Delicanon, dt., p-9‘9- t Curp sanctissima metropolis Nyssena, patrono orbata, legitimo episcopo careret, propterea quod eius antistes dominus Gabriel per adorandum imperatoris diploma archiepiscopatum Peciensem suscepit, nos hic in Constantinopoli occurrentes fratres antistites, hortante et permittente sanctissimo et venerabilissimo principe nostro et hero oecumenico patriarcha domino domino Cyrillo.de sententia etiam et consensu summi provinciae huius praesulis modo memorati domini Gabriel, inito coetu in augustissimo templo sancti Nicolai της 'Αγίας dicti, et prolatis canonicis suffragiis ad designandum et eligendum dignum et idoneum virum, qui episcopalem metropolis illius tutelam sus­ cipiat, primum quidem proposuimus religiosissimum inter hieromonachoe dominum Nicodemum, secun- '«F1 " I' *'· T , L 11 ■· w . 871 1Ι*' -*?"·Τ ' "■'"■^■gw w.y *" F y,, >■ .ι··ι.ι«.« .W!|WW.i. ? ■ '* t * Synodus Constantinopolitana, 1766 mense septembre / 871 πανοσιώτατον ίν ίερομονάχοις κυρ Νικόδημον, δεύτερον λ dum vero religiosum inter hieromonachos dominum Μ τόν όεηώΜτον ίν Ιερομονάχοις κύρ" Γαβριήλ κΛ Gabriel et tertium religiosum ititer hieromonachos /Τρίτον thy όσιώτατον ίν Ιερομάίύχοις κύρ Πανάρετον, dominum Panaretum, quorum nomina inserta sunt ών τό ονόματα κατεστρώθη 4ν τφδε τψ ίερφ κώδικι huic sacro codici magnae Christi ecclesiae. ^τή^τοΰ Χριστού μεγάλης ίκκλησίας. , , . αψγγ**, κατά μήνα μάρτιον ίνδικτιώνοςΊΐ'Κ. , ' ** 1753· mense martio, indictione I. t A πρώην Προίλάβου Φιλόθεος. t à πρώην Τήνου Κύριλλος. f ό πρώην Μήλου’Ανθιμος. * t Philotheus nupet Proîlavi. t Cyrillus nuper Teni. . t Anthimus nuper Meli. « Igeatius archimandrita ,ad sedem Xyssenam evehitur in locum Xicodemi, depositione multati 11 ) 1754 mqnse octobri f'H καθ’ ήμάς τδύ Χριστού μεγάλη ίκκλησία ώς Nostramagna Christi ecclesia, cum cunctarum ubiπροστάτις καί μήΤηρ πασών τών Απανταχού ίκκλησιών Β vis ecclesiarum provinciarunique patrona sit er raster, καί Επαρχιών φροντίίει κατά χρέος Απαραίτητον τής ίς omnino suum esse existimat curare, utin perpetuum dei συστάσεως καί διαμονής αύτών, καί κατά τά άπερ consepentur illae ac sustineantur, atque pro i uri bus κίκτηται άνίχαθεν προνόμια διά βασιλικών θεσπισμάτων iam pridem sibi concessis per regia decreta eccle­ καί ίκκλησιαστικών κανόνων προνοείται καί κατά τόν . siasticosque canones consulit etiam, quantum fieri ίνόντα τρόπον άντιλαμβάνει καί τών μή ύποχειμίνων potest, et auxiliatur vel dioecesibus sibinon subiectis αύτή ίπαρχιών ίκ περιστάσεων τελουσών. Όστε ίπειδή quae in discrimine versantur. Cum igitur modo depre­ εύμε καί ήδη τήν άγιωτάτην. μητρόπολιν Νύσσης ύπο- hendisset sanctissimam metropolim Nyssenam sub­ χειμίνην μίν τή άγιωτάτη αρχιεπισκοπή· Πεκίου, μή ditam quidem sanctissimo archiepi scopo Peciensi. δυναμίνην δί τυχόν τού ά£ίως αύτής προστησομίνου imparem vero inveniendo idoneo viro, qui sibi prae­ διά τό βμρυνθήναι χρίεσι βαςυτάτοις καί κακώς διακυ- sit, propter gravissima quibus premitur debita et βερνηθήναι ύπό τού παράχωρήσει θεού ίν αύτή Αρχιε­ pr.iVam eius administrationrm, qui. permittente Deo, ρατεύοντας Κακονικοδήμου, όσης καί άβιάστως καί episcopum in ea egit, prasnni inquimus Nicodemuin, οίκειοθελώς παρητήθη αύτής, καθά άντικρύ φαίνεται qui non coacte, sed ultro ab ea se abdicavit, ut con­ ίσφραγισμίνη ή ιδιόχειρος αύτού παραίτησις, ού μήν stat ex renuntiationis libello, ab illo propria manu δ>βλλά καί παντελεί καθαιρίσει τής Αρχιερωσύνης conscripto ct sigillato, quem in adversa pagina videre αύτού καθυπεβλήβη διά τά άτοπα αύτού λαί κακά est, quin etiam omnimoda episcopatus ademptione ίπιχειρήμιιτιι καί τολμήματα, άτινα βητώς διαλαμβά­ multatus est propter indecora eius turpiaque incepta νονται ίν τή καθαιρίσει ίκείνη, καί Ακολούθως Ιμεινεν et facinora, quae diserte percensentur in illo deposi­ ή ίπαρχία αυτή καί τό ίν αύτή χριστώνυμον πλήρωμα C tionis libello ; cumque, hac de causa, dioecesis ista ίστερημίνον αρχιερατικής τε καί πνευματικής ίπισκί- eiusdemque Christianus populus episcopali spirituaψεως, Ατε μή δυναμίνου τού καθολικού κυριάρχου τής lique praesidio careret, propterea quod sunnnus dioe­ ίπαρχίας τούτης μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου Πεκίου cesis huius praefectus beatissimus archiepiscopus κύρ Γαβριήλ άποκαταστήσαι ίν αύτή Αρχιερία καί άπο- Peciensis dominus Gabriel nequibat episcopum ei λογηθήναι τά ίπιφορτισθίντα αύτή χρίη ύπό τού Κακο- praeficere, et aes alienum, quo a pravo illo Nicodemo νικοδήμου'ίκείνου καί εύχαριστήσαι τούς δανειστάς τής obruta est, exsolvere, et dioecesis huius feneratoribus ίπαρχίας αύτής, διά τούτο καί ήμεΐς οί ίνταύθα ίν satisfacere : idcirco et nos, hic in Constantinopoli Κωνσταντινουπόλει παρευρεθίντες συνάδελφοι Αρχιε­ versantes fratres antistites, hortante et permittente ρείς, προτροπή καί άδεια τού παναγιωτάτου καί σεβασ- sanctissimo et venerabilissimo principe nostro et hero μιωτάτου ήμών αύθίντου καί δεσπότου τού οίκουμε- oecumenico patriarcha domino domino Cyrillo, do νικού πατριάρχου κυρίου κυρίου Κυρίλλου, γνώμη τε sententia etiam et consensu beatissimi archiepiscopi καί συναινίσει καί τού μακαριωτάτου άρχιεπισκόπου Peciensis domini Gabriel, prout significant propriae Πεκίου κύρ Γαβριήλ, καθά διαλαμβάνουσι τά ιδιόχειρα beatitudinis suae litterae, inito coetu in augustissimo τής αύτού μακαριότητος γράμματα, συνεισελθόντες ίν templo sancti magni martyris Georgii apud metoτώ πανσίπτψ ναψ τού Αγίου μεγαλομάρτυρας Γεωργίοη chium sanctissimi Sepulcri,et latis canonicis suffragiis μετοχίου τού παναγίου τάφου .καί ψήφους κανονικός ad designandum et eligendum dignum idoneumque προβαλόμενοι είς εύρεσιν καί ίκλογήν άίίου καί Αρμο­ virum, qui episcopalem metropolis huius tutplam sus­ δίου προσώπου τού ΑναδεΕομίνου τήν Αρχιερατικήν cipiat, primum quidem proposuimus religiosissimum προστασίαν τής μητροπόλεως ταύτης, πρώτον μίν D archimandritam sanctissimae patriarchalis sedis An­ ίθίμεθα τόν πανοσιώτατον αρχιμανδρίτην τού άγιω- tiochenae hieromonachum dominum Ignatium,secun­ τάτου πατριαρχικού θρόνου τής Άντιοχείας ίν ίερομο- dum verdi religiossimum inter hieromonachos domi­ νάχοις κύρ ’Ιγνάτιον, δεύτερον δί τόν όσιώτατον ivf num loasaph et tertium religiosissimum inter hiero­ ίερομονάχοις κύρ Ίωάσαφ καί τρίτον τόν όσιώτατον ίν monachos dominum Macarium, quorum nomina etiam ίερομονάχοις κύρ Μακάριον, ών καί τά όνόματα κατ- inserta sunt huic sacro codici magnae Christi ecclesiae. εστρώθη ίν τψδε τψ ίερψ κώδικι τής τού Χριστού μεγάλης έκκλησίας. Έν ίτει αψνδψ, κάτά μήνα όκτώβριον Ινδικτιώνος γης. Anno 1754, mense octobri, indictione III. t ό πρώην Προίλάβου Φιλόθεος. t ό Σταυμουπόλεως Άνθιμος. t ό πρώην Τήνου Κύριλλος. f Philotheus nuper Proîlavi. .us Stauropolis. t Cyrillus nuper Teni. * (l) E codice patriarch. 4, p. 179, exstat apud Callinicum Dclicanen, <»/. cit., p. 919*20. 873 Synodus -Constantinopolitana, 1766 mense Septembri. CyriIlus archimandriia ad sedem Peciensem promovetur in loc/tm Gabriel, qui munere se abdicaverat (1) 1758 niense martio ," έκκλησία ' " , ’ πρός . t Sancta Christi magna ecclesia, cum, praeter alia t Ή άτ·α τού Χριστού,,r μεγάλη τοΐς άλλοις πρανομίοις ' καί τήν τών άπασών έκκλησιών sua iura, cunctarum etiam ecclesiarum curam gerat, ___ έχουσα, ■ >Ια κοινή φιλόστοργος μήτηρ καί quasi omnium plena pietatis mater et caput non solum μέριμναν κεφαλή où μόνον τών έγήύς. Αλλά καί τών πόρρω, proximis, verum etiam, disiunctis membris partibusμέλών τε καί μερών αύτής σοφώς τε καί κηδεμονικώς que suis sapienter ac -sedulo consulit, omnes pariter προνοαυμένη καί {πίσης ’ πάσι τάς μητρικός -Αγήώλας maternis brachiis complectens et singulis pro rata πλουμένη καί άναλόγώς Λς δωβεά^ τε καί χάριτας parte cum dona 'tum munera elargiens, atque variis ρρηγουμίνη, διαφόροις όντιληπτικοίς τρόποις Αντι- tuendi modi sea% defendere aetegere ita solet,ut nulla βάνεσθαι τούτων εΐωθεν, ώστε μηδεμίαν τών καθη­ debito suo fraudetur: nihil enim penes ill*m quod κόντων αύτή στερίσκεσθαι* ούδέν γάρ παρ’ αύτή άτημέ- inconsultum sit et incautum ; cum’igitur et sanctissi­ λητον καί άπρονόητον. Επειδή τοιγαρούν καί ή άγιωτάτη mus archiepiscopatus Peciensisadhuc permaneat abs­ Αρχιεπισκοπή Πεκίου διέμεινε τέως Απροστάτευτος καί que patrono et pastore, propterea quod eius antistes Αποίμαντος. άτε τού έν αύτή Αρχιερατεύοντας κύρ Γα-, dominus Gabriel sua sponte a munere se abdicavit, βριήλ παραίτησιν οίκειοθελή ποιησαμένου καί τάς B vitamque hic in Constantinopoli traducit : nos occurδιατριβάς ένταύθα iv Κωνσταντινουπόλει ποιουμίνου, rentes * antistites, >hortante ac permittente ... ... sanctissimo ήμείς oi παρευθίντες Αρχιερείς, προτροπή καί Αδείμ τού et venerabilissimo principe nostro et hero oecuinenico παναγιωτάτου καί σεβασμιωτάτου ήμών αύθέντου καί patriarcha domino domino Seraphim, de sententia δεσπότου τού οικουμενικού πατριάρχου κυρίου κυρίου etiam ac licentia bcatitudinis suae, inito coetu in Σεραφείμ, γνώμη τε καί άΕιώσει τής {κείνου μακαριό- augustissimo templo sancti Georgii in ntetochio sacra­ τητος. συνεισελθόντες Ιν τψ πανσέπτψ ναψ τού άγιου tissimi et vivifici Sepulcri, primum quidem designa­ Γεωργίου μετοχιού τού παναγίου καί ίωοδόχου τάφου, vimus perquam religiosum archimandritam eius­ πρώτον μέν έθέμεθα τόν πανοσιώτάτον Αρχιμανδρίτην dem archiepiscopatus dominum Cyrillum, secundum τής αύτής Αρχιεπισκοπής κύρ Κύριλλον, δεύτερον τόν hieromonachum dominum ’ Anthimum et tertium ιερομόναχον κύρ Άνθιμον καί τρίτον τόν ιερομόναχον hieromonachum dominum Neophytum,quorum etiam κύρ Νεόφυτον, ών καί τά όνόματα κατεστρώθη έν τψδε nomina inserta sunt in hoc sacro codice magnae Christi ecclesiae. τψ ίερψ κώδικι τής τού Χριστού μεγάλης Εκκλησίας. 5 Έν {τει αφνηψ, κατά μήνα μυρτιάν ίνδικτιώνος ςης. Anno 1758, mense martio, indictione VI. f ό πρώην Προίλάβου Φιλόθεος. f ό Σκοπιών Άνθιυος. I ό πρώην ’Αρκαδίας Αθανάσιος. t Philotheus nuper Proilavi. t Anthimus Scopiorum f Athanasius nuper Arcadiae. - Q ) E codice patriarch. t, p 221,· <-<.,J,l IXelicanes, eg. rit., P ·»ο Archiepiscopatus Peciensis c medio tollitur ( 1) ijhi mense septembri Ίσον άπαράλλακτον τού γράμματος τού δια­ λαμβάνοντας ίνπεριλήφει τά αίτια, δι’ Α συνηνώθη τό κλίμα τού Πεκίου είς τήν του Χριστού μεγάλην έκκλησίαν. Έν ίτει σωτηρίιρ χιλιοστψ έπτακοσιοστψ έέηκοστψ πέμπτιμ οίκτρψ θανάτψ καταδικασθέντος-τοϋ έλεεινοϋ Γεωργάκη Σπαθάρη, υΐοϋ' τού Σταυράκη χειρουργού, καί τών υπαρχόντων αύτού κινητών τε καί Ακινήτων πραγ­ μάτων καί εΐ τι {ν πράγμασί τε καί γράμμασι δημευθέντων, ώς κατ’ Α£ίαν δόντος δίκην τών αύτψ πεπραγ­ μένων, καί έρεύνης ότι πλείστης καί Ακριβούς 4£ετάσεως περί τής ούσίας αύτού παρά τών κρατουντών γενομένης κφ τής τούτων {κτίσεως καί Αποπληρώσεως Απαραι­ τήτου έπικειμένης, τελευταϊον μετά παρέλευσιν μικρού δεϊν ίνός χρόνου χρέη τινά διά χρεωστικών όμολογιών τής Αρχιεπισκοπής Πεκίου, ώς όφειλόμενα δήθεν τψ όηθέντι Γεωργάκη Σπαθάρη, είς μέσον προαχθέντα, λαβήν ού μικρόν τψ ύψηλψ παρέσχον κράτει καί πράγ­ ματα ήμίν ούκ Αλίγα είς τήν Αφευκτον καί Απαραίτητον έκπλήρωσιν, ώστε καί Ιν Αμηχανίή γενίσθαι ήμάς, τούς ήδη τού οικουμενικού θρόνου προστατεύοντας, ψ τρόπψ καί τήν όφειλήν ύποστησόμεθα καί τής ού μικρός Γημίας άπαλλαγησόμεθα, ώς τών μέν τής έπιόκοπής Πεκίου υποκειμένων Αρχιερέων μηδ’ όβολόν δυναμένων έκτϊσαι, ούτω πενιχρώς καί ένδεώς έχόντων, τής δέ παρά τού (1) E codice patriarch. 6. p. 117, edidit C. IX-licane», eg. cil.. p. 911-3 : priu» ediderat Gabriel Kreatoric, "Λ κατά'τάς άρχι- ειπακοκάς ’Αχριδών καί Πεκίου, ρ 5 7~9 ' Exemplar per omnia simile diplomatis, quo summatim comprehenduntur eausae, oh quas regia Pe­ ciensis ad magnam Christi ecclesiam adiuncta est. Anno salutis millesimo septingentesimo sexage­ simo quinto, atroci morti addicto miserando illo Georgio Spathare, Stauracis chirurgi filio, rebusque tam mobilibus quam immobilibus ad eum pertinenti­ bus et si quae ei fuerunt vasa scriptave in publicum redactis, ut debitas facinosum suorum poenas daretK cum in eius bona quam diligentissime scrutati essent, accurateque perquisiivissent magistratus, eornmque solutionem pensionemque acerbissime exigerent, novissime, post transactum fere annum unum, credi­ tae quaedam peçumae nominibus archiepiscopatus Peciensis, quae memorato Georgio Spathari debitae dicebantur, in medium prolatae sunt, quarum amplam summo imperio ansam, nobis vero negotia haud levia praebuit necessaria severissimaque numeratio, adeo ut magna nos iam tum oecumeniepe sedi praepo­ sitos alliceret Oiflicultas, qua ratione et debitum exsolveremus et detrimentum non parvum resarcire­ mus, cum antistites, episcopatui Pecietisi subiecti, ita egestate et inopia laborarent, ut ne teruncium quidem conferre possent, fiscus ver,· ad solutionem nos acer- ·. *. «75 _ Synodus Constantinopolitana, 1766 mente September 876 δημοσίουάπαιτήσεως βψίως ήμίν ένισταμένης. ' ΚΑν- A bissime urgeret. Quapropter, divino fervore permoti, τεύθεν βείψ Ιήλψ κεκινήμένοι. καί Αδελφικής Αγάπης fratemoque perfusi amore, illo creditae pecuniae πεπληρωμένοι, ύπέστημεν έκοντί τε ΑκοΥτί « βυμψ τά onere aut vd aut voluntate in nos suscepto, etsi nemini βάρος αύτό τής ένοχής, καί toi prjtxvi μηδέν όφείλοντές. , quicquam deberemus, pecuniam tamen nos soluturos παρουσιάβαμεν έαυτοΰς <<ς τή» τούτων έΕόφλησιν. Καί Spopondimus. Itaque, ad constitutos dies quaecunque ' δή έν βηταΐς ήμέραις πάνβ’ δσα ήν τά Απαιτούμενα eligebantur sine ulla intermissione detractioneve Αόκνως κατεβάλομεν καί Ανελλιπώς, ώς καί Από τών contulimus, quemadmodum vel ex redditis nobis a δοθέντων ήμίν Από τού ΙαραπχανΑ" έμινί, πρός δν καί monetae custode, cui ut solutio fieret nobis sancitum ώρισταί ήμίν ή τούτων δόσις, πιστοτ»κών καί έίοφλη- est, testimoniis et apochis manifesto patet His autem τικών έγγράφων δήλον γίνεται. Τούτων δ* ένεκεν καί de causis, et nobis iq laborum sudorumque remuneraήμεϊς είς Αμοιβήν τών κόπων καί τών Αγώνων ήμών tionem a summo imperio concessum est, qt provincia ήΕιώθημεν παρά.τού υψηλού κράτους τά τής ένώσεως Peciensis sanctissimae nostrae apostolicae oecume­ καί υποταγής τού κλίματος Πεκίου πρδς τόν καθ’ ήμάς . nicae sedi adiuiigeretur et-subiiceretur ; unde, turn ex >>γιώτατον άΛοστολικύν οικουμενικόν θρόνον, καί'διά communi scripto obsignalpque libello antistitum pro­ κοινής έγγραφου καί Ενσφραγίστου Αναφοράς τών vinciae Peciensis hic in urbe regia commorantium, παρευρεθέντων Ενταύθα είς βασιλεύουσαν Αρχιερέων nempe Gabriel Nysseni suffragia etiam ferentis pro τού κλίματος Πεκίου, τού* τε Νύσσης κύρ Γαβριήλ. leremia Beligradiensi et domino Metrophane LziΕχονέος καί τάς γνώμας τού τε Μπελιγραδίου Ίερεμίου taae, Constantini Scopiensis suffragia-etiam ferentis, καί τού ΟύΙίτϊης $ύρ Μητροφάνους, τού Χκοπίων pro domino Gabriel.Novi Bazarii et domino Seraphim Κωνσταντίνου έχοντος καί τήν γνώμην τού Γενί Παδα-Β Bosnense, Neophyti Samacoviensis, Gabriel Kestenρίου κύρ < Γαβριήλ > καί τού Μπόσνας κυρ Σεραφείμ, dilii, Anthimi Ersecienais et Gabriel Prezdrehensis, τού Σαμακοβίου Νεοφύτου, τού Κεστενδηλίου Γαβριήλ, tum ex adorando imperatoris decreto, sancita ,est τού Έρσεκίου Άνθιμου καί τού Πρείδρένης Γαβριήλ, provinciae illius accessiond nostram magnam Christi ■ καί διά βασιλικού προσκυνητού όρισμού έπεκυρώθη τό ecclesiam, ut exinde iri omne futurum tempus uni­ ίλάμι τού κλίματος αύτού πρός τήν έαθ’ ήμάς τού versi antistites arcfiiepiscopatui Pecieusi hactenus Χριστού μεγάλην Εκκλησίαν, ώς είναι καί λέγεσθαι Από subditi sint et dicantur omnimoda ratione subiecti τού νύν καί είς τόν έΕής άπαντα χρόνον τούς τέως oecumenicae nostrae sedi, nullo prorsus·discrimine υποκειμένους ΑπαΕάπαντας Αρχιερείς τής Αρχιεπισκοπής inter illos ceteresque fratres interierto,-atque ordi­ Πεκίου Υποκειμένους κατά πάντα τψ καθ’ ήμάς οικου­ nentur, se gerant, in singulis gubernentur eadem μενική/ θρόνψ, μηδενί μηδέν διαφέροντας τών λοιπών plane via et ratione ac ceteri antistites oecumenicae Αδελφών. Αλλά καί χειροΤονείσθαι καί διεΕάγεσθαι καί sedi subditi, quotannis solventes solitum regium vec­ κατά πάντα διευθετείσθαι άπαραλλάκτως καί Απαρεγ- tigal, legitimi nominis nostri patriarchal)*'memoriam κλίτως κατά τούς λοιπούς τών ,ϋποκειμένων τψ οικου­ in cunctis paroeciis suis agentes, nulli alteri tanquam μενική) θρόνψ Αρχιερέων καί πληρούν κατ’ έτος τό uni capiti obtemperantes et oboedientes, nisi cuiusque σύνηθες βασιλικόν Γητομήριον, μνημονευομένου έν aetatis oecuinenieo patriarchae Constantinopolitano, πάσαις ταϊς παροικίαις αύτών τού ήμετέρου πατριαρ­ cum ex publicis imperii tabulis penitus deleta sit χικού κανονικού όνόματος, πείθεσθαί τε καί ϋπακούειν archiepiscopatus quondam Peciensis dignitas. ώς μιή κεφαλή μηδενί έτέρψ ή τψ κατά καιρούς οικου­ Z μενική) πατριάρχη τής Κωνσταντινουπόλεως, ώς Αρδην < έΕαλειφθείσης έκ τών δημοσίων βασιλικών λογιστηρίων τής αρχιεπισκοπής ποτέ Πεκίου άΕίας. Callinici, archiej>iscof>i Peciensis, libellus renuntiationis (1) 1766 mense Septembri t Praesenti voluntariae meae libentissimaeque t Διά τής παρούσης ήμών οίκειοθελούς καί Αβιάστου παραιτήσεως δηλοποιώ, δτι διά τό μή δύνασθαι τού renuntiationis libello illud manifestum reddo, quod λοιπού έπισκέπτεσθαι Αρχιερατικώς τόν θρόνον τής cum nequirem deinceps administrare, episcoporum Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Πεκίου διά τό τών έπικει- more, sanctissimam archiepiscopatus Peciensis sedem, μένων αύτψ χρεών δυσβάστακτον κα! ύπέρογκον φορ- cam propter intolerandum gravissiniumque, quo pre­ τίον, Αλλως τε καί τόν ήσύχιον καί Απράγμονα βίον mitur, aeris alieni pondus, tum imprimis quoniam έκίητών καί βουλόμενος ποιήσαι τούτο πρό πολλοΰ, quietae otiosaeque vitae cupidus, id facere iamdiu τού καιρού παρασχόντος ήδη, παι>αίτησιν ποιούμαι τού constitueram, iam nactus opportunum tempus, non θρόνου τούτον ήδη δι* οίκειοθελούς καί Αβιάστου μου X> coacte, sed mea sponte ac voluntate, sedis illius abdi­ γνώμης καί προαιρέΑεως πρός τόν παναγιώτατον καί cationem exinde trado sanctissimo et venerabilissimo σεβασμιώτατον αύθέντην καί δεσπότην τόν οικουμενικόν principi et hero oecuinenieo patriarchae domino πατριάρχην κύριον κύριον Σαμουήλ καί πρός τήν περί Samuel, eique, quem cirCa se habet sanctitas sua, divo τήν αύτού παναγιότητα θείαν καί ιερόν τών Αγίων sacroque sanctorum antistitum consilio, atque illis qui Αρχιερέων σύνοδον καί πρός τούς παρευρεθέντας hic in Constantmppoli versantur episcopis, sedi sano Ενταύθα έν Κωνσταντινουπόλει Αρχιερείς τούς Υποκει­ tissimi huius archiepiscopatus Peciensis subditis, ut μένους τψ θρόνψ. τής Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής ταύτης eidem alius vir praeficiatur dignus et idoneus. Quam Πεκίου έπί τψ καταεττήσαι έν αύτψ Αλλο πρόσωπον ad rem significandam perscriptus est hic voluntariae ΑΕιον καί Αρμόδιον. "Οθεν είς ένδειΕιν έγένετο καί ή meae renuntiationis libellus, proprio meo nomine et παρούσα αύτής οίκειοθελή< παραίτησις, κατασφαλισ- sigillo obsignatus. θείσα καί τή (δίφ αύτής Υπογραφή καί σφραγίδι. (L. t s-.) Callinicus nupet Peciensis confirmat. (T. X.) Πρώην (χ) Πεκίου Καλλίνικος βέβαιοί (3). (1) E cod patriarch. 6. p. u®: rxitat etiam apud Gabriel K re·totic, Τά κατά, etc., p. 56-7. ( 1 ) «ρόην Γ 877 w· Synodus Constantinopolitana, 1766 mense septembre 878 8 ‘ Gabriel, nuper metropohta Amusiae, evehitur ad Prisdrenae metropolim, n^do Creatam in locum archiepiscopatus /‘ecicnsis (ij , * , ' · , ' · 1766 septembris n , - ' ·, ♦ Τής άγιωτάτης άρχιεπισκοπι|ς note Πεκίου προσηt Sanctissiinusjt’eciensisquo.n^niarçhiepisçojiatus, λωθείσης·ήδη καί συνενωθείσης τψ άγιώτάτιρ Αποσγο-ι λικψ καί οικουμενικψ θγ^ιρόμού μετά τών υποκειμένων cum iajn auneSus sit et coniunctus sanctissimae apostôliuae oecumenicaéque sedi, et cum eo simul omnes .hili subieetae metropoles,.videlicet Scopiorfim, Preaαύτήμητροπόλίων» τού τι Σκοπιών, τού ΠρεΙρένας,'τού ? ............. Γενί Παΰαρίου, τού Μπόσνας, τόύ Όύέΐτίας, τού Έρσ«- renae, Novi Pazarii, Bosnae, Uzitzae, Ersecii, Beliκίου, τού ΜπΙλιγραδίου, τού Νύσσης, τού Σαμακωβίου·· k gradii, Nyssae, Satnacovii et CuKtëndilii, propter . τού Κιωστενπλίου, διά τάς συνεχείς καί άλληπμλλήλους ·‘’ frequentes et continuas irrujAiones et incursiones · έπιδρομάς καί Εφόδους τών κατά καιρούς ληστρικψ poruMT^ui variis temporibus, praedatorum more, in τρόνψ πμρεισπηδψντων είς αυτήν καί παρά τούς θείους illum invaserunt,?-t contra divinos sacrosque^sanctae καί ίερούς'τής άγιας μας έκκλησίας κανόνας άνευ βουλής nostrae ecclesiae canones, absque consilio et suffra­ Καί ψήφου'καί γνώμης τών περί αυτήν ίερωτάτων giis· ac sententia sanctissimorum eiusdem regionis μητροπολιτών, διά δόσεως δί άμυθήτων χρημάτων καί n metropolitarum, sed ingentis pecuniae largitione et φθοράς καί δαπάνης άμπαΣοντων τήν αρχιεπισκοπήν corruptela et sumptibus archiepiscopatuin illum abri- . τούτην, ii ών συνέβαινε où μόνον λεηλατείσθαι καί puerunt.e.x quo factum est ut diriperentur quotidieque όσημέρω κατατρέχεσθμι αύτόν τι τόν αρχηγόν τών vexarentur, et absumereiîtur, et perirent non modo κακών καί τούς άναιτίους ôuoù καί καταδαπανάσθαι καί ipse majorum auctor et eum eo pariter innoxii, sed -φθείρεσθαι, αλλά καί όλον'το περί αυτήν χριστώνυμον etiam universa istic Christianorum orthodoxorum mul τών όρθοδόίων πλήρώμα, τών μίν άλόγως άπαιτοήντων, titudo, aliis insane exigentibus, aliis immerito et τών δ' άναιτίως καί παραλόγως καταβαλλόντων, ωστι­ iniuria solventibus, adeo ut immanibus et intolerandis κοί είς υπέρογκα βάρη καί άπαραμύθητα ύποπεσείν ίίλον vectigalibus succumberet t.ita .illa regio, cum nemo τό έκεϊσε κλίμα, μηδενός όντος τού προϊσταμένου ή adesset qui regeret, dispensaret, serviret, custodiret, οίκονομούντος καί σψέοντος καί φυλάττοντος,' αλλά sed ecclesiasticis ibident rebus promiscui' confusequeφύρδην καί άναμίΕ συγκεχυμένων τών έκείσε τής permixtis, in extremo tandem discrimine versarentur έκκλησίας πραγμάτων, καί χέλος κινδυνεύεις τά έσχατα metropoles-illae ne vastarentur, et funditus e medio έρημωθήναι »άς έπεισε μητροΛόλεις καί άρδην έκ μέσου tollerentur cum pastores tum greges, propter eorum έΕαλειφθήναι τούς τε ποιμαίνοντας καί ποιμαινομένους tantum insaniam, qui de obtinendo archiepiscopi έΕ αίτιας μόνης τών δοΕομανάύντων περί τό,ψής αρχι­ nomine, inter se contenderent. His ipsis de causis επισκοπής δνομαε-Δι* αυτά ταύτα τά αίτια συνδραμόνγων cum hug in regiam urbem convenissent tum is qui ένταύθα είς βασιλεύουσα'ν Τού τε dfpTi ίχο^τος’Γό Ίπέκι «J’eciensem ecclesiam cum modo teneret, sua sponte και ίδίμ βουλή καί γνώμη παραιτησαμένου κύρ Καλλι­ ac voluntate abdicavit, dominus Callinicus, tum eiusνίκου καί τού πρώην άρχιεπισκοπεύσαντος έν αύτή, vÿv ■dem quondam archiepiscopus, nunc vero Nyssenus δέ Νύσσης κύρ Γαβριήλ, έχοντος καί τήν γνώμην τού τε dominus Gabriel, et cum eis simul regionis illius Μπελιγραδίου κύρ Ίερεμίου, τού ΟύίίτΙας κύρ Μητρο- metropolitae, Scopiensis scilicet dominus Constantius φάνους, μετά τών τού κλίματος έκείνου μητροπολιτών, qui et procurator domini Seraphim Bosniensis, domi­ τού τε Σκοπιών κύρ Κωνσταντίου έχοντας καί τήν nus Neophvtus Samacoviensis et dominus Gabriel γνώμην τού Μπόσνας κύρ Σεραφείμ, τού Σαμακωβίου Custendiliensis ; cumque communi tum ipsorum tum κύρ Νεοφύτου καί τού Κιωστεντιλίου κύρ' Γαβριήλ, καί Christianorum illis -ubditormn consignata rogatione, διά κοινής αύτών καί τών ύπ’ αύτούς χριστιανών res suas potentissimi nostri regis celsitudini déplo­ ένσφραγίστου άναφοράς τά κατ’ αύτούς άπωλοφυρρ- rassent, atque omnium Christianorum su.unque pro­ μένων τψ ύψει τού κραταιοτάτου ήμών όνακτος καί τήν priam salutem implorando omnibus consiliis praepo­ κοινήν τών χριστιανών καί τήν ιδίαν αύτών σωτηρίαν suissent, ut patriarchal! et oecumenicae sedi nostrae πρό παντός άλλου αίτουμένων διά τής πρός τόν^πα- se subiicere.nt, hac eorum po-tulatione concessa, mox τριαρχμιόν καί οικουμενικόν ήμών θρόνον υποταγής, archiepiscopatus quondam Peciensis una cum suffr.iκαί τής δεήσεως αύτών είσακουσθείσης, ώσαύτως δέ ganeis metropolibus supra memoratis in unum eccle­ καί ίής ποτέ άρχιεπισκοπής Πεκίου μετά τών υποκει­ siae corpus ita coagmentatus est. ut exinde in omne μένων αύτή ανωτέρω διαληφθέντων μητροπόλεων είς futurum tempus et sint et dicantur metropoles illae έν τής έκκλησίας σώμα συναρμολογηθεισών, ώστε είναι sublectae oecumenicae sedi et reliquarum metmpoκαί λέγεσθαι τούντεύθεν είς τον έΕής άπαντα αίώνα lium ordini, eo paeto quo veteres cum Asiae turi μητροπόλεις υποκείμενοι τψ οίκουμενικψ θρόνψ καί τή Europae metropoles eidem oecumenicae sedi subiiλοιπή τών αρχιερέων χορείμ, ον τρόπον καί αί έκπαλαι jeiiintur, et referantur in <-.>etu reliquarum Constantiαύτψ τψ οικουμενική) θρόνοι υποκείμενοι μητροπόλεις nopolis metropolium, sedemque in sacro concilio έν τε τή Άσψ καί Εύρώπη, καί συναριθμηθήναι τψ habeant,et suffragium ferant earimdem praesules cum χορψ τών λοιπών μητροπόλεων τής Κωνσταντινουπό­ ceteris fratribus, et vocem et sententiam in omnibus λεως καί συνεδριάζεις τή Ιερό συνόδψ καί συμψηφίίειν disputationibus babendo, atque communibus donis μετά τών λοιπών άδελφών καί ψήφον καί γνώμην έχειν praemiisque omnino perfruantur ac potiantur, pro έπί πάσης καί παντοίας ϋποθέσεως καί δλως καρπούσθαι ceterorum metropolitarum more ; archiepiscopatus καί νέμεσθαι κατά τούς λοιπούς τών μητροπολιτών τά autem Peciensis nomen c regiis tabulis deleatur, et κοινά γέρα καί βραβεία, τού δέ τής αρχιεπισκοπής όνό- perinde ac si nunquam fuerit habeatur. Quapropter, ματος Πεκίου άποΕεσθήναι έκ τών βασιλικών πινάκων cum praesidio careret Peciensis quondam parochia, καί ώς μηδέθοτε γεγονότος λογιέομένου. Κάντεόθεν nemine in ea iam exstante, qui pagis et viculis άπροστατεύτου μεινάσης τής τού Πεκίου ποτέ παροι­ praeesMt, quos proprios olim habuerat arehiepisκίας, μηδενός όντος έν αύτή τού προϊσταμένου τών ών copus ille Peciensis, scilicet I*rizrenae, Novoburdo, ιδίως εΐχέ ποτέ ό Πεκίου λεγόμενος Αρχιεπίσκοπος Pristenae, Butziternae, lacobitsae et Ipecio, his in κωμοπόλεων καί χωρών, Πριέρένας, Νοβομπούρντο, unant provinciam et metropolim, Prisrenae sci’icet, Πρίστενας, ΒουτΕίτερνας, Γιακωβίτέας καί Ύπέκι. ών iam digestis, nos Constantinopoli commorantes antis(1) Cod Patriarch. 5, p. 119; Gabriel Krealovic, op. at., p. '<1-5 ; Callinicus Oelican.es, >>/. at., p. 914-6. 880 Synodus Constantinopolitana, .1766 mense septembre 879** είς μίαν έπαρχίαν καί μητρόι^ρλιν άποκστασταθεισών a tites, hortante ac permittente sanctissimo et veneraήδη τήν Πριίδρένας, ήμεϊς ol ίνδημοϋντες tv Κωνσπαν- bilLssnno principe nostro et hero .oecumenieo paτινοιήγό|ίει άρχιερείς, προτροπή καί άδείςι τού παναγιω- triarcha domino domino Samuel, inito contentu in τμγου καί σεβασμιωτάτου ήμών αύθέντου καί δεσπότου augustissimo patriarchal! templo sancti gloriosi ’ τού οικουμενικού πατράχρχου ‘κυρίου κυρίου Σαμουήλ magni martyris Georgii triumphiitoris, hani, sede illa amoti tj66 septembris 23 ε 1) tCum sanctissima metropolis Ersecii tutela careret, t Τής άγιωτάτης μητροπόλεως Έρσεκίου άπροστατεύτου διαμεινάσης, άτε τού έν αυτή άρχιερατικώς propterea quod pontificius eius antistes Stephanus, non προϊσταμένου Στεφάνου ού μόνον παντελεί καθαιρίσει solum, omnimoda episcopalis dignitatis ademptione τής άρχιερωσύνης αότοΰ καθυποβληθέντος, άλλα καί multatus, verum etiam regio decreto in exsilium διά βασιλικού όρισμοΰ «ωσθέντος διά τήν φαυλόβιον actus est, propter pravos -turpesque mores necnon αυτού καί αισχρόν πολιτείαν άνταρσίαν τε καί άνυπο- pervicaciam eam atque contumaciam, qua prius usus ταΕίαν, ήν {δείκνυε πρότερον τοίς ποτέ μέν τψ Ίπεκίψ erat in vicinos antistites sedis quondam Peciensis ύποκειμένοις πλησιοχώροις άρχιερεΰσι καί τψ έκείσέ suffraganeos et in eiusdem eo tempore praepositum, πότε προίσταμένψ, καί ήδη δέ πρός τήν ( 3 ) τού Χριστού quaque modo fertur in mqgnam Christi ecclesiam, μεγάλην έκκλησίαν, ώς άντάρτου καί πολεμίου τού Christiano isthic populo infestus et inimicus factus, {κείσε χριστιανικού πληρώματος, ήμεϊς οί ίνδημούντες nos Constantinopoli commorantes fratres antistites, {ν Κωνσταντινουπόλει Συνάδελφοι άρχιερείς, προτροπή hortante aC permittente sanctissimo et venerabilis­ καί άδείμ τοΰ παναγιωτάτου καί σεβασμιωτάτου ήμών simo principe nostro et hero oecumenieo patriarcha - αύθέντου καί δεσπότου τοΰ οικουμενικού πατριάρχου domino domino Samuel, inito coetu in augustissimo κυρίου κύρ Σαμουήλ συνεισελθόντες ίν τψ πανσίπτψ patriarcliali templo sancti magni martyris Georgii πατριαρχικφ ναψ τού άγίου μεγαλομάρτυρας Γεωργίου triumphatoris, ac latis canonicis suffragiis ad designan­ τού τροπαιοφόρου καί ψήφους κανονικάς προβαλόμενοι D dum eligendumque dignum et idoneum virum, qui είς εύρεσιν καί έκλογήν άίίου καί άρμοδίου προσώπου spiritualem metropolis huius tutelam suscipiat, pri­ τού άναδείομένου τήν πνευματ"ίκήν προστασίαν τής mum quidem praeposuimus religiosissimum templi μητροπόλεως ταύτης, πρώτον μέν έθέμεθα τόν όσιώ- patriarchal^ custodem hjeromonavhum dominum τατον έφημέριον τού πατριαρχικού ναού έν ίερομονάχοις Anthimum, secundum hieronionachum dominum loaκύρ "Ανθιμον, δεύτερον τόν ιερομόναχον κύρ Ίωάσαφ ( β 1 saph et tertium hieronionachum loachim, quorum καί τρίτον τόν ιερομόναχον Ιωακείμ, ών καί τά όνόματα nomina etiam inserta sunt huic sacro codici magnae κατεστρώθη έν τψ ίερψ κώδικι τής τού Χριστού μεγάλης Christi ecclesiae. έκκλησίας. Anno 1^66, septembris 23, indictione XV. Έν ίτει αψίς, σεπτεμβρίου κγ, ίνδικτιώνος ιε. t ό Καισαρείας Μακάριος {χων καί τάς γνώμας τών συναδέλφων μοι άγ(ων άρχιερέων τού τε ΚυΖίκου κύρ Γερασίμου καί τοΰ άγίου Νικομήδειας κύρ Νικηφόρου. (t) E codice patriarch. 6, p. 130. (1) Add. supra lineam καθ’ ήμάς, quae verba deleri vull scriptor. ·, t Macarius Caesariensis, etiam de fratrum meorum sententia sanctorum antistitum Cyzici domini Gerasimi et Nicomediae domini Nicephori. ___ ■· (j) Alio atramento. Coiicujoa. oolmktk. XXXVlli. ;6 881 Synodus Constantinopolitana, 17Μ ^umd» «eptotubri. 883 . f ό Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος ίχων καί τάς γνώμας Λi t ThebdoMu· Thewalonibénsi», etiam de sententia τού τε άγιου Χαλκηδόνος κύρ Ίωαννικίου καί τού άγίου sanctorum antistitum Chalcedonis domini loannicii, . Δέρκων κύρ Aioyuaiou'ai'al τρύ άγίου Προύόης κύρ< Dereorum domini Dionyriiet Prusae domini Meletii. , Μελετίου. . , t ό Κρήτης Γεράσιμο^ {χων καί τάς γνώμας τοθ^( άγίου ΜιτυΚήνης κύρ 'Ανθίμου κάί τού Μεσημβρφς κύρ ‘Ανθίμου. t ό Σαντορίνης Διονύσιος {χων καί τάς γνώμας τού jt άγίου ΆγχίάΚ'ου κύρ Άνανίου, τού βιδύνης κύρ ’Ιωσήφ, τού Ναυπλίου κύρ Βενεδίκτιχυ καί τού Φερσάλων κύρ Νικοδήμου. ■ * 8 Σκοπίου Κωνστάντιος. t à ΣαμακωβΙου Νεόφυτος. . t ό Κιωστεντιλίου Γαβριήλ. t Gerasimus Cretensis, etiam de 'sententia sancto-^ rum antistitum Mitylenes domini Anthimi et Mosem-, briae domini Anthimi. t Dionysius Santorinensis ,· etiam de'sententia sanetorum antistitum Anchiali domini Ananiae, Vidyni domini loseph,.Nauplii domini Benedicti et'· ftiersalorum domini Nicodemi. f Constantius Scopiensis. t Neophytus Samacoviejisisc t Gabriel Custendiliensis. , ' . J '' 10 Gregorius huromonachus. creatur metropolita Svornici (i) 1766 [mense decembri] . t Cum sanctissima metropolis Svornici non ita pri­ + Τής άγιωτάτης μητροπόλεως Σβορνίκου πρό όλίγων χρόνων άπροστατεύτου μεινάσης διά τάς {Εω τών dem tutela careret, propter rerum civilium conver­ πραγμάτων μεταβολάς καί τής περίοικου άρχής μετα- siones et magistratus Ιεκ-i istius ruinam, ex quo etiam πτώσεως ( 2 ), ii οΰ καί συνέβη, μηδενός όντος τού έν accidit, ut de illa utpote orbata pastore litigarent αυτή ποιμαντικώς προστατεύοντας, διαφέρεσθαι τών vicini eiusdem antistites, Bosnensis videlicet et Uziπλησιοχώρων αύτή άρχιερέων, του τε Μπόσνας δηλαδή tzenus, atque nnxlo unius nnxlo alterius ex aemulis καί τού ΟύΕίτίας, καί πή μέν τόύ ενός’ πή δέ τού έτέρου fieret dioecesi- illa ; cumque, ea ipsa de causa, taedio άντιποιουυένων τής έπαρχίας απτής, καί τών {κείσε tenerentur christiani, propriumque et legitimum ut χριστιανών έπ’ αύτό τούτο δυσαρεσκουμένων καί κατά vantea pastorem efflagitarent, quo finem caperent τό πάλαι Ιδιον καί γνήσιον ποιμένα έκλιπαρούντων, commota inter fratres iurgia, grex oblectaretur,a suo ■Τφ’ ώ πέρας λάβωσι τά τής μεταΕύ τών αδελφών spirituali pastore pasceretur, et custodiretur, contra διενέίεως καί τδ έκείσε ποίμνιον εύαρεστηθήναι,καί παρά occurrentes necessitates nancisceretur praesidium, ιδίου πνευαατικού ποιμένος ποιμαίνονται καί έπισκέπ- nos Constantiimpoli commorantes fratres antistites, τονται καί πρός τάς τυχούσας αύτών χρείας τύχωσι τού hortante et permittente sanctissimo et venerabilissimo προστάτου, ήμεϊς οί έν Κωνσταντινουπόλει ένδημούντες principe nostro et hero oecumenico patriarcha domino συνάδελφοι αρχιερείς, προτροπή καί ,άδείμ τού παν- domino Samuel, coetu inito in augustissimo patriar­ αγιωτατου καί σεβασμιωτάτου ήμών αύθέντου καί δεσ­ chal) templo sancti gloriosi magni martyris Georgii πότου τού οικουμενικού πατριάρχου κυρίηυ κυρίου < triumphatoris,et latis canonicis suffragiisaddesignan­ Σαμουήλ συνεισελθόντες έν τψ πανσέπτψ πατριαρχική, dum eligendumque dignum et idoneum virum, qui ναώ τού άγιου ένδόΕου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τού episcopalem metropolis huius tutelam suscipiat, pri­ τροπαιοφόρου καί ψήφους κανονικός προ^αλόμενοι είς mum quidem praeposuimus religiosissimum inter εύρεσιν καί έκλογήν άΕίου καί άρμοδίου προσώπου τού hicromonachos dominum Gregorium, secundum i ero άναδεΕομένου τήν άρχιερατικήν προστασίαν τής μητρο­ hieromonachum loasaph et tertiuyn hieronionavhpm πόλεως ταύτης, πρώτον μέν·έθέμεθα τόν όσιώτατον έν Theodosium, quorum nomina etiam inserta sunt huic sacro codici magnae Christi ecclesiae. ίερομονάχοις κύρ Γρηγόριον, δεύτερον δέ τόν ιερομό­ ναχον Ίωάσαφ καί τρίτον τόν ιερομόναχον Θεοδόσιον, \ ών καί τά όνόματα κατεστρώθη έν τώδε τψ ίερψ κώδικι τής τού Χριστού μεγάλης έκκλησίας. . Έν έτει σωτηρίψ αψΕς, ίνδικτιώνος ιε (.3 ). t ό Καισαρείας Μακάριος. t ό Εφέσου Μελέτιος. t ό Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος. t à Κρήτης Γεράσιμος. t ό Βιδύνης 'Ιωσήφ {χων καί τήν γνώμην τού άγίου Χαλκηδόνος κύρ Ίωαννικίου. t ό Άγχιάλου Άνανίας {χων καί τάς γνώμας τον τε άγιου Κυίίκου κύρ Γερασίμου, τού άγίου Νικομήδειας κύρ Νικηφόρου, τού άγίου Δέρκων κύρ Διονυσίου, τού άγκιυ Προύσης κύρ Μελετίου καί τού άγιου Μιτυλήνης κύρ Ανθίμου. t ό Σκωπίου Κωνστάντιος. t ό Έρσεκίου "Ανθιμος. t ό Σαμοκωβίου Νεόφυτος. + ό Καρπάθου Δανιήλ {χων καί τήν γνώμην τού άγίου Όλένηςιγ). y | t ό Τιβεριουπόλεως Γερμανός. (i) E ixxlicr patriarch. 6, p. 157, (1) lu «luidem inxodice. ( i ) Temporis pulae ahira manu el alio atramento. Menai» non MKiulicatur, sed es tabulae loco in codice, recie conoci licel hanc electionem mense decembri incidisse. (4) Videlicet Chrytenihi, eodem mense decembri soni 1766 creali. J Anno sahitis 1700, indictione XV. t Macari.us Caesariensis. t Meletius Ephesius. t Theodosius Thessalonicensis. t Gerasimus Cretensis. t loseph \ idynensis, etiam de sententia episcopi Chalcedonensis domini loannicii. t Ananias Anchiali, etiam de sententia sanctorum antistitum Cyaici domini Gerasimi, Nicomediae do­ mini Nicephori, Dereorum domini Dionysii, Prusae domini Meletii et Mitylenes domini Anthimi. t Constantius Scopii. t Anthimus Ersecii. t Neophytum Samocovii. t Daniel Carpathi, etiam de sententia episcopi Olenensis. t Germanus Tibenopolitanus’. Synodus Constantinopolitana, 1766 mense septembri. 883 Λ » «4 ' ■ 11 Gerasimus, nuper metropôTita Presrenae, in loeun i Gabrièt^Xovi Bazarι metropolita subrogatur ( I ) lartii so 1707 h * . ■ ■ t Cum sanctis-ima metropolis Novi Bazarii patroni t Τής άγιωτάτης μητροπόλεως Γενί ΠαΙαρίου άπρδίττατευτάυ καί δίχα ποιμίνος μεινάσης dît τού ίν πΰτή pastorisque expers permansisset, propterea quod eius άρχτερατεύοντος Κακογαβριήλ καθαιρίσει παντελεί τρς antistes pravus Gabriel omnimoda dignitatis episcoάρχιερωσύνης αύτοΰ καθυποβληθίντος διά τά κανονικά ■ palis ademptione multatus est, ob sua contra canone* αύτοΰ ίγκλήματα, driva καί ίμαρτυρήβησαν άναφανδόν, .facinora, quae et manifesto testata disertis verbis ώς ημί βήτώς· περιίχονται ίν ,τή άντικρύ κατ’ αύτοΰ notantur in eiusdem depositionis liliello, in adversa καταστρωθείση καθαιρίσει, ήμεϊ< οί ίνδημούντες ίνταύθα pagina inserto, nos hic Constantinopoli commorantes ίν Κωνσταντινουπόλει συνάδελφοι άρχιερείς, Προτροπή fratres antistites, hortante ae permittente sanctissimo καί άδείμ τού' παναγιωτάτσύ καί σεβασμιωτάτου ήμών et venerabilissimo principe nostro et hero oecumenico αύθίντου καί δεσπότοι^ού οικουμενικού πατριάρχου patriarcha' domino domino Samuel, inito coetu in κυρίου κυρίορ Σαμουήλ συνεισελθόντες ίν τψ πανσίπτψ augustissimo patriarchal) templo sancti magni mar­ πατριαρχικά) ναψ του άγιου μεγαλομάρτυρας Γεαιργίου tyris Georgii triumphatoris, et latis canonici-suffragiis τοΰ τροπαιοφόρου καί'ψήφους κανονικός πρόβαλόμενοι H ad designandum eligçndumque dignunv et idoneum είς εύψεσιν καί ίκλογήν άΕίου καί άρμοδίου προσώπου virum, qui pastoralem metropolis huius tutelam susci­ τού άναδεΕομίνου τήν ποιμαντικήν προστασίαν τής piat, primum quidem praeposuimus sacratissimum μητροπόλεως ταύτης, πρώτον μεν ίθίμεθα τόν πανιε- nuper metropolitan) Presrenae dominum Gerasimutn, ρώτατον μητροπολίτην πρώην Πρεσρίνας' κύρ Γερά­ setundum vero hieroinonachuiii loasaph et tertium σιμον, δεύτερον δί τόν ιερομόναχον (2) Ίωάσαφ καί hieromonannim Agapiuin, quorum nomina etiam in­ τρίτον τόν Ιερομόναχον ’Αγάπιον, ών καί τά άνόματα serta sunt huic sacro codici nostrae magnae Christi κατεστρώθη ίν τψδε τψ ίερψ κώδικι τής καθ' ήμάς τού ecclesiae Χριστού μεγάλης ίκκλησίας. i7t>5, martii 20. αψ£ί. μαρτίου κ. t ό Καισαρείας Μελίτιος ίχων καί τάς γνώμας τού τε άγιου Κυίίκου κύρ Γερασίμου, τού Νικομήδειας κύρ Νικηφόρου, τού Χαλκηδόνος κύρ Ίιοαννικίου, τοΰ Δίρκων κύρ Διονυσίου καί τού Προΰσης κύρ Μελετίου. t ό Κρήτης Γεράσιμος ίχων καί τήν γνώμην τού άγιου Μιτυλήνης κύρ ’Ανθίμου. t ό Βιδύνης ‘Ιωσήφ ίχων ημί τάς γνώμας τού άγίόυ Θεσσαλονίκης κύρ Θεοδοσίου καί τού άγιου Μεσημ­ c βρίας κύρ Άνθιμου. t ό Άγχιάλου Άνανίας ίχων καί τάς γνώμας τού άγιου Έφίσου κύρ Μελετίου καί τού άγιου Νίκαιας κύρ Άνθιμου. t ό Χίου Βενίδικτος. t ό Βελεγραδίου 'Ιερεμίας. t ό Σαμοκωβίου Νεόφυτος. t ό Νήσσης Γαβριήλ. t ό Νυσσάβας Χρύσανθος. t Meletius Caesariensis, etiam de sententia antis titis Cyziceni domini Gerasimi,Nic«me<|iensis domini Nicephori, Chalcedonensis domini loannieii, Dereorum domini Dionysii et Prusae domini Meletii. t Gerasimus Cretensis, etiam de sententia antistitis Mifylenaei domini Anthimi. t loseph Vidynensis, etiam de sententia sanctorum antistitum Thessalonicae domini Theodosii et Mesem briae domini Anthimi. f Ananias Anchiali, etiam de sententia sanctorum antistitum Ephesi domini Meletii et Nicaeae domini Anthimi. t Benedictus Chius. t lereniias Belegradiensis. t Neophytus Samixoiiensis. f Gabriel Nyssenus. t Chrysanthus Nyssavae. ( t ) E cixlicr patriarch. 6, p. 142 (J) Ιίρομόναχα iW. 12 loachim, metropolita Bela-Tzervenae, ad metropolim 1'zitzae transfertur ( t ) 1767 octobris 30 t ‘Επειδή ή άγιωτάτη μητρόπολις ’ΟίίτΙης (a) διίt Cum sanctissima metropolis Ozitzae praesidio μεινεν άπροστάτέυτος, άτε τοΰ ίν αύτή προαρχιερα- careret, propterea quod eius quondam antistes beatae τευσαντος ι 31 μακαρίτου Μητροφάνους άποθανόντος, memoriae Metrophanes e vita decessit, idcirco nos διά ταύτα ήμείς οί ίν Κωνσταντινουπόλει ίνδημούντες Constantinopoli commorantes fratres antistites, hâ­ συνάδελφοι άρχιερείς, προτροπή καί άδείφ τού παν- tante ac permittente sanctissimo et venerabilissi 1 αγιωτάτου καί σεβασμιωτάτου ήμών αύθίντου καί δεσ­ ( principe nostro et hero oecumenico patriarcha domii πότου τοΰ οικουμενικού πατριάρχου κυρίου κυρίου . domino Samuel, initq coetu in augustissimo patriarΣαμουήλ συνεισελθόντες ίν τψ πανσίπτψ πατριαρχικψ çhalLtemplo sancti magni martyris Georgii triumpha­ ναψ τοΰ άγίου < 4 > μεγαλομάρτυρας Γεωργίου τού τρο- toris, et latis canonicis suffragiis ad desi··" ■ ' im elipisco παιοφόρου καί ψήφους κανονικός προβαλόμενοι είς gendumque dignum .et idoneum vir εύρεση καί ίκλογήν άΕίου καί άρμοδίου προσώπού τοΰ palem metropolis huius tutelam sus irimum άναδεΕομίνου τήν άρχιερατιχήν προστασίαν τής μητρο- quidem praeposuimus sacratissimum 1. ,ie Belae 1 (ι)Ε cislice patriarch. 6, ρ. ιόο : exstat etiam apud IVelt— canen, tÿ >-iZ . p. 699-700 (—Ü). (») ΟόΠτίης P. ()) Αρχκρατιάααντοε D. (4) ίνδάίον odd. D., quae vox in c>-I non habetur. Synodps Couatimtinopolitana, 1764 mense septembri. 885 884 πόλεως τούτης, πρώτον μίν ίθίμεθα τόν πανιερώτατον a Tservenae métropolitain dominum Icadum, secunOr' όνόματι Μπίλα ΤΖ«ρβ4νας μητροπολίτην κύρ Ιωα­ dum hieromonachum loasaph et tertium hieroœonaκείμ, δεύτερον Μ τόν Ιερομόναχον Ίωάσαφ, ud τρίτον chum Cyrillum, quorum nomina etiam inserta sunt τόν ιερομόναχον Κύριλλον, ών καί τά όνόματα κατ- huic sacro codici magnae Christi ecclesiae. «γτρώθη ίν τψδε τψ Ιερψ κώδικι τής τού Χριστού μεγάλης ίκκλησίας. — -s» 1767, octobris 30. , αψίΐ*. όκτωβρίου )Λ f Α Νίκαίας Άνθιμος. f Α Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος. t Α Λαρίσσης Μελίτιος. f Α ΒιΖύης Γεράσιμος. f Nicaenus Anthimus. t Thessalonicensis Theodosius, f Larissensis Meletius. t Bizyensis Gerasimus. / 13 λ /(enuntiationis libellus Gabriel, metropolitae Custendilii (1) 1767 novembris 5 t Ή ταπεινότης ή ίμοί Aid τής παρούσης μου ήκιοβε- Β f Humilitas mea hoc meo voluntariae libentissiλους καί άβιάστου παρετήσεος διλοπιώ Ατι διά το μί maeque renuntiationis libello manifestum reddit,quod Αυναστή μοι διάκιβερνάν τά χρίοι τής ίπαρχείας μου cum non valeam meae huius dioecesis aes alienum τούτης κοί πιμίνην τό ίκίσαι πίμνιον Aid τε τήν Αδινα- expedire, eiusdemqu* pascere gregem, cum propter μίαν μου καί Aid άλλα πολλά Ιτιά, Aid τούτο γνωρίάας imbecillitatem meam tum ob multas alias causas : Ατι οΰ δίναμε είς τό ifής τά τι χρίοι διάκιβερνάν καί τό idcirco probe sciens me iam imparem futurum et de­ ίκίσαι λογικόν τοϋ Χριστού πίμνιον πιμίνην, παρετοΰμαι bitis exsolvendis et spirituali huic Christi gregi pas­ τής ίπαρχίας μου τούτης Κιοεττεντιλλείου (κιοθελή καί cendo, ab hac mea dioecesi Custendilii abdicationem άβιάστω γνώμη καί προερίση είς τόν ίκουμίνικόν θρόνον sponte libentique animo ac sententia trado sedi oecuκαί «ς τόν παναγιώτατόν μοι αύθίντην καί δεσπότην menicac atque sanctissimo principi meo et domino καί «<ς τήν περί αυτού παναγιώτηΤα Ιεράν σίνοδον ίπί necnon sacrae synodo, quam circa se habet sanctitas τό ίκλί£ε καί ψυφίσασται ίν τή Ιπαρχία ταύτη τόν sua, ut ad dioecesim hàbc designetur is et eligatur, Α£ιον άνάφανίντα καί ίκλεχθίντα καί εις ίνδιίιν δίδοκα quem dignum duxerint et elegerint. Cuius rei signi­ καί τήν παρούσαν μου ίκιόθελή παρίτησην,ίνύπόγραφον ficandae causa,dedi et h. nc meam voluntariam renun­ καί ίσφράγιστον τή ιδία μου ύπόγραφή καί σφραγίδη. tiationem proprio meo nomine et sigillo subnotatam et obsignatam. » 1767, novembris 5. αψ£Σ, νοεμβρίου τ. (L. t s.) Gabriel nuperCustendiliensis confirmat. (Τ. t α.) πρόην Κιοστεντιλλείου Γαβριήλ βέβαιοι. ι ) E codice patriarch. 6, ρ. ιΟο. Tabulae huiua Αρβοτραφίαν, quam v|β<1<ίι. t. XXI (1901), p. 34-5. SYNODUS DIOECESANA CATALAUNEN8I8 1766 Synodus dioecesana Catalaunensis in Gallia, cele­ / (appendix documentorum) — 3 f. (index). — Paris, brata anno 1766, sub Antonio Eleonore Leone Le St-Sulpicç. Clerc de Juigné, episcopo Catalaunensi. Pag. iij et viiij, hae constitutiones editae sunt, extra synodum dioecesanam, ab Antonio Eleonore Leone De hac synodo confer opus cui titulus : Abrégé des statuts du diocèse de Chaalons.tA Le Clerc de Juigné, episcopo CatAlaunensi, sub data Chaalons, chez Seneuze, imprimeur du roi & de mon­ i aprilis 1770. In ipsis mentio habetur synodorum dioecesanarum celebratarum annis 1557, 1729, 1743, seigneur l’évèque. Avec privilège. Sine anno [1770]. In-8·, a partes, viipztz, tzo p. et 1766. SYNODUS DIOECESANA MACL0VIEN8I8 1766 Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, celeDe hac synodo confer opus cui titulus : brata anno 1766, sub loanne losephode Fogasses de Ordonnances synodales du diocèse de S. Malo... La Bastie, episcopo Macloviensi. ' [su/ra, col. 487]. k SYNODUS DIOECESANA REATINA 1766 Synodus dioecesana Reatina in Italia, celebrata anno 1766, sub loanne de Vita, episcopo Reatino. Exstant constitutiones synodales in opero cui titulus : Synodus dioecesana Reatina anni 1766. Reate, 1767, in-4*. — Roma, libr. Bocca. — Ifst «m vidi. S&9 Synodut CotuUntinopoHUiui, 1767 umbm ianuario. 8YN0DU8 CONSTANTHrOPOUTANA 1767 menae ianuario Nicolaus Sutxus, magnus eedis oecumenicae logotheta et summus prindpis Moldovlachue apud Ful­ gidam Portam procurator, cum insulam Paaram (τών Ψιρρών), sibi iureexarchieo concessam, scholae pror­ sus expertem viaiiset, misto in insulam Gregorio hieromonacho, qui magistri munus obiret, litterarum ludum aperuit in monasterio Deiparae in caelos assumptae, relictis eiusdem reditibus ludimagtstro in annuam ipsius mercedem. Rem confirmavit sacra synodus per litteras sigillatas, anno 1767, mense ianuario, indictione decima quinta, datas, quarum prooemium ia editione desideratur. Episcoporum fubscriptxmee ita ae habent : ό Καισαρείας Maicdpsoç, -■ ό *Eqt4oou ΜεΜηος, — A KuUaov Γεράσιμος, — A Νικομηδείας Νικηφόρος. — ό Χαλκηδόνος λιβντίιοοζ. — ό ΔΑρκων Αλιονύσίος, — ό Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος, — A Κρήτης Γεράσιμος. — A Μιτυλήνης Άνθιμος, — A Βιδύνης Ιωσήφ, — A Άγχιάλου Άνανίας, — A Ναυπλίου ΑενΑδικτος, — A Σαντορήνης Διονύσιος. Ε codice patriarch. 5, Ρ· 3*8· tabulam edidit loachim Phoropulus in Εκκλησιαστική Άληθείςι. t. XXI (t9Oi), p. 113. SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA ad coercendam in dote conficienda luxuriam 1767 mense ianuario. Parum notam Graecae ecclesiae synodum, rei gravitate venerabilem, metropolitanorum numero insignem, ex volumine vetusto, in ipsisque synodi penetralibus confecto ac typis mandato, Deo favente, vulgamus. Est id. perquam rasum, atque ita insmibitut : ΔιαταγαΙ Γόμων. Έν Ατει σωτηρίψ αψίΓ, W μηνί φευρουαρίψ. Παρά Παναγιώτη Κυριακίδη, τψ ΒυΓαντίψ. In-8“, t f., -πη' («— 88) ρ. Ouae fuerit libri edendi occasio, ex brevi editoris praeloquio satis luculenter indicatur .hisce verbis : « Λόγοι Σαμουήλ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κατά τών Απί χρήμασι γυναίκας λαμβανόντων καί Αμπορίαν άντικρυς καί χρηματισμόν τούς ιερούς γόμους ποιού­ μενων, Α£ οΰ συνΑβαινε μυρία τή άτοπα, όσα καί γραφή παραδούναι Αμήχανον, β καί κατιδων ■ ό κοινός πατήρ Αττί τό χείρον προβαίνοντα, συνΑθετο τούσδε τούς λόγους, ΑκφωνηθΑντας Αν τή άγιωτότη τού Χριστού μεγάλη Ακκλησίφ. καβωμιλημΑνη τή διαλΑκτψ. ϊνα καί τοΐς νύν ούσι συνετά καί τοΐς όπισθεν ΑσομΑνοις τών χριστιανών εύσύνοπτα καί κατάδηλα γΑνηται τά 'όπό τοιούτων γόμων Αναρρηγνύμενα κακά. Έφ' οίς όλίγαις ύστερον ήμΑραις, δημοσιευθΑντων τώγ δύο τουτωνί λόγων είς τό κοινόν, καί τής . τού πράγματος ΑτοπΙας οίονεί στηλιτευθείσης, συμφρονήσας Απας ό Αν τή βασιλευούση όρβόδοίος λαός καί οί τού όρύοδόίόυ γίνόυς προύχοντες, Αμοψώνως τήν τού κακού τούτου Απαλ­ λαγήν Uητήσαντο. Καί- δή σκΑψεως περί τούτου γενομΑνης, Αδολε τοΐς πβσιν, Ακ μΑσου Αραντας, τό παρεισαχθΑν παρά πάντα λόγον tout! Ιθος Ακτρίψαι. δροις τί τισι καί κανόσι τά τών γόμων εύ μάλα συναρμολογήσαμ ώστε καί νύν καί είς τόν ΑΙής άπαντα χρόνον παϊδας Ακ παΤΑρων τό είναι δεχομΑνους, ούχ ήττον καί εΰ είναι κεκτήσθαι, άπηλλαγμΑνους άμυβήτων όσων τήν νύν ήλικίαν κατεχόντων κακών. Τοιγαρούν συνόδου συναθροισβείσης Αγιωτάτων άρχιερΑων Απί τού διαληφθΑντος. πατριάρχου, γνώμη καί 'τώύ λοιπών μακαριωτάτων πατριάρχων, βρους καί κανόνας ΑίΑθετο ή τού Χριστού μεγάλη εκκλησία, φρικωδεστάταις όρρίς καί όλύτοις Απιττμίοις καθυποβάλλοντας όσοι τψ κανόνι τούτψ ού συστοιχήσαιεν, ούς καί τύποις Ακδοθήναι είς διηνεκή μνήμην ΑπΑτρεψεν. » Sequuntur duae orationes Samuelis patriarchae in luxuriam dotis et vestium, quibus absolutis, perscri­ buntur canones ipsi in synodo conditi una cum inter­ pretatione vernaculo sermone concepta, a pag. o' ad pag. πβ’. Canones excipiunt duo Samuelis ad lectores monita, quae consulto negleximus. Rarissimum hoc opusculum Gregorius Gogos in suum recepit volumen, qupd ita inscripsit : Ό Ιερός νυμφαγωγός ή όμιλίαι περί τού μυστηρίου τοΰ γάμου, (Constantinopoli, 1859, in-8“), p. 70-120, omissa tamen vernacula canonum interpretatione. Eosdem canones, neglecta itidem interpretatione, repetiit Manuel Gedeon, Κανονικοί διατάζεις, t. I, p. 357-61. Nonnulla de huiusmodi argumento lectu digna scripsit etiam doctus iste vir cum in Εκκλησιαστική Αληθείς, t. VIII (1888), p. 315-9, 234-8, 23'3-6, tum in Actis. societatis litte­ rariae Graecorum, '0 Av. Κωνσταντινουπόλει Αλληνικός φιλολογικός σύλλογος, t. XXI (1891), p. 49-55; ad quas commentationes lectorem harum rerum cupi­ dum amandamus. CANONES SYNODALES Samuel patriarcha, memoratis Christianorum suorum querelis ob luxuriam in dote conficienda receptam, f ' orationem ita prosequitur : •Οθεν τΑλος πάντων καί θερμώς Αδεήθησαν καί θερμότερον ΑπεκαλΑσθησαν τήν άντίληψιν καί βοήθειαν " τής κοινής ήμών μητρός άγιας τού Χριστού εκκλησίας, φρονοΟνίες καί λΑγοντες όσα καί μΑ τήν πρΛΙιν λυπηρά Αδοκίμασαν καί μΑ τήν Απελπισίαν Απρόσμεναν λυπηρό­ τερα' δΓ αύτΑ καί ήμεΐς καί πρΑ ήμερων όλίγων καί σήμερον πάλιν Αρκετούς λόγους <Ας τά κοινόν Αίωδεόσαμεν καί Ιδίως όχι Αλίγονς, καθώς καί Αρκετόν καιρόν Αδώσαμεν είς διαφόρους περί τούτου βουλάς καί σκΑψεις μετά τών εύγενεστάτων Αρχόντων καί προκρίτων τού γΑνους μας, Αίετάσαντες τό πράγμα κοινότερον, όσον καί κοινή ή χρεία καί κοινωφελίς τό Αγαθόν- τΑλος δΑ ψήφψ τής περί ήμάς Αν τή βασιλευούση Ανδημούσης Ιεράς συνόδου καί μΑ κοινήν τού γΑνους συναίνεσιν, τά κοινώς στερχθΑντα καί ΑποφανΜντα Αδοίε καί κανονικώς νά τά Απικυρώσωμεν καί Απί τού παρόντος συνο- Quare ad extremum et enixe implorarunt et enixius efflagitarunt sanctae Christi ecclesiae, omnium nos­ trum matris, praesidium et auxilium, sentientes ac dicentes quaecunque.et usu experti erant acerba et spe abscisa verebantur acerbiora. Quam ob rem, et nos.cum paulo ante tum hodie,rursus sermones habui­ mus et panm satis multos et singulatim haud paucos, quemadmodum etiam satis temporis posuimus in diversis monitionibus consiliisque ea de re habitis cum praestantissimis generis nostri principibus et proceribus, rem communiter perpendentes, quatenus communis est necessitas et publica utilitas. Denique ex sententia stativae apud nos in Urbe sacrae synodi ac totius gentis consensu, quae communiter fuerant sanciti ac decreta, ea visum eet nobis et canonice con­ firmare, ac praesenti synodali scripto indelebilia sem- - - ----- ....-------- ----------- Synodo* Cowtantinopolitana. 1767 manse isutuario. fr. fr« feuroO τύπου άνεΧάλειπτα de τόν έΧής Απαντα αιώνα vd a pitarnae memoriae tradere, immo adhibito poenarum τά myiiMTry—, «oi τελευταίο» M τής πνευματικής spiritiMÜi gladio et cauterio, quae ia sanandis corporis μ«χηΙρ*[ asd το® καυστηρέου τών έπτημίων, όπου «tau morbi» extmna sunt medici» sabsidia, huic malo rd τελεντΝΧέ r*» »ατρών Ml sfc «A «MMtmd πάθη occurrere. κατβφύγω,όά θεραβώύσωμεν rh κακόν. iMmabv u'. CANON I. Ηΐνηστευόμενος καί χρή· Qw owe /eoonaram ercv/tiww puellam sibi despon­ OjUtJ χρή|Η ^{Χαιτών, όποιας Αν ) καλουμένων προίκα λαμ- Quae mutatio ne tantum verbo tenus, sed re ipsa obtineat, neve serpens ista hms eadem ratione rur- iw Pateat, communi omnium sententia statuimus, res dotales certo modo perscribere ; is autem facile habebitur, si primi ordinis aves, quotquot honesto et claro genere nati sunt,a sacculis^qui vuigo dicun­ tur,fere sex, non ss^rapdotem accipere iurepossint; qui vero secundi ordinis, « quattuor fere saccatis, (ι) έγώυφή — «ραΜΜόμφω»·*, h. ». ίιι>ι«·»« ώΜ4>. t») Far» m m milii· Oodmnβ*ορά ήγουν ίσομοφία, όπού νάδιαμοιράύται <<ς τόβα μέρη δβα καί Τέκνα ή πιριουβίά, διά νά μήν άδικηθοϋν τά λοιπά άδέλφία. άπό δσα άπαγορκύουβι καί έμποδΟουβιν οί Ηροί νόμοι, τδ νά άπέχη δύστροπος δν τύχη δ κληρο­ νόμος καί τδ νά έπικρατή έναντίον τών παραλόγων αύτού προβλημάτων ή τών 1*ρών νόμων ίβομ«ρής διάταίις, αύτά δίκαιον rivai καί ήμκίς νά τά έμποδίβωμιν, διά νά σψΙ«ται ή ίσομοιρία ιίς τά τέκνα. Cuique -.Olenti et facultatem habenti licet, pro arbi­ tratu tuo, elargiri filiae suae quanta et quaecunque et qualia libuerit, non tamen ex pecunia neque ex creditis, sed ex tiliis quibus abundat bonis : nam­ que dona et munera nulli legi adslringuntur. Ad haeredes quod attinet, cum legibus cautum sit, ut bonorum collatio aequo el pari iure fiat, quicquid disertis verbis praescribunt, id etiam praescribere nobis est sanctissimum. Hoc est, praeter dotem resque alias ad dotem ipsam pertinentes, si quis pro facultatibus suis voluerit filiam suam donare non nummis quidem et numeratis, sed aliquo alio munere, ex bonis illis sive mobilibus sive immobilibus, quibus ditptur et gaudet, quin mutuatus aere alieno obstringatur, hoc illi nullo adhibito modo vel poena omnino licet,quoniam dona et munera nulla lege prohibentur. Attamen cum leges praecipiant, ut haeredibus tribuatur collatio seu aequalis portio, qua facultates in tot partes dividuntur, quot sunt liberi, ue quis ex fratribus iure suo fraudetur, quae­ cunque sacrae'leges prohibent et impediunt ad arcen­ dum, si forte occurrerit, morosum haeredem, et ad retinendum contra pravos eiusdem conatus sacrarum lêgum in bonis ex aequo dividendis praescriptum, ea aequum est vel a nobis prohiberi, ut aequalis portio liberis servetur. Κανών ς’. CANON Vl. Έν αίς 64 ιίθιβται χώραις, οϊαί ιίβιν αΙ έν Βουλγαρία καί Άραβίη ή καί άλλαχόθι, άπ* ούδ<νών χρημάτων καί δίχα προικός τάς θυγατέρας έκδίδοβθαι, καί πρδς τψ .μηδέν μηΓδ’ ότιούν λαμβάνιιν τδ* νυμφίον, άλλά καί 4έ Ιδίων διδόναι το,Ις Τής νύμφης γονιθβι θρ«πτήρια καί τροφ«ία, τούτο τδ έθος άκωλύτως έπικρατιίτω. ώς πολ­ λών έπαίνων τδ Ιργον «ιο*. Ήγουν μέ τδ νά σψίτται <*ς μ«ρικάς πόλ«ς, καθώς τής Βουλγαρίας καί 'Αραβίας ή καί άλλού, μία βυνήθκια παλαιό, όπου κοντά δποό δέν λαμβάνα παί θέν πέρνέΐ δ γαμβρός άπό τήν νύμφην δχι μόνον άσπρα, άλλά καί μήτι πανττλώς προίκα, χροωβτέΐ άκόμι παί νά πληρώνη ιίς τδν πινθιρόν του καί ιίς τήν πννθκράν τον χάριν In locis illis, sicut in Bulgaria et Arabia vel etiam alibi, ubi mot viget, ut tine ulla pecunia vel dote puellae m matrimonium dentur, et sponsus non modo non qmiqssam vel uunimum accipiat, venun etiam ex nris sumptibut victum cibumque sponsae parentibus suppeditet, usus ille libere obtineat, uipote res muüa laude digna. ( i ) ViOHmm waiMi qaiaquagM·Λονμ (ailiooe. Videlicet, ut servetur in nonnullis civitatibus, velut in Bulgaria et Arabia aut etiam alibi, vetus quaedam consuetudo, ex qua tantum abest, ut gener a sponsa non pecuniam modo, sed ne'ullam quidem dotem accipiat et auferat, ut teneatur etiam socero suo et socru suae, propter impendia in victum educationem- B Synodus Constantinopolitana, 1767 nomo iannario. <90 τροφής md Ανατροφής τού παιδιού των Ινα n διωρισ- a que puellae collata, certum quoddam pretium solvere μόνον M vA λάβς τήν κόρην, αύτή 4 συνήθοα vd ad ducendam puellam, consuetudo haec sine uUo ΟψΖτηβ. vd feUrnr· nd vd γίν«ται Αν«μποδίστως impedimento servetur et retineatur et obtineat, ut ώσάν ΑπφΟ 4vm pfo dito taiç καλαΐς τού παλαιού quae unus sit ex optimis retona non recontions καφαύ συνήύβ*ς rai Αχι τού vdou, καί πολλών tooivwv aetatis moribus, et multis laudibus dignus, atque dfte sd diq αημΛον AppevutoO φρονήματος rei Ακρβς voluti argumentum mariti in uxorem animi et uxoris ύποττηής τής 'twuutoc siç tov Ανδρα αίτιον. in virum summi obsequii causa. Κανών Γ. CANON VII. *Ev r ' Domini, facultatibus eius dissipatis, persequatur illum, αύτού rai καταόίωΙΑτω αύτόν, καί τύπος ούκ Ισται quin ei occurrat locus perfugii, nec qui eripiat e mani­ αύτψ καταφυγής ούΜ ό 4λαιρούμ«νος 4κ τών χαρών bus persequentis ; nomen eius omnibus sit opprobrio. τού διώκοντας· τό δί όνομα αύτού *1ς Ανοδος καί ac ludibrio, et brevi, intermissis annis, in portas 4λουθ4νημα 4νώπτον πάντων, καί ταχύς γίνοιτο 4ς πύλφς inferni detrudatur ; ait autem post mortem insolubilis gbou, χαταλπτών id inf αύτού, καί μετά θάνατον Αλυτος «t turgidus, toto proditoris ludae obnoxius, ignis καί τϋμπανον καί μ«ρίς τού προδότου Ιούδα καί (νοχος gehennae reus, sanctorum inde ab aevo divarumque τού πυρός τής γκύννης καί ύπό κατάραν rai δοσμόν patrum, immo et parentum avoranque suorum et άδιόρρηκτον τών Απ' αίώνος Αγίων rai ««οφόρων omnium nostrum exsecratione «t nexu frangi Medo πατ0ων, in bd rai τών γονιών αύτού rai «Αππων rai otiligatus. Contra varo qui sancte firmitetque obser­ ήμών Απάντων. XI όναντίας Η ό φυλΑΙας Απαράβατα vaverit ea quae communi sententia sanximus, et ad rai Αδιάσοστα τά κοινή φήφψ ντνομοθ«τημ4να καί τψ regulam hanc egerit, benedictus eato a sancta con­ κανόνι τούτψ συστοιχήσας «ύλογημίνσς «Γη παρά τής substantiali vivifica et indivis· Trinitate; gaudio et Αγίας καί όμοουσίου καί Ζωοποιού καί dbonpirov laetitia compleatur domus eius, et bonis omnibus τριάδας- «Αφροσύνη rai ΑγαλλΙαμα 4ν τψ οίκψ αύτού, animus eius ; quae, perpauca ei sunt millies augean­ καί 4ν πάστν ΑγαθαΙς ή ψυχή αύτού, καί τά όλιγοστά tur, et quae minima maxima fiant ; prospere cedant αύτψ χιλιοστά γύνοαα, καί τά μωρά μόγιστα- «ύοδοΑή- gresaus eius et celebretur ipee coram Domino ; aamen τωσαν ai όδοί αύτού καί δοϊασθήτω όνώπιον κυρίου- longaevum tribuat ei Dominus nomenque aeternum ; βπ^φα μαπρόβω* δψφ αύτψ κύριος καί Ανομα αίώνιον. postulationes eius, dum precatur, acceptae sint apud Qraaorna-rasaraasai XXXvm. . ΐιΐίτ·«:··»·ι> v 897 Synodus CoastantinopoUtana, ijtj menae ianuario. ■ 8yl καί τό αιτήματα τής καρδίας αύτού προσευχομόνοα a Denm ; anni alii super alios cnanlentar par vitam δεκτό παρά τψ θεψ. rai προσττβίίη χρόνος Μ χρόνον eius, at inter populos poetari eius, quos qui viderit, iv τή Ζωή αύτού, «ri τά ΙκΓΟνα αύτού iv μόβψ τών bos agnoscat progeniem esae a Deo benedictam ; ei λαών, «ri πάς δ -δρών αύτούς ήιηγνώοηαι αύτούς. δη laeta et prospera precentor sancti année inde ab οότοί είσι σΗρμα (ύλοτημόνον Από «aeO, ίχων rai τάς into ecclesiae patres noeque ipsi et patres eu». Haec (ύχάς καί εύλοτίας irdvrwv τών Απ' αΙΑνος άτί«νν τής quidem in Hbro isto proferantur verba Domini ab hoc (κΔησίας πατόρων «ri ήμών αύτών rai τών ratipwv inde tempore in aeternum. αύτού. Τάδε 4λάλη<Η τύ βιβλίον τούτο βήματα κυρίου όπδ τού νύν καί (Ις τδν αιώνα. f Samuel, miseratione Dei arehiepiscopas Constant Σαμουήλ <λώρ θεού άρχκπίσκσπος Κωνστανπνουπόλ<ως ν4ας 'Ρώμης rai ο(κουμ<νικδς πατριάρχης άπο- tinopolis novae Romae et universalis patriarcha, φαίνεται, <χων καί τάς τνώμας τών δύο πατριαρχών τού decernit, de sententia etiam utriusque patriarchae, τε πρώην Κωνσταντινουπδλίως κύρ Ίωαννικίου καί τού tum nuper Constantinopolitani domini loanniài, tum nunc Antiocheni domini Philemonis. νύν Άνηοχ<(ας κύρ Φιλήμονος. t Patriarcha Hierosolymitanus Ephraim, consen­ f ό πατριάρχης Ιεροσολύμων Έφραίμ, συναινούντος καί τού πρώην 'Ιεροσολύμων κύρ Παρθενίου, συναπο- tiente etiam nuper Hierosolymitano domino Parthe­ nio, una decernit. φαίνεται. t Macarius Caesareae. t ό Καισαρείας Μακάριος. 't Meletius Ephesi. , t δ Έφίσου Μελέτιος. B f Gerasimus Cyrici. t δ ΚυΖίκου Γεράσιμος. ■ t Nicephorus Nicomediae. t δ Νικομήδειας Νικηφόρος. t Anthimus Nicaeae. t δ Νίκαιας Άνθιμος. f loannicius Chalcedonis., t ό Χαλκηδόνας Ίωαννίκιος. t Dionysius Dercorum. t δ Δίρκων Διονύσιος. t Theodosius Thessalonicae. t δ Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος. t Meletius Prusae. t ό Προύσης Μελέτιος. t Gerasimus Cretae. t ό Κρήτης Γεράσιμος. t Anthimus Mitylenes. f ό Μιτυλήνης "Ανθιμος. · t loseph Vidyni. f ό Βιδύνηςβώσήφ. t Anthimus Mesembriae. f δ Μεσημβρίας Άνθιμος. - t Ananias Anchiali. t δ Άτχιάλου Άνανίας. t Benedictus Nauplii. t ό Ναυπλίου Βενέθικτος. t Procopius Gani et Chorae. t δ Γόνον καί Χώρας Προκόπιος. t Gedeon Euripi. t δ Εύρίπου Γεδεών. t Hierotheus Trapezuntis. t δ ΤραπεΙούντος 'Ιερόθεος. . f Gabriel Nyssae. t δ Νύσσης Γαβριήλ. t Hiereniias Belgradi. t δ Μπελιγραδίου Ιερεμίας. t Neophytus Samocovii. f ό Σαμοκωβίου Νεόφυτος. C t Gerasimus Rascae. t δ Ράσκας Γεράσιμος. t Seraphim Bosniae. f δ Μπόσνας Σεραφείμ. t Arsenius Pelagoniae. t δ Πελαγωνίας Αρσένιος. t Euthymius Castoriae. t δ Καστορίας Εύθύμιος. t Germanus Vodenorum. f δ Βοδενών Γερμανός. t Gennadius Coritzae. t δ Κοριτίάς Γεννάδιος.. t Ananias Tiberiopolis. t ό Τιβεριουπόλεως Άνανίας. f Gregorius Grevenorum. · f δ Γρεβενών Γρητόριος. t Nicephorus Sisanii. t δ Σισανίου Νικηφόρος. t Gregorius Dyrrhachii. t ό Δυρραχίου Γ ρητόριος. t Gregorius Svornici. t ό Σβορνίκου Γρητόριος. f Nathanael Moglenorum. t ό Μοτλενών Ναθαναήλ. t Dionysius Chaldiae. t ό Χαλδίας Διονύσιος. t Dionysius Santorini. f δ Σαντορίνης Διονύσιος. t Neophytus Agathopolis. f δ Άταθουπόλεως Νεόφυτος. t Chrysanthus Olenac. t δ Ολίνης Χρύσανθος. t Daniel Carpathi. f δ Καρπάθου Δανιήλ. f Anthimus Nissavae. t ό Νισσόβας Άνθιμος. t Seraphim Thauniaci. t δ θαυμακού Σεραφείμ. . D t Philotheus nuper Proilavi. t δ πρώην Προίλάβου Φιλόθεος. t .Anthimus Irenopolis. t δ Είρηνοπόλεως Άνθιμος. t Zacharias nuper Olenae. t δ πρώην Όλένης Ζαχαρίας. t Anthimus nuper Euripi.. f δ πρώην Εϋρίπου Άνθιμος. t δ πρώην Νεοκαισαρείας Γεράσιμος. t Gerasimus nuper Neocaesareae. t Parthenius nuper Tzemicae. t δ πρώην Τίερνίκης Παρθίνιος. f Anthimus nuper Scopiontm. f δ πρώην Σκοπίων Άνθιμος. t Sophronius nuper Ptolemaidos. t δ πρώην Πτολεμαίδος Σωφρόνιος. 8YN0DU8 CONSTANTINOPOUTANA . a qua patriarchates Achridenus' e medio tollitur 1767, a ianuario ad maium. Uti Peciensis Serborum, siç Achrideusis Bulgarorum patriarchates Graecorum invidia exstinctus est Ea de re multi 'abhinc, decennium egerunt ; nobis vero pauca tantum dicenda sunt, prout operis nostri ratio postulare videtur. Achrida t quasi interitum et eversionem admirari desinet. Insto imperatore Byzantino Romano Lacapeno patriarchae Dei iudicio delebitur quae in uno Turea spem omnem titulo decoratus est, primus Bulgarorum patriarcha reposuit. Sedis Achridenae exstinctio quanam ratione effecta hoc pacto effectus (914). Suffiaganei episcopatus, qui Borisi tempore (864-88) septem tantum numero sit, documenta infra edita satis ostendunt. Neglihabebantur, ad undetriginta evecti sunt, Petro taaro gendae tamen non videntur eae commentationes,quas imperante (927-69) ; postea vero Samuelis taari aetate in lucem nuper protulerunt eruditi viri. Harum prae­ (977-1014) ad sededm deminuti sunt. Saeculo autem cipuae saltem memorandae nobis sunt, quibus facul­ XI ineunte, quando iam Achrida vicinaeque regione·, tas non suppeditatur rèm fusius pertractandi. Hae quas Bulgari occupaverant, Byzantino imperio a Basi­ quidem occurrerunt, non cuique forsitan obviae : lio imperatore, cui Bulgaroddae cognomen fuit, resti­ Marg. Demittas, TTspi τής αύττχιφάλον άρχκιπσκοαής tutae sunt, praesuti Achrideno sua iura sarta tecta τής πρώτης Ίονστινιανής 'Αχρίδας καί πάσης Βουλγα­ servata sunt, quin et aucta, dioecesibus ad septem- ρίας. Athenis, 1859, in-8* ; [Gabriel basta Crestovic], decim primum, deinde ad undetriginta, denique ad Τά κατά'τάς άρχκπισκοπάς ‘Αχριδών καί Π<κίον, Contriginta unum ab imperatore redactis per tria rescripta, stantinopoli, 1869, in-8* ; —- Παράρτημα «ίς τήν αρατραTtiav - Τά κατά τάς άρχΜίπσκοιτάς 'Αχριδών καί Π«ίου. (1) Ea de re, minua ia modum · acriptoribu» permixta, oe>aino tegendi wat recemi—imi commentarii a Valentino Lah ▼ulgati ia Atete/. Xrdwwh, ,t. XL1I, p. 100*14. (I ) Dtr Ptlriirdul vva ArArtAt. Gwtocitr is-··, Lipsias, 190s, p. 19-so. 9oi Synodus Conrtantinopolitana, 1766 ianuario ad maium. 90a Constantinopoli, 1869, in-8·; Henricu» Gelxer, Der^Uçue, t. II (Paris, 1904), p. 1174-1104 ; Georgius Patriarchal ion Achrida.Geschichte und Urhunden, D. Balaoev, Περιληπτική πραγματεία mpi τής οίκονοLeipag, 190a, in-8* ; Simeon Vailhé, Bulgarie, apud μικής καταστάσεως τής Αρχιεπισκοπής ’Αχριδών Md Vacant et Mangenot, Dictionnaire de théologie catho- πόσης Βουλγαρίας, Sofiae, 1906, in-8*. 1 J Mortuo Joachim, metropolita Moglenorum, Germanus hieromonachus in eius locum a synodo Conslantinopolitana subrogatur (1) 176a decembri f 'Επειδή ή, άγιωτάτη μητρόπολις Μογλενών καί t Cum sacratissima Moglenorum et Catranitzae ΚατρανίτΣης, ή ύποκειμΕνη τή άγιωτάτη Αρχιεπισκοπή metropolis, sacratissimi archiepiscopatus Achridensis 'Αχριδών, διΕμεινεν Αποίμαντος καί δίχα Αρχιερατικής suflraganea, amisso pastore, pontificio praesidio et προστασίας καί ΕπισκΕψεως, 4τ< τού Εν αύτή Αρχιερα- cura orbaretur, quoniam antistes eius dominus loaτεύοντΟς κύρ ’Ιωακείμ τό Σήν Εκμετρήσαντος καί τής chim, confecto vivendi cursu, meliorem obtinuerat Αμείνονος γενομΕνου λή£εως,«ό γοϋν κυριάρχης τής condicionem : idcirco metropolis huius praesul bea­ μητροπόλεως ταύτης μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Β tissimus archiepiscopus Achridarum ac totius Bulga'Αχριδών καί πάσης Βουλγαρίας κύρ Κύριλλος, δτε τάς riae dominus Cyrillus, cum illa aetate hic in urbium διατριβάς τέως ποιούμενος Ενταύθα είς βασιλεύουσαν regina commoraretur, sanctissimum ac venerabilissi­ τών πόλεων, ήίίωσε τόν παναγιώτατον καί σεβασμιώ- mum principem nostrum et herum oecumenicum pa­ τατον ήμών αύθίντην καί δεσπότην τόν οικουμενικόν triarcham dominum dominum loannicium rogavit, ut πατριάρχην κύριον κύριον Ίωαννίκιον ψήφους κανονικός canonica suffragia pro sacro ecclesiae instituto ihiret. προβληθήναι κατά τήν 1<ράν τής Εκκλησίας τάϊιν. Καί δή Quare,ex sanctitatis suae cdnsilio ac licentia,conveni­ προτροπή καί Αδείφ τής αύτού παναγιότητος συνελ- mus nos qui praesentes adfuimus in templum sancti θόντες ήμεϊς οι παρευρεθΕντες Εν τψ ναψ τού άγίου martyris Phocae apud Artakeui,ac initis canonicis Ιερομάρτυρας Φωκά κατά τό Άρτάκιογι, ψήφους κανο­ suffragiis ad designandum et eligendum dignum νικός προεβαλόμεθα είς εϋρεσιν καί Εκλογήν ά£ίου καί 'aptumque virum qui pastoritium baculum pontificiamάρμοδίου προσώπου τού άναδε£ομ{νου τήν ποιμαντικήν que praefecturam et moderationem illius metropolis ράβδον καί άρχιερατικήν προστασίαν καί διοίκησιν τής suscipiat, priAum quidem proposuimus religiosis­ μητροπόλεως ταύτης- καί, πρώτον μΕν Εθέμεθα τόν simum inter Aieromonachos dominum Germanum, πανοσιώτατον Εν ίερομονάχοις κύρ Γερμανόν, δεύτερον secundum voto religiosissimum dominum Paisium et δί τόν πανοσιώτατον κύρ Παίσιον καί τρίτον τόν παν- , tertium religiosissimum dominum Nicodemum, quo­ οσιώτατον κύρ Νικόδημον, ών καί τά όνόματα κατεστρώθη rum nomina etiam inserta sunt huic sacro codici Εν τψδε τψ Ιερψ κώδικι τής τού Χριστού μεγάλης Εκκλη­ magnae ecclesiae Christi ad rem significandam et asseverandam. σίας εις (νδειδιν καί άσφάλειαν. Κατά τό αψ£βον, ίνδικτιώνος ιαη<, κατά μήνα δεκΕμ- C Anno 1762, indictione XV, mense decembri. βριον. t flfcephorus Nicomediensis, de sententia etiam antistitis Ephesi domini Samuel. t Neophytus Larissae. t loseph Vidyrii, etiam de sententia antistit® Dercorum domini Dionysii. t Parthenius Elassonis. t Neophytus Samocovii, etiam de sententia antis­ titis Thessalonicensis domini Theodosii. t ό Νικομήδειας Νικηφόρος {χων καί τήν γνώμην τού άγίου Εφέσου κυρίου Σαμουήλ. f δ Λαρίσετης Νεόφυτος. t ό Βιδύνης Ίωετήφ <χων καί τός γνώμας τού άγίου Δέρκων κυρίου Διονυσίου. t ό Έλασσώνος ΠαρθΕνιος. f ό Σαμοκοβίου Νεόφυτος ίχων καί τήν γνώμην τού άγιου Θεσσαλονίκης κυρίου Θεοδοσίου. (1) E codice patriarch. 6, 'p. 43 ; Callinicus Delicue». Πα­ τριαρχικών Εγγράφων τόμος τρίτος. Connantinopoli, 1905, p 2 Ananias hieromonachus ad archiepiscopatum Achridensem provehitur (1) 1763, maio j Τής άγιωτάτης Αρχιεπισκοπής 'Αχριδών άπροστα­ τεύτου καί χωρίς όρχιερατικής ΕπισκΕψεως καί πνευμα­ τικής διοικήσεως' τού {κείσε χριστωνύμου λαού πρό Ικανού ήδη καιρού ΕναπομεινΑσης διό τός Επισυμβάσας Εν αύτή, κρίμασιν οίς οίδε θεός, δεινός Ακαταστασίας καί άλληλοεπιβασίας καί τυραννικάς καταδυναστείας τών φθασάνταιν Αρχιεπισκοπεύσαι Εν αύτή, καί ώς Εν μετεώρψ πελάγει Ασυστάτως καί πλημμελώς φερομΕνης καί είς χρΕος βαρύτατον καί βγκον πολυάριθμον τών ΕπίφορτισθΕντων αύτή χρεών ύποπεσούσης, καί Εκ τών προαρχιερατευσάντων Εν» αύτή, τού μΕν Κυρίλλου διά τό τολμηθΕντα ίιπ’ αύτού βασιλική όργή ύπσπεσόντος καί Efuipiqi καταδικασθέντρς, τού δΕ μετ' αύτόν διαδεδο­ μένου τήν Αρχιεπισκοπήν Ίερεμίου θανάτψ τελευτή(ι) E codke patriarch. 6, p. 45 : Delicue», ep. eU„ p. SM-90. t Cum sanctissimus archiepiscopatus Achridensis patrono, qui episcoporum more inviseret ac spiritualiter regeret Christianum illum populum, abhinc ali­ quid tempori* orbaretur, propter invectas ibidem, iudiciis quae novit Deus, acerba» commutationes, mutuas detrusiones, tyrannicas oppressiones, ab iis, quibus archiepiscOpos fieri obtigit, idemque fluctuaret quasi in alto salo atque immoderate iactaretur, gra­ vissimo aere alieno infinitaque debitorum sibi impo­ sitorum mole oppressus ; cumque ex eiusdem quondam archiepiscopis, Cyrillus quidem, propter facinora a se admissa, regia indignatione suscepta, exilio multatu* esset, Hieremias vero, qui deinceps archiepiscopatum obtinuerat, morte occubuisset : idcirco hic in Con- poj Synodus Constantinopolitana, 1767 ianuario ad maium. σαντος, τό Ενταύθα Εν Κωνεττανττνονπόλει εύρισκόμενον λ sUntinopoli commorante* universi ex illa provincia σύστημα τού talo* όρόοδόίου λαού, είς Ικανόν πλήθος orthodoxi, numero **tis magno, in angustia* adducti άριάμούμενον, είς Αμηχανίαν Ελθόντες διά τήν στΕρηεπν quod archiepiscopatu* ille dignitate *ua fraudaretur, τής τής Αρχιεπισκοπής τούτης ΑΕίας, προσΕδραμον παλ- semel et iterum confugerunt ad communem uni­ λάης «ίς τήν κοινήν μητίρα τών Απανταχού Αγίων versarum sanctarum ecclesiarum matrem, magnam Εκκλησιών, δηλαδή τήν καθ' ήμΑς τού Χριστού μεγάλην nimirum apud nos ecclesiam Christi, clamore gemi­ Εκκλησίαν, καταήοώντες nd όλοφυρώμενοι nd Σητούντες tuque implosante* remedium et emendationem moe­ τήν βεραπείαν καί διόρθμισιν τής Επικείμενης θλίψεως roris illius, quo conficiebantur; immo vero communes *<ς αύτούς· Εστάλθησαν Μ καί γράμματα κοινά Εν εϊδει litterae, qua forma supplex libellas rescribitur, inde Αναφοράς παρά τών tatae άρχιερΕων τών ύποκειμΕνων missae sunt ab episcopis sedi archiepisoopatus illius τψ τής Αρχιεπισκοπής ταύτης βρόνψ, οίηνες καί αύτοί subditis, quibus et ipsi una cum praestantioribus όμού μ«τΛ τών Εν ταίς Επαρχίαις αύτών προκρίτων καί cuiusque dioecesi* et dignioribus et senioribus Chris­ Επισήμων καί γερόντων χριστιανών κοινώς ΕδΕοντο καί tiani* una simul orabant atque obsecrabant nostram παρεκάλουν τήν καβ’ ήμάς τού Χριστού μεγάλην Εκκλη­ magnam ecclesiam Christi, ut ipsi* materno et mise­ σίαν ΑντιλαβΕσβαι αύτών μητρικώς καί φιλανθρώπως, ricordi animo subveniret pro eo, quo omnino tenetur, κατά τό βπερ Εχει Απαραίτητον χρίος, ώς κοινή μήτηρ munere, ut quae universi Christiani populi communi* καί προστάτις τού Απανταχού χριστωνύμου λαού, κήδε- sit mater et patrona, ea praestandi, et ministrandi, et σθαι καί βεραπεύειν καί χορηγεϊν τά πρός ψυχικήν suppeditandi quae ad spiritualem illorum salutem αύτών σωτηρίαν συντείνοντα. Καταβαρύναντες δΕ ήμάς conducerent. Cum autem saepe et non nihil temporis πολλάκις καί Ικανόν καιρόν ταίς κοιναϊς αύτών καί όμο- B communibus suis consentientibusque precibus et φώνοις Ικετηρίαις καί δεήσεσι, τελευτάϊον προσΕδραμον obsecrationibus nos fatigassent, ultimo confugerunt καί τή βασιλική κραταιή Είουσίμ καί τοϊς πολυχρονίοις ad potentissimum regium imperium et ad longaevo* ήμών αύθΕνταις, τήν αύτήν Ικιτηρίαν ποιούμενοι' κάν- principes nostros, eadem deprecantes, ex quo per τεΰθεν προσετάχβημεν διά κραταιού προσκηνητοΰ βασι­ summum adorandum regium decretum iussi sumus λικού όρισμού εύρεϊν καί κατμστήσαι πρόσωπον Αϊιον designare et instituere virum idoneum ad archiepi­ είς το ΑναλαβΕσθαι τήν Αρχιεπισκοπήν ταύτην. scopatum hunc suscipiendum. Ή ούν μετριότης ήμών σκεψαμΕνη τήν Αρχιεπισκοπήν Mediocritas igitur nostra, curti secum reputaret ταύτην είναι ΕτΕρου κλίματος καί αύτόνομον καί μή archiepiscopatum hunc alterius esse jegionis ac sui ύποκειμΕνην τψ καβ’ ήμάς άγιωτάτιυ θρόνιμ καί τή iuris, sanctissimae nostrae sedi et sacrae apud nos ψήφιρ τής περί ήμΑς Ιερός συνόδου, Ανεβαλλόμεθα τό synodi suffragiis haudquaquam obnoxium, rem huc πράγμα Αχρι τού νυν. Έπεί δΕ τό Εν ΚωνσταντινουπΕΑει usque protraxit. Christiani vero universi ex archiepisευρισκόμενον παμπληθές σύστημα τών τής Αρχιεπι­ copatu illoConstaiitinopoli frequenti numero commo­ σκοπής ταΛης χριστιανών, οίκοθεν κινηβΕντες καί τήν rantes,cum sua sponte ac data sibi licentia et sententia Αδειαν καί γνώμην ίχοντες τών Εκεϊσε Εν τή Αρχιεπι­ ab archiepiscopatus illius episcopis et Christianis con­ σκοπή άρχιερΕων καί χριστιανών καί θΕλοντες τήν σύ- silium habuissent archiepiscopatum hunc spirituaστασιν τής Αρχιεπισκοπής ταύτης καί τήν πνευματικήν lemque populi eius moderationem instaurandi, ac sibi κυβΕρνησιν τού αύτού λαού, ΕΕελΕΕαντο καί ΕΣήτησαν elegissent ct a nobis enixe postulassent religiosissi­ παρ’ ήμών Επιτόνως τόν όσιώτατον μΕγαν πρωτοσύγ- mum magnae nostrae ecclesiae Christi magnum protoγιλαν τής καβ’ ήμάς τού Χριστού μεγάλης Εκκλησίας Εν C syncellum inter hieromonacho* dominum Ananiam, Ιερομονάχοις κύρ Άνανίαν, ώς Επεγνωκότες αύτόν Αίιον pro certo habentes dignum eum esse et idoneum et καί Ικανόν καί πρόσφορου είς τήν κυβΕρνησιν τής aptum ad archiepiscopatum eiusdemque populum Αρχιεπισκοπής καί τού ύπ' αύτήν λαού καί δυνάμενον gubernandum,et omnino parem cum exsolvendis com­ Απαντήσαι καί τά πολυάριθμα αύτής χρΕη καί τήν pluribus illius nominibus, tum spirituali horum saluti πνευματικήν αύτών σωτηρίαν καταρτΐσαι, προσΕδραμον procurandae, iterum ad regium imperium recurre­ αύθις τψ βασιλικψ κράτει, καί Εμφανίσαντες τήν τοιαύ- runt ; quorum porrectae huiusmodi postulationi annu­ την αύτών Ικεσίαν, είσηκούσθησαν υπό τών πολυχρο­ erunt longaevi nostri principes, atque per regium νίων ήμών αύθεντών καί ΕγΕνετο τεβτΣίχιον (1) ή diploma archiopiscopatu illo religiositatem suam dona­ Αρχιεπισκοπή αΰτη διά βασιλικού μβερατίου είς τήν runt. Urgente, igitur necessitate ordinationem eius αύτού όσιότητα. ΈπικειμΕνης ούν Ανάγκης είς τό Απαρ- ritu ecclesiastico perficiendi, quippe quae tum ex com­ τισθήναι Εκκλησιασηκώς καί τήν χειροτονίαν αύτού. διά muni delectu et rogatu totius regionis illius gregis, τήν κοινήν Εκλογήν καί Σήτησιν παντός τού Εκείσ» ποιμ­ tum ex regio mandato, tum ad salvandum illum νίου καί διά βασιλικήν προσταγήν καί διά τήν σωτηρίαν orthodoxum populum obeunda erat magnae nostrae τού Εκεϊσε όρθοδόΕου λαού ΑφειλομΕνην παρά τής καθ’ Christi ecclesiae utpote communi matri ac patronae, ήμάς τού Χριστού μεγάλης Εκκλησίας ώς κοινής μητρός cum aliter peragi noyposset, nec penes sacram antis­ ’ καί προστάτιδος, Επεί ούκ ήν δυνατόν Αλλως άποπερα- titum oecumenicae nostrae sedis synodum esset suf­ τωθήναι αύτήν, Ατε τής Ιεράς τών ΑρχιερΕων συνόδου fragiis eam permittere, mediocritas nostra, habita τού καθ’ ήμάς οίκουμενικού θρόνου μή δυναμΕνης τάς extremae ecclesiasticae dispensationis ratione, praeirtpi αύτής ψήφους ποιήσαι bid τό παρηλλαγμΕνον τού B cepit nonnullis hic praesentibus ac episcopali munere κλίματος, λόγοις Αναγκαίας Εκκλησιαστικής οικονομίας olim decoratis, nimirum domino Esaiae nuper Castoδιώρισεν ή μετριότης ήμών Εκ τών παρευρισκομΕνων riae utpote iuri bus dioecesis illius pollenti, domino Ενταύθα καί πρώην Αρχιερατική χόριτι κεκοσμημΕνων Philotheo nuper Proilavi, domino Hierotheo nuper τόν Τ( πρώην Καστοριάς κύρ Ήσαϊαν ώς καί τά δίκαια Novarum Patrarum, domino Cyrillo nuper archiepiΕχοντα τής Εκείσε Επαρχίας, -τόν πρώην Πρόίλάβου scopo Tini, domino Neophyto nuper Tziae, domino Φιλόθεον, τόν πρώην ΝΕων Πατρών κύρ < 'Ιερόθεον >, Zachariae nuper Olenae, domino Seraphim episcopo τόν πρώην Αρχιεπίσκοπον Τίνου κύρ Κύριλλον καί τδν Thaumaci et domino Anthimo Stauropolitano, ut πρώην ΤΣίας κύρ Νεόφυτον, τόν πρώην ΌλΕνης κύρ habito coetu in augustissimo sancti gloriosi magni Ζαχαρίαν καί τδν Επίσκοπον θαυμακοΰ κύρ Σεραςκίμ martyris Georgii templo intra aedes sancti Sepulcri, καί τόν Σταυρουπόλεως κύρ Άνθιμον, συνελθόντας Εν canonica suffragia ex patriarchal! licentia nostra ini­ τψ πανσΕπτψ ναψ τού Αγίου ΕνδόΕοβ μεγαλομάρτυρας rent, ac pro communi delectu universi archiepisco­ Γεωργίου κατά τό μιτόχιον τού άγίου τάφου ψήφους patus illius gregis religiosissimum quem diximus κανονικός ήμετΕρφ πατριαρχική dbtiq ποιήσαι (»). καί inter hieromonacho* dominum Ananiam communi fi) τεβτΕίΧιον, vox turcica qu* significatur actus provehsudi ad aliquam dignitatem, beneficium, quod vulgo dicimus (a) Qua* sequuntur inde a not uevd ad d»Xl*p«Twf|c ψήφου ■ »05 Synodus Conatantinopolitana, 1747 ianuario ad maium. «ατά τήν κοινήν ίκλογήν τοΟ τής άρχκπτσκοπής τούτης a sua episcopali electione legitimum archiepisoopum άπαίάπαντος ποιμνίου άποκαταστήσαι γνήσιον άρχι- constituerent. Atque primum quidem proposuerunt inter hieromonachoa magnum pratoεπίσκοπον τάν βηβίντα δσιώτατον 4v ίερομονάχοις κύρ teligiosiMmnun ” ..... . Άνανίαν bid τής κοινής αύτών Αρχιερατικής ψήφου. •yncollum magnae noatrae ecclesiae Christi dominam Kai δή μίν πρώτον Ιβεντο |δν δσιώτατον ίν (ερομο- Ananigm, secundum vero Callistum hieromooachum νάχοις ρίγαν πρωτοσύγγελον τής καθ' ήμάς μεγάλης et tertium Dionysium. Ad cuius rei significationem τού Χριστού ίκκλησίας κύρ Άνανίαν, δεύτερη? bi τάν editum hoc memoriale insertum eut etiam sacro Ιερομόναχον Καλλίνικον καί τρίτον τδν Διονύσιον καί codici 'nostrae magnae ecclesiae Christi. είς, τήν περί τούτου (νδειίιν ίγίνετο καί τδ παρόν υπόμνημα καταστρωθίν κάν τφ Ιερφ κώδικι τής κα·' ήμάς τού Χριστού μιγάλης ίκκλησίας. Anno salutis 1763, mense maio, indictione XI. Έν ίτει σωτηρίψ αψίγ* κατά μήνα μάίον, ίνδικτιώνος ιαΚ. t δ πρώην Καστορίας Ήσαΐας. t δ πρώην Προίλάβσυ Φιλόβιος. t δ πρώην Νίων Πατρών Ίιρόβιος. t δ πρώην Τίνου Κύριλλος. t δ πρώην Τύάς καί θερμίΐυν Νεόφυτος. . ■ f δ πρώην Όλίνης Ζαχαρίας. t δ θαυμακοΰ Σεραφείμ. t δ Σταυρουπόλιως Άνθιμος B f Esaias nuper Casteriae. t Philotheus nupeUJrpllari. f Hierotheus nuper Novarum Patrarum. t Cyrillus nuper Tini. t Neophytus nuper Triae et Thermiorutn. f Zacharias nuper Olenae. t Seraphim Thaumaci. t Anthimus Stauropolis. / reiiciuntur io codice po»t verba καί τρίτον τόν Διονύσιον, ρπ> feet ο ex librarii άβλιψίφ. 3 Gennadius hieronfonachus ad metropolim Corytzae provehitur (1) 1766 octobris 6 t Cum sacratissima metropolis Corytaae sine pa­ t Επειδή ή άγιωτάτη μητρόπολις Κορυτίάς άπροστάτιυτος διίμιινεν, Λτι τού ίν αύτή άρχιερατικώς πρόίστα- trono mansisset, quoniam pontificius eius antistes μίνου παραίτησιν ιδιοβελή καί άβίαστον πεποιηκότος, ultro et absque violentia munere se abdicaverat, ut ώς μή δυναμίνου οίκονομήσαι ταύτην κατά τό πρδς τδν qui illi regendae impar esset, prout ad beatissimum μυκυριώτατον Αρχιεπίσκοπον ’Αχριδών κύρ Άρσίνιον •archiepiscOpum Achridensem dominum Arsenium ιδιόχειρον αύτού γράμμα, ώς Αντίκρυ φαίνεται (a), τοΰ c sua manu scripsit, quemadmodum adversa pagina δί άρχιεπισκόπου 'Αχριδών κύρ ’Αρσενίου ίνταύβα ήδη ridere est ; cumque archiepiscopus Achridensis domi­ ’ τάς διατριβάς ποιουμίνου μιτά Tivwv τών περί αύτδν nus Arsenius, hic in praesenti commorans, necnon άρχιερίων, καί θερμώς δεηθίνηυν τού παναγιωτάτου nonnulli apud eqm episcopi sanctissimumjtenerabiκαί σεβασμιωτάτου ήμών Αύθίντου καί δεσπότου τού lissimumque principem nostrum et herutn» pecumeniοικουμενικού πατριάρχου κυρίου κυρίου Σαμρυήλ Αδειαν cum patriarchapi dominum dominum Samirelem enixe δούναι ίπί τφ άποκατασταβήναι ίτερον άρχιερία ίν τή obsecrassem, ut facultatem daret alterum praesulem δηβείση μητμοπόλει, τούτου χάριν ήμεΐς οί ίνδημούντες eidem metropoli praeficiendi : idcirco nos fratres ίν Κωνσταντινουπόλει συνάδελφοι- άρχίερείς, άδείςι τής antistites Constantinopoli commorantes, ex licentia αύτού σεβασμιωτάτης παναγιότητος agi γνώμη τού sanctitatis suae venerabilissimae et sententia memo­ βηβίντος Αρχιεπισκόπου 'Αχριδών καί τών περί αύτδν rati archiepiscopi Achridensis necnon episcoporum ,άρχιερίιυν συνεισελθόντες ίν τψ πανσίπτψ πατριαρ- eidem subditorum,habito coetu in augustissimo patri­ ν χικφ νμφ τοΰ Αγίου μεγαλομάρτυρας Γεωργίου τού archal· templo sancti magni martyris Georgii trium• τροΛαιοφόρου καί ψήφους κανονικός προβαλόμενοι είς phatôris, atque initis canonicis suffragiis ad designan- \ εϋρεσιν καί ίκλογήν άίίου καί Αρμοδίου < προσώπου > dum eligéndumque dignum idoneumque rirum, qui τού άναδεΕουίνου τήν Αρχιερατικήν προστασίαν τής pontificiam'dioecesis illius tutelam suscipiat, pri­ ίπαρχίας τακτής, πρώτον μίν ίβίμεθα τδν όσιώτατον mum quidem constituimus religiosissimum hieromoιιρομόναχον Γεννάδιον, δεύτερον δί τόν Ιερομόναχον nachum Gennadium, secundum vero hieromonachuni ’ Νικηφόρον καί τρίτον τδν Ιερομόναχον ‘Αθανάσιον, ών Nicephorum, tertium denique hieromonachum Atha καί τά όνόματα κατεστρώβη ίν τφδε τφ Ι^ρφ κώδικι τής Ο nasium, quoriim nomina etiam inserta sunt huic sacro τοΟ Χριστού μεγάλης ίκκλησίας. ' codici magnae ecclesiae Christi. Anno 1766, die 6 octobris, indictione XV. Έν ίτει αψίς*, όκτωβρ^ου ςθ, ίνδιητιώνος ιεθί. f δ Καστορίας Εύθύμιος. f δ ΒοΛνών Γερμανός. f ό Σισανίου Νικηφόρος. t ό Τιβεριουπόλεως Άνανίας. t Γρεβενών Γρηγόριος. . t Euthymius Castoriae. f Germanus Vodenorum. t Nicephoros Sisanii. t Ananias Tiberiopolis. t Gregorius Grevenorom. -- (ι) Cod. patriaren. 6, p. 13a ; Delictum, cf. cil., p. Spl. (1) £x cJvcraa nibil aliud modo repentur praeter renuoliatiouia libellum Parthenii Hierosolymitani. r / «IIIWII.IJ.HIHI W«WVWWIHWIVHWW·I. I I HI II Synodo· CcMtantinopoUtana, ijifj ianoario ad manon. Μ 4 Artenius, archiepiscopus Ackrideiuis, «mmov *767 iannarii 16 m abdicat (ι) t Διά τής παρούσης μου οίκαοθελοΰς καί άβιάστου ' t Hac mea voluntaria et non coacta renuntiatione ομραιτήβΗΜς φανερώ ό κάτωθεν όπογεγραμμένος δτι notum facio ego infra subacriptu·, quod cum impar Μ τά Αδυνάτως έχετν μ** οέκονομήσαι «ai διορθώσαι ovasiaaem auatineodi· ac «aggerendi· archiepucopaτάς τής άρχκπισκοπής τού ’Αχριδών χρείας άλλεχαλλή- tua Achridonai· neceaaitatibaa, quae aliae poet aliaa λους, έπισυμβάετος έπί τν τών πρό ήμών «ai Μ τών obortae sunt, aetate tum praedecessorum noatrorum, ήμερών ήμών, λαβήν ού μικράν λαβόντων τών κακο­ tum hac nottrg, archiepiscopi dignitatem velati opti­ ποιών τά τής άρχιεπιεΓκοπής όνομα <1ς τά κατατρέχειν mam aniam arripietitibas improbi· hominibus ad καί ΖημιοΟν «ai βλάκτειν «al τάς δποκειμένας 'τή vexatione·, iniuria·, iacturaaque inferenda· cum mé­ Αρχιεπισκοπή ’Αχριδών μητρσκόλεις καί τούς έν αύτή tropolite! archiepwcopatui Achrideno «ubiecti·, tum βαγιάδες, καί διά τδ μή Αλως έχειν έλευβερωβήναι τών eiu· populi· ; cumque g manibus eorum liberari χειρών αύτών τδ έκεϊσε κλίμα (ϊ) καί βλον τδ χριστια­ nequeat regio illa univenumque chriatianormn genui, νικόν γένος είμή τή Αναιρέσει τής Αρχιεπισκοπής, δι * nisi archiepiscopatu· e medio tollatur : propter id αύτά τούτα παραιτούμαι ήδη τής Αρχιεπισκοπής ’Αχρι­ B ipsum me iam abdico ab archiepiscopatu Achridensi, δών, ού μήν δέ καί τής προτέρας μου έπαρχίας Πελαγο- non tamen a priori mea dioeoeai Pelagoniae, quae per νίας, ήντινα «αί έχειν έφ' δρψ Ζωής μου «Ις Ζωοτροφίαν omnem vitam penes me erit ad praebendum mihi μου καί jjptiav τών Αναγκαίων. Έπί τοιαύτη συμφωνίμ victum resque necessarias. Quo/patto convento cum μετά τών συναδέλφων μου Αγίων Αρχιερέων έγένετο καί fratribus meis sanctis antistitibus, perscripta est et ή παρούσά μου οίκειοθελής καί άβίαστος παραίτησις, mea haec voluntaria et non coacta renuntiatio, quam ήπς όφείλει κατάστρωθήναι καί έν τψ Ιερψ κώδικι τής oportet inserere vel sacro codici magnae ecclesiae 4οΰ Χριστού μεγάλης έκκλησίας ώς καί τού μακαριω- Christi una cum renuntiationis libello beatissimi τάτου Ιεροσολύμων κυρίου Παρθενίου. patriarchae Hierosolymitani domini Parthenii. * αψίΖ ίανουαρίου Ίς·. (T. X.) t δ ’Αχριδών 'Αρσένιος ύκόσχεται (y). 1767, 16 ianuarii (L. s.) f Arsenius Achridensis pollicetur. (i) Cod. patharch. 6. p. 138 ; Delicaoea, ef. dt., p· •9J. (>) κλήμα c *4. <3> ήκβαχιτι ut. Nonnulli archiepiscopatus Achridensis episcopi a patriarcha sacraque synodo petunt, ut sublato iam archiepiscopatu, in dicionem sedis oecumenicae subiungantur (1) «707 t Hoc libello,concordibus animis facto, significamus f Διά τού παρόντος συμφωνητικού ήμών γράμματος δηλοποιοΰμεν ήμεϊς ο^ύπβτγεγραμμένοι, ότι έπειδή καί nos infrascriptl quae sequuntur. Quoniam vel brevi είς διάστημα όλίγου καιρού, άφ’ ού ο! Αρχιεπίσκοποι temporis spatio interiecto postquam archiepiscopi άρχισαν νά συχνοαλλάΖωνται, έπροέενήβησαν είς ήμάς coeperunt frequenter immutari, iniunctae sunt npbis Ανυπόφοροι Ζημίαι καί ΑταΖίαι καί Ατιμίαι πολλόταται(χ). poenae intolerabiles et perturbationes et contumeliae Από τΑ όποια καί τήν Ζωήν μας έβαρύνβημεν, λοιπόν plurimae, propter quas etiam vitae nostrae taedio διά νά έλευθερωθώμεν Από τάς άλληπαλλήλους καθ’ affecti sumus ; ut igitur nosmet ipsos eripiamus ex ήμών καταδρομάς καί άνυποφόρους Ζημίας καί κινδύ­ continuis in nos persecutionibus et iacturis intolera­ νους διαφόρους δεϊν έγνωμεν (y) έΖαγοράσασθαι τήν bilibus et variis periculis, opus esse duximus redimere σωτηρίαν ήμών καί τυχεϊν τής ήσυχίας. "Οθεν αυμφω- salutem nostram et quietem recuperare. Quapropter νοΰμςν έν ένί στόματι καί μιφ καρδίμ.είς τδ νά παρακα- consentimus uno ore et uno corde in hoc, ut invoce­ λέσωμεν τήν μήτέρα ήμών Αγίαν τού Χριστού μεγάλην mus matrem nostram sanctam Christi magnam eccle­ έκκλησίαν, ή όποία είναι ή σοφώτατος καί παναγιώτατος siam, scilicet sapientissimum et sanctissimum domir._ __ κύριος . , κύριος num et oecumenicum patriarcham dominum Samuel δεσπότης καί οίιλυμενικδά πατριάρχης Σαμουήλ καί ή περί αύτόλάτία >v\Ayia καί καί Ιερά Ιερά σύνοδος, σύνοδος, và.Det cum eo sacrosanctam synodum, ut Ie»u Christi in .... συγκατανεύσουν διά άγάπην?οϋ Betbleim geniti amore, dignentur recipere nos pietate ιηνΎοϋ Ιησού Ιησού έν έν Βηθλεέμ Βηθλεέμ (4) ι γεννηθέντος Χριστού διά νά δεχθούν ήμάς τούς έλέους , dignos in gregem et ovile ipsius Christi sanctae ΑΕίους είς τήν μάνδ,ραν καί ποίμνην ■ τής αύτής τοΰ magnae ecclesiae, et membrum adhaereat ad univer­ Χριστού Αγίας * μεγάλης έκκλησίας καί νά' συναρμοσβή sum corpus eius, et revera fiat unum ovile, unus τδ μέλος μί τήν Ολομέλειαν αυτής καί νά γένη Αληθώς pastor, qui habeat eandem custodiam et curam pro μία ποίμνή". εϊς πόιμήν, καί νά έχή τήν αότήν πρόνοιαν nobis quam pro omnibus. Nos autem pollicemur'nos καί φροντίδα ύπέρ ήμών ώς ΰπέρ πάντων- καί ήμεϊς fore constantes adversus impedimenta huius Deo ΰποσχόμεθα νά σταβούμεν σταθεροί είςφάς έναντιότητας accepti operis, patrocinio communis domini nostri τοΰ θεαρέστου τούτου έργου διά τής διαφενδεύσεως sanctissimi oetumenici patriarchae ; ac ne sit incertus τού κοινού ήμών δεσπότου παναγιωτάτου οίκουμενικού dominus et ne dubitet cum eo sancta synodus,iuramus πατριάρχου, κΐύ διά νά μή Αμφιβάλη ή δεσπότης καί νά per animam nostram et per summum sacerdotium μή διστάση ή περί αύτδν Ιερά σύνοδος, όμνύομεν είς nostrum. Si quis autem ex nobis sententiam mutaverit (l)Cod. patriarch. 6, p. 15S : Delicue·, ηέ. dt., p. Spi-STruslalionem latiasm in nostro· usus sdornsvit d. NicoUui Festa, Roniuus., (s) αβλλώταηι raï. (S)tTVWMVW^. (*) Βιθλεέμ Debcaaea, at.* p. »»5-» Tabulam latiâam fecit ideo» vir d- NicoUm· Feett- (i) «ori «W. (j) (♦) κλήμα «W. dW. 911 Synod·* ComtaatiaopelMaaa, 17*7 a iaraario ad matam. gi« •ftfrpalou «ri w# MmmO «ta "όασή*. τού ΚορυτΙΑς a dominos Abarct·* «t BaÜMoran domino* loseph, κύρ ΓιοοΜητ. τοΰ ΙτρβυμνίτΙης «ύρ ‘Avovfov Ιχοντος Corytxaa doutant Gennadta», StrommUae dominos ari τήν γνώμην τοΰ BstarpAbar» κύρ ΊωΑσαφ, τοΟ Anauiaa, qni prnetarea santantiam aflerebat domini Fptfavriv κόρ Γρηγορίου «ri sod Xirâvfou κύρ Μκιγ* loosaph Betagradi (eptacopi), Grwvenorum dominas •όρον, «ri Μ «««Αί «ArBv «ri τών tar’ «Ατούς (1) Gregorios «t Sitanii 4gminus Nicspbocus, et 00mχρισηανών ένσφραγίστηυ Αναφορώς rd «τ' «Ατούς mani tam ipaornm tam illi* «ubioctorum Christiano­ άκολοφυραμένων (s) ο* Οψβ τού «ραταοτότου .ήμών rum consignata rogatioee sans miserias deplorasaeot άνακτος ari τήν κοινήν τών χριστιανών ori τήν Ata* otlritodini potcntwiioBi noetri rogii M couumrootn αύτών σωτηρίαν ορό κοντός Αώου ahnuptvwv Μ τής Christianorum snamque propriam salutem ante omnia opta τόν πατριαρχικδν «ri otaoupsvwàv βρόνόν tao- implorassent, patriarchal! oecamenicne sedi te subiiταγής, καί τής *<ή·«ως «Ατών «ΑακοναΜαης, ώσαΰ- dentee, et eorom precee enaditM mat, et rimiHter τως Μ καί τής αοττ- Αρχιεπισκοπής ‘Αχριδών μ«τΑ rwy archiepiscopetu* quondam Achridensis una com ύποκιιμένων αύτή μητροοόλΜίν «(ς tv τής ώηώησίας. metropolibus illi subtectis in unum ecclesiae corpus σώμα συναρμολογηβτισών, ώστκ «ναι ,καί Μγ*σύαι digestus est, ut tint et dicantur exinde in omne futu­ τοώντ<00<ν καί <ίς τόν 4Εής Απαντα aWva μητροήόλας rum tempus métropole* illae sublectae oecumeoicae ύποκιίμιναι τψ οίκουμινικψ βρόνψ «ri ίή λοιπή τών aedi et reliquo tororum ordini (inserantur), quemad­ Αδελφών χορ«Α> ύ» τρόπον καί αί Ικπαλαι αύτψ τψ modum veteres iam ipsi oecumenicae sedi sublectae· οίκουμινικψ βρόνψ ύποκιίμιναι μητροπόλιις tv τ» τή metropoles cum in Atia tum in Europa, et numerentur 'Aeiq καί Εόρώπη, κα( συναριύμηΰήναι τψ χρρψ τών in coetu reliquarum Constantinopolis metropolium, Χοϊκών μητροπόλιων τής Κωνσταντίνουπόλιως καί B et partem habeant in sacrd concilio et suffragium συνιδριάΖιιν τή Ι*ρή συνόδψ καί συμψηφίΖ*ιν μιτά τών ferant una cum ceteris sororibus, et vocem et sentenΧοϊκών άδελφών καί ψήφον καί γνώμην έχειν έπί «όσης tiam habeant in omnibus disputationibus, et denique καί ικιντοίας ύποβέσιως, aql δλως καρπούσθαΓ καί sumanLet recipiant sicut ceteri metropolitanirq com­ νέμεούαι κατά τούς Χοϊκούς τών μητροπολιτών τό munia dona et praemia, sed archiepiscopatus nomen κοινό γέρα καί βραβεία, τού δέ τής Αρχιεπισκοπής όνό- deleatur ex regiis tabulis, et perinde ac si nunquam > ματος άποίισβήναί τ* τών βασιλικών πινάκων καί ώς fuerit, iudicetur. Cum autem his de causis praesidio μηδέποτι γεγονότος λογιδομένου ' κάντιΰΰεν Απροστα- careret Achridensis quondam parochia, nullo in ea τιύτου μιινάσης τής τοΰ Αχριδών ποτέ παροικίας, iam exstante patrono pagorum et viculorum,qui quon­ μηδινός δντος έν αύτή τοΟ προϊσταμένου τών ών Ιδίως dam pertinuerant illi qui dicebatur Achridensis archiείχέ ποτέ ό ‘Αχριδών λεγόμενος Αρχιεπίσκοπος κωμοπό- episcopus, scilicet Dynaçhium> Cavagia, Demir Isari, λεων καί χωρών, ήτοι τδ Διρράχιον, Κα,Τάγια, Διμΐρ Elbasani et vulgo Ochrida dicta, his in unam pro­ Ίσάρι, Έλμπασάνι καί Ιδίως "Οχρίδα λεγομένη, ών είς vinciam digestis et metropolim iam Dyrrachium, nos μίαν έπαρχίαν καί μητρόπολιν άποματασταύεισών ήδη Constantinopoli commorantes fratres antistites, hor­ τήν Διρράχιον (3), ήμεΐς ol ένδημοΟντες tv Κωνσταντι- tante et permittente sanctissimo et venerabilissimo νουπόλει συνάδελφοι Αρχιερείς, προτροπή καί Αδείφ τοΰ principe nostro et domino oecumenico patriarcha παναγιωτάτου καί σεβασμιωτάτου ήμών αΰθέντου καί domino Samuel, congregati in sanctissimo patriar­ δεσπότου τοΰ οίκουμενικοΰ πατριάρχου κυρίου κυρίου chal! templo sancti gloriosi magni martyris Georgii Σαμουήλ συνεισεΚύόντες έν τψ πανσίπτιρ πατριαρχικψ triumphatoris, et canonica suffragia ferentes ad desiναψ τοΰ άγίου ένδόίου μελαλομάρτυρος Γεωργίου τοΰ C gnandum et eligendum dignum et aptum virum qui τρσπαιοφόρου καί ψήφους κανονικός προβαλόμενοι pastoralem provinciae illius tutelam suscipiat, pri­ είς εΰρεσιν καί έκλογήν ά£ίου καί άρμοδίου προσώπου mum constituimus sanctissimum inter monacho* τοΰ άναδείαμίνου τήν ποιμαντικήν προστασίαν τής dominum Gregorium, secundum loosaph monachum ίπαρχίας. ταύτης, πρώτον μέν <9έμ«θα γδν όσιώτατον et tertium Nathanael monachum, quorum nomina in­ <ν ίιρομονάχοις κύρ Γρηγόριον, διύτιρον bi τδν Ιιρομά- serta sunt huic sacro codici nostrae magnae Christi ναχον Ίω ίσαφ καί τρίτον τδν Ιιρομόναχον Ναήαναήλ, ecclesiae. ών κάΐ τά δνύματα κατιατρώθη iv τψδ« τψ 1«ρψ κώδικι τής καύ1 ήμάς τοΰ Χριστού μιγάλης Εκκλησίας. Anno 1767.· Έν 1τ« αψίΓ*. t Thessalonicensis Theodosius, étiam de fratrum t δ θισσαλονίκης θιοδόσιος ϊχων καί τάς γνώμας τών συναδέλφων μοι Αγίων άρχκρέων τοΰ Καισαριίας meorum sententia sanctorum antistitum Caesareae κυρ Μακαρίου, τοΰ Εφέσου κύρ Μ«λ<τίου, τοΰ ΚυΠκου domini Macarii, Ephesi domini Meletii, Cyrici domini Gerasimi et Nicomediae domini Nicephori. κύρ Γιρασίμου καί τρύ Νικομηδτίας κύρ Νικηφόρου. f Cretensi* Gerasimus, etiam de sententia fratrum t ό Κρήτης Γτράσιμος Ιχων καί τάς γνώμας τών συναδέλφων μοι Αγίων Αρχιερέων τοΰ τι Χαλκηδόνος meorum sanctorum antitistum Chalcedonis domini κύρ Ίωαννικίου, τοΰ Δίρκων κύρ Διονυσίου καί toû loannicii, Dercorum domini Dionysii et Prusae domini Meletii. Προϋσης κύρ Μιλιτίου. f Neopatrenpis Polycarpus. f ό Νέων ,ΓΤατρών.Πολΰκαρπος.° ) Anchialensis Daniel, etiam de-sententia fratrum f ό ‘Αγχιάλου Δανιήλ έχων καί, τάς γνώμας τών συναδέλφων ήμών Αγίων άρχιιρέων τοΰ Μητυλήνης nostrorum sanctorpm antistitum Mitylenae domini κύρ ‘ΑνΜμου, τοΰ Μισημβρίας κύρ Άνΰίμου, τοΰ Βι­ Anthimi, Mesembriae domini Anthimi, Vidyni do­ mini loseph, Nauplii domini Benedicti. δύνης κύρ Ιωσήφ, του Ναυπλίου κύρ Βινιδίκτου. t Castoriensis Euthymius, etiam de sententia sancti t ό Καστορίας Εύύύμιος (χων καί τήν γνώμην τοΰ (episcopi) Pelagoniae. Αγίου Πιλαγονίας. > f Vodenorum Germanus, etiam de sententia antis­ f ό Βοδινών Γιρμανδς έχων καί τάς γνώμας τών άρχιιρέων Μογλκνών Γιρμανοΰ, Διυρών ΓρηγορΙου, titum Moglenorum Germani, Debrorum Gregorii, Pressorum Parthenii, Veli*sonim loseph et Corae Πρισπών ΠαρέΝνίου, Βιλισσών Ιωσήφ καί Κόρας κύρ domini Aberdi. ΆΑρκίου. t CorytxensiX Gennadiu*. t ό ΚορυτΜς Γιννάδιος. f Tibériopolitanus Ananias, etiam de sententia ί ό Τψιριονπόλιως ‘Ανανίας Ιχων καί τήν γνώμην (4) , Mhcti (episcopi) Belegradi domini looseph. τού Αγίου Βιλιγράδων ($) κύρ Ίωόσαφ (6)./ ID Ao'eôtsôcsta. (s) ί·ψλ>«υ*·ιΑ«* ·ά· (D Sic pro frey—imh όU*stain. (D Tritan* «rf. (J) BsXsvHk·* (<) lstaM« ώά. CancAM. rositm XXXVUI. 9t3 Synode» Comtantinopolita·*, lyty atanuario ad maim. 914 I .7 Λ’α/όβπανΖ arckimandrita in locum Germani, metropolitae idoglenorum, a sacra synodo subrogatur (1) ' 1767 mama aprili f Τής ΑγιωτΑτης μητροπόλεως βήογλενών Απροετταt Cum sanctissima metropolis MOflenorum patrono τεύτου μεινάσης, Ατε wô Αν αύτή όπώβπατ* φΜσαντος orbaretur, quoniam qui utcunque obtinuerat, ut in ea άρχιερατεΰσαι Κακογερμανού καθαιρΑσκι παντελεί τής epicopum ageret, pravus nimirum Germanus, omni­ Αρχμρμχτύνης αύτού καθυποβληθΑντος κοινή καί συνο- moda épiscopattu ademptione multatus eat communi δική γνώμη Μ τά κανονικά αύτού Αγκλήματα, ήμείς ■ynodalique sententia, propter facinora contra cano­ οί Ανδημοΰντες Ανταύθα Αν Κωνστανττνουπύλει συν- nes ab eo admista, nos hic in Constahtinopoli com­ Αδελφοι Αρχιερείς, προτροπή καί Αδείη τοΟ παναγιαιτά- morante» fratre» antistites, hortante ac permittente του rai σεβασμαυτάτου ήμών αύθΑντου rai δεσπότου sanctissimo et venerabilissimo principe nostro'et hero τού οικουμενικού πατρεάρχου κυρίου κυρίου Σαμουήλ oecumenico patriarcha domino domino Samuel, habito συνεισελθόντες Αν τψ πανσΑπτψ πατριαρχικψ ναψ τού coetu in augustissimo patriarchal! templo sancti glo­ Αγίου Ανδόίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τού τροπαιο- riosi magni martyris Georgii triumphatoris, et cano­ φόρου καί ψήφους κανονικός προβαλόμενοι είς εΟρεστν nicis initis suffragiis ad designandum eligendumque καί Ακλογήν Atiou rai Αρμοδίου προσώπου τού άνα-Β dignum et apum virum, qui pastoralem tqtelam δεΑομΑνου τήν ποιμαντικήν προστασίαν τής μητροπό- metropolis illius suscipiat, primum quidem consti­ λεως TaÛTtjç. πρώτον μλν (ΘΑμεθα τόν πανοσιώτατον tuimus religiosissimum archimandritam magnae ec­ Αρχιμανδρίτην τής τού Χριστού μεγάλης Ακκλησίας κυρ clesiae Christi dominum Nathanael, secundum vero Ναθαναήλ, δεύτερον δΑ τόν Ιερομόναχον Ίωάσαφ καί loasaph hieromonachum et tertium Nathanael hifcroτρίτον τόν Ιερομόναχον Ναθαναήλ, ών καί τό όνόματα monachum, quorum nomina etiam inserta sunt huic κατεστρώθη tv τψδε τψ Ιερψ κώδικι τής τού Χριστού sacro codici magnae Christi ecclesiae. μεγάλης Ακκλησίας. Έν <τιι σωτηρίψ αψέΓ*, Απινεμήσεως un<. said μήνυ άπρίλλιον. . Anno salutis 1767, indictione XV, mense aprili. t ό Καισαρείας Μακάριος Αχών καί τήν γνώμην τοΟ Αγίου ΈφΑσου κύρ Μελετίου καί τοΰ Αγίου ΚυΖίκου κύρ Γερασίμου. tô Κρήτης Γεράσιμος Αχών καί τάς'γνώμας τού τε Αγίου Νικομηδείας κύρ Νικηφόρου καί τού Νικαίας κύρ ’Ανθίμου. f ό Ναυπλίου ΒενΑδικνος Ιχων καί τήν γνώμην τού Αγίου Χαλκηδόνος κυρ Ίωαννικίου. t ό Πελαγονίας 'Αρσένιος Αχμιν καί τήν γνώμην τού Αγίου Δίρκων κύρ Διονυσίου. t ό Καστορίας Ευθύμιος Αχμιν καί τήν γνώμην τού Αγίου Θεσσαλονίκης κυρ Θεοδοσίου. t ό Βοδινών Γερμανός Αχών καί τήν γνώμην τού Αγίου Προύσης κύρ Μελετίου. tÔ ΚορυτΣάς Γεννάδιος Αχών καί τήν γνώμην τού Αγίού Μιτυλήνης κύρ 'Ανθίμου. t ό Τιβεριουπόλεως Άνανίας Αχών καί τήν γνώμην τού Αγίου Μεσημβρίας κύρ ’Ανθίμου. t ό Γρεβενών Γρηγόριος. t ό Σισανίου Νικηφόρος Αχών καί τήν γνώμην τού Αγίου Άγχιάλου κύρ Άνανίου. " t ό Βιδύνης Ιωσήφ. t Caesariensis Macarius, etiam de sententia sacri antistitis Ephesi domini Meletii et sacri antistitis Cyzici domini Gerasimi. t Cretensis Gerasimus, etiam de sententia sancto­ rum ■ antistitum Nicomediae domini Nicephori et Nicaeae domini Anthimi. t Nauplii Benedictus, etiam de sententia sacri antis­ titis Chalcedonis domini loannicii. t Pelagoniensis Arsenius, etiam de sententia sacri antistitis Dercorum domini Dionysii. t Castoriensis Euthymius, etiam de sententia sacri antistitis Thessalonicae domini Theodosii. f Vodenorum Germanus, etiam de sententia sacri antistitis Prusae domini Meletii. f Corytxensis Gennadius, etiam de sententia sacri antistitis Mitylenes domini Anthimi. f Tiberiopolitanus Ananias, etiam de sententia saçri antistitis Mesembriae domini Meletii. f Grevenorum Gregorius. t Sisanii Nicephorus, etiam de sententia sacri antis­ titis Anchiali domini Ananiae. f Bidyni loseph. (1) E codice patriarch. 6, p. 146. 8 Summo Turearum tyranno ius agnoscitur leges pro arbitrio condendi circa res ecclesiasticas, atque imprimis circa ecclesias αύτοκεφάλους, quas aut creare aut·e medio tollere illius esse dicitur (1) 1767 mense maio . "Οτι τοίς όντως καί νομίμως βασιλεύσι δΑδοται τό νομοθχτεΐν καί νεαρός θεσπίΣειν, οϊος Αί οίων ό νύν κραταιότατος καί Αεισίβαστος νικητής καί τροπαιούχος Αγιώτατος βασιλεύς καί δεσπότης -ήμών, σσυλτάν Μουσταφάς, ού τό «ράτος εΐη αίώνιον. 'Ανδρών μΑν Αν εΐη σοφών τό όνόματα παρείετώειν τοίς πράγμασι καί μή ώς Ατυχε παραδΑχεσθαι, νομικών δΑ Καί τήν <ν αύτοΐς Απάτην ,ποΗΪσθεα κατάφορον κΑπί τό βελτίον Απανάγειν τά πράγματα · παραχαράττεται γάρ πολλάκις ούχ όπως τοίς Αν λόγο* σοφιΣομΑνοις, Αλλ’ ήδη που καί Αν πολιτεία* τοίς μή όρόώς χρωμΑνο* ( ι ) Cod. patriarch. 6, p. 14Ι i Dslicsoss, «ή. α/., Ρ· Translationem adornant cl. Nicolaus Fosla. Quod vere et legitime regnantibus datum est leges . condere et novellas decernere, qualis tx qualibus est praesens potentissimus semper augustus victor et triumphator sanctissimus rex et dominus noster Sui- , tan Mustaphàs, cuius aeterna sit Potentia. Virorum sane 'sapientium est nomina rebus apta exquirere, non autem fortuito recipere, iuris perito­ rum vero fraudem quoque verbis insitam revelare et res ipsas in melius efferre ; adulterantur enuq saepe non solum ab iis qui solent in verbis cavillari, sed etiam fere iam in re publica ab iis qui haud.recte "· ■■■" f--------------- . »15 · —-- 7 ———■--- -- —— Synode» Comtantinopotitana, tyOy * ianoario ad maium. 91« rntç κράγμασι παρακαλύμματά mag τής οίηίας άδοΗας λ gerant negotia, velamina quaedam suae turpitudinis rà σιμνά «mouptvmc τών όνομάτων, dhm βασιλ«ΐς μέν magnifica fingentibus verba, adeo ut regum nomine tofi* Ars τούς λησγάρχας dmaaUtofioi, λάφυρα Μ τά ' interdum latronum duces appellentur, manubule σκύλα (t) καί νόμους τάς γ« τών τοιούτων βουλιύσης. dicantur quae rapinae sunt, leges autem huiusmodi Nsopdv μέν ούν σημαΐκιν οίδαμέν θέσπισμα καί hua· hominum decreta. Novellam quidem scimus appellari ' ταγήν |ασιλέίιις ήτοι τ* μή καλώς Ιχοντα έπανορβούσαν regis decretum et constitutionem, qua vel parum recte ή τάπουσαν. <νβα imtawAwor* νόμος έκατο, ήν δή constituta corriguntur, vel datur lex in re adhuc lege Μπαίιν καί νόμον βασιλικόν κθινότιρον(ϊ)όνομάίομ<ν, carente ; idque dicimus vulgari sermone constitutio­ βωμαΜτΙ Μ σάκρα καί τουρκικώτιρον χάτι σ<ρ(φιον nem et legem regiam, quod latino verpo appellatur τόν Μ δή vopofimtv μέλλοντα πρώτον μέν αύτδν rqcra et Turearum lingua chati ttriphion. At si quis Ιννομον. <χ*ιν τήν άρχήν δέον, κολλά δ' άνδραγαθήσαντα legem conditurus est, primum opus est ut ipse legi­ καί τψ κο«*ψ τψ γένβ συντιλέσαντα, ούτως έπανορ- timum habeat imperium, et cum multa praeclare ges­ βούν τά μή καλώς κ«1σβαι δόΕαντα, ού μήν bi τά καλώς serit, et populum universum beneficiis auxerit, tum Ιχοντα π«ριτρέπ*ιν tmxupdv, ώς πνκς έν άρχαίοις emendet ea quae partuu recte cbnstituta videantur, χρόνοις τών ήμπέρων άγινιΐς τ» καί άφαν*1ς (Μ γάρ minime vero conetur ea evertere quae recte se τάληβή λέγ«ιν). διάρπαγμα πατοιημένοι τά σκήπτρα, habeant, sicut nonnulli in praeteritis temporibus (prin­ ήκιστα μέν <Ις σύστασιν, άίατροπήν bi μάλλον καλώς cipes) nostri ignobiles et indigni (dicendum est enim τήν άρχήν ττταγμίναιν, καί τούτα 1*ρών καί εκκλησιασ­ quod veram est) in rapinas sumpto imperio, non ad* τικών πραγμάτων, ο!κ<(ονς lEttevro νόμους καί νιαράς confirmanda sed potius ad evertenda quae erant recte' άπικάλισαν τών γάρ πάλαι φιλαλλήλως συντστώτων Β ab initio constituta, etiam in sacris et ecclesiasticis μτλών καί συναηαρίπϊόντων τό καβόλου τής έκκλησίας negotiis, suas ediderant leges, et novellas appellave­ σώμα τάς δύο ταύτας έπαρχίας καί εκκλησίας, τήν runt. Etenim quae iam diu mutuo amore conjuncta ‘Αχρίδας φαμέν καί τήν Ίπικίου, βιαίως άποσπάσαντβς fuerant membra et una integram ecclesiae corpus καί άφ<λόμ<νοι, αύτονόμους ή μάλλον Απολύτους ιΐασαν compleverant, duas illas provincias et ecclesias, Achriκάπί τούτψ ν«αράς έΜΗντο, νιαράς bi κολλών παραι­ dis scilicet et Ipecii, violenter abstractas et divulsas, τίους κακών - έ«ϊθ<ν γάρ τά δ«ινά έναρέάμ«να καί separatas vel potiu, dissolutas reliquerunt, et super προίόντι συναυ£ανόμ<να τψ Χρόνψ, μηδκνός βντος τού hoc novellas ediderunt, novellas quidem multorum ιπίΖούντος καί άναστέλλοντος, πανωλ<θρίαν ήπκίλονν malorum effectrices. Inde enim calamitates coeperant, ταίς έκκλησίαις έΜίναις' συχνοί γάρ τών Αφανών καί quae procedente.tempore simul creverant, cum nemo άσήμων Ιίωθέν ποθίν προσβάλλοντας, άνκΕωβούντές adestet qui eas reprimeret vel coerceret, et perniciem τι άλλήλους καί τό τής άρχι«πισκοπής άρπάΖοντ<ς maximam illis minabantur ecclesiis. Saepe enim Ανομα, διινώς κατώρχούντο τών έκκλησίυν έκιίνων, obscuri homines et ignobiles undecumque extrinse­ βύοντ«ς καί Απολλύοντας (3) καί χρέ«πν έπάγοντας cus invadentes, et alii alios eiieientes, et archiépisco­ χρέη, ώστι τούς μέν tv αύταΐς προϊσταμένους Αρχι«ρ<ίς pal!» nomen usurpantes, vehementer in ecclesias illas άδ«ώς καταδιώκεσβαι ΣημΙαις τι καί ύπαρορίαις άδίκοις insultabant, exHhurientes et pessumdantes et aes alie­ καθυποβάλλίσθαι, τά δέ .λογικά έκιίνα τού Χριστού num aeri alieno addentes, adeo ut earum ecclesiaποίμνια, τούς ιύσιβιΐς καί όρθοδόέους χριστιανούς,. rum antistites impune exagitarentur, pocnisque et κατατρύχισθαι καί μονονού κινδυνκύίΐν εέαφανισθήναι exiliis Jniustis subiicerentur, spiritales vero illae τέλ«ον τάς έπαρχίας ίκιίνας. ' C Christi greges, pii scilicet atque orthodoxi christiani ΕΙς τοιούτον μέν ούν άίιοθρήνητον πέρας ήδη λη- vexarentur, ac tantum non periclitarentur provinciae γούσης τής αυτονομίας άμφοτέρων τών έκκλησιών illae funditus deleri. έκιίνων, ol tv αύταϊς άρχιιρατικώς ήδη προ!στάμ<νοι Cum igitur ad hunc lacrimabilem exitum pervenis­ μιτά τών Ιμπιπιστιυμένων αύτοϊς λογικών ποιμνίων tv set separatio duarum illarum ecclesiarum, illi qui άμηχανίρ γινόμίνοι παντιλίί, κατέφυγον δμοθυμαδδν antistitum auctoritate iam ibi praeerant una cum spi­ ένταύθα «ίς βασιλιύουσίν. καί γνώμη κοινή τών Ικ«ίσ< ritalibus gregibus eorum curis traditis, ad summam χριστιανών, συναινοϋντων καί τών τίυις ίχάντιυν τάς desperationem adducti, confugerunt uno animo huc άρχκπισκοπάς <κ«(νας καί παραιτούμενων οίκτίρ βουλή,, in regiam urbem, et ex communi sententia Christia­ προσεδραμον τψ βασιλικψ κράτα διά ' κοινής αύτών norum omnium illarum regionum, consentientibus Αναφοράς καί Ιδτήύησαν βτρμώς άποκατασταβήναι τάς etiam illis viris, qui ad hoc tempus archiepiscopatus δυο ταύτας άρχκπισκοπάς ‘Αχριδών καί Ίπ«κ(ου μ«τά illos habebant, et sua sponte abdicantibus, accesse. τών έν αύταΐς μητροπόλιων καί παροικιών άπασών «Ις; rant ad regiam potestatem ferentes communem eorum τδν καθ* ήμάς άγιώτατον άποστολικδν πατριαρχικόν-καί supplicationem, et flagitaverunt instanter ut restitueο!κουμ*νικδν θρόνον καί συναρμολογηθήναι τψ λοιπψ1 rentur duo illi archiepiscopatus, Achriduta et Ipecii, τής ΙκκλησΙας σώματι. Τού γοΰν κραταιοτάτου ήμών cum metropolibus et parochiis eorum omnibus sub άνακτος, δν ό κύριος πολυιτοίη, Ιπιντύσαντος ιύμινώς nostram sanctissimam apostolicam patriarchalem ταΐς θτρμάΐς αύτών Ικ«σΙαις καί vtapàv ήτοι χάτι σιρί-• oocumenicam sedem, et coniungerentur reliquo eccleφιον Ικδόντος, βπινς <1ς τδν άπαντα αιώνα διατιλώσιν' siae corpori. Cum igitur potentissimus rex noster, cui άμφότιραι àl έπαρχίαι Ικιίναι ‘Αχριδών καί Ίπικίου D Dominus multos vitae annos concedere velit, benigne ύπο«ίμ«ναι τψ καθ’ ήμάς τούτψ τής Κιυνσταντινουπό- fervida» illorum prece» exaudisset, et novellam «eu λκιυς θρόνψ καθώς καί αΐ λοιποί μητροπδλφς, Ιντινθτν chati seriphion edidisset, iubens in omne tempus τάς χ«ιροτονΙας δτχόμ«ναι καί κατά πάντα διωκούμτναι manere illas duas provincias, Achridum et Ipecii, sub­ καί δκϊαγόμ<ναι, δόίαν άπαντις τψ κρτίττονι àvtotp- tectas huic nostrae Constantinopolitanae sedi, jierinde ψαμ«ν διά τήν σωτηρίαν τών άγίιυν έκίΐνιυν Εκκλησιών ac ceteras metropoles, hinc sacerdotum electiones έπιντύσαντι τή καρδίρ τού κραταιοτάτου ήμών άνακτος accipientes et in omnibus gubernatas et rectas, glo- « <<ς Ικδοσιν τού νέου τούτου θτσπίσματος, δ δή τψ βνπ riam omnes Altissimo extulimus, qui propter salutem νταράν βασιλικήν καί τάίιν καί νόμον «ύ Ιχοντα «Ικότως suarum illarum ecclesiarum, induisit animo potentisόνομάΖομ«ν ώς <1ς κοινήν άφορώντα σύστασιν καί "simi nostri regis, ut ederet novum illud decretum, ώφέλιιαν τών εκκλησιών tàclvuiv καί ώς παρά γνησίου quod iam re vera novellam regiam et constitutionem βασιλέως καί τά σκήπτρα κατά διαδοχήν φέρονΤος et legem recte se habentem iure appellamus, quippe ντνομοθ«τημένον. Elç tvbsitiv ούν διηνκκή τού tv τοίς quae spectet ad incrementum et prosperitatem eccle­ Ισχάτοις τοντοις χρόνοις. γιγονότΟς ελέους τάς διαλη- siarum illarum et a legitimo rege et imperium ex . φθτίσας άγΙας εκκλησίας 'Αχριδών καί Ίπικίου πρδς τό hereditate habente condita sit. In testimonium igitur (1) ακόλλα «rf. (a) newlmpe* «4. (j) Cf. losaa. X, io. 917 Synodus Coeistantinopolitana, 1767 a ianuario ad maiue. 91* είναι συνηνωμίνας καί ύποΚειμίνας πρός τόν καβ* ήμάς A perenne accepti in extremis hisce temporibus frepeάγμίιτατον άποστολικόν πατριαρχικόν καί οίκουμενικόν fidi, quod iam divisae illae sanctae ecclesiae Achriθρόνον <£ετ<θη καί τό παρόν ήμέτερον πατριαρχικόν dum et Ipecii iterum conhmctae sint et sublectae καί συνοδικόν γράμμα iv τψ Ιερψ κώδικι τής καθ' ήμάς nostrae sanctissimae apostolicae patriarchal! et oeeuToO Χριστού μεγάλης ίκκλησίας. menicao sedi> expositus est et praeseptf noster patriarcÿalis et synodalis libellus in sacro codice nostrae *i Christi magnae ecclesiae. Ένίτει σωτηρίψ αψίΓ*, έπινεμήσεως «κ, μαίου. Annd'salutis 1767, indictione XV, mense maio. . Nathanael, metropolita Moglenorum, ad metropolim Pelagoniae transfertur in locum Arsenii, sede sua amoti (1) * ’ 17Î7-mense hmio t Τής άγιωτάτης μητροπόλευις ϊίελαγονίας άπροσταf Cum sanctissima metropolis Pelagoniae praesidio τεύτου διαμεινάσης, βτε τού 4ν αύτή άρχιερατεύοντος β careret, quoniam eius antistites dominus Arsenius κύρ ’Αρσενίου παραίτησιν ίδιοθελή καί άβίαστον Ηεποιη- 'ultro et sine violentia se abdicavitj quemadmodum in κότος, καθώς άντικρΰ φαίνεται (ζ), ήμεϊς οί ένδηπούντες pagina adversa conspicitur, nos hic in Constantino­ ένταύθα iv Κωνετταντινουπόλει συνάδελφοι άρχιερείς, poli commorantes fratres antistites, hortante' ac per­ προτροπή καί άδείςι τού παναγιωτάτου καί σεβασμιω- mittente sanctissimo et venerabilissimo principe τάτου ήμψν»αύβέντου καί δεσπότου τού οικουμενικού nostro et hero oecumenico patriarcha domino domino πατριάρχου κυρίου κυρίου Σαμουήλ συνεισελθόντες ίν Samuel, habito coetu' in augustissimo patriarchal! τψ πανσίπτψ πατριαρχικφ ναψ τού άγίου ίνδόίου templo sancti gloriosi magni martyris Georgii trium­ μεγαλομάρτυρας Γεωργίου τού τροπαιοφόρου καί ψή­ phatoris, et canonicis initis suffragiis ad designandum φους κανονικός προβαλόμενοι είς εΟοεσιν καί ίκλογήν eligendumque dignum et idoneum virum, qui pasto­ άΕίου καί άρμοδίου προσώπου τού ‘άναδεϊομίνου τήν ralem metropolis illius tutelam suscipiat, primum ποιμαντικήν προστασίαν τής μητροπόλεως ταύτης, quidem constituimus sacrosanctum métropolitain πρώτον μέν ίβίμεβα τόν πανιερώτατον μητροπολίτην Moglenorum fratremque nostruni .dominum Natha­ Μογλενών καί συνάδελφον ήμών κύρ Ναθαναήλ, δεύ­ nael, secundum vero Pancratium hieromonachum et τερον δί τόν Ιερομόναχον Παγκράτιόν καί τρίτον τόν tertium loannicium hieromonachum, quorum vel no­ Ιερομόναχον-Ίωαννίκιον, ών καί τφ όνόματα κατεστρώθη mina inserta sunt huic sacro codici magnae Christi iv τψδε τψ ίερψ κώδικι τής τού Χριστού μεγάλης ecclesiae. ίκκλη^ίας. * υψτί'·’ κατά μήνα. Ιούνιον ίνδικτιώνος Ίε1*. Anno 1767, mense iunio, indictione XV. x t Nicaenus Anthimus, etiam de sententia sacrorum, antistitum Cyzici domini Gerasimi, Nicomediae do­ mini Nicephori et Prusae domini Meletii. t ό Νίκαιας Άνθιμος ,Ιχων καί τάς γνώμας τού τε άγιου Κυΐίκου κυρ Γερασίμου καί τού άγίου Νικομή­ δειας ( 3) κύρ Νικηφόρου (4) καί τού άγίου Προύσης ( 5) κύρ Μελετίου. f ό Κρήτης Γεράσιμος <χων καί τάς γνώμας τών συναδέλφων μοι άγίων άρχιερέων τού Τε Εφέσου κυρ Μελετίου, τού Χαλκηδόνας* κύρ Ίωαννικίου καί τού Δέρκων κύρ Διονυσίου, t t ό Ναυπλίου βενέδικτος {χων καί τήν γνώμην τού άγίου Άγχιάλου (6) κύρ Άνανίου. t ό Βοδινών Γερμανός {χων καί τήν γνώμην τού άγίου Μεσημβρίας κυρίου Ανθίμου. t ύ Τιβεριουπόλεως ‘Ανανίας. f ό Βιδύνης Ιωσήφ {χων καί τάς γνώμας τού άγίου Θεσσαλονίκης (γ) κυρίου Θεοδοσίου καί τού άγίου Δρύστρας(8). t Cretensis 'Gerasimus, etiam de sententia fratrum meorum sacrorum antistitum Ephesi domini Meletii, Chalcedonis domini loannicii et Dereorum domini Dionysii. t Nauplii Benedictus, etiam de sententia sacri an­ tistitis Alichiali domini Ananiae. t Vcxienorum Germanus, etiam de sententia sacri antistitis Mesembriae domini Anthimi. . f'TiberiopoIitanus Ananias. f Vidynensis loseph, etiam de sententia sacrorum antistitum Thessalonicae domini Theodosii et Drytrae. (i) E codice patriarch. 6, p. 155. ' (i) Renuntiationi* libellus ab Arseeitf oblatus re vera a».D >n codice reperitur, scilicet p. J54. (3) Νικομιδάίας (4) Νοοφόρου ( 5 ) Μκρούαης atJ. 0)'AltdÀou - « ( 7 ) βιοαλονήκης cW. (8) Videlicet PariÀtnit. ut ex ahis tabulis colligitur. 10 Gedeon hieromonachus creatur metropolita Moglenorum in locum Nathanael, ad Pelagoniam • translati (i) , 1767. iunii ιο­ ί Τής άγιωτάτης μητροπόλεως Μογλενών άπροστατεύτου διαμεινάσης, άτε τού έν αύτή άρχιερατεύοντος t Cum sanctissima metropolis Moglenorum praesidio carpret,. antistite eius domino Nathanael ad ( ι ) Cod. pstriirch. 6, p. 1$6. f . pip Synodna ComtantfoopoHtana, 1767 * ianuario «d meam. κύρ Ναθαναήλ μετατεθΕντος «k ri|v *Τ*·»4νή» μητρό- j mfctv Πελαγονίας, ήμείς οί Ενδημούντες EvraOta tv ΚωνστανττνΟυπδλει «vvA4«m tMMprtç προτροπή καί Αδείη τού mnwrwnOrcv καί σεβασμιωτΑτου ήμών aMtVTOu καί δεετπότυυ τού οικουμενικού «ατρεάρχαυ κυρίου κυρίου Σαμουήλ «wueAWvNf tv τψ πανσΕπτψ πατριαρχικψ ναψ tcO àftou tvMlov μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τού γροπα>οφόρου mI ψήφους κανονικής προβΛόμενοι (tf εύρεσιν καί Εκλογήν άΗου καί Αρμο­ δίου προσώετο· τού άναδεΙομΕνου τήν άρχΜραπκήν προστασίαν τής μητροπδλεως τούτης, «ρώτον μΕν tMμεθα TCv ivubwmv tv Ιερομονάχοες κύρ Γεδεών, δεύ­ τερον Μ τόν Ιερομόναχον Μακάριον καί τρίτον τόν Ιερομόναχον Γαβριήλ, ών καί τά Ονόματα κατκοτρώΟη <ν τψδ* τψ ίερψ κώδικι τής τοΟ Χριστού μεγάλης Εκκλησίας. ρ*ο sanctissimam metropolim Pelagoniae translato, no* hic in Cocstantinopoli commorante* fratre* antistites, hortante ac permittente sanctissimo et venerabilis­ simo principe nostro et hero oeonnenico patriarcha docnino domino Samuel, habito coetu in augustissimo patriarchali templo «ancti gloriosi magni martyri* Georgii triumphatori», et canonici» initia raffiagii» ad deaignandum et eligendum dignum idooeumque virum qui pontificiam metropoli» illius tutelam suscipiat, primum quidem constituimus religioms«imurn inter hieromonacho» dominum Gedeon, aecundum vero Macariuni hieromonachum et tertium Gabriel hieromonachum, quorum nomina etiam interta sunt huic «aero codici magnae Christi ecclesiae. Anno 1707, 10 iunii. αψίΣ* Ιουνίου "ι’. t Anthimus Nicaenus. t Theodosius Thessalonicensis. t ή Νικαίας Άνθιμος. t δ Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος. ι t δ Κρήτης Γεράσιμος Εχων καί τάς τνώμας τού τε Αγίου ΈφΕσου κύρ Μελετίου, τού Χαλχηδόνος κύρ Ίωαννικίου καί τού ΔΕρκων κύρ Διονυσίου. f δ Ναυπλίου ΒενΕδικτος Εχων καί τάς γνώμας τού τε άγίου ΚυΣίκου κύρ Γερασίμου, τού Νικομηδείας κύρ Νικηφόρου, τού Προύσης κύρ Μελετίου καί τοΟΆγχιάλου κύρ Άνανίου. ■ t δ Πελαγονίας Ναθαναήλ Εχων καί τήν γνώμην τοΟ άγίου Μεσημβρίας κύρ Ανθίμου. t ό Βοδενών Γερμανός Εχων καί τήν γνώμην τού άγίου Γρεβενών κύρ Γρηγορίου. t.ô Βελεγραδίου Ιερεμίας. * f Gerasimus Cretefrajs, etiam de sehtentia sacrorum antistitum Ephesidomini Meletii,Chalcedonis domini loannicii et Dercorum domini Dionysii. t Benedictus Nauplii, etiam do sententia sacrorum antistitum Cyzici domini Gerasimi, Nicomediae do­ mini Nicephori, Prusae domini -Meletii et Anchiali domini Ananiae. t’Nathanael Pelagoniae, etiam de sententia’sacri antistitis Mesembriae domini Anthimi. t Germanus Vodenorum, etiam de sententia sacri antistitis Grevenorum domini Gregorii. t Hieremias Belgradi. 11 * Arsenifis, metropolita Pelagoniae, sedem hanc abdicat (t) 1767 iunii 34 t Hoc voluntariae suae renuntiationis libello humi­ litas mea significat, quod cum debita, quibus dioecesis mea tenetur,exsolvere non possit, neque omnino illuc abire propter perspectas feneratorum acerbitates,ultro et sine violentia me abdico a mea dioecesi Pelago­ niae in commodum sanctissimi motropolitae Moglenorum, dilecti mei fratris domini Nathanael, ut qui dignus aptusque sit ad provinciam illam regendam. Quapropter, enixe rogo sanctissimum et venerabilis­ simum dominum meum sacramque sanctissimarum antistitum synodum, ut, hoc voluntario meo consilio benigne accepto,metropoli iHi sanctitatem suam prae­ ficiant ; volo autem renuntiationem hanc ultro a me i ni tam pro una persona sanctitatis suae ratam haberi, non autem pro altera persona. Quam ad rem signifi­ candam comprohandamque, sanctitati suae tradidi meum hunc voluntarium renuntiationis libellum, quem ipse meo nomine subscripto et annulo obsi­ gnavi. t Ή ταπεινότης ή Εμή διά τού παρόντος τής οίκειοθελοΰς παραιτήσεως γράμματος δηλοποιεί, δτι μή δυνα­ μίτη κυβερνήσαι τά Επικείμενα τή Επαρχί^ μου χρΕη, ούτε* μήν δλως άπελθεΐν Εκείσε διά τάς ύφορωμΕνας τών δανειστών Ενοχλήσεις οίκειοθελώς καί άβιάστως ποιούμαι παραίτησιν τής Επαρχίας μου Πελαγιυνίας είς τόν πανιερώτατον μητροπολίτην Μογλενών, τόν Αγα­ πητόν μοι Αδελφόν κύρ Ναθαναήλ, ώς ΑΙιον καί Ικανόν είς τήν διοίκησιν τής Επαρχίας Εκείνης. Όθεν δΕομαι θερμώς τού παναγιωτάτου καί Βεβασμιιμτάτου μοι δεσπότου καί τής ίεράς τών πανιερωτΑτυιν άρχιερΕων συνόδου, ϊνα συγκατανεϋσωσι τή αύθαιρΕτψ μου τούτη βουλή καί προχειρίσασθαι τήν αύτού πανιερότητα Εν τή μητροπόλει ταύτη ' βούλομαι δό τήν όίκειοθελή μου τούτην παραίτησιν Εχειν τό κύρος μονοπροσώπως είς τήν αύτού πανιερότητα, ού μήν δΐ είς Αλλο πρόσωπον. Καί είς τήν περί τούτου Ενδειίιν καί Ασφάλειαν Εδωκα τή πανιερότητί του τήν παρούσάν. μου οίκειοθελή παραίτησιν, κατησφα^ισμΕνην τή ίδιοχείρψ μου ύπογραφή καί σφραγίδί 1767, 34 iunii. αψΙΣΊ* Ιουνίου κδ. (Τ. Σ.) t δ πρώην Πελάγωνείας ΆρσΕνιος βεβαιόνω (r). (L. s.) t Arsenius nuper Pelagoniae testificor. (1) E codice patriarch. 6, p. 154 ; DelicaM», 4^. cit., p. B9J-4. (2) 12 Jlesaias, Presparum ac Lychnidos antistes, pollicetur u molestiae causam patriarchae sacraeque synodo nefit amplius daturum propter sublatum arckiepiscopatum Achridensem (i) . 1770 octobri» >9 t Ό Κωνσταντινουπόλεως Ϊπιβ«βαιο1. t Διά τού πάρόντος μόγ ύποσχετικού. γράμματος δηλοποιώ, An, Επειδή ττνεςΧακότροποι καί σκάνδαλο- t [Patriarcha] Constantinopolitanus confirmat. f Promissivis hisce litteris significo quae sequuntur, Qubniam ab improbis quibusdam ac turbulentis homi- '■■πl'ÿ ........ ' ’ · (r) Cod. psiriarck. i. p. >J4 ; DeUcsae^ «p. de., p. 900-». ' i ■ ■ . psi Synodus Constantinopolitana, 1767 a ianuario ad maium. ηχχ ποιοί διέβαλόν με είς τήν μητέρα μου Αγίαν τού .Χριστού α nibus a^ matrem meam sanctam magnam Christi μεγάλην έκκλησίαν, ώς συγχόίοντα δήθεν τήν βείψ ecclesiam insimulatus, quod disturbarem scilicet pla­ έλέει έν ήσυχίη κατάστασιν τών Αρχιερέων τού κλίματος catum, miserante Deo, statum episcoporum archiepiτού wots Αρχιεπισκοπής 'Οχρίδος καί είς Ανατροπήν τής scopatui quondam Achridonsi subditorum, eorumque έκείνων ήσνχίας κινούμενον, ύπέπεσον όπό τήν δικαίαν tranquillitatem evertere contenderem,in iustam eccle­ Αργήν τής έκκλησίας * κάντεύβεν προσπεσών τψ έλέει siae indignationem incidi. Idcirco ad ecclesiae mise­ τής έκκλησίας καί τήν συγχώρησιν καί Αφεσιν τών ricordiam me provolvi, atque ut mihi remittantur Ac όπωσδήπως βηβέντων κατ’ έμού συκοφαντιών έίαιτού- condonentur illae quae in me utcunque instructae μενος καί μετάμελος γενόμενος, ήέιώθην τήν Αφεσιν sunt calumniae deprecatus et paenitentia commotus, καί συγχώρηση έκ μέρους τής έκκλησίας. Επομένως remissionem veniamque ab ecclesia sum consecutus. γνωρίΣουσα ή έκκλησία τήν δδστυχίαν καί τά όλιγο- Deinde cum comperisset ecclesia, quam infelix sit πρόσοδον τής ταπεινής μου έπαρχίας. συνοδικώς συν- quamque exiles fructus forat tenuis mea dioecesis, διασκεψαμένη καί τήν έπαρχίαν Λυχνίδος Αμοιρούσαν cumque facta in synodo cognitione, dioecesim LuchΑρχιερατικής προστασίας λαχοΰσα, πρός τοϊς <Ιλλοις οϊς nidis pontificia tutela tum ipsum orbari animadver­ μεπρότερον έλέησεν, {κρινεν εύλογον καί μ< έλέησε τήν tisset, praeter alia, quibus me complexa est beneficia, έπαρχίαν ταύτην καί ήνωσεν αύτήν μέ τήν έπαρχίαν aequum duxit me vel illa dioecesi donare, eandem ad μου Πρεσπών πρός παραμυθίαν καί άνεσιν τών έπικει- dioecesim meam Presparum ardiungendo, ut, quibus μένων μοι Αναγκών. Ευχαριστηθείς ούν ίίς τό έλεος premor, necessitates leniantur et alleventur. Gratus όπού ή έκκλησία έκαμ«ν είς έμέ καί τήν εόσπλαγχνίαν igitur ac memor beneficii in me ab eeclesia oblati όπού {Stlis διά τήν ένούσάν μοι δυστυχίαν, καί χάριτας B nocnon miserationis in miseriis, quibus premebar, καθομολογώ αύτψ μοι τψ παναγιωτάτψ καί σεβασμιω- adhibitae, gratias persolvo cum ipsi sanctissimo et τάτψ αύβέντι καί δεσπότη τψ οίκουμενικψ πατριάρχη venerabilissimo principi ac domino oecumenico pa­ καί τή *Τί«? κτί Ιερή συνόδψ, τοϊς τήν τοιαύτην πρόνοιαν triarchae, tum sanctae sacraeque synodo, a quibus περί έμέ πεΛοιηκόσι, καί υπόσχομαι -άπό τού νύν καί είς tantum, adiumentum accepi, atque promitto ab hoc τό έίής διάγειν τηύ λοιπού έν άταραίίη καί άκρη ήσυχίη. inde tempore in posterum placatam vitam et plane φυλάττων τά προνόμια τού οίκουμενικοΰ θρόνου, καί quietam me traducturum, servatis sedis oecumenicae πολιτεύεσθαι καθά καί ol λοιποί δεσπόται καί Αδελφοί, iuribus, et n>e gesturum sicut ceteri episcopi, fratres εύγνώμων. καί εύχάριστος φαινόμενος είς τήν κοινήν mei, gratum piumque exhibendo animum in commu­ μητέρα καί εύεργέηήά μου άγϊαν τοΰ Χριστού μεγάλην nem matrem eandemque in me beneficam sanctam έκκλησίαν. άπολογούμενος καί τό βασιλικόν μηρίον τών Christi magnam ecclesiam, et regium pendendo tri­ δύο τούτων έπαρχιών καί τά έπικείμενα αύταϊς χρέη, butum ambarum illarum provinciarum nocnon debita, κατ’ ούδέν ήντιλέγων ή άντκρερόμενος είς τάς έπι,ταγάς quibus obligantur, nec quidquatn me dicturum aut τής έκκλησίας, άλλ' ίιποτάσσεσθαι εύπειθώς καί καθά acturum contra ecclesiae mandata,-sed ea studiose τό δίκαιόν Απαιτεί, καί μή τολμήσειν ποτέ διαταράίαι secuturum, prout aequa ratio postulat, nec quidquam καί συτχύσαι τρόπψ οίψδήτινι, κρυφίως ή φανερώς. tentaturum unquam, quod quocunque modo, clam έμμέσως τε ή άμΑσως, τούς ένταΰθα συναδέλφους vel palam, per me ipsum vel per alios, perturbet exaάρχιερείς έπ' ούδεμιή προφάσει, ή συγχύσαι τήν ήρεμον gitetve praesentes hos fratres antistites per quam­ κατάσταση τής ποτέ άρχιεπισκοπής Άχρίδος, άφ' ής libet causam, aut quietum archiepiscopatus quondam συγχύσεως πρόΐενεϊται ούχ ή τυχούσα Σημία είς τήν c Achridensis statum disturbet, qua ex perturbatione άγϊαν τού Χριστού μεγάλην έκκλησίαν, Αλλά διάγειν damnum haud mediocre inficeretur sanctae Christi ήσύχως’καί άταράχως, ποιμαίνων τόν λαόν τού θεού magnae ecclesiae, sed quiete et tranquille victurum όσίως καί θεοφιλώς άνευ συ*γχύσεώς τίνος, δεικνύων in pascendo sancte pieque populum Dei sine ulla είς αύτοΰς τήν προσήκουσαν Αγάπην ώς τέκνα μου controversia, cique debitum amorem exhibendo tan­ πνευματικά. Ούτως όπόσχομαι ένώπιον θεού καί τής quam filiis meis spiritualibus. Haec profiteor coram Ιεράς συνόδου φυλάϊαι άπαραμείωτα. Εί δέ ποτέ φανε­ Deo et sacra synodo me integre esse servaturum. At ρωθώ τάναντία πράττων καί προίενών σύγχυση ήνη- si, mutatis consiliis, deprehendar unquam in exhi- . ναοΰν ή είς τήν μεγάλην έκκλησίάν ή είς τήν έπαρχίαν bendo quamlibet molestiam vel Mugnao ecclesiae μθυ Πρεσπών καί Λυχνίδος μεταΕό τών χριστιανών μου, vel Christianis dioecesis meae Presparum et Lychnidis, τότε νά είμαι ένοχος είς τά συνοδικά έπιτίμια καί είς tum obnoxjus fiam synodi animadversionibus sum­ τήν έσχάτην Εκκλησιαστικήν παιδείαν, καί νά υστερούμαι maeque ecclesiae poenae, ac demovear de ambabus καί τών δύο τούτων έπαρχιών. Ούτως όπόσχομαι * καί illis provinciis. Ad cuius rei significationem editus είς τήν περί τούτου ένδειΕιν έγένετο τό παρόν ένυπό- est* promissivus hic libellus, mea ipsius manu sub­ γραφον παρ' έμοΰ ύποσχετικόν γράμμα έπί βεβαιώσει scriptus, atque tum sanctissimi et venerabilissimi prin­ τού παναγιωτάτου καί σεβασμιωτάτου ήμών αύθέντου cipis nostri et heri oecumenici patriarchae domini καί δεσπότου τοΰ οικουμενικού πατριάρχου κυρίου domini.Sophronii confirmatione, tum sacratissimorum κυρίου Σωφρονίου καί ραρτυρικαϊς όπογραφαϊς τών et divinitus electorum sanctorum antistitum et hono­ πανιερωτύτων .καί θεοπροβλήτων άγίων Αρχιερέων καί ratissimorum subscriptionibus _ _t in testimonium appoύπερτίμων, καί έστάλη τή εύεργέτιδί μου άγίη τού D sitis comprobatus ; idemque sanctae Christi magnae Χριστού μεγάλη έκκλησή ecclesiae bene de me meritae transmissus est. αψος* όκτωβρίου κθ’. f ό Πρεσπών καί Λυχνιδών Ήσοϊας όπόσχομαι, καί δν ήθελα παράβη τά δσα όπόσχομαι. νά έχω τό Ανάθεμα τής Αγίας καί Ιεράς συνόδου. t ό Εφέσου Μελέτιος μάρτυς. t ό Ήρακλείας Μεθόδιος μάρτυς. f ό Νικομηδείας Νικηφόρος μάρτυς. t ό Χαλχηδόνος Παρθένιος μάρτυς. f ό Δέρκων Άνανίας μάρτυς. f ό Προύσης Άνθιμος μάρτυς. t ό Κορίνθου Γαβριήλ μάρτυς. f ό Σερρών 'Αγάπιος, f ό Σηλυβρίας Παρθένιος μάρτυς. ■ 1776, χη octobris. f Presparum et Lychnidis Hesaias polliceor ; quae promissa si infregero, anathema suscipiam sanctae sacraeque synodi. ■ f Meletius Ephesi testis, t Methodius Heracleae testis, t Nicephorus Nicomediae testis. f Parthenius Chalcedonis testis. t Ananias Derconim testis. f Anthimus Prusae testis. f Gabriel Corinthi testis. f Agapius Serrarum. f Parthenius Sel ybriae testis. ’9>3 Synodn* .dioecesana Ferentina I, 1767 mail 10. synodus dioicïsaNa πκκνίίνα i 914 h 1767 maii io-a Synodus dioecesana Ferentina I in Italia, celebrata diebu» 10,11 et irmaii 1767, sub Petro Paulo Tosi, episcopo Ferentino. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Sanctae Ferentinae ecclesiae prima dioecesana synodus, ab illustrissimo et reverendissimo domino d. Petro Paulo Tosio, Dei et apoetoliCae sedis gratia episcopo Ferentino, sanctissimi domini nostri Clemen­ tis pp. XIII praelato domestico ac pontificio solio assistente, habita anno a Christo nato MDCCLXVII, diebus X, XI et XII maii. Rome, MDCCLXVIII, ex typographie Generosi Salomoni ; superiorum per­ missu. In-4·, xxiy-354 p.-ι f. — Paris, Bibi. nat. B 3402 ; Roma, Propaganda ; Roma Vaticano. BYNODUS 00N8TANTIN0P0LITANA ' 1767 mense iunio Diu inter se contenderant archiepiscopus Chaldiae Dionysius nimirum Chaldiae et Dorotheus Trapeet metropolita Trapezuntis pro possidenda Kerazunte B zuntis, hoc pactum se servaturum spopondit ; cuius locisque eidem annexis, Tριπόλεως nimirum, Κοραλίου tamen promissi in dioecesim redux statim oblitus est τι καί τών λοιπών, unus quidem, praesul Chaldiae Dionysius, si fides Dorotheo adhibenda est. Docu­ videlicet, propterea quod Kerazuntis metadata suis menta ad rem pertinentia edita sunt mense iunio dioecesanis exercebantur, aiter vero, antistes scili­ anni 1707; quibus adnectendum est memoriale satis cet Trapezuntinus, quod loca ipsa intra propriae dioe­ curiosum a Dorotheo perscriptum. Omnia exstant, omissis tamen duodecim episcopo­ cesis fines sita erant. I.is iam saepenumero praeterita aetate ad synodum delata, tandem anno 1767 soluta rum subscriptionibus,apud’**· [= Triantaphyllides], est hoc pacto, ut Trapezuntinus in sacerdotes reli- 01 Φυγάδες, δράμα είς φέρη πέντε μετά μακρών προquosque ecclesiae ministros, Chaldiensis vero in ipsos λεγομένων περί Πόντου, ι Athenis, 1870, in-8° >, p. 163-9. Christianos fideles ius haberet. Uterque antistes, SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA 1767 iulii 11 ■ Brevis quidem, sed ad docendum quinam ea aetate ίχων τάς γνώμας ήμών, δν τρόπον καί ημείς, ένδηfuerit in ecclesia graecanica rei publicae status per- μούντες έν τή βασιλευούση, άντί πάντων τών άποδηqu.un idonea nobis Videtur synodalis tabula quae C μουντών συναδέλφων έψηφορούμεν. Όθεν εις (νδειέιν sequitur. Quapropter non compendiose, ut ceteras, καί Ασφάλειαν ύπογράφοντες ίδίαις χερσίν έν τψ παsed ipsis verbis eam cum-lectoribus communicare ρόντι, δεδώκαμεν αύτύ τή σεβασμιωτάτι) αύτού πανiuvat. Qui plura ea d.e re cupit, adeat Athanasii Com- αγιότητι. neni Hypsilantis, scriptoris coaevi, ' narratiunculas αφ£ϊψ, (ουλίου ια. non iniucundas in opere cui titulus : Τά μετά τήν t ό Εφέσου Μελέτιος. Αλωσιν, 1453**789 (Constantinopoli, 1870), p. 41t. ’ f ό Κυίίκου Γεράσιμυς. Nos brevitati consulentes, quam huius operis ratio t ό Νικομήδειας Νικηφόρος. postulat, documentum έπίσημον descripsisse satis t ό Νίκαιας Άνθιμος. duxitnus. Ita vero se habèt : t ό Χαλκηδόνος Ίωαννίκιος. · Ίσον άπαράλλακτον τοΰ πρωτοτύπου. f ό Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος. t ό Προύσης Μελέτιος. Διά τού παρόντος κοινού ήμών Αποδεικτικού γράμ­ t ό Κρήτης Γεράσιμος. ματος δηλοποιούμεν, δτι κατά τόν ίκδοθέντα βασιλικόν t ό ΤραπεΙούντος Δωρόθεος. , πρασκυνητόν όρισμόν Απερχόμενοι είς τάς έπαρχίας f ό Ναυπλίου Βενέδικτος. ήμών, καί μή ύπολειφθείσης όμηγύρεως συναδέλφων t ό Πελαγωνίας Ναθαναήλ. άρχιερέων περί τόν παναγιώτατον καί σεβασμιώτατον t ό Μπόσνας Σεραφείμ. ήμών αύβέντην τόν οικουμενικόν πατριάρχην κύριον E codice patriarch. 6, p. 157. exstat aputl Delicaiien, κύριον Σαμουήλ, Αφίεμεν τάς γνώμας ήμών τή αύτού σεβασμιωτάτη παναγιότητι προβάλλειν τε καί κανονικώς op. cil., t. II, p. 214-5. ψηφίΐεσθαι καί Αποκαθιστάν δν Αν θεόθεν φωτισθή, SYNODUS ΟΟΝ8ΤΑΝΊΊΝΟΡΟΜΤΑΝΑ 1767 menso augusto. Vix annum unum Antiochenam ecclesiam rexit Philemon, cuius' in patriarcham cooptationem supra sub mense aprili 17'66 paucis commemoravimus. Qui cum extremum traheret spiritum, de kcllenismi magis quam religionis causa sollicitus, missis Constantinopolim litteris, a sacra synodo enixe petiit, ut seposito quolibet antistite 'indigena, patriarcha renuntiaretur vir Graecus, protosyncellus nimirum sedis oecutnenicae nomine Daniel. Rem propriae erga patriam pietati apprime consentaneam maximopere probavit Samuel Constanlinopolitanus, atque Danielem mox creavit metropolitan! Damascenum, ex sententia etiam Ephraim Hierosolymitani et reliquorum synodi antistitum, qui ea aetate unius Samuelis socii mini­ strique fuisse videntur. Electionis huius imago et simulacrum accidit die 6 augusti anni 1767. En inso­ litae subscriptiones : ό Μιτύλήνης Γεράσιμος, — à πρώην Καισαρείας Γεράσιμος, — ό πρώην Παίσιος, — ό πρώην Πρόίλάβου Φιλόθεος, — ό πρώην Χίου Νικηφόρος, — ό πρώην Όλένης Ζαχαρίας. E codice patriarch. 6, p. 159. tabula exstat apud Delicanen, op. cit., t. II, p. 212-4. , ) ‘ W- «v Synodus dioecesana Ambianensis, 1767 octobris 7. 93$ 93d SYNODUS DIOEOESANA AMBIANENSIS 1767 octobris 7 Synodus dioecesana A. 'ianensis in Gallia, celobrata die 7 octobris 1767, sub Ludovico Francisco Gabriele d’Orléans de La Mothe,«piscopo Ambianensi. Exstant ' constitutiones synodales in opere cui titulus : Actes de l’église'd’Amiens, (1849), IL 478-83. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1767 mense decembri Veteres Patrae civitas huc usque palaestra studiosae juventuti litteris infonnafidae orbata erat. Cui malo occurrentes tergemini fratres, loachim, Cosmas et Cyrillus, coempto propriis nummis praedio extra muros, scholam satis amptarn ibidem condiderunt. Opus honestum non verbis tantum, verum et factis auxerunt Civitatis proceres ; qui cum vidissent quin­ que loci monasteria stauropegica omnino 'diruta, ea novo φροντιστηρίψ dono dicata voluerunt, impetrata primum licentia a sacra synodo Constantinopolitana. Haec pro more sigilliqm confinuatorium edidit anno 1767, mense decerilbri, indictione prima, hisce sub­ scriptionibus obsignatum : ό Νίκαιας Άνθιμος, — 6 Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος, — ό Λαρίσσης Μελίπος, — d ’liuawivuiv Γαβριήλ, — ό ΒιΣϋης Γεράσιμος, — ό ΜπελιγραδΙου Ιερεμίας. Prooemium neglexit editor. E codice patriarch. 5, p. 344, exstat in 'Εκκλησια­ στική Άληβεϊφ, t. XXI iipoii, p. 121-3. V L CONSTITUTIONES DI0EQE8I8 ΟβΝΒΤANTIENSIS >767 Constitutiones dioecesis Conitantiensis in Germa­ nia, editae anno 1767, sub Francisco Conrado von Rodt-Busmanshausen, cardinali episcopo Constanticnsi. ! Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Constitutiones et decreta dioecesis Constantiensis. Constantiae, 1767. — St-Gallen, Stiftsbibliothek. — Ipse non vidi. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1767 Emmanuel I.eopulus, Mystra in Peloponneso oriun­ dus, cum in p^tna litterarum ludum adhuc deesse vidisset, asprorum. duo milia ecclesiae Sancti Gedrgii contulit, ea condicione ut ipse et diaconi et ludimagixtri officio ibi fungeretur. Rem sane civitati per­ utilem nec a religione alienàm probavit synodus Con­ stantinopolitana edito sigillio, quod hodieduni, ut audivi, sefvatur apud viri illius posteros. Datum est anno 1767. Ita vero initium capit : Τά κατά καιρούς εύσεβίσι kai φίλοθίόις άνδράσι τελούμενα τώ,ν πραγ­ μάτων., Episcoporum nomina haec sunt : Macarius Caesareae, Meletius Ephesi, Nicephorus Nicomediae, loannicius Chalcedonis, Dionysius Dereorum, Theo­ dosius Thessalonicae, Meletius Prusae, Gerasimus Cretae, Anthimus Mesembriae, loseph Vidyni, Ana­ nias Anchiali, Benedictus Nauplii, Dionysius San­ torini. ' • E codice patriarch.·;, p. 246, exstat in ’Εκκλησια­ στική Αληθείς t. XXI (19011, p. 36-7. SYNODUS DIOECESANA VIGLEVANENSIS 1768 Synodus dioecesana Viglevanensis in Italia, cele­ brata diebus 13, 14 et 15 iunii 1768, sub losepho Maria Francisco Scarampr, ep'tspopo Viglevanensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus dioecesana Viglevanensis, ab illustriss. & reverendiss. d. d. Joseph Maria Francisco Scarampi, Dei et apostolicæ sedis gratia episcopo Viglevanensi, abbate S. Maria: Aquælongæ,s. r. m. eleemosynario, iunii 13-5 Lemidæ comite Ac. Ac. Ac., habita anno a Chr. nat. 1768, dieb. 13, 14, 15 junii, et jussu ejusdem edita, [/«rigwe]. Taurini, ex typographie Mairesse ; supe­ riorum facultate. — Milano, Ambrosiana ; Toriqp, Bibi. naz. ; Torino,'seminario. Sine anno [(768], parvum in-8”, nop.-i f. (errata). Pag. 5 : • /Çullâfcst post antistitem Gabrielem Adârziim, hoc est ab anno millesimo sexcentesimo'quin­ quagesimo tertio, apud nos synodus celebrata. > SYNODUS CUNSTANTÏNOPOLITANA K • 1768 iunii 16 Dominiiim canonicum ecclesiae S. Georgii, dictae Pothae’, in insifla Patmo, cum sibi vindicarent 'haereditario ihre Marcus Rhalbs et Cyriaca, frater et sorof patrueles, rem ad synodum detulerunt, missis Constaptinopolim litteris die 15 octobris 1787 datis, curh praestantiores insulae viri, tum lacobus, monasterii H» Synodal Constantinopotitima, i;M iunii it. w Sancti loannis cithegumemn, asseverantes ecclesiam A incipit : Πρός τοϊς Αλλοις ή όλήθ«α «ai τούτη τού ψαύδονς «ksovssist «ai teôvnuç taaptxai «ai taspΙσταται. Subscriptiones autem baa aunt : Nicephoros Nioomediae, Tbeodoaius Thessalonicae, Gerasimus Viryao, Meletius Larissae, Nicodemus Fberaalorum· Édita exstat apod Miklosich at Müller : Acta tt diplomata graeco, medii atvi,t.Vl (Vindobonae,1890), P 345'7· illam, ants anno· tas septuaginta, fuisw Neophyti Griminii, archiepiscopi Carpathi, quo vita functo •aadom deinceps obvatiimo Theologo, eius ex fratre filiae, et Géorgie, huius filio. Quae cum ita se habe­ rent, synodns statuit dictae ecclesiae canonicum domi­ nium ad Georgium pertinere, Marco et Cyriaca repulsam tasntibus. Sententia haec synodalis data eat anno 1768,16 iunii, indictione prima. Ita vero SYNODUS OONSTANTTNOPOLITANA 1768 menae iulio ' loannes Batataea imperator monasterio Cbilandarii habet : Πρόνοιαν Ιμφρονα wowùimvm τής τών πραγin monte Atho obtulisse perhibetur fragmentum haud μάτων άσφαλτος dvfipumM, γραμμάτων ύνομνήμαβι mediocre vivifici tigni sanctae Crucis. Cum autem καταστρωνύ«ιν ofbatn. Datum est anno 1768, mense monasterii illius dimidia pars igne absumpta esset iulio, indictione prima. Nomina subscripta haec sunt : anno 1724, ac nonnulli documenta ad rem spectantia B ό ΝικομηδεΙας Νικηφόρος, — d Χαλκηδόνας Ίωαννίκιος, petiissent, monachi in eo vitam agentes, ne fragmento — 6 ΔΙρκων Διονύσιος, — 6 Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος, illi fides penitus abrogaretur, auctoritatem eius publi- .— δ Λαρίσσης Μελίτιος, — δ Σερρών Μελίτιος, — δ cis monumentis testari voluerunt.· Atque primum Βιίύης Γεράσιμος, — δ Φερσάλων Νικόδημος, — δ quidem a sacra montis Atho synaxe quam vocant ’ΡΙοντος καί Πραστού Νικόδημος, — δ Ίερισσού καί litteras impetrarunt, quibus insignis'reliquiae ventas Άγιου "Ορους Ιάκωβος. Tabulam ex archetypo, in monasterio Chilandani affirmaretur ; eaaque mox Constantinopoiim miserunt a sacra synodo Constantinopolitana offirmandas. Pos­ asservato, ipsi imagine photographica exscripsimus, tulatis eorutqpooncessit synodus, sigilllumque edidit eam Petropoli mox odituri in nostra sylloge : 4 Quo accepto, sacra* synodus, initis statim consiliis, ρίνης Γαβριήλ, — δ ‘Ρόδου Διονύσιος. Meletium, métropolitain Larissensem, designavit, qui - Editum exstat, una cum renuntiationis libello, in illi succederet. Electionis υπόμνημα gravioribus, Ut ’Εκκλησιαστική Άληθείι?, t. II ( 1882), p.' 233-4. fieri solet, sententiis, ita exorditur : Καί φυτόν del SYNODUS DIOECESANA AMBIANEN8I8 1768 l Synodus diopeesana Ambianensis in Gallia, cele­ brata anno 1768, sub Ludovico Francisco Gabriele d'PrIéans de La.Motte, episcopo Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : dt 1’iglisc d’.-fluens, (1849). II, 483-4.^ .Actes ' SYNODUS DIOECESANA MACL0VIEN8I8 1768 Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, celebrata anno 1768, sub Antonio losepho des Laurents, episcopo Macloviensi. De hac synodo confer opus cui titulus : Ordonnances symxlales du diocèse de S. Malo... [supra, col. 487]. STATUTA DIOECESIS NIVERNEN8I8 , 1768 ■ Statuta dioecesis Nivemensisjii Gallia, edita anno 1768, sub loanne Antonio Tinseau, episcopo Niver’ nenyi. - Statuta dioecesis Nivemensis. Ni verni, 1708. *— Bourges, séminaire. — Ipse non vidi. . Exstant constitutiones sj-nodales in opere cui titulus : ' Coecuuoa. couacno, XXXVilI. . ■■ " ...............λ.,, ............■■■■■' .. T . ■' ... .......................... . 59 i .'W 9*9 Synodus Constantinopolitana, 1769 martii 1. Γ »>» SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1769 Magnam quam vocant roO γίνους σχολήν apudConstantmopolim multis iam cumulaverant beneficiis patriarchae oecumenid, cum Meletius II, editis anno 1769, die 1 martii, amplissimis litteris, quae in schola confusa atque incomposita habebantur, ea in ordinem redegit, fructus annuos eidem attribuit, bibliothecam instruxit, in quam praeclara Nicolai Sutsi magni logothetae volumina transferri iussit, grossorum quin­ que milia fenore collocavit ad sublevandam scholae inopiam, magistros ei praefert Chrysanthum Aeto­ lum et Eliam Cyprium, viros apud suos non penitus ignotos. Quae quidem litterae his verbis exordiuntur : martii. 1 Μακροτίρων μίν άλλο«ς 4v <ό4ησ* λότων τήν wspi rd μουστία τπνομίνην ήδη σπουδήν π«ιρα>μ4νοις ifaiptrv. Episcoporum subscriptiones desunt in editione, quae Manuelis Gedeon cura nuper prodiit : Γράμματα πατριαρχικά ntpi τής Μ. τοΟ Γ. σχολής, (Constantino­ poli, 1903), Ρ- Ι3·»ί· Alterum ibidem scriptum evulgavit vir doctus, ab eodem Meletio editum, in quo de magnae scholae .aedificio praecipue sermo est. Incipit : ‘Οσα τά μάλιστα θ«ψ κ<χαρισμ4να τυγχάνοντα. Cf. op. at., p. 24-8. Episcoporum subscriptiones item omittuntur. SYNODUS DIOECESANA 8UE88I0NEN8I8 1769 martii 15 Synodus dioecesana Suessionensis in Gallia, cele­ chez Ponce Courtois, imprimeur de monseigneur brata die 15 martii 1769, sub Henrico losepho Claudio l’évêque, Pierre Nicolas Waroquier,,associé au pri­ de Bourdeilles, episcopo Suessionensi. vilège de mondit seigneur évêque, M.D.CC.LXIX. Exstant constitutiones synodales in opere cui In-12, 370 p. -- Paris, Bibi. nat. B 40490 ; Paris, titulus : Sainte-Geneviève. Ordonnances synodale; du diocèse de Soissons, ■' Pag. 3 : < Ces statuts synodaux de monseigneur de publiées au synode tenu le 17 mai 1673, par monsei­ Sillery, qu'on imprime de nouveau, parce que les gneur Charles de Bourlon, & au synode tenu le exemplaires manquent, ont été recueillis & tirés par 27 mai 1700 par monseigneur rabio Brûlât de Sillery, monseigneur de Bourlon des anciens statuts, règle­ imprimées' dà nouveau par ordre de monseigneur ments et ordonnances-qui furent faites & publiéés lean-Joseph Languet de Gergy, puis par ordre de par nosseigneurs les évêques de Soissons : Simon de monseigneur François de Fftz-James, évêque de Sois­ Buci eh l'année i403,Symphorien Bullioud en l'année sons. Nouvelle éditon faite par ordre de monseigneur 1532, Charles de Rouci en l'année 1561, Jérôme Hem Henry-Joseph-Claude de Bourdeilles, avec les avis nequir. en l'année 1010, Simon Legras dans les sy­ donnes aux petits synodes par messeigneurs Jean- nodes de 1626, 1929, 1642, 1654 & I656.» Joseph Languetde Gergy,Charles-François le Febvre ; Pag. 352-7, statuta synodi dioecesanae celebratae de Laubrière & François de Fitz-Jaines. A Soissons, 15 martii 1760. 8YN0DU8 CONSTANTINOPOLITANA 1769 martio / Meletius patriarcha/ cum comperisset scholam lit­ — ό Γυρνόβου ΠαρΛνιος, — ό Λαρίσσης Μίλίτιος, — terarum graecarum in insula Patmo nihil profecisse, ό Βιρροίας ΆβράιΛος, — ό Δρύστρας Παρθίνιος, — ό ex quo moderator eius domnus Basilius Macarium et/ ό Βάρνης Γεράσιμος — ό Χαλκηδόνος Παρθίνιος, Gerasimum, celeberrimos illos per totum Orientem^- Γόνου καί Χώρας Προκόπιος, - - ό ....... — ό Ίκονίου magistros, abhinc triginta annos exceperat, collatis Σίλβιστρος, — ό Σηλυβρίας Κύριλλος. Editae exstant apud Miklosich et Muller, .hta et in synodo consiliis, iussit inquiri, in statum cum scholae ipsius et bibliothecae monasterii Sancti loan- diplomata graeca medii aevi, t. VIfVindobonae. 1890), nis, tum rei eiusdem pecuniariae, misso etiam, qui p. 347-50, in qua tamen editione errores in nominibus huiusmodi munus obiret, loasaph Calogera hieromo- legendis latere videntur. Doctissimi editores addunt nacho, quem litteris synodalibus instruxit, mense se nescire, qua ratione tabula Meletio patriarchae a martio anni 1769 datis, iisque et monachis omnibus librario Patmiensi tribuatur ; ex quo coniicere licet, Sancti loanniset praestantioribus insulae viris'inscrip- ° eosdem plane ignorasse de Meletio patriarcha, qui a tis. Quae nonnullis episcoporum nominibus pro more 5 novembris 1768 ad 11 aprilis 1769 sederit oecumeobsignatae sunt, videlicet : Λ Κυίίκου ‘Ανθιμος, — nicam occupavit. ό Νικομηδςίας Παΐσιος — ό Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1769 mense maio. Cum civitas Demetzana in Pelo(4-30 Synodus us .dioecesana Ovetensis in Hispania, cele cele-­ s. m., en los dias veinte y quatro de setiembre y seis brata a f.-308-xxiV p. — Astorga, sesolio pontificio, conde de Norefla, del consejo de minariô ; Escorial ; Oviedo, universidad. SYNODUS DIOBOBSANA MACL0VIBN8I8 1769 octobris 11 Synodus dioecesana Macloviensis in Gallia, cele­ brata die ii octobris 1769, sub Antonio losepho des Laurents, episcopo Macloviensi. Exstant constitutiones synodales in opere, cui titulus : » Ordbnnances synodales du diocèse de S. Malo, renouvellées et confirmées dans le synode de l'année 1769, par illustrissime & reverendissime père en Dieu monseigneur Antoine-Joseph des Laurent», évêque Λ seigneur de S."Malo. [Insigne]. A Saint-Malo, chez Julien Valais, libraire & imprimeur de monseigneur l’évèque, M.DCC.LXIX, cum privilegio regis. In-rt, 6 Î.-X-395 p.-3 f. (index). — Paris, SaintSjulpico. , Fol. 4-6, catalogus episcoporum. Passim fit mentio synodorum dioecesanarum cele­ bratarum annis 1350, 1402, 1434, 1452, 1460, 1501, 1522, 1525, 1531, 1612, 1620, 1640, 1647, 1706, 1707, 1708, 1709, 1710, 1711, 1712, 1716, 1741, 1742, 1744, 1745. *74*· 1747. 1748, 1749, >75>. *752. ‘753. >754, >755» >757. >7=8,1759. 1760, 1761, 1702, 1763, 1764, 1765, 1766, 1768,1769 octobris 11. 8YN0DU8 CONSTANTINOPOLITANA 1769 mense octobri Deiparae monasterium dioecesis Άνδρούσης in Peloponneso, τοΰ Βουλκάνου dictum, ex quo conditum est, stauropegica dignitate donatum fuissy ferunt. Cum autem tabulae eiu» fere omnes igne petiissent anno 1736, Neophyto patriarcham agente, monachi a synodo postulanmt, ut pristina monasterii iura renovarentur. Quorum postulationi annuetis synodus, o sigflliutn edidit atino 1769, mense octobri, indictione tertia, cuius initium ita se habet : Tiûv ύποτιλούντων ίν τφ μκτά σώματος βίψ πραγμάτων, ξυστών κατά φύσιν ιίληφότων τήν υπόστασιν. Episcoporum nomina per solitos monocpndyliorum circuitus exarata legere non potuit Athanasius. Petrides, qui tabulam primus edidit in ΓΤαρνασσφ, t. III (Athenis, 1879), p. 1031-3. Synodes CnuWntfnnpnHf ·, 177e mass martio. • ». 8YN0DU8 ΟΟΝβΤΑΝΤΙΝΟΡΟΜΤΑΝΑ 1770 mense Mrtio Deiparae monasterium, τής Ξενιβς dictum, dioece­ sis Zetunii, dun quidem «Herum minus monasterium ad littus quasi μετόχιον possidebat, sancto Nicolao sacrum. Regnante raro Gabriel patriarcha, anno nimirum 1704, petierant monachi, utperamtata utriusque monasterii ratione, quod huc usque monasterium appellabatur, iam metochiou, quod vero metoduon, iam monasterium diceretur, monachatum sede ac domicilio in uwtochio collocata. Labantibus autem annis, moretur iterum quamtla de permutando monachorum domicilio. Re ad synodum delata, Sophronius p^Trierrh^ SX ««thrift»»·» —mSeftHe, bonigUO concessit monachis, ut quemadmodum antes, sic in posterum monasterium mains illud habentur quod superius, non quod inferius. Sigillium hoc super negotio editum ita incipit : Τών eO te «ri καλώς «primwriw** Mt·» *v όμαλογοίνο ebm. Datum eet menae martio anni 1770. Subscripta episcoporum nomina legere non potuit Alterius Alexandria^* qri tabulam nuperrime evulgavit in ΈκνληΟΗΝΤηκή *AlU|Mp, t. XXVI (1908), P· ‘7*9· 8YN0DU8 DIOECESANA 0ATALAUNEN8I8 1770 aprilis t Statuta dioecesis Catalaunensis in Gallia, edita die 1 aprilis 1770, sub Antonio EI eonore Leone Le Clerc de Juigné, episcopo Catalaunensi. ' ' V Exstant constitutione^ in opere cui titulus : Abrégé des statuts du diocèse de Chaalons... [ss^ra, col. 887]. ■---------------------------7------------- '—:-------------------- --------------- --------------------------------------------------------- — BYH0DD8 COKBTAHTINOPOUTANA 1770 mense aprili . Çum ecclesia Hierosolymitana ideo tutela careret, φόρου καί τοΰ Προύσης κύρ Μελετίου, — ό Νικαίας quod Ephraim .patriarcha diem supremum obiisset, Άνθιμος, — ό Χαλκηδόνος Παρθίνιος, — ό Δίρκων sacra synodus Constantinopolitana, rogantibus mona­ Διονύσιος,' Τυρνόβου Καλλίνικος, ίχων καί τήν chis et procuratoribus Sancti Sepulcri in Urbe degen­ γνώμην τοΰ άγίου Προικοννήσου κύρ Άνανίου, — ό tibus, tres viros ex recepto more proposuit, inter quos Φιλιππουπόλεως Σαμουήλ, — ό Σμύρνης Προκόπιος, eligeretur, qui illi succederet, Sophronium nimirum ίχων καί τήν γνώμην τοΰ άγιου Γόνου κύρ Παϊσίου, — métropolitain Ptolemaidis, Ananiam Caesariensem ό Δρύστρας Παρθίνιος, — ό ΒιΙύης Γεράσιμος, — 6 et Neophytum Bethleemiticum. Latis suffragiis, Άγαθοπόλεως Νεόφυτος, ίχων καί τήν γνώμην τοΰ sanctae civitatis Hierusalem ac totius Palestinae Πελαγωνείας κύρ Ναθαναήλ, — ό Τιβεριουπόλεως patriarcha renuntiatus est Sophronius anno 1770, Φιλόθεος. jnense aprili. Electionis ύπόμνημα nominibus appo­ E codice patriarch. 7, Ρ· ιό, editum exstat apud sitis obsignarunt antistites isti : ό Κυΐίκου Γεράσιμος, Callinicum Delicanen, Πατριαρχικών ίγγράφων τόμος Ιχιυν τάς γνώμας τοΰ τα άγιου Νικομήδειας κύρ Νικη­ δεύτερος (Constantinopoli, 1904), p. 496-7· SYNODUS DIOECESANA AMBIANENSI8 1770 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, cele­ brata anno 1770, sub Ludovico Francisco Gabriele d’Orléans de Iji Motte, episcopo Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Actes de t’Cglise d’Amiens, (1849), II, 485-0. 8TATUTA DIOECESIS DUBLINEN8I8 >770 Statuta dioecesis Dublinensis in Hibernia, edita anno 1770, sub loanne Carpenter, archiepiscopo Dublincnsi. · ' Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Constitutiones provinciales et synodales ecclesia: metropolitanae at primatialis Dublinsensis Synodss dloeeaBma Alnaadrixa I, ryyr iaoi to. u< Alexandrie, ex typographie IgnatiiViner-Abroaiana; Norm, seminario; Torino, Bibl. nax. ; cati, illuatriaatesB dvitati» À caria epiêcopiimprae- Torino, asminario. «oria ac NbUopote. Fag. «»7-3>3· appendix doaBaantoram ad banc Sine anno («Π’λ Ιχ·Μι Ρ· — Milano, Am- synodum attiaantiam. 