/ SACRORUM CONCILIORUM NOVA . ET AMPLISSIMA COLLECTIO < · ' ' ·’ euros JOANNES dominicus mansi it'POST IPSIUS MORTEM FLORENTINUS ET VENETUS EDITORES AB ANNO 1758 AD ANNUM. 1798 PRIORES TRIGINTA UNUM TOMOS EDIDERUNT NUNC AUTEM CONTINUATA ET DEO FAVENTE ABSOLUTA ? J CURANTIBUS JOANNE BAPTISTA MARGIN 8ACKKDOTK, PKoraaou nr càthouca vniybmitatb lug&uvbhi * ET R. P. LUDOVICO PETIT B COVGBBGAT1ONB AUGUGTIBtANA AB AMUMPT1OXB. PARISIIS MDCCCCVII. EXPENSIS HUBERTI WELTER, BIBLIOPOLAE. .· Μ *■ T * VI c INDEX CHRONOLOGICUS TOMI XXXIX. . 177.7-90 1790 1790 179« 1790 • 1790 1790 1790 •r ' As»o Cnmert Asio Cantari » ‘ Serborum in Hungaria degentium synodi - et constitutipnea ecclesiasticae 497 1793 apri!» 21. — Mechlinienais dioeceaia con­ gregatio arcbipresbyteroruni 957 maii 16-8. — Urbanise dioecesana aynodua 957 maii 16-8. — Vadenaii dioecesana ay nodua 957 1794 martii 3. — ConaUntinopoliUna aynodua 997 1794 1794 . 1794 iunio — ConaUntinopolitana aynodua 997 iunio. ConatantinopoliUna aynodua 997 iunio. — Conatantinopulitana aynodua 999 1794 iulio. — ConaUntinopoliUna aynodua 1794 Septembri. — ConatantinopoliUna aynodua 999„ 1794 octobri. — ConatantinopoliUna aynodua 999 ianuario. — Gandavenaia dioecesis congre­ gatio archipresby terorum 1001 februario. — ConaUntinopolitana aynodua 1001 maii 18..— Antverpieneu dioeceaia congre­ gatio arcbipreebyterorum 957 iulio. — ConatantinopoliUna aynodua 957 1795 oetobria 26. — ConstantinopoliUna aynodua 957 octobri. — ConatantinopoliUna aynodua 957.' 1795 Alatrina dioecesana aynodua — Senogalliensia ConaUntinopoliUna aynodua ( 983 / novembri. 999 maii 4-6. aynodua 959 dioecesana 959 1795 1791 1791 maio. — ConatantinopoliUna aynodua 959 1795 1791 iulii 26. — Antverpiensia dioecesana aynodua 959 oetobria 18-20. aynodua 1796 1791 aeptembri. — ConaUntinopoliUna aynodu» 959 februario. — ConatantinopoliUna aynodua 1003, 1796 martio. — ConatantinopoliUna aynodua 1003 1791 novembria 7-10. — Baltimorense I provin­ ciale concilium 961 novembri. — ConatantinopoliUna aynodua 969 1796 1796 aprili. — ConaUntinopolitana aynodua 1003 iulio. — ConatantinopoliUna aynodua 1006 1796 augusto. 1797 februario. 1797 1797 martio. — ConatantinopoliUna aynodua 1011 1790 1791 1791 decembria 1. — ConaUntinopoliUna aynodua 969 1791 decembri. — ConaUntinopoliUna aynodua 971 ianuario. — ConaUntinopolitana aynodua 971 1792 1795 1797 1792 ianuario. — ConsUntinopolitana aynodua 977 1797 1792 aprilia 22. —' Amerina dioecesana aynodua 977 1797 1792 aeptembria 11-4. — AntveTpiensia dioeceaia congregatio arcbipreebyterorum 979 octobri. — ConsUntinopolitana aynodua 1 ’ 979 1792 1792 1793 1793 1793 1793 1793 novembri. — ConaUntinopoliUna aynodua 979 ianuario. — ConaUntinopolitana aynodua 979 februario. — ConsUntinopolitana aynodua 979 augusto. — Coiistantinopolitana aynodua , 981 aeptembria 2-4. — Urbinatensis dioecesana aynodha 981 aeptembria 15-7. eyAidus 1 Firmana dioecesana 981 1798 1798 1798 februario. — ConaUntinopolitana aynodua 1001 martio.—ConaUntinopoliUna aynodua 1001 — — Sutrina dioecesana 1003 ConatantinopoliUna aynodua 1011 ConatantinopoliUna aynodua 1011 mail 1. — ConaUntinopoliUna aynodua 1013 auguati 15 - novembria 15. - l'ariaienae nationale concilium 1013 aeptembri. — ConaUntinopolitana aynodua 1013 a aeptembri ad maium 1798. — ConaUn. tinopolitanae synodi _ 1013 februarii 25. — Constantinopolitanfrsynodua 1023 februario. — ConatantinopoliUna aynodua 1017 februario. — ConatantinopoliUna synodiis 1023* 1798 martio. — ConsUntinopolitana synodus 1027 1798 aprili. — ConaUntinopolitana synodus 102*' 1798 maio. — ConsUntinopolitana aynodua 1031 iunii 26-9. — Veaoul civitatis dioeceaanu synodus 1031 1798 1798 1799 1799 oetobria 20. — ConaUntinopoliUna aynudu103? aprili. — ConatantinopoliUna aynodua 1037 aprili. — ConaUntinopoliUna aynodua 1037 W INDEX CHR0N0L0GICU8 TOMl ^XXI^z XJ i iuBfi 19. — Constantinopolitana synpdua* ( «. ♦ \ 1037 1805 1799 iunio. — Conatantinopolitana synoilue 1039 1806 decembri. — Conatantinopolitana j aynodua ; 1065 iunii 1. — Atrebatenaia dioecesis statuta '77 1800 februario. -- Constantinopolitana aynodua , ■ 1039 1810 Antiochena aynodua 1810 Baltimorebsea artieuli disciplinae ecclesias­ ticae j'79 1799 1800 1800 1800 aprilia 30.. — San-Deodatensis dioeceaana 'w^l811 aynodua i 1 » iulij 8. — Dixionensia dioeceaana aynodua 1 1812 aeptembria 23. — Cenomanensia dioeceaana aynodua ,3 .1 1 V ί· ·** aeptembri* !{4. — F.broice/iaia dioeceaana ' 1812 1 1815 I Scat septembri. — Conatantinopolitana aynodua 1039 . 1817 1800 Rothomugenais dioeceaia statuta 1801 aprili. — Conatantinopolitana Synodus 1039 1801 1801 main. — Conatantinopolitana aynodua 1039 1801 iulio. — Conatantinopolitana aynodua 1041 1801 1801 iulio. — Conatantinopolitana synodus 1041 aynodua " iunio. 1 - Conatantinopolitana aynodua 1041 1817 1817 1817 · 77 iunii 11 sei 17. — Pariaienae nationale concilium 79 maio. — Oraecô-Melcbiticum catholicum patriarebale concilium ■ 239 Lausanncnsis dioecesis statuta 239· Barcinonensia dioeceaana synodus 239 maii 6. — Tuamenae 1 provinciale conci­ lium ’ * 239 maii 27-9. — Ostiensis dioeceaana aynodda · " . 245 maii 27-9. — Veliterna dioeceaana aynodua 245 Ratiabonenaia dioeceaia statuta 247 1818, aprilia 13. — Loaiaa (Sanctae Mariae do) aynodua Maronitaruin 247 aeptembria 12-5. — Civiplebana dioeceaana aynodua 1 1818 1801 octobria 2. — Portuensis dioeceaana syno­ dus 3 1819 1801 1801 Conatantinopolitana aynodua Pariaienae nationale concilium 1041 3 1820 1802 m artio. — Conatantinopolitana synodus 1043 1820 1802-29 1802 1803 Aquipendienaia dioeceaana aynodua 3 Monasterienaia dioeceaia statuta 3 februario. — Conatantinopolitana aynodua 1043 aprilia 13. — Maronttarum aynodua in mo­ nasterio 8. Mariae de Loaiaa 247 aeptembria 21-3. y- Pinarolienaia dioeceaana synodus ‘ 251 aprilia 19. — Mettensia dioeceaana aynodua • 251 maii 16. — Brittinorienaia I dioeceaana synodus 253 1803 augusto. — 1803 1803 1803 1803 1803 1820 1820 decembris 8. — Dinienais dioecdsis statuta 253 Quebecenaia dioeceaana synodus/' 253 Conatantinopolitana aynodua 1053 septembris 2-9. — Sutcbuenaia aynodua 3 sub fine. — Vivariensis dioeceaia statuta 75 1821 novembris 27. — Neosolienaii dioecesana aynodua 253 1821 1821 Aquenaia dioeceaia statuta Conatantinopolitana synodus Praenestina dioeceaana aynodua 1821 Anicienaia dioecesis^ statuta Mettensia dioeceaana aynodua Szathmariensis dioeceaana aynodua 75 1053 75 253 253 255 1822 aeptembrj^ 8 - octobria 16. — Poaonienae concilium 255 Mettensia dioeceaana ay nodua 263 1823 maii 1-2. — Nuraina dioeceaana aynodua 263 1822 1804 ianuario. —- Conatantinopolitana synodus • · 1057 1804 1804 martin. — Conatantinopolitana aynodua 1059 1823 maii 21. — Valentinae dioecesis statuta 263 martin. — Conatantinopolitana aynodua 1059 1823 aeptembria 14-6. — Viglevanensia dioeceaana aynodua 265 1823 octobria 24. 1804 aprili. — Conatantinopolitana aynodua 1059 1804 aprili. — Conatantinopolitana aynodua 1061 1804 maii 15. — Montiapesaulanae dioeceaia atatuta . 77 auguatt 25-7. —- Praenestina dioeceaana aynodua 77 1804 1804 < XII Ambo Christi Amico Christi ■ 'Λ 1805 1805 1805 1805 octobri. aynodua 1061 martii 15. — Aeduensis dioeceaia statute 77 — ' Conatantinopolitana maii 15. — Conatantinopolitana aynodua 1061 maio. — Conatantinopolitana aynodua 1061 aeptembria 1-3. — Anagnina dioeceaana aynodua 77 1805 aeptembri. — Conatantinopolitana aynodua 1805 aeptembri. — Conatantinopolitana aynodua 1063 octobri. — Conatantinopolitana aynodua 1063 octobri. — Conatantinopolitana aynodua 1063 1823 1824 1824 1824 1824 1824 1825 1825 1825 1825 1805 . 1805 1825 1825 1826 Albiensia dioecesis statuta 265 Mettensia dioeceaana synodus 265 augusti 23. — Baiocetaiia dioecesis statuta 265 Dinienaia dioecesis statuta 265 Massiliensis dioeooaia statuta 265 Mettenais dioeceaana synodus Ruthenenais dioecesis statuta 265 265 ianuarii 1. — Atrebatensis dioecesis statuta 267 aprilia 26-7. — Caesenatensis dioeceaana synodus 267 iulii 19-21. — Bugellenais dioeceaana synodus 267 septembris 14. — Ruthenensis dioecesis statuta 267 septembris 20. — Ambianensis dioeceaana synodus 267 Massiliensis dioeoesis statuta 267 iulii 11-3. — Novariensia dioecosana syno­ dus 267 t i -τι. . , . 1,1 . ' ' ■ ■■ ________________ / ■ λ ■·< XUf - r * ·» V— INDEX* CHRÔNOLOGICUS TOMI XXXIX . , • AtlO Am Chbi«ti CBKIIT4 183« 183^ 1827 1827 ’ n«7 Mettensiadioecesana synodus 469 iunii 5-8, — Surrentina d(oeeeun* avnodua • . 289 acptembria 4-5. — I.ugdunenaia 'dioecesin* aynodua 2t»9 octobrie 10-2, — synodus- 1835 * t · decembri· 3. — Graeco - Melchiticum^ conciliMD *’v 323 Mauilienaia dioece·» atatuta -'37^. 1835 ft35 MeteenaiadioCeeaaD· •ynodu· RatMmneuaia alioeeeaia atatuta ; 337 33fî 1835 1836 Rupclletaia dioece·» atatuta , 837 1835. .269 Cuneenaia dioeceaana 269 • 'maii 1. — Stteasionenaia dioecèaia . atatuta 339. maii 22— Burdigalenata dioeceaia at*tut» 1836 . ' 339 ... octobria-25-8 *’— "Toloaan* dioece··** 1836 — . . aynodua . .l· *-433$ 1827 novembres 27. — ’ Constantiensis dioecesi· ; statutu , ■ . ' ... 269 1827 JjMsiliensia dioecesis statuta 1827 . Mettensis dioeeesana synodus 1827 Sueaaionenaia dioecesi» statut* 271maii 25-8. — Boran* dioeceaana synodus 271 iulii 1. — Rlïtfdonensia dioecesi· statuta 271 , 1836 augusti 22-4. — (Jratianopolitana dioecesana svnodus _ 471 1836 ' 183« ■1828 1828 1828 1828 1828 1828 , ' 271 271' i · 1836 271 1837 273 martii lo. — Montis Virginis dioecesana avnodua 273 1837 » Massiliensis dioecesi· statuts decembria 25. — -.Avenionenaia dioaceaia . atatuta · 339 \ ' Ma»ailien«ia dioeceaia atatuta . . -. 341· Mettcnaia dioeceaana aynodpa , — . 341 VeraaliCnaia dioeceaia atatuta^---- 341 Aprilis 16-23. — Baltimorense .111 provini ci»le concilium · ' 341 augusti 19 vel 29. — Nannetensis dipecesis atatuta 357' Mettensis dioecesana svnndus Massiliensis dioecesis statuta Mettensis dioecesana synodus Versaliensis dioecesis statuta 357 iunii 2-4. — Alexandrina XIV dioecesana synodus 273 1837 1828 iunii 2-4. *- Vercellensis dioecesana svnodus 273 1837 1829 augusti 18-20. — Secusina I dioecesana svnodus 273 1829 , septembris 15. -- . Baionnensis dioecesana synodus v 273 1838 Lemovicensis dioecesi» statuta 1829 septembris 29 - octobri» 1. — Maurianensis dioecesana synodus 473 octobri» 4-18. — Baltimorense l provinciale concilium 275 1838 1838 1839 Mettensis dioecesana synodus 359 Versaliensis dioecesis statuta 359 aprilis 28. — ('astelUnetensis dioecesana synodus 359 1829 Massiliensis dioecesis statuta 3113 1839 1829 1829 Mettensis dioecesana synodus Mimatensis dioecesana svnodus. Massiliensia dioecesis statuta 303 303 aeptembria 8-10. — Nicaeenaia dioeceaana synodus 359 Massiliensis dioecesin statuta 359 Mettensis dioecesana synodus 361 182!» • XaMÜieiuia dioecesi· statuta 1829 1830 1831 305 1831 ianuarii 10. — Aeduensis dioecesis statuta 305 Dublinensis provinciae statuta 305 1831 Massiliensis dioecesis statuta 1832 main. — Philadelphiensis dioecesana svnodus 305 1837 1838 1839 1839 1840 305 1840 1832 Massiliensis dioecesis statuta 305 1840 1833 octobris 20-7. — Baltimorense If provinciale concilium . 305 1840 ' 1840' 1833 1833 1833 Massiliensis dioecesis statuta Mettensis dioecesana synodus Ruthenensis dioecesis statuta 1833 1834 Versaliensis dioecesis statuta 319 soptembris 8-10. — Marsicensis dioecesana synodus 319 1834 Septembria 15-7. — Perusina dioecesana synodus 321 1834 Massiliensis dioecesis statuta Mettensis dioecesana synodus « 321 s^2l 1842 Versaliensis dioecesis statuta 321 1842 1834 1834 1835 1835 1835 1835 357 357 •eptetrtbria 8. — Meldenaia dioeceaia atatuta 357 septembris 11-3. — Genuensis dioecesana synodus 357 1838 1839 1839 *, - . * 359 Havonensis dioeceaana synodus 361 Versaliensis dioecesis statuta 361 maii 17-24. - Baltimorense !V previacialr concilium 361 septembris 23-5. Bobiensin dtoereaana synodus 3M3 Aquensis dtoec<*sana synodus 383 Mettensis dioecesana synodus ' Tarracinensis dioeceaana sy nodus 383 383 310 1840 319 1841 Versaliensis dioecesi» statut* 383 septembris 8-Ji». Albensi» dioeresans synodus 383 1841 septembris 2’»-2. sana synodus 319 iunii 1. — 1'ifernatensis dioecesana synodus 321 scptembris 21u3. ·— Nemansensis dioecesana synodus 321 octobris 27-9. — Augustae Praetoriae dioeresana svnodus 321 decemBria 3. — Melchiticum concilium 323 1 _ ('amberiensis dioece 383 1841 Lingommsis dioecesi» statuta 1841 Mettensi» dioCresana synodus Versaliensis dioecesis statuta 1841 1842 1842 383 38* 38’ nmii lH-2. — Spoletina 1 dioecesana syno du« 38' iunii 7-9. - Vercellensis dioecesana svtto due 3h septembris 21-3. — Pinaroliensi» dioecr snna synodus 38 octobris 18-20. — Vaatallensis 1 dioecesan synodus 3b 1842 Lingonensia dioecesis statuta 38. 1842 Met tenet· dioecesana synodus 38' ■ψ” tv xvr INDEX "CHRONOVOGICUS TOMI XXXIX A»«o* Christ! Christi 1842 1842 > , Neo-Eboraceniis dioMe^aaa synodus ' Versaliensis dioecesis atatuta 387 'i 1844 387 . augt^ti 27-9. ■- synodus ■ augusti » synodus 31 ~ CaaalaaRi· 'dioeceaana •l"r — .475 Bobienaia dioeceaana 475 1843 mail 14-21. — Baltimorehse V provincialecopcilium ■ 387 1844 1843 iulii 2^-7. — Nivetoenaia dioeceaana syno­ dus ' : / ' · 411 1844 septenibria JO. — 8ydneiense .in' ‘Australia provinciale) cbneilium( ■ ' 475 1843 septemh'is ^-8' — Derthonenais diqecemlna synonus ’ - 411. 1844* Lingonenais dioecdaiï^etatuta 493 1844 Mettensia dioeceaana aynodua 493 dpcembris 26. Virdunenaia dioeéesiu , 411 statuta ’ '·. 411 Lingonensis dioecesis atatuta ’ 411" Mettensia dioeceaana aynodua 411 Versaliensis ^ioecesia statuta 1845 aprtlis 28-So. — Materanensis .dioeceaana . aynodua . ., 493 1843' ’ 18*U 184F ·’ 1843 ; 1M4- 1844 1844 1844 1846 1 mail' 11-3. dua Sabinenaia dioeceaana ayno­ , ' , 493 ·» 1845 ianuarii 15. — Sagiensis dioecesis statuta 411 Pudicherisna dioeceaana ianuarii 18. 413 synodus tunii 1-3. — Crotonensis dioeceaana syno­ dus 493 18^6 septembria 8-iO. — «ilrmana dioeceaana 495 synodus 1845 Dinienais dioecesis statuta dioeceaana 475 1845 LingUn'enais dioecesis statuta t 495 1845 . Mettensia dioeceaana synodus 495 1845 Nannetenais dioecesis statuta 495 mail 27-39. svnodus • i maii. 29-30. synodus Acberùntina Vintimiliensis dioeceaana 475 495' ■'J'·': 1 4| -' < ■· ' INDEX TOPOGRAPHICUS TOMI XXXIX. * " Achenntina in Italia dioecesana lynudu·, 1844 maii 27-30 47 tb Aedueneie in Gallia dioeceais atatuta, 1805 tnartii 15 'X 77 Id., 1831 ianuarii 10 * 305 Atatrina in Italia dioeceaana aynodua, 1700 959 Albeneie in Italia dioeceaana ayndSua, 1841 aeptembria 8-10 383 r ’* fin'KÏNüHfRsù / in . ' Italia dioeceaana synoVus, 1820 maii 16 263 in Italia dioeceaana aynodua, 1825 iulii . 19-21 267 Bwdigalentig in Gallia dioecesis. atatuta, 1836 maii 339 22 Coesenatefisis in Italia dioeceaana aynodua, 1825 apri­ lia 26-7 267 , Albieneit in- Gallia dioeceaia atatuta. 1823 octo* brie 24 265 Alexandrina XIV in Italia dioeceaana aynodua, 1829 iunii .2 - 4 273 Cambèrientis in Gallia dioeceaana aynodua. 1841 Sep­ tembris 20 - 2 383 CuM/eNti· in Italia dioeceaana aynodua. 1844 au­ gusti 27-9 ’ 475 Ambianeneie in Gallia dioeceaana aynodua, 1825 aeptembria 20 267 CastellaMtentis in Italia dioeceaana aynodua. 1839 aprilia 28 359 Anagnina in Italia dioeceaana aynodua, 1805 aeptembria 1-3 77 CtnomaNtntie in Gallia dioeceaana aynodua, 1800 aeptembria 23 K ^imctmaya in Gallia dioeceaia atatuta. 1821 253 Antiochena aynodua, 1810 77 Anteerpieneie in Belgio dioeceaia archiprcaby terorum congregatio, 1790 maii 18 957 Cieiplehana in Italia dioeceaana aynodua. ÎHol sep­ tembre 12-5 1 Id. dioeceaana aynodua, 1791 iulii 26 ψ>9 Id. dioeceaia archipreabyterorum 1792 aeptembria 11-4 - · congregatio, 979 Aqueneii in Gallia dioeceaia atatuta, 1803 75 Id. dioeceaana aynodua, 1840 383 Aquipendieneie in -Italia dioeceaana aynodua, 1802-29 3 Atrebateneie in Gallia dioeceaia atatuta, 1806 iunii I 77 Id., 1825 ianuarii 1 267 Angvetae Praetoriae in Italia dioeceaana aynodua, 1835 octobria 27-9 321 Attenioneneie in Gallia dioeceaia atatuta, 1836 de­ cembria 25 339 Baioceneie in Gallia dioeceaia atatuta, 1824 auguati 23 ·-' 260 Baionnrueie in Gallia dioeceaana aynodua, 1829 aeptembria 15 273 Baltimorenee I in America provinciale concilium, 1791 novembria 7-10 961 Baltimorenee articuli disciplinae eccleaiaaticae. 1810 79 Baltimorenee I in America provinciale concilium. 1829 octobria 4-18 275 Id. II,1833 octobria 20-7 1 305 Id. Ill,1837 aprilia 16-23 341 Id. IV,1840 maii 17-24 361 Id. Γ,1843 maii 14-21 381 Bardnoneneie in Hiapania dioeceaana avuodua. 1815 739 Bobieneie in Italia dioeceaana avuodua. 1840 avptembria 23-5 383 Id., 1844 angeli 29-31 4K> Comtantiensis in Helvetia· dioeceaia atatuta. 1827 no­ vembria 27 ' 269 Congtantinopohtana aynodua, 1790 iulio 957 id., 1790 octobria 26 Id., 1791 main 957 957 959. Id., 1791 septembri 959 Id., 1791 novernbri Id., 1791 decembris I Id., 1791 decembri 969 969 971 Id., 1790 octobn Id., 1792 ianuario x Id., 1792 ianuario ‘ Id., 1792 aprilis 22 Id., 1792 octobn - 971 977 977 979' 979 1792 novernbri Id., 1793 ianuario Id., 1793 februario Id., 1793 augusto 4 Id., 1793 septembre 2-4 Id., 979 979 981 981 Id., 1793 septembris15-7 Id., 1793 novernbri 981 983 Id., 1794 martti 3 Id., 1794 iunio 997 997 Id., 1794 iunio 997 Id., 17 94 iunio Id., Γ, 94 iulio V Id.. 1*94 septembri Id. 1794 octobri 999 . 999 999 999 Id., 17 95 februario Id., 1795 februario Id., 1795 tnartio IihH ldi, Ί795 udobris 18-20 1003 1IM>1 bK>t Id, 1796 februario 1003 11 . ' 1 “ ' ■ ' ■■/·'- ..... . '· · ' ' . · -» INDEX TOPOGRAPHICUS TOMI XXXIX - CoMta»ti»op»iitana aynodua, 1796 mnrtio Id. 1796 aprili < Id; 1796 iulio id; Iff 96 augusto . Id; 1797 februario Id., 1797 martio Id; 1797 msii 1 1003 . 100.3 1005 1011 - ■ _ Id; 1797 «eptombri Id; •1?97 eoptembri - 1798 maio id; 1798 februarii *45 id; i; 98 februarii 1,011 1011 1 1013 , ’ 1013 xx ’ Oon^awaaw in Belgio dioeeoaia arehipreebyteroram congregatio, 1795 ianuario 1001 ljnataii> in 1/alia dioeceaana aynodua, 1838 aeptembria 11-3. 357 Grarco-Mflehitiewaa catholicuin patriarcale con­ cilium, 1812 maio Id·, ootidilium, 1835 decembria 3 Gratianvpolitana in Gallia 239 *323 dioeceaana 1023 lauaaauenaia in Helvetia dioeceaia atatuta, 1812 239 1017 Lamoeietnaia in Gallia dioeceaia atatuta, 1838 359 Μ; 1798 februario 1023 id;,,17 98 nmrtio id; 1798 aprili Lini/ourHiie in Gallia dioeceaia atatuta, 1841 S Id., 1842 385 387 1029 1027 hl; 1798 linio Id; 17 98 Octobri» 20 id; 1799 aprili 'Id., 1799 aprili Id. 1799 iurtii 19 «. Id, 1799 iunio Id; 1800 februario id; 1800 Ncptembri Id., 1843 1031 Id., 1844 1033 Id., 1845 . 495 1037 ' Louisa (Sanctae Mariae de) ay nodus Maronitarupi, 1037 1818 aprilia 13 217 1037 LuyduHrHsin in Gallia dioecesana mnodus, 1827 sep- 103ST 1039 1039 1039 1041 1041 1041 1041 Id; 1801 Id; 1802 martio Id; 1803 februario . Id; 1803 augusto Marnnilarum aynodua in monasterio S. Mariae de Louisa, 1818 aprilia 13 « 247 Maraieenidif in Ilalia dioeceaana aynodua. 1834 aoptembria 8-10 319 Massiliensia in Gallia dioeceaia atatuta, 1824 Id., 1825 Id., 1826 1043 1043 1053 1057 ianuario martio 1059 1059 aprili .4059 Id; 1804 aprili 1061 Id; 1804 octobri U, 180,3 maii 15 Id; 1805 maio 1061 «A 1061 1061 106^ Id; 1805 septembre Id; 1805 septembri Id., 1805 octobri 1063 1063 Id; 18o5 octobri 1063 Id; 1805 decembri 1065 Crotontnei» in Italia dioeceaana aynodua, 1845 iunii 1-3 ' . 493 Contenais in Italia dioeceaana aynodua, 1827 octo­ * J 269 brie 10-2 btrthonmn» in Italia dioeceaana aynodua, 1843 aeptembria 6-8 411 Dinimti» in Gallia dioeceaia statuta, 1820 decem­ bria 8 253 Id., 1824 Id., 1845-8 4 , 269 tembrw 4-5 1053 rnartio s 411 493 1039 id; 1801 aprili Id; I8rt[ maio Id; 1801 iunio Id; 1801 iulio Id; 1801 ittlio Id; 1803 Id; 1804 Id; 18o4 II; 1804 id; 1804 |' 271 l$28'.augiwti 22-4 1013 aynodua, ( A’rionansis in Gallia dioeceaana aynodua, iulii 8 265 267 269 ld„ 1827 271 Id., Id., 1828 1849 Id., 1830 271 303 305 Id.. .1831 305 Id., Id., 1832 1833 305 319 Id., 1834 Id., 1835 Id., 1836 Id., 1837 Id., 1839 321 337 ' 341 , 357 359( Materanensia in Italia dioeceaana aynodua. 1845 aprilia 28-30 493 Mattriaaenaia in Gallia dioeceaana aynodua. 1829 aepteiubria 29 - oetobria 1 27 3 Meehlinienaia in Belgio dioeceaia archipreabyterorum congregatio, 1790 aprilia 21 957 JfelfAtMMf&ra«eo-7oonoilium, 1835 decembria 3 323 Maidnaia in Gallia dioeceaia atatuta, 1838 aeptembria 8 357 Jfatteiuia in Gallia dioeceaana aynodua, 1820 apri­ lia 19 251 , Id., 1821 253 Id, 1822 ' 263 Id., 1823 . 265 265 495 Id., 1824 Id., 1826 1800 ‘ 1 Id., 1827 271 Id., 1828 Id., 1829 Id., 1833 Id., 1834 ' 273 DMuunti» in Hibernia provinciae atatuta, 1831 305 Etroiceaeia in Gallia dioeceaana aynodua, 1800 aeptembria 24 1 Kirmaito in Italia; dioeceaana aynodua, 1846 Sep­ tembria 8-10 486 265 269 303 319 321 1835 337 Id., 1836 , Id., 1837 341357 Id., , , , , « * 'J INDEX TOPOGRAPHICUS TOMI XXXIX XX» Mettensis' in Gallia dioeceaana aynodua. 183β . 'M, ί«39 ’ " i. ·.· ’ z . /Sua - ll^odatensis in Gallia * dioeceaana aynodua, Id., 1840 _ /rilia 30 1 Satonensis ip Italia dioeceaana aynodua, 1839 361 Secusina I in Italia dioeceaana aynodua. 1829 au.guati 18-20 273 Senogalliensis in Italia dioeceaanaa aynodua, 1791 maii 4-<> 959 Serborum in Hungaria degentium aynod^ el- epnatitutionea eccleaiaaticae,' 1777-90 . 497 Montis Virginis in Italia dioeceaana aynodua, .1829 nmrtii 10 , 273 Sorana in Italia dioeceaana aynodua. 18'28 maii 25-8 271 Nantietensis in Gallia dioeeeaia atatuta, 1837 auguati 19 vel 29 357 Id., 1845·’ '495 Spoletina I in Italia dioeceaana aynodua, 1842 maii 10 - 2 385 Nemausensis in Gallia dioeceaana aynodua, 1835 aeptembria 21-3 321 Neo - Eboraeensis in America dioeceaana aynodua 1842 387 noveni253 Nicaeensis in Gallia dioeceaana aynodua, 1839 aeptenibria 8-10 · 359 Nivernensis in Gallia dioeceaana aynodua, 1843 iulii 25-7 411 Neosohensis bria 27 dioeceaana aynodua, 1821 Nosiariensis in Italia dioeceaana aynodua, 1826 iulii 11-3 ’ 267 Nursina in ''Italia dioeceaana aynodua, 1- 2 ' ’ ' 1823 maii 263 ^Istiensis in Italia dioeceaana aynodua. 1817 inaii 27-9 245 Parisienne in Gallia nationale concilium, 1797 au­ guati 15 - novembria 15 1013 Id., 1801 3 Id., 1811 iunii 11 vel 17 79 Perusina in Italia dioeceaana aynodua, 1834 aepteinbria 15-7 321 Philadi Iphiensis in America dioeceaana aynodua, 1832 maio 305 Pinaroliensis in Italia dioeceaana aynodua, 1819 aeptembria 21-3 251 Id., 1842 aeptembria 21-3 385 Portuensis in Italia dioeceaana aynodua, 1801 octobris 2 3 Posoniense concilium. 1822 aeptembria 8 - octobria 16 255 Praenestina in Italia dioeceaana aynodua, 1803 Id., 1804 auguati 25-7 75 77 Pudieheriana in Indiia dioeceaana aynodua, 1844 ianuarii 18 413 Quebecensis in America dioeceaana aynodua, 1820 253 Natisbonensirin Germania diotjfipaia atatuta, 1817 247 Id., 1835 Hhedonensis iulii 1 337 in .Gallia dioeeeaia atatuta, 1828 271 Potbomagensis in Gallia dioeeeaia atatuta. 1800 1 Rupellensis in Gallia dioeeeaia atatuta, 1835* 337 Suthenensis in Gallia dioeeeaia atatuta, 1824 265 Id,, 1825 aeptembria 14 267 Id., 1833 319 · Suessionensis in Gallia dioeeeaia atatuta, 1827 Id., 1836 maii 1 271 339 Surrentina in Italia dioeceaana aynodua. 1827 iunii 5-8 ' ’ 269 Sutckuensis in China aynodua, 180·<«■ adsUaistratisaM (sanatias cedere possunt; U* reputavimus synodum fore ssrvsad· sut. GABMIK» TAtnOTOB, Det e* ■. sedis npoeMis·· gratis episoopus Tateassasts, vtssrtus spesssitam tatolMMMlB at sdmlrtelpaea pmvta· «iarum T*a Ka·· e* Imsy Taba··, aalaaaafc tariMNettesii ΒββίΠΝ MtvlMB te ··» 7 8YN0DU8 8UTCHVRN81B, 1803 Septembris 9.» 8 II. I· administrations calaslibet oMramonti, A eum periculo nullitatis Mcramoati, ut lam aliquando omasa at singulos rites, saarimoaias et procos ser­ accidit. VTI. Sacerdos, offldi sui memor, frequenter hor­ vent ao récitent exacte et fideliter; nihil saisi de iis, iaxta decrete· eeairfW Trideatiai, sise pissate tetur fideles, ut sacramentorum doctrinam sedulo omitti aat matari pi list. M^pqaid de oabetaa- sddisceat, ao ipsemot eorum divinam institatiesMsa tiahbaa omittatur, non ooaficitar Mcramentam, ri . et fructus oxiarioo soepius ot opportune iaculdet, vero aliquid. de aeeideotaBbus, eaeroMeetam qui- qaalibusque dieporitieaibas riat suscipienda, et demooafiritar, sed vol graviter iaxta qaaUtatan CMrimoaiarass significationes explicet Omni studio et conditionem eadseeram poeoabitw, rel leviter coaeter, ut intelligent, qaaato honore, culte et pro eorumdem levitate, ri tamen ocaadaltun et con­ veneratione haec divina et caelestia munera digna sint, iis pie et religiose ataatar, atque ita Christia­ temptus son ace emerit. III. Nullum saeramcntam conficiant vol mi­ nae perfectionis desiderio exardescant, at si poeni­ nistrent, niai praearisea brevi oratione ad open tentiae praesertim et eucharistiae saluberrimo usu divinam implorandam; bob ex vaaa gloria, aut ulla diu careant, quasi plurimum damni se fecisse exi­ alia humana oonriderationo, sed eum intentione stiment; nisi enim verbi Dei praedicatione et Mora­ saoramenta Christi rite diepenoandi et munus suam mentorum usu anima Christiana reparetur ac robo­ implendi ad gloriam Dei et salutem animarum; retur, magnopere verendum est, ne magna in parte non praecipitanter aut ex consuetudine, in scan­ labefacta intereat dalum et offensionem fidelium, aed cum summa B CAP. II. · gravitate, religione et animo intento in id, quod De baptismi sacramento. faciunt vel dicunt, ita ut astantes et ritus ecclesiae I. Noverint missionarii, a mneta sede specia­ et ipsum ministrum venerentur; nee etiam unquam omittant in omni eorum administrations super- liter mandatum et districte praeceptum osse, ut pelliceum et stolam adhibere, excepto sacramento omnes et einguli ritus atque caerimoniae, qbales in poenitentiae, quod in hoc vicariate ministraritin rituali Romano praescribuntur, ubi de baptismo,veste saeculari huc usque- toleratum, eat; vestis et iuxte ordinem ibidem praescriptum, secluso gra­ vis necessitatis cmu, observentur etiam erga foeautem illa ait talarie et non brevia. IV. Cum sacramenta ecclesiae non solum sine minaa; nulls igitur ratione nullove praetextu unc­ aimoniae labe, verum etiam sine avaritiae suspicione tiones, insufflationes, signationes usumque salis et praebenda sint, diligenter caveant omnes sacerdotes, Mlivae erga quemquam omittere praesumant aut vel omnium rerum inopes, ne pro illis administran­ aliter adhibere, quam in eodem rituali praescriptum ' dis quidquam vel minimum quovis modo exigant, est: atque si alicubi, quod absit, ita delicatae aut etiam verbis vel signis, directe vel indirecte mulierculae aut superbientes catechumeni reperianpetant, immo se nec velle habere significent pecu­ tur, qui ab huiusmodi saluberrimus ritibus horreant, niam vel aliam rem pro suscepti laboris munere; eo ipso prorsus indigni censeri debent, qui intrp verbisque vel potius factis se ab his omnibus ab­ ecclesiam admittantur, donec vere emendati agnoehorrere demonstrent. Oratis accepimus, gratis dare C center. Missionarii vero tali circumspectione et gravitate bos ritumadministrent, talibusque homines mandamur. V. In ministrandis sacramentis non difficiles et instruant documentis, ut ab omni suscipione in­ morosos, sed e contra faciles ac promptos, benignos honestatis liberentur, et fideles discant eorum et hilares se exhibeant. Ab omni personarum ac­ sanctitatem pie venerari. II. Cum apud quosdam irrepserit abusus in ceptione diligentissime caveant atqui abhorreant: omnibus eadem diligentia, sollicitudine et caritate baptismate adultorum, sive sint pauci, sive multi suam operam impendant ; neminem repellant, nemi­ simul baptixandi, eos solos adhibendi ritus, qui pro nem alienent: ministerium, quod a Christo accepe­ infantibus praescribuntur, aut saltem ex iis, qui runt pro omnibns, illud omnibus exhibere debent; adultos spectant, plurimos omittendi, declaramus debitores sunt omnibus, sive divitibus sive pauperi­ huiusmodi agendi rationem praxi ecclesiae et prae­ bus, Mpientibus et insipientibus, iustis et peccatori­ scripto ritualia Romani minime esse consentaneam, bus. magnis et parvis. Meminerint quoque se ex immo adversariam, statuimusque, quod iam ab aliis officio teneri administrare baptismum, poenitentiam, observari coepit, ut quando numerus eorumdem sacrum viaticum et extremam unctionem Christi simul baptuandorum non excesserit decem, omnes fidelibus morbo contagioso vel peste correptis, praedicti' ritus iaxta ordinem praescriptum in sin­ etiam cUm morbi contrahendi discrimine ; expedit gulorum baptismo adhibeantur; si autem excesseri^ satem ut in his casibus utantur remediis vel ad­ missionariiqns consuetis occupationibus sint distenti, hibeant cautiones, quas indicant medici, no et ipsi tene pluribus simul adhiberi poterunt, at nunquam morbo corripiantur, eum gravi missionis detrimento. omittantur, nisi urgeat vera necessitas. Neque VI. Saepias legant ao recte iatelligere studeant etiam in ullo nisi necessitatis cara liceat uti aqua omnia praecepta et monita, quas in rituali Romano benedicta looo aquae chrismalis, prout .saepius a tam generative, tam in singulorum sacramentorum radota seda declaratam est, rive adulti, rive infantes administrations servanda praeoeribaatar, iisquo mon­ riat baptisandi. tem imbusre Mtagaat; nec raffloerc arbitrentur ea III. Nullus adultus baptisetur, nisi suffleioater semel sut iterum post susceptam „ sacerdotium instructus cine praecipua fidei mysteria, symbolum legisse; facile enim agenda praeterit, qai regulam apostolorum, orationem dominicam, decalogi et ec­ agendorum nosco nsgiigit vel oblivioni tradit. clesias praecepta; neo non circa nataram et effqotas Praeterea praeripimus^ ut omnes et singuli sacer­ baptismi atque disperitioaoo ad eum rite et sancte dotes indigenas ana saltem aat duabus viribus ia rodpioadum necessarias, excepto mortis periculo, anno ab Europaeis ad boo praepositis, tempore que urgento entis erit, si ea catechumeno pro­ opportuno exereeaatar non solum in formio et abis ponantur, quae neeesritato modii necessaria sunt. substantialibus sacramentorum, verum etiam ia sin­ Paritor unusquisque catechumenus ante baptismum gulis eorum ritibus, caerimoniis et proribus, ne in memoriter addiscat, aat saltem quoad substantiam pronuntiationes vitiosas et erroneas aat ritus parum probo intelligat notus theologicarum virtutem fidei, accuratos sensim declinent iisqao sasuoseaat in rei spei et -caritatis, nec non actum contritionis et tam divinae deformitatem ac indecentiam, vel etiam eorumdem actuum motiva; graviterque missions- « SYNODUS 8VTCHÜEN8I8, 18OS Mptembria 2-9 10 riorum eoMeioatte oneratur, «i huiusmodi actas * enitete ad bnpttemum admittentur, -teeuteando pa­ taatopor· ad salatem necsesarios non solam ente- rentibus districtam obligationem, qua teneatur, cbamoao·, aad et eetevea qaoseumqae sibi sabdito· modi· omuibua providere atque eflieere, ut vel fidolo· adooare, at par mt, atqao ad oos elieiandos earum speosaba dissolvantur, si fieri poteat, vel geatflee, quibus spnnsatas Auront, fidem ebristin•xtitara MgUgnat. IV. OteBte et stegute· buteo vieariatus misate- nam amplectantur, vel nunquam tradantur te -matri­ narioa te Domino mouomu·, at anum terio- monium, nisi legitimae dispensatieai teens em iuraadi, quod praaatiteruat, pro virili eniteatur, at possit, eaqae obtente fteerit. Si vero agatnr de cbriatteai «ibi quequomodo «abditi exact·, absolute puelli· iam adultis ac prope nnbilibna, quae sat ac inviolabiliter obaorvoat et abaque alia torgi- proxime gentilibus tradendae praevideatur, nulla; versatiouo adimpleant omnia et ategate, quae tam tenus expedit, eas ante matrimonium baptiure, te constitutionibus Ex ille éit et Ex f*o, tam ia tum propter difficultatem non minimam tegMmae variis declarationibus «aerae congregationi», quae dispensationi· concedendae, tum ob ammasimum super eadem materia rituum Steeneium •prodierunt, periculum ne transeant ad nnptiagZut plerumque observanda praecipiuntur; ac propterea expresse accidit, etiam^non dato dispensationi teeo. nec mandamus, ut ipsos catechumeno· antcAhptismum earum huiusmodi'matrimonium unquam forsan eonclaro et distincto edoceant, quales sint pmibitiones validari possit. Satius igitur erit baptismum dif­ sanctae matris ecclesiae circa cultum ConAicii, nec ferre. quam eum profanationi sat proximae exnon defunctorum progenitorum aliosque ritus Si­ B ponere. Si qua autem ob peculiares circumstantias nenses date natos; specialiter vero edoceantur ' at­ gravesque causas, quae rarae sunt, baptixanda que sciant iidem catechumeni, prostratione* vulgo iudicetur, oipnino requiritur talis eius animi dis­ dictas tM thioü et genuflexiones etiam coram solo positio, ut »i dispensari nequeat, potius niori velit, feretro in qupeumque casu esse prôrsus illicitas, quam ad matrimonium cum gentili transire. Deni­ nec ullatenus posse a superstitionis crimine ex­ que »i agatur de catechumenorum infantibus bapti­ xandis, quando sola mater est christiana, patre cusari. V. Praedictis quoque catechumenis omnino pro­ gentili, tunc, ordinarie loquendo, neque expedire poni seu patefieij debet obligatio restituendi ante videtur, ut huiusmodi puellae gentilibus promissae baptismum, si tamen tunc restituere valeant, damna, cito baptixéntur. Num autem masculi infantes in quae tempore gentilitati» iniusto procrearunt? vel hoc casu baptizari debeant, prudentiae missiona­ bona, quae iniuste detinent, et pominatim ea, quae riorum definiendum permittitur, qui implorato lu­ usuraria sunt; neque id reservari post susceptum mine Spiritu» uncti, habita ratione circamstantisbaptismum. Instruantur pariter de necessitate rum perpendant, quid expediat, attendentes prae­ rescindendi, quam primum poterunt, contractum cipue ud rationes, quae spem ingerant, fore ut sic oppignorationis, iam damnatum a sacra congrega­ baptizandi educationem Christianam accipiant. VIII. De ceteris infantibus, qui a matre catho­ tione anno 1781. quem forte inierupt, nec non de obligatione, nullum similem ■ in posterum ineundi, lica offeruntur. inscio vel invito patre gentili, nibil utpote illicitum et usurarium; neque unquam liceat C pariter expresse iubendum censemus, sed te ho< huiusmodi documenta differre unquéquo confiteantur, casu missionarii servent regulam a Benedicto XIV sed ante baptismum de hi» omnibus serio debent in constitutione leter oeeniyntae praescriptam, sci­ moneri atque certiores fieri; alioquin fidei infertur licet. ut invocato cum gemitibus lumine Spirits» iniuria, ecclesiae sanctitati detrahitdr, et ;n con­ •ancti, iuxta illius ductum et prudentiae sua» dictemptum adducuntur divina- sacramenta. Porro ■> tamina se gerant. Quodsi eos ad baptismus· ad­ qui deprehendantur, qui vel a dicto contractu re­ mitti posse crediderint, ne omittant matribus silire nolint, vel in alio quovis usurario »tatu per­ inculcare districtam obligationem, qua tenentur maneant, vel restituere, quae sunt restituenda, de­ huiusmodi ecclesiae filiis, «i ad rationis tuum per­ trectent. nullo praetextu admittantur ad baptismum. venerint. notam facere veritatem Dei eosdetnque VI. Nullus catechumenorum ad baptismum ad­ in disciplina et correptione Domini educare. Quan­ mittatur, nisi prius in fide et christiania tnogibu» tum vpro ad infante· parentum fidelium, qui ambo longo tempore exercitetur et crebra examinatione sunt admodum tepidi seu in omni religioni» enltu probetur; neque de affiuentiori baptisandorum nu­ segnes atque socordes, ve) quorum alter in prava mero, quasi ad propriam gloriam, solliciti sint agendi ratione protervus est. vel etiam quorum missionarii, sed de singulorum meritis; unde merita pater a fide christiana defecit seu apostatavit. singulorum tum per se, tum per alio· sive cate­ noverint missionarii eo», postulantibus praesertim chist·· sive spectatae probitati· ac fidei Christianos ipaismet parentibus, pwee et debere baptixari. non diligenter examinent; te baptisandorum \mores, D obstante dubio seu eausa etiam insta metuendi, ne. statum vitae et agendi rationem prudenter et solli­ cum adoleverint, educatione christiana frustrentur, cite inquirant; sicque quo· post longam et accura­ immo te gentilium cultu instituantur; ita enim tam probationem digno· iudicaverint, salutari la­ •aera congregatio decrevit eensuitqne. non satis vacro abluant. Si qui tamen teter illos reperiaatur e··· exploratum futurae perveraioaie proximam vel senectute confecti, vel infirma valetudine af­ periculum, nec ideo satis causae suse. en» pro fecti, aut qui parum communia in persecutionibus incerto eventu · certo consequendae baptmasaha fidei et Christianae fortitudini» exempla dederint, gratiae . beneficio huiusmodi infante· repeBaatur vel conversionis extraordinariae signa praebuerint, Missionarii autem maiori inde studio incusabunt te vehemensque baptismi desiderium praeferant, ho­ parentum conversionem iisque suam obbgaboaem. rum probationis tempus, modo sint sufficienter in­ ut supra, inculcare non omittant; ideaeea tesupter structi, texta prudentiam missionariorum poterit homine· sive viros sive mulieres amigaeat. atque in primis tales procurent susceptore·. qui paren­ abbreviari baptismusque anticipari. VII. Valde . qaute et prudenter »e gerant mis­ tum ignariam supplere valeant reuatosqw tefisatee. sionarii te baptixandis fidelium filiabus, quae genti­ cura adolescere coeperint, de christiana*- rohgivam libus te matrimonium fuerunt promissae. Si huius- praeceptis et mysterii» edoceant. IX. Sciant pariter missionarii. de hisqa* clare modi puellae in infantili aetate adhuc constituantur l ’ »v» spesque non minima affulgeat, eas educatione vere et diatinctc moneantur fidele·, seiheet christiana fore imbucMaa, tunc sine magna diffi- licere, niai in articulo sed asoraliler certo int- jTE" 11 8YNODU8 8UTCHUKN8K, IMS saptembris 3-» 1» minentia mortis periculo, tafUntos iafiduUum inviti· A tantae gratiae beMtieiam optime perati iavaaiaa- seu insciti parentibus baptisera: quod quidem ter; aes vero pre aoetiri oScii mnaere providob^poriculum qon inteUigeadum est de commuai et man, ao quid pio ipeerum vote denti. II. Simplices sassrdetea, quibtae ex speciali vaganti, quod reais etiam homiaibus ia iis locis ’ . impendet, ubi saevit popularis morbus vel pretia, apostolic·· ee4ia ladutio, date sab die 18 taaaarÜ sed de isto praesenti periculo, quod hominem bap- 17ST, facaltatem administrandi βμπμμβΜ· bontisandum determinate attingit; de hoc enim sole' eeasit aat ia poetarem oonoodet vicariae apostolicua, loquuntur pontificum constitutiones et congrega­ quoad modem ilHoa admiaiatraadi oouriao ee gerant tionum decrets; 2* neque licere extra idem peri­ iexta iastractionem sacra· coagragationia do propa­ culum seu articulum infantas a parentibus infideli­ ganda fid·, pro simplici sacerdote coafirmationem bus ultro etiam obiatoo bapttiare, si poet baptis­ ex sedis apostolic·· delegatione administrante anno mum in parentum infidelium potestate relinquendi 1774 efformatam,. quant Clemens XIV, die 1 maii sunt ; 3* in ipso quoque mortia articulo baptuandoo eiusdem anni, in omnibus adprobavit et omnino quidem filios infantes infidelium, ita tamen caute serrari mandavit; 'neq omittant apte eiusdem adac prudenter, ut nec maius quoddam infidelium ministrationem fidelibus praesertim denuntiare,■ nul­ odium in Christianam religionem nec in Christianos lum alium .nisi solum episcopum, ptout fide constat, persecutio concitetur. Qua in re studiose provi- 'confirmationis ordinarium ministram esse, se vero . dere debent missionarii, ne quis eorum vel fidelium patatos esse illam conferre iure dumtaxat extra­ incuria et negligentia pereat ; unde hortandi, immo B ordinario per sanctam sedem delegato, III. lidem sacerdotes sciant nlllt ratione lici­ urgendi fideles, ut postposito omni vano timore et implorata ope divina, buiusmodi infantes diligenter tum esse huius sAcramenti ministris, sive ordinariis perquirant praetextu medicinae, vel alio quovis sive extraordinariis, medio penicillo aut altero simili prudenti modo accessum ad illos sibi aperiant et, instrumento mulierum frontem sacro chrismate in­ quos in praedicto periculo mortis repererint, rite ungere, sed ita necessarium esse, ipso pollice mini­ baptisent. Praeterea iis temporibus calamitosis, stri chrismate tincto immediate fieri unctionem, ut praesertim famis, quibus alimonia singulis diebus pluses et graves theologi eam censeant necessariam publice distribuitur pauperibus quibusoumque, unde- non solum necesaitate praecepti, »ed etiam necessi­ quaque confluant, sive viris sive mulieribus sive tate sacramedti, et aliter agendo dubia saltem foret etiam parvulis, distribuantur quoque seu deputen­ sacramenti validitas. Edoceantur ergo mulieres, tur homines idonei, probi atque prudentes, sive viri non solum puerilem et falsam esae praetensam eam sive mulieres, qui eodem praetextu medicinae verecundiam, quam aliquae, ubi de sacra unctione aegrotis infantibus gratis olargiendae, vel alia recipienda [agitur], affectant, sed et stultam; immo ratione circumstantiis accommodata, eos diligenter impiam, quae horrescit a ritibus vel ab ipso domino et assidue perquirant ac in mortis articulo consti­ Jesu Christo praescriptis vel ab ecclesia institutis, quasi huiusmodi ritus indecente· forent, aut aliqpo tutos baptisent. X. Expresse mandamus missionariis, ut omnes modo labefactarent pudicitiam. et singulos fideles sibi respective subditos, etiam c IV. Quamquam iuxta praesentem ecclesiae dis­ catechumenos, distincte edoceant modum et praxim · ciplinam minus expediat sacramentum confirmationis rite baptixandi, tum ut in casu necessitatis fidelium pueris ante usum rationis regulariter administrare, infantibus vel etiam adultis nondum baptisatis atque ideo deceat, ut sacro chrismate non inungan­ opportune succurrant, tum ut infidelium infantibus tur nisi cum ad septimum suae aetatis annum per­ non desint, sed iis in articulo moitié constituti» venerint, cum tamen in his constituamur circum­ sacramentum rite administrare valeant, Praeterea stantiis, in quibus ob frequentes persecutiones 'cum in hisce regionibus vigeat consuetudo minime aliasve temporum rerumque vicissitudines ac contuta, ut parentes recens natos infantes in eodem trarietates periculum subest, ne fideles tanto bene­ lecto secum deponant, aliunde vero missionarii ficio diutius priventur, quum opportunum fuerit, . districtus suos nonnisi semel in.anno perlustrare licitum erit pueros ante septennium consignare. valeant, ne periculum subsit infantibus intereundi CAP. IV. sine baptismate, uti jam non semel accidit, in sin­ De eucharistiae sacramento. gulis christianitatibus specialiter edoceantur viri I. Frequenter ac diligentissime exponatur fide­ idonei atque mulieres, in primis vero catechistae, qui pueros recenter natos, etiamsi non infirmos, libus dogma catholicum huius sacramenti eiusqup baptisent, supplente dein presbytero, cum adven­ dignitas et excellentia, ita ut intelligent, divinos ei taverit, baptismatis caerimonias, moneanturque honores esse tribuendos, ipsorumque fides atque parentes, ut quamprimum commode fieri, poterit, P devotio, quae obscura satis et modica in plurimis eos aqua salutari ablui promurent; prudens valde videtur, illuminetur atque accendatur. Instruantur est, ut intra triduum abluantur; ne autem sacra- de * ' virtute eius mirabili et effectibus, vehemensque mentum tam necessarium diu nimis protrahatur desiderium ac quaedam veluti fames huius panis cum periculo salutis, praefinimus octo dies ab in­ cdelestis in ipsis excitetur.. Edoceantur quoque, fantis nativitate, mandamusque, ut ultra hunc ter­ quali ratione eorum animos praeparatos esse opor­ teat, ut tantum sacramentum digne ' suscipere eiusminum non differatur. que fructus uberrimos percipere valeant. Nec contra stans dicat ipsi : Juda, osculo ventes, neque alias adhibeant ; ... ut missam legant, filium hominis * tradis? neque id audeat, quantum­ non vero memoriter dicant propter erroris easum. vis sibi contritus rideatur, absque praemissa sacra- qui iq omni parte missae, praesertim vero in ca­ mentali confessione; ita enim definivit concilium none, summo studio vitandus est; ut eam omnino Tridentinum atque perpetuo servandum esse decre­ legant eo Htu. quem ecclesia praescripsit, ut scili­ vit a * christiania omnibus, etiam ab iis sacerdotibus cet quaedam submissa voce, alia vero elatiore pro­ quibus ex officio incubuerit celebrare, modo non nuntientur; ...ut cum omni attentione, verborum desit illis copia con floris ; quodsi necessitate ur­ distinctione, gravitate animique sedatione seu quiete gente sacerdos absque praemissa confessione celebra­ singula,, quae ad sacrum missae officium pertinent, verit, quam primum * . confiteatur Hoc autem in recitentur; nec quisquam celebrans nimium sit in casu attritio non sufficit, sed omnino necesse est, hac re divina praeceps aut festinus cum fidelium scandalo^ nec etiam aequo tardior sit aut prolixior ut perfectus contritionis actus praemittatur. II. Celebraturi conscientiam suam prius dili­ cum eorumdem taedio, maioremque aedificationis genter excutiant atque examinent, totos se colli­ publicae, quam proprii sui sensus aut affectus ragant mentemque in tanti ministerii cogitatione de­ , tionem habeat : ...ut omnes et singuli sacerdotes figentes preces fuudant praeparatorias. I t autem indigenae una saltem aut duabus vicibus in anno puriores ad divinam rem faciendam accedant, pec­ in singulis ritibus, caerimoniis et precibus sacrificii catorum confessionem saepius, sin sacramentaliter missae ab Europaeis, ad hoc praepositis, tempore quandoquidem in his regionibus raro adsit copia opportuno exerceantur, ne in pronuntiationes vitio­ confessarii, saltem voto et spiritualiter faciant. sas et erroneas aut ritus parum accuratos sensim Hac ratione assidue se praeparantes difficile est, declinent iisque assuescant in rei tam divinae de­ ut ullo unquam peccato saltem mortali inquinentur, formitatem ac indecentiam. V. Quoniam sacerdotes ab omni specie mala et non maximos ex sacrificio utilitatis fructus per­ abstinere se, in primis vero ab omni avaritiae su­ cipiant. III. Peracta missa, non ad alia stutim negotia spicione abhorrere debent, quae ecclesiastici ordinis tractanda convolent, quasi ad hospitem, quem modo dedecus est et ignominia atque radix omnium ma­ exceperunt, non attendentes et praestantissimi doni lorum l, ut ait apostolus, districte prohibemus uiusvia generis mercedum conditiones, pacta imimmemorev. sed mediationibus ac precibus per ali­ ortunasque ac illiberales pro missis celebrandis quantum temporis vacantes, gratiarum actiones Deo pro viribus, ut iustum est, offerant. Ad id nuiern eleemosynarum exactiones potius quam postu­ aptissimum accipiant documentum, quod tradit Octa­ lationes. aliaque huiusmodi, quae a simoniaca labe vius Frftngipanius, episcopus Tricariensis, in direc­ vel certe a turpi quaestu non longe absunt; neque torio disciplinae ecclesiasticae, titulo de divinis ultra eleemosynam ducentarum sapecarum seu de­ officiis, sacerdotes vir admonens: „Peracto sacro­ nariorum, quam ex antiqua huius vicariatus con­ sancto missae sacrificio, non minori cura, quam ad suetudine fideles vulgo offerunt, plus sacerdos cele­ antecedentem missae praeparationem requirebatur, braturus exigat; qui autem secus fecerint, non soquisque in omni silentio ac quiete actionuiu. locu­ him delinquunt contra legem ecclesiae, verum etiam tionum, sensuum et cogitationum sese contineat; iustitiam eommutaûvam laedunt atque ad restitu­ et vi per occupationes diu non potest, per quartam tionem tenentur. Porro praefatam consuetudinem minimum aut octavam saltem horae partem devoto confirmamus, atque pro singulis missis praefinimus ducentas sapvcas. quarum permutatio vel pretium secum meditetur et intenta cogitatione perpendat: quis9 quid egerit? qua devotione? quo fine? quo non excedat duo mas seu quintam partem unius fructu hoc ipsum peregerit? omneque imperfectum taelis argenti, statuimusque, ut quilibet sacerdos, suum, omnem animi sui languorem, caecitatem, in quavis parte huius nostri vicariatus, aut pro vincula ac colligationes vanitatis, malas ac inolitas quocumque etiam divito ac ditissimo celebraturus consuetudines peccandique pericula et necessitates sit, hoc stipendio sit omnino contentus, quod per­ pensis omnibus abunde sufficit, nec quid plus pe­ • SeM. XXII, de sacrif. missae decr. de ohserv. cuniae aut alterius rei temporalis sub quovis prae­ 1 Issi. l.ll, 11. textu, etiam eleemosynae pauperibus aut in alia ( • 1 (’or. VI. 90. • Luc. XXII, 48. 1 Sese. ΧΠ1, eaf. i. de euchar. Coxcu,. Gknekxl. tonvs XXXIX. 1 I Tim. VI. 10. 2 1» SYNODUS 8UTCHUBN8I8. 1803 septembris 2-9 pii opoYa erogandae, directe neque indirecte exi­ A alteri octhtrri facile possit, qui hoc onus suscipiat gere praesUmat. \ Eceleeia autem permittit, ut aa- aut suscipere valeat; in his enim circumstantiis ,cerdo» accipiat aliquam pecuniae quantitatem legi· potias abstineat ab . huiusmodi satisfactiorfe im­ 'time taxatam, non quasi pretium consecrationis ponenda. aut ai eam iniungendam plurimum ex­ eucharistiae aut missae celebrandae, hoc enim esset pedire iudieaverit, ipse quidem missas celebrandas simoniacum, sed per modum stipendii ad susten­ suscipere potest, at eleemosynam non accipiat, sed tationem vitae. eam pauperibus vel in alia pia opera determinata VI. Curandum esfc igitur, ut lex supra lata in *"Ib ipso poenitento erogandam praescribat. singulis christianitatibus ita fidelibus nota fiat, ut IX. Missarum retributiones a quocumque ei in nullus ex ignorantia plus offerat ρτέ missio cele­ qualibet vel tenui et aequà quantitate oblatas ea­ brandis. quam de iure tenetur, quo quidem casu dem vultus specie ac gravitate sacerdotes accipiant: sacerdos excessum non accipiat, aut ' si pecunia nec enim animum a cupiditate longo alienum de­ data pro pluribus missi* sufficiat, tot celebrentur, monstrat, qui in pinguioribus apud divito/hilarem, quot sunt partiales eleemosynae. 8i quis vero et in tenuioribus apud pauperes tristem aut delegum sciens atque intelligent.^se non obligari ad dignantem se exhibet. Neque in earUmdein cele­ erogandum plus quam taxatum est, uberiorem ta­ brandarum ordino ullam habeant acceptionem per­ men stipem sponte dederit, non prohibetur sacerdos sonarum. prius celebrando pro divitibus aut iis. eam accipere, dummodo absit dolus et quddcumquo 1 qui largiores »^emosynas obtulerunt, quam pro pKctuni etiam implicitum: diligenter autem advertat R pauperibus sive iis, «pii stipem strictiorem dederunt. is, qui clcvtnuM tiam consueta pinguiorem accepit, sed singulis faciat safis eo ordino atque e<» tem­ si alteri sacerdoti- missam celcbnindam committat, pore, quod sola aequitas, caritas et prudentia sug­ non licere illius partem sibi retinere, sed totam gesserit. habita ratione propiissionis. quae insto quam arrepit erogandam ease sacerdoti celebranti. facta fuerit, temporis, quo /data est oleemosy na. <|Uod ab Urbano ΛΊi I statutum est. necessitatis personae aut rei/ pro qua celebrandum VII. SaUHnKVienter •contingit, ut fideles de- est, alteriusve rationabilis .fircnmstantme. Quodsi emosMu'iH offerant'pro pluribus missis sufficientes, missae pro eadem causa / acceptatae fuerint in sbsquv eo. quod earum numerum determinent, sed magno nurum}. earum celebratio ita distribuatur, indefinite ac generarim missam seu missas cele­ •ut ceterae nimiam dilationem non patiantur, sed brandas pHNtulvnt: unde nonnulli hucerdote^ sibi ordine et tempore legitimo celebrari possint. X. Si quando ita excrescat piorum offerentium integrum puduit iuxta proprium,judicium atque arbitrium, sim* ullo ad consuetudinis legem re- multitudo et liberulitas. ut sacerdos in suo districtu speciai. eiisdem celebrare, ita ut pro eleemosyna solus missis omnibus celebrandis satisfacere nequeat mille denariorum vel uniu·* taelis argenti unum infra modicum, tempus, quod ex declaratione sacrae aut ad Mutnnium alterum sacrum facere non dubi­ congregationis concilii, ab Urbano octavo approbata, tent, quasi >ibi ab ips<· eleemosynam offerente unius mensis spatio «oqtinvtur (sed rertirr.-milim dita i-sset licentia numerum missarum celebranda- ad sanctam sedem ut pro nostru provincia ad duos rum et earum stipem largiorem ad libitum sta-menses prorogetur 4: tum· novas eleemosynas offe­ tMvndi : porro ne pia fidelium intentio per hiiius- rentes moneat, se non posse tam magnum numerum niodi agendi rationem defraudetur, declaramus, missarum eonfestim celebrare, sed quod vel tractu vos missam seu missas ut supra postulantes regu­ temporis a se ipso, cum commode fieri poterit, vel lariter i'sse censendos atque prAeautncndos tot ab aliis suffectis sacerdotibus celebrabuntur; interim mit^fliiM postulare, quot exigunt eleemosyTtae ab vero omni diligentia ac sollicitudini» perquirat alios ipsis oblatae, mandamusque. ut quandorumque sacerdotes vacantes, quibus suacept>-44WTH. piam contrarium m»u constiterit sive ex ipsorum aperta primum dividere possit, atque ita piorum intentio declaratione, sive ex aliis circumstantiis minime impleatur. Quoad vero eleemosynas, qua* fideles dubiis Un quo sacerdotum conscientia manet one­ interdum largiuntur. ut pro aeipsls post mortem rata), missae iuxta statutam taxationem celebrentur. sacrificia offerantur. ne praesumat «acerdoM ea» in Uum nutem plurimi missam seu lmissae indefinite suos usus prius convertere, quam mon* legatoris ac generatim ut supra exposcant, wel ex ignorantia intervenerit, sed in locis λ nobis respective assigna­ consuetudinis, vel ex timida nimis erga sacerdotem tis aut assignalidis deponantur cum debiti» descrip­ reverentia, aut ex verecundia, ne scilicet legem tionibus nominis |MTsonae et eius domicilii, quanti­ sdeerdoti imponere vel tenuiorem prae ceteris tati* pecuniae legatae et numeri missarum, i^iae quibusdam -stipem largiri videantur, vulgo ab­ quidam 'secundum taxationem erunt celebrandae. stinendum est in casu dubii ab iis interrogandis i\i«i aliter legator sponte disposuerit. Cum autem de sua^intentioru*. sed taxae se conformandum, ne huifis more obvenerit, tunc ipse sacerdos vel eius verecdndia aut vana gloria ducti, minorem missa­ successor curet, ut onus susceptum quamprimum rum numerum vel stipem verbis proferant largio­ impleatur, et pecunia deposita recipiatur. XI. ‘Ceterum-sacerdotes in Domino obtestamur, rem quam mente intendunt, et ita eleemosyna nonut in hoc tremendo mysterio tractando non solum sit spontanea. - * VIII. Eat alia quaedam prava avaritiae speciet, ab omni avaritiae specie abstineant, verum etiam in quam sacerdotef confessarii facile incurrere pos­ ne mentem suam vel minima huius vitii labe un­ tent, si scilicet eleemosynas pro missarum celebra- quam sinant inquinari; non enim longe absunt a ti’dle sibimetipsis a poenitentibus erogari curarent. simonia et turpi quaestu, ex concilii Tridentifii Non dubitatur quidem, quin posait confesaarius auctoritate, qqi non alio quam pecuniarum intuitu poenitentibus iuiungere, ut missarum sacrificia cele­ missas frequentant, Mac poteet, inquit s. Thomas. brari faciant in satisfactionem suorum peccatorum; eacerdon illa intentione celebrare, ut ex hoc pecuniam id enim inter opera satisfactoria merito recensetur: t sed ne hac occasione aliqua suboriatur avaritiae 1 Sanctii^imu» <1. n. Pins papa VII, die 13 iAiiaatii yt. 1R22. suspicit».. confessariue eleemosynae pro missarum celebratione a sp iniunctas nullo praetextu sibi referente et peculiares provinciae Sutchueuaia cirennurtantias proponente r. p. «L <'stolo M. Pedicini, sacrae cdtigregatiofiin addicat, nec accipiat! ut ipse eas missas celebret.*· de propaganda lide secretario. tempns, intra quod missae, de Neque ab hac lege servanda immunem se arbitre­ quibus agitur, in ea provincia celebrari debeant, ad duo» tur eo quod solhs sit sacerdos jn'suo districtu. «iec menses ‘prorogavit. SYNODUS 8UTCHUEN8I8, 1803 sqptembri* 2-9 ai 22 ιμμ^μΑιγ, ftùe peccaret mortaliterCaveant A prudentiam necessariam ewe. tum ut peccata in­ quoque diligenter, ne divinum hoe officium pera­ vestigare et ex variis peccatorum generibus, quae gant ob vanam gloriam aut consuetudinem aut ex gravia, quae levia sint, pro cuiusque hominis ordine alio qdolibet motive mere temporali, ne ad sui «t genera indicare possint, tum ut ea remedia * perditionem abutantur, quod datum eat ad salutem. aegrotis adhibeant, quae ad illorum animae sanan­ Dirigant vero tuam mentem ad debitam et super- das et in posterum contra vim morbi muniendas naturalem intentionem: porro tria aunt, quae cele­ aptiora esae videantur. Ne vero eoo imitentur, qui braturus praecipue intendere debet, scilicet, Deum postquam sacerdotio initiati fuerint, quasi iam periper latriam colere, Christi mortem memorari et tissimi et nihil dubitantes, omne studium atque lectionem abiiciunt consiliumque vel in difficillimis totam ecclesiam iuvare. causis expetere negligunt, unde fit, ut brevi scien­ CAP. VI. tiae moralis, quam in seminario didicerunt, obliti, De poenitentiae sacramento. omnia indicent ex proprio ingenio, sensu ac scientia humana; neque eos etiam, qui praecipitanter con­ Secanda synodi sessio, habita die & septembris Ιβββ. fessiones audiunt, nihil* aliud solliciti, nisi ut a I. Tanta est huius sacramenti necessitas eaque labore cito ve expediant, quive nimia . severitate magnitudo et pondusrei, quam in illo administrando utentes, per desperationis praecipitia poenitente* tractant misaionarii, ut nunquam in eius explicatione impellunt et a tribunali retrahunt, aut qui ita lenes ac dispensatione eat diligentes et solliciti videri B »unt ac remissi, ut ad vitae dissolutionem et disci­ possint. Quin etiam de hoc sacramento, quam de Audiant e baptismo, eo accuratius agendum est, quod baptis­ plinae contemptum fraena relaxent. contra Deum praecipientem: Erudimini qui indi­ mus semel tantum administratur nec iterari potest, poenitentiae vero repetendae toties necessitas im­ cati» terram et ad exemplum pii illius Samaritani, qui rident in itinere sauciatum, et appropiant, aliiposita est, quoties post baptismum graviter peccare garit ruinera eius, inj undeni oleum et nmun et contingat; ita enim a Tridentina synodo’ dictum curam /ni» egit donec sanaretur, et ipsi faciant est. sacramentum poenitentiae esso lapsis post Nulla intereat baptismum necessarium, sicut nondum regeneratis similiter in curandis animabus. ipse baptismus, et a patribus vocatur secunda post ipsorum ignorantia vel imprudenti*; clamat enim illarum creator ac redemptor: Sanguinem eiut de naufragium tabula. Unde, quemadmodum do eucha­ manu tua requiram ·. ristia supra statutum est. missionarii frequenter ac 'IV. Prae manibus continue habeant saltem ali­ diligentissime exponant fidelibus doctrinam huius sacramenti ; eos praecipue edoceant, qua ratione quem librum theologiae moralis probatum et librum institui debeat examen conscientiae, in quo sita sit novi testamenti vel bibli* sacra, ai alio* sibi comparare nequeant, eosque, quam frequentissime pote­ vis et efficacia contritionis, qualisque esae oporteat, runt, legant atque attente legant, praeterea de­ ut sit vera, quam simplex, aperta et integra de­ scripta habeant tum canone* poenitentiale*. tum beat esse confessio, et cetera, quae ad hoc sacra­ constitutiones, decreta, instructiones etc. sedi* mentum rite et sancte suscipiendum pertinent: quam quidem doctrinam hauriant praesertim ex catéchis­ (. apoatolicae ad ha* missiones pertinentia, quae a nobis per alphabeticum materiarum ordinem in me concilii Tridentini, ubi nihil nisi veris rationi­ unum codicem digesta sunt, nec non haec statuta bus et sententiis tractatur et cumulatissime 'ex­ plicatur. Ne quis nutem ex negligentia aut vanis missionis, eaque frequenter pervolvant ac probe praetextibus heie tam necessario muneri desit, callere studeant. Si qui vero occurrant, ut non mandamus omnibus inissionariis, ut in singulis raro 'contingit, casus difficiles, implicati sive am­ christianitatibus sibi .respective assignatis, tempore bigui, quo* nequeant per eeipeol solvere, doctiore* saltem visitationis et administrationis annuae, prae- et peritiore* consulant, vel ad episcopum recurrant. dipta documenta de poenitentiae sacramentq fideli- Frequentes de regimine animarum collatione* ha­ ♦ Kus tradere non omittant. Id autem officii per beant, nec unquam omittant opem ptque lumen /seipsos praestent, nec aliis, nequidem catechistis, implorare Spiritus «ancti, quia . ■ . scientiarum .Do­ minus «*!*; ita fiet, ut.non errent, vel error ipsis committant, nisi urgeat necessitas. II. Nec praetermittant fideles crebro deterrere non imputetur in peccatum. Sciant vero ii. qui a sacrilega huius sacramenti perceptione, unde tot rerum divinarum scientiam deserentes, omnia ex et tanta mala procedunt, praesertim ceterorum proprio sensu aestimant principiisque mere huma­ sacramentorum profanatio et pernicies animarum nis indicant,' sibi apud summum iudicem tum sua ferme inevitabilis. At in hoc ita prudenter se tum poenitentium errat* in reatum fore imputanda. V. Neminem, quantumvis flagitiosum ac scandagerant virtutemque et fructus eximiob eiusdem sacramenti cum debitis dispositionibus suscepti ita losum et iucorrigibilem, qui aliquo, licet bxiguo. exponant, ut iidem fideles sacrilegium quidem poenitentiae stimulo excitatus, ad tribunal accedit pro confessione suarum culparum, unquam prae­ Pertimescant, sed accedere non vereantur, immo tantum beneficium tota mente desiderent ac ap­ sumant repellere, nisi nominarim et publice «it excommunicatus. aut ait iis criminibus implicatus, petant. , ' III. Memores [sint] confessionis ministri, quanta quibus a iuro adiuncta est excommunicationi* goena, et crimen, propter quod in excommunicationem Tbtbi tradita ait potestas, quae neque angelis neque archangelis data est: quantum quamque grave vel incidit, ita notorium ac manifestum sit, ut nulla possit tergiversatione celari aut iuris suffragio ex­ ad salutem vel ad perniciem'animarum onus susti­ neant : quotque et quantis periculis munus istud cusari (quod de his neophyti* plerumque rudibus et imperitis facile diiudicari nequit ). Et quidem pateat. diu noctuque invigilare praecipuamque curae ac sq^licitudinis suae partem impendere de­ in hoc postremo .casu ei huiusmodi criminosus pa­ ratus ait scandalum reparare et ecclesiae satisfacere, bent, ut tantum officium debite ac digne impleant, ludices ac medici animarum constituti, continua cito admittatur. Absolutionem enim sacramentalem, mentis cogitatione revolvant, sibi imprimis scien­ inquit sacra congregatio de propaganda tide in . tiam 1 « et eruditione^n non vulgarem summamque Hô. de officio «acerduti». * Seu. XIV. cap. 2. ' * * * Γ». II. 1". I.uc. X. 33. Μ. Hserb. 111. »». 1 Ucg. IL 3. φ 2* V _ ___ __ t SYNODUS 8UTCHUENSI8, ISOS séptosobrie 9-9 instructione nd hue rem specialiter pro hac mis­ mssii», quae Matre tarde» aliorum teret *, ut si quia sione data u. 1784, imawnmtihM daaepers fa po­ peccati mortalis eonscfas in tribunali poenitentiae testate tacerdolit Mt, et erMtutm ce^fMMMieM mm sedeat, nisi praemiserit verae contritionis actum, oudirv, jiayitium met mm ferendum. Quoad vero tot'se novis peccatis inquinet et Hgot, quot poeaiapostatas a fide ad poenitentiam redeuntes, tene­ teutas mandat atque absolvit, ex complurium antur tantum semel apostasiam abiurare coram eorumque gravium theologorum sententia. Ab hoc fidelibus et abstinere coram infidelibus ab actibus barathro longe fagiant miarioaarii, seque continue infidelitatis; abiuratione autem perneta admittantur praestent sanctos et immaculatos. Praeterea pura ut ceteri peccatores ad confessionem sacramratalem intentione ad hoc divinum ministerium accedant, et, si rite fuerint dispositi, absolvutat a peccatis, non ex consuetudine aut alia humana vel tempo­ iniunctis poenitentiis salutaribus arbitrio confessant. rali consideratione, sed solo gloriae Dei et salutis VI. Cum sancta mater ecclesia districte prae­ animarum procurandae intuitu. Cum autem in ceperit: Ut omnie· utriaeque mzm jUMt, postmaun huius sacramenti administrations multum sit peri­ ad annet ditcretienit /nnturii, omnia tua pmata culi, ne scilicet vel erretur in solutione casuum qui conjiteatur fideliitr1 saltem semel in uno proprio occurrunt, vel impertiatur absolutio quibus dene­ sacerdoti, omni diligentia ao sollicitudine curent, ganda est, vel denegetur quibus impertienda est, ut omnes et singuli fideles sibi respective subditi vel mens ipùus sacerdotis ex iis, quae circa soxtum hoc praeceptum adimpleant inviolabiliter. In uno- decalogi praeceptum audire vel interrogare debet. quoque loco nullus sit, etiam longe distans a domo, I inquinetur, plurimisque tentationibua locus pateat : in qua fit administratio, qui non fiat certior de ad­ nupquam ad confessiones audiendas procedant, quin ventu missionarii et moneatur ut accedat; remo­ aliquas breves, sed ferventes preces praemiserint, veantur, quantum fieri potest, obstacula, quibus alii opemque divinam sibi suisque poenitentibus humi­ impediuntur; excitetur ignavia sive tepidites, qua liter imploraverint. alii 'torpentes poenitentiam refugiunt; se praebeat VIII. Ab omni personarum acceptione diligen­ sacerdos facilem ac paratissimum omnibus audien­ tissime ceveant: quia Dei indicium eet . * Hae sunt dis, etiam tepidissimis ac sceleratissimis, oaveatque antiqui hostis insidiae et versutiae, ut nonnulli summopere, ne nimia austeritate durisve increpa­ confeasarii poenitentes quidem pios atque reete tionibus aut alia indiscretione quisquam absterrea­ instructos, qu'onun confessio nullas afferre videtur tur aut. erubescat accedere, nec ullo modo sive difficultates, mulieres quoque et virgines libenter verbis sive signi» unquam praeferat, se hunc laba­ et sollicite, homines vero sceleratos ac rudes aut rem moleste ferre aut quempiam se libenter non negotiis implicatos nonnisi moleste et segniter seu audire .... Item non minus facilem et benignum negligenter audiant, unde plurima consequuntur se praestet in excipiendis pueris, qui a parentibus mala et pericula. Longe absit ab aequo iudice et ad confessionem adducuntur, licet quandoque annos sapienti medico huiusmodi iniqua et noxia agendi discretionis nondum plene attigisse aut in fidei ratio. Omnibus libenter aurem praebeant sacer­ rudimentis nondum sufficienter instructi videantur. dotes Dei; ita attente ’et sollicite virum audiant ut a prima aetate incipiant cognoscere et in id, ut mulierem, impium ac scelestum ut pium et assncscere. quod per totam vitam debent frequen­ benemorigeratum, rudem ut doctum, pauperem ut tare; eos, pro uniuscuiusque ingepii modulo, dili­ divitem, parvum'ut magnuin; nulla erit dietantia genter doceat, eorumque animum, hac aetate doci­ pereonarum *, praecipit lex divina. Singulorum lem, ad bonum informaro satagat caveat tamen ne causas sedulo perpendant nc iuste indicent: unius­ eo» absolvat, in quibus non est sacramenti materia, cuiusque peccata, animi aegritudines et disposi­ vel qui nondum sunt sufficienter dispositi. Omnino tiones prudenter investigare ac detegere remedia­ autem reprobamus eorum Mcerdotum agendi ratio­ que opportuna apponere satagant : neminem res­ nem, qui huiusmodi1 pueros ad annum aetatis no^ puant aut negligent, neminem desperent, curam num vel decimum aut amplius audire negligunt, eo et industriam 'suam nulli denegent; patientiam, praetextu, quod nimium rudes adhuc videantur, caritatem, benevolentiam, mansuetudinem, fisrtitumandamusque, ut eos omnes sive mares sive femi­ dinem et discretionem erga omnes adhibeant nec nas, qui saltem septimum jut ad summum octavum se unquam indignatione aut iracundia commoveri aetatis annum attigerint, ad se adducendos pro permittant ob.poenitentiam ignoltintiam, tarditatem, confessione curent, atque ipsimet sedulo erudiant, imbecillitatem aliasque imperfectiones, neque etiam nec non parentes graviter moneant, ne in his officii ob atrociora crimina, sed animo sedato et compasui muneribus desides sint ac négligentes. Quan- tienti instruant, excitent, iuvent, hortentur, moneant tum vero ad eoa poenitentea, qui iam confessi ad atque etiam, si opus fuerit, increpent, prout spiritus tribunal redeunt, ut vel oblita vel nova peccata et prudentia suggesserit. deponant, fas non est sacerdoti hos repellere, sed IX. Non minus intolerabilia eat eorum saceraudiendi sunt ; id enim exigunt ilis petentia, munus dotum abusüs, qui ut pluribus numero confessioni­ confeasarii et prudentia; at simul cavendum eat, ne bus audiendis sufficiant, seu verius ut citius se ab administratio ceterorum fidelium, qui nondum qon- huiusmodi labore expediant, nihil aut fere nihil feaai sunt, detrimentum aut molestam dilationem inquirunt de peccatis et eorum circumstantiis inde patiatur; diligens autem et solere confesearius praetermissis, nec dispositiones poenitentiam nisi haec omnia facile conciliare potest. leviter investigant, nec fere ulla dant ipsis salutis VII. In primis sacerdos confesearius, qui alio­ monita, sed audite confessione et imposita satis­ rum conscientias sanare et mundare intendit, pro­ factione statim absolvunt ac dimittunt; unde necpriam negligere non debet, sed illius integritatem esse est, ut plurimorum confessiones non sint inte­ et puritatem praecipuo studio curare, né ipsi dica­ grae, nec rara consequenter sacrilegia. Omnes tur: Medice, cura te * ; iptum aut illud Apostoli ex­ igitur et singulos eonfessarios in Domino hortamur probretur: Z» quo indicat alterum, te iptum con­ gravisaimeque monemus, ut memores officii iudicis ; demnat * porro ita necetee eet, ut etie munda etudeai et medici, quod gerant, considerantesque harum * Co»c. Later. IV, can. SI. * Luc. IV, S3. » * Rona. Π, 1. 1 S. Gre«. potor., part. S, cap. S. • Dedt I, 17. ' • IMd. , S8 8YN0DÜ8 8UTCHCW8I8, 1803 a^taMhri· 8-9 Μ ragiomun neophyto· plaroaque noaniai teatl. ia ■ patoa operibus servilibus detineat diebus dominici· anno confiteri Me mm parito·, pradaatar M aolB- et feetia, at nae quidem partem horam dierum oitp «μ examinant atqaa interrogent non notam antemeridianam obaarvaiv nae precibus consuetis da paoeatis, qaaa obeaara ateasaraat, sed at da vacare valeant; aut ai quaado haee praecepta alii·, qaaa siluerunt aat attain·· praaaamuntar, da traaagrediantar, eoe noa reprehendunt 'nae corri­ eoraat «paei·, numero, circumstantia·, oansis, habi­ gunt; va) ai nervi corrigi nolint et eataria scandalo tabas at oeoaMoaibea proximi·; nadulo invaatigent, sint, · domo sua non quamprimum ablegant ; ia an Miaat rudimenta fidei, praacepta Doi at eoclo- omnibus hia peccatis, niai mips* praMtare officium •iae obligatioMnque nui ntatun; nee non scrutentur •uum nagligentiamqu· in familia· administrations eorum bonacientiaaa ac dispositione·: Saenrdon, in­ oommiaaam, quantum ad ea qua· dicta sunt attinet, quit cone. Later. IV *, *U diecretue ft eenihii, dili- in poatarum amandare promittant, nullo modo eoa yeuter taqairaaw at peevatorie eiretemetautieu at pao- abaolvat Quod ai polliceantur ea ne facturos, nec eaii. Quibus cogniti·, opportuna· exhortation··, horum admoniti unquam a' confeasario fuerint, po­ monitionM et correctione·, prout upon ease vide­ terit eoa absolvere, dummodo ex tota eorum agendi rint, paterae caritate adhibeant; peocatorea ad ratione prudenter indicet, se iis fidem habere posse. contritionem et veram poenitentiam efficacibus Quod ai saepius fuerint reprehensi nec seae cor­ verbis adducere eoaentur remediaque tradant, qui­ rexerint, tamdiu abeolutio differatur, donee pro­ bus peccata et pravae consuetudine· curentur at- missa appareant, veraeque emendationis argumenta que vita emendetur; pios vero et religiosos homines b aliquo temporis spatio, ostenderint. in virtutibus et bonorum operum exercitio confir­ 3. Qui adhaerent peccato mortali cuiuslibet mare satagant rationesque doceant, quibus peccata generi·,' seu qui sincerum et efficax propositum licet leviora, defectus et imperfectione· exstirpent, non habent peccata mortalia effugiendi, ut, qui in melius proficiant atque perseverent. Hinc per­ aliena retinent, cum restituere possunt; qui debita spicere liquet, quantum neoesse sit, ut sacerdos solvere nolunt: qui illatam proximo gravem inconfessorius sacris lectionibus ac meditationibus sit iuriam in fama, honore aliisque bpiiis pro viribus intentus, unde exhortationes et documenta unicui­ non reparant; qui graves inimicitias et odia, quae que accommodata et efficacia hauriat; non enim in corde gestant, deponere, iniuriam acceptam con­ sola ratione humana, sed motivis supernaturalibus donare vel sincere reconciliari renuunt; qui .publi­ cum dederunt scandalum, nec parati sunt illud, ut in viam salutis reguntur ac diriguntur animae. X. Videat autem dilii/enter sacerdos, quando et par est. reparare ; qui ab usura^ oppignoratiooe quibus conferenda vel neganda vel differenda sit ab· agrorum Vei domorUm vel vestimentorum aliorum­ solutio2. Cuilibet poonitenti, quem vere contritum que utensilium, unde lucra iniusta percipiunt, vel et recte dispositum prudenter iudibat, habita prae­ a superstitionibus aut artibus, commerciis vel con­ sertim ratione circumstantiae locorum, absolutionem tractibus manifeste illicitis, Sut a quovis alio opere conferre tenetur; sed iis deneganda est, qui vel graviter malo abstinere nolunt, hi omnes non de­ poenitentiam minime profitentur vel fictae poeni­ bent absolvi, donec satisfecerint vel se emenda­ tentiae indicia prae se ferunt; iis autem differenda, , verint, quamvis emendationem promittant. quorum poenitentia incerta et suspecta merito habe­ Neque etiam absolvantur ii, qui non semel ad­ tur, excepto mortis periculo. Porro ut confëssarii moniti, nulla necessitate urgente, sed ex avaritia facilius discernere possint, quos'ligare vel absolvere aut nimia rerum temporalium sollicitudine, diebus debeant, nonnullas regulas ex doctrina patrum, dominicis vel festis de praecepto vacant operibus sacrorum canonum et s. Caroli infra describimus, servilibus, a mane usque ad vesperam. Quodsi singulosque missionaries monemus, ut eas sollicite nondum fuerint Inoniti, atque polliceantur, se ob­ servaturos saltem antemeridianam partam horum observent. 1. Quicumquo rationis usum attigerit, sub reatu dierum iuxta indultum speciale sanctae sedis, et peccati mortalis, scire tenetur saltem quoad sub­ integrum diem quatuor solemnitatum natalis Do­ stantiam et sensum omnes symboli apostolici arti­ mini, paschae, pentecostes et assumptionis sanctis­ culos, item orationem dominicam et Dei et eccle­ simae virginis Mariae, in quibu» nulla omnino dis­ siae praecepta, quae sub mortali observanda sunt. pensatio locum habere potest ad effectum laborandi, Si igitur confessarius poenitentem reperiat istorum poterunt absolvi, simulqiie moneantur ne opera ser­ omnium ignarum, nec ad ea quamprimum discenda vilia exerceant etiam post meridiem praedictorum dispositum, non debet eum absolvere. Immo si ad dierum dominicorum et festorum, nisi quando agri­ ea discenda se paratum exhibuerit, si alias a con- cultura et mercatura ita exigent. fessario suo vel eodem vel diverso ait admonitu·, Nec sunt absolvendi ii parentes, qui filias suas nec debitam diligentiam aettiibuerit, ut ea secun­ ( desponsaverunt vel citra ullam dispensationem in dum ingenii sui modum captumque addisceret, matrimonium tradiderunt gentilibus, nisi prius fe­ differatur illi abeolutio, donec huic obligationi ali­ cerint, quod in se est, ut huiusmodi contractus qua saltem ex parte fecerit satis. Si vero na de rescindantur, aut, si fieri nequit, ut saepe accidit, re nusquam antea monitus fuerit, ipaum, modo saltem curaverint, ut dispensationi legitimae locus aliunde sufficienter dispositum, abaolvat, praemissa 'esse possit, et in eo sint sincero proposito nun­ semper instructione de his rebus necessaria, ut sit quam tradendi desponsatas, si dispensari nequeant, in praesentiarum absolutionis capax. signaque doloris et poenitentiae satis clara, ex­ 8. Si patres aut matresfamilias fuerint, qui curae hibeant. Quoad vero puellas iam ut supra traditas suae subditos, sire filios et filias, sive servos et ceterosque fideles sive viros nive mulieres, qui con­ ancillas (quàs particulatim interrogare 'meminerit tage· infideles propria sponte acceperunt, non ab­ confessarius), cum rudimenta fidei non teneant, solvantur, nisi obtenta legitima dispensatione eo­ addiscere non compellunt vel non advigilant,, ut rum matrimonium fuerit convalidatum. decalogi et ecclesiae praeceptis obedient ; vel quod 4. Item confessarios monitos volumus, ut donec peius est, ab eorum observatione etupiejn prohibeant, emendationem perspexerint absolutionem iis poeniut faciunt qui servos et ancillas usque adeo, occu- teniibus 'procrastinent, quos verisimile est ad pec­ cata iterum lusuros. Huiusmodi sunt homines, qui otio ut plurimum dediti obligationes sui status ■<·ρ.»1. neghgunt; qui fere nulla religionis vel pietatis * Rit. Rom. de aseraris posait. 