8YN0DU8 DIOECESANA NICOTERAE «m Synodua dioeceeana Nieoterae in Italia, oelebrata anno 1771,rab Frimdaoo Franco, epiacopo Nicoterae. De hac synodo confer opua cui titulus : CooatituÛonea synodales pro dioeoeaibua Nicoterae et Tropape. ΝοβραΗ, ex typi» Andréas et Salvatori» Fetta, S. Biago dei Libnii toe, 1883. Parvum in-4·, 388 p. — Roma Caaanatenae; Roma, Propaganda. Pag. r 2 : « Novissima [aynodus] Nicoterae celebrata pertingit ad annum 177t. » CONCILIUM PROVINCIALI P0RT0RICTEN8E »77W Concilium provinciale Portoriciense in America centrali, celebratum anni» 1771-2, sub Emtaanuele Ximenez Perez, episcopo Portoridensi. — Cf. Gama, Striet episcoporum, (1873), p. 162. CONCILIUM PROVINCIALI LIMRN8E 177a ianuarii 12-1773 septembris 5 Concilium provinciale Limense in Peruvia, celebratum a die 12 ianuarii 1772 ad diem 5 septembris 1773, sub Didaco Antonio de Parada, archiepiscopo Limensi. — Cf. Gams, Series episcoporum (1873), p. 153. SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA 1772 Dionysius Samuroases, Dereorum metropolita, cum, facinore quodam admisso, ab Urbe discedere regio mandato iussus esset (19 martii 1772), vix locum, in quem relegatus fuerat, petiit, cum scripsit tum ad patriarcham tum ad sacram synodum litteras sui pur­ gandi causa (23 martii). Quibus responsum dedit synodus plane curiosum et ad illustrandas res illius temporis perutile. Datum est die 3 aprilis eiusdem anni 1772. Subscriptiones episcoporum integras pro more nostro referemus, quae quidem ita se habent : ό Καισαρείας Μακάριος, — ό Ήρακλείας Μεθόδιος, — à ΚυΖίκου Γεράσιμος, — i ΝικομηδεΙας Νικηφόρος, — ό Νίκαιας Άνθιμος, — ό Χαλκηδόνας Παρθένιος, — ό aprilis 3 Τουρνόβου Καλλίνικος, — δ Προύσης Μελέτιος, — ό Φιλσπτουττόλεως Σαμουήλ, — d Διδυμοτείχου Νεό­ φυτος, — ό Μεσημβρίας Μακάριος, — 6 Δρύστρας Παρθένιος, — A, ΒιΖύης Γεράσιμος, — ό Άτχιάλοο Άνανίας, — A Βάρνης Νεόφυτος, — ό Ξάνθης Φιλά­ ρετος, — ό ΟύΖίτίης καί Βελόβου Σεραφείμ, —6 Σβορνικίου Γρηγόριος, — A Σάμου καί Ικαρίας Ακάκιος, — A Πρεσπών Ήσαΐας, — Λ Παροναίίας Άνθιμος. Tabulam edidit Georgius P. Purnaras, 'Ημερολόγιου τής Ανατολής... τοΟ έτους 1885, (Constantinopoïi, 1884), p. I33*7i primus ediderat, sed mendis refertam Matthaeus Paranikas in Actibps societatis litterariae Graecorum apud Constantinopolim, t. XXI, p. 104-5. 8YN0DU8 DIOECESANA ÇATALAUNEN8I8 177a maii 5 Synodus dioecesana Catalaunensis in Gallia, cele­ brata die 5 maii 1772, sub Antonio Eleonore Leone Le Clerc de luigné, episcopo Catalaunensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : . , Extrait du proçès-verbal du synode tenu a Chaalons, par monseigneur l'évêque comte de Cbaalona, pair de France, le 5 mai 1772. Sine loco nec anno [1772], in-8·, 4 fnn. — Paris, SaintSulpice. Hoc opusculum compactum est cum statutis Cathalaunensibus impressis apud Seneuze, absque anno [supra, col. 887]. SYNODUS DIOECESANA AE8INA ' 1772 iunii 14-6 Synodus dioecesana Aesina in Italia, celebrata die 14,15 et 16 iunii anni 1772, sub Ubaldo Daldassini, episcopo Aeaino. . Exstant constitutiones synodales in opere cui tituli» : Sanctae Aesinae ecclesiae synodales constitutio- ' Synodus dioecesana Amina, 177a iunii 14. ,37 · 938 nés, abillustrissimoet revefendissimodominodomino a Aesii, apud Petrum-Paullum (tic) Bonelli, episcopaUbaldo Baldassino, Dei et apostolicao aedis gratia lem typographum. , Sine anno, in 4·, » partes, 8 f-348-51 p. (appendix episcopo Aesino, sanctissimi ddmini nostri Clemen­ tis XIV prqplato domestico et pontificio solio assis­ documentorum). — Roma, Casanatense. tente, in dioecesanis comitiis editae, diebus XIV, XV, P*g II : < Ut dioecesanam synodum, triginta et XVI junii anno reparatae salutis MDCCLXXII. uno ab hinc annis intermissam, celebraremus... » SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 177a mense iulio Complures saeculo XVIII exortae sunt inter mo­ μασία. » Aurea profecto verba, sed saniora quam ut a nachos montis Atho controversiae, eaeque acerrimae, monachis hagioritis intelligi possint, ut infra dicetur. de fidelium defunctorum commemorationibus et de Litterae synodales, de quibus agitur, datae sunt anno communione frequenti, aliis commemorationes illas 1773, mense iulio. Nomina episcoporum subscripta sabbato tantum celebrandas esse, aliis vel die domi­ latine reddita haec sunt : Thoodoaius-Constantino nica agitari posse asserentibus ; ad communionem politanus, Sophronius Hierosolymitanus, Methodius vero quod attinet, aliis rarius, frequentius aliis sumen­ Heracleensis, Gerasimus Cyzicenus, Nicephorus Nidam esse contendentibus. Res non semel ad synodum comediensis, Anthimus Nicaenus, 'Parthenius Chalcedelata est, atque primum quidem dum Theodosius donensis, Callinicus Tomoviensis, Meletius Prusaeus, patriarcha ad ecclesiae gubernacula sederet, a quo Samuel Philippopolitanus, Parthenius Drystrehus, optima sane sententia data est. < 01 μίν γάρ, inquit, ^Ananias Anchialensis. ίν σάββασι τ(λοΟντ<ς τά μνημόσυνα τών ««οιμημίνωιτ^ Editae exstant apud Ph. Msyer>We Hanptwkunχαλώς ποιούσιν, ol δ’ όν ίν κυριακή ούχ ύπό«ινται den fùr die Geschichte der A'tkosUôster (Lipsiae, κρίμαπ. · De sacra eucharistia sermonem postea . 1894, in-8·), P- 339-31. Devuniversa controversia instituens, ait : « Π<ρΙ U τού πυκνόηρον ή βραδύτιρον disputationem ipsi perscripsimus hoc praenotato προσέρχ«τθαι τή μ<ταλήψ«ι τών άχράντων μυστηρίων titàlo : La grande controverse des cofybes, in : φαμίν, δη χρόνος μίν ούχ ώρισται. άναγκαΐα bi πάντως Échos d'Orient, t. II (Parisiis, 1899), p. 331-31. ή bid τής βί(ας μϊτανοίας καί ifομολογήσ<ως προττοι- 8YN0DU8 DIOECESANA FIRMANA 1773 maii 33-5 Synodus dioecesana Firmana in Italia, Celebrata Firmi,' apud Philippum et Fabium Mariam Laumrini ; diebus 33, 34et 35 maii anni 1773, sub Urbano Parac- super, permissu. l-Seym/ar .] Methodus aNronum ciani, cardinale archiepiscopo Firmano. c'synodalium pro prima synodo Firmana eminentiss. & Exstant constitutiones synodales in opere cui reverendiss. domini d. Urbani tituli S. Callisti s. R. e. presbyteri cardinalis Parraciani, archiepiscopi et prin­ titulus :, ■ , Synodus dioecesana, ab eminentissimo et reveren­ cipis Firmani, nec non preces pro solemni primi sup­ dissimo domino Urbano, tituli S.' Càllisti s. R. e. plicatione ejusdem synodi. Firmi, M.DCC.LXXIII, presbytero cardinali Paracciano, archiepiscopo & excudebat haeres Bolis, impressor archiepiscopalis. Parvum in-folio, 3 partes, 13 (.-346-318-30 p. — principe Firmano, celebrata in ecclesia metropolitans, diebus 33,34 Λ 35 maii anno Domini MDCCLXXIII. Roma, Casanatense. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1773 mense ipnio • Nondum unus effluxerat annus, ex quo sacra syno­ mense iunio, sub Theodosio Constantinopolitano, ■ dus montis Atho monachos, de commemorationibus quocum subscripserunt antistites isti : Sophronius . defunctorum agendis 'disputantes, ad concordiam Hierosolymitanus, Gregorius Caesariensis, Methodius reducere tentaverat, ctnn rebus in peius abeuntibus Heracleensis, Gerasimus Cyzicenus, Nicephorus Niviam rursus persecuta est, qua putebat ad id quod comediensis, Anthimus Nicaenus, Parthenius Chalvolebat posse perveniri. Alteras igitur in montem D cedongnsis, Ananias Dercensis, Samuel Philippopo- ■' sacrum transmisit litteras, quibus quo melius infensos litanus, Paphqutius (an Parthenius ?) Drystrenus, animos reconciliaret, secundum utramque partem '· Macarius Mesetnbriensis, Gabriel Anchialensis, Neo litem dabat. Qui sabbato, aiebat, defunctorum memo phytus Vamensis, ’ Seraphim ~ ~ Bosnensis. rias celebrant, recte se gerunt ; qui vero dominica aut Litteras primus edidit Porphyrius Uspenskii, Vtoroe quavis alia hebdomadis die, non male agunt ; ergo Putecestviepo svialoi gore Afonshoi (Mosquae, 1880, neque illi neque isti haeretici aut rerum novarum in-8“), p. 483-5 ; tum etiam taiiquam ineditos Ph. machinatores habentur, sed omnes concordibus ani­ Meyer, Die Hauptnrkunden für die Geschichte der mis vitam traducant. Harum litterarum quis exitus AtHosklOster (Lipsiae, 1894, in-8·), p. 331-4. fuerit, mox dicemus. Datae eunt illae anno 1773, » =W———------- Γ-? SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1773 mensibus novembri vel decembri Uti primam, sic alteram epistolam ad sedandas brare liceret, incassum miserat sacra synodus ; immo controversias inter monachos montis Atho exortas monacharum animos iratbs fecit, nedum placavit, de die, quo demortuorum cominemoratjones cele- ' Qua de causa Samuel patriarcha, ubi iterum patriarcha . A ■ ' · r . . '· . . : ' 939 Synodus Cctjstantinopolitana, 1773 mensibus novembri vel decembri. creatus set (<7 novetnbm 1773), tertiam epistolam in montem Atho transmitti iusait, qua praecepit, < όπως βλοε tv κελλίοες καί οί Εν σκήταις άσκούμενοι. ώς τήν άναφοράν καί ύ«οταγήν Εχοντες είς τά αύτόθε Ιερά μοναστήρια. vé tuwvttn καί νά άκολουθώσιν du». ρασαλεϋτως elf τήν φυλαηομΕνην Εν τοίς μοναστηρίοίς τ<ϋ,ν καί σννήήειαν mpi τών μνημοσύνων τών Ληοιχο» μΕνων, δηλαδή,Εν 4 Αν ήμΕρρ τής Εβδομάδας'εΐώθασι τελείσθαι τά μνημόσυνα Εν τοίς μοναστηρίοις, tv ταύτη νά τελούνται καί Εν ταϊς σκήταις rai iv τοίς κελλίοις χωρίς τίνος άνπλογίας τού λοιπού. » Atque haec quidem ille ; quae vero mandata dedit, surdas percusserunt 940 auree. Inpoquo usus est codice ad tabulam edendam Ph. Meyer, temporis notae non habentur, et cqniedt vir doctus illam a Theodosio patriarcha fuisse per­ scriptam. Quae tamen sententia ideo reiidenda nobis videtur, quod Nicodemus monachus, harum rerum tt testu et scriptor solertisaimus, epistolam Samueli patriarchae expressis verbis tribuat, adducto etiam eo fragmento, quod supra repetivimus. A veritate igitur non aberrabit, qui tabulam mense novembri vel decembri 1773 editam fuisse existimaverit. Cf. Nicodemus, Όμολογία αίστεως (Venetiis, 1819), p. 1-50; Ph. Meyer, o/. cit., p. 234-0. STATUTA DI0EC18I8 GENEVEN8I8 «77J Statuta dioecesis Genevensis in Helvetia, edita b Pierre Biord, ses successeurs dans le même évêché. anno 1773, sub loanne Petro Biord, episcopo Gene- [Zwsi/ne]. A Annecy, de l'imprimerie de J.-B Burdet, impr. de monseign. l'évêque Λ du clergé ; avec vensi. 5 Exstant constitutiones synodales in opere cui permission, M.DCC.LXXHI. titulus : In-12, xxjv-389 p.-5 f. (formules). — Torino, Bibl. . Constitutions et instructions synodales de s. Fran­ naz.-. Torino seminario. Pag. iij-viij, mandatum loannis Petri Biord, epi­ çois de Sales, évêque et prince de Genève, mises en ordre & augmentées par monseigneur Jean d’Aran- scopi Genevensis, datum extra synodum, sub data : tbon d'Alex, et nouvellement par monseigneur Jean- « Anneci, le 29 (sic) de 1773. » SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1774 Sancti loannis Baptistae monasterium dioecesis Moschonesiorum, cum Neophyti cuiusdam, ex insuli Andro oriundi,-fraudibus, stauropegicpm synodalibus litteris declaratum fuisset, dioecesanum iterum fieri iussit Samuel patriarcha, rogantibus lod Christianis una cum dioecesis episcopo CyrillO. Sigillium super hoc negotio editum datum est anno 1774, die prima ianuarii. Ita vero incipit : Πάντα τά κατά λόγον δίκαιον μετά πάσης άληθούς πληροφορίας περαινόμενα ; bisque subscriptionibus obsignatur : Samuel Constantinopolitanus, Meletius Ephesi, Methodius Heracleae, Gerasimus Cyzici, Nicephorus Nicomediae, Anthimus iamiarii 1. 'l Nicaeae,Parthenius Chalcedonis, Ananias Dercorum, Damascenus Thessalonicae) Meletius Prusae, Samuel Philippopolis, Ignatius Neocaesareae, Macarius Me­ sembriae, Gerasimus Bizyae, Neophytus V-amae, Gerasimus Bosnae, Cyrillus Belgradi, Neophytus Samacovi, Neophytus Agathopolis. Eodem tempore a sacra synodo inscriptae sunt litterae cum Procopio Smyrnensi, turi! Cyrillo Moschonesio ad idem argu­ mentum spectantes. Tres istas tabulas edidit Eustratius I. Dracos, 'Ελληνικά! Εκκλησιαστικοί σελίδες (Athenis, 1891, in-8· ), •p. 27-32. [Syllogue : 'Ιστορία. Γ. 4*3·] SYNODUS DIOECESANA RAVENNATEN8I8 1774 iulii tChi Synodus dioecesana Ravennatensis in Italia, cele­ reverendissimo domino domino Antonio Cantoni, brata diebus 20, 21 et 22 iulii 1774, sub Antonio Can­ ■archiepiscopo Ravenna: ac principe Ac., in ecclesia metropolitans diebus XX, XXI, XXII mensis julii ton!, archiepiscopo Ravennatensi. Exstant constitutiones synodales in' opere cui celebrata, anno Domini MDCCLXXIV. Ravennae, ex praelo archiépiscopal!, anno jubilaei MDCCLXXV. titulus : Synodus dioecesana Ravennas, ab illustrissimo et ü In-4·, xxil-227 p. - Paris, Bibl. nat. B 3383. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1774 mense decembri. Samuel, patriarcha oecumenicus, cum ecclesiae clavos abhinc annum unum teneret, iterum abire coactus est. Accepto igitur abdicationis eius libello (24 decembris 1774), sacrae synodi antistites in locum illius statim subrogarunt Sophronium, patriarcham Hierosolymitanum. Electionis ύιτόμνημα subscri­ ptiones exhibet istas : ό ΈφΕσου Μελέτιος, — ό Ήρφ. κλείας Μεθόδιος, — Κμίίκού Γεράσιμος, — ό Νικομηδ^ας Νικηφόρος, — ό Νικαίας Άνθιμος, — ό Χαλκηδόνας ΠαρθΕνιος, — ό ΔΕρκων Άνανίας. — ό Θεσσαλονίκης Δαμασκηνός, Εχων καί τήν γνώμην τού πανιερωτάτου συναδΕλφου μου ά(ίου Δρύστρας κύρ Παρθενίου, — ό Προύσης ΜελΕτιος, — ό Φιλιππουπόλεως Σαμουήλ, — ό Νέων Πατρών Χρύσανθος, — ό ΒιΖύης Γεράσιμος, — ό Βάρνης Νεόψυέος, — ό Προίλάβου Ιωακείμ, — ό Μεσημβρίας Μακάριος, -^ό ΟύΙίτΙης Ιωακείμ, Εχων καί τάς γνώμας τού άγίου ΣκοΧίων κύρ Ανθίμου καί τοΟ άγίου Σαμακοβίου κύρ Νεοφύτου, - ό Μογλενών Αγα­ θάγγελος, — ό Κώου ΠαρθΕνιος. Exstat in ‘Εκκλησιαστική Άληθείςι, t. Π (Constantinopoli, 1882), p. 249· E catalogo hactenus inedito patriarcharum Constantinopolitanoruni, a Demare confecto, haec depro­ mere iuvat : 1775, μαΐου ίο, ήμΕρςι κυριακή, είς τάς Mi Syeodes ConatantinopaliteM, 1774 mm· dwenbci. 94* πέντε ώρας έίεδήμησεν tv κυρίφ 4 πρώην Kwvmwvn- λ HmMç'«vm«MMç μετά ·Μη«<Μ «*S τίΓ’ W'W'n νουπύλεως πατριάρχης κύρ Σαμουήλ ΒυΙάνηος ώντας ,ναΟ άγίου ΝκοΜομ τής Χώρας. — ‘Απή Ιδιοχείρου έέόριστος ·λ>ή τής, μακαρώτητός μου οίκονομίας τε καΐ'έίοφλήσεως χρεών ςα) τόκων. Καί δή οίκοΰντες ύπήκοοι "Ρωμαίοηπροσέφερον είς τόν ουδόν κοινή γνώμη πάντων αύτών άπεφασίσβη, βτι άπό τοΰ τής ευτυχίας μου άναφορσν διαλαμβάνουσαν Ζήτηστν νΰν καί είς τό έέής μέ τήν προστασίαν καί έπίσκεψιν έλέους καί άπαλλαγήν άωκίας λέγοντες ότι άπό τά τών τοΰ’γένους περιφανών διορισβώσιν έπίτροποι τοΰ άτοπα κινήματα, όσα έπεχειρίσβησαν οί πρώην πα- πατριαρχείου τέσσαρες τών μητροπολιτών ειδήμονες τριάρχαι τών 'Ρωμαίων, τάς ώμάς πλεονείίας καί τήν τών πατριαρχικών έβίμων, καί δεκαοκτώ άίιόπιστοι κατανάλωσιν πολλών χρημάτων, τά όποία ό ήδη.ίέω- γέροντες καί τίμιοι τών περιφαύεσ+έρων καί ΙσναψΙψν, σβείς τής πατριαρχίας Σαμουήλ χαλόγηρος άπό τήν διά νά διοικώσι μετά πληρείουσώτητος άπάσας τάς άκραν ΙδιογνωμΙαν καί τυραννίαν του έφθειρε πρός έκκλησιασηκάς υποθέσεις καί ληψοδοσίας έπ! συμφωνεί Ιδίαν σύστασιν καί σηρέωσιν, έκτός τοΰ Ατι τό χήέος του διατηρείσθαι διά παντός τούς έΐής όρουςΑ', 'Οταν μία μητρόπολις χηρεΰση καί χρειασόή τοΰ πατριαρχείου. ύπερέβη τά 9°° πουγγία είς βακίφια χρεωστούμενα, όρφανά, είς τά τάγματα Τών ΓενιτΖάρων ν’ (Ιποκαταστηβή κατά τό άρχαίον νέος μητροπολίτης τοΟ κράτους μου καί είς άλλους πολλούς άλλά καί τά «ίς αύτήν, ή" είς- τό πατριαρχείου άνήκου'σα ποσότης τών έπαρχιών χρέη, όσα ύπόκεινται είς τό πατριαρχεϊον χρηματική κατά τό άρχαίον τής θρησκείας των έθος νά τής πόλεως μέ τό νά έπερίσσευσαν πολλαπλασίως έ£ γίνηται ταχσίλι σώα καί άνελλιπής διά τών διορισβέντων ού καί ή έρήμωσις καί άφανισμός τών δπηκόων 'Ρω­ έπιτρόπων, όίτινες νά ε&ρίσκωνται είς τήν συνέλευσιν μαίων, κατά τήν έντόλήν μου τήν γενομένην μέ τό έν συνεννοΰντες καΐ,όμόφωνοΰντες. -··-·■■... . ■■■■■-■*■ ■■ ■■ ·-■ ■ ·- ν _ 94J 944 Synodiu Constantinopolitana, 1775 men·· maio. β'. Τά χρέη, ύφ’ ββα Wtarai αΙ Επαρχίας νά κατα- Λ τών πολλών ποσοτήτων, δσαι χριωστοΰνται,ιΐς βακίφια. γράφωνται τόν πατριαρχικόν κώδηκα, καί Μ νά όρφανά καί τάγματα Γινιτσάρων καί elf Αλλους τινάς φαίνηται, δη ιίναι καταγιγραμμέναι αΙ μέχρι τοΰδι γνωστούς, καίπά μερικά καί καδολικά, Λτα άκολουθοΰν Ενυπόγραφοι δμολογίαι νά έχαισι τά κΰρος καί νά ήναι «ίς Λλλας όποθέσεις, νά θιωρώνται άπό τούς βηθέντας terrai, ώς καί ήσαν’ διά νά μή Σημιόνωνται οί Εχοντις Επιτρόπους. θ’. Είς τό τέλος τοΰ χρόνου τά βηθέντα {Ισοδήματα αύτάς τάς δμολογίας ■ πλήν άπό τοΰ νΰν elf τό έΐής νά φυλάττωνται οί δρόι τής νέας ταύτης διαταγής, μή δντων καί έϊοδα όντα γιγραμμένα Εν πρός Ιν φανιρώς κατ’ δεκτών τών Εναντίων τούτων τών δρων γινομένων Εμπροσθεν τής συνιλκύσιως τών μητροπολιτών καί χριών ώς χριών τής έπαρχίας, άλλά νά γίνωνται ταχσίλι τών προκρίτων έφόρυιν τοΰ γένους, άφ’ οδ θιωρηθή άπό τήν πιριουσίαν τοΰ μητροπολίτου, βσης ήθτλκ τά i λογαριασμός τών είρημένων Επιτρόπων, Sv γείνη χρτία νά άνακαινισθή ή Επιτροπή αύτών, νά άνακαινίίωνταΓ δανιισθή. Γ. At χριωστικαί τών Επαρχιών δμολογίαι καί al ι< δέ καί διορισθοΰν άλλοι Επίτροποι κατά τούς βηθέντας υπογεγραμμένοι κατά τό {θος μέ τάς ύπογραφάς καί δρους καί έχωστ νά λαμβάνωσιν άπό τό πατριαρχικόν οί τών λοιπών μητροπολιτών νά βουλλόνώνται μέ τήν πρώην Επίτροποι, νά πληρόνωνται άπό τούς πρώην Επι­ τρόπους καί νά δίδηται ιίς αύτούς σινέτι κάτι άλιακά. Επιτροπικήν βοΰλλαν, καί ούτω νά Εχωσι τό κύρος. Όθιν καί κοινή γνώμη γινομένης ταύτης τής διατα­ Δ'. Όσοι διαιρέται καί σκανδαλοποιοί προΕενοΰσι διχονοίας μεταϊύ τοΰ γένους των διασπιίροντις ψεύδη γής, Εδίόθη καί Ιν Αποδεικτικόν ιίς χεϊρας τών Επιτρόπων κατά τού νΰν πατριάρχου Σωφρονίου, ού ή διαμονή κατισφραγισμένον μέ τάς σφαγίδας τών ύπογιγραμπρά&νος τής ιίρηνικής καταστάσεως τών πτωχών μένων, μέ τάς δπογραφάς πάντων τών Εν τή Επικρατιίφ υπηκόων Σημιούντις άδίκως τους μητροπολίτας, καί : i μου μητροπολιτών, προκρίτων καί τίμιων ΙσναφΙων, καί άνατρέπονης τήν διαταγήν ταύτην, ήτις Εστηρίχθη τή περιεκτικόν τών είρημένων σουρατίων, ώς οΰσης τής συμφωνίςι τοΰ γένους, οί τοιοΰτοι νά φανιρόνωνται ιίς άνωτέρω ληφόιίσης διαταγής προϊένου άναπαύσκως καί'ήσυχίας ιίς τούς πτωχούς ύπηκόους, Είητήθη καί τό κράτος μου διά νά παιδιύωνται. Ε*. ΑΙ δμολογίαι τού πατριαρχείου άφοΰ ΰπογραφώσιν έκδοσις ύψηλού όρισμοΰ κεκοσμημένου μέ αύτόγραφον ώς έθος άπό τους μητροπολίτας νά βουλλόνώνται καί είς Επικύρωσιν καί στηριγμόν τής βηθείσης διαταγής. μ* Επιτροπικήν βοΰλλαν διά νά Εχωσι κύρος, καί όταν Επειδή δέ καί ό βηθείς πατριάρχης Επικύρωσιν δτι τό δοθή άναφορά κατά τίνος είς παιδείαν, ή άναφορά νά πράγμα ούτως Εχει, καί δ δίκαιος καί όρθός λόγος βουλλόνηται μέ τήν κοινήν βοΰλλαν, ή όποία νά σύγ- άπαιτεϊ τήν σνντήρησιν τών πτωχών υποτελών άπό κηταιάπό τέσσαρα τμήματα,’ ών Εκαστον νά δίδηται ιίς Σημίας ιίς τάς ένδόίους ήμέρας μου καί άνάπαύσιν καί κανένα άίιόπιστον άπό αύτούς κατά τό άνά χιίρας ήσυχον οίκονομίαν^τών δσα άφρβώσιν ή άνάγονται ιίς τήν θρησκείαν καί πατριαρχιϊόν των, Ενεχειρίσθη ή αύτών βασιλικόν αύτδγραφον. ΣΤ'. "Οταν άποκατασταθή νέος μητροπολίτης, τό βασιλική μου χάρις είς τό νά φυλάττηται ώς κανών χρέος του νά καταγράφηται ιίς τόν πατριαρχικόν άπαρασάλευτος τό σουράτι τοΟ παρόντος νιΣαμίαυ, καί, κώδηκα καί αύτόςνά ΕγχιιρίΣη ιίς τούς Επιτρόπους τό Επιδόθη ή ίιρά μου προσταγή καί ίδόθη «ίς χιΐρας υποσχετικόν τράμμα, τό διαλαμβάνον τήν όσην ποσό­ αύτών. Σύ λοιπόν, ώ ιίρημΕνι κριτά, νά φανιρώσης δτι τητα ήθκλι Εεπέσει τόν καθ’ Εκαστον χρόνον, καί νά θέλει ςαιδιυθή δστις τούτων φανή άντιβαίνων είς αύτό ΕΕαποστείλη ιίς τούς βηθέντας Επιτρόπους τήν όμολο- τό σουράτι νιΣάμι, τό εύτάκτως γινόμενον, δπερ διά γίαν τής δσης ποσότητας ήθιλι ίεπέση άπό καιρόν είς παντός Εστω δεκτόν καί κικυρωμένρν, καί νά κατα: γράψης ιίς τόν κώδηκα τόν παρόντα όρισμόν μου καί καιρόν. X(îPàf του, προστάΣων Ζ'. Όταν ήθ«λον προβληθή βελτιώσεις ύπέρ τών πάλιν νά τόν Εγχορί^ης ύποαβών καί τοΰ πατριαρχιίου, δπιρ ιίναι βεβυθισμένον δσους άφορή ή έκτ.έλισις τών δρων τούτων νά έπιμιληιίς πολλά χρέη, νά ήναι δυνατοί καί νά Ενεργώνται παρά θώσιν t(f τήν καλήν Ενέργιιαν τούτου τοΰ όρισμοΰ. Διό καί Εγένιτο ή ίιρά μου προσταγή · όθιν πρόσιχι νά μή πάντων. ■Η'. "Ολα τά εισοδήματα καί ΕΣοδα τοΰ πατριαρχιίου παραβής μέχρι τριχός ταΰτα. Ούτω γνώθι. Έγράφη πιρί τά μέσα τοΰ βιπιούλ Εββέλ τοΰ. ι ι8φ νά παραλαμβάνωνται άπό .τούς ιίς τήν ληψοδοσίαν διωρισμένους Επιτρόπους, καί τόσον ή Εκπλήρωσις τοΰ Ετους. χρονικού μιρίου τοΰ πατριαρχιίου, δσον καί ή Εέόφλησις SYNODUS tONSTANTINOPOLITANA 1775 mense iunio Evecto ad &édem oocumenicam Sophronio Hiero­ Anthimus Nicaenus, Parthenius Chalcedonensis, Ana­ solymitano, cum necesse esset alterum antistitem nias Dercensis, Damascenus Thessalonicensis, Samuel sanctae civitatis ecclesiae praeficere, sacra synodiis, Philippopolitanus, Anthimus Scopiensis, Callinicus inito coetu' iti templo Sancti Georgii intra septa Drystrenus, Gerasimus Biiyensis, Philaretus Xanmetochii Sancti Sepulcri in Urbe, ac latis suffragiis, D thensis. Neophytus Samacoviensis. E patriarch. 7, p. 88, patriarcha renuntiatus est Abramius, metropolita - codicç · — nuper edidit ...... Callinicus Caesareae Palestinae, anno 1775, mense iunio. No­ Delicanes, Πατριαρχικών Εγγράφων τόμος διύτιρος, mina episcoporum electionis libello apposita ita se (Oonstantinopoli, 1905), p. 497*8 ; at multo ante edi­ habent latine reddita : Meletius Ephesius, Methodius' derat-Μ'. Chamudopulus in Εκκλησιαστική .Άληθιέμ, Heracleensis, Gerasimus Cyzicenus de sententia t. Il (188a), p. 249. ■ ’ etiam Meletii .Prusaei, Nicephorus Nicomediensis, SYNODUS DI0ECK8ANA AMBIANEN8I8 «775 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, celebrata aipio 1775, su^* Ludovico Carolo de Machault, episcopo Ambianenti. δ Cencuapa. casxacno, XXXVtu. ----- Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : AcUs dtl'éghst d'Amiens, (1849), Π» 4Çé-8. - eo . * M ι Statuta dioecesis. Maarilieesis, 1775. 945 L‘ STATUTA^DIOKCKSIS Μφ88Π«Ν8Ι8 . • ,«77i Statuta dioecesis Massiliensis in Gallia, edita anno 1775, sub loanflF. Baptista de Belloy,. episcopo ' Jkf assiliensi. -r " De his statutis'eonfer opus cui titulus.: ,* Ordonnances synodales du diocèse de Marseille, promulguées le 44 octobre 1857. [Zastgwe]. Marseille, v· flnrius Olive, iUpritfigur jte Mf l'évêque, rue Montgrarià, 28, 1857'. · ζ ■ ■ In-8", xvi-384 p.-, f. — Paris, Saint-Sulpice. Pag. 332 : < Les statuts publiés dans le dernier synode diocésain tenu, pn 1712, par 1'immortel Belsunce, statuts publiés en synode, le 18 avril 171s, BcUoy les fit réimprimeren 1775. » t / 4 SYNODUS DIOECESANA UCETIEN8I8 ' ‘ . «775 Synodus dioecesana Ucetiensis in Gallia,eelebrata Rseigneur levêque de Nîmes sur Sagesse de ladis- anno 1775, sub Bonaventura Bauyn, episcopo Uce* tiensi. De hac synodo confer opus cui titulus Acta et statuta synodi Nemausi habita- aqno MDCCCLXIH, ab ili. ac rr. Claudio-Hentico-Auguetino Plantier, episcopo Nemausensi. [Znsrgwl. Ne­ mausi, typjs Soustelle, dd. episcopi typographi, 1865. [Ρβ^. /, titulus alter , J Instruction pastorale de mon- cipïine de l'église, et mandement portant publication des statuts arrêtés et promulgués dans le synod^de 1863. » In-8”, 1.11-131 p. — Paris, Bibl. nat. B 10787. _ Pag. iof, haec synodus dioecesana celebrata est 3 did^gô ad divin 28 mensis septembris anni 1863. ., Bouaventura Bauyn, episcopus Ucetiensis, celebravit synodum dioecesanam annis 1745 et 1775. YN0DU8 C0N8TANTIN0P0LITANA 1776 mense aprili ( s·· I.itteranint' graecarum scholae in insula Paro an­ sua auctoritate benigne sanxit sacra synodus per lit­ nuum ducentorum grossorum reditum obtulerant teras mense aprili 1776 datas ac metropolitae ParoPetraee·- Maurogenes et Nidolaus Maurogenes, fra- naxiae inscriptas. Has nominibus appositis obsigna­ tr-s gvuuani ; quibus vita functis, cum res dictae runt antistites duodecim, videlicet : Meletius Ephesi, scholae in peius abirent, eorundem ex asse haeres t: Damascenus Thessalonicae, Gerasimus Cyzici, NiceNicolaus Mauro;i-nes ducentos < illos grossos praeberi phorus Nicomediae, Methodius Heracleae, Parthe­ in posterum voluit eiusdem generis scholae in insula nius Chalcedonis, Anthimus Nicaeae, Ananias Derco­ Naxo, cui praeerat Chrysanthus Aetolus, ea tamen rum, Zacharias Cretae, Agapius Serrarum, Parthenius condicione, ut inopes discipuli quinque, e Paro Selybriae, Callinicus Lemni. oriundi, ius haberent Naxi insulae scholam frequen­ Tabulam ex archetypo edidit, non servato tamen tandi, quadraginta cuique grossis annuatim praesti­ recto subscriptionum ordine, P. G. Zerlentes in periotutis, inopiae sublevandae causa, (hias condiciones dico Παρνασσός, t. X (Athenis, 1886> p. 21 -U SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA 1776 mense iqnio Sacra svnodus, cum semel et iterum et tertium άρχίκάκου Ιχθροΰ καί σκαλιού 8αίμονο^^να>θ<ν καί (£ monachos montis Atho monuisset, ut.ab agitanda de άρχής δ«νώς '.....-----».------------'— -....... «· ,..... καί: aόλίθρίως (νστησαμένου τόν καθ' ήμών commemorationibus defunctorum controversia cessa­ πόλίμον. Subscriptiones habet istas latine redditas ; rent, nec quidquam profuisset, extrema experiri Sophronius Constantinopolitanus, Abramius Hierovoluit. Editis igitur aliis litteris, tursus edixit com- solyVnitanus, Meletius Ephesi, Methodius Heracleae, memor^tiones illas, quocunque demum die, vel sab- D Nicephorus Nicomediae, Parthenius Chalcedonis, bato vel dominica vel quovis alio Hebdomadis tem- Damascenus ~ Thessalonicae, Zacharias Cretae, Cyrilpore, tierent, licitas omnino esse ; quattuor autem lus Boanae, Agapius Serrarum, Gedeon Euripi, Par­ alterius sententiae principe^ Athanasium niminun thenius Selybriae, Paisius Gani et Choree, Callinicus Parium, lacobum Peloponnesium, Agapium Cyprium Lemni, Daniel CWpathi, Neophytus Halepi, Gennaet Christophorum, qui commemorationes die domi­ dius Casteriae, lacobus Hierisai et Sancti Montis. nica celebratas pro haereticis habebant, excommuni­ Edita exstat apud Ph. Meyer, Dû ilaufturkunden cationis poena multatos declaravit, donec ad meliorem fir dû Geschichte der Atïosilûster, Lipsiae, 1894, redirent frugem. Gravissima haec sententia data est p. 236-41 ; fragmentum etiam edidit Porphyrius Usanno 1776, mense iunio, indictione nona; ita vero, penskii, Vtoroe Putecestvû, Mosquae, 1880, p. 496-8. si nuncupatorias formulas excipias, incipit : ToO SYNODUS CONSTANTINO POLITANA . . 1776 mense iunio 1 l Est in insuia Samo monastarîûm Deiparae» της tentaient, nescio quo animo ducti, sacra synodus άγιας Ζώνης dictum, cui Jociincolae dona nonnulla eorum audacianf uti Myonlegam damnavit, uumm ad labentibus saeculis obtuleram. Quae cum repetere * archiepiscopum Sami et Icariae brevi epistola, quae 7w 947 '' m ^Synodue Constantinopolitana,' 177· BMaq* iatoio. W '948 post nuncupatorias formulas his verbisindpit : Τά λ Tabulam^ edidit Epaminondas I. Stamatiadês, dirai dpiapwMvrâ άκΐΰις dvtu τινός σρμφωνίας Σαμιακά ήτοι Ιστοράα τής νήσου Γ4μου, ty IV (Sami, multas, ut «ai ηροοδιορισμοΰ. Data est jpense fltnio anni 1776, 1891), r·--' p.. - ,345-6; -■-*■ subscriptione* ’tamen *""**' ™i. basque exhibet subscriptiones : Zacharias Cretae, videtur, omisit, ceteras perperam et turbato ordine Methodium Caesaiead, Daniel Dercorum· (L/r Car- exhibuit. pa^hi)', Palstu* GanietChocae, Gennadius Castoriae, protosyncellus episcopi Sami procurator. 4? . SYNODUS OON8TANTINOPOLITANA 1776 mense iunio Ad orientale promuntorium τής ΒΜ^ιαρής irt insula Cuius initium qta se habet : Πάντα τά αιτήματα τά Samo, in ipso -èacumine montis 'ΡαμκαηΜνι. tujcice πράς σύστασιν iepdtv καί στβασμίων μοίαστηρίκυν καί Domoiizbournon, exstat monasterium τής Ζωσοόχου Btluiv καταγωγίων και σκηνωμάτων. Datum est anno Πηγής, viilgo dictum 'ΑηΚιώπσσα, ex vicino oratorio 1776, mense iunio, atque hisce obsignatum .est subsancti Eliae prophetae. Illud conditum esse fenint a 'scriptionibus^in qpibus tardbn errores latent bene DorOtheo hieromonacho, cui facultas haec facta est multi, quos lector praecedentium documentorum ope anno 1756 a Callinico, episcopo-Sami et Icariae. Lau­ ipse emendabit : Macarius Ephesi, Cyrillus -Cyzici, dandum opus ubi perfecit Dorotljeus, Constantino- Anthimus Nicomediae, Usachim Dercbrum, Anthimus polim projectus una cum Aeacio episcopo, Callinici Prusae, Zacharias Artae, Ananias Rhodi, Dionysius suçcessore^a sacra synodo impetravit ut dictum Serrarum, Auxentius Selybriae, Matthaeus üani et monasteriùm stauropegicum fieret, a jurisdictione Chorae, Gemadius Castoriae, Aeacius Sami. Editum exstat apud Epam. I. Stamatiaden, Σαμιακά episcopi loci prorsus immune. Eius postulationi libens annuit^ynoflus, statimque sigillium pro more edidit, ήτοι Ιστορία τής' νήσου Σάμου, t. IV (Sami, 1891), t 1 quo totum negotium amplissimis v -bis exponitur. p. 36a-6. SYNODUS DIOECESANA TUSCULANA II 1776 septembris 1-3 Synodus dioecesana Tusculana II in Italia, cele­ brata diebus i, t et 3 septembris 1776, sub Henrico. Benedicto Clemente York, episcopo Tusculano. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus Tusculana secunda, seu nova appendix) ad synodum Tusculanam, a celsitudine regia erninentissima Henrici, episcopi Tusculani, s. R. e. vice> cancellarii, cardinalis, ducis Eboracensis, in cathedrali Tusculano templo apostolorum principis S. Petri celebrata, diebus I, II, III septembris anno Domini MDCCLXXVI. [Insigne}. Rom®, MDCCLXXVII, typis Salomoni episcopii typography superiorum facultate. In-*", 190 p. — Milano, seminario ; Novara, semi­ nario ; Paris, Bibi. nat. B 3369 ; Roma, Vaticano ; Torino, seminario. .Pag. 4 : * Hinc, cura ab anno 1763, quo primam diœcesanam synodum in hac mea ecclesia Tusculana .congregavi, tXiIla amplius synodiisco acta fuerit... * SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1777 mense februario Christophorus hieromonachus, 0 dioecesi Ancyrae ea multatus est per litteras anno 1777, mense februa­ oriundus, cum montem Atho, ubi monasticam inierat rio datas, hisque obsignatas nominibus : Sophronius vitam, reliquisset, monasterium Deiparae, in insula patriarcha, Meletius Ephesi, N... N..., N... N..., Samo, tum etiam monasterium sancti loannis Theo­ Parthenius Chalcedonis, Ananias Dercorum, Gabriel logi, in insula Patmo, ingressus, nonnulla in utroque Corinthi, Athanasius Rhodi, Hieremias Christopolis, admisit facinora, in dispensanda praesertim publica PartheniusSelybriae, Meletius Neapolis, lacobusN... monachorum pecunia, nec non in aedificandis minoriEditae habentur, nonnullis omissis subscriptionibus monasteriis, quae metochia vocant, in' _ is mona- · bus, quas legere non potuit librarius, apud Mikloeich chis et ipso loci episcopo. Qua de causa apud sacram υ et Mulier, Acta ct diplomata graeca medii aevi, svnodum graviter insimulatus, excommunicatione ab t. VI (Vindobonae; 1890), p. 354-6. SYNODUS DIOECESANA MARIANENSIS 1777 rnaii 1-3 Synodus dioecesana Marianensis in Corsica, cele­ omnibus consiliis, calendis, sexto & quinto nonas brata in civitate Bastiae, diebus 1, 3 et 3 maii 1777, majf anno Domini MDCCLXXVII, indictione X ; sub Francisco Cittadella, episcopo Marianensi et accedunt adnotâtiones A scholia. [Insigne}. Bastia:, > Acciensi. MDCCLXXVII!, apud Sebastianum Franciscum Exstant, constitutiones synodales in opere cui Batini, typographum regium Ac., cum approbatione. titulus : , In-4’, 246 p.-t f. Milano, Ambrosiana ; Torino, Synodus'dicecesana, habita in ecclesia cathedrali • Bibi. naz. Bastiae, ab illustris*, «t reverendiss. d. d. Francisco Pag. 197-244, appendix documentorum ad hanc Cittadella, episcopo Marianen. et Accien., regique ab synodum attinentium. M ( 1 X VV*I V ». < Synodus dioecesana Ampurienria I, 1777 mon at. 949 « SYNODUS DIOECESANA AMPURIEN8Ï8 I r »50 « 1777 rnaii ai Synodus dioecesana Ampurienîis I in Sardinia^ celebrata incivitate CastriSardi, die 21 rnaii 1777, sub Francisco Ignatio Guiso, episcopo Ampuriensi et Civitatensi. ‘ ' Exstant constitutiones synodales in opere cui tituhis : Prima synodus dioecesana, ab illustrissimo et reve? rendissimo domino don Francisco Ignatio Guiso, Dei et apostolicae sedis gratia episcopo Ampurien. et Civitatén., ac de consilio s. r. m., totam fere ecclesias­ ticam disciplinam sermonibus .ac constitutionibus synodalibus complectens, in ecclesia cathedrali Castri Sardi, sub invocatione Sancti Antonii abbatis,· célébrai»; die XXI mensis rnaii et sequentibus anno a Christi nativitate MDCCLXXVII. [/«sign*]. Ca­ rali, MPCCLXXVIII, ex typographia regia. b In-4·, 8 f.-a8a p.-i L^Milado, Ambroaiana ; Torum» seminario. Fol. à-s, dicatio : < Excellentissimq. domino don JoePpho Vincentio Latearis, ex comitibus Vintimillii, marchioni Rocchètje a Varo, comiti Castellarii, baroni Desferres et BoionT regia in aula magnati, equiti magnae crucis «acne religionis eL-drdjnis militaris SS. Mauritii et Laxari, nobili a cubiculis, ministro' statu^ ac secretario supremi ordinis sanctissimae Annuntiata:, prorègi, lOcumtenenti ac supremo· dud regni Sardiniae, Franciscus Ignatius Guiso, episcopus Ampurien. et Civitaten,, d. ç. o. », Pag. 253-8, catalogus episcoporum Ampuriensium et Civitatensium. 0 SYNODUS DIOECESANA FAN EN 818 1777 iunii 8-to Synodus dioecesana Fanensis in Italia, celebrata diebus 8, 9 et 10 iunii 1777, sub Peregrino Consalvi, episcopo Fanensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui ■titulus : Diœcesana svnodus habita in sancta cathedrali ' e C t ■ ' Fanensi, diebus octava, nona et decima junii MDCCLXXVII, a Peregrino Consalvio, ejusdem ecclesia? antistite. Fani, MDCCLXXVII,.excudebat Andreas Donati, episcopalis typographus. In-8“, 86 p. - Novara, seminario ; Roma, Propa­ ganda. .............r SYNODUS DIOECESANA CAE8ENATEN8I8 1777 iunii 16-8 Synodus dioecesana Caesenatensis in Italia, cele­ brata diebus 16, 17 et 18 iunii 1777, sub Francisco Aguselli, episcopo Caesenatensi. , Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : ? Synodus diœcesana Caesenatensis, eminentiss. ac reverendis», d. d. Io. Casimiro s. R. e. card. Den­ hoff, episcopo Cæsenaten., in ecclesia cathedrali, sub diebus XXX junii & I ac II julii celebrata, anno 'a reparata salute MDC^ÇCIII, Innocentio XII rem Christianam feliciter moderante ; cum additionibus illustriss. et reverendis», d. d. Francisco ex cdmitihus Aguselli, ss. d. n. Pii papæ VI Caisen. p. o. m. feli­ citer regnantis, prælati domestici, ejusque solio assis­ tentis, ibidem propositis in diœcesana synodo habita diebus XVI, XVII Λ XVIII junii anno Domini MDCCLXXVH.Ca.sena:, MDCCLXXIX, typis Gregorii Blasinii, sub signo Palladis. In-4·, xij-312 p. — Roma, libr. Bocca. SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA 1777 mense iunio Sancti loannis Theologi templum, Βουρλιώτας dic­ iunio ; his verbis incipit : Ή ίτηστασία xai φροντίς tum, in insula Samo, cum primum episcopi loci «αί ή άφΐίλομίνη ήμϊν μίριμνα πιρί τών άπανταχού jurisdictioni obnoxium, postea vero sub patriarchae Εκκλησιών «ai kpûrv σκηνωμάτων. t Subscriptiones dicionem subiunctum, monasterii Deiparae τούβροντά jvero hae sunt : Sophronius patriarcha, Meletius' oleti monachis administrandum commissum fuisset, Ephesi, Methodius Heracleae, Agapius Cyzici, Anacerrimae disceptationi» causa evasit, ut quod tum ab thimus Nicomediae, Metrophanes Chalcedonis, Igna­ episcopo loci tum a qpmachis τού Βροντά vindicare­ rius Dercorum, Gabriel Corinthi, Anthimus Lace­ tur. Re ad synodum delata, concordia inter titramque daemoniae, Gabriel‘Veterum Patrarum, Hieremias partem hoc pacto inita eat, Mt monachi templum Chnstianopolis, Auxentius Euripi, Meletius Nauplii, quidem illud administrandum susciperent, episcopi lacobus Olene», Dionysius Eleutheropolis, Aeacius vero loci memoriam in sacria agerent, eademque Sami. episcopo persolverent iura ac clerici saeculares, a Edidit Epaminondas I. Stamatiades, Σαμιακά ήτοι quibus olim fuerat gubernatum. Synodale quidem Ιστορία τής νήσου Σάμου, t. IV (Sami, 1890), p. 289edictum, quo lis finita, datum est anno 1777, mense 92. Nonnulli errores in subscriptiones irrepserunt. SYNODUS DIOECESANA MONTIS REGALIS Π 1777 septembris 10-1 Synodus dioecesana Montis Regalis II in Italia, celebrata diebus 10 et 11 septembris 1777, sub Michaele Casati, episcopo Montis Regalis. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus: Synodus secunda Montis Regalia, ab illustrissimo w iqr-...... - .............. M. . J$r , Wl. ■” _ Ill'll H|1 * v - . 7 ' *Άν ÿ ' z7 Syuudns itioeceaana Montis Regalia II. i77^1septenftps te, w et reverM^ÜMbno d. d. Mictuale Casati, congrega- a Sine anno, m->*, iutvn-36 p. — Milano, Ambro^ tionis Abrwpn^u regularium. Dei A apostolicae sedis siana ; Novara. semiàario j Piacuaza, civica p Roma, / gratia offinopoMaMiaReg^aA comi te; habita anno Vittqrio-Emmanuple ; Torino, Bibi. naz. , arig.vuig. MDCCLXXVII, mebus X, XI septembris. M*taRagaH,ex typographia Balthassarisde Rubeis, _ ■ ' ■*. imprimons episcopalis. ·, “ “ , .\ * SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1777 mente septembri Sigillii, de quo mox, eo libentius mentionem faci­ άρχης, 7-^ d Έφίσου ΜίΧίτιος,— δ'Ηρακλίίάς Μίθόδιος, mus, quo acriores ea aetate agitatae, sunt controver­ — ό Νικομηδίίας Μ<λ4τιος, — δ Νικαίας "Ανθιμος, — δ siae de diebus, quibus defunctorum fidelium comme­ ΧαλκηδδνοςΠαρθ4νιος, — 6 Δίρκων Άνανίας, — δ δ morationes Jjcitae sint necne. Illo enim edito, sacra Ν«οκαισαρ*1ας 'Ιγνάτιος,— δΚορΙνθου Γαβριήλ, Synodus, Sopfironip patriarcha annuente,, decrevit, Σ«ρρων Αγάπιος, — δ Παλαιών Πατρών Γαβριήλ, . ut sollgpmis omnium patriarcharum episcoporumque δ Δακε8αιμον(ας Γρηγόριος, -- δ ΧρισπανΟυπόλίιος «ita functqpim commemoratio quotannis ea ageretur b Ί<ρ«μίας, — δ ΒιΖύης Γεράσιμος, ό Άγχιάλου Ίωα- dominica quam τής Όρθοδοίίας vocant, utpote trium- κί(μ. — δ Ναυπλίου ΜτλΙτιος, — δ Άγαθουπόλους pho rectaefidei recolendo sacram. Qùae caeremonia ΝΗλίτιος, — δ Καρπάθου Δανιήλ, — δ Καστορίας Γtvquo celebrior observaretur, onus antistitibus fuit im­ νάδιος. positum, ut suo quisque testamento largam pecuniae E codice patriarch. 12, p. 1-4,'exstat in 'Εκκλησια­ quantitatem illi peragendae relinqueret,-interim vero, στική ‘Αληθίίμ, t. XX (1900), ρ. 77-80. nop sine men-/ . collata cuiusque (n hunc finem stipe, grossi quingenti dis impressum. Idem brevi repetemus Petropoli in ~ laudando operi attribuerentur. Edictum satis pro­ nostra sylioge, Actes de- Sainte-Anne, ex archetypo. lixum datum est mense septembri anni 1777. His 1pso’ in σκήτη montis Atho τής δγίας Άννης dictae verbis incipit ιΆτοπον dpa καί μομφής ού τής τυχούσης asservato, cuius imaginem photographicam nuper dfiov ntpi μίν σιυμάτιυν φθορβ ύποκίΐμίνων τι κδί deprompsimus. βίόντων. Subscriptiones hae sunt : Σωφρόνιος πατρι- f SYNODUS DIOECESANA AMBÛNEN8I8 1777 octobris 8 ,, / Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, 'celeExstant constitutiones synodales in opere cui brata^ie 8 octobris 1777, sub Ludovico Carolo de c titulus : Machault, episcopo Ambianensi. Actes de l’igiise d'Amiens, (1849), II, 499-505. SYNODUS DI0E0E8ANA FOROSEMPRONIANA 1777 Synodus dioecesana Forosemproniarih in Italia, celebrata anno 1777, sub Rocho Maria Barsanti, epi­ scopo Forosemproniano. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus dioecesana Forosemprôniana anni 1777. Pisauri, 1778, in-4’. — Milano, Ambrosiana ;Roma, Propaganda. — Ipse non vidi. / STATUTA DIOECESIS NIVERNENSIS «777 Statuta dioecesis Nivernensis, edita anno 1777, sub loanne Antonio Tinseau, episcopo Nivemensi. Exstant haec statuta in opere cui titulus : Statuta synodalia diœcesis Nivernensis, edita et publicata in variis synodis dioecesanis. Niverni, ex typographie viduae Le Febvre, 1777. " In-12, 68 p. — Nevers, séminaire. Exstant statuta edita in synodis celebratis annis 1669, 1722, 1734, 1735. 1736, *753. «754. ^5*· ' STATUTA DIOECESIS PAMSŒN8I8 1777 Statuta dioecesis Parisiensis, edita anno 1777, sub Christophoro de Beaumont, archiepiscopo Parisiensi. . > Exstant haec statuta in operibus quibus tituli : i. Statuts synodaux du diocèse de Paris, renou­ velles et confirmés par monseigneur l’illustrissime & reverendissime Christophe de Beaumont, arche- vèque de Paris, duc de Saint Cloud, pair de France, commandeur de l'ordre du S. Esprit, proviseur de Sorbonne, Ac. [Znrigne]. A Paris, chez Cl. Simon, imprimeur de H. aa. ss. messeigneurs le prince de Condé, le duc Bourbon (sic) & de monseigneur l'ar­ chevêque, M.DCC.LXXVII. ) Z ’T"’ • » \‘ \ \ r • Stetutedjoec^sis Parisien*!», 1777. Φ ·λ·Τ . s - *54 tp-8°, viij-47 P- — Pari», Arsenal ; Paris, *ag. 3Î-41, atetute lacob^du Cbastellier; edit* in B »1411 ; Rpns, Saint-Sulpice. iodo a. Lewie [menae octokri] anni 1428. ’ 2. ,ίΐξηο(1κ»η ecdesi» Parisipnsis,autoritate ilhis- / Pag. 34-4, décrète synodalia édita a Dionysio du ' trissimi éc^everandiasimi dd. Frandqri de Hariay, Moulin,"episoopo Parisiens!, [anni* 1439-47]. Parisiens^ archiepisconijtiuci* *c paris Franciæ, anno Pyg. 4Î-7,«*tuta edite a loanne Simone [de Cham■ ' 1^74 editum, nunc /oenuo recognitum accedunt/ pigny], in/lynodb celebrata die iovis post dopiinicam iynodufe anni X697'ac decreta «eu ordinationes àity\Mistricof cardinale de Retz, episcopo Parisiensi, extra synotypograpburà·, via Mathurinqrtim, M.DCC.LXXVII.^-dum, sub data 1 ianuarii 1620. ln-4“, .xxiV-438 p.-ι f.-u0*p*— Paris, Bibi:nat. Pag. 278-93, statut^'edita in synodo celebrata die B 22977 Paris, Mazarine ; Paris, Saint-Sulpice. 6 iulii 1673, a Francisco de Harlay'de Cbampvallon, Sequitur enumeratio contentorum : archiepiscopo Parisiensi. _ . · • Pag. r-8, synodus prior celebrata ab Odone de n Pag. 337-69, statuta'odita in synodo celebrata die Soliaco [Eudes de Sully], episcopo Parisiensi, [annis 26 septembris 1697, a Ludovico Antonio de Noailles, . 1196-307]. Pag. 9-15, synodus posterior eiusdem antistitis, [annis 1197-248]. Pag: 18-9, statuta edita a Guillelmo [de Beaufet dMurillac], episcopo Parisiensi, [annis 1305-19], Pag. 20-34, statuta dioecesis Parisiensis, edita absque anMo, »ed post 1311. ■'archiepiscopo ’ -■ Parisiensi. ■* Pag. 436-8, statuta edita extra synodum, sub die to septembris 1743, a Carolo Caspars Guilielmo de Vintimille du Luc, archiepiscopo Parisiensi, quibus confirmantur constitutiones synodi celebratae die 26 septembris 1697·. SYNODUS DIOECESANA AUXIMANA 1778 maii 31 Synodus dioecesana Auximana in Italia, celebrata die 31 .maii 1778, sub Guidone Calcagnini, cardinale episcopo Auxirnano et Cingulano. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus: . Synodus Auximana, celebrata ab eminentissime et reverendissimo domino cardinale Guidone Cal- cagnino, Auximatium et Cingulanorum episcopo, in cathedrali axle Auximana, pridie k.i! junii MDCCLXXVIII, dominica infra octavam Ascensio­ nis d. n. J. C. Auximi, MDCCLXXVIII, typis Domi­ nici Antonii Quercetti, impressoris episcopalis. In-+°, XVI-88 p. — Paris, Bibi. nat. B 3366’; Roma, Vittorio- Ennuanuele. SYNODUS DIOECESANA NOVARIENSIS 1778 Synodus dioecesana Novariensis in Italia, celebrata diebus 1, 2 et 3 iulii 1778, sub Marco Aurelio Balbis Bertone, episcopo Novariensi. * * · Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus dioecesana Novariensis, ab excellentis­ simo et reverendissimo d. d. Marco Aurelio Balbis Bertone, episcopo Novariae, principe Riparia», s. Iulii A Hortat, Gaudiani & Plebis, domino Sorigii, maT- iulii 1-3 cbione Vespolati ac supremi ordinis sanctissimae Annuntiationis cancellario, habita diebus I, II et III iulii anno MDCCLXXVIII. [/nsrgste]. Noyariæ, MDCCLXXIX. e prælis Francisci Cavalli, bibliopolæ Λ typography episcopopalis ; super, permis. In-4’, 385 p. — Milano, Ambroisiana ; Milano seminario ; Novara, civiea ; Novara seminario ; Paris, Bibi. nat. B 3404 Torino, Bibi. naz. ; Torino semi­ nario ; Vercelli, Agnesiana. SYNODUS DIOECESANA FOSSANENSIS 1778 augusti »5-7 Synodus dioecesana, Fossanensis in Italia, cele­ brata diëbus 25, 26 et 27 augusti 1778, sub Carolo losepho Morozzo, episcopo Fossanensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui tutilus : Synodus Fossanensis, illustrissimi ac reverendis­ simi domini d. Caroli Joseph! Morotii, Dei A apos­ tolicae sedis gratia episcopi Fossanensis A comitis, VIII, VII,& VI lui. septembrisan. MDCCLXXVIII. l/ntigne]. Monte-Regali, typis Petri Francisci filio­ rumque Derubeis, impress, illustr. civitatis. In-8·, 23-215 p.-4f. (in<£ex). — Novara, seminario ; Torino, Bibi. naz. ; Torino, seminario. mmm Pag. 148-207, appendix documentorum ad hanc · synodum attinentium. — Pag. 208-15, catalogus epi­ scoporum Fossanensium. ** ' Pag. 213 : « Clemens Ascanius Sandrius Trottus, [episcopus Fossanensis], dioecesanam synodum con­ gregavit an. 1663, eius^ue sanctiones imprimuntur Cunei an. 1669. » Pag. 2I3-4 : « loannes Baptista,Pensa, [episcopus Fossanensis], synodum célébrât anno 1748, cuius con­ stitutiones typis impress» fuere Cunei anno 1751. * ite.· ■« ♦JJ Syhodns didecesanaCingqlaua, 1774 augusti' 31. 954 v * 8YN0DU8 DI0KUS8ANA OINGULANA \ t 1778 augusti 31 Synodus dioecesana Cingulan* in Jtalia, belebnta die 31 augusti 1778, sub Guidone Calcagnini, car­ dinale episcopo Auximano et Cingulano. Exstant constitutiones synodale· in opere cui titulus : Synodus Cingulana, celebtata db èibo -et refto domino cardinale Guidone Calcagninb, Auxima- tium et Cingulànorum episcopo, in cathedra!! «de Cingulana, pridie kal. septembris MDCCLXXVIII, annuk redeunte die dedicatidni· eiusdem eccleaise. Auximi, MDCCLXXV1H, typis Dominici "Antonii Quercetti, impresàoris episcopalis. ’ • In-4·, XV-88p — Rom·, Vittorio-Emanuele / g . k : « ■ SYNODUS OONSI^NTINOPOLITANA ’τ- ; ■ ? _ / X* ; ; · *" 1778 menae augusto Monasterii τοΟ Καραχάλου in monte Atho monachi, πατριαρχικών καί σταυροπηγιακών μοναστηρίων - yà cum in dioecesi* Proflavi civitate ΊσμαΔη templum Η κύρος προμνηστ«ύ«ιν καί τήν άσφάλιιαν. Episcoporum propriis nummis restaurassent, sancto Nicolao dica­ nomina haec sunt : A Έ<ρ4σου Μίλίτιος, — ό Ήραχλ«(ας tum, sua in illud iura sahciri voluerant a loannicio ΜίβόΑιος, — ό Νικομηόίίας Μίλίτιος. - ό Νίκαιας patriarcka anno 1648. Quae confirmatio, ut iterum "Ανθιμος, — ό ΔΙρκων ’Avavtaç, — 6 Προύσης Άνθιμος, renovaretur, enixis precibus a patriarcha Sophronio — A.. Γίρμανός, — A Φιλιπηρυπόλιως Σαμουήλ, — A petierunt. Eorum postulationi concessit patriarcha, Βιΐύης Γιρά'σιμος,— A ΆγχιάΧρυ Ίωακίίμ,— ό Άγαsigilliumque hunc in finem edidit mense augusto anni θουπόλιως ΜίλΙτιος, - A Βίλισού Γρηγόριος. Tabulam, hactenus ineditam, ex ipso archetypo 1778, quod ita incipit : Τοίς πάλαι itori καλώς γ«γον6σι καί πρός ώφίλ«ιαν, λυσιτιλ«ίαν re καί σύστασιν άφο- descripsimus in monasterio Caracali religiose asser* ρώσι τών Απανταχού ίϊρών καί σιβασμίων ήμιτίρων vato. . SYNODUS DIOECESANA F0R0IULIEN8I8 1778 decembris ig Synodus dioecesana Foroiuliensls in Gallia, cele­ brata die 29 deeenibris 1778, sub Enimanuele Fran­ cisco de Bausset-Roquefort, episcopo Foroiuliensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus' : Ordonnances synodales du diocèse de Fréjus, im­ primées par ordre de monseigneur Emmanuel-Fran­ çois de Bausset-Roquefort, évêque et seigneur de Fréjus. [Znsçgnej. A Paris, de l’imprimerie de Cl. Simon, imprimeur-libraire de monseigneur l'évêque de Fréjus, rue des Mathynns, M.DCC.LXXIX. ln-8vviij-318 p. — Paris, Arsenal; Paris, Bibl. nat. B 13871 ; Paris, Saint-Sulpice. Pag. r« Lues et publiées dans le synode tenu le 29 décembre 1778. > SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA 1778 Monasterium Christi transfigurati, quod est in insula Prote, non longe ab Urbe, cum a monachis Virginis Immaculatae insulae Andri pecunia coemis­ set Gabriel Chalçedonensis, successori suo loannicio Caratzae illud vendidit, quando Nicomediam profec­ tus est, tintistes huius dioecesis renuntiatus. Pari modo se gessit loannicius, qui patriarcha creatus, dictum monasterium vendidit « πρός τόν τιμιώτατον άρχοντα Πιτάρην κυρίτίη Διαμαντήν τοΟ Γ«ωργάκη. > Hic rursus, elapsis aliquot annis, idem monasterium cum omnibus praediis eius grossis duo.milibus septin­ gentis et quinquaginta venum dedit loanni Alexandro Hypsilanti, Hungrovalachiae principi. Uti priores, sic posteriorem hanc rei sacrae abalienationem ratam habuit sacra synodus, edito .rigillio his verbis inci- ■ piente : Παντά rd γιραρά καί άίιάγαστα καί όσα. πρόχειρον ίχουσι καί ού Ρηματικήν, άλλ’ olov «ίπ«ίν Ιώσαν καί πραγματικήν τήν άπόδίΐΐιν. Datum est anno 1778, hisce nominibus obsignatuip : Sophronius patriarcha, Meletius Ephesi, Methodius Heracleae, Meletius Nicomediae, Ananias Dereorum, Damascenus Thessalonicae, Callinicus Torhovi, Nicephoru* AdriaWopolis, Anthimus Prusae, Samuel Philippopo­ lis, Gregorius Philipporum et Dramae, Parthenius Drystrae.. * Exstat apud Bartholomaeum Cutlumusiamim, Υπόμνημα Ιστορικόν utpl τής κατά τήν Χάλκην μονής τής Θεοτόκου (Constantinopoli, 1846, in-8"), ρ. 179-85, et apud Ath. Comn. Hypsilanten, Td μκτά τήν βλωσιν, p. 611-6. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1779 mdbse ianuario Vetus quoddam sigillium a Callinico patriarcha olim editum, quo stauropegica declarabantur duo monasteria insulae Sami, unum quidem Deiparae τής τίμιας Ιώνης dicatum, alterutri vero Sancto loanni sacrum, atque iam pridem a patriarcha Neophyto renovatum, iterum renovavit patriarcha Sophronius mense ianuario anni 1779, adnexo iisdem monaste­ riis sancti Nicolai oratorio in pago Βαβό ad ipsum littus sito. Quod quidem sigillium ita exorditur : ’Ανάγκη πάσα τά πρίσβυγίνή καί άρχαΐα όσα πρός σύστασιν Αφορή τών 1«ρών καταγωγίων καί σκηνω­ μάτων. Subscriptiones episcoporum, in quibus tamen ! ; ’ Synodus Const»ntinopql)tzgia, 1779'mense .ianuario. 958 ■'··..' * ■ *' ' · · »’ ’ ’ multos errores lAero non immerito suspicamur,- ita A nopoli», Macariùs Vizÿae, Melotius'HierapoJis.'Acgin editione se habent : Meletius Ephesi, Callinicus dusSafhi. f, Heracleae, Anthimus Cyzici,v Hierothege Nicome* . Ex archetypo edidit Epaminondas I. Stamatiades, diae, Daniel Nicaeae, Parthenius Chalcedodis, Gre- Σαμιακά ήτοι Ιστορία τής νήσου Σάμο», t. IV (Sami. gorius Darcorum, Anthimus Adrianopolis,;Ignatius_ ι8$ι, ίη-8·), ρ. 346-9. . Euripi, Gregorjus Aliladelphiae,'Hieremias Ci^jstia’ ‘ --A . 957 s , CONGREGATIO 'ARCHI^RfcSBYTERORUM DlOECESis^ANTYERPlfei^IS , .· ' - !77Ϊ’ίΡ0» 18> » * © ■ ■ Congregatio qrchipresbyterorum dioecesis Antvefpiensis, celebrata die 18 maii 1779, suti lacobb Thoma losepho Vellens, episcopo Antverpieusi. J Exstant dbpstitutiones synodalesrin operibus qui.bus tituli : . • L -------------------------------- ----- ^ΐ· Acta congregationis arc^ipresbyterorum Antverpiae, 1779, in-4°, 39 p. If>se non vidi. . ' -X.-Van-de Velde et de Ram, Nova collettio synpd. (1858·), JII, 276-306 (ex editione origifiali). / P ' •Γ,τ.'τ-.-- ·■·■ -u .... ............. ·■.·■■ .t·'■JW,... a.—- SYNODUS DIOECESANA lUBTINOPOtlTANA ‘ • . ,-»779 hilii 20-2 .».**’* Sÿ-nodus dioecesana lustinopolitana in Italia, cele- tinopolitaha ecclesia, diebus XX, XXI, XXII iulii brata diebus 20, 21 et 22 iulii 1779, sub Bonifacio da anno MDCCLXXIX. Veneriis, MDCCLXXX, apud J’ente, episcopo lustinopolilano. , Simonem Occfti, typogràphum episcopalem, superioExstant constitutiones synodales in opere cui rum’perinissu. · titulus : In-4·, cxci p. — Paris, Bibi. nat. B 3426 ; Roma, Synodus dicecesana ab illustriss. et ' reverendiss. Propaganda ; Roma, Vittorio-Rmmanuele. d. d. Bonifacio a Ponte, ordinis S. Benedicti, congre- ’ 'Phg. çi.xxin : « Laurentium Priolum, Venetum gationis Camaldulensis, episcopo lustinopolitano, et patriarcham,primam suam synodum anno MDCCXII comite Antignani Ac,-habita in,sua cathedrali Jus- celebraturum... > - SYNODUS DIOECESANA; ANCONITANA 17'79 septembris 1-3 Synodus dioecesana Anconitana in Italia, celabrata diebus t, 2 et«3 septembris 1779, subloanne Octavio'· Bufaltni, cardinale episcopo Anconitano. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus dicecesana ab eminentissime et reveren­ dissimo domino Johanne Octavio, tit. S. Mari» Angelorum s. R. e. presbytero cardinali Bufalino, episcopo Anconitano et Humanatensi, in ecclesia cathedrali celebrata, diebus t, 2, 3 septembris anno MDCCLXXIX. Rom», MDCCLXXIX. typis Jose­ ph! et Aloysii Lazzarini ; præsidum facultate. In-4·, χχιν-375 Ρ· — Nice, ville ; Paris, Bibl. nat. B 3416 ; Roma, Propaganda ; Roma, Vittorio Emmanuele. . SYNODUS DIOECESANA FERETRANA • 1779 octobris 13-5 Synodus dioecesana Feretrana in Italia, celebrata episcopo Feretrano, habita in cathedrali templo · diebus 13, 14 et 15 octobris 1779, sub losepho Maria d S. Leonis Pinn», diebus 13,14,15 octobris an. Dom. 1779, ad m. dominum nostrum Pium VI p. o. m. ■ Terzi, episcopo Feretrano. Exstant constitutiones synodales in opere cui Pisauri, 1780, ex typographie Amatina, superiorum titulus : permissu. Acta synodalia ab illustrissimo ,ac reverendissimo In-4·, viU-108 p. — Roma, libr. Bocca. domino d. Josepho Maria Teni, patricio Cewnatensi, SYNODUS DIOBOBSANA AMBIANEN8I8 >779 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, celebrata anno 1779, sub Ludovico Carolo de Machault, episcopo Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Actes de I’iglis^ d’Amiens, (1849), II, 517-9. ' · ' *59 ConfHfatjp anttprebgHworam * Quantam■ apud Graecos semper tulerit laudem, Methodius Heracleae, Procopius ispiymae.Oemsimonasterium. Sancti loannis inTtjsula Patmo, vel ex mus (ia td. Germanus perpëtam) Bixyae; inerant iis tabulis colligere eet quas in prioribus huius collec­ praeterea tree alii, quorum subscriptiones legere non tionis tomis memoravimus. Ad illas modo accedat potuit librariur. , sigillium a Sophronia patriarch* eiusque sacrae synodi Editum exstat apud Miltlouch et Muliter, Acta et collegis anpo 1780, manse iunio, indictione ΧΙΠ, edi- ^diplomata graeco medii aevi, t. VI (Vindobonae, tuih, quo singula monasterii privilegia confirmarum 1890), 0356-9. atque dédaranmt Huicsigillio' Huki aigiUio' alterum ---------- addendum .. . est, . ab . eodem declararunt collegium pellionariorum (όου*ό· (όου*4· nov τών γουναράόκαν) ease eius procuratorem in Urbe. Sdphronio, mense proxime inaequanti editum, ad Prima huius tabulae verba ita to habent : Ή Φητροχή confirmanda etiam iura, privilegia, constitutiones et Ιιπτττραμμίνοο wvàq κράγματό^ timv Ιτητροκή, ήτχ libertatem monasterii. Incipit : Όφτιλή καί τοΟτό τ« (τπχορητΜται ικψΒ τοΟ όρχηγοΟ τού «ράγματος iksivou, ού μικρό τή κοινή μητΗ τή dtf? roû Χριστού Ικκλήσίρ. 4φ' φ tarrpmrntav μίλλονσιν olç ύ tmerroofa κ<χορή- Exstat ibidem, p. 350-65. τηται. Nomina epracoporum tape aunt : Samuel Ephesi, ‘8YN0DU8 CONSTANTINOPOLITANA octobris 8 1780 Cum Sophronius patriarcha opcumenicus die 8 octobris anni 1780 ad aeterna demigrasaet taber­ nacula, episcopi Constantinopoli commorantes, col­ laris cum primatibus civitatis consiliis, in eius locum suffecerunt Gabriel, .Veterum Patrarum metropo­ litam. Electionis ύύόμνημα, die 8 octobris scrip­ triarcham, Patris vitam agentem, ut quam primum fieri possit Constantinopolim veniat, maximopere orant. Utraque die 8- octobris data est. Priori sub­ scripserunt Samuel Ephesi, Methodius Heracleae, Meletius Nicomediae, Callinicus Tomovi, Procopitas Smyrnae, Hieremias Chrigtianopolis, Gerasimus Bi­ tum, nominibus obsignarunt Samuel Ephesi, Metho­ zyae, . loachim Anchiali l posteriori vero Nicolaus dius -Heracleae, Meletius Nicomediae, Callinicus Caratzas, Manuel Manus magnus logotheta, Nicolaus Tomovi, Procopius Smyrnae, Hieretnias Christiano- Manus chartophylax, Scarlatus Manus, loannes polis, Gerasimus Bixyae, loachim Anchiali, necnon Blastus, Demetrius Sutsus, Michael postelnicus, quattuor alii antistites nuper electi, scilicet lacobus Alexander Manus, Alexander magnus rhetor, Ste­ Thessalonicae, Paisius Amaaeae, Cyrillus Pisidiae et phanus Misi, iJostsces postelnicus, Georgius camaGabriel Sami. Ita vero exorditur : OOrs olria κρηκΛος- rases, Demetrius Scanabes, Manuel Bules, Anastasiua dvtu καί 8<μ«λ1ιυν olxdofini buvatai καί τό ιτάγιον Ιχ«ν Leontari, Châtres Aslanes Tzevarertzes, Scarlatus καί μόνιμον. Latet hactenus'ineditum in codice patri­ Nicolai. Patris profectus, Gabriel in urbem adven­ archies tabularii prius signato n* 320. Cf. Εκκλησιασ­ tavit die 11 decembris, ac postridie solemni pompa τική ‘Αλήβτια. t. II (i88z), p. >61, n. 1. ad patriarchatum deductus est. Cf. Εκκλησιαστική In eodem codice exstant epistolae duo, quarum ΆλήΟαα. t. dt. p. 349-52. una metropolitae, altera optimates laid novum pa­ SYNODUS DIONCISANA. ANAGNINA * 1780 octobris as-5 Synodus dioecesana Anagnina in Italia, celebrata diebus ss, 13, 14 «t 15 octobris 1780, sub Cyrillo ' Antonini, episcopo Anagnino. ( Exstant constitutiones synodal» in opere cui titulus : Dioecesana synodus, quam, sub faustissimis auspi­ ciis sanctissimi in Christo patris Pii papae sexti, illustrissimus ac reverendissimus dominus d. Cyrillus . Antonini, Dei et apostolicae sedis gratia episcopus Anagninus, ejusdem sanctissimi domini nostri prae­ latus domesticus ac pontificio solio assistens, nec non Terrae Acuti dominus, coegit, et diebus XXII, XXIII, XXIV et XXV mensis octobris anni aerae vulgaris christianae MDCCLXXX bispktilis, ecclesiae suae servandam prbposuit. Romae; MDCCLXXXI, apud Antonium Fulgoni, praesidum facultate. - In-4·, s portes, xyv-212-424 p. — Paris Bibl. nat. B 3411 ; Roma, Propaganda ; Roma, Vaticano. — ---------- ------------------ “—— BYN0DU8 DI0ICK8ANA B08ANKN8I8 1780 Synodus dioecesana Bosanensis ih Sardinia, cele­ brata anno 1780, sub loanne Baptista Quastaa, epiW^tttaptooMtit^ionciqmoda!esineperôcuitituhnt . QtMfsasm «ΜΜ«Α EXSVin». Synodi» dioecesana Boaanenus, anni 1780. hnprem anno. 1781. — Torino, seminario. — jw· s*4». ’· *« ■ IUI III^yjιιιιχ ι i ’. '■ .' ’ : ' · C ' · ■ A Stabit· dioecesi» Repritoosis, ιτβο. .( ' STATUTA DIOECESIS RUPELLE1Î8I8 1780 ' K' ■ 7 _ v ■ v■ Statuta dioecesi* Rppellensis in Gallia, edita anno Ordonnance* 4« La Rochelle. Pari·, P. G. Simon, 1780, sub Franciscolosepho Emmanuel· de Crussol 1780, in-ta. — Never·, àvècbé; Pari·, Arsenal. — d'Uabsi episcopo Rupeliensi. * I k Ifrse non vidi. · < Entant' constitutiones synodale· in opere cui ' titulus: SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1781 mense februario SigilUum, quo Deiparae monasterium Ί«ρουσαλήμ Σαμουήλ, — ό Ήρακλίΐας Μ«ΜΑιος, — ô ΝικομηΜας dictufa, in dioecesi Talantii, monasterio montis Sinai ΜιλΙτιος, — A ΧαλκηΑόνος ΠαρΜνιος, — A ZUpmuv adiunctum fait, ideo memoramus tantum, quod hac- Σαμουήλ, — A Τορνόβου Καλλίνικος, — A Αθηνών tenis ineditum ' sit accessuque adeo difficile, ut g BivibfttToç, — A Σμύρνης Προκόπιος, — ό Χρισπανόυ' nobis vel Constantiqopoii commorantibus illud legere πόλους Ί<ριμ(ας, — A ΒιΖύης Γ«ράσιμος. 'haud contigit. Exstat enim in tabulario patriarch., Cf. Callinicus Delicanes, Πατριαρχικών Αγγράφων codice »9, p. 168. Datum est anno 1781, februario τόμος b«ÙTcpoç,(Constantinopoli, 1904)^.498. mense,bisque obsignatur subscriptionibus : A Έφ4σου SYNODUS DIOECESANA MARIANEN 818 Π 1781 maii 17-9 Synodusdioecesana Marianensis U in Conica, cele­ brata in civitate Basfiae, diebus 17,18 et 19 maii 1781^ sub Francisco Citadella, episcopo' Marianenti et Acdensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Costituxioni fatte e publicate nel seconde sinodo diocesano, tenuto ,1'anno 1781 ed incomenciato il di 17 maggio, dall’ iliustriss. e reverendiss. monsignore < Francesco Citadella, vescovo de Mariana ed Accia, e consigliere del re in tutti i suoi consigli, nella chiesa cattedrale di S. Maria in Bastia. [Insigne], In Bastia, M.DCCLXXXI, nella stamperia di Sebastiano Fran­ cesco Batini, impressore regio, ec., con permissione. In-4*, 91 p. — Milano, Ambrosiana. Pag. 90, hàec synodus celebrata est diebus 17, 18 et 19 maii 1781. CONGREGATIO ARCHIPRE8BYTER0RUM DIOECESIS ANTVERPIEN8I8 χΑ i78t maii 29 • « . Congregatio archipresbyterorum dioecesis AntverExstant constitutione* sytfodales in opere cui {Mensis in Belgio, celebrata die 39 maii 1781, sub . titulus : lacobo Thoma loaepho Vellens, episcopo AntverVan de Velde et de Ram, Nova collectio synodopiensi. raqj, (1858), III, 308-9 (ex ms. authentico). SYNODUS DIOECESANA FERRARIEN8I8 1781 limit 5-7 Synodus dioecesana Ferrariensis in Italia, celebrata diebus 5, 6 et 7 iunii 1781, sub Alexandro Mattei,. cardinali episcopo Ferrariensi. . / - Exstant constitutiones synodale· in opere' cui titulus : · , Synodus dioecesana, quam, sub faustissimis auspi­ ciis sanctissimi in Christo patris Pii papse sexti, eminentisaimus et reverendissimus dominus d. Alexander tit. S. Balbinss s. R. e.presbyter cardinalis Matthsejus, archiepiscopus Ferrariensis, in ecclesia metropolitan» celebravit, diebus V, VI, VII mensis junii anno MDCCLXXXI. Ferraria, apud Bernardinum Pomatelli, impresaorem archiepiscopalem. Sine anno (1781], in-4·, 3 partes, xxx p.-» 1.-338191 p — Milano, Ambrosiana ; Paris, Bibi. nat. B 3403; Piacenxa, civica ; Roma, Vittorio-Emmanuel·. Par» Π continet appendicem documentorum ad banc synodum attinentium. Pag. xv : s In memoriam revocate praepositos veetros atque illum in primis cuius postrema est in hac dioecesi synodus, Marcellum cardinalem Cres­ centium, [ahnis 1746-68].» ..... . SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1781 mense octobri Eliae prophetae monasterium dioeceai· Lacedaemoniae, in loco dicto Γ«ιυρτίτΙη situm, stawopegica dignitate donavit Gabriel patriarcha, annuente sacra ) synodo, pw litteras sigillata·, anno 17I1, men»· octobri, indictum· XV, data·, qua» nondum impvsmas m·· typis valde dolemus. Earum original· aervuMr ■ ( ' ·' ■ : ’"K ' '■■ ' ' . — ··■■■ ■'■■'’■. ·'·... Synodur Cooatiuitinopaiitsaa, 1781 nssnOs ootabri. 0) „ ·.■ / * ’ .9*4 ia oodto· Atbmianri Bibliothecae national!» 1460, Alriecumt : Methodia· Horati···, Mtietius Nicsm^ »ub η* IV, quodnobis licuit extremi» digiti^ evolvere. * diae,-Partheniu» Chalcedon», Ananias Drerorum, -IndpiunV : Προσοφ«ιλΑμ«νογ Ιργον τή κοινή τούτη 'CalliniousTornovi/ Gabriel Prasnsi GregOrfas DTapqtpi Arif τοΟ Χριστού έκκλησή. καβέστήΐΗ. καί τοϊς ma·, Procopiu» Smyrnae, Hioranii·· Christianopolt·· m«A nuptag <ισ»·«ιστ«νμ*νοις. Nomina episcoporum' . BYN0DU8 OONÔTANTINOPOLTÎANA * 1782 meap· ianuario * Graed orthodoxi Venetiis degente·, eum pluribus, abhinc annis episcopo itidem. Orthodoxo carerent, missi» semeFet iterum supplicibus litteris ad patriar­ cham Çonriantmopolitanum, postulaverant ut «ibi daretur antistitis loco Sophronius, archiepiscopus Cephaleniae et Zacynthi. Translationis huius effi­ ciendae curam commisit patriarcha tribus illius regio­ nis episcopis, lonchim nimirum Leucadis et Sanctae Maurae archiephcopo, Ànthimo, Bothrouti et Glycaese episcopo, et loannido, Chimarrae et Delvini episcopo. Litterae «upet hoc negotio perscriptae ita •xordiuhtur : Ού στινύνητι, ούδ’ Apfo'C μπφοϊς <μκ»- ρκίληπται τά γ«ραρά καί σ<μνά προΆμια. Datae sunt mense ianuario anni 178a. Episcoporum nomina desunt. Bullam typis edidit foannee Beludus (Veloudo), . Χρυσάβουλλα καί γράμματα των οικουμενικών ιτατρτ· αρχών άνήκοντα ι(ς τους Φιλα6<λφ»1ας μητροκολίτας, 2» edit. (Venetiis, 1893), Ρ· 93*®· Litterae ea occasione ad archiepiecopum Leucadis i et Sanctae Maurae a patriarcha transmissae, quibus iubetur ut translationi Sophronii intersit, exstant apud Const. Sathas, Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη, t. Ill (Venetiis, 1872), p. 327-31. Datae sunt die 6 decembris 1781. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1782 mense aprili rum exordium ita sonat : ET γ< iir* (Ιουσίας tori τή 4κκλησΙςι·χαΙ rolç κατά καιρούς ίμπεκιστιυμένοις τούς πνευματικούς τούτης οίακας. Episcoporum subscrip­ tiones neglexit Andreas Levai, qui tabulam edidit in Εκκλησιαστική Άληβείο, t. IX (1889), ρ.*35ο-ι. Afchetypum exstat in Bibliotheca national] Pari­ sien»), in codice 707 τού Supplement grec, n* 60. ' ' Exstat in dioecesi Ναυπλίου καί ’Αργους monaste­ rium sancto Demetrio dicatum ac Ξεροκαστέλι nun­ cupatum ; quod cum Stauropegico titulo ex'hominum memoria polleret, Christiani ibi vitam agentes, an­ nuente lod antistite, a sacra synodo postularunt ut, edito novo sigillio, pristina illius iura rursus rata haberentur. Postulatis statim concessit synodus per litteras sigillatas, anno 1782, mense aprili datas, quaxSMBUMatseseeeunmmnraBnaeMalBiesMKmamnuammane CONGREGATIO ARCEHPRE8BYTER0RUM DIOECESIS ANTVERPIENBI8 178s maii 14 Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Van de Velde et de Ram, Nova collectio synodovmh, (1858), III, 309-10 (ex «1. authentico). Congregatio archipresbyterorum dioecesi» Antverpiensis in Belgio, celebrata die 14 maii 1782, sub lacobo Thoma losepho Vellens, episcopo Antverpiensi. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1782 mense maio Esphigmeni monasterium in monte Atho, cum ex gnatum subscriptionibus : i Εφέσου Σαμουήλ, — 0 annuis praediorum suorum apud Serras fructibus ΉρακλεΙας ΜεΜΝος, — ô ΚυΖίκου Άνθιμος, — A Χαλquingentps grossos' Constantinopolim ad rei publicae κηΜνος ΠαρΜνιος, — ό Δέρκων ΆνανΙας, — ό θεσοαprocuratores mittere «oleret, sacra synodus decrevit, υ λονίκης Ιάκωβος, — ό KopivAou Γαβριήλ, — Ô Δράμας Γρηγάριος,—A ΧρισπανουμΑλεως 'Ιερεμίας—A Σοφίας Νρεμίας. Ex archetypq, in tabulario magnae Scholas asser­ vato, tabulam edidit Manuel I. Gedeon, Γράμματα πατριαρχικά περί τής Μ. τού Γ. σχολής, (Constantinopoli, 1903, in-8*), p. 124-8, ex qno ipsi repetendam curavimus in nostra sylloge, Actee Ae fAlkoe. III. Aciet d’Et/higminou, (Petropoli, J905), p. 74-A. * ducentos st quinquaginta grosso· ab hac siimma detrahi, qui magnae scholae curatoribus commissi in montem Atho mitterentur ad sublevandam τής ΆΑωvMktoçinopiam. SigilUum hac de re a synodo editum' ita incipit : Ούχ βκως Ιργον προσοφ«λόμενον, άλλά Αή καί κράς τψ χρησίμψ τά Αναγκαίου κράάηλον έσχηκάς καθίστηκε. χΛρα Ανπλήφαως dptystv τοϊς hraerngoA σχολείοις τε καί μουσοτραφείς. Datum est anno 1782, mense maio, indictione decima quinta, hisce obsi- 8YN0DÜ8 DIOEOESANA ABBATIAE 88. VICTORIS ET CONSTANTII 178s septembris 17-8 Synodus dioecesana abbatiae Sanctorum Victims st Constantii ia Italia, oeisbrat» diebus 17 et 18 sep- , J ■ tembris 1782, sub Francisco Antonio Rsmbaudo, abbate Sanctorum Victoris et Constantii • - «? ' '■ ·<' '■ - : . : · . J 0$ Synodus dioeosaaa* abbuttas SS. Vtatarii etOosMantii, asptssnhris ty. 08 Butaat constitution·· synodal·· in open «ΜλΧΥΠΙ asgtaanbria anal MDOCLXXXH Angntab *Ι»·19η » ΤΜΤίΜΠίΜ, 1*0000 Jenunea .Miahta IM0—, Sysndua dkecaaana iécHtitabbetiss 0 ooi.victo· abbattatisiaapioMoe. itaatqMCMataatiiMilhMtriatimotana^ndittimo d. d. abbate Franôsco Antonio Rambando, habita ta ode majori villaria S. Constantii dtabus XVII «t Sinn anno, to-»·, 4 1.-139 p. — Nice, viU·; Rom, Vittorio Rmaaamwl·; Torino, BIW. nan.; Torino, seminario. BYNODUS DI01CX8ANA VIB0NIN8I8 178a septembris ro-t " , Synodus dioeceaana Veronensis in Italia, celebrata Carattoni, episc. semin. typogr., superiorum perdiebusroet si septembris 178*, sub loanne Moro- missu. [-flag·. CXXf, tituhu eZter . ] Acta primae •tai, episcopo Veronensi. synodi diœcesansn, habita 0 illustrissimo at reveExstant constitutione· synodales ki opere cui reodissiino d. d. Joanne Morostai, Dei et apoatoiicse 'titulus: sedis gratia episcopo Veronensi cotait» Ac., ta cathaSynodus diœcesana, habita ab illustriss. et reve- drali Verone, diebus so Λ st septembris, [wuqpw], rendis·, d. d. Joanne Mprostai, ordinis S. Benedicti, b anno Domini MDCCLXXXII. congregationis Cassinensis, Dei et ·. sedis apostolicae In-4·, 3 t (index>CLXXXIV p. - Paris, Bibl. gratia episcopo Veronensi comite Ac. [/nrtgwj. nat. B 3380. Veronae, MDCCLXXXI1I, apud haeredes Augustini SYNODUS DIOECESANA TOLOSANA 1784 novembria 3-13 Synodus dioecesana Tolosana in Gallia, celebrata ‘ a die 5 ad diem 13 novembria 178a, sub Stéphane Cando de Loménie de Brienne, archiepiscopo ToioEtatant constitutiones synodal^ in operibus quibus tituli : i. Actes du synode tenu h Toulouse, au mois de novembre mil sept cent quatre-vingt-deux. A Toulouse, de l’imprimeiie de noble J. A. H. M. B. Pijon, avocat, seul imprimeur du roi, de monseigneur i'archevèque & du clergé, (*ace Royal·. Sine anno, in-4·, 1 f.-i8ap. — Avignon, ville; Paris, Arsenal; Buis, Bibl. nat. B 3399 et 20831 ; Toulouse, ■ville. \ Haec synodus celebrata est * die 5 ad diem 13 no- vèmbris 178s. ». Actes du synode tenu à Toulouse au mois de ι , novembre 178s, par Mgr Etienne-Charles de Loménie de Brienne, archevêque de Toulouse ; seconde édi­ tion. [Zswtgisr]. A Toulouse, de l'imprimeriede noble J. A. H. M. B. Pijon, seul imprimeur du roi* de mon­ seigneur Γarchevêque & du clergé, place Royale ; et se vend cbex Dupleix, libraire, rue St-Rome, Bosian, libraire, place Royale, M.DCC.LXXXII. In-ta, XIV-33J p. — Paris, Bibi. nat. B 5769. 3. Actes du synode tenu à Toulouse, au mois de c novembre mil sept cent quatre-vingt-deux. A Tou­ louse, de l'imprimerie de noble J. A. H. M. B. Pijon, imprimeur du roi, de monseigneur l'archevêque et du clergé ; et se trouve à Paris, chex P. G,Simon et N. H. Nyon, imprimeurs duparleipedt,rue Mignon, M.DCC.LXXXII1. In-8·, 183 p. — Paris, Bibl. nat. B 5617'. 8YN0DU8 C0N8TANTIN0P0LITANA ad tuenda montis Sinai tara advenus iniuriam a patriarcha Alexandrino illatam |l78a mense novesnbri Gravissima quae sequitur synodal!· sententia quondam archiepiscopus, in opusculo quod tacito praevia commentatione non indiget, cqm juae per- nomine evulgavit sub hoc titulo : Άνααλήρωμα τής stringit, e· oratione taoui et pressa luculenter tv 1*ρονσαλήμ Ικόόσκως τών wspi τής (κλοτής nd exponantur. Satis erit annotaase, eam 0 antistite υχβροτονίας τοΟ épxwmcntôwou Χιν· άπσήμων ΙττρΑNienmediensi ftiisse impetratam, teat· codio· Hie- ρων. (Corn! intinotai, ιβίο, in-8·), p. 61-7 ; ex quo rosotrmitano patriarch. >43, ubi tabula repsritar, «andem repetierunt N. Neocle·, Τά κανονικόν Mamev hoc praenotato titulo :Ίβον τοΟ «ντρκψχικβΟ σννο- τοΟ αατρΜίρχαηΑ Apéveu τών 1«ροβολύμων Μ τής *<κοΟ γράμματος σιγιλληΜους »npi τής aêrovosta άρχμαισκΑτής Xwt, (CoostantMopoK, 1868, in-8·), τού Xtvoiou όρους, tap 4γ«γόνα ta’ taiissfaç Ml p. 138-41, 0 CaDtaicua Delicane·, Πατριαρχιών νροσταοΐας τοΟ tapMO άνττλήατορος aol καλβ»·λήτου tryptaev τόμος Μηρός, (ibid., 1904), p. 498-504. biabv wavMpwrdrou Αγίου NmintWaç xupfov Mshsttou Maximi momeati sigilHum latine reddidit Nknlaus καί τών ttavtordrwv άρχόντων tanpémsv μας. Eam Peeta, ta Vnivenitat· Romana profeesor, vif nobis primus typis mandavit Constantius, Sinai montis amicissimus et utriusque ^jguae peritisstams. SENTENTIA SYNODALIS f Γαβριήλ Uhp 8ç ν4ας 'Ρώμης καί οίκοιμκνικάς «ατριόρχης. ι f ΠοΗώος Μ καί τό καλώς (χαντα μ! aorta d»‘ άρχής ,ανπιτότα aol tv taapevQ ta 0ραώτηπ Md όυομ«τα«ινήτψ κατοστάρα ορό όμνημονΜτνιν χρόνων * f Gabriel, Dei misericordia archMpiaoopus Constantinopolis novae Romae et oecumenicas patriarcha. f Saepe etiam ea quae recte·· habent 0flrmitor0 initio conslitate sunt et ta dtatnmitato ac stabiHtaS» immutatàlMp» statu 0 immemorabili ttaspore viga·- . ..>· ---- --------- - -- ---- ................................... ... gHBroWI^^WMw rt ptf flysteei CeoteetWcpotitti ■, qte nam novomhri. * mé Àm i nmt, axoogtate vrt atimslpertim verbis protaa utan®v < pApst ρββααη*ή^«Α**ς. ^ηίος eAu eAAdqou, ^^laisMeg "ri tioM tMqte pMn WM| BMehora afc^e· ftnttkv· tuMto OTSptaSApOÇ AWpObsAag *ttd VSeeApOq AurtUri*A»UMÇ novafiM adhritntinne et confinnatione digna viden­ _^a ai^^a^M ^waM I^S «ι^φ j OUI ro«w www ·*η tor providentias com art eooiesiaaticu auctoritate et lliAlHtlWlri|t MHnCrtta HT«***"lwt» ■■ O**·*1 * AmgrqpdisnC' siç AsahegAg ridroev Bié τής τραψής . titiaris mnriaatatjaaad kcOe a aovtatia «staorihus sassslpairei, τής Aptart M ta ·*··ΚΑ* **v tepvte ·® intM|M m4· *ν® ο* tedva ύσιώ- rabiles illi patres qui in monasterio illo in asperrimis τοτμ «αιΑρςς d ta rt Ρ°*β τούτη aart rt* Artaporov Arabiae locis vivunt'in conspectu sane Dei, undique 'Apofite* tarvtxtaovne ώς ΛηΑώς τψ »<ψ> pmaip- congregaverunt homines perquam senes et canos, «τονς ύανιήβαντο «ονταχόβτν Ανύρας rt β*π «ptoftaae dominum loachim,«Mminum Gerasimum et dominum ■ol αολιούς. rtv n «ùp Hwamip. rtv κύρ Γ*ρύ«ηρον c Parthenium monachum «pii sunt ex senioribus in con­ sol rtv rtp TlapMvwv ροναχύν. τούς ta τής γ«ρου«1ας ventu illius monasterii, ut impugnarent scilicet illam τής owtftaic τής αύτής ρονής liç tartvn|0>v ύή**ν tama vulgatam unionem, et miserunt illoe cum litteris τής τοιαύτης tawurtsfaftK taibotwfr ta tfowtorsilav ' huc in regiam urbeïn. Illi vero cum adstitissent una αύτούς ta rpapptasqv tavaMa άς ' IsKrtsOoutra*, cum sanctissimo archiepiscopo Sinai et RaithieodemοΙπν«ς ta παραστάντος owd|sa τψ kpvsrtrt *ΜΡ*"** que fratre nostro dilecto Cyrillo in.conspectu nootrae otanp ΧιναΙου ta *PaWeO «pi βνναΜλψψ fiirtH dr* mediocritatis et totius sanctae fraternitatis, sollicito wqrt «ύρ KvpOiup tadmov τής ήρώ* (Μτρώνητος ta animo et demisso instanter rogaverunt una cum hono«Ασης τής **»ύς ΜΑαύτητοψ ** “***·€ ta ratissimis hic degentibus Sinai nkmtis curatoribus, ut Ιύιτης ττροαήν«τ«αν -Mqutv XiwopAv Αοανης psrt ta. ecclesia absurdissimae illi postulationi minime sdssn rt* taraMa iqaHurtnvv imvpAuwv τού Xrtaou βρανς tiret; et simul in manus nostras deposuerant quaa tni rt H*i trtodvm τή* txrtqsrtav <1ς τοιαύτην irapato- aecum tnlcraat antiquissimas illas illustrium patriar­ γνττάτην Γήτηστν, ta Αμα ψίραντνς dvtapcav gspatv charum obsignatas litteras, rogantes ut hae recenήμττίραις rt watoriraiw tastaa .τών ΑονδΙματν «β- tiore occMsiastica synodali constitutione coofirmaτριαρχών «nrrtirtbq tprttata bsqAtarsç AvaviwM)*·* reatur ad maiorem stabilitatem privilegiorum monas­ Μ αροοψΑτον tataqtMUTUtoO avvotaaoO «ΜνιΑτρατος terii et archiepiscopatus illius. Et quia nunquam iri «Ις itksfova «aregApatav rtv wpevap**** tartt <"■* coodiii* de illa unione verbum foctiim oet, data est ΑρχκιπσκΜτής τούτης. "Eta Μ αύκ ΛαλήΑη rt Mimi litteris ad patres ibi degentes, verbis antem ad eoe τούτο τής *νώσ««ς tai UuvAbo» oAbtaow. 4bM*| "ρύς qui huc advenerant plenissima fiducia ab ecclesia, et pta τούς tastes nartpaç M Tpestarv”. «Μς Μ τούς consequenter visum est aequum ea confirmaro, quae tvraûea Μ tatawav ή Tstaa ααρΑ τής tartqiriaç obsignatis litteris illis continentur. In quibas anti«topopopla. ta taoptouq tapttq sfiAorov tatapartfivui quiseimum privilegium sub celeberrimo Hieremia rt ta tativoiç τοίς «rntabbsm «epugtasva- ών ttvwv patriarcha conceqsuth ta anno mundi septem mille­ rt pta wpsefonovtorspow AnstoAq rtd ^spuriou «u- simo octogesimo tertio, hoc ta abhinc muros ducen­ τριΑρχον τού AosMpev ta tau tartotg χώιορτψ drtta tos et septem; alterum sub Methodio, dsrissimo ■oert vptap Art 'Abdufiroi wpb xpéwvv bsnsortuv Constantinopolis patriarcha, anno sqlutis tritissimo tart- rt M ta Mototfou rrt AmMpae nsnpripxo* esxosntesimo septuagesimo primo, abhinc annos cen­ ΚΜνοτανττνονηύίΜνις «ατά rt gduoartv tfaxotnoertv tum et undecim ; tertium antem ac postrommn sub ifibompMOrtv «ρώτον Οοττήριον taot, «ρύ χρύνϊνν ή*η iti sstri patriarcha Gabriel, anno satetis tritissimo sep­ taortv tabane* rt At τρίτον ta togavov ta Aesbipeu tingentesimo quinto, sate bos septuaginta septam warptApgev Fafipta «art rt gdueertutartaaomotrrtv annos. Quibus scienter recitetis, coUectnm ta.ex iis αψηττον ραηήριαν hog, wpb χρόνιαν ήΑή WboMaovra quae pertim ampla et planissima ettamtiouo, partira tart* ών Ttvwv Avsnvuirttansv tmarautveig, ouvqgtq sfipunatim et breviter perscripta sunt, verbis, perio­ ta τών ta rttag ta «Apbt|v «tartrata ta taMtan dis, sententiis, moasstarium st archiepiScopettun «■ψαατΑταις ta ιιια·Μ·ηιύώς ptr* tardessag mmagp- alterna quadam et paene dixerim in orbam coavsrptawv Mt«v ta rttaburv ta taveeta An rt «art τήν siooe et drannductioM administratioms recta asm, μονήν ta dpstataoafiv τούτην ta ΑμκΜρ *<«* ta «t regi et gubernari summa libertate ct suo arbitrio eiev sbttlv «uatotfi Mpttevfita ta «τραπροψή taotefi· usque ad hanc diem ab archiepiecopo eodeesque Synodae CsMtantinnpnHteM, ipts mmm novembri. W· σ«ως ψκονομήύη καί ohovonriMi «oi AmurfMi ww»· i k ebtade et * MtnctÿMflno convent* fritte· itti degem ttam* fa nt idldH^iitar aconem vol eb avcMepteottiNl λωβίρως Mi αύτονύμιμς μίχρι μ! τής »W» W*. τ< τού tv αύτ^ ΑρχμρισκάψΜ Αμα f* Μ®"Ρί*·ο Mi vel a tatvMtac* end oeani· e®We*t*f cgttaie αοοΜΜΜί τής όσκβτάτης ouvditaiç τΑν tv αύτ* uuriparv, .Ασκ μη&ν ΙκτνλΑσήη raid ηίρβς «■£*«· AprismunAueo -oQvdi ' eententi* cmn aentttiaabni cechicgtaoogi ci*e· ή nupA τΑν mntpwv, iA «Avm tetvsprSkrtai καλΑς dcBKpN abbatia et acncticrimipalnni cjnawniM τή κοινή συσκάφη mI MpfmAip rai συμφηφίφ «ai Mcondmn logea et legales et venerabileo mnetaegne Ααοφάσ*ι καί όμοφΑνψ γνϋΜΙ mA n tapmAmv iw -BfflrwtM tt commctadfoce et hnendebfloe pectiwme et «ησκύκου Αμα Mi ήτουμίνου «ei τής όσικιτάτης τΑν cooetitadanee pianiaahne expetitae et oodeaiMtioe j ηατίρων συνάίιιυς κατά τούς Αρονς Mi τύπους «ni calaino oondrantac vocbiegne penptcaia στμνάς καί Ιτράς τά&ις «ai σννηύτίας «ai ΑΑαρρήκτους hoc eat in* primo afraroqM privilegio mb Hisremia «t συνβήκας καί βτσμούκσίας, σαφάστατα tetstaptrag «ai Methodio beatis patriarchis, sed maxime «t apertis­ te' ίκκλησιασηκοΟ- καλάμου κτκυρνκμίνας μ! ittsotv simo in tertio sub Gabriele patriarcha dato. Omnia «ύλήπτοις ««ρκχρμίνας «al tv τοίς wpUrrotç μλνύυσί quae in illis diserte continentur laudabilia monasterii σιγγιλιώότσι, τψ τι Μ 1«ριμίου «ai Μ MttoNov τΑν et archiopiscopatua huius et apta ad bonum osdinsm άοώίμων «ατριαρχΑν, μάλιστα Μ mA Μφάστκρον Ιν st dignitatem servandam et benevolentiam et mutuum τψ ίσχάτιρ καί τιλιυταίψ, τψ tal Γαβριήλ àAottvrr amorem inter sanctissimum archiepiacopum eumAmp πάντα £»ττΰ>ς i«*l ««ρκχάμτνα συστατικά τής demque abbatem et sanctissimos patres,' custodita μονής «ai Αρχιοησκοκής τούτης καί συντηρητικά τής sunt usque ad hunc diem sine ulla diminutions et τύταίίας καί σιμνότητος καί τής μκταΑύ τοΟ kpurrârou ι i immutatione, et, ut par est, custodientur ab eo qui άρχιιπκτκόπου άμα «ai ήγουμίνου καί τΑν AomhAtkiv nunc eet sanctissimo archiepisoopo Sinai et Raithi «t πατάρων φιλοφροσύνης καί φιλαλληλίας καί ύμονοίας, fratre nostro dilecto domino Cyrillo et a aanctimimia' καί 6ι*τηρήβησαν μίχρι τής σήμτρον άκαραμτύυτα καί patribus et ab iis qui post illum solium eius obtine­ άπαραχάρακτα, «ai όφίιλομίναις ύιατηρηβήσσνται καρά bunt et a patribus feturis sicut canones et regulae et τι τού νύν tapartdrou άρχκπισκύπου Xtvalou «al normae antiquae et vetustae et minime transgra'Ραίθοβ καί συναΜλφου ήμΑν ΑγακητοΟ κύρ Κυρίλλου dicndM. καί καρά τών άσιυπάτμν iraripwv καί καρά τΑν μκτ* αύτόν OwAtlopivwv τύν βρύνον τούτον καί τΑν «tartκυτα wàriçinv. Ας κανάνκς «ai δροι rai τύποι Αρχαίοι καί παλαιοί «al ύυσκαράήατοι. Confectum eet etiam et aperte prplatnm, ex iisdssn ΣυνήχΑη Μ τρανΑς καί βκόηλιύβη «ai joOtu <κ τΑν αύτιΰν ιητριαρχκΑν «al ouvobuAv στπίλικΑΑν ΤΡαμ- patdtachalibus et synodicis litteris obsignatis, nullo μάτων, άτι μηύαμή μηόαμΑς ούΜκοτ« όκήχΟη ή μονή pnetounquam sublectum esso monasterium una et Αμα καί άρχιίπισχοπή πότη «Ις ύκακοήν «ai ύκντατήν archiepiscopatwn hunc in oboedientiam et obeoκαί δουλατνιγίαν ή tvwmv καί ήασμούοσίαν βράνου quium et servitutem ve) unionem et tributum solii τινός πατριαρχικού, ρβτ< τού ’Αλιίανύρτίας, ούτ« τού cstiuequam, neque Alexandrini, neque Antiocheni, Άντιοχτίας, οδτι τού Ίιροσολύμιυν, άλλ' οΰτκ Αλλου neque Hieroatdymitahi, neque omnino alicuius, sad τινός, άλλ* àvtasOcv καί άπ' Αρχής καί ύκφυλΑχύη «ai antiquitus et ab initio servatum est et mansit ot ad bterUsas «ai μίχρι roObs bsarslMt αύτύνομος, αύτοΜβ-1 : hunc diem manet sui compos, sui iuris, liberam, im­ ποτος, UsuMpa, άσίδοτος καί άκαταπάηχτος, «al pqbcvi mune,incolume,nulli solio sublectum,sed per se stans, •ρόνψ ύποκημάνη. άλλ* αύτή καβ’ ίαντήν ύπύ ,τ« τού a sanctissimo pro tempore archiepisoopo eodamque κατά καιρούς Πρωτάτου άρχκπισκόπου Αμα «ά,ήγου* abbate et a sanctissimis patribU* alterna conversione μ<νου καί τΑν όσιιιιτάτιυν «artpurv tv σνστροφή et vicibus qtrimque rectum et curatum et guberna­ άμοψαίςι «ai κυκλική παρ’ άμφοΗρων τΑν μκρΑν büPu- tum, et supra omnem oboedientiam et servitutem «t νομίνη, ύιοικουμίνη tt «al όιάκυΑ«ρνωμ<νη, καί bmp- quamvis iniuriam et molestiam et vectigal et pecuniae τ<ρα ύποταγής «ai καταδουλώστιυς καί οϊαστινόσοΟν expoatulatioœm ab omnibus sanctissimis patriarchis <πηρ«ίας καί Ινοχλήσπυς καί ύασμοόοσίος καί χρημα­ constitutum. Tatoan ne'farte ab aliquo eorum qui τικής άααττήσφιις παρά πάντιβν τΑν AtmtAtwv τ* temere et frustra m appetunt quae minime sunt iuris τρκιρχΑν ύπάρχουσα. 'Αλλ* Ινα μήποτκ bad τίνος τΑν eorum, iniuria aliqua vel molestia huic monasterio «<κή καί ματαίως dvrnroiouptvwv τΑν μηΜλκις άνη· aut archiepisoopo pro tempore aut aanctimimia in eo κόνηυν αύτΟΙς ΙπτντχΟή τή μονή τούτη ή τψ «ατά patribus affaretur, et nequis oonetur monasterii huiue καιρούς άρχκπισκόπηι ή τοίς <ν αύτή ΑσνίπΑτοις bona vel unionis nomino vel quovis alio pacto in πατράσιν άπήροά πς καί ένόχλησιψ «ai ήουληΟή ττνάς subtectionem et servitutem redigere, et iactanter ύποσΰραι τΑ κατά τήν μονήν τούτην ή λάρρ ΙνΨΜκις quaerat scindere et infringere vim privilegiorum, quae ή άλλψ τράπψ ούρόήττνι «Ις ύποτατήν Mi beebnMnfav. antiquitus huic mnaasterio data sunt et poetea tot καί Σητήση άλαλονικΑς «οΜΟκΑσάι Mi ααταάραύ·» annorum intervallo inconcussa manserant ; aequum τήν συντόνων τΑν καθ’ AmC faag«uOtVTwv προνομίαν visum eet et indicatum est communi rynodica sentenτή μονή τάύτη «αί μκτίπβτα tv ίηιστήματι tMnPTWvOtia et indicio omittere hoc nostram ecclesiasticum xpbvwv feNAneritefawv teanenAvrwv, AeAraai frtpNq deentam. In quo ecribsatee iu sancto Spiritu, una rCXoyov κοινή συνολαψ bnrrvAnn Mi Ααοφάση Ano* ccon MCKriscbnis ctcce nae cnricritOxn et hoooratiflcl· λυΑήναι τύ «αρύν ήμίτκρον taiduiMumnbv IteMAMU mte ia soMbo SpMtu dOoctia fratribus noetris «t tv ψ τΡΜβνττς takdgfa «vefesan μπΑ τΑν «pi ήμάς ooMaoerdotiban, edtetanm at dsMrniMM et immuta'MStXÎMMl Wt ttt &Imà £teo datant τή αότή peH τολμήση «οτΑ htntormnftam «ai Ansnftvm τής «ΐΛκηνίος τβΟ «ftnfl μονασπρΠο mI duthftdv f A Tepvédee xJkMwwÿ fdKopMwr«M4t f 4 Apdpag rpendgsat f A XMflMÉMMMÀlLM* ΪμμμΙ·», ■ ‘ *Ί .'^^ΙΓΐτΤ^^*^· —j—|M* SYNODUS OONSTANTINOPOUTANA 17I1 μμΙκηΜ Depositionis poena multato Germano, Vodenoram porum ita se habeat : 6 Tqtoeu Σαμουήλ, — 6 Ήραmetropolita (*4 martii 1783), in eius locum mama stefef Mcataofc — ή Χαλκηδόνας nàpMvwç — h proxiipe insequeoti subrogate* eat Meletius, eendam Alpawv ‘Avavtaq, — fi Toupvôfou Καλλίνικος, — d sedem ad augustam usque mensem lyÿooccûpatmua. Koptvdw Γα|ρ«ήΚ —dApdimcriwndpwq,—ÔX|H0VM> Qui, inde a primo sui episcopatus anno, litterarum vetmétaec lepepfaf, — 6 Σοφίας ΉραΛας. Quibus hae graecaram scholam in sua metropoli aperuit, advo­ poetep accessere ; 6 Βοδινών Μ«λέηος gsgsuot fin fou cato ad magistri munus non indocto viro, em annuam tori τοΟ «penortaou duapdktana, —  οίκονάμος ducentorum grossorum mercedem attribuit, ex bonis Βοδινών Ιωάννης, — δ Mtap Δημήτριος, — à σαολsuppeditandam, quae liberali manu in hunc finem ) Μριος Βοδινών Σφηρκνός, — Ô «ραηΜκαιας Βοδινών consecraverat. Cdnfocto negotio, dgillium a sacra 'ΑΟαν&ηος, — 6 αακολλάριος Βοδινών Κωνσταντίνος, synodo perscribi iussit, quo schedae recens con&itae — ô wpuntahiMq TThmcç, —- δ «ηκηοφΑαΙ Βοδινών tutela conditori ipsi commissa eat. Quae litterae ita ^Çtaria°exstat typis impressa in Έκκλησιασντκΐ) quidem incipiunt : Όύμνησπν μδν to «d ®ta volta τών τ< βόραβιν aai τών καβ“ ήμΛς oopiav. Datae sunt ‘AlqMq, t.^Ul (1883), p. iso-s. anno 178a, mense decembri. Subscriptiones episco­ SYNODUS DI0ICB8ANÀ 8AN-M0DATKN8I8 1785 mali 7 Synodus dioecesana San-Deodateosis in Gallia, monseigneur Barthélemi-Louis Martin de Chaumont, celebrata die 7 maii 1783, sub Bartholomaeo Ludo­ premier èvèq°e-<»mte de Saint-Dies, publiés dans le vico Martino de Chaumont de La Galairière, episcopo synode général tenu le sept mai mil sept cent quatrevingt-trois. A Saint-Dies, ches Joseph San-Deodatensi. Exstant constitutiones synodales in opere cm Chariot, imprimeur de monseigneur l’évèque, 1783. c In-8·, 163 p. — Nancy, ville ; Paris, Bibi. nat. B titulus : Statuts synodaux du diocèse de St-Dioi, imprimée 17175 ; Saint-Dié, séminaire. par ordre d'illustrissime & révérendissime seigneur OONGRKGATIO AROHIPRXSBYTKBORUM DI01Œ8IB ANTVMPE8N8I8 1783 iunii 4 Congregatio archipreebyterorum dioecesis Antverpiensis in Belgio, celebrata die 4 iunii 1783,mb lacobo Thoma losepbo Vellens, episcopo Antverpfcod. Exstant canstitutionee synodalm in opera cui titulus : Van de Velde et de Ram, Nova coUtctio tynodorwu, (1858), ΠΙ, 310-1 f«r es». aut/untico). 8YN0DÜ8 OONBTANTWOPOLITINA 1783 aemne iuato Mona ille Athos apud Gramm matt st Masi aevi insignis, ob frequentiam monaateetawn, qua· ad hoc usqne tempus ad vigiati umMtaatar/ibnsuNtBdkMm quoque et lanctitatom, ut putent ipsi, monachorum ibi degentium, tanta veneration· cutitar, -ut boom MDCtWp tytov pv μΦομομν&··ι vociMMF· IU non Turea victor, wd nxmehoi ifei iMfvivn taibcot per l«c«to· raoe; hi voro tot sust, quot monasteria ipsa, quae, ut modo dixtema, ad vigM main Nantur. Ex isti· autem legatis,sub fadtimn tati adusque anni, collegium quattuorvirorum creator, qm communiora negotia obeant. Comffium boo tmowrta dirtimi for­ mam compoeitkmemque accepit aGeMal patriarcha, qui, annuente mera synodo, puaadanm «tderu edi­ dit sigillium his verbis indpiens : 1·*· «ita nMcta Μ taNtota IpaiMf M vdtaq. Datum mt eam· 17*3» manae fando ; mbecriptiooee voro exhibet u*--. BtaasL Motimdfam Hsiwrlna* Annius CjuM, G«MdiMm Ntocunedhe, Parthenius Chalceάβ·|*ρ ÀBMiM HMM·** IgMtfaB HtQCMMNRM» SenHOL GMMrfatt Ormat HimiiM ^ëéttma entet apud Porphyriae» UspeonMi, Zaterue Λ/ομ, cart ΙΠ, (Pstropoh, 1843), p. 1063-7 > V**. Ph. Meyèr, Dir ÀndéwAuâoden fitr (MÀUi 6* AtMMtttr, (Lipeiae, ilpq, in-8·), p. 343-8 ; in *CaiAi|mauvwt 'AlwMp, t. XIII (3893), p. «8-3 i aped Callinicum Deticanea, TTiprfoapndf amtfm rite lyypdpwv utpi τών tv*A8q μονών, (CoMtantiMpoli, ipoa),p. >81-3; etin eph»»·*^* Conatertttewpoliteaa ad titalus : Kaivavavtawtaolto t. XXX, m st7 (—37 sept. i80). r m '' ' , - Ψ Synod» Conatantincpoiltana, 1789 mm hutte- h ■ -I -■ ' ■ ' ' ■: ■■■ . ■ 97*. i; \ BYNODU8 OONSTANTOIOPOUTANA / * / 17I3 Mab M» ' . Cran ' Cypriam, patriarcha Alexandrinae, ad. Tpmileu. — b *HmdwÜac MsM8ra& '— b KeCfaov attend deampuaeat taMiânaiaula, sacra synodos Con- ' —Ardirag,'— é Numtèsfoç Γορύσιρος, — é Xataibévoc ’ stantinàpolitana convenit iatnsnptanurchaageiorm Thipttmc, — * ddpewv ‘Ansviob — b Tepsd|ev Nab· ToO Mtrttm* *Psépunc (turaio· Amout-lûul) ad Mwnç —4A»dmcr>tT4mç — b Xspiet Urapiag mcmoram mus ·Κ(μ9ββ97, p. tés, acta «Ederant Manas archa rommtiatee est Geraetaraa, Motraran apiaw· D. Chttradopahn in *EMk|â«avn«t *AMMa. t II pus, mente tank» ami 1783. Blec&mto ΰηορϋήρηη (t88a), P- »5», «t CalHnicm DeBcanea, rturpiapguHbv •ubecripeerunt metropolitae isti : b Έρήσου Σαμουήλ *ttp*9wv τήρος bsûnpoç (Conatantfoopoli, 1904), 9 août ; 8 p; G. Ordonnance pour rétablissement d'une retraite ecclésiastique chaque- année et poor l’examen des vicaires, 30 août ; 8 p. s. Extrait du procès-verbal de la huitième séance du synode de Langrea, tenue le 30 août 1783, è trois heures A demie de relevée. Sine loco nec “anno,ûn-4», 7 p. — Paris, Bibl. nat. B 3065. ' SYNODUS OON8TANTINOPOLITANA 1783 nAnse octobri . Cum dioecesis Sami et Icariae episcopali tutela ideo careret, quod antistes eiu» Gabriel ad aeterna deusi· gravisset tabernacula, sacra synodus tina convenit ad successorem eius eligendum. Initis «uffi-agiis, archiepiscopus renuntiatus Daniel hiorosnonachus. Hui» electionis bulla hia verbis incipit ; HohusiMc “* πολυτρόπως ό πάνσοφος aol naveatripMWV Osèf ht* dapav αύτοΟ άταβότητα καί 8φ«πον tûasAayxvfav. Data est mense octobri anni 1783. Episcoporum nomina latine reddita haec sunt : Samuel Ephesi, qui et suffragia tulit pro Methodio Heracleensi et loechim Anchialenai, Agapius Cyrid, qui et sootentiam tulit pro Meletio Naupliensi, Partheni» Chal­ cedonis, Ananias Dereorum, Ignatius Neocaeaareae, Matthaeus Serrarum et Gregorius Dramae. *' Tabulam typis edidit Epaminonda» Stamatiades, Σαμιακά ήτοι Ιστορία τής νήσον Σάμου, t. IV (Sami, 1891), Ρ· »34-7 STATUTA 8YN0DALIA^OlOSBIS A8DUBN8I8 Pag. 187-93 : » ordonnances de Mgr d’Halencourt, Statuta synodaha dioecesi» Aaduenato in Gallia, edita anno 1783, sub Ivooe Alexandro de Marbeof, synode du 14 avril 171s. » Pag. 193-aco : < synode du 4 mai 1713. » episcopo Aeduemi. PM 199, mentio habetur synodi dtoocraanas cele­ Etstant haec statuta synodalia in opero cui titnhn : Ordonnances synodales de noeeoignour» le» ilhsst. bratae dio 19 aprilis 1714. Pag. aoo-é, statuta edita a Caroio Frandacod’Halet révér. évêque» d’Autun. A Autan, ches P: PDejuieieu, imprimeur du roi A de monaaigneer l'évéque, lencorat, episcopo Aeduenai, in «ynodo dioecraaaa oolebratadie 30 aprili» tyrt. M.DCÇ LXXXII1. Pag. »09-15, statuta edita ab Antonio Francisco In-t», *39 p. — Autun, eéosinairo. de Monday, opùcopo Aeduenai, in synodo dioeoeSequitur enumeratio documentorum : Pàg.3-4,ordiMtto Antonii de Mahrindo Montrant, aana oeiebnta die 9 araii tysé. Pag. ai$-d, statuta odita ab eodem episcopo, in episcopi Aedurasis, data extra synodum, Aeduae, cyaodo dtooceeane celebrata dio 16 aprili» 17x8. die 18 apribs 1790. ng. nb-3», statuta odita a Caepero Thoma de U Fug. 5-174, statote synodoHa, odita a Gattiele do Roquette, spjsnsps é aduraai, in synodo dfoecerana Valette, episcope Aoduonsi, in synodo dfoecraana celebrata dio 18 fanii 1739. eelebrata Aadnae, die 8 maü 170t. Pag- *3**5· «arida odita ab oodem epiacopo, in Pag. 185-7 :« nrdonm»oee de Mgr do Senas, dans synodo dfoocMauia cdebtqta die s maii 1740. . le synodo du is moi 1707. » ’ 4» Cqmmumu cetHKWib J3DCVm» n Statnta dfomMÎ* MKhliniMMia, 1783. ' 977 . STATUTA DIQfCffilS MICHLINIINSffi - <.■ ■·' - ■ Statute dioecesis Mechlinienais in Belgio, edita anno 1783, tab Ioanns Henrico Franksnbèâg, archiepiscopo Mechliniensi. Entant haeè statuta synodalia i» opere cui titulus: NovacoUefctioiyuodorumMechüniènsium.epieta· larum pectoralium ac variorum deentaran archiepiacoporum Mechlinienrimn. Loodü, Le Marié, 1783. In-8», 45O p. — Gand, université d’état. ] € .■ **'. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1784 . mente ianuario Cum insula Naxus litterarum graecatum schola adhuc careret, vir quidam liberalis, Nicolaus Maurommates, lod municipio ultro donavit praedium satia amplum, in quo huiusmddi schola conderetur' ea condicione, ut ad suos heredes redirent bona illa, si schola unquam cessaret. Re ad synddum delata, haec, post sancitam benefici viri donationem, decrevit ut « τά frrfitv μοναστήριον τού άγ<ο»ι Γουργίου τό κ<(μ<νον πρός τφ αίγιαλφ τών μύλων, Ικτός μόνης τής Εκκλησίας μ<τά τών ύποστατικών αύτής καί ίνός ύντό μ<Τά τού άνωγόον αύτού πλησίον τής αύτής Ικκλησίας. τό λοιπόν 4παν μίρος αύτού ύπόρχη καί λίγηται καί παρά πόντων γινώσκηται σχολιίον τής κοινότητας 4ν τή νήσψ Naliq dç α(ώνα τόν άπαντα, όωικούμτνον toi ϋουσιαΖόμτνον παρά ιού κατά καιρόν Ιν αύτψ 8ώα» σκύλου καί τών ίπιτρόπων αύτού ». Tabula indpit his verbis : Τών καλών καί β«αρ4στων βσψ πλ«Ιων ηα> , μ«£ων ή Φφ4λ<ια. Data eat mense ianuario anni 1784. Subscriptiones vero habentuc istae : Samuel Ephési, Methodius Heracleae, Agapius Cyzici,· Parthenius Chalcedonis, Ananias Derôorum, Ignatius Neocnesa- reae, Matthaeus Serrarum, Gregorius Dramae, Meletius Nauplii. Typis edita exstat in periodico Παρνασσός, t. X (1886), p. 15-7. * SYNODUS DIOECESANA AEDUEN8I8 . 1784 aprilis 19 Vide : 1784 aprilis 29. SYNODUS DI0ECE8ANA 8AN-DE0DATEN8I8 1784 aprilis 28 Synodus dioecesana San-Deodatensis in Gallia, celebrata die 28 aprilis 1784, sub Bartholomaeo Ludo­ vico Martino de Chaumont de La Galaisière, episcopo San-peodatensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus i ' ' Règlements ét ordonnance· publiés dans les syno­ des généraux du diocèse de Saint-Dies, tenus au palais épiscopal lés 28 avril 1784 & 13 avril 1785, & impri­ més par ordre de monseigneur B. L. M. de Chau­ , mont, premier évèque-comte de St-Diez, pour servir de continuation aux statuts synodaux de son diocèse qui furent publiés dans le synode général tenu le sept mai mil sept cent quatre-vingt-trois, [/ungne]. A Saint-Diez, chez Joseph Chariot, imprimeur de monseigneur l'évèque, M.DCCLXXXV. In-jr, 28 p. — PÙria, Bibl. nat. B 21407. Pag. 3-8, statuta synodi celebratae 28 aprilis 1784. Ρ»8· 9-so, statuta'synodi celebratae 13 aprilis 1785. SYNODUS DI0EC18ANA AEDUEN8IS 1784 aprilis 29 Synodus dioecesana Aeduensis in Gallia, qriebrata die 29 aprilis 1784, sub Ivone Alexandro de Marbeuf, episcopo Aeduensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Avis donnés per messieurs les vicaires généraux an A Autun, chez P. Ph. Dejussieu, imprimeur du roi A de monseigneur l'évéque, M.DCCLXXXIV ln-12, irtp.—Autan, séminaire. synode tenu k Autun le 19 (corrife 29) avril 1784. [/n- synodum attinentium. v· .■^■’ν?;'.··Β·?·'Λ"?»’.τ__ i' ■■ · .lasas.·» Pag. 89 : < Lu A publié au synode tenu le 29 avril 1784. » . Pag· 9»*»>J» appendix documentorum ad banc ιι·ι, ι·"ΐι nesBaswaBg^csaasasBcsascSBcgæ» « ■ ·■ CONGREGATIO AR0HIPRE8BYTER0RUM DIOECESIS ANTV1RPHN8I8 1784 nudi 25 Congregatio archipreebyterorum dioecesis Antverpiensis in Belgio, cslebnita die 25 maii 1784, praeeidentibus vicariis generalibus Antverpieasibus/sede vacante. j Van de Veldo et deRam, iVoee coüecho rywedorunt, (>858), ΠΙ, 312-3 fex regietn àciorunt epsace- f>atm Antverpientu, / I. ;fol. jj>. . · Exitant constitution·· synodal·· fat opere cui titiüas: , ;■ , , . ■>— ;■- . S S z. - - J,·.." '.ν' -C:· Hhk .“-*1· 8YN0DU8 00Ν8ΤΑΝΠΝ0Ρ0ΜΤΑΝΑ ftMftlftOerio t Vita fanato Gerpsimo Clada, archiepiscopo Cephalenisa «t Zacynthi, in eius locum a ciero loci «obro­ gatus est loamdcius Anninus Ueromonadmfa dia jnovetabris (783. Qtdcum Conatantinopoliaàiniai·Mt una cum electianis^aita· instrumentis suam pro fessiouem fidei («8 februarii 178*),Gabriel patriarcha. tttMki ftd Mftceriotnp nwCfOpoHtini Chriotieoopolfa Tripotitaee, litteris, eum iussit Cephalomam prod•dsd cum optooopfe Amyclarum «t Caroni·, nd conMcratiooetn noro antistiti impertiendam. Instrumenta haec typi· edita «ont in Εκκλησιαστική *AhqMq,t. II (188·), p. »53-5. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1784 menae nudo Cum nonnulli insulae Calymne· habitatores bona exhibet subscriptiones : Samuel Ephesi, Methodius ad monasterium Sancti 'loannis in insula Patmo per- Heracleae, Agapius Cyzici, Gerasimus Nicomediae, tinentia abaque verecundia rapuissent, sacra synodus, t> Parthenius Chalcedonis, Ananias Dercorum, Matrogantibus Sancti loannis monachis, praecepit Igna- thaeus Serrarum, Gregorius Dramae,' loachim An­ tio,episcopo Leri.et fraestantioribus viris Calymnes, «hiali, Meletius Nauplii, Ignatius Leri. ut rerum raptarum restitutionem procurarent, excomExstat typis impressa apud Miklosich et Müller, municatione in raptores pertinaces lata. Synodalis Acta ct diplomata graeca medii ani, t. VI (Vindoepistola data eet anno 1784, mente maio, hasque bonae, 1890X p. 365-6. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1784 mense iulk> ■ λ Cum Hieremias, metropolita Belgradiensis, senio άγίου Χαλκηάόνος κύρ Παρβ«ν(ου καί τού άγίου Σϊρρών infirmaque valetudine paene, confectus, munere se ab- κυρ Ματθαίου. — ô Kuttroe Αγάπιος Ιχιυν καί τήν dicasset die 1 iulii 1784, sacra synodus, initis suffra­ γνώμην τού άγίου Δράμας κυρ ΓρηγοΛου, — ό Νικομηgiis in templo archangelorum τού Μ«γάλου Ρ«ύμαπ>ς ΜΙας Γ«ράσιμος, — ό ΔΙρκων ΆνανίαΕ — ό Άγχιάλου (AmaoHt-ietil), in eius locum Subrogavit Dionysium Έυακ«(μ, — ό Ναυπλίου ΜίλΙτιος. archimandritam. Episcoporum nomina ύπομνήμση E codice patriarch. 7, p. 180, typis edidit Callinicus subscripta haec sunt : Ό Έφίσου Σαμουήλ Ιχων καίι; Delicanes, Πατριαρχικών Ιγγρ, φιυν τόμος τρίτος,(Conτάς γνώμας τοΟ τ« άγίου 'Ηρακλιίας κύρ MtOobiou, τοΟ stantinopoli, 1905), ρ. γοοι. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1784 mense augusto Cum Methodius, metropolita Heracleae et Rhaedesti, et Porphyrius, Tyruloes demortuos episcopus, scholam graecarum litteratum Carlobasi, in. insula Samo, sociata opera condidissent, eum oecumenicae sedi, annuente ve) ipso archiepiscopo Sami, cui nomen Daniel, subiici atque ab ea regi voluerunt. Rem gra­ tam habuit synodus, ac datis.litteris mensa augusto anni 1784, scholam recens conditam probavit, regu­ lasque edidit ad quas eiusdem cum magistri tum procuratores àgere deberent. S^illium illud ita quidem incipit : 'Οσα μήν καί ofa τά iz τής παιΜας άγαβά πολλοίς πολλάης ύιατ«·ρύλληται. Subscriptions· vero 1 exhibet istas, prout saltem habeatur in editis, ubi tamen errores latere plane deprehendet qui tabulam hanc cum aliis eiusdem temporis instrumentis con­ ferre voluerit : Samuel Ephesi, Methodius Heracleae, Agapius Cyzici, Macarius (lege Gerasimus) Nicome­ diae, Parthenius Chalcedonis, Daniel (lege Ananias) Dercorum, Anthimus Prusae, Gregorius Dramae, Athanasiusffegs loachim) Anchiali, Meletius Nauplii, Daniel Coi. Exstat apnd Fpaminondam Stamatiaden, Σαμιακά ήτοι Ιστορία τής νήσου Σάμου,t. TV (Sami, 1891), p. 496$00 ; qui alteram etiam exhibet tabulam, qua synodus novae scholae magistrum praefecit Ipcobum Sphincas. ► Haec mense decembri eiusdem anni data est, iisdemque obsignatur subscriptionibus. Ibid. p. 500-1. < SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1784 mense decembri Xenophontis monasterium in monte Atho, cum, tabentibus saeculis, aere alieno obrutum ruinas ageret, a duobus optimae indolis viris in melius refectum est, a.Paisio nimirum hfegwncwarho Causocalyvita, qui coenobitice vivendi gesms itssum instauravit, et a Demetrio Scanave, in Urbe argentario, qui Paisio satis pecuniae erogavit, ut solutis omnibus dsbitis, •Mfft ?fttiftBI -WM. fwifaliWtp’·· tftDMM fof* ftt'.gftlttW MftMBft OOUmMM* ■ tkMM ft BKHgftCM· ftfNMBtftf 'ftft ftefeNTMJfc v ' · , ' * IMmIcI homini· salutem procurandam.'Pactum inter utrum­ que conventum ratum habuit sacra synodus per UttenutMOM decembri anni 1784 datas, quarum initium ita se habet : ’Ανάγκη πάσα β«α «Μμνά, 8σα τίμια, «ai tv συντάμη» πάν·’ βαηΜρ tsopdeOq Ιχ«τ« apomptossiç. Episcoporum numina tatine reddit· haec suat: Samuel Eph·^, Msthodius H«racfeae, Agapius Cyzici, Gera•tam Nicomedi··, Parthenias Chakadoui·, Ananias ' Dmqcvb^ MMÜmmrm "Setrftteftiq Gregorio· Drunoop ΜοΜμο Nauplii. ;.u ·..■■.· COMtNBtiSOflOiitMMt Ι/βφ Ex apograpto in moaaatario Xnaopbontia aamr-A«fe IMtikae. /. veto nuper ipeitypia «Edtatua in nostro opere : rtcSM p- 8r-4. f®· Met Λ XMfMt, PetropoB, 1903, BYN0DU8 DIOICMANJL MACMULT1N8IB «7*4 Synodui dioecesana Maceratenais in Italia, cala- 1 Synodus dioecesana Maceratensis anni 1784. Mace­ brats anno 1784, aub Dominico Spinncd, episcopo ratrô, 17*4,Jp-4·. — Roma, Propaganda. — Ip*e non Maceraten»i. vidt Exstant constitutiones lynodales in opero cui titulus : I SYNODUS ΟΟΝβΤΑΝΤΙΝΟΡΟΙιΓΓΑΝΑ . 1785 mense martio Usus iam dudum apud Graecos invaluerat, ut electi ad ecclesiam metropoliUnam non a quolibet, sod a praestantioribus sacrae synodi antistitibus, inde nimi­ rum a Caesariensi ad Dercensem usque, consecraren­ tur, ceteris antistitibus vel omnino ab huiusmodi munere exclusis vel in puros ministerii adiutores assumptis. Quae consuetudo cum usa, non decreto obtinuisset, aequum duxit synodus expressis verbis eam statuere. Hinc sententia mense martio anni 1785 data, cuius initium ita 'se habet : Τών npdfsur* δσαι μίν tbrai ίκάστψ άνΑρώπψ καί Αβάς ούκ <66-8. j SYNODUS DIOECESANA BAN-DE0|ATENBI8 1785 apriljs 13 0 Synodus dioecesana San-Deodatensis in Gallia, Exstant constitutiones synodales in opere cui celebrata die 13 aprilis 1785, sub Bartholomaeo Ludo- titulus: vico Martino de Chaumont de La Galaisière, episcopo c Règlements et ordonnances... [sufra.col- 477 ] San-Deodatensi. SYNODUS C0N8TANTINOPOLITANA 1785 menae aprili Graves inter controversias a monachis montis Atho elapsis saeculis agitatas, ea non infirmant sane obtinet locum, quae de frequenti communione mota est, aliis asserentibus Christianum quemque caelestibus epulis quotidie refici oportere, aliis contra contendentibus nemini licere ad divina mysteria accedere qisi adhibita per multos dies et confessione et abstinentia et poeni­ tentia. In priorem sententiam iverant nonnulli gravis­ simae 'auctoritatis mcoacfci, maxime vero $iacarius Notaras, Corinthi quondam metropolita, qui ad tuen­ dam suam persuasionem libellum tadto nomine typis edidit, hoc praenotato titulo : Tfcpi τής σννιχοΟς pera-1 Mytu»t Venetiis, Vortoli, in-t», >4-343 p. [Venise, Saint-Marc; Athènes, Nationale]. Qui liber ubi in lucem prodiit, ingenia multorum contra ilium adeo exarsere, ut collegium publici» rebus gerendis apud Athonitas institution, missa Constantinopoiim epis­ tola, enixe petiit, ut fideles ab eo legendo arcerentur. 'Huiusmodi postulationi concessit synodus, opusque severissimis verbis 'damnavit decreto mense aprili 1785 dato, cuius initium post nuncupatorias formulas sic sonat : ΦαΟλον μίν καί ψυχοβλαβϊς τό «1ς Αμαρτίας tfoKurtalvtiv καί καταπίπτ«ιν. Nomina episcoporum subscripta haec sunt : ό Κιμγσταντινουπόλ«ψς Γαβριήλ, — ό πρώην Kuivoravtiyouhdèswq Ίωαννίκιος, — ό πρώην Κωνστανττνονπόλίως ©«οδόσιος. — ό Ιεροσο­ λύμων Άβράμιος, — A Έφίσου Χαμβυήλ, — ό 'Ηρακλιίας Μ«6όδιος, — fi KvQkou ‘Αγάπιος, — ό Νικομηδ«Ιας Γιράσιμος, — ό Χαλκηδόνος Παρβίνιος, — ό AtpKurv Άνανίας, — A Χιρρών Ματθαίος, — A -Αμάρας Γρηγόριος, ~~ 4 ttinnrMfov MsM-πος. Ε codice patriarch. 7 tabulam typis edidit Manuel Gedeon, Κανονικοί δτατάίος, t. I (Constantinopoli, 1888) p. idp-ys. Idem vir doctus subiunxit, ibid, p. »73-4. epistolam quondam a Neophyto patriarcha (17*9-94) Macario, dicti libelli auctori, inscriptam, qua idein opus probatur et commendatur 1 SYNODUS DIOECESANA GÏNEVEN8I8 1785 iunii 14 Synodus dioecesana Gebevenafo in Hehntia, cele- drale du diocèse de Genève, devant l'assemblée synobrata die 14 iunii 1785, sade vacMrte· dale du clergé, le 14 juin 1785, par M. Bigex, [évè45 De hac synodo confer opw ori titidw t. que de Chambéry]. Amrtcy,impr.de A. Burdet, 1783. j: • Oraison funèbre de Mgrlean-PlerroBiand, évêque In-4*, 84 p. — Paris, Bibi. nat. Ln. *7 /3473. Jj et prince de Genève, proooncèe dHM règhsecatM-------- ------ _ _ -.„,^1.. OkJllsi 8YN0DÜB OON8TANTINOPOLITANA 178$ IMS*** tento Cnn BMM«üctw> ÀtiWMran nutrapoifa* ptoptar fintooc* * m tdiaiMa dopodtfooii ροβΜ undtatv* esset, tact» synodns un* convenitad detignandum probum virum qui «i succederet. Iiritis anÂdgti* in patriandmli tempto «ancti Georgii, metropotita Atbeniensi* renuntiatas set Athanasius, sedi* oecumenicae protosynoelhts ; de cuius electione statim Athenien­ ses monuit synodus, missi* ad eos litteris mense tanto anni 1785 datis. Quibus nomina subscripserunt metro- potitae decem, videbcet : Samuel Kphesi, Methodius Hanchae, Agapiu* Cyaid, GerashuM Nicomediae, parthenia* Chalcedoni*, Ananias Dercoram, Zacha­ rias Ostae, Matthaeus Serrarum, Gregorius'Dramae, Mototia* Nauplii. Exstat apud Demetrium Camburoglum, Μνημίΐα τής Ιστορίας τών Αθηναίων, t. I (Athenis, 1891), p. 168-71, ubi tamen nonnullas episcoporum subscri­ ptione* perperam legit editor, quas emendavimus. 8YN0DU8 DIOECESANA SANCTI BENIGNI FRÜCTUARIEN8I8 1785 inlii i* Synodus dioecesana abbatiae sancti Benigni Fnic- apostolic» sedis gratia ejusdem ecclesiae abbate pertuariensis in Italia, celebrata die 14 iulii 1785, sub »petuo commendatorio d. d. lacobo Petro Ignatio lacobo Petro Ignatio Maria, abbate Sancti Benigni Maria ex Val pergi» et Maxini comitibus, s. r. m. eleemosynario et comite S. Benigni Montanarii, FelFructuariensis. Exstant constitutiones synodales in opere cui lecti et Lumbardorii. [Insigne]. Auguste Taurino­ titulus : rum, ex prelis Softietti, typography abbatialis. Sine anno [1785], in-8”, *08 p.-a f. - Torino, Bibl. Constitutione* synodi diœcesanœ in templo majore inclitae abbati» Sancti Benigni de Sancto Benigno.de naz. ; Torino, seminario. Pag. 9, haec synodus celebrata est 14, iulii 1785. Fructuaria, primariae et capitis ordinisS. Benedicti, nullius diceceais, aé sedi apostolicae immediate sub­ Pag. 154-208, appendix documentorum ad hanc syno­ jectae, celebrat» pridie idus quintiles anni MDCC- dum attinentium. LXXXV, ab illustrissimo et reverendissimo Dei et CONGREGATIO ARCHIPRE8BYTER0RDM DIOECESIS ANTVERPIEN8IS 1785 augusti 3 · Congregatio archipresbyterorum dioecesis Antver- C Van de Veldé et de Ram,,Voiu collectio synodorum, piensis-in Belgio, celebrata die 3 augusti 1785, sub (1858), III, 313-4 (ex registro actorum episcopatus Cornelio Francisco de Nelis, episcopo Antverpiensi. Antverpiensis I. I.,fol. 76). Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1785 mense septembri-decembri Demetrius Papaxoglus, cum Bucharestini diverso­ decembrem mensem intercedit. Synodalis huius sen­ rium quoddam (χάνιον) condidisset < 4v τή tvopiq roO tentiae initium ita se hqpet : 'Qorrcp ίπΐ τών φαύλων παλαιού ναού τού άγίου Γ«ωργ+ου άντικρυ τού Πόντου », καί κοινοβλαβών δσα μίν (Ικδς συμβήΟίσβαι, τούτα ia aliquid ex annuis fructibus inde percipiendis tribui προνοίας διακωλύ*ιν προσήκτι τοίς προΐσταμίνοις. Sub­ i ussit monasterio Sancti loanni* in insula Patmo, e* scriptione* h*e sunt : Procopius Constantinopolitalege ut eolemni* commemoratio quotannis pro se nus, Samuel Ephesi, Methodius Heracleae, Agapiu* ageretur in di» festo sancti Demetrii, utque singu­ Cyzici, Gerasimus Nicomediae, Parthenius Chalce­ lis sabbatis missa celebraretur ad sanpti Christoduli donis, Ananias Dercoram, Zacharias Cretae, Matsepulcrum. Quam donationem cum chrysobullo con- ! thaeu* Serrarum, Gregorius Dramae, Meletius firmasset loannes Michael Constantinus Sutzus, Hun- Nauplii. E codice patriarch. 8, p. 14-7, typis edita exstat garovlachiae princeps, a sacra etiam synodo sanciri voluit ; quod utique factum est anno 1785, indictione *pud Callinicum Delicanen, Πατριαρχικών Ιγγράφων quarta, in illo nimirum spatio quod * septembri ad τόμος τρίτος, (Constantinopoli, 1905), Ρ· 47°-ό· / SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1785 menae septembri-decembri Iassii, ta metropoli illa Moldaviae, exstat monas­ terium Sancti Spyridonis ; quod a Icunto» Alexandro Maurooordato ta valetudinarium publicum mutatum maltiaque donationibus anctum, cum aihitommus in dies magi* collabaretur, indinattasti* Mine ansis perquisitis, tres prasssrtim reperta» enat, videlicet : —. m O —^^ela ^taM^faanMUa < WPwWnb wft dVWTIÿVW w »WV HWr τών bsepseMv *ώτώ «rfcnmr dnh ιώ» ό«νών, M «8 ; «bot αύτάς «ρδίντίβ1 bnhspov M i) κητάχρησις τών κατά καιροφς Ιατρών καί τΖκράχιδων τρίτον Μ, 8 καί μάλιστα wptasefnov, ή dwdeiramç τών δύο μοναστήpisw, τοΟ piv «M ΠρΙΛστας λβγομίνου «Ις Ρωμανό «d τού προφήτου Σαμουήλ *Ις ώαώάνι ». Quibus mali» remedium adhibuit princeps HbMaüssimu* ediw chrysobulto scripto, quod ad firmiorem virtutem sanari etiam votait a sacra synodo Constantinopoli- v V5? t ‘ ’ 1 μΛ v ·*, \ 'Ay 1 j ί 985 Synodus Constantinopolitana, 1785 mense septembri-decembri. *M tana. Sententia synodal!’ hac de cauta perscripta ita a E codice patriarch, f, p. 17*9, typssediia eat apud exorditur : Καλάν^Αν ήν, «i Mqbtpiu «ori *αρΰτρο*ή . Callinicqm Delicanem, Πατριαρχικών Ιγγράφων τόμος τών άγαβών καί butnfauyjroif άνβρώηοις Ovvtfimvtv. τρίτος, (Constantinopoli. 1905), Ρ· 47^-βο. Data est anno i/Ss, indictione quarta, inter Septem­ brem nimirum et decembrem mensem. Subscri­ ptiones eaedem habebtur'ac supra. ■ e» t SYNODUS DIOECESANA ALGARIENSIS I 1785 dtêembris 5-7 Synodus dioecesana Algariensis I in Sardinia, cele­ sedis gratia episcopo Algarien. et Eccl. Unit., ac de brata diebus 5, 6 et 7 decembris 1785, sub loachimo consilio s. r. m. celebrata diebus V, VI et VII mensis decembris anno a Christi nativitate MDCCLXXXV., Radicati, episcopo Algariensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui [/nrignej. Sassari, MDCCLXXXVI, typis Joseph/ Piattoli, archiepiscop.il is tv pographi. titulus : In-4·, xxi-247 p.-r f. (index). - Annecy, sémi­ Prima synodus dioecesana Algariensis, ab illustris­ simo et reverendissimo domino don fra loachimo naire ; Torino, seminario.. » Radicati, ordinis Praedicatorum, Dei et apostolicaru SYNODUS DIOEOESANA CROTONENSIS 1785 decembris 18 Symxlus dioecesana Çrotonensis in Italia, celebrata die deoembris 1785, sub losepho Capocchiani, epi­ scopo Crotonensi, De hac synodo confer opus cui titulus : Synodales constitutiones et decreta ab illustrissimo et reverendissimo domino d. Leonardo TotUsco Grande,Vigiliarum patricio,sacrae theologiae doctore, episcopo Crotonen.aJiunc primum edita, et emanata in dioecesanq synodo. celebrata prima die junii et » duabU» sequentibus anni 1845. [ZnsiAr»«'·]. Neapoli, ex typographie Tramateriana, MDCCCXLVI. In-8·, 111-75 p.-ι f. — Paris, Bibi. nat. B 3401 et ’37”· Pagi. 64 : « loseph Capocchiani, [episcopus Crotonensis],... dioecesanam synodum, in die decembris (lie), dominica IV adventus anno 1785, in cathedrali ecclesia, breviter celebravit. » SYNODUS DIOECESANA AMBIANENSIS »785 Synodus dioecesana Ambianensis in Gallia, celebrata anno 1785, sub Ludovico Carolo de Machault, episcopp Ambianensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus: Acies de l’t'glise d'Amiens, (1849), II, 524-6. SYNODUS DIOECESANA BOIANEI^IS C I785 circa Synodus dioecesana Boianensis in Italia, celebrata XXVII augusti MDCCCLXXXV. Florentiae, typis circa annum 1785, aub Nicolao Rossetti, episcopo M. Cellini et soc., 1885. In-8·, 96 p. - Roma, libr. Bocca.. Boianensi. PM 5 : « cum a postrema superiore synodo, quae De hac synodo confer opus cui titulus : Prima synodus dioecesang ab illustrissimo ac reve­ a nostro antecessore Rossetti celebrata fuit, centum rendissimo domino Francisco Macarooe-Palmieri, anni elapsi sint... » episcopo Bojanense,celebrata diebus XXV, XXVI, D ma SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1780 metue mgrtio Alexander Maurocordatus, ItAnnis. filius, totius Moldovlachiae princeps, cum, ad.' sublevandam dua­ rum scholarum iftochori iuxta firetum Bosporicum inopiam, grossos ducentos et quinquaginta conferri iussisset, a samera synodo postulavit, ut chrysobullum a se editum confirmaret, donationemque ratam habe­ ret. Cui postulationi benigne pro more concessit synodus per litteras mensé martio 1786· datas, indic­ tione quarta. Post nuncupatorias formulas ita inci­ piunt : Ούδίν oünuç (σχυράν ού4* όνήιημόν T« «ai τιλίσιαοργόν ώς 6· τών κψιών Iputç. Subscriptiones habent istas : Samuel Ephesi, Methodius Heracleae, Agapius Cyzici, Gerasimus Nicomediae; Parthenius Chalcedonis, Ananias Dereorum, Zacharias fretae, Gregorius Dramae, Meletius Ntuplii. Exstant'apud Man. Gedeon, ΠαιΜα καί imvxcla imp* ήμίν κατά τούς τ«λ<υτα(ους αΙώνας, (Constanti­ nopoli, 1893, in-8"), p. 55-?> e codice patriarch. 8, p. 24-5 exscriptae. ■ -, . -r STN0DÜ8 ΟΟΝβΤΚΙΓΠΚΟΡΟΙΠΊΝ* 1786 apriH* ι Fati* erepto Gabriele, totius Motdariæ metropo- viae, altara Leoni* ad Prooopràm (tj iunii 1784), lita, loamwa Alexander Maurocordatu* princeps, tertia Procopii patriarchae ad Leooem (a augusti miasb ad oecomanicam patriarcham titteri* (19 mai- eiusdem anni). tii 178«), rogavit ut in eiu* locum mbrogaratur Léo, E oodk» patriarch. 7, p. 194-«, typis, una excepta,, eptacopu* dvitatis Roman. Cm postulationi annuent editae saut a Callinico Delicane, Πατριαρχικών 4γsynodua, Cyrille episcopo Proflavi ceterisque regio- τράψνν νόμος tpho9,(Constantinopoli, 1905), p. 481-5, nis illius antistitibus praecepit ut, inito coetu in tsm- qui tamen subscriptiones antistitum sacrae synodi pio metropoUtano sancti Georgii, Leonis translatio- omnino neglexit. Exstat etiam ibidem, p. 485-4, episnem csnonid* sttffragiis probarent. Synodalia haec tola altera Prncopii ad Leonem, qua ius huic tribbitur epistola data eat die prima aprilis 1786. Exstant etiam Gregorimn hieromooachum ad sedemtitularem Hiealiae epistolae ad idem negotium pertinentes, una rapolis promovendi. Data eat die 4 augusti eiusdem quidem Procopii patriarchae ad principem Molds- anni. OCNGMWATIO ABCHIPRK8BYTBK0XUM DI0ECE8I8 ANTVERPIEN8IS 1786 maii 31 Congregatio archiptwsbyterorum dioecesi* Antver piensi* in Belgio, celebrata die 31 maii 1786, sub Cornelio Francisco de Nélis, episcopo Antverpiensi. Exstant constitutiones synodale* ia opere cui titulus : Van de Velde,et de Ram, Λ’οτψ collects tynodoram, (1858), III, 314-5 (ex regùtro actorum episco- palus Antverpieusis I. I.fol· 11Λ). ■,— / SYNODUS CONSTANTINO POLITANA 1786 mense iulio - Monasterium S. Georgii dictum Carypi, in insula Antigone, dioecesis Chalcedone»*!*, Cum instauran­ dum suscepissent collegii τών και ήΧιυν in Urbe socii, operamque perdidissent, delata ad sacram synodum relatione, enixe postularunt, ut monasteriolum illud < cum monasterio Sanctae Mariae dicto Mega Spelaeon in Peloponneso uniretur. Quam unionem statim pro­ baverunt patriarcha Procopius et synddu* per litteras mense iulio anni 1784 datas, quarum initium sic sonat : Πάντα τά αίτήματα τά πρός σύστασιν kpibv καί σεβασμίων μοναστηρίων καί 6«ίων καταρυτίατ* καί βκηνωμάπυν άκοΜχτσβαι ML Nomina episcoporum exhibent hæc : Samuel Ephesi, Methodius Hera­ cleae, Agapiùs Cyrid, Athanasius Nicomediae, Par­ thenius Chalcedonis, Ananias Dercorum, lacobu* Thessalonicae, Callinicus Adrianopolis, Gregorius Dramae, Meletius Nauplii. Ediderunt I. Oeconomus in libro : Κτιτορικόν f) «ροσκυνητάριον τής 1*ρβς' καί |α<ηλικής μονής τού Μκγάλου Inqkalou, (Athenja, 1840), p. 97*9 : et Miklosich et Mùller, Acta et diplomata gratta medii aevi, t. V (Vindobonae, 1887), p. «*-5. ODUS C0N8TANTIN0P0LITANA * 1786 mense octobri Monastçrium Christi transfigurati Άνόρομονάστη-' synodo perpensa, unionem probavit atque sancivit pov dicti in dioecesi Άνόρούβης cum ruinis paene patriarcha per sigillium mense octobri eiusdem anili obrutum instaurasset Neophytus, monachus Sinaita, editum, quod nominibus appositis obsignarunt metroe Zacyntho oriundus, illud monasterio monti* Sina politae isti ; Methodius Heracleae, Agapius Cyzici, uti metochion conjungi voluerat, annuente Daniele,. Gerasimus Nicomediae, Macarius Chalcedonis, Ana­ Andruse* episcopo, qui data ad Cyrillum, monti* nias 'Dercorum, lacobu* Thessalonicae, Callinicus Sinai archiepiscopum, epistola, unionbrq hanc proba­ > Tornovi, Callidicu* Adrianopolis, Matthaeus Serra­ verat inde a 15 aprilis 1780. Elapsis' aliquot annis, rum, Gregorius Dramae, Meletius.Nauplii, eandem coniunctiotmm tum Ignatius, metropolita Instrumenta hactenus inedita iacent in codice patri­ Monembasiae, tum Constantius, rpiscopus Andruses, arch. 8, p. 4a. Cf. Callin. Delicane*, Πατριαρχικών commendavere per litteras Prspojgo Constantinopo- l-πράφων τόμος btôrtpoq, (Constantinopoli, 1904), litano inscripta* ac die 18 iuiid 178* data*. Re in p-504· , - / · ' SYNODUS OONSTANTINOPOLITANA 1786 mente novembçi Ecclesiae sancti Georgii, quae dicta est Potha, in insula Patmo, herede* cum diu inter *e pro ea possi­ denda contendisèent, sacra synodus, ad controver­ siam componendam, declaravit eam inde ab eo tem­ pore esse patriarqhalom et coniunctam monasterio sancti loaqnis Theojogi, ori integrum esset hierotnonachum ad sacra in sa fkcienda constitute, ea tamen lege, ut conditorum nomina in iacri* perpetuo com­ memorarentur. Synodalia sententia ita incipit : Εύχής ptv lpT«v tari καί άτα*6ν, «f τψ μηόκμία σνσταΐη κρός Μρους όιαψορά. Hisce vero nominibus obsigna­ tur : Procopius Constantinopolitanus, Methodius Heracleae, Agapius Cyrid, Gerasimus Nicomediae, Parthenius Chalcedonis, Ananias Dercorum, lacobu* » · *8* Synodns GnrtMtiMpoBMt *7*· ■»■*·· nevmnbri- M9 Thessalonicae, Callinicu* N..., Gregorio* Drums, λ nwfa fwt» awdff an», t VI (VindokoriM, 1890)» Meletiu· NanpHi. . p-jM-g. ■ Exstat apod MiUotich et Millier, Acta et dipt*· .. m π , ■ ,,, , rr,r '■'■■ , ΙΤ- innrLN ni.yi mei ,Ί ι·Ι·.ι ........ ι ■—ι ■ SYNODUS PI8T0BHN8I8 IT ΟΟΝΟΒΙβΑΤΙΟ AB HBTBUBIAI ABOHKPI8COPI8 IT IPI8C0PI8 FLOB1NTIA1 HABITA 1786-1787 Veri religioni* cultore», ab omni retro antiquitate, epistola* iam ablegaasent, arvhidux opportunum esse reformationem ecclesiae vel maxime necessariam eme iudicavit, suas de disciplina ecclesiastica idea* atque agnoverant semper, et omne* boni, ut eadem ali­ intentione·, in 57 articulis sub titulo : Puncta ecciequando exsecutioni mandaretur, usque peroptarunt ; siasticA comprehensa·, cum eiadem episcopi* com­ ast vero integerrimae menti* homine* nunquam, voti munica·*. Debuerant haec puncta in synodis dioeoesui compote* fore ut Gerent speraverant, nisi adscita sani* proponi, wt in singulis dioecesibus super eisdem Romani pontificis ope, cui summum competit ius deliberaretur. Circulari* epistol», haec puncta secumomnes tum fidei controversias, tum disciplinae eccle­ fetens, die 26 ianuarii 1786 .subscripta fuit. Tenor siasticae quaestiones decidendi Quodsane minime in-1 1 illiua Petri Leopoldi scopum, quem sibi proposuerat, tellexerunt principe* illi,qui,saeculo praesertim XVIII cum episcopo· ad convocandas synodos excitaret, ad finem vergente, praetexta causa Christianos more* satis aperte demonstrat. Ibi contestatur ille, quod ad primaevam apostolicorum temporum puritatem iuxta primum et'maxime necessarium "regiae potes­ revtKandi, omnem saepe operam in id unice impen­ tatis officium iam a longo inde tempore constituerit derunt, ut Romani pontificis iura ab omni aevo com­ operam dare, ut religionis exercitium abusibus et probata aut imminuerent aut omnino pessum darent. praeiudiciis purgaretur, et ad genuinam debitamque Hic error,, uti lôsephi II, imperatoris Romanorum, perfectionem, simplicitatem et *plendorem,iuxta antisic'germani eius fratris Petri Leopoldi, magni Retra­ quqrum canonum normas, iure quasi postliminii redu­ riae ducis, praecipuus fuit, qui lansenistarum ac ceretur ; quod in hunc finem varia ad hoc intentum pseudo-philoeophoram contagione infectus, omnibus . feliciter obtinendum opportuna puncta digesserit ; fere ecclesiasticae disciplinae capitibus pertractatis, quod verO'ab eisdem in forma legis promulgandis tuebis seditionibusque 'ansam praebuit, nedum opti­ nihilominus abstinere voluerit, tum ut de utilitate mo* ad publicam ecclesiae utilitatem .promovendam intentionis' suae maturius deliberari posset, tum ut produxerit effectus. omnem cavillandi occasionem malevolis praeriperet ; Non est hic nostri fori, ut utilissima* Petri Leopoldi quod, cum in materiis ecclesiasticis, praecipue quod leges ad agriculturam, scientias, commercium, et ad ad litterarum studia et populi instructionem plurimum mercimoniorum artefacts promovenda saluberrime interesset, ut omnia ex unanimi sententia communi­ constitutas singillatim perpendamus : nec est enim que consilio gererentur, necessarium iudicaverit, haec aliquis tam animo malevolus, qui praedictorum capi- < : puncta ad singulas suae ditionis episcopos dirigere, tum incrementa per providas leges in publicum He- ut de eisdem deliberarent, suasque sententias fidenter truscorum commodum promota esse non agnoscat. et cum plenissima sentiendi libertate in scripturam Vel solus legum capitalium codex memorabilem red­ .redactas eidem transmitterent. Articuli hi una cum dit regiminis Petro-Leopoidini epocham. At vero singulorum episcoporum responsis ad eosdem datis laudanda haec archiducis gesta, utut amplissimam amplissimum volumen efficiunt ita inscriptum : Ptmti describendae eius regiminis historiae materiam sup­ ecclesiastici compilati c trasmesi da stta altezza reale a peditent, a nostro tamen instituto sunt aliena.· Nobis tutti gli arcivescovi e vescovi della Toscana, e loro rèsin id unice incumbendum, ut historiam congrega­ pettive risposte. In Firemte, l'anno MDCCLXXXVII, tionis, quam Hetruriae episcopi, eiusdem principis per Gaetano Cambiagi, stampatore granducale; con iussu,Florentiae anno 1787 celebrarunt, describamus. approvarione. In-4’, 2 f.-ytj p.-ι f. Nos, neglectis Hac enim ratione Leopoldus, qui ecclesiasticae disci­ voluminosis praelatorum responsis, puncta ipsa hic plinae observantiam iuxta recentiori* philosophiae repetenda esse duximus, tum ad illustranda congrega­ critérium, exitialesque lansenistarum nornja* ad tru­ tionis Florentinae acta, tum propter articulorum tinam revocare iam tentaverat, singulorum episco­ illorum famam,.quae ultra fines Italiae percrebqit. In porum sententia* explorare voluit, ut incepto operi Gallia ip«a illi, una cum epistola die *6 ianuarii data, ultima, si fieri posset, imponeretur ipanus. Disposi­ publicis typis fuerunt impressi. Ceterum, Leopoldus tiones praeviae, quae ad hoc reformationi· negotium* e gallico quodam libro, L’Ecclesiastique citoyen, eos perficiendum fuerant factae, tam multae sunt ut lon­ fere ad verbum exscripserat, teste Scipione ipso de gum profecto esaet singula* percenters (1). Ea tamen 1 > Riodis, in commehtariis de Vita sua (1). memorare decet 57 disciplinae ecclesiastica· capita, Eodem tempore, quo reliqui Hetruriae episcopi de a Leopoldo diu ante congregationis consessum ad his rebus deliberabant, Scipio de Ricciis, episcopus Hetruriae episcopo* transmis··, ad illorum de" iis Prato-Ptotariensi*,' archiducis servus ac minister in sententias explorandas. Namque de hisce articuli* porvecteoda ecclesiae disciplina ad lansenistarum congregationis ipsius cardo vertitur, ut ex huius se*-· placita, tfcpc occasionem minime negligendam esse sionibus notum erit. existimavit;atque ut simul et summi principis volun­ Cum igitur episcopi secundum tenorem circularis tati, et sum iptin* omnia novandi cupiditati satisfa­ epistolae, dies aügusti 1785.· regio consilio status ad ceret, synodum Pistoriensem indiixit, postquam suam ipsos datae, ad dioecesana* synodo* habendas seae do illi* 57 puncti* sententiam Leopoldo iam antea accingerent, et aliqui eorum encyclical convocationis obtulerat. Die 18 septembri* anni 1786 synodus aperta fuit. Modus agendi in ea observatu* brevem hic des­ criptionem non immerito a nobis postulat. Praemissis ( i ) In praciatioae e*"rrantur, quam RaginaMua Taaaiai ip« enim caeremoniis iuxta rituale Romanum in synodi* congregationis Florentinae bntoriac pnamMl : Aftrù ya<& lifatt dicMfradi tufa* M itrtfiBri. jeetet» et cenèt hi ρο·<· Îb fafalfaR.dWfatfa Bo^frofiilfafafaM^ fa prtfah .tetetei Mtetettt etsbfilttei ét m >4^peBocteB| Mi fiftfftlitit φΜ in {vosfanlwiOM Public· et'articutatim praelega . ifaBiifaHIBtOfBetln® WfafWeefaefa rAmsMMi ytOMÉt· - fafwvhfafatfSBri.®fatM,faifaifaie^faeifawieetiiB|facopi bkUmi tMtt cmi· |M*BccgitetBn| fatpfafcnMtp fafal ■■ iBlfafaiNvtafatfadv tiniieidfa® wifceCfaB<®fathBic •jfaoopofWBCciiiflPijitfaiKB^fafitOffa faetoi ιι··ι et- ed Mtetesi ptivfat* ijNfai ptfac^fa coBBÜM cœetR» - eewpet tetete eltee provteeedi vfa· e^permst· èiMMtfafafafajRtecipfafafaBtfa^boc * dofei^œ eootetiwu· Pu Teeûrijtiuft iftete tpiOprio die 14 ràrtfi tpiy rignatum, comasisaarius, qui Marin· baûtnr, et a singuli· wnodi maMtpropriae-mm· regia· mm «efatradtai· congregationi adreret, deaisubacriptione firmabantur. Hoc naodo fintam «t, «t . gnatin ftrit aestetor Antomua Swriatorina. Sbnffi modo quodri· dotiberatiMi· capot, par triant narionnm ad eendem deputabantur dao canonista», advocatu» intervallum ponderaretur. Qua agtndi nttara and- Iteribanitri,' tartam doctor, at Francisco» FakM, quant reteris acdMi·» mnthndum. ocrntia ac&Mt ex -'ecclesia· Volaterranae utanpM in tntiunaadmi epfooopi et pnaabyterti cosmosu draidandi, B versitate Piaana profeasor, wtttaor itidem theologi, ipatauraM aM perwadebet Riectaa; at quia non vidât nempe Fabius de Vecchis, Vincentia· Palmieri, eccle­ toti» synodi negotium non in propatulo, aadin oon- sia· catbedrslia Ptatorisoaia canonicus, Bartiudo- gtegationibna illis agitari, quaram ptindpao' ferant maeus Biamsccnn, doctor et in universitate Piaana Vinosnttas Palmteri, Solari, Degtea, Sopranai, Tam- professor, at Antonius Lougiaelli^egiarum acholarum berim, Zand, Faldo da Vecchâa, Antonina Longi- ad S. Leopoldum Florentiae rector. Mum· secretarii nolli, Reginald» TMrihi.lacobM Monti, lansenismi obtinuarant Cpriatopboras Tsrroti, conaSM regimini· nimirum Ciaalptai val dos vel robur. Immo décréta Sensuris secrstarius, et Nicolaus Fiaacaini.aecrataria· illa Piatoriensfa,tatiM apud Romanae ecdeaia· boate· regiorum iurium secundus cancellarius. Cnmmiamrio eupradicto hoc ipaisaimo die instruc­ decantata, fere ad varbum decerpta aunt ex divertia Pbtri Tamborini operibus, qui pranotoria parte· in tionis suae regulae sunt exhibitM, quibus 11H miuncsynodo egit, quemadmodum satia luculenter oetendfit tum fuit, ut materiaram diicmiioni nunquam inter- j loaephua Antonina Rnriar, in opere poet Kriptoria loqueretur, aed «t ordini tantum conservando et. mortem edito ac duabus partibu· comprehenso, cui modeatiae consuleret ; ut sex canonist!· et theologis titulus : rirasZiti drf conciti» dioccesM» di Pisitji ad congregationem a principe deputati· eseet plena ctMreto ntl mtte df arttemfira dtlf mm 1786 daU” loquendi Ubertas, ita tamen, ut vocem decirivam non iltfho, et rfho utonttf. Sciron» Λί Rità, vttcv» di haberent ; ut Secretarii summa cum fidelitate delibe­ Pirtoja t freto, e «m Mfgto dt* etM^rritot min ratione·, discussiones et deciriones annotarent. Alia fe /«te conttiftli nM> ttotte mcilu. Quae decreta, deinde encytiica epistola, die ty eiusdem mensis et artifidoM lanaeniatarnm arte concepta, etsi in pleno < : anni a regiorum 'iurium secretaria data archiepucopis conaeasu fiirtim lacta fteerint ad turripianda audito· •t episcopis,principis intentionem significavit, motiva rum «uflragia, non totiua lynodi, aed dearum congre­ convocationis huius, obiecta itidem, quae in m exa­ gationum opua eaae unicum non immerito exiatimant minanda esaent, et methodum, quae aervari deberet, viri docti,cum ad illa conficienda aoli congregationum exponens. Abusus jn ecclesiasticam disciplinam intro­ •ocii concurrerint. Ex illo procedendi modo etiam fac­ ducti ut reformentur, certae pro populi instractione tum eat, ut synodup haec Piatoica de univena re dog­ regulae ut statuantur, dôctrinae et studiorum unifor­ matica, morali, disciplinari, btnrgka septam aeaaitmi- mitas ut stabiliatur, et publica demum tranquiltitas ut bus disserere,et quidem ipso a· die menaia aeplambria conservetur, sunt praecipua · oelrisrimo principe' abaolvi potuerit. Canones ab illa edito·, quamvis episcopis commendate deliberationum capita. In hunc unius dioecesanae synodi’fetua habeantur, ideo repe^ finem mandat, ut illa 57 puncta, de quibus singulo­ tendos esse duximus, quod per totam Europam terna rum episcoporum responsa iam erant exhibita, uti et celebrati fuerint, multumque conducant ad rea eccle- alii articuli a cancellaris status congregationi adhuc tiasticas illius aetatis illustrandas. Caneo·· dicimus, communicandi novo'et communi examini subiiciannon acta integra, ut qui non verborum momentis, aed tur. Omni praeterea episcopo liberam relinquebatur, ea proponere, quae religioni conducere existimaret. rerum ponderibus in primis atudaanun. Reliqui interea episcopi paulatira MM ad serenis­ Pro aperiendis ipsius congregationis conasaribus simum archiducem reepoqsioo·· ad illo· 57 articulo· indicta fuit dies >J aprilis anni 1787. Loces consulta­ dederant. Cum vero in eisdem non illa sententiarum tionibus destinatus fuit in palatio veteri, qui deinde unanimitas inveniretur, quae partim Sperabatur, par-1 >pro maiori episcoporum commoditate cum alio in tim vero'tum ad novaram ordinationum firmitatem, ipso palatio dt’ frtti, aula nempe de* Afeeûsûuï dicta tum aÿ pacandos animos omnino videbatur eaae commutatus fuit. In conaearibus nulla» caeremonias necessaria, modum agendi mutare placuit, hortante nullamque praecedentiam ob*ervare placuit. Episco­ praesertim ac totius negotii viam tenendam collus­ pis Uberum erat duos vel tie· comite·, qUi ribs a con­ trante episcopo Pistoriensi, a quo ad Leopoldum siliis esaent, non tamen teUgkwos, vel Cii··, qui transmissus est menae decembri 1786 libellas· quidam aliquando regulari cuidam' ordini IWamnt adecripri, acelestiaaiim» ac fovendo in Hetraria a «ancta aede •acum adducere. Consiliarii isti suum etiam habebant diaaidio quam aptisatuma, quam novia typia rouata- in conisM destinatum locum, quin tamen aaffimghun dum curavimus. Suspauato igitur synodia dioawm ilUs competeret. Ipaa dia 17 martii commiaaario regio alia quattuor . nia, quaram perfecti consentio ntiomMitay praevi­ deri non poterat, concilium aliquod omnium Retrariae puncte tramtaittebantiir in congregation· propo­ episcoporum habsstium esae daoernebaitir, ad quod nenda, iuncto etiam supplici libello a synodo Piatov convocandum arcMfiax ipao etiam ayuodi Hatottaa- riMMi ad principem dato, qui sex articulo· cum sis rogatu taerut eudtatoe. Et qusmadnsodaan Jsaac declarationibus et aaonumanti· htto fecientibu· con­ ipaa votorum disaoountia ia synodo natiouaBecadam tinebat, quorum tenorem conepiciendum dedimus •dtectue prodmtisaat, qui ia synodi· dioecaaetis,aimO“ poet-ipaa asuadem synodi decreta. Additu» dataria beaitor! hinc ad obtinenda·· diestatiaatium •adeso­ iMtraiitinui oommuntaata· at par litteras rum concordiam oppcrtimum eadatimtiaatur,privatam tari* sktthM <8· f6 littMim nMMis detM Αίκκΐ8ΰ·ι COKGttMBv COUJKlte XXXVtB· ·. f fuit, «t£n primis statim MasionibM déterminerai nr «tâtodaiFlign^si qta*d(ArfccaAAaferf,fcnnaqm·» .Praefinito igitur pro otmgrogalfoM habenda trotpore, die nimirum »3 apriHe syfiy, ta Mta ata' JVtaûstau dicta, quasi ta palatio dr* /W «dqtit, convene­ runt tree Hetruriaé arçhiepiaoapi otquettaordecim latino redditam typis Mit Carohu Schwanai ta Rmentim mmo MDCCLXXXYII^lebralm tu üaheo ta tatawM taeiutata a Cerota &AsHtraaf . aetatem provectam, twa ob infirmam valetudinem ■ m. ti d^doFf d^^miù /AmI^îw m wti itor accelerare hand licuit Erant sta»! oamaa suis versilait Friburgtnsi profesmre publ. ordi. coesoroo consiliariis stipati, quorum alius quidam unum, altae regio, mclesim Lehensisfertdu,^ùôf.t< epitetpi duos, aliustres aecum adduxerat, exceptis eptacopia ffrijfftwftnt cnuilier. fcclttuitf, Ttwtwf ZJ Mtfepiflifw 'Aretino et Burgi S. Sepulcri, qui nullum habebant. cengruettams OH^ttiau· Bambergae et HerbipoU, Nulla vel inter praelatos ipsos, vel inter coosultorea apud Tobiam Goebhsrdt, bibliopolam universitatis, fuit tacta distinctio, aed ii'mdse ta primo dnx> pro MDCCLXXXX. In-8·, xvi-463 p. [Constantinople, episcopis, et in secundo circo a primo paulo magis Assomption]. Nos tamen non historiam banca'priremoto sedes pro adductio illorum theologis praepa­ rato homine elaboratam, sed ipsa potius protocolli rabantur; in capite utrimque circuli distincta aedes b acta vsrbotenusiteranda censuimus, ut nullum dubium procommissario regio posita erat, ad cuius latus duo supsresse poscet atque omnimode, constaret, huius erant sectatarii, et denique considentes vena erga congregationis gesta ac dicta vera ease atque autheneum tade duo canonistae atque quattuor theologi tica. Protocollum istud alteram primi tomi editionis regii utrumque drculr.m claudebant. . ·“ ' “ Florentinae partem efficit, suo titulo praenotatum hoc Ab iis quae in ongygatione per undeviginti see- modo : Atti dei? osmmbtea degli orcivescovi t dessiouos gesta sunt manandis supersedendum esae cow row drlfa della Tbsame Toscana toiatarm tenuia in Ffrense Firenu nel? anno 1787. iudicamus, cum eu ex earundem sessionum protocollo Tbme I, ducmtiarilfntcallt delle deliberationi infra exhibendo satis auperqoe constabunt. Quod fiitt fla detti prelati m 1 diversi articoli proposti da tamen in adornanda protocolli huius editione neces- ttui attesta reale al loro «reuse. In Firenze, 1’anno sario praestandum essa censuimus, istud est, ut bene- MDCCLXXX VII, per Gaetano Cambiagi,stampatoro t volo ac ecclesiasticarum rerum studioso lectori pends grandueale. In-4·, vt-»s8 p.-a f. exponeremus, quidnam in libellis congregationi obla­ Diligens protocolli huius lector facile intelliget, tis contineatur. Libelli enim insigni numero, conti­ multas scripturas, et elaborata tuta ab ipeis episcopis, tum a theologia, contaltoribus et doctoribus opuscula nuata serie, sita, invitem succedentes, quorum alius alium mira cum celeritate excepit, quaestiones con­ congregationi fuisse^exhibita, quorum tenor breviter troversas maxima qua fieri poterat claritate argumen­ tantum in protocollo hinc inde-indigitatus fuit. Hi torumque perspicuitate illustrarunt. Nunquam satie libelli ad numerum 98 inclusive ascendunt. Harum hae materiae vel tanto cum studio erant pertractatae, itaque scripturarum et libellorum textus sub eisdem vel stylo tam difiuso discussae. Nos, quin latiuscnumeris, sub quibus inter acta sunt.repositi, typis evagemur, vel lectori singulorum horum scriptorum dati, tonum II et III voluminosae editionis Floren­ actis insertorum tenorem longius enarrando tastidium- tinae eflSdunt : Atii dei? assemblea [u/ supra]. creemus, eorumdem argumenta, immo locum tantum, Tomo II, che contient recapili e memorie présentait quem in actisobtinuerunt, memorabimus. Ad nostrum dai prolati medesimi in 'carredo dei detti atli. In enim scopum assequendum sufficit, ordinem, in quo Firenze,- etc. [ut supra]. In-4·, xvi-509 p.-ι f. — scripta haec successive sunt oblata, edicere, et teno­ Tomo III, che’contione, etc. [ut supra]. In-4·, » f·rem illorum maiori minorive extensione enarrare pro 633 p.-r f. — Libellos istos in linguam latin,-un trans­ 00 ac vel magis minusve arctam cum ipsis gestis latos typis dedit C.Schvrarzel in operemodo laudato : congregationis connexionem habent. Lectoree enim, Acta congregationis·.· Tomus II, documenta et opus­ qui integrum itarum scriptorum tenorem videre cula,quae actorum congregationispartem constituunt, cupiunt, pro suo quisque commodo ipsos tractatus continens. Bambergae et Herbipoli, MDCCLXXXXI. inspicere poterunt, qui in huius congregationis actis In-8·, 6 f.-65O p.-t f. — Tomus IU, instrumenta, ac typis excusi sunt.Horum autem desiderio ut faciamus libellos ab ipsis praelatis inter eadem congregationis satis, singulorum huius operis tomorum materiam asta repositos complectens. Ibid. MDCC1.XXXXII. breviter indicabimus.-Multi enim, qui originalem In-8·, 4 f-814 pi editionem Florentiae apud Caietamim Cqmbiagtam Quartus editionis Florentinae tomfrs causam inter anno 1787 nitide quidem adornatam, sed extra Italiae episcopum Clusio-Pieutiaum et curiam Romanam fines satis raram, nunquam viderunt, in errorem agitatam continet, cuius in ipsa hac congregationis labuntur cum affirmant, duce Domenico Moreni, 1 > historia repetitis vidbqs mentio occurrit. Huius ne­ septem tomis eam constare; gotii summam hanc habeto. Inde a menso aprili anni Editionis Florentinae tomus primus duas partes 17M losepteas Pannilini, episcopus Clnsio-Pientinus, habet, quarum una plerumque ab altera sejuncta pastoralem epistolam public» typis impressam edidit prostat : illa omniumpquotquot sunt habitae, noven- hoc titutoinscriptamilstsrusionepastorale sopra moite dedra sessionum historia, haec earundem sessionum ed importanti sëritbdeiia religione, b sia sulla sana protocollum .ipsum continetur. Historica qtadem datttina, (Florentiae, Carqbiagi, 17M ; z· edit.Venesessionum enarratio cum ipsis congregationis actis et tita, Simona Occhi, 1787, in-8·, 147 p.), quam ad suae cum protocollo'eiusdem.ex asse correspond* ; auc­ dioeceseoe dericoe potfesimum direxerat. Cum appro­ torem habuit Reginaldum Tahxini, custodem archivi bationis testimonia undequaque acceptaret, simile patrimonii ecclesiastici Florentiae, qui in ipsa con-" quoque se 'obtenturum aaga speravit, si elucubratiogregatione Nicolai Sdarelli,' episcopi Cojlenata, a con­ nem suam surmno pontifici ofiferret. At vero hac spe siliis fuit. Hoc autem praenotatur titulo : Istoria dei? frustratas fuit. Die enim » octobris eiusdem armi assemblta degli arcivascovi t eescon della Tosrana breve pontificium accepit, in quo perversa praelato tenuia in Firense Panno MDCCLXXX VII. In molupina attribuebantur ; epistola pastoralis, utpote Firenze l'anno MDCCLXXXVH, per Gaetano Cam­ quae propositiones aedis apoqtoUcae dedaiouibus biagi,stampatore grandueale; con approvàxioue. In-4·, .contrarias contineret, condesmiabatur, et retractandi xuv-jét p. [Florence, RiccardianaJ. Altera huius obligatio episcopo impoMbatar.Qttam erroris admissi partis editio Florentiae anno 17U -prodiit sumptibus accusationem rcvocationiaque obligationefii aecum tj novembris ad ημΜμpttrsm datia, at pro- hfHt sonciMioniha elasaertis ifthu partitan otsMi victu* esaet; statitu retractandae profeesus aat Aliud breve ad episcopum Clusio-Pfentfauut, dis* februarii 17*7, pro responso datam fait, in quo ai vitio verte­ batur, quod a «ede apoetoUca dadarationam potaro 4MMt ifrudeleet* Mkind ngligQi SOtB 4*mm> inurebatur; rumor spatgatatur, dari in Hetraria ducar» /esssuLDe quibnsnam fibri* ipsi* sermo ftnrit, in duobua «criptis iibeUo auppUd, adfecti* indigitabant,qtme diversa* propositiora· partim ex ca/farMnw i^asniisreiw rv^giroras esucrmmlMiM, qura Pistorii imprimabatar, partim ex fibro inscriptos/esw ’ Ckristar «st* «nsfiluwMfr, Florentia· publicato, tiationsmaibiabepisu^dstectMnpotteteuminspi•oopum Pistoriensem cadere vidtest, «ano* ha* «crip- . taras (Adorn trhiboiMin mm cmoit, ut rwpoodndi tantum erat, post secundum Ulud breve ' omnium •eque defendendi copiam haberet. Decfaratiooss Hetrariae episcoporum, temo totius nationi* stipata* •xplicatiooeeqM ab hoc episcopo prolatae aliam etiam principis, causam communem laciendi. Unde magnae collectioni* Florentinae tomum constituunt, archidoci pastoralem epistolam qt littera· Atomam cui ab aliis V, ab alii* VI numera* assignatur, tomum data·, et dqo brevia inde accepta obtulit. Bodem fere quidem non. ita amplum, hoc titulopraenqtatum ' 'ia «sirs là cesunra fatia da XIV tiescooi ■ tempore princeps episcoporum 'congregationem in- b ri/ofoa* Tt ad oAmm Utri peMUcati m Pisloea. In dixerat. Praefatus itaque praedictus ad oonfratrum dellaiîsksm sueram indicium provocavit inde a quarta session·, Firenxe, l'anno MDCCLXXXVII, per Gaetano Camatqne episcopis regio rescripto mandatum eat, ut de biagi, stampatore granducale. In-4·, 4 f-«75 P--< fbrevibus pontificii*, pnacipoe vero de secundo, quod Atque haec quidem satis de.congregatione Florencmnibm Hetruriae episcopis iniuriosum esae dieeba-. tina anno 1787 celebrata. In qua convocanda Petri tur, deliberarent. In id igitur ponventum eet, ut quivis Leopolds consilium eo potissimum tetenderat, ut praefatorum et theologorum canonistarumque dee- episcopi Hetrariae unanimi consensu conspirarent ad criptum brevium pootifidorum et epistolae ab api- asciscenda* eaa novitate*, qua* ipee deomtatis illi* •copo Clusio-Pientino ad pontificem datae exemplar 57 disdptinae capitibus proposuerat. Hunc enim vero sibi procuraret,et ut hic praelatus cuivis unum pariter optatum finem n*nd«d non potuerat, cum Hetrariae epistolae suae pastorali* exemplar exhiberet, qt de­ praelati, tnbus exceptis, Prato-Pfetoriensi nimirum, mum , iit his instrumenti· perspecti* modus hoc nego­ Clusio-Pientino etCollensi, archiducis expectationem tium examinandi determinandus asset. Regiorum haudquaquam expleverint. Quare dimissa congrega­ tione die $ iunii, de faturo concilio convocando non in sessione decima terti» (n maii),deinde vero littori» amplius cogitavit, magno cum dolore ^Scipionis de stylo paulo breviori mandata acti* iussrta «ont. Prae­ Ricciis, qui Petro Leopq^do a consiliis fuerat. Neque tamen reformandae disciplinae consilium latorum vero vota in sessione decima «exta (»8 maii) commissario regio fuerunt tradita,ipsi principi deinde . utevque deposuit ; imtno eo acriore studio amboarseofierenda. Aut fuerit particularis erga episcopum c rant, quo minus prospere successerant. Luculento Clusio-Pientinum attentio, aut evitandae hujus con­ huius industriae testimonio est curiosa illa legis con­ troversiae studium, maior illorum par* ad suam do dendae descriptio, quam Ricdus, colfati* cum cano­ hoc negotio sententiam aperte dicendam nullis argu­ nico Palmierio consiliis, summo principi obtulit mentis induci potuit. Etenim praeter episcopo* Coi- menaenovembri 1787 : ibi enim extremi* quasi linea­ tensem et Pistoriensem nullus' fait, qui hums discua- mentisea omnia designantur, quae a faturo concilio, aionem in congregatione publice pertractandam esse si locum habuisset, sanciri et confirmari Leopoldus propugnaret ; ceteri omnes seje opposuerunt. Tree intenderat. Hoc itaque legis scriptum etiam typis tantum eo usque saltem condescendebant, ut sua vota dandum esse consuimus. Ordinationes istae refonnationesque satis osten­ a principe cum episcopo Clusio-Pientino, secreto tamen, communicari permitterent. Veram Leopoldus dunt quidnam tandem voluerit Leopoldus. At vero princeps hanc agendi rationem haud probam, sed tempus ei défait ad conceptum opus omnino perfi­ omnia singulorum episcoporum vota ei, cuius causa ciendum. Cum enim losephus II, Romanorum impe­ agebatur, tradidit, ut ea examinandi et sese defen- rator, tristi morte occubuisset ineunte anno 1790, deqdi copiam haberet. Atque hinc occasio data vastae Petras Leopoldus haereditati* iure in eius locum illi apologise, quae ad complenda acta congregationis subrogatus, Hetrariae administmtionem primum in typis excusa magnae huius collectioni*, tomum IV tutores aliquot, deinde in Ferdinandum ΙΠ, filium efficit ita inscriptum : Atti delf aeoeaMea, etc. [ut natu minorem, transtulit. Amisso patrono, Scipio de supra]. Tomo ZF,c*« cratires ZeramsiMto istnaions Ricciis, qui ad suam dioecesim propter commotam in pastorale di monsig. Urtceeo di Chittsi e Piensa eopra D te populi seditionem redire non potuerat, a negotii* moite ed importanti dolia religione. In Pirenae publici* te removere coactus, sub initium mensi* etc. [ut supra]. In-40, vi-8«» p.-t L iunii1791 episcopatus vacationem ultro accepit. Amoto-epistopo, prava episcopi opera supererant Atque haec sunt congregationis Florentinae actit proprie dicta, quae quattuor tomi* comprehenduntur. damnanda.Vehemcnter nimirum, nec immerito, dam­ natio iam dudum expetebatur synodi/fitas Pistorien­ Cetera volumin» bon acta ipsa, sed varia ad congre­ gationem illustrandam documenta contineat. Horum sia, quam vol primo aspectu prodens quisque deterri­ unum exhibet capita $7 disciplinae ecclsafaaticae ab mam diceret hoc ipso, quod ceterarum, quae hactenus •tdtiduce ad Hetrariae episcopos transmiasa una cum Undatissimae habitae arant, synodorum mstteillinis singulorum episooponmi responsis ad eadem dati*. prodiret. Nec omen fefellit eventus. Statim «rate ut Volumen istud, quod editionis Fleresfflsae tomum V repetiti·; editionibus translationibusque vagari , sa efficere non ita recte a nonnulli· dicitur fam supra libere coepit, bonis osnnibus, qui de summa religione pie sspieoterque asntirent, delendum fait, ab infeli­ descripsimus. Ex ultimae sesriceis historié notum est, sarento- cis ete operis machinatoribus nil minus videri rascaptum, quam ut claritati doctrinae catholica· tene­ g latiori (Mfte.lilNrilMHI supplicem oblatum faiaes,inquotypognq>tiiafrasnum bra· ofitedsrent ; hierarchici regiminis univerai βίκΙβίΒφκ psobibettABBi mm pettawtp ordinem, iure, libsstatam, MKtoritatem subverterent ; atque teportimo rvetituendae antiquitati· assimulato Mhi Miri AtrtaifcL d AhMttfa .mî riMMtdteM •tuitio, quam nec ipsi sperarent hac temporum con- f 1 didooe restitui poste, vigentia interea dfedpltaae a Assimutati butas amati testis est RJcctaataee in oümstatam'convellerent : qua ditapaa nil iam ratum fir- mentariia do vita sua, ad quae tectçres amandatam, musique consisteret, atque aperta vaniloquis et; Uti ·— vixerat, · ita obiit di» t/f ianuarii anno 1710. cr Multi multa de peattfteo iBo homine Kripeeratt. seductoribus effrenata patent lioootia ad subverten­■ dum. ftropportune igfatr accidit, nt apostolica Pii VII Ex hh naturalia itidiCahimns opera,' quae prae cetaria dogmatica constitutione, cuius est principium Aucto­■ tegenda visa sunt, etsi iniquo in sedem Romanam rem jUeiK Pistoriensia pseudo-synodi acia et decreta1 animo pleraque conscripta ftdaae ultro ttieurar. datanarentm, ptandente universo orbe catholico. Non1 ZNateMrte Rùxiano ed AntrRiccianocompilato da nostri ingenii, noni fecgaltatis est meritis ladlibus1 Severio Deserti, Sora, 1793, per Flaminio Palla. De Potter, Vie de Scipio* de Ricci, eam prosequi ^gularem ac prope divinam in eo> ϊη-4*, 271 p. ' edendo decreto pontificii consilii sapientiam ; quae> Mque je Pisioie et Praia, et réformateur du coibo(quo maius did nil potest) vicit expectetiohom, quam> licùni, en Toscane-, sous le rigne de Leopold, percompluree annos commoverat (1). Bruxelles, Tarifer, imuw, 10*3, 1825, m-e-, in-8·, ) voL, xtv-srô, 495 et. Ex omnibus orbis catholici episcopis/ N. Solari, 451 p. Altert eiusdem operis-editio Parisiis prodiit,episcopus Nolanus in Liguria, unus ftiit, quod scia-, an. 1826, 4 vol. comprehensi ; — Agenore Gelli, ■»*> mus, qui adversus bullam a -summo pontifice oditam Memorie di Scipione de" Ricci, vescovo di Prato e publice tronteque aperta certare praesumpsit. Atque Pistoia, scritte da tai medesima epubblicate con docu* -primum quidem'parva quadam lucubratiuncula Pii VI menti. Firenze, Felice Le Monnier, r865, in-i 2', 2 vol., iudicium oppugnavit hoc'praenotata titulo; Riges- xxiv-538 et 410p.; — C. M. F., II vescovo Scipione sioni in difesa di monsig. Scipione Ricci, e det suo B de’ Ricci e le riforme religiose in'Roseana sotto ii sinodo di Pistet/a sopra la castitumone Auctorem regno di Leopolds I. - Parte . . prima. Brm storia dei fidei etc., 1796, in-8·, sine auctoris et loci annota­ Giaxsenismo preceduta dalla vita di Piitro Leopoldo tione. Cui lucubrationi alteram in eodem , volumine t. siguita ______ ,___________ __________ , ______ dalle variationi del Giansemsmo, Firenzq,, spbiunxit ita inscriptam : Mottw dell oppositione dei Dario Martini, 1869. In-8°, ux p.-2 f -443 p. ; Parte cittadino vescovo di Noli alla publicatione di un seconda. Vita di ■ Scipione -'·■· '■····> ...... de' Ricci, vescovo di Pisioia decreto dei S- Uffisio di Genova, relativo alia costi- t Prato, riformatore del cattolkismo in Toscana satio tusione Auitorem fidei di Pio VI, e della divuntia, it regno di Pietro Leopoldo, .per A. G. de Potter, 1 . fditant ai sertbo senate Panno 1794. Haec seorsum prima tradusione itaUana, vol.'I (Firenze, Martini, etiam prodiit 'Genuae, anno I793,slamferia della 1865) xxin-621 p., vol. Π (ibid., 1866 ) 568 p. ; flirte t ’ Liberta in Canneto· Utriusque libelli episcopum terta. Attï e decreti del concilio diocesano di Pistoia Nolanum scriptorem fuisse certo certiuatest, cum ipse delf anno SfDCCLXXXVI,(Firenze, Emilia Puliti, . rem fateatur in epistola die 23 maii i8ot ad episcopos 1868), z. vol., 402-364 p.j Parie tersa. Epistolaria alti constitutionales Gallicanos data. Qui plura de hoc e decreti riguardantï il vescovo Scipione de' Ricci e le negotio scire voluerit, praeclaram adeat confutatio­ riforme 'religiose in Toscana sotte il regno di Leonem a Hyacintho cardinale Gerdilio editam sub hoc poido I, vol. I (Firenze, Emilia Italiti, 1868) 536 p., titulo : Esame de? motive della oppositione fatta da vol. Π (ibid., Dario Martini, 1869J, 505 p. ; — Gae­ al monsignor vescovo di Noli alia pubblicaxione della tano Beani, I vescovi di Pistoia e Prato dal bolla AuAorem fidei, preceduto dalP^same delle 1871 ,· notisie biografche. Pittoia, tip. Cino, 1881. Reflessioni preliminary delF anonimo editorq dg me- c In-8*, 382 p. ; — Giov. Ant. Verituri, 'II tescovo de> desimi; opera del C.G.G. Parte prima, Romae,1800, Ricci e la Corte Romana fino olla synodo di Ristoja: in-8*, XXIV-128-lxxh-xxis p. ; Parte secanja, ibid. studio. Firenze, C. Ademollo, 1885. In-8·, 47 p.; 1801, xxiV-314 p. Nonnulla etiam lectu non indigna Franc. Scaduto, Stato, e chiesa sotto Leopoldo I, exstant in actis Analecta suris pontificii, 1.1 (Romae granduca di Tostada (1755-1790). Firenze, C. Ade­ 1852), p. 627-50. mollo, 1885. In-8*, 410 p. ; — Ilario Rinieri, La con­ Ad Ricdum ipsum guod attinet, silentium quidem versione di Scipihne Ricci in praeclaro opera cui religiosum pro lansenistarum more servavii, dicta titulus : Napoleons e Pio VII (1804-1813), Torino, vero minime retexuit, etsi senui et iterum retractionis Unione tipografico-editrice, 1906, p. 161-222. — Alia formulae sibi exhibitae subsmv^eerit, et ipsi Pio VII minoris momenti indicat Aug. Roskovany, episcopus e Gallia reduci ac per Httruriae fines iter agenti, itera­ Nitriensn, in .amplissimo opere : Romanus pontifex tis vertes iuraverit se Pii VI decisionibus submittere. tanquam primas Ecclesiae et princeps civilis e monu• mentis omnium saeculorum demonstratus, t. III, (■) De boc negotio nonaulh leelu di(M reperire nt ia Ktia Aushcte ùtris prnlÿMi, P· 985-1005. «“séris, Rooms, 1M0, p. 1 ? ' ( Encyclica epistola per comitem Alberti ad Hetruriae. episcofos data, qua articulos ab archiduce propositos M transmittit. 