97 8YXODU8 SCTOHVKHSm, 1803 Mptombtfe 9-9 9» officia exercent; qui India, ebrietatibae, impndtoitito J ia eadem peccata relapsurum esse, û in illis ut extra .ve) intra matrimoninm, turpiloquiis, luram·-( nates perseveret. Talia sunt in his regionibus tie, detractionibus aut aliis haiusaaodi vitiis' suat plurima commercia, artae, militia, magistratus, addicti seu assueti; universi· omnes, qui multos satellitum, scribarum aliorumque generis officia­ annos in peccatis suie peneveraat et, aulla interim lium in praetoriis professio et alia huiusmodi exer­ adhibita opera ad emendationem vitae, in eadem citia, in quibus quia saepius mortaliter peccare consuevit, furtis, 'fraudibus, concessionibus, injusti­ peccata iterem atque iterem labantur. Et ito quidem differenda eat absolutio, qui post tiis, superstitionibus, calumniis et aliis similibus, plures confessiones in eadem pooeata mortalia, lieet ex quibus novit, quod, si in hto exercitiis perseve­ raro, sed iisdem recurrentibus occasionibus facile ret, eaedem illi occurrent peccandi occasiones, nec relabuntur, quales sunt qui singulto annto a genti­ ulla ratio suadet adversus peccatum firmiorem fore, libus requisiti cooperantur superstitionibus pecunia quam antea. Ideo qui sic affecti sunt, aut debent vel opera. Qui autem relapsi sunt raro, et solum a professione ipsis periculosa omnino abstinere, ut ex vi tentationis vel occasionis urgentis non quae­ ait s. Augustinus, aut certe illam non exercere sine licentia et sub moderamine prudentia sacerdotis, sitae neo praevisae, ii possunt absolvi. 5. Neque ii possunt absolvi, qui sincerum pro­ qui non debet absolvere hominem in eo statu con*· positum non hebent peccatorum mortalium proximas stitutum, eum probabiliter iudicat ad eadem pec­ occasiones fugiendi. Et quia plurimum refert, ut cata reversurum, si in iisdem occasionibus perseve­ confessarii clarius haec intelligent, paulo fusius sunt ret; sed per aliquod tempus eqjeadationem eius oportet experiri. explicanda. Qua in re invigilare eo maius operae pretium Peccati mortalis occasiones vocantur, quidquid ad peccatum inducit, aut ex sua natura, aut ex est, quod. in omnibus fere artibus et professionibus, parte pfienitentis, qui in ea occasione positus ita etiam iustissimis, plures abusus gravisaimaque pec­ peccare consuevit, ut probabile sit ex suo pravo cata saepe committantur. Sic v. g. in militia ra­ habitu illum in eadem peccata lapsurum esse, si pinis, concussionibus, homicidiis, impudicitiis pec­ in illa occasione perseveret. cari solet. In praetoriis cuiuslibet ordinis ita Occasiones porro, quae ex natura sua inducunt invalescunt_ iniustitiae, rapinae, exactiones con­ ad peccatum istae sunt, aleatorios ludos profiteri, cussiones,' doli, falsificationes, aleae, superstitiones, v. g. certarum et taxillorum; domum in hunc crudelitates etc., ut vix ullus christianus ibi offi­ finem paratam habere ac aleatores recipere; dqmi cium vel munus ' quodeumque exercere possit sine retinere aut suo aut alieno nomine personam, qua­ gravissimo peccandi periculo. Mercatores usuras rum peccatur, aut alio modo cum ipsa cohabitare ; exercent, pro sinceris fucatas merces plerumque in iisdem conversationibus, colloquiis, aspectibus proponunt, pretiis longe iusto maioribus vendunt, amorisque impudici significationibus et incentivis frequentia sunt apud eos iuramenta, vel etiam perseverare. Poenitentem ergo aliqua ex his periuria, aliaque ab illis peccata committuntur. occasionibus aut similibus irretitum, si occasio Artifices et agrorum cultores plurimi festis diebus hujusmodi sit praesens, ut retinere concubinam,, et dominicis, ut aliis, laborant, ita ut vix cultui aut quid simile, non debet confessarius absolvere, divino et sacris precibus unquam vacent, ut par nisi prius ab illa occasione reipsa discesserit seque est, et familiam suam eodem modo tenent occupa­ separaverit. Quoad autem alias occasiones, ut aleae tam: quo fit ut eorum plurimi vitam omnem in professionem, mutuos aspectus, «colloquia, nutus peccatis mortalibus traducant, qui proinde absolu­ impudicos etc. non absolvatur poenitens, nisi eas tionis non debent capaces aestimari, nisi primum dimittere ea ratione, qua fidem faciat, polliceatur; omnis diligentia adhibeatur, ut liberentur ab occa­ quodsi iam alias id pollicitus sit, nec emendatus, sionibus, et fortiores quam antea reddantur. Immo fuerit, absolutio tamdiu differatur, donec emenda­ confessarius, accuratiori habito examine, forsan in­ veniet, eorum aliquot nunquam recte confessos tionem perspexerit. Et quia contingere potest, ut poenitens nullo fuisse; quod si ita fuerit, debet eis suadere, prae­ ex mediis, quae ipsi proponit prudens confessarius, ter emendationis signa, quae dederint, ut gene­ extricare se possit ab occasione, illamque dimittere ralem confessionem faciant valentioraque pro sua i sine gravi periculo vel scandalo, confesearius in hoc salute adhibeant remedia. caau haec adhiber > debet remédia. Cautior ac severior sit confessarius necesse est Primo absolutionem differet, donec certa sin­ eirca eas actiones et exercitia, quae inutilia sunt cerae emendationis videat indicia. Quodsi absolu­ aut minime necessaria, quaeque, ut plurimum, ad tionem differre non possit sine poenitentia infamiae malum inclinant et pertrahunt hominem ad diversa periculo, et confessarius talia contritionis in eo D peccata mortalia. Huiusmodi sunt intéressé co­ signa perspexerit debitamque ad excipienda re­ moediis aliisque spectaculis superstitiosis vel im­ media emendationi suae necessaria dispositionem pudicis; sortilegorum divinationibus, magorum in­ observaverit, debet illi proponere quae magis op­ cantationibus aliisve ethnicorum ritibus, cantilenis, portuna et necessaria videbuntur, v. g. illi prae­ aleis etb. praesens adesae; cum impudicis, alea­ cipere ne solus cum tali persona colloquatur, pre­ toribus, ripae deditis' aliisque improbis hominibus ces carnisque macerationes illi praescribqre et fre­ saepius versari; popinas frequentare, indulgere otio quentem in primis confessionem, si adsft facultas, et id genus alia; quorum occasione si homo pec­ piorum librorum lectionem, annorum aeternorum care mortaliter consueverit, absolutionem non debet cogitationem, fugam otii aliaque similia, quae ai impertiri, .quin his omnibus renuntiet poenitens et poenitens in se recipiat, confessarius illum absol­ pollicitus fuerit, se ipsam occasionem reipsa dimis­ vere poterit. Quodsi tamen, bsc iam adhibiu? aut surum. Si confemario videtur se cum fundamento a se, aut ab alio confewario diligentia, poenitens posse semel et iterum promittenti fidem adhibere, emendatus non fuerit, non absolvatur, donec occa­ poterit illum* absolvere, at si tertia vice perspexerit illum promissis. non stetisse, tamdiu absolutionem sio illa sublata fuerit. Occasiones peccati mortalis secundi generis, sive differat, donec certis et evidentibus indiciis constet, quae tales Censentur ex personae dumtaxat infirmi­ illum ab his occasionibus penitus esse 'segregatum. tate, eunt eae res, quae licet in se licitae sint, 6. Neque licet absolvere 'ullum poenitentem,. prudenter tamen .iudicatur poenitentem earum usu sive masculum sive feminam, licet alias rite dispo- ·. -------------------------------- .. .., w ♦ ■ 29 SYNODUS 8UTCHUEN8I8, 1803 Mptcmbrii 2-9 30 situm, quem confessorius noverit ab alio sacerdote ■ t administration©; parentibus vero, qui filios ve) filias confessario ad inhonesta et turpia contra sextum gentilibus desponsaverunt vel in matrimonium abs- . decalogi praeceptum quoquomodo fuisse sollicita* que dispensatione tradiderant, etiam si deinde non tum. nisi prius delinquentem denuntiaverit com* sit amplius in eorum potestate sponsalia ve) matri­ petenti. iudiei, qui quidem in hac regione est vica­ monium rescindere, denegant absolutionem per rius apostolicus. Porro haec regula ita stricte plures annos et quandoque usque ad exitum vitae, servanda est, ut si confessarius sub praetextu interim impositis ieiuniis. orationibus aliisque pie­ famae sacerdotis non laedendae, aut alio qùolibet tatis operibus, ut maiorem illi criminum horrorem humano respectu non moneret poenitentem de concipiant et ita ad recipiendum absolutionis bene­ obligatione denuntiandi, vel eum absolveret ante ficium disponantur; huiusmodi enim abusus non denuntiationem, vel saltem denuntiationis quam minus intolerabilis pst quam alter, et a sancta «ede primum faciendae promissionem, se ipsum peccato expresse reprobatus. mortali ligaret, poenisque gravissimis sanctionum Multi profecto dantur casu», in quibus deneapostolicarum infractoribus infligendis obnoxium gatio vel dilatio absolutionis medicamen eat oppor­ praestaret. Ne autem praetextu impossibilitatis tunum et subinde necessarium. Videat. inquit aut maximae difficultatis ad vicarium apostolicum s. Carolus in instructionibus poenitentiae, ranfesaccedendi ob distantiam locorum, vel infirmitatem, mfims ne quem absolvat, qui rei odium hiimicitiature vel periculum infamiae poenitentia aut aliam quam- deponere nolit, -restituere pro facultate wiyd cunique causam * eximatur poenitens ab onere et B alienum, vel e statu peccati inorlalis paratu* non 'sit obligatione denuntiandi, committimus ac manda­ discedere oceasiotoemve similis peccati evitare. Verum mus cuilibet confessario sive Europaeo sive Sinenai, praemissis casibus exceptis, promiscue et passim ut. ai poenitens sollicitatus non possit sine incom­ adhibita cuiusoumque peccati mortalis retentio vel. mode vel .periculo, aut etiam vereatur seu erubescat absolutioni» dilatio usque dum peracta fuerit poeni­ ad vicarium apostolicum accedere, ipsemet recipiat tentia iniuncta. obtentu concipiendi maiorem ad­ in scriptis iurnmento firmatam denuntiationem, versus crimina horrorem et acquirendi meliorem eamque ‘quani primum transmittet ad praedictum dispositionem ad beneficium absolutionis obtinen­ vicarium, unde fiet, ut nullum inde periculum sive dum, nedum «it medicina et castigatio congrua, incommodum poenitens patiatur, nec absolutionem immo plurimam animi» affert perniciem, praeser­ diutius differre necesse sit. i * tim attritis, nunquam invitis poenitentibus adbibita Item sacerdos, qui peccatum turpe atque in- ab ecclesia, sed a solis rigidis et imprudentibus • honestum contra sextum decalogi praeceptum cum confessarii» contra omne fas usurpata, et ‘a ss. quavis persona, sive masculo sive, femina, extra pontificibus multoties proscripta: dilata enim abso­ vel intra confessionis actum vel occasionem, quovis lutione. poenitentes attriti manent Dei, hostes, in­ modo etiam verbis dumtaxat sive nutibus s(ve capaces omni» meriti et satisfactionis, nec ullam, tactu etc., et una vice commisit, absolvi non qnaocumque proposita fuerit, indulgentiam 'con­ potest, nisi vere poenitens serio promittat cortis­ sequi possunt, net non aeternae damnationis peri­ que indiciis manifestet, se non nuditumm quovis it culo exponuntur, sanctis Leone et Augustino do­ praetextu sive causa, excepto mortis articulo, con­ centibus. plurimos perire defectu sacramenti, qui fessionem complicis; sublata est enim illi (confvs- eius subsidio ad supero* cvolassent. Praeterea sario poenitentia complici in re turpi) ipso i ure, ex suspiciones, detrimenta famae, scandala et ut pluri­ constitutione Benedicti XIV Sacramentum poeni­ mum desperatio salutis ex promiscua absolutionis tentiae. quaecumque auctoritas et iurisdictio ad dilatione oriuntur. excipiendam huiusmodi personae confessionem et Modus e contra plenus sapientia et caritate, eum ab huiusmodi culpa absolvendam extra mortis quem se<|ui debet omnis sacerdos ronfessarius. qui articulum: in quo tantum casu, modo tunc vere animarum saluti et propriae obligationi serio con­ vel deficiat, vel absque gravi infamia et scandalo sulere intendit, est animas peccatrices citissime ex arcossiri nequeat' alius sacerdos, etiam simplex et statu peccati, iuxta praxim universali» ecclesiae in ad confessiones non approbatu», qui eonfessarii Christi evangelio fundatam, eripere, ut cito acci­ munus obeat, et valida et licita erit confessarii piant stolam primam, nec protrahere, sed quantum complicis absolutio. Quodsi confessarius iste sine fieri potest, accelerare spiritum poenitentiae. necessitate, quam vitare poterat, aut sibi ultro Gravissime igitur monemus omnes et singulos confingens, vel non antevertens et removens mediis huius vieariatus missionaries oisque mandamus, ut opportunis, quae adhibere neglexit, infamiae aut reiecto supradicto rigore ac severitate, huic regulae scandali periculum, suum in re turpi complicem in omnino adhaereant eamque diligentissime servent, f mortis articulo constitutum absolverit, sciat, ee scilicet: quilibet peccatur, quem rnnfeaaarius vel ofnnino excommunicationem maiorem sanctae sedi attritum vel contritum prudenter iudicaverit, statim reservatam incurrisse in memorata constitutione absolvatur, imposita salutari poenitentia seu satis­ Benedicti XIV statutam, quamvis absolutio, si factione post absolutionem implenda sive per­ poenitenti necessariae dispositiones ' non desint, agenda ; praxis enim ista prudons et benigna **t valida futura sit, quemadmodum pontifex nuper antiquissimus ecclesiae usus, scriptura et patrum memoratus declaravit in alia sua constitutione, auctoritate comprobatus. Porro si vigeat in tota quae ex verbis incipit Apostolici muneris. ecclesia catholica, ubi copia est confessariorum, ubi 7. In concedenda absolutione cavendum est nullum persecutionis periculum. ’ quanto magis in quidem a molli et praepostera nonnullorum sacer­ his regionibus servanda eat. ubi et continue contra dotum facilitate, qui falsa misericordia abducti aut catholicos persecutiones vigent, et ubi messis qui­ prae ignorantia vet socordia poenitentes promiscue dem multa, sed operarii paucissimi? Neque ab et sine discretione absolvunt, verum ex adverso hac regula excipiendi sunt peccatores publici et non minus cavendum est a nimio eorum confes- scandalosi, qui fecerunt quod in se est. ut scan­ sariorum rigore et severitate, qui passim reis gra­ dalum reparetur, quales sunt supradicti parentes, viorum criminum, fornicationis, ebrietatis, super­ qui filios vel filias gentilibus desponsaverunt ve) in stitionis etc. differunt absolutionem ad menses inte­ matrimonium absque dispensatione tradiderunt, si gros et saepius ad anuum sequentem seu ad illud ex una parte praestiterunt, quidquid possunt, ut tempus, quo missiohatiUs revertetur pro annua loci huiusmodi contractus rescindantur, aut »i id fieri 31 SYNODUS 8UTCHUEN8I8, 1803 septembre 2-9 32 nequit. «altem cut-averint, ut dispensationi legi­ A addiscant, aut se ab aliis edoceri procurent. In­ timae locus esse possit, et in eo sint sincero pro­ devotis et tepidis iuvabit imponere, uV* multas, posito desponsatos nunquam tradendi, si dispensari usurpent orationes, piis vacent meditationibus alia­ nequeant; nulla tunc ratio est, ut illi contriti et que praestent devotionis officia. At vero parenti­ confessi per annos integros aut usque ad exitum bus, qui citra ullam dispensationem filias suas vitae sacramentali absolutione priventur, (juoniam collocant in matrimonium cum gentilibus, poenivero ex concilio Tridontino vigeri debet usus in­ ■ tentias iniungent graves, et non leves, quae culpae fligendi poenitentiam publicam peqcatoribus publi­ grqvitati respondeant. cis, possent illi, ne aliis exemplo sini, ut similia o. Saepius legant ac recte intelligere satagant scandala perpetrentur, confessi iam et absoluti, vel canones pqenitentiales, ut singulis criminibus con­ eucharistiae privatione, cuius nota fiat causa, vel gruam satisfactionem iniungere valeant, non quidem aliqua alia publica poenitentia mulctari, arbitrio iuxta rigorem illopum canonum, quem temporum nostrorum qualitas Aon patitur, sed iuxta praesen­ episcopi, ei consuli possit. XI. Nunquqm omittant sacerdotqs, quantum tem piae matris ecclesiae disciplinam temperatam spiritus et prudentia suggesserit, cuilibet poeni- ac cuique peccato poenitiqitiumque dispositioni et tcntj, confesso ' poenitentias seu satisfactiones pro facultati accommodatam. Praeterea, ut poenitentes qualitate criminum pt personarum facultate salu-f suorum scelerum gravitatem magis agnosoant tares et convenientes iniungere; noc quidem, ut promptiusque ac libentius, opera imposita praestent, nonnulli faciunt, pueros licet rudes dimittant sine B plurimum iuvàt, ut sacerdos ei» interdum signi­ aliqua poenitentia, ut a, prima aetate incipiant in- ficet, quae poenae quibusdam delictis olim consti­ telligere quid ei peccatum, quod poenam meretur, tutae sint, quamque benigne hodie ecclesia sancta et ab eo absterreri et coerceri. In iis autem in­ gravissimas illas poenas in mitiores Commutandas fligendis, non proprium ingenium vel sensum, sed esse censuerit. ti. Haec autem pro diversa peccatorum quali­ ecclesiae disciplinam sequantur regulasque tum a concilio Tridentino et rituali Romano, tum a Sanctis tate utiliter imponi possunt: 1) Ut poenitens ■ et praecipue a e. Carolo traditas sedulo observent; vestium sericarum usu, conviviis ct, si sit mulier, floribus, pgrq et aliis exquisitis capitis mnnuumque scilicet : 1. Confessarii prudentes- pro imponenda poeni­ ornamentis aliquo tempore abstineat. 2) Ut egen­ tentia nec ita levem adhibeant, ut clavium potestas tibus hominibus cibum suppeditet ac ministret. inde contemnatur, et ipsi peccatorum alienorum 3) Ut peregrinos pro facultatum ratione hospitio evadant participes, nec ita gravem aut diuturnam, excipiat. 4) l"t visitet infirmos vel carcere detenut poenitentes ei obsequi' recusent aut acceptam los fideles, eosdem consoletur et. cum per facul­ tates potest, alat certo praestituto tempore. 5) Ut ex integro non exequantur. 2. Habeant prae ocuNs. ut satisfactio, quam itn- se domi contineat per praefinitum tempus, ut poeni­ j ponunt, sit simul tum ad praeteritorum peccatorum tens vivat, nec in aliènes aedes, nec in forum pro­ vindictam et castigationem, tum ad novae vitae deat, nisi necessitate urgente, lil Ut aliquo temcustodiam et infirmitatis medicamentum, Caveant ρ pore carne aut etiam vino vel fumo tabaci absti­ diligenter, ne peccatis conniveant et indulgentius, neat, vel saltem raro utatur. 7) Ut certis diebus. quam par est, cum poenitentibus agant, levissima praesertim fyrin sexta leiunet. 8) Ut etiam vesca­ quaeque opera pro gravissimis delictis iniungendo; tur solunt oriza ct leguminibus, utaturque thei diligentius adhuc cavere debent,' ne sacramentum potu. 9) Ut nqe nundinas nee tabernas frequentet. poenitentiae exhibeant tanquam forum irae atque .10) Ut, si facultates suppetant, certam pecuniae poenarum et poenitentes ab eo retrahant, durius aut orizae aut aliarum frugum quantitatem, vel cum illis agendo gr^vissimasque ac diuturnas nimis aliquae vestes in eleemosynam pauperibus ehrisatisfactiones infligendo. Sacerdos enim discretus stianis consecret. 11 > Ut genibus flexis aut etiam ft cautus more periti medici superinfundit. rinum et brachii» extensis in modum crucis, certo tempore b infirmitatem poeni­ cisco» Salesius ‘, eo quod illa diversarum orationum tentis, vel alia urgente necessitate, huiusmodi con­ congeries aut piorum operum varietas oblivionem fessiones nocte excipere debeant, lumpn adsit in poenitentiae impositae inducat, indeqtte anxietatem ipsomot cubiculo, et ianua ait aperta, ut supra. et scrupulos pariat in animi» poenitentium ; deinde Item ne permittant easdem mulieres accedere ad remittitur ac tepesci); plerumqde devotio, dum . confessionem, ut fit aliquando, parte brachiorum poenitens magi» cogitat qua» orationes, vel quid discooperta, aut «ine velo capitis consueto, a prae­ agere debeat, et quotidie, quam attendat ad prece» dicto praedecessore nostro iam pridein praescripto, ipsae, quas' fundit, aut ad opera ipsa, quae facit. quod scilicet maiorem earumdem faciei partem i 11. Diligentissime caveant, ne unquam poeni­ tegat, nec confiteri »ua peccata facie versa vel tentia» pecuniarias sibi ipsi» applicent. Quod idem corpore inclinato ad sacerdotem, vel capite innixo servabitur in restitutionibus incertis, aut votorum ad cratem sivd^elamentum interpositum. Sacerdos commutationibus aliisque huiusmodi. Nec ipsi pe­ autem eodem pronus modo se gerat erga ipsas. cuniae vel alterius rei restituendae provinciam sive Nihil denique ibi sit nisi modestum et decenter onu» assumant, nisi vera necessitas' ad id eos ad­ compositum; tribunal e'nim est Christi, sacerdos egerit. ne scilicet poenitens dignoscatur; hoc autem gerit penonam Christi. in casu recipiant ab eo, cui restitutionem contule­ ΓΛΡ. VII. rint, scriptum quod fidem faciat pecuniam vel rem De extremae unctioni» sacramento. fuisse restitutam, quodque po»tea poenitenti tradent. I. Quamvis sacramentum extremae unctioni» XII. Nihil omnino.tamquam ministerii nui praejnium petant vel accipiant, ut rituale Romanum aegroti» sit administrandum, qui in extremum vitae pi*ae»cribit ; nec quidem eas eleemosynas pro missis discrimen ac periculum adducti esse videntun ta­ men non eo usque differendum est. dum aeger omnibus pene sensibus destitutus sit, nec vim eius 1 Ses». XIV, de poeuit.,' cap. H. 1 Videtur.scribendam: poenitenti» ρηναΤί» poblici». tam salutarem satis agnoscere possit, ne minorem 1 qnodlib. Ill, Qusest U, »rt. I. fructum et gratiam percipiat. Quapropter missio* Mdnit. pro cfiufesa «cap. 9. nariu» fideles sibi 'subditos frequenter moneat, ne Coxero. tiKxaaau tomcs XXXIX. ./ 3 35 SYNODUS 8UTCHUKN8I8, 1M» aaptoabri· S-» •int in hae ra lentiore· aat nagtigontior··, eam 1 inter eoe aliquis parioakwa laborare m· Mfrotare vids^itur, ee4 oeleriue aooenaat aa, dum ia aegroto adhue^tegra mena et ratio riget fld«mqa· et rettgioeam animi voluntatem aferre poteet, tnm at peccata «ue rite et iategre eoaSteri eanhariatiamque sumere raient, tam at uberiore· «aerae «notio­ ni* fractus capiat U. Carent ipeo miaaionariu· ae 'in boo Mora­ mento administrando negKgentiam aharnve morae oalpam contrahat, «ed diu aoetaqae praoato ait et parata·. Alioqui ύ ad UHaa miaiatrationem aeoar•itus ire neglexerit, et rationem Deo reddet, et poena ab episcopo graviter pleeti merebitur, b porro ad omnem huiua aaorameati tempore debito ministrandi diligentiam aooendatur, propoaito «ibi exemplo Mnctiaaimi episcopi Malachiae, qui tant vehementi animi dolore ex eo affectu eat, qnod culpa aua mulier quaedam incrementi huiua gratia ] fraudata decesserit, ut totam noctem orando, ge­ mendo, lacrimando consumpserit, lacrimarumque vi, quaai maximo imbre pro oleo sancto, quod non ministravit, mortuam perfuderit. Mane autem exaudivit Dominua «anctum suum, ita ut iUa e morte tanquam e somno excitata e lecto «eae eri­ gens «aeramentum hoc ab eo acceperit ac deinceps a morbo convaluerit. III. Miaaionariu· cum ad ungendum infirmum acceaaerit. diligenter eum eonaoletur et hortetur, ut bono animo ait, et a curi· ac deaideriia huiua vitae ad caeleatia beatitudinia cogitationem erigat, ut abieoto morti· metu, ce a Deo in aeternam requiem vagari gaudeat, eumque de huiua «aera­ menti vi atque efficacia, ai mon non immineat, breviter admonere non omittat. Omne· vero, qui adsunt, moneat, ut prece· Chriato Domino pro eo faciant. Ubi autem «aeramentum ministraverit,, eum brevibua et auavibu· ardentibusqbe verbi· opportune excitet ad.spem.de divina misericordia concipiendam, aalutariaque monita pro qualitate personae praebeat, quibua infirntus ad moriendum in Domino confirmetur et ad fuganda· daemonum tentatione· roboretur, qui tunc hominem in extremo •piritu agentem oppugnare eique insidias tendere maxime «olent, in id praecipue nitente·, ut re­ cordatione multitudini» atque gravitati» peccatorum ■uorum e fiducia miaericordiae divinae eum de­ liciant et in deaperationem agant, val e contrario auaa ei virtutea bonaque opera ob oculo· ponente·, mentem vero a peccatorum cogitatione avertente·, eum ad praeaumptionem impellere et ad impoeni­ tentiam adducere ac in ea retinere toti· viribua satagunt. Praeterea admoneat parente·, ut aquam bene­ dictam relinquant in cubiculo, qua aegrotus et lectu· interdum aapergatur, et crucifixum coram eo, ut illum frequenter aapiciena salutis suae apem, sumat. Quodai in eadem domo vel non longe ab ea, aacerdotem tunc adhuc subsistere contigerit, ipae saepius infirmum viaitet eumque piia horta­ tionibus et precibua omni ratiotfé iuvare non de­ sistat; tum cum prope moribundua eat, in illiua animae commendatione, quam maxime poteat in­ tima animi pietate praescripta· sanctas prece· re­ citet, curetque toto eo tempore, ut domeatioi et . omne·, qui adaunt, simul pro eo pie precantur. Si vero poat infirmi administrationem · loco atatim discedere debeat, curabit ut id viaitationia officium praestetur per aliquem aut aliquo· fidele· pios et chriatiana caritate praedito·, moribunduaque in ultimo cwnttictu a fidelium praeaantium coetu ea ratione iuvetur quae praescribitur in libro de modo iuvandi moribundo·. N IV. Experientia ooaatat neophyto· huiua ragienia ita a··· Comparato·, ut niti probe edoceantur atque «xstimuleatur in rebus reHgioaia ehrimiaaa·, natieai· et edaeatioai· anae prueindioia contraria non hail· depoaant, inno pertinaciter iib adr haereant, praesertim si mieaienarioa et pastor·· anoe in diveraea parta· abiro, aequa unanimiter •entire anieaadvertaat At varo ai, adhibiti· debiti· documenti· et hortationibus, miationario· coaiunctia virib*· uaoque hsh in idipaum laboraro contigerit, nullum eet praeceptum religioni·, nulla eocleaiae disciplina, eui oommnaiter non aoquieacaat atque obtemperent, taleaqne evadunt, quale· a misaionariia instituuntur. Hinc eet, qnod ritu· ergo Con­ factam et progenitore· defuncto·, usuras, oppignorationes aliosque contractu· illicito· et quaai imito· promu* abiecerint, et quod hic rqp eet, iam demum multi· anni· devicta iit importuna Sinicarum mu­ lierum verecundia in extremae unutionis «aeramento, quo decet ritu, admittendo, ita ut, abaque ulla dif­ ficultate et nemine repugnante, ii* flat pedum unctio ; u^de super hac re nihil «tatuendum occurrit, niai, ut nullua miaaionariu· salutarem hanc unctionem unquam omittere praesumat etiam in mulieribu· recenter ad fidem conversis. Si qua autem vere­ cundia, obmurmuratio, reclamatio vel oppoaitio forsan contingat (quod a multi· iam anni* non auditum Mt), miaaionariu* huiuamodi fidele· adhuc rude· aedulo edoceat •anctitatem huiua ritu·, et ab eorum mentibus auferat omnem errorem et •uperatitionem, quam circa eumdem ritum con­ cipere potuerunt, oatendendo unctionem pedum mulierum non esse honestati contrariam, quando peragitur a sacerdotibus administrantibus •aera­ mentum adeo eanetum, et ««lutare, et cum omnibus circumspectionibus et cautelis necessariis. Qua in­ structione praevia, «aeramentum iis solis admini­ stretur, quae unctionem pedum admittere acqui­ everint. Si tamen nimia grave· difficultates invenire (quae iamdiu occurrere non visae aunt) et gentili­ bus scandalum dare prudenter vereatur, tunc dum­ taxat praedicta unctio omitti poterit. Quoad autem unctioni· modum, id advertat minime necessarium ease, ut pede· ex integro denudentur, sed sufficit ut detegatur pars aliqua superior, ubi commodo unctio fieri possit. V. Sedulo curent missionarii, ut fideles in arti­ culo morti· constituti plenariae indulgentiae bene­ ficio non defraudentur. Ea autem circumstantia temporia, qtiae extremae unctioni conferendae suf­ ficit, sacrae congregationi* de Propaganda fide iudicio sati* est, ut rite applicetur, cum nempe infirmus vi morbi cernitur ad interitum vergere. Neque proximius agoni tempus exspectandum est, ( quo aegrotus vix sui compos ad eoa plane animi motu· edendo· impar eet, quo· rituale Romanum efflagitat, ut tanti beneficii, sicut extremae Unctio­ ni·, fructu· uberius percipiatur. Quamobrem e missionariorum debito erit, post adhibitam infirmo •acramentalem unctionem eumdem excitare ad ea animo concipienda, quae in eodem rituali libro leguntur, mox vero tam insigni beneficio plenariae remiaaionia eumdem communire idque tune potis­ simum praestare, cum ae haud reversuros prae­ vident. VI. Extremae unctionis sacramentum iis solum infirmis ministretur qui decesauri prudenter timen­ tur .. . In eadem infirmitate eodemque mortis periculo, quantumvis diuturno, semel adhibeatur. Si vero post susceptam unctionem, morbus ita remittat, ut aegrotus mortis periculum evasisse videatur, sed antequam convalescat, iterum in vitae discrimen relabatur, etiam iuxta praesentem disci­ 87 SYNODUS 8UTCHUEN8I8, 1808 oeptembris 2-9 38 alienas transmigrandi, vel dimittatur. 8i autem in posterum collegium generale extra fines harum missionum in regione extranea restauretur, ut spes quaedam affulget, volumus ut tunc praedicto iuramento, hoc aliud superaddatur, commeandi 'seilicet ad dictum collegium, ei ita mandaverit vicarius apoatolicua, ibique studiis operem dandi, donec in suam provinciam reverti iussus fuerit. Vk Qui ad ordinem ecclesiasticum se a Deo electos et vocatos existimant, gaudeant quidem de dono, sed trepident de merito ; potius respicient ad exiguitatis auae tenuitatem et indignitatem statusque magnitudinem et periculum, quam ad honoris et gloriae humanae splendorem; caveant ne elata aviditate culmen appetant,. unde inulti exciderunt et misere perierunt, sed potius onus reformidante·, placida humilitate exapectent, donec ipse Deus assumat et statuat quos vocavit. Interijn B alumni omnes ,diligentissimatp dent operam, ut in scienda pietate et virtutibus de die in diem pro­ ficiant, nec unquam tam excellenti vocatione in­ dignos ae praebeant. VI. Multis quidem operariis opus est, ut vinea Domini ex illius praecepto rite semper colatur, madtaque messie in eius horreum reportetur, sed testibus as. patribus et conciliis, satius est paucos halere bonos et doctos, quam, multos malos vel plinam iterum üngi poterit. . . lion ministretur A pueris ration» ueum non habentibus; seous de pueris periculose aegrotantibus, qui peccati et oonfossionii capaoee suht, licet tint solum septem aut octo annorum, et quamvis nondum ad communio­ nem admitti possint, quia sufficientem habent dis­ cretionem, ii enim ungi debent. . . Eadem ratione .ab hoc sacramento arceantur perpetuo amentes et fariosi, qui nullum ab infantia lucidum intervallum habuerunt, nec enim ipsi, aient infantes, potuerunt ulla gravi aut levi culpa ae contaminare, ad i-uius abstergendas reliquiae institutum eat. Aliud vero eat de adultis, qui aliquando uium rationis habue­ runt, et poatea in phreneaim aut amentiam in­ ciderunt; hia quippe in periculo morti· constitutis, unctio tribuenda eat. ai abaque [irjrererentia sacra­ menti id fieri poaait, nec in peccato mortali notorio insanierint. CAP. VIII. De ordinis aacramento. Ea eat messis multitudo et operariorum pauci­ tas, ut quiaquia telum animarum habet, continue rogare debeat Dominum meaaia, ut mittat operarios in vineam auarn; tanta vero eat dignitas ordinia ecclesiastici, praesertim sacerdotalia ad vineam ex­ colendam destinati, tot et tam aancta aunt eiua officia, ut nemo 'ad illum aaaumendua ait, qui morum innocentia, vel probitate, indolia manauetudine et docilitate, ingenii aptitudine et intentionia rectitudine æ a Deo vocatum non comprobet, qui­ que per longum tempus non fiierit probatus, et in disciplina ecclesiastica rebusque divinis recte- inatitutua atque edoctus. Hinc sequentia statuere decrevimus ; I. Quicumque adolescens postulaverit in semiT narium admitti, missionariua nec atatim annuat, nec ρ renuat ; sed admoneat illum, ut abdicatis propriis affectionibus, divinam voluntatem precibus enixis et assiduis prudentique consilio inquiret et agnoscere satagat; interim vero ipse missionariua serio ex­ quirat, perpendat et probet, quantum fien poterit, an habeat dotes supradiotas. Quodsi post unum aut duos annos eum aptum iudicaverit, vicarium apostolicum certiorem faciat, adoleacentiaque animi, indolis et ingenii qualitates diligenter et sincere aperiat, ut decernat quid factu opus sit. II. Nullus deinceps in seminarium admittatur, nisi eius sit aetatis, in qua, quid agat et quam viam sibi aperiat, plene dignoscere possit, annum­ que saltem decimum quartum compleverit, nec non prius a nobis ipsis, vel ab alio sacerdote ad hoc praeposito per unum aut alterum mensem probatus fuerit, an dotibus enuntiatis praeditus sit et studiis aptus. III. Latini sermonis peritia et accurata scriptio, sacrae theologiae ceteraque studia, quantum fieri potest, promoveantur in seminario, inter alumnos aemulatio provocetur. Prabter quotidiana studiorum exercitia et privatas disceptationes de latino ser­ mone vel theologia, bis in anno fiant disputationes sive examinationes communes, praesentibus supe­ riore et aliis, si qui adsint, sacerdotibus, de iis libris vel tractatibus, quibus praecedenti semestri studuerint; quolibet anno aut saltem biennio cer­ tior fiat vicarius apostolicus de singulorum profectu cam in litteris et seientüs, tum in pietate, neo non de eorum moribus et indole. 'IV. Quilibet alumnus, quandocumque superiori seminarii pro tempore existent! visum ffierit, cui facultatem concedimus ad id alumnos adigendi, emittat juramentum inxta formulam consuetam, inserviendi tantummodo huic missioni, neque ad ignorantes, qui vitae pravitate aut ignorantia per­ niciem, non salutem, plebi Christianae afferre soient ; unde ad ordines sacros, praqsertim sacerdotalem, nullus aasumatur sive praesentetur, nisi quem post longam in seminario probationem coelestis sapien­ tia, probi mores, diuturna iustitiae et castitatis observantia competentisque scientiae acquisitio commendant. VII. Alumnus, quem superior seminarii post confectum theologiae curriculum sufficienter probatum et idoneum exhibuerit, priusquam ad sacerdotium promoveatur, per unum saltem annum, nisi aliter vicario apostoUco visum fuerit, exerceat of­ ficium catech istae in comitatu alicuius missionarii europaei, qUi eum iterum probare atque in disci­ plina ecclesiastics scientisque theologica magis ac magis erudire debeat. VIII. Sacros ordines suscepturus, quo diligentius perpendat vitae rationem, cui se illos suscipiendo sancte adstringet^ac proinde re tota accuratius deliberata, puriori mente ardentiorique animi vo­ luntate ad rem tanti momenti accedat, priusquam iis sacria ordinibus initietur, ab hominum congressu nive conversatione se subducat et in locum secedat, ubi ab omnibus curis et occupationibus liber, cnm omnis anteactae vitae suae peccata diligenti con­ scientiae discussione rite· confiteatur, tum in salu­ taribus meditationibus aliisque spiritualibus exer­ citationibus totus versetur, duce et moderatore sibi adhibito viro religioso et perito, quem episcopus praefeefirit: in iliis autem quinque saltem' diebus persistat. IX. Animadvertentes cUm ipsa s. aede, bono ac incremento apostolioae huius missionis plurimum posse conducere, si ii, qui in seminario evangelii praecones mox futuri educati sunt, vel qui titulo missionis ad ecclesiasticos ordines fuerunt promoti, animo identidem recolant iusiurandum, quo se ob­ strinxerunt, cooperandi Deo in salutem animarum, eoo vehementer hortamur, ut in annos singulos in anniversaria die praestiti iuramenti illud repetere curent ; serio méditantes divinam erga se bonitatem, quae eos constituit verbi ministros ad annuntianda mirabilia virtutis et potentiae suae; quam immar­ cescibilia gloriae corona eis in coelis parata sit, si officium suum sancte riteque impleverint; quamque 39 8YNODU88UTCHUKN8I8, 1803 septembru 2-9 , 40 e contra districtum maneat indicium, si negligeptia A que praeterea ea ipsa quae inUr impubère* celevel socordia sua, quod absit, quemquam perire brantur sponsalia, quamvis iifire stratum fuerit vacontigerit. . Iere atque obligationem inducere, eodem tamen ture statutum sit propter imbecillitatem iudicii, ut (AP. IX. * post pubertatem resilire liceat, neque is qui ad De'matrimonii sacramento/ pubertatem primus advenerit, teneatur alium ex­ Terti* et nltiiua synodi sessio habita die 9 septembris 1800. spectare, sed statim resilire valeat, immo et debeat, J. Diligenter curent missionarii. ut nullus ex si spdnaalia probare nolit, alioquin postea non au­ fidelibus sibi subditis matrimopium ineat, quin ait diatur: bine graviter monendi sunt fideles, ut. probe instructus de iis, quae tantum sacramentum , relicto iniquo patriae more desponsandi filios in spectant. Omnes igitur et singulos, qui aat proxime infantili aetate, qui quod iuraverint patres, hoc ve­ matrimonio iungendi sunt, instruendos curent mis­ lint nolint, sint impleturi, cum ad nubiles annos sionarii de doctrina ad hoc sacramentum pertinente, venerint, ecclesiae regulis sese omnino conforment. quae in catéchisme continetur: unde sciant quan­ Atque ut matrimoniorum libertati efficacius consu­ tum gratiae beneficium sint consecuturi, quali prae­ latur. statuimus ac prohibemus, ne parentes pro paratione et intentione comparâtes esse .oporteat, filiis, qui annum aetatis septimum nondum com­ qua ratione in hoc Honorabili atatu sô gerere de­ pleverint, ineant sponsalia, aut si ad vitandum beant etc., nec non [fericulum vitare queant prop­ periculum, ne huipsmodi infantes gentilibus proter impedimentorum ignorantiam irrite aut saltem I mittantur, vel iib alias similes gAves causas inter­ illicite contrahendi. Ipsi quoque missionarii oppor­ dum expediat, ut talia fiant sponsalia, curent mistunis, temporibus camdvm doctrinam fidelibus tra­ sionarii. ut apponatur expressa clausula, ea non dere «‘t explicare non omittant, eam praecipue, esse valitura, neque ullum habitum effectum, nisi quae #d dignitatem et officia matrimonii pertinet, annos discretionis adepti in ea liberrime consen­ quemadmodum fecerunt tum sanctus Ÿaulus, tum serint filii. princeps upoiftolorum, qui pluribus locis multa de Eosdem parentes plurimum hortamur ad prae­ his scripta reliquerunt: divino enim spiritu afflati cavenda plurima incommoda et dissensionum peri­ optime intelligebant. quanta et quam multa com­ cula. quae’ non raro accidunt, quando agitur de moda in christianam societatem pervenire poscent, contractu rescindendo, ut a praedictis sponsalibus si fidèles matrimonii sanctitatejp cognitam haberent contradendis abstineant, donec filii ad annos puber­ et inviolatam servarent: contra voro, ea ignorata tatis pervenerint. Si autem ante hanc aetatem vel neglecta, plurimas maximasque calamitates et contrahere voluerint, filiis consentientibus, manda­ detrimenta in ecclesiam inhortari. Praeterea ad­ mus. ut id pariter fiat cum expressa clausula, li­ moneantur iidem fideles, ut sacramento* poenitentiae berum fore alterutri sponsorum statim post puber­ piisque precibus praemuniti rejiginsani animi prae­ tatem resilire, si sponsalia probare nolit. Porro ad parationem ad nuptiarum benedictionem adhibeant, tuendam omni ex parte huiusmodi libertatem, cura­ ut matrimonii ratio et sanctitas requirit. bunt ’missionarii. ut dicta clausula tali scripto ex­ ii. Severe animadvertant in eos. qui caritati* primatur. quod apud praefectum civilem fidem fa­ et iustitiae obliti .filias suas gentilibus citra ullam cere possit. Quantum ad sponsalia in infidelitate contracta, dispensationem tradunt Jn matrimonium, vol pro illis sponsalia cum iisdem contrahunt: nihil omit­ ne unquam praesumant parentes; horum virtute tant, ut gravitatem criminis percipiant, ceterique filios etiam solum catechumenos invitos cogere ad fidcl»M ab eo deterreantur: omni prudenti modo matrimonium, sed potius eorum dissolutionem omni inducant et compcllaqt eos. ad ■ rescindendum, prudenti modo tentent; quod si obtinere nequeant, quantum fieri#poterit, contractum sibi filiabusque filios non tradant nisi nubere volentes, et* ipf^rum t$m pernuwtnmm : dyceant eos. nec laboji nec fides sit in tuto ac praeterea legitimam dispen­ sollicitudinibus, nec orationibus, mortificationibus sationem obtinuerint, si ii iam sint baptirati. IV. Vestigiis illmi Agathopolitani episcopi, vi­ aliisque piis operibus, nec etiam expensis parcere, ut id consequantur: neque tandem ad absolutionis carii apostolici, praedecessoris nostri, insistentes beneficium admittantur, nisi id praestiterint, quod denuw praecipimus, he puellae desponsae cuius­ in newest, nec amplius sit in eorum potestate re­ cumque sint aetatif in domum sponsi recipiantur silire. 8cianf vero huiusmodi parentes, sibi assi­ innuptae? ut scandalis via praecludatur, atque ea due et constanter adlaborandum esse, ut dispen­ innumera praepediantur peccata, quae diu familiasationi legitimae fiat locus, procurando, quantum riterqpe versantibus sponsis inter se impossibile fieri ' poterit. ut infideles, quibus filias suas ausu fere est non evenire. Missionarii autem totis viri­ temerarii» et impio tradiderunt, ad catholicam fidem bus collaborent, ut huiusmodi abusus funditus era^ convertantur, vel proreus absit aut cesset perver­ dicetur, nec licentiam super hoc unquam concedant, sionis periculum : ipsas vero filias datis occasionibus nisi dumtaxat pro iis puellis, quae apud parentes non cessent adhortari, instruere et ita earum corda* ob nimiam paupertatem ali nequeunt, vel quarum accendere et confirmare, ut numquam a religione educatio Christiana, habita ratione circumstantiarum, christiana eiusve officiis et exercitiis deficiant; at­ in domo paterna locum obtinere non potest, vel que de istis obligationibus frequenter sunt inter- gravi exponitur periculo, ne negligatur. Et quidem rogandi vehementerquo urgendi, ut eas efficaci in his casibus jd non permittant, nisi cum Apud opere compleant. Quantum autem ad desponsatas, neminem quamcumque aliam honestam piamque iidem parentes sciant sibi praeterea id sincere et personam, vel in schola Christiana easdem alere firmiter proponendum esse, ut. quavis causa vel seu ali facerl posse viderint, accita in id soceri periculo instante, nunquam eas tradant in matri­ ope atque opera, nisi etiam occasio proxima pec­ monium, si dispensationi locus esse nequeat, vel si candi amputetur omnino; haec etenim cum sit ex dispensationi locus esse possit, non eas tradant. se peccaminosa. nequidem vitandi maioris mali /•nisi prius eam obtinuerint. causa, unquam licet. Soceris autem, quibus huiusHI. Cum.iure canonico constitutum habeamus. ’ tftodi licvntia concessa fuerit, graviter iniungatur, sponsalia sive inter infantes, sive a majw cum in­ ut cum sponsi annos pubertatis adepti fuerint, eos fante* contracta, pro infectis haberi, adeo ut nec matrimonio iungere diu non differant, sed res suas publicae honestatis impedimentum producant; cum- domesticas ita componant, ut quam1 citius fieri * ' < » * , . ■ SYNODUS 8UTCHUEN8I8, 1803 aeptembria 2-9 43 poterit, nuptiae celebrentur. Abu*ûs est omnino diaparitatia cultus, quasque nos ab omnibus et sin­ intolerabilis, puellas deeem et octo vel viginti an­ gulis misatonariia, quibus haec facultas concessa norum quandoque ampliu* 'in domo Aoceri adhuc est, ad amussim servandas praecipimus, hae sunt, manere innuptas. nempe ia matrimoniis contrahendis: V Quamvis matrimonia clandestina, seu sine Prima regula immutabilia, quam ecclesia Ro­ praesentia sacerdotis celebrata, valida sint in iis mana vult prae oculis haberi in dispensando, est locis, ubi decretum concilii Tridentini non fuit ut in tuto sit fides contrahentis catholici, remoto J publicatum, Mut «altem non fuit observatum tam­ probabili periculo perversiopio. quam lex concilii, prout de hoc vicariatu constat, Becuoda. ut in tuto sit educatio prolis in fide ea tamen semper prohibuit ac detestata est eccle­ contrahentis catholici, datis debitis cautionibus. sia ; missiouarios igitur monemus, ut fideles in­ Tertia, ut interveniat probabilis spes de con­ struant de gravi peccato, quod committunt matri­ versione contrahentis infidelis, spectatis indole, in­ monia clandestina celebrando, quando absque tuo clinatione et agendi ratione. gravi incommodo possunt ecclesiae ministro «ese Quarta, ut adsint graves causae in singulis praesentare, ut nuptialem benedictionem suscipiant, casibus, in quibus dispensandum est. nec non de spirituali emoluhiento, quod ex sacer­ Quinta, ut non concedatur dispensatio, nisi in dotis benedictione ecclesiaeque precibus in con- locis tantum, ubi sunt plurea infideles, quam iugea dimanat tunv pro coniugali concordia tum Christiani. E pro educatione prolis, ac tandem de antiquissima B A quibus regulis colligere liquet : P Noq debere «et a)?oatolica consuetudine ac praxi, quae viget.in dispensationem impertiri mulieribus, quae contra­ ecclesia, ut Christianorum matrimonia benedictionem here volunt matrimonia cum viris 'infidelibus a sacerdote recipiant. Verecundia autem vel timor,* (praeterquam in casibus extraordinariis et raris), ne irrisioni vel oblocutionibua gentilium detur lo­ quia non cessat periculum perversionis, tum in die cus, inter gravia incommoda censeri non debent, ingressus in domum coniugis infidelis, tum in collo­ tum quia haec facile possunt devitari, missionarium quiis quotidianis in familia infideli, sicut circum­ adeundo in domibus aliorum Christianorum, tum stantiae et quotidiana experientia ostendit. 2° Posse quin ipsimet gentile* sponsi non raro adeunt spon­ dispensationem concedi viris fidelibus, qui volunt sarum domos ad salutandos soceros, et ibi quidem matrimonium contrahere cum mulieribus infidelibus per aliquot die* interdum versantur, nemine irri- in illis circumstantiis, in quibus prudenter iudicatur -dente, nec obloquente. et ubique videntur sponsae cessare periculum perversionis in parte fideli et sub eodem tecto cum sjionso per multos annos in­ potius affulgere spem conversionis in parte infideli nuptae permanente*. et in morali securitate esse, prolis nasciturae edu­ Ceterum ne sacramenti dignitas vilescat, adhor­ cationem in veta religione, sicut series eventuum tandi sunt fideles, qui matrimonium clandestine et experientia ipsa demonstravit. 3U Non tamen celebrarent, vel celebravissent, ut ipissionario re­ consulenda esse ftalia matrimonia tam genit»>ribu» duct* «eso sistant ab eoquo benedictionem petant, quam filiis, propter ordinaria pericula, quae ipsa praevia tamen facta declaratione a missionarii» ( comitantur; immo huiusmodi dispensationem, etiamsi benedictionem huiusmodi ad validitatem matri­ aliae conditiones concurrant, non concedant misaiomonii nequaquam pertinere ac minime necessarium ftarii, nisi quando fidelia a sponsalibus prius con­ esse novum consensum. Si tamen aliqui, hoc non tractis non potest resilire vel in ea ait necessitate obstante, nec «ese praesentare vellent, illi nullo constitutu*, ut mulierem fidelem non inveniat, cui modo cogendi «unt, sed solum commonendi cum nubat: facilitas enim dispensandi viros fideles, ut denitate et mansuetudine, ipsis denuo ob oculos nubant mulieribus infidelibus, plure* exponit mu­ ponendo praefatgs considerationes aliaaque, quas lieres fidele* periculo nubendi infidelibus, difficilius sapiens atque prudens missidnarius excogitare invenientes viros «nae religionis, ('um autem miaopportuneque accommodare noverit. sionariu* habeat etiam facultatem dispensandi super VI. Itire statutum est. ut sponsalia, ob copu­ impedimentis consanguinitatis et affinitatis, faci­ lam inter sponsos affectu maritali, ut in dubio liorem se praebere debet in huiusmodi dispen­ praesumi debet, et in pubertatis aetate, aut non sationibus concedendis, si. hac ratione matrimonia longe ab ea. malitia tamen aetatem supplente. sub­ inter catholicos iungi possunt, potius quam in dan­ secutam in verum matrimonium transeant, nec pro­ dis dispensationibus super disparitate cultus. inde liceat alterutri sponso alias inire nuptias, lude Quod spectat ad matrimonia absque praevia caveant missionarii. ne casu occurrente ullam un­ dispensatione iam contracta, minsiqnarii sequenti quam dispensationem sive licentiam nova ineundi modo se gerant. matrimonia concedant sub quovis praetextu vel ( Π. Fidelia, qui cum infideli matrimonium concausa gravissima, etiam periculi abnegandae fidei. 1 1 traxit, ante omnia patrati^a se gravissimi criminis Si quis autem aliter praesumeret, declaramus buiusmodi dispensationem fore illicitam et invalidam, irritaque matrimonia, quae huius virtute .mirentur. Si alter coniugum in apostasiam inciderit, atque alter, si cum eo remaneat, in periculo abnegandae fidei versetur, locus dumtaxat ease potest divortio, seu separationi thori et habitationis, nullatenus autem aliis nuptiis. VII. Valde cauti et prudentes sint missionarii in concedendis dispensationibus matrimonii, prae­ sertim super impedimento disparitatis cultus. Nul­ lam unquam concedant, nisi prius per se ipsos in singulis et individuis casibus visa diligenter causa, et positis in tuto conditionibus, quas, praeter gra­ tuitam dispensationis concessionem, requirit s. sedes. Porro conditiones seu regulae, qua* aedes apoetolioa praescribit in . dispensationibus impedimenti admonendus erit ; dein «i absque tumultu fieri pos­ sit. separandi erunt ad tempus, et interim fideli imponenda erit aliqua poenitentia salutaris, qua peracta. pontificiaV dispensatione uti poterit. * 2. Huiusmodi dispensatio nunquam concedatur, nisi in eorum cohabitatione prorsus absit contu­ melia creatori*, et removeatur probabile periculum perversionis, adeo ut fidelis nec impellatur ad actus superstitiosos, nec impediatur ab actibus christianis. nec pertrahatur ad aliud peccatum mor­ tale: sin minus, dispensari omnino nequit, quanta cumque supponatur vius pietas, fides et fortitudo christiana. λ 3. Tunc* solum concedatur, cum ex separa­ tione gravia praevidentur incommoda secutura. 4. In concessione coniugi catholico commen­ detur atque iniungatur catholica quoque profitedu- 43 8YNODU8 8UTCHUMN8I8, 1803 ssptembris 2-9 catio, et quod enraro debeat modo, quo fieri po­ tent, 'roniugis infidelis conversionem. 5. Easdem dispensationes impetrantes instruan­ tur super necessaria renovatione consensus, quae, ad persecutiones et ad scandala declinanda, set erit, ut inter solos ooniuges privarim habeatur; pate­ facta tamen, quoad fieri potest, etiam parti infideli prioris matrimonii nullitate. 6. Si ex talibus matrimoniis proles orta fUerit, haec, post eorum revalidationem, per pontificiam dispensationem legitima declarabitur. VIII. Noverint missionarii, quibus conceesa est facultas dispensandi ab interpellatione, ea non uti, nisi ad normam brevis Gregorii XHJ, scilicet, ut non dispensetur, nisi quando fidelis coniugem in­ fidelem absentem, an sine contumelia creatoris se­ rum habitare velit, ut par est, monere nequit, vel quia interdum ad hostiles et barbaras provincias ne nuntiis quidem accessus pateat, vel quia pronus ignoretur in quas regiones fuerit transactus, ve) quia itineris longitudo magnam affert difficultatem ; et praeterea rarissime, et in casu urgentis necessi­ tatis. Extra hos casus omnino fleri debet inter­ pellatio, etiamsi inutilis aut periculosa videatur, si fidelia velit ad alias nuptias transire, nec ab ea dispensari potest, sive timeatur ne infidelis inter­ pellatus, sicut prima vice uxorem vendidit, eamdem recuperatam iterum vendat; sive praesumatur cum fundamento vel ex dissensiunibvs coniugum in praecedenti cohabitatione, vel ex alia quavis circumstantia^ partem infidelem nolle redire. Quodsi periculum radsit, ne facta interpellatione exinde oriatur .molestia seu persecutio contra Christianos, huiusmodi casus deferatur ad vicarium apostolicum ut s. sedes coqsulatur, prout olim responsum est in congregatione e. Officii anno 1769. De duobus porro dumtaxat fieri debet interpellatio, nempe 1° num pars infidelis velit converti; 2° num saltem velit cohabitare absque contumelia creatoris. Advertant iidem missionarii, fidelem, cum quo dispensatur, non posse novum matrimonium inire, nisi cum fideli baptizato, minime vero cum catechu­ meno. Praeterea adhuc diligenter observent, quod in unoquoque illorum casuum, in quibus necessa­ rium iudicabunt dispensare ab interpellatione, non sufficiat, ut omnino,sint persuasi de impossibilitate aut difficultate illam exequendi, sed oportebit, ut faciant processum summarium et scriptum, quo pro omni tempore futuro haec necessitas appareat, vel ex eo, quod interpellatus non respondet, aut quia ignoratur ubi sit, aut quia dedit argumentum reipsa aperti sui dissensus, aut quia tandem in tanta est- distantia, ut interpellatio ad illum pervenire nequeat, aut saltem res est multum difficilis. Iste enim praevjus processus summarius nascitur ex littera et spiritu brevis Gregoriani, prout indicatur in sequentibus verbis: „Dummodo constet summarie et extraiudicialiter, coniugem absentem legitime moneri non posse, aut monitum intra tempus in eadem -monitione praefixum suam voluntatem non significasse. “ Quamvis in folio facultatum, quae missionariis conceduntur, sequens facultas legatur: dispensandi eum gentilibus et infidelibus plure* uxores haben­ tibus, ut post bonveraionem et baptismum, quam ex illis, maluerint, ai etiam ipsa fidelis fiet, reti­ nere possint, nisi prima voluerit converti, nihilo­ minus eorum conscientia oneratur, qui uti non de­ bent tali facuUate nisi ad normam aupradicti bre­ vis Gregoriapi/'scilieet, ut'non dispensetur ab inter­ pellatione primae uxbris, nisi invasibus in brevi expressis; sufficit autem, ut interpelletur, num velit converti. 44 CAP. X. Quomodo se gerere debeant miasionarii in ceteris, quae pertinent ad regimen tam sui ipsius, quam fidelium aibi commissorum. I. 8ic agant miasionarii curam proximi et in ' commissarum sibi animarum sollicitudine ita ferveant, ut curam sui ipsius non negligent nec in propriae animae custodia torpescant, ne dum aliis praedicaverint, ipsi reprobi efficiantur. II. Magna quidem est eorum 'dignitas, sed maius est pondus. In alto gradu poeiti oportet quoque ut in sublimi virtutum culmine sint evecti, alioqui non ad meritum, sed ad proprium praesunt indicium. Decet sacerdotem ex ipso suo officio maior virtutum abundantia et perfectio, ut sit de­ votior in oratione, in lectione studiosior, in casti­ tate cautior, parcior in cibo et potu, patientior in B duria, in risu' rarior, suavior in ecAversatione, gra­ vior in vultu et gestu et habitu, moderatior in ver­ bis, profusior in lAcrymis, in caritate ferventior etc. III. In omni, in primis, sancta oratione se as­ sidue exerceant, tum in mediationis tacitaeque piae orationis studio singulis diebus certo temporis spatio, toto castissimi et devotissimi animi sensu incumbant, nec discussionem conscientiae quotidia­ nam negligent, 'IV. Singulis annis post absohitum visitationis et administrationis decursum, vel priusquam se­ quentem incipiant, duo ve! tres aut plures in lo­ cum ab omni strepitu et hominum concursu remo­ tum et aptum conveniant, ubi relicta quacumque alia occupatione et conversatione, in salutaribus meditationibus, ferventibus orationibus, piis lectioni­ bus aliisque sancti* exercitationibus toti versentur, adhibito sibi duce et moderatore sacerdote earutn , perito, si praesens adsit, sin minus, ipsi sibi exer­ citiorum regulam praeficiant, et mutuam navent operam ad aedificationem. In iis autem exercitiis quinque saltem diebus persistant. 8i quis forte ne­ minem convenire queat, ipse tunc exercitationes solus peragat. Qui in nostram residentiam conve­ nire consueverunt sacerdote* aive Europaei sive Sinénses, ibi quidem opportune huiusmodi pia exer­ citia peragere potepunt. Ceteri vero, qui in parte orientali provincide aut in alii* remotioribus ver­ santur, apud superiorem respectivum illarum par­ tium in idipsum adunentur; idem quoque in semi­ nario ab alumnis annuatim tempore opportuno praestetur, duce ac moderatore eiusdem seminarii superiore, litterarum studiis per id tempus inter­ missis. Ceterum . providebimus, ut in domo reni­ dentiae nostrae, tum ii, qui servitio missionis 4el missionariorum suut addicti, tum alii in eadem } domo vel looo commorantes laici, suis quoque huiusmodi spiritualibus exercitationibus non careant. V. Lectione librorum spiritualium, quo* habere 'potuerint, in primis vero novi testamenti, imi­ tationis Christi etc., animos menteeque suas assidue pascant. Non percurrant solum, sed usque adeo studiose legant, ut quae legerint, post etiam taciti seeum aliquamdiu mente reputent, ac videant simul non solum num^juidquam sit, quod contra illorum praescriptum egerint, verum num quid etiam aliud sit, quod ex eisdem exequi vel praestare omiserint aut neglexerint. VI. Memores quantum perniciosa sit otiositas, quae testante Spiritu sancto multam malitiam 'do­ cuit seque in sortem Domini voeatos esse ad^ , spiritualis et ecclesiasticae militiae labores, quid‘quid temporis a divini* officii·, ab orationis con-' * Bedi. ΧΧΧΙΠ, ». ' ' BYN0DU8 8UT0HUBN8B, 180» s^stambria »-» teaptaiioaiaque exercitatio··, ab aeelMiaatieb A ssqw staun paari. apprehendere Mb praatoxta ftuwtioaibM «t ab aKh Hsspuia actie^be· re- bha4bwH at aoa ilbeMH aat addaeendi ad ooaehaat babaat, aon ia otto, Mqlo ia desidia, boo tomba tm, vel ad Mdieedam aat dboeadam doc­ veto ia reraai advarw· oarioaitatibaa, vaab ooa- trinam ebrbthaam; ... Noqae taadom ipai aeqae venatioaibM, aat aotioaibaa negatoriis eoataraat, ceram adnbtri alla· quamoemqao iafaatam sive sad potias divinis seriptaris logoadb vaoeat, vol maaceham aire feminam, etiam testantes·, slab val ecclesiae eaaoaea, a. aedb decreta, sacras aliases amnibus aaqaam eompleetaatar, oab qeoviè blandiet MonawatonuB ritaa, bates auaaioab statute ot moati eut lacrymas vel oiulatae tamperaadi praetextu. rogabo etc. pervolvant prpbeque iatelliger· sat­ De betero litteras pastorales iam coaussmoeutaa, agant, vol ia aaorae tbeologbo Mt catechised Bo * cap. de eachar., nam. 8, praedicti preodooeoeorb taaai scieatia impendant openaa, quae quidem sta * nqetri saper familiaritate eum mulieribus devitanda, dia usque adeo eompleeti dobent, at qui ea asper­ omnooque rogabo de hac familiaritate evitanda in natur, contra eam dicat Dominas: Qmm ta teint- his praescriptas ab omnibus et singuib missionariis tien rtpuiùti, repellam te, ne sacerdotio. fiutgeri» aliisque, ad quoo spectant, exacte observari prae•M1; vel etiam in meditandis et praeparandb cipimus. concionibus et instructionibus ad populum habendis, X. Missionarioram- vestitas et habitus sit ho­ vel in expendendis, discutiendis, solvendis conscien- aestas ac decens; non nimium elegans niniiumve tiae casibus, vel in scribendo aut aliud quidpiam sordidus, sed talis sit, qui ipsorum religioso statui utiliter agendo - pro sua vel aliorum salute, dili- B et apostolioae vocationi modesta respondens intringenter occupentur, adeo ut dies pleni inveniantur seeam morum honestatam prae se ferat In vesti­ in eis. bus, conopeis, stragulis, culcitris et aliis huiusmodi VII. Quandocumque duos vel plure· sacerdotes nihil exquisitum appetant nihil sumptuosum vel in unum convenire contigerit, crebras inter se, col­ pretiosum, nihil quod novitatis, superfluitatis et lationes habeant de rebus, quae ad pietatem vel vanitatis notari possit; sed omne sit simplex, com­ disciplinam ecclesiasticam pertinent, de vita, honeo- mune et modestum, ut decet viros apoetolicos. 'tate et virtutibus ordinis sacerdotalis, de iis, quae 8acris canonibus inhaerentes, prohibemus ne vesti­ ad boni pastoris officium et ad curam animarum mentis aliisque ornatibus utantur sericis; neque recte gerendam spectant; vel aliquam theologiae, etiam induant aut adhibeant in ornatu splendidos aut alterius libri ecclesiastici lectionem tractent, aut nitidos colores, qualibus saepe utuntur prae­ vel quaestiones aliquas de conscientiae casibus fecti praetoriani aliique passim saeculares aut mu­ explicent, vel de difficultatibus suae missionis con­ lieres, sed (quemadmodum olim praeceptum fuit sulant etc. Has collationes et disceptationes non ab illustrissimo loanne, Myriophitano episcopo, vi­ ·>· contentione et aemulatione habeant, sed mutuae cario huius provinciae apostolico, in mandato pa­ utilitati inservientes, humilitor acquiescant veritati, storali diei 1J octobris 1740) mandamus; .ut ubique, -neque praesentibus laicis. etiam in publico, incedant in vestibus nigri aut VIII'. Nemini se multum familiares ostendant. caerulei aut alterius modesti coloris, nihil nisi comne dignitas vilescat ; nimia enim familiaritas parit mune praeferentis. 8i qui autem praedicta serica contemptuiq.' Vel minimam autem familiaritatem aut splendida habeant, volumus, ut cito ea dimit­ cum mulieribus fugiant, ne pereat castitas; vix tant et ad normam ceterorum piorum sacerdotum enim credibile est. quantos robustissimos viros (etiam se conferant, qui modeste vestiuntqr. Quomodo sacerdotes) teli» femineis prostravit diabolus, quot paupertatem et humilitatem Christi praedicabunt, ab initio saeculi damnavit fraudibus mulierum ’. Ad qui fulgorem et iactantiam praeferunt saeculi T eas nunquam accedant, nec ad se accedere per­ Orabat quidam sanctus, inquit s. Bernardus, si de­ mittant. neque cum illis colloquantur, nisi raro, et derit mihi Dominus panem ad manducandum st necessitate id exigente; sermo autem sit brevis, vestimentum, quo operiar. Nota, quo operiar. Sic gravis et austerus; ab ipsis diligentissime caveant: et no» contenti simus vestimenti», quibus operiamur, verendum est enim, ne quo sanctiores fuerint, eo non quibus lasciviamus, non quibus superbiamus, magis alliciant. et sub praetextu blandi sermonis non quibus mulierculis (aut saecularibus) vel simi­ immisceat se viscus-libidinis; sub specie sanctitatis lari vel placere studeamus ‘. prodit se virus serpentis et morsus lethalip. XI. Parca et frugali mensa contenti sint; ali­ IX. Praeterea prohibemus, ne ulla mulier adeat mentum sit simplex, quod ad viandum, non ad sacerdotem ad colloquendum de re necessaria, nisi lautitias deliciasque aptum sit. Manducent iuxta . * cum alia aut aliis mulieribus comitibus, neque praescriptum Christi, quae' sibi apponuntur, nihil propius ad eum accedat quam decet. Si vero res conquerentes. vel, quod peius est, indignantes de communicanda debeat esae secreta, sacerdos eam dapium mediocri -copia, apparatu et condimento, necessaria loquentem graviter audiat, sed ianua quasi sumptuosa, exquisita ac delicata sibi apponi semper aperta, eiusque negotia celeriter expediat, fercula expeterent, minusque dignitatis et auctori­ eamque protinus dimittat; ... Ne magistras scho­ tatis obtineret, cui mensa simplicior et parcior ap­ larum. neque alias mulieres, ne quidem parvas ponitur, cuiusque vita magis comprobatur aposto-, puellas, ullo amplius praetextu, doceant charac­ lica. Si dapes, quae apponuntur, sanitati corporis teres vel libros, neque eos ipsis privatim explicent. non congruant aut sint nociturae, id quidem mo­ Si quid in hoc genere ignoraverint, magistras peri- deste exponant, atque aliter conditas expostulare tiores, vel parentes ipsos propinquiores, ut patrem possunt, at nihil unquam exquisiti^m, sumptuosum vel fratres, interrogent, aut si hi ipsi nesciant, eos aut delicatum requirant, ne a fidelibus tacite et interponant ad quaerendum a sacerdote aut alio merito arguantur, quasi essent de numero eorum, litterato desideratam interpretationem et explica­ qui dicunt et non faciunt, qui temperantiam et tionem; ipsae vero nullatenus accedant ad sacer­ mortificationem Christi praedicant, saturitatem au­ dotem aut alium quemcumque virum extraneum, tem deliciasque corporis anhelant. Praeterea mensa ut sibi fiat satis; . . ..Ne ipsi sacerdotes nec eorum eit brevis et naturae sufficiens ; longus çnim accu­ ministri praesumant unquam manum ullius puellae, bitus plus affert molestiae quam sanitatis et est temporis iactura. * Oseae IV, t>. , * S. Lfturent. Iu*tta.A>e triumphali agon? ’ 'hri»ti, cap. 8. n. 7. 1 Epi.«t. 2 ad Fnlctmeixi. 47 SYNODUS 8UTCHUKN8I8, 18Û3 saptambria J-9 XII. In oatari» quoqus, qua M won val cal· tum corpori» pertinent,,ab omni tata», Ium, m·bitus vel ambitioni» et vanitati» sperne longo reftn giant, solis neeeesariis vel utihbua, modestis et simplicibus contenti. In decarna visitationi» Chri­ stianorum et itineribus, ne saroiaarem bainlatoraavo frequentia et apparatu neque plurimorum oouutatu incedant adipati, quidquid ad suam propriam com­ moditatem vel oatontationem pertinet aecum de­ ferente», cum ceterorum incommoditate vel offen­ sione, affectantesque potio» divites negotiatore» vel praetoriani, quam viri apoatolioi videri ... Non pa­ tiantur »e a fidelibus appellari ii» nominibus. quae erga solo» prttefeeto» saeculare» aisurpantur, prout eat in hac provincia appellatio Z4o-y4; non delec­ tentur «alutationibu» et alieni» laudibus; non moero­ rem, non indignationem, non iracundiam, non auateritatem exhibeant aut mente concipiant, ob rusticitatem, incivilitatem vel etiam contemptum aut inobedientiam cuiusquam; non praeeaae horninibu» gaudeant,' aed prodesse; non affectent domi­ nari, nec praesumant unquam ad regendo» vel con­ tinendo» fidele» populo», aut alio quovi» praetextu, ullum apparatum saecularem adhibere, «eae tanquam praefecto» civile» »uo»que catéchistes vel ministro» tanquam praetoriano» vel satellites exhibentes. Mo­ rum manauetud^humilitaa cordi» et modeatia prae­ cipua sunt insignia sacerdotia, qui minister et ministrator ecclesiae et fidelium, non vero dominus nec dominator est constitutu». XIII. Paupertatem ne moleste ferant. Pauper­ tatem dilexit et docuit coelestis magister Christus ; et nascens in praeaepio ponitur, et nudus in cruce ponitur. Stipendii» missarum et eleemosynis fide­ lium sponte oblatia contenti sint. Quod autem a memorato illustrissimo Agathopolitano iam pridem provisum est, ut scilicet fideles ipsi subveniant sustentationi suorum respective sacerdotum indi­ genarum. missionis, inopia et ipsa ratione id exi­ gente. illud confirmamus; et diligentissime caveant iidem sacerdotes, ne, sub praoteftu sustentationis sibi debitae, pecunias dxtosqueant aut exigant a fidelibus, sive per se, sive per alios quoscumque ad id deputatos; ne quocumque praetextu eoa col­ lectores constituere unquam praesumant, quos vo­ cant teowy-Xrou, seu potius satellite», qui urgeant ac quasi compellant fideles ad solvendum miaaionarii viaticum, neque ulla ratione praefigatur seu taxotur id, quod unusquisque suppeditare debet. Haec cupiditatis et temeritatis specimina omnino reprobamus mandamusque, ut huiusmodi collectae, ubi earum consuetudo viget, ab uno dumtaxat aut altero eatechista sive alio viro probo et pio cuius­ que loci fiant, qui recipiant id quod fideles sponte ac libero dare voluerint et potuerint, et tnisaionario tradant. Is autem huiusmodi catechistia ex­ presse mandet, ut nihil omnino a pauperibus pe­ tant. qui vix habent, unde vivant, nec etiam ab ipsis sponte oblata accipiant, nec de ceteris quem­ quam arguant avaritiae vel ingratitudinis erga pastorem suum, nec alio quovis modo conqueran­ tur, quia, suppeditare detrectat, νβΓ mibua dat, quam dare posset; ipsemet misaionarius hos in­ quirere vel notare non debet, sed modeste et libenter accipiat, quod sibi datur. Ubi alitem fideles eleemosynas pro sustentatione missionarii per se ipsos afferre consueverunt, haec consuetudo servetur, nec plus exigat vel potat misaionarius, quam sibi sponte offertur; Habentes alimenta et quibus tegamur, hi» contenti iimus'. Animarum 4» a salatam inquirere dabat «Mardos, non peeuaiam, non mnnera,*nou lucra terrena. *■ XIV. Kxamplo saactonun paupertate, sobrietate m parsimonia ita agant, at non modo supervaca­ nearum reniai usibus abstinentes, sed quae etiam 'ad victum aut vestitum minus , sunt aeoeaMria de­ fraudante», conversioni infidelium, erectioni scho­ larum piarum ahisque suae musionis aeeeetitatibus subveniant. Altaria sacri» ornamenti» et supellectili instruant, pauperibus opitulentur etc. Noh appetant tbeaaurisare sibi thesauros in terra, sed bonorum operum abundantia cum caritate coaiuncta faciant theoauro» in coeli», ut monet ipse Christus. Stu­ deant magis lucrari anima» Deo et coeleste horreum augere, quam pecunias et temporalia congregare. XV. In visitatione Christianorum caveant ab acceptions locorum et personarum, doinos divitum et sibi commodas mensamque lautiorem et exB quisitiorem seligente», paupere» vare christianitates ac domunculas cibosque parciores et frugaliores refugientes ac ire renuentes, unde compelluntur huiusmodi paupere» adire sacerdotem in alii» locis, una vel duabu» aut pluribus leucis a proprio domi­ cilio remotis, ad audiendum verbum Dei et susci­ pienda sacramenta, ,C"% gravi suo incommodo vel dispendio vel periculo, ne plurimi sacramentis et verbi divini .pabulo priventur. In quemcumque igitur locum sive divitem sive pauperem, modo »it aptu» ad congregando» fideles et securus, ibique adsint saltem viginti personae, fuerit acceraitu» misaionarius, postposita propria commoditate, ire personaliter non recuset, ni»i gravis alia ratio exi­ gat, ut fideles in alium locum convocentur. Omni­ bus debitores sumus, diviti et pauperi ... In qua­ cumque christianitate nihil operis sui praecipitanter nec inordinate agant, id unum solliciti, ut se cito ab eo expediant; sed tantum temporie et maturi­ tatis adhibeant, quantum necesse est, ut praedica­ tioni verbi divini, administration! sacramentorum et ceteris debitis occupationibus fiat satis, munusque apostolicum rite et digne impleatur. Neque etiam, absoluta administratione unius loci, patiantur se diutius, quam par est, ibi detineri, id recolentes, quod Christus ipse detinentibus se respondebat; Quia et aliis civitatibus oportet me evangelisare regnum Deh; quia ideo missus sum *. XVI. Nimiam severitatem et austeritatem erga subditos fideles, etiam scandalosos. incorrigibiles et protervos, devitent, nec unquam iurisdictionem, quam non habent, sibi arrogare praesumant, eos poena publice plectendo ; sed vestigia Christi prae­ ceptoris nostri et omnium virorum apostolicorum sectantes, se mansuetos et benignos exhibeant ad omnes. Nihil dicant, nihil faciant ex iracundia. P indignatione, odio, vindicta, nec animo dominandi vel iis timorem sui incutiendi; ecclesiae et sacro­ rum canonum disciplinam, non proprium sensum ■ et voluntatem sequantur. A subditis magis vene­ rari et diligi studeant, quam timeri ; veneratio enim et dilectio fiduciam parit, timor vero et tre■ mor odium et aversionem confert. Non debent pastores quaerere ab ovibus suis timeri, quem­ admodum ipsae timent a lupb, sed potius facere, ut timeant Deum diligantque, et venerentur digni­ tatem et potestatem, quae sacerdoti data est non in destructionem, sed in aedificationem. Auctori­ tatem sibi conciliabunt non superba dominatione, non coactione, contentione verborum, iurgio, iniuriis et ceteris huiusmodi, sed humilitate, mansuetudine, persuasione, patientia et aliis virtutibus, quas Chri- r 8YNODÜ8 8UTCHUKN8I8, 1803 «eptambris 2-9 4» SO •taa Domino· commendavit atque praecepit viri· d libellam reparationi· vel omeatdationi·, quae in apostolids. Awdtafoi, fu' ieidiootio torrum, iaqait praetorii» «aeetdaribus voenat rie, eel quocumq·· a Bernard»·, deeitr tiUltn» neten om row afin nomine appeUotar; ««t eaia re» intolerabili·, dotera, non demtM·. Stndtte mugio amari, pttom quod Moerdoe, cai anlhun in· fori externi oommotui. Et »< interdum oeroritate apua eot, paforno petit, «abdito· compellat ad coafoamenem pnblioam eit, non. tgrunnieu*. Ne qyi· autem nitra Mveri- et Mripti· foetam suorum delictorum, quod quidem tatis et potestatis meta· excedat, ea quae aequantur non ' minima eat poenitentia publica . .. Neminem statuere necemariam duximna, districte et »nb ena­ quoque, etiam exoommunicotum toleratum, repellent turarum poenii contra delinquente· infligendi· pro­ a coetu fidelium, aon permittente· illum intere··» mimae merifieio vel »imul cum alii· oraro, aut »i hibente· : I. Ne ullus miaaionariu· quemcumque fidelem permittant, praecipiente·, ut in loco «emoto inter­ quovis modo percutiat,- neqnidem alapa, etiam le­ iit vel oret etc. 3. Ne quacumque de eauaa, etiam iuata et pu­ viter. Nulla de cauia «eu praetexto ipai id liceat Memore· sint eorum quae exqmplo ano Dominus blica,· ulli fidelium, licet diviti et ditimime, infligant no· docuit, qui cum ipse percuteretur, non reper­ in vindictam «celetum, quantumvis gravium, poena· cutiebat, cum Incerneretur convicii·, non regerebat •eu mulct·· pecuniaria· vel alterius rei cuiusvis convicium; eum pateretur, non comminabatur. 8i temporali·, in paupere· «ut «lia quaeri· pia opera quii autem mulierem rive puellam percutere atten­ eroganda·, niai intervenerit mandatum vicarii apotaverit, «cire debet «e gravioribus animadversionibus 8 itolici; nec enim id iuri» ullatenus exercere possunt fore obnoxium; haec enim agendi ratio,. praeter mimionarii huic» regioni·, quibu· iurisdietio dum­ pereuMioni· vitium, adiunotam habet magnam in­ taxat ad forum internum delegatur, nec fidele· ab decentiam atque immodeatiam, praesertim in sacer­ ipai· abaque facultate it· mnlctati ulla lege in hoc dote . . . Neque ullum perouti faciat' a catechiatia, obedientiam praestare tenentur. XVII. Caveant ex adverro · nimia laxitate aeu vel ab ip«i· parentibus; id enim aliquid praefert odioaum in miniatris Christi et angeli· paci·. . . . dissolutione eorum «acerdotum, qui tum populo Neqne sub ullo praetextu quemquam audeat male­ praeeunt, sub praetextu se erga delinquente· dicere hi· .verbi·: njr ma leang ein,tu nihil habeo benigno· exhibendi neminemque contristandi, nihil coneeieutiae; ng pe xg jin, ta na» eo homo, vel arguunt, ,nihil increpant, omnia tolerant, omnia similibus, quae gentile· ipai indigne ferunt; nec tacent, omnibus blandiuntur, hominibus placere quemquam ulla unquam iniuria, contumelia vel volunt, aut peccantium lingua· verentur, ne forte probro appetat, neque irrideat ; haec omnia maxime mabt de ei· loquantur; unde per impunitatem ini­ dedecent sacerdotem, cuius lingua continue laudat quorum malitia oonvaleacit, perveni non corrigun­ ac benedicit Deum, ut quid et in ipoa maledicimtu tur, immo et insolescunt, auctoritas sacerdotalis homine», qni ad timilihuiinem Dei factitant?