1786 ianuarii ,a6 > . IllustriM. e reverendis», tig sig. patrone colendis». Sua altezsa reste considera come suo primo e principale dovere di procurare, che 1‘esercizio della nostra santa religione sia purgato da tutti gli abusi e pregiudizii e da tuttocid che impedisce, che la mede­ sima venga ricondotta alte sua vera e gtasta perfezione, semplidtà e sptendpre. Ed avendo specialmente a cuore 1* importantissimo e prsdso obbligo che gli corre,di cercare che ilpopdieM bene istruito nel doveri delta religione medlétale par i snoi veri principii, e che i ministri deUa chiesa ed il ctero ai rendaao sempre più rispettabUi ed utiM al pubblico nel suo santo ed importante mitastero (il che non si puO ottenere, che coU‘ esemplarità delta condotta, dottrina,prudcnpted .istrazione),ha fin da gran tempo . e maturamente considerato questi oggetti, distendendo varii punti di vedute e di massime delle eoae, . che gli parevano necessarie ferti, per ottenere a poco a poco questo tanto desiderato intento, v per ridurre te materie ecclesiasticae conformi, per quanto è poesibile, ai sacri canoni, ed ili’ antica disciplina delle ' chiesa tanto veneranda e rispettabite, dalla quate per troppo nei tempi successivi b stato deviato con i varii abusi introdottivi, o per ambixkme o per intéressé o per altri secundi fini poHtid con darmo spirituale delta difesa medeaisBa. . « Per quanto questo grande e premuroeo oggetto sia. * ' «' .·> ’p. ■ ite i d* QWitiMi·* tMBpO WtO MBfW1* BNMfaMMnfc* A k Qns(tip«mtiaMto*goooqneRioggstti,cbeS.A.R. cuéreaOMMrt· agii occM diS.A. JL, efoslMlOg- ,avrâteba ta tedptà fas questa materie, notati setnpligetto dtt «soi deriderii · jmnm, Mtarial· tanao oemsote in aria di vedtate, aeeoado dm te si sono •empre tnttMMto dsl mettent mssso te rite» motti·· AflMDCiSti Mit AMOtA» β···Λ0Ο bAB fNlttTHMI, cb« ■, pBci oocupastotd.cbdlo distraevnno, ed 0' tinsoro cbe ooBMnücradiMi l· nMMiMim· ti *mt toacotI in aflhri <Ê tanta importensa ta R. A. S. colla ndg^bra illumimti,ntm bannobisogno i medeaimi punti n* di ■ intenrio*· pttesae dare quakbe ordia· o dispos^· «Rariori eddarimenti, M di ôtarioei o autorité, per xkkm in queste materieecctestasticbe,hqnalepoïes·· teroran te conformité di vyrii dei mederimi coito «mm in quriche parta contraria alto toggi · allô dottrine dei santi padri, edite masaime della chiesa, i spirite dalla ddaaa, a potoea· dai maH intenateoati •acri canoni ed i decreti dei concilio di Trento. per malignité e secohdijfini d'interesse esser mate La R. A. S. desidera, che ella li prend· in conriinterpetrata, par tara smndalizzare il pnbblicoe gli derstriot» con tutte te maturité · i) ano comodo, e . ignoranti mate a propOrito, ed in questa maniera pro· dentro il termine di eri meri fino al dl jt luglio ven­ cterra un male maggîare del bene, cbe ai votera pro­ turo «liais rimandi direttamente, obn dire sopra ogni curare. punto alta mederima il suo sentimento colla maggior Previa dunque tutte queste conrideraxioni non ha liberté fiducia e donddensa, e con avere unicamente voluto dare ulteriori ordini in queste materie, senia in vista il bene delta chiesa, ii vantaggio spirituale çsser prima aaakwata dell' utilité di quttte ane ideate dei populi a lai affidati, ed il rj>tabi)imento delta determinarioni per ii bene Spiritu·!· e Tedificaaon· disciplina e sana dottrina, tasdando da. parte quadai pqpoli, e delta loro conformité ai caponi · disd-, 9 lunque riguardo ; e a questo effetto unitamente, e plina ecclesiastica. E siccome importa mdtissimo, direttamente li rimetteré ali' indirixzo di S. A. R., cbe in affini di questa importante, ed in specie di ' c00 aggiungervi tutte quelle altre riflesaioni e- notiae, tutto quello, che rigiiarda le materie ecclesiastiche, i che crederebbe vantaggipee dtapggiungere. . libri da prescriverri per 1’istruzione del popolo, e te Nel dare >1 suo parere, gradiri cbe ella rappresenti regole da preaqriversi per li studii dei clero, siano liberamento quelle di queste proposizioni che ella uniformi in tutto lo stato, ed in tutte te dioceri : coal crederebbe non potersi eseguire, e di doversi riget S. A. R. ha risoluto di communicare queate sue vedpte tare, e quelle cbe ella stimerebbe non prudenti ad in materie ecclesiastiche, come lo fs con questa tetfera eseguirsi, ed in somma aggiungendovi tptte quelle circolarmente a tutti iVeseovi di Toscane, affinehé i taose, che reputerebbe potersi aggiungere per ottenere medeaimi per il loro zelo, per il vero bene dolia reli­ qnpll' intento ed esecuripni, con tutte quelle ossergione, e per il buon ordinee disciplina dolia chiesa varioni ed aggiunte, che giudicherk convenienti. ed attaccamento alta sana dottrina in queste materie, Ib sono con il più distinto ossequio^di v.s. illus­ poteaaero, coi loro savii pareri e conrigli, halitare ta triss. e reverendiss. esecuiione 'di queate sue vedüte. Dev.mo.obbl.mo ter-, .re . A questo effetto S. A*. R. ha risoluto* di consultare VlNCÇNZO OKGLI Al.BERTI concludentemente tutti i vescovi di Toscana, ai quali Firenze, li z6 gennaio i 780. in questo giorno ha ugualmentemassati li stessi punti per il medesimo effetto ; giacche ha risoluto di pau­ Monsignor vescovo, di N... sare in appresso qqesti punti per la discussione e risoluzione ai sinodi delle respettive dioceai. 2 i . Puncta ecclesiastica ab archiducs concepta, atque ad omnes Hetruriae episcopos per encyclicam epistolam transmissa. 1. È necessaria pe/il bene della chiesa la convoca­ III. Per la necessaria uniformité S. A. R. incarica tione dei sinodi dioecesani, affinchh i vescovi infor­ i vescovi di proporre ii sistema, con cui crederanno mati dai parrochi, e dagli ecclesiastici più probi degli che tali sinodi devano adunarri, e il metodo, con cui abusi che poasone «Marte introdotti nel loro gragge, vi ri devono fare le propositioni, e con cui si deve unitamente coi loro clero vi possano in tempo effica- sopra di esse deliberare, e distribuite le tnaterie nei cemente riparere ; e perciô & A. R. dmidara, che diversi vicariati e pivieri, per avere più prontamehte tutti i vescovi dei suo stato adunino il loro riitodo te deliberaziôni. almeno ogni due anni, incominciando dall'eatate del IV. Deridera pure,che ciasceduno dei vescovi faccia 1786, sperando ch· ri faranno un progiô, sens· pren- le sue propositioni per fissare le materie, che crederi deré i sinodi Catti antecedentemente unicamente per Ddi competenza dei sinodi diocesani da trattarri e decimodello, di unifonnarri unitamente con il loro par­ derri, trovandori necessario il correggere te pubbliche rochi alta «ana dottrina ed allé taggi dello state. preghiere, quando contengono co·· contrarie alia ‘ II. 1 parrochi tanto della dtti cbe dell· csmpatgna dottrina della chiesa. Sari uno dei principali carichi sono gli eccleaiastici.cb· anno Q maggior diritto d’in- dri sinodi di attendere alta riforma dei breviari, mestervenirvi in prafsrata· 4** .canonici · degli altri aali, togliendo le leggende false ed erronee, e procu­ benefiztati ed ecclesiastici delta dioecari. Cte noq rando, cbe dentro Vanno si legga tutta' intere Ia scritostente, potando fore una mancam* al servirio spiri­ tura, dovendoai fare te spese dei nuovi breviari e tual· «loi popolo l'intervanto di tutti i parrochi spè- meaaali a carico dei patrimonio ecclesiastico. ' dalmente dalla campagna, e potando easare · môltf Esamineranno i aiiiodi e proporranno il metodi di di taro di diaastro, ad in alevine diocari potando nam ristringere 1’abuso della ftequenza dei giuramenti derri par il trappe numéro di proponanti .· votanti fistti inutilmente e sensa circoepezione e per mera pi^difficili e più latte te deliberMkmi, dovranno i formalité. parrochi «eaerr· convocati tutti al siôodo, · dçpo Esamineranno, se fosse utile di amministrare i avere eaaminate te materidSn datetm ptviere 0 vica­ Sacramenti in lingua volgare per far entrare anche te riate, rimarar· in llbarté dei parrochi in ognj raapet- parsone ignoranti dei latino nello spirite delle pretivo piviera di acsglter· un àfao di probité e dottrina, ghfore della chiesa. cb·, cota· toro deputato, intarvardaaa al einodo col Esamineranno nei sinodi,'se conveoga abolire tutte mandato di ctoacbeduno dagli asaaeti. . le cure di data di popolo, per impedire le firequentiA sacerdoti omcei, i quaM avendo gié da vivere, non simonie, che sucoedono nolle ummm. · curanb di praetarai al aervisio dolia chiesa, e «Sciai* V. E credendo uno deglimportantioggetti il riven- meute nolle curo fontano dalla for casa o inluogN dicare all autorith dei vescovi i diritti originarii foro inoosnodi o disaatroci. stati usurpati dsNa corte di Rana abusivaaMnte, II titolo delTufisiatara, o moite più il titolo intropotranao prendert\in esame quali delle dispenso dotto per privilegio dei servixio alia chiesa b certarieervatesi dalla corte di Roma poeaono riaguardarw mente il mono canonico, ma di alia chiesa i sacerdoti. come una usurp< xione alia fagittimagtarisdiriane dei. i più laboriosi, i più provati nogli eodesiastici eeerciri, vescovi, e da eer rivendicarsi, e tra queste spedal- o farse ancora i più dotti, montre nei solo chericato mente le appresso : non redono altro mezzo per la foro sussistenxa cheLa dispensa dgH ordinandi dai difetti dei natali-e Γ attivith e la dottrina. vitii corporali potrebbe fissarsi di Non dispensor mai, Potranno i vespovi prendero in consideratione tutto tu accettare dispensa per glinterstiti e per i natali, queste riflemioni, come puro le costituxioni canoni mai per l’età a godêredei benefisi semplici anche niche, l’esperienza, le circostanxe della loro diocesi, di proprio palronato. e potranno esaminaro, e formare il sistema che più La dispensa per mutarr Pufisio divino in altre oonvenga al bene della chiesa, o al servixio spirituale preci. del popolo, senza altre mire o riguardi ; e per tenere Per dire la messa votiva. in vigore i canoni del concilio Calcedonense e del Per eleggere gli ssaminalmi pro-sinodali. concilio φ Trento, sets. sj, cap. 16, essendo^esd i Per Paso della perrucca, che potrebbe meglio abo- B soli debitori a Dio dei ministri non buoni, che daslirti. sero alia modesima, qualunque fosse il sistema che Di trasferire, diminture, ridurre e condonare, o stsbilissero, dovrebbero sempre rigettare dal sacer­ permutare obblighi d* nfisi e adesse in alire opere.pie dotio tutti quelli, nei quali benchè rivestiti di qualun­ di qualunque benefsio, cappella, uJUio pio o legato. que titulo, non trovaasero la vera vocatione, I’ oneeth La dispensa o pennula dei voti sempiici. '■ della vita, i talenti e la dottrina da rendersi utili nei La permissione di entrare nei conventi alie ragam loro ministère. ed ai parenti in primo grado, e di ammetiervi a con­ E nei caso, che si ammetta per titolo di ordinazione vivere le ragam in tuite Petà e le vedooe. hn patrimonio privato non fittizio, dovri questo Di prorogare le abbadesse e superiore. essore "della" rendita libera, detratti gli aggravii, di Di permeitere alie monache di andare ai bagni, e scudj seesanta almono, giacchè il patrimonio è voluto dai loro parenti per giuste caute di salute, o di per- per rùrdinazione unicamonte, affinchÿ — . . in . tutti i casi mutaris di convento e dai conventi nei conservatori. di malattie e disgrazie possa avere una sussistenxa, ■ Lalicenza di far supplire coi giuramento supple- sensa contara ralla sola messa 'ed obbligare un sacer­ torio alie fedi dello stato libero. dote a tare degl’impieghi non convenienti. Di secolarimtre regolari, previa la costitutione del Coerentemente a dd, è indispensabile che non patrimonio ecclesiastico. venga ammesso più nessuno alla tbnsura nè abito E tutte Γaltre sorte di depense, che crederanno di clericale prima dell' età die 18 anni, tuori che quadi poter proporre. che convivessero nei seminarii, e se prima non avranVI. E rispetto alie dispense matrimoniali, potreb- Cno date sicure prove della loro onesti, buona conbero prendere in esame, se. fissando alcuni gradi di dotta, costumi e buona disposizione, e vocazione cognazione ed agnatione, per i quali non potesse per , ·la carriers ecclesiastica. . · .· -· . .. a quelli, ... che . Rispetto mai accordarsi dispensa in verun caso, per' gli altri fossero investiti di qualcbe benefizio, converrebbe competesse al vescovo di accordarla di autorité pro­ assicurarsi, che avessero per quanto comporta la loro pria, mi gratuitamente. Se convenisse abolira inte­ eti una vôcaziono alio studio ecclesiastico, nè fosse ramenta l’impedimento della cognazione spirituale, e il solo gpnio, o I'utile dei genitori che facessere cià, che convenisse rispetto agi* altri impedimenti di domandare al figlio la tonsura. Che anche al servixio pubblica onesti, condizione, errore, ec._ delle chiese non vi possa essere adetto alcun giovane VII. Importando tnoltissimo, che gli ecclesiastici in qualité di cherico minore di anni didotto. tanto secblari che regolari abbiano i medeeimi prin­ Che i vescovi propongano la maniera di togliere cipi veri di morale, e per conseguenxa i medesimi questo minuto clerq di ragazzi dalle cattedrali e colstudi, e le stesse massime specialmente per il canfee- legists, proponendo un’altro sistema per far supplire sionario, sembrerebbe utile, che fosse preecritto un al servixio delle chiese. Converrebbe pure assicurarsi metodo uniforme di studi ecclesiastici, tanto nei dei buoni costumi e del profitto in quelli studii corseminari, accademie ecclesiastiche ed université, rispondenti alia loro été. che nei conventi dei regolari. Sarobbe opportuno, Rispetto a quelli, çhe demandassent la tonsura che dai vescovi venisse propoeto questo metodo uni­ eenza benefixio, oltre la vocaxione ed il buon costume, forme, e prescritti gli aiitori sopra dei quali princi- potrebbe exigerai, che avessero compiti gli studii della palmente convenisse studiara, tenendo per massima, D retteriesche tutti gli studi ecclesiastici dovesaero ess ere diretti “ m il servixio delle chiese cattedrali o parrocChe secondo la dottrina di s. Agostino, e chiunque non chiali eeigease, che vi- ammettessero dei. giovani di professasse la dotta dottrina in'tutte le see parti fame m» etù, m qui non aveeaero potuto ancora compire per I'avvenire incapace del confessionerio,e della cura il corso della rettorica, potrebbero i vescovi permetdi anime, nè poterne emere amsMseo ai ooooorsi. tere a questi la sola détaxions dell' abito clericale, VIII. Coll’ unico oggetto di procurera alla chiesa i sensa averti inixiatï in quelle stato colla tonsura. " ministri i più atzUi, i più attivi, i più aolanti, ed^più Ed in daschednn pauaggio da un ordine all’altro morigerati, prenderanno in consideratione dû che dovrebbefo rinnovarsi con tutto il rigoro gli stessi più convenga sopra i titoli dell'ordinaziooo. eeami e sails vocazfoue e sui costume e sapra gli Le sole rettorie o cappellanio curate sarebbero il studii. titulo il più legittimo all’ordinaxione,se non vi cotasse X. Per la promozione al suddiaconato potrebbe il pericolo di promuovero alla medesima peraona exigerai, che siano stati Catti con profitto gli studii afiatto nuova nei ministro di parroco o dicqafoesore, nolle sdenxe sacre almono por tre anni. Ucoreo di e delle quali ne sia stata abbastanxa prorata coU'eser- quattro anni in dotti studii potrebbe exigerai peril diaconato, o per il aaoerdouio dovrobbe exigerai, che cizto la vocaxione. Il titolo dei benefid semplid, quando danno un'a- fosse stato terminato 1' intero corvo dolia toologia, e vanzo die basti alla sumiatenxa, e motto più R titolo che indtre i cberid non potesaero essere ordinati eo di patrimonfo proprio, forma il più dells volte dd non rnranno stati nei seminarii dei vescovi, o non 'ί'ί tooj flywutei Pistoriensis st Coagregaifoab Hctrartae anddepieoopts st episcopia Ftorvatiae habita. 1004 hm» servito ta cattedrak, · .na chtaaa perron- terne randüa tante T'antane, ri dei fondi, che degli obblighi per tannante tanti, che ognuno aresee^ almeno l’sntntenatte di ecudi seuanta. Per tarmarii taü vi ri potrebbero unira aitcbe Γηβriatera, e legati di messe, ed in tel tanna ridotti· o dotati poSrabbero unirai aile cure più bisognoee d’aesistensa, ridoceodcii tutti residetudaii coll’obbligo al XI. Ogni qurivolta in qwtlunque promoafoM prima benefistato di prestar eervirio alla parrocchia nelle del suddiaconato rietooscano i veecovi in alamo o sacra ftnudoni, nei confearionario, nell’asaistera ai mancarua di disparitions, o poca attitudine agtietu* malati conte vers cappèllanie curate, crm insinuare dû, sarebbe dedfiprabite.che in voce di düferirli ai vescovi l’esattà osaervanxa delta ultime circolari soltanto l'erdinarioita, gH avvarttaaero con sincerity rispetto ri patronat! taici. , e carità a presceglierei per tempo qualcbè altro intfiXVI. Per i benefiri reeidenziali, non eechiri i cano­ riao, piuttostocbè taactarli per compassione nella nical! e cappellanie delle cattédrali e collegiate, ri luringa, tarii perdere ogni altro stabilimento, *e per proibiranno qualunque sostituxione e qualunque dis­ importunité emero alla fine costretti ad ordinarii pensa per sostituire anche nei caao d’impotenxa, per matattia o grave etir, montre in ta! caao potrebbero benchbïncapad. XII. Lo state sacerdotale ha dei ri gravi doveri, essere dovute al benefixiato tutte le rendite, consideche non è superflua ta pfù, lunga e matufa rifleerione randolo côtne présenté, tenta dare ad un'altro il per abbracdarlo. Sembra in «jonseguenxa.cbe rianoi diritto di succedergli nei benefirio per la sostiturione, da rigettarri tutte le dispense «tell’ eth, e quelle pure il che sembra che ripugni aile antiche costiturioni degli interstixii, rilasciando questi ultimi al prudente eccleriastiche. > XVII. La collârione dei benefiri semplici tanto di ' gtadiriO dei veocovi seconde U disposto del concilio diTrento. quelli di patronato ecclesiastico o regio communitaDegli altri impedimenti canonid potrebbero i veo­ tivo e di luoghi pii «ta ridurri ctxne all'articolo 15 a covi examinare quelli di piccolo conseguonxa, ai quali benefiri di reridenxa, cbe di queili, se alcuno ve ne si potease o aempre o nolle circOstanxe'derogare, e restasse, che per qualunque circostanxa non poterne quelli dai quali non convenisse dispensare giammai. soffirire tri variatione, come purpta collatione di tutti ΧΙΠ. Per l’ammisrione ai concorri di cure, .di cap· i benefiri semplici di patronato privato, potrebbe pellanie curate, canonical! e benefixii, potrebbe esi- generalmente essere ristretta ai soli diocesani, che gersi, che i concorrenti per tre anni almeno dopo fossero atturimente in XIX. Potranno i vescovi prendere in considera- . , ondiper questo titolo non avessero mai ragione di rione, se in ogni diocesi si potesse stabilire in un assentani dalla cura. convento soppresso un ritiro per i preti, nei quate, a XV. Sembra, che, seconde lo spirito delta chiesa, tanti per volta, tutti i parrochi e cappellani fowero niuno potrebbe godera più di un benefirio ancorchè obbligati nel’anno a tare gli eserciri. semplice, ed assolutamente niuno godera· più d’uno XX. Chiunque ri ordina a sacerdote, contrae coll’ residential·. Rispetto a questi secundi puà oouvenira ordinatione l'obbligo preciso di servire il popolo e di fisaare per masrima assoluta, che sia regettata qua­ la chiesa iû tutti i miniaturi inerenti ri sacerdotio. È lunque deroga o dispensa di qualunque sorts, cbe siccome non è il solo dovere «tel semplice sacerdote alcuno ottenesse. la celebratione delta messa, ma essendo altresl ttas- Rispetto ai benefiri semplid potrebbero diepeosarai cun di loro predsamento obbligato al servitio della qtirili di patronato privato, non essondo posribfle di chieea e del fedell colla prodicariocie, coll’rinministara sopra di eqri delta vartaricni sensa pragiudfcar» trarioue dei sacramenti ta eocoorso dei parrochi, o ri diritti di patronato attivo 0 passivo, che vi abbtano coU'asdsteMa ai malati, sarebbe conveniente, che ri le private tamiglie, o dalle oondirioai fonmhnsnto psnsame ri modo di renderli operosi tutti seconde te stabilité nella tare fonderions pet un quasi oontratto. tare taras 0 capateith, XXX, Tutti i sacerdoti, che abbtano benefirio resi. Ma rispetto a tutti i beoefiri eempliei di data ordinaria, o di patiroaMo ecctaiwticOp ngh, oon&nhfah docurialo, dovrebbero assere incardinati alla chteoa, tivo e di luoghi pii, converrebbe, aUotctah siano di dore sta fondato il loro benefirio, e tutti i sacerdoti chtata. L’eeame rigoroeo · ta tafanmsfari M napattivi Isttosi o maaatrl dovrebbero s'eri curare, chè tali ataâfi toaàtao eteti tstti "bon profita», · dont avant «namaggioro dataanàa aWinfcraaskma dat tattori o maestri, quando aaranno professori d'univerritàti rboj Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetruriaearchfopiaoopis et «pucopis RonatiM habita. rauC '1 semplid alla chiesa parrocchiale, ove abitano sotto la a di pteti, cbe esigesae il servizio della chiesa e del dipendenza del parroco della chiesa mededma, tvi popolo, col solo titolo di cappellani o coadiutori, ed celebrare la messa a comodo del popolo, e neil* ora i caponicati verranno permutati in tantecappeDanie prescritta dal parroco assistere aile «acre fùiuùom, curate per comedo· del popolo, riformando anche i alla confessione, se saranno capaci per ottenare la troppo pumerosi canonicati e cleri delle cattedndi · patente, ai malati a richieeta, ed a tutte ledpnzioni collegiate. parrocchiali messa e vesprôin abito da chiesa, ed il XXVII. Sarebbe opportuno, che si prescrivesse dai parroco dovré Sar conto ogni mî mesi al vescovo vescovi un regolamento per le festo,e per I’esposixioae della loro condotta e dell’adempimento dei loro del venerabile [«gramento] nelle chiese, quarant'ove, novene ec. uniforme in tutte le cure, coiiservando la doyeri. " XXII. Sembra,che meriti un riparo l’abuso di mold deoenxa, ed esdudendo il' lusso ; si fissassaro quelle oratori privàti, si nelle case di campagna cbe di dtti, tali .feste, novene ed espotizioni, che sole restassero per la maggior parte indecenti, e che distolgono le permease, attenendosi a quelle stabilite da un più famiglie dall'intervenire senzaalcun giusto motive antico pio costume ; si proibissero nelle domenicho e feste sojenni le festo in onore di santi. Potrebbero alla cura. XXIII. Gli oratorii e capelle private nelle case, e proibirsi le parature, la quantité inutile dei lumi, la spedalmente in dtté vanno tutte abolite non estante ’ musica tantq vocale che instrumentale ad ncoezione qualunque privilegio, breve o licenza senia distinzione. de! canto oorale e dell'organo, e ilgoverno penserà veruna, giacchè le medesime non1 esisttmo, che nelle ad abolire le feste profane, che si fanno interne le città, ed in case di persone, che Mnno tulto il comodo, i chiese in occasione di feste sacre ; prescriverti, che di andare in tutti i tempi e in tutte le stagioni aile tutte le tacre funzioni, ed isposizioni delle chiese chiese, ed, oltre alla loro indecenza, mon servono, devano essere terminate di giorno, ed avanti le che a distogliere di andare aile .funzioni parrocchiali ore*>4 ; che in chiesa non si ammettessero le donne le famiglie e servitù loro. in abiti indecenti, stassero separate dagli pomini, Delle chiesé e degli oratorii di campagna non incaricando i servi ed i sagrestani delle compagnie curàti potrebbero lasciarsi quei soli che fossero in una ad invigilarvi. Che pure dentro le chiese nessun qualchq Iontananza dalla cura, e fanno comodo alla povero vada a questuare, ma i soli buonôthini della pairocchia con rendersi filiali e dipendenti dal par-' cura ricevano alia porta 1'elemosina per i poveri. roco. E gli oratorii delle ville saranno considerati Che non vi si celebri, che una sola messa per volta, come oratorii privati, riservando quell·, che per la che queste siano distribuite in ore fisse per il rgpggior lontapanza della villa facessere comodo al popolo, e comodo dei popolo. Che specialmente in tempo della negli altri che facessero comodo solo ai proprietarii messa parroochiMe e .della spiegazione dei vangelo, ed-abitanti delle ville, verrà umcamente permeaso niuna altra messa si celebri nell'istessa chiesa, ed il di dirvi U messa in tempo, che vi soijo i padroni in. parroco prescriva le ore, in cui nella propria chiesa villa, con che si facciano mai funzioni, e sieno dipen­ devano celebrare la messa i preti da esso dipendenti. denti dal parroco per le funzioni, che vi Si vogliono XXVIII. Converrebbe, che i vefcovi si prendessero celebrare, come pure per la decehza delle medesime la cura di rivedere tutte le reliquie delle chiese delle e degli anedi sacri, e dovrebbe prescriversi che nelle loro diocesi, togliendo tutte quelle la di cui autentica festivité più solenni-dovessero essere sicuramerite i : fosse per qualunque titolo sospetta, e non permet-' serrati. ■ · tendone l'esposizione anche nelle chiese di regolari, XXIV'. Ai preti di stati esteri noti impiegati in ser­ odi monache ; visitassero pure i quadri delle chiese vizio di qualebe chiesa della diOcesi sarebbq espe- .e le immagini, per togliere, 'quelle che fossero inde­ diente, che 'i vescovi non -accordasse™ il celebret, centi o duplicate, e prescrivere che restassero sempre -usate le doMJte cautele, che, per pochi giorni, o veri- scoperte tutte quelle, aile quali finora si è malamente ficato il bisogno che avessero di trattenersi per più preteso di accrescere venerazione con tenerle coperte. lungo tempo, converrebbe che il celebret fosse limi­ E noil’ altare maggiore della chiesa, dove dee conser­ tato ad una sola chiesa, assegnandoii l ora, e redendoli verai il santissimo, dovrebbe togliersi ogni quadro di dipendenti, dal parroco, finchè non fosfero meglio ^santi, e non lasciarvi che una croce. sperimentati e conosduti. Par conveniente, che le reliquie di maggior veneXXV. Meritano di essere. richiamati alla più per­ Ouione siano riposte sotto la mensa dei respettivi fetta ossirvanzà gli antichi canoûi della chiesa sulla altari, e cho tutte le immagini o reliquie, le quali onestà della vita degli ecclesiastici, e toerentemente sono sotto la custodia di magistrature, vengano conai medesimi oljbligarli all'uso costante dell’abito segnate ai respettivi vescovi ecclesiastico, e a yestir sempre di lungo nella citti, XXIX. Sopra i sufiragi ptr i defunti e gli êffetti ed astenersi daU’intervènto ή tutti gli spettacoli seco- della communione dei santi, converrebbe che il lareschi ai teatri od ai balli, come pure ai caffe ai popolo fosse megli& istruito e condotto alie pratiche puhtefici ridottie biliardi, 1'intervento ai mercati, l'uso più utili e pih ragionevoli." Converrebbe in consedella caccia,' giuoco, la proibirione di fare 1'agento, > guenza prendere in esame, se convenisse, che in ogni maestro di casa, riscuotitore, sollecitatore ed altre chiesa curata ed i regolari, vi si celebrasse ogni mese cose secolari, a non esercitare impieghi di economics solennemente l ufizio e messa di Requiem per tutti i aniministraziorie, che gli obblighi id rendimento di defunti, e restassero proibiti tutti i mortorii ed anniconti, nè in'altri esercizi indecenti al loro carattere, versari particulari, colla liberté per altro a ciascuno che oltre agli ufizi meramente ecclesiastici gli permet- di far celebrare quel numero di messe piane che vorrà. , ta solo 1'istruzione della gioventù, e.gl'impieghi nelle XXX. Continuandosi dal governo ad avere tutta la istrtizioni intereesanti la pieté pubblica. premura, perché i parroclu siano suffidentemente XXVI. Ùn solo essèndo nella diocesi il veacovo, provveduti cogli assegnqmenti, che perverrvano nei nè altro essendo i canonici, efte quelle parte di clero, patrimoni ecclesiastici, come anche dai respettivi con cui conviveva per servirgli di consiglio, di assis- patroni, converrebbe che i vescovi secondassero per tenza e ^ervizio nelle sacre funzioni, non solo sem- parte loro questo imputante oggetto côn quei mezzi, brerebbe conveniente, che una fosse in dascheduna che da essi dipendono, perché i parrochi siano prov­ diocesi la cattedraïe, ma che fossero altresi soppr’esse veduti del sufficiente numero di cappellani in servizio tutte le altre collegiate, loro dignité e canonicati, e del popolo ; ed essendo tutti provvisu in modo da in vegeXt fosse stabilito il parroco col solo titolo di poter vivere, now.fossero più nella nécessité di recorpirnKo, titolo che è d’i^titusitme divina, e assai più^ rére aj popolani,· o d introdurre o continuare , féste. rispdttabile di tutti i titoli postsriormsnte inventarii piccofe, divomoni, ufizi, ni di awilire il loro minij- per pascolare la vanité degt'indivi^ui, e quel numéro tero in altra forma, e converrebbe per qtamto pito ■ ÿ 1007 Synodns Pistoriensia «t Congregatio ab Hetrurine archiepucopis «t epiedopts FloreWiM^habita. ιοοβ ♦ ■ combinavi cos» la sitaazione dalle fobbriche attuali, o A «ero pranurg p&la decenza delle chiese, o delle sacre 000 quefiaumeato di e*e, che poma fani con gli tùtùôdni, epa togliere ne) tempo sterno dalle mode- asaegnamenti che ri haflôo, o powono avera, procu­ umo tutta quelle pompa superflua, che non le tende rassem la pift giuata e comoda distribuzione dei nèpiù rispettabili, nè ptùde vote. In conaeguenza di popolo adascunapira. citi in tutte le ewe di campagna, potrebbe convenire' XXXI. Quando i veeeovi siano penuaai, che i beui di bon laadarvi che un solo altare, ore non sia che il consecrati al divin culto siano prindpalmente obbli­ crocifisao, ed al più il quadro del santo titolare, e forte gati a quelli, che per dovere dei proprio miniatero, un quadro rappreaentante la tantissima vergine, con devono istruire il popolo nella religione, ed ammini- che si tolga 1’uso di tener coperte ordinariamente le strargli i sacramenti, trovoranno più focümente nelle immagini o de) crocifisso.o della tantissima vergine,o loro dioceai i menti, con i quali soccorrens al bisogno di altro santo,il che altro non ispira che superstixione. dei parochi, ed avere questi il più che umanunente Converrebbe perimente, che fossero tolte dalle Λ possa sperarsi abili e adatti à ai importante ufizio. chiese tutte )e tavolette e voti delle grazie e miracoli. XXXII. Nel paroco b necessaria, oltre la santiU ' Converrebbe pure, che vi fossero tolti tutti i quadri dei costumi e la sana dottrina, una somma prudenza, e pitture mend decenti. conoscenza 4 pratica dei mondo e degli uomini, tin Dovrebbero pure i vescovi per onore delle chiese disinteresse, un véro spirito di carità ed amore dei e della religione essere impegnati per l'otservanza prossimo. I) paroco per easere utile deve sapersi degli ordini proibenti ogni sort* di questua nolle far rispettare, stimare ed amare, lontano da tutte le chiese, o in occasione di predict o di espotizione, e brighe, parzialitàe conversazioni, in specie trai popo- B per qualunque titôlo, all’eccezione di quella, che si lani. Deve applicant a studiare e conoscere il suo foeda alla porta a benefizio dei poveri. In occasione popolo-a fondo, e benchè debba per quanto è posai- dell'esposizione del santissimo, quarant'ore, ed espo, bile, eyitare d'internarsi nelte cose domestiche delle sizione dei santo sepoldro, potrebbe esser prescritto", *' famig\ie, quando non è specialmente progato, deve che non vi'fosse un numero maggiore di ventiquattro . esser prontt) perô ogni momento ad interponi all' lumi, nè minore di sedici ; e per qualunque altra festa acoomodamento delle dissenzioni, che potessero non si potesse eccedere i) numero di dodici lumi, esservi, subito che nb viene ricercato. tolta in qualunque caso ogni pompa di paratura, di XXXIII. Vn buon paroco previene nel suo popolo musiche, di distribuzione di sonetti ec. di spari ec. moltissimi delitti, disordini ed inconvenienti,'i quali XXXVIII. Dovrebbero i vescovi prescrivere quelle non prevenuti atempo ne producono dei maggiori, feste, esposizioni dei santissimo e novene, che sole dovessero celebrarsi in ciascheduna chiesa, e sarebbe e non si possono più rimediare. Alieno da qualunqtM negoziazione o veduta d'in­ utile, che tutte le volte, che si taccia 1'esposizione teresse, deve avere unlcamente in mira Tistruzione e si dia la benedizione dei santissimo, deva precedere del suo popolo, astenersi dall' al Ionianarsi dal mede- un breve discorso morale al popolo. simo per andare ad altre feste, ville ec. in specie nei Qualunque festa o novena non dovrebbe mai impe­ giorni di festa, peve avere specialmente a cuore l‘is- dire le solite funzioni parrocchiali, il catéchisme e la truz.ione dei suo popolo nella vera e soda morale, in spiegazione del vangelo, nei giomi d'intiejo precetto. pecie r __ della ....... „ gioventù ______ e. dei.ragazzi, ......... , di ._ , procurare ______ Converrebbe che i vescovi riducessero al minor nuI'unione e la pace nelle fatiiiglie tra i parenti, di pre- C mero possibile le novene e feste straordinarie non venire tutte le animosithe dissenzioni con le sue am- stabilite daliantico uso della chiesa, e specialmente monizioni, di procurare d'illuminare il popolo sulla quelle per t nuovi santi, per le quali il l>op<>lo fadilvera devozione, levandogli le devozioni superstiziose, mente si allontana dalle pratiche più rispettabilj e che potesse avere, di non ammettere.ai sacramenti dal culto più solido, che esige la nostra religione. chi non o safTicientemente istruito, e di non benedire Per conservare questo culto converrebbe, che i i matrihionj, quando non sia sicuro, che le parti con- vescos i si prendessero Ia pena di riscontrare ancora traenti siano sufficientenrente e convenientemente tutte le reliquie, che sï espongpno alia veneraziojne istruite nei veri doveri della*religione e dello Stato in ciascuna chiesa, e. toglier quelle, che non avesche abbracciano, e di essere esattissilno nelFasais- aero una "basiante e ragionevole autentica. tenza dei malati e mori bondi. Eccettuate le processioni del Corpus Domini o XXXIV. Dovranno i parochi tenere le loro adu- delle rogazioni, stabilite da un rispettabile uso fuori nanze regolarj per io scioglimetito dei casi di morale, della chiesa, e di quelle della domenica delle palme, e trasinetterli nei tempi, che saranno loro prescritti del santo sepolcro.e della purificatione in chiesa,semai vescovi ; e sarebbe opportuno, che alie loro adu- bra che tutte le altre potrebbero abolirsi; ed assolunanz.e, oltre i parochi, cappellani curati, e sacerdoti tamente conviene abolire quelle, che si fanno per visi­ semplici, v intervenissero tutti i sacerdoti delle cure tare qualche piadonna o altra inimagine,e che ad altro e dei pivierc ; e che ogni anno si facessero stampare non portant), che a fare.dei pranzi e delle adunanze indecenti. • )e risuluzioni approvate di detti casi. ----------XXXV. Converrebbe rinnuovare gl^ ordini proi- D XXXIX. Le funzioni sacre, che devono farsi nelle Λ Iwnti ai parochi di asseitfarsi dalla cura, e special- respettive ------ ------------- quelle', " ' chefiheritano *- " · cure son ogni magmente in campagna 'nelle feste di precetto, senza giore attenzione, cofne pii» utili pet conduire il popolo % 'animettergli nessuna scusa, e inolto meno qUella di alla vera ed illuminata devotione ; e la santificazione andare alie feste," tornate, mortorj ed utizj delle altre dei giomi festivi, oggetto in passato troppo traacu-. chiese. rçito, converrebbe, che fosse risstabilita in migliore xxkvi. Menb» il governo i nella disposizione di osservanza. \ restituire alie cure i beni, che gli sono stati tolti per Per tale oggetto oonverrebbe stabilire, che in ogni le abbazie.canonicati e benefizj fondati sopra le mede- parrocchia tanto di città che di campagna, in ora con­ » sime, gradirà che i vescovi secondino per parte loro grua al popolo dovesse 11 paroco' nei giomi festivi * questa massima, o sopprimendo, o facendo servire al eseguire le funzioni parrocchiali nella seguenteforma; miglior sostentamento, o alta migliore assistentia e nelle cure dove vi sia un cappellano curato, tanto delle cure i canonical! e benefizj di loro collazione. il paroco che il capellano dovesse eseguirle in ore - E provveduti che fossero a sufficienza i parochi, diverse per comodo dei popolo. converrebbe proibirgli la percezione delle decime.che XL. Néssuno" potrà confessare nelle chiese cugli rende odiosi,'e la peroezione di tutti i diritti ’di rate senza Tapprotazione dei vescovo, e dei paroco, che è responsabile di chi confessa nèi suo stola, ed di ogitf altro incerto di cMesa, dalla quale popolo. , si rende avvdito il loro ministero. XXXVII. Sarebbe desiderabile,-che i vpseovi avesXLI. Prima della messa il paroco o ii cappellano Coucuaoa. çouacno, XXXVIti. XJU- .♦ i 1 1009 Synodus Pistoriensi* «t Congregatio ab HetratiM arctuepteoopte «t spiacopis RotwÜM Write, mo but al popolo un breve diaoorso aopca il sacrifiaio A inntili o superstirioae, istniirfo sel valcse ddletedaidella meate, la maniera' di aastetari, e di udirla oon genae, solle diaposixiosii peracqatetarla, sel modo di frutto, di unirai a] aacerdpto con io spiritodella chiesa, snftagarsidteimtinonconlesàemeaas^nacontntt* sopra 1’infimto nx> merito e I’applicarione per i bi- le altro opero di pietà, sali* applicatione d*He marne, sopti della cbieaa e del popolo, per i viri e per il ' solia comunione dei senti, e tops* altri articoli rinriH, sufiragio dei defunti ; e nolle particolari feadrità o totahneate ignorati dal popolo, o tramandati ad potranno fargli una breve spiegaziono del mistero, eeeo oon l'aggiunta d’infiniti errori. cbe la chiesa celebra. LIV. Per porre i parochi anco mono dotti in stato XLII. Redteri in lingua vulgaro col popolo gli atti di eserdtar bene il loro ministère, potrebbe eesero difede, di speranza, di carità,· di contritione, con utile il far tradum e stampare i libri, die pib potesqualche altra proghiera, cbe dai veacovi fame pres- sero servire ad eari di guida e d’ittrwüone, e districritt* per le pubblicbe ocoorrenze. buirglicne gratit. Si propone un buon catechismo, XLIII. Incomincerà la meaaa; terobbe bene, cbe breve, chiaro, e ragionato per i ragaxri, e ti credeche fosse dette adagio ed a voce alta e intolligibile, e posta ester buono, o il piccolo catechismo di mon­ potrebbero i veacovi dire ae convenisse, die quell* signor Colbert, o quelle stampsto in Livorno. parte del popolo, cbe intendendo il latino ne pom* Altro catechismo per gli adulti più esteso, e ri crede prende il aenso, napondosae pure ad alto voce. adattato il catechismo universale dotto di Genova. f XLIV. Dopo Jette il vangelo, il paroco o il cap­ Un etemplare della sacra scrittura tradotta in vol­ pellano voltandod al popolo lo leggèrà in volgare, e gare dall’arciveacovo di Firente Martini, o quell* dopo vi farà la spiegaziono ed un diecorao, ricavan- B tradotta dal francese di Sacy. done quegli insegnamenti e mataime di morale, che L'mmo crittiafw di Tourneux. siano utili al popolo. Avré pretnura, die tali diaconi L’ùtnmofit di monsignor di boissons sopra le dosiano breri, di facile intelligenza ed istruttivi, e con- meniche e feste dell'anno. , tengano una morale pratica per il popolo, senza pcrIl traUato dtl sacrijtmo della meted di monsignor dersi in senaimistici e questioni dommatiche. Bossuet, e quello di Tourneux e del detto monsignor XLV. Continuando la me**a,comunicheià dopo la ’ Martini sulla miglior maniera di ascoltarla.. eux comunione tutti quelli del popolo, che si presenIl rituale d'Alet, con una istrurione per assistere i teranno, previo’ un piccolo fervore. ■' malati e moribondi. ί XLVI.Terminate la messa,rociterà ool popolo qualLe open ipiriteali di Gio. Domenico Cochin sopra obe preghiera in volgare'per i vivi e per i defunti, i le assemblée di càrità. malati, i biaogni'del popolo, e della campagna, e col Le rtfessibai morali sui vecchio e nuovo testa­ Tt Dtum tennineri la funrione*. Lo stessq metodo mento di Quesnel. terri nella tua meaaa il cappellano. L'tsposüiome dtlla doüriaa cristtand di monsignor ’ ' XLVII. Il dopo ptanzo dovrà faite il catechiamo, Meaenguy. quando non aia Stato fatto la mattina al tardi, dopo Un libro che contenesse l'cpistole ed i vangeli, ■ terminata l’ultima meaaa parroochiale, e dopo termi­ come sono distribujti nelle festtrdeH'anno, in lingua nata in chien l'amministrarione dei sacramenti. volgare, con breri spiegarioni morali facili ad inten. XLVIII. Il piccolo catechismo per i ragazzà si farà derri, ridotti in punti da espotti al popolo della durata a parte luori di chien, dove ri sia luogo opportuno, e C di poco più di meaz’ora. dove sia il cappellano, cbe posta attendere a questo, Una raccolta di discorri sopra le principali veriti montre il paroco lo facda in chien agli adulti, o del cristianesimo, adattati alla capacità di tutti, sopra ricevern. il timbolo degli apostoli, l’orarione domenicale, i XLIX. Il catechismo per gli adulti devrà durare sacramenti, i misteri principali della fede, i cotnan-” almeno mezz’ora. Vi si dovranno spiegare tutti i damenti, i riti della chiesa nelle diverse solennité doveri della religione e le mataime necessarie a dell'anno. salvarsi, i comandamenti di Dio e della chien, il 'Un libro sopra i principali doveri morali verso il timbolo degli apostoli e suoi articoli, l'orarione prosrimo nella société, obblighi dello stato per i con­ domenicale, la virtù dei sacramenti, la dispositione e jugati, educatione dei figlj, admnpimento degli obbli­ - preparariono. per i medetitni. Vi potrebbero leggere ghi di tutti nel respettivo srirto. in volgare qualche capitolo della sacnuscrittura, oon Un libro che insegni maniera da tenerti con i una picçola spiegatione del modetimo ovo sia neces­ . malati e moribondi, per nristerli e consolarii. . sario. Dopo si reaterà il vespro, e dopo, o si daté la Up libro cbe contenga i principali doveri per i pabenedirione dei tantissimo, o si farà la buona morte, rocmstesti, ed una istrurione per 1'esercirio dei loro secondo i diverti tempi o le accostante diverse. importante ministère. L. Ogni qualvolta' nei giorni. di precetto ri eserQuei lihp( di teologia morale della più Sana dotdtassero nolle perrocchie tutte queste opere di reli­ ’ trina, che fossero nècessarj.ai parochi per le confes­ gione, vi potrebbe estere per i vetcori una ragione sioni e per le risolutioni dei cati. F I maggiore di non pennettere ogni altra piccola festa D Un esemplare'dell’opera Delia regolata devotione per i santi, esposirioni di reliquie e piccolo divorioni di Mutatori. nolle chiese. Potrebbero altresl easere abolite le proII corso della Teologia morale dei professore Tamdkhe nell’avvento e nella quarerima, all'eccerione di burini. una o due nelle chiese principali dell* città, con che La etoria eccletiaslica di Racine. le medesime debbino essere a guis* di catechismo, e Il rituale di Tolone. I ditcorsi di Lambert. non altritnenti ; ed assolutamente potrebbero proibire GU obblighi del crùtiano, stampati in Rota*. tutti i panegirici per i santi, die non altro rilevano, Z coehtmi dei crittiani t degi* Israeliti di Fleury. cbe una vana pompa oratoria tenta alcun frutto. Ed i ditcorei sulla storia ecclesiastica di Fleury. LI. Nelle domeniche a risen *'di quelle commemo­ Quando i veacovi apptprino tali libri, o ne propOnrationi, che la chiesa permette nei divini ufixj, sem- ghino altri invece di questi nello stesso genere, si fabrerebbe conveniente, che fosse proibita in ogni ranno tradurre quelli che occorra, e si faranno ristamchiesa qualunque festa per i santi particolari. pare, e s. a. r. Ii taré regalare ai parochi con LU. Converrébbe che i parochi fpssero premuroei 1’obbligo di conservarli, e conaegnarli come cose per l'educarione ed istruzione della'gioventù de] suo tinodali ai successori. popolo, prestandoti in tatti quei modi e tempi, che LV. Nelle chiese dei conventi di monache non vi “ ' aarà stabilita, per quanto sia possibile, la cur*. / ria loro germeste perchpgliela. LUI. Avendo' xëto-per illurpina/e il ponteo suUa NelW chiese krço ove non sia cura, non vi dovrà vent divqrione, procured distoglierlo dalle,Svorioni cbe un solo altate. Vi saranno proibite tutte le ' . v r- >· .... ran S^MMiro PfotwianriartCeegragitio^ HMnnteaKhi^«coi>te Ftanetia· hérita. ιοι» parator· · matkfo·. No· potramo fieri feat· par ι eaeo oonaerraranno radon U •pariora locale, ovvero nati, cba co· appronato·· catechinaso ad iatradoM moral· in .tatte la faate d'intiero preoatto, da farglisi dal coafeaaora o ovate una totale aubordinazioo· ai vaacovi, ugoalcappellano loro, ed alia ittruaioni a ineditezitmi in tre tnente che i prati aecolari. Non potranno eeerdtar· o qoattro tempi dall’anno par gli asercud zpiritugfi, cun di anime, tenon che quelleahfcoMealconvento. Quando dai veacovi sarànno richientj- par eaerdtara toite la prediche Delia qaareaima a neil'awento. LVI. I rtgolari nello chieae loro non potranno tut altra euro di anime o appellant·, dovranno prima mai fanzion· afoaM nel -tempo ad ora che al fonno eaaere wecolarixxati. alia paxrocchia, par non àfotram da em la gante ; a Per quanto le drooatanae lo perinettino, conrerscmbra espediente, ch· gli aiano pcoibiti non mooo i rehbe, che i veaoovi non deattanearo i regolari per panegirid che altre predicbe. ponfeeaori £ monacbe. Nelle loro chieae non vi potré easere die 1'altar Non convembbe, che gli forne permeata l'ammimaggiore. nistnudone della coofeesiooe · la predicarione, che Potranno fore la feato dei aanti del loro ordine, ma nolle chiaee loro, o in qualche etna in ajuto del curato, non mat net giorni di foata d’intiero pracetto, nb con con approvarione de) medesimo, oltie la permission· apparato stxaordinario nb mundt. Bdelveaoovo. Anche le tanzfoni della settimana aanta dovranno Sarebbe necessario, che i veeoovi'ognftnno, da per forte in ora diverts dalle.cure, e nel giovedl tanto loro stessi o per mono di delegati, facessere ja visita convenebbe, che anco tutti i regolari andasaero a rendere obbedienza allé cure, dove sono situate le chies· loro. » Potrebbe convenire di obbligare i regolari, quando non aiano curati, die easendo £hiamati a fore qualche predica o diacorso fuori della chiesa loro, fostero obbligati a moetrarla al veacovo o a chi esto dolegheri, per averne I'approvaxione. Potrebbe altra·! pretydeni in consideraâone, ae convenisse preecrivera ai regolari di non predicate nb confessare nelle chieae curate secolari, re oltre la permissione del veecovo non abbiano quells del respettivo curato. , LVII. I vescovi fitseranno i conventi dei regolari nelle loro respettive diocesi, che crederanno utili al servirio del pubblico, ed il numero degi’ individui sacerdoti, lettori o altri, che in ognuno dei medesiini < crederaimo necesaaij. Dovranno osaervani gli ordini per la ndn ammissione nei conventi di Toscana dei fratri foreatieri · non naturalizzati. Prenderanno in considerarione, se sia pih utile la dipendenza dei fratri dai respettivi generali e provin­ ciali, per la facilité maggiore di poterii in tal caso permutare, secondo le occorrenze, da un convento all'altro, e per la maggior Subordinazione, che in tal di tutti i conventi della loro diocesi, e ai facessere dar conto non solo della regolar disciplina, ma ancora degli atndj che vi si fonno. , Nelle chieae dei regolari, oltre le feste 'di rito universale della chiesa, dei fundatori e dei santi loro, con che per altro, rispetto a questo non vi sia alcuna pompa superflua nb panegirici, e delle novene nelle solennité principali della chieaa,sembra, che potrebbe essergli proibito ogni aljr* testa. Converrebbe restituire i frari alia pii) regolar di­ sciplina, coi non permettergH di andar sedi, nb pernottar fuori dei convento, nb per titolo di villeggiatura in case di particolari, nb per altro. E sepure in qual­ che caso volessero pernottare fuori, e cid non fosae per assistere i malati o per viaggio o altra nécessité, dovrebbero ottenere in scritto Ia licenza dei loro supe­ riore, ed in questa essere espresso il tempo ed il luogo pet cui sia concessa. Non si ammetterannoin Toscana le dispense e privilegj, che ottenesaero da Roma i regolari, per eseozioni, ranghi e titoli nel loro ordine. Devono servire in ajuto del parqco a qualunque sua richiesta, ogni qual volta il bisogno lo esige, intervenire alie funziooi di chiesa, assister· i malati · confessare ; e per tal seryirio saranno dipendenti dal respettivo curato, nella di cui cura b situato in loro convento. Dtcrtia tynodi Pithrieniii 1786 ftpttmbrit 18-18 (1). ■ decreto dêlLa fide e DELLA chiesa (s). c’indirizzano a Dio, e che è la prima voce che ci D chiama alla salute e alla chiesa, dee essere altresi il i. I. La fede, quella virtù si eccellente, da cui fondamento primo, sopra di cui si stabiliscano gli comincia l'ammirabile concatenazione di grazie, che inaegnamenti e i decreti di questa sacra assembles. ( y Synodi Pistoriensi» acta non statim in lucem prodierant ac synodus >ps* celebrata fuit, and tantum poat habitam cos^ragaGone® tlorenlinam. Sciptotû» de Riccis epistola, qua cieram ai», qgpraaasM··. In-»·, 1 i..aj5-i*3-vin p. [Paria, Bibi. nat. B. atjS Novara, seminario ; Milano, Ambroaiaaa et seminario ; Roma, Vaticano], — Idem opus latine etiam et falUce evulgatum est, latine qui­ dem sub hoc titulo : Aa» M Jlmu tjutji iiuu Ktltrint· • (r) Ea actio eeaainaialll dia ao «epsembeie habitae. Jj amer» Seifieiu It' Xua » it njiruu ntifiiu i* Tutuu um Urtfut i I. PtrU Itrvi. Alti t Jtcnti Jrt cmitt» tuMUUf a PkMsu JM m» JfOCCZXXXVI. Firenaa, Emiho Puliti, iRM, in-·*, a vol., «ba-jA p.— De famigerata illa synodo ■w 1013 SynodusPistoriensis et Congregatio ab Hetrarise arCfaepiacoffis et episcopis Florentiae habita. 1014 , Noi perefo radunati nello spirito santo, seguendo gli Adi tante iatratierti, che egU face perpfa di tra tnni esemplj dei sinodi ecumenid e panticofari che d pro- agli apostoli ed ai dtooepeii, « che adamsnte, dopo c^dettero, da questa virtù appunto cominceremo ta l’ascenaione di Cristo d «Mo, abbsro il Imo eotnpi- v présenta sessione. ‘ mento e il taro pieM aserddo, tohero aArtto e IL Confessiamo adunque fa primo luogo esearvi diatrasaero l'antico aacerdoriq, e fa vfatta raHgfoee Dio eterno, onmpoteute, immenso, che rimanendo délit * " sfaagoga. Ia nutrva aUttntt foedata non (A nell’esser suo sempUdtaimo ed unico, fa tre persone tui timore a «olla tona, ma ralla dirité e «ulla doldistingues!, che sono fa Trinité santfamna, e a dire ceaza, non voile che dominasse ra i cotfri, ed atter­ con più esattezza, seconde le loro propriété personali risse otm ferocia, ma la «crisse ra i cuori.percbé colla e incomunicabili d esppimono padre, verbo e spirito «cave fore dell’amore persuadasse le menti, ed fasanto. Inquests tre persons divine noiconfeesiamo fiammaase gtiafletti. V. Sopra questi fondamenti stabili la raa chiesa ; e' · uns vert distinzione, e perdù il padre eaistente fino dair éternité senza principio, il verbo generato con volendo egli partire per andanene al padre, ad essa ^ina eteraa figliazione dal padre a lui consustanziale, commise di conservare intatto il deposito della fede e e il divino spirito procedente egualmente dal padre della morale, che le avee consegnato, e le promise la e dal figlio per une eterpa processione. Quindkdetes- sua assistons·, perché nel tempo di oscuramento e di tfamo non mend gli antichi eretici, i quali confaaero tenebre, poterne distinguere la vers dottrina da lui le persone, o fecero il verbo minore del padre, che i ricevuta dalla falsa e seducente nata dappoi. Ecco i novatori moderni, i quali confessando che il verbo due fondamenti, sopra Sei quali vive sicura la reliè Dio fino dalla éternité, non lo riconobbero figlioBgione di Cristo in mezzo agli assalti continui,dei se non nel tempo (t). In questo figlio divino, e per nemid esteriori, e dei più pericolosi nemici interiori, mezzo di questo figlio cred il padre ogni cosa nell’ che sono i falsi fratelli. La chiesa ha ricevuto da Cristo ordine degli spirits insieme e dei. corpi, e fa in questa la sua fede e la sua morale. La chiesa è assicurata da divina sapienza die sorse l'ordine ammirabile di prov- Cristo, che questa fede e questa morale non venanno a mancare giammai. ■ videnza, che tutte regola e regge le cose create. VI. La religione di Cristo non è una umana inven•ΠΙ. Questo medesimo figlio, compatendo le miserie dell'uomo caduto in un abisso d’ignoranza e d'im- zione, dove vi abbisogna dell'uso e . I., 1796. (Novara, seminario]. — di giudicare, e di determinare i fed. li nelle controEx annotationibus quae tetinae sunt, eas ipse adieci. * versie insorte sulla dottrina o sulla morale, diritto, (1) Questa empietà ίυ insegnata dal. P- Ardutno sopra il nell’esercizio del quale non prenderit abbaglio giam­ cap. 1. di s. Giovanni ▼. 1. pag. 248 e 249. 11 Betrayer in ptù mai, pufehè non si parta dalle sicure regole, sopra luyghi si.most ra sue degno diacepolo, csingo'armente su I v 8 del cap. XtV della epistola-ai Romani. Vedi V/strtaiene fastedelle quali conviene che si appoggi per giudicare raie d» Af. rvsrpro di Soissons, tom. I, cap. IB, art. 1 e scg. rettamente, vale a dire, la divina parola o scritta nei (3) Il Berruyer, » f*»r. t. V///, fing, 86, esog. inaegna questo libri santi, o conservata per tradizione. Una tale infalerrore contrario a tutu la traditione, ed aile espresse defini­ libilité nel giudicare e proporre ai fedeli articoli da tion) dei concilj. Di questa bestem mia i protnotori dejls divo credersi, che noq. fa concessa ad alcuno in particosione al cuor carneo di Gesb Cnato ne fecero »1 fundamento delle loro novità. - ’-a4-1- — - ■ lare, ma solamente hl corpo dei pastori rappresen- 1^. :£ W’ 1015 Sjmota PtatorieM tanti ta tidaan, sovrani non quanto si puô, alia dottrina sicura delle scritture e sono sottoposti ad alcuna potesté ecclesiastica per della tradizione. Sont) aneor troppo vive le piaghe, Tontine stesso di Dio nelle com che riguardano il che fecero queste indeterminate decisioni, die con temporale ; che non posson easere deposti né diretinnovazione gravissima s'introdusseroda alcuni Mcoli, tamente nè indirettjmenfo per autorité delle chiavi e che a dispetto di tutte lo regole aostenne Ia tnfeii- della chiesa ; che i loro sudditi non possono exxere . dalla sommissione e dalla otibedienza che cité dei tempi, e permise la divina proyvidonza per esentati ___ _ __________ _____________________ tentatione ed Marne dei suoi servi. La chiesa nei ' loro debbono, o dispensati dal giuramento di fedelti ; KÈOÈÉïaBâaSà .ι 1017 Syirndm Rsttvieuau ri CoagnqptttoabHetrpriMarritiepieoopte st episcopis Ftoresrian^nhitn. ιο>> cbe qu^ria dottrina nocsosaria per la pace pubtilica, a nonna la dottrina di s. Agostino esgnarimMntqcoetra ed egpialmento vaataggio* alla éhimaie allô stato, JPriagiani · Satuipriagiani, i quati ooiloro Mani dee essore tenuta cane conforme aBâ sacra acrittara, hanao diriratto lo sgûto dalla ratifia» di Goeù alla tradixione dei padri della chfosa ed agi! «sempj Criato, ad banne predicato «a nuopo vaagelp0 nei dei santi. domina che^neUa monde. Noi douane attanandocj a· Che la pieneua della potesth, d» la aanta aede a queata stem rugola conservata dalla éhiemuniv*apostolica « ituoceesori di a. Pietro virer] tti Gesù saie, autoriasata dai rinodi e dai romani ροηΜΗ, Criato hanno sulle corn spirituali, è taie noodimeno, dopo aver profeaaato ool cuors » colla Hngva tutti gti chei decreti del santoconciliojeAnnenicodiCottann, articoli su i quali h decisa l'uniformité della chiesa, contenuti nellesessioni IV q/V, approvati dalla aanta daremo un bfeve dettaglio dalle vérité più intere»' aede apostolica, e conformati dallapratica di tutta la sénti, che in nome della chiese ha sostenuto il s. dotchieaa e dei romani pontefid, e oeaervati aempre tore, e che in seguito per irepriccioai sistemi degli religiosamente dalla chiesa Gallicana, restano niella uomini hanno perduto la loro notoriété; regione loro forza e vigore ; e che la chien di Francia (la fanesta della'ravina della morale cristiana. Queste chiesa Piatojese · il present» aànto einodo) non vérité fonneranno la aerie di quei sicuri principi, da àpprowt l'opinione di 'coloré che combattooo questi cui discenderanno, come tante conclusioni, le maadecreti, o gl’indeboliscono, dicendo, che la loro auto­ rime pratiche, che si debbono oaaervare nél govemo rité non è bene stabilita, che non sono apprOvati, e delle anime. che la loro dispositione generale non riguarda che i ΠΙ. Tutta la religione consiste nella cognitione del tempi di scisma. I primo e del secondo Adamo. Questi due oggetti fbr3· Che perd bisogna regolare l'uao della potesté mano il piano délia religione di Gesù Criato. Per apostolica per mezzo di canoni fatti dallo spirito di questo dicevano i f»dri nostri, die i Pelagiani per Dio; e consacrai! dai rispetto generale di tutto il aver'cangiato le giuste notioni di questi due oggetti, mondo ; che le regole, le consuetudini e le costitu- lotmd ÿsod ckristiani sumus, nidabantur avariora. zjoni ricevute nei regno (nellp stato) e Delia chiesa Dunque.la caduta del primo Adamo, e la ripararione Gallicana (e nellq chieaa di Pistoja), débbono avere la operata per il secondo sono i due nuatfds veduta, loro forza e valors, e die le usanze de’ nostri padri che dobÙamo sempre avere presentjLper indi cavare dpbbono restare immutabili ; che intéressa altresl la lè giuste idee del cuore dell'uomo, dèllKsue malattie, grandezza della santa sede apostolica, che le leggi e' degli opportùni rimedj, e dell’applicazione dei medei costumi stabiliti col consenso di questa «ode e della simi, e su qutoste idee costituire il piano di condotta per lai direzione delle anime a noi affidate. Non si sa chiesa, abbiano l'autorité che loro compete. 4· Benchè il papa abbia la pripcipal parte nelle guarire un male che s'ignora, nè si pub uaare con questioni di fede, e i suoi decreti riguardino tutte le frutto una medicina, se non si conosce la natura, . chiese e ciascheduna chiesa in particolare, il suo l’indole e l'attivité della medesima. giudizio non è irreformabile, se non v’interviehe.jl IV. Il primo uomo fu creato da Dio nello stato di consenso della chiesa. una felice iqnocenza, nè poteva uicire altrimenti XVII, Sopra questi principj cosi bene stabiliti dai dalle mani dei creatore. L'idea di qualunque altro rispettabile clero di Francia, il santo sinqdo non pud stato è chimeriça, degrada l’umanité, e combatte di se non far plauso alia illuminata pieté del religiosis- · : fronte le perfezioni di una sovrana prowidenza. La ^n simo iiostro sovrano, che intento a promuovere fode c'insegna, che Adamo fu costituito nella giusti- * maggiormente il pubblico bene e vantaggio, aboli zia e nella carité. Egli dunque amara il suo creatore, col suo real motuproprio dei z8 agosto 1784, l'extra­ e non aveva in se stesso alcuna inclinazione contra-f vagante Ambitioma (1), come nata a confondere ria. Quindi pieno di lume e di amore cetèste godera ' ‘ l'idea delle due potesté, che il nostro capo e fonda? di una beata facilité di perseverare nei bene. Egli tore Gesù Cristo voile assôlutamente distintb. sarebbe stato immortale se avesse di fatti perseve­ rato ; e da Iui pienamente dipendev’a ia scelta. Iddio DKCRSTO DBLLA GRAZIA, lo voile costituire in un perfetto equilibrio di forze, DKLXA PREDESTINAZIONE E OKI FCMtDAMKNTI per dimostraro in lui cosa valeaae il libero arbitrio. DKLLA MORALE. Questa idea di equilibrio è stata uno scoglio, in cui hanno urtdto i nemid della graria di Gesù Cristo. La 4.1. Uno dei massimi oggetti dei sinodi è di man- noqione drlla liberté primitiva, applicata al nostra tenere la purité e l’unité deiilq fode e della morale· stato, è stata l'infausta sorgente, onde sono sgorgati In questi ultimi secedi si è sparso un generale oecn- tanti mostraoei sistemi intorno alia pvedestinazione ramento suile vérité più importanti della reHgiooe, ed alia graria, e tante massimo false nella morale. e che sono Ia base della fode e della morale di Geeù V. Adamo costituito nella massima facilité di non Cristo. Egli è dunque necessario di risaNre alla parité peccare, puro peccd. Egli s'invaghl dei suoi doni, se dei principj, che dalle novité introdotte si sono ne compiacque in se stesso, e si dimenticà del suo osçurati, per oosl stabilire nella nostra diocesi quella 1 > «owano beoefottore. Ecco il peccato di Adamo, pec­ uniformité di dottrina,. che saré di editiàufano ai cato gravissimo, coms osserva a. Agostino, perché fodeli, ed a cui tendono i voti dei nostro rotigioei» oommesso da hd in tanta copia di lumi, e per liberissimo principe. Importa asett», t>«serva saviamesita il rima dsciaione dei suo arbjtrio sano e perfetto. L'uomo sovrano, al goorme dcllt amata, cht tutti gÿ accit· ■ abbanddnè il suo Oio, e'ri trovè nei disordirie. Cersiastici aMicmo ffistessi jn-irteipj gi mtntla, a Ù candn di ricuperare la perduta folicité, ricadeva datu mastimt ai tnkmk dtUa /ifnlnut. Ma per sempre in ee stesso, e non bestando a se per esser la reciproca dipendenxa ed affinité della morale coi felice, ane di amore per le cose esteriori. di cni egli principj dommatid, non si potrit mai ottenere Ia si costitul come centra" ed ultimo fine. Cori avendo bramata uniformité delle maasime pratiche, tenza perduto la'rinda per esser beato, ri rawolgeta di avere per base l'identité delle teorie dommatkhe. tenebre in tenebre, di errore in errore, di peccato II. Per istabilire questa unité di principj, 1,'illumi- in peccato, sempre impotente a liberarri da quell’anato sbvrano insinua ai vescovi, che si prends per more, che lo teneva legatt* a se medesimo. Ecco le due piaghe profondisrime, chs frtrono la sequela del ( 1 ) Eilrtvag. ocxnmuaiusi lib? IU, th. IV : D» rrlot trttruot primo peccato, 1’ignoranza e la ooncupiscenza. «m «AnusAr. Decretum hoc a Pavio U, caleatli manh t«a VI. Ma il primo uomo co) suo peccato non nocque olim editum, in partibu· Etruriae oiMdao ataegsvit Petrea solamenta a se stesso, mg a tutti ancon i suci discin­ LTopoMu» per euum decretum die eo augusti 17·« damae, quod vide, ύ labet, ia eppesdice «tf synode* Pbtoriee**, uM ipffo denti. Egli omMhis m datarim atcmtdufu carfau at vertes reprassauMSer au*. 1. amtmaaa traafiieo i awi maii nsi pcetsri. Hat aaiac, .-Al · ·. , A ri·.. > .· W···· ■ ’ - ■ j ί t* CMM* dta te Agostini «ta «ryrriMr at. staerte a asesao aBa conurion* dol.Mooto Die settee come prij,},}, dei bai gtomi delta ghntiria; ma yolle il ■ tigMru, che Fuôum genero passas» per vairj stari, prima cbe renisae ta pions— dei tempi. Voile che l'uomo, ritandoosto ai proprj Imni, imparasee a diffidare «fellai sua cfeça tagtane, e dai travfementi in cui cnddteriamoveoae a deriderare il soccorso precetti della legge naturale. Le tenebre e a al généré umano, insegna ai pastori un altra vérité l’oscurité, da cui è circondato il nostro intelletto, importantissima, cioè che la conversione del cuore sono una giusta pena dei peccato, e quindi non pos­ non è ordinariamente operata da Dio, se non per sono addursi per iscusare il peccato medesimo. Dun­ gradi. S. Agostino paragon* 1* condotta tenuta dri que l'uomo' è obbligato ad usare tutti i rnezzi per signore col far passare il 'genere umano per varj stati ritrovare’la vérité, la quale è l'unica regola delle alla pienezzadel’ tempi o sia della salute, colla con­ nostre azioni. In mezzo aile tenebre e aile dubbiezzi dotta, che ei tiene nella conversione dei peccatori. egli dee seguire la parte che favorisée la legge, né Dobbiamo dunque aver sotto gli occhi i tre stati, mai ri sol versi ad operare, se non ha una morale cer- quando, i peccatori si presentano ri sacramente della tezza delja onesté dell'azione. Chi è convinto della penitenza : lo stato d'ignoranza, lo stato della legge, e giusta ÿena del'peCcato, conosce chiaramente di non 10 stato di gratia. Secondo i varj stati ne' quali potersi allontanare dai pericolo di peccare, senza l'uomo ri trova, si debbono applicare i remedj, e attenersi aile suddette regole dettate dal buon senso, giudicare delle sue dispositioni. Se egli non conosce insegnate dai padri, ed osservate cqstantemente dalla 11 peccato, oppure non sente la gravité dello stesso e 1 chiesa senza alcun contrasto tino a questi ultimi' lg miseria dell'infelice suo stato, allora·è il tempo tempi, nei quali si è introdeéta, come ossetva il della istruzione, della nSeditazione delle vérité celesti Sommo pontefice Alessandro VII, una sfrenata liberté e delle più forti insinuazioni per renderlo sensibile di opinare, contraria alla semplioité del vangelo ed alla sua malattia. Se ei conosce il peccato, e geme alla dottrina dei padri, che ha fatto gemere per tanto sotto la schiavitù dei suoi abiti cattivi, è una pratica tempo la sposa di Gesù Cristo in mezzo a un diluvio C piena di prudenza'e di carità il dargli tempo di sendi opinioni le più licentiose in tutte le parti della tire il peso cle'suoi peccati, di umiliarlo innanzi a Dio, morale. e d> esortarlo colla oratione a conoscere la nécessité XIV. jsecondariàmente, dai' piano di redenzione della gratia, che sola pud liberarlô dalla sua schiastabilito per la salute degli uomini rileviamo la néces­ vitù. Se egli finalmente coiiiincia adetestare il pec­ sité della fede di, Gesù Cristo, e dei misterj relativi cato, se pugna e combatte colla sua concupiscent, per esser giustificati. Quindi saré incapace di assolu- egii passa rilo stato di gratia. Ma questa grazia non zipne chiunque ignora si fatti misterj. Guai pertanto é sempre, né subito trionfante. Iddio non inspira in ai pastori, che non si danno premura d’istrui're il Un momento l'amor dominante. Lo addestra coi nio' popolo nella fede cristiana, la quale è il fopdamento vimenti di una carité> ancor bambina alla pugna. della salute. Invano si disputa sulla profondité dei Quindi gli’ sforti di vincere, e le ricadute. Conviene ■giusti giudizj di Dio, il quale concede a chi vuole la guardarci di non sopprimere questi semi di amor fede, e per giusto giuditio ad altri Aon la concede. ' divino, ma di nutrirli colla orazione e cogli esercizj Basta per noi il sapere, che Iddio ha stabilito di recar della pieté, finchè la carité fatta adulta e robusta la salute per questo mezzo, e che senza questo non arrivi a Vincere l'amore contrario : ciocchè il pastore c’è luogo a sperarla, per indi conchiudere la nécessité , potré rilevare da una stabile cessatione dai peccato, della istruzione nel nostro popolo, e la incapacité di e dri fervore nelle opere buone. ' essere ammesri ai sacramenti in coloro, che ignorano XVIII. Dalla natura della grazia, la quale converte i misterj fondamental! della nostra fode. ' y _ il cuore a Dio, facilmente ancora s’intende, che la XV. Egli è facile ancora dall’esposte vérité nell’ar- D vera conversione dei cuore non b passeggiera incoticolo precedente di formarsi una giusta idea dena stante ed instabile, come comunemente si pensa, ma majattia dei cuore dell’uomo, e della giustizia cris- cbe e«M h . ·. ‘.· ,Λ rosj ' Syaoto Itatorinalt «* Contregrtin ah HstruriM ardtfoptocopis et epfecopis Ftetuotia· habita. 10*4 rieoa di maaahaa capricctoaa inogni parta della mo­ nte a pvticeterawnte aaU’^wniiitetniion· della panitanaa. GravWmi taotogi della Francia a dell'Ita•ogUoa tel· ua etrcoio di confetsioni a di ricadata. Ua hanno moutrato ad avidam·, cmba ria «uccaduto Non c'lngaaad urn mal* tetaaa debolezza dal cum· pat nonmeaitme dri prindpj un tai omgiamento. umano. La wuuritb aoataouta dalla graria oanipoaXXII. Pee questo volendo noi ritotnare alla moi•ento dei signor· divuuta forte e robusta, nb odd· si pndtk ed aDa uniformité delle regolo pratiche, abbiahdlmente al cimaato deUe terrene paaaiooi. Su mo fissato di adottare i prineipj espoati nell'articolo queste norioni debbe aaaere regolata la pruticb del seconde, che «erviranno di base al}» nostra condotta confessore circa i recidivi. nel govwno delle anime. Simao troppo rieuri della XIX. Le precipitate ed imprudenti a*»olurioni ven- veriti dei medesimi, aeguenduladottrina di s. Agos­ gono per la matrima parte dalle false norioci della tino. che la chiesa ha sempre conservata come una liberti e della gratia. Se si considera 1'uomo in una pretiosa credits laadaUde dal signore, e come tale specie di equilibrio, fornito di Cotte eguali tra il bene I’ha sempre proposta qrttcomandata ai fedeli, come ed it male, conviens preecindero dalla intima'oorro- si rileva da vmj decreti de' aommi pontefid Cle­ zione del cuore tnoano, · da) fondo di quelle trago- mente VIII, Paolo V, Alessandro VII' Innocente XI, late affezioni, suite quali 1'interior sentimeùto nostro, Benedetto XIII e Clemente XIII. Ma poichb in e la continua esperienaad attestano che non abbiamo questi ultimi tempi- lo spirito di partito ha seminati ua equilibrio. Quindi. sparisce dagli occhi la vers infiniti sospetti sopra gli articoU della piùpura.dotmatettia dell'animo umano, e non si considera, ae trina e sopra gli scrittori i più ortodosri, noi crediamo lion se il matérialisme delle asioni esteriori. Dall’al- eeaere a proposito ad obstruendum os loquentimn tra parte se la graria si fa dipendeate dal libero arbi­ iniqua di adottare alcuni articoli dottrinali, présen­ trio, e si 'lega al consenso della volonté, egli b. troppo tât! dalla facolté di Lovanio nell’anno 1677 al s. padre facile il credère aile proteste del penitente, che affer­ Innocenzo XI, e perimente i dodici articoli preeentati ma di ester pentito, · di non voler phi peccare. L’idea si s. padro'Benedetto XIII dal cardinale di Nouilles. di una graaia poeta nelle mani dell'uomo, e soggetta ImperocchC essendo notissimo a tutta 1'Europa che si per 1’effetto al libero arbitrio dee neceseariamente fatti articoli furono in Roma stessa richiamatl ad un aprire la strada ad una predpitata facilité di*assolvero severissimo esame, e che non solo uscirono illeri da i penitenti. Importa ditnque moltiseimo per la con­ qualunqae censura, ma the furono ancora commen­ dotta del confessos» nel governo· dell'anime, laver dati dai mentotati eommi pontefici, noi crediamo di sempre present! le giusto notioni della schiavitb del chiuder la bocca ai nemid delle phi pure dottrine peccato, sotto cui game il libero arbitrio dope la coil'adottarli, come qui sbttoli riferiMso. caduta di Âdàroo, e della natura della gratia, della sua fana, della sua gratuité, e della maniera con cui Artico/i teologici, che la facoltà teologica di Lovanio guarisce il cuore dell'uomo. . fete presentare dai suai delegati al fiapa Inno­ XX. Oagl'istossi prinppj dommatici possiamo centa XI neII’anno MDCLXX VÏI percht .fossero cavare altre moite istruzioni per regola del sacerdote, ■ etaminaii. e dei penitenti. Dalla foras vittoriosa délié graria di Gesù Cristo impuriamo a non disperare giammai dejla ' mu.'ig»k»akza, dslla noSAWUTA « nsuji ixÀwutbxza conversione dei più ostinati peccatori, a non stancani •CIXA MAUZlA DBUU ATTI UMANI. delle loro deboiezze e ricadute, ma a pregare sempre più istantemente y signore, che compia in esei intto1. Moi tutti fin dal nascere portiamo in noi questi nmente la^ittoria della loro cupidité dominante. due difetti : la concupiscents e l'ignoranza della Impariamo a confortare i penitenti colla spenurta legge naturale. deU'ajuto divino, a mettefe tutta la loro confiôenxa . a. Siocpme non vi ha ooacupiscenza, che non poses nelle mani del signore, e a non abbattersi d’animo snperarri, cosi non.vi ha- ignoraoza di legge naturale per quanto sieno farti i loro abiti inveterati. Dalla ehe sia invincibile. gratuité dqlla graria appnendiamo ad adorare i giudi3. Posché «income si pUô resistere a qualunqûe con­ 4 di Dio, a.star fenni aile rogole prescritto da Gesà cupiscents colla forza della graria di Dio, cosi con i Cristo nell'amministrarione dei sacramenti, aspet- lumi ,di questa medesima graria si puô superare quatando con parienza le iraeericordie del rignoro. lunque ignorante. Apprendiamo ad inferire ndl'animo di chi troppd 4. Quindi è che le opere, le quali in conseguenza confida in se stesso un salutar,timore, perché aaa*- di questa ignorante si fanno contre la legge di Dio, quisque cnm timore ac tremore salutem suam opere- non possono giammai scuaarti pienamente da pec­ • tur. Abbiamo in somma nell'esposte vérité un fondo cato, neppure ’sotto il pretesto di avere in esse seguito inesausto, onde traire le opportune istruzioni socoado qualche opinione verorimile o probabile. le varie occorrenze, si noetre che deUe anime a noi 5. Al più potrebbe awenire che quello che in altre confidate. Sopra di esse si fonda l'eiercizio di tutte le 1 drcostaïue sarebbe peccato mortue, posta una tale . cristiane virtù. CoU'ajuto di quelle si eccita il timor·, ignonnza, fosse solamento veniale, J'umiltà, Ia sperante, · la confidente in Dio. Con.ee·· 6. Il çbe per altro non deve intendersi di quei pec­ si desta la gratitudine verso del signore, · ri accende cati i quali sono bpposti ai primi prineipj, ed ai più la caritâ verso Dio e verso del pirossimo. manifesti precetti della leggç naturale ed etema. 7. Sui qualq proposito s. kgas/àno(£xposit.inchoat. XXI. Quindinon b maravigli·, che shosti ai tempi ceno a non Mani al fodhnente di qadpeuiteati, i quali aebbene ri aforria» a risorgnre dai taro psccuti, di quand· fa qaando part ricadono nei medeaimi, a nostri i suddetti fondamenti, tutto l’edifizio della cristiana religioo· ne abbia riaentito un gran nocu^umSo. Cangiate le idee della liberté, della graria e della predestinarione, ri spud cangiate le masatme della morale, · ri b introdotta quelle «frenat» facilité di assolver», che b la cagione più féconda dei maii, che «offre la chieaa. & h perduta là vera idea della grintiria cristiana, «d eetinto lo spirito dhUa religiose il quate ccoatote naite cavité, non b rimasto ch· un vano simulacro di gitntiria terisaka ed fl pùro nome delle cristiane virtù. CoDe varie immaginariôni degli uomini, e con frvarj uapricciosi sistend «ulle materie indicate, ri -b introdobte una bàHloni^d Mh ooofa- possono giammai per I'ignoitanza restare esenti da maliria'mortale anco net giovanetti e net fitndulh. 8. Che se un'azione contraria alla legge etema e naturale non é mai acusabile pienamente per l'ignoranza di qoesta legge, moMo meno lo saré per la semplice inawertenza o non riflesrione alla maliria. DSLLK viaru TsrâxxiAU >. Il precetto fondamentale e primario della legge eéeraa è quarto : Amerai il signore Dio tuo con tutto il-OMre, e il prossimq corne te stesso. . ' OMKAIMu MXUBCtNb ΜΧΧΠΙΙ· ifewSi ύ>Ά in ep. ad Rom.) insogna. che i peccati di carne non i*· éj * ·· /». ' . . 11111 "l"w>wl 11 I JIR| io|£ ^Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetruriae archiepiscopis et epifcopis Florentiai habita, ioz6 - 2. Sebbene per carità alCuni scolastiçi iniendano Ajenza la fede dei mediatore e del redentore; la quale soltanto una dilezione che consiste nell'amicizuSSel- n» dovuto essere più o meno esplicipnc distinta. a 1'uomo.con Dio fatta per mpzzo della remissione dei proporztone della dheràté dei tempi'· delle penone. . peccati, s. Agostino perd, e gli altri padri ptendonb ,2. La legge di Mosènon cbnferiva per propria virtù · gucsjo vocabolo, per significare qualunque qisto la grazia necessaria a adempire i precetti di Dio. ' amore 'dei sommo beqe per se steqso,; come se, dice 3. Niuno resiste alla volenti assoluta di Dio. . s. Agostino, la buona volonté siaqualche cosa di 4. Affinchè nello stato della natura corrqtta 41 ■ .) diverso dalla carité. J,libero arbitrio dell’uomo sia in grado di meritare o di 13. Quindi è che'il medesîmo s. dottore distingue pèccare, non si riohiede itflui una éguale facilité per varj gtadl di carité, la carité nata, la carité nutrita, il bene e per il male, o una eguale inclinatione “ , la provetta, 1a rdbusta, la perfetta ; e ^uest'ultima è alUiho-q all'altro, nè ,un equilinrio di forza e di / pure, secondo il madesinto<çanto^di due sorte : altra potenza nella volonté. . y ' 5. Molti celebri teqlogi, senza perictao d'errore, è propria della vita presente^ltra-della futura. ·, 4, La carité adunquee la cupMigia prese in gene- sostengono, che qualche volta ai ciechi ed indurati'di rale, nori sono altro che la buona e ikcatti va volonté,, cuore vien sottratta ogni grazia internain pena dei là buona e la. cattiva radice, delle quati questa non peccati antecedenti. Niuno perndtro osi negare cm j puà produire se'non cattivi frutti, quella non altri coloro, i quali privi di qualunque grazia commettono • gravi neccati. siano veramente rei nei cospettodi Dio. che buoni» . . 5. Ogni ppera, affinchè sia buotla plenamente, e • 6. Il fondamcnto'pnncipale délia religione è il prelibera ancora da ogni peccato veniale, dee procedere Bcetto dell’amore di Dio, precetto distintodagli altri. 7. La dire^ne di tutte le nostn^àzioni a Dio è un da una tale carité, e per men» di questa dee esser riferita a Dio ; giacchè perrestimonianza di s. Agos­ vero precetto, non un consiglio, nè basta per ademtino non è niai buono quel frutto, cbe non nasce dalla pierlo riferire a Dio le nostro opere solo interpretatiradice della carité. . r vamente. 6. Non è necessario per altro, che questo ribporto 8, Quèllo che ignorando Dio, o non pensando a Dio delle nostre operazioni-a Dio si faccia penJa carité attualmente, o non awertendo espressamente alla perfetta, ma basta che si faccia per l’imperfetta. malizia di un'azione, commette qualche peccato grave, 7. Corne pure^non è necessario, che questa dirè- 'offende realmente Iddio. zione si taccieæon un movimento attuale di carité, o 9. Non tengono la via sicura della salute colore, sia con upa carîbé sopra di cui si rifietta attualmente. cbe, ne] sacramento della penitenza, non credono ^-JKTCïchyquèsta continua riflessione sulle nostre necessario quell'amore di Dio, che il condlio di operazionfe impossibile in mezzo a tante distrezioni Orange II e il Tridentino esigono dagli adulti per della vita présente,; il rièevimento della giustificazione nei battesimo. 10. È conforme ai precetti del vangelo e aile leggi 9. Basta adunque, che le nostre operazioni. si rife-, riscano a Dio con una carité virtuale. della chiesa la pratica di differire i] benefizio deU’asso10. La düerfone virtuale continua dee riguardare luzione ai penitenti rei di peccati' gfavissimi, o pubnon solamente Dio, ma anco il prosslmo. Tolga perô blici; a coloro che si trovano nell’abito o in occasione Iddio, che la giustizia cristiana debba limitarsi a non prossima di .peccato mortale ; che ricusano o differisodiare soltanto il prossimo, o a rendergli solo gli C cono per lofo colpa di deporre le inimicizie, di restiuffizj esteriori. tuire o i béni, o la fama, o l'onore tolti al loro pros­ 11. Ci corre eguale obbligo di esercitare la fede non simo, di riparare agli scandali ; a quelli che danno meno che la speranza, e siamo pure tenuti a stare segni dubbj di una sincera conversione, o che trasuniti del continuo anche con queste due virtù alla curano d’imparare-i misterj della fede o i precetti divina niaestà almeno virtualmente. della vita cristiana ; finalmente in generale a tutti 12. I.a fede dee esseYe una persuasione certissima. quelli, che un prudente confee testiaaocianae de* aaati padri aopra un oggetto coal intereatant·, edè troppo «MMibtle Koacurameato che nacque aulle primarie ▼oritÀ della religfcme da queata iraacurateaM e dalla igaoraaaa d4he diriuo acritture. (3) Ex actia aeatioan IV die 13 Mptembria habitae. ] io»7 SynodusTistorMasis et Congregatio ah Hetruriaa archicpiaoopia et episcopis Florendae habita. km# al suo creatore, e lo amstarée nella contomplaziooe λ possible est fdacerê Dca ; dellà qual giustificazione>il ,delle coae invriibili ; eaèendo pur vero, corne insegna cominciamento, l'accrescimento e lariparaxione, ripataxiooe,ha1 __________________ _____ . ,. s. Agostino, chegli uomihi mai non potrebbero unirsi voluto Gesti Cristo, che dipendoese dalla virtù di , a formare una société di religione o verao falsa, senza qiiesti sacramenti. . alcuni segni Meriori, i quali servissero corne di una VUI. Appoggiati alie sinte scritture, e principal-comune toisera, e facessero redprocamente conos- mente alla tradiiione de'padri, «d aÙ'unahime con­ cerq, che tutti- professano la medesima religion. senso non solo di tutteje particulari cluese vattoliôbe, , Questa nécessité maggiorment»si accrebbedoppla ma eüandio di quelle clw già da molti secoli vivino * caduta di Adamo.Perduta la primiera inrfocetua, e qell’oriente da noi separate, e finahnènte all'espreesa quella interiore giustizia, che lo costituiva n^Ilo stato definizione dgl santo concilio di Trento ;noi crediamo di félicité e di pace, ebbe bisogno di altri mezzi e che questi sacramenti, o sia questi canali stabiliti da segni,-che lo facessero in qualche manient rtbntrare Gesii Cristo, per 'comunicard )a sua grazia giustifidei primiefo stato di suntité. ' cante, non siano nè più nè meno di sette ; e questi . ' II. Questi segni, o sia sacramqpji, j quali, oltre p numerati seconde 1'ordlne ritcnuto da Eugenio IV ciô che presentanoai sensi, fanno nascere nella mente nel suo decreto pe'r l'istruzione degli Armeni. e dall' 1’idea d’ urtaltra cosa che figurano, doveano avere accennato concilio di Trento, ........ diciamd essere il batper oggetto la fede in Cristo mediatore,'alia quale era - tesùno, la cdnfermazione, l'eucaristiâ, la penitenza, congiuntalapromessadellagiustizia, che doveameri-'. 1’estrema unzione, lordine, ed il matrimonio, tre dei tarci a suo tempo. Qpindi egli è chiaro, che questi quali, vâle adire il battesimo,ia confermpzionee l’orsacramenti doveano>altresi esser segni promittenti il e dine, nitraria grazia santificante, effetto che hanno salvatore e la salute, che questi era per apportare. cogli altri quattro comune, ne producono mialtro III. Onde siamo persuasi, Che anco quelli adora­ proprio anche a quelli, che li ricevono' senza le debite tori dei vero Dio,i quali vissero avanti la legge scritta, disposiziohi, 'e questo è il carattere o sia qU.eW segno avessero quglche segno sensibile, coi quale provve- spirituale ed indelebile, che imprimono nellanitna f dere alia salute spirituale de'loro figli, e loro appli­ nostra, e per cui non possono essere ricev uti più. di care la fede nel venturo mediatore, alia quale sola era una volta. 1 - attaccata la giustizia ; unirli alla società dei credenti, IX. Rispetto alla gecessità di questi- sette sacra­ e dimostrare che eglino pure -q^partenevano alie menti, confessiamo essere essi tutti necessarj neti' ordine stabilito da Gesti Cristo, non perô in egual divine promesse. IV. Questo segno protestàtivo della fede nel media­ grado; ed amraettiamo, chealcuni di questi non sono tore v^nne più espressamente deterininato e pres­ necessarj ai singoli membri della chiesa, qta soltanto critto da Dio mella lege data al popolo ebraico per al di lei corpo. mezzo di Mosè, e furono a quello da Dio stesso X. Credendo Tistesso santo sinodo, che\tj respet; aggiunti altri sacri segni, o sia sacramenti, per coi le­ tivo elemento ed altra cosa -sensibile o azione" di gare più strettamente fra di loro i membri compo­ ciascun sacramento, e le respettive parole che lo sannenti il popolo ebraico, e distinguer!! dagl’idolatri, e tificano, costituiscano 1’essenza e sostanza dei sacra­ con i quali venisse più chiaramente e distintamente mento ; crede pure, che non solo da qu
  • e lo tisterio delta cattedrale dopo fa benedizione del fonts, abbiano ricevuto, finclfe non costi eridentom^nto del e che in tale occaàione il paroco facetae agli astanti contrario, ed eaaendo per l'.altra la reiterazione de'aa- fa spiegazipne delle medesimg oerimonie, non ometcnunenti che imprimono cârattere, un sacrilegio. Ma tendo di fare osaervare, che .di esse si sdn serviti i qualora nésca un prudente dubbio, te taluno sia bat- santi padri, e particolarmente il grande Agostino, tezzato,o se lo sia stato validamente, non esitaremo come di armi fortissime per trionfare delleresia. La di attenerci agli antichi canoni, i quali tenu far men- spiegarione œedestma dovri fani con brévité e con jâone di alcuna formula çondirionale, stabilivano non chiarena, qualunque volta ira l'anno si vedrédn com. doversitmtendere reiterato, été che ri dubita con fon- petente cOncbroo di popolo nell’ atto di amministrare damentœse sia stato fatto. il battesimo. I bettezzati poi alia cattedrale saranno ‘i» XIII. Elia 6 adunque cota di somma importante, allibrati tanto ne! registre dells cattedrale, che della che i parochi abbiano un registre dei battqzzati : e propria parrocchia, indicando il luogo dei ricevuto perd Iq faranno con tutta 1'esattezza, e ne present»- b battesimo. ' XIX. Nelle parropchie rurali ogni paroco farà la ranno annualmente un esempfare alie cancellarie a forma dfegli ordini veglianti ( t). Né sia mai, come è iunrione al proprio battistero nella sua c^iesa. avvenuto nei tempi seorsi con grave danno dei più XX. Fino dai tempi di Tertulliano si trova fatta miserabili, e con vitupero dei nostro santo ministère,, menzione di persone destinate a presentare i catecu». che si nieghi a chicchessia nelle occorrenze Vattestato meni o i fançiulli al sacro fonte a nome di s. chiesa, della sua nascita, dovendoci noi prestare a far tali e nd essere come mallevadori della lor fede b dell’ fedi gratuitamente e per mero ufizio di pariti (2). adetnpimento aile obbligazioni ànnesse alla qualité di XIV. È di fede che lo spirituale rinascimento ope­ cristiano. Approvando adunque il s. sinodo quest'uao rato dai s battesimo è ugualmente perfetto si nefan- cosi antico, vuole perd, che vengano esclpse dall' ufidulli, che negli adulti che lo rieevono colle dovute uo di patrini tutte quelle persone, che o per l'eti, dispositioni : nè sarebbe tale se agli ultimi non rimet- corne sono gl'impuberi, non sono atte ; o per la lore tesse pienamente, oltre l’originale lo coipe attuali, a professione, come ,sono gli ecclesiastici si regolari tutta la pena meritata con queste, e non riempisse che secolari, non ppssono ; o per ignoranza o per la l'anima di quelle grazie, che contraddistinguono chi loro vita scandaloia, come sono i pubblici peccatori, di membro di satanasso divien membro vivo di Gesù sono incampaci ed indegni di dirigera L figlj spirituali Cristo e tempto dello spirito santo. nellaf cristiana pietà. XV. Tra le disposizioni che si ricercano negli adulti XXI. Stimiamo ancora di secondare lo spirito della per ricever degnamente il battesimo due sono le prin­ s. chiesa medesima rappresentata dai general concilio cipali, cioè la fede, senza di cui è impossible placera : di Trento col prescrivere, che i maschj abbiano il solo a Dio, ed il dolore delle coipe attuali, il quale abbia compare, e lé femmine la sola comare : e non sarebbs origine da un principio di amor di Dio sopra ogni difforme dalla pura disciplina dell' antichité il deter­ altra cosa, considerato come fonte di ogni giustizia e minare,che i patrini si scelgano tra i parenti più stretti santità. dei genitori. . XXII. È parimente costume di porra il nome ai XIV. Per la qualcosa procureranno i parochi qualor si present! loro un adulto per.battezzarsi di rendent» neonati nel sinto battesimo, non solo perché ciascuno inteso il vescovo, ed ottenutane la permissione, lo possa distinguerai nella civil société ; ma ancora per­ arbmetteranno al catecumenato, istruendolo esatta- ché ogni fedele abbia un modello di cristiana virté > . mente su’ principali articoli délia fede e sopra i pre- da imitare in colui, di cui porta il nome. ' cetti evangelid e délia chiesa ; e quando si saranno XXIII. E percià il santo sinodo, riguardando in . assicurati délia capacité e delta véracité delta con ver- generale corne un abuso net privati ta multiplicité dei sione del catecumeno, previa ta licenza del vescovo, nomi, determina, che almeno il primo e principal lo ammetteranno al battesimo nei giorni che saranno nome di ciascheduno sia non profano o ridicolo o prescrittr.facendo ritener loro lavette btanca per tutta indecente, ma bensi quelle di un santo canonizxato l'ottava, cheappuntoa cagion dei neofiti si considera dalla chiesa. tuttora nella chiesa corne tempo di letizia. XXIV. Rispetto alla purificazione dopo il parte, XVII. Se adunque per mezzo del battesûqp l'uomo benché per 1a grazia di Gesù Cristo Siamo liberati da! diviene una nuova creatura, un domestico della fede giogo delle cerimonie giudaiche, se tuttavolta le puere di Dio, un cittadino de’santi e un membro vivo di 1> père ad imitazion di Maria râmpre yergine si presenGesù Cristo, e se non pué esservi société tra ta lue» teranno alla chiesa pêr ricever dai paroco ta consueta e le tenebre, tra Cristo e il démon», il mondo ed i benedizione, egli ta faxé. Stia perd vigilante, perché suai vilissimi desiderj, tra lo spirito santo e la carne; non aîligni nelle menti femminili qualche superstiquale non dovré essere 1a cura de' sacri pastori, affin- rione o errore. ebé il popolo fedele comprends ptrfettafaente la dignité delta sua professione, e le gravissime obbliDBCRKTO DK1.LA CONFKRMAZlONt. gazioni contrarie in quel lavacro di vita I XVIII. Essendo portante destinate a dare una L I. Conoacendo Gesù Cristo nostro, redentore giusta idea ri dsll' una che delle altre le auguste ceri­ quanto grande sia ta debolezza e rinfennitédell'uomo. monie, che precedooo ed accompagnano l'ablurioM dopo la caduta di Adamo, qualora egli non lo vos essenxiale nel battesimo; e sperimentandosi efficad»- tenga colla sua grazia in tutte la di lui azioni ed in tutti i pericoli, ai quali pué enare seposto ; e preve(1) Hase ism nsadsverat PstnuLeopoMus psaBisersasé dendo altreel, che dovendo egli vivere su queeta oauM· Birurise spiKofK» datas die )i martii tjSt. Typia editae terra tra i nemici dei suo santo nome e dei suoi inseiuae eastast ta appeariico ad ayaodua Pistorieamai, asm. H. gnamenti, questi non avrebbero maocato d’indurlo a (1) Hocce articulo raeovaatur praecepu ia· sate Menais· rintmziare ad esso ed al suo vangelo ; voile per un st> epiecojx) Pittorieoai cdHa ta sas ad vicarios faraaeoe epistola, etfetto di quelle sua infinita misericordia, colle quale die ta iuHi lySa data. Have Hide· tvperitsr ta appeaidicsad istituito aveu il sacramento del battesimo, Issctargli ayaodua, nu·. III. _ Ίΐιιΐιιι.υ Kun.H!··^ ■ ■ . ' ' .' · ■'· ■ ■ 5 ·■■ ■ ·■·■ » 1033 Synodus ^Pistoriensis et Congregatio^ab Hetruria^arohiepiscopifet episcopis piorœtiaehabi^.^1034 - . altresi un mezzo, affinchè «i mantenesse i ai Ifortifi-A pimento del batte: imo, (poïçbè se per mezza del bat- ' . . o ;-------'■~v'“ casse nellaAessa fode cpùtro tutti gli sforzi, che far tosimo vebghiamt · a dar semplicdmente il nostro potessero/uemonj, il mondo e la came per iStglia^ nome, oppur· aid ire aseritti. alla sacra niilizia di v · abbandonare'. s. ♦ ' Gesii Grisfoilostro ipo.la confermazione d sommii per combattere sotto Geeù * II. Uh tai mezzoaioi confessiamo esserquel sacra­ nistra le àrmi spiii mento, che i padri chiamano gengrahnente perfnrione Oristo stesso conto i nostri e di lùk nemici) ella è . r e compimento del batteaimo, e clje Ora comunemente ' cosa chiar^’e man fe- .,«b| ' quegli solo ,pu6 ' essere . appel Iasi 'sacramento della* confennazione, perché capace.diàuÀrnMoû^e, ü quale haricevutoil bat accrescendo questo in noi la grazia o aia la cariU, tesimo. _ viene pure "ad accrescere le forze dell'anima nostra, ■ IX. Noi primi ire secoli della chièsa, nei quali fre^ e rbndisrcLpiù saldpnella già ricevuta fade di Gesù quenti erano le persecuzi'ôni xxmtro i çristiani,i vescovi ' Cristo, je in conseguenza prit pronti a combattere, e vonivano obbligati a conférir questo sacramento anche ' .piii atti a superare i tentative, che fannçi aopraccen- ai fanciulli appena b XII. Non pud dubitarsi, che non corra ai padri e ticata fino da'tempi di Tertulliano, siamo d'awiso che madri, tutori e padroni l obbligo di avvertire'e stidebba assolutamente riteuerri, come attissima a deno­ molare i loro respettivi sottoposti a ricevere la con­ tare ai fedeli Γ unzione interior· che si fa nell’anima fermazione, qualora se ne mostrassero negligent!. La nostra dalla grazia, che vien conferita per mezzo del- penitenza di tre anni, alia quale venivano assoggettati l iinposizione delle mani unita all'oraxione ; e lo forze quei geniteiriadhe per .incuria avessero lasciato morire che detta grazia somministra alia nostra volonté, i loro figlj -senza questo sacramento, n’è una prova atlinchè pos'sa sostenere qualunque travaglio e disas- convincentissima. Il paroco li avviserà di questo loro tro per amôre di Gesù Cristo. dovere. VU. Parimente riccome le santé scritture del nuovo XIII. Più d’ogni altro perô è obbligato il paroco testamento, ovunque pariano della confermazione,.ci stesso ad esortare e stimolare i suoi parrocchiani che presentano costantemente gli apostoli come ministri riconosce jn cii> negligent!, mett'endo loro in vista le di questo sacramento ; e siccomehon si pud altronde pene canpniche stabilite dal concilio di Reims contro dubitare, che tutti gli apostoli fossero costituiti ves- quei cristiani che non se ne curano, gli spirituali vancovi da Gesù Cristo ; cost noi siamo persuasi, che ai taggj di cui vengono a privarsi rolontariamente, ed vescovi certamente si aspetti l‘amministrare la con­ il pericolo a cui espongono le loro anime’quelli, che fermazione. essendo dreondati da tanti nemici, trascurano di rece.. VIII. Essendo il sacramento della confermazione, vere per mezzo della confermazione le forze, che sercome abbiam detto di sopra, la perfezione ed il com- vono a rirpingere i loro tentative. Perlochè non man- . t 1035 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetrurise archiepiscopis et episcopis Florentiae habita.' 1036 cberà il paroco d'istruire spesse volte ii. suo popolo a Su queste parole questo santo concilio .adunato in su questo «oggetto, nè tndasem cosa alcuna, affinchè nome dello spirito santo viene a&-esporre la (ede siano sempre disposti id essereconfermati, ma la sol- cattolica riguardo illa natura dei rito della eucaristia. lecitudine di cui dovri rsridoppiafsi, allorquando avri E primieramente protesta di credere colla chiesa uni­ il i-escovo determinate il giorno per portarsi nella di versale, che gli elementi di esio sono ii patie di .grano, lui parroçchia o nelle vidnanze di esso, per amrni- ed ii vino espresso dal trutto della vite. ·■ ·. nistrare la conferniazione. Riguardo al pane, sebbene ei ηοβ condauhr Ia XÎV. In tali cirçostjnze.dovranno essere più fre­ chiesa orientale nell’ usarlo fermentato, vuole perd ■ quenti le parrocchiali istruzioni, nelle quali si toccheré che siritenga il costume della chiesa dfoccidente ■ tiltto quello, che deve n'ecess^riamente sapera un cri- .nell’ usarlo izimo ; conte pure abbraccia la comune stiano, e s’insisteré specialmente su pi> che riguardâ consuetudine riguardo a[]a quantité e alia figura de) direttamente questo sacramento., esponendone in pane mMesimb. modo facile e aidattato alla capacité di tutti la natura ApP^ffKiato poi allapostolica tradizione conferfitata e la fprza, facendo osservare, che oltre la Jjazia dello dai canoni e dalla-pratica della chiesa, crede doversi spirito santo, .quale si compnica con tutti i dont mescolare cp) vino una piccolissinja dose di aequa,ed dello stesso divino Spirito all'anima nostra, e la forti­ approva, come atta ad edificare lo spirito, la considefica contro tutte le tpntazioni si interne che estèrne ; razione in questa unione di quepTnistipo significato, . . imprime altresi nell'amma, egualmente che il batte- che la nostra liturgia dietro adïlcuni padri ne addita. simo, il carattere, o si» un segno spirituale, quale non Pensa per altro, che resti consacrato il νίηδ anco puô cancellarii, e quale fa s), che non si pôssa rice- B senza l’acquà, e perd sulla pratica della chiesa doccivere più d’una volta detto sacramento. Finalmente dente vuole, che il sacerdote non la pôhga nel calice, non tralasceré di spiegare il significato délie sacre ■qualora abbia compito ii rito della consacrazione sui cerimonie, che si praticano nell’amministrazione del solo vino. · medesimo. Dichiara poi il sinodo essere nullo il rito fatto su XV. Sopra ogni altra cosa perô si diflbnderit sulle questi elementi, quando siano talmente alterati, che disposizioni necessarie per accostarvisi degnamente. restino spogliati delle loro naturali qualité ; e conQuindi faré riflettere, che essendo la cpnfennazione' danna come rei di peccato quelli, che usassero dei istituita per renderci più stabili nella professione.della biedesimi non perfetti nelle qualité stesse. fede e legge di Gesù Cristo, e per aumentare e perfePer ciô che concerne i) rito della consaprazione, crezionare in noi la carità, suppone perciô necessaria- diamo, che questa si faccia colla ripetizione dellazione mente la vita dell'anima in chi la ricevel Pertanto se e delle parole diGesùCristo; e sulla disposizione della mai vi fossero tra i suoi parrocchiani a|cuni, i quali nostra liturgia, tenghiamq,come perfezionata la con-, non avessero fino a quel tempo conservata la bàtte- sacrazione, appena che sono state proferite Je, parole simale innocenza, procürerù per tempo di disporli a del signore. ίncevere il sacramento della penitenzapeii riacquistare Finalmente per riguardo ai ministri,erediamo essere tali quelli, cui fudetto : « Fate ciô in memoria di me » : bligo pre- cioè gli apostoli ed i loro successori nel sacerdozio, nfermandi vescovi o semplici sacerdoti stabiliti tali colla sacra si almeno c ordinazione ; e rinnoviamo la condanna proferita dai ueljo della nostri padri e dalla chiesa delle eresie insorte contro queste verità. . IE Sullavirtù di questo rito noi erediamo appartenere alia fede cattolica, che dopo la consacrazione del pane e del vino, Cristo vero Dio ed uotno si conXVII. Terminata la sacra funzione, esoi roco i confermati a volere per sette giomi la specie di quelle cose sensibili,e candanniamo colla eseccitarsi in special maniera in opere di chiesa quei, che dicono contenervisi solamente in ringraziamenti a Dio per i don't celesti conferiti loro segno, in figura e in virtù. Inoltre erediamo, come cosa appartenente alia in questo sacramento, e a notare e celebrare ogni anno cogli stessi speciali ufizj di pieté e canti cristiana il medesima fede, che allora cessi tutta la sostanza del ■ giorno, in cui furono resi partecipi di quests grazie. pane e del vino rimanendovi le sole apparenze, e che tuttoGesii Cristo sia contenuto in questo sacramento sotto çiascuna specie, e sotto qtfalunque parte di ciasDECRETO DELLA EUCARISTIA. cuna specie dopo che sfasi separata ; e condanniamo i'. I. Poichè l’uomo non puô avere religione verso come contrario alla fede il sentimento di quelli i quali il suo Dio, nè per se stesso vita e salute, ftiorçhè in vogliono, che la sostanza degli elementi vi rimanga colui, che stabilito angelo della nuova alleanza è in insieme col'corpo e sangue di Gesù Cristo, essa pontefice eterno, ed autore e consumatore della D Per quello poi che appartiene alie questioni seonostra salute ,' fù secondo i consiglj del padre suo ·lastiche ■· sùl '· modo ■·in cui· Geïù Cristo -. è. sotto le specie, onnipotente, che egli continuatae fino alia consuma- suirindole delle specie medetime ed altre simili, zione de’santi la sua dimota tra gli uomini, in modo pare opportuno ri sinodo, che i parochi sullo stile che questi potessero "vivere della vita di lui unendosi e sull'insegnamento dei padri non si occupido in ad esso, e ciô si facesse per mezzo di un rito sensi­ queste, ni le proferiscano, ma che 'ritengano ed insebile, come esige la loro natura. Ciô fu fatto nella isti- gnino quei mister) con sempheité, procurando di ani­ tuzione dell’ eucaristia. II nostro signore nell’ultima mare ed acceddere nel popolo una forma fede net cena prese del pane, e tendendo grazie al suo padre medesimi, collo spiegare I’onnipotenza deliamore di lo benediwe, lo divise, e lo dispensé agli apostoli Dio verso degli uomini. Per 1'altra parte poi comanda ai medesimi l utare dicendo : « Prendet· e cibatevi, questo è il mio corpo, che per voi è offerto ». Dipoi prese il calice, rendendo la massima cura neU’allontanare dalla mente dei fedeli di nuovo grazie ri padré lo benedisse, e lo dispensô qualunque idea di vile o di materiale in questo mistero, dicendo : « Bevete, questo è il mio sangue, che per voi coll'istniirli, che il corpo di Cristo non è un corpo e per molti viene a. spergersi». Finalmente rivolto agli animale, ma spirituale e vivificante, e che egli stà· apostoli medesimi, che allora egli stabiliva-sacerdoti nell eucaristia non in modo agli altri corpi naturale, della nuova alleanza, comandô ai medesimi ed ai loro ma in modo soprannatUrale e spirituale, che sebbene successori nel sacerdotio, che continuasacro quest’a- non possiamo esprimm colle parole, giunghiamo zione, dicendo : « Fate dô in memoria di me ». / ■·*'.·. ... t . — ■’ i · . - . 1037 ,Synodus Pistoriensis et CangregatK ab Hetruriae archiepiscopis et episcopis Flerentiao habita. 1038 ' _. - . , . • perô a comprendWe col peqtiero illustrato dalla.fede, λ zione per Γ debiti contratti colla divina .giuUtizia ; e . esser possibile a Dio. · . .. rinnoviamô gli anatemi fulminati d|||a chiesa oootro Dapli articoli fin qui stabiliti ne dériva jjrimiera- gli errori degli eterodoesi contrat] a qupjte veriti. mente»xhe I'euqaristia é un sàé^amento; poichè ella Examinando pot la nattïra di questo sacrifizio, prola'natùra'di pro.· contienë Gesù Cristo, che è. per.nvi gratia, vita e testiamonon odiverso stiamo non essere ejeo άω·separato separato o diverso nellasua' nella sua' salute, e lo contiene sôtto un segno esteriore, cioè essenxa dtypiello della croce, essendb che vi è offerts sotto le specie del pane e del vino, che rappresentano la medesima vittima dal .metiqsimO* sacerdofe, cioé. il cibo e il con,vito spirituale dell’anima- In secondo Gesù Cristo ; e sebbenp .contenga. tutte le parti lupgo, che-quests- cosi è singolaro né(Ià eticaristia, 'essenztali-ad un vero sacrifizio jieMa Obiazione, e di * chè mentre-gli altri sacramenti hannôVirtù âi santi- ·. unacvcrit e reale immolazionefeglhnon é distinto da Scare nell’uso.'*rmedetimi, inessa èTaptore istesso quelle che nél modo, in'cui'viene offerto, il quale dcjla santità anche fupri dell'nsq; inipercioqehè'ere- senza spargimento- di sangue. Per conseguenza.con-· diamo colla chiesa, che dope là consacrazione Gesù fessiamo, che non si fa con questo ingiùriaal sacrifizio Cristo ή in essa avanti, e dopo Tuso, e nelle jei^icole, ■ della' croce, poiché la diverütà del, modo invece ; perriiasi ciiai misterj si trat- atti, coi quali debbonsi accompognarc le parti mede, —che esser potevajdi colo alia devozione, come gli atti profani di negozia- sinodo, che si togliessero quei motivj, per i quali essi zione, le adunanze secolari, i discorsi vani, il passeg- sono stati in parte posti in obllo, coi richiamare la gio, lo strepito. Noi approviamotali decretive jxrichè liturgia ad una maggiore' semplicità di riti, coll'es. j povéri vagando nqlle.chiese sogliouo turbare 1'era- porla in lingua volgare, e con profferirla con voce . 'iione dei fedeli, crediamo opportuno il procurare che elevata. Ma pioché le cireostanze delle cose non gli permettono il soddisfare questi suoi desiderjt s’arrcsta " 'siano impediti dal questuape in esse. Riguardo poi all’omamento delle chiese medesime, a rinnovare la legge del concilio di Trento, nella quale place al sinodo, che si ritenga la regola di s. Agostino, ' si prescrive, che i pastori in ogni istruzione che fanno cioè che nelle cose di religione deesi fare tale uso nelle feste nel tempo della méssa, spieghino qualche delle cose uniane, sd inferioribus non offendamur, parte della liturgia pe gli esorta ad introduire nel solis autem oblectemur su/erioribus. Per la quai cosa popolo dei libri, ove sia l'ordinario della messa in ei determina doversi scansare il disordine, la sordi- lingua volgare, e ad insinuare a quelli che sanno legdezza, e la rusticité che muove a riso, ed offendendo gere, l’accoinpagnare con questo mezzo il sacerdote. i sensi distrae lo spirito dalla devozione ; come pure Siccome poi una parte essenziale al sacrifizio è le un ornamento troppo vario e prezioso o affettato, partecipazione alla vittima, il santo sinodo desiderepôichè per questo si allettano i sensi, e si tira 1'animo rebbe,che i fedeli qualunque volta vi assistono,comunel diletto delle cote inferiori. Questi abusi furono c nicassero. condannàti dai padri, i sentiment) dei quali sono jtati Non condanna perô corne illecite quelle messe, riferiti ai tempi nostri dall'arcivescovi di Salisburgo nelle quali gli astanti non si cbmunicano sacramenin una’ religiosa istruzione, che noi in questa parte talmente, atteso che essi partecipano in modo sebbene meno perfetto a questa vittima, ricevendola rCollo abbracciamo ( J ). Venendo poi il santo sinodo a deliberare sopra gli % spirito. Vuole perô che qualora alcuno sia 'disposto a altari delle chiese, crede opportuno lo stabilire i comuniearsi.eccettuati i casi di grave nécessité, comunichi nella messa co*i partlcole consacrate in essa, e seguenti deefetifi Poiehè Γordine de'divini ufizj, e 1'antica consuetu­ per conseguenza ingiunge a’sacerdoti, che qualunque dine della chiesa persuadorio esser cosa conveniente, volta prevedano che alcuno disposto a coinurùcare che in ciascun tenipio sia un solo altare, piace perd al assista alla messa.consacrino un conveniente numero di particole, e secondo il decreto del messale romano sinodo di ristabilire questo uso. Non si pongano sugli altari reliquiarj, o fiori, e comuniehino dope aver essi comunjcato ; ed avvisa i qualora qualehe chiesa posséda delle autentiche reli­ medesimi che si sarebbero rei di peccato, qualora quie, queste siyjspongano alia venerazione dei popolo volendo un fedele comunicare nella messa, non secondassero questo suo diritto, e lo privassero del frutto sotto l altare, secondo il costume deH'antichità. Desiderando poi il sinodo, che il sacramento sia partiçolare, che proviene dalla comtinione liturgica. VII. Restapenultimo,che detenniniamo la maniera tenuto in hiogo più atto a eccitare l’attenzione e la riverenza dei fedeli, vuole che si rinnovi Γantico uso colla quale deesi ricevere questo sacramento, nella di erigere in alto i ciborj, e che si conservi inlessi ; e Dqualcosa cominceremo coi professare con i santi che nel luogo ove sarà riposte il sacramento, non vi padri, che la manducazione eucharistica non è una sia alcuna pitturà che non sia analoga, al medesimo. manducazione carnale ------come1-la credettero :i /Cafamaiti. ----VI. Se la religione consiste nel sacrifizio, se vi ha Se questo cibo è spirituale, se nutrisce la vita dello un solo sacrifizio nella nuova alleanza, conviens con- spirito, anco il môao di cibarsene debbe essere spiri­ tuale, e per conseguenza quelli che non hanno lo fessare, che anche i fedeli hanno parte in esso. Quindi è che noi abbracdamo il costume, e la legge spirito dispgsto a riceverlo, sebbene premano con i apostolica d'intervenire al sacrifizio nei giorni di denti il sacramento, e ricevano il corpo di Gesù Cristo domenica, e nelle feete determinate dalla chiesa ; e dentro di se, non perô se ne cibano fruttuosamente. siccome i canoni che prescrivono ciô ai fedeli parlano ' Venendo poi alie spirituali disppsizioni, determidefla messa parrocchiale, ratifichiamo le antiche leggi niamo che ciascuno oltre Γessere in tal modo istruito nella fede, che sappia discernere il corpo dei signore, debbe essere immune dal peccato ; pôiché le cose (t ) KiUfitu haec iaatructio Hieronymi do CoHorudo, archisaiite debbono trattarsi santamente, e l’apostolo ci epiacopi Saliaburgenaia, data eat die 19 iunii tjBi : earn italke redditam cum dioecesis aOea pàrochia comntunicarat episcopus avvisa, che qui manducat et bibit indigne, indicium ç PiMorieiuie, aditmcu propria epiatola daei it aprilia 17»}, in qua praeter smplissiaiw· ilium atatiatitia SslisburfenSis fetum commendat etiam litterae a Petro L'eopoldo die 1 martii 17*} postal dimissas adversus moeachoe mendicaatea. Documenta haec integra Matant in appendice ad arandum, num. VIII. b ' Cotrcuuog. ctitlxcnOi XXXV1U. (l) Msadatutn illud in vulgus ediderat episcopus die 6 >anuarii 17A4, idqpc repetendum curavit in appendice ad ay nodum, num. IX. m 1041 ' SynodMs P toriensis et'Congregatio ab Hetrariae archiepiscopi» et episcopis Florentiae habita. 104» sibi manducat et bibit. Per la qùalcosa.niuno ancpx ricôrdareienza commozione e senza lagrimt· y fehei ' sacerdote’che sia consapevole a se atesso di peccato secoli della chiesa, nei quali il presenL rsi a riceverlo . mortale, dèe avvicinarsi a questa thensa prima di era Jo stesso che rinunziare ai piaceri del mondo, essersi pnqvato seconde quelle regole, che si prescri- intimare ufia guerre continua aile proprie inclinationi, verapnp nel trattato della penitenza. . ed entrare in un tenore di vita umilianttfe mortifiçàta, VIII Finàlmente qenendo ad esaminare il fine con e i] perseveràrvi con fervore tempi lunghissimi. Ma ’ cui dee offrirai il sacrifizio, il s. concilio professa che quei giorni pasaarono'e npi possiamo dire cap vérité, questa azione è appartenent'e al ^culto di latria ; e ohe della penitenza non’ci rimase che il nome ; e se . petô sebbene talora dicaisi che si offre iif'pnofe dei rimase nella primiere sua forza il 'sacramento, perché ’ santi, dichiara che nqn ad essi viene efferto, ma a le sur Interiore efficacia nori dipendq dall uomo, è il. Dio in memoria' di loro, cioè per ringraziare Iddio piu delle volte inutile e pregiudicible, perché amtriidelle lore vittone per chiedergli che li faccia nostri niArato malainente, e ricevuto senza disposizioni. II. Ma dondeavvenne un-sl fatto disordine ? Non ■ intercessori, e'pertmirci con essi negli atti di lode e di preghiera verso di lui. é nostro pensiero l'entrare in un minuto dettaglio dei Siccomq poi nel sacrifizio si offre la medesima vit- gradi, per i quali egli venne altanto avvilimento. R~ tima che fu per tutti offerta sulla crocê, crediamo che pontefice Alessandro VII, come si é accepnatq di la nostra oblazione si estenda a tutti-, cioè a quelli sopra, ne riconobbe in gran parte la colpa in quella che sono fuori della chiesa, ed a tutti i vgri credenti sfrenatezza lussureggiante di uomini' temerarj, che chovivono sulla terra, conte pure a quelli çhe ci hanno ' gonfj di una profana loquacité e sottigliezza che si x» preceduto coi sacramento della fede, e domiono pel b disse scolastica, e trasportati dai desiderio intempdsonno della pace. rente di adulare le passioni degli uomini, si dtparti- Oltre questa generale oblazione crediamo per altro rono dalle pure sorgenti delle scritture e de'padri, e potersi" fare nella litqrgia speciale commemorazione vollero introdurre a dominar nelle scuole e moltp più di alcuni si rivi che defunti, pregando Iddio per essi nelle chiese gli umani loro pensamenti. Allorquundo in motio particôlare ; non gié che noi crediamo essere. una folia di trappe straniere a dispetto dei legittimi in arbitrio dei sacerdote 1'applicare i frutti dei sacrifi- pastori s’intruse nel ministère dei sacramenti, e Seorse zio a chi egli vuole,.anzi condanniamo questo errore vagabonda ad offerire la riconciliazione a persone mal come oftensivo grandemente dei 'diritti di Dio, il note e indisciplinate ; allorquando il dominante entuquale sojo distribuisce i frutti dei sacrifizio a chi egli siastno di una barbara filosofia ebbe guastata e corvuple, e seconde la niisura che a lui piâee. rotta l’idea chiara e précisa di un tal sacramento, e E poichè si è introdotta nel popolo la falsa opi- ■ si fece uriaffare di un punto o di una mezz'ora ciô nione, che quelli i quali somministrano ad un prete che oCcupava incitissimo tempo, non si pué non una eletnosina &>Ua condizione ch,e questo celebri conoscere a quali estremi dovesse esser condotta una messa, percepiscono dai sacrifizio un frutto spe­ l'amniinistrazione di questo sacramento. Da una parte ciale, il sinodo comanda ai parochi 1'insegnare al i'peccatori, che in'quei barbari secoli erano multi, loro gregge, che il sacrifizio della messa è d'infinito sentivano ripugnanza ad entrare nella umiliante car, valoro, ma che l'applidazione dei frutti d1 esso dipende riera della penitenza ; dallaltra 1'interesse di questi da Dio, e che la maniera di parteciparvi maggior- passeggieri ministri, esigeva cbe tutto si amminismente si é l’unirsi con ferma fede e con spiritq peni- c tresse con fretta, e perciô senza accettarsi delle dis­ tente e acceso di carité col sacerdote nell'offerirlo ; posizioni a riceverlo. Gli studj infelici che aieano che essi avranno il jjjerito dell’elemosina quando cominciato a drtminare non solo suile scienze profane . pero sia fatta per spirito di carité,-poichè Dio non ma nelle scuole della religione,a forza di termini e di riguarda il dono, ma la pieté del donatore. sottigliezze avean fatti schiavi di certe regi de e for­ Finalmçnte per ciô che concerne luso medesimo di mality ridieole ignéte ai padri nostri la fede e i sacra­ tali elemositie, considerando il sinodo che esso è stato menti ; e restituendo nuove idee alle>rntiche, non più fino dai tempo in cui. fu introdotto, un’ostacolo al s’intese disputare suile disposizioni e sulla conver­ disinteresse prescritto ai sacerdoti nella dispensazione sione dei cuore, me-sulla materia, e sulla forma, e , de'misterj di Dio son scandalo dei fedeli e con pro- su lia numerazione e distinzione de’ peccati. fanazione delle cose santé ; e vedendo che le costituIll. Ma qui non si arrestarono gli uomini teinerarj. zioni dei concilj, dei Romani pontefici, e dei vesctki Per quanto fossero sconcertate le idee che si < rano tante volte rinnovate non sono state bastanti ad im­ introdott.e,pure s’insegnavaancora,chel'amoredivine pedite tàli abusi, ha dreduto opportuno di abolirlo, dov'ea essere il fondamento e la base di un tal sacra­ anche inerendo aile vedute religiose del reale mento ; e se per la leggerezza de'tempi e la piceio- . sovrano espresse nella circolare dei ztfgennaio 1786, lezza di quei ragionatori si voile chiamare materia del con dichiarazione perô, che non debba questo ese- Sacramento questo amore dominante, pure continuô guirsi rapporto ai sacerdoti.bisognosi, finchè il ves- ad jnsegnarsi essere esso di una précisa nece-sit.i, per covo non gli abbia provveduti di oqesto sostenta- degnamente riceverlo. Ma chi pui> prevedere abbasmento.· Dlanza 1'abisso a cui giunge Γ uomo .insensibilmente, dope che ha rotto i primi argini, e si é abbandonato DECRETO DELLA FEN1TEn2a\ a se tesso ? Sembrô loro troppo gravosa la nécessité di amare Dio per essere riconciliati con lui, ed introV 1. II sacramento della penitenza, che fu dai padri dussero un non si> qual timore delle pene, che per comunemente chiamato la seconda tavola dope il quanto non possa dirai çattivo se arriva almeno a ftenaufragio, dee sopra gli altri attirare le nostre cure e ^nare le mani, pure non pub essere sufficiente, perché . le nostre attenzioni. Egli è troppo importante, che i non arriva a mutare il cuore. Dissero ancora di più, pastori nori ineno che i fedeli ne forriiino una giusta é vollero che fosse privilegio della legge di carité e idea, onde veng/amministrato con esattezza, e rice­ di amore >1 poter essere riconciliato con Dio senza vuto con frutto. L'aver trascurato i fonti, da'quali amarlo. Bisognava ben esser o insensato o malvygio, potea ricavarsi una tal rettitudine, è l'origine funesta per non sentire 1'orrore di questa-capricciosa empiété; di .tanti abusi e disordini, che règnano pur tuttavia eppure è certissimo, che i fulmini della chiesa e ia ' iri un cosl augusto sacramento, e per cui come pian- detestazione dei pii fedeli non giunsero ancora a gua- sero tante volte i Romani pontefici é i sacri pastori, rire perfettamente una piaga al vergognosa. Esistono noi vediarno una moltitudine grande di pretesi peni­ tut tavia, e noi lo rammentiamo con estremo dolore tenti, e quasi nessuna conversione. Non si possono le tracce di questa scandalosa dottrina, e i non pochi pessimi libri ohe la insegnarono, risorgono ancora (1) Es aciis sessionis^' die 25 septembris hab lae. talvolta per opera di uomini corrotti e indisciplinati. * 1043 Sjnodu» Pistoriensis, et.Congregat io ,ab H'etrur M archiepiscopi! et episcopis Flordntiae.habita. 1044 A« I.kaanto sinodo adunque detestando si fatti disofdini, l languidi sarebbero rimasti addietro. Lg chieka adun- '' e volendb per quanto lo permcttono le' cirçostanze que sèguendogli.esempj apostolici e specialmente ; dei tempi; restitùire all'antico fervore un^i necessario s. Paolo, stabili un certo nwtodo di disciplina che si sacramento, esorta Tpastori colla maggiore efficacia •disse penitenza canonica, a tutti comune, ma a tutti ad applicant seriam'ente ad istruire i'feddli' intorao projporzionato. Questo non dovea esser solamente una alia natura, «Ile disposizioni, ed agit effetti del .medo- punizione della colpa, ma principalmente una disposimo.>. · ' . ‘ . siziohe alia grazia «jd all’aumento della medèsima. VIII. È principio infallibile, che Ia grazia non opera IV. L’uotno lu più nobile fra tutte le creature su questa terra-non ppteva esser creato*, se.non per la d'ordinario a un tratto nfa passa per gradi ; comincia, gloria delsuo Dio.Qùesto sovrano benefattore doveva si aumenta, si perfeziOna. -Quando il peccatore sente ' » ésserè il suo centro e il suo fine, ai quale per una in­ i primi movimenti della carità celeste non deVe .star­ trinseca obbligazione tendesse continuamente, e ai sene ozioso, ma deve nutrirli, fomentarii, 0 promo■ quale indirizzasse le 'sue potenze e le sue operazioni. verli colle proprie ôperazioni. Un ozio indolente· ed Questa felice tendenza e questo trasporto che gli im­ una indifferenza insensibile mette troppo a pericolo presse i) signore, fu detto costantèmente dai padri questi primi albori della grazia divina. Entri allora il un’.imore di carità. Se/adde per il peccato di origine, peccatore nel ritiro e nella solitudine, si allontani dai e da Dio a cui dovea sempre dirigerai rientrd in se piaceri e dalle dissipazioni, si nutrisca colla preghiera stesso in cui non potea posqrsi senza disordine, fu e colla lezione di libri santi, jriva nel digiuno e nella dalla grazia liberatrice di Cristo applicatagli nel santo umiliazione, e potrà sperare con fundamento che quei \ battesimo riordinato, e diretto di nuovo al suo fine B primi semi gettlno radici profonde, e s’impadronische ê Dio. 1,'uomo cosi ristabilito se torna a roves- cano'del cuore.Questi furono i divisamenti ammirabili ciare quest'ordine, e allontanandosi dai suo centro e della ehiesa-e di quelli uomini grandi, ch«*stabilirOno dai somnio suo fine si rivolge alia creatura e a se i canoni penite'nziali ;îla questi divisamenti nacque » stesso, cercando in se stesso e nella creatura là féli­ parimente quella discrezione illuminata, che ai più cita e il riposo, diviene allora peccatore, ed è costi- fervorosi rimitteva una parte di questa ^>ena, e ai, tuito schinvo di quell’amore che dicesi amore di con­ chiamava indulgenza. Un penitiSite fervoroso e Sol­ cupiscenda terrena o carnale. L’aniore dunque della lecito mostrava bene, che la c.inta del suo cuore non creatura tino al disprezzo di Dio lo costituisce pecca» era più languida e debole, ma hi avanzava e cresccva. tore ; lamore di Dio fino all'odio e al tjisprezzo di se Dopo si ammirabili prove e si certe, la chiesa per medesimo e della creatura, lo fa rientrare nellordine, mezzo de'suoi ministri accordava 1’assoluzione, o sia e percio nella giustizia. seconde la frase d’allora, la rioonciliazione e la pace. V. Se questo è lo stato dei peccatore, egli è. évi­ IX. In questo ordine maraviglioso ed augusto >oi dente, Qie non pud passare dallo stato dei peccato ricùnosciamo tutta la dignità di un sacramento cosi alla giustificazione, se non rimontando per la ppposta necessario, sgombra dalle sottigliezze che vi si unistrada al suo fine e a Dio, allontanando i suoi affetti rono col tempo, senza temere quella fretlda objezione, dalle creature e ritornandoli in Dio, distruggendo che nel darsi molto alla carità derogavasi troppo 1 amore di concupisceipta, e facendo rinascère nel pro­ all’autorita del ministère. Sappiamo o lo crediamo prio cuore 1 Amore di carità. Questa idea cosi chiara e con tutta fermezza, che Γ autorité data alia chiesa di précisa della giustificazione ci è dinotata in più luoghi C sciogliere dai peccati è una vera giurisdizione, che delle scritture, dove la penitenza è chiamata ritorno o non solo diebiara assolutq il peccatore, ma realmente conversione : Convertimini ad me in Mo corde vestro : lo scioglie ; ma crediamo egualmente, che TassoluConcerte nos tiens etc. Il senso medesimo del termine zione non supplisce alia indisposizionc del cuore e familiare ce lo dimostra, chiamandosi comunemente alla mancanza della carità, o sia dell’amore di Dio conversions' la giustificazione dell’empio, e vuol dire - dominante. E certo che la carità perfetta giustifica secundo s. Agostino, conversione della creatura a prima ancora dell'assoluzione, ma questa carità non Dio » è perfetta giammai nel presente stato di grazia, se VI. Quando l’uomo pertanto rientrando in se stesso non ha la mira e il rapporto all'assoluzione, che del nel profundo e nell'amarezza del proprio cuore, con­ Sacramento di jieiiitenza è una parte ; e la grazia sidera lo saiamento de’ proprj affetti, allora concu­ istessa, o sia 1'efficacia del sacramento è quella appisce un santo sdegno e un odio vivo di questo suo punto che 1’aumento c’impetra di questa carità, che stato, e seco stesso si adira di essersi allontanato dai’ la sentenza del sacerdote non J>uo supplire giammai, suo tine. I.a graziache opera in lui questi primi movi- se non vi esiste. In questo senso intendiamo 1c parole nienti di odio c di rincrescimento, eccita in lui pari- dei padri e del s, concilio di Trento, allorchè dissero mente quello spirito di compunzione e di fervore, per che la sacramentale assoluzione supplisce alia debo’ cui desidera ardentemente di ritomare al suo fine, e lezza della carità, che fuori del sacramento non geme nello stato di servitii e di miseria, in cui si è sarebbe basteyole a giustificarci. Non è l assoluzione sulontariamentegettato.Ecco le prime disposizioni di che supplisca a quesfa mancanza, nè l assoluzione un cuore, che aspira alia giustificazione; disposizioni Ucon%ferisce la carità abituale lasciando gli atti del peniche bastano sole a distruggere gl'irreligiosi sistemi di tente nello stato di debolezza in cui si ritrova, ina tutti coloro,che pretesero rimettere con una manifesta I'ellicacia del sacramento fortifica l'attual carità, di contradizione il peccatore adulto nello stato di abi- maniera che basta a collocarlo nello stato di giustizia tuale canta, senza farlo passare per νχηιη atto della e di santità. Ella è dunque una ingiusta calunnia, che ntedesima. , la giustificazioiw nello .stato di grazia è più grave e VII. In questa situazione in cui si ritrova il-pecca­ difficile, perché oltre alla carità che sempre si richiese tore umiliato e confuso, egli i ben naturale che des»- per la riconciliazione con Dio, richiedesi inoltre la. deri di soddisfare a Dio per la colpa; e se i subi senti­ confessione e 1’assoluzione. Egli è vero che la nuova ment· e il suo corpo servirono al piacere e al peccato, legge aggiunse queste nuove obbligazioni per ottedesideri or vivamente di soggettarli alia pena e alia tiere la giustificazione, ma rese colla forza del sacra­ mortificazione. La natura medesima dei cuore umano mento più facile e familiare questo spirito di carità dovea far nascere questo desiderio. Sopra di cid si dominante^ che non era neH'antica alleanza. se non fonda la pratica cost edificante dei primi penitenti; che uno sforzo straordinario della onnipotenza di Dio che non erano mai sazj di gastigare-in se stessi ciô accordato a pochissime anime scelte a continuare lo che loro avea servito al peccato. Sarebbe stato perd «carso numero dei giusti, che voile sempre il signore inconvenient· lasciare alia libera volontà dei fodeli , e nella natura e sotto la legge, come saggj anticipati questa punizione. Altri troppo fervidi avrebbero ecce- della legge di grazia. duto i confini dolia prudenza cristiana, altri troppo X. Riduciamo ora in analisi ed a regole certe e prer * 104$ Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetrariae arehiepiaeofte et effacoptananatiae habita. 1046 I ctae i principj sparti tan salta scorta dsWaatiebitb a stmda ordinaria pcr attsaeru Tanmento di questa e delta natura atoma dsi mcnuMtito, e ricaviamosM oaritb dee 11 sacerdote for psocodero qaegU atti di «miltatioM o di penitovaa, çtas taato farmso fa ptpti t. La carità di Dio dominante nei noetrocuore 6 adsmqae aseolutamente necessaria a ricevere valida- poche oretiori · a qtaalcbe digtaao dopo di avere gflt meate Ü sacramento, e questa cnrità debbe manifee- conferita rnseotarione,M«nbnpfattMto un materiata tarai eeteriormente con un totale tUootanamento dai desiderio di conservare a questo sacramento il nudo vitio, e coi desiderio vivo di punirlo in se stesao. Una nosna soi.< 'empte sospette, ed efletto atto veto di giurisdizione per cui sopra il peccatore ai pivttosto oco e puà l'u'imo passare ÿalla grazia al peccato ; ma lo considerano il male del peccato, e meno lo temono. ΧΠ. La confessione dei peccati veniali non è viestato della grazia non ti veste o ti spoglia a guisa di un abito materiale, corne prêt, sero gti antichi e nuovi tata, e in alcuni c?· i [nr esscr lodevole ; ma n<>> brapelagiani ; ed è secoddo *. Pâolo e i padri uno stato meremmo secondo lo spirito dell’antichità clic tait di stabiliti e di fermexza. Per passare dal peccato alla confessioni non fossero tanto frequenti per non rengrazia egli è necessario mutare ,1e affezioni e i movi- derle troppo sprcgevoli. Non crediamo per altro menti del cuore, amar cià che ti odiava, odiar ciô che p> seconÀ la irregolare opinione di molti, che tali con­ erasi *mato flno allora. Questa mutazione non è opera fessioni ci espongono al perioolo di un sacrilegio, d'un sol momento neH'amor naturale, molto mena il proscindendo da un.dïretto voluto disprezzo. Questo puà essere nella carità soprnnnaturale, che di quelle strano rigore non ha per base m non un cattivo diai più forte e più consistente. Si guarded) dunque bena logizzare scolastico che mai non s’intese nella chiesa il confessore dall'accordare Γassoluzione a *1 fattired- * prima dell’ Araba filosofia, come se fosse un delitto ' divi, se non dopo prove lunghistime e dopo una esatta date l'sasoluzione ad un soggetto, acui manca ci ' che mutazione di vit*. Il trascurare questa rigola è lo a loro piacqng di dire materia prostitua del sacra­ stesso che conferire il sacramento- ad una persona mento. Noi ®mo all'opposto persuasi essere un atto certamente indisposta, essendo come impossibile, che di umiliaxione di sua natura lodevole ,1’aprire al sacer­ il cuore ami laseraddche pienamenteodiô la mattina. dote, e 1‘assogfettare alle .çhfeVi le proprie importe, Avrà a taie efietto, present) sempre la massime, cbe tioni non avendole gravi ; e non sapràanfo intendere fissa con tanta verità l'Opstraet Zta Mariai» baptismo, come'una assoluzione accordât* ad une che è nolle e nei Pastor bonus etc. ai altreai gli eiwertinunti di stato di grazia, e che fa un’opera pur se stessa lode­ s. Carlo, senza perd dimenticarti <*ü il santo usô qual- vole, posta farlo reo gravemente solo per questo per­ che condisoendenz* per ta infelitità, dei tempi, ma ché uoa ha una formale plenissima detestatione di desiderà sommamente. che ognano ptù ri accostasse quelle imperterioai. XH1. Egli b poi assolutamente necessario, corn» alla saggià disciplina dell'anticMth e dei padri. 4i Se la carità soi prindpfo à sempre debole, di inaegna il santo coodlio di Trento, che il pénitente conM M*e le «M erip· mortali · tatto leoirooe-Aoompita aafaM a quanto è feto neTTr«itate sta» «titio «M csetaMN. S· dee eeserro egti psriro, gb· medico, fe Mat al litto «H tatto is spiritoaM miesria · dri binogri dd suas paritante, per ooritam itfrririo soooodo lo epMto diÔa eristiiM quell· peaitonsa, cb· νΜν· dri «aaori sttixhta al peocstora. Sûmes· eel fem 1 «ni detti canori pestitauristi aveva bead di afelarife· Irfeouverrim· «Id peccator·, m· non volm^oplHrimno sore·* chiament·, cosi mantasme smnpr· di usai· berigritk lecitodi bene infcrmarti di tistti i peccati, vomosmo perd die fotae ancon più diligente neU'eaeminare le attuali dispositiori dd cnoce, die la aeri· ecropoloan » e numeric· de'poccati. La innumerabile trapp· dri non equivod di uno straordinario fervore. La ino·‘ casisti, die ri applicarooo oon tanta·amania a num·· datiooe dei barbari, la ignocanz· dei tempi, lint·* fare, a pesare, a distinguere i peccati, aetiza feraarti reese degli ecdeaiartici, · finalm^rt· l'cnturiauno' a ricercare la manien di guarirli.portarono alia mate­ delle erodat· rovesciarooo «pseU'ordine ammirabile, riality, in cui lo vediamo, questo eacramento. InveOe e ne fecero perdere le gintte notioni. Gli scolastmi distraire i fedeli, dei quali per lo più aenea vocatione che vennero in seguito finirooodi alterame 1'idea, · ri fecero maestri in quelle indigente loro dedaioui, gonfj delle loro aottigliexze inventarono*qu«llo «trano lo reaaro un datent· arido, litigioso, problematic». teaoro male inteso dei meriti di Crietq e diri santi, · Brama quindi il a condlio di ve? tutti i sacerdoti sostituirono alia chiara idea di aasolutionè dalla pena applfoati a for- B canonica la confusa e falsa di applicatione «li meriti. impiegati alii cura delle anime marri illuminati direttori o maestri secondo Γantica Se questi meriti erano infiniti, il tesoro dovea peri­ nobile sempliciti cristiana, che di avere in essi dei mente eesere infinito ; quindi quello sl scandaloeo minuti e aofistid peeatori della gntviti dei peccati, dissipamento d'indnlgenxe «d» nutri maggiormente Tesatto-peso dei quali sperne volte ha voluto riser- nei popoli la ignoranza, e foments una filu lusings varsi il signore solo infallibile scrutatore dei cuori, e di fere grandi guadagni con queste pretese indulgenze. Ciô che fc ancora- più lagrimevole, questa della malitia delle cattive operationi. XIV. Per «xmchiudere questa importante materia chimerica applicatione derneriti si voile far passare dovrebbe dirai alcuna coea sopra di ciô, che gli acola- ai defonti, e sopra questa base si rovinosa si stabili stici dissero /ormn dei sacramento. I dottori moderni quel furioso trasporto di moltiplicare indulgente per comunemente insegnarono essa consistere in quelle i defonti, e si viddero appose quelle ridicole tabelle pqrole : Ego it abtoivo a peccatis tuis tie. persuasi d'indulgenze applicabili alie anime' dei trapassati, di che essendo questa assolurione un'atto giudiriale non altari privilégiât! etc. , XVII. Gemendonoi col più vivo dolore sopra questi dovesse amministrarri coti altra formaliti ; e riguardarono le altre «arationi e cerimonie come di conve- disordini avremmo desiderato di potervi fin d'ora nienza non di necessity. Gii antjchi padri e maestri rimediare stabilmente ; ma considerando dall'altra Ucquero di questa formula, e parlarono «iella ptjs- parte, che la indulgenza ha una relatione necessaria ghiera sui penitente, e della impositione delle mani. col sistema «lella penitenza, crediamo di non poter Noi amando di rinnovare l»cr quanto è possibile l'an- «lare un giusto prov v-edimento prima che non venga tica disciplina senza trascurare la présente, impo- c fissato e stabilito il rituale della diocesi, come sperianianio a'tutti i sacerdoti,'! quali ammistreranno il mo nella paterna cura e «zelo dei nostro inontigtrnr sacramento della penitenza a non contentarsi delle vescovo e pastore, che sari fatto nel primo sinodo sole parole sopra indicate, ma ad unire alia preghiera foturo. Fissato in esso rituale Γordine e >1 tempo della ancora I’iniposizionc delle mani. Labuso di tralasciare penitenza, e rinnuovati «piei canoni penitential! che questa imposizione e questa preghiera, qualunque potranno convenire alie circostanze present!, e all· sia il pretesto e il motivo per cui s'introduise, non dfocesi, sari allora fadle llntrodurre 1'antioo sicteeM lascia di cflsere troppo contrario alia venerabile tradi­ delle indulgenze, che i parochi e i confessori potmtione. Ordiniamo pertanto a tutti i confessori, che no aosm chith, fondato ordieariiuuente sopra argomenti puerili Pnioriemi· cut titulus : AaraflM a OfweS «uirmsesa U JMt'e sopra fallacie, che troppo sconvengono alia graviti tun, eiusdem editoris sumptibus evélgstae. Faessptena ad di questa sacra funtiene. * . sicarios foraaeos misera epmoopaa adfaacta brari diu occxt utDCiûma XVI. La indulgeoza è talmente legata ool ncnmento delta penitenza che non ri pcd trascuraro di fissarne qui aktmi prmdpj, rimetteodod per an· prit ■'.•M&iià&àïËÈ. so mail ^Mdata, quam eido ia appendice.ad synodwn aunt. X. Ad refutandam libelli istius doctrinam anclar quidam snoeyUHM pcMMantimimam «nulgsTit commetMattooem ita inacnptam : Ziunuoi /m w'mm frMe ufe* U radaÿrrmr ese»· · fidti titmmi friaaff ifoni ··/ «rara, daUr madwaw aura ds fitter· ttrutt rjttt. Finale, «7Sy. Nella stamperia 4) Gtaromo dc’üoast Coat peraisaiune. In·*, ue-sqa p. *. i initari» e perdaritk Ma motto prit ratium» t attoniti col a. coacttia eccato contre di te, vanne, e riprendilo, dice U continuato senza interrompiniento e senza esserne signore, da solo a solo ; se non ti ascolla, e non si formalmente scacciata ? corregge, aggiungivi uno o due testimonj ; se nem. Jn secondo luogo esser mille ed invalide quelle men si ravvede, dillo alla chiesa ; e se egli distresses Scomuniche nelle quali trascurasi Γordine stabilito la chùsa, sia considerato conte un infedele e pnbbli- da Cristo capo supremo e infallibile della chiesa. La cano. L’essor dunque diviso dalla chiesa e segregato dissipatione e I'abuso di una facolth non produce dalla sua comunione, ecco taô che costituisce la C giammai 1'effettd, che solo procede dall’uso legittimo natura e gli offetti di questa pena. Un uomio cbe non della medesima. ascolta Ja chiesa, e si ostina contumace nella ribellione a'suoi procetti più gravi e combatte con uolonDZLLA (ΟβΤΖΝΜΟΝΓ. taria malizia la sua dottriiia, se corretto non si rav­ vede, viene allontanato dalla partecipazionodei divini XXIII. Quanto abbiamo detto finora dell» scomumisterj, non pud dare il suo nome, nellsr comunj . nica, .che è una pena generale che riguarda tutti i oblazioni, non puù unirsi cogli altri nolle pubbliche fedeli, puô servire di base e di fondamento, per radpreci, e vien rotto in somma con esso ogni ecclesias­ dirizzare le idee vol gari intorho alla Sospensione, che tico e sacro legame. Questo è il motive per cui è una pena vente minore riguardante i soli ecclesias­ insegnano i teologi più illuminati, che 1'effbtto della tici. Allorchtf un fedele è legittimamente amifiesso scomunica è solamento esteriore, perché solo esclude alla sacra ordinatione, o al presbiterato entra per daU’esteriore comunicazione della chiesa. Il solo divina dispensatione in diritto di esercitare il minis­ peccato è 'quello che rompendo i vincoli interni di tère, a cui è stato inalzato, e singolarmente quello di carità, per mezzo dei quali viviamo uniti interior- celebrare i divini mister). Di questo diritto non puô mente al corpo della chiesa, rompe in conseguenza Vssere spogliato senza. gravissime ragioni, e senza ■ l'interiore comunione, che non puô stare insieme quelle cautele e quell'ordine, che di naturale diritto col peccato. Rigettiamo perd Tinesatta idea -falsa di ta osserva in tuttociô che importa punizione o gastigo. non pochi, i quali credono la nota scomunica di sua H trascurare quest‘ordine sarebbe un offendere i più naturp bastovole a roùtpere ogni qualunquo comu- 1 sacri vincoli delta societh e dell'umanità, e sarebbe . -nione a*beni dtala tariev, ma molto più rigettiamo una ingiusta e tirannica oppressione di un despota, e tutta l'àltra folia di efletti, che a questa pena ectae- Mm già una pena medicinale e discreta di un governo aiastica aggiunmro le cattive impressioni degli taudj •cdtoitotico· infelici, e le ussurpazioni dta secoli barbari, le quali XXIV. Noi pertanto riconoscendo per legittima ta non possono alterare in akuna maniera i sacri in- focotta nsi superiori ecclesiastici di esaminare e punire segnamenti di Crüto, e la venerabile antidritè. L’ee- secondo i canoni i ministri inferiori, e per cooseteriorità, le temporali minaoce, le violenzo, gli etalj, guenza ta fscoltè d'intimare ta sospensione ai sacer­ . ed altre simili pêne non sono della competenza delta doti ; crediamo perô ta» un tal diritto non sia in chiesa. veruna maniera arbitrario e dépendent» dai priyati XXL Fissati questi principj, non possiamo se non capricq di un solo, ta» potrebbe sempre abusante. atterrirci vodendo in alcuno de'secoli tzapassati la JQuesta dominatione assoluta fu sempre nella chiesa rigettata corne un diaordine contrario alla itéra (1) Petrus Leopold»· per Ultens ed oUiaM Ktnmee epuconatura, e coetituxione delta chiesa- Per questo motive poe die I februarii ijSj drstiMM, et· pnseepmt ut cùiHbet noi crediamo nulle ed invalide tutte le eus! dette son•ecerdoii fecultMetn demi a cariées fterinall· ataobeudt ; quant Ucultateœ episccptt» Ptatorieerialrflaeaee leattearera· rialtuh« parochn ait* wbditù es vinate amadati dta > manu etaa· dem uni dati. Uuaqea tabula aaatat M ippaaiHra ad syredam num. XI et XII. eri jMMtVYh, pentiom «* infeeuteda conscientia, che ta violenaa introduise, e mantenne finora l'ignoranza ; e taamo persuata ta» i veeoovi, akuni dta qnah tte tanta edL ficasfoua vanno rianuovando 1'uso paterno* amova- » to$t Sjmodm Hstorienris et Congregatio ah Hetraiaearchtoptocopis st epfocopis Fl nrsutisi habita to$s .alTtefarmo chs te rioeve cotte débité dispoatafom, «ta quelto «fanato dei padri, et* cosnpfassnto «folle pMMMMB A BWOVO (H MK* M AM MMBg OROM OVWW WMAMM dit MCBB AÜOp IVMO ripMrào athoaaBgdi ) laqunitraé· tntaesi •o·*» Etzwtai e aMéiotoUi del matriaaomo, nè fare testamento nè asangfar cami. iaMMM Fer» 1 sneuMin vi wi ihrroii éie ; iatii i^i asu. awsono altrsal che per timoré di dôw* astonecsi da Hâtes mais· «Me, « Met; is apm·*·· at lyaot— seas, •Ufatte oose si comindù a difcrire di ricetars «tetto xm. vol· dsUa sacra loro .antarith, vonanno per faknpre. aboliti .quisti.. tnagtonoeoti. abuti. Ogni ngioM rickMtew^jotalà jovweoijCk· mm^jnmî al petigo «·» aw prorate Q deHtte, a non ai |NMbC£ llOMI ΠΝ* MMB SWfio cCMViotO^ 0 1&RMB0 ' t^forau^o dei Moi tfMConi. S*gô su questo ai ticolo il sommo pontefice Leone IX ordim che si dicono minori, non tanto per la neces­ Kuale rispoec.'che trattanSQirdi occulti delitti si sity degli ufizj ecclesiastici, quanto per una prova pmea riservare al giudizio dei vescovi il contegno da più diuturna dello dispositioni degli ordinandi : nt, usarri coi delinquenti. Aggiunse p^r altro, che ciô corné dice Amalario, vd sacerdotalem gradum pro- dicea secundum indulgentiam non secundum impeductior esset ascensus. A questo fine medesimo ten- B rium. Ma già si era introdotta una tai distinzione ' disciplina ........................ ’ fino dal secolo IX pèr l'autorité delle Isidoriane, le deva la della chiesa relativamente agli interstizj da osservarsi fraun online e Γaltro. Si osser- quâli essendosi ritrovat'e da Graxiand in opposizione vavano quanti, per avere prove più lunghe e sicure cogli antichi canoni, detteto luogo a fissare univer- · della vocatione dei chericu Quindi è, che se taluno salmente il temperamento di distinguere i pubblici dei cherici si distingues nella santité della vita, e si delitti dltgli occulti, e si stabili che per salvare 1'aposgiudicav* degno di ascendere agli ordini sacri, egli tolica sanzione bastava Γessere immune da qualunque ri sojea promuovere al diaconato o al sacerdozio, peccato 'nel ■ tempo, che 1'ordinando presentavari benchfc non avesse i gradi inferiori, nè âllora diceari all'Ordinazione. ordinato per salium come ri disse dipoi per if cam-.. VIII. A questo rilassamento di disciplina tentô di biamento avvenuto della disciplina ecclesiastica. oppors| la chiesa, ma per la calamity dei tempi non V. Sapea inoltre la chiesa, che 1'unico titolo delle potendb richiamarla alla sua purità, cercd con varj sacre ordinazioni è la- necessity, e futility della chiesa ; decreti d'impedire l accrescimento del male. Essa, che H sacerdote è per divina istiutione obbligato alia* oltre i pubblici delitti, décrété che alcuni altri, seb- ’ santificazionè dei fedqli, alia istruzione odaH'amini- bene occulti, impedissero di accostarsi agli ordini. nistrarione dei sacramenti, e che per questo solo Ma intanto questi .delitti, che rendono irregolare il oggetto si puà.dare un ministro alla chiesa. Quindi il delinquente, furono espressi nel diritto canonico ; e titolo delle ordinazioni altro non era che il servitio cid fece credere che quei soli delitti rendessero il della chiesa ; la quai disciplina fa osservata con tanta colpevole indegno della sacra ordinazione. Quindi si severity fino al secolo XH, che in mBzzo a mold abusi <: usô pqr qualche tempo di non fare altro esame sul che ri erano introdotti, non fu fin'allora ordirfato costume degli .................................. ordinandi, sé non relativainenté ai alcun prete absoluti, come parla il sinodo di Calce- peccati d'irregolarità, fintantochc il sacro concilio di donia, cioè senza deputarlo a servire alla chiesa. Le Trento avverti i pastori dell'obbligo, che essi hanno ordinazioni, che si possono chiamaré ordinazioni dei di-esaminaie la vita degli ordinandi, e diescluderli sacerdoti in partibus erano fino a quei tempi'inaudite. .dal sacro minister» per qualunque del itto sebbene Un ministro ecclesiastico, che non fosse stato ordi; occulto, senza che possano essere impediti nell’esernato per la salute delle anime, per famrninistrarioné dzio di questa loro indispensabile obbligazione per dei sacramenti, per la istruzione del popolo, sarebbe qualunque dispensa, o coine dices·, licenza tit sepro­ stato’considerato come una mostruotité nell'ordine moveri faciendo. IX. Ün'altra causa concorse al rilassamento della* gerarchico della chiesa di Gesù Cristo. L'ordinaritme, il benefirio erano allora tinonimi col servizio della disciplina di cui pariianio. Una falsa decretale d'Isi­ chiesa. ■ ■» doro fece supporre. che gli ordini minori si dovesVI. Fintantochè la chiesa si regolù cou questi prin- sero premettere necessariamente agli uidini sacri. cipj nella scelta dei sacri ministri, ebbe ü consola­ Quindi ’nacque l opiiuuiie, che la forza e quasi la tione di vedez fiorire 1'ordme ecclesiastico, di accres- validiia degli ordini superiori dipendesse daU'aver cersi il decem dei suoi pastori, di preeentarsi al ricevuto i ininuii Onde fu stabilito, che chi aseep popolo Cristiano i modelli delle più belle virtù, di desse al sacerdozio senza i gradi minon si giudicasse propagarri la fede e la purità del costume, e crescere ordinato per salto, fosse dichiarato irregolare, ed ' sempre più la pieté dm fedeli. I bel secoli della chiesa D obbligato a supplir ciô- che era stato omesso. Di qui ci preaentano tutta la fraternité sacerdotale come una si avvezzarono gli uomini a considerare i gradi socle-, sola famiglia sparsa sopra tutta Ia (erra, e legata coi riastici, quasi parti essenziali degli erdini sacri, e vincoli di una reciproca cotnunione, tutta intenta a come altrettanti sacramenti ; e coal a poep a poco coltivare la virtù, e ad eccitare nei popoli la fede, la svanita 1'idea che questi fossero gradi inferiori desti­ caritè, la osaervanaa della legge di Dio. Ua solo spi­ nati a provare Γordinando, si pensô che gl’iniziati nei rito animava tutto il saoetdorio. I preti insieme coi minori avesaero corne il diritto di essere ammesai al vescovi, e sotto de’ veecori reggevano il popolo dei diaconato ed al sacerdozio. Questa idea doveva aprire fedeli con una santa concordia e fraterna armotua. la strada a moite fadli ordinazioni ; imperocchè poco Intenti tutti allé recpettiro funrioni, dalle quali erano o nulla eriget _ ari per essere ordinato cherico, e chi occupati, erano ben kmtani dalieconteoe, dallo garo, ■ eia ordinato consideravasi come ia diritto di esser daU'emularioui. L'unico oggetto era la salute dede promoeso agli ordini superiori. X. Ma nulla più carioè anime, 1'unica occuparione era l’istruiion·, Ia parole caricè la chiesa a e te k> Kato delpeso del peso di Dio, il catechismo, I'amtninistraziooe dei sacra- ' inutile di sacerdoti oziou oriori e cattiri, cattivi, quanto la sttavolta stnivolta menti, la direataM spirituels dsi popoli. La maestè intelligenza di un decreto del sinodo Lateranense ' . del saesedoato eradi sdifitasinus ai Meh, di rispetto , sotto Akpeandro III. Ivi ri decretô che fosse obbliaüe genti, di terrore o di ooafaaiaBe ai noasid. Ma gato il vescovo ordinatore a sosnminietrare la necesqaei M giond paiewmsn, che reaaro tanto bèlla la saria suarirtonza a chi fosse da lui ordinato senza il chiesa di Gesù Cristo aÿioeehi degli ■omiai.S'intro- titolo della chiesa, qualcra por altro U sacerdote •r 1057 Sjmodua Hstorieoaia et Congregatio ab Hetrariae archiepisct^is et episcopi· Floraitiae habita. 1058 ordinato non avasse del proprio onde vivere onqsta- λ necondo U primitivo costume in «m massa cosnune mente. In virtù di queeto decreto moque unnuovo del patrimonio ecclesiastico le rendit· beneficiarie, te titolo d'ardiMudoo·, cioè il titolo di patrimonio, che quali si erano per l’inMidta dei tempi disp*··, · •bbe luogo quasi uahremümentedal «écolo XIII fine diramate contra lo scopo dolia ‘ “ prinriar* ’ loroistit»' ai tempi nostri. Si comindô allora a credere che il xiooe, per cui farono me destinât· in coœune a rnrtolo titolo di ordinare un prêt· non fosse il servizio vire all'esterno culto de* tempi], ad al maatenimento della chMsa, ma prattqato i proventi p eoderiastici,* dei sacri ministri, ed al soccoraodei poveri- In questa o patrimoniali per ia sua sussiatenza. Quindi nacque maniera si promuova la heilita di dare alla chieM far distiazione tra l’ordine ed il benefizio. Quindi la laboriosi e zelanti ecclesiastici ; poichè esaendo racpersuasione dei cherici di non essere obbligati a ser­ comandata la distributione delle suddette rendite alla vire alla chiesa, quando non fossero addetti alla cura prudènza del vescovo, egli ha il modo di educare i delle anime, e vivesaero colteni della medesimâ. giovani ecclesiastici nella soda dottrina e pietà, di Quindi b premura de'primf pastori rivolta singolar- assicurar loro la propria sussisténza, promovendoli mente a provvedere i cherici più che a prowedere le agli ordini seconde l'utilita e la necessità della sua chiese ; e quindi finàlmente sone quella infinita mol­ chiesa. Si scansa in seconde luogo l'abuso inevitabile litudine di ecclesiastici dissipati ed inutili, che riesce natoriëlla corruzione dell'antica disciplina, che mendi scandalo ai fedeli e di dolore alia chiesa di Cristo. tre alcune chiese sono nella indigenza, vi siano, XL Sy questa idea si accrebbero i benefizj per de’ Cherici che abondino di tuperlluc rendite. In prowedimento delle persono, senza pensare alla uti- terzo luogo si restituisce e i assicura aile rendite lità delle chiese. Si moltiplicarono i benefizj semplici, b de' benefizj ecclesiastici l'oggqtto, cui dovevano relile cappellanie, ipatronati ec., che servirono di titolo giosamente cqnservarsi,'deH'^nmediatoservizio della delle ordinationi, e colla moltiplicita dei benefizj si è chiesa. In quarto luogo si libera il clero dalla cura moltiplicato a dismisura il numéro dei preti ;.e mentre de’temporali negozj, de' contratti, dell’esazioni, ed la chiesa gemè per l’inopia di utili e firuttuosi operaj, altre si fatte co»c, le quali awiliscono agli occhi del un numeroso clero giace nell’ozio, nella disaipazione, pubblico il decoro del sacerdozio, e distraggono gli nella ignoranza, net comodi, e nei piaceri. Un tal ecclesiastici dalla solledtudine assat più intéressante sistema dovea naturalmente portare a si fatti disor- delle cose divine, oui sono per la loro vocazione destidini. La copia dei benefizj esigeva una copia di sacer- < pati. In quinto luogo con tal metodo si ricopduce doti. Le disposizioni necessarie nei sacri ministri sono l’antico titolo delle ordinazioni, il quale era la sola di pochi ; rarum enim est omne quod magnum est, utilità e nécessita della chiesa, e si abolisce il titolo come diceva pariando degli ordinandi Zosimo papa. inttodotto dipoi del patrimonio, il quale per lo più Dall'altra parte si dovea avere riguardo ai benefizj per suol fare oziosi dttadini alio stato, ed inutili sacer­ non lasciarli vacanti, ed aile persone per non lasciarle doti alb chiesa. Finàlmente rimanendo i pastori con sprowedute. Mentre si usava tutta l’ingiustizia alla una giusta distribuzione sufficientemente provveduti chiesa, si temeva di ùsarla co'cherici, segfiatamente per b loro sussistenza, si toglie il turpe abuso di prese fossero, come dicesi, arctati. Dunque si dovea su tendere giammai alcuna limosina- per celebrare la questi titoli usare tutta la condiscendenza e la facilità messa, e amministrare i sacramenti, corne il rice·, ere di ammetterli al|e sacre ordinazioni. qualunque provento detto di stola ec., e generahnente XII. Quanto più semplice e più fruttuoso era il cogni e qualunque stipendio e onorario, che in consistema dell'antichità I Egli è troppo giusto che'gli giuntura di suflragj, o di qualunque funzione piirrocecclesiastici servendo all’altare vivano dell’altare. chiale venisse loro offerto, riebiamando in tal tnodo Ma questa loro sussistenza si traeva dai patrimonio gli ecclesiastici al vero spirito di carità e disinteresso della chiesa, di cui il yescovo era il depositario, ed il in tutta l’estensione dei doveri parrOcchiali. Per le distributore, a proporzione dei besogni dei. cherici, quali cose noi riguardiaino si fatte provvidenze come che prestavano il loro servirio alie chiese. Erano i conformi alio spirito della chiesa, all’oggctto delle cherici disimpegnati dai temporali interessi, e non rendite ecclesiastiche, ed opportunissime a promuoattendevano che alia gloria di Dio, ed alie salute delle vere il decolo dei sacerdozio e l’edificazione dc’fedeli. anime. I vescovi non ordinâvano se non quel numero XIV. Uno dei sommi vani .ggj. che noi considedi preti necessaij al bene della loro chiesa, e sommi- naino nella intrapresa riforma, è di avere il m.Klo e nistrav.-ino ad essi i necessarj sussidj dalla massa b facilità di assicurarsi per quanto si pud della voca­ comune 'delle oblazioni dei fedeli. Sono note le cause zione ecclesiastica nei giovani, che si debbono proche hanno f.ttîo deviare da si ledevole costume. Ma muovere agli ordini. Zo stato sacerdotale, osserva grazic al signoie,che ha eçcitato nell’aniuie del nostro saviamente il religiosissimo nostro sovrano negli religiosissimo sovrano un vero zelo della casa di Dio, per cui sollecito di riformare gli ebusi introdotti nella d. 10 iulii 1SS1 pi vssius explicantur ; nutu. XV11I litterae Magni •lezione dei ministri, e nella collazivne dei benefizj, Ducted. 6'iunii 1782 datae de canonica dignitate dignioribua ha stabilito ottime provvidenze le quali richiamano conferenda : num. ΧΙλ decietutn d. 11 iunii 178ade praevuiexa­ le cose all'antica semplicitaj èd alia purith di quella p mino tnatiluend.· in conferendis bene6c.it occleaiatticis ; num. JlX decretum d. 15junii 178a, quo p.*r magnum Etruriae duca­ disciplina stata net-primi tempi «1 utile alia chiesa cd tum deleta sunt quaerit rectigalta aedi apoetolicae praestanda; allo stato. Bum. XX1 decretum d. 13 iulii 178a do beneficiis as. sede non XIII. Quindi non possiamo non applaudire con conferendis aine praevia episcopi loci aententia ; num. XXtl tutto 1’animo al motuproprio di sua altezza reale decretum d. ejanuarii 1783 de pluribus privat' rum patronorum riguardante le perrqccbie di Pistoia sotto il giorno ecclesiis simul contungeodis, si congruis fructibus careant ; XXIII epistula episcopi PUtotienais d. ts augusti t;8j, qua ii luglio 1783, come a’l motuproprio del z8 luglio num. notum facit decretum a Magno iXtCe d. t, eiusdem mensis edi­ 1785 publicato il di 5 agostq, éd allé altre savissime tum de beneficiis ecclesiasticis ab ipso cuiusque kci episcopo deliberazioni emanate snl proposito de’ benefizj, e del conferendis indepeodenter a quavis alia poteatale, b. e. abaquo clero(i), lo spirito delle quali tende a far rientrare praevia Romani pontificis licentia; num. XXIV decretum ( ι ) Quae Leopold) decret· hoc io loco iateiligantur, ex «ppcn» dice ad lynodum colligere proautn eat, ubi ill· a num XIV ad num. XXVII integra repraesentantur, et quidem num. XIV decretum d. 2i iulii de parochiia OTitatis et dtoeceais Pis* toriensis ; num. XV decretum d. 10 miti 17·« de parochù «d ecclesia» regit patronatu· promovendi·: num. XVI decretum d. td iwsuani 1 de eccleeii» i* quia privati bûmiMt iure petroeatu» gaudent ; num. XVII litterae ad nmnea Ktreriae epiacopo· dimiaaae d- » mattii t7li, quibu· mmbuR· decreti ■ .L • . ... .......... —....... ....... ............ d. 1 ianuarii 1784 fio perpetuandi, nonnullis beneficiis, i% quae patronatus ture gaudeat capituli, clenei,‘ monas.ena, etc. ; num. XXV decretum d. >4 maii 1785 de abiiciendia collati bene­ ficii diplçtnalibus tdsi adiuncta habeatur tabula cognitionis a candidatu publice praestitee ; num. XXVI decretum d. s8 iulii 1785 quo irntae declarantur beneficiorum collationes eorem gratia forsitan ineundae qui a Magno Ducatu peregrini forent ; num. XXV11 decretum d. 15 ianuarii 1787 quo decernit Leopoldua vim decreti d. t> augusti 1781 do boneficus a solo epi­ scopo conferendis latius patere, omaiaque cuiusvis geueria bas»· fid· flOfBpwhiwbdwrftj .... .... .............................. ....... » toj$ Synodo* PfotoriMsia et Congregatio ab Hetruriae archiepiscopis et episcopis Florentiae Habit*. tofo •rtfooH propoeti ai vesoovi ed ai ainodi, 'An dei «i *aibito alia umanainfermiti delta loro vocazfooe eccle gravi davari, iht ne* i euferihutia fii htnguema· siastica. Maseimameote poi cfo si dee oeaervare prima turarÿflrosfow far vMeaedaria. Quindfi bsaviseimo di obbligarii coi subdiaconato ad una legge jrrevo­ il savrano roggerhnenio di non acdbrdaro ladelaztone cabile di perpetuo celibato. Non saranno mai super­ dell'abito deriofle prima degli anni-diciotto, *e non flue le più litature e lunghe rifleeaiiMii «ulle dtspcaia qaet che convirrororo nei aeminarj a ai servitio sfooi deil’ordinaodo per avere un solido fondamentp delle cfonee, sui qnal propdhto per altro earebbe di sperare, che il signore gli vogHa concedere il dono deeiderabDe.chesi trovaroe ii modo di togtyere qoecto speciale della continenta, senza di cut invano si mitrato clero dalla cattedrali o collegiate, praeva­ lusinga di poteria osaervare; La sola diuturna espedendo in altra forma al aervizio che prestano i cherici rienza, e i segni di una vera ecclesiastica vocazione con tanto loro acapito si per il coadane che per gli poasono fondare giustamente una tale speranza. Per studj, che sono obbligati a trascurare. Si potrebbaro mancanza della necessaria cautela su questo articolo per servire le 'messe, e fare altri ufizj scegliere b avvenuto, che cid che dovrebbe formare il più bel do’buoni laid con discreto onorario mensuale. Il pregio ed ornamento della sposa de Gesù Cristo sia cdncilio di Trento ha suggerito un tal mezzo per quei spesso per lei una sorgente di amarissime lagrime. luoghi nei quali mancano picçoli cherici. Per gli altri ÿuindi sarebbe desiderabile, che i cherici non si ufizj poi di accolito ec., che si eserdtano dai suddetti presentassero al suddiaconato, che in una eth assai cherid si potrebbero scegliere persone di maggiore matura, e dopo avere esaminato seriamento se medeeta, come si praticavz una volta, quando sl fatti ufizj simi, e dopo avere co sacri studj imparato a conosnon erano ridotti ad una formalità per ascendere 1 sinodo esorta il principedi voltare ifi meglio le pie volontà dei defunti, vescovo che prends una misura per i benefiziati sem­ il sacro Concilio benedice il signore, cbe abbia inspi­ plici più facoltosi e ricchi coH’impetrare, che essi rato al sovrano il pensiero d'incoraggiare i vescovi a somministrino qqplche sussidio aile chiese più biso- rigettare dei soggetti presentati dai patroni, quando gnose. dopo un serio esame li giudicheranno incapaci di XXI. Queste dispositioni si fondano sul gran prin­ adoprarsi con fhitto alia salute dei popoli nella cura cipio incontrastabile, che chiunque si ordina sacer- pastorale ; montre il diritto dei patroni non si estende < dote contrae colla ordinazionel’obbligo prodeo di Da dare al popolo un ministro meno capace, ed é preservire al popolo, ed alia chieaa in tutti t ministerj feribile il diritto che ha il popolo di essere bene assis*inerenti al sacerdotio ; e siccome egli è certissimo, - tito ed istndto ed istruito.In tal maniera si restituisce che non é il solo dovere del semplice sacerdote la ai vescovi il Ubero esercizio della loto autorità, e ai celebrazioue della messa, ma che ciascuno di loro è prowede la chiesa ei buoni e zelanti mmistri. Quindi inoltre obbligato a servire alia chiesa coll'amministra- non poeaiamo inculcare abbastanzalaesecuzione della zione de'sacramenti, colla istruzione, coll'assittenia. circolare del di t mano 178a,e dell'altra dei 6 giugno agli ammalati e mori bondi, coU*ajutare i parochi deU'istesso anno (a). XXIII. È pure utilissima e tantissima provvidenza nelle loro incombent», coal é sommamento lodevole l'insinuazione, che il r. sovrano fa airordinario di quelle di dare ai parochi, che ne abbisognano, dei studiare la maniera di render nella sua diocesi tutti i cappella»! coadjutori con un congrue stabile a'ssegnasacerdoti operosi, ed utili a proportione delle loro tnento. In tal maniera oltre il necessario sollievo del forte e capacité. Quindi il sacro sinodo commenda paroco viene assistita assai meglio la parrocchia, e lo zelo ed i lumi dbl vescovo nel corrispondere esattamente anco su questo articolo alie pie jutemdcni di (1) Artientis undequadraginta coastal, typisque editum la S. A. R. coll'incardinare tutti i prod, cbé abbiano (O Mea Mt aciUudquod tugn at». XXV! tan I—pes­ te· «II. appoediea ad synodum num. XXIX. (1) Eae nimirum Uiimm a Leopold» ad osaaea Kinuiaa i timlesaa, qwa la appaadka ad synodum nam. XVII aaalara iam aupra dbûanas. . joô3 Synodo» Ptetortemis «. Congregatio ab Hetrurtee archiepiscopi» ct «piicopis Florentiae habita. 1064 dall'altra part· «otto la dbcnoM dei p»roco prin­ non acio la più efficace esecurione delle prowidenze cipal» ai addeatnuao i coadjutori alla cura delle ani»», stabilite di concerto con lui in queata ancra adunanza, e ri rendono capaci di eaaer pranoari nelle reapattiv· ma cbe tulle trace» tegnate proseguirà con tutto lo vacana» alla te»ta della paroccMa medesima. Sul quai ario al più perfetto stabilimento della ecclesiastica punto ghadica il rinodo eeaere assai convenient», cbe disciplina, a fronte di tutte le consuetudini in connella vacanza delle parrocchie ri oaservi par la pro- trario, o eaenrioni, o naerve, che ri oppongono al morione l'ordine dell'anzianità dei cappellani in coe- boon ordine della dioceri, alla maggior gloria di Dio, correnn di egual merito, e supporte rompre le doti ed alla maggiore edificarione dei fedeli. Imperocche necess.rie per il govemo delle anime; Raccomanda il rinodo è persuaso che il vescovo sia l'immediato poi queato sacro concilio nelle viacer» del signore a pastore della dioceri a lui commette, e chè i suoi tutti i parrochi principali di considerare i loro coadju­ diritti ricevuti da Gesù Cristo per govemare la chiesa tor non corn» servi, ma conte fratelli, corne loro coo- siano inalterabili ed inimpedibili ; e sebbene per peiatori nell'esercizio della cura pastorale. Nel regno alcune circostanze posta essere stato interrotto l’eserdi Gesù Cristo non dee aver luogo lo spirito di domi- cizio di esri o per cessione, o per abuso, o per altro nazione, di durez», di dispotismo. Esso b un regno qualrivoglia motivo, il vescovo perô posta sempre e di dolcezza, di carité, di persuasione. Chi è il primo debba entraxe nei diritti suol originarj ogni qualvolta debbe ester l'ultimo per I’umiltit del cuore, secondo lo esiga il bene maggiore della sua chiesa. l'insegnamento di Gesù Cristo. Nei govemo della chiesa la precedenza non importa che un peso magDECRETO DEL MATRIMONIO giore, uno zelo più ardente, una maggiore attivité nei a procurare la salute delle anime. Quindi il paroco 11. Una delle verità·espresse nelle sante scritture principale ha il précise dovere di precedere^gli altri del vecchio testamento con molta chiarezza, si è la col buon esempio, colla fatica, e colla sollecitudine divina istituzionc del matrimonio, in quanto esso è pastorale in tutto dû che risguardç l’edificazione e la un ufizio di natura consistente in una société ed salute del suo popolo. I coadjutor non sarebbero a unione strettissima tra due persone di sesso diverso, lui di sollievo,ma piuttosto d'inciampo per la sua per servirai a v icenda di ajuto nei comuni bisogni etema salute, quando questi o fossero impiegati da della vita, e principalmente per aver prole ed edului in ufizj estranei al loro sacro ministero, o servis- carla virtuosamente. sero a renderlo négligente nell’esercizio dei suoi pa­ II. Ma traviarono ben presto gli uomini carnali e storali doveri ; dall'altra parte inculca il sinodo ai dun di cuore dalla istituzione'primitiva del matrimo­ cooperatori del paroco la debita subordinazione. la nio ; ed in questo traviamento vissero gli stessi vigilanza, lo zelo nell’adempiere ai loro dorori, e nei Giudei nella legge Mosaica. Onde Gesù Cristo, a cui dividere con lui- le cure |>astorali nello spirito di piacque di perfezionare le opere tanto della natura amore e di carité, che li unisce sotto la di-lui direzione che della legge, ve lo restitui intieramente, e col ad operare con una Santa gâra la salute del popolo. vietare la simultanés pluralité delle mogli, e col XXIV. La istruzione del popdlo è una delle princi­ dichiarare da per se stesso, e più distintamente per pali cure pastorali. Il popolo sodamente istruito delle mezzo dell'apostolo Paolo, che il vincolo di un perverità della religione darà colla 'grazia del signore fettb matrimonio non puo discioglierai, se non se frutti di vita etema, e fomierà la consolazione del suo colla morte di un dei conjugi. pastore. II nostro zelantissimo prelate hp inculcato ai III. Nè ciô bastù al sapientissimo ed an.oroso suoi parochi in più pastorali l'indispensabile obbliga- nostro redentore e legislatore Gesù, poiché voile zione distraire i fedeli, e la maniera di adempierla. ancora, che il matrimonio fosse tra i suoi seguaci un Egli ha insinuati i libri migliori,da cui si pud attingere segno della sua propria unione con santa chiesa indi­ la solida istruzione del popolo; e noi vogliamo ch» si cata frequentemente nelle sacre scritture col nome di riguardi corne una legge sinodale la prescrizione fatta ■posa sua dilettissima, (donde proviene al marito la dai vescovo colla sua lettera circôlare del dl primo dignité e l'autorité di capo), e sigillandolo inoltre col maggio 1782 di usare per gli adulti del bellissimo proprio sangue, secondo la costante tradizione dei eatechismo stampato in Napoli, e poi ultimamente in padri.s. Ignazio, Tertulliano, s. Cirillo, s. Ambrogio, Venezia col titolo : Educatione ed istrtaione cristiana, s, Agostino, ed altri molti, vi aggiunse la benedizione osiàistruzione generale suile verità cristianein forma della onnipotente sua grazia, per santifieare le anime di eatechismo. Approviamo pure il eatechismo per i dei contraentî, e mantenerli più saldi in quella fede piccoli di monsignor Montazet, che attualmente ri che si promettono, e per renderli capaci di bene ristampa in Prato, e che oramai è adoperato dalla adempiere ai gravissimi doveri del proprio stato. Per maggior parte de'parochi, e che ora viene adottato lo che ammaestrati dai medesimi padri, da varj condal nostro vescovo, e da tre altri suoi venerabili con- cilj, e più ctnaramente dal Tridentino confessiamo fratelli, dai vescovo di Cortona, dai vescovo di Colle, easere il matrimonio un vero e proprio sacramento e dai vescovo di Chiusi e thenza ad uso delle loro della legge evangelic» da annoverarai tra i sette istidiocesi, i quali pure hanno adottato unitamente con tuiti da Gesù Cristo. IV. Con ragione pertanto il medesimo sacrosanto lui il eatechismo grande (1). XXV. Stabiliti li accennati regolaûienti che riguar- concilio proponendori di reprimere la' temerità di dano i punti più essenziali per la scelta dei sacri coloro, i quali col togliere il matrimonio dai numéro ministri, per la collazione dei benefizj, e per il buon dei sacramenti, toglievano ancora alla chiesa una ordine del clero, ri riserva ii santo rinodo a suggerire porzione della spiritual· potestà accordatale dai svo le sue avvertenge relativamente ad altri articoli neces- divino fondatere, potè dichiarare, che le'controveraie sarj per 1'intieTa riforma della diocesi, ogni qualvolta vertenti intorno alla validité, efficacia e decente ampiacerà al primo pastore di essa di convocare i suoi ministrazione del matrimonio, in quanto è sacraconfratelli. Intanto persuaso il rinodo, ch» il vescovo ' mento, come pure intorno allé disposizioni per degnaabbia ricevuto da Gesù Cristo tutti i diritti necessarj mente riceverlo, riano di competenza de’giudici per il buon governo dette diocesi a lui confidata, spera ecclesiastici. V. Considerando poi che i padri soprallodati condai lumi e dalla pastoral soiledtudine del preteto, coedemente annettono la grazia e la santità del ( 1 ) Hune cslechiunum, colUtil inlor m coasilii», ipprub·- matrimonio alla benedizione o preghiera dei sacer­ runt et in utun quisque dtoeoesim introduxerunt Grsgoriue doti, ai quali ri è sempre voluto da santa chiesa che Aiesandri ep. CortoMesw, losephus Paaailüù ep. ClusieasU, ri présentasse™ gli spori, a Tschio di essere annoveSctpio de Mcdts ep. Pistonensi· et’Preteasis, Nicolaus SdatalU ep. Colleaais. Ceouausee semai litters» hac de causa editas rati tra i più gran peccatori ; noi riamodel sentimento che quella stessà benedizione o preghiera, la quale vida ta appeadics ad syandd· au·. XXX. 1065 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetruriae archiepiscopis et episcopis Florwttiae habita, ιοόό per quanto sia varia nei termini Secondo i diversi riti , nel foro esterno agli steski sponsali Coei le femmine dei luoghi e delle nazioni, ha tuttavolta 1'efficacia e nase più oluto in cedere alie lusinghe dei seduttori, la signi ficazioiie medesima, debba riguardani come diverranno più rari quelli stupri qualificati, che d*orqna delle parti costituenti il sacramento dei matri-, dinario sono 1'origine infausta di torbidi e scandalosi monio. In conseguenza non dubitiamo di affermare, matrimonj. che il paroco di uno dei contraenti, o il sacerdote X. Ammaestrati ancora da una sostante esperienza, delegato da esso o dal vescovo nel proferirla ne sia che nelle ristrette e non molto numerose comuniU di 1'unico e vero ministro. AltrimentT non intenderem- questa diocesi la présente molüplicità degl'impedi* mo come 1'apostolo esig^sse dai fedeli di riguardare m3nti matrimoniali è di gravissii ao incomodo e danno i sacerdoti come ministri di Gesù Cristo, e dispen­ pubblico, ed ancora d’inciampo spirituale ai fedeli satori tlei divini misterj, senza eccettuafne veruno. commessi alia nostra cura, vsiendo noi seguitare le Ed in tale persuasione ci confermano non pochi rituali tracce di tanti venerabilissimi sacri pastori, i quali di varie chiese cattoliche, e quello della Steesa s. chiesa hanno illustrato la chiesa colla sintiti e colla dottrina, Romana "pubhlicato per comando dei somme ponte- proponghiamo di supplicare 1i medesima K. A. S. / fice Paolo V, nei quali il paroco dichiarasi aperta- acciocchè si degni : mente ministro dei matrimonio, come degli altri t. Di togliere dal numero degl'impedfmenti diri­ sacramenti, i quali non sono di competenza dei sonttni menti tanto la cognazione spirituale, quanto quello sacerdoti, cioc a dire dei vescovi. detto della pubblica onestà ; d< 'quali troviamo 1'oriVI. Da ciô sebbene si deduce, che il contratto non gine nella colleziqne delle leggi di Giustiniano. inchiuda essenziahnente c di sua natura il sacramento, i 2. DiristringereVimpedimeuto si dell'affînità, che non si puô perô inferire, elle sia in arbitrio de' fedeli della cognazione proveniente da qualsivoglia lecita il s,'parario. Anzi essendo stato istituifo il sacramento od illecita cOngiunzione al quarto grado, secondo la per conferire, come àbbiamo spiegato, Ia grazia neces­ computazione civile per la linea laterale od obliqua, saria a sostenere il peso conjugale, è chiaro il prccetto senza perô lasciare speranza di ottenerne dispensa. di riceverlo, e quindi il trascûrarlo sarebbe un farsi 3. Finalmente di avere la clemenza di prendere in reo di grave colpa. ' t considcrazione quei matrimonj, i quali si fanno tuVII. Certamente Gesù Cnsto non menoverp Dio multttariamente e per sorpresa più assente che pré­ die vero uomo aveva in sua mano tutti i diritti de’re- sente il paroco, il quale per costernazione appena gui : ma essendo venuto nel mondo per istabilirvi un ascolta la voce dei contraenti e non vede in volto i regno tutto spirituale, e per meritare agli uomini tdstimouj, che talora presentansi travestit! o armati. colla sua morte il diritto al regno dei cieli, e non.già I quali matrimonj, se si ritletta che per la validité di [>er rapire i caduchi e mortali ; cos} voile lasciare atti civili di molto minore importanza ricercasi, che liberissimo 1’esercizio di quei dirittpii regnanti : ed tanto il notaro che i testimonj siano pregati, rogati, ingiuqfe a tutti i viventi una soggezione perfetta alie possono sembrare pinttosto atti di formale disprezzo sovranità della terra in tutto ciô che riguarda la della grazia di Gesù Cristo, ed attentati contre il buon ‘pubblica'esterior disciplina senza distinzione veruna, ordine pubblico, che couyatti celebrati legittimacome insegija il Grisostomo, tra laico ed cvangelista, mente. o profeta ed apostolo, o qualunque altro si voglia. XI. Non è perô, che i sovrani abbiano sempre da Onde non dubitiamd di asserire, che.alia suprema : se medesimi esercitato questo loro originario diritto, civil potesti di pieno diritto appartenga il prescriverc il quale è essenziahnente connesso con quello di dis­ quelle leggi a tutti i contratti, ed in modo più singo- pensare : che anzi per molli dei secoli a noi vicini lare al contratto matrimôniale, le qiiali giudica espe- sembra, che ne avesscro rilasciato per la massima dienti per la tranquillité, per il vantaggio, e per il parte l'esercizio alla chiesa. decoro delle famiglie nei proprj dominj. E di qui XII. Supposto pertanto un taie assenso o connidedticiamo, che ad essa soltanto originariamente si venza, confessiamo aver potuto la cliiesa-jjtahilire aspetti l'apporre al eontratto del matrimonio quella giustamente degl'impedimenti dirmv'riti lo stesso sorta d'inipedimenti che Ιό rendono nu^lo, e si dicono contratto del matrimonio, e non aver.edla preso abbadirimenti.. Perciô protestiamo di non nconoscere un glio venmo, attese le circostanze de'tempi, nello sacramento nel sacro rito destinato alla santificazione stabilirli, oome giustamente decise i) s. concilio di del matrimonio in quei casi, nei quali esso contratto Trento contro i novatori. fosse dichiarato nullo dalle leggi sovrane, ma sivvero XIII. Essen,do il matrimonio ed un contratto soun attentato, ed una sacrilega profanazione. lenne, da cui dipende principalmente la forza il buon VIII. Infatti una tal potestà anche nei sovrani cat- ordine e il lustro della civil société, ed essendo inoltre tohci è stata nconosciuta costantemente dai santi corne si esprime. l'apostolo un sacramento.grande, pallri Ambrogio ed Agostino, da molti concilj e dagli qualora sçcon 'o listituzione di Gesù Cristo sia\in stessi Romani* pontefici, specialmente in rapporte ' certohiodo sigillato dalla benedizione sacerdotale; aU'impedimento .proveniente dalle varie specie di non vi è diligenza e premura, che dai parochi possa cognazione e di affinité, prima che' si spargessero ) riputàrsi superflua, perché un'azione si intéressante r\e11a chiesa certi falsi monumenti, funesta cagione lo stato e si Santa, venga fatta con tutto il rigore delle del corrompimento della ecclesiastica disciplina, e leggi, e dei sacri canoni. Di ciô resteranno tanto più delle luttuose discordie tra il sacerdozio e 1'impero. -pienamente convint!, quanto più seriamente conside-, Imperoechèeg’ino non solo si regolahfooesattamente reranno, che queste loro pastorali sollecitudini o ima norma delle moite leggi imperiali, che sui matri­ piegate od omesse posseno in. breve giro di anni pro­ monio si leggono tutjôra nei due codici Teodosiano duite o una cristina riforma,o una totale depravazionc e Giustinianeo, qualora non !e trovarotio opposte alia del loro gregge. divintf legge naturale o positiva, ma si pregiarono XIV. E perciô alla notiria di qualphe trattato di ancora di pubblicarle, le commendarono, e giunsero matrimonio, i paroco se mai non fosse appieno infor­ a canonizzarle, inserendole nei codici compilati per mato delta capacity e dei cosfomi degfi sposi futuri, tegola della ecclesiastica disciplina. procurerai d'informarsene con prudente esattezza,per IX. Per la qual cosa avendo noi frequentemente bené istruirli, quando ne abbisognassero, nei rudi-, osservato, che sotto pretesto dei puri sponsali, i quali menti della nostra santissima religione,;per arnmoaltro non sono che un paito preparatory al contratto nirli a non impegnarsi nello stato conjugale senza il ed al sacramento del matrimonio, gli sposi permet­ consenso, per quanto è giusto e possibile, del loro tons! moite cose contrarie aile divine ed ecclesias- .. maggiori, e senza prima conoscéme ed esaminarne tichb leggi, deliberiamo di umiliaro lenoetre suppliche Anatununente i gravissimi pesi, ed in fine per disporli al principe, affinchb si degni di negare ogni azione con una penitenza sincera a ricevere quella grazia dal io6j Synodo» Pfatofanstt «t Congregatio ab Hetruria· aidMpttCtpa «t episcopis Florentia· habite. 1068 sacramento dei matrimonio, che li puô render® loro , cessatione dalle coipe, qugnto la detesiazione delle e leggieri e soavi. medesime manifestata eoo non equivod segni, XV. Per invitare tutti i fedeli a pregare il «ignore negherà ktro l’assolutione : e mostrando ai medesimi a venare il teeoro di qdesta grana sopra i futuri con- l’enonnità del peccato che son per commettere ricejugi, e per agevolare il distiioprimenlo <|ei molti im­ vendo in tale stato il sacramento dei matrimonio, li pedimenti die poefcmo rendent» o nullo od illedto fl stimolerà a di®>rirlo. Ma se non vonanno aderire ad matrimonio, ai decretô dai generale concilio Latera­ insinuationi si salutevoli, o la dilatione dei matrimo- nense scito il pontefica Innocenao HI,'che si esten- nio potrà far temere d'inconvenienti di' non miner desae generalmente la lodevolistima practice delle conseguenza, ectitatili ad uno sfonto di pentimento, denuntio dei matrimonj da contrarii, che si face- non fari ulterior resistenza al compimento dei sacro vano dai respettivi parochi nelle chieae delle Gallie-: rito nuziale. decreto, di cui i padri Tridentini, fattevi alcune diXX. Se poi nel giorno mèdesimo destinato alla cele­ chiarationi, ingiunsero Ia più esatta osaervanta. bratione delle nozze dfacuoprisae il paroco qualche XIV. La conversione di un peccatore,beuchi possa impedimento dirimente, sebbene tiô fosse per mezzo (arsi in un istante da quello cbe ha in mano il cuore della sacramental confessione, salvo sempre i) sigillo degli uomini, e puô piegarlo inspirandoglt un amor dtila medesima, egli fari il possibile, per non assisanto dovunque ei vuole ; non è tuttavolta regolar- stervi ; e la carità e la prudenza gli suggeriranno i mente 1'opera di pochi giomi, ed è manifesto che per . compensi opportuni per differirlo senza lesione della ottenere gli altri fini di sopra enuntiati, richiedesi coscienza e della fama degli sposi, o per distomarlo tempo e concorso di popolo., Pertiô i parochi in primo B intienunente, qualora 1'impedimento sia tale da non luogo useranno tutte quelle arti salutevoli, che 1'apo- an.mettere dispensa'Lo che riesdri ad esso più agestolo suggeriva a Timoteo ed a Tito, per indurre vole, se avrt istruito il popolo intorno alia natura coloro che aspirano al matrimonio, a non impegnarai degl'impedimenti, e gli averi mostrato che la maggior in promesse, ed a non domandar le Renuntie prima di parte di essi vi immune da qualsivoglia delitto, che aver mondata la loro coscienza colla sacramental con­ è il solo il quale possa apportare giusta infamia. > fessione ; spedalmente se li conosca negligent! nelXXL Risalendo alla istitutione del matrimonio, e lac&starsi al sacro tribunale di penitenza, e di una considerandolo come un officio si di natura che della poco regolare condotta. In secondo luogo le tre dis­ civil società tra i cristiani, egli è agevole il compnentinte denunzie prescritté dàl Tridentino si faranno dere che ambedue i conjugi debbono ed atnarsi e com­ -^olamente alia messa parrocchi.du subito dopo la patirai ed ajutarai in ogni bisogno, serbandosi sopratspiegazione fatta al popolo dei santo evangelio,avver- tutto una inviolabile fedeltà ; ed è manifesto del pari, tendolo con voce chiara e distinta della obbligazione cheeglino sono tenuti ad aver somma cura de i nfriche corre a tiascuno di manifestare gl'impedinienti, mento e della educazione si spintuale che temporale che sono a sua notizia. In terzo luogo sarebbe desi­ dei loro figlj. Intanto perô si osservano intvnto a derabile, cfce le sole domeniche fossero i giomi festivi questa educazione degli abusi gravissimi introdotti legittiini per le denunzie ; riportandosi rispetto alia dalla ignoranza, dalla indolenza, cd ancora dalla -redispensa dalle medesime allé disposizioni del soprac- golatczza dei genitori. Sarà dunque dovere jtreciso citato concilio. dei parochi di fare delle sodé e chiare istruziom al Χλ’Ι iSiaoporto ai vaghi.ed a coloro che non hanno <: popolo su questo imporUntissimo oggetto, adinchÿ i fede fissa, peh’sempre più. uniformarai allo spirito di conjugati che fossero stati negligent! neU'adempiquel s. concilio,che implora au questo articolo l'ajuto mento degli obblighi matrimoniali riconoscano le loro' dei magistrat! civili,potricproporsi a S. A.R.di negare mancanze, e le riparino per quanto possono : e quelli assolutamente le denunzie a clûunque di essi non esi- che sono aneor liberi, iniparitio a non lasciarsi guidare birà un attestato o licenza di qualche regio* deputato come i bruti senza intelletto dalla passione in detera quest’oggetto. Essendovi pertanto un tal regio minahdosi al matrimonio. Dei quai disordine, contre ministro a ciô deputato riguardo ai figlj degli spedali, cui reclamano e la ragione e i diritti della civil società, i parochi quando averanno da esso' l'avviso formale ne abbixmo un esempio terribile nel sàcro libro di di far le denunzie per alcuno di essi, le' taramjo senza Tobia. » ‘ diflicoltà, e non ♦pmirendo verun legittimo impedi­ XXII. Per lo che mostreranno nelle comuni istrumento,procederanno alla celebrazione dei matrimonio rioni, e nelle speciali da farsi agli sposi, che la spiri­ conforme alla cjrcolare diretta ai vicarj foranei sotto tuale educazione consiste : 1. nell'ammaestrare i figlj li'4 dicembro 1785 (1). Affinchè ppi ogni paroco sia fino da gli anni più teneri nei principj della dottrina in grado di attestare dello stato dei soi popolani nelle cristiana : a. nell'inspirar loro un santo timore, ed un occorrenze, terrà il registre dei matrimonj - a tenore amor fervente verso Di.o ed il prossinio : 3. nel corro­ del decretro del Tridentino, ed in eseeuzione degli borare i buoni insegnamenti col buon esempio : t nel ordini emanati dai governo su'questo punto (a). correggerli e punirli talvolta accoppiando alia seve­ XVIII. E poichè secondo l’ordinario costume, che nth la dolcezza, e senza caricarli di maledizioni o di noi non, possiamo abbastanza deplorare, 11 giorno del D villanie. matrimonio suol essere un giorno di dissipatione e di XXIII. Rispetto poi al nutrimento ed alla «loca­ liberti, il s.^jnodo prescrive a tutti i parochi di esor- tione temporale, primieramente faranno comprendere tare i novelli sposi ad\nticipare la santà oOmunione, aile madri e spose, che si ricercano cagioni molto più o differirla dopo la celhWraxione del matrimonio più gravi di quelle che comuaemente si allegano, per o meno, secondo la varia dispositione deïcontraenti. 'dispensant dall'allattare la proie : 1. dimostreranno XIX. Che se mai, lo che speriamo che non sia per che ambedue i genitori, ed in modo speciale i padri avvenire snediante il divino ajuto'e l'osservanza delle debbono provvedere i figlj dei necessario ed onesto regole sopra fissate, si présentassent alla chiesa .per vitto e vestito, finchè questi non sono in çtà da procomplere il sacro ri to delle nozze sposi o ignoranti dei cactiarsi tali sussidj della vita per toro medesimi : primi rudimenti della religione, o immersi nel tango ' 3. che non è loro permesso di dissipare le sostanze dei Vitio ; il paroco quando rilevi tiô dalla sacramen­ loro concedute dalla divina provvidenfa, ma dcblv.no tale confessione, riflettendo che Ana solida istruzione lasciarle in buon ordine alia propria postentà : 4. final non dipende da poche parole, e che una conversione mente insisteranno sull'altro dovere gravissimo di sincera racchiude in se necessariamente non tanto la rendere i figlj chpaci n. ii tanto di guadagnarai ii os tentamento se siano poveri, quanto di prestare un ---—w buon servigio ai loro simili ed illo stato, qualunque (i) Quam vide, ·> libet, ia appeadicv cit. oum^XXXl. ‘ siasi la ' loro conditione, con qualche stienza o ârte * (a) Regium 'mandatum, de quo hi^ agitur, enatat in appen­ liberale o mcccanica onestà, esplorando attentamente dice cit. num. II ; buiua mentio iam aupra occurrit. W * - - · 1069 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetrariae archieptsoopis et epteopfo Rorantia· habita, tops la loro indinazione e secondandola per quanto la pro- a uoerini ed in tutti i tempi. Π salvatore medeshno che d.................................. ha inculcato l'obbligo, · d“ha dato 1'eeempto delta denzà e le fors» il pennettooo. · - * “ XXIV. Che se tanto edge dai conjugati cristiani il preghiera, oe ne ha preecritto ancora la forma in , matrimonio considerato come unoontratto naturale e qnella orazione, d» d dica domenicale, appunto civile, come non si accenderanno i parodd di un perché ce l*ha insegnata Gesù Cristo* nostro signore. santo zelo per brio venerare come sacramento, riftet- In «ma nd troviamo mirabUmente compendiato tuttendo che trà tutti gli atri, nel ricevimento di queato todô Che costituisce l'oggetto de* nostri desiderj, a singolannente coochlcasi senta ribrezzo, e quasi tri­ de) nostri doveri. Ella è il più perfetto modello délie preghiere, che poaaiatno indirizzare o Dio. pudiando il sangue pretioso di Gesù Cristo ? IV. Quelle spirito per altro di preghiera, che chiode XXV. E perô il paroco, altre ad invigilare sull’osservanza del general precetto di s. chiesa di non celc, a Dio i veri béni, e'cbe h da lui ricevuto in odore di brar nozze nei tempi di penitenza Quarerôna e Av- soavité, nié viene da nd, nè da nd pud venire. Se è vento, impediri quanto puô che gli sposi prima di vero che new sumns sufficientes cogitare aliquid a aver celebrato 'il matrimonio non ccabitint o con- nabis, quasi ex nabis, Ciame mai danoi medesiini versino troppo familiarmente. Nè si stanctyi nel- potrommo sollevare a Dio il nostro cuore con santi l'esortarc i medeaimi e tutti quélli che sogliono invi- desiderj ? Lo spirito di Dio adunqne è quelle che ado tarsi allehozze, a'.non comperire alla chiesa nel giorno viene in soccorso della nostra dobolezza. E certo, ae di esse con vesti immodeste, e con ornamenti spiranti egti non d.discuopre l’abisso delle nostro misorie, la lusso e sensualité. Incuteranno anche loro un santo mano sâlutevole che ci puô sollevare, cd i béni preorrore per la intemperanza, la crapula, e per ogni H parati ed offert) dalla divina misericordia, se non sona di dissolutezsa nei discorsi, nei canti, e negli c'inspira il desiderio di questi, e la confident· di altri nuziali divertimenti. IJ persuaderanno per fine domandarli al padre celeste ; finalmente se egli medea non célébrer le nozze nei giorni festivi d'intero pre- simo non forma in noi quel gemito ineffabile di Cuore, cetto, per non distogliere un buon numero di persone che Iddio ascolta fitvorevolmente, o non pregheremo ...dall'assister© aile sacre funzioni della parrocchia,-e giammai, o non pregheremo corne oonviene, anzi non per evitare il pericolo di profanare insienie col sacra­ sapremo neppure quai cosa debbasi domandare nella mento, quei giorni, i quali son destinati in modo spé­ preghiera. Questo spirito e questa grazia di preghiera, ciale al culto divino, ed alla sanctificazionc delle Che non è in nostra mano, giacchè adora non sarebbe anime. più grazia, dee mantenerci costantemente in quei sentiment) di mniltà profonda, senza la quale la nostra orazione non sarebbe, che una presunzione superba DECRETO DELLA PREGHIERA (l). e un nuovo peccato. 11. Quella necessaria dipendenza, in cui la creatura V. Lo spirito di Dio, che geme e desidera in noi, intelligente è sempre per rapporto al suo creatore, non domanda, dice s. Paolo, se non ciô che è secondo al suo supremo signore, al suo unico principio ed Dio. L'oggetto principale adunque della vera pre­ ultimo fine, esige che Γηοηιο in qualunque stato ei si ghiera è 1’adempimento dei designi divini sugli eletti consider), si umilj avant) alia maesti dei suo Dio, unitamente alia distruzione dei peccato, e alia persemediti con profonda adorazione le di lui grandezze, veranza nella carità. Ora il compimento dei disegni le opere matavigliose della di lui sapienza e potenza, di Dio sopra gli eletti suoi consiste nel possesso dei lo benedica, lo invochi, lo ringrazj, e a lui si sollevi regno celeste ; la giustizia ossia la carità è il mezzo, e si unisca con frequenti atti di amore. Questa eleva- che vi conduce. Perciô dice Gesù Cristo : ccrcate zione dell'anima a Dio, questo movimento dello prima di tutto il regno di Dio, e Ia di lui giustizia. Le spirito verso il supremo essere, quest’omaggio che altre cose tutte non possono chiedersi, se non rap­ egli rende alla maestà dei suo creatore puô dirsi in porto a Dio, ed al suo regno, cioè a dire, in quanto un senso generale preghiera.' che possono esser mezzi per giungere al di lui beato II. Ma se si consider).di più, che Iddio è l'autore possedimento. di tutto, che ogni grazia ecceljente e ogni dono perVI. Da tali principi ne deriva, che Ia prima dispofetto viene dall'alto e discende dal padre dei lumi, sizione necessaria a pregare, come conviens), è un che quanto avvi di buono, di santo, di perfetto nella perfetto distacco dalle cose create, e quasi wta noja di natura, nella grazia, nella gloria dipende da lui, ed è ogni consolazione terrena, la quale ci port ad aspi­ una partedpazione della di lui bonté ; s’intende fadl- rare ardentemente alia vera gioja, che Iddio ci pro­ mente, che l'uomo di più è in una continua nécessité mette nella terra della pace, q a gemere e suspirare, di ricorrere a Dio, d’indirizzargli ferventi ed .umili vedendoccne lontani. Perciô noi dichiariamo : 1. che suppliche, per ottenere dalla di, lui misericordia i la preghiera degli empj, degli amatori dei mondo, di béni, che ci crede fermement^ per la fede, aspetta tutti quell), che vivono volontariamente nel peccato per la.speranz*, e desidera ed ama per la canté. senza pensare di ritornare a Dio, non è una vera Questa umile domanda, che non puô andar giammai preghiera, ma una menzogna, ed una ipocrisia esedisgiunta dai movimenti di amore, di adorazione, di 1 crabile : 2. che la preghiera non solo dei veri giusti, lode, di rendimento di grazie, è a periar più propria- ma ancora dei'verj penitent) e convertit) è grata a mente quella, che dices) preghiira. Dio, perché ella è accompagnata da gemiti- più ο III. Sebbene la preghiera prêta sotto questa idea meno profond) secondo il grado di giustizia ne'primi, sia stata necessaria aU'uomo' anche nello stdtbd’in- e il fervore £ penitenza negli altri : 3. che gl'istessi nocenza, gli è perô divenuta aneor più indispensable ' peccatori, i quali sebbene non siano ancora convertit) dopo la di lui caduta. II peccato lo ha ridotto ad una\ pure cominciano a sentire il peso de' loro peccati, e orgogliosa poverté, e ad una pigra indigenza. Niente desiderare Ia giustizia, benchè in una maniera debole ha di intono da se medesimo, ed a niente ha diritto. ed imperfetta, pregano veramente ed utilmente. Iddio, che non dee aU’uomo ooea akuna, puo solo VII. Questa prima disposizione, che abbiamo qui colla sya libéralité riempire questo orribil vuoto. accennato, ne racchiude e porta seco moite altre : la Aggiungasi a tuttociô, che Gesù Cristo in varj luoghi sincérité, la quale ci fa pregare. dal fonc’o del cuore del suo vangelo a ha fatto un espresso comando di con vero desiderio di essere esauditi : l’umilté e la pregare, e ce ne ha dato i più luminosi esempj pas- compunzione che ci fa pregare oon un cuore contrito, sando le notti nella orazione, e raddoppiando al penetrato dalla propria miseria e debolezza ed umipadre le preghiere nella sua agonia. Da tutto questo liato sotto il peso dei - suoi mali : la fiducia che ci ne risulte la nécessité della preghiera per tutti gli porta a pregare Dio con fede e con una ferma confidenza che egli puô e vuole esaudirci, ed usar con noi ( 1) Ex sc)i> aessioai· VI, „ · tftftftpft· fteftt fftectenpi (I). G«ah Criato. Dop> tat sopmrioM ch· * pmccato ta poato tm Dio a Fnoato, noi noopomtiaso pitda par ΧΠ. Ν·ϋ·βφθ ftte^TftftMMftftftiteneo ftnft vw* noi madaaiari «voro aooeaao al tram data dhtan a aoda daMaioM rano Gaab Cristo, nd taaapo eta tnaMti^ noa«bbtianopihiniioi,«psrMi«tMrialaM dSchteriemft te MOMteh dette di hri ftMdterion·, noa motive eta poaaa tapagnara Dio ad aaoottferei, anti iatawfiauw di ostfMaro rtnvocaaioo· dei snnti. Tutti non tnadtiaato .s· non di aaaara da fed rigattati ; i aaembri della chiaaa in gaaanlaaooo tin loro «triti potebb tutto dà eta od*· per i rincoli dalla carità, la quale stabiUscs tin ami simi biMegnodi let,petebb infatto data oupidigia. un santo commorde, Q l unione i aantj eta regnano cramai qon Gesù Criato nostro propitiation·, nostro pootedee, nostro media- sicuri della irnmortalitb· loro, hanno' desiderio M in­ tare. Siccoma Dio non ci am· sa-non in questo unico téresse della npatro satate. Qnesto b dû eta ci porta oggetto dalle sue compiacenaa, cod .non ci sscolps ad implorare l’intercession· des santi, aAncbb ci eta par esao. Dichiariarao adunque eater per noi ajutino ad ottenere da Dio per la mediatione di Gesù un’assoluta necMsitb il pregare in nom· di Geeù Cristo nostro e loro saltatore le gratia, di cui abbiamo Criato, di maniera die qualunque pregbient eta non bisogno per arrirare alia gloriosa eternità eta essi gib b tatta per Geeù Cristo, non solamenta non ottiene Π godono. .. XIII. Sebbene adunque tenghiamo per certo, tta perdono de' peccati, ma esta medesima diviene on la sola mediatione di Gesù Cristo sia necessaria «empeccato. IX. Ora il pregare in txxne di Gesù Cristo, a parler plieemente ed assolutamente, e che rinvueatione de’ propriamente non b altro cbe appoggiarsi nnicansente santi non entri essentialmente nei piano dells redensulla di lui carità · sopra i di lui meriti, riconosccr da tione · della salute degli uomini, pure confestiamo esso lo spirito cta geme · prega in noi, chieder tutto coi santo concilio di Trento, cta una tale invocatione secondo la di lui volontb, e in ordine ai beni cta ei b buona ed utile. Cornmendiamo .pure la devotione ha meritato, unifsi Snalmente alia pregbiera e al sacri- pnrticolare alia beata vergine. Essa b stata da Dio firio di questo unico nostrcUnediatore. X. Gesù Cristo per altro non solamenta prega per (l) Hoc ia loco meatio omaiao taieada videtur opeacali noi come sacerdote, prega in noi come capo, ma b ancora pregato da noi come Dio. Poicbb essendo egli d cuumdam abepitcoprampltaimie verbis commeadati, vuMicel : P» Mrrtair drta ti Via -Cruci» dtatati · Atiatif. Safûttt inrieme col padre e collo spirito santo vero Dio êd Ricti Tttctrt di Puüit t Prtt* ec. Fimus, ijSt, per Aatoa. sutore di ogni gratia, debbe essere ancora insieme Gipscppe Pagarfi. Exstat etiam aovtaimi» Irpi» editum apud col padre e collo spirito santo Γoggetto unico del)e C. M. F, Epnultri* »M r dxnA' riyaardaa* il tvxvrv Safin» nostre preghiere, come lo b delle nostra adonuMiri. dr’ Rica c h rifontr nUfittt iu Tttcta* aMU tl regtet ü ItcE siccome sarebta un errore anatematiatato oramai p*Ut 1.1.1, Floreatiae, tSM. p. 154-66 ; adiocta aliam aputol· ab episcopo ad dioecesis suae .montâtes mtas ut libellum sis dall/ chiesa l'adorare in Gesù Cristo l'umanità, la auderet. Ztid., p. ιόό. Allers eputols ad paroebos mtaa ad idem carne, o portione di questa sepbraiamente dalla divi- volumen commendandum exstat ia appendice ad syandam nità, o con una precision· sofistica, cosi lo sarebta nam. XXXIII. Id opus ubi ia lucem prodiit, tempestatem maxiugualmente l'indiriaxare ad essa umanità le nostre mam commovit multonimqae iavidiam in ae coaatata, m preghiere con una tal divisione o Mtiatione. Quïndi domuaealq suat contumeliosi libslli ad episcopi iatasiam oditi, inter quos swmotaadi qui sequuntur : t puditi» te»' soacrivendo pienamente alla letters pastorale del ceclniMiic»»^»» ea ws^.-c Urtiu m I'm Crprti tam «Zti 'bus « nostro vescovo intomo alta nuova devotione al cuore Fürwuryass/* «nae ift» dat P. Gaèpf» H»n fvuU> auturr Ctadi Gesù de’ 3 giugno 1781 (1), rigettiamo questa ed tinw, Bokmiae,i7ta ; — Laprttic» Mpia ammadalla IVn o*altre simili devotioni come nuove ad erronee, ο ais iatatane adtictiaM ta' /4>ata' Afiata.wn Orsrt Mia ftjntee almeno come pericoloee ; e volendo patiô die ese· m’ d. Guuappt M. Paraii au». Cau.. a reniera daüa aauas ta au» Payait idaala a data ia hua, Viterbii, 17I1 ; — tpaiagia dai sieno del tuttoabolitenellenostrechieee, sarbdovere ' pi» tuatin» dada la Fis Craaù appula dai P. laeaaa 4/Ü if. O. de' pastori ésortare i tedeli ad adorare, invocare, · ali» caanra dai P. D. Giaupp» M. Pajati aaaa. Cau. etc., Par­ pregare sensa divisiqne Geeù Criato principalmente mae, 17SJ : — Eaataa tua aacaadada aul HiraH». aie Paper HM» : ne’ suti mieteq, com· ha sempre praticatola qhiesa. c Pi» meu'iia date U lia Crama dtitaar a Mauaipean Sr^pau» Rica, ee., Parmae, s y«j ; — Ilpiaaarùcù daüa Pi» Croat XI. II mistero della passione di Gesù Cristo dee da' dadùaua ifauaitaan Scipûua dd Ruai, a, liaa^ua'i» Pnati certamente jn modo patticolare impugnare la nostra »7ta. ipvlM» dai P. üa^n Sataaeha di N^aÜ if. Ri/, alla riapala ag6 AeetaUi di Firnaa uai aepptiutasti dal aam. 8. io, GÙaaafa /y·/.. ludia, 17SJ ; — Laatara daRarcdpraat O^auttta· (t) Haec «st tanas Ills iaMnKtio psMorsta, qsa epueopee Itato-Piatciriemis daataeai oscmui ad pagaaai iasuadaai eoeus piaaiM.R. P. 0. Giuuppa Pufati swat. Cm».. « Annuor XX. Sacruiuiiai cordas Jasu rsiagtata. Ussui typis Uaraa adita dtamta rfdi ; — RiRnéaui ad uu'auaùadiP. MadaUa da Rar·' ia appendice ad ayaodan suat. XXXtt. Qui plura da os aciie t»»u M·». Rif. upaa data lature dat H. R. P. D. Ciei^pa cupit, adesi ipsum sectorem pro domo loqëeMam ia raa £«Manr M. Pajariawn. Caax, er., Betgaasi, 7784 ; — OiaRg* aaiirlauira di JtartaeeK··*·** /UaapueAutoa/cbreamMr dal duria» Uaadaultfi carraU» dal P. laRara. Cosmopoii, 17S3 ; Mt atü , dtam' dk Prott. Ia Piatoja MDCCLXXXVU. Far — fltirata al fafU* dalaapplaauMa dagdIndi grrian'iiadi» am·. » d»R area nig ; dggHuM ds adpu·*· dtir eemtamatau Auo Bracati mampasars vaaeiMla. 'Coa apprormaooe. lata, m p. Iki refert epiaoopea, p. 17 a^., inetrartinai» illisa plan· dagd Aamta' fivtiaattat Statia XW/f. ·-V. 4 d^da ardj,dai proditae editiceea Pistorii at Fiomatiaeai Britiae at Muliaaa, P. Gopar» Saaucha di Ntfad Mia. Rif^ lube. Atqae base tum etiam eiutdem traaalatioest, quarum memorat daaa galli­ quidem eoaira dictum opuaotlum, quod auoa etiam tadmom ca». unam Pariati·, alteram Uliraiecti pubici iaria (ansa, amam •c propugnator» habuit ; horam princeps ipse Fsysu ta, a quo geraumieam, qaamtypis Vlauaaaaita· ijSj adornari» M. Λ-Wk. sex oditae »uat litterae tomo Xll mataee dita coUocttate eau tola. Mogaatiai asi·· vanranast Vtaaamem cam Mta^taqu·* tituta ; Rautd» di ‘Cpaiùd nuëàaaaa tibabgimt Tulrriiem r aculeata aotia iaanan jrepetanmi btaaata aai· Cdtaesm AgtadM adfra Ü/i» aunùia délia Ha Croeùprapup da Ciaaat tinta eunidqfuM arapntr 'di Cidtd ad aae P. t. hfiraue dtaetabr^t ijM, p. «et. 4··. ytK% Soj-»'. SO<-*1.; >7*». p. ι-ti). ProdHt etiam a kaaaa Agami aratae reddita eorum ta» mmta. Veamiis, i7td. Adeundus denique tacitu tpm ia oüiofteonm gn**· ·β·Μ·ι IA···· ftKOte·*· itptaols pmiorah ienrcit. p. Cancane, cauacno, XXXVBI. U «Mom d'amore t*ba ricotmata te gratia al di sopra ditatti gli altri senti. Bm ancon * nadn.coBMl· dei cristiani, gas·, dice a. Agostino, teq>te«te «ait charitaU ntfiiUltt in tctluMt nnnctrtntnr, fniillint cn/Uu mtmire umi. Queato culto speciale perô verso la beata vergine eguahpente che quello U quale ren­ des! agli altri santi, debbe easer regelato secondo lo spirito della chiesa, <φβ sb pom la dovuta distança tra le creature e Dio unico fonte della vita e della salute. L'oltrepassarv questicoofini,e dan allé crea­ ture ancorcbè tantissime un culto che solo deesi a Dio, invece di méritera la loto astistensa, d iarebbe rei d’un gravissimo delitto. Vorrebbe ancora il nuto sinodo, die 1’onore die intendiamo di dare ai santi, d portasse con maggicre impegno alia loro imita­ __________ tione, che ad una ammiratione sterile e vana. dalle «Uaaa tutte le iasmagini, cbe o praaentano tetai dosnmi, couse aarehbaro quelle dal cuor carneo di Gesù, o dannoagl'idioti occasion· te ancre, coma quelle della Trinité incomproteibüe, 0 finalmente cbe invecedieaaerteadificazione.aonounntotivotescandoto, quaii eooo le pitture lascive, ridkxde, e spiran# un'aria te vanith e di pompa. »■ SI tolgano perimente quelle immagini,nelle quali pare che il popolo riponga una fiducia singolare, o ricoooeca qualche speciale virtù contro i decretive l'intenzione della chiesa. H ebè ri puô dedurre dal vederri, che rende, un culto spodale a quelle data immaginé, e ad es» più che ad ■ XIV. Per quel che riguarda poi le pratiche esteriori un'ahra ricorre, quasichè Iddio e i santi ascoltino in di devotione verso la beata vergine e gli altri santi, un modo spéciale le preghiere, che sono tette avanti vogiiamo, che sia tolta ogni ombra di superstjzione, υ quelle, o alla venerazione di essa abbia Iddio attacquale sarebbe, fissare una certa efficacia nel numero cats < la promesse di concéder le sue gratie. 3. ~ Per determinato di preghiere e di salutationi, delle quali questo medesimo fine .vuole in - santo sinodo, che si per lo più o non si awerte o ancô non s'intende il senso,, e generalmente in qualunque altro atto od oggetto esterno e materiale. Sarà pëttanto dovere dei tolga afiatto il peraidoeo coatame di distinguere certe ' . date immagini, spedalmente della vergine con titoli e nomi particolari, e per lo più vani e puerili. Non sari parochi 1’invigilare suile devotioni particolari dei mai ledto dare ad esse altro denominationi, che quelle loro.popolo troppo spesso inclinato alie superstitioni le quali saranno analoghe ai misterj, di cui è farta e aile matérialité. Con il che noi intendiamo di uni- ■eapvesM mentione nella divina serittura. L'operare formard alia vigilanza dei nostro vescovo dimostrarta diversamente sarebbe un moltiplicare gl'inciampi al sopra di cio specialmente nella sta letters de' 6 di- popolo assuefatto a cohfidare superstitiosamente sopra cembre 1784 (1). i notai pompqsi.o adattati ai suoi particolari interessi. XV. Non minor premura dovranno usare i pastori 4. Si estirpi pure l'abuso di tener perte particolari im­ ■ · di anime neli'inculcare ai fedeli jl vero spirito dei magini coperte.Poichèoltre all'esser ciô un'occasione, culto, che dee renders! alie reliquie ed alie immagini penmè il popolo supponga in quelle una speciale virtù, dei santi. Secondo'il costume antichissimo, e lo spi­ e pertiô gli presti un culto particolare, distrugge an­ rito della chiesa universale debbonsi riguardare le cora tutta l'utilité, e il fine delle immagini. 5. Vuol reliquie dei santi, come avanzi dicorpi creati da Dio finalmente il santo sinodo, che non si tengano nelle per essere istrumenti della sua gloria, che sono stati chiese se non le immagini o ___ , rappresentanti i misterj insieme coll'anima il tempio vivo dello spirito santo, c dei redentore secondo il costume e le forme prescritte e membri di Gesù Cristo. La veduta di queste sacre dai nostri padri, e che oltre a questo non si tengano ceneri, che- debbono essere un giorno rianimate e per quanto si puo raddoppiate neile chiese le imma­ rivestite dr un’eterna gloria, dee risvegliare ip noi la gini della beata vergine, e degli altri santi, nia saré fede della futura risurretione, e rammentarei quel permesso piuttosto porre per ornamento pitture rapche dobbiamo fare per aspettarla çon gioja. Final-' presentanti qualche edificante fatto d'istoria del· Vec­ mente i miracoli cbe Dio si compiace di operare alia chio o nuovo testamento. presenza di queste sacre reliquie, c'invitano a rivol2 gerci con fiducia alia intercessione di quelle anime DCUJL nUtSHlZKA FVBBUCA. - beate, che si onorano in queste prerioee spoglie. Lungi perô dal credere che in esse Vi sia alcuna virtù, XVIII.Ognun sa,che la vita del cristiano dee essere si rammenti ai fedeli, che tutta la nostra spernunt una continua pieghiera secondo 1'insegnamento di debbe esser fondata sulla potenza e bonté di colui Gesù Cristo, cioè, come spiega s. Agostino, debb'esche onora i suoi servi fedeli come a lui piace, e che. sere occupata del continuo in un vivo desiderio, e in esaudisce i nostri voti ne) modo che.giudica più a ' una premurosa ricerca della félicité etema. Ora sicproposito per 1À sua gloria. come in mezzo alie occupazioni esferiori e alie tante XVI. Col medr amo spirito debbonsi onorare e distrazioni, alie quali è soggetta la vita présente, puô venerare le sacre immagini.. Non dee credersi essere. tacilissimamente raffreddarsi nel nostro cuore questo in queste alçuna divinité o virtù, per cui debbansi desiderio, coal al dire del medesimo padre, noi dobonorare in un modo speciale, o fissare in quelle la D biamo avere certe ore, certi tempi, certi mezti estenostra confidence ad imitatione dei pagani, che ripo- riori destinati a richiamareil nostro spirito dalla cura nevano la loro fiducia pegl'idoli. Ma oùorando le im­ delle cose terrene all'amore delle celesti, eccitarlo a magini dobbiamo intendere di riferire questo onore (leeiderare i béni eterni, e a chiederli viepiù ardenteagli originali di esse, te adotnre cioè Gesù Cristo ip mente. Péraù la chiesa intenta al vantaggio spirituale se medesimo, e ne’suoi santi.. Quindi è che secoodo debeat* figlj'ha coetumato eempre di testribuire ad la traditione dei padri tutta l'utilité delle immagini ore e temp determinati le preghiere, che ella fa per consiste primieramente nell'essere queste, corne un mezzo dei suoi ministri,e dei fedeli sotto loro adunati libro per g)’’ignoranti, nel quale vènga loro espresso legittimamente ; ed ecco quello die dicesi prtgkiera dô che non, poasono apprendere ool leggere. Inoltre ptibliu. XIX. A questa spedalmente tutti.hanno dirifto. servono generalmente per tutti a rammentarei più vivamente quel che Gesù Cristo ha fatto pùr noi, le Non vi è alcuno che possa esserne esctaso, come non maraviglie che Dio ha operato ne’suoi gmti, gli vi è alcuno ohe possa essere escluso dalla carité, che esempj che in essi ci ha dato, affinchè glie ne ren- è ranima di ogni preghiera. I netted vi sono comdiamo gratie, e restiamo eccitati adimitarii. ,presi, come pure . . gli eretici e ________ ___ poi ‘ gl'infedeli. Siccome XVII. Tali sono i prindpj, su i quali desidera il quelli che Ididio ha posto per governare gli uomini santo sinodo che siàno istruiti i popoli, affinchè La loro tanto neH'ordine spirituale, quanto nell’ordine civile, ———— vi hanno un psuticolar diritto, coal diçhiariamo se(1) Exstat ia appendice ad synodum mna. XXXIV. - condô l'insegnamanto te s. Paolo, e sectado ia pra- isfS ftjT*ft— ** CMtfNgatfod* Hatred·· archiepiscopi· et epteoopi· FtoreatinataMta. 1074 ' ticaocetoato MbdMMa,aeMro un dovervdireiigiooe * nasce per i pastori fl dorer d*invigilare alla esecutione ed mfation· dl gtaatida, il porgere a Dio qwciaU di oggetti coti importanti. ΧΧΠΠ. Prima <ü tutto pari noi gwtichiamo dî > ministri · magietrati. Perci* Condati m quarta inoon· trartaMls varii*, ad insrotsdo alia pastoral· dai nostro vescovo M’dovari dai eadditi vano Q sovrano (t) vogiiamo cbe tutti i iMardoti non laecino gianunai di te mansoria dai principe nel sacrifitio della messa, •gghmgendo al caaona dopo quelle parole Ae enbtiitt trettrt «dr. qusrt'altro rt/re Mtqgue data «sostf· rie., come puro che nolle litre pobbUchs preghiere hop ti tralaacino la onrioni p* il veecovo a per fl sovrano secondo gli ordini gi* stabiliti. Sar* poi dovere dei pastori istruire con solo e prensura il popolo sull'obbHgo, che gli corro di unirai a questo vedute. XX/ la virtù parimente di questa intima' unione di carit* che fra tutti i membri della chiesa militante e purgante stabiHsoe un apato commercio, riconosciamo essere un.santo e salutovole pensieco pregar per co- dorure cooperare coi nostro prutatoafla rifbrma dai breviario e del missals dribs Mat» chieaa, variando copregmaado e ponendo in asiate ordine i divini «riri. Ogmm'ea, che Iddio fl qurie * la verit*, non variaeseere onoretocou mesuogne;echopar altre parte i pib dottie tanti uomini, ai pontefid madesimi in questi' ultimi tempi hamo ricmsioacfato nel nostro breviario, spedalmeuto per quri cbe riguarda le lerioai «iri mati, moite Calait*, efl hanpo conternato la neceeait* d'un· pib eeatta riforma. Par quelle cbe riguardq poi le altre parti dri breviario, ogmm comprends, che a moite coee o poco utili o meno odificanti sarebbe necessario sostituirne altre totte «lalla panda di Dio o dalle opere genuine dei padri ; ma soprattutto che dovrebbeai disporre il breviario medesimo in maniera, che nel cono d'un annb vi sbleggesse tuttaiatiera la B santa scrittura. Il tanto concilio intabtô adotta il loro, che morti in gratia rimanendo ad essi da Soffrire alcune pens per l'ospiarione dei loro peccati sono ritenuti nd purgatorio, firçh* «ton resti sodisfatta la divina giustizia. Percià vuole il santo sinodo, cbe ogni prima domeitica del mess ciascun pievano co'suoi coadjutori e altri sacerdoti addetti al servitio della sua chiesa, i fratelli della compagnie della ca­ rit*, e gli altri fedeli ti uniscano intietne nella chiesa della respettiva panOcchia per pregare Dio per i dé­ font! cantando o leggendo fl vespro, il primo Notturno, et le Laudi dslj'ufitio che dicesi de'morti J e che nella mattina suesegvente si celebri dai tnedetirtli la messe di Rtqtàmr secondo le rubriche prescritte nel calendario. Ë siccome varj perniciosissimi errori aaggio delle corretioni trasmesso dai vescovo ai saesr-. dori con pastorale dei di i geûuaio di quesfanno(i), e rimette al vescovo medesimo il deputare alcuni dei nostri confratelli a compire questa santa opera. XXIV.Giacchè poi noi rappiamo, chè sarebbe un’operare contre la pratica apostolica, e contre i disegni di Dio il non procurare al semplice popolo i mezti più facili per unire la sua voce a quella di tutta lachiesa/ crediamo bene di rilasciareal vescovo lacuradi eleggerp alcuni dei venerabili padri, che attendano alia compilatione di un rituale' e di un manuale ad uso della dtt* e dioceai di Pistoja, nei quali oltre alie istnuioni e tpiegationi necessarie, ri troyino in latino e in volgare le orationi-e riti della chiesa nell'ammivanno serpendo nel popolo su questo punto, come per nistratione dei sacramenti, gli ufizj delle principali esempio, che vi siano nel purgatorio defle anime feste defl’anno, Tordinario defla messa, e tuttociô che abbandonate, per le quali nessuno preghi, e the per­ pu* più fadlmente condurre alia istruzione e alla édifi­ ciô restino prive di sollievo, ovvero cbe le preghiere cations del popolo. In questo mapuale si procurer* particolari dei fedeli giovino unicamepte a quelle C d'inserirvi ancora dei salmi e degi' inni ridotti in poeanime purganti per le quali ti tanno ; coti il santo sla italiana, perché questi tierio sostituiti, per quanto è sinodo esorta i pastori a dani tutto l'impegno d'is- possibile, aile canzoni profane, e perché ti poesa truire su di ciô prudentemente i popoli, mostrando avere quella istessa consolatione,che risentiva s.Giro­ loro che idee tali sono contrarie affatto alia dottrina lamo in udire i laboriosi campagnoli di Betleem della chiesa, secondo la quale i beni spirituali sono accompagnare col canto dei salmi il lore travaglio. comuni tra i membri vivi di Gesù Cristo per la carit* XXV. Per l'istesso fine d’impegnare sempre più i che insieme li unisce ; di maniera che nessuno di lare fideli nel vero spirito di preghiera, crediamo bene riè escluso dalle preghiere che si fanno nella chiesa.per- volgere i nostri penrieri a fissare un utile regolani«nto chè la carit* le rapporta al bene e alla utilit* di tutto per alcune altre sacre funtioni. Noi abbiamo veduto il corpo ; onde è che le pteghiere particolari Catte dai per una trista esperienza, che le cosi dette novene fedeli per l’anime purganti giovano a queste parties ottavarj ec., la moltiplicit* delle processioni, certe larmente a proportione della carit*, s del merito che nuo ve feste straordinarie.lungi dai richiamare il popolo si sono esse acquistato in questa vita, e per cui si sono ad una soda piet*, servono piuttosto a disripario e ad rese più capad di partedparne nell’altra. _ Intende allontanarlo dalle pratiche più rispettabili della reli■ '1 " ' i ' \ ancora il santo sirfodo di proibire su questo punto tutte quelle pratiche, che non aono dalla chieaa auto (i) Exum m appondwe cit. num. xxxvi. Prunum edictent rizzate, O che poaaono ingerite nel popolo qualche Rkdut Breviarium quoddam repurgatum ; deinde Miaaate ittBUpmtizkme ^ea «purpr. ««uver.·, Coairs «o. «»t^ λ Γ ajtiaA. j „ , . .... » . . que librorum Uturgieorum repurgattoeea acamme invaxit an. commendare 1 utilit* della preghiera pubblma, poichh Knpior quiSun «aooymus (— Marcheui) in famoso libello Gesù Cristo ha promesse ne) SUO vangelo, che se due . Cui titulus : Huius opusculi potions partes o tre si uniranno inrietne in di lui nome, ei sar* in zslike redditae exstent >B Attis : jarù ftâtyia·. mezzo di loro,e tutto sar* concesso alie loro domande. Questa unione di preghiere fiitte con un medesimo spirito di fede, di speransa, di carit* forma secondo il pensiero di Tertulliano, come gi* ti * osservato, quella santa violens·, che Iddio gradisce, e 'riceve favorevoimento. 4 ' XXII. Di qui ne viens 1’obbligazione per ogni jcristiano di prendar farte all· preghiera pubblica, di entrera nello spiret· · nella intelligenza delle orazioni e delle oerintouie della chiesa, dsgli ufizj divini, e in specie dei santo aacriftdo-dafla messa;«ii qui parens (I) Typis itanun sdiu ia sppsadk» cit. «ou. XXXV. Dsu est die · febrarii ty·*. j"· serte. Roots, tS$8, p. S94-6<4. adiectis Mtaaullis docuaeelis ed idées arpuuentum specMattbus. PtKÿkaf illos MaMMwet· fslltoe etisnt pendien(K Metoru ipsius curs hoc praenotato titulo : CMiaraiXai facfaa» Ana nri d asasMgtwar' 4, Ρύού tt Λ Pratt, tat el Lettre psMorale ta 3 ttMrt ιγ9ΐ. ta tltrf! tt ta ptaph it U aiUt-tt ia iiariu it Pratt. Traiailtt Λ tUtHa aar h jattriian Unira ia 3'aaaa ijtt. 'rtrat tt rafauatit par taairar. Arat ftaaana fan tatragr aaUhiirartUtat it Taatlariai. Tore. I. Parisiis. M.DCCLXXXIX, iea>, vmu-LXXXV-i? p. ; Me, tnrai. trattaaat Ia ripraat » It amarUr Lettre pastorale it ttUfar it Putria tt it Prata, ia ttaa iftt. tt i tatl^atr tatnr irriu. Ibid, ill···, s*s p. (Louvaia, UuiveCMld : D. C. $86]. Libellant taac imptagaarit auctor operis ew titulse : Xauatt aatarr A na nfetria» luatarir aUr Aasotanoni pecMebe cfe/ataane uniat ii rufam aiallri maiUaati UtUi artitiJUtra aiia lata. Pireese presso Pageti. 17··, ia-··, S vel. [Douai, villaJ. ¥ giooe,ed apronoil più deUevtete l'adito aduste mol-Adi quoeti gionri festivi alla sobobbligarioMdiaaooltipütité di scandite e di dteMdtai.AtahrifieMivnote tare la meata, cto ctaii disse testa dinonjutero proil santo sinodo, che rigttardo aile novena d'ora te pci cette. Ma una fanesta osperien» dûnoatra che queqto non ae ne posas pte tan alcana, qensa te Hcenza del prawedteteato Mte baste a risnediaro agli abôri. n veeoovo. Per quel che riguarda te prepmudone alla santo sinodo adunque sell' tsenririn di àïtri coocü), solennité del santo natale, nella campagne ri fart ‘di molti tantissimi vescovi, a* 7®5 <»)· AU’effetto ροί diovviaro a-moltisconcesti, C^ieaa.ritolganoafiattoleteetedinonintarpprecetto, che accadevano te oocastette dette tensione nottjrirna rsiano ridotte le altre ad un numéro più discreto o dsl santo natale, seguendo noiTeeempio di altre ris- limitato, sperando di togUere oori il protesta alla dis­ pettabili dioceri ordteiamo, che tanto in dtti che te sipatione de* più languidi fedeli. A taie effetto brama campagne tutte le fonrioni' che erano soUte terri te il saàto sinodo, clm sia unüiiata una supplies a S.A. R., quella sacra notte, ri trasportino alla matttea dopo te e trattanto sari dovere dei parochi il ter entrare in lavata del sole. Rapporta poi allé .teste, ecçettuate questi mederimi sentiment! il popolo loro affidato.ed quelle del titolare te ciaacheduna chiesa, e le altre eeçâtario a santificare con vero spirito di cristiana stabilité dall’antica coetumanza ecclesiastica, non se pieté le.domeniche, é le' altre-teste, che sembraré ne teranno giammai altre.straordinarie. Finalmente opportuno dover rilasciare. In taie ocçasione rammenteranno,_che U le processioni sargnno limitate a queate soltanto. In r, XXVIII. __ ______________ chiesa non ri teri, che la processione della domenica B mezzo più legittimo per santificare i di festivi, ri è delle palme, quella del santo sepolcrô, e della purifi- l'intervenire e 1'assistere come conviene aile saeye cazione. Fuori di chiesa ri faranno solamente le pro­ fiinzioni, die si doyranno fare nelle respettive parrdccessioni per la solennità del corpo del'signore (z). e chie. Sopra di che rinnovando noi gli ahtichi canoni,. quelle delle rogationi o litanie maggiori e minori, dichiariamo eseer questo per tutti i fodeli un espresso nelle quali per la città si seguiri totalmente 11 ristema dovere, da cui non altro che la ragione d' una vers ‘ fissato dal vescovo con letters dei ai apriledi ques- nécessité o della carité pud dispenssrli. Fate tutto, ' t’anno (3), e per la campagna ri farà te ciaacheduna dice s. Paolo, con quella convenient, econ quell’orchiesa un breve giro dentro i limiti della propria per» · dine che ri ricerca. Ora il buon ordine che dee osaerrochia.Tutte le altre processioni, e spçcialmente quelle varsi nelle cose tutte, e spedalmente negli atti di relidestin^te a portarein giro qualche immagine o reli- gione erige, che* essendo le parrocchie corne uns quia, epiùancora quelle che dirette a visitare alcuna tertigha,vivente sotto il suo capo e padre, che è il immagine délia beata vergine o di altro santo, sogliono paroco, debbono tutti i parrocchiani insieme unirai . terminare in conviti, ed adunanze indecenti e tumul­ come fratelli sotto di lui,perpreg4re, per oflerire it tuose, restano assolutamente abolite. sacrifizio, e per ricevere da questo loro padre comune .XXVI. Con tali prpvvedimente potremo sperare, il cibo spirituale ad una mensa medesima. Questi sono . che il popolo non trmrandosi distratto da tante fun- i sentiment!, che il nostro prelate'ha espresso nella t zioni più spesso adattate atalpire i sensi che a fomen­ sua pastorale dei 6 gennajo 1784 in occasione della, tare un vero spirito di cristiana pieté, si lascerà facil- eretione delle nuoi’e panoccbie di Prato (z), senti-' mente ricondurre all'osservanza più esatta dei suoi c menti che noi abbracciamo >come ttoppo conformi doveri, esoprattutto alla vera sqntificazione dei giorni . ail’antica pratica e allô spirito della chiesa. XXIX. festivi, oggetto' oramai troppo trascurato. I pastori vv'v Non si puô ~·Αnegare, ----- — che -1— la uniformité del. pertanto insegneranno al loro popolo, che sebbene metodo tanto nelle istruzioni quanto nelle preghiere, seconde la.dottrina dei padri, la vita di un vero Cri­ che si fanno nelle respettive pprrocchie, sia un mezzo stiano debba essere una continua festa, poiché conri- éffidacissiino per ottenere Γ esecuzione di quanto ab- i derandori sempre come vivente in Dio, egli dee can­ biamo inculcato fin qui. A taie efietto oltre al catetare o meditare (tel continuo le lodi di lui ; nondimeno chismo di Gourlin gié proposto ed adottato, ed oltre essendo ben pfCui quei cristiani perfetti che oeaer- al piccolo catechismp di monsignor Montazet (1) stivano questo continuo sabato spirituale, è piaciuto Jniamo opportuno di proporre ai parochi U Rijiesalla chiesa di aggiungere alla domenica, la quale tiene eioni morali sui nuovo testamento (3) e il Compendio il lùogo del sabato giudaico, altre feste particolari, della etoria e della morale del vecchio, arricchito di affinchè quelli che non hanno bastanté fervore per Mggie ed utili riflessioni del pip e dotto sig. Mesenoccupare continuamente il loro spirito e il loro cuore guy, il quale e stato già trasmesao dal nostro prelato nei misterj' di Gesù Cristo e nelle grandezae dei suoi a tutti i parochi con sua letters in data dei 15 feb, santi, possano di tempo te tempo lontani dagli afiari brajo 1785 (4). Queste opere potranno leggersi dopo · » e dalle cure terrene richiamar le loro menti a tali tutte le altre fùntioni, corne vedesi con somma edifioggetti, raddoppiare il fervore della preghiera, atten­ carione costumato in alcune parrocchie. Le sodé masdere alie istrurioni, assistere al sacrifirio, cantal le rime di religione, Γ unzione di cui sono ripieni questi lodi di Dio, e praticarè cçn maggior fMVora gti altri U aurei libri, saranno per i saggi pastori- un bastanté ufizj di cristiana pieté. motive,onde non s'induçano cod di leggieri ad abbanXXVII. Quello per altro che nella sua-origine era dooarli, per surrogarne ad esri altri forte mono utili . un rimedio alla umana debolena,. coll’ andar del ed edificenti. ’ tempo divenne per-l'abuso una occasione d'indampo., XXX. Essendo inoltro sempremai commendata L'eccessiva meltiplicaxione delle teste ha prodotto nella chiesa di Dio Γ unione dei fedeli te tanta lega un'eguale indifférente per tutti i giorni festivi, non oontedetati a purger preghiere al signore, e’ad ecdeccèttuati quelli del signore ; e quanta serve ai ricchi tarsi redprocamente aile Opere di pieté cristiana verso per dar luogo all’ozio, alla vanité, alla intemperanza, il proerimo con quello spirito di santo amore che à altrettanto è pregiudiriale ai poveri, perché te quei proprio dei figlj della nuova alleanxa, riconpsce -il giorni non pornono attendere al travagiio, e languis- santo sinodoper taie oggetto utilissima laCompagnia cooo nella indigenza e nella miserte. La paterna cura di chi in nome di Dio ci governs pensé fin da molto (1) Bam supra steonvimua ; «uut ia appMpiioe ait tempo a'rimediarvi, volendo che fossero ridotti molti dum num. IX (>) Quam vide,si UbM, ia appsndic· dt. sum. XXXVII. (>) Introductiones psslorsk· hoc super negotio a Riccio edi­ ta» iam diiimus repetitae eme ia appendics cil. mua. IV Μ V. (>) Vide appendicem dt. sum. XXXVUI. - (a) InMrocticnaa ad. (Hrwsesnos mimai ad eommendaad·» huiuunodi caleckissaoa iam memoravimus. Vida appendicem oit. num. XXVIII et XXX. ( j) Vida isatrartineem Sec da re die 6 octobrie 17M datam ia appeadfco tit. XXXIX. (4) Quam vide in appendice di. num. XL. deOa cnrità già staUbtaneBa noetra dioceri, evuoWAl*amre; osai ffanmagine di Dio rivante, destinati a . che siano rriigiMameDte owervato tutte to oostitu- richianriria an i figltoUi degtt uomini. rioniü),· apecWaqento i'etavo e il dom capitota, lit Eaqrtiamo toohro tutti 0 tiasebeduno dei sacri che tomno relatione aile baoedne per i poveri. Sopra mhriatri, per quanto sia eoanpatibito cou i doveri del di che incnicMamo, che sia pantualmeato eeeguita la proprio ministero, di evitare ogni. fiuniliare coover- . drcotare colla medesima cuno articalo i nomi degli autori. brevità vi ripOrter! i queùti particolari, estranei aile Nefta conferenza posteriore il segretario mederimo materie cpe atturimenté ri trattano, gli autori dei legp questa analiri, e dopo che.sarit approvals, il medesimi, quelli che vi hanno rispoato, se siano stati prendente vi si soscriva a nome di tutti. , decisi con unanime consenso. Finalmente noterà VÎw. cimo una piena autorité sui matrimonio ; onde «mChiunque conosce 1'indole deila civile société pliarono, c ristrinsero a lor talento i gradi di cognanon ignora, che i sovrani regolatori deila medesima Zione e di allinit? Ed a cbi sono ignote le insqlse hanno la potesté di prescrivere a qualunque atto civile region! che si allegarono per ahbagliar gl’ignomnti, e contrattazione dei sudditi quelle leggi, che sono e per forttentar l'indolenza dei magistrat! e dei prin­ più espedienti al ben pubblico, indivisibil compagne cipi*? A sei gradi di parentela si estese 1'impedimento deila religione e dell’osservanza delle leggi divine. D dirimente che proveniva da essa, perché, secondo il Le sacre scritture, gli antichi padri, i dottori di santa fàlso Isidoro, sei erànq le generazioni del mondo, W chiesa, e non pochi Romani pontefici, come Gelasio I, altrettanti gli stati dell'uomo. Innocenzo III, eguélSimmaco, i due primi Gregorj, Anastasio, Leone IV, mente ingegnoso.ridusse al quarto grado il medesimo eç. mentre concordemente confermanouna tal potesté impedimento, perché quattro gli parvero gli umori nei.sovrani, ci awertono ancora a riconoscerla come nel corpo urnano, e quattro i naturali elementi. proveniente da Dio. Ora egli é fuor di dubbio per una parte che i Essendo pertanto gli sponsali propriamente detti sacri diritti del principato non soggiacciono a prescriun atto puramente civile e preparatorio alia celebra- zione, e per l'aljra che la potesté deila chiesa iftutta zione dei matrimonio, non pud dubitarsi, che non spirituale, e diretta alia sola santificazione dell’ soggiacciano intieramente alia disposizione delle anime. Non é meno certo, che questa chiesa, Ia quale leggi civili. é legittima iikerprete delle leggi divine, net tempi di Ma intanto sotto pretesto degli sponsali già con­ s. Ambrogio non riconosceva opposizione veruna trarii, non di rado gli sposi o coabitano o conver- colle medesime nelle nozze dei cugini, né mai ve l*ba sano con una familiarité, la quale giunge talvolta ad riconosciuta dipoi, Se ella ha talora o negata o con­ cessa la-eacramentale benedizione a tali nozze, l*ha negata soltanto quando gl'imperatori le proibirono, ( i ) Ex acti* κ»ίοηί· sexu* eiusdem «yaodi et ejActis con­ e lita concedùta quando i medesimi le pertniserq. Né· gregationi* Florénliaae, de qua tneg, l. U, p.,s/7X. Alterant hanc ediUoaem aequeaiur utpote emeadatiorvnr." debbe omettersi, che nella cbios^Qreca cattolica si Alt γ . rot; Syuodhn Pistoriensis «t^ongregatio ab Hetrariae ardû«piqtopis ht episcopis Florenti·· habit·. 10Λ8 titênne contentement· te civil compotatione dei gradi, λ aviH, «netted· ' te present· promemoria col suppiite quale aveva comme coite Latina, prima che in. care S. A. R. a degnarÿ di ordinare, che i parochi queste avgase corso una Jettera teteamrâte attribuite non procedano alte denuntio per aicuno di questi al santo pontaece Gregorio magno. tab, sema te Ucenza dpi giusdiœnte del luogo o di Tutto dà presupposto, vedsndosi chiara l'origine aitro regio ministro a dô deputato. / della spiritual oognaatone, e délia pubblica ortestà nel codice di Giustiniano; ed ouervando, chequeato noMuaoara u . ' mederiino imperatore nel sesto seoolo della chiesa »iU > rt/nw Λ· frOTMMW*. regolô colle sue prowide leggi tanto l'affinité, che te cognatione naturale, per rapporte al contralto del L’uso frequente ed immoderato dei giuramenti, dje· matrimonio non mono che al dritto di successione; da lungo tempo si b introdotto fra t cristiani, è uno non resta dubbio, che al capo supremo della civil degii oggetti più importanti che interessano questa société apparteriga originariamente ancora ai di nostri santa assembles. Questo atto grande di religione, per il diritto medetimo. mexxo del quale la creatura si coaddentia talmente col Di dà persuaso il sinodo diocesano di Pistbia supremo suo creatore fino ad interpellatio come testirappresenta umilmente al real tron’o, corne i prov- tnone e garante dette sincérité dette sue assertioni, e vedimenti presi colla connivenza dei potentat! catto- della fedelté dette sue promesse; quest'atto grande lici dai santo condlio di Trento per ristringer gl'im- che diviene una sacrilega témérité, quando non sia pedimenti, i quali dirimono il contralto matrimoniale, rivestito di quei delicati riguardi, e di quelle ngorose non sembran hastevqii nette circostanze attuali. B conditioni prescritte dai profeta Geremia, che lo renQuesto vien dimostrato dalla nécessité in cui si donô degno della maesti divina (cap. IV, vers. >); trovano i diocesani di domandare frequentemente le questo atto grande e tremendo è divenuto una fordispense da qufella aorta d'itnpedimenti, attesa Γan­ malità forense, e per lo più inoperosà, che espone gustia délie pooo numerose 'loro comunità. La quai troppo speàsq alia profanatione il nome venerabile cosaeahdi umaggravio notabile aile famigliè, e di dell'altistimo. un pericoloso ritardo, o talvolta ancora di un ostecdlb Presso le antiche nationi il giuramcnto era riguaralla elMtuationo dei più plausibili matrimonj ; ed è , dato con un sacro orrore. I Gentili diretti dai solo finàlmente poco atta a conciliar te dovuta venera­ lume della ragione non lo adopravano che in cose tione aile leggi, le qnaü, per ôsservatione costante, importantissime, in cast sommamente straordinarj, e cadono in un avvilimento tanto maggiore, quanto più con solennité imponenti, atte a risvegliafe l'idea più frequentemente se ne dà la dispensa. Che anti avviene grande della divinité, che si credeva d'interessare non di raft, che te luSinga di essere dispensati con nette umane conventioni. Gli Ebrei furono quelli, che facilità dalle leggi umane, renda più audaci gli uomini ne abusarono colla più inconsiderata e invereconda carnali a violar le divine; per difesa dette quali frequenza. Questo popolo camale, che non si.guidava seconde l'cspression dell’apostolo, cingon la spada se non colla sferza, e che non si sollevava sopra il mai regnanti. teriale della legge, non giunse a conoscere di reprenE perciô il medesimo sinodo porge suppliche a sibile aitro che il solo spergiuro. Il divino redentore S. A. R., affinchè si.degni : lo trovO nella rea consuetudine φ abu'sare del nome I Di negare ogni azione nel foro agli sponsali. ' di Dio in ogni parola, di mcscolare i giuramenti in II. Di tdgliere onninamente gl'impedimenti si ogni discorso ; e disperso sulla faccia della terra, in della spiritual cognatione, che della pubblica onestà. mezzo aile nazioni diverse di religione’ e di costuIII. Di ridurre l'impedimento tanto dett'affinité, manze, ritiene ancora questa pratich irreligiosa. quanto della cognatione proveniente da qualunque Era riserbato alla legge di grazia il porre un freno lecita o illecita congiunzione al quarto grado, seconde a questo giudaico disordine. Gesti Cristo richiala w.nputazione civile, per la linea laterale o obli­ mando gli uomini alla rettitudine ed alla semplicità, qua ; senza perd rilasciare speranza alcuna di ottener insegnd loro non solo ad abortire )i spergiuri, ma ad dispensa per quef gradi, che restanodirimenti il con­ astcnersi da ogni giuramento ; che i giuramenti sortrario matrimoniale. gono da un principio dannevole, in .quanto che faciII medesimo sinodo incoraggito dalla clemenza litano il disprezzo e la profanazion* dei nome di Dio, dei suo religiosissimo sovrano a dkhiarare il suo ed hanno per base, la reciprpca ditfidenza ; e che le sentintento sopra tutto ciô, che ha relazione ad asserzioni debbono corrispotidere all'intema purité e alcuno dei 57 articoli trasmessi ai vescovi dello stato, schiettezza, degna della professione di cristiano, ed giudica di non omettere gl inconvenienti dei matri- esprimersi con una nctta attenuati va o negativa. rnoiij fatti tumultuariamente, e per sorpresa. Questi (Malt. V, ,33*). pertanto oltre ad essdte il frutto di una passione x Nei tempi felici della chiesa nascente, quando i sfrenata, che non rispetta i sacri doveri della giusta fedeli avevono aneor fresca Ia memoria degl'insegnadeferenza dei figlj dai genitori, posson dirai pint- menti dei divin maestro, nè si era aneor corrotta tosto fatti in assenza che qlla presenza dei paroco; 1 l aurea semplicità evangelica, si sarebbe riguardato .poichè egli senza conoscere i testimonj, che si pre- come un atto irreligio e indegno di un cristiano, il sentan talora e travestit; ed armati, ode appena per giuraré senza una estrema e indispensabile nécessita. la costemazione la voce dei contra enti. Che se a La catena continovata dei pulti fa vedere, che il aenciô si'aggiunga il riflesso, che per la validité di altri timento cbmune era di riguardare > giuramenti come atti civili di niolto.minore importanza si richiede, che proscritti. « L'uomq di Dio, cioè il Cristiano, dice tantogl notaro, che i testimonj siano pregati, rogati ; > 1’autore delle Costituzioni apostolique, non giura nè il sinodo ben persuaso, cbl il suo piissimo principe » per il sole, nè per la lima, nè per gli astri... poichè ravvisi in somiglianti matrimonj. un formale disprezzo » il signore ci ha comandato di non giurare. » (Lib. 3, dei sangue di Getii Cristo, spera altresi, che esso non cap. 12) S. Giustino nella seconda apologia per i cris­ isdegneré di contiderarli in avvenire piuttosto come tiani': < Noi non giuriamo, egli dice, e diciamo.semattentati contre il buon ordine pubblico, che come » pire ,1a vérité, perché >1 signore ce Jo ha comandato contrarii legittimi e capaci di digporre i contraenti a » con quelle parole : Xon giurate fointo. > Tertulliano conseguif quella gratia celeste, che ρυό render loro nel libro de Idol. « Io non parlo, e· dice, dello speri gravissimi peri del matrimonio e leggieri esoavi. » giuro, mentre neppure è lecitodi giurare. a II simile Riflêttendo finàlmente il medesimo sinodo quanto dice s. Cipriano, s. Clemente Alessandrino, s. Basilio, sia pericoloso l'ammetteÀ al matrimonio i vaghi, per s. Epifanio, s. Gio. Grisostomo, éd altri innumera­ uniformarsi atto spirito dei sacro concilio di Trento, bili padri econcilj, de qual· sarebbe com soverphia che .implora in simili cati d’ajuto dei magistrat!' il riportare le testimonianze. . Coaauo·. cquacnok XXXV1U. ·» * * . ......... · ■■ ■■ i'.\ ■ y, ■ .· - 1089 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetntriae archiepûcopb et epiicopi* Florentiaehatiita. tojo La rettitudine cristiana, e la venerazioue al nome, di Dio dettata dalla ragione, e comandata dal secondo precetto dei decalogo, per cui si riguardava tin quei tempi felici con» una regola coihune Faste­ ners! dal giurare, non ha reso illedto assolutamente e sempre peccaminoso il giuramento. L'apostolo Paolo aveva fatto vedcre collesempio suo .proprio, che vi potevano essere delle occasioni, nelle quali fosse permesso é necessario. Ciô che tû iatto da s. Paolo in alcune drcostante, è permesso brio ai eristiani, quando perô concorianomotivi simili, e sia eseguito con circospetione, e pnidenza. < lo giuro, » diceva s. Agostino, ma non lo fo se non quando » mi sono persuaso di esaere necessariamente obbli» gato a giurare. Se io veggo che si rieuse prestanni » fede senza la solennité del giuramento, e che » è di molta importanza che mi sia creduto, allora » ben ponderato il tutto, pieno perô di timore e tre» more, ardisco esprimenni in.questi sensi : Cipario » davanti a Dio : Dio mi i testimorte : ta Gesù Cristo 1 » che io dico la verità (Senn. 180, cap. 9, num. 10). » i t alla loro sincérité, ooll'uso che sens feeoonineusente, serve a rovinara Pana e Paîtra, ad introdurre in tutte le classi délia société ed anche nel clero una dissim»· , lazione.una doppiexxa,ed Una non curanza delle cote,, più santé e più venerabili. E siccome egli conoece, ' 1 i, 1 ..J ’ cbe non è di sua competens· l'apporvi tutto il ripato, giudka a proposito di ricorrere alla illuminata pieté dei dementissime spvrano, in conformité deU'inco*· raggimento date ai vescovi su qqesto prope ' > nel IV degii articoli mandati ad essi dalla R. λ. S., affinchè si degni di comandare con sna legge, che siano aboliti i giuramenti cbe si esigono nelle curie si ecclesiastiche che secolari, quelli che si prestano nell'essere ammessi a cariche, ufizj, université, ed in qualunque altro atto curiale, potendovi supplire il sovrano con una formula di protnessa, di attestazionq, e di obbligazione, cbe abbia tutti gli effetti che si sono finora supposti nel giuramento. 1 SBOMBMOF.IA 111 Rigtmrlet tille eessasime lille feOt eti tien intiere/mette, t Con questa venerazione e con questa riserva usa- e elltt freedizicne di tertre rfet te le'lellegiu Ktlleinfe de, dt; tm tepsf vano del giuramento gli uomini pieni dello spirito di Dio, e penetrati dplla santità c dalla grandezza di Le feste, furono istituite nella chiesa di Gesù un’ atto tanto tremendo. Ma un contegno cosi lode- Cristo per animare la carità dei fodeli colla memoria vole si t coll’andar dei secoli indebolifo, e finalmente delle divine misericordie, e cogli esempj luminosi dissipato. Abbondando la malizia e la depravazione dei santi, per istruirli nella dottripa della religione, e nei costumi de* cristiani, la delicatezza che avevano per occuparli in.tieramente netye pratiche di dev ozione I fedeli nei giuramenti ha ceduto il luogo alia prepon-' la più conforme al culto interito ed esterno di quelli, devante diffidenza ; e questa ha stabilito per regola che voile essere adorato in spirito e in vérité. Non è ordinaria ciô chi appena si sarebbe permesso in occa­ gié elle la chiesa abbia inteso di escludere la néces­ sioni straordinarie e importantissime. Tutti gli atti sité del divin’ culto, della istruzione e delle opere di curiali sono accompagnat'i dal giuramento.Qualunque carità nei giorni non dichiarati festivi : ma'anzi con­ corpo morale, le université, i tribunali, le dignité, i servando d precetto generale per tutti i giorni, lo ha coritrâtti, lianno il irfro proprio di formalité ; e la raddoppiato particolarmente per quelli, che nel corso curia 'stessa ecclesiastica modellandosi sella giuris- dell’anno ricondiicono 1'epoche più memorabili, e i ■ prudenza fendale, gli ha adottati nelle investiture, e trionfi più gloriosi della sposa di Ce^ù Cr sto. Queste fino nelle sàcre ordinazioni"dei vescovi. feste cristiarripertanto istituite per norma e vantagIl minore difetto di questa enorme n.oltiplicité di <; gio del nostro spirito, sono egualinente distanti nei. giuramenti è l’essere i medesimi inutili, e inoperosi loro oggetti dalla carnale licenz.a e tumultuante letizia per la maggior parte. Quelli di formalité si prestano dell’orgie paganiche, e dalla inerzia sabbatica dei universalmente senza cognizione di causa, o proqun- materiali Giudei, sterili osservatori de riti e di una ziando una formula alla quâle non si fa la minima legge incapace a giustifîcarli. In proporzione dunque, attenzione, o ponendo la mano sopra un libro chiuso, che l'psscrvanza di queste feste si scosta dai santi di cui non si sa il contennto. Nei tribunali o prévale Oggetti della loro istituzione.cssa degener:’, immediaassai frequentemente l'interesse e l’impegno al ris- tamente o ii; pagana, o in giuchtica. petto per la religione, o si studiano delle eljuivoche Per allontanaré d.igli uomini ignoranti 'e carnali risposte e delle reticenze, che conjbinino il celare le cause di questo jx-ssimo degeneramento, Gesù la verità con una falsa- quiete délia coseienza : ed è Cristo non fei^r iltro nel suo vangelo, ch ■ rinnovare caso raro die per questo mezzo si ottenga prova l’antico prepetto della santifieazione del \.to. Gli alcuria concludente per regolare i giudizj. Nei con­ apostoli hyieli esecutori degl’insegnaim nti de! lor trats finalmente, ed in qualunque altrâ convenzione jlivino ma/stro, furono molto moderati neli'accrescere nulla aggiungono alla validité dell'atto ed alla osser- i di festivi, e i vescovi loro successori i ntnirono vanza, che si possono desumere, e che di fatto sono pochissinie nuove feste nel corso dei primi cinque prodqtte da) vigore delle leggi. secoli. Erano essi lien pcr-nasi cite la r.irità delle Ma il disordine maggiore,’che il sapto sinodo notf*- feste ne accresce la. venerazione, e che la chiesa cripuô apprendere sepza estremo dolore e rincresci- stiana non doveva risplendere ed esser sanla per la mento, si è il disprezzo del giuramento stesso, e il > moltiplicité delle feste, ma per il numero âei buon' pericolo, o per dir meglio la conseguenza sicura degli fedeli. Infatti non mai furono più rispeltati i giorni spergiuri, che non puô non produri e la frequenza dei festivi, perché non mai furono più rari; ni mai lu più medesimi. -S, infer abundantia contunuil.osa in sente!· bella la chiesa, perché non mai furono nùgliori i cri­ ipsa est, dice Tertulliano. < Guardatevi dal giurare, stiani. Ma l’irruzione violenta dei barbari neH’ocd» dice s. Agostino scrivendo ad Ilario, quanto mai vi dente e nel mezzogiomo d'Europa, alterando coi » è poss:bih*,poici,ô meglio è non giurar punto neppur loro guasti costumi la disciplina-della'chiesa, non » dl cose vere. Quando si è fatto u«o di giurare, sianio /risparmiô dal comune disordine il sistema delle » ail ogni momento sull’orlo dello spergiuro, e vi feste cristiane. I vescovi da una parte nella lusinga » si cade assai spe.sso » il.ett. 157). L’istesso ripete di migliorare i costumi con forzare'il popolo a fre­ nel sermone i§o ed in nltri luoghi ; l’istesïo ripetono quentare L^chiese più spesso, aumentarono i giomi molti altri j«dri, e la funesta esperienza ci da riprova festivi, e con essi l'inutile rigore per l'esterna osserdella giustiJffti di queste riflessioni. vanza. 11 popolo dall’altra parte più colpito dalla II. Santo concilio adunque penetrato profondamente matérialité che dall'essenza del-culto, appoco appoco da questi giustissimi.sentiment!, nen puô non pren­ si persuase,che per piacere a Dio convenisse onorarlo dere il più vivo intéressé per la ri forma di un abuso collo stabilimento di moite feste, senza'p< nsare alla tanto preiiudiciale alla salute delle pnin:e. Egli riforma dei proprj costumi sopra le regole délia irrité. coùsi^éra, qhe il giuramento destinato a garantir? la Indotto da questo errore nato daU’ignoranza. e fomen­ buona ferle· degli' uqmini, o.a%uire Tultimo sigrilo tato ΐη ieguito dall’interesse del clero, si dette in ...... ,.*l .. ...V t ~«irf· ί' j‘ - topi Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hefrwiae archteptscopia et episcopis Florentia· habita. 109* C. . brace» ad una drtrotione mal regolata, che to tree- a neoesaaria o almeso utile a maateoons Tequihbrto * . portd^n breve temfeo flno a determinare -di propria frit il bene spirituale e temporale del popolo. Ma autorité i giorni feativi, che ai dissero di devotion·, subito che lo spirite di devodoM ma) regoîata moL - di .Voto, e di OMauetatfine popdare. L'importunité tipUoù colle feste i giorni di dtsaipamente e della inadi questi Calai deVoti arvaloreta diu credito che altore ctone per gli artigiani, renne visibüœente a leder» i godevano i regolari, sorpreiie dappoi 1'approvaztone diritti delht industria, a diminuire i prodotti e le rico la concessione delle tante ferte, che in brevissimo chezse private e pobbliche, a dann^carv in somma il bene civile, senza-vantaggio, anzi cm detrimento tempo inondarono tutta Ia chiesa. Ma ben diceva s. Bernardo neU' epistola 174 del cuHo divino, e cm doter della chiesa. A questo ai canonici di Lione, in occasione della nuova festa vincolo politico tra te'feete e lo stato voile alludere della edneetione di Maria,che la moltipUcaatone delle Pio IV nella risposta die dette al popolo Romano,cbe ferte non è per gli esuli figliuoli di Eva, miseri abi- si lagnava di un nuovo daxio imposto da. quel pootetatori di questa valle di lagrime, ma per i dttadini fice sopra il frumento : Cm leuge üplita de Prude l1' dei cielo. Infatti, siccome la istituzkme delle nuovo dtfrtorare par ett, frd tolidam redù dirm et taberi feste ft una conseguenza dell' inosservanza delle an- destinatem æbiraxit, inttituta cathedrae t Petri ticlie, e deila falsa idea della natura e degli oggetti celebritate. di queste solennité, non è maraviglia, se il popolo si Mosso principalmente da queste vedùte di pubè ronduto inosservante e indifférente per tutte. La blico bene l'augustissimo genitore di gloriosa memo­ pagaua licénza o >l'orio -giudaico si sono fatalmente ria e predecessore di V. A. R. procédé ad una riforma riuniti per profanare le feste cristiane. In vece che b sopra le feste colla'legge dei dl iSsettembre 1749· In queste sieno un ecdtamento alla carità dei fedeli, essa moite di quelle inlrodotte nei basai secoli furono somministrano un'occasione pericoloSa alfattività pdotte al solo precetto di udir la messa, e fit per­ della concùpiscenza. Ia figlia più abominevole dei mess.> ogm aorta di lavoro, come negli altri giomi „ peccato di Adamo.In vece che il popolo più bisognosn feriali. Benchè questo provvedimcnto potesse semdi soda istruzjone frequenti nei giorni festivi le scuole brare tin gran passo in quel tempo e un sufficiente della sua religione, si dà in preda alie crapule, alia rimedio ai mali politici, ciô non ostante il sinodo dissipazione, eB al gioco. Finalmente in vece che una Pirtoiese non puô trattenersi daU'urniliare al sovrano . Santa, allegrezza commova lo spirito dei fedeli nei discernimento di V. A. R. le suc riflessioni e le sue giorni consacrati alia memoria dei santi, in vece di istanze, sopja unà materia intéressante ugualmente accrescere !a loro unica speranza nella misericordia di la chiesa e lo stato. Dio che ha santificato i suoi servi, una profana ebrietà La legge del 1749, benchè avesse principalminte in . rinnova tra il basso popolo i furori e i deliri delle veduta 1 àumento de’giomi di lavoro, non ha ottenuto antiche baccanti, e un lusse di fasto e di ostentazione totahnente il suo oggetto per difetto intrinseco della sollecita i ricchi ad esercitare la vanité. l'orgoglio e la riforma. La sussiÿtenzazlel precetto di assistere alla loro insensibilité in mezzo alla nudité, ai patimenti . messa nelle feste rifonnate, oltre il fortificare nelle e alla miseria dei loro fratelli. Ih somma c taie l’abuso mente de! popolo la falsa idea di santificare le ferte delle feste in questa feccia di secoli, che esse non colla sola assistenza al divino sacritizio, coopéra fanno altro. a parlar propriamente, che moltiplicare molto per le false idee i he ne corrono, a far confoni peccati tra gli uomini, ed aggravare,il peso aile loro c dere questi giorni con quelli d’ inticro precetto. delinquenze. - ■ Il popolo più inclinato naturalmente all'ozio che alla Ma ai maii dello spirito si riuniseono anche quelli fatica, prolïtta volentieri di queste occasioni per de! corpo. e la republica non meno che la chiesa coprire col manto della religione la sua pigrizia. . hanno ugur.le interesse di apporre a questo disordine In questi giorni che si chiamano volgarmente messe un pr ml · ed ’flicace rimedio. L’astinenza dall' opere fente, il c.-to degli artigümi è persuaso di dovergli sanservili c r.nandata nei giorni festivi ail’unico oggetto tificare alia sua usanza, cioè collczio, e coi diverti- · di promoverne la santi licazione, aty.i che coùseguire timenti. I più moderati tengono aperte le loro bot- ' il suo line nell'attuale rilassamento dei costumi, teghe nella metà del giorno per consacrera l’altra e neU' eccessiva moftipiicazione delle fesle cristiane, meta alla festa, cioè al riposo giudaico, o alla letizia dé causa alla profanazione di queste', e arreea un pagana. La classe dei contadini, e specialmenle di disastro notabile alla privata e pubblica économie. quelli più prossimi alla città, riguarda' indistintamente L'ignoranza dello spirito umano, non permettendo al per. feste eguali tanto le rifonnate quanto le domepopolo di distinguere che . la proibizione dei layori niche, c discende in folia a diStrarsi nella città sotto meccanici tende a farlo più attivo nella carité, si è fer- il pfetesto di sentir messa. In generale poi è certis­ mato nella corteccia di questoprecetto, ed ha croduto simo, che l'obbligo della messa, sobbene non esiga che bastasse non lavorare per adempiere al'tine del per soddislarlo che un brevissimo tempo, pure trat(joimmd.mu nto, che è quello di togliere un ostacojo, tandosi specialmente della campagna, dove la chiesa non di jxrrgerc un mezzo alla santificazione dei giorni parrocchiale rimans lontana dalle abitazioni, serve a festivi. Quindi la sospensione delle arti servili, essen- D fare consumare la intiera mattina,clie in certe stagioni dosi appresa per una parte intégrale del culto divino, è il tempo più opportuno e più lungo per attendere si sono rinqovate tra il popolo cristiano le ridicole e , al lavoro delle campagne. Riguardo alla città, dove Jacrimevoli conseguenze della giudaica interpetra- il comodo è maggiore, quivi pure somministra occa­ zione. sione, specialmente aile donne, di vagare per la città L'n ozio tanto sterile .quanto pernicioso succede epn discapito del lavoro, o deU’assiduità, che debbono ne’giomi festivi alla più laboriosa attività, e' montre - aile loro case le madri di famiglia. La legge dunque esso genera tutti i mali inseparabili dalla sua esïs- senza ottenere il suo pieno effetto, ha per colpa délia tenza, si vede pianger la chiesa sulla profrmaziône mala istruzione certamente cooperato a giustificafe i> dei giorni'sacri, e dolerai lo statq sopra le perdite e la pratica la scandolosa opinione-doi ri lassati casisti, die miseria déi suoi cittadini. La relazione che hanno per ristringono la santificazione dei giorni festivi alla sola questa parte le feste colla économie pubblica è tanto e nuda assistent» a! sacrifizio incruento dell'altare. évidente, quanto lo è la rbassima, che là potenra ela - Dopo queste serie riflessioni, il santo 'sinodo, prospérité di tutti gli stati dipende dalla quantité del- volendo secondare lo spirito di quella provvida legge Γannua riproduzione, o sia dalla somma dei lavori e e rimovere dalle feste cristiane ogni causa di profana­ delle fatiche degli uomini applicate allé arti, e com­ tione. ha deliberato di umiliare a V. A. R. le aeguenti mercio, e all'agriooltura. Finchè le feste furono mode­ supptiebevol^proposizioni. L Non esaendovi di certa ed indubitata istituzioue rate dçntro i confini della prudenza e della carité, risentiia lo state ma perdita ma tollerabile, perebè apostolica divina se non cbe la dotnenica sortituita Set' 1093 Synodus Pistoriensia et Congregatio ab Hotruris· archfopiacopia et episcopis Horoatiw» habita. 1094 al sabeto deli’antica legge, parrebbomolto utile per la a lo loro tacenda, maservono anche di occasione agH venerazione di questo gran giorno di restringere kd altri che non vlntervengano. Quindi à frequenta lo esso eoitanto il pcecetto festivo,e ffirostitairo al popolo scandalo, che desta le lacrime in' tutti i budni dl la Uberti di eserdtare la sua industriain tutti i giorni rodes populate di gante oaiosa le bottasse dei caffé, delTanno, étcluae te domeniche, alte quali potrebbero e puelle dei perrucchieri, cbe sono gli artefid dal comodamente trasferirù 1« altre feste del signore. hiaro il pR» capricdoso della eodetà, montre le chieee Π. Persuaso il sinodo che i vescovi i quali hanno parrocchiali nell’atto che si annumda dall'altaro il potuto nella loro diocesi istitaire il precetto ecclesias­ vangelo, si veggono prjve di non podii ascoHatari. Per rimediare a qqesta inevitabile occasione di tico φ nuove feste, lo poasono ancora abrogare per il diritto che hanno suite disciplina ecclesiastica ordi­ diaaipamento, il santo sinodo credo opportuno di sup- nata ad oggetti meramente spirituali, ha deliberato plicare nelle viscere del signore là pietà di V. A. R. porger preci a V. A. R., affinchh non te dispiaeda a degnani di comandare, con una legge spirante la di consentire cbe i vescovi tolgano il precetto di sua potestà e il timore di offenderis, cbe tutte le botaacoltar Ia messa dai giorni non dichiarati festivi teghe della città e della campagna seni’ alcuna eccenell'articolol della lobata legge dei 18 settembre 1749, zidne restinô chiuse, e die a tutti i venditori di quale di ordinare che in awenire dopo questa riforma, unque genero, che hanno posto fisso nelle piagze o non vengano i suddetti giorni segnati o contradistinti mercati, o che girano per la città o per la campagna, in veruna maniera dagli altri giorni di lavoro. sia aisolutamcnte proibito di vendere, o di tenere in HI. Venendo eoa) a cessare nei suddetti gidmi ogni mostra per vendere, nel tempo che si celebrano le apparenza e precetto di publica festività, ed escendo B funzioni ecclesiastiche. Ma per non dar luogo ad una la vigilia, istituita prowidamente per préparerions abusiva interpretatione che distruggesse la legge, alla festa, mediante la mortificazione dei sensi eoll’af- potrebbe contentarsi V. A. R. di dichiarare, che nella flitti vo digiuno, ne viene in-conseguenza, cbe anche campagna e nei castelli e terre, dove esiste una sola queste dovrebbero dai respettlvi vescovi dichiararsi chiesa parrocchiale, doveMe aver luogo la proibirione afiatto abolite. Ma riflettendo il santo sinodo aU’im- suddetta durante il tempo delle funzioni parrochiaH, portante massima raccomandata dal concilio di che aono nella n^tina’ la messa parrocchiale, e nel Trento : (Srss. t/ de sacr. extr. unet.) Tota ckristimuf dopo pranzo ’laι d^rina cristiana, il vespro, il cate- e ·la ·befiedizione del venerabile. Nella città poi vita perpetua -poenitentia esse deket, non ha saputo ' chismo ’' ' risolversi of introduire il minimo rilassamépto nel ove sorio mdte parrocchie, la proibirione dovrebbe vero spirito della cristiana penitenza. Quindi è che iacomindare dalle ore nove fino allé undid nella matparve bene a molti dei padri, che fossero i vescovi con tfna costantemente, e dalle ore due fino allé quattro sovrana insinuazione esortati a trasferire 1'obbligo pomeridiane nei mesi di autunno e d'in verno, e dalle dei digiuno e dell’astinenza dalle carni nella feria ore quattro fino allé ore sei nei mesi di primavera e di quarta e sesta delle quattro settimane dell'avvento, estate. Con questo provvedimento non resterebbero affinchè quel digiuno, àhe prima serviva di disposi- impedite le botteghe dei generi qecessarj che quattro rione alie feste dei santi, sia in awenire un mezzo ore del giorno, e percià non àpporterebbe questa efficace per dispone i fedeli alia venuta di Cristo mancanza alcun pregiudizio al pubblico, perché oltre autore e fonte di ogni santificazione. Γ essere assai limitato questo intervallo, in confronte ' IV. E poichh potrebbe accadere, che il popolo, per c di tutta l’intiera giornata, è da riflettersi, chi il popolo non abbandonare 1'uso dei vizj contratti nellantica essendo informato di questa legge, saprebbe pren­ inarione festiva tralasciasse di secondare Io spirito di dere opportunamente le necessarie disposition! per questo sario provvedimento, perciô il sinodo si dà il provvedere in tempo ai proprj bisogni. coraggio di proporre a V. A. R. di richiamare ad una perfetta ed immediata oeservanza l'articolo VII della PKOMKMORlA IV lodata legge del 1749, in cui si danno alcune utili Rifinrè» «μ nufvi cirtondar) dtllt f^rrocchit ( l). provridenze per quelli, che non tenessero aperto senza legittima causa le loro botteghe in tutto l'inPer fadlitare i mezri, onde i fedeli si uniscano tiero giorno delle feste abolite. col loro legittimo pastore nella santificazione dei V. Ma se la carità, che ha sempre animato la chiesa giorni festivi, e sieno più indefessamente assistiti nei nel regolamento dei sut» fedeli-, è quella che ha consi- loro spirituali bisogni, sembra un oggetto noh indif—_ u di j: temperare _ __ · i__suoiprecetti _______ gliato a quèsto -i sinodo -ferente alla nostra attenzione quello dei circondarj colla proposta abolirione di ogni apparato di festa in delle parrocchie della campagna. alcuni giorni, e colla intiera restiturione di questi al Una poco esatta divisione delle popolarioni farta lavoro e all'industria di coloro, che si procacciano in principio, i progressi dell’agricoltura che hanno la sussistenza col sudore dellà lor fronte ; >0 zelo della aumentato le fàmiglie e le abitazioni, e le vicende casa del signore, la giustizia e la carità medesima è occorse nel giro di molti secoli, dettero sicuramente quella, che persuade a questo sinodo di procurare la motivo agl'irregolari confini delle respettive parrocperfetta santificazione dei giorni festivi, d’allonta- D chie, e furono un ostacolo per procurare un necesnare dai fedeli ogni occasione di dissipamento, e di sario provvedimento. 'Noi vediamo în questa diocesi alcune parroc­ mancanza d’intervento alla chiesa. Per quest’oggetto già preso anche in voduta da V. A. R. con moite prov- chie cotanto estese e numeroee, che al loro servirio ride leggi, supplica il sinodo la religione di V. A. R. non è alcune volte sufficiente l’opéra d’un paroco ea far servire opportunamente ed efficacemente la di duç coadjutori. Noi ne vediamo altre, le quali potest à che Iddio ha confidato nelle mani reali al suo benchè ristrette b composte di un piccolo numero di migiior culto ed alla santità degli'oggetti, per i quali anime, hanno la chiesa situât. in unaestremità della sono state istituite le feste cristiane. Ü'ultima legge di popolarione, o hanno vicinissimo alla chiesa medeV. A. R. relativa ali’eserciao dette contrattarioni -e sima moite fàmiglie di aliena' parrocchia. Di qui ne delle arti tollerate nei giorni festivi, è Sariamente dériva che la sollecitudine dei parochi è arrestata ordinata a conciliare i) servirio del pubblico coll’ daU’incomodo di lunghe e disastrose vie, e i pii fedeli oeservanza dei precetti della religione. Ma è in sono trattenuti per l'istesao motivo dalfinterveniro obbligo il sinodo di rimostrare a V. A. R., che la alla pubblica preghiera sotto i pastori dati loro da facoltà di tenere aperte alcune botteghe giudicate Dio. Accade dunque da cih, che non per sola trascu- necessarie al servirio de! pubblico produce Γeffetto, che gli migiam e i meromti «HWti .11« ' <·. ■. . - ημ,.,ο «« piaonom»qusm MaCoagmgsdcaisnommaM; qaa|«>|MrNsae(laMh,il>aseq■ ■: ·:■ ι' ■ . ' . ■ ; A ’ ■·.·>■ .-%.·. . - Ί:··'Γ. io*jl Synode* Pfetarieaai* et Congregatio ab Hetrwia· ardafoptomia at apisoopi* Fwaatio* habita. to0 HMM* P* ver* «UflBoolté aabM non aentano che. k ntOtMritÉMMflt pCMtôlt 4ΐΜφΜΐθΜρΠ ban di rado la voce dei tor «arato, · che nei giorai fMthd ai oonlMvtÙM> dLftsoottM· It tote en·, o tocontAO wtpre tUe ddto· bmdo dhtMtti per tôd«Safer· ai doveri dolia religione· D santo abode tutto iotanto a rinnovare Tantic· vanarabile diaqiplina, ch* proactive ai Mali I'intervento alia propria parrbcchie, io viata di tali diaovdini spera ch* dal vaacovo aaranno preri gU opportuni prowedimenti rapporte alto parracchie, che aono tanto vaste, onde riesoe troppo difficile e per la oatenriooe a per il numero dei popolani una dihgente cultura délie anime ; e rapporta aile altre cbe aono situate piuttoato alla eatremité che al centro della popolazione, il aanto sinodo b d*awi*o, cbe Tunico ritnediosia U fissare a daapuna un nuovo drcondario, per memo del quale venisaero aggregate le case e femigüe a quella chie** parrocchiale, a cui saranno ritrovate più viciae. il ffismdin*. La strada della virtù b troppo diffidi*,. • bisogna non ooMaoare la conations · il pandto delTumana natan, P» lutingaiti ch* puma hmga> omm· mm? bettuft* d* noM. Si vidd* fl diaotdin·, e si ceroà il riparo; ma quarto riparo accrebbe il male, non servi a rimediarvi. Avrebbe dovuto ristringeni il numero dei monaci, · dfocrctiarne i meno docili, · sminuir· co*i i moôaateri. Si foc* tutto Topposto. Laadati in pi*di gli antichi monaatori già dissipati, ** ne Éabbricarooo dei nuovi oolla intention* di stabilirvi una riforma. Questi fra poco suITosempio dei primi dediharono al rilatsamento ; ed ecoo il mal* raddoppiato, invece di ester guarito. I secoli susseguenti tonnera il metodo istesso, ed é pur maraviglia, ch* uomini tonuni, o inefficacement* o non mai awartisaero a quest* inconseguenza. I fondatori dei regolari, cbe vennero da poi coi nome di mendicanti, commisero lo stesso I equivoco, perché fobbricarono sul mederimo piano ; .quindi accrescendo sempre ordini ad ordini, riforma a riforma, altro non fecero che dilatar méggiormente la causa primaria del male. A queato efletto propone il sinodo di umiliare una rispettoaa supplica al real aovrano, perché ai degni di avere in conafcforaziouo queato affine, e di prendere quelle misure che gli sembreranno più opportune, tanto per fiaaare Taccennato nuovo drEgli é vero che non la moltitudine sola produise condario, quanta per prévenir* gli sconcerti, cbe ’il disordine e la cortutione ; altre ragioni vi ri aggiunpotrebbero talora nascere per parte-di chi restasse sero, che sarebbe inutile i) volere analizzare partitaescluso dal ciroondario d'una parrocchia, nella quale meote. L* œoltiplicarione soverchi* delle riochezze, godeva per Tavanti di v*rj caritativi susridj, corne e Tamor deU'otio e della mollezza, per cui ri sostitul sarebbero doti, distribution* di pane, ec. al tanto necessario lavoro delle mani una mal* intesa ed otiosa spiritualité ; l'union* di moite comunità sotto ' di un sol capo ; l’abuso dei privilegj e delle esenzioni raoMoioaiA v cercati spesso per vanité, ed accordati per interesse rifcrm* 4ci Hgefari. e mire politiche; la «mania irregolare d’introdursi Tra i punti primaij, alla consideratione dei quali nell' ecclesiastica gerarchia, e finalmente quella idea c'invita la illuminata pieté del religtoaistimo nostro di piccola monarchia fondata nel çuore «folio statp, sovrano nelTaurea sua Jettera «àtcôlare diretta '« sema farne una parte capace a prendervi il dovuto tutti i vescovi della Toacana, gÙjarticoli LVI e L.VII intéressé, tutto poté contribuite a fore si sconcia* si aggiranb sulla rifonna troppo ornai necessaria dei mente decadere queste nobili istiturioni, che nel suo regolari. Sopra un oggetto cosl importante dobbiamo C pieno fervore avrebbero potuto servire di antemurale dunque fermare alquanto le nostre premure, e le alla chiesa. Noi avantiamo ri fotte riflessioQi riflessiopi piem pieni nostre soilecitudini. ......................... .... di quello spirito di dolore, che troppo dee &>lpire Egli é innegabile, cbe la vit* regolare o vogliam chiunque con un cuore cristiano considera le piaghe dire monastica, fù nei primi secoli uno dei più belli 8. / V », . A a K ' «I le I 1099 Synodus Ffatosteaeis et Congregatio ab Hetrarinearchiepiecopis et epiapqpi^Floreotia· habita. 1100 ' · ·' < :t ’ · · . r ,î- . potrobbsvo ancora asservi anunMoi,bencbfc sacerdoti, A da Moab nella terra promeesa, i quali colla più petequando bramaMero di attendant nd silenzio e nel tfca easgerazione della difficoftk deUtmpresa distplritiro 'alia propria saatidcasiaaM. In questo caso'si gooo dal proeeguire rincominciato canunino, per potrebbe ffispsMare alia regola geqmle stabilita al arrivare al pacifico possesso della vérité- Il politico munero escoodo, ma ai dovrebbe par titra immuta- sciamatico Geroboamo trova tuttora degi* imitatori, btttmmte OMervare, tiero ptodetto nelle ore. dei divini ufizj da fissarsi in codesto sinodo diocesano. " ciaschedun luogo. Sopra la prima trova giusto,'che la promessa di - L’abolirione di tutte le. feste, eccettuata la dome' sponsali non dia atione alcuna nel foro per obligare i nica, il togliere l'obbligo della meSsa nelle feste riforpromittenti ad effettuare il matrimonio, ma dia sol- C mate, e la traslazione dei digiuni saranno articoli che tanto Γatione civile per i danni e spese ; e qualopt per renders il sistema uniforme in tutta la~Toscana . sopra taie articolo convenga fonnarnfe una legge, aaranno.e«aniinati nel sinodo nazionale. Approve Ia R. A. S. interamente quanto si propone questa sarit pubbiicata. Rispetto agli articoli che riguardano gl’impedi- nella quarta memoria sopra i circondarj delle par• menti di pubblica onestb/e di cognatione spirituale, rocchie. ' Onde VS. illustrissima e reverendissima potri preed il limitare quelli di affinitb e cognatione, la R. A. S. per avere in questa materia un sistema uniforme ed. sentare al governo per l'approvariône le sue proposi­ eguale in tutta la Toscana, ti rimetteri alla cognitione tioni rispetto alla sua diocesi. Per çiô che riguarda il nuoVo ordine di regolari *e » parere del sinodo nationale, rilasciando frattanto ai - vescovi la factità di prowedervi di mano in nukno di monache proposto nella. quinta memoria, S. A- R. incarica VS. illustrissima e reverendissima di proseconde quello che crederanno più conveniente. Stabiliri una penâ per i matrimonj fiatti per sqr- . ponte le costitutioni e regole, e lo stabilimento di ,prêta. .. . 'un convento per prova in Prato e Pistoja ; .e secondo E dari gli ordini perché non possano forti 1e denun- il resultato di questo e le circostanze S. A. R. si riserba tie per i matrimonj dei vaganti_Senza la permissione di determinare l'estensione in più altri luoghi, e di procedere in conseguenza per l’awenire in genere. del giusdicente. Convinta pienamente S. A. R. della necessity e uti- ' Relativamente alla seconda memoria, la R. A. S. oonvofcatione di un sinodo generale approva si b pienamente persuasa delle ijflesftoni fotte da] liti della _______ sinodo sopra i giuramenti, È determinata ad aboHre D intieramente,’ ha molto gradito le propositioni fatte nella memoria sesta, e procurerà con assolutamente tutti quelli che si pfostano per impie- a quest' " effetto ** ghi, dottôrati, ed altre simili occationi di formalftb ; tutta la pyemura che il medifeimo venga sollecitae per ciô che spetta ai giudùq civili e criminali to mente adunato per il bene e vantaggio spirituale dei fork o nel totale, o quasi nel totale, omne gib ne sono popoli. Tali sono le intentioni di sua altexza reale che mi stato date in parte le dispotitiom, rilasciando ti ve­ scovi la facolti dkahglirli aflatto in quel chb riguarda ha incaricato di partedpare a.VS. illustrissima e reve. rendisrima, alla quale col più distinto ossequto mi affari ecclesiastici. Sopra ciôche ti propone nella terza memoria SAR. confermo, di VS. fllustristima e reverendissima defori riprendere in etazpe la legge dei 1749 sopra le votiss. obbligatiss. «ervitore, feste, e le deroghe che vi potesaero essere state fatte. Francesco Seratti.« E non avri difficolti di ordinare, che indistinta. (1) Ex setis synodi Pistoriensis, p. >;*■$. ' Firenze li 4 novembre 1786. 'Monsignor vescovo di Pistoia. - imj Sy*oàua Platorienri* «t Congrogetio ab Hetrariae archieptecopi» iri episcopi* Floreotia· habita. 1104 6 · · ' ■ Acia ad'/atitraifm imtructûmem ti Chuié-Picatûm dt mollit gravibutque religtonit ttriiaiihu edilam perimentia (t). 1786-17*7. Uati catecheeeoe libro· censura eiusdem apoetolicae aedi· notato·, eOeque gregi too propoeuiati uti inte­ Efiitcopi Chtiio-Pitnlini cfitMa ed Püim VI data, gro· et puriori· doctrinae fontea. Nemo autrin non intolligit apertam hinc inferri violationem dogmatici· ■KATnamo padrk. indicii*, quae Petri cathedra tulit, eorumque censorem Avendo pubblicata un* istruzione parierai· per te constituer·, tamquam minui religioni consultum queri· mie diocee rik la earn dottrinz, mi aono cre- fuerit in his, quae a «unirai» pontificibus definita duto in dovera di umiliarne una copia a vortra aan- fuere. Longe aliam in cleri institutione e»ee episcopi tità, a cui coin· a quegli, che b atato stabilito per , curam perspicuum eri ; nam cum anima ovium ab divina iatiturioo· capo dei veacovi,· centro deB'unità, ' episcopo pendeat, atque ecclesiasticorum scientia in • communion· della chiesa, più che ad ogni aitro populum defluat, eo» imbuere maxime interest docconviene certamente. 1 j trina omnino tuta, neque impugnationi obnoxia, mulNelle mani della aantità vostra acquitta ella un toque minus reprobata, diligenterque cavendum, ut nuovo pregio,· splendore, nientemeno dei più sicuro, praesules clerum populumque'rectae religionis elo­ quia doceant non transgrediendo iam positos ter• forte sostegno contra 1’insulto dei suoi nemici. Non mancano gloriosi documenti, che provano . minos ; quod ai controversia,aliqua fuerit excitata, ea chjiramente la rettitudine, e zelb grande, con cui non aliter est interpretanda, quam iuxta probata ab vostra santitk ne ha fatto godere chi si è dichiarato apostolica sede iudicia : illius enim sanctiones, uti ab pelle buone ma**ime,ed io sonp sempre memore delle ore Petri derivantes normam praebuerunt iis, quae in «ingolari beneficenze usatemi dalla somma di lei cle­ conciliis postmodum acta sunt ; qua de re neminem latet Ephesinam synodum depositionis sententia per­ menza. Affidato pertanto a* questa, ho la maggior lusinga, culisse Nestorium, cuius errores Caelestinus Roma­ che la santità vostra sarit per perdonirmi 1'ardire che nus pontifex praedamnaverat (1), ac Chalcedonensets mi son preso, e che non sdegnerh cOme jorimo cus­ patres contraDioscqaahti clamasse, Petrum per Leo­ tode, e promulgatore della sana dottrina, di far sen­ nem esse locutum (z) ; nec minus patet s. Victorem tire anche, a me i gratiosi effetti della sua autorevole praedecessorum prementem vestigia, Idcom «praetu­ protezione-ed assistenza. E implorando per me, e per lisse Nicaeno concilio I, cum de paschalis diei celebraquesto mio gregge Vapostolica benedirione, colla più rtione disceptabatur (3). Plura in id adducere exempla alta stima, e profonda veneratione mi glorio di essere ' supervacaneum' modo arbitramur, satisqùe nobis est costantemente di vostra saqtità umifiss. servo, e figlio animadvertere, dum in synodis prolata sunt aposto­ li licae sedis decreta, numquam est actum, ut contenin Cristo. deretur de incertis, sed ut certa, atque immutabilia (4 S Giuseppe, vescovo di Chiusi e Pienza. consacerdotum, et comministrorum compendiosa de­ Pienza, primo agosto 1786. finitione promulgarentur. Maximam hinc constitui r * Romani pontificis auctoritatem in fidei negotiis nemo b. » non videt, ac constanter fuit in ’catholica ecclesia receptum ; idque probe sentiebat Theodoretus, Cyri ' Pii VI breve ad e/>iaco/>Hm Clusio-Pientmum datum. episcopus, apostolicae sedis sententiam expectant, enixeque d. Leonem rogans, ut rectum ac iustum eius PIUS pp. vi. tribunal invocanti opem ferat, iubeatque ad eum Venerabilis frater salutem et apostolicam benedic­ venire, et suam doctrinam apostolicis vestigiis inhae­ tionem. Diebus tantum proxime praeteritis redditae rentem ostendere (5) ; cui consonat tum adhortatio fuerunt nobis fraternitatis tuae litterae, die prima Petri C hrysologi ad Eutychen scribentis, « ut his, mensis augusti scriptae, ac pergrata nobis non parum quae a beatissimo papa Romanae civitatis scripta sunt, accidit recordatio pietatis in nos tuae,"quam exquisito obedienter attenderet, quoniam b. Petrus, qui in pro­ studio in iis explicasti ; novam enini inde ultro prae­ pria sede et vivit et praesidet, praestat quaerentibus bes,neque iniucundam confirmationem fiduciae,quam fidei veritatem ; nos enim pro studio pacis et fidei dum ad episcopale evehebaris fastigium, de tua vir­ extra consensum Romanae civitatis episcopi causas tute in Domino percepimus. Consilium vero a te iam fidei audire non possumus » (6) ; tum d. Hieronymi susceptum, ut clerus tuus peculiari ratione ad eccle­ 1 ratio, qUa non modo Theophilo testabatur, « nil sibi siasticam doctrinam,'quam in diocesi tua tradendam esse antiquius, quam Christi iura servare, nec patrum arbitraris, instituatur, ab instructione ipsa tua eidem transferre terminos, semperque meminisse Romanam clero proposita, qyamque litteris 'adiunxisti, cogno­ fidem apostolico ore laudatam, cuius se esse parti­ vimus. Sed eadem lecta ac perpensa grave inde solli­ cipem Alexandrina ecclesia gloriatur » (7), sed ad citudinis ac maeroris argumentum in nos derivare retundendum Rufinum, Italiae episcoporum iudicium riecesse fuit ; animadvertimui enim eo studio’, fuisse ceteroquin tbmgre sibi asserentem, scitissime ad eius compositam, (quod ubi longiori ^disceptationi locus memoriam revocabat maximam Romanae ecclesiae esset, pluribus posset demonstrari) ut ab apostolicae sedis'doctrina .non semel discedas, ac proposition·» (1) Aci. COQCÎI. Ephesio, apud Hxrdum «d an. 437. act·. 1. inducas et faveas, quas satis- liquet lamdiu fuisse ab (1) Apud eumdem ad an. 451, cot. 306 E. ea proscripta* ; insuper laudibus cumulare non dubi(3) Lib. pont, m Victor, conferend. cum acti* conc. Nie. 1. a. (1) Salit superquç de hoc negotio i> praefatione diximus. Pastoralem ipaam epiUoUm utpote ampliorem non repetendam esso ludicamua. Cetera aulam matrumfenta, praecipue vero duo tumtni pontificia brevia, Matin repraesentanda ideo contuimus/ quSd in multi* coagreprtuMM* ^ioredtieae scoatonibvs aerato de eisdem instituendus «it. apud Harduin. ad an. 345, coi 439 A, 442 B> 450 B, $\·} E. (4) Epist. Agathooja pupae, inter acta coacilü VI oecum., aeu Constanlinop. 6S0, ejnid Harduin. lom. HI, coi. 1123 B. (5) KpiUyTheodorrti, cap. 3, § Al ego, praemissa epist. 4R a. Leonis operum, tom. II, edit. Tyrnaviae, 1767, (6) Epist. Chrysologt inter citat. s. Leonis ante epist» 3'4, s*u*d«m«edit.. (7) Epist. LX1II, edit.Vallars., Venetiis, tom. I, part. i,f. 353. Coeaue·. coLUcrxr, XXXVIU. *' > δΙλ Si 70 ‘ i 'W. ’ ■ . I. I nos U IWJII Synodi^ ^istorjentii et Congregatio ab HetruriaoardûepiscopâBWepliBoopta Florentiae habit*. not "^'auctoritatem, ürgèbatque admiraqtis in modum, 4 riebatur,quando Anatolio scribebat,;« quodex omni uhi,quauuu euiawnu scnueuai, « quw ex umiu « quomodo.probaverit Italia, quod Roma contêptit; — Mmeiwepisçoporum, dioecesibos “leiwepiscoporum, qui Aegyptiacis dioecesibus episcopi suMtpennt, quod, fide» catholica condemna- .praesunt icsunt solum dudum duduni dapmati, damnati, potuerunt >q3taor >q3Etuor vit ?■ » ( i ) Quibus sane, ne hae litterae nostrae Ibn- inveniri, qui Timotheo et ii_, jmpietate«haercseos et soè_________________ giores nimis evadant, duo prae multis addere etiam ' Ieris làtrdcinio iungerentur » (i). Sed cum pacatior X lubet recenti» .aetatis in eamdetn'sententiam monu­ nostra tit actae ae catholica dogmata, in qüaq admenta, doctrinam nempe d. Thomae Aquinatis', quae struuntur insidiae, solide iam constabilita fuerint et probat ad Petri successores pertinçre, » finaliter deter­ recepta, merito tristitiae dolorisque nobis gravisai- * am minare ea, quae sunt fidei,.ut àb ompibus inconcussa muin accederet argumentum,-si hodie m . Hetruria « fide teneantqr » ,(2), nec non'alteram universitatis idem episcoporum numerus inveniretur. At te ab Lovaniensis : intef ceteros enim ab eadem Xtf die horum iturqero procul abesse certa tenemur spe, ’ tpetisis decembris an. SlDXLIV doc- atque in n torto-fino deUs mie tetensionif Ma mi avisera qhneoo acoranato quali sieno gti Ignorat, toqoe probe actes, emb ab Innocentio X errari, qu?M le mateiine di dette istntxhme meoo confixam, uti vere ia Gallils premrtiin serpentem haeraaim Alexandrum VU certaetteln fqpnula chrisane; e che si altettanano anche tm poco dalle d* •tianMmi regia poetalaeooe in tene finem consti­ viqqi dtouna^chedélias, chien oettotice, ep nxnana ; seppw^teon si voletai < tuta, atque ab.eccleuasCtais signanda teprimere adlatfya ed errotwa,^quando da più persone e distinta ‘tonsae; ac seniiMin lateat definita Jamdiu cauta, pp per dottrina e dignité hù incontrato la pib sicera e non Tero ddfinito errore Clementem XI inter multi­ ' considerata approvarione I ■ , w rplicet —_- — -— .: curas notissima ----------------constitutione,, ™ cui — initium Laqualità, che ioconosco in V. S.diprimate délia « Pmmw Domini » monuisse ecclesiam ; patens fit Jchiesa utiiversalo e'fi pedre oomune, a cui mi pror 'immerito te ignorrtionpifi'nunc simulare eorum, qui- ' testo solennemente di voler vivate e morire sempre bus epistola tua apostolicam wdentde doctrinae inteunito ed attaccato di cuore, mi ha messo nella noces- gritate sollicitam graviter offendit. Idque eo minus siti dbessere di nuovo ad incommodarla per suppli-, affirmari potest, quo clarius libros adhibes, ac laudiCkrla di voletmi fare la grazia di individuarmi precii· bite cumulas auctores, qui eiusdem apostolicae sedis samente la massima, la proposizione, cbe Crede degnâ - decretis repugnare, ac detrahere non reformidarunt, della mia ritrattazione, con le regioni, che a questa mi parviquefaciens censuras in eorum scripta inflictas, debbano portare ; fissteuandola da figlio più rispot- B *d eadem uti ad innocuos doctrinae fontes clerum toso, che, convinto che io ne sia, mi fard un dovere excitas tuum. Valde veeo deciperis, quando rationibus z di ubbidire a V. S., ed uniformarmi agli esempj, che de editis ab apostolica sede decretis vis, eqpe con­ favorisée accennarmi. victum, ut eis tuum submittas assensum ; id enim \ Nb da questa rispettosa richiesta mi sono potuto .privatum de fidei morumquo rebus spiritum induceret, dispensare, attesa la qualité di vescovo,che mi rende quod catholico dogmati omnipo repugnat.Quapropter 'debitore al mio gregge ed a tutta la chiesa delle mas- nobis minime convenit, ut de semel prolqtis iudiciis, sime già pubblicate, e la giustizia e la sollecitüdine quae nonnisi praeviarseveriori discussione sunt edita, pastorale di V. S. mi assicura, dte^non sia per pri- reddamus rationem ; imino pio munere dignitateque noetra a novis concertationibus omnino ac diligenter varmi di questa doverosa 'sodisfaaone. In attentione pertanto dblle sue grazie, supplican- abstinere debemus ; alias numquam foret disputatio­ subiicere dola della benedizione apostolica per me e per le mie num finis, ac minueretur auctoritas, cui pecorelle, baoandole la sacra mano hd 1’onore di con- quisque constringitur. Haec manifesta Vyn “nt, vehementer deceptionem tuam dolemus, femiarmi pieno di atima, e venerazione. longius ire, ac tempus terere, morasque nectere studes, ne vocem nostram amoris plenam facili anipio admit­ d. tas, ac si comperta satia tibi non forent, quae esse Alterum breve a Pio VI ad episcopum non possunt compertissima. Impensa vero nostra in. Clusio-Pientinum datum. te caritas maiorem in modum sollicita, ne fratrum C nomen subeat discrimen, apostolico, quo obstringi­ PIUS pp. vi. mur officio, nos te iterum cogit urgere, ut scandalum Venerabilis frater, salutem et apostolicam beno--y ecclesiae datum, omni cunctatione praecisa, sapienter dictionem. Ab expectatione nostra longe devia est tollas, quod superioribus nostris litteris postulabamus ; responsio a te litteris nostris data, quibus curabamus ac fraternitatem tuam enixe rogamus, atque obtesta­ a consilio te revocare, in quod incidisti promulgatione mur in Domino, ne te diutius repugnantem praebeas epistolae, unde doctrinae emanant, quae scandalum iis, quae a maioribus nostris sunt tradita, ac ne obfirpraebent ecclesiae, iniuriamque apostolicae aedi : mato animo eos sectari fl^rgas, qui sibi soli sapere postulas enim, ut tibi explicetur, quid epistola tua videntur, quos fama est m Hetruria hodie adstare, contineat< quod cum dogmaticis apostolicae sedis suosque vel calliditate vei impudentia conatus adhi­ iudiciis minus cohaereat, tibique quodammodo assu­ bere, ut minus integra sil doctrinae ratio. Tibique, mens eorumdem indiciorum censuram, rationes, qui­ venerabilis frater, apostolicam benedictionem pera­ bus innixa sunt, tibi tradi postulas, tunc paratum te manter impertimur. Datum Romae,apud S. Petrum, IV nonas februarias praebens epistolae tuae reformationi operam dare, ubi.de iis hieris convictus. Haec agendi ratio conve- . MDCCLXXXVII, jMintificatus nostri anno duode- . - nire minime potest cum apostolicae sedis auctoritate, - cimo. quam te litteris tuis verarari affirmas, neque animi candorem praesefert, sap^ntiamque'exprimit, quae tuae consona sit dignitati. Cum enim studio dataque Callistus Marinius, a latinis epistolis sanctissimi. 7 Scipioni» Riccii consilia cum archiduce communicata pro synodo nationali mox in Hetruria ineunda (}). 1786 decembri « RiFLEssioNi relative al sxnodo nationale Ûottrina · di disciplina ecclesiastica, noi dobbiamo da TKNBRsi in toscana. ogni cost spenre nella misericordia di Dio e nella sua onnipotente assisteras, perite tutto vada 'Nella grande intrapresa di adunare un concilio nell'ordine, perché tutto sia nella verità e nella giustinazionale in Toscans, per fisure stabilmente e Uni- zia, e perché ciascheduno dei congregati lontano dà formemente in tutto k> stato uno stesso piano di ogni secondario fine e privato intéressé, corrisponda -------- :-------- vj, alie rette o pie intensioni, che S. A. R. te avuio nei ■ (ilSuÿestMaram huas liWhun κ sehismsti ipvendo prevaletxi di questo mezzo canonk» per richiamare apprime idoseaaksemvit aoNs ipee Rrccius Îa — «ui» s. i. corneenr. pjV^jpj qUe]]0 che per la ignoraïua e per la . tari». Ct. Ag/mmu Gelli. Mmnrit  Sr* Rica', t. I, calamité déi tempi è deformato* e indebolitô, per f. jot-tt. Pmtm LaopoMw per epiuAam die so deeembris dalam ab epaeoopo PiMocieoei petierat. M seam cxxnmuaiearet qaidasm de tauroceaciflo aenriret. determinare nella pace e nella unità quello cbe cre“ deai soggetto aile diverse sentenze degli uoteni, e < ' I f· ' Ufc ' * K* .3 M'fP' ti 11'09 Syçodus "Pistoriensis et. Congregatio ah Hetrurtae arcgiepiatopta «g < per tutte le titre vedute che contribmeopoo alia mag- λ questi ch· saraano .... . gthâ'ta gior gloria di Dio e all'|ccrescimento delta noetra per te ’mam^^ltaMMteWlMiM,· >d 4 . 1 ? più impegnafl ne) sottenm la booua i santa religione. , * —' rivendicare i loro diritti, e nello acuotSre il gfogo L'intera fiducia in Dio perd non d dispensa dai cercare tutte te vie · tutti i mezzi che^posaono cqn1 14 «p durre il cpndlio national· ad un ottimo riusdmento; in cousiderazion· gü appireaso rifieed. anzi la dfrinta provvidpnza ha disposto che anche in Essendod l'ordine cbe ogni veecovo aduni fl si. questo Servian» agli eterni diaqpti, col 4ard dei sodo diocesano, sembla ch· fonveatoe ch· avant) ta . mezzi adattati aile umane com, onde ne uriamo ad tenuta"del condlio naztôtumlo celebrassem mei ottenere i fini destinati da Dio nelle sua somma veacpvi, dei quali d potessimo compromettere. TatK * xsapiotaza,. ■ i < sono·! vgscovi di Colle, di Chiusi, di Cortona. Π Esarhinando pertanto le attuali circoatanze della vescovo diSoanaù pure in buonedisposizioni. Quando . . Toscan», rapporte agli studi ecclesiastici, d’uopo b nd avre'mo qtiattro o dqque sinodi ddla steis· coh. confessore esserri sparsi niolti. lumi da died anni a ' sanguineité di dottrina, noi-avremo subitq un numere s questa parte ; ed aver fetto la vérité notabilj pro- rispettabile di aderenti alla buoha causa, · im osta*' - gresri' all'ombra deU'illuminato sovrano e mediante i colo non indifferent· per quelli che nd sinodo naziesapientisrimi ordini emanati e le pi· inrinuarioni fett% nale voleseero portare avanti le loro private opinioni ' replicatamente ai capi- del dero e ai parrochi. Fur a dânno della vérité e delta doftrina più satia. D nonostante dei______ vecchi,___ pregiudizi radicati ------Ύ______in_ vista ______ e__________ __ e* govemo ha tutti i mezzi d'impediroche ri convochiîomentafi da persone male intenzionate, e delta artLB il sinodo di quei vescovi il cui fanatisme e preven,· dei maneggi tênuti costantemente da Roipa per far . zipni son notorio ; ed è obbligato d farlo tutte le volte v vive le più chimeriche protensioni e per fare addor- che pud temere ragionevolmente che s’inalzerebbe mentare nell’abuso, bisogna egualmente confessare un contro ‘ altare al sinodo di Pistoia, ’il·-* ·· - « che disturb^ che siamo ancora indietro, e che non posriamo com- rebbe la pubblica pace e tranquillité. Il mezzo è prometterci di una moltiplicité di soggetti fondata- ladle subito che si eriga da S. A. una piena liberté mente istruiti, dotti e coraggiori. In ogni diocesi ci nelle decisioni dei parrochi conforme ri osservô a sono daj parrochi illuminati, ma questi sono in scuso Pistoia, · la minuta**di tutti i decreti prima che ri numero, montre i cattivi studi delta pubbliche scuole, propôôéssero in pieno sinodo. Un vescovo che vùol e le riforme cbe urtano if privato interesse e 1'amor dominare e che riguarda i parrochi corne servi e vicari proprio hanno, posto i più in una rituazione da non suoi non sofirirebbe un tai giusto provvedimento che feme capitale. chiamerebbe giogo, e si disimpegnerebbe dall'adu■f NeU'episcopato dovremmo trovare una risorsa; nare il suo sinodo ; ma qualora lo adunasse, il sovrano ma oramai son manifesti i pensamenti dei vescovi di potrebbe esser ricuro che le dedsioni non sarebbero Toscana, ed appena una terta parte di loro potré tro- mai conformi aile mire del vescovo. Fissato dd riguardo ai siiiodi diocesani, bisognevarsene di ricuri sentiment! nelle attuali contestazioni. Roma tiene loro il giogo sui collo, e sa porre a rebbe inondare la Toscana di buoni libri e specialprofitto la pusillanimité, l'ambizibne, liinteresse, la mente di quei che provano il dirittb originario dei meticolôsa coscienza, che potessero compariré nei parrochi nel condlio diocesano · anco generale. I medesimi. L'arcivescovo di Firenze, quello di Siena, C ïibri potrebbero stamparsi in diverse citté, per sparil vescovo di Fiesota, quello di Montaldno ^>no dedri gerne in molta copia e con prontezza, e in modo che fautori di quella curia. Il vescovo di Arezzo, benchè si sapesse l'appoggiq che hanno tali produzioni per coperto e di più pacifiche masrime, pure è cori pieno parte del govemo. In si fatta guisa raffrenata alqpanto delle idee del totato del papa, che pare inflesribile la dominazione episcopale, s’ingerirebbe un giusto e sul punto delle più strane pretenrioni délia carte di ragionevole coraggio ai parrochi. Oltre a ciô converRoma che ègli sostiene; ericuseré sempredi prestarri rebbe stampare altri Hbri, che istruissero i vescovi sn a ferla da vicario di Gesù Cristo, piuttostocbè del i diritti loro inalienabili, o per dir meglio su i loro romano pontefice. Il proteste di mantenere una falsa doveri, e intanto’s’incuterebbe un salutevole timore pace, la idea di una debole salute, la luringa di voler alla corte'di Roma. A questo oggetto è stata sollecifere, lo hanno disimpegnatodal mostrarri qual’è ; ma tata a Firenze la ristampa degli atti del concilie posto alta strette temo che taré vedere che egli tome nationale tenuto d'ordine della repubblica florentine per coedenza quello che giova a Roma, ma nnoce in congiantura dell'interdetto mandato dai papa dopo •Ila religione e allo state. L'ardveacovo di Pisa.e il la congiura de* Fazzi. Altri di si fatto genere faranno nell’animo clerb ej del vescovo di Peseta sonotroppo amid di esso per aver· un'utUeimpresrione -■ : jdel -·-· > popolq. ·diverse masrime, e gli stretti congrega cbe hanno Mentrecbè girano questi libri, comparili alla luce avuto nel passato auttmno non posspno esaero stati il sinodo di Pistoia, i rinodi.di Colle,«di Cortona ec., .diretti die a copfermarvegli ; pure μ non foesero • tutto dô sari una lésion· per gli altri e un nuovo tanto eweonvonuti non sombra disperato il vincergii. oatacok) ...per coloro che avessero prave intensioni e È da rifiettejgi oltre a dû cbe coutrari aile santé mire O votassero fere abortire il bene cbe dee venire dal con­ che ri hanno nel conctfo nazionate potrebbero essere Questo son· «trade die debbono préparer· gli generalmente i vescofCesteri che hanno diocesi nello state o cbe dovrebbero coovocarsi ; ma i papalini animi · non sono da traacurarri. Quello perd du» ricuseranno di venire, per divisto die ne taré loro il rende morahnente sicuro il boon esito del concilie papa, che pretend· di aver· esea sono il diritto di national· è il aeguente temperamento. Ogni vescovo convocaro tali condii ; i Genoveri μ m ecueeranno dovrebbe comparire al sinodo con un numero di col pmtesto delta cessione gié fettao imminente delta parrochi che rapptesentasM il oorpo dei peatori della loro pontoni di diocesi ; e 1’ardvescovo di Lucca taré reepettiva chieaa. Questo numero non dovrebbe eacludere gli altri, ma appunto perché non eadudeagli ordini di S. A. Nonostante tutte queste difficulté, il condlio na­ rebbe gli altri, il principe potrebbe nominare a tionale è opportuno, e m ne pué sperare con fonda- daschedun vescovo i eoggetti die gradirebbe che intermento ogni migUore erito, non tante per parte degli veuissero a| sinodo narionale, skoome quelli dei quail altri vescovi, quanto per part· dd pastori del secon- gli costa in specie esaer fomiti di adenza · di pieté. d’ordine, cbe v’interverranno. Dico per parte degli, II prindpe dunque puô essere inteso di tutti imighori altri vescovi, giacchb saranno sicuramente menol panochi del grandncato, · di quelli particolarmente indispoeti e meno indodli di qud nominati di sopra, che essendo ben· istruiti della dottrina ddla chieaa riccome qud che meno harmo da temere o da sperare • degli abed introdottl dai fiati e dall· corte di Roma, da Roma. Quanto poi ai puatori dd Mcoad'otdin·, abbtano il coraggio di Star fanai nella boom mas- r» Sfe, '’Υ ■ * t s» * *?■ ■ * W ?> ; -M 7 * « r w *■ ■"■ ■ ■■ ■ i“ ■ tima.ÎNomhrife(do 8. R. questi parrochi, puô pria-a a nmdvo della gfarisdizioM o sp«dafe. potestà che ctadar· la via ai vescovi di scegliero i leeo garziali e ha nel snoteiritorio, eg# solo pub tare di pèeno diritto di lMdare .te abbàndono i weritevoli. QÛeeto tal le fanriooi véscoviti nella sua La présidées·, nAro cod nofrûaate uniform· in tutte le tfioceri qdtetunqueinfoodopocooonchiuda. potrefcbecagioA dovrebba pd trattarri in tempo del condlio aspese nare dei disturbo in una person^ùuaw b l’ardVescovo dei patrinïonio ecdesÎMtico respettivo. doveccbè glj Martini. Oltre questo, in Firenz· vi ririede il altri che voleSsero intervenire vOtontariamento, o Nunzio, eyi è una turba ‘innumerabile di'frati,cbe fossaro spinti ad intervenirvi dalle inrinuhzionrveaoo· servendo la corte di Roma iâdispongotio tùtto e ' vili, dovrebbero mantenersi del proprio. N*n gsclu- accendono,il fuoco délia divfeiôtte o con abuso di denfoniupodi quelli chehanno diritto all'aaeemblea, saçraroenti o eon danaro «. icon.. calunniose esagera- · la cosa,non puA essere più canonica nè più necessària zioni peretigere compassione. A tutto questo è da nelle prtisenti dreostanze, giacchè, qrâlore vitieno aggiungerri che molti del ministère sooocôllegati ■ d«i veecovi contrari aile disposisioni del sinodo, noi con Roma per opporti aile mire del governo. Le àveremo nei loro parrochi dà bilanciare questa oppo- riprove che ne hanno date in più occationi tjon sono 7 Îric-t itionec e nel maggior numérodidiveti voti d=da approvers eqiùvoche. I vescovi fenatid, i frati più temerari non gli utBi proVvedimenti che saranno preri di mira. ■ ri avanaerebbero a quello die pur troppo fenno in A'questa dispositione, ottima cosa saxà l’Sggiungere disprezzo della sovrana autorité, m non fopsero istil'altra dï mandare U sinodo un numero di teologi e gati da qualche ministro o non avessero b sicurezza canonist! che gli servant come di consiglieti, i quali ' di.esserne spaüeggiati. Roma, cbe non l’ignora, dovranno intervenire non solo aile sessioni generali, B «aprebbe valerri bene di questa feyôrevole droostanza, ma anche alie congregationi ‘intermedie nelle quali e molti vescovi debbli o vili, che si tengono ben caro ri minutano i decreti e i regohunenti conciliari. " fumo " ...farebbero .. il e ‘la protezione d’un ministro,/si Di più converrebbe che, riccome ogni vescovt^ indodli e inflesribili a qualunque buon progetto per . conduné al sinodo i respettivi teologi e canonist^ non disgustarlo, vale a direper non far com che non ' cod dovesse significare il nome loro al govérno, il potetse dispiacere alia corte di Roma, E pejd io quale potrgbbe limitare i) numero ed esduder· i tengo ferma opinione che l’adunare il condlio in notoriamente. fenatid ed' impegnati per la cattiva Firenze renderebbe più spinoso e più grave» un felice causa. Se S. A. R. in affiure di tanto rilievo, segui- riusdmente. 