* Nec spernitur, scandala et abusus ubiqne diffunduntur., id .quidem licet saecularibus. Nec tandem mina· tranagremione· nutriuntur, exurgit contumacia, propriae animadversionis, cuiquam intentare prae­ malaque innumera procedunt Sciant igitur huiussumat, quasi sibi iurisdictio externa competat, ant ç modi missionarii eme sacerdotalem severitatem sibi homines ad obediendum sibi terrore cogere velit. omnino necessariam xelumqit^v sanctorum, quem ‘2. Ne in foro exteriori ullam poenitentiam pu­ imitari debent, nec non fortitudinem spostolicam, blicam pro quovis peeeato, licet publico, nisi de qua se munitos oportet, ut muneri suo, ut par est, nostro mandato, ultra imponere praesumant; istud *faciant satis. Sunt enim multi etiam inobedienteo, enim ius soli competit superiori ecclesiastico, qui monet apostolus, vaniloqui et oeduetoret,' [. . .J quo^ in foro externo jurisdictionem ordinariam vel de­ oportet redargui; sunt multi temper mendace», . . . legatam habet, quales sunt episcopi, vicarii aposto- rentre» pigri; quam ob cautam, inquit idem apo­ lici etc. Ne amplius igitur compellant fideles, stolus, increpa illot dure1 ; sunt impudentes, pro­ etiam publice delinquente·, sub praetextu scandali tervi, superbi ac elati, quos oportet refraenare et reparandi, ut in coetu fidelium genuflectentes' aut coercere : sunt pigri ac desides, quos oportet stimu­ prostrati publice confiteantur suum delictum, ad­ lare et excitare; sunt qui cum infidelibus ducunt itante· simul deprecantes, ut misericordiam divi­ 'matrimonia, quos oportet graviter reprehendere: nam pro se implorent «uumque perversum exem­ obsistendum est scandalis, abusus sunt corrigendi, plum non imitentur, neque ut aliud simile faciant usurae et alii contractus iniusti sunt exstirpandi, in publico, quod poenam seu animadversionem restitutioque urgenda, ritus ab ecclesia damnati et ecclesiasticam praeferat Sed exterius id solum quaelibet superstitio a fidelibus est eliminanda» praestent, quod officii sui ratio postulat, huiusmodi nationis praciudicia et errores sunt oppugnandi ae scilicet peccatores publicos adhortentur, arguant et evincendi etc.; quae omnia nemo exilequi potest increpent, etiam coram aliis, si opus fuerit ob­ dissoluta laxitate' ct pusillanimitate. Audiant eumsecrent, atque etiam ipsis iniungaut, ut scandalum dem apostolum monentem Titum: Haec loquere et reparent, cui quidem reparationi certe facient satis, exhortare et argue enm omni imperio, nemo te consi abstineant a praeteritis delictis vitamque agant temnat'1; et ad Timotheum : argue, obérera, inerepa ihristianam, iis, quos laeserunt,1 satisfaciant et alia in omni patientia et doctrina *. huiusmodi praestent, quod ex lego divina aut ec- ‘ XVIII. At ista severitas mansuetudine semper clesiae praestare tenentur. Si autem agatur de eat temperanda. Nunquam ita districti et austeri publica apostasia, redeuntes ad poenitentiam tene­ sint missionarii, ut omnem mansuetudinem et antur tantum «énjel abiurare coram Christi fideli­ benignitatem amittant, neque ita mansueti ut (per- ' bus, et, abiuratidne peracta, admittantur ad con­ dant districti iura regiminis. Unde cunctit rectorifessionem aacramentalem, iniunctis iu foro interno . feta utraque eummqpere tant tenenda, inquit s. Urepoenitentiis salutaribus arbitrio confessarii : ita goriua, ut nec teat rei explorent 8i quia autem mnHeris pulaum · negotiis saecularibus omnino abstineant, neque alia attrectaverit, sub praetexta et eoiore eius morbum officia vel commercia saecularia exerceant iuxia cognoscendi eat periculum mortis explorandi, sciat iiiud apostoli mandantis: Maro mdstam Dee im­ ipsum habendum fore tanquam seductorem vel plicat *» tugoiii» taeealaribtu, ni ei placeat, ctù i* sollicitantem pro diversitate circumstantiae. probavit *. His autem praeceptis contradicunt sacer­ XXI. Cum frequenti experimento constet, pe­ dotes et missionarii, qui fidelium sibi subditorum B cuniam sacerdotum Christianis Autuo datam ipsis causas quascumquo temporales resque domesticas fleri in petram scandali et occasionem offensionis,' - . . ad se deferendas volunt, ut de earum aequitate, vel quia scientes, eos nolle aut non pose· resti-, legitimitate vel honestate ipai dignoscant ac statu­ tutionem acriter aut iuridke urgere, saepius mu­ ant; qui se immiscent in divisionibus territoriorum tuantur absque ulla restituendi voluntate, vel quia aut pecuniarum inter fratres et alios, in emptioni­ pudore suffbsi, eo qnafTmin restituerint, non am­ bus, venditionibus, locationibus, conductionibus, et plius audent sacerdotes^ adire, nec consequenter aliis contractibus minime illicitis, in aedificationibus ' ad sacramenta accedunt, vel quia inde murmurndomorum, in culturis agrorum, in mercaturae ne- ' tionea, obfoeutionee, invidiae, odia non raro excigotiationibus etc., boo vel illud pro arbitrio pro­ tantur apud alioa, quibus non mutuantur, quique hibentes, quod licite a fidelibus fieri potest, vel id sacerdotem de 'acceptione personarum criminantur, aut aliud praecipientes, ad quod nulla lege tenen­ hinc est quod missionaries plurimum in Domino tur, quasi-essent eorumdem fidelium domini tem­ hortamur graviterque monemus, ne in posterum porales; qui, sub praetextu dissidentes eompbnendi, fidelibps pecuniam dent mutuo, sed potius si quis de litibus et controversiis profanis cognoscere et pauper in urgenti necessitate aut indigentia vere eas dirimere volunt parteoque litigantes et contro- constituatur, ei, quantum patientur. facultates, vertentes compellunt, etiatn dénégations sacramen­ opem ferant, non mutai, sed eleemosynae nomine, torum, stare suo iudicio; qui se interpositores vel aperte declarantes, nullam esse obligaq^em reatiauctores praestant sponsalium vel matrimoniorum e tuendi, XXII. Valde sobrii sint in proponendis; sua­ in hoc vel illo loco, cum tali vel tali persona con­ trahendorum. aut saltem ea consulunt, suadent vel dendis aut etiam permittendis pecuniaruri contri­ praecipiunt;' aut quandoque ea sua auctoritate butionibus ad emenda altaria umbracula seu bal­ . interdicunt, licet nullum adsit impedimentum ; qui dachins, parietum aulaea et alia huiusmodi orna­ auctores sunt, ut pecunia, orixa vel alia frumenta menta speciosiora .vel pretiosiorem supellectilem, mutuo dentur aut accipiantur; qui fldeiussores se aut ad amplificandas vel’ exornandas domos, in praebent plurimaque alia profana et saecularia quibus fideles congregantur, aut ad alia facienda, gerere, de iis tractare, disserere vel sermocinari quae ad maiorem cultus decentiam spectant. Licet delectentur, mandantes, consulentes, approbantes enim huiusmodi causae vere piae sint, debet tamen vel prohibentes ac damnantes, quidquid sibi arri­ affectus intra moderatos fines prudenter contineri, det; unde compiuniter conturbantur familiae, na­ ne, pietatis praetextu, potiua .ambiatur vana gloria scuntur discordiae, divisiones, iurgia, murmurationes, inanisque ostentatio, neve indigentiae fidelium, qui querimoniae, odium et sacerdotis contemptus ; ipse- ad talea ' contributiones non tenentur, non satis met putem sacerdos, qui nihil nisi res divinas, consulatur. 8i quas autem, in raris casibus, fieri ecclesiasticas et .ad salutem animarum pertinentes expediat, caveat mimionarius, ne ulla exerceptur curare et loqui debet, ab amore Dei, a religionis exactio aut concussio, abstineatque omnino ab iis officiis et ministerio pastorali qvertitur et distrahitur. praecipiendis vel imponendis et taxandis, sed unus­ Haec igitur omnia graviter inhibemus. Sufficiat quisque contribuat pro sua facultate quantum vomissionariis avertere fideles ab iis temporalibus, fuerit, Ceterum huiusmodi contributiones potiua quae iniusta, vel mandatis Dei aut ecclesiae .con­ consulantiuf ad sublevandam pauperum miseriam traria, aut saluti periculosa deprehenduntur, cetera et inopiam, praesertim in frumentorum caritate, in vero eorum arbitrio, voluntati et ordinationi relin­ persecutionibus aliisque calamitosis temporibus, aut quantur. Eorum lites rive controversias inter se ad erigendas vel stabiliendas scholas Christianas nunquam dirimant, nisi suadente necessitate, et in pro edueatione puerorum .utriusque sexus, aut ad rebus non multum intricatis et implicatis, nec non alia similia opera, quae longe maiorem utilitatem quando utraque para sincere parata videtur, quod ' et decus afferunt religioni, quam tot tapotium et rarum est, ad acquiescendum sententiae sacerdotis. sericorum apparatus. 'XXIII. , Memores se nominari et esae pastores, 'In reliquis autem a catechietis locorum aut aliis viris prudentibus rerumque saecularium expertis, gregem suuu^ diligenter cognoscere satagant. quos maluerint, componantur ac dirimantur. —Hoc Uniuscuiusque statum, conditionem, mores et agendi se modo gerant missionarii. Quoad aponsalia et rationem solerter inquirant, sed discrete et pru­ matrimonia nihil aliud curent, niai ut in ii· contra- denter, ut non curiosi exploratores potius quam Domini speculatores videantur. Ne publice neque etiam privatim praecipiant vel hortentur fideles 1 Pastoral., p. VU;cap. H. etiam catéchistes, ut apud se accusent vel deferant * lac. II, 18. • II TiM. Π, 4. quoaenmque sciverint iniustitiaa aut alia delicta .ii,.. Μ 8YNODU8 8ÜTCHUKNMB, 180S septembris i-9 Μ commiaisse; indo enim odi», inimicitiae, divisiones, ·inis moribus et interius sanetis affectionibus ordi­ oontoationea, iurgia et multa alia mala nascuntar. nare; tuae demum utiliter procedent ad shoe in Sufficiat astem monere eatechistas, at pro officii ana» doctrina doeendoa, quia nemo praesumit do­ ni manere sacerdoti patefaciant prudenter, idest cere artem aliquam, quam prius non didicerit. non notam alii», end privatim, scaadala et alia Nunquam accedant ad praedicandum, nisi adhibita negotia maioris momenti, ηοβ qnasi accusatores praeparatione debita, lectione scilicet, studio, medi­ suorum fratrem, sed ut eiusdem opera medela tatione et oratione. Illa doceant, quae ia scrip­ opportune adhibeatur. Ipse quoque mimionarius turis aliisque libris probatis, praecipue catéchisme de iisdem negotii» maioris momenti potest eosdem concilii Tridentini, a Deo didicerint, non ex proprio eatechistas rei alios probos interrogare, sed semper eorde vel humano sensu, sed quae Spiritus sanctus prudenter et discrete ea, quae scitu necessaria aut docet Ceveant ne adulterent verbum Dei, sed valde utilia videbuptur pro bono regimine. De veram doctrinam praedicent; difficiliores et sub­ cetero accusationibus et delationibus, quae saepe tiliores quaestiones, quaeque ad aedificationem non fiant contra alios, ne multum credat, nec fidat; faciunt, a concionibus suis secludant; incerta item neque ullum indicet reum, in quibus accusatur, vel dubia, falsa, vel quae falsi specie laborant, evulgare ac tractare non praesumant; ea vero, antequam ipsum audierit. quae ad curiositatem quamdam aut superstitionem XXIV. Item oves sibi comminas cum summa spectant vel turpe lucrum sapiunt tanquam scandiligentia, vigilantia et caritate pascant atque cu­ B dala et fidelium offendicula dicere erubescant ; stodiant. Non tatis esse putent fortes et pingues sanctorum historiis ne nimis diu immorentur, ea curare, sed et languentes et infirmas consolidare et solum excerpentes quae imitanda videantur; quin sanare errantesquo et perditas quaerere omnino necesse est. Caveant ne mercenariorum more, de qmtior pare doctrinis detur, praesertim ex prae­ grege dominico parum solliciti, seipsos pascant, dicto catéchisme Romano, quae ad dogma et mores temporalia- commoda convectante», lucris et mer­ pertinent vel evangelio aut epistolis explicandis, vel hortatiqnibus habendis, quae ad movendum cor cedibus inhiantes, honores et laudes ab hominibus appetentes, impensa sibi humana reverentia lae­ et illuminandas mentes magis aptae videbuntur,habifrf ratione personarum ete. Quod si fabulosa tantes, quae sua sunt, non quae lean Christi quae­ rentes: Fas postohlus Itrail, inquit summus pastor, videbitur historia,. ne attingant quidem ; miracula gm pateeiant semcWpsos ; nonus greget a pattoritue quoque ne imprudentius lactentur, nisi quae scrip­ ■ pateantur?.. . Ecce ego ipso super paitoret re­ turis prodita, aut a non levibus scriptoribus, quiram gregem msum de manu eorum, et eeuare summa eum historiae fide, tradita fuerint; non faciam ' eos, ut ultra non pateant gregem ‘. Quid­ quaerant pompam peque cultum sermonis, vanam gloriam et laudem captantes; sermo eorum et quid faciunt vel loquuntur, id totum référant ad praedicatio non sit, ut ait spostolus^vn pereuaanimas Christo lucrandas; eas pascant sacramen­ torum administrations, vitae sanctitate et exemplb, eMlitue humanae vapientiae eerbie *, ut verbis Conorationis frequentia et fervore, verbi divini assidua focii, aut aliorum philosophorum et sapientium et sincera praedicatione, sanguinié etiam profusione, P saeculi, tanquam hac ratione veritates Christianas stabilientes: ut non evacuetur crux C^rieti’. Nec si opus fuerit. ridicula aut profana admisceant, quae 'risum vel XXV. Ita necessaria eat praedicatio verbi di­ saecularia desideria movere possunt; nec indecora vini, ut pastores, qui eam populis subtrahunt, et minus decentia proferant, quae vel minimo sint maledictionem Dei in se concitent animasque fame offendiculo, sed quaecumque sancta, casta et pu­ conficiant ac perimant; unde saepe minatur Domi­ dica nihil nisi grave et sapientia divina plenum, nus, se sanguinem earum de manu ipsorum requi­ ' simplex et apertum, vivum et efficax, quod mentes siturum. Missionarii igitur ng cessent praedicare audientium instruere et movere'possit ad salutem. verbum, instare opportune, importune, ut ait apo­ Non sit clamosa praedicatio vel declamatoria, et stolus, instruere seu erudire, hortari, arguere, ob­ quasi cymbalum tinniens, sed voce moderata, secrare, increpare. In decursu adminiatltitionis sobriis et usitatis sermonibus .veracibusque sen­ fidelium, singulis diebus non omittant ad eos tentiis commendetur et ornetur: Item vitia libere publice concionem habere; cum enim unaquaeque arguant, caventes simul, ne ullam personam in christianitas vix in anno semel visitetur, et sacer­ particulari notent, confondant vel infament, ut fit dos ibi longam mansionem non faciat, fidelesque aliquando imprudentia vel temeritate concionantis non possint omnes simul, sed alternatim praedi­ cum fidelium indignatione et scandalo. Omnium cationibus iAteresse, ut saltem modicum quid huius captui seee accommodent; plerique eorum neophypabuli unusquisque accipiat, necesse est, ut fre­ P torum rudes et carnales lactis alimonia opus habent, quentias dispertiatur. hOc est, simplicioribus et elementaribus doctrinis: XXVI. Probe autem noverint praedicatores multi sublimiorem vel spiritualiorem sermonem ca­ verbi divini altaque mente retineant id, quod tra­ pere non posse videntur. Doctrinas igitur in primis dunt se. patres, quodque experientia quotidiana tradant vel dé symbolo apostolorum, vel de man­ comprobatur, sacerdotem scilicet tunc vere aliis datis Dei et ecclesiae, vel de sacramentis, vel de recte praedicare, si dicta rebus ostendat, tunc prae­ oratione dominica* excerptas, vol etiam de virtuti­ dicationem *utiliter proferri, quando efficaciter bus fidei, spei et caritatis, do quatuor novissimis adimpletur; e contra'vero perdit auctoritatem do­ et alii» similibus, quae omnium etiam rudium menti cendi, cuius sermo opere destruitur; neo facile per­ et uniuscuiusque conditioni accommodari posapnt. suaderi potest, quod docet lingua, si a lingua vita Omnes recte 'instruere satagant, virtutes cuique dissentiat. In id igitur totis viribus allaborent proprias ingerant, omnes ad bonum faciendam ac­ missionarii, ut quidquid docent' verbo instruant cendant et a vitiis omnes avertere studeant. Tan­ exemplo, vestigiis praeceptoris Domini insistentes, dem praedicationis suae fructum Domino commen­ tde quo legitur; Coepit letut facere et docere'*. dantes, qui solus dat incrementum, nec doleant, Studeant se ipsos componere prius exterius in bo- nec a prpedieandp desistant ob duritiam auditorum, ‘ Ksech. XXXIV, S, 10. • Act. 1, 1. “ •ICsr.ll, a. • IHd. I, 17. 4· 8YNODV8 8UT0HU8N8I8, 180« wtembris 3*» Μ i η Μ nec etiam ex eorum conversione vel profoctu «bi A de propaganda fido, sive ab illnstrisaimo Carablandiantur. drenal bonae memoriae in euia saepe diotis pasto­ XXVII. Cum fideles cuiusque loci vix semel ralibus litterio. ■ XXIX. Inter praecipua muneris apostolici officia in. anno a sacerdote visitari et per breve tempus, quo versatur inter ipsos, non multum in doctrina illud profecto primum locum obtinet, fidem, scilicet Christiana erudiri possint, necease est, ut libri,id propagandi apud gentiles et eam integram- illisuppleant, quod audire vyl capere non potuerunt; batamque servandi apud fideles. Missionarii igitur quilibet igitur misaionariue diligenter provideat, ut omnem sollicitudinem, coram atque operam adhi­ eos omnes libro* ad religionem pertinentes et pro­ beant; ubique informentur homines Apti et telo batos, quos sibi comparare voluerint, praesertim fidei disseminandae imbuti, qui infideles convincere catechismoa,- instructiones, preces aliosque fréquen­ ac persuadere valeant eosque frequenter hortentur: tions usus, et ipsis acoomodatioree atque utiliores nec minori cura collaborent, ut omne genus super­ facile emere possint, quod quidem fieri vix potest, stitionis ex corde, oro et opere ipsorum fidelium nisi ex urbe principe, ubi imprimuntur, asporten- radicitus exstirpetur; experientia enim constat, tur in ipsa loca; ipsos saepe adhortentur atque plurimos illorum ex ignorantia saepe superstitiosa ........... ’ · urgeant, ut huiusmodi libros sedulo addiscant sentire et credere, vel exemplo aut respectu hu­ filiosijue· edoceant put edocere faeiant. .-Libros mano vel consuetudine ductos, superstitiosa ' verba quoque, qui ad gentilium superstitiones confutan­ proferre, ut sunt tgen tning, caeli nuendateun, quod das religionisque Christianae veritatem comproban- Best fatum, tgen Ig, caeli ratio, at alia plurima quae dam pertinent, ipsis procurare non omittant, eo ut gentiles in omni fere eventu et actione usurpare et a viris idoneis addiscantur, et apud eosdem solent, vel superstitiosis communicare», sive dando gentiles disseminentur; hi enim saepe edrnm lec­ aut recipiendo munera, quae superstitionem sa- piunt, sive moribus et consbetudinibus quibusdam tione convincuntur et ad fidem convertuntur. Ad evitandam vero omnem fraudem non prae­ saltem exterius sese conformando, qqae a super­ sumant missionarii propria auctoritate et absque stitionis labe nullatenus excusari possunt, sut vanis vicarii apostolici lidfntia aliquem librum aut scrip­ observantiis serviendo, aut negative se habendo, tum, etiamsi alibi approbatum, divulgare et publi­ quando, replantare vel obstare tenerentur. Munus care: ac praeterea absque eiusdem vicarii aposto­ est missionarii solerter et distincte inquirendi in lici approbatione non audeant edere libros conti­ singulis suis "districtibus de variis superstitionibus, nentes parvas doctrinas, instructiones vel preces, quaé sunt in usu apud gentiles, quaeque a fideli­ praeter eos, qui a vicario apostolico approbati sunt; bus usurpantur, ut, hac cognitione adepta, possit id enim districte prohibitum est a s. sede, poena in instructionibus suis eosdem fideles ab iis revoa Clemente XIV adiecta contra inobedientes mis- care aut adversus illas praemnnire. Si dubium sionarios suspensionis ipso facto incurrendae ab occurrat, num aliquid in particulari superstitiosum omnibus et quibuslibet facultatibus, pro exercitio sit, necne, diligentiqs consulat, aut rem ad nos missionum concedi vel communicari solitis. referat, ut, ea mature, examinata et discussa, pro XXVIII. Adeo frequens et gravia est negli-’,. officii nostri munere in Domino definiamus quid -- educaridu -J------'J:- et -·■ instruendis =-■*------ *·”- liberis, '=·■—!- opportunum fuerit. · gentia parentum in XXX. Serio moneantur fideles atque instruan­ ut horum plurimi in adulta aetate fidei rudimenta, mandato Dei et ecclesiae aliaque ad ohristiane tur de gravitate peccati, quod committunt ii, qui vivendum necessaria nondum Calleant: hinc fidei contribuunt aut concurrunt ad superstitiosa. Modis debilitas et morum depravatio, quam in multis fa­ omnibus a tanto delicto deterreantur, quod fidei miliis et locis lugemüs ac deploramus. Miaaionarii labem, religioni dedecus fidelibnsquc maximum igitur, ut tanto malo occurrant, non solum contra infert scandalum. Et quoniam in plurimis locis huiusmodi negligentiam inclament tum publice tum frequentissime est occasio sic contribuendi, nec privatim, verum etiam omnem suam operam et desunt,'qui vexationibus et exactionibus debilitati, diligentiam adhibeant, ut ubicumque opportunum vel timore aut humana consideratione ducti cadunt, fuerit prudenterquo ac sine periculo fieri poterit, 'ideo in omni patientia et doctrina missionarii fre­ scholae Christianae erigantur atque instituantur, quenter tum per se, tum per catechistas edoceant tam pro pueris, quam pro puellis in fide et bonis ct adhortentur fideles, ut huiusmodi tentationibus moribus erudiendis ac educandis, iuxta morem to­ fortiter et constanter, postposito omni humano, ti­ tius orbis chriatiani; haec enim sola via est, qua more, resistant, id perspasi, quod Dominus non suppleri possit vel negligentiae, vel .inscitiae, vel patietur ipsos tentari supra id, quod possunt. occupationibus domesticis et temporalibus, quibus Ne autem in tam gravi materia sibi variis pruoparentes saepe impediuntur’aut disturbantur ab textibus illudant fideles, sciant nullo modo nullaquo educatione et instructione necessaria liberorum. causa licitum esse sive ad prdecavendam direptio­ Diligenter autem curent, ut magistri, ad munus nem bonorum aut aliud grave damnum, sive ad ea docendi pueros a fidelibus conducti, sint viri probi redimenda, postquam direpta-sunt, sive ad vitandas et bonis moribus, prudentes, vigilantes .et in dis­ persecutiones, sive etiam ad servandam vitam, vel ciplina- ehristiana~prqbe instructi; serio et fre­ minimum pro superstitiosis contribuere sive pe­ quenter moneant tum magistros tum ipsosmet cuniae, sive oriaae, sive ulterius cuiuseumque rei, parentes, ut in huiusmodi scholis non doceantur nec mutuo aliquid dare,, nec operam vel officium libri nationis classici, nisi parce, et postquam pueri impendere, a quocumque etiam praefecto publico libros ad religionem pertinentes et necessarios didi­ postuletur vel exigatur, sive apponatur conditio, ut cerint; districte vero prohibeant, ne unquam do­ non inscribantur eorum nomina in catalogo con­ ceantur libri y King ig King, aliique similes cuius- ferentium, sive flat protestatio, se nimirum non cumque sint tituli, qui superstitiones cuiuslibet conferre pro superstitiosis, sed potius ad redimengeneris, res lascivas seu obscoenaa et alia contra ' dum se ab iniusta vexatione se. conferre quasi bonos mores aut regimen publicum dicta vel facta munus exactoribus, ut possint inter se convivari, tractant, narrant aut docent. Quantum vero ad aut alia quaevis declaratio, scholas puellarum et earum magistras, ea omnia ' Hine non licet contribuere pro comoediis aliis­ exacte observent et observari faciant, quae iam que spectaculis et ludis, quae fiunt, ut solet; in pridem praescripta sunt sive a sacra, congregatione honorem idolorum aut in alium finem superstitioλ;.·νιιμμ· i *7 SYNODUS SUTCHUKN8IS, 1803 septembris 2-9 58 •am, vel ante templa idoli» vel progenitoribus de- Amodo ooaveniaat cum Magistro superstitionum m functi» dicata, vel oontra bonos mores, aee quidem yen# dicto ad inspiciendum locum pro coemeterio iis omnibus intéressé liost. Non licet contribuere vendendum, nec superstitiosis ritibus cooperantur; pro aedifiostiona, reparatione, eonaervatione et or­ at nunquam liçitum esse potest ea maiori pretio natu cuiuscumqua templi idolorum, no quidem Con- vendor», quam reliqua territoria vanis observantiis fueii et avoram, nec pro apparatu et exeoutione spoliata vendi solent; ite ut si venditor propter caerimoniarum, quae ibi fluat a boastis aut aliis hanc superstitiosam circumstantiam plus acceperit superstitionum ministris, noe pro emptione cuius­ pecuniae, excessum restituere teneatur. cumque rei,' etiam eduliorum illuc deferendorum, XXXIII. Valde solliciti sint missionarii ne, dum nec pro sustentatione eorum, qui in his omnibus venantur in medio nationis, quae fere tota lucris operam et laborem impendunt. Neo lioot contri­ divitiisque inexplebili cupiditate inhiat, peccatis buere pro sacrificii» aut aliis ritibus seu caeri­ alienis communicent, - permittendo vel etiam . tole­ moniis, quae intra domos privatas, vel ad sepulchre rando usuras, sciantque eas neque antiqua vel fiunt coram defunctorum tabella aut feretro etc. antiquissima consuetudine, neque cuiusvis exemplo Si mos tamen alicubi invaluerit, qqod nos latet, aut praxi, neque ullius etiam principis auctoritate, imponendi quasdam contributiones, sed' simul etiam neque alio quovis praetextu posse excusari: sive ad populi laetitiam aut aliud quid indifferens refe­ lucrum, quod exigitur mutui causa, non sit exce­ rantur ac destinentur, tunc, urgente gravissima dens et nimium, wd moderatum, non magnum, »ed causa, liceret fidelibus contribuere pecunias, dum­ exiguum: sive is, a quo id lucrum deposcitur, non modo per huiusmodi contributionem non intendant pauper, sed dives existât, nec datam sibi mutuo ad actus superstitiosos concurrere, praesertim 'prae­ pecuniam relicturus otiosam, sed ad fortunas ampli­ missa, si eommode fieri potest, protestatione, quod ficanda», vel novis coemendi» praedii», vel quae­ imposita tributa praestant in ordine tantum ad po­ stuosis agitandis negotii» utilissime sit impensurus. puli laetitiam et ad actus indifferentes vel saltem Ipsa enim sancta sedo declarante, cuiusvi» generis usurae contra iu» naturale et divinum absqqe dubio cultui religionis christianoe non repugnantes. Itetn nemini ex fidelibus licet, sive in novi- militaro dignoscuntur. Nulli igitur liceat vi mutui aut plenilunio, sive in anniversariis aut alii» diebus aliquid vel minimum aivo pecuniae, sive orixae, aut cultui defunctorum vel idolorum consecratis, etiam frumenti, aliudve itl generis ultra sortem accipere. praemissa quavis protestatione, cibos emere vçl^ Si vero mutuanti- lucrum ces»et propter mutuum coquere, mensas aptare, ve) edulia quovis modo vel damnum emergat vel immineat periculum mu­ praeparare vel dividere vel apponere, quae fiunt tuo vero extrinsecum, iuxta regulas canonicas, qua» pro idolis 'progenitorumque spiritibus specialiter probatiores doctore»’ ubique».docent, tunc horum praeparanda et eis offerenda. Si, vero extra­ compensatio repeti poterit, modo verus sit titulus, ordinaria huiusmodi convivia pro laetitia familiae, et nihil amplius, quam is vere postulat, exigatur. pro hospitibus aliisque occasionibus nrihime super­ Haec sunt verissima tutissimaque principia, stitiosis primario fiunt, quamvis non ignoretur ali­ quibus missionarii omnes fideles sibi creditos in quam eorum partem idolis offerendam fore, si , via Dominé dirigere debent, eosque gravissime mo­ dapes non distinguantur, ut aliquae fiant pro ob­ nemus, ut totis viribus collaborent ad eliminandam latione superstitiosa, aliquae pro cibo convivarum, a fidelibus penitusque exstirpandam pestem tam sed destinatio pendeat ex arbitrio patrisfamilias, si perniciosam et contagiosam, quae in hac regione nulla dapes sit spetialiter directa et praeparata longe latcque dominatur. Nihil omittant, ut ab pro idolo, in hoc casu si agatur de ordinariis ser­ omni vel specie usurae deterreantur. Fortes et vis et culinariis, qui toto anni tempore huiusmodi constantes sint in iniungenda et‘urgenda restitu­ ministerio sunt addicti, cibos. coquere et prae­ tioni» obligatione iis, qui ob hanc causam restituero parare licet, praemissa, si commode fieri potest, tenentur idque praestare valent. Assidue quoque protestatione, se agere pro comestione familiae, et solerter perquirant examinentquo varios con­ non pro superstitiosis; at istis quidem nunquam tractus, qui fiunt a christiania, conditiones eorum licere potest disponerq mensas ad locum oblationis, rite matureque perpendant; nullus enim est dubi­ cibos dividere, nec apponere, nec quovis alio modo tandi locus, quin multi sint, in quibus sors data sliperstitiosis cooperari. remanet secura et plus exigitur, quam titulus postu­ XXXI. Nullatenus permittant, 'neque etiam lat. Non sibi impotii sinant falsa prorsus et teme­ tolerent missionarii, ut fideles sibi subditi apud se raria quorumdam assertione, qui contendunt in Bi­ retineant idola,/ tabellam superstitiosam defuncto­ nis titulum lucri cessantis semper reperiri ac ubi­ rum, divinationis aut idololatriae libros vel scripta que praesto esse, quia, inquiunt, nullus est inter et cetera huiusmodi, quae superstitionem redolent; , Sinentes, qui pecuniam velit otiosam in arca ser­ et si ea ad ipsos speciali dominio spectent, neque vare; praeterquam enim [quod| plure» ex bis mul­ domi servare, neque aliis paganis, etiam de familia, tis in casibus' tenentur simplici ac nudo. mutuo tradere possunt, sed inimo conterere, igni tradere, alteri succurrere. Domino edocente: Volenti wvdisperdere vel quoquo modo destruere, debent, et tuari a te, ne aeertari* 1,- quot, et quot inter ipso», ita a missionarii» docendum atque iniungendum reperiro est, quibus 'lucrum non cessat vi mutui, est. Hi veni praefatae rea superstitiosae ad alte­ aed praecise quia alteri contractui iusto et oneroso rius dominium et proprietatem pertineant, tenentur non possunt dare manus ’ Et isti profecto, consen­ ■ quidem iidem fidele» eas a propria domo tollero, tientibus omnibus, compensationem lucri cessanti» sed licite possunt' eas tradere aliis de familia, ad a mutuatario nec exigere nec recipere valent. quos pertinent, vel illos monere, ut eas tollant ac Neqtie audiendi sunt qui asserunt apud Binas sem­ sibi sumant; ita oliin responsum fuit a sacra con­ per et ubique adesse periculum extrinsecum, vi 'cuius, inquiunt, aliquid supra sortem principalem gregatione ». Officii. XXXlf. Quamvis gentiles vana observantia semper licitum est exigere, et indiscriminatim omni ducti superstitiose credant coemeteria alia aliis mutuanti auctarium moderatum permitti potest: feliciora et boni ominis pro totius familiae pro­ sacra enim congregatio ». Officii .huiusmodi praxim speritate, idepque ea emere velint, licebit quidem tanquain imprudentem utqpe illicitam reprobavit, t fidelibu* propria territoria ipsis postulantibus in usum sepeliendi iportuos vendere, dummodo nullo 1 Mattii. V, IX « , 8TWJDW SCrCBVlMIIk *■ MRMMHr is·'·.·».; dividuov casais respicientes tans sdum eompenee. ^ quae periculi qualitati reapoedeet. Oum autem ia praxi 'difficillimum sit istad pqriculém ioste aeeti- mare, at peeicuioaiaaimàm ne ultra veram /propertionttn lucrum exigatur, ideo modern jacta'oougro- . ’ ί I ' ■, * L , U getio a. Officii in iaatroetloM data dio, 17 aprilta 1749, monebat praelectam mieaiouuna ordiaia Cappecinoruh; Tuntti, conveâieatiaa eme pre securitate ehriatianonlm illhas leti, ut* UloT adhettaetara similibus contrfietibu* absttare/moàeadoiBbU-de periculo, qteod inqurrereat, saadeodeqaef ut tuam S, L debent, emeem debeat, omnem .vitae MMthe aauetbe et irreprehensibilta favopreheMibiUs normam, omymque regendi et dirigendi^ ut par oet, fideles in vihm-saluti* M minMerium apoetolicpun recte,adimplendi tatiocem continent' -· XXXVII. Demum ee eat via et aactorita* oonatitutionpm aynodalium, ut in totam dioecosim aut impendant pecuniam in alito contraeUbua certo II- vioariatam, in quo eduntur, inducant obligationem, eitis, et qui tuam propriamJiabeat denominationem et omnes ac singuK sacerdote*, tam synodo prae­ aient emptioni* ei venditioni*, vel verae societati*, sentes quam abeentea, nec jwn fidele·, ad quoa quÿiua contractibus, addita pecuniae- eorum in­ spectat, iis parere teneanturfatatim atque earumdustria, possunt ab ipaa pecunia honsstum referre Bdem notitiam quoquojytdo habuerint; unde tnialucrum; quod quidem prudentiaaimum, imouitum aionarii continue memore* huius obligationi nec aibi dictum habeant huiua vioariaidïjniaaioaarii, ____ _________ ______________ "7 ’ non solemnis promissionis obediontiae, quam, in____ aua iUudque casu occurrente, chriatinnia sui. inculcare ôrdinâüonë praestiterant, graviumquo’ poenarum, non omittant. < ;/ delta, talia· una· vieehtegre et nttauta legant ae intaWgere etadeant, eeeq*e plurimum hortamur, ut saepta eadem pervohapt ut eonaulut; m enim omnem Iere dlseipltam eMloataatieqp, qadm aequi , ia incurrant, nullus unquam aliter ae gerere et pignorstivum «eu-antichmia ineundi; cum tamen docere praesumat, quam his nostris constitutioni­ hniuamodi .contractusaeerirscanonibua et a aaneta bus praecipitur, intimatur et docetur; immo omni­ aede reproMtua■,...■&y* ,.^-S?V Et. temc^te edtaiege adtatefetateteaiB aamsae·» A Datai M noble omette» «fi· «a*», * distteqfe et ejmeta duesribaatur. PiMtttM te al- «dite ia-eynodo deereta canote tevielabiMierque tero Mie ooparatim te ferma relationis respoadaeat ouafiodbo at nequi, ad .soquoatia. Λ Amen. Amen. Idiprem sentimus st fe• 1. Aa Christian! ouiueqM loci «fat boni vol taoM, ferventes vol tepidi, in fidei doctrine hotrueti val riide^ete. / 9. Nlétentur loea recruter ad^fidem spertp,sut ia quibug sdbeet spec propagationis, at aa adsint idonei hominsa, qui praedicent at horientur infideles doceantque neophytos. . . ' * 3. Ia qt&aa lotia erectae tint «choice christianae puerorum val puaUcrum. quales · sint magistri vql magistrae, et qui· sit numera» studentium. f Gedf. Ttesr^ opioeopm TabreeXnsis, vic. epostolica· SutchMnsis. ' |>e mandato iltihi et jrihi . /loreas, secretarial. Biteo' f sigilli. ·***· > > BPBTOLA Merce eonprspetiMw d« /Vopogendo jUt 4. Enumerentur abusus, qui forte irrepserunt ALOYSIUM rÔWTANA, sptsonpdn inter Christianos: sive circa contractus, ut, si usa- etalioaoom st ia peovtaete Bntohnanri vicarium res, oppignorntiones aut alias iniustitias exereeant; apoaMUoum, do synodi approbatioao. sive circa, doctrinam, ut, si in ea addiscenda, anf B ~ 1 ' 1 parentes in docendis et educandis liberis sint neIllustrissime ac reverendissime domina! gligentes; sivo cires fidem, ut, si superstitionibus iit primud sacra haee congregatio de propa­ contribuant aut coeperentur; sive circa matrimo- ganda fide accepit acta synodi, in Nutchueesi pro­ niqm, ut, ·> cum infidelibus ducant connubi», aut vincia Sinensis imperii anno 1803, ab antistite parentes pro filiis sponsalia cum infidelibus ineant; sanctissimo Gsbrielo Taurino Dafiesa», episcopo sive cuiuscumque alterius generis sint. Tsbracensi et spostolico provinciae illius vicario, b. Ob quas principales causas huiusmodi ab­ habitae, continuo duobus a se delectis viris man­ usus irrepserint, et quadratione. aut quibus mediis davit, ut ea' diligenter studioseque examinarent utantur vel uti possint ai eos eradicandos. deque iis postea ad se referrent. Delatum sibi t>. Describantur diligepterque ac fideliter nar- munus non multo post tempore UH expleverunt, rentqr facta, ai quae contigerint notatq et memo­ suamqne de synodo eiusque aefls sententiam scrip­ ratu digna, quales sunt persecutiones contra reli­ tis mandatam separatist sacrae (eqagregatioip ex­ gionem excitatae cum suis circumstantiis, sive posuerunt. Veramtamon indicium un synodo multo bonum sivo malum exitum 'habuerjnt ; facta extra­ serius absolutum est, quam res ipsa et sacrae con­ ordinaria, ut possessiones vel obsessiones diaboli, gregationis vota postulabant. Etenim primo oooaut alia huiusmodi, quorum veritatis certitudo sequutum eet turbulentissimum illud tempus, quo, haberi poterit, incerta autem et vaga praeter­ pontifice maximo patribusque cardinalibus ex Urbe mittantur ; singularia virtutum exempla, quae ad 0 nefarie exactis, indictoque iudieiis ecclesiastici· aedificationem conferre possunt, qualia annt eorum, omnibus perpetuo silentio, aeque do synodo neque qui graves vexationes vel carceres et tormenta de memorata relatione agere licuit Deinde nec fortiter et constanter pro fide vel pro iustiiia per­ tune perfici stntim res. potuit, cum, sacris civilibueque rebus divinitus restitutis, es. d. n. Plus pp. VII pessi sunt, et alia huiusmodi. i. An fideles provideant sustentationi suae (si et patres cardinales, « crudelissima captivitate et sint indigenae), quantum pro viatico, et quantum molestissimo exilio liberati, tandem post longum eleemosynae pro missarum celebratione receperint. intervallum ad uabem reversi sunt et in possessis nem libertatis pedem posuerunt. Nam tastaecU 8. Quot supersint missae nondum celebratae. •imus plurium sx ea congregatione eardtnaHnm 1). Unusquisque perpendat spirituales suarum amplissimorum iqlteritu*, qui post reditum oblereM, christianitatum necessitates, eas distincte referat, hanc etiam praeter ceteras attulit calamitatem, at mediaque proponet, idonea, quae adhibet, aut quae huius causae, cuius suscepta fuerat tractatio, quasi adhiberi poseint ad praeteritos errores evellendos cursum retardaret. et maiorem religionis profectum inducendum. At ea, tandem eliquando ad exitum pervenit. Habita enim superioribus messibus loaga diligeatiACCLAMATIONES IN FINE 8YNODI. que deliberatione sacra congregatio synodus» ali­ quibus quidem in locis emendandam et illuatrandam Diecomu. Omnis laU», honor et gloria Deo iussit, at illam eo modo' emendatam et' illustratam Patri misericordiarum, qui Spiritus sancti invisibili 'auctoritate sua confirmavit, typisqae officinas suae gratia synodum dirigere atque ad felicem exitum edendam atque amplitudini tuae remittendam im­ perducere dignatus est peravit (quod nos uaa cum hio Httoria perficiam), R—pmtie. Laus, honor et gloria in saecula ut eam omnino servari cares. Ea enim, proMortim saecalorsim. Arnen. post adhibitam illam esMadatieeom et iihnrtretio■D. Summo pontifici uaiverealsm ecclesiam gu­ nym, ia primis apta visa eat teat feciHm eteWtebernanti verem et diuturnam prosperitatem. noremf istorum saluti proesuuadas, tum missioaariia Λ Dominus multae anaos conservet, et vivi­ moderandis et opportune te ea praesertim Hbrerum ficet eum, et liberat eum ab omnibus iaisaisfe dm. inepte,,te qua EK hoe limp ere versantur, de Ba D. Episcopo synodo praesidenti et cunctis edocendis, quae ad ammo* cunas rite reoteqae lae· sacerdotibus oim cooperatoribus ealutarie vigilantia et divinarum miserationum abuadaatia. Αβ MMM vebemMar lMt»> Λ. Fiat fiat D. Universe vicariat» populo shristiaao pax,, animorum concordia et fidos supercrescet ac multi­ plicetur. R. Amoa. Dominus mittat operarios ia vi­ neam suam. I ■-Ί fcftete· ■ ' X··*» ■ t«rt oHsteO ttM) epJMttWBitttlQfll banerificeotisnimse Œae opteitaia, quam sesupee do spiesopo Tabruoeuei habuit, quem tam riEgiseh aqgoadae propagaadaoque stadia, tam ceteris vir­ tutibus omaibas, quibus maxtew exceRuit, aqa modo cum «auctissimis viris comparandum, sed , « ■ ■■ sTiro^ emnnttNM ^‘ιίβι^Α*·»’'^v'· < Wwf W t ----- i-. — . ------- i.---------r------- ,W_y * ·φ apostoli· ipri* rimlltaram perpetuo lidiaovit. .QutfitevacMeumputat, ivtMMi StatMot kttaaafe· iKl · sanctissimi uri ornaateata, atai m» eaeeot dem antea obscura, maxime tasioa petierat, tam pro religione furtissim· occubuit Mmque mortem strenue oppetiit, qjtam copioseet augnifioa a.d. n. in consistorio, dio/93 septembris snaio 1816 habito, oratione sua eugrurCndaVit. Hsao mandante aera cdlgregutioae de synodo Hutchuensi deque ei* oondnnatiooe et anotora amplitudini’ tuae significanda a mn erant ( Quod vero ad te pertinet, oognoseit sacca eongragatio vehente* illud, quo fisgras, religioni· stadium et mirabilem illam, qua ia excolenda leta vinea uterie, industriam eua singulari doctrina couiuMtam. Ae intelligit indo praecipue fleri, ut itf tanta temgpnun "difficultate et taxationum, quibas ohristüni isthic urgentur, acerbitate, immo vero immanitate, tameq religio quotidie augeatur. Itaque super* non - aoMMMiee. «Maro. NBopter pottae ae ripit, ab tibi adfistanm caadlte ma. ut tMetorit^». omni ia re, qua· Ai e* tuée haie aMoai *oatmoditate* rthiw possit. latsrim Beem procatur, . a quo oane- datam optimam et' ouma donnm per- foetam deeeeadit, ut pre sot· boaignitete opem tibi taro pergat -ad rem beae gerendam ia gravisatmo iste afficio, quod ms^gsp, necessariam, e* amplitudinem tuam salvsm'atqde incolumem diutiseimo servet 'Romae qx aedibas sacrae congregationis de Propaganda fide, die 99 imtii 1899. ' , Uti /ratar stadiaairismta a *' /J., coivi· CoareivtM, pro-praefectue, Cttroltu Maria Paliaiii, t socretarius. -v, APPENDIX ad synodum vicariat* Satchwmaia, habitam-anno 1803. I. LitUrai pattoraltt Jctutii Daaidtrii, tpi- B Quantos leones domuit una infirmitas delicata, idest luxuria, quae cum sit vilis et misera, de scopi Chrodrvtuw, ssoari» SaMuuiui». magnis efficit praedam.11 Sanctu» pariter Hiero­ JOAJtJtMB DMIDWVt Dei et oaaotae sedis nymus in seriptis suis totus est, ut gravitatem apostoUoae gratia apteoopua Oaradronela, vtoart* istius perieuli sacerdotibus «rommonatret. „HospiapostaUmte proviaetae fatams, sacssoa admini­ tiolurn tuum, inquit in epistola ad Nepotianum, strator provinatarum i ae rihi domini episcopi Agathopolitani, VMltitaBt) pMMBt qui praetnatara atorta oeeupstus opus inceptam morare et seaadahsm aaae iafirmteriboa Do hte oonsummare aoa potata, tam ex nonnullorum sacer­ dotum Mafoatrwa, queo hae de re specialiter con•taelMter egena Metae teMtatM de ' tMrieanut — teter opera a. Cypriani — stapeea ■utaàMB, desiderio acti, nequeat* togulae omnibus deptaeat forttam ruinam, qui geMeaoa Mal eae- et stagnis tartadtetfooi· aestraa, ad qua· pertinebit, tedoss graviaatasisqM magne natata tetaratta pem· poneah, modfitand* atque offieoetesr ad praxlm •φμΙμ·* ·&· Φνν> rodueaodas peopecdtalM * deoeeutamet parttas «d sritaeolocumappriaso {Duett*, tandads a mMU* tutaadum soesrdotii heaorem, parttai ad eoattaeavieti mtoenteMni eastitatts anaa nanfragtatt «aptati daa ta offiete virgin*; ae saaétaai plurimarum saat. .Quanti-at quates apiaeapl et «tertri» «it propoettum, quo aoeira haoo taatetosoMta eedesia idem anetor, poat caaltaaieaum ei vieteriarem ata- Soroseit et laatatar, altarum mate agantium temarimoastrate, noeeantar cum Ma eMth·* autaagasao, *m votant tat navi ftngffi aarigaMl mom nbriattaaa raUgio flnmtoa patent matedietie et moraiins ethaioenuB, quibot cum a. Htecoayma «parte dteeudM· Mt, «I 'aut ambant, ai se ara oontinora aat eontineant, si notent nuberq. J propria auctoritate coaferve. ' I. llltrtete eradamus, ut regulae, IV. Valde crati «tat mtestonérii ne iadiaerimirdinarie ponen- c praetextu nuUave ratione permittant aut tolerent, eongregatio de Qtapaganda fide te i nattas sUadeaat puellis^ quae fidelibus oiim, validis eo propriis filiat ratisque sponsalibus, ta. matrimonium faerint pro­ • data aprilia 17M, nM do virginibus d vitamMdonant, habet,ut, missionhrite vicariates istius oboerv das mtosOç, ab isti* sponsalibus reriliro, eo solo prae­ foro, prius praecepit, inviolabiliter, absque ulla om- texta, quod virginitatem servaro velint. Cum enim memorataeintegre, virnino tergiversatione servent^. Hinc noa· per- inxta leges Siaiea* huiusmodi sponsalia ita teneant, aeredibua propter mittant missionarii, sut eliquo tpAdo iple t, ut ut etiam praehabito' mutuo utriusqna partta' ooanon inquietentur, virginee ter- sensu difficillime adhuc solvantur, ordinariequs .in ario liceat votum propriacastitatis emittant, ^nici gresaao annum aetatis vigesimum quiptum ; rare. deter actio ei, qui postquam praefatae dis­ onus, ex faerint suo vianeque perpetuum ait, sed ad triennium/dura­ solutioni consenserit, contra eam nihilominus postea ynis ribiillud ‘attributio turam, renovandum deinceps eum consens mis­ reclamet ; inde saepe timendum est, ne propter hoe rporalibu* dictarum trienniis, si earum proba faerit tam christlani, qui sponsalium dissolutionem adra­ uesionarii easdemsingulis ad vota vitae liceat sanctimonia serunt, tam etiam miasionarius, qui ineo<|eni neionsriis domos et si eadem voluntas nuptiis, abstiqendi perseveraverit Pariter ad vo-- gotio fuisset implicatus, gravem persecutionem *n’ tyn non-admittantur illae, quae in domo paterna stineant frustra.. Satius est igitur utramque partem ali minime possunt, sud coguntur vagari et aliorum in hoc casu suae libertati prorsus permittere, neque domos circumire, ut victum ribi quaeritent. Cum B praesumendum umquam tunc reluctantem partem igitur compertum ait plure* ex his virginibus, etiam ad dissolutionem sponsalium cogere mnltoqne mi­ post receptum modo memoratum decretum, nihilo­ nus eidem sub dénégations sacramentorum talem minus contra eius dispositionem, ex latae legis dissolutionem ' inhere, cuni in praefatis circumstan­ ignorantia, vota castitatis emisisse, tpaximeque tiis christiani ad id null* lege cahonice teneantur. V. In visitatione christfandram pro communi religionis intersit, ne in posteram id fiat, decerni­ mus ut missionarii in singulis districtus sui' chri­ sacramentorum administatione abstineant missio­ stianitatibus seu stationibus claro' et/ aperte ac narii, quantum moraliter fieri poterit, a congre­ etiam, ri opus, (befit, pluries in iiadera locis repe­ gandis fidelibus intra domoram septa, ubi *unt titis vicibus, modo expositas regulas fidelibus sibi puellarum sebolae. Si autem nulla alibi domus commissi* manifestent earumque fidelem observa­ ad id apta reperiatar, tunc maiori cautela ribimettionem districtissime urgeant. / ipris suisquo- invigilent N umquam soli dictae II. Non facile ribi illudi patiuntor missionarii schola* ingredi praesumant; sed ri pro bono earum a puellis, quqe eat exiguo pecuniae /capitali, quod regimine necessnm fuerit ut eas ingrediantur, id labore manuum ribi compararunt, plqb aequo fiden­ rarissime etj ad breve tempus flat, aecum interea tes, audacter inde pro faturo ribi pollicentur vietus adductis prodentibus atque provectae aetatis dua­ vestitusque securitatem, ideoquo votum casti- bus saltem matronis, quae testee et dictorum et tatis admitti postulant, Sciant iritur missionarii factorum suorum ibidem reddantur. Nullo autem nullam hic prudentem securitatem ut cubiculum, quqd sibi ad habitandum conceditur, . dam nisi in territoriis, quae pare bu* iuxta morem gentis libere in eadem domo aliquam vel minimam communi­ cationem eum dictis sebolis habeat; immo ad vi- ! dum simul optima spe* affui tandem omnem mali suspicionem summopere ex- 1 defunctis dictis parentibus, sup gines a suis fratribus vel aliis pedit, ut in alia parte domus a scholis longe re­ huiusmodi territoria sibi derelic mota dictum cnbiculum missioaario praeparatur. III. Nulli absolute missio VI. Districte prohibetur scholis puellarum prae­ ficere magistras, quae ad minus vigesimum quin­ sua auctoritate in se suscipe tum aetatis annum nondum compleverint, ..et hae tieo vel Christianorum elee in perpetuum providendi primum severe probentur, si vere humiles, si paren­ tibus obedientce, si moribus intaotis sinoeraque virginum necessitatibus, sic pietate falgeant, si nullius criminatrices, si saeculi • admittere. Multo minus m ___ aut territoria emere, quae/ ad istum finem desti­ pomparum inimicas constanter propriis factis seco narent, vel in quinus rimu} coadunarent nutrirent- demonstrent, si scientia ac prudentia ceteris excel­ que virgines, atque, quod/ peius fleret, in quibus lentiores, si consortia vitorum libenter declinent, cum eisdem. ad tempus habitare summa temeri­ si refagiant foras prodire. Tales enim elegit Domi­ tate praesumerent. Immp ipsi* absolute prohibetur,. nus. Multum vero timendum ab itet, quae ambisine expresso et scriptis/dato conaepsu vicarii apo- tionis potius aut liberioris vitae desiderio, quam usa, stolici, quacumque de — domos J--- —* ‘aut territoria υ seli et caritatis rausa tale magisterium sotlicitaat, Mt quaelibet alia habindem Christianorum domos inde facillima hia in regioiunde, luxta miarioni· hulu· iae illibo ac rAo d. Fraaae singuli· tunc temporis » exproeee aooeptatae, toiarionarii ad commaneat burvicta, votita, itineribus ahieac modieta deenwayni· fideli­ ram uxix. immo ab hoc ministerio oytnino eant repellendae. Quando astem dictae magistrae seorsi· puellae in Hiaram domo docent et non in propria, cum taae discipularum numeras exiguus sit. atque ob testium vitae eaae paucitatem eaedem magistrae matas periculum subeant, statuimus, ut in his eireuss•taatiis graviori ceatste circa pietatem et moves dictaram magtetraram procédât», auUaquc ad istas demos mittatur, nisi ad mirae trigesimum aetatis ranam compleverit. VII. Quoniam vere beluam s di msgiitrae, tot et muheqoe febeina tota haoe mtari» mhclta caresot, quam ebnndaret magtatrin tine miMcnti detecta educationi puellarem praepositi·; cMn aiiuade te unoquoque dtatriotu rarae rint domus, ia qnibua tata m accuro» laxta praeceptam a ooagregutioai» . 8 y' : » « * mopwjrojqroawai iwa lt^n tuae temporis* nrihw ad eeo viraram pd- I SFWNPIJp V” Paritorltemiai ox modkr descriptis Heeat »4 fonere ■ duret rat aeceeraa; tocesraa; eum «am tandem toad·* flroqusntes flroqnsntes omnium otnsium goqtilium geotiUum (quae ita prosequuntur, prosequantur, ut nt appareat, M as pUellarum oonvoatuk famle in saspiaionem gentilium obsequii civilis gratia tantam'iH agere) aut etiam déniant, non siutT obristianee reUgionm. perionlo: J ehmtipaorvm concurrere, pisi forte agatur de de-i ideo iu uniuscuiusque missionarii ^ififriera'-taràe fonetia Ita eonaanguinitato aibi pfoxhnia, ut aine esse'debent puellarum ia‘unum collectarum scholae, reeadmv vel gravia damni polricillo ab iia paren­ nec ullo mode expedit, immo neo prudeas est, pt tandis abstinere nequeaiit. .Sciant vero diciae vir­ simul in multis locis eiusdem misrinaarii districtus ginea eoteraeque christianfie mulieres, ipsis in fu­ cpSeharam scholae erigantur, quam omnes etsin- neribus Christianorum, ubi gentiles simul enncurrunt, ' 'gulae puellae uno eoddmque tempore chriatianam uon'Hcere in coetu virorum, etiam chore unico cum doctrinam deberdnt aie edoeori. Ordinario igitur mulieribus flecto, preces decantare vel· recitare. SuMciat, -etiam i» amplio districtibaa, deas vel. très ' > X. Nullo modo permittant missionarii, iu pub­ 'hpMre huius : generis, scholas, quarum diaeipularem lico virorum conventu virgines aut mulieres vel numerus in unaquaque schola duodecim non. exce­ verbum Dei praedicare, vel docere, aut palam Te­ dat; et ita post sex eirtdtej instructionis mouses in gendo vel singulariter praecinendo quodammodo aliis eiusdem districtus locis, idoneis tamen, si annuntiare: hoe' enim vetitum est ab apostolo qui ‘ quae ibidem foerint, aliae scholae pari forma ait: Jfalirrrh «h mlniîi toeroat; ,»m ruit» ptrtuit^erigantur. I Bt>tur ris lofti, ird nubdita» esre, siest et Irx dicit. VIII. Nulli Christianorum liceat, inconsulto sa­ Huc autem regulam a .sacra eongregetionc Propa­ cerdote, virginea aut aliarum scholarum, magistras gandae fidei in instnTctione supradicta. sancitam, a apud m accoraero, sive ad erigendam scholam com­ . christiania sibi subditis ad amussim observari fa­ munem in propria domo, sive ad propriae tantum ciant missionarii, nullaquo ratione tolerent, ut dictae . familiae puellas in doctrina ehristiana erudiendas: .virgines in communi virorum et mulierum rectu atque ai ad huiusmodi petitionibus annuendam precibus praesideant, ita ut singulariter litanias re­ inclinatos se senserint missionarii, id non praecipi- citent, ceteris respondentibus, vel alternstim cum * tauter neque tam cito permittant; sed prius coram viris titulum orationis in.nx subscquoiitis sic prae­ Deo serius perpendant severjuaque oateohistarum nuntient, quod vocant ti kin : hoc. duim munus ac etiam vicinorum Christianorum probae' fidei unice catcchistis vel, iia deficientibus. Vliis in hac capto consilio examinent, quid illic periculi timen­ re peritia viris committitur. Quodsi viri ad id dum sit, praesertim contra castitatis virtutem. apti in domn defuerint, ot praeter dictarum vir­ Sollicite igitur caveat sacerdos, no nimia impor­ ginum consanguineos plures alii ibidem simul con­ tunitate earum, quae scholarum magisterium hu­ currant, satius eat tunc unicuique privntim, usque mano sensu ambiunt, victus, aut nimia magistrarum dum viri sufficienter ad id preces didicerint, pro copia, quarum pars expensis eius diu. forsan otio- modulo suo orare, quam in communi id praestare, seque viril, quasi obrutus, propriae potius tran­ eum scandalo. XI. Quamvis optimo sane consilio fiat, ut inter­ quillitati ac utilitati, quam prudentiae et honesta-,· tis legibus consulens, peceatis alienis temeraria sua dum mittantur probatae fidei atque castitatis licentia misere communicet. Caveat etiam (stupens dubitatae mulieres, quarutn aetas atque inorum et expertus dico) a pharisaeorum ‘quorumdam "im­ gravitas nihil sinistri suspicari sinat, eo nimirum pudica hypocrisi, qui dictarum scholarum erigen­ intento, ut per ens rusticae praesertimsac imperitae darum occasione aut praetextu turpissima et ne­ noophytae, illae praecipue, quae recenter fidem fanda meditantur perpetranda eum certis quibusdam amplexae eunt,, iu doctrina ehristiana erudiantur magistris, quas ideo a sacerdote postulant, vel sicque >d baptismum suo tempore recipiendum rite earum aliquot discipulis, quas ex proposito sic disponantur: tamen cum praesens mundus totus in parentum oculis subducere renantur, securius ex­ maligno positus sit, atque facillime sanctissimis quibusque mediis perversi abutantur, summopere plendae libidinis gratia. IX. Cum summopere .deceat virginee Deo con­ caveant missionarii, ne quod ad laudem Dei salusecratas, vel quae serio tleo se devovero in hoc temque animaram procurandam tam salubriter in­ statu proponunt, quantum fieri potest, omne viro­ stitutum ost, imprudentia plurimarum o contrario rum consortium devitare ac domi se continere, ut vergat in animaram perniciem vel sanctissimi Dei silentio, precibus ao sensuum custodia a Deo im­ nominis blasphemiam in gentibus. Undo ad id petrent, qaod pie saaetsque voverunt aut vovere muneris non mittantur mulieres, nisi quae ad mi­ cogitant; eumquq ftequeatsr eveniat, ut propter nus quadraginta annos expleverint atque doctrina locorum distantiam, doinoram angustias nimiamqne Qet prudentia plurimum foerint commradabiles. quasi virorum omni* aetati» Qroqueutiam nullatenus, defi- u Nwbqnam praesumant istac e suggestu, cisate nimirum gravi eaaaa excusante, bouosta eit virginum puoQeramvo peregrinatio ad loea, ia qui­ bas imta Christianarum eum concursu colpbraatar, neque earum ibidsm assistonti· aut oohabitatio tata: ideo atatuimna as decernimus, ut nuIH virgiaqm, q«*o sastitatis votam smisarant, earamve qnao licet vota tiondmn pronuntiaverint, tamen servare virginitatem proponunt! atdtis etiam osholaram magistris earamve Mpli·, quoad» istae scholis adhaereat, quas a magistris mnoonvsstit dHuagi, liceat extra seram annuae aeriheairais an* eoquMttiorie foetendas ad leo» raee eenftrre, h quibas deatlrirao dise ant foeta cum ebrietis noram «incursa odohrantar, Meet, ibidem praesona sit sacerdos, niai latae io eodem loco maaoent, aut ab eo separantur ia distantia taatum quinque B’ ad rammean, son dimidfo» lanea», ot bee otita ex cathedra, verbum Dei, etiam mulieribus, annun­ tiare, sed potius, quasi inter sermocinandum, verba veritatis et sobrietatis proferant, quibus novae Christianas in. fide divina erudiantur et confirmen­ tur. Ubique summo stadio prorsus devitent vire­ ra* consortia, Mllaque rations audeant cum ipsis vel do rdigioae dti^tate, vel ceram praedicare, vel eludes», nisi forsan ia artiente mortis, ot alii» time idoneis viri» dodcieatibta, religioni· mysteria expBeare. XII. Virgine», quas iam Deo voto consecrata· sunt, serio moneantur en omnia implere, quae in regulis suis bona^memoriae d-dc M artiltae, episcopus Bcriasnris, olim dum viveret, ab iisdem servanda praecepit. Quas quidem regulas, prout a prostato pressule prodierant, non voro prout aatractis nanis, non ita pridem, sat inepte emendatae eunt, » -■■ :■ ·'»■ ■/, · ^^ΙιΜΙφ!1!!4ι··.,|Ι" W ' 1> 8YN0DÜS 8UTCHTW8». IM» MptmWb »-» ■ • * ' de novo approbamus ptque opuArmamus, prudentiae A missionarionua permittbntes, ut magistras scholarem , praesertim dispensent \ab observatione certi generis mortificationum ibidem propositarum, quae novum onus docendi puellas, ' ipsis subsequentibus annis _ ' - tubum fumatorium eum tabaco ab iisdem accenso recipere'. · '' . ‘ XVI. Nulli sacerdoti liceat euIlnM.aliave loca, quae, iuxta murem Simcum, a maioribus specialiter > frequentantur, ingredi, niai forte administratiohio-, · impositum, duro nimis aggravarent. Sciant autem infirmorum causa, ut, adhuc eum debitis rautelia. praedictae virgines ceturacque puellae, nullo modo Similiter tempore hiemali mulieribus non permitexpedire ut characteres pingere addiscant; id'enim taut seeuni ad focum sedere;, si quae .autem tunc plerumque cedit in puerilem vanno scientiae osten­ temporia ad cotiaitlendum veniat, aurgnt sacerdos, tationem, upo ctiqm periculo vacat, dum praesertim sibquo stans breviter negotium expediat. XVII. dictis virginibus' ad alios etiamque bacerdotos inutiliter scribendo .. . ... Nulli —... sacerdoti - --- ------- licent —............ „-------futiles elegantis et affectuosi stili naenias, prout aliisque mulieribus sudariola, fasciolas, bursas, culordinarie fit, operose affectant; atque ab iisdem id tellos, forfices, pXnnos,. serica aut alia huiusmodi generis stultas litterulas amant recipere '. ‘ rqunuseulat offerre aut similia ab iisdeqg, recipere ; XIII. Cum, experientia teste, plured usque nunc haec enim, 'astus amor non habet. 8i autem.descholarum. magistrae atque etiam·, àpsarâm disci- votionis munera, dictis mutioribus offerat, vel ab' ' pulse non exiguo sane numéro post paucos-laboris iis alia accipiat,' ut sunt calceamenta sine .ornatu annos phthiais morbo laboraverint, ita ut «lise ita tum dando tum arripiendo ,se gerat, ut omnempraepropera morte e vivis sublatae fuerint, aliae B suspicionem, a inalevo|is forte .excitandam,‘longe , vero ad docendi aut studendi munus minime inde effugiet. ~ ΧΎ111. Nullqs sacerdoS sub |>rantextu maioris iam pares sint ideoque totae in periculosum otium diffluant, nubisque causam frequentia intius infirmi­ securitatis pecuniam seri undam-deponat in manibus tatis a peritia sciscitantibus constantor respinisura virginum, neque oceulto iisdem eleemosynas lar­ fuerit, eam praecipuo oriri ex nimia assiduitate giatur. . Quodsi dictae virginee in'vera necessitate studii, quod nullo corporali levamine interdum sint, unice liceat pro viribus iisdem succurrere per temperaretur ; statuimus, ut in posterum in singu­ unam ad minus- interpositam gravem personam, lis scholis tribus distinetis temporibus, nimirum im­ quae eleemosynas sacerdotia recipiat easque iuxta mediate post ientaculum, prandium et coi,nam, to­ eiusdem mentem dictis virginibus indigentibus aba. tidem vicibus unicuique ad minus dimidia hora que scandalo distribuat. XIX. Nullus sacerdos solus» cum sola, sive in recreationis concedatur, in cotnmuni tamen ha­ bendae et omnino sub oculis magistrae, quae eidem cubiculo, sive alibi, extra confessionis tempus, pri­ vata colloquia miscere praesumat. Si vero spe­ praesidebit. XIV. Cum ad tutandam mulierum pudicitiam ciales aliquae occurrant circumstantiae, quart vere contra tentationes - ab oxtrinseco prodeuntes plu­ privatum colloquium exigent, id fiat Taro, sermone rimae in hoc imperio et quidem optimae consue­ brevi, severo et in loco cuilibet patenti. tudines obtinuerint, quas gentiles ipsi, etiam si pu­ XX. Nullus sacerdos . permittat, virginea aut doris iugurn excusserint palam violare verentur: , mulieres turmatim in suo eubiculo vel alibi con­ profecto absonum foret, iuymo et seandalosum, si venire, obtentu specialioris instructionis aut ex­ sacerdotes nou alio nomine, nisi quia ministri Dei hortationis ab ipso emendicandae. Sufficiat igitur sunt, sibi integrum ac liberum arbitrarentur, huius­ ipsis communes institutiones audire, quas sacerdos modi limites apud Christianos sibi commissos, quos ex profpsso omnibus fidelibus proponit. Si vero prae ceteris exemplo suo'ad castitatem servandam aliquae ex his specialiori doctrina indigeant, tum provocare et armaro debent, ad libitum suum trans­ rtpiae inter cetera» virgines mulieresve prudentiores gredi, ac de facto transgrederentur. -Igitur ne id sunt, earum desiderio pro sua pietate faciant satis. in posterum fiat, statuimus ac decernimus, nullum Si autem medium hoc in promptu non sit, tune sacerdotem, sub quocumque praetextu, tolerare haram ningularum spirituali, necessitati ab ipse posse, ut virgines, aut aliae quaevis mulieres sibi sacerdote in tribunali poenitentiae, prout decet, in mensae ad comestionem assidenti aliquo modo Domino providebitur. XXI. Neque magistris scholarum neque aliis ministrent vel ibidem tunc ad miscenda colloquia vel praestandi honoris gratia sibi assistant. Quodsi virginibus permittat sacerdos, si quid vel de in hia circumstantiis alicuius ministerio indigeat, characteribus vel de sensu alicuius phrasis ignorent, tunc vel catechistarum, vel virorum loci, vel pros quemlibet virum, etiam alias peritiaalmum, inprii domestici ministerio utatur; atque si isti om- ' differenter interrogare, ued eum unice interrogent, lies defuerint, mulieres tunc dapes apportant supra ut a. Hieronymus monet, quem vita commendat, mensam cum aliis necessariis, ipeisquo postea rece­ p gxcusat aetas, fama non reprobat; atque cum non dentibus, sacerdos mensae assideat suisque manibus invenerint huiusmodi, sciant melius essa aliquid sibi ipse famuletur. nescire secure, quam cum periculo discere. 81 XV. Pariter nullus sacerdos permittat aut· quo­ autem vera discendi urgeat necessitas praesensque cumque. praetextu toleret, virgines aut mulieres sit sacerdos, praeter eum tunc nullum aliam inter­ ipsius lectum sternere; cubiculum, ipso intra ma­ rogent, neque etiam eiusdem ministrum; eaveatqna nento, verrere; poculum teba seu tbei vel tabacum aacerdoa n< dum characteres aut phrases obscurae sibi offerre; -neque praesumat e manibus oarum alicuius libri ab iisdem virginibus ipsi indigitantur, ita tunc amborum corpora proxima sint, ut inter­ rogantis facies simul cum ipsius fticie quasi iun' Videtor boc lece cplMnpss Caraf-reneb oaiaiso prohiber* gantur. χ rirgtalba· sl parilis geamtba. ne scribere sddiseaat; cas» XXII. Non sint solliciti missionarii de magno­ varo r. p. d. Aleyrias Fonlaaa, spisMpas ataiteuria, ricartna apoMsUeas BsSebasasi», exposuerit, qairi. si sdoieeesatalas pere augendo virginum numero in ano districtu; sharseteribas proprias ttaguss sfismssdis feutrai s parsatibas cum enim, experienti* naius et amplius saeculi taataso st s uagistris «iusdest sons ponsitfatar, head grava teste, tanta virtue, sibi perpetuo constans, bis in iads psrioaln *K psrtintswadaei: idriroo, proporits bar ds terris valde rara sit, atque maior para earum, qua* rs gable .Vira» kIUosC expediret doceri sdalssMatalas nude hic de virginitate cogitant, mediis idoneis ad asaesepanxposite*, a e. dis M septsasbris saal 1WI rsapoadH: .Affirmative, st adoiesmalsU· dossri teats· a paiaatibas st oturandam propriam, ut opus est, •ustentatioaem corporalem plerumque destituatur, indo fit, ut a magistri· riasfaa ma·'. . »· η Λ 8YN0DIM 80ΤσΒν·ΜΜ8, ΜΟΒ septesnbcte I,-» ■ pauca·*Teram tomÜm·*.· Dm MM potifoeri va-dat&mqM ri religioni· roatiat, reetpeTO auTitedsm leant. Nam uM m»d$.d»««t»t, Keet*praaeellat.doaare proeewmat;. niai' forsan eqtamunia ealea*s eaatitatte amer atqvu^iusifom virtu», {qp^vis'etiam · dicti» maUcribus ip*i offerantur, quae ta-· 'Virginitatis sarvaadao. droidçrium Jaffectuoee hn- mea Mne licentia sacqrdoti· recipere non Ufebfi; < pellat, signumrot vocationem haacpre «aHbrê non7 nnJIan,. ai»i forte la ttinêrë oonatitutus, propria eme a Dec, qal aeœlnem ad aliquem ataMfo vocat, * sponteaut etiam invitatu». a| chrtetianos divertat, niai simul eidem media ad hune Moemirià pre·- ut ibi sumat cibum; Moque tandem «e^ gerant paret Timendum igiturTtit,·»· dum aliqui miaaio-, omne·,. uHsuspiofone» cavaanlj et Quidquid mali , narti, plus aequo quam par •*t,igdalgentpleriina- probabiliter *ng| poteet, ne Angatur^. ante devitent. rem fervori, qui taatumbd tempus it, postm^um * Denique pro munere auo atque eonacientia, quae . facile plurimarum casum, qua» a Cbriatb forefoot»· eaerata remanet mimionarii eevere super-^his intanderf'noverint, dotanfMn babeant, preut non rare vigilent, haremqueregularam observationem, efficaneque nun.c iam perspeximus ;autmisriohaee,’qMe matrimonia ab ipsi» partibus iuxta lege» ecclesiae rum praesertim, excipiant, ■ sed unico per diem ; ordinentur et celebrentur. Quamquam si nulla alia earum nulli permittant ad confessionem accedere via ait impediendi, ne Christianorum filiae ad in­ sine consueto capitis velamine, quod saltem maiorem fideles in matrimonium transeant, quam vel talem oarinndem faciei partem tegat, atque praedictarum fidelem virum'qpsis indigitando consul^ndoque ut confessionem, audiant in loco deeenti et ita patonti, cum eo nubant, nihil in hac agendi ratione repre­ ut facile ab aliis christiania quocumque tempore videri possint. hendendum occurrat. XXVUI., Quoniam vero bonum et securum est XXIV. Nulli sacerdoti liceat, sub scholarum prqetextu. secunvin itineribus scholarum magistra» frequepti consideratione poenarum adversu» dclin•ut’puella» studio destinatas dueere; qrf&dsf' opus j , quentes sancitarum »e»e a peccando dehortari, nec sit de huiusmodi disponere, id unice interpositi»' sacerdotibus, quibus animarum cura commissa est. probatae fidei atque extra omnem auapicionem pern. ignorare liceat, quid s. sede» statuerit contra eos, . soni» praestet, quae secure et absque omni sgaqdalo qui sacrilego ausu praesumerent poenitentiae sacra­ mentum quod ministrant, foedaro, ideo sumuiatim Cas ad loea destinata perducant. XXV. Nullus sacerdos in infirmitate constitutus referemus ea quae circa hanc materiam diversis ullo modo patiatur aliquam virginem sibi ministrare, temporibus pnulierunt, sive a constitutionibus nisi forte eiusdem germana fuerit. Quodsi in loco sa. pontificum, sive alii» decretis a ». sede appro­ viri ad id apti deficiant, aliunde potius, etiam con­ batis, quae hic sicut et alibi ubique terrarum, ducto pretio, probatae apud omnes fidei anus voce­ prout definitum est, vire» sua» extendunt certiasimotur, quae ita praebeat officium, ut omde seductioni» que omnes Christi fideles in conscientia ligant. I*. Interdicitur omnibus sacerdotibus, extra ca­ •ut suspicionis periculum cesset, neque unquam oblivioni mandetur id, quod in iisdem circumstanti*»’ sum extremae necessitatis, et ipsis adimitur facultas • ». Hieronymus ad Nepotianum scribens monebat his excipiendi oOnfessionem suorum complicum in pec­ verbis: Scio paosdqm couveMsn· corporo, ti animo cato turpi atque inhonesto, contra sextum decalogi aogroiarr ntpiu». praeceptum commisse, sive peccatum illud commiXXVI. Cum maximi religioni» intersit, ut mis- sariat in ordine ad confessiohem sacramentalem, rionarii ministros habeant, quorum contubernio non prout infra exponetur, rive illud absque ullo reinfamentur, atqu» plerumque experientia teste ubi- } spectu ad Confessionem sacramentalem perpetra­ qua eveniat, ut in . Christianorum visitatione tum verint; ita ut si sacerdos complicem suum, vive iuniorb aetati· muliere» tum virginee octeraeque masculum, rive feminam, ab huiusmodi culpa ab­ puellae, quasi ex condicto abeque ullo prorsus ' solvere praesumpserit, tunc nulla et irrita sit ab­ timore, eum diotis ministris nimis familiariter solutio, utpote data ab eo, qui iurisdictione et agant, prastextuque doctrinae ab iis sciscitandas facultate caret, et nihilominus sacerdos, qui contra vana colloqui» frequenter eum iisdem misceant, hanc prohibitionem facere ausus fuerit, ipso facto ritibus at odefante proreus invroeoundi· mutuo poenam maioris excommunicationis ss. pontifici re­ mm provocent atque Mae facite poariat aut teatari servatam incurrat. Porro quando casus extremae aut teatara: ideo, ad vitanda Mandai· statuimua, aeeearifatis excipitur, id iatelHgitur in ipsius mor­ nulli sacerdoti licitam esse sibi adaaÎmnre ministre· tis articulo tantum, si deficiat tunc quilibet alius •eu eateehiat··, qui vigeeimum quintam nutati· saoerdo», etiam ad confection·· non approbatus, aaanm nondum praetargreari faerint Tale» vero ■ut te unice adsit sacerdo», quem poenitens oon•Hgaatar, qui pistat», moribus, gravitate, doctrina, •titatp» in mortis articulo eligere nequeat, sine stadii amor» et habitu pudicitiam vere poltieeaatur; periculo ·· ipaum infamandi aliiaque malam sui aoa permittatur huiusasodi ministris frequenter cum •swpteionem v ingerendi ; tunc enim sacerdos suae mulieribus misero» sarmonem; auffi eorum liceat impudicitiae complicem in hoc articulo mortis *bprivatim deeere virgines; mIIm culinas audeat in­ »eiv»re poterit Porro idem sacerdos caveat, ne gredi; aattus a qansamqu» matière muaaseula, praedictae infamiae aut scandal! pericula sibi con1 ·. V ί * i , v 7S a SYNODUS 81TCHUKN8I8,IMS septembris T-ft flngat, qua· revera'absint; tenetur fenimea bppo»«A tunis adhibitis mediis praevenire, qnqptum potest, et removere. Quodsi id ex Industria neglexerit et pro viribus nén fecerit,' ut alteri sacerdoti locus pateat audiendae, diet» complicis eonfqssiqnis sine nilo infamiae ve) scandali perieulo, tunc, si poenitens eius complex sit alias rite dispositus, ’ absolu­ tio ab eo eidem in mortis articulo konsptuto im­ pertita valida erit, sed rfibilominus eamdern ac supra excommunicationem reservabam ipso facto incurret. 7 * * . il*. Sacerdos; quicumque sit, qui' pernitentem, *sivê masculum, sive foeminani. ad inhonesta'contra . ’ · 74 neve siypicioneni fidelibus ingerant, aliquando for­ san tutam non esse puenitentiujn castitatem in tribunali poenftjatiae. scrupulosi» .silentio . coram fidelibus occultant leges contra sollicitantes latas. Cqm enim dictae leges ubique terrarum aperte innotescant absque ullo scandalo; cumque solli­ citationis exeerabile scelus, his in terris'praesertim, non ita perpetratu ■ difficile ait, ut, saltem apud malevolos, huius iam perpetrati diflicilisfeit suspi­ cio: cum etiam harum legum manifestatione sacra, menti dignitM sarta tecta maneat, poenitentium ζ castitas,,sulv-tanta legum severitate custodita, suf­ ficienter seTura appareat, · atque inde (ecclesiae sqxtum decalogi*praeceptum, sive aecum,.sive cum 'sapientia et sanctitas pluriiqnm commendentur, aliis quomodolibet perpetranda, sollicitare vel pro­ noyuniqne tandem sacerdotibus ciintr* hujusmodi vocare. sive verbis, sive signis, Sive nutibhs, sive tentationes robur accrescat : pbirimirtn ίη Domino tactu, sive per scripturam, put tunc aut postea eonsulinnia. ut, ai n<>n ex professo in coetu omnium x^legendatn, tentarbrit, aut ruiu eis illicitos et in­ fidelium has leges promulgent, quod pro nunc no­ honestos sermones sive tractatus temerario ausu ti cesaarium non vidÿtte, saltem arrepta. immo> et habuerit, et haec omnia vel affqua ex hia fecerit. saepius quaesita occjfione. de hia in privatis collu­ sive. in actu aucramentnlis confessionis, sive mora5 quiis sermonem apud fideles faciant missionarii, liter loquendo immediato ante confessionem sofru- praecipue vero eisdem declarent obligationem de­ mentalem, sive immediate post eamdem ^confessio­ nuntiandi sollicitantes confessorios, si. quod absit, nem, sive occasione, sive praetextu confessio·»* pessimus iste casus occurrat. huiusmodi, etiam ipsa confessione non secuta, Sive XXX. Assidue tandem vigilent sacerdotes in extra occasionem confessionis in confessionali, sive fugiendis tontationum illecebris, ut. in medio Ba­ in loco quocuiqquc ud confessiones audiendas de­ by Ionis constituti, constanter castos se custodiant. stinato aut electo (ut sunt vulgo in istis locis cubi­ Frequenter continentiae donum u Deo, euius est. cula), çum simulatione audiendi ibidem confessio­ quique omnibus in veritate postulantibus ultro illud nem ; sacerdos, inquam, huiusmodi peccati reus ad concedit, enixis gemitibus deprecantur. Ab omni vicarium apostolicum a pernitentibus absolute de­ superbia prorsus alieni sint, scientes eum divo nuntiandus est. Unde confessarius, qui noverit Augustino, quod Deus occultam superbiam apertae poenitentes Suos sic fuisse ab aliis confessoriis luxuriae permissione puniat. Carnem noverint cum sollicitatos, vel in supradictis circumstantiis cum concupiscentiis sapienter crucifigere. Apprime conaliis eonfessariis impudice egisse, in conscientia et rèçti sint de cibis, qui ipsis apponuntur, neque ex­ sub peccati mortalis reatu teneatur monere istos quisitos neque multos exquirentes: venter enim poenitentes, ut quam citius fieri poterit, criminosum mero et cibis exaestuans facile despumat in libiconfessorium denuntient, sive per se, dummodo res dines. Perpetuum bellum «tio indicunt, omnem fieri possit sine gravi incommodo, sive per alium, enim tnalitium docuit otiositas, et praecipue pravas ut est confessarius, qui eos do hau obligatione cogitationes ae lubrica desideria excitat et fovet monuit: tuneque idem confessarius praedictam Eorum exemplo christiuni discant, quomodo in denuntiationem, iuranicnto firmatam, in scriptis modesto et simplici vestitu debeant calcare sae­ recipiat mittatquo secura via ad vicarium aposto- culum continentianique profiteri ; ad quid sericis licum. Si vero dicti poenitentes nolint obedire et aliisve pretiosis pannis indueretur sacerdos, mini­ conaeqfienter non denuntient, debet omnino ipsis ster Christi crucifixi et pauperia, qui evangelicatn denegari absolutio. Qui autem' non fuerint solli­ paupertatem ac simplicitatem factis et verbis prae­ citati, neque eum confeMario peccaverint, sed vel dicaro tenetur? Non certissime alio fine, quidquid rem propriis oculis viderunt, vel ab ipsis poeni- delusa vanitas mentiatur, nisi ut videatur ab ho­ tentibus audierunt, confesaarium sic in supradictis minibus et specie sua sic decora veste male splen­ circumstantiis peccavisse, eodem modo ad denuntia­ dente stulteque gratiosa iisdem placeat. Porro tionem cogendi sunt sub denegationo absolutionis. haee plerumque sunt libidinum incentiva et in­ Praeterea non refert utrum confessarius et poeni- dicium eat manifestum animi ad eûtes cogitatio­ tens sese mutuo sollicitaverint (quamquam in hoc nes parum inclinati. Denique toto cordis desiderio casu poenitens .tenetur denuntiare confessarium, et affectu sanctam et immaculatam Dei matrem non vero semetipsum); neque refert utrum poeni­ μ beatissimam virginem Mariam colant et honorent, tens sollicitationi consenserit nec ne; neque utrum quae vitam puram ipsis praestet eosdemque faciat longum tempus post ipsam sollicitationem effinxerit: omni tempore castos. neque utrum sacerdos non sollicitaverit, si ipse a Haec sunt, venerabiles-fratres, quae pro munere poenitente sollicitatus rem turpem, ut supra, cum nostro fideliter implendo coram Deo vobis sug­ eo habuerit: in his enim omnibus et singulis 'casi­ gerenda consuimus, scientes, quod, cum de animabus confessarius absolute denuntiandus est. bus vestris aliquando rationem supremo iudici red­ 3°. Sacerdotes omnes vel in actu sacramentalis dituri simus, omni cura ac sollicitudine ita uniusconfessionis, sive illius occasione aut praetextu ad cuiusque vestrum saluti incumbere debeamus, ut turpia contra sextum decalogi praeceptum sollici­ cum ovibus vestris salvemini omnes, aut saltem tantes, praeter poenas a ture et apostolic^ con­ nemo ex vobis incuria nostra pereat. Nunc in­ stitutionibus contra huiusmodi praevaricatores in­ sidias inimici astutiasque eius nobis manifeste notas flictas, incurrunt insuper ex decreto sacrae con­ vobis confidenter aperuimus; hortamur igitur voa gregationis inquisitionis mandato Benedicti XIV et in Domino obsecramus, ac per Christi Domini perpetuam inhabilitatem ad missam celebrandam. virginale corpus, quod singulis diebus proprio ore XXIX.. Caveant missionarii ne monstra sibi conficitis et sumitis, obtestamur, ut sine ulla tergi­ fingant, ubi non sunt, nove anxie trepident, ubi versatione, iuxta regulas superius propositas, mores non est timor; neque omnino prudenter actum et vitam vestram constanter componere studeatis. existiment, si pro feneratione sacerdotalis ordinis, Quod vobis concedat Dominus lea», cuius corpus ' ‘ ' C · · ■ 8YNODU8,8UTCHUKNMS, 1803 septtmbri» 2-9 76 et sanguis, quotidie were vobis sint in frumentum A bate fuerit vitae sanctimonia, si eteadera voluntas electorum et vinum germinans virgines. Arnen. aeae a nuptiis abstinendi perseveraverit. 3„ Neque ad votum admittantur illae, quae in . Datum in Tseng-Kin Tcheou, die 1 aeptembris dome paterna ali ' minime poeaunt, sed ooguatur ' 1793 ‘ r m o · , Joannet Denderin», > vagari et aliarum domo*, circumire, ut victum sibi episcopus Caradrenai»; qui supra, quaeritent; debet enim virginea Deo devotas ojnno ' i,- . · , virorum consortium devitare , ac domi ae coptihere, Ii. ■ Articula» 37 ùutructtâù» a ». congregatione . ut silentio,- precibus ac sensuum custodia a Deo . de Propaganda file epiteopo AgatÂnùi, vicario impetrent, quod ple sancteque voverunt. ' 4. Provectiores aetate et, ai fieri poterit, saltem ■apattolico Sutcbuenti, datae dig. 29 aprilit 176A, •bi de virginilut termo, de quibat in patioralfblt anno trigesimo.iam transacto, moribus, scientia ac liitern epitropi Carudreneit agitur, art. 1 et teqq. prudentia eeteris excellentiores eligantur ad munus docendi puellas. * Quoad instjtutionejn societatis virginum christia.5. Non io qualibet domo hoc munus ab ipsis narum, quibus cura indurabat edocendi puellas in exerdeatur, sed vel in propria, vèl iu aliena a - dobtrina Christiana, nihil sane est reprehendendum, missionario designanda, in qua tamen viri non si omni vitio caireat, si nyjiura adsit offensionis commorentur vel nullus saltem ipsis puteat acces­ periculum apud gentiles, si caste, prudenter ac sus, cum puellae ad audiendam doctrinam chri-rqligiose chfistianae virginea hoc pio munere per- gstianam in eam convenerint. .fungantur. " *, Ut haec,' omnia assequi ’ ’ possint, ' ■’ optime 6. Haud ita crebri sint omnium puellarum con­ cautum optimeque consultum erit, ai regulae reti­ ventu», ne forte in suspicionem veniant gentilium, neantur, quas bonae memoriae d. Martillac, opisco- sed potius magistrae seorsim puellas in propria vel put Ecrinensia, servandas , praecepit, quasque tu sa­ in illarum domo orudiant, atquo ita demum se ge­ pientissime renovasti. Ut autem apostolicae sedis rant, ut non modo apte doceant, sed etiam cum aceedentfi' auctoritate et illis robur accrescat, et magna prudentia circumspicient,-ne quid Christiana nonnullae aliae adiungantur, quibus istiusmodi vir­ rea, quae in tantis periculis isthic versatur, detri­ ginum societas sancta et inviolata coalescat, haec menti capiat, lias tu regulae missionariis tuis missionarii» nostro nomine, observanda praecipies. nostro nomine denuntiabis, ' praecipiesque, ut iis 1. Nullo modo permittant in publico' virorum pareant exacte ac diligenter. Si vero perspexeris conventu virgines illas Verbum praedicare vel do­ huiusmodi leges, propter locorum, temporum aut cere, aut palam legendo vel singulariter praecinendo personarum circumstantias, retineri minime posse, quodammodo annuntiare; hoc enim vetitum est ab satius quidem est, hanc Christianarum virginum so­ apostolo, qui ait: Mulieret in eeeletiit taceant, non cietatem dissolvere, quam vos. fidele» ac ipsam enim permittitur ei» loqui, ted tubditat ttte, tient et religionem ehristianam in grave aliquod discrimen adducere. Tu ipse tamen pro tua prudentia vide­ lex dicit. 3. Votum castitatis virgines non emittant, nisi bis, quod interea optimum factu sit; missionarii praetergressae fuerint anatqn aetatis vigesimum autem sciant, tuis monitis ac praeceptis seae raoriquintum, neque illud perpetuum sit, sed ad trien- geros ac dociles esse debere, ni velint degravisnium duraturum, renovandum deinceps cum con- simo inobedientiae crimine coram Deo etcoram sensu missionarii singulis-Xrienniis. si earum j>ro- hominibus incusari. STATUTA DIGECESIS VIVARIENS18 1803 sub fine. Statuta dioeceaia Vivariensis in Gallia, edita in fine anni 1803, sub loanne Baptista Chabot, epi­ tropo Mimatenai et Vivarüensi. Exstant constitutiones synodales in opere cui titulua ? Règlements provisoires ou ordonnances du dio­ cèse de Viviers (œuvre de M. Vernet), publiées fin 1803 par M** Chabot, évêque de Mende et Vi­ viers. — (Ipm non ritli,) STATUTA SYNODALIA DIOECESIS AQU ENSIS 1803. Statuta synodalia dioecesis Aquensis in Gallia, titulus: edita anno 1803, sub Hieronymo Maria-Champion D Statuta synodaux. Aix, A. Henriey, an XII, de Cioé, archiepiaoopo Aquensi. I 1803. In-12, 24 p. — Cf. Marbot. Liturgie aixoite, Exstant constitutiones synodales in opere cui p. 119. SYNODUS DIOECE8ANA PRAENESTINA 1803. Synodus dioeceaana Praenestina in Italia, cele­ brata anno 1803, sub Alexandro Mattei, episcopo Praenestino. 4 · * De hac synodo confer opus cui titulua: Synodus dioeceaana, auapioiia unctissimi d. n. PU VII, p. m., habita in cath. basilica Veliterna 8. Clementis, VI, V et IV kal. jus. an. MDCCCXVII, ab eminent, et reverend, dd. Alexandro, ep. Ostien. et Velit., ». B. e. card. Matthaejo, sacri collegii de­ cano, ejusdem cantitatis suae pro-datario at sanro- sanet. Dasii. Vaticanae archipresbytero, ■ Ac. Ac. Romae, an. MDCCCXVIIII, typis, Francisci Bourliaei. ad collegium urbanum. Praesidum facultate. In-4‘, 2 partes, VII - XXXIV p. - 2 f. - 334 p., 366 p. - 1 f. — (Lyon, missionnaires .diocésains; Paris, Bibi. nat. B 3399; Paris, St-Sulpice; Roma, Propaganda). Pag. II, mentio fit synodi Praenestinae anni 1803 ab eodem Alexandro Mattei celebratae, sed .forte legendum 1804. Cf. 1804 augusti 25, coi. 77. ■·'*··'... 77 '....... ‘"'"’"Μ""·"·, WWIWIII UJI.W y .JHI.HH.IIIP·», I ^ . STÀTI TA DIOECR8I8 MOX’TISPESBI’LANAE. IfKM maii L». - , ‘ , ' j. 8ΤΛ1ΪΤΛ DloEt'ESlH MoNTlSPESSl’LANAE . ‘ . ·1*Μ>4 maii <15. ' ' * , . Statute ^dioecesis Montispeseulahae tn Gallia, \imprimeur du roi et de l arche** vht·, octobre'1823 In-8", “2'4 p. - 1 f. - (Lyon, miwiiunnuin'H dio­ édita die 15 menai· nraii anni 1884, sub loanne Ludovico Simone-Rullet, epiacopo Montepeasulano. césain·; Part·. Bt-Bjlpice). Mentio habetur Htatutorum editorum 15 maii De hae aynodo confer opus cuj titulo·; Ordonnance de monseigneur l’archevêque d AHù^— IBM, a loanne Ludovico Simone Rollet. episcopo [ineigtif.] A Albj. de l'imprinVirie' de Baurens, Muntepéseuiano. SYNODUS DIOECESANA PRAENESTINA 18ti4 augusti 25-7. Synodus dioeceaana Praenestina. celebrata die­ bus 25, 26 et 27 menai· augusti anni 1884, sub Alexandro Mittei, cardinali episcopo 'Praenestino. Exstant constitutione* synodale* in^ opere cui titulus : Synodus diœcesana. auspice sanctissimo domino nostro Pio papa Vll, ab eminenti**im<> et reveren­ dissimo domino d. Alexandro, miseratione divina episcopo Prtenestino. sanctæ Romane· ecclesia* cardinali Matthieio. administratore occleeiiv Ferra* riensis. habita in basilica Pnrnestimi. VIII, VII et VI kul. sept. an. MDCUC1V. Roma*, excudebat Laxariniua typographus r. c. a. Permissu pnesidum. Sine anno, ln-4 '. 2 partes, XXX Ib’! p., 119 p., cum figg. — (Pari·. BiW. nat.3381; Paris. Ht-Sulpice; Ruina. Vaticano;. STATI TA DIOECESIS AEDI EN$IS , 1805 martii 15. Statuta dioecesis Aeduensi* in Gallia, edita die 15 mensis martii anni 1805, sub Francisco de Fontanges, episcopo Aeduensi Exstant constitutiones *y nodales in opere cui titulus ; Ordonnances de Μ. 3 archevêque - évoque d 'Au­ tun. [Inuyne./ A Autun. chez P. Ph · Dejuhsieu. < imprimeur de Μ I arehev.-évêque, rue de lArbalète, M.DCCC.V. In-8n, 1 f. - ij - 154 p. - I t — (Autun. sémi­ naire; Paris, St-Sulpice|. Haec statuta data sunt extra synodum Pag. 56-152. appendix documentorum % SYNODI S DIGEI ESANA ANAGNINA 1805 septembris I - 3. Synodus, dioecesana Anagnina in Italia, cvlc- 1 in basilica cathedrali Sancta- Maria·, kalendis, IV bratu diebus 1. 2 et 3 mensis septemhris anni 1HO5, ac DI non. mensi· septemhri* anno post Christum sub loachimo Tusi, episcopo Anagnino. natum MDCCCV. Romtv. typis Lasarinii. typo­ Exstant constitutiones synodales in opère cui graphy r. c. a. Præsidum facultate. Sino anno (18, nec unquam professuro» se ad illas societates ullo modo per^tiaere. Insuper pastores saepe admonebunt popu­ lum fidelem ipsis commissum, ut inire consortium eum hujuscemodi societatibus caute devitet. t f t ‘ t t loaxnee, arohiepiscopus Baltimorensis. Lemterehu, Gortyn. Ifiebael, episcopus Philad. /eemiss, episcopo· Boat. Benedicta, epieeopu» Bard. CONCILIUM NATIONALE PARISIENSE 18^1 ianii 17. Concilium' nationale Galliae, celebratum Parisiis,, ehea Ad. Le Clère, imprimeur-libraire, quai des Augustin», n· 36, au coin de la rue Pavée, juin 1811. die 11 vel 17 meusia iunii anni 1811. In-8’, 48 p. — (Roma, St-Louis-des-Français). De hoc concilie confer opera quibus tituli: Pag. 49-8: .Liste par ordre do préséance, des Cérémonial du concile national de Parin ,terni l'an Ifill ; imprimé par ordre du concile. A Paria, éminoatisaimee, iUuatriaaime» et révéreadiasimM .. . ϋ wffMn, at defiqMn rtemte à Mt Α,β. I, · 4ma te ». M. tian Ma aawaptM at Laaa . * smr Ja aaadb aathmaL * Toews tmrisi ■■ · MshrI BrtagevtaK wa · * t) Aeta at taereta aeoctervm eeaaüteea· aa- Hortar, MOOOCLXXUl, eat 1MB-IM0, st TtasM «atténua, ectaeta Laeeneta, aoeteribun peoobytaste seats·... MOOfXXXXXI^, eel VM-IOH. CONVENTUS EPISCOPORUM PARISIOS eaaa lilt eneveoates·. I. Nellu bb postremia xeeealM, praeterqaaei Ba * * man, view eat episcoporum eeetue frequentior, Quae assam MagelseMm taevsrtal »4 eegeataan •oawBtaik. quam ia, quern Napoleo I anno 1811 Parisios coegit at nationale, quemadmodum ipee appellati», eoat. Nefehomt inyneum »f ont'mes srjm scr/ssiem cilium celebraretur. Qnanquam aaae antana eb­ tt 'fiam ni.f ibit, at tantus ille coetpe ecelesiastiea ay notas iere Vixdum Nepetas Buonaparte nano 1801 eoesorvocari posant, siquidem base minime fieri debet inscio vel invito s. e. pontifice, eogente principe datum cum P» VII inierat, «mi ea oontra ««ete­ saeculari, sed rlonge · palatio, ubi nec imperator siam moliri coepit, quibus brevi aeoeaee «eant com­ praesto est, nec comes ae ingerit, nec Index mina­ positam pacem labefactari. 8icut enim Romano tur, et ubi solus timor Dei ad omnia sufficit et pontifici nihil carius, ita nihil Napotasni vilius erat apostolorum institutiones * 1. Itaque no eventus 8 ecclesiae libertate. Intelligebat quidem vir per­ quidem aut multitudini episcoporum aut exspec­ spicacissimae, populos sine religione gubernari non. tationi hominum vel etiam ipsius imperatoris ullo posse; eumque idem tutam ex omnibus citholicam mo respondit. Neque nos tamen in hac con­ longe plurimi faceret, hanc nimirum «ui« consiliis ciliorum Gallicorum editione tantopere celebratum et rationibus adiungore, eaque taaquam pretioaiaconventum silentio praeterire possumus. Quam- sitna gemma anum diadema ornare capiebat' Quod obrom afferemus praecipua monumenta, quae ad ai e. a. pontificem potuisset adducere, nt ipsius illum pertinent, imprimis accuratissimam et fidelis­ ambitioni serviret, 'haud dubie omnibus illum ho­ simam narrationem, quam Mauritius, princeps de noribus «umulasaet, eius decreta brachio saeculari Broglie, episcopus Gandavensis, conscripsit, illustriss. exsequutus esset, adversarios depressisset. At Ro­ vero comes d'Haussonville primus edidit, itemque manum pontificem sibi parem, immo etiam auctori­ litteras peregrini pariae Carletti, episcopi Montis tate animorumque imperio maiorem esse, id vero · * Politiani, quibus etiam accurata concilii descriptio plane non ferebat Vere enim diei potest siteis continetur. Quae quo melius intelligantur, primum trffa in conspecta stes, immensa belli gloria et in­ breviter explicandae videntur causae cogendi con­ credibili ingenii magnitudine velut obstupefacta; nec solum Galliarum clero , * sed ipse imprimis cilii, tum series eorum, quae in eodem acta sunt . * Pius Vit eadem admiratione capti tenebantur; cui 1 Uberis * apud e Athens *., hist. Ariau. ad moaach.. a. 87. accedebat gratissidls initi concordati memoria at, que. omnium animis penitos insita opinio, nihil tam V. Constant, Epiri. Horn. pontif.. p. 481 C. - k Condita· ipnm neque acta neque decreta ulla edidit, magnum esse, quod non ecclesia aut ex benevo­ neque Nspoleo, nt eadem a quoquam evulgarentur, pennidt. lentia tanti principis eonsequi, aut ex eiusdem ini­ Hoc vero deMcto, atatim anno I8IÏ. canoaku F. A. Melcbers, micitia metuere posset Qui quidem princeps episcopi Gaaparia Muimiliani Droste-Vischcrtag audens et cum sacerdotalem ordinem tantam sibi tribuere poatX auffragaueu *, qni anno 1811 Parisiis foerst, huius sy * nadf historiam conscripsit omniaque eius acta, quae quidem videret, quid tandem insatiabilem eius embitioMm episcopis communicata erant, diligentiMime collecta edidit ia cohibere potuit quominus, sicut in civilibus, ita Ite libro, qui inscribitur: .Dus A'atioaal-t'oaciliun sa furia im ecclesiasticis rebus regnare ae plane dominam Jphre 181Γ. Mit astbeatiechen Acteastteken. /Mbaster, apud vellet T TheisriuK.) Eodem fere tempore archiepiseopes Tanmeeste de Aliam, neque eam absimilem, discordiam^, Barral plurima qdae ad consilium eodeeiastienm a. 1810 et 1811 et ad legationes Aavoaeaaee attinent (.Fragmen * relatifs causam attulit civilis Romani pontificis principatus, A l'histoire *U iaqn sre>è do XIX siècle.- l'an *. A. Effron, libertatis ecclesiae pignus et columen. Postquam 18141, foras dedit. Brevem eorum qnae ia synodo acta sunt enim Napoleo primis anni 1806 mensibus dominatam narrationem composait Picot ia suis commentariis (Mémoires suum usque ad Siciliae fretum extendit aegre talit pour servir A l’histoire ecclesiastique pendant le XVIII siècle, scilicet, parva illa interieeta repubiiea imperium seconde edit Paris, spud A. Le Itéré, 1818, III, Ml sa.). Malta, qnae bue spectant, attulerant de Pradt (.lu» quatre suum quasi divelli. Jtaque haud invitus nares prae­ *. concordats Paria, 1818, II, 448 sa.), JaeCret (Mémoires histo­ buit fallacibus iis commentis, quae tempore (ialKriques car les ateires ecclésiastiques de Prance pendant les cae perturbationis latiseime pervulgata erant : prin­ premières années du XIX siècle, Paris, 1818-1888, t. Il), card. cipatus ecclesiasticos fetam esse mediae aetatis, R. Paces (Memorie storiehs, II, cap. 7, Roam, 1898), Lyonnet, p quo sacra profanis eum maximo utrorumque damno aune srehfepiseopa· AlMeaaia (.Vie da cardinal Peach- et .Vie de Mqv d’A riaa, archevêque de Bordeaux * F Praecipuo vero miscerentur, et sacerdotalia aleretar superbia. hic eonuieaioraadu est de Omet, qni tam eommrmtarios epl- Ipse, cuius immenia esset ambitio aeque ae po­ ecopi'Oudavrasia. turn Utterss episcopi Montis Politiani ae­ testas, ut cupiditati suae praeclara nomina «t quatas, copiooam aecorataaHine totia * conventus scripsit histo­ speciem quandam iuri * praetenderet alteram se riam 'ia libro, qni Inscribitur .Coap-dueil sur ('histoire eccle­ Carnium' magnum, Romanorum imperatorum sue-' siastique dans lea première * * année de XIX siècle, et en par tkalier sur lnsteMte des évêques b Paria, en 1811 *. (land, cessorem, Italiae dominum esse, atque bane eatbo- 1888. (Il édit. 1848.) Eo *tra aetate Adolphus Thiers celebrutissimae historias cuMalatas et imperii (stegnus librant (XLI) de concilio inseruit ; denique edmes 4'HanssoavilM quar­ tum tomum operis sui: I'focUse Bornai» * et le premier empire (Paris, apud Uvy, edit. IU, 1870), ni concilii historia * nar­ randae tribuit, quam phtriaüs iieqne gravWmi * documentis illustravit Madeas vero at ia nostra colieetioM denso ederesms, UlnstriasiiMa ooaea libentur aaneit. AU * documenta,. *, Uter Xspulreinia t, sopteml synodi «odoretoris, de uuitlaaa illa cullootlone : .ComepondSMe te Napoléon I*, Paria. 1888, , L XXII, doprmnpaiMa Taedam ax dmbaa todWban sanna, scriptia Archivi «sternalia |AF IV. 1WÎ, 1088», qmitnmqm docniMata alieeiea saaaasati ersat ssdnls oesqutariaem Qai qeHe· esdwea varia cMatiMbeat, quas vel e adaieu» inltnsas Bi eageadae «mm fait canente· eptecoporum in»ti- ■Mit alfa fore «perabat; praeeipae vere etaadem tatfak Oaueerdato eaim die 16 faüi anni 1801 earn donee nd prapoatana parvenir·*. Nam, at aret a. aede inito cohatitutum arat, ot epiacopo* prima* aagaciaaimo ingenio et nd excogitanda M vermmda B consul nominaret, a. poatifex, *i idoaei e**ent, concilia miram ia modem aoliarti, ai boneatte arti- institueret i ' Quod “ ‘ idem concordato Italico die 16 »epbu· id, quod volebat, mine* efflear·*, mox ad tambrisanni 1803 faeto conticebatur, cuius verba haec fraude· et minax, hamo etiam ad apertam vim •ant: 16. .Attenta utilitate, quao ex hac eonvenconfugiebat, nt qui *cele*ia*tica quoque negotia tioae man·* in m, quae ad re* eceleaiae et religioni* belli more tractaret. Qua de re Pina VJ1, iam . pertinent, unctita* sua concedit, u* praeeo* rei«ntequam eat abductu* ia exsilium, aeerMaafato pubHcae Italicae nominare pdeait ad omnea arohicum dolore qtteatua eat: ae enim teaferi wmrqw epiaoopatu* et epiaeopatu* qinsdem reipubliese ; et nom* temper et nun^mem ima ont imatodim* ·«< ecclesiastici* viri* ab eojem praeside. nominati·, ii* raptio*» petitimeiheu', munt»ftu t»mru, erihfa m dotibu* praediti·, qua* ·. canone* requirant, eadem rammmtifa* propmti «< urgtri*; imperatorem tafo •anctitas sua canonicam inetitutioitom dabit iuxta paodest licet molfttimimo atfu* od«e crodritaim· forma· oon*ueta».“ Iam vero ufrwmya* tam Gallipersecatio»» praor* poa/orite /Militare mutntù» ceteu fetu ItalinK cuneordehun ii·, quae Buona­ eoam *oZnsm*. goom metito terrore infringar» »îùm parte vel in ipaa promulgatione fecit aut facienda pateeimet*. Nec vero Ille, poatquam pontificem sa­ curavit, pfiw· eeeneem eet. Nam Aors» alterum crilega vi abatraxit in captivitatem, quidqnam de orymtiei* frpita* (cum concordato Gallico promul­ sua ratione mutavit. lp*a vero pontifex, cum gati·) e»t nliteratum; alterum molatum et adetltetam indigni* modi* haberetur, inter agmduai d«- ralum, principio fuUem Mettii ric*-prae*16· ■) ter «ata* Mto l a 1 dietnrbatam vidit, aoa ieat uBa uwm» dubitare po­ taadem Mad, tuit, querawa imperator quod tadeb eoeeardati ItaMa ata imperatore efrîtetB Μ·ΙηΜ·Φ aeaaiaatia iaatitattamai «aaaa «elloetebrfelBM reatitai, petite eeotrarfaH· aigritearut. Quate ile oodteiBu»· ad aenaOta· dMnvtl te bane eeatantina»; danôgavit. Quaaquam non ailio peratitit; nam, graviora·· duetaa, «a ta iatii 180T «ete ^tejtéedeta opi- rogatam raatitai, «toi par eoaidem aaataritatom, quae item abrogaaaet'; *ed ittiaiia· QaKaunam •eopoa ooalraravit Neqae tamaa aa ,______ imfterator eut a eeoritto invqdeadi prineipàtua eo- BOt _ natioaale oewMum bute rte aaflteare; riioqni te teateMtite revoeatua, die 3 (Aruarii 180R faut eeeieafaatM· tagibua teouaam fore*’, MÜM 4a oeeapari iabat Tarn rare, Pte VU te peteifc te»-, guom te raatndte drlrato, ete Wter tetereaaaat dta^ foam naaa aftfaaa owl a. aadi teterte aat am'we a. ·. poatilai» ilMe ■>·!■·/*· m» totepatente Daaique dia Π maii 1809 deerato Bctaoeatarannae edito priaoipatn« eoeleaiaatiea· importe Qallteo adfaaxit, ae die 10 luaii veaillï· Gallieia Romae propo•iUa, petrteiMtem a. Atn ooel«l»M penita· «reptam e»t. Qnam quidam «aUfaMat al aaaram 'taawraafta· telam cum bob modo tradere aoluiiaet Plue VII, aad etiam aaerilegum raptorem excommunteoaeet, die β iuüi 1809 a niUitibna Roma abduettu, Gratiaaopolim, inde Ravoeam deportatu· e»t Hte igi. tur, tot tamque atroeea iarâriaa ». aedi ab impera­ tore illata· iatuen·, rutaua «ibi omniao faeteadum eme ^eerâait, ut ab eo nominati· aptoeopta eano- ■tetr |·» ttovt, imM rowWMK te Chariautagao aaaaaM Mattatate ««paner ter ata* te l’taibu «vair «oate aaateite MtaMr la ttatdUt de te ntigta· «ta· tea Banal, Fragua·! latet» a IhM. ■Mai. Vite tafra aia~a. »*<-*) rata- nicam imtitutionem reeuaaret. Quid oaim aUud , pontitaci, praenertim Ravonae exeulaeti, relinque­ batur, eum, ornai ooiwilio orbatu· otbnique eum calMcorh··. eeeleua communicatione interdit···, eaaonteam da probitate et doetrina nominatorum epieoopornm examen inatituer» aulte modo poteetT At id qui­ .L'aaapmar paaanit que te «aatMtet teaabaaA la ftaaaa dem KapoleoMM in magna· anguatia· ooniedt mirait te «nH tew rttat qui «datait avaut teaaaaaatet. .. Quare te nihil praetormiiit, ùt pontitaoem de aea- lot tMMaeteaa «a taaralttae ataralaat pta· *·'* ateaaaaMÀ tentia demoveret. Inbat oultuum mintetrum, Bigot «a 4 a'aaaaater pâte ·»”*» quai ttatt aat Mat. Par ta ·*da Prdameaau, inbat cardinale·, apiaoopoa «d ilium •cribare; aed fruatra: Pi··VII, Httèrfa die M augwti •t ^«rtafe'fMte «piafo», «"mKMm, <«· te Mmàhi «jwrt «brag* h M «xieteat*, db m pMrt piw Mm MteMb Ravonaa ad cardinalem Capraram datte, canonicam in•titutioaem, quae petebatur, promu· recaaat. Im­ perator, iMonuM ira, ad eam eogitetioHèm rapie­ batur intardem, bane 'm eanaam etee papa et epi- Mrtwftf μ «aeaite te bat «tant A» aanaOtar M te ■eopie dviM lege poaae deoerneva. . At vehementer dteauadebat vel ipeum pdifoai^derwm eenteÜM· (rie ille «uoa oonailiartea, bominea phileaophia minime ahrtetiana imbutae, par iocem appellabat); pitail ] kite teat te lauvair te rat, ai IMaut· aaartte (M Maaagtee enim aliud Inda exetitumm, afei novum aebtema, quale ex «viH cleri oouatitatio·· ortam eaaet, et raipablteae quieti pernMoaam aodeaiaBttei tegimi­ ni· perturbationam. 3. Cetut/ioat tesMtnUeaut tata TWtrito oMprryetar. H» rebu· adduotamMapeleo die Idnevambri· 1W •aariltem reetadeariaMi iMtitarit; ad quod leeepbnm aardbtelam Feaoh, avnueutem anum, fltftednm anr* diaalem Maury, de Barral, arebiapteaopnm Tero- «at rtritea AMabttr m MtMatea, «at ai ta Mantent te- Λ>§ν«.V1 MM v·» «tramte hanuribue «rabat. eoaeerrarai μ tearetar, Manqua, quanta* nevi iuri· «mi riaa eue oedpa privaretur, ad «MtfM» raeurraru legittate pocae. Btga, «un naeaÿnedi Gmrilfo B dt mmuIm apiaeama, quibo· papa eoaêtontar buMna denagaret. Ad hoe, tab fiaam raen- oaeunvMioaa eogeadaa eaaet fiaaaltea, at qfielada gait martii, Hum tea atque anno •apertare, verbi» aummv in periculo verearetur, coneffium Mtienala, etiam magna ex parte Haden a ooariBo eeelepriva rigaifieata ivvloUMB aura e.aedaet a. a. pon­ aipatiee laapeeaam eat ; * Had tamen aevum, qaod tifice aeoeeritadiae ut praeoanti» dtaripllnac obaer- raaacerdataM quidem omnia·, retinendum'earn, aed vatione poatalata, iare poeea daAlanwn, taetitu- Mau aBqaid ia eo mutandam eenauit, „eo quod tionem, vel · metrepolita auffiaganeie val · eenrâre •on OrdatUM la ep’wouporum inatitutioee plu» aequo provinciae epteoope nrttropoHta· la coocüto .datera, •Uivi contrahentium, a a, poutilel, tribuerat ; cam temdiu bullarum poutifictaruat vioeai erne aap^a- priaeipeta quidem, ri ia intra trea menaee nomina­ taram, dum a. a. pontifex ta aaimum indueqret tM- tionem nagiexlwet, noi ndi iùre privaret; pon­ tifici vero mDum tetupu» oatitutioaia conferendae eordatam exsequi. * (Barrai, p. 149 «·.) Hoc eoauiiii eoetedaetfoi reaponeo, impentter praeatitueret * Quae quidem partira faba, parti» contineo ens ratione , * qvaa MpwntMi mm ad re· iriqua erant; uaaquam enim concordatum (praeter­ componendae, immo vero magie magteqne mteeea- quam ubi de aedibu· nuper ereqtia agitur) principi daa, raptreraf, experiri coepit; aeque artibus «Sia trium meariam apatinm ad nominando· epiacopo» nec minia, pepercit, «ta * povtüeia eonataètiam leaeacribit, nodum eum illo iure privet; quod aut vinceret aat fraetraret lam proximo me··· (die otiamri verum eaaet, non idcirco tamen hinc effl17 februarii) venatu· consulto aaneienduM curarit, oeretur, quod voluit concilium, ut par utriux)ue ut Roma cum imperio Gallico contangeretar, neve contrahenti· ratio e··· deberet. Cnm enim » ». Romanus pontifex invito imperatore riigeretar, θ pontifex nulla lege obligetur, ut euiquam principi electu· vvro in quatuor articulos conveutue «lari iaa nominandi concedat, ri tamen inita pactiono id Gallicani (anna 168S) iuraret. Inde, taenae atao, no­ facit, hoc iaa adjecta qualibet conditione restringere bilem Auatriacata, aomiae Lebaohern, mox dnoa liberrime poteat; neque poatoa licet principi, qui . cardinalem Spinam et CeaaiUum, Savons» ad ·. a. huinamodi pactioni oonaenrit, quasi imminuti· au» pontificem misit; quo· praefectu· provinciae, baro iuribM, eonqueri. Praeterea Romano pontifici de Chabrol, homo miram ia modum comis idemqae nullum graviu· incumbit officium, quam ut digno· renutu·, eonrilio atque opera studinae adiuvit. epiacopo· ad eeeleaiarum regimen aa«umat (Trid. Neque bi tamen quidquam · pontifice impetrarunt. ac··. VI, c- 1). Quare, ai aaMularibua principibu· Interea cardinalia Manry rationem quandam, qaa tantam indulgaat, ut ii· potertatem faciat nomi­ dioeoroe· ab epfeoopis nominatis tine institutione nandi, aulteM in probandi· iia, qui nominati aint. •anosice regi pote· diceret, imperatori aaggnaaemt; Maximam ribi libertatem naque ulla conditione nam capitalia, cede vacant·, competere inrisdtetio- imminutam reoervare debet. Haec igitur eonailinm nem; quaeri epiacepoa nominatae eoastitaereat •oeletiaatieum eum non roapfoeret, ^concordatum vicarie· capitular··, bea ita eptaeopaM iuriadiatioue ita utriuaquv'parti· oonaaMU mutandum eeae * tutipraedito» fere. Quod fraudulentum «aaeiMura cum •tiraavit, ,ut * aedi vertam tempua praefiniretur . buperatur vehementer probmaet, statimqae axae- ad inatitutioaem eoaferendam; ea demam ratione rutae eeeat, Ph» ΤΠ eatdhaM Maury et apunapo \raoearitati ecrioataa QaUicanaa optime aubveniri d’OuraonA atriaque Napeteoai tariKairibaa, quorum uMMtequ· difficultatem tolli. Quod ri hanc viam alterum in ardiiepteeapura Pbririeaaara nemina Daut hnperater aut * * pontifex inire roeuanret, nihil varat, alterum Ποτΰηϋ· , ** admtaiatratieMai Aoe- meHaa euri paaaa, quam rt aoaciUum nationale oarium interdixit. Bn re ia tateum nata· trapetator iam de petoatate ·■ ·■ poatifiei abrageada * engitat grayiterque te cardinata· di Pfetro, kQabrieBi •t Oppiaaai, P. VentaMU», ennoBle·· Partaiaaaam d'Aatrec oaateveeqaa enuate arimadvurti», que· vel jtentifieta HtaMM pertuBaea et evulgeaoe, vel tnfirn- ,-ei prolbaruqt vfolaata id .gmn· oeneitia; noqaa magi· tarèrent eoaapInrtaMt capitulerai ad lu^iratorat Btteraa, quibw haaa ·. * a. peatiteia dMMto eogetetar, quod ta atataM «•erearieta in qua ver­ aaretur certari· Gattaaaa, ad eaaidem conaervandam eaamtanu apiaoeponun iaatitatfoai provideret. At, aoaato etiam eaaette, ~ nihil omittendum eeae, ut a % peatife * ad approbanda haine decreta addnearatar, tara m vix aepita· aeHatea eiviltesteri sratttallnate ranaraater, tam quod pepvhw, ai mH Mtara Macet invito vel teaeio pontifie·, aegerraM Ui Motytttra· * ·!· ·· Ron eat hic aUaoÜe pmeterenndura, eum can­ tari eoaoillaru cardinale· at eptacopi, officii sui et dignitati· immmoraa, impetenti principi· cupiditati tata tacti· parerent, Inoobam Kmery aeque antea coaaiiii roeponai· aubauribura volubae, at nunc • lanri, p Ut μ ’ ~- "............ W'"------- »**·*·ν···»-ί<·... ......... ; 4M·*. Qtaa qaMaro vM lîbartaéa Kapala· bm ataUvft «* patau uollaadavU. 8*5·· ·· ιμμβ ■tam, pumtaatn «mmUH wy«»»n, qaaa 4aa Λ·ianeéim ab «o proposita mit, siuttl ·ηρ**μμ< et mmUmmi MtiwtitiMi O·®·· et Ital·· *a M aprilfe tuTtctril; M vMaltaa* ·0·tM*. at par pmadMam oMMUaai M roma par smmuMum *m aaaMM* ttifoitax mm BeWW 8NBaWp WWwl •dba* aoqqm proeAaa Mqa· aBte artibm· pahriaaat flaçtar·, ummÛH MavaaattoM terrer· rotait ; qaaai rare mplerat— haburat, aat ttaara CtaUtarm •eeleafam pre aa «taro advecsms a a. pontifiera, aat «wneiUnta, abrogata epiaeopomi metitatioep^ q«M per a. eedeta finrot, etiaai tarit» Pta»H antiquas dleciplinaat ronovaturtun eaae. K tamun epiacopoe nihil bac^5*^ re, ineeio rd repugnant· ponttaoe, decreturo·, ral ex ipsa eonuilli acêleaiaatiei * tant Me aduribsre ipsum μπμηΜβ inter Nspeleoaem ai Emery habitam, «iestl ta litare comiti· d'HaeseouviOe (IV. Μ M.) ntfitrtnr: «Après ca discours qui m fat, dit Coualvi, ,<8*04ÿ*a te priaeipu errotutè·. do fauucté^ de calomnie· atroSLd· ■aaihoee aatkathoUqure, pu «a cardinal, pu u évéqm^at le enotagé de déftadrq la vérité ea préaenw de la forte et de raapoaùoa· IntoUigoro petaerat; quippe quod, la paisunea. OaMiaai bon «ternira, De gurderuat tou «a quantia. ipai addiçtuni, temper tamen rerolreretur Mandata» alienee'. Lee ecetaiutiqare présent· b cette acéne proeea, ut re· amice cum Pio VII tranaigeretur. •'étaient pu ta eeala à être .tentai·, L'MeaMamt aataat g que l'époarnate Jetée dans l’asremblée entière par de telle· ' 4. Ltytti» âeeonam ad poai^etat taiua. , invective· iraient formé toute· lee beaches. On ne regardait Igitur, qùi Savonam legati prpfielaccrentur, ab ta aàa ta antre· aaa» eenfta mot. Atm t'maperear na pmi emberéMé Inl-méme; et comme pear opérer -uau aorte de itnperatore deeignati aunt arohinpiecopu· Turonensia diverstoa, e'admeaat a M. fimcrj lai demanda ce qu'il peuaalt •t epiacopi Nannetenaia et Trevirnnai·; quorum ilia de teat «sala. M. fanery directement Interpellé jeta d'abord ta yeux «or ta évêque· de la commlasion, comme pour obtenir oonnïlüa in eauuia eeeleaiaaticia uti couauéverat. d'eux la permiuioa de dire.»· «vis ea leur préeeaee. Pale Hia epÎMopi duodecim, qui tum Parisii· commora­ •a tonrnaat ver· l'empereur: ,8tre, dit-il. Je M paie auoiraar bantur, litenu ad ·. ·. pontificem dederunt, eccleee point d'aatre aentbnent que celui qui eet eontena daa» le /aiae Oallieaaae nomine, ut videri volebant, «cripta·; eattchUiM eareignê par roa ordre· doue tonte· ta é*Heea de nam id agebat imperator, ne a se misai existima­ l'empira. Je lie daae ce catéchisme que le pape «te le c**f rentur legati. Ipse iisdem clam, quae Savonae et ririéte de VffHte. Or, an corp· peut-il m paeeer de mm chef, de celui i qui, de droit divin, il doit obétaaaeef* — La aim- qua ratione fieri vellet, mandaverat. Non solum pliclte de cette réponse, et la citatio· de eoa propre caUvhiaaw. enim do episcoporum institutione agi iusserat, sed parurent surprendre l'empereur, et comme il affectait d’attendre etiam do faturo s. a. pontificis domicilio. Osten­ que M. Émery continuit de parler,.celui-ci reprit: ,0· noaa debat, integrum, fore Pio Vll redire Romam, si ia oblige, eu France, de aonteair ta quatre article· de la décla­ sibi idem Moramentum, quod concordatum episcopis ration de 1888; mai· il font en rcceyoir la doctrine toat entière. Dan· le préambule de cette déÀmtioa on Ut que la primauté praescriberet, dicero vellet; sin hoc nollet, prode uint Pierre et «ta pontife· romaine eel inetitéée par Jéau- ' mitteret autem, nihil «e contra declarationem cleri ttriât et que ton· ta chrétien· lui doivent obéiaannca. De <; Gallicani facere velle, Avenionem illi offerebat, ubi plus, ou y ajoute que ta quatre article· ont été décréta pour habitaret. Ad baec annui reditus vicies centena empêcher que, eou prétexte de· liberta de l'église gallicane, francorum millia, aliaque, quae ad splendorem on ne p*t porter atteinte à cette primauté.' M. Émery mitre alor· dan· quelque· développements podr montrer .que ta. aulae pontificiae pertinerent, pollicebatur. Verum quatre arti· ta, quoiqu'ils limitassent la pntaance du pape aar baec omnia Pius VII non sine magna animi commo­ quelques points, lui conservaient une autorité si grande et ai tione reiocit ; ut etiam legatis, statim ac de his éminente. qu\ u ne ponvalt régler, sans u participation, aucune affaire importante en matière de dogme et de diacipline. D'où 11 ,os,-1st que. si l'on assemblait uu concile, cornui· on parlait souhaitons de toute l'ardecu de notre cœur que cette prinel ne pais saeoro avoir Id demas d'aatre aeatiasat leriuûsé, foule ds quoi le dnd sTssuMtacr «erag sUmein au qae celai de Bsusât, dont voir· BM0s«tt respeote ayso rataca ceacil· ds le p» tacs, ü Interpella dereehsf M. tmery, ea M la greats aatortté, êt qa'eBe m ptalt é cita soavaa't. Or, m dasreadut s’il croyait qu ta pape forait eutte oeMsutaa. grand prélat dans sa D4fiu» ds la dfotentNM du etsryé M. fasery répondit «sas hésiter qnH croyait qu le papa u •oattat uprassésssni que l’hulépendanee at la pleine liberté ta forait pu, patee qu ee serait aaéanUr son droit dtutitadu «ouverai· peatfih sett nteesmiree poar b libre axertioc da tkm. L’emperear fit sa numvesuat, et se tenmaal ver· ta sua autorité sptritMU· daas toat IWms «t dan· très ·> évéqau de ta ooaualuiua, il leste dH: ,Ah! ah! ui.satara, grande rnaltipUdte do royaaaMS et d erapir··.' — Ht tout de cou venUu me tare faire aa pu «te cfare ea m'eagtgmat é saite. sans hédtatiea, car il l’avait tas-préaeal A l’reprit, parce dbniaata M pape nae choie qu'il u doit pu m'aaeardar.' Lu qa'U l'avait sauvant cité a la «ntaanlMioa sllc-atécne. M. fasary évêqnee forent trie mertHta du l'aputrepha qu tear avait u mit a rapparier textultasaU ta psunge de Béeaaet, Muât attirée la repue·· ds M. ffmery. b m levant pour ae retiree, l'empereur autan gi» •ituumrat de la' têtu l'aaclu supéeiew on particulier reasartir ata parte·· d· l'évéqu d· Meaux .Nom folieitus de sa aoavendaaU tempereUe ma iselimiat de Satetblpées, uu paraître faire beaucoup d'stteaUou sa ta ·Μχο aputeliq··, mai· enoere l'IgMu univecetU·; at nous aatru tuuteu da ta emnmiuetaa.* Μ aeopla *r inubunt Quotidie, intardant saeptea, ennp«eateremi * noque 1« a * oratio»·, veainnt pentifiaam; quem leta pietate ne reverentia, aatfaBa4verterwat,Ju HM precibus, nane preaMs aat minis aggrodma- qaom ipea die Iff tauil ia comitiio impari! habuit, tar, prgeatqna aseiduo ita artibus, qnibne homines Mqtw.ln rotatione, quam a miniatro ad eoneflium . eelHdi et exerritati fbcSttme patebant eins animum feriendam euravit, promiaaioab Pii VTI utlam conciliari aut perturbari perne; illa imprimis ex­ fiteara mentionem, immo etiam acerbimiinfo verbia aggerabant: iamiam littarum, ut eoMOtam nationale de a. «ad· conqueri. Quibus rebus omnis tides veterem disciplinam, ex qua epiaeopi per provin­ abrogata eat nuntio da conventione aliqua arnica cialem synodum confirmarentur, revocaret; huius eum Pio VII inita; ut rideretur, saltem concilii rei praepediendae maximatque a. aedb tuendae initio, omnia illa legationis machinatio frustra esae praerogativae nuUam aliam relinqui viam, nisi ut suscepta. ea pontifex, quae imperator omni opinione aequiora proposuisset, acciperet; ecclesiam Gallicanam ver- B5' Aesoni· «Miltat * cogcrdosyRodo, i«mre nari in extremo discrimine; scire episoopoa, dernm, 1 desc fi ponto· mcctMtrit. * universum ehristianom populum, quid nunc haec Interea Napoleo episcopos, ut die 9 iuuii initium ecclesia per legatae apnd s. e. pontificem egerit, concilii facerent, Parisios convocaverat. Atque ita ut imminenti eriperetur exitio; qui si ad maximam denique illud eo effecturum confidebat, quod, de­ conservandam ecclesiam tam promptum ac facile victis Borumis ntquo Russis, et regno Gupstphaliae remedium repudiaseet, fore profecto, ut omnes ao ducatu Poloniao constitutis, die Ή iulii 1807, ipsum hoc nomine accusarent. Similia pro .se Dreadae cum esset, e. s. pontifici minatus erat: quisque inculcabant nominatus patriarcha Venetus, „non dubitaturum se ecclesias Gulliae, Italiae, qui eodem venerat, praefectus de Chabrol, ipse Germaniae, Poloniae, in concilium cogere, ut res medicus. Ita, cum illi ex condicto aures animum­ suas sine papa componeret et suos populos contra que pontificis fatigarent, neque ullum ei darent sacerdotum Romanorum arrogantiam defenderet paene respirandi spatium, is assiduo certamine us- nimirum pessimos quosque Gallicanos hac in re , que eo perturbatus est, ,ut per plurea dies nullam seqttutua, qui, eoitciliufi identidem clamantes, s. s. partem quietis capere poseet, et ad extremum sibi pontificem ab ecclesiae regimine, quoad possent, velut semietafos. ac vix satis mente constans vide­ removere conabantur, ut illam saeculari potestati retur. Tum igitur episcopi cum praefecto, quasi regendam traderent, Praeterea cum caact idem eam demum maximam opportunitatem nacti, aegrum magnificentiae ultra modum appetens, ex illo animo et corpore pontificem vehementius premunt, maximi concilii cum insigni tum raro spectaculo quod iam praeteriisse tempus dio-rent, quod sibi novum splendorem sibi ac suo regno quaerebat imperator ad paciscendum dedisset. Sic denique Neque enim ex solis Galliis, sed, quasi alter Carolus Pius VII, postquam novem dies constantissime re­ magnus, qui Francofurtum frequentisaimum coegerat stiterat, ut sebisma, quod antistitum motus auctori­ concilium, etiam ex Italia et Germania antistites tate imminens arbitrabatur, vitaret, illorum impor­ congregaret; qnanqusm longissime abfuit, ut totae tunitati cessit, neque recusavit, quominus, Se prae­ haace ecclesias exhiberet ille conventus: nam e sente, scriberetur nota, cuius haec erat sententia: Germania pauci venerant episcopi; ex Italia deerant „8anetitatem suam nominatis episcopis institutionem amplius centum, cum êx 159 omnino 49 convenis­ canonicam esse concessuram ; in posterum véro, si sent , * caeteri ne vocati quidem essent. Nihilomi­ episcoporum nominatorum confirmationem, ob aliam nus tamen, ex tot diversis ecclesiis in uuum con­ quam indignitatis causam, ultra sex menses distu­ gregatis episcopis, fieri non poterat, quin et niaielerit, ipsius nomine métropolitain bullas expedire stati imperantis magnus splendor et auctoritati posse ·.· * maximum pondus accederet, si illi, ut fore con­ Vix haec Pius VII die 19 maii vesperi conces­ fidebat,' cum ipso adventis s. s. pontificem serat, cum vehementer, quod factum erat, dolere consentientes, omnia eius consilia probassent. eoepit, et summis eniifii angoribus cruciatus, noc­ Non ille quidem, ut Carolus magnus, in ipso tem· ineoptnem gemens ao ee ipse accusans exegit. consessu episcoporum conspiciebatur ' ac diapuPrimo mane episcopos ad ne revocare voluit. At 0tabet: sed per amicos praesules et ministros hi iam hora quarta profecti erant. Quod ubi suos * synodum regere se posse arbitrabatur et, audivit, aliquandiu prope aiuens dolare insuit, identidem oonteatans, ee in fraudem inductum eme, 1 Picot, Mémoirta pour servir à l'histoire eod.. lit. MH. nec promieisee quidquam, nec promittere voluisse; * Qss aolliritadiae Napoleo latenderit, he qskt se invito echedutam illam, cui minime subeeripeisset, neque la synode agentur, ex élan Uttaria ad mitasse nùnutnm. pactum ease, neque praevias legitime acceptas quest eootal UU edema taarit, dsriseime patet. .Ayes Men conditiones; hoc se iam nuac testatum velle, ne mto de M ries 11 jeter Imprimer qne Je se l’ale va. Le maapostea, si quia abuteretur illo scripto, reclamare co­ dsmml même ne Ut pas Mrs imprime avant que vous ao ms geretur. Quae omnia praefectas de Chabrol diebus lOym aoamta. Veilles h ee qaO n'y ait dans raaeembUe se­ - 98 et 96 maii Napoleoni significavit; qui etsi ea cas felUmlairo ri Manager. ü.tant qs'fi n'y ait que les «vdqam. tps *· an piètres qà’m propose J'y admettre, silentio premi luerit, hac tomen retractatione im­ festerieersi, ti aria est ateetammt néeSanaire, l'aotréo d'une pediebatur quominus eo scripto apud oonciHum dmmtoa ds psdsres dent vous me remettras avant la liste Bboroati poaaet Raaaetearis quidem episcopus arm Ms rmmigneamata sur dmeaa d'eux. U Met que ce soit ia aliqua praevia congregatione apud cardinalem de bons prMns et Kt de rtaoteara. Le rapport qss vous Feeeb die 8 innii dixit, pontificem non modo adhuc MM aa eoaeUe ne doit pas Mn Imprimé. Voua devm eimplemsnt le imuttri, spréa Favatr ta, an eomitrdn omdls. La mmM ao pourra taira imprimas aoa rapport que qasad Je l'aarri approuvé, sa n’y Joignant qaa Im pMaa qri seront * VH· nMImnvi ftNhteytooofi Τ·μβ···4· tefr* oanvammu n.ari ateomain que vase venM menant h mm «MMMBtli D» 'L ganti—qn» v«B«t, laetor·. Qaoa Mdra· voeabat I nien pronia··, 1· itsaii, ad imperii comitia 'avitati, qnotidia, at agaramtnr la syaodo, ad ·· r·- quae ipae imperator aolemni oratione anapicari va­ fcma*, ·< nsaàdata mm ad eaat awderaadaai acei- lait. Ae aie demum postridie ia aede eatbedrali ÿaraat. Qaod ai id Mina· profaciaMt, vitiabatur habita eat prima eoneilii xwio Iam aate horam •ibi tans prupe mm, φι aaeteritato sua voluntatM 8 epiaeopi in aulam palatii archiepiacopalia cou­ tail· awvare poaMt. A·* baae alliil praatormirit, ve nerunt; ubi, induti· cappia et mitris, nominatim at «piaoopia tiatnreas et admirationam auae suie- appellati auu quisque loco constiterunt ; simul hia atatia taiioarat; eoqaa spaetabaat violenta i- et*, dati, qui aaaiatcrent, singuli sacerdotes. Hora qui aibi displicaisaent, consilia verborum acerbi­ octava ot dimidia venit canonicorum collegium tate· et minae in a. aedem laetatae, celebritate· cum caniorum ehoro et aeminarii alumni·, ut epi­ denique, ad qua· ingentes apparatu· adbibebat, scopos longo ordine ac aolemni pompa incedente· al orientant diailiaa gtoriaa rtgtû mù ac magtû· ad baailicam comitarentur; quae caeremonia in­ tudiwm eifut iaclaatiam potfutiat sao<·, Eath., gentem populi multitudinem spectaculi admiratione cap. 1 ; valut quum patre· ad baptismum filii et ad excivit. Sacrum de Spiritu sancto pontificali ritu solemn» comitiorum imperii initium omnes invita­ celebravit, ut concilii praeses, cardinalia Fetch ; vit. Neque parum tamen illum apea atque opinio orationem vero habuit Stophanus Antonius de Bou­ fefellit. Nam cter.us aegerrime ferebat atrociaaima· logne, episcopus Trecensis, imperatoris eleemosy­ l*io VII factae iniuriaa; eiuaque studia, etai paulum naries ; qui multis quidem laudibus Bossuetum, metu compressa, uon obscure tamen in carissimum B cleri Gallicani comitia anno IGH:.’ corumque declara­ parentem ac pontificem ferebantur, et, quod sin­ tionem celebravit, ipsiimque imperatorem paene in guli fortasse non eaavnt auri, id congregati, cum coelum sustulit, at etiam magna eloquentia de ae mutuo accenderent confirmarentquo, facere non episcoporum officiis, praecipuo vero de eorum in­ dubitabant. Quid, quod a principe in ea con- dissolubili necessitudine eum s. sede. disseruit ditione collocabantur, ut aut illius voluntatem né­ Huius oratio antea a cardinali Feseh, quod im­ gligeront, aut, quod in tanto eximiorum sacerdotum peratori ad id defuerat tempus, recognita erat, ea, numero timendum non erat, religioni· causam pro­ quae imperatori displicere posseiit. deletu. At derent? Praeterea eoneilii praesta, cardinalis Feseh, Trecensis. in dicendo abreptus impetu, orationem, ea probitate βν religione fuit, ut, quae princep· sicut erat a ae scripta, nulla re omissa, pronuntia­ moliebatur, efficere minime vellet, iis vero ingenii vit Peracta sacra liturgin, episcopus Nitnnetensis. dotibus, ut id, ne si vellet quidem, posset. Neque ad tempus secretorius, decreta de modo Vivendi et imperatorem quidquam iuvit, quod «iu· ministri do exordiendo concilio legit, et de his -jugulorum Facta deinde a patribus ex concilio adessent; cum enim ulter eorum, cornea suffragia excepit. Bigot, iu prima congregatione de ea quaestione, Tridentina formula fidei professio, piimusque car­ utrum nominatis episcopia dandum esset suffragium, dinalia Feseh sacramentum obedientiae s. s ponti­ dicere voluisset, id tam indigno tulerunt patres, ut fici, quod in illa formula continetur, dixit iiditque diligenter, ut idem eaeteri omnes clara voce dicevix deinde in publica disputatione miscere auderet Sed abunde causas mihi exposuisse videor, cur ,· rent. Quo facto, proxima sessio in dii* 'jt'. prints concilium sit convocatum, nec tamen imperatori congregatio generalis in die |H iunii indicta est; tum patres hora secunda pomeridiana. maxima, ut tanta molitio e sententia successerit venerant, pompa, ad palatium archiépiscopale re­ dierunt. II. Sed imperatori oratio episcopi Treeensts et da­ Da Ita, qua· aota suat in oonotlio. tum s. s pontifici iusiurandum bilem vehementissime i. Coxf/reyatioM* pratriar rt sessio prima tuo verant; accersitumquo cardinalem avunculum Exeunte menso tnaio et ineunto iunio INU. acerbissimis verbis excepit, orationem edi vetuit; episcopi convenerunt Parisios, ubi die M iunii in­ de iureitirando quid Gallici senatus consuissent, choandum erat concilium; sed imperator primam inquiri iussit *. Simul, quod intelligebat, cardi­ sessionem in die 17 distulit. Diebus 5, H, lu, II, lg nalem non eum esse, qui concilium. quemadmodum et 14 praeviae congregationes apud cardinalem Feseh vellet ipse, regeret, quinque viros intrriuri trtrin palati» archiépiscopal· habitae sunt, ut de modo ctndat tiincipiiaiir (sive, ut ipse ait. pofitiar) con­ vivendi; de caeremoniali, de ordino in concilii cele­ stituero decrevit, -qui synodo perpetuo adessent, bratione servando et similibus rebus consultaretur. inter quos essent utrique inituum ministri. Gallus Ab hac autem consultatione excluduntur episcopj atque Italus. Praeterea, ut patribus torrorem in­ nominati, sed nondum confirmati. Concilii praeses cuteret, orationem scribendam curavit, in qua pa­ ad teippua ab episcopis acclamatur cardinalis Fescb : ît pam eiuaque (ut aiebat) arrogantiam principum qui tainen hanc electionem ut inutilem recusavit, episcoporumque iuribus semper adversam acerrime quod illum honorem sedis Lugdunensis praecellenti et injustissime criminans, praecipiebat concilio, ut, dignitati debere diceret. Epiaeopi autem suum quoniam concordatum papae vitio disturbatam quisque nomen, aetatem, diem ordinationis sacer­ esset, alium modum perficiendae canonicae episco­ dotalis et episcopalis, antiquitatem suae sedis, in porum institutionis quaereret sibique proponeret. seeretariatu magni eleemos)narii indicare iubentur, Quant orationem diligenter a se recognitam et cor­ ut unicuique suus locus in sedendo ot procedendo rectam-' a ministro Bigot in prima congregatione generali legi, prius tamen cum cardinali Feseh assignari posset. Inierim die 9 iunii baptixatua est Napqleonis comtpunicari iussit. Is, verborum acerbitate vehefilius; cui caeremoniae adfuerunt patre·, ac post rem divinam in Ttultriit celebratam ad impera­ torem salutandum introducti sunt; die vero'domi- Icvsr me rssdrv compta* sto. Ex literis imperaturis sd co­ mitem Bigot ds PrSamsaee die UO iunii. CorrmimaAnux d» Λ«poUoa I, XXtl, MS. Quam amplam Is synodum potestatem imperator sibi attribuerit ex otsUcUlo iafrs s aoMs edendo fdoeum. I, IT) pstoML * «J'si iiiajours ear le coeur le asnaeat prêté sa pape qui me parait fort intempeotif. Faites des recbuvbee pour coaaaltre ce que veut rire es serment, et comme les paris meats voyaient cel·.* Ex litteris Imperatoris sil eumitom Bigot ds Prtameaea die » iaail till. Cbrrsspontfamv Λ A'optdfea Z. XXII. sea. ■) „Je vues renvoie ce discours avec les vhaagomoats qua )e «atseas · f frire.' Ex litteris imperatoris ad comitem BlgsS di< ta IssU tail, I c. SM- M ooeoutm MA intermissio; ' tionis princeps primas Germaniae petit, ut in allo­ <»a sola congregati»» particularis, cui assignata erat cutione imperatori anti\oeulos ponatur misera ec­ quaestio de canonica episcoporum institutione, cre­ clesiae Germaniae conditio; quod tamen non pro­ bro convenit. Qmu» in ea «li-putata sunc. Gandabant patres et in aliud tempus differendum cen­ vensi» in suo commentario, «piem edemus, fuse sent Unius enim ecclesiae calamitatem solebat narrat. Hic mitasse satis erit, eam die 5 iulii cen­ Napo|«»i> libenter a. sedi exprobrare immerito, ati i *sc, synodum ante.omnia legatos ad h. h. ponti­ quum Pins Vil eius levandae rausa nihil non ficem mittere debere, qui ei miseram ecclesiae Gallicanae conditionem exponerent et de remedii* fecisset. Postero die. rursus convoca^ congregatione, consilia cum eo conferrent. Hac re cognita, eo recruduit controversia de quatitor articulis Galli­ magis concitatus ira imperator cardinali Fesch canis Ipse imperatoris vleemosyniirius pro Italia, stomachans1 dixit, se episcopis antiqua iura resti­ episcopus Brixiensjs. commentarium contra illam tuere voluisse; sed. quoniam nollent, iam facturum declarationem et perniciosas sententi »s inde de­ se, nt ad sanitatem redirent. Hio eum cardinalis ductas nomine plurimorum ex Italia collegarum sententiam eollegnriim. cui antea non assenserat, legit; quem quum versum in Gallicum rveitasset tamen theologicis rationibus conaretur defendere, cardinalis Spina, quidam ex ipsis (tallis episcopis bilem adeo non continuit imperator, ut avunculo magnopere probarunt; quin imn etiam manibus diceret; «Quid? tu mihi theologiam ohiici*? ubi plausum est, ut cardinalis Maury acerbe quere­ tandem didicisti.? Ta)ieihiHix\diss'dvam ; nihil « uro. quid velit Galltarum eortrilm plausu comprobari. Verum talis tu. expostulatio sritiel concitatos animos cohibere non concilium aut nVlh. Annon mihi praesto est itirispotuit. Nani episcopus Suessioniuisis, quod iain peritorum et philosophorum <<>nsilium * Hoc de antra saepius propositum fuerat, drmio suasit, ut illa quaestione statuet; ego me competentem de­ allocutio nihil aliud, nisi fidelitatis ct benevolentiae clarabo. Praefecti mei nominabunt parochos, ca­ erga principem testificationes contineret ; quod nonicos, episcopos, quos si metropvlita instituere plrrisquvi vehementer placuit. Tum vero prodit recuset, claudam seminaria, bona ecclesiastica Itali» Nanurtensis sigtiificatque, scire imperatorem, quid auferam.'* Hic minis non territos cardinalis „8i contineret allocutio, eanique aie prorsus, ut esset, martyres facere vis, inquit, a tuis incipe. En ni? E«pitdem. dissentiente esse velle. Hinc magna patrum indignatio; qui paratum pro fide mori. tamen prae minio principis metu Nannrtvnsis for­ s. s. pontifice, nullum episcopum instituam; quod mulam omnino reiicerc n«>n sunt ausi, sed aliquan­ si alyis audet, hunc ego excommunicabo.'* Rursus id agitasse videtur, ut res ecclesiastica* tulum mitigarunt; cui etiam onutrs probarunt so­ lum praesidem equi secretariis subscribere. ha civilibus legibus componeret ; ne quid tamen huius* suis concilium, ad maiora incommoda vitanda, rem sibi m<»di attentaret, ab iisdem ‘ illis ingratam non abnuit potius, quam approbavit fuisse deterritum. Cauterum a Nannetcnsi episcopi», Litterarum vero paste dium alia sors fuit; qua­ familiarissimo suo. qui colloquent» eum cardinali rum placuit in ea iem congregatione exemplaria flirte supervenerat, facile placatus est; iamque fac­ omnibus patribus disti bui. ut in proximo conventu, tus quietior: „tut>ane. approbandum proponeretur, ae deinde tanquam Interea ira imperatoris, quem controversiae, de publica lex prou nixaretur : in «pio magnam vim quibus modo diximus, graviter commoverant, re­ tribuebat illi notor coram pontifice conscriptae pente omnia invertit; de allocutione iam prorsus Cumque a praefecto de Chabrol die 30 niaii lae­ recusat; concilium ad solemnem salutationem, cui tiorem nuntium accepisset de valetudine Γη VII, diem 30 iunii assignarat. non admittit, vetatque. nec iam alifer episcopo» Heeti po»»e speraret, non ullam iniussu sup haberi congregationem generalem, recusavit, quin denuo legati mitterentur ad ponti­ deque ulla alia re tractari, priusquam orationi suo ficem, qui illi pro iis, quae concessisset, gratias nomine a ministro cultuum habitae et quaestioni agerent. Nihilo tamen minus pars maior congre* de canonica institutione responsum sit ; denique in gationia particulari» censuit, decreto ab imperatore comitii» imperii relationem de rei publicae-statu legendam oürat, in quam concordatum sublatum, ‘ l.yonnel. Vie de «wrdinsl Fesch. 11. Cnacit. Gumsmal. tomc» XXXIX. Μ CONCÏLIUM NATIONALE PAMBUtENEE, ί·11 inii 17 1» dictato expetendam 'esse' approbationem a. a poati- A potest?" Tah mode exceptés eardiaaiia, Ma tamen •cia, idque in eodem significandum. Sentiebat reverens, bis facessere tabetur*. enim, concilium par se da canonica institatione Vix erat dbaotatum ooariHum, casa praefectas nihil statuere posse. Quod cam ad imperatorem de Chabrol litteris Serenae die 9 iulii datis imporarelatant esset, baud aulM< oommoveri visus eut; torem^eartioremfecit, Piam VII corporis sanitatem at cardinalia Fesch magnopere miraretur, ignarus et animi tranquillitatem recuperavisse, neque iam scilicet. quid crastina dire afferret a omnino, improbare illam astem, «Bepectareque, nt Die 10 iulii habita congregatio generalia, ia qua sibi a concilio proponerentur eoaditiones, do qui­ brevia relatio congregationia particularia lecta eat, bus, quod sibi optimum videretur, decerneret. Hoc una ' cum illo imperiali decreto et Savonensi note. nuntio accepto, haesit ille primo inops consilii. De acti· superiorum congregationum levia mota Quid enim a pontifice peteret aut impetraret, Ai eat controversia, quod ea, quae imperatori diapli- cogeretur fateri, concilium nihil eorum, quae 4 ·<’ cere poaaent, praetermissa euent. Alui vero multo proposita essent, accepisse? Ne quid vero do epi­ gravior ex improviso coorta eat disceptatio. Nam, scoporum institutione sine ecclesiastica auctoritate iniecta dentio excommunicationis mentione, quum statueret, vel ipsi «iurisconsulti et philosophi"1* dis­ cardinali! Maury, Pium VII in excommunicando suadebant. Pmeterea nragnum omnibus stuporem imperatore iustos potestatis suae terminos excea- iniecerat repentina concilii dimissio et vis tribus aiaav contenderet, sperans fortasse, id negare, metu episcopis illata; ut, nisi quid strueret imperator, . principia, auaurvnt esso neminem; tum Burdigalen- B a conatu plane repulsus videretur. Itaque rursus aia: .Quid? tu dicis, exclamat, a. a. patrem pote­ nova molitur consilia, ut episcopisZquorum pauci statis suae fines excessisse? Nunquam igitur legisti iique adversarii discesserant, dedretum aliquod, concilii Trid. sesa.^rdUL cap, II? Quid hiaee quale vellet, eriperet ; quamquam fortasse ipsa verbis manifestius: Si qpem clericorum vel laico, violenta concilii dissolutio nihil àliud fuerat, nisi him, quacumque is dignitate, etiam imperiali aut ars quaedam, qua illud efficeret. \Ergo episcopos Minister riget singulos regali, praefulgeat, etc.?** — .Ita vero scriptum * Parisiis retineri iubet. est. respondit cardinalis, sed explicanda sunt verba; convenit, eos primum, quos in concilio ab imperaagit concilium de aperta praevaricatione, de crimine ‘toris voluntate nou alienos cognoverat: quibus fa­ manifesto, alioquin quid fieret do nemiqf obnoxia cile victis, caeteros adoritur. Hunc adiuvant mini­ principum libertate ?“ Ad haec archrbpiscopus : ster (ut aiunt) politia» aliique. No ipse quidem .Requis igitur decernet, utrum id, quod censuram imporator indignum putavit tentare quosdam, si in provotarit. huiusmodi crimen sit?-* — .Communis partes suas trahere posset. Non blanditiis et polli­ existimatio.“ inquit Mnury. Hoc audito, Burdi- citationibus, non minia parcitur; Savonense illud galenais indignationem continere non potuit; aur- ostentatur scriptum: quidni episcopi cederent, gensque Tridcntini volumen in mensam proiecit, quum imperatori asnentiretur ipse pontilex’ Sic ekclamana: .Agite, indicate papam, ai audetis; denique inducuntur plurimi, ut vel absolute (quod condemnate ecclesiam, si potestis !“ Id eiusmodi pauci fecerunt), vel certis adiectis conditionibus fuit, ut areliiepiscopus nominatus Mechliniensis, t, decreto "subscribant Nihilominus recusant amplius do Pradt. non dubius Napoleonic fautor, qui tum viginti, violatam concilii libertatem indigne ferentes aderat, septem post annis hac do re scripserit, Qui autem subscripserant, die "26 iulii consultandi .huius scénao in animo suo haesuram esse memo­ causa in aedes ministri cultuum invitati; quae rati; sultatio deinde in posterum diem est diliifiU Car­ riam sempiternam."1 * dinalis Fesch. qui decreto non subseripslll*uw«>uvillv. IV. ad Vicenas abduci iqaeit; nam venerabili seni d'Aviau qui eyrilegns manus iniicere auderet, in­ 1 Nellaa· abaei cassas·, ub quai episcopi in carcerem esuiicsrsntar. oardtaslis vel ex ipso Napoleons comperire ventus est nemo. priait: U'ai MS.* levait, .4 Trianon la veilla de leur arre* Frustra cardinalis Fesch imperatorem menait, ataUsa, jMsaysi 4s parler en leur faveur: je 4is qu'ils ne concilium dimitteret neve episcopis, quod libera, D a'avariat riaa tait que 4e dire en oonaeienee ce qu il· penut deberent, sententias suas aperuissenY, · vim in­ eaisat; j'ai trouva l'empereur furieux, je suis resta avec lai ferret. Nihil aliud effecit, nisi ut imperator in depuis six beares 4n soir jusqu'à 4eax heures du metis, il ne — ipsum tanto acrius inveheretur. .Facile,? inquit, M gjt ri® «m pgq m ftUfn présumer qu'ils dussent être «perfacile episcopis carere, poesum. pie ilBa, nihil me de iis^ne audire quidem velle. Ignari eant, obstinati, qui ne ipsi quidem, quid dicant,- intelli­ gent. Exceptis Duvoisin, Barrai, Manaay, qui pro me sfent, ubi sunt eorum theologi T Ego miles, alumnus castrorum, ego, inquam, tantum, quantum ipsi, imo plus scio. Tu vero,. nonno millioe sen­ tentiam mutasti.,' Ecquid igitur a te exspectari * Qms modo narraviau, de Pradt ad eoneilii dimelatioaam refert: Critr aêêne, iaqait, ewm.Miunrflsiweat deas au athnoin. l)nr kenm apri», le «mciU Mi dieaxu (11. 4M). Bum sequantur de Smet st Tliisrs (Historia osbrafefea at im­ perii). Alii autem rem Sates factam ense 4tafet, inter «Me ■ d'HaasKavüis, IV, 4M., L Si I * arrêtés* D'BaassoavUK IV, 4S7. ■ Cardinali· episcopis vespere die »7 iulii ipsam con venien­ tibus have dixiass fertur -. .Jr Mbs qw'ou » dit re matin de moi 4aas la oouNreaou, qui a M lien cbes le ministre dea eaites qae j'avais envoyé moq adhésion au* décret Cela n'est pM.vrai, c'est steati, j'ai tail tout le contraire; jai déclaré · l'emperear que je ne doaaerais aueamo déclaration sur le léeret proposé; que le ooaeils étaal dissous, trois de nos confrères étant arrêtés et ayant éU déclaré · la police qu'on ouvrirait tons lus cachots, il n'y avait plus 4a liberté sa u>udle et qa'il aérait IM lâcheté de ma part: cela serait me déshonorer oemme président du concile, ai je donnais h cotte heure une déclaration, ffs'sa ouvra tous les cachots, qu'oa fesse avec moi tout ce qu'on voudra, qu'on me fasse mourir, je ho dé durerai riva. Je M veux pas juger pour cela ceux des évê­ ques qui ont donné usa déclaration, ear ils peuvent avoir eu Isère raison· de la faire ; et d'aillean j'ai vu- que de tentas Ws déclaration· envoyés· an ministre, il n'y en avait presque 101 CONCILIUM NATIONALS PAUKim, 1811 faril 1Ï IM EpiaeopiS, qui die 2 augusti, ut diximus, eo·la eonveetti <1Λ 47 i«Hi* «ieriter dixit: ίβρβν»- * tori MtMftciaoe epUooporum doeUrotwnea-. non item veneraat, placuit, congregationem generalem con­ concilium, quippe quod nd examinandam quaeatio- vocari ; neque tamen sibi temperare potuerunt, quin xn de canoaica metitutioae viroe principi sec mutationem articuli aecusdi faciendam esae per gratoa nee anti· Bdoa delegiaaet, ia enaademqae minintrum cultuum imperatori significarent Qai congregationem aeeua ac fieri coleret, duo· eardi* patres deauo congregari postridie deerato appro­ nalee aaciriaact. Dein epiaeopoa a NapOleone in bavit In hae congregatione, quae dia 5 habita eet, custodiam tradito· {ahia criminationibus aspersit. diotis de moro precibus, minister decretum legit, Postquam hoc modo factum imperatoria ex­ quo imperator patribus conveniendi potestatem fa­ cusavit, decreti, quod cuperet idem, formam quam­ cit at cardinalem Fench praeaidam deaignat, consi­ dam proposuit; cui praemissa erant haec duo; lium vero Mrritrit 4i»eipKaet, promotores et se­ cretaries eligi iubet Ne autem ferendis suffragiis 1. Concilium, ai necessitas urgeret, legitimum indi­ cem esae quaestionis de episcoporum institutione; nimium temporis perderetur, propositam eat et ab 2. hanc necessitatem tum urgere, si papa appro­ omnibus acceptum, ut ipse praeeas hos officiales bare nollet concilii decretum, cutaa articulus ulti­ nominaret; itaque factum est, quod princeps om­ mus statueret, hanc apostolicam approbationem nino fieri volueratl. Custodes disciplinae designan­ ease petendam. Denique minister postulat, ut tur archiepiscopus Turonensis et episcopi Ferentinus patres de hoc decreto aententias suas brevisaime et Ebroicensis ; promoter*·. Placentinus et Feltrendicant. Sed plurimi negarunt, se hac do re atatim Bsis; secretarii, archiepisoopi Taurineasis et Tici­ respondere posse, et exemplar dbcroti petierunt’; nensis, episcopi Baiocensis et Nannetensis; otnupe quod concessum est. Scripto episcopi, non tamen corte imperatori gratissimi. Tum cardinalis prsesee omnes, de decreto quid sentirent, significarunt decretum proposait, cum eo, quod minister nepéi Quo facto, nonnulli eorum, die 2 augusti, cum attulerat, consentiens, dempta tamen ex duabus utroque cultuum ministro ad cardinalem Fench praeviis sententiis altera: necessitatem urgere, si conveniunt; hic enim vano schismatis metu per­ papa decretum approbaro recuset’. Quae mutatio, culsus a sententia sua rursus discesserat; quam­ sive propter episcoporum responsiones facta, sive quam ingenue fatebatur, non iam id vocari posse quia cardinalis' schismaticum errorem Innodo pro­ concilium, quippe cui libertas plane deesset *. Quod ponere non audebat, maximi erat momenti, eum quidem verissirpe dicebat; nihil enim iam ab im­ sententia illa dolose statueret, episcopos, etiam in­ peratore svnodi arbitrio relinquebatur, nulla electio, vito pontifice, de canonica institutione tunc posse ne legatorum quidem, qui ad e. ·. pontificem mit­ decernere. Qua detracta sententia, decretum hoe terentur, nulla disceptatio de rebus, quas synodo in eo. quod sine s. s. pontificis approbatione nihil ipse proponeret vel proponendas curaret : denique statuit, non multum differebat ab illa congrega­ nulla permittebatur concilii forma, ut vix simul­ tionis particularis relatione, quam imperator tam moleste tulerat; atque ita rursus apparuit,,omnes acrum concilii ilhid iuste diei posset. eius machinationes parum aut nihil effecisse. Bed MS use pan-incut ct -implement adhesive an dCrwt.- (Mel- c antequam de hoc decreto colligerentur patrum cher», p. H4.) Eadrm fen» cardinali· alun «liait ; wQn‘il* faseent suffragia, archiepiacopus Turonensis relationem ab tout ce qu'il* vendront avec leur concile ! t>r1e* je ne le imperatore recognitam legit de Savonenni legatione pnWderai point. à uioin* qu'il m v conduisent entre quatre menais 'maii. Quo facto, quum nonnulli de decreto ftuilirr*, car de moi aval je n'irai janmi*.“ (D Haus^inville, disceptari vellent, Placentinus negavit, id neces­ IV, flflft) 1 PmccMnm ^rerbaJeni htuu< conventu* infra ex codioe sarium eue^ quandoquidem patres iam huic de­ Archivi nt^onajfa dabimu·. creto, quum sibi a ministro 'proponeretur, asson’ Id uwuijio rvticet Bigot iu procéda verbali, narrat vero ftissent. Itaque turgendo et sedendo primum de Melcher*. arni/iw Gaspari* Maximiliani de Droste, qui conventui prooemio (concilium, ii necessitas urgeret, de ca­ illi intererat: ^Obicleich,*· inquit (pag. Ml, .einige der gegenwirtigen Bi*chôfe tuigieich unteraeichuen tu wollen echîenen, nonica institutione legitime statuere posse), tum no ftueeerten «loch *ehr viele, d*** ce aicht wnhl môglich tai, de ipso decreto sententia* suas significant. Utrum­ Aich sngleich auf der Melle tlarflhcr ta erkUr^n, and der que admittitur, dissentientibus tredecim aut quatuorMinister wurde gtbeten, Ab*chriftcn von dem, wta er vor- decim. feltten batte, an-fertigen uud herumtbeiîen sn Isisen. Der ti. Altrra bgetio &>CONum missu. Minister faud veniüiiftig. den Biiwbhfen eine n&here Erwàgung de* (ifuTDstaudc» pu gestatten and bewitligte dirar*. Paucis post diebus, quam haec acta erant, NAchdem Aile*, anch in italiemacher Hprache, torgvlesen war. wurde die Verrammlung gVMchloMwn. IHe HîsehAfa konntea legatos, qui Savonam ad s. s. pontificem concilii die ^betenen (bsebriften a» andera Morgen abbolen towea.* nomine »e conferrent, non concilium, sed impera­ Hi** plane eoUsetitit marrhionitaae de Marat narratio, a tor designavit. Erant hi -arehiepiscopi Turonensis, d’Hana«onville Mvtyriae suae (IV, 491) inserta; «Après ce* D Ticinensi* et nominatus Mecblinienais, episcopi diatribes, le miniftrt proposa la lecture du décret ei-joint'et demanda la ■ pluaieura évêque» fort sêlê·, entre autres. dit-om^e cardinal Maurv, fanât «nr le-champ pour ► 1 Vide ttofam imperatori* iafr* (docam. I. 17) * asMs •faner. niai* Mgr l’évêque de Casai ae leva et dit an sainiatre: edendam, 1 Id diserte sfBnn*t Mékber» (p. 108), qai tam decre­ . Monseigneur. non* ue pouvon» donner notre Adhésion *aa* avoir préalablement réfléchi dan* une matière *i importante ; tam apsd ministram cnltnum lectam qnam decretum in eoa* quant A moi. je déclare que s'il faut donner à prêtant ma gregatione generali propositum integre commentariis mda eignatnre, je la refaite.' Le ministre alors ee radoucit et dit inseruit Etiam ç|e Pradt. eam prooemium decreti velati que l'intention te l'emperoer n'était nullement d'exiger oe primum decretum refert, alteram ithm sententiam scMsmatijour-la leur signature, qu'il leur donnerait le temps de ré­ cam (lie* quatre concordats, Π, flûl). de b*rral veto totm prooemium omittit (Fragmen* relatifs à 1ΈΚ. eocl, p. flflé). fléchir.“ 1 .Ce A quoi je me borne dans ce moment, c’est à en- Ab Ua flùas Mekber* narrat, diisrntire quidem VMtetnr de flnsst, pécher te schisme ^ui est tout près; noua somme* dans une sed fatetur, te altara Illa sententia praevls nullam fatam sene terrible position. Je s aurai* jamais evotenti à aller A rassem­ •uffragiam. Usée plane eflteitar, eu de re nihil esse decretum. blée fle demain, que je ne regarde nmlemeat eémme un con­ Nihilominus cum eondliui hanc prooemii a Bigot prrpnq|M cile ; il n'y en a plu*· il si été dissous le jour où ces mee- partem non dissrte reieciseet, optelo, etsi fates, faeüo fa min metra (lee évêque·) ont été arrêtée; ce jourlà, fa liberté s ceoeé, nasci potuit, eandnn, vetati facite approbatam, fa decreto or il ae peut pas y avoir de concile «anè liberté; te ouncüè contineri Sane episcope* bgottemensfa, qui praepostero s a véritableaMBt existé que pendent qostre m cinq séance^ studio abreptu* illteo, cum magna principis cui pfaosvo votait ofl réellement on pouvait donner son opinion.* Hase verba indfanatione, decretam fidefibus promulgaverat; «nlvoraem pro­ oemium, ptouti a Bigot antea propositam erat, retafit. cardinali· Feocb refart d'Haussonville, IV, 480. T· « IOS oovaunM KAvnuui PÀMioraf, mu mi ir mm disais·, Dagnami, Bovurdta, Uui, Bafc, at poetes etiam Doria eum Bertalaari, n. * peutiftah cleemoaynprioi eodem predaienaatar. Cbr autem tot cardinales Îegatieui a taux mit, oauea In promptu eet. Nam Pina Til boo uoum maxime qMtak. mat, quod omai ooaoiMo privatae «met. No igitur boae rationem aflhffot Mgaadi, niai enat al iUorn ear· dinale·, sod M quidam ipiperateri maxime doditi; qni etiam miuMro lultuium dfatrii tflrmivmeat, videri sibi poatMoem demote aeeeotiri debere. Inc super episcopia, quae esta, Mo VU et quo retie·· paciscerentur, diligenter mandatum tat. Nod ante­ quam prefioieeeroatar legati, patres apud eardiaalem Fosch eongregaatar, ubi Utteroe ad a. ·. penMeem mjs proponuntur subscribendae. 8fae uMaldteeopte- rant, breve, mutati· Ua, qaaa supra diximua, eum im­ peratori· mandatb omnino eoavenire; expeditiaquo die M eeptombrie apoetAieie Uttoris, triumphan­ te· nuntiarunt Paride·, a a. poatMeom soaeiUi de­ cretam approbavi···, ac sperare ee, nihil reliquum fore, quod imperator desideraret. Simul a tardi» tione obedient antiatitoa, peoei menant. PiusVIIbrevi Arqua,dato di«90septombrial811. ■ aali Freeh petierunt, ut, quoniam ·. pator omnia hortante imprùtùa cardinali RoveroDa, décrétant ooaoewtaset, daret ^operem, ut nunc maior ei Bborconcilii approbavit, eamque ob rem maxime repre- tea redderetur. Hanc.apem enim etiam concilii heneus nat, imo. et aeipeam repfebeadit *, etei, ut patre· Pio VII, ei decretam approbaret, oatennobis quidem videtur, paulo severi··· Etenim in- doraat. Verum ea apes brevi evanuit. Napoleo. qui atitntioaem canonicam, «ex meaeibus peat nbminatiunom exactis, ea duataxat conditio·· mattopoli- plora et maiora apsetaret, id, qaod impetraret, lamiam bellum adversae Ruaaiam tan<> delegavit, si .nullum impedimentum oaaoai- nihili fecit cum obstaret**. Quod quidem etiam art. HI decreti moliebatur; a qno ai vioter, contritis omnibus re ipsa, ai minus verbis, continebatur; ia qbo scrip­ hoetlbua, rediiaaet, eequid sibi papa negare aude­ tum erat. „canonicam institutionem ad concorda­ ret, quum non iam legati, sed ipse, toties orbis torum uormam impertiri**. Concordata autem inter triumphator, cum iWo ageret? Qui quidem in Leonem X et Frenciscum l ieita. quae in eonoor- primis litteria, qua· post acceptum breve ministro datia anni 1801 quoad eanouicam inetitutionem lau­ cultuum aeripeit, quae in eo sibi displicerent, non dantur, a. sedi in· nominati, si non ait tdeaau·, significavit; ac fortame ea nondum animadverterat. repellendi diserte attribaunt. βχ quo apparet, At reverens Pariai»·, consilii interiori· exquisita Pium VII libertate indiguo· reiiciondi minimo se eentehtin, tria reprehendit: primum, quod papa abdicavisse. Praeterea ipse definito constituit, ut concilium non agnovisset; deinde, quod ecclesiam metropolim epiaeopoa nominato· conflrmdre noa c Romanam mujdatraiu ommuai e«d»«/nrww appella·poaset, niai nomine a. a. pontificis. Quo fiebat, id •et (cuiusmodi alia quoque nonnulla habebat sus­ quod etiam consilium interius Napoleoni significa­ pecta) ; denique, quod institutionem canonicam a verat, ut métropolite, inrito pontifice, agere ne­ metropolitano ·. ·. pontifici» nomine impertiendam eese atatuisaet. Itaque, licet Pius VII, quaecumquiret. Inter mandata autem, queo Napoloo legatis que legati nomine concilii petiverant, concetaisset, dederat, oret etiam illud, ut viderent, no papa in ille tamen plura exigebat, imprimisque illud, ut literis apoatolicia ea, quae fecisset concilium, su» a a. pontifex noprinatim probaret, dioeceaea princinomine reficeret*. Itaque legati in formula lite- patua Bomani decreto concilii comprehendi. Quae rarum apoetoliearum ipsis communicata quaedam eum pontifex conatantiraime recusaret, rursus mutanda oensuerunt; v. g. ubi de sota Bavonensi omnibus consiliariis privatur et communicatione Breve autem fiebat mentio, displicuerunt haec verba eofontotem cum fidelibus omniiïo prohibetur. nostrum iisdem (episcopia) •«gnÿfcurimua, et, ywcd (Rx quo“ nunquam eat promulgatum, neque in­ ontao derrvrrremns ; pro quibus positum est, mtn· stitutionis bullae, episcopis nominatis impetratae tni nostram iisdem operuimus, et, food outra nefis· hia unquam aunt redditae. Bed Nafioleo, accepti· litteris illi· apostolicis, visum profiu/omgsi· /ucrat. Quin immo Pina VII coocensit, ut verba tofimmaie eximi et iuramrstam continuo die 97 aeptembria 1811 ministrum cultuum ofiadivntio· delerentur, ne iurisoonaaltis Parisienai- iusMrat epiaeopoa domum dimittere, ut, quemadbus ansam, etsi iniuatiasimam, ad breve reprehon- Q modum aiebat,, ,a concilio liberaretur, et arbitratu dèndnm daret. Idem tamen nullo pacto adduci •uo. prout “· ·“tempora poacerent, agere**1 posset potuit, nt conventam Parisiensem pro concilio Xrabter die l octobria epiacopia ad se convocati· agnosceret; quod ipei quoque lagati iuatism atque aigniflcavit, imperatorem Bavons tam faustum ac­ aequum ease uno ore fuse suat, quum ·. «edto cepi··· nuntium, ut de optato legationis aucceeeu nullum unquam agnovianM concihum, quod cano­ iam dubitari non poaaet; quare epiacopia, ne hieme nice convocatam et celebratam eme ex actis treas- iter facere cogerentur, per eumdem Boere in nuta miam· noa comperisset. Existimarent Uli quidem, dioeceses reverti. Ita dimisai illi ez urbe disce­ dunt; imperator · rearehe, ia quo congregando et gaboraaado infinitis curia frustra ae Implicuerat, 1 UtlWS· Herotar. 4M·· tall·, fimqasllm U rtMtanft. qrn >· paps MSMt «· ··· M· «· 5·’· Mt b mMK* It· 4· Pn4t (Π, Μ») to OtmtpMKlMKv it I (ΧΧΠ, 4141 . . I r - * ,C«tte marok· sara I'avaatag· 4· ditamaur «■? toaltn 4’agir tote· 1« dreoartMtoa- ΠΉμμτΟΚ V, to. aLd OOMOLKJM NATWAUI RàMUMRMU M H 1« MÎ DOCUMENTA AD CONVENTUM EPISCOPORUM PARISIENSEM anno Ifill pertiaoetia. ’*»8l * JL lootnutioiu ff*r M. L 9*Ρ*Ι*Ο*Μ· **M*p 4* Toon ot MM too taêfusi do Xoolo oi do Trtooo. (OwTMpmêmm «· Xspstaaa, ΧΧΠ, m-A) J. Mate pear U oooooil oooUoiootiftu. (DeBarrai. Fragmaa* Ntatith * ΙΊΜ. essL, p IM; ride rapra mLM.) , A Cireuletr» poor le «gproattiM du rescita n*4j***fa (ttetebers, Dm Nattaaal-ÔaMiltata, > »; fom«»oiwbu« de NapeMon, ΧΧΠ, 181.) Ssint-Cload, M avril 1811 Nom avons convoqué nu concile qui s'assem Hem le * juin prochain pour mettre un terme ut oirconstanoM fflchsu»M de l'dgii*e. Nous .ooasidéron* le concordat somme n'existant plus, puisqa'uM des partie» contractante» l'a violé. Et nous enten­ dons qne nos évêques soient institué» comme ils l'étaient avant le concordat do Fraaçoi» I“, que noua avion» renouvelé, pt de la manière qui sera établie par le concile et qui aura reçu notre apB probation. Cependant non» avons résoin de vous envoyer près du pape, pour lui exposer l'état affligeant do la chrétienté et les malheur» quo' produfeoat et peuvent produire l'ignorance et Fob«tinjvtipn de •ea eonsoiU. Noua avons ordonné h notre chan­ cellerie do voua 'expédier des pouvoir» en forme pour vous autoriser à négocier, conclure et signer une convention; mais notre intention Mt que voua ne vous servies do ces pouvoirs qne toute» 1m foi» que vous trouveries le pape daM une disposition d'esprit raisonnable, et quéolairé par vos conseil* Monsieur l'évêque (l'archevêque) de N. N. Le· églisM 1m plu· illustre· ef le» plu* populeuses de l'empire «ont vacante». Une de» partie· eontrsotantee du concordat l'a méconnu. La conduite que l'oa a tenue en Allemagne depuis dix an» a presque détruit l'épiscopat dans cette partie de la chrétienté. Il n'y a aujourd'hui que huit évêqnee. Grand nombre de diocèse» sont gouvernés par des vicaire· apostoliques. On a troublé les chapitres dans le droit, qu'ils ont, de pourvoir, pendant la vacance des siégea, h l'administration des 'diocèses et l'on a ourdi dés manœuvres ténébreuses tendant h exciter le dés­ ordre* et la sédition parmi nos sujet». Les chapi­ et vos avis il abandonnerait l’esprit de vertige qui tres ont rejeté des bief* contraires à leurs droits le conduit depuis plusieurs années. et aux saints canon». Nous avons voulu vous faire connaître uousCependant les années s'écoulent. De nouveaux même le* conditions de» convention· que vous êtM évêchés viennent h vaquer tous les jours; s'il n'y autorisés h conclure avec le pape et dont l'une était pourvu promptement, l'épiscopat s'éteindrait aurait pour objet les affaires particulières h la en France et en Italie comme en Allemagne. (■ circonstance de l'institution des évêchés, et l'antre Voulant prévenir un état de chosM si contraire au bien de la religion, aux principes do l'église le* affaire» générales en tout ce qui concerne le pape. Chacune de ce» conventions est absolument Qallieane et aux intérêts de l'état, nous avoua ré­ solu de réunir au 9 juin prochain,' dans l'église de indépendante de l’autre:-elle doit être par acte séparé. Notre-Dame do Paria, tous les évêque* de France Pour ce qui regarde l'institution dM évêques, et d'Italie en concile national. nous consentons et nous nous engagerons h revenir Nous désirons donc, qn'eussitêt que vous aurea au concordat, aux deux condition» «uivante» reçu la présente, vous ayes à vous mettre en 1* Que le pape instituerait tous Im évêquM route, afin d'être arrivé dan* notre bonne ville de Pari* dan* la première semaine du mois de juin'. que nous avon» nommé»; 2' Qu'à l'aveuir notre nomination serait com­ Cette lettre n'étaut h autre fin, jè. prie ' Dieu, monsieur l'évêqne (l'archevêque), de N. N., qu'il muniquée au pape dans la forme ordinaire; quelle .serait en même temps notifiée au métropolitain; vous ait en sa sainte garde. que, si trois mois après, la cour de Rome n'avait . En metre palais impérial do Saint-('loud, le ' pas institué, l'institution devrait être donnée par 95 avril 1811. ■ le métropolitain à l'égard de Sm suffragant* et par Signé Napoléon. le plu» ancien de» suffragant» à défaut du métro­ Pour copie conforme politain, ou lorsqu'il s'agirait de son siège; le tout, Lo ministre de* culte» P*·»» qu'on puisse alléguer aucune raison de non­ cornt· Bigot do Préamonru. communications. d'empêchement» de territoire, Par le miniatre d'interception» de courriers. Une autre convention peut se faire, »i telle est L'auditeur au conseil d'état, secrétaire général l'intention du pape. Son but serait de régler Im Janoé. affaires générale» : elle pourrait reposer sur Im Huic epistolae altera aétuaeta erati bases «uivante» : Non» aeoorderon» su pape le retour dans la Pari», h 9Î avril 1811*. métropole de Rome, pourvu qu'il noua prêt» le Monsieur l'évêque (l'archevêque) de N. N. J'ai •erment que prescrit le concordat et quo les papM l'honneur de voua adresser la lettre ei-jointe de ont toujours prêté aux empereurs. sa majesté impériale et royale. Voua' voudras Dan» le oa» oè il refuserait de prêter m ser­ bien msn accuser réception. ‘Agrées, mbndlour ment, nous ne pourrons eonaentir h m qq'il de­ l'évêque, l'assurance de ma considération distinguée. meure à Rome; maie nous consentirons à m qu'il Le ministre dm celte» aille résider à Avignon ; que là il ait l'administra­ oomI* Bigot do Motuoa. tion de tout le spirituel avec la chrétienté; qne 1M puisMacM chrétieheM qui vendront aveti auprès Si lui dM chargés d'aEhiros on Am *■ * l'errMpsadsao» ê* NapeMca: la ttisMrd*. Îeat itattvetM, et qae om chargé dafbhp·, • r«rr»*F <· NspoMra «atttit, f«M ssguMtw. tote ti'.v. ιβτ yil il»l,VlllwiÎ*ïl,,l ■Ælllll.mi llÿiX, t,·»!