11 proporre Pistoia potrebbe sembrare tando Γesempio dei Costantini, dei Carlimagni e di un (effetto di amor proprio ; ma è certo che, oltre altri principi, ri degnasse d’intervenire in persona al esservi il comodo dell’alloggio, non vi' sarebbero condlio, oltre- l’onore e la consolazione grande cbe gl’inconvenienti detti di sopra, anzi mold vautaggi ; ne avrebbero tutti quei che s’impegnano per il bene e quanto alla presidenza, fino d’ora proporrebbe il della religione, gioverebbe anco molto la sua reale vescovo die si deme al più anziano tra i vescovi nelprésenta per contenere i cattivi e per incoraggirei l'ordinazione, e a questo cederebbe in tal tempo l'uso buoni e per mantener ,1’ordine. Sarebbe perô neces­ d’ogni sua diritto territoriale. Ma qûando non piasario che un suo deputato inteso delle materie inter­ cesse Pistoia, sarebbero adattatissime le città di Pisa venisse sempre aile congregazioni intermedie. D'uopo o di Siena, dove a S. A. R. non manca una cornoda è rammentani della parte che prende il popolo in abitazione. Lontani i vescovi e i parrochi dalle istigaqueste sacre assemblée. Noi ne abbiamo appunto un c zioni e forse anche dalle minaccîe di qualche cattfvo esempio in un condlio che potrebbe dirai nazionale ministro, e liberi da tante cabale e rigid, che per o ecumenico e che sarà sempre la norma e il modello mezzo di frati o di altri emiSsari ferebbe il Nuntio e d’ogni altro. Parlo del condlio di Gerusalemme' nelle private e nelle pubbliche conversazioni della descritto negli Atti apostolid dove oltregli apostoli dttà, più fedlmente attendéranno al grande afin . e i vescovi erano anche i fedeli laid. Questi non vi per cui sono adunati per decoro loro e con vantaggio stettero muti o in silentio ; altrimenti non avrebbe grande delle anime a loro affidate. La dttà di Siena dette l’evangelista che dopo il discorso di san Pietro facile sopra ogni altra ad entrare con prontezza in tacuit omnis multitudo, le quali parole mostrano che certe rivolûzioni di maàsime, e sensibile, certamento queatà moltitudine (die non era nè apostoli, nè all'onore che. le ne verrebbe, non ri presterebbe ai vescovi, ma fedeli laid) avea antecedentemente par­ sordi maneggi della corte di Roma, ma darebbe anti * iato. Dopo di che venendosi alia risoluzione si dice : tutta la mano per promuovere e cooperare aile pie Placuit afiostolis et senioribus cum omni ecclesia ; intentioni del suo sovrano. Quello ardvescovo, per dai che» rileva che ebberoanch’esri partenegli afferi quanto possa essere contrario e impegnato per le coi loro consenso e colla loro approvazione. Sarebbe pretensioni di Roma, non è peraltro stravagante nè invero un dar troppo ai laid il dire, come pretendono furioso, e conosce i doveri della convenienza e del gli eretici, che essi vi stanno per dare il suffragio e riguardo verso i suoi simili. Non mancano anco là e per decidere delle cose ; ma all’incontro sarebbe falso tra. i sacerdoti e tra i laid persone bene istruite delle il dire che vi stanno Inutili e inoperori. Hanno essi materie che dovranno trattarai. Questi riflessi mi diritto di rappresentare 1'interesM dolia chiesa, di faro farebbero anteporre. Siena a Piaa/dove gli abitanti premura per la osservanza della disciplina, di opponi saianno forte meno suscettibili di certe impressioni, al rilassamento · alla cabala, · finalmente di dar l’as- ma dove avretnmo in mold dei professori della uni­ senso e l’approvarione a quello che viene stabilito. I versité tutto il decretalismo della Curia rotnana. laid fedeli sono rappresentati dai sovrano, qperô noi ' Qualunque ria il soggetto che dovrà preoedere al vediamo che i principi in tutti i condli hannovi preeo sinodo, bisognerebbe che in tutto le dispositioni, parte agli aflhri o da sè o per mezzo di deputati o di ance prepiratorie, camminaaae di concerto coo altri ambasdatori come nel concilio di Trento. Questo vescovi che determinerebbe S. A. R. punto i necessario troppo che si tengafermodaS. A. La areolar· per la tennta dei concilio autaeale per il buon ordine, senza curare le dicerie degi*ipo- sarebbe opportuno cbe fosse trasmeaad nel geonaio ; criti ed ignoranti, che col solito proteste di direcbè ma 1’apertura del condlio medeshno non potrebbe questo è un metier mano all’incensiero, vorrebbero ferti μ non Ml settetnbre, per prepararti convonienescluso il sovrano dagli affari ecclesiastici per operare temente a un afferre tanto importante, e per dare acapriccid. ' * sfogo all· com contemplate di sopra. La convocatione dovrà feni dai principe ; ma Un altro panto della maxima importans· è che quanto al luogo dell'adunanza io credo che ab bsoe il Nunzio del papa non s’ingerisca nella minima parte il considerare, M ooovenga scegiisrv Firenze, mentre delle operationi del concilio, per quant· pretentioai il vescovo locale dovrebbe eeeere il president·, bon •gli posea portare avant! in queeta oougiuntura. già perché abbta un primate sopra gli altri, ma perebè Con tutte queste avverteuse · Con questi prov- T > · « W"|"W· ’ νριιιιυιιιιιιιιιιιι^ιιΐ ■ ■ · . ' '· . ’· ’ ’ · uij SynodrçiPistoriensis et Congregatio abHotruriae archiepiscopi* et episcopis Fiorentiaehal#ta^-t 114 ÿ vedimenti p da sperare nel Signore cbe tntto rittttiri λ tutti i buoni, par il vantaggio della chiesa toacana, per ' secondo topie intenzioni del sovranoe il desideri* di Tedifiçazioao di tutti i fodeli & "> yiw drmwwiurttor'coeiesXMeri'w n/iw, duo canondetese, quattuor theologi, et duo secretarii (1). 1787 martii 14 , ( Sua altezza realp elegge il suo consigliere intimo attmde-di stato, ο αί finanze senatore Antonio'Serristori^per assistere come cçœmissario^Ale adunanze préparâtone ahsinodo nasionale da ténor# üBFirenqb dai vescovi della'Doscana. ' Vuolo, che vi assistano come professori di diritto canonico il cavalière awocato Giuseppe Paribeni, e 1’arcidiacono Francesco Falchi; e come toologi monsignor Fabio de* Vecchi, il canonico della catte* dralo 6 ' - Eccellenza Sua altezza reale in aumento dell'istruxioni date a vostra eccelleçza per assistere all’assemblea dei vescovi la ipcarica, che nelle prime sessioni faceia ·. propone, e convenire sui metodo, con cui in esse si dovranno proporre, discutere, e risolvere gl’affari, coll'avertenza, che questo stesso metddo possa ser- 1 · vire per il sinodonazionale, phe poi dovré toner». Qmissisec. E coi maggior rispetto mi-protesto, di vostraeccellenzadevotiss.obbligatiss.servitoreyero, Francesco Seratti. Pisa, h a6 marzo 1787. Sig. seftatore consigliere Serristori. ( 1 i Atti Mteuembim, t. Π, p. 72. <-ς ■ l3 Acia it gesta congregationis ab omnibus Hetruriae episcopis Florentiae celebratae ( 1 ). 17^; aprili» 33-iunii 5. * « , · "‘ * facolté accordate loro coli’allegata-circolare de' 17 SESSIONE I., C marzo prossimo caduto; e finalmente i due professori di diritto canonico, e i quattro teologi destinati da A di 33 april» J7<î?. S. A. R., i nomi dei quali tutti sono i seguenti : L’illustrissimo, e reverendissimo monsignore arci­ Essendo piaciuto a sua altezza reale ii serenissimo . Pietro Leopold© primo, arciduca d’Austria, e. gran- vescovo di Firenze Antonio Martini, che conduise duca nono di Toscana di convocare in Firenze tutti per suoi aiuti, e consiglieri 1'illustriss., e reverendiss. gli arcivescovi, e vescovi dello stato per mezzo di sig. Averardo Corboli canonico della metropolitans circolare trasmessa loro dall’ illustrissimo Sig. auditor di Firenze, e vicario generale dei predetto monsi­ Vincenzio Martini segretario dei regio diritto in data gnore arcivescovo ; 1’illustriss., e reverendiss. sig. · de’ 17 marzo prossimo caduto, di cui per corredo dei Girolamo Gerini Buonciani canonico teologo della present! Atti si annette copia segnatanumero metropolitana Fiorentina; e 1’eccellentiss. sig. dottor primo, ali' effetto, che uniti insieme gli arcivescovi, Francesco del Vivo priore di s. Ambrogio della città ■ e τ vescovi sopradetti, e con essi due professori di suddetta. L’iUustriss., e reverendiss. monsignore arcivescovo diritto canbnico, e quattro teologi possino più facilmcnte fissare, preparare, ed esaminare gli articoli da di Pisa Angiolo Franceschi, che condusse per suoi déciderai in un sinodo nazionale.chelaprefata R.A.S. aiuti,e consiglieri, l illustriss. sig.avvocato Gio. Maria i nella detenninazione di successivamente. fare adu­ Lampredi professore di gius pubblico nell’ université nare secondo gli antichi usi, canoni, e costituzioni di Pisa, e 1’eccellentiss. sig. dottor Cpstofano Sarti della chiesa'per maggior quiete, unione, e tranquillité professore' di dialettica, e metafisica nell'università dei suoi sudditi, e per il bene della religione D predetta. L’iUustriss., e reverendiss. monaig. arcivescovo.di Quindi è, che in esecuzione dei riportati sovrani, comandamenti si adunarono, e congregarono per la Siena Tiberio Borghesi, che condusse per suoi'aiuti, prima volta senza formalité, e precodenza ali' ore e consiglieri 1'illustriss. e reverendiss. sig. Luigi nove della mattinadel sopra scritto di 23 apri le 1787, Buonsignori canonico della metropolitana di Siena ; nel real palazzo dei Pitti, e più precisamente nella ■ il motto rev. sig. GiuMppe Ciolfi paroco di s.' Pietro di—Siéna, e il molto rev. sig. Luigi sala detta dei Novissimi, che coetjtaisce una portione in s. Gio. — Battista -............ dei quartiere denominato di Pietro da Cortona surro- Marchi paroco di s. Stefano di detta città. L’illustris·., e reverendiss. monsignor vescovo di gata ad altra sala di palazzo vecchio per maggior oomqdo di detti prelati, e spocialmente dei più avan. Colle Niccolô Sciarelli, che conduise per suo aiuto, e consigliere, il molto rev. sig. Reginaldo Tanzini archizati in été, in primo Inogo, Sua eccellenza il rig. consigliere intimo attuale dii : vista dei patrimonio ecclesiastico dr.Firenze. L’iUustriss. e reverendiss. monaig. vescovo di Fiestato, e di finamte senatore Antonio Serristori prescetto da S’. A. R. per assistere alie presehti adunanze1 sol· Ranieri Mancini, cbe conduise per suoi aiuti, e in qualité di commissario regio ; quindi gli arcive­ consiglieri, 1'illustriu., e reverendiss. sig. Zanobi scovi,o vescovi di Toscana in compagnie dei soggettiΐ Marmorei canonico penitenziere della metropolitan· da essi condotti per eonsiglio, ed aiuto, in ordine alie1 Fiorentina, e vicario generale dm PWtorienriset Ctmgregatio ab Hctruriae archiepiscopi* et ej»soopi»Florentiaehqbita ·-■* tnq L'ifiiMtriM. e rorerondia*. tbonsignor vescovo dS 4000 i loro respettivi aiuti e consiglieri ^tscèndentj à) S. Fasri.checbndusseper suçi aiuti ' numéro divent' otto, ed uditamente ai swjdetti. due -< eoomigüeriiltaoltorev.aif.nanoCapoquadri^siota àmomati e quattro teologi rogj, che 'm tuho e per SMum» aba J^aatia, e il molto rev. sig..C*rip tutto coctituiaptao il nupsero di oinquanf ùno. Gifcli,priore di». Michele * Roffi*. . Dopo una breve allocuziooefette loro ddH» prelo- L’iOistrise. e reverendis*, tponsignor qoscovo <ü data E. S.il^sig. commissariorogio, hella quqje in j Pistoia d Prato, Scipione dé' Ricci j· cite conduire per sostanza si esortarono i prolati adunati a Volersi uni- suoi.aiuti è consigUeri Feccellentia*. sig. dottor Gio.~ formaro aile intensioni piissime e rettissime di %A.R. ' Battista Zand, professoredi teologia nell' sccademia manifestato nella citat* circolare de* 17 marto 1787, ecclesiasticadi Pistoia,* il mollorêv.sig. Carlo Mhn- At Jôtto a chiara intelligenza di tutti da noi appiè « goni.degretario di dettq monsig. ' soscritti corne segretarj delle preseqti assemblée no· - ' L'illustri*·.e'mvçretMM*.monsig.vescovodis. Se- minati daS. A. R.1*4 ': · . poicro, Roberto Costaguti, senza aiuti e consiglieri. 1.11 motuproprio de* 14 marzo 1787, relativo, *JT • L'iUttstris*. e rovorendiss. monsignor vescovo di— rierione del predètto commissario regio, dei &noChiusi e Pienza Giuseppe Pannilini, che conduise nisti e teologi di S. A.'R. 4 dei segretarj, riportato di s. ’ per suoi aiuti e consiglieri l'illustris*. sig. Giuseppe sotto num. Il (t) ; Bernardini, vicario generale di d«to monsig., e il II. Le istruzioni contemporanee nella parte che . molto rev. sig. Giuseppe Marchionni, priore dejla riguardano la fscolté data ali' E. S. d’intimare le seschieea di *. lacopo a Qqercçto. sioni, e di procuraro, che nelle medesime si mantenga ' L'illustriss. e reverondiss. monsignor vescovo di® il buon' ordine, e che chiunque abbia la libertà M**sa> Pietro Vannuod, che conduise per suoi aiun d'esporre i subi sentiment! ; tome pure le facoltà dei e consiglieri il molto rev. sig. Marco Romoli, dottor canonist! e teologi, e le incumbepze dei segretarj, di lacra teologia e proposto di s. Martino a Ganga- riportate sotto num. ΙΠ (t) ; land!, e il molto rev. sig. Francesco Sborgi. ΠΙ. La lettera vescovi e vescovi Jettera circolafè agli arci arciveicovi L'illustriss. e, [everendiss. monsignor vescovo di del gran-ducatode’ 17 marzo 1787, per laconvoca* ' Sovàna, Francesco Piq Santi, che conduise per suo none delle assemblée preparatorie al sinodo nazio'. aiuto e consigliere l'illustriss. sig. Filippo Ghighi di nale, riportata sotto num. I (3) ; Bibbiena, vicapo generale di detto monsign. IV. La Jettera della segreteria di stato de117 marzo L’illustriss. e reverondiss. monsignor vescovo di 1787 all'illustriss. «ig. auditor segretario del regio Montalcino, Giuseppe Pecci, che conduise per >uo diritto, colla quale viene Incaricato di passare ai aiuto e consigliere il molto rev. sig. Domenico Be- segretarj dell' assembles, oltre i punti ecclesiastici cucd, proposto di s. Felice a Ema di Firenze. gié comunicati ai vescovi, le sei memorie utniliate a L'illustriss. e reverendis*, monsignor vescovo S. A. R. dal sinodo di Pistoia, e la nuova nota di arti­ d’Arezzo, Niccolô MarcacCi, che non. condiisse aiuti coli peresibirla all'esame della medesima assemble*, e consigliori. riportata sotto num. IV (4) ; e L'illustriss. e rovorendiss. monsignor vescovo di V. L'artioolo'della lettera della divisât* segreteria Cortona, Gregorio 'Alessandri, che conduise per suoi di stato de' 26 marzo 1787, collé quale S. E. il sig. aiuti e consigliori il- molto rev. sig. Rinaldo Lànini, commissario tegio resta incaricato, in aumento delle pievario di *■ Stefano a Campoli, e il molto rev. sig. istruzioni dategli, di far proporre nelle prime sessioni Francesco Cristani, priore di s. Félicita di Firenze. e-convenire sul metodo, con cui in esse si dovranno L'illustriss. e reverondiss. monsignor vescovo di proporre, discutere e risolvere gli affari, coll'avverMontepulciano,Pietro Franzesi,che conduise per suo tenza, che questo stesso metodo possa servirpper il aiuto e consigliere il molto rev. sig. Antonio dsl- sinodo nazionale, riportato sotto num. V ($). l’Ogna, rettore del seminario arcivescovife di Firenze". Dopo di che S. E. il sig. commissario regio pro­ L'illustriss/e reverondiss. monsignor vescovo di pose all’ assemblqa, che 'per procedere alla discus­ Volterra, Luigi Buonamici, che conduise per suoi sione e risoluzione degi' iüari colla dovuta regolarité, aiuti e consiglieri il molto rev. sig. Filippo Ferroni, buon ordine ed utilité, si stabilisse nell' assembles présidente dell’ accademia ecclesiastica e rettore del medesima, quali fossero gli articoli, che dovessero di seminario vescovile di Volterra, e il molto rev. sig. mano in mano trattarsi in ciascuna sessione, incominTeodoro Baldere*chi,pievano della chiesa di *. Gio. ciando dai dnquanlasette, che sono stati comunicati agi’ illustris*, e reverendis*, arcivescovi e vescovi, Battista di Toiano. L'illustriàa e reverondiss. monsignor vescovo di coli' istesso ordine, con cui sono stati posti, e senza Pescia, Francesco Vincenti, che ppndusse per suoi alcuna variazione ; che discussa che fosse nell'assemaiuti e consiglieri l’illiptriM. e reverondiss. sig. blea la materia che caderà in esame in ciascuna Ranieri Agliata, canonico della primaziale di Pisa, e adunanza, si riducesse il sentimento di ciascuno a l'eccellentiss. sig. dottor Luigi Chelli, proposto di quella precisions e chiarezza, che è necessarii per Monsummano. Mancando l'illustriss. e reverondiss. nssare, se l’articolo, che b stato esaminato, sia appromonsignor vescovo di Groaseto, Anton. Maria Franci. > vato, disapprovato, rigettato ό moderato, restando in L'illuitriss. sigJcavrawocato Giuseppe Paribeni, libertà di chiunque desiderasse, che costi delle ragioni professore di diritto canonico nell'université di Pisa, del suo sentiment^ di far)o.con una memoria a parte e l'illustris*. e reverondiss. sig. arddiacono Francesco da inserirsi neglrAtti dell' assembles ; e che rispetto Falchi Picchinesi, perimente professore di diritto aile sei memorie utniliate a S. A. R. dal sinodo di canonico nella auddetta université, ambedue cano- Pistoia, ed ai quattro articoli aggiunti ai punti genenisti dqputati da S. A. R. per le suddette assemblée, rali ed eeibiti all'assemblea.potesse, per maggior sodL'illustris*. e reverendis*, mdnsignor Fabio de’; disfazione di ciascun'individuo, commettersene dai Vecchi, professore di teologia morale nelT université \ vescovi 1* copia *1 loro segretarj o teologi, per la di Siens; l'illustriss. e reverendis*, sig. Vincenzio quale verrit dato loro tutto il comodo nella segreteria Palmieri, canonico della tattedrale di Pistoi* e pro- del regio diritto. fêssore di storia ecclesiastica nell'univmsité di PÎsa ; Queste propositioni restarono generalmente apHllustriaa. sig, dottor .Bartolommeo Bianucà, profemore di Uric* mH' Urihrersité auddetta, e il molto rev. sig. abate Antonio Louginelli, rettore delle scuole di *. £sopoldo di Firenze,.tutti e quattro destinati per teotaei rogj delle protenti assemble*. Admoti portanto cone «opta i nominati ardvesoovi 4 vascovi di Tosoana, in mmr di diciemette, Ctesrnria cousent XXXVIII. prorate dagl' illustriss. e reverendis*, arcivescovi 0 , (1) (>) (I) (4) (j) 9«pr* col. tnj, wb aum. (. Sega col. cit., sob sun. 9. SMfr*,col. ci»., wb sum. 10. Suprs'cul mj, sub num. 11. Supra col. 1117, wb num. 1er v lui Τ’ Synodus.Pistoriensis et Congregatio ab Hetrariae archiepisijopis et episcopis Florentiae habiti. usa · . vescovi. Solamente glittustrisf. o reverendiss. mon- a trano ; e coal rtstô stabilito; cbe la pluralité dei voti signor Franeesco'Pio Santi, vescovo di>Sovana,monsi- fosse ,quella, cbe formasse le decisioni. Fù stabilito gnor Niccolo Sciarelli,vescovo di Colle, c monsignoro ancora,* Che il metodo tenuto nella présente sessione. Scipione de\RicCi,' vescovo di Pistoia e Prato, furono nel consultare t canonist! e i teologi regjfalla privata ‘ di seiftimento, che n^lla stessa mattina^nellà quale richiesta dtqualche individuo,non pofesse fare stato, . si discutera ."un dato articolo, convenga di ipiegaye nè fissare alcuna regola pep le future adùhanpe, dounieamente il voto.di ciascuùo individuo, e nella vendo chiunque* vuol'sentire i teologi ’e canonist! ». ' futura sessione di di yenire yenire alla alia decisione decisione per per adçr aier campo campo - regj regj dichiararsene dichiararseneavanti.cheivescovi^bbiano ester- ■ '’ avanti, che i vescovipbbiano esterrepararsi.Manonessendosfatal'enunnato il-loro sentimento. E flnalmentp si.convenue . di meditare e préparant *' ’ “ ' ciata proposition» dei nominati trt prelati secondata unahhnêmente da tutti i prelati adunhti, che per mag-’ . dagli altri, restjj, fermo il metodo apprbvato come giorfhente autenticare i respettivi loro sentiment!, si sopra dai rimanent# dell' assembles. sottoscriverannià .in piè del .deliberato in'ciascuiia L’illustriss. e reverendiss. monsignore arcivescovo adunanza. . * Essendosi in sdguito passato a^agionare sulla deter-x'~ di Pisâ propose all’ esame dell’ assembles, se la plu­ ralité dei voti deva, conforme esso credeTebbe, fissare minazione degli articoli da trattarsi nella seguente la detisione. Sopra di’che l’illustriss. e. reverendiss. sessione, fù convenuto da tutta 1'assemblea di limimonsignor vescovo di Chiusi e Pienza opinù, che tarsi ai primi trt dei cinquantasette articoli proposti nelle decisioni dovesse concorrere l'unanimité ; altri- da S. A. R. ai vescovi dei granducato colla cifcolàre menti dovendosi attendere la pluralité dei voti, reste; de’ 26 gennajo 1786, riportati sotto num.fl (1). E fù *■ rebbe alterato l’ordine canonico e di S. A. R. conte- B fissata per la futura adunanza la mattina del pürosnuto nell’ ultima circolare, di doversi cioè porre a simo mercoledi 25 dei cadente aprile all’ ore nove, parte gli articoli, sù i quali non si converré nelle essendosi sciblta la presente all'ore una e un quarto assemblée private. Gl’illustriss. e reverendiss. mon­ pomeridiane. signori vescovi di Pistoia e Prato e di Colle fecero Antonio arcivescovo di Firent». istanza, che sopra questo importante articolo fosse Angiolo arcivescovo di Pisa. dai canonist! e teologi regj dato il loro sentimento Tiberio arcivescovo di Siena. nella prossima’ adunania. Tutti gli altri pero furono Brunos E vescovo di Samminiato. ' di concorde sentimento, che dovesse la pluralité dei GWegorio vescovo di Cortona. > voti formare la decisione. v Niccolo vescovo di Arezzo. Insistendosi ciô non ostante dai prefati illustriss. e . Francesco vescovo di Piscia. reverendiss. monsignori vescovi di Pistoia e Prato e Ranieri vescovo di Fiesoie. di Colle, che fossero sentiti i canonist! e teologi D. Giuseppe vescovo di Montalcimo. regj, ed essendone convenuta 1’assemblea, l’illustriss. . Giuseppe vescovo di Chiusi e 1'ienza remissisig.cav.avvocato Giuseppe Paribeni,canonista regio, vamente ec. fù di sentimento, che nelle present! assemblée si NlCCOto vescovo di Colle ferme pero stanti le potesse attendere la pluralité dei voti, giacchè queste mie dichiarazioni. non sono il sinodo, ma preparatorie al sinodo per far Pietro vescovo di Massa e Populonia. conoscere a S. A. R. le disposizioni dei vescovi rela­ Francesco Pio resone di Sovana. tive a ciascun’ articolo, montre anche SNA. Ry hé c Scipione vescovo di Pistoja e Prato salve le dichiarato nell’ ultima areolare, che quelli articoli, istanze e dichiarazioni faite ec. sù i quali non avranncKconvenuto nelle assemblée, Luigi vescovo di Volterra. non siano proposti nel sinodo, riservandosi a disporne Roberto uîscojo di Sansepolcro. nella. maniera, che credera a proposito. L’illustriss. P1ETRO vescovo di Montepulciano. e reverendiss. sig. arcidiacono Francesco Falchi PicCsiSTOrΛ.ΝΟ TkRRCSI. Kgrel.irie chinesi, altro canon ista regio, ορίηό esser necessario, NlCCOlA FlAWAINl, Mgret.tri.*, che si procedesse alie risoluzioni mediante la plura­ lité dei voti, senza I4 quale non potrebbero ottenersi. SESSIONE II. L’illustriss. e reverendiss. monsignor Fabio de' Vec.4 Ji 25 s/rile l'îS'Z. chi, teologo regio, fù di sentimento, che 1’articol^ Essendosi adunati gl’ illustriss. e reverendiss. arciproposto, se la pluralité dei voti ov.vero l’unanimité " debba formare la decisione, essendo di somma im- vescovi e vescovi di Toscana, ad eccezione di monportanza, e dovendo dar regola al concilio nazionale, signor Ptetro Franzesi, vescovo di Montepulciano, e meritava d’esser discusso ed esaminato, tanto più, di monsignor Antonio Franci, vescovo di Grosseto, che questo esame deve ritomare nella discussione ambedue impediti da alcuni incomodi di salute, con de) primo dei punti proposti da S. A. R., e soggiunse, i lorp soliti consiglieri, ai quali si sono aggiunti il che il medesimo si esibiva di mettere in scritto il sup molto rev. sig. Ippolito Rossi, proposto della chiesa sentimento per l’unanimité nella seguente sessione, di. Laterina, e il molto rev. sig. Francesco Cicori, L’illustriss. sig. dott. Bartolommeo Bianucci, teologo 1 priore di s. Domenico d’Arezzo, condotti per aiuto regio, fu di opinione doversi decidere «lia pluralité daU’illustriss. e reverendiss. monsignor Niccolo Mardei voti, come in tutti i eoncilj si è costumato, e che cacci, vescovo di detta citté, come pure gl'illustriss. l’unanimité di sentimento debba essere e sia stata in sigg. canonist! e teologi regj nella consueta sala del tutti i concîlj una conseguenza della pluralité dei voti. real palazzo Pitti detta dei Novissimi all’ore nove L’illustriss. e reverendiss. si'g. canonico Vincenzio dalla mattina del suddetto di 35 aprile; coll’ inter­ Palmieri, teologo regio, fù di sentimento, che sulla vint© ed assistenza di S. E. il sig.' senatore consi­ nécessité e sufficienza della pluralité non si dovesse gliere Antonio Serristori, commissario di S. A. R. decidere senza esadie ; ma che ail’ oggetto della pré­ Furono in primo luogo letti i trt primi articoli dei sente assembles si potesse raccogliere la pluralité per cbnsaputi cinquantasette, de' quali rostô stabilito nella esibirla a S. A. R. col numero e le ragioni dei dissen- passata sessione, che si dovesse trattare nella pré­ zienti. I) molto rev. sig. abate Antonio Longinelli, sente, e sono gli appresso : teolôgo regio, convenne nel sentimento del sig. cav. I. < E' necessaria per il bene della chiesa la conParibeni. vocazione de’ sinodo diocesani, affinchè i vescovi Dopo essersi raccolti dai canonist! e teologi regj i informati dai parochi e dagli ecclesiastici più probi loro sentiment!, che dettarono di parola in parola, degli abusi, che possono essersi introdotti nel loro tutti i prelati rimasero fermi nel proprio respettivo gregge unitamente col loro clero, vi possino in parere come sopra, seq&a che le propoeùioni fatte dai ( 1 ) Supra coi. 999 aqq. tub nom. 1. canonist! e teologi regj avessero alcuna forza in con- ' > ' ■ ' '' " ·· ■ ·- ' . t ι «3 * Synodujj Pistoriensis «t Congregatio ab Hetruriae archiepiscopis et episcopis Florentiae habita., i 04 "tempo efficacemonteri parare; e perciôS. A. R. doti- A Sacerdoti inferiqri, che interverranno d in persona v dera, qhe tutti i vescovi dei suo stato àdunino ii per mezzo di deputati al sinodo diocesano, debbanô loro sinodo almeno ogni due anni, ihcotnihciandd» riguardarsi come merame^to contuiti vi. — Per'giusdall' estate del 1786, sperando, che aidartnno un tificare che compete ai parochi nçi sinodi diocesani il pregio, senza prendere i sinodi faiti antecedente- v5tô decisive, fù letta dall’ illustri», e reverendi». mente unicamente per.modello, di unifortparsi uni- · monsignor Fabio* de' Vecchi, teologo regio, una me­ Umente con i loro parochi alia sana.dottrina <5d alie moria' in quella sola parte, che concerne il suddivileggi dello, stato. . , , sato proposito, e fii tralasciato di leggersi e di con­ II. > I parochi, tahto della città chi delta cam- sideram' là memoria medesima per ciô,'che ri guards , . pagna, 'sono gli'ecclesiastici, che hanno il.maggior "articolo, se per porte in essere le decisioni degli ■ diptto d’intervenirvi in preferenza dei canonici e arCivescovi e vescovi adunati, deva attendersi l'unadegli altri benefiziati ed etclesiastici della diocesi ; nimità, ό sivvero la pluralità dei loro sentimenti,non ciô non ostante potendo fare una mancanza i! ser- ostante che tornassero ad insistere sù tal punto i vizio spirituale del popolo 1'intervento di tutti i medèsimi prelati, che nella prima adunanza si erano parochi, specialmente della campagna, e potendo ' dichiarati per l'unanimité ; poichè essendo stato su essere a multi di 16ro di disastro; ed iu alcune dio­ questo articulo deliberato nella passata sessione, cesi potendo rendersi per il troppo numero de' pro- credè il rimanente dell' ajsembléa, che non conveponenti e votanti più difficile'e più lente le deli- nisse farlo.soggetto di nuova discussione ed esame berazioni, dovranno i parochi essere convocati al per la présenté adunanza, tanto più che la citata delisinodo, e doppo avere esaminate le materie in cia- B berazione era stata già conformata colle firme. Fù schedun piviere ό vicariato, rim.inere in libertà dei permesso per altro al divisato monsignor Fabio de' parochi in. ogni respettivo piviere di scegliere un' Vecchi di esibiro intteramente negli Atti l’cnunciata uomo di probité e dottrina, che come loro deputato memoria,che di fatto vi si conserva sotto num. VI ( 1 j. intervenisse al sinodo col mandato di eiaschedun Il parere adel suddetKxteologo regio tü seguiuto degli assenti. dall' illustriss. e reverendiss. monsig. Niceolô SciaΠΙ. » Per la necessaria uniformité, S. A. R. incarica . relli, vescovo di Galle, in voce e con una memoria, i vescovi di proporro il sistéina, con cui crederanno, che lesse prima ail’ assemblea, e che dipoi aile di lui che tali sinodi devano adunarsi, il metodo, con cui istanze fù inserità negli Atti sotto num. VII (»1. vi si debbano fare le proposizioni, e 'con cui si deva Anche l'illustriss. e reverendiss. »ig. canonico Vinsopra di esse deliberare, e distribuite le materie nei cenzio Palmieri, altro' teologo regio, non lasciô di diversi vicariati e pivieri, per avere più prontqmente addure diversi rilievi in giustificazione de| voto deci le deliberazioni. » sivo competente ai parochi nei sinodi diocesani, e Questi articoli per la maggidr facilité della discus­ presentô esso pure una memoria, che fù ûitta parte sione e decisione dei medesimi, furono dall’illustriss. degli Atti sotto num. VIII Ij). Di più l'illustriss. c e reverendiss. monsig. Angiolo FranceSchi, arcives- reverendiss. monsignor Giuseppe Pannilini, vescovo covo di Pisa, divisi nei seguenti capi e proposti ail'' di Chiusi e Pienza, aggiunse le sue osservazioni per assembleajcheconcVnne di trattarli col metodo ideato dimostrare che ai parochi si appartienc il voto decidal prelato suddetto. sivo, c >ù questo punto voile inserità negli Atti una I. Se place alla venerabile assemblea degli arci- c sua memorja segnata di num. IX (4). vescovi e vescovi della Toscana, che ogni due anni L'illustriss. e reverertdiss. sig. arcidiacotlo Fran­ almeno si aduni il sinodo diocesano. — Raccolti i cesco Falchi Picchinesi, canonista regio, fece riflet sentimenti di ciascuno individuo aderirono concorde- tere, in aggiunta a quanto era stato detto dagli altri, mente alla proposizione, che in conseguenza resté da che sebbene fosse vero, che in molti concilj che si tutti approvata. allegavano, i preti avevano soscritto, vi era per altro II. Se piace, che i parochi, a preferenza di tutti gli in molti una differenza fré la soscrizione dei vescovi altri ecclesiastici, abbiano il diritto d’essere. convo­ e quella dei preti, adducendo 1’esempio dei concilio cati, ed intervenire al sinodo diocesano senza pregiu- Grstantinopolitano dei 448, dove si sosenve il vesdizio dei canonici delle cattedrali e di chiunque altro eovo in qualité di definitore e di giudice, ed i preti potesse avervi diritto. — Sentito il parère di cia­ soscrivono semplicemente 1’atto senz' altra aggiunta, scuno dei prelati, consentirono unanimemente in dette che indichi voto decisive. L’illustriss. sig. cav. avvoproposizione. cato Giuseppe Paribeni, altro canonista regiô, credè, III. Se piace, che in caso di nécessité, possa il che si potesse rimettere alla liberté dei vescovi vescovo dispensare alcuno dei parochi dall' interve­ l'accôrdare ai parochi il voto decisive. nire al sinodo, purchè mandino il loro sentimento A tutti gli argomenti tanto resultanti dalle memorie suile materie, che saranno state loro preventivamente lette ali' assemblea, che dedotti in voce dai soggetti proposte, e le loro informazioni per mezzo di un nominati di sopra per far costare dei diritto spettante deputato. - Interrogati sopra di ciô ad uno ad uno, ai parochi di votare decisivamente nei sinodi dioccei prelati risposero affermativamente. 1 sa'ni, furono date partitamente diverse repliche dirette IV. Se piace, che, senza prendere i sinodi antece- a giustificare il contrario, ed a stabilire in sostanza. dentemente fatti unicamente per modello, si aduni corne sopra il sinodo diocesano. - Ancora questo (t) Canonicu» de Vccchi» quaestionem hanc de suffragandi articolo incontrô l'approvazione di tutti. ucerdohbut in ctmcittis competente cum altera de votorum V. Se piace, che il vescovo permette, che i senti­ iure unanimitate tamunxerat. Utrimque tuetur tum ex ipaa regimi­ menti e le informazioni di più parochi, che sijpo ni» ecclesiastici natura, tum ex exempo conci In apoeiolici Hielegittimamente impediti, e che abbiano prima confe- rueoh mis celebrati, tum ex canonica jo conedu» retro habili» rito insieme, siano portate nei sinodi diocesani da un decidendi forjna Ihtquixiuourin islam vide >n Atti dfl? solo deputato aneor' esso ecclesiastico idoneo da Met. t. Il, p. 71-&X et apud Schwarael, AiIa t-<.*ngregAtii»n. t.ll, approvarsi dal vescovo. — Riposero affermativamente P *5-0’ (i) Haec praetuli» Collenti» commentatio, rtu num. VII tutti i prelati ad uno ad uno richiesti dei loro parere, lignata, tamen retniiur potl uriero» de votorum plura|itatr e solamento 1'illustri». ereverendiss. monsignor Fran­ libelle·. Aitt αιμμΜλλ, t. cit. p. H : Schwarae). t. cn. cesco Pio Santi, vescovo di Sovana.fii di sentimento, p. tpHr. (j) Canonici Palmteni dt«qui»itin citata de votorum unani­ che bastasse nel deputato la qualité di sacerdote diocesstoo, essendo come tale reputato idoneo dalla legge, mitate m oonobi» attendenda, non de iure «uffragandi presby­ teria competente; agit. Quam vide tub num. cit tum in Atti conforme crederano ancora i vescovi di Pistoia e di étif «mwUZm, t. cit. p. 80-4; tum apud Schwarael, t. cit.p. $3-99. (4) Ati· aiiniaii/M, t. cit. p. 152-5 ; Schwarwl, t. dt. Colle. VI. Se piace, che i voti dei parochi e degli altri p. ilH, J ■W5· if **MKMKon0nMiM*-tt*aaM. . v- *■ CNb 4Mb bmb Miùoqnùo •ver· il veto msrament· «mauktto; · racoeiti ad uno* ad uno i parari degi' indhidM deOt midnimi, canfennarono quaato. loro oaniittiaatos Mta riaam degi* illustri··. · ^rovarandima>;moiMigMr veacovo » Lv«» tuatara tt FMtms. diOmiri • Flattas, moudgnar veuDoro di Ivdta, · ' 'monsignor veacovo di Ptatoia e Prato, ch· *mn» per il vote dacirivo; e di ptt BütinmdieadndF aito ' di protaatani,.dMi la mttaria averobba richtaata imi . BBSBIOm UI, tttcûtaion· «"«ggta*·, é«u»> ami manaoria rtiativa ripoata. in Atti sotte uuq/X(t\ d» .par .ornera l'ara troppo tarda non ft tacta all’ aasemblea, perché cod ne convenue anche l’istmeo prelate, per quanto · da _ _____ . Aietao nella pastorale per ta convoaiaiane drisinodd triss. dnesig. canonistiediquattroteologidiS.A. R. ' della tua dioomi aveva accuunato che i parochi sarobPrima d'incomindara l'esame o la dtacüssioœ delta bero stati ammeari col vote decisive ; si proteatarono, materie, che.devooo tnttasti nell’ aaatmblea di e dichtararono, U suddetto tnoosignor arciveacovo quetto giorno, fürono présentât· due memorie, una di. Firenae, die ta ntta diata non ha relasiooe alla daU'iUusSrim. · reverendis*, monsignor AngioloFranquqatione preaonte del voto consultivo ό deddvo cratiri, ardttacovo di Pis·, ripoata negii Atü sotte dei parochi nei sinodo dsocmano ; · il ptefoto mon* num. XI (i), · l'altra dall* illustras, o reverendiss. signor veacovo d’Areaao, cbe nella anapestarale ha monsignor· Gregorio Alessandri, vesoOvo di Cortona, soltanto invitato i parochi al sinodo, ma senxa riaol·· dotata negli Atti di num. XII (r), in giustificajaooe di adumuua < vere soi loro vote se deddvo à conaultivo. quanto avevano opinato nella precedente adunauxa Seguitaifto la serio dégli articoli th demandato, C sulT ammisstono dei parochi nei sinodi diocesani col l VII. Se pince, dm le fcrmalità materiali edheteriori veto msramente consultivo. Aitra perimente ne fù delta convocatione · celebratione dsi sinodi diocb- preaeatata |-------- - ----------------------------dalT illustria*, e reverendi*·, -------- J-—------monsignor 1-----sani «iano seconde i riti· ta costumanxe consuete veacovo ■ di Chiusi a Fiona intenta negü Atti totto delta chtasa. -- Furono unanimi i suffiagj di tutti per num. i XIII (jX per maggiormente corroborare il suo raflermativa. i tentimento drca la competensa del voto decitivo ai VIII. Se place, che le materie da proponi e riaol- parochi ] nei ainodi diocetani, ed in aggiunta alla versi nei detti sinodi siano quelle istmm, che sooo mensoria i da oeeo data precedentemente sù taie artie di num. IX. state tempra propoate e ritolute in tutti i sinodi coto, < dioceeani, val· a dire quelta cbe riguardano ta ooss- ' Quindi nttnttrim. e reverendi··, monsignor Fabio tealogo rugio, tacendo oeeervare, che nella servarione delta tade ortodotaa, dei buon coatume, devccchi, < adunansa, Bella quale reatd fissato, che la e 4»Ua disciplina, coereuteamot· ai prindpj ch· prima 1 vemujno stabiliti · Stead nal sbsodo —t™—plurality , dei ttntimenti foete quella che stabilisse le Fii pienamente accettata ta proposition· ; · sote- idecitinni neUe prarand atemnblee, vanne per una mente l’illustriss. · rovareodin. uxmrigaKf veacovo involoctaria I divenione ouseaaa la rieolutione pib di Chiusi · Ptansa tac· iatapaa, ch· iome «η*—*» important·, i te qaeato metodo di decidere doveaee par perte sua, die eltre ta matari· riguardanti ta .i•ver Inogo ancora nei tinodo nationale, ό migersi » tpapm tanta·, qem tsrital m peints·*, ma imUtuüm· *—■ - -* · ·- *“ · .4. A--|| f 4b ΜΜΟ0ΙβΜΐ φΟΜΟ» I ac nnneib ι·η*ιΙΒι**ι Ktaroaol7*uu»o ■*MM*ter » me en ftemri· sa. patiuas rib μρο M* ms βη μ β i iMMi I fl·*. Mt M ΜφβΜ quarto pomeridtan· ·Α Β | 44* Antonio enmvscera eailMta· pttadli· ■otaranmi asqaaartmaadtmpaM»·· fnaviop SradLne mMv· eeaseiet«.*A*R, t. eü. ► atttit ■ ■ •ita ■ ■ 4A; ■ ί':· ♦ )· ϊί?. ίΐ * witat ιΙμΜ* jte-•-'ilMMib-w ' ϋ.WjMftMi* 4M*cipikwV * dtaiMfopίμμμΜΜ VmîmMmHÛeitri··. · ηπμμβοΜ. minôiigrâr ymôôwo 'Λ ___________ ___ _ ____________ _ ___ _______ _________________ _ ______________* di (Mt* MMMiBp (*** Mgttip <Χφ ΜΜ·4Μ*Μ0- ΡΙ1Μ β ·■ <** Λ<Β -MtWff ■ JWEIW*, . _>_------ a_ λ_»___^_^_ *_ AÔi sotto-----K ■ -· .·anctas ■.·._· -·« ·nodi ΙμμΜ*Μφΐί Λ oesainassoteripartatata num.***** XIV*-(i> ripmtandori allai mm mm ■·/ tnttato dsi medoeimi, che alK eflbtto di ottonani face istaùa lOtastriss. e revmeadta». aaonaigMr nei ataodi une castoafca detybenstone eia necessaria, veacovo di Colle, che gH fosse pennteso di taggero •tm ta ptaralitk dri wftag), ma l'nnarimitk morata ail' aasembtea and memoria giuatücativà doBo m di «mi. Aggfanae poi ta voce, che tanto maao sarebbo saoerrioni contenute neU*altra BMtnoriaaegnata di attendtaitata ptaraBth dai rôti ta un piccolo corpo num. VH, dm Hattaeo prolato fece ieggereneUa didiciottovwcovi;d»tropretati,i conaantono, aUegandori per eeempio U quinta don- quantasette propoeti all* «same dei veacovi, giacchk alto generale ; due non sussiste il fatto addotto dei nella peseta seeriooe fo stabilito, che «i dovoese dis­ concilio Calcedooenae ; che è ben piccolo il numero cutere nella presents, ed k del tenore che appreeao : di tro che diacordtao dagli altri ta un corpo dic IV. «Desidera pure, «he ciaacunodeiveecovifoccia didotto pretati ; e che nel concilio Niceno quattoir- le que propoririori per'fiaaare lo nuderis, che ondid ri opposera, e non Wants i padri procederooo deck di competeae dei smodi diocesani da tntalla datibeautione. Inoltrs I’iUustriss. s reverèodiaa. tarsi e deader® dai. mederimi, trovandori nsoesmonaignor veacovo di S. Miniato, per mesao di uno aario il comggere le pubbiiche preghiere, quando dei Mioi consultiori rig. prior Carta Gigli, face preaente contengano cote contrario tile dpttrins delta chieaa. ’ air aaansblea il disposto dal ooocüio di Tïento, il — Sarit uno dei principali enrichi dei rinbdi di-attack quale,,nella seconda seaaione nel decreto dri modo di dere alia riforma dei breviaij e meetah', togiioasdo > ■ vivere oc., ordiaa dm ri oaeervi quanto k stato stabi­ to leggende falae ed erronee, e procurando, che. ta lito dal condlio Toletano VIII, da oui rien fisaato, dentro l'anno ri legga tutta intima ta’SCrittH* che in qualunque sinodo, se avrions the jl minor dovendori fare lo apoee de’nuovibreviatj otaoaaaM numaro dei padri «Kasenta,· 0 per ignoransa à prt a carico dei patrimouj ecclesiastici. — fisamtescanno contradizione, stano avvertiti di acôederè al aenti- i rinodi e proporaâno i matodi di riatriagere Vahua» mcato délia maggier partes ta cmo contrario riano delta frequenta dei giiifiamanti fatti iniitilmento obbligati a partire con loro disdoro dall* adunanaa, aen» circoepeqjtone o per mere formality. — Eaamjà inconano nella pena delta scotstnirica per un* anno. neranno ye forte utile 1'anuniniatrare i aarnanenti E rUhMtrfaa. o reverendis*, tnodsignor vseoovo di in lingpa volgare, per fare entraro anche le peranno Cortona foce istaua, che fosse tawritalittenlmente ignoranti dsl tatusb nello spirito delle pregtùere nogU Atti, come .vi estate sotto num. XV, ta copia, delta chiesa. — Eaamineraiino i ainodi ae CMveoga -. pabolire tutta lo cate di data di popoto^per impediro . the oonaegnô, dri deento diudetto coacOta (a). Finahneoto per ternrinars qnmta itigtaenm con le ^oquenti sftnoase, che suodoÂào nrita modeuns delibemsione dell’ aasembtaa, fh propoeto da stase, a alcuno dei padri dtaterTogarla, sa la plurâlitk dei Ancora in queata adunansa oome nelta paaaata, l*ilveri, ta quale St determinate _ delta ...... .prima.SeMtano ___ ... lustrite, é tevereadtao. nΜοηοφΜΒο ardvoacpvo di che fornshme le riaotarioni, deva aver hsogo âncera Piaa,di età incumbauatodalTaaMmbtaa, propose ta nsi ainodonaribcMle.Itnocoltii pareri nrisinodonariotMle.Raocoltii pareri diefaadsedtmo diciaadiedtmo divisione divtaiooo didettoarticoloIVtacinqnequmiti,quaU di detto articolo IV ta cinq*· quaeiti, quaU dri prriati, faroao cossoordi che anmra nd unedo esamiaati capo per capo, erottiftcati in quakfae paste Mriosmta dovoase attanderri ta ptaratak oei voti, n auggerimndo deU’ illuatrfas. o rovurendfoa· nmnri· BanaldiaeentirtWitjprta da qpsato aeuttaMrto, gsoc vescovo di Pfotoiah · .·- o di nitri prolati, Pratd rillustriaa. e rovacendiae.rttaoaigoor vaocovo di Chiuri restarono quindi approved. Fù' dunquo, cooreute‘ '■ ·' mM* propoM* dfiviMo** doinindeftft ·1Γι·βιη· ' ' (>) VbionMi (βίμμΟΚι wwüMtaii fetydt cmm|*i 4b btoa: I. Se, oitra aile materieprodatte,piafia,che iveecovi prsndano ta ccmsidorarione ae ris nnrvisaario, che ri t. «t». p. fo-fi ; Sdmaraal· Vdk p. tee·; lets· rest, t.eh. p. sop {1)4* i. «it. p. is** ; Mean* t. ail. p. tj»-·. ' L’illustriss. e reverendiss. mantiguore ydvoscovo a i sacramenti in lingua latina, attosi gi’ inconveeteoti, di Siena awesgi, die ηφ pud veriBcarsi, ch· nelle cbe fUrooo ritevati ancora dagi'illustriss. e rsversttpreghiere die 4 costumano in tutte la ctites· vi sia diss. monsignori ardvescovi di Pisanas · di Pisa, e errare, omne potrebb· emere in quelle delle diocesi particolari. Ed essendosi tanto detto tnonsignore ard- ». Sepolcro, Sepofcro, dedotti dai risteeso, risteaso, che si dai vescovo di s. togHerebbe al popolo 1'anttea venerazione, diei nasce dall’ amministraziosre dei sacramenti in Hngue latin·, e cbe tal nuovité sarebbe contraria ali* uso comune di tutte le chiese; dalla vari axione, a cui è soggetta la lingua volgare ; e dall' indeoenza, che deriversbbe vescovo di Siena, che gli altri due di Fteteum · Pisa dichiarati per I’aSennativa, purdtê'non si tratti di preghiere accettate e praticate univereslmente dalla __ chiesa, vennero nell' istesso sentimento tutti gli altri prelati. dall* avere le medesime vod un* intelligence diversa, II. Se piace cbe la venenbile assembles prenda in secondo la divsrsith dei luoghi. E ri aggiunse, che il considerazione la riforma ed emenda dei messali e concilio di Trento ha proweduto, acciô il popolo en­ de’ breviaij, toglieodo le leggende false ed erronee, trasse nello spirito delle preghiere .della chiesa, con e procurando che dentro 1'apno si legga tntts^intiera avere ordinato, che venga a tal' efietto istruito dai te sacra scrittura. parochi, onde rinnovando ai medesimi 1'istesso pre­ Furono sopra questo punto concordi i suffragj dell’ cetto, puô continuai»! 1' amministrazione dei sacra­ assembles per l'approvazione, con che te riforma ed menti in lingua latina. Richiesto dascuno individuo emenda si faccia nei modi legittimi e canonici.In con- dell' assemble· dei proprio voto, si convenue genendseguenza della proposizione approvata come sopra, mente, che non sia utile 1’ uso della lingua volgare 1'illustriss. e reverendi»», monsignor vescovo di Pescia b nell' amministrazione dei sacramenti, fece osservare, che non si otterrebbe il fine, se un tale In particolare poi l’illustriss. e reverendiss. mon­ importante oggetto non si prenda nella piii matura signor vescovo di Pistoia e Prato fii di parere, che considerazione; e perviô propose, che si deputinodue I’amministrazione dei sacramenti in lingua volgare o tre dei vescovi, i quali prendano maturamente in fosse utile, ma si dichiarô di non crederla espediente; esame tutto dô, che vi sia da correggere nei messali e piuttosto propose, che si faccia unà versions dei e breviarj, per farne a suo tempo e luogo le proposi- rituale e de) pontificale Romano, si forrni un manuale zioni. Sopra di che 1'illustriss. e reverendiss. monsi- per r______________ fare entrare il popolo nello spirito della chiesa in gnor vescovo di Sovana fù di sentimehto,che si faccia tutte te fimzioni ecclesiastiche, e che la version· preuna deputazione di vescovi, e si autorizzino a fare il detta sia eseguita secondo il prodente giudizio di piano della riforma dqj breviario e del messale, il quai alcuno dqi prelati da scegliersi a tal’ efietto dall' piano a suo tempo deva passarsi a ciascumvescovo,. assembles. L’illustriss. e reverendiss. monsignor anco dopo sciolta l’assemblea ed il sinodo tnmonale. vescovo di Colle fù di sentimento, che ferma stante A questa proposizione aderirono prima gl’ illustris- I'amministrazione dei sacramenti in lingua latina, per simi e reverendissimi vescovi di Pistoia e Prato, di fare entrare il popolo nello spirito di queste sacre Colle, e s. Miniato, e quindi tutto il rimanente dall’ preghiere, che adopera la chiesa nell’ amministraassemblea. zione dei sacramenti, fosse molto utile (She si faces­ In seguito ciascun dei vescovi procédé alla nomina sere delle traduzioni del rituale, manuale e pontifi­ di quelli, ai quali credeva potesse affidarsi 1'indicata cale. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo commissione, come appresso, cioè, 1’arcivescovo di edi Chiusi e Pienza quantunque creda utile al fine Firénze nominô l'arcivéscovo di Pisa; 1’arcivescovo accennato da S. A. R. I'amministrazione dei sacradi Siena q il vescovo di Pescia ; 1’arcivescovo di Pisa menti in lingua volgare, non la credè perô espediente, nominô 1'arcivescovo di Firenze, l’arcivéscovo di e < fece " ‘ istanza, che fosse proposta all’ assembles la Siena e il vescovo di Arezzô ; 1’ardvescovo di Si.ena proposizione fatta dall’ iljustriss. e reverendiss. monnominô 1’arcivescovo di Firenze, l’arcivéscovo di Pisa signor vescovo di Pistoia e Prato, per procurare a) e 11 vescovo di Fiesole ; il vescovo di Colle nominô . popolo quella utilité, che ai desidera. Fatto in consel’ardvéscovo di Firenze, il vescovo di Arezzo e il guenza presente all’ assemble^ il progetto di mon­ vescovo di Sovana ; il vescovo di Pistoia e Prato signor vescovo di Pistoia e Prato, furono concordi nominô l’arcivéscovo di Firenze, il vescovo di Chiusi tutti i prolati nell’ approvarlo, e nominarono ad una e Pienza e il vescovo di Sovana. Tutti gli altri poi voce per eseguire 1a proposta operazione i tre illus­ sono stati concordi uel nominare gl’ illustris», e reve­ tris». e reverendiss. ardvescovi di Firenze, Pisa, e rendiss. monsignori ardvescovi di Firenze, Pisa e Siena. . Siena, onde i' medesimi restarono eletti per Ia plura­ V. Se* piace di abolir.e le nomine fatte dai popolo lité dei voti ad eseguiro la commissione di che si ai benefizj curati, ô le coei dette date di popolo, per tratta, essendo subito acceduti unanimemente tutti impedire le simonie. gli altri alia elexione fatta come sopra. Gl' illustris», e reverendiss. ardvescovi di Firenze III. Se piace alia venerabile assemble· di prendere e Pisa, volendo per 1a parte loro avere un riguardo ai in considerazione l'abuso della frequenta dei giura- diritti dei bensrattori della chiesa, furono di sentimenti fatti inutilmente i per mera formalité, e di Ji mento di rimettere la decisione di questo articolo a prescrivere il poetodo di dioainuirli. S. A. R. Sentiti gl'illuttriss. sigg. canonist! regj, opiVennero tu^ti nei partito di diflerire la discussione narooo cbe smaistendo gli abusi, potesse proponi a ztel present· articolo al tempo, in cui cadtvi in esame S. A. R. di abolira le dat» de! popolo. Una serie d’inla memoria umjliata a S. A. R. dai sinodo di Pistoia convenienti nella collazione di chieae curate di data sui proposito dei graramenti. E 1'illusbriM. e reveren­ dei popolo fù rilevata da uno dei consultori doli' illus­ diss. monsignor vescovo di Pistoia · Prato presèntô tri*·. e reverendiss. monsignor veecovo di S. Miniato. e lesse ali' assembles, per sua tegote ed intetligenza, L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di So­ l< copia di iin articolo di letter» della segreteria di vana oaservô, che sebbene i saviasimi provvedimenti stato dei quattro novembre r/M relativa a queat' dati da S. A. R. abbiano fatto cessare perte degli oggetto. abusi nella collazione dei benefit] curati di data dei IV. Se piace alia venerabile assembles di'prendere . pofxdo, nonostante ne sussistono altri, che persuain considerazione, se fosse utile che 1'amministra- doaddella nécessita di nn’più efficace riparo; e praviA zione dei sacramenti si facere in lingua volgare, per propose, che non estendendosi le facolté dell'assem­ fare entrare anche le persone ignoranti dei latino bles a questo segno, la medesima impiari detto provnello spirito (telle preghiere ttella chiesa. vedimento da S. A. R. Resté unanimement· appproPer parte dell’ illustria·, e.reverendi··, monsignor vata questa proposâtes· da tutte l'assemble». vescovo di Massa fh letta una memoria diretta · per­ Ed essendosi determinato,cbsnella Murasasate·· suadere délia nécessité di continuar· ad ammtaistrare da testerai la matrin· das god·! cadant· alte ces nove ''~W' ' *■’ ■WWMWO -■ :^^à>esissfesawt^·A 1131 Synodus Pietoriemie et CongregaUo ab Retrariae archwpfacopia et episcopis Florentiae habita. 113a ai dbcuterebbe I'artiooto V dei cmquantaeette pro- a venti aBe ragazze e dai parenti in primo grado ; di posti ali’ esame dei vescovi, si sdolse 1'adunanza alie ammettervi a convivere fo ragazze a tutte l'età, e ore due e ua tarao pomeridiane. levedovejdi prorogare la abbademe e superiore; di pènnetteré alie monache di andare ai begni e Antonio arcôvscaee di Arvns». dai toro parenti per giuste canae di ssUnte, è di permutarie di convento, e dai convestfi nei conserva­ AXGIOlO «rcfaeazeve di Am. Tnnuo ercinewmio di Siena. tor) ; Ia Itoenza di far supplire coi giuramento supPlKTRO eraeveo di Moalepeddemo. pletorio alie fodi dello Itato libero; di secolarizzare Gregorio kscovo di Cortona. i regolari previa la costituzione del patrimonio eccle­ siastico ; e tutte te altre sorte di dispense, che creNiccolo mscooo di Arecao. Francesco veecovo di Pvsaa. deranno di poter pioporre, » L’illustriss..e reverqpdMS. monsignor arcivescovo Ranieri nesceee di Fiesole. D. Giuseppe vescovo diiimtikùw. di Pisa divise il dette articolo in tre quesiti, il primo dei quali fù ; * Giuseppe vescovo di Ckiusi e Piensa. Primo ; Se piaçe alia venerabile assemblea, che Pietro vescovo di Massa t Populonia. gl'illustriss. e reverendisa. arcivescovi e vesco^ di Brunone vescovo di Saanniniato. Toscana assumano il diritto di dispensaro dall’ oeserFrancesco Pio vescovo di Sovana. vanza delle costituzioni canonicbe.che finora ha eserNiccolo vescovo di Colle. citato il somme pontefice capo della chiesa cattolica Scipione vescovo fti Pistoia e Prato. B Avvertl l'illustrisa. e reverendiss. monsignor ves- Luigi vescovo di Volterra. covo di Pistoia e Prato, che non gli sembrava^conRoberto vescovo di S. Sefiolcro. cepito questo articolo colla predsione corrispondente Antonio vescovo di Grosseto. a quello dato da S. A. R., Ia di cui intenzione è che sia preso in esame, se le dispense riservateyi dalla corte di Rotna possino riguardarsi come una usurpazione alla legittima giurisdizione dei vescovi, e da SESSIONE IV. essi rivendicarsi ; e che perciô credeva doverai pren­ dere in considerazione, quali delle dispense riservate A <β je efrilt ιηβγ. alia corte di Roma devano riguardarsi come unausurSi adunarono in dette giorno all’ ore nove della pazjone dei diritti original), dei vescovi. mattina nella consueta sala, coll’ intervento ed assiL’ illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo stenza di S. E. il sig. commissario regio, gllllustrjss. di Pisa osservè, che αό che sia dei primi secoli della e reverendiss. monsignori arcivescovi e vescovi della chiesa, 1' autorité dei vescovi passO nei sinodi pro­ Toscana, in numero di diciassette, con i loro soliti vinciali, e nelle cose più serie passO nella s. sede, la cohsultori, ed 'unitamente gl’ illustrissimi due rigg. quale nella riserva a se medesima delle dispense è canonist! e quattro teologi regj, non essendovi in- assistita dai possesso nei tempi posteriori, a cui non tervenuto l’illustriss. e reverendiss. monsignor ves- avendo derogato nè il condlio di Costanza, nè quello cpvo di Grossetto, da cui fù scritto un biglietto ail’ di Basilèa, nè altri condlj écumenid, moite meno assembler ditrtto a uno dei segretaij, e riposte in c]parrebbe potesse derogare un sinodo naxionale. . . Colla Atti sotto nrnnTXVII, nel quale dava conto delle sue veduta adunque di conciliare la cohfonnazione aile indisposition^:he non lo ponevano in grndo di por­ sovrano intenzioni con il nspetto dovuto alla s. sede, terai alla présente sessione, e domandava che gli propose di supplicare S. A. R., perché si degni di venisse permesso di poter deputare il nuovo süo teo­ permettère ai vescovi di chiedcre al papa la facoltà logo sig. priore Giadnto Frullani, all' oggetto die dai delle dispense, anche coerentemente aile insinuazioni medesimo potesse leggersi un parere fatto dal prelate faite dalla R. A. S. ai vescovi del granducato cm sù i punti da discuterai nella présente adunanza (1). letters circolare dei 13 novembre 1779, acciô dotnanNon avendo difficultate l’assembles, che per l'effetto dassero a Rotnâ la facoltà di accordaro diverse dis­ predetto unicamente potesse il sig. Frullani essere pense, delle quali accluse una nota, non lasdando aminesso nell' adunanza, vi fù di fatti introdotto. infine di riflettere, dette monsignor arcivescovo, cbe Dipoi si lease l'articolo V dei dnquantasette rimessi il popolo subite che resterà informato, che dipende ail’esame dei vescovi, quale fù determinato nella dai vescovi la concessione delle dispense, inquieterà passata sessione, che dovesse discuterai nella pré­ per averle. Al che riprese l’illustriss. e roverendim. sente, ed è del aeguente tenore : monsignor vescovo di Sovana, cbe quanto a se creArt. V. < E erodendo uno degi’ importanti oggetti deva, che fosse meglio i| negare simili dispense, che di rivendicare ali’ autorité dei vescovi i diritti ori­ dire di non aver facoltà di accordarle. I.' illustriez, ginal) loro, Statili usurpati dalla corte di Roma abu- e reverendias. monsignor veecovo di s. Miniato m sivamente, potranno prendere in esame quali delle dichiarô dell' istesso sentimente,anche per la ragiooe, dispense riservatesi dalla corte di Roma possino D che riconendo con supplica al papa, si mette in sicuro riguardarsi come un’ usurpazione alia' legittima giuris- la cosdenxa dei vescovi e dei parochi, si conserva dizione dei vescovi, e da essi rivendicarsi, e tra queste l’unité, e ai seconda lo spirito di S. A. R. E l’illu--· spedalmente le appresso : strias, e reverendiss. monsignor vescovo di Pesda fù » La dispensa agli ordinandi dai difetti di natali e esao pure di sentimento d'imptorare dalla medesima vizj corporali; potrebbe fissarti di non dispenser R. A. S. la permissione, cbe sopra. CM’ illustrisa. e mai, nè aocèttare dispensa per gl' interstizj e per reverendise. monsignori ardveecovi di Firenze e di i natali, nè mai per l’été a godere dei benefizj aem- Siena rilevarono respettivamente, die ledrcottanae plici, anche di proprio patronato; la dispensa per dei tempi posaono aver fatti pausare i diritti episco­ permutare l'uffizio divino in altre prod, per dire la pali neûa santa aede ; che la antenne approvasione messa votiva agi' impotenti, per eleggero gli esa- dei coocü) non permette diriandarne le cause ; e che CmisTOVAXO Transi, utnurw. Niccola Fiascauo, Xfnterie. minatori prosinodah ; per Γ uso della perrucca, che meglio potrebbe aborbrri ; di trasferire, dhninuire, ridune, e condonare, 6 permtitare obblighi di uflizj e mesae in altre opere pte,di qualunque benefizio, cappella,uffizio pio 6 legato; la dispensa Ô perarata dei voti eempUd; la pennisrione dientrare nei con- essendo stato proposto di recorrere a S. A. R., conve­ niez richiedere sopra di dé il aentimento dei vescovi.. L’ilhistrias. e reverendise. monsignor vescovo di Arezzo oeservô, 'che le dispense si accovdavano dai condlio provinciale, enon dai vescovi particolari. L' illustrisa. e reverendias. sig. canonic· Pahnieri, teotogo regio, aVvertl,cbe ècerto B dirittooriginario (i) tus, t. 1U. p. Ml ; SdnracMt, I. IU. p. MS-*. ■ ■ cx?' HJ) Synodus Piatoriemù «t Congregatio «b Hatràrtea archiepiscopis et epbcopis Hènàttte» habita. 113« ch» i papi avevano un'ingermaa Ml govenao della * monrignor vescovo di Area» iflevè, ch» Mi priori chie«a psr una sped· di neceaaité, a fine di tenere m (tempi diapemareno i vrncori dalle regole, dm araao oeaervanaa i cmxmi ; cbe Roma omotao il centro stabilito ; che dopo il ter» erooto i medeaimi ri new* dell* unité, * «mindtata mL cari dubhj, ed insistai paroco la faculté di dispensare dai canoni nd conrilj bihnente il Consiglio ri ooMwti te diritto; che la provipciali ; dm Fnniforœitè richie··, dm par non collesioM delle decretali d'Isidoro Mercatore hanno introduira contradbdoui, ri coamltaaaiiro i Romani dato luogoa stabilire questo cfiritto nellaa. aede; ma pontefid, e dta queat- datant ri tam» mari la the mancando, per eeaerri ecoperte fUa» moite decre­ . falae decretali ; die il concilie Ntoeoo o le letter» di tali, il fondamento delle autorité,! veecovi poasono Gelario provano, die i vescovi ricorrérano per le rivendicaro i proprj diritti ; che il veeoovoeeaendo U dispense al papa, e lo faoovano per Funiformité, 0 depositario dei diritti annesri alla ma cattedra, non perché ri giudicasse dell’ urgente neceesité, che po* pud col renunziarvi pregiudicare ai succesaori, egual- terne esservi di derogaro, L'illustriss. rig. avvocato mente che il sovrano non puèdisporre dei diritti della Lampredi, uno dei consultori di monrignoro ardvecorona ; che non toma bene supplicare per la faoolté acovo di Pis*, escludendo ancora esso il fondamento delle dispense, non dovendo i vescovi chiedero per delle false décrétai d'Iridoro Mercatore, allégé in grazia quel che gli appartiene per diritto, come ' nep- .favore della a. aede la raccolta dell* epistole dei ponpure oonviene confessare, che tali diritti ri ricono- tefici dal 384 per molti anni successivi, colle quali ri scono da Roma ; che bisognerebbe in ogni caso esa- giustifica il ricono dei vescovi a Roma nei cari diffiminare se la facolté di dispensare cada nel papa, nei cili di coscienza, conforme vi rioomero i veecovi di vescovi, nei sinodi nazionali ό nei concilj generali. B Africa] e di Macedonia per pregare a dispensare in In conseguenza il di lui \entimento fù, die conve­ inolti cari, nei quali un vescovo non credeva di potero nisse, a forma dei punti dati da S. À. R., conoscere stabilire se convenisse ό nè dispensare ; e che le della necessiti di rivendicarli, è giacche i vescovi riserve pontificie non sono l’effetto delle lettere d'Irisono persuasi di rientrare nei proprj ciritti, di suppli­ doro, ma dei concilij, come del terxo del 1138, a cui care la R. A. S. di accordargli di riassumenje Γ eser- ri aggiunge il canone X del concilio di Londra, nel dzio secondo le forme çanoniche. ' quale fù stabilito, che la dispensa di farsi ordinaro da Sopra le riflesskmi del profato teologo regio consi­ un vescovo di diversa giurisdizione spetasse al pondéré l'illustriss. e reverendis», monsignor vescovo tefloe. di’ S. Sepokro, che non ri possono stabilire i diritti Finalmente fù letta pna memoria delFillustriss. e original] dei vescovi ; che Febroûio, nel suo libro reverendis», monsignor vescovo di Grossetto, che Delio stato della chiesa ec. (1), ha confuso le cose, forma parte degli Atti sotto num. XVIII (1), dai e seconde lui converrebbe citare il papa al concilio nuovo suo consultore rig. prior Giadnto Frullani, gçnerale, per esaminare quali siano i diritti origi­ nella quale ri deduce dalle parole dei testo Ego rogavi nal] ; che la aede apostolica è in possesso dai primi pro te Petre etc., l'infallibilité del papa e la sua ginsecoli della chiesa di uaaro delle riserve; che tal diritto risdizione «opta gli altri suoi fratelli vescovi, »ogri è stabilito nella sede apostolica dai concilio Late- giungendo cbe l’uso delle dispense individuate nell' fanebse quarto, cioè, da più di 500 anni, ed è stato art. V dei punti, è riservato al pontefice come sommo conformato con connivenza dei veecovi nei concilj di gerarca, e che non sapendori che i vescovi abbiano Costanza, di Baailèa, di Firenze e di Trento ; che c mai formalmente reclamato questi diritti, non pué antecedentemente alie decretali Isidoriane diversi dirai che il papa, che ne è stato sempre in padfico pontefid hanno uaato di tali diritti ; e che secondo il possesso, li abbia loro usurpati, e si propone di tentare Tommaaino, quest* è una delle cause grandi, che un concordato con Roma, perché i vescovi abbiano dove terminaret colla présente disciplina, piuttosto la liberté di dispensare da alcuni impedimenti menocbe con una spinosa indagine dei diritti episcopali e rilevanti e di minor conseguenza per la disdplina pontifie]. Propose perdé di fare, previa la sovjana ecclesiastica, da fissaroene il numero dai vescovi mepermissione, delle rimoetranae al papa per farsi con­ derimi, implorando a tal* effetto la mediazione di cedere i diritti riaervati, avendo il condlio di Trento S. A. R. dichiarato, che sooo proprj del pontefice i diritti, die Terminata questa discussione fù di nuovo dall'ilai dicooo usurpati ai vescovi ; e conduce in fine, che lustriss. e reverendis». monsignor ardvescpvo di Pis* quando ri ottiene Γ intento, non importa curare il fatto proporre all' assembles in forma di quesito, il modo, e che conviens di regolarri coll* umilté propria suddivisato articolo concepito in termini diversi, a del carattere episcopale. Dell· istosso sentimento fil seconda ancora del desiderio di altri prelati, cioè : ancora l'illustrias. e reverendis», monsignor vescovo Se piace che, rassembles degli ardvescovi 0 vescovi di Peseta. deUa Toscana, inerondo aile pieinrinuazioni di ^A.R. L'illustriss. rig. dott. Bartolommeo Btanucd, teo­ tatte loro con letters drcolare dei 13 novembrA/yp, logo regio, aggiunse, die non solo Γautorité à l'uso e previa la sua reale appèovarione, domandi al sommo di dispensare è stato acoovdato a tutta ht chiesa dai pontefice l’eacrdrio délie dispense dall* osservanza pontefid, ma ch» ancora i condlj generali banno D delle canonichocostitnzioni nelle loro respettive dioristrotta l'autorité dei veecovi, e gli hanno proibito ceri, te qtari cari nei quali tntti gli ardvescovi a espreasamant» di eaerdtaro questi diritti, se*non corne veacovi orodansmomaervi l'utilité dei loro dioceeani. Ridrieati aopra Fasprysiiani, colle quali ri creda cbe delegati dalla sauta aede. L'ithmtriea. · reverendias. omvengaoencepiro ta domanda da farri dai veacovi al poutefioe.i rigg. canoniati e taologi rogj, FiHnstrim; ( 1 ) Notlü» AtaMtaM Bker «nthaial a ssallo ta«vm fan». rig. awocdto cav. Paribeoi opiné, cbe non earobbe «•oor Prodiit pn»i» aub wmrt» !talHnan»li typagripM Frsncofarti ad Mataaui »p»d Raaliager aaae 10s prarô ihM·» : improprio nel tero tal domanda, vatari dell* «apres- · siono, dl riatrtN mIP etertieio delle dispense, te ytniùti JVmiiî /ÎinbMiMifiAi Λ dwfafaf * luogo di dooaandar» sempUcameat» l'esardaio délie dispense nella.forma propoata. LlUuatriw. · reveren­ unlur IsatMc eue litars,MP»a csa» crvc»,iM»r m epteueu, additi» «srta» : IsMitia « Fu eacetatae «■»!]. BsUÎosI, aped dis». sig. arddtecono Francesco Falchi Picchineri, Guittatewn Knardi. MDCCLXUI. l»e«.*QMs asb luatmi Fe- altro canonists regio^aggeri,per combinare 1» dtvwsa bronii tataal, ootsaa sorest. Rat Uta Muiaass Ntaotaua Hos­ opinioni da' prolati, ao aveamro creduto bon» di «apritileta ( 1701.1790).efiaeopea Myrioÿhiti is parttasa^i cnadisfor merri di domandaro, previa la sovrana approvaziooe, Trerirass*. Qui piura câpit d» taris» UbaUi larUMai M a saaeta diaeniioK U diritto di dispensare er. L'illuatria·. · revendis·, sig. canonico Pabuieri, taologo regio, th 4 tacts atc·* hsbeâiw ia actia : Aàeèsta jMijriaufMCetasH·, (RnMSI, Μή, ». »4»*-Ρ· ■ «! 1135 SymfiMPfstariMsris at Congregatio abHetruriaearcMeptaoopis «t eptocopis Florentiae habita, iijt kçnthnento, dw mm* enttare nella fiacussiooe del, dbritto, ti potitai dn—Bihrs al pontadca 1 breve che e S. Sepolcro, i quali opinarono, che 1* supplica ebbe da sua santité sù dette pastorale, altra letter* dovesse comprendere tutte le dispense in generale, scritte dal prelato alla santité sua, ed il nuovo breve escluse le matrimonialii del papa in risposta, il tutto inserito negli Atti sotto Si patsô in seguito a propone *11' assemble* : num. XIX (t). Ma siccotne l'or* era assai tarda, III. Se piace di domandare la dispensa per permu­ l'assemblea convenue di trattare di questo affare tare 1’uffizio divino in altre preci ; per dire ia messa nella fotura adiinanza. votiva agi' impotenti ; per eleggen gli esaminatori Sarebbe stato fissato per l'esame nella successiva prosinodali ; per 1'uso della perrucca. — Furono tutti : sessione, che resté stabilite per le ore nove della concordi nel sentimento di domandare tali dispense. mattina dei di 3 maggio prossimo l’articolo VI dei IV. Se piace di domandare di poter traaferire, cinquantasette rimessi ai vescovi riguardante le dis­ diminuite, ridurre, e condonare, ό permutare obblighi pense matrimoniali ec., se non avessero awertito di uffizj e messe in altre opere pie di qualunque concordemente tutti i prelati, che meglio conveni va benefizio, cappella, uffizio pio b legato. — Aderi­ di riservare questa discussione al tempo, in cui accarono tutti a tel domanda, salvo perd il diritto del deré di prendere in considerazione'h memoria umisovrano e di chi vi avesse interesse. liate a S. A. R. dal sinodo di Pistoia sopra gli spon­ V.*Se piace di domapdare la dispensa ό permuta sali ec. E perciô determinarono di discutere in dette dei voti semplici.—Risposero tutti aflermativamente. sessione l'articulo VII dei predetti cinquantasette, VI. Se piace di domandare la permissione di en- essendosi sciolta la présente alie ore due e quarante trare nei conventi alie ragazze ed ai parenti in minuti pomeridiane. E nell* atto della partenza, l'illustriss. e reverendiss. primo grado. — Si trovarono tutti concordi di doman­ dare questa permissione ad escluaione dei maschj ; monsignor arcivescovo di Firenze consegnô ai segre­ eccettuati gL illustriss. e reverendis*, monsignori tarj un suo foglio di dichiarazione contre la memoria vescovi di Cmiusi e Pienza, Sovana, Colle, Pistoia, lette da monsignor vescovo di Colle nell’ adunanza e S. Sepolcro, che, per parte loro, coavennero doversi dei 37, relativa alla note apposta net libro degli Atti domandare senza limitazione, riportando» alia prima degli apostoli della sua versions, per giustificare cbe proposizione per la généralité della domanda. Noa il pôelato tradnttore del testo e autore della note fù poi pariato della permissione aggiunta nel V dei D non ha pensato, nè voluto dire ciô che è sembrato a cinquantasette articoli, di ammetfere doè a convi­ monsignor vescovo di Colle, essendo stato il foglio vere nei monasteri le ragazze a tutti l'età e le suddetto allegato agli Atti sottq num. XX (a). E vedove, mentre si rendeva superfluo in vista degli l'illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo di ordini sovrani recentemente .emanati sù tal partico- Pisa lasdô una memoria sul dubbio promoeso nella lare. prima sessione dei 33 del cadente, te U decirioai da VII. Se piece che *i domandi di prorogare le abba- farsi nelle aœmblee devano regolarsi colla fhtraliU deese e superiore. ' — Si determinarono tutti per dei voti, qua! memoria è stata egualmente risposta in l'affennativ·. Atti sotto num. XXI (3). VIII. Se piace che si domandi di permettçre elle ■ Antonio arcivescovo di Firms· monache di andare ai bagni e dai lore parenti per Angiolo arcivescovo di Pisa. giuste canae di saluto, ô di permuter!» di convento TlBZRJO arcive'scovo di Sieaa.r e dai conventi nei conservator}. — Convennero tutti di domandario, alla riserva degi' illustriss. e reveren­ (I) De bas quanlioM runus erit Mono. Vide ituenm dtocudis*. mootignori arciveocovi di Firenze o Siena, e, ■waia kic amnorsu »b aum. XIX ù Atti. t. Ill, p. 5*5-4** : dei veacovi di Fieeole e Mantaldno, che furono di Spud Schvsnel, t. Ill, p. 700*05, μ supra col. noj-S. contrario aentimeoto. (») r. II, p. 1*9-50 : Schwarael, t. Il, p. 157-S. IX. Se piaoe cbe si domandi la licenza di far sop- (J) A*â. I. cit. p. 91-5 : Schwarsel. I. cit. p. 109-1*. Coaoucta «ouacns* XXXVIIL 11)7 Synodus Pistoriensia «t Congregatio ab ftotrarinè archiepiscopis «t episcopis Ftapatiae habita, ti jg . ' · ' i PlITIO www Λ Menieptdciane. Λ jxnteflcs, i Beààni vescovi riaolveranno, «$ oos>Gregokio arecsoe Λ’ Cortot*. venga foraw» ma deputarim» cbe m tam Niccolo vescovo di Areu». Tesaine, a laocolga privitamwnta I Mutimmti di Francesco vescovo di fud·· ciaacm prelate, per readme poi cooto in plena Ranieju reareee di fieeele. Assemble·. D. Giuseppe reaeeee di ifeatakitto. Si pasaib in appresso a leggere U VII articolo del Giuseppe vescovo di Chhui e Piensa, remissi- '. cinquantaaette rimessi ail’ esame dei vescovi, che era MMtswte aile dichiarazùmi. itatto fisatto di discutere nella présente sessione, e che èrdel seguentè tenore : Pietro vescovo di Massa e Ptfthtit. Art. VII. « Importando moltissimo, che gli ecdeBrunone vescovo di Samminiaio. Francesco Pio vescovo di Sovana, remissiva- 1 siastid tanto secolari che regolari abbiano i medesimi principi veri di morale, e per conseguenza i mente aile dichiarazioni. Niccolo vescovo di Colle, rimettendosi aile sue medesimi studj, e istesse maasime spocialmente per il confessionario, sembrerebbe utile, che fosse già fatte dichiarazioni. Scipione vescovo di Pistoia e Prato, remissiva· prescritto un metodo uniforme di studj ecclesiastici mente alla protesta fatta e alla memoria tanto nei seminar], accademie ecclesiastiche ed université, che nei conventi dei regolari. Sarebbe giustificativa della medesima. opportuno, che dai vescovi venisse proposto questo LUIGI vescovo di Volterra. * ’ metodo uniftyme, e pnescritti gli autori sopra dei Roberto vescovo di Sansepolcro. B quali principalmente convenisse studiare, tenendo CSISTOSANO TSSBOSI, Mfrtltrio. per massima che tutti gli studj ecclesiastici dovesNïCCO!.^ FiasCâINI. sdgfttariû. sero essere diretti secondo la dottrina di s. Agos­ tino, e chiunque non professasse la detta dottrina SESSIONE V. in tutte le sue parti, fosse per l’avvenire incapace di cura, del confessionario e della cura .di anime, A M a itwgfw 1787. nè potesse essere ammesso ai concorsi. » Si adunarono nel soprascritto giorno nella solita L’illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo sala aile ore nove della mattina, coli’ intervento ed dt Pisa divise at solito questo articolo in due quesiti, assistenza di S. E. il sig. commissario regio, gl’ illus­ il primo dei quali fù : triss. e reverendiss. ardvescovi e vescovi della I. Se piace alla venerabile assemblea, che per Toscana, in pieno numéro >di diciotto. con i ccnsueti l'uniformité degli studj ecclesiastici si prescrira il loro consiglieri, avendo l’illustriss. e reverendiss. metodo, e si stabiliscano i libri da studiarsi, tenendo monsignor vescovo di Grosseto, oltre al molto rev. per massima, che tutti i detti studj siano diretti sig. priore Giacinto Faillant, condotto per altro suo secondo la dottrina di s. Agostino. teologo il molto rev. sig. dottor Achille Nenci ; ed L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di intervennero pure ail’ adunanza l’illustriss. sig. Pistoia e Prato avrebbe desiderato,’ che in detto awocato cav. Giuseppe Paribeni, canonists regio, e quesito si esprimesse, stando alia letters dei punti gl’ illustriss. sigg. quattro teologi regj, essendo mjn- dati da S. A. R., che si stabiliscano i libri da studiarsi cato i’altro canonists regio sig. arcidiacono Fran- < tanto nei seminarj, accadende ecclesiastiche ed uni­ versité, che nei conventi dei regolari, aggiungendo cesco Falchi, per trovarsi incomodato di salute. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di che la variazione degli articoli originali produce Pistoia e Prato lesse ali’ assemblea una sua memoria l’efïetto, che s’impieghi molto tempo nella concilia­ per far costare delle ragioni, per le quali egli non tione. Al ehe fù rilevato da monsignor arcivescovo convenite nella passata sessione di avanzare una di Pisa, che S. A. R., nella lettera circolare 'dei supplica al papa, la quale in sostanza tendesse a 17 marzo 1787, ha lasciato in liberté dei vescovi la domandare per grazia la potestà inalienabile ed moderazione dei punti già rimessi al loro esame. Prima che l’assembleâ avesse manifestato ii suo imprescrittibile, che i vescovi hanno ricevuto da Dio, essendo soltanto condesceso a domandare di sentimento, si entré in materia da alcuni prelati, per rientrare nell’ esercizio de' diritti original]. A questa quanto l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo memoria aderirono immediatamente gl' illustrissimi di Arezzo proponesse alia medesima di commettere e reverendiss. monsignori vescovi di Colle e di il piano degit studj e la scelta degli autori a una Chiusi e Pienza, i quali di più vollero apporte la loro deputazione, persuaso che non si potesse diversafirma in piè della medesima, che successivamente fù mente trattare e risolvere questo articolo. Si prçsegui la disputa, furono agitate moite questioni, e poste in riposta in Atti sottonum. XXII, (i). Siccome nella precedente sessione si riservaronp campo diverse opinioni sulla dottrina di s. Agostino, quei prelati, che non aderirono alla généralité della e fra le altre furono fatte le riflessioni che appresso, domanda delle dispenso, «ti poterne proporre altre principalmente per parte deUillustriss. e reverendiss. nella présente adunanza, fu-interrogata l'assemble· > monsignor Fatuo de’ Vecchi, teologo regio, dellïllusse alcuno vi fosse, che credesse di dover fare sù tal triss. e reverendiss. sig. canonico Palmieri, altro teo­ particolare ulteriori proposizioni ; ma niuno vi fù che logo regio, e degl’illustriss. e reverendi», vescovi di Chiusi e Pienza, Colle, e Pistoia, cioè : che, per dare ponesse in campo proposizioni di altre dispense. Fù ancora interrogata l'assemble· qual metodo una regola generale ed uniforme, conviene nelle pensasse di stabilire per devenire, ali* esame e dis­ scuole fare gli studj sopra uno dei padri di maggior cussione dell’ istruzione pastorale di monsignor ves­ credito, e questo è s. Agostino; che S. It. R. non covo di Chiusi e Pienza, del breve dei pontefice intende chë si tenga dietro a dascuna massima di relativo alia medesima, della letters del pretato a sua detto santo, nei di cui trattati, oltre il domina, vi santità sull’ istesso oggetto, e dei breve responsivo sono delle opinioni sù cose astruse, che si rende del papa. Previa la lettura dei due brevi e letters superfluo d’investigare ; che sebbene abbracciati i che sopra, come desiderà che foesero lettj l’illustriss. metodi e le masrime di s. Agostino, non cesseranno e reverendis, monsignor vescovo di Pistoia e Prato, le opinioni fra i teologi, si otterri non estante 1’unifù determinato dall' assemblea, che dopo che i ves­ formiti, che nasce più seguendo una regola che covi, ed i canonist! e teologi regj avrenno avuto died ; cbe bisogna evitare le questioni dei tempi, nsi sotto gli occhj e la pastorale e la letters di mon­ quali si ricercava quasi unieamente il possibile ; che signor vescovo di Chiusi e Pienza ed i brevi dei per avere una più sicura noxione dei mistari della grazia e dei libero arbitrio, come leghino inaieme, ri ■ L (1) Aid, i. dt. p. 139-4S ; Scbwsrael, t. cit. p. UN». eouo i lumi in s. Agostino ; che studiando non una ■ ' C ' . . ; ,«»w ·*·*«·■«*■. Il39 Syuodna Pfotorianate at Congregatio ab Hetruriae archiepiscopis »t episcopis Florentia· habita.· 1140 parte, ma tutto intiero il corpo di s. Agostino,è diæ- a non sono coal conoeciuti, proteatandoai per altro, che tile, cbe asirhinn le coetroversie, che dore non è non intende, che resti esduso a. Agostino. ~ . L'illustriss. · reverendiss. sig. canonico Palmieri, state fisaata la masahn· in s. Agostino, pub cercsni ta altro tutore di agual credito ; e che non si pod teologo regio, ft di sentimento, che si vedeeee se i dare, un corpo pta completo · più pesato di moral· libri, che si proponevano da monsignor arcivescoeo • di teologia di a. Agostino. * * di Pisa, e specialmenu il Habert, fossero compiti, L'iljustrise. · reverendis·, monsignor vescovo di giacchè non gli sembra che per la pratica pom tpieS. Sepolcro oaaervb, che ·. Agostino nel wo manaale gani s. Tommaso. L'illustriss. e reverendiss. mon­ dice, che non è Sempra espediente 1’insister· wll’opi- signor Fabio de’ Vecchi, altro teologo regie, opinO, nioai riguardo a moite cose, che si possono ignorare cbe non esaendr^il metodo di s. Tommaso, come senza peccato, · che si ricercano con pericolo ; che pure le sue questioni apprezzaie, si prenda qualunque non repugna che nelle scuole tenendo forma la dot­ libro, ma in fine si spieghino i trattati di s. Agostino trina di s. Agoatino sulla grazia, si ricerchi la vérité ; sulla gratia e sulla predestinazione, e pose in vista è che fissata la massima, che quanto al domma si un libro espressamente fitto da Clemente VIII, chib seguiti s. Agostino, gli sembrerebbe che quanto all' voile seguitata la dottrina di a. Agostino. opinione dovesse lasciarsi la liberté senza violentare Gl'illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di Arezzo, S. Sepolcro, Sovana e Pistoia proposer© di gl’intelletti. L'illustriss. sig. awocato Lampredi, consultbre di fare una deputazione, che proponga >1 metodo degli monsignore arcivescovo di Pisa, rilevb, che sebbene studj e la scelta dei libri. L'illustriss. e reverendiss. ·. Agostino fosse un’uomo insigne e degno di amml· B monsignor vescovo di Sovana incaricherebbe i depurazione per il suo ingegno e per le sue opinioni, tati a proporro un buon catechismo. L'illustriss. e quanto era portato alie declamazioni 0 di cuor caldo, reverendiss. monsignor vescovo di Chiusi e Pienza la di lui dottrina non puô induire sulla morale, giac­ ft di parere, che dovesse prima mandarsi a partito, chè non ha fatto un corso di teologia e di morale ; M piace che si seguiti la dottrina di s. Agostipo, che se la morale e la teologia dommatica dovesse come fissa S. A. R., e poi si mandi a partito s. Torn deciders! secondo s. Agostino, comincierebbe cia­ maso. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo scuno a trovare nei di lui libri materia per la propria di Peseta non credè, che convenisse mandare a paropinione, e potrebbe aver luogo il funesto presagio, tito la proposizione, finchè i deputati nori-abbiano che mentre si cerca l'uniformité, si vada incontro alia fatta la loro relazione, e sia stata approvata. divisione dei sentimenti ; che quando si tratta d'inIn questa differenza di sentimenti ft concluso, che terpretazione di parole, le quali riguardano mister) •'interrogasse di nuovo 1‘assembloa per avere il voto incomprensibili, come lo è specialmente quello della di ciascun prelato, ss piace che per l'uniformità ddgli grazia e della ptedestinazione, tutto è incerto e studj ecclesiastici si prescriva il metodo, e si stabidubbioso ; che nelle scritture parlô Dio, parlô lo liscano i libri da studiarsi tenendo per massima, che spirito santo, ed in questi scritti ancora si trovano tutti i detti studj siano diretti secondo la dottrina di fondamenti allé diverse opinioni ; e concluse che il s. Agostino. meglio sarebbe, che s’insegnassero i dommi e la dot­ L'illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo trina cattolica universalmente ricevuta dalla chiesa, di Firenze convenne, che fosse (issato per maeatro che si lasciassero le opinioni, e che ogni vescovo c s. Agostino specialmente nelle materie della grazia dasse ai suoi diocesani libri di sana dottrina e di e della predestinazione,se gli si aggiunga il suo fedele morale, che siano confessati tali da tutti i teologj, interprete s. Tommaso. Il di lui sentimento ft seguisoggiungendo, che per maggiore schiarimento di tato da tutti gli altri, se non che l'illustriss. e reve­ quimto ha rilevato, esibirà all'assemblea una memoria rendiss. monsignor vescovo de Chiusi e Pienza si relativa, e che si rende altrezl pronto di ritrattare i dichiato di accettare la proposizione nuda, senza suoi sentimenti, quando gli fosse fatto apprendere, 1'aggiunta di s. Tommaso, e gl'illustriss. e reveren­ che siano azzardati. dis·: monsignori vescovi di Sovana, Collo e Pistoia L’illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo convennero nell'articolo dato da S. A. R. di Ihsa fece osservare, che dalla dottrina di s. Agos­ Dipoi ft proceduto al seguente quesito : Se piace tino le diverse scuole hanno ricavato i fondamenti alia venerabile assemblea, che si faccia una deputaper sostenere le diverse opinioni ; ma che la difficoltà zione di tre padri, che propongano alia medesima il non nasce dalla dottrina, ma benzl dalla intelligenza metodo e gli autori che tneglio combinino colla dotdi s. Agostino, e perciô propose, che si scelghino du·■ trina di s. Agostino. — Risposero tutti affermativa­ libri, i quali spieghino s. Agostino, come sarebbero mente. Ed essendo in seguito ciascuno dei vescovi il padre Befii ( 1 ) ed il Habert (z). proceduto alia nomina dei soggetti per eseguire la L'illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo commissione, fù riscontrato che alla pluralité det di Firenze fece présente s. Tommaso come il migliore . voti t erano stati cletti gl'illustriss. e reverendiss. intèrprete di s. Agostino, e disprezzato soltanto da monsignor vescovi di S. Sepolcro, S. Miniato ed chi non l'intçnde, awertendo che se per uno dei D 1 Arezzo, i quali accettarono la commissione. libri non piacesso il padre Berti perché troppo volu­ Finalmante ft proposto all'assemblea 1'altro que­ minoso, conforme rilevô monsignor Vecchi, vi è il sito : Se piace che chi non professa in tutte le sue suo compendio fatto dal pedro Duzio. Ancora l'illus- parti la dottrina di s. Agostino, deva essere dichiatriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo di Siena■ rato per 1'avvenire incapace di confessare, di essere si dichiard çostantemente per s. Tommaso corne il ammesso ai concorsi, e di ottenere benefizj curati. più sicuro, il più chiaro e il migliore interprete di L'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di ·. Agostino, specialmente sulla dottrina della graziai Peseta ne convenite coerentomente alie modificazioai e della predeetinazione, tanto più, che s. Tommaso è1 apposte nelle risposte all'articolo I, e per quanto stimato per tutta la chiesa, laddove gli altri autori1 comportano lp circostanze délie diocesi. Tutti i pre­ lati vennero nel medesimo sentimento, eccettuati gl'illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di ( ι ) Agitur de Johaaae Laurentio Berti, ordini· ·. AugustiniI -Chiusi e Pienza, Sovana, Colle, e Pistoia, che si theologo (1696-1766), scriptore operis satis ampli cui titulus : riportarono in tutte le parti all'articolo dato da S.A.R. rif tktehiicit discÿAn©. Itomao, 1739-45, in-4*, S vol., in quo> Ed essendosi fissato di discutere nella fotura ses­ s. Augpstiai doctrinam propugnandam «uscepil sione 'da tonersi alie ore nove della mattimf dei di (a) Ludovicos Haberi (1636-171·), doctor Sorboomuia, qui 4 maggio stante, l'articolo VIII dei cianquanusette praeter alia scripsit etiam de're théologien ia opere praenotato : proposti all'esame dei vescovi, si sciolse la present· Tlutltgie itfaiaUta tt asmsfa te imm· Msateant GueAnwmte Partu» 1707, Lugduni 1709, 7 rol alie ore due e tin terzo pomeridiane. 1141 Synodus Piitorienai» et Congregatio ab Hetrariae archiepbcopi» et episcopi» Florentiae habita. 1143 Λ Fu lotto in seguito 1'articolo VIII dei dnquantaAntonio arcivescovo di Firense, sette punti rimessi all' esame dei veacovi, che nella AngIolo arctvescovo di Pisa. precedente sessione era stato flento doversi discutere Tiberio arcivescovo di Siena. nella presente, ed è del tenoge che appresso : Antonio vescovo di Grosseto. Art. VIII. « Coll’unico oggetto di procurare alla Pietro vescovo di Monlepulciano. chiesa i ministri i più abili, i più attivi, i più niants, Gregorio vescovo di Cortona. ed i più morigerati, prenderanno in considerazione Niccolo vescovo di Aresso. ciô che più convenga «qpra i titoli della ordinatione. Francesco vescovo di Peseta. » Le sole rettorie e cappellanie curate sarebbero Ranieri vescovo di Fiesole. ) il titolo il più legittimo ali' ordinazione, se non vi 1). Giuseppe vescovo di Montalcino. Giuseppe kscouo di CUusi « Piensa, > emissi- ostasse il perieolo di promuovere alia medesima per­ sona affatto nuova nel ministero di paroco, di con­ fessore e di sacerdote, e della quale non sia stata abbastanza provatta coll’esercizio la vocazione. » Il titolo dei benefizj semplici, quando danno un avanzo, che basti alla sussistenza, e molto più il mente alie dichiarazioni. Niccolo vescovo di Colle, riportandosi alie sue titolo di patrimonio proprio, forma il più delle volte dichiaragioni. dei sacerdoti oziosi, i quali avendo già da vivere Scipione vescovo di Pistoia e Prato, rimetten- non curano di prestarsi al servizio della chiesa; e B specialmente nelle cure lontane dalla loro casa, ό dosi alie dichiarazioni fatte. in luoghi incqmodi e disastrosi. Luigi vescovo di Volterra. > 11 titolo delle uffiziature, e molto più il titolo Roberto vescovo di Sansepolcro. introdotto per privilegio del servizio alla chiesa è CMtotkWt Tbbrosi, sdgrttarto. certamente il meno canonico, ma dà alla chiesa i Niccola Fiascal.ni, idfrttaria. sacerdoti più laboriosi, i più provati negli ecclesia­ stici eserdzj, e forse ancora i più dotti, mentre nel ’ SESSIONE VI. solo chiericato non vedono aitro mezzo per la loro Sussistenza, che l’attività e la dottrina. J di 4 t/#7. » Potranno i vescovi prendere in considerazione Si adunarono nella mattina dei soprascritto giomo tutte queste riflessioni, come pure le costituzioni Anoniche, l’esperienze e le circostanze delle loro alie ore nove, nella solita sala, coll'intervento di S. E il sig. commissario regio, gl’ illustriss. e reverendis», iiocesi ; esaminare, e fermare il sistema, che più àrci vescovi e vescovi di Toscana, in pieno numero di convenga al bene della chiesa ed al servizio spiri­ diciotto.con i loro consultori,unitamente all’illustriss. tuale del popolo, senz’altre mire o riguardi, e per sig. avvocato cav. Giuseppe Paribeni, unq dei cano­ tenere in vigdre i canoni del concilio Calcedonense nist! regj, mancando l’illustriss. e reverendis», sig. o de) concilio di Trento sess. 33, cap. 16. Essendo arcidiacono Francesco Falchi Picchinesi, aitro cano- essi i soli me nitori a Dio dei ministri non buoni che nista regio, per trovarsi tuttavla incomodato di salute, dassero alla medesima, qualunque fosse il sistema ed agl’illustriss. sigg. quattro teologi regj. ' - che stabilissero, dovrebbero sempre rigettnre dai Dail' illustriss. e reverendiss. monsignor veacpvo sacerdozio tulti quelli, nei quali benchè rivestiti di di Montalcino fit presentata per inserirsi negli Wtti, qualunque tit alo, non trovassero la vera vocazione, come vi è stata riposta sotto num. XXIII, una sua l’onestà della vita, i talenti e la dottrina da renmemoria sullo stato dei diritti episcopali (t). E pari- dersi utili nel loro ministero. mente dallillustriss.e reverendiss. monsignor vescovo » E nel castt> che si ammetta A titolo di ordinadi Volterra fu ali’ istesso oggetto esibita una sua zione un patri monio privato non fittizio.dovrà questo dichiarazione e protesta, colle copie di due decreti essere della lendita libera, detratti gli aggravj, di delle costituzioni sinojlali di Volterra dei 1634 e dei scudi sessantr almeno, giacchè il patrimonio è vo­ 1657, per provare, che da detti due sinodi.non poteva luto per l’orcinazione unicamente, affinchè in tutti dedursi, che i parochi che v'intervennero avessero il i casi di malattie e disgrazie, possa avere una sus­ voto decisivo, come espose l’illustriss. e reverendiss. sistenza senza contare sulla sola messa, ed obblimonsignor vescovo di Colle nella sua memoria letta gare un sacerdote a fare degl’ impieghi non con­ I nell’ adunanza de’ 35 aprile prossimo passato,essendo venienti. » stata la suddetta dichiarazione e protesta riposta in L’illustriss. £ reverendiss. monsig. arcivescovo di Atti sotto num. XXIV (3). L’illustriss. sig. avvocato Pisa, seguitando l’ordine tenuto nelle altre adunanze, Lampredi lesse una sua memoria sopra l’uniformità aveva diviso il detto articolo in sette quesiti da prodegli studj ecclesiastici,e sul metodo d'ottenerequesto porsi ail’assemblea. Ma dopo essere stata fatta la fine in quella parte soltanto, che riguardava la sua lettura dei quesiti predetti, si entrô dalV assembla giustificazione intorno ad aldune espressioni usate in D nell’esame e discussione di tutta la sostanza del citato un suo discorso fatto all’ assemblea nella passata.ses­ articolo VIII, riipetto al quale furono fatti i seguenti sione sul 1’indicato soggetto,quai memoria è stata peri­ rilievi, cbe si accennano in succinto. mente allegata agli Atti sotto num. XXV (3). L’illustriss. e reverendis», monsignor vescovo di Arezzo osservà, che converrebbe adattare i titoli dell’ ordinazione alie circostanze delle rispettive dio( 1 ) In hoc libello episcopus Montis-Alcini sibi diiudicaadum cesi, ponendo in vista, che nella sua ordinariamente hau.l esse pulavit, an episcopalis iurisdictio in divina episcopo­ rum institutione fundaretur, an vero a papali tantum dignitate occorre di promuovere ogni anno guattordid sogemanaret. Hanc enim maxime intricatam controversiam esae getti al sacerdozio, e che appena gli riesce di tro- vomente aile dichiaratùmi. « Pietro vescovo di Massa e Populonia. Brunone vescovo di Santminiato. Francesco Pio vescovo di Sovana, remissiva- dixit, in qua plure» pro una, plure» pro altera parte illuatrea theologi et canonistae starent : in hac diversarum inter se pu­ gnantium sententiarum mcertitudine duodecim episcoporum sententiam esse fundatam, quae summum pontificem episcopa­ lium turium auctorem omnisque auctoritatis episcopalis fontem esse agnosceret, eamque forte tantaa habere ratiostes, quantas contraria quinque illorum episcoporum sententia habere posset. Cf. Arr>. t. II, p.349-51 ; Schwarxel, t. II, p. ho-S· (r) .4M, t. est. rqo-t ; Schsrarael, t.cit., p. 565-6. (1) Reducit Lampredius studiorum ecclesiasticorum unifor­ mitatem ad duo capita, ad methodum nempe et ad doctrinam. Methodum quod concerneret, philosophiam, mathesin, synlhe- un et linguarum hebraicae, graecae lahnaeque studium neces­ sario praemitti oportere contendit, ni uniformitas obtineri relief. Quoad doctrinam/ peat praeparatoria· doctrinae evangelicae, disciplinae ecclesiasticae et moralis Christianae scientia·, iuventus ecclesiastica dogmatibus, doctrina morali, iure canonico et historia ecclesiastica est imbuenda. Harum vero scientiarum magistri cum non ubivis praesto amt, inventus illa ad universi­ tates est ableganda. Cf. Xtt, t. Ill, p. 356-63 ; Schwarael, t. Ill, P· 1143 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetnuriae archiepiscopi· et episcopis Florentiae habita. 1144 rame dnque, onde ne deriva, che gli mancano ecde- A Mta, volendo sperare,cbe S. A. R. si degnerà di somsiastid per il rimpiaxzo delle cure vacanti, nonoatante ministrare la maniera di poter provvedere gli ordi­ 1'affisMoae dei pubbtid editti. L’iUustriss. e reveren­ nandi colla somma accennata dalla R. A. S., e gl' di»·. monsignore arcivescovo di Pi«a conveneudo illustri·*, e revendis·, monsignori vescovi di Sovana, aneor' esso, che non pub atabilirai un metodo eguale Colle e Pistoia, si rimesscro al primo articolo. per tutte le diocesi, aggiunae, che ancora nella aua Sebbene 1’assemblea avesse fissato come sopra di sussiste la mancanza dei sacerdoti, dei quali è dimi­ limitarsi nella présente sessione alla discussione del nuito il numero per aver’ esso dovuto unire alie par- solo articolo VIII, non estante restandovi ancor rocchie povere dei benefizj semplici, e. che non pub tempo, convenue di passare all' esame di qualche prendersi un sistema universale in un sinodo nazio- altro articolo, onde fù letto il IX, che è del seguenta nale. L’iUustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di tenore : Pistoia e Prato allegb apecialmente i) concilio Late­ Art. IX. « Coerentemente a cib b indispensable, ranense, dove fù fissato, die per ovviare agli scon- che non venga ammesso più nessuno alia tonsura, certi nati dall' inosservanza dei decreii del concilio nè all’ abito clericale prima dcll' età di 18 anni, Calcedonense, il vescovo subito che ordinava i preti, fuori che quelli che convivessero net seminar), se senza che vi concorresse l’utilità e necessità della prima non avranno dato sicure riprove della loro , chiesti, fosse obbligato a mantenerli del proprio, e che onestà, buona condotta, costumi, e buona disposiil concilio di Trento ha confermato i canoni di detti zione e vocazione per la camera ecclesiastica. Ris­ concil) Lateranense e Calcedonense. L’iUustriss. e petto a quelli che fossero investiti di qualche benereverendiss. monsignore arcivescovo djfSiena disse, B fizio converrebbe assiclirarsi, che avessero per quanto ■' che attesa la mancanza di sacerdoti nella sua diocesi, comporta la loro età una vocazione alio stato eccle­ per la quale si b trovato nella nécessita di oflerire siastico, nè fosse il solo genio, b l’utile dei genitori, una terza parte delle parrocChie a preti non dioce- che facesse domandare al figlio la tonsura. Che anche sani, sarebbe di sentimento, che non tornasse bene al servizio delle chiese non vi possa essere addetto ristringere il titolo dell’ordinazione. L’iUustriss. e alcun giovine in qualità di chierico, minore di anni reverendiss. monsignor vescovo di Montalcino fece diciotto. Che i vescovi propongano la maniera di presente, che in quella parte della sua diocesi, che b togliére questo minuto cieto di ragazzi dalle catteposta nella montagna, si ordinano i preti a titolo di drali e collegiate, proponendo un' altro sistema per patrimonio colla tassa di scudi venticinque, e che far supplire al servizio delle chiese. Converehbe bisognerebbe pensare a un provvedimento generale. pure assicurarsi dei buoni costumi e del profifto in L’iUustriss. e .reverendiss. monsignor vescovo di S. Se- quelli studj corrispondenti alla loro età. Rispetto a polcro fece osservare, che quando vi è ,1'utilità e quelli che domandassero la tonsura senza Ix nefizio, necessità dell’ordinazione, tutti i titoli sono canonici ; oltre la vocazione ed il buon costume, potrebbe che sarebbe necessario fissare, che fossero obbligati esigersi, che avessero compiti gli studj della rettoal servizio della chiesa ed alla residenza anche i prov- rica. Che se il servizio délie chiese cattedrali e parvisti di benefizj semplici ; e che il concilio di Trento focchiali esigesse, che vi si ammettessero dei gioal cap. 6 sess, 33 fa vedere, che la mente de’ padri vani di un età, in cui non avessero ancora potuto poteva esser diretta alla residenza ancora di detti compire il corso della rettorica, potrebbero i vescovi benefiziati. L’iUustriss. e reverendiis. monsignor ve­ permettere a questi Ia sola delazione dell’ abito cle­ sco' o di Pescia,dopo aver concluso,che fissatta l’uti- ricale, senza averti iniziati in quello stato colla ton­ lità e necessità della chiesa, sarebbe stato di senti- sura. Ed in ciaschedun passagio da un’ordine ali’ mento, che dovesse lasciarsi ali' arbitrio dei vescovi altro, dovrebbero rinnovarsi con tutto il rigore gli di rigolarsi secondo i bisogni delle respettive diocesi, stessi esami, e sulla vocazione, e sui costume e sopra fece sottoporre al partito dell’assemblea la seguente gli studj. » proposizione concertata con altri prelati : Quanto all'ammissione all'abito clericale ed alia l’issata la massitna generale di non ammettere ail’ tonsura soltanto agli anni diciotto, 1'illustriss. e reve­ ordinazione se non vi concorrano ό la necessità b rendiss. monsignore arcivescovo di Firenze, seconl'utilità della chiesa, si propone di rilasciare al pru­ dato ancora dallillustriss. e reverendiss. monsignore dente arbitrio di ciascun vescovo sopra tutti i punti arcivescovo di Pisa, ragionb sulla convenienza di far contenuti nel présente articolo, di regolarsi secondo vestire l abito clericale prima di «letto tempo, a fine il bisogno delle proprie diocesi, salvi i privilegj di di sottoporre i giovani a un esperimento, ed osservb, ordinare a titolo di servitii, ove questi hanno luogo, che si ristringerebbe l’età contemplata dal concilio di e nel rimanente in confornrità di quanto ha prescritto Trento, il/quale dispone, che non si conferiscano in questa materia in concilio di Trento, e degli ordini benefizj semplici fino ai quattordici anni. L’iUustriss. ed istruzioni sovrane Meglianti nel granducato di e reverendiss. monsig. vescovo di Volterra aggiunse, Toscana. — Tutta 1’assemblea approvb concorde- che i preti si formatio in tenera età,’ e che Ia tonsura mente la proposizione. serve di un premib e di un incoraggimento ai ragazzi Come all’intiera deliberazione sui predetto art.VIII per rendersi idonei e edificanti nel servizio della mancava di determinarsi rispetto alla tassa, che nel chiesa.’L’iUustriss. e reverendiss. monsignor vescovo medesimo si propone di scudi sessanta almeno per di Montepulcianoconsiderb.cbe aspettando ai diciotto ammettere per titolo di ordinazione un patrimonio anni, b difficile trovare dei giovani, che siano alieni privato non fittizio, 1'illustriss: e reverendiss. mon­ dalle cose del mondo. L’iUustriss.e reverendiss.mon­ signor arcivescovo di Firenze, di concerto con altri signor vescovo di S. Miniato propose, che sull artiprelati, fece egualmente sottoporre a) partito dell’ colo della tonsura si stia al concilio di Trento, nel che assemblea la propozione che appresso : si spera che converrà la clemenza di S. A. R. Si propone, che attesa la diversità della tassa di Fù interrogata pertanto 1'assemblea : ordinazione in ciascuna «jocosi, si seguiti a ordinaro I. Se place che non si ammetta alcuno ali' abito a titolo di patrimonio, in ciascuna delle medesime, clericale prima degli anni diciotto. — E tutti furono secondo la tassa che b attualmente in vigore, fino al di sentimento, che fosse riposto nell arbitrio de' ves­ futuro sinodo diocesano, ed allora si rimetta a quella covi secondo le circostanze. tassa, che nei respettivi sinodi sarà creduto opportuno II. Se place che non si ammetta alcuno alia ton­ di fissare secondo le circostanze.'coll’approvazione di sura prima degh' anni diciotto Sopra questo articolo S A. R. fù concorde il voto dell’ assemblea, che si lasciasse in Aderl 1’assemblea alia proposizione, se non che l’il- arbitrio dei vescovi coerentemente alie canoniche lustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Cltiusi costituzioni. e Pienza 1’approvb riportandosi alia proporzione pafQuindi fù proposto all assemble* se tutti conven- > 'vescovi assicurârsi dell'été canonica e di una vera S. A. A. L'illustriez. erevereodiae.t>MX»ig>MVveaoanro Chiusi e ~ Pietuadesiderô di uulformarsipsrquaato vocaziotke alio'stato ecclesiastico. ”di~ A questo quesito credi l’illustriss, e reverendis·. è possibile aile intonzkmi di S. A. R., · l’illustriss. · monsignor Fabio de* Vecchi, teologo regio, di dover reverendiss. monsignor vescovo di Colle ai riportd a £*** iwertire, .s—-——aj—— che * —conveniva ■»», '«»···^ —assicurarsi *. —_— dcU'auten» ti*.— - —. fare ticité delle prove. Raccolto il sentimento di dascun prelato sopra l’articolo proposto, si dichiararono con; cordemente, die continueranno ad usare le possibili _ diligenze per asaicurarsi della eté^canonica e della * vocazione, senza ayer riguardo al genio ed utile de' genitori. Dopo di dô fil interrogata rassembles ae crede, che nell'ammissione dei giovani al servizio delle chiese, deva osservarsi la drenstanza della été non minore degli anni didotto. — La risposta generale fil, che si lasdasse all'arbitrio dei vescovi. Solamen te gl’illustriss. e reverendiss. moiisignori vescovi di S. Miniato,.Sovana, Colle e Pistoia si* riportarono Si proaegul a loggers l'articolo X del tenore che appresso : Art. X. « Per la promozione al suddiaconato potrebbe esigersi, êhe siano stati fatti con profitto gli studj nelle sdenze sacre, almeno per tre ami. D corso di quattro ami in detti studj potrebbe esigersi per il diaconato; e per il sacerdozio Ai dovrebbe ètigere, che fosse stato' terminato /intiero corso della teologia ; e cbe inoltre i cherip non potessero essere ordinati se non saranpo stati nei seminar) dei vescovi, ό non avranno servito la cattedrale ό una chiesa parocchiale ; l'esame rigoroso e le informazioni ll^respettivi letton e maestri dovreb _ * alla prima proposizione. E Tillustriss. e reverendiss. B berô assicurare, che tali studj fossero stati fatti con monsignor vescovo di Chiusi e Pienza convenne, che profitto ; e dovrà aversi una maggior deferenza ali* fosse ri messo all'arbitrio dei vesqovi, merendo perô infonnazione dei letton e maestri, quando saratmo di professori di université ό accademie ecclesia­ più che sia possibile ai punti proposti da S. A. R. Rispetto alla maniera .di togliere il minuto clero stiche ». Tutta l'assemblea ne convenne, salvo che le circodei ragazzi dalle cattedrali e collegiate, come si aocenna in una parte dpi suddetto art. 1K, fù osser- stanze deU’utilité ό nécessité della chiesa esigessero vato dagl'illustriss. e reverendiss. monsignori arci- diversamente. •Dipoi fii proposto l'art. XI, che è de] seguente yescovi di Firenze e di Pisa, che il miglior clero si ha da quelli, che sono stati itddetti al servizio délia tenore : Art.XI.«Ogni qualvolta.in qualunque promotione, chiesa da ragazzi, che ordinariamente quelli, che si voltano allostato ecclesiastico sono i poveri.éi quali, prima del suddiaconato, riconoscano i vescovi in tolto questo aiuto, mancheré il nutnero necessario dêi alcuno ô mancanza di disposizione à poca attitu preti ; chegl'individui di questooni nuto clero si abi- dine agîi studj, sarebbe desiderabile che invece di litano al conseguimento di una cappella per esser difierirli soltanto l’ordinazione, gli avvertissero con promossi al sacerdozio ; e che non essendovi incon­ sincerity e darité a prescegliersi-per tempo qualchè venienti nè un numero di detti ragazzi siqieriore al altro indirizzo, piuttosto che lasciarli per compas^ bisogno, parrebbe, che potessero lasciarsi le cose ne! sione nella lusinga, è farli perdere ogni altro stabri limento, e per importunité, essere alla fine costrettj piede attuale. . 11 molto rev. sig. abate Longinelli, teologo regio, C a ordinarii benchè incapaci ». . fece présente, che, rispetto al collegio Eugeniano, è Si espressero tutti i prelati, che contidano di avere stato fissato, che i cherici,per esservi ammessi, non- esattaraente adempito a questo dovere, al quale sono * abbiano meno di dieci nè più di quindici anni. L’il­ risolutissimi di adempire anche nell’avvenire. E final mente si fece proporre ancora all'assemblea lustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Sovana fii di sentimento, che potesse rimettersi all'arbitrio l'articolo XII del tenore che appresso : Art. XII. « Lo stato sacerdotale^htT dei si gravi déi vescovi la proposta riforma, e suggeri, che, per il servizio manuale,'si sarebbe pot'uto far supplire ai doveri, che non è superflua là p^ lunga e l.i più / fratelli delle compagnie di' carité.\Anche l’illustriss. ' matura«riflessione per abbracciarlo. Sembra in cone reverendiss. monsignor arcivescovo di Pisa cop- seguenza, che siano da rigettarsi tutte le dispense venne, che ’ potesse appoggiarsi il servizio materiale dall’eta, e quelle pure degl’ interstizj, rilasciando ai fratelli delle compagnie di cirité, fuori per altro questi ultimi al prudente giudizio dei vescovi, se­ condo il disposto del concilio di Trento. Degli altri delle cattedrali. V L’illustriss. e reverendiss. sig. canonico Palmieri, impedimenti canonici potrebbero i vescovi esaminare teologo regio, fece osservare, che i punti di S. A. R. quelli di piccola. copseguenza, ai quali si potesse ό accennano, cbe si proponga la maniera di togliere il sempre ό nelle circostanze derogare, e quelli dai minuto clero. AI che ripreSe monsignore arcivescovo qqzli non convenisse dispensare giammai. » L’assemblea si espresse nei termini che appresso : di Pisa, che" starebbe bene nei case che si verificasse vescovi desiderano di tutto cuore di stare________ attaccati l'abuso. E l’illustriss. e reverendiss. monsignor ' _I_____ ________________________________ vescovo di Pistoia e Prato concluse, che averebbe U aile regole canoniche, e non se ne distaccheranno . . creduto conveniente di riinettere la detta riforma ail’ giammai, se non per qualche urgente circostanza, ô arbitrio dei vescovi, secondo le circostanze delle res- .. per la vera utilité della chiesa ; e rispetto ngl’impedj— j:-- : meoti canonidfdei quali si tratta nei secondo parapettive diocesi. i Convennero in seguito diversi prelati di far pro­ grafo, si rimettono a quello che. fù respettivaniente pone all'assemblea quanto appresso : Propongouo stabilito nei punto V dei clnquantasette. E dopo aver fibaato di trattare nella sessione da che sia lasdato n^l’arbitrio dei veapovi il diminuire ô ri formare i minuti cleri delle cattedrali e collegiate tenersi 11 j maggio stante aile ore nove della mattina seAmdo i bisogni delle respettive loro diocesi. — La l’art. XIII dei cinquantasette rimèssi. all'esame dei proposizione venne da tutti concôrdemente appro­ vescovi, e altri ancora se avanzeré tèmpo, si sciolse vals. l'adunanza alla bre una e un teno ponieridiane. * Finalmente,per dare sfogo agli ultimi quattro paraAntonio arcivescovo di Firenze., grafi del sopracitato articolo IX,'si protestaroflo tutti, che continueranno a praticare quanto viene giustaAngiolo arcivescovo di Pisa. ’ Tiberio arcivescovo di Siena. mente e' santamente insinuato nei medesimi ; e Antonio vescovo di Grosseto. riguardo agli studj, crederono doversi rimettère a qqello, che t statb fissato nei condlip di Trentcç. Pietro vescovo di Afontepuiciano. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Gregorio vescovo di Cortona. Pistoia fii di sentimento, che potesse aggiungefsi, e NlCCOLO Msceeo di Arezzo. £ i' 1147 Synodna Piatoriensie et Congregatio ah Hetaeriae anàiepiaoopia et episcopia Fktventta· habit·. 114* A dare le sovrane intetizioni. L'illustris·. e leverendiM. monsignor vescovo di Moocalcmo rileyàj cbe non D. Gmum wMvw ii Montaktno. tntti hanno il oosnodo di mandar» i giovani qlle accaGlU&Knc sescoee di CUtui i Pieasa, remissi· damie eedesiaatiebe, e cbe nella ana diocesi quelli che vi si trasferiecono. s'impiegaoo pos fuori della MMdlWk tfZif Pietro mow di Mtsu tP^tkv». medesima, perché non posaono adattarri a ritornare dalla dtté in quei hiogbi, e che averebpe creduto , Brunonb w*cw0 di Semmmiale. Francisco Pio vescovo di Savona, rmitwa· meglip cbe gli si facesse fare il cono degli studj nel ' mente alie dickiarasioni. seminario, terminati i quali andassero a fine la praN1CCOLO vescovo di Colle, rif>ortandomi alio! tica sotto i proprj parochi. L'illustriss. e reverendis». ntie dichiaradani. monsignor vescovo di Chiuri e Pienza fil di sentiScipione vescovo di Pistoia e Prato, rimetten·• mente, che, fetto il corao degli studj fino agli anni ventiquattro, potèssero dispensant dai rimatienti dotai alit dichiarasionifaite. dopo il sacerdozio, fenno stan» che tii (accia la praLuiçi KJcotxj di 1'o'terra. Roberto vescovo di S. Sepolcro. tica sotto i curati. L'illustriss.'e reverendiss. monsi­ gnor vescovo di Arezzo suggeri di riievare, che i Ceis Tor\xo Txaaosi, rtrtUru. vescovi si faranno un’impegno di ftre studiare gti Xkx?oi.a Fiascaini, Mgranarie. ecclesiastici dopo il sacerdozio non solo tre anni, ma ancor più secondo le circostanze. L'illustriss. e reveB rendis?. monsignor vescovo di S. Miniato crodè, che SESSIONE VII. fatti sacerdoti potesse essere più utile di obbligarli a zt di 7 tttaigi» 17S7. prestar servizio nelle chiese curate per acquistare la ‘'r' pratica necessaria, che di farli proseguire gli studj. Si adunarono nella mattina de! soprascritto giomo I.ïllustrifS. e reverendiss. monsignor vescovo di Colle •Ile ore novo, nella solita sala, collintervento di S. E. opiné, cfae potesse ditoensarsi sul dispostp del pré­ i) sig. commissario regio, gVillustriss. e reverendi»», senté articolo tutte le volte, cbe costi esserai i con­ monsignori arcivescovi e vescovi della Toscana, in correnti escrcitati nella cura ove abitano, f> in pieno numero di diciotto, con i loro consultori, e uni- qualunque altra chiesa, alla quale'debbano onninatamente agl'iHustriss. due sigg. canonist! e quattro mentc prestare il loro servizio nella predicazione, teologi regj. Fù présentais dall'illustriss. sig. awo- nella istruzione del popolo, neU'amministrazwne dei cato Lanipredi, consultore di monsignore ardvescovo sacramenti, àeU'àssistenza agl'icfenni. * di Pisa, una memoria intitolata : Delle disfense riser­ E riguardo al i.j del medesimo. articolo, dove si vale al fontefee considerate relativamente ai decreti propongopo gli stessi requisiti nci presentati dai pa­ dei concilj di Costansa e di Basilia, per riporsi in troni privati, l'illustriss. e reverendiss. sig. arcidiaAtti,conforme ri è stata riposta sotto num. XXVI (i). cono Falchi, canonists regio, fû di parere, che fosse Si lesse 1'articolo XIII dei cinquantasette riniessi suffîdeute assicurarsi, che i presentati siano soggetti all'esamc dei vescovi per discuterai, come era state meritevoli, senza esigere necessariamente rispetto ai stabilito nella precedente sessione, ed è del seguente medesimi i detti anni di studio, conforme aveva riletenore : c vato anche l'illustriss. e reverendiss. monsignor ves­ Art. XIII. < Per Tarfimissione ai contorsi di cure, covo di Pistoia e Prato. L’illustriss. e reverendiss. cappellanle curate, canonical! e benefizj, potrebbe monsignor Fabio de’ Vecchi, teologo regio, avrebbe esigersi, cire i concorrenti per tre anni almeno stimato bene, che i giovani si dovessero sottopojre dopo I’ordinazione, avessero continuato gli studj a fare i detti studj per renderai idonei. Il molto rev. di morale, ό in una université, ό in un'accademia sig. abate Longinelli, altro teologo regio,suggeri,cbe ecclesiastica, ό presso un lettore accreditato, di cui si adottasse la massima adattandola poi aile ciroodorranno produire gli attestati, come anche di stanze. L’illustriss. e reverendiss. monsig. vescovo esserai eserritati/nella cura dve abitano, ό nella di Sofana osservù, che le circolari-vi hanno prowopredication* ty nell’istruzione, ό nel confessiona- duto bastantementç. L’illustriss. e reverendiss. mon­ rio ; di avere Assistito ai malati, moribondi ; di aver signor vescovo di Colle opiné, die dovesse ossen arai servito nelle funzioni parrocchiali, e di essere inter- l'istesso riguardo ai benefizj di pntronato privato, univenuti aile conferenze dei cari. Rispetto aile cure formandosi alla circolare dei ιό gennaio 178a, alla e aile cappellanle curate, si potrebbero erigere questi quale l'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di stessi requisiti nei présentait dai privati patroni, Pistoia aggiunse il disposto dal motuproprio dell’amentre il loro diritto non si estende a dare al gosto 1785. popolo un miniçtro meno capace, ed è preferibile Dopo di che, fatto proporre all'assemblea tutto il il diritto, che ha il popolo ad esser bene istruito ed detto articolo XIII per l'opportuna risoluzkme, riaassistito ». posero obneordemante tutti i prelati, che si faranno Gl’iUustriss. e reverendiss. monsignori arcivescovi u m, —l1’impegiiô di se&ndare più che gli saré possibile le di Firenze e Pjsa.e monsignor vescovo di Peseta mire savissime di S. A. R. espresse in questo articolo, osservarono respettivamente sopra il ( I di dette quando la nécessité ό utilité della chiesa non richièarticolo, che per lo più non si ordina.a titolo di cure- dessero qualche diversô prowedimento, il cbe cone cappellanle curate ; che generalmente pariando la vennero, che deva aver luogo rispetto ancora aile regoia di far continuare gli ÿtudj anche dopo il sacer- chiese di patronato privato, in conformité della cir­ dozfo é buona, ma che bisognerebbe adattaria aile colare dei 16 gennajo 178a é del motuproprio.dell* occorrenze delle chiese delle respettive diocesi, l’utï- agosto 1785, essendo troppo savia la' massima awerktà e nécessité delle quali, quando non etiga diver- tita, che il diritto dei petroni privati ndn si estende samente, si faranno i detti prelati un dovero di secon- a dare al popolo un ministro meno capace, ed è pre­ feribile il diritto che ha il popolo di essere bene istruito ed assistito. (1) De hoc negotio iam in teMioae quarta actum eat. Brevi Si passù in seguito alla lettura dell'articolo XIV, •uo commentariolo contendit Lamprediua, novas quidem a concilii· Constanliesai et Baaileenqi in Romani pontificia gratiam che è del seguente tenore : reaervationet foeta· non fame, sed easdem ab ilii» agnita· eaae Art. XIV. « I vescovi |trenderanno in considera­ et confirmatas^ Ex eo earn, quod decreta «efarmaloria et abrotione ciô che convenga sopra l'aumento dell'elemogMoria fetervationum pontificiarum rxaecutioni mandata non sina della messa, finefiè la nécessité etign, che se* fuerint ; iure, ut putabat, contebdebat, eadem tanquam iltanim ne conservi l’uso. Come pure per h ridnrione degh «xpraaae confirmatori# depraedicard. Cf. Attit t. II, p. 414*7 ; obbiighi di messe ed uffizj nelle ufliziature e bene . Schwam), t. Π, p. μΗ· Franc»»co ancew dt Peseta: Ranuuu eeeeeee di Piesole. . 1 ’4 > 1 I 1149' Synodo· Pistoriensis st Congregatio sb Hatrar rearobtoptonopis et episospto Florentia· habita. rigo flzj, «vendo il principal rigusido aUa MMoiotensa di k pMi di uno rseidanstato. Rispetto · qussti secoodi, quel numéro Dope assure Mate fatte diverte considerazioai sul - prêtante articolo, lentiti i canonist! · teologi regj, e rilevato per una parte, cbe l'abolizione dell’elemosina delle mette b upo degli oggetti, che ti ha in aura da S. A. R., e ohe potrebbe addirittura aver lulgo ris­ petto ai sacerdoti ben prowfati, e per l’altlâ cbe S. A. R. ha avuto la clemenaa di proporre questo arti­ colo all'esàme delt'assemblea, e àe le congrue fissate non sarebbero sufficienti alla sussistenza degli eccle­ siastici, perché in aumento delle medesime è.stata 1 computata ancora l’elemodna manuale della messa, l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Colle fece leggere all'assemblea la segueùte sua proposi■ zione:. Si desidererebbe, che nessun prêté dovesse fondare. la sua sussistenza nella elemosina della messa, e che si {tentasse Colla riunione dei benefizj semplici, uffiziatùre, legati di messe ec. a formante dei benefizj curati > cappellanle curate di uria onesta rendita, seconda- le circostanze ed i bisogni delle diocesi, e che questi fossero i.legittimi titoli di ordinazioni senza obhiighi predsi di messe, a riserva dei giorni festivi, e che in questa maniera venisse a poco a poco abplito l'uso della elemosina mandate della messa, restando in arbitrio dei fedeli di fare alia chiesa quelle spontanee oblazioni di denaro, cera ec., che loro ptacer.i, da orogarsi in appresso tutto in benefizio dei poveri dalle compagnie di carité di ciascuna parrochia ; ma che prowisionalmente nelle present! circo- < stance, potesiero i sacerdoti veramente bisognosi con­ tinuaro a ricevere la spontanea elemosina della messa. Altresi gl'illustriss. e reverendiss. monsignori arcivescovi di Pisa e Firenze credeiono di dovere respettivamente proporre ali' assemblea due rispoSte, che avrebbero per maggior semplicité stimato opportuno, che dalla medesima venissero date in risoluzione dell'articolo suddetto ne’ seguenti termini, doè : I. Attese . le diverse circostanze delle diocesi, crederono, che^quanto si contiene nel presents articolo, deva risolversi da ciascuno dei vescovi nel respettivo sinodo dipeesano. Tutti i prelati ne convennero, ma dissentirono in parte l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Pistoia e Prato, il quale, fissata prima la massima generale dell' abolizionë dell' elemosina della messa secondo 1'esposto da monsignor vescovo di Colle,con­ venue nel restante della proposizione di monsignors arcivescovo di Pisa ; l’illustriss. e reverendiss. mon-1 signor vescovo di Colle, che approvd la proposizione di monsignore arcivescovo di Pisa unita peraltro colla sua, e l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Chiusi e Pienza, il quale, fissata la massima abolizione dell’elemosina delle messe a tempo oppor­ tuno, convenne nella. proposizione di monsignor ve­ scovo di Colle, riportandosi per 1’esecuzione alia pro­ posizione di monsignore arcivescovo di Pisa. II. E rispetto'alla riduzione’e trasporto delle messe, che sono superflue al comodd dei popolo della dtté, trasporto da farsi alie cure di campagna,-questo è Stato già eseguito; a forma degli ordini sovrani. — Questa replica fù approvgta dalla intiera Maemblea. Si prosegul a proporre alia discussione deH’ assem­ blea Tarticoip XV dei tenore che appresso : ; Art.,XV. « Sembra, che secondo lo spirtto della chiesa, niuno potrebbe godere più di un.benefizio ancorcbè semplice, ed assolutamente -niuno godemè vato .famiglie, ed alie condirioni fomahnonte sta­ bilite nejla toro foodazione per un quasi contratto. Ma rispetto a tutti 'i benefizj semplici di data ordi­ naria e di patronato ecclesiastico, regio, cotnunitativo e luoghi pii, converrebbe, altorôbè siano di tenui rendite, farne 1'untone si dei fondi cbe degH obblighi per formarne tanti, cbe ognuno avesse almeuo di entrât* nette scudi sessanta. Per fonnarli tali, vi si potrebbero unire anche 1’uffiziature e legati di messe, ed in tal forma ridotti b dotati, potrebbero unirai aile cure più btsognose di assiistenzs, riducendoli tutti residenziali, coli’ obbligo al benefiziato di prestar servizio alia parrocchia nelle sacre funzioni, nel confessionario, nell' assistere ai nudati, cqtne vere cappellanie curate, con insinuare ai vescovi 1’esatta oeservanca delle ultime tircolari rispetto ai patxonati laid. » L’illustriss. e reverendiss. monsignore arcivescovo di Pisa fece ali' assemblea le seguenti due proposizioni : I. Si propone, cbe si rigetti qualunque dispensa sulla pluralité dei benefizj residenziali. — La propo­ sizione venne da tutti pienamente approvata. II. Si propone, che sù i benefizj semplici dr patro­ nato privato non si faccia variazione alcuna. L'assemblea fù di sentimento doversi stare alie dispoeizioni dei concilio di Trento, con questa diversité, che l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Chiusi e Pienza si riportô al concilio relativamente alie dispense, delle quali si tratta, e gl’illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di Sovana, Colle e Pistoia sj riportarono al concilio relativamente alia pluralité. Successivamente il prefato illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo di Pisa fece interrogare l'as­ sembles nei termini che appresso : Se si crede utile, che quanto ai benefizj semplici di data ordinaria, di patronato ecclesiastico, regio, comunitativo, e di luOgjsipii, essi si uniscano in modo,che cumulandovi, srè necessario, anche 1'ufiiziature ed i legati di messe, ii benefiziato abbia la renditattii ses­ santa scudi, coli’ obbligo perô di prestar servizio alie parrocchie, di assistere alie funzioni parrocchfali, al confessionario, ai malati, come se«ali benefizj «Asero cappellanie citrate e benefizj residenziali. Rispospro che generalmente non si crede utile, ma da rimettersi ali' arbitrio dei vescovi secondo le circostanze, avendo dissentito l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Chiusi e Pienza, il quale si dichiarù, che credeva la detta unione generalmente utile e necessaria anche relativamente ai benefizj di patronato privato, salvo 1'intetesse delle famiglie e 1'approvaziooe di S. A. R., a cui proporreblx·, che dalla venerabile assemblea fosse umiliata supplica, perdii prendesse quei prowedimenti, che credesse pifi opportuni per un' efficace riforma di disciplina sù questo articolo si importante ; l’illustriss. e Teverendiss. monsignor di Sovana, i> quale disse di crederis generalmente utile, e gl' illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di Colle e Pistoia, che conven­ nero nel sentimento di monsignor vescovo di Chiusi e Pienza. Quanto alia supplica, che > monsignor vescovo di Chiusi e Pienza propose ali'assembles diumiliare a S. A. R.', ali’ effetto d’implorare uns rifonns di disciplins tuli' indicato oggetto, il medesimo prelate domandd se l'assembles avesae creduto il prendere in considerarione tal projvpsixione, passando nd allegare U$1 SjrnodM PlaterissMis et CciigregatioabHatxuriMardriepiecopie et episcopis AsreMtia· habita. ιψ dhram ngioai psr dimoatrarne tat oocvetûsaza · gatti idonei, vians ad ottensrsi Ptateato aanaa prePutiliU, · conctatoBfo, che gU sembrava dwmi giudkare al diritto dei patroni. B dope tutto dd •versi ta maggior riguardo al servizio del popolo · I'aaaetnble· resté ferma nella gib fstta detiberaxione. della rhiesa, cite al diritto dei patroot. ' Finalmente fit lotto 1‘articolo XVI del tenore che L'illustriss. · reverendisz. monsignor Faldo de* appresso : Vecchi, teologo regio, rilevè, che · principio della Art XVI. « Per i benefit reaidenriali, non eaçlnai chiesa ai accordavano per grazia ai patroni diritti i canookMi e cappellanie delle cattedrali e colleooorifici, ma non ai ammettevano condirioni holla giate, si proibtranno qualunque soetituziooee quafondaziooe; che solamente per una mere condescen- lunque dispensa per sostituire, anco nel caso d'impodenzae per un rigwtrdo alla liberaMU dei patrooi tenza per malattia d per grave otb, montre in tal si è laaciato, che i medeaimi godano dei diritti caso potrebbero ester dovute al benefiziato tutte le «prêtai nella fondazione; md cbe la mutazione rendite considerandolo corne présente, senza dare dalle circoatanze o la nécessité di riforma nella dis­ ad un'ahro il diritto di succedergli nel benefizio per ciplina esigerebbero il prowedimento propotto da la aoatituzione, il che sembra, che repugni aile monsignor veeoovo di Chiusi. e Pienza, essendo antiche costituzioni ecclesiastiche. » ancora contraria alla pratica présente una legge E fù proposto ''all'assemblea, se debbano abolirai dell* imperator Giustinianq. L'illustriss. o reveren­ tutte le sostituzioni nei benefizj residenziali anche per diss. rig. arddiacono Falchi, canonista regio, os- malattia ed impotents, e non accettve mai dispense servd, cbe qualunque sia stata l'origine detlpatronati, sù questo articolo. Rispoaero tutti i prelati non si trova fino dai primi secoli un vescovo, che avendo B doversi generalmente ammettore le sostituzioni con fondato tin benefizio nella dioceri di un altro, gliene futura successione, eccèttuato qualche caso particof& lasdata la noptina ; cbe i fondatori ri sono deter­ lare, in Cui convenisse implorarne 1s sovrans annuenminati a iatituire dei benefizj per fare un vantaggio za ; e riguardo aile sostituzioni temporarie, doversi ai loro parenti, i quali acquistano dei diritti che.non rilasciare ail'arbitrio dei vescovi. b permesso di violare ; che to i fondatori avessero Ed essendo stato fissato di discutere nella futurs potato prevedere, che col tempo ri fosse fatta una sessione da tenersi aile ore, nove della mattina dei variations allé loro disposition!, non si sarebbero in- 9 maggio stante 1‘articolo XVII de* cin'quantasette dotti a procedere alla fondazione di benefizj ; e che il rimessi all’esame dei vescovi, e più ancora se avanconcilio di Trento, ha rispettato i diritti dei fondatori. zerà tempo, si sciolse l'adunanza aile-ore a poméri-, Anche il moltorev. rig. Francesco Sborgi, consultore diane. di monsignor vescovo di Massa, escluse I'allegata connivenza della chiesa, fondandosi sui concilio' di ANTONIO arcivescovo di Firenze. Trento, che ha riconosdute per un diritto le condi­ Angiolo arcivescovo di Pisa. tioni appoete alls fondazioni. L'illustriss. sig. avyoTlBERIO arcivescovo di Siena. catoLampredi, consultore di monsignor arcivescovo Antonio vescovo di Grosuto. , di Pisa, rilevd parimhpte, che osta il canone del con­ Pietro vescovo di Montepetlciano. cilio di Trento ricevuto e la pratica di osservare Gregôrio vescovo di Cortona. questi diritti ; che avendo un patrono, il quale cade Niccolo vescovo di Arezzo. in povertà, il diritto di essere soetentato dal benefizio, c Francesco vescovo di Peseta. qbesto non deve riguardarsi come una condescenRanieri vescovo di FiesoU. denza ; che tutti i giureconsulti e canonist!, come D. Giuseppe vescovo di Montatcino. pure i tribunali gli hanno riconoaciuti per diritti, e Giuseppe vescovo di Chiusi e Pienza, remissiquesti devono riguardarsi per sacroeanti ; e che il vamente aile dichiarazioni. s patrono ha il diritto di presentare, ma il presentato Pietro vescovo di Massa e Populonia. deve esser trovato'idoneo dal vescovo, il quale secondo Brunone vescovo di Samminiato. i canoni potrebbe ricusarlo quando non fosse tale. v Francesco Pio vescovo di Sovana, remissivaConvenne l'illustriss. e reverendiss. monsignor mente ec. Fabio de: Vecchi, che la fondazione diadiritti tem­ N1CCOLO vescovo di Colle, riportandomi aile porali per gli alimenti, e di precedenze e distinzioni ■ mie proposizioni e risposte. nella chiesa ; ma' fece osservare, che i diritti della Scipione vescovo di-Pistoia e Prato, riportan­ presentarione consistevano a principio nel presen­ domi aile proposizioni e dichiarazioni ec. tarsi dai patroni al vescovo i soggetfi i più idopei, . Luigi vescovo di Volterra.·' raccomandarglieli e rilevarne il merito, laddove ora Roberto vescovo di s. Sepolcro. i présentât! devono istallarri e ordinarsi. L’illustriss. Cbistofamo Tsaaoei, tegnuri·. e reverendiss. rig. canonico Palmieri, altro teologo Niccoia Fi^scaimi,’ Mpsuri·. * regio, aggiiinse, che i diritti dei patroni, sià per condescendenza della chiesa ό per altro titolo, devono SESSIONE VUI. essere diretti al vantaggio della medesima ; che qua- D lunque disposizione à profana à pia dipende dalTautoA Λ 9 nuffie rità sovrana il variaris ; e che potrebbe il principe con Si adunarono la mattina del soprascritto giorno aile derogare alie fondazioni renders utili questi diritti al servizio della chiesa, al quale effetto potrebbe aver ore nove, nella consueta sala, coll'intervento di S. E. luogo la supplica proposta, sempre che 1'assemblea il aig. commissario regio, gl'illustriss. e reverendiss. sia persuasa della utilité della riunione di più benefizj. monsignori aravescovi e vescovi della Toecana, in L'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di pieno numero di diciotto, con i loro soliti consultori, Pistoia e Prato fece sentire, che uno dei motivi dei unitamente agl'illustriss. sig. due canonist! e quattro roveedamento della disciplina ecclesiastica sono i teologi regj. Otto furono gli articoli dei cinquantabenefizj semplid,ma che, senza entraxe in questione sette rimessi all’esame. dei vescovi, che restarono dei diritti dei patronati, credeva, cbe potease doman­ discussi in quçsta adunanza, incominciando dall' dam nella supplica, che sia prowisto all'interesse articolo XVII del seguente tenore : Art, XVII. < La collaziontf dei benefizj semplici, delle famiglie private. L'illustriss. e reverendiss. arci­ vescovo di Pisa disse, che giacchè 1’assembles aveva tanto di- quelli di patronato ecclesiastico è regio, gib deliberato sù questo punto, non gli pareva Che comunitativo e luoghi pii da ridurti, come ali' fosse luogo a trattarne ultèhormente, e l'illustriss. e art. XV, a bendfizj dyresidenza, che di quelli, se reverendiss. monsignor vescovo di Arezzo concluse, alcuno ve ne restasse, che per qualunque dreostanza che facendosi i vescovi un'impegno di scegliere sog- non potessb soffrire tal variazione, corne pure la Coaauoa. couacno, XXXV1I1. ii$3 Syaodns Pistorfensfe «t Congrogatio ab Hatruriaa arcbfoftaopfe «t eptaopia FIonatiM habita. uu collaziooedi tutti i banafig tatnpiid di patronats a oswoadm. mosuigneri vetcovi di Sonna, Colla a privato, potrebbe generalmaote eeeere riatratta ai Pistoia coovaoaaro auoor eaai nall’artioolo propcato soli dkicêaani. cbe foaaero attuahneute ia dioclù : da S. A. R. e par quelli cbe nos foaaero di patronat· privato Per compimento della deliberatione sull'intiero limitant a quelli »oli, che preetano un servirio predetto articolo XVII ft pvopoeto all’sssiwnhlea, se attuale in qualche chiesa della medesima; · per in rapporte all· cure ancorchè di patronato privato, tutti i benefizj, cbe ai conferiacooo a concono, e deva oaservarsi il medeeimo riatema, ferma stante ht rispetto aile cure ancorchè di patronato privato, qualità di raddito, a forma degli ordini di S. A. R. L’assemblea ne convenue oome »opr», salvi i diritti oltre alla qualità di dioceeano, resteranno ferini gli ordini, che esigono altresl la qualità di audditi. > del patronato privato, dissentendo gl'illustriss. o Osservarono l’illustris*. · reverendi»*, monsignor reverendiss. monsignori veecovi di Chiusi e Pienza, arcivescovo di Pisa, che la drooatanxa di extradio- Sovana, Colle e Pistoia, i quali si riportarano alla ceeano non puô pregiudicare, quando un prête ha risposta precedente. dei titoli vantaggiosi per essere considerato, e non ai Art. XVIII. « Çol sistema indicato all’art. XV sopra tratti di un vagabonde ; che basta cbe le parrocchie i benefizj- semplici, venendo a numcare ai cberici siano esercitate da persone idonee, ed allora i diooe- nella massima parte la loro sussistenza dai detti sani avranno uno stimolo per rendort! abili ; e che benefizj finchà non siano giuhti al sacerdozio, e non dovrebbe riguardarsi per diûcesano quello, che ha il siano in esso provveduti, convetrebbe che i vescovi domicilio e i titoli legali del servizio, del benefizio proporzionatamente al bisogno delle respettive dio­ ec.. Ed in dô convenue ancora l’illustriss. e reveren­ cesi, estendesseï» gli stabilimenti delle accademie dis*. monsignor vescovo di Chiusi e Pienza, il quale eccleaiastiche proponendo i mezzi per farlo, ed aggiunse di più, che sarebbe bene fissare la niassima, eatendesaero il numero dei poeti gratuiti nelle meche nella collarione dei benefizj si esduda il non deaimq, affinchè non sia per impotenza preclusa la dioce^no ; l'illustriss. e reverendiss. monsignor ves­ strada' a quelli, cbe àd una vers vocazione unissent covo di Pistoia, che oeservato il concilio Calcedo­ talento e costume da rendent utili alla chiesa. E nense, ai renderà ben raro il caso ammettere un prete qualora tali accademie foaaero abbastanza estes·, Bon diocesano ; l'illustriss. e reverendiss. monsignor prenderanno in considerazione se convenisse provescovo di Pesda, che potrebbe meritare riguardo un scrivere, che niuno potesse concorrerè aile chiese prete non diocesano, che serve da lungo tempo nella aurate, ancorchè di patronato privato, se non avesae diocesi ; l'illustriss. e reverendiss, monsignor vescovo fatto gli studj maggiori in dette accademie, ed ivi di Volterra, che a un prete della diocesi, il quale con non si fosse esercitato per qualche tempo nei mini­ permissione del vescovo passi a servire in altra dio­ ster! parrocchiali. » cesi, questo servizio non deva fargli poi un demerito, Alla lettura di questo articolo, dopo una breve dis­ e dell'istesso sentimento fù ancora monsignor vescovo cussione 1’assemblea rispose come appresso : di Chiusi e Pienza"; l'illustriss. e reverendiss. mon­ Tutti i vescovi si faranno un dovere ed una sodissignor vescovo di Arezzo, che quando il diocesano, fazione di adempire le savissime intenzioni di S. A. R. che serve ftiori à di un merito superiore il vescovo, riguardo alio stabilimento di accademie ecclesiaspuô preferirlo, e che in parità di meriti, è degno di tiche, a proportione-dei mezzi, che potranno avere essere anteposto il diocesano, che serve nella diocesi, < anco dalla reale beneficenza per taie oggetto, e purchè non vi sia il pregiudizio dei pbpoli ; l'illustriss. riguardo al prescrivere la necessità di avere fatti'gli e reverendiss. monsignor vescovo di S. Sepolcro, che studj per i concorsi in tali accademie, attese le cir­ quando le circostanze non inducessero i vescovi ad costanze di moite diocesi, sono costretti a rimettersi ammettere i non diocesani, conviene, che i benefizj a quello, che è stato respettivamente dichiarato nella siano conferiti in parità di merito ai diocesani, rile- discussione dell'art. XIII, salvi i diritti de’ patronat! vando che anche i padri del concilio sesto di Paria privati. tenuto sotto Lodovico Pio, si lamentavano che/i L'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di preti andassero fuori delle diocesi, perché cosi veniva Chiusi e Pienza fù per altro di sentimento, che devano a mancare il legame, che avrebbe dovuto tenerli restarvi inclusi i diritti di patronato privato, e gl’iluniti al proprio vescovo; l’illustriss. e reverendiss. lustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di Sovana, sig. arddiaoono Falchi,canonists regio, cbe le variate - Colle e Pistoia iî riportarono aile loro respettive circostanze dei tempi non permettono di stare ali' risposte sull'art. XIII. antica disciplina senza qualchà inconveniente, e che .. Art. XIX. < Potranno i vescovi prendere in consi­ esigendosi là qualità di diocesano nella co)fazione dei derazione, se in ogpi diocesi si petesse stabilire in benefizj, potrebbe esservi.il pregiudizio di chi avesse un convento soppresso un ritiro per i preti, nel il diritto del patronato passivo. quale, a tanti per volta, tutti i parochi e cappellani Replicù l'illustriss. e reverendiss. monsignor ve­ fossero obbligati nell'anno a fare gli esercizj. » scovo di Pistoia, che starà al principe di pensare a Sù questo articolo risposefo concordemente : Tutta salvare i diritti delle famiglie, e l’illustriss. e reveren- D rassembles è nella disposizione di continuare questo diss, monsignor vescovo di Montepulciano disse, che lodevole esercirio nelle forme già praticate, ed introle intenzioni di S. A. R. sono di non pregiudicare ai, durio dove ncm à, secondo le circostanze delle loro diritti dei patroni. diocesi, senza peri» impone obbligazione a dascheLa deliberazione fatta in sequela di questa discus­ duno degli ecclesiastici. sione fù la seguente : > ' Art. XX. < Chiunque si ordina a sacerdote, contrae La venerabile assembles crede, che in parità di colla ordinazione 1’obbligo preciso di servire : il meriti deva esser sempre preferito nei benefizj sem­ popolo e la chiesa in. tutti i minister) inerenti al plici, salvi i diritti dei' patrono privato, il diocesaho, sacerdozio ; e siccome non è il solo dovere del sem à sia di origine, ô per qualunqtie altro legittimo plice sacerdote la celebrazione della messa, tAa titolo, senza pregiudizio di quelli ecclesiastici, che essendo altresi dascuno di loro précisément· obbli­ con licenza ed approvazione dei proprio tmeovo gato al servizio della chiesa e dei fedeli, con la fossero concessi alie premure di altri ordinarj per il predicazione, Tamministrarione dei sacramenti in servizio della loro didbesi. soccorso dei parochi e 1’asaistenza ai malati, sarebbe Ma l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo necessario, che-si pensasse al modo di renderli tutti di Chiusi e Pienza fù di sentimento, che dovessero operosi secondo le loro forze e capacité. » restarvi inclusi anche i diritti dei patronato privato, Art. XXL « Tutti i sacerdoti, che abbiano benefizio secondo la proposizione di S. A. R., che si dichiard residenziale, dovrebbero efoere incardinati alia di accettare tutta nel suo intierp. E gl'illustris·. e chiesa, ove sia foedato il loro benefizfo, e tutti i ^· «55 SgmoAm Fhtortaoh «t Congregatio ab Hatrariao archiepisoopta et epiaoopis Florentiae habita. 11 j* aaoerdoti semplici alia chiesa pamcdUale ova abi- j Ltistenza del medeaimi credeodoli utiH, sul rifleaao tano, sotto la depeadesua del paroco della chieea che senza diets net giorni fsriali le donne indnte, la taedeeima ; M celebrare la meeaa a comodo del servitù ed altri non ascoiterebbero la meeaa, la quale popolo e nell’ora preecritta dal paroco, assistere sarebbe di parere cbe convenisse lasdare, cbe vi si aile «acre ftnuioei, aile confessioni, se saranno celebrasse in detti giorni ad eedusionc dei festivi. L’illustriss. 'e reverendiss. monsignor vescovo th capaci par ottenere la patente, ai malati a richiestit del paroco, ed a tntto te fanzioni perrochiali, meeaa Sovana opiné per l'aboliziooe, riflettendo, che poche e vespro in abito da chieaa, e il paroco dorr* dar sono le finniglie, die abbiano questo comodo, di tut conto ogni sei meai al vescovo della loro condotta ‘ non vi é bisogno, quapdo gl'individui delle medesime ' e dell’adempimentodei loro doveri. » sono malati, perché restano dispensati dall’obbligo di Essendo i predetti due articoH connessi, furono aacoltare 1a meeaa., L’illustriss. e reverendiss. mon­ - preai unitamente in esame, avendo relativamente al signor veecovo di Chiusi e Pienza aderi a questo ' aebondo oonsidereto 1’illuatriaa. o reverendiss. mon­ sentimento anoo per I'altra regions de! poco rispetto, signor vescovo di Pistoia e Prato, cbe ee nell’antica con cui si assiste nelle case a questo sacrifizio, che di disciplina ai esigeva, che i laki andaeeoro allé parroc­ più si celebra spesso in faccia a persone indecentechie, molto più pud eaigeni dai preti. Sopra di cbe mente vestite. rillustriaa. sig. awocato'cav. Paribeni opiné, che non Replied, l’illustriss. e reverendiss. monsignore arciconvenga di oaricare quelli, che già sono fatti preti, vescovo di Pisa; che non vi émaggior deyozione, deliobbliga^one di cui si tratta, ma solamente d’in- che negli orator) domestici, dove, i geuiton Invigi- ainuargli di servira alla chiesa, e che quanto ai preti i i lano, che i figli osservmo un contegno edificante. da tarsi in futuro, poeta convenire d'ingiungergli L’illustriss. e reverendiss. sig. canonico Agliata,'con1'obbligo indicato in detto articolo. sultore di monsignor vescovo di Peseta, fece osserPremeaso quanto sopra, tutta Γ assembles devenne vare, che i privati hanno eretti i loro oratorj colie alia seguente deliberazione : Opportune permissioni, e che pefcié converrebbe, che Gli qrdinati a titolo di servizio di chiesa, subito rispetto agli orator] gib esistenti. non si facessero cbe dai respettivi vescovi verranno rimessi al servizio nuovitb. Anco il molto rev. sig. Francesco Sborgi, della parrocchia, per il titolo del servizio della quale consultore di monsignor vescovo di Massa, appoggié sono stati promossi, conviene rassembles, che i la sussistenza degli orator] domestici sopra una letvescovi si prendano tutta la premura per obbjigarli lera scritta da s. Gregorio a Giovanin, vescovo di anche con pene canonicbe a prestare il dovuto servi­ Siracusa. L’illustriss. sig. avvocato Lampredi, consul- « tio al popolo, e nelle funzioni parrocchiali a supplire tore di monsignorè arciveecovo di Pisa, addtuse la anco in difetto del paroco ugualmente che i benefiriati letters 18 di s. Gio. Crisostomo, nella quale questo residenziali : e questo prowedimento abbia luogo santo pregava le persono nobili di avere l’oratorio per quei cosi detti semplici sacerdoti, che fosse giu- privato nelle loro) ville ; e rilevé. che sebbene la dkato dal veecovo espediente il destinarli al servizio novella 58 di Giustiniano proibisse un taie uso, non di qualche chiesa, e specialmente della parrocchiale, fit attesa questa disposizione, resultando dai concilie salvi i diritti dei patroni, e coereptemente alia circo­ Agatense del 506, che fù decretato potersi celebrare lare dei 28 luglio 1785 ; non avendo convenuto nella la messa nelle cappelle' private coll’assenso del preservazione dei diritti dei patroni i vescovi -di < : vescovo ; che l’istessa pratica é assistita dai concilio Chiusi e Pienza, Sovajia, Colle e Pistoia, ed avendo di Pavia dell' 818 e dai gius ecclesiastico di Oriente ; stimato il vescovo di S. Sepolcro non necessaria e che togliendo gli oratorj privati a quelli, che vi 1’espressione della preservazione di detti diritti, per­ hanno erogato delle Somme sull’appoggio delle leggi, ché la créde compress nell’allegata circolare. verrebbero a ricevere una ingrata ricompensa. Art. XXII. < Sernbra che meriti un ripant l’abuso L’illustriss. e reverendiss. monsignor Fabio de' dei molti oratorj privati nelle case si campagna che Vecchi, teologo regio, sostenne, che l'antichitb degli di cittb per la maggior parte indecenti, e che dis- oratorj domestici cade unicamente nei vescovi e nei tolgono )e famiglie dall’intervenire senza alcun magnati, i quali in specie erano accompagnati da giusto motive alia eura. gran numero di servi, che costituivano una gran Art. XXIII. « Gli oratdrj e cappelle private nelle famiglia, non paragonabile aile famiglie present! ; case, e in specie in cittb vanno tutte abolite, non che stb bene, che i vescovi ed i sovrani siano distinti estante qualunque breve, privilegio ό licenza senza coll'uso di simili oratorj ; che questa non era una distinzione veruna, giacché le medesime non esis- disciplina universale dellà chiesa ; che l’abuso é visi­ tono che nelle città, ed in case l’interventoai divertimenti. Il molto rev. sig. abbate L’illustriss. e revereqdiss. monsignorè ardvescovo Longinelli, teologo regio, osaervé, che nei tempi, nei di Pisa, ripetendo l'antichitb degli oratorj domestici quali le parrocchie erano in grandissima distanza, la fin dai quarto à quinto secolo, si dichiarô per la sus- necessità portava, che i vescovi permettessero gli 1157 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetruriae archiepiscopis et episcopis Florentiae habita. ir$* oratorj privati; ma çhe presentemente l'abuso èoerto, a Luigi oeacow di Voiierrd· spedalmente rispetto ai sacerdoti, che vanno à cele­ Roberto vescovo di Sanse/oicro. brare la messa nelle cappelle dptnesticbe| ai quali in Cusvoeaào Tauosi, Mgrrtww. generale si ft fare il servitore. L'illustrissimo e reve­ Nkcom Fuscanti, SftreSerie. rendiss. monsignor vescovo di S. Miniato concluse, che· avrebbe creduto, che nei giorni feriali potesse SESSIONE IX. permettersi l'uso degli oratorj privati, e laadarsi nei festivi all’arbitrio dei vescovi. V-j A Λ 11 meut· 1JS7. /' * * ‘ Fatta all'assemblea la proposizione di lasdar susSi adunarono nella mattina del soprascritto giorno, sistere gli oratorj privati nelle case colla condizione, che possa celebrarvisi liberamento nei giorni feriali alie ore nove, nella solita sala, coll* intervento di S. E. e nei festivi colla sspressa licenza del vescovo, restô il sig. .commissario regio, gl' illustriss. e reverepdiss. dalla medesima approvata, alla riserva che dagl’il- aravescovi e vescovi deity Toscana» in pîeno numero . lustris?. e reverendiss. monsignori vescovi di Pistoia, di diciotto, con i loro consultori unitamente agi* il­ Colle, Sovana, e Chiusi e Pienza, i quali si dïchiara- lustriss. due sigg. canonist! e quattro teologi regj. rono di abbracdare intieramente tutti due gli articoli Il molto rev. sig. abate Longinelli,' teologo regio, pre‘ propoeti da S. A. R., * sentô una memoria sopra gli oratorj domestici per Quanto poi al contenutd nell'àrtteolo XXIlï i ve­ inscrirai negli Atti dell' assembles, come vi è stata scovi si protestarono, che' si faranno un dovere di inscrits sotto num. XXVII (1).' visitare gli oratorj pubblici nella campagna, interdire β Tre furono gli articoli dei cinquantasette rimessi furono discussi nell’ adue togliere quelli che fossero indecenti owero inutili, ail’ esame ------ dei — - vescovi, ------- , che —7 ----------------------e sottoporre al giudizio del paroco quelle funzioni, nanza incominciando del XXV fino al XXVII.· Art. XXV. < Meritano di esser richiamati alia loro che vi si potessero fare per comodo del popolo. E sii riportarono alla risposta precedente gl’illustriss. [e.1 più perfetta osservanza gli antichi canoni della reverendiss. monsignori vescovi di Pistoia, Colle, chiesa sull' onestà della vita degli ecclesiastici, e coerentemente -ai medesimi obbligarli ali' uso cos· Sovana, e Chiusi e Pienza. Art. XXIV. « Ai preti di stati esteri non impiegati; tapte dell' abito ecclesiastico e di vestire sempre ■ in servizio di qualche chiesa della diocesi, sarebbe . di lungo nella città, ad astenersi dali’ intervento a espediente, che i vescovi non accprdassero il cele­ tutti gli spettacoli secolareschi, ai teatri ed ai balli, bret (usate le debite cautele) che per pochi giorni, come pure ai caffé ed ai pubblici ridotti, biliardi, e veri ficato il bisogno che essi avessero di tratto- l'intervento ai mercati, 1’uso della caccia, giuoco, nersi per più lungo tempo, converrebbe, che il la proibizione di fare l'agente, maestro di casa, celebret fosse limitato ad una solà chiesa, assegnah- risquotitore, sollecitatore ed altre cose secolari. doli l’ora, e rendendoli dipendenti dal paroco, fin- A non eserdtarè impieghi di economica amminichè non fossero meglio sperimentati é conosciuti. » strazione, che gli obblighi al rendimento di conti, Si ^ichiararono concordemente t^tti i prelati, che nè in altri esercizj indecenti al loro carattere ; che continueranno ad usare tutte le cautele riguardo al oltre agli nffizj meramente ecclesiastici gli permetta solo 1'istruzione della gioventù e gl' impieghi nelle celebret dei preti esteri. L'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di C istituzioni intéressant! la pietà pubblici. » Pistoia e Prato domandô all'assemblea, se fosse in L »·»>»--->--· ’illustriss. — e reverendiss. - moniignore ·· arcivescovo' pronto per trattare dell'affare de’ brevi del pontefice di Pisa fù di septiinento, che alia campagna potesse relativi aile istruzioni pastorali ed alla lettera di tollerarsi labito di colore, e nella città dovessero monsignor vescovo di Chiusi e Pienza. Ma essen- obbligarsi.a iptervenlre alie funzioni della chiesa in dogli stato replicato principalmente dall’illustriss. e abito' lungo e nero, richiamando riguardo agli altri reverendiss. monsignore arcivescovo di Pisa e da punti espressi nel presente articolo alia osservanza lo altri prelati, che per anchataion avevano potuto appli- disposizioni canoniche. L'illustriss. e reverendiss. carvisi, e che l'averebbefo fatto quanto prima, giac­ mon signore arcivescovo di Firenze aggiunse.di richiachè da S. A. R. non era stato prescritto un termine, mare alia osservanza anche le costituziom sinodali ; si sciolse l'adunanza aile ore duc pomeridiane, dopo e soltanto credè, che potesse permettersi agli eccle­ essere stato fissato per la futura sessione il di 11 mag- siastici l amministrazione dei beni ecclesiastici, come gio stante alie ore nove della mattina, per trattarsi in quelli nei quali si suppone una maggiore attenzione essa di quelli articoli, che incominciando dal XXV e fedeltà. L'illustriss. e reverendiss. monsignor ve­ dei cinquantasette rimessi all’esame dei vescovi, per- scovo di MOntepulciano allégé, in conforma del sen­ timento di monsignore ardvescoVo di Firenze, il metterà il tempo che possa farsi la discussione. canone III del concilio Calcedonense, che permette ai preti l'amminiatrazione dei patrimonj ecclesiastici; Antonio arcivescovo di Firenze. e qiianto ali' abito fù di parere, cbe non dovesso AngioEo arcivescovo di Fisa. li distniggersi la pratica dei ainodi diocesani, che preTiberio arcivescovo di Siena.' Antonio vescovo di Grosseto. scrivono 1'abito lungo. L'illustri». e reverendiss. ' monsignor vescovo* di Sovana suggeri di rimettersi Pietro vescovo di Montepulciano. Gregorio vescovo di Cortona. al concilio di Trento. L'illustriss. e reverendiss. mon­ Niccolo vescovo di Arezzo. . signor vescovo. di S. Sepolcro osservô, che senza en­ Francesco vescovo di Pescia. trave in dettaglio di riforme, essendo massima la pro» mura sovrana di richiamare il derp alla osservanza Ranieri vescovo di Fiesole. D. Givseppe vescovo di Montalcino. di ciô che conviens al proprio stato, stà bene di rimet­ Giuseppe vescovo di Chiusi e Pienza, remissi- tersi aile disposizioni del concilio di Trento, lasdando vamente alie dichiarazioni ec. al discreto arbitrio dei vescovi di dispensare, e con­ Pietro vescovo di Massa e Populonia., cluse, che nelle città » nelle funzioni sacre dovesse Bri none vescovo di Samminiato. dai preti usarsi l’abito lungo, e fuori 1'abito corto nero Francesco'Pio vescovo di Sovana, remissiva-■ con ferrajolo. mente ec., Rispetto all’intervento degli ecclesiastici ai teatri Niccolo vescovo di Colle, riportandomi alie mii; ed all'esercizio della caccia, "il molto reverendo sig. risf>oste e dichiarazioni ec. abute Longinelli avvertl, che se quasi tutte le coati- 1 Scipione vescovo di Pistoia e Prato, rimettendomi alie dichiarazioni gid fatte ec. (i) Ani, t. ΙΠ, [>. 