·"i" 5R 'UMft IW “ «*{ΜΜΜι oardava le mieux avea la ..matfb» de veêr tîa papa. . QuMthraxmeiM dn pmrtrir «pirtMel da pape •t è Γ Parte; tlb a«t h mmt tee latérite de la riHgten, bllMtetf: a'eat aiairi, qMaaiaiPiarr· préféra «fcj—- __ ___ Λ- t- m-—-_ ·_ι_ι_ promet·· qa*H ne fera dan daan Mtr· eaifiir· de “* S·**" I Ltttrt Λ frepew eu ce·*· Bipt Duo, Amatordam, Rotterdam, te royaume d'ItaK·. Sa majmté y nomma 1m préHambourg, Moutanboa, Bremen etc. Lm diver· c lafo te· plu* diguM d· mu royaume. Le pape reobjete retettfb à la gloire at h la prospérité du ftma de tear donner 1m bail·· d'inttitution cano•briatiantema, m qui ter· relatif h la protection h accorder aux religieux do la Terre Saint·, h la reooMtrnction du Saiat-Séputere, aux mterioaa, m rétabÜMommt da la dateria, dm arehivM ponti­ ficate· et da ce qui eat ndeanmira et oonveaabte h un pape pour te libre axerefea d· tM fonotioM •piritaeltea. Voua oorrMpondre» avec notre minfatre dM culte·, auquel il Mt cMvenabte que von» écrivfoa loua 1m jour». Si vom eounateatea mofoa bten ta aRaation dm .uiqae. •boa··, nom vem parleriom da la balte d’axeom* muaication. dM pratiquM mbM m mage peur axdtor du dfieotdro dam l'empire, anéantir la jattedietfea épiteoputo, accréditer dm vteairm apoetoHqM· cam en donner omaaiaMaoe ni h nom ni b avM méprte de pareilte· inainuationt et ce ne fut Fait·· bien eoaaaltr· que, dan· aoeua cm, le papa aa peut rentrer dana h Muvcrainaté 4a Moa^k pareo que eeh aérait aeatrake mi lofa do l’euà pire, et parce que la Franc· aa.NeeaaaStra jamaff aaeuae infamie· epiritaaU· d· la part d'un pontifo qai aaruit aeuvumte étraogur. ▼ou· ae manquer·· pa» de prévenir le papa de la riuatoa du mm rite et de m que fiera Fégibe de Franc·, conduit· par l'exempte dec tempe antérieure et par h oécotrité du eatet et du Mm de la reBgitu . nommé· et aUxqueb il l'avait ù longtemp· reftwée. En “ 1808, l'archevêché de Maiiaea étant venu à vaquer, aa mqjeeté y nomma l'évêque do Poitien. La pape envoya de· balte» d'inatitution dana leequeDm il déclarait que cette nomination était de M prqprv uMmemépL Cm bull·· furent, comme dm/àteM, rqjeHoa aa ooaeeil d’état et depala ce taÿpa révêque de PoMpe· n’a paa aucore aou iu•tttritiM eanouiqu· epmaw archaïque de MoHum. Four ton· te· évêebé· qui eont vanna h vaquer dé­ puta et qui eoat aa nombre de viagt-tept, te pape a rafueé de donner 1m tarit*· d'imtitatioa, Mit qu’il vouNtt Mutaair l'étraago prepeaitioB d'y nommer H pereteta dana ce refu· pandant tout 1· tempe qae durèrent la troisième et la quatrième coalition. L'obligation oè m trouvait l'empereur d· conduire mu troupm aux extrémité· de l'Eu­ rope fumait préeumer au pape qu'il était de l'in­ térêt de aa mqjpaté de ne laieeer en Italie aucune aouree de fermentation et qu elle pourrait acheter l'inetriatio· d’un ai grand nombre d’évêché· par la donation de la Romagno; mai· aa mqjeeté, acooutaaaée ____ h ee confier .... dan· ___ l’amour que , lui portent m· pouplM d'Italie et dam leur fidélité, repôutM qu'apri· dm refu» réitérée pendant troit an·, que te· batailte· d'Ién· et de Friedland parurent enfin vaincre l'obetinatioa du pape, qui, voyant la dé­ bita dm ennemi» de la France et «e» etpérance· no· évêquM; mai· nom déeiron· onbUar le paeeé trompée·, donna, un moi· aprè· le traité do Titeit, ·< taut arranger. ° l'taatitetfon canonique aux évêque· qui avaient été UfiataUf, h M juia 1811. rédigé· pour l'arebariqM de Malia··, Mit qu’il ah •apted foire intoevanir la eoMaaaten dM balte· - I .... ■ μ· „ ■ ' '"I ookouüm βατκμιau __ _ , FjjeranM; .· ; .. , . imi mi iy h» ·-. IbrtereaM·, ,μχ Hrnltee at eefas * InsMvemi- * l’aBeeutiM ’da pap· *sr te· tels te noté tamperstte 4m pepm. pap· u'ayMt d'Mtire but m fol* qu'allé aurait. du embarrm extérieur^ te 4a Paria, Fterenos «tAati leur défendirent posi­ eqpr de Roane ohareharait à lui auciter du amtivement de donner lu pouvoir· capitulaires b ceux barras intérieur·, ail* a pria le parti de faire réque l’empereur avait nommés. Alnai tout ea qua veraioa h l'empire du fief de Rome, qui an avait te pape a pu faire peur, excitor le trouble et la été détaché eu faveur dee pape·, afin da tear ôter désobéissance * été fait, ami· tea évêques et ha pour toujours te-pouvoir et tes moyeu de faire chapitres de France et d'Italie ae août montrés servir le· irttérùts spirituale aux affaire· tetnpôndtes. - ‘ indigqés d'une coadaite aussi contraire aux oanoaa, La providence voulut quq précisément te lendemain 4 la doctrine de l'égliae, au respect que tou ha dm batailtea d'Auaterüta et de Friedland, m mapoutifm doivent aux souverains, et n'ont eu aucun b jesté reçût dm bref* du pape pleias d'injuru et mx de menaeee, parce que, te veille da em graadm égard b cm bref·. Depute, le pape a investi de ses pouvoirs en •riam politique·, l'opinion de tous te· agents de te Franco le cardinal di Pietro, homme paaüonné, at eoar do Rome en paya étrangers était te défaite qui nourrit une profando haine contre la France. •t la destruction de l'armée française. Lm homme· sage· et religieux ont, dan* Im L'empereur avait M- obligé do l'exiler b Semer et ce fat dan· cat exil qu’il reçut le bref secret différente siècles, considéré comme facbeux at nuiqui lui donnait dm pouvoir· pour 1m affaire* apiri- •iblo b la religion ce mélange de puissance tem­ tuellea de la France, attentat contre le trftne et porelle borné· b un petit coin de l’Italio et de l'église ! ; Ce cardinal avait déjà, dan* les ténèbre·, puissance spirituelle s'étendant sur tout l'univer»; noué 'dea trames obscures avec les plus mauvais os mélange d'affaires temporelle* qui changent prêtres de la France, lorsque la justice le’saisit comme le» choses de la terra et surtout b certaine* avec aes complice· pour le punir selon les loi· grande· époques de l'histoire comme mile où non* noria trouvons, et d'affaire· spirituelles qui sont de l'état . Ainsi, dans l'espace de dix année·, l'empereur immuable· comme Dieu et qui ne changent jamsia. a été troublé sept ans b deux différente· époques : Le parti qu'a pria l’empereur est du ressort de te politique et dre affaires de la terre. Sa mqjmté une fois pendant le laps de troia ana et une se­ conde foi* depuis le lapa de quatre ans, dans ne trouve point de meilleure garantie pour te tranl'oxercioe dm prérogatives que lui assurait te ,. quillité de ses peuples contre le* abus de l'infiuence spirituelle commis par les pape·, et dont coocordât. Depuis dix ans sa majesté a relevé lm autels lm pagm de l'bistoir· sont remplies, que dans de France et n'a été occupée que du bien de te l'autorité et te mimion dm évêques qui, attaché· religion, de l’accréditer, de l'établir dan· son vaste au sol par tous tea liens du sang, ont intérêt de empire et^méme de faire sentir lm effet* de sa repousser, avec lm mêmm arme·, lm attentat· dm puissance et de sa protection aux catholique* dm pay* Grégoire et dm Boniface, et de ceux qui ont voulu étranger*. Mais, elle nous a chargé expressément établir lm prétentions subversives contenues dans de vona le dire, afin que le monde entier l'entende, te bulle I» corna Donui, prétentions qui ont ex­ elle n'a trouvé dan* te cour de Rome qu'indiffé- cité l’indignation de tous lm souverain·, de tous rence pour lm vrais intérêts de la religion; elle ne les peuple· et de tous lm vrai· évêque·. 8a majesté, lorsqu'elle voulut rétablir lm autels l'a vue constamment occupé que de deux objet·: premièrement d'obtenir de l'empereur te donation en France, eut besoin d’avoir reoour· ù te cour dm anciennes légations de Bologne et de Ferrare de Rome. Il n'y avait plus alors d'évêchés en France ; lm et de te Romagne; secondement, d'accréditer le principe que le pape mt évêque universel, qu'il évêqum étaient en partie morte, en partie déporté· peut renvoyer tous les évêque·, qu'il mt au-demus et réfagié· ches l'étranger. Pour- rétablir l'église de France, il n'y avait 'de tous lm souverains, dm concilm et de toute· D d'autre moyen que de demander aux évêqum d· im égliaea. Lorsque le pape vint b Paria pour le couronne­ donner leur démission, ou de leur ôter leur· pou­ ment, H a’en retourna mécontent parce qu'il s'était voir· par une balte de la cour de Rome, afln do flatté d'obtenir lm légations; mais le serment do recomposer ensuite l'égliae do France. l'empereur comme roi d'Italie, et l'attachement Personne ne sait mieux que voua, memieurs, qu'il porte aux peuple· de oes province·, et spé­ combien cet acte était nécemaire, combien te reli­ cialement ù sa bon·· ville do Bologne, rendirent gion loi doit; mat» enfin cet acte était presque impoaaible te réalisation de ostte espérance, qui •an· exemple dan· l'histoire de l'égiiso, et te cour eût fait retomber oe beau pays «ou» la' plus vi­ .de Rome mt partie de cette espèce d'acte extra­ cieuse de toute· lm administrations Depnia, te ordinaire, qu'elle a fait ù la demanda du aoaVaraih, cour de Rom· a profité de toutes lm ciroonstanoM pour m renforcer dans are idém de domination pour élever dm difficulté·, inquiéter lm conscience· arbitraire sur lm évêques, et dans te croyance que et tronblar te tranquillité de J'empire, toujours dans lm pap·· devaient disposer en maîtres dm affaire· Γespérance qu'il arriverait dm eireonstanom où, spirituelle· et même dm affaires temporelle·, pare· pour êtro certain d'avoir pour appui sincère l'in­ quo Fsqpriii tti en iltmi ia la clar. Depuis' et fluence du pape,, l'empereur ferait dm «acriflom avant saint Louis, tes souverains de Franc· et de temporels, et lui. accorderait, sinon tes trote léga­ tous tes état· do rRuropo ont.eu dm dtoonsteoaa tion·, du moins te Romagn·. Cmt ù oefa qu'il avec te cour de Rome, et ont été *··* msm oc­ faut attribuer cm réticenoM qui se trouvant dans cupé· h un repousser lm prétentions Ils .ont tou- ■ 7'4^ ni ooiratrcM umuui mmumi, tmi m w . its X—------ A———·~...··τ·Μ,..·..· ..■ί.,-,Λ.·. ...ri...·.-------- - gative· 4m évêqure, en ittiikut eu et aux magistrat» du tempe, que le rot et le pape • étaient cédé mutuellement ce qui n'appartenait ροτ tou« le» écéquo». Hur co . . ni à l'un ni à l'autre. C'eut désormais aux délibération» du concile tt>. Exputé >lf la filiation dr I'eixpirt, lê«>u. XXII. -Ms.» religion, celui de la patrie, qui caractérise le* Saint-Vloud, 4 juillet IH11. ilme* élevées; c'est d ailleurs le seul moyen de Le grand juge, le» ministres de» culte» de rendie compatible la juste influence que' doit avoir le pape sur «pirituol. avec les principes de 1 em­ l'empire et du royaume d Italie, les comtes Regnaud. pire qui ne permettent pas qu aucun évêque étran­ Boulav et Merlin, conseiller» «1 état, »e réuniront chex le grand juge pour rédiger un projet de dé­ ger puisse ou done y .exercer quelqu'ipthrvncc. L empereur est satisfait de l'esprit, «qi-anime cret sur les bases ci-après: 1° L'institution canonique de» évêques leur sera tout son clergé. x, -· v· Les soins de 1 administration v «ont portés «ur ( donnée par le méti-opolitain. 2° N«»s procureurs généraux près no» cour» im­ les besoins des diocèses. I. établissement de» écoles secondai tes ecclésiastiques, vulgairement appelées périales requerront le métropolitain, ou. » il s agit petits séminaires, la fondation de beaucoup de du métropolitain, h· plus ancien suffragant, de grands séminaires pour le* études plus avancées, donner l institution canonique au prêtre que noue le rétHldisiA'inerit des églises partout où idles aurons iii'iiimô au *iuge vacant. 3U En ras de refus de la part du métropolitain avaient été détruite* et Γachèvement de plusieurs grandes métropoles dont la révolution avait inter­ ou du suffragant, le procureur général présentera rompu la coi struction. «ont des preux es manifestes requête à la cour, «pii déclarera paè arrêt que le de l’intérêt que porte le gouvernement à la splen­ *iég<* «·*! vacant. 4" L'évêque nomme par l empereur. nœu par deur du culte et à la prospérité «le la religion. Les dissimsions religieuses, suites de mut trou­ le ulurgé. régira le diocèse. 5'· Le temporel des siège» dé< lares vacants bles politiques, ont entièrement disparu; ny a plus en France que îles prêtres dans la communion sera saisi et administri* par la régie «le» domaine* de leurs « véque* et réunis dan* leurs principes impériaux. Les séminaire» des diocèse» déclarés vacants religieux comme dan* leur attachement au gou­ seront fermés, et lus étudiants seront plat es «i office vernement Vtngt-sdpt évêché* étant depuis longtemps va­ dan» lus séminaires voisin» et recommandes aux cants, et l«‘ pape avant refusé à deux époques évêque». 7*’ Dans les diocèses où il ny aura pas d evêdifférente». de IHU5 ù IMO/, et de iHitH jusqu'à ‘ présent, d exécuter les clauses du concordat, «pii que, les curés scr«mt nommes par le préfet, à I obligent à instituer le* évêque» nommés par mesure «le» vacances. Le considérant de ce projet sera simple: il sera l'empereur, ce refus a rendu nul le concordat; il n existe plus. L empereur a donc été obligé» «le motivé* sur <’<· que. le emmerdât fait avec François Itr convoquer tous les évêques n «levra y rappeler les maximes que le» vaquer, conlormément à ce qui se faisait sou» parlemente ont constamment soutenues en faveur Charlemagne, sou» saint Louis et dans tous le· de l église française. La première question à examiner est celle de siècle», qui ont précédé le concordat «le François Ier et de Léon^; car il .est.«le l essence de la religion savoir si U commission e»t compétente. Hans le catholique de ne pouvoir ne passer du ministère et eu» où elle déclarera qu'tdle est incompétente, elle soumettra la «question au concile. . de. la mission des évêques. ό Ainsi a cessé Juillet JML ^lint-Cloud, («'••rrcs{»«in constamment maintenu les droits' do l'église. Et juillet 1811. effectivement, il ne serait pas de la jtistiee de Moniteur le comte, je voua renvoie le rapport l'empereur, de confondre la majorité de» évêques de l'archevêque de Tours où j'ai effacé de» choie» avec un petit nombre d'homme» ignorant» ou mal­ veillants, qui, au lieu d'employer le caractère sacer­ qui m'ont paru inconveniuitea. 8ur ce . . .. ' B dotal à faire renaître l'union entre le chef do l'état Hi. Ltllrt it Frmpertvr «a com(e Ui'iut et le che{ de l’église, »e plaisent ù exciter de» ,dt PrfaÀ’nm. désordres sans en calculer toutefois la conséquence pour eux-mêmes: car le temps d arriver à la ré­ (l'orreapondaaee d» NapoUou. XXII.. 40». ) putation et à. l'illustration en faisant de» éclat», Haint-Cloud, iô juillet 1811. sou» prétexte d’appuyer les prérogative» de la cour Moniteur le comto Bigot de Préameneu. Je voua de Home, est pa»»e. et ceux . Je délire de la doctrine do Jésus-t'lirist, n éprouveraient que que ce «oir à quatre heure», vou» vou» rendiez à honte ^t confusion. Saint-Cloud, avec tou» le» papier» relatif» au con­ cile, toute» le» lettre» que le» évêque» ont écrite» fs. U'irculaire d» mrdinul prétidrul. •U pape dnn» diverse» circonstance», tou» le» do (Mrkhcrs. |i.‘»T.) cuuient» relatif» h efea affaire», enfin avec tou» le» Sa majesté ayant pur/ilécret d'hier autoi»»,· le acte» particulier» d'adhésion que vou» avez, reçu» Menez avec vou» le ministre de» culte» d'Italie, concile à «e réunir de nouveau, monseigneur le qui portera le» pièce» qu il a du royaume d'Italie. cardinal président a l'honneur ‘le prévenir mon­ seigneur I évêque de N. X.. ,qn il y aura congrega Napoléon. tion générale demain lundi. !> de ce mois, à dix 17. .Voir dt. femprrear: heure» du matin, au lieu accoutumé Paris. le » «mit 1811 ' iArchive, uatiunsle». AF. IV. 1OU7.i (Mslehsts. F- 7*4 Haint-Oloud, '! août 1811. La séance tenue chez le ministre de» culte», qui n était. pas officielle, par lé considérant du décret devient une assemblée du concile. I) sera' nécessaire que, dan» les procès-vetbaux du concile, on mette les adresse» d adhésion au décret, le dis­ cours tlu ministre de» cultes, le procès-verbal do rassemblée et la seconde adhésion nu projet. Pela explique suffisamment ma conduite et l explique sans subterfuge. J ai été mécontent tju concile, je l ui dissous parce qu i! est une assemblée composée rie mes sujets: j ai été· mécontent de» évêque», je les ai séparé», ils m'ont donné des garantie», je les ai réunis. Le concile national est une assemblée qui m appartient, j'ai le droit d'en régler la forme de toutes le» manière» — Ce qui appartient au pouvoir spirituel est la manifestation pure et simple de son opinion, le pouvoir séculier n'y peut rien. — 11 a été d’usage d'admettre des laï­ ques dan» les concile», et le» évêque» 4« France en 1781 réclamaient la-» réunion du civil et du clergé pour ce» affaire» (on citera h cot égard l'assemblée d'Orléans). — Je ne dois donc rien au concile et le concile me doit tont. Je le consulte à mon profit, parce que je ne veux pas me séparer de la religion et parce que les évêquse ont la connaissance de» choses saintes. —. Tout ce qu'il dit, tout ee qu i) fait est nul, s'il n'est approuvé par moi. — II» font il mon profit, r est moi seul qui puis connaître si leur» actes sont le résultat de l'opinion de la majorité ou bon. Le concile une fois oonvoqné, on doit procéder h l'exAmtion du décret et l'on doit nommer les 0. 1. I.tttre dr l’emprreur >■>>>» tr dr t'rinmrnri,· i< <»η··'>ρ«·ιι4ϊ»ιι<·ι 4τ· Νι«ρ«·Ι· <·ΐι \\ll. 47!» > Suint-Clou.I. bi initii ls| l Mon»ivnr h· vonitv Bigot dv l’reAniriieu. l.t députation qui rendra à Shv.>hc *vr:i cuinpoMt dt* l archevêque de Tour*, du patriarche de Vvtti*··. de l‘évv»|ue de Niinte*. de Irtrebevêpiv de Malin* de 1 évêque de Feltrv et de 1 évêque de Pliii*anr·· Réunissez ce* six évêque* pour le* prévenir «le s»· tenir prêt* à partir. Piseutex avec eux ce* question* 1' mniintuit le pape doit-il donner son approbation nu décret du. concile .* *2° le décret du concile comprendra tou* lo* évêché* de l empire. même l éxér h·· de Borne. Tome réserve que le pape ferait pour l’évêché de Rome, je ne 1 accepterai ni n\ mettrai d oppoMition ; mai* pour tout évêché autre que relui de Reine je ne pourrai» en admettre-, rela romprait l'unité de mon empire. Bois-le-lhiv. Münster, la Toscane, l'Îllyrîe. tou* le* évêché* environnait* Rome, doivent être compris dan» lu décret, hors Fêvêché de Rome. Mon intention n eut pas d avoir h Rome un beaucoup plue grand nombre déroché* que dans le» autres pava de mon empire. Ainsi, non seulement je ne reviendrai pa* sur ceux qui •ont supprimé*, mais je -ni* dans l'intention dr m'entoodre avec le pape pour en supprimer d autre». En France il y a uu évêque pur 5 thés. Le pape n’a rien A voir aux limite*' tem< nr concilium national® PARI8IEN8E, 1^11 iunii 17 118 ■ · XA été autorisé par la violation . de cet art» peudant plusieurs année» de In part du pape 1 Nou» somme» rentré dans h» droit commun de» nanons' qui confèrent au métropolitain le droit d instituer les évêques. Non·* rentrons donc dan» le o^hcordat. Noua approuvons le décret du con­ cile A couditioy qu il n’aura éprouv ni modification ni restriction ni réserve quelconque, et qu il sera pure­ ment et simplement accepté par «a sainteté, à défaut de quoi vou« déclarerez «jue nous sommes rentré dans l ordre commun de l église ; que ( institution canonique est dévolue nu métropolitain «an» l intervention du pape, comme il était d usage avant le concordat de .François V* et de Léon X. Aussitôt que sa sainteté aura approuvé- le décret «an» réserves ni modification», nous nous entendrons pour la circon­ scription des diocèse** des département» " de Rome et du Trasimene, «le la Toscan*·, de Hambourg, de B In Hollande, du grand-duché de Berg, et de 20. Λα comte Bigot tir Préameneu. l'Illyrie. I<’«>i'ri-qh>iutain-e «te Napoléon. XXII, IM.; Nous η .entendons pas conserver plus d un évêché par cent mille âmes de population dans Saint-Cloud. 17 août 1811 le» département» de Rome et «In Trasimène-, dan» Monsieur le comte Bigot de Préameneu. Voue le reste de. la France, il y a un évêché* par foncerez ri-j la seeondr députation n'aeeepterion» pas et qui serait contraire λ la teneur envoyée à Savons. des présente», <-e «pii embarrasserait le» affaires au ( lh* Pradt. /.♦> <-word-ili, 11, 514 s». Vide . t'urrespou* lieu de les arranger et de le» simplifier. «lata* «le Nsp<>lôou pl'apres Is tntii«it«-|. XXII, IKVi porellea de men état». Tout pay» qui ne trouverait A réuni à ta France nera Miumh au décret. L'Illyrie et Corfou sont compila dan» ce» principe». Si me* état» acquéraient un. accroissement du côté de l'Espagne ou d'un autre côté, ce» paya «'y trou­ veraient «compris de fait Ayez une conférence U-deasus unjourd hui. et présente» moi demain un projet d’instructionM’aprè· ce» hase», afin que U députation puisse partir au plus tard dan» la journée du 18. U paraît que I on désire que 1rs évêques partent avant h·» car­ dinaux ou en même temps. Je vous renvoie votre rapport pour que vous le lisiez aux évêques député» et que v«»u» preniez leur opinion. Envoyé/ an conseil d’état le projet «Le décret que vous ni avez soumis. Napoléon. 22. ,4m comte Bigot de Préameneu. Monsieur 1 archevêque de N. N.’ (i urn-spcntUixc «le Nsp»>lé»n. XXII. IH6.) Nous vous avons nommé pour porter au pape le décret du concile et lui demander son appro­ Saint-Plond* 17 août 18H. bation. Cette approbation doit être pure et simple. Monsieur h· comti' Bigot de Préameneu. Pour Le décret s’étend sur tou» les évêché» de l em­ rendre la députation qui »e rend auprès du pape pire, dont (tome fait partie, et sur tous le» évêchés » plus solennelle, mon intention est d envoyer neuf de mitre royaume d Italie, dont Ancône. Vrbin et évêques au lieu de six; a cet effet, le» évêque» de Ferme font partii*; il comprend également la Hol­ Pari», de Trêve» et d’Etroux seront joints aux »ix lande, Hambourg. Münster, le grand duché de Berg, autres Napoléon. Γ Illyrie et tous les pays réuni» à U France et qui y seraient réuni». Voua refuserez de recevoir 2d. Lettre» canrernant les cardinaux enrayé» par l'approbation du pape, si le pape veut la donner Napoléon fl Srironc. avec 'des réserve», hormis celles qui regarderont i h lhuissouville. V. H-a. I l'évêché de Rome qui n’est point compris dans le M. Bigot de Préamened à Crnnperenr. décret. Nous n'accepterons1 non plus aucune con­ 7 août 1811. stitution ni bulle, desquelles il· résulterait que le Hire. J'ai l'honneur de mettre sou» le» yeux de pape referait en son nom ce qu'a fait le concile. votre majesté le» lettre» qui viennent de m'être Nous avorta déclaré que le concordat a cessé d'être loi de l'empire et du royaume, nous y avons 1 Correspondant* de Napoléon amené par bt rudatton que le pape en a faite pendant planeur» année». ’ l'orrespondauee de Napoléon omittit de» département». • CorreejKJiidancs de Napoléon. Me—ienr» le» archevêque» ■ Correspondance de Napoléon : évêque. et évêque» de TVar·, de Maline». de FeNÛe, de Na/nte», df * ( orreapo^daabe de Napoléon : ... jm>». AV montre» «nflainutce et de filtre. dîfficîle de tir de Savons et d'être à IJuri» pour l'époque du lui faire entendre do quoi il s'agit, et, s'il a d’ail* . retour do l’empereur, c e.t-à· dire avant le SO oc­ leurs, comme on doit le présumer, des préjugés, tobre. pareeque, le concile .'étant «éparô. la dépu­ il pourrait nuire plutôt que servir λ l'intérêt de tation se Votive par cela même finie. Vous ne leur dissimulerer pas qu'il pourrait bien y avoir des Γ église et du pape. Le ministre de» culte» de t'uance aux ^cardinaux objections contre In publication du'bref en France .. Sa majesté recommande à votre excellence d avoir Dufjnami, Îtoverella, iîq/fy et de Beyaae. bien soin qu’on ne motte rien dans le. journaux 19 août 1811 sur cette affaire." ' Merfeun» les cardinaux Dugnamî, Roverella. Kuffo <*t de Bayane. Vous aves demandé à sa B Ζλ .tu comte Hif/ot de Préonieufft.^ majesté la permission de vous rendre à 8avone. K orrcqawlaar» dr Napoléon. XXII. 57H.r 8a majeMté ni a donné l'ordre de vous communiquer Anvvr*. 3o septembre 1811. k·» instructions données aux évêques, et de ^ou* faire connaître que. sr vous êtes de l’opinion que Monsieur b* comte Bigot de Préameneu. .h· von* le pape doive» ainsi arranger les affaires dont il envoie loriginul du bref du pape (iardvr.-h*. son* est mention dans ces instructions, elle autorise le communiquer à qui qur ce «.oit. ju*qu^ mon votre voyage à Savone, et que vous pouves partir retour. Mon ministre secrétaire d état vous a fuit incontinent. Je vous ni donné cette communication, connu if re nie* iirtentipn* pour b* renvoi dru évêque* et vous m avec protesté qu'il est dans votre senti- dan* leur* i les affaires ultérieures et les arrangement* qui regarder h* bref comme mm avenu. ΐριιί*<μι il c«t suivront. 8i le pape refuse son, approbation. vous addre«*e aux évêque*. * «du ne me etr tit'jot de ht >nneneii, dictée à Q/fe comte ’Darn, S|V>s.«iHyrtC. ’ septembre là Π. % coin- ,· 4Ji HtJ/rtui tin· Ion» pour lc* renilr·· obbgntoir Quant an frrf. il senii: vnvox» aux tAcqu<* p< leur gouverne. «un·» lui fuiter au< une publicité· Cependant un bref ne pept piis etre nn· Hans avoir rte emegi^tré. au cou*eil d état. Il f; donc que. h» council etirvgiMr· celui ci 11 fera. niajetihv me donne t ordre d annoncer à excellence qu elle < reçoit le bref du pa|w·. mai* «an* tradition. Elle m a chargé de la lui faire, Elh» ne p*‘.ut ,pa* résoudre une affaire de Μ.ι> puisque cette importance «ait* avoir entendu *on ronaeil. h·* privilège* de* Ieglise gallicamdonc une affaire qui durera encore quelque lu pape, au Itetade ratifier purement «*t simplement h* >r>*>pMrtuK* fo X*ro»m, XXII M8.) dent è tou· le· pay· réuni· λ l'empire, et que le pape, par aucun acte, pat ont ou secret, no puisse Amsterdam, 13 octobre 1811. ni priver' le métropolitain de aon droit, ni le diaMonsieur le comte Bigot de Préataene*. J'ai penaer de l'obligation de conférer l'inatitution. reçu les différente· lettre·-·· saint pire pour lïnIl eat convenable que voua m'écriviex aur ce •titution de» évêque·: je croi· qu'il fout foire projet; aurtout il faut le tenir aeeret et gagner du l'opération toiite h la foi·. Présentex-moi de· tempe jusqu'à mon arrivée. J'attenda-que le pape nomination· pour tous les évêché» vacante, pour fosse dea démarchée ultérieure·. Voua pourrai Verceil, Séea, etc. Le ministre de» cultes d'Italie cependant montrer le' bref à la commission, apréa doit également me présenter de» nominations aux lui avoir fait jurer le secret, afin qu elle puiaae évêchés italien» vacants. Il fou^arranger les chose* faire de· recherchée et préparer le travail. de manière qu'il y ait un évêque de· état· de Je (amae qu'il eat convenable de dire dana le Rome ou d'Italie et un de France; il fout égale* convidérant que le pape a tefueé deux foi· de B ment comprendre dan» le» présentation» l’évêché donner l'inatitution canonique aux évêque·, ainai de Bois-le-Duc. Par ce moyen, le pape* donnant qu'il l'avait fait en Allemagne, ce qui y a fait des bulles à tous le» évêque», le décret du concile périr l'épiscopat ; que noua étions résolu de revenir se trouve bien ratifié et ne laisse plu» aucun pré­ au droit commun de l'église, qui accorde ce droit texte pour la suite. Hapoliot). aux métropolitains et aux synodes provinciaux; niais que les prélats de notre empire, réunis en Au comte Bigot de Brêameneet. concile national, ayant pris le décret suivant, nous (IX.rrrs|s1Ciih, XXII. CUI.I avoqp voulu, par amour pour la paix et dans l'espérance. que ce décret mettrait un terme aux Rotterdam. *dfi octobre lull. prétentions de la cour pontificale de détruire Monsieur le comte Bigot de Préameneu. Je l'épiscopat pour gouverner les diocèses par des vous ai prescrit de faire partir pour leurs dioeoies vicaires apostoliques, ordonner la publication de ce tous les évêques indistinctement : je vois cependant décret du concile et son exécution comme loi de que plusieurs sont encore à Pari», entre autres I état ; de là toutes les mollification et précautions l'évêque de Saint-Flour, auquel voüs avex même prises 'pour -maintenir les dispositions de , ce dit que vous avies reçu des bulles du pape. Je décret ' vous recommande encore do ne rien dire et de H faudrait ■ aussi finir par declarer que. si ja­ faire .partir tout le monde (j en excepte cependant mais. pour quelque cause que ce puisse être, le les évêques »!<· Biytd du concile coming loi· de l'état, et de rejeter U Gorrum. h «ictobre IK|| ' publication du bref pour que le· passage· 4mMniinieur Iceomlt Bigot de Pri'amcneu. Je voua prouvés en «oient retranchés. Il faut par un dé­ renvoie* vos lettre»». Vous avr* bien fait »1 exiger cret partir de l'approbation de· décret· du concile; que toha les évêques, même ceux qui n avaient et le· prodam^ comme loi· de l état^et en même pua tie bulles rentrassent λ leura .diocèse» et que temps. émettre un avia du conseil Ü état portant personne* ne restât à Pari». Ne souffrez lu pré- que le bref du pape ne peut être publié.comme hence .d'aucun à Pari*. Renvoyer, également me» p contenant de· articles contraires λ no· liberté·, et aumônier», hormis le cardinal et l'évêque de Ver- que ce bref no sera publié quautant qu'on en billes. qui se trouve |»rê* de non diocèse. Envoyea- supprimera les mot· . . Le tiref sera ensuite ren­ moi le» lettre» à signer pour le* différent» sièges voyé au pape avec une lettre de vuus^à l'un des vacants, afin de voir ai le pape veut ou non donner cardinaux ou même λ .Bertaloiii, et il faudra bien 1 institution à mes évêques. Faite»IkmniiÎtre aux que le pape en passe par là. Le bref revenant évêque» députés que je ne répondrai X aucune pur et simple, on le publiera alors purement et lettre;,que je ne prendrai aucune décision, que simplement. Cela donnera la sanction à tout et lorsque me» vvèques auront leur» bulle». Je suis lèvera toutes les difficulté·; mais il serait mala­ trop vieux et trop accoutumé aux ruse· italiennes droit de publier un bref avec des réserve·. Ce pour me laisser duper par eux. - Le· évêque· doi­ serait perpétuer les divisions. I«a vérité est que vent insister là-dejau· avec la plus grande force. l'égliee est dans une crise: -Que Ion attende six Je ne recevrai même pas la députation, si elle ne moi· ou même un an, il fq,ut qu elle en qprte. Π rapporté le» bulles d institution de tous me» évo­ faut traiter la matière dans cet esprit. Avant que que·: je ne renverrai Ίο bref au conseil d état, le pape soit instruit dea difficultés et des empêche­ ‘pour être communiqué au£ évêque·, que lorsque ments que le conseil d état mettra à la publication tous les diocèses vacants* auront leur· bulle·· 11 du bref, on aura soin qu il institue tubs lé· évêchéi faut que la députation des *,évêques vous envoie vacants. — Dès ce. moment, les décrets du concile un procès-verbal constatant qu'ils ont notifié au seront publiés comme lois d'état et les évêqdes 193 OOJOUÜM SATIOIiLB : mi « » IM •aroat instituée. Le pep« W FMB» «Waste Far· A rangement de eaa afcïraa, ftaatr estera, W «Mme adtaMWMtttaat p*evtoeto«aMMMreWente«mte· aucune juridiction spiritaaÜa, qu’il n'alt npprnnvd 1m décrets 4« ooacite, et sa position sera SMpteê» d'autant plu» qu’il «arr.iMtÜW ton» te» WWW·» mirfwhfe SB* *■ BmmA qu’il venu la» décret» publié· et Mmi Mi M que sel» éloign· néeessairament »m affair·· W bien des *· . Μι* μ ΙμνΗΓ ** 4· snmIMmSmmi années. Voua voyes qw dut· om «Air·· H tant que, te pape tas anesptant et damnant an bnf marcher avec eireonapaetioa. Je rua» rneommaade contera·, il pêt être aeeepté purement . et sbnptete plu· graad Mcret U m fout rie» Λτ· M ear- ment... Quant b l’teeittntie· fine évêque» dm dinal Fesch, aux WWW· de Ja députation ai h états remain·, e’eat «m diaeusalon vaine. Le dé- qui que ce soit. U «are mêm« hua que te W*ad- oret net rendu par te» Agitera et pear tea églteea ment Tienne du conseil d'état, et soit unanime. Il da l'empire et de royaume d'Italie. Or l'empire •era aurai utile qu’il y ait un mémoire bien fait et te royaume dltaM· constituent doe paye rêttnte lù-dessus, distribué au conseil d’état, qui dira par des néaetue-eonsnltes. Prétendre h dra distinc­ qu’admettre 1m prétention· du pape, ea aérait dé­ tions, o'est prétendre h tout bouleverser. Le pape pourrait Ater h l'empire la Toscane ot la Hollande truire le droit commun, etc. comme tes état· romain». Toute autre interpréta- , 30. Jfet» jwnr te» ittyttt dd/aUt'A Seteiu, HeUt BÜou d'un décret aussi évident serait d’une telle far Fttaftrw aa mfoistrv «tes enters, 3 ddctoArt 1811. mauvaise foi que ce serait renoncer h tout arran­ (D BMMMWTiUe, V, 10» m.) ’ gement. Messieurs le» député». Ce serait supposer une grande inconséquence de 1a part de sa majesté que de croire quelle tense le» cardinaux soir» aller auprès du pape *. S’il voulait prendre pour conseils de» ennemis de l'empereur,' eeux-lé même» qui par leurs perfides insinuation» l'ont déjh conduit au point où il se trouve, il n'y aurait rien i wpérer. Vous pouvez être certain» que l'empereur ne cédera rien sur Sa mqjeaté a remie le bref du pape è l'examen d'une commission composée de »m ministres et de »ee conseillera d'état, laquelle a recueilli aurai l'opinion de» plus célèbres jurisconsUltra. Après la plus ample discussion, il a été h l'unanimité décidé que le bref ne* peut pta être accepté, 1* parce qu'il »»ti injurieux h l'autorité de l'em­ aucun autre article que celui-lè ne soit terminé.' pereur et aux évêque» de l'empire et du royaume I) voua Mt facile de comprendre que dans ce» d'Italie, et que, nyeût-il te seule irrégularité de circonstance» il y a impossibilité que l'empereur ne pas reconnaître comme un concile national te réponde h 1a lettre du pape. Discourir avec- lui réunion de» évêque» à Paris, ce serait une cause sur les questions de discipline ecclésiastique ou,lui de rejet, le» pontifes romains n'ayant jamais enten­ faire de» reproche» sur les obstacles qu'il met λ la du contester h chaque souverain le droit de réunir conciliation, ce' serait au moins inutile. Il attend •es églises pour en former un concile national ; ... ç donc que le décret du concile ait été approuvé 2*’ te qualification donnée à l’église de Rome de purement et simplement pour croire qu'un premier mattrfm dt lautn tes iylilti, les expressions de pM ait été fait vers la conciliation. trait Miiutct et d'autrM semblables ne pouvaient être tolérées, si elte» n'étaient accompagnées d'ex­ plications, attendu que, le bréf étant publié par Rapport de Mgr rarohevêqde de Tours sur la dé­ autorisation du gouvernement, il serait censé ac­ putation* envoyée saint Mr· é Savon· au mois de quiescer à des formules et; à des titre» dont les mat 18U, hit dan» la «ongrégation générale du papes se sont autrefois servis et dont ils se ser­ - eouollo national de Frago», é Farta, 1» S août 1811. viraient bien plus encore dan» leur système de se L Monseigneur» prétendre évêquM universel»; 3* enfin, on ne peut admettre toute te partie du bref où, par addition Deux jours avant l'ouverture du concile national au décret, il rat dit, entre .autres choses, que vous ave» presque tous entendu, étant réunis chez l'institution, dan» le» cas de l'article 4, serait au' s. a. é. le cardinal Fesch, le premier rapport, qu'a fait nom du pape, ce qui supposerait que, le pape re­ Mgr l'évêque de.Nsntes de la députation des évêfusant ou défendant, l'institqtion ne pourrait avoir ques envoyée ù notre saint père le pape, avec la per­ lieu ... mission de sa majesté l’empereur et roi, par douse car­ t’ne grande majorité [de la commission] voulsif dinaux ou évêque», qui se trouvaient à Paria sur qu 'on décterit le bref rejeté et le décret du con­ D la fin du mois d’avril dernier. cile non approuvé; cette majorité entendait pro­ Mais eette députation tient si essentiellement noncer que, le décret n'ayant point été approuvé, au grand objet de 1a convocation du concile ; elle le cm prévu p sainteté ne leur parvenait pas, ib se verraient sonnettes de ffxar notre eonftiaoe. Notrà premier contraints par ee seul fait et par la force des veau, très saint père, et - notre sentiment unanime choses, d'accorder momentanément cos dispen- ont été (de députer immédiatement, avec la parmb.-. Telles sont littéralement les expressions Bsion de sa majesté l’empereur, Mgr l’arehevêque do dé ta lettre des dix-neuf évêques à sa sainteté en Taum, aveo mesoeignetm les évêques de Trêves et de Nantes vers votre sainteté, pour déposer k ses date du-JS mars 1810. Leurs supplications religieuses en faveur des pieds l'hommage de notre respect et de h piété églises veuves taisaient pllusion à diverses lettres filiale, qui nous unit au siège apostolique. Ces trois prélats méritent éminemment la con­ adressées à sa sainteté, < n 1809, par un grand nombre d'évêques isolés, pour la conjurer d'accorder fiance de votre sainteté, comme ta nôtre, par leurs , les bulles d'institution canonique aux sujets depuis vertus, leur sèle pour ta religion, leurs lumières et long-temps nommés per sa 'majesté aux évêchés leur doctrine. Nous supplions votre sainteté d'accueillir nos vacants: „Noua no chercherons pas, très saint père, est-il fiit dans la lettre dos dix-neuf évêques, à trois représentants avec ta bienveillance ta pltts ppnvtrCr les motifs qui dirigent la conduite de paternelle et de oroire ce quib lui diront en notre votre sainteté dans le parti qu'elle semble avoir nom, avec ta ferme persuasion, qu'ils seront avouéspris à l'égard de 1'institiitiop canonique des évê­ de tous las évêques de France. C'eut en effet toute l'église gallicane, qui va ques; mais nous Croyons pouvoir lui représenter avec to*i£ le respect que nous devons à sa dignité, parler par leur bouche à notre illustre chef. Nous autant qu i ' ses malheurs, ■ que, quelles que soient noua flattons d'autant plus, très saint père, de voir les raisons, quels quo soient les motifs de plaintes notre démarche bénie par le ciel, que nous sommes β> qu elle puisse avoir d'ailleurs, quelque fondées que ,· tous dans ta plus partaîte union de principes, de puissent être scs répugnances, quoique dure et . ">«■ vues et «·* do d" langage. ·1 Nous supplions votre sainteté do noua accorder, pénible que puisse être sa situation, il n'est pas moins évident que, dans toutes les suppositions ainsi qu'aux fidèles qui nous sons confiés, sa béMé^ possibles, elle ne saurait persister dan* une rési­ diction apostolique et d'agréer l'hommage du très stance qui doit nécessairement avoir un terme.*1 profond respect, avec lequel nous nous montrerons En terminant cette lettre mémorable les dix-neuf jusqu'à notre dernier, soupir, très saint père, de évêques conjurèrent do la manière la plus touchante votre sainteté, les très dévoués ot très fidèles notre saint père le pape ,do ne pas abandonner serviteurs et fils.1* (Les cardinaux Fesch, Maury, Caselli, les arche­ l'église de France il elle-même eh refusant de lui donner les évêques qu elle réclame, et do ne pas vêques de Toulouse, de Malines, les évêques de 1a réduire ainsi à la triste nécessité et à l'ex­ Versailles, de Savona, de Casai, de Quimper, de trémité fâcheuse de discuter les moyens de pour­ Montpellier, de Troyes, de Mets.) Outre cette lettre, écrite en commun et signée voir à sa proprê conservation.'* 1 (Cette lettre à sa sainteté, du 2é mars 1810, est par douze évêques, nous fûmes chargée de remettre signée par s^a e. le cardinal Fesch, les archevêques |\ sa sainteté des lettres individuelles de dix-aept de Toulouse, do Tours et do Malinos, les évêques cardinaux, archevêques ou évêques, qui se trou­ de Verçeil, Casai, Orléans, Trêves, Nantes, Cham­ vaient à Paris à la même époque. Toutes étaient béry. fienève, Amiens, Arras, Meta, Troyes, Ver­ P relatives à l'objet de la convocation du concile national. sailles, Meaux, Antun. Montpellier, Soisaons.) Le lendemain du jour de notre arrivée à Savons, A l'époque de l'envoi -de la lettre d'un si grand nombre d'évêques, il n'est personne qui on lisant nous fûmes informés par une lettre de-son excellence le cette péroraison forte et respectueuse, n'ait cru ministre des cultes, que l'intention dp sa majesté était voir dnvance l'annonce d’un concile national et la que Mgr l'évêque de Faênsa, nommé au patriaivhat nature des résolutions .quiil pourrait prendre, a il de Venise,, se joignit à noua, pour exposer è sa était appelé à remédier aux maux do nos églises. sainteté les malheurs et les besoins des églises du Nous croyons inutile de vous rappeler, mes- royaume d'Italie. Pendant dix jours consécutifs nous eûmes l'hon­ scignours. les événements qui ont eu lieu depuis la date de la lettre' des dix-neuf évêques et qui neur d'être admis le matin et le soir auprès de sa sainteté et de conférer avec elle sur les maux ·■ ont enfin amené la convocation du concile. Ce fut immédiatement après cette convocation, résultant de la. viduité d’un si grand nombre faite le 25 du mois d'avril dernier, que sa majesté -d'égUaea*1 métropolitaines et d'églises cathédrales pehnit aux évêques, alors réunis à Paris au nombre d'une immense étendue. Le saint père para frappé de quinze, d'envoyer une députation.à sa sainteté. do la nécessité d'y remédier sans délai. Noua lui Mesaeigneurs les évêques de Trêves, de Nantes et exposâmes nos vœux ardents, ceux de nos col­ ' moi fûmes chargés de cette honorable misfion. Il lègues qui, nous avaient députée auprès · de «.lui, - est de notre devoir, moMoigneurs, de mettre sous ceux de tous les évêques de. France et d'Italie, &WS w? Ο' \ - v w ip · Jite, FantarM fa état tfta dt . 1^5 taWMMta' • μμ· ·β^Μ· ^qp-,^■wbrjw vimtr τ», ,\· .<·.,■ ■ ‘ ·'· ‘«Mtr*». j· ■■ <*w«y ,•“•’^p'rwy^wTyv"· J’·· wreoM’f·^ v qi.s.Mie·1 in ■ Lm^w - wvjfww^wpj· te >.^k ^Imnnb 4nà ' Sb mk- ΒββΜΒΒ^ ^k· : IfibtttftMnU' Wb - ywBy·· " wfe· ; J •it 'Λί^Λ|ίβΒβ|| IW J^taT Wiit bubbîb wmb|4**’ Nta Mfitaen ptera te btadtetten apoetoliqee, ten tavaigMgq· affecteeux «* an btenvetltenoe at ItaaraaM de ere vwux paternete pear notre oe^iert®^4 henfeax retow. La aote tatae en. sàbrteté nous envoyé la ré­ aorta aux aqjete 'nomtnés l’iMiteuitea eMMdqna. péta qu'ell· fitait à a n. *. te cardinal Feacb at Nom ijwrtta* que ,te notate Mtfoaal, qui vo- daat ail· avait ou te boaté de nona lire U minute. mtit d’êta convoqué b Paria, eanltappote * AiÙ» * Daaa cotta rdpoaea, meeaeigneura, dent a. a. bdreranrtee amyaaa 4· prévenir tee grata Im·»- , ta. a Hen route noua relire l arttele qui noue eoavdnienta do te tap tagua vaoaaèe ta dvfiatete, cernait, m sainteté daigne Ini exprimer te satispuiaque te lettre aitae de an majeta ne eontetat teotioa qu'elle · «ne de toatUMKitre' conduite et pec d'entree motifb pour ee convocation. A l'exempte c’est h îm>m qa'qUe te renvoie wpteesémont pour ■ ta dix-neaf dvdquee, qui taivaita b aa taateté, apprendre te rtaltat de /io· conférence·. Nom te 9S mare 1810, mw< eonjwtaee de ne paa transcrivon· loi te· deux paragraphes de la lettre abandonner i'dglive do France d elte-méme en de ss»ainteté, qui noua concernent. ,Noi abbiamo aeoolti i depùtati et te loro repli­ reteaeat d'adopter tea maeuree oonàBatnoee que noue aviena l'boananr de lui expoeer et de no pac cato proteste; et te rispcttose manière, con oui ci te réduire, par eon rota, i te triât· néotaté et hanno pariato, hanno aooreaoiuta la atima, ohe elle è l'extrémité teobeuM-de diaeuter 1m moyen· de ci avéra Catta conoepire dei loro merito .. .* . pourvoir à m propre eonxervation. 1 , .. . Oltre çb® i anadetti prelati, dai quali sen­ Ici, mMM^neura, uou» ne pouvoM pex noua tira H resultato «telle nostro conference, ci fanno empêcher de' raata na nouvel hommage h tonte· •perare, ehe tatto potra ooneiliûtci; la fiducia, ebe le* vertu·, qui attirent é notre aaint père te pape abbtemo in Dto, ci anima a conoepire egual confite. respect et l’amour de tou· ceux qui ont te denxa, cbe te di lui misericordia voglia aprirci la bonheur do rapprocher, h m piété profonde, à »on ■trada ad una stabile concordia ... Savona, amour p I* dHqo·· A dêpntéa, qo'aUM prépareraient Im voto· h 4m •magemanta, qoi wiilUmrt l’ordre et h peix 4« l’égltoe M qei rendent m etint etége to ttbortd, Γ»dépendnaM 0 la dignité, qni hu conviaimeat '. Savon·, to 19 mi 1811. «send! die «Haiti «am Ms Haas a·*· la v*rUa Maanateata «at: NB. Cette note rddigdo 4·μ to cabinet de m sainteté et oa quelque aorte aoaa M dictée a M approuvée et contentio par m sainteté. Elle a par· avis, que noua.lui en remissions un double, qu'elle a accepté. ’ * Ce 19 mai au eoir. ni. Catalogua a. a. eerdtaeltem, ». r. aroMepiaooporaaa M episcoporum, qui national! oonoUlo Pariaienal Interfuerant. ' * - Eminmtitmmi cordiaele». Jeaqpé Ftteh, archiepiaooptu Lugdunensia, praeses. 7yiua(Faënxa), Guillrloiu»- B, Coati» de Grainrilh, epiacopua Cadurevusis (Cahorai. nominatus patriarcha Veqetiaruni (Venetia, Ve­ Claudia» Simo», episcopus Gratianopolitanua (Gre­ niae). ' R, r. tpiteopi. noble). Ioann**-Paula» Dojia, epiacopua Bergomentis (Ber­ lo»eph~ Luduvicu» Colmar, epiacopua Moguntinne (Mains, Mayence). * gamo). Stephanu»-A.-F. dr Beaumont, epiacopua Placentinus ArnOjdu» -J', de Laporte, epiacopua Curcaaaonenaia (Carcassonne). (Piacensa). Philippo» Ganucci, epiacopua Liburnenaia (Livorno). Philippa* Ghighi, epiacopua Bovànenaia (Hovane). 1 Additus erat & art : .tes divers arrangeineatv vlatifs sa gouvernement de IVglise et a ''exertiee de l'auturiU ponti loanne» - lacobu» Loy»o», epiacopna Baionenaïa tcale, aerout l'objet d'un traite partiealiar pour lequel sa aaiateté (Bayonne). est dispende » entrer en négoetatlou, lorsque sa liberté et ees oon- ■ PerogriM» Caridti, epiacopua Montia Politiéni •alla lui auront étt rendu * Quem articulata Piaa VH iam die (Montepulciano). die 90 mail, Utteria nd legatos per careerem misais, deleri om­ nino hHi li'HauaatmrtUa. IV, 4094. Oturau. onamaan. tomus XXXIX. AngeZaM-F. Dama, epiacopna Albinganensu( Albenga). CKkWàEbSCT^ 131 W Λ* I» ' .,η,·...·,,·.·,.; ,·,,··*·..·,·· rie (Amieu·). ■ Austee-ff. epiteoM* VenttmUieMi* (VhttL miBo), :·· < '' ■latet*-(X ftrfteèWeÎp (JtaHiMMX ΙφίΒΟΪψίΜ PlMfoMto (PWM|*)e ■ : 4» la MmmM wif*. 4e l'autre, Le* pettate ttatrti* répeadiràat tenu que le (R sauts). ■ ' , 'Z . ___ _____________ , ,_____ mteribla. —. Oa a’êteûm qae, dan* mi aUaeutloa Ater-A ris FWooa opieoopus MeMearie (Meaux). Bêepéamte-M Merai de Jfri *Éheepw Mh*ateuria du M )ria, Pie VU eut aflscté de citer et de re'·· · -___________________________________ eomawutd** comme dogmatique la bulle Aucter*·* (Mende). P.-V. BoaMdmt dt CtrtatMm, epiaoopsta Ocrisopl- jMri «A le* quatre article* de 1883 scat réprouvé*, t· Autre motif, ή création do l'évéebé de Mon­ tearis (QuimperX Nicolao» LapartUi, épiscopat Oortonenab (Oortona). tauban par 1* pape, (par ne*, ut pratftrtar, erecta AencsseM- Dondi Date Orologio, episcopus Pata­ répété jusqu'à sept Me). 8* Le refbs du pape d* ne donner de* bulle* vinus (Padova). JKinrittes-l.-M. d* Mreotis, episcopus Qaadavenau pour 1m évêché* de l'empire que de «on propre mouvement.—8a majeeté, dana un but d* conciliation,, (Hand). Carol*»-F.-3i. Mioli», episcopus Diniensls (Digno). B décida que let bailee d'institution seraient demanddeis par *on ministre, un* aucune signature ap­ Petrn» Fatej, episcopus 8. Miniati (βαη-Miniato). Iettpk-0. hcontri, episcopus Volaterranus (Volterra). posée par elle-même. — Modération extrême en­ Filix - S. Imbertie», episcopus Augustodunensis hardissant la cour de Rome. ' 4*v Balle d’excommunication de 1809 reconnue (Autun). . Mario-N. Fonrnier, episcopus Montis Pessulani sans valeur ea France, ainsi otnr'ëèNes de Bonifaee VIH, de Jules II, de SixtoV contre Henri IV. (Montpellier). /ktmeiscMsNUsti, cpiscopu*Vigleranensi*(Vigl*vano). β· Inutile démarche des éreque* auprès du Gabriel-M. Nato, episcopus Tirixiensi* (Brescia). saint père. Joseph-X. dt Pitnx, episcopus Seduneasis (Bion. 6“ Nomination du cardinal Maury. Bitten). B. Notes. — Balletia des teigne». Andrea» Bratti, episcopus Foroliviensis (Foril). Innocenti*» Lirati, episcopus Veronensi^ (Verans). Gttalfridat Ridolfi, episcopus Ariminensis (Rimini). Tkomat Ba**a, episcopus Crementis (Crema). Prtnu Dupent d* Ptttnal, episcopus Constantiensis • ■ (Contances). Atrea-F. d* Bautmi^Rogarfort, episcopus V enetensis (Vannes). tP •, ·>· .' Stephasuu-Anlotùn» de Boulogne, episcopus Trecen­ tis (Troyes). , Nominati episcopi. „Les évêques nommés par l'empereur, mais, non instituée,.sont fichés d'avoir été exclus des assem­ blées qui se .tenaient chea son a. é. le' car<|f*l Feech.1* — Lee évêques institués V ont pris une résolution contre leur intérêt propre en les éloignant. ot on on conclut que ceux dont les opinion*' ne >uat pa* franches peuvent, avoir été de «et aris, — Maury avait amené l'évêque d'Aix-la-Chapello qui a été obligé do sortir. Le* curés de Pari» sont en général très-bien. „On ne peut en dire autant de leurs prêtre» qui ont moins d'intérêt h la tranquillité et plus d'espé­ rance* au détordre.“ - - Le ministre le* fait ob­ server de très-près, et fuit former des note» sur' une cinquantaine dont le* opinions pourraient être de quelque importance. 1 Francitent-Anlomut Lejea», nominatus episcopus > Leodiensis (Liège, Lfittich). > Francité*»·· Auditai Dojtax, nominatus episcopus Astensis (Asti). GmlMmué-A. Jouter*, ^ominatus episcopus HanctiFlori (Saint-Flour). Silvester-A. Brayons* d» Saint-Sauveur, nominatus C. Alia teluda tatdem ftre gatrtla» rontinet rt de iis, episcopus Pietaviensis (Poitiers). f*a» TrrCtHtit tpitcopa» i* caagregatione illa praecia Ioanntt-D.-F. Cam»», nominatus episcopus Aquis- ad aosn’uatiM «piecopo* txeladtttdes dixerat, haec nutat : granenaia (Aachen, Aix-la-Chapelle). ' M. de Boulogne, en émettant son vote, se ser­ Benedict*! Co»fa», nominatus episeopb* Nanceyenvit de cette expression : „Eux dont la présence est sis (Nancy). laeobnt Stili»», nominatus episcopus Aurelianensis déjà un scandale dans leur diocèse." (Orléans). Motte.-F. μ Camp, nominatos episqopus Busco- P D. Note d* Wedgne de Ntt» d propos du mimuire te per it Bigot. Il propotait: dueeuM (Bois-lo~Duc, s'Hertogenbosch). dandino-I. Lmrrd, nominatus episcopus Metensis 1* d'inviter le pape à habiter son palais de Paris ; (Meta). 3* dans le ods oh il refaaerait,' le supplier de nommer un cardinal, Fesoh par exemple légat a '' Concilio iam ûwvpfo adeenenmt: teter*, pour que le concile cumulât tous les droits ; Carol*» dt Doling, arehiepiacopua, primas, magnus 8· „ai le.gouvernement consent h ce qu'une dé­ > du Franeofurti, eiusque tuffraganèus. putation amène le |&pe dans son sein, donner des Corot*» d» Colbom, episcopus in partibus infidelium. - ordres secrets pour quit se mette en route suaaitêt*; il préviendrait spontanément les v sainte ainsi que pour l'état,- une nécessité à laquelle il ' église gallicane ! fille aînée de l'église, après celle faut que tout cède’ Le'salut des fidèles, ainsi de Rome la plus auguste et la plus vénérable; toi que le salut du .peuple, n "est-il pas la première qui, tombée avee tant de grandeur, t es relevée loi? Ne peut-il pas y avoir des craintes tellement avec tant de gloire, plus digne encore de toi-tnême fondées, des dangers si imminents, des circonstances aux jours du tes tribulations qu'aux plus beaux si hasardeuses, que l'église de France no puisse siècles de ta splendeur et de ta gloire : jamais, non toute seule aviser aux moyens de se sauver elle- jamais, tu ne dégénéreras de ■ ta noble origine ni même, en sauvant son épiscopat? Mais quelle est de ta belle renommée, et les siècles futurs te ver­ cette planche qui s'offre à elle pour échapper au ront telle que t'ont vue’les siècle* passés, t'urermeet naufrage dont elle est menacée? Jusqu'où peut-on de Vigliee umrerteUe, et une des plus illustres par­ s'avancer? où doit-on s'arrêter? quelle application ties de cette église à laquelle Jésus-Christ a promis peut-oil faire des règles anciennes aux règles ac­ les natibqs pour héritage et pour durée l'immorta­ tuelles;* et de l'histoire du passé aux conjonctures lité .... Esprit-saint, bénissez notre- invincible,«t du présent? comment peût-on céder à l'empire des glorieux monarque [Napoléon]; conserves cette circonstances, sans faire plier les principes? et enfin tête précieuse sur laquelle repose non-seulement quelles sont les mesures que suggèrent ici ou la ( , le bonheur de la France, niais le destin de prudence, ou le courage, ou la modération, ou le l'univer* .... Xx oratione solemn! epUoopi Trooensis de oonoUio. zèle, pour faire, dans ces grandes occurrences, ce VI. qui convient le mieux à l’état'et à l’église, à vos Indlotlo congregationum generalium. peuples et à vous-mêmes ? Voilà, tnesaeigneurs. les hautes discussions qui sont offertes à vos lumières, Le cardinal président du coneila national a et sur lesquelles vous nvey. à prononcer devant l'honneur do prévenir monseigneur l'évêque de N., 1 Europe qui vous observe, 'devant l église'qui voua que demain, JD juin 1811, à dix heures du matin, écoute, et la postérité qui voua attend. il se tiendra une congrégation générale air palais Mais quelle que soit l'issue de vos délibérations, de I archevêché. p,,,, ,,, jl|in 1KH quel que soit 1« parti que la sagesse et l'intérêt de nos églises pourront noua suggérer, jamais nous Le cardinal président du concile national a l'hon­ n'abandonnerons ces principes immuables qui nous neur de prévenir monseigneur 1 évêque de N,, attachent à l unité. à cotte pierre angulaire, à cette que U congrégation générale indiquer pour demain clef de voûte, sans laquelle tout l'édifice s'écrou­ lundi 24 juins ne se tiendra que le lendemain lerait sur lui-même: jamais nous ne nous détache­ 25 λ l'heure ordinaire. rons de ce premier anneuu, sans lequel tous les Parie, eo 23 juin 1811. autres se dérouleraient et ne laisseraient plus loir Le cardinal président du concile a I honneur que confusion, anarchie et ruine: jamais nous n'oublierons tout ce que nous devons de respect ' de prévenir monseigneur l'évêque de N.» que et d'amour à ce|t« église romaine qui nous a la congrégation générale, qui devait au tenir jeudi 27 du courant, a été avancée et ihifu lieu demain, engendrés à Jésus-Christ, et qui nous a nourris du lait de la doctrine, à cette chaire auguste que mercredi 26, à dix henrra d» matin. Pari», ro 25 juin 1811. les pères appellent la citadelle de la vérité, et à ce chef suprême de l'épiscopat, sans lequel tout Le cardinal président du concile a lhonneur l'épiscopat se détruirait lui-même et ne ferait plus de prévenir monseigneur lévêque dr X.. que la que languir comme une branche détachée du tronc, presentation du concile à aa majeste l empereur et ou s'agiter au gré des tinta comme. un vaisseau roi n'aura pae lieu demain. sans gouvernail et sans pilote. Oui, quelques vicis­ La congrégation générale, indiquée pour lundi situdes qu'éprouve, le siège de Pierre, quels que 1° juillet, eet également différée à un autre jour soient l'étal et la condition de son auguste succes­ doht il aéra dorfné avis. seur, toujours nous tiendrons à lui par les liens du La tneesc au Valais des Tuilerie* sera à midi respect et de la révérence filiale. Ce siège pourra On y AMRietera comme d'ordinaire en habit et être déplacé, il ne pourra pas être détruit; on manteâu court peri(| ee ,?J juin lfiu pourra lui ûter de sa splendeur, on ne pourra pas Le cardinal président du concile national a. l'honneur de prévenir monseigneur lévêqUe de 1 De codicibus, ttade Mec et alls excerpts sum, vide coi. Bi. IM OOMCIUVM RATIORAL* ?ΑΜΙΒΠώ«Κ, 1*11 tart 17 IM N., qM iMMta 10 j«Utat, λ tax'ΙΗΜΡ*· 4* A q«i paur Urtr aU, 4ms la eoaeU· de Trente, art·, U *· Mertn ··· oMgidgstta· gfairai· m r«aiv«Nrttê 4· ertta mtaara ta s'être rejeté sar patata 4· i'»»cMv4ohé. l'nüégrto· 4· l'archevêque 4· 8altabonrg, qui iaFrts, ee « juillet l«ll. ' rttpait, dtadtdl, ses sufftagaats, avec indépendance 4e la éew 4e Reate, fut contredit en ees term·· par ta «ardhal Bbaoaetta, légat: Ad éess SmenRte, VII. Mit opsttie iii· redicrt egsret, ipsem piacide tnlereut 4* MMfll MftftMMl psNeeit, meMdfpM id fi»ri e ârfstaryemt «r eac• aka···· ta dtaatpUM HMrt Λ» 1*4*11··, m tertaeta et pritUtgia pontifiât'. b· Cette coutume wn 4· IsqaiU· 1* >·>· mJ 4m»· llarttrte* est raisonnable ; ne l'est-U pa» do puiser la mission MMrtw M* 4M*··· Mart**· ·* K" P»·»»·· canonique à ta source, plutût que dans le» ruis­ •«•Jamal 1‘tatf >11*·** da tosoüi à o·» taard, seaux, où le fleuve se partage? 6" Elle a pour art·· 1· MsMordat rtrt ddolard aboil >. elle la proscription, et une paisible possession, sinon de presque 300, au moins do J87 nns. 8ix ..conditions qui donnent force de loi λ la coutume Quand je serais aussi indifférent par rapport λ et h la discipline générale. " la .religion catholique que j'ai le bonheur de lui Aussi les évêques do France, dans leurs écrits, être tout dévoué, le seul devoir de fidèle. *qj«t de mandements, instruction» pastorales,, lors de* la sa majesté m'obligerait h détourner de toute» me» B constitution civile du clergé en 1ÎW et 1791. out­ force» le changement do discipline, par lequel le», ils unanimement reconnu et déclaré, que sans bulles évêque* seraient consacrés et envoyé* en'admini­ du pape et sans l'institution eanuuiqüe de lui, tout stration spirituelle des diocèses vacant», «ans le» évêque était intrus, hors de l'unité et de la com­ bulle» d’institution canonique du pape. munion de l'église catholique, et qu il- devenait Abstraction faite si le concile national a ou n'a schismatique. Je ne cite pas ce» mandement», pu» le droit de déroger provisoirement ou ab­ parmi lesquel» il est dilbcile de choisir, tant il» solument λ la discipline générale de l'église U cet sont excellents pour le stylo et la doctrine : je me égard, je dis, avec une entière, et profonde con­ borne à rappeler que le concile a deux archevêque» viction, que l'institution par les métropolitains de (monseigneur* de Bordeaux et de Tours, alors de leur» suffragant», exciterait *e grandes agitations, Vienne et de TroVesj.qui ont enseigné cette vérité serait un ferment de-discorde entre le» diverses catholique: sans oublier Mgr de Namur et Mgr de classes de sujet» do l'empereur, et qu'it est do la Nancy, qui la professèrent également, comme évê­ saine politique de no pas tenter une .mesure qui que» de V'onee et de t'ominge». Tout l'épiscopat produirait dos maux' incalculables pour le présent français (à l'exception de quatre prélat»! a décidé et l'avenir. Cette assertion est vraie non seulement la question à cette époque où l'église gallicane se quant il l'Italie, nu Piémont, à la Belgique et à couvrit· de tant de gloire et combattit «i noblement la Flandre, où les évêques, s'il» accédaient à cb le schisme des constitutionnel» changement de discipline, perdraient estime, con­ ‘J· prouve. Le concile de Trente parle de cett.· sidération, tout moyeu de servir la religion et le coutume comme dune loi do 1 église universelle . souverain, 'mais aussi pour l'ancienne Franco,. où où il détermine les enquête» que le pape doit faire l'opinion publique s'est prononcée fort au-delà de sur le» lieux, ainsi que les, procédures et le» cimce qu'on attendait meme à Pari», cette ville de siatoire» qu'il doit tenir, pour examiner lu dm-siin.· luxe, de plaisirs et d'affaires purement humaines. et les mœurs dos évêque» nommés. Il deelnre J Î.o clergé constitutionnel n'a jamais pu prendre que ta pape, par devoir de sa chnrgi doit nommer crédit et gagner I· confiance, il en serait de même de bons évêques: puis1, il tance anathème contre des évoques et de» ecclésiastiques qui.se prêteraient ceux qui diront que le» eveques ni-'itues par le à la nouvelle discipline »ur l institution canonique pape ne «ont pas de légitime» evèque». 11 y aurait schisme dans les diocèses, troubles 3·' preuve. La chose est «i certaine, .pie le dans les esprits, division» dan» le» familles, et qui conetie tie Bêle, dans 1« XUl· session, au plu» fort peut prévoir »i ce» semences de discorde no pro­ de se» démêlés avec Etlgène IV. ne conteste pa­ duiraient pas unç moisson de malheurs politiques? le droit du pape de donner ( institution canonique Voilà ce que le devoir de fidèle sujet d'un prince, 4* preuve. 1, assertion contraire est tellement auquel j'ai juré fidélité inviolable ', m'oblige" do digne de censure, que Fcbronius a ete obligé de dire et d affirmer avec entière connaissance de ta rétracter; ce qu il fit dan» «a lettre au pape, cause. ' en IM J'aborde maintenant ta question comme évêque. Jo produirais, si messeigneur» le désiraient, le» • et j'avance que le changement quelconque do ta 11 texte» que je no fai» qu indiquer, mai» leur éru­ discipline générale, quant à l'institution canonique dition les connaît sûrement mieux que me» faible» de* évêqn·* sans bulles du pape, ne peut être ac-' lumière». cordé par 1e concile national, qui est incompétent Le droit du saint siège, quant à ( institution pour prononcer à cet égard, même provisoirement canonique de» évêques, est donc une ta* de 1 église et pour un temps à fixer: X universelle, appuyée sur une longue et paisible I. Parce que l’institution canonique de* évêques possession, sur des conciles, dont un est général par lé» bulle» pontificales o»t - une loi de l'église Cette coutume a tous le» caractère» qui donnent universelle, qui ne peut être changée, par une ou aux Usage» force de .loi; aucun théologien ou plusieurs église» particulière». canoniste n aurait ■ osé la contredire, et tout 1° Cette loi est publique; *J° connue de* sou­ évêque qui. jusqu.i ta révolution de France, eût verain»; 3“ pratiquée avec iintention de s,obliger; été institué sans bulle» du pape, ou le serait à 4“ universelle: on a l'exemple d un évêque espagnol, prônent «ans elle», aurait été et serait encore r>· gardé comme un intrus, et «on entrée dan» I epi1 l'r mémoire, lu à la couiiiù»»ïon par Mgr de Broglie, ' Paliaviriiii. //od.o-u,...so /rid, lib. XIX. < »p. V s’est qu’au extrait d'n* travail .'tendu de M. le docteur Van * He»». XXIV. de Tel'., rap. 1 de Velde, rar la question de rinrompdteae». . · L. c. * l'«e variante da et», porte: pde Françai» qai aime «a * Ses»: XXIII, e»n. ». patrie.·· z (D· Saut, 0·Λ^ c vn mm* chargeant «le trouver hh tn tub- qnrltonii*r srdis assensu, riïctio sum/ret Jirmitutrm, et apres, pmir obtenir «les pontifes letf* moyens pour con­ meatti rrrnrari sententiam ♦, En 488, le pape saint server I épjscopat dans son "empire. Mais en ad­ Félix III écrit à Flftvita. patriarche de Constan­ mettant «pie, b* pape avant violé le concordat; ee tinople: IsiripfHtr Christo [per apostoliram sedem traité m; trouvât tombé en decheance.-s en suivrait-il omnium j solidatur diynitas sacerdotum*. (’««minent· «pi un « micile national |‘?ût déclarer la discipline cette dignité s«‘ consolidait elle ’· Par la confir­ actuelle <1 institution en non i lés évoques ont reçu «In psp«* l'institutioi» eau«miqne. « ctle I Visio «>pp Auastasii bibli’Uhec.". d. Miirue. II. Wl«.| forme même avait été suivie dan» l«* tvmpa. anterieur, et le Hoquet, XrrmoN «r t'unitt tir l'ét/ltsc. Hhicmar. archevêque de ttheitus. [Opp. ed. Mignc, l, HHC.j œncile. de lUIe. Lovait approuvée dans le <·η< d'une élection Apres ces pardes. on lit à la tuanje dit manuscrit .'hi m«'me enuonique «pii pouvait exciter des troubles «Uns l’église • rassemblée «mi. concile trim â Paris «ή t4n «Uns l’état.* No»-évêques regardèrent donc tout an plue < barb·* VII. et rrhù «le Tours, -ous Louis XII, en 1510/ alors comjne un tribunal de premiere instance le· eoncile· -La r«*p«>ns<*,* quant an premier, r est que le vtaL pape était provinciaux, qui auraient· sorti I institution de» avequea de«t douteux alors. «>v. >·»> qu’uir peut faire «tan* le doute quel est truffes de lasaembhS» nationale «ht sen serait ensuite référé le véritable pape, ne peut vtre appliqué qnand la canonieitr an pape. «le lebetion «ta papr actuel e»t certaine. Lit réponse, «piant Ces memes «‘•vispies ren>nn.«i- ent, dans leur lettre au pape, 0 ces deux assembler*.· est qn elles ont clé tenues avant le qu à lui seul appartient «le donner l'institution aux êvéqnea. vou«'orsC des prim·:ρ·»η. n'a pM approuvé «•e concordat. devenu loi de Le^lii? rt de Létal, surtout drpnis l'article sur 1rs conciles provinciaux. Ses h rets qui y »»nt «jiir l'institution des cvrqiies »v«r le pape es, nue lui, une dis­ «‘ontradn toires le prouvent tuae*. et ■< brefs furent .reçu» par cipline «le IVglÎM* universelle. ce «pie j'ai prouvé ôtie ainsi. les ève«|U«‘s de 1 assrmbke national'. corne · pa/ h‘n,‘ «In ««bjecte Vexpositum «1«·«ι principes «les evéques de Las· «b· France. semblée »a(H>»ale, apig^Mivi ^«ar leurs cu||è^u«<4 et louée car ‘ bh'P- Inuoc. ill. ed. MU'iie H, Mri<». et·· « 1«'pape Pie Mais ceT< vé«pies. pour eiupceher la «lislo «tioii * Epiât. a«l Marcianum imp. ί’ψρ a. I.eoiiiv e«l lUIler. des .litaôses. employèrent «oc fth de non. recevoir. 11« dirent I. a I assemblée nationale -Si Lun vent remonter À l'ancienne > * IHardonin. Il, AU E.| 'discipline < evt an\ «unriles fr«>vinciaux «(u'appartient l’insli* (Patr. lat.. ed. Migu<·. l.VUL "*i « .j tntmn canonique pur la vuie «1«'·ί métropolitain».·* <>« ève«|ues •JPair. Ut , ed. Migne. ΙΛΙΠ. 972 l* i ‘ ! ’ * * T 139 t CONCILIUM NATIONALE PAR18IEN8E, 181 Viuniî 17 1 ' Saint A gapst; pape, établit λ Constantinople mên\e l II statua de même pour les églises de Milan, Lupia t Menna»C*®prèa avoir déposé Anthime1.v ~ et Gallma^L et statua toujours on vertu de l'au­ S’il en cat ainsi, messeigneurs, des*églises patri-, torité de saint Pierre. On ne soupçonner^ «pas archales d'Oriont, dont deux sont apostoliques et d'ambition saint Grégoire lë^ grand, ce pontife ’si la troisième. celle de Constantinople, fut associée humble, qui,s'appela le premier serritatr des srrripar lenin, Π, IIUMIJ son partage: au lieu que la puissance donnée à un 1 |Patr. 1st., rd. «unie, XX. MH B. J • Après cette citstym, une copie du mémoire coutinne seul, et sur tous, et sans exception, emporte la ' ainsi: «I/e* tio-tropolitaiu* aiiiai que leur i not it ut ion rout de plénitude.Bossuet, après avoir relevé magnifiquement les droit rcclêNiartiipie. Il n’y a. dit Fleury, qu’un évêque qui soit de droit divin établi au-drmtu* des autres, c'est le paper prérogatives de saint Paul, dit: rll faut que la avant .le concile de Nicée, eu il s'existait aucune église commission extraordinaire de Paul expire avec lui métropolitain? dans l'église d’Occideiiî. Par une lettre du pape Zacharie a saint Boniface, eu 751, on voit qu’il n’y avait au­ à Rome, et'que réunie à jamais, pour ainsi parler, cune métropole eu Germanie et que ce pape ériye alors celle , à lu chaire suprême de Pierre, λ laquelle elle était de Mayence en métropole à toujour*. Saint IA»n. epiat. 89, subordonnée, elle élève l'église romaine au Comble rétablit le* droits de* métropolitain» tombé* en désuétude: de l'autorité et de ht gloire... Il faut que la reséitsto si6i per mut turt. ("est la seule église romaine, parole de Jéaue-Chri*t prévale'*7. Tuiaque la com­ comme ta tête de l'église catholique et patriarchate pour l'Occimision extraordinaire de *aiht Paul *'e*t réunie dent, qui a institué les métropoles. Hiin tnat de Rheims écrit: srû>* pririlegium metropulitanar sedi* Phcmorum in summo à la chaire de Pierre, il entent ainsi à coup sûr privilegio sedis rotntenae manere, quae swi auctoritate privi* de la commission extraordinaire de* autre* apôtre*, leyùtm sdn sul/ieitae sedi» ferit rigere. Thomassin sur ces et les successeurs de Pierre, vicaire» dexJé»ueparole* q'Hin> mar dit ; «bans le privilege dont Jé*u*4'hri*t Christ, ont recueilli seuls toutes les prérogatives relevait saint Pierre au-deeens de tuu* le* apôtres, sont com­ particulières et temporaires de l'apostolat. pris tons l** privilège» des patriarches, primat* et wé.tropoliEt ce sentiment de Bossuet fut toujours celui tain*.** Or, la même autorité papale qui avait donné aux métropolitain* le droit d'instituer le* évêques, le leur a retiré, de léglise. gallicane. Ives de Chartres, ce grand st He VI dit. dans son bref du 10 mar» 1791, «que ai. suivant pontife, si exact h maintenir et à restreindre dads l'ancienne discipline, l'élu devait être confirmé par te métro­ leurs domaines .les droits respectifs du sacerdoce politain. relui-<-i ne possédait ce droit que comme émanation et de l’empire, déclare: „ad sedet^^romanatn prin­ du droit du apostolique, que ce pouvoir du saint «i|ge. suivant la nouvelle discipline en UMg»' depuis plusieurs siècles, ” cipaliter et generalissime pertinet tam metropoldan’appartient même aux métropolitains, mais est retourné nornm quum caeterorum episcoporum consecrationem S te sourer d >*ii il était parti, et réside uniquement dans le confirmare vel infirmare** On pourrait facilement, pontife romain. qui. d’après le concile de Trente, doit, en meMcigncun», multiplier le» témoignages de notre vertu de m charge. mettre & te tête de chaque église de»D église gallicane; cette croyance, qui n'a cessé d'y évêques.** (>r, ce bref est une di'steiou doctrinale contre réalise constitutionnelle et te résurrection qu'elle voulut faire exister, explique et dévoile toute* les contra­ de ce droit de» métropolitain* au préjudice du pape. Qu’on diction» de nos annales ecclésiastiques. Elles seraient voie dans te collection ecciètùaetique de Barruel et-dans te obscures san^ ce fanal, on y trouve une foule tmtimântanjr deile eMieei di Erancia de Marchetti, l'adhésion d'exemples devêque· élus par le clergé et par le de toute l'éirlise gallicane h ce bref. ("e«t en exprimant «on peuple, ensuite par les chapitres, et dont les papes sentiment que l’archevêque de Lyon disait (lettre past, du 10 mai 1791). «dans te discipline actuelle qui ne peut être cassaient l’élection. Ils en nommaient, en leur place, ehangèe sans un decret de l'église avec l'aasentiment de son d'autres qui étaient reçus par les églises, et ceux ebef (car nn décret' de l’église mm ton chef serait un décret qui, ayant été élus mais rejetés par le pape, s’ob­ acéphale I ou par dérision du souverain pontite, toute insti­ stinaient à rester dans leurs siégea, y étaient re­ tution d’évêques par un autre évêque (même métropolitain, te gardés comme des intrus, et ceux nommée par le prélat ne les excepte pas) attirerait sur l’institué suspense de toute fonction épiscopale ; il serait dénué de tout exerriee légi­ pape étaient d'abord, ou finissaient par être recon­ time de juridiction, intrus, schismatique. Quiconque oserait nus seuls pour évêques catholiques. Nos rois, dè» aombattre ces assertions, abjurerait te doctrine catholique.”' le temps de Childebert et de Clotaire, fils du grand Je crot», messeigneurs, que ce-< autorité· aufiUent pour 1 Ce parsgraphe parait s’être qu'use note du prélat pour prouver contre 1a négation qu’on m’en a faite: 1· que te droit des métropolitain», surtout de ceux d'Ocrident, émane du pape ; se rappeler ua passage du sermon de Bossuet sur l'unité, B* que ee droit est abrogé depuis plusieurs aièelep par la loi édit, de Versai Ites, t. XV, part. 1, p. 506 et sniv. * Bossuet, Mermen spr l undi de l'église, 1èr» partie. universelle de l’église, et retourné uniquement au saint siège. V·. 141 ' , ‘CONCILIUM NATIONALE PARISIEN8E. 1811 iunii 17 > ui -- ■ ..---------- . - ■ ----■ \ €loÿ, ont souvent nommé de· prêtres aux évêchés, * avoir un évêquef et s'adressa, au commencement du ' au préjudice 4*· élections, et quand led' pape· con- siècle dernier, au saint siège, dont ellp n'obtint que ' - firmaient oes nominations, ces prêtres étaient re­ des refus; elle objectait le cas de nécessité et le connus légitimes évêques.' Il y en a une foule besoin absolu pour une église d'avoir un évêque. d,'exemple· dans notre histoire, dès le berceau de L'on n'eut point d'égard à ces motifs: les jansé­ la monarchie, et pendant tous les siècles qui pré­ nistes passèrent outre et firent ordonner un prêtre cédèrent le concordat de Léon X, dont ces nomi­ par un évêque de leur secte; le pape Renolt XIII nations troyales et ces choix pontificaux, en dépit et depuis lors tous les . papes jusqu'à Pio VI dé­ des élections, étaient une anticipation *. 1 clarèrent cette ordination schismatique; et toute Il ne suffit pas de répondre que ces faite isolés l'église catholique adhéra à cette décision, devenue ne prouvent rien contre la discipline générale des par là règle de foi, comme le décret même d'un élections mêmes, car observés, messeigneutp, que concile œcuménique. ' si les papes n'avaient p^le droit par leur primauté A la fin du mênsc siècle de nouveaux orages de juridiction de casser les élections, ceux qu'ils amenèrent une suite de décisions doctrinales, sous auraient nommés de leur chef ou à la demande l'immortel pontificat nie Pie VI. Il déclare pre­ des rois, au préjudice des élus, auraient été des mièrement dans sa lettre monitoriale à Expilly, évêques illégitimes : ce qui mettrait en 'question évêque intrus de Quimper. „que la discipline de tout ce que ces pontifes auraient fait, et compro­ l'institution des évêques par le saint siège, residet mettrait même la filiation épiscopale de beaucoup B fines apostolicam sedem"; sur quoi il cite le con­ ■ de nos églises. cile de Trentp, ses·. XXIV cap. I. et conclut: . Il faut donc en revenir à la bulle de Pie VI, adeogue legitime eoneecratio nulla Jjat in ecclesia Super solididate ’ .· „Que le successeur de Pierre est catholica universa, nisi ex apostolicae sedis mandato. chargé de droit divin du soin de tout le troupeau Voilà donc déclarées illégitime· toutes les institu­ de Jésus-Christ, en sorte que le gouvernement uni­ tions et consécrations épiscopales faites sans bulles. versel est réuni dans ses mains: que si l'on vou­ Pio VI va plus loin dans sa lettre du 13 avril lait révoquer en doute le droit d'assigner ces juri­ 1791, adressée, au cardinal do Lomënie. „Tibique dictions particulières, q^ijippartient au souverain praesertim praecipimus ne eo usque progrediaris, pontife, il faudrait disputer à tous les évêques du ut novos episcopos ob guomris etiam cautam necessi­ monde la légitimité de leqr succession [surtout λ tatis instituas, novosque ecclesiae refractarios ad> nous, évêques de France, institués par le concordat iungas; de iure etenim agitur, qlaod unice spectat de lAoij, parce qu'ils gouvernent des églises fon­ ad apostolicam sedem, iuxta TridenHnas sanc^iefies; dées par la seule autorité du siège apostolique, ou guodgue arrogari sibi, a nemine potesTTfiiicoporum réunies l'une à l'autre par' cette jnêtne autorité; aut metropolitanorum, quin nos illo quo fungimur de sorte que ce serait non seulement porter le apostolici officii monere declarare cogamur schis­ trouble dans toute l'église, mais donner atteinte à maticos simul esse tam eos qui confirmant, quam · l'épiscopat même.'' Ce pape dit encore dans un qui confirmantur, nulliusque roboris futurus illos autre .bref. rquc ce droit d'institution canonique (■actus omnes ab utroque prodituros.·* des évêques est retourné d où il était émané.·* Le même pape, dans son bref du 13 avril 1791 Après cette série de preuves et de témoignages, aux archevêques, évêques, et peuples du royaume il semble inutile de réfuter l'objection, que cette de Franco, s'exprime ainsi: ,, Cogeremur inviti énorme puissance du saint siège peut être un en­ schismaticos declarare qui in novos pastores praevahissement. Fleury explique comment cette pos­ ficereutur, qui electos consecrarent, et qui ab illis session, sans aucune ombre d'usurpation, a com­ consecrarentur; illi enim quicumque essent, legitima mencé, a continué, puis est devenue loi: et Noël missione et ecclesiae communione carerent.“ Le Alexandre dit: guainvis romani pontifier» iure suo même, dans sa lettre du 30 mars 1791, à M. Ouéconfirmandi episcopos per totum Occidentem nondum gou, recteur doiPontivv, nommé constitutionelleuterentur, in guibusdam tamen casibus, episcopum ment à un siège episcopal:. ,,ubi aliter (tine man­ ant arehiepiscopum electum confirmabant eel etiam dato apostohco) ordinatio fiat, praeter sacrilegium, ordinubant. Thomassin penso ainsi, et Fébronius guo inficitur gui ordinatur, omni» ab eo abest po­ lui-même affirme : Non cupiditate, led pastorali pro­ testas et iurisdictio" ; et ce prêtre ayant écrit au videntia et charitate, ad eam reservationem devenere pape qu'il était disposé h céder, „ut schisma vi­ summi pontifice»; lequel droit de réserve est re­ taret", le pape lui répond : „8i electioni tuae contra connu et confirmé spécialement au pape par le nostram voluntatem praebueris assensum, tunc sane concile do Trente. schismati nomen dares." IIL Mais la question, de simplement discipli­ p Voyes, messeigneurs, comme Pie VI a combattu .d'avance, et renversé de fond en comble l'assertion naire, est devenue actuellement doctrinale. Je passe rapidement sur ce qui arriva en Angle­ que l'on peut avoir des évêques catholiques sans terre, après la persécution d'Élisabeth, où l'épisco­ bulles pontificales. Il dit au cardinal de Loménie, pat catholique s'éteignit dans ce royaume, jusqu'au que sans cela les élus par leur consécration de­ pontife qùi rendit un évêque h cette partie de la viennent schismatiques, ainsi que leurs consécrachrétienté. Ints partisans de l'épiscopat, qui le teuqe, et que toutes les ordinations faites par ces veulent ù tout prix, soutinrent alors, comme depuis, évêques sans bulles, sont également schismatiques. que sans évêques une église est perdue: les sou­ Il répète la même décision aux archevêques, aux verains pontifes répondirent que des vicaires aposto­ évêques et au peuple français; il la renforce, en liques pouvaient suffire, et ce ne fut que bien long­ déclarant que ces évêques, dépourvue d'institution temps après qu'ils accordèrent des évêques ù canonique pontificale, manqueraient de la mission 1Angleterre. L'église janséniste dTtrecht voulut légitime et seraient hors de la communion de l'église; il déclare h un prêtre qui chancelait dans 1 II est ajouté en marge: Ce qui fit dire su chancelier sa conduite, quant à l’épiscopat sans bulles, que Itaprat. en répondant sa parlement et à l'université, une le tout pouvoir et juridiction lui manqueraient: puis, concordat- de Bologne avait conservé ee qu'il y avait de bon ù νοη excuse de vouloir éviter le schisme, il répond, dans la discipline eceléaiMliqne, d'auparavant, et l'avait amé­ que par là même il y tombait. Il réfute d'avance liorée dans te reste. tout prétexte, en déclarant à Loménie, que l'excuse * [[lie 98 novembria 1786.] 143 .CONCILIUM NATIONALE 1 PARISIENNE, 18U iunii 17 U4 ». de. nécessité ne peut être admise en semblable*A un épiscopat semblable à la branche arrachée de l'arbre do vie. serait pur .avance retranché de la matière. Messeigneura, ici tout ’aubteïfuge est vain;_jk communion catholigfie. et deviendrait un fléau, au question est décidée pur les seules lettres et brefs lieu d'être un bienfait: scindendae unitatis nulla do Pie VI au sujçt des constitutionnels. Ces dé­ esi umquam iusta necessitas, dit 8t Augustin'. * Con­ risions ont été reçues* non-seulement par l'église sidérons ce qui. sent passé pAir l'église constitu­ de France*, mais pat* toute Γ église catholique, comme tionnelle; la nécessité do la cause m'oblige de rap­ autant dorades de la saine doctrine; il n'y a pas peler cet exeipplc. sans allusionju personne: par­ eu à. cet égard la moindre réclamation. Le pape cere paeonis, dicere de cHHs; oil objectait alors U a condamné la constitution civile du clergé ,.rx volonté de la nation, la nécessité des temps; .eh nostrfr et apo^tolica'e huius indicio, quoti qatfi- biên^ce rainvak détaché de la tige s’est-flétri, cani episcopi a nobis exquisierunt, quodque Gnllia- s’est desséché.. et peu d’années ont sliffi pour le rum catholici exoptabant/ (' est donc un jugement frapper de mort. Il en serait de même d'un épi-· doctrinal; et ecclesiae catholicae consensus ei accessit. scopat créé maintenant avec les* mêmes nnllités. Or, rfty jugement pontifical en matière do doctrine Que l’expérience noua éclaire: ne proclamons pas devient règle do foi, selon nôiis-mème» gallicans, le schisme, sachons tout souffrir plutôt que d’endès qu’il a été adopté par l'église. Il appartient leveP à l'qmpire français, ainsi qu'à l'Italie, l'in­ donc à la foi. que, sans bulles pontificales^ on lie estimable trésor de la catholicité. „0 Thimothcef peut être évèipie légitime, que sans elles on est B depositum custodi, id est quod tt^i creditam ret évêque schismatique, privé de juridiction et séparé puhltcae 'traditionis, in' qua non auctor debes esse, de la Communion de l'église catholique. sed custos, non’ institutor, sed sectator, non duents» Messeigneurs de Tours, de Namur, de Bordeaux, sed sequent* *. Adhérons à la lettre des évêques de France du de Plaisance, de Nancy, alors évêques de Troyes, de Vaison, de Cotninges, * de Vienne, quos omnes 10mars 1791, où ils déclarent. „quil est des points qui . honoris causa nontino, ont provoqué cette décision dépendent principalement de sa sainteté, tels que l in­ pontificale: ils l'ont proclamée avec tous les évêques stitution des nouveaux évêquM, des diocèses à ériger de l'église gallicane, excepté quatre '. Il est im­ ou vacante par décès. Il s'agit de ces droits du possible que des évêques, qui ont alors si bien chef de l’église qu'il exerce depuis si longtemps mérité de l'église, changent de sentiment. Ajoutons sur toutes les églises catholiques, droits qui lui que· U plupart dçs prêtres promus, depuis le con­ furent attribués par les lois depuis plus de deux cordat/ à la dignité épiscopale, ont adhéré à ces siècles. Gomment un évêque, un métropolitain, décisions et jugements de Pie VI. et notamment seul, sans le concours de l'église et du chef de monseigneur de Nantes, un des ornements de cette l'église, peut-il détruire de su propre autorité la Rorbonne, qui fut unanime dans la même opinion. discipline actuellement et depuis si longtemps C'est depuis ce cri de la foi et cette adhésion établie? Et quel que puisse être le retou^ à l'an­ de l'église gallicane que l'abbé Maury déclarait: cienne discipline, comment peut-il faire par lui„Nous ne reconnaissons point d'autre mission légi­ , même un changement qui doit avoir une si grande time, d autre autorité spirituelle que celle qui va influence dans l'église gallicane? Nous tenons cette prendre sa source dans le centre de l'unité catho­ foi de nos pères* la primauté du successeur de lique. Le corps des pasteurs forgie m quelque saint Pierre n'est pas un vain nom, un simple titre sorte un grand arbre, dont le siège papal est pour d’honneur; elle lui donne dans l'église universelle ainsi dire le tronc: toutes les nouvelles branches une véritable et réelle juridiction. L église galli­ qui, dans l'usage-actuel, ne partiraient pas de ce cane tient sans doute à ses libertés, mais ces liber­ tronc, seraient stériles *et infructueuses. Noua sou­ tés mêmes s'accordent avec la prééminence du tenons que, si le pape ne peut rien faire seul en saint siège, que nulle église u’a plus- respectée que ce genre, on no peut rien faire de légal sans lui, l'église de France/ Comment un concile particulier et que le double concours de l'autorité du saint pourrait-il donc, sans le concoure du chef de siège et de* . églises de France est absolument l'église, mettre en pièces la discipline générale de nécessaire à cet égard/ La cause est finie, met* l'institution canonique des évêques par le pape? seigneurs, Rojne a parlé, toute l’église enseignante La conduite et la doctrine de l'église ont toujours lui a adhéré, il est décidé doctrinalement nue les proclamé le contraire. IV. Vous saves mieux que moi, messeigneurs, bulles et 1 institution canonique sont nécessaires combien fut honorable pour nos pères dans la foi i pour avoir des évêques légitimes et catholiques. Comment objecter Jn nécessité des temps, le cette illustre ambassade du roi et de la nation besoin impérieux d'avoir des évêques? Mesaeigneurs, portugaise à l’assemblée de 1650, dont les acte» il n'y a pas de nécessité qui prévale contre la règle; D du clergé de France disent qu'elle peut être con­ le premier besoin des églises veuves n'est pas sidérée comme un chncilo national. Vous save· le· simplement d’avoir des éveqbes, mais d’en avoir rigueur· de le cour de Rome à refuser durant trois de catholiques. Que sert A l'église grecque d'avoir pontificats des évêque» à cette église désolée, ré­ des évêques? ils sont schismatiques! Les églises duite à un seul évêque vivant. Quelle fut la con­ d'Angleterre, de Suède, de Danemarck ont des duite du clergé de France? Adhéra-t-il à la dé­ évêques: ils sont hérétiques! Ayons des évêques cision contraire de cinq universités? Admit-il la catholiques, ou sachons en être privés, jusqu'à ce cause de nécessité bien évidente? N’appuya-t-il que les circonstances soient plus favorable·. Car ■ur l'extinction menaçante et prochaine de l'épi•copat dans une monarchic entière? Non, meweig1 (ta lit ici en marge du ma: Mgr de Barrai, alors èvAqae de Troyes, dit an pape Pie VII daas sa lettre de dé* mission, datée de Londres, 1« Λ octobre 1901 ·. «Moa devoir est de croire qae je raie enfin avoir an «uccesaear légitime et in•titaé conformément aax régies de l'église. Qu’il paraisse donc ce successeur canoniquement instftoé par te chef de l’épiscopat et honoré de la communion du saint siège apostoUqM: que sous l'ombre tutélaire de la chaire principale, dans laquelle tous gardent l’unité, la paix renaisse dans le diocèse de Troyes.1* ‘ Vincent. Lirin., Commonit. .XXII. Voici te citation d'vas manière pins exacte , ftepostttts·, mçwti, cuteodi. Çwût est de* positumt 14 est, quod tibi rreditum eri, quod accepisti, sow quod excogitasti; rem non ingenii, sed doctrinae; non wswrpatienis privatae, sed publions traditionis; rem ad te perduc­ tam, non a te prolatam; in qua non auctor debes esse, sed custos; nondnstitutor, sod sedator; non ducens, sod sequens. Edit. 8teph. Balnaii. /ftrfr. lot., ed. Migne, L, W7.) ' ·■' . ......... " V” " 145 · 'LIJ W, (’(iNciLICM NATK1NAIÆ .PARIHIRNSE. 1811 iuni'i 1Ϊ * ' '14» neur», no· sage· et «avant· prédécesseur»,se bor-son nom, commo on celui de· commissaire». .que nèrent i^éovire au pape une lettre admirable par Ion écrive au pape une lettre pour qu’il pourvoie sa vigueur épiscopale; et sans préjuger une question au ρΙΛ tôt d'un évêque l’église de l’amier» “ «i majeure et ri urgentes il· terminent par ce·, t'es actes, messeignéurs. -suffiraient pour dérider parole·: /VorûMîb rine dubio ta·fit perieulu, bea- la' question, et la parité est entière avec la mitre. tiuime paler, lacrymitfue laritam'eas tiumi ae jalii- Il y avait nécessité réelle' et urgente pour les églises de Portugal et aussi (>our celle ,d· l'amier». oihos eccfasMS tandem mIw debit, quod a plenario lutine orbit concilio, ri ad taafam nejuHtup termi- Quel remède^trouve en lune et lantre cause fa· nandum eoyeretur, negari non posss, «(·>« est yw< clergé de France? C'est, non de se passer d'institutiori canonique pontifical·, même provisoirement., nos fateatur. Donc l'unique remède que trouvait l'assemblée ni de permettre au chapitre l'élection d'un évêque de 1550 à l'état affreux de l'église portugaise, et sa consécration par un métropolitain; nos père» était un concile oecuménique : c’est U, |>our une rien savaient pas tant èt n'avaient pas cette au­ église particulière, employer une fin de non-recevoir, dace; l'unique et solide moyen est ,qt^ l'évêque y qui équitaut A jine déclaration absolue d'incompé- riommé par le mi reçoive des bulles au pape." tenéq. Même relu» de bulles sous Henri IV jusqu'à L'assemblée réfute d'avance l'objection que, le con­ •on abjuration. Pas un évêque notnmé ne fat trat dit concordai étant aboli, les parties retour­ •acre ' «ans bullés, avant le rétablissement de la nent à 1 état qui le «précédait, læs jurisconsulte» B pensent ainsi, et non les évêques: aliter Papinianu», paix entre Rome et la France. ? A l'assemblée de 1590, dénonciation par le cha­ disait saint Jérôme, alittr Mut Hotter: en cas de pitre de Troye· de la prise de possession au spiri­ refus de bulles prolongé de la part de Rome, le tuel de M. Benoit, évêque nommé et sans bulles, clergé de France dit: FN»us n’osons'pas vous pro­ à. l'installation duquel le chapitre avait fait oppo­ poser cet expédient, à cause de la profession que sition; de l'exerciee qu'il avait fait d'actes épisco­ nous faisons d'être parfaitement soumis au pape * paux, de la nomination par lui de vicaires-généraux, • 'est donc cesser, selon no» pères, d'être parfaite­ de ce qu'ils avaient expédié des provisions de béné­ ment soumis au pape, que' de se (tasser de bulles fices en son nom, et de ce qu'il svait fait mettre de déclarer le concordat aboli, de revenir à la son sceau sux dites- provisions comme évêque: consécration par le métropolitain. En un mot, l'assemblée de 1682. comme colle l'assemblée se joint au chapitre, et déclare inter­ venir avec. lui pour faire cesser de tels abus, et de 1650 qu elle loue, no trouve de remède à de tels pour l'intérêt quelle y avait; que le député de maux, à ce veuvage des églises, que des instances Troyes eût à avertir le chapitre, que l'assemblée et des prières réitérées au pape, pour qu'il accorde louait leur bon télé et affection à défendre leurs cette institution canonique si désirée, si nécessaire. tir, messeigneurs, noua n'avons pas à coup sûr droits; qu elle avait fait dresser des lettres à tous les chapitres, qui sont en pareille peine, afin de l'orgueil de nous croire plus savants et plus au­ les exhorter à maintenir leur autorité et leurs torisés que nos pères. Do quel droit, par quel droits fondés à cet égard ès saints décret» et con- , pouvoir, en vertu de quel titre oserions-nous ce stitutions canoniques. qu'ils n'ont pas osé, dériderions-nous ce qu'ils lais­ Même sentiment do l'église de France à ras­ sèrent indécis? Nécessité, besoin des églises, tout semblée de 1682, au sujet de l'évêché de Pamiers. se trouve bien plus que de nos jour» dans les faits qui était dans un état déplorable, la juridiction précédents. Ne déplaçons pas les bornes posées des grands vicaires qui sanathématisaient l'un par nos ancêtres, rappelons-nous ces belles paroles l'autre étant douteuse, et par là tous les actes de de Bossuet i< l'assemblée de 1682: ^Songeons, juridiction seds raconte, de sorte que les fidèles messeigneurs, que nous devons agir par I esprit de étaient si'cwt ose· non habentet pastorem. ' Quel toute l'église : ne soyons pas des hommes vulgaires, remède y trouve l'assemblée par l'organe de son que le» vues particulières détournent du véritable rapporter Mgr d'Albi? Est-ce de déclarer la cause esprit de l'unité catholique; nous agissons dans un évidente de nécessité, d'appuyer sur le devoir de corps, dans le corps de l'épiscopat et de l égliae sauver cette pauvre église, et de se passer d'in­ catholique, où tout ce qui est contraire à la règle stitution canonique pontificale? „L'unique et so­ ne manque jamais d'être stérile; car lesprit de lide moyen/ dit-il, „est que l'évêque nommé reçoive vérité y prévaut toujours" ·. des bulles/ IJ continue ainsi: .Si, nonobstant Fidèle à ces maxime», l'église gallicane, depuis toutes nos raisons, le pape ne donne pas un évêque 1682 jusqu'en 1693, attendit pendant douse année» à cette pauvre église, que doit-on faiye pour la les bulles de Rome, trente-sept églises furent va­ secourir? Plusieurs vous diront, mais nous ne vous cantes, suivant d'autres jusqu'à cinquante, (' était disons pas, que lorsqu'on ne se tient point à un un grand malheur, mais tout malheur est petit en contrat, à un concordat, les parties retournent à comparaison de celui de devenir schismatique·, de l'état où elles étaient auparavant, et que le chapitre sortir du sein de l'unité, et d'ériger des autels peut procéder à réfaction d'un évêque, que le roi contre ceux de la communion catholique. peut y nommer quelqu'un qui serait ensuite pourvu Qu 'on lise, messeigneurs. le» gémissement» de · et sacré par le métropolitain. Nous n'osons pas, l'église de Portugal qu elle exprime dan» une dé­ messeigneurs, dans la profession que nous faisons claration intitulée Halatu* otium, après dour.e d'être parfaitement soumis su saint siège, vous pro­ années de veuvage de toutes les églises, une seule poser cet expédient, qu on dit que les jurisconsultes exceptée. Fox rt/ioè, .Süoe intermorieMtit et expan· sppuyeraient." Il conclut en rappelant la conduite dentit brachia et dicentis: Vae mihi, dejicit in me de l'assemblée de 165*1 dans Γaffaire de Portugal. anima mea. Cette église, au désespoir, mais .Mais, messeigneurs, rassemblée ne jugea pas à aimant mieux s'éteindre catholiquement, que d'ac­ propos qu'on eût recours à ce remède; elle crut cepter le jugement contraire de cinq universités, qu'il fallait s'adresser de nouveau au pape, le déclare: Xulla nisi in pontijlee roman» potetlat supplier d'avoir pitié de ces pauvres églises, réitérer creandi et coujirmandi -epieeopos ineenitnr, a ywo les instances et les prières en y joignant celles du neeetee est nt illam caeteri mutuentur. clergé de France dans cette belle et savante jettre de Mgr de Comminges/ Mgr d'Albi termine en 1 BomucI, i'ttfuié. COXCIL. QKMKBAL. TOMUK XXXIX. 147 CONCILIUM NATIONALE PÀRI8IKN8E, 181; iu.ii π 148 <.' était & l'église de Frence. messeigneur», que A.ront objecter la nécessité ' des temps, les menaces, le Portugal 'depsit d’être infirmé dam cette doc- des hommes, et nous aurons tracé les premiers . trine, par la refus de nos pères à décider' la *traits d· tableau de cet enfer, uii nsdlus ordo, ‘sed z question: etf l'areu qu’un concilecfibamdin^ue seul smpilsms horror inhabitat. pourrait. sans le pape, 'accorder l'institutionCanoni­ Et dans quel temps encore propose-t-on ces que. Et sam doute on n'objeetern pas que, nous changements? quand trois évêques députés par sommes un concile national? En .admettant que ceux douleurs collègues alors h Paris ont rapporté r/~'nous le soyons adaequate, un concile national n'est la consolante nouvelle, que le saint |>ère avait que particulier ; il n'a pas plus de droit de changer promis non-seulement de donner des bulles aux une discipline générale de l’église, qu'une assemblée évêques nommés, mais dé fairo nu concordat un générale du^clereé. Que peuvent des inférieurs article additionnel qui doit, dit-on, prévenir les /Contre leurs supérieurs? Un eoncile œcuménique, collision» futures .entre le sacerdoce et l'empire. ou en son absence, le pape arec le consêptement (!e ne serait d'ailleurs, que parer à un inconvénient du l'église dispersée! peuvent seuls changer la dis- sans remédier à tous. Il est incontestable, que la continuation 'des métropolitains, c'est-à-dire ?jpur I cipline générale de l'église. Benoît XlV, de sgnodo dioecesana, lib. 7, eap. 4, institution canonique, avant le concordat de Léon X, n“ 9. dit: Causas menons diffirilioresque yuaestiones, était dévolue et réservée au pape. En admettant fUtm mit disciplinam spectantes, oui apostolieam donc que ces métropolitains puissent ordonner et sedem esse referendas statuit perpetua eedesiae con- B instituvr leurs sufflagants, on a*ra des métropoles suetudo; «in»i pensait un si savant homme, un pape sans chefs, et des province* ecclésiastiques sans si sage, lequel ne peut être taxé d'exagération ni archevêques. De sorte qu'il y aura des évêques seulement, mais que les cité» métropolitaines reste­ d'ignorance. Main traitons ex professu cette idée du provisoire, ront veuves dans ce projet de provisoire, concevra pur lequel on prétend sauver l'église de France et un ordre 'de choses pareil. et [mur en sortir, un celle d Italie, sans manquer à la soumission due au concile national est incompétent. Ile toute» parts pape, ni porter atteinte à. la discipline de l'église. le ehuos des affaires religieuses suivrait ce provi­ Pour décider provisoirement, il faut être supérieur soire fatal et inadmissible. Concile particulier que nous somnies, quoi ! noua . ou du moins l'égal de celui dont on suspend les droit»; jamais il n'est entré dans l'esprit qu’un in­ pourrions bouleverser, suspendre du moins au pro­ férieur pût paralyser les droits de son supérieur: visoire, une discipline générale sans l'autorisation autrement le ppuple |w>urrait suspendre les droits du reste de I église, sans le concours et ( assenti­ du souverain, et tout serait on trouble dans les ment de notre chef’ Tout cère un si lamentdTvle briser tout l'ordre judiciaire. Il on serait de même C abus de pouvoir. D'ailleurs où nous fixer, où jeter lancre dan* de toutes les antres professions'dans un état'. Nous autres gallicans, nous accordons au pape le provi­ cette mer remplit' d’écueils? Rétablirons-nous le* soire en question de doctrine, de dogme et de élections telles quelle* sont marquée» dans le» discipline générale ; le pape est monarque d'une acte» des apôtres? Prendrons-nous un des mode* monarchie tempérée par l'aristocratie, le monarque qui suivirent? lequel de ces mode*.' Claque doit avoir, sinon la nomination, du moins la con­ angustiae! Vou» savez.» messeigneur». qu i! fallut firmation des premiers magistrats de l'église, dont renoncer aux élections, i< cause des cabales, simo­ nies, violences dont elles étaient souillées: l'histoire il est le chef. Peut-on supposer le chef djun état sans eette en fait fui, et no« auteurs, tels que Fleury. Nli«"p’ine générait* «le l'église touchant l institurion canonique des évêques pnr le pape; que tout ee qui serait fait en ce sens par le concile national, serait d«* droit nul et invalide, causerait le schisme •>n rompant l'unité «le la communion catholique, et produirait* «m outre des divisions dans l'état aussi funestes qu inévitables. J'ajoute, comme nos pères assemblés à Vienne, du temps de saint Avit, et surtout comme h' con­ cile national do Home en 8' paroles, puisqu'il 'est manifeste par des traits écla­ tants.** Et nous ne - deutons pas que l égli»· . d Italie no se signale, ^rumine'la nôtre, par son attachement au saint siege et son respect pour la discipline générale de l'église ; nous ne connaissons ici ni des Français ni des Italiens, nous ne con­ naissons «pie «les frères et d'illustres émule» en fait de zèle. d«* pieté, d instruction et de fermeté \ soutenir les vrai* principe* de la catholicité1. Λ1Π. IntsrooMio opisoopl ToruaoensU cou tr· docratum. ab Imperator· dio 5-lulii propositum. < b H.vuaaonville, IV. 41Λ s*.» lu Considérant «pie le projet de décret, dont il a été question dans la séance d hier. 7 juillet, d<* la commission des onze du concile, est en contra­ diction manifeste avec le fait de la dite-commis­ sion, qui, à U pluralité de huit voix contre quatre, s'eet déclarée incompétente pour porter un tel décret : Que cette déclaration a été précédée «b· longues discussions sur le cas du «lécret. qui est identiquement le même que Mgr lévêque de Nantes avait avancé dans la deuxième proposition, qu il a déclaré n être pas autorisé à communiquer aux autres pères du concile; 3" Que «'onséquemment le concile pourrait être par là induit en erreur *ur la nature. J importance et les suites du décret «|U il devait porter; 4" Que le projet de decret, bien loin d<* donner une garantie sur la validiti* «le l institution canoni­ que. dont il doit être la source, donne au con­ traire la certitude morale ou du moins des doute» effrayants sur le point capital d«* la validité de rrtte institution : *»“ Que la saifction de 1 empereur. qui. avant le départ de la députation ver» le pape, convertirait le décret en loi de l'état. laisserait ce décret dan» sa nullité radicale, quant à la validité de» pouvoir» 1 spirituels; ii'' Que le décret.* nul par lui-même, m* trouvant sanctionin' par la piii»sanco civile, augmenterait 1rs obstacles et· rendrait beaucoup plu» difficiles, peur ne pa» «lire impossibles, le» autres mesures canoni­ que» qui pourraient terminer cette affaire, de ma­ nière à assurer la validité Je h pmdiition de» nouveaux «,;véque» : «° Qtiè'Ne ma) qu.· je uen, dcxpoMT activerait nécessairement dan» h* «a* où |v pape, justement ’ l.e m.intiM-nt oit· .oapfi.· .),· <·<> ·η.· N.,ù. r,t harz·· ■«· r.thnv». ·)« noie» m»rrgit»ah - H 'et)(.n< Αιικι. «Uns I* v..inuieu> ·awiit. 411 lira dr .le -»-iü devoir de h-Me IIMleste" on lit. ία *< < .h* « m. m Ut·»» .|r. ..«ujrt* ·|·· I · ιηρντ·-ni ' ■ «Λ·»/-'/.» /rtn»çuo.. «-t . lu hn pu* le princc-rveqne a ··« i intention «le publier le mem.'irf *ms la restauration. (OM’fLU M XATION*\LE PAKINIENSE. 1811 iitnii'17 - ' ■ ’Λ .. 5 ' , ' :·' >V. -*■' ·.. |â» . * dïin décret par lequel*ae» inferieur* Hem-A-tité de* suffrage^ a etc pour I incompetence ; du t vouloir lui faire la 'loi^wc^riHt à refuser concile, meme datusje rps de ^féeewiitê*. χ 4)»ns cet état-de choses. lu vomniissiofi^u voté <1 ' arquiiWer : ' N” Qu<« |p 'décret. restant nul par ee π fin et à 1.’.iinanimitû'dr. présenterai sa majesté par l entrvétant Hppuvé. d un autp* coté, par tout» le* moven* m»i‘ de s. a. é^monseigneur le prt*idon< ÎudresM» x * , * d<‘ la pUiNvanvr civile qui 1 aurait sanctionne (nmune suivantiA loi de I état et qu^ voudrait ,lc*màintenir et le tain* congrégation partiéplièrev .nommée pur i<> ndmettre dans-le* dîoeèscar-i’vinplirait 1 -église gaili- cbnèile polir répondre au jneaaage de sa majesti·, raiie.dr triHihlo rr de. eunfnaion et non* conduirait pense que Te concile, avant de prononcer sur h·^ à un μ’Ιηνπιο inév'dibi^r questions qui lui sont proposées, pour, se .conformer , Par, ce* raison* et* beaucoup d antre* «pion’ aux règle* 'canonique* observées de tout «tenrps pourrait tirer surtout «le la ma relie irrégulière de dans Ί église, ne peut se <|i*pen*er île solliciter b· «*6iuniiaâh>n à 1 égard dn concile, à qui lifte Auprès .de^wa majesté lu* permission d'envoyer tùi semble vouloir laisser ignorer tout ce qui s ‘eat* -pape une députation, qui lui expose I état déple. p isxo depuis notre prehiiere assemblée jusqu à celle • râble des églises de ïempire français» et du rox^nme du 7 de ce mois. je déclare que je -révoque et que d’Italie, et qui puisse conférer avec sa sainteté sur J»* regarde comme non avewu le consentement que les moyeu* d'y remédier.’* j ai donne hier à M · confection dit projet du décret Pari*, re 5 juillet IM 1 ' dont il sagit. • S. u, é.. que la congrégation parIivulien· uv.iit l-’ait à Paris, le * juillet 1811. prive do porter cette, demande ji l'empereur, a Signé: J., évoque de Tournai. present»· ô la eimgrégation. le 7 juillet, un projet t de décret contenu en six articles, 'avec un préam­ 1\ bule qui en est la base Rapport sommaire do la congrégation particulière ‘'•lot h»..t«·»··»ιγ Ίη >h >j-ι t ►·» ih) pn-amhiil·· x chargée d’un projet de réponse au message de •a majesté l’empereur et roi, de juin dernier Le rapport dr la ç<»tnmiMdon drill rtrr fait sur h>» Imm·» présenté à la congrégation générale du concile «Mirante·,* le 10 juillet 1811. 1“ Ç/m? rempereur ayant le droit de'aammrr aar tr»nri· nid, .< Î'mttf,l.n cotq^égutiun particulière. que, vous awz fetches rurant*, r* droit* chargèv. dans la congrégation g'Fbéralt» du 2â juin tutibu peut bur être refusée, par d'aiitre* raixun*, dormer, de dres*er tHdjfttr ayant réitéré plu^urs fats /.« sage de >h majesté lequel fait un des objets qui ;»».crupent dan* *ve moment le concile.. « e«*t iuwm- dentandr de l’iiietitatioH cauuaiyur, >pi> h été rehméf , Idée pour la prvmirreéfms Ίο . . φΓΊηΠίϋν ïilots.-r · elle a pu être auttirj^ée à reltrir au* rattrile, p»ur ipt'i! sent mois. Elle a l honneur de vous »·η fairexiin inturràt a l'institution t tiHi>niyiur ers matières par su cuper. .était de discuter si le concile niitiqff 1 était Majesté ayant obtenu d'enrayer une deputation de compétent pour prononcer sur bt*nranièrv de donner quatre érèqaes et de HrugUe: stm droit. * V el tie Broglie: rfamir st*. savoir, si le concile national est compétent pour * ·'· N. et de Broglie: CM demomtanl *m. prononcer sur ( institution canonique des évêques * Deeat faire. sans l intervention préalable du pape, dans les cir­ * Smnmt v constances où le concordat serait déclaré abrogé 1 Après «m ctmsidértHti rie. le tmtcile décrété. par sa majesté, a été mise aux voix, et la plura* Zx· nomtnari'oH. tsiftfM/ûm. nmsh-rutum. ■.· J 7s:» ‘ - ' . ■><· i empereur nommera conformément «imj? A concordat* 4 to#* le* rtc yes vacant*.. ,. Çfas t»> mois après hr nominatimt faite par f empereur \ le p1*}* donnera finetitution canonique. 4V Que lea qijr moif expirés, le métropolitain * *e troute inverti par ia ronreartfin même ^fajte par le pape. rt deero procéder à tinrtthditin finoottiptr et d ht coHtccrutioH. -, Γ>” Que le* prêtent décret aera soumis d I'appro· ludion d> l'empereur, pour êtrepuldiï' tyinnir loi dt- l'état. / *»’* Que sir imi/e^f sera suppliée· par le coned? dt permettre â une députation- de» cr&pt^s* de ac rendre auprès du pape pour le remercier d’avoir, par cette confession. mis un terme aitjr imni.r de feah.se etc. etc. V La congrégation, nyant dclilA-r»· *ur ce projet et sût· ce pnambnlc. a estimé. à\in majorité des xoix. que le décret susdit. avant d avoir force* de loi. devait être *oiimi* a l approbation de sa *ainteté. et que cette clause devrait y être insérée, attendu Γ que* du concession de >a sainteté n’est pu* dan* lej* ftirith·!»: ·.“■ qui· l addition, qui en dérive relativement a I institution de* mctropolitaïcis. n eut pu* - textuellement comprise dans les concession* fait*·* par le pape " , lai «'«in*e *<>n éminence,ne ré­ pondant pas de suitc./j·· soutins son avis tgt montrai I'inconvetqim e et ‘inçm·· le danger d admettre de* laïque'? à cette fonction. Je «lis deuv ou (roi,·, phrases* claires et fortes qui abritèrent le rappor­ teur. et les laïque** fureur cvlib J»· la rraduelom du concihc Hn agita la question. .*« h-;ih·.·»· au concile serait jiccordêe a font le inonde « iromh do grands inconvénient». ils riaient réel* On prit un mode «pii conciliait une sufli*antr publicité a\-> 1 ordre et la drêeimc a conserver dan* tin acte iHU**i solennel que le commencement dim «·<»η< LIl fut décidé «pie ’es r\ê«|ur* nommes et it>m sacrés assisteraient aux congregation* générale* - t particulierc* du con« ile avi-ι voix vonsnltat>\<· seulement: il n en pouvait être autrement p«»nr de simple* prêtre* Ou décidh qu il y au ia il un piomoteur. tl«** secrétnireH. des hitirauv. ·*ίι quelque* membre* feraient le travail préparatoire : que les mngregatyon* generale* réuniraient tous le* évêque* du concile, que là seriiivnt porté* le* décrets: que Iduvcrture et la clôture du concile seraient pub­ lique-*;^ que. pour le* eossion* intermédiaires, il serait statué à cet « gard dan* le mncile même *ur le mode >t le degr·· île publicité à leur donner: qu à vhaque session le secretaire du <·«·ηοί|«> lirait le décret! ou le* decret* dan* la chaire «le I «-glise métropolitaini* de Notre-Hante de l‘ari*. au boal ad Aor ; qu ainsi le* session* se tlendraient dan* l’église, tandis que le* congrégation* générales et particulière* *♦* tiendraient «Lui* b·* salles ttd hoc, à I archevêché L évêque de Pignr demanda «{lie le* cvêqUe* du chapitre dt* Saint-Denis puisent assister à 1 ouver­ ture du concile < hi y trouva «les inconvénient*, et I on statua que les seuls cardinaux, archevêque* et évêque» du concile ussisteraieut à la cerémonii· «le convocation, règlement sage, car. sous |le; pré­ texte des évé«|Ues «le Saint-Denis, on « rut v«»ir le piège d admettre le* constitutionnels déplacée- ^ur la majorité d«·* voix requise* pour porter un «it ­ eret. il avait été proposé de se contenter de Li 1’ majorité absolue. Mgr de Montpellier s y <»pp«»*a. il ht sentir |e danger d'une proposition qui ferait dépendre de deux voix la majorité et la minorité. 11 fut approuvé, appuyé, et cette question fut re­ mise à être traitée dans le concile même. Mgr de l’radt proposa très-sagement que. vu l importance des affaires qui pourront se traiter au concile, chaque affaire de cette nature fût confiée, pour létudier et.la mûrir, à chacun des bureaux. Proposition excellent*·, «car. ajouta-t-il. en question» si graves, nous ne saurions nous entourer de trop de lumières-: et qu ensuite |un| rapport général de I sffaire examinee et discutée par chaque bureau serait fait à la congrégation générale. Mgr de Quimpcr dit qu’aux assemblées du clergé, un seul bureau était chargé de chaque affaire, que la cou­ tume était donc établie; que le mode de Mgr de Pradt entraînerait tm|^de longueur Mgr dr (’ham- ISA 15ft CONCILIUM NATIONAIÆ PARISIENNE, 18|1iemi 17 béry Iqi repartit viveiuoat et doctement y,u· lee A recueillir te· suffrage·. Noua ne doutions pa· qu'il» •peembléea du clergé n étaient pa·, de· ouaciie·, no fossenCConforme· à l'acclamation. c'e*t-à-dire qu elle· avaient peur objet direct et principal le· pour l'élection du président. A notre grand étonne­ affaire· teiâpOrelié· ; qu ay concile national» au ment, il n'en. fttt pas ainti, et 1b majorité de· eoataüre. il « agirait non du temporel» mai· du suffrages recueilli· furent pour l'antiquité du siège, z spirituel et probablement de queationé majeure·; QuAnt à.mpi et (à djàutres,. nou· «von· voté pour1 qu'ainai l'avi· et lo rapport d'un aeul bureau ne l'élection et non pour l'antiquité de l'église. Mgr •ufficait pu, et que l'exemple de· amembléee du de Chambéry,* excédé do 1a longueur et ‘du dé- <· cierge ne prouvait rien; donc, il fallait, aelon lui, adopter l'avi» de Mgr de Pradt. Le cardinal Fe*ch ouvrit un aentiment' qui fut adopté, «avoir: que lo/uque le bureau chargé de te) travail l'aurait fait il renverrait aux autres tpireaux, pour prendre leur avi·, et avant de faire le rapport à la eonjgrégution générale. Cette idée parut conserver ce qu'il y avait de bon dans l'avis de Mgr de Pradt, ' et prévenir le· lenteur· que craignait Mgr de Quinipcr. Le cardinal président voulait mettre la question aux voix ; je lui observai que son avis me semblait avoir les avantages des deux opposés, qu ains·· il n était» point nécessaire d’allonger une discussion ^éjà longue. L'assemblée approuva I idée et il fut statué ainsi. Je balançais à rappeler ee qui se passa à une séance précédente, mais ïl faut tout dire. Quand, il s'agit d élire un président, rassemblée vota par reclamation le cardinal Fesch. Outrç son mérite personnel, son zèle pour la religion, etson avantage de situation vis-à-vis de lempereur, il noua laurait donné pour président ai noua ne I euMione pas élu; et certe· il valait bien mieux élire librement, que de nous laisser imposer U no­ mination par le souverain. Nous votâmes donc par acclamation 1» présidence ‘provisoire de Mgr le cardinal. A notre grand étonnement il ne voulut pu» de ce mode, et déchira que la présidence de­ vait lui appartenir comme primat des Gaules et ( archevêque de la plus ancienne église de France iLyon). 11 ajouta que vêtaient là les saints ca­ nons, et la coutume immémorialé de l'église. Mgr le cardinal Cambacérès lui répondit, avec une lo­ gique pressante et serrée, que tous les sièges.ac­ tuels de I empire français étaient de la meme date, du concordat, et à chaque argument du cardinal Feech l'autre le' battait de suite en ruine, avec un ton de décence et de fermeté digne d éloges. Quelques efforts que fît 1 assemblée pour amener le cardinal Fesch à accepter 1 honorable témoignage de notre confiance, et bien que plus d un évêque témoignât une humeur concentrée mais pourtant significative, de son refus, il y per­ sista avec un acharnement invincible. Comme il avait dit qu un archevêque de Lyon avait accepté la présidence d une assemblée du clergé, ^nais en protestant comme archevêque de Lyon, que e était le droit de son siège, je dis à son éminence: r Faites de même, acceptez la présidence, et pro­ testez comme archevêque de Lyon.“ Il n'y refusa tan* alléguer des motifs. Alors, pour en finir, j ajoutai: rMonseigneur. acceptez commo cardinal, il nous plaît de choisir un membre du sacréeullége du sein duquel sortent Ifs papes.u Son éminence ne voulut pas plus y consentir. Mgr de Turin observa très-judicieusement que, pour la France, il n avait pas à s occuper* des antiquités des église**. mais que pour ΓItalie, il y avait des églises plus anciennes que Lvon; qu ainsi, ai on allait par ancienneté, son éminence n en était pas où elle croyait. Bien, rien no put changer sa vo­ lonté fixe. La discussion durait depuis trois heure· entières, elle pouvait être^interminable. Le cardinal voulut qu on allât aux voix; deux archevêque», I an de France, 1 autre d Italie, furent chargés de ifMi d'aào diacuasion pareille, s écria:’ „8i l’on procède pUr l'éclat du siège, oopime évêque de Chambéry, je suis prince de Genève4, saillie qui fit beaucoup rire. Au re«te/ si l’assemblée céda» ce fut parce que, n'étant pas constituée en con­ cile, il s’agissait d’un président provisoire et non pas fixe. On était convenu d'un programme tant- pour la manière dont les choses devaient se passer et les affaires se traiter dans le concile, que (+ sur) de vivendi in concilio, ('e dernier article fut tiré du concile de Trente, et beaucoup aussi du celui d'Embrun, le dernier concile provincia) qui avait été tenu en France. Celte rédaction ne fut envoyée que très-tard aux évêque», le dimanche veille du 17, jour d ouverture du coheile. Pendant cette cérémonie belle, auguste, impo­ sante, qui frappa d'adiniration les nombreux specta­ teurs, quelqu'un me fit remarquer ces paroles : n£Voeee/4o dominica, qttuntum quisque poterit, ad­ implere.** Les évêques d Italie qui étaient auprès de moi étaient mécontents, et moi également, d une rédaction qui semblait indiquer que les pré­ ceptes du Seigneur ne pouvaient pas s'accomplir absolute, ce qui frise 1 hérésie jansénieiine. 11 est vrai que ces paroles sc trouvent dans le concile de Trente: mais, après les hérésies, et celle de Janséniu» est postérieure à ee concile. I'egitee pre­ cise la doctrine avec plus d attention. Donc. Mgr dé Nantes faisant les * fonctions de secrétaire pro­ visoire, après avoir lu le décret de modo vivendi in concilio, étant venu demander à chacun de*» pères: ^Placetue decretuui?** je l'arrêtai et je lui dis qu il fallait ôter de ee décret ,.>u quantum quisque poterit, quia praeceptu dominica absolute tt integraliter adimpleri posstAit, autrement istud ndoleret lansenii ermrem condemnati, eo quod usseruisset ' nonnulla Dei praecepta esse impossi­ bilia^, Monseigneur fit l'étonné et me répondit je ne sais quoi en marmottant. Me» voisins «l’Italie et les prêtres qui nous entouraient furent contents de mon observation. Mgr de Bordeaux, à la demande du Secrétaire: rPlacetne concilium e,sse inceptum y*‘ répondit: ^Salca oledientiu debita summo pontifici, quam spondeo et iuru* Mgr de Namur observa, sur le même objet, que c'était en congrégation générale et non en ouverture du concile qu'on dr.vait demander s il plaisait aux pères qu il fût juin, la première congrégation générale eut lieu. Elle commence par la lecture d'un décret impérial olieo intérieure de x 1 assemblée. ('<> mot déplut aux pères et Mgr do 'llours exprima le vu-u de tous un deman­ dant que cette commission fût nommée „de 1 ad­ ministration intérieure·*. Il fut procédé par voie de scrutin à la^ nomination de» trois membres dont elle serait compoaéc. Le» commissaires de sa ma­ jesté furent le ministre de» cultes de France et le ministre de» cultes du royaume d Italie. Ensuite le président traita de la no initiation du secrétaire et des promoteur». Mgr de Tour» pro­ posa que le concile conservât pour secrétaires fraaour la réélection de nouveaux secrétaire». Mgr» de Quimper et de Nante», qui a étaient installés au bureau, furent ainsi rejeté» de cette fonction. Le» scrutin» ennuyeux b mourir, mai» néces­ saires pour lu liberté des élection», tinrent, avec celui de» promoteur», un temps ai long, que le mi­ nistre de» cultes ne lut qu'a quatre heure» le mes­ sage de au majesté au concile sur i objet pour le­ quel il 1 avait convoqué. Cette pièce sera jinprimée, et ce n est pas ici le lieu de la commenter. Elle fut lue en italien après l'avoir été en frsnçsi». Ensuite le président observa que 1a séance était épuisante (déjà six heure» d'horloge) et il se borna à proposer: 1 · une adressa du concile à sa majesté; 2" l éleetion des membres qui »eruient chargé» de sa rédaction ; 3'· |e nombre de» personnes qui coml»>seraient cette commission ; 4" le nombre des per­ sonne» qui formeraient la députation à sa majesté et lui porteraient l'adresse. Vu l'heure avancée, son éminence ajourna le tout au lendemain 21. . ■ ■ .™--------- : 1M Ce jour, réunis b 10 heures eemms h l'ordinaire, après avoir entendu la «sinte masse, eélébrée per un des pères du eoneihqpréliminaires de toutes les cougré gâtions générales, «on émineuoe préaeata b l'ssssmblée la première dos question» indiquées, «elfe de l'adresse b l'empereur. Nolle opposition. Seconde­ ment,1 le nombre de» membre» qui seraient «barge» de la rédaction, U fut réduit b sept d'après la pro­ position'de Mgr.de Bayeax, Isa des promoteur», et sar la mienne qu'uno des fonctions· dos promo­ teurs était de faire au ooneile des proposition·: ainsi adopté. Scrutin, où les membres choisis pour \ la rédaction de l'adresse furent les évêques de Nantes, Troyes. Montpellier. Tours. Gond, Turin et Ravenae. Ensuite le président soumit au concile la question si «>n altesse le prince primat d Allemagne devait ou non être admis à no» séance». J'observai au président que, dans les conférences préparatoire» au concile, il avait été décidé que le» seuls .évêque» de. (empire français et du rolaume d Italie de-’ vaient y assister et y voter: que, sur ee mptif, on n'y avait pas admis les évêque» chanoines de 8aintDenis: que Mgr le primat était un évêqtte· d'Alle­ magne, qu'il n’étuit piw de la convocation, qu ainsi il ne devait pas être admis su concile. Ιλ prési­ dent et divers membre» combattirent mon opinion, et le concile consulté »c prononça pour l'admission du prince primat. Je demandai alors « il aurait voix délibérative dans les discussions? Mgr de Tours affirma que jamais un évêque, même étranger. · n était invité sans y avoir voix délibérative; Mgr de Trêve* prétendit que non; Tour» remporta» et voix délibérative fut accordée par le concile au prince primat ainai qu'à aM évêque auffragant. Mgr do Pradl demanda qu on * occupât, ou plu­ tôt aoutint qu on aurait dà ·Occuper de ee qu il appota. dit-il, faute dantre terme, vérification de» pouvoir· de· évêque* prônent· au concile. H ·<* cita loyalement comme ignorant · il devait y être, vu que le pape lui avait, il eut vrai, envoyé d«* bulle*, mai* que le gouvernement le* avait ren­ voyée*. Il cita le· •utfragant· de M une ter et d (tanabruck et leur donna de juete* louange·, mai* ajouta qui! fallait statuer «ur leur situation. Mgr de Nancy (d Xtamondj coupa court en di­ sant que dan* la liste due évêque· du concile, im­ primée avant «on ouverture, et dan· l appei nomi­ nal qui la précéda, 4e* troi· évêque· en question avaient été déclaré* par le concile en faire partie; qu'nuuu ta question était décidée. Quelque· membre· iniddiouaenient proposaient que, pour ta formation de· diverae* commiation». on en chargeât ta commtMion d administration in­ térieure. Son éminence Feech *'y oppoaa. et dit que chaque commision avait mod objet et qu il fallait le «crutin, forme adoptée par le concile pour chaque coinmiasion et chaque élection; que d ailleur· ta commtaaion appelée par nou· d'adnini•tration et par Γ empereur de police était du fait du grince et non. du concile, opinion et aveux ex­ cellent·. l*e ecrutin fut conaervé. Coiiime, âpre* un scrutin, il y avait balance de voix? entre deux évêque·, un d Italie proposa voie du *ort. Mgr de Pradt en parla d une ma­ nière peu respectueuse. Tou mai cria: ,βοτβ eteidtt tuptr .VeMia*.“ -,Ver*aille* reprit sévèrement h* nommé à Maline·, le sort fut préféré. Je fu* chutai pour ta eoniTniesion chargée de • occuper de l adreaae à présenter à Γempereur. Il devait y être inséré de· article* aujet· à discussion quant à no· liberté· gallicane* *i pou en faveur en Italie. ,1 acceptai par sentiment d honneur et (XMKSUDM MATKNALB PAKBtENn, Mil Ml 17 dit quH b r' Mgr de Naatea ht done la et discuté artioie par article à la oomnsimio·. menés J'qjeutai que Mgr de Nantee, outre le tort adreaee ne pâmerait jamais au concile. On ro­ davM agi sans ariaéio· da concile, compromettait B trancha du texte bien des mois et doa pbraaee; pour moi, je déclarai que je ne signerais jamaia jagda peuMtre néoaaaairaa à 1‘adrami et qui pour-· ce prqjet toi qu'il était rédigé. C'était d'abord rai eat irriter le souverain et plue encore le eoncüa servir le concile quo d'arracher d'avaaee pluaieur» de· épine· qai l'auraient bleaaé et mémo compro­ Je (e sentir combien il était coupable et inouï que mis. Cette cote mal taillée, eette pièce informe le eeaeile, dans un acte qui le concernait, æ Mt que Mgr do Nantes avoaa lui-même ne pea lui qu’on seconde ligne. et que désormais il Collait. qae plaire, Mt rabotée et polie tant soit peu. Mlle Mt de aéoaaaité il agit, parlât, écrivit «e» adraase· et lue au copeAt ot y excita diverse· émotions qu'il that raeeuter. A poine la prearière lecture finie, Mgr le baron Notes était confondu, même attend de ■* réflexiaa. Ima aatre· évêques m'approavaieat Naatea de Drocte, évêque sufihugMt de Munster, se lève ventat, mais thiblemeat, ae juatfdar ear la diMcehé et demande que le concile pre··· l'empereur d'aeehambéry ae 1ère et, d'une belle et forte voix, avec eet étea de l'ême et du cour qui fait la grand· éloqaeaeo, U dit: .Quoi! monseigneur, il sruter usa idée· à l'empereur, car il a dit ré ram ment que voua le faine» bon catholique an lui par­ a'œt pas quaatiea de la liberté da pape? Que tant de ta religion, tandis qua oeil· d'an autre c thisoae-aous, évêques catholique· réuni· taat am idée qu'oa a the, qaTb w vnubieut qu'obéir aa ceadb. Sat trouvée jaate dopais. (Tétait qw te~beaeite a^ eelMgêoa iaaiaaéiraat que b shorn At labafa b. datait pa· faire de mandement, atteadu que ja­ 11 y avait, outre be rateaw prMtéoa de lee eamais aaeua a'ea avait fiait; oe ne me arat pas. elar·, aa «sotif caché 4e m part: e'aot qa'ea bbLa betaro de ee maadaamt attait ooanaeacor. •aat admettra ce· prêtre·, oa ouvrait l’eotrée à qaaad Mgr ' de Bread·, aamêaier de Γempereur d'eetres, et qu'au évêque avait propoeé, avaat b comeie roi d'Italie, ae tare et demade aa prête coadte, d'yreeevoir de b contrebande, même jandent de faire lecture d'un écrit. Il lit uae suite •delate et eoqatitutioawlb. Quand il s'agit du mandement, Maary lit ua de réflexion· sur l'adresee, pares qa'elte ooateaait deux de· quatre article· du clergé de France, commentaire peu exact et ennuyeux car te décret article· qo'eu* Italiens combatiaieot, avaient pro­ da ôondte de Trente relatif à l'excommunication mu de ne pa· admettre, et contre lesquel· pte- dont il frappe tes spoliateur· des Mens d'église et ' rieur» de· assistants avaient enseigné. Il cita dif­ lenrs comptions. Ennuyé de ee fatras mauvais en férent» article· qui pouvaient, «état lui et entre·, doctrine, je dis h Maury : "Monseigneur, vous aves xêtre admis. Cet évêque mérita bien · par sou Sut un epsmnentaire sur te décret da eoaeib de courage, éar alors qu'il eut flni, on vit l’eBort qu'il Trente, il serait pla. temple d'en Mre le texte.·* avait fait, et certes ee pétait pas b moyen de Ce pen de mota tna i te-commentaire: Bordeaux plaire à la cour. prit te concile et la chose en resta là. Un évêque I· saitc ii la deaxièara lecture chacun y ferait des eette adresse doit être simplement de respect et oboervatiem. 'II en fut ainsi et'te ma—e de ees d'homomges, de fldélitc. ou, si elle traite de observations devint telte. que l'embonpoint de ee "questions théologiques, on y doit, n plus forte raipauvre mandemeat déjà mesquin «c chaages en son, parler da pape, de sa liberté, do ses pré­ marasme absolu. On vit clairement qe’il ne pas­ rogatives.** serait qu'avec d'extrêmes difficultés, s'il passait Kasuite éomawnç· ta commission da message,même, et depuis oa ne ,s'est plus sériousessent évidemment te concile voûtait que. eette commis­ occupé de lui. Je disais avant te leetars au con­ sion jngadt comme elle a fiait, car. sur oase évêques, cile et dans te commissio· ad Aoe.* "Frenes garde il ee choisit hait connus pour s'être prononcés en que oe mandement qui doit paraître à l ouvsrtare faveur dss bail·· comme droit iaaliéaabte da pape, de l'assemblée ne parvienne duns divers départe­ tant que ta discipline générale. de l'égiis· ne serait pas changés par rite, soit en concile tmumdniqae, ments quand elle aura cerné de vivre.* Kvreax, êgé de quatre-vingts aaa, a qui, avant soit pra te pape avec l’approbation de l'église dis­ mon arrivée à Paris, on avait «raflé te rédaction persée.· An début de cette commission Mgr de Naotos de sotte pièce, n'y avait mis aaeune chaleur ni force d'idées. B avait, été entravé «teas sa eortpe- dit: "On, pourrait s'en réNrer h sa nuysslé. si l es ■itioa. et eoana· oartaiass phrases, diaait an évêque avait de· craintes qutl n'agréêt pas oe qu ou ferait de te oouuaisrioa, peuvabart ne pas plaire aa diri.D M poor aplanir le· dtAeultée.* J'arrêtai tout court Kvrosx dit aobtemMit: -Aussi je n'ai pas cherché Naate· et je hri rie: "Moraeigwar, que •ommesaous M qesite est notre qualité’ Oalle de man­ à faire m oser.* A crois que te mandement et l'adresse sent dataires: c'sst te aeaeite qui was a commis Nos» dans te fleuve d'oubli. A l'oa feü nas antre • avons pas d'autre lM«rmilistes; et certes te con­ adresse, rite sera, comme je l'avais proposé, eite a'a pas aateadu qw petre comorissiea ou dloaunage·, de respect et de. fldétoé h l'ete- qaslques-aas de sm mmabraa ΒμΜΜΜΝΙ^ο MMB MB* teriaatina de lai, ara· l'smpsraer.* Je fa· mol pOTW. J'esbliai· de dire qu'à uae 4o noe eêanoes. ■asteuu daw cette romarqw qui pw P·"* évi­ Tours demanda ai te eeeaa du nraeite était fait: dente. .Non.* répondit te président; ,sa ferait aansi,bisa Cédait naiqw de voir l'oafaams de Nantes, de n'y pas mettre d'ahsOsa, mais ■euteossat ta Tout· et Trêves pour savoir commeat ratamsr croix dans une gleir·, oe raysnaaate.* Im prési- l’aghire. Nens antre· bait, nous was teaisw ooudeat. Naates et aatre· farrat de cet avis, ainsi qw . verts et a owwieas rioa sur te fond, peur attendre las antres sssistants J'avais fait eette doamade tes araux dss évtqnss «rabats en prinsips» Ua ^9 w· raWMIWI. *** aax ooadfceaee· préparatoire· du oow··, et F«a ne m'avait pas soutenu, dette Asia, je fls eoeaw si b ·'·· avais riaa dit ewaea. IM CONCILIUM NATIONALR PAIMUMS, MH Mi Π Mfi ^β^βΦΑοοΒ®·^ ^2b®bH i^ie®i8BB ^ο® laaaarqaaa te niai guet; riaa uttaugiil et b®b|Bb^b foam, βΒμβββΦ ®^^4®Φ®Ββ®^®ιβΑφ JMBMk βΒΟΒΒΟΒζ B® oMb efcBBokOF I® BBJ^BBB Bb BO®· 1BBB0BB8B SB®É BBBBB·* ιιβιβιιΒοβΒ 4®^v^bb ®B BB bbb® Be® b®^®^® 4s® Bi®Bb Μ^μΜμ THeea, Tmm et lei·. D J ««ait baauaMp plM de pMaim a®· de pswsvo· dmm Mb aap“*» ·* ·* *·**· hraM atede & rddater. Ria· Ab® ®olvooteBy ou^mBob >tt voBteit vA^omb sbb® qa'aBaa Ataaaat eemasuaèquém aa eeaaite avaat da l'être b M. Jo^daauveki, ata mm pha de •aooèe, mèe abaartatiaa qM aeae avioM b mm référer a* eeaeite aaal ai aaa aa saavareis » 1* propoaittea. La mmM craU-il qM te oeeeüe soit aaepitaet pear répondra aa nsMaage ta l'empereur (ear Γobjet ta llastitatiea dm avtqaa· sans te pope), aé prononçant, daM tea citoomataaoaa préaeataa, te concordat étant (par l'apaperour) déateeé aboli, aa pronoeçaat, dis-je, aur la matter· de l'iaatitiition canonique dm évêqÎM aaa· l'iatervMttea ta pape? 9* proposition. L'empereur Maire qM te emoite lai taataata te rétabliaaemeat ta.concordat, à la «barge d’y insérer un dame qai prtviaaM déaonnaia teat rafoa arbitraire ta la part de· pape·, at l'amperaer aat dtepaei b y ooaaeatir. Alors il permettra qa'il aeit envoyé aa pape bm dépntatioe eempoede d'na oertaia aembie te ear· ••tar, ilaMn at rdpsadrs. ΟμνμΜ axigar qm ®0®b ®^^®bBI®®b ®o IhAB |nh B àb® ^Mettes® 4b ai hMt· importMoar* Rédexiae évidente. Troy·· a'émiait: .Mom pardom notre tempe, et jamais mm m mm eateadroM; oa ·'· paa mbese peat hm baeea. OfeaqM jaar on nom tit: L'empereur veut ooei, il veut eala; at twaat travailler at m fixer sur dm tirea varieblea, siaoa quant ·· font, ta moins quant a» ntoda T* Maataa at Tours Aaaieat: .Evitem d’irriter; teat aat parta ai I'oa a'accorde paa ee qM veut I’emporear. Coot la eaa ta la ainaaaiti.* Nom vépeadioM: .Coat It la font de la qaeatioa; U fout avaat teat la poeer at a’y taair. Nona pea· mm qaa Mgn ta Nantes, Trbvm at Tour·, ayaat rapporté ta lear députation b Savoaa la nouvelte diaaaz et d'évêqurn chargée de tel porter te décret da ooMite; dam te eu oi te pape y acquies­ cerait, tout serait terbüaé, même b la satiafaetion de l'amperear; ai te pape s'y refuaait, te droit de donner l'inatitation eanoniqs» aux évêqsm provi•oiramMt, et jaaqa'b déeiaioa d ua concile œesméniqM, serait dévolu aux métropolitains ea vertu du décret du concite. Oa voit comble· cm .deux propoaitioM, surtout te dernière, étaient vagum et remplteo de contra­ dictions; combien cites étaient louche· d’un côté et trop claires de Γautre. Quant b la premièr·, elle fut décidée par te négative de huit contre trois, dm te momMt qu'oo te préaoata, et cette majorité no varia jataaia jusqu'b décision finale. Cbom étonnante! il Semble que 1m trois évêqsm du conseil eceléniastiqM de 1810 étaient bisa tes·'· ermefore· ομΑΙμ, peadaut que noua, qui devions moins mvoir la question, étant alors et juaquau concile dans nm diocèaea, l'avîom creusée profondément et pleinement résolue. A te deuxième séance, Bordeaux cita le fait de l'église do Portugal ea I960, et en coaetat que te clergé de France n'avait pM voulu statuer sur ( la questio· dm bulle· mas le pape ; il ^oata que l'amomblée de 1689 s'appuya d· la réasrve de celle de 1680, pour m boraer * b demander de» bulles au pape sans aller au delb. Après quelque· chicanes et arguties de Nantes. Tours et Trêve·, Tournai lut un mémoire trèsbien raisonsé sur te doute légitime que toute in­ stitution eanoniqu· d'évêqurn sans bulles pontifi­ cate· ne manquerait pas de causer dam Γesprit dM métropolitains, sufftagMts, prêtres, fidètes; il préaenta cet argument si fort, surtout ea matière de aaeremesta, tels que l'abaotetioa, l'ordiaatioa et asttrea, oh te doute n'eat pm adasia quant au pou­ voir dm ministres. 11 appuya sur Im agitations trouble·, anxiété· qui resteraient daM l'Aaae des . prélats, dm ecclésiastiques et telqum relativement h la validité dm aatm de cm institué· su le pape. U aaaeac· dm diviaioM parmi te· fidètes, et dit que, même ea se réduisant au doute, il 11· MMoteate qM le pape était tfopoad b accorder tea balles, aabam avec article additionnel, il faut oomamacar par bm députation da concile àa pape, poor le prier te confirmer cette promesse déjà faite aux évbqu· député·. Freaque pM de doute, diaaient-ih, qa'il ne la confirme, et tout est »suvé.“ Alors reprenaient le président et le· troia aaenomate·: .Mais l'empereur veut un décret du eoa-, . eile avaat -(te consentir b la dépntatioa.* Tournai le prcmiqçjm: .Mai· e'cat te moyen de foire tout aumquer; e'eet comme dire m pope: La bonne ou la vie; donnes le· balte· ou ainon mm mm paaacrona de vom.“ La· aaaMmméa répondaient •t te cardinal Fascb ea particulier: .11 a'qat point d'effort· que nom n’ayoM foits pour engager l’empereur b eonaeutir b la députation du concite, avant de traiter te quoatioa en oommiaaioa et eu concile, mai· vainement." ~ .11 fout te teater eacore, reprentona-nou·, et ne rien omettre pour y parvenir." Nantes, interpellé par Guad, ai, étant pape, un décret pareil lui é^nt présenté, cela ne l'indiapoaerait paa, et même plus, contre te concile, Nantes répondit qu’il espérait, étant pape; ac dépouiiter aaaer, ea tal caa, de son amour-propre pour ne pas être irrité d une pareille prvpoaitioa. Troyes lai dit braaqsement : ,Οη m peut pas prêter à un si saint homme que te pape te motif d'amourpropre.* Nom assurions d'avance que le coacite M ferait jamais oc décret, qu'il était i'acompéteat pour changer, quant aux balte·, te discipline générale de l'église. Tour· disait: .Vom faite· parler te concile;-pour moi, je M puis croire qu'il M ·· rendit pas h te force de te néemaité, au besoin de lépieeepat dans l'empire* — .Vom pouves juger, répoedie-je, de ee qM fera le concile h cet égard par te rejet, oa da moina la mutilation de l adre··· •t da men dement.* Troym ajoutait: .Outre que eette qaeatioa-ei est tout autrement aujeur·, m eroym pu qM si. même la majorité de la oommiaaio· était peur l'institntioa dm évêqsm mm te pape, te ooaeite jugebt de même. Vom »vea vu ceaMMat il réforme et rejette tes rapports de m* X®®bBB M Tea·· ·· a·bbb^Bb^ib ^bbB^^b 1S7 CONCILIUM NATIONALE PA1USIEN8E. 1811 iunii 17 188 suffisait. en tcUe matière. pour s'abstenir, 4e chan- A étant déclaré aboli. Mon oxorde reals sar l'assugtr -te diseipBnc. Il ne talaea p·· dsilteurs ranee que, quand je serais aussi MMferent pour ignorer x>n neutimeat qu'il y avait noa μΙμμΗ la religion que je lui étais dévoué, le seul devoir doe te. mai* ineampéteneo ahaolae ^radicate. tan* de catholique m'obligerait à détourner de tontes dan» le eoneite national qui ferait w Meret d'une mes ferres une mesure fetale h te traaqnMité dre institution «Monique differente de celte consacrés esprits et des eonseiraees: qu ainsi, abatiactioa -par la discipline générale.. que dan· tes évêques fitite si le concile avait ou mu le pouvoir de ' et autre· clore· qui adhéreraient à an tel décret changer, même provisoirement. te discipline géné­ du concite. Ce mémoire, clair, méthodique, fort rale sur l’institution canonique des évêques, la de raisonnement, fit beaucoup d'impression et per­ saine politique seule dictait de ne pas tenter une sonne ne 1e réftita. mesure funeste è. l'état. Mon mémoire était divisé Nante· ne mit après h subtiliter sur Ta néces­ en cinq article·: te 1“ que te discipline du l'insti­ sité où »c trouvaient la France et te royaume tution canonique par te pa(>c était générale, et d'Italie d avoir de· évêque». Je lui répondit sans avait les caractères qui donnent foree de loi à une craints· que cotte nécessité venait de l'empereur coutume. J'indiquai ces caractères et j'y ajoutai <■; mm du pape, puiaqn’il avait récemment promis do forte» preuve» des concile», etc. Lo 'J* article à messvigneur» de la députation qu'il donnerait citait saint Avit et «a fameuse lettre où il tonne des bulle» aux évêque· nommé». . J'ajoutai que contre le» évêques d'Italie. qu'il supposait avoir l'auteur de la nécessité et qui avait le moyen de B jugé le pape Symmaquc: sur le concile national, In lever de suite, ne pouvait ni fio devait en pro­ en 800 «ou» Charlemagne, de» évêques do France fiter. Tours répondit: -Ce n'est pas pour l'em­ et. d'Italie commo te notre, où le concile déclarait pereur que le concile 1e féru, mai· pour l'église.“ ne pouvoir juger Léon III, mai» que tous le» con­ On lui repartit que la question était de savoir: ciles nationaux et évêque» pouvaient, être jugé» 1“ si le concile était autorité à le faire: 2* que.^ par le saint siège. Je montrai la parité entière de même en ce cas, on ne pouvait y recourir, vu In ce cas et du nôtre. Griefs en tub) contre Iréon III, promesse du pape do donner des bulles. Alors grief» en 1811 contre Pie VH. Que si l'empereur Je président dit avec naïveté: -Effectivement la accUHait .le pape devoir violé le eoncordnt. le question est devenue bien plus difficile depuis la pape eu disait autant de l'empereur. Qui nous députation, ear. avant elle. <>u pouvait dire que le avait institué» juge» entre eux’ Notre seul rôte pape refusait te· bulles, et maintenant il promet était celui de conciliateur» entre le» deux puis­ de les donner. Aussi l'empereur vous a-t-il dit: sance». Le 3· article portait wur te résumé de» - Messeigneurs. vous ave» fait lit un bel uuvrage. brefs de Pie VI. dan» l’affaire de bi constitution vous notez fuit ni mes affaires, ni celles de civile du clergé, où ce grand pape, comme inspiré l'église.· . de bieu, avait réfuté d'avance tonte» le» rn»o», Nantes, embarrassé de la déclaration, observa tou» le* prétendu» appui» de l institntion · cano­ que. par une lettre du préfet de Savone. sa sain­ nique «an» bulle» pontificali··. .1 ajoutai que ce» teté paraissait hésiter, quelle avait dit: „Heu-(■ bref» avaient été reçu» pur toute 1 église catho­ reuseiuent je n’ai rien. signé,· et que l'empereur lique. en |>artteulier pur celle de France·, qu'il» votait cela comme un commencement do désaveu étaient doctrinaux et avaient été approuvé» notam­ * article réfutait tMtablement. te pape consentant aux baltea, une te provisoire que Tour», Nantes et Trêve» deman- * nécessité sans motif de la part du souverain ne datent qu'on accorddt pour l'institution canonique pouvait être admise comme appui suffisant d'un p sans te pape. Je prouvai san» |>eine que ce pro­ changement dans la discipline générale. visoire. dans les main» de l'empereur, était un ab­ Tour» paris longuement et dit plus de mot» solu. Je battis en ruine l'argument de te néces­ que d'idées. sité en prouvant qu'il n'y en avait point contre te Il y svait longtemps que jurais demandé de règle, et je citai Bossuet qui. te déclare. Je ter­ lire un mémoire sur la question. Je réitérai eotto minai par une exhortation 'forte de sentiment et demande. Nantes, pour l'écarter, dit que Mgr de animée à meseeigneurs de ne pas franchir les bor­ Tour» avait des note· sur Γobjet que l'on discu­ nes posées par nos ancêtres, et je déclarai qu'il tait. Tour» dit avec humeur .Mgr de Gand pa­ • agissait de savoir <û la France et l’Europe même rait pressé de lire son .ouvrage, je lui eède la pa­ resteraient catholiques, ou tomberaient dans le role.' Je lui répondis avec «stase: -Monseigneur, schisme. Je conclue ea déclarant l'incompétence jl y a une demi-heure que non» avoqp le plaisir entière du concile è décider cette question. de vous entendre, il y a une heure que j'ai de­ Ce mémoire, dont je fais rapidement une ana­ mandé à être entendu.* lyse incomplète, frappa, émut, fit une impression Le président me donna la parole; je lus. pen­ étonnante sar la commission, même sur les oppo­ dant une heure de suite, sans interruption, un sants. Tours le premier dit: -I) y a là beaucoup mémoire sur 1 incompétence du eensiie natiimsl h desprit.* Nantes Basaitêt: -Et beaucoup de doc­ décréter un autre mode d'institution tsnsuiqus trine' Tears qjoata: -Cependant si Mgr do Oand son» l'intervention du pape, même le eeneerdnt voulait donner te mémoire, peut-être que Nantes, * It». (XINCILIUM NATIONALE ΡΑΚΙΒΙΚΝβΕ, 1811 innii Π no Trêve» et moi, pourrions 1« réfuter." Je di» que A la moment, U priait qu'on réfisttt son mémoire, sur Jo μ 1« refitsais nullement, mais que eepie d'an la dente du pouvoir des évêque* qui seraient tai travail a'etait pas l'affaire due jour: ot jo sacréepar décret du concile, et sur la nullité pres­ ngjoutai pea qua jo l'avait écrit au doute heure·, que certaine de tons leur» actes. ainsi que sur les tant je m'étais d'avance pénétré du sujet. aaxiétés auxquelles tb doMeruient lieu. Lee oppo­ Tournai avait offert aussi copie de son mé- sante gardaient un morue silence. Trêves, dont «notes. tant le malheur est que Niâtes a subjugué jusqu'à, La majorité de la ceuunittioa était contente sa pensée, observa que le seul remède aux maux de met principe» et de 1* manière dont je las avait actuels de l'égUoe était une députation an pape: exposés; lot aettb oppoaaata traient l'oreille batte. cette proposition, renouvelée (mur la centième foi», 1m diaeuaaioa continuant, je dit que c'était le fruit plut celle-ci, parce qu elle venait d'un évêque de» recherche· faite» par do tarante homme» et agréable au parti. Déjà tout marchait et Troye» par moi depuit une année. Toute »e ficha du mot disait avec raison: ..Nous serons ici quinte joursc" schismatique que javai» employé, quant i Tinsti- trois semaines, que nous n'avancerons paa^dunc tutiou tan» le pape, et r appliqua ce mot schisma­ ligne, lut députation nq» rire, de» dou­ si l'extrême nécessité à lieu dans no» circon­ leur» des opposants. Tour» avec rude»»e «lisait: stance·." Feseh. président, voulut que eqtte pra..Tout est perdu, adieu l'épiscopat en France!" position de Nantes fût examinée, et la seconde Troye· répondait : .Non. rien n est perdu." Et moi séance finit bï. de suite à Tours: ...Vedt'cns fidei, quare dMteuii? Entre temps, le concile était suspendu : plu» de N est-il pas de foi que l'église aura jusqu'à la fin congrégations générales; le public s étonnait, les de» siècle» un chef visible et de» évêques?" évêque» murmuraient. Voyant que me» représen­ Hpimi. avec une logique douce mais pressante, di­ tation» au cardinal Feseh n'obtonaient rien, j en­ sait . .Si h* concordat est abrogé, voilà le tirait de gageai Baveux. T un de» promoteur», de lui faire nomination impériale fini: on pourrait tenter au­ sentir ( inconvenance de cette suspension du con­ près du (aspe qu'il accordât aux concile» provin­ cile et de dire qu enfin la commission du message ciaux le droit d'instituer les évêques nommés pur ■t'était qu'une commission chargée d'un travail et la voie du métropolitain, et je suis persuadé que que le concile devait s'assembler avant son rap­ le pape accéderait." Le» opposants ne se prenaient port, comme on l'avait fait à l'égard de» autres pas à cal hamoyon. Caselli disait: .Mais faire le commission». Baveux n obtint rien. Le cardinal décret d avance. <· est juger que le pape a tort." Feseh eut la franchise de nous dire qu'il ne » agi­ Les opposants le niaient, et Nantes s'entortillait rait ni d adresse .ni de mandement qu'après la .dédan» des phrases comme un serpent |>our prouver, qùsitm de la commission sur l’incompétence ou la mai» en vain, que faire lé décret n'était pas dé­ compétence du concile quant à l'institution cano­ clarer que. dans leurs querelles mutuelles, l'em­ nique sans h* pape. Cela venait de haut, plusieurs pereur avait raison et le pape tort Malgré toutes crurent qu'il fallait s y résigner. les ruses et sophismes de Nantes, on le reconnaît Au commencement de eette troisième séance, toujours à ce jugement contre le pape. après les préliminaires, Feseh lut une lettre, écrite Interim et pour varier. Tours lut quelque» notes par le ministre des culte», qui ordonnait à la com­ contre mon mémoire; il incidentait sur des cita­ mission, de la part de l'empereur, de prononcer, tions. et attaquait non les bases du sentiment, oui ou non. sur la compétence du concile quant à mai» quelques accessoires. Nantes lisait des lam­ ( institution canonique, et que. jugement étant beaux de Bossuet pour infirmer les texte» dont je porté par la commission, elle lo fit remettre à m'étai» appuyé; tous deux convenaient que mon l’empereur. Il eût été vain de rappeler mes in­ mémoire avait fait une grande impression sur l'as­ utiles observations sur ce que nous ne devion· semblée. Je répondis' froidement: ,Ιλ temps de avoir affaire qu'au concile dont nous, étiola le» la commission est trop précieux pour l'employer mandataires. I*e ministre ajoutait qu'aprè» le rap­ à la réfutation de ce qu’on allègue contre mes port, de la commission sur ( objet, il serait référa assertions; dailleur» je remercie messeigneur» de au concile, pour qu'il statuât définitivement sur la la peine qu'ils se donnent de m'éclairer." Tournai compétence ou l'incompétence quant à (institution disait que, laissant de côté mes assertions pour canonique des évêque». ommnudm in l^BV WWV MM| A WWW «attomau pamkowk, η·Μ^·Ι * ·|Μ^ν* * iaii ΐηβ i» gVi^MVW ir» W jB^ioÎBQMSM*t λ MbbBm ^*-fl ®e psvMM momv*Iv 'MMB)Mbt U ®Τ·Μ pMé WM φΜβΜβΒ wtMpk^ti^M l*f® Vfvkfe^t BBBB ίβοΛβ BfBB eW^^t ^f4fwt4| Sff eerteefc pff ®® 4dewf 4* bmmSb φομΙμΑμΥ* Tm·· 4tiit MW ftbffa» lÎMiM I* BMtlMtf ft Λ& •an tan daaaaeoex, il eèearvo è OaseMi qae, mU ^r^tiat i^t e^t^mib· ^la^séi^iti^^y ^f^t^tt^ti le^t aée^t^ree^i ^at •smbm «t jagMMBt par i’aaapar···. Nantes Mm; Tuanni M aam la boaten, at H dsasanda à aa méta^ysiqM était 4a M aa 4a Inqunir. Maataa aa répondit paa Alan Tiarati qjsnt·.· «Mais tes 4aax prepositio·· ai 4aaaaa aaat-aüaa 4a l'a«paraw?* Naataa aa aoariat pear la primièra ; qaaat à la seconde, U balaaça. Toarnai insistant, Naataa convint éqairatenunsat qns le soaveraia a’avait exigé diseamioa qae ear la première pro­ position. Point de commentaire star oet area: ohamta la fera do reste, et le somatissio* fat paa. .’Je le crois, M lepaHhae» anoa, pnisqa'atete aa -ae doaaaH paa 4e .tedtee; 4'aUtean, qn'imperte l'époqae 4e k^ritearve 4ea Maxee ' na^aere aax papes? lie ee tes sent réservée·, et dspate l*égltee tear a reeeana ae droit.* Oa voit è qaeNea mtoêrsbtes akieaaea le* opposants étaient réduite. Ttayee disait avec raiaoe: .Mai* «a adatettant qae le ooneifo pit fait aa décret, qa'wt eanaéqeeaoe il envoi· aae dépatatioa ·· pape; il «a «ainteté donne, anx dépoté· de tonna· raison· poor n'avotr paa aoooedé la· balle· et même poor le· refasse bien ébahie dec aveax et oontradtetiaa· de Xante·. eeoere, que fera le ooneile? Pourra-t-il sauter Le cardinal Fesch, oubliant la métaphysique du i par deaaua le· bonne· raise·· du pape?** Ιλ· trôi» •••dit, revint è la première proposition aar te oppaaaat· dirent «ftontément: «Le pape ne peut •ontiaMat de la commissio· è l'égard da la oom- avoir d· boa··· raison· pour laiseer éteindre l épipétenoo on non dn ooaeile qaaat è l'inatitatioa •oopat, toat motif cède devant oelni-lè.** — «C'est eaaoniqae sans le pape. Il n'y eut paa beeoia de là déeidar «c cntèadr·,*' lour répondlmee-non·, «et prendre le· voix, tant 1· majorité fat énorme poor comme nous ■· eroyon· pas è l'infaillibilité du l'iaoompéteae·. «Allan·,** dit le cardinal Fweh, pape, nous admetton· encore moins celle de votre «tout eat perdu; Empereur diaaoudra la eoaoite.* ■ amertion.** Trêves disait avec une espèce de bon­ Tour· et Nantes appuyèrent et traitèrent le* oppo- homie: «Mai· si la députation, môme sans décret, ■aat· avec sareasmés oblique·, disant que ocs ri­ ne réuMit pas, ce serait bien alors que le concile gueur· étaient funeste·. Pour ne paa entamer jugerait le pape, s'il s occupait apnée son refus •ne diacuaaion hors de propos, nous ne répon­ d'institution canonique.** Je lui répondis avec Troyes et Tournai: «Nous ne dérapa jugea.le pape dîmes point. Feaob dit: «Si le ooneile devait durer (paroi·· ni avant ni après, noua ne devons pas le juger du mémorable·), on pourrait, risquer la gageure, et tout: no· père·, en 500 et en 800. l'ont déclaré en hasarder la demande de députation au pape, sans concile· Mtionaux.** En vain Nantes subtilisait, et Tours tranchait décret préalable du ooacii·.* Personne ne releva •ette remarque, mai· on ea fit «on profit, et l'on net, le décret è proposer su concile ne passait pas. en conclut que la dissolution dont on menaçait le ( Le"cardinal Fesch répéta ce qu'il avait déjà dit: concile n'était paa ai «Murée. D'ailleurs j'avais «Mais on pourrait s on tenir à ce qu'a pensé, en toujours considéré cela comme une menace, et ai 1810, le conseil ecclésiastique, et je ne vois pas elle eût été effectuée, le concile aurait sauvé les de difficulté è le signer nous-mêmes.** .le répondis droits du pape, empêché le schisme, et les évêques le premier que je ne signerais jamais le rapport • en seraient retournés è«aa da raitgtmw rt fetria de oe conseil: les sept autres pensèrent de même. De guerre lasse, et ne |>ouvant nous vaincre, le •tarin. Dissoudre le eonoile national ainsi était déclarer à l'univers que les évêques n'avaient pas président mit la seconde question de Nantes aux .voulu plier aux volontés de la 'cour, et celui qui voix: majorité contre, huit: minorité, quatre; car prenait ce parti extrême se serait seul fait tort h Fesch, qui n'avait paa voté sur l'incompétence, vota cette fois avec la minorité. Tours, au dés­ lui-même. 1^ cardinal mit en délibération la seconde pro­ espoir, dit imprudemment: «Il n y a donc que ce position ci-dassus de Nantes, dont le sommaire pauvre conseil ecclésiastique de 1810. qui meure est que, ai l'empereur accorde au concile de faire dans l'incompétence finale Cette confession une députation au pape, ce serait, è coup sûr. avec étrange faillit nous ôter notre sérieux, noua le’gar­ la. condition qu'au cas que le pape refusât les dâmes à grand'peine. Fesch dit. «Tout est ϋη>.** Nsntea pour excuse' lut un fragment de Bossuet bulles, il était nécessaire que le concile se décla-, rdt autorisé à pourvoir par lui-même è un autre qu'il soutint contraire è mon mémoire, et incidente mode' d'institution canonique, et que la commission t)*ur ce n n'ébranlera rien.* Personne ne me ré­ pas ici du mot, mais de I· eho··. Or, quelle caase futa d'abord. plus grande, plus majeur· que celle de changer te v Fesch, aa moment après, répéta oe qu'il avait anode d’institution mutonique des évêq···, et oete déjà dit: aaveir que les brefs de Pie VI étaient OOKOILIUM MAHOMAUB ΡΑΜΜίΚηΚ, Mil «i IT HS para 1'sAhiM de In Mtsstitntien aivito, «t nen 'pour A du demande teaideate.' *■ SvW WV ΠΗ (VpWW WHCMHBfa 1T4 Mm telligaii m me JV sistas d'ateca M non bom eeax d'aprèa.* Nmtas, perdant tafaête, dit: .Ifaia I'institutio· lansnignt 4m évêques far I· pepe date 4a cen•srdat du Um X.“ (Qns·· igaoeaMs on qua*· Anlialiti»· de ndlte fait· d'hieteire seeiéaiMtiqM!) Bordeaux hsi répliqM „Alon s’est deue Fruaqute 1* qui a dsuué aax pape· le droit da Tiuatitutioa enauaiqaer* Jfsntm fat abasourdi et Bordeaux, daM use aatate colère, qjouta: „ Après da teilea «ram et da tolteo folie· U a'y a plus qn'h e'en aller; ee qae vom aves dit, monseigneur de Nan­ tes, me fait horreur, oni, horrear.' Fsseh dsmanda te vota h CmoM. qui dit: .Asatirémeat, si l'épteoopet était rédait à truto évêqasa, ai qu’il n'jr adt peint da pape exJataM, em traie évdqaM pourrataut Merer ton· tes évêqtms du ntetide. Bfou ptea, «■ m «aa. mt anal évtiq·· te pourrait.4 Le cardinal Faaeh taaerit CanaM •amate dauaaut uu eui abaci·. Spina, qa'U httarruge nasnite, accorde ea partte, nie eu partie ta propositio· métaphysique, et dé­ clare judicteusament qu'su concile il s'opposerait b ee qM l'on fit d an ma idéal nnc règle de dis­ cipline. Spiua eet inscrit oui. Lm entras disant des oui bigarré· et restreint·, que Fsauh inaerit toujours comme abaoltta. Comaochi· fa ■■ long diaoour» sur lea droit· Bordeaux dit non, te motivant sur ee que Im du papa, qu'il soutint en ultramontain, et appuya cm métaphysiques étaient dm chimères, et qu'il fortemoat aar la .doute manifeete de tout ea qaaj est de foi que l'égliae aura toujours un chef et feraient tea évêqum iMtitnés mm le pape par te dm évêqnm. eoaeite; eat évêque frane et sans détour dit ea Tournai vote de même, siaai que Uand. üaiaaaat: ,8a majesté nom a tant dit qa'il était Done, sur dome votants, Feaeh préaidmt com­ catholique roaiaia. et roulait te maintien de notre pris, neuf dirent oui, ou plntêt fareut inscrits sainte rahgioa ; ail te veut, il ne peut rien innover comme l'ayant dit mbs restriction, et tfai» di­ ni bora mm te consentement du papa.4 rent non. Nante·, d'nq tou de profeaseur, dit en s'écou­ Quand Fesch me. demanda mon vote, je dis tant et ae rengorgeant: „Les principe· ultramon­ ■on, en le motivant snr ee qa'il était eoatraire ans tain· de Mgr de Comaochio ae seront jamaia reçaa promesses de Jésus-Christ, de supposer l'hypothèse par dM évêqum gallicans.' Troye·. Ivréo lui eh- chimérique dont il s'agissait, puisqu'il était de foi servent que ce»t incidente·: que le fond du aenti- qu’il serait avec les apôtres, «untes doeate . . . tou» meat de Comaochio mt le doute légitime de la Im jours jusqu'à la consommation des uiècte». validité dm acte· quelcoaqam dm éréque· da te Fesch en voulut fort a Quad de cet avis. fabriqua du ‘ concile. Nante· «e tait, am ■ adhé­ Troyea dit; .Monseigneur, mettra pour moi oui rent· auaai ou non comme vos· voudrM; tout eela me semble Feaeh, avec naïveté et ehateur; « exprime ainai: indifférent et chimérique." „Ah! ai é était à recommencer, l empereur ne con­ Ce bel ouvrage fini. Fsseh fait eette autre pn>voquerait jamais de concile.4 ,. position : r8i te pape était mort, un concile natio­ Noua eroyoM être à la fin des argutie·: mai» nal pourrait-il statuer sur l'iMtitation canonique'4 (école du docteur aubtil (Naate»| avait encor· dm. La qneation mise aux voix eut huit votes en ma­ argumenta. Fmeh dit : -Si cette diseuaaion ne jorité contre, et quatre pour. Fesch ayaat signé, marche ;>··, si noua ae pouvoM nota· accorder, m qu'il n'avait pas fait quant à ta compétence du cala vient uniquement de l'abandon de te propo­ concile sur l ittatitutioa canonique, quoiqu'il parti sition de Nantm, sur l'extrême nécemité oh nom être de eet avis plutôt que du contraire. somme· par rapport à l'institution cnnoniqne dm Feaeh. voyant qu'aucune «ubtilité ne pouvait évéqum.