1-4; Schwanel, t, III, p. 1-7. ί 115» Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetruriae archiepiscopis et episcopis Florentiae habita. 1160 tuxioni dei sinodi diocesani hanno proibito l’inter-A mario e di adattarlo al miglior servizio attuale del vento ai bqllunoito più lo dovevaao proibire ai teatri, popolo. dote i balli sono più seducenti^e che i sacri canoni Art. XXVII. < Sarebbe opportune, che si prescrinon si devoco intendere sotamtoproibitivi de]le caece vesse dai vescovi un regolamento per le teste e di strepito, ma .di tutte le cacce con armi ad esdu- l'espoaizione del venerabile nolle chiese, quaransione dell' aucupio, del paretajo ed altre simili cacce. tore, novene ec. uniforme in tutte le cure, conser­ L’illustrin. e reverendiss. monsignor vescovo di vando la decenza, ed escludendo il lusso; si fissasArezzo rilevô quanto alia caccia, che potrebbe tolle- aero quelle tali teste, novene ed esposizioni, che rarsi lamodica delazione delle armi'per un discreto sole restasse™ permease, attenendosi a quelle sta­ divertimento, e l’illustriss. e reverendiss. monsignor bilite da un più antico pio costume ; si proibiSsero vescovo di S. Miniato ne convenne, con che i vescovi nolle domeniche e feste solenni le feste in onore usinoVutta la vigilanza, açciô non se ne faccia abuso. dei santi ; potrebbero proibirsi le parature, la quan- i' Dopo questa discussione rassembles procédé alla tità inutile dei lumi, la musica tanto vocale che seguente deliberatione : istrumentalo, all* eccexione del canto corale o del!' La venerabile assemblea crede opportunissimo, che organo; ed il govemo penserà ad abolire le feste i vescovi insistano noH’adempimento dej canoni sta­ profane, che si (anno d’intomà aile chiese in occa­ biliti dai concilio di Trento, relativamehte alla con- sione di feste sacre. dotta dei clero nei puriti specialmente espressi in » Prescriversi· che tutte le sacre funzioni ed espoquesto articolo con due modificazioni ; i ’una rapporto sizioni nei le chiese devano essere terminate di all’abito degli ecclesiastici, nei quali si potrà da quai- b giorno ed avant! le ore ventiquattro ; che in chiesa ché vescovo, se lo giudicherà espediente nelle circo- . non si ammeltessero le donne con abiti indecenti, stanze dei tempi, luoghi e persone, tollerere l’abito stassero separate dagli uomini, incaricando i servi corto, purchè sia nero, nelle città e terre ünito al col- ed i sagrestani delle compagnie ad invigilarvi ; che lare e ferrajolo, e di color modesto fuori di esse, pure dentro le chiese nessun poveto vada a queferma per altro l'osservanza introdotta in alcune dio- sriiare, ma i soli buonomini della cura ricevino alia cesi di vestire sempre di lungo, cosa, che deva indi- porta 1’elemosina per i poveri ; che non vi si celebri spensabilmente aver sempre luogo in chiesa e nelle che una sola messa per volta ; che queste siano funzioni ecclesiastiché ; l'altra rapporto aile agenxîe, distribuito in ore fisse per il maggior comodo dei che crede l'assemblea potersi tollerere alcunà volta popolo ; cbe specialmente in tempo della messa negli ecclesiastici, ove si tratti di patrimonj eccle­ parrocchiale e spiegazfone dei vangelo, 11 iun’altre siastici.. messa si celebri nella istessa chiesa, ed il paroco Dissenti rispetto all'abito l'illustriss. e reverendiss. prescrive le ore, in cui nella propria chiesa devino monsignor vescovo di Massa, il quale fù di senti­ celebrare la messa i preti da esso dipendenti ». mento,' che dovesse prescriversi nero anche in camRelativamente al lusso nelle feste e nell'esposipagna. « zione del venerabile ed alie parature nelle chiese, Art. XXVI. « L'n solb essendo in una diocesi il considerarono gl'illustriss. e reverendiss. monsignori vescovo, nè altro çssendo i canonici, che quella arcivescovo di Pisa, e vescovi di Arezzo e Pistoia, parte di clero, con cui conviveva per servirgli di che merita di farsi attenzione al vaso della chiesa, consiglio e di àssistenza e servizio nelle sacre fun- c dove si fa l’esposizione, secondo il quale pare, che zioni, non solo sembrerebbe conveniente che una deva regolarsi il numero dei lumi, perché vi sia la fosse in ciascuna diocesi la cattedrale, ma che fos- decenza, lasciando in arbitrio dei vescovi di deter­ sero altresi soppresse tutte le altre collegiate e loro minante in proporzione il quantitavo. E l’illustriss. dignité e canonicati, ed invece vi fosse stabilito il e reverendiss. monsignore arcivescovo di Firenze paroco col solo titolo di paroco, titolo che è d'isti- awertl, che quando si tretta di culto divino, conviene tuzione diving e molto più rispettabile di tutti i tollerare anche quel che puô avere un' apparenza di titoli posterionnente inventât! per pascolare la lusso, giacchè un maggior lusso si vede animato nei vaniti degi’ individui : e quel numero di preti, che teatri ed in altri luoghi profani. esigesse il servizio della chiesa e del popolo col Il sentimento unanime dell’ assembla, fù il sesolo titulo di cappellani e coadiutori ; ed i canoni­ guente : Crede la venerabile assembles, che relativacati verranno permutati in tante cappellanie curate niente al numéro dei lumi per le teste ed esposizione per comodo del popolo, riformando anche i troppo del venerabile nelle chiese, deva ogni vescovo fare numerosi canonicati e cleri delle cattedrali e col­ quelle deternjinazioni che’crederà proporzionate in legiato ». rapporto aile chiese, ove si faranno, conservando la L’illustriss. e reverendiss. monsignore arcivescovo decenza, ed escludendo il lusso ό superflua vanità ; di Pisa osservô, che non si puà adottare una regola e l'istesso abbia luogo riguardo aile parature. generale per tutte le cattedrali. L'illustriss. monsi­ Intomo aile novene fù di sentimento l'illustriss. e gnor vescovo di Monteptilciano opinô rispetto aile reverendiss. monaignor arcivescovo di Firenze, che concattedrali.iche il sinodo non possa distruggere gli D dovessero continuarai quelle del Natale, della Penteattuali stabilimenti fatti con·autorité sovrana e ponti­ coste, dell'Assunzione, del santo titolare, e le altro ficia. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di che fossero di antica consuetudine. L'illustriss. e Arezzo rilevô, che le circostanze di que)la.città ren- reverendiss. monsignor vescovo di Arezzo crèdè, che dono necessaria la sussistenza delle due cattedrali al potesse lasciarsi ai vescovi di determinare quali delle servizio del popolo ; e che dove i vescovi hanno le novene dovessero continuarsi.il molto rev.sig.abate collegiate numerose di clero, potranno fare quelle Longinelli, teologo regio, osservô, che non solo nei proposizioni, che crederahnô adattate. tempi antichi, ma neppure in quelli da noi non molto Sopra di che l’assemblea délibéré come appresso : remoti non erauo in uso le novene, spedalmente Riguardo aile concattedrali e alio collegiate delle avanti la testa ; che si trovano bons! gli ottavarj dopo . città,conviene l'assemblea,che i vescovi che ne hanno certe teste più solenni ; che gli apostoli per préparerai ' nelle loro diocesi facciano quelle proposizioni, che a ricevere lo Spirito santo si ritirarono per died crederanno^iù giuste e coerenti aile disposizioni giorni ; e che la chiesa ha istituito in preparazione canoniche «d al servizio dei popoli. Riguardo aile del Natale l’awento. L’illustriss. e reverendiss. mon­ collegiate di cémpagna, rpnane sufficientemente prov- signor vescovo di S. Sepolcro rilevô, che s. Agostino visto collg Circolare di S. A. R. dei 14 aprile prossimo dice, che quel che si trova introdotto ô tollerato passato. E dove il clero delle cattedrali e collegiate nella chiesa, è bene di lasciarlo in vigore, giacchè della città sia troppo numeroso, conviene l’assem-, quantuuque la chiesa veda delle cose, che non meri.. bléa, che i vdscovi ai prendano la prémuni di rifor- terebbqro- approvazione, non estante quanto a certi ί · * 1161 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hotruriae archiepiscopis et episcopis Florentiae habita. 114» segni estemi.che manifestano la religione, questi non λ mento della maggior parte dei prelati si espresso,che potrebbero togliersi senza scandalo dei popolo ; ed non gli sarebbe dispiaciuto, che seconde l’uso della aggiunse, che siccome il popolo, essendo in parte chiesa Fiorentina si dicesse una messa bassa colla materiale>ha bisogno di queste funzioni, coal non gli commemorazione del santo. > Rispetto alla musica, csservô l’illustriss. e reve'iensembrerebbe opportuno di diminuire le novene, tanto più che siamo in tempi, nei quali la pieté dei fedeli è diss. monsignore ardvescovo di Pisa, che quoMa a inlanguidita. L'illustriss. e reverendiss. monsignor capella non rende disturbo, e che il canto Gregoriano vescovo di Sovana fece avvertire un inconvénients non potrà sostenersi per la mancanza di bbone voci nelle novene preparatorie alia festa di un Santo,quale A per gl'incomodi di salute dei cantori, e l’illustriss. è quello di vodersi, che ii preparative i più solenne e reverendise. monsignor vescovo di Sovana insisté, della festa medesima. che si escludesse dalle chiese la musica teatrale. Quanto all’ esposizione dei santissimo sacramento, Sopra di cbe l'assembles fù concorde nel risolvere il molto rev. sig. abate Longinelli notù, che per tre- come appresso : dici secoli non si legge stabilito questo uso, il quale Attese le circostanze delle chiese mancanti per lo fù introdotto da Urbano IV nel decimoterzo secolo piùdi voci buone tra i cantori ecclesiastici, si potrebbe mediante l'istituzione della festa dei Corpus Domini, permettere anche la musica ristretta nei termini eccleed allegô due testi dellordinanze di s. Carlo, il quale ÿastici, eschiso tutto quello, che sé di teat rale. non permesse 1’esposizioni pubbliche dei sacramento, Fù in seguito proposto all’ assembles, che tutte le se non per cause pubbliche e gravi, mentre per altre sacre funzioni ed esposizioni nelle chiese devano cause era pennessa 1’orazione delle quarantore col B essere terminate di giorno e avanti 1'ore ventiquattro. tenere il sacramento^ coperto coi velo ô dentro la L’assemblea ne convenue, eccettuata la notte del pisside. L’illustriss. e reverendiss. monsignor arci- santissimo Natale ed i casi particolari di alcune diovescovo.di Siena considero, che essendo mancate cesi da determinarsi dai vescovo. Gl’illustriss. e revel'esposizioni che si facevano dalle sopresse compagnie, rendiss. monsignori vescovi di Chiusi e Pienza, Colle non gli pareva bene di togliere alja pieté del popolo e Pistoia ne converinero aneor' essi, eccettuati alcuni ancora quelle, dove non è alcun abuso. Al che replicA casi particolari da determinarsi dai vescovo, ed eseluse l’illustriss.e reverendiss. monsignor vescovodi Pistoia sempre le donne. e Prato, che nella soppressione delle compagnie sono Sop^a l’articolo dell'ahito delle donne e loro sepa­ state sostituite altre opere di pieté. ratione dagli uomini nelle chiese si dichiararono conPrevia questa discussione l’assemblea deliberA cordemente i veecovi, che si faranno un’ impegno di come apprqsso : Rapporta aile novene ed esposizioni procurare, che le donne nelle chiese stiano separate del santissimo sacramento, i vescovi nei sinodi dio- dagli uomini, e che non vi compariscano se non in cesani stabiliranno quelle, che possono farsi in cia- abito decente e grave e velate. scuna diocesi, ritçettendosi ali' arbitrio dei medesimi In ordine poi alla questua dei poveri nelle chiese di determinare quelle chiese, nelle quali giudiché- convenne l’assemblea, che venga lor profita. ranno proprio doversi praticare tali novene ed espo­ E finalmente circa la distribuzione delle messe, sizioni, commçndandosi sempre quelle, che gié sono l’assemblea procédé alla seguente deliberazione : di antica istituzione. • Ferme stante che nella chiesa parrocchiale nel tempo Rispetto alie feste dei santi in giorno di domenica, C della messa parrocchiale non si celebri altra messa, furono fatte diverse osservazioni da alcuni prelati, provvederanno i vescovi ed i parochi,affincherimanga teologi regj e consultori dei vescovi, essendosi rile- provvisto al comodo del popolo. ’ vato per .una parte, che l'uso della celebrazione della Ed essendo rimasto fissato per la futura sessione festa dei santi nelle domeniche è molto posteriore il dl 14 del corrente, allé ore nove della mattina, per all'istituzione della festa degli apostoli e dei martiri, trattare di quelli articoli, che incominciando dal non ostante la quale si celebrava in ogni domenica la XXVIII pei cinquantasette rimessi all" esame dei messa del tempo ; e che le pratiche successive hanno vescovi, il tempo permetterà di discutere, si sciolse operato l'effetto, che nei giorni di domenica siasi l'adunanza allé ore due pomeridiane. solennizzata la festa di alcuni santi moderni, tralasciati tanti santi venerabilissimi dell'antichité ; e per Antonio arcivescovo di Firenze. l’altra parte,che la commemorazione de'santi nei giorni Angiolo arcivescovo di Pisa. Tiberio arcivescovo di Siena. festin non è un abuso, ma un uso costante autenticato ancora dai concilio di Laodicèa, e che nOn è Anton·"1 vescovo di Grosseto. Pietro escovo di Montefiulciano. attendibile il rito particolare, che si allegava della chiesa di Milano. Gregorio vescovo di Cortona. Niccolc vescovo di Arezzo. Pèr la risoluzione di questo arti" ' “■'tta fare ali' assemblea la seguente proposiz France co vescovo di Peseta. Ranieri vescovo di Fiesole. Se. crede la venerabile assemble jnvenga D. Giuseppe vescovo di Montalcino. proibirsi nelle domeniche e feste solei _· ieete in 4 ; Giuseppe vescovo di Chiusi e Pienza, remissionore dei santi. vamente allé dichiarazioni ec. Risposero i prelati in generale, che non lo credono, Pietro vescovo di Massa e Populonia. ma doversi stare al rito della chiesa Romana. Ma gl' illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di Sovana Brunone vescovo di Samminiato. Francesco Pio vescove di Sovana, remissivae di Chiusi e Pienza crederono, che riguardo ail' mente. uftizio e messa, possa djfsi quella della domenica colla commemorazione del santo, e rispetto alla pompa, Niccolo vescovo di Colle, riportandomi allé mu che possa permettersi. L'illustriss. e reverendiss. risposte ec. monsignor vescovo di Colle credè, che fosse più con­ SCIPIONE vescovo di Pistoia e Prato, riportan­ domi allé dichiarazioni fatte ec. veniente al culto dovuto a Gesù Crista, che nella' domenica, giorno tutto proprio del Signore, si debba Luigi vescovo di Volterra. fare l'uffizio e la messa della domenica colla comme­ Roberto vescovo di Sansepolcro. morazione del santo che cone, quando questo non Cbistovano Taaaosi, Mgrtterw. sia di un rito maggiore, che allora dovrà rimettersi a Niccoi.a Fiaacaihi. ugrsteri». forma delle rubriche. L'illustriss. e reverendiss. mon­ signor vescovo di Pistoia si riportô ai sentiment! dei nominati tre prelati, e l'illustriss. e reverendiss. mon­ signor vescovo di S. Sepolcro del convenire nel senti- ii6j Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetrariae archiepiscopis et episcopis Florentiae habita. sessione x. A ntn»versiar huiui caput in wssione V et Vi ex|M»itum fuit. Professor Lamprvdius, quamvis summis s. Augustinum laudibus et voce et scnpto rxtuhwt. duobus tamen principii» ‘•emjx-r inhaeserat*, scilicet hunc s patrem pro scholarum norma nullatenus expedire, atque ad studiorum undurmitatem obti­ nendam melius esse, stjtinguhs débita Irbvrtas relinquentur. Haec duu principia a praedictis tnbus praelatis in h« libello penitus examinantur. <’(. Attt. t. HI. p. 505-7$ : Schwarsel, t. Ill, p. «61-77 (2) Atti, I. II, p. 1301; Schw.ixel, t. 11, p.-156-60, 1164 allassemblea il resultato e propongano quel com­ penso, che in obbedienza dei sovrani comandi potrebbe essere di convenient» e soddisfazione di chi vi ba interesse. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovodi S. Miniato con venne nella deputazione, e cpedè che quando la medesima trovi, che sia necessario-di fame una relazione, si passino i sentiment! nelle mani di S. E. il sig. commissario regio. Dell' istesso parere fii ancora l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Massa. L’illustriss. e reveren­ diss. monsignor vescovodi Montalcino si espresse di riportarsi al sentiment», che avrebbe dato monsignor arcivescovo di Siena. L’illustriss. et reverendiss.mon­ signor vescovo di Fiesole si è dichiaratn, che dojxi che i sigg. canonist! e teologi regj avranno detto il loro sentiment», esso darà il proprio in scritto per dipendere dagli ordini di S. A. R. L’illustriss e reve­ rendiss. monsignor vescovo di Pescia si espresse, che siccome negli ordini di S. R. non si comanda, che Si formi una deputazione, stimava meglio che ciascun vescovo dasse il suo sentiment» in scritt». L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovodi Arezzo fii di pa­ rere, che sentito ci» che abbiano da osservare i cano­ nist! e teol<>gi regj sulle carte proposte, ciascun vescovo dasse il proprio sentiment» in scritto. L’illutriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Cortona credè più coerente ailerintenzioni di S. A. R., che ciascun ve­ scovo dia il suo parere in scritto, perché la R. A. S. possa farne quel capitale, che stijjierà opportuno. Di questo stesso sentiment» furono gl'illustriss e reve­ rendiss. monsignori vescovi di Montepulciano e Grosseto e monsignor arcivescovo di Siena ; e gl'illu­ striss. e reverendiss. monsignori arcivescovi di Pisa e Firenze crederonodi maggior convenienza e quiete, che ciascun vescovo dia il suo sentiment» in scritto. Pubblicati gl'indiv iduati sentiment!,dai quali résul­ tera, cive alla plurality dei voti veniva deliberato doversi da ciascun viscuvo dare in scritto il proprio 1 parere, l’illustriss. e reverendiss. monsignor Fabio de' Vecchi opiné, che non convenisse dl procedere in quusto affare con il inetodo convenuto.ma che dov esse farsi la discussione in forma, che chi vi ha interesse possa opporre. L’illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo di Fireqze disse, che avYebbe creduto potersi evitare questa discussione minuta per non esporre i sentiment! e la delicatezza di ciascuno dei vescovi, ed il riguardo dovuto al pontefice da una parte e ad un,vescovo confratéWo dall altri. L’illustriss. e reverendiss. nïonsignor vescovo di Chiusi e Pienza si protesté, che se la sua pastorale sarà trovate in regola, avrà il piacerc di sentirsela confermare, e che nort sarà niente amareggiato, se nella dottrina contenuta nella niedesimq gli si mani­ festera essersi trovate cosa, per cui meriti di essere illuminato, conforme aveva supplicato il santo padre. L’illustriss.e reverendiss.sig.canonico Palmieri credè di giustizia, che le difficult;!, le quali (xitessero ineontrarsi dai vescovi nella dottrina di dette istruzione pastorale, dovessero essere comunicate a monsignor vescovo di Chiusi e Pienzq. L’illustriss. e reveren­ diss. monsignorvescovo di Pistoia osservô, che S. A. R. ha commesso allassemblea Fesàtne del breve,con cui restano ingiuri'ati i vescovi della Toscana. L’illustriss. monsignor vescovo di Arezzo propose, che-i teologi regj dicano il loro sentiment» su i dubbj, che jxissono nascere allassemblea. L’illustriss.e reverendiss. monsignor vescovo di Pescia suggeri ali’ assemblea di umiliare una supplica a S. A. R., perché si contenti, che ciascun vescovo rimetta nelle sue mani il proprio sentiment». L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Pistoia disse, che S. A. R.non chiede il voto di ciascun vescovo, ma la risoluzione.dell assemblea. Insisté lillustriss.-e reverendiss. monsignorvescovo di Chiusi e Pienza per la discussione nell asscmblea, la quale si espresse che desideras a, che non ornet - 165 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Aetruriae archiepiscopis et episcopis Florentiae habita. 1166 tesse per riguardo di rilevare ciô che si creda irrego- λ i prelati, che non lo credono necessdHi ma che cre­ lare nella sua pastorale, a fine di non essere condan- dono migliore espediente di risnetterwdirettamente nato senza esser sentito. L’illustriss. c reverendiss, a S. A. R. L’illustriss. e rpvetenjjiss. monsignor monsignor arciVescovo di Firenze avverti, die se vescovo di S. Miniato fù di sentimento, che dovessero dovesse darsi il giudizio starebbe bene, ma che doven- prendersi unicamente in esame i brevi dei pontefice dosi proporre ciô che contertga. pon è necessaria ia secundo gli ordini di S. A. R., e dovendosi esaminare discussione. Afrche l’illustriss. e reverehdiss. monsi- la pastorale, avrebbe creduto più conveniente rimetgnore arcivescoro di Pisa ripetè più volte, che S. A.R. tersi il suo sentimento prima nelle mani délia R. A. S. aveva rimesse lé suddette carte all’assemblea, perché L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Sovana se ne rimesse agli ordini sovrani, i quali dica il suo parere. Ciô non ostante l’illustriss. q reverendiss. monsi- crede che si ristringano unicamente all’esame dei gnor vescovo di Chiusi e Pienza fece fonnalmente brevi dei pontefice e della letters di monsignor Panistanza, che fosse esaminata la sua pastorale in cbe- nilini, convenendo nel resto non essere necessario di renza degli ordini, che esso ha ricevuti da S. A. R. comunicare i sentiment! a detto prelato, ma rimetAl che replico monsignore arcivescovo di l*isa, che tersi prima a S. A. R. • L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Caille credè giusta e conforme "alie leggi canoniche listanza di monsignor vescovo di Chiusi e Pienza. Lillustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di H Pistoia credè giusta l istanza e necessario il comunidipendere dai voti pa0.icolari non coniunicabili. L’illustriss. sig. avvocato I-ampredi osservô, che •care al medesimo i sentiment! di ciascun vescovo, S. A R. comanda ai vescovi, che risolvano ciô che perche possa formarsi 1’esame sulla pastorale e sù i convenga; che monsignor vescovo di Chiusi e Pienza brevi coerentemente alia memoria data da detto crede, che gli debbaiio essere comunicati i dubbj ; prelato, e per bene eseguire gli ordini di S. A. R. che il medesimo sig. laimpredi, professando a detto Lillustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di prelatodutta Ia stima e venerazione, tum dubitava, S. Sepolcro si dichiarô di esser contento di mettere il che Ia di lui pastorale riporterâ 1'approvazione dell’ suo sentimento sotto gli occhi di inonsignor Pannilini, ma che stimava btne altresi di metterlo prima per u.n'ipotesi chiara la ragione per determinarsi in in mano di S. A. R. E l’istcssa dichiaraz.ione fù fatta contrario, quanto è chiara una dimostrazione di dallillustriss. e reverendiss. monsigpor vescovo di Euclide,gli sembrerebbe inutile in tal caso la richiesta Arezzo. E l illustriss. e reverendiss. inonsignor ve­ comumcazione. Rispose l’illustriss. e reverendiss. scovo di Volterra credè più conveniente di rimettere monsignor Fabio de’Vecchi, che neppure Ai delin­ il suo sentimento in mano di S. A. R. E procedendo ulteriormente 1’assemblea sui mede­ quenti convint! si nega la giustificazione dalle leggi criminali ; che monsignor vescovo di Chjusi é Pienza simo articolo, devenue alla deliberazione che ap­ è'assistito dalla giustizia e d;^la carttà. ; 'che per presso : Ordinando S .A. R., che 1’assemblea risolva cio che giustizia puo pretendere,.di essere giudiçato sulla sua dottrina att.Accata da un brev’e, ed i vescovi hanno convenga sopraTatfare deila pastorale di inonsignor tutta l’autorità di decidue ; e che la carità esige dallo c: PannHini, credè fassemblea medesima, che convenga di ciascun zelo pastorale dei vescovi, che siano comupicati al passare ----------- ‘ i sentiment! :.................... —.........vescovo ··...........direttamente “—··*—* detto prelato i loro dubbj per sentire le sue giustifi- in mano di S. A. R per mezzo di S. E, il sig. commissario regio. cazioni. Gl illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di L illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di S. Se]>olcro opinô, che convenisse al rispetto dovuto Arezzo, Pescia e S. Sepolcro si riportarono al parere , a monsignor vescovo' di Chiusi e Pienza, che i precedente, e gl illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi rimettano a S. A. R. il loto parere, r>ppre- vescovi di Colle e Pistoia si dichiararoK», che 51 faranno sempre un pregio di umiliare i Idro |entisentando che non credonO conveniente di giudicare, e che se S. A^Ri ordirierà allas^mblea di proferire menti a S. A. R., ma che non credono, che m tal il suo giudizio, sarà allora necessario di comunicare forma si esegnisca la commissione, di cui 1’assemblea i dubbj a detto prelato. Il molto rev. sig. abate dot- è stata onorata. Essendo rimasto pertanto stabilito, che 1’assemblea tpr Antonio Longihelli fù di parere, che meritasse attenzione l istanza di nionsignor vescovo di Chiusi umilierà i suoi sentiment! a S. A. R., propose l’illus­ e Piçnza, il qualé domanda per privata istruzione di triss. è reverendiss, monsignor arcivescovo di Pisa, e essere sVvertito, giacchè il papa ha rilevato dell’ 1’assemblgp medesinti ne convenue, che prima dagl’ eccezioni nella di lui pastorale. L’illustriss. sig. dot- illustriss. sigg. canonist! e teologi regj sia presa in tor Bartolommeo ' Bianucci fù di sentimento, che esame la ddttrina contenuta nella pastorale di mondi X_-UIU^I Chiusi C e LPienza, se I1’espressioni w. convenisse ill picidu UI lt.li/.a, «-e ·'·<. ai prelati di «InIVliVI»! astenersi U<1 da Uli un glUUl/.lV giudizio,, ς q signorsvescovo UI / dire sdltanto il loro parere per umiliarsi a S. A. R. Dusate dal pontefice ne’ suoi brevi siano ingiuriose, S. A. R. ha fatto comunicare i suoi ordini per mezzo di S. E. II sig. commissario regio. L’illustriss. e reve­ rendiss. monsignor vescovo dx Colle fece sentire, che sarà sempre un .giudizio irregulare,’se dovrà « ’ L’illustriss. e .reverendiss. monsignor vescovo di Sovana, distinguendo ciô che domanda monsignor vescovo di Chiusi e Pienza da quel che comanda S. A. R , disse che si ristringerebbe all’esame, se i brevi sono ingiuriosi per i vescovi della Toscana, credendo che il sinodo non abbia facoltà di giudicare definitivamente sulla dourina. Sopra di che 1'illustriss, e reverendiss monsignor Fabio de’Vecchi opinô, che nel sinodo nazionale possa monsignor vescovo di Chiusi e Pienza fare istanza, che si esamini la sua pastorale, e che non possa ricusarsegli un giudizio canonico. Ma giacchè Tassemblea era nella disposizione di dare il suo sentimento in scritto, l’illustriss. e reve­ rendiss. monsignor vescovo di Chiusi e Pienza fece (frrrnalineiite istanza, che gli siano comunicatipreventivamente i respettivi sentiment!, per pqtér dart quelli schiarimenti, cite crederà oppoituni. Rispoeero afline di porre i prelati in,grado di dare aMa R. A. S7 un sentimento più accertato. Accettarono detti sigg. canonist! e teologi regj tale incarico, e fù tissato che darebbero conto all'assemblea del resultato dei loro esarùi, e spiegherebbero il respe’ttivo loro parere nella sessione dei 21 del currente. Indi si passô alla lettura deH art. XXVIII dei 57 rimessi all’esame,dei vescovi, che è del seguAte tenore : ‘ Art. XXVIII. * Converrebbe, che i vescovi si prendessero la curj di rivedere tutte le reliquie delle chiese delle loro diocesi, togliendo tutte quelle, la di cui autentica fosse per qualchè titolo sospetta, e non pertnettendone 1'esposizione anche nelle chiese dei regolaet· e monache Visitassero pure i quadri delle chiese e le iuunagini, per toglier quelle, che fossero indecenti ό duplicate, e prescrivere, che restassent sempre scoperte tutté q^slje, alie quali 1167 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetrariae archio|i*oopisot episcopis Florentiae habita.. 116Î fin’ora si è malamante preteeo di accrescere vena- a Diverse replicbo furono dato in cooseguenza di tab rasione col tenerlo coperte; e dall’altar maggiore rilievi dagl’iUustriss. e reverendiss. monsignori vescovi della chiesa, dove deve conservarsi il santjsaimo, di S. Sepolcro e di Arezzo, dopp di che dall'illustrisa. dovrebbe togliersi ogni quadro di santi, e non e reverendiss. monsignor vescovo di S. Miniato si lasdarvi cbe una croce. Pare, conveniente, che le face fare all'assemblea la seguente proposizione .· reliquie-di maggior veneraxione siano riposte sotto Si propone al)a venerabile asaemblea, cbe le imtna­ la mensa dei respettivi altari, e che tutte le immagini gini coperte tenute in massima veneratione, dalla e reliquie, le quali sono lotto la custodia di magis­ venerabile antichjjk si continui l’uso di tenerle velat* ; le altre poi, che non risquotono tanta venerazionX trature, vengano consegnate ai respettivi vescovi. Quanto aile reliquie ' soepette e aile immagini non siano sempre tenute scoperte, ben intesa la vigilajj» decenti, rassembles si espresso nei sequenti termini : dei vescovi, che restino istruiti i popoli sopra qualun­ I vescovi si faranno un dofere di continuare ad assi- que matérialité. curarsi dell’autenticité delle reliquie, e di togliere La proposizione restô approvata alla pluralité dei tutte quelle immagini esistenti nelle chiese, che non voti. Ma l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo fossero decenti. , di Chiusi e Pienza si dichiarô di accettare l'articolo Rispetto al tenere le immagini scopertd, fù respet- proposto da S. A. R. L’illustriss. e reverendiss. montivamente rilevato dagl’illustriss. e reverendiss. mon­ signor vescovo di Sovana dubitô, che il tenere le signori vescovi di S. Sepolcro, S. Miniato; Arezzo e sacre immagini coperte fosse direttamente contrario Grosseto, che la religione 'ammette delle cose miste- ai sacri riti ; e convenne rispetto alla seconda parte, riose, perché qùel che di rado comparisce, ecicita una B che sia istruito il popolo. L’illustriss. e reverendiss. maggior venerazione, corne «ccade del sacramento ; monsignor vescovo di Pistoia e Pgtto credi neces­ che quando il popolo vede un’immagine velata, crede sario, che siano scoperte tutte, ben inteso cbe debba che Dio abbia dispensato in quel luogo le nuggiori sempre precedere un'istruzione al popolo, massima- . grazie ; che i) concilio di Trento prescrive ai vdscovi mente in ^quei casi, ove è più forte il pregiudizio ; e il modo di prowedere agli abusi, e che il matéria­ l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di lisme pui> correggersi continuando a tener copêrte Colle credè convenientissime il togliere l’abuso di quelle,che sonodi più antica venerazione.mentre dalla tener coperte le imtnagini, dovendo per altro i ve­ novità di tenerle sempre scoperte potrebbe nasceme scovi far pr< cedere l’istruzione sù questo affare. dello scandalo nei pojw'lo. E questo sentimento fù Relativamente aile imtnagini duplicate ed ai qua­ appOggiato ancora dall'illustriss. sig. dottor Bianucci, dri dei santi nelt'altare del santissimo, l'assemblea teologtrregio, con altrè ragioni fisiche e morali, alle­ délibéré come appresso : gando m specie la pratica osservata nella legge mosa­ Crede Ia venerabile assembles che devano togliersi ics di tenersil'arca del signore coperta con due veli. lo immagini duplicate, che esistessero nei niedesimo Altresi l’illustriss. e reverendiss. monsignor Fabio altare. E per riguardo al togliersi ogni quadro dei de’Vecchi considéré, che la ragione dedotta dall’uso santi che fosse all’altare,ove si conserva il tantissimo di coprire il sacramento potrebbe provare tutto il sacramento, deva esser timesso ali' arbitrio dei contrario, poiché essendo l’oggetto diretto del postro' vescovi. “ culto nasqosto. sotto le specie del pane, non è capace — finalmente sql contenuto ,del)'ultimo „„„ ,i UC1 E dei sudil popolo materiale di sollevarsi per mezzo di una C detto articolo XXVIII, convennero concordemente i viva fede, e vi sarebbe da temere, che divenisse per prelati nella seguente risoluzione : L'assemblea crede il niedesimo un’oggetto indifférente, se si tenesse di dovere adottare la massima quivi eSpressa, con continuamente esposto alla pubblica adorazione ; che lasciare alia prudenza dei vescovi di disporre nei casi al contrario le immagini aiutano per mezzo dei sensi particolari come crederanno più conveniente : come a sollevarsi colla mente all'archetipo, e sono perciô il ppre conviene 1'istessa assemblea nella proposizione libro degl'ignoranti, il quale non è di alcuno uso se fatta daS. A. R. di accettare le respettive chiavi non finchè' st^ esposto alla vista degli uomini ; che la dalle magistrature, quando gli saranno consegnato. maggior veneiazione, che risquotono le· immagini Ed avendo destinato per Ia futura sessione la matdallo star coperte, forma un culto materiale e vizioso, tina dei ιό dei currente alie ore poveper trattare di degno di correzione ; e che il compenso di ristringere quelli articoli, che incominciando dal XXIX il tempo questo uso aile sole immagini di più antica venera- permette™ di discutere, si sciolse l adunanza alie ore zione non servirebbe, che ad accrescere i) male in due e un quarto pomeridiane. luogo di diminuirlo. Anco l'illustriss. e reverendiss. monsignor vesco vo di Pistoia e Prato aderl a questi sentiment!, e convenne deU'utilitàdell'abolizione dell' TIBEKIO arcivescovo di Siena. indicato abuso, previa un'istruzione al popolo. Paris PlKTRO.trxroî’o di Montcpulciano. mente l'illu-tris^. e reverendiss. sig. canonico Pal­ Gregorio vescovo di Cortona. mieri, rijevando in risposta all illustriss. sig. doltor Bianucci, che la legge degli Ebrei era fondata sopra U FRANCESÇiTtescoro di Pescia. la figura, e jierciô venuto il figurato, doveva cessare RANIERI zvsconu di Fiesole. la figura ;fi che le immagini ci fanno ricordare le D. Giisei’pe cescoro di Montalciny. virtù di quelli che rappresentano, fece esso pure GiiSEEpE iwpn> di Chiusi e 1'lema, remissiapprendere per un’inconveniente il partito di tenerne . vamente alie diehiarazioni ec. parte coperte e parte scoperte. E l'illustriss. e revePtETRO ; eseovoeii Massa (^Populonia. rAdiss. monsignor vescovo di Colle osservè, che la ■ BrVNONE vescoio di Samminiato. pratica della chiesa di Velare lé immagini ne) sabato Francesco Pio cc.somo di Sovana, remissivadi passione, e di scuoprirle nei sabato santo, dimostra mente ec. ' l'intenzione délia chiesa medesima di non volerle Niccoi.o vescovo di Colle, nmettcndomi alie mie coperte negli altri tempi. L'illustriss. sig. avvocato risposte e dichiarazioni ec. cav. Paribeni ossenô, che secondo il concilio di SCIPIONE vescovo di Pistoia e Prato, rimettenTrenfo le immagini sono il libro per gl'ignoranti, in dfmi aile risposte e dichiarazioni già fatte. cui leggono la storia delle azioni dei santi, che il Lvic.l tvsroeo di l ollerra. tenerle coperte si oppone direttamente al fine delle RoItERTcJ&re’.rctnv di S. Sepolcro. dette immagini, e the- nell'antichità non si trqsa Antonio vescovo di Qrossetd. esempio, che autoriizi questo abuso introdotto nei tempi c noi più vicini, onde credeva necessario toglierlo universalmenter Corcu.»*. ooLUCTio, XXXVIII. 7» 1169 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetrariae archiepiscopis et episcopis Florantiae habita. 1170 SKSalONB xi. ' Λ Λ ιβ latuit tJ»J Si adunarono nella mattina del soprascritto giorno aile ore nove nella solita sala, coU’intervento di S. E. il tig. commissario regio, gl'illustrisa. e reverendiM. arcivescovi e vescovi della Toscana, in numéro di didassejle, con i loro consultori, unitamente agl'illustriss. due sigg. canonist· e quattro teologi regj, non essendo intervenuto 1'iUustriaa. e reverendiM. monsignor vescovo di Grosseto per essere incomodato di salute, il quale per altro fece preaentare all’ assembles per mezzo dei suoi teologi i] proprio parere in scritto, notato negli Atti di num. XXX (1) sopra, i due articoli XXIX e XXX, che sono i primi di quelli, cbe dovevano trattarsi nell'adunanza. „ Fù presentata daH’illustriss. e reverendiss. monsi­ gnor vescovo di Pistoia e Prato una memoria in 1 risposta di altra esibita da monsignore ardvescovo di Pisa, relativamente al voto decisive dei preti nei conci jj, riposta in Atti sotto num. XXXI (2). Parimente dall'illustriss. e reverendis!, monsignor vescovo di Chiqsi e Pienza fù presentata una memoria riposta in Atti sotto num. XXXII in risposta a quelli presen­ tata da monsignor vescovo di Cortona contre il voto dedsivo dei parochi (3). Inoltre fù presentata dagl’ illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di Chiusi e Pienza, di Pistoia e Prato e di Colle una memoria giustificativa del loro dissenso rapporte alla conservazione degli oratorj domestici di città, unita agli Atti sotto num. XXXlII (4). E similmente dai nomi­ nati tre prelati fù esibita altra memoria annessa agli Atti sotto npm. XXXIV, in risposta a quella di mon­ signor vescovo di Montalcino riguardante i diritti vescovili (5). · -, Otto furono gli articoli dei cinquàntasette rimessi all'esame dei vescovi. che 1’assemblea prese a discu­ tere incominciando dall'art. XXIX jlel seguente tenore. Art. X3ÔX. » Sopra i suffragj per i defunti e gli effetti della comunione de' santi, converrebbe, che il popolo fosse meglio istruito e cvndotto aile pratiche più utili e più ragionevoli. Converrebbe in conseguenza prendere in esame, se convenisse, che in ôgni chiesa curata e in ogni chiesa di regolari vi si cele­ brasse ogni hiese solennemcnte l'uffizio e messa di Requiem per tutti i defunti, e restassero proibiti tutti i mortorj ed annivensarj particolari, colla libertà per altro a ciascheduno di far celebrare quel numero di messe piane, che vorrà ». / L'illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovi· di Pisa disse, che quanto agli anniversarj gli sembrava un atto di giustjzia il continuarli, giacchè i testatori hanno lasciato i fondi ]x?r soddisfarli, e che il concilio di Trento comahda, che siano mantenuti gli obblighi ed i legati pij di messe. Il molto rev. sig. abate dott. Longinelli, teologo.regio, suggeri la ridu­ zione degli anniversarj, supplendo colla celebrazione di un uflizio e messa il mese in comune per 1 defunti, ciô che sarebbe coerente ad una lettera di s. Franeesco provata autentica dal cardinal Bona, nella quale dicçva il santo, che una messa riempie il cielo ( 1 ) .tin, i 111. p. iSjs : Sdiwarael, t. Ill, p. 232-5. V) Indv a li-nu u-seionc archiepiscupus Kisanus <-t cpiMo] us < ononensis duos 1 >bellos contra dreisivum pamcherum votum subb* XI <-l XII ad atla dederant, ut suo loco dictum eat. Hac die episcopus l'isloriinsi» lucubrationem attulit, qua ad archi< piScopi l'isàûi argunu nta respondebat ; aliam itidem episcopus t lusio-l'ientinus exhibuit contra episcopi 'Cortonensis opinio, nem, ut mox dicetur. 1'nma inserta est in Atti, I. II, p. 180-219 : apud Schwarzel, ι.-ξΐ, p. 222--1. ■ , Î4) Jzri.'t. cir p. Ώ5-39 : Schwartel, i. cit. p. 279-98. (♦) Am, t. rtl.'p. 43-51 l Sfhwariel, t III&. 55-65. (j) Atti, 1.11. p. 353-7° ; Schwarse), t. II, ♦♦5-87· , e la terra, alia risposta data da Gregario XIII al potriarca dm Maroniti del monte Libano impossibili' tati a soddiatsre a un gran numero di messe, di cui si erano caricati, die una sola messa dette in cotnnne poteva esaere applicata a multi, avendo in progresso di tempo contribuito all'abolizione di qnest'antica pratica i religiosi mendicanti per essersi addoesati bn numero eccedente di obblighi, al cap. IV della sessi 13 de reformatione del concilio di Trento, ed all'uso introdotto nella collegiate di S. Lorenzo di Firenze, dove tutti gli anniversarj sono stati ridotti ad uno per ciascun mese. Gl'illustriss. e revertndiss. monsignori arcivescovo di Pisa e vescovo di S. Miniato osservarono, che non si vedersi la nécessité di tai riduzione, la quale non puô convenire, che nel caso, che i fondi non corrispondano. L'illustriss. sig. arddiacono Falchi, cano­ nists regio, allege in conferma il condlio di Trento, •I quale ammette, che si faceia la riduzione degli anniversarj, quando vi è la nécessité. L'illustriss. e reyerendiss. monsignor vescovo di Pistoia fece avvertire, che il concilio di Trentb, al decreto del purgato­ rio, provvede a molti inconvenienti, dei quail's· tratta in questo, punto. L'illustriss. e reverendiss. monsi­ gnor vescovo di Arezzo rilevô la convenienza di esaminare tutto ciô, che puô avere apparenza di nuovità, e di conciliarlo colla dispositione del concilio, soggiungendo che dai primi secoli fino'a noi si è conser­ vato fuso di celebrare le messe nel giorno del mortorio e liell’anniversario. Anco l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di S. Sepolcro osservô, che i suffragj per i defunti sono introdotti fino dal tèrzq secolo ; che s. Agostino riferisce il suffra'gio applicato per l'anima della di lui madré defunta ; e che potrebbe meritare pïovvedimento l'abuse veglianîëTn qualche diocesi, che i preti si pprtino ai funerali di campagna indecbntemente vestiti, e potrebbe 'altresl convenire d insinuare ad alcuno di loro di ascoltare in tali occasioni le sacra­ mental· confessioni, servendo cosi al popolo di con­ fessori «traordinarj. L'illustriss. c reverendiss. monsignor Fabio de’ Vecchi rilevô, che nel popolo vi è dell’errore ed una falsa pietà rispetto alla celebrazione della inessa ail’ altare Gregoriano e privilegiato, e che la di lui prevenzione piuttosto per un altare che per l'altro quastum turpem parit. come dice il concilio ; che sù i suffragj dei defuntK e la comunione dei santi v i sono parimente deufi errori, che meritano istruzione ; e che se pare chef siano da correggersi, la pietà dei vescovi potrebb/ provvedervi. Gl’illus-triss. e reve rendiss. monsignori arcivescovi di Fitenze e Pisa dissero, che sarà bene, che il popolo sia istruito sulla comunione dei santi, allegando a questo proposito unaspiassiuia di s. Agostino ; e che si provvede agli abusi tutte le volte, che i vescovi facciano il Iqro dovere. ( Rilevô inoltre l'illustriss. e reverendiss. monsignor de’Vecchi l’inconveniente del numero degli obblighi da soddisfarsi in una chiesa superiore al numéro dei preti, come asseri essersi trovato a Siena in un riscontro da esso fattone. Replicô l'illustriss. e reverendiss. monsignore arcivescovo di quella città, che fatta esaminare da una congregazionc l’asserta supériorité degli obblighi, fù troyata insussistente. E gl'illustriss. c reverendiss. monsignori arcivescovo d· Ihsa e vescovi di Arezzme S. Sepolcro avvertirono a questo proposito, che i preti sono mancantidi elemosine. Riprese monsignor de’Vecchi, che moite messe vanno a Roma ; al che fù risposto dallillustriss. e reverendiss. monsignor vescov o di Arezzo, che questo una volta accadeva ; ma ,che vi è stato-prow isto coli’ abolizionc delle questue per il purgatorio. Il molto rev. sig. abate dottor Longinelli fece' ^Icune rifleesioni sopra 1’abuso dei numero eccessivdp delle messe in occasione di mortoij e funerali nella J ■ -, * ’· ’ Jhu ) ’ , ' .Sjia r 1171 Synodm PtotQriroab «t Congregatio ab Hetrvriae arcHepbcopts «t eptacopü Floreoti·· habita, uj» ft medetima chie·» · MifiAem mattina, e sopra la Aémmmistrargti i sacramenti, troveranno più tbcÜcottvenienza di Imitant· U numéro ai soli sacerdoti mente nelle loro tüooeri i meazi, oon i quali socoorinservienti a -itirila chié··, lasdando la lib*té di rere al bisoguo dei parochi, ed avere questi il più fame celebrare quante si vogliano in altri giorni ed cbe mnanameote pqesa sperirsi abili ' · adatti a si ( in altre chiese ; ed allégé l'autorité di a. Carlo nel importante utBzio. > S dichiararono i vescovi, che sono persuasi, che i •econdo-eoncilio di Milano, il quale frenando 1’eccessiva pompa dei Ainerali, avverti, che 'Ia medesima si primi a meritare di essere aoocorri sono i parochi ; e regelasse secondo la dignité e il merito del defunto. perô hanno avuto ed avranno la cura, chie vengano L'illustriss. · reverendis·, monsignor vescovo di provveduti. Sono persuasi altre·!, cite i béni consaArezzo disse, che questa moderation· di pompe ffine- crati al culto di Dio devono anche servire a questo rarie pué insinuarsi ne! sinodo. E l'illustriss. e reve­ buon fine, salvi perd sempre i diritti dei tend e de’ rendis·. monsignor vescovo di Pesos soggiunse, cbe patroni laid. Ma gl'iUustrisa. · reverendiss. monsi­ vi sono le leggi veglianti del granducato sù tal mate­ gnori vescovi di Chiusi e Pienza, Colle e Pistoia ria. E finalmente l’illustriss. sig. awocato cav. Pari- convennero nell’articolo proposto da S. A. R. Questa beni, canonists regio, avverti quanto alla riduzione risoluzione diede luogo all’illustriss. e reverendissimo degli obblighi suddetti, che il concilio di Trento pre­ monsignore Fabio de’ Vecchi di oeservare,che quando scrive, cbe si abbia riguardo più al maggior culto e si tratta del soccorso dei parochi, devono cedere à gloria di Dio, che allé fondazioni. taie utile oggetto anco i diritti dei patroni. 11 che fit Dopo questa discussione si fece all'assembiea la impugnato daU’illustriss. sig. awocato Lampredi, il sequente propositione : Se la venerabile assembles B quale sostenne, che simile nuovita sarebbe bontraria crede, che convenga che in ogni chiesa curata e in alie leggi civili e canoniche, le quali non obbligano ogni chiesa di regolari, celebrandovisi in ogni mese ■ i particolari, senza una précisa nécessité, a cedere i una messa di Requiem per tutti i defunti, debbano loro diritti ; che quando il principe, per una causa di restare proibiti tutti i mortorj ed anniversary parti­ pubblica utilité, usa della potesté che ha di obbligare colari, coha liberté peraltro a ciascbeduno di 'far cele­ i particolari a detta cessione, non lascia di proVvedere brare quel numero di messe piane che vorré. alla loro intiera indennizzazione ; e che S. A. R. in Gl'illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di tutte le occasioni ha manifestato col fatto le sue inS.’Sepolcro, Volterra, S. MÏniatoe Massa risposero, tenzioni di non pregiudicare all’interesse dei privati. che non lo credono Conveniente. L'illustriss. e reveArt. XXXII. < Nel paroco è necessaria, oltre la rendi<£. monsignor vescovo di Pistoia e Prato come santité dei cosjumi e sana dottrina, una somma pure monsignor vescovo di Colle lo credono conve­ prudenza, conoscenza e pratica del mondo e degli niente, inerendo sempre al disposto dal concilio di uomini, un disinteresse, un vero spirito di carité Trento, e fermi stanti i suffragj consueti in die obitus. ed amore del prossimo. Il paroco, per essere utilç, L’illustries. e reverendiss. monsignor Vescovo di So- neve sapersi far rispettare, stimare ed amare, lonvaha fu di parere, che debbano conservarsi i mortorj, tano da tutte le brighe, parzialité e conversazioni, rimettendosi in ogni resto al concilio di Trento. L’il-· in specie tra i popolani. Deve applicarsi a studiare ' lustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Chiusi •t conoscere il suo popolo a fondo, e benché debba, e Pienza si dichiarô di provvedere a quanto è esposto per quanto è possibile, evitare d’internarsi nelle cose ' nell' articolo presente, inerendo al disposto dal con; C domestiche delle famiglie, quando non è specialmente cilio di Trento al cap. 4, sessione 25 de reformatione. reformatione, pregato', deve esser pronto perô ogni momento ad E tutti gli altri prelati crederono, che istruiti bene i interporsi ail’ accomodamento delle dissenzioni, che popoli sull'articolo della comunione dei santi, e tolti potessero esservi, subito che ne venga ricercato. » . gli abusi, che potessero essersi introdotti a forma di . Art. ............. ΧΧΧΙΠ. « ün buon paroco previene nel suo *’ quanto prescrive il concilio di Trento, non convenga popolo ] moltissimi delitti, disordini e inconvenienti, di togliere la pratica dei mortoij ed anniversary, che ii quali non prevenuti a tempo ne producono dei maggiori, e non si possono più rimediare. Alieno riconosce l’origine dai prirni secoli della chiesa. Art. XXX. « Continuandosi dai govemo jd avere da 1 qualunque negoziazione ό veduta d'interesse, tutta la premura, perché i parochi siano sufficiente- deve ' avere unicamente in mira l’istruzione del suo mente provveduti con gli assegnamenti, che per- popolo, astenersi dall' allontanarsi dai medesimo verranno nei patrimonj ecclesiastici, corne anche dai per andare ad altre feste, ville ec., in specie nei respettivi patroni, converrebbe, che i vescovi'secon- giorni di festa. Deve avere specialmente a cuore dassero per parte loro questo importante- oggetto l’istruzione del suo popolo nella vera e soda morale, con quei mezzi, che da essi dipendono, perché i in specie della gioventù e dei ragazzi, di procurare parochi siano provveduti dèl sufficiente numero di l’unione e la pace nelle famiglie tra i parenti, di cappellani in servizio del popolo, e siano tutti prov- prevenire tutte le animosité e dissenzioni' colle , visti in modo da poter vivere, e non fossezo più sue ammonizioni, di procurare d'illuminare il popolo nella nécessita di ricorrere ai popolani, à d'intro­ sulla vera divozione, levandogli tutte le divozioni duire ύ continuare feste, piccole divozioni, uffizj, D superstiziose, che potesse avere, di non ammettere ai nè di avvilire il loro ministeto in altra forma. E sacramenti chi non è sufficientemente istruito, e di converrebbe per quanto puô cornbinarsi colla situa- non benedire i matrimony, quando non sia sicuro, zione delle fabbriche attuali ό con quell'aumento che le parti contraenti siano sufficientemente e condi esse, che possa farsi con gli assegnamenti che si venientemente istruite nei veri doveri della religione hanno ό possono aversi, procurassero la più giusta e dello stato che abbracciano, e di essere esattissimo e comoda distribuzione del popolo a ciascuna cura. » nell'assistenza dei malati e moribondi. » Alla lettura di questo articolo rispose l'asseniblea : I vescovi si espressero, che hanno insinuato e conTutti i vescovi si dichiarano, che si faranno un dovere tinueranno ad insinuare ai loro parochi le rfiasaime per quanto da loro dipende di procurare, che i parochi contenute nei due presenti articoli, fermo stante che e i cappellani delle loro diocesi abbiano un conve­ i parochi, rapporte aile divozioni superstiziose, quaniente assegnamento per la loro sussistenza, e di fare lora vi siano, debbano intieramente dipendere dagli ove non sia gié stata eseguita ed approvata da S.A.R., ordini del loro rispettivo vescovo. GF illustriss. e una più giusta e coùioda distribuzione del popolo reverendiss. monsignori vescovi di Chiusi e Pienza, nolle parroechie. Colle e Pistoia, ne convennero, credendo per altro, * Art. XXXI. « Quando i vescovi siano persuasi, che che dovesse dirai, che i 'parochi non devono proce­ i béni consacrati al divin culto siano principalmente dere. rispetto aile divozioni superstiziose senza la obbligati a quelli, che per dovere del proprio mini­ legittima subordinazione al vescovo. stère devono istruire it popolo nella religione ed Art. XXXIV. « Dovranno i parochi tenere le loro 1173 Synodus Pistoriensis et Coagragatio ab Hetruri·· wctkispiacopia et episcopia Floraatia· habita. 1174 adtmanze regolari per lo sdoglimeoto dei casi di a Giuupfb mow di Chines t Pi*uat morale, e traamettcrii nei tempi, cbe saranno loro dichictrcusosu ac. \ preecritti, ai vescovi ; e sarebbe opportuno, che alie Pietro «ne·*· di dfafta t Populoaia. loro adunanxe oltre i parochi, cappeUani curati e BrunoMk oeacoeo Λ' SHSmriMeto. sacerdoti semplid, mtervenisMro tutti i sacerdoti Francisco Pio wkmv Λ' Sovana. delle cure e dei piviere, e cbe ogni anno si tsceeNiccolo umcpw di CM. ribortandotni alit tait sero stampers le risoluzioni approvate di detti casi. » riipottt. , L’assemblea fù concorde nella seguente deliberaScipione vttcovo ^»' Pittoia t Praia, ritatUtanone : Si lusingano i vescovi di aver fatto oeaervare dotai alit dickiareuioai t risfiottf doitquanto si contiene nel présente articolo, e si daranno Luigi nrarow di Volltrra. tutta la premura per la continuatione, çhiamandovi Roberto vescovo di Sansepolcro. anche i regolari. E per rapporto al pubblicare colle CanToVAM> Tuuraai, wfrstan*. stampe le decisioni dei casi fatte dai parochi e con­ Niccola Fiaacaini, ugrtterit. fessori, credono conveniente, che si continui, ove è 1'uso, senza stabilirneuna regola generale in tutte le SESSIONS XII. diocesi. Art. XXXV. < Converrebbe rinnuovare gli ordini « Λ Λ if nu({n 1767. proibenti ai parochi di assentarsi dalla cura, e spe-, dalmente in campagna, nelle feste di precetto, senza Si adunarono nella mattina del soprascritto giorno ammettergli nessuna scusa, e molto meno quelle di B alie ore nove nella solita sala, coll’intervento di S. E. andare alie feste, tornate, mortoij ed uflizj delle il sig. commissario regio, gl'illustriss. e reverendiss. altre chiese. > arcivéscovi e vescovi della Toscana, in numero di ’ Convenue la venerabile assembles, che tutti i ve­ diciassette, con i loro consultori, unitamente agl'illuscovi rinnuovino nelle loro diocesi gli ordini conte- striss. due sig. canonist! e quattro teologi regj, mannuti nel présente articolo relativi alia continua resi- cando l'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo denza dei parochi, e che non ammettino gl'istessi di Volterra per trovarsi inmrnodato di salute. vescovi nessuna scusa sù questo importante oggetto Fù per parte di questo prolato presentato un foglio senza una vera nécessité. ripoato jn Atti sotto tum XXXV, col quale il modeArt. XXXVI. « Montre il governo è nella disposi- simo si dichiarava, che venendogli permesso dall' zionè di restituire aile cure i béni, che gli sono stati assembles avrebbe seguitato il parere dell'illustriss. toiti per le abbazie, canonicati e benefizj fbndati e reverendiss. monsignore arcivescovo di Pisa in sopra le medjesime, gradirà che i vescovi secondino tutti quelli articoli che fossero trattati e risoluti nella per parte loro questa massima, ό sopprimendo ό présente adunanza (1). facendo servire al miglior sostentamento A alla Il medesimo arcivescovo disse, che quanto a se migliore assistênza delle cure r Canonicati e bene­ avrebbe creduto meglio.che nella successiva sessione, fizj di loro collazione. E provveduti che fossero a nella quale si fa la lettura del protocollo, colle ragioni sufficienza i parochi, converrebbe proibirgli la per- delle respettive deliberazioni, il predetto vescovo di cezione delle decime, cbe gli rende odiosi, e la per- Volterra avesse la liberté di sottoscriversi per quel cezio» di tutti- ·i diritti -.............. di stola e di ogni altro c sentimento che più gli piacesse. Si opposero a tal incer’ . di chiesa, dalla quale si rende awilito il lor proposizione gl’illustriss. e reverendiss. monsignori ministère. » vescovi di Colle e Sovana parendogli, che rispetto a^ L'assemblea procédé alla risoluzione che appresso : monsignor vescovo di Volterra convenisse praticare Quando accaderanno vacanze di benefizj e canoni­ l’istesso metodo, che era stato tenuto riguardo a mon­ cal di libera collazione, i vescovi faranno a S. A. R. signor vescovo di Grosseto, il quale più volte non è quelle proposizioni, che crederanno più convenienti inters enuto aile adunanze per le sue indisposizioni. a) beue delle loro respettive diocesi. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di . Intomo alla percezione delle decime, gia è stato Arezzo opinô, che ό si dovesse far capitale del sudprovveduto dalla legge sovrana. detto foglio di dichiarazione di monsignor vescovo Finalmente in rapporto ai diritti di stola, i vescovi di Volterra, ύ permettersi al medesimo di firmare il credono opportuno e conveniente di abolirli affatto,. protocollo nella successiva adunanza. L'illustriss. e subito che abbiano il modo d'indennizzare i parochi. reverendiss. monsignore arcivescovo di Pisa, preveSopra di che ciascheduno di loro farà a suo tempo e dendo il'caso deU’impedimento per più sessione sogluogo a S. A. R. quelle proposizioni,che sembreranno giunse, che allora non sarebbe in regola la firma dei più convenienti. protocolli, ma converrebbe, che l’impedito mandasse Avrebbero proceduto i prelati alla ulteriore discus­ il suo parere in scritto per annettersi agli Atti. L’illu­ sione e risoluzione di altri articoli, se atteso qualchè striss. e reverendiss. sig. canonico Palmieri, teologo incomodo di salute sopraggiunto a due di essi, per regio, rilevô, che non è canonica la firma del prelato cui furono obbligati a partire, non avessero gli’ altri D assente. L'illustriss. e rèverendiss. sig. arcidiacono creduto conveniente di sciogliere l’adunanza, corne si Falchi, “ canonists regio, osservô', che era regola cano­ sciolse aile ore una e un quarto pomeridiane, avendo nica, che gli assenti deputino un procuratore colla fissato per la futura sessione il di 18 del corrente aile facoltà di dire il suo sentimento e firmare per il ore nove della mattina, nella quale si tratteranno principale. L'illustriss. Sig. avvocato Lampredi avquelli articoli, che il tempo permetterà, incomin­ verti, che si puô mandare il procuratore, quando ciando dal XXXVII dei cinquantasette rimessi ail' dipendendo il voto dalla volontà del principale è esame dei vescovi. * certo, non già quando si rende incerto per dover dipendere da una condizione. L’illustriss. e reverenAntonio arcivescovo di Firenze. diss. monsignor vescovo di Pistoia e Prato osservô, Angiolo arcivescovo di Pisa. che nelle presenti assemblée, che altro non sono che Tiberio arcivescovo di Siena. un privato consiglio daj,principe, conveniva, ô inter­ pellare il sovrano, ό S.J|. il sig. commissario regio, Pietro vescovo di Montepulciano. Gregorio vescovo di Cortona. il quale replicé, che non aveva istruzioni sù questo Nkxgi.o vescovo di Arezzo. proposito. Francesco vescovo di Pescia. . Ranieri vescovo di Fiesole. D. Giuseppe vescovo di Montalcino. (i) Atti, t. 111, p. 252 ; Schwanel, t. III, p. 446. it7sl Synoàu Pistoriensis «t Congregatio ab Hetrariae archiepiscopi» «t episcopis Ftonotia· habita. MaUodo stato rüavato, che U metodo che à Λ 1(7« Quanto al tenere un solo altare nelle chiese di tiene in qoesto private aduuamte deve eeeere il mede- campagna, il molto rev. sig. abate dottor Longinelh simo da osservarri net ataodo nazkmale, ed avendo rilavù, cbe nell'antica chiesa si riteneva un solo suggerito l'illustrisa. e reverendi», monsignorè ard- attere, il quai uso era tmivenale ô quasi universale, veecovo di Pha, cbe converrebbe fissare stabilmento allegando Ia Storia ecclesiastica di Eusebio al lib. to, una regola per simili cas, fù fatti aU'assemblea la l’autorité di s. Agostino per la chiesa Affricana, e seguente proposixiàde : quella di Lambertini ; la costruxiooe del tempio Se crede la venerabile assemble·, che quando antico di *■ Clemente di Roma, che mostra di aver accade, che alcuno dei prelati non intervenga aile avuto un solo altare con fane due cappelle ; i capitoadunanae per qualche legittimo impedimento, possa lari di Carlo Magno; i) decreto del concilio Meldense nella sesûone successiva, in cui si fà la lettura di ciè »1 inserito nel Corpo canonico ; una letters di s. Amche è stato deliberato nella precedente, sottoscrivwsi brogio alla sua sorella nell’occasione che 1’imperaaneor' esso al protocoUo, accedendo' a quel sentitnento tore voleva, cbe si concedes» agli Ariani la chieea che più gli piàceré ; e m trattandosi di essere assente ed altri monumenti. L’illustriss. e reverendiss. mon­ per più sessioni convenga meglio, che dia il suo signor veecovo di S. Sepokro osservA, che essendo parere sopra gli articoli, che saranno stati trattati, in cessata la disciplina di quei tempi, nei quali si faceva scritto per inserirsi negli Atti. * un sol sacrifizio, abbiamo adesto che i sacrifiai sono Furono concordi tutti i prelati nel deliberare, che molti la congruenza della moltiplidté degli altari ; e quelli che per legittimi impedimenti non possono che la pluralité degli altari resulta da quanto ne ha intervenire aile sessioni, possino deputare in loro vece H scritto il cardinal Bona, il quale cita s. Gregorio un procuratore munito di special mandato per discu­ Magno, e da diversi rituali. L’illustriss. e reverendiss. tere, votare, e sottoscrivere. Questa deliberazione monsignor vescovo 'di Montepulciano fece leggere servi ancora di risolurione ad un’istanza, che présenté all'assemblea una sua memoria inserita negli Atti l’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Gros- sotto num. XXXVIII riguardante l’antichité della seto contenante la deputazione da esso fatta del pluralité degli altari (t). 11 moltorev. sig. Francesco molto rev. sig. priore Giacinto Frullahi e del molto Sborgi, consultore di monsignor vescovo di. Massa, rev. ed eccellentiss. sig. dottor Achille Nenci per fece osservare in aggiunta di detta memoria, che suoi procuratori in tutte le sessioni, alie quali egli dalla dissertazione 74 delle. AnticMà italiane del sia impedito per le sue indisposizioni d’intervenire, medio evo del Muratqri si rileva, che in una disputa quale istanza è stata riposta negli Atti sotto num.' tra il vescovo di Arezzo e quello di Siena sulla per­ XXXVI ( i ). E parimente con altra istanza unita agli tinents di alcune chiese si trovavano gié in una pieve Atti sotto num: XXXVII (4) domando di potere di Arezzo tre altari ; e che da una enciclicadi s. Gre­ annettere il suo voto sopra gli articoli, che furono gorio Magno a tutti i vescovi del mondo cattolico discussi nella sessione dei 16 de) corrente, a cui esso contenente un privilegio speciale per il monastero di fu impedito d'intervenire, incomyiciando dall'arti- . s. Medardo resulta l'istessa pluralité di altari néll’ colo XXXI fino al XXXVII, ctô che gli venne accor- istessa chiesa seconde l’istftuzione gîé fatta dei mededato. , ' ’ '· simi dai pontefice Giovanni suo non impiediato preSfette furono gli articoli, dei quali successivamente dece>sore. si fece dall'asseniblea la discussione incominciando < : Il molto rev. sig. abate dottor Longinelli sogfeiunse, dal XXXVII del seguente tenore : che l'antica disciplina non era universale, e che in un Art. XXXVIL < Sarebbe desiderabile, che i vescovi concilio provinciale di Firenze fù determinato, che avessero preniura per la decenza delle chiese e delle gli altari che non avessero dote, fossero tolti. L’il­ sacre funzioni, con togliere nel tempo istesso dalle lustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Pistoia. medesime tutta quella pompa superflua, che non le disse, che lo zelo dei vescovi provvederé alla super­ rende nè più rispettabili nè più divote. In conse- fluité e decenza degli altari. L’illustriss. e reveren: guenza di ciô in tutte le cure di campagna potrebbe diss. monsignorè arcivescovo di Pisa avverti, che convenire di non lascjarvi che un solo altare, ove pareva dovesse aversi un rignardo alla qualité della non sia che il crocifisso, ed al più il quadro del santo aparrocchia ed al vaso della chiesa. R l’illustriss. e titolare, e forse un quadro rappresentante la santis- reverendiss. monsignor vescovo di Montepulciano sima vergine, con che si tolga l’uso di tener coperte rilevô, che S. A. R. nelle chiese delle nuove parroc­ ordinariamente le immagini è del crocifisso à della chie ha fattO fabbricare tre altari. santissima vergine ô di altro santo, il che altro non Sopra di che rassembles deliberô come appresso : ispira che superstiziône. Converrebbe parimente, che Nelle chiese di campagna dovré prescriversi, che si fossero tolte dalle chiese tutte le tavolette e voti delle celebri ordinariamente. la messa a un'altare, e in grazie e miracoli. Converrebbe pure, che vi fossero quelle ove si trovino degli altari indecenti ό super­ tolti tutti i quadri e pitture meno decenti. Dovreb- flui, sia rimesso alla liberté dei vescovi il farh togliere. bero pure i vescovi per onore delle chiese e della L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di religione essere impegnati per l'osservanza degli D Massa nel convenire disse, che avrebbe aggiUnto, ordini proibenti ogni sorte di questua nelle chiese, ό Λ farli restaurare. E l’illustriss. e reverendiss. monin occasione di predica Λ di esposizione, e per qua- signore arcivescovo di Siena ne convenue, con the lunque titolo, ad eccezione di quella, che si faccia alla non s’intenda, che si deva celebrare a un solo altare. porta in beneflzio dei poveri. In occasione dell’espoMa avendo fatto avvertire l’illustriss. e reverendiss. sizione del santissimo, quarantore ed esposizione del monsignor yescovo di Peseta, che con questa risolusanto sepolcro potrebbe esser prescritto, che non ri zione non si dava sfogo al f 2 di detto articolo fosse un numero maggiore di 24 lumi, nè minore di XXXVIl, fù fatta interrogare l'assemblea, se con­ 16 ; e per qualunque, altra festa non si potesse ecce- venga di lasciare nelle cure di campagna un solo dere il numero di 12 lumi, tolta in qualunque caso altare. Risposero i prelati, che non conviene allonogni pompa di paratura, di musiche, di distribuzione tanarsi in questo generalmente pariando dalla pre^ di sonçtti, di spari ec. » sente disciplina, ma che si riportano a quanto è stato Riguardo alla decenza delle sacre funzioni e delle sopra fissato. Gl'iHustrise. e reverendiss. monsignori chiese, e al togliere la pompa superflua da esse, si vescÿvi di Pistoia Colle e Chiusi e Pienza si riporriportô rassembles a quanto fù respettivamente deter­ taroho alla risposta precedente. minate sopra l’art. XXVII. E rispetto al restante·1 del contenuto in detto 4 2 (1) Aui, t. cil. p. 55j ; Schwaml, t. cil. p. 447. (>) Atü, t. cil. p. 1S4 ; Schwarzcl, t. cil. p. IJ4-5. (1) Atii, t. cil. p. 75-24 ; Schwusel, t. cil. p. 91-106. 1177 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetrariae archiepiscopia et episcopis Florentiae habita. 1178 l'auemblea si riportô -concordemente a quanto fÙAalle circostanze delle particolari chiese della. sua respettivamente determinato sull’articolo XXVIII. dfoceei. . . a Relativamente al i 3 deli’istesao articolo ooncer- ' Circa 1'ultimo paragrafd riguardante te processioni, nente ia remotione delle tavotetto e voti delle chiese,- l’illustriss. e reverendiss. mopsignor arcivescovo di l'illustriss. e reverendiss. montignore arcivescovo di Pisa rilevô, che vi sono delle chieee, che hanno un Pisa opinô, che non convenga togliere indistintamente dalle chiese queste memorie, ma solo nel caso che vi sia superfluite e abuso. L'illustriss. e reve­ rendiss. monsignore arcivescovo di Firenze fit di parere, che piuttosto non dovessero ammettersi simili memorie senza un esame. E l'illustriss. sig. dottor Bartolommeo Bipnucci, teologo regio, disse, che il lasdare i voti dove sono b una cosa buona, ma che rito particolare, come la Pisana, la più antica dell’ Italia, e che hanno altre processioni di un antico uso, te quali opinô ancora l'illustriss. e reverendis*, mon­ signor' arcivescovo di Firenze, che meritassero di essere continuate, spedalmente quelle, chesono state istituite per qualche grave causa. * L'assemblea procédé concordemente alla seguente deliberatione : Si abbraccia il paragrafo riguardante t per appenderli sarebbe necessario, che precedesse le processioni colla dichiarazione, che s'intendano rilasciate quelle che sono di antico rito delle respet- ' 1'informazione dei vescovo. Fù in conseguenza interrogata l'assembles,se crede, tive chiese, ô che il vescovo giudicasse conveniente, che convenga togliere dalle chiese tutte le tavolette che si continuino, ό di ordinare per una causa pube voti delle grazie e miracoli. Fù concorde la risposta blica nelle respettive chiese. S passô in seguito all'esame dei tre articoli XXXIX, dei prelati, che generalmente non credono che con­ venga, ma che sia rimesso al giuditio dei vescovi di XLI e' XLII, come fra loro connessi, lasciato per· levaro quelle memorie, che per l'antichite ό per altre discuterai successivamente l'art. XL.. Art. XXXIX. « Le funzioni sacre, che devorio farsi · cause divenissero indecenti, e che simili memorie non si appendano in awenire senza licenza del nelle respettive cure sono quelle, che meritano ogni maggiore attentione, coms_più^utili per conduire il vescovo. Finalmente sopra il contenuto negli ultimi due popolo alla vera ed illuminata divotione ; e la santiparagrafi del suddetto articolo XXXVII fù deliberato ficatione dei giorni festif oggetto in passato tanto concordemente come appresso : L'assemblea con- ' trascurato, converrebbe che fosse ristabilita in mivieqe nell'articolo présente, iflla riserya di credere gliore oeservanza. per altro conveniente, che le questue che si fanno per > Per taie oggetto converrebbe stabilire, che in i poveri in tempo di jiredica si continui a farle in ogni parrocchia tanto di città che di campagna, in chiesa. ora congrua al popolo, doyesse il paroco nei giorni In quanto all'espositione del santissimo sacra­ festivi eseguire le funzioni parrocchiali nella seguente mento, quaràntore, sepolcro, feste ec., si. rimette forma ; e nelle cure dove vi.sia un cappellano curato, 1’assemblea a quanto è stato determinato respettiva­ tanto il paroco che il cappellano dovesse eseguirle in mente nelle risposte all'articolo XXVII. ore diverse per comodo del popolo. » Art. XXXVIII. « Dovrebbero i vescovi prescrivere Art. XLI. « Prima della messa il parbeo ô il cap­ quelle feste, esposizioni del santissimo e novene, pellano farà al popolo un breve (tiscorqMsopra il che sole dovessero célébrerai in ciascuna chiesa, e' sacrifizio della messa, la .maniera di assiflervi q di sarebbe utile, che tutte )e volte che si faccia l'espo- 2 udirla con frutto, di unirsi al sacerdote collo spirito siriorie e si dia la benedizione del santissimo, deva della chiesa sopra 1'infinito suo merito e Fapplicaprecedere un breve djscorso morale al popolo. tione per i bisogni della chiesa e del popqjo per i » Qnalunque festa A novena non dovrebbe mai im­ vivi e per il suffragio dei defunti ; e nelle partico­ pedire le solite funzioni parrocchiali, il catechismb lari festività potranno fargli una breve spiegazione e la spiegazione del vangelo nei giorni d'intiero pre­ dei mistero, che la chiesa celebra. » cetto, Art. XLII. * Reciterà in lingua volgare con il > Converrebbe che i vescovi riducessero al minor popolo gli atti di fede, di speranza, di carite e di numero possibile le novene e fçste straordinarie contritione, con qualchè altra preghiera, che dai ve­ non stabilite dall'^ntico uso della chiesa, e special- scovi fosse prescritta per le pubbliche occorrenze. » fnente quelle per i nuovi santi, per le quali il popolo Dopo la lettura di detti articoli si dichiararono unfacilmente si allontana dalle pratiche più rispettabili animemente i prelati in questi termini : Riguardo e dal culto più solido, che esige la nostra religione. al contenuto nei tre articoli XXXIX, XLI e XLII » Per conservare questo culto converrebbe, che i approvando' ogni vescovo la savie insinuationi di vescovi si prendessero la pena di riscontrare ancora S. A. R., si faranno un dovere di procurarne 1'esecututte le reliquie, che si espongono alia veneratione tione in quella forma, che sarà conciliabile colle cir­ in ciascuna chiesa, e toglier quelle, che non avessero costanze delle respettive parrocchie delle torodiocesi. una bastante e ragionevole autenfica. Art. XL. « Nessuno pofcrà confessare nelle chiese » Eccettuate le processioni dei Corpus Domini è curate senza 1'approvazione dei vescovo e dei paroco, delle rogazioni stabilite da un rispettabile uso fuori D ch* è responsable di chi confessa -nel suo popolo/ > della chiesa, e di quelle della domenica delle palme, L'illustriss. fe reverendiss. monsignor Fabio de' dei santo sepolcro e della purificatione in chiesa, Vecchi, 'teologo regio, opinA, che il paroco abbia il sembra che tutte le altre potrebbero abolirai·; ed diritto di escludere il prete dalla confessione nella assolutamente conviene abolir quelle, che si fanno chiesa della sua parrocchia, e sia obbljgato nei casi a per visitare qualche madonna* λ altra immagine, e che provvedere per non essere responsabile a Dio, e che ad altro non portano, che a fare dei pranzi e delle if vescovo abbia la liberti di mandare un altro in adunanze indecenti. > luogo dell' escluso ; e addusse moite regioni per Quanto ai primi quattro paragrafi di questo articolo, sostenere la giurisdizione dei parochi. L'illustriss. e dopo un breve esame l’assemble^ venne concorde­ reverendiss. monsignor vescovo di S. Sepolcro fece mente nella seguente determinatione : Riportandosi osservare, che tccordando ai parochi la pretesa giu­ rassembles a quanto fù respettivamente determinato risdizione si sconvdtgerebbe I'ordine gerarchico, giacagli articoli XXVII e XXVIII, credq, che deva chè sebbene il paroco si dica pastore di seeond’ordine, adottarai la massima, che nell’occasione di feste ό è dipendente dal vescovo. L'illustriss. o reverendite­ novene non devano mai essere alterate le funzioni sig. arcidiacono Falchi, canonista regio, rilevô, che la parrocchiali ; e riguardo ai discorsi da farsi prece- disciplina antica portava, che il vescovo dasse volta dentemente all'espositione del santissimo sacra­ per volta la licenza al paroco di esercitare certi atti mento, l’assemblea ne comanda Fusp, ma in quanto di giurisdizione, che adfcsso lo autorizza una volta j alla-pratica crede, cbe ogni vescovo dpva «dattarsi j per aemprete che rioonosce perciô la sua giurisdizkne -- ----- --- .................................... .. 1179 Syrota FiatariMMto M Congregatio ab Hetrariae trcgi«pi«co|» «t «pteopu Florenti·· bibite- tiSo dalveecovo. L'iltastrias. e reverendi»». monàgnar, veeoovo di Omni e .Pienza, unitamente a quello di Pistoia e Prato, taono di sentimento, cbe nelle patenti, che sogliooo accordant ai oonfe»»ori, doveasero dai vescovi specificarsi i termini e le condirioni, colle quali i confessori medesimi poteuero eserdtare il loro ministero. Si oppose FiUustriss. e reverendiss. monsignor arci­ vescovo di Firenze, con awertire, che questo sistema sarebbe incerto e variabile, mentre potrebbero i diversi vescovi concepire le patenti piuttosto in un modo che nell'altro, e si spiegô che non lo credeva opportuno, ma che convenisse! fissare una regola costante ed uniforme. L’illustriss. e reverendiss. mon­ signor vescovo di Sovana disse, che nella sua dioceai aveva già variate le patenti, per la ragione appunto di togiier di mezzo qualunque equivoco. £ l’illustriss, e reverendiss. monsignor Fabio de’ Vecchi rilevà la necessith di ntenersi nelle patenti il termine licenza. L'assemblea divenne alia seguente deliberazione : psr evitare ia diisonanza, cbe nascerebbe dalla contalione delle vod. ViUustriae. e reverendiss. monsignor. vescovo di Chiusi e Pienza, ristringendo la sua rispoeta all'articoto, il quale crede che non comprends la questione di pronunziani ad alta voce le parti dei sacrificio dette segrete t canone, disse, che non io giudka espediente. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Colle, fontanissimo da condannare il rito della chiesa romans di dire qlctine parti della messa ««4missa voce, si espresse, che non crede di dover con­ dannare quei sacerdoti, che dicono il canone con voce intelligibile al servente e ai proesimi all’altare. Riguardo poi al rispondere ii popolo in quelle parti, che suol rispondere il clero, fi» di sentimento, che ciô si potrebbe introduire, quando non si temesse di fare della confusione. L’illustriss. e reverendiss. monsi­ gnor vescovo di Pistoia e Prato convenue nel sentimento di monsignor vescovo di 'Colle, rimettendosi b al disposto dai concilio di Trento. Si approva, ben inteso, che per approvazione dei L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di paroco s’intenda la semplice annuenza. Chiusi e Pienza présenté un foglio di prove desunte L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di dagli Atti del-concilio di Costanza in favore del voto Chiusi e Pienza fù di parere, che ,dovesse aggiun- decisivo dei preti nei eoncilj in aggiunta delle memorie gersi a forma delle patenti, dove i espressa la licenza. presentate dai medesimo e dagl’illustriss. e reveren­ L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di diss. monsignori vescovi di Pistoia e Prato e di Colle, Massa credi,che dovesse mutàrsi il termine annuenza il quai foglioè riposto in"Atti sotto num. XXXIX (i). in quello d'intelligenza, come più esclusivo del con­ Ed essendo rimanto fissato per la futura sessione il senso. Gl’llustriss. e reverendiss. monsignori vescovi ,.di 21 maggio corrente aile or^ nove della mattina per di Colle e Pistoia corivennero nell’articolo, coll'ap- proseguire la discussione di quelli-articoli, che il provazione del vescovo e annuenza del paroco, e gl' tempo permetterà, incominciando dall'articolo XLIV illustriss. e reverendiss. monsignor vescovi di Sovana, dei cinquantasette rimessi all’esame dei vescovi, si S. Sepolcro e S. Miniato crederono, che potesse rau- sciolse l’adunanza aile ore due e un terzo potneri■ -, tarsi il termine di anhuenza in quello d’intelligenza, diane. il quale in caso di dissenso del paroco-non decide della validité dél sacramento. Antonio arcivescovo di Firenze. Art. XLIII. < Incomincerà la messa; sarebbe bene, ANGIÇLO arcivescovo di Pisa. che fosse,detta adagio ed a vocç alta e intelligibile, Tiberio arcivescovo di Siena. Antonio vescovo di Grosseto.^ e potrebbero i vescovi dire se convenisse, che quella c PlETRO vescovo di Montepulciano. . parte del popolo, che intendendo il latino ne corn- , prende il senso, rispondesse pure ad alta voce. » Gregorio vescovo di Corloha. L’illustriss. e reverendiss. monsignore ar.civescovo Niccolo vescovo di Arezzo. Francesco vescovo di Peseta. di Pisa disse, che gli sembrava sufficiente d'insinuare Ranieri vescovo di Fiesole. ai preti di celebrare la messa con cuore perfetto, senza D. Giuseppe vescovo di Montalcino. tare altre nuovità per evitare la confusione. L’illu­ Giuseppe vescovo di Chiusi e Pienza, remissistriss. e reverendiss. monsignore arcivescovo di. Fi­ vamente aile dichiarazioni ec. renze osservô.che è troppo importante, che l'articolo PlETRO vescovo di Massa e Populonia. della litqrgia sia uniforme, e die non çonviene perBrunone vescovo di Samminiato. mettere le nuovità,che per quanto esso sente,v’ogliono 'Francesco Pio vescovo di Sovana. introdursi contre il prescritto da! concilio di Trento. N1CCOLO vescovo di Colle,rimettendomi aile mie Al che replico l’illustriss. e reverendiss. monsignor risposte. vescovo di Pistoia e Prato, che tutti si faranno un Scipione vescovo di Pistoia e Prato, rimettèndovere di uniformarvisi. L’illustriss. e reverendiss. domi aile dichiarazioni e risposte date. monsignor vescovo di Chiusi e Pienza disse, che.conRober to vescovo di S. Sepolcro. verrebbe esaminare se il dire canone sotto voce sia un'abuso, potendo dubitarsi che nqn l'intenda heppur Ckistofano Tebkosi, WfPrtJFtO. quello che lo dice cosi adagio. Il molto rev. sig. retNttXOLA ElAftCAlNi, tore dell’ Ogna, consultore di monsignor vescovo di D Montepulciano, allego il canone 19 del concilio LaoSESSIONE XIII. diceno, dove si prescrive, che una parte della messa si dica dai sacerdote sui silentio. L’illustriss. e reve­  i/ nuijM 17^7. rendiss. monsignor vescovo di S. Miniato disse, che non vi è migliore interprete dell’osservanza. L’illu­ Si adunarono nella mattina dei soprascritto giomo striss. e reverendiss. monsignore arcivescovo di Fi- alie ore nove, nella solita sala^ coll'intervento di S. E. renzb soggiunsc, che l'anfichità, l’universalità e la il sig. commissario regio, gl'illustriss. e reverendiss. pratica costante della chiesa serve dinterpretazione arcivescovi e vescovi della Toscana, in pieno numero alie parole submissa voce, rispetto alia intelligenza di diciotto,_oon i loro consultori, unitamente agftlludelle quali l’illustriss. e reverendiss. monsignor ve­ striss. due sigg. canonist! e quattro teologi regj. scovo di J’escia cité il concilio di Milano primo. DaU'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo Previa questa discussione 1'assemblea deliberô nei di Volterra fil presbntato un foglio contenente il suo sequenti termini : Fermo stante il rito osservato uni- sentimento sopra gliUrticoli discussi e risoiuti nella versalmente nella chiesa di recitare segretamente passata adunanza per riporsi in Atti, come vi è stato quello, che e prescritto dalla rubrica del messale riposto sotto num. XL (a). L’illustriss. o reverendiss. doversi dire con voce soni messa, crede 1’assemblea, ■ che il popolo non deva rispondere in quella part·, in ( l) Atit, t. n, p. 240-J : Schwfirwl, i. ||, p. cui è solito rispondere il clero ô il semplice servente, (>) Alt», t. III» p. )$4-5 : Schwancl, t III, p. 448-50. 1181 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetruriae archiepracopu et episcopis Florentiae habite. lits ' ί e monsignor vescovo di Pistoia e Prato présenté λ dannate respettivamente e con diverse qualificaxioni. alcune osservazioni sulla memoria dell'illustritt. sig. " Riguardo ' aH’averchiamato monsignor — Pannilini ..... /eiawocato Lampredi in risposta a una pota del mede- ta«M il giansenismo osservô, che egli ammette la sirno prelato inscrits nella sua prima dichiarazione condanna delle cinque famoee proposizioni, e cbe in defesa dei diritti episcopali, unite agli Atti sotto unicamente si riitringeva a difendcre alcuni autori num. XLI (i). Parimente fù esibita daU'illustriss. e dall’averle sostenute. Osservô inoltre, che secondo reverendiss. monsignor vescovo di Montepuldanô il breve d'innocetuio XII non è lecito tacdare una memoria inserita negli Atti sotto num. XLII alcuno di giansenismo senza aver provato, che difengiustificativa del vero significato delle parole del dano alcune delle cinque proposizioni, cosa che non . sacro concilio di Trento submissa voce per rapporto era stata mai provata riguardo agli autori suddetti. / alia celebrazione della santa messa (z). £ dall’illu- Osservô ancora non essere nella dette pastorale striss. e reverendiss. monsignor Fabio de’Vecchi, too- alcuna proposizione equivoca oppure espresM con logo regio, fù presentata altre memoria giustificativa tennini già condannati dalla chieM. Disse, che mon­ dei calcolo degli obblighi di messe notato come in- signor Pannilini non proponeva in alcun luogo'come sussistente nella sessione dei 16 rnaggio, e Ia memoria articoli di fede punti non definiti dalla chiesa, come pare che asserisse il sig. Bianucci, ma solamente li predetta fit riposta in Atti sotto num. XLIII (3). Essendo stato fissato nella sessione dei 14 dei cor- proponeva alla sua diocesi corne dottrina più coerente, che gli illustriss. sigg. canonist! e teologi’regj rente agl'insegnamenti della chiesa ; che in conseavrebbero reso conto nella presente del risultato dei guenza pare, che si possa credere sorpresa sua sanloro esami sull'Istruzione pastorale di monsignor B tità nei due brevi Λ siano lettere spedite a monsignor vescovo di Chiusi e Pienza, sulla letter,» dei mede- Pannilini, — — · o domandando egli lume ed istruzione simo al pontefice e sopra i di lui brevi responsivi, ed sulle proposizioni fatte credere sôspette, non aveva avrebbero riferito il loro parere, dopo di aver essi fatto se non che quello, che conveniva all'obbligo eseguita questa incumbenza, l'illustriss. è reverendiss. suo ed al decoro del santo padfe ; che tanto ό Iungi monsignor vescovo di Pistoia e Prato suggeri, che che questo, contegno si possa tacciare di spirito pri­ sarebbe tornato bene, che detti sigg. canonist! e vato, che abzi si è diametralmente opposto, mentre teologi regj, trattandosi di avere diflusamente dato chi ricorre per lume non si fida di se ; ed in ciô è ■ il k>ro parere vocale sopra un affare cosi importante, coerente la pratica di tutti i secoli, nei quali le sedi 10 riducessero in scritto, giacchè non si poteva ren­ pârticolari ricorrevano alia prima sede come maestra der facile ai segretarj di registrare la sostanza di tali delle altre ; che pare ancora che si venga nei due lunghi ragionanienti. Ma avendo il molto rev. sig. brevi ad attaccare la buona fede del v esiovo, come abate dottor Longinelli mostrato qualche ditficoltà di se egli dato studio avesse stesa la pastorale per con­ mettere in carta .il · suo parere fù preso il compenso, tredire alie ‘ decisioni apostoliche ; e che questo non che ciascuno dei sig. canonist! e tedlogi regj dettasse ■si puô dire senza giudicare dell'interno del vescovo, 11 ristretto dei proprio sentimento ai segretarj, con­ di cui non ne dà nella pastorale alcuno indizio, ma forme fù eseguito ■anzi tutto 1’opposto. Finalmente conchiuse, che lo In conseguenza l'illustriss. e reverendiss. monsi­ spargere dubbj in generale sulla fede della Toscana gnor Fabio de'Vecchi ristringendo il suo sentimento ^era un'ingiuria, che attaccava tuiti ; che sua santith alia pastorale, che sola crede di sua privatisa ispe-t; in vigore dei suo primato doveva vigilare sulla dotzione Come teologo di S. A. R., disse averla trovata trina e sulla fede di tutte le chiese jiarticolari ; e che ' dei tutto coerente alia dottrina della chiesa, ed essere per conseguenza non pdteva dispensarsi dallo specinelle medesime disposizioni -di monsignor vescovo ficare maggiomiente, quali fossero gli errori e le di Chiusi e Pienza per sentime l'eccezioni é gli-errori, persone che li sostenevano. che gli si attribuiscono. II molto rev. sig. abate dottor Longinelli si rimesse ' L'illustriss. sig. dottor Bianucci disse, che il ! 33 in quanto alia pastorale alie riflessioni dei sig. cano­ , della pastorale pare, che fissi non essere decisione nico Palmieri. Quanto ai brevi fù di sentimento, che dommatica, quando gli articoli non siano decisi veramente contenessero delle irregolarità : primieciascheduno colla sua particolare qualificazione ; che ramente perché Ia correzione ordinata da Gesù Cristo questo sentimento sembra contrario a tutto quanto a s. Pietro da farsi al fratello errante porta seco la si é usato di fare dal XIV secolo in quà, nei quale contestazione del delitto, e perché la controversia Giovanni XXII condannô i Fraticelli in questa nata fra s. Stefano papa e s. Cipriano non si termino maniera, senza che la chiesa reclamasse dalla sua con un semplice comando dei papa, ma bensi e dall' condanna, ed il concilio di Costanza condannô 30 una e dallaltra parte furono scrifte diverse letterq articoli di. Giovanni Huss, e 35 di Wicleffo in suU’articolo in questione ; credè inoltre, che in questi globo, cipé senza qualificazioni speciali di ciascun brevi sia stata sorpresa la religione dei santo padre, articolo, e la sua condanna ebbe vigore in tutta la ed in prova di ci·’ allego un'allocuzione fatta dai pré­ chiesa' ; che similmente Leone- X condannô pure in senté papa al vescovo Béni di Çarpentrasse, nella globo colla sua bolla la dottrina di Lutero parimente q quale vi erano espressioni tali, che non si potevano con uguale approvazione generale, poiché in tal caso supporre dettate dalla religione dei santo padre ; e la decisione é, che tutti quelli àrtiçoli sonoperico- finalmente concluse, che 1'espressione generale, che Ipsi, riprovati dalla chiesa, e percio da non doversi ■ in Toscana ci siano persone disseminatrici di cattive né insegnare né pratjgare da nessuno. dottrine, pare che offenda tutti, e specialmente i L’illustriss. e reverendiss. sig. canonico Palmieri vescovi. disse, che la dottrina della pastorale l'ha trovata. L'illustriss. e reverendiss. sig.. arcidiacono Falchi sanissima e coerente alia dottrina della chiesa, senza disse, che il giudicare se i brevi siano offensivj al che gli abbiano fatto ostacolo le opposizioni dei sig. corpo dei vescovi ed a tutta la Toscana gli pare, che professor Bianucci sopra alcuni paragrafi della mede- non possa detérminarsi senza prima fissare, se nella sima pastorale. Convenne coi medesimo sig» profes­ pastorale di monsignor Pannilini si contengano sore, che si devono ricevere i giudizj della chiesa errori A proposizioni condannate; che subito che nella anche in globo, ma le proposizioni in globo non si pastorale vi siano di queste tali proposizioni, e che possono dire altrettanti dommi, quando sono con- monsignor -Paunilini asserisee nella sua lettere, che sono state approvate da persone e per dottrina e per dignité rispettabili, è ben naturale che il ponte- * (r) A lu, t. Il, p. : Schwarzel, t. 11, p. $»8-j6. fiCe lo awerta di non prestare orecchio a quelli, qui (i) Atft, t. Ill, p. 92-128 ; Schtrwtel, t. 111,.p. ( j) A/ti, t. Ill, p. 176-8 ; Schwarsei, 1. 111, p. 224*4. sibi solis sapere videntur, dei quali é fâma che ve ne 118j Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetrunae archiepiscopis et episcopis Florentiae habita. 1184 siano in Toecana ; e che il giudizio poi della dottrina Λ Art. XLIX. < Il catechiuno per gli. adulti dovrà della pastorale spetta ai vescovi ed ai teologi e non durarealmeno mezz'ota. Vi si dovranno spiegare tutti ai canonist!. i dover i della religione e le massime necessarie a L'illustriM. sig. awocato cav. Paribeni si uniformb salvarsi ; i comandamenti di' Dio e della chiesa. il al sentimento del sig. arcidiacono Falchi, dichia- simbolo degli apostoli e suoi articoli, l'orazione dorando per altro, cbe nella pastorale di monsignor menicale, la -virtù dei sacramenti, la disposizione e Pannilini non ci ha saputo riconbscere alcuna cosa, , preparazione per i piedesimi. Vi potrebbero leggere che sia contraria alla sana dottrina ; ma siccome vede, in volgare qualchè capitolo della sacra scrittura, con che quando sia il pontefice iii sentimento che sia tale, una piccola spiegazione del medesimo, ove sia neces­ non pareva che essendo interrogato potesse altri- sario. Dopo si reciterà il vespro, e dopo b si darà la menti rispondere, e parendogli che nel farlo nei benedizione del santissimo b si farà la buona morte, brevi responsivi non abbia usato termini, che potes- secondqj diversi tempi b le circostanze diverse. » sero portare una précisa ingiuria a monsignor Pan­ L'illustriss. e reverendiss. monsignpr vescovo di nilini, se non interpretando qualche espressione S. Sepolcro osservô, che tutti gli esercizj di pietà conalquanto forte in un senso, nel quale non si pub dire tenuti nei present! articoli, sono conformi aile mas­ certamente che 1'abbia voluto dire il pontefice, non sime di s. Giustino e di s. Paolo nel cap. 10 délia sua saprebbe ravvisarci una determinata ingiuria ; e Jettera ai Corinti. Rispetto al comu’nicare il popolo rispetto ai vescovi della Toscana si rimesse ai mede- nel tempo della messa rilevô, che tale era la pratica simi, i quali esporranno, se se ne possino trovare in- dei primi tempi della chiesa attestata da s. Cipriano, giuriati. Avverti inoltre, che avendo monsignor Pan­ U da s. Leone e dal concilio di Antiochia, trattandosi nilini dette di essersi consigliatp con alcune persone per altro di messe solenni e pubbliche ; che Lutero distinte e per dottrina e per dignità, potrebbe essere voile chiamare le messe solitarie, «culte ed ango• «ri, cib che fù condannatô dal oncilio di Trente, diretta la risposta del papa a questi tali. ^L'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di essendo il sacrifizio sempre pubblico, perché tutti Chiusi e Pienza fece istanza, che 1’assemblea disse il partecipano delle virtù del jacrifizi > medesimo ; che suo voto nella prossima sessione, per aver tempo di la comunione nel tempo della messa da più secoli potervi rispondere. L'illustriss..-fTÎverendiss. mon­ non è riguardata corne un obbligo, ma si vede solsignor vescovo di Pistoia e Prato disse, che il man- tanto insinuata, conforme ancora l'ha desiderata con­ dare 1'affare in lungo, potrebbe far nascere nelle cilio di Trente, al quale opinb, che dovesse starsL persone male intenzionate delle nuove idee per sorL'illustriSs>~e- reverendiss. moiisignor arcivescovo prendere nuovamente il santo padre ; ehe il breve di Pisa avverti, che se tutti dovessero comunicarsi offende anche il sovrano religiosissimo, il quale pare nel tempo della messa, molti non si comunicherebtenga la mano all'introduzione degli errori ; che non bero attesa l’impotenza in alcuni di ‘’ossefvare il è la prima-volta che il papa sia state sorpreso, come >■ digiunp, che non era frtrse prescritto nell'antica chiesa, segui nell'afere delle monache di Pratq ; e che per fino allora della messa parrocehiale, ed in altri la parte sua sarebbe in pronto per venerdi prossimo. *'gl‘incomodi di salute.ed altre circostanze, che non. Non essendo ancora gli' altri prelati in pronto, e permettenodi aspettare, e che potrebbe convenire di non essendo stato loro prescritto un tempo precise, fissare per massima, che s^ possa comumcare sempre, replicarono.che porteranno il loro parere il più presto C insinuando per altro di farlo nel tempo della messa. possibile o non più tardi di lunedi prossimo a S. E. Anco l'illustriss. e reverendiss. sig. arcidiacono Fal­ il sig. commissario regio, il quale si dichiarr, che chi secondé la proposizione d'insinuare al popolo di farèbbe prendere registro di quelli, «he fossero por­ , comunicarsi nel tempo della messa. Gl'illustriss. e tati più sollecitamente degli altri, senza peraltro reverendiss. sigg. canonico Palmieri e monsignor . riceverli e ritonerli presso di se, riserbandosi a tice- Fabio de' Vecchi e il molto rev. sig. dottor abate verli tutti insieme per rimetterli immcdiatamente a JLonginelli opinarono, che non convenisse di fissare S. A. R. ht massima proposta da monsignore arcivescovo di " Si procédé in seguito alla discussione di dieci Pisa, ma che dovesse starsi al rituale. L'illustriss. é articoli, incominciando dagli articoli XLIV„ XLV, reverendiss. monsignor vescovo di Arezzo fù di sen­ XLV1, XLVII, XLVI1I e XL1X, che per la loro timento, cbe convenisse ingiungere l’obbligazione al connessione furono presi unitamente Wi êsame. paroco di comunicare in tempo della messa, mg non Art. XLIV. « Dopo letto il vangelo, il paroco b il al popolo di comunicarsi. Fù di contrario parere cappellano voltandosi al popolo lo leggerà in vol- l'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovodi Colle, gare, e dopo vi farà la spiegazione ed undiscorso, quando il popolo sia bene istruito del frutto uberiore ricavandone quelli insegnamenti e massime di mo­ della comunione nel tempo della messa. Uno dei rale, che siano più uti^i al popolo. Avrà premura, consultori dell'illustriss. e reverendiss: monsignor che t,di discorsi siano brevi, di facile intelligenza vescovo di Cortona Jesse sopra di ciô una memoria ed istruttivi, e contengano una morale pratica per diretta a dimostrare la convenienza di rimetter questa il popolo, senza perdersi in sensi mistici ed in ques­ I> parte di disciplina alla prud'enza dei vescoyi. tioni dommatiche. Raccolti. i voti dei prelati risposero : I vescovi si ag^rt. XLV. < Continuando ta messa, comunicherà faranno un dovere di secondare le pie intenzioni di la sua comunione tutti quelli del popolo, che S, A. R. contenute negl' indicati sei articoli, raccost presenteranno, previo un piccolo fervore. mandandone ai parochi la più esatta eseeuzione se­ Art. XLVI. < Terminata' la messa reciterà col condo le circostanze delle respective parrocchie ; o popolo ipialche preghiera in volgaft per i vivi e particolarmente si faranno un dovere di raccomanper i. defunti, i tnalati, bisogni del popolo e della dare ai parochi, che spiegato il vangelo in italiano, campagna, e col Te Deum tenninerà la funzibne. facciano un breve discorso’ sopra il medesimo, rica­ L’istesso metodo terrà nella sua messa il cappellano. vandone quelle massime morali, che crederanno più ' Art. XLVII. <11 dopo pranzo dovrà farsi il caté­ opportune per l'istruzione del popolo. Daranno altresl chisme, quando non sia stato fatto la mattina al tardi i vescovi i provvedimenti, che giudicheranno più dopo terminata l'ultima messa parrocchiale, e dopo opportuni, affinchè istruito il popolo dai parochi e terminata in chiesa 1'amminiStrazione dei sacramenti. confessori sopra il maggior vantaggio s[hrituale, che Art. XLVIII. « Il piccolo caièchismo per i ragazzi ai ricava dal comunicarsi nel tempo della messa parsi-farà a parte fùofi di chiesa, dove sia luogo oppor-r tecipando del sacrifizio, possa introdursi questa lodetuno e dove sia il capp^lano, che possa attendere vole costumanza, fermo stante perb che sia sempre a questo, montre il paroco lo faccia in chiesa .agli permesso di comunicarsi anche fuori della messa, adulti, b vicaversa. secondo la pratica della chiesa. Cewciuoa. coubctio, XXXVIII. 75 «p .'4 diche nell’avvento e nelldT qua ima, all’eccezione ,118$ Pistoriensis et Congregatio ab Hetrariae arçhiepiacopis et episcopia Florentiae habita. ii86 di ima Synodus A due nelle chiese principali delle città,· con che le medesime debbano essere a guisa■ di cate* ** ’ ^1 .,- I cltismo Gl'illüstriM. reverendiss. .vescovi di λ Gl’illustries. é .reverendiss. monsignori veacovi di e non e altrimenti ; ed, monsignori assolutamente potrebTlstoia, Colle e ChiüSi e Pienza ahbraç^iarono tutti Pistoia, Colle e Chiusi e Pienza abbraociano intierabgro proibire tufti i paneginci per i santi, che non b ' . 'gli ârticoli ; e riguardo alla cotnunione Ifaxgicamli comunicaré quelll che si presenteranno, collé alcun frutto. tutti » particole consacrgte nella messa a mente del concilio mente l’articolo proposto da S. A. R., riserbandoei a provvedere nei casj di necessity coït altri cooperatori al ministère d4i paroçlp. Art. LI. « Nello domeniche, a riserva di quellçjdommemdrazioni, che la chiesa permette nei divini Mrq, ' sembrerebbe conveniente, che fossé prùibita in ogni ' j chiesa qualunque festa per i santi particolari ». / , ’ Sopra questo artiœlo i Vescovi si rimessero aile L’illustriss. e reverejjdiesr. monsignore arcivescovo di Firenze Trento eosservô, del catéchisme di che non romano, tutti i "preniettendo parochi sono — .sopra di ciA tutta I'isjruzione al popolo. L’illustriss. e.reverendiss. monsignor vescovo di Sovana accettA * la proposizione, in quanto è ioerente agli articoli. Art L. < Ogai qual \olta nei giorni di precetto si esercitassero nelle parrocphie tutte queste opere di ' respettive risposte date sull’articolo XXVII. religione, vi potrebbejeuere per i vèscovi unà ragione j............. " ‘ i parochi fossero * Art. LII. « Converrebbe, <φβ pre·, ; maggioTe
  • D. Giuseppe vescovo di Montalcino. monsignor vescovo di S. Miniato opinô, che si doves­ Giuseppe vescovo di Chiusi e P ienza, remissisero ritenere le prediche, togliendo tutto dû, che vamente aile dichiarazioni ec. diverte l'orecchio, e che i vescovi dovessero prima PlETRO vescovo di Massa e Populonia. sapere, chi sono i predicatori.. BruNONE vescovo di Somminiato. , Sopra di ciô l'assembleadivenne aileseguento deliFrancesco Pio vescovo di Sovana. berazione : I vescovi pieni di rispetto per le savissime Niccolo vescovo di Colle, rimettendomi aile riflessioni proposte da S. A. R. sopra la maniera di mie risposte ec. predicare, riconoscendo la necessity di mantenere l’uso comune delle prediche dell’avvento e della Scipione vescovo di Pistoia e Prato, rimetten­ quaresima anche per la campagna, riconoscendo pure domi aile risposte e dichiarazioni faite. l’utilità dei panegirici sacri in quanto contengono le Luigi vescovo di Volterra. Roberto vescovo di Sansepolcro. locli delle virtù dei santi, daranno opera perché le prediche siano a guisa d’istruzioni morali, ed i pane­ girici abbiatio anche la parte jstruttiva fondata sull’ esempio dei santi ; rimettendoei sopra il rimanente del l’articolo a quitnto c stato detto sull’articolo XX V11. CaisTOFZNo Tsaaosi, ugreiane. Niccola Fuseau··, uirrierio. w ~r 7 1’187'' Synodis Pistoriensis et Congregatio ab Hetruriae archiepiscopis et episcopur Florentiae habita. ' ■ . S8SMONE XIV. a A ij «Mggw 17S7 i>' V 1188 A libri di teologia monde della più sana dottrina^ cbe fossero necessarj Z1 parochi per le confessioni e per i' la risoluziooe dei casi ; un esemptare dell opera delta , , ' ■ Regolata divozionedel Muratori;il conto delta teolo■Si adunarono nella mattina de) soprascritto giorno gia morale dei professore Tamburini ; la Storia ecclealle bre nove, nella solita sala, coll'intenento di S. E. siastica di Radne; il Rituale di Tolone; i Discocsi di il.slg. commissario regio, gl illustriss. e reverendiss. Lambert;; gli gliObblighi dei cristiano cristianostampMi in Roma; rerendiss.. Lambert Obblighi del stam; monsignori arcivescovi e vescovi delta ybscana, iscana, in i Costumi dei-^ristiani e ; cilio potessero servire ed essi di guida e d'istruzione, e Calcedonense, Pii tro his pariato per mezzo di Ijrone ; distribuirgliene gratis. » Si propohe un buon eatechismo breve, chiaro e priano, « fré Vettore e Policrate ; che non parrebbe ragionato per i ragazzi, e si crede che possa esser che un vescovo, il quale deve dare il pascolo della ' buono ό il piccolo eatechismo di monsignor Colbert, <· sana dottrina, operasse bene a proporre libri, che ό quella stampato in Livorno ; altro eatechismo per abbiano 1'eccezione di una solenne censura, che li gli adulti più esteso, e si crede adattato il eatechismo qualifichi per continenti proposizioni erronee ό sosuniversale detto di Genova; un’esemplare della sacra pette ό almeno periculose nei supposto, che ve ne scrittura tradotta in volgare dall 'arcivescovo at Fi­ siano altri dei buoni egualmente in tali materie, e renze Martini, ό quella tradotta dal francese di Sacy ; comunemente approvati e ricevuti, dichiarandosi per 1’Anno Cristiano di Tourneux ; 1'lstruzionc di monsi­ altro. che questo suo parere possa aver luogo non gnore di Soissons sopra le domeniche e feste dell* relativamente alia proposizione dei libri in se sterna ; anno ; il trattato del Sacrifizio della messa di monsi­ ma in rapporto ad uti vescovo, che li deve proporre, gnor Bossuet e quelle di Tourneux e del detto mon­ L'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di signor Martini sulla miglior maniera di ascoltarta ; Pistoia e Prato pragd reitergtamente e con molta il 'rituale d’Alet, con un’istruzione per assistere i ma­ premura monsignorAescovo.di S. Sepolcro di mettere lati e moribondi ; le opere spirituali di Gio. Domenic'o in carta il,suo ragionamento, per dare ad esso ia sodCochin sopra le assemblée di carité; le- Riflessioni disfazioné di potersi illuminare, mentre non si m morali sui vecchio e nuovo testamento di Quesnel ; una vaga proibizione di libri, specialmente rispetto 1'Esposizione dolia dottrina cristiana di monsignor alia Toscana, fatta in paese estera, non ammessa dai Mezenguy ; un libro che contenesse 1’epistole ed i principe nè dai vescovo, possa attendent, dicendo, vangeli come sono distribuiti nelle feste dell'anno in che quanto a se non ha difficulté di farsi giudice della lingua volgare, co^brevi spiegazioni morali facili ad fede, molto più quando ha 1'approvazione della sua intendersi, ridotti in punti da esporsi al popolo della l> : chiesa. Si scusô l’illustriss. e reverendiss. monsignor durata di poco più di mezz'ora.; una raccolta di vescovo di S. Sepolcro dicendo, che 1'angustia del discorsi sopra le' principali veriti dei cristianesimo tempo e la sua poca salute non gli permettevano di adattati alia capacity di tutti, sopra il simbolo degli prestarsi ai suoi desiderj ; e che aveva proposto ali' apostoli, 1'orazione domenicale, i sacramenti, imisterj assemblea il suo sentimento tal quale, senza la veduta principali delta fede, i comandamenti, i riti della di entrare in dettaglj ed in questioni, dichiarandosi, chiesa. nelle diverse solennité dell'anno ; un libro che non intendeva di condannare i libri proposti nei)' sopra i principali doveri morali verso ii prosaimo artiaolo, ma di awertire, che il popolo ô male istruito nella société, obblighi dello stato per i coniugati, ù mal prevenuto non deve avere in mano libri proieducazione dei figlj, adempimento degli obblighi di biti. Rispose l'illustriss. e reverendiss. monsignor tutti nei respettivo stato; un libro che insegm la vescovo di Pistoia, che sté lyne che il popolo, in maniera da tenersi con i malati e moribondi per luogo di ester violentato venga istruito, ma che se si assisted! e consolarli ; un libro che contenga i prin­ vede, che un libro è proibito per cabala, il vescovo cipali doveri per i parochi stessi ed una istruzione1 non si deve fare uno scrupolo di proporlo al suo per 1'esercixio dei loro importante ministero ; quoi1 popolo, anzi in certi casi è obbligato's render giustizia alla vérité crocifissa e perseguitsta. L'illustriss. e reverendiss. sig. canonico Palmieri, (i) AMÙ <- cit., p. 18$ ; Schwaniel, I. cit., p. 355-6. rispopdendo al ragionamento di monsignor vescovo, (>) Atti. t. cit., p. 186-spS ; Sebwarael, 1. at., p. 556-57. (1) Atsi. t. crt.. p. $»-61 ; Schhatml, t. cit., p. 65-79. di S. Sepolcro oaservd.che sopra i libri proibiti doveva ‘. * ..... ...... ’"f1"’"" • ■ ' .#■ * K ί 1189 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetruriae archiepikoopia et episcopis tyoMtitiM habiÇs. <>9* distinguerai l'autorité’ed il giudizio ; che quanto ali' a di quei libri, chqjuumofrt fronte la dediosS^A/R.,** za che fosse mandato in giro rardHBtftal autorité non^ra luogo a discussione, giacchè i decreti - e fece istanza della congregazione dell'l’ndice non hapno vigore in quale-era stato proposto dalla R. A. S. Gl'illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di Toscana senza l'autorité sovranna·; che quanto ri ~..... giudizio della santa lede, sempre vajjjmbile, quando Peseta^. Miiiiato, giacchè l’artiobro contione tanti fosse ragionato e canoniço, non è mai nè ultimo nè capi, proposera di mandare a partito daeenn libra. irrefrstgabile ; chej fatÿ allegati per prova di questa E convenne in questa ^troposiaoné l’illustriss.^ig. , irrefragabilità provano il contrario; che s.Cipriano aw. cav. Paribeni*,air effetto di combinare i diversi ' - ' no* si, endette qbbligato a seguire la decisione di sentimenti. s. Stefano, e s. Afostino giustifica s. Cipriano dicendo, Fù in conseguenza interrogata rassembles, se cre­ che non vi era ancora intervenuto il giudizio della desse utile' il far tn^tf^rae stamparei libri,-che più chiesa universale ; che la. lettera di s. Leone, benchè poesi no servire ai paroeni di guida e d'istnfzioQe, e lodata nel concilio di Calcedonia, perché era cogente 'distribuirli gratis ai medesimi. —' Tutti i prelati alla dottrina della chiese, non fù ammessa setiza pre- furono cdhcordi nel crederlo utile'. Se si credesse, che possa esser buono^per i ragazzi venti vo esame,ed qlcuni vescovi che vi ebbero qualche dubbio, non vollero sottoscriverla ; che molto meno é il'cateclqsmctdi monsignor Colbert é quelle, stamprova il detto di s. Agostino nell’affere di Pelagio, pato in Livomo. —Trattandosi di piccolo catechismo, ' perché questo dopo essere stato condannatb in Affrica convennero la massima parte dei prelati di preferfre e in Oriente,-avendo cercato il giudizio della chiesa quelle di Bossuet ô di monsignor Casati ,vescov© di di Roma che fù conforme agli altri, non avevi* altri t« Mondovi. L’illustriss. e reverendiss.,monsignor ves­ pretesti ; che nella guerra degli Ariaiiî la dottrina e covo di Montalcinb disse, che, prenderé per la sua i la causa di s. Atanasio era considerata come la dot­ diocesi 'quello di monsignor Casati. L’illustriss. e re­ trina e la causa della fede, senza che alcuno abbia verendiss. monsignor vescovo di Fiesole disse, che mai attribuito all'autorità della santa séde que! loche si fece un dovere di adottare per la sua diocesi fino spettava alla bonté delfa causa ed al merito perso­ dal 1780 il grande e piccolo catechismo fatto pubblinale ; che Stefano e Leone non accrebi>ero autorità care per ordine di S. A. R.,e che quando la venerabile., alla santa sede, corne non gliene tolsero Liberio ed assembles ne avesse accettatô altro concordemente," Onorio, che avevano il torto ; che le proibizioni dell' proporré ancor questo alla sua diocesi. L’illustriss. e Indice spesso sono fatte colla ntassima irregolarità reverendiss. mojjjignor vescovo di Cortona disse, che sul voto del segretario ô di qualche frate consultore, avrebbe accettatô quel catechismo, che fosse accetgiudicandosi senza sentire gli autori, d con attribuire tato dalla maggior parte dei componenti rassembles, . un senso malizioso ô eretico a parole cavate dai in venerazione dell'uniformita desiderata da S. A. R. / santi padri e dalle scritture ; che alcunq vedute tem- Gl’ illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di V poralLsono spesso la causa di queste proibizioni, Pistoia e Prato e di Colle si riservarono a rispondere come aecadde quando Sisto V proibi il Bellannino, in fine a tutto l'articolo. E l'illustriss. e reverendiss. perché non aveva sostenuto il dominio direttu del monsignor vescovo di Chiusi e Pienza- approvô e papa su) temporale dei sovrani ; che il vescovo non accettô i catechismi proposti da S. A. R., tenendo perde per simili proibizioni l’obbligo e il diritto di ferino quello di Lione, che ha già posto in uso nella esaminare i libri ό proporli ai suoi diocesani, e che c sua diocesi ; e nel resto si dichiajt' ancor esso di attennon puô tollerarsi una regola, che chiuda molti ottimi dere a rispondere in fine a tutto l’articolo. libri, che si trovano nell lndice romano ai sudditi, e Se per altro catechismo più esteso per gli adulti gli privi del vantaggio di essere istruiti del loro credesse adattato il catechismo universale detto di obbligo verso i sovrani ό delle ma&ime più sodé Genova.— I prelati crederono adattato il catechismo Romano tradottb. L'illustriss. e reverendiss. monsi­ della religione. Ripetè più volte l'illustriss. e reverendiss. monsi­ gnor vescovo di Sovana convenne· ancol- esso nel gnor vescovo di S. Sepolcro, che la questione si ridu- catechismo Romano, con che sé ne faccia una tradu­ ceva, -se un libro censurato a fronte di altro non zione con note,diversa da quella che'vi è. L'illustriss. censurato dovesse proporsi. Riprese il sig. canonico e reverendiss. monsignor vescovo di S. Miniato con­ Palmieri, che sebbene la fede di-un'autore sia sos- venne parimente -nel catechismo Romano, deside­ petta, e il libro sia buono, conviene ammetterlo. rando pero che ne sia fatla una traduzione più ele­ Al che replicô monsignor vescovo di S. Sepolcro, che gante di quella che sussiste. sé'il libro fosse buono, esso ne anderebbe d'accordo. . Se pièce per la sacra scrittura un esemplare della L’illustriss. e reverendiss. monsignore arcivescovo traduzione fatta della medesima da monsignore arci­ di Pisa disse, che era questione soltantodi determi­ vescovo Martini, è di quella t^adotta dal francese di nate una quantité di libri, da assegnarsi ai parochi Sacy, e ΓΑηηο cristiano di Tourneux. — Gl’illustriss. con soddisfazione della coscienzsL·dei vescovi ; che e reverendiss. monsignori vescovi di S. Sepolcro e non si tratta di proibire, ma w prescrivere e fare Volterra dissero, che preferirebbero la traduzione di una scelta di quei libri che non^abbiano eccerione. monsignor Martini ; e quanto all’Anno cristiano di . L'illustriss. sig. avvocatoLampredi rilevé, che S. A. R. — Tourneur dissero di - non conoscerlo. L'illustriss. e ricerca l'uniformité nelle massime morali e nella reverendiss. monsignor vescovo di Sovana disse, che dottrina^ che questa non si otterri, se un vescovo-si gli piacel'una e l'altra traduzione, e che non crede asterré di proposé quei libri che hanno una censura necessarii^ per la sua diocesi l’Anno Cristiano. L'illu­ e un' altro né ; chb devono proporsi libri che non striss. e reverendiss. monsignor vescovo di S. Miniato abbiano censura e che siano universalmente ricevuti, disse, che preferirebbe la traduzione di monsignor senza escludere gli altri ; e che la dottrina che deve Martini, non credendo neppur esso necessario il libro insegnarsi al popolo non deve avere eccezioni. Pro- proposto dell' Anno cristiano. L’illustriss. e reveren­ segui l'illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo diss. monsignor vescovo di Massa disse, che preferi­ di Pisa ad osservare, che se la proibizione verrit da rebbe la traduzione di monsignor Martini, e che non Roma, dal clero Gallicano ό da altra assembles, non accetta l’Anno cristiano dell' autore proposto. Gl’illuconviene prescrivere tali libri come aventi contra­ striss. e reverendiss. monsignori vescovi di Montaicino, Fiesole, Peseta, Arezzo, Cortona e Grosseto dixi one. L'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di ed il molto rev. sig. dottor deH'Ogna, consultore e procuratore di monsignor vescovo di Montepulciano Pistoia disse, che tutti i libri che possono servird'istruzione al popolo devono usarsi ; che esso non impedito, dissero, die preferirebbero la traduzione di riguardava la proibizione di Roma per una eocezione, monsignor Martini ; e quanto ali' AnnO cristiano, e che nemmeno valutava per eccezione la proibizione adotterebbero l’Anno spirituale tradotto dal Êrancese W z.„. i i9t Synodus Pistorien^s «t Congregatio ab Hefrttriae archiepiscopis et epùcopis-Florcnttae habita. 11«> • W :■ * S e stampato k Fi*nze nel 17^4. Ed i tre illustri».'e a Se piacerebbe uri libro; sopra' i principali doveri reverendis·, monsignori airieeeoovi di Firenze, Pisa morali verso il pros.-imo pella soeietà, obblighi dello . (b Siena Ikon vennero nella traduaone di tnoniignor · stato per i coniugau, edncazionedei figlj, adempi- « Martini, e quanto ali'Anno Cristiano crederono, che mer^briegli obblighi di tutti nel respettivo stato. possasupplirsi con alcunp dei libri, dai quali «i par- Rispose ’l’’assemblea ‘ ‘ 'the v stimerebbe opportuna ’ ··■ 1’Edu’-*-- · * Ierit in apjUreaaq. * · , cazione cristiana del cardinale Antoniano, ristampato Se place l’istruzione di monsignore di Soissons in’ ROma. ■ Se piacerebbe un libro,'"che contenga i' principali sopra le domeniche e festo dell’anno. — Gl'illustriss. e reverendiss. monsignori veecovi di S. Sepolcro, Vol- doveri per i, parochi stessi ed una. istruzione per terra, S. Miniato, Massa e MontalcinoMissero, che 1’esercizio del loro importante minister». — Rispose. preferirebbero monsignor Croiset e «consignor In­ rassembles che stimerebbe opportuno il libro intitocontri. L'illustriss. 0 reverendiss. monsignor vescovo Igto Stimulus ^astorulh di Bartolonmfteo de Martyridi Sovana si dichiarô per monsignor’Incontri. Gl’il- bus ό 1’Istruxione di ». Carlo Borromeo. Se piacerebbero quei libri di teologia morale della J lustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di Fiesole e Peseta accettaroho Soissons, trovando buoni ancora più sana dottrina, che’fossero necessarj ài parochi per gli altri. GTillustriss. e reverendiss. monsignori le confessioni e per la risoluzione dèi^ow j ■! cono ' V ’ vescoyi di Ajezzo e Cortona accettarono Soissons-. della .teologia morale dei professore’Tamburini. L 1^ molto. rev. ed eccellentiss. sig. dott. delt'Ogna, Rispose l’assemblea, che se ne rimette alia deputa­ procuratore di monsig. vescovo di -Montepulciano, tion» per Ia scelta dei libri. credè, che .possa sostituirsi alcuno degli altri libri, B Se piacerebbe un’esemplare dell’opera della Regoche vengono in appresso. Lillustrissxe reverendiss. lata divozione di Muratori. — Fù concordemente monsignor vescovo di Grosseto credè meglio il Croi­ approvata dall’assemblea. La storia ecclesiastica Mi Racine. — Risposero i set. Ed i tre illustriss. e reverendiss. monsignori arcivescovi, rigettato Soissons, preferirono' Croiset e prelati, che sostituirebbero Berti q Graveson.. Incontri.* II rituale di Tolone.'— Rispose l’assemblea, che ' Se piace il Trattato dei sacrifizio della messa di crederebbe potersi sostituire Ia spiegazione, che- sarit monsignor Bossuet e quello di Tournetix ό di mon­ fatta dagli arcivescovi sul rituale romano con note. signor Martini sulla maniera di ascoltarla. — La masI discorsi di Lambert. — Approvarono i prelati i sima parte dei prelati si determinarono per monsi­ discorsi di Giuseppe Lambert in du* tomi. Gl’illusgnor Bossuet e per monsignor Martini, ed i tre triss. e reverendiss. monsignori arcivescovo di Siena illustriss. e. reverendiss. monsignori arcivescovi uni- e vescovo di S. Sepolcro dissero, che non lo conotamente a monsignor vesdovo di Montalcino si deter- scono, ma che se ne rimettono., ' * minarono per monsignor Martini. Gli Obblighi de! cristiano stampato in Roma. — Se piace il Rituale d’Alet, con una istruzione per L’assemblea, lo approvô. Gl’illustriss. e reverendiss. assistere i malati e moribondi. - Fù concorde ras­ monsignori arcivescovo di Siena e vescovi di Gros­ sembles nel prescegliere invhce dei Rituale d'Alet il seto e Sovana dissero di non conoscere dette’libro, rituale romano da tradursi dai tre illustriss. e reve­ ma che se ne rimettevano. rendiss. monsignori arcivescovi a forma della com­ I Costumi dei cristiani e degl’lstraeliti di Fleury missione, con note e coll'aggiunta delle regole per cedi Discorsi sulla storia ecclesiastica di Fleury, assistere i malati e moribondi. " ...................... Quanto al primo libro l’assemblea ne convenue, eSe piacciano le opere spirituali di Gio. Domenico rispetto al secondo disse, che resta supplito coi Cochin sopra le assemblée di carità. - Rispose ras­ Graveson. II molto rev. ed eccellentiss. sig. dottor semblée che in vece di Cochin, sostituirebbe le pre- deirOgna e l’illustriss. e reverendiss. monsignor ghiere ecclesiastiche per aiutare il cristiano a bene vescovo di Cortona approvarono il primo libro, e per applicarsi nel servizio della parroedhia, di monsignor il secondo - crederono che possa bastare il. Berti e Bossuet. · · Graveson. Se piacciano le Riflessioni morali sul nuovo testa­ L’illustriss. c reverendiss. monsignor vescovo di mento di Quesnel. — La maggior parte’dei prelati fù Pistoia e Prato, abbraceiando generalmente 1'articolo di sentimento doversi sostituire le Meditazioni sugli di. S. A. R. disse, quanto al catechismo piccolo e evangeli di monsignor Bossuet. Gl’illustriss. e reve­ grande di avernv già adottato uno per la sua diocesi, ‘ rendiss. monsignori arcivescovo di Siena e vescovo senza escludere, per maggior lume ed istruzione dei di Grosseto dissero, che non gli piace Quesnel, e parochi il catechismo roman» e Ii altri proposti dai convennero nella sostituzione di Bossuet. Il molto real sovrano, a forma anco delle istruzioni che ha rev. ed eccellentiss. sig. dottor dell’Ogn.i si riportô prefisse ai catechismi da esso adottati unitamentc ad alla' pluralità colla sostituzione di Bossuet; L’illus­ altri tre suoi venerabili confratelli. Convenne poi triss. e reverendiss. monsignor vescovo di Montal­ generalmente in tutti gli altri libri proposti, eccetcino disse, che non gli piace Quesnel, e l’illustriss. e tuato il rituale di Tolone come poco esatto, e proreverendiss. monsignor vescoVo d'Massa disse, che D pose oltre i citati neU’articolo il Pastor bonus dell’ sostituitebbe le Riflessioni morali sul vecchio e Obstraet, la Storia ecclesiastica di Godeau, i Caratteri nuovo testamento di Royaumont. della carit à di Jhiguet, i Saggi di morale e le Istruzioni Se piace l’Esposizione della dottrina cristiana di teologiche sul simbolo, sui decalogo, sii i sacramenti monsignore Mezenguy. — Rispose concordemente . e sull’tirazione domenicale di Nicole, le Provinciali l'assemblez, che puô supplire il catechismo romano. di Pascal ed una setpplice versione dei nuovo testa­ Se piacerebbe un libro che contenesse l’epistole mento in piccolo testo, per essere distribuiia al ed i vangeli come sono distribuiti rtelle feste dell’ popolo ; e tinahnente si dichiarô di accettare pure anno in lingua volgare, con brevi spiegazioni morali ben volentieri il libro proposto da monsignor vescovo facili ad intendersi, ridotti in punti da esporsi al di Massa, cioè. le Riflessione morali sui vecchio e popolo, della durata di poco più di mezz’ora ; ed una nuovo testamento di Royaumont. Ed in questo sentiraccoita di discorsi sopra le principali veriti del -mento convennero pienainentc gl’illustriss. e reverencristianesimo adattati alla capacità di tutti, sopra il diss. monsignori vescovi di Colle e Chiusi e Pienza, simbolo degli apostoli, 1’orazione domenicale, i che ancor’essi si eruno riser vati a rispondcre alia fine sacramenti, i mister) principali della fede, i coman- di tutto 1’articolo. damenti ed i riti della chiesa nelle diverse solenniti Finahnente, all’oggetto che i parochi abbiano una dell'anno. — Rispose rassembles che per questi due qualche idea delle opere dei santi padri, credè I’asarticoli stimerebbe opportuno 1'Anno spirituale tra- semblea che i tre illustriss. e reverendiss. vescovi dotto e stampato in Firenze nej 1784. deputati per la pro]>osizione dei libri dommatici e ’ ΓΤ "ΤΤ ■’ ■W · "Τ—'ΓΓ’·· I ',.·■· ( · -MI’·-«V..·.·—.·»,· ·7-—-τ -—· · ' : ■■^■Λ·--| ., ■i^.ixFCTy.-y ^'-r— ? ^«»?-··^·^^11ι,||ί 1^11, Iit. ; i^f'HflfH III A| 11» lyi - .' ιΓ1 a‘ , jl λ* V* · 1 · * Synodue Pi&tonenûs et Côugregatio ab Hetruri·· archiepiBCopû et epiaoopii Florontite habita. 1194 * 1193 Λ Hid, , -WW . ' · ‘ morali, devano proporre anqora una colleripne-d) A L’illustriss. e reverendi»», monsignor veacovo di^ ■operette più intéressanti dei padri. S. Minia»,opiné, che foeae bene di nçtLStabilire Ja" Ed essendo stato fisskto per la prossima aessiShe cura in chibae di conventi di monache^pd^ ragi&ie I il di »5 maggio cadente aile ore nove délia mattina, délia celebratione dei matrimonj, e di qualchealtr^ per continuare la discussione dei rimanenti articoli funzione. Che non sîadatti al loro istituto. L’illustriss.· dei dôquantasette' rimessi all’esame déî veAovi, si, e reverendiss., monsignor vescovo di ÎArezzo crodè sciZlse -l'adunanza aile $>re dueV uti terzo potneri- che nelle .diocesi, dove sono cure in chiese di tnodiime. _ \ nache, il vescovo possa provvederé aecoqdo le cirM·. costame. . r Antonio arcivescovo di Firenze.' ' Fù interrogata in oonseguenza rassembles se piaoe, che. nelle chiese dei 'conventi di monache non vi si AngiolO arcivescivo di Fisa. ·. stabilises, per quanto sia possibile, la cura. Tiberio arcivescovo di Siena. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Antonio vescobo di Grosseto. Gregorio vescovo di Cortona. Pistoia e ' Prato disse, che accettava la mastima. Gl’illüstriSS. e reverendiss. monsignori vescovi di —·—Niccolo vescovo di Arezzo. Colle, Sovana, S. Miniato, Massa, Montalcino 'ed il ) Francesco vescovo di Pescicy' molto rev. ed eccellentiss. Sig. dottor dell’Ogna conRanikri vescovo di Fiesole'' *' -j · vennero nella pjoposizione, e dove già simili cure D. Giuseppe vescovo di Montalcino. Giuseppe vescovo di Chiusi e Pienza, remtssi- sono stabilite, convennero nel savio prowodimento B dato da monsignor vescovo di Resole nella sua dio­ vamente alie dichiarazioni ec. cesi, il quale espose all'assemblea, che in esocuriône Pietro vescovo di Massa e Populonia degli ordjpi 'sovrarii contenuti nella circolare diretta Brunone vescovo di Samminiato. Francesco Pio vescovo di Sorana, remissiva- si vescovi relativamente alie cure delle chiese dei conventi di monache, procuré, allorchè gli pervenne mente ec.·. Niccolo vescovo di Colle, rimettendomi alie di trasferirne alcuna iu qualchè oratorio vicino, dove era questo comodo, avendone lasdate altro in dette mie risftoste. chiese, ove' le circostanze particolari non hanno perScÏPIONE vescovo di Pistoia e Prato, rimetten­ domi alie rtsposle e dichiarazioni date. messaja trasIazione.'L’illustriss. e reverendiss. mon­ signor vescoyo di Chiusi A Pienza accettè tutta l’arLuiGI vescovo di Volterra. Roberto vescovo di S. Sepolcro. ticolo. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo Antonio dell’Ogna come procuratore di mon-, di Fiesole si ri porté ai provtedimenti dati nell’occasTone, che sopra. Gl’iilustriss. e reverendiss. monsi­ signor vescovo di Montepulciano. gnori vescovi di· Pescia, Arezzo e.Cortona si riporCaiiTOVANO Tzkzom, utmerie. taronoal sentimento di monsignor vescovo di Fiesole, Niccola Fiascai.ni, sefretme. dichiarandosi, che nelle loro diocesi non hanno cure in chiese di monache ,da provvedere. L’illustriss. e sessione xv. reverendiss. monsignor vescovo di Grossetto disse, che nella sua diocesi non ha monasteri'di monache. A Λ »5 magfio r;8j. C Gl 'illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di Si adunarono nella mattina dei soprascritto giomp S. Sepolcro e Volterra accettarono lynnassima. E alie ore nove nella solita sala, coll'intervento dii S. E. gl’iilustriss. e reverendiss. tre monsignori arcivescovi, il sig. commissario regip, gl illustriss. e reverendiss. accettata ancora essi la massima, si riportarono ai monsignori arcivoscovi e vescovi della Toscana, in prowedimenti dati nelle circolari di S. A. R. Se piace che nelle chiese'delle monache,ove non sia numero di diciassette, con i loro consultori, unitamente ai due illüstriss. sigg. canonist! e quattro cura, non vi debba essere che un solo altare ; che vi teologi regj, essendo intervenuto in luogo di monsi­ siano proibite tutte le parature e musiche ; e che non gnor vescovo di Montepulciano, tuttavia incomodato possino farvisi feste per santi, che con approvazione di salute, il molto rev. ed eccellentiss. sig. dotto* dei vescovo e qu&ste senza pompa. L'assemblea si riporto alie risposte date sii gli arti­ dell’Ogna come di lui procuratore. Essendo stato presentato dagl’illustriss. e reveren­ coli XXVII e XXXVII. L’illustriss. e reverendiss. diss. monsignori vescovi, di Pistoia e Prato, Colle, monsignor vescovo di Sovaqa accettô 1’articolo, e Volterra, Montaldno, Fiesole ed Arezzo, il respet- gl'illustrisS. e reverendiss. monsignori vescovi di tivo loro parere sull'affiue deila pastorale di monsi­ Pistoia e Prato, Colle e Chiusi e Pienza accettarono | gnor vescovo Pannilini, fù loro restituito dopo avervi tutto 1’ articolo. . Precedentemente a-questa deliberatione fît ossernotato il giomo dell'esibita fattane, aedb poteuero nella sessione dei z8 dei cadente passario, unitamente vato daU'illustriss. e reverendiss. monsignor Fabio a quello di tutti gH altri prelati, nelle mani della pro- dé’ Vecchi, die non vi è occasione nelle chiese delle fata E. S., a forma di quanto stabilito nella Ses-D mcmache di doversi valere di piu di un altare. L’illustries, eroverendiu. monsignor arcivescovo di Firenze sione dei zi maggio cadente." Fù letto Particolo LV dei cinquantasette rirnead disse, che vi sono delle ftmzioni da esigere più di un altate. Il molto rev. sig. abate dottor Longinelli all’esame dei vescovi, dei seguente tenore : Art. LV, « Nelle chiese dei conventi di monacho awerti, che dovk è esposto il venerabile gli pareva, non vi sarit stabilita per quanto' sia possibile la cura. die vi fosse qualchè rubrica, che proibisse di celeNelle chiese k>ro ove non »ia cura, non vi dovrà brarvi più di una messa. Replico l’illustriss. e reve­ essere che un solo altare. Vi saranno proibite Uitte lo rendiss. monsignor ardveacovo di Firenze, che per parature e musiche. Non potranno' farvi festo per 1’ahard dgNo è esposto il venerabile stà bene, ma che santi, che con approvazione dei veooovo e queste agli altri altari si puô celebrare. So piace, che û predicbe per le monache si facsenza pompa. E lo predicbe per esae vi si farannoa porto di chiesa serrate ; o sembra opportuno die tali dano a porte serrate ; e »e si crede opportuno, che predicbe si possano ridune alia spiegaaiono dei van- tali predicbe ai riducano alla «piegazione del vangelo, gelo, catechismo ed istruzione morale in tutto le catechismo ed istruziooe morale in tutte le feste feste d’intiero procetto, da farghsi dai ooafoMore è d’intiero-procetto da iarglisi dal eonfeaacre ύ cappolcappellano loro, ed alie iatruuioui o modHaskxii in lano doro, ed allo iatruzioni o meditazioni in tro .secolari —u.·; -a .,.1«-; -v.ed; i — regolari, che per 1la loro isti tu­ Firenze accordù, che trattandoti di conventi di cam­ rione sarebbero i coadiutori dei curati. L'assemblea procédé alla délibérerions, che ap­ pagne, poesa convenire, di proibire ai regolari di fare funzioni nelle loro chiese ne] tempo delle parroc- presso : I veæovi’prowederanno, che per quanta e chiali ; ma quanto ai conventi di città Osservô,che dove è possibile, le funzioni della settimana tanta dei non sarebbe opportuno di mettere un vincolo, non regolari «i facciano in ore diverse da quelle della essendo possibile che in cure tanto numerose di ' parrocAia ; e si psevarranno, corne giàè in uso, dei anime, tutto il popolo vada alla chiesa della parroc- medesimi regolari per i bitogni delle altre parrocchie, chia. L’illustriss. e reverendiss. monsignore arcive­ perticolarmente nel giovedi santo, giacchè devono scovo di Pisa osservô, che è difficile dare una ngola considérât» per loro istituzidne come coadiutori dei generale ; cbe se si tratta di funrioni di strepito và parochK L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di bene ; onde riducendo l’articolo alla proibizione ai regolari di fare funrioni di richiamo nelle ore parroc- Pistoia e Prato convenne pienamente nei giusti senti­ chiaE, potrebbero lasctarsi le altre funrioni ordinarie ; ment! di monsignor vescovo di Fiesole,e considerando e che potrebbe anche farsi in motjp che i frati ri i regolari corne coadiutori dei parochi disse, che conadattassero aile funrioni della parrocchia. tinuerà ad impiegarli in susaidio dei medesimi in L'assemblea procédé alla seguente deliberatione ; qualunque oooorrenra. E l’illustriss. e reverendiss. 1 j'wjwjw.wjl.-«swiyiiwin»1 'W· ‘ 4r · "" t ■ v '/ ■x 1197 "·■ ■ '■ ' ·.·' ’ Z' ■ >'· ·' - <’* · · · · Synbdus Pistoriensis et Congregatio ibHefruriaè àrçMepiscopis et episcopis Florentiarhahita. ' ιιρβ monsignor vescovo di Colle fù di parere, che'essendo λ terveniro aile funzioni di chiesa, assistere i malati e ' incontrastabilc la massima,«che^ fràti spnavénuti in' confessare, e per tal servizio saranùd Jpendenti dal sussidiiF dei jwochi, ogni qualunque Iblta i vescovi rsspettho curatdj nella di ctfi cura è situate il loro ’ crederanno tioverli adoperare' a quest** oggetto, non convento.» 1 ' \ ....*. solo per le (uhzïoni délia settjmana santa, w ancora . Quadto Λ ai primi due paragrafi di qqpstoàrticolo,_ per quatcunque altra fiinijone, i detti religiosi' deb- l'assemblea si dichiarù concordemente'di accettarli.' . bano onninamente prestye la loro opera in aiiito. dei Relativunente al cohtenuto OÉ 4 3 dpi medesimo * ^^iguardo aï V 4 dell’articoft tassemblek oonvenne, articolo, l’illustriss. e revorondisS/monsignore arci· ’ vescovo di Pisa^ ogservù, che hoû tutti i conventi che i regolari debbano avere I'obbligo di mostrére al hanno rendite da poter supplitÿ aile spese dei uovi• ' vescovo ό subi deputati le prediche, che fanno tanto ziati.^he anco fecendo il' no,vitiato, i djvêrsi impie- ♦ nella prbpria Chiesa che fuori. ghi della religione jqMydirébbero ai frati di prestare, fuori E finalmente rispedô.alle propositioni conteuute ' ilservirio ajle parrdcçhiè ; che formandone dei corp» . nel $ 5.del ïn'edésnno ar^colo, i'-pfnlati'si rirfifssero staccati.ilvescqvônonpofrdbbemàndarlidauncoàalle respçtisue risposte date ajrartidplo’XL.. . ’ ' 'vento ali’altro per gastjgo ; e che vi è una.cûcofere * Si pros^ui a leggerej'articolo LVIÎ, fiel tenon» di.S. À. R., la quale autorizza -i vesoogi a poter fer ' vche.qppresso : ' I ■ '. · licenriarê un frate, che: porti disturbo.’ll moltq rev.' Art.' LV-IÏ. « I vescovi,fisseranno i opnventi dei sig: abate dottor Longinolli disse, che questo è ederegolari nelle loro respettive diocesi, che Crederanno rente ancora al. coficilio di Trento. L'illustriss. é reveutili al servizio del. pubblico, ed il numéro dêglÎÎMi- Brendfss. monsignor vescpvo di Fiosol^ addùsse gl’int* vidui sacerdoti, letton ô altri, che in ogiiuno dei convenienti della religionb der Domenicani, i quali medésimi '‘ crederanno ' necessarj. dipendono appunto dalla elezione di tanti süperiori - » Dovranno osservarsi gli ordini per la non anunis- quanti Sono i conventi, e dal. fare d» .questi tanti sione nei Conventi di Toscana dei fratri forestieri e porpi staccati. L'illustriss. e reverendiss. monsignor non naturalizzati. vescovo di Pistoia e Prato.disse, chq nella çongregf-· . * » Prenderanno in consideratione,.» sia più utile la zione dei Filippini vi è l’esempio di ciC che potrebbe dipendenza dei frati dai'respettivi generali e provin­ farsi, e pose ancora in veduta, che sarebbe Utile la ciali per la facilité rnaggiore di poterii in tal caso per­ scelta di un superiore rivestito di buôme qualité, da mutare seconde le occorrenze da un convènto ail’ apptovarsi dal vescovo. L'illustriss. e reverendiss. altro, e per la rnaggiore suborditiazione, che in tal monsignor, vescovo di Sovana disse, che avendo i caso conserveranno verso il superiore locale, ovvero · recepti savj regolamenti di S. A. R. -prodotto ogni di fare dei conventi tanti corpi staccati senza rela-' buon effetto, crede non essere luogo a nuovi provvezione fra di loro, ed iu tal caso coine possa provve- dimenti. L’illustriss. e reverendiss. sig. canonico dersi al noviziato ed allô studio giaCchè non in ogni Palmieri noth, che la proposizione abbraccia i provin. convento pud questo stabilirsi. ciali ed i generali, e che le riflessioni fatte fin aliora » I regolari per l'ordinazione e per gli studj de- stavaqo bene unicamente per i provinciali. x vpn^avere una .totale supordinazione ai vescovi, Il molto rev. sig. abate dottor Longinelli rilevô uguafrnente che i preti secplarj^ gl’inconvenienti, che porta l'uso di farsi dai regolari » Non potranno esercitare cura'd'anime.se non che c gli esami per le letture in paesi esteri e specialmente in “ Roma, per le cattive dottrine, che* si (anno sostoquelle annesse al convento.. » Quando.dai vescovi faraijzto .richieftj pej esdrd-‘ nere in simili esperimenti, e per le ingiustizie che si tare altre cure di anime 0 cappellanie, dbtranno commettono ; che i regolari, sapendo di poter passare prima essere secolarizzati. in conventi fuori di stato in caso di qualche grave » Per quanto le circostanze lo permettino, conver- mancanza, si rendono incorrigibili ; che la dipen­ (. rebbe, che i vescovi non destiiAssqro i regolari per denza dal generale estero opera l’effetto, che si facciano delle collette considetabili, e se ne mandi il confessori di monache. » Non converrebbe, che gli fosse permessa l'ammi- prodotto â Roma in pregiudizio dello stato ; e che nistrazione della confessione e-la predicazione che altresi tal dipendenza fa si che restino-attaccati a una nelle chiese loro ô in qualche cura in ajuto del dottrina non conforme alla sana, che si i adottata nel curato con approvarione del medesimo, oltre la per­ granducato. Replied l'illustriss. e reverendiss.'mon­ signore arcivescovo di Pisa, che quanto aile collette, missione del vescovo. » Sarebbe necessario, chb i vescovi ogni anno d* e tasse che vanno a Roma, queste non si permettono per loro stessi ό per mezzo di delegati feoessero la senza il regio exequatur, e rispetto agli studj, resta visita di tutti i conventi della loro dioeesf, e si faces- prowisto a qualunque disordine subito che la unifor­ sero dar conto non solo della regolar disciplina, ma mité dei medesimi da stabilirsi nel granducato deve comprendere ancora le scuolé dei regolari. L’illuanco degli studj che vi si fenno. ™.. r. ------- ---------» Nelle chiese dei regolari, oltre le feste di rito stries, e reverendiss. monsignor vescovo di.Pistoia e universale della chiesa, dei fondatori è dei sinti d Prato soggiunse, che senza togliere anatto aflatto la dipen dipen-­ regolari generale, non· potranno— mai loro, conche per altro, rispetto a questo, non vi sia denza J----- Jdei “-------~ —dal *--------------------------------------: alcuna pompa superflua né panegirid, e delle adempirsi le savisaime mire di S. A. R. L'assemblea Venne nella aeguente risôluzione : povene nelle solennité principali della chiesa, sembra, ' Attest i savissimi provvedimenti dati da S. A. R., e che potrebbe essergli prcâbita Ojpii ïltra festa. ■ » Converrebbe restituire i frati alla più regolar ritrovandoai, in vigore dei medesimi, i regolari utili disdplina, col non pennettergli di andar soli, nè per- nella situation» preterite, non crodono i pre)ati, che > nottare fuori del convento, nè per titoto di villeggia- sia da innuovznù cosa alcuna sù questo articolo. Gl'illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di tura in case di particolari, nè per «Itro. E seppure in qualphe caso volessero pernottar fuori, o dè non Peseta; Arezzo, Fiesole e Montalcino dissero, che il fosse per assistere i malati ό per viaggio à per altra prOgetto delle comunité staocate non gli sembra utile necessità, dovrebbero qttenere in scritto la licenza ad eseguirsi ; e cbe agl'inconvenienti, che si pote»· del loro superiore, ed in questa essere espresso il sero temere circa la dipendenza dai generali, pare che i regolamenti vèglianti in Toscana vi abbiano in tempo ed il luogo per cui sia concessa. ». Non si aznmetteranno in Toscana le dispense e parte provveduto, come puro lo taranno i successivi, privilegj, che ottenessero da Roma ί regolari per che ai hanno in veduta relativamente agli studj. Gl'illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di esenzioni, nuighi e titoli nel loro ordins. , a Devono servire in aiùto del paroco.a quahmqns sua richiéeta ogni quai volta il biaogno lo neige, in- Colle e Pistoia e Prato si apiagarono, che p* la caaorflea subordinaziooe dei religiosi dsi respettivi vm- i 1 ^ΙΙΐΒΐυ^ν. , μ, ,. ., ,,,, ,Jlf ...„„, ,,,,^, , , , i»oo* ιΐΜ SjmpdnePtotoriHtahstCdqgregatioab Hstturiae archiepiscopis MepiMxipisJttorentias habita. oovi, t^perTuniformité degH studj di tutti 1 religiosi, l· 11 v < . . , a retime, in cui sono variati quati'wfti i soggetti par gH ptaosmbbe la second·parts della proposizione. andare. altrove a predicpra, i aoatituiti altri incapaci Gita ai H♦ · 5 di quaato attkrito, rpatembia* .in un tsmpodi maggior bisogno., approvsndo 1’uno .a Fajltro paragrafo, crederebbe . Ultimata coil la discussiones risoluzione dei cin­ quante agli studj, the dovesse provyedeni cfiei coo- quantasette articqli, ti procédé alfesame degli altri coraLcheticMâmanogensrali,riâ»àianôin.Toecana. quattro Çatti odHre-Ma S. A. R. all'assemblea in Gl’iUuatri». e reverendi»; mpnsignori' vescovi di aggiunta dei procedenti, il prima, dei qûali è del Sovana, Colle e Pistoia ne conrenajro.^con éôn chei possino conferirti ad altri che a quei qacerdoti.i regolari siano secoiariznti legittimamfnte e l’eser- quali per otto À died, anni-almeno; abbiano osera' drio sia perpetuo..Gl’illustriss. e reverendiss.-'mon- tata la αΛd’animé: » * signori vescovi di S. Miniato, Colle e Pi»oia con- , L’illustriss. e reverendi», monsignor arcivescovo _ ^engono in dettejparagrafo e nel sentimento degli di Pisa osservé, che la veduta di questo avanzamento . > . altri prelati. V ' potrebbe operar^ l’effetto, cbe i parochi non prenIfù concordé l'assembles nell’approvare ancora Iq douera attacoo per la lortrparroccbia ; cbe ijuando . propoeizione\fentenuta nel 17·" \ un curato, che ha prostato» su thion stqvjrio'ύ trovi • Rispétto al contenuto del f 8 rassembles si riportd nella sua pté avanzata'in circostanze di non poter aile respettive risposte date all’articolo XL. -, B continuât· nd suo niinistero, è conveniente' in tal γ i Sopra le visite délie quali si parla al j 9, avendo caso di conferirgli un canonicato, essendovi ancora ’ respettivamente rilevato gl'illurtn». e reverendi», gli ordini di S. A. R., che i vescovi gli proponghino monsignori arcivescovo di Pisa Avescovo diTiesoie*, per simili benefizj ; e che per altro ciô puô aver che non è praticabile fn tutte le diocesrdi fare annual-* luogo per i canonicati di libera collazione.'ma non (nente la visita dei conventi; che converrebbe farla' per quelli di patronato privato. Tutti i teologi regj ' personalmente 0 non per mezzo di delegati, eplte i convennero nêt Sagionamento di monsignore afci*· vescovi potranno eseguire tali visite con quella mag- vescovo di Pi». gior frequenza, che crederanno opportuna, l’assem­ .L'assemblea procédé alla seguente deliberazione : bles déterminé quanto appresso : I vescovi si faranno Fermo stante cbe, secondo le savie inrinuazioni di un dovere (fi fare la visita di cui si tratta con quella S. A. R., siano gratificati dai vescovi colla provvista maggior frequenza, cbe gli sarà possibile. dei canonicati di libera collazione quei parochi, che Rispette al i 10 i prelati si rimesseroalle respettive hanno lungamente e lodevolmente servita la loto risposte date agli articoli antecedenti; e segnatamente parrocchia, non sembrerebbe all’assemblea conve­ agli articoli LV e LVT. niente in generale di. stabilire la massima proposta Sopra il fui vescovi dissero, che si faranno un nel présente articolo. Ed in rapporto ai canonicati di dovere d’invigjlare sulla osservanza di quanto viene patronato privato, si riporta l’assemblea a quanto, sù prescritto ne] présente paragrafo. tal partiçolare hanno respettivamente risposto i pre­ In ordine al f 13 i vescovi si dichiararono di ripor- lati negli articoli procedenti. tarsi agli ordini di S. A. R. Se prosegui a leggere il secondo articolo del tenore E finalmente circa il i 13 rassembles delibero corne che appresso : appresso : Riguardo all’intervenire aile funzioni di Art.’ll. « Se per la uniformité della dottrina potesse chiesa sembra, cbe sia stato provveduto nelle risposte essere utile, che oltre le particolari accademie ecdeagli articolj antecedenti, e per ciô che appgrtiene al siasticne in ciascuna diocesi, si stabilisse in Firenze servizio da prestarsi ai respettivi parochi·, crede l'aj-. un'accadentia, ove fossero mandati dalle altre i giosemblea che devano. farlo colla dovuta dipéndenza vani di maggioro espettativa e talento, per formante dai vescovi. degli abili lettori e maestri nelle accademie e semiL'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di narj di dette diocesi. » Pistoia e Prato, oltre aile risposte -corne sopra'éi due Gl’illustriss. e reverendiss. monsignore arcivescovo articoli £VI e LVII, aggiunse, che in una delle me, di Pisa e rrionsignor vescovo di Montalcino.rilevamorie presentate dal sinodo di Pistoia a S. A. R. viene rono il casd facile ad accadere, che i giovani dopo dichiarato il di lui sentimento unito a tutta la sua essere stati a studio in una città grande, non si adatchiesa relativamente ai predetti due articoli, e che tino a tomare aile accademie ecclesiastiche della loro perciô si riraette in tutto alla stessa memoria ed agli diocesi. L’illustriss. e reverendi», monsignor vescovo ordini partecipatigli con letters di S. E. il sig. consi­ di Sovana osservô, che se i vescovi avranno per i gliere Seratti dei 4 novembre 1786, commendando medesimi dei riguardi, non difficulteranno di ritornel tehipo medesimo gli ottimi religiosi provvedi- nare. Anco l'illustriss. e reverendiss. monsignor menti proposti da S. A. R. in questi due articoli. vescovo di Pistoia disse, che ritorneranno sempre E l'illustriss. e reverendiss. monsignor vqpcovo di che siano incardinati alla chiesa della diocesi. L’illu­ Chiusi e Pienza, essendosi riservato a dare i) suo striss. e reverendiss. sig. arcidiacono Falchi opiné, sentimento sopra i detti articoli LVI e LVII alla fine che la auddetta accademia ecclesiastica dovesse eridei medesitni si espresse, che implora l'autorité di gersi-in luogo, ove sia l’université. L'illustrisa. e reve­ S. A. R. per ridurre tutti i consenti e monaateri rendi». monsignor vescovo di Pistoia e Prato avvertl, staccati e iisdipendenti dai generali e provinciali, e che in Firenze vi si dimora in tutte le stagioni, ladtotalmente subordinati al vescovo si per l’eaterna dove se si erigesae in Pisa, non potrebbero i giovani che per l’interna disciplina, e si dichiara di accettarne Métarvi pey-ttitto il corso dell’estate, ed aggiunse che ' ■ ■ . le ottime vedute della R. A. S. espresse in detti arti­ coli ; e che rapporto agli studj che potessero mancam nei conventi délié sue diocesi, come pure al novizlato, ai darit tutto U pensiere di procurare dei noeti e dei luoghi w k> credeti espediente nei conveqti e monaateri delle citti ovè saranno, come suoi fani ptr l’edsMMiOM dei giovani ecclesiastici secolari, non potendoM altrimenti prowadere allai uniformité di dottrina in un· diocesi ed alio stabile aerviato dai popoli nei tempi'specialmeat· di awento · di qua- Concwen. cosxacm, xxxvul eeaendo Firenze nel centra, resta più comoda ai gio­ vani delle respettive diocesi. L'illustriw. e reveren­ di»» monsignore arcivescovo di Pis· disse, cbe non vede la nécessité di mandare i giovani a Firenze, credendo cbe possino suer· istruiti e divenire buoni lettori nello accademie delle respettive diocesi, tanto più, cbe per cto cbs riguarda l’unifonnité della dottris·, ai ctterré sempre, eeaendo rimasto stabilito, che gli studj debbano regolarsi secondo quella di s. Agostino. Soggiunse monsignor vescovo di Pistoia ri ■IVMW iroi . Synodus Pistoriensis et Congregatio ab^Hetruriae archiepiscopis et epistjopis Florentiae habita, izoz . e Prato,the il passaggio allttccademia di Firente non a continuando ad essere tuttol> indisposto monsignor ' sarèbbe coattivo- ma facoltativo, e ehe non tutte le vescovo di Montepulciano.