* Aussitôt Fsseh, aana mm laiaaer te déranger cette majorité négative, immuable «ar temp· de respirer. pose la qaestion auivnata : l asamtiel, en convint loyalement et propoM ce qai , Paut-oa suppoaer un cas atétapbyaiqae, te oè- suit, qae toate la commieme· approaVj» et signa: tiroete, m vertu duquel uu concile national puism. ,,La congrégatioa particulière, aemmée par le aana l'intervention da pape, adapter au mode d in- concile pour répondre au meaeage de m majesté, •tituttea oauoniqM. abstraction faite dm tireon- pense qae le concile, avant de prononcer mr Im •taaom présente· ou autre· i“ question· qai lui sont proposée·, pour ae conformer Nantm mai approuva eette idée inouïe, parce aux régira canoniqaes et à ce qui s eat pratiqué que eaux qui biaisant et rusent aiment tea abstrac­ de tout tempa dans l'égliae. ne peut ae dispenser tion· et Ira ambages. de aoUieiter de au majesté ta permiemon d envoyer Tournai, te premier, m récrie ooatre la propo­ ^■a pape une députation qui lui expo·* l'état dé­ sition et dit: nL'égÜM ne juge jamaia in eètirsti·; plorable dm église· de l'empire firançaia et du comment ta coatatiaaten d'un concile. eomamat ua royaume d'Italie et qui puisse conférer avec lui oaacite même peuveat-ite décider métaphytiqaa- car tes moyen· d’y remédier. Paria, 5 juillet 1H11 4 msnt, abetnetion faite dm eircoaatanem actuelle· Suivent te· signaturas du prérideM Fesch et de ou autre· T“ Troye· appuyait eet aria et diaait teM tes saembrm de la commissioa. Rien dé mieux que cet acte, et la commiaate· que c'était lé de ta batteiogie. du galimatfaa. Bordeaux, Gaad, Ivrée, pensaient de même. Nom a pendant cm huit jours bien mérité de la reli­ oombattimea, mai· eu vain, pendant. um demi- gion, bien agi pour la conservation de la discipline heure, contre l'indomptable eutétemaut de Feash générale de l’égliae, pour le amintien du droit à vouloir ta diaettaaion et le veto sur cette fote·. poatiAoal d'inatitation canonique dm évêque· et J'obeervai qua ai oa disait oui ou nos, quant pour empêcher le schisme qu'un changement dis­ à cotte métaphysique. il fallait au bureau ua ciplinai aurait- causé. Plaise à Dieu que ce qui •ecrétsire pour marquer ta 4om dm oui et dm arriva 1e lendemain n'ait pas ruiné tout ce bien, non. parce qu’on se pouvait inscrire eomam oui comme um gelée détruit tes Heurs dm arbre» et ’■ pu non ahsolM 4m approbation· ou négation· rela­ l'espoir d une riche récolte, do fruits ! Nom expo­ tive·, restreintes et conditionnelle·. 8i jaauia il serons eette suite à laquelle Bordeaux et Gaad y sut proposition évidente, «était celte-là; elle seals s'ont paa voulu accéder et contra. laquelle déphtt s Fosch, quK d'au tou impérial, dit: „Point ils dirent non. 155 CONCILIUM NATIONALS PAB1MBN8K, IMI teuH 17 17» Voici dM MÙM* d'un 'nouveau <■»·. II Mt te paps, et devra procéder à l'institation eanoniqae de* mom··*· d'éblauisunuat, où tea eagM mûres et à fa cored eratten. ,&· Q·· te present décret sera soumis h Γap­ •ont égard·. Aters lefficaes As 1'rereur prévaut et 1a vert· reêm· Mmbte Mat à fait addaMa. Le pro h«tisa de Γempirent psar être publié nomme dimanche, 7 jailtet, te cardinal Fsaeh oavre te tel de l'état. ••° Qne m majesté sera sappHéa par te con­ séance de te coremtesioM par te rdeit d'an MtMtiea qu'il avait en la veille avec Γ empereur, auquel U cite de permettre h ans députation d'évêqere de était allé dire, conjointement uvm l’arebevêq·· ^e m rendre auprès du pape pour te remercier d'avoir Tours, que la grand· majorité d· la Mnuaiaatoa per cette concessio· mis as terme asx maux de du message avait émis le vote de l'iaeompéteuee l'église, «te., etc.*1 ^è\ne reviens pas encore de l'impression que du concile pour prononcer sans te pape aar l'inatitution canonique de· évêque·, et pour changer la cette tecture fit »Ur la commission. Ce n’étaient discipline de iegliM à cet égard. Le préaident pas les menaces qu'avait faites l'empereur qui en raconte que Γempereur trouva ce vote de la com­ imposaient aux évêqum. Il avait dit: «Je ne me mission très-mauvais, qu'il s’en était exprimé très- soucie nullement de ce que te conoile veut ou non, fortement. et avait dit (tendant plue de quatre j'ai un comité assemblé ehes te grand juge, il pro­ heures de suite, en y devenant sans cerne: «Eh noncera sur cette question et je me déclarerai bien! la commimton vote ainsi, je oatMrai 1e con­ compétent. Suivant l avis de ces jurisconsultes et cile, tout est fini.'* Quentin au moment où lui B avocate, les préfets nommeront 1m curés, les et Tours croyaient tout perdu, l'empereur leur dit : chapitres, les évêques. 8i 1e métropolitain ne veut «Voue êtes des nigauds, vous ne connaisses pas pas le· instituer, je fermerai tes séminaires, la reli­ votre position, vous ne saves pas en profiter, ce gion n'aura plus de ministres. Quant aux évêques ■era donc moi qui vous tirerai d'affaire, je vais d'Italie, je confisquerai .leurs biens, je 1m réduirai tout arranger.11 L'empereur appelle M. Aldini, à la portion oongrne comme les évêque» de France.*1 •ecrétaire d'état du royaume d'Italie et lui dicte Que ces menaces n'eussent fait aucune impression, te préambule et le décret qui suivent comme de­ ou du moins n eussent eu aucune influence sur les vant lui être présenté» par 1e concile, en ajoutant évêquM de,la commission, on te verra plus tard. Us virent., par oette idée impériale, la chose tout qu ainsi tout est aplani. «Le rapport de la commission doit être fait sur changée, Jtout améliorée. On parlait de la con­ cession mi pape, elle était la base de tout. Ainsi les bases suivante»; .1° Que l'empereur ayant le droit de nommer c'était fur lui que sc faisait tout, tandis que la ~ aux évêchés vacante, son droit se trouve nul. qi lin- majorité de la commission avait jusque-là été ré­ stitution peut leur être refusée par d'autres raisons calcitrante, parce qu'on voulait qu elle approuvât que les cas prévus par le concordat de Léon X. la compétence du concile sans Γapprobation du «Quelle différence/ disait-on. «entre le» «2" Que sa majesté ayant réitéré plusieurs fois pape. la demande de l'institution canonique qui a été deux situations et combien la seconde est favorable refusée, elle a pu être autorisée à regarder le con­ à la religion!’1 Ce» hommes qui, huit jours de suite, avaient cordat comme non existant et à réunir un con­ cile pour qu'il pourvût à I institution canonique étflbes rochers, se trouvèrent amollis: je me sen­ tais tout entraîné, je regardai» Bordeaux, le seul de» évêques. .3° Que le conseil des évêquea^qui était à Paris qui fût morne J'avais fait, ainsi que d'autre·, et qui avait été consulté sur ces matières par sa opposition à ce que le concile demandât* à l'em­ majesté, ayant obtenu d'envoyer au pape née dé­ pereur de faire dn décret une loi de l'état. J'avais putation de quatre évêques, cette députation a levé dit que la loi de l'état était la même chose qu’un toutes les difficultés : que le 'pape a daigné entrer sénatus consulte organique, c’est-à-dire loi fixe, dans les besoin» de l'église et dans les circon­ immuable que nous ne pouvions faire une telle stance», qu'il a formellement promis l'institution demande quàprè» que le pape aurait approuvé le pour le» évêchés vacants et approuvé la clause que décret conforme à sa "concession faite aux évêques Cette réflexion était bonne, d'autres si. dans l'espace de six mois, lui ou ses suoceaaeurs députés. ne donnaient pas l'institution aux évêques, te l'approuvèrent, mais la séduction continuait. Je métropolitain la donnerait. Que cela étant, le but passai dans une pièce voisine, et je priai Dieu de de ( empereur se tAuve rempli; que les évêchés m'aider, de m'empêeher de tomber si ce qu'on de son empire ne peuvent plus rester vacants ; que proposait était mauvais. Je revins et le cardinal président prit les votes. { empereur voulait trois mois, que le pape en de­ Spina, Caselli, Tournai. Ivrée, Comacchio. Troy e». mandait six : cette différence n'esi pas de nature a faire rompre Γ arrangement déjà conclu ; qu'on qui avaient été si ferme» jusque-là, ne furent pas propose au concile le décret ci-joint; que lorsqu'il d evis de rejeter le décret. Bordeaux seul dit que sera adopté, il sera apporté par te concile en corps cela était inconciliable avec ce que nou» avions à 1 empereur pour 1e remercier et 1e supplier d'ap­ dit, pendant huit jours, sur l'incompétence du con­ prouver ledit décret et do le faire publier comme cile et qu’il s'opposait à ce . que la commission accédât à un décret sans avoir préalablement con­ loi de létat. sulté le pape par une députation, sans qu'il nou» «Le concile décrète: «l“ Que les évêchés ne peuvent rester vacants eût autorisée à faire le décret dont il s'agissait e.t plus d'un an, pour tout délai, et que, dans cet ne l'eût approuvé lui-même. Cet avis de Bordeaux espace de temps, la nomination. Γ institution, la con­ me soutint, m'éclaira, et j'émis te même vote que lui. Mais, sur douse, nous fûmes les seuls de ce sécration doivent avoir lieu. «2” Que lemperpur nommera, conformément sentiment, car il est inutile d'observer que les trois évêques facile» et coulants admirent purement et au concordat, à tous les sièges vacante. Le cardinal Fesch était „3" Que six mois après la nomination faite par simplement 1e décret. Γ empereur pour tout délai, te pape donnera l'in­ tellement charmé qu il appelait- cette pièce une iMpiration de Dieu. stitution canonique. Il était tard, la séance m lève, chacun se retire, · «4" Que les six mois expirés, le métropolitain se trouve investi, sur la concession même fait· par excepté TroyM qui reste avec moi à dîner cbes te .................. ,.......... ............... -«■'· . — '...... -........ : ... ...» . . ______ ____ .............................. .................... ■............................................ ... .JÜ- ' IMF ♦ 177 178 CONCILIUM NATIONALE PARISIENNE, 1811 iunii 17 Spina proposa que lo décret n'eût forte de loi cardinal Peach. Je reproche b Troyes son vote, ilA le soutient faiblement; bientôt les anxiétés le pren­ qu'après l'approbation du pape; Caoelli y ajouta: nent, et loyal comme il l'est, il les expose an Aittuéht fut It eoeetteitu du ptpt n'ttt pat tu cardinal. D'autres gens éclairés complètent la tri­ forme. Il le dit comme conclusion de mon sentistesse qu'éprouvait Troyes, et le rendent tout dé­ • ment, et que, cane douter aucunement de la véra­ solé de s'être laissé surprendre: Tournai, la droi­ cité de la dépntation, on ne procédait pas ainsi ture même, sent bientôt tomber les écailles de ses dans le· choses humaines, telles qu'qu contrat, une yeux et ee décide aussitôt h ee rétracter à la acquisition, même d'un bois ou d’une ferme, sur le consentement donné par le vendeur, et qu'il séance du lendemain. Le lundi, 8 juillet,' j'envoyai h Tournai quel­ fallait qu'il signât et fit un acte par écrit. Or, ■ qu'un de confiance pour lui faire sentir son erreur. s’il en est ainsi en affaires de ce monde, comment L'envoyé revint et me dit que Tournai, en me sa­ un concile peut-il, en matière si grave, agir avee chant gré de ma .démarche, n'en avait pas eu be­ moine de maturité? Il peut arriver enfin que le soin pour s'apercevoir qu'il avait été surpris, et pape ne persiste pas dans is concession, et alors le concile se trouvera avoir fait un décret funeste qu'il réparerait sa faute. La séance s'ouvre. Spins dit qu'ayant éprouvé et nul. ('aselli, saisissant mon idée, ajouta à la propo­ des inquiétudes et des alarmes sur le vote de la veille, il avait consulté, pour savoir au juste ce sition do Spinq que le décret n'aurait force de loi que c'était qu'une loi de l'état;'/qu'ayant appris B qu après l'approbation du pape. A cette clause: -, que c'était une chose fixe, qui obligeait tous les Attendu que la concettion n’tti pat sa forait, il y sujets de l'empereur, il ne pouvait consentir à la joignit cette autre: «Attendu que (addition: Lit demande que le concile devait faire à l'empereur plus ancien sufragaut inetituera le métropolitain, ne que ledit décret fût érigé en loi de l'état ; qu'étant se trouve pas dans la concession du pape.* C'était cardinal et archevêque, le pape pourrait lui re­ l'emperenr qui avait dit au cardinal Fesch désirer procher de a'être lié par un toi décret, et qu’il cette addition. Le cardinal prit les votes: il y en eut six pour rétractait son vote de la veille. la proposition de Rpina avec les additions de CaCaselli appuya l'avis de Spina. Tournai se lève et remet sur le bureau la ré­ selli. Les faciles donnèrent le même vote que la tractation de son vote précédent. Le cardinal veille: Bordeaux, persistant ainsi que moi dans Fesch lui dit avec une grande loyauté: «Monseig­ notre vote, dit: «Point de décret du concile sans neur, veuillez bien lire cet acte * Tournai lo lit. approbation demandée et obtenue du pape.* Nantes et Tours en gémissaient et disaient. J'aurais voulu l’insérer ici, car il fait honneur h ce respectable évêque, qui porta dans cette démarche «Tout est perdu.* Nantes alla jusqu à dire que le la courageuse candeur. d'un noble et vertueux schisme commencerait bientôt et que la non-ad­ caractère, mais l'évêque de Tournai n'eut pas le mission du décret en serait la cause. Etranges temps do me remettre, avant son arrestation, cette schismatiques que des évêques qui suspendent un importante protestation. Oui; il est plus beau de décret de concile particulier jusqu'à ( approbation sé relever ainsi que de ne pas tomber; e’est là du pape! Tours me cita au jugement do Dieu, il cette glorieuse pénitence plus estimable que l’in­ me dit que je répondrais de tous les maux future de l'église. Ma réponse fut: «Je vous cite vousnocence. Le président dit loyalement qu'à peine Troyes même à ce jugement*-, Fesch dit avec naïveté. «11 faut porter à (em­ avait émis son vote do la veille, il avait eu des pereur ce changement! et je suis bien campé, car remords qu il lui avait exprimés sans feinte. J oubliais de dire qu'avec la même droiture le je lui ai dit hier au ^orr que le décret avait passé cardinal Fesch dit à l'ouverture de cette séance: avec une grande majorité à la commission.* Il «Messeigneurs, plusieurs d'entre nous ont du re­ propose à Tours, Nantes et Trêves d aller dire à gret du vote d'hier: comme rien ne doit se faire l'empereur ce changement de vote. Les trois héroa ici par surprise, mais tout par conviction, je remets refusent. Alors le cardinal avec simplicité dit: la question décidée hier sur le tapis, et je regarde «Eh bien, j'irai donc, mais je ne réponds nulle­ comme non avenu ce qui a été décidé.** Grand ment «de ce qui arrivera; vous pourriez bien avoir acte de loyauté et honorable du président. A ma prononcé la dissolution du concile.* Nous en eus­ grande surprise, Trêves, Tours et Nantes n'usèrent sions été médiocrement affligés, car ressentie! n est pas de leur droit d'affirmer que, la décision étant pas de vivre, mais de bien, vivre, et surtout de close la veille, il n'y avait plus à en revenir, et tenir aux principes. Bordeaux vota ainsi que moi qu’on ne pouvait la représenter. Si j'avais été p comme la veille. Point de décret sans approbation Voilà le précis rapide de évêque courtisan, du caractère que j'ai, j'eusse fait préalable du pape. ainsi. J'aime à croire que les trois inséparables se l'essentiel d'une séance, où Ion vit bien que de turent par reste de sentiment catholique, et satis­ bons éyêques avaient pu se tromper la veille, maie faits de voir qu'un mauvais plan pouvait être savaient revenir cl se montrer inaccessibles aux considérations, aux craintes humaines. Je reviens écarté. Il le fut comme on va le voir. Caselli, Troyes, Ivrée, parlèrent dans le même aux détails. sens. Ce dernier observa qu’il avait la veille de­ Sur mes observations et mon opposition à ce mandé que le décret ne devint pas loi d'état avant que ledit décret, même pour ceux qui ( admettaient l'approbation du pape. Comacchio fit comme ceux modifié, devint, par la demande du concile, loi de l'état, Tournai dit : «D autant moins qu'alors, si que j'ai cités. Le président mit une impartialité digne de tout nous manquions à cette loi, noua serions sous la éloge à recueillir le renoncement à un vote dans vindicte des lois même au criminel, et exposés aux lequel il persistait. Je n'ai pas besoin de dire que réquisitoires, décrets de prise. de corps et plus, de Tours, Nantes surtout, Trêves aussi étaient désolés. la part du ministère public.* Nantes voulut sou­ Tours me dit sur une observation. „C'est une ab­ tenir que non, parce que le décret étant con­ surdité* ; je lui répondis de suite : «Monseig­ ditionnel, dépendant de l'approbation du pape, neur, c'est un compliment, mais ce n'eet pM une devenait non avenu, s'il ne la donnait pas. Bor­ deaux lui repartit vivement: «Intérim, comment preuve. “ Conçu. ernui. tomos XXXIX. 1» ; Ο . * · . ' « ΟθΝΟΠΛϋΜ NATIONALS PABBIXNBK, Mil tail 17 IT· - . : __ 1M> S—-J, WM tireres-vous de· griffas dun · procureur im- A lours que ta mmMm tient fam· at sue a rai•oa.*' Oread example que Γαη n'eat estimé qu'oa pértal!*i' . J'observai ensuite quo, mères m admettant (m faiaaat eoa devoir. Oa prince avait dit h Naateo fa dimanifae pré­ q·· j'avais rafted) 1· décret e· qaaatite, il fallait ■iumlriTint la reatreiadre, parea qe'il étendait cédât: »Kh faoa, atoaaiaar l'évêqaa, vens no hat­ .h droit de nomination de l'empereur aux évêchés tea plaa quo d'une ail··; h quoi fl repartit catte de tout l'empire, donc aux état· du papa, oe que plate phraae: WH ne tient qu'à votre mqjssté qaa fa taule déeeace dicterait ^a aa pu fair·, outre aoua vafloas de no· propre· aile·.* Oaaaond, inter­ que, daat aa ooaoeaaion, la pape n'avait Sdmi·, di­ pellé par Γempereur h l'audience publique, aar fa sait-on, oo droit que pour la Toscane, Pan·· et raideur du concile, répondit en évêque et se fit Plaiaaaco, ot non pour aet propre· état·. Le car­ honneur, surtout oa disant qno leo rigueur· ne dinal Feach et toute la commission approuvèrent changent paa les consciences. Comacchio, prélat •too avia. Il fat convenu que le décret m borne­ très-respectable, fat le même jour bien traité par rait aux contré·· comprise» dana la oonoeasion du l'empereur. Il profita do la circonstance pour lui" pape; C’omaoehio, qui entend mal le français et ne demander la liberté da pape. L'emperenr répon­ le parle pas, dit n'avoir paa bien entendu tout, et dit, après un moment do réfléxion: , C'est au con­ déclara qu'il avait par erreur adhéré au décret pur cile h m'exprimer Me vaux sur ce sqjet* Aprèa le récit que^Fssch fit dç aa conversatio· at «impie, croyant que l'approbation préalable du I de la veille avec l'empfavnr, Troyes, rappelant oe pape y .était inaérée. A la «dance du lendemain mardi, le cardinal qui avait été dit plusionrs foi·, ajouta jndicieuaèdit avoir trouvé la veille l'empereur aaaei calme ment qu'on ne pouvait paa prétendre avoir une aur l'objet qui occupait th oommiaaion et qu'il lui concession verbale du pape: „car, disait Troyes, avait dit: „Point de circonlocution, dite· nettement nous n'aurions telle eonceasion deflui, que s'il nous ee qu elle pense* ; qu'il l'avait dit et avait été assurait en plein concile qu'il accorde tels article·. écouté van· humeur; „de forte,“ qjouta-t-il gaiement, Donc ce récit de messeigneurs. Auxquels jd donne „qUe mesaeignours^e^fièves,Tours et Nantee doivent assurément confiance, ne pent baser uno résolution M repentir d evoir tous'rcfusé do m'acooinpagner è du concile.* - Tour· voulut soutenir que le résultat Saint-Cloud.1* Tour· reprit auasitôtt „Vraiment, mis par écrit è Savons des concesmns du pape, noua navons paa été brave·.* Personne ne con­ et approuvé de lui, était un acte authentique de testa cet aveu de la, poltronnerie de messeigneurs 'ces concessions. Troyes répondit que le récit susnommés. Et réellement il faut avoi^ peu de n'était' paa plus que la parole de mesaeigneure. courage pour refuser pareille miaaion, surtout vli­ mais que-tout cela ne jiouvait être nommé conà-vie d'un^prince qui traite ce· évêques-là avec ceaaien verbale du pape. Tournai avait d'abord été chargé du rapport une prédilection très particulière. læ cardinal, ajoute qu'au reste, ai l'empereur que la commission devait faire au 'concile, il de­ •avait pas montré de colère, il n'en était p«s plus manda d'en être dispensé ; Nantes l'accepta d'abord, content de la commission: qu'il avait dit: ,J'ai ma c puis le refusa ainsi que Tours, sur ce que la ma­ commÎMiqn d'avocats qui s'assemblent ches le jorité de la commission avait émis un vote opposé grpnd juge, et j'irai en avant si je veux; puisqu’il au leur. Pitoyable motif. Feach engagea Tournai en est ainsi, je disaoudrai le- concile dès demain.* è reprendre le rapport; il accepta seulement par Le cardinal lui en fit observer tdbtes les inconve­ déférence pour ses collègues; Troyes lui fut ad­ nance·; que c'était lui qui l'avait voulu, qu'il l'avait joint pour la rédaction; sur quoi je ferai cette chargé de la question, que la commission pouvait remarque singulière, qu'à l'assemblée de^fifia. et •voir un avis, et le concile un autre: qu'il fallait pendant le» différents de ia cour de -France avec nécessairement, d'après la volonté du aquveruin, le saint siège poqr Ica bulles, comme do nre jours, qu'il prononçât oui ou non sur l'objet dû mesaage. oe fat auaal l'évêque de Tournai qui fut chargé du L’empereur «e rendit à ce· raison·; il permit les rapport à l'aeaemblée. Congrégation· générale· qu'il avait /suspendues Le rapport do notre oommiaaion fat lu et ap­ jusqu'alors, mais il ajouta: „Je veux <çe tout soit prouvé légèrement; la diaeuaaion ne dura guère, décidé d'iei à dimanche 14 de M moi·.* Le car­ on était eon'vean de réduire cette pièce è l'état dinal combattit peu cett^^ipoasibilité. L'empereur de equelette, malgré lea observatione de Tournai reprit: „Mais encore, q^kt-ce qui leur déplaît 1« mêm·, et de plusieurs .de «ea sollèguea. * , ^pite dans ce projet d· reerett* Feach répondit Ainsi aq termina cette oommiaaion, qni, nous que c'était la demande qu'il fat fait loi de l'état. l'eapèrons, par aa fermeté è défendre le· principe·, „8i cela le· gtee, il n'y a qu'à l'ôter du. décret; | la diaejpfui· générale et le droit du pape aur l'in­ aussi bien je lenerai, quand je voudrai, loi de l'état.* ° stitution stitution canonique, canonique, a bien mérité de la religion Cette oonoeeaion impériale fit plaisir à Feach, qui et de l'église. 8i la majorité efit faibli par séqjouta que la commission pensait ne'pouvoir faire ■ ductio· ou par.erainta, ç’eât été une fâcheuse ini•a projet de décret qu'avec l'approbation, d> pap·, tiative pour le eoncil· et l'influence du sentiment obtenue de lui par émit, par la députation du oo*- d'évêques honoré· de «on satire·aurait pu en cil· que l'empereur consentirait. L'empereur fit ia avoir sag fa conduite du concile même. Ou le grimace à cette proposition? Le enrouai fit adroite- jugeait sinsi à ta oour, et do là ce mélaage d’aatnee meut vatotaquil eu était «a partie ta eau··, pour ' »t de menace·, par lequel oa eberuha va|nemeut •voir demandé l'insertion au décret, qu'au oaa de à séduire ou bien è iatimidar ta commisaioa. Loin ta mort da métropoUtata le plu ancien évêque de do noua de croire que. ta châte de 'la oommiaaion ta province eoeléaiastique l'ÙMtitaorait; ceta n'étaat eêt. entraîné le concita, mai·, pour son honneur pu dans ta concession du pape, la ooacile no peut mâme, il fat heureux qua eette commission pro­ l'insérer dan· son décret que sauf l'approbation du nonçât huit jour· do enite, è la majorité do'.huit pape, que la oonunisrion juge d'ailleurs être ahoo- contre trois, l'incompétente du eonaite à prononcer ( lument nécessaire pour que oet acte entier ait sur l'inatitutiou canonique sans l'intarventioa dn force de loi, même quant aux églises do France pape;et dan* fa question suivante, que cette ma-' et dltalfo. L’empereur témoigna déplais···· de jorité, surprise d'abord par un écrit aatuoieux, re­ cela, mais sans éclater. , □ ajouta: BOa sait d'ail- vint le lendemain è reconnaître que, san· le' ooa- OOVCnJUX NATIOXAL· PARBODfSE, 1811 iufi IT ■ante·»··* sbis·· 8« pap· mâm· par ·■· Mpatottea a* «ne m aigaatisre, toot ·· quo· ferait aa aarait paa aa Morât, Mak aa prqjrt 4a Marat, a* a'aanit fer·· M M, a4aaa apanaa aeta 4a oaooila, qa'apris* Fapproltaüoa at ratWeatiM ' 4a papa. Bordreax, à qai j· dofa 4a n'avoir paa été aarpria, ■e voafait, il aat vrai, palat 4a Morat ai M prajat da Meret da concile, oaaa approbation préâkbk demandé· at obtaaaa da pape, par aaa dépatatioa, et ja persist· i croira q»e os seatimeot seal a'aecardait arae lea eombots et Ia victoire da la com­ missio· ear riBoempétenoe da «oaoile, quaat b l'iastitatio· oaaoaiq·· dea évêques eaae interventio· da papa. Aa reste, k commissio· mérita par aa fermeté d'être louée même de l'emporeur, qai dit: .Lee évêqsea m défendant et ik ont reboa.* De fait, l'empereur, après s'être avancé jusqu'à déefarer A i'Earope qao le concordat était aboli, fat obligé d'y revenir et d'an faire k base du décret inserit ei-deasos. Μ» tout eo qui e· dit dans one league séance et e· fair· k serpe d'un pre etc verbal suivi. Breeefa et AUreaga, ka deux sssritairn italiina, s'eateadaiest bssMosp mieux* ea o· genre. On voyait dans cott· séance que k fsrmsti pourrait bien s'être pies fa même, ai le ooocüe durait, et ni moi ni antres opposants aux vue· du gouvernement «’étions sans inquiétude, m k dis­ cussio· s'était ouverts au ooneifa, quaat aa rapport do k commission rotative au marnage sur ka bulk·. La majorité avait prononcé k ooneifa incompétent, mais commo ou n'avait adopté ni l'adreaae ni fa mandement, il pouvait arriver d· aaêm· qn'ou s· prononçât contrairement h fa eommiaaioa. C'était là, je l'avoue, où je m'attendais à périr; ason avis, adopté par d'exoeUenk collègue·, était qu'aprèe avoir lu nos mémoires et observations, combattu contre fa faiblesse, fait les plus grande efforts, ; fions eussions eu prête une protestation contra l'erreur du concile, déposé sur lé bureau cette protestation, soutenu son incompétence quant à l'enlèvement des bulles au pape même provisoire­ ment, et noua serions sortie do fa salle ea noua dévouant à une infaillible persécution; elle vint d'une autre et inimaginable manière. . « La concile tint le lendemain une congrégation générale. On y fit lecture dea procès-verbaux arriérée. Celui de k cinquième congrégation ex­ cita dea difficulté·; je glisee, et j'ometa les minuties et les vétilles de plusieurs membres du concile. Le cardinal Fesch, après lecture des squelettes Le seul article qui mérite d'être mentionné, est qu'au récit de ce qui s'était passé par rapport à de proeèe-verbaux, dit que fa congrégation pro­ l'adreaae, on ne rappelait pas l'opposition faite par chaine était fixée au vendredi 19 juillet. Je passai l'évêque de Brescia A l'article sur les libertés de le reste de cette journée du 10 à voir mes meil­ l’église gallicane et les quatre articles de 1689, leure collègues et à convenir de Ιφ vigueur à quoique cet évêque, en son nom et en celui de montrer dans la discussion qui semblait devoir tous ceux du royaume d'Italie, eût déclaré que, s'ouvrir. Ils en feront d'avis et nous combinâmes sans blâmer l'opinion gallicane, il soutenait l’opinion les moyens de défendre la bonne cause. ultramontaine, et qu'ainsi il ne pouvait adhérer h Fin dn journal re 1H11, une adresse où la première était énoncée. J'ajoute, trois ans après, et à la suite de deux Quelques évêques, et j'en fus un, voulaient que, dans cet article sur l'adresse, le procès-verbal mar- , prisons et de deux exils, étant rentré dans mon quêt la demande de Chambéry, Bordeaux, Boissons, siège par la chute de Napoléon, que le 10 juillet Namur, que. d'ajfrès la proposition de l'excellent le concile fat dissous par décret impérial,' à neuf suffragant de Munster, on avait à grands crû et heures du soir. Je ne le sus que le 11 à neuf d'une voix unanime demandé fa liberté du pape, heures du matin, et le 19 juillet je fus arrêté dans des cardinaux, des prêtres et laïques victimes de mon lit à trois heures et demie du matin et con­ sa cause. Nons ne fûmes pas fort soutenus, 1a duit .au donjon de Vinçennee. La suite, non du coq^ile, car il n'y en eut plus, crainte de l'empereur gagnait, et l'orage devenait de plus en plus menaçant. - Jo dis très-net que, si maie de son simulacre, a été écrite par une per­ on rééjgeaft ainsi les procès-verbaux, il valait sonne capable, sûre et bonne catholique. En fa autant n'/n pas faire, et que ce ne devait paa joignant au journal on aura l'histoire complète de être des squelettes. Un évêque qui n'avait pas cetto époque. Ce qui suivit la brisure du concile, une heureuse mémoire dit: „11 n'y a qu’à mettre le 19 juillet, est bien affligeant et la faiblesse fut que l'adresse a été approuvée par le concile.* On grande. Le seul archevêque de Bordeaux tint se récria contre eette absurdité, car fa résistance ferme jusqu'au bout et resta sans tache. Quel­ à l'adresse fit défendre par l'empereur de lui en ques évêques s'étaient retirés après le décret qui porter aucune. On ae bons donc à inscrire au avait dissous le concile et ne peuvent être compris procès-verbal qu'il n’y avaif pas eu d'adresse dans les adhésions subséquentes à ce qae le con­ cile même avait rejeté. adoptée. Broÿlit, évêque de Oand. ■ Quant au mandement, on convint qu'il n'y en * aidait point, je l avais ainsi demandé plue de quinte XI. jours avanà on ne m'avait pas éoouté. J'eus 1a modération M ne pas rappeler ma prédiction et ses motitf& Je pWe un amea long et peu divertiaaant "‘verbiâgede l'archevêque'de Tour·, qui entra dans de grands détails sur nos quatre articles ; personne ne répondit. En finissant; car là finit le concile, je dirai que les deux secrétaires français, Troyes et Montpellier, ■'étaient pas ee qu'il aurait fallu pour cette place, quoique l'un grand 'orateur, maie incapable, de son aveu, d’écrire rapidement, ce qu’il fout au sériés rtlag d'une assemblée ; l'autre, célèbre prédicateur b la mhsioaairs, est diffiu, et son sty le saas cou­ leur. Dans cet emploi on a besoin d'une attention inouïe pour aaiair et résumer en quelque· mots Fragmenta llttsrarum Fsregrint M. Oarlstti, sdlta a Baraldi lu opere:. Memori· dl religion·, di moral· · dl letteratura, XH, M, U. 1. D» iiixm PlarititKii. Non dissimula egli (CarlettÎ), lo spirite, cbe regnava in Francia non troppo favorevole agi* Italianj sull' esito della qomaadata union· dell' episcopate gallo-italiano: fa coaoecorc al tempo •terno, ch· diviso era il sentimento di timore e di speraiiaa, e quanto, dalla maggior parte, si temeaae, come il maggior de' mfili, lo aciam· e fa rotturo col capo della ehieaa *. Parla deli· quistioni mom· • .Vsi, Itabeai, co· i . *vi tetirtaai, svsU. mensi* la trunks a ribeUisM; vsdrems, ·· par vol aaesra devramt 1»· g ■ s OOVCKUUM VATIOKAU PÀMDM, tail μ π ari οββββϊο SMflrisBO A almo * multi vaooovi m· ieràtati1; • aMlgiaaa altaaa ah· bMoai giaetiflaa q—tt ab» mm ai nai aT iarit·, dovnadoai par oaafldarn ia taati vunaovi rieaM e aaB’ afato 4aUo Bpteito state’... vi fttoriv vha oa laawük ha imitata B fataata par altori * reHfiaaa.* IfbabB fluta! Oaapta paaba paiaia fame «aa gttd» «ithrit· (ritri dtethb·» iM hNVMM μνμφΙβμμμ paadaaaiaaata); h awaaa B partita, a aaa aBa di abarai a sadarai fa daaiaa aba il primate feaaa 1BM0* ri QM|rilfo«* D' aleaaa di qnaate adaaaasa paapaiataaia, aai intervenue ii noetroOarietti, aa ramie u oeate eaatto e intaq—te, amaa di q—Ue M 14 a 15 giuguo, mBb qaaH ai liaeaaaa toolto «ali' ardiaa dei posti a aalla Joealititpiù opport—a aUa pabBeha aaaaiooi Bella onotropolitnaa di Kaatra Bigaera. Π cardinal présidente aaaaaaid I'iaterveato dal mini­ stro dei culti signor ouate Bigot da PrfamamM*. U giorno 17 i padri dal oomUIo ai aairoao —I palasso* dell' nrciveeoovo, donde in cappa e mitra si, portarono alia metropolitan* .La proeeerieae, ! la gran meooa,1* ood scrite il nostro prelate fbflt. IV), ,il portamento de" padri, la folia dogli apettateri e la gratità e I'eMiteaaa, colla quale furoao celebrati i eanti misterj: tutto fa edifloaate e imponente neir aperture del concilio.1* 3. Dt rrlatiom imptnlorit it eongrt$atio*t dit 19 iunii. .Durante la lettura, coal il Carietti, nn tetra silentio dominava l'assembla*, che parera frutto non meno dell' attentione the dell' orroro in udira, e 1' orrore era, toglio io credere, ispirato dali' acerbo dolore in ossertare tanta indignatione del più gran monarca contre il gran ponteflce della chiesa di Dio. Finite la lettura, si vide o parte di ridere nei più tai i rescori un mote di disposi­ tione a partire. “ (Carietti, lett. VI.) 5. Dt OMgreyadMashie dsetau 96 ed, XI iiutii. È iataraaaaMa I’ emtree, aha M. Carietti fa di tatta to rilaaatotii, eba ineereero alia latten dell' rne. Pari—do della prima.parte, in eai ai t Γ imperatore par il .bene recato alia reUtoa diarimnla an pe' d' adnbudone1 a ri pasta eopra, run rilera eon molta aentaeaa aleane prepeeiaieni, nolle . quali, eome leggiadnmente ' t esprime, Γ adniaaioae oscita di stile e nrrivava E allo toprapoeito*. Pareochi posai vennero riforawti, ma a atente, o .apparita, al dir del nostro prelate, oosi grande e coal miateriosa 1a difRcoltù di eorraggura ancbe ana aillaba a eerti articuli, cba si sarebbe quasi dette agli estensori: toi avete ecrupolo di matter mono in quello die non è vostro. Se teri sono gl' indiaj che se ne haano, io scnipolo non era fuor di regions. “* Furano più animate le quistioei «ulla parte del! indirixao, cbe rigtiardava le proposirioni gallicane. Una propositione erronea tulle censure venne suppress*. o in tel discussione si diatinse moite il cardinale Spina*. 1 .Gia si a*. che parlsado si ukOnarcM, Γ sduksiese è di stile. S' igaoia perd, se venuarate convents agli anti dei signora Cosnnqae eh. la eolpa ore degii Ntenaori. non dogli essminatori, si qeali, underaado ancbe di poco Γ elogio, aarebte state tapatate di negari» internments. Io poi aseolverei tutti, perché fenno, che nel caso Γ adnluione aie di Ç stile, équivale a quell' site conetderasioae colls qnale 1 Fran, ■i. Di congrtjaiioiu dit 31 tnm'i. oosi termiaaao, c a qnei devotissimi superlativi coi quali not Italian! sottoscriviamo le lettcre, voglio dire, cbo non signi­ Nells congregatione medeeima si trattù ae mon­ dea nulls.· (Letters X.) signor Dalberg, primate della Qermania, invitato * Nell' ludirixso rimproverosi il dirai, che la religione dali' imperatore a Parigi, dovevl ammettersi fra poneva allo etesao lirello Γ uhMdienaa dorota a. Dio e al principe. Voile difendeni con un passe di Bossuet, .ins i padri del concilio. La quistione fa assai viva: il cardinal présidente, parea volesoe rimetterno la questi dice : La ehieoa, oosi nel diecorso sulI' nnit*, ba lunsl sato al eovnuii an troao nel luogo il più sienro <11 tutti e il decisione alls fatura congregatione, e poi mutato più iaaooesdbile. selle ooaciease medeaime, ove Dio ha il su» : parere ne fece tosto la discussione. Nel più vivo ma nos dice part, che va Γ ahbta equate a quel de' priudpi. dei contraste sentosi, colle parole steose dei nostro La diversité t grando e manifesta. Bossuet troppo bene sapera prelate, quai ne fù Γ esito: .11 ministro del culto la risposta di Pietro e di Giovaaai al sinedrio." (Letters X.) * itarleCti, Letton X. dell' impero, che si era assentato,j ritornb, e tro* Partaadoei dei primo srtiooto gallicane, ri si en agginta vando tuttavia access Ia pugna, prose parola e quarta eeaMgueasa': Qualanque censam delta chifea o di sooi ministri pronautato per a&ri temporali è ipso fecto di alu tornare allo scieina Cost ta dette per via s das vesoovi ... oflstto. .lavera," moi il CartettL .questo è dlr molto, ma è Poses essor utile quarto riaprovrtro, quanto dovrtto emare dire aaeor asolto mate: abillt* che nos * di pocM. Long! per nasiUute. Io stoeoo a cert’ inoeatro M tatae notate dell’ altro i vasoovi dai ritevare il Visio del raaioeiaio, si rirtriaaetu oeecraaioa del popolo, dal giadirio della posterit* e di quelle a ritevare ta felsit* delta propoeisioae. Fn gii altri, gli ucidi Dio e delta oUem... Atoaao sache fra gU ateaei aeoaUaUd veenovi di Geoova e di Ravena* ta combettotono ... Più per son più saao gindtato roda aello scisma aa veto o gréa mata, D altro del ——i—jeta ta brovitù del tasspo cosudgiiù a raterai o contento delta traaquillit* eh* al coaoode alla san, mu erode dell' asrtorit* del ooskIMo *1 T—to, ehe Matina to scornunica coatro gU oocapstori ta’ heal —toaiartiri Fu i tans ts mmte glasto, ohe ei pertarW qaalln delta nortn rangions.· (Carietti, tetters L) (Voce indiruri sigaHeaatar latere—iimee capita­ te aven rooo moatag. famutri, vnoeevo « Valterna, e 1' ar«itorum Itator— centra brevia Pii VU de opleoopto lestrusi, voMUfro ti Ravenna coi to pamO, ne ta— il tort* Parte ehe Vlds eapn col WC.) la lettons feoe— qaatehs tmpeemteM al vu—vo « Nantes, ■ J va—vi delta Marea depertati ia Lombardia non acuo oho allata, e ta al— veto*' rit ornando sa quests proportio, adii diro: ,<*, so il concilio « Trente dfoooMi...!* Inreguito Invitati. Pone ohe te deportante» ae tegite toro II dirittoT p— dtodo usa aptagaetane al «tote, ehe tatte ne mavotes il* d imano fossaro rapprooeatati dai proeuatoti; me neppar quanto ai vasta- (Carietti toe, eit.) noterai matin—te. Btetito ri — date ai quoriti 41 eus ma—d • Jdta proposisio» deir iadrousa cto* doBe Spirtto mato peaporti mU’ taverne M UN al orerigMn C atami prolati. o in— volte dir satate · pHaw gT ItaNMri, m MM«f* prm· i VMmmI teWak Malta appaggia: ri tOaum aL ομΦιφ " M IT IM par Γ altre yrefietaiiui, eo F indirisao devora iaNM mOa MMImM o qui·41 ooOa iueanieuo 41 duo artiooii eeutroversi. Bi loose pure 11 maadameato o pectorale, eho. a nemo dei enueiBs, devove iaviani a tatto le dit usi, rampante jfo meeoig. Bowliar, veacovo d* Évreux. La letters mu os* disette a taras I’ seams, e per questo As pseposto e adottate di dario fat istampa ado duo Hague. In quaato aBo spirite aou en moite diverse il maadameato daü' iadirisso, o eome questo del prime e torse artioolo gsllieaao, eoal qaollo del seconde o quarto articok) ao faooa o proclasnava vérité sieura per la oondotta del popoli, oui dirigevaai U maadameato. Il bues veacovo d* Évreux cedante per Γ été, ri afBiaeo, pieuse e proteato, che saoi non erano i sentiscenti del maadameato, e délia voracité di questo fatto ne amicura dope diverse indagini praticate in proipoaito il nostro prelate1. euAataatL La aaagragaafoM del IT eoaua«U 4a aa tratto geaerooe a4 eroieo d’· aa IHastro voeoovo itoliaaa, di moarigamr Mara, raaaera di Breads Appeaa dope la coûta taraaaaiaaa 4aHo Spirits saato il oardiaal presidents araa aamin dati a pariare, oho moaaignor Kara eUaata 1» parole, laaaa 'taut aaa atotaorte. Prendfauao la parole 4ai Oartetti. »Teadeva la modeaiaaa a proVare 1' irrogobrité 4' iateodane in -aa indirisso eh' egli appellb 4i preheataxione, materio 4i dottrina, aha doyoapero aottoaeriverri, e MMOgneatOmtmto approvarri 4» tatti i veooovi aaebo pria» di eaaere ■ state date ad ooamiaaro, oomo 'aa tali materie preeerivova U i corimoniale del eoneilio, e die italne ai obligaasero .6. Di fMtmtnt spiaeoponuu decretum o Bigot gl' Italiani alia rinunsis dello propria opinioni. preporitam eomprokmtütm. Indi, dope aver riapoato a quanto aveva nella oongregasione precedente dette il veaooyô di Mantee, .Ammcttaai anche," coal ragions il nostro Cardemandé 1* ohe ndl' indirisso ai canoellaaao tatto' letti, „che della loro sottoacrisione poterne ferai cié ohe ri era di dottrina; 9* che le materie di abuao, e più ammettari che un taie abuso poteaae per buone regioni tomerai. lo non voglio negarlo, e alcuni almeno di eaai vi convenivaao, quindi perô non ne voniva, che mono giueta per' aè foaee 1a lore sottoacrisione, quando era nolle pià varie e caute forme circoacritta e rettifieata. Restando pertento, in auppoaisione ancora del temuto abuao. per ae ateesa colpevole la sottoacrisione, 1’ abuao che ae ne facoaae non dérivera da eaaa, come da causa necessaria, ma derivava aolameiite dall' altrui' veacovo di Breccia. malisia. Vero è, che riapettando 1' altrui debolessa, Borae il veacovo di B. Miniato a difenderai, me vuolsi per carith tralaaciere un' asione aneor buona fu mptto subito che non.era cos* da parlaraene, e ( . non che indifférente, quando con ragione ae ne eoe) resto sensa effotto lo celo dell' accusatore. prevode in altri 1 abuao, ma quest' obbligo allora In tanto continuo 1 avertens* sui due ayticoli rola- . solo ne stringe, che una grave ragione non vi tivi alia tersa propositione gallicane oontraddetti abbia di porre I'asione medeaima." (Letters XVII.) da molti padri. In messo alia disputa il veacovo „Ora quests ragione," segue a riflettere il Carletti, di Nantes espose la più forte delle regioni, che fu „vi era nei bisogni della cbieaa e nella lusinga di detta, come s' esprime il Çarletti, „come in paren- calmarne la persecusione ; quindi potoronri formare teai, ma fu intesa da molti. e Γ intesi io pure «ta giusto dsttoma apponendo serie oondisioni all» ehiaramente : Γ imperatore ci li vuole. Era questa sottoacrisione voluta. Infetti le sottoacrisioni isolate una regione che non soffriva risposta, ed era la e carpite con tante arti, e volute da tutti aaeolute, sola invincibile/ da molti si fecero, ansi dai piik con a«od0cesiom Il cardinale i>residente endette di conciliare i eoti rustringMti, chi ambrattuto toUaieriMrt fcr dfie eontrarj pareri, proponendo se Γ indirisso do­ riiptUo t tugerc tn naltà, nupvo argomento a rera inriarai, com' era dopo lo corrosioni fissato difeaa de' sottoecrittori. In fine^ il decreto non fu nella quarta oongregasione, e se au tale oggetto accettato, montre quanto si stabilisée in una oondovesae voterai secretamente, e queste proposisioni gregasione anche generale non passa la nature di erano in aeguito di un' ultra dei medehimo, che. propoaisione o di progetto. Non ri fees la aoeaione intendere non poter obbligarri gl* Italiani a rinun- publica: potea farsi, e parea che foaee interemaate siare elle proprie opinioni. Questo fu un traite D>1 tonerla, a non ri tonne: a fwaato non h mt prodi naturel équité e di complimente, montre dal eigio cée prose le uteao di Dief· „Io poi," coal présidente non t ignorera la region perentoria prooOgue, ,1a redo questa provida mano rogoiatrice eaternata- dal veeooro di Nantes. La conclugjone anche nel laadar cod informe un decreto, di oui fu, che il presidents divae, ohe 1' indirisso non peri> volendori faro abuao, sari tanto minore 1' ef­ aarebbo altrimenti aottoecritto da tutti i voecovi, ficacia, appunto perché maneante di quell* ultima ma solo dal présidente e dai secretarj del concilio, sannione, ohe poteva darri e non si diode da un’ che oangiatari la propoaisione, ae doveva votarai aaaemblea di voacovi ehiamata ooneilio aarionale. aecretamente, ηβΙΓ nitre, ae doveva votarai col Cori ri rende aeritpre più manifesto, eho quando oolite motodo, non ri foco torto al voluto motodo. le eoae oooleaiaetiehe sono guidate ad arbitrio doli' di altata e seduta, e oho quindi pamù a pluralist uomo del aeqolo, la previdensa di Dio le arrests a messo del ooreo, o fa 'che portino, 4M oori, ne! volto la marca della più certa irrégularité." 8i «■oars, am readatesri reblioo Γ indirisso, colla propoaisioM potevano otampare i proceari verbali 'di quelle aha si ssaariaa, ittommano *11' sterne.* CMaaseti la tosti■mte.l vmeovi ItaUaal, a' ebbs saalti,- · Ita conmétro­ Meaux, Mende, Mets, Mondovi, MoatpeHior, Munster,. férée par le métropolitain ou par le concile “ Namur, Nancy, Nantes, Orléans, Osnabrück, Padone, politain, conformément h ta déclaration qu’elle avait Peseta, Pistoja, Plaisance, Quimper, Rennes, Rimini, tait* que le concordat était abrogé. L'empereur n'a pu voir dans cette conduite que 8t-Flour, Sau-Miniato, Banane, Savons, Bios, 8ovano, Strasbourg, Trente, Trêve*, Valence, Vérone, l’intention de lui manquer comment la commission pouvait-elle dire que le concile n'est pas compé­ Vigevano, Vintimilta, Volterra. Auxquels archevêques et évêques tas deux mi­ tent en cas de nécessité, lorsque la majorité des­ nistres du celte de l'empire et du royaume d'Italie membres de ta commission dans d'autres circon­ ont adressé, l’un on tangue française, l'autre en stances ont signé ta contraire? En effet, il résulta dee déclarations des cardinaux Bpina et Caselli langue italienne, le discours suivant: JMseeiswra las ereheetfue ei Myso. .Nous devons avant tout vous instruire do ta nature et de l'objet de cette réunion. Ce a'eot ‘ Oentavanaia free hase hsueiaaa remeaverat, quia ■*«·lev estait M, qwd Ayamia UHm legs caste· «rat. as taperii, qee priariÿatas Bernasse mattaeri eaaaehatar, istagii- tatsm, quantam posset, servaturus «ses. IM CONCILIUM NATIONUUJ} PAHHSNU, 1811 tail IT que jamais cette opinio· n’a été celle de la osas- A missies; qua les évêques de Tournai, de Gaad et da Treyss seubi la purtagdbieat, et que la trèsgrande majorité de la commission y était opposée. — Le rapport de l'évêqne de Tonnai sot donc men­ songer. IM oaaoniqne, il serait nécessaire qas I on Mt ssauré qne le concile déclarerait la nécessité, considérerait le· conventions du 15 juillet 1801 et du 16 sep­ tembre 1801 comme abrogée·, il prendrait des me­ sure· de. concert avec aa mqjesté pour pourvoir b la nomination, institution et consécration des évêqwa, conformément aux anciens usages de l'église. Vos· ave» donc à donner individuellement, si telle est votre opinion, votre adhésion aux propositions et au projet de décret dont nous allons donner lecture. Il parut en conséquence h sa rqajesté qu’une assemblée ainsi dirigée et dont ceux qui avaient ■a confiance portaient le mauvais esprit et la mau­ vaise foi b oe degré, ne méritait aucune confiance, , le Concile a été dissous. Propoeittotu et projet Ae Jieret. La police a fait arrêter les trois évêques quiK pendant- la durée du concile, se sont constamment 1° Le concile national est compétent pour statuer réunis la' nuit pour former des conciliabules avec sur l’institution des évêques en cas de nécessité. des prêtre· mal intentionnés.— Leurs papiers ont *2° Une députation de six évêque· étant en­ été saisis, on y.a trouvé la confirmation et de nou­ voyée au pape, si sa sainteté refuse de confirmer velles preuves des griefs qu'on avait contre eux. le décret proposé par le concile, le eoneile dé­ Cette affaire se trouve être du ressort de la justice clarera qu'il y a nécessité; en ce cas il sera pria ordinaire qui juge les actions des citoyens. Sa B par le eoneile, de concert avec sa mqjesté, des me­ majesté nous avait ordonné d’autoriser les évêques sures 4 l’effet de pourvoir b la nomination et con­ h retourner dans leurs diocèses, et nous avons fait sécration de· évêque·, conformément aux ancien· connaître, dès le premier jour, cette permission de usage· des église· antérieurs aux concordats. sa majesté b ceux qui l'ont demandée. Le concile décrète: Lee évêques d'Italie, mécontents du rapport de Art. 1. Conformément h l’esprit des canons, la commission et de l'esprit ^ui paraissait l'avoir dirigée, convaincus des mauvais sentiments * qui les archevêchés et évêchés ne pourront rester va­ animent une partie .des membres de cette com­ cants plus d'un an pour tout délai; dans eel mission, se sont adressés .au. ministre du culte espace de temps la nomination et la consécration d'Italie qui a présenté b sa majesté l'adhésion des devront avoir lieu. Art. 2. L’empereur sera supplié de continuer neuf évêques aux article· proposés et leur impro­ bation du rapport de la commission. Plusieurs è nommer aux sièges vacants conformément anx évê^u·· ont eu occasion de faire connaître b l'em­ concordats, et le» nommés par l’empereur s’adres­ pereur, soit*ar le, ministre des cultes, soit par le seront b notre saint père le pape pour avoir l’in­ ministre secrétaire d'état, soit directement, combien stitution canonique. Art. 3. Dans les six mois qui suivront la noti­ ils désavouaient .la fausse directement donnée nu eoneile, et tout ce qu'ils trouvaient de sagesse fication faite au pape, par les voies d'usage, de le dhns le mesxo-termine proposé, qui conciliait et ^*te nomination, le pape donnera I institution ca' nonique finissait tout. — conformément <· χ » aux concordats. ■-·Art. 4. Les six mois expirés sans que le pape A leur sollicitation, sa majesté a autorisé le ministre des cultes de France et d'Italie b recevoir ait accordé l'institution, le métropolitain ou, à son l'adhésion de chaque évêque, et elle a vu avec défaut, le plus ancien évêque de la province ecclé­ satisfaction que la majorité du concile avait adhéré siastique procédera b l'institution de l'évêque nommé, et s'il s'agissait d’instituer un métropoli­ è ces principes. •Sa majesté nous a entendus hier et nous lui en tain, le plus ancien évêque de la province con­ avons fait le rapport: elle nous a autorisée è nous férerait l'institution. Art. i. Le présent décret sera soumis à l'ap­ concerter pour arriver b finir cette affaire impor­ tante et ne pas tromper son attente et celle de la probation de notre saint père le pape, et, b cet •ation sur le résultat des opérations du concile, . effet sa majesté sera suppliée de permettre qu'une puisque la grande majority est si loin de l’esprit députation composée de six évêque· se rende au­ du rapport de la commission. Sa mqjesté nous près de »· sainteté pour la prier de confirmer un ayant rendus respsnsables de la conduite' de ces décret qui peut seul mettre un terme aux maux de· affaires, nous avons voulu réunir les évêques qui églises de l'empire français et du royaume d'Italie. n AussitAt que'chacun de vous aura fait connaître se sont mis en avant et ont adhéré au mesaotermine: 1’ pour leur témoigner la satisfaction de son opinion sur ce plan, il sera soumis b l'em­ l’empereur,! V pour répondre h la demande que pereur, et par ce moyen on sera sûr de marcher vous aves faite, çn fous consultant plus immédiate- " d'accord et de s'entendre.1* - ment sur l'état actuel de la question : nous avons Un mouvement générai de satisfaction et de unité d'intention; un ooneert entre nous devient dévouement te) qu'il serait impossible d'exprimer • est manifesté dans l’assemblée. Le· deux mi­ naturel pour aviser aux moyens. · Nous vous proposons donc de faire connaître nistres ont été priés par tous les archevêques et évêques de porter aux pieds du trêne l'hommage votre opinion individuelle sur ces questions: 1* Le concile national est-il compétent dans le d'une éternelle reconnaissance pour eux et pour ' cas da nécessité pour décider sur l'institution des leurs églises; des archevêques et évêques se sont présentés en grand nombre pour donner sur la évêques? 9* Si, une députation de six évêques étant en­ champ leur adhésion aux propositions et au ■ projet voyée aq-,pape, sa sainteté refusait de confirmer de décret. Les deux ministres ont jugé plus con­ le décret, les conventions se trouvant abrogées, y venable qu'il en fût remis h chacun la copie, afin d'en bien peser les dispositions et de donner leurs aurait-il néabmité?' Le eoneile resterait réuni jusqu'au retour de la avis avec la plus entière connaissance. Fait et dressé b Paris, par les. ministre· de eu députation -, si le pape confirme le décret et donne l'institution canonique, tout sera terminé; mais,en majesté, le dit jour et an. '" prévoyait le cas .oh le 'pape refuserait de con­ L« comte Bigot «« •ur 1· séeaoe'du 87 Jalil·*. 1· prcd·* do More* pour la réouverture du eoaotle, la saodlgoatio· da I'artM· 8. (Ex codice uuucrlpto Arahivl »»tke»li») 3 soAt 1811. Sira J'ai l'honneur de «oumettre à votre majesté, suivant l'ordre qu'elle m'en a donné, le projet de décret pour la nouvelle réunion dû concile. Je join· comme renMignement, la minute de ce projet, la note de· évêque* réunie hier et tendant à un changement. . Je aoumets de plu· à votre majesté un rapport pour autoriser le paiement d'indemnité de· évêque· pendant le moi· d'aoAt. Je meta également sou· se» yeux une. copie du procès verbal de la séance du aamedi, 27 juillet dernier, au miniature des culte·, procèa verbal dont il n'a.été donné aucune communication. Je suis avec reaped ... Le comte Bigot de Priaaieaeu. XVI. (Melchera, p. 09: de Pradt. II. -¥U.) Le concile national eat compétent pour atatuer sur l'institution dea ^évêques en cas de nécessité. Autre décret rendu par 1· oonoil· national tanu A. Parte, 1· B août 1BU. ( Me (chers et de Pradt 1. c. ; de Barrai ·, p. 8SS. 1 Le concile national décrète,ce qui auit: Art. i. Conformément à Γesprit dea canona 1er archevêchés et évêché» no peuvent rester vacant· plus d'un an pour tout délai: dans cet espace de temps la nomination, l'institution et la consécration devront avoir lieu. ' Art. 2. L'empereur sera supplie de continuer 1 nommer aux sièges vacante, conformément aux concordats et les nommés par l'empereur t'adres­ seront h notre saint père le pape pour avoir l'in­ stitution canonique. Art. 3. Dans les six mois qui suivront la noti­ fication faite au pape par les voies d'usage de la nomination, le pape donnera l'institution canonique conformément aux concordat·. ulri. 4. Les six mois expiré· sans que le pape ait accordé l'institution, le métropolitain et, à son défaut, le plu· ancien évêque de la province ecclé- , •iastique procédera i l'institution de l'évêque nommé; et s’il s'agissait d'instituer le métropoli­ tain, le plu· ancien évêque de la proviso· cou-, férerait l'institution. Art. 5.. Le présent décret Mr* soumis h l'ap­ probation de notre saint père le pape; pt h eet effet m mqjeaté sera suppliée de permettre qu'une députation, compoaée de six évêque·, m rende au­ près de aa sainteté pour la prier de confirmer un * D. de Banal prias tecrvUu· osüttit, st vente···· al­ teris· tettema ste inscrite! : .Dscrteuas «ssedri Mteteaali·. As esaprmtftens pmsrwK ÀoMa Ht S aegeuti aaaa MDOXXI, pneeiA· cMtaiau et amiatatimma dMwea &· Joeepim oarAiaaU Msrê. anti- aatiaaate inrai. at iafra." Vsnfoa·· Isaac tettaaai Jb gao, tefrs set 19B. 1 décret, qui eeul peut mettre un tenu· aux maux des églia·· de l'empire fatnqnia et du royaume d'Italie. Signé: J-, oerd. ftseji, président. t HgaoiaAt, archevêque de Turin, secrétaire. p archevêque, évêque «le Parie, ’ secrétaire. /ÿ J.-B-, évêque de Nantes, secrétaire. f Charte·, évêque de Bay eux, secrétaire. XVII. Xndiotio oongregationte die U augusti. (Melchers, p ISS.) Monseigneur. Le cardinal, président du con­ cile, a l’honneur do prévenir monseigneur l'évêque de N., qu'il y aura demain lundi, 19 août, è midi, réunion dea pères du concile à son hôtel, rue du Mont-Blanc. Il vous prie de vouloir bien vous y trouver. Paris, le 18 août 1811. xviii. Littera· episcoporum ad sa. pontifloem, di· 10 augusti. Très saint père. 1° Décret rendu par 1· oonotla national tenu i Parte, le B août 1811. 1· IM eouttost bien PH VU Les circonstances et les motifs, qui ont déter­ miné l'cmpcrcur è convoquer un concile nations), sont connus de votre sainteté. Vivement touchée des maux qui-résultent, et pour la religion et pour l'ordre public, do la vacance d'un grand nombre d'églises, sa majesté a cherché les moyens deerdtum sancti­ XXI. tati suae approbandum subiicietur, ideoque maiestas Minute d’une lettre du ministre Bigot de Pré- sua imperator et rex humillime exorabitur ut sex 1 ameneu à l’empereur. episcopis deputatis veniam det beatissimum patrem (Ex ooéicc qtsunscripto Archivi nationsli.l adeundi,.atque ab eo rcverqntei~ postulandi confir­ mationem decreti ’ quo uno galjieaaae nec non (Octobre 1811.' italicae ecclesiae male sauari poiunt.* J'ai transmis à la commission les instruction» Itaque, ut ecclesiae calamitatibus bccurramus, suivant lesquelles votre majesté trouverait con­ et ingentia mala quae imminent, quantum in nobis venable de publier les deux décrets du concile est, Deo protegente, avertamus, habita super hac comme lois de l'état, et de rejeter la publication . re ciim venerabilibus .quinque- fratribus nostris du bref, pour' que les passages iniprouvés en soient •anctae Romanae ecde&iae cardinalibus.>pt venera­ eetranchés; il faut par un décret partir de l'appro­ bili fratre eleemosy mirio nostro archiepiscopo Edes­ bation des décrets du concile et les proclamer seno, deliberatione matura, et concordatis inhaeren­ comme lois de l'état et en même temps émettre te·, relatos articulos, menti ac voluntati nostrae, ut un avis du .conseil d'état portant que le bref du praenotavimus, consentaneos, auctoritate nostra apo- pape ne peut être publié comme contenant des ar­ stolica approbaqyus ot confirmamus. ticles contraires à nos libertés, et que ce bref ne Eveniente autem casu quo, ela|>eo semestri, et sera publié qu'aùtant qu'on en supprimera les nuli<> obstante .caqonico -impedimento, metropoli- mots: en vertu de'la'*déUgation du souverain pontife. tanus out antiquior provinciae ecclesiasticae episoopuZ ad institutionem, iuxta articulum 4, pro­ p xxij. cedat, tunc velumus ut idem metropolitanus. vel Béolamatten à propos de l'évéque d'Angoulêsée antiquior provinciae ecclesiasticae episcopus, pro­ . qui avait publié les aotes du concile en les ac­ cessus de more instruat, professionem fidei, ac re­ compagnant d·· éloge· Isa plua flatteurs pour liqua omnia,, iuxta formas consuetas et canonicas l'empereur. sanctiones, ab- instituendo et consecrando exigat; (Et codio· sManscripto AreMvi national··.) denique nostro, vel summi pontificis pro tempore existentis, nomine expresso instituat, horumque 1* Bigot d Fempereur. omnium acta authentica ad hanc sedem apostoli­ A cam diligenter et accurate transmittat. Paria, 20 octobre 1811. Sire 'Iam vero, quod etiam supra ultro commendavi­ J'ai l'honneur de rtndre compte è votre ma­ mus, non possumus nos cohibere, dilecti filii et venerabiles fratres, quin hic vos novis laudibus jesté d'une faute très-grave que vient de com­ prosequamur, quia nempe in hoc gravissimo ne­ mettre M. l’évêque d'Angoulême publiant, h l'oc­ gotio, ubi inter caetera agitur de rebus disciplinam casion de la clôture du concile, un mandement universalem spectantibus, nobis Romanaeque eccle­ jiont un exemplaire est ci-joint. — Il y expose les siae, piarum omnium matri et magistrae, veram résultats. de cette 'assemblée en y insérant en en­ obedient.'. n filialetnque submissionem, at aequum tier les décrets du concile. Cette publicatbqi est une violation très coupable de la règle Mivant eet, profitemini. , jÜtiL: CONCILIUM NATIONAL* ΡΑΛΛΟΝΝΕ, 1*11 Μ Π »1 peat . 4ta« pabU4 qua par raatoriaatiaa de votre ... Vmn Mate é out égard Mt d'aataat plea (rara ■Minuté. La hate de M. l'évéque d'Aagoaldm eat d'aataat plaa grande qae > I'avaid dd> répri- Mtea qoi aa doivaat être pabüén qae par an 44awadd d'avoir Mt aa premier maadeanaat pear ordonaer daaa aoa diociee dee prières avaat * votre able iadiaeret voua met daaa une contrsΓ«overture da concile. veatioa ouverte sax Iola... \ GIORNALE1 O88IA MEMOR1E RELATIVE Al. CONCILIO NAZIONALE CONVOCATO IN PARIOI COLLA CIBOOLARK DKU.’ UPKBATOBK K BK NAPOUCOKE 95 sprite 1811. „ NOZIONI PREL1MINARI. In oonsegueasa degli avvenimenti; oho negli ultimi tempi roveeciarono in Europa, a mnaaime in Italia tutto il· aiatema politico, tolto il aommo pontefioe regnante Pio VII, il d) 6 luglie 1809, dalle aua^aedo- di Roma, e, dope varie aueoeeaive vicende, amegnatagli la citté di Savona per aua teeidenaa, i veacovi della cattolica ohiaaa non poterono più godere della facile e libera comunicaaieee col loro capo. In quosto mexxo perii l imperator Napoleoae eonformemcnte ai concordati nomini) più veacovi aile aedi vacanti tanto dell' impero, como dei regno. Li nominati ai rivolacro al aommo pontetice per Ia cdAonica istituxione, < he non riscoaae mai il auo effetto, neppur dopo le rimoatranae dell' imperatore preaentate dall' eminentissime cardinale Capram, in qualité di arciveacovo di Milano, per commiay eiono dei miniatro dei culti il signor conte Bigot de Préameneu, con aua lettera al aanto padre in data 19 luglio 1809. in cui ebbe a mani/eotar il desiderio di Napoleonc che gli arcivescovt e ve­ acovi nominari alio aedi vacanti di Francia, dietro 1' iatanxa dellh cancelleris imperiale, otteneraero 1 iatituxione canonica, dichiarando che egli non esigerebbe da lui che veniaae fattn alcuna mentione nelie bulle della aua nomina, purc&è nemmeno il papa eaprimeaae nelie medeaiine che cib fa di proprio mqto. e ai laaciaaae di allegar motivi di qualunque aorta. Ma il aanto padre colla roaponaiva 26 agoato dell' anno medeaimo fece oaaervare a queat' eminentiaaimo, che cib accordando, egli verrebbe a riconoacore nell' imperatore de' Franceai il diritto e Γ exercitio dolia nomina ateaaa; mentre ta can­ cellent imperiale, cio4 il miniatero pei culti, è Ia medoaima coxa solla pertona dell' imperatore, di cui esaa ne rapprexeuta lo attributioni, agixee in auo nome, e he funge le di lui voci. Oitre di che aua adntiti rigetta ^aolutamente che nella chieaa cattolica ai conoacano ministri dei culto, i quali traggano la loro autorité dalla podesti laies. L' eminentiaaimo cardinale Maury, il veacovo 'di Canale. e molti altri veacovi della Francia aerieaero. in queato medeaimo ’ tempo, al canto padre quasi della stessa maniera. La riepoata del ‘nanto padre fu uniforme alti auaccehnati di lui aentimenti, a' quali aggiungeva la reale impossibilité, in eut ai trovava, di provvederc canonieamente alie aedi, mancandogli e li auoi consiglieri nati e i auoi eegretarii e li mini­ atri indiapenaabiii al disimpegno degi' interessi tutli della criatianité. Aggiungeva inoltre il ponte’ Hw diurnos eo^uaenterios (Venetiù, a. IM4 edjtost iis, qnae supra edita enat, sdiicieudos esse oensuimus. Eos eaim MMuima'diligentia concinnavit Albertus Rossetti, secretariat Joseph! Perussi, episcopi Otndiensia, qui ipse concilio-adfuit. Attamen ouip iis, quae sapra col· 70-202 ex comoseetariis fice che qualorp il monarca volcano daddovoro la puce della chieaa, ai riconeiliaaae in prima col auo capo, gli rextitniaxe la aua liberté, la aua aede ec„ ed otterrebbe ognl coxa. Da ooeiffatta apertissima dichiaraxione del aanto padre ne anaoegu) la atrana idea di voler rimettere 1' antica disciplina della chieaa, .gib abrogata da più concilii,, o da più eecoli dimensa, cioè che la* oauonica- iatituaione dei veacovi suflragaaei pro­ venisse dal métropolite, e quelle del métropolite dal auffraganeo aeniore della provincia ecclesiastica. E trovandoai allure in Parigi molt! veacovi della Francia, furono invitati a vernare sopra tai argu­ mento, che agitarono, tenta pcro eaibire alcun riaultato. Nel febbraio del 1810, ai dimandô ancora ai cardinali di Pietro e Contalvi d' interpeller, e raccogliere e quindi riferiro i aentimenti dei loro colleghi allora dimoranti in Parigi hu! medeaimo propoaito. Ma a queato invito tutti gli emmentisaimi eonvenneru nel sentimento di xupplicare il monarca a voler dispenser)! da una discussione, che giudicavano essor loro incompetente, a mono ‘ che non foxacro abilitati dal aanto padre : adducendo che i cardinali tono bensi come i collaterali e i coadiutori, eo«i i conxiglieri nati del papa, ma per diro rispettoxamente il loro parere quando vien ad essi demandato da! medeaimo eia nei concittori. sia nolle private contuite. Ë loro uffixio rixpondere. non proporre. Dieteccati che aieno dal papa, quali membri separati dal eorpo, nulla poaaono nè dire nè fare ; rextano senta moto e sensa vigore. Molto meno poi puô ester loro permette d' interloquire dopo çhe il capo delhi ehieaa si è deciso, ed ha non solo externals loro, ma reta pubblica la sua decisione. I. assoluta ritposta 'de' cardinali chiudeva la strada ad ogni privato mancggio, e quindi profittando dei molti veacovi, che si trovavano in Parigi, v fu data ad etsi 1' autorité di poterii unire in cOrpo affin di versare aopra le accennate cote; crescendo " tempre più «Γ il bisogno a' veacovi dei poteri necessari al, goVerno delle rispettive *diocesi, e il numero tempre maggiore delle ' chieae vedove che riclàmano i loro pastori. Erano diocinove li veacovi, i quali, riuniti nelie stante dell' eminentissime Fesbb, protero argumento dalla imperiosa circostansa di scrivere in corpo a sua santith. li 25 marxo dell' anno atesao 1810, una lettera riaguardante tutti e due queat’ importentissimi oggetti, onde rispettoaamente persuadernela c ali ampliatione dei poteri, e alia istituzione canonica dei vesoovi nominati, appoggiando ancora le loro iatanxe suile sopraccennate letter* episcopi tiendareusu aliisque certis docuneatis edidimus, ac­ curate conferendi eunt. Refert enim Rossetti saepe rumores, qui tem temporis etreumferebauter, atque de episdopis ToruaoSasi. Oaadavensi et Trecena! iniqne indicare, eoo vero, qui Napoleouis tyrannidi cesserunt, nimis excusare videtur. ■ - MS OOKCILIUM NATIONALS PARBKN8E, 1811 hmH 17 scritte da molti vaaeovi in partioolare, che ne la A regno mmM ' ί »4 i bapitoU delle sedi veosati, pre* scongiuravano al provvedimento massime dalle re­ aoetarono di ibtto al principe n riapettivi loro centi aedi. · ’ 1 iadirint Sicoonae pert non «hum tutti né aflbtto L’ mite di questa lettera, suseistendo lo mede- oonoordi al prime modello, multi di loco ritenuti* sime regioni, non ebbe miglior effrite delle niteo. o poebMmi aeeedevano totalmeate allo maarime La contante fcrmeua per una perte di ana emesso da seco, non octante lo presser*, gl’ inviti santith, e le innovationi religiose euMOguite nel e le.sorpreso per parte del governo, o de' not regno d’ Italia immediatamente dope queat' inutili agenti privatamonte (nel montre che ai affettava maneggi col decreto imperiale 25 aprile 1810, oho tutta la indifierensa) a' que’ vescovi maaaime, oho opponevano al rarvioinaineato una pift forte bar­ ritardavano di preaentar Γ indiriiao. o non conrient; e per .1’ altra Γ imperiosa neoeaeità di pror- veoivano nei principii dell' eventplare; oltee ai vedere eon prontesea ai bieogni della ehleea e alia cangiamcnti soetanxiali fatti eseguire ia molti di conservatione dell' epiacopato, enunsiavano Γ espe- eeei, come fan luminosa prova le ritrattasione e diente di un concilie nationale. Li gravissimi sensi, I’ omilia di Mgr Orologio, veecovo di Padovo; coal de’ quali era piena la aullodata lettera n' eelbivano fu allo™ forte cbe ai vide crescere la nécessité ancora di queato le ragioni. . Dicevano in fatto della convocatione di quel concilio, cbe ai voleva que' padri: „Per quanti sieno i motivi dei lagni, declinare. E di fatto Γ imperatore con lettera circolaro che d' altronde eue santith poterne avere, per quanto fondate poteaaero eaaere le sue ripugnante, B 25 aprile 1811, invité tutti li veacovi dell'impero e per quanto dura e penoaa la aua situations, pur e dei regno onde' fossero a Pangi la settimana non è meno évidente cbe in tutti i possibili aup- antecedente li 9 giugno, giorno allora stabilito pe» poati elle non saprebbe persistera in une reaûtenaa, 1’ apertura dei concilio^ meno peri i vescovi della che deve necesaariamente aver un termine.“ Poi Marea, i quali non ebbero invito perché deportati conchiudevano pregandola colle iatanie più pren­ in Lombardia a cagione d' aver rieusato il giurasanti di non abbandonar la chieaa di Francia a ae mento; sobbene alcuni dicessero che cif> fosse per medesima, rifiuiando di darie i veacovi, che ease indebolire il partito opposto al governd. Fra i riclama, t di non ridarla cori alla tritta «tetuità veècovi délit stati romani il solo Mgr Becchetti, di di dirndert i çtetzi di provndtr* alla propria co»· -Citté della Pieve, fu chiamato. Alcuni vecchi, od stnazioat. ,/ infermi chiesero dispensa. Queuta circolaro non contoneva per motive pri­ Avanti pero ' di venire all'* accennata convodalione si è pensato di far rivivere quel prqvvedi- mario sennonchè di prpvvederè pprchè non avesse mento che, per censiglio dell’ intmortale^oMuet, a périr nella chieaa di Gesù Cristo Γ episcopate., Contemporaneamente a qjiMt invito sovrano, sospese nella Francia, al tempo di Luigi XIV, un' aperta alienatione al capo della chieah. E fu che dodici prelati tra cardinali, arcivoscovi e vescovi avendo sua maesti nominato il cardinale Maury riuniti presso 1' eminentissime Fesch elessero coll* alla sede arcivescovile di Parigi,ri capitolo venisse assenso dell' imperatore e re una deputations alla dimissione dell' attualeeuo vicario, e quindi composta di Mgr arcivescovo di Tours, e dei mon­ passasse li suoi poteri a}znominate cardinale, il signori vescovi di Trêves e di Nantes, da inviare quale, siccome vicarioZcapitolare, a norma del a sua santith con ossequiosa credentials 25 dell’ istesso aprile, per meito di cui, ad esempio de' prescritto dal concilio di Trento, sessione XXIV avrebbe aniministrhta quelle ehTesa; sebbene in loro prodecessori in tutte Io grandi occasioni, metvano, montre il santo pedro avea gih manifestata tevano a' di lui piedi e gli oinaggi del loro rispetto la sua disapprovaxione eon due brevi datati da e^liale attaccamento, e le urgenti circostahie che Savona 3 novembre e 2 dicembre 1810, a que' davano motivo alia convocatione di un concilio vescovp nominati, i quali, facendosi investire dai nationale, e le preghiere aflinchè volesse accogliere rispvttivi capitoli col titolo di. amministratori spiri­ eon benevolenta i tre Iqrii rappresentanti, e udire tual!, frattanto nJ .exercitavano le fuusioni, appog- cii>, che in nome loro/anti di tutta la Francia, giata la santith sua sui decreto emanato dal con­ sarebbero per riferirle/ Qltre a questa credenxiale scritta in comune e cilio generale di Lione dei 1274, sotto Gregorio X, che portava formale eccesione a quell' ecclesiastico, firmata dai dodici prelati, avevano ancora seco loro già designato a coprire Ia sede vacante, di poteria altre diecisette lettere individual! di altrettanti frattanto governare coi titolo di amministrator prelati tra-eardinali, arcivescovi e vescovi e princapitulare ; e similmente appoggiata alie costitu- cipalmente dell' eminentissime Fesch, tutte sulto rioni di Alessandro V, di Giulio II, di Clemente VII stosso argomentq del concilio. Giunti in Savona, il giorno appresso del loro e di Giulio III, e questo tutte in sostenimento dell' ansidetto decreto; oi<\ che pur risulta dalla stessa arrivo ebbero una lettera di sua eccellenta tt lettera responsiva di sua santità al cardinale Maury^ signor ministro pei culti, che gl’ infonnava essero che avea partecipato al santo padre la .sua destina- * intensione dell' imperatore che monsignor vescovo tione in amministratoro al governo della metro- di Faenxa, nominato al patriarcato di Venetia, si politana di Parigi, dietro la dimissione dell'attual unisse con essi loro per esporre al santo padre i mali e bisogni anche delle chiese dpi regno d' Italia. spo vicario capitolare. Pur nondimeno obbediente il capitolo alie gover- Coei avvenne di fatti. E ricevutone esso puro in native insinuationi si fece un pregio di rassegnare Venetia 1' invito, si mi|p aubitamente in viaggiô ali' imperatore e quanto avea operato, e li senti­ per quelle volta. In questo mentre i tre deputati non lasciarono ment!, da' quali era condotto coi eelebre indiriuo che si dovea risguardare come il voto concorde di di cominciar le trattative coi santo padre, che li ricevette con molta elementa, e che resto vire­ tutta la chieaa gallicans. Questa miaura, che sin allora era ristretta nella mente commosso dalla espositione dei mali, che sola Francia, doveva prendere una maggior impor­ ne derivavano da una cosl Iunge vedovanta delle tante atnpliandola alle ^hiese dei regno. Quindi chiese. Non lasciarono pure di manifestargli — fùrono eccitati destramente li vescovi, a pmaentar cbe 1' infperatore risguardava ii rifiuto perseverante, i loro sentimenti sopra quanto avert spicato il delle belle como, un’ infraxione dell' ultimo con­ capitolo metropolitano di Parigi. Li vescovi dei cordato, considerandolo come intisramente abrogato, 9M CONCILIUM NATIONALE PABJ8IKN8E, 1811 iuH Π SM • eke non er· disposto di rieonooeerto di naovo a A firaaehi 1500 al bmm per oiaackedaa vaseovo, fre■rçw dell- iBMgirvi ana elaaaoh addisioMto, dalla qaenti faroa gi’ inviti di tevoto che ebbero dai quale ae aarebbe to scope di perte ia Begyto aa gna digaitarii e dai ministri, ehe to toaeaao tanaiaa alto tag· raoaasa% dello cedi veeeevili. aperta per ordine di Napateoaa; dappartatte di* Ia vista di quest· etousoto to nomina dell' impera­ stinaioai oeorevoU, Bbero aceam» aeOe graadi con- ‘ tore aarebbe oemaaieata al papa Belle forato ordl·· versationi, neUa aecadamia, inviti alto sedate dei aaria, e eel oaao in cal saa saatità diffsriase al di seneto, eecitameati par voders i atabiliaMUti d' ogni to di aa tempo datenafoato to epedisioaa dello " sorte, i capi d' bpara daU' arte eo., iasomma pro* belle pontifici·, i metropolithai riapettivi aarobbuo fata a loro riguanfo ogni maniera di nobile e di­ iaveatiti di peter aoôordare ai soggetti nominal i stinte aeeogiienaa ed oepitalitA. 1' inatituioae oanoniea. — Nel ooreo dai rifleeei, Frattaato dietro privato arriso «he i depatati andarano faoendo, niente mai trovù COXFERKNZA I. il tante padre ehe fosse contra il boon ordine; — Hartadi 4. Circa seesaata vescovi unitisi per nè mai, .a dette loro, gli A venuto in pensiero di rieuaar ad une grande chiesa riunite in concilio il la prima volte in private eonferenxa nelle stante diritto di prorvedere esta medeaima, almeno eon dell' eminentissimo Fesch. contemplato siocome il delle regole provvisorie, alia propria conservatione centro, cui doveeeero metter capo tutte le linee in cato d' una. urgente necetaitd. Solo, sua aantitd da dispurei pel futaro concilio, versarono sal modo rielamava il diritto della aanta cede di giudicare : I con cei essi dovrebbero intervenire nella ehiesa e se il modo, ohe avecte indicato il concilio onde nelle congregationi; e prosero che nella ehiesa. veriftcare la nomina imperiale e le belle d' iititn- interverebbero in rocchetto. mitra, e piviale, e nelle aione canonica, aarebbe conforme alie regole eccle, congregationi in roochettu e mouetta eoitanto. aiutiche, ai canoni approvati dalla -chiesa e ad Inoltre i deputati della commiseione provenuta da una aana diaciplina. Savons, manifeetarono di non poter far oermo sull Dopo lunghe discussioni, nelle quali perù il argomento, senta prima aver comunicato con 1 im­ rispetto degli uni e 1 amabilité dell' altro face­ peratore. che stavaei attendendo o che giunse. di rent» a gara, si venue fiq»lmonte. tra i varii piani fatto, queat’ oggi a Saint-Cloud, tre ore dopo il che si son prosi in «same, a sceglicre quelle che mezzo giorno. Sicehè più tender· alio scopo, cioè di provenire la lungs Merroltdi 5, quasi tutt' i vescovi del regno vacans» dei vcscovati, c di assicurare, con mezzi alla 11 della mattina ai ton recati alla visita del stabili e regulari. Ia successione doli’ episcopatu : principe vicerè. Fn ancora qua. dove Id loro ex­ gia sempre intes» la condicione di voler sua santitA cellente il sig. conto Maretcalchi, ministre delle re-. essore réintégrât» e perfet tamen te riniessa nel pos­ lazioni exteriori det* regno d' Italia, e il sig. conte sesso di tutti Ii sacri suoi diritti. Tai piano u nota Aldini. miniate» .secretario di stato, prevennero. fu stabilito il giurno 18 niaggio p. p. di reciproco qriesti monsignori, ehe nel dl vegnente, verso le concerto, e'conformato, quasi put» dirai, sotto la 9. si trovassero parte dull’ uno parte dall' altro. dettatuni dello stesso saute padre che no voile e i' onde recarai seco loro unitaniente a Saint-Cloud ritenne ΤϊΐτΛ copia. au lrrf>: dell' imperatore. Questo <■ qjianto Ii' deputati, malgrado le pili Oggi poi. djetro apwiale invito, presso chc tutt’ vive istunze. c tutti i inuggiori loro sfurzi (sempre i vescovi italiatii furono a pranzo da sua altezza già cou le accennate preserizioni) linnno potutu eminentissima il signor cardinale Fesch, dove ati- (conseguize da l’io VII in Savona. corn, a toglimento di mal ordine, sono stati avverDi fatto. il giorno li» susaeguente. i deputati, titi che. nella giornata del prossimu sabbato. 8 cordope aver ricevuto da sua santitii una letters rente, si terrebbe, presso di lui, al mezzogiorno in responsita per I eminentissimo Fesch. iri cui ester- circa privata congregazione. Frattanto nava i sentimenti di stima. e la pienissinia soddiGiovedi 6, dietro gli avvisi o le disposizioni sfuzione ch ebbe riguurdo alia lodevolc loro con­
  • ra duit». e ricevuta cusi la apostolic» benedizione e coli' ordine supra fissato, giunsero i prelati del unitaniente allo prove pin affettuose della di lui regno a Saint-Cloud verso le 11, ne) qua) tempo bonté, e all assicurazione dei di lui voti paterni vi si trovarono pure quelli dell' impero, e pocu per i) loro felice ritorno. ripresera il viaggio verso appresso, per opera dei respettivi ministri, furano Parigi. |Vide tamen supra coi. 91 B.] tutt insieme présentât! ali' imperatore. Quest an­ Nello stesso montre anche gli altri vescovi. cora fu la prima volta che il sovrano diede udienza postisi. gia in conseguenza della sullodata circulare, al corpo dei vescovi, a' quali subito, quasi colle( alia medesima direzione, venirano ogni d> . giugDstesse parole, pronuncio ii seguente discorso: „Voi. nendo ; di modu che verso i primi dei meae di giugno signori vescovi, siete chiamati per ordinare gli presso che tutti cuntevano il loro felice arrivo in affari della chiesa. Sapete che gli imperi cadono, . questa grande metropoli, dove si occuparono subito e la ehiesa deve sempre sussistere. Roma ha avuto delle respettive conveniente coi ministri, cui grandi in altri tempi 1' usu di confundere gl' intereasi dello stato, siccome ancura tra essi loro reciprotemporali con li spirituali ; ora appartiens a voi di camente. separarli.“ Dopo di che ai rivolse a pariare di Noi non esamineremo lo spirito e le intensioni eose indifferenti, e cusi ebbe fine 1 udienza, per del capo dei governo (che, da alcuni, non ai teneveriti molto asciutta, ma cosi di fatto. Nel giorno vano .come le più innocenti) nel richiamar questi appresso venerabili soggetti in Parigi. Certo è che li pro­ Vtnerdi 7, una deputazione di tre vescovi. lati. tanto nel corso del lopo 'viaggio dagli offizii di polizia, delle poste e nelle stesae locandp. quelle di l’adova, quelle di Brescia e quelle di quanto ancora, ed in maniera distinta, nella capi­ Comacchïo, andù formalmente a far visita alie prin­ tale dell' impero giunti appena ed in progresso cipali autorité pubbliche in nome dei corpo dei , (dietro istruzioni particulari dell’ imperatore) rice- voAcovi. Indi (OSFERKNZA II. vettero le attestationi del maggior rjspetto e della pii) pronta cooperatione in loro servigio. Imperciocché, oltre il già fisaatu conveniente aaeegno di Sabato 8. Conformemente ali' arriso di ier Γ altro dell' eminentissimo signor cardinale Fesch, am anrcmuM national· PARI8IKNU, 18H luati IT Ftnabaaata dopo qualebo dibattiaaento hanno quests mattina, veeno U ■«» glstM, si asiroao, in A pi* di sottaate, fra eardiaaB, arriveMOvi a veeeovi, preao «hin, tanto nobgiorno Ml’ spectura, ooms m salle ataaaa del Iodate sig. Cardinale, a fa qaaata quelle della ohiuaa M concilie, i veaeovi veotiti « pivialo e mitre, aboondo i concertato noli’ unioao la prime piaaa eoofaaaaa. Π principal eoggotto di aaaa, fa la dieMaraafoaa 4 oorronte, o a doeeaxa a docere della loro fatta da moMignor veeoovo di Nantes, no del dignité, oondumano aaeom seee i rispettivi aegro­ deputati praaeo il aaato padre, mH’ argomento tari. 8i diseioleo Γ uioso verso le due, e fa rideUn loro miasioaq. BgH manifeetA la umaniaaime meosa la ouaaeguente a gingeo ** I maniéré, ooa le fusil an eantit* aaeolaa la oom­ CONnUMZA V. minion bteaaa, Maerendo ehe aoa ν' eré giomata Fanandi 14. Di aaaai pooo riliovo faron le eoae .aella quale bob voleeso ebe si trovuaee praeeo di agitato anche in questa eoaferenaa. Sembrava she lei; che oommoaaa dalla eoposixione dello etato tra ease la prima dorasse noere la eeposixion del iafeNee della nhieoa, riguardo allé eadi vaeenti, piano commenso ai -dodici veaeovi noil' ultima di era benignamente diepoata di aoeordaro a tutt’ i morooledl circa il numero de' voti, e il modo da veaeovi nominati 1a iatitusione canonisa nel periodo oaoervarui nolle ballottaaion^ ma au di questo nemdi aei meai, e nel eaao oho aveaoo a dtiferire oltre mon une parole., Solamento si ooeuparono del B sei meai, per altri motivi ehe per quelle della posti da dare ai veaeovi nel giorno dell' apertura, indegnité personale, avrebbe autorixsato il metroB quelle dei segretari respettivi, e il loro ' abito di politano e, in maneania di quests, il veacovo pin costume. Quindi fa proso ehe i veaeovi saran dis­ anxiano della provincia ecclesiastica. Le quali posti seconde 1* ordine della loro eonoecraxione, eomunicaaioni ai prolati farono faite dal sullodate ohe li respettivi aegrotari ataranno sedati a' piedi, veacovo a cole parole. e indoaaeranno la veste talare e la cotta. Dopo di ehe la conferenxa versé aopra la no­ Questamattina, sua eceellensa 11 signor ministro mina del preaidente del concilio. Ena atabill dei culti, venuto al palaxso dell' · eminentiaaimo come massima, dietro rifleaaione dell' eminentiaaimo signor cardinale Fesch, ai fece^unciare alia con­ Zondadari, ohe doveaa' enere preao dal numero ference, per rieovere il diiposto dalla medesima dei cardinali invitati al concilio, e preaeelto tra eeai quelle ohe foaae delflt aede pié. illustre. Tutte riguardo 10 ceremonie, onde raaoegnarle ali' impera­ tore. Π cardinale preaidente deputô aul momento queste qualité erano riunite nall’ emineatinimo alcuni veocovi per 1* incontro, e per signifieargli il cardinale Feoch, arciveacovo di Lione. Vi farono risultato; e la conferenxa resti» oeiolta, e fiasata alcuni dibattimenti aulla primaaia di quanta aede. per ultimo al auaaegaente Ma, in confronte del Cardinal Cambaeérèf, arciCONFKRKÇZA VI ed ultima. veacovo di Rouen, prevalae il numéro di quelli, che, oltre le anaidette qualité marcete nel medeSaboto 15., In questa s' è voluto verificare so aimo porporato, vedevano e il merito suo distinto, li veaeovi intervenuti foaoero autorixxati a far parte e .la parentela che lo avvicinava, a bene della nel concilio; e percib fa domandata a ciaacuno la chiesa, al monarca, ai quali pure ai uni lo ateaeo C letters ciroolare dell' imperatore, che dovea eaaere eminentiaaimo Cambacérèa col cedere (calvi eempre rimeeaa alla aegreteria. Non tutti poterono eull' li auoi diritti) la preminensa che gli era dovuta; istante produrla ; ma una tai ptecauxione fece coe quindi, malgrado le modeste sue ripugnanxe, fa noscere ehe monsignor Fenxi, arciveacovo di Corfù, 'acclamato présidente del concilie naxionale. La qnantunque intervenuto nolle antecedenti con­ conference e.bbe fine elle 4 pomeridiane, e fu ference, era spoglio d' ogni diritto, non apparterimesna la siineguente par y* nondo nè ali' impero, nA al regno; e conobbe da ciô ateseo che la sue venuta in Parigi non fu bene CUNFEBEXZA III., / calcolata e oaggiamente ai assenti». Lunedl 10. Di fatto, questa mattina, i veaeovi Dopo di che la conferenxa ai è applicata alF*' uniti, come aopra, preaso 1' eminentiaaimo Feoch, approvasione del ceremoniale gié proposto ali' im­ trattarono suile' previe diapoaixioni del concilie: peratore, e alia dispensa dei viglietti d' ingreaao ciofr 1° intorno alia lingua da uearai nei coaetari del concilio : a questo, il signor cardinale Feoch alla ' chieaa metropolitans di Notre-Dame pel eusinaistette per Γ uao della lingua franceae contre il aeguente lunedl destinato ali' apertura. Aventi peri» gioveré far parois suile parere di multi, che preferivano la latina; *2* oui range dei veaeovi, e fu preao Γ epoea della loro conaecraxione ; 3** aul ceremoniale, con cui dovevanu NOZION1 relative al reijgime dei concilio tratte ricevere li commieearii dell’ imperatore, e ne fu ri- dal sopraccennato ceremoniale fatto stampare per tneua una nuova per ordine del concilio medesimo preeso Le ('1ère, juin 1811, Paria. IXA'FERKNZA IV. Mercoledl Γ2. In questa gli arcivescovi scelsero. tra i veaeovi , i referenti del concilio ; cioè, pel regno d' Italia, i veaeovi di Verona, di Como, di Pavia e di Comacchio; per 1' impero, i veocovi di Groueto, d' Evreux, di Montpellier, di Toulouse,, di Nantes, di Troyes e di Saint-Brieux. In appresso, trattarono del modo che ii concilio dovré uaare nel far le sue votasioni, ae per iachedole, ae per palle, od altro. Dippiù circa la quan­ tité dei voti ateaai, che dovranno former il captena ; ae per eaempio colla aempliee pluralité, ae coi due terxi, coi quattro quinti, ec. La diversité dello opinioni ha fatto prendere il partito di stabilir una deputaxione di dodici veaeovi tra franceoi ed italiani, perché, nel proaaimo venerdl 14, pryduceaeero un piano da oaaervarsi aul proposito. II concilio dovendo agire al di fuori o al di dentro di esso, è necessario distinguere quali aieno i di lui oggetti o forme eateriori, e quali le interiori. Oggetti o forme eeteriori. Gli oggetti o forme eateriori son tutti gli atti, ohe il concilio puô eaercitar al di fuori e in facets a persone, che non aieno auoi membri; come per esempio quelli che risguardano: 1* II ricevimento dei comminari dell' im­ peratore ; 3· le eomunicaaioni col medeaimo monarca, per esempio i metodi, le ceremonie ec., con le quali il concilie viene ricevuto in corpo; e ciA che risguarda le udienxe eensa ceremonie, corne quelle eat lever dell’ imperatore, sic. ■ a* CONCILIUM NATIONALS PABIMKN8B, 1811 iunii 17 .410 8·* GU oauri duvuii «1 eoueilio, coaaieteati iaAdiMoai 4' officio tutt' in touioeUa; pec ultime m wort* par raoaral al palaaao, in ana guardia Γ eaaiMutiaaiaao eetebraato in piviafo, pastorale a in file aaDa gradiaata, a wll' amare rioevuto ooms autre, in mane a 4m veaoovi assistant! par in pivial·, she soeteaevaao 1 iambi a quallo di saa «mi­ i graaAl eurpi dello state. 4* Il sigillo eoa ana eroee trifogBate, a rag- nea··. Progredeado 4i qaeata mania» il concilia, giaate sopra an campa d' api, gli emblemi dell' sempra in messo a dee fife immobili di magaile· apmeepate a Γ teerizioM : / Condiit» nattMafa. truppa a piedi, SMteaata da rispoadente quantité di oavalterte onde maatener 1' ordine nell' immenso fttridit, anta loll. Gli utti poi dal concilio devon emere deposti popelo, e daseriveado il giro d' interne al perate in doppi originali sal tesora della ohiasa di Nostra (coal dette quelle piazza di faoeiate), si racb proSignora di Parigi, e dati in eaatodia al oapitolo cemionalmente alia chiesa di Nostra-Signora. Π oapitolo metropolitans frattanto si stave gib in della metropolitans. Offtiti o far»» inter»». Gli oggetti o forma pronto alia porta maggiore per rieevere V augusto interne aono quelle, the han rapporte agii atti oonsesso. Entrato di fstti ooll' ordine su esposto, che ii concilio esercite di dentro a in facet· de' i maestri fecero ccnno che eiascuno si fermasse ; e euoi prùpri membri, e che risgnardaao p. e. il pré­ fa allora che it celebrante, giunto ali' ingresso, e sidente, gli officiali del concilio, il costume de' fermstosi pur egli, prose del dignior tAori 1' aequo padri, i sedili, la dispoaisione del locale, delle se- benedetta, con eui segno ae sterno, ed asperse gli dute, la forma delle congregazioni generali, delle B astanti tutti. Ciù fstto, 1’ eminonza sua col sue sessioni, maniora di raccogliera i voti, e di pub- seguito pasab il primo innanzi frammezso elle due blioar i decreti, apertura e ehiusura dei concilio, file de' veacovi, clero, officiali ee. sin alla cattedra, prooemi verbali del)' istesso concilio. Di tutto che steve oou magnificenaa' préparais in corsa epitiolae dell' altar maggiore; nel montre che tutti i questo si diré ne’ respettivi luoghi. Modo coZ quote U concilia agitet al di denti o dl padri ripiegandoai succemivamontc alla loro volte in mezzo, e seguendo la comitiva del celebrante dette, il suddiacono ncll' alsarei canta; decernere et declarare hoc concilium incipere Erigite eoe; e tutti si levano, s t saritori intuonano incbptum esse?Finita la quai pubblicniiono ιρι maestro delle e proaeguono Γ cerimonie inchina il présidente, e gli dimanda ·. Aatifoud. «Exaudi nos. Domine, quoniam be­ Illuetrieeime ei reterendieeiine domiue, placetne denigna est misericordia tua, et secundum multi­ cretorn; et egli risponde: placet. I.o stesso fnnno tudinem miserationum tuarum respice nos,’Domine.i segretari dei coneilio a ciaacun dei vescovi. che Dopo di quest' antifona >1 diacono torna a can­ perimenti rispondono: placet. tare: Orate, e tutti ai mettono di nuovo in giRaccolti di questa maniera i suffregi, i aegro­ nocchio, sinchè detta una .breve preghiera, e rinnotari ritornano al présidente, cui dicono : Illtulrievato in canto per il suddiaeono Γ Erigite eos, an­ eiaee et reeerenatièeûae dentiae, decretuin placuit cora tutti ei alaano. II celebrante canta 1' patribue ; allora egli pronunsia : Decretum placuit Oratione. «Mentes nostras, quaesumus. Domine, patribue ; itaque decemimu» concilii initium fieri, et Spiritus qui a te procedit, illuminet, et indueat in iam facium eaee. omnem, sicut tuus promisit Filius, veritatem. Qui Dopo di che i maestri aununsiano al présidente tecum vivit- ec. . P il Te Deum, che intuona e ai prosegue dal coro II coro riaponde ; Ante». nel mentft che tutti stanno in piedi sensa mitra. Finita Γ oraaione tutti nuovamente o' ingi- Finito poi, la riprendono, e si siedono. nocchiano, ed i cantori intuonano e proaeguono -le. Frattanto ricevuti i decreti dal preside coli' litanie di tntt' i aanti. ordine eome sopra, uno de' segretari va in pulpito Dopo .i tre veraetti: a far' la pubblicasione dei seoondo, cioè Ut domnum apostolicum in sancta religione „De modo eiaeudi m *. Raccolti i voti conservare digneris ... Te rogamus . . .. conforme il solito, il présidente dice: Decretum ■ r Ut imperatorem nostrum in perpetua prosperi­ * Decrrfaaa. qai da qui poatnlaat a m sa­ servitio conservare digneris ... Te rogamus . . .; pientiam dat oannibsa aflhmtar, et non impropera: eia, et siil celebrante ai alsa, prende il pastorale, e mal adeas qnod initium sapientiae est timor Domini : datait benedice ii concilio, girandoei verno di lui, e di­ et decrevit omnes et singulos Christi Adeles, ia civitate Parisianai congregatos, exhortandos esse, prout exhortatur, ut se . cendo in canto questi altri tre veraetti: a malis et peccatis hactenus commissis emendare ac de cetero Ut hanc sanctam synodum et omnes ' gra­ ia timore Domini ambulare et desideria carnis non perdeere, dus ecclesiasticos benedicere digneris ... Te ro­ orationibus instare, saeptae confiteri, t^wbaristiae sacramentum sasaero, eedeaiàa feeqimatare, praecepta deniqne datnlafca,' gamus .... , e 218 CONCIUUM NATIONAL· PARlfflENBE, 1811 iunii 17 214 pleeait petriiee, idee epeedee Maul flat greiiae. A ferri posait, ri pro rob·· concilii . bene gerendi» I padri riapondoao: Dee greUet. eondueere videbitor?* V· sagNterio monte uuovamonte in palpito, · Racoolti i voti seconde Γ ordinario, il preaidente (t 1' appello nominale di tutti i padri, e^e riapon- proferiaee: Daarvtans plaçait petrAee; itagee hebe· dono pare alia loro volte: .fidsum. bitar eeeaade teteio die aipeeime newt huius eueeie. Ροή colle «olite cerimonie il eeggretario pabbliea Cii dette, il protide célébrante dA la beae· 1' altro dirione aolenne, un aegretario monteto ia pulpite thereto telle profettioite della fed· oho lagga pubblica la indulgente di cento giorni, che accorda per- disteao in pulpito. Indi ai paaaa a rieevera il concilio a tutti quelli che sono intervenutit poi nella maniera ordinaria i auftogi, e a comonicarli coli ordine steaao com' è venato, e in giro, come al preaidente, che, raceolti, depone anbito la mitra, •opra, alla piafisa della metropolitana il concilio ·' inginooehia, e mettendo la mano ani libro aperto ritorna al palatto arciveaoovile. Quests cerimonia e per 1' undone d'un coaseaao degli evangel!, pronunsia qneste parole: -Ego loseph, arehiepiecopus, ea omnia quae coal venerabile e numéro·» di padri, per la natura cirea fidem a sacrosancta «ynodo Tridentina definite e santiti de' auoi riti, per la maestos» decoration· et stabilita eunt recipio. Nee non veram obedien- delle imperiali milixie, per I' addobbo magnifico tiam summo roman» pontifici apondeo et profiteor, dei sacro tempi», per 1’ immenso ooneono di aoghaereaesquo omaea a «acria canonibus et generali­ getti nella maggior parte d' un range distinto, bus concilii», ‘ praesertim (f quae) ab eadem «ynodo Bfinalmente per i’ ordine tenutosi nella condotta di damnata» detestor et anathematis», iuxta formulam tutte Io cerimonic, offri uno spettacolo veramente praescriptam a sanctiaaimo domino noatm Pio IV, tenero, divor», maestoao, sublime. Giunta la sacra comitiva al palatso aroivencopontifice' maximo/ fc oaaervabile che in un concilio convocato nel vile, avanti di separarsi. 1’ eminentiaaimo preaidente mentro ohe il capo delta aanta aede geme, ai pui> provenue oiaacun de' padri, ohe pe) giorno 19. dire, fra lacci.· il primo suo atto eia una ricogni- mercoledl prossimo, alie ore 10 circa della mattina, sione dei diritti di- questa aede modesima, e una •i terrebbe una prima generale congregatione nel * promeaaa di obbedire al eotnmo roman» pontefice, palatio medesimo. Tutto ciô obbe fine alie duo in punto dopo il che vi «ta aesiso. Dopo di che il preaidente «i alta, riprende la mettogiorno, ed allora ognnno montata Ia propria mitra, e aiode; o tenendo aperto il libro ■ degit carrossa si rimise al reepettivo albergo. Pritua cougrejasiou· generale. Mrrcoledi 19 giuguo. evangel! rice ve il' giurainento da tutt' i padri, che vengono, a duo a due, con buon ordine, a prestarlo. ■ Dietro portanto Γ invito di sua eminenta fatto a Osservatesi ancora )e «olite cerimouie. un aegre- voce, come dicemmo, sin dal giorno dell' apertura,' tutt’ i (padri, questa mattina,' cifca le dieci, second» tario 'pubblicn nel «eguente modo il il fissato cerimoniale, in abito, rocchetto f uioiDecreto «ulla teauta della seconda seuloae. setta. boi loro segretarj in veste e tabarm lungo, r Illustrissimi et reverendissimi patre», placetne voC si trovarono al palatto arcive«covile nolle eantere bi» secundam sessionem fore die vigesima uona a pian terreno, addobbate a tai uop<> con moltishuius mensis, ita tamen ut ad ulinm diem transsima decent». In vano ai atteaero sino le undiei e messo 1' eminentiaaimo preaidente, i eommiaaarj «olle proposi­ quantum qnisqnr poterit. adimplere, nec non quotidie pro pace tion! dell' imperatore, e la deputesione dei veaoovi principuui christiuoruni et unitate ecclesiae privatise orare velint; episcopos vero et qnoacumqne alio» in ordine sacerdo­ ritomata da Savona. Fu perciti allora che i padri tali coutitato», ia ea civitate celebrante», nt assidue In Dei preaero il partito di aacoltare frattanto la meaaa laudibus incumbere, boetis», laude» et prece» offerre, «acrinella contigua cappella 'a ciô destinata, nobilmente ficiom utiesae, quolibet esitem die dominico, i» quo Dene lae.riccamente fomita, e che per mancanxa di mon­ eem condidit et a mortuis reeunexit ac Spiritum sanctum in signor veacovo di Faensa, suitecedentemente sta­ discipulo» infodit, peragere satagant, focientee, sicut idem bilito a celebrarnela, «uppll un maestro delle ceriSpiritus sanctus per apostolats praecipit, obsecratione», ora­ tiones, postulatioaes, gratiarum actiones pro «auctissimo do­ monie dei concilio. mino nostro papa, pro imperatore, pro regibus et ceteris qui Le congregasioni generali, second» le finaate in sublimitate constituti sunt, et pro omnibus hominibus, ut discipline, si «prono eompre colla celebrasione della quietam et tranquillam vitam agamtm, pace fraamnr, et fidei aanta meaaa dette per uno de' padri, seguita dalla incrementum videsmue. Praeterea hortamur ut ieiuneat sal­ invocaxione dello Spirit» san to, e terminata colla tem singulis sextis feriis in memoriam paaaionis Domini, et eleemosynas pauperibus erogent in basilic* autem metropoli­ preghiera: &Λ tauat praesidium, ec. tans l*ariaiensi singulis quintis feriis celebretur missa de Stava per finire la mem, che giunto da riaintSpiritu sancto, eum litaniis et aliis orationibus ad boo insti­ Cloud un eapresao dell' eminentiaaimo preaidente tutis : in aliis vero ecclesiis eadem die dicentur ad mians lita­ al signor cardina! Maury, porto, che non trovandosi niae et orationes. Tempore autem quo sacra peraguntur, peranco le materie da trattarai in queat» congre­ collocutiones et confabulationes non fient, sed ore ot animo celebranti assistatur. Et quoniam oportet episcopos ease irre­ gatione sufficientemente disposte, provenir» i padri prehensibiles, sobrios. Castos, domui suae bene praeposito», id dei concilio a prendere il loro coniodo, e mettersi imprimis habeant omnes summopere sibi commendatum, nt a in liberté : come han fatto effettivamente sui mo­ negotiis saecularibus pronus abstracti divinis toti incumbant, menta istesao. Ed in questa manient ebbe fine Ia et quotidianas preces ad Deum effundant, quibus istud coaprima generale cungregasione. cilinm peragi ac finiri prospere impetrent. In sententiis vero dicendis,, iuxta Toletani concilii statu­ Si seppe in appreaao che Γ imperatore aveva tam, ia loco benedictioais coaaHeatibu» Domini sacerdotibus, trattenuto jeri a Saint-Cloud, dalle sotte pomeriuullu àebaat aut immodestis roribus perstrepere, aut tumul­ diane sin ad un' ora dopo la mena notte, il pré­ tibus perturbare ; nullis etiam folsls, vanisve, apt obstinatis sidente eminentiaaimo Fesch. il ministro per i culti, disceptationibus contendere; sed quidquid dicatur, sic mitissima ed i veaoovi della députerions di Savona; di piu, verborum prolatione tamperetur, ut nec sadientes offeadaatur. nec recti indicii arise perturbato animo inflectatur. che questa ataaaa mattina di buon' ora li fece anInsuper ... inhibât sub poenis a inre .statuti» ne qui» dar coli di nuavo, e Ii trattenne sin moito tardi/ epiacoporam, aut eorum qui ad coacilium evocati hae boesme ' per cui fu necsbaario che 1' eminentiaaimo presi­ rant, ex hac civitate Pariaiensi aate dimbaam synodum disc·dent· spodia·· l 'accennato eapreaso. e mette··· in dare pnasumat, nisi discessus causa a patribus eoueitti cog­ liberte Is congregarione. nita at approbata. .■ ■■· λ;» c . ; .· / ' 14 · 815 CONCILIUM NATIONALE PABI8IEN8E, 1811 iuuU Π 818 3i è oonstaatoMBte ignoret» h vera tum di A Γ eminentisaimo Fesch area gU provriaoriameate tale avvenimento *. Vi At nondimeuo dll disse cib aaannti da si per la prima sessione nel giorno eaaere euooeduto per attendere il ministro pel ealto dell' aportâra. Ma ei oppose il maggior numero, d' Italia, monsignor Bovara, ohiaamto ool telegrafo, o quindi, per isorutiaio, a maggionuma di roti, furono indi per iataffetta a partire sell' instante alla volta nominati a segretarj del eoneilio: i veaoovi di Mont­ di Parigi. Apputo pcroM d aveva aempre dette pellier, di Troye», d' Albenga e di Brescia, e some che o quel miaiatro, e queeto dei culti di Francia promotori : i veecovi di Bayou e di Como. Finahnente, il ministro commiasario lease il »«■ aarebbero i oommiaaaij portanti al eoneilio le propqbixioni dell’ imperatore; sebbene. i più penaae- saggio dell' imperatore al eoneilio, centenente aero d’.altra maniera. 1' espressioai e le proposisioni più aesurde, più Oggi peri correvb vooe, aull' appoggio ancora iaeeatte, ’ ed insieme le più ingiuriose alla «ora de' pubblici fogli, che, nella mancanaa del Bovara, persona- di sua santith ed alla santa sede. Quelle poteeao supplire frattante sua oooellenu il signor medesime che più auooMamcnte lo «teseo impera­ Conte Maresoalchi, ministro delle relaxioni eeteriori tore fece manifestare, poebi giorni appresso, nel del regno d’ Italia. Ma il fatto provi in seguito quadro sulla situasione dell' impero, letto da sua diversainente ; poiehè il solo [ministro] dei oulti di ' eocellcnxa il ministro dell' interno, pella sedata dei Franda auppli nelle suaseguenti eongregaxioni.anehe corpo legislative, li 3D ddlo sterno giugno, riunito per quello d‘ Italia. in grande formalité, e le quali sono compreso in B questi precisi termini: „Che trovandosi, da lungo œNORBOAZIO.NÎ Π (!·]. tempo, 27 sedi vacanti, e il papa avendo rifiutato (iiofnli 40. In conseguensa d'un viglietto cir­ in due differenti epoche. dal 1805 al 1808, e dal culare in data d' ieri dell' eminentisaimo présidente, 1808 sino al présente, di oseguiro il concordato in tutt' i padri si portarono, questa mattina, verso le questa parte, che Γ obbligava alia iatituxiono dei dieci, al solito palazxo urcivescovile, per tenere la veaoovi noininati dull’ imperatore: per tai rifluto seconda generale congregaxione, che fu la prima si è reso nullo, e perciô il inonarca ne lo risguarnella grau sala superiore dell’ arcivescovato. Alie davn come non «sistente. Quindi lo ateaso monarca Undii-i iu punto. preceduti dall' eminentisaimo pré­ a' è creduto nella nécessité di convocare tutt' i sidente. entrarono nella cappella per ascoltare la vescovi dell' impero e del regno, perché trovaasero messa, che célébré monsignor di Faenza, assistito il modo di prpvvedero aile sedi vacanti, o di nomi­ dai due maestri delle cerimonie e da altri due nare a quelle che venissero a vacarsi, giusto la . rqligiosi a queat' effetto destinati. Finita U messa, pransi mai sempre usata e sotto ' Carlomagno. o aalirono tutti nella gran sala superiore, si dispo­ sotto ». Luigi, e in tutti i secoli cbe banno pré­ sera uei roiapettivi loro sedili circolarmente ordi­ céda to il concordato di Francesco I e di Leone X, nati. il présidente nel messo del circolo in una esaendo exaenxialc alla religione cattolica çhe vi sedis piii elevata: nel centro di esso, sopra di un debba essere nella chiesn il ministère o la missione trono. ii libro dei santi evangeli. e fra il trono e il dei vescovi. ec. Ora la sorte doll’ episcopate, coal circolo. Ia croce arcivescovile inulbcrlita guardante (, necessario nella ohiesa di (lesii Cristo, dipenderà 1' emlncntissinio preside. dalle deliberaxioni che aura per prendere il con­ l’oco appresso giunse il coinmissario dell' im­ cilie. cui spetterà decidere se la Francia, «c 1 Italia peratore. sua eecellensa monsignor Bigot de Pré­ "debbano esse pure correr il medesiino destino dell' ameneu. ministro dei culti di Fftncia. Secondo il Alemagna. dove, qifalora noii sia provvedutii. va a cet-imoniale tiarato da principio, i conimissarj im­ perire 1 episeopato. Se qualche divisione insorse periali. discendendo «lalla carroxxa, dovevano esaere tra Γ imperatore o.il aovrano temporale di Iloma, ricevuti dai maestri dellu ceriinonie. c condotti non ve ne fu mai tra I' imperatore e il papa corne sopra nella stanxa loro assegnata, e da questa poi capo della religione; tanto basta perché siono tran­ ricevuti, condotti e présentât! all' assembles da quillo le anime anche le più tiniorose.·' > duc arcivescovi o quattro vescovi, e posti in facLetto ch ebbe 1' imperia) commiasario. mon­ eia dei présidente. Ma omessu per nuova disposi- signor Bigot de Préameneu, il messaggio. piuntato xione tutte queste cerimonie, il ministro commiasario, giù sugli ateasi principii dell' accennato discorsii giunto appena, sali direttamente nella gran sala, e dei ministro dell' interno al corpo legislative, sogcoal ricevuto dal concilio ando a aedersi ali» diritta giunse che, in conseguensa di ci<>. 1 imperatore dei présidente. . desidera che il concilio proponga i modi: 1” che Giuata il decreto iu data-d' ieri da Saint-Cloud, le chiese vescovili vacanti sieno provvedute entre col quale 1' imperatore. 1* aggradisce.la nomina dei tre ineei ; 2V che cié si stabilises per norme anche i-esidente. 2° ordina Ia formazione d' un bureau in avvonire: 3° che in avvenire sieno tèlti i viD carieato delle comunicaxioni tra il .concilio e cari apoatolici. imperatore e della polixia dell’ asaemblea ateara. È ben evident» 1 amara senaasione. che dovean queeto nelle * persone dell eminentisaimo presi-' .produvre ne’ padri coaiffatte manifeataxioni, e già ■ dente, dei due ministri commisaarj imperiali e di vedevano tutti pur troppo aperta una lotta oontro tre vescovi da nominare· per il concilio : il concilio il santo padre. ' Il più cupo silensio dun’» in tutta stesso infhtti é divenuto subito alia elexione di questa lettura, che venne fatta in 1 francese dpi questi, tre vescovi nelle persone dei monsignori suddetto ministro pei culti monsignor Bigot de Codronchi, arciveacovo di Ravenna/ITÏvieu /l«ç« Préameneu, ed in italiano (non emendo per anco d'Aviau), arciveacovo di Bordeaux, e Duvoiain, giunto in Parigi monsignor Bovara) da monsignor veacovo di Nantes. < Codroncbi. cui tremayaif la voce e la mano in Dopo* di che si roosse diftieoltà cull' ammettere leggendo. la voce htrtau ; ma prevalse Γ opinione di quelli che Non si sa poi spiegare il sopraccennato rifiuto ne Ia volevano, in ossequio al deereto che Γ ha usata. d’ istitusione canonica pei nominati vescovi aile - Uovendosi ancora nominare gli uftixiali dei con­ sedi d'Italie; se sua santith nel 1805, in tre quasi cilio. si voleva che restaseero quelli sterni, che successivi eoncistori 5 e 94 agosto e 18 settembre, provvide alla vooanaa di, queste sedi; e se per.av,* Veram halu ni eaiua· sapn toi MC aamvians. ventura vi fu aloun -ritardo, provenue ben da tutt' * Haec «wagragstio varias prima dicenda est, eam anlla altro che dal santo padre.' Son pur note le opera«a 1» trail sit habita. km 917 • OOMCnJVM NATIONALS PARI8IKN8K, 1811 iaaii 17 918 aioni attiviaaime di monsignor dell* Geaga, poi ■ I eatiaentmima, il principe' primate granduoa di Leone ΧΠ, di santa neaori·, spedito ia Germania, Francfort, relativaawnte. all' invito fattogli dal • par troppo aenaa efetto;. di che na nae nobile concilie per messo della sun deputations 91 oortoetimoniaaua il principe priMte, che non path a reate, qaeata laattina in abito e roeehetto (come ne» di non fhr prêtante aa di cié un qualebe oaaervb anche in seguito) intervenes alla generale rifleaao ali' imperatore medeaimo. congregasione. Questa è Γ origine dello discrepante fra' padri, Non molto appremo, unitamente al miniatro dei «d è pore da qua che ai ridero aorgere i dae op- culti, free pure la sua prima oompana in qualité poati partiti, del govemo e della religione, cioè di seconde eommisaarie imperiale al concilie, ana dope Γ eepositione del meaaaggio, e i van giudixii eecelleuM senatore monsignor Bovara, miniatro per sMoegaenti, aeoondo le varie molle, ehe li dirige- il culto d’ Italia. vano, noli' eatendere la forma deli' indiriuo di Nella prenante congregasione, dopo ssauriti gli rispoata. uffisii dl costume con questi rispettabili soggetti, Cié pure ehe in appremo diede luogo a crederh, i padri paaaarono alia «celts di undici vescovi for­ non manear ancora di quelli del primo partito, che manti la commissione destinata a risppndere *f Ugii appunto allé maaaime dell' imperatore, Io memaggio di gii présentât», il dl 2U corrente, dal aaaieuraaaoro non abbisognar lui del capo della miniatro per i culti. I prelati sceiti furono gli religione - per giqgnere al cap acopo, e che la aua eminentiseimi cardinali Fesch, arcivescovo di Lione, potenia non aveva a sofrire oataooli da chi si B Spina, arcivescovo di Genova, e C'aselli. veacovo di voglia. solo ch' egli stabilisse un patriarba in Parma; gli arcivescovi di Bordeaux e di Tours; Francia; aenaa riflettere che queato non potendo i vescovi di Comacchio. d' Ivrea, di Trêves, di eaaere giammai riconosciuto da) capo supremo Tourney, di Nantes, di Gand e di Troyes. della cristianith, andorebbe a compere ogni nodo e In queuta si trotté ancora se il concilio dovesse eomunicaxione con la ohieaa di Roma, o introdurre considerare: imicamonte nationale, o composto di uno scisma nella chiesa gallicane. duc nasion:; e prevalse quest' ultima. Ed egual­ Tutte quests operaxioai protraasero neceesaria- mon te prevalse che 1: vescovi nominati aveksero it mente la seduta Ano elle quattrb pomeridiane, c i solo vo(o_conaultivo. padri, avanti di partire, furono invitati dall' eminenQuesta congregasione duré sino le 4 pomeritissimo présidente ulla continuatione per Γ indoinani diane. e, prima di «ciogliersi. fu intimat* -la «usseell' ora e luogo soliti. ' guente pel di' 27. » I. eminentissime president:· eon suo viglietto CONGKEGAZIOXE tit (tij. di questo stesso giorno, prévenue i padri che l* 1'enerdi 21. Di lotto poco appresso le dieci -di congregasione fisaata pol dl 27. terrebbe la sua ' questa mattina, riunrtisi tutti nello «olite «tanze. seduta la mattina dei 96, e cié perché avendo entrarono in cappella, preceduti dal commissuri» preaentito ehe Γ imperatore avrebbe ricevuto il imperiale il miniatro pci enlti, alia deatra dell' concilio il dl 30, conveniva quindi che, entro dei 27. eminentiaaimo présidente, ad uacoltar la measa, che l-fosse ' presentato V indirizr.o ossia la rispoata ul fu celebrata dal vescovo di Bergamo. Indi ascesero measaggio. Di- fatti nella solita gran sala. v < OXGKEGAZIoXE V |IV|. I principali oggetti. che han occupato questa seduta, furono >e due commissioni «celte. La prima Mrreoledl 2t>. Dopo Γ evangelio della messa di di sette vescovi. per fare il complimente inrisposta questa mattina, celebrata dull' arcivescovo di Toura. al mandement dell imperatore: e questi nelle per­ nel montre che il celebrante si stava sedendo <« sone dell· eminentiaaimo ('aselli, veacovo di Parma, room trangelii, aua altezxa cminentiaaima il prin­ de Barral, arcivescovo di Tours. Della-Torre, arci­ cipe primate granduca di Francfort, monsignor vescovo di Torino, üuvoiain. v^scovo di Nantes. veacovo di Troyes, occupato eome oratore nel , de Broglie, veacovo di Oand, Fournier, voacovo di giorno dell apertura, od altri duc vescovi dell Montpellier. *e Boulogne, vescôvo di Troyea. La impero arrivât: dopo Γ apertura modeaima. fecero, seconda di tre vescovi per invitare,. in nome del nelle mani dell eminentissime présidente signor concilio, d' intervenir allo sue congregationi sua Cardinal Fesch. Ia loro solenne professione di fede. altezza serenissima il principe primate granduca di Tutta quosta congregasione, versé sui concertare Francfort. A . questa furono sceiti 1' arcivescovo di il modo, con cui si dovevu riapondere al memaggio Kavenna. il veacovo di Nantes e quelle di Como. dell’ imperatore. Siccoine peré non rimaae di emo La necessaria operatione de' scrutinii prolongé alcuna copia al concilio, coal i vescovi della comia sessione sino aile tré in punto dopo il messo missione erano discrepanti suit estenderne Ia risgiorno. PrimU di eepararsi i padri furono invitati posta. 'Pure tra osai quello di Nantes, asaai ben a riumirsi pel di 24. . disposto pei principii dei governo, ne propose una In conaeguenza d avviso sovrano. ricevuto il hasata sopra quanto aveva riteniito. o a dir meglio, giorno 5 di questo, meae, sua eccellenza senatore sopra quanto erasi gih preordinato di stabilire; ma monsignor Bovara, ministro per' il culto, partîtes: non ottenne 1 approvazione della inaggiorith, ap­ da Milano .il, di 13, arrivé questa aera 91, in Parigi, punto perché conteneva espressioni e propositioni destinato a fungere Γ offisio' di seconde commis- arrischiate. e che non piacevuno alia maggior parte sario imperiale al concilio, in virtu del deereto de' padri : corné sarebbe una profusione di Iodi 19 corrente. adulatorie oltre Γ usato stile ali' imperatore, per il flomenica 23. Un viglietto deli* eminentiaaimo bene che Area recato alia religione; le massime cardinale présidente, in data di questo giorno, pre- sustonute suile quattro propositioni gallicane, e le venne i padri che la congregasione generale fisaata cunseguense erronee che se ne traevano, come pel Igiorno susseguente 24. avrebbe luogo in vece. quolla che. censura delta ehieta si euai tusnistri, pronuntiata per affari temporali i ipen facto CUNGBfGAZIOSE IV [lllj. di niuis calore, e Ia quale venne energicamento con­ Martedi 25. Di fatti aaooltata come a) solito futata dall' eminentissimo cardinale Spina, arcila santa messa, che célébré un prelate francese, vesoovo di Genova, da quello di Ravenna monsignor ed ordinatis: i padri nella gran sala, sua altessa Codronchi, e da molti altri. Dispiacque aneora non -:·-··· -■ -ΤΓ-,^ι — · ί*-"1 [■ ! ^,τ-τ------ . ■/ ·· ■. . - · ■ ■· · OONCÿJUM NATIONALE PARMIEN8E,1811iuniil7 ' Jl» '. . · ' J2O '---------- - •entir ia *: (.. \ I «m far· alnea caeno cire· lo stato ai- ‘é dopé aver aciolte ■ le ragioni di quel prelate ae- campete nell' altra congtogasioae, soutenue, ohe non . ai ’dovees^o'ammettorir. namffstto materie, e queste· traiterai a parte e ooa’matero esam·. Note che inooatrè 1'spprovsxione generale, e cho ai re·^, di Torino, ^ia Démoli··, veseovo di Chambéry, put; oomune anehe alii veeeovi fraaceei, mediante là · · da monsignor de Droato, «ffaeovo sufftagteeo di traduione che ne fece in leggendola 1’ eminbntis- ." tàalp' M, «ata pedra, « interno allé danidenitteaima -, Mte ttbermpoae: * a» questo ergoaeato toron dette aaaai cote ooa moite agio ed impdgDO, particolaramate dalT easinentisaimo Spiné, dall', atciveacovo t _ Munater1 ee.,.contre ebi (il cardinale Feaeh) ·' adopra- simo Spina.. Ora, mslgrado le tante controversia j va di far credere ch6"il porno in .queato momento sostenuto ojtntro Γ opposto partito; malgrado l' aisarebbe immature, inopportufio, e che, in aRro.x solute volpnti, che destramente raanifesUvasi, di , i . e -'tempo., il concilio avrebbo ^otuço ossore più for- chi ne,avea tutto it potere; malgrado alla fine là j.» tunatiï' nfcdiatero prdUso il monarea; al che sog- tal quale minaetjà, che si farebbe 'spttgscrivcre dal [ giunst* testamento monsigmfr Desselles,. con~ inolta solo présidente e segrotarj dei concilio ;♦ pur Γ in­ digno non 'vemte-approvato '. ' . ί saggeua: „E se" il concilio fràttanto venisse a* μ disciogliersif quai altre tempo gli rintarrobbe I-1 Si Cfftnpose ' ancorache li cardinali, arcivesoovi ί .La congregaxîone fini aile cinque . ppmeridiane e vescovi, con apposita lottera pastorale al clero ' senza cotfchiuder alcuna coaa. I padri, avanti di e fedeli, annuntiando Γ apertura dei concilio, in[partire, rimisero la nuova seduta al giomo suste-. vitassero i populi delle respettive diocesi a spe­ guente. lt cialo pubbliche prughiore per cosiffatta circostanxa. <<>NNE VI [VJ. . Monsignor d' Eureux era destinato ad offrirne'^ (iiooedl 27. Aacoltata, corne il aolito, la meaaa. 1' esemplare, in nome dei concilio, ond' essere che celebrù moùsignor areivcacoro di Torino, coli' stemnatu meile due lingue, che produsse di fattr^ ordinario intervento' dei commissarj imperiali, ai quesfiTmattina, e che rucchiudeva le seguenti idee : apri la congregatione. In queata si riuMunsero le 1 padri dei concilio, dope aver stabilito 1' uni­ discussioni di ieri relativamente al messaggio di. versalité e Γ infallibility della chiesn eattolica, la riapoeta, é dopo la propoaiziono di varj progetti. rappreaentavano ne) lorélpditto o pastorale, siccome nesanno ne fu adottuto. Quelle di Nantes, già quella chh resistette ai gentili, alie persecutioni eOmbattuto nell antecedente congregatione, lo fu degi' imperatori pagani, alie seduxioni dell' idolapur questa mattina in modo particolare da mon-, trht, all ostiqazione dei giudaismo, agli attacchi signor di Brescia con una nota, che lesee^-pBdfiÇ dejr eresia, alia falsa ed orgogliosa sapienta dei . provando la irrégularité d' introdurre, in un indiritzu nlosofi, alia corruzione dei costumi, alio scatenadi aemplice complimente d' uso e di pranfrnatica, niento insomma di tutte. le passioni, e come quella argumenti in materia di dottrina da sancire con le che sormontato aveu per 18 secoli,tanti ostacoli, firme di tutt' i vescovi, prima d' essere state esa- tante lotto, c reap in to tutti i dardi infiamina,ti dal minate (immaginando fune cos) d’ indurre gl' Ita- nemico, col solo scudo della fade, coli' anna della ■ liani alia rinuntia delle proprie opinioni); sicchè parola di Dio, colla spéranza della salute cterna. e coli’ 'adempimento delle tante promesse. 1 Hir fuit primus, qui proposuit, ut concilium in sua siloDi più, stabitivasi in quest' editto di apertura, rulione libertatem ss. pontificis peteret, qaod ipse in litteris siccume principle, clic sebbene Iddin abbia connd editorem ephemeridis »L'am« dr la rebgios* datis sic narrat: ferito a san Pîctro, ed ai successori, vicari di Gesù _La veille du jour où Ton devait- presenter redresse à Cristo, ed alla chiesa, tutta la potenza nolle cose * l'einpereur, je me tronrsi avec Ugr l'évéque de Namur, l e che appartengono alla salute eterna, non ba loro Ait lui qui m'apprit que le concile se réunirait le lendemain, qu'on y lirait le projet d'adresse et qu’il n’y était fiait aucune date perù aloun potere ’nelie coee temporali, ci- mention du pape. Je lui déclarai qne j’étais décidé h faire la tando il passo, ove si dice: Il mio reyno non i di proposition de réclamer auprès de l'empereur la liberté da qneeto monde, e quell' altro: Rendete a Ceeare ciô souverain pontife, dans le cas où aucun éréque ne se levfit die appertione a Ceeare. pour le même objet. Le lendemain, às jufa, le projet d’adfesse Pur nondimeno, soggiungevano i padri : „Questa fut lu. et plusieurs évêques firent leurs oroervalious. On allai| le lire pour la seconde fois, lorsque, voyant qae personne ne cattedra apostolica, centro necessario dell' unité, reclamait eu faveur du souverain pontifie, je me levni, et fis non poteva essere occupata che da uomini, e Idformellement la proposition demander la liberté entière du dio, i di cui giudisii sono impenetrabili, ha per­ pape, t’a grand nombre d’èrèquea appuyèrent ma proposition ; menso, più di una volta, che s' innalxassero su di mais en même tempe j'entendis que, de l’autre cAté, on criait es·· alcune nuvole. La storia della chiesa ce ne ' qu'il fallait ajourner, que ce n'était paa le moment Je me offre alquanti esdmpii, e la vostra pieté è giustarassis, sans rien ajouter; il ne m’aurait paa été possible , d'ailleurs de me faire entendre au milieu du brait qu’arait mente sooaaa alla vista della poca intelligenza, che e,zcité la proposition. Le calme s'étant rétabli, le préaldent D régna tra il capo della chiesa ed il più potente prit la parole, et s'efforça de montrer qu'il ralait mieux re­ Un gran numéro di mettre la déifiàrche a un autre temps Ce fut alors qne . sovrano del cristianesimo. dioceai, e di diocosi vaste, reclamauo il soccorso l'êrêque de Chambéry se leva. et. soutenant ma proposition d'une manière très généreuse, il prononça, en eette occasion. dei ministro veacovil·; i soggetti nominati aile sedi sa discours que le brait qui se renouvela m'esipécha d'entendre vacanti han veiluto il loro xeio inceppato dal riparfaitement. Le cardinal qui présidait parla de nouvahh et fiute o dalle dilasioni dell' istitustone canonica; mit la question au voix par assis et lever. La majorité dee eglino hanne anche trovato ostecofi all' use del voix fut pour l'ajournement ; sur quoi le cardinal Spins de­ manda qu'il nt insère dans le precèe-verbal qae la propositio· avait été faite, mais qne l'exécution en avait été différée jnaqa'S an tempe plus favorable; ce qai fut adopté ... Dans m> bref que Pie VU me fit la gréoe de m'adresser, il me dit cee propres paroles: .Vos sentiments * notre égard sons sont connus, et sons n’ignorons pu qua, dans le rsmriliabule de Paris, voua ares levé le premier la voix pour demandet qu’on nous rendit la liberté qui nous avait été ravie par un inorme crime, et qa'oa se conformât en tout au sainte· règles canoniques: .Novimus pietatem erga nos tuam, Mo nos latet in Pariaiensi conciliabule primum te vocem aMtaUme, ut libertae, per summum nefhs nobis erepta, restitueretur, caactaqae ed sacrèrent legam nomam exigerentur.'' (Voir L’amt de is eWigCn d du rot, t. XUI. p. Hfi.) memo provviaorio, che una saggia disciplina parea avere introdotto per quelle chiese prive dei loro primi pastori. Le lagnanze dei popcli non potovano restare ignote a sua maesti, ed i lamenti de' fedeli ban commente i nostri euori. Quantumque, pel oonooroq di due potonse, le nostre dioceai abbiano ciancuna i loro limiti, il deaiderio della salute delle anime non dee avere limiti per It vescovi, e noi difidiamo la sollecitudine di tutte le chies· per la carith, fraternité e 1' unité. 8pa-, ■ Vida bec fis ra supra col «D, IM A. Ml C. 1MC. Λ ' τ - 891 w CONCILIUM NAT1OMAUE PARI8IKNBK, 1811 hnui IT 999 ventati dai mssoeso strepito delle divieioai, ciasoan A altrettaato era msdeoateato d'alésai dei padri e di noi domaadava qnali potrebbisro eesere i memd, delle operozioaj délia commissions degli undici. onde arresters an saale, le «ni eoasegnsaze potrobJfertadi 9 hifK». Dell' ultima del 27 /emeto, bero eesere funeste, allorehè 1^ imperatore pepo­ sia al presents, non vi furoao nitre coagregazioni leone, ad eéêWpio di "Carlomagno e .di molti generali. Ia tatto questo teaapo ebbe laogq peri altri re della vFrancia. ha soeito la via del concilio un graa movimento nella commissione dei veseovi. > naziouale. destinati a rispondere al msmaggio. la quale teneva ’ '* «Tali sono, nostri carisaùni fratelli, i motivi, e le sue sedutq, prsssnnhh in tutti queeti giorni, nolle ■’ Î' ubbietto principale del ooneilio, ehe vi fa intenstanze dell' ssninentiseimo aigaor cardinal Feech. ^dere per la ^sima volta la snakrocq. In queer oggi finalmeate, Γ eminentissimo pré­ -„La pace cbe noi eereciamo di4 notabilité, ai è sidentemandb uni riglietto d' invito at padri del' présagita sicuramente dalla benefieenza religiosa di · concilia per Γ iadomani . / Napoléons, e dalle eminenti virtù di Pio VII.“ Credsitero i padri voders, e non aenea fonda. — COXORBGAZlOXK MI [ Vl|. mento, in questa '.pastorale' o editto di aperture Mfrcolcél 19. Anche nella messa di qupsia mat(siccome il primd alto .del concilio) cbe sotte l*y tina, ehe celebri) monsignor d' Evrenx, i due v*es' apparente di mbdetaxiono e di larvato attaoca- oovi d' Autun, c di Corsica ultimamente arrivati. mento alla santa sede, le venisse piuttosto tes* orta alterations I' imperatore tenue un forte discursu ai veseovi. ulcuna alla «estante dolla coaa stessa. allorquandu eccitandoli. e mostrando loro la nécessita di fare si ritietta. che il a. padre, in questi momenti, va i veseovi. ed i mali provenienti da una più oatinnta tutf afiatto marnante del necessario ministère, e diiazione (dei papa): e principalmente rivolse la ch' esta inoltre fu dettata presaoché parole |>er pandn n quello di Conio, siccome uno dei promoturi parola dalla sterna santitù sua. nella medeaima sua dei concilio. Tra le altre cose fu inteso dire: „A1 camera, e agli stessi veseovi componenti la depuριιρα premnno gli stati, e non la chicsa, ma non tationc. che gli serviruno corne di segntarj, di gli livra più. Egli è un buon uomo, ma non *· maniera che non si potrebbe rivocar is dubbio cosi del de Pietro. Lasciti al concilie la cura e sent' ancora compromettere 1' onesté, e rarar gra­ la liberté di trovare i modi dell' istituzione vesco- vissima ingiuria alla deputazionc medesimiq. vile. lo non voglio comprometter più oltre la mia Siocome |>erù a cotnodo tanto de' Franceai. dignité entrando in nuove trattative col papa. Vi come degl Italiani, si è dovuto loggers tutte le ci pensi il concilio; altrimenti non ri saranno più dette carte noli' una e nell altra lingua, e di queste veseovi, c la religione cattolica andré a perderet." former sui momento tante copie quante bastaasero Il rispettabile prelate soggiunse dolcemcnte per per darne une a ciascuno dei vescoti ; cost avendue volte nel mezzo del diacono ; „8i tratta d af- g dost dovuto occupare in queata materia] operatione fare che intéressa la coscienza. e di doverne ren-, molto tempo, senne a manear poi quello che più dere conto a Dio. Permetta la maesta vostra che importare alia votazione dei decreto sterno. Ciô il concilio dirige a sua santité une deputazionc. e in conseguenza diede motive al pretesto di pronon esito a credere del buon effetto che saré per trarre la veriflcazione al venerdl suaseguente, quan■tefiirne." Fu applaudite de tutti questa prudente tunque, non emendo che sole due ore pomeridiane. risposta: o coal, con inolto turbamento dei padri. ai avrebbe potato beniaatmo venirne a capo in pro­ ebbe fine il cireolo. gresso della congregaaione medesima. Questo partito effettivemente non piaeque a Non fu di minor amarezaa sapere in seguito quello che diaae sua eccellenza il, signor ministro tutti, e in particolare ai vdbcovi italiani, i quali pel culto A Italia. cioè che Γ imperatore si era ben a regione temevano che la parte d' opinion espresso che avrebbe avvocati li béni delle menae contraria potesse frattanto agire per modo da vescovili, e che non avrebbe nominato li veseovi, esporre il decreto alia disapprov asione, precilasciando il ponsiero al concilio. Il complono infatti di tutte le cose seguite provù evidentemente nere rogitaret. quare hoc dio 4 inlii indicam ft pAiloespAerum che 1' imperatore quant' era soddisfatto del concilio ‘, «noram consilio proposait tstipra ool. 114 B), qui tamos id 4i«■nOfttse videatar. Postridie ooram cardinali Feseh idem mi­ ' Tantum abfuit, nt concilium Napoleoni satisfaceret, ut natas est. Md episcopos Xanaetensis. qsi colloqseati cam hic potius iam tum illud dissolvere et rem cirili lege eompo- cardinali forte «uperrenerat. iram eis» placavit (supra col. Wt'Iit, CONCILIUM NATIONALS PABJBIKN8E, 1811 iunü 17 994 La aorpreaa all’ annunaio di ooaiCato eàeeeee·, pitar 1'. intere··* della chi*··, * melter* il concilie 4 e, il coneeguento peneiero dei maN ebe da eeb nelta indegnauon* 1*11' imperatore. II ministro pel culto d’ Italia perù, oho preride avrabboa potato ar ran ire alia ohieaa, ‘ predaaaea· auai bene questo periooio, cerob di «luninarlo'poa- nell' aaimo de' nubni pretati aa' aaaareaaa e aa •ibilmeate, e per tempo, a riguardo almeno dei turbamento tale che non è apiegabUe a parole, vcscovi ita)iani, col niggerir loro frattanto di fir­ ^o etrigneni Jelte spallo, Γ ataar degfi^acehi 'al mare la copia del decreto, ch ebbero in eoncilio, cielo, ebbero luegn in quo' primi mometfti all’ une, dichiarando per' iacritto (offrendon* loro ancora dirb coal, quaai perdnto della voce. L' imperatore chiamb queat' isteaao giorno a una' formula), come arrebbero fnito con piena li-~^ berti in congregation* col mottq i placet, la propria Trianon (luogo di villeggiatara nai giardini di Ver­ adexiono u tutto cib ' ebo in eaao si contiene, indf sailles) ■ il miniatro pe) eulto d' Itali·? e I' altro delle relation i (caAriori il conte Mareacalchi. Disse , farlo p.owarO aollecitauicnlo nelie di lui mani1. Né mil ai appote ii lodato miniatro. Informa- loro delle oqse /orti ani proposito: tra le quali, tiaaiinp cobi' era K imperatore di quanto è paaaato cb’ egli non ai farebbe j^necutdr delta religione, ~in tutt* le antecedenti oodgregaaioni del concilio, ma che nemmeno ne sarebbo , aoatenitdre, · eo. accreaciute a dismisura per Je tante minutissime Tnttavia I' eloquenia, Ia industria e Γ impogno : queitfoni, introdottevi dai veacovi franoeai, aiccome d' ambidue fecero una eoa) viva impreeaione noli' quelli che pel numero prépondérante di tre quarti animo dell' imperatore, che poco appresso laacib arrebbero potuto etnergerq ^scluaivamente ; infor- B trapetar qualche raggio di calma e di umana diapoaiziono, segnatamente ajavore dei noatri Italiani. j matissimo ancora della condotta, e del modi» di penaar di ciaacuno in perticolare, per cui ha po­ Il Bovara in que·)' incontro ai ieae superiore a se tuto facilmente prevedere il mal esito che ne medeaimo: àd e»ô in fotti, più che ad ogni a.'.ro, «arebbe venuto dalla ateaaa votaaidhe, e di più dobbiamo il riordinamento delle cose, ch', ebbe prutratta ; ntanco inoltre di tqllerar una coal inutile luogo in seguito. .Egli "i occupé in .itpecial modo e vizioaa lentezza per parte itegaatamente delta a tqgliere dal temuto eomun naufragio i veacovi commiaaiene degli undici; oonacit^per ultimo della tutti d' Italie. Π dibattimento duré per due ore, condotta di alcuni individui opponentiai mai tempre, e non faron di ritorno a Parigi te non alla mezza per quanto ai aeppc in appreaao, a) buon ordine notte. Λ1Π» dunque ai aoppe questa sera aull' delle eoae; inteao appena i) neaaun riaultato di esito della conferenza. Pent queata general congregaiione, non volendo più Fznerrfi 12, impatienti molti dei noatri veacovi oltre compromettore la aua dignité, 1' imperatore di saper qualche coaa sui proposito, ai portarono dal auo palazzo di Saint-Cloud aegnb il terribile de­ di buon' ora quest· mattina presto il lodato mon­ creto, coi quale viene a sciogliere lo ttetao con­ signor Bovara, il quale disse loro in poche parole cilio. Decreto che fu (foi rapidamente paaaato ai ta perorasione fatta in favor di essi, e le buone reapettivi ministri, o da queati, nel giorno appreaao, concepit* lusinghe a loro vantaggio, avendrisi es­ a ciaacuno dei veaeovj. Sicchb presso più ' volt* 1’ imperatore, che dei veacovi Oioeedl 11, in questo giorno, il miniatro pel < Italiani tanto per la loro condotta in concilio, culto d' Italia ai veacovi dei regno (come il mi­ come per quelle fuori di esso, n' era soddiafatniatro per i culti di Francia a quelli dell' impero) tissimo. diriszb, in eopia, con una aua circulare, il decreto aovrano. Coti fecero collo circulari reapettive lo· NAPOLEON oc. •tenso miniatro pei culti di Francia, e 1' eminenNous avons décrété. et décrétons ce qui voit : Art. 1. Le concile nations! que nous trions convoqué A tiaaitno signor cardinal Fetch, già présidente, an­ i» par notre circulaire du 16 avril dernier, est dissout. cora a tutti li veacovi Italiani’. 1 A'orauda Λ adaiau aile nddette baù a propotimmi Λ «•a maesta, e aqti artteoi* det decreto dmewete dm SKtfertmt pnscipj propudia alh padri dei Cvoctlù, e ede mm ebtt Ιχβρυ. Vs les concessio·· dn très · père communiquées un con­ cile is 10 du oonmnt ; vt let biais mr taqusllM devait être fondé le projet du décret de la eommissiou chargée du rapport ; vu les article· du projet de décret rédigé d'sprèe 1m susdite· bases ; je déclare que sou· pouvions, mémo que mus étions très heureux de pouvoir adopter un décret, qui, coaforméaMut au principes établis par le projet qui eu avait été préeenté, •nréil remédié aux n^ux de l'église par sa Mgittaité et m sage·», qui snroit puthiteiMat rempli les'vm· bienfiüssate· D et religieuse· de m majqste impériale et royale, qui enln tarait WuMigué notre recosuls—sw et sotre dévouement an très saint père chef de l’égiiM universelle et centre de l'uaité, st. sursit eoaaacré et transmis a la poetérite un muvs·· moot ment dn mvenir qui est proteadèment gruvé dans m· cœur· du rétablissemeut de la nUgiou cathoUqM «u Fraao·, dont s°*d \ nommes radevahtai A m mhjeaté. Je saisi· dame arte maproM·-^ \ ment l'occeaica do déclarer lu iratimrats que j’ai toujours profeaaé·, que J'si beatem eut exprimée dès le moment o* j'ai en ooaaaiamam dM ptéeu suadites, et que je «d· prit A aoutenlr. Doute A Part· « 1· juillet 1811. [Haec syngrapha ad illud tempo· referenda sat, que Na­ poleo denao ooudlinm congregare mtaehatur; vida eupra col 100 AB. IM, 180-1, uhi ata· eimik· syngraphae.1 ■ Il eeantar· ministre p«r U eulto dal raga· d’Italta. Λ ΜΟΜίρηοτ WKeoe ds .V.... Ho I' onore di tramaotterie per copia coûtant· U décrète qui unite di sua maesté 1' imperatore e re. par sas iatoHigseua a dlrerione, · mi proteste con distinta stims. - Art. 8. Nos ministres dea cultes sont chargés de l’exécation dn gréant décret. Donné au palais do Sainte loud, le 10 juillet tel 1. Signé NAPOLEON. Par l'empereur le ministre éecr. d'état, •Igné: le comte Jtera. VBRNIONE. NAPOLEONS ee. Noi ahbiamo deeretete, e decretiamo ciô che segue: Art. 1. 11 concilio nationale, che soi abbiamo convocato Parigi colla nostra cireolare 15 aprile p. p., é disciolto. . Art. Li nostri ministri dei calti sono incaricati della mritmq del prenante décrète. Date dal palazao di Saint-Cloud, il di 10 luglio tell. Sotteeeritte NAPOLEONS. Per 1' imperatore, il min. seg. di stato, •ottoeerttto : il comte Item. Per copia «mforme, il miniatro Mg. di stato: A. Aldim. Psr copia conforme, il ministro per il eulto: Bcura. D cardinal Fesch ha Γ oaore di provenir mena vescovo di N... che per decreto d' i«ri, 10 Ingllo. il ooucilio nasienale è disrénite, ' Parigi. 11 heglio 1811. Parigi, U 11 Ingiio 1811. Mon·, veaeovo. Ho 1' oaore di avvisarvi che per decreto del gicmo d’ieri. dieci del correate mem, il ooucilio nssio■ale è disetoh·. Gradit·, mous, raecovs, la aicnrsssa della distinta mia coamderasione. D miniatro pei culti: comto Bjgcf dt JVIammtmi Miniatae* dei culti, guHaetto particulare dei ministro. ’■•■ΜΓ·-^ OONCII4VM-NATIONALE fARIRIENBE, 1811 iunii n 396 998 Biccome perii tutto questo stava appoggiato sulla À Ma au di .questo nulla più si' ù vedutu in pv> fosse per aver eglino coin·· mem­ dei decreto. Cifi che ottenne ancora con facilité, bri delle commissione degli undici sostenuto nella convint! intimamente che tal decreto, non emendo risposta nl messaggio dell' imperatore contre la poi che una aemplice ripetiziono delle dispOsizioui . ... . . opinione più generale. Io incompetenzn dei concilio aecordate aul proposito colla nurrifferita nota dei nella iatituzjone dei vescovi. anche in eaao di né­ nnnto padre, non vi dovess emere ostacolo di aorta cessité, c nenimeno proviaoriamente, senza il previo per darvi il proprio assenso. consenso dei papa. II mancggio null argumento continuo colla più Quanto poi al veseovo di Gand si aggiungeva, energica attivitù per Io «patio di multi giorni. che egli avesae delle altro reité : come quolla, per Martedi 23. Da molto tempo andavaai voci­ esempio, di aver rifiutato, sin da principio, la de- ferando intornn alia venuta in Parigi di certo corazione della legione di onoro aceordata a tutt' monsignor llertiizzoli. Si diceva ançora che ciù i vescovi dell' impero, o forse, come ai vuol da fosse ordinato espressameiite dai suvrano per mire alcuno, per essere stato degli ultimi a riceverla, pulitiche: perché godendu questo signore di tutta aebbene questo sia da attribuirsi ad accidente più Ia stima e la fiducia del santu padre, puteas' egli che a demeritu personale. Fatto perù si è, ehe pure cooperare presso di sua santité al buun effetto indispetto di questa presunta indifferenza dei ao- dello cose. Oggi di fatti giunse in Parigi quest» vrano, prese 1' imprudente consiglio di far stam- rispettabile prelato. Ed ecco la storia del nuo pare una letters pastorale diretta ai suo clero e viaggio. populo, dimostrando in edsa la incompatibilité dei Monsignor llertazzoli. arciveacuvo di Edema, doveri dei cristianu cogli onori dei secolo, e di grand' elemosiniere di sua santitù Pio Vil, domi­ non poter ricevere in coscienza a motive dell' an- ciliât» in Lugo, sua patria, da trc anni circa, con neesovi giuramontu cotai aorta di deeorasione. p apposito dispaccio del ministru pel eulto monsignor E fu in conseguenza di questo, che aggraratoai il' Rovani, dietro avviso sovrano ricevuto per via di aovrano, lo sospe.se tosto daU' esereizio «ici suo' telegrafo. * fu chiamatu a purtani tustamente in officio di eletnosiniere. e no lo elimino dalla corte1 Parigi. Pervenne a monsignore questu dispaccio medesima. il di 11 giugno anno corrente, nel montre che si Questa è una ragione di più alie sopra indicate, trovava in Imola per supplire allé funaioni veacoper cui si dice esaersi diaciolto il conciliu. Ed in- vili affidategli dal regnante somme pontefice in fatti, volendo il aovrano punire alcuno degi' irtdi- qualité di amministratorc di quelle chiesa, di cui vidui componenti questo corpo, non avrcbbo ai- aua shntité tuttavia ne tiene particulare govern». curamente potuto (intendasi bene, aenza portare Perciô in vigor di queat' ordine, il rispettoso pre­ uno afregio a tutto Γ augusto consesso, mostrar lato subitamente si pose in cammino alia volta di d' indurnelo colla foraa al suo volere contre i prin­ Lugo e per dispone colé delle sue cose dome­ cipii d' una buona politice, e violare la immunité sticité, e per indi continuar 1' incominciatu viaggio del concilio medeaimo) non avrebbe, dico, potuto far sino al suo termine. Gagliardiaaima febbre fatalaltrimenti cbe premetterne di essu Ia disaolusione. mente lo sorprese in poca distanza da Lugo, dove Dioevasi ancora ehe staaae per correre la medesima sorte un grande suggetto dello stesso concilio ‘. ' Cardinalis Fesch id minime fecit, nec uaiaen episcopi Itali precibus at minie imperatoria etnaqoa ahustrorua cesserunt, ride eapm coi. 10OC et 187 -Ml * Π oardizat Fesch. Cozen. Obsuai·. tomvi XXXIX. Ιλ 'i negate autorité del concilio ntexso circa il poter disporro della istituzione dei vescovi nel case di nécessité per una non veritiera espoqizione fatta da quello di Tourna) ’: finalmonte il sentimonto D manifestato da quello di Gand di non poter rieevere Γ ordine della legion di onore a motive dell anneesoti giuramento*. In seguito 1' imperatore dichiarh il suo malcontontamento vereo di persona (sente peril fame il nom·), ehe avea'ottonuta tutte la sua confidente, (voteado for·· alludere ...*). " ’"χ.' ·' ‘■■■■Ή 7:-'^r"Tr'T''T 1^.^~r' T^:T'7r7r77^^^ντγ ;x 'w1 »w"r* ■;··"'' · .· Dopo ·'■' ·■' ',progetto di queato ai le··· un nuovo di decreto da sottoporre all' approvaaione del papa con tre previi queaiti, ehe iaaietue coli' isteaao de­ 337 » , CONCILIUM NATIONALS PARI8IKN8E, IT · a tett' i vedibvi, # 398 creto venneroΤβΠ dati iunii ia copia da' quali *e ne ohiedeva la firma e 1' aderidne. fu noCetoitete a trattenerei per otto giorni oon-Alom eure, intrapreao an viaggio ooallungo mom tinui; dopo de' quali, non bon ancora riatebilito, effetto, e · partirai laaciando tone la cliieaà in anrif^eae fentamente il suo viaggio. Giunto in cima guitie maggiori? _ . al Monceniaio, si trattenne la notte preaao di que, Dio perù non permise più lungamcnte coaiffatta feti Oapitelissimi religiosi, dove la. maftina » la i pçelgti Tin viglietto del miriistpo pei culti 'di •era irutltnXi, spiogb al prelate di' arer degli ordini Francia, col qitale g).' invitnva a trovarai presso di . -oovrani. peiquali ora nella nooeniU di farlo aoootnpagnare tatodito sino a Parigi. Cii» dette, »’ itnpoMouil·, to, ty-miac «otto sigillo tutte le qarfe, cheinilo e,nolle n>be tante di lui, come del'XpgToteri», e i un auo nipnto clip conduce·· soco/a Parigi, potèrinvenirZ senza cccosiono^di ■qrjta., Monté conROgtrentemente^m-tejfno con éæo \lui,*ed a proprio carictfanche il gendarme. Giunti a Lione, quel zelante cammiaaario di poliant^ cre­ dendo non fo«ae abbustahxa sicuro, volev' •gflugnerv una secondp guardid: aenonchb- dimoatrata B Γ impossiuilita per angustezza del legno, la inutilité. tnàtandosi d' un povero vccchio tuttavia informo, inaXoprattiitto per lo Inainuazioni di quo! più rngionevole prefetto. dcaistetto · fatice dal auo diviaamento. Ό lo lascio, coin' eni\col «olo primo ' lui,' oggi. aile aetle-ore prqcise dopo il mezzo giorno. Credettd ognuno,' e a'xpgionp, che d<> forte iti xonacguenza dclle conferenxo tenutesi ieri e tutte questa mattina in.Baint-Cloud, tra Γ impera­ tore o i ministri, quelle ciqè. pei eulti di Francia,, per il eulto d' Itàliu, Aldini e Marescalchi. lui frettn che mostrava <1* avere il viglietto; e la extensione ai jescovi ancora franceai, hau posto in •omma curiositl' e fatto rfhscOro in tutt' i prelati delle buoiie aperanze. ’■ gendarme. ■ Quando piacque al Signore, tutto mnlconcio. e per la debolezza del «no fixico rifinito ancora dal male, e per il lungo malagevole viaggio. c per la paaaionc che Γ anguatiavu nolle xpirfto. altronde tranquillo per parte della coscienza, giunse finalmentc in Parigi questo giomo '23 corrento luglio. Subito fu preaentato alia polixia auporiore. che dope averlo ben eiiarninato lo fece porro nella fortezza di Vincennes. Molti furono i giudixj, che •i son fatti a questo proposito. Chi diceva exsere statu una industria della polizin medesima per vedere se quest" uomq coal xorpreso nvesse avuto seco delle carte che meritassem cadere sotto a' ,I' •uni riHessi, benehè effettivnmente non nvesse sospètti preventivi: chi diceva essore stato qualche Romano malevolo, invidioso della sua riputaxione, élu* nvesse posto dei muli offixj presso )’ impera­ tore. Il fatto si è, che il ministro Marescalchi, pel eiii mezzo pervonnc immediatamente I' ordino sov* ratio della sua chiamata, o monsignor Bovara presero con taie impegno e calore la difesa di questo rispcttabile soggetto, che poco apprenso, cioh il giorno 2<. f Mserondosi non exsere stato altro chu un aemplice equivoco: per altro ben terribile per quelli, che hanno la mala sorte d' esserne i paxienti. >La equabilità d' animo, U rassegnaxione virtue··, oh' esso ha dimoatrato in tutte queste diagustose vicdnde. furono testimonj assai chiari délia prudente ■ua condottu. della sua innocenxa, e dell· rettitudine del suo cuore, che seppero, a tutte ragione, meritarai I amor e )· fiducie del prino gerarca della chiesa, non meno che la stima di tutt' i pre­ lati cheql ebbero a conoacere in Parigi. Queste vil' ggiatura di Vincennes per veriti si and·va facendo un pi> troppo familiar·. Operationi di tel «orta sicuramento non potevano eeeere riaguardate da tutti eon indifférente; tante più che ■i era intipdotto il costume di matter· a parte anche gli ateasi asgretlrii. Ogni ipanmaa ara preaaochè xvanita. Al più diOevari da alcnni che le oose ai avrebbero potato combinai· diretteiaeate tra 1' imperatore e il papa ; ma ■· qua) appoggio T Noe vi era pereoaa ia queeto momeato, oh' eaitaaM •ulla imminente noetra dimiarioa· « ritorno ia Italia. A tel effetto ·ί oominciava da aaoM a prendere delle relative mieure. Ma è ohi pah immaginarsi la deeolaxione · il raaamarioh de' buoni prelati al penaiero di veder gottete teate Salmto il. Di fatto circa Γ una di questo giorno, relativnmente al nuovo invito di ieri, i vescovi. in humero di 84, ai son unit! nulle stanze di •ua eccellenza il signor ministro pei culti di Francia, dove pure si trovuva quelle d' Italia ’. Il mul ine tenutosi nella eseeuzione di questo seconde invito produsse Γ effetto. che non essando in tempo perven o a cogniziono di tutti, atcuni xi sono por­ tati cote ri inutilmente. c,l nitri omisero di portarvisi ques mattina. Il solo vescovo di Verona fra gl' Italian\non venne per questa ragione gll ora stabilita: m il si nmndù subito a levure. Non vedendosi comparir nemmeno 1 eminentissime car­ dinal Fesch. i ministri gli spedirono un viglietto; al quale · tosto rispos con un altro di non poter intervenire per indisposizione (eho diccvnxi politica) di salute. \ L imperatore trattenendo presso di lui quest' oggi troppo tardi il ministro pei culti; il patriarea nominato di Venezia ebbe I’ incarico di suspendero a' veacovi la concertata unione, c fissarla> pel d) appresso' ad un' ora in punto pomeridinna nella casa del lodato ministro. * Prow··»· verbalst· Maa eoasewu vide nprs col 1*1-4. ■ Qna· mlaiator, tee ia oemdoee, eoetra eptaeopui TomaHSM· protaltt, iD·· «me a elm Mogvatiao afeeta·, P. vaa in Mom, «oe. Ime (Btait de la rmfcatioa eaderia far Im atmteeriM·· d· Gaud, (lead, IMS, p. MS) ·(··(<· nthtet * Qaaa «pdaaapa· re vara meavit, «pre eol 150-1, cyaUaaeter. * Al eaidiaal Fe»oh. * CONCILIUM‘NATIONAL * , r 18Π * ΡΑΒΙ81ΒΝβΙζ I ministri in nome dal sqvrano dggiunsero an- A . eora, cfie' verrobbe accordato a' eardiasli, ehe si . trovano présentement· in Parigi, di andarsi a uniret col sqnto padre per aaaiateelo nello sue deiibarasioni. ~J Essurit· tutte qaeste eoae, Γ assemble· fini alia due e messo in punto. Aranti peré di partire, dietro an discurso analogo, i ministri prevennero i veaeovi che nel giorno appresso avrabbon potato betfssimo interveniri alla cappella in 8aint-Cfouif La unione di tutte queste cose fé nascere nell' animo de' prelati aaaai belle sperans·. Chi teneva che si raceogliessaro tutte quaate soitbscrisioni. -OBde più agevolmente ottonere dal sarito padre con mqneggio privato Γ adosione al decreto steaso. Altri. eho aseicuratosi 1' imperatore per questa maniera dei voto di tutt' i padri ei risprisse novellameute. il concilio, al quale più non restasse 2Μ îueü Π poter «mmv. benissimo un soncilio. Sin qua nient· dimeglib. ' Poco o nulle ai calcolava il tenu dei que,iri, aiceome quello ehe nient' nitro, nontenev·,, se non lina eonaeguenxa dei dee anteebdenti. \ Tlitta dnnque la diffieoltà ecBuiateva a superor ihlecondo queaito ’, che diseondé alia pratica ; rale a uîre, se posto hic et «ume il rifiuto dei papa, questo voraoemente si poeta dite caso di neees­ sità, che autorisai il concilio nationale interinalmente, e fin a tanto che essa sussiate, di provvcdere ai bisogni della chiesa. Qua in fatto è dove non tuiti furono conformi ■telle loro. aentooi'e. Alcuni ^isposero non poter dglino presi coal come singoli, dare definitione eui proposito; ina c><> appartepere aoltanto alio atesso concilio in corpo. Altri, e* per la maggtor parte, lo afferipavano aena' altri rifleaai, ‘dedocendo questa . B neeessità o Idalie eonseguonxe fatalissime, cui eapor-' chiesa''per Γ abbandono consegUento della podbatà cirile: e d’ altronde dai grandi beyù, che proverrebbero ad essa, al riguardo al ano particolure col sollecito provvèdimento dei respet­ tivi pastori.- come riguardo al suo generale colls pace, che lo si ridondtebbe. e la tanto desiderata concordia tra il saoerdosio ο Γ impero. Tai era lo stato dello cose aino a quel punto. elfe con somma rapidity ed energia , ! reapettivi rebbeai )a •i andava frattanto facendo dai minutri, era il maneggio per disporre i veeeovi dei partito oppoatu, che èdegnavano e freme vano di vcderai in ciô condotti dagli altri, alt adeeiono. Siccomc pon tra i prelati (timoroai di prender errore aul rapporte, in particolare dei tre prévît queriti), nelF eetendere il respettivo voto altri si tenevano >ad un seneo troppo vago e generîco, altri non toccavano. come si voleva, il punto twenZ>o«N«e. ~6oei u^vlqpe in effetto questa mat­ . pnebra potreste fitomare in quelle ch' oravatè in-'' nanzi." Non coal puro andb ali’ arcivescovo di tina ' eiroa le diaei ■ nello sale dell' aroivescovato. Plsà. al qunle disse delle oose d^ giortilcaaione. Asooltata? Aaooltâi aOcrindo F ordinario, Ia santa meesa', che Innomma tutt' era diretto questa' matàaa a far oelebré nronsignor di Clermont, tutti i padri mon-/ rimarcare quelli che, nolle pensate faooende, si tamno Ia superiore gran sala. erano dichiamti d’ un sentimento non conforta» L'ominentissrmoprosidenre, prima di tRtto, ehiese alie , sue mire. ·. ■ al concilie che gli venisse ncoordato di poter esso Venenil 'J agoeto. Questu sera vi fu qelle stdnze tuetlesimo presenter» i nomi, dei huovi officiaji da dell’ elhincnfietdmo signor cardina! Fesch. una con- approvarsi pe^df concilio stcsso. Ottennê 1' assenan, ferenza composta de, lodato fardipale, dei e^lhud e la conseguente approv union dei eoggeeti; che Maury, dogli orsiveacovi di Tours, di Torino, qi furono ; - Pel lutri Ji politia. L' eminentissime Fesch, Splines, det vescovi\di Faenza, di Paria, die Trè- γόη. di Nantes, di Felire, e dei due ministri pel .1' arcivescovo di Teürs, il veseovo d' Evreux, it - cnlp» di Francis e d' Italia. Ebbe questa per fine veseovo di Faenza, il ifiipistro pei culti di Francis, di predisporre c fissar i soggetti da nominarsi ai B quelle pel culto d' Italia. nuiAi offizii nella riapextùra del concilio, che ai Segrelarj M eooellio: L' arcivescovo di Tofino, andsMt da qitalche tempo vociferando 1 .i vescovi di Pavia, di Baveux e di Nantes, v ' Sahato Quest'1 oggi, in fatti, pervenno ai ves­ Promoter): I vescovi di 1‘iaccqza e di Foltre. covi del regno, col mezzo del proprio ministro pel Dopo di rho si lusse dai nominati segretarj, culto (auOoinu agli ultri col mesae dei reapettivo). tanto in. francoee come in italiano, ii rapporto Ia copia, iq. data di questo giorno, dell' imperial scritto du monsignor arcivescovo di Tours sopsn le decretu, che abilita nuovanionte il coneilio a tenere basi proposte dal governo,' in epi esibisce succosale sue sedute. approve la presideuza nella peraona mente il quadro delle opejaziojii eseguitesi dalla dell' eminentiaaiino Fesch. ordina la nomina di altri deputaziono inviate a Savona nel marso 1811. per ofliziali dei concilio, c mette Ia proporzione dei opera dui dodiei vescoyi allora riuniti in Parigi, e quarto ull' uno. tra i vescovi dell' impero e quelli dei protratto sin a questo momento. regno d' Italia, da osaervarsi nolle nomine e depuDopo la soppraccennata letturn I emiiientissimo , tazioni in aeguito '-'. présidente propose al concilio i quesiti o articuli Domemcuv 7. Questa muttinn dopo la cappella in Naint-Uloini Γ emincntissinio Fesch. eome grand elemosinieré, présenté per la pYiinn volta ali' im-> peratore monsignor Bertuzzoli. Non »i ftt * niante di particulare in questo circolo. 11 sovrano piut- ‘ tosto mostrava d'essore rlj mal umore 'è'tecityrno. Oggi pure, in conseguenza dell' imperial decreto di ieri, tutt' i vescovi ricevettero il viglietto d' in­ vito dall' eminentissimo Fesch. che riprese il titolo previi. ed il decreto, dichiarando esser libero a eiascun de · padri il discutere sopra' di essi; al che soggiunsé subito il cardinale Maury. . . che essendo tanto gli uui.· come 1 ultro stati giù dul maggior .numero 'SJipruvuti lum ubbisugtiavan d' ultra dis­ cursione?· Pufei.propnat * il 1“ quesito od articulo, che venae upprovato ili» grande maggiorite. h solo uroivcsctTVo di Bordeaux protesté di ricon oece re incompeteitte il concilio. Non ai parlé questa volta, del II , ** che non venne nemmeuo propoato : prove «vidente che da pocliissimi era stato ’ Vide mminlri hoc «le conventu «apra coi. 195 A. sottoscritto. Furono propoati i cinque, articoli dei decreto, e questi vgnnero da' padri quasi alla un­ * Eairatto delle minuti * della secretaria di stato. animité approvati pel concertato segno di lèverai IH1 palaxxo di St-Thmd, Ii 3 nifosto 1811. in piedi, ad eccezione doli' accennato monsignor di NAPOLEONS, Bordeaux, o di altri pocli i contrarii, ohe si limiwifMrutvre FroHceei. re * d’ Italia, proictltne defla ro· * federaoioae dei Uno. mediatore dolia eoafedoranoœ Sriuera, tarono a votare, o dar segno negativamonte coi ritnanor seduti. Viato il prucexeo verbale della aeduta dei veaeori dei cos * Ciô fatto, il vescovtrdi Faenza propose ai padri cilio, teauto ael /7 ultimo loglio premo ii ministro dei eulti che venisse pregato Γ imperatore a dognarsi di dell’ impero. voler esso medesimo proporre la nomina dei sogNui abbiamo decretale e decretiamo'ciô etc aeftHe: Art. 1. 11 coQcilio niwtonale ^ravooato colla uoetra circo * getti deputati, conformemente al concilier decreto. lare-dsl 3S sprite mu» cofrente, che aol abkiamo dtedolto col D da apedirsi al santo padre in Savona. Tutti nostro decreto dsi 10 IsgUo eegwentr, i' Mtorizuto a rinirsi, applaudirono sila proposisione ; o coal ebbe fine, ed a eoatianare te sue estate. . _ .__ . . . Art. Z. 11 cardtata Fe«h è prmidrat. di nortr. w * un ,or* Circa ·* °Ρ° U questa congredimnto. 8i prosederi dal concilio alla noseiaa dei membri gaaione generale, dei bar<>, dei eearetarl. e dei proswtori dsl eoMüta. I ministri dei culto, tanto di Francia some Art. & In latte te uoaüne e lÿpalaaitmi, te ebiros del d’ Italia, cono partiti sol momento steeoo alia volte Metro impero e «sella dsl noetro regno d* Balte sanans, di 8aint-Clond, par renders conto all’ imperatore eempre rappreeeatate sel rapporte dl «uattro a ano, vais a di eii> che al ora operate. dira, dm sopra «aattro membri ve ae tard eempre ano del Questo felice ■ aWeaimonto fe' subitaasenie rinoetro regno d' Balte. · ι Art. 4. Li Boetri ndatetri dei calti cono teearteati deU' nasoere nel cuor de' buoni cattolici in Parigi la erecasioM del presents deemo. dolee lusinga ché le cose dolia religione riprendeFirmato: NAPOUBNK. ranno un miglior ordine, e la tanto desiderata Per I' imperatore U mtatetre mgr. di state, segaato: Il eomte Dsn . * Per copia seaterae, U mtetet. mgr. di stole cho shbitamonte i padri hanno ordinato che si facesse. * Poco appresso si è veduto anche a stain pa uno di questi ordini veseovili, come quelle p. e. ili monsignor di Augoulbmê. PsMsrifi 2J. InCerussatissimi*.· sua eceellenxa il signor ministro pel culto d' Italia di procurer al defunto prelate i migliori possibili onori, non iascio, in questo tempo, d' occupai·»* encore per destinare, tra i vescovi del regno, 1' oratore, che al confratello voleuse tesserc funebre elogio. Vari n' ebbe in veduta il ministro, e ne fece anche loro puxaar Γ invito, come il vespdvo di Brescia, che si dispense, quello di Crema, che non potè pel male d' ocebi, ch' offettivamente Io affliggeva, il vescovo di Trento occupato di ultra maniera, 'e cos! d' alcuni altri. Veramènte monsignor di Padova dovea essore h* seel to prima di tutti: ma il si volcva risparmiare in ritiesso all' abituai suo incomodo d' asina, ehe, in questi giorni specialmente, ne lo attaccavn più che mai. Hennonchè 1' esposto rifiuto degli altri determin·'* il ministro di farne a lui finalmente I' invito, die rieevette questa mattina, e che aceetti*. Lminti 1!>. Questo mattina po·, ool menu d' un viglietto d invito, *(* doto di ieri. del! eminentissime présidente, tutt' i padri. verso'le dodici, ai unirono in privata congregaxiono nolle stante dei signor cardinale. Senonchè un ordino di présenter, questa •tesen mqttina. al sovrano. nell' imperia! palaxxo di Saint-Cloud, i cardinali Rufio, Roverella. do Havane e Dugnani.