^n luogo del quale inter-* diocesi Jianno i comodi di quoila di Pif·. Venne.comé suoprocundore, il molto ftv. ed ec- Là risolùzione dell' assembles fù la segoente cellentiss. sig. dottor deU’Ogna. Attesa rünifprmità della dottrina stata stabilita dall* ‘ (I>alrillustriss. e reverendis·, monsignor yescovoMi assemble^ mediante la determinazione dei libri, non Cortona fù presentata ima memoria intitolata Replicet. si crtde necessario to stabilimento della nuov· aeca- alld memoria delfillusMss. e revirendiss' monsignor j ■ _ .·_ - nei, — yescovo di Chiusie Pienza, contre gw/Ag dei vescovo demi? in r?, Firenze propoeto presente articolo. · GlTHustriw. e reverendiss. monsignori vescovi di di Cortona sui voto decisive dii jitrochi nei sinodo ‘Arezzo, Pescia t Fiesole dissero, xhe aggiungereb- diocesaho ; ed insterne 'replica alie prove desunte dai . bero, che dovendo mandareJ giovani per formante ' concilio di Costanza a favore ■ dei dett^yoto decisive dei maestri, quando ritornerarmo, i vescovi ôrdinari»- in aggiunta alie memorie presentale dagl’illustriss. . mente non avratma i mezzi di proarvederli di un e reverendiss. monsignori vescovi di Pistoia e Profit, magistera. L’illustriss. e reverendty. monsignor ves­ Chiusi e Pienzçt e Colle·; la quai memoria fù inserita covo· di Mantalcino si dichiarô, che ,si riportava ab negli Atti sotto nuiiPXLh'II (t). Parimente dagl'ilsentiment^ che avrebbe dato la maggior parte dei* lustriss. e reverendiss. monsigbori vescovi, di Pistoia . · prelati. Ljlhistriss. e reverendiss. monsignor vescovo e Prato, Gbiufi e Pienza e Colle fù' presentata unq ' di Chiusi e Fienza accettô l'anicolo. L’illustriss. e memoria _________________ r______ dei _____ intitolata Risposta vescovi_. di_____ Chiusi_ e teverendiss. monsignor vescovo di Slovana accettb Pienza, dr-Pistvia e Prato e di Colle alia mimgria 1’artiColo, credendolo uno dei più-savj provvedimenti B apologetica per la sussistèkza degli orator) domestici * dati per gli ecclesiastici. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Colle accettô tutto liarticolo, perché Crede utilissimo il proyvedimSnto che si con' tiene in esso, reputandolo una delle più grandi beneficenze e grazie de! principe. L’illustriss. e rëveren-. presentata da monsignor arcivescovo di Pisa', riposta in Atti sotto num. XLVIH (z).·“E I'illustrias. sig. awocato I-ampredi presents ajtra memoria riportata in Atti sotto num. XLl\, in replica allé osservazioni dei tre illustriss. e reverendiss. vescovi di Chiusi e Pienza, Colle e Pistoia e Prato sulla sua memoria giustificativa intomo a s. Agostino (3). Finalmente da ciascuno dei vescovi fù rimesso nelle mam di S. E. il sig. commissario regio il respettivo parere sull'aflare della pastorale di nronsignor veacovo Pannilini, ali’ effetto che fossero dall’ E’. S. passati a S. A. R. Si procédé in seguito alla lettura del 111 dei quattro articoli aggiunti ai cinquantasette.del seguente tenore: Art. ΙΠ. * Se possa convenire di accordare il fonte battesimale a tutte le cure di campagna. > L’illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo di Firenze rilevô, che non crede va conveniente d’introdurre questa nuovità contro l'uso antichissimo della c chiesa, essendo già stato suflicientemente provvisto Antonio arcivescovo di Firenze. al bisogno.dove la distanza delle parrocchie lo richicAngiolo arcivescovo di Pisa. deva. L'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo TlBERlo arcivescovo di Siena, di Arezzo osservô, cbe la benedizione del fonte si fà Antonio vescovo.di Grosseto. con grandissima sollennità coll'inlÿrvento dei parochi Gregorio vescovo, di Cortona. del piviere.che tal solennità non potrebbe aver luogo, Niccolo vescovo di Arezzo. A se in ogni parrochia si dovesse stabilire il fonte bat­ Francesco vescovo di Peseta. tesimale ; che stà bene che. i parochi non siano aggra­ Ranieri vescA>o di Fiesole., vati di troppo, né esposti i neonati al pericolo di perire D. Giuseppe rvseoro di Montalcino. Givskppe vescovo di Chiusi e Pienza, remissi- per le strade, çia che il metterlo in regola non parrebbe espediento, perché si anderebbe a rovesciare il ' tamente aile dichiarazioni ec. rito, dovendo piuttosto essere raceomandato alla pruPietro vescovo di Massa e Populonia. Brunone vescovo di Samminiato. · denza dei vescovi di porte il battistero in quelle chiese Francesco Pio vescovo di Sovana, remtssiva- che siano più comode alla popolazione. L’illustrisi. e reverendiss. monsignor vescovo di Pistoia disse, che mente ec. Niccolo vescovo di Colle, rimettendomi aile mie non sà corne possa intendersi rovesciamento della risposte ec. u disciplina ecclesiastica, il fissare nella chiesa di ciaScipione vescovo di Pistoia e Prato, rimetten­ scuna parrocchia il fonte battesimale, rilevando che domi allé dichiarazioni faite e specialmente Benedetto XIII fece stampare un rituale per eseguire alia memoria del sinodo di Pistoia e ordini fflahenedizione del fonte coL*emplice paroco. Il molto successivi ricevuti con lettera di S. E. Seralii ec. rev.ag.abate dpttor. Longinelli avverti,cheneU'antica Luigi vescovo di Volterra. (1) In hoc libello episcopu» Corionenu» uaeruit, quod iuua Roberto vescovo di S. Scpokro. Antonio drll'Ogna come procuratore di mon­ aupposilum iam alias adductum per verba attuerer et grrsiyteri etiam epiaoopi designari poaatat : qubd presbyteri in concilio signor vescovo,di Muntefulciano. diss, monsignor veacovo di Pistoia e Prato convenue picnamente nei sentimento dei predetti due prelati. Fi gl’illustriss. e reverendiss. monsignori veqçovi di Volterra e S. Sepolcro convennero nei sentimento dell’ assembles, ma quando sia stabilita la ntiova accademia si espressero, che profitterebbero ben volentieri delle sovrane beneficenze. · Ed essendo già le ore due e mezzo pomeridiane si scidlse 1’adunanza, essendo rimasto 'fissajo per la futura sessione il dl z8 del cadente aile ore nove della mattina per discutervi i rimanenti articoli, e quanto altro occorreril, CaisTOTARO TslaoM, Mgreterie. .Niccoi.a Fiascmki, Mgrrtnr*. SESSIONE XVI. A Ji st meute /7Z7. ’ Si adunarono nella nuktina del sopraacritto giorno aile ore nove, nella solita sala, coll’interveeto di SAE. il sig. commissario regio, gl'illuatriM. · nvamxÜM. arcivescovi e vescovi della-Toacana, in munero di didassette, con i loro consultori, tmitameute agl’iiluetrian. due tigg. Canonisti e quattro teologi regj, Hieruaolvmiiaao et inter preabjrteraa Epheaiitos Mileti congre­ gato* episcopi esae potuerint ; quod vota presbyterorum in con­ ciliis proaunlisla potuerint esae effectua graluàse conceaàionis episeoporum.non vero proprii eorum iuris ; quod denique argu­ menta er concilio Constantiensi desumpta de solo casu illius concilii intelhgenda sint. Cf. Atti, t. 11,,p. syod ; Schwaracl, t. 11, p. Ju-aj. (z) Tres isti episcopi ostenderunt, quod historica horum ora­ toriorum eorumque usus descriptio nedum aedem approbates vel defendenda, sed potius ipsorum abusum, et ne comari em propterea repniheiioswm, saque disciplinae acctaaiaMica* om­ nino ease contraria, clarisaime eahibeat. Am. l.jlll, p. 61-7» ; Scbwarael, 1.111, p. Tp-pt. (j) In boc libello eadem plane cuairmabet Lampredius, qùæ ab ipso iam asserta fuasse alibi annotavimus. Aid. 1.111, p. pbpl ; Schwaraal, t. Ill, p. syt-pos. . .......... fi^i»>i il..i»r»Trfffr___,j j IN Ri/·. ‘ ‘ \ .■ '. ·; , , . *■ ·.” ·.■·* |l 11.1 . mill I | J I ■ I -. . I u ^,,,^.. .-· · ; ; ' ’ · , , .ππΓ ..^.. ,..._,. -, UOJ Synodus Pistoriensis et Congregati^ab Hetrariae archiepiacbpis et. episcopii Florentiae habita, tsoa \ ) disciplina si dava il battesimo in due solennité dell’ Adi spirito per prowqdere ai disordini, e lilorodipenannd e dal vescovo.L’illuatrisi. o_reverendiss. mon- denar dal popolo, al quale di più «i rendono gravi, ■ ' rignofvescovodi-’S.Sépolcro dissq^ch'e per questo ap- gli Ia cadere nei)’ avvilim^pto e nel disprezzo; e .puittonOn poreva cpnveniente ditare questo gran salto, .rilevô che ü vedere i Iqro confeMionarj più frequendi mettqre il fonte in tutte-je chiese, e di fare ammi- tati degli altri, puô far'temere che siano troppo ίηφ>Γ. nistrare il battesimo da tutti i parocM. L’illuïtriss. genti col popôlo. L’illustriss.·β Reverendiss.mônsignor ’ e reverendae, monsignor vescovo di Pistoia e Prato''' vescovo di S. Sepolcro riprese,che i confessionarj pobssorvô, che allora non vi erano parrocchie separate,- polati non sono qolainente quelli dei religiosi menma ora noirvede difficolté, ed allégé l’esempift della dicanti ; che quello che confessa non t> quello che chiesa Milanese nelle dispositioni date da s. Carlor qdestua ; che potrebbe 1’eccezione affiiggere egual- . neFprimo concilio provinciale e .nel secondo sinodo mente· gli altri confessori,-che ricevesseTo dai penidfocesano. L'illustrisS-e reverendiss.-monsignor ard- tenti quglchè regalo ; che avendo i frati fatto il passo ‘ vescovo di Pisa disse,’che nell’introdurrë delle nuo- di abbandonare i proprj patrimonj, in luogo di convità deve osaervarai, se vi éTutjlité e. la nécessité, ■ ciliarsi il disprezzo, esigono piutfosto venerazione ; senza le quali non conviens introdurle. , e concluse, che fissata )a massima, che tormabene La deliberazione dellassembleé fù la seguente : ’ tçgliere la questua; resta a vedere dove trovare gli L’assemblea generalmente non lo crede espedienté, assegnamenti. Γ1 molto rev. sig. dottor Longinelli 1 ma dice che’ i vescovi dovranno farlo dove crederanno allegô l’esèmpio dei lirati dell’Imbrogiana, i quali si che la nécessité e l’utilita lo richieda. rendouo edifieanti, perché non questuano, avendo L’iIlustrissT e reverendiss. monsignor vescovo dinsmesso per fino^i questua dell’uova. L’illustriss. e. ■ Chiusi e Pieria accettô I’articolo.Grillustriss.ereve- reverendiss. sig. canonico Palmieri disse, che i relirendiss. monsignori vescovi di S. Miniato e Sovana giosi mendicanti sono meno di aggraVio ai ricchi che accettarono 1'articolo, con che si continui a fare Ia al popolo, da cui ricavanq la maggior parte della loro -, . benedizione solenne dei-fonte nelle parrocchie dove sussistenza, e che >1 trovare i mezzi per provvedere era 1’uso, alia quale debbano intervenire i parochi al loro mantenimento Senza )a questua, non é affare • suffraganei, e prendere l'acqua dall’istesso fonte. L’ïl- di teologia. L’illustriss. e reverendiss. monsignor llustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Colle si ve$covo di Pistoia e Prato opiné, che fissata Ia mas-1 espresse, che lo credeva conveniente, perché questo sima, potessefo i mezzi rimettersi alia provvidenza stabilimento sarà certamente più comodo e più utile dei principe. L’illustriss. e reverendiss. monsignor ai respettivi popoli di ciascuna parrocchia. L’illus- vescdvo di Chiusi e Pienza disse,'che gli piqcerebbe triss. e reverendiss. monsignor vescovo di Pistoia e che i religiosi· mendicanti fossero mantenuti dalle Prato, convenendo pienamente nel sentimento di respyttive comunité. L’illustriss. e reverendiss. mon­ monsignor vescovo di Colle, fù di sentimento che signor vescovo di Piesole disse, che i vescovi non convenga a tutte indistintameqte le parrocchie accor- hanno inancato, in occasione di qualché inconve- ' dare il fonte battesimale, mentre i parochi hanno niente, di provvedere con sospendere ancora le con­ 1’obbligo di amministrare tutti i sacramenti ai loro fessioni a quei religiosi, che si sono meritata questa popolani, eccettuata l’ordinazione e le confermazione. mortificazione ; che i mendicanti ajsuefatti alia fatica x E gl’illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di ed a contenterai di tutto, prestano in campagna i) più " Volterra e S. Sepolcro crederono conveniente d’incul- < duro servizio, di cui non sono capaci i parochi ; che care ai vescovi di stabilire il fonte battesimale dove rendendoli possidenti muterebbero sistema, si affela nécessita ό futilité lo esi gerit. zionerebbero ancora essi ai comodi, e non sene rica■ Fù letto i^ IV articolo dei tbnote che appresso : verebhe 1‘istesso servizio; e che pur troppo i present! Art. IV. < Se sia possibile ii trovare assegnamenti regolamenti hanno diminuito il numero degl’indiviper fare sussisterc i frati mendicanti senza Ia questua, dui. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di e potendosi senza anco 1’elemosina delle messe. » Arezzo confermô, che i mendicanti prestano un gran L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di servizio, e che nella sua diocesi ne é fnolto diminuito Sovana disse, che gli sembrava un poco dura la legge il numero. L’illustriss. e reverendiss. monsignor ves­ di obbligare i fratri a celebrare la messa ogni giorno, covo di Sovana rilevô, che converrebbe distinguere onde ha fatto intendere ai superiori dei conventi la questua dalla elemosina, perché gl’ inconvenienti della sua diocesi di non obbligarli ; ma che non sé pare che dipendino più dalla seconda che dalla prima. vedere come possa ciô éfficacemente ottenersi tutte Dopo questa discussione sulla possibilité di trovare le volte che 1'elemosina della messa formi un capo di assegnamenti per iar subsistere i mendicanti, 1’assementrata. Il molto rev. sig. abate dottor Longinelli blea si dichiaro di non avere proposizioni da umiliare osservô, che s. Francesco non ammetteva nella sua a S. A. R. per trovare questi assegnamenti. regoia ia questua se non nel caso, che’i lavori dei suoi L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di frati non fossero sufficienti a supplire alla 1oro aus­ Sovana ne convenne^ne credendo perô necessariqun si stenza ; che per sgravare il pubblico- del peso del provvedimento circa 1'elemosina della messa dei mantenimento dei mendicanti, sarebbe necessario I mendicanti, per i quali militano altre ragioni che ' limitarne il numero ; che la questua per la eitta inco- per i preti, e specialmefite 1'obbligo stretto, in cui si moda poco, ma per la campagna si resolve in una ritrovano di celebrare ogni giorno per mantenere imposizione ; che questa sussistenza precaria puô por­ questo capo di entrata al convento. L’illustriss. e tare alla conseguenza di confermare, il popolo nei reverendiss. monsignor vescovo di Colle, credendo suoi pfegiudizj ; e che pptrebbero obbligarsi tanti coea ottima, che i religiosi mendicanti, che si credeconventi ricchi ad erogare le moite speae superflue ranno necessarj e utili a servizio spirituale dei popoli ed il prodotto delle tasae che mandano a Roma in in ciascuna diocesi, non debbano da qui in avanti supplemento di ciô che manca alia sussiatenza dei sussistere colle solite questue ed elemosine di messe ; conventi poveri. Replied Illustriez, e reverendiss. in quanto al modo di eseguire, ciô se ne rimesse alio monsignor vescovo di Sovana, che non vi sono con­ zelo ed alla pieté del principe. L’illustriss. e reveventi assai ricchi da poter gravare di questo'peso, e renç^ss. monsignpr vescovo di Chiusi e Pienza si che quando ancora potessero obbligarsi ajoflrirlo, i espresae, che vedendosi troppo necessario il, togliere mendicanti acquisterebbero una rendita certa e diver- qualunque questua e tutto ciô che volesse darsi 'a rebbero possessori contro la regoia. 1 titolo di elemosina di messe Ô per U sagrestia, ber L’illustriss. e reverendiss. 'monsignor Fabio de' riparare ai disordini che ne derivano in pregiudino Veochi foce presents, cbe s. Tommaso trova difficolté delle anime, a tutti i conventi dei mendicanti che di ammettere questi carpi, la di cui sussiatenza deve taré giudicato essere necessario di conservare, gli osiers a carieo aitrui, mentre ciô impedisce la liberta pirrebbe opportuno, che fossero dei tuttd mantenuti 1W5| Synodus Pistoriensis et Congregatio«bHetrariaearchiepiacopfo et episcopis Ftareotiae hsgitta. unfi dalle comunità, a cui prestano il mnririo, bea inteeo A pareri farooo coerenti alle iutaotioai sovrano spiegato che sia in Ubertit delle mededme l'accottan questo> " nella surriisrita lettera dei 4 novembre tyM, qtamto peso, e nel caso cbe non to acoettino dovri prowe- alla prima delle suddette propdsizkmi, gi’illuelrise. e dersi in altra maniera aLservizfospirituale dei popolo. revendite, tre mqsM&ghori arciveecovi, monsignor L'iUmtrim. e reverenda», monsignor vescovo dii veeoovo di Grosaeto ed il molto rev. ed eoeellentias. Pistoia e Prato ή rimesae pienamente alia memoriai sig. dottor dell’Ogna, come pure l'illuatrise. e reve­ dei sinodo della sua diocèci, e rispondendo diretta­ rendiss. monsigner vescovo di Cortona forooo di ienmente al présente articolo disse, che credendo neces­ timento che poterne proponi umilmente a S. A. R., sario il togliere qualunque questua e le coci dette se credesse abbastanza efficace rimedio a provenire i etanosine di messe pqr riparare ai disordini, che ne disordini il comandare, cbe gli sponsali non diano ’’ derivano in pregiuditio dellg anime, quanto alia pos­ azione nel foro, quando non siano fatti col consenso sibilité di. mantenere i mendicanti senza tali aiuti*, dei genitori di ambe le parti ed in presenza di due sarà dello zelo e saviezza dei principe il risolvere se testimonj. Gl’illustriss. e reverendiss. monsignori convenga, che il mantenimento lo abbiano fisso dalle vescovidi Arezzo, Peseta, Fiesole, Montaldno, Massa, comunità, a cui prestano servizio, ό da altri regolari S. Miniato, Volterra e S. Sepolcro si riportarono a quei provvedimenti, che S. A. R. giudicherà più possidenti e dai patrimpnj ecclesiastici. Si passé in seguity all’esame delle proposizioni espedienti al miglior bene dei suoi sudditi, e si contenute nejla prima memoria umiliata a S. A. R. dai dichiararono di non avere da rilevare altro, che i sinodo di Pistoia, le quali sono le seguenti, e riguar­ pregiudizj che ne deriverebbero alie fanciulle nell' dano gli sponsali ed il matrimonio : jB essere abbandonate da un giovane, che abbia con­ I. «Di negare ogni azione nel foro agli sponsali. trario gli sponsali, il quale abbandono potrebbe inge­ Π. » Di togliere onninamente gl’impedienti sl della rite il sospetto di difetti, per i quali non potessero ' spirituale cognazione che della pubblica onestà. poi trovare altra occasione di maritarsi, onde convenIII. » Di ridurre 1‘impedimento tanto deU’affinità nerodi supplicare come sopra. L’illustriss. e reveren­ quanto della cognazione proveniente da qualunque diss. monsignor vescovo di Chiusi e Pienza disse, che leçita ό illecita congiunzione al quarto grado, secondo siccome le leggi canbniche non dan no la coazione la computazione civile per la linea laterale ό obli­ e sq|topongono soltanto allé censure, cosl trovava qua, senza perd rilasciare speranza alcuna di ottenere trpppo giusto, che la promessa di sponsali non dia dispensa per quei gradi, che restano dirimenti il con­ azione alcuna nel foro per obbligare i promittenti ad tralto matrimoniale. effettuare il matrimonio, ma dia soltanto 1'azione IV. » Di prowedere agl'inconvenienti dei matri­ civile per i danni e spese, soggiungendo che sarà monj fatti tumultuariamente e per sorpresa. veramente opportuno, che_S. A. R. si degni provve­ V. » Di comandare ai parochi, che non procedano dervi con una legge. L’illustriss. e reverendiss. mon­ allé denunzie per il matrimonio dei vaghi senza la signor vescovo di Sovana abbracciô intierantente il licenza dei giusdicentp locale. » primo articolo della risposta data da S. A. R.. alie L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di memorie dei sinodo di Pistoia riguardante gli spon­ Pistoia e Prato esibi all’assemblea copia- di lettera, sali come più favorevole alla libertà dei matrimonj, scrittàgli di ordine sovrano da S. E. il sig. consigliere ed in conseguenza perché cosl s’impedirebbero non Seratti nei 4 novembre 1786, riposta in Atti sotto epochi matrimonj forzati,‘specialmente per la parte num. h, relativamente aile sei memorie presentate a delle fanciulle, le quali per non rimanere legate perS. A. R. per parte del sinodo di Pistoia, il tenore petuamente all’arbitrio altrui, si riducono ad effet­ della quale, nella parte che riguarda le proposizioni tuare il matrimonio quasi per compenso con persona, suddette contenute nella prima memoria.è il seguente : verso di cui provand dell’àversione. L’illustriss. e ' < Sopra la prima, trova giusto, che la promessa di reverendiss. monsignor vescovo di Colle trovô giusto, sponsali non dia azione alcuna nel foro per obbligare che la promessa di sponsali non dia azione alcuna i promittenti ad effettuare il matrimonio, ma dia sol­ ne) foro per obbligare i promittenti ad effettuare il tanto Fazione civile per i danni e spese ; e qualora matrimonio, ma dia soltanto 1’azione civile per i sopra tale articblo convenga formante una legge, danni e spese, perché cost si tolgano di mezzo tutti questa sarit pubblicata. gl’incohvenienti e si contribuisce alla maggior liberté » Rispetto agli articoli, che riguardano gl’impedi- del contratto matrimoniale, e credè altresi, che con­ ' menti di pubblica onestà e di cognazione spirituale, venga che il principe si degni di formante una legge > e di limitare quelli di affinitie cognazione, la R. A. S. e pubblîcarla. L’illustriss. e reverendiss. monsignor per avere in questa materia un sistema uniforme ed vescovo di Pistoia e Prato rintettendosi alla memoria J eguale in tutta la Toscana, si riméttBrà alia cogni­ del sinodo ed alla lettera di S. A. R. disse, che . tione e parere dei sinodo nationale, rilasciando credeva convenientissimo, che la R. A. S. si degni ' frattanto ai vescovi la facoltà di provvedervi di mano pubblicare la legge relativa indicata in detta lettera. in mano secondo quello, che crederanno più conve­ Rispetto alla seconda e tenta dej)e suddette proponiente. ' D sizioni la risoluzione dell’asaemblea fù la seguente : » Stabiliri una pena per i matrimonj fatti per sorfiRiconoscendo i diritti sovrani sopra gl'impedipresa, e dari gli ordini, perdii non possino farsi le menti del matrimonio riguardato come contratto, e denuntiedei vagWbti senza la permissione delgius- ponendo mente.dall'altra parte ai riflessi che merita il dicente. » sacramento unito al contratto, né credendo che ras­ Siccome poteva seiubrare, che rassemblée non semblée sia autorizzata a interpretare i canoni del avesse luogo di entrare nell’esame di quelle propo­ concilio di Trento, ed avendo in vista la quiete delle sizioni, che erano state risolute colla indicata lettera, coedenze, e di prevenire i dubbj sulla legittimità ' fù di nuovo fatta présente alla medesima la lettera rispettoMli stati esteri, i vescovi aarebbero di senti­ scritta posteriormente nei 17 marzo 1787 perimente mento, W si supplicasse umilmente il piissimo e d’ordine di S. A. R. dalla segreteria di stato all illu- religiosissimo sovrano, die quando stimi conveniente striss. sig. auditor segretario dei regio diritto, colla al pubblica bene di eseguire in tutto à in parte il quale venne incaricato di passare le dette proposi­ progetto, voglia, cbe in affitre oosi geioso si procéda zioni ai segfetarj della medesima assemblea, affincbé ebn intelligenza e concerto del capo della chiesa. l’esibissero all’esame o discussione di essa. L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Dopo qssere stata maturagsente discussa la materia ‘Chiusi e Pienza credè, che convenga di ristringerli dai prelati, i sentiment! dei quali .e le ragfooi anima-, a forma della memoria, senza ammettersi alcuna tive risultano dalje infrascritte deliberationi, e dopo dispensa per gl’impedimenti, che vi restano. L’ilhiessere state sentiri i canonist! é teologi regj, i di cui striss. e reverendiss. moosignor vescovo di Colle IM? SjmodM Pbtotialkiia et CtagNgatto^ Hetrariae arAieptaopiaatepitcopi* ΡΙοκμΑμ habita. tend cam«M,cke sarebbe com molto utile D togtiere Aarcivescovieveecori dell·Tnocono, ia pies» nnsa-To gFinpedimenti dalla pubblica ooeat* a oognarian* di didotto, con i loro aneubxi, sraicaaaecte agi'ilspirituale, e rietrtager* gi'altri impedimenti, cosue à lustriss. due sig. canesdati e quettro teologi regj. dice neU'articolo. LUMm. · reverendi**. moosiFù presentata dalllUustriee. e reveressdia*. mœsignar veecovo di ÉfatoU a Prato «i riportà alla mémo- gnete archreecovo di Pîm vu* memoria apologetica rtt. E l*iUuatriaa. a reverendi*·. monaignor veeeovo sopra l’uso di tenere coperte le invnagini, ripoëta ia di Sovana couvenne nei sentimento dalla maggior Atti sotto num. LI («>. Perimente daU'illustris·. e parte dei pvelati, rimettendosi anche alla areolare reveroodisa. monsignor veecovo di Colle A présen­ del 1779 riguardante le diapente. tât* una memoria riposta in Atti sotto num, LU, in Riguardo al non relasciare speranza alcana di otte- difesa del voto decisive dei preti net einodi dtoceaani, nere dispensa per i gradi, che sono dirimenti il con-, ed in risposta ad una dichiarazione e protesta inse­ tratto del matrimonio, credè l’assemblea di doverai rit* negli Atti dell'assemblea da monsignor vescovo riferire al disposto dai sacro concilio di Trento. | di Volterra (s). Inoltre ft présentât* dagl’iUustriss. e L’illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di reverendiss. monsignori arci veacovi di Firenze e Chiusi e Pienza, rispetto al non lasdare speranza' di Pisa e vescovi di Montepulciano, Grosseto, Arezzo, ottenere le dispense che sopra, si riportd alla risposta Fietoie, Pescia, Volterra e Cortona un* memoria precedente, e nel. resto convenne nel sentimento dell’ riposta in Atti sotto num. LII1, sopra l'esercixio dell* assemblea. Gl’illustriss. e reverendiss. monsignori potest* net vescovi, relativa a Quells letta in assem­ vescovi di Sovana e Colle convenncro nella memoria ble* e presentata in Atti dall’illustriss. e reverendiss. e nelle dispositioni di S. A. R. E l’illustriss. e reve­ B monsignor vescovo di Pistoia e Prato (3). E finalrendiss. monsignor vescovo di Pistoia e Prato si mente dall'illustriss. e reverendiss. monsignore arci­ riportd alla memori* ed aile disposizioni di S. A. R. vescovo di Siena fit presentata altra memoria sopra Sopra la quarta deUe suddette proposizioni, l'as­ il calcolo degli obblighi di messe in quella diocesi, di semble* si espresse, che pon sapeva che applaudira cui fû pariato nella sessione dei 16 maggio, la quai alie provide di'spoeizioni di S. A. R. nel volera stabi­ memoria purevenne riposta in Atti sotto num I-IV4 4 ). L’illustriss. e reverendiss. monsignorfe arcivescovo lire una pena contra coloro, che contraendo tumultÿariamente e per sorpresa il matrimonio, fanno di Firenze propose al rassemble* di umiliare a S. A. R. ingiuria a questo sacramento. Gl’illustriss. e reveren­ una supplica da .esso approntata per firmarsi da ciadiss. monsignori vescovi di Volterra e S. Sepolcro scuno dei prelati nel caso, che ne fossero' convenuti, convennerodel sentimento dell'assemblea, non paran- nella quale esponendosi di essere già imminente il dogli per aitro che convenga- di far menzione délia compimento della discussione degli articoli esibiti pen*. *11' assemble* in preparitzione del sinodo nazionale, Finàlmente in rapporto alla" quint* proposizione si implorava dalla sovrana clemenza, che all’oggetto riguardante i tnatrimonj dei vaghi, si dichiararono di stabilire per mezzo dei respettivi sinodi diocesani concordemente i prelati, che si faranno un dovere di l'uniformit* della dottrina e disciplina in tutte le uniformarsi aile apvrane disposizioni. diocesi.del granducato, fossero eletti nell'asscmblea Ed essendo stato fissàto per la futura sresione il dl alcuni vescovi, che dassero aile proposizioni da essa 30 maggio cadente aile ore nove della mattina, per "“discusse, e fissata quella disposizione, ordine e forma, trattare del piano degli studj ecclesiastici, di cui i tre C onde ricevano un prospetto più adattato e convevescovi deputati hanno detto, che renderanno conto, niente per sottoporle alla sovrana approvazione, in e di altre materie-relative aile sei memoriedel sinodo conseguenza delja quale possino procedere alla pubdi Pistoia, se il tempo lo permetterà, si sciolse l'adu- blicazione detle medesime nel sinodo nazionale con qanza aile ore due e tre quarti pomeridiane. quella maggiore sollecitudine, che sembrer* conve­ niente alla RA. S. Antonio arcivescovo di Firenze. Ed essendo stata interrogata l'assemble*, se gli AsfclOLO arcivescovo di Pisa. piaceva di umiliare a S. A. R. la detta supplica per 1* j TiBKRio arcivescovo di Siena. tenuta del sinodo nazionale, riposero tutti i prelati f Antonio vescovo di Grosseto. aflermativamente, e procederono ciascuno alla sottbGregorio vescovo di Cortôna. scrizione della medesima. Fra questi, gl’illustlb*. e NlCCOLO vescovo di Aresso. reverendiss. monsignori veacovi di Pistoia e IWto, Francesco ; -scove di Pescia. t Colle e Chiusi e Pienza apposera la loro firma remis­ Ranieri vezeoro di Fiesole. siva aile seguenti dichiarazioni, che in copia autenpea D. GlCSKPPK vescovo di Montalcino. e da essi perimente sottoscritta, furono annes» *11’ GIUSEPPE vescovo di Chinsi e Pienza, remissi· istessa supplica consegnata successivamente a S E. ' vamente aile dichiarazioni ec. il sig eommissario regio, per rimetterla a S. A. R. Pietro vescovo di Massa e Populonia. Tali furono le preaccennate dichiarazioni. L'illusBrunone tvreovo di Samminiato. triss. e reverendiss. monsignor vescovo di Pistoia si Francesco P10 vescovo di Sovana, remissiva- D riporta alla supplica gik umiliata per la convocazione mente ec. de) sinodo nazionale, la quale intende dt rinnuovare Niccolo vescovo di Colle, rimettendomi aile anche adesso, coerentemente perô a quanto ha fissato mie risposte ec. S. A. R. nella circolare convocatori*, ed in tale occa­ Scipione vescovo di Pistoia e Prato, rimetten­ sione rinnuova tutte le proteste e dichiarazioni latte domi aile risposte e dichiarasioni date. fino da principio. L’illustriss. e rçverendis*. monsi­ Luigi vescovo di Volterra. gnor vescovo di.Colle conviene essere cosa giustis- . Roberto vescovo di Sansepokro. sim* umiliare una supplie* a S. A. R..perché sidegni Antonio deu 'Ogn a come procuratore di mon­ adunare il sinodo nazionale, ma sarebbe di sentisignor vescovo di Montepulciano. mentp. che in quest* supplica si dovessr megar.e il C*i*Tor*ao TtMOst, uerOmte. principe, che veduti ed eaaminati gli / originali Niccova Fuacsim, segmarie. dell'assemblea, ne comandas» il formante un prospetto eviscerato dai medesimi Atti originali. E L’illu­ sessions, xvu. < stris*. e reverendiss. monsignor vescovo di Chiusi e A A Jo maggie ζ^Ογ. . Si adunarono nella mattina del sopcascritto giorno alie ore nove, nella solita sala, coll’intervento di S. E. sig. commissario regio, gl'illustrias. e reverendiss. (I ) 4M. t. 111, p. mS->6; Schwsnel, f. Ill, p. «SS-CS (>) Ani, t. II, p. Ζφ-ΚΜ : Schwarsel, 1. 11, 07-Sj. (ji Atü. t. Il; p. «tj-s? : Scbwsreel, t. Il, p. S0-M. (4) Am, t. Ill, p. 179-S1 ; Schwsrsel, <. III. p. >*W- ■ : « di Colle, ma crede che le materie da proporsi per ii pscpaimo. •inddo (tebbtnô «mmw aol· risotat· mITmmmde--*-—>— blea coUa pieah ananimité dei vaeoovi, e che nlati- moria del siuodo di Ptatoéa sulla TÜoraa dsi giera-' vamente alie altre, quando si credesee di forne avanti menti e l'articolo quarto relativo a quarto oggetto ndbva discussioni) per procurare ta detta unanimité, dei dnquanteMtt» punti generali. St propooava in vi acconaentirebb·,· cbe senta detta nuova discus­ dette meurtri·, cbe S. A. R. si degmteee di ooanansione e unanimité non crederebh·, che potessero dare con legge, d» foeaero aboliti i gfaratnanti. die essere 1'oggetto della detta supplica e dei sinodo. si esigono nelle curie si ecdesiastidM die secotai, Fù dipoi presentato e letto all'assemblea il piano degli studj ecclesiastici, di cui erano stati daMa mede­ sima incaricati gi'iilustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di S. Sepolcro, S. Miniato e Arezzo, affine di dare sfogo ali' articolo VII dei cinquantasette punti generali, che era rimasto pendente. La scelta dei litui proposti in detto piano diede luogo aqualchl discus­ quelli che si prestano nell’ essere ammessi a cariche, uffizi, université ed in qualunque altro atto curiale, potendovisi supplire con una formula di promets· di attestazione e di obbligatione che abÜa tutti gli prelati condeputati, Γassemble· vi aderi, · A stabilito L'illustriss. e reverondiss. monsignor veecovo di effetti, che si sono finora supposti nel giuramento. Fù letto l'articolo di lettera di S. E. il sig. consi- · gliere Seratti dei 4 novembre 1786, unita agli Atti sione, e specialmente la scelta di s. Tommaso'per sotto num, L., che è del seguente tenore : interprete di s. Agostino. L'illustriss. e reverendiss. « Relativamente alla seconda memoria, la R. A. S. sig. canonico Palmieri, teologo regio, rilevô, che per si é pienamente perspasa delle riffessioni faite dal molto tempo si era letto s. Agostino senza interprete, h sinodo sopra i giuramenti. E determinata di abolire L'illustriss.e reverendiss. monsignor vescovo di S. Se­ assolutamente tutti quelli, che si prestano per impolcro rispose, che appunto percliè s. Agostino è stato pieghi, dottorati ed altre simili occasioni di forma­ senza interprete ne è derivato, che diverse proposi- lité, e per ciô che spetta ai giudizj civili e criminali, zioni condannate sono state appoggiate sopra s. Ago­ lo taré ό nel totale ό quasi nel totale, come già ne stino allegando in riprova Bajo, Quesnei e Gian- sono state, date in parte le disposizioni, rilasciando senio, e che ha sentito da uomini grandi delle più ai vescovi la facoltà di abolirli affatto in quel che celebri université d'Italia, che s. Agostino si deve riguarda affari ecclesiastici. » unire a s. Tommaso,che è il migliore interprete. RileL'illustriss e reverendiss. monsignore arcivescovo varono gl'illustriss. e reverendiss. monsignori vescovi di Pisa disse, che adottata la massima di abolira i di Pistoia e Colle, che Bajo, Ouesnel e Giansenio giuramenti che fossero inutili ό non necessarj, potesono1 posteriori a s. Tommaso. L’illustriss. e reveren­ vano lasciarsi sussjstere gli altri, al cbe aderi filius* diss. sig. canonico Palmieri disse, cbe le propositioni triss. e reverendiss. monsignor vescovo di Montepuldi Bajo, che sono appoggiate a s. AgostinpVtion sono ciano. L'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo condannate ; che s. Tommaso non è tanto fedele in- di Sovana osservô.che il giuramento suppletorio.che . terprete, che non abbia dato luogo ad altre questioni si pratica nelle curie ecclesiastiche, si dé a persone, e che bisognerebbe provare, che prima di s. Tom­ aile quali (non si pub prestar fede, .onde diviene maso fossero nate le dissenzioni, e ehe dopo fossero aZzardoso e merita di essere abolito. L'illustriss. e cessate. reverendiss. monsignore arcivescovo di Firenze repliL'illustriss. e reverendiss. monsignore arcivescovo c cô, che il giuramento suppletorio riguardo al matridi " Pisa ............................. disse, che i deputati' non potevano proscindere ’ monio è necessario. Anche l'illustriss. e reverendiss. d^lla deliberation· gié fatta dalf assemble», che monsignore arcivescovo di Siena avvertl, che |x?r assi­ s. Tommaso dovesse essere Tinterprete di s. Agostino. curarsi, che il matrimonio sia valido e cofne con­ L'illustriss. e reverendiss. monsignor vescovo di Pis­ tratto civile e come sacramento, conviene questa toia e Prato awerti, e lo ripetè più volte, che avendo cautela tramandata a noi da tutti i secoli per non fare avuto i deputati qualchô settimana di tempo per for- dei bigami. L'illustriss. e reverendiss. monsignor mare il piano, gli pareva giusto, che venisse pçcordata vescovo di Sovana riprese, che il giuramento non ancora a lui e ad altri la sodiSfatione 'di -prenderlo in - pone'in essere una prova di più. considerazione ; e che in un' affare di questa impor­ L’illustriss. e reverendiss. monsignore arcivescovo tante, non era da trascurarsi il voto dei teologi e dei di Firenze disse, che accresce per la parte della reli­ vescovi ; e che se gli altri prelati credevano di dovere gione e per la pena a cui si sottopongono glwsperrisolvere nella istessa mattina, non intendeva di trat- giuri. Soggiunse monsignor vescovo di Sovana, che tenere la loro risoluzione, ma die esso avrebbe fatte trattandosi di persona die meriti fede ne convéniva, |e sue proteste. L’illustriss. e reverendiss. monsignor ma non quando si traita di persona idiota, concluFabio de' Vecchi disse, die non doveva precipitarsi dendo, che gli sembrava tneglio di assicurarsi sulla H giudizio, tanto più, Che non tutti i libri proposti si y parda. L'illustriss. e reverendiss. monsignore arciconoscono. Anche l'illustriss. e reverendiss. monsi- vescovo di Pisa rilevô, che talvolta è aocaduto, che gnor vescovo di S. Sepolcro convenne della giustizia certiorate le persone dell'importanza del giuramento dell'istanza di monsignor vescovo di Pistoia,'paren- De delle conqeguenze, hanno ricusato di ratificare dogli che in affare cost grave non fosse bene di pre- quanto avevnno deposto prima di proporgli il giura­ cipitare. mento, dô chef orma in atto pratico una prova della L’illustriss. e reverendiss. monsignor arcivescovo nécessité del medesimo. E l'illustriss. e reverendiss. di Pisa osservô, che l'eaame del piano avrebbe por- monsignor Fabio de’Vecchi fece Osservare, che vi / tato una lungbezta, montre qualora non ne, convenis­ sono i giuramenti, che si deferiscono dai notari nella sem quelli che lo hanno desiderato, taré necessario celebratione dei contratti, i quali non accrescono nuovo esame per l’altra pérte. L'illustrias. e reveren-, valore al contratto medesimo, e cbe sdamente nel diss. monsignor vescovo di isovana opinô, dorerai fis- concilio di Costanza fù ammesso il giuramento nei sare la massima di accettare s. Agoatino senza eeclu- contratti fia i sovrani, perché non hanno superiore ‘ dere s. Tommaso, e doversi fiaaare anco gli autori dei che gli possa obbligara. quali l'assemble» potesse 00cvenire coocordemente, La deliberatione dell assemblea fù la seguente : con pregare i sigg. deputati, che hanno jute·· le dif- ( I vescovi non possono che commendare la legge, che ficolté a farne la propositione nella futura sessione. abolisca ftiso di quei giuramenti, che sono ô evidanEsaendoei di nuovo spiegato l'illustriae. e reveren­ temente inutili ô non necessarj negli atti civili, e si dis·. monsignor veecovo di S. Sepolcro, cbe credeva daranno tutta la premura per fare 1'istesso in tutti gli troppo giusto di acconsentire al richieeto muum del atti, cbe apparteogono alia disciplina ô alla coria piano proposto, ed ewendone oonrenuti pur» gb altri ecclesiastic·. Ü a debbano aborini aMtoi giuraueauti fat quii A* * rigunrda aflhri totiMiMtici, · NsppUcherebbe S. A. R., Antonio Fnanci mnm*«A Gtomn·. Gugobio μμμ· diCbrtoM. N κτοί/? wen* iA' - Pan1*·1 Meras* di fitoodr. coootdae al primo tra i vescovi. L'illuatrim. e reve­ rendis·. monignor veeeovo di Chhsri e Pienza con■ D. Gwsxrra teocooo di ifomtakmo. Giuaam wstw» di Chiaii e Piait, remitti- venne intierarnetto in questo sentimento. E 1’iliuPietro veteovo di Matta t Λ/aioaia. itrisa. e reverendi··. monsignor veacovo di Pistoia · Bbvnonk veterno di Sarnminiato. - Prato, rimettendori^ila memoria dei sinododi Pistoia, Francesco Pio wscet* di Sovana. convenne pure in quello, che suggerirono i prenomiNiceolo Macet* 4‘ Colit, riportamdomiaile iit rispoiteedlfkiarauoniet. nati due prelati, di pregare doè S. A. R. a prendere in considerazione il giuramento che si esigo dai Scipione teteotto di Pietoia t Prato, rimetiea· vescovi in Roma, potendo in vece di quella formula domi alit ritpotle prolette t ditMaraaoai che riene mats, ristringersi alia pramessa dell’obbedoit tt. LCIGI veteovo di Vollerra., dienza canonica al primo tra i vescovi. Dopo di che il medesimo illustriss.e reverendiss. Roberto vescovo di S. Sepolcro. * monsignor vescovo di Pistoia demandé all’assemblea, B CauTorsxo Taaaosi, iChiusi e Pienza disse di crederlo utile e necessario. U ream e Pita e degli iUeutritt. e revtrtaditt oeocom L’illustriss. e reverendiss, monsignor vescovo di So- di .·M — - Ptua, orZc/·-■ sUcumo, Grwsrfo, rirrzze, Fïetole, vana ne convenne, ferma stanto la promesse dell' FMtmns e Ctrlotto, n^ula ttegii Atti della teoeraobbedienza canonica. Gl'illnstriss. e reverendis*, itleae Milita il di jo maggio 17S7,reledivam cUrdti monsignori vescovi. di Colle e Pistoia e Prato con­ delfepitcopaio, qual memoria è stata allegata agli Atti vennero nella proposizione di monsignor veàcovo di sotto num. LIX (5) ; la tersa intitolata /Hepatia alia, Sovana. E l’illustriss. e reverendis*, monsignor memoria apologetica topra Pat» di letter ttperlt le veacovo di S. Sepolcro ri rimes·· alla religio·· pru- immagini, preteretata da motteigaor arciMKooo di Pùa, riposta in Atti sotto num. LX (t). B perimente denza di S. A. R. Ed essendo stato fissato per la futura sessione la dii nMM&Mhni tn preltti fii ptwootttt* m prottrti mattina del di * giugno prossiioo aile ore nove per • dichiaraâone relativa a quanto ha avamato il «ig, trattare e risolver» tanto eut piano degli studj eccle­ awocaio Gio. Maria Lampredi rapporte alie opere siastici, quanto suile rimanenti mensori· dai sinodo di Pistoia, ri ecialse l 'aduiuuua aile ore una · tre (I) Atti. i. Ill, p. i*e-0 : ScMwsrsel, 1. Ill, p. 190S, quarti pomeridiane. Antonio ercràraceM di firmae. Angiolo dremeeeooo diPut. TlBUUO ardotocooo di Sima (s) (J) («i (j) Am. t. Ill, p. «ap-ps ; Sdnwssl, t. Ili, p. Aoi. 1.111, p. soj-U : Scfcwsrssl, t. Ill, p, 4M, t. Ill, p. u>-l$ ; ScSwarsst t. 111. p. 1*1-71. Aoi. t. II,> s»7-*j : Sdnrarssl. «. 11, p. HS-*·}. oi) SÿMttet PftitateMMteeteb Hetnvh· tR*SllnflMSMXte MÜtetetS 4N^te Atettte iMtetetetetf ' Otttffwèrfirf dti tineffi W CWAwtf < AteiWMi^ W JPitMt ripeeti te Attft WMVK stete ILjQI«M·; .‘«'<·' ' λ9· «W* ·*-—■*- ·■m Λί ZV/A m ->-»■# — · *-^-·*--*-> *1 ν*Μτ «■. ®nw *Μν 4WWp* 4MI *< wBSRWWke^JeqBBSSBq.VeWlOBBBSmKV*4BMMHMVB mHMv* oAww rf» >rrs««torvM'to»r4tt, riposta in Atti eotto 1) tore, isticbe a forma di quanto promettent, ferme num. LXXl(ii);la seconda intitolata Memerie s«d stanti le didüarastosd 0 proteste fstte in Atti, e concilie di GerusaJemme.ecoma da «ssomm sirihva quml· aocsMKte al dagmasiM» toro confrattollo monil voto decisive net nedl) rigtmrdo ai semplid tame signcrveeconrodi Arent» ih corapagnia dei sigg. teotogi<«gi,specia}merte rapportent metodo scdaetico doti, riposte in Atti eotto num. LXXIl (is). L'illustriss. sig. awocato Lampredi, consultore ca­ e rapporta ad enir sempre a Tommaso come inter­ noniste di monsignore arcivescovo di Ptsa, présente preto Moeesario di a Agostino, commendando pert sempre questo santo o prefernottoto a tutti gH aoolastid. . (1) 4M, t. ULp-iM-SiSchwataeLt. ULp soa-sSi pasto in aegtoto aU’esame della tersa mamoria < (1) 4M. i. fl. p. S. I. Di reatitirire al popolo la Hbecth di mereitare la (]) 4M. I. III, p. 1M-* : Sckmrasi. I. III, ► S|t |0S· sua industria in totti i giorni dell'anuo, riatringemto (6) 4M, t. U. p. i*»-S; Mreanel, t. U, ps 1««* 4M. 1. Ill, p. m-·*: artwsnsi. t. IH, p. *«-*». (S) 4M, L III. p. m-4M i Sehwarusi,t- UL p»>*«ï· (9) 4M. I. Ill, p. î latoMnd, L Π1. P- ftet* (7) (1) Ani. 1.111, p, s$i*4t Sdnranei, t. 11L p. m*. (a) 4M. t. III, p, etosei ackwars·». t. ΙΠ, p- SM eae. . •adstfSinstrise.eNv*> tale tfomto universahnsete delta <*toM,'MKteto mOb lot* ΦοομΙ fl pwoetto di SeodltM* Ift VMM* E. il rig. commisaario regio, perché facesse pré­ ter* dreotaredei QmaraOiTSydfrettaatuttiivMcovi sente a S. A. R. il desiderio degl’individui délia mededel granducato, e più precteamente l*h* omfermat* rima di mettarsi in corpo ai suoi ptedi, ô quando non con altra letter* del primo stante diretta aS. E.U rig. gli piacrihe di riceverii in corpo, per mezao di una commiasario regio d* S. E. il rig. consigliere Seratti, deputarione di quattro prelati, avendo concordeche.fu letta all’assemblea, e pella quale ri tacev* mente tutta l'assemble* nominati per tal'effietto gl'ilsapere agli arciveacovi e-ve*covi, che ta R. A. S., a lustriaa. e reverendis*, tre arciveacovi e l'illustris·. e cui è stato reso conto, che l'assemble· ha terminato reverendis*, monsignor vescovo di Groeeetto come Ia discussione di tutti i diverri punti, che gli er* stato decano, per umiliat* alta R. A. S. i loro pifr rispetcommesso di esaminare, ed avendo veduto la sup­ tosi ringraziamenti per Tonore compartitogli nel conplie* degli ardvescovi e veecovi per toner* U sinodo vocarli in Pirenae, per 1'oggetto di toner· I'adunanar nazionale, affine di nos tr*tt*nerii più lungamente prsparatorie El .sinodo nasional·, e p*r ta reUgioM lontani dalle lott> diocesi per tutto quisi tempo, che 4 necessario a prendere in couskfomriooe tutti i fogi), (i) AUi. t. II, p. tSj-ss· SckwSrssL t. II, p. SlS-simemorie · pared deil'amembie·, gli laecta ht liberté (s) 4ML t. Ill, p. ui-4; SehesOni, t. Ill, p. «SMt di tornare all· loro dtocmi, rtasmadnri di richta(I) Am. t. ΠΙ, p. ij4p ; Mwsnsi, ». Ill, p. tpp4. 'M «wniono magmue libeUorum numerum mm firm, col fresente atto solemnemente rinnovano oblatum audiitaet. M perpendiaaM, quod inutilM omnino pertutte le frotoste, dichiarattoni ed eccettoni date e m mamanat, al ptrtM occaaunem non biberant eoadem tafêadi et examinandi, ut iade vel inatnterauur, val ai convinci noa voce e in scritto rafforto a diverte deliberationi poaaoat, nttanm in contrarium allèguent : praecepit, ut per. della fiù farte de> frelati, e tui modo e forma delle oetoadbuç dtaa oannia ÿuiua congragaiioeia acte in aecretaria medestme,ed tmfterano dalla somma giuttiria dei regii iuria relinquerentur, ut a quovia libelli vel deacribi vel B reale sovrano ogni assistensa contre le diverse interalia adhuc opuacnla i» inuri poaaeat. Praelati itaque boc prin­ cipia benefcio ual aunt ; et eptocopi Piatorienaie, Ctaaienaia M petasioni che volettera darsi ai loro sentimenti, riam · rtetiamarN per la taeuu di dette ateodo ai di Coae, Coitaaù·, acceptaacriptorum auia aeatMtiiacontrariorum copia, alngulia naponderunt. JKx regii· theologia et canonial» libello· adhuc ad acta dederunt canonicua Vecehiua, cnbnicua Palmi», riua, doctor LongianlUua et eque· Paribaniua. Haec acripta a numero lo uaque ad pt incluaive aacandunt, quibua po*t ultimam huii» congregationi· aaaaiodem exhibiti* ipa* actorum collectio lecoptetabatto. 4 giugno t'787. Gicsbppb vescovo di Chiusi e Pienta. Scipione vescovo di Pistoia e Prato. Niccolo vescovo di Colle. 14 Antonii Jfartini, archiefiscofi Florentini, efùtola ad regii iuris secretarium data, qua libellum «td libros Pistorienses frohibendos transmittit (τ'). tj&l iunii 1». I . '· ■ Illuatria*. aig. aig. e pedre œlendiaa. tatoil ^rto>ovvedimento ch. dalla πμΙ clemenxa —» e r— çj fi! fatto tarare, ed u quale dtvtene ogni di ptu Adempto la comtniaaitale datami dai venerabili c neceaaario alii tranquillith della chieaa e dello itato, miei confratelli, dandatni 1'onore di traemettere li oggetti che tanto aono a cuore di tua altexga reale. annexai foglj a V ,S. illu4ria*inMt,affinchb nei momento Sono con profondo osaequio di V. S. illuatriaa. devoche crederh opportuno, vogliadegnani di preeentarli al real covrano, onde venga, quant’è posaibile, aflret- tiuimo obbligatiaaitno aerr. Antonio arciveacovo di Firente. Di càaa ia giugno 1787. (1) Vide quae de boc negotio in praefatione dicta rant. Acta ad illud pertinentia deprompainua as di/efafu «enAr* /MM 4* X/V wwm «frZfa 7<ΜέΜ< *4 tkwi #&ri /tJWrift rà ΑΛμ, Florentiae, Cembiagi, 17*7, in-4·, Ρ· ’-<5· Sig. auditore Vincbnzio Martini, eegretario dei regio diritto. 15 Sufflex quattuordecim Hetruriae epseoforum libellus summo friucifi oblatus, ad frohibendos nonnullos libros Pistorii editos. importante, e con danno b almeno diadoro della aantiaaima noatr* religione,-la quale aiccom» è il Gl'infraacritti ardveeeovi e veecovj dell* Toecana, d principale acopo delle di lei mire aevTane ed il. più uiniUaaimi aervi e «udditi di voitra altexxa reale, ani- forte appoggio dei auo feliciaaimo governo, coei mati dai aaggio diacorao, die la R. A. V. ai b degnata troppo preme agi infraacritti veacovi enoi fedeliaaimi far loro in voce .relativo al vdramente deplorando cudditi, che tale aeguiti a comperire himinoeamente abuao di udirai in bocca del popolo diecore in certe anche ai rneno veggenti, i quali altronde fincM materie di religione, che,non *000 alia portata del avranno aotto gli occhj e per le mani tal libri, cbe motlenmo, il quale ciarlando di quel che ignora, come puù voderai dall* anneaao compendio eetratto apropoaita e cqnfonde l'optnione coi domma, auppli- da alcuni de' medeeimi, contengono maaaime irre­ cano la aovrana ana benignità a volerai degnare di aol- quiete di partito e principj folii di religione, poeeonno ledtare Ia religioa* prorridenaa da lei pure accennata pur troppo da eaai prender anxa di aempre, più apropodi mettere un opportuno freno alie atampe, e ordinare eitare, e renderai rei non meno premo Dio che premo nn perpetuo divieto alia pttbblicazianc di tanti libri ii toro principe. e foglj periodici e opuacoli di partito, t quali, oltre a) Antonio arcivescovo di Firent!. fomentare nella imperita moltitudine le male inteae Tiberio arcivescovo di Siena. cocaeguenxe dei partito medemmo, poeëooo anche Antonio vescovo di Grosseto. condurla inaenaibihnente a miacredenza e libertinaggio con iaquietndine della coedcmaa della R. A. V., P1BTRÔ vescovo di Montefulciano. Brunonb wrxcow di Samminiato. eoa rammarioo degli eteeei veeoovi, ebe cono in dovere di pnadere tutto llntaroaw in tm’aflhrw ooai .Niccolo vescovo «FAretto. M.tmn RKALB. ' ■ ■ ■ V un Synodus Ptetorieuste «t Congregatio «b Hetntriae arcteopiaccpto et epteoopte Floraatiaa habita PlKTno dsseses diMtut i /i^ufoMu. Gmgcnuo mmsto A'Gsrâsnu. D. GiuaiPPi aweaw ü Metsielcùse. taai Apongeno in vieta tntti gli oggetti che pronoun wedtar gava, che talon é rare—a a bella prova. Le due poteatt Mpnaaa tante ritgettebBi anUa terra, formanolafelidtàdeigenereumanooongittnto amichevolmeute ; ne tsnno Ftafelidtà, divise M loro. Luidl »rt»w di PWforre. Gli autori sono si gelosi dalla loro unkrne viceodoRanibu erasero di flraelr. vole, che quei medesimi, che ai sogUodo accusaro RoMkto nraesee di S. Sepolcro. d'essere i più partitanti, hanno intiteiato i kiro libri delta roucrodM. Qui si depone la tnaschera, a foccia scoperta s'intuona guerre in plena pace, o si sfida a uasuvs i. battaglia. Le rijleuioni ftd regno di Gesü Cristo Dt frokitenfa ctUtditM r^Hgütue» nelTo/wc. IV del tom. V ; Pautoritd spirituale dçlla 4MMVTMBIÎ1MV ( ! ). chiesa nell'o/MC. Ill del tom. VI; le regale di oiheL·) sostanza della dottrina inaegaata m questi opu- diensa per i popoli nel conpilto della podestà secolare scoli i queU'isteeaa, che è «Utaûovata altrove incoe- e dellautorità ecclesiastica, ivi nell'e/tuc. IV; il rente, assurda, pericolosa ed ancora pernidost e da saggio dell’intraprese dei papi contre la sovranità cui si possono trarre conseguenze capad di sovver- noil* opusc. Ill del tom. VII ec., tutti cospirano tire la morale e Ia religione medesima. almeno a disseminor soapetti, a sparger terrori, a Nel tom. I opusc. V si stabilisée, che per l'igno- tener nell'arme, a mettez tutto in moto ad ogni lieve ranza l'uomo tutto depravato è nella necessità di H strepito. Non s'ode mai consiglio di pace, parole peccare; tom. Ill opusc. IV cap. s n. le, che la gra­ d’amistà, progetto di tranquillità, compenso di comun zia toglie la vajpntà di resistere ; e cap. i n. 7, che la sodisfazione ; pare che s'abbia a trionfare e vincere gratia sottomette la nostra volontà alla sua patenta. nella discordia. . Queste massime crudamente esposte possono indurre L’infelice chiesa d'Utrecht ritoma sovente iri scena l'idea di un fatalismo violento e nécessitante, e cosi non a destar pietà, onde s’interessi nell’union della porre gli uomini in una specie di totale indolenza chiesa, un mediatore aütorevole ; ma è sempre in sull'opere buone e cattive, facendogli pensare di grida ad esiger giustizia, a pretendere riparazionè, a essere necessitati a volere e a non volere, senza che mettqre in esccrazione i suoi pretesi oppressori. Un sopra la sua volontà vi abbia influenza alcuna il libero discorso nello scisma, che divide la chiesa cattolica arbitrio e la facoltà elettiva. ■ d’Olanda è su questo tenore il primo opuscolo deb Nel cap. 6 num. $S si riproduce una proposirione tom. Vil, ed una Memoria suile massime.dei curiali condannata di Bajo, con cui si insegna, che l'igno- messe in uso per opprimere .... Ia chiesa ....d’l 'treeht, ranza dei doveri naturali senza distinzionlalcuna rton è il III nel tom. VIII. scusa dai peccato ; che Gesù Cristo è mdtto per tutti Si suoi distinguere la religione naturale dalla rivegli uomini in genere, ma restrittivamente per i soli Jata, non perché giammai sieno state distinte in eletti ; che Iddio non vuol salvare che i soli prédes­ jetïetto e Dio abbia posto l'uomo quasi in due stati tinât!, cap. γοι. 6g, 66, adducendosi per ragione, che ’diversi e separabili, ma per andar con metodo in se Iddio volesse salvar tutti, li salverebbe effettiva- astratto, e dimôstrarsi i doveri verso Dio, e in quanto mente. Ognun vede in quai disperazione son capaci <'ci sono noti per lume naturale, e in quanto restai» di gettare proposizioni di questa natura; eompresLnel lume della fede, lo che non è di pircol’ Sla oltre tutto ciô, à eosa speciale in questa rac- uso contai i miscredenti. Ma nù ; al tom. V assolutacolta, ohe la scelta di molti terni particulari, la riu- mente deve ciô contenere un error pratico e rcale nione di essi e d'altri capi di questioni, a cui diede per combatterlo vittoriosamente, ed assalirvi in seluogo questo corpo di dottrina, giustitica il senti- guito il pelagianismo moderno, e rimettere in pii tti le mento di chi crede, che il suo spirito, essenzialmBtte, ingiuste condanne di liijo ec. Si vive di disputé ; d fino da che nacque, sia quello.della contesa e della piuttosto, se non si fa strepito con esse, non si sa divisione, direttamente riguardo alla chiesa, indiret- vivere. tamente riguardo alio stato. Ei nacque in persone Le maniéré di trattare quest*materie sono tutte dotate di talento e di dottrina grande, dai volerai analoghe ad un si bel disegno. sostenete contro là condanna fatta di certe loro pro­ Si esagora l'importanza dell'aiTare, e tutti si inviposizioni, e fù nutritif tra le apologie e le brighe, tra tano e stimolano con motivi di coscienza ad intéres­ gli scritti' polemici sovente d'attacco e gli atti di servisi. ■ appello ; non per iscopo di trattare pacificamente di . U I opuscolo del tom. IV Su/icnotvlleecclesiastiche religione e di pietà, ma del merito personale di certi, di Parigi, clje oflendono egualmente e l'una e l’altra che si credevano volerai oppressi, che si coprivano podestà, pieno di fanatisme al i V num. iz, non si sa dietro a certe lor proprie verità spacciate croci/isse se possa mostrarsi più ardente ad inliammar sedizione e perseguitate, animati eontinuamente a resistere ad al î XLIX num. 127, iz8, eda) $XII num. 191. ogni comqpdo ecclesiastico e secolare, ad abbattere 0 ■Nel tom. Vpag. }is,cioh wi\\'opusc. Illalfart. 10 quasi berâaglio comune certi corpi potenti, ed a del. calackismo solla chiesa, si riduce presto ad un chiamare H mondo tutto a parte deirimpresa e della preciso dovere ; cui si sollecit^ istantemente a comvittoria. L’allarme fù generale : la illustre chieaa e il piere in tutta la seconda partedeH'o/ezcofoZZ tom. VI, fioritissiino regno di Francia se ne riaentono forte che in undid articoli abbraeda tutti i titoM, onde ancora. dascuno viene obbligato e spronàto a farlo. Col risorgere ora tra noi il aisterna in un cêto di 2. Perciô si stredita la podestà ecclesiastica, tirando persone, cbe hanno tolto a professa™ le stesse dot- la questione a coeo di fatto, e provando in questo trine, sembra, che insieme ne sia risorto tutto lo genere la chieaa esser fallibile, come nell'e^iMC. II spirito ; e gli opuscoli sembran fatti per ispargerlo e del tom. V, per far cader chi legge a tenerla praticaj dilatarlo. mente ed effettivamente tale, nel giudizio dato sopra Il titolo i generale, e potrebbe comprendere moite certi autori e certe dottrine. Perdô s’ispira colla più opere edifleanti mediante la sdenza e la carità, schi- pqtuiante sfrontatezza, disprezzo ed aborrimento vando il partito e la disputa ; ma vi ai raocolgono e contro le censure della chiesa, quando ella intende di preservare i fedeli nella lettura di alcuni libri à da contagio à da pericolo, come neU'e^aue. VIII del ( 1 ) Recdu Si imawami tela Pieloj· sella tom. I, e nel II, IU, IV e V del tom. II. Perdô ύ •umperia d'Alto Bracsli, 1.1-XVIl, cum praebtkm M août. presentano esetnpj di pmonaggj, che non hanno Toon X-X Vil post coagrsgatioM· Floraatmam praderaat curato le sacré podestà, e se ne recano distaeameata ad aaaum aaqiM 1790. Francisco aaaaaaa di Pnda. Angkmjo ertiBMcoaa di Λζο. » IM3 Synodos Hatorfensis et Congregatio àb Hetrari»· archiepiscopi! «t episcopia Florentiae habita. 1114 ♦ gh appalh, · ai diiendono nel tom. VI coU'tÿme. 1 h rinagoga è la figura della chiesa(1 ) ;dunque ri devono « II, laoed· apoçKano [•bu» di tutti liutoriti l’autorità i giudici in questa compire tutte le cose in figura succedute in > z « all· .... Kdit·quelle (a).corn· c' eocleMMtid, McrivradogH cabale, Ma in quelle i princîpi prevaricarono, condannaaU'q^MC. Ill tom. V, pag. 191, « quMti etM«i fiodici si aoggattaiM al giudirio privato e pauticohire di rono Gesù Cristo, e lo posera sotto l'anatema, e la cinacbadaino.Vnd. torn. V, opusc.III, art.10,pag.315. rinagoga fit repudiata ctxne un'adultéra. j. Si procura di tofliere ogni ribrnno al rnato di Dunque (3) anche nella chiesa i principi «toi hanno diaobbediaiua alla pane canoniche, al pericolo à a prevaricare, anatematizar la verità, crocifiggerla timor· di scrima. nei membri vivi di Gesù Cristo ; e la chiesa deveu Quanto al primo, m un gran corpo di vescovi col rinnuovare. loro capo tmifonnemente giudica, al tom. V «pute. II La prevaricazione compieri adesso contro gli appel- . pag. 187, si esorta in termini a disobbedire ; nel lanti : il resto anderà compiendosi in avvenire. I. È un’empietà (4), contro di Gesù Cristo il porre Mguente all’art. 10, pag. 318, si dichiara > riminale la neutralità ; si sostiene giusta. e necessaria in questi se stesso, in qualità di giusto perseguitato ingiustacasi U resistetua d pag. 315 e seq, mente, a paragone con esso in questa causa; II. È unempietà (5) contro la chiesa di Gesù Quanto aile pene ri cercano occasioni di ritrovare la scomunica ingiusta, per inculcame ricurtà, posto Cristo, il porlo alla pari colla rinagoga, nella preva­ che essa da qualcuno sia giudicata taie. Ved. tomVII, ricazione e nel merito della pena, e nella pena medeopuic. II, num. 37, Pflg. 173 ; nia di professione se sima. È essenziale alla chiesa, che ella ria sempre i) ne ragions alla letters, che fonna V opine. II del u1 corpo mistico di Gesù Cristo, sempre ad esso con· tom. VIII, ove la dama, a cui si figura scritta, s'inco- giunta e sempre santa. · raggisce e a non tdinerla ininacciata nella présente III. Si annnette 16) nella chiesa taie oscuramento causa e nelle simili, e a non osservaria fulminata. di fede non solo possibile, ma attuale, che ella ri Finalmente non potrebbe essejp. più lepida l'idea, che si dà replicatamonte dello scisrna, nel quale, per quanto scopertamente si disobbedisca e si disprezzi l'autorità del comando, «on s’incorre mai, quando un affettato rispetto nei yocaboli, in mezzo agli atti più sediziosi tiene i resistenti verbalmente uniti alla chiesa; come in sostanza si.comprende dall'art. 10 nel catechismo sulla chiesa, tom. V, opusc, III. lQuat­ tro celebri patriarch· del partito appellante protestano, che 1’atto loro di appello dal giudizio della s. sede non toglie il vineola ir^ivisibilc dell'unità ecclesiastica (tom. VI, opusc. I, pag. 6;,nè 1'intenzioue di non dire, qd anche di non pensare casa alcuna contraria alla chiesa una, Santa, (attblica, apostolica, romana, ni· all'aulorità della sede ajostolica, ni il ninanere attaccati ad essa con una comunione in-1' violabile ,in<> all'ultimo respiro di lor vila e il partirsi giammai daU’obbedienza, che ·' dérida al nostro s. padre i: papa (opuse. IV, pag. 56,57), come trovi ridotta a pochisrimi, esempli grazia, a quattro ό sei \ escovi, altrettanti parrochi ec. Ciô gli (7) tôgltè la viribilità, l infallibilità, l'indefettibilità, tre suoi attributi essenziali. Il primo, perché il carattere di visibile hà da essere in modo sensibile, non per via d'esame ; hà da essere di esterna professione di fede, non per il peso intrin.seco delle prove dej tlommi, che si professano. E contro tante migliaja sei ό dixlici divengono un niente. Il secondo, perché tutti moralmente cpnsentendo iil un domina, che sia falso, la chiesa è visibilmente caduta in errore. Dunque è maucata, che era il terzo. Questo ~ 16» è quasi confessato apertamente, quantunque negato in parole Vi si concede la condanna delle proposizioni nel sensi» stesso, in cui debbono (dicesiie credersi e sostenersi, e si vuolo, che ciô non nuoca aU’infuIIibilità della ehicsa. Che signilica questo nella bocca di un'appellante .' IV. Cônsegucnteinenie ' e) i privai sono giudici del qiudizio medesimo della chiesa ec. se bastasse essere uniti a parole, quando i fatti pereuadmo tutto il contrario. AU uilire uno dietro 1’altro questi sentimenti, pare che il popolo debba, come già dieesi, ehe sortivi dalle prediche dei ministri protestant!, levarsi in furia, II. spirante rabbia e stempnio. Ma tutti questi senti­ Il libre ( 10 > per iscopo diretto e primario è scis-. ment! jHissono dagl ignoranti torcersi ancora e farsi valere contro la podestà sovrana, al cui giudizio con matico e sedizioso. Egli è fatto per mantenere ostinati contro il giudi­ simili pretesti sari lecito di contradire e di disubbidire ai comandi, resistere 0 ribellarsi, quando ciô da zio della chiesa gli appellanti, ed animar (11) tutti ad un particulare si giudichi giusto e necessario. E lo unirsi con loro. ( 1 ’) Non è risparmiato il trono, che sperimentô pur troppo a suo danno la Francia, quando s'intéressa a sostegno della religione. Si dipinge ( 13 > l'autorità cousenziente della chiesa unitosi il jh itéré del trono col santuario, a disfare un e la reale corne l’efletto della cabala intrigante di partito caparbio, tumultuante e pregiudiciale, ei colla stessa ustinazione e temerità résisté alla podestà un'iydin solo ora soppresso. If t vescovi ( 14) ed il loro capo sono della stessa civile, colla quale aveva già calpestata l'autorità della D tempra dei principi, dei sacerdoti e del primo tra loro. chiesa. II. E per infamar (15) tqtti si esagerano i loro difetti ό veri ό falsi, come faceva Wicleflb ec. i.iusli.vs η. Λ /ratiSrsJii Idro otwrijite ; Jesus Christus sub snalhemsle ( ι). I. Il libro è empio sostanzia'mente. La sostanza di esso riducesi a questo discorso : Ia .(1) heeu C'nOe on, toutnu. e mie le scemueice. entre ryteshem ni nùiere ei Gnu Crate rigeflele, enieeneie, r verenutu eel gren uariee < get cer^o en pesivei gel pepele ei Die,.per ftslrtaiene < ceevleiine gi luelii, che nrl tree idle chien prenne msnulelrettenetue. laPisloj», 1786. lotpiussane liber, nee Immerito a sucta sede prohibitus decret· 4 iunii 1797, quemadmodum decreto diei to novembris 1774 prohibita feerat editio originalis (allice na inscripta : ytne-Chricf sena Ptnmhinr. Auctoras· babbit parochum quondam nomine Gotsd•nrt. (I) An. », pag. 9: art. j, pag 1» ; an. 9. pag. 4». • (») Art. », p. 19· ( l).An 4, |uqt. 19; »rt. 5, pag- «. ec. ; art. 8, pag. J7 ; an. io, •pag. 44 : an. >1, pag- 50, «·. (4) An 8, png. μ : art. 9. peg. 4< ;pref· pag. *«» ec. (5) Luoghicu.. ed an. u, pag 63, ec. (6) Pref., rsl an. 44. pag. 139 : an. 45, pag. 149. (7) An. 6, pag. 46. (S) Prêt. pag. 15. ec. : an ‘t. pag. 139· (9) An. 14. pag. 05. ( >0) Prêt, pag 15, ed an. pag. $4 e 5»; an. 14, pag. 74 ; an. 15. pag. an. »j, pag 131. (II) An 4. P»g. tot. (is) An. 11, pag. 5». (tj) An. »0, pag. m. ». P*g· ‘7. 'S. »·. 49. ·*·. «■ (14) An. ti pag 47, e ma», pag. jo. arl. j.pag ji : arup.pag.41. (ij) An. tt, pag 50; an 14. PM 6s;»r< uh. peg. tba. , i»5 Synodus Ristoriensis et Congregatio ab Hetniriae archicptaoopis et episcopia Florentiae habita. . III. A ·' J IV. (1) L’ultimo articolo, che contiene i passi della Il libro è fanatico, ed anche perciô pericoloeot Basta a'sentirlo la maniera, con ia quale siesaltano sacra scrittura, dei padri e dei concilj, conformi ali' i pretest miracoli dei santi appellanti e particolar- eepresaioni di Queanello, e riportati sotto le di Ini riiente dei diacono Parie, nei quali si spendono otto parole, è disteao col solito artifirio. Π principale è, die si prendono quit e là propoeiarticoli (t). Furono essi una volta 1'oggetto delle risa di tutta zioni tra loro distaocate e sensa ta relatione al con­ la Francia ; è celebre il nome di convulsionarj dato ai tento ed al sistema generale, che è quello in ordine creduli di voti Vse ne ride ancora. al quale son dette e che ne deterafina il significato. Vi è anctfra quelle, che il passo posto a soccorao Ma dai libertini il discredito fadlmente sene stende ai miracoli veri ; i deboli nella^ede, i meno istnriti si difende una parte defla proposizione sovrapposta, che è buona, e non lascia riflettere ai meno cauti sull' scandaliztano. Sarebbe 1'obbrobrio della chiesa Toscana, se perciô altra parte, àve stà il veleno e la condanna. Vi è pur l'ait ro, che moite propositioni essendo ella divenisse ridicola agli occhj dell’univèrso e. meno talora in pratica vere, e talora salto altre circostanze fedele à quelli di Dio. (a) Ma per giunta si osservi quanto s'insinua sulla false, ed essendo quivi espresse indeterminatamente pronta rinnovarione della chiesa mediante la conver­ e senza précisions, se sono alcuna fiata nei santi sione dei Giudei promessa prima della fine dei mondo. padri, il popolo, che non li legge, ma Ii sente spieΛ qualçhe vérité, di cui si abusa, si mescolano e si B gare, nen pericola ; ma se ne leggi parti staccate S appoggiano immaginazioni di' un’animo soverchia- molto piute propositioni, cbe vi si fondano e sono mente riscaldato, il cui reo contagio puô nel popolo nel cattivo senso condannate, ό egli erra ô Oorre pericolo inevitabile di errare (a). produrre i piis grandi sregolamenti. ' (t) IMIl'art. 61, pag. 79,all’art. 21. pag ijr. (r) A”· ><>', pag. 15^ ec. « (1) An. 18, pag. >79 (2) Sequebantur tn editione declaratione· exphcationeaque a Riccio prolatae ad sese defendendum, p. 17*17$. Ea· utpote longiore· negleximu·. 16 Scipionis Riaii libellus summo principi oblatus de reformandis in Hetruria institutis ecclesiasticis (i). 3 *787 mense novembri. altra ha. bisogno di essere istruito, perché obbedisca di buona voglia. A questo oggetto si sono andats qué Epistola ad archiducem data. e lé, accennando le ragioni degli ordini dati, e si è C usato tanta delicatezzâ e rispetto verso dei vescovi Se alia buona volonté e all'interesse che il canonico quanta forse ΓΑ. V. non ne troveré esempio nè nel Palmieri ed io ci facciamo di eseguire i suoi reali codice Teodosiano nè nei Capitulari di Francia. Il ordini corrispondono le nostre forze, io sono certo popolo era allora meglio inteso dei diritti,p vogliamo che )'A. V. saràcontento della minuta che ho 1'onore dire dei doveri di un sovrano rapporto alie cose e di umiliarle. I-suoi lumi, la sua penetratione potranno alie persone ecclesiastiche, onde lo chiamavano e,lo supplire a quanto di mancante e di difettosso possa riguardavano come vescovo esteriore. La calamité dei esservi ; e la sua somma clemenza si degneré di aggra- tempi ha fatto scordare questiUtoli^e perô non le dire questo qualunque siasi lavoro. sarà discaro che non solo inlmesto siamo stati qpsi Crêdo perô necessario il render ragione all'A. V. di ritenuti, ma che le abbiamoranco. più estesamente tutto, riprendendo ordinatambnte gli articoli della posto in bocai quell’espressioni e quelle massime che logged e indicandole particolarmente la ragione per tendono ad illuminare i meno veggenti, a cui è troppo cui sono aggiunte o variate aJtune com da quello che necessario avere riguardo. Un padre cristiano è il avea progettato Terrosi, o era accennato nel qua- primo Xatechista, e non puô insegnare la religione_ai derno a parte da V. A. Non teredo in questo d'avèr suoi figli senza mostrarsene egli pure penetrato. La mandato nè al rispetto che le professo somme nè alie qualité sua, altezza reale, l'obbliga a fare altrettanto religiose sue mire; ma incoraggiato dalle dichiara- coi suoi popoli; e poichè ella vuol'regnare più sul rioni che di suo ordiqe mi fece il Mgretarjo Fulger, cuore che sul corpo dei sudditi, niuna cdsa tanto è' se in qualche cosa ml sono discostato da quello che* in cui le abbisogni persuaderli quanto in dô che apho trovato.scritto nei fogli ché le rimetto, spero apri u partiene alla religione. Si è poi creduto bene di non dj avere meglio corrisposto alie sue reali intentioni e discendere a quel minuto dettaglio che; oltre al gene­ iquell’impegno che io ho di cooperarvi. Io non farà rare confusione, fa nascere più spesse volte la disputa. parola su quello che si trova ordinato anco in altre Alla dignité sua d è parso che convenisse più il pren­ sue leggi o che si vede accennato in questi fogli, giac- dere le Cose in grande, e fissata la massima, lasciare chè servendo questa fatica ÿer istruzione dell'animo il minuto dettaglio aile circostanze particolari delle suo, io non debbo di soverchio tediarla su quello che diocesi e dei luqghi. I vescovi e i popoli si adatteranno non puô cadere in dubbio. cosi meglio aile massime, giacchè il vedersi costretti * Prima periAii accingermi alllOpera, io debbo awer- ad una servile eseeuzione anco nelle cose minime tire ΓΑ. V. che quanto illo stile ci siamo tenuti in riduce gli animi generosi al dispetto, e poné i deboli quella dignité e chiarezza che esigeva la maesté della nell'abierione e nell'ayvilimentojL'A. V. sa bene che persona che paria e la rozzezza O imperitia dei volgo l'uomo più .mal soffre la schiavitù di spirito che di che è molto, e che in queste materie più che in ogni corpo, e che le leggi non debbono spegnere la liberté, ma raffrenare la licenza onde sia tutto nell'ordine. (1) l.egis « futuro concilio sanciendae, non vere sancitae, Quanto alie materie, ΓΑ.V. nor» d troverécosa che descriptionem, etsi 'paulo longiorem, repraesentandam esae non sia di sua competenza : o sono canotu propri della censvimus, quod astuwma utriusque viri consilia ad eecleuam chiesa fatti nei generali o particolari condii, o sono pervertendam luculenter patefaciat. Editionem principem ae­ quemur Ageqoris'Gelli, ifsawrir Ü Sàfimu ύ· Riait I. 11, com che riguardano la esteriore diedplina ; in tutti i p. 310-61. · * casi all’A. V. conviene e come prottettofo · difehaore a. ίι>7 Synodus Hetoriecass et Congregatio ab Hetrariae archiepiscopi» et episcopi» Florentiae habita, ita G della chiesa il rammentarne e proteggerne i canoni, a coetituzione di patrimonio. .11 patrimonio non è un o corne sovrano lo stabilire quelle che il bene di eeaa titolo legittimo per ordinarri. E vero che l'ordinato ' richwd·. Ove P» ~ « è veduto di dovere acoennarehainda avere un patrimonio o sia un'aMeghaâone per occasioni il coosentimento dei veacovi, ΓΑ. V. vedrà vivere ;mt quando l'ordinando dee incarrfmarsi ad cite si è latte tenza derogarq al diritto della sovranità. una chiesa o come parroco o come cappellano coedSe l'X. V. ri degneràdi riscontrare i Capitolari o aitro iutore ec., o vi è l’asaegnamento, e questo gli rimane. leggi imperiali, troverà che in questa ai è dette e fctto subito destinato ; o non vi è, e il patrimonio eccle­ assai mono di quelle che ai poteva, ed io spero che siastico dovrà supplice atteaa ia necesaità e utilità se in tutte le sue reali determiniudoni si è scorta della chiesa in taie ordinarione.V. A. cosi ottiene due sempre una moderarione e delicatexza grande, in cote, t· che non ri oniinerà akun prete oltre il vero questa ai vedrà anco maggiore. Insomma non credo bisogno ; a· che niuno si ordinerà senza cbe ella il che siaai trascurata alcuna cosa altneno sostanxiale di sappia. A taie eflfetto a) n· ta troveri prescritto il tare quelle che esigevano il suo budn scrvixiô e il bene la nota degli ecclesiastici necesaari al senizio delle della chiesa; ma al tempo stesso nesauno potrà doterai respettive chiete. essere dette le cote in modo da disptacere ai più Quanto all'abito degli ecclesiastici ci riamo ristretti delicati. a dire che ria decente e modesto ; e si è prescritto-il Il proenùo che introduce poi al dispositive della talafe solo nelle fùnzioni di chiesa. Nei secoli più legge ci è pareo necessario il farlo alquanto esteso felici la dittinrione di vesti non ri trova prescritta, e corne il fbndamento· di ogni determinarione. Un so- la santità della vita era il patticolare distintivo dëf vrano che senga derogare alla sua dignité ri familia- H ministri della religione. L’abito talare fu presso noi rizza in certo modo coi sudditi ha quasi in sicuro di per più secoli comun·· anco ai laiqi, come lo c al preavergli persuasi. A questo oggetto.dopo di aver pian- sente preste moite nazioni. H volere introduire adesso .... : _ rfermi, : _· j. .. tbene il dare gjcmjo feuon vantaggioquello che-è affato fuori tato ,i principi stabih e si ,è creduto anco ragione al popolq dei modo corne ella si è con- di uso, forse non servirebbe che a moltiplicare le dotto a fax questa legge, aflincbà ognuno conosca tnsgressioni della legge. Lo stesso concilio di l’rento anco nei più remoti paesi, che non l’arbitrio nè il ca- non dice di piiU-· la co»a ri ridurrebbe ineseguibile priocio, ma un maturo consiglio ve l'ha guidato. I tlella campagna, dove anco in occasione di portare il vescovi e i popoli cbe ri vedono messi a parte del viatico sono costretti i parrochi di raccorciarsi lq/~ sistema tenuto, ri figurano anco di avere parte in dà vesti. Queati sono i motivi per cui ci riamo astenuti che è stabilito, e cosi più facilmente si prestano ad dall'ordinare assolutamente il portar sempre l'abito eseguirlo. talare. In generale poi mi pare che si minute ùeterIl dispositive della legge si è diviso in articoli o minazioni debbano lasciarsi ai partiochi emergano farlo, e di farlo subito : ma le ineateua gli animi di dalla generale infezione sul punto della onnipotenza tutti i parrochi, e dà una idea nei popoli del concettb ■ di Dio sul cuore dell'uomo e sulla obbedienza al prin­ che ellà fa dei ministri di Dio. cipe. Einghe i vescovi, i parrochi ed i ministri suoi. Quanto al far passare in vantaggio delle compagnie non^avpnno migliori principi sopra diciô.V. A. R. di carttà i fondi della Compagnia della misericordia ο farà delle ottime leggi, ma niuno vi sarà che pensi a altre simili'che su^sistessero ancora a fine di sgravare mandarle ad eseeuzione ; ed ë anri da temersi che il i fratelli della tassa e di altre spese, render» più grata mal'umore con cui questi le ricevessero non venisse a tutti la risoluz.ionc All’ineontro, senza la soppresa pregiudicare a quel rispetto ed attaccaniento che sionc dj questi superstiti corpi abortivi, le compagnie' debbono i sudditi al principe. ' di carità trovçranno sempre qualche contradinone Si è dunque creduto bene, oltre la dottrina di sant' nei vescovi o nei {«arrochi.che per difctto di lumi o ]>er Agostino^ l'ingiuùgere l'pbbligo di tenere la massima privato interease sospirano di vedere tornare in piedi importantissima dellaindipendenza della potestà le antiche fraternité. temporale dalla spirituale. Se V. A. ha questo, pudri NeU'articolo dei Vescovi al n" 60 troverà tolta la dire di aver tutto quello che è necessario perché sia tassa delle visite. La cosa è troppo necessaria. Giiu\ben ricevuta ogni riforma ecclesiastica. L'A. V. puô comodi e le spese per il parroeô sono eccessive, giac­ in tal proposito rammentarsi le masrime sediriose ed chè quelle che soffrono in particolare in simili circoerronee cm replicatamente sçopersi essere injegnate rtgnze, oltre quelle fatte in comune,sono assai'gravi. dai Zoccolanti di Giaccherino e aittove d fine dallo Quando il vescovo farà la visita a suo carico, la farà λ stesso canonico Torracchi in collègio. Il piano dei con meno apparato, con meno turba di cortigiani. e studi progettato dalVassemblea dubito che non verrà la visita si reiiderà assai più utile. mai fuori, perché glïmpegni prori dai vescovi con Al n· 66 dove ri tratta degli Aitari,ù è creduto bene . Roma non permetteranno mai che faedano cosa che di mettere la risoluzione dell'assemblea, vale a dire meriti approyazione. Sia dunque prescrittd un termine che si tolgano gl'indecenti e superflui. L’individuare dopo i) quale V. A. passerà tutti i fogli e lavori dei quçlli accnnto alla porta di chiesa ed eccettuarne vescovi alla Giuntareccleriastica per formare il piano alcuno ci pareva un fomentare un certo superetizioeo rispetto che ri ha ad akuni altari : il non pariante ci 1 desiderato. Quanto alla Ordûtaàoiu vitaed attesta dei cherici, è * parte meglio, giacchè Starà alla prudenza dei' ΓΑ. V. osserverà Che, rinnovandori il canone calce- vescovi l'avere in questo quel riguardo che erige taldonçse e procisamente la inqardinaxione ad una chiesa volta l'infermità dei popoli ; e V. A. puè star ricuro ' per la utilità e necesrità dei popoli,vengono a togliefsi che ne avranno anco troppo, senza rrjnipi tfhrttersi le ordinaifcmi ragito e d rende superflua la cosi detta ad approvare quello che forte non oonvenebbe. ■ • ■ . . · *”9 Synodus PistorieruM «t Qgagregatio «b HeCntriae *rchiepiaoopis et episcopis Ftaantiae habita. itfo che potrebbe aiaarri col solo stato del papa 4 affatto mortorl e atiniversari, che sono ridotti ad una vanité aerea, mantro in qualche caso in csù tra un ado diodispendiosa, ai è rilasciato le prod preacritte nel ceeaao ed un Botcgnete ai è contratto matrimonio p rituale e la messa di m dit Mm. Di queste ai è atteea la mia dispensa, o se si b voluto daria anco prod e di queste messa ne troviamo i vestigi nell'an- dalla curia di Bologna, dO nulla nnoce perché il pape tkhità, e ai legge pure nell'eaequie che descrive aant* comanda là corne sovrano ; altronde non tacendo i Agostino di santa Monica aua madré. U pariare coal contraenti alcuna epeaa nella mia curia per queste genericamente in modo che potesse maligharsi che reduplicasione non hanno un aggravio di più. È qual­ ai è tolto questo antichiaairuo uao non stava bene e che anno che k> dovetti umiliare a V. A. una memoria avrebbe avuto un non so che d'irreligioeo. jsopra di dd. Da quel tempo, e spedalmente dal Catto Al n· 84 si è credutodovere escludere dalla legge del Pwxioli in poi, tanti libri si sono stampeti, e tanto del celebret gli statisti quando si tratta di persone è schiarita la idateria, cbe > popoli più non dubitano cognite e probe per disimpegnare i vescovi da certe della facolté del principe rapporte aJ contratto, della personaiité che pur troppo si sono vedute. facolté del vescovo rapporte al sacrapwnto. Nella Nel VI érticolo dove si parla delle fMtbliche pre­ mia diocesi continue sono le domande di dispensa nei ghiere, al n’ 87 ci è sembrata necessariiluna la proi- gradi più remoti, o per parentela spirituale ; e se i bizione deU'ufizio di Gregorio VII. Anco in altre ministri delle curie vescovili non profittassero e nella lezioni dei breviario romano vi sono delle massime commissione a Roma e nella esecuzione, in tutte le erronee sui punto dell' autorité dei pnncipi : ma è altre diocesi si terrebbe il sistema della mia, giacchè troppo vistosa e indegna la cosa in quello di Grego- B i popoli ne sono persuasissimi. Il provvedimento rio VU, di cui anco puô dirsi che sappiamo-i difetti dunque proposto nella legge saré ben ricevuto, e il e non la penitenza : ma da unClemente XI che si pra modo con cui è espresso toglie anco a Roma ogni vantato di distruggere le cosi dette liberté gallicane, motivo di risentimcnto. A questo aggiungerô che se vale a dire la dottrina della cattolica chiesa, non si Romaxlovesse interloquirci,metterebbe in scompigho poteva aspettare che un simile attentato. Gié sari torse dugento matrimoni che si saranno oontratti con noto a V. A. che l’ufizio era fatto e approvato da mia dispensa in questi anni con piena quiete e senza Albani per i monaci Benedettini e che Orsini lo estese veruno scrupolo. a tutta la chiesa. All'art X, parlandosi dei giuramenti, siccome si Nell' VIII articolo,ove si paria dei patrimoni eccle­ tolgono tutti, cosi non ci è parso conveniente intro­ siastici,al n° 105, nel trattare dei benetizi semplici, duire quello di fedelté ai vescovi secondo la formola nulla si è accennato di quei di regio padronato o di indicata da Terrosi. Ogni suddito vi è ast,retto a cnmunité e luoghi pii laicali. Stari a V. A. i'aggiun- questa fedelté e soggezione al suo principe anco per gergii quando voglia. , ' dovere di coscienza : l'obbligo è più- forte in un Al η· 111 si è più chiaramente toccato quello che è vescovo. I numeri 138 e 139 sono una remora anco detto anco al n° 13, di tare un assegnamento anco ai più forte per chi non teinesse i giudizi di Dio. diaconi o altri ministri inferiori destinati al servizio Quello che si dice sui Regolari nell'articolo XI non di qualche chiesa. Oltrecchè cosi porta la più antica sembra che possa incontrare difficolté, e viene insendisciplina, che bramà di vedere rinnuovato nelle cat- sibilmentc a rimediare a tutto. tedrali il concilio di Trento, noi cosi ci esimiamo dall' Circa il modo di procedere nelle cause mernmente ordinare preti,per dargll lasussistenza,queichc ancora spirituali e che sono rilasciate alia cognizione dei dovrebbero dar saggio di sè nel ministero inferiore. vescovi, V. A. vedré che fatta la soppressione del Al n° 111 si è pariato di qualche soccorso straordi- Tribunali di nunzialura, in qualche cosa ci siamo nario che occorre dare in certi çasi per disporre più icostati dalla legge proposta da Terrosi, mentre ci facilmente i vescovi a procurare 1'aumento di patri­ pareva meno conforme aile antiche regole canoniche. moni,e per rendere general mente al popolo più grate Nella supposizione poi Che Montepulciéno debba queste provvidenze. La .nécessité di concertare col riunirsi con Chiusi e Pienza, si è cteduto bene il metregio amministratore, e l'obbligo a questo di dame terlo nella provincia di Siena. annvalmente speciale ragguaglio, tiene in frëno amNell’art. XIII, dove si tratta dei libri, abbiamo bedue, e previene gli abusi. creduto pure necessario lo scostarsi alcun poco dalla L'articolo IX riesce forse per la calamité dei tempi, idea di Terrosi, e ci siamo più unifonrati alia legge per la ignoranza e per la cattivité dei pastori il più di V. A. R. del passato setteiubre. il viatare ogni disdelicato. Fondandoci su quello che derisero i vescovi, puta'in materie ecclesiastiche e teoloache fomenteai sono tolti alcuni impedimenti rapporto al contratto, .rebbe i pregiudizi, mantprrebbe nella-jignoranza e e per quello che riguarda il sacramento tutto si è ■ soffogherebbe la vérité. Il metodo proposto colla rimesso ai vesqovi. Quii che in questa parte mera· Giunla ecclesiastica, sari un sufficiente ri paro a tutti mente spirituale non credono di avere tacolté, possono gl'inconvenienti che ne potessero venire ove l’animo­ farsene munire, come si è toccato delicatamente al sité e l'imprudenza nuocessero alla vérité, invece di D porta nei chiaro lume. n* Si. Nel quadornointitolatoj^eg/w sant>aaima nella diOcesi,in tutti i vicariati o ptvieri, te solito con­ religione, ch· Sempra speriamo debbe «sawuila 1 nostra ferons· det parrochi, e ri stampenmno te dociteoni. consolatione e la noetra gloria. Ci htategMantodi aver 7. Non «aranno eaenti dalTintervaairvi i ragotari dato in ogni oocarios» te prove meM «quivocb· dei che soM nelle citté · rospettivaroseito nte distrato nostro attaccameuto alla parité delta cattottca fede. dsl vicsriato, gtecchè aopsa H atud! loro i veeoovi Perdù appunto non sottirpme giamsnte am paro di •vreuto tntta l'aislorttù. vederta oscnrata colk maerime erronee · ooi proghs- ? tstaadiaaurAgosUtazà a tant gutapegat a ·· mmmsi nei nsunssero portos*·· sono troppo inrdbal rMprtéMs puvi, psrohùnesidsWmogwssmcbesrtm la propria' 9. Quutaaasù riatareatoil ptao di atadlche pro- tn mintotao tutto *ρΜ*»*ι*ι ch· érigé una eomuei COBM BfM^giHRUKlitliltMkXBpBtettCMnè^VOCBÎBtOtWg eoUedtatere ed altri simili eoareiri indeceoti al fore canttere s WflitdpBdod coinpmo anconi le BnHnüà* ♦ IL atraztai o agenaio per.gli spedah o adtxî tooghi ph laicali. ■ ' Odtmutat, rite ed osezM ta* etata. 22. Staaoianenio ad «ni permeMol'eeercModegT 10. Lo stato eccàesiastfoo è uno stato di perfectae impieghi principali negli istitati interwanti la pub­ a di magistero. Neeauno adunque deveossere pro- blica pieté e qûeilo che egualtnente loro convtae, ____ ______ .___ r___________ ______ „_______ doè l'istnutao della gioventù. Si avril perô tutto U soda virtù o di usa tnnvsnienta doàrina. Un oodo- u riguardo che questo impiego non pregiudichi alsor* siastiaoviatoao.ferobbetrappodisooore alla religione, vita che debbono ai|é Chjrëa, a cui spoo incardipatij o fordinsre im ignorante sarebbe fore· un togliere eocettuàndo solo coloto cbe acta occupât» àf territat allo stato un boon padre di hunigiia per aggravaro di quakbe universitéo seminario o accafiemia code- · la cbiesa di un ministro incapace ed inutile._________ 2_ .1— riaatica. Laaoverehiansoitipiicatanedeglieccleeiartici ne . 23.Tntitraffid,ilpiùvergognosoegh ècertamente laaàa ancon una gran parte otasa. Chi npn ha aelo quello delle messe. I padri, i pontefid, i coocili non sufficiente perapplicarsi allasanctificaxioue dei proo- hanno cessato mai. di declaùiare contro un abuso si grande, che tante a wilisce la maesté del più augusto, sùni, dee fimarri nello state di laie». Saré impegno deivescovi di avere riguardo a queste sacrificio -----sacrifita che possa avéré avere la religione. Ma l'a l'abuao massime generali prima di procedere aile ordinatani. sussisterà sempre finebè ausaisteré Ü cosi dette occr; ononrio della messa. Sarebbe nostra intentione cbe questa ti. Per cooperare dal canto nostro a quert'oggetto Γ cosi importante, noi prescriviamo la esatta osservanm presta»one,o sia onorario, o fosse interamenta abolita, del canone calcedooese, che pcoibisce le Ordinationi Skcome ρητό neil’eccessivo numéro dei sacerdoti vagbe e senza titolo. Quindi niuno potré da qui avanti una gran parte retterebbe sprovvista del bitognevole, essere ordinato senza essere addetto a qualche chiesa coal tollerendo ancora quest* ψκ» solamento quanto sarà necessario, incarictriamo 'i vescovi di pensare al cui attuale servizio sia necessario o utile. 12. E per la più esatta osservanza di questo, neil’ seriamente alla maniera di toglierlo, che noi presteadunarsi il sinodo in ciascuna diocesi dovrà farsi la remo ---------------------------------------ad esri tutta raatistenza,nota degli ecclesiastici necessari al servizio delleres* c* 24. Per ottenerk» più sollecitamente rinnovando gli pettive Chiese, e saré questa rimessa a noi cogli atti ordini fissati diy sopra di non ordinare sc non per la necessità o per la vers Utilité della chiesa, vogliamo del sinodo. 4 13. Tolto le vagbe ordiivtziôni, vien tolta egual- che nessuno possa più essor promosao a titolo di mente la nécessité di fissare il cosi dette patrimonio ufiziature o semplici cappellanle. per gli ordinandi.'Quando la chiesa ne abtüa un reale 25'. Ed abroghiamo ancpra qualunque privilegio, bisogno, dovranno a carico dei respettivi patrimoni come l'Ëugeniano in Firetue, e in tutte le diocesi · ■ ecclesiastici provvedersi della conveniente" sussis- dove avesse luogo o querto o altro ùmile, siccoaae tenza, e questa sarà fissata dal giorno della incardi- tendenti a moltiplicare le ordinationi vagbe ed inutili. 26. Vogliamo altresi che eccettuati quei pochi chenazione alla chiesa. 14. Brima degli anni quattordici compiti non potrà rici. che fossero precisamente necessari alla chiesa, sia tolto affatto il minuto clero dalle cattedrah o altro essere conferita ad alcuno la tonsura. 15. E a nessuno sarà permette Γabito clericale se chiese. non ha la tensura, fuori che nei seminari di educa27. Nè alcuno assolutamente potrà essere ammesao zione. giammai al servitio della chiesa sotto qualunque pro­ 16. Niuno sarà promette al suddiaconato te prima teste, se non avré compiuti gli anni didotte. 28. La vita deU'ecclesiastico dee essere di edifica' non ayrà dato saggi di sufficiente capacité, e non avril almeno atteso per il cono di tre anni allô studio della zione al popolo, e perciô non dee avere alcuna cosa ■ teologia dommatica in qualche université o altra che spift vanité e dissipamento. Sarà perciô prémuni scuola approvals. Ddei vescovi l’invigilare cbe sieno osservati i canoni 17. E niuno potrà essere ordinato sacerdote sensa del concilio di Trento sulla vita ed onesté dei cherid. 29. Sopra a tutto sarà ad essi proibito i] tostro, aver perfettaniente compiti tutti gli studi necemari ad eeeratare con frutto il sacro ministero, e senza ferte di ballo, ridotti di pubblico gioco, la caocia aver paasato in un’aocadesnia ecclesiastics quel tempo vitiosa e di strepito e il trattenerri nei cafiè o nelle cbe il vescovo stimerà a proposito. osterie sensa una précisa nécessité. 30. E nel vestire conserveranno la gravité, la de- , 18. A quert’eflbtto, ohre il seminario, dovrà eeeere eretta in ogni dtaeai un* accademia ecderiastica; e cenxa e la usodesüa, e sfuggiranno tutto cto cbe sia se alcuna non fosse capsos di questo stabilimento, ri di vanité secolaresca, usando senspre in tutte le te­ darà i] veecovo tutta la pranura per oollocars in al­ stai di chiesa l’abito talare. cuna delle accqdasnie di Toscana i giovani cbe deb- . boooeducan »IU. questi punti dispensa 19. Non ri . Arrocéï r lore congrue ; compagnie di carità so. B encore nortra sovrans intonatae cbe in ogni m tutte le gamcthie. dtaeai si stabilise· ana tan di ritiro, in cui paesano raocoghsrri tutti i purrota od altri ecclesiastici cbe 31. Il parroco è l'uomo del popolo. Un buon par­ - voltMMfO pniÉtanMK Rrtrè > φΜΓ sfletto roco contribuisce mçltitemo allavanzameoto disUa ‘ la MMcb del cOBvtnii pifcBdetteti. I jmmÎ < rebgtae o alla Micatit dello stato. Ma per ronisgnira dato · Mgtmo is tutte Is acuta del nortro dominio. ί> queati due fai à natiemgrin chs goda là shim a ta a dhtrttarite ta .1 bisognori daOapsnnoehi·, » tanna dNtaooatitiufari ddtecctapagpfodi osattà. » 'gp. faschà h psarocn potM. cmsinaggtat· ttnciühh ; aasar patmtoa tMi 1 btoonifaimMi uapctani, epes* stimaro «d amate. Loetsao dsAebrigh·· panfaHtà chà i ÿopotani non dan· per ta ' soAiàtadietaaaa deve appUcarri a stodtaro ·οοιμκκ· β anorpopolo^ · deva eeesr aoUadtoà prevessirt· i taaqpdei disoedini ό somre smarts fafoao d*fstndrlo aetta vasa « soda •steMta»·, riformtndo i draindari ' dore foasero > troppo vasti,e procurando,'per qMatoàpotoibüe,che morale cristiam. 3>. A queatMMto rammentfomo 41 Movoai par- ta chiera ata nei centro di tutta ta pemcdria :· a ’ rocM la lodCToia cMhunaBwd. Finalmente ordiniamo che sieno soppresse di scorta in tutte te vicende della vita. La carità sa trow tempo e luogo, e sa adattarai alla capacité dei immediatamainte o trasportate altrove tutte le.-cure contadini anche più rozzi, e trova la maniera di brie esistenti attualmente nelle' chiese'di monache o di gustare perfino in quell’età mono riflesaiva e più dis­ conservatori, e incarichiamo i vescovi a prowedervi sipata. colla maggiore sollecitudine. 33. Una delle cause principali della freddezza che 43. Quanto alie compagnie di carifà proscritte da regna talvolta fra il popolo e il parrocô à la necessità trias -in tutte le cure, avendone colTesperienxa sempre di vivere suite decime o sopra i coei detti dfritti di più conoaduto il vantaggio, noi ne cqntamtamo lé stola. Un parroco, il quate dee ricavare.il proprio coatituriooi e i privitegi, esortando inostri amarissimi sostentamento da qùeste ed altre esariôni, à spesao in sudditi 'a farsi un dovere di concorrere ad un’opera psgicolo di essor· o di fcomparire indiscreto· intéres­ tanto eaemptere. sait». Un popolano, che mantiene a Mento e col pro­ Vogliamo peri» cbe tutte sieno abolite le altre com­ prio sudare la numerosa fomiglia, dimenttaa fodl- pagnie o confraternité, che, ancora susristessero in mente il dovere di soddistae a questi diritti, ό almeno qualunque luogo dei nostro dominio anche per nostro •apTOaso privilegio, cui intendiamo ché sia derogato gli considera come, un aggravio. Riflettendo a quqpti disordini,noi liamo venuti nella com questa nostra sovrapa detenninazione. E le rendispoeixkme di abolira abolireaffato *------i diritti *’ *·*-stola, — di ” V dite e foqdi loro saranno passati nei patrimoni eccledispoaiziooe affato tutti di decime o di ahra qualsnogtia qualmogiia prestazione, o sia in­ siastici a vantaggio delta respettive compagnie di certi parrocchiali, come aboliamo di tatto in tutto ii carità, acdoochè con queste sia jtolto ai fratelli di esae qualunque obbligo e tassa, che aveesero per grandbcato. 34. Siccome per* alcuni pnrrochi non avrebbero il Favanti pagata per tantaggio dei poveri è a noma necessario per sussistere, cosi riguardo ad essi sol- della tompagnia. tento soependiamo te esecuzione di queste nostra so44. La sola compagnie di misericordia sussisterà vrana dispoaision·. ipOvvinOnaltnente in Firenze, finchè non sieno siste35» Vogliano peri» che i yescovi si diano tutta te mata te compagnie di carità, come vogliamo che sia premura di provvedergli sufficientemente. fotto colla maggiore sollecitudine in tutte le parroc36. Sarebbnipootra intensione che tutti i parrochi chie. La rendita della suddette compagnie della mise­ aveaaero aldrao dugento scudi di annua rendita, ricordia saranno -parimente riunite alia cassa eccle­ compreae perd le necessario spese di chiesa. Un pari siastica per supplire ai pesi delle compagnie di carità. roco cbe sente gli stundU delta carità pastorate, versa di boon animo Ml senô dei poveri quelle che puà 5 V ·. risparmiare al necessario suo mantenimento Ma ove siano troppo scars· Fentrate, manca di un messo per Vetcovi e loro diritti e doveri. sollevare i suoi popoteni · pvevenire apsese volte 45. Quando il divin redentore mandà gli apostoli e gravi diaordini, ad à alTopposto m una grand· tentaziooe di abusaro dei suo ministorô per vivas·. > negli apostoli i vescovi, dette loro tutta la poteatà Vadendo port <^e non sarit «ori tacite aaeguir rid Che era necessaria al grande oggetto di stabilire e ad un tratto, not ecdtiamo loariodai-veaMvi a prov- governs» ta chissa» QÔeatà poteatà, pariando esatta, vedarci nalla miglior maniera, procurando cba siano mento, non nccordava privitegi, ma imponere obbliaumontati-i fond! dei patrimoni sceteriastici onde gaatani. Lo spirito di Dio gH area deatinati a pascere sieno in grado di formaro un decoroso assagnamento • a gubernaro i fedeM, · te tecoltà loro aocordate in ,a tutti i loro cooperatori tecend· a noi di mano in queata mfoetane non erano eho i mezzi naceesari a mano te opportune proposizioni. aqddfotae ai doveri di un tel mimstaro. Nulla dunque 37. Tutto te volto cha ad akuna cura sarit fotto un s'accovdava ad «ari in suo vantaggio, ·ηη tutto ri tale assagnamento, che ssaicuri al curato un'onastaé accordavn ai fedeli, i quali perriô entravano in diritto decorosa congrua, oeesatà immrihatamasrte te parea- di prottttaro di quaate tecottà. zione di qualsivoglia frutto di stola 0 £ decima 'o di . Quando ri Cssarooo te dioceri per toghere ta oœlimoeino di meesa. furioM, non ri potepragfodicaro a quaati diritti isolo 38. Non intendiamo par* di psoibiro ai popoteni si volte stabilite un ordïn· par «vitaro ta céuftMiaM. comodi l’offerire alia chiesa queUci cba stimassero Ma i popoli, al govaspo dai quali frmnq partioolàrsecando te laro piatà ; ansi va gli «sortiam^ salva te mento incardinrti i veaoovi, mantastnaro sampve i laggidiammortimsiosi«;maquasteoHsrianisanmno diritti medeaimi, com· ai vescovi restares» aetnpr· imfoediatamento paaaato alla caaeaCta dei poveri a gli stasri dovari: d tara stato, ma non cos) materiata odigiuna, come rià praticato speeso in addietro. La soda mastime *ww MUM1 - ■ LtobbllgenicM'rigorata ctartaorio tattii aumnlAnMnt·, anlFaMUipto.dsgH apostoli, dini, i dtniteri, tutto egualmente inspirava ad esri vescovi ci promettiamo una esatta oaservanaa di sentiment! di religione perché a tutto suppliva te ferquesta nostra sovrans volonté, ta quate tende unica­ messa. delta loro fede. Nella tiepidexia dei nostri mente a ferli rientrare nel poesesao di quell’autorité, secoli non si puô mai eaaere abbestansa soltedti in-, delta quate non potevano essere.apoghati, e ta quate tomo a questo gravimimo oggptto. non potevà toro esses tolta, sensa psegiudicare i Importa dunque moltissimo che i vesçoivi e i per-, diritti, inerenti per costitmtou· divina sU'episcopato. rochi si diano-tutta ta premma di fer coocopire ai* Non pretendiamo con ciô di violentai* ta cosoenaa loro popoli una rincera veneratione alla caaadi Dio, di alctino meno illuminato, penuadsndoct cbe sapcé •d impèrino in'essi una giustaddea delta sabtité, degli trovsre ta maniera di cCtocillar· la propria dabotteoa uffixi cbe in esta ai pratiicano. Ad ottenesu queeto fine colla obbediensa dovuta a questa inalterabite dispo- contritairé grandemente fl mantanaru Mlle siaiano. Tototee, ta gravité, tadecenaa, tasesnpbcitè. Lacou$a. Una delte canonicbe csdiMStoni, cbe l’espe- fusios» disttae; ta sordidexsa ributta; ed il tasso riensa mosrôè aempre vantaggtam alla ctaeaa,*si è ta soverchio non te che richiamare la curiosité, h dietituquatoa dei sinodi. Noi vogUaao che ançbe qMeta psiriom e te idee profene del mondo. Laactemtoai ai tadpvoto postumanto sia riatabiiita in trtto fl gran- vesoovi il pensare alte più minute provridense, cbe dnqato 1 ed ogni veecovo dovré aarolutamante tsuere possono esigere te particotari cucostanae, Mi tagil suo*” sinodo disogeann ahneao ogni fine anni par rsrao alctme masrime generali che dovnumo eamro dfocutar* quivi oui suo claro, a stabilire concorde- •sattamcate osservate ta tutto il gramtacato.. ' r*4< Synode» Pistortonsis «t Coagngatfo'ab Hstaari·· ardriapiseojite «t aptetftelnenBtiM habita. 1*4» 6». ta conformité della rizoluatosssdagtiarcivaacovi AO al pih una nafa aempUdsaima, o omm*i die· • vesoovi, naila chtoaa della messa. mine di tre anni prosrimi poiré essere perfezionata Ig . L'esperienza ba fatto conoscere cbe questo rimedio riforma suddetta, e passata a tutti i vescovi, e quindi non é stato testante. Essendo rimasta una idea di ' a noi per otteneme la sovrana nostra approvarione. festivité a questi giomi, che diconsi di non intiero 87. Fino a tanto perô che ri aspetta questo lavoro, precetto, si conriderano ancora da molti come giomi ■ noi, sull'esempio di altri governi, proibiamo espres- festivi ; e col tegliere al popolo Tobbligo della intern samente in tutto il nostro dominio Γofficio di Grego­ santificazione non si é conseguito, quanto bisognava, rio VII come contenante masrime sodiziose ed erro­ 1'intento di renderlo applicato al'lavoro. Spesse volte nee ; e questa nostra sovrana proibizione dovré avere la nécessité di aspettaràso di anda^ in cerca della, immediatamente vigore, e dovré osservarri da tutti messa in specie nella campagna, somministra il pro­ gli ecclesiastici secolari e regolari. teste di passare nell'oriprité tutto il rimanente.del 88. Si daranno eguale premura, colllaiuto degli giorno. Quindi é cbe vari sovrani han creduto neces­ stead tre teologi da nominate come sopra, di termi­ sario che fosse tolto affatto questoobbligo della messa, nare la tradurione del pontificale e del rituale in lin­ per ottenere cod la troppo. necesshria applicazione al . gua Italians e la compilazione di un manuale, in cui lavoro. ‘1 ■ si abbiano gli ufizi tradotti in volgare delle principali D Entrando noi nei mederimi sentiment!, e personal forte dell'anno, 1’ordinario della messa ec.,onde Serva delle troppo giuste rngioni ché ri sono, determiniamo al popolo per farlo entrare nello spirito delle pre- die dai vescOvi sia tolta affatto 1'obbligarione della ghiere e dei riti ecclesiastici. messa dai giomi di non intero precetto, restando in 89. Quanto aile pubbliche preghiere da fete nelle . piedi le altre feste come sono attualmente. 96. E riccome tolta la solennité sembrerebbe fuor parrocchie, noi ci rimettiamo fino a nuovo or line ai regolamenti giéveglianti.raccotùandando solo a tutti di luogo 11 digiuno che alcune di ease.avevano années© i vescovi e parrochi di procurare die il popolo entri alla vigilia, cosi seguendo l’esempio di altri sovrani, nello spirito della preghiera.e non ria come un trooco incaridiiamo i vescovi di traaferire all'awento questi digiuni, fissandogli cioè stabilmente pella quarta e arido, proterendo cià cte non poô intendere. 90. Mantenendô partante quello che riguarda il rito testa feri* di daacuna settimana deU'awento. 97. Ma se noi abbiamo creduto vantaggioea a! bene universale della chieea nd pubblid ufizi, procureranno almeno di for sempre recitare al popolo fer- dei nostri popoli questa determinazione riguardo alie voroee orarioui, ituri o litanie in lingua toecana ; e foete, vogliamo perô cbe i vescovi ed i parrochi si fomntfo egualmente recitare gli Atti di fade, tperanza diano tutta )a premura perché quelle che restanoriano , e carité, il Onto, il fUtr naUtr e YAet Mtfit in santificate con maggiore esattezza ed impegno. 98. E perché accade cbe in detti giorni festivi fa lingua volgare. 91. Le Amatuni parrocchiali del dope pranso saranno liberté accordata dalla legge dei 1749 di tenere aperte , terminate dalla b mi «dirions dal veôeràbüo odia pis- alcune bottegbe giudicate necessarie al servizio del F Λ e per (faste pubblico, produce che gli artieri · i tneramti addetti a p* mancanza di ministri «μη aile stesse traacurano d'jntervenire aile faazioci par­• ragioei dovessero rocchiali, e servono di occarione agii altri di perdere top. Tutti ibqni dsi inutilmente il tempo in dette botteghe, ordiniamo che in awenire tanto pella campagna cbe nciçastelli •eranno aggregati aipatrimoikireepettivi come sopra. ito. Ssocome non è conveniente che il porroco e terre qve esirte una, soi· dries· parrocchiale deb­ bano durante il tempo delle frmrioni della cura si la debba fare l'esatton, spedalmente sopra i suoi popomartins che il dopo pranso restar driuse tutte le bot­ lani, coal vogliamo cbe i canoni, i censi o simili altri delle cure siano uniti ai patriteghe, niuna eccettuata ; . diritti di appartenenza .. 99. Ed esser proïbito a qualunque venditore die rnoni, i qüàli passeranno al parroco simili frutti e abbia posto fisso nelle prizze o mercati o che vada in canoni. in. La distriburione delle rendite ecclesiastichqs giro, di vendere o di tenere in mostra per vendere generi di qualcunque sorte, comprerivi anche i corn- secondo l’antica disciplina e gli eaempi apostolici, fit riservata ai vescovi ; nell'istossa guisa colle rendite mestibili. 100. Ordiniamo ancora che le suddette proibizioni dei patrimoni stabiliti, si penserà dai vescovi, colla debbano aver luogo nelle città, la mattina dallé ore reale nostra approvarione, a provvedore all’onesto nove fino aile undid in tutti i tempi, e dalle ore due mantenimento dei parrochi, accrescendone la congrua fino aile quatrto pomeridiane nei tpesi di autunno e dove sia necessario, fissando un assegnamento a quei d'invemo e dalle ore quattro fino aile sei nei mesi di cappellani, curati o ecclesiastici inferiori e chierici, primavera e dkestate. 1B che skrannç creduti necessari a sen irio delle chiese, ■ or. In questa proibirione vogliamo che s’intendano dovendo togliersi l'abuso che fa credere necessaria la principalmente comprese le osterie e le bettole, che celebrazione della messa per vivere coi béni delle nei giorni d'intero precetto non potranno ricevere a chiese, ai quali si serve attualmente. I diaconi ed r . · mangiare e a here alcuno, se non dopo le ore undici ministri inferiori partecipavano egualmente nei primi .della mattina fino aile due, e il giorno se non dopo le secoli delle distriburioni cfcclcsiastiche corne i preti, sej, dovendo nelle altre ore restar serrate. perché corne i preti essepdo addetti al servizio della 1OZ..I caffè parimente non potranno ammetter per­ chiesa hanno f’istessô diritto di essere mantenuti. sone a crocchio e conversazione che dalle undici della L'àvere alterafo questa disciplina ha moltiplicato mattina fino aile due, e ne! giorno dopo le ore sei. eccessivamente i sacerdoti, e non ha fatto considerare 103.1 biliardi poi dovranno essere affatto serrati ed.. gli ordini inferiori se nop cofae gradi per giungere al inaccessibili per tuttoil giomo festivo.e non potranno sacerdotio, che solo dava la sussistenza. ammettervi alcuno, semon dopo l'/livwiarta della ' t w. Quanto ai soccorsi straôrdinari che in casi par­ sera. ticolari potessero occorrere nelle respettive diocesi, i vescovi,di concerto coi regi amministratori.ne faranno . 1'assegnazione compatibihnente allé forze del patri­ ivin. : monio, con obbligo agli stessi amministratori di dar•cene ogni anno uno speciale ragguaglio. Patriinoni qcelesiastici, benefizi. , 113. t’erezione di nuove cure, dqve sarannocre104. È troppo importante che i'beni dati alie chieset dute necessarie, è la restaurazione delle chiese già siano distribuiti -secondo lo spirito. dei donatori,, e esistenti o delle abitazioni dei parrochi saranno pan­ servano a mantenere utili ministri, non a fomentare dente a capco dei patrimoni, quando non siano di l’ozio e la vpnità'di cherici indisciplinati. È un abuso padronato privato. 114. Sistentate in tal guisa le cose, tutti i benefizi si troppo frequenteménte osservato, 'che mentre un buono e zelante ecclesiastico, che si confina nelle avranno come risedenziali, e tutti i benefiziati dosolitudini é nell’orrore d’un bosço per servizio di una vranno servire alia chiesa a cui sarapno aggregati. cura, appena ha con che vivere meschïhamente privo 115. I canonici saranno soggetti alia stessajegge, talvolta della necessaria abitazione, un benefiziato siano di libera collitzione, siano di patronato anche inutijaralla chiesa e gra^pso alla société vive agiata- laico ; eccettuato soltanto quelli individui che fossero mente e con lusse, senza darsi alcun pensiero degli impiegati attualmente in servi/io di qualche parrocobblighi che ha radicalmente contrattj nell’investi- chia per commissione dei «vescovo o nel servizio tura del benefizio. I béni che si danno agli eccleriastici genqrale della diocesi, o nelle pubbliche lerioni nei debbonoservire a mantenere ministri,operosi, e non, seminari o accadende ecclesiastiche o nelle univer­ sono un temporale stabilimento per chi non ha nè sité del granducato. '■’capacità nè zeio nè vocazione. .116. Ridoîfi cosi i bcrvtizi a residenziali. nessuno ’ Fijsata dUnque la massima che sieno tolti affatto i potrà avere più d’un bencfizio ; sarà perô a cariço dei cosi detti benefizi semplici che non prestano alcun patrimoni ecclesiasticiaumentare laprebenda,quando ■ servizio alla chiesa, e fissata parimente la ,massimafc non fosse silfticiente ad un onesto e respettivo man­ che tutti coloro che saranno promossi ail’ordinazione ri tenimento. debbano essere incardinati al servirio di qualche ti;. Non sàràjunmessa alcuna* sostituzionfe o coa- * chiesa, i vescovi, a misura che anderanno vacando diutoria colla speranza della successione, dovendo ■ detti benefizi, faranno a noi le opportune proposi-. sempre essere nella scelta dei ministri ecclesiastici .' ' zioni, in conformité di quello che.vogliamo noi costan- una pienissima liberté^ ' temente osservato. 118. Se alcuno per malattia o per l'età o per qua­ 105. Tutti i benefizi semplici di libera collazione o lunque altra giusta cagione non potrà più servire alla di padrpnato ecclesiastico saranno alla prima vacanza chiesa, quando la cagione sia permanente, sarà sostiaggregati ai respettivi patrimoni ecclesiastici. tuito un «altro da chi spetta, lasciando ^’impotente f 106. Saranno,parimente abolite tutte le collegiate, benefiziato il titolo e il congruo sostentamento < se ladovendo resfare le sole cattedrali, e le rendite dei cagione sarà passeggera, quando sia necessario, sarà canonicati saranno aggregate ai patrimoni suddetti, supplrR» fa qualçhe maniera di commissione del a misura che anderanno vacando'. vescovo. 107. Le rendite dei canonicati in tal guisa soppressi 119. Quanto ai benefizi di padronato laico, noi ’ resteranno agli attuali possessori, finchè vivono, e vogliamo che sieno soggetti plie istesse leggi, escluso sarà premura del vescovo impiegaro i predetti cano­ cRrche intéressa il diritto dei patroni. nici in servirio della diocesi. . ..v. Gradiremmo μν, Uu patroni si prertaa108. Ld-stesso dovrà^rri di tujriilo ufiziâture o’ sero a qualche conveniente concordato, per cui rinte, capprtlanie; pii legati dimoNeec, che non potessero grati in quoi, temporali thrived iotegeari chopotea- <»47 Synod·· Piatofieoaia^et Congregabo ab Hetruria· archtepiscopia «t episcopûiFkwaotia· habita 114g sero arere sol padrooato, restasse poi il rimanente al λ formalité. D matrimonio à un contratto e un sacrae grande, a cui' nessuno Jdee essere attritio libaro deila chiesa. Quando qualcfre patrono mento solenne ' ■■■ si prestert a quelTaocomodamento, i vesoovi unita- ammeaso se non con pienacognizione di ama e di .. mente a) patrono ne fisseranno te conditioni per fame sua spontanea volonté, · di cm nessuno dee arrossine in seguito a nos la proposition^. ' •e è fatto come conviens ; · che non deve permetui. Questo concordato dovri perô farti assoiuta- tersi, quando si faceta in maniera da doverne arroamente quândo il benefitip di padrouato non dari al tire. , i»7>. Volendo ancora mettere ripam akmatrimoui benefitiato la congrua rastistenza. 122. Atteri gli aconcerti, i partiti, le simonie che fatti tumultuariamente e per sorpresa, i quali dovreb-, troppo spesso nasoono nella collatione di benefiti di bero piuttosto considerarti come attentati contro il data di popolo, e corrifpondendo ai derideri concordi buon ordine pubblico che come contratti legittjrpi,· dei nostri arcivescovi e vescovi, aboliamo tutte affatto ordiniamo che in questa parte siano di cognitione dei simili date o nomine, volendo che tutte le parrochie tribunali criminali, e soggetti a quelle pene, che n cure siano conterite liberamentedai vescovi seconde secondo le circostanze dei cati, le leggi prescrivono le forme canonicbe e secondo gli ordini veglianti in contro le violente. Toscana, derogando a questeffetto a tutti gli uti e t»8. Quanto ai vaghi, approviamo la determina­ consuetudini in contrario, e lusirrgandoci cbe lapru- tione dellassemblea, che i parrochi non procédants... denza e la vigilanza dei vescovi potrà meglio prowe- mai alie denuntie senza la licenza dei respettivo dere alio spirituale,e temporale vantaggio dei popoli nostro regio giusdicente, che si dari tutta la premura alla loro cura affidati, giacchè i popoli. stessi, oltre al udi prendere le dovute informationi intorno alio stato : non potere avere le necessarie cognitioni, possono e alia condizione di colora che si presenteranno per troppo facilmente lasciarsi prevenire da mire o inte- , celebrare il matrimonio. resti particolari. ·. 129. Quello perô che esige un più efficace rimedio sembra essere la soverchia estentione di alcuni impejy dimenti, che senza alcun vero vantaggio alla chiesa, non fanno che arrecare grave inquietudine alio stato. Sponsali t matrintoni. ■ La necessità e l’uso di dispensare come per regola da alcuni impedimenti è una dimostrazione che la iaj. Niuna cosa intéressa màggiormente,1a società proibiz.ione divenne inutile. L'na legge di cui è dise lo stato che il contratto del matrimonio. La pace e pensàto chi vuole, e .tutte le volte che vuôle, in la prospenta delle famiglie, la educatione dei tigli sostanza non opera alcuno efletto rcale Ia supplica costituiscono il vero fundamento deila pubblica feli- -e '-· —« deila '-'>■· ............ ------- - da „.„u; lo ·'·■■ sborso somnia richiesta. r.. formano tnolti cità' perché formano i sudditi tranquilli, i cittadini anni tutta la ragione délia dispensa. Intéressa troppo fedeli,gli uomini onesti. Mad'ordinariu non si ottiene lo stato che Ia dispensa non si aecordi se non vi è nè l uno nè 1'altro tine quando nel matrimonio non si giusto motivo ; e se vi è giusto imitivo intéressa pari· ascolta che la passione, il trasporto, il capriccio. 11 mente lo stato cl>e siano sgravati 1 sudditi da questo divino nostro redentore, nell aggiungpre la grazia dei peso pagato ad una corte straniera. sacramento al contratto, non solo voile darci una Considerando noi dunque questi inconvenienti, ed prova della immensa sua carità, nui voile ancora <: esaminato matu ramen te quello che poteva convenire' ammonirci dell'importanza di questo contratto e deila al vantaggio déi nostri amarissimi sudditi, abbiamo diflicolià di bene adempirne i doveri. , risoluto di fissare nel contratto dei matrimonio un Nel conferire perô agli sposi la celeste sua grazia, sistedia più spedito e più giusto, che favorisca quanto non mutô il sistema della società, rtè la natura del è possibile la libertà dei matrimoni senza favorite una contratto, nè arrestô l’intlueiiza che egli ha sulla féli­ irragionevole licenza. cité dello stato. Il civile contratto resté sempre , Quindi facehdo uso della incontrastabile nostra sùbydinato aile leggi. della società, e il sacramento - sovranaautorità vogliamoche glnqpediinenti di pubsempre soggetto all’autorità della chiesa. Tutti i blica onesta e delta cognatione spirituale non ostino sovrani si credettero sempre in diritto di regolare e in alcuna maniera alla validité del contratto matri­ dirigefe quello che riguarda il primo, come debitori moniale, che da qui avanti non saranno più conside­ del bupn ordinc e délia tranquillità dei principari. rati come irritanti detto contratto, nè potranno pre· 124. L'assembtea degli arcivescovi e vescovi del giudicaryi per qualunque riguardo. nostro dominio volendo animarci a provvedere ad i?o. VogWamo egualmente che 1'impedimento non alcuni inconvenienti ci rammentô i sovrani ^nostri menodeU'affinità che della cognazione proveniente diritti sui contratto dei matrimonio, che noi non dis- da qualunque lecita o illecita congiunzione, sia tinguianio dai precisi nostri doveri. Noi dunque ristretto al quarto grado a forma della computatione ' lasciando alia spirituale autorité della chiesa quello ' civile, 0 sia al secondo a forma deila cOhiputazione ,che riguarda il sacramento, intorno acui incarichiamo canonica. V j vescovi d'invigilare attentamente, perché siano esat- D• <;i. Lcontratti di matrimonio celebrati Sécondo ’ tamente osservate le leggi canoniche, daremo alcune questa nostra ordinazione sarapno riconosciuti per necessarie provvidenze per quello che è di compe- ■ validrin tutto il granducato, e ci lusinghiamo che i , tenza deila nostra dignité. vescovi si farannb un dovére di secondare le sovrane . ' 125. Attest gl’inconvenienti che nascono dalla fre- nostre determinazioni per quelle che riguarda il sacra­ quenza delle promesse di matrimonio, alie quali mento, intorno a cui ne lasciamo ad essi il pensiero. 132. Reso in tal mariera valido il contratto senza s'induce facilmente la gioventù più per un effetto di passione passèggera, che per mia ponderata deter- ulteriore bisogno di dispensa nei casi accennati, minazione, voglianro che in tutti i tribunali del gran­ quando cpncorrano le altre condi.-ioni necessarie, qon ducato, ai quali appartiene la cognitione di simili potranno i parrochi negare a simili contr.ienti !a bene·· cause, sia negata ogni asione a dette promesse, o sia dizione o sia il sacramento. . sponsali per verba de futuro, ma sia soltanto aiuessa 133. Non trasiiireranno poi in queste «rasioni, , per il riiacimento di danni e spese. secondo 1’avvertimento ludet ole dei rituale romano, 126. I matrimoni segreti rest troppo frequenti non di dare brevi e giudiziose istruzioni intorno alia san·, servono che a fomentare il vizio e lo scandolo e a far tité di questo sacramento, ai doveri dellu stato matri­ nascere dette dissensioni nelle famiglie. Restano per- moniale e alie disposiziopi colle quali deve abbracciô da qui avanti assolutamente proibiti, dovendoti darti. · celebrare tutti pubblicamento colle solite denunzie e , 134. Quando i contraenti mancastero di tali cogniCoNcnao·- cotiser», XXXVIII. 79 we J ■5 • . . * ■ zioni,esingolarmMitoquandoignorMMro gli elementiA 141· Iracovi prapomna», Opte prato cbe loro della dottnna critetana che torn» a tutti i fedelinecee- sia' possibile, una note M numero,.4à conventi · ' «tri, non à ammettsrsnno te akxma maniera al degl'indiyidm «à»· cratono tefli rite tara dfocesi tra quelli ordini cbe da noi si stabiliri di conservaro. ' Mctemento. , 14s. Saranno paid aactaai da queato numéro tutti i - -foreetieri non naturalizsati, i quali non dovranno pte ♦ X. toUerarsi in Toecana. 143. Tutti iregolari cbe avranno tettoi fora corai Gtareasewti. di studio fuori di Toecana o saranno smmsaii alla 135. Il giuramento è un atto dei più grandi esolenni vestidone o agli ordini o ai concocti teori di Toecana, dell'augusta nostra religione, e non dee usarri giam­ saranno considerati assolutamento coma forosticri e mai senza un sommo riguardo e timore. Non abbiamo quindi parimente eeclusi. 144. Nessuno potré vestire 1'abito regolare di mai potuto considerare senza un gravissimo rincroscimento l’abuso introdotto da lungo tempo, per cui è qualunque ordine sia, prima degli anni ventuno, nè divenuto insensibilmente come una formalité forense, potré profeuare prima dei trente. 145. &*■ dipenderanno totalmente dai voecovtdioche si esige senza necessità e si prosta senza riflessione, e qüindi espone un gràn numero di fedeli o cetani negli studi e nelle ordinationi conte i cherid poco religiosi o ignoranti allo «pergiuro e alla profa- tecolari, ferma stante la dottriha di sant'Agostino e il metodo di cui ti è pariato di sopra. nazione del nome venerabile delTaltissimo. Volendo dunque rimediaro ad un niale si détesta- B1 146.1 vescovi o in persona o per mento di delegati bile che porta seco le conseguenze più pericolose allô visiteranno frequentemente i loro conventi e s'inforstato e alla chiesa, ordiniamo che siano aboliti tutti metanno esattamente dei loro costumi edei loro studi, 147. Quando saranno chiamati datparrochi in teraflatto i giuramenti che si esigono nei tribunali e nelle curie taitto ecclesfastiche quauto tecolari; siccome vino delle parrocchie, non potranno esentarai per, quelli ancofa che si prestano nell’attodell'ammissione qualunque motivo dalle domeqtiche loro osaervanze, aile cariche, ufizi, université, benefit e in qualunque dovendo procedere il servixio generale del popolo atto curiale, oompresi ancora i giuramenti suppletori aile private loro regole. .tti. Nel tempo delle funzioni parroccbiali i rego­ nelle cause matrimoniali, nolle fedi dello stato libero ec. lari dovranno sempre tener chiuse le porte delle loro 136. S’intendano parimente vietati tutti i giura­ ' chiese, nè potranno fare alcuna funzione, sia in città menti che si.prestavano nei privati o pubblid <5on- sia in cunpagna. 149.1 regolari non potranno mai predicate al popolo tratti, nelle promesse ed in qualunque altra sponsione o trattato in cui fosse introdotto l’uso del giuramento anche nelle loro chiese, senza mostrare le loro pre­ diche ill vescovo o al parroco, nella cui parrocchia o potesse introdursi in avvenire. , I37. Per le istesse ragioni e per altre gravissime volessero predicate ; esclusi perô i-panegirici, quali sari assolutamente praibito a tutti gli eletti vescovi debhono essélviffatto aboliti, giacchè !'abuso gli ha' 'dei nostro dominio, prima o dopo delta loroconsa- rosi una vana pompa di eloquenza ed un ozioso pascolo crazione, prestare, alcun giuramento a chicchessia di vanità. * anche al somme pontefice, e singolarmente quello C 150. Potranno fare le feste dei santi del loro ordine, che si è introdotto negli ultimi tempi dalla curia ma non mai nei giorni festivi d’intero precetto. In romana, non solo corne contenente espressioni poco. esse osserveranno esattamente quantq si è detto al decorose al loro grado, e. pregiudjciali all’originaria n* 73 e seg. intomo alla modesta semplicità lontana autorité dei vescovi, ma eziandio corne lesive dei dal lusso e dalle straordinarie illuininazioni e para­ sovrani nostri diritti, e capaci di seminare dissensioni, ture ec. 151. Non saranno mai in alcun caso destinati per discordie, sospetti. 138. Potranno quindi i vescovi del nottro dominio confessori di .monache anche'del loro ordine; e eletti o da eleggersi in avvenire, promettere al papa, saranno fra un mese al più dalla pubblicazione della come successore nel primato di san Pietro, la obbe- présente normale esclusi quelli che attualmenle vi dienza canonica, a cui sono egualmente tenuti anche fossero. / 15a. Non eserciteranno cura di anime, se non quelle senza prombssa ; ma verré considerata come una trasgressione di questa nostra sovrana determinatione che opportuno per ora di lasciare annesse qualunque altra promesse o giuramento introdotto al 1< 153. Se fossero richiesti per altre cure, potranno per il passato, o che potesse nuovamente mtrodursi. 139. Nel caso di trasgressione saranno considerati accettare, purchè siano prima dai vescovi secolarffcome incapaci di alcun .benefizio in Toecana, ç^si zati, previo il nostro asscnso, e a forma di quanto si passerà immediatamente alla elezlone di un altro è detto al. n· 46. «54. Quanto agli educatori, che sono presso alcuni soggetto, considerandosi corne decaduto dal diritto tt'ordini regolari, avendo conosciuto per esperienza che di qualunque preventive nomina ed elezione. sono piuttosto una specie di noviziato che un vero educatorio; e dall'altra parte non esser verosimile $ XI. 4 che persone ritirate dalla société e dal mondo pci professione possano educare utilfnente i giovani alla Regolari e monache. société di cui per istituto debbono igiiorame affatto . 140. I regolari non furono ammessi nel clero se le usanze, vogliamo che siano tutti aflatto aboliti. Le non in quanto si credettero utili a cooperare alla aan'- regole per ben vivere nel mondo non si possono facil- · tificazione dei prossimi dipendentemente dai parro- mente apprendere da chi dovendo essere staccato dal chi. Il sacerdozio di cui furono nei secoli a noi mondo à,nella felice nécessité d'ignorarne i pericoli, più vicini rivestiti non potè avere altro oggetto. i maii e i rimedi. Tutti i privilegi usi ed esenzioni che gli dispensano 155. Non vogliamo perô che restino inutili i loro da queato dovere saranno considerati come nulli ed desideri di prestarsi al vantaggio comune. Daranno ' àbusivi. quindi una nota di quello che spendevano in questi Perché perô il servizio che prestar dovranno aile educatori, acciocchè possa de(ta sommp essere impie- ( cure produce il desiderato vantaggio, noi seguendq gata, in quelle maniera che sari da noi determinato, .anche ripareri dei'nostri vescovi, ordiniamo quanto nella educazione della gioventù, fissando, peZ quanto in'appresso, açciè sia invidtabilmente osservlto'in saré possibile, in tutte le comunité abili mé^itri, che tutti i nostri domihi. . attendano ad istruirla nolle letters e nella religione. ■Λ'.. >, · do· puè ch· «Itetm ta ssmpli'5* larigUaramo i veecovi cbe i regotari «teoftariaittro* readtati ali· più Matta neeervaiun Non pennett·~*~ nuuwUoro di andar mü, nà φ pesnottae tari del oonvetaoper Yenm titoio. Che se in quakbe caao o questa noetra sovran· legi·, *og*heio cbe naü mtoper 'asaietareaiinalati o per vtaggidk» perviltaggta- non··*· «d in tutta.ta m sttswsinn· éboiito · aoptura o altm necMeidi dovranno peraottare tari dai convento, debbono otteaer· in tacritto la Ucenaa del • cMri quahinqM gtariadiria·· che vi smreitava il ' loro superior·, ed in quetta dovrt easev» eepreaso H mundo Ml ctatotanto æootaN che regotar·; ι4χ. Ch· fl aaïuio pmrtilciôvMig· · tutti gli «flatti tempo » il luogo per an sarà concessa ; e i veacovi inrigitanmno perché i rsopMtivi superiori non ne considerato wniramento yw snbMçtatcro delta abusino. cotte di RÙm · par i soli affari secotari delta mode­ 157. Finahnent· non si ammetteranno in Toecana aim·,· gU ai debbanole sole dtatinsàqaüediritticomf dispense o privitagi di qualunque sorte che ottenes- petehti a ta) carattere. sero i regolari da Roma per esetudoni, ranghi, titoli t68. Gli ceeeerarino perimente tutti gli altri privi­ neli’ordine loto; ma tutti dovranno segwtare le pro- lege eaewdoiii, prerogative, e spedalmente qualunque - prie cMtituaqni, e nel caso t£e convenisse per alcuno giurisdizione spirituale e tacoltà di dare dispense e , individuo qualche esenxione o dispensa, potrà il qualunque autorité sopra i veacovi · regolari in Tou­ vescovo diocesano esaminamè i motivi ed acoordarla. can·, ai quali tutti reeta vietato per conseguenza il ' 158. Le monache,quanto aile funzioni ecclesiastiche, oeserveranno l’istêsee regole. 159. Dipenderanno in tutto dagli ordinari, nè potranno avere per superiore o confessore alcun rego. ’ tare anche de! loro ordine. , 160. Nelle loro chiese non si taré alcuna predica o istruzione se non a porte chiuse nel tempo delta funzioni parrocchiali. ' 161. Non potranno vestir Tabito monacale, se non compiti gli anni ventiquàttro, nè taranno voti perpetui fido agli anni quapmta,volendo noi cbe in ciô sia pienamente rinnovata ta disciplina degli antichi canoni. Se vorranno fare alcun voto prima di questo tempo, ' nqn potrà essere che d'anno in anno. ricorrervt b 169. Nè gli competerà tacoltà o diritto alcuno anche sopra i nazionali abitanti in Toecana, estraneo alta qualité di ambeaciatore delta corte di Roma, come non compete a qualunque altro ministro estera anebe sopra i nazionali. 170. — Finalmentô le cause tutte che si agitavano nel tribunate délia nunziatura apparterranno e sidevolveranno agit ordinari del granduchto, come debbono •ppartenere seconde gli antichi canoni e ta coetiturione della chiesa. 171. Che se alcuna volta nascerà qualche caso che •ÿeiti al primato, di cui è rivestito il romano pontefiice, quando si eleggesse trattarlo per mezzo del · nunzio o ambasciatore pontificio, sarit considerato in simili affari corné un incaricato straordinario unicamente, non come ordinario ministro delta corte di Ronta. * t/a.-Eesçndo noetra assoluta volonté che si resti-' tuisca, per quanto si puô, la ecclesiastica disciplina i6s. Nei monasteri* non si ammetteranno ragnzze in educazione per le.stesse ragioni dette di sopra , rapporte ai regolari; molto più essendo provvisto ' pienamente all educazione delle ragazze coi conser­ vatori stabiliti a tale oggetto. 163. Finalmente i vescovi avranno tutta la premura di destinare per direttori o confessori di monasteri cche ia venerabile antichità ha' consacrato, senz’aver uomini di provata virtù, quando fosse impedito t) riguardo alie politiche innovazioni di tempi oacuri, parroco che è l ordmario pastore. i quali indirizzino. l'ordine e il sistema da osservarai in tutte 1e cause le monache a una soda e illuminata pieté, ed inspi- sarii quello che prescrivono i sacri canoni. In prima rino loro l'amore delloccupazione e dellavoro, senza istanza la cqgnizione di tutte le cause puramente spi­ fomentare in esse quellOziosa spiritualité,che riempie rituali spetterà al rispettivo arcivescovo* o vescovo diocesano. Dalle sentenze dei veacovi si periMlo.LaieHgiana noa tant tain1· 177· Se perô vi fora» dtacrepanra di dsdtioai, o si tadta a>0 maochine îtaisuoi nMdçi;troppo Oferraae rimetterà al sinodo provinciale, quando ne fotae proe- taaàa çoatro tbtti gü «MÛ dai «enta intanahraatf. tima ta temita, o in crao di urgeuza sarà rimeasa per L’eaame » lq via ordinaria che conduco alta verità, un prowiüonato temperamento al tribunale regio quando siano trattate ta tùaterie ooltacarità, decènra ecclesiastico censorio, che abbiamo ritolato di sta- ed onestà ôtattana. ifa chi non ha tarai suffideati bilirq. . eorre periccdo di ratero ingiumato. Per orviare portante ad un tal pericolo, e per otto· nere una stabile pace ed uniformité di seatitnenti dte IXIII. tante intereraa ta religione e lo stato, rinnoviamo tutte le leggi veglianti interno agli stampatori e libtai, Giunta tcclttiastica. e vogliamo chq^da qui ayanti non si posta introduire 178· Alla uniformité deglKstudi e ailla purità delta o stampers aicunlibro o foglio sotte qualunque titolo dottrina, che tante è necessaria alla stabilité delta reli­ e con qualunque data riguardante materie ecdeatagione ed alla félicité dello stato, pare che poeta dirai stiche, teologiche, morali, aaoetiche, giurisdizionali, abbastanza proweduto colle massime e leggi e deter- B se prima non sia esaminato, riveduto e sottoecritto minazioni disegnate finora; ma il vantaggio non abnetïo da due dei suddetti tre teologi destinati per sarebbe permanente, se non vi fosse altre»! un tribu­ consiglieri ed assessori della giunta ecclesiastica da nale destinato ad invigilare per ta esatta osservanza noi sopra istituita. della medesiine. La natura di tutte le umane ordina­ 181. Senza quest'approvazione, non sarà ledto, dal zioni, e molto più l’esperienza ci ammaestrano, che di della pubblicaxione di quèsto ordine, a qualunque sempre e quasi insensibilmente si déclina dalle più persona di qualsivoglia gràdo, stato e coodizione, di savieprowidenze, se non vi è chi richiami l’uomo di stampare e ristampare qualunque libro o foglio o tanto in tante alla regola e alla legge. Le nostre pro­ fogliqtto di qualsiraglia titolo o natura posta essere, mure,per la uniformité forse dopo breve giro di anni che'trattasse di siJB materie, soependendo in questa rimarrebbero infruttuoee, se non vi fosse chi continua- parte ogni faqpltà a ogni revisore in qualunque altra mente costiMiito come nel centro non vegliasse ad città, anche in Siena e nelle provinde. arrestare gli abusi e le trascurateize che potassera Noi ci lusinghiamo che i nostri «matissimi sudditi nascere. considerando in questi ordini le nostre cure paterne Per ovviare a questi inoonvenienti, ùoi abbiamo per rimuovere o toglier di mezzo, tutto quello che puô risolùto di stabilire in Firenze una giunta ecclesiastica turbare ed alterare quella pace e quella tranquillité o sia tribunale regio censorio composto di tre soggetti che à-sempre stata lo scopo dei nostri desideri, e per da nominarsi da noi, cbe si raduneranno rogolar- far fiorire la purità della santissima nostra religione, mente due volte la settimana per invigilare e prov- chb tanto deve interessare ogni principe cristiano, vedere all'esatta osservanza di quanto Ô stabilito nella procureranno di unifomiarsi con quella esatta obbepresente legge. dienza e fedeltà di cui ci han sempre dato le prove 179. E perché in ogni deliberazione si procéda colla più autentiche e consolanti. maggiore cautela, ai tre soggetti componenti la detta Questa tranquillité c questo avanzamento. della giunta regio-ecclesiastica saranno uniti e da noi nomi­ cattolica religione saranno tanto più assieurati, se i nati tre teologi, due dei quali almeno dovranno sem­ vescovi ■ procureranno dal canto loro di cooperare, pre assistere- alie sessioni secondé le istruzioni più come non ne dubitiamo, a questi oggetti cosi inté­ dettagliate che ci riserviamo di dare ai membri di ressant!. Le sodé istruzioni, i buoni libri e quella illu­ detto tribunale intomo a tutte le facoltà ed incom- minata pietà che si forma sulie divine scritture e sulla benze che saranno ad esso da noi confidate. tradizione, saranno il più bel frutto de] loro zelo, -e 180. Importa ancoràèstremamenta che non si spar- serviranno a tare entrare i popoli con Cristiana obbegano pel granducato libri pemidosi che inspirino la dienza nelle religiose mire che ci hanno diretto in irreligione o la sedizione o la diffidenza verso le più queste deterniinazioni. utili provvidenze. Non possiamo ricordare senza rinSperiamo che il savio metodo dei studi e l’ottima crescintento grandissimo come da qualche tempo, per scelta dei libri che ci aspettiamo dai tre prelati, ai opera di persone inquiete ed animate dallo spirito di qqali ne fu date l'incarico ^iairassemblea, potré ambizione, personalità e vendetta, si procura in tutte. Ottenere la reale nostra approvazione ; e potremo dare le maniéré di, seminare la disunions, lo spirito di par- in ciô a tutto il tnondo un nuovo attestato dei lumi tito, t’odio, l'intolleranza, e sotte il manto di falso e dello zelo die hanno i nostri vescovi per la buono zelo ed apparente pietà con massime maligne si ta D dottrina, per la riforma della disciplina e per la convalere il pretesto di religione per illudere gli spirit! servazione della fede cattolica. deboli ed ignoranti. . Crediamo di avero proweduto con ciô aile cose più Abbiamo già preso qualche provvidenza intomo a essenziali, che intejessano Io splendore dello state e ciô col nostro editto del settembre.proibendo iq tutto della chiesa toscana ; e vogliamo che le cose deter­ il granducato alcuni libri e-fogli periodici che s'intro- minate in questa nostra legge siano inviolabilmente ducono da qualche tempo,che non hanno altro oggetto osservate da tutti i sudditi del granducato, ecclesia­ che turbare la pubblica tranquillité, e rovesciare la stici o laici, nonostante qualunque privilegio o con­ religione, con fondendo la disciplina col domina, e suetudine, derogando a tutti gli altri ordini, leggi, spargendo colle più nere calunnie fàlsi sospetti sopra editti, consuetudini e privilegi anteriori che fossero le pefsone e le determinazioni più ôspettabili. contrari a questa ; i quali in detti punti soltanto si Ma quel provvisionale riniedio non potrebbe arre- dovranno considerare come tolti e aboliti. staro tutto il male che durerà forse finchè dureranno / - I? * Pü VI ime od FltrduMMfMB III, Hetnuriat archidmum, datum, qua aidtm ùgttif.cat, ada tyrmdi Pitterittuu mada dasuuatum iri (i). »794 aprilis?. atrum, quoad intelligamus, num idem episcopus comparatus animo sit ad obediendum nobis, qui eum Dilectissimo in Christo fili' noster .salutem et aposto­ paterno plane animo Romam accimus, ut, ai putet licam beneffictionem. Post praemissum a nobis iam tueri se ipsum potae in suae synodi proscriptione, longum accuratum ac'de nullo partium studio m· aperte libereque proterat, oertumque idcirco facimus, pectam examen Hbri cut titutas « Atti e decreti dei omnino fore, ut benevole a nobis et excipiatur et concilio di Pistoia»,et post adbibitam in eoperagendo audiatur. Haec ti» illo pro filiali quae nobis praestanda operam et consilhim non Solum multorum theologo­ est obedientia noa obtenturos speramus ; sed multo rum et epiacoporam, sed etiam S. R, E. cardinalium, inagis confidimus, te ipaum supremum Etruriae prin­ quos ad nos saepe advocavimus, coramque inter ae cipem, cui catholicae religionis integritas atque puri­ colloquentos, propositasque res diligentissime expen­ tas (maximum nempe ac solidissimum ditionis omnis, dentes audivimus, pihil nunc aliud agendum nbbis imperiique fundamentum) unice cordi esae debet, superest, quam ut pro apostolico quo fungimur mu- m adiutricem eidem praesuli porrecturum manum, per nere, palam proferamus indicium nostrum, quo dam­ quam tanto magis inducatur ad amovendas e medio namus illa acta,atque illud concilium celebratum a Sci­ fidelium populorum offensiones, reparandaque scan­ pione deRiccis, episcopo tunc Pistoriensis ecclesiae, dala, quae sua illa synodus typis iam per universum qui id ipsum cum pastorali epistola sua die ΠΙ octo­ Christianum orbem diffusa, in Dei ecclesiam invexit brie MDCCLXXXVIII data, per typos edidit, lateque ac propagavit. Nihil opportunius ad veram tui nomi­ vulgavit. Quamquam ab hoc ipso tempore procedere nis gloriam facere poteris, nihil, quo uberiorem in te ad eiusdem synodi damnationem palam fidendam divinae gratiae largitatem promerearis. Ac in eiusdem possemus, tamen habita prius tui ratione, dilectissime auspicium apostolicam benedictionem tibi, dilectis­ in Christo fili noster, tum et causa memorati* praesulis sime in Christo fili noster, ampliaamiaeque domui episcopali charactere insigniti, differimus ètianmum, tuae, in singulare etiam paternae nostrae caritatis ac suspendimus in lucem proferre indicium id no­ pignus, amantissime impertimur. Datum Romae,apud Sanctum Petrum, sub annuto piscatoris, die IX aprilis MDCCXCIV, pontificatus nostri anno vigesimo.. li) Tri» quae sequamur documenta eucriptimu· ex Agenore Plus PAPA SEXTUS. Gelli,itauruji Sc^ieue de* /liui. t. II, p. 38S-9S. Eo liben­ tius illa producimus, quod s Magno buUxno exulant. Benedictus Stay. 18 Archiducis resfionsum ad Pium VIdatum Il somme datore, di ogni bene ha coronata coi miglior successo la rettitudine delle mie intenzioni, Mi è stato pre>cnt?todall’arcivescovo di Sida, nun- essendosi in breve spazio di tempo ricontjotta la zio apostolico, il veueratissimo breve di vostra san­ chiesa di Toscana alla più invidiabile tranquillità. ti tà del dl 9 aprile prossimo passato, in cui mi dà Questa è restata maggionuente consolidata dopo che parte della. determinazione in cui è di procedere alia il vescovo Ricci, con la renunzia allepiscopato, mi ha censura' formale dei libro sortito alia luce nell anno dato luogo a presentare alla santità vostra un succes­ 1788 coi titolo di Atti e decreti dei concilio di Pistoia, sore pieno di zelo per la prosperità della religione avendo a tale effetto deputata una partiçolare con- cattolica, dotto e prudente, che con la pastorale dei* gregazione di cardinali, vescovi e teologi, e richia- di it maggio 1792 munita della mia approvazione, di mato a Roma il vescovo Ricci, autore di dette libro, cui Aostra santità troverà qui anrtesso un esemplare, per contestar gli le accuse e ricevere le difese. implicitamente abolisce gli Atti del concilip di Pistoia, Con la sifteerità, che costantemente professo, e che prescrive che I’unico sinodo da osservarsi nelle due devo particolarmente al> capo visibile della chiesa, diocesi è quello di Colombino Bassi con le aggiunte persuaso, come io sono, che questo passo altro eflfetto de) vescovo Alamanni. non potrebbe produire, che di risvegliare dei disor- D Quanto erano stati mal rieevuti gh Atti del concilio Pistoiese, sorgente di mille scandali, di controverse dini e dei disturbi, da cui per questa istessa dipen- " denza è stata afflitta in altri tempi la chiesa in e di tumulti, con altrettanto applauso è- stata aceetToscana, devo eonfessare alla santità vostra, che non tata dal popolo e dal clero delle due diocesi la pasto­ ho potuto intendere senza sorpresa una tal novità, rale dei vescovo Falchi, che ha fatte totahnente lusingandomi peri che vostra santità meglio infor­ abolire le novità, che si era tentato di introdurvi. La. genuina esposizione di questi fatti, che vostra mata dello stato delle cose verrà nella determinazione di non procedere ulteriormente sopra un oggetto cos) santità si degnerà di pesare con la prudenza, che è propria dei suo eminente carattere, sarà sufficiente a delicato. A tale efletto devo far presente alla santità vostra, persuaderla che, dopochè il vescovo Ricci in consedella renunzia all'episcopato non à in che lino dai,prjmi tempi della mia assunzione al trono guenza c------------------------------,----- ,— ____ - più ... della Toscana, mi adbperai per tugliere ogni differ- grado di instruire e di dirigere, dopo che gli atti del mità, che in conseguenza di particolari disposizioni concilio di Pistoia sono stati aboliti con la pastorale del vescovo Ricci era stata introdotta nelle due diocesi del'vescovo Falchi corrqborata dall'autorità del godi Pistoia e Prato, procurando ançora che lo zelo dei . verno, quell'opera è ridotta al carattere»di un libro vescovi'secondasse l'attività del governo, per sopire privato immeritevole di una censura formale, che' in tutta Vestensione del granducato le questioni edi pôtrebbe risvegliare delle controversée già sopite e disordini che per causa delle novità operate da dette del dissapori eulei disordini contrari alla pubblica Rica si erano suadtati. tranquillità, che specialmente nelle attuali circostanze BEATISSIMO PADRE. 1157. Synod* HttMtaMU «t CMgteffiffio ak HattwiM McU*v*m*to «t epteoipto EtamtiM taHta. ug> dei tempi mérita . PIU8 PAPA vi. omnibus animarum ih sua dioecesi curam gerentibus mandet, ut in poetarum certa sui praestandi officii tamquam norma unice utantur decretis synodalibua episcopi Colombia! Bassi cum additionibus ^piscopi Alamanni, nihil iam amplius opus eri ad'rectam Dilectissime etc. Cum maxime nobis cordi lit ut tibi, dilectissime in Christo fili noster; quoad possu­ mus, satisfaciamus, novam iterum suscipiendam duxi­ mus diligentiam revolvendorum votorum, quae car­ sacrarum rerum administrationem, exclusa· scilicet dinales, episcopi et theologi peracripeerant super hunc, in modum ab utraque dioecesi synodo Ricciana. Pistoriensi episcopi Ricci synodo ; proptereaque ali-1 Verum hic te vehementer jogamus, dilectissime in quanto tardius hoc responsum damus humanissimis Christo fili noster, ut etiam atque etiam consideres, litteris tuis die 16 maii ad noe transmissis. In hac cum nos multum diuque synodum illam expendentes, tamen ipsa repetiti examinis mora tibi confirmare' varias ibidem contineri perniciosas reprobatasque debemus, nihil animadversum fuisse, quod iudicium doctrinas deprehenderimus,, an satis possint averti nostrum ab illius synodi peculiari seu formali dam­ vel reparari pericula aut damna, per illas tecte implinatione vel paulum dimoveret. Ac ut ad singula tuae dteque vetitas doctrinas illata, suppresso penitus epistolae capita accurate rescribamus, primum tibi libri titulo et auctqris nomine, an prorsus, necesse persuasum esse significas, nor. r.’icdex hoc facto sit,ut certa atdiie-expressa pateat damnatio, quae nostro consecuturum, quam ut novae excitentur, quae, othnem praecluaa£ ' iam futuris tam Pistoriensibus et antea isthic exarserant publicae tranquillitatis per­ Pratensibus episcopis, quam ceteris omnibus, quibus turbationes, ac iterum exsuscitetur popularium offen­ nihil oletare videri posset, ut eadem parique aucto­ sionum incendium, quod periculosis hisce tempori­ ritate, qua hodiernus usus est episcopus, contrarias bus, summa qua fieri potest cautione, evitandum est. ipsius epistolae pastorali illi constituant ac edicant, At cum plané perspicuum sit, tuqud ipee nobiscum 'et ita fiat ut Ricciana rursus synodus in lucem pro­ convenias, illas tum perturbationes, offensiones, con­ feratur. Neque enim hic de solis agitur dioecesibus troversias ac tumultus, non aliam habuisse originem, Pistorii ac Prati, .sed de multis aliis, diçionibus ac quam inductas in suam dioeccirm a Riccio novitates, provinciis, in quas eius synodi sententiae philosopho­ neque deinceps subsecutam cohfirmatamque tran­ rum qui hodie hoc vocantur nomine, provectae lauquillitatem, quam ex eiusdem episcopatuum Pisto­ Cdibus immigrarunt. Clara vox igitur altissime .quasi, riensis et Pratensis abdicatione^ minime nunc decipi tuba extollenda est, quam omnes ota ubique sunt per nos putamus,'cum dicimus, formalis nostra synodi catholicum orbepi exaudiant atiffie intelligent. Non proscriptio tanto magis fore, ut illam' constituat enim ulla retineri possunt scripta quocumque sint, animorum pacem, quanto certius exosas detestatas- loco typis edita, quin facile diffundentur latoque in­ que nçvitates sit eversura. Et cum, Ut ipse scribis, notescant, praesertihi si factiosi hondnes seducere per magno plausu laetitiaque ab illo clero populoque illa plurimos studeant, suasque putes asseclarum excepta fuerit pastoralis epistola episcopi successoris, multitudine communire.Id fieri consuevisse,etsi nondie is maii anni 179a vulgata, contraque adversissi­ • dum inventis typis, iam ab ineunte quarto saeculo mus'in populo motus exarserit ob edita illa concilii ab iniquis gentium sacerdotibus ex ecclesiastica EuPistoriensis acta ; dubitari quidem non potest, quin sebii historia novimus. < Acia quaedam, is inquit, nostra eiusdem concilii peculiaris damnatio multo apud Pilatum cum super servatore nostro habita adhuc laetiorem habitura sit exitum, in qua nec composuissent, plena impietatis adversus Christum, episcopi Ricdi ηωηοη, nec venenum non pateat mili­ ea per omnes provincias imperii Maximini, ipso iu- .· tis callide insertum- sententiis, ex quibus in clero bente, dirigunt, mandantes per litteras, ut upique populoque prjstina fuit contra episcopum eiusque locorum tam in agris quam in civitatibus publice synodum exorta offensio. Hsec satis esse posse con­ proponerentur, atque ludimagtstri pro dictatis haec fidimus ad omnem tibi huiusmodi perturbationum declaranda, et memoriae commendanda pueris tra­ metum prorsus ex animo disjiciendum. Si tamen derent.» Haec eadem non interrupta huiusmodi scrip nonnulli fuerint, qui contra aperte aliquid commo- d torum consuetudo semper fuit : atque hoc plane vere tentarint (quod certe accidereposse non infida-, factitatum est brevi temporis intervallo in Rieeiana mur), praeterquam quod illos boni omnes advena- synodo, cuius ut latissime per Europam deferantur buntur, id etiam commodi consequatur, quod quÿles errores,nova prodierunt plurima per Ticininscs typoipsi sint, publice patebit, detracta nimirum sub qua annoj 1789 in latinam conversa linguam exempla, ut hactenus insidiose latuerant persona. Praeterea cer- ' boc '•~···^:™-·-;n„ —­ idiomate per extern differri provincias illa pos tissimum illud esse contendimus, publicam quietem sent, ac ubique intelligi. Huius latinae editionis is e>t ■ consistere .cum. erroris conjunctions non posse, si titulus : < Acta et decreta synodi dioecesanae Pisto­ error, etiamsi dissimulatus, circa religionem versetur. riensis 17S6. Ticini, sumptibus Balthaxaris Camini, Is enim diu nec dissimulari, nec delitescet» y solet, cedsoribus rei literariae probantibus anno /'#9. » sed aliquando de repente prorumpit in luceip, ad Inter Ticinensis universitatis professores, quis illorum publicae rei perniciem supremarumque etiam potes­ ignoret nomina, qui eius synodi actionès omnes mo­ tatum eversionem. Cuius rei quam certa quamque derati sunt, quique scriptis id agunt suis, ut ubique tetra hodie per Europam vel exstent vel impendeant triumphet quodammodo Baianismus, lansenismus et documenta, quis nos agnoscat nec defleat ? Quesnellismus; quarum sectarum pestifer ille spiritus At manifeste, inquis,dicta sypodns implicite saltem incredibili certe artificio illapsus synodum omnem abolita iam est per memoratam hodierni praesulis Riccianam afflavit non sine strage praeserjjm sanc­ pastoralem epistolam, ita ut minime necesse nunc ait tionum concilii Trideatini et apoatolicartan consti­ ulcus illud refncandb exacerbare. Cum enim ip*s tutionum F t’ Addfa praeterea h titia, tam dtatebaet episco- a dtaanatiMMt a Benedicto XIV editam i» suo brevi patuns Rfal», neque amplfaa ad eum pertineat uBius diei ronovesnbri» anni 175» plurium propositionum populi dweadi regendique eara, suam etiam syno- ex aliquibus extractarum libris, in qfobiis srewüim ' duo par patiuntliai episcopi MctMMita epistolam a fuit licitum «m cestis in circumstandi» duellum; nec pstattaoanctoritariagrâdudecidi»ee,asq^ea!tadi«mc nonetinalio«iuadembrevidie4nmrtiii7$5proeaae, quam cafatvta privati scriptoris fibrum, minime scriptionem peculiarium errorum excerptorum ex proptmue forandi censurae subridendum. Sed pro tua libro Oratoriani La Borde, cui titubas/Macies sur humnafiate, dQectittfat» in Christoffili noster, sine, Peuente, la distinction at lu limilude» deux puistti Me a nobis ad id quod vix supertas tetigimus, ah- «races spirituelle at temporelle,ouvrage posthume ia . quid aliud adiungatur. Pastoralem scilicet hodierni " r La * BoreU ia POratoir*. · — » Noa ipsi celeberrimis wmbM MttMgwun iavotatsxn» exemplis inhaerere ex nostra animi religione duxi* dMmuiatmnque ac tantum ratiordaationia vi dede­ mus, proindequ· in nostro brevi diei » septembris cendam synodi abolitionem continere ; ex qua illud anni 1779 proscripsimus libram germanieo idiomate nunquam effici poterit, ut tam prolixa eiusdem editum a Iohanne Laurentio Isembeielha sub hoc. synodi scripta pro merito reprobata esse videantur, titulo : « Atom· fewfismos fo propMetiam ta Emmaneque idcirco catholicae ecclesiae illata per synodum nrelr », ad eamque proscriptionem quae nos induxe­ detrimenta ullo modo videri pota» ab illa epistola rint ration»» declaravimus. Similiter die 11 novembri» sarcita ac reparata. Ut vero concedamus illam iam ’anni , . . fibram Eybel , _______ , _______ 1784F damnavimus, cui titulus : synodum te privatorum fibrorum numero nunc cen- « Quid continent iocumenta antiquitatis Christianae seri, num idcirco a formali censura immuni» esaeBdr aurica/ari confessione. » Pari formula eiusdem debet ! Num inter libros peculiari prohibitioni sub- mensis die 17 eodemque anno prohibuimus libellum iectoe, non plurimi sunt a privati» auctoribus con­ in latinum e germanieo conversum : « Universalis scripti, mdto nempe dignitatis titulo insignitis, nul­ professiofidei omaiiaa religieeuisa, sano hominis in­ laque munerum auctoritate praeditis I Effligere illi, tellectui dieisia. » Die vero >8 novembri» anni '1786 etsi privati, non potuerant sotemnem, quam merue­ alio nostro brevi pariter proecripsimu» librum germarant, librorum proscriptionem : ac ipee Rictiua, etsi nicum cui titulus est latine redditus: t Quid esi papal·» modo nullas habeat ac regat oves, magnam tamen Hi omnes hunc in modum proscripti damnatiqw plurimis iam intulit perniciem sua adeo usquequaque libri a scriptoribus prodierant nulla publica auctoritate difflua synodo insidjosi» scatente erroribus. Non deroratis : de quo. agendi modo quamquam aliqui enim auctoritas, npn scriptorum tituli, sed doctrinae forsan questi sint ex -eoram genere, qui-politicorum pravitas detestabilem librum exeerandumque reddit; . nomine suam advergus Deum infidelitatem praetexe­ neque aliud nominis ac titulorum adiungit, quam ’ runt, quorum praecipuum est studium ut prohibitio- ' quod lectorum animos dubios ac suspensos tenet, nibus Romanis invidiore fidem omnem detrahant ; putantes auctorem pro sua dignitate ac praestiti tamen neque praedecessores noatri neque not pro sacramenti vinculo non tam facile verae doctrinae* commissa ib aeterno pastore gregis sui am; Ullam limites fuisse transgressurum. Quod certe pondus ab. talium querelarum rationbm duximus habendam,quia , episcopali Riccii synodo ob eius subsecutam abdica­ dominicas oves a noxiis pascuis, ab improbis nimi­ tionem non est detractum. Sed adhuc ipsé, dilectis- rum venénatisque libris elata voce revocaremus. Si C 'siifie in Christo filiinoster, te animo valde inclinatum <; Rjccianam synodum illi tantum subiiceremua pro-· declaras, ut non nisi simplex ac generalis quaedam hibitioni, quae generalis sit, illius statim fautores ’ prohibitio synodi fiat, per quam ea pdnatur in libro- vulgo iaetsirent, quod alii pariter pro alus egerunt ■ rum serie, quorum vetita tantum lectio est, si nimi- libris, nihil post tot examina accuratasque ac diurum aliquid in illa contiperi persuasum nobis sit, quod. turnas perscrutationes, reperiri in ea synodo potuisse, a catholicae ecclesiae doctrina dissentiat. quod expressa foret damnandum ; atquod expressa foretreprehensione reprehensione damnandum ; atNoa etiam in mitiorem hanc partem a te propo- que ita catholicus quisque minime per mA edoctus, sitam tecum animo propenderemus. Sed multo plus, incertus proinde quid cavendum sibi in illa synodo aliquid a nobis exigit ipsa rei, de qua agitur, gravitas, esset, facile in insidjas ubique obtentas incidere pos­ ât imposita nobis necessitas populos edocendi, ape- set, ac ablato In tenebris quo regatur lumine pemiriendique quae illic lateant fraudes, quae intententur ciosis erroribus implicari. Quorundatn librorum ea . seductiones ; quod cette fieri non potest, nisi edical est pravitas, ut nequaquam satis esse possit communis tur, qualo quantumque sit erroris cuiusque pondus in quaedam ac indistincta eorumdem censura, sed cla­ eum librum illati atque intrust, in quo declarari rum interponi eius indicium debeat, penes quem est suscepta sunt ecclesiae catholicae dogmata eiusque potestas a Christo tradita de doctrina-iudicandi. disciplina. Atque idèo debemus planeque cogimur His tibi ante oculos positis planeque declaratis, illam ipsam sequi antiquam in ecclesia agendi ratio­ dilectissime in Christo fili noster, dubitare prirfecto '* nem, quam et oecumenica concilia et praedecessore» non possumus, non solum aegre te laturum, sed etiam nostri semper in hujusmodi causis tenuerunt. Paucis probaturum, ut nos tandem ad exitum adducamus, hic utimur exeniplis, sed quae abunde quid agendum V quod tamdiu a bonis omnibus expectatur ; quod niminunc per nos sit ostendant. Oecumenicum Constan- rum gravissima pastoralis officii nostri ratio, qupdqué tionse concilium sess. 8, quinque et quadraginta orthodoxae fidei integritas ac oviùm Christi salus a Iohannis Wicleffi articulos ita proecripsit, ut unum­ nobis omnino efflagitat. Quin nos in tuam reirgioqem quemque singillatim exprimeret. In sess. vero 15· intuentes plane nobis persuademus te foturum huius Iohannis Huss 30 simili modo damnavit articulos, tam necessariae actionis nostrae -defensorem propdloannes XXIII praedecessor noster, in constitutione gnatoremque, quo ipso praeclare tuo supremi prin­ die ar octobris sui pontificatus anno XII Avenione * cipis apud Deum satisfeceris muneri, ciusque uberem data, multos eadem forma errores declaravit Marsilii in te tuosque omnes gratiam tam opportuno in ipsum Patavini et Iohannis de landuno. Leo vero X damna­ obsequio evocaveris. Ac in amplius Caelestium in te vit quadraginta et unam Lutheri propositiones in doitorum auspicium apostolicam benedictionem tibi, celebri sua Exurge Doutuu constitutione, diei 16 iunii dilectissime in Christo fili noster, tuaeqqp Austriacae r * anni 1520. Sed magnam tibi exhiberemus molestiam, familiae amantissime impertimur. •i catalogum hic texeremus Omnium proscriptionum Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, die 8 au­ singillatim distincteque per alios praedecessores no­ gusti i7d>^pOntificatus nostri anno XX. stros evulgatarum.' At praeterire sane non debemus t sit Synodes HstorioMM et Congregatio ab Hetnria· arcteepiscopto «t opfaopta RonhUm habite, i·*· 20. γ ' ■ > ■ .< ' Pii papas sexti damnatio qwM/JwtaM /ta^ùsmsM «axw/tonm c* libro Haüco idiomate imfresoo «ai titulo « Atü t decreti delaecilù diocesanp di Pisbsja delfanno if. DCÇ, LXXXVI. In Pistq/à, per Atto Brocoli, stsunpçàoeu vescevile. Con affroeazioese ». Cum prohibitione ntuitn libri et alio­ rum quorumcum^ue in eius defensionem tau forum editorum quam infostensm edendorum. * .i I7M angusti «8. . Pius episcopus, servus servorum Dei, universis Christifidelibus salutem et apostolicam benedictionem. Auctorem fidei et consummatorem lesum aspicientes nos iubet apostolus (r) sedulo recogitare qualem quantamque ille sustinuit a peccatoribus adversum semetipsum contradictionem, ut ne laboribus et periculis defatigati deficiamus aliquando animis nostris, peneque concidamus. Hac saluberritna 'cogitatione muniri nos ac refici tum maxime necessum est, cum adversus corpus ipsummet Christi quod est ecclesia (a), dirae istius nec unquam desi­ turae cOniurationis aestus acrius exardescit; ut a Domino confortati, et in potentia virtutis eius scuto fidei protecti resistere possimus in die malo, et omnia tela, iniquissimi ignea extinguere (3). In hoc sane motU temporum, in hac rerum 'perturbatissima con­ versione gravis est quidem bonis omnibus contra omnps cuiusque generis Christiani nominis hostes colluctatio subeunda : gravior nobis, quibus pro cre­ mationis importun» inducendis novitatibus perturbaret, convelleret, funditus everteret. Quin etiam cum et hortatu nostro ad synodum dioecesanam animum adiunxisset, praefracta eius in suo sensu pertinacia effectum est, ut unde remedium aliquod vulnerum petendum erat, inde gravior perniries enasceretur. Stne postquam synodus'fiaec Pisto­ riensis e latebris erupit^ in quibus aliquandiu abdita delituit, nemo fuit de summa religione pie sapienb terque sentiens, qui non continuo adverterit, hoc fuisse auctorum consilium, ut quae anteaper multi­ plices libellos pravarum doctrinarum semina sparse­ rant, ea in unum velut corpus compingerent, proscrip­ tos dudum errores exsuscitarent, apostolicis, quibus proscripti sunt, decretis fidem auctoritatemque dero­ garent. Fuit sane non in ultimis terris, verum in media luce' Italiae,sub octtlis Urbis,et prope apostolorumlimiua ; fuit episcopus duplicis sedis honore insignis (Scipio de Ricciis, antea episcopus PTstoriensis et Pratensis), quem ad nos pro pastorali munere suscipiendo aocodentem paterna caritate complexi sumus : qui ridssim nobis atque huic apostolicae sedi in ipso sacrae suae ordinationis ritu debitam fidem et obedientiam solemnia iurisiurandi religione obstrinxit. Atque is ipse non longo intervallo poatoaquam a complexu nostro cum osculo pacis dimissus ad com­ missas sibi plebes accessit, coacervatorum perversae sapientiae magistrorum fraudibus circumventus, eo coepit intendereTtrt quam superiores antistites ex ecclesiastica regula liudabilem et pacatam Christia­ nae institutionis formjun iam pridem invexerant ac pene defixerant, nonnlle pro eo ac debebat, tueretur, coleret, perficeret, sed contra, per speciem fictae refor- ris censura subiiceretur. Ne vero ex hac ipsa tametsi accuratissime peracta sive locorum collatione, sive sententiarum disquisitione, pervicaces homines obtrectandi occasionem arriperent, ut huic forte iam paratae calumniae obvian; Quae cum cerneremus, quo graviora sunt per sese, tanto impensius pastoralis nostrae sollicitudinis opem efllhgitare, mentem convertere non distulimus ad ea capienda consilia, quae surgenti malo vel sanando dita pastorali nostrae sollicitudini gregis totius cura vel comprimendo accommodatiora riderentur. Atque in primis sapientis moniti memores praede­ et moderatione, maior cunctis Christianae religionis zelus incumbit (4). Verum in hac ipsa oneris gravi­ cessoris npstri b. Zosimi (1), ea quae magna sunt, tate·,- quae humeris nostris, imposita 'est portandi tpagnum pondus examinis desiderare, synodum ab onera omnium, qui gravantur, quo magis conscii episcopo editam primum quatuor episcopis, aliisque 'nobis sumps, infirmitatis nostrae, eo'firmiorem in 'adiunctis e clero saeculari- theologis examinandam spem erigit nos et sublevat apostolici huiusce mune­ commisimus ; tum et' plurium S. R. E. cardinalium ris in persona b. Petri divinitus instituta ratio, ut qui aliorumque episcoporum congregationem deputarisemel tradita sibi a Christo ecclesiae gubernacula C mus, qui totam actorum seriem diligenter perpende­ nunquam derelicturus erat, ipse apostolicae guberna­ rent', Joca inter se dissita confortent, excerptas sen­ tionis onera in illis portare noti desineret, quos ei tentias discuterent,- quorum suffragia coram nobis Deus protegendos perpetua successione ac tuendos voce et scripto edita excepimus : qui et synodum heredes dedissqt. ‘ ‘ universe reprobandam, et plurimas inde collectas Et in hisce quidem aerumnis quae undique circum­ propositiones, alias quidem per sese, alias attenta stant, ad ceterarum molestiarum velut cumulum sententiarum connexione, plus minusve acribus cen­ " accessit, ut undë 'oportuerat nos gaudere, maiorem suris perstringendas censuerunt : quorum auditis inde tristitiam hauriremus. Quippe cum aliquis sacro­ perpensisque animadversionibus, illud quoque nobis sanctae ecclesiae Dei praepositus sub sacerdotis na- . curae fuît, ut Selecta ex tota synodo praecipua quaemine ipsum Christi populum a tramite veritatis in dam pravarum doctrinarum capita, ad quae potissipraeceps deviae persuasionis avertit, et hoc in amflis- mum* fusae per synodum reprobandae sententiae sima urbe, tum plane est geminanda (amentatio et directe vel indirecte referuntur, in certum deinceps maior sollicitudo adhibenda (5). ordinem redigerentur, 'eisdemque sua cuique peculia- (i)AdHebr. i». (i) Ad Coto··. 1. (j) Ad Bphaa. 6. (s)S. SiridM ad Hissant·· Terras., «0M. I apud Coeat. (j) S. CaelaM. I, apt·, is apad Coeat. S- - , , , , v *J c-iw iretur, sapienti consilio uti statuimus, quod in emer­ gentibus huiàsmodi periculosis noxiisve novitatibus reprimendis plures nostri sanctissimi praedecessores tum et gravissimi antistita* ac generales etiam synodi rite cauteque adhibitùm, illustribus exemplis testatum commendatumque reliquissent.' Notant illi versutam novatorum fallendi artem, qui catholicarum aurium dffensionem veriti, captionum suarum laqueos persaepe student subdolis verborum involucris obtegste, ut inter discrimina sensuum (s) latens error lenius influat in animo·, fialque ut, cor­ rupta per brevissimam adiectionem aut commuta­ tionem veritate sententiae, confessio quae salutem operabatur,subtili quodam transitu vergat in mortem. Atque haec, quidem involuta fallax disserendi ratio, cum in .omni orationis genere vitiosa eat, -tum in ,<1) S. ZosiaMM, «p. · «p. CouM. (s) ·· UsoM., «P- «s» ·**■ Bsllsr. rs*j Syaoto PMnaisaaia et Congregatio «b Hetrwiao anffliepiecopis et eptanpis Florenti·» habita, ita* synodo mimae» fsreosl·, cuit» eet haec lana praad-A meret. N»c vero spee nos omnia deeeruerat fieri poeee, pua, »«m ta doceisdo ditactdam conaectari dicendi «t fequidem animum illum docibilem afferret, " quem raÜMteca, qwM mdtam offimaioais periculum, relin­ ex apostoli sententia in episcopo maxime Augusti­ quet- Quota genere pralnd» si quid peccatum sit, hac nus (t) requirebat, cmn,tinqdicütr et candid·, anni Mqneat, qua» afferri solet, subdola uaMioot remota oqnoeytatfooq et acerbitate, rooognoecenda ei defendi, quod qua» alicubi durius dicta «xcidsrint, ea proponerentur praecipua doctrinarum capita, quae loci· aliis planiM explicata, aut etiam correcta repo­ visa essent maiori animadversion· digna, tum fedle rtantur, quasi procwt isthaec a&mandi «t negandi •••e ipee colligem non dubitaret, quae ambigue ac aecum pro libito pugnandi licentia, qua» fraudu­ posita essent in saniorem sensum exponere, quaeve lenta semper fuit novatorum astutia ad cirpumven­ manifestam pravitatem praeseferrent aperte repu­ tionem erroris, non potius ad prodendum quam ad diare ; atque ita magna cum sui nominis existima­ excusandum errorem valeret f aut quasi rudibus tione, tum laetissima bonorum omnium gratulatione, praesertim, qui in hanc vel illam forte inciderint par­ pacatissima qua fieri posset rptione, orti in ecclesia tem synodi vulgari lingua omnibus expositae, praesto strepitus optatissima correctione comprimerentur (s). semper essent alia, quae inspicienda forent, dispena, Nunc vero cum ille oblato beneficio incommodae loca! aut his etiam inspectis satis cuique facultatis . . _______ ’ valetudinis nomine minus utendum sibi esse censuesuppeteret ad ea sic per sese componenda, ut, que- rit, differre iam non possumus, quin apostolico nostro madmodum perperam isti effutiunt, erroris omne muneri satisfaciamus. Non unius tantummodo altepericulum effugere, valerent. Exitiosissimum-profeqto riusve dioecesis periculum agitur : universalis eccleinsinuandi erroris artificium, quod in Conrtantinopo- b sia quacumque novitate pulsatur (3)., Undique iam litani antistitis Nestorii litteris iam olim sapienter pridotn non expectatur modo, ’ verum assiduis .··_.·-------.· ­ repeti detectum gravissima reprehensione praedecessor tis precibus efflagitatur supremae apostolicae sedis noster Caelestinus (1) coarguit ; quibus nempe in lit­ judicium. Absit, ut vos Petri in illa unquam sede sua teris vestigato» veterator ille, deprehensus et tentus, conticescat, in qua perpetuo vivens ille ac praesidens suo se multiloquio labefaciens, dum vera involvens praestat quaerentibus fidei veritatem (♦). Tuta non obscuris, rursus utraqup confundens vel'confiteretur est id talibus lohgior conniventia, quia tantumdem negata, vei niteretur negare confessa. Ad quas depel­ pene criminis est connivere in talibus, quanti est tam lendas insidias nimium saepe omni aetate renovatas irreligiosa praedicare (5). Abscidendum igitur tale non alia pqtior vir inita est, quam ut iis exponendis vulnus, quo non unum membrum laeditur, sedtdtum sententiis, quae sub latibulo ambiguitatis periculo­ corpus ecclesiae sauciatur (6). Atque divina opitu­ sam suspiciosamque involvunt discrepantiam sen­ lante pietate providendum, ut amputatis dissensioni­ suum, perversa significatio notaretur, cui subesset bus,-fides catholica, inviolata servetur, et his, qui error, quem catholica sententia reprobaret. prava defeafiunt, ab eftore revocatis, nostra auctori­ Quam et no» moderationis- plenam rationem eo tate, quorum fides probata fuerit, muniantur (7). libentius, amplexj sumus, quo magis ad reconcilian-· Implorato itaque cum assidui» nostris tum et pio­ , do» animos, et ad unitatem spiritus in vinculo pacis rum christifidelium privati^ publicisque precibus 'adducendos (quod favente Deo in pluribus gaudemus Spiritus sancti lumine, omnibus plene et mature con­ iam feliciter evenisse), magno fore adiumento pro- sideratis, complures ex actis , et decretis memoratae speximus, providere primum ne pertinacibus,*si qui c synodi propositiones, doctrinas, sententias, sivé cxsupererunt, quoii Deus avertat, synodi sectatoribus presse traditas, sivie per ambiguitatem insinuatas, suis integrum sit posthac ad novas turbas ciendas, iustae ut praefatum At, cuique appositis' notis et censuri» suae damnationis consortes veluti ac socias sibi adsei- damnandas et reprobandas censui mus ,' prout hac scere scholas catholicas, quas invitas plane ac repu- - nostra perpetuo valitura constitutione damnamus et gnantes, per detortam quamdam affinium vocabulo· reprobamus. rum similitudinem in expressa, quam illae testantur Sunt autem quae seqpuntur ; sententiarum dissimilitudine, in partes suas pertrahere De obscuratione veritatum in ecclesia, nituntur. Deinde, si quos imprudentes aliqua fefellit .· I. Ex decr. de grat. t t. Propositio,, quae asserit adhuc'praeconcepta mitior opinio de synodo, his « postremis hisce saeculis sparsam esse generalem ' etiam omnis conquerendi locus praecludatur,. qui, si Obscurationem super veritates gravioris momenti, recte sapiunt, ut videri volunt, aegre ferre nequeant spectantes ad religionefn, et quae sunt basis fidei et doctrinas damnari sic denotatas, quae errares praesc­ moralis doctrinae lesu.Christi, » — haeretica. De potestate communitati ecclesiae attributa, ut ierant, a quibus ipsi profitentur se longissime abesse. Necdum tamen satis ei animo lenitati nostrae per hanc pastoribus communicetur. II. Epist. convoc. Propositio, quae statuit « potes­ factum putavimus, seu verius caritati, quae Urget nos erga fratrem nostrum, cui omni ope tvfireina, ti tatem a Deo datam ecclesiae, ut communicaretur adhuc possumus subvertite (a)·. ..Caritas nempe illa pastoribus, qui sunt eius ministri pro salute anima­ urget nos, qua inductus praedecessor noster Caeles- rum », sic intellecta, ut a communitate fidelium in tinus (3) etiam contra fas, seu maiori quam fas esse l> pastores derivetur ecclesiastici ministerii ac regiminis videretur, patientia sacerdotes corrigendos expectare potestas, — haeretica. non abnuebat. Magis enim cum Augustino MileviDe capitis ministerialis denominatione Romano tanisque patribus yolumus et optamus homines prava pontifici attributa. docentes pastorali cura in ecclssia sanari, quam . III. Deer, Decr. de fide i|8. Insuper quae statuit « Romadesperata salute ex illa resecari, si necessitas nulla num pontificem esse caput ministeriale », sic explicompcllat (4). , cata, ut Romanus pontifex non a Christo in persona Quam ad rem, ne quod genus officii ad lucrandum .beati Petri, sed ab ecclesia-potesthtem ministerii acaPetri. successor, verus Christi.vicarius, fratrem praetertriissum videretur, praefatum episco- piat, qua velut . pum, antequam adulterior» progrederemur, amantis- ac totius ecclesiae caput pollet in universa ecclesia, , simiS litteris ad eum iussu nostro datis ad nos aedon - — haeretica. dùm duximus, .polliciti fore, ut behevolo ammo, a nobis exciperetur, nec vetaretur, quin, quae in rem (i)Lib. 4 de bap', centra iHmat., cap. 5, ct lib. 5, cap. t6. suam tacere sibi viderentur, Ubere aperteque expro(1) 8. CnUeatinw, epiai. IS. num. > ap. Couar. (·) 8. Caeteetiaua, ep. 14 ad populum CP. ». a ap. Couu. (j) Kpiu. ij ad Newer. num. ». ' <*) Bp*. '7*, num. <. >»S ana. 1 adu. Maur.' (4) S. Caelet'. ep. 16, num. 1 ap. ('oust. (Jlddem, epiu. 11 ad epiKvpua Galliarum. (4) Chryaol epiat. ad Kuiychem. (1) S. Caeleai. ep. u, num. ». (6) Idem, epiu. ι > Cyrille, num. j. (7) S. Leo M epist. «J Flaviano CP., num. '1. r : -.U - v ·· ■? „·. V' '· ■·. v · \· · . > . <„ . .· f . .· ν Τ'" i 1265 Synodus .Pistoriensis fet Congregatio ab Hetruriae archiepiscopis et episcopis Florentiae habita. 1*66 De potestate ecclesiae qtload constituendam et Λ in causis fidei ipsis competere iere proprio et quidem sanciendam exteriorem disciplinam, ' · etiam per ordinationem accepto, - falsa, temeraria, IV. DeCr. dc fide Η ·3>\ΐ4· Propositio affirmans, ' ordinis hierarchici Subvefsiva.detrahensfirnfitatidefi« abusmuffbrc auctoritatis eccleiiae transferendo illam k mirionum iudicionimve dogmaticorum ecclesiae, ad • 'ultra limites doctrinae ae niorum, et eam extendendo “ ed res exteriores, efper vim exigendo id quod pendet XI. Qrat. synod, ί 8. Sententia enuntians veteri a'persuasione et corde », tum etiam, « multo minus ad maiorum instituto ab apostolicis usque temporibus eam pertinere, exigdre per vim exteriorem sublec­ ducto, jmt meliora ecclesiae saecula servato,receptum tionem suis decretis.-rrqbatenus indeterminatis·illis' fuisse « ut decreta aut definitiones aut sententiae setbisxslcndendo ad res exteriores notet vblut abu- çtiani maiorum sedium non acceptarentur, nisi reco­ sum auctoritati^ eCclesihe usum eius potestatis ac­ gnitae fuissent et approbatae a synodo dioecesana, » . ceptae a Deo, qua usi sunt 'et ipsimet "âpoMoli-in — falsa, temeraria, derogans pro sua generalitateObe.... .. .. . ... t ■ discipline exteriore constituenda et sancienda, —· dientiqe debitae constitutionibus apostolicis, tum et haeretica. t V -> ' — -u ,..· -----------------------1—:·-■---------------·—potestate *— sententiis ab hierarchies, ÎUperiore, legitima V. Qua parte insinuat, ecclesiam non habere^pueto- manantibus, schisma fovens efhaqresirti. Calumnia/ adversus‘aliquas decisiones in materia ..ritatem subiectionis suis decretis exigendae alffisç * quam per riledia, quaç pendent a persuasione ; q'tîa- TMcjab aliquot saeculis emanatas. XIÏ. De fide t 12. Assertiones synodi complexive tenus intendat ecclesiam « non habere collatam sibi a Deo potestatem non solum dirigendi per consilia acceptae circa decisiones in materia fidei ab aliquot er amo­ naria sua iura regredi, quotiescumque id exigit maius rem caritatis, atque primaevam sanctitatem aliqua bnnum suae ecclesiae, » in eo quod innuit iurium ratione jwst lapsum restitutam, quate unswornepiscopalium exercitium nulla superiori potestate plexive accepta innuit statum illum sequelam fuisse praepediri aut coerceri posse, quandocumque epi­ 1> creationis, debitum ex naturali exigentia et condi­ scopus proprio iudicio censuerit minus id expedire tione humanae naturae, non gratuitum Dei benefi­ tflaiori bono suite ecclesiae, inducens in schisma cium, — falsa, alias damnata in Baio et Ouesnellio, et subversionem hierarchici regiminis, erronea. erronea, favens haeresi Pelagianae. Ius perperam tributum inferioris ordinis sacerdo­ De immortalitate spectata ut naturali conditione tibus in decretis fidei et disciplinae... hominis. IX. Epist. convoc. Doctrina, quae statuit, « refor­ XVII. De bapt. J 2. Propositio his verbis enuntiata: mationem abusuum circa ecclesiasticam disciplinam « Edocti ab apostolo spectamus mortem non iam ut in synodis dioecesanis ab episcopo et parochis aequa­ naturalem conditionem hominis, sed rgvera ut iustam liter pendere, ac stabiliri debere : ac sine libertate paenam culpae originalis » quatenus sub nomine decisionis indebitam fore subjectionem suggestioni­ apostoli subdole allegato insinuat, mortem, quae in bus et jussionibus episcoporum, » - falsa, temeraria, praesenti statu inflicta est velut iusta poena peccati episcopalis auctoritatis laesiva, regiminis hierarchici per iuxtam substractionem immortalitatis, non fuisse subversiva, favens haeresi Aerianac a Calvino inno­ naturalem conditionem hominis, quasi immortalitas non fuisset gratuitum beneficium, sed naturalis con­ vatae. X Ex ep. convoc., ex ep. ad vic. for., ex orat, ad ditio, — captiosa, temeraria, apostolo iniuriosa, alias syn. V 8, ex sess. 3. Item doctrina, qua parochi aliive damnata. sacerdotes in synodo congregati pronuntiantur una De conditione hominis in statu naturae. .cum episcopo iudices fidei, et simul innuitur iudicium XVIII. De grat. 5 10. Doctrina synodi enuntians A. RHP t«67 SynodusVistoriensis et Congregatio ib lietruriae arehiepiscopis et episcopis.Fiorenriie^hbita, 1268 x Adami Deum annuntiasse promissionem ‘ i ·> ■ ' * post lapsuk Λ enuntians hominem sine gratia esae -Sub servitute futuri liberatoris, et voluisse consopiri genus huma­ peccati : ipsumque in eo statu per generalem cupidi­ num per spem salutis, quam tesus Christlis allaturus tatis dominantis influxum omnes.suas actiones infi­ erat », tamen « Deum vçiuisse ut genus humanum cere et corrumpere ; quatenus insinuat dn homine, . transiret pctyarios stamus, antetpiam veniret plenitudo dum est spb servitute, sive in statu peccati, destitutus • temporum », at primum ut in 'statu natutae « homo re­ gratia illa, qua liberatur a servitute peccati, et consti­ lictus propriis luminibus disceret de sua caeca ratione tuitur filius Dei, sic domipari cupiditatem, ut-per . diffère, et tfx suis aberrationibus moveret se ad desi- generalem huius influxum omnes illius actiones in se ' derandum auxilium superioris luminis », doctrina, ut inficiantur, et corrumpantur : aut opera omnia, quae Jacet, captiosa, atque intèllecta de desiderio adiutorii ante lustiocationem fiunt, quacumqug ratione fiant, > ■ superiorisfcfuminis’in ordine Sui salutem promissam sintpecçdta ; quasi in omnibus suis actibus peccator . falsa, perniciosa,' in­ -per Christum, ad quod concipiendum homo relictus seciat dominaqti cupiditati, ■ suis propriis himinibus supponatur sese potuisse nto- ducens in errorem a Triden^no damnatum ut haere- ’ yl' vere, — suifpecta, favens haeresi Semipelagianae. ticum, iterum in Baio damnatum art. 40. De Conditione hominis sub lege. XXIV. 4 12. Qua vero parte inter dominantem cupi­ XIX. Ibid.Itfm quae subjungit, hominem sub lege ditatem et caritatem dominantem nuljr ponuntur « cum esset impotens ad eam observandam praq^spri- affectus medii a natura ipsa insiti suajiteque matura Uj^orem evasisse, noti quidem culpa legis, quae sane- laudabiles, qui una cum amore beatitudinis natura' tissima erat,.sed culpa hominis, qui sub lege sine liquepropensioneadbonum«remanseruntvolutexgratia magis magjsque praevaricator evasit »,superad-fftrema lineamenta .-et reliquiae imaginis Dei » (ex' ditque, « legem, si non sanavit cor hominis, effecisse, s. August, dd spir. et litt. c. 28); perinde ac si * inter ut sua mala·cognosceret, et de sua infirmitate con­ dilectionem divinam, quae nos perdûcit ad regnum, victus desideraret gratiam mediatoris, » qua parte et dilectionem humanaiuzillicitam, quae damnatur, generaliter innuit hominem praevaricatorem evasisse non daretur dilectio humana licita, quae non reprepef inobservantiam legis,quant impotens esset obser­ henditure » (ex s. Aug. sert». 549, Je carit., edit. vare, quasi * impossibile aliquid potuerit iniperare Maur.), — falsa, alias dafnnàta. qui iustus est, aut damnaturus sit hominem pro'eo De timore servili. quod mm patuit evitare, qu’ pius est » (ex s. Caesario XXV. De paenit. f 3. Doctrina, quae timorem poe­ 1 semi, in append.s. Augustini ser 73 edit Maur.; narum generatim perhibet « duntaxat non posse dici ex s. Aug. de nat. et gr. c. 43; de grat. et lib. arb. malum, si saltem pertingit ad cohibendam manum ; » c. 16; enar. in psal. 56, n. 1), — falsa, scandalosa, im­ quasi timor ipse gehennae, quam fides "docet peccato pia, in Baio damnata. infligendam, non sit in se bonus et utilis, velut donum XX. Qua parte datur intelligi, honiineiq sub lege supematurale ac motus a Deo inspiratus praeparans sine gratia potuisse concipere desiderium gratiae ad amorem iustitiae, — falsa, temeraria, perniciosa, mediatoris ordinatuih ad salutem .promissam per divinis donis iniuriosa, alias damnata, contraria doc­ Christum, quasi * non ipsa gratia faciat ut invocetur trinae concilii Tridentini, tum et communi patrum a itobis » (ex. concil. Araus. Π, can. 3), - propositio, sententiae, « opus esse » iuxta.consuetum ordinem Ut iacet, captiosa, suspecta, favens haeresi Semipela­ praeparationis ad iystitiam, « ut intret timor primo, gianae : per quem veniat caritas : timor medicamentum, De gratia illuminante et excitante. caritas sanitas. » (Ex s. August, in epist. Iohan. c. 4, XXI. De grat. J 1’1. Propositio, quae asserit,* lumen tract. 9, n. 4, 5 ; in Iohan. evang, tract. 41, n. 10; gratiae, Quando sit solum, non praestare, nisi ut enarratione in psal. 127, n. 7 ; sermone 157, de verbis cognoscamus infidelitatem nostri" status et gravi- apostoli, c. 13; sefmone 161, de verbis apostoli, n. 8 ; .tatem nostri mali : gratiam in tali casu producere sermone 349, de caritate, n. 7). eumdein effectum, quem lex producebat : ideo neDe poena decedentium cum solo originali. cesse esse, ut Deus creet in corde nostro sanctum XXVI. De bapt. J 3. Doctrina, quae velut fabulam amorem, et inspiret sanctam delectationem contra­ Pelagianam explodit locum illum inferorum (quem riam amori in nobis dominanti : hunc amorem panc­ limbi puerorum nomine fideles passim designant), in tum, hanc sanctam delectationem esse proprie gratiam quo animae decedentium cum sola originali culpa lesu Christi, inspirationem caritatis, qua cognita poena damni citra poenam ignis puniantun; perinde sancto amore faciamus ; hanc esse illam radicem, e ac si hoc ipso quod qui poenam ignis removent, indu­ qua germinant bona opera, hanc esse gratiam novi cerent locum illum et statum medium Jexpertem testamenti, quae nos liberat a servitute peccati et culpae et poenae inter regnum Dei et damnationem constituit filios Dei, » — quatenus intendat eam solam aeternam, qualem fabulabantur Pelagiani, — falsa, esse proprie gratiam lesu Christi, quae creet in corde temeraria, in scholas catholicas iniuriosa. sanctum amorem, et quae facit ut faciamus, sive etiam De sacramentis, ac primum de forma sacramentali qua homo liberatus a servitute peccati constituitur cum adiuncta conditione. ·* filius Dei, et non sit etiam proprie gratia Christi ea XXVII. De bapt. S 12. Deliberatio synodi, qua, gratia, qua cor hominis tangitur per illuminationem praetextu adhaesionis ad antiquos canones, in casu spiritus sancti (Trid. sess. 6, cap. j), nec vmra detur dubii baptismatis propositum suum declarat de omit­ interior gratia Christi, cui resistitur, — falsa, captiosa, tenda formae conditionalis mentione, — temeraria, inducens in errorem in secunda propositione lansenii praxi, legi, auctoritati ecclesiae contraria. damnatum ut haereticum, eumque renovans. De participatione victimae in sacrificio missae. De fide velut prima gratia. XXVIII. De euch. 4 6. Propositio synodi, qua post­ XXII. De fide i t. Propositio, quae innuit, fidem, quam statuit « victimae participationem esse partem « a qua incipit series gratiarum, et per quam velut sacrificio essentialem », subiungit, non tamen se dam­ primam vocem vocamur ad salutem et ecclesiam, » nare ut illicitas missas il[as, in quibus adstantes esse ipsammet excellentem virtutem fidei, qua ho­ sacramental iter non communicant, ideo quia isti par­ mines fideles nominantur, et sunt ; perinde ac prior ticipant licet minus perfecte de ipsa victima, spiritu non esset gratia illa, quae « ut praevenit voluntatem, illam recipiendo » ; quatenus insinuat ad sacrificii sic praevenit et fidem (ex. s. Aug. de dono persev. essentiam deesse aliquid in eo sacrificio, quod pera- ’ c. 16, n. 41), — suspecta de haeresi, eamque sapiens, gatur sive nullo adstante, sive adstantibus, qui nec alias in Quesnellio damnata, erronea. sacramentaliter uec spiritaliter de victima partici­ De duplici amore. pant : et quasi damnandae essent ut illicitae missae XXIII. De grat. 4 8. Doctrina synodi de duplici illae, in quibus, solo sacerdote communicante, nemo amore dominantis cupiditatis et caritatis dominantis, adsit, qui sive sacramentaliter sive spiritaliter cotn- taiSb: 1 1169 Synodus pistoriensis et Congregatio ab.Hetruriae archiepiscopi» et episcopis Florentiae habita, iiayo r municet, — falsa, erronea, de haereri suspecta, eam- λ De ordine paenitentiae. „ ' que sapiens. XXXIV. De paenit. i 7. Declaratio synodi, qua* De ritus consecrationis efficacia. postquam praemisit ordinem paenitent^e canonicae XXIX. DS euch. ( 1. Dottrina synodi, qua parte sic acPv^ostolorum exemplum ab ecclesia statutum y tradere instituens fidei doctrinam de'ritu consecra­ fuisse, ut esset communis omnibus, nec tantum pro tionis, remotis quaestionibus scholasticis circa mo­ punitione culpae, sed praecipue pro dispoaitione ad dum, quo Christus est in eucharistia, h quinus paro­ gratiam, subdit, se « in ordine ftCo mirabili et augusto chos docendi munere fungentes abstinere hortatur, totam agnoscere dignitatem sacramenti adeo neces­ duobus his tantum propositis ; 1. Christum post con­ sarii, liberam a subtilitatibus, quae ipsi decurstrtemsecrationem vere, realiter, substantialiter esse sub pdris adiunctae sunt » ; quasi per ordinen* quo sine ' speciebus; a. Tunc otnnem^Muiis et vini^ubstantiam peracto canonicae paenitentjae cursu hoc sacramen­ cessare, solis remanentibus speciebus, prorsus omittit tum pçj- totam ecclesiam administrari consuevit, illius t' ullam mentionem facere transubstantiationi» seu fuisset dignitas imminuti, - temeraria, scatiu^sa, conversionis totius substantiae panis in corpus, et inducens in contemptum dignitatis sacramenti, prout totius substantia^ vini in.sanguinem, quam velut arti- per ecclesiatq tetani consuqyit administrari, ecclesiae culiifn fidei Tridentinum’concilium definivit, et quae ipsi iniuriosa. ; ' in solemni fidei professione continetur ; quatenu^per XXXV. De paenit. ί ,ιο;,η. 4. Propositio his verbis inconsultam istiusmodi suspiciosamque omissionem concepta : * Si caritas in principio temper debilis est, notitia subtrahitor tum __ articuli_________, ad fidem pertinentis,, de vi* ordinaria ad obtinendum augumentum huiUs __ ______ tum etiam '·'<•ocis ' 'ab ecclesia consecratae, ad illius d caritatis, oportet ut sacerdos praecedere faciat eos tuendam professionem adversus haereses, tenditque actus humiliationis etpaenitentiae, qui fuerunt omni adeo ad eius oblivionem inducendam, quasi ageretur aetate£b ecclesia confmendati : redigere hos actus ad de quaestione mere scholastica, — perniciosa, dero­ paucas orationes, aut ad aliquod ieiunitrm post iam . y gans expositioni veritatis11 catholicae circa dogma collatam absolutionem videtur potius materiale desi­ transubstantiationis, favens haereticis. derium conservandi huic sacramento nudum nomen De applicatione fructus sacrificii. paenitentiai, quam medium illuminatum et aptum XXX. De euch. $ 8. Doctrina synodi, qua dum ad augendum illum fervorem caritatis, qui debet profitetur « credere sacrificii oblationem extendere se praecedere absolutionem, longe quidem absumus ab ad omnes, ita tamen ut in liturgia fieri possit specialis improbanda praxi imponendi paenitentias etiam commemoratio aliquorum tam vivorum quam defunc- post absolutionem adimplendas : si omnia nostra t.orurn, precando Deum peculiariter pro ipsis » ; dein bona opera semper adiunctos habent nostros defectus, cdntinuo subiicit : « Non tamen quod credamus in quanto magis vereri debemus, ne plurimas imperfec­ arbitrio esse sacerdotis applicare fructus sacrificii cui tiones admiserimus in difficillimo et magni momenti vult ; immo damnamus hunc erroyem velut magnopere opere nostrae reconciliationis » ; quatenus innuit offendentem Mira Dei, qui solui distribuit fructus paenitentias, quae imponuntur adimplendae post sacrificii cui vult.jet secundmn mensuram, quae ipsi absolutionem, spectandas potius esse velut supple­ placet » : unde et consequenter traducit velut « falsam mentum pro defectibus admissis in opere nostrae opinionenf invectam in populum, quod illi; qui elee­ reconciliationis, quam ut paenitentias vere sacramenmosynam subministrant sacerdoti sub conditione, e tales et satisfactorias pro peccatis confessis : quasi, quod celebret unam missam, specialem fructum ex ea ut vera ratio sacramenti, non nudum nomen servetur, percipiant » ; sic intellecta, ut praeter peculiarem oporteat de via ordinaria, ut actus humiliationis et commemorationem et orationem, specialis ipsa obla­ paenitentiae, qui imponuntur per modum satisfactio-tio seu applicatio sacrificii, quae fit a sacerdote, non nis sacramentalis, praecedere debeant absolutionem, magis prosit, ceteris paribus, illis, pro quibus applica­ — falsa, temeraria, communi praxi ecclesiae iniuriosa, tur, quam aliis quibusque ; quasi nullus specialis inducens in errorem haereticali nota in Petro de fructus proveniret ex speciali applicatione, quam pro Osma confixum. determinatis personis aut personarum ordinibus De praevia necessaria dispositione pro admittendis faciendam commendat ac praecipit ecclesia, specia- paenitentibus ad reconciliationem. . tini a pastoribus pro suis ovibtis : quod velut ex divino XXXVI. De grat. ♦ 15. Doctrina synodi, qua post­ praecepto descendens a sacra Tridentina synodo quam praemisit : « Quando habebuntur signa non diserte est expressum fsess. 33, c. 1, de reform. ; aequivoca amoris Dei dominantis in corde hominis, Bened. XIV, constit. Cum semper oblatas S 1), — posse’ illum merito iudicari dignum, qui admittatur falsa, temeraria, perniciosa, ecclesiae iniuriosa, indu­ ad participationem sanguinis lesu Christi, quae fit in cens in errorem alias damnatum in Wiclcffo. sacramentis », subdit, < supposititias conversiones, De convenienti ordine in cultu servando. quae fiunt per attritionem, nec efficaces esse solere, XXXI. De euch. t 5.'Propositio synodi enuntians nec durabiles » ; < consequenter pastorem animarum» conveniens esse pro divinorum officiorum ordine et debere insistere signis non aequivocis caritatis domiantiqua ccjhsuetudine, ut in unoquoque templo unum d1 luintis, antequam admittat suos paenitentes ad sacra­ tantum sitlaltare, sibique adeo placere morem illum menta », quae signa, ut deinde tradit (i 17 >. « pastor restituere, temeraria, perantiquo, pio, multis abhinc deducere poterit ex stabili cessatione a peccato et saeculis in ecclesia praesertim latina vigenti et pro­ fervore in operibus bonis », quem insuper < fervorem bato mori iniuriosa. caritatis » perhibet (de paenit. $ 10) « velut » disposi­ XXXII. Ibid. Item praescrijnio vetans, ne super tionem, quae « debet praecedere absolutionem » ; sic altaria sacrarum reliquiarum thecae flegesve appo­ intellecta, ut non solum contritio imperfecta, quae nantur, — temeraria, pio ac probato ecclesiae mori passim attritionis nomine donatur, etiam quae iuncta iniuriosa. !sit cum dilectione, qua homo incipit diligere Deum XXXIII. Ibid. $ 6. Propositio synodi qua cuperç tamquam omnis iustitiae fontem, nec modo contritio se ostendit, ut causae tollerentur, per quas ex parte caritate 1 formata, sed et fervor caritatis dominantis, et inducta est oblivio principiorum ad liturgiae ordinem ille i quidem diuturno experimento per fervorem in spectantium, « revocando illam ad maiorem rituum operibus 1 bonis probatus, generaliter et absolute simplicitatem, eam vulgari lingua exponendo, et elata requiratur, 1 ut homo ad sacramenta et speciatim vso foeto, non aliam- » ini habere, nisi seriae ad episcopos Viemiensis et Narbonensis provinciae, connniiiationis sine ullo actuali effectu, falsa, teme­ redolens pravitatem, quam in ea decretali sanctus raria, perniciosa, ecclesiae potestati iniuriosa. erronea. pontifex exhorret. • XLV1II. § 22. Item quae pronuntiat « inutilem ac De peccatorum venialium confessione. vanam esse formulam nonnullis abhinc saeculis in­ XXXIX. De paenit. 5 12. Declaratio synodi de ductam absolvendi generaliter ab excommunicationi­ peccatorum venialium confessione, quam optare se bus, in quas fidelis incidere potuisset », falsa, ait non tantopere frequentari, ne nimium contempti­ temeraria, praxi ecclesiae iniuriosa. biles reddantur eiusmodi confessiones, -- temeraria, XLIX. 24. Item quae damnat [ut nullas et inva­ perniciosa, sanctorum ac piorum praxi a s. concilio lidas « suspensiones ex informata/ conscientia », Tridentino probatae contraria. falsa, perniciosa, in Trid. iniuriosa. De indulgentiis. L. Ibid. Item in eo quod insinuat soli episcopo fas XL. De paenit. i 16. Propositio asserens, « indul­ non esse uti potestate, quam tamen ei defert Triden­ gentiam'Secundum suam praecisam notionem aliud tinum (sess. 14, c. i, de ref.) suspensionis ex infor­ non esse quam remissionem partis eius paenitentiae, mata conscientia legitime infligendae, — jurisdictio­ quae per canones statuta erat peccanti » ; quasi indul­ nis praelatorum ecclesiae laesiva. gentia praeter nudam remissionem poenae canonicae De ordine. LI. De ordine f 4. Dottrina synodi, quae perhibet, non etiam valeat ad remissionem poenae temporalis pro peccatis actualibus debitae apud divinam iusti- in promovendis ad ordines hanc de more et instituto tiam, — falsa, temeraria, Christi meritis iniuriosa, veteris disciplinae rationem servari consuevisse, ut < si quis clericorum distinguebatur sanctitate vitae, dudum in art. 19 Lutheri damnata. XLI. Ibid. Item in eo quod subditur, « scholasticos et dignus aestimabatur, qui ad ordines sacros ascen­ suis subtilitatibus^ inflatos invexisse thesaurum male deret, ille solitus erat promoveri ad diaconatum vel intellectum meritorum Christi et sanctorum, et clarae sacerdotium, etiamsi inferiores ordines non susce­ notioni absolutionis a poena canonica substituisse pisset : neque tum talis ordinatio dicebatur per sal­ confusam et falsam applicationis meritorum » ; quasi tum, ut postea dictum est » ; LII. 5 5. Item quae innuit non alium titulum ordi­ thesauri ecclesiae, unde papa dat indulgentias, non sint merita Christi et sanctorum, — falsa, temeraria, nationum fuisse, quam deputationem ad aliquod Christi et sanctorum meritis iniuriosa, dudum in speciale ministerium, qualis praescripta est in concilio Chalcedonensi : subiungens 6>, quanidiu ecclesia art. 17 Lutheri damnata. XLII. Ibid. Item in eo quod superaddit, « luctuo- U ses* his principiis in delectu sacrorum ministrorum sius adhuc esse quod chimeraea isthaec applicatio conformavit, ecclesiasticum ordinem floruisse ; verum transferri solita sit in defunctos », — falsa, temeraria, beatos illos dies transiisse, novaque principia subinde piarum aurium offensiva. in Romanos pontifices et introducta, quibus corrupta fuit disciplina in delectu in praxim et sensum universalis ecclesiae iniuriosa, ministrorum sanctuarii ; LIII. t 7. Item quod inter haec ipsa corruptionis inducens in errorem haereticali nota in Petro de Osma confixum, iterum damnatum in art . 22 Lutheri. principia refett, quod recessum sit a vetero instituto, XLI1I. Ibid. In eo demum quod impudentissime quo, ut ait (i 3), ecclesia insistens apostoli vestigiis, invehitur in tabellas indulgentiarum, altaria privilé­ neminem ad sacerdotium admittendum statuerat, nisi giât» etc., — temeraria, piarum aurium offensiva, qui cohservasset innocentiam baptismalem ; quate­ scandalosa, in summos pontifices atque in praxim nus innuit corruptam fuisse disciplinam per decreta et instituta, 1. sive quibus ordinationes per saltum veti­ tota ecclesia frequentatam contumeliosa. tae sunt, 2. sive quibus pro ecclesiarum necessitate De reservatione casuum. XLIV. De paenit. f 19. Propositio synodi asserens, et commoditate probatae sunt ordinationes sine titulo « reservationem casuum nunc -temporis aliud non specialis officii, velut speciatim a Tridentino ordina­ esse quam improvidum ligamen pro inferioribus tio ad titulum patrimonii : salva obedientia, qua sic sacerdotibus, et sonum sensu vacuum pro paeniten- ordinati ecclesiarum necessitatibus deservire debent tibus assuetis non admodum curare hanc reservatio­ iis obtundis officiis, quibus pro loco ac tempore ab nem », — falsa, temeraria, male sonans, perniciosa, episcopo admoti fuerint, quemadmodum ab a;x>sto- ■æ..’ ) 1V3 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab Hetruriae archiepiscopis et episcopis Florojtiae^ habita. 1274 licis-temporibus in primitiva ecclesia fieri consuevit, Λ originario spectare contractui matrimonii apponere 3. siVe quibus iure canonico facta, est criminum dr- impedimenta eius generis, quae ipsum nullum red­ . stinctio, quae delinquentes reddunt irregulares : dunt, dicunturquddirimbn.tia »,quod^ ius originarium » quasi per'hanc distinctionem eccjesia recesserit a praeterea dicitur cum < iure dispensandi essentialiter spiritu apostqli, non excludendo generaliter et -indi­ connexum»,subiungens,«suppositô assensu,vel connistincte ab ecclesiastico ministerio omnes quosqunque, ventia prineipufti, potuisse ecclesiam iuste constituere qui baptismalem innocentiain^dm conservassent, — impedimenta dirimentia ipsum contractum matrimodoctrina singulis suis partibu/Talsa, temeraria,-ordyii* nüq\» quasi ecclesia noh semper potuerit ac possit in ~ pro ecclesiarum, necessitate'et commoditate inducti chishanorum matrimoniis 'iure proprio impedimenta perturbativa, in disciplinam per canones et speciatini constituere, quae matrimonium non. solum impediant, sed et nullum reddant quoad vinculum, quibus chrisper Tridentini decreta probatam iniuriosia. LIV. s 13. Uem quae velut turpem abusum aotat tiàni obstricti teneantur, etiam in terris infidelium, in unquam praetendere eleemosynam pro celebrandis eisdemque dispensare, — canonum 3, 4, 9, 12 sees. V,- missis et sacramentis administrandis, sicuti et acci- 24, concil. Trid? eversiva, haeretica. j pere quemlibet provÿhtum dictum stolae,«t generatim LX. Cit. libel, memor, circa sponsal. i .10. Item quodcumque.stipenditnn-et-henorarium^ quod suffra- rogatio synodi ad potestatem civilem, ut « e numéro giorum aut cuiuslibet pqrochialis (unctionis occa- impedimentorum tollat cognationem spiritualem, sione offerretur ; quasi turpis abusu? 'crimine notandi atquh. illud qUod dicitur publicae honestatis, quorum essent ministri ecclesiae, dum. secufldqm receptum /origo reperitur in collectione lustiniani » ; tum ut et probatum dcclesiae morem et institutum utuntur B« restringat impedimentum affinitatis et cognationis iure proihulgeto ab apostolo accipiendi temporalia ab ex quacumque licita aut illicita coniunctione proveni­ his, quibus spiritualia ministrantur, - falsa, temera­ entis ad quartum gradum iuxta civilem computatio­ ria. ecclesiastici ac pastoralis iuris laesiva, in eccle­ nem per lineam lateralem et obiiquapi, ita tamen ut spes nulla relinquatur, dispensationis obtinendae ; » siam eiusque ministros iniuriosa. LV. $ 14. Item qua vehementer optare se profitetur, quatenus çivilj potestati ius attribuit sive abolendi ut aliqua ratio inveniretur minutuli cleri (quo nomine sive restringendi impedimenta ecclesiae auctoritate inferiorum ordinum clericos designat} a Cathedra- . constituta vel comprobata: item qua parte supponit libus et collegiatis submovendi, providendo aliter, ecclesiam per potestatem civilem spoliari posse iure nempe per probos et provectioris aetatis laicos, con­ suo dispensandi super impedimentis ab ipsa, consti­ gruo assignato stipendio, ministerio inserviendi mis­ tutis vel comprobatis, — libertatis ac potestatis sis et aliis officiis, velut acolythi etc., ut olim, inquit, ecclesiae subversive, Tridentino contraria, ex haerefieri solebat, quando eius generis officia' non ad ticali supra damnato principio profecta. merafir speciem pro maioribus ordinibus suscipiendis De officiis, exercitationibus, institutionibus ad reli­ redacta erant ; quatenus reprehendit institutum, quo giosum cultum pertinentibus. Et primum de adoranda cavetur, ut « minorum ordinum functiones per eos humanitate Christi. tantum praestentur-exerceantur» e, qui in illis consti­ LXI. De fide $ 3. Propositio, quae asserit, « ado­ tuti adseriptive sunt » (Concil.· prov. iv Mediol.) : rare directe humanitatem Christi, magis vero aliquam idque ad mentem Tridentini (sess. 23,c. 17), »ut sanc­ eius partem fore semper honorem divinum datum torum ordinum a diaconatu ad ostiariatum functiones C creaturae ; » quatenus per hoc verbum. directe intenab apostolicis temporibus in ecclesia laudabiliter dat reprobare adorationis cultum, quem fideles dirireceptae, et in pluribus locis aliquandiu intermissae, gunt ad humanitatem Christi, perinde ac si talis adoiuxta sacros canones revocentur, nec ab haereticis ’ ratio, qua humanitas ipsaque caro vivifica Christi tamquam otiosae traducantur, » — suggestio temera­ adoratur non quidem propter se et tamquam nuda ria, piartim aurium offensiva, ecclesiastici minftterii caro, sed prout unita divinitati, foret honor divinus perturbativa, servandae, quoad fieri potest, in cele- impertitus creaturae, et non potius una eademq^e brandiis mysteriis decentiae imminutiva, in minorum adoratio, qua Verbum incarnatum cum propria ipsius ordinum munera et functiones, tum in disciplinam per came adoratur (ex concil. Constantinopolitano V canones et speciatini per Trident, probatam iniuriosa, generali can. 9), falsa, captiosa, pio ac debito favens haereticorum in eam conviciis et calumniis. cultui humanitati Christi a fidelibus praestito ac LVI. S 18. Doctrina, quae statuit conveniens videri praestando detrahet et iniuriosa. in impedimentis canonicis, quae proveniunt ex de­ LXII. De orat, f 10. Doctrina, quae devotionem lictis in iure expressis, ullam unquam nec conceden­ erga sacratissimum cor lesu reficit inter devotiones, dam nec admittendam esse dispensatioAem, — aequi­ qdas notat velut novas, erroneas aut saltem pericu- · tatis et moderationis canonicae a sacro concilio losas ; intellecta de hac devofione, qualis est ab apo­ Tridentino probatae laesiva, auctoritati et iuribus stolica sede probata, -- falsa, temeraria, perniciosa, ecclesiae derogans. piarum aurium offensiva, in apostolicam sedem iniu­ LVII. Ibid, f 22. Praescriptio synodi, quae gene­ riosa. raliter et indiscriminatim velut abusum reficit quam- D LXIII. Pe orat, f 10 et append. n. 32. Item in eo cumque dispensationem, ut plus quam unum residen- quod cultores cordis lesu hoc etiam nomine arguit, tiale beneficium uni eidemque conferatur : item ia quod non advertant sanctissimam carnem Christi aut eo quod subiungit, certum sibi esse iuxta ecclesiae eius partem aliqtiam, aut etiam humanitatem totam Spiritum plus quam uno beneficio tametsi simplici - cum separatione aut praecisione a divinitate adorari neminem (rui posse, - pro sua generalitate derogans non posse cultu latriae ; quasi fideles cor lesu ado­ moderationi Tridentini seat. 7, c. 5, et less. 24, c. 17. rarent cum separatione vel praecisione‘a divinitate, pe sponsalibus et matrimonio. dum illud adorant ut est cor lesu, cor nempe per­ LVIII. Libel]. memor, circa sponsalia etc. $ 2. Pro­ sonae, Verbi, cui inseparabiliter unitum est, ad eum positio, quae statuit sponsalia proprie dicta actum modum, quo exsangue corpus Christi in triduo mortis mere civilem continere, qui ad matrimonium cele­ sine separatione aut praecisioni divinitate adora­ brandum disponit, eademque civilium legum prae­ bile fuit in sepulcro, - captiosa, in fideles cordisscripta omnino subiacere ; quasi actus disponens ad Christi cultores iniuriosa. sacramentum non subiaceat sub hac ratione iuri eccle­ De ordine praescripto in piis exercitationibus siae, — falsa, iuris ecclesiae quoad effectus etiam e obeundis. sponsalibus vi canonicarum sanctionum profluentes . LXIV. De orat, f 14, append, n. 34. Doctrina, quae laesiva, disciplinae ab ecclesia constitutae derogans. velut superstitiosam univerm notat « quamcumque LIX. De matrim. H 7, 11,12. Doctrina synodi asse­ efficaciam, quae ponatur in determinato numero pre­ rens, * ad supremam civilem ^potestatem duntaxat cum et piarum salutationum ; » tanquam superati' . · - . . W .4 1175 Synodus Pistoriensis et Congregatio ab jHetruriaê arcldcpistopis et episcopis Florentiae habita. U76 tiosa censenda esset efficacia, quqe sumitur non ex λ temeraria, frequentato ip ecclesia et ad fidelium pienutnero in se spectato, sed ex praescripto ecclesiae tatem *-■·-— fovendam inducto »--------— ·— mori; contraria. certum'numerum precum vel externarum itionum De festi*. Ι-ΧΧΠΙ. Libell. memorial, pro fest, reform. 4 3. . praefinientis pro indulgentiis consequendis, pro adim­ plendis paenitentiis/et generarim pto sacro èt reli­ Propositio enuntiant novorum festoruminftitutioAem gioso cultu rite etmale ad res mere spirituales ; ideoqùe et praeceptum missae sonans, perniciosa,mori pie, salutariter per eoclesistrf yudiendde abrogandi diebus, in quibus'ex pristiha frequentato et in, verbo Dei fundato iniuriosa- ' ecclesiae, lege viget -etiapinum >4 praeceptum : tum De modo iungendae vocis- populi euhi voce eecte etiam in eo, quod superaddit de transferendis in aditum episcopali auctoritate iviuffiis n-iurfns pyr|xr- annum ex siae in precibus publicis. ventwn KCVieDe orat. 4 24. Propositio asserens, « fore B eccleJjae, epi-­ ■lesjae, praecepto sen andis ; quatenus· adstruit epi contra apostolicampraxim et Dei concilia, nisi populo scopo fas.esse iure proprio transferre dies ah'cccjesia faciliores viae pararentur vocem suttm iungendi cum praescriptos pro festis ieiuniisvo celebrandi^, aut ‘ voce totius ecclesiae; » intellecta de usu vulgaris lin­ indictum missae audiendae praeceptum abrogare, guae in liturgicas preces inducendae, · falsa, teme­ propositio falsa, iuris conciliorum generalium et raria, ordinis pro mysteriorum celebratione praescripti summorum pontificum laesiva, scandalosa. schismati , favens. , χ perturbativa, plurium malorum facile productrix. De lectione sacrae scripturae. De iuramentis, LXVII. Ex. nota in tine decr. de gratia. Doctrina LXXV. I.ibell. memorial, pro iuram. reform, f 5. perhibens a lectione sacrarum scripturarum « nonnisi Doctrina, quae perhibet beatis temporibus» nascentis veram impotentiam excusare, » subiungens ultro se ecclesiae iuramenta visa esse a documftitis divini prodere obscurationem, quae ex huiusce praecepti praeceptoris, atque ab aurea evangcliea simplicitate neglectu orta est super primarias veritates religionis, adeo aliena, ut « ipsummet iurare sine extrema et — falsa, temeraria, quietis animarum perturbativa, inqluctabili necessitate reputatis fuisset actus ifteligiosus, homine christiano indignus » ; insuper » con­ alias in Quesnellio damnata. tinuatam patrum seriem demonstrare iuramenta com­ De proscriptis libris in ecclesia publice legendis. LXVIII. De orat. 4 29. luruilatio, qua summopere muni sensu pro vetitis habita fuisse » ; indeque synodus commendat Ouesnellii commentationes in progreditur ad improbanda iuramenta, tfuae curia novum testamentum aliaque aliorum Quesnellianis ecclesiastica, iurisprudentiae feudalis, ut ait, nonnam erroribus faventium opera·, licet proscripta, eademque C secuta in investituris et in sacris ipsis episcoporum parochis proponit, ut. ea tanquam solidis religionis ordinationibus adoptavit; statuitque adeo imploran­ principiis referta in suis quisque paroeciis populo post dam a saeculari potestate legeni pro alxilendis iurareliquas functiones perlegant, — falsa, scandalosa, mentis, quae in curiis etiam ecclesiasticis exiguntur temeraria, seditiosa, ecclesiae iniurjosa, schisma fo­ pro suscipiendis muniis et officiis et generatim pro omni actu curiali, falsa, ecclesiae iniuriosa, iuris vens et haeresinr. ecclesiastici laesiva, disciplinae per canones inductae De sacris imaginibus. LXIX. De orat. 4 17. Ibaescriptio, quae generaliter et probatae subversive. De collationibus ecclesiasticis. et indistincte inter imagines ab ecclesia auferendas, LXXVI. De collât, ecdesiast. i 1. Insectatio, qua velut rudibus erroris occasionem praebentes, notat imagines trinitatis incomprehensibilis, - propter sui synodus scholasticam exagitat, velut eam, * quae viam generalitatem temeraria, ac pio per ecclesiam fre­ aperuit inveniendis novis et inter se discordantibus quentato mori contraria, quasi nullae exstent ima­ systematibus, quoad veritates maioris pretii, ac de­ gines sanctissimae trinitatis communiter approbatae mum adduxit ad probabilismum et laxismum ; * qua­ ac tuto permittendae. ( Ex brevi Sollicitudinis nostrae tenus in scholasticam reiicit privatorum vitia, qui abuti ea potuerunt, aut abusi sunt, falsa, temeraria, Benedicti XIV, an. 1745). LXX. Item doctrina et praescriptio generatim in sanctissimos viros et doctores, qui magno catholi­ reprobans omnem specialem cultum, quem alicui spe- cae religionis bono scholasticam excoluere, iniuriosa, ciatim imagini solent fideles impendere, et ad ipsam favens infestis in eaih haereticorum conviciis. potius quam ad aliam confugere, — temeraria, perni- Di LXXVII. Ibid. Itent in eo quod subdit, « muta­ ciosa, pio per ecclesiam frequentato mori, tum et illi tionem formae regiminis ecclesiastici, qua factum est, providentiae ordini iniuriosa, quo « ita Deus nec in ut ministri ecclesiae in oblivionem venirent suqrum omnibu» memoriis sanctorum ista fieri voluit, qui iurium, quhe simul sunt eorum obligationes, eo de­ dividit propria unicuique prout vult ». (Ex s. Aug. ep. mum rem adduxisse, ut obliteran faceret primitivas 78 clero, senioribus et universae plebi ecclesiae Hip- notiones ministerii ecclesiastici et sollicitudimrpnstoralis ; » quasi per mutationem tegiminis congruen­ ponen.). LXXI. Item quae vetat neimagines, praesertim tem disciplinae in ecclesia constitutae et probatae b. Virginis, ullis titulis distinguantur praeterquam obliterari unquam potuerit et amitti primitiva notio denominationibus, quae sint analogae mysteriis, de ecclesiastici ministerii pastoralisve sollicitudinis, quibus in sacra scriptura expressa fit mentio ; quasi propositio falsa, temeraria, erronea. LXXVIII.4 4. Praescriptio synodi de ordine rerum nec adseribi possent imaginibus piae aliae denomina­ tiones, quas vel in ipslsmet publicis precibus ecclesia tractandarum in collationibus, qua posteaquam prae­ probat et commendat, — temeraria, piarum aurium misit, « in quolibet articulo distinguendum id quod offensive, venerationi b. praesertim Virgini debitae pertinet ad fidem et ad essentiam religioniso ab eo quod est proprium disciplinae », subiungit, < in hac iniuriosa. LXXII. Item quae velut ■ abusum exstirpari vult ipsa (disciplina) distinguendum quod est necessarium morem, quo velatae asservantur certae imagines, — aut utHe ad retinendos in spiritu fideles, ab eo quod ■re· I j .< ·. . . z· * . ·: ■ : 1277 Synodus Pistoriensis et Congregatio'ab Hetruriae archiepiscopis et'episcopis Florentiae habita. ' 12'78 est intitilé aut onerosius, quam libertas filiorum novi a in" Ecclesia retinendo, ac de ieligenda prae ceteris foederis patiatur, magis vero ah eo, quod est pericu-. regulafsancti Behedicti, cum ob sui praestantiam tum • losum adt noxium, sitpote inducehf ad superstitionem «oopraecltita illius ordiqis merita ·. sic tamen ut in his, , * et jmaterialismum ; » quateçus pro geheralitate ver-' quae fortelodurrent temporum conditioni^minus conborum comprehendat, et praescripto,examini subii- ‘grua, institutis vitae ratio apuji Portuni— Regium ciat etiam disciplinam ab ecclesia constitutam 4^ lucem praeferat àd explorandum.quid addere, quid probatam, quasi ecclesia, quae spiritu Dei regitur, detrahere conveniat. disciplinam constituere po£$et non sojum inutilem^' »1. Ne compotes fiant ecclesiasAcae· hiérarchisé, et onerosiorem, quam libertas Christiana patiatur, sed “qui se huic ordini adiunxeriut, -J---------'·■* -nec Jsacros ----------ordines -j.·- ad ‘et periculosam, noxiam, inducenfbm in superstitio­ •promoveantur, praeterquam' ad summum’uhus vel nem et materiprismum, — falsa, temeraria, scanda- duo, initiandi tanquam curati M ei cappellani mona­ losa, perniciosa; piarum aurium oflensiva, ecclesiae sterii, reliquis in simplici Jaicoruni ordine remanem ' ■ — yN. : ad Spiritui Dei, quo ipsa regitur, irtiuriosa.^atl minus tibus.. Cl J OTIOLI. * - »3. · - -wUnttm^w~.· tantum « —... ...in unaquaque M civitate ...w. v ..» admittjn— ' ’ · ' ‘ · -----------·.··..· Convicia adversus aljquas sent^riias in scholis. . dum iponasteriuin·, idqifts extra moenia civitatis in( catholicis usque adhuc agitatas. —n------et .— >1------- 1—. locis abditioribus remotionibus — collocandum.· ■I.XXIX. Orat, ad syntxl. f.2. Assertio,Iquaq con-' * 4. Inter ‘occupationes vitae nwnasticae pars sua ■viciis èt cohtpmeliit insectatur sententias in scholis labori .. manuum ,______ inviolate .... servanda, .._____, relicto __ tamen _____ catholicis agitata*, et de quibus apostolica sedes nihil congruo'teùtporë psalmodiae impendendo’, ^ut etiam, adhuc definiendum aut pronunclandum cepsuit, — b si cui libuent,'litte«prum studio. Psalmodia deberet • falsa, temeraria, in scholas catholicas iniuriosa, debi- esse eoe* moderata', quia ni,»u η,,ίίη«.ώ·, nimia eius prolixitas pàrit pnteci- ' , tae apostolicis constitutionibus oboedientiae derogans. pitantiam, molestiam, evagationem. Quo plus auctae — De tribqs regulis fundamenti loco a synodo positis sunt psalmodiae,orationes, preces, taiitumdem perae·· pro reformatione regularium. qua proportione omni teiupore imminutus ferVdr est LXXX. Libell. memorial pro reform, regularium sanctitasque regularium. f 9, Regula 1, quae statuit Universe et indiscrimina»5. Nulla foret admittenda distinctio monachos tim « statum regularem aut monasticum natura sua inter sive choro sive ministeriis addictos ; inaequali­ componi non posse cum animarum cura cumque tas' isthaec gravissimas omni tempore lites excitavit vitae pastoralis muneribus, nec adeo imparte·» venire ac discordias, et a communitatibus regularium spiri­ posse ecclesiasticae hiérarchisé ,· quin ex adverso tum caritatis expblit.· pugnet cum ipsiusmet vitae monasticae principiis », » t>. Votum perpetuae stabilitatis nunquam toleran­ — falsa, perniciosa, in sanctissimos ecclesiae patres et dum.'Non illud norant veteres monachi, qui tamen . praesules, qui regularis vitae instituta cum clericalis ecclesiae consolatio et christianismi ornamentum J ordinis muneribus consociarunt, iniuriosa, pio, ve­ extiterunt. Vota castitatis, paupertatjs et oboedien­ tusto, probato ecclesiae, mori summorumque pontifi­ tiae non admittentur instar communis et stabilis . cum sanctionibus contraria : < quasi monachi quos regulae. Si quis ea vota, aut omnia aut· aliqua facere ntorum gravitas et vitae, at fidei institutio sancta voluerit, consilium et veniam· ab episcopo postula­ commendat », non rite nec nnxlo sine religionis ret, qui tamen nunquam permittet, ut perpetua sint, offensione sed et cum multa utilitate ecclesiae « cie- r nèc anni fines excedent. Tantummodo facultas dabiricorum officiis aggregentur »'dJ>x'.sancto Siricio epist. tur ea renovandi sub'iisdem conditionibus. decret, ad Himt-rium Tarracon. c. 1*3).. · . ·,' .i-y.-.Qinnem episcopus habebit inspectionem in LXXXI. Item in eo quod subiungit, sanctos Tho* eorum vitam, · studia, progressum in pietate ;. ad mani et Bonaventuram sic in tuendis adversus sum­ ipsum pertinebit monachos admittere et expellere, mos homines mendicantium institutis versatos esse, semper tamen accepto contubernalium consilio. ut jn eoruin defensionibus minor aestus, accuratio f »-β. Regulares ordinum, qui adhuc remanent, licet maior desideranda fuisset, — scandalosa, in sanctis­ sacerdotes in hoc monasterium admitti etiam possent, simos doctores iniuriosa, impiis damnatorum aucto­ modo in silentio et solitudine propriae sanctificationi rum contumeliis favens. vacare cuperent : quo casu dispensationi locus fieret LXXXII. Regula 2, « multiplicationem ordinum- in generali regula num. 2 statuta, sic tamen ne vitae ac diversitatem naturaliter inferre perturbationem et institutionem sequantur ab aliis discrepantem, adeo confusionem »; item in eo quod praemittit f 4, ut non plus quam una aut ad summum duae in diem < regularium fundatores » qui post*monastica instituta missae celebrentur, satisque ceteris sacerdotibus esse prodierunt, < ordines superaddentes ordinibus, refor­ debeat una cum communitate concelebrare ». Iteiu pto reformatione monialium. mationes reformationibus, nihil aliud effecisse, quam primariam, mali causam magis magisque dilatare » ; f 11. « Vota perpetua' usque ad annum 40 aut 45 intellecta de ordinibus et institutis a sancta sede nori admittenda; moniales solidis exercitationibus, probatis, quasi distincta piorum munerum varietas, speciatim labori addiscendae ; a carnali spiritualitate, quibus distincti ordines addicti sunt, natura sua per-1 qua pleraeque ' detinentur, avocandae ; expenden­ turbationem et confusionem parere debeat, — falsa, dum, utrum, quod ad ipsas attinet, satius foret mona­ calumniosa, in sanctos fundatores eorumque fideles sterium in civitate relinqui.*, — systema vigentis alumnos tum et in ipsos summos pontefices iniuriosa. atque iam antiquitus probatae ac receptae disciplinae LXXXIII. Regula 3, qua postquam praemisit, subversi vum, perniciosum, constitutionibus aposto­ « parvum corpus degens intra civilem societatem, licis et plurium conciliorum etiam generalium, tum quin fere sit pars eiusdem, parvamque monarchiam speciatim Trideiitini, sanctionibus oppositum et inju­ figit in statu, semper esse periculosum », subinde hoc riosum, favens haereticorum in monastica vota et nomine criminatur privata monasteria, communis' regularia instituta stabiliori consiliorum evangelicoinstituti vinculo sub um» praesertim capite conso­ rum professioni addicta conviciis et calumniis*. ciata, velut speciales totidem monarchias civili reipuDe national! concilio convocando. blicae periculosas et noxias, — falsa, temeraria, LXXXV. Libell. memorial, pro convoc. concil. regularibus institutis a sancta sede ad religionis pro­ national, f 1. Propositio enuntians qualemcumque fectum approbatis iniuriosa, favens haereticorum in cognitionem ecclesiasticae historiae sufficere, ut fateri eadem instituta insectationibus et calumniis. quisque debeat convocationem concilii nationalis De systemate seu ordinationum complexione ducta unam esse ex viis canonicis, qua finiantur in ecclesia ex allatis regulis et octo sequentibus articulis com­ respectivarum nationum controversiae spectantes ad religionem ; sic intellecta, ut controversiae ad fidem prehensa pro reformatione regularium. LXXXIV. s io. Art. 1. « De uno duntaxat ordine et mores spectantes in'ecclesia quacumque' subortae, h «■t· X '· ' fi ;·.··■ · V\ "·'■ ’ ' ' " ....... ................. N' -■-■■J·-···................................ 7V.·;.................. ,............... .... ............ .■ « ■.· .■ ■ ·< ■’·■.'···’ * ·■ 1179 Synodal Pittorientis et Congregatio ab Hetruriaq arihiepiscopi» et episcopis Floryntiae habita. w8o per nationale’çontitium irrefragabili Judicio'finiri a post autoni expressius Alexander VIII consti(ionem. waleantiquasi inerrantia in liA-i.et morum Quaestio- Inter thulti/>lices,i\w. 4 augusti an. 1690, pro apostolici nibua national· concilio competeret, — schismatics, sui muneris ratione improbarunt, resciderunt, mdla et haeretica. irrita declararunt, multo fortiu* exigit * nObijl pasto- ■ ■ • ' · Mandamus igitur oinnibuslltriusque sexus ehristi- ralis soUicitp recentem horum factam in synodo fidelibus, ne de dictis propositionibus et doctHnis sentire, docere, praedicare praesumant, contra qiihm tot vitiis affectam adoptionem, velut temerariam, seandalotam, ac praesertim post edita praedecesso- . " ' in .hac nostra constitutione decimatur, ita ut quiyum- - rum nostrorum deej-.-ta, hillc apostolicae sedi «uni­ que illas x*el earum aliquam coniunctim vel divisim mojxye i.niuricîsani, reprolwire ac damnare, prout eant docuerit, defenderit, ediderit, âiit de eis etiam dispu- praesenti hal' nostra constitutione reprobamur. Çt * tando publice vel privatim tractaverit,' nisi forsitan .damp.ïmus, ac pro reprobata et 'damnata, hiiberi impugnando, jecclesiastiejs censuris aliisque contrd voluhius. similia perpetrantes a iur« statutis poenis, ipso facto, Ad i<| genus fraudis-pertitlet. <|tlod synodus.in hoc ipso decrepit di- tide quaniplurcs articulos complexa, absque alia declaratione subiaceat. » e- Ceterum per hanc expressam praefatarum proposé quos LovaMensis facultatis theologi ad Innocentii XI tionum et doctxinarumer Alt» nae doctrinae institutionibus formula, qua Deus unus liracah stamfnitore vescovile, con α/ψπη a-ione, sive quidem in tribus personis distinctis dicitur, non in praemisso sive quovis alio titulo inscriptum, ubi­ tribus personis distinctus; cuiu» formulae commuta­ cumque et quocumque idiomate, quavis editione tione hoc vi verborum subrepit erroris periculum, ut aut ver'ione ha»tenus impressum aut, imprimendum, essentia divina distincta in personis .putetur, quam auctoritate apostolica tenore praesentium prohibe­ tides catholica sic unam in personis distinctis conli- mus et damnamus, quemadmodum etiam alios omnes tetui. ut eam simul profiteatur in se prorslis indis-1 libros-in eius sive eius doctrinae defensionem, tam tinctam. scripto quam typis foisan iani editos, seu, quod A.terum, quod de ipsismet tribus divinis personis Deus av errat, edendos, eorutlmue lectionem, descrip­ tradit, eas secundum ejirum proprietates personales tionem, retentionem et usum omnibus et singulis et incommunicabiles exactius loquendo exp-;,ii seu ehristifiddibus sub poena ^communicationis per appellari'patn-m,' verbum, ct spiritum sanctum, quasi contrafai ieiites ipso facto incutiendae, prohibemus minus propria et exacta foret appellatio lilii, tot pariter et interdic iijiqs. scripturae locis consecrata, voce ipsa patris e caelis Praecipimus insuper venerabilibus fratribus patriar­ et e nube delapsa, tum formula baptismi a Christo chis, archiepiscopis et episcopis ahisque locorum praescripta, tum et praeclara illa confessione, qua ordinariis necnon haereticae (navitatis mquisitonbus, ut contrhdietores et relx-lles quoscumque per beatus ab ipsomet Christo Petrus est pronuntiatus ; ac non potius retinendum-esiét quod edoctus ab censuras ct poenas praefatas, aliaque iuris et tacti Augustino angelicus praeceptor (1) vicissim ipse reiiiedia, invexato etiam ad hoc, si opus fuerit, bra­ docuit » in nomine verbi eamdem proprietatem im­ chii saecularis auxilio, omnino coerceant et com­ portari, quae in nomine tilii », dicente nimirum pellant. Volumus aut.-m, ut earumdem praesentium tran­ Augustino ( 31 : « eo dicitur verbum, quo filius ». Neque silentio praetereunda insignis ea fraudis sumptis etiam impressis, manu alicuitis notarii publici plena synodi temeritas, quae, pridem improbatam ab subscriptis et sigillo personae in dignitate ecclesifsapostolica sede conventus gjtllicani declarationem tica constitutae mpnitis, eadem fides prorsus adhian. >682 ausa sit non amplissimis modo laudibus l ) beatur, quae ipsis originalibus litteris adhiberetur, si exorqare, sed quo maiorem illi auctoritatem concilia­ forent exhibitae vel ostensae. Nulli ergo hominum liceat hanc paginam nostrae ret, eam in decretum de fide inscriptum insidiose includere, articulos in illa contentos palam adoptare, declarationis, damnationis, mandati, prohibitionis et et quae sparsim per hoc ipsum decretum tradita sunt, interdictionis infringere, ve) ei ausu temerario con­ horum articulorum publica et solemni professione traire. Si quis autem hoc attentare praesumpserit, obsignare. Quo sane non solum 'gravior longe se indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri nobis offert de synodo, quam praedecessoribus nostris et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Romae, apud Sanctam Mariam Maiorem, fuerit de comitiis illis expostulandi ratio, sed et ipsimet gallicanae ecclesiae non levis iniuria irrogatur, anno incarnationis .dominicae millesimo septingen­ quam dignam synodus existimaverit, cuius auctoritas tesimo nonagesimo quarto, quinto calendas septem­ in (latrocinium vocaremur errorum, quibus illud est bris, pontificatus nostri amio vigesimo Ph. card, pro^latar. r. card. Braschius de Honestis. contaminatum decretum. Quatnobrem quae acta conventus gallicani, mox ut Visa de curia : J. Manassei. prodierunt, praedecessor noster ven. Innocentius XI per litteras in formf brevis die n aprilis an. 168a, Loco t plumbi. ’ F. I.AV1ZZAKII S. ·■ Τ’? r / \ ' > " ; tait Synodus Pistoriensi» et Congregatio ab ifetruriae archiepitôopis et episcopi» Florentia^ ifcbit·. ,128» Ί ‘ C ’ · . „ . . . . . . ' a et publicatae fuerunt ad valvas basilicae Lateranensis Registrata in secretaria brevium. . r , ,, . . ■ ·. T et principis apostolorum, cancellanae apostolica·». Antio a nativitate Domini nqstri lesu Christi piil- - curiae generalis in Monte Citatorio, in acie Campi lesitno septingentesinlo nonagesimo quarto, indic- Florae, ac in aliis locis solitis et consuetis Urbi» per lionè duodecima, die vero_trigesima prima,augusti» me loannem Renzoni,apostqlicum cursorem. pdntiÇcatus sanctissimi in Christo patris et domini < ‘ . nostri domini Pii divina providentia papae sexti Fe.i.ix Castkli-ACCI, magister cursorum, anno vigesimo, supradictae I^terae apostolicae aftijtae .» , , . ----- -, ----- _ SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA ' o ■ · ' 1787 iar.uario-sejXmbri Esrf'm >nsu'a Cypro; -in dioecesi Cyreniae, per ■ · totum Orientem famigeratum Deiparae monaster rium, τής ‘ΕΧίούσης του Κόκκου dictim, a cuiusque est anno 1787, indictione quinta. Mensis non annotatur in editione ; sed ex indictione patet, a 1 ianuarii ad 29 augusti 1787 tabulam editarti fuisse. Subscrip- aetatis patriarchis laudibus privilegiisque cumulatum, tiones hae sunt : Procopius Coustantinopolitanus, Huic anno 1787 praeerat Meletius cathegumenus, qui n Theodosius nuper Constantinophlitanus, Abrartius Caesariensis, Samuel Constantinopjilim profectus, a sacra synodo enixe Hierosolymitanus, Gregorius ~ Ephesius, M.ethodius Heracleensis, Agapius Cyzipetiit, ut renovatis totius retro aetatis sigilliis, novis­ simam ederetur, quo singula monasterii confirma­ cenuf, Gerasimus Nicomediensis, Parthenius Chalcerentur'normaeque pie ac religiose vivendi instaura­ donëhsis, Ananias Dercensis, Callinicus Tomobiensis, Macarius Artensis, Macarius loanninensis. rentur. laudandae huiusmodi postulationi concessit E codice patriarch. H, p. 74, exstat apud Callinicum synodus, sigiliiunique re ipsa perscripsit satis amplum, Delicanen, Πατριαρχικών ίγγρόφων τόμος δ«ύτ<ρος, cuius initium ita sonat-: Τολμηρόν μίν τοίς ύττίρ δύναμιν ίπιχιιρίϊν, καί irrpi τών ύπ(ρ φύσιν και θιίων (Constantinopoli, 1904), ρ. 589-97· κατά φύσιν καί άνθρωπίνας ΙθΟίιν όιαλίρσβαι. Datum SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1787 octobri est in epistola ad patriarcham die 11 octobris 1787 Gregorio, Hungarovlachiae metsopolitano, ut Cosmas, episcopus Μπουίαίου, daretur successor, enixe data. Pro ista in metropolitam cooptatione Procopio rogavit loannes Nicolaus Maurogenes, datis ad Pro < gratias egerunt cum Cosmas ipse tum princeps Hungarovlachiae ; huius epistola die 10, illius die 11 octo­ copium patriarcham litteris die 23 septembris 1787. Votis inclyti principis annuit sacra synodus ; eaque bris data est. Tabulae exstant e codice patriarch. 7, p. 2101 ex­ iubente, Parthenius, metropolita Drystrenus, cum in scriptae apud Cnlliimmm Delicanem, Πατριαρχικών templo sanet orum Constantini et Helenae convenisset Ιγγβρφων τοι.ος τρ τος, (Constantinopoli, ιυος), una cum Philareto, episcopo Rimnici. et Gregorio, episcopo Sides, dictum Cosmam canonico ritu ad ρ. 486-91. metropolitanam sedem promovit. Cuius yii ipse testis SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1787 tiovembri βοηθητικόν ίπώιϊκνυται ή άγια Όύ Χριστού ιιιγάλη Cum e v ita discedisset Abramius Hierosolymitanus, socii Hagiotaphitae Constantinopoli commorantes ίκκλησία. Subscriptiones hae sunt : Gregorius Caesa­ eorumque procuratores a sacra synodo petierunt, ut reae, Samuel Ephesi, Methodius Heracleae, Agapius canonica iniret suflragia ad successorem eius eligen­ Cvzici, Gerasimus Nicomediae, .Ananias Derconim, dum. Confecto scrutinio, sanctae civitatis patriarcha i Callinicus Tomovi, Macarius Artae, Matthaeus Ser­ renuntiatus est Procopius, Caesareae in Palestina rarum, Macarius loanninoruni. E codice patriarch. 7, p. 212, typis edidit Callinicus metropolita, anno 1787, mense novembri, indictione Delicanes, Πατριαρχικών (ττράφαιν τόμος Νύτιμος. sexta. Electionis acta sic incipiunt : Έν πολλοϊς ptv καί άλλοις τό πρός τούς ό«ομ«νους καί χρύαν ίχοντας (Constantinopoli, 1904). ρ 5°5'6 ——— -- ■4· --------- STATUTA DIOECESIS RATI8B0NEN8I8 >787 Statuta dioecesis Ratisbonensisjn Germania^ edita anno 1787, sub Maximiliano Procopio de Toerring, episcopo Ratisbonensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Compendium constitutionum ecclesiasticarum dioe­ cesis Ratisbonensis, annis 1787 et 1817 typis impres­ sum, nunc vero | reverendissimo ordinario Francisco Xaverio recognitum et editum. Editio tertia, auctior et emendatior, cum appendice. Ratisbonae, 1835.· Sine typographi nomine, in-8°, 123 p. — Autun, séminaire. ....... u8j SyndBu» dioeceutna Cenomanensis, 178$ aprili· 16. . ll«4 BYNODUS DI0EÇE8ANA CEN0MANEN8I8 / ' 1788 aprilis 16-7- ' Synodus dieecesana.Cinomanensis in Gallja, cele- Mr Jean-Bapti»te Bouvier, êvêque du Mana, les K, brata diebui 16 et 17 aprilis 178^, sub Francisco Cas- 7 et 8 septembre 1851, publiée par lea notaires di) paro.de Jouffroy-Gonssans, episcopo'Cenomanensï. synodofavec approbation de monseigneur l'evèque. De hac syhodo confer opera quibus tituli : I.e Mans, Monnoyer,'imprimeur jde l'évèché, 1853 1. Actes du synode diaMans,d'avril 1788. Le Maas, In-8", 61 p. Ix Mans, ville ; Paris, Bibi. nat. 'Monnoyer, 1788.— In-8·, içr p. "Le Mans, évêché. B 18799., * — fyss non vidi . Pag. 7, mentio habetur ultimae synodi dioecesanae ï. Histoire du synode diocésain du Mans, tenu par celebratae diebus fiet 17 aprilis 1788. · - CONGREGATIO AR0HIPRE8BYTER0RÙM DI0ECE8I8 ANTVERPIEN8I8 1788 maii 7’ Congregatio archipresbyterorum dioecesis Antver- H Van de'Velde et de Ram,.Vow collectio synodorum, pierisis, celebrata die 7 maii 1788, sub Cornelio Fran- <18581, [II, 310-7 (ex regrstro actorum episco/ratus cisco de Nélis, episcopo Antverpiensi. AnMrfiensis, i. k. Jol. 57). Exstant constitutiones. synodales in opere cui titulus : * SYNODUS DIOECESANA TAURINENSIS 1788 augusti 20-2 Synodus dioecesana Taurinensis in Italia. <-elebrata diebus 20, 21 et 22 augusti 1788, sub Victorio C.netano Costa, archiepiscopo Taurinensi. Fxstant constitutiones synodales in opere cui titillus : Synodus dioecesana Taurinensis, quam excellentis-, simus et reverendissimus <1. d Victorius Caietamis Costa, arcbiepiseopus Taurinensis, habuit X1JI, XII, XI calendas septembres anni MDCCLXXXVIIl < __ _____ _ _ 'Jnsigne\. Augusta.· Taurinorum, excudebant heredes Avondo, impressor archiep. et illustriss civit Sine anno, in-8··, 2 f -202 p. AnnAy, séminaire ; Fribourg, séminaire : Milano, Ambrosian.ι ; Novara, seminario ;·Ρ.ιπ>, Bibi nat. B 23714 ; T orino, Bibl. naz ; Torino, seminario ; Vercelli, civica. Pag 200-88, appendix documentorum ad banc svnodnm attinentium ... SYN0DU8 DIOECESANA BONONIENSIS > 1788 septembre ? 4 Synodus «hoevesana B •nonicu-i'· in Italia.celebrata diebu'» 2, 3 et 4 augusti 17S8, sub Aiu|rea Gio\anetti, cardinale archiepiscopo Bononiensi. • Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Synodus diœcesana Bononiensis, ab eminentissiiuo et reverendissimo domino d. Andrea Joannetto.s. R.e. cardinali et BononiensisN ecdesia· archiepiscopo, celebrata diebus II, 111 et IV septembri» ann. MIK'CLXXXVHL Bonoaiir, MDCCLXXXVIIl, apud Longhi et a Vulpe, nnpresxorcs archiépiscopale*. In 4 , 2 partes, xtv 324 p,, p. 2 f. - Milano, Ambrosiana; Milano,seminario ; Paris, Saint-Sulpice ; Piacenza, civica ; Rmna, Propaganda ; Roma, Vati­ cano ; Roma.Vittono-Emmainiele SYNODUS C0N8TANTIN0P0LITANA 1788 septembri Cum extremum vitae diem morte confecisset Gera­ simus, patriarcha Alexandrinus, sacrae synodi socii, rogantibus provinciae illius Christianis, una convenere ad eligentium eius successorem. Absoluto pro more scrutinio, sedi Alexandrinorum praepositus est Par­ thenius, Pelusii metropolitaitus, anno 1788, mense septembri, indictione septima. Electionis ύττόμνημα incipit : Τών βίαρίστιυν καί κολών fpfuivrà μίν τούς Ιργαίομίνους μόνους όνίνησιν ψυχικήν ή σωματικήν τήν ώφίλιιαν παρ<χόμ<να. Ei nomina subscripserunt metropolitae octo, scilicet : Gregorius Caesareae, qm suffragia tulit pro Methodio Heracleensi, Samuel Ephesi, Gerasimus Nicomediae, Parthenius Chalce­ donis, Ananias Dercorum, Callinicus Tyrnovi, Mele­ tius Larissae, Macarius Artae E colice patriarch 7, p. 220, typis edidit Callinicus Delicanes, Πατριαρχικών Ιγιμ ιφων τόμος δ«ύ«>·ος, (Constantinopoli, 19041. p 44-5 SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA « 1788 oetobri ! Cum Procopius, patriarcha Hierosolymitanus, data abdicationis libellc^die 23 octobris 1788, Anthirnum sibi succederet, sacra svnodus, assentientibus reliquis patriarchis, Procopio nimirum Constantinopolitano, i j Caesareae in Palestma metrojxilitam designasset qui Parthenio Alexandrino et Daniel Antiocheno,eundem q 1185 -Synod» Coostantmopolitaa·, lyM octobri. ' l»M Anthimum canonici· suftagiis in patriarcham Hiero- a κλ»ίας ΜιΜΙιος, — 6 ΚυΟαου ΆγΑηος, Ρ Μακαρίου, —|6 Ήρα- SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1788 novembri · Sancti loannis Theologi monasterium Πιλικητή meno tibi exhibenda· recognoscerent. Huius sigillii dictum, in viculo Triglia ad Bithynjacum littus, cum initium ita se habet : Οίον άγαβόν άρα ή 4«44«ι8ις καί tabentibus saeculis fere dirutum instaurasse! Arsenius ήλίκα τοϊς άνβρώποις τταρΑχτται άγαΜ τής μίν άληβίίας hieromonachus, Parthenii Constantinopolitanijetate, τήν γνώσιν ίμιτοιοΟόα. Datum est anno 1788, mense a sacra synodo petierat ut sub sedis oecumenicae novembri, indictione septima. Episcoporum subscripdicionem illud subjungeretur, a jurisdictione episcopi b tiones hae sunt : Procopius Constantinopolitanus, loci prorsus immune. Huic postulationi benigne con- Gregorius ' · Caesareae, -Samuel.......... Ephesi, Methodius cedens synodus sigillium pro more ediderat ; quod Heracleae, Agapius Cyzici, Gerasimus Nicomediae. ut renovaretur, a- Procopio patriarcha enixe postula­ Parthenius Chalcedonis, Ananias Dereorum, Calli­ runt monachi, idque assecuti sunt ; immo duos pro­ nicus Tymovi, Meletius Larissae, Matthaeus Artae. Extat typis mandatum in periodico Ετνοφάνης, curatores constituit synodus, Demetrium et Antonium τούς καμινάριότς, qui singulis annis rationes ab hegu- t. I (Athenis, 1896), p. 333-6. 8YN0DU8 DIOECESANA AMBIANENSIS 1788 Synodus ttioecesana Ambianensis, celebrata anno 1788, sub Ludovico Carolo de Machault, episcopo Ambianenû. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Actes de l’tglise d’Amiens, (1849), Π, 535-9. STATUTA DI0ECE8I8 GOANAE * 1788 Statuta dioecesis Goanae in Indiis, edita anno 1788, •ubManuelea£anctaCatharina,archiepiscopoGoano. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : ■ . I Constitutiones synodales dioecesis Goanae in,Indiis, editae in synodo dioecesana. Lisboae, 1788 vel 1810.—Cf. Gams, Series episcoporum, (1873), p. 116. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA f 1789 aprilis Leo, metropolita totius Moldaviae, cum propter mendo in electionis socios duos alios eiusdem regionis admissum laesae maiestatis facinus omnimoda mu- - episcopos. Utraque epistola exstat typis edita in opere neris ademptione multatus esset a sacra synodo ex Callinici archimandritae : Πατριαρχικών ίχτράφων sententia mense aprili 1789 data, Co*ma^, Hupgaro- τόμος τρίτος ( Constantinopoli, 1905), p. 491-3, omissis vlachiaé metropolitan», ab eadem synodo iussus est tamen episcoporum subscriptionibus. ' alterum antistitem in illius locum subrogare, auu'______________________ '___________ _ ___________ ♦_____________ SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA 1789 maii t ' Procopius patriarcha, perscripto brevi renuntia­ tionis libello die 30 aprilis 1789, sede oecumenica statim amotus est. Cum autem' postero die sacra synodus nna convenisset ad successorem eius deli­ gendum, initis in patriarchal! templo suffragiis, pa* triarcha renuntiatus Neophytus, qu| ipde a maio 1771 ecclesiam Maroniae rexerat. Electionis ύττάμνημα ita incipit : Eirl iravnuv μίν τών AvApuntlwuv CWtirysdruiv νόμοις 1τηκ«ϊσβαι ίπάναγκις ; his vero subscriptionibus obsignatur : ô Καισαρείας Γρηγόριος, — 6 Έφίσου Σαμουήλ, — 6 Ήρακλείας ΜΑόύιος, — ό ΚυΖΙκρν ‘Αγάπιος, — ό ΝικΟμήΜας Γεράσιμος, — ό Δίρκιυν Άνανίας, — ό Τορνύβου ΚαλλΙνικΙ^'— 6 Προύσης Άν­ θιμος, — 6 Λαρίσσης ΜελΑπος, — 6 Άρτης Μακάριος, — 6 Σερρών Ματθαίος, — 6 Χ«μ&Μμτ6λ*υις ΊκοαννίΜΑις, — ό Χίου ΓαήριήΚ, — ό Ούίίτίης Ιωακείμ, — ό Κώου ΠαρΜνιος, — ό ΣτρωμνίτΣης Άνανίας. Utraque tabula exstat in Εκκλησιαστική Άληβεί?. 1.11 (ConstantinopoU, 188a), p. 163-3. »V ’.:■»■ ■ ‘ ,- * ia®7 . · · , Synodas dwecsaana Farfapdi, 1789 unü 10. i>M STNjODUB DI0EŒ8ANA ΓΑΙΠΝβΙΒ ' ijtf med 10-1 Synods» dioecesana Farfensi» in Itali», celebrata (Μα to, π at ia maii 1789, «ub Antonio Lantee, abbate Farfenai. Entant constitutiones synodale» in opere cui titulus : Synodus dioecesana, quam, sub faustissimis auspi­ cii· unctissimi in Christo patris Pii papa: sexti, illu­ strissimo» et reverendissimus dominus Antonius Lantes, utriusque signatur® referendarius, r. c. a. de­ licus et satsrorum monasteriorum S. Mariae Farfeasis ac S. Salvatoris Majoris, onhiris S. Bsni dicti, insi­ gnium abbatiarum perpetue unitanan. Dei et apostolicas sedis gratia abbas commendatarius earumque diceceseon et jmisdictiomnn ordinaria», in ecdesia S. Mari® Farfensis celebravit, diebus X, XI, XII mensis maii anno MDCCLXXXIX. Rom®, MpCCLXXXX, ex typographia Satomoniana ; superiorum facilitate. In-4·, xxx P--« f 198-Lxxxi p.— Pari», Bibl.nat. B 3414 ; Roma, Propaganda ; Roma,Vaticano. CONGREGATIO ARCHIPRE8BYTER0RUM DIOECESIS ANTVERPIEN8I8 1789 iunii 24 ■ Congregatio archipresbyterorum dioecesis Antverpiensis,celebrata die 24 iunii 1789,sub Cornelio Francisco de Nélis, episcopo Antverpiensi. ' Exstant constitutiones synodales in opere cui titulus : Van de Velde et de Ram, Nova collectio syaodorum, (1858), III, 317-9 (tx registre aeterna tpiseof>atn Antverfiieasis t. k.,fol. 140). 8YN0DU8 CONSTANTINOPOLITANA , 1789 augusto Anthimus, archiepiscopus Nyssabae, cum templi ' sancti loannis τών Xliuv in Urbe procuratoribus grossorum quinque milia per syngrapham (όμολογία) credidisset, ex bis mille quidem postea (1 iunii 1786) eisdem dono dederat ea lege, ut sui memoriam quo- c tannis post mortem agerent ; mille vero ab eisdem acceptos (3 iunii 1787) mutuos dederat Agapio Cyriceno. Postquam autem ille obiisset, procuratores Chii reliquam pecuniae sibi creditae quantitatem sacrae synodo persolverunt, a qua apocham mense augusto 1789 conscriptam acceperunt, hisce etiam subecriptionibus obsignatam : Gregorius Caesareae, Samuel Ephesi, Methodius Heracleae, Gerasimus Nicomediae, Callinicus Tyrnobi, Anthimus Prusae, Meletius Larissae,^Hieremias Btdynes. — · edita ··■ exstat apud Georgium Typis P. Georgiaden, Ό ίν Γαλανή lepèç τοΟ άγίου Έυάννου τών Xiwv, (Constantinopoli, 1898, in-8·), p, 288-92. SYNODUS DIOECESANA SANCTI MICHAELIS CLD8KN8I8 1789 septembris 25-7 y ^ynodus dioecesana’abbatiae Sancti Michaelis Clu- sacne congregationis indicis pncfecti et eiusdem sensis in Italia, celebrata diebus 25, 26 et 27 Septem­ abbati® abbatis, ab illustrissimo ac reverendissimo bris 1789, sub Hyacintho Gerdii, abbate Sancti: Mi­ Francisco Ferrerio, abbate S. lacobi de Bessi», vica­ chaelis Clusensis. rio generali, habit® laveni, in ®de S. Laurentii,VII, Exstant constitutiones synodales in opere cui VI, V cal. octobris MDCCLXXXIX. Auguste Tau­ titulus : rinorum, hh. Avondi, typography abbatiales. Sine anno [17.89], in-8·, 184 p. - Milano, AmbroIndit® abbati® S. Michaelis de Clusa, nullius dioe­ cesis, uni s. sedi apostolic® subiect® et capitis ordinis d siana ; Torino, Bibi. nax. ; Torino, seminario. . S. Benedicti, synodi constitutione», mandato eminenPag. 127-82,appendix documentorum ad hanc synoties. ac reverendiss. Hyacinthi,' miseratione divina · dum attinentium. tit. S. Caecili® s. R. e. presbyteri cardinalis Gerdii, STATUTA DIOECESIS ELNKN8I8 >7«9 ’ Statuta dioecesis Elnenris- in Gallia, edita anno 1789, sub Antonio Felice de Leyris d’Esponcbez, episcopo Elnensi. De hac synodo confer opus cui titulus > Statuta synodalia dioecesis Elnensi», ab illustris­ simo et reverendissimo in Christo patre dd. NataiiMatthaeo-Victore-Maria Gaussai), episcopo Elnensi, promulgata in synodo habita diebus >8 et 29 septem­ ■.. .e. bris anno Domini 1893. Perpiniani, ex typis Caroli Latrobe, M.DCCC.XCIV. In-8·, 35: p. — Paris, Bibi. nat. B 40114. Pag 8 : « Les constitutions synodales publiées en 178^par monseigneur de Leyris-d’Esponchez repro­ duisent, h peu de choses près, celle» qu’avaient pu­ bliée», cent ans auparavant, monseigneur Habert de Montmort. » - >»tt Statotadloeceeh Fririogeaeta, 17·»· »*»° v STATUT! DI010MI8 F1KIN«N8JB 17·». Statuta dioMMi· Fristageaais ia Gegmania, edita anno 178», tab Maximilian© Procopo Ete Toerring, episcopo Frisingetus. t Exataat oonstitùüooes synodales in opero oui EpitanecoastitutiiMutBidioeceaiiFrisingeaauauno 1789 typh impreaaa. — FHboerg, bibl. cantonale. — /pse uoa oicli. titulus : APPENDIX. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA qua Tricca civitas, a metropoli Larissensi seiuncta, iu episcopatum evehitur Angeli Maii, viri illius famosissimi, morem secuti, qui nullam in lituis suis supervacaneam edi paginam patiebatur,, et ri quid spatii typi in chartis relinque­ bant, statim aliquo occupare satagebat παρέργψ, nos quoque in hac reliqua voluminis pagella aliquid haud inopportunum adiungere constituimus, quod nos prius jiraeterierat. Agitur de novo episcopatu creando seu', ut verius dicamus, restituendo, cum quae Tricca pridem, nunc Tricala civitas dici consuevit, sedem episcopalem ofim habuerit, quam praeter alios occu­ pavit Oecumenius episcopus, disertissimqsjjle episto­ larum apostoli Pauli necnon Apocalypsis loannis ex­ planator. Quonam pacto dismembratio illa peracta fuerit, ex brevi monito, patriarchalibus synodicisque litteris praefixo, satis liquet. Tum has, tum illud dabimus prout habentur apudPorphyrium Uspenskii, Puteckestvie v MeteorsUe i Osoolimpiiskie Monastiri ( v Ftssalii (Petropoli, 1896), p. 375-9, iis quibus sca­ tent mendis, quantum fieri potuit, expurgatis. Κατά τό 1739 Ετος σωτήριον ήθιόσωστος αύτη πόλις Τρίκκη μετά τών ύποκειμένων ιιύ.ιή χωρίων διηρίθηκαί Εχωρίσθη τής όλοκλήρου Ενοριακής Επαρχίας τής μητροπόλεως Λιρίσσης, αιτήσει καί άΐιώσει τού προοτατούντος τής μητροπόλεως ταύτης πυνιερωτάτου μητροπολί­ του Λαρίσσης κυρίου 'Ιακώβου μιτά καί τών Εντιμοτάτων κληρικών καί άρχόντων τής πολιτείας ταύτης ΤρΙκκης κα) συνοδική προτροπή καί ψήφψ τής μεγάλης Χριστού Εκκλησίας ώς δείκνυται κα) bvà τού Εκδοβέντος πα­ τριαρχικού συνοδικού γράμματος πιρί τής διαιρέσειυς ταύτης, τού καί (ν' τψ τής μητροπόλεως Λαρίσσης Ιερψ κώδικι καταστρωβέντος καί Ενταϋύα 4<»εΐής παταστρωύησομένου. κα) Αποκατέστη, ώς κα) <1 Αρχής δπήρχεν, αυτά καθ' {αυτήν ituilouaa Επαρχία κα) Αρχιερατική καβέδρα, ής τήν ποιμαντικήν προστασίαν Εκληρώβην αυτός ό κατά πάντα εότέλής καί Ελάχιστος τών Αρχι­ ερέων, άιράτιμ θεού Ελέει, Εκλογή τε καί αίτήφε) των Εντιμοτάτων κληρικών καί Αρχόντων τής πολιτείας ταύτης Τρίκκης κα) κανονική φήφψ τού πανκρωτάτου μητροπολίτου Λεψίσσης κυρίου Ιακώβου, χειροτονηθείς τή Εκτη τ<ώ%αίου Μ*ή< ύπύ τού ήεοφιλεστάτου Επισκόπου Δημητριάδος κύρ θεοκλήτου, συλλειτουργούντωντών θεοφιλεστάτων τού τε Γαρδικίου κύρ Μελετίου καί τού 'ΡαδοβιΣδίου κύρ Άνανία, Εν τψ πανσέπτψ ναψ τού Αγίου Άχιλλείου τής μητροπόλεως Λαρίσσης. t Ό ταπεινός Μσκόπος ΤρΙκκης Κωνστάνηος. s. Ίσον Απαράλλακτον τού Ανωτέρω βηήέντος πατριαρχικού γράμματος. t Νεόφυτος Ελέψ θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινονπόλεως Νέας Έώμης καί οίκουμενικός πατριάρχης .,tÎTlfei&.·. ■ -..t'aie , t Τώς ύπδ χρόνων πρα τράτων 4ν συνεχεϊ βοή συνεστηκότων καί ούδέποτε Επί τής αύτής καταστΑσεως διαμένειν πεφυιότων, Αλλά πολυτρόπως Είαλλασσομένων καί πολυιιδιίς μορφάς Επί διαφόροις αίτίαις ύποδυομένων, οΐ τήν κηδεμονίαν κα) προστασίαν αύτών Εμπε,ηισχευμένοι δκκρόρως μιτασκευάΣειν ταύτα ού διαλείπουσιν, Επί τό κρεϊττον κα) εύθετον βυθμίίειν άγωνιΣάμενοι. Καί δή κβν τ-ιΐς Εκκλησιαστικαΐς διατάΕεσι πολλά τών Αν σταθμοϊς κα) τύποις προύπαρίάντων {τέραν μετειλήφα τι τάΕιν 4ν τοϊς μετέπειτα, κα) δευτέραις σκέψεσι κατά καιρικός περιστάσεις ,διά.τών συνο­ δικών Επικρίσεων πρός τόν κατά καιρόν λυσιτελούντμ τρόπον ικπφρυύμίσβησαν · κα) Εσην ίδεϊν Επί τής Αρχιερατικής εύκοσμίας κ ιί τής τών αρχιερατικών θρό­ νων εύρυθμίας ού μόνον βασιλική χειρ) πολλάκις μετα­ κινήσεις γεγενηυΕνας άλλά τινι λόιψ γνησιωτέρψ κα) προς τής πατριαρχικής περιοπής κα) μεγαλειότητας συνοδικαϊς Ερπνοίαις κα) συμψηφίσεσι τής Αρχιερατικής χορείας κα) όμητύρεως πολλάς τών παροικιών δι’ ευπρο­ σώπους αιτίας 4ν διαφόροις καιρών καταστήαασι διαφάραις διατεθείσας πη μεν 4Ε Επισκοπών δηλαδή και τής ύφειμίνης μερίδος εις ύπερκε'ιυένας μητροπόλεις προβιβασθείσας πή δ4 καί τ-ιϋμπαλιν 4κ τής ύπερεχούσης τάίειυς είς τήν κατωτέρω ύποβιβασθείσας · ών τήν βεβαιολογίάν πιστώσασθαι βήίδιον - 4Ε ών καί τάς αυτονόμους- Αρχιεπίσκοπός όρωμεν ύπό τών ιερών συνόδων'Εκκλησιαστικοί; κανόσι τήν τοιαύτην αύτονομίαν πεπλουτηκυίας ού μήν Αλλά καί πολλάς άλλας Εκ τού πάλαι Αρχαίου κατά καιρούς {παρχίας πολυειδώς μεταρρυβμισθείσας. τάς μέν προβιβασμψ, τάς δέ ύποβιβασμψ συνψδά ταϊς τού καιρού κα) τών πραγμάτων Ανάγκαις κα) χρείαις Αλλά καί τάς μεβ' ύστερον, μετά τήν Δλωσιν δηλαδή κα) τούτου τού γίνους δουλικόν Συγόν, ταύτό τούτο 4π' εύλόγοις αίτίαις συνοδικαϊς διατάίεσι κατά καιρούς πεπονΑυήκς, αϊτινες αυτά) καβ' {αυτός > Μαρκούσι σιρΣόμεναι μΙχρι τής δεύρο διαρρήδην 4ΕατγάλΧειν τά κατ’ αυτός. "Αρ’ ονν ούκ Απήδον ούδ{ Ασύνηβες oAbt νεοφανές. Αλλά μίλλον άρχαϊον κα) κανονικόν κα) τή Εκκλησιαστική τάίιι είβισμένον καί τετυπωμένον dvwtav εύκαίρω; βυβμΙΣεσήαι κα) 4ν δΕοντι ΕΕαλλάττεσύαι τάς τών Επαρχιών τάίεις κα) καταστάσεις πρός τό συμφέρον κα) λυσιτελές τής Ιερός συνόδου Αμέμπτως κα) μετά φρονήσειυς τούτο διαπραττούσης. 'Επειδή τοιγ.ιρούν κάν τοϊς παρούεΠ τής τού ήμετέρου γένους δυστυχίας καιροϊς ή άγιωτάτη μητρόπολις κα) Επαρχία Λαρίσσης Ανωδεν έπισημότητι διαπρέπουσα. τάίει τε κα) ΑΕίη κα) τή λοιπή εύκορίς δπερκειμένη κα) σεμνυνομένη κα) σύστημα πολιτικόν Επίσημον κα) ποίμνιον εύδυνούμενον κεκτημΕνη καί μία τών Επισήμων Επαρχιών κα) μητροπόλημν τού καβ' ήμβς πατριαρχικού οικουμενικού βρόνόυ μΕχρι τούδε διατελΕ^ασα, Εμπης διά ιός τού καιρού Ανωμαλίας καί περιστάσεις να) μήν καί διά τά Εηισυμβάντα τψ ήδη άρχιερατεύοντι Εν αύτή ίερωτάτψ μητροπολίτη Λαρίσσης καί συναδΕλφψ ήμών ,'v{k ?£- ' ‘ U«1 . Synod·» CuiMÉmdtonpoHtMM. κύρ Τακώβφ Ατυχήματα ari δυσχβριώς, έφάασκ «cpa*> i Mte χρόΜΠ βαρννΑτοις «ri Απ»ρμέτρο»ς ari μανονουχί M*wri«c itriatei τψ τού χρό*·ς ΜΨ. *·” »·» άρχΜροτκύαντα *» «M fariti* ari drigprif wmM βηβχιΜ^βί ari μηδιμίαν δώρόωσιν ΑπίΜήσοι ari *ύράσάαι aÛv w Λ·» τψ τβσβύτφ tri» χρέους *Τ·ψ «ri AvmoOoai faùç δονωστάς, τούς w tvnM· 4v Kwwmvττνονπόλα άρχοντας μ) τούς έν τή έτηφχίψ κορυφω τόν έπιΟΚΜτύμτνσν Αρχμράα μκβοστν ΑμοιβαΙς ari *ίσοδημΑικ*ν έκτιν*ίη ari μίταδόσκι δαφώ*στέρφ ari συν^βίστέρφ Ανη·*ρ0άλφβ Wk παντός τού χρόνο· «ότρτκνούν tt ari «ό»ρήΜ·όμ«Μν, *n τού μητροπολίτου Ααρώκης μή δυναμένου «apdvai γκόνττς ήμίν έκκλησιαστικού γράμματος (έοίιμβράναις, ιδρ*ύέντος συντηινιύσαι έκκλησκισηκώς καί συνοδικώς τή κοινή έν τψ σκιυοφυλακίψ τού μΜαστημίου Δούσικου καί αύτών ταύτη αίτήσκι καί δούναι έψ«ιαν τψ βηδένη . έμφανισδέντος ήδη ήμίν έπί συνόδου, ύπι ρ πρό χρόνων Ηρωτάτιμ μητροπολίτη Λαρίσσης καί συναδέλφιμ ήμών μέν ήδη διακοσίων συνιτιλέσβη έν τή μητροπόλιι Λα­ κύρ ΊΟκώβψ χ«ιροτονήσαι έπίσκοπον Τρίκκης, όποκώρίσσης έπί τών ήμιρών τού άρχκρατιύοντος έν αύτή μινον τή αύτού μητροπόλιι. έδυσώκησβν ήμάς έπί· τούτψ άποδ«λαμένονς ιύμινώς τήν ιύλογον αύτών Νιοφϋτου * παρέχιι δέ άδιιαν έκιίνψ χιιροτονήσαι έπί σκοπον Γαρδικίου, καί έδωνομάσβη όητώς τήν έπισκοπήν αίτησιν. Καί γράφσνττς άποφατνόμιβα συνοδικώς μιτά Τρικκάλων μιτά καί άλλων τινών συνηνώσβαι καί ύπο- τών πιρί ήμάς Ιιραιτάτων Αρχιιρέιυν καί όπιρτίμων, των τιτάχδαι τή μητροπόλιι Λαρίσσης διά τήν κατ’ ίκιίνο έν άγίιρ πνιύματι Αγαπητών ήμών Αδιλφών καί συλλιικαιρού σττνοχωρίαν τής έπαρχίας καί (νδααν, κατασφα- τουργών, Ινα διά τάς Ανωγέρώ έκτίβιίσας ιόλόγους λισδέν πολλαίς Απογραφαίς τών τηνικαΰτα συμπαρα- αίτίας καί πιριστάοιις, τός Από τών ιίρημένων τριών τυχόντων έΜίσκ Ικανών έκ τών πέριΐ μητροπολιτών καί πολιτικόν τής έπαρχίας Λαρίσσης διά κοινών αύτών τών έπισκόπων Λαρίσσης ' μιτά δέ τήν αίχμαλωσΡ-ν καί Αναφορών ήμίν έμφανισΤΗίσας τ* καί προβληβκίσας καί τόν τής δουλιίας Ζυγόν, διά τό τήν μέν Λάρισσαν έρημω- κοινή συνοδική έκκλησιαστική διαγνώστι δικιρηάιίσας καί ίίιτασθιίσας καί Αποδοχής άλίας κριδιίσας, διά βήναι καί χριστιανούς στιρηβήνας τόν At Τύρναβον τι -----------μήπω πολιτιίαν, Αλλ* ιύτιλές τι χωρίον έν τψ τότι «ναι. D τών έκτ*βέντων κανονικών καί νομίμων έπφφρημάτων Αναγκαίου όντος τήν υί τηνικαύτα άρχωραιικώς τής έπαρχίας τούτης προί- τ< καί προβλημάτων “ * * ‘ πολιτιίαν · -<στΑμινω, κατοικίαν ΑρμόΖονσαν μή έχδντις έτέραν, Τρίκκην άπισκοπήν γκνέσάατδιά τήν έσομένην ένττύάίν συνοδική διαγνώσιι Ανέλαβον καί ίδκιποιήσαντο τήν βοήβιιαν καί ώφέλιιαν αύτή τι καί τή μητροπόλιι Λο έπισκοπήν τούτην Τρίκκης όμού μιτά τού Γαρδικίου καί ρίσσης, ό διαληφάιίς συνάδιλφος ήμών μητροπολίτης ήνωσαν τή αύτών μητροπόλιι, καί (κτοτι μκτηνέχύη ή Λαρίσσης κύρ. Ιάκωβος έχέτω Αδιιαν κατά συνοδικήν Τρίκκη καί έτιμήβη ώς μητρόπολη» διά τήν τής κατοική- διάγνωσιν nap’ ήμών χφροτονήσαι έπίσκοπσν έν τή σιως, ώς ιίρηται, χρώαν τών τότι άρχΜρατιυόντων ■ καί πολιτιώ τούτη Τρίκκης, κατά τήν άέίαΧΛν τών έν αβτή έπιιδή αύτη πέπαυται καί παρήλόιν. Art τέως τού χριστιανών (ιποκφμένων τή αύτού μητροκόλις,καί Απο______ ____ „ ___ ____ ______ καταστήσω άρχκρέα έν αύτή κατά τόν έκκλησταστιχόν μητροπολίτου Λαρίσσης οίκήσιων ιόπορούντος έν.Tt τή Λαρίσση κάν τψ Τυρνόβφ, οόδέν τό κωλύον έπανιλΜΙν τύπον, μηδινός ένανηουμένου αύτψ ή άντιλέγοντος. ίνδκώιν τήν Τρίκκην «ίς τήν άρχαίαν αύτής έπισηοαικήν τάών. ' *Ού«ν <ίς τήν π«ρί' τούτου ’ ’ * * καί’ 'διηντκή ΑσφΑληαν Atûttpov, ότι έπτσκόπου καταστάντος έν Τρίκκη, τό ίγίνττο καί τό παρόν τής ίκκλησιαστικής καί συνοδικής έν αύτή λογικόν ποίμνιον ίδίου κύαορήσαν ποιμένος, δι* ήμών Αποφάστως γράμμα καί ίδόόη τή αύτού Uρότητ, όλου τού χρόνου ένοωούντος καί ένδιατρίβοντος ές όώ καταστρωΜν κόν τψ ύρψ κώδκι τής κα·’ ήμάς τον τή ίδίφ ποίμνη ΑμιταβΑτως, πλώσνος όμολογονμένως Χριστού μτγάλης έκκλησίας. ?φλ·, έν μηνί άπριλίφ, αύτό Tt Απόλαυση τής πνκυματαιής ώηιλιίας διά τής ίνδικηώνος δαγνκκούς άρχΜρρτικήίς παρουσώς ari έοΜηώηΜως, ari n,3 Synode» CcMtantioopobtana, «753 mm» februario. >*94 •fe. SYNODUS OONSTANTINOPOLITANA 1753 MK februario Monasterium a Sancta Trinitate nuncupatum, in dioecesi Platajponi» ad Olympum Thessaliae situm, cum igné pa^hia abaumptian iMtaunaaent monacb* sacra tyugidu», oditi» pro more Htteris, sanxit ut qudP antea, ooin posteram modo stauropegicum diceretur, ab episcopi loci auctoritate immune una cum eiusdem metochio Σκάλα nuncupato nec non templo Sanctae Parasceues et monialium cellulis eidem adnexis. Litterae illae datae erant a Cyrille patriarcha anno 1753, menae Mxuario, indictione I. Hi» «erbia osordiebantur : Άναγκαίον δήπουθιν Mi όφιιλόμινόν 4yw<> μιγάλην «κκληοίαν άαάσας τάς Μτό «mpebC άν»φιρο· μίνας «ρός αύτήν α.τήσιις. Episcoporum aubecnpfirmes in editione deerant. Editae exstant fere integrae apud Porphyrium Uspenakii, s/. cit., p. 495-7· 8BDI8 ACHRIDENSIS ANTISTITES I0A8APH BKLKGRADENSI 1767 februarii 1» Supra, ad coi? 909, omissa est sequens tabula, quae cum haud nullius sit momeiiti, immo plurimum con­ ferat ad res miserajidae illius sedis illustrandas, hic demum repraesentanda nobis, ne quid in nostra ^ylloge desideretur. Textus exhibetur apud Anthimum Alexuden, Σύντομος Ιστορική πιριγραφή τής ίιράς μητροπόλιως Βιλιγράδιυν (Corcyrae, 1868), p. .104-5. ίπιστολή ιίς τήν πανιιρότητά της φανιρόνουσα τούτα. Καί λοιπόν ίρχομίνης τής παρούσης ήμών ίπιστολής διά χιιρός τού οικονόμου παππή κύρ Άγγ«λή, θίλιτι δώση ιίς τόν ήηβίντα όίκονόμον γρόσια rptîç χιλιάδτς ίκ τής αύτής χρίωοηκής όμολογίας διά νά ίλΐυθιρα»βώικν άπό τής χιίρας τούτιμν, τόσον καί ό μακαριώ­ τατος, ίπβδή άν δίν ίγίνττο αύτός ό τρόπος, άνάγκη ήτοι! «ά δοθή ή χρεωστική της όμολογία ιίς χιίρας τούτικν, καί {ό ύστιρον δίν ήίιύρομιν πού ήβτλί καταντήση αύτή ή ύπόβισις. Λοιπόν ιίς αύτήν τήν κοινήν άπόφαστν πρίπιι καί ή πανιιρότης της νά φανή πρό­ θυμος κοί νή δώση αύτή τά άσπρα, ώς γράφομιν ' «i Ν πάλιν δλν ήβιλαν ιύριθή ίτοιμα, ής πασχίση δυνατά τό όλιγώτκρον νά δύση bûw ή τά μισό καί τά ύπόλοιπα νά τούς ιύχαριστήση μΐ όμολογίας καί μί διορίας διά νά μή συγχίΖηται ό μακαριώτατος τόσον rai ήμιίς. κοή <χ« καλήν καρδίαν, άδιλφί, ίπιιδή ιίς τό ίίής βίλομίν «ρήση Ζωήν ιίρηνιυμίνην καί όχι ώς τήν πρώτην : μιμόλυσμίνην, ίπΐιδή ίμιίναμιν πάντη άνινόχλητοι άπό κάθί καταδρομήν, δίδοντας μας ό παναγιώτατος φίρμανι Ισχυρόν κατά τών χριωφιιλιτών. Καί τώρα πρίπιι όλοι μος κοινώς νά παρακαλώμιν τόν θιόν νά δίδη καί νή χαρίΖη «ίς τόν παναγιώτατον ύγίιιαν, «ϋΖαιίαν, γήρας βαβύτατον καί στιρίυχΠν ιίς τόν οίκουμινικόν θρόνον. Ακόμη δι αύτήν τήν ύπόβισιν ίδού όπου σάς γράφιι καί ή παναγιότης του. Τούτα· τά <τη δί μύτής ιίησαν <κ θ«ού πλιίστα. φψ£ί*-ψ, φ<βρουαρ(ου ιβ’. Γράμμα ïtsrô τού τίιυς άρχιιπισκόπου καί τών μητροπολιτών τού κλίματος Άχρίδος πιμφθίν τφ πανιιριυτάτιμ μητροπολίτη Βιλιγράδων κυρίψ Ίαιάσαφ. t Τήν πανιιρότητά της ήδιλφικώς 4 Y Χριστψ κατασπαίόμινοι. χαιριτούμιν, διόμινοι τού άγίου θ«ού Ινα τήν δμιφυλάττη ύγιαίνουσαν καί «ύδαιμονούσαν, μιτ' ίπιτνχίας τών καταθυμίαιν, οΰ τψ ίλίιι ύγιαίνομιν καί ήμιΐς άχρι τής ίνιστώσης. Πρά όλίγων ήμιρών ιίχομιν τής γράψιι άλα τά via, δηλαδή τάς καταδρομής καί τής ίνοχλήσιις, δποΟ ύπό τών χριιοφιιλιτών ίδοκιμάσαμιν, καί τίλος όμού μί πιχντοίους τρόπους ίπασχίσαμιν παρακαλούντίς τήν 'Υψηλήν Πόρταν νά προστάΙη τόν παναγιώτατον νά μάς διχθή, καί γιγνομίνης τής προσ­ ταγής, μάς ίδίχβη μί Ιλαρόν πρόσωπον καί ίκαταλάβομτν τφ όντι βη ίλιυθιρώθημιν άπό τάς καταδρομής τών τιλπίΖιδων καί ότι ιίμιθα ι<ς τό ίίής άνινόχλητοι άπό κάβ» κίνδυνον. Είς τούτο πρίπιι καί ή πανκρότης της νά κόμη παράκλησιν καί δίησιν «ίς τόν θιόν διά τήν άκραν σηράαισιν τής παναγιότητός τον «ίς τόν οίκουμτνικόν θρόνον, καί πασχίΖσντις διά νά ίλιυθιριυt'O πρώην 'Αχριδών κιά Πιλαγονίας Άρσίνιος ίν θώμκν καί άρχήτιρα κυνηγώντας μας ol χριαιφιιλίται. ήκολούθησαν Κοδα βαρία. καί πρό toütwv ήτον καί Χριστψ όδιλφός αύτής. t'O Καστορίας.Εύθύμιος καί ίν Χριστψ αύτής ήγαάλλαι όμολογίαι τού μακαρυατάτοο καί ύφ* ήμών ύπογιγραμμίναι μ< ίγγάηστν καί ίητούντις ήμάς τό νά πητός άδιλφός. f Ό Βοδινών Γιρμανός καί ίν Χριστψ αύτής άγαπητος σηκώσιυμ«ν αύΑς τάς όμολογίας άπό τήν βασιλιύουσ«ν, (γιινσν νίοι χρ*μ<φ4Α1ται ΆχριδιανοΙ μί όμολογίας άδιλφός. f *0 ΚορντΖάς Γιννάδιος καί ίν Χριστψ αύτής άδιλφός. τού μακαρκτάτον καί μί ίδίκήν μας μαρτυρίαν, καί f Ό Τιβιριουπόλκυς Άνανίας καί ίν Χριστψ αύτής βιαίόμκνος ό μακαριώτατος Οπό toütwv, ίχαμ< σκοπόν τό νά δώση τήν χρκνσηκήν της όμολογίαν «ίς χτίρας 1> f *0 Γρφνών Γρηγόρω< καί ίν Χράπφ άδιλφός. toûtwv, καί στοχασθίντνς ήμ«1ς δη, θν Μφθ τήν όμοf *0 ΣιΟπνίου Νικηφόρος tai ίν Χριστψ αύτής άδιλλογίαν της, Mkm ίνοχληθή ύπδ toütwv μιγάλνς, ίκρίναμιν ιύλογον καί άπιφασίσαμιν τό νά σταλθή κοινή φός. INDEX CHR0N0L0G1CUS TOMI XXXVIII. Anno Christi I i i maii 8. - Engolismensis dioecesana syn­ >733 odi» 559 martio. — Constantinopolitana synodus 431 1736 1736 aprilis 6 Vel 12. — Suessionensis dioecesana synodus 433 »736 maii 15-7. —Lucana dioecesana synodus 433 iunii 10.—ConstantinopoUtana synodus 433 >736 Ambianensis dioecesana synodui 433 1736 ConstantinopoUtana synodus . 439 1736-7 Libani montis synodus provincialis 1 1736 Nivernensis dioecesana synodus 433 1736 martio. — ConstantinopoUtana synodus 435 ’737 aprilis symiaii 1. — Cremensis dioecesana 1737 synodus 435 et 455 maii 1. — Suessionensis dioecesana synodus >737 ’ +35 iunii 29. — Senogalliensis diocesana synodus «737 435 septembris 18. — ConstantinopoUtana syn­ «737 odus 435 septembris 24. — Auximana IV dioecesana «737 synodus 437 septembris 24. — Cingulana dioecesana syn­ >737 odus . 437 octobris 23. — Vivariensis dioecesana syn­ «737 odus 437 i novembri. — ConstantinopoUtana synodus «737 I 437 1 Ambianensis dioecesana synodus 437 «737 ! Asculana dioecesana synodus 437 «737 > ConstantinopoUtana synodus 453 «737 Virdunensis dioecesana synodus 45$ >737 1738 ! ianuarii 26. — Balasfalvae dioecesana synodus 455 ianuarii 26. — Blasii dioecesana synodus «738 » 455 «738 ianuarii 26. — Fogaraaiensis dioecesana syn­ odus 455 «738 ianuario. — ConstantinopoUtana synodus [ 455 1738 aprilis 24. — Bituricensis dioecesana synodus ■I . 455 «738 ' iunii 18-9. — Adheuodorensis dioecesana I synodus 457 I iunio. — ConstantinopoUtana synodus 457 1738 «738 : iulii 7-9. — Posnaniensis dioecesana synί odus 457 «738 , septembris 18-novembris 13. — Tarraconense 1 provinciale concilium 457 «738 ! octobris 22-3. — Mimatensis dioecesana synodus 463 I «738 ; octobris 23. — Bituricensis dioecesana syni odus 463 >738 1 octobris 25-7. — Imolensis dioecesana syni odus 465 «738 octobris 24-8. — Anconitana dioecesana syn­ odus 465 «738 Ambianensis dioecesana synodus 465 >738 . Virdunensis dioecesana synodus 465 t · Anno Christi «739 «739 «739 «739 «739 . ■ ' . ; «739 «739 1740 «740 ' 1740 «740 1740 «740 1740 «740 \ i i ; . j , «740 «74° 1740 «740 «740 1740 '740 .«74« >74« «74« >74« 1741 ; ί «74« «74« «74« «74« «74« ' j ί j «74« «74« «74« 174« 1742 1742 «74» 1742 aprilis 16.— Bituricensis dioecesana synodus 465 maii 25-6. — Fogarasiensis dioecesana syni odus 465 ! iuNMi 18. — Aeduensis dioecAaaa synodus ! W '477 iulio. — ConstantinopoUtana synodu» 477 ■ octobris 22. — Bituricensis dioecesana syn­ odus 477 I laccensis dioecesana synodus 479 1 Virdunensis dioecesana synodus 479 martio. — ConstantinopoUtana'synodus 479 aprilis 27. — Suessionensis dioecesana syn­ odus 479 i maii 1. — Bobiensis dioecesana synodus 479/ ! maii 5. — Aeduensis dioecesana synodus ! 48I j maii 5. -j· Bituricensis dioecesana synodus j f 481 1 nudo. — ConstantinopoUtana synodus 481 >.augusti 21-3. — Aquileiensis I dioecesana synodus .481 octobris 20. — Bituricensis dioecesana syn­ odus .' 481 Ambianensis dioecesana synodus 483 ; Constantinopolitapa synodus 483 I Fanensis dioecesana synodus 483 Î Feltriensis dioecesana synodus 483 Ilerdensis dioecesana synodus 483 , Tullensis dioecesana synodus 483 Virdunensis dioecesana synodus 48$ martii 1. — ConstantinopoUtana synodus I 485 .martio. - ConstantinopoUtana synodus 485 aprilis 18· 20. — Veneta dioecesana synodus ! ’ 485 aprilis 19. - Suessionensis dioecesana syn1 odus 485 ° aprilis 20. — Bituricensis dioecesana synodus ! 485 * maio. — ConstantinopoUtana synodus 487 > septembris 21-2. — Aesina II dioecesana synodus 487 1 septembris 25-6. — Alatrina dioecesana synj odus 487 { Macloyiensis dioecesana' synodus 487 ί Sancti lacobi de Velbz dioecesana synodus I 487 j Urbanise dioecesana synodus 487 'i Vadentis dioecesana synodus 487 , Velbz (S. lacobi de) dioecesana synodus 487 ; Vivariensis dioecesana synodus 489 ' martii 1. — ConstantinopoUtana synodus 489 aprilis 4. - - Suessionensis dioecesana syn­ odus 489 ' aprilis 12. — Bituricensis dioecesana syn· ! odus 489 • aprilis 18. - Nepesina dioecesana synodus I ■ 489 1 INDEX CHRONOLOGICUS TOMI XXXVIII Anno Christi maii 3-6. — Bklastslvae, live Blaaii, live Fogarasiensia dioecesana-synodus 49· maii 6. — Bobienais dioecesana synodus 499 maii 22, — Sutrina dioecesana synodus 500 septembris 11-3. — Pisaurensis dioecesana synodus 501 «745 «745 «745 «745 «745 septembris so. — Aquensis dioecesana syn­ odus ’ 500 ■743 ■743 ■743 ■743 ■744 ■744 ■ 744 ■744 ■744 ■744 ■ 744 ■ 744 ■744 ■744 I J 1 ! ; ; 1 i ( j ; I I I ! ' octobris 6. — Ambianensis dioecesana synodus , Balneoregiensis dioecesana synodus 5»· 5»« 5»« Macloviensis dioecesana synodus Nannetenaia dioecesis statuta 54« Seguùèn*is (Sancti lusti) dioecesana synodus 5»' ■745 «745 174S ■ 746 octobris 35. — Bituricensis dioecesana syn­ odus ’ 500 novembres 11-3. — Viterbiensis dioecesana synodus 5°o Camenecensis dioecesana synodus 503 Constantinopolitana synodus 503 Macloviensis dioecesana synodus .503 Virdunensis dioecesana synodus 503 Vivariensis dioecesana synodus 5°3 maii 3. — Divionensis dioecesana synodus 503 maii 9. — Bituricensis dioecesana synodus 505 ante iunium. — Constantinopolitana synodus 505 iunii 24-6. — Cenetensis dioecesana synodus ,5°5 septembris to. — Parisiensis dioecesis statuta 505 octobris 34. — Bituricensis dioecesana syn­ odus 503 februarii 10-2. — Vilnensis dioecesana syffodus 507 et 511-2 martii 1. — Constantinopolitana synodus 507 maii 33. — Bituricensis dioecesana synodus 5°7 martio. — Constantinopolitana synodus 507 maio. — Constantinopolitana synodus 507 Constantinopolitana synodus 509 iunio. augusti 16-8. — Fulginatensis dioecesana synodus 509 augusto. — Constantinopolitana synodus 5°9 septembris 13. — Aquinatensis dioecesana synodus 509 octobris 7. — Bononiensis in Gallia dioecesana synodus a 511 octobri. — Vivariensis dioecesana synodus ■ 5·« e ■746 ■746 ■746 1746 «746 ■746 i ■746 ! 1 ’746 ! ■ ■ 1746 «746 «746 ■ 746 «746 ■746 «746 '746 «747 ' ! 1 1 . Macloviensis dioecesana synodus 511 . Virdunensis dioecesana synodus 511 februarii 33. — Constantinopolitana synodus 1 5>· ? martii 1. — Constantinopolitana synodus ■745 ! .5“ 1 ■ aprilis I. - Oleronensis I dioecesana synodus , ■ 745 ! 5’3 .745 1 aprilis 7. — Suessionensis dioecesana synodus aprili. — Constantinopolitana synodus 513 1 ’745 ! 5'3 : maii 6. — pitevensis dioecesana synodus *745 1 / ' 5'3 1 maii 8. Casertaba dioeeesana synodus 513 «745 maii 10.—Sistaricensis dioecesis statuta 515 '745 ; maii io. - Tarraconense provinciale conci■ 745 ! Hum . 5*5 i iunio. — Constantinopolitana synodus 519 ■745 ι iunio. — Constantinopolitana synodus , 519 ■745 ■745 , ! iunio. — Constantinopolitana synodus 519 septembris 16-8. — Culmensis dioecesana ■745 synodus 519 ■744 >744 ■745 ; septembris 16-8. —- Lubaviensis dioecesana j synodus 519 septembri. — Visensis dioecesana synodus 1 I ' . 519 '747 '747 •747 '747 '747 '747 '748 ■748 1 ■748 ■748 '748 1748 «748 ■748 ·74β «748 «748 «748 «749 >749 '749 ■749 '749 ■749 '749 ■749 *75° «75° Ucetiensis dioecesana synodus 5*« Vijdunensis dioecesana synodus 5’3 martii 1. — Constantinopolitana synodus 5*3 martii 16. — Bononiensis in Gallia dioecesis statuta 5*3 martii 30. — Suessionensis dioecesana synodus -, 5*3 maio. — Constantinopolitana synodus 5*3 maio. — Constantinopolitana synodus 5*5 iulii 26. - Constantinopolitana synodus 5*5 iulio. - Constantinopolitana synodus 5*5 augusti 15. - Murana X dioecesana synodus 5*7 augusti 31. — Sistaricensis dioecesana synodus 5*7 septembris 13. — Castellana dioecesana synodus > 5*7 octobri. — Constantinopolitana synodus' 537 Bellicensis dioecesana synodus 5*7 Compostellana dioecesana synodus 5*9 Constantiensis dioecesis statuta 1 5*9 Macloviensis dioecesana synodus 5*9 Senonensis dioecesis statuta 5*9 Virdunensis dioecesana synodus 5*9 Vivariensis dioecesana svnodus 5*9 martii 1. — Constantinopolitana synodus 5*9 maio. — Constantinopolitana synodus 53' maio. — Constantinopolitana synodus 53' novembris 10. — L'rgellensis dioecesana synodus 53' Bellicensis dioecesana synodus 53' Constantinopolitana synodus 53' Macloviensis dioecesana synodus 533 iantiario. — Constantinopolitana synodus 533 septembris 3-4. - Fossanensis dioecesana synodus 533 .septembri. — Constantinopolitana synodus 533 octobris 1. ~ Ambianensis dioecesana synodus 533 Bellicensis,dioecesana synodus . 535 Camerinensis dioecesana synodus 535 Fabrianensis dioecesana synodus 535 Macloviensis dioecesana synodus 535 Nuscana dioecesana synodus 535 Vicénsis (Vich) dioecesis statuta 535 Visensis (Viseu) dioecesana synodus 535 j Vivariensis dioecesana synodus 537 ianuario. — Barcinonensis I dioecesana synodus 537 ! martii ,13. — Baionnensis I dioecesana synodus . 537 maii 5-7. — Nicaeensis I dioecesana synodus 537 iunii' 3. — Bellicensis dioecesana synodus 537 iulii 15-8. — Vercellensis I dioecesana' synodus 537 ! Constantinopolitana synodus 537 i Constantinopolitana synodus 539 Macloviensis dioecesana synodus 545 aprilis 8. — Virdunensis dioecesana synodus 547 . maii 17. — Amacenais dioecesana tynodua 547 IX INDEX CHRONOLOG1CUS TOMI XXXVIII ANNO Anno ; Christi Christi 1750 •750 maio. — Constantinopolitana synodus 547 iunii 9-u. — Salutienais dioecesana synodus 547 i 547 ! iunii 2-3. — Tricastrinensis dioecesana syn- I odus 549 octobres *■ — Ambianensis dioecesana syn•75· 549 ! odus octobris ii. — Oleronensis diooceÿ statuta ' •75· 549 Macloviensis dioecesana synodus •75· 549 1 Tullensis dioecesana synodus 549 1 •75« martio. — Constantinopolitana synodus «75» 549 • 752 mail i-iuln 17. ~ Tarraconense provinciale i concilium 55· ! •75» . iunii ao-2. - Fructuariensis (Sancti Benigni) ' dioecesana synodus 557 septembris 4-6. — Samogitiensis dioecesana •75* synodus 557 septembris 21-3. — Clusensis (Sancti Michae•75» lis) dioecesana synodus 557 post septembrem. — Constantinopolitana •75» synodus 557 !· 557 ’ • 752 Ambianensis dioecesana synodus Cordubensis dioecesana synodus 559 •75» . Firmana dioecesana synodus •75» 559 ■ 1752 Macloviensis dioecesanà synodus 559 februario. — Constantinopolitana synodus ‘753 ■»93 , aprili. — Constantinopolitana synodus 559 •753 ! iunii 3-5. — Eporediensis I dioecesana syn•753 1 odus 559 i Corbiensis abbatiae synodus* •753 559 4 Macloviensis dioecesana synodus ‘753 5*‘ ! Nivemensis dioecesana synodus ‘753 5*‘ 1 Urbinatensis dioecesana svnodus •753 5*· •754 februarii 7. -·· Constantinopolitana synodus ’ i 5*· •754 ! Ambianensis dioecesana synodus 5*· Comaclensis dioecesana synoduS •754 5*3 ‘754 ; Macloviensis dioecesana synodus 5*3 ; Nivemensis dioecesana synodus ‘754 5*3 Yprensis dioecesis statuta ‘754 5*3 a ianuario ad iulium. - Constantinopolita‘755 nae synodi 575 martio. — Constantinopolitana synodus 5*3 ‘755 aprilis 20-1 Taurinensis dioecesana •755 ' synodus 5*3 aprili. Hierosolymitana svnodus •755 5*5 ' iunii 9-11. — Laudensis VII dioecesana ‘755 synodus 575 ' septembri. - Constantinopolitana synodus •755 *33 septembri. — Constantinopolitana synodus ‘755 *39 ! Ambianensis dioecesana synodus •755 *39 ; Macloviensis dioecesana synodus •755 *39 ; martio. — Constantinopolitana synodus 639 •75* maii 1-3. — Castellana dioecesana synodus 641 •75* maii 17-20. — Arborensis I dioecesis statuta, •75* *4« ; septembris 5-7. — Casalensis dioecesana 1756 synodus ' 641 ‘ octobris 6. — Ambianensis dioecesana syn1756 • odus *4· Carpentoractensis dioecesana synodus *43 •75* laccensis dioecesana synodus •75* *43 Nivemensis dioecesana synodus • 75* *43 martio. — Constantinopolitana synodus *43 •757 maii 4-6. — Bobiensis dioecesana synodus 645 •757 iulio. — Constantinopolitana synodus 647 •757 augusto. — Constantinopolitana synodus 651 •757 septembris 19- novembria 14. — Tarraconense •757 «75« •75‘ Brittinoriensis dioecesana synodus provinciale concilium *57 •757 •757 «757 '757 ‘758 •758 «759 «759 •759 •759 •759 ‘759 ‘759 •759 1760 1760 1760 1760 17*0 1760 •7f‘ 1761 1761 1761 17*1 17*1 1761 1761 1761 1762 1762 17*2 1762 1762 1762 1762 1762 1762 1762 1762 1762 1762 ‘7*3 •7*3 •7*3 ‘7*3 •7*3 •7*3 1763 1763 1763 1763 •7*3 . novembris 30. — Cônstantinopolitana synodus 661 novembri. — Constantinopolitana synodus Mi Ambianensis dioecesana^ynodus *7« Macloviensis dioecesana synodus *7« Ambianensis dioecesana synodus *7· Macloviensis dioceiaha synodus *7« ' ianuario. — Constantinopolitana synodus *7· angusti 3t. — San-Claudiensis dioecesana synodus *73 novenjbri. — Constantinopolitana synodus *73 decembris 4. — San-Floriacensis dioecesis statuta *73 decembri. — Constantinopolitana synodus *73 Ambianensis dioecesana synodus *75 Guardiensis dioecesis statuta *75 Macloviensis dioecesana synodus *75 aprilis 30. - Lugdunensis dioecesana svnodus *75 augusto. - Constantinopolitana synodus 675 Ambianensis dioecesana synodus *77 Aquensis dioecesis statuta *77 Macloviensis dioecesana synodus *77 Nivemensis dioecesana synodus *77 aprilis 20. — Constantinopolitana synodus *77 septembris 20-1. - Clusensis (Sancti Michaelis ) abbatiae svmxlus . *77 1 septembris 20-1. — Sancti Michaelis de Clusa abbatiae synodus *77 novembri. — Constantinopolitana synodus *79 decembri. Constantinopolitana synodus *79 Ambianensis dioecesana synodus *79 Macloviensis dioecesana synodus *79 Tudensis dioecesana - y nodus *79 Virdunensis dioecesana synodus 489 februario. - Constantinopolitana synodus *79 maii 30-1 — Nepesina dioecesana svnodus 681 iulio. C<)nstautiuof>oht4(M svnodus 681 septembris 14-6. Pinaroliensis I dioece*81 sana synodus septembri. — Constantinopolitana synodus 681 *89 Albiensis dioecesis statutâ 691 , Ambianensis dioecesana synodus Constantinopolitana synodus *89 Kiioviensis dioecesana synodus *91 691 Macloviensis dioecesana synodus "Sutrina dioecesana synodus 69· 691 Tusculanae dioecesis statuta 691 Viterbiensis dioecesana synodus ianuarii 4-aprilis 22. Sancti lacobi if> Chile dioecesana synodus 691 aprili. - Constantinopolitana synodus 693 : maii 24. — Constantinopolitana synodus 697 iunii 15. — Constantinopolitana synodus 697 ; iulii 13. — Constantinopolitana synodus 699 , septembris 1-3. —, Montis Regalis dioecesana synodus *99 septembris 13 — L’ltraiectense II provin­ ciale conciliabulurti *99 ' septembri. - Constantinopolitana synodus «43 Ambianensis dioecesana synodus 845-* Constantinopolitana synodus 845·* ; Fulginatensis dioecesana synodus 845 . ) / ■ ■■ INDEX CHRQN'OLOGICUS TOMI XXXVIII AnRo Christi Anno Christi «763 1764 ! 1764 1764 1764 1764 «764 >764 - «765 1765 1765 1765 1765 1765 >"65 1765 1765 1765 1766 1766 1766 . 1766 >766 1766 1766 1766 1766 1766 1766 1766 1766 1766 1766 1767 1767 •767 1767 1767 1767 1767 1767 1767 1767 1767 1768 1768 1768 χΧΠ 1768 Macloviensis dioecesana sytiodus 845 februario. Constantinopolitana svnodus >768 845 1768 maii 6-8. Imolensis dioecesana synodus 1768 845 septembris 3-5. — Brittinorensis II dioece1769 sana synodus 84’ 1769 octobris 22-4. · Foroliviensis I dioecesana synodus 847 Ambianensis dioecesana synodus >769 847 Macloviensis dioecesana synodus 847 1769 Terracinensis dioecesana synodus «769.t 847 februario. Antiochena dioecesana synodus 1769 849 maii 20-2. — Leopoliensis dioecesana synodus 849 «769 maio. — Hierosolvmitana dioecesana synodus 85· 1769 octobri. — Constantinopolitana synodus 855 1770 decembri. — Constantinopolitana synodus >770 8:: Ambianensis dioecesana synodus '770 855 Asculana dioecesana synodus 855 '770 Brugensis dioecesis statuta '77° 857 laccensis dioecesana synodus 857 '77' Macloviensis dioecesana synodus 857 ■ ConstantinojKilitana synodus . ianuario. '77' 857 '77«-2 ’ aprilis 28. - Constantinopolitana synodus '772 857 maii it-2. — Fulginatensis dioecesana syn· '772 rs.lu» 859 maio. — Constantinopolitana synodus 859 1772 maio. — Constantinopolitana synodus 861 iulio. — Constantinopolitana synodus 861 '772 augusti 6. — Constantinopolitana synodus * 861 '772 septembris 6. — Hierosolvmitana dioecesana '773 4 861 svnodus septembris 22. — Constantinopolitana syn'773 odus 863 . ‘773 septembris 23 s. — Castellana I dioecesana synodus 863 '773 septembri. Constantinopolitana synodtis '774 803 decembri. — Constantinopolitana synodus '774 887 Catalaunensis dioecesana synodus 887 '774 Macloviensis dioecesana synodus 887 Reatina dioecesana synodus 887 '774 ianuario. — Constantinopolitana synodus '775 889 ianuario. - Constantinopolitana synodus ‘775 889 '775 a ianuario ad niaium. — Constantinopolitana ‘775 synodus 897 et 1293 1775 maii ïo-2. — Ferentinj I diocesana synodus 1775 923 «776 iunio Constantinopolitana synodus 923 1776 iulii 11. —Constantinopolitana synodus 923 1776 ' augusto. — Constantinopolitana synodus 1775 i 923 «776 ; octobris 7. Ambianensis dioecesana syn' odus 925 1777 decembri. .— Constantinopolitana synodus 1777! 925 I Constantiensis dioecesis constitutiones 925 1777 Constantinopolitana synodus 925 iunii 13-5. — Viglevanensis dioecesana syn1777' odus 925 I J iunii 16. - Constantinopolitana synodus r 1777 ! 9>S ; iulio. — Constantinopolitana synodus 927 ' 1777 I * i novembri. — Constantinopolitana synodus W Ambianensis dioecesana synodus 927 Macloviensis dioecesana synodus 927 Nivemensis dioecesana synodus 927 martii 1. Constantinopolitana synodus 929 martii 15. — Suessionensis dioecesana syn­ odus 929 martio. Constantinopolitana synodus 929 maio. — Constantinopolitana synodus 929 iunii 20. — Constantinopolitana! synodus 931 septembris 24-30. Ovetensis dioecesana synodus 931 octdbris il. Macloviensis dioecesana synodus 931 octobri. Constantinopolitana synodus 931 martio. - Constantinopolitana synodus 933 aprilis 1. Catalaunensis dioecesana synodus 933 aprili. - Constantinopolitana synodus 933 Ambianensis dioecesana synodus 933 Dublinensis dioecesis statuta 933 iunii 10-2. Alexandrina I dioecesana syn­ odus 933 Nicoterae dioecesana synodus 935 Portoricense provinciale concilium 935 ianuarii 12-1773 septembris 5. I.imense provinciale concilium 935 aprilis 3. — Constantinopolitana synodus 935 maii ς. — Catalaunensis dioecesana svnodus I ■ ^5 iunii 14·/ — Aesina dioecesana synodus I 935 iulio. — Constantinopolitana synodus 937 maii 23-5. — Firmana dioecesana synodus '>37 iunio. Constantinopolitana synodus 937 novembri vel decembri. Constantinopoli­ tana synodus 937 Genes ensis dioecesis statuta 939 iaqparii 1. — Constantinopolitana synodus 939 iulii 20-2. Ravennatensis dioecesana syn­ odus 939 decembri. — Constantinopolitana synodis 939 Ambianensis dioecesana synodus 941 maii 29-31. — Vssellensis dioecesana svnodus 94' 941 943 Ambianensis dioecesana synodus 943 Massiliensis dioecesis statuta 945 L'ceti ensis dioecesana synodus 945 aprili. — Constantinopolitana synodus 945 maio. Constantinopolitana synodus iunio. — Constantinopolitana synodus iunio. - Constantinopolitana synodus 945 iunio. — Constantinopolitana synodus 945 iunio. Constantinopolitana synodus 947 septembris 1-3. — Tusculana dioecesana "synodus . 947 februario.—Constantinopolitana synodus 947 maii 1-3. — Marianensis dioecesana synodus 947 maii 21. — Ampuriensis I dioecesana syn-odus 949 iunii 8-10. — Fanensis dioecesana synodus 949 iunii 16-8. — C aesenatensis dioecesana syn­ odus 949 iunio. — Constantinopolitana synodus 949 INDEX CHRONOLOGICUS TOMI XXXVIII XIII Anno Christi Anno Christi septembri» jo-i. — Montis Regalis 11 dioeceaana synodus 949 septembri. — Constantinopolitana synodus «777 '777 1783 *783 *783 95* *777 *777 *777-90 '777 '777 *778 I *783 *783 '783 *784 Nivemensis diocesi» statuta 951 Parisiens!» dioecesis statuta 95* maii 31. Auximana dioecesana synodus 1784 aprilis 19. Aeduensis dioecesana synodus *784 aprilis 28 ' synodus aprilis 29. '•77 San I><-odatensis dioecesana 977 Aeduensis dioecesana synodus '778 953. augusti 25-7. — Fossanensis dioecesana synodus. 953 augusti 31. — Cingularia dioecesana s ynodus '778 955 s v malus '778 augusto. I ι '778 ι '778 ‘779 955 maii 18. -- Antverpiensis dioecesis archipresbyterorum congregatio 957 iulii 20-2. — lustinopolitana dioecesana svnodus «57 septembris 1-3. Aneonitana dioi resana synodus 957 octobris 13-5. — Feretrana diiwcesana synodus 95* Ambianensis dioecesana symxlus 957 maii 10. Antverpiensis dioecesis archi presbyterorum congregatio. 959 iunio. - Constantinopolitana symxlus1 959 octobris 8. Constantinopolitana s;ynodus ‘779 '779 '779 ‘779 '78o ‘78o '78o >78o '78o *78o '78t *78i •78t '781 *78t * '82 ‘78j '7.82 1 '82 '782 '782 *782 ' novembri» 5-13. -· Tolosana dioecesana *78a >783 *783 *784 1784 *784 *784 >784 *784 1784 >784 I 785 l7«5 17S5 1785 1785 *785 *785 . >785 1785 959 1785 octobris 22-5. - Anagnina dioecesana syn“ .odus 959 , 1785 ' Bosanensis dioecesana synodus 959 ■ Rupellensis dioecesis statuta 961 1785 februario. - Constantinopolitana synodus 1785 96· 1786 maii 17-9. — Marianensis IIdioecesana j 1786 synodus 901 1786 maii 29. Antverpiensis dioecesis archipresbyterorum congregatio 961 1780 iunii 5 7. — Ferrariensis dioecesana synodus 1786 9*>i 1786 octobri. - Constantinopolitana synodus 961 ianuario. — Constantinopolitana synixlus 1780 963 1787 aprili. Constantinopolitana synodus 963 maii 14. — Antverpiensis dioecesis archi1787 presbyterorum congregatio 963 maio. — Constantinopolitana synodus 963 septembris. 17-8. — Sanctorum Victoris et 1787 Constantii abbatiae dioecesana synodus 963 1787 septembris 20-1. — Veronensis dioecesana synodus 965 1787 ; *782 (onstantinopolitana 955 decembris 29. — Foroiuliensis dioecesana synodus 955 Constantinopolitana synixlus 955/ ianuario. — Constantino]x>litana s yllodlis ‘7791 : ' iunio. i onstantinopolitana synodiis 973 iunio. — Constantinopolitana synodus 975 ! augusti 28-30. — Lingonensis dioecesana synodus 975 ! octobri. Constantinopolitana synodus 975 Aeduensis dioecesis synodalia statuta 975 1 Mechliniensis dioecesis statuta 977 ianuario. Constantinopolitana synodus I 977 octobris 8. — Ambianensis dioecesana svnodus 95* Forosemproniana dioecesana synixlus 95· in Hungaria degentium Serlxirum synodi et constitutiones ecclesiasticae 497 953 iulii 1-3. — Novariensis dioecesana s;ymxlus '778 I XIV synodus 1788 965 novembri. — Constantinopolitana synodus; 1788 965 ; decembri. — Constantinopolitana synodus j 1788 973 j. maii 7. — San-Deodatensis dioecesana synodus 973 j iunii 4. -- Antverpiensis dioecesis archipres- | byterorum congregatio 973 ! 1788 1788 977 maii 25. - Antverpiensis dioecesis archipresbyterorum congregatio 977 • maio. onst.intino]xilitana synodus 979 maio. (. onstantinopolitana synixius 979 iulio. i onstantinopolitana synixlus 979 augusto. Constantinopolitana synixlus 979 decembri. t onstantino|xditana synodus 979 Maceratensis di87 septembris t8. Ihstoriensis synixlus 989 ianuario-septembri Constantinopolitana synodus 1281 aprilis aj-iu^ii 5 Florentina congregatio archiepiscoporum et episcoporum Hetru­ riae 989 octobri. - Constantinopolitana synodus 1281 novembri. Constantinopolitana synodus 1281 Ratisbonensis dioecesis statuta 1281 aprilis 16-7. Cenomanensis dioecesana synodos ‘ 1283 maii 7. — Antverpiensis dioecesis archipresbyterorum congregatio 1283 augusti 20-2. — Taurinensi» dioecesana syn­ ixlus 1283 septembris 2-4. Bononiensis dioecesana synixlus 1283 i septembri. — Constantinopolitana synodus 1283 p- - · xv « Anno Chrjsti 178« 1788 1788 1788 1789 1789 '789 •789 INDEX CHRONOLOGICCS^TOMI XXXVIII XVI ANNO Christi 1789 > octobri. - Constantinopolitana-synodus «83 novembri. -A Constantinopolitana synodus «7®9 S ' 1285 J Ambianensis. dioecesana synodus ' 1185 i Goanae dioecesis Statuta 1285 1789 ' I aprili. — Constantinopolitana synodus 1285 1789 1 maii i. — Constantinopolitana synodus 1285 Absque data maii 10-2. — Farfensis dioecesana synodus 1 t 1287 ; iunii 24. — Antverpiensis dioecesis archipresbyterorutn congregatio 1287 Ï A augusto. — Constantinopolitana synodus ta«7 septembris. 25-7. — Sancti Michaelis Clu sensis abbatiae dioecesana synodus 1287 Elnensis dioecesis statuta 1187 Frisingensis dioecesis statuta 1189 Constantinopolitana synodus 1289 êêéêêêtêêêêêéêêéèÉéétéêêé 5 ■ ' ’ ' ■ INDEX ALPHABETIC!» TOM XXXVIII Adiacensis in Gallia dioecesana synodus, 1750 maii 17 Antverfnensis in Belgio dioecesis archipresbytero547 i nun congregatio, 1784 maii 25 977 Aeduensis in Gallia dioecesana synodus, 1739 iunii 18 ; Id., »785 augusti 3 983 477 ' Id., 1786 maii 31 987/d., 1740 maii 5 481. Id., 1788 maii 7 1283 Id., dioecesis statuta, 1783 975 Id., 1789 iunii 24 1285 Id., dioecesana synodus,1784 aprilis 19 977 Aquensis in Gallia dioecesana synodus, 1742 septem­ Id., 1784aprilis 29 977 bris 20 501 Aesma II in Italia dioecesana synodus, 1741 sep­ Id., dioecesis statuta, 1760 677 tembris 21-2 487 Aquileiensis I in Italia dioecesana synodus, 1740 au­ Id., 1772 iunii 14-6 935 gusti 21-3 481 Alatrina in Italia dioecesana synodus, 1741 septem­ Aquinalensis in Italia dioecesana synodus, 1744 sep­ bris 25-e 487 tembris 13 509 Albiensis in Gallia dioecesis statuta', 1762 689 Arborensis I in Sardinia dioecesis statuta, 1756 maii Alexandrina I m Italia dioecesana synodus, 1771 17-20 f 641 iunii 10-2 933 Asculana in Italia dioecesana synodus, 1737 437 Algariensis Zin Lusitania dioecesana synodus, 1785 Zd., 1765 855 decembris 5-7 985 Autissiodorensis in Gallia dioecesana synodus, 1738 AtnbiMensis in Gallia dioecesana synodus, 1736 iunii 18-9 457 433 Auximana in Italia dioecesana synodus, 1778 maii 31 Id- ‘737 437 953 Id- 1738 Id. IV, i-jyj septembris 24 437 465 Id., 1740 483 Baionncnsis I in Gallia dioecesana synodus, 1749 Id- 1745 octobris 6 martii t2 537 5“ Id- 1748 octobris 2 533 Balasfalvae dioecesana synodus, 1738 ianuarii 26 Id., 1751 octobris 6 549 455 Id., 1742 maii 3-6 491 Id - ‘75» 557 Id - ‘754 5*‘ Balneoregiensis in Italia dioecesana synodus, 1745 Id., 1755 f *39 „ 5iI Id., 1756 octobris 6 641 Barcinonensis I in Hispania dioecesana synodus, 1749 ianuario 537 Id - ‘757 *7‘ Id- 1758 527 *7‘ Bellicensis in Gallia dioecesana synodus, 1746 /d /‘759 Λ·. ‘747 53‘ *75 Jd- 1760 *77 j ‘748 535 Id- 1761 Id., 1749 iunii 3 537 *79 1 Id- 1762 *9‘ Bituricensis in Gallia dioecesana synodus, 1738 apriId., 1763 4, / 845' ' lis »4 455 Id., 1738 octobris 23 463 . Id , 1764 r 847 i Id- 1765 Id., 1739 aprilis 16 465· 85S Id- 1707 octobris 7 Id., 1739 octobris ss 477 9-»5 ! 927 i Id- 1768 Id., 1740 maii 5 481 Id- ηγ> Id., 1740 octobris 20 481 933 Id., 1741 aprilis 20 485’ Id- 1774 94‘ 943 i Id- 1742 aprilis 12 489 Id - ‘775 Id., 1777 octobris 8 ' Id., 1742 octobris 25 500 95‘ Id., 1743 maii 9 505 Id- 1779 957 , Id- 1785 •W., 1743 octobris 24 505 985 Id- 1788 < 1285 Id- 1744 maii 23 507 Amjsuriensis I in Italia ditwcesana synodus, 1777 Blasi1 dioecesana synodus, 1738 ianuarii 26 maii 21 id., 1742 maii 3-0 491 949 Anagnina in Italia dioecesana synodus, 1780 octo- Bobiensis In Italia dioecesana synodus, 1740 maii 1 bris 22-5 959 479 Ancanitana in {(alia dioecesana synodus, 1738 octoId., 1742 maii 6 499 bris 26-8 Id., 1757 maii 4-6 645 4*5 Id., 1779 septembris 1-3 957 Bôianensis in Italia dioecesana synodus, 1785 circa, 985’ Antiochena synodus, 1765 februario 849 Antoerpiensis in Belgio dioecesis archipresbytero- Bononiensis in Gallia dioecesana synodus, 1744 octo­ rum congregatio, 1779 maii 18 bris 7 ' '511 1 957 Id- 1780 maii 10 Id., in Gallia dioecesis statuta, 1746 martii 16 523 959 961 Id- 1781 maii 29 Id., in Italia dioecesana synodus, 1788 septembris Id., 1782 maii 14 2-4 1283 9*3 Id., 1783 iunii 4 ' 973 Bosanensis in Sardinia dioecesana synodus, 1780 959 ♦ »F»rTflVç ; ν’η-Λ'φΙΙΙΙΙ Ι|·|·ιι INDEX ALPHABETICUS TOMI XXXVIII xix Bnttinarensis II in Italia dioecesana synodes, 1750 . Coeutantinopalitana synodus, 1746 iulii 36 Id., 1746 iulio 547 i Id., 1746 octobri H., 1764 septembris 3-5 847 /d., 1747 martii t Brurensis in Belgio dioecesis statuta, 1765 «57 Id., 1747 maio Caesenatensù in Italia dioecesana synodus, 1777 iunii i Id., 1747 maio 16-8 949 Cansenecensu in Podoüa dioecesana synodus, ’74* 1 Id., 1747 Id., 1748 ianuario 503 1 Id., 1748 septembri Camerinensis in Italia dioecesana synodus, ’74« Id., 1749 535> Carpentoractensis in Gallia dioecesana synodus, ’75« · Id., 1749· Id., 1750 maio «43 Id., 1753 martio Casalensis in Italia dioecesana synodus, 1756 septem- ; Id., 1753 post Septembrem bris 5-7 64« i Id., 1753 februario Casertana in Italia dioecesana synodus, 1745 maii 8 Id., 1753 aprili 5’3 1 Id., 1756 februarii 7 Castellana in Italia dioecesana synOdus, 1746 sepId., ’75$* ianuario ad iufiurn tembris ia 5*7 Id., 1755 martio Id., 175Ô maii 1-3 «4Γ 863 Id., 1755 septembri Id. I, 1766 septembris 33-5 Id., 1755 septembri Catalaunensis in Gallia dioecesana synodus, 1766 887! Id., 1756 martio Id., 1757 martio Id., 1770 aprilis 1 933 j 935 j Id., 1757 iulio Id., 1772 Aiaii 5 Id., 1757 augusto ■ Cenetensis in Italia dioecesana synodus, 1743 iunii Id., 1757 novembris 30 34-6 5°5 1 Id., 1757 novembri Cenomanensis in Gallia dioecesana synodus, 1788 ! 1*83 Id, 1759 ianuario aprilis 16-7. Id., 1759 augusti 31 Cmgulana in Italia dioecesana synodus, 1737 septemId., 1759 novembri bris 24 437 Id, dioecesana synodus, 1778 augusti 31 955 ;. Id., 1759 decembri Id., 1760 augusto Civitatis Castellanae in Italia dioecesana synodus. Id., 1761 aprilis 30 . vide Castellana Id., 1761 novembri Clusetfsis (Sancti Michaelis) in Italia abbatiae synId., 1761 decembri 557 ; odus, 1753 septembris 31 Id., 1761 septembris 3O-I «77,. Id., 1762 februario Id., 1763 iulio Id., 1789 septembris 35-7 ’*85 i Id., 1762 septembri Comaclensis in Italia dioecesana synodus, 1754 5«3 ■ Id., 1762 Id., 1827 iunii 10-3 *69 ; Compostellana in Hispania dioecesana synodus 1746 1 ' Id., 1763 aprili Id., 1763 maii 24 5*9 Id., 1763 iunii 15 Constantiensis in Germania dioecesis statuta, 1746 539 i Id., .1763 iulii 13 Id., dioecesis statuta, 1767 9*5 ; 43’ I- Id., 1763 septembri Constantinopolitana synodus, 1736 martio Id., 1763 Id., 1736 iunii 10 433 ! Id., 1764 februario Id., 1736-7 439 Id., tyyj martio 435 i . Id., 1765 octobri Id., 1765 decembri Id., 1737 septembris 18 435 ; Id., 1766 ianuario Id., 1737 septembris 34 437 1 /d.,’1737 novembri Id., 1766 aprilis 28 437 ! Id., 1766 maio Id-> ’737 453 i Id., 1738 ianuario Zd.-, 1766 maio 455 457! Id., 1738 iunip Id., 1766 iulio Id., 1739 iulio Id., 1766 augusti 6 477 Id., 1740 martio y 479 I Id., 1766 septembris 33 481 1 Id., 1740 maio Id., 1766 septembri 483! Id., 1740 Id., 1766 decembri Id., 1741 martii t Id., 1767 ianuario 485 i Id., 1741 martio Id., 1767 ianuario 485 Id., 1741 maio Id., 1767 a ianuario ad maium 487 i Id., 1743 martii 1 Id., 1767 iunio 489 j Id., 1743 /d., 1767 iulii 11 ■ 5°3; Id., 1743 ante iunium Id., 1767 augusto 505 ' Id., 1744 martii 1 Id., 1767 decembri 507 j Id., 1744 martio Id., 1767*, 507 I Id., 1744 maio Id., 1768 iunii 16 507 Id., 1744 iunio Id., 1768 iulio 509 j Id., 1744 augusto' Id., 1768 novembri . 509 1 Id., 1745 februarii 33 Id., 1769 martii 1 5" i Id., 1745 martii 1 , Id., 1769 martio 5’’ j Id., 1745 aprili Id., 1769 maio 5’3 Id·, 1745 iunio Id., 1769 iunii 20 5’9 Id., 1745 iunio Id., 1769 octobri 5’9 i Id., 1746 martii 1 Id., 1770 martio 5*3 j Id., i746inaio Id., 1770 aprili 5,3 Id., 1746 maio Id'., 177* aprilis 3 5*5 1 ' < • ·... - t> > Λ . f· 1»- ·,·' : ' - .·■. -_v. ·. ■ ν-'Λ, ' *■**£--*>. ,t ‘L *4 .MM-ae < 9*3 9*3 9*3 9*5 9*5 9*5 9*7 9*7 9*9 9*9 9*9 93’ 93’ 933 933 XX! nroxx αιτηαβτπο» tomi xxxvnr Id. ji773-ta»fo Id., »773 armaabbri usi deoambri Id., 1774 ianuarii 1 Id., «774dsnssnbri Id., 1773 maio xxn »37 Ftrjauu in Itabn dieecemaa synodos, 1789 mati t·-» · Mi} 931 »37 939 9» 94‘ Λ., i775taa*o ♦45 Id., 1778 aprfli 945 Id., 1778 iunio 945 Id., 1778 iunio 945 Id., vj-jb famto »47 Id., 2777 februario 947 Id., Vffj ianü t64 949 Id., 1777 iunio 949 Id., 1777 septembri 953 Id., i778 aujrasti 31 955 Id., i7>6 aagusto 9» Id., 1778 955 Id., 1779 ianuario 955 Id., 1780 iunio 959 Id., 1780 octobris 8 959 961 Id., 1781 februario Id., 1781 octobri 0J Id., 1782 ianuario 05 Id., 178s aprili 03 Id., 1782 maio 03 Id., 1782 novembri 05 Id., 1782 decembri 973 Id., 1783 iunio 975 Id., 1783 iunio 975 Id., 1783 octobri 975 Id., 1784 ianuario 977 Id., 1784 maio 979 Id., 1784 maio 979 Id., 1784 iuiio 979 Id., 1784 augusto 979 Id., 1784 decembri 979 981 Id., 1785 martio Id., 1785 aprili , 981 Id., 1785 iunio 983 Id., 1785 septembri-decembri " 983 ldi, 1785 septembri-decembri 983 Id., 1786 martio 985 Id., 1786 aprili 07 Id., 1786 iuiio 987 07 Id., 1786 octobri Id., 1786 novembri 07 1281 Id., 1787 ianuapo-septembri Id., 1787 octobri . .1281 Id., 1787 novembri 101 1283 Id., 1788 septembri Id., 1788 octobri 1283 »»«5 Id., 1788 novembri Id., 1789 maii 1 »05 128$ Id., 1789 augusto' 1289 Id., abque data Corbiensis in Gallia abbatiae synodus, 1733 559 Cordubensis in Hispania dioeceeana synodus, 1752 /WMsmm ia Italia dioirssans synodus, 1740 483 AruoMsa /in Italia dinetmiana synodus, 17*7 maii 10-2 »»3 ZsrrtnsM in Italia dioecesana synodus, 177» octobris »3-5 »57 ArronsMis ia Italia dioeoaaana synodus, 1781 ianü 5-7 0? /shsusm in Italia dioeceeana synodus, /d., 1773 maii »3-5 iyp 559 937 ·« /lamstoM in Italia congregatio archiepiscoporum et episcoporum Hetrariae, 1786 989 AfarnsMSMis dioecesana synodus, 1738 ianuarii *8 ♦55 48$ Id., 1739 maii 15-6 Id., 174a maii 3-8. 491 FsrwsttnuM in Gallia dioecesana synodus, 1778 de­ cembris 29 955 Foroliviebfis / in Italia dioecesana synodus, 1784 octo­ bris 22-4 847 /arro*u738 iunii 9-11 575 Ltapoltensu in Polonia dioeceeana synodus, 1765 maii 20-2 849 559 Crmunsis in Italia diondoeana synodus, 1737 aprilis Libani montis id Syria provincialis synodus, 1736 t 29-maii 1 435 *♦ 455 Lmense in Peruris provinciale concilium, 1772 'ia­ Crotomnsis in Italia dineosaan» synodna,i785 decemnuarii 12-1773 septembris 3 933 bris 18 05 Lingonensis ia Gallia dneessana synodus, 1783 au­ Ctdmrnrû in Polonia dioecesana synodus, 1745 sepgusti 28-30 .975 tambris 14-8 μ» /.ataritutit m Polocia dioecpsuia synodus, 1745 Sep­ tembris 14-8. 519 Dmionensis in Gallia dinscemna synodus, 1743 maii 3 5°3 Lucum in Italia dioecesana synodus, 1736 maii 13-7 ZWZ<>whsm in Hibernia dioecesis statuta, 1770 933 ♦33 Xbteuft in GaUin dtoeceaana synodus, 1789 i«8j Lugdunensis in Gallia dioecesana synodus, 1780 apri­ XnfoUssnensis in Galba dioecUana synodus, 1733 lis 30 »75 num 8 559 Lsdntnsis in Gallia dioecesana synodus, 1743 maii 6 â>«rmfMmjs I in Italia dineomans synodus, 1733 innbj-j 559 Fatriwsii « ItaMndtosnamaa synodus, «74* 535 Æmmsîs ia Italia dioeceeana synodus, 1740 483 Λ., 1777 innii 8-to. 949 1 .5*3 Macmstnuu in Italia dioeceeana synodus, 1784 981 Madnieuit in Gallia dmosaaaa synodus, 1741 487 Id., 174s 303 Λ-. 1744» v ; μ» INDEX ALPHABETKUS TOMI XXXVIII MacMensis in Gallia dioecesana synodus, 1745 52« Id., 1746 5*9 Id, »747 533 Id., 1748 535 λ.; 1749 Λ.» 1751 545 549 559 «75» 5«« /d-, »753 "b «754 5«3 ‘39 Id, «755 « 671 Λ-, «757 «7« Id., 1758, Zd·, 1759 «75 Id., 1760 677 «79 Id., 1761 Id., 1762 «9« 845 Λ., 1763 Id., 1764 , 847 ‘857 Id., 1765 887 Id., 1766 Id., 4768 9*7 Id.,1769 octobris rr 93» Marianensis in Corsica dioecesana synodus, 1777 maii ι-j 947 Id., II, 178'1 maii 17-9 961 Massiliensis in Gallia dioecesi* statuta, 1775 945 . Mec Mitttensis in Bely'j dioecesi» statuta, 1783 977 Mimatensis ih Gallic dioecesana synodus,-1738 octo- , bris 22-3 463 ; Montis Libani in Syria provinciali* synodua, 1736 1 : Montis Regalis in Italia dioecesana synodus, 1763 i septembris 1-3 699 Id. II, 1777 septembris 10-t 949 ; Murana X in Italia dioecesana synodus, 1746 aligusti ’ «5 5*7 ! Nannetensis in Gallia dioecesi* statuta, 1745 521 . Nepesina in Italia dioecesana synodus, 1742 aprili* 18 489 Id., 176a maii 30-1 684 J Nicaeensis I in Gallia dioecesana synodus, 4749 maii 5-7 537 i Nkoierae in Italia dioecesana synodus, 1771 935 ! Nivemensis in Gallia dioecesana synodus, 1736 433 J Id·, «753 5«« j Id., 1754 5«3 j Id., 1750 643 j Id., 1760 477 Î Id., 1768, 9*7 i Id., dioecesis statuta, 1777 951 , Novariensis in Italia dioecesana synodus, 1778 iulii ! 953‘ »-3 Nuscana in Italia dioecesana synodus, 1748 535 i Oleronensis lin Gallia dioecesana synodus,1745 apri- i li» a 5’3 j Id., dioecesis statuta, 1751 octobris ia 549 1 Ovetensis in Hispania dioecesana synodus, 1769 aep- > teiqbris 24:30 -.931 ' Parisienne in Gallia dioecesis statuta, 1743.septem- ; bris ίο 505 «777 95» . Pinarotiensis I in Italia dioecesana synodùs, 176a septembris 14-4 681 Pisaurensis in Italia dioecesana synodua, 174a sep­ tembris 11-3 501 Pistoriensis in Italia dioecesana synodus, 1786-7 989 Portoriciense in America provinciale concilium, 1771 -a 935 Posnaniensis in Germania dioecesana synodus, 1738 iulii 7-9 457 Ratubonensis in Germania dioecesis statuta, 1*787 , 1281 Ravennatotsis in Italia dioecesana synodua, 1774 iulii ao-a. 939 Reatina in Italia dioecesana synodus, 1766 ou 1776 F 887 RnfeHeniit in GyPie dioecesis statuta· tyfo Sahitùsuis in Italia dioeceaana synodua, 1750 iunii 9-11 547 Samogihensis d JWsum dibeoseana synodua, 1752 septembris 4-6 557 Sun Ctaudieneis in Gallia dioeoeeana synodua, 1759 augusti 31 «73 Sancti BenigniVntctuariensis in Italia dioecesana synodua, 1785 iulii «4 983 Sancti lacobi de Veli* in Hispania dioecesana synodus, «74« 487 Saucii lacobi tu Chile in America dioecesana synodus, 1743 ianuarii 4-aprili* *2 89« Sancti Michaelis de Chua in Italia abbatiae synodus, 1752 septembris ai 557 ■ Id., «74« septembris >0-1 «77 1*85 Id., 1789 septembris *5-7 Sanctorum Victoris et Constantiiin Italia abbatiae synodus, 1782 septembris 17-8 9«3 San-Ueodatensis in Gallia dioecesana'synodus, 1783 maii7 973 ■Id., «784 aprilis >8 ■ 977 981 Id., 1785 aprilis 13 San-Floriacênsis in Gallia dioecesis statuta, 1759 decembria 4 673 $egtisiensis (Sancti lusti) in Italia dioecesana syn­ odus, 1745 . 5*« Senogalliensis in Italia dioecesana synodus, 1737 iu... nii 29 435 Senonensis in Gallia dioecesis statuta, 1746 539 Sistaricensis in Gallia dioecesis statuta, 1745 maii to S«5 Id., dioecesana synodus, 1746 augusti 31 527 Suessionensis in Gallia dioecesana synodus, 1736 apri­ li* 6 vel 12 433 Id., 1737 maii 2 435 Id., 1740'aprilis »7 479; Id., 1741 aprilis 19 485' Id., 174a aprilis 4 489 Id., 1745 aprilis 7 513 Id., 1746 martii 30 533 Id., 1769 martii 15 929 Sutrina in Italia dioecesana synodus, 1742 maii 22 500 Id., 176a 691 Tarraconense in Hispania provinciale condlium ,1738 • septembris 18-novembris 13 457 Id., 1745 maii 10 515 . Id., 175a maii i -iulii 17 551 Id., 1757 septembris 19-novembri* 14 657 Taurinensis in Italia dioecesana synodus, 1755 aprilis 20-1 563 Id., 1788 augusti ao-a 1283 Terracinensis in Italia diocesana synodus, 1764 847 Tolosana in Gallia dioecesana synodus, 1782 noveinbris 5-13 965 Tricastrinensis in. GaUia dioecesana synodus, 1751 iunii »-3 549 TWmsùin Hispania dioecesana synodus, 1761 679 TWfowM in Gallia dioecesana synodus, 1740 483 Id., «73» 549 TbsceZaue in Italia dioecesis statuta, 1762 691 Id., dioecesana synod», 1776 septembris 1-3 947' Ucetiensis id GaUia dioecesana synodus, 1745 521 Λ»·, »775 .945 Ukraieciense II in Hollandia provinciale conciliabulum, 1783 septembris 13 699 Urbaniae in Italia ttioereoana synodus, »74» 487 CMkeaamù in Italia dioecssana synodus, 1753 561 Urfkinu in Hispania dioecesana synodus, 1747 novembri» 10 531 UsseUensu in Sardinia dkmceeana synodus, 1775 maii *9-3», ’ ' 94» FudMStfln Italia dioecesana synodus, 1741 487 Veii* (S. Iocobi de) ia Hispania dioecesana synodua, «74» .■···· 4*7 961 Λ « . v. i &■· >1', K ·φ J» XXV MmmAi h lUli* ; INDEX ALPHABEHCUS TOMI XXXVOI dinsrweana aynodus, 1741 apflh 18*> " ' 4*5 KveMiM«« Z in Italia dioecaaana synodus, 1744 iulii «H 557 ΚιγμμπΙ ia Italia dioecetae* synod», 178» *ej>tataMsso-s 965 PImmU (VIA) ia Hispania dioeceua statuta, 1748 555 Viderint QMsataaAsf&Sjin Italia abbatiae synodus, 178* septembris 17-8 963 Ki/IsuasMiuu ia Italia dioecesana synodus, 1788 iunii «3-5 9*5. Vibmttu ia Polonia dioecesana aynodua, 1744 fe­ bruarii 10-» 507*511 VtrdaoMSM» in Gallia dioecesana synodus, 1737 455 Zd., 1738 465 Zd., »759 *79 /d., 1740 \ 485 Zd., »74» 489 XXVI RMUmuss ia Gallia dioocesana synôdnt, 174s 503 Μ., »744 5«« Id·, «745 5»3 Id., 1746 5*9 /d., 1750 aprihs 8 547 Pïnmû (Vièn) in Luaitama dioecesana synodus, 1745 septaœbri 514 Η.,· 174> 535 FïterMMSû ίιΓ Italia dioecesana synodus, 174a no▼embrisii-s 500 Id., 174« 691 Vneriatw i» Qallia dioecesana synodus, 1737 octoMri» »3 I* , «74« Zd., 174s Id., 1744 octobri Id., 1746 Zd , «748 in Belgio dioecesi* statuta, 1754 '437 489 503